 |
|
|
 |
|
| ABDULHAMİD HAN |
ABDÜLHAMİD HAN
Osmanlı padişahlarının 34'üncüsü olan Sultan II. Abdülhamid Han aklı, zekası ve ilmi fevkalade üstün olan bir zattı. Batılıların ve iç düşmanların asırlar boyunca devleti yok etmek için hazırladığı yıkıcı, sinsi planlarını sezip, önlerine aşılmaz bir set olarak dikildi. Hazırlayanları ve maşa olarak kullandıkları yerli işbirlikçilerini, sahte kahramanları işbaşından uzaklaştırdı.
İşte bu büyük zatın 10 şubat, 96. yıldönümü idi. Yıldönümü vesilesi ile Yıldız Üniversitesi ve İstanbul Medeniyet Üniversitesi işbirliği ile iki açık oturumdan oluşan etkinlik düzenlendi. İlk panel Abdülhamid'in sağlık politikasıyla ilgiliydi. Oturum başkanlığını yaptığım bu panelde konuşmacılar özet olarak şunları anlattılar:
Prof. Dr. Hüsrev Hatemi; Abdülhamid'in çok iyi niyetli, sağlam karakterli ve vefalı bir insan olduğunu söyledi. Kendisinden çok devleti düşünürdü. 33 sene zalimlik yapmadan devleti ustalıkla idare etmişti. Ona atılan iftiralardan biri de pinti olduğuna dairdi. Bu çok çirkin bir suçlama olduğunu ifade etti. Aristokrat havada, halktan uzak yaşamamıştı. Atatürk'ün Abdülhamid'i küçümseyici veya kötüleyici bir sözünün olmadığını da ekledi.
Prof. Dr. Nil Sarı ise Abdülhamid'in sağlık alanındaki eserlerinden söz etti ve bazılarının fotoğraflarını gösterdi. Abdülhamid 90 adet gureba hastanesi, 19 adet belediye hastanesi, 89 adet askeri hastane ayrıca eğitim hastaneleri, kadın hastaneleri, akıl hastaneleri açmıştı. Bu hastaneler ülkemizden Lübnan'a, Yemen'den İsrail'e, Makedonya'dan Suriye'ye, Yunanistan'dan Libya'ya, Suudi Arabistan'dan Irak'a pek çok yerleşim bölgesine yayılmıştı. Ayrıca eczaneler, hapishane, sağlık merkezleri, fakirler, acizler ve hacılar için misafirhane de pek çoktur. Müthiş bir sağlık hizmetidir bu. Maalesef tahttan düştükten sonra bu eserlerin isimleri değiştirilmiş, bazıları yıkılmış ve bir kısmı da başka alanlarda kullanılmaya başlanmıştır. Kısacası bu büyük insan unutturulmak istenmiştir. Kasımpaşa, Haydarpaşa, Gülhane ve Mektebi Tıbbiye-i Şahane adlı eğitim ve üniversite hastanelerini açan da Abdülhamid olmuştur.
Doç. Dr. Adem Ölmez ise Abdülhamid Han'ın özellikle eğitim, sağlık, ulaşım ve asayişe önem verdiğini anlattı. Zamanında yeni bulunan aşıları ülkeye getirmiş, aşı ve kuduz hastalığı üzerine merkezler kurmuş, Bimarhaneleri yani akıl hastanelerini ıslah etmiştir. Akıl hastalarına zincir kullanımını yasaklayarak bugün bile saldırgan hastalarda kullanılan gömleği yerine koymuştur.
Dr. Şerif Esendemir konuşmasına Necip Fazıl'ın, "Abdülhamid'i anlamak her şeyi anlamak olacaktır." sözleriyle başladı. Abdülhamid'in tren yolları, bakteriyolojihane, cami ve mektepler yaptırdığını, çağına uygun yaşlılık politikası izlediğini, habitat yani biyosferi merkezi alan ekolojik politikaya önem verdiğini anlattı.
Bunları dinlerken aklıma hep başbakanımız Recep Tayyip Erdoğan çağrışım yaptı. O da ülkeye duble yollar, hızlı trenler, Marmaray, üçüncü boğaz köprüsü, çok sayıda havaalanı gibi sayılamayacak eserler hediye etti. Sağlık alanında yeni hastaneleri hizmete açtı. Sağlık hizmetlerini halka yaydı. Eğitim alanını pek çok üniversite, sayısız derslik ve binlerce yeni öğretmenle destekledi güçlendirdi. Kısacası Abdülhamid'in çağdaş bir takipçisiyle karşı karşıyayız.
Abdülhamid Han'ı nasıl ki bir takım vicdansız, merhametsiz ve acımasız kişiler, iç ve dış düşmanların oyununa gelerek, maşası olarak bir saray darbesi ile düşürdülerse aynı komplo şu an başbakanımıza karşı düzenlenmektedirler. Bu ülkeye hizmet etmek bazılarının gözüne batmakta ve ellerinden geleni yapmaktadırlar.
Rabbim Başbakanımızı korusunu2026 |
|
|
|
|
 |
http://www.turkhukuksitesi.com/makale_138.htm
KİRA HUKUKU VE TAHLİYE
Kanunların uygulanmasında, konuya ilişkin özel bir kanun varsa mahkemeler nezdinde öncelikle o kanun uygulanır, özel kanunda hüküm bulunmaması halinde genel kanun uygulama alanı bulacaktır.
Konumuzla bağlantılı olan kanunlardan, Borçlar Kanunu genel, 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun ise özel nitelikte bir kanundur. Söz konusu kanun, belediye sınırları içerisinde mevcut tüm yapıların (gecekondular hariç) kiralanması ve tahliyesinde uygulanmaktadır. Bu nedenle, 6570 sayılı kanunu temel alarak konuyu anlatmaya çalışacağım.
Kira sözleşmelerine dayanan her türlü tahliye ve kira tespit davalarında, dava değerine bakılmaksızın sulh hukuk mahkemeleri yetkilidir .
Kira alacağı davalarında ise görevli mahkeme, dava değerine göre belirlenir.
Söz konusu davaların birlikte açılması halinde yine dava değerine bakılmaksızın sulh hukuk mahkemeleri yetkilidir .
Bu konuda kesin yetki kuralı geçerli olmadığından, genel yetki kuralları çerçevesinde, davalının ikametgahı mahkemesinde dava açılabilir.
Gayrimenkul kiraları hakkındaki Kanun, yani 6570 sayılı kanun, genel hatları ile kiracıları koruma amacını taşımaktadır. Bu amaç kendini özellikle kira süresi ve tahliye konularında göstermektedir. Kiralayanın, yani ev sahibinin kira süresini uzatmak gibi bir hakkı yoktur. Kira sözleşmesinde belirtilen sürenin dolması halinde, kiracı isterse, kiraları ödemek koşulu ile o evde oturmaya devam edebilir. Kiralayan (ev sahibi) ancak biraz sonra tek tek belirteceğim şartların oluşması halinde tahliye davası açabilir. Kiracı, kira süresini uzatmak istemiyorsa, kira süresinin bitmesine 15 gün kala, ev sahibini bu durumdan haberdar eder ve zamanı geldiğinde de evi tahliye eder.
Kiralayanın (ev sahibi) tahliye davası açabilme şartları, Borçlar Kanununda ve 6570 sayılı kanunun 7.maddesinde tek tek belirtilmektedir. Belirtilen bu hususlar sınırlı sayıda olup tarafların özel olarak belirledikleri şartlar geçerli olmaz. Yani, kiralayan ancak 6570 sayılı kanunda ve Borçlar kanununda belirtilen şartlar nedeniyle tahliye davası açabilir.
Öncelikle 6570 sayılı kanun çerçevesinde kiralayanın tahliye davası açabilme şartlarını inceleyelim:
İlk şart, kiracıdan tahliye taahhüdü alınması durumudur. Kiracı, tahliye taahhüdü ile, evi belli bir tarihte tahliye edeceğini taahhüd etmişse, o tarihte evi boşaltmak zorundadır. Boşaltmadığı takdirde kiralayan, kiracıdan evi tahliye etmesini isteyebilecektir. Söz konusu tahliye taahhüdünü için de bazı şartlar gerekmektedir. Belirttiğim gibi tahliye taahhüdü öncelikle yazılı yapılmalıdır . Noterden yapılması şart değildir. Ancak, noter kanalıyla yapılması halinde kiralayan için daha güvenceli bir durum oluşmuş olacaktır. İkinci şart, tahliye taahhüdünde, evin tahliye edileceği tarihin belirtilmesi zorunluludur . Üçüncü ve son şart ise, tahliye taahhüdünün ilk kira yılını takip eden yıllardan sonrası için verilmiş olması gerektiğidir. Tahliye taahhüdündeki tarihin ilk kira yılı içerisinde olmaması gerekmekir.Bir evi ilk defa kiralıyorsanız, ister kiracı olun, ister kiralayan, ilk kira kontratı ile yapılan tahliye taahhüdü geçerli omaz. Söz konusu taahhüdün, kontrattan ayrı olması da bu durumu değiştirmez .
Tahliye taahhüdüne cezai şart hükmü de eklenebilir .
Evin boşaltılacağına dair verilen taahhüdün dolmasının ardından ev sahibi, ya icra dairesine başvurarak ya da mahkemeye dava açarak evin tahliyesini isteyebilecektir. Uygulamada pratik olan yol Örnek 56 tahliye emri doldurularak kiracıya tebliğ edilmesidir. Bu durumda kiracıdan, varsa itirazlarını 7 gün içinde bildirmesi istenir. Ev sahibi sözkonusu haklarını 1 ay içerisinde kullanmalıdır. Aksi halde, hakkından feragat etmiş sayılır ve sözleşme kendiliğinden yenilenmiş sayılır.
Kiralayanın, kiracıdan evi tahliye etmesini isteyebilmesi için ikinci şart ise evi; kendisi, eşi veya çocukları için konut olarak kullanma ihtiyacının doğması halidir. Madde metninde sayılan kişiler sınırlı sayıdadır, yani genişletilemez, yani evsahibi, kendisi, eşi veya çocukları dışında başka bir kimsenin konut ihtiyacı için tahliye davası açamaz. Söz konusu konut ihtiyacının doğmuş, samimi ve gerçekçi olması gerekmektedir . Bu durumda, kira akdinin bitmesini takip eden 1 ay içerisinde tahliye davası açılabilecektir.
Kiralayanın, kiracıdan evi tahliye etmesini isteyebilmesi için üçüncü şart; ev sahibinin işyeri ihtiyacı nedenidir. Ev sahibi, bir önceki bendde olduğu gibi kendisi, eşi veya çocuklarının işyeri ihtiyacını karşılamak amacıyla, kiracıdan evini tahliye etmesini isteyebilecektir. İşyeri ihtiyacının yine bir önceki bendde anlatıldığı gerçek ve makul olması gerekmektedir . Söz konusu ihtiyacın doğması durumunda, kira sözleşmesinin bitmesini takip eden bir ay içerisinde tahliye davası açılabilecektir.
Bir evi, yukarıdaki bendlerde olduğu gibi kendisi, eşi veya çocuklarının konut veya işyeri ihtiyacı için alan yeni maliğin durumu ise biraz daha farklıdır. Bu durumda yeni malik , evi satın almasından itibaren bir ay içinde durumu belirten bir ihtar çektikten altı ay sonra tahliye davası açabilecektir.
Kiralayanın, kiracısından evi tahliye etmesini isteyebilmesi için bir diğer şart ise; taşınmazı yeniden inşaa veya imar amacıdır. Bunun için, evin zorunlu tamiratı gerekmekle birlikte, bu tamirat imar amacıyla yapılmalıdır . Tamiratların yapılması sırada kiracının evde oturması mümkün olmamalıdır. Kiracı, hakları saklı kalmak şartıyla evi terkedecek, onarım sonrasında ise tekrar dönecektir. Söz konusu ihtiyacın doğması durumunda, kira sözleşmesinin bitmesini takip eden bir ay içerisinde tahliye davası açılabilecektir. Basit onarımlar için bu bend hükmü uygulanamaz, taliye kararı verilemez.
Kiralayanın, kiracısından evi tahliye etmesini isteyebilmesi için bir diğer şart ise; kiracının bir yıl içinde kirasını iki defa geciktirmesi halidir. Bu durumda kiralayan (ev sahibi), vaktinde ödenmeyen kira için kiracısına ihtar çekmelidir. Bu şekilde kiracı yılın herhangi bir döneminde 2 defa kirasını geciktirir ve kiralayan da 2 haklı ihtar çekerse, kira sözleşmesinin bitiminde başka bir ihtara gerek kalmadan kiralayan bir ay içinde tahliye davası açabilecektir. Eksik ödemeler için de iki haklı ihtar hüküm ifade eder.
Kiralayanın, kiracısından evi tahliye etmesini isteyebilmesi için bir diğer şart ise; kiracının veya eşinin aynı şehir belediyesi sınırları içerisinde oturabileceği bir eve daha sahip olması halidir. Böyle bir durumda kiralayan, konuta ihtiyacı olduğunu ispatlamak zorunda kalmadan ve kira sözleşmesinin bitmesini beklemeden tahliye davası açabilecektir. Kiracının evinde bir başka kiracının bulunması, kiralayanın bunu önceden biliyor olması durumu değiştirmeyecektir.
6570 sayılı kanununun 12.maddesine göre de; kira sözleşmesinde aksine açıklama olmadıkça, kiralanan yerin kiracı tarafından başkasına kiraya verilmesi veya kiracının kiracılık hakkını devretmesi tahliye sebebi olarak belirtilmiştir. Keza, kiracının terk ettiği taşınmazı başkasına herhangi bir sebeple işgal ettirmesi de yasaklanmıştır. Kiralananı başkasına kiraya veren kiracıya, bu durumu düzeltmesi için ihtar çekilerek süre verilmelidir. Aksi halde dava açılır. İşgal halinde ise, hiçbir ihtar veya süre şartı aranmaksızın tahliye davası açılabilecektir.
Kiralayanın tahliye davası açabilme şartlarından bir kısmı da Borçlar Kanununda düzenlenmiştir. Bunlar da sırası ile;
İlk şart, 256.maddede düzenlenen sözleşmeye aykırılık halidir. Bu hüküm genel bir hükümdür. Bu maddeye göre kiracı, kiralananı kullanırken özenle ve tahsis gayesine uygun olarak hareket etmeli, bina içindeki diğer oturanlara karşı komşuluk gereklerine uygun davranmalıdır . Kiracının bu hallere aykırı davranması durumunda, kiraya veren süre sonunu beklemeden sözleşmeyi hemen feshedebilecektir. Kiraya verenin bu yola başvurabilmesi için, evvela kiracıya akde aykırılığı gidermesi için ihtar çekmesi ve münasip bir mehil vermesi gerekir. Bu ihtar, herhangi bir şekle tabi değildir. Eğer kiracı, kiralananı açıktan açığa fena kullanarak kiralanana daimi bir zarar verirse , ihtara da gerek yoktur. Eğer yapılan ihtar amacına ulaşmışsa, yani kiracı ihtar üzerine sözleşmeye ve kanuna aykırı davranışlarına son vermişse, artık kiraya verenin sözleşmeyi feshetme hakkı mevcut olmayacak, akde aykırılık giderilmediği takdirde ise tahliye davası açılabilecektir.
Borçlar Kanunu anlamında, kiralayanın tahliye davası açabilmesinin ikinci şartı ise, 260.maddede düzenlenmiştir. Buna göre; Kiracı, zamanı gelmiş bulunan ancak ödenmeyen kira alacağı için, altı ay ve daha uzun süreli kira sözleşmelerde 30 gün, daha kısa süreli sözleşmelerde 6 günlük süre verir ve kira parasının ödenmesini ister (ayrıca ödememe nedeniyle kira süresi sonunda sözleşmeyi fesh edeceğini de belirtebilir ayrıca ödenmeyen kira paraları ihtarda mutlaka gösterilmelidir) . Kiracının, borcunu ödemesi halinde kira ilişkisi devam edecek ancak, söz konusu ihtar 6570 sayılı kanuna göre ilk haklı ihtardan biri olarak sayılacaktır. Kira parasının ödenmemesi halinde ise ihtarda belirtilen sürenin dolması ile tahliye davası açabilecektir.
KİRA TESBİT DAVALARI:
Kiraya veren veya malik kira tespit davası açabilir. Kira sözleşmesinin sona ermesinden itibaren en geç 15 gün önce ihtar veya dava dilekçesinin davalı kiracıya tebliğ edilmesi gerekir. Buna uyulmazsa, mahkemece tespit edilen kira, bir sonraki kira döneminden itibaren geçerli olacaktır. Belirtilen süre içinde ihtar gönderilmişse, dönem sonuna kadar dava açılabilecektir. Kira sözleşmesinde kira artışına ilişkin özel şart varsa, bu şart yenilenen ilk dönemde tarafları bağlar; yani yenilenen ilk dönemde bu şarta göre kira artışı yapılır. Yine sözleşmede her yıl kiranın artacağına ilişkin özel şart varsa, ihtarname çekmeye gerek yoktur. Dönem sonuna kadar her zaman dava açılabilir.
Yargıtay 3.Hukuk Dairesinin bu konudaki yerleşik içtihatlarına göre, kira bedelinin tespiti davalarında; öncelikle taşınmazın bulunduğu muhitteki olağan rayiç araştırılacak; olağan rayicin bulunamaması halinde, kira parası ekonomi esaslarına göre bir başka deyimle Toptan Eşya Fiyat Endekslerindeki (TEFE) artışa göre tespit edilecek; bu yöntemle tespit edilen kiranın çevrede oluşan rayiç kira bedellerine göre yetersiz kalması halinde ise, gerektirici nedenleri açıkca gösterilerek aşırı olmayacak bir oranda kira parasında Hak ve Nesafet kuralları çerçevesinde ayrıca bir artış yapılabilecektir.
Yargıtay, son kararlarında tarafların serbestçe ve her türlü etken dışında yaptıkları kira akdinde kararlaştırdıkları kira parasının, aksi kanıtlanmadıkça o dönemin olağan rayicine uygun olduğunun kabul edilmesi gerektiğini, koşullar değişmediği ve özel nedenlerin varlığı ileri sürülüp kanıtlanmadıkça kira sözleşmesinde olağan rayice uygun olarak kararlaştırılan bu kira parasının tespiti için Toptan Eşya Fiyat Endeksinin % 65 ile sınırlı olarak üç yıl için artırımının esas alınacağını, bu şekilde hesaplanacak kira parasının o dönemin hak ve nesafet kurallarına uygun ve aşırı olmayan bir kira parası olduğunun ilke olarak kabul edilmesi ve uygulamanın buna göre yapılması gerektiğini vurgulamıştır.
Bu davada uygulamada genellikle mahkemece mahallinde keşif yapılarak (Hukukçu+inşaat mühendisi+mülk sahibi) nden oluşan bilirkişi heyetinden rapor alınmakta; rapor doğrultusunda karar verilmektedir.
|
Bu makaleden kısa alıntı yapmak için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir :
"6570 Sayılı Kanuna Göre Kira Hukuku Ve Tahliye" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Av.Okay Saday'e aittir ve makale, yazarı tarafından Türk Hukuk Sitesi (http://www.turkhukuksitesi.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır.
Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak yazarının izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz
|
.
İÇERİDE NELER OLUYOR? -1
Sınırlarımızın dışında olan bitenleri değerlendirmekten, gecemizi gündüzümüzü Suriye’ye ayırmaktan içeride olan bitenleri değerlendiremedik. Allah’a şükürler olsun ki Fırat Kalkanı...
13 Nisan 2018 Cuma 0:00
Sınırlarımızın dışında olan bitenleri değerlendirmekten, gecemizi gündüzümüzü Suriye’ye ayırmaktan içeride olan bitenleri değerlendiremedik. Allah’a şükürler olsun ki Fırat Kalkanı ve Zeytin Dalı Operasyonu ile Türkiye istediğini elde etti ve sınırlarımızdaki bu bölgeleri teröristlerden temizledi.
Tabi, eğer Türkiye gibi Asya ve Avrupa’nın geçiş noktası olan, dünyanın merkezi niteliğindeki bir bölgede yaşıyorsanız siyasetinizin yönünü çok taraflı tutmak zorundasınız. Türkiye de iç-dış siyasetini son dönemde entegre edebilmiş, hatta öyle ki dış siyasetindeki etkinliği iç siyasetinin önüne geçmiştir.
Yazımıza başlamadan önce bir şeyi hatırlatmamda fayda var. Bugünü anlayabilmek için daha önce yaşadığımız tecrübelerle bir benzerlik kurmamız, dünü anlayarak bugünü ona göre yorumlamamız gerekmektedir. Göreceksiniz ki o zaman Osmanlı’yı çökertmek için nasıl içeriden adamlar buldularsa, bugün de aynı çabanın içerisindeler… Bu yazı serimiz konuyu anlama açısından birkaç hafta sürebilecektir.
Sultan Abdülaziz dönemine gidelim… Abdülaziz, tahta 1861 yılında çıkmıştı. Hiç şüphesiz o kendisinden önceki Osmanlı padişahlarının yapmadığı bir şeyi yapmıştı. Mısır, Fransa ve İngiltere’ye gitmiş, Osmanlı’yı, Avrupa’nın gerisinde bırakmamak, teknolojik, teknik, askeri olarak yüksek standartlara ulaşmak için elinden geleni yapmıştır. Öyle ki Osmanlı donanması onun döneminde dünyanın üçüncü büyük gücü haline gelmişti.
Tabi dönem, içimizde aynı zamanda basiretsiz adamların da olduğu bir dönemdi. Böyle dirayetli bir padişahı alt etmek için şer güçlerin özellikle de İngilizlerin içeride kullanabilecekleri maşalara, ruhunu, kimliğini başkalarına kiralamış gafillere, satmış adamlara ihtiyaçları vardı… Mithat Paşa, Hüseyin Avni Paşa, Mahmud Celaleddin Paşa, Mahmud Nedim Paşa gibi gafil, çapsız, hain adamlar onlar için bulunmaz Hint kumaşıydı…
Bu hainler, Mısır Hidivine borçlanma yetkisi vermiş, İngiltere’den borçlanmalarını söylemiş ve Mısır’ı parsel parsel satmışlardır. Abdülaziz de boş durmuyordu. İngilizler Osmanlı’yı bir hayli borçlandırmıştı. Abdülaziz de bundan oldukça rahatsızdı, borçlanma faizlerini yarı yarıya aşağı çekmişti.
Bundan sonra Abdülaziz için tehlike çanları çalmaya başlamıştı. Abdülaziz’in bir yandan Avrupa ve Dünya seyahatine çıkmış, borçlanma konusunda faizleri indirmesi ve de gittiği yerlerdeki yenilikleri ülkesine taşımayı düşünmesi, Osmanlı üzerinde hain emelleri olanların sabrını taşırmıştı. Artık bir şeyler yapmak gerekiyordu…
Mithat Paşa ve avenesi bu işi yapacak olanlardı. Bunlar bizim adamlarımızdı ama hizmet ettiği makamlar dış odaklardı. Dolmabahçe Sarayı’nı denizden etrafını sardılar. Padişahın etrafını sardılar. Artık iş Padişahı hal etmeye gelmişti…
Devam edecek…
İBRAHİM YAVUZ
İÇERİDE NELER OLUYOR? -2-
…Ve o darbeci hainler Abdülaziz’i tahtan indirerek, haremiyle beraber Topkapı Sarayı’na götürdüler. En acısı şu ki bu haysiyetli devlet...
18 Nisan 2018 Çarşamba 0:00
…Ve o darbeci hainler Abdülaziz’i tahtan indirerek, haremiyle beraber Topkapı Sarayı’na götürdüler. En acısı şu ki bu haysiyetli devlet adamı ve ailesini darbeciler sürükleyerek saraydan çıkarmışlardır. Bugün o sarayın duvarlarında hanedanın asil üyelerinin çığlıkları hala yankılanmaktadır…
Abdülaziz bir süre sonra yeğeni beşinci Murat’tan başka bir yere yerleştirilmelerini rica etmiştir. Yeğeni bu isteği geri çevirmemiş, kendi yaptırdığı Feriye Sarayı’na yerleştirmiştir.
Abdülaziz’in burada aç bırakıldığı da söylenmektedir. Acı son ki padişah tahttan indirildikten sadece dört gün sonra iki bileği makasla kesilmiş bir şekilde ölmüş! olarak bulunmuştur. Hüseyin Avni Paşa hemen saraya gelmiş, beraberinde gelen doktorlara da üstün körü bir rapor yazdırmış ve bu ölümün üzeri de böyle kapatılmaya çalışılmıştır. Bunu da yıllardır intihar olarak yutturmaya çalışmışlardır.
Burada kamuoyu ikiye ayrılmaktadır. Buradaki amacımız bunu irdelemek değil, biz sadece şuna değinelim: Abdülaziz bilekleri derin kesilmiş bir şekilde bulunmuştur. Nasıl olur da bir insan iki bileğini bu derece kesebilir. Bir bileğini kesse, o acının içinde kesik eliyle diğer bileğini nasıl kesebilir! Sonuçta devletini tekrar yükseltmeyi düşünen bir devlet adamı darbeci hainler tarafından tahtan indirilmiş ve mason olduğu söylenen ilk ve tek padişah olduğu söylenen beşinci Murat’ı tahta çıkarmışlardır.
Beşinci Murat’ın anomalisi olması, aklen de zaafiyeti olması hasebiyle kılıç kuşanma merasimi dahi yapılmamış ve bu nedenle resmi Osmanlı Padişahı olarak kabul edilmemiştir. Böyle bir padişahla ancak bir yere kadar gidilebilirdi. 3 ay sonra onu tahttan indirmek zorunda kaldılar. Yerine de kendi elleriyle Sultan Abdülhamid’i tahta geçirdiler…
Kaderin cilvesi ki bu padişahın başlarına bela olacağını tahmin edemediler. Çünkü onlar zannediyordu ki Sultan Abdülhamid’i tahta geçirirken biz bu adamı elimizle oynatırız, istediğimizi yaptırırız, Sultan Murat’ın yokluğunu aramayız diyorlardı. Ama yanılıyorlardı… Kader onlara bir oyun oynayacaktı…
Şehzade Abdülhamid tahta gelecek ve dedesine ve amcasına yaptıklarının acısını onlardan çıkaracak, burunlarından fitil fitil getirecekti. Abdülhamid, şehzadelik yıllarında çok gizemli bir yapıya sahipti. Öyle ki kendisi şehzade, babası tahtta iken saraydan uzak bir yaşamı tercih etmiş, zamanını Maslak Kasrı’nda geçirmiştir. Hatta babası onu sarayda göremeyince yanına çağırır, ancak Şehzade Abdülhamid babası devlet işlerine daldığı bir anda bir fırsatını bulup yine saraydan uzaklaşır ve Maslak Kasrı’na gider.
Maslak Kasrı’nda günlerini kitap okumakla, devlet işlerini takip etmekle, iç ve dış siyaseti yakından takip etmekle geçirir. Daha Şehzadelik döneminde, padişah olduğunda kadrosunun nasıl olacağına kafa yormuş, yanında bulunacak devlet adamlarını o zamandan belirlemiştir…
Devam edecek…
İBRAHİM YAVUZ
İÇERİDE NELER OLUYOR? -3-
…Hak vaki olmuş, tahta geçme sırası ona gelmişti. Etrafı aç kurtlarla çevriliydi. Bu kurtlar da içeride maşalar elde etmiş...
20 Nisan 2018 Cuma 0:00
…Hak vaki olmuş, tahta geçme sırası ona gelmişti. Etrafı aç kurtlarla çevriliydi. Bu kurtlar da içeride maşalar elde etmiş onun etrafını hem içeriden hem dışarıdan sarmışlardı. Daha tahta geçer geçmez Meşrutiyeti ilan etmek zorunda kaldı. Artık bir meclis vardı. Yetkileri sınırlandırılmıştı…
İktidar olmuştu ama muktedir olamamıştı henüz. Çünkü darbeci hainler ortada kol geziyordu. Bu it sürülerini ortadan kaldırmak gerekiyordu. Mithat Paşa ve avenesini bu milletin etrafından uzaklaştırmak gerekiyordu. Aslında onlara yapılması gerekenler belliydi. İpi boyunlarına takıp milletin önünde sallandırarak hak ettikleri belaya gark etmek gerekiyordu. Ama Sultan Abdülhamid böyle biri değildi… Kendi milletinden olan insanların kanını dökmek onun kitabında yoktu. O onlara hain bile demiyordu, gafil diyordu. Ona göre onlar aklını başkalarına kiralayanlardı. Ama o kan dökmedi…
Abdülaziz’in katilleri olan, darbeci Mithat Paşa ve avenesini Taif’e sürgüne gönderdi. Ama o hain adam Mithat Paşa gittiği yerde rahat durmayıp İngilizlerle temasa geçip birlik olunca Abdülhamid onun sürgün kararını iptal etti ve paşa idam edildi…
Bu darbeci hainler devletin etrafından uzaklaştırdıktan sonra Abdülhamid artık dizginleri eline almaya başlamıştı. Ama yalnızlığını biliyordu. Kurtlar sofrasının ortasında tek başınaydı. 30 sene boyunca tek başına mücadelesini sürdürdü.
Herkesin bu topraklarda gözü vardı. Bu topraklarda enerji, petrol ganiydi. Haliyle emperyalist devletler buralara kadar geleceklerdi. Bunları tek başına idare etmek gerekiyordu…
Öyle bir dönemde devletin başına geçmişti ki Abdülhamid, hem devletin hakim olduğu yerlerde azınlık sorunları vuku bulmaya başlamıştı hem de aç kurtlar Kuzeyden Batıdan geliyorlardı. İşi kolay değildi. Bu ortamda hiçkimsenin dikkatini çekmeyen hamleler yapması gerekiyordu, herkesi idare etmenin yollarını bulması lazımdı. Attığı her adımda bir taşla iki kuş vurmanın yollarını araması gerekiyordu…
Bir yandan Ruslar sıcak denizlere inmenin derdindeydi. Ama İngilizler de buna sıcak bakmıyor, buna göre politika üretmek istiyorlardı. İngilizler de Orta Doğu’ya gelip petrol bölgelerini yavaş yavaş ele geçirmenin derdindeydi. Her gözü aç emperyalist devletin burada gözü vardı.
Sultan Abdülhamid de müthiş bir denge politikası izleyerek, her devletin dikkatini başka bir yöne çekmeye çalıştı ve bunda da başarılı oldu. Söz gelimi Hicaz Demiryolu ihalesini Almanya’ya vererek Almanya’nın desteğini aldı. Tabi bu durum İngiltere’yi oldukça rahatsız etti. Öyle ki bu yollar İngiltere’nin sömürge yollarıydı. Almanya da bu fırsatı kaçırmamak için Osmanlı’yı himaye eden bir politika izledi. Haliyle de İngiltere ile Almanya bu konuda karşı karşıya geldi…
Abdülhamid bu yolla iki kuş birden vurmuş oluyordu. Hem başka bir devleti araya sokarak düşmanla direkt muhatap olmanın yollarını kesiyor hem de Hicaz Demiryolu’nu hayata geçirerek Hac süresini bir haftaya indiriyordu. Halifelik sıfatını kullanma etkisi de artmış oluyordu…
Ya Kudüs konusunda attığı adımlar! Paha biçilemez. Kudüs eğer bugün paylaşılamayan bir kimliğe sahipse bunun en büyük nedenlerinden biri Abdülhamid’dir. Oraya birçok devlete kilise vb. ibadet yeri yaptırmış ve bugün o devletlere pay hakkı vererek paylaşılamayan, çözüme kavuşturulamayan bir bölge inşa etmiştir. Bu konu o gün için muazzam bir politikadır. Çünkü devletin gücü malumdur, elimizden gelen bu olmuştur, Abdülhamid de onu yapmıştır…
Abdülhamid’in devlet yönetme siyasetini daha derinden öğrenmek için Şevki Karabekiroğlu’nun muazzam eseri PAYİDAR’ın 175-234 sayfaları arasını okuyabilirsiniz. Biz konumuza kaldığımız yerden devam edelim…
Devam edecek…
İÇERİDE NELER OLUYOR? -4-
Sultan Abdülhamid 33 sene boyunca adeta devletin ömrünü uzatmanın yollarını aradı. Doğru, 93 Harbi onun devrinde olmuştu. Ama ülkede...
25 Nisan 2018 Çarşamba 0:00
Sultan Abdülhamid 33 sene boyunca adeta devletin ömrünü uzatmanın yollarını aradı. Doğru, 93 Harbi onun devrinde olmuştu. Ama ülkede meşrutiyet vardı, onun yetkileri bir yere kadardı. O iktidar olmuştu ama muktedir olamamıştı. Haliyle onun yapacağı bir şey yoktu. Onun muktedir olabilmesi için darbecileri ülkenin etrafından uzaklaştırması gerekiyordu. Öyle yaptı. Devletlerarası denge kurarak yönetim politikası inşa etti.
Tarihler 1909’u gösteriyordu. Artık darbecilerin, aklını kiralamış gafillerin deyimiyle Kızıl Sultan’ın tahttan indirilmesi gerekiyordu. Şeriat isteriz diyenler sokaklara dökülmüş, bu sorunun baş mimarı olarak düşündükleri Sultan’ın tahttan indirilmesi gerektiğini düşünüyorlardı. İşin garip tarafı bu Şeriat isteriz diyenlerin içerisinde sarıklı cübbeli İngiliz ajanları kol geziyordu. Bu da Sultan’ın indirilmesini isteyenlerin başında İngilizlerin geldiğinin göstergesiydi.
Amaç dindar, muhafazakâr insanları sokağa dökmekti. Bu yolla da Abdülhamid’e operasyon çekeceklerdi. Bu plan işledi, dindar halk sokaklara döküldü. Şeriat isteyenler ortalığı yangın yerine çevirdi. İttihatçılar kontrolü ele alamadılar soluğu Selanik’te aldılar. Daha doğrusu kaçtılar…
Daha sonra orada toplanarak Hareket Ordusu’nu kurdular. Bu ordu masonlar ve Yahudiler eliyle oluşturulmuş bir ordudan ibaretti. Sonuçta Abdülhamid olayları teşvik ettiği gerekçesiyle tahttan indirildi. Yerine Mehmed Reşat geçti.
Artık amaçlarına ulaşmışlardı. İnisiyatif kullanmanın en usta tekniğini bilen bir padişah tahttan indirilmiş yerine bunu bilmeyen bir padişah getirilmişti. Artık ipler İttihatçıların elindeydi. Şu söylenebilir, peki padişah neden 31 Mart’ta direnmedi, üstelik de elinde bu gücü vardı. Dilerseniz bunu Şevki Karabekiroğlu’ndan dinleyelim…
“1-İttihatçıların ağırlıkta olduğu bürokrasi halka büyük eziyet yaptı. Maaşlarımı alamayan memurlar, yoksulluk çeken kitleler, azınlıklar, baskı ve tahakküm algısı herkesi ona düşman etti. Bezmiş olan bu kitlelere meşrutiyet yegane çıkış yolu olarak sunuldu. Bir çatışma halinde halkın büyük çoğunluğu Adbülhamid’e destek vermeyecek gibi görünüyordu. 1. Ordu’ya da tam hakim değildi.
2-İçeride beliren bu büyük tehlikeye dışarıdan daha büyük bir tehlike eklendi. Rusya ve İngiltere aralarında Reval Anlaşmasını imzalayarak Osmanlı topraklarını aralarında paylaştılar.
3-Dışarıda beliren bu büyük tehlike karşısında içeride oluşan gerilimi düşürmek adına Abdülhamid kendisini feda etti. “Evlatlarım (askerler) öleceğine ben öleyim” dedi. Tahtından indi.”
Evet, onun derdi buydu. Kan dökmek istemiyordu. Tahtı da bunun için bıraktı. Tahtı bırakırken de şu sözleri hal fetvasını okuyan darbecilerin yüzüne tokat gibi vuruyordu: “Benden sonra bu devleti 10 sene yönetin, 100 sene yönetmiş sayacağım.” Nitekim yanılmamıştı. Ondan sonra İttihatçılar devleti on yıl bile yönetemediler, Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra, Mondros ile devlet fiilen sona ermiş ve sonrasında yeni devlet Türkiye Cumhuriyeti kurulmuştu…
Devam edecek…
İÇERİDE NELER OLUYOR? -5-
Artık her şey emperyalistlerin istediği gibi olmuştu. Osmanlı İmparatorluğu parçalanmış, kaybedilen topraklarda büyük devletlerin yöneteceği ulus devletler devri başlamıştır....
27 Nisan 2018 Cuma 0:00
Artık her şey emperyalistlerin istediği gibi olmuştu. Osmanlı İmparatorluğu parçalanmış, kaybedilen topraklarda büyük devletlerin yöneteceği ulus devletler devri başlamıştır. Bu devletler manda ile yönetilmeye başlanmıştır. Bu devletlerin başına kukla devlet adamları getirilmiş, istenilenin dışında hareket ettiklerinde de darbe ile devrilmiştir. Bu durum bugün bile geçerliliğini korumaktadır…
Gelelim son 15-20 yıla… Türkiye’nin özellikle son 30-40 senesi çetrefilli mücadelelerle geçmiştir. Bu mücadele hem içeride hem dışarıda halen devam etmektedir.
90’lı yıllar bizim için adeta kâbus gibi geçmiştir. Bunların içinde hele ki 1993 yılı karanlık yıl olarak söylenir. Gerçekten de öyledir. 3 önemli devlet adamımızı, bir cumhurbaşkanımızı kaybettiğimiz o yıl, Türkiye’nin dizginleri eline almasını istemeyen karanlık odakların başımıza ördükleri çoraplarla geçmiştir.
Daha bunun etkisinden kurtulamadan modern çağda postmodern günleri yaşadık. İnsanların inanç hürriyetinin, yaşam tarzlarının ayaklar altına alındığı günleri yaşadık.
1999’da ise ülke depremle sarsıldı. Sonradan öğrendik bu depremde de dış odakların parmağının olduğu ortaya çıktı. Buna HAARP dendi. Ülkeyi her yönden kuşatmak isteyen düşmanlar bizi bir de yer altından sarsmak istedi. (Geniş bilgi için Mustafa Güldağı’nın KUŞATMA kitabını inceleyebilirsiniz) Depremle birlikte ülke karıştı, hem siyaseten hem de ekonomik olarak çok karmaşık bir sürecin içerisine girdik…
Fakat her şey şer cephesinin istediği gibi gidecek değildi. 21. yüzyıl da onların istediği gibi olmayacaktı. Tarih döngüsü sadece onlar için geçerli değildi. Her yüzyıl farklı bir lider çıkarırdı, bu doğruydu. O lider de bize nasip olacaktı.
21. yüzyıla bambaşka bir rüzgârla girdik. Türkiye siyaseti bambaşka bir şekilde esmeye başladı. Halkın ihtiyaçlarına o gün için cevap verebilecek bir parti ortaya çıktı. Adalet ve Kalkınma Partisi… Ve tabi bir lider, o da Recep Tayyip Erdoğan…
Bize 80 sene boyunca bir reçete yazılmıştı. O reçetede kafamızı kaldırıp etrafımızda ne oluyor ile ilgilenmeyeceğimiz, kendi yağımızla tuzumuzla kavrulacağımız yazıyordu… Gerçekten böyle miydi? Bizi bilerek mi dünya sahnesinde küçültmüşlerdi. Yoksa durum farklı mıydı? Yoksa dünya sahnesinden bir asırlığına yer altına çekilen biz miydik?
Okumuş olduğum bazı kaynaklar beni böyle düşünmeye sevk ediyor açıkçası. Ya biz daha önceki 15 imparatorluğu nasıl yıkıp yerine yenisini kurmuştuk! Her ne zaman çok güçlenmişiz ne olup biteceğini görmek için geri plana çekilmişiz. Meğerse bizleri geriden idare eden gizli bir heyetimiz varmış…
Yoksa bu son asırda dünya sahnesinde esamemizin bile okunmayışı yine böyle bir şey olmasın! Ya da bilerek geri çekilmiş olmayalım. Şimdi bundan sonra yazacaklarım çeşitli kaynaklardan okuduğum bilgilerle bugünü okumamdan ibarettir. Çünkü ben anladım ki bizim Heyetimiz Metehan’dan beri var…
Metehan’ın Çin ile yumuşak ilişki içerisinde diye babasını öldürmesi, devleti yönetme konusunda ortadaki çürük elmaları yoldan temizlemesi ile daha 20 sene önce Erbakan’ın medya önünde Recep Tayyip Erdoğan’ı kendinden uzaklaştırması, kendini feda etmesi kesinlikle birbirinden farklı değildir…
Devam edecek…
İÇERİDE NELER OLUYOR? -6-
Özellikle 15-20 yılda yaşananlara bu gözle bakalım. Türkiye Ak Parti ile çok önemli bir döneme evrilmiştir. 80 yılın tecrübesini...
2 Mayıs 2018 Çarşamba 0:00
Özellikle 15-20 yılda yaşananlara bu gözle bakalım. Türkiye Ak Parti ile çok önemli bir döneme evrilmiştir. 80 yılın tecrübesini çok iyi hesap eden Ak Parti kadrosu öncelikli olarak siyasi birliğin sağlanması gerektiğini biliyordu. Öyle ki Türkiye’nin bulunduğu konjonktür bunu gerektiriyordu.
Siyasi bağımsızlık her şey demekti. Ekonomik bağımsızlık ile beraber her şey daha da güzel olacaktı. Tabi işler böyle olunca dış mahfiller büyük bir huzursuzluk duydular. Türkiye’nin içeride birlik ve beraberliği sağlamasının kendileri açısından ne anlama geldiğini çok iyi biliyorlardı.
Ak Partiyi kapatma davasını, 367 krizini bunlardan bağımsız düşünmek mümkün değil. 367 krizi yeni bir yola giden sürecin başlangıcı olmuştu. Cumhurbaşkanının halkoyu ile seçilmesi için referanduma gidildi. Sonuçta da millet eğer ben cumhur isem başımı da ben seçerim dedi ve çok yüksek bir oran ile cumhurbaşkanının halkoyu tarafından seçilmesi kabul edildi.
Artık her şeyi değiştirmek gerekiyordu. Sesimizi yükseltmek, baskı ile, zulüm ile nice mazlumların hayatını yangın yerine çevirenlere karşı diklenmemiz gerekiyordu. Bunu yapacak olan da belliydi. O kişi de Recep Tayyip Erdoğan’dı. Hani derler ya her yüzyıl yeni bir dünya lideri getirir diye. O kişi bizden olacaktı. Davos’ta, dünyanın gözü önünde, dünya ekonomisin çarklarının döndüğü bir ortamda çıktı, masum Filistin halkını katleden İsrail’în alçak devlet adamına gerçekleri tokat gibi çarpacaktı…
Siz insan öldürmeyi çok iyi bilirsiniz, bu zulme alkış tutanları da ayrıca kınıyorum, bundan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak diyecekti. Gerçekten de öyle oldu. Artık dünya sahnesinde olup bitenlere sesini yükselten bir Türkiye olacaktı…
2013 yılında, yıllardır Stand-by anlaşmaları ile bizi ekonomik olarak tahakküm altına alan ve bu yolla da siyaseten, ekonomik olarak iç işlerimize müdahale etmeyi ana felsefesi haline getiren IMF’ye olan borçları sıfırladık ve bir boyunduruktan daha kurtulduk.
İşler hiç iyi gitmiyordu. Bir şeyler yapmak gerekiyordu. Türkiye’yi kaos ortamına sürüklemek, siyaseten yönetilemeyen bir ülke haline getirmek, siyasi iktidarı yıkmak gerekiyor, hükümeti istifaya zorlamak gerekiyordu. 2011’de Tunus’ta başlayan kıvılcım ve sonrasında yangın yerine dönen Suriye misali bir kıvılcım oluşturmak gerekiyordu… Bunun ayağı da belliydi, Gezi Olayları…
Tencere tavalar hazırlandı. Bahane hazırdı. Birkaç ağaç yüzünden gençler sokaklara döküldü. Ülke yangın yerine döndü. İstanbul sokakları karıştı. Taksimde günlerce ayaklanmalar düzenlendi. Ülke milyarlarca lira zarara uğratıldı. Tencere tavalarla sokaklara çıkanlar hükümeti istifaya çağırıyordu. Ama amacın farkında değildik-değillerdi. Herkes bunu masum, gençlerin sadece normal bir eylemi olarak görüyordu.
Ama hedef farklıydı. Türkiye Hükümeti ve Başbakan Recep Tayyip Erdoğan. Birkaç ağaç bahaneydi. Kaldı ki o ağaçlar sökülüp başka bir yere dikilecekti. Küçücük bir mesele kartopu gibi büyütülüp ülke sorunu haline getirildi. Ama Recep Tayyip Erdoğan ve Hükümet bu oyuna gelmedi. Emperyalistlerin emellerine ulaşmasına izin vermedi.
Devam edecek…
İÇERİDE NELER OLUYOR? -7-
Üzerinden 5 yıl geçti ve Taksim Cami bitmek üzere. En güzel cevap buydu. O gün Taksim’i yakıp yıkıp, kaldırım...
4 Mayıs 2018 Cuma 0:00
Üzerinden 5 yıl geçti ve Taksim Cami bitmek üzere. En güzel cevap buydu. O gün Taksim’i yakıp yıkıp, kaldırım taşlarını söküp polis arabalarına atanlara, kol kola girip Hükümeti istifaya çağıran sanatçı! Güruhlarına en güzel cevabı Taksim Camii ile veriyordu. Eminim ki o gün sokakları işgal edenler şimdi yaptıklarından pişman olmuştur.
Daha ne olmadı ki. MİT TIRLARI OPERASYONU. O tırların içerisinde askeri mühimmat vardı. İşin garip tarafı o tırları durduranlar Türk Askeri üniformasını giymelerine rağmen hizmet ettikleri makamlar farklıydı.
CHP denen, her seferinde milli olduğunu geveleyen ancak izlediği politikalarla! gayri milli bir çizgide hareket eden parti çıkıp o tırlar DEAŞ’a gidiyor diye ortalığı karıştırmaya çalışıyordu. Amaç farklıydı. CHP denen parti yoksunu güruh ülkeyi uluslararası kamuoyuna karşı teröristlerle işbirliği içinde gibi gösteriyordu. Ama bu da tutmadı. Ne bu millete ne de uluslararası arenada bu alçaklığı inandıramadılar…
2014 Cumhurbaşkanlığı Seçimi… Akıl alır gibi değil gerçekten, tam 14 parti bir araya geldi. Tek aday üzerinde anlaştılar. Çatı Aday Ekmeleddin İhsanoğlu’yu yani 14 irili ufaklı partinin tek adayını Recep Tayyip Erdoğan’ın karşısına sürdüler. Ekmeleddin İhsanoğlu İslam İşbirliği Teşkilatından gelmeydi. Onun üzerinden oy devşirmeye kalktılar. Oyları kendilerine çekebileceklerini zannettiler…
Ama yanılgıya uğradıkları bir yer vardı. Bu milleti yine hesaba katmadılar. Bu milletin asil evlatları düşman oklarının kimin üzerine çevrildiğini çok iyi biliyordu. Ortama baktılar, eğer bu ortamda oklar tek bir kişiye çevriliyorsa o tek olan taraf haklıdır dediler. Haklı olanı yalnız bırakmadılar…
Biz her şeyi medya önünde, tv’de olup bitenlerle değerlendiriyoruz. Derinlere inmeyi akıl edemiyoruz. Ekmeleddin İhsanoğlu seçim döneminde hep geri planda kaldı, sesini fazla yükseltmedi, hep Erdoğan ön plandaydı. Çatı Aday kadrosunu dumura uğrattı. Recep Tayyip Erdoğan halkın oylarının çoğunluğunu elde ederek %52 gibi bir oyla milletin oylarıyla seçilen ilk Cumhurbaşkanı olarak tarihe geçti…
Cumhurbaşkanlığı seçiminin üzerinden bir yıl geçmeden, ülke 7 Haziran 2015 Genel Seçimlerine gitti. Ak Parti kurulduğu günden bugüne kadar oylarını sürekli arttırarak gidiyordu. 7 Haziran seçimlerinde ise neredeyse %50 bandından 8-9 puan azalarak %41 seviyesine kadar geriledi…
Doğru, Türkiye 7 Haziran seçimlerine kadar çok badireler atlattı. Gezi Olayları, Paralel Yapı ile mücadelenin o dönemde henüz bulanıklığını gidermemesi, diktatörlük yaygaraları buna bir gerekçe gösterilse de bunların payı düşüktü. Ya neden olmuştu o zaman büyük oranlı oy kaybı?…
Aslında bizim soruyu doğru sormamız gerekiyor. Oylar düştü mü yoksa o zamanın konjonktüründe oylar başka bir yere mi kaydı? Bence asıl sorulması gereken soru bu…
Devam edecek…
İÇERİDE NELER OLUYOR? -8-
CHP’yi zaten geçtik, Cumhuriyetin 90 yıllık partisi her zamanki gibi yerinde saydı yine. %25’lik bandını korumuştu yani. Geriye iki...
9 Mayıs 2018 Çarşamba 0:00
CHP’yi zaten geçtik, Cumhuriyetin 90 yıllık partisi her zamanki gibi yerinde saydı yine. %25’lik bandını korumuştu yani. Geriye iki parti kalıyor: MHP ve HDP. Bu iki partinin oyları artmıştı. HDP bilindiği gibi barajı aşmıştı. %4-5 civarında bir artış olmuştu. Bu artış öyle Ak Parti’den kaynaklandı…
Bu giden oyların nedeni de artık o dönemde PKK olaylarının olmayışı, bu işin artık meclise taşınması ve sorunların orada çözümü ile ilgiliydi. Ancak HDP daha meclise girer girmez olaylar yeniden başladı…
Ak Parti tek başına hükümeti kuramıyordu. Koalisyon görüşmeleri başladı. Ak Parti’nin HDP ve CHP ile koalisyon içerisinde bulunması zaten mümkün değildi. Hem tabanlar birbirine zıttı hem de CHP’nin dillendirdiği politikalar Ak Parti’nin çizgisi ile uyum göstermiyordu. Bu nedenle son çare MHP lideri Devlet Bahçeli ile görüşmekti. Ancak Bahçeli koalisyonların daha önce bu ülkede nelere mal olduğunu bildiği için bu yolu kesinlikle istemiyordu. Koalisyon falan yok deyip erken seçimi dillendirdi. Zaten böyle bir şeyi birinci partinin dillendirmesi biraz aykırı olabilirdi. Bu yüzden erken seçim dillendirmesi Bahçeli kanadından geldi…
7 Haziran seçimlerinden 5 ay sonra 1 Kasım seçimleri gerçekleştirildi. 1 Kasım seçimlerinde Ak Parti yeniden eski oy oranına geri döndü. En büyük değişim Ak Parti ve MHP kanadında görüldü. Ak Parti 7 Haziran seçimlerine göre 5 milyon oy fazla aldı. Hükümeti kurabilecek çoğunluğu elde etti. MHP’de ise büyük bir değişim yaşandı meclisteki sandalye sayısını %50 oranında kaybeden MHP, 80 sandalyeden 40’a düştü. HDP ise 80 sandalyeden 59’a düştü. Ama zannımca en önemli sonuçlardan biri de Bahçeli’nin koalisyon teklifini reddederek erken seçim açıklamasını yapmasıydı. Ülke böylece koalisyon günlerine dönmekten kurtulurken, Bahçeli devlete olan desteğini bir kez daha gösterecekti…
2016 yılında ise tarih bambaşka şeyler yazacaktı. Aradan 100 yıl geçecekti ama bu milletin kurtuluş mücadelesi değişmeyecekti. Bu vatan için her şeyimizi her zaman olduğu gibi yine feda edecektik. Evet, o gece 15 Temmuz Hain Darbe Girişiminin olduğu geceydi…
Her şeyi önceden planlamışlardı. Ülkenin stratejik noktalarını ele geçirecekler, meclisi bombalayacaklar, kısa bir dinlenme molasında olan ve kendilerince en uygun zamanda olan Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’ı alıp götürecekler, böylece milletin başını alıp başsız bırakacaklar ve her yeri işgal edeceklerdi. Hesapları buydu. Ama hesap yapanların üzerinde hesap yapanın olduğunu, bu milletin, bu ümmetin görünmeyen ordularının olduğunu tıpkı Bedir’de olduğu gibi yine idrak edemeyeceklerdi…
O gece, önce herkesi bir panik, bir merak sarmıştı. Bu alçak kalkışmayı planlayanlar Recep Tayyip Erdoğan’ın ülke dışına, güvenli bir yere sığınacağını düşünüyorlardı. Oysa o, daha bu davanın başına geçtiğinde kefenini giyip de çıkmıştı. Biliyordu, lider taşın arkasına saklanırsa diğerleri dağın arkasına saklanırdı. Kendisini uçak ile bulunduğu bölgeden alan pilot sizi güvenli bir bölgeye götürelim dediğinde karşı çıktı, biz bu işe başımızı koymuşuz buradan geri dönmek yok dedi. Öyle ki can yeleğini giymeyi bile reddetti…
Tele konferans ile CNN ekranlarına bağlandı. Bu hareketin Türk Askeri üniformasını giymiş birtakım grup tarafından yapıldığını, milleti bulundukları yerin meydanlarına davet ettiğini söyledi. Bu millet durur muydu? Tüm Türkiye meydanlara doldu taştı. Lider taşın arkasına saklanmadı, millet de liderinin arkasında durdu, meydanlara akın akın ilerledi.
Devam edecek…
İÇERİDE NELER OLUYOR? -9- SONA DOĞRU…
O gece 248 vatan evladımız şehit olurken, 2193’ü gazi olmuştu. Bunlar o gece maddi dünyadan sıyrılıp maneviyatın hazzını yaşayanlardı....
11 Mayıs 2018 Cuma 0:00
O gece 248 vatan evladımız şehit olurken, 2193’ü gazi olmuştu. Bunlar o gece maddi dünyadan sıyrılıp maneviyatın hazzını yaşayanlardı. Allah’ın görünmeyen orduları o gece onlara görünmüş, beraber aynı safta, kol kola hem vatanı darbecilere karşı savunmuşlar hem de şehadete yürümüşlerdi…
15 Temmuz hiç şüphe yok ki bir dönüm noktasıydı. O gece hiç kimse ben şucuyum bana ne, bu devletin derdi bana mı kaldı demedi. O gece her renkten, partiden, etnik gruptan insan Boğaz’a, sokaklara, meydanlara koştu. Liderinin bir işaretiyle meydanlar doldu taştı.
O geceden sonra devlet OHAL kararı aldı. Alınan bu karar hem uluslararası hem de iç medya tarafından ağır eleştirilere maruz bırakıldı. Ancak alınan bu kararın vatandaşlarla bir ilgisi yoktu. Bu devletin almış olduğu bir karardı, devleti FETÖ denen, çöreklenmiş bir yılan gibi ülkenin her tarafını sarmış yapıyı tasfiye etmek için alınmıştı…
Ama biz öyle bir coğrafyada yaşıyorduk ki ayakta kalmamız gerekiyordu. Etrafımız ateş çemberiyle çevrilmişti. Özellikle Suriye’nin içerisinde bulunduğu durum hem bizi hem de bölgeyi çok yakından ilgilendiriliyordu. Türkiye, bu ateş çemberinin içerisinde yok edilmeye çalışıldı. Terör örgütleri sürekli kılık değiştirdi ama hizmet ettikleri yerlerde bir değişiklik yoktu. Amaç bölgede Akdeniz’e açılan terör devleti kantonu oluşturmak ve Türkiye’nin bölge ile olan ilişkisini kesmekti. Bu nedenle bir şeyler yapmak gerekiyordu. 15 Temmuz’u yaşayalı bir ayı henüz geçmişti. OHAL şartları altında hem içerideki FETÖ yapılanmasını tasfiye etmeye devam ediyorduk hem de Suriye’ye müdahalede bulunuyorduk…
Anlayacağınız kartları oynamıştık. Şimdi sıra kartları hem karmaya hem de oynamaya gelmişti. 24 Ağustos 2016’da ilk adımı attık. Güney sınırlarımızda terör örgütlerinin bir oluşum içerisine girmelerine izin veremezdik. Fırat Kalkanı Harekâtı ile AZEZ-CERABLUS hattını DEAŞ teröristlerinden temizlemek için sahaya indik. Uzun süren bir operasyondan sonra sivil insanlara hiçbir zarar vermeden bu hattı teröristlerden temizledik. Böylece bölgede terör örgütleri eliyle yer edinmek isteyen devletlere de en güzel cevabı vermiş oluyorduk. Akdeniz’e açılan kanton devletçiklerin önünü de kesmiş oluyorduk…
7 ay 5 gün sürmüştü Fırat Kalkanı Harekâtı. 29 Mart 2017’de son bulmuştu. Bölgeyi teröristlerden temizlemiştik ama canımız da yanmıştı. 72 şehit vermiştik. Ama isyan etmedik. Eğer söz konusu vatansa can da verilir dedik devletimizin arkasında durduk. Biz bu devleti böyle kurmuştuk böyle de koruyacaktık…
Hani demiştik ya çok yönlü düşünmeliyiz diye. Hem sınırlarımızda mücadele ediyorduk hem içeride siyasi gücümüzü sağlamaya çalışıyorduk. Bunun için 16 Nisan 2017’de Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi için referanduma gittik. Yaklaşık %52’lik bir oy oranıyla yeni Hükümet sistemi kabul edilmiş oldu. Bundan sonra Cumhurbaşkanı kendi kabinesini oluşturacak, Meclis kendi işini yapacaktı. Ancak ne olursa olsun bu öyle bir sistem ki her iki tarafın da faaliyetleri uyum içerisinde olmalıydı. Çünkü bu politikaların daha hızlı hayata geçirilmesi için elzemdi…
Devam edecek…
İÇERİDE NELER OLUYOR? -10-
Tarihler 20 Ocak 2018’i gösterirken bir başka operasyon için kolları sıvadık. Azez-Cerablus’u temizlemiştik belki ama bu yetmezdi, sınırlarımız boyunca...
16 Mayıs 2018 Çarşamba 0:00
Tarihler 20 Ocak 2018’i gösterirken bir başka operasyon için kolları sıvadık. Azez-Cerablus’u temizlemiştik belki ama bu yetmezdi, sınırlarımız boyunca güvenli bölgeyi daha da uzatmamız gerekiyordu. Bunun için Afrin Operasyonunu yani ZEYTİN DALI HAREKÂTI’NI başlattık. Harekâtın ilk gününe havalanan 72 uçakla başladık. Bu 72 rakamı çok manidardı. Fırat Kalkanında şehit olan askerlerimize buradan saygı duruşunda bulunuyorduk, onları bir kez daha anmış oluyorduk…
18 Mart Salı günü operasyonun 58. gününde Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan tarafından Afrin şehir merkezine girildiğini, Afrin’in kontrol altına alındığı açıklandı. 4000’i aşkın terörist etkisiz hale getirilirken 52 de şehit verdik. Ama Afrin’i de teröristlerden temizledik.
Ancak işimiz bitmemişti. Gelmişken Tel Rıfat’ı da halledelim dedik, hemen oraya da el attık. Çünkü Tel Rıfat oldukça stratejik bir bölgeydi. Azez’in hemen Güney Batısında, Afrin’in de doğusundaydı ve iki bölgeyi birbirine bağlıyordu. Orayı da alarak iki bölgenin birleşimini de sağlamış oluyorduk.
Fırat Kalkanı Afrin Operasyonları Suriye bağlamında çok önemli bir dönüm noktasıydı. Bölgedeki güçler yıllardır Türkiye’yi Suriye’deki savaşa çekmeye çalışmışlardı. Türkiye de ne zaman gücünü toparladı o zaman sahaya indi. Çünkü Suriye, Suriye’den çok aslına bakıldığında Türkiye’yi ilgilendiriyordu. Hem Türkiye’nin bölge ile olan bağı kesilecek hem de yıllardır hayata geçirmek istedikleri BÜYÜK İSRAİL hedefi yolunda büyük bir adım atacaklardı.
Ancak ABD-İNGİLTERE-AB-PKK-PYD/YPG-FETÖ’nün unuttuğu bir şey vardı. Her ne kadar bu aktörlerin derinlerde bir yerde aktörleri varsa, derin Türk aklının olduğunu da unutmamak gerekiyordu. Neyse konudan kopmayalım devam edelim…
Bizler 2019’daki yerel seçimler, genel seçimlere uzaktan dokunmaya başlarken hiçkimsenin beklemediği bir anda erken seçim kararı alındı. Beklenmedik diyorum ama devlet aklı öyle ki bu kararı çok önceden almıştı. Zamanı gelince de açıklandı.
Her şeyden önce iktidar partisi Ak Parti ve Cumhurbaşkanı tarafından seçimlerin sürekli zamanında yapılacağı dillendiriliyordu. Ancak bir süre sonra MHP lideri Devlet Bahçeli tarafından seçimlerin erkene alınması dillendirilmeye başlandı. Daha sonra da Ak Parti Genel Başkanı ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile MHP lideri Devlet Bahçeli yaklaşık yarım saat süren bir toplantı gerçekleştirdiler. Cumhurbaşkanı daha sonra bir basın toplantısı düzenleyerek genel seçimlerin 24 Haziran günü yapılması kararının alındığını açıkladı.
Şimdi burada küçük bir analiz yapalım ve sonra erken seçim kararı alınmasının nedenlerine değinelim… Ak Parti tarafından seçimlerin sürekli 2019’da yapılacağı, seçimlerin henüz gündemde olmadığı dillendiriliyordu. Ancak 2019’a daha çok vardı. Yerel seçimlere bir yıldan hemen az bir süre, genel seçimlere de bir yıldan uzun bir süre vardı. Eğer erken seçim kararı Ak Parti kanadından gelseydi söylemlerinin aksine beyanda bulunmaktan dolayı özellikle muhalefet kanadından çok eleştirilecekti. Ancak Devlet Bahçeli tarafından erken seçimin dillendirilmeye başlanması daha az tepki çekecekti. Hatta öyle oldu ki erken seçim kararı hemen içselleştirildi. Devlet Bahçeli’nin Tayyip Erdoğan ile konuşmasının ardından kararı Tayyip Erdoğan’ın açıklaması muhalefetin de elini kolunu bağlamış oluyordu. Sonunda da erken seçim kararı alınmış oluyordu…
Devam edecek…
İÇERİDE NELER OLUYOR? -11-
Şunu da belirtmeden geçmeyelim: Devlet Bahçeli her ne zaman devletin başı sıkışsa devletin yardımına koşmuş bir liderdir. 2002’de koalisyonu...
18 Mayıs 2018 Cuma 0:00
Şunu da belirtmeden geçmeyelim: Devlet Bahçeli her ne zaman devletin başı sıkışsa devletin yardımına koşmuş bir liderdir. 2002’de koalisyonu düşürmesi, başörtüsü krizinde Ak Partiye destek vermesi, 2014 Cumhurbaşkanlığı seçiminde Erdoğan karşısında pek etkili olamayan Ekmeleddin İhsanoğlu’na destek verdi Erdoğan’ı daha da güçlendirdi, 7 Haziran seçimlerinde koalisyon görüşmeleri sırasında “koalisyon falan yok, haydin erken seçime” dedi yeniden seçime gidilmesinde en önemli rolü oynadı, şimdi de tüm muhalefetin devletin karşısında karşı blokta yer aldığı bir ortamda “CUMHUR İTTİFAKI”na dâhil oldu, kısacası devletin ne zaman başı sıkıştı ise devletin yardımına ilk koşan o oldu…
Şimdi de kısaca erken seçim kararının arkasında yatan nedenlere bakalım. Erken seçim kararı her şeyden önce yarım saatte alınan bir karar değildi. Her alınan kararın derinlerde bir sebebi vardı. Biz gerek kendi aramızda konuştuğumuzla gerek tv programlarında dinlediklerimize göre gerekse de siyasilerin değerlendirmeleri ile yetiniyoruz. Tabi asıl sebepleri de var öyle ki…
Eğer seçimler zamanında yapılsa idi genel seçimlere bir yıldan uzun bir süre vardı. Türkiye’nin gündemi ise çok yoğundu. Hem Suriye’deki pozisyonu hem de ülke içerisindeki siyasi pozisyonları belirsizliği kaldırabilecek durumunda değildi. Bir an önce genel seçimlerin ülke gündeminden kaldırılması gerekiyor, siyasi birlik ve beraberliğin sağlanması gerekiyordu.
Halk arasında konuşulan, özellikle de Ak Parti’nin yakındığı ve belki de çözüm üretmek için bu kararın alınmasına neden olan en önemli durumlardan birisi de yerel seçimlerin genel seçimleri (Cumhurbaşkanlığı ve milletvekili seçimleri) etkilemesiydi. Yerel seçimler Ak Parti kanadınca çok riskli görülüyordu. Öyle ki belediyeler kanadına Ak Partili seçmenler tarafından eleştiriler devam ediyordu. Olası bir yerel seçim hezimeti genel seçimleri olumsuz etkileyebilir, yereldeki memnuniyetsizlik genelde sandığa yansıyabilirdi. Bu nedenle hem yerel hem de genel seçimler Ak Parti açısından olumsuzlukla sonuçlanabilirdi.
Erken seçim kararının alınmasından hemen sonra özellikle muhalefet kanadında müttefik arama çalışmaları başladı. Zaten Ak Parti ve MHP, Cumhur İttifakı ile güçlerini birleştirmişlerdi. CHP’de ise koltuğunu arama kurtarma çabaları yapan biri vardı. Evet, yanılmadınız, Kılıçdaroğlu. Ama öncelikli hedef başkaydı tabi. Diğer partilerle birleşip Recep Tayyip Erdoğan’ı devirmek…
Bunun için de bir isim üzerinde sürekli ver yansın ediyorlardı. 11. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ü ortak aday gösterme konusunda epeyce uğraşılar. Açıkçası Abdullah Gül’ün de muhalefet kanadının bütün çağrılarına uzun süre cevap vermedi. Medya da uzun süre onun kararını bekledi. Öyle ki bazı haberlerde, sosyal medyada gece yarısı Gül’ün evine gelip gidenlerin çok olduğu bile söylendi. Ancak bir namaz çıkışı sonrası yaptığı açıklamada kararını yarın açıklayacağını söylemişti…
Ertesi gün ise herkes onun açıklamasını bekliyordu. Ve Gül yaptığı açıklamada aday olmayacağını söyledi. Açıkçası muhalefette çok beklenti olmuştu. Erdoğan’ın karşısına piyasada geçerliliği yüksek olan, Ak Parti kanadından da oy çekebileceklerini düşündükleri Abdullah Gül, aday olmayacağını açıklıyordu. Bütün hesaplar suya düşmüştü muhalefet için. Çok büyük kırgınlık olmuştu Ak Parti ve Cumhur İttifakı içerisinde yer alan MHP’de Gül’e karşı.
Devam edecek…
İÇERİDE NELER OLUYOR? -12-
Bu noktada nacizane görüşümü beyan edeyim. Belki derin Türk Heyeti ile ilgili son zamanlarda çok kitap okuyuşumdan mıdır bilmiyorum,...
23 Mayıs 2018 Çarşamba 0:00
Bu noktada nacizane görüşümü beyan edeyim. Belki derin Türk Heyeti ile ilgili son zamanlarda çok kitap okuyuşumdan mıdır bilmiyorum, burada Erdoğan-Bahçeli-Gül’ün içerisinde yer aldığı bir oyun olduğu kanaatindeyim. Bu olaylara dışarıdan bakanlara çok ütopik gelebilir ancak geçmişte yaşadığımız tecrübelerin bugün de aynı şeyin yaşanması ile ilgisi olabilir…
O yüzden isimler üzerinden gitmek en kestirme yoldur, ancak o isimlerin farklı görevler içinde yer alması gibi bir durum da olabilir. Burada Abdullah Gül, derin Türk Heyeti’nin planı içerisinde yer alarak, seçim ittifakında kimlerin yan yana gelebileceğini görmek, bir beklenti içerisinde oluşturmak, belki de en önemlisi muhalefetin seçim stratejisini oluşturmada zaman kaybetmesini sağlamak için böyle bir strateji izlenmiş olabilir.
Doğrudur, sormakta haklısınız, burada Gül niye kendini harcatsın? Bu işler böyledir. Devlet yönetirken hedefiniz büyükse piyasada bazı adamlarınız harcanır. Bu tarihte de böyle olmuştur. Metehan, Çin ile savaşmıyor, iyi ilişkiler kurmaya çalışıyor diye babasına tuzak kurup öldürmedi mi? Fatih, nice ajanını Avrupa’nın içlerine kadar sokup papalık makamına getirip onları kendi adamlarıyla yönetmedi mi? Necmettin Erbakan, kendi öğrencisi, aynı zamanda dava kardeşi Recep Tayyip Erdoğan’ı medya önünde ağır eleştirilere maruz bırakıp da kendinden uzaklaştırdı ve onu güçlendirmedi mi?
İşte durum bu. Büyük düşünüyorsanız bazı adamlarınız harcanır. Niye? Heyet size o rolü vermiş olabilir, siz de bu role uymak zorundasınız. Şu da var tabiki, Türkiye şu an Recep Tayyip Erdoğan’ın etrafında kenetlenmek zorundadır. Öyle ki tüm dünya onu güçlü bir lider gördükleri için planlarını onun üzerinde oynamaktadır. Kim bilir, belki o da misyonunu tamamlayınca kenara çekilecek ve yeni Erdoğanlar, yeni güçlü devlet adamları onun yerini alacaktır. Bunu zaman gösterecek… Neyse biz devam edelim, yazı serimizin de sonuna yaklaşıyoruz aynı zamanda, çok uzadı biliyorum ama yapacak bir şey yok, yazacağımız çok şey var… Devam…
Abdullah Gül aday olmayacağını açıklayınca muhalefetin ikinci çatı aday hevesleri de kursaklarında kaldı. CHP kanadına bakalım kısaca. Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi öyle bir sistem ki başarısız siyasiler anında piyasadan eleniyor. Bir diğer seçim dönemine kadar beklemeleri gerekiyor tekrardan aday olabilmek için.
CHP lideri Kılıçdaroğlu da bunu çok iyi biliyor. Onun hesaplarına göre Cumhurbaşkanı adayı olmaması gerekiyor. Önceki seçimlerdeki akıbete uğrayacağını biliyor öyle ki. Böyle bir durumda da hem başkanlık seçimini kaybedecek hem de CHP Genel Başkanlık koltuğunu. O zaman başka birini aday olarak göstermesi gerekiyordu, öyle de yaptı…
Devam edecek…
İÇERİDE NELER OLUYOR? -13- -SON-
…O aday da Muharrem İnce oldu. Kılıçdaroğlu’nun kürsüde CHP’nin adayını açıklarken takındığı üslubu aslında hiç de yadırgamadık çünkü CHP’nin...
25 Mayıs 2018 Cuma 0:00
…O aday da Muharrem İnce oldu. Kılıçdaroğlu’nun kürsüde CHP’nin adayını açıklarken takındığı üslubu aslında hiç de yadırgamadık çünkü CHP’nin tüm siyasi yöneticilerinin üslubu böyleydi. Birisi adayını bile açıklarken gel bakalım buraya der, birisi gittiği yerlerde konuşma yaparken ben bisikletle gelen bir Cumhurbaşkanı olacağım der, birileri Saray büyük yük yıkacağız der, bir diğeri büyük projeleri yıkacağız der… Derler de derler yani… Gel gör ki zaten böyle bir partinin yapıcı olduğunu hiç görmedik…
Neyse biz sona doğru devam edelim, sonuca gelelim…
CHP-İP-HDP-SP’nin çatı aday hayalleri sona erince CHP dışında diğer partiler de kendi başlarının dertlerine düştüler. İP’in adayı Meral Akşener oldu. SP Karamollaoğlu, PKK’nın siyasi temsilcisi HDP’nin adayı Demirtaş, VP’nin adayı da Perinçek oldu. Bu altı aday Cumhurbaşkanı olmak için ter dökecek…
Cumhur İttifakı’nın adayı Recep Tayyip Erdoğan’ın ilk turda seçileceğine kesin gözüyle bakılıyor. Diğer adayların ilk amacı Erdoğan’ı ilk turda seçtirmemek. İkinci turda da diğer partiler ittifak yapıp Erdoğan’ı yenmeye çalışacaklarını düşünüyorlar. Fakat her zaman unuttukları bir şey var. Bu millet onlara özellikle Demokrat Parti’den sonra bir daha aman vermedi şimdi de vermeyecektir…
Bitirmeden milletvekili seçimlerine değinelim bir de. Biliyorsunuz Cumhurbaşkanlığı seçimleri ile birlikte milletvekili seçimleri de yapılacak. Hem Cumhurbaşkanı hem de milletvekili adaylarının isimleri belli oldu…
Cumhur İttifakı içerisinde Ak Parti, Milliyetçi Hareket Partisi ve Büyük Birlik Partisi, Millet İttifakı içerisinde ise CHP-İP-SP yer aldı. HDP ve VP ise ayrı olarak yer alacaklar…
Milletvekili adaylarının parti sıralamaları geçtiğimiz pazartesi günü kesinleşti ve YSK’ya teslim edildi. Ak Parti’de büyük oranlı bir değişim söz konusu. Özellikle Ak Parti’de gençlere de büyük bir önem verildiği görülmekte. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın en büyük hedefi de buydu öyle ki.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın milletvekili listeleri üzerinde bu kadar yoğun mesai harcamasının nedenlerinden biri büyük illerde tabanın sesini dinlemesi ve de aslında yeni Hükümet sisteminde gizli. Çünkü yeni sistemde milletvekilleri ile Cumhurbaşkanı ve Kabinesi faaliyetlerini ayrı ayrı yürütecek. Her ne kadar durum böyle de olsa Devletin tepesi ile meclis çoğunluğunun uyumlu olması çok önemli…
Evet, dikkat edilmesi gereken son bir nokta ile yazımızı bitirelim. Cumhurbaşkanlığı seçimleri ile milletvekili seçimleri birbiri ile alakasız değildir. Her ne kadar Kabine ayrı meclis ayrı çalışacaksa da birbirleri arasındaki uyum içerisinde bulunduğumuz konjonktürde çok önemli hale gelmiştir. Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde ayrı milletvekili seçimlerinde ayrı yönde oy kullanmak iktidar partisi Ak Parti’ye büyük zayiatlar oluşturabilir. Lider Cumhurbaşkanı Erdoğan ise onun hazırladığı listelere şu ortamda riayet edilmesi gerekir. En azından Ak Parti açısından durum bu…
Temenni ile bitirelim… 24 HAZİRAN’DA yapılacak olan CUMHURBAŞKANLIĞI VE MİLLETVEKİLİ SEÇİMLERİNİN mikro ölçekte ülkemiz, makro ölçekte de bölgemiz ve İslam dünyası için hayırlara vesile olmasını diliyorum. Her ne olursa olsun, ister desteklediğimiz adayların ismi konulsun ister konulmasın, bu bir bayrak yarışıdır, bugün bayrağı biri devralır, 5 sene sonra biri alır, bu işler böyledir… Bizim de her ne olursa olsun istikrar için devletin tepesini düşünmemiz, çıkarlarımızı bir kenara bırakıp oyumuzu o yönde kullanmamız gerekir…
Selam ve dua ile…
AVRUPA BİRLİĞİ VE GELECEĞİ –I-
Son zamanlarda Avrupa Birliği Türkiye üzerinde gerek siyasi gerek ekonomik gerekse bunları kapsayacak şekilde konjonktürel bir etki yaratmaya...
29 Kasım 2016 Salı 19:20
Son zamanlarda Avrupa Birliği Türkiye üzerinde gerek siyasi gerek ekonomik gerekse bunları kapsayacak şekilde konjonktürel bir etki yaratmaya çalışıyor. Müzakereleri durdurma planı ile bunu gerçekleştirme amacında AB. Biz bunun nedenlerine inmeden önce AB’nin nereden buralara geldiğini açıklamaya çalışalım.
Bilindiği gibi II. Dünya Savaşı birçok ülke için yıkıcı sonuçlara yol açmış, özellikle Avrupa’da önüne geçilemez yıkımlara sebep olmuştur. Bunun önüne geçilmesi gerekiyordu. Senelerdir kavga eden Fransa ve Almanya’nın bu konuda öncü olması gerekiyordu. Fransa Dış İşleri Bakanı Robert SCHUMAN kendi soyadını da veren SCHUMAN planı çerçevesinde ortak kömür ve çelik üretimini tüm Avrupa Devletleri için geçerli olmasını istiyordu.
Bu plan dahilinde 1951’de Fransa, Federal Almanya, Belçika, Lüksemburg, İtalya ve Hollanda’nın katılımıyla Avrupa Kömür ve Çelik Topluluğu kurulmuş oldu. Böylece savaşa neden olan hammadde barışa neden olmuş oluyordu.
Bu altı üye devlet 1957’de işgücü ve mal ve hizmetlerin serbest dolaşımını sağlamak için ROMA ANTLAŞMASI’nı imzalayarak Avrupa Ekonomik Topluluğunu kurdular. Böylelikle siyasi üstünlüğü de sağlamak hedeflenmiştir.
1958 tarihinde ise Avrupa Atom Enerjisi Topluluğu kurularak nükleer enerjinin barışçıl ve güvenlik amacıyla kullanılması amaçlanmıştır.
1965 yılındaki füzyon antlaşması ile bu üç antlaşma birleştirilerek tek bir konsey oluşturuldu ve bu topluluk Avrupa Toplulukları adını aldı.
Gümrük Birliği kapsamında atılan ilk adım ise 1968’de mamul mallardaki gümrük vergisinin kaldırılması ile oldu. Böylelikle tarım ve ticaret alanında ortak politikalar atılmış oluyordu.
Topluluğun ilk genişleme dalgası 1973’te Birleşik Krallık, Danimarka ve İrlanda’nın topluluğa katılması ile gerçekleşti.
1981’de Yunanistan’ın 1986’da ise İspanya ve Portekiz’in katılımıyla topluluk Güneye doğru genişlemiş oluyordu.
1980’li yılların başındaki dünyadaki durgunluk ve mali sorunlar bu devletleri karamsarlığa sürüklüyor ve yeni önlemler almaya itiyordu. Bunun üzerine 1987’de Avrupa Tek Senedi imzalandı ve ortak bir Pazar oluşturma amacına gidildi.
Devamı bir sonraki yazıya…
AVRUPA BİRLİĞİ VE GELECEĞİ -II-
Avrupa Birliğinin kuruluş aşamalarına devam ediyoruz… MAASTRICHT ANTLAŞMASI VE AVRUPA BİRLİĞİ: 1990’lı yıllar dünya...
1 Aralık 2016 Perşembe 22:20
Avrupa Birliğinin kuruluş aşamalarına devam ediyoruz…
MAASTRICHT ANTLAŞMASI VE AVRUPA BİRLİĞİ:
1990’lı yıllar dünya için çok karmaşık bir şekilde başladı. Bir yandan Berlin Duvarı yıkılmış ve sonucunda iki Almanya birleşmiş, bir yandan Merkezi ve Doğu Avrupa’nın Sovyet denetiminden kurtulması Avrupa’nın siyasi yapısını değiştirmişti. Üye devletler birliklerini kuvvetlendirmek için daha önce adımlarını atmış oldukları birliği tamamladılar ve 1993’te Maastricht Antlaşması ile birlikte Avrupa Birliğini kurmuş oldular.
Bu antlaşma ile şunlar üzerinde karar alındı:
-1999’a kadar parasal birliğin tamamlanması,
-Avrupa vatandaşlığının oluşturulması,
-Ortak dış ve güvenlik politikalarının oluşturulması,
-Adalet ve içişlerinde beraberliğin oluşturulması.
Alınan bu kararlarla üç sütunlu bir sistem oluşturulmuş oluyordu.
1995 yılında Avusturya, Finlandiya ve İsveç’in de katılımıyla birliğin üye sayısı 15’e yükselmiş oluyordu.
2002’de ortak para birimi olan “EURO” tedavüle girerek 12 ülkede kullanılmaya başlandı.
2004 yılında birliğin en büyük genişlemesi gerçekleşiyordu. 10 ülke ( Çek Cumhuriyeti, Estonya, Güney Kıbrıs Rum Yönetimi, Letonya, Litvanya, Macaristan, Malta, Polonya, Slovakya, Slovenya) katıldı.
AB’nin son genişlemesi ise 2007 yılında Bulgaristan ve Romanya’nın katılımıyla gerçekleşti. Böylece üye sayısı 27’e yükselmiş oluyordu.
LİZBON ANTLAŞMASI:
AB’nin derinleşme sürecindeki son antlaşma 2009’da yürürlüğe giren Lizbon Antlaşması ile gerçekleşti. Bu antlaşma ile:
-AB’nin karar alma mekanizmasındaki tıkanıklıkların giderilmesi,
-Birliğin daha demokratik ve etkili işleyen bir yapıya kavuşması hedeflendi.
Son olarak birliğe 2013’te Hırvatistan dâhil edilmiştir. Sırada bekleyen birçok potansiyel bulunmaktadır. Bir sonraki yazımızda TÜRKİYE-AB ilişkilerini ele almaya başlayacağız…
İBRAHİM YAVUZ
AVRUPA BİRLİĞİ VE GELECEĞİ -III-
TÜRKİYE-AB İLİŞKİLERİ: Türkiye, Avrupa Ekonomik Topluluğunun (AET) kurulmasından sonra 1959’da tam üye olmak için başvurmuştur. Bu amaçla...
4 Aralık 2016 Pazar 19:10
TÜRKİYE-AB İLİŞKİLERİ:
Türkiye, Avrupa Ekonomik Topluluğunun (AET) kurulmasından sonra 1959’da tam üye olmak için başvurmuştur. Bu amaçla Türkiye ile AET arasında ANKARA ANTLAŞMASI imzalandı ve 1964’te yürürlüğe girdi.
Tabi BATI’nın genetiği aynıydı. Nasıl bizi TANZİMAT ve ISLAHAT FERMANI ile oyaladılarsa günümüze kadar aynı şekilde oyaladılar. Kendilerince bazı şartları yerine getirmemiz gerekiyordu.
Spor konusunda UEFA, müzik konusunda EUROVİZYON, ticaret konusunda GÜMRÜK BİRLİĞİ vs. vs. Hâlâ daha bu oyalamaları devam etmektedir.
Ankara Antlaşması hazırlık, geçiş ve nihai dönem olmak üzere üç aşamalı bir süreç öngörmüştür. 23 Kasım 1970’te Gümrük Birliği’ne ilişkin kuralları içeren Katma protokol imzalandı. 1971’de Katma Protokol, TBMM’de kabul edilmiştir.
*1973’te Katma protokol yürürlüğe girmiştir.
*1982’de Avrupa parlamentosu Avrupa Parlamentosu, Türkiye-AET Anlaşması’nın askıya alınmasını kararlaştırmıştır.
*1986’da Türkiye-AET Ortaklık Konseyi toplandı ve 12 Eylül 1980 tarihinden itibaren askıya alınan Türkiye-AET ilişkilerinin yeniden başlatılmıştır. (DİKKAT: İhtilâlden sonra…)
*1987’de Türkiye, Avrupa Topluluklarına tam üye olmak üzere müracaat etmiştir.
*1 Ocak 1996’da Türkiye, 22 yıl süren “Geçiş Dönemini” 31 Aralık 1995 tarihinde tamamlayarak, tam üyelik sürecinde Gümrük Birliği sürecini tamamlayarak girmiştir.
*11-12 Aralık 1999 Helsinki Avrupa Konseyi Zirve Toplantısı’nda Türkiye’ye adaylık statüsü verilmiştir.
*17 Aralık 2004 Brüksel Avrupa Konseyi Zirve Toplantısı’nda, katılım müzakerelerine 3 Ekim 2005 tarihinde başlanması kararlaştırılmıştır.
*3 Ekim 2005’te Lüksemburg’da alınan kararla; AB, Türkiye ile tam üyelik müzakerelerini başlatmıştır. 20 Ekim 2005 tarihinde “Bilim ve Araştırma” faslına ilişkin olarak gerçekleştirilen toplantı ile başlayan tarama süreci, 13 Ekim 2006 tarihinde sona ermiştir. Türkiye’nin AB’ye üyelik sürecinde müktesabat uyum çalışmaları devam etmektedir.
Evet AB ile ilişkilerimiz bu şekilde. Bu serinin son yazısında AB’nin Türkiye’yi istememesinin temel sebeplerini yazacağız…
AVRUPA BİRLİĞİ VE GELECEĞİ -IV-
Önceki yazı serilerimizde Avrupa Birliği’nin kurulduğu günden bu yana geçirdiği evreleri yazmıştık. Bu yazımızda Avrupa’nın göstermiş olduğu ikiyüzlülüğü...
6 Aralık 2016 Salı 19:03
Önceki yazı serilerimizde Avrupa Birliği’nin kurulduğu günden bu yana geçirdiği evreleri yazmıştık. Bu yazımızda Avrupa’nın göstermiş olduğu ikiyüzlülüğü bir nebze olsun anlatmış olacağız.
AB’nin, Türkiye’nin her üyelik görüşmeleri söz konusu olduğunda sürekli bir gedik taşı aradığını görmekteyiz. 1963 yılından beri yani 53 senedir sürekli bahane üreten bir AB var karşımızda. Peki neden böyle davranıyor?
Bunun altında yatan kültürel hafızaları Türkiye’nin Müslüman bir ülke olmasıdır. Çünkü kendilerince Hristiyan bir toplumun içerisinde Müslüman bir toplum olamaz. Osmanlı-Haçlı çekişmesinin Avrupa-Türk versiyonu hülasa…
Güncel konular dahilinde en çok tartışma vize serbestisi konusunda yapıldı ve bunun içinde Türkiye’den birçok şartı yerine getirmesi istendi. En önemlilerinden biri geri kabul anlaşması idi elbette. Bunlar yetmedi 72 kriter denildi. Yetmedi terörle mücadele yasanızı değiştirin denildi. Türkiye adeta oyalanıyordu.
Neredeyse kırk seneden beri PKK ile mücadele eden Türkiye’ye teröristleri kollayın, onlar benim teröristim mesajı veriliyor, aksi halde seni daha çok süründürürüm deniyordu. AB bunu söylerken teröristlere çadır kurdurulmasına izin verilmesini biliyordu. Fakat o teröristler Cumhurun başının dediği gibi bumerang misali kendilerini vurdu.
Acı çeken AB… İngiltere çıktı, Hollanda mesajı veriyor, Fransa veriyor. Peki AB’deki bu çalkantı neden? Çünkü birliğin geleceğinden hepsi şüpheye düşmüş durumda.
Tarihte bunun acısını yaşadılar. Zamanında Kavimler Göçü Avrupa’nın başını yakmadı mı? Yaktı. Şimdi yapılarını bozacak bir tehdit daha var karşılarında. MÜLTECİ AKINI. Türkiye bunu elbette koz olarak kullanacak.
Avusturya set çekiyor, Macaristan set çekiyor, Yunanistan keza öyle. Yapılarının değişeceğinden korkuyorlar, pare pare olmaktan korkuyorlar.
Türkiye tüm bu küresel güçlere rağmen her alanda kendi oyununu oynamaya devam ediyor. Şu saatten sonra AB’nin ne dediğinin bir önemi yok. Kendi kararlarını veren bir Türkiye var. Kendi çarkını döndüren bir Türkiye var. Zaten halkın büyük çoğunluğu da müzakerelerin durdurulması konusunda çoğunluk oluşturmuş gibi görünüyor. AB kendisi bilir. Yoksa kendi geleceklerine kendileri karar veremeyecekler mi göreceğiz…
AVRUPA BİRLİĞİ VE GELECEĞİ -IV-
Önceki yazı serilerimizde Avrupa Birliği’nin kurulduğu günden bu yana geçirdiği evreleri yazmıştık. Bu yazımızda Avrupa’nın göstermiş olduğu ikiyüzlülüğü...
6 Aralık 2016 Salı 19:03
Önceki yazı serilerimizde Avrupa Birliği’nin kurulduğu günden bu yana geçirdiği evreleri yazmıştık. Bu yazımızda Avrupa’nın göstermiş olduğu ikiyüzlülüğü bir nebze olsun anlatmış olacağız.
AB’nin, Türkiye’nin her üyelik görüşmeleri söz konusu olduğunda sürekli bir gedik taşı aradığını görmekteyiz. 1963 yılından beri yani 53 senedir sürekli bahane üreten bir AB var karşımızda. Peki neden böyle davranıyor?
Bunun altında yatan kültürel hafızaları Türkiye’nin Müslüman bir ülke olmasıdır. Çünkü kendilerince Hristiyan bir toplumun içerisinde Müslüman bir toplum olamaz. Osmanlı-Haçlı çekişmesinin Avrupa-Türk versiyonu hülasa…
Güncel konular dahilinde en çok tartışma vize serbestisi konusunda yapıldı ve bunun içinde Türkiye’den birçok şartı yerine getirmesi istendi. En önemlilerinden biri geri kabul anlaşması idi elbette. Bunlar yetmedi 72 kriter denildi. Yetmedi terörle mücadele yasanızı değiştirin denildi. Türkiye adeta oyalanıyordu.
Neredeyse kırk seneden beri PKK ile mücadele eden Türkiye’ye teröristleri kollayın, onlar benim teröristim mesajı veriliyor, aksi halde seni daha çok süründürürüm deniyordu. AB bunu söylerken teröristlere çadır kurdurulmasına izin verilmesini biliyordu. Fakat o teröristler Cumhurun başının dediği gibi bumerang misali kendilerini vurdu.
Acı çeken AB… İngiltere çıktı, Hollanda mesajı veriyor, Fransa veriyor. Peki AB’deki bu çalkantı neden? Çünkü birliğin geleceğinden hepsi şüpheye düşmüş durumda.
Tarihte bunun acısını yaşadılar. Zamanında Kavimler Göçü Avrupa’nın başını yakmadı mı? Yaktı. Şimdi yapılarını bozacak bir tehdit daha var karşılarında. MÜLTECİ AKINI. Türkiye bunu elbette koz olarak kullanacak.
Avusturya set çekiyor, Macaristan set çekiyor, Yunanistan keza öyle. Yapılarının değişeceğinden korkuyorlar, pare pare olmaktan korkuyorlar.
Türkiye tüm bu küresel güçlere rağmen her alanda kendi oyununu oynamaya devam ediyor. Şu saatten sonra AB’nin ne dediğinin bir önemi yok. Kendi kararlarını veren bir Türkiye var. Kendi çarkını döndüren bir Türkiye var. Zaten halkın büyük çoğunluğu da müzakerelerin durdurulması konusunda çoğunluk oluşturmuş gibi görünüyor. AB kendisi bilir. Yoksa kendi geleceklerine kendileri karar veremeyecekler mi göreceğiz…
İBRAHİM YAVUZ
BİZ BİZE YAKIŞANI YAPIYORUZ…
20. yüzyılın başında dünyaya egemen olan sistem büyük ölçüde ABD’nin eline geçmeye başladı. Yeni bir dünya düzeni oluşturuluyordu Ortadoğu...
29 Eylül 2016 Perşembe 22:15
20. yüzyılın başında dünyaya egemen olan sistem büyük ölçüde ABD’nin eline geçmeye başladı. Yeni bir dünya düzeni oluşturuluyordu Ortadoğu ve onun ekseninde. Osmanlı devleti parçalanmış, buradaki enerji kavgası içinden çıkılmaz bir hal almıştı. Derken ikinci dünya savaşı meydana geldi. Artık dünyaya bir kutup daha geliyordu. Dünya ABD ve SSCB etrafında dönüyordu. Aslında bu devletlerin birbirleriyle sürekli uzay denemeleri üzerinden, güç göstergeleri üzerinden kavga etmelerine bakılmamalı. Bu devletler kontrolü altında tuttuğu ülkelere sahip olmalıydılar sadece. Diğer etkenlerin hiçbir genel geçerliliği yoktu.
ABD ve SSCB bu şekilde ite kaka 1990′lı yıllara kadar cambaza bak cambaza numaralarına devam ettiler. 1989′da Berlin Duvarı yıkılmış, Doğu ve Batı Almanya birleşmiş, Sovyetlerin de miadı dolmuştu. Artık dünya tek kutuba bürünmüştü. ABD’nin global sistemi tek başına idare etmesi gerekiyordu. Finans kaynaklarının musluğunu kendisinin açıp, gerektiğinde kapatması onlar için hayati önem taşıyordu. Onun için geldiler Afganistan’ı işgal ettiler, onun için geldiler Irak’ı işgal ettiler, onun için Ortadoğu’yu yeniden dizayn ediyorlar.
Arap baharı ile Tunus’ta başlayan ve bugün onun etkileriyle sıcaklığı Suriye’de hissedilen olayları yaşıyoruz. Bugün Suriye’de oynanmaya çalışılan oyun hep aynı senaryonun göstergeleri. Yine küresel ekonomik çıkarlar bu coğrafya üzerinde zuhur ediyor.
Fakat bu sefer karşılarında kendi açılarından gördükleri ayrık otu hiç de yabana atılacak bir devlet değil. 15 Temmuz’da son yüzyılın en büyük yıkım girişimini halkıyla savuran bir devlet. Bugün Türkiye Suriye’de izlediği politikalarla küresel sistemin eli maşalı çarklarına en büyük cevabı vermiş durumda.
Türkiye’nin kalkıp da Suriye ve elbette Ortadoğu’da en ufak dahi bir çıkarı yoktur. Tek çıkarı sadece sınırımızdaki bu terör belasından kurtulmak, Suriye halkına o eski güzel günlerini geri hediye etmek. Bu topraklar bizim bin yıllık toprağımız. Suriye’deki Türkmenlerle ve elbette ki oranın halkıyla kardeşliğimiz, tarihi bağımız var. İslam anlayışı komşuda darlık varken kıyıda durmayı reddeder. Oranın halkı da elbette buralara kalıcı olarak gelmiyor. Buradan memleketlerine gittiklerinde nasıl sevince gark olduklarını görüyoruz.
Allah tüm İslam alemine zeval vermesin inşallah. Selam ve dua ile.
İBRAHİM YAVUZ
SAHADAKİ GÜÇ
Ortadoğu’da alan kapma yarışı devam ediyor. Son günlerde gözler Musul’a çevrilmiş durumda. Bir yanda bölgede haklı gerekçelerle...
23 Ekim 2016 Pazar 22:05
Ortadoğu’da alan kapma yarışı devam ediyor. Son günlerde gözler Musul’a çevrilmiş durumda. Bir yanda bölgede haklı gerekçelerle bölgede hâkim olmak derdinde olan Türkiye, diğer yanda genetiklerinde hiçbir zaman devlet olma hüviyetine sahip olmamış, dünyanın neresinde zengin yer altı ve yer üstü kaynaklar varsa sömürme politikasını uygulayan alçak batı sistemi…
Musul bulunduğu bölge bakımından Basra-Bağdat-Musul üçgeninin en büyük ve önemli yeri ve Dicle Nehri’nin kenarında. Önemli petrol kaynaklarına sahip Musul ve çevresinde son asırdır nice kavgalar cereyan ediyor.
1923’e kadar bizimle kalan Musul Birleşmiş Milletler kararı ile Türkiye’nin elinden alındı. Dönemin BM en üstünde İngilizler vardı, zaten bu cemiyeti de İngilizler kurmuşlardı. Musul’da halkın görüşünü test etmek amacıyla referandum yoklaması yapıldı ve %98 Türkiye’ye katılma kararı çıktığını görünce bu işin böyle olmayacağını anladılar. Türkiye hükümetine dediler ki, bu mesele sonuçta uluslararası bir mesele. Bunu Milletler Cemiyeti’ne ( bugünkü Birleşmiş Milletler ) götürelim, orada çözelim.
Dünyanın gelmiş geçmiş en adi, sömürü politika çarklarından biri olan Milletler Cemiyeti’nin zaten Türkiye aleyhine karar vereceği gün gibi aşikârdı. Fakat güçsüz bir Türkiye’nin yapacağı pek fazla bir şey yoktu. Musul böylece elimizden uçup gitti.
Bugüne geldiğimizde ise taşların farklı oynandığını çok açık ve net bir şekilde görebiliyoruz. Bu da Türkiye’nin komşularıyla olan meselelerine artık karşıdan bakmaması ile oluyor. Tarihi bağları olan, bir yanda Türkmen grupların olduğu Suriye, bir yanda neredeyse tamamı Arap-Kürt-Türkmenlerden oluşan Musul çok önemli yer teşkil ediyor.
Bugün terör örgütü eliyle etkin güç oluşturmaya çalışan ABD ve diğer batılı müttefikleri Şii ağırlıklı bir yapı oluşturmaya, Sünnî’ler üzerinde baskı oluşturmaya çalışıyorlar. Sünnî-Şii çatışması yaratılarak bölge kargaşaya sürüklenmek isteniyor.
Türkiye de bunun önüne geçmek için bölgeyi terör örgütlerinden temizleyerek bölgeyi sükûnete dönüştürmeye çalışıyor. Aldığı milli ve yerli kararlarla haklı kart oynayan Türkiye BATI karşısında etkin bir güç oynuyor.
Sonuç olarak Türkiye hem kendi güvenliği hem de tarihi bağlarını daha sağlamlaştırmak adına etkin bir politika oluşturmaya devam edecektir. ABD-BATI dünyası ve bunların eliyle binlerce insanı katleden bölgedeki terör örgütleri Türkiye’yi göz ardı ederek ilerlemeleri mümkün değildir…
İBRAHİM YAVUZ
UYAN ABDÜZLAZİZ UYAN!
Malum tarih günümüz Türkiye’sinde de tekerrür etmeye devam ediyor. Tekerrür eden tarafı darbenin sonucu ile ilgili değil, o açık...
6 Ağustos 2016 Cumartesi 0:08
Malum tarih günümüz Türkiye’sinde de tekerrür etmeye devam ediyor. Tekerrür eden tarafı darbenin sonucu ile ilgili değil, o açık zaten. Burada kast ettiğim yine devlete ihanet içerisinde olanların Cumhurbaşkanı’na en yakınlardan biri olan Yaveri. Tarihte yok mu bunun örneği? Hem de çok. Gelin bunun için 1876 yılına gidelim. Sultan Abdülaziz’in KATLEDİLMESİNE…
Tahtta 32. Osmanlı Padişahı Sultan Abdülaziz var. Karşısında da gözünü devlet kadrolarının en üstünde yer almak isteyen gözü dönmüş hainler. Sadrazam Mithad Paşa ve Serasker yani bugünkü Milli Savunma Bakanı ve Genelkurmay Başkanı Hüseyin Avni Paşa. Bunları görevden uzaklaştırmıştı Sultan Abdülaziz. Bu gözü dönmüş, yüksek makamlara gelmek için devlet başkanını yok etme derdine düşen adamlar Sultanı tahttan indirmek için bir araya geldiler.
Bunun için bir ayaklanma çıkardılar, medrese talebelerini sokağa döktüler, kendi devlet başkanını (dinine düşkün, islamı ayakta tutmak adına her şeyini ortaya koyan devlet başkanını hem de) ortadan kaldırmak için. Gençlerin talebi belliydi. Sadrazam ve Seraskere görevlerinin iade edilmesi. Sultan bunların görevlerini iade etti…
İşin garip ve acı tarafı da Sultan kendisini katledecek kadroyu kendi oluşturmuş oluyordu. Mithat Paşa görevinin iade edilmesinden de öte Padişahlığa göz dikmişti. Her şey hazırdı KATİL KADRO hazırdı. Padişahın bazı yaverleri bile hain çıktı burada. Bu da darbecilerin ekmeğine yağ sürüyordu.
30 Mayıs 1876 sabahı Süleyman Paşa ve komutasındakiler Dolmabahçe Sarayı’nı basıyorlar ve Sultan Abdülaziz’i alıp Topkapı Sarayı’na götürüyorlar. Şehzade Murad’ın olanlardan haberi bile yok, yok derken darbenin olacağını biliyor fakat 31 Mayısta olacağını biliyor. Şehzade Murad amcasının kanının dökülmemesini istiyordu darbecilerden fakat iş böyle olmayacaktı. Şehzade Murad hiçbir zaman resmi Osmanlı Padişahı olmamıştır. Alçak darbeciler onu bu makamlara gelmek için amcasına karşı kullandılar…
Sultan Abdülaziz önce Topkapı Sarayına oradan da bugün Galatasaray Lisesi olarak yerinde duran Feriye Sarayı’na getirdiler. Burada Sultan Abdülaziz’i iki bileklerinden de keserek katlettiler. (Bazı münafıklar iki bileğini makasla keserek ihtihar ettiğini söylüyorlar.) Sultan Abdülaziz’in ölüsünden bile korkmuş olacaklar ki perdeden bir parça kesip üzerini örtüyorlar. (4 Mayıs 1876)
Bugün meşru Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanına yapılmaya çalışılan hiç farklı değil. Bre Allahsız kitapsızlar iyi yerlere gelme vaadiyle yapmadınız mı bunları! Şimdiki yeriniz daha evla değil miydi? Sanki darbe girişimi başarılı olsaydı barınacak mıydınız? İlk giden siz olmayacak mıydınız? Yazık bu millete ihanet etmeyi bırakın artık. Dünyanın en güzel topraklarında yaşayıp da neden hala halkın karşısına dikiliyorsunuz? Bu soruların cevabını şimdi nasıl vereceksiniz! Verebilecek yüzünüz varsa tabi… Selam ve Dua ile
İNGİLİZ PROJELERİ
İNGİLİZ PROJELERİ Avrupa Sanayi devrimini tamamlamıştı. Bütün Avrupa’da fabrikaların bacaları tütüyordu. Her şey yolundaydı. Ancak bu devamlılığın sağlanması,...
19 Ağustos 2016 Cuma 0:12
İNGİLİZ PROJELERİ
Avrupa Sanayi devrimini tamamlamıştı. Bütün Avrupa’da fabrikaların bacaları tütüyordu. Her şey yolundaydı. Ancak bu devamlılığın sağlanması, bacaların tütmesinin devamı için enerjiye ihtiyaç vardı. Kömür bu ihtiyacı karşılamaktan artık geri kalıyordu. Bunun için yeni kaynaklara ihtiyaç vardı. Üzerine çökülecek coğrafya belliydi. Osmanlı…
Osmanlı toprakları enerji yatakları bakımından müthiş bir potansiyele sahipti. Bunu fırsat olarak gören EMPERYALİST BATI 1815 Viyana Kongresi’nde toplandı. Kongrede ilk sözü Rus delegasyonu aldı. Osmanlı Devleti’nin en büyük gücünün hilafet makamı olduğunu söyledi. Elindeki tesbihi de göstererek nasıl bu imameyi kopardığımızda bu taneler dağılıyorsa, Osmanlı’yı bu imame misali başsız bırakırsak bu topluluklar dağılır ve buradaki petrolü kolayca fabrikalarımıza taşırız diyordu.
Bunun ilk adımı olarak Osmanlı’yı kendilerine benzetmek, kendi değerlerine yabancılaştırmak, Osmanlı’yı bağlı bulunduğu aidiyet bağından kopararak işe başlamaları gerektiğini biliyorlardı. Bunun için işe hilafet vasfını elinde bulunduran padişahı bu kendi değerlerinden uzak tutarak başlamaları gerekiyordu. Öyle de yaptılar. Devletin başında Sultan II. Mahmud vardı. Padişahlık yaptığı 31 yıl boyunca sürekli BATI’ya yaraşmak için reformlar yapıyordu. Sultan’ın bu seferki hedefi YENİÇERİ OCAĞI’ydı. Bu ocağı kaldırdı yerine Asakir-i Mansure-i Muhammediye’yi kurdu. Bu olaya tarihte VAKAY-I HAYRİYE adı verildi. Bunu batı için mi yapıyordu yoksa devletin içerisinde yapılanmış bu unsurları temizlemek için mi yapıyordu! Orası tartışılır…
Sultan Mahmud 1839’da rahatsızlanmıştı. Hanımı Bezmialem Sultan da eşinin yanından bir an olsun ayrılmıyordu. Tabi bu arada devlet işleri aksamazdı. Bazıları padişahın çabuk ölmesini bekliyorlardı. Padişaha yakın olanlar buna girişebilecek olanlara karşı durdular.
Bir yanda Hüsrev Paşa’nın diğer yanda oğlu Abdülmecid’in böyle bir planı olduğu düşünülüyordu. Koca Hüsrev ve onun yandaşları devlet işleri beklemeye gelmez bahanesiyle Sultan Mahmud’un tahttan indirilmesini, yerine de oğlu Abdülmecid’in gelmesi konusunda fetva almaya çalışıyorlardı.
Koca Hüsrev bu kumpası derhal Abdülmecid’e ve annesi Bezmialem Sultan’a haber verdi. Ölmek üzere olan yataktaki padişah bu yüzden oğlu ve hanımına dargın bir vaziyette vefat etti. Sultan Mahmud vefat edince yerine oğlu Abdülmecid geçti. Yenilikçi bir padişah. TAM DA İNGİLİZLERİN SEVDİĞİ GİBİ. Osmanlı Devleti ilk kez dışarıdan borç alacaktı 1854’te İNGİLTERE’den. İngiliz planı işliyordu haliyle. Bu parayla Sultan Abdülmecid DOLMABAHÇE SARAYI’NI yaptırdı. İhtiyaç için alınan para nereye kullanılmıştı…
Devam edeceğiz… Selam ve dua ile.
İNGİLİZ PROJELERİ (2)
Sultan Abdülmecid dönemi BATI için avuç kaşıyacak kadar iyi olsa da Osmanlı için hiç iyi bir...
22 Ağustos 2016 Pazartesi 23:18
Sultan Abdülmecid dönemi BATI için avuç kaşıyacak kadar iyi olsa da Osmanlı için hiç iyi bir görüntü söz konusu değildi. İngilizlerin planları tıkır tıkır işliyordu fakat Osmanlıyı bu yenilikler konusunda daha iyi pişirmeleri gerekiyordu. Çünkü TANZİMAT FERMANI ne kadar BATI sevicisi olsa da onların istedikleri gibi değildi. Bu hengame içinde Sultan Abdülmecid vefat etti. Yerine Sultan Abdülaziz tahta geçti…
Sultan Abdülaziz, Osmanlıyı dünyanın üçüncü büyük deniz gücü haline getirmişti. Avrupa gezilerine çıkmıştı. Her alandaki yenilikleri takip ediyordu. Ama fitne yine kendini gösterecekti. Başa geçme hevesleri olan (!) Hüseyin Avni Paşa ve Mithat Paşa’nın başını çektiği bir suikast ile Sultan Abdülaziz iki bileklerinden makasla kesilerek katledildi. Onun yerine de bir hevesle tahta getirdikleri ama DELİ damgası vurarak tahttan indirdikleri V.Murad’ı getirdiler.
Amaç her zaman farklıydı. KÜRESEL ÇARK yanlış işliyordu. Çok büyük ümitler besledikleri II. Abdülhamid’i tahta getirdiler. Ancak Sultan istedikleri gibi çıkmayacaktı. 33 sene bu devletin yok olmasını öteleyen bu padişahtı. Adeta onlara kan kusturdu.
Bu Sultanın da gitmesi gerekiyordu. Neden? Çünkü; padişah, hilafet gücünü de kullanarak İslâm dünyası üzerindeki etkisini artırmış, Filistin’de bir Yahudi Devleti kurulmasını kesin bir dille reddetmekle kalmayıp, İngiltere vatandaşlarına ve Yahudilere toprak satışını yasaklamış, hatta bölgeyi üzerine tapulamıştı. İttihat ve Terakkiyi bunun için kurdular.
Bugün Tayyip Erdoğan’a bunu diyenler haysiyetini iyi düşünsünler. İş bu kadar açıkken orada burada kanıt aramaya gerek yoktur. Sultan’a da aynı şekilde HIRSIZ dediler olmadı, ELİ KANLI KATİL dediler olmadı, KIZIL SULTAN dediler olmadı, olmadı, olmadı…
İngiliz aklı vazgeçer mi? Elbette hayır! 31 Mart Vakası boşuna değildi. Ordu içinde hareketlenmeler ile bu sefer HÂL FETVASI aldılar, hem de bizimkiler tarafından. Sultan da dinsizlikle suçlanarak tahttan indirildi. Kendini savunma hakkı yok muydu, vardı. Ama kan akmasını istemedi. Birbirimize düşmemizi istemedi. Sessiz sedasız yoldan çekildi…
Devam edeceğiz. Selam ve dua ile…
İNGİLİZ PROJELERİ (3)
Sultan Abdülhamid artık tahttan indirilmişti. Küresel emperyalist devletler artık tamamen Osmanlı’nın üzerine yürüyeceklerdi. Bütün bu devletler...
26 Ağustos 2016 Cuma 0:05
Sultan Abdülhamid artık tahttan indirilmişti. Küresel emperyalist devletler artık tamamen Osmanlı’nın üzerine yürüyeceklerdi. Bütün bu devletler düşmanlıkları unutup Osmanlıyı yok etmek için bir araya geliyorlardı. Sene 1915… Çanakkale… Ele geçirseler idi İstanbul’u zaptu rapt altına alacaklardı. Milletimizin genetiği buna izin vermedi. Üç nesilin birden savaştığı Çanakkale geçilmedi. Onun ardından Kut’ul Amare geldi. Milletimiz İngilizlere bir ders de burada verdi. İngilizler için yüz karası bir hüsrandı bu. Ancak biz bu kutlamayı 1950’lerde NATO’ya dahil olmak adına İngilizler’e yamanmak için adeta kaldırdık.
Mondros derken Ülke işgale maruz kaldı. Bir günah keçisi Yunanlılar karşımıza çıkarıldı. Koskoca Osmanlının düşmanı nüfusu bir milyonu bulmayan Yunanlılar olmuştu. Onlar orada Ortadoğu’yu paylaşırlarken biz burada güya Yunanlılarla savaşıyorduk. Lozan… Osmanlı’nın tarihe karışmasının adeta kabul edilmesi… Elden giden topraklar. Saltanatın kaldırılması ve halifeliğin kaldırılması derken kayıp giden devlet felsefemiz.
Bugün yapılanlar hiç farklı değil. Ak parti iktidara geldikten sonra Küresel sistemin vahşi temsilcileri bir kez daha tutuştular. Tayyip Erdoğansız bir Türkiye isteniyordu. Öncelikle bir şiir yüzünden içeriye attılar. Ama hükmü bunlar yazmıyordu haşa. İlk seçimde Ak Parti iktidar, Tayyip Erdoğan da Başbakan oldu.
Yetmedi. Bu sefer kapatma davası açtılar. Her zamanki kartlarını yine oynuyorlardı. Yarım metre bez ve İmam Hatipliler üzerinden tırpanlamaya devam ediyorlardı. Bu da tutmadı. Sonrasında 17-25 Aralık ve bu da olmayınca üç beş ağaç için ortaya çıkarılan Gezi Olayları…
Nihayetinde 15 Temmuz… Hem bu ülkenin Cumhurbaşkanı ve ailesine, hem parlamentosuna, tüm dini, kültürel, etnik değerlerine darbe yapılmaya çalışıldı. Ama tutmadı işte kardeşim tutmadı. Hesap yapan siz değilsiniz. Bre Allah’sız kitapsızlar kensi yaşadığınız topraklara bunu nasıl yapabiliyorsunuz siz. Nesi yetmedi bu devletin size. Daha ne yapsın!
Ama olmadı işte, ne yapsanız da olmayacak. Hesabı ancak Allah yapar. Abdülhamid’i alçakça suçlamalarla aldınız götürdünüz belki ama bu sefer olmayacak. Atmaya çalıştığınız dikiş bu sefer tutmadı.
Allah devletimize ve milletimize zeval vermesin. Selam ve dua ile
KRALLIKLARDAN, İMPARATORLUKLARDAN BUGÜNE…
Tarih sahnesi içerisinde, tarihe yön veren birçok faktör söz konusu olmuştur. Devletler iyi veya kötü, meşru veya gayri meşru...
18 Nisan 2016 Pazartesi 0:17
Tarih sahnesi içerisinde, tarihe yön veren birçok faktör söz konusu olmuştur. Devletler iyi veya kötü, meşru veya gayri meşru kendi varlıklarını idame ettirebilmek için çeşitli yollara başvurmuşlardır. Öncelikle şunun ayrımını yapalım: Krallıklar olarak ifade ettiğimiz devletler artık kabına sığmayıp, kendi sınırları dışına çıkarak zenginliğin olduğu yerleri gıdıklamaya başlarlar. Buna biz emperyalizm diyoruz. İmparatorluklar ise kendi devletlerini kurmuşlardır. Yıkılıp kendi devletlerini sade birer devlet olarak kurmuşlardır. Tıpkı Osmanlının son dönemlerinde yıkılmaya yüz tutması ve bunun sonucunda çeşitli ulus devletlerin kurulması gibi.
Sözgelimi Britanya bir krallıktır, İspanya bir krallıktır, İtalya bir krallıktır… Britanya Krallığı çeşitli kıtalarda sömürgeler edinerek buranın zenginliklerini kendi sınırlarına getirmekle kalmamış, buraları zihnen de sömürüye tabi tutmuştur. Hindistan, Pakistan, Endonezya, Hong-Kong, Singapur, ABD, Yeni Zelanda, Avustralya hep sömürülen devletlerdir. Bunlar hep baktığımız zaman çok dilli, çok dinlidir.
Siz Hindistan’a baktığınız zaman kabile, kavim olduğunu görürsünüz. Hep buradaki zeki çocuklar seçilip Oxford, Cambridge’de okutulur. Dilleri İngilizcedir. Zihinlerine hep bu işlenmiştir. Geri geldiklerinde bu yönde çalışmalarını sürdürürler. Yani alt yapıları burada oluşur. Ve buralarda siyasi olarak çalkantı olduğunda da ihlali hep Hindistan yapar fakat yağlı çıkan Krallık olur, bunu da göz önüne almak lazım…
Aynı şey imparatorluklar için geçerli değildir. Rusya da bir imparatorluktu. 1917’de Çarlık yıkıldı, fakat o devlet felsefeleri nasılsa yine öyle devam etti. Osmanlı da bir imparatorluktu, emperyal devletlerin kendi sınırlarını aşıp buralara kadar kalkıp gelmesi boşuna değildi. Petrol ve kaynaklar içindi. Fakat Osmanlı’dan sadece ve sadece ulus bir devlet olan Türkiye kaldı. Zihin nerede, feraset nerede, akıl nerede, cihan hakimiyeti mefkuresi nerede… Ara ki bulasın!!!
Tüm bu krallık, imparatorluklar içerisinde çeşitli iktisadi akımlar da doğmuştur. Merkantilizm (1450-1750) iktisadi düşünce akımı ülkelerin sahip olunan altın ölçüsünde zengin sayılacağı görüşüne dayanır. Fizyokrasi ise tek verimli alanın tarım olduğu tezine dayanır ve felsefesini de bunun üzerine inşa eder.
İşte yüzyıl öncesinde zenginlikler sömürü üzerinden, emperyal devletlerin bizzat bulunduğu yerden kalkıp kaynakların bol olduğu yerleri zorla gasp ederek sağlanıyordu. 1.ve 2. Dünya savaşları böyleydi. Artık günümüzde uydular konuşuyor, teknoloji konuşuyor… Fiili olarak bir savaş izlemiyoruz dünya sahnesinde. Paranın, parayı iyi yöneten para babalarının akrobatik hareketlerle nasıl el değiştirdiğini görüyoruz. Alın şimdi finans merkezi yine yer değiştirdi. Şu anki savaş ekonomide bir denge ve yeraltı kaynak savaşıdır. Paranın nasıl bina edildiğini, yer değiştirdiğini, bu oyunun sonunun nereye gittiğini fark edenler kozu elinde tutarlar.
Para bu düzenin yerine oturtulmasında sadece bir aktör ama en önemlisi tabi. Senaristler ise bu paranın rolünü belirleyenlerdir. Eğer bu senaristlerden biri olmak istiyorsak uyanık olmak zorundayız. Artık fiili bir savaş beklemeyin. Silahların konuştuğu bir meydan savaşı değil paranın konuştuğu bir savaş izliyoruz. Buradan bu sanatı iyi becerebilenler galip çıkacaklardır. Unutmayalım paranın iki gözü varsa bir tarafı hep buraya bakmaktadır…
BATILILAR BİZİ ALKIŞLAYACAKYA!
Her şey Mustafa Kemal önderliğinde ulus devlet olan Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulması ile gerçekleştirilmişti. Hadise burada tamamlanmıştı. Şimdi geldi iş...
22 Nisan 2016 Cuma 0:17
Her şey Mustafa Kemal önderliğinde ulus devlet olan Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulması ile gerçekleştirilmişti. Hadise burada tamamlanmıştı. Şimdi geldi iş başka bir yere… Yeni Türkiye’nin misyonuna uygun devrimlerin yapılmasına. Bakın! Şunu söyleyeyim öncelikle: Bu devrimler gerçekleştirilirken millete ve dışarıya karşı biz yeni bir devlet kurduk, biz sizi yok olup giden Osmanlının küllerinden dirilttik. Kıyamete kadar bize itaat etmek zorundasınız, bize minnettar kalmak zorundasınız psikolojisini yüklemek için bu numaraları çektiler. Neyse buradan kopmayalım ve günün anlam ve önemine devam edelim…
Dediğim gibi Türkiye’ye laik statü vermek gerekiyordu, Batıya yaklaşmamız gerekiyordu. Şapka kanunları, ölçü birimlerinde değişiklik, Tevhid-i Tedrisatlar, medeni kanunlar, tekke ve zaviyeler vs. vs… Benim burada yıl dönüm tarihi itibariyle değinmek istediğim 10 Nisan 1928’de daha önce 1921 ve 1924 anayasalarında da yer alan ‘’ Devletin dini islamdır ’’ ibaresinin ‘’ Türkiye devleti laik bir devlettir’’ ibaresi haline getirilmesidir. Bir de milletvekillerinin yemin ederken söylemiş olduğu ‘’vallahi’’ ibaresi yerine ‘’namusum üzere’’ olarak değiştirilmiştir.
Benim tarihteki kişilerle hiçbir sorunum yoktur fakat hadiseyi doğru anlatmak lazımdır… Eee tabi batılılar bizi alkışlayacak ya onlara karşı mahcup olmamamız lazım. Yoksa ne derler bize orada burada. Ne laikliği gözünü sevdiğim. O ibareyi oraya yazınca laik mi oluyoruz. En basiti şunu söyleyeyim 1923’ten 1946’ya kadar seçim dahi yapılmadı bu ülkede. Jandarma dipçiği altında, silah zoruyla oy kullanıldığını biliyoruz. Nerden çıkarıyorsunuz bunları. Biz bunları laik bir devlet olduğumuzdan değil, dışarıya karşı baskıcı, diktatör görünmemek için yaptık.
Türkiye laikliğin ne demek olduğunu daha bu dönemlerde anlıyor. Çünkü tarih bilinci biraz gözünü açtı. Söylüyorum buradan. 300 sene Selçuklu ile 600 sene Osmanlı ile dünyaya ilimin, bilimin, sanatın ne demek olduğunu biz öğrettik. Tabi biz tarihimizi 1920’den bu yana aldığımız için bugün Osmanlıyı barbar, baskıcı, padişahın etrafında toplanmış kullar olarak algılarız. Fakat yeni bir devlet olan, ulus bir devlet olan hem de; Türkiye batıya yaraşır işler yaptığı için laik olur. Bu yaygaraları geçin siz…
O zaman alkışladılar ya bizi bütün tarihimizi silip attıktan sonra. Şimdi laik bir devlet değilsiniz, insan haklarına saygılı bir devlet değilsiniz, demokratik bir devlet değilsiniz numaralarını neden sürekli dillerine alıyorlar zannediyorsunuz. Eyy alçak batı biz öğretiyoruz size şu an laikliğin ne demek olduğunu. Sadece kendinden olanı insan olarak kabul eden, diğer insanlara karşı hayvan gözüyle bakan siz mi öğretecek bize. Lanet olsun laiklik anlayışınıza. Buralar kan ağlıyor kan kan. Dökülen kan sizden olduğu zaman çok güzel numara çekiyorsunuz dünyaya. Cenabı hakkın bu sportif numaralara ihtiyacı yoktur. Sırf bunun için sizi karşınıza dahi almayacaktır.
Yazımı bitirmeden buradan merhametli Türk halkına sesleniyorum: Batının artık bu alçak numaralarına kanmamak lazımdır. İnsanlığın ne demek olduğunu bizden öğrenenlerin bize insanlık öğretme alçaklıklarını yutmamak lazımdır. Bunu başardığımız ölçüde bölgenin hakimi biz oluruz. Belki dünyaya söz geçirebilecek kaynaklarımız yok ama bu kaynakların geçiş yolu üzerinde bulunuyoruz. Bu yüzden bizsiz bir çözüm düşünülemez. Bu oyunu görebildiğimiz ölçüde büyük olacağız. Aksi takdirde bir yüzyıl daha bu alan içerisine sıkışıp kalacağız.
Allah devletimize ve milletimize zeval vermesin, devletimizi ve milletimizi her daim korusun inşallah.
Selam ve dua ile…
TESBİHİN İMAMESİ OLDUĞUNU UNUTMA EY TÜRKİYE!!!
Bundan iki asır önceydi. Sanayi devrimini yeni yeni tamamlamış bir Avrupa vardı karşımızda. 19. yy’da bu sanayilerin bacasının tütmesi...
27 Nisan 2016 Çarşamba 12:41
Bundan iki asır önceydi. Sanayi devrimini yeni yeni tamamlamış bir Avrupa vardı karşımızda. 19. yy’da bu sanayilerin bacasının tütmesi gerekiyordu. Bunun için de kömüre ihtiyaç vardı fakat kömür stoku tükenmek üzereydi. Yeni kaynaklar bulmak elzemdi, mutlaka bu enerjinin buraya gelmesi şarttı. Evet nasıl edeceğiz bu işi şimdi deyip işe koyuldular. Toplandılar masa başında. İlk olarak Rus delegasyonu söz alıyor:
Cebinden bir tesbih çıkarıyor. Bu ne? Tesbih. Tesbihi imamesinden tutup masanın üzerinde gezdirerek zik zak çiziyor. Gördünüz mü diyor. Tesbihin imamesi nereye gidiyorsa taneleri de oraya gidiyor. Daha sonra tesbihin imamesini koparıyor. Taneler masanın üzerinde değişik yerlere dağılıyor. Tanelerden üç tane alıp üçgen yapıyor, dört tane alıp kare yapıyor, altı tane alıp dörtgen yapıyor. Daha sonra hepsini eliyle dağıtıyor. Bakın en can alıcı nokta burası. Diyor ki: Gördünüz mü tesbihin imamesi olmadan bütün taneler nasıl dağılıyor ve ben onları istediğim şekle çevirebiliyorum. Daha sonra da onları istediğim gibi dağıtabiliyorum.
Evet. Kimdi bu tesbihin imamesi. Osmanlı! Peki taneleri. Suudi Arabistan, Yemen, Ürdün, Körfezdeki Emirlikler… Bu imameyi bunlardan ayırırsak buraları paylaşırız kardeşim. Hesap buydu. Nitekim bunlar işi böyle ayarlayacaklardı fakat kendi aralarında paylaşım konusunda anlaşamadılar. Böylece Osmanlı’nın ömrü bu devletlerin ihtilafları nedeniyle uzadı da diyebilirsiniz. İsteselerdi oracıkta tasfiye ederlerdi bu devleti. Fakat hedefleri başka baharlara kaldı. Ta ki 20.yy’a kadar.
Birinci Dünya Savaşı… Aynı numara burada da çekiliyor. Osmanlı’nın savaşa girmeme gibi bir durumu olamazdı, zaten hedef devlet Osmanlıydı. Buralarda sömürge yönetimler kurmak, bu devleti tasfiye edip ulus devletler inşa etmek esas amaçtı. Yoksa Türkleri de tarih sahnesinden silmek gibi bir dertleri de yoktu. Savaş bunun için çıkmıştı. Bizim ders kitaplarımızda yazar. Avusturya-Macaristan imparatorluğunun veliahtının bir Sırp tarafından öldürülmesi, daha sonra diğer devletlerin olaya müdahil olması diye. Bunlar işin numaraları. Savaşın tek bir nedeni var o da Osmanlıyı tasfiye etmek, buradaki petrolleri sanayi devrimini tamamlamış Avrupa’nın fabrikalarına taşımak. Amaçlarına da çok kurmay planlarla ulaştılar bir yüz yıl bu milletin aklını buraya hapsettiler.
Geliyoruz günümüze. Bugün bu coğrafyalarda yaşananların en önemli sebebi hala bu devletlerin kuruluş nedenlerini ve biçimlerini bilmememizden kaynaklanıyor. Bunu söylediğimiz zaman yanlış anlaşılmasın. Neden bu kanlar hep Ortadoğu’da, Afrikada dökülüyor da Fransa’da, Almanya’da dökülmüyor diye sorarlar insana. Ta oralardan kalkıp da buraları karıştırmaya gelmenizin nedeni ne! Yetemediniz mi kendinize, aç mı kaldınız! Kendi kendinize yetmiyor musunuz! İşte bu alçakça saldırılarının arkasında yatan gerçek bu. Emperyalist devletlerin en büyük özelliğidir bu. Kendi sınırları dışındaki zenginlikleri oralardaki insanların ölmesi pahasına getirmek için saldırırlar.
Bugün Türkiye üzerinde oynanan alçakça oyunların, bu mazlum insanları yuvalarından etme nedenlerinin arkasında bu vardır. 15 seneden beri sadece bu sınırlara hitap eden bir lider değil bütün islam coğrafyasını tek bir çatı altında toplamaya çalışan bir lider olduğu için bu numaralar çekiliyor. Allah’ın da izni olmadan bu yürüyüşü hiçbir zaman durduramayacaklar. Artık bunun farkında olup devletin yanında olmanın, bir olmanın zamanıdır. Emin olun bu topraklardan başka bir toprak bizi kabul etmez. Biz buralarda yoğrulmuşuz, buralarda kabarmışız, buralarda pişeriz.
Bu duygu ve düşüncelerle meclisimizin 96. Yıldönümünü ve daha sonradan çocuklara armağan edilen bu günü en içten dileklerimle kutluyor, bu millet adına hayırlı kararlar veren meclisler diliyorum. Allah devletimizi ve milletimizi her daim baki kılsın inşallah.
CHP ÇIKMAZI!!!
Hiç kuşkusuz Türkiye’de bir muhalefet sorunu var. Çoğu kavramda olduğu gibi ‘muhalefet’ kavramında da bizde büyük bir yanlış algılama...
19 Haziran 2016 Pazar 0:44
Hiç kuşkusuz Türkiye’de bir muhalefet sorunu var. Çoğu kavramda olduğu gibi ‘muhalefet’ kavramında da bizde büyük bir yanlış algılama söz konusu. Muhalefet kelimesi siyasi argüman olarak sahneye çok üstü kapalı durumda sürülmüş durumda.
Bir siyasi partinin muhalefeti iyiye yönlendirici olmalı, hükümetin ülke politikaları kapsamında yanlış yol izlemesi söz konusu ise onu uyarmalı, daha bütünleştirici kararlar almaya teşvik etmelidir.
Ama Türkiye’ye bakıyorsunuz tam tersi. Hükümetin bu ülke lehine aldığı bütün kararların karşısında durmaktan başka ne yaptı bu CHP zihniyeti?
Zaten etraf cadı kazanı gibi. Bir de sen kendi devletinin, milletinin, toprağının önünde niye köstek oluyorsun! Ülke yönümüzü şuraya çevirelim dedi, altın klozet deyip ülkeyi bununla meşgul ettin. Ülkenin küresel emperyalist sistemin karşısında durduğu bir ortamda kalktın devletinin başını diploma yaygarası ile meşgul ettin. Utanma arlanma yok mu kardeşim yok mu! Hangi ülkenin muhalefeti kalkıp da devletini böyle şeylerle uğraştırıyor. Şimdi görüyoruz Fransa’da halk sokağa dökülmüş, perişan durumda. Bir tane Fransız vatandaşının kalkıp da katil devlet deyip ayağa kalktığını gördünüz mü? Aynı olaylar yavaştan Belçika’da, İngiltere’de de oluyor. Duyuyor musunuz bir tane aleyhte laf. Duymazsınız. Adamlar kendi içerisinde muhalefet yapabilir. Fakat bakıyorsunuz dış medyada bir tane aksi bir şey duyamıyorsunuz.
Tabi birileri bu ülkenin nimetlerini severler. Sen kalkacaksın kürt kardeşlerimize orada hayatı dar eden şerefsiz bir örgütün üyelerini hastanede orada burada ziyaret edeceksin, geleceksin burada tek adam, vesayet, demokrasi naraları atacaksın. Olmuyor artık bu iş olmuyor Kemal Kılıçdaroğlu. Cenazelerde bile istenmeyen adam durumuna düştün. Siyaset adamında biraz ar olmalı. Eğer devletimizin kurucusu Mustafa Kemal’i biraz olsun düşünüyorsan kalk o koltuktan da gün yüzü görsün CHP. Bu CHP zihniyeti yüzünden ters döndü mezarında. Bu mu atanın istediği muasır medeniyet seviyesi!
Atamız bugün hayatta olsaydı bu zihniyetin karşısında olmaz mıydı? Laiklik diyorsan evet, tillahını şu an yapıyor bu devlet. Şimdi olduğu kadar laik oldu mu bu ülke, hayır. Yazık bu ülkenin artık hayvanları bile yoruldu bu mücadeleden. Gelin biraz da kumaşınızın dokunmadığı bu topraklar için mücadele edin, gelin biraz da bu milletin yanında olun. Eğer bu millete bir şey olursa sizi yönlendiren vahşi sistemin babaları sizi barındıracak mı sanıyorsunuz? Yemeyin bu numaraları.
Şu an karşılarında büyük bir Türkiye olduğu için terörle, kürt kartıyla, son zamanlarda ermenilerle geliyorlar. Çünkü bütün yolları denediler ama yutmadı Anadolu insanı. Her saldırılarında daha da büyüttüler devletimizi kendi elleriyle. Bırakın onlar kendi açısından doğru şeyleri yapsınlar. Ama ülkenin gerçek bir CHP muhalefetine ihtiyacı var. Ki daha gerçekçi olalım diye, ki daha büyük olalım diye, ki birbirimizi daha kapsayıcı olalım diye…
Eğer kim olursa olsun; Türk, kürt, çerkez, laz fark etmez. Bizi biz değerler bu sınırlar içinde olduktan sonra buna her zaman açığız. Yeter ki BİZ olduğumuzu bilelim…
Selam ve dua ile. İbrahim YAVUZ
SURİYE HİKAYESİ
Suriye… Bizim gönül coğrafyamız. Bin yıldır acımızı, sevinçlerimizi, dertlerimizi, hüzünlerimizi paylaştığımız komşumuz. Bugün bizim burada yapılanları anlayamamamızın nedeni burada...
3 Mart 2016 Perşembe 1:56
Suriye… Bizim gönül coğrafyamız. Bin yıldır acımızı, sevinçlerimizi, dertlerimizi, hüzünlerimizi paylaştığımız komşumuz. Bugün bizim burada yapılanları anlayamamamızın nedeni burada kurulan ulus devletlerin kuruluş nedenlerini ve biçimlerini bilmememizdir. Bunu biraz idrak edebilmek niyetiyle yüz yıl öncesine gidelim ve Fransa ile yapılan Ankara anlaşmasına (1921) göz atalım.
Bir Ankara Anlaşmamız var Fransa ile. Zaten önceden Suriye ve Lübnan’ı vermiştik zaten o dönemde. Fransızlar burada iki devlet kurdular, Suriye ve Lübnan’da. Fransızlar burada yönetim olarak bir hakimiyet sağlamak için altı tane devlet kurdular. Halep’te ayrı bir devlet kurdular, Şam’da ayrı bir devlet kurdular, Dürzilere ayrı bir devlet kurdular, bugünkü Nusayri yönetimine ayrı bir devlet kurdular, İskenderun’da ayrı bir devlet kurdular. ( Böl parçala öyle yönet yani ) Ermeni’ye, Süryani’ye, Maruni’ye, Nusayri’ye, Keldani’ye girişimlerde bulundu.
Fakat yine burada bir hakimiyet sağlayamadı ve bu sefer Ankara’nın kapısını çaldılar. Ben bunlarla baş edemiyorum bize yardım et diye. Biz o günün Suriyesine baktığımızda hiçbir Suriye aydınının bizden ayrılma düşüncesi yoktu. Bunların hepsi Osmanlı vatandaşıydı. Biz onlarla ayrı bir devlet olacaktık. Fakat bize Fransızlar tarafından denildi ki: Siz bize Suriye konusunda destek çıkın biz de Yunanlılarla olan mücadelenizde size yardımcı olalım. Ankara Anlaşması budur.
Bu anlaşma olunca bütün Suriye ayağa kalktı. Mustafa Kemal’e birçok mesajlar gönderildi, biz burada Fransızlarla mücadele ediyoruz, onları buradan kovacağız diye. Nitekim Sakarya Savaşı’nda ordumuzun içinde Suriyeli olanlar da vardı. Beyrut’ta binlerce altın toplandı bize gönderildi. Aslında Sakarya Savaşı kazanılmıştı bu para niye gönderildi diye de sormak lazım! Savaşı kazandıktan sonra tekrar Suriyeye dönme ümidiyle bu altınlar gönderildi. Artık çok geçti Suriye elimizden kayıp gitmişti.
Suriye’nin bu durumunu göz önüne aldığımızda, şimdi günümüzde de aynı mesele. Yeni dünya düzeni projesini tekrar hayata geçirmeye çalışıyorlar. Yani yüzyıllarını dolduran devletler projeye dahil ediliyorlar, arta kalanlar başına gelecekleri zamanı bekliyorlar. Bu devletlerin buradaki amaçları bellidir. Tıpkı Osmanlıyı tasfiye ederken gösterdikleri sözde mücadelelerini tekrar hayata geçirmeye çalışıyorlar.
Emperyalist devletlerin buradaki mücadelesi günümüzde de enerji yataklarına hakim olmaktır. Bunun için sürekli buralarda gelip kol geziyorlar. Kendileri gelip de yapmıyorlar IŞİD gibi YPG gibi PYD gibi terörist grupları kullanarak buradaki müdahelelerini meşru hale getiriyorlar. Aynı şey kürtler için de geçerli. Eğer buraları paylaştıkları zaman bir kürt devleti kurduracak olsalardı kurdururlardı. Bilerek kurdurmadılar çünkü bugün üzerinden oynanacak oyuncakları olmazdı. Biz kürtlerle yüzyıllardır beraber yaşamış bir toplumuz, birbirimize gık dememişiz. Neden birbirimize yan gözle bakalım ki.
Bunun kimseye faydası yok. Ayrı bir devlet kurma hülyaları olsalardı gider ayrılırlardı. Neden ayrılmadılar şimdiye kadar! Çünkü kültürel, dini, ekonomik, siyasi olarak biz bu toprakların insanlarıyız. Osmanlı da bu böyleydi, bunlar kürttü evet ama hiçbir kürt ben kürdüm demiyordu ben Osmanlıyım diyordu. Suriye de böyle, bin yıllık gönül coğrafyasında ilişkilerimiz var, sınır komşumuz ve de Türkmen kardeşlerimiz var orada. Oraya karışmak en büyük hakkımız, görevimizdir.
Bırakın onlar bütün şer amaçlarını ortaya koysunlar. Tek hüküm vardır o da Cenabı Allah’ın hükmüdür. Biz oradan kardeşlerimize kapılarımızı açmaya devam ettikçe, Nasıl Peygamber Efendimiz (sav) arkasında Mekke’den Medine’ye göç eden kardeşlerimize muhacir diyorsak bunlar da aynıdır. Çünkü evlerini, barkını bırakıp buraya geliyorlar. Ellerinde hiçbir şeyleri yok. Komşuluk görevi ekmeğimizi onlarla paylaşmayı gerektirir. Biz paylaştıkça Allah da bize verir.
Allah bu zor günlerimizde yanımızdadır elbette. Allah devletimize ve milletimize zeval vermesin, devletimizi ve milletimizi her türlü kötülüklerden korusun.
İbrahim YAVUZ
1900’LÜ YILLARDAN GÜNÜMÜZE ABD
19. yy İngiliz yüzyılıydı. İngiltere her alanda kendini hissettirmiş ve «üzerinde güneş batmayan imparatorluk» denilmiştir. Ancak 20. yüzyıla gelindiğinde...
27 Şubat 2016 Cumartesi 1:44
19. yy İngiliz yüzyılıydı. İngiltere her alanda kendini hissettirmiş ve «üzerinde güneş batmayan imparatorluk» denilmiştir. Ancak 20. yüzyıla gelindiğinde iş değişecekti ve özellikle 1. Dünya savaşından sonra İngiltere’nin yerini ABD aldı. Dünya finans merkezi Londra’dan New York’a geldi. NEDEN: Çünkü ülkeler altınlarını toplayıp ABD’ye getiriyorlar ve karşılığında para bastırıyorlar.ÇOK İLGİNÇTİR Kİ ABD’nin savaş öncesi Avrupa’ya olan borcu silah manevralarıyla vs. savaş sonrasında ABD lehine dönüştü ve Avrupa borçlu duruma düştü.
1929 yılında ABD gerek üretimin belli bir kesimin elinde toplanması (holdingler, üretim kuruluşları vs.) gerek bankacılıkla ilgili denetleyici ve düzenleyici yapıların olmayışı gerekse devletten yoksun olan klasik cenahın yine başının sıkışması ve devleti iş başına çağırması gibi nedenlerle Dünya krizine girmiştir. Yine Keynes’in ekonomi politikalarına başvurulmuş ve çözüm onda aranmıştır.
Tam savaşın etkilerinin azaltıldığı sırada 2. Dünya Savaşı baş göstermiş yine ülke ekonomileri büyük hasar görmüştür. Biz savaş sonrası ABD ekonomisine baktığımız zaman, halkta yine ekonomi alt üst olacak diye beklenti oluşmuşsa da tam tersi gerçekleşmiş milli hasıla bu dönemde 200 milyar dolardan 300 milyar dolara yükselmiştir. Bu devlet öncülüğünde IMF,DÜNYA BANKASI kurulmuştur. (IMF: ödemeler dengesi sıkıntısı çeken ülkelere ekonomik yardım için, DÜNYA BANKASI da savaş sonrası ülkelerin ekonomik sıkıntılarını gidermek için… )
Bu savaştan sonra işin içine Sovyet Rusya da müdahil olmuş ve artık dünya iki kutuplu merkez haline gelmiştir. ABD ve Sovyet Rusya 1990’lara kadar yaklaşık 40 yıl soğuk savaş diye tabir ettiğimiz dönem içinde bulunmuştur. Gerek nükleer alanda gerekse ekonomi alanında hep bir meydan okuma söz konusu olmuştur. Sovyetler yüzyılı bile bitiremeden sahneden çekildi ve tek kutup ABD kaldı. Küreselleşme ve kapitalizm artık tüm dünyada kendini hissettiriyordu.
21. yy ekonomisinde doların bir küresel piyasa parası olup olmayacağı tartışılmaya başlandı gündemde. Buna yol açan etken de tabiki 2008 yılındaki Küresel Finans Krizi olsa gerek. Çin’in özellikle son dönemlerde futbol kulüplerine yatırım yapması, ülkesine yüksek bedellerle futbolcu toplaması küresel ekonomiye en büyük mesajlardan olsa gerek. Bilindiği gibi Çin rezervlerini Dolar olarak tutuyor ve eğer bu tutumundan vazgeçerse neler olabileceği konuşuluyor.
Şunu sormamız lazım ABD’ye yönelik olarak: Dünya ekonomisin neredeyse dörtte birini teşkil eden üretimin yaklaşık yüzde 25 ini elinde bulunduran, silah üretiminin yüzde 52 sini yapan vs. vs. bir ekonominin sahneden düşüşü bu kadar kolay mı olacak? Elbette hayır fakat atıf yapılan taraf o AMERİKAN RÜYASI ( her vatandaşın bir evi bir de arabası olacak) diye tabir ettikleri dönemin artık geride kaldığıdır. Bu rüyadan özellikle 2008 gayrimenkul krizinden sonra uyanmalarına sebep olmuştur. Bunu da belirleyecek olan ABD’den başkası değildir elbette.
KAYBOLAN GENÇLİK İDEALİZMİ -2-
3) BU MİLLETİN HAFIZASINI YOK ETTİLER Bu milletin binlerce yıllık tarihi var. Bu tarih içerisinde 15 tane büyük imparatorluk kurmuşuz,...
11 Eylül 2020 Cuma 0:00
3) BU MİLLETİN HAFIZASINI YOK ETTİLER
Bu milletin binlerce yıllık tarihi var. Bu tarih içerisinde 15 tane büyük imparatorluk kurmuşuz, 16.sı Türkiye Cumhuriyeti Devleti. Hepsi de dünyada söz sahibi olmuş. Osmanlı İmparatorluğu 623 yıllık tarihinde 313 yıl dünyada tek süper güç olmuş. Çok yakın zamanda, 1794′te, Amerika, Atlas Okyanusunda ticaret gemilerini rahat rahat gezdirebilmek ve gemilerinde Osmanlı bayrağını takabilmek için bizim kapımızı çalmış, neden? Osmanlı bayrağını gören korsanlar ve devletler o gemiye dönüp bakma cesaretini gösterememiş de ondan… Kaç sene önce bu, 225. Daha 2 asır önce dünyaya hakimdik de neden bugünkü duruma düştük? Bunun hesabını yapmak lazım. Bugün kalkmış, Türkiye’nin birçok yerinde Yunanlılardan kurtuluş günleri düzenliyoruz. Bu, bu milletin genetiğine hakarettir. 500 sene valiyle yönettiğimiz Yunanistan benim düşmanım olamaz. Bu hafızamızın yerin dibine gömülmesinden başka bir şey değildir.
Bir tarihi yanlış inşa ettiler, bu millete aşağılık kompleksini, sen hiçsin, sen Osmanlı artığısın psikolojisini yerleştirdiler… Daha önceki yazılarımda yazdım, SEVR bir projedir, Osmanlıyı bölüp parçalama projesi. İngilizler ve Fransızlar işlerini gördükten sonra çekip gittiler. Onun üzerine de bir tarih inşa ettik. O günden bugüne kadar da yeni yeni kendimize geliyoruz… Devam…
4) SOSYAL MEDYA, TV VB. ETMENLERİN ROLÜ:
Günümüz orta yaş gruplarının günlük sohbet konularını dizilerde, sosyal medyada çıkan düzmece, magazinsel içerikler oluşturmaktadır. Baktığımız zaman bunların hiçbiri gençleri ve onun dahilinde diğer bireyleri bir konu hakkında bilgi sahibi edici nitelikte değildir. Tek bir örnek verecek olursak; tarihi süreçleri anlatan diziler gerçeğiyle yansıtılmıyor izleyicilere.
Bunun en net örneğini Muhteşem Yüzyıl dizisinde gördük. Batılıların KANUNİ dediği, Doğuluların da MUHTEŞEM SÜLEYMAN dediği Kanuni Sultan Süleyman’ın başka işi yokmuş, bütün hayatı sarayda cariyelerle geçmiş gibi anlatmak, göstermek, yapmakta olunan sanata ihanettir başta. Sultan Süleyman 46 sene padişahlık yaptı. Bunun ancak çok az bir kısmı Topkapı Sarayında geçti. At sırtından inmedi. Kaldı ki; Hürrem Sultan Topkapı Sarayında değil Beyazıt’taki Eski Sarayda duruyordu.
Reyting uğruna bir tarihi yanlış anlatmak da günümüzde teknolojinin, görselle buluşmasının en çok genç kuşak üzerinde etkili olduğunu ve tırnak içinde gaz almak olduğunu söylemek herhalde yanlış olmaz. Bu gibi etmenler de okuyucu, izleyiciler nezdinde büyük etki yaratmakta, bilincin oluşmasında aşınmaya neden olmaktadır. Bir kere tarih öyle dizilerle, iki üç saatlik görsel hitapla öğrenilmez. Tarih okuyarak, araştırarak, sorgulayarak, kaynağına giderek öğrenilir. Genç kuşağa bu noktada verilebilecek en büyük tavsiye tarihi kitaptan okuyarak öğrenmek olacaktır.
Bu da biraz zor olsa gerek. Okumaktan, okumayı sevmekten çok uzaklaştık. Okumanın hazzını sosyal medya araçlarında okuduğumuz birkaç satır bilgiye hapsettik. Bakıyoruz, satırlarca bir paylaşım olunca geçip gidiyoruz. Sosyal medya o kadar gözümüze hitap eder hale geldi ki dünyada olup biten her şeyi, bilgiyi küçücük bir ekrana sığdırdık.
Bunu biz büyükler yaptık, evet, bunun açığı bu. Kimse oraya buraya hoplamasın. Daha 1-2 yaşındaki çocuğun eline tablet verdik, telefon verdik, oyunlarını kendi ellerimizle yükledik. Böylelikle çocuğumuzu üzerimizden atmış, rahatlamış oluyorduk. Onların eline bu aletleri vermektense onlarla hoplayıp zıplasaydık, oyunlar oynasaydık elbette her şey farklı olurdu. Farklı olurdu diyorum, öyle ki bu artık bağımlı hale geldi, biz getirdik. Hangi çocuk kitap okuyor!!! Hangi genç kitap okuyor!!! Kendimi bu konuda bir nebze şanslı hissediyorum. Küçüklüğümde sokaklarda oynadığımı, sürekli kitaplarla iç içe olduğumu, sene sonu geldiğinde kitaplarımın sanki yıllanmış kadar eskidiğini hatırlıyorum.
Her şeyi deneyerek öğrendik. Hiç unutmam, köyde komşumuzun cenazesi vardı, akşam namazına denk gelmişti. Ben de gitmiştim. Ama eve döndüğümde annemin kapının önünde terlikle beklediğini gördüm. Bir güzel terliği de yedim yani terlikle vurmuştu annem. Buradan ne çıkarmam lazımdı? Eve akşam vaktinde gelmeyeceğimi. Şimdi öyle mi? Çocuklar anneden babadan sonra giriyor eve… Kışın evlerimizi sımsıcak kuş yuvası gibi yapan sobaya değilmeyeceğini bizzat değerek öğrenirdik, kumla toprakla çamurla iç içeydik. Aman çocuğum zorluklarla karşılaşmasın, rahat etsin, işle, şununla bununla uğraşmasın, vaktini derslerine versin diyerek halbuki çocuklarımızı bir uçurumun kenarına atıyoruz.
Zorluk çekilecek, yok olmanın ne demek olduğunu nesillerimize öğretmez isek gelecekte bunun önüne geçemeyeceğiz. Her şeyi hazır ve nazır önlerine serilen nesillerin ne durumda olduğunu şimdi tecrübe ediyoruz. Hiçbir şeyden zevk almayan, etliye sütlüye karışmayan, açın tokun halinden anlamayan, ben merkezli düşünmekten dünyanın neresinde olursa olsun garip guraba insanların halinden anlamayan bir nesil…
Fazla oldum galiba, bunu ne kadar başarabiliyoruz ya da başarabileceğiz emin değilim ama bir yerden başlamak şart. Bağlamdan fazla uzaklaşmayalım. Bu başlık için söyleyebileceğim son söz: Çocuklarımızla iç içe olalım, ellerine telefon, tablet vermek yerine kendimiz oynayalım. Kitap okuma alışkanlığını küçükken aşılayalım… Yokluğu öğretelim, açın halinden anlama bilincini, nimetlerimizin kıymetini öğretelim…
5) PARANIN ULAŞILMAK İSTENEN GENÇLİK İDEALİZMİNDE ANA ETKEN OLARAK GÖRÜLMESİ:
Para bir iş, bir hedef, ulaşılmak istenen bir amaçta ana merkezi oluşturmaktadır. Paranın her zaman bir amacın önünde olması ulaşılmak istenen hedeften zaten bizleri işin başında uzaklaştırıyor. Bugün bile genç kardeşlerimiz üniversite tercihlerini yaparken öncelikle mesleğin maaş durumuna, rahatlığına vs. bakıyorlar. Paranın gençlerin benliğinde ilk madde olması içsel olarak bizi amacımızdan uzaklaştırıyor.
Gençlik ile gençliğin ulaşmak istediği hedeflere başlangıçta para engel oluyor. Böylelikle hedef odaklı değil para odaklı bir sistem argüman olarak karşımıza çıkıyor. Eğitim sisteminin bu engeli ortadan kaldıracak şekilde yeniden yapılandırılması, paranın ikinci plana atılması, asıl olanın para değil, devletine milletine faydalı birer vatandaş olma bilincinin aşılanması gerekiyor.
Sözlerimi Hz. Ali (ra)’ın çok manidar bir sözü ile bitirmek istiyorum:
“En hayırlı genç o’dur ki, ihtiyar gibi ölümü düşünüp ahiretine çalışarak, gençlik hevasâtına esir olmayıp gaflete boğulmayandır.
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
.
ANLAŞILAMAYAN PROJE: SEVR -2-
Geçen hafta kaldığımız yerden devam edelim. İngilizler ve Fransızlar, Osmanlı İmparatorluğunun Güney Coğrafyalarını bölmüşler, haritalarını çizmişler, kurulacak olan ülkeleri...
7 Ağustos 2020 Cuma 0:00
Geçen hafta kaldığımız yerden devam edelim. İngilizler ve Fransızlar, Osmanlı İmparatorluğunun Güney Coğrafyalarını bölmüşler, haritalarını çizmişler, kurulacak olan ülkeleri belirlemişlerdi. Peki uygulama nasıl yapılacaktı?
Hiç şüphesiz SEVR bir projeydi, anlaşma olsaydı anlaşmanın taraflarından biri Osmanlı İmparatorluğu olurdu. Aksine İngilizler ve Fransızlar hazırlamışlardı, onay olarak bize göndereceklerdi. Nitekim öyle de oldu. Haliyle iş Hükümete kalmıştı…
Türkiye Cumhuriyeti devleti henüz kurulmamıştı. Yasal olan Hükümet İstanbul’daki Hükümetti. Osmanlı artık parçalanmıştı, bizlere de Anadolu’da bir devlet kurduracak kadar pay bırakmışlardı. Bu devletin kurulması gerekiyordu. Padişah Vahdettin’in de onayı ile Milli Mücadele’nin başına Cumhuriyetçi kimliği ile tanınan ve BATI’nın da hoşuna gidebilecek Mustafa Kemal getirilmişti.
Mustafa Kemal Milli Mücadeleye Samsun’dan başlamıştı. Sonrasında Erzurum ve Sivas’ta birtakım görüşmeler yapıldı. Erzurum’da Amerikalı bir heyet Mustafa Kemal ile görüştü. Bu görüşme ile ilgili ne bir belge ne bir açıklama var. Orada ne konuşulduğu bilinmiyor. Sonrasında Sivas’ta hem İngilizlerle hem de Amerikalılarla görüşüldü. Bu görüşmenin de belgeleri yok!!!
Şunu da hatırlatmakta fayda var. Mustafa Kemal’in bu noktada hiçbir resmi görevi bulunmuyordu. Padişah’ın yaveriydi bıraktı, ordu komutanlığı görevi vardı bıraktı, generaldi istifa etti. Yani bir er bile değildi artık…
Zaten Erzurum’da toplanan kongrenin yasal bir dayanağı yoktu. Halk kendi kendine toplanmıştı, bu heyete de temsil heyeti adını vermişlerdi. Sivas’ta toplanan kongrede yalnızca manda meselesi konuşulmuştu. Yani İngiliz mandası mı Amerikan mandası mı olacağının görüşülmesi yapılmıştı. Bizim tarih kitaplarında öğrendiğimiz Sivas Kongresinin maddeleri seneler sonra ders kitaplarına konmuştu.
Devam… Mustafa Kemal Paşa Sivas’tan Ankara’ya geldi… Tarihler 11 Nisan 1920′yi gösteriyordu. Birdenbire İstanbul Meclisi İngilizler’in baskısıyla kendi kendini kapatıyordu. Bundan önce de İngilizler bütün üst düzey generalleri tutuklamıştı. İki kişi hariç: Fevzi Çakmak ve Mustafa Kemal Paşa… Şimdi buraya dikkat edin… Bu tarih 11 Nisan 1920…
Ankara’da meclis ne zaman açılmıştı? 23 Nisan 1920… Yani 12 gün sonra… İstanbul Meclisi kapanmış, Mustafa Kemal ve Fevzi Çakmak hariç generaller tutuklanmıştı. Bunların hepsi İngilizlerin yol vermesiyle oluyordu. Alacaklarını almışlar, koparacaklarını koparmışlardı. Artık imamesiz, Anadolu’da kurulan ulusal bir Türk Devleti ne yapabilirdi?
Mustafa Kemal Paşa, Meclis İstanbul’dayken bir dernek başkanıydı birden bire Meclisin Ankara’da açılması ile Meclis Başkanı oldu. TBMM’nin ilk başkanı…
23 Nisan 1920′de Ankara’da Meclis açıldı. 24 Nisan 1920′de SEVR’in metni Sanremo’da onaylanıyordu. Yani her şey adım adım belirlenmişti. Yeni devlete doğru gidiliyordu. 11 Mayıs’ta da metni incelemek için Osmanlı Devletine gönderdiler. İncelemeleri için… 19 Ağustosta’da Osmanlı Devleti, SEVR’i Reşat Halis, Hadi Paşa ve Rıza Tevfik’in içinde bulunduğu heyetle imzaladı.
Peki, SEVR neyi içeriyordu, SEVR metni nasıl uygulanmıştı? Güney sınırları bölünürken, içeride kimlerle uğraşıyorduk? Fransa ile imzalanan Ankara Anlaşması ile ne oldu? Bunları gelecek hafta ele alalım…
Yazıyı bitirmeden söyleyelim. Bir önceki yazıyı bitirmeden bir soru yöneltmiştim. Derin Türk Heyetinin bu işe bir dahli var mı diye? Elbette ki var. Daha milli mücadelenin liderinin kim olacağının belirlenmesi sırasında hem de. Aslında öncelikle Fuat Paşa üzerinde karar kılınmıştı. Fuat Paşa dindar bir kişiliğe sahipti. Refet Bele, müdahil olarak Cumhuriyetçi, BATI’nın daha sıcak bakacağı bir isim olması gerektiğini söyledi. Bu isim Mustafa Kemal Paşa’dan başkası değildi… Onayı da Padişah Vahdettin veriyor, bu adam bu işi yapacak diyordu.
Çünkü Derin Türk Heyeti de biliyordu. Osmanlı Devleti artık tarih sahnesinden siliniyordu. Yenilmiştik ve konuşmaya hakkımız yoktu. Yenilenler susarlar, yenenler reçeteyi hazırlar önümüze koyarlardı… Bize Anadolu’da bir devlet kurdurmak onların da işine gelecekti. Anadolu’nun içlerine sıkışıp kalan bir Türkiye kolay lokma olurdu…
Mücadelenin başına Mustafa Kemal Paşa getirildi, İngilizler de bu devletin kurulmasına izin verdi. İş SEVR’in uygulanmasına ve Mustafa Kemal Paşa’nın bu devleti kurmasına gelmişti. Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin kuruluşuna giden süreci anlatmaya devam edeceğiz…
.
ANLAŞILAMAYAN PROJE: SEVR3
Geçen hafta SEVR Projesinin nasıl uygulandığına kadar gelmiştik. Konu bütünlüğünü sağlamak için ilk iki yazı serisini okumayanlar, okurlarsa konuyu...
14 Ağustos 2020 Cuma 0:00
Geçen hafta SEVR Projesinin nasıl uygulandığına kadar gelmiştik. Konu bütünlüğünü sağlamak için ilk iki yazı serisini okumayanlar, okurlarsa konuyu daha iyi anlayacaklardır.
Sevr Projesi imzalanmış, Lozan’a giden süreçte alt zemin oluşturulmuştu. İngilizler ve Fransızlar hedeflerine bir bir ulaşıyordu. Sevr’i imzalatmışlardı, sıra gelmişti Osmanlı’nın Güney coğrafyasını paylaşmaya…
Fas ve Tunus daha önceden Fransızların yönetimindeydi. Sevr ile de Suriye ve Lübnan Fransızlara verildi. Yemen, Arabistan, Irak, Filistin İngiltere’ye bırakıldı. İngilizler ve Fransızlar bu coğrafyaları bölmüşlerdi ama kendileri de bazı risklerin söz konusu olduğunu biliyorlardı. Neydi bu riskler?
Bu devletlerin halkları Müslümandı, Hristiyan dünyasına hiçbir şekilde iyi gözle bakmıyorlardı ve en önemlisi de bu halkların gözü kulağı İstanbul’da Halifedeydi…
İngilizlerin ve Fransızların İstanbul’u işgal etmelerinin en önemli nedeni buydu. İstanbul’dan gideceklerdi, askerlerini çekeceklerdi ama hangi şartla? Bunun cevabını da ilerleyen satırlarda bulacaksınız. Okumaya devam…
Öncelikle şunu söyleyeyim. İngilizler’in ve Fransızların derdi Anadolu Türklüğü değildi. Osmanlının Güney Coğrafyalarını bölmek, parçalamak ve buralardaki petrolü alıp götürmekti. Yoksa, Fransızların Adana’dan Şanlıurfa’ya kadar gelmelerinin nedeni petrol müydü? İtalyanların Antalya’yı işgal etmelerinin nedeni petrol müydü? Tabiki hayır… Tek bir sebebi vardı: İngilizler ve Fransızlar Osmanlının Güney Coğrafyalarının haritasını çizerken Türkiye’nin bugünkü güney sınırlarına nöbetçi askerler dikmişlerdi.
O yüzden Urfa’ya Şanlı, Antep’e Gazi, Maraş’a Kahraman unvanının verilmesi abartılmış, İngilizlerin ve Fransızların bugünkü yalanlarına temel teşkil etmek için sonradan uydurdukları bir konudur. Yoksa, Maraş, Kahramanlık unvanını hak edecek daha büyük cengaverlikler göstermiştir. Malazgirt’te, Kosova’da, Varna’da, Preveze’de, Mohaç’ta Maraşlılar vardı… Kahraman unvanını alacaksa bunlardan dolayı almalı…
Devam… İngilizler ve Fransızlar güney bölgelerimize askerlerini yerleştirmişlerdi. Ama Türkleri içeride oyalayacak, meşgul edecek bir şeyler bulmak lazımdı… Bu da Yunanlılardan başkası değildi… Yunanlıları biz 400 yıl eyalet olarak yönettik. 6 asırlık devletin biz mirasçılarının aklıyla alay etmektir bu. Ama bunu maalesef 80-90 senedir yuttuk…
Sırf bizi meşgul etsinler diye Yunanlılar Ege’ye sürüldü. İngilizlerin ve Fransızların Egeyi Yunanlılara vermek gibi bir amacı yoktu. Alacaklarını alacaklardı, sonra Yunanlıları geri çekeceklerdi… Ama Yunanlılar da bunun farkında bile olmayacaklardı…
Bu arada Güney topraklarımızda dizayn devam ediyordu. Fransızlar, Suriye’yi ikiye böldüler. Lübnan ve Suriye olarak… Ürdün, Körfezdeki emirlikler, Suudi Arabistan, Yemen, Mısır İngiltere’ye bırakıldı…
Bunlar yapılırken içeride neler oluyordu, Mustafa Kemal neler yapıyordu, kendisine bir görev verilmişti, bu devleti kurması gerekiyordu…
1921′in Martına gelinmişti. İngilizler Yunanlıları Egeye sürmüşlerdi. 1.İnönü Savaşı denen hadise. Yunan ordusu ile düzenli ordumuz karşı karşıya gelmişti. Birbirlerine karşı taciz ateşi yapmışlardı. Yani öyle anlatıldığı gibi savaş olmamıştı.
Bu haber Ankara’ya, Mustafa Kemal’e kadar gitmişti. Mustafa Kemal, düzenli ordumuzun Yunan ordusunu yendiğini ilan etti. Ve hemen iki gün sonra Albay olan İsmet İnönü Generalliğe yükseltildi.
İsmet İnönü, düzenli ordunun başına geçti. Yeni devlete giderken Mustafa Kemal, yapması gerekenleri yapıyordu. Her şey yolundaydı. Yeni kurulacak devlete giderken önünde engel olacak bütün unsurları tasfiye edecekti. Kendisine bir görev verilmişti. Bu devleti kurması gerekiyordu…
Şimdi hedef Kuvayı Milliye idi. Mustafa Kemal’in Nutuk’ta hedef aldığı Kuvayı Milliye. Yeni devlete giderken önemli bir engel de buydu. Hemen tasfiye edilmesi gerekiyordu. İsmet Paşa’nın başında olduğu düzenli ordu, Kuvayı Milliyeyi de dağıttı. Engeller bir bir ortadan kalkıyordu. 1920′de kurulan İstiklal Mahkemeleri ile de tüm muhalefet pusturulmuştu. İdam edilenler bile olmuştu…
İkinci İnönü Savaşı da Eskişehir-Kütahya arasında gerçekleşmişti, Aslıhan ve Dumlupınar Muharebeleri yapılmıştı. İki muharebeyi de İsmet Paşa kaybetti.
1921′in Martında askeri mücadeleler devam ederken, diplomasi de devam ediyordu. 12 Mart 1921… Bu tarihte ne olmuştu? Yunanlıların hayallerinin yıkıldığı bir tarih miydi? Devam eden süreçte neler yaşandı? Bunları da haftaya yazalım, takibe devam…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
NOT: Bu yazının hazırlanmasında Prof. Dr. Mehmet Çelik’in Yeni Dünya Düzeni adlı konuşmasından yararlanılmıştır.
.
ANLAŞILAMAYAN PROJE: SEVR-4
En son 12 Marta 1921′e kadar gelmiştik. Bugün SEVR konulu yazı serimizi tamamlayacağız. Kaldığımız yerden devam… 12 Mart’ta Londra...
21 Ağustos 2020 Cuma 0:00
En son 12 Marta 1921′e kadar gelmiştik. Bugün SEVR konulu yazı serimizi tamamlayacağız. Kaldığımız yerden devam…
12 Mart’ta Londra Konferansı gerçekleşmişti. İnönü Savaşları döneminde bir yandan diplomasi devam ediyordu. Bu süreçte başkent hala İstanbul çünkü ortada daha Türkiye Cumhuriyeti diye bir devlet yoktu.
Londra Konferansı’na Ankara’daki Meclis temsilci gönderdi. Londra Konferansında, İzmir’in Türklere yani bizlere bırakılacağı söylendi. Yunanlılar şaşırdılar. Öyle ki İngilizler ve Fransızlar Orta Doğu’nun haritasını çizerken, Yunanlıları Ege’ye sürmüşlerdi. İşlerini halletmişlerdi, artık Yunanlıları Ege’den çıkarmanın vakti gelmişti…
Nitekim öyle de oldu, İzmir’in Türklere ait olduğu, Türkiye’ye Anadolu’da devlet kurduracaklarının sinyallerini vermişlerdi…
16 Mart 1921′de ise Ruslarla bir görüşmemiz oldu. Batum’u da Ruslar’a bıraktık bu görüşmeyle birlikte… Önemli olan devleti kurmaktı, gerisi boştu…
Şimdi iş başka bir yere geldi. Fransızlarla bir Ankara Anlaşması imzaladık. Ankara Anlaşmasının sebebi ise şuydu:
Suriye ve Lübnan, Fransızlar’a verilince, Fransızlar burada böl parçala öyle yönet politikasını yürütmeye çalıştı. Ama yapamadılar, söz geçirtemediler. Çünkü arkalarında hala İstanbul’daki Halifenin desteğini, gücünü hissediyorlardı.
Ve sonunda Ankara’nın kapısını çaldılar. Suriye ve Lübnan’daki halkların arkasından desteğimizi çekmemizi bunun karşılığında da Yunanlılara olan desteklerini çekip bize yardımcı olacaklarını söylediler. Bu arada Suriyelilerin bizden ayrılmak gibi bir düşünceleri bile yoktu. Yine bizimle birlikte yaşamayı düşünüyorlardı.
Ankara Anlaşması olunca Suriye ayaklandı. Yüzlerce telgraf çektiler Ankara’ya Mustafa Kemal’e. Bizi satmayın, etmeyin, biz burada milli mücadele veriyoruz, Fransızları buradan kovacağız dediler. Ankara bu seslerin yükselmesi üzerine Suriye’yi yatıştırmaya çalıştı.
Sizi satmak, yalnız bırakmak gibi bir düşüncemiz yok. Şu Yunanlıları bir kovalım önce, sonra yine size döneceğiz telkini yapıldı. Suriyeliler bunun üzerine biraz rahatlamışlardı.
Evet şimdi buradaki hazin sona bakın… Sakarya Savaşı kazanılmıştı. Beyrut’ta on bin altın toplanmıştı Mustafa Kemal’e gönderilmişti. Savaş kazanılmıştı, iş bitmişti. Bu altınların gönderilme sebebi neydi? Bu altınlar Yunanlıları kovaladıktan sonra tekrar Suriye’ye döneceğiz ümidiyle gönderilmişti.
Fakat Suriye elimizden kopup gitmişti…
Mudanya Mütarekesi imzalanmıştı, Osmanlı İmparatorluğu hukuki olarak siliniyordu…
Son olarak Lozan Anlaşması imzalanır. Lozan’ı imzalama işi de İsmet Paşa’ya düşer…
Birinci Dünya Savaşı ile başlayan ve Osmanlı Coğrafyasını bölüp parçalamak, petrolü alıp götürmek olan SEVR PROJESİ, LOZAN ile yani SEVR’in asıl tasdik anlaşması ile son bulur.
Koskoca bir İmparatorluk dağılıp gitti. Ne uğruna! Petrol.
Bu yazı serisini bitirirken genç kardeşlerime tavsiyem. Tarihimizi doğru, düzgün okuyun. Medeniyet zincirleri kurmuş bu asil milletin üzerine vurulan zilletin, pranganın sökülüp atılması ancak bu şekilde mümkün olabilir.
5 milyon metrekare toprak kaybettik, 5 milyon insanımızı kaybettik. Ama gelin kaybolan hafızamızı yeniden kazanalım. Bu güç bu kuvvet bu millette var…
TAKKECİ İBRAHİM AĞA VE ÜZÜM SALKIMLARI
İbrahim Ağa Osmanlı’nın takkecilerinden biriydi. Bizzat kendi elleriyle ördüğü takkelerini akşama kadar o sakak senin bu mahalle benim gezerek...
27 Mart 2020 Cuma 8:57
İbrahim Ağa Osmanlı’nın takkecilerinden biriydi. Bizzat kendi elleriyle ördüğü takkelerini akşama kadar o sakak senin bu mahalle benim gezerek satmaya çalışıyor, bu yolla ailesinin de geçimini sağlamaya çalışıyordu. Tabi bu kazanç sadece kendine yetecek kadardı.
Ama İbrahim Ağa’nın çok önemli bir hedefi de vardı. Bir gün çok parası olursa cami yaptırmak istiyordu. İnsanların gelip beş vakit namaz kılacakları, talebelerin ilim öğrenebileceği bir cami…
Bir gün yine yorgun bir şekilde takkelerini satmaktan eve gelmiş, namazını eda edip her zamanki bu niyeti için duasını yaptıktan sonra uykuya dalmıştı. Heybetli bir adam rüyasında karşısına dikilmiş şöyle diyordu:
“ İbrahim Ağa, Bağdat’ta iki salkım üzüm nasibin var. Git onlar al.”
İbrahim Ağa silkinerek uyandı rüyasından. “Hayırdır inşallah” dedi ve tekrardan uykusuna daldı. Yine aynı adam rüyasında bir kez daha “Bağdat’taki nasibini unutma” dedi.
Sabah olduğunda kafası karışık bir şekilde evden çıkar. Akşama kadar bu rüya aklında döner durur. Bu rüyanın hikmetini düşünmektedir. Bağdat’a gitmesi mümkün mü onu da düşünmektedir. Aynı şekilde eve gelmesi ile uyuması bir olur. Yine o adam ve aynı söz: “Git o nasibini oradan al.”
İbrahim Ağa bu git gellerden sonra Bağdat’a gitme kararını verir. Elinde avucunda neyi varsa hepsini bir araya getirir. Tabi bu para ancak gidip gelmeye yetecek kadardır. Gerisi Allah Kerim’dir.
İlk uygun bir kervanla yola koyulur. Haftalar süren yolculuktan sonra Bağdat’a varır. İbrahim Ağa bir süre sonra kervandan ayrılır. Ama ne yapacağını bilememektedir. Meraklı bakışlarla etrafı süzmektedir. Saatler süren şehir turunu bitirmek zorundadır çünkü hem çok yorulmuştur hem de acıkmıştır. Az ileride koca bir han gözüne çarpmıştır. Hanın kapısının önüne gider ama ne yapacağını bilemez çünkü parası yoktur. Tekrar gezer ve geri gelir. O geceyi han kapısında geçirir.
Sabah namazı ezanı ile uyanır. Fakat dikkatini çeken bir şey olmuştur. Bu kez o rüyasını görmemiştir…
Aslında dört gözle rüyasına giren o adamı bekliyordu. Keşke gelse de bana ne yapacağımı söylese diyordu. Bu düşüncelerle kalkar sabah namazını eda etmeye. Namazdan sonra tekrar han kapısına gelir. Günlerdir ağzına lokma koymamıştır. Artık olanlar olmuştur…
İbrahim Ağa dünden beri han ağasının dikkatini çekmiştir. Yanına yaklaşır ve der ki: “Hayırdır arkadaş, nereden gelip nereye gidersin.” der. İbrahim Ağa İstanbul’dan geldiğini anlatır ancak rüyasından bahsetmez. Sadece Bağdat’ı merak ettiğini söyler. Han ağası İbrahim Ağa’nın mağduriyetinin farkındadır. Hele aç olduğunun da farkındadır. Hanın kapısına sarılmış üzüm asması vardır. Yukarı doğru uzanıp iki salkım koparır ve İbrahim Ağa’ya verir.
İbrahim Ağa donakalmıştır. Ne yapacağını bilemez bir şekilde yerinde öylece kala kalmıştır. Bir yandan da şaşırmaktadır. Han ağası bu şaşkınlığın karşısında “Alt tarafı üzüm beyim, bu kadar şaşılacak ne var bunda?” diye sorar. İbrahim Ağa anlatmak istemez ancak han ağasının ısrarı sürünce dayanamaz anlatır. Gördüğü rüyayı, rüyasında bir adamın Bağdat’a git ve iki salkım üzüm nasibini al dediğini söyler. Bu iki salkım üzüm karşısında o yüzden şaşırdığını söyler İbrahim Ağa.
Han ağası kahkahayı koyuverir. “ Be adam sendeki de akıl mıdır? İki salkım için kalkıp buralara kadar gelinir mi?” der. Bana yıllardır rüyamda, “İstanbul’da bir Takkeci İbrahim Ağa vardır. Evinin altında hazine vardır. Git onu çıkar” derler ben itibar edip de gitmem, demek sen kalkıp bunun için bu kadar yol teptin” deyiverir.
Takkeci İbrahim Ağa’nın aklı gideyazar. Aman ya rabbi duydukları gerçek midir? Bağdat’tadır, bir han kapısındadır, han ağası kendi adını ve mesleğini söyleyerek evinin altında hazine olduğunu söyler. Acaba bu kendisi midir? İlk kervanla yola koyulur, yolda adeta içi içini yer.
Nihayet fakirhanesine gelir, evi bu kez pek sevimli görünür kendine. İlk işi bir kazma ve kürek bulmak olmuştur. Hemen başlar kazmaya. Kazmanın ucunun bir testiye dokunması ile sarsılır. Heyecandan titremektedir. Elleri ile kazmaya devam eder. Ağzı çaput ile bağlı testinin çaputuna gider eli. Hızlıca çekmesiyle bir şıkırdama olur. Çaputla birlikte gelen altınlar her tarafa dağılır. Gözüne inanamaz.
Rüyasının tabiri şimdi ortaya çıkmıştır. Bağdat’taki iki salkım üzümün karşılığı meğer bir küp altınmış. Zengin olmuştur artık. Ama onun gözü zenginlikte değil, cami yaptırmaktadır. Hayalindeki camiyi yapar TAKKECİ İBRAHİM AĞA. İçinde beş vakit namaz kılınan, talebelerin içinde ders gördüğü bir cami…
KUR’AN-I KERİM’İN MUCİZELERİ -1-
Kutsal kitabımız Kur’an-ı Kerim, hiç şüphesiz ki hayata dair bizlere çok yönlü mesajlar vermektedir. Bunu da Kur’an’daki ayetlerden anlayabiliyoruz....
26 Nisan 2019 Cuma 0:00
Kutsal kitabımız Kur’an-ı Kerim, hiç şüphesiz ki hayata dair bizlere çok yönlü mesajlar vermektedir. Bunu da Kur’an’daki ayetlerden anlayabiliyoruz. Bizlere verilen bu bilgiler 1400 sene önce açıkça belirtilmişken, biz dönemin teknolojisine, gelişimine bağlı olarak yeni yeni kavrayabiliyoruz. Yüce Allah, Hz. Peygamber (sav) ile vahiy olarak verdiği bu mesajları anlamamızı ve yaşamımızı da ona göre dizayn etmemizi istiyor.
Bugünkü köşemizde Kur’an-ı Kerim’deki mucizelerin en azından bir kısmını sizlere aktarmaya çalışacağız. Burada aktaracağımız bilgiler Haber7 kaynaklarından elde edilerek tarafımca düzenlenmiştir.
1-KUR’ANDA KARANLIKLAR
“Hamd, gökleri ve yeri yaratan, karanlıkları ve aydınlığı kılan Allah’adır… (En’am Suresi, 1)
Kur’an’da karanlık kelimesi çoğul anlamda “karanlıklar” şeklinde olacak şekilde çoğul anlamda kullanılmaktadır. Öyle ki bize göre tek bir aydınlık vardır ancak karanlık çok sayıdadır. Yani göremediğimiz çok sayıda dalga boyu söz konusudur. Arapça olarak “zulumat” anlamına gelen karanlıklar kelimesi, Kur’an’da 23 ayette çoğul anlamda kullanılmaktadır. Hiçbir ayette de tekil anlamda kullanılmamaktadır. Hiç şüphesiz bu durum bizim gördüğümüz ışık aralığının dışında çeşitli ışık aralıklarının olduğunun göstergesidir.
2- ALAK’TAN YARATILIŞ
“Yaratan Rabbin adıyla oku. O, insanı bir “alak”tan yarattı. (Alak Suresi, 1-2)
Bilimsel olarak da bilindiği gibi anne karnında, insanın yaratılışı hususunda ilk safhada oluşan hücre zigot hücresidir. Zigot hücresi, rahim duvarına yapışarak damarlara bağlanmaktadır. Alak kelimesi ise “bir yere asılıp tutunan şey” anlamına gelmektedir.
Bu aynı zamanda deriden kan emen sülükler için de kullanılmaktadır. Öyle ki bu Kur’an Allah’ın (cc) sözüdür.
3- 23 KROMOZOM İŞARETİ
Kur’an’da kadın kelimesi tekil olarak 23 kez, erkek de aynı şekilde 23 kez geçmektedir. Yumurta-sperm birleşmesi sonucunda kadından gelen 23 kromozom ve erkekten gelen 23 kromozom ile 46 kromozom oluşmaktadır.
4- KUR’AN’DA GÜN KELİMESİ
Kur’an’da tekil olarak ““yevm” yani “gün” kelimesi 365 kez geçmektedir. Miladi takvime göre ise 1 yılda 365 gün vardır. (Dünyanın Güneş etrafında dönüşü 365 gün sürmektedir.)
5- DENİZ VE KARALARIN ORANI
Kur’an’da “kara” kelimesi 13 kez, “deniz” kelimesi ise 32 kez geçmektedir. Bu sayıların her biri toplamlarına oranlandığında kara için %29, deniz için ise %71 çıkmaktadır. Bu rakamlar da dünyadaki kara ve denizin oransal dağılımını göstermektedir.
6- DÜNYA’NIN YUVARLAKLIĞI
“Gökleri ve yeri hak olarak yarattı. Geceyi gündüzün üstüne sarıp-örtüyor, gündüzü de gecenin üstüne sarıp-örtüyor.”… (Zümer Suresi, 5)
Yukarıdaki ayette geçen “sarıp-örtmek” kelimelerinin arapçası, “yukevviru”dur. Bu kelime yuvarlak cisimlere bir şey sarmak için kullanılmaktadır. Yani ayette dünyanın yuvarlaklık hususuna 1400 sene önce değinilmiş olmaktadır. Hamd olsun…
.7- ÇAMURDAN YARATILIŞ
“Andolsun, biz insanı, süzme bir çamurdan yarattık.” (Müminun Suresi, 12)
Günümüz teknolojisi ile elde edilen bilgilere göre çamurda bulunan elementlerle insan vücudunda bulunan elementler birebir aynıdır. Bunlar:
Oksijen, karbon, hidrojen, nitrojen, kalsiyum, fosfor, potasyum, sülfür, klor, sodyum, magnezyum, silikon, demir, çinko, bakır, boron, kobalt, vanadyum, iyot, selenyum, manganez, molibden, krom.
8- DNA’DAKİ ÖLÇÜ
“(Allah) Onu hangi şeyden yarattı? Bir damla sudan yarattı da onu bir ölçüyle biçime soktu. Sonra ona yolu kolaylaştırdı.” (Abese Suresi, 18-20)
DNA geçtiğimiz yüzyılda keşfedilmiştir. Bu keşifle beraber insanların ve tüm canlıların DNA’da bulunan ölçülerle şekil aldığı bulunmuştur. Halbuki Kur’an bize bunu 1400 sene önceden haber veriyor. (İnsanın bir tek DNA molekülünde tam bir milyon ansiklopedi sayfasını veya bin kitabı dolduracak bilgi bulunmaktadır.
9- MEKKE’NİN FETHİ
“Andolsun Allah, elçisinin gördüğü rüyanın hak olduğunu doğruladı. Eğer Allah dilerse, mutlaka siz Mescid-i Haram’a güven içinde saçlarınızı tıraş etmiş, kısaltmış olarak gireceksiniz.” (Fetih Suresi, 27)
Peygamber efendimiz gördüğü bir rüyada yukarıda ayette belirtilen bahsi görmüştü. Allah da Müslümanlara güven içinde Mekke’ye gireceklerini bildirmiş oluyordu.
10- EVRENİN YARATILIŞI
“O gökleri ve yeri yoktan var edendir.” (Enam Suresi, 101)
20. yüzyıla kadar evrenin başlangıcının olmadığına, hep var olduğuna inanılmaktaydı. Ancak daha sonraları yapılan gözlem ve deneylerle bunun böyle olmadığı, BÜYÜK PATLAMA (BİG BANG) diye bir olgu ile evrenin yoktan var olduğu bilimsel olarak kabul edilmektedir.
11- DENİZLERİN KARIŞMAMASI
“Birbirleriyle kavuşmak üzere iki denizi salıverdi. İkisi arasında bir engel vardır; birbirlerinin sınırlarını geçemezler.” (Rahman Suresi, 19-20)
Yüzey gerilimi nedeniyle farklı yoğunluktaki denizler birbirine karışmamaktadır. Bu durum geçtiğimiz yüzyılda bilinmesine rağmen Kur’an bunu 1400 yıl önceden söylemektedir.
1299 RUHU -2-
Osmanlı’nın Kurucu Padişahlarından Orhan Bey Avrupa’ya yayılmanın ilk adımını attı. Bizanslı bir Prensesle evlenen Orhan Bey, Gelibolu Kalesi olmak...
1 Şubat 2019 Cuma 0:00
Osmanlı’nın Kurucu Padişahlarından Orhan Bey Avrupa’ya yayılmanın ilk adımını attı. Bizanslı bir Prensesle evlenen Orhan Bey, Gelibolu Kalesi olmak üzere birçok hediyeyi de çeyiz olarak aldı. Böylece Osmanlı, Rumeli’de bir yer edinmişti ve ileride Balkanlara yayılmada burası büyük bir rol oynayacaktı.
Osmanlı zamanla birçok Anadolu topraklarını sınırları içerisine katmış ve aldığı her yeri İslam Kültür ve Medeniyet şehri haline getirmişti.
…
Artık sırası gelmişti. Hz. Peygamber Efendimizin müjdelediği Konstantiniyye’nin yani İstanbul’un Fethine. Bu kime nasip olacaktı? Osman Bey, Orhan Bey, Murad-ı Hüdavendigar, Yıldırım Bayezid, 2. Murat… Elbette onlar da çok istemişlerdi İstanbul’u almayı. Ancak o öyle herkese nasip olmazdı…
Hem onların döneminde Osmanlı daha yeni yeni topraklarını genişletiyordu. Söz konusu ayrı bir Medeniyet olan Konstantiniyye idi. Evet, zamanı gelmişti. Bu 21 yaşında genç, cengaver, gözü kara bir yiğite nasip olacaktı…
O Fatih’ti. İstanbul’un Fatihiydi. Konstantiniyye’nin hakimiydi. O belki İstanbul’a hakim olmuştu ama onun derdi hakim olmak değil hadim olmaktı, gittiği her yeri İslam Sancağı altında sarmalamaktı. Hiçkimseyi Müslüman olmaya zorlamadı, zaten dininin buna cevaz vermediğini biliyordu.
Zaten onun Fetih sonrasında Sur içindekilere karşı tutum ve davranışları bunu gösteriyordu. Gayri Müslimler istediği şekilde yaşamaya, aynı düzende devam ettiler. Bunda hiçbir zorlama olmamıştı…
Ya o kimin izinden gidiyordu? Bu açıktı, o Hz. Peygamberin yolunu izliyordu, o Hz. Ömer’in Anadolu sınırlarına vardığında, Afrika’ya kadar gittiğinde izlediği yolu izledi, o Selahaddin Eyyubi’nin dizlere kadar Müslüman kanı dökülmesine rağmen izlediği yolu izliyordu, o atalarının yolunu izliyordu…
İşte İslam buydu. İslam yakıp yıkmayı değil, yapmayı, yeşertmeyi, Medeniyet Havzası kurmayı emrediyordu. O yüzden İslam dini geldiği günden bu yana dalga dalga ilerliyordu. Bu, başka bir şeyle açıklanamazdı…
İşte Fatih bu dalganın neferiydi sadece. İstanbul’la yetinmeyecekti elbette. Daha yukarılara gidecekti. Gücü yettiğince Avrupa içlerine girmeye çalışmıştı, Müslümanlığı Avrupa’ya götürmek için sınırlarını zorlamıştı ama vadesi yetmemişti. Ona nasip olmadı. Arkasından gelen torunu Yavuz Sultan Selim tekrar İslam topraklarına çevirmişti gözünü. Memlükleri yenerek Halifeliği almıştı. Torunu Kanuni Sultan Süleyman Avrupa’da Viyana kapılarına kadar dayandı ama o yapamadı. Bu kime nasip olacaktı? Galiba daha beklemek gerekiyordu.
Kanuni Sultan Süleyman sonrası bir duraksama oldu cihan devletinde. Buna ister taht hırsları deyin, ister devlet yönetmeyi bilmeyenlerin başa gelmesi deyin, ister darbeler deyin… Dünya değişiyor ancak Osmanlı buna ayak uyduramıyordu.
Zamanla dünyaya adalet dağıtan, bir Medeniyetin nasıl kurulduğunu, nasıl yeşertildiğini, devlet yönetmenin ne demek olduğunu dünyaya haykıran koca bir İmparatorluk zayıf düşmeye başlamıştı.
İslam düşmanları da güç birliği yapmaya gitmişlerdi. Birbirlerini zerre kadar sevmeyenler büyük pastadan pay almak için bir olmuşlardı. Osmanlı ise zayıflıyor ve zamanla İSLAM SANCAĞI İLE SARMALADIĞI yerlerden bir deniz misali geri çekiliyordu…
Devam edecek…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
1299 RUHU -4-
Emmanuel Karasso ile birlikte dört darbeci, Sultan Abdülhamid’e Hal Fetvasını okumuşlardı. Onlar kendilerince doğru bir iş yaptığını zannediyorlardı. Abdülhamid’e...
8 Şubat 2019 Cuma 0:00
Emmanuel Karasso ile birlikte dört darbeci, Sultan Abdülhamid’e Hal Fetvasını okumuşlardı. Onlar kendilerince doğru bir iş yaptığını zannediyorlardı. Abdülhamid’e her türlü iftirayı atmışlar, onu Kızıl Sultan olarak yaftalamışlardı. Nedeni ise kendilerince onun kan döktüğüydü. Ama bu suç asılsız bir iftiraydı.
Kısaca açalım… O kendisine ve devlete karşı yapılan suçları dahi idamla sonuçlandırmamıştı. Bu nasıl iftiraydı böyle? Kaldı ki o, devlete bu baş kaldıranları kolayca alt edebilirdi. Hareket Ordusu Selanik’ten gelene kadar onlardan daha güçlü bir ordu hazırlar, darma duman ederdi. Ama o bunun derdinde değildi. Onun derdi, kardeşlerinin kanı dökülmesindi, bu millet kendi kendini kırmasındı… Bu başka bir şeyle açıklanamazdı.
O Hareket Ordusu ki Yıldız Sarayı’na geldiğinde Sarayın altını üstüne getirmişti. Tam bir yağmalama hareketiydi bu. Sonuçta da Abdülhamid Han Fetvayı kabul etmek zorunda kaldı. Ama bunu yaparken söyleyeceği tek bir cümle vardı. O cümle bugün de hala çivi gibi akıllara çakılmakta:
“Benden sonra bu devleti on sene yönetsinler, yüz sene yönetmiş sayacağım.”
Ne yazık ki haklı çıkacaktı. 1908 senedinden sonra on sene dahi dayanmayacaktı devlet. Mondros ile birlikte 600 senelik Devlet-i Aliye tarihin hüzün sayfalarında yerini alacaktı…
İşin garip ve en acı tarafı da neydi biliyor musunuz? İttihatçılar, yana yakıla Abdülhamid’i anmaya başlamışlardı. Onun 33 senelik yönetiminin daha iyi olduğunu, müthiş bir devlet yönetme dehasına sahip olduğunu iş işten geçtikten sonra anlamışlardı.
Mustafa Kemal dahi onun yönetiminin en ılımlı ve en iyi yönetim olduğunu söyleyecekti. Ama tüm bunlar onu geri getirmeyecekti…
1922′de devlet tamamen bitmişti. Dünyada 623 sene boyunca adaletiyle, ihtişamıyla, gücüyle etki etmiş devlet tarihin arka odalarına gönderiliyordu…
Şimdi iş başka yöne akmaya başlamıştı. Önceden hükmettiğimiz toprakları zaten kaybetmiştik. En azından Anadolu bizim olmalıydı. Kars-Edirne arasına sıkıştırılmalıydık Emperyalistlerin tabiriyle… Ama Misak-ı Milli umdemiz vardı. En azından oraları vatan topraklarımıza katmalıydık. Onu bile çok görmüşlerdi bize. Suriye’nin Kuzeyi, Irak’ın Kuzeyi (Musul) elimizden akıp gitti. Hem de nasıl biliyor musunuz? Kıytırık bir Yunan ve asırlarca bir valiyle yönettiğimiz Ermeniler yüzünden…
Bizi içeride Yunan ile oyaladılar, Ermeniler ile oyaladılar. Bizler bunlarla mücadele ederken İngilizler Musul’un haritasını çiziyorlar, kendi vatan toprakları olarak ilan ediyorlardı. Fransızlar Suriyeyi tahkim ediyorlardı. Sonuçta biz de bir avuç Anadolu toprağı içerisine sıkışıp kalmıştık.
Ama bu böyle devam edemezdi. 80-90 sene boyunca Emperyalist düzenin bizim için yazdığı reçeteye uyduk, ne dedilerse yaptık. Ama uyuyan devin uyanması, yerin altına çekilen hücrelerimizin tekrardan yer yüzüne çıkması gerekiyordu.
Fazla uzatmadan söyleyeyim. Bugün Suriye’de olmamızın nedeni budur işte. Koskaca bir imparatorluğun varisi olan bizlere de bu yakışır. Bugün çıkıp da ne işimiz var Suriye’de diyenler bunu bir daha düşünsünler. Bizim sınırlarımız Türkiye’den ibaret değildir…
Biz Viyana kapılarına kadar dayanmışız, biz Afrika içlerine kadar gitmişiz, biz Avrupa’ya İspanya’ya gitmişiz orada Endülüs devletini kurmuşuz, biz Balkanlarda boy göstermişiz, biz Asya’da cirit oynamışız. Şimdi biraz durun düşünün ve bugünkü sınırların bize hakaret olduğu kanısına varın… 1299 ruhunu tekrar hayal edin…
SON…
Selam ve dua ile…
NATO DARBELERİNİN SONU -1-
Biz genç kuşak olarak yaşamadık, görmedik eski Türkiyeyi. Türkiye’nin en karanlık yıllarını yaşadığı yıllarda bizler daha çocuktuk. Olup bitenleri...
9 Ocak 2019 Çarşamba 0:00
Biz genç kuşak olarak yaşamadık, görmedik eski Türkiyeyi. Türkiye’nin en karanlık yıllarını yaşadığı yıllarda bizler daha çocuktuk. Olup bitenleri idrak etmekten uzaktık.
Bütün garabetlerin, karanlık yılların yaşandığı yıllarda sokakta oyun oynuyorduk.
Haklı olarak 90′lı yılların sonlarına doğru doğanlar günün siyasetini anlamakta zorluk çekebiliyorlar. Şekil A’da göründüğü gibi: BEN… Bu da o dönemleri idrakten uzak olmamızdan kaynaklanıyor. Ama kendimden örnek verecek olursam, o dönemleri araştırıyor, bu dönemle karşılaştırıyor ve daha iyi anlayabiliyorum verilen mücadeleyi…
Gerçekten nasıl olunur da daha aradan yirmi sene geçmeden bu devlet ABD’ye, İngiltere’ye, Fransa’ya, Almanya’ya vs. vs. kafa tutabilirdi? Bu, devletin başındakilerin yerli, milli, kumaşının Anadolu tezgahlarında dokunmuş olmasıyla ilgiliydi.
Bunu anlamak için biraz geriye gidelim ve günümüze gelerek bir kıyaslama yapalım. Bu kıyaslamayı yaparken de dönem farkını gözden kaçırmayalım… Burada kıyaslayacağımız nokta 1950′li yıllardan itibaren NATO’nun hakim olduğu TSK ile özellikle 15 Temmuz’dan sonra NATO askerlerinin TSK’dan tasfiye edilmesi sonucu millileşen TSK olacak…
1950 seçimlerinde Adnan Menderes’li Demokrat Partisi gizli oy açık tasnif seçim sisteminin uygulandığı ilk seçimde büyük farkla iktidar olmuştu. Tabi bu birilerini rahatsız etti. Emperyal düzenin hamisi Amerika hemen olaya NATO (Kuruluş: 1952) eliyle el koymuştu.
Açıktan değil gizliden tabi. NATO yanlısı generaller TSK’ya yerleştirildi ve ülkede darbeler dönemi başlamış oldu. Bu düzenin ilk indirmek istedikleri de Adnan Menderes ve arkadaşlarıydı.
12 Mart 1971′de Askeriye tarafından Demirel Hükümetine nota verildi ve Demirel Hükümeti istifa ederek yerine CHP’den Nihat Erim Başbakan olarak Hükümeti kurdu. Gerekçe ise uzun zamandan beri devam eden Polis-üniversite öğrencileri arasındaki çatışmalardı…
Tabi terör bitmemişti ülkede. Aynı zamanda 71 Muhtırası amacına ulaşamamıştı. Her şeye rağmen terörün önüne geçilemiyordu. 1972′de Deniz Gezmiş gibi devrimcilerin idam edilmesi üzerine kargaşa daha da artmıştı.
Ülkede bir sağ-sol çatışması almış başını gidiyordu. Bir solcu genç öldürülüyor cebinden 5 kuruş çıkıyordu, bir sağcı genç öldürülüyor otopside üç gündür yemek yemediği ortaya çıkıyordu. Bir fitnenin fitili ateşleniyor, ülke başka bir terör evresine geçiyordu…
1980 yılının ortalarında Nihat Erim’in suikasta uğraması olayı daha da alevlendirdi ve darbeye giden süreç hızlandırılmış oldu. Sonuçta da 12 Eylül 1980′de Genelkurmay Başkanı Evren tarafından ihtilal bildirgesi okundu ve ülkedeki bütün siyasi partiler kapatıldı, 61 Anayasası uygulamadan kaldırıldı ve 82 Anayasası yürürlüğe konuldu…
NATO DARBELERİNİN SONU -2-
1993 ise gerçekten Cumhuriyet tarihi boyunca yaşadığımız en karanlık yıldı. Osmanlı döneminde bile bu kadar karanlık yılların yaşanıp yaşanmadığını...
11 Ocak 2019 Cuma 0:00
1993 ise gerçekten Cumhuriyet tarihi boyunca yaşadığımız en karanlık yıldı. Osmanlı döneminde bile bu kadar karanlık yılların yaşanıp yaşanmadığını gerçekten bilmiyorum.
Özal, Türkiye gemisinin dümenindeydi. Çok önemli projeleri, bu ülke için yapmak istedikleri vardı. Etrafındaki kadro da sağlamdı. Ancak yine dışarıdan müdahale ettiler. Bu işin başında da yine Amerika, yine derin emperyalist güçler vardı…
Uğur Mumcu, Adnan Kahveci, Eşref Bitlis’in uçağının düşürülmesi hep ardı ardına gelen suikastlerdi. Hepsinin ortak bir özelliği vardı o da devletini ve milletini sevmeleri ve dışarıya değil bu topraklara hizmet etmeleriydi. En son da geminin kaptanı Turgut Özal Azerbaycan gezisi sonrasında aniden öldü… İşte karanlık yıl 1993 böyle geçmişti. Kendi rotasında ilerlemek isteyen Türkiye’ye birileri yine ayar vermeye çalışmıştı…
Yetmedi, 1997 yılının Şubatında görülmemiş bir garabet daha yaşandı. Necmettin Erbakan’ın Başbakan, Tansu Çiller’in de Dış İşleri Bakanı olduğu dönemde postmodern bir darbe gerçekleştirildi. Baş örtüsü yasaklandı, baş örtülüler üniversitelerden ve kamu kurum ve kuruluşlarından atıldı.
27 Nisan 2007′de gece geç saatlerde Genel Kurmay tarafından İnternet üzerinden bir açıklama yapılmıştı. O açıklama Türkiye Cumhuriyeti devletinin laik değerleri başta olmak üzere temel değerlerinin aşındırılmakta olduğuydu. Düşünün yani, 2000′li yılların dünyasında bile bunlar yaşanıyordu. %99′u Müslüman olan bir ülkede laiklik tartışmaları neyin nesiydi böyle!!! Galiba işin kısacası Türkiye’nin asli değerlerine geri dönmesiydi. Bu, başka bir şeyle açıklanamazdı…
O zamanlarda Recep Tayyip Erdoğan Başbakandı. 2007′de Ak Parti Grup toplantısında Erdoğan, Cumhurbaşkanı adayı olarak Abdullah Gül’ü açıkladı. Anlaşılan daha vardı Erdoğan için, kendini gizlemesi gerekiyordu. Çünkü başka bir tehlike daha vardı. O da FETÖ’ydü.
Tam ve etkin mücadele için yerli ve milli devlet adamlarının daha da güçlenmesi gerekiyordu. Süreç devam ediyordu. 2009′da Davos’ta, terörist İsrail devletinin Cumhurbaşkanı Perez, hiç ummadığı bir şeyle karşılaştı. Ne yapacağını bilmiyordu…
Başbakan Erdoğan, siz öldürmeyi çok iyi bilirsiniz diyor, işaret fişeğini başka bir alanda gösteriyor, bu yolla da Eski düzenin hamileriyle mücadele edileceğini işaret ediyordu. Aslında mücadele gerilerde bir yerde daha önceden başlamıştı. Meydana çıkmak için de zaman gerekiyordu. O zaman işte o zamandı…
2011′de Yeni Dünya Düzeninde, Türkiye’nin ufukta belirdiğini görenler başka bir alanda savaş açıyorlardı. Tunus’ta başlattıkları ve adına da Arap Baharı dedikleri Orta Doğu’yu dizayn etme operasyonu ile Türkiye’nin etrafını çevirmek ve uyanmak üzere olan devi yine uykuya daldırmak istiyorlardı.
Suriye’ye taşıdıkları Arap Baharı’nın içine Türkiye’yi de çekmek istemişlerdi. Sonuçta orada Türkmen, Araplar, o toprakların yerlileri katlediliyordu. Türkiye buna asla dayanamazdı. Öyle düşünmüşlerdi, hemen girerler zannetmişlerdi. Ama öyle olmadı. Türkiye bu işi önce diplomasi ile çözmeye çalışmıştı. Zaten bu sıralarda Türkiye içeride başka şeylerle de mücadele ediyordu…
Devam edecek…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
NATO DARBELERİNİN SONU -3-
7 Şubat Mit Operasyonu ile Hakan Fidan zaptu rapt altına alınmaya çalışılmıştı. O sırada Recep Tayyip Erdoğan da bir...
16 Ocak 2019 Çarşamba 0:00
7 Şubat Mit Operasyonu ile Hakan Fidan zaptu rapt altına alınmaya çalışılmıştı. O sırada Recep Tayyip Erdoğan da bir operasyon geçirmek üzereydi. Hakan Fidan hemen Erdoğan’ı aradı ve kesinlikle teslim olmamasını söyledi. Erdoğan da ameliyat masasına yatmadı…
Düşünün, işi nereye kadar getirmişlerdi. Eğer, orada Hakan Fidan, Erdoğan’ı aramasaydı, teslim olsaydı iş bir safha daha ileriye gider, devleti ele geçirmek isteyenlerin önündeki bir engel daha kalkmış olurdu… Rabbimize şükürler olsun ki devletimizin başında basiretli, milli, ne yaptığını bilen, kumaşı Anadolu tezgâhlarında dokunmuş devlet adamlarımız vardı.
7 Şubat ile amacına ulaşamayanlar başka yollar da deniyorlardı. 17-25 Aralık ile emniyet, polis, yargı üzerinden geldiler bu sefer. Devletin önemli kollarına sızanlar, hücrelerini bir bir uyandırıyor, devleti içeriden yıkmak için operasyon çekiyorlardı.
Erdoğan liderliğindeki MİLLİ KANAT, bu işin arkasında 7 Şubat ile kim geldiyse onların olduğunu biliyordu. Ama devlet yine pes etmedi. Milli Bir Saf alanlar, gayri milli cephenin oyunlarını yine bozmuştu.
Gezi Olayları ile bu sefer gençler sokağa döküldü. İşi de çok basite indirgemişlerdi: BİRKAÇ AĞAÇ. Hiç de öyle değildi aslında. O ağaçlar sökülüp başka yerlere dikilecekti sadece…
Gezi Olayları nedeniyle ülkenin uğradığı zarar ile kaç Türkiye’nin kurulacağı hesap bile edilemiyordu. Erdoğan Hükümeti istifaya çağrılıyordu. Ama Milli Kanat oynanan oyunu kimlerin oynadığını yine çok iyi biliyordu.
Bu işin arkasında FETÖ görünümlü dış odaklar vardı. Tüm yabancı medya kuruluşları Gezi Olaylarını canlı canlı kendi ülkelerine servis ediyorlardı. Hepsi leş bekleyen akbabalar gibiydi. Tüylerimizi yolmak için bekliyorlardı. Ama tüyleri yolunanlar kendileri oldu. Milli Türk Hükümeti buna da direndi. Ağzı sulananlar ise kuyruklarını kıstırıp geri dönmüşlerdi.
En son da 15 Temmuz ile geldiler. Aslında yapmak istedikleri darbe ileri bir tarihteydi. Tayyip Erdoğan’ın Yaş Kararları ile radikal kararlar alacağı haberleri ile bu darbenin daha erkene alındığı haberleri piyasada hep konuşuldu. Belki bilinmeyen başka nedenler de var. Bilemiyoruz artık, nasıl oldu nasıl bitti, sonuçta FETÖ askeriyedeki kanadını kullanarak bu işe girişti ve toptan bu ülkeyi ele geçirmeye çalıştı. Ama bu sefer bambaşka bir hikâye vardı meydanda.
Bir lider meydana çıkmış ve milletini meydanlara çağırmış, darbecilere darbe indirmeyi söylemişti. O gece milyonlar sokaklara dökülmüş ve sabaha çıkmadan darbecilere, darbe nasıl indirilir göstermişti… 251 vatandaşımı şehit vermiştik, iki bini aşkın vatandaşımız da gazi olmuştu…
Topyekûn bir mücadele verilmişti. O günden bugüne Türkiye çok sert bir virajı başarıyla dönmüştü. FETÖ, devletin bütün hücrelerinden büyük oranda temizlendi, temizlenmeye de devam ediyor.
1964’ten beri Erzurum’da Gülen ile başlayan yapılanma 2016’da Millet Darbesi ile çökertilmişti. Bu milletin başına bela edilen çoğu garabetin altında Gülen’in sarmallaştırdığı, arkasında da ağa babaları ABD, NATO, AB, İNGİLTERE VE DİĞERLERİ vardı. 15 Temmuz’da bu işin kökten halletmeye çalıştılar ama bir şeyi hesap edemediler.
Tayyip Erdoğan’ı hesap edememişlerdi. Kaçıp gider zannettiler o havalimanına geldi, milleti meydanlara çağırdı. Bu milletin ta kendisini hesap edememişlerdi. Korkarlar, tırsarlar demişlerdi. Öyle olmadı, tankları bu milletin ta kendisi durdurdu…
TÜRKİYE’DE NATO DARBELERİN SONU MİLLETİN ELİNDEN GELDİ…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
.
YAHUDİLERİN SÜRGÜN HAYATIRamazan Kurtoğlu’nun ilk baskısı 2006 yılında yapılan ve o zamandan bu yana da ilgiyle okunan EVANJELİZM kitabından açıkçası ilk...
30 Kasım 2018 Cuma 0:00
Ramazan Kurtoğlu’nun ilk baskısı 2006 yılında yapılan ve o zamandan bu yana da ilgiyle okunan EVANJELİZM kitabından açıkçası ilk aldığımda korkuyordum. 600 sayfalık bu kitap sanki bana boğucu bir his verecek gibi duruyordu. Ancak öyle olmadı. Henüz ÖNSÖZ’de Kurtoğlu ön yargılarımı yıktı. Kitabı daha bitirmedim ama yeni yeni ilerlerken arada bana yabancı gelen konular olsa da çok zevkle okuyacağım belliydi…
Buradan şimdiye kadar okuduklarımdan çok güzel yazılar çıkar dedim kendi kendime. Öyle de oldu. Bir konuya değinmek istiyorum burada. Yahudilerin oradan oraya sürgün edilmeleri ve en sonunda mukaddes topraklar yalanı altında tutulup İsrail’e yerleştirilmeleri ve sonrasında karşılaştıkları zorluklarda kendilerine yardım eden Müslümanlara katliam üstüne katliam yapmaları…
Gerçekten de Yahudilerin hayatı sürgünle geçti. Yahudiler (Eski adıyla İsrail Oğulları) ilk kez bir devlet teşkilatı adı altında Hz. Davud ile kavuşmuşlardır. Hz. Davud vefat ettikten sonra oğlu Hz. Süleyman başa geçmiş, büyük gelişmeler sonucunda da tam anlamıyla bir İsrail Krallığını kurmuştur.
Hz. Süleyman da vefat ettikten sonra İsrail Krallığı, Yahuda ve Kuzey İsrail Krallığı olarak ikiye bölünmüş. Kuzey İsrail Krallığı uzun dönem Asurluların baskısı altında kalmış ve Asur Kralı 2.Sargon tarafından M.Ö. 722′de sürgün edilmiş. Buradan sürgün edilen Yahudiler, Buhara, Urfa, Harran, Kuzey Irak bölgelerine yerleşmiş…
Güneyde kalan Yahuda Devleti ise Asur Krallığını ortadan kaldıran Babiller’in Kralı Buhtunnasır (Nabukadnezar) tarafından M.Ö. 586 yılında sürgün edilmiş. Buna Babil Sürgünü de deniyor. İşin garip tarafı da Kuzey’de daha önce sürgün edilen karışık Yahudi Samiriler’in, Babillilere yardım etmesidir.
Yahudilerin yerleştikleri topraklar çoğunlukla Müslümanların hakimiyeti altında kalmış aslında. Hz. Ömer döneminde Kudüs’ün fethedilmesi olsun, 1187′de Selahaddin Eyyubi’nin Hıttin ile Haçlıları yenmesi ve sonrasında oranın yine Müslümanların elinde bulunması olsun bu süreç 1917 yılında Kudüs’ün işgal edilmesine kadar gider. Zaten sonunda da 1948′de İsrail Devleti kurulur.
En önemli sürgünlerden biri de hiç şüphesiz ki 1492′de İspanyolların ve Portekizlilerin yapmış olduğu Yahudi Sürgünüdür. Tabi o dönemde bize yıllarca ders kitaplarında sevimli kaşifler olarak tanıtılan Kristof Kolomb, Vespucci, Vasco De Gama gibi katiller Amerika Kıtasını keşfetmişlerdi. (Aslında bu bile tartışmalı)
Zaten önce Yahudiler 1290′da İngiltere’den İspanya ve Portekiz’e sürgün edilmişler daha sonra 1492′de de oradan sürgün edilmişlerdi. İspanya’da Müslümanların varlığı ortadan kalkınca Yahudiler için sıkıntılı günler başlamıştı. Buradan da öyle anlaşılıyor ki Yahudiler, Müslümanların koruması altında yaşamlarını huzurlu bir şekilde sürdürmüşlerdi.
Halbuki yine İspanya’dan sürgün edilen 170 bin Yahudiye Osmanlı İmparatorluğu sahip çıkmıştı.
Hitler’in büyük bir Yahudi katliamı yaptığı ve 6 milyon Yahudiyi katlettiği söylenir. Koca bir yalan. Olay yerine giden Rus araştırmacılar öldürülenlerin çoğunun Polonyalı ve Romanlar olduğunu az bir kısmının da Yahudiler olduğunu söyler. Peki nereye gitti bu kadar Yahudi? Adres belli. Tabiki İsrail. Vaatler verilerek İsrail’e sürüldüler. Amerika Kıtasından da gelenler oldu. Sonuçta da 1948′de İsrail Devleti kuruldu.
İşte Yahudilerin sürgün hayatı kısaca böyle. Ama gelip görüyoruz ki bugün nüfusunun çok az olmasına rağmen Yahudi İsrail Devleti en güçlü devletlerden biri. Hem askeri hem de finansal açıdan. Gariptir ki Yahudilere oraları sizin ata toprağınız diyerek nice martaval okuyanlar, İsrail Devletini kullanarak bölgede hakimiyet kurmaya çalışıyorlar.
Zaten haritaya bakın İsrail Devleti’nin neden kurulduğu ortaya çıkar. Afrika ve Orta Doğu’nun tam birleştiği yerde katil bir devlet. Tıpkı Ermenistan’ın Azerbaycan ile Türkiye arasına iliştirilmesi gibi. Bunların hiçbiri tesadüf değil. Hepsi puzzle’nin bir parçası.
Şimdilerde ise Tanrıyı kıyamate zorlayarak İsa Mesih’in gelmesini ve kendilerini kurtarmasını bekliyorlar. Bilmiyorlar ki Tanrı diye taptıkları İsa Peygamber onların cehennemine odun taşıyacak…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
.
KUŞATMADevletler dünya sahnesinde varlıklarını sürdürebilmek için mücadele içerisinde olabilmektedirler. Bu mücadelelerini sürdürürken bazen de kuşatma altında kalabilmektedirler. Bu kuşatma...
28 Şubat 2018 Çarşamba 7:00
Devletler dünya sahnesinde varlıklarını sürdürebilmek için mücadele içerisinde olabilmektedirler. Bu mücadelelerini sürdürürken bazen de kuşatma altında kalabilmektedirler. Bu kuşatma coğrafi de olabilir zihinsel de olabilir. Osmanlı İmparatorluğu hem coğrafi hem de zihinsel kuşatmaya maruz kalmıştır.
Coğrafi kuşatma topraklarımızın emperyalist güçler tarafından kuşatılmasıdır. Bu kuşatma her tarafımızdan gerçekleştirilmiştir. Balkanlardan, batıdan, doğudan, güneyden, her yerden… Yaklaşık 20 milyon km kare topraklarımız gitti, Anadolu’ya sıkıştırıldık. Bu süreçte koskoca coğrafyamız elimizden gitti, bazen de aldığımız yerler oldu. Lakin unutmamak lazım ki bu sadece coğrafi kuşatmaydı…
Ancak zihinsel kuşatmanın coğrafi kuşatma, toprak kazanma, kaybetme ile doğrudan bir ilgisi yok. Zihinsel kuşatma coğrafi kuşatmadan sonra gerçekleştirilmektedir. Zihinsel kuşatmada insan beyni tüm hücreleri ile kontrol altına alınmaktadır. Son yüz yıl içerisinde bize yapılan tam da budur. Topraklarımızı kaybetmiştik, bazen de geri almıştık. Ancak kaybettiğimiz daha önemli bir şey vardı…
O da devlet felsefemiz. Elbette bu olmasaydı kaybettiğimiz toprakları geri alabilirdik. Ruslar da topraklarını kaybettiler, Çarlık Rusyası yıkılmış onun yerine Bolşevik Rusyası kurulmuştu. Ancak Ruslar bir şeyi bırakmadılar bu süreçte. Devlet felsefelerini. Yeni kurdukları devlette o devlet felsefelerini uygulamaya devam ettiler… Zihinsel dezenformasyona izin vermediler…
Zihinsel kuşatmayı yaşayan Osmanlı coğrafyası olmuştur. İngilizler’in Hindistan’da yaptığı tam anlamıyla zihinsel bir kuşatmadır. İngilizlerin dili ve kültürü Hindistan’ı hakimiyet altına almıştı. Kanlarıyla, renkleriyle Hindistanlı olabilirlerdi fakat dünya görüşleri ve zihinleri itibariyle İngiliz gibiydiler.
Osmanlı tasfiye edildikten sonra bize yapılmak istenen tam da buydu işte. Başardılar hatta. İlk etapta devleti zaten kurmuşlardı. Bize, biz bu toprakları sizden alıyoruz, buradaki halklara devlet kurduracağız, niyetimiz sizi yok etmek değil, size de Anadolu’da bir devlet kurdurduk, siz artık durduğunuz yerde uslu durun dediler. Coğrafi kuşatmayı tamamlamışlardı. Asıl iş bundan sonra başlıyordu… ZİHİNSEL KUŞATMA…
1923′te devleti kurduktan sonra eskiyi toptan yok saymamız gerekiyordu. Osmanlıyı unutup önümüze bakmamız gerekiyordu. Biz de ona göre hareket ettik. Zaten ne yapıldıysa 1923-1950 arasındaki CHP döneminde yapıldı. Halifeliği kaldıracaksınız dediler kaldırdık, halifeyi vatanını terki diyar etmeye mecbur bıraktık. Alfabemizi değiştirdik, bir günde cahil olduk. Geleneksel fesimizi bıraktık, şapka giymeye başladık. Kılık kıyafetimiz, hayat tarzımız, dini inancımızı yaşayışımız, geleneklerimiz, göreneklerimizle BATI’ya benzememiz gerekiyordu. Bize yazılan reçeteye uymamız gerekiyordu…
Müslümandık elhamdülillah ama yaşantımız BATIVARİYDİ. Tüm geçmişimizi hafızalardan silmiş, sanki bizim tarihimiz 1923′te başlıyormuş gibi her şeye sıfırdan başladık. Bu millete hizmet eden nice devlet adamlarımıza sövüp saydık. Hain dedik, Kızıl Sultan dedik, kadın düşmanı dedik, katil dedik. Dedik de dedik. Adeta DNA yapımız yeniden sarmallandırılmıştı. Biz bu olamazdık. Biz İslam ile bütünleşmiş devlet geleneğinin varisleriydik. İhanete bir son vermemiz, şuur altımıza zerk edilen İSLAM DÜŞMANLIĞINI, OSMANLI DÜŞMANLIĞINI terk etmemiz, aslımıza geri dönmemiz gerekiyordu. Zihinsel kuşatmanın farkında olmamız gerekiyordu…
Ama bunlar yetmedi düşmanlar için. Onlar için zihinsel kuşatma yeni başlıyordu. Yaşantımızda zihinsel kuşatmayı daha baskılı bir şekilde hissetmemiz gerekiyordu. Nasıl mı? Devamı bir sonraki yazıya…
İBRAHİM YAVUZ
KUŞATMA -II-Kuşatmanın Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonraki durumuna gelmiştik. Evet, ülkemiz dört bir yandan işgal edilmişti. Osmanlı İmparatorluğu yıkılana kadar coğrafi...
2 Mart 2018 Cuma 8:00
Kuşatmanın Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonraki durumuna gelmiştik. Evet, ülkemiz dört bir yandan işgal edilmişti. Osmanlı İmparatorluğu yıkılana kadar coğrafi kuşatma yaptılar, kendi istedikleri gibi haritalar çizdiler, daha sonra da oradaki halklara birer devlet kurdurdular. İstanbul’daki halifeyi işgal altına aldılar, Osmanlı İmparatorluğundaki diğer eyaletlerle olan ilişkisini kestiler. Anadolu’da da biz Türklere bir devlet kurdurdular. Böylece KUŞATMANIN ilk aşamasını tamamlamışlardır, coğrafi kuşatmayı…
İslam Dünyası şimdiye kadar 4 kuşatma yaşadı. Bunlardan ilk 3′ü coğrafi sonuncusu ve en önemlisi de ZİHİNSEL KUŞATMA. Endülüs’ün kuşatılması, Haçlı Seferleri ve son olarak da Osmanlı Coğrafyasının kuşatılması. Bunlar gerçekleştirilmişti, artık iş bir daha geçmişi hatırlatmamak, Müslümanları birbirine düşürmek için yapılması gereken Zihinsel Kuşatmaya gelmişti.
Bunun için zihinlerin köleleştirilmesi adeta MANKURTLAŞTIRILMASI gerekiyordu. Bunun için atılan en önemli adımlardan biri de HARF DEVRİMİ ile yeni bir alfabeye geçmekti. Dünyanın nice güzel eserlerinin yazıldığı, biz Osmanlıca’dan kalan 40 kitapla bunları yaptık, eğer diğerlerini imha etmeseydik neler yapardık dedirttiğimiz alfabeyi bıraktık, yerine Latin alfabesine geçtik, bir gecede cahil cüheylaya döndük. Olmadı bir de saçma sapan bir şey uydurduk, GÜNEŞ DİL TEORİSİ diye deli saçması bir şey attık ortaya. Güya, tüm dillerin kökeni Türkçeydi…
Zihinsel kazıma operasyonu bununla sınırlı değildi elbette. Hicri Takvimi bırakmış, onun yerine Miladi Takvimi kabul etmiştik. Takvimlerin dahi bir dinin inancını, dini yaşantısını, kültürünü, geleneğini yansıttığını akıl edemedik, daha doğrusu bilerek bunu yaptık. Artık Hristiyanların gelenek ve kültürü yaşantımızda olacaktı. Hristiyanların kutladığı Noel’i biz de kutlayacak, bunu eğlence haline dönüştürecek, kendi medeniyetimizin gelenek ve kültürlerini böylece yaşantımızdan silip atacaktık. Öyle de oldu. Günlerin en güzeli olan Cuma günü bizim tatil günümüzdü. O günün hürmetine Allah’ımıza ibadetle geçiriyorduk. Ancak Miladi takvimle beraber tatil günü pazar oldu, Cuma günlerinde, Cuma namazı vaktine kıtı kıtına yetişir olduk…
Bir de futbol konusu var tabi… Osmanlı İmparatorluğu yıkılıp, yerine yeni devleti kurmuştuk ama İngilizlere, Fransızlara olan nefretimiz devam ediyordu. Onlara karşı büyük bir intikam hırsı besliyorduk. Halk da özellikle İngilizlere karşı büyük bir kim beslemekteydi. Şunu da belirtelim, İngilizler dünyanın en akıllı milletidir. Onlar geri planda senaryoyu yazarlar, oyunu oynayan başkalarıdır. Futbolu da Türkiye’ye bu yüzden getirdiler. Bizler de buna kandık. Bunun için takımları kurdular önce. İlk kurulan kulüp Siyah Çoraplılar Futbol Kulübüdür. 1901’de kurulmuştur. Daha sonra da 1903’te Beşiktaş Osmanlı Bereket Jimnastik Kulübü kurulmuştur. Ancak cumhuriyet kurulduktan sonra “OSMANLI BEREKET” ibaresi kaldırılmıştır. Daha sonra da 1905’te Galatasaray, 1907’de de Fenerbahçe kurulmuştur. Peki, bunlar hangi amaçlarla kuruldu? Bunu merak ediyorsunuz biliyorum, devamı bir sonraki yazıya…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
KUŞATMA -III-
Evet, KUŞATMA’NIN futbol ayağını anlatmaya kaldığımız yerden devam ediyoruz. En son futbol kulüplerinin hangi amaçla kurulduğuna gelmiştik. Oradan devam...
7 Mart 2018 Çarşamba 0:00
Evet, KUŞATMA’NIN futbol ayağını anlatmaya kaldığımız yerden devam ediyoruz. En son futbol kulüplerinin hangi amaçla kurulduğuna gelmiştik. Oradan devam edelim… 1. Dünya Savaşı yıllarındaydık. Vatan topraklarımızı korumak için mücadelemiz en üst düzeydeydi. Öyle ki cepheye gönderecek insanımız kalmamıştı elimizde. Ne yapacağımızı bilmiyorduk. Bunun üzerine Fenerbahçe, Galatasaray, Beşiktaş ve diğer takımlarımızın oyuncularını dahi savaşmak için cepheye yollamıştık. Nihayet savaş bitti…
Osmanlı savaştan yenik çıktı, Savaştan geriye yaklaşık 14 milyon insanımız kalmıştı. Bunların 8,5 milyonu kadındı. Diğerleri de gazilerden, eli kolu olmayan, bacağının biri kopuk diğeri de ağır aksak olan insanlarımızdan oluşuyordu. Ülkemiz İngilizler, Fransızlar ve diğer devletler tarafından işgal edilmiş, bize de sadece Anadolu’nun bir kısmında yer bırakmışlardı…
Milletimiz de tüm bu olup bitenlere tepkiliydi. İngilizlere, Fransızlara olan nefret duygusu hat safadaydı. Bu nefreti unutturmak gerekiyordu. Meydanda kaybedilen savaşın acısını çıkarmak gerekiyordu. İşte FUTBOL bu konuda bulunmaz bir Hint kumaşıydı. Hemen futbolu devreye sokmak gerekiyordu. Öyle de oldu.
Savaş artığı milletimizin tek tesellisi işgal kuvvetleri ile yapılacak olan maçları kazanarak savaş yenilgisinin psikolojisini bir nebze olsun üzerlerinden atmak idi. Türk takımları işgal kuvvetleri ile 80 maç yaptı. Örneğin Fenerbahçe İngiliz ve Fransız takımları ile yaptığı 50 maçın 41′ini kazandı, 4′ünde berabere kaldı, 5′ini de kaybetti. Biz de bununla kendimizi tatmin ediyorduk. Savaşın yenilgisinin acısının sahalarda çıkarıyorduk. Aslında bu İngilizlerin bir oyunu idi. Halka savaşı unutturup, acısını bizzat futbolda kazanılan başarılarla unutturmaya çalıştılar.
Bu işin bir de başka bir yönü var tabiki. Günümüzde futbolun geldiği nokta bambaşka seviyelerde. Tabi bu bambaşka deyimini bilerek başka bir anlamda kullanıyorum. Çünkü futbol oyunu milletleri etkisi altına almış durumda. Aynı ülkenin içerisindeki insanlar farklı takımlar üzerinde birbirlerine düşman kesilmiş durumda. Bu konuda canını veren insanlar bile var. Niye? Futbol yüzünden tabiki. Futbol özellikle bizim ülkemizden spor olma özelliğinden çıkmış milletimizi birbirine düşürme aracına dönüşmüştür.
Nitekim Fenerbahçe ve Galatasaray birbirine düşman, Trabzonspor ile Fenerbahçe şampiyonluk kupası senin benim kavgası yüzünden birbirine düşman. Fenerbahçe ve Beşiktaş birbirine düşman. Sakın yanlış anlamayın bu takımlar aynı ülkenin takımları. Dikkat edin, bu derbi maçlarında taraftarlar maçları çoğunlukla ayakta izler. Hele ki derbi maçlarında. Fakat diğer ülkelere bakın böyle bir şeyi pek göremezsiniz. Hepsi sahada bir derbi maçı izliyormuş gibi değil, futbol maçı izliyormuş gibi takip ediyorlar maçları.
Bu takımlar üzerinden düşmanlık öyle bir noktaya gelmiştir ki Avrupa maçlarında bile bir Türk takımı ile bir yabancı takım karşı karşıya gelse, hele ki bu takım dört büyük takımdan biriyse, bir Fenerbahçeli diğer dört takımdan birini desteklemez, bir Galatasaraylı diğer takımlardan birini desteklemez, yabancı takımın kazanmasını ister. Halbuki olaya takım armasıyla bakmak ne kadar da yanlış. O takım oraya formanın arkasındaki ülkenin armasıyla çıkıyor, dahil olduğu ülkeyi temsil ediyor. Olaya bu açıdan bakmak gerek ama bugün için bunu söylemek pek de mümkün görünmüyor…
İşte bu futbol içimize bunun için yerleştirildi. İlk başlarda savaşın yenilgisini başka alanlarda çıkarttırmak, savaş yenilgisi unutturmak. Sonraları da bu milletin insanlarını birbirine düşürmek. Futbolun geldiği nokta bu. En azından ülkemiz açısından. Gördüğünüz gibi etrafımız sadece askeri olarak değil, sportif alanda da kuşatılmıştı. Bunun en acı örneklerini gördük…
Anlatacaklarımızı yine tamamlayamadık, devamı cumaya…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
KUŞATMA -IV-
Futbolun zihinlerimizi işgal etme fonksiyonunu bir önceki yazımızda konuşmuştuk. Şimdi de zihinleri işgal altına alma yollarından başka bir sektörü...
9 Mart 2018 Cuma 0:00
Futbolun zihinlerimizi işgal etme fonksiyonunu bir önceki yazımızda konuşmuştuk. Şimdi de zihinleri işgal altına alma yollarından başka bir sektörü ele alalım. Yeşilçam ve sinema sektörünü…
Eskiden medya araçları çok yaygın değildi. Bunun neticesinde de halklar üzerinde etki etmesi istenen şeyler pek de kolay uygulanamıyordu. Ancak günümüzde bu alan çokça kullanılabilir hale gelmiş öyle ki haddi aşmıştır. Bu tür araçlar belki hemen sonuç vermeyebilir ancak zaman içerisinde halkları etki altına alarak hiç uygulanmayan davranışların belli bir süre sonra alışılageldiği görülür.
Söz gelimi sinema sektörü en önemli zihin yönlendirme ve kuşatma araçlarından biridir. Bu sektörü elinde bulunduran güçler zaman içerisinde tüm dünyayı yönlendirme imkanına da sahip olmaktadır. Sinema sektörü artık evimizin içerisine dahi girmiş, davranışlarımıza kadar belirleyici bir rol üstlenmiştir. Adeta hayat tarzımızı belirler hale gelmiştir.
Bunun dışında sinema sektörü siyasette de etkili olmuştur. Söz gelimi ABD’de Hollywood’un etkisi aşikardır. Örneğin 1996 yılındaki başkanlık seçimlerinde Hollywood, Bill Clinton’u destekleyecek ve başkan olmasında büyük bir katkısı olacaktır. Daha sonra da Clinton’dan beklediği siyasi desteği bulamayan Hollywood bu sefer aleyhinde propaganda yapacak ve onun halkın gözünden düşmesinde etkili olacaktır.
Amerikan sinema dünyası o kadar etkileyicidir ki kendisini her alanda hissettirmektedir. Zihinleri yönlendirmede baş rolü alabilmektedir. Hatta Sovyet lider STALİN bu konuda şöyle demekten kendini alıkoyamayacaktır: “Eğer Amerikan sinema dünyasını kontrol edebilseydim, büyün dünyaya komünizmi yaymak için başka bir şeye ihtiyacım olmazdı.” İşte bu kadar etkili bir silahtı sinema sektörü…
Sinema sektörünün bizdeki durumu farklı mıydı, hayır değildi. Sinema sektörü bizde öyle bir kullanıldı ki, iki kamerayla önce-sonra gösterimi yapsak ortaya çıkan sonuç hayretler verici olacaktır. Gerçekten de öyle, sinema sektörünün ülkemize girişinden sonra bambaşka hayat tarzları meydana çıkmıştır.
Zaten ülkemiz üzerinde hain emelleri olanların istediği de budur. Biz eski ama köklü geleneklerimizden uzaklaşmalı, Batıya yanaşmalı, Batıvari olmalıydık. Derimiz siyah da olsa beyaz da olsa tüm benliğimiz Batıya benzemeliydi. İşte sinema sektörü de içimize bunu için sokulmuştu. Gelin sinemanın bizi aşağılarcasına içimize sokulmasını bir nebze olsun anlatmaya, anlamaya çalışalım…
Sinemanın tarihi çizelgesine girip de sizleri burada sıkıp yazıyı okumaktan alıkoymanın bir anlamı yok, arzu edenler sinemanın giriş tarihini araştırıp okuyabilirler. Burada önemli olan sinema ile ülkemizde oluşturulmak istenen ortamdır.
Dilerseniz bunu bir sonraki yazımıza bırakalım ki konu bütünlüğü tam olsun. Devam edeceğiz
KUŞATMA -V-
Evet, sinema ve Yeşilçam film sektörü ile de yıllarca zihinlerimize farklı amaçlar şırınga edilmiş. Tabi biz bunun farkına varamadık....
14 Mart 2018 Çarşamba 0:00
Evet, sinema ve Yeşilçam film sektörü ile de yıllarca zihinlerimize farklı amaçlar şırınga edilmiş. Tabi biz bunun farkına varamadık. Sadece tv’de izlediğimiz kadarının farkındaydık. Gerisi bizi pek de ilgilendirmiyordu…
Müstehcen görüntüler içeren filmleri ilk başlarda yadırgamıştık. Başı kapalı analarımız bu tür filmlere hiç iyi yaklaşmadılar. Ancak böyle olmaması gerekiyordu. Bu filmleri yaygınlaştırmamız, din, kültür ve medeniyetimizden uzaklaşmamız gerekiyordu. Bu filmler yaygınlaştı ve bugün bu sektörün ne dereceye geldiği ortada. Tecavüz sahneleri sinemalara, filmlere yansıtılarak milletin gözü önünde izletilerek hoş bir izlenim oluşturulmaya çalışılmış, insanları buna doğru bir eğilime sürüklemişlerdir…
Hatırlayacak olursanız Sezercik, Ömercik filmleri vardı eskiden. Bu filmlerde Sezercik ve Ömercik dua ederken hep haşa “ALLAH BABA” derdi. Halbuki bu inanış Hristiyanlarda vardır. Onlara göre Allah haşa baba, Hz. Meryem anne, Hz. İsa ise oğuldur. Bunlara inanmayan dinden çıkmaktadır.
Halbuki bizde öyle mi? Bizim inancımıza göre Allah ne doğrulmuştur, ne de doğurur. Her şeyin yaratıcısı odur. O bir şeye ol derse olur. Bizim buna inancımız şeksiz şüphesiz tamdır. Ancak bu tür filmlerle Hristiyanlık inancı üzerimizde tesir edilmeye çalışılmaktadır. Bununla da esas olarak şu hedeflenmektedir:
Hristiyan dünyası tüm kiliselerin hedefini açıklayarak şöyle dedi: “Birinci bin yılda Avrupa, ikinci bin yılda Amerika ve Afrika, üçüncü bin yılda da Asya’yı Hristiyanlaştıracağız.” demişlerdi. Zaten ilk iki hedefi gerçekleştirmişlerdi. Şimdi de sıra içinde bulunduğumuz üçüncü bin yılda Asya’yı Hristiyanlaştıracaklar. Hedefleri bu. Bu hedeflerine ulaşmak için de her şeyi yapıyorlar… Biz ise yıllarca dizilerde acıdık Sezercik ve Ömercik’e…
Yapılan saldırı bununla da sınırlı kalmamıştı elbette. Devamı vardı… Biz Müslümanlar arasında Recep, Şaban, Ramazan ayları üç aylar olarak bilinir, dini değeri çok yüksektir bu ayların. Hadislerde de önemi arz edilmektedir öyle ki. Ancak bu mübarek aylar üzerinden de çok çeşitli oyunlar oynanmıştır. Halen de oynanmaya devam etmektedir…
Örneğin Şaban ayı mübarek üç aylardan ikincisidir. Mübarek Şaban ismini filmlerle karalama operasyonu başlatılmıştı. Bu furya ilk kez 1952′de “ŞABAN ÇİNGENELER ARASINDA” filmiyle ortaya çıkmış olmakla birlikte daha sonra 1970′li yıllardan itibaren çekilmeye başlanan ve Kemal Sunal’ın oynadığı Şaban filmleri yaygınlaşmaya başladı. Bu filmlerin arkasına komiklik sosu verilerek asıl amacın fark edilmesi önleniyordu. Ama hedeflerine de ulaşıyorlardı. Çünkü bu filmlerde Şaban karakteri beceriksiz, cahil, görgüsüz, gerzek vb. rolünde verilmiş ve Şaban ismi aşağılanmıştır…
Bu durum istatistiklere de yansımış görülmektedir. Türkiye İstatistik Kurumunun yayınladığı verilere göre 1923 yılında 658 bebeğe Şaban ismi verilirken, bu rakam 1960 yılında en yüksek seviyeye ulaşmış ve 3365 bebeğe Şaban ismi verilmiştir. İşte düşüş bundan sonra başlamıştır. Bebeklere verilen Şaban ismi 70′li yıllarda ortalama 1642′ye düşmüştür. 2008 yılında ise sadece ve sadece 225 bebeğe Şaban ismi verilmiştir.
Aileler çocuğuna Şaban ismini verirsem çocuğumla alay ederler diye bu ismi vermekten kaçınmaktadırlar. Öyle ki ismi Şaban olanlar bile bu sebepten dolayı nüfus dairesine giderek ismini değiştirmişlerdir. Görüldüğü gibi mübarek aylardan biri olan ve aynı zamanda bir isim olarak kullanılan Şaban ismi üzerinde böyle operasyonlar çekilmekteydi zihinlerimize…
Cuma günkü yazımızda bu yazı serimizi sonuca bağlayacağız.
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
KUŞATMA -VI-“Şaban” ayı üzerinden bu milletin üzerinde nasıl bir zihinsel kuşatma oynadıklarını anlatmaya çalışmıştık. Şimdi kaldığımız yerden edelim. Üç aylardan...
16 Mart 2018 Cuma 0:00
“Şaban” ayı üzerinden bu milletin üzerinde nasıl bir zihinsel kuşatma oynadıklarını anlatmaya çalışmıştık. Şimdi kaldığımız yerden edelim. Üç aylardan üçüncüsü ve oruç ayı olan Ramazan ayı üzerinden de aynı senaryo uygulanmaya çalışılmıştı. Halit Akçatepe’nin ekseriyetle canlandırdığı Ramazan karakteri, şarlatan, yalancı ve numaracı idi. Ramazan ismi de böylece aramızdan silinip gidecekti. Amaçları buydu…
Ya Recep ayı üzerinden… Aslında çoğumuz bunu bilemedik. Gerisin geriye bize türlü numaralar çektiler. Biz sadece sahne önündekileri izledik. Şuur altımıza zerk edilen zihinsel kuşatmayı ne yazık ki fark edemedik. Recep İvedik karakteri üzerinden bu ismi de bize unutturdular, bu ismin cazibeliğini üzerimizden aldılar. Adeta Recep karakteri insanla hayvan karışımı bir şeydi. Bu da bir operasyondu…
Hele Yeşilçam ile nice oyunlar oynanmış da fark edememişiz. Nice İslami karakteristiği olan, Allah’ın güzel isimlerini Yeşilçam filmlerinde aşağılayarak kendi kültür ve geleneklerimize hakaret etmişiz de ayakta uyumuşuz.
Daha birçok kuşatma yaşadı bu millet. Hem de çok… Türkiye ne zaman başını kaldırmaya kalksa, her türlü operasyonları çektiler. Başımızı kaldırdık, PKK belası ile karşılaştık. Turgut Özal ve ekibi ile milletimizin canına tak ettiren Kürt meselesini (aslında Kürtlerle hiçbir sorunumuz yok) bitirmek için hamle yapmaya kalktık, Turgut Özal ve ekibi türlü suikastlarla yok edildiler…
Kuşatmanın en ağırını da FETÖ ile yaşadı bu millet. Yıllardır bu ülkenin içerisine adeta bir yılan gibi çöreklenen, Hasan Sabbah’ın Haşhaşileri benzeri bu yapı az daha bu milleti yerle bir ediyordu. Yalnız üç şeyi idrak edememişlerdi. İlk ve en önemlisi Yüce Allah’ın hesabı. Hesap yapanların en yücesini akıl edemediler. İslam’ın görünmeyen orduları yine yardım etti bize 15 Temmuz’da. Tıpkı Bedir’deki gibi. İkincisi ise yıllardır bu milletin arayıp da bulamadığı bir yöneticiydi. Onun feraseti ve dik duruşuyla bu belayı atlatıp ifşa ettik. Üçüncüsü ise bu milletin ta kendisiydi…
Adnan Menderes gibi yiğitlerimiz vardı ama arkasında millet yoktu. Millet acısını içinden yaşıyordu, olan bitene sesini çıkaramıyordu, pusturulmuştu. Turgut Özal gibi direksiyonun nasıl kullanılması gerektiğini bilen devlet adamlarımız vardı, derin güçler onu da aldı gitti. Artık bütün süreç böyle işlemeyecekti… Şer güçlere sesini en sert biçimde yükselten Recep Tayyip Erdoğan milleti de arkasına almıştı. Artık bu milleti kimse durduramazdı. Zaten böyle olur bu işler. Güçlü bir yönetici olsan da arkana kitleleri almadan olmazdı. Kitleler de güçlü bir yönetici almadan olmazdı…
İçerideki bütünlüğü bölemeyeceğini anlayan şer güçler mücadeleyi sınırlarımıza taşıdılar, oradan mücadele etmeyi seçtiler. Orada da cevabını alıyorlar. Önce Fırat Kalkanı şimdi de Afrin ile gereken cevabı veriyoruz kendilerine…
İşte mücadele bu. Kuşatmanın bütün aşamaları böyle gerçekleşti. Şimdi sıra bizde. Yalnız biz kuşatmayı farklı amaçlarla yapıyoruz. Önce sınırlarımızı korumak sonra da masum insanlara yerini yurdunu geri vermek… Bizim tek gayemiz bu…
Selam ve dua ile…
NOT: Siz de bu yazı serisinde bahsettiğimiz KUŞATMA hakkında daha fazla bilgi edinmek için Mustafa Güldağı’nın KUŞATMA adlı kitabını okuyabilirsiniz. Ayrıca Faruk Kırkbir’in TOPLUMSAL HAFIZA kitabını okuyabilirsiniz…
İBRAHİM YAVUZ
.
CUMHURİYETİ 1923′TE KURDUK, KAYMAĞINI 21. YY’DA YEDİK -5-15 TEMMUZ HAİN DARBE GİRİŞİMİ… İKİNCİ KURTULUŞ SAVAŞIMIZ… 15 Temmuzla ilgili yazacaklarımı daha önce 23 Ağustos Çarşamba günü yazmış...
6 Aralık 2017 Çarşamba 0:00
15 TEMMUZ HAİN DARBE GİRİŞİMİ… İKİNCİ KURTULUŞ SAVAŞIMIZ… 15 Temmuzla ilgili yazacaklarımı daha önce 23 Ağustos Çarşamba günü yazmış olduğum “YÜKSELİŞİN ADRESİ -III-” başlıklı yazımdan aktarıyorum:
“Türkiye Askeri Üniformasını giymiş FETÖ askerleri (genetiği bu milletin genetiği ile uyuşan askerlerimizi tenzih ederek) Boğaz Köprüsünü kapatarak ülkeyi ele geçirmeye çalıştılar. Devletin içerisinde yaklaşık 40 senedir adeta bir yılan gibi çöreklenmiş FETÖ ve onun şakirtleri bu milleti içeriden çürüyen bir ağaç misali yok etmeye çalıştılar. Sonunda ne olacaktı. Tamamen tahakküm altına alınmış, kolay şekil verilebilen, BATIVARİ bir Türkiye inşa edilecekti. Ancak unutulan bir şey vardı. Bu milleti tek bir işareti ile meydanlara çıkarabilecek biri vardı. FACETIME ile bağlantı kurarak tüm milleti meydanlara çağıran RECEP TAYYİP ERDOĞAN’ın çağrısı elbette cevapsız kalmayacaktı. Halk yaklaşık bir ay boyunca meydanları terk etmedi. Devlet bu yapı ile mücadele etmek için OHAL ilan etti. OHAL millete değil, bu devletin karşısında olanlara karşı mücadele etmek için ilan edildi. Kolay bir hadise değildi bu, 249 şehit ve 2195 gazimiz vardı. Onların haklarını nasıl ödeyebilirdik! Bu yapıyla mücadele ederek tabiki. Ediyoruz, etmeye de devam edeceğiz…”
Her şey zamanla yerli yerine oturuyordu. Öyle de olacaktı. 15 yılda inanılmaz bir değişim yaşamıştı Anadolu’nun göz bebeği Türkiye… Tabiki her şey istikrarlı tek parti döneminde gerçekleşiyordu. “TEK PARTİ” söylemim yanlış anlaşılmasın. Burada koalisyonların olmadığı siyasi hayatı kast ediyorum. Yoksa bu dönem Cumhuriyetin ilk dönemlerindeki tek parti yıllarından oldukça farklıdır.
İşte bu istikrarlı dönemin siyasi bir zemine oturtulması gerekiyordu. 16 Nisan 2017′de referanduma gittik. Türkiye, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine %51,4′lük oy oranı ile EVET dedi. Millet kendi yönetim metodunu belirlemiş oluyordu…
Buraya kadar yazdıklarımızı genel itibari ile değerlendirip, serimizi sonuca bağlayalım…
Aslına baktığımızda burada üç ayrı dönem karşımıza çıkmaktadır. İlk dönem 1923-1950 yılları arasındaki 27 yıllık CHP dönemi. Bu dönemin 15 yılı Mustafa Kemal önderliğinde geçmişti. Mustafa Kemal, Batı’ya karşı her ne kadar demokratik bir görünüm verme amacıyla alternatif partiler kurduysa (Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası, Serbest Cumhuriyet Fırkası) da kendi iktidarını sekteye uğratacak düşüncesiyle, bir bahane ile kapatma yoluna gitmiştir. Mustafa Kemal’den sonraki İnönü dönemi de bundan pek farklı değildir. Öyle ki İnönü iktidardan inmemek için yeni kurulmuş olan Demokrat Partinin, yeni kurulan bir parti olmasını da fırsat bilerek 1947 yılında yapılması beklenen seçimleri 1 yıl öne çekerek 1946′da gerçekleştirmiştir. Sonuç olarak CHP son kez tek başına iktidar olmuştur.
İkinci dönem 1950 sonrası dönemdir. Bu dönemin başlarında DP milletin GERÇEK OYLARIYLA iktidarı devralmıştı. İktidara ilk kez milletin genetiği ile uyumlu bir Başbakan geliyordu. Adnan Menderes milliliğin, cumhuriyet tarihimizde ilk adımlarını atmaya başlamıştı. Ancak BATI oldukça rahatsız olmuş olacak ki işi ipe götürmeye kadar götürdü. Ülkede darbe, cuntalar dönemi başladı. 21. yy’a kadar nice önemli devlet adamlarımız bu yolla ülkemize hizmet etmekten alıkonuldu…
Son olarak üçüncü dönem de 21.yüzyılın hemen başında istikrarın yeni bir başlangıcı olan Ak Parti dönemidir. Ak Partinin yaptıklarını uzun uzadıya tekrar anlatmayacağım burada. Bununla ilgili çokça yazı kaleme kaldım. Geçmişten bu yazıları okuyabilirsiniz. Biz burada yazı serimizi sonuca bağlamakla yetinelim…
Türk milleti ülke kurulduğundan bu yana kendine yapılan zulümlerden, zorbalıklardan, tahakkümlerden çok çekti. Bunların acısını da bir yerde çıkarması gerekiyordu. Öyle de oldu. Millet bir yerde kendi yönetim metodunu kendi seçti. İnanıyoruz ki 2019 ile birlikte kurumsal yapısını sağlamlaştırmış bir yönetim sistemi ile daha güçlü bir siyasi zemin oluşturulacaktır.
Unutulmamalıdır ki millete dayanılarak yapılan hiçbir iş yarıda kalmaz. TÜRK MİLLETİ gibi duyarlı bir millet devletini zor zamanlarında yalnız bırakmaz. Bırakmayacaktır…
Selam ve dua ile.
İBRAHİM YAVUZ
.
1400 YILDAN BERİ GELEN SAVAŞ: “BENİ KAYNUKA” -1-Hiç şüphesiz Müslüman toplumların Yahudilerle olan savaşı dünden bugüne devam ediyor. Bu yarın da böyle olacak. Öyle ki Yahudi...
13 Aralık 2017 Çarşamba 0:00
Hiç şüphesiz Müslüman toplumların Yahudilerle olan savaşı dünden bugüne devam ediyor. Bu yarın da böyle olacak. Öyle ki Yahudi toplumu İslam ile olan savaşını sürekli olarak devam ettirmiş ve bugün de devam ettirmektedir. Çünkü Yahudi inancına göre kendi ırkdaşları dışındaki herkesin hayvandan, eşyadan farkı yoktur. Hristiyanlara da aynı gözle bakarlar aslında, geçen haftaki yazımızda belirtmiştim. Dindar hiçbir Yahudi Hristiyan’ı sevmez. Onların dışındaki herkesin tabiri caiz ise telef olması gerekmektedir… Ancak şöyle bir gerçek de var ki, Yüce Rabbimiz Yahudilerin sonunun geleceğini söylüyor… Devam…
Peki Yahudilerin bu kinlik derecesindeki düşmanlığı ilk nasıl ortaya çıktı biraz buna bakalım. Bunun için 1400 yıl öncesine, Hz. Peygamber dönemine gitmemiz gerekecek. Başlığımıza temel oluşturduğumuz BENİ KAYNUKA SAVAŞI Hicretin ikinci yılında, Şevval ayında gerçekleşmiştir. Bu savaş aynı zamanda Hz. Peygamber’in Yahudilerle yapmış olduğu ilk savaş olarak da bilinmektedir. Bu savaş Bedir ve Uhud Savaşları arasında gerçekleşmiştir.
Olayı biraz temellendirelim. Bedir Savaş’ından Müslümanların zaferle ayrılması sonucunda Yahudilerin canları bir hayli sıkılmıştı. Yahudiler ve münafıklar o zamanlarda Müslümanların aleyhine çalışıyorlardı. Bedir Savaş’ından önce Kureyşliler, münafıkları Müslümanların aleyhine kışkırtıcı faaliyetlerde bulunup, Yahudileri de tehdit etmişlerdi. Yahudiler Hz. Peygamber’i (sav) ortadan kaldırmayı düşünüyorlardı.
Bedir Savaşı olalı bir ay olmuştu. Yahudi halkının en çetin cevizleri olarak görülen BENİ KAYNUKA Yahudileri, ENSAR ile yapılan vatandaşlık sözleşmesini bozdular, savaş yapmaya karar verdiler. Aslına bakılırsa BENİ KAYNUKA savaşına bir Müslümanla bir Yahudi arasında çıkan kavga sebep olmuştur. Ensardan bir Müslüman kadın, Yahudiler tarafından kuyumcu dükkanında hakarete uğramıştır. Kadını kurtarmaya çalışan bir Müslüman da Yahudilerin saldırısına maruz kalmıştır. Bu Müslüman kadın ve ona arka çıkan Müslüman oracıkta öldürülür. Bu nedenden dolayı da Müslümanlar ile Beni Kaynuka Yahudilerinin arası açılmıştır.
Hz. Peygamber (sav) bu olayın ardından Yahudilerin başkanı ile görüşmüştür. Yahudilere: “Allah’tan korkun! Yoksa müşriklerin Bedir’de uğradıkları felakete siz de uğrarsınız.” diyerek onları ikaz eder. Ancak Hz. Peygamber (sav) onlarla arasındaki barışı da bozmak istemiyordu. Böyle bir niyeti yoktu. Onlara aralarındaki sözleşmenin yenilenmesini teklif etti. Yahudiler bu fikri zinhar reddettiler ve “Ey Muhammed! Sen bizi, savaşın ne olduğunu bilmeyen Yahudiler mi sanıyorsun? Bizimle bir defa savaşırsan, o zaman savaşın tadını anlarsın!” diyecek kadar ileri gittiler. Yahudiler anlaşmayı bozmuşlar, Müslümanlara karşı savaş açmışlar, Hz. Peygamber de bu savaşa katılmak zorunda kalmıştır…
(Devam edecek)
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
1400 YILDAN BERİ GELEN SAVAŞ: “BENİ KAYNUKA” -2-
Kaldığımız yerden devam edelim. Bu arada şunu da belirtmeden geçmeyelim: İki gün önce Türkiye’nin ev sahipliğinde toplanan İslam İşbirliği...
15 Aralık 2017 Cuma 0:00
Kaldığımız yerden devam edelim. Bu arada şunu da belirtmeden geçmeyelim: İki gün önce Türkiye’nin ev sahipliğinde toplanan İslam İşbirliği Teşkilatı (İTT) aldığı ortak karar ile Doğu Kudüs’ü Filistin’in başkenti olarak tanıdıklarını ilan etti. Burada karar vericiler sadece Yahudiler değillerdir, bu topraklar İsrail’in de değildir. 1948′den bu yana soykırıma! (soykırıma uğrayanların büyük çoğunluğu çingeneler ve Polonyalılardı) uğradılar bahanesi ile İsrail’e doldurulan, sonradan monte edilen bir devlet! orada söz sahibi olamaz zannımca. Doğu Kudüs kararı bu anlamda büyük bir adımdır. Trump, kararını hangi nedenlerle alırsa alsın bunun karşısında durulamazdı. Buradan sayın Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’a, BATI karşısında gösterdiği bu yüksek ses için minnettarlığımı sunuyorum. Tüm İslam ülkeleri bu noktadan sonra tek ses olmalı. İnşallah bu karar hayırlara vesile olsun…
Devam… BENİ KAYNUKA SAVAŞINA gelmiştik. Yahudiler kalelerine kapanmışlardı. Kendilerini müdafaa ediyorlardı. Dışarıdan da yardım bekliyorlardı kendilerince. Müslümanlar, yardım gelebilecek kanalları kapatmışlardı. Kaleye en ufak bir yardımın önünü kesmek için. Beni Kaynuka Yahudileri bekledikleri yardımı alamayınca dara düşmüştü. En sonunda da teslim olmaya, Hz. Peygamber’in (sav) vereceği cezaya boyun eğmek zorunda kaldılar.
O zamanlarda teslim olanlar öldürüyorlardı. Beni Kaynuka Yahudileri ise Hazreç Kabilesi’nin koruması altında bulunmaktaydı. Münafık, Abdullah b. Übeyy Hazreç kabilesindendi. Hz. Peygamber’den (sav) yedi yüz kişiden oluşan Yahudilerin affını istedi. Böylelikle Yahudilerin hayatı kurtulmuş oluyordu. Medine’den çıkarıldılar, Suriye’ye sürüldüler.
Ele geçen ganimetin beşte biri hazineye kaldı, geri kalan da gazilere dağıtıldı. Ele geçirilen topraklar da toprağı olmayan Müslümanlara verildi. Bu olaydan sonra Hz. Peygamber (sav) Yahudi katibi kullanmadı. Zeyd b. Sabit’i katip olarak aldı. Suriye, Mısır ve Irak’ın resmi dili Aramice’yi öğrenmesini istedi.
Bu olay ile Medine’deki vatandaşlık sözleşmesini ilk bozan Beni Kaynuka kabilesi olmuştu. Tabi Medine’den sürülen ilk kabile de.
Bu olay Müslümanlar ile Yahudiler arasında ilk de olsa son olmadı. Bugün hala Yahudilerin Müslüman toprakları üzerinde emelleri devam etmekte. 1948′den bu yana İsrail denen terör devletinin masum Filistin halkına yapmadığı işkence kalmadı. Şimdi de Trump denen zevat, İsrail’i kendi emelleri için kullanmakta. Buna en güzel cevap İİT’den geldi.
Öyle değil miydi gerçekten? Bir yeri vatan edinmek bu kadar kolay mı oluyordu. Daha oradaki varlığı 70 yıl olan devlet! kaç asırdır bu topraklarda yaşayan halka mı değişilecekti? Bu olamazdı. Vatan idealinin, devlet normlarının kanunlarına aykırıydı bu. Elbette ki Filistin’i, Kudüs’ü, Mescid-i Aksa’yı yani ilk kıblemizi korurdu yaradan. Ama bunu biz Müslümanlardan bekliyordu…
KUDÜS, BİZİM İLK KIBLEMİZ, KIRMIZI ÇİZGİMİZDİR. ONA SAHİP ÇIKMAK DEVLET FELSEFEMİZ OLMALIDIR. İlk adım atıldı, devamı muhakkak suretle gelmeli…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
.
MEHMET AKİF’İ SORANLARA… -I-Sizler de biliyorsunuz. Tarih kolay yazılmıyor. Bir devletin tarihi dediğiniz zaman bu tanımın içerisine o sınırların içinde yaşamış veya...
29 Aralık 2017 Cuma 0:00
Sizler de biliyorsunuz. Tarih kolay yazılmıyor. Bir devletin tarihi dediğiniz zaman bu tanımın içerisine o sınırların içinde yaşamış veya yaşayan, ileride yaşayacak olan herkes girer. İyisiyle kötüsüyle. İnsanlar da bu tarihi kişilere kimi zaman övgüler, kimi zaman yergiler, kimi zaman da vatan hainliğine varacak derecede nitelendirmelerde bulunur. Öyle zannediyorum ki İstiklal Şairimiz Mehmet Akif bu durumdan nasibini alanlardan biri olmuştur. Ona karşı çeşitli derecede iftiralarda bulunulmuş, işi vatan hainliğine kadar götürenler de olmuştur… Gelin kalemimizin yettiğince Mehmet Akif’i biraz daha yakından tanıyalım. Özellikle de cenazesinin kaldırılışı esnasında göz yaşlarınızı tutamayacağınızı şimdiden hissedebiliyorum…
Mehmet Akif’i Mehmet Akif yapan onun şehitlerimiz için yazmış olduğu şiir ve İstiklal Marşımızdır. Ancak Çanakkale Şehitleri’ne adlı eserinde yazmış olduğu iki dize büyük tartışmalara sebep olmuştu. Şöyle ki:
“Ne büyüksün ki, kanın kurtarıyor Tevhid’i.
Bedr’in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi.”
Bu dizeler kendisinden sonra özellikle de günümüzde çok büyük tartışma konusu yapıldı. Mehmet Akif’e adeta nasıl olur da Mehmetçik’e hakaret eder vs. gibisinden itirazlarda bulunuldu. Öyle ki bu tartışmalara Prof. Mehmet Çelik noktayı koyuyor ve çok net bir şekilde şairin ne demek istediğini söylüyordu…
Öncelikle bizim tarihimizde nice savaşlar gerçekleşmiştir. Bedir, Uhud, Hendek, Malazgirt, Varna, Preveze, Mohaç… Daha nice zaferlerimiz. Şüphesiz bu savaşların tarihimizde yeri çok büyüktür. Ancak şair Akif, Bedir ve Çanakkale arasında niye böyle bir kıyaslamaya ihtiyaç duymuş ki duygularını dizelere bu şekilde dökmüş? Bunun için Bedir’deki genel duruma bakalım…
Bedir’de iki ordu da karşı karşıya. Müslümanların ordusu 300 kişi, karşı ordu 1000 kişi. Bakın şimdi işin garipliğine… İslam Ordusunun bayraktarı… Ebu Huzeyfe… Kureyş Ordusunun bayraktarı… Utbe B. Rabia… Kureyş Ordusunun bayraktarı Utbe B. Rabia diyor ki: “Karşı taraftaki ordunun bayraktarı Ebu Huzeyfe oğlum diyor… Ebu Huzeyfe de bu benim babam diyor. BABA VE OĞUL karşı karşıya…
Ebu Huzeyfe’nin arkasında Hz. Peygamber var. Yanında da amcası Hamza. Tam karşı orduya bakıyorlar ki diğer amcası Abbas, Kureyş Ordusu saflarında savaşıyor. Düşünün bu kişi Hz. Peygamber’in amcası, Hamza’nın da abisi…
Hz. Peygamber’in diğer yanında da Hz. Ebubekir var. Hz. Ebubekir de tam karşısında bakıyor görüyor ki oğlu Abdurrahman karşı safta yer almış. Hz. Ebubekir’in yanında Hz. Ali var. Tam karşısında abisi Akil’i görüyor. Musab B. Umeyr… Tam karşısında kardeşi Ebu Aziz B. Umeyr…
Görüyorsunuz değil mi? İki ordu birbirinin akrabalarından müteşekkil. Bir tarafta İslam Ordusu bir tarafta Kureyş Ordusu… Hz. Peygamber bu durum karşısında o kadar çok hüzünleniyor ki hemen ordusunu yarıyor ve kendisi için hazırlanan çadıra giderek iki rekat namaz kılıyor ve ardından şöyle dua ediyor:
“Yarabbi, daha önceki peygamberlere yardım ettiğin gibi ben de yardımını talep ediyorum. Eğer bugün burada sana inanan bir avuç mümin hezimete uğrarsa yeryüzünde senin adını anacak, ibadet edecek kimse kalmayacaktır. Onları muzaffer eyle.” diye ağlayarak dua ediyor…
İşte bu manzara karşısında Mehmet Akif’in yakaladığı nokta burada gizli…
Çarşamba buradan devam edelim…
İBRAHİM YAVUZ
MEHMET AKİF’İ SORANLARA… -II-
Mehmet Akif Bedir ile Çanakkale arasında öyle bir nüans yakalıyor ki bunu da dizelere döküyor. Bedir’de savaşan Kureyş Ordusunun...
3 Ocak 2018 Çarşamba 0:00
Mehmet Akif Bedir ile Çanakkale arasında öyle bir nüans yakalıyor ki bunu da dizelere döküyor. Bedir’de savaşan Kureyş Ordusunun amacı maddi bir şeyler elde etmek değildi. Oradaki asıl savaş TEVHİD İLE ŞİRK arasındaki mücadeleydi. Çanakkale’de durum farklı mıydı. Hayır! Burada da TEVHİD VE ŞİRK karşı karşıya gelmiştir. Akif de bunu biliyordu ki: Haçlı ordusu Çanakkale önlerine kadar toprak için gelmediklerini biliyordu. Oraya İslam’ın, Tevhidin temsilcisi olan devleti yok etmek için gelmişlerdi. O yüzden Mehmet Akif dizelerinde bunu dile getiriyordu.
“Bedrin aslanları ancak şanlı idi” derken bunu kastediyor, yoksa bir tarafı küçümsediğinden değil. Olaya bu açıdan bakılırsa konu daha sağlıklı anlaşılacaktır. Onun gözünde Bedrin aslanları da birdir, Çanakkale’nin aslanları da… Hadise bundan ibaret…
Mehmet Akif’in daha sonraları Mısır hayatı söz konusu. Öyle ki Mısır’a gidişi hakkında iftiralar atılmış, bir milletin İstiklal Şairi bir mendil misali kullanılıp kenarı atılmaya çalışılmıştır. Şapka giymemek için gittiği, devrimlere karşı olduğu için bu durumu kaldıramadığı ve ülkeyi terk ettiği söylendi. Fakat hadise böyle değil…
Mehmet Akif’in o zamanki durumu hiç de iyi değildi. Meteliğe kurşun atıyordu. Siz düşünün ki şanlı ordumuza methiyeler düzen bir insan meteliğe kurşun atıyor. Hatta bu insan o kadar haysiyetli bir insan ki bu şiirinden dolayı verilen parayı da istemiyor, o parayı yetim çocuklar için bir yere vakfediyor…
Bir neden de şu: Akif’in peşine adam takıyorlar. Sürekli takip ettiriliyor. Niyetleri onu buradan kaçırmak. Ve nihayetinde daha fazla durmuyor, Mısır’a gidiyor. Mısır’da, Kahire Üniversitesinde edebiyat dersleri veriyor. Geçimini bu şekilde sağlıyor. Şunu da belirtelim. Gittiğinde şapka kanununu da henüz çıkmamış. Bu taraftan iftira atanlar otursunlar haysiyetlerini düşünsünler…
Bir süre sonra yaşı da ilerleyen Akif, hastalanır, öleceğini anlayınca memleketine geri dönmek ister. Çanakkale Boğazı’nı geçtiğinde Akif’in geldiği hemen duyulur ve bir propaganda başlatılır. Adeta bu haini içeriye almayalım derler. Fakat Gazi Mustafa Kemal o kadar zeki bir insandır ki bunu içeriye dışarıya izah edemeyiz diyerek ülkeye girişine müsaade edilir. Doğrudan Beyoğlu’na getirilir, tedavisi başlar…
Tabi Akif’in hastalandığını duyanlar evine akın ederler. Bu arada, evin etrafına sivil polis gelir. Gelen ziyaretçilere adeta mesaj verilir. Bakın buralarda fazla durmayın, başınıza bir iş gelebilir diye gelen ziyaretçilere göz dağı verilmektedir aklı sıra. Sivil polisin evin etrafındaki bu gezintileri! gelen ziyaretçilerin bir süre sonra kesilmesine neden olur.
Mehmet Akif’in hastalığı artık ayağa kalkmasına engel oluyordu. Vatan aşkı ile yanan, Mehmetçik’e methiyeler düzen Şair, bir süre sonra vefat eder. Devlet makamı açısından asıl utanç duygusu oluşturan durum onun cenazesinde yaşanır. Ama ona sahip çıkanların olduğu da muhakkaktır…
DEVAM EDECEK…
İBRAHİM YAVUZ
.
MEHMET AKİF’İ SORANLARA… -III-…Mehmet Akif’in hayatı zorluklar içerisinde geçmiş olabilir ancak şöyle bir durum da var ki cenazesi onun şanına yakışır olmuştur....
5 Ocak 2018 Cuma 0:00
…Mehmet Akif’in hayatı zorluklar içerisinde geçmiş olabilir ancak şöyle bir durum da var ki cenazesi onun şanına yakışır olmuştur. Yer İstanbul Bayezid Cami. İstanbul Üniversitesi’nin hemen yanı. Caminin avlusunda bir cenaze var. Başında da imam durmakta. İstanbul Üniversitesi öğrencisi üç kişi, oradan geçerken kendi kendilerine “Ne kadar da acınası bir durum. Cenaze tek başına kalmış, kimi kimsesi yok herhalde.” diye düşünüyorlar…
Öğrenciler Kapalıçarşı’ya doğru ilerlerken içlerinden birisi bu cenazenin kime ait olduğunu merak ediyor. Diğer öğrenciler de buna karşı çıkıyorlar. Ne yapacaksın kim olduğunu, garibandır herhalde, biz yolumuza devam edelim diyorlar. Biraz daha yürüdükten sonra içlerinden cenazenin kime ait olduğunu merak eden öğrencinin merakı iyice artıyor ve gidip sormakta kesin karar alıyor. Diğer öğrenciler de kızarak da olsa onunla beraber gidiyorlar. Ve geliyorlar cenazenin olduğu yere…
Meraklar içerisinde kalan öğrenci oradaki imama bu cenazenin kime ait olduğunu soruyor. Öğrenciler MEHMET AKİF cevabını alıyorlar. Üç öğrencinin bu cevap karşısında adeta kanı donuyor. Birbirlerine baka kalıyorlar. İstiklâl şairimiz nasıl bu durumda olur diye anlamaya çalışıyorlar. Cenazeden kimsenin haberi yok. Koskoca Türkiye Cumhuriyeti devletinde bu konuda ne bir haber, radyolardan ne bir duyuru var…
O üç öğrenci alelacele okula koşup bütün sınıfları durumdan haber ediyorlar. Hemen oradaki kütüphanelerden birinden Türk Bayrağı buluyorlar ve koşuyorlar cenazenin başına. Mehmet Akif’in tabutunu Türk Bayrağı ile sarıyorlar. Bir anda ortalık galeyana geliyor. Cenazeden haber alanlar Bayezid Meydanı’na koşuyorlar. Bir anda büyük bir kalabalık oluşuyor. Ve o cenaze Bayezid Meydanı’ndan Edirnekapı’ya kadar omuz üstünde tekbirlerle götürülüyor. Cenaze Edirnekapı’ya vardığında cenaze kuyruğu hala Bayezid’e kadar devam ediyor…
Cenazenin kabre indirilmesi için üç kişi kabrin içine giriyor. Girenlerin içinde o üç gençten biri de var. Ve diyorlar ki Türk Bayrağını kefenin üzerine saralım. İlk önce oradakiler karşı çıkıyorlar. Cenazenin kefenle defnedilmesi gerektiğini söylüyorlar fakat ısrarlar üzerine Türk Bayrağı Mehmet Akif’in cenazesine sarılıyo
.
CUMHURİYETİ 1923′TE KURDUK, KAYMAĞINI 21.YY’DA YEDİK -1-20. yüzyılın ilk yarısı hatırlamak istemeyeceğimiz acı tecrübelerle doludur… 1. Dünya Savaşı’nın nedeni bizzat bizdik. Batı artık her şeyini...
22 Kasım 2017 Çarşamba 0:00
20. yüzyılın ilk yarısı hatırlamak istemeyeceğimiz acı tecrübelerle doludur… 1. Dünya Savaşı’nın nedeni bizzat bizdik. Batı artık her şeyini kaybediyordu. Öyle, tarih kitaplarında anlatıldığı gibi değildir hadise. Avrupa, Sanayi Devrimini gerçekleştirmişti belki ama 20.yüzyılın Avrupa Sanayisinde kömür işlevini yitiriyordu. Fabrikaların bacalarının tütmesi için yeni enerji kaynaklarına ihtiyaç vardı. O da petroldü. Petrol de Osmanlı coğrafyasında ganiydi. Emperyalistlerin temsilcileri küçük çaplı bir araştırma yaptılar coğrafyada. Baktılar gördüler ki bölgeden adeta petrol fışkırıyor. Yeni adres belli artık. Bu bölgenin ele geçirilmesi, petrolün buradan taşınması gerekliydi. Bölgenin istikrarsızlaştırılması gerekiyordu. Bunun için de çıban başı olarak gördükleri Osmanlı’nın tasfiye edilmesi, param parça edilmesi gerekiyordu. İşte 1.Dünya Savaşı bizzat bizim için bu nedenle çıkarılmıştı… Aklı sıra bir taşla iki kuş vuruyorlardı. Hem İslam’ın hamisi Osmanlıyı parçalıyor hem de bölgenin zenginliklerini gasp ediyorlardı… Devam…
Savaştan sonra darmadağın bir ülke kaldı geriye. Anadolu’ya sıkıştırıldık, hapsedildik. 14 milyon insan kalmıştı. Sekiz buçuk milyonu kadındı. Kalanların çoğu da yetim, öksüz insanlardı. Bu enkazdan sonra artık Irak’ta neler oluyor bizi ilgilendirmiyordu. Suriye’de neler oluyor bizi ilgilendirmiyordu. Bize uslu durun diyorlardı, oturun oturduğunuz yerde diyorlardı. Bu hal içerisinde cumhuriyeti kurduk. O günün şartlarında çok sevindik cumhuriyeti kurduğumuz için. Bu sevincimizde haklıydık. Çünkü gücümüz yoktu. Bitmiştik. Yalnız burada şunu da belirtmeden geçmeyelim: Cumhuriyet; Laik atak, gerçek manasının dışında kullanılan Cumhuriyet sevicilerinin Osmanlı’dan kurtulduk, batmış, geri kalmış, çağ dışı Osmanlı’dan kurtulduk demek değildir. Cumhuriyet o günün Türkiyesi içerisinde kurmamız gerekin bir sistemdi. Bunu yapmak gerekiyordu. Çünkü Batı’ya yaraşmamız gerekiyordu. Batı’nın bizi alkışlaması gerekiyordu. Öyle de oldu.
Cumhuriyeti kurduk, inkılaplarımızı yaptık! Batı da bize aferin dedi. Şöyle adam olun, uslu durun durduğunuz yerde. Siz bizim artık ileri garnizonumuzsunuz dediler. Biz de bu reçeteye harfiyen uyduk. Her ne yapıldı ise 1923-1950 yılları arasında tek parti olarak faaliyet gösteren CHP döneminde yapıldı. CHP dönemindeki 27 yıl boyunca halka adeta zulmetti. Cumhuriyet yönetimi altında, demokrasi jargonu altında, Jandarma dipçiği altında bir Türkiye yönetimi söz konusuydu. CHP dönemi tek parti dikteliğinin en sert şekilde uygulandığı dönemdi.
O dönemde dış medyada Türkiye’nin Cumhuriyet, demokrasi yönetimi hakkında hiç de iyi şeyler söylenmiyordu. Hatta hal öyle bir durum almıştı ki, diplomaside “TÜRKİYE CUMHURİYETİ” ibaresi dahi kullanılmıyor, “KEMAL”İN ÜLKESİ” kullanılıyordu. Bu da CHP’nin kurucu başkanı ve Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal’in canını çok sıkıyordu. O zaman bir şeylerin yapılması gerekiyor, Batı’nın gözündeki bu algının ortadan kaldırılması gerekiyor, demokratik bir Türkiye görünümünün dış medyaya karşı oluşturulması gerekiyordu.
Bunun için adım atıldı. Çok partili siyasi hayata geçiş dönemine gidildi. Batı’ya Türkiye’de çok partili bir sistem varmış görünümünün ilk adımı olarak Terakkiperver (İlerici) Cumhuriyet Fırkası kuruldu. Partinin kurulması sonucu durum öyle bir hal aldı ki hiçbir şey beklendiği gibi olmadı CHP açısından…
(Devamı cumaya)…
İBRAHİM YAVUZ
.
CUMHURİYETİ 1923′TE KURDUK, KAYMAĞINI 21.YY’DA YEDİK -2-Çarşamba günkü yazımızı bitirirken Terakkiperver Cumhuriyet Fırkasının, “Türkiye siyasetinde çok partili bir siyasi hayat söz konusu” izlenimini vermek için...
24 Kasım 2017 Cuma 0:00
Çarşamba günkü yazımızı bitirirken Terakkiperver Cumhuriyet Fırkasının, “Türkiye siyasetinde çok partili bir siyasi hayat söz konusu” izlenimini vermek için kurulduğunu belirtmiştik. Son olarak asıl olanların bundan sonra olduğunu belirtmiştik. Bugün kaldığımız yerden devam edelim…
Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası kurulduktan sonra iktidarda olan CHP’nin politikalarını! gölgede bırakacak derecede popüler olduğu görülmüş olacak ki kurucu lider Mustafa Kemal tarafından riskli bulunmuş ve Şeyh Said isyanı bahane edilerek, Takriri Sükun ile 1925′te feshedildi. Böylelikle çok partili siyasi hayata geçiş denemesi başarısızlıkla sonuçlanmış oldu. Türkiye tekrar batının gözünde diktatör, tek parti ile yönetilen KEMAL’İN ÜLKESİ konumuna geri dönmüş oldu.
1925′ten sonra 5 yıl boyunca yani 1930′a kadar yine CHP ile tek parti dönemi devam etti. Mustafa Kemal ikinci kez çok partili hayat geçiş denemesi için kolları sıvamıştı. Öyle ki Batı çok partili siyasi hayatı destekliyor, hem de tek partili siyasi hayatı 5 yıl boyunca uygulayan Türkiye’yi diktatör bir ülke konumunda değerlendiriyordu. Haliyle Mustafa Kemal bu söylemlerden yine rahatsız olmaya başlamıştı. Batı’nın gözündeki bu kötü algıyı yine değiştirmek istedi…
O dönemde Türkiye’nin Paris Büyükelçisi Ali Fethi Bey’di. Mustafa Kemal Paris’ten Ali Fethi Bey’i davet etti ve çok partili hayata geçiş fikrini kendisine beyan etti. Mustafa Kemal aynı zamanda kız kardeşi Makbule Hanım’ı partiye üye yapacağını söyledi. Amaç kendisince mecliste ikinci bir parti olsun, muhalefet partisi ile mecliste her şey şeffaf bir şekilde tartışılsın, politika geliştirilsin. Ali Fethi Bey bu fikri uygun bulmuş ve kabul etmiştir. Böylelikle 1930′da Serbest Cumhuriyet Fırkası kurulmuş oluyordu.
Ancak yine aynı hikaye hasıl oldu. Ali Fethi Bey ve partisi seçimlerde yaşanan yolsuzlukları, fesat, hile vs.leri meclise taşıdı. Bu konuda meclise soru önergesi sundu. Soru önergesi mecliste uzun süre tartışıldı. Ve bu görüşmelerden sonra Serbest Cumhuriyet Fırkası’nın 3 aylık demokrasi hayatı son bularak feshedildi. Böylelikle ikinci deneme de suya düşmüş oluyordu.
1945 yılına kadar da çok partili hayata geçiş denemesi tekrar edilmedi. Ta ki Demokrat Parti ortaya çıkana kadar. Normalde seçimler 1947 yılında yapılacaktı. Ancak dönemin cumhurbaşkanı İsmet İnönü, nam-ı diğer milli şef henüz yeni kurulmuş olan Demokrat Partinin ülkede çok taraftar kazanmaya başlamasını hesap etmiş olacak ki baskın seçimle, seçimleri bir yıl öne çekti. 1946 yılında yapılan bu seçimde CHP tekrar kazandı. Ancak çanlar CHP için çalıyordu. Öyle ki 1946 seçimlerinde halka zorla, jandarma dipçiğiyle, açık açık oy kullandırıyorlardı. Yani açık oy gizli tasnif. Sayım gizli yapılıyor, sonra da oy pusulaları yakılıp yok ediliyordu. 1950′ye kadar bu böyle devam etti…
Tek parti dönemi öyle bir dönemdi ki yapılanlar ciltler halinde anlatılsa yetersiz kalır. 27 yıllık CHP döneminde bu milletin genetiğinde olan dini hassasiyetler hiçe sayılmış, önce 1928′de anayasadan “devletin dini İslamdır” ibaresi çıkarılmış, sonra da ezanın Arapça okunması 1932′de yasaklanmıştı… 27 yıldır bu milletin içine ukde olmuş şeylerin hesabı 1950 seçimlerinde alınmalıydı. Öyle de oldu…
Bugünlük bu kadar… Çarşamba devam ederiz…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
.
CUMHURİYETİ 1923′TE KURDUK, KAYMAĞINI 21. YY’DA YEDİK -3-Geçen hafta kaldığımız yerden devam edelim. Demokrat Parti 1946 baskın seçimine yeni kurulmuş, teşkilatlanmasını yeni yeni gerçekleştiren bir parti...
29 Kasım 2017 Çarşamba 0:00
Geçen hafta kaldığımız yerden devam edelim. Demokrat Parti 1946 baskın seçimine yeni kurulmuş, teşkilatlanmasını yeni yeni gerçekleştiren bir parti olarak girmişti. Zaten baskın seçim de o yüzden yapılmıştı. DP halk nezdinde oldukça kabul görmüş bir parti olmaya başlamıştı. İsmet İnönü de baskın bir seçimin gerekli olduğunu düşünecek ki seçimleri bir yıl öne çekmişti. Sonuçta da CHP yine iktidarda kalmayı başarmıştı…
1950′ye gelindiğinde işler değişecekti. Halkın bir özlemi vardı. O da dini duygularını pratiğe dökerek, ibadetlerini serbestçe ifa edebilmek. Öyle ki dinimizin İslam oluşu bile anayasamızda yazmıyordu, öyle ki laikliğe aykırıydı. Ezan aslının dışında Türkçe okunuyordu. Bunun acısını çıkarmak gerekiyordu. 1950 seçimleri bunun için büyük bir fırsattı. İlk kez gizli oy açık tasnif sistemi uygulanacaktı. Böylelikle herkes hür bir şekilde oyunu istediği yere verebilecekti. Bu sistem etkisini hemen gösterdi. İlk seçimde oyların yaklaşık %53′ünü aldı ve 408 milletvekili çıkardı. DP iktidara geldi, ezanı tekrar aslına, Arapça olarak okunmasına döndürdü. liberal politikalar konusunda birçok adımlar attı.
Böylelikle 27 yıllık CHP zulmü (kimse kusura bakmasın, olanlara baktığımda bunu söylemek yerinde oluyor…) son buluyordu. CHP’nin bu mağlubiyeti öyle oldu ki o günden bu yana iktidara gelemedi. Bu kafayla da devam ederse dini damarı kabarık olan bu millet (herkesi kast ediyorum) CHP’ye iktidar yüzü göstermeyecektir.
Devam… DP kurulduktan sonra İslami damarı olan Başbakan Adnan Menderes, dönemin bölge garnizonu Türkiye’nin sahiplerini rahatsız etmişti. Adnan Menderes’in izlediği milli politikalar genelde Batı’yı özelde ABD’yi rahatsız etmişti. Bu adamı ortadan kaldırmamız gerekiyor diyorlardı kendi kendilerine. 27 Mayıs darbesiyle DP’yi iktidardan indirdiler, Adnan Menderes ve onun iki yol arkadaşı Hasan Polatkan ve Fatin Rüştü Zorlu’yu ipe götürdüler…
ABD öncülüğündeki Batı artık yeni bir yol bulmuştu. 27 yıl boyunca CHP iktidarında her istediklerini yaptırdıkları Türkiye’ye DP’den sonra darbelerle müdahale etmeye başladılar. Askeriyenin içine girdiler, Türk ordusunun içerisine darbeci, cuntacı askerleri yerleştirdiler ve yeni bir dönemin kapısını açtılar. Her ne zaman Türkiye milli politikalar üretmeye kalksa darbe ve cunta balyozunu ülkenin başına indirdiler. Tıpkı 1980 darbesinde olduğu gibi tıpkı dini damarı olan Turgut Özal’ı zehirleyip ortadan kaldırmaları gibi. Tıpkı karanlık yıl olarak ifade edilen 1993 yılında kalbi bu topraklar için atan devlet adamlarımızın suikast ile ortadan kaldırılmaları gibi…
28 Şubat ve 2001 krizini de bunlardan ayrı düşünmemek gerekiyor. Kesinlikle… Hal böyle olunca Türkiye kolay idare edilebilir hale geliyor Batı için, Türkiye düşmanları için. Ancak her şey onlar için yolunda gidecek değildi. Bu devletin başına er veya geç milli damarı bu topraklar için atan, iradesi sağlam birileri yine gelecekti: Recep Tayyip Erdoğan… Şimdi soracaksınız bana Adnan Menderes de Turgut Özal da böyleydi. Yine aynısının olmayacağı ne malum! Tek bir farkla. Millet desteği… Diğerlerinin arkasında bu güç yoktu. Millet pusturulmuştu. Darbelerle, cuntalarla… Millet desteği her şeyi değiştiriyordu. Bunun en büyük ispatı 15 yıllık Ak Parti iktidarıdır. Bunu hiçkimse inkar edemez.
Eee çok beklediniz ama asıl meseleye yaklaşıyoruz. Biraz daha sabır. Devamı cumaya…
İBRAHİM YAVUZ
.
YAHUDİ İLE SAVAŞIMIZ -I-Malum Bolfour Deklerasyonu’nun 100.yılı. Bu konu ile ilgili birkaç yazar geçtiğimiz günlerde bu konuda yazılar yazdılar. İsrail’in kurulduğu günden...
15 Kasım 2017 Çarşamba 0:00
Malum Bolfour Deklerasyonu’nun 100.yılı. Bu konu ile ilgili birkaç yazar geçtiğimiz günlerde bu konuda yazılar yazdılar. İsrail’in kurulduğu günden (1948) bu yana Filistin topraklarını nasıl ele geçirdiğini, başlangıçta küçük bir toprak parçasında yer almalarına rağmen ilerleyen yıllarda çeşitli işkencelerle, soykırımlarla Filistin topraklarını nasıl zapt ettiklerini anlatmaya çalıştılar.
Ben de çok değerli mücahit şehit Seyyid Kutub’un başlığımıza da temel oluşturan YAHUDİ İLE SAVAŞIMIZ adlı eserinden esinlenerek Yahudiliğin tarihini köşemizin elverdiğince kısaca da olsa vermeye çalışacağım…
Yahudiliğin tarihini kavrayabilmek için öncelikle “SİYONİZM”in ne anlama geldiğinin bilinmesi gerekmektedir. Öyle ki Siyonizm denen bu mefhum Yahudiliğin temel kaynağını teşkil etmektedir.
Rivayetlere göre M.Ö. 1200 yılları Hz. Musa’nın peygamber olarak insanları hak dine çağırdığı yıllardır. O devirde İsrailoğulları Mısır’da esir olarak bulunmakta olup, Hz. Yakup ve oğlu Hz. Yusuf’tan almış oldukları hak ve tevhid dinine sarılarak, putperest Mısırlılar arasında yaşıyorlardı.
Hz. Musa’nın peygamberlik yaptığı dönemde İsrailoğulları esir olarak yaşamaktaydı. O dönemde Firavun’un gördüğü bir rüya üzerine bütün Yahudi çocuklarını öldürtmesine rağmen, Hz. Musa bizzat Firavun’un sarayında büyümüş, gençlik yıllarında da kaza ile bir Mısırlıyı öldürmesi üzerine Mısır’dan kaçmış ve Tûr-i Sinâ’da ilahi vahye mazhar olmuştur.
Hz. Musa çeşitli mucizeler göstererek, Sinâ dağının bulunduğu çölde kırk yıl dolaşmış, İsrailoğulları’nı Firavun’un elinden kurtarmış, Kızıldeniz’den geçmek suretiyle Mısır’dan kaçmıştır.
Şeria Vadisinde iken, Arz-ı Mev’ûd’u yani vadedilmiş toprakları ele geçirmeden vefat eden Hz. Musa’nın yerine Yoşua geçmiş ve Yahudileri bu topraklara yerleştirmiştir.
Silo şehri yanında kurbanları takdim edebilecekleri bir mezbaha inşa edilmiştir. Ancak rivayetlere göre Allah’ın emir ve yasaklarına riayet etmeyen İsrailoğulları’na, Allah, İranlıları musallat etmiş ve M.Ö. 1100 yıllarında mezbahalarını yıktırarak memleketten kovdurmuştur.
Samuel’in başkanlığında kurulan krallık devrinden sonra (M.Ö. 1015 yılında) başa Hz. Davud geçmiş, Kudüs kentini Yahudiler için başşehir yapmıştır. Bu krallık, Yahudi tarihinde büyük bir önem taşır. Yahudiler bu devirde yeryüzünün hakimiyetini ele geçirmeye çalışmışlardır…
(Devam edecek)…
.
YAHUDİ İLE SAVAŞIMIZ -II-Bu krallığın en muhteşem devresinde Hz. Süleyman, Siyon Dağı’nda, ünlü Süleyman Mabedi’ni yaptırmıştır. Mabedin bugünkü yeri, Kudüs’te Ömer Camii’nin...
17 Kasım 2017 Cuma 0:00
Bu krallığın en muhteşem devresinde Hz. Süleyman, Siyon Dağı’nda, ünlü Süleyman Mabedi’ni yaptırmıştır. Mabedin bugünkü yeri, Kudüs’te Ömer Camii’nin bulunduğu yere rastlar. Günümüze kadar bu mabedin sadece Batı Duvarı’nın kaldığı bilinmektedir. Ağlama Duvarı olarak da bilinen bu duvar, bugün hala Yahudiler tarafından kutsal bir ziyaret yeri olarak muhafaza edilmektedir.
Yahudilerin kutsal kitabı olan Ahd-i Atik ve onun ilk beş kitabını teşkil eden Tevrat’ta mabedin varlığı ile ilgili yüzlerce emir bulunmaktadır.
SİYONİZM genel anlamıyla FİLİSTİN dışındaki bütün Yahudileri KAZANILMIŞ TOPRAKLAR’DA toplamak suretiyle, SÜLEYMAN MABEDİ’Nİ SİYON DAĞI’NDA yeniden inşa etmek olarak tanımlansa da asıl ve gerçek bir anlamı daha vardır. O da YAHUDİ’NİN DÜNYA HAKİMİYETİ İDEALİDİR. Bugün bu ideallerini gerçekleştirmek amacıyla İsrail’in Filistinlilere yapmadığı zulüm kalmamıştır. Hala da bu zulümlerine devam etmektedir.
Bugünkü muharref Tevrat’a göre Yahudiler üstün ırk inancına sahiptirler. Tevrat’ta savaş Yahudiliğin topuzu, ihtilal ise silahıdır. TESNİYE adlı kitabın birçok bölümünde, Yahudiliğin diğer milletlere ve insanlara karşı olan düşmanlığı, kini ve Yahudi olmayan milletlerin kurdukları ve idare ettikleri hükümetlerin Yahudi politikası için ele geçirilmesi gerektiği açıkça yazılıdır.
Rus İhtilali’ni yapan LENİN gibi birçok ihtilalci hepsi birer Yahudidir. Rus İhtilali’ni finanse edenler de Yahudi bankerlerdir.
Amerika Cumhurbaşkanlarının bir kısmı da Yahudidir. Bugün Amerika’yı Yahudiler idare etmektedirler ve Amerika’da bankalar, silah fabrikaları yahudilerin elindedir…
Evet, gördüğümüz gibi iki seri şeklinde ele aldığımız yazı aslına bakılırsa Yahudilerin tarihine kısa bir bakıştır. Daha fazlasını SEYYİD KUTUB’un yazmış olduğu, başlığımıza da temel oluşturan YAHUDİ İLE SAVAŞIMIZ adlı eserinden öğrenebilirsiniz. O zaman Yahudilerin bugün hangi amaç için çalıştıklarını kavrayabileceğiz…
Selam ve dua ile…
.
İBRAHİM YAVUZ
CUMHURİYETİ 1923′TE KURDUK, KAYMAĞINI 21. YY’DA YEDİK -5-
15 TEMMUZ HAİN DARBE GİRİŞİMİ… İKİNCİ KURTULUŞ SAVAŞIMIZ… 15 Temmuzla ilgili yazacaklarımı daha önce 23 Ağustos Çarşamba günü yazmış...
6 Aralık 2017 Çarşamba 0:00
15 TEMMUZ HAİN DARBE GİRİŞİMİ… İKİNCİ KURTULUŞ SAVAŞIMIZ… 15 Temmuzla ilgili yazacaklarımı daha önce 23 Ağustos Çarşamba günü yazmış olduğum “YÜKSELİŞİN ADRESİ -III-” başlıklı yazımdan aktarıyorum:
“Türkiye Askeri Üniformasını giymiş FETÖ askerleri (genetiği bu milletin genetiği ile uyuşan askerlerimizi tenzih ederek) Boğaz Köprüsünü kapatarak ülkeyi ele geçirmeye çalıştılar. Devletin içerisinde yaklaşık 40 senedir adeta bir yılan gibi çöreklenmiş FETÖ ve onun şakirtleri bu milleti içeriden çürüyen bir ağaç misali yok etmeye çalıştılar. Sonunda ne olacaktı. Tamamen tahakküm altına alınmış, kolay şekil verilebilen, BATIVARİ bir Türkiye inşa edilecekti. Ancak unutulan bir şey vardı. Bu milleti tek bir işareti ile meydanlara çıkarabilecek biri vardı. FACETIME ile bağlantı kurarak tüm milleti meydanlara çağıran RECEP TAYYİP ERDOĞAN’ın çağrısı elbette cevapsız kalmayacaktı. Halk yaklaşık bir ay boyunca meydanları terk etmedi. Devlet bu yapı ile mücadele etmek için OHAL ilan etti. OHAL millete değil, bu devletin karşısında olanlara karşı mücadele etmek için ilan edildi. Kolay bir hadise değildi bu, 249 şehit ve 2195 gazimiz vardı. Onların haklarını nasıl ödeyebilirdik! Bu yapıyla mücadele ederek tabiki. Ediyoruz, etmeye de devam edeceğiz…”
Her şey zamanla yerli yerine oturuyordu. Öyle de olacaktı. 15 yılda inanılmaz bir değişim yaşamıştı Anadolu’nun göz bebeği Türkiye… Tabiki her şey istikrarlı tek parti döneminde gerçekleşiyordu. “TEK PARTİ” söylemim yanlış anlaşılmasın. Burada koalisyonların olmadığı siyasi hayatı kast ediyorum. Yoksa bu dönem Cumhuriyetin ilk dönemlerindeki tek parti yıllarından oldukça farklıdır.
İşte bu istikrarlı dönemin siyasi bir zemine oturtulması gerekiyordu. 16 Nisan 2017′de referanduma gittik. Türkiye, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine %51,4′lük oy oranı ile EVET dedi. Millet kendi yönetim metodunu belirlemiş oluyordu…
Buraya kadar yazdıklarımızı genel itibari ile değerlendirip, serimizi sonuca bağlayalım…
Aslına baktığımızda burada üç ayrı dönem karşımıza çıkmaktadır. İlk dönem 1923-1950 yılları arasındaki 27 yıllık CHP dönemi. Bu dönemin 15 yılı Mustafa Kemal önderliğinde geçmişti. Mustafa Kemal, Batı’ya karşı her ne kadar demokratik bir görünüm verme amacıyla alternatif partiler kurduysa (Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası, Serbest Cumhuriyet Fırkası) da kendi iktidarını sekteye uğratacak düşüncesiyle, bir bahane ile kapatma yoluna gitmiştir. Mustafa Kemal’den sonraki İnönü dönemi de bundan pek farklı değildir. Öyle ki İnönü iktidardan inmemek için yeni kurulmuş olan Demokrat Partinin, yeni kurulan bir parti olmasını da fırsat bilerek 1947 yılında yapılması beklenen seçimleri 1 yıl öne çekerek 1946′da gerçekleştirmiştir. Sonuç olarak CHP son kez tek başına iktidar olmuştur.
İkinci dönem 1950 sonrası dönemdir. Bu dönemin başlarında DP milletin GERÇEK OYLARIYLA iktidarı devralmıştı. İktidara ilk kez milletin genetiği ile uyumlu bir Başbakan geliyordu. Adnan Menderes milliliğin, cumhuriyet tarihimizde ilk adımlarını atmaya başlamıştı. Ancak BATI oldukça rahatsız olmuş olacak ki işi ipe götürmeye kadar götürdü. Ülkede darbe, cuntalar dönemi başladı. 21. yy’a kadar nice önemli devlet adamlarımız bu yolla ülkemize hizmet etmekten alıkonuldu…
Son olarak üçüncü dönem de 21.yüzyılın hemen başında istikrarın yeni bir başlangıcı olan Ak Parti dönemidir. Ak Partinin yaptıklarını uzun uzadıya tekrar anlatmayacağım burada. Bununla ilgili çokça yazı kaleme kaldım. Geçmişten bu yazıları okuyabilirsiniz. Biz burada yazı serimizi sonuca bağlamakla yetinelim…
Türk milleti ülke kurulduğundan bu yana kendine yapılan zulümlerden, zorbalıklardan, tahakkümlerden çok çekti. Bunların acısını da bir yerde çıkarması gerekiyordu. Öyle de oldu. Millet bir yerde kendi yönetim metodunu kendi seçti. İnanıyoruz ki 2019 ile birlikte kurumsal yapısını sağlamlaştırmış bir yönetim sistemi ile daha güçlü bir siyasi zemin oluşturulacaktır.
Unutulmamalıdır ki millete dayanılarak yapılan hiçbir iş yarıda kalmaz. TÜRK MİLLETİ gibi duyarlı bir millet devletini zor zamanlarında yalnız bırakmaz. Bırakmayacaktır…
Selam ve dua ile.
İBRAHİM YAVUZ
.
ÇÖZÜM BATI’DA DEĞİL BU TOPRAKLARDADIR
Türkiye çok fonksiyonel konjonktürden geçmektedir. Bu hareketlenme sonrasında siyasal hareketlenmeler ekonomik, ekonomik hareketlenmeler de siyasal sonuçlar doğurmaktadır....
1 Mayıs 2017 Pazartesi 10:46
Türkiye çok fonksiyonel konjonktürden geçmektedir. Bu hareketlenme sonrasında siyasal hareketlenmeler ekonomik, ekonomik hareketlenmeler de siyasal sonuçlar doğurmaktadır. Bu bağlantının anlam kazandığı coğrafya hiç şüphesiz ki Türkiye’nin bulunduğu coğrafyadır. Türkiye zengin yer altı kaynaklarına sahip olmayabilir ancak öyle geçiş güzergahına konuşlanmışız ki önemimizin pahası biçilemez…
Yoksa dünya nüfusunun %5′ine sahip ABD kalkıp da niye buralara kadar gelsin, yoksa İngilizler kalkıp da niye buralara kadar gelsin? Hepsi bu coğrafyalarda kendilerine bir pay arıyorlar. Bugünkü kavganın şiddetlenmesinin en önemli nedeni de bu payları alamamalarının korkusu nedeni iledir. Çünkü 1. Dünya Savaşı ile Osmanlı coğrafyasını tasfiye ettiler, buralarda suni devletçikler kurdular ve rahat hareket edebilecekleri bir alan oluşturdular. Bizi de ölümü gösterip sıtmaya razı ettiler 80 sene boyunca.
Türkiye 21. yüzyılın çok farklı olacağının sinyalini 2000′li yılların başında vermişti. Adeta küresel emperyalizmin alçak temsilcilerine dedi ki, biz yazdığınız reçeteye şimdiye kadar harfiyen riayet ettik, ancak bu saatten sonra biz kendi yolumuzu, rotamızı kendimiz belirleyeceğiz diyerek karşı çıktı. Ak Parti ile birlikte 80 senede yapılmayanları veyahut yapılması engellenenleri yapmaya başladı.
Bir şey eksikti yalnız… Tamam, ülkemizin çarkları işlemeye başladı, ekonomimiz düzelmeye başladı, ancak bu istikrarın devam etmesini de siyasal bir zemine oturtmak gerekiyordu. Bunun için de ülkenin önündeki bütün engellerin giderilmesi, siyaseten ferah, dikensiz bir yolda ilerlemek için Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemini hayata geçirmemiz gerekiyordu. 16 Nisan’da bu amaçla millete gidildi ve millet de bu yetkiyi verdi. Genel beklenti %55-60′tı ancak daha düşük bir oy ile referandumdan EVET olur aldı. Bu oy oranı kesinlikle küçümsenmemeli aslında. Bu referandumu sabote etmek için çok çeşitli oyunlar oynandı. Adeta yedi düvelin karşımızda olduğu bir ortamda bu bile çok büyük başarıdır. Sonuçta kararı millet vermiştir. Milletin verdiği kararın üstünde bir karar verilemez, tartışma yapılamaz.
Ancak benim burada naçizane değinmek istediğim bir nokta benim gibi genç kardeşlerimin oy potansiyeli ile ilgilidir. Özellikle 2019 seçimlerine kadar ve ondan sonra da 2023 seçimlerine kadar milyonlarca oy kullanacak genç kardeşlerim olacak. Bu potansiyel öyle bir potansiyel ki sonuca en keskin etki edebilecek çoğunlukta bir potansiyel.
Genç kardeşlerimizin bir çoğunluğu referandumdaki tercihi HAYIR olmuş. Buradan kesinlikle onların kararlarını sorgulamıyorum. Ancak üzerinde durulması gereken noktalar var: tek adamı öne sürmek gibi, kendi adamlarını yerleştirecek gibi… Bunlar çok kez anlatıldı. Bunların üzerinde durmaya gerek yok diye düşünüyorum. Asıl üzerinde durmamız gereken bağnaz, kör bakış açısı şeklinde hareket edilmesi. Özellikle ilk kez oy kullanacak genç seçmenler neyi oylayacağını kestiremediler ve etraftan duyma, katı bir düşünce yapısının arkasından gitme düşüncesiyle oy kullandılar.
Bunun önüne geçmek için genç kardeşlerimize aidiyet duygusunun işlenmesi gerekmektedir. Bu toprakların nasıl kazanıldığının, 80 senede ülkeye prangaların hangi saiklerle vurulduğunun anlatılması gerekmektedir. Milli şuur enjekte edilmedikçe millet kesinlikle kesin çözüme ulaşılamayacaktır. Ülkemiz aleyhine verilen her kararın leş bekleyen akbaba gibi bizi bekleyenlerin olduğu bilincinin aşılanması gerekmektedir.
Milletin, ülke politikalarının belirlenmesinde etkin olduğu bir yerde tek adam yoktur. Karar alma mekanizmalarının en tepesinde millet varsa verdiği kararı alıp başımıza koyacağız. Bu millet liyakatsız, ehliyetsiz hiçkimseye görev vermez. Bu milletin insanları genetiği Anadolu tezgahlarında dokunmuştur. Hz. Peygamber (sav) bile Habeşli siyah bir köle de olsa, âmirinize itaat edin! demiştir.
Biz de yolumuzu Allah (cc) ve Kur!an’ı Kerim’in yolu, Hz. Peygamber (sav) Efendimizin yolu olarak seçeceğiz. Bizim işimiz BATI’ya dönmek değil, uzaklaşabildiğimiz ölçüde uzaklaşmak, yakınlaşmamız gerektiğince Kur’an’a, Allah’a, Hz. Peyamber (sav) efendimize yaklaşmaktır. Çözüm batıda değil İslamdadır. İslamın ta kendisi de bu topraklardadır…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
.
|
| Bugün 197 ziyaretçi (372 klik) kişi burdaydı! |
|
 |
|
|
