ehlisunnnetde - VEHHABİYE RED-ESK

1-Allâh’ı (oturmaktan) tenzih etmek.
Allâh ne Arşa ne de Kürsüye oturmaz. Çünkü oturmak insanların sıfatlarındandır.
Yüce Allah Şöyle dedi:

لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىءٌ

(O’nun eşi benzeri yoktur)
Eş-Şurâ / 11

Vahhabiler, Allâh’ı insana ve hayvana benzetiyor ve diyorlar ki: “Allâh Kürsüye oturmuştur.”
“Fethul-Mecid “Adlı kitabı, Yazarı Abdurrahmân bin Muhammed bin Abdulvahhâb. S: 256. Darusselam Yayınevi Riyad.

2-Allâhı, Cisim ve azalardan tenzih etmek
Allâh cisim değil, Allah’ın azaları yoktur.
Yüce Allâh Şöyle dedi:

لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىءٌ

(O’nun eşi benzeri yoktur) Eş-Şurâ / 11

İbni Baz dedi ki: “Allâh hakkında aza, organ ve cismi nefyetme sözü, kötü sözlerdendir.”
Kitap:(Tenbihat firraddi ala men te’evveles Sifat) İbni Baz S: 19 Müftülük Genel Başkanlığı. Riyad

3-Allâh’ı Mekandan tenzih etmek
Yüce Allâh mekansız mevcuttur. Çünkü mekân ile sınırlanan, fiziki ve hacımı olur. Allâh’da bundan münezzehtir.
Peygamber Efendimiz : “Allâh ezelde var iken O’ndan başka hiç bir şey yoktu.” İmam Buhari

İbn Baz Şöyle dedi: “Allâh zatiyle Arşın üstündedir.”
Hac Dergisi Yıl 49 11. bölüm 1425 H. Mekke. S: 73-74

4-Ebu Cehil ve Ebu Leheb
Ebu Cehil ve Ebu Leheb muvahhit ve mümin değillerdir.
Yüce Allâh, Ebu Leheb hakkında şöyle dedi : “

سَيَصْلىَ نَارًا ذاتَ لَهَبٍ

“O alevli ateşe sonulacaktır.”
Tebbet /3

Vahhabiler diyorlar ki: “Ebu Leheb ve Ebu Cehil, la ilâha illallâh Muhammed Resulullâh deyip de evliya ve Salihlerle tevessül eden Müslümanlardan daha çok muvahhit ve imanları daha ihlaslıdır.
Kitapları: (Tevhidi nasıl anlarız) Yazarı Muhammed Başemil S: 16, Riyad- Suudi Arabistan.

5-Eş’ariler ve Maturidiler
Eş’ariler ve Maturidiler Ehli Sünnet ve cemaattir.
İmam Murtada Zebeydi şöyle dedi: “Ehli Sünnet ve Cemaat denildiği zaman bunlardan maksat Eş’ariler ve Maturidiler.”

Salih bin Fewzan şöyle dedi: “Eş'ariler ve Maturidiler Ehli Sünnet ve Cemaat olarak adlandırılmayı hak etmemektedir. ”
Kitabı:( İslam’da Meşhur Müceddidler. (Yenileyiciler) İbni Teymiye ve Muhammed bin Abdulwahhâb). S: 23 Müftülük Genel Başkanlığı (Riyad)

6- Eş’ariler, Müslim ve Mümindirler
Dünyadaki Ehli Sünnet ve Cemaat olan Müslümanlar: Eş’ariler ve Maturidilerdir.

Vahhabiler iftiraen diyorlar ki: “Eş’arileri, Ehlisünnet’in birçok tekfir etmiştir.”
Kitapları:( Fathul-Mecid, Abdurrahmân Hasan bin Muhammed bin Abdulvahhâb). S: 353 Darusselam – Riyad

7-Âdem Efendimiz
Âlimlerin icma ile Âdem Peygamberdir.
İbni Hibban’nin Ebu Umame’den rivayet ettiğine göre bir adam; “YaResulallâh! Âdem Peygamber mi idi?” “Evet, konuşulandı” diye cevap verdi.

Vehhabiler ise derler ki : “Âdem ne Nebiy ne de Resuldür.”
(Peygamberlere Cümleten İman etmek). Adlı kitapları, Yazarı: Abdullâh bin Yezid El-Mekteb El-İslami - Beyrut

8-Peygambere Salâvat getirmek.
“ Allahumme Salli ala Muhammed Tıbbilkulubi ve davaiha ve afiyetil ebdani ve şifaiha ve nurilabsari ve diyaiha.” Bu tur Salâtı şerifeyi çekmek caizdir.
Bu lafız caizdir, Kur’an ve hadise muhalif değildir.

İbn Baz dedi ki: “Bu söz şirktir.”
(Tevhide Nasıl Hidayet oldum). Muahmmed Cemil Zeno, S: 83, 89 Darul-Feth Al-Şarika

9 -Cehennem
Cehennem fani olmaz ve orada kâfirlerin azabı sona ermez.
“Küfredenlere gelince, onları Cehennem ateşi beklemektedir, (orada) ne hayatlarına son verilip ölürler ne de içine atıldıkları o ateşin azabı birazcık bile onlara hafifletilir.” Fâtır / 36

Allâh ve Resulünün düşmanı Vahhabiler diyorlar ki: ”Cehennem fani olacak ve kafirlerin azapları sona erecek. “
Kitapları, (Alkavlul-Muhtar Lifenai Al-Nar) (Ateşin faniliği için Seçkin Söz) Abdulkarim Alhamid. S: 7 Suudi Arabistan, Riyad, Şerh Al-Akida Al tahhaviyya, Abu İzz S: 427 Almekteb Al -İslami - Beyrut

10-Allâh-u Teâlâ’nın yaratıklara muhalefeti.
Allâh insanlara benzemez. Çünkü onların yaratıcısıdır. Yaratan, yaratılana benzemez. Allah’ın,Sureti,hacmi,şekli,kemiyeti, yoktur.
Yüce Allâh Şöyle dedi:

لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىءٌ

(O’nun eşi benzeri yoktur) Eş-Şurâ / 11

Vahhabiler diyorlar ki: “Allâh,O’nun suretine benzeyen insan yarattı.” (onların iddialarına göre Allâh Kendisine benzer suretinde insan yarattı).
Kitapları: (İman ehlinin Âdemi Rahmân suretinde yaratılması ilgili akidesi). Mahmud Al Tuwayciri (İbn Baz bu kitabı övmüştür). S: 76 Dar Al- Liwa- Riyad.

11-La ilâha illallâh Sözü
Allâh’ı çok zikretmek caizdir. La ilâha İllallâh sözünü bin kere söylemek gibi.
Yüce Allâh Şöyle dedi: َواذْكُرُوا الله َ كَثِيرًا
“Allâh-ı çok zikredin.”
El-Ahzâb / 41

Vahhabiler diyorlar: “Bu cahillerin bid’atidir.Şer’i olan zikirden çıkmış olup Allâh’a şirk eden zikre girmiş olur.”
Kitapları: (Yasak Halkalar) Husam Al Akkad. S: 25 Dar Al Sahaba. Tanta

12-Tasavvuf Tarikatları
Hak yolunda olan tasavvuf tarikatları, Kuran-ı Kerim ve sünnete bağlı oldukları için hidayet ve nur üzerindedirler. Ancak hak yolundan sapanlar hariçtir.
Resulullâh Sallallâh-u aleyhi ve Sellem dedi: “Her kim İslam’da iyi bir amel icad ederse, kendisine ve onu yapana da sevabı vardır.” İmam Müslim.

Vahhabiler diyor: “Yahudilerden önce sofilikle savaşın, çünkü onda Yahudi ve Mecusların ruhu vardır.
Kitapları: (Almecmu Al Mufid min akidat al tawhid) s: 102 Mektab Darulfikr - Riyad.

13-İstivâ
İstivâ, istila anlamına gelir diyen kâfir sayılmaz aksine o Müslüman ve mümindir.
Muhaddis Subki şöyle dedi: “İstivâyı istila anlamına söyleyen kimse yasak işlemiş olmaz.”

Vahhabiler diyorlar ki: “İstivâ’yı istila manasında açıklayan kâfirdir.”
Kitapları: (Halakatun Memnua) Husam Al Akkad, S: 26 Darussahaba Tanta

14-İstivâ
Allâh-u Teâlâ ‘’Arşa İstikrar (yerleşti) etti’’ diye vasfedilemez.
Bir şeye istikrar(Yerleşen,mekan edinen) eden, ya onun gibi, ya ondan daha büyük yada daha küçük olmalıdır. Oysa bunların tümü Cisimlere has sıfatlardandır.Cisimleri yaratan Allah, cisimlerin sıfatlarından(bir mekanda bulunmak) beridir.

Vahhabiler diyorlar ki: “Allâh Arşa İstikrar etti.”
Kitapları: (Nazarat ve Takibat ala mafi kitap alsalafiyya) Salih Al Fozan, S:40, Dar Al Watan - Riyad

15-Kürsü
Kürsü: İhtiyaç olmaksızın Allâh-u Teâlâ’ nın yarattığı Arş altında bulunan büyük bir cisimdir.
Yüce Allâh Şöyle dedi:
ِوَسِعَ كُرْسِيُّه ُ السَّمَواتِ وَالارَض
(O’nun Kürsüsü gökleri ve yeri kaplayıp kuşatmıştır.) El-Bakara / 255

Useymin şöyle dedi: “Kürsü Allah'ın ayaklarının yeridir.”
(Tefsir Ayetu-l Kürsi) adlı kitabı sayfa 19. İbni-l Cevzi kütüphanesi.

16-Âlemin Nevi
Âlemin cinsi ve tüm fertleri Allâh tarafından yaratılmıştır.
Yüce Allâh Şöyle dedi:

الله ُ خَالِقُ كُلِّ شَىْء ٍ

“Allâh, her şeyin yaratıcısıdır.” Ez-Zümer / 62

Filozofların söyledikleri gibi Vahhabiler de şöyle diyorlar:” Âlem nevi ile ezelidir. Başlangıçsızlığa kadar her yaratılandan önce yaratılan vardır.”
İbni Ebi Elizz'in Şerh El Tahaviye'si (İbni Baz kitabını övmüştür) Sayfa132, Elmekte Elislami-Beyrut.

17-Peygamberin yüzü suyu hürmeti ile Tevessül etmek
Müslüman şöyle diyebilir: “Ey Allâh'ım! Peygamber Efendimiz'in yüzü hürmetine hastamı iyileştir.”
Camiye gitme hadis-i: “Ey Allâh'ım! Senden isteyenlerin hakkıyla senden istiyorum.” Ahmed ve İbni Maceh rivayet etmiştir.

Salih bin Fevzan ve Vahhabilerden olan diğerleri dediler ki: “Peygamber'in hürmetine tevessül etmek caiz değildir.”
Kitabı: (Et-Tevhid).
Sayfa70, Riyad-Suudi Arabistan

18-Şaban'ın yarısı
(Beraat Kandili).
Şaban ayının 15. gününde oruç tutup gecesinde teheccüd namazı kılmak caizdir.
Peygamber efendimizden (sallallâh-u aleyhi ve sellem): “Şaban'ın 'i gelirse gecesini kiyam edin gündüzünü de oruç tutun.” dediği rivayet edilmiştir. İmam İbnu Maceh

Salih bin Fevzan ve Vahhabilerden olan diğerleri dediler ki: “Şaban ayının 15'isi namaz ve oruç ile mahsus etmek haramdır.
Kitabı: (Et-Tevhid).
Sayfa101, Riyad-Suudi Arabistan

19-Peygamber efendimizin (sallallâh-u aleyhi ve sellem) mevlüd kandilini kutlamak.
Peygamber efendimizin (sallallâh-u aleyhi ve sellem) mevlüd kandilini kutlamak amacıyla mutluluğu gösterip tatlı ve yemek dağıtmak caizdir.
İslam âlimlerin onayıyla dünyanın doğusunda ve batısında bulunan Müslümanlar (Vahhabilerin bulunduğu yerler hariç) Peygamber'in mevlüd kandilini kutlamaktadırlar.

Vahhabiler Peygamber efendimizin (sallallâh-u aleyhi ve sellem) mevlüd kandilini kutlayıp tatlı ve yemek dağıtmayı yasaklıyorlar ve bunun Yahudilere benzediğini söylüyorlar.
İbni Fevzan:(Et-Tevhid) adlı kitabı. Sayfa115-116, Riyad-Suudi Arabistan.

20-Peygamber efendimizin (sallallâh-u aleyhi ve sellem) mevlüd kandilini kutlamak
Müslüman ve Müslüman âlimler, mevlüd kandilini yaklaşık 900 yıldır kutlamaktalar. Ettenvir Fi Mevlidi El beşir Ennezir. (İbni Dihye).
Hadis, fıkıh ve tefsir âlimleri ve Müslümanların topluluğu Peygamber efendimizin (sallallâh-u aleyhi ve sellem) mevlüd kandilini kutlamak caiz olduğunu belirtmişlerdir

Vahhabilerin liderlerinden İbni Fevzen şöyle dedi:” “Cahil Müslüman ve sapık âlimler Peygamber'in mevlüd kandilini kutluyorlar.” İbni Baz ise şöyle dedi: “Peygamber'in mevlidini kutlamak ile Yahudilikte benzerlik vardır.”
(Et-Tevhid) adlı kitabları. Sayfa115-116, Riyad-Suudi Arabistan.
(Et-Tehziru min el bid'e) adlı kitaplarına bak. Sayfa 5.

21-İsra' ve Mi'rac, Nebevi Hicreti ve diğer mübarek geceleri kutlamak.
Bu tür olayları kutlamakta sakınca yoktur.
Bunda dine aykırı bir şey yoktur, bunu haram kılan nas yoktur. O Sünneti hasene babındandır.

Vahhabiler, Muhamed ibni Abdulvahhab'ın başlattığı Vahhabiliğin başlangıç dönemini bir hafta boyunca kutlamalarına rağmen bu tür dini münasebetleri kutlamasını haram kılıyorlar.
İbni Fevzan'a ait (Et-Tevhid) adlı kitap. Sayfa120- Riyad. Ve Bahs Usbu Eşşeyh Muhammed Bin Abdulvahhâb.

22-Müslümanı sebepsiz yere tekfir ermek caiz değildir
Peygamber efendimiz (sallallâh-u aleyhi ve sellem) buyurdu ki: “Her kim kardeşini tekfir derse muhakkak ki onlardan biri böyledir.” İmam Müslim.

Vahhabiler, batıl akaitlerini inkâr eden Müslümanlara kâfir diyorlar.
Mekke müftüsü Muhammed Bin Abdullâh El- Hanbeli'ye ait Essuhubu-l Vabile adlı kitap, sayfa39. Dar ibni Hazm-Beyrut, ve Ceberti'ye ait Acaipu-l Asar adlı kitap, sayfa7/146. onların bu görüşü naklatmiş

23-Evliya ve Salihlerin hürmetiyle Tevessül
Müslüman’ın, ''Ey Allah'ım Peygamberlerin ve evliyaların hürmetine sorunumu gider'' demesi caizdir
Bu tevessül Kur'an-a ve Peygamber efendimizin(sallallâh-u aleyhi ve sellem) sünnetine aykırı değildir.

Vahhabiler diyor ki: “Onların hürmetiyle tevessül etmek dinden çıkarır, ebediyen cehennem ateşinde kalmayı gerekli kılar.”
Ebi Bekir El Cezairi'ye ait (Akditu-l Mümin) adlı kitap, sayfa144.

24-Vahhabilik
Hak ehli, Vahhabilerin bozuk inancından ve batıl fetvalarından sakındırıyorlar.
Onlara reddiye olarak 100'den fazla kitap telif edilmiştir.

25-Vahhabilik
Misbah Bin Ahmed Şabaklo El Beyruti'nin Vahhabilerin skandallarına cevaben bir kitap yazmıştır.
Kitabın adı '' Eddelil Kefi Firred Alla Elvahhabi''

26-Kadınların Peygamber efendimizin (sallallâh-u aleyhi ve sellem)kabrine ve diğer Müslümanların kabirlerine ziyareti
Kadınların Peygamber efendimizin(sallallâh-u aleyhi ve sellem) kabrine ve diğer Müslümanların kabirlerine ziyaret etmeleri caizdir.
Anamız Ayşe, Peygamber efendimize (sallallâh-u aleyhi ve sellem) kabir ziyaret esnasında ne denmesi gerektiğini sordu. Peygamberimiz Şöyle dedi: “Diyar ehlinden olan Mümin ve Müslümanlara selam olsun” dedi. İmam Müslim .

Useymin şöyle dedi: “Peygamber'in kabri olsa da kadınların kabir ziyaretine gitmeleri haram olup büyük günahlardandır.”
(Fetave Muhimme) adlı kitaba bak, sayfa149-150. Riyad baskısı.

27-Allâh-u Teâlâ’yı suret’ten tenzihetmek
Allâh insana benzemez, sureti ve şekli yoktur.
Yüce Allâh Şöyle dedi:

لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىءٌ

(O’nun eşi benzeri yoktur) Eş-Şurâ / 11.
Vahhabiler diyorlar ki: “Allâh insanı kendi suretında yarattı.” Ve diyorlar ki: “Allâh'ın bir suratı var üzerinde bulunur.”
Muhammed Etuveyceri'ye ait (Akidetu-l Ehli-l İman Fi Halki Âdem Ala Sureti-r Rahmân) adlı kitabı, sayfa 40 ve 91. Daru-l liva-Riyad. (İbni Baz bu kitabı övmüştür).

28-Allâh'ın Kelamı
Allâh'ın kelamı, harf ve seslerden ibaret değildir.
Allâh'ın kelamı harf ve sesle olsaydı kelamı bir mahluk kelamı gibi olup beşerin kelamına benzerdi.Bu durum ‘’ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىء’’ (O’nun eşi benzeri yoktur)Eş-Şura/11 ayetine tamamen muhaliftir.

Vahhabiler diyorlar ki: “Allâh'ın kelamı harf ve sesledir. Allâh'ın kelamı neviyle kadim, efradıyla hadis(sonradan meydana gelmiştir.) “
Useymin'e ait (Fetavi-l Akideh) adlı kitap, sayfa 72 ve Fevzan'a ait (Nazarat Ve Takibat Ala Ma Fi Kitap Esselefiyye) sayfa 23. Darul Vatan-Riyad.

29-Allâh'ı yönden tenzih etmek
Allâh yön ve mekan olmadan mevcuttur, ne Arşta ne de semadadır.
Peygamber efendimiz buyurdu ki: “Allâh’ım sen zahirsin üstünde bir şey yoktur, sen batınsın altında bir şey yoktur.” İmam Müslim

Vahhabiler diyorlar ki: “Allâh belli bir yönde zatiyle Arşın üzerindedir.”
Useymin'e ait (Fetavi El Akideh) adlı kitap, sayfa 85.

30-Allâh'ı hareketten tenzih etmek
Allâh-u Teâlâ hareketten münezzehtir
Hareket ve intikalle vasfedilemez.
Hak ehli, icma ile hareketin mahlukların sıfatlarından olduğunu belirtmişlerdir.

Vahhabiler diyorlar ki: “Allâh hareket eder” yani iddia ettikleri gibi yukarıdan aşağıya ve aşağıdan yukarıya hareket eder.
Useymin'e ait (Fetavi El Akideh) adlı kitap, sayfa 742.

31-Erkeğin sakalı
Saç uzamasından dolayı yüzün güzelliği bozulmaması için sakaldan enlemesine ve boylamasına kesmekte sakınca yoktur.
İbni Amr sakalını tutar kabzasından artanı keserdi. İmam Abu Davut rivayet etmiştir.

Vahhabilerin lideri İbni Baz söylediği gibi Vahhabiler, her zamanda az da olsa sakaldan birşeyi kesmeyi haram kılıyorlar.
(Et-Tahkik Ve El İzah Likesir Min Mesail El Hac Ve El Umre Ve Ezziyare) adlı kitabı, sayfa16.

32-Kadının pantolon giymesi
Kadının kendi kocasının önünde pantolon giymesi haram değildir.
Peygamber efendimiz (sallallâh-u aleyhi ve sellem) buyurdu ki: “Allâh, (Elbisenin altında geniş) pantolon giyen kadınları rahmet bağışlasın”. El-Hafiz El-Beyhaki ve diğerleri rivayet etmiştir. Hafız Es-Suyuti Hasen kıldı.

Vahhabilerin lideri İbni Baz dedi ki: “Geniş ve kendi kocasının önünde olsa bile bayanın pantolon giymesi yasaktır.”
(Eddavah) dergisi, sayı:1493 H. 1995 yılında, sayfa/28.

33-Ezandan sonra Peygamber'e salâvat getirmek
Ezandan sonra Peygamber efendimize (sallallâh-u aleyhi ve sellem) aşikâr salâvat getirmekte sakınca yoktur.
Peygamber efendimiz (sallallâh-u aleyhi ve sellem) buyuruyor ki: “Her kim beni anarsa bana salâvat getirsin.” El Hafiz Abu Yala ve diğerleri rivayet etmiştir.

Vahhabilerin lideri İbni Baz şöyle dedi:” Bu delalet bidati yasaklanması lazım.”
(Fethu-l Bari) adlı kitaba yaptığı yorum (2/92) Daru-l Marift.

34-Ezandan sonra Peygamber'e salâvat getirmek
Ezandan sonra Peygamber efendimize (sallallâh-u aleyhi ve sellem) salâvat getirmekte sevap vardır
Peygamber efendimiz (sallallâh-u aleyhi ve sellem) buyuruyor ki:” “Her kim bana bir kere salâvat getirse Allâh-u Teâlâ onunla kendisine on sevap yazar. “ İmam Ahmed rivayet etmiştir.

Bazı Vahhabiler şöyle dedi: “Ezandan sonra Peygamber'e aşikâr salâvat getirmek bir insanın annesiyle zina yapmak gibidir” yani büyük günahlardandır.
Şam'daki Ravda caminin imamı Muhammed Eccvivati'nin (El İsabeh) adlı kitabında aktardığı gibi bu olay Şam'daki Dakkak camisinde olmuştur. Sayfa /8

35-Peygamber efendimizin (sallallâh-u aleyhi ve sellem) kabrini ziyaret etmek
Kabir ziyaretin faziletiyle ilgili çok hadis vardır.
Peygamber efendimiz (sallallâh-u aleyhi ve sellem) buyuruyor ki: “Her kim kabrimi ziyaret ederse şefaatimi hakketmiştir”. Ed-Darakutni rivayet etmiştir.

Vahhabilerin lideri İbni Baz şöyle diyor: “Peygamber kabrinin ziyaretiyle ilgili rivayet edilen hadisler tekzip edilmiştir.”
(Et-Tahkik Ve El İzah Likesir Min Mesail El Hac Ve El Umre) adlı kitabına bak, sayfa89.

36-Kabrin üzerine hurma dalı koymak
Müslüman’ın kabrine hurma dalı koymak caizdir.
Peygamber efendimiz (sallallâh-u aleyhi ve sellem) iki kabre uğradı, hurma dalını istedi ve ikiye kırıp kabre koydu ve şöyle dedi: “Umarım onlardan azab hafifletilir.” İmam Buhari rivayet etmiştir.

Vahhabilerin lideri İbni Baz şöyle dedi:” Kabre hurma dalı koymak şer'an caiz değildir.”
(Fethul Bari) adlı kitaba olan yorumu (1/320) Daru-l Marift.

37-Peygamber efendimizin kabrini ziyaret etmek için yolculuk yapmak.
Caizdir.
Peygamber efendimiz (sallallâh-u aleyhi ve sellem) buyurdu ki:“Her kim, beni ziyaret etmekten başka bir şeyi önemsemeden bana gelirse ona şefaatçi olmam üzerimde hak olur.” İmam Tabarani rivayet etmiştir.

Vahhabilerin lideri İbni Baz şöyle dedi: “Medine'den uzak olan hacı olsa da Peygamber efendimizin (sallallâh-u aleyhi ve sellem) kabrini ziyaret etmek için yolculuk etmesi haramdır.”
(Et-Tahkik Ve El İzah Likesir Min Mesail El Hac Ve El Umre) adlı kitabı, sayfa 88-98-90

38-“Sadaka Allâh-ul Azim” demek
Tüm dünyadaki Müslümanların bildiği gibi Kur'an okumanın ardından“Sadaka Allâh-ul Azim” demek caizdir.
Bunda Allâh'a bir övgü vardır. قُلْ صَدَقَ الله ُ
”De ki Allâh doğruyu söylemiştir.” Ali İmran.

وَمَنْ أَصْدَق ُ مِنَ اللهِ قَوْلاً

“Allâh'tan başka doğruyu söyleyen kim vardır?” En-Nisâ’ / 122.

Vahhabilerin lideri İbni Baz şöyle dedi: “Kur'an okumanın ardında ''Sadaka Allâh-ul Azim'' demek delalettir. Caiz değildir.
Fetva ve bilimsel araştırmalar başkanlığın yayınladığı (İslami araştırmalar dergisi) Riyad, sayı 45 – yıl1416 H ve Muhammed Zeyno'ya ait (Tevcihat İslamiyye) adlı kitabı. Sayfa81.

39-Muhammed Bin Abdulvahhab
(Vahhabi Hareketinin kurucusu)
O, Kur'an ve sünnetten sapmış bir insandır.
Babası, kardeşi Süleyman, zamanın şeyhleri ve onlardan sonra gelenler ondan uyardılar. Essuhubu-l Vabile adlı kitapta olduğu gibi.

Muhammed Bin Abdulvahhab şöyle dedi: ‘’Benim şeyhlerimden hiç kimse ''La İlâha İllâllah''in manasını bilemedi.”
Muhammed Bin Abdulvahhâb'ın Riyad ehline gönderdiği risale, Hüseyin Bin Gannam'a ait (Tarih Necd), (2/137-138)

40-Allah'a “El-Kadim” lafzını isnad demek.
Ümmetin icmaliyle Allah'a ezeli, varlığı başlangıçsız anlamına gelen “El-Kadim” denilebilir.
Peygamber efendimiz (sallallâh-u aleyhi ve sellem) buyurdu ki: “Yüce Allah’a, Kerim Vechine ve Kadim Sulatanına sığınırım.” İmam Abu Davut rivayet etmiştir.

Vahhabiler Allah'a “El-Kadim” diyen Müslümanları kınayıp bunu hadisten almadıklarını, eski filozoflardan aldıklarını savunuyorlar.
(El Fevakih El İzab) adlı kitaplarına yapılan yorumlar, sayfa 52. Musseset İrrisale- Beyrut.

41-Allâh'ı fiziki inişten tenzih etmek
Allâh-u Teâlâ Yukarıdan aşağıya inmekle vasıf edilemez, çünkü bu mahlukların sıfatlarındandır.
Yüce Allâh Şöyle dedi:

لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْءٌ

(Onun eşi benzeri yoktur) Eş-Şurâ / 11..

Vahhabiler Allâh'ı beşer sıfatlarıyla vasıf ediyorlar ve şöyle diyorlar: “Allah yukarıdan aşağıya iner.”
İbni Ebi-l İzz'e ait Şerhu-l Akide-t Tahaviyye, sayfa 286, Vahhabilerin dokuzuncu baskı, 1988 yılı.

42-İlkokullarda kadınların çocuklara eğitim vermeleri
Mubah bir şey öğrettiği sürece bunda sakınca yoktur.
Kadın sahabelerin bazı erkeklere eğitim vermeleri, Et-Tabarani ve İbni Asker gibi bazı hadis âlimleri kadınlardan eğitim almaları.

Vahhabilerin lideri İbni Baz şöyle dedi: “İlkokullarda erkekleri kızlara ve kadınları erkek çocuklara eğitim vermekten men etmek farzdır.”
(Fetavi-l Mer’a) adlı kitap. Sayfa /27. Daru-l Vatan-Riyad

43-Rükudan kalktıktan sonra ellerin mekanı
Rükudan kalktıktan sonra eller indirilir, sağ el solun üzerine konulmaz.
Bunun sünnette sahih bir delili yoktur, yani rükudan sonra ellerin bağlanmasının bir aslı yoktur.

Vahhabilerin lideri İbni Baz şöyle dedi:” Rükudan kalktıktan sonra sağ elin solun üzerine koymak sünnettendir.”
(Fetavi-l Mer’a) adlı kitap. Sayfa /58. Daru-l Vatan-Riyad

44-Evlilik
Müslüman kadının Müslüman erkekle evlenmesi caizdir.
Cemaatle namaz kılmayan kâfir değil, Müslüman’dır onun için evlendirilmesi caizdir.

Vahhabilerin lideri şöyle dedi: “Cemaatle namaz kılmayı bırakan kimseye kız verilmez.”
(Fetavi-l Mer’a) adlı kitap. Sayfa /103. Daru-l Vatan-Riyad

45-Adet dönemindeki kadını boşamak
Bir erkek, adet dönemindeki eşini boşarsa bu dönemdeki boşamanın haram olmasıyla birlikte boşanma geçerli olur.
Müslüman âlimleri, Hz. Ömer adet dönemindeki eşini boşadığında Peygamber efendimiz(sallallâh-u aleyhi ve sellem)'e sorduğunda boşanmanın geçerli olduğunu söylediğinden yola çıkarak icma ettiler. İmam Müslim

Vahhabilerin liderlerinden biri Useymin şöyle dedi: “Adet dönemindeki boşanma geçerli olmaz.”
(Fetavi-l Mer'a) adlı kitap. Sayfa /137. Daru-l Vatan-Riyad

46-Kadının araba sürmesi
Şeriat sınırları içinde olduğu sürece caizdir.
Müçtehitlerden bunu haram kılan kimse yoktur. Haram kılmak teşri’dir. Teşri ise ya küfür yada büyük günahtır.

Vahhabilerin lideri İbni Baz şöyle dedi:” Kadının araba sürmesi caiz değildir.”
(Fetavi-l Mer’a) adlı kitap. Sayfa /192. Daru-l Vatan-Riyad

47-Kadının sesi
Kadının sesi avret değildir.
Sahabiler Hz. Ayşe 'ye hüküm ve hadisleri sözlü olarak sorarlardı.

Vahhabilerin liderlerinden biri olan İbni Cebrin şöyle dedi: “Yabancı erkeklere karşı kadının sesi avrettir.”
(Fetavi-l Mer’a) adlı kitap. Sayfa /211. Daru-l Vatan-Riyad

48-Peygamberlerile istigase
(Yardım istemek)
Peygamberlerle veya velilerle istigase şirk değildir.
Hz. Ömer Bin Al Hattab zamanında kuraklık olduğunda bir adam Peygamber efendimizin (sallallâh-u aleyhi ve sellem) kabrine gider ve der ki: “Ey Allâh'ın Resulü ümmetin için yağmur iste”. Bu olayı Hz. Ömer ve diğer sahabeler duyar ve onu inkâr etmediler. Bayhaki rivayet etmiştir.

Vahhabilerin lideri İbni Baz şöyle dedi: “Peygamberlerle veya velilerle istigase şirktir.”
(Al Akide Essahiha Ve Ma Yudaddaha) adlı kitabı. Sayfa22.
Daru-l Vatan-Riyad.

49-Allâh'ı haddan (sınır, ölçü ) tenzih etmek
Allâh-u Teâlâ’ nın ölçüsü, hacmi veya miktarı olması imkansız, çünkü bunlar mahlukların sıfatlarından, bunlara sahip olan mahluktur.
İmam Abu Cafer Ettahavi şöyle dedi: (Allâh-u Teâlâ sınırdan münezzehtir). Zeynul Abidin şöyle dedi: “Senin sınırın yok ki sınırlı olasın. “(ithafussade 380/4)

Vahhabilerin lideri İbni Baz Allâh adına yalan söyleyerek şöyle dedi: “Allâh ancak kendisinin bildiği haddı (sınırı) vardır.”
İbni Baz'in (El Akide Ettahaviyye)ye yaptığı yorumda vardır, ayfa 12. Riyad baskısı.

50-Mescidi Haram ve Medine Münevvere’nin minareleri
Minare inşa etmek caizdir, inşaatı selefin dönemindeydi.
Yüzyıllardır hoş görülmesi icma delili olup günümüzde hala her iki mescitte görülmektedir.

Vahhabilerin hocalarından biri olan Zeyno şöyle dedi: “Mescitlerin münkerleri (kabul edilmeyenleri) minarelerin çokluğudur”
(Tevcihat İslamiyye) adlı kitabında bunu söylemiştir, sayfa 123. İslami işler bakanlığı baskısı- Riyad.

51-Vefatı ilan etmek
Müslüman kimsenin ölümünü ilan etmek caizdir.
Minhaç'ta Nevevi'nin yaptığı gibi âlimler de bunda sakınca görmemişler ve bu duyuru cahiliye dönemindeki duyuruya benzemez.

Vahhabilerin hocalarından biri olan Zeyno şöyle dedi: “İnsanın ölümünü yazılı duyurularla ilan etmek şer’an yasak bidatlerden ve gayri Müslimlere benzemektedir.”
(Tevcihat İslamiyye) adlı kitabı, sayfa 136. İslami işler bakanlığı baskısı- Riyad.

52-Ölüye Ku’ran okumak
Müslüman’ın kabrin başında Kur’an okumakcaizdir.
Hazreti Abdullâh bin Ömer ölüyü defnettikten sonra el-Bakarah suresinin başı ve sonunu okurdu. İmam Beyhaki rivayet etmiştir.

Vahhabiler şöyle diyor: “Bu haramdır, onu yapan kıyamet günü azap görecektir.”
(Tevcihat İslamiyye) adlı kitapları, sayfa 137. İslami işler bakanlığı baskısı- Riyad.

53-Kadir gecesini kutlamak
Kadir gecesini kutlamak caizdir.
Aşağıdaki Ayetin genel anlamıyla : “Hayır işleyiniz, umulur ki kurtuluşa eresiniz. (Hacc / 77) Ve İmam Müslim’in rivayet ettiği hadise göre: Kim İslam da iyi bir şey ihdas ederse (sonradan getirirse) onun ecrini alır.

Vahhabiler, Kadir gecesini kutlamak haram kılıyorlar.
(Fetavi Muhimme Li Umumu-l Ümme) adlı kitapları, sayfa 50. Darul Asime-Riyad.

54-Muska takmak
Boyna Kur’an'dan veya Peygamber sallallâh-u alayhi ve selemden bilinen dualardan muska takmak caizdir.
Sahabe Abdullâh Bin Ömer '' Gazap, ceza ve kullarının şerrinden, şeytanların vesveselerinden ve hazır bulunmalarından Allâh’ın ayetlerine sığınırım '' yazar ve buluğa erişmemiş çocuklarının boyunlarına asardı. İmam Tirmizi .

Vahhabilerin lideri İbni Baz şöyle dedi: “Kur'an ayetlerinden veya dualardan boyna asmak haramdır.”
(Fetavi Muhimme) adlı kitap, sayfa 110-111. Darul Asime-Riyad.

55-Hayırlı sabahlar, günaydın, hayırlı akşamlar, iyi akşamlar demek
Caizdir.
Müçtehitlerden kimse bunu haram kılmamıştır, ayrıca bunun Yahudi adetlerine benzediği ispat edilmemiştir, bazı Araplar birbirlerine hayırlı sabahlar dileyerek selamlaşırlardı.

Vahhabiler diyorlar ki: “Bu kelimeleri söylemek hatadır çünkü bunda Yahudilere benzeme vardır.”
Muhammed Zeyno'ya ait (Ahta Şaiye) adlı kitap, sayfa 67. Darul Samii- Riyad.

56-“Bismillâhirrahmânirrahim” demek
Bir Müslümanın yemeğe başladığında: “Bismillâhirrahmânirrahim” demesi caizdir.
Peygamber'den bunu haram kılan her hangi şey geçmemiştir.

Vahhabiler diyorlar ki:” Hepsini söylemek hata ve kınanmış bid'attır.”
Muhammed Zeyno'ya ait (Ahta Şaiye) adlı kitap, sayfa 68. Darul Samii- Riyad.

57-Ramadan takviminde imsakin zikri
Şer'i vakitlere uyduğundan caiz olup insanlara sabaha hazırlanmaları ve vaktinin yaklaştığı hatırlatmaktır.
Bunu men eden nass ne Allâh'ın kitabında ne de sünnette geçmiştir.

Vahhabiler şöyle dedi: “İmsakin Sabah namazından 10 veya 15 dakika önce olacak şekilde belirlemek batıl ve bid'attır. “
Useymin'e ait (Alfaz Ve Mafahim) adlı kitap, sayfa 67. Daru-l Vatan- Riyad.

58-Allâh’u Teâlâ, lisanı( dili) olmadan tekellüm eder
Allâh-u Teâlâ ağzı, dudakları ve dili olmadan tekellüm eder, çünkü bunlar beşerin sıfatlarından ve O mahlukların sıfatlarıyla Allah’ı vasfetmek imkansız.
“Onun eşi benzeri yoktur” Eş-Şurâ / 11. Ve Selef âlimlerinden olan İmam Tahavi Yüce Allâh’ı kastederek şöyle dedi: “Allâh sınır, gaye, organ, uzu ve aletlerden münezzehtir.”

Vahhabilerin liderlerinden bir olan Useymin şöyle dedi: “Bizim Allâh'ın dili olup olmadığını tespiti veya nefi etmemiz caiz değildir çünkü biz onu bilmiyoruz.”
(Ellikau-ş Şehri) adlı kitabı. No.3, sayfa 47. Darul Vatan- Riyad.

59-İslami kasideler söylerken defin kullanılması
İslami kasideler söylerken defin kullanılması ve dinlenmesi caizdir.
Peygamber efendimiz (sallallâh-u aleyhi ve sellem) Def çalıp kaside söyleyen bayanların yanından geçerken şöyle söylediklerini işitince: “Muhammed ne güzel bir komşudur” sözlerine: “Allâh bilir ki sizi seviyorum.” demiştir. İbni Maceh rivayet etmiştir.

Muhammed Useymin şöyle dedi: “Def kullanılan kasideleri dinlemek caiz değildir.”
(Ellikau-ş Şehri) adlı kitabı No.11, sayfa 32-33. Darul Vatan- Riyad.

60-Müteşabih’in Tevili(yorumyapmak)
Müteşabih Âyet ve Hadisleri, Kur’an-a aykırı olmayıp Arap diline uygun olursa tevil etmek caizdir.
Peygamber efendimiz sallallâh-u alayhi ve sellem İbni Abbas’a dua ederek : “Ey Allah’ım! Ona hikmeti ve Kur’an tevilini öğret.” Dedi. İbni macah, bunu bazı selef uygulamıştır.

Vahhabiler ise Sünnet Ehlini Muattile vasfıyla nitelendiriyor, çünkü Müteşabihleri tevil etmişlerdir.
Useymin'e ait (El Kavaidu-l Müsle) adlı kitap, sayfa: 45 Riyad.

61-Kadının giydiği uzun kıyafet (Aba) giymesi
Kadının tesettür için aba giymesi haram kılınmamıştır.
Müçtehit âlimlerden haram kılan kimse yoktur, varsa göstersinler.

İbni Cebrin El Vahhabi şöyle dedi: “Kadının onu giymesi haramdır çünkü başı, boynu ve omuzların genişliğini gösterir.”
(Fetavi Ve tevcihat Lil Mar’a) adlı kitapçık, sayfa 4, Riyad baskısı.

62-Bayram gününde hayatta olan ve olmayan akrabaların ziyareti
Ramadan ve kurban bayramlarında akrabaları ziyaret etmek sılayı rahimden olup Müslümanın kalbine mutluluğu getirir.
Peygamber efendimiz(sallallâh-u aleyhi ve sellem) Hz. Ebu Hüreyreye şöyle dedi: “Selamı yay, yemek yedir, akrabaları ziyaret et, İnsanlar uyuyorken geceyi ihya et, Cennete selametle girersin.” İbni Hibban rivayet etmiştir.

Vahhabiler diyorlar ki: “Normal günlerde birbirlerini ziyaret edemeyenlere bayram günlerini birbirlerini ziyaret etmeleri için tahsis etmek bidattir. ayrıca ölüleri ziyaret etmek delalet ve bidattir. yani şer'en yasaktır.”
(Fetavi-l Albani) adlı kitap, sayfa 63. Darul Cil- Beyrut.

63-Mısır ehli
Mısır ehli İmam Bedevi'ye tapmazlar ancak Müslümanlar onun kabrini Allâh'tan bereket vermesi için ziyaret etmektedirler.
Alimler şöyle dedi: “Müslümanlar teberrük için Peygamber veya evliyanın kabirlerini ziyaret edebilirler.”

Vahhabiler şöyle dedi: “Mısır ehlinin en büyük tanrıları Ahmed El Bedevi”
İbni Baz'in (Fethu-l Mecit) adlı kitaba yaptığı yorum, sayfa 216.
Dar Uli-n Nehi

64-Şam ehli
Şam ehli İmam İbni Arabi'ye tapmazlar ancak Müslümanlar onun kabrini Allah'tan bereket vermesi için ziyaret etmektedirler
Âlimler şöyle dedi: “Müslümanlar teberrük için Peygamber veya evliyanın kabirlerini ziyaret edebilirler.”

Vahhabiler şöyle dedi: “Şam ehli İbni Arabi’ye tapıyorlar.”
Bir önceki merci, sayfa217.

65-Hicaz ve Yemen ehli
Hicaz ve Yemen'deki Müslümanlar Allâh'tan başkasına tapmazlar.
Âlimler şöyle dedi: “Müslümanlar teberrük için Peygamber veya evliyanın kabirlerini ziyaret edebilirler.”

Vahhabiler şöyle dedi: “Hicaz ve Yemen ehlinin arasında put, ağaç, taş ve kabirlere tapmak aralarında yayılmıştır.”
Bir önceki merci, sayfa 217.

66-Cenazenin ardında kelimeyi tevhidin söylenmesi için teşvik etmek
Caizdir çünkü Allâh'ın zikrini hatırlatır ve ölü Müslüman hakkında gıybet etmekten uzaklaştırır.
Şer'an bunu haram kılan bir şey geçmemiştir.

Vahhabiler şöyle dedi: “Allâh'ı tevhid edin” demek caiz değil çünkü o şeriata aykırıdır.”
Ali Abdulhamid'e ait (Elmavt İzâtahu Ve Ahkamuhu) adlı kitap, sayfa 29. El Mektebe El İslamiyye. Ürdün

67-Cenazeyi araba ile taşımak
Haram değil, caizdir.
Hükümlerde asıl olan şey nass olmadıkça mubah olmasıdır. Ayrıca bu konuda nass ve kâfirlerin âdeti olduğuna ilişkin sabit bir delil bulunmamaktadır.
Sünnet ise cenazeyi taşımak ve onu yürüyerek götürmektir.

Vahhabiler şöyle dediler:
“Cenazeyi araba ile taşımak, araba ile peşinden gitmek caiz değildir. Çünkü kâfirlere has adetlerdendir.”
Bir önceki merci, sayfa30 ve 43.

68-Arapça dışında başka dille konuşmak
İngilizce, Fransızca veya başka dillerle konuşulabilir.
Bunu haram kılan nass geçmemiştir.

İbni Fevzan şöyle dedi: “Kâfirlerin diliyle konuşmak gibi onlara benzemek haramdır.”
(El Vela Ve El Bera) adlı kitabı, sayfa 7. Alvatan- Riyad.

69-Tespih
Bir Müslüman Allâh'ı zikir etmek için tesbih kullanması caizdir.
Peygamber efendimiz (sallallâh-u aleyhi ve sellem) taşları kullanarak tesbih çeken bir sahabe kadın görür ve yaptığını inkâr etmedi. Tirmizi,İbnu Hibben ve Et-Tabarani rivayet etmiştir.

Değerli kardeşlerimiz, Ehli Sünnet nezdinde vehhabilerin batıl inançlarını ve mühalif görüşlerini belgelemeye devam ediyoruz.

[ESK:Önce Allahu Teala’ ya mekan isnad eden İbni Teymiyye’den bir örnek verelim;

“Allahü teâlâya bir had (ölçü) olup, ondan başkası miktarını bilmiyor. Haddinin sonu tasavvur edilmesi hiçbir kimseye caiz değildir. Ama haddi olduğuna inanacak ve hakkındaki bilgiyi Allahü teâlâya havale edecektir. Allah'ın mekanı için de had vardır. Allah Arş'ının üzerinde, göklerin üstündedir. İşte bu iki durum, O'nun iki haddidir (sınırıdır).”

İbni Teymiyye/Minhacu's-Sünne cilt 2, sayfa 29]

***

Yukarıda gördüğünüz resimdeki sayfa Şeyh Nizam tarafından derlenen 500 den fazla Hindistan bölgesindeki (Pakistan, Bangaledeş, Hindistan) Hanefi Alimlerinin fetvalarının toplandığı “Fetavai Hindiyye” kitabının 787. sayfasıdır. Bu sayfada şu fetvalar yer almakta:

* Allahu Teâlâ için, mekân iddia eden kimse kâfir olur.

* “Allahın olmadığı, boş bir yer yoktur.” diyen kimse, kâfir olur.

* “Allahu Teâlâ, gökte.” diyen kimse; bununla, açık haberle de gelen hikâyeyi kasdediyorsa kâfir olmaz.Fakat, bu sözü ile, mekân kasdediyorsa; o zaman kafir olur. Bu şahsın, bir niyyeti yoksa; âlimlerin ekserisine göre, kâfir olur. Esahh olan da budur. Fetva da buna göredir.

* “Allahu Teâlâ, insaf için oturuyor.” diyen kimse, kâfir olur.

* Allahu Teâlâ’yı, “yukarıda”, “aşağıda” diye vasıflandıran kimse, kâfir olur. Bahru’r-Râık’ta da böyledir.

* Bir kimse: “Benim, gökte ilâhım; yerde filanım var.” dese; kâfir olur. Fetâvâyi Kâdîhânda da böyledir.

* Bir kimse: “Allah, semâdan bakıyor.” veya “görüyor.” yahut, “…Arştan, bakıp görüyor.” demiş olsa; bu söz, çoğunluğa göre, küfürdür.

Fetavai Hindiyye s787 / Feteva-i Hindiyye (Feteva-i Alemgiriyye), Akçağ Yayınları: 4/312-319.

Not: Bu kitabın orjinali Farsça(o zamanlar Hindistan bölgeleri İran sınırları içindeydi) Fetavai-e Alamgiri 1707 de vefat eden Sultan Aurangzeb tarafindan Hanefi Alimlerinin fetvaları toplanarak sadeleştirildi. Bunlar hızla “Fetavai Hindiyye” adı altında Arapçaya çevrildi.

http://islamkalesi.wordpress.com

.

Tarikat Şirktir Diyenlerin Çürük İddialarına Cevaplar

Tarikata şirk diyen inkarcılar şu ayeti kerimeyi delil getirirler:

“İyi bil ki halis din ancak Allah’ındır. O’ndan başka bir takım dostlara tutunanlar da şöyle demektedirler: «Biz onlara sadece bizi Allah’a daha çok yaklaştırsınlar diye ibadet ediyoruz. şüphe yok ki, Allah, onların aralarında ihtilaf edip durdukları şeyle hükmünü verecektir. Herhalde yalancı ve nankör olan kimseyi Allah doğru yola çıkarmaz.” (Zümer Suresi 3 – Elmalılı Hamdi yazır Meali)

İşte bu ayette geçen: “Biz onlara ancak bizi Allah’a yaklaştırsınlar diye ibadet ediyoruz (tapıyoruz)” sözlerini “tevessül” ve “rabıta” aleyhine delil getirmeleri bu kişilerin anlayış kıtlığının bir göstergesidir.

Şimdi ayeti kerimeyi iyi anlayalım.

Her akıl sahibi insan bunu anlamakta zorluk çekmeyecektir.Ayeti kerimede Mekke Müşrikleri’nin sözleri aktarılıyor. Müşrik, adı üstünde “puta tapan” dır. Bu put, ister sonradan uydurma bir isim olsun, isterse çok muhterem bir insanın heykeli olsun fark etmez. Herhangi bir puta tapmak şirktir. Ayeti Kerime’deki müşrikler ne diyorlar: “yaklaştırsın diye ibadet ediyoruz, tapıyoruz”

Evet, müşrikler “tapıyoruz” diyorlar.

Peki, tapmak ne demektir? Tapmak, Allah’ın yanına başka bir ilah koymak demektir. Bu şirktir ve yasaklanmıştır. Allah’u Teala “Muhakkak ki müşrikler necestir” buyurmaktadır.

Şeyhe tapılıyor mu?

İşte “tasavvuf ve tarikat” düşmanlarının aciz kaldığı nokta burasıdır. Çünkü bir mürit bırakın şeyhine tapmayı, onun da kendi geçtiği yollardan geçerek, aç kalarak, az uyuyarak, Allah’u Teala’yı çok zikrederek, bol bol nafile namaz kılarak bu makama yani Allah’u Teala’ya yakınlığı elde ettiğini bilir.

Bırakın ona tapmayı, onun Allah’u Teala’nın rızasından çıkacak bir iş yapmasını ona yakıştırmaz, onda görmek istemez. Yani O’na Allah’u Teala’ya çokca kulluğu sebebiyle segi ve muhabbet duymaktadır.

Kısacası mürit de, şeyh de Allah’u Teala’ya ibadet için yarıştıkları halde, nasıl olur da şeyhe tapmak iddia edilebilir? Şeyh, müridlerini Allah’u Teala’ya ibadet ve Peygamberimize ittiba etmesi için gayrete getirirken, kendisinin bile ayağının kaymasını en ufacık hatalarda görürken, nasıl olurda şeyhe tapmak söz konusu olur? Dolayısıyla tarikat düşmanı vehhabilerin dillendirdiği bu çürük iddia haksız bir ithamdan öteye geçememektedir. Yani şeyh ile mürşid ilişkisi için “tapmak” iddiası asılsızdır.

Allah’a Vesile Aramak

Şimdi can alıcı noktaya gelelim. Tarikat inkârcılarının “Allah’a vesile aramak” hususunda inkarlarına delil olarak şu ayeti kerimeyi zikrederler:

“De ki: “Onu bırakıp da ilâh diye ileri sürdüklerinizi çağırın. Onlar, başınızdaki sıkıntıyı ne kaldırabilirler ne de değiştirebilirler.”(İsra 56)

“Onların yalvardıkları bu varlıklar, “hangimiz daha yakın olacağız” diye Rablerine vesile ararlar. O’nun rahmetini umarlar, azabından korkarlar. Çünkü Rabbinin azabı gerçekten korkunçtur.” (İsra 57)

Bakınız Mevla Teâlâ ayeti Kerime de (“hangimiz daha yakın olacağız” diye Rablerine vesile ararlar”) buyuruyor. Yani tapılan varlıkların bile Allah’u Teâlâ’ya daha yakın olmak için vesile aradıklarını beyan ediyor. Demek ki, kendilerine tapılan cansız varlıklar, Allah’u Teala’ya yakın olabilmek için vesile arıyorlar. Kur’an-ı Kerimde “vesile aramalarını” açıkça zikredilmesi ve bunun temsil verilerek “siz onlara taparken onlar bile Allah’a yakın olmak için vesile ararlar” şeklinde beyan edilmesi, vesile aramanın mümkün olduğunu bize ısbatlıyor.

Yani inkârcılar, kendilerine delil olarak aldıkları ayetin kendilerini yalanladığının bile farkında değil.

Başka bir ayeti Kerime’de ise: “Ey iman edenler! Allah’a karşı gelmekten sakının, O’na yaklaşmaya vesile arayın ve O’nun yolunda cihad edin ki kurtuluşa eresiniz.” (Maide 35 Diyanet Meali) buyuruyor.

Evet, İsra 57. ayet-i Kerimesinde cansız varlıkların bile “Allah’a daha yakın olmak için” vesile aradığı beyan edilirken, Maide 35. Ayeti nde ise “O’na yaklaşmaya vesile arayın” buyruluyor. Demek ki, Kur’an bir bütün olarak ele alındığı zaman hiç bir ihtilafa mahal bırakmıyor.

İnkarcılar o kadar aciz durumdalar ki, akıl ve mantık ile bağdaşmayan kelime oyunlarıyla Tasavvufu inkar etmeye kalkışıyorlar. Tutunmaya çalıştıkları ayetler kendilerini yalanlıyor.

Ashabı Kiramdan Örnek

Allahu Teala dünyayı vesileler ile donatmış, bulutsuz yağmur vermediği gibi, bulutu da rüzgara bağlamıştır.

Peygamberimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)e vahyetmek için Cebrail Aleyhisselam’ı, Miraç hadisesinde Makke’den Mescid-i Aksa’ya Burak vesilesiyle, oradan semaya ise manevi merdiven (Miraç) vesilesiyle çekmiştir.

Ayrıca Ashab-ı Kiram da Peygamber Efendimiz’i Allahu Teala’nın rahmetinden istifade edmek için vesile yapardı.

Şu hadise bunu ifade etmektedir. Hanzala Radıyallahu anh anlatıyor:

“Bir gün Ebû Bekirle karşılaştım. Bana: Ey Hanzala nasılsın? dedi.

Ben: Hanzala münafık oldu dedim. O: Subhanallah sen ne diyorsun?! dedi.

Ben: “Rasulullahın huzurunda bulunuyoruz. O bize cenneti ve cehennemi hatırlatıyor, sanki (cenneti ve cehennemi) gözlerimizle görüyoruz. Fakat Onun huzurundan çıkınca, hanımlarımızla, çocuklarımızla meşgul oluyoruz. Onların işleri ile meşgul oluyoruz. Çok (şeyi) unutuyoruz.”

(Bunun üzerine) Ebu Bekir (Radıyallahu anh) şöyle dedi:

“Vallahı mutlaka bizler de bunun (söylediklerinin) benzeri ile karşı karşıya kalıyoruz.”

(Hanzala (Radıyallahu anh) anlatmaya devam ederek): “Ben ve Ebû Bekir (Rasulullaha) kopup gittik. Nihayet Rasulüllahın huzuruna vardık.”:

“Hemen ben, Hanzala munafık oldu. Ey Allahın Rasulü dedim. Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) bunun üzerine:”

- O nedir (o ne biçim söz) dedi. Ben de söyle dedim:

“Ey Allahın Rasulü! senin huzurundayken bize cehennemi cenneti hatırlatıyorsun. Sanki gözlerimizle görüyoruz. Fakat huzurundan çıkınca, eşlerimizle çocuklarımızla meşgul oluyor, mesleğimizi icra ediyoruz. Çok (şeyi) unutuyoruz.”

Bunun üzerine Rasulüllah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:

“Nefsim kudreti elinde olana yemin olsun ki: Huzurumda bulunduğunuz hal üzere ve (o sakilde) hatırlamağa (zikirde) devam etseydiniz. Melekler (evlerinizde) döşekleriniz üzerinde ve yollarda sizinle musafaha ederlerdi. Fakat ya Hanzala, bir saat ibadetle bir saat dünya işleriyle uğraşınız, yeter” diye üç defa tekrarladı. (Müslim rivayet etti). (Riyâzus-Sâlihîn s. 140. 14. bab, 151. hadis.)

Demek ki, Hanzala (Radıyallahu anh) gibi sahabeler Peygamberimizin huzurunda kendilerini Allahu Teala’ya daha yakın hissediyordu. Allah’a yakın olmak için Resulüllah Efendimizi vesile yapıyorlardı.

Şeyh’den Himmet İstemek

Tarikat karşıtlarının Kur’an-ı Kerimden kendilerine göre getirdikleri bir delilde bu ayetlerdir. Onlara göre “şeyhten veya ölü bir evliyanın ruhundan” yardım istemek, himmet talep etmek şirkmiş.

Delil olarak yukarıda zikredilen ayeti kerimeyi ileri sürüyorlar.

“De ki: “Onu bırakıp da ilâh diye ileri sürdüklerinizi çağırın. Onlar, başınızdaki sıkıntıyı ne kaldırabilirler ne de değiştirebilirler.”(İsra 56)

Ayeti Kerime’de “ilah” olarak tanımlanan varlıklar beyan edilmiştir. Yani “siz ey müşrikler, Allah’ı bırakıp da taptığınız o varlıkları çağırın da bu sıkıntıyı sizden gidersin” denilmektedir.

Bu ayetler yine her akıl sahibi insanın idrak edeceği düzeyde açıktır. Ve “Allah’ın yanına bir ilah koyarak ona tapınmayı, o taptığından da yardım talep etmeyi” reddetmektedir.Yukarıda da söylediğimiz gibi bir müridin, şeyhine tapması söz konusu bile değildir. Tapmak şöyle dursun, onun ve kendisinin helakını Allah’u Teala’ya isyan etmekte görür ve Resulüllah’ın sünnetinden, Allah’ın emrinden kıl kadar ayrılmayı şeriatsızlık olarak görür.Ayrıca bir şeyh, kendisine verilen harikulade bir kabiliyet varsa bunu “Allah’ın izniyle” diyerek “Allah’ın adıyla” gerçekleştirir, “Allah’a dua ederek” işlerini yoluna koyar.Dolayısıyla bir mürit, Allah dostu zata değil, o dostun hatırına Allah’dan istemektedir.

Şeyh’in Tasarruf Sahibi Olması

Şeyhden himmet istemek elbetteki şeyhin tasarruf sahibi olmasına bağlıdır. Buna paralel inkarcılar, Allah dostunun tasarruf sahibi olabileceğine inanmayı, ondan himmet istemeyi “şirk ve Allah’a ortak koşmak” olarak yorumluyorlar.

Bakınız Mevla Teala ne buyuruyor:

“Hiç şüphe yok ki, Kur’ân’ı biz indirdik, elbette onu yine biz koruyacağız.” (Hicr / 9)

Ayeti Kerime’de Mevla Teala “biz” ifadesini kullanmaktadır. Kur’an-ı kerim’in bir çok yerinde geçen “biz” ifadesi basit bir “tevazu nişanesi” değil, Rabbimizin dikkat çektiği bir ayrıntıdır.

Mesela başka bir ayeti Kerime’de şöyle buyruluyor:

“Sağında ve solunda oturan iki görevli (melek) kayıt yapmaktadır.”

“İnsan hiçbir söz söylemez ki onun yanında (yaptıklarını) gözetleyen (ve kaydeden) hazır bir melek bulunmasın.”(Kaf 17-18)

Allahu Teala’nın görevli melekleri, konuştuklarımızı ve ağzımızdan çıkan lafızları kayıt altına almaktadır. Bundan başka, kainatın yaratılmasından bu yana vahiy getiren, can almakla görevli olan vs. melekler vardır.Peki, bu melekler Allahu Teala aciz olduğundan mı bu işleri yapmaktadırlar? Veya bu meleklerin görevlerini yerine getirmesi, bir ilahlık davası mıdır?

Hayır, bütün bunlar Rabbimizin takdiridir. O, dilediğine dilediği makamı ve görevi veren, hüküm sahibidir. Şimdi bu ayetler ışığında konuya bakarsak, Allahu Teala, insanlar içinden seçtiği, kendisine ibadet ve taatta sınırları zorlamış, hoşnut olduğu kimseleri yine insanlar için yaratılan kainatta bazı manevi görevlere getiremez mi? Elbette getirir, çünkü insan meleklerden bile üstün yaratılmış, meleklerin kendisine tazim secdesi yaptığı bir varlıktır.

Tefsirlerde de bu konu ele alnımış ve şöyle bir izah yapılmıştır:

“Allahu Teala insan için “halife” tabirini kullanarak (Bakara 2/30) onu melekler karşısında yüceltmiş, Hazreti Adem’e secde etmeleri için meleklere emretmiş, eşya ve alemi meleklere gösterip bunların adlarını sorduğu zaman melekler cevap verememiş, Hazreti Adem ise birer birer saymıştır (Bakara 2/31-34). Ayrıca meleklerin Allah’a kullukları ve hayırlı şeyleri yapmaları, iradeye bağlı olmayan hareketlerdir. Halbuki insan Allah’a kulluğunu ve iyi işleri, kendisini doğru yoldan ayıracak pek çok engeli aşarak yapar. Bütün bunlar insan cinsinin melek cinsinden üstün olduğunu gösterir.”Allahu teala’nın, veli diye tabir edilen bir kişiye tasarruf hakkı vermesi, ona “ortak” olmak için değil bilakis kullarına hizmet etmesi içindir.

Hızır Aleyhisselam Kıssası

Bakın bu konuyla alakalı bir delil de Hızır (Aleyhisselam) kıssasıdır. Kendisinin peygamber olup olmadığı konusu ihtilaflıdır. Musa Aleyhisselam ile olan kıssası Kur’an-ı Kerim’de anlatılmaktadır. Geminin parçasını koparması, çocuğu öldürmesşi, yıkılmak üzere olan duvarı inşa etmesi vs. hep hikmetle dolu olan işler yapması ve bu hikmetlerin arka planlarını Musa aleyhisselam’a anlatması…

Mevla Teala, Kur’an-ı Kerim’de bu kıssa’yı bizlere beyan ederken buyuruyor ki:

“Derken kullarımızdan bir kul buldular ki, biz ona katımızdan bir rahmet vermiş, kendisine tarafımızdan bir ilim öğretmiştik.” (Kehf 65)

Kur’an-ı Kerim’de anlatılan kıssaya baktığımızda, Allah’u Teala’nın, kendisine ilim ve hikmet verdiği bir insanı, tasarruf yetkisiyle donattığını, kullarına hizmet için görevlendirdiğini anlıyoruz. Yani bu, ayeti kerimelerle sabit oluyor. Dileyen, Kehf suresinin 65 . ayeti kerimesinden başlayarak hemde istediği mealden okuyabilir.

Bir başka ayet-i Kerimede ise;

“Dilediğine hikmet verir. Kendisine hikmet verilmiş olan bir kimse ise, muhakkak ona birçok hayır verilmiş olur. Ve bunu ancak halis akıl sahipleri tefekkür eder.” Bakara suresi 269) buyrulmaktadır.

Bütün bu ayetler, Allahu Teala’nın samimi kullukları ve itaatleri sebebiyle seçtiği ve hikmet verdiği, tasarruf sahibi kıldığı insanların olabileceğini isbatlamaktadır. Bu hususu bırakın tartışmayı inkar edenin iman yönü tehlikeye girmektedir.Dara sıkışan bir kulun “yetiş ya Hızır” demesi, Allah’u Teala’dan başkasına dua etmesi değil, Allah’ın yardımını onun vasıtasıyla araması demektir. Çünkü böyle diyen bir insan, onun bir vesile olacağını bilir.

Belkısın Tahtını Getien Zat

Yine Kur’an-ı Kerimde geçen kıssada Süleyman Aleyhisselam’ın, Belkıs’ın tahtını kimin getireceğini sorduğunda “Kitaptan ilmi olan kimse ise, “Gözünü açıp kapamadan, ben onu sana getiririm” dedi.”(Neml 40) ve getirdi.

Kilometrelerce ötedeki bir nesneyi göz açıp kapayıncaya kadar getiren şahıs bir melek veya peygamber değil, kendisine Allah tarafından tasarruf yetkisi verilen bir insandır.Dolayısıyla bir Allah dostu veli insana, Allahu Teala dilerse hikmetler vererek ona tasarruf hakkı verebilir. Bu Yüce Rabbimizin takdiridir.

“De ki: “Ey mülkün sahibi olan Allah’ım! Sen mülkü dilediğine verirsin. Dilediğinden de mülkü çeker alırsın. Dilediğini aziz edersin, dilediğini zelil edersin. Hayır senin elindedir. Şüphesiz sen her şeye hakkıyla gücü yetensin.” (Âli İmrân – 26)

Ehli Sünnet İle Sapık Tarikatları Ayırmak Lazım

Burada dikkat edilmesi gereken ise Ehli Sünnet, hak tarikatları diğerlerinden ayırmak gerektiğidir. Çünkü bazı sapıklar, tarikat adı altında yanlış yollara düşmüş ve Allah’a yaklaşmak şöyle dursun şeytanın adamı olmuşlardır.Bir yolun hak olup olmadığı ise Allah’ın emirlerini ve Resulüllah’ın sünnetini zahiren ve batınen tatbiki ile ölçülür. Bunları ayırmak ve Hak yollara gölge düşürmemek gerekir.

İnkar, Vehhabi Kaynaklı

Dikkat ederseniz hadis-i şeriflere yer vermedik. Çünkü bu vehhabi kafaları hadis-i şerifleri inkar edip, kabul etmemektedirler.

Vehhabiliği İngiliz bir ajanın kurduruduğunu bilmeyen yoktur. Ümmet-i Muhammed’in arasına nifak tohumu olarak atılan bu akım tasavvufu, rabıtayı, tarikatı, şeyhden himmet istemeyi şirk olarak görmektedirler. Ve yukarıdaki ayetleri bu iddialarına temel olarak kullanmaktadırlar. Gelin görün ki bu ayetler kendilerini yalanlamakta ve iddialarını boşa çıkarmaktadır.

Akıl Kıtlığı İnkara Götürüyor…

Yani bir insan kalkıp “ben kabul etmiyorum, olamaz” diyerek tarikatı istemeyebilir. Kimse onu zorla “gel sana bir ders verelim, bizim şeyhimize bağlan” demiyor. İstemiyorsa, aklına, mantığına ters geliyorsa o kendi bileceği bir şeydir. Ama Kur’an-ı Kerimi kullanarak Allah adamlarına müşrik demek, kafir demek ve insanları böyle yönlendirmek büyük bir vebaldir. (Müşrik dediği kimse müşrik olmadığına göre kendisi o hale düşmektedir)

Bazı kardeşlerimiz ise gerçekten de bilgisi olmadığından dolayı bu gibi akımlara kapılabilmektedir. Çünkü tefsirden ve Kur’an- Kerimin manasından haberi olmayan bir nesil yetişmektedir. İnkarcılar da ağına düşürebildiği saf insanları “kendilerini yalanlayan” ayetlerle inkar yoluna çekebilmektedirler.

İnkarcılar dün vardı, bu gün de olacak. Sizinde gördüğünüz gibi iddiaları çürük, çabaları beyhudedir. Ancak insanları etkileyebiliyorlar. O halde bizlerde her yerde bu iddiaları çürütelim inşallah. Allah’ın yolunu sahipsiz bırakmayalım.

.

Şefaat (Aracılık) Şirk DEĞİLDİR.

Şefaat (Aracılık) Şirk DEĞİLDİR.

Vehhabilerin etkisinde kalan bazı kimseler, (Dua ederken aracı kullanmayın, Resulullahın, evliyanın hürmetine demeyin, direktAllah’tan isteyin! Aracı kullanmak, Fatiha suresindeki (Yalnız benden isteyin) âyetine zıttır ve şirktir) diyorlar. Peygamberefendimizin hürmetine istemek neden şirk oluyor?

Hiçbir İslam âlimi,o şekilde dua etmenin şirk olduğunu bildirmemiş; aksine,caiz, hatta daha iyi olduğunu bildirmişlerdir. Abdülaziz-i Dehlevi hazretleri Fatiha suresinin tefsirinde buyuruyor ki:
"Birisinden yardım istenirken, yalnız Allahü teâlâya güvenilip, o kulun Allah’ın yardımına mazhar olduğu, Allahü teâlânın her şeyi sebeple yarattığı, onun dabir sebep olduğu düşünülürse caiz olur. Enbiya ve Evliya da, böyle düşünerek başkasından yardım istemiştir. Böyle yardım istemek, Allahü teâlâdan istemek olur." (Tahkik-ul-hakkıl-mübin)

Vehhabilerin tabiriyle, Peygamber efendimiz de aracı kullanmış ve aracı kullanılmasını tavsiye etmiştir. Gazalarda ve sıkıntılı anlarda da,muhacirlerin fakirleri hürmetine dua ederdi. Yani aracı kullanırdı.(Taberani,Ebu Nuaym)

Yine Resulullahın bir duası şu mealdedir:
(Ya Rabbi, senden isteyip de verdiğin zatların hatırı için, sendenistiyorum.) [İbni Mace]

Bir hadis-i şerif ‘te Mealen;
(Çölde yalnız kalan, bir şey kaybederse, “Ey Allah’ın kulları banayardım edin!” desin; [aracı kullansın] çünkü Allahü teâlânın, sizin göremediğiniz kulları vardır.) [Taberani]

Hazret-i Âdem, çok dua ettiyse de kabul olmadı. Aracı kullanarak, yani Peygamber efendimizi vesile ederek, Onun hürmeti için dua edince duası kabuloldu. Allahü Teâlâ, (Ya Âdem! Habibimin ismiyle her ne isteseydin kabulederdim, O olmasaydı seni yaratmazdım)buyurdu. (Beyheki)

Şefaat, aracılık demektir. Ahirette, Peygamberler, âlimler, şehitler ve dahaniceleri şefaat edeceklerdir. Günahkârlar şefaat isteyecek ve şefaatçiler[aracılar] tarafından kurtulacaktır. Bu husus, âyet-i kerime ve hadis-işeriflerle açıkça bildirilmiştir.

BUNA ŞİRK DİYEN KAFALARA Sonsöz şu olsun ki; Bizler asla Kabirden bir istek istemeyiz, dostlara gidip bunu siz yapın demeyiz. Ya ne deriz, ” Ya Rabbi bu dostun hatrı için ”deriz. Çünkü yaratıcı ancak Allah Tala ‘dır. Bu, bukadar basit iken böyle yapanları şirkle itham eden cahil ve iftiracılara yazıklar olsun ki , Rasulullah efendimizin (s.a.v) hadis ve tatbiklerine bakacak olursak Efendimiz (s.a.v) dahi bunlara göre şirktedir..

.

İmam Şa’rânî ve Tevessül

Büyük hadîs ve Şâfi’î fıkıh âlimi Abdülvehhâb-ı Şa’rânî (vefatı 973 [m. 1565]) rahimehullah diyor ki:
Hazret-i Âişe radıyallahü anhâ şöyle buyurmuşlardır: "Bir hacet gidermenin anahtarı, hacet arzetmeden önce sunulan hediyedir." Sözlerine devamla, "Allahü teâlâya hamdü senâda bulunursak O'nun rızasını almış oluruz. Efendimize salât ve selâmda bulunursak o hacetin gerçekleşmesinde, Allah katında bizlere şefaat ve yardımını sağlamış oluruz. Zira Allahü teâlâ kitabında şöyle buyuruyor: (Allah'a yaklaşmak için vesile arayın.)"

Şeyhim ve efendim Aliyyü'l-Havvâs'ın şöyle konuştuğunu duymuştum: (Allahü teâlâdan bir şey isteyeceğiniz zaman, Efendimizin sallallahü aleyhi ve sellem adıyla o şeyi isteyiniz ve şöyle dua ediniz: "Ey Allah'ım! Sevgili Peygamberin Muhammed Mustafa hürmetine senden şunu... isterim" şeklinde dileğinizi açıklayınız. Zira, Allah'ın bir meleği vardır ki, bu isteğinizi anında Efendimize sallallahü aleyhi ve sellem bildirir ve O'na "Filanca kişi şu haceti için senin Allah katında aracı olmanı istemektedir" der. Efendimiz de sallallahü aleyhi ve sellem, o kişinin isteğini Allah'a yapacağı dua ile gerçekleştirir. Çünkü Efendimizin dua ve istekleri Allahü teâlâ tarafından geri çevrilmez.)

Bir kimsenin Allah'ın velîleri aracılığı ile bir istekde bulunması halinde keyfiyet Allah'ın özel melekleriyle velîlere bildirilir. Onlar da o kimsenin isteğinin gerçekleşmesi için Allah'a dua ve şefaatte bulunurlar. Allahü teâlâ onların dua ve şefaatlerini geri çevirmeyerek kişinin hacetini giderir.
Kaynak: el-Uhudü'l-Kübrâ, Bedir Yayınevi, [1. Bölüm, 126. Ahid:] s. 339

XXXXX

Hatm-i Hacegan Bid'at mıdır ?

اَعُوذُ بِااللهِ مِنَ اَلشَّيْطَانِ اَلرَّجِيمِ
بِسمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيِم
اَلْحَمْدُ الِلّهِ رَبِّ الْعاَلَمِينَ وَالصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلىَ سَيِّدِناَ مُحَمَّدٍ وَأَلِه و صحبه اَجْمَعِينَ
Bundan Sonra…

Aslında böyle bir suâli sormak bile başlı başına bir cahillik, edebsizlik ve terbiyesizliktir. Çünkü Hatm-i Hâcegân, her yanıyla münâkaşasız bir şekilde meşrû’ ve mesnûndur ve üstelik en nezîh bir mü’minler topluluğunun âdetidir. Ancak biz, böylesi bir suâli, sadece cevâbını vermek maksadıyla -büyüklerimizin affına sığınarak- ağzımıza almak zorunda kaldık.
Allah celle celâlühû’ya sığınarak ve tevfîkı sadece O’ndan bekleyerek şöyle diyoruz:
Hatm-i Hâcegân’da birkaç unsur vardır ki, evvelâ, Kitâb ve Sünnet ışığında bunların iyice açıklık kazanması îcâb eder:

-----------------------------------------------
Birincisi: Hatm-i Hâcegân’da Zikirler vardır.
-----------------------------------------------
Hatm-i Hâcegân, baştan sona zikirlerden ibâret olup, bunların tamâmı Kur’ân ve Sünnet’ten alınmadır. İstiğfâr, fâtihâ sûresi, salavât, inşirâh ve ihlâs sûreleri, Yûnus aleyhisselâm’ın tesbîhi, besmele, havkale, esmâ-i hüsnâdan olan bazı isimler, hasbunellâh, (ارحمنا)/irhamnâ… Bunların hepsi, hem âyetlerde hem de hadîslerde vardır.
-----------------------------------------------
İkincisi: Hatm-i Hâcegân’da Zikirlerin toplu olarak yapılması vardır.
-----------------------------------------------
Cemâatla kılınan namazlar… Vakit, cenaze, bayram terâvih, istiska, husuf ve küsüf namazları… Hacc ve umre ibâdetleri… Bunların hepsi toplu olarak yapılan zikirler…
Bu husûsta,
Bir âyet: “Arafattan (Müzdelife’ye) indiğiniz zaman, Meş’aru’l-Harâm yanında Allah’ı zikrediniz”[1]
Birkaç hadîs
(Bir): Buhârî (ve Müslim) Ebû Hureyre radıyallahu anhu’dan rivâyet ettiler:
“Eğer (kulum) beni bir topluluk içinde zikrederse, ben de onu onlardan daha hayırlı bir topluluk içinde zikrederim.”[2]
(İki): Bezzâr ve Hâkim el-Müstedrek’de Câbir radıyallahu anhu’dan şöyle dediğini rivâyet etmiş, Hâkim sahîh olduğunu söylemiştir:
“Nebî sallellâhu aleyhi ve sellem yanımıza çıktı ve şöyle buyurdu: ‘Ey insânlar!.. Allah celle celâlühû’nun meleklerden olan seriyyeleri vardır ki, yeryüzündeki zikir meclislerine iner ve dururlar. O halde cennet bahçelerinde nimetleniniz.’ ‘Cennet bahçeleri nerededirler?’ denildi de, O, zikir meclisleridir, buyurdu.”[3]
(Üç): Müslim’in ve Hâkim -ki lafız Hâkim’indir- Ebû Hureyre radıyallahu anhu’dan yaptıkları rivayete göre Nebî sallellâhu aleyhi ve sellem şöyle buyurdular:
“Allah'ın seyyâr ve fudalâ melekleri vardır ki, yeryüzünde zikir meclisleri ararlar; zikir meclisine geldikleri zaman bazıları bazılarını kanatlarıyla semaya kadar örterler. Allah celle celâlühû nereden geldiniz, der; onlar da seni tesbîh etmekte, tekbîr etmekte, sana hamdetmekte, seni tehlîl etmekte/lâ ilâhe illellâh demekte olan kullarının yanından geldik, derler…”[4]
(Dört): Müslim ve Tirmizî, Muâviye radıyallâhu anhu’dan rivâyet ettiler:
“Nebî sallellâhu aleyhi ve sellem Ashâbından bir halkanın yanına çıktı ve ‘sizi (bu halkaya) oturtan nedir?’ buyurdu; onlar da ‘Allah celle celâlühû’yu zikretmeye ve O’na hamd etmeye oturduk’ dediler…”[5]
-----------------------------------------------
Üçüncüsü: Hatm-i Hâcegândaki Zikirlerde Belli Sayılar,İsteyenin Kendine İstediği Sayıda Zikri Vird Edinmesi Vardır.
-----------------------------------------------
Zikirde belli sayıların olması, yapılan zikri saymak ve isteyenin kendine istediği sayıda zikri vird edinmesi de Sünnet’te bulunan ve Selef’de olan ve yapılan bir şeydir ki bu -zamânımızın yeni ham Hâricîleri bir yana bırakılırsa- eski ve yeni âlimlerden hiçbir kimse tarafından inkâr edilmemiştir.
Namaz sonrası yapılan otuz üçer tesbîhât, sabah ve akşam namazlarından sonra söylenen on kelime-i tevhîd, her gün yapılan yetmiş veya yüz istiğfâr, güneş doğarken ve batarken söylenen yüz tesbîh… Bunlar Sünnetle ta'yîn edilen sayılar.
Sahâbe de başka bir takım değişik sayıları kendilerine vird edinmişlerdir. Bu husûsta -uzun olacak ama- İmâm Süyûtî’nin bir risâlesini tercüme edip buraya almak istiyoruz:
EL-MİNHA FÎ’S-SİBHA[6]
-----------------------------------------------
[Tesbîh Âletiyle Tesbîh Çekmek Câiz Değil midir?]
-----------------------------------------------
بسم الله الرحمن الرحيم الحمد لله و سلام على عباده الذين اصطفى
Bundan sonra…[7]
Uzun zamandır ‘tesbîh(âletin)in ‘Sünnet’te bir aslı var mıdır?’ diye sorulmaktadır. O yüzden onun hakkında gelen hadîsleri ve eserleri (Sahâbe söz, iş ve takrîrlerini) araştırıp bularak bu cüz’ü topladım. Yardım istenen sadece Allah celle celâlühû’dur.
(Birinci Hadîs): İbnu Ebî Şeybe, Ebû Dâvûd, Tirmizî, Nesâî ve Hâkim,(Abdullah)İbnu Amr radıyallahu anhumâ’dan rivâyet etmiş ve Hâkim ‘sahîh’ olduğunu söylemiştir:
“Nebi sallahu aleyhi ve sellem’in tesbîhleri eliyle saydığını gördüm.”[8]
(İkinci Hadîs): -İbnu Ebî Şeybe, Ebû Dâvûd, Tirmizî ve Hâkim, Yüseyreradıyallahu anhâdan -ki hicret eden (Sahâbe) kadınlar(ın)dan idi- şöyle dediğini rivâyet etti:
“Resûlüllah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
(Ey kadınlar!..) Tesbîh’e (sübhânellâh demeye), tehlîl’e (lâ ilâhe illellâh demeye) ve takdîs’e (‘sübhâne’l-meliki’l-kuddûs’ veya ‘sübbûhun kuddûsün Rabbu’l-melâiketi ve’r-rûh’ demeye) sarılın, ğâfil olmayın, tevhîdi unutursunuz. (Onları) parmak uçlarınızla sayın. Çünkü onlar, (bedeninizden, kendileriyle ne yaptığınız) sorulacak ve konuşmaları istenecek olan(uzuv)lar-dır.”[9]
(Üçüncü Hadîs): Tirmizî, Hâkim ve Taberânî, Safiyye radıyallâhu anhâ'dan şöyle dediğini rivâyet ettiler:
“Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem yanıma girdi; önümde tesbîh etmekte olduğum dört bin hurma çekirdeği vardı. O, ‘nedir bunlar, ey Huyey'in kızı?’ dedi. Ben, ‘onlarla tesbîh ediyorum’ dedim. O, ‘senin başında dikildiğimden beri bunlardan daha çok tesbîh ettim’ buyurdu. Ben, ‘(onu) bana (da) öğret, ey Allah'ın Resûlü!..’ dedim. O, (سبحان الله عدد ما خلق من شئ)/‘Allah'ı, yarattığı şeyler adedince tesbîh ederim’, buyurdu.”[10]
Bu hadîs de sahîhdir.
(Dördüncü Hadîs): Ebû Dâvûd, Tirmizî, Nesâî, İbnu Mâce, İbnu Hibbân veHâkim Sa'd İbnu Ebî Vakkâs radıyallâhu anhu'dan rivâyet etmişler ve bu rivâyetin Tirmizî Hasen, Hâkim de sahîh olduğunu söylemişlerdir:
“Sa'd ve Nebî sallellâhu aleyhi ve sellem bir kadının yanına girmişler, kadının önünde de hurma çekirdekleri veya küçük taşlar vardı; tesbîh ediyordu. Bunun üzerine Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem, ‘bundan dahâ kolay’ veya (râvînin tereddüdü) ‘daha efdal olanı sana haber vereyim mi?’ buyurdu…”[11]
(Beşinci Hadîs): Hilâl el-Haffâr'ın Cüz'ünde, Beğavî'nin Mu'cemu's-Sahâbe'sinde ve İbnu Asâkir'in Târîh'inde, Mu’temir İbnu Süleymân yolundan Ubeyy İbnu Ka’b’dan, Onun, dedesi Bakıyye’den, Onun da Nebî sallellâhu aleyhi ve sellem’in azâdlı kölesiEbû Safiyye’den yaptıkları şöyle bir rivâyet vardır:
“(Ebû Safiyye’nin) önüne bir deri yaygı konulur ve içinde taşlar bulunan bir sepet getirilir, onunla günün yarısına kadar tesbîh ederdi; sonra da kaldırılırdı. Birinciyi kılınca[12] (o sepet tekrâr) getirilir, onunla akşama kadar tesbîh ederdi.”[13]
(Altıncı Hadîs):(Yine), Ahmed İbnu Hanbel deez-Zühd'de, Yûnus İbnu Ubeyd'den, anasının şöyle dediğini rivâyet etti:
“Ebû Safiyye'yi -ki O Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem'in Ashâbındandı ve komşumuz idi- küçük taşlarla tesbîh ederdi.”[14]
(Yedinci Hadîs): İbnu Sa'd,Sa’d’ın kölesi Hakîm İbnu’d-Deylemî’den, “Sa'd İbnü Ebî Vakkâs'ın, taşlarla tesbîh ettiği”ni rivayet etmiştir.[15]
(Sekizinci Hadîs): İbnu Ebî Şeybe el-Musannef'de, Sa’d’ın kölesinden, “Sa’d’ın taşlarla veya hurma çekirdekleriyle tesbîh ettiğini” rivâyet etti.[16]
(Dokuzuncu Hadîs): İbnu Sa’d et-Tabakat’da şöyle dedi:
Bize Ubeydullah İbnu Mûsâ haber verdi (dedi). (Ubeydullâh) bize İsrâîl haber verdi (dedi). (İsrâîl) Câbir’den (haber verdi): Bir kadın O’na (Câbir’e), Fâtıme binti Hüseyinİbni Alî İbni Ebî Tâlib’den rivâyet ederek şöyle dedi
“O (Fâtıme), düğüm atılmış bir ip ile tesbîh ederdi.”[17]
(Onuncu Hadîs): Abdullâh İbnu Ahmed, ez-Zühd Zevâid’inde, Nuaym İbnu Muhriz[18] İbni Ebî Hureyre’den, O (Nuaym), dedesi Ebû Hureyre’den şöyle rivâyet etti:
“Ebû Hureyre’nin iki bin düğümlü bir ipi vardı; onunla tesbîh çekmedikçe uyumazdı.”[19]
(On Birinci Hadîs): Ahmed İbnu Hanbel de ez-Zühd’de (isnâdıyla) Kasim İbnu Abdirrah-mân’ın şöyle dediğini rivâyet etmiştir:
“Ebû'd-Derdâ’nın bir kese içinde Acve hurması çekirdeklerinden hurma çekirdekleri vardı; sabah namazını kılınca onları birer birer çıkarır, onlarla tesbîh ederdi.”[20]
(On İkinci Hadîs): İbnu Sa’d, Ebû Hureyre’den şöyle rivâyet etti:
“(Ebû Hureyre) yarısı beyaz yarısı kara (alaca) olan hurma çekirdeğiyle tesbîh ederdi.”[21]
(On Üçüncü Hadîs): Deylemî, Müsnedü’l-Firdevs’de (isnâdıyla)[22] merfû’ olarak şöyle rivâyet etti:
“Tesbîh âleti (Allah celle celâlühû’yu) ne güzel hatırlatıcıdır!...”[23]
(On Dördüncü Hadîs): İbnu Ebî Şeybe (el-Musannef’de) Ebû Saîd el-Hudrî radıyallahu anhu’dan rivâyet etti:
“(Ebû Saîd el-Hudrî radıyallahu anhu) taşlarla tesbîh ederdi.”[24]
(On Beşinci Hadîs):(İbnu Ebî Şeybe yine) Ebû Nadra yoluyla, Tufâve(denilen bir yer)’den olan bir adamdan şöyle dediğini rivâyet etti:
“Ebû Hureyre radıyellâhu anhu’nun yanında konakladım; O’nunla beraber, içinde taşların -veya hurma çekirdeklerinin- bulunduğu bir kese vardı. Tükenene kadar onlarla sübhânellâh derdi...”[25]
(On Altıncı Hadîs):(İbnu Ebî Şeybe yine) Zâzân’dan şöyle dediğini rivâyet etti:
“Ümmü Ya’fûr’dan tesbîhlerini aldım. Alî’ye vardığımda, ‘Ümmü Ya’fûr’a tesbîhlerini geri ver’ dedi.”[26]
Sonra, Celâl el-Bülkînî asrında yaşayan müteahhir bir yazara âid[27] Tühfetü’l-‘İbâd’da[28] tesbîh âleti hakkında güzel bir bâb gördüm. Orada aynen şu ifâdeleri müşahade ettim: Âlimlerin bazısı şöyle dedi: Tesbîhlerin parmak uçlarıyla sayılması İbnu Amr hadîsinden dolayı tesbîh âletinden daha iyidir. Ancak şöyle de denilmektedir: Tesbîh eden kimse yanılmayacağına güveniyorsa parmak uçlarıyla sayması daha iyi olur; değilse, tesbîh âleti evlâdır. Şübhesiz ki, Ebû Hureyre radıyallâhu anhu gibi kendilerine işâret edilen (meşhûr olan), kendilerinden (ilim ve feyz) alınan ve kendilerine i’timâd edilen efendiler (büyük zâtlar) tesbîh âleti edinmişlerdir. Ebû Hureyre’nin iki bin düğüm bulunan bir ipi vardı, onunla on iki bin tesbîh çekmedikçe uyumazdı. Bunu İkrime şöylemiştir.
(On Yedinci Hadîs): Ebû Dâvûd’un es-Sünen’inde, Ebû Nadra el-Ğıfârî’nin şöyle dediğine dâir bir rivâyet vardır:
“Bana, Tufâve’den bir şeyh, şöyle söyledi: Medîne’de Ebû Hureyre’ye misâfir oldum. Ben, misâfir yüzünden ondan daha çok ve daha kavi kol ve ayak sıvayan (hizmet etmeye girişen) bir adam görmedim. (O adam şöyle) dedi: Bir gün ben O’nun huzûrundayken, O, sedirinin üstündeydi. Beraberinde, içinde taşların yâhud hurma çekirdeklerinin bulunduğu bir kese, aşağı tarafında da kara bir câriye vardı. O, şu taşlarla tesbîh çekiyordu. Nihâyet kesedekileri bitirince keseyi câriyeye attı. O da onları toplayıp tekrâr keseye koydu ve hemen Ebû Hureyre’ye geri verdi…”[29]
Denilmiştir ki, ‘Ebû Hureyre radıyallahu anhu mücezza’,[30] hurma çekirdeği ile tesbîh ederdi.’
Hafız Abdulğanî, el-Kemâl’de, Ebû’d-Derdâ Uveymir radıyallahu anhu’nun (hâl) tercümesinde, günde yüz bin tesbîh çektiğini anlatmıştır.
(Hafız Abdulğanî, el-Kemâl’de) Seleme İbnu Şebîb’den deşöyledediğini zikretmiştir: “Hâlid İbnu Ma’dân Kur’ân okumasından ayrı olarak kırk bin tesbîh çekerdi; öldüğünde, yıkanmak için teneşir üzerine konulunca parmağını şöyle hareket ettirmeye başladı -yani tesbîh ile.”[31]
Ma'lûm ve muhakkaktır ki, yüz bin, hattâ kırk bin ve bundan daha azı parmak uçlarıyla sayılamaz. Bununla doğru olarak ortaya çıkmış ve sâbit olmuştur ki, Ebû’d-Derdâ ve Hâlid İbnu Ma’dân (bu sayıdaki tesbîhleri) bir âlet ile sayıyorlardı. Allah celle celâlühû en iyi bilir.
Ebû Müslim el-Havlânî rahmetullahi aleyh’in bir tesbîhi vardı. Bir gece tesbîh elindeyken kalktı. (Râvî şöyle) dedi: Tesbîh döndü ve koluna sarıldı ve tesbîh çekmeye başladı. Bunun üzerine Ebû Müslim döndü; tesbîh de kolunda dönüyor ve şöyle diyordu: Seni tesbîh ederim, ey yerden bitenleri bitiren ve ey varlığı dâim olan!.. (Ebû Müslim, hanımına), ‘gel, ey Ümmü Müslim!.. Bak tuhaf olan şeylerin en tuhaf olanına…’ dedi. (Râvî), ‘Ümmü Müslim derhal geldi; tesbîh, dönüyor ve tesbîh çekiyordu; (Ümmü Süleym) oturunca da tesbîh de sustu’ dedi. Bu hâdiseyi, Ebû’l-Kasim Hibetüllâh İbnu’l-Hasen et-Taberî, “Kerâmâtü’l-Evliyâ” isimli kitâbında anlattı.
Şeyh İmâm Ârif Ömer el-Bezzâr şöyle dedi: Şeyh Ebû’l-Vefâ Kâkiş’in -Arabî olarak Abdurrahmân ın- efendim Şeyh Muhyiddîn Abdülkadir el-Geylânî’ye –kadde-sellâhu ervâhahum’a- verdiği tesbîh, onu yere koyduğu vakit tane tane dönerdi.
Kâdı Ebû’l-Abbâs Ahmed İbnu Hallikân Vefeyâtü’l-A’yân’da şöyle dedi: Bir gün, Ebû’l-Kasim Cüneyd İbnu Muhammed rahimehullâh’ın elinde bir tesbîh göründü; (O’na) ‘sen şerefine rağmen eline tesbîh (mi) alıyorsun?’ denildi; (O, bu), kendisiyle Rabbime ulaştığım yoldur, ondan ayrılmam’ dedi.[32]
Bunun (tesbîhin kullanılması) hakkında (isnâdı, Hasen-i Basrî’ye varan) müselsel bir hadîs rivâyet ettim.[33]
[Süyûtî, bu (‘ben falancıyı elinde tesbîh olduğu halde gördüm ve ona şöyle şöyle sordum’ sözüyle) müselsel olan muttasıl isnâdıyla Ebû’l-Hasen el-Mâlikî’den Cüneyd’i elinde tesbîh bulunduğu halde gördüğünü, ve O’na, ‘ey üstâd!.. Sen bu zamana kadar tesbîh ile beraber misin?’ diye sorduğunu, O’nun da, ‘üstâdım Ma’rûf el-Kerhî’yi elinde tesbîh olduğu halde gördüm’ dediğini rivâyet ettikten sonra, isnâdın son halkası olark Hasen-i Basrî’yi zikretti ve Ömer el-Mâlikî’nin O’na aynı suâli sorması üzerine],
Hasen-i Basrî, şöyle dedi: ‘Bu (tesbîh âleti), önceleri kullandığımız bir şeydir; sonraları onu bırakacak değiliz ya!.. Allah celle celâlühû’yu kalbimle, elimde ve dilimde zikretmeyi seviyorum’
Şâyet, tesbîh edinmekte şu büyüklere muvâfakat, onların inci dizisine girmek ve bereketlerini elde etmekten başka bir şey olmasaydı, bu itibârla (yine de) [işlerin en mühimlerinden] ve en kuvvetlilerinden olurdu. Nasıl öyle olmasın ki?.. O, Allah celle celâlühû’yu zikrettiren bir şeydir. Çünkü insanın onu görüp de Allah celle celâlühû’yu zikretmediği az olur. Bu da onun en büyük faydalarındandır. Selefden biri -rahi-mehullah- onu, bununla (“müzekkire” /zikrettirici kelimesiyle) isimlendirmiştir.
Onun faydalarından biri de devâmlı zikretmeye âlet edilmesidir; onu her ne vakit görse bir zikir âleti olduğunu hatırlar; bu hatırlama da onu zikretmeye çeker götürür. Allah azze ve celle’yi zikretmeye götüren sebeb ne güzel bir şeydir. Kimisi onu “kavuşturmak ipi”, kimisi de “kalblerin râbıtası” diye isimlendirmektedir.
Sözüne güvendiğim birisi, bana, bir kafile ile Beyt-i Makdis’in kapısında (veya sokağında) olduğunu haber verdi ve şöyle dedi: Bir Arab müfrezesi o kafilenin tamamının elbiselerini soydu, onlarla beraber benim de elbiselerimi soydu. Sarığımı aldıkları zaman başımdan bir tesbîh düştü; onu gördüklerinde ‘bu adam tesbîh sâhibi birisiymiş’ dediler ve benden aldıklarını bana geri verdiler; ben de selâmet içinde döndüm gittim.
Ey kardeşim!.. Bu parlak mübârek âlete ve (üstünde) topladığı dünyâ ve Âhiret hayırlarına bak!..
Ne Selef’den, ne de Halef’den hiçbir kimseden, zikrin tesbîh ile sayılmasının câizliğinin yasaklandığı nakledilmemiş, aksine çoğu tesbîhle zikri saymaktadırlar ve bunu mekrûh görmemektedirler. Birisi tesbîh sayarken görülmüş ve ona ‘Allah celle celâlühû’ya karşı mı sayıyorsun?’ denilince, ‘hayır, O’nun için sayıyorum’ demiştir.
(Tarafımızdan kısaca) anlatılmak istenen şudur: Sünnet-i Şerîfe’nin getirmiş olduğu belli sayıdaki zikirlerin ekserisi, çoğu kez parmak uçlarıyla sayılamaz. Şâyet sayılması mümkün olsa bile, bununla uğraşmak huşûu yok eder. Halbuki murâd edilen de budur. Allah celle celâlühû en iyisini bilir.
İbnu ’Asâkir Târîh’inde, Bekr İbnu Huneys’den, O da ismini söylediği bir adamdan şöyle dediğini rivâyet etti:
Ebû Müslim el-Havlânî’nin elinde kendisiyle tesbîh çekmekte olduğu bir tesbîh âleti vardı. Tesbîh elindeyken kalktı. Tesbîh döndü. Tesbîh koluna dolandı ve tesbîh çekmeye başladı. Ebû Müslim döndü. Tesbîh kolunda dönüyor ve şöyle diyordu: Seni tesbîh ederim, ey yerden bitenleri bitiren ve ey varlığı dâim olan!.. (Ebû Müslim, hanımına), ‘gel, ey Ümmü Müslim!.. Bak hele tuhaf olan şeylerin en tuhaf olanına…’ dedi. (Râvî), ‘Ümmü Müslim derhal geldi; tesbîh, dönüyor ve tesbîh çekiyordu; (Ümmü Süleym) oturunca ise tesbîh de sustu.’
İmâdüddîn el-Münâvî (iki beytinde) tesbîh (âleti) hakkında şöyle dedi:
(O tesbîh âleti), dağınıklığın dizilmiş hâlidir; onunla baş başa kalır.
Zeki olan ve (tesbîh âleti) onun himmetinden (dağınık olanları) bir araya toplar.
İsmi yüce olan Allah celle celâlühû’yu zikrederse,
O himmet üzerinde ayrılır heybetinden…
[Süyûtî'nin Risâlesi Bitti.]
-----------------------------------------------
Dördüncüsü: Hatm-i Hâcegânda Zikirin birisi tarafından yaptırılması vardır.
-----------------------------------------------
Sünnette ve Selef’in amelinde bu dahi vardır. Nitekim,
(Bir): Hâkim Şeddâd İbnu Evs radıyallahu anhu’dan şöyle dediğini rivâyet etti:
Şübhe yok ki biz elbette Resûlüllah sallallahu aleyhi ve sellem’in yanındaydık; bir de baktık ki O şöyle buyurdu:
“Ellerinizi kaldırınız ve ‘lâ ilâhe illellâh’ deyiniz.”[34]
(İki): Taberânî, es-Sağîr’de ve İbnu Merdûye Abdullah İbnu Abbâs radıyallâhu anhumâ’dan şöyle dediğini rivâyet ettiler:
“Nebî sallellâhu aleyhi ve sellem, Abdullâh İbnu Revâha’ya uğradı; arkadaşlarını zikrettiriyordu. Bunun üzerine Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem, ‘bakınız, siz, Allah celle celâlühû’nun nefsimi kendilerinin yanında hapsetmeyi bana emrettiği bir topluluksunuz’ buyurdu ve sonra (واصبر نفسك)/’kendini hapset’ âyetini okudu ve şöyle söyledi:
Şübheniz olmasın ki sizden ne sayıda kişi (zikre) oturursa, onlarla beraber o sayıda meleklerden meclis arkadaşları oturur. Allah celle celâlühû’yu tesbîh ederlerse onlarda tesbîh ederler, Allah celle celâlühû’ya hamd ederlerse onlar da O’na hamd ederler. Allah celle celâlühû’yu tekbîr ederlerse onlar da tekbîr ederler…”[35]
-----------------------------------------------
Beşincisi: Hatm-i Hâcegânda Zikirde halka şeklinde oturmak vardır.
-----------------------------------------------
Hatm-i Hâcegân’ın halka şeklinde olması ise, Sünnet’te yer alan ilim ve zikir halkalarıyla alâkalı nice hadîsden alınmıştır.
Sadece birkaçı:
(Bir): İmâm Mâlik, Ahmed, Buhârî, Ebû Dâvûd ve Tirmizî, Ebû Vâkıd el-Leysî’den şöyle dediğini rivâyet ettiler:
“Biz Resûlüllâh sallellâhu aleyhi ve sellem ile beraberken bir de ne görelim ki, üç kişi uğradı. Onlardan biri, halkada bir aralık buldu ve oturdu.”[36]
(İki): İmâm Ahmed, el-Müsned’de rivâyet etti:
“Cennet bahçelerine uğrarsanız, (orada) otlanın. ‘Cennet bahçeleri de nedir’? dediler. O da ‘zikir halkalarıdır’ buyurdu.”[37]
(Üç): Ebû Dâvûd ve Tirmizî rivâyet ettiler:
“Resûlüllah halkanın ortasına oturana la’net etmiştir.”[38]
Demek ki, Sünnetsizler inkâr etse de veya sünnet câhilleri bilmeseler de ilim ve zikir halkaları Sünnet’le sâbittir…
-----------------------------------------------
Altıncısı: Hatm-i Hâcegânda, Farz-ı Muhâl ve En Çok
Sâlih Kimselerin Bu Şekilde Bir Zikri Îcâd Edip Âdet Edinmeleri Vardır…
-----------------------------------------------
Âyetlerin ve hâdîslerin sustuğu noktaların mübâhlar dâiresi olduğunu hadîslerden öğreniyoruz:
“Allah celle celâlühû’nun, kitâb’ında helâl kıldığı helâl, haram kıldığı da haram, susup bir şey demediği de affedilmiştir. O halde Allah celle celâlühû’dan âfiyetini kabûl ediniz. Zîrâ hiç şübheniz olmasın ki Allah celle celâlühû hiçbir şeyi unutmuş değildir”[39]
“Şübheniz olmasın ki, Allah celle celâlühû bir takım farzları farz etmiştir, onları zâyi' etmeyiniz, bir tâkım (haram ve yasak) çizgileri çizmiştir, onları aşmayınız; bir takım şeyler hakkında da size merhameti yüzünden, bir unutma olmaksızın sükût etmiş bir şey dememiştir ki, onları araştırmayınız.”[40]
Mübâhlar dâiresinde de açılacak güzel bir çığır yine hadîslerle meşrû’dur:
“Kim İslâm’da güzel bir çığır açar da kendinden sonra onunla amel edilirse, onun ve kendinden sonra onunla amel edenlerin ecri(nin bir misli) ona verilir.”[41]
Yine bu dâirede müslümânların güzel gördükleri şeyler Allah celle celâlühû katında da güzeldir:
“Müslümânların güzel gördüğü Allah celle celâlühû katında da güzeldir”[42]
Büyük Müctehid ve Muhaddis İbnu Dakîk el-‘Îd İmâm Nevevî’nin el-Erbaîn’ine yazdığı şerhde mübahların güzel ve iyi maksad-larla tâat hâline geldiğini, meselâ, meşrû ölçülerde yapılacak olan cinsi münâsebetin İslâmî niyyetlerle ibâdet olacağını söyler.[43]
Evet, bütün bunlara rağmen zamanımızın hidâyetten nasîbi olmayan koyu câhil Hâricî sapıkları “Hatm-i Hâcegân”ın bid’at olduğunu zannediyor ve söylüyorlar. Oysa ne âyetlerde, ne de hadîslerde böyle bir zikrin yasaklığına dâir bir şey getiremiyorlar.
Bilhassa, beşikteyken şeyh olup, hâlâ beşikten kalkamayan ve hâliyle hakîki şeyhlik ile beşik şeyhliğini karıştırdığı için hakîkî şeyhliği inkâr eden zavallı Ferit Aydın bakınız bir sohbet videosunda öz olarak ne diyor:
Nakşîlikte, Hatm-i Hâcegân’da (belli sayıyı korumak maksadıyla) taşlar kullanılmaktadır. Hasan Sabbâh’ın, devleti yıkmak için örgütlediği eşkıyâ çetesi de, devlet güçlerinin baskını ânında halka olup taşlarla zikir yapıyor gibi oluyorlardı. Öyleyse Hatm-i Hâcegân Hasan Sabbah ve eşkıyâ çetesinden alınmadır. (Son)
Şuradaki kimin rızâsı için(!) yapıldığı besbelli olan muazzam ispiyonu görebilmek için zeki olmaya ihtiyâç yoktur; biraz akıllı olmak yeterlidir. Böyle bir geri zekâlıya sekiz yaşındaki bir çocuk bile şu suâlleri sorabilir:
Bir: Şu husûsta târîhî, değil herhangi bir delîl, basit ve zayıf bir ipucu ve karîne var mıdır, varsa nedir? Biz diyoruz ki, yoktur; çünkü böyle bir delîle çok muhtâc olmasına rağmen bunu kendisi de getirememiştir. Öyleyse delîlden doğmayan mücerred bir imkân ve ihtimâl akıllılarca mu’teber olamayacağından, şu iddia bir deli saçması veya sarhoş hezeyânından başka bir şey değildir. Eğer şunlara göre mücerred imkân ve ihtimâl delîl olmak için yeterli olabiliyor ise, kendileri, muhtemelen İslâm düşmanlarından biridir veya onların bir ajânıdır, Yâhud, livata mübtelâsı it uğursuz takımındandır. Çünkü bunlar da birer imkân ve ihtimâldir. Ama biz böyle demiyoruz. Çünkü biz hislerini, ihtimallerini ve aklını İslâmî delîllere kurbân etme anlayışında olan mü’minleriz.
Kaldı ki, şu usûlün Hasan Sabbah'dan değil de Selef'ten alınma olduğu hadîs kitablarına âşina olanlarca bilinen bir şeydir.
Nitekim, İmâm Dârimî, Sünen’inde yaptığı bir rivâyette, Ebû Mûsâ’l-Eş'arî, mescidde ellerinde küçük taşlar bulunan insanlardan meydana gelen bir zikir halkası görmüştü. (Birisi), yüz defâ tekbîr getirin, diyor, yüz defa tekbir getiriyorlardı. Sonra yüz defa lâ ilâhe illellâh deyin diyor, onlar da yüz defâ lâ ilâhe illellâh, diyorlardı. Yüz kere sübhânellah deyin diyor, onlar da yüz defa sübhânellâh diyorlardı. Ebû Mûsâ el- Eş'arî bunu hayırlı bir iş, İbnu Mes'ûd da bid'at olarak gördüklerini söylüyorlardı.[44]
Câhiller gürûhu İbnu Mes’ûd radıyellâhu anhu’nun bu rivâyetinin kendilerine bir delîl olduğunu zannedip dururken aleyhlerinde bir delîl olabileceğini de anlayacak fıkıhtan uzak olduklarını göstermektedirler.
-----------------------------------------------
Hâtime
Yoksa, Kur’ân’ın Toplanması ve Mushaf Yapılması da Bir Bid’at mıydı?
Ve… Hatm-i Hâcegân Aleyhinde İddiâ Edilenler Hakkındaki Son Söz Nedir?
-----------------------------------------------
Yine Sahâbe radiyellâhu anhum’dan bir çokları Kurân'ı toplayıp Mushaflaştırmayı da Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem tarafından yapılmadığını ileri sürerek bid'at kabûl ediyorlardı.
Nitekim İmâm Buhârî rahimehullah, Sahîh’inde, Zeyd İbnu Sâbit radiyellâhu anhu’dan şöyle rivâyet etti: (Müseylemetü’l-Kezzâb’ın öldürüldüğü Benî Hanîfe kabîlesiyle harb edildiği, Yemen’de bir yer olan) Yemâme ahâlisiyle muhârebe edildiği senede Ebû Bekr bana haber gönderdi (ve beni yanına çağırdı.) Gittiğim zaman bir de ne göreyim! Ömer b. Hattâb radiyellâhu anhu O’nun yanında duruyor.
Ebû Bekr şöyle dedi: Ömer bana geldi ve dedi ki, Yemâme gününde Kur’ân okuyucular (hâfızlar)da ölüm şiddetli ve çok oldu. Ve ben gerçekten değişik yerlerde Kur’ân okuyanların öldürülmelerinin çoğalmasından ve böylece Kur’ân’dan büyük bir kısmın zâyi’ olmasından endîşe ediyor ve korkuyorum; Kur’ân’ın toplanmasını emretmeni (münâsib ve lüzûmlu) görüyorum. Ömer’e Resûlüllâh sallellâhu aleyhi ve sellem’in yapmadığını nasıl yapacaksın? dedim. Ömer, bu -vallâhi- hayırdır, dedi. Ömer bana sürekli mürâcaat etti ve nihâyet Allah celle celâlühû bu hususta gönlümü genişletti; ve ben de bu husûsta Ömer’in kanâatine sâhib oldum.
Zeyd, Ebû Bekr bana, sen ithâm etmeyeceğimiz akıllı bir delikanlısın; Resûlüllâh sallellâhu aleyhi ve sellem’e vahiy yazıyordun. Kur’ânı araştırıp topla, dedi. (Zeyd), Resûlüllâh sallellâhu aleyhi ve sellem’in yapmadığını nasıl yapacaksınız? dedim, dedi… (Ebû Bekir) o -vallâhi- hayırdır dedi ve devâmlı bana mürâcaat etti. Nihâyet Allah celle celâlühû kalbimi Ebû Bekr ve Ömer’in kalbini genişlettiğine (Kur’ânı toplamanın hayırlı bir iş olduğuna) genişletti…[45]
Görüldüğü gibi, sonunda Kur’ân toplandı ve bu toplama işi bid'at olarak görülmedi. İyi de yapıldı.
Taşlarla toplu zikretmeyi bir Sahâbî güzel ve hayır, diğeri de bid'at ve şer görmüştür.
İki: Kimi âlimlerden Sahâbî kavlini hüccet görmediği rivâyet edilse de İslâm âlimlerinin cumhûru onu delîl görüp bağlayıcı kabûl ederler. Hanefîler de onlardandır. Hatta bazı rivâyetlerde, bunu, İslâm âlimlerinin sadece cumhûru değil, hepsi kabûl eder. Yalnız, bir Sahâbî kavline ters düşen başka bir Sahâbî kavli varsa, tercîhe gidilir; birisi alınır.[46]
Üç: Sûfiyye de burada Sahâbe'den birçoklarının fiilini ve Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem efendimizin takrîrlerini esâs alarak, başka bir Sahâbînin sözünü almamıştır. Başka birçok delîlden istifâdeyle Abdullah İbnu Mes'ûd'un değil de, Ebû Musâ radıyallâhu anhu’nun ilk kanâatini seçmişlerdir. Evet, Abdullah İbnu Mes'ûd'un Sünnet'i muhâfazadaki hassâsiyeti her türlü takdîrin üstündeydi; lâkin öte yanda Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem'in takrîrleri ve Sahâbe rıdvanullâhi teâlâ aleyhim'den taşlarla tesbîh edenler de vardı. Nitekim bu taşlarla ve tesbîhlerle zikretmek husûsunda İmâm Celâleddîn es-Süyûtî’nin yazdığı müstakil bir risâleyi yukarıda Türkçeye çevirmiştik.
Tekrâr olarak diyoruz ki, İmâm Süyütî’nin yukarıya aldığımız risâlesinde yer âlan rivâyetlerde Sahâbe rıdvanullâhi teâlâ aleyhim'in tatbîkâtı vardır. Bu rivâyetler göz önünde bulundurularak, Sûfiyye tarafından, topluca ve tek başına taşlarla zikretmenin bid'at olduğu değil de, hayır olduğu yanı tercîh edilmiştir. Şu halde taşlarla zikir Resûlüllah sallellâhu aleyhi ve sellem'in takrîrlerinden ve Sahâbe rıdvanullâhi teâlâ aleyhim'in amelinden alınma bir Sünnettir; müfterî kezzâbların dediği gibi, Hasan Sabbâh'dan alınma değildir. Biz, da'vâmıza dâir delîl getirdik, şu iddia sâhiblerinde eğer zerre kadar şeref ve haysiyet varsa, onlar da kendi da'vâları için delîl getirsinler. Ama bunlar delîl olsun… Küflü akılları onlara kalsın. Bekliyoruz…
Dört: Hem, canları istemediğinde ve hevâlarına uymayan bir çok yerde, hadîsleri, hatta âyetleri bir tarafa fırlatacak kadar alçalabilenler ne zamandan beri Sahâbe rıdvanullâhi teâlâ aleyhim'in aralarında ihtilâflı olan bir kavlini delîl görüyor, hatta, onunla mü'münlere müşriklik sıfatını yakıştırabiliyorlar?!... Câhilliğin ve terbiyesizliğin âlemi yok…
Beş: Şu mübtezel iddiâlarındaki delîl veya karîne mücerred/salt kısmî benzerlikler ise, İbnu Sebe, Kuzmân ve Abdullah İbnu Ubeyy İbni Selûl ve benzeri gizli kâfirler olan münâfıkların kendilerini mü’minlerden gizlemek için namaz kılmaları, oruç tutmaları, zekât vermeleri ve bazen cihâd etmeleri, İslâm’a ve Müslümânlara göre birer farz olan şu ibâdetlere gölge düşürür mü? Bir akıllı mü’mine göre elbette düşürmez, değil mi? Öyleyse, mü’minlerin yaptığı güzel bir işi, kâfirlerin kötü maksadlarla yapması, güzel olmaktan çıkarmaz. Elverir ki yapılan şey dîne uysun veya en azından ters düşmesin. Şu halde, böylesi bir delîl getirme usûlü -afv buyurunuz- yellenip karın şişini indirmek haysiyetinde bile değildir. Çünkü, yellenmekte tabiî ve fıtrî de olsa bir fayda vardır; amma şu ölçüsüz sözlerde hiç de iyi bir netîcesi olmayan karın şişkinliğinden başka bir şey yoktur.
Altı: Böylesi bir karakucak veya karakuşi bir delîl getirme ‘yöntem’i hangi ‘bilimsel’ esaslara dayanmaktadır? Hiçbir ölçü denilebilecek ölçüye dayanmamaktadır. Böylesi bir delîllendirme ‘yöntemi’, ilmîlikte bulunmadığı gibi bilimsellikte bile yoktur. Varsa, gösterilsin. Heyhât…
Hâsılı, mes’eleyi tam manasıyla delîllendirdiğimizi iddiâ etmiyoruz; aksine getirdiğimiz delîl ve mesnedler hakîkatte var olanların çok küçük bir kısmından ibârettir. Ancak yine de manzara ortadadır. Ya sizin delîlleriniz, ey kartondan miğferleri, mukavvadan kılıçları ve kalkanlarıyla hakka ve hakîkate saldıran şapşal Don Kişotlar?!... Sizin delîlleriniz nelerdir?.. Ma'nâsını anlamaktan, içindeki incelikleri kavramaktan ve nereye konulacağını bilmekten âciz olduğunuz mes’eleyle alâkasız bir mevkûf rivâyet ile geri zekâlılığın mahsûlü olan ve sâhibini maskara edecek yakıştırmalar mı? Sizin gibi cehâlet ve sapıklık sarhoşu zavallıların din nâmına ve lehine konuşmaları, din düşmanlığından yana konuşmalarından dine daha zararlı ve yıkıcıdır. Sarhoş kusmuklarıyla her yanı batırıyorsunuz. İbâdet tembelliği ile besi danaları gibi yatıp duruyorsunuz; Allah celle celâlühû’yu zikretmek size ağır geliyor; bari susunuz da, İslâm’ı ve Müslümanları rahat bırakınız; onların Allah celle celâlühû’ya giden yolunda yol kesici olmayınız, mel’ûnluk yapmayınız.
Unutmayınız ki, efendiler efendisi Efendimiz sallellâhu aleyhi ve sellem, ‘kim, (bilinen ma'nâdaki yollarında kazâ-i hâcet görmek gibi eziyyet yapmanın yanında bilhassa Allah celle celâlühû’ya giden) yollarında Müslümanlara eziyyet ederse, o müslümanların la’neti, onlara eziyet edene vâcib olur’[47] buyurmaktadır.
و صلى الله تعالى عليه و على آله و سلم تسليما والحمد لله ربالعالمين

Hüseyin Avni

Dipnot:

[1] Sûre-i Bakara:198

[2] Buhârî (7405), Müslim (2675) kısaltılarak.

[3] Hâkim el-Müstedrek’inde (1/494) ve Bezzâr, Sünen’inde (…) Câbir radıyallahu anhu’dan

[4] Müslim (2689) ve Hâkim (1/495)

[5] Müslim (2701) ve Tirmizî (3388)

[6] İmâm Celâleddîn es-Süyûtî, el-Minha fî's-Sibha, (el-Hâvî li'l-Fetâvâ içinde :2/36-42)

Bu risâleyi tercüme ederken, kelime tahlîliyle alakalı olan birkaç satırlık küçük bir kısmı ile beraber bir müselsel isnâddaki muhtemelen on satır civârındaki uzun bir yeri ve de bir isnâdı, ‘günümüz okurlarına lâzım olmaz’, hattâ ‘kafalarını karıştırıp canlarını sıkar’ düşüncesiyle, çevirmedik.

El-Minha’yı tercüme etmekteki maksadımız -birilerinin yapa geldiği gibi- peş peşe meydana gelen ve çoğu kez de getirilen şiddetli ihlâs, amel ve îmân zelzeleleriyle fenâ halde sarsılıp kafası karıştırılan Ümmet’in kafasını biraz daha karıştırarak çok daha mühim mes'elelere zaman bırakmayacak şekilde onu oyalamak veya ona narkoz vermek değil, şeklen küçük, ama gerçekte büyük olan anahtar bir inceliğe dikkat çekmektir:

Birileri tarafından yerine göre, keyfî te’vîllerle ayetlerin ve hadîslerin ma'nâlarını buharlaştıran ve tahrîf eden, hattâ yorumsuz olarak çiğneyebilen, Sahâbe kavline ise hiçbir ehemmiyet vermeyen câhil ve edebsiz bir nesil ortaya çıkartıldı. Bunlar Abdullah İbnu Mes’ûd’a âid olan, sıhhat derecesi söz kaldıran, sahîh olsa bile ‘nasıl anlaşılması gerektiği’ tartışılabilecek olan, hattâ zâhiri başka Sahâbe kavilleri, fiilleri ve takrîrleriyle, hattâ merfû’ rivâyetlerle çelişmekte olan mevkûf bir rivâyeti, taşlarla zikreden topluluğa ‘yaptığınız zikirleri değil, günahlarınızı sayın’ deyip onları bid’atçı, yaptıklarını da bid’at görmesini bilir-bilmez ve anlar-anlamaz bir şekilde diline dolamışlardır. Böylelikle ise en nezîh zatları ve hattâ tâifeleri karalamaya çalışmaktadırlar. Bu işleriyle de bilmeden veya ustaca eslâfımızdan bize intikâl eden ilim ve amel müktesebâtımız üzerinde şeytânî vesvese, tereddüt ve şübheler uyandırmaya çalışmakla, din düşmanlarının ekmeğine bir şekilde yağ sürmektedirler. Bu risâleyi tercüme etmemizin şu cinâyeti engelleme yolunda gösterilen mütevâzi bir gayret olarak kabûl edilmesini Mevlâmızdan temennî ve niyâz, din kardeşlerimizden de istirhâm ediyoruz.

Hâsılı, bu risâlede geçen (3. ve 4. hadîsler gibi) bir kısım hadîslerde Nebî sallellâhu aleyhi ve sellem efendimiz, taşlarla tesbîh etmeyi görmesine rağmen yasaklamadığına göre, onlarla da tesbîh edilebileceğine dâir bir Takrîrî Sünnet bulunmaktadır. Rivâyetlerin birçoklarında da zikirlerin taşlarla veya hurma çekirdekleriyle sayılması vardır. Toplu zikre dâir ise onlarca, zikrin halka hâlinde yapılmasına dâir yine birçok, birinin komutuyla yapılmasını gösteren de nice rivâyetin bulunduğu görünmektedir.

Bütün bunlara rağmen Sûfiyye’nin taşlarla ve halka hâlinde yaptıkları ve Hatm-i Hâcegân ismini verdikleri bir toplu zikiri inkâr etmek, Sünnet karşısında şeytânî ve Fir’avnî bir direnmekten, onmaz birsapıklıktan ve tedâvîsiz bir Sünnetsizlik hastalığından başka bir şey değildir.

[7] Tenbîh-1: İmâm Süyûtî, ezberi akıl almaz bir şekilde geniş olan bir hadîs hâfızı idi. Görüldüğü gibi verdiği kaynakların hemen hemen hepsi elimizdeki kaynaklarda mevcûddur. Çok az bir kısmını da biz bulamadık ve onları parantez arası üç nokta ile, yani (…) şeklinde gösterdik. Bu bulamayışımız bizim kusûrumuzdan olabileceği gibi nüshâ farklılıkları sebebiyle veya ender de olsa nihâyet Süyûtî de bir insan olduğundan O’nun kendi hatâsından dahi doğmuş olabilir.

Tenbîh-2: Hadîs kaynaklarını verirken, bazan bir kaynakta verilen başka kaynakları gördüysek de onları bizzat görmeden almadık, ezberciliğe kaçmadık; ancak kaynak gösterdiğimiz Dâru İbni Hazm (1422) baskısı Tirmizî nüshasının numaralarının Çağrı baskısından farklı olduğunu sonradan anladık.

[8] İbnu Ebî Şeybe (7745), Ebû Dâvûd (1502), Tirmizî (3495), Nesâî (1355) ve Hâkim (1/547), (Abdullah)İbnu Amrradıyallahu anhumâ’dan

[9] İbnu Ebî Şeybe (7738), Ebû Dâvûd (1501), Tirmizî (3595. hadîsden sonra ‘bu bâbda Yüseyre’den şu rivâyet de vardır’ deyip senedsiz olarak) ve Hâkim (1/547), Yüseyre radıyallahu anhâ’dan.

[10] Tirmizî (3563), Hâkim (1/547)ve Taberânî (…), Safiyye Mâce (…),radıyallâhu anhâ'dan.

[11] Ebû Dâvûd (1500), Tirmizî (3577 Dâru İbni Hazm, 3568 Çağrı), Nesâî (…), İbnu İbnu Hibbân (837) veHâkim (1/548) Sa'd İbnu Ebî Vakkâs radıyallâhu anhu'dan.

[12] Maksad anlaşılamamıştır.

[13] Buhârî, et-Târîhu’l-Kebîr, Muallâ İbnü Abdirrahmân, Yûnus İbnü Ubeyd’den, O; anasından, anası da Ebû Safiyye’den(8. cildin sonundaki Kitâbu’l-Künâ:44, Dâru’l-Fikr) İbnü Abdi’l-Berr, el-İsîtâb, Saîd İbnü Âmir, Yûnus İbnü Ubeyd yoluyla, “hurma çekirdekleriyle”, Abdü’l-Vâhid İbnü Ziyâd da yine Yûnus yoluyla “taşlarla” lafzıyla (el-Isâbe kenarı:4/108), Beğavî’nin bunu rivâyetinde, Abdü’l-Vâhid İbnü Zeyd, Yûnus İbnü Ubeyd’den rivâyette Muallâ’ya mütâbeet etti. (İbnü Hacer, el-Isâbe:4/109), İbnü’l-Esîr, Abdü’l-Vâhid, Yûnus yoluyla “taşlar” lafzıyla (Üsdü’l-Ğâbe: 6/175, mad:6016,eş-Şa’b), İbnu Asâkir, Târîhu Dımeşk (…)

[14] Ebû Nuaym, Mu’cemu’s-Sahâbe (5/2938, Dâru’l-Vatan-1419), Ebû Safiyye radıyallâhu anhâ'dan…

[15] İbnu Sa'd (3/76, Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî-1417) Hakîm İbnu’d-Deylemî’den.

[16] İbnu Ebî Şeybe (7741)

[17] İbnu Sa'd (8/468 Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî-1417) Fâtıma Binti Hüseyn radıyellâhu anhu’dan.

[18] Risâlenin aslında ‘Muhriz’ şeklinde geçen kelime, Hilye’nin elimizdeki baskısında ‘Muharrer’ olarak yazılmıştır. Aslına ulaşılamamıştır;

doğrusunu Allah celle celâlühû bilir.

[19] Ebû Nuaym Hilyetü’l-Evliyâ (1/468, mad:1329, İlmiyye-1418) Ebû Hureyre radıyallâhu anhu'dan.

[20] Ahmed İbnu Hanbel’de ez-Zühd (175, ilmiyye-1403), Ebu’d-Derdâ radıyellâhu anhu’dan.

[21] İbnu Sa’d (…), Ebû Hureyre radıyallâhu anhu'dan. Benzer rivayetin kaynağı Ebû Nuaym’dan geçti;18. dipnota bakınız.

[22] Uzatmamış olmak maksadıyla isnâdı hazfettik.

[23] Deylemî, Müsnedü’l-Firdevs (5/15, H:7029, Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî-1407) [Ali radıyellâhu anhu’dan]

[24] İbnu Ebî Şeybe, el-Musannef (7742 ma'nâ olarak) Ebû Saîd el-Hudrî radıyallahu anhu’dan.

[25] İbnu Ebî Şeybe, el-Musannef (7743), Ebû Hureyre

[25] İbnu Ebî Şeybe (7744), Zâzân’dan.

[25] Risâlenin basılı olan metninin burasında muhtemel radıyallahu anhu’dan. Asıl metinde “Ebû Hureyre” yerine “İbrâhîm” vardı. Düzeltme Musannef’den yapılmıştır.

[26] İbnu Ebî Şeybe (7744), Zâzân’dan.

[27] Risâlenin basılı olan metninin burasında muhtemel bir baskı hatası olduğunu düşünerek tarafımızdan bu şekilde tercüme münâsib görülmüştür.

[28] Kitâbın yazarı Abdurrahmân İbnu Ebî Bekr İbni Ebî Dâvûd ed-Dimeşkî el-Hanbelî’dir; (ö:856). Kitâbın tam ismi Keşfu’z-Zunûn’da (1 /369) “Tühfetü’l-İbâd ve Edilletü’l-Evrâd” şeklinde geçmekte ise de -Allahu a’lem- muhtemel ve münâsib olan “Tühfetü’l-İbâd fî Edilleti’l-Evrâd” olmasıdır.

[29] Ebû Dâvûd, es-Sünen (2174)

[30] Mücezza demek bir kısmı kazınıp beyazlatılan, diğer yanı da olduğu gibi kara olarak bırakılan (böylece de alaca hâle gelen) hurma çekirdeği, demektir. Karalık ve beyazlık bulunan her bir şeymücezza’dır. Bunu dil âlimleri söylemiştir. (Bu dipnot, Süyûtî’nin şu risâlesinin asıl metninden buraya indirilmesi münâsib görülen bir parçadır.)

[31] El-Mizzî, Tehzûbu’l-Kemâl:8/174, [el-Hilye:5/210 İsnâdı kesiktir.], Tehzîb hâmişi:8/174

[32] İbnu Hallikân, Vefeyâtü’l-A’yân (1/373)

[33] Bu (و قد رويت)“rivâyet ettim” ibâresinin başındaki (قال)’nin matbaa hatası olduğu kanaatindeyiz. Aksi takdîrde müselsel Rivâyet İbnu Hallikân’ın olması îcâb edecekti. Halbuki İbnu Hallikân’ın, Vefeyâtü’l-A’yân’ında (1/373) böyle bir rivâyet yoktur. Allâme Leknevî de bu rivâyeti Süyûtî’ye nisbet ettiğine göre, rivâyet, büyük ihtimalle O’na âiddir.

[34] Hâkim, el-Müstedrek (1/501) Zehebî, râvîlerinden birinin kimilerince zayıf kimilerince de güvenilir ve sağlam bulunduğunu söyledi (Telhîs, aynı yer). Buna göre hadîs “hasen”dir

[35] Taberânî, es-Sağîr (er-Ravdu’d-Dânî:2/227)

[36] [Mâlik, Muvatta (Selâm:4), Ahmed (5/219), Buhârî, (İlim:8, Salât:84), Ebû Dâvûd (Edeb:14), Tirmizî(Edeb:12, İstîzân:29], el-Mu’cemu’l-Müfehres:1/503

[37] (Ahmed: 3/150), el-Mu’cem:1/5

[38] Ahmed, el-Müsned (23269, 23299), Ebû Dâvûd (4826), Tirmizî (2758), (benzer bir lafızla.) Tirmizî, “bu Hasen-Sahîhdir” dedi, Hâkim (4/281)

[39] Hâkim, el-Müstedrek ve sahîh olduğunu söyledi; Zehebî de Telhîsu’l-Müstedrek’de O’nu tasdîk etti. (2/375) Bezzâr. Heysemî, “isnâdı hasendir; râvîleri güvenilir ve sağlam bulunmuştur” dedi (Mecmau’z-Zevâid:1/232, İlmiye, 1422)

Allah celle celâlühû, Kitâbında kıldığı helâlleri ve haramları bazen üstü örtülü olarak yapar ki, bunları da Resûlü sallellâhu aleyhi ve sellem Sünnetiyle açıklamış olur.

[40] Dârekutnî, [Nevevî, el-Erbeîn, 30. hadîs, Nevevî, Sem’ânî, Irâkî ve İbnu Hacer hasen, İbnu Salâh da sahîh olduğunu söylemişlerdir. (el-Fütühâtü’r-Rebbâniyye, 7/365’den naklen, el-Vâfî:224) Taberânî, el Kebîr (22/221, 222) Heysemî, “râvîleri, sahîh’in râvîleridir” demişdir. (Mecmau’z-Zevâid:1/232)

[41] Ahmed (4/357), Müslim (1017), Tirmizî (2675), Nesâî (5/75), İbnu Mâce (203), İbnu Hibbân (3308)

[42] Ahmed, el-Müsned, mevkûf olarak (3600), Heysemî “bunu Ahmed, Bezzâr ve Taberânî, el-Kebîr’de rivâyet etmiştir ki, râvîleri güvenilir ve sağlam bulunmuşlardır” demiştir. (Mecmau’z-Zevâid,1/241, H:832, İlmiye)

[43] İbnu Dakîk el-‘Îd, Şerhu’l-Erbaîn (218, Dârü’s-Selâm baskısı,1425)

[44] Dârimî, es-Sünen(1/79, H:204)'den kısaltarak.

[45] Buhârî, Sahîh, Kur’ân’ın toplanması bâbı, 2/745, Pakistân baskısı

[46] Geniş bilgi için Menâr ve şerhlerine, meselâ, Fethu'l-Ğeffâr(347-348)'a ve İ'lâ Mukaddimesi Kavâid fî Ulûmi'l-Hadîs(85-86-87)'e bakılsın.

[47] Taberânî, el-Kebîr (3/179, H:3050), Münzirî et-Terğîb ve’t-Terhîb(42, H:246, Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî, 2004)’de ve Heysemî, Mecmau’z- Zevâid(1/280, H:1001, İlmiyye baskısı)’de, Süyûtî de el-Câmiu’s-Sağîr(2/139)’de isnâdının hasen olduğunu söylemişlerdir. Münâvî Feyz’in de (6/23) Veliyyudddîn el İrâkı’nin bunun zayıf olduğuna meylettiğini ve senedinde bulunan İmrân el-Kattân’ın hakkında ihtilâf edildiğini, Şuayb İbnu Bessâm’ın Münker rivâyetleri bulunan sadûk bir râvî olduğunu söylediğini nakletti ise de, Ahmed el-Ğumârî bu hadîsin o münkerlerden olmadığını, şâhidlerinin olduğunu, Ebû Nuaym’in Târîhu Asbehân’da “kim müslümânlara, yolunda eziyet ederse, onların la’neti ona isâbet eder” şeklinde rivâyetinin bulunduğunu ifâde etmektedir. (El-Müdâvî:6/31)

Kaynak:

http://www.gurabamecmuasi.com

..

Vehhabi Küfrüne ve Safsatalarına Reddiye

Allah Teala’ya mekan iddia eden kafir olur

Tarikat Şirktir Diyenlerin Çürük İddialarına Cevaplar

Şefaat (Aracılık) Şirk DEĞİLDİR.

İmam Şa’rânî ve Tevessül

Hatm-i Hacegan Bid'at mıdır ?