İslamcılık kritiklerinde özenle altının çizilmesi gereken iki noktaya öncelikle dikkat çekmek gerekir. Birincisi, İslamcılık tüm içerimleriyle islam ile özdeş olmayıp İslam’ı bir kavrayış ve ele alış biçimidir. İkincisi, yine İslamcılık bir parti, dernek, cemaat vb. ile özdeşleştirilmemeli; daha çok bir entelektüel hareket şeklinde değerlendirilmelidir. Buna bir üçüncüsü eklenebilir; dönemsel olarak insanlığın gelişim aşamaları ve değişen dünya konjonktürü çerçevesinde islam’ın farklı kavranışları mümkündür ve İslamcılık İslam’a dair yegane öneri değildir.

İslamcılığa dair sonuç cümlesini ilkin söyleyecek olursak, İslamcılık bir pragmatizmin içinde kıvranıp durmaktadır. Bir felsefe olarak pragmatizmin bile “fayda” ve “zarar” üzerinden hareket eden bir felsefesi vardır. Fakat İslamcılık için dile getirdiğimiz pragmatizm katı bir muhafazakarlığın tüm tezahürleriyle izlenebildiği bir popülizmi içermektedir. İslamcılık son 40-50 yıl içinde daha öncesinde ne kadar haklı olarak itiraz ettiği unsurlar varsa, hepsini bu muhafazakarlık ve popülizm içerisinde meşrulaştırmış görünmektedir.

Batı’da modern zamanlara geçişte, daha öncesinden farklılaşan felsefe, siyaset, bilgi anlayışlarının yeniden inşa edildiğini görmekteyiz. Elbette bunların hepsini onaylıyor olmasak da, netice itibarıyla kendi içinde tutarlı bir seyir izlediği de görülmektedir. Sözgelimi; Machiavelli, Hobbes ve Locke gibi isimler siyaset teorileriyle ortaya çıkmışlardı. Kopernik Devrimi’nden Descartes ve Spinoza’ya kadar evrenin yeniden okunuşu, insanın konumlanışı üzerine bir felsefeyi öncelikle görmek lazımdır.

Ancak İslamcılık özelde 1970’lerden bu yana varolan sorunların temel bir felsefesini oluşturamamıştır. Söz gelimi; hala büyük bir teyakkuzla üzerinde durduğu başörtüsü sorunu aynı zamanda bir çoğulculuk meselesidir. Giderek küreselleşen dünyada İslamcılığın çoğulculuk konusuna yaklaşımının felsefi bir zemini yoktur. Öyle ki, çoğulculuk konusunda çoğu zaman refleksif tutumlara kaymakta ve içine kapanmaktadır. Yine farklı düşünce ve hareketleri “ifsad edici” olarak görürken, bunlarla ilgili felsefi bir zeminde hareket eden görüşler oluşmamakta ve ortaya çıkan popülizmler ise tutarlılık göstermemektedir.

İslamcılığın varolan entelektüalitesi 1990’lı yıllardan sonra ortadan kaybolmuş görünmektedir. Zaten 2000’li yıllardan sonra kendisinden istifa edilen bir hareket haline gelmiştir. Fakat nominal olarak İslamcılıktan bağımsız olarak İslam’ı bir dünya görüşü olarak hala önemseyen bir entelektüalite var mı diye sormak gerekir. Buna dünyanın ve insanlığın ciddi sorunları karşısında böyle bir entelektüalitenin cevabı var mıdır? Sorusunu ekleyebiliriz. Sadece İslam dünyasına bile kısa bir göz gezdirirsek, bu sorulara kolaylıkla cevap verebiliriz.

Bugün gündelik hayattaki olaylara “İslami tepki!”ler dikkatle takip edildiğinde, bunların daha çok sonuçlarla uğraşmak olduğunu ve esasa müteallik bir duruma tekabül etmediğini rahatlıkla gözlemleriz. Bunun temel nedeni, meselelerin köklü bir şekilde ele alınmadığı ve temel felsefenin ortaya konulmadığıdır.

Açıkçası bugün Müslüman bir dünya görüşünü hala önemseyenlerin en temel soru(n)ları yeniden ele almaları gerekmektedir? İnsan nedir? Evren nedir? Para nedir? Yaşamak nedir? Adalet nedir? Devlet nedir? Siyaset nedir? Bu soruları çoğaltabiliriz. Bu sorularla ilgili felsefi zeminde cevaplarımız yeterli olmadığı için (ya da cevaplarımız olduğu zannedildiği için) eşya ve insanla sağlıklı bir ilişki de kurulamamaktadır. Tüm bunlar bize işe başlamamız gereken yeri, yani eğitim ve üniversiteyi işaret etmektedir. İslamcıların çokça eleştirdikleri Batı’ya bir de bu gözle bakılmalıdır.

Hediye alan bir insan sevinir, trafik kazasına şahit olan birisi üzülür, hakarete uğrayan birisi ise öfkelenir… Neredeyse sayısız duygumuz vardır ve yaşarken karşılaştığımız çok değişik durumlara ve olaylara farklı duygularımızla tepkiler veririz.

Tepkisiz insan ise adeta cansız gibidir. Böyle insanlara, “Ben duvara mı konuşuyorum?” diye tepki gösterilir.

Bütün duygularımızın hayatımızı devam ettirmede önemli rolleri vardır. Kimi duygularımızla hayatta yol alırken; kimileriyle tedbir alır, kimileriyle de kendimizi, şahsiyetimizi savunuruz.

Duygularımızdan birisi olan öfke (hiddet), genelde istenmeyen ve problemlere sebep olan bir duygumuz gibi görünür. Ancak gerçek öyle midir? Hayır; öfke de tıpkı sevinç, heyecan veya korku gibi her insana doğuştan verilmiş olan vazgeçilmez bir duygumuzdur. Önemli olan öfkenin dışarıya nasıl yansıtıldığıdır.

Öfke olumsuz olaylara, bir anda hayatımızı alt üst eden ve istenmeyen değişikliklere karşı ortaya çıkar. İnancımıza, kutsal değerlerimize, vatanımıza saldıranlara, bize hayat hakkı tanımayanlara, haksızlık yapanlara karşı elbette öfkeleniriz. Öfkenin duygu olarak büyük bir güç verdiği açıktır. Bu gücü yerinde ve dozunda kullandığımızda normal, gerekli ve sağlıklı bir duygumuz olduğu gibi; kontrolsüz olarak kullandığımızda da adeta bir patlama gibi her şeyi yakıp yıkacak ve okul, iş ya da aile hayatımızda, sosyal ilişkilerimizde problemlere yol açacaktır. Öfke, insanı en çok etkileyen duygularından olduğu için kendini kontrol etmeyi öğrenmek şarttır.

Öfkenin verdiği gücü aklımızla ve tecrübemizle yönlendirirsek ortaya çok faydalı sonuçların çıkmasını da sağlayabiliriz. Mesela vatana kastedenlere öfkelenen bir askerin var gücüyle onu savunması; bir bilim insanının ülkesini ileriye götürmek için büyük bir azimle çalışması veya bir sporcunun milletinin bayrağını dalgalandırmak için var gücüyle mücadele etmesi vb. gibi… Bu durumlarda öfke bir itici güç olarak yararlı şekilde kullanılmış olur.

Gelelim öfkenin faydalarına…

- Öfke üzüntünün aksine güç verir.

- Öfke, rahatsızlık duyduğumuz ve kaldıramadığımız bir durumun olduğunu, bir şeylerin yolunda gitmediğini ve değiştirilmesi gerektiğini gösteren uyarıcı bir işarettir.

- Öfke, haksızlıkların düzeltilmesine ve adalete katkıda bulunur.

- Öfke, tüm tehdit çeşitlerine karşı savunma için güç kaynağı olur.

- Öfke, yeni şeyler öğrenmek, olumsuz durumlardan olumlu sonuçlar çıkarmak için bir motivasyon kaynağıdır.

- Öfke, kontrol edilebildiği sürece sağlıklıdır ve fayda sağlar.

- Öfkenin sağlıklı ve işe yarar olabilmesi için kabul edilmesi, tanınması ve kontrollü bir biçimde ifade edilebilmesi gerekir.

İslamcılık kritiklerinde özenle altının çizilmesi gereken iki noktaya öncelikle dikkat çekmek gerekir. Birincisi, İslamcılık tüm içerimleriyle islam ile özdeş olmayıp İslam’ı bir kavrayış ve ele alış biçimidir. İkincisi, yine İslamcılık bir parti, dernek, cemaat vb. ile özdeşleştirilmemeli; daha çok bir entelektüel hareket şeklinde değerlendirilmelidir. Buna bir üçüncüsü eklenebilir; dönemsel olarak insanlığın gelişim aşamaları ve değişen dünya konjonktürü çerçevesinde islam’ın farklı kavranışları mümkündür ve İslamcılık İslam’a dair yegane öneri değildir.

İslamcılığa dair sonuç cümlesini ilkin söyleyecek olursak, İslamcılık bir pragmatizmin içinde kıvranıp durmaktadır. Bir felsefe olarak pragmatizmin bile “fayda” ve “zarar” üzerinden hareket eden bir felsefesi vardır. Fakat İslamcılık için dile getirdiğimiz pragmatizm katı bir muhafazakarlığın tüm tezahürleriyle izlenebildiği bir popülizmi içermektedir. İslamcılık son 40-50 yıl içinde daha öncesinde ne kadar haklı olarak itiraz ettiği unsurlar varsa, hepsini bu muhafazakarlık ve popülizm içerisinde meşrulaştırmış görünmektedir.

Batı’da modern zamanlara geçişte, daha öncesinden farklılaşan felsefe, siyaset, bilgi anlayışlarının yeniden inşa edildiğini görmekteyiz. Elbette bunların hepsini onaylıyor olmasak da, netice itibarıyla kendi içinde tutarlı bir seyir izlediği de görülmektedir. Sözgelimi; Machiavelli, Hobbes ve Locke gibi isimler siyaset teorileriyle ortaya çıkmışlardı. Kopernik Devrimi’nden Descartes ve Spinoza’ya kadar evrenin yeniden okunuşu, insanın konumlanışı üzerine bir felsefeyi öncelikle görmek lazımdır.

Ancak İslamcılık özelde 1970’lerden bu yana varolan sorunların temel bir felsefesini oluşturamamıştır. Söz gelimi; hala büyük bir teyakkuzla üzerinde durduğu başörtüsü sorunu aynı zamanda bir çoğulculuk meselesidir. Giderek küreselleşen dünyada İslamcılığın çoğulculuk konusuna yaklaşımının felsefi bir zemini yoktur. Öyle ki, çoğulculuk konusunda çoğu zaman refleksif tutumlara kaymakta ve içine kapanmaktadır. Yine farklı düşünce ve hareketleri “ifsad edici” olarak görürken, bunlarla ilgili felsefi bir zeminde hareket eden görüşler oluşmamakta ve ortaya çıkan popülizmler ise tutarlılık göstermemektedir.

İslamcılığın varolan entelektüalitesi 1990’lı yıllardan sonra ortadan kaybolmuş görünmektedir. Zaten 2000’li yıllardan sonra kendisinden istifa edilen bir hareket haline gelmiştir. Fakat nominal olarak İslamcılıktan bağımsız olarak İslam’ı bir dünya görüşü olarak hala önemseyen bir entelektüalite var mı diye sormak gerekir. Buna dünyanın ve insanlığın ciddi sorunları karşısında böyle bir entelektüalitenin cevabı var mıdır? Sorusunu ekleyebiliriz. Sadece İslam dünyasına bile kısa bir göz gezdirirsek, bu sorulara kolaylıkla cevap verebiliriz.

Bugün gündelik hayattaki olaylara “İslami tepki!”ler dikkatle takip edildiğinde, bunların daha çok sonuçlarla uğraşmak olduğunu ve esasa müteallik bir duruma tekabül etmediğini rahatlıkla gözlemleriz. Bunun temel nedeni, meselelerin köklü bir şekilde ele alınmadığı ve temel felsefenin ortaya konulmadığıdır.

Açıkçası bugün Müslüman bir dünya görüşünü hala önemseyenlerin en temel soru(n)ları yeniden ele almaları gerekmektedir? İnsan nedir? Evren nedir? Para nedir? Yaşamak nedir? Adalet nedir? Devlet nedir? Siyaset nedir? Bu soruları çoğaltabiliriz. Bu sorularla ilgili felsefi zeminde cevaplarımız yeterli olmadığı için (ya da cevaplarımız olduğu zannedildiği için) eşya ve insanla sağlıklı bir ilişki de kurulamamaktadır. Tüm bunlar bize işe başlamamız gereken yeri, yani eğitim ve üniversiteyi işaret etmektedir. İslamcıların çokça eleştirdikleri Batı’ya bir de bu gözle bakılmalıdır.

Değerli okurlarım ülkemizde ve dünyada gizli saklı nerede ise hiçbir şey kalmadı.

Görenler için her şey ayan beyan ortada.

Bin yıllık tarihimizde bugün yaşadıklarımıza benzer yaşanmışlıklar olduğu için insan ister istemez meseleye kader perspektifinden de bakıyor.

Hafta içinde açıklanan orta vadeli programı ekonomiden anlamayan bir vatandaş olarak hayırlı bir başlangıç olarak gördüm.

Çiçeği burnunda hükümetimiz daha fazla gecikmemeli ve ivedi çözümler üretmede elini çabuk tutmalı ki, fitne kazanını kaynatanlara fırsat vermesin.

Alınan tedbirler ivedilikle uygulanarak fırsatçı aç gözlülerin ekmeğine yağ sürülmemeli.

Vatandaşta oluşan ve giderek artan güven zaafı tutarlı ve kararlı uygulamalarla ters yüz edilmelidir.

“Emirle demir kesilmez” atasözünü unutmadan tedbirler hakka, hukuka uygun olarak hızlı bir şekilde alınmalı.

Ekonomik sorunlar, fiyat istikrarsızlığı ve etiketlerdeki hızlı değişime çözüm aranırken aynı zamanda son yıllarda kangren haline gelen ev sahibi- kiracı meselesi de adilane bir şeklide çözüme kavuşturulmalı.

İçinden çıkılmaz hale gelen ve kangren oluşmuş bu meseleye de 1 Eylül itibarı ile çözüm için umut olacak bir adım atıldı, adalet bakanlığı kira davalarında sistemin tıkandığını gördü ve arabuluculuk sistemi içerisinde bu davaları eritme yolunda ilk adımı attı.

Çözüm olur mu zaman içerisinde göreceğiz.

Enflasyon canavarının önüne geleni yutmaya niyet ettiği bir zamandayız ve canavarı azdıracak her türlü yanlışı da devlet millet el ele vermiş yapıyoruz.

Kanaat zenginliği azaldıkça varlık içinde yüzen fakirler çoğaldı.

Birçok kalemde füze hızı ile artan fiyatlara ayak uydurmanın mümkün olmadığı bir dönemden geçerken kira geliri ile geçimine katkı sağlamaya çalışan ev sahipleri kiracılarının insafına terk edilmiş durumda.

Aynı şey maalesef kiracılar içinde geçerli. Onlarda ev sahibinin insafı ile karşı karşıyalar.

Yeni Türkiye’de devletimizin gözü kulağı eskiden olduğundan çok daha fazla işitiyor ve görmeside keskin.

Kimin ne yaptığını da çok net biliyor ve görüyor.

Semirdikçe semiren ve azgınlaştıkça azgınlaşan zengin zümreye dokunmadan vatandaşın sınırlı geliri üzerinden zevahiri kurtarmak pek mümkün gözükmüyor.

Hiç olmazsa bundan sonra yanlış yapanın kesesine akçe konulmasın. Hata yapana bedeli geciktirilmeden ödetilsin.

Nasıl olsa affedilir kolaycılığında haklı çıkan haksızlar güruhu bundan sonra haklı çıkmasın.

Seçim sürecinde fütursuzca uygulanan popülist politikaların bedelini ödüyoruz.

Durumdan vazife çıkaranlar aynalarla barışık olsalar bugün yaşadığımız maddi ve manevi sıkıntıların sebebi olarak bir nebze de olsa kendilerini görür ama nerde o cesaret ve o akıl.

Vurun abalıya cinsinden bir aymazlıkla suçlamanın kolaycılığını tercih edenlerden olmamamız dileği ile …

Sağlık ve mutluluk dileklerimle

Suriye’nin kuzeyinde Arap aşiretleri için bardağı taşıran son damla, Deyrizor’daki askeri kanat komutanı Ahmet’in tutuklanması oldu. Aşiretler ayaklandı ve güçlü silahları olmadığı halde kazmayı küreği kapan YPG ve ABD’ye savaş açtı. İlk olarak da petrol kuyularını ateşe verdiler. ABD, olayları yatıştırmaya çalışsa da bugüne kadar başarılı olamadı. PKK/YPG’nin elinde ABD’nin verdiği güçlü silahlar olduğu halde aşiretlerde sadece hafif piyade tüfekleri var.

ABD, terör örgütü YPG’nin çok az militanı olmasına karşı onları eğitip silahlandırarak bölgede kendi piyonu olarak kullanıyor. Silahlı çatışmalara onları sürerek kendi askerlerinin ölmesini önlüyor. Suriye’nin kuzeyinde güya DEAŞ’a karşı teşkilatlandırdığı SGD güçlerinin yüzde yetmişi Arap gençlerinden, yüzde otuzu YPG/PKK militanlarından oluşuyor. Ancak yönetim YPG’de…

ABD, Suriye’nin kuzeyinde yaşayan insanları silah zoruyla sindirerek demografik yapıyı bozmaya kalktı ama olmadı. Çünkü Arap, Türkmen ve Kürt aşiretleri asırlardır orada, kendi topraklarında yaşıyor; ekip biçiyor, toprağı işliyor. Fırat’ın suları ile hayat bulan bölgedeki topraklar da Suriye’nin en bereketli alanları…

***

Bölgeyi karıştıran kişi, Biden’ın başkan seçildikten sonra Orta Doğu ve Kuzey Afrika Koordinatörü olarak atadığı Brett H. McGurk. Yakın zaman önce Kuzey Irak’ta PKK militanlarını taşıyan bir helikopter düşmüş, PKK’nın üst düzey yöneticileri cehennemi boylamıştı. Talabani ile işbirliği yaparak PKK/YPG’yi hava gücüne kavuşturan kişi de işte bu McGurk çıktı.

O yüzden Türkiye, bu karanlık karakteri acilen bölgeden uzaklaştırmalı. Yahut PKK militanlarının başına gelen İHA operasyonlarından biri McGurk’a da dokunmalı. Trump döneminde Türkiye ciddi bir baskı yaparak McGurk’un görevden alınmasını sağlamıştı. Trump seçimi kaybedip Biden kazanınca ilk imzaladığı genelge, Orta Doğu’ya Afrika’yı da ekleyerek McGurk’u yeniden bölgeye ataması olmuştu.

Kuzey Suriye’de çıkarılan petrolden YPG/SGD ciddi bir gelir elde ediliyor. McGurk, bu paranın YPG kasasına akmasını sağlıyor. Bölge halkı kendi toprağındaki bu gelirden faydalanamıyor. Aşiret şeyhlerine petrol gelirlerinden küçük bir pay veriliyor ama bu miktar da onları tatmin etmiyor. ABD’ye hizmet veren PYD militanlarına verilen aylık üç yüz dolar da artık onları tatmin etmiyor.

***

Suriye’nin kuzeyinde YPG Arap aşiretlerinin mallarını ellerinden alıyor. Küçük yaştaki evlatları zoraki asker yazılarak ailelerden koparılıyor. Kurdukları polis teşkilatınca bölgede yaşayanlara zulüm üstüne zulüm yapılıyor. Şu anada kadar her türlü vahşet uygulanarak aileler sindirilmeye çalışıldı ama artık isyan zamanı.

Türkiye, YPG/PYD’yi terörist bir yapı olarak görüyor, ABD ise stratejik ortak olarak kabul ediyor. Türkiye ile ABD arasında çok önemli problemler var ancak bunların en başında YPG/PYD meselesi geliyor. ABD, bunda ısrar etmeye devam ederse, Afganistan’dan kaçarak çıkması gibi bir gün Suriye’nin kuzeyinden de askerlerini kaçırarak çıkma zamanı gelebilir.

YPG, daha önce de Rakka’daki aşiret reisi Huveydi’yi tuzağa düşürüp şehit etmişti. Türkiye, zaman zaman aşiret reislerini Türkiye’de toplayarak teşkilatlandırmaya ve kendi topraklarını savunmaya teşvik ediyor. ABD, bölgede tansiyonu düşürmeye çalışsa da işe yaramıyor. Çünkü bölgenin yüzde 65 - 70’i Sünni Arap, yüzde 15-17 Nuseyri Arap, yüzde 8-10 Türkmen, yüzde 3-5 civarında Kürtler ile az miktardaki Asuri, Keldani ve Süryani ve Ermenilerden oluşuyor.

Değerli okurlarım ülkemizde ve dünyada gizli saklı nerede ise hiçbir şey kalmadı.

Görenler için her şey ayan beyan ortada.

Bin yıllık tarihimizde bugün yaşadıklarımıza benzer yaşanmışlıklar olduğu için insan ister istemez meseleye kader perspektifinden de bakıyor.

Hafta içinde açıklanan orta vadeli programı ekonomiden anlamayan bir vatandaş olarak hayırlı bir başlangıç olarak gördüm.

Çiçeği burnunda hükümetimiz daha fazla gecikmemeli ve ivedi çözümler üretmede elini çabuk tutmalı ki, fitne kazanını kaynatanlara fırsat vermesin.

Alınan tedbirler ivedilikle uygulanarak fırsatçı aç gözlülerin ekmeğine yağ sürülmemeli.

Vatandaşta oluşan ve giderek artan güven zaafı tutarlı ve kararlı uygulamalarla ters yüz edilmelidir.

“Emirle demir kesilmez” atasözünü unutmadan tedbirler hakka, hukuka uygun olarak hızlı bir şekilde alınmalı.

Ekonomik sorunlar, fiyat istikrarsızlığı ve etiketlerdeki hızlı değişime çözüm aranırken aynı zamanda son yıllarda kangren haline gelen ev sahibi- kiracı meselesi de adilane bir şeklide çözüme kavuşturulmalı.

İçinden çıkılmaz hale gelen ve kangren oluşmuş bu meseleye de 1 Eylül itibarı ile çözüm için umut olacak bir adım atıldı, adalet bakanlığı kira davalarında sistemin tıkandığını gördü ve arabuluculuk sistemi içerisinde bu davaları eritme yolunda ilk adımı attı.

Çözüm olur mu zaman içerisinde göreceğiz.

Enflasyon canavarının önüne geleni yutmaya niyet ettiği bir zamandayız ve canavarı azdıracak her türlü yanlışı da devlet millet el ele vermiş yapıyoruz.

Kanaat zenginliği azaldıkça varlık içinde yüzen fakirler çoğaldı.

Birçok kalemde füze hızı ile artan fiyatlara ayak uydurmanın mümkün olmadığı bir dönemden geçerken kira geliri ile geçimine katkı sağlamaya çalışan ev sahipleri kiracılarının insafına terk edilmiş durumda.

Aynı şey maalesef kiracılar içinde geçerli. Onlarda ev sahibinin insafı ile karşı karşıyalar.

Yeni Türkiye’de devletimizin gözü kulağı eskiden olduğundan çok daha fazla işitiyor ve görmeside keskin.

Kimin ne yaptığını da çok net biliyor ve görüyor.

Semirdikçe semiren ve azgınlaştıkça azgınlaşan zengin zümreye dokunmadan vatandaşın sınırlı geliri üzerinden zevahiri kurtarmak pek mümkün gözükmüyor.

Hiç olmazsa bundan sonra yanlış yapanın kesesine akçe konulmasın. Hata yapana bedeli geciktirilmeden ödetilsin.

Nasıl olsa affedilir kolaycılığında haklı çıkan haksızlar güruhu bundan sonra haklı çıkmasın.

Seçim sürecinde fütursuzca uygulanan popülist politikaların bedelini ödüyoruz.

Durumdan vazife çıkaranlar aynalarla barışık olsalar bugün yaşadığımız maddi ve manevi sıkıntıların sebebi olarak bir nebze de olsa kendilerini görür ama nerde o cesaret ve o akıl.

Vurun abalıya cinsinden bir aymazlıkla suçlamanın kolaycılığını tercih edenlerden olmamamız dileği ile …

Sağlık ve mutluluk dileklerimle

Düşük dozda alkol tüketiminin sağlığa faydalı olabileceğine dair ilk iddialar 1924 yılında Johns Hopkins Üniversite’sinden Biyolog Raymond Pearl’ün J şeklinde bir grafik çizerek, J’nin alt orta noktasında her tür hastalıktan ölüm riski en düşük olan grubun ‘orantılı’ olduğunu ilan etmesiyle başladı. J’nin en tepe noktası ise alkol bağımlılarına işaret ediyor ve her tür ölüm riski en yüksek grup olarak belirtiliyordu.

Bu iddiayı takip eden yıllarda özellikle kırmızı şarabın sağlığa faydalı olduğuna yönelik çok sayıda haber ve araştırma yayınlandı. Kırmızı şaraptaki resveratrol isimli antioksidan maddeden kaynaklandığı anlatıldı. Ancak son yıllarda alkolün sağlığa olumlu etkilerini gösteren hemen hemen tüm araştırmaların alkol tüccarlarınca finanse edildiği anlaşılınca bu konuda daha yeni ve daha ciddi bağımsız araştırmalar yapılması gereği ortaya çıktı. Nitekim bu yeni çalışmalarda düşük dozda bile olsa alkol tüketiminin; göğüs, yemek borusu, baş ve boyun kanseri risklerini artırdığı, yüksek tansiyon ve kalp ritmi bozukluklarına sebep olabileceği anlaşıldı.

Ciddi sağlık sorunları

Gerçekten tıp dünyası; az miktarda alkol alımının zararlı olmayacağı, hatta bazı uzmanların günde bir kadeh şarap tüketmenin kanı incelterek sağlığa faydalı olabileceğine dair iddialara nokta koymak için geniş kapsamlı araştırma yaptı. 40 yılı kapsayan 107 araştırmayı derinlemesine incelendi. 4.8 milyon kişinin sağlık verileriyle yapılan bu çalışmada “Az miktar alkol kullanımı, tüm sebeplerden kaynaklanan ölüme karşı korumayla ilişkili bulunmamıştır” sonucuna ulaşıldı. Daha da önemlisi az sayılan alkol tüketiminin aksine ciddi sağlık sorunlarına sebep olduğu anlaşıldı.

Kaynak: Bir Efsane Daha Çöktü. Az Alkol Tüketiminin Sağlığa Hiçbir Faydası Yok. Oksijen,14-20 Nisan 2023.

Değerli okurlarım ülkemizde ve dünyada gizli saklı nerede ise hiçbir şey kalmadı.

Görenler için her şey ayan beyan ortada.

Bin yıllık tarihimizde bugün yaşadıklarımıza benzer yaşanmışlıklar olduğu için insan ister istemez meseleye kader perspektifinden de bakıyor.

Hafta içinde açıklanan orta vadeli programı ekonomiden anlamayan bir vatandaş olarak hayırlı bir başlangıç olarak gördüm.

Çiçeği burnunda hükümetimiz daha fazla gecikmemeli ve ivedi çözümler üretmede elini çabuk tutmalı ki, fitne kazanını kaynatanlara fırsat vermesin.

Alınan tedbirler ivedilikle uygulanarak fırsatçı aç gözlülerin ekmeğine yağ sürülmemeli.

Vatandaşta oluşan ve giderek artan güven zaafı tutarlı ve kararlı uygulamalarla ters yüz edilmelidir.

“Emirle demir kesilmez” atasözünü unutmadan tedbirler hakka, hukuka uygun olarak hızlı bir şekilde alınmalı.

Ekonomik sorunlar, fiyat istikrarsızlığı ve etiketlerdeki hızlı değişime çözüm aranırken aynı zamanda son yıllarda kangren haline gelen ev sahibi- kiracı meselesi de adilane bir şeklide çözüme kavuşturulmalı.

İçinden çıkılmaz hale gelen ve kangren oluşmuş bu meseleye de 1 Eylül itibarı ile çözüm için umut olacak bir adım atıldı, adalet bakanlığı kira davalarında sistemin tıkandığını gördü ve arabuluculuk sistemi içerisinde bu davaları eritme yolunda ilk adımı attı.

Çözüm olur mu zaman içerisinde göreceğiz.

Enflasyon canavarının önüne geleni yutmaya niyet ettiği bir zamandayız ve canavarı azdıracak her türlü yanlışı da devlet millet el ele vermiş yapıyoruz.

Kanaat zenginliği azaldıkça varlık içinde yüzen fakirler çoğaldı.

Birçok kalemde füze hızı ile artan fiyatlara ayak uydurmanın mümkün olmadığı bir dönemden geçerken kira geliri ile geçimine katkı sağlamaya çalışan ev sahipleri kiracılarının insafına terk edilmiş durumda.

Aynı şey maalesef kiracılar içinde geçerli. Onlarda ev sahibinin insafı ile karşı karşıyalar.

Yeni Türkiye’de devletimizin gözü kulağı eskiden olduğundan çok daha fazla işitiyor ve görmeside keskin.

Kimin ne yaptığını da çok net biliyor ve görüyor.

Semirdikçe semiren ve azgınlaştıkça azgınlaşan zengin zümreye dokunmadan vatandaşın sınırlı geliri üzerinden zevahiri kurtarmak pek mümkün gözükmüyor.

Hiç olmazsa bundan sonra yanlış yapanın kesesine akçe konulmasın. Hata yapana bedeli geciktirilmeden ödetilsin.

Nasıl olsa affedilir kolaycılığında haklı çıkan haksızlar güruhu bundan sonra haklı çıkmasın.

Seçim sürecinde fütursuzca uygulanan popülist politikaların bedelini ödüyoruz.

Durumdan vazife çıkaranlar aynalarla barışık olsalar bugün yaşadığımız maddi ve manevi sıkıntıların sebebi olarak bir nebze de olsa kendilerini görür ama nerde o cesaret ve o akıl.

Vurun abalıya cinsinden bir aymazlıkla suçlamanın kolaycılığını tercih edenlerden olmamamız dileği ile …

Sağlık ve mutluluk dileklerimle

Liberal rüzgârların, seküler dalgaların, profan anaforların insanımızı tükettiği modern zamanlarda kulluk sınavımızı yüz akı ile nasıl sürdürebiliriz?

Bireyselleşme, bencilleşme, yalnızlaşma günlerinde bu marazi hallerden nasıl korunabiliriz?

Dünyevileşme, duyarsızlaşma, değersizleşme duvarlarını nasıl aşabiliriz, diye düşünürken zihin dünyamda billurlaşan hep şu ayet olmuştur:

“Gerçek şu ki, İbrahim (tek başına) bir ümmetti.” (Nahl,120)

Tek başına ümmet olmak ne demekti?

Bir ümmetin yapabileceğini yalnız başına yapabilme becerisi…

Yanımda kim var, karşımda kim duruyor demeden yapması gerekeni fazlasıyla yapan bir İbrahim duruyor karşımızda…

Bir avuç İbrahim daha doğrusu bir dünya İbrahim…

Onlarca sınavdan geçmiş, bedel ödemiş fakat boyun eğmemiş… Kendi başına dimdik ayakta duran, kendi başına Allah'ın dinini ayağa kaldırmış bir ümmetti…

Normalde bir toplumun yürütebileceği bir görevi tek başına yürüttüğü için o bir ümmetti…

Evet, İbrahim başlı başına bir ümmetti, çünkü o bu davaya baş koymuştu…

İbrahim (as) bütün insanlar haktan yüz çevirse bile o buna dört elle sarılmıştı… Onun bu kararlılığı ve sarsılmaz imanı bu misyonu yeryüzünde her tarafa yayacak Hanif bir ümmetin nüvesi, çekirdeği oluverdi…

Tek başına ümmet olma liyakıtını, ehliyetini, gayretini, muhteşem örnekliğini onda görüyoruz…

İman, itminan, ihlas, ittika, istikamet, istikrar onun şahsında ete kemiğe bürünmüştü…

Halil, halim, hanif olan İbrahim, hakiki ümmeti temsil edecek bir hüviyete sahipti…

Hz. İbrahim'in sınandığı kelimeleri hatırlayalım, ümmet bilinci nasıl oluşur, göreceğiz…

Anlıyoruz ki, insanın kıymeti himmeti kadardır…

İbrahim (as) örnekliğinden aldığımız mesaj şudur: Bir insan içinde yaşadığı toplumda inançları, idealleri ve mücadelesi ile yalnız kalıyorsa, tek başına direnişini sürdürüyorsa, o gerçekten tek başına bir ümmettir…

‘Şahsı vahit’ olsa bile hükmen bir ümmet misyonu taşıyor demektir…

Yalnız kalsak da ümmet olma niyetimiz, azmimiz bizi tek başınalıktan çıkarır farklı kılar…

Sınavımızı verdikçe, çizgimizi korudukça, davaya odaklandıkça, hedefe adandıkça bu ümmetliğimiz tebarüz edecek, tek kişilik ordular olduğumuz kendini gösterecektir…

Gayet tabii ki, ümmet bilinci zor bir sürecinin, çetin bir sınavın adıdır… Yalnız kalsa da yılmayacak, ye’se yenik düşmeyecek, yenilse de yıkılmayacak…

Seçilmiş yalnızlıklar tuzağına düşmeyecek, öğretilmiş çaresizliklere teslim olmayacak, bireyselleşme belasına fırsat vermeyecek, tükenmişlik sendromuna yakalanmayacak yiğitlerin adıdır ümmet…

Evet, ümmetin parçalanmışlığına sığınmayacak, tek başına ben bir ümmetim özgüvenine sahip olacak İbrahim'i yüreklerden bahsediyoruz…

Aslında her müminin öz benliğinde bu potansiyel vardır…

Yeter ki performansını kaybetmesin…

“Bir kişiden ne çıkar?” demeden…

Tek kişilik cemaatte mümkün, ümmette mümkün…

Bireyselleşmeye bu bilinçle direneceğiz… Anlıyoruz ki, bir mümin dünyaya bedeldir… Şayet mücadelenin bedelini öderse…

“Dünyayı tek başına sen mi kurtaracaksın?” diyenlere yüksünmeden, gerekirse “evet” demek…

Milleti İbrahim olarak… Hiç kimse olmasa da, gelmese de, tek başına bu yola baş koyacağım, diyebilmek…

Çünkü biz lokomotifiz, vagon değiliz… Figüran değil, senaryoyu bizzat yazan baş aktörüz…

Bu tercihte bulunurken sürecin ve sınavın farkındayız…

İşlerin sapa sardığı zamanlarda, sarp yokuşlarda susamanın kaderimiz olduğunu biliyoruz…

Tüm umutlarımız darbelense de, tek başına kalma pahasına da olsa yine de ümmet olma ruhunu ve onurunu koruma kararlılığındayız…

Artık, zihinden zihniyete, şahıstan şahsiyete, bireyden aidiyete, ferdiyetten cemaate ve ümmete hicret süreçlerimizi tamamlamak durumundayız…

Özgür yaşamlara, sonsuz nimetlere yürümenin yolu bu gerçeklikte saklıdır…

İbrahimî öğreti bize bunu söylüyor…

Selam, tek başına ümmet olma bilincini kuşananlara…

İnsanlar yaşamları boyunca içinde bulundukları toplumla ve vatandaşı oldukları devlet ile çeşitli ilişkiler içindedir. Bu ilişkiler bazen tüzel, bazen özel olarak çeşitlenmektedir. Bunun yanında tüm insanların temel arzusu insan onuruna yakışan bir hayat sürmektir.

Her bireyin insan onuruna yakışan yaşam anlayışı farklı olabiliyor. İnsanların sahip oldukları bu anlayış farklılıkları, bireylerin içinde bulundukları ilişkilerinde farklı olmasını doğurmaktadır. Bu Bab’dan insan özgürlüğünün nasıl sağlanacağı konusu tarih boyunca en önemli tartışma konularından biri olmuştur.

Özgürlük kavramı, kişisel yargılamalar sonucu, birbirinden farklı anlamlara gelmektedir. Çoğu zaman ise, bu durum bir çatışma ortamı yaratmaktadır. Bu noktada insana rehber olabilecek olan etik konusu önem kazanmaktadır

Zira bireyler gibi Sosyal toplumlar da sahip oldukları özgün değerlerle birbirlerinden ayrışmaktadır. Aynı bölgede, aynı kültürde aynı tarihsel geçmişe sahip olsalar bile toplum davranışları ve bakış açıları çoğu zaman birbiriyle örtüşmemekte ve çeşitlilik arz etmektedir. Bu durum, hemen her alanda ve yaklaşımda kendini göstermektedir.

Bu yaklaşımların en önemlisi iç/dış çevreye karşı yüklendikleri taahhütler anlamına gelen “etik kodlar” dır. Farklı coğrafyalarda yer alan sosyal toplumların sahip olduğu farklı kültürel değerler dikkate alındığında söz konusu çeşitliliğin artması muhtemeldir.

Yeni yönetim yaklaşımlarının ortaya çıktığı modern dünya düzeninde; bireylerin bilinç düzeylerindeki artış, yaşanan ahlaki problemler -özellikle çok uluslu kültürlerde ortaya çıkan bireyler arası saygı ve hoşgörü ihtiyacı- toplumda etik konusunun daha fazla öne çıkmasına yol açmıştır. Bu doğrultuda, vatandaşların bireysel haklarını göz önünde bulunduran ülkeler, diğerlerine nazaran önemli kazanımlar elde etmektedir.

Etik konular toplumlarda yazılı ya da sözlü olarak ele alınmakta ve toplumun etik konulardaki resmi tutumunu yansıtmaktadır.

Şu bir gerçektir ki Etik değerlere sahip olmayan ya da etik değerleri özümsememiş örgütler/toplumlar sağlıklı bir kültür oluşturamazlar.

Zira Sağlıklı bir kültür oluşumu ve Kamunun yönetimi, bir ulusun varlığını sürdürebilmesi ve toplumsal ihtiyaçların karşılanmasında hayati bir rol oynamaktadır.

Devlet kamu hizmetlerinin yeterli olarak sağlanmasında ve sunulmasından sorumludur. Bu doğrultuda, sahip olduğu yetki ve olanaklar sınırsız ve olabildiğince geniştir.

Günümüzde konu ile ilgili tartışmalar, çoğunlukla refah devleti anlayışı ve politikaları çerçevesinde sürdürülmektedir.

Refah devletinin sosyal hakları kurumsallaştıran ve bunların piyasa dışından sağlanmasını mümkün kılan bir devlet anlayışı olması gelirin daha eşitlikçi biçimde bölünmesi konusunda önemli bir işlev gören kamu yönetiminin temelini oluşturur aslında.

Dolayısı ile bir yandan vergi politikalarının, öte yandan sosyal politikaların bu amaca hizmet etmesi gerekmektedir.

Kamunun yönetiminde sosyal eşitlik gibi ilkelerin ve bu yöndeki politikaların etik temelde toplumsal bütünleşme ve dayanışmayı oluşturmak gibi maddi refahın yükselmesi ve sosyal dayanışmanın kurulması gibi maddi ve ahlaki boyutları olduğu gibi siyasal anlamları da önemlidir.

Sosyal haklar ve politikalar, siyasal demokrasinin sosyal demokrasiye, yani her vatandaşın karar verme sürecine daha etkin biçimde katıldığı bir demokrasi anlayışına geçilmesi açısından esastır.

Bu durumda Kamunun yönetimi vatandaşın gözünde devletin kendisi olmakta ve bu sebeple vatandaşların karşılaştığı sorunlarda başvurabilecekleri güvenilir kurum olmaktadır.

Bununla birlikte, bürokrasi yönetiminin kendi içinde yaşadığı çeşitli sorunlar ve bu sorunlar karşısında yine kamu yönetiminin yetersizliği ve beceriksizliği devlete olan güveni sarsmakta ve devletin varlığını tartışılır hale getirmek gibi asla istenemeyecek sonuçlar doğurabilir.

Dolayısı ile Kamunun yaşamında devletin ne kadar görünür ve etkili olduğu ne kadar sosyal devlet olduğu ile alakalı bir durumdur aslında.

Değerli okurlarım ülkemizde ve dünyada gizli saklı nerede ise hiçbir şey kalmadı.

Görenler için her şey ayan beyan ortada.

Bin yıllık tarihimizde bugün yaşadıklarımıza benzer yaşanmışlıklar olduğu için insan ister istemez meseleye kader perspektifinden de bakıyor.

Hafta içinde açıklanan orta vadeli programı ekonomiden anlamayan bir vatandaş olarak hayırlı bir başlangıç olarak gördüm.

Çiçeği burnunda hükümetimiz daha fazla gecikmemeli ve ivedi çözümler üretmede elini çabuk tutmalı ki, fitne kazanını kaynatanlara fırsat vermesin.

Alınan tedbirler ivedilikle uygulanarak fırsatçı aç gözlülerin ekmeğine yağ sürülmemeli.

Vatandaşta oluşan ve giderek artan güven zaafı tutarlı ve kararlı uygulamalarla ters yüz edilmelidir.

“Emirle demir kesilmez” atasözünü unutmadan tedbirler hakka, hukuka uygun olarak hızlı bir şekilde alınmalı.

Ekonomik sorunlar, fiyat istikrarsızlığı ve etiketlerdeki hızlı değişime çözüm aranırken aynı zamanda son yıllarda kangren haline gelen ev sahibi- kiracı meselesi de adilane bir şeklide çözüme kavuşturulmalı.

İçinden çıkılmaz hale gelen ve kangren oluşmuş bu meseleye de 1 Eylül itibarı ile çözüm için umut olacak bir adım atıldı, adalet bakanlığı kira davalarında sistemin tıkandığını gördü ve arabuluculuk sistemi içerisinde bu davaları eritme yolunda ilk adımı attı.

Çözüm olur mu zaman içerisinde göreceğiz.

Enflasyon canavarının önüne geleni yutmaya niyet ettiği bir zamandayız ve canavarı azdıracak her türlü yanlışı da devlet millet el ele vermiş yapıyoruz.

Kanaat zenginliği azaldıkça varlık içinde yüzen fakirler çoğaldı.

Birçok kalemde füze hızı ile artan fiyatlara ayak uydurmanın mümkün olmadığı bir dönemden geçerken kira geliri ile geçimine katkı sağlamaya çalışan ev sahipleri kiracılarının insafına terk edilmiş durumda.

Aynı şey maalesef kiracılar içinde geçerli. Onlarda ev sahibinin insafı ile karşı karşıyalar.

Yeni Türkiye’de devletimizin gözü kulağı eskiden olduğundan çok daha fazla işitiyor ve görmeside keskin.

Kimin ne yaptığını da çok net biliyor ve görüyor.

Semirdikçe semiren ve azgınlaştıkça azgınlaşan zengin zümreye dokunmadan vatandaşın sınırlı geliri üzerinden zevahiri kurtarmak pek mümkün gözükmüyor.

Hiç olmazsa bundan sonra yanlış yapanın kesesine akçe konulmasın. Hata yapana bedeli geciktirilmeden ödetilsin.

Nasıl olsa affedilir kolaycılığında haklı çıkan haksızlar güruhu bundan sonra haklı çıkmasın.

Seçim sürecinde fütursuzca uygulanan popülist politikaların bedelini ödüyoruz.

Durumdan vazife çıkaranlar aynalarla barışık olsalar bugün yaşadığımız maddi ve manevi sıkıntıların sebebi olarak bir nebze de olsa kendilerini görür ama nerde o cesaret ve o akıl.

Vurun abalıya cinsinden bir aymazlıkla suçlamanın kolaycılığını tercih edenlerden olmamamız dileği ile …

Sağlık ve mutluluk dileklerimle

İslam, Arap kültürü içinde doğmuş bir dindir. Arap kültürü içinde doğan İslam’ın ilk şekillendiği Mekke ve Medine’de entelektüel, felsefi, sanatsal ve bilimsel bir faaliyet ve gelenek mevcut değildir. Arap toplumu, Yunanlılar, İranlılar ve Mısırlılar gibi ileri düzeyde bire entelektüel, bilimsel ve felsefi gelişmişliğe ve derinliğe sahip olmamışlardır.

Hz. Muhammed’in kişisel, sosyal ve siyasal hayatının felsefi bir niteliği yoktur. İlk Müslümanların hiçbir felsefi nitelikte bir düşünceye ve perspektife sahip değillerdi. Ebubekir, Ömer, Ali, Osman, Abdurrahman b. Avf, Zübeyir b. Avvam, Sad b. Ebi Vakkas, Ubeyde b. Cerrah Said b. Cübeyr başta olmak üzere ilk Müslümanların hiçbiri filozof ve entelektüel değillerdi. İslam’ın doğuşundan itibaren Müslümanları motive eden şeyin, bilim ve felsefe olmadığını, hakimiyet ve servetlerini genişletmek olduğunu söyleyebiliriz. Hz. Muhammed’in ölümünden itibaren başlayan Müslümanlar arası iktidar ve servet çatışmalarının bir felsefi temeli ve boyutu bulunmamaktadır.

İslam’ın başlangıcında ve gelişiminde felsefe yoktur. İslam ve Müslümanlar, Abbasiler döneminde Yunan felsefesiyle karşılaşmışlardır.Abbasiler döneminde Mısır’da, Suriye’de, İran’da ve diğer coğrafyalarda kadim kültürlerin entelektüel ve felsefi fikirleriyle ve geleneklerinden Müslümanlar, özellikle Süryani bilginlerin tercümeleri yoluyla haberdar olmuşlardır. Abbasiler döneminden itibaren felsefeyle karşılaşmalarına rağmen Müslüman toplumlar, felsefenin kendilerini etkilemesine hep kapalı olmuşlardır. Müslüman dünyasında, Yunanlılar, İngilizler, Almanlar, Fransızlar gibi felsefi etkiye açık bir toplum hiçbir zaman olmamıştır. Araplar, İranlılar, Türkler, Malaylar, Berberilerin hiçbirinin sosyal ve kültürel hayatında felsefe belirleyici bir role ve etkiye sahip değildir.Farabi, İbni Sina, Ebubekir er-Razi, İbn Rüşd, Kindi, İbn Haldun gibi bir elin sayısını geçmeyen kişi, felsefeyle uğraşmıştır. İslam dünyasında felsefeyle uğraşan bu kişiler, Müslüman olarak kabul edilmemiş, küfürle suçlanmışlardır. Felsefenin küfür olduğu ve küfre düşürdüğü şeklindeki anlayış, Müslüman geleneğinin her tarafına sinmiş durumdadır. Her an küfre düşme korkusu yaşayan bir Müslüman, özgürce, akıllıca ve felsefi olarak düşünemez.

İslam’ın tek başına insanlığı kurtuluşa ve aydınlığa götüren yol olduğu, felsefenin ise sapkınlığa ve küfre götürdüğü anlayışı , İslam ve felsefenin hiçbir zaman uzlaşmadığını, birarada olmadığını göstermektedir. İslam aydınlık, felsefe karanlık olarak gösterilmektedir. İslam gündüz, felsefe gece olarak düşünülmektedir. Müslüman kişinin , karanlık yola sapmamak ve inancını felsefi görüşlerin sapkınlığına karşı korumak için sınırlı ölçüde felsefeyi öğrenebilmesine izin vardır. İnsanların, felsefenin karanlık ve saptırıcı gecelerinin baştan çıkarıcılığından ve saptırıcılığından kendilerini korumaları dini görev ve sorumluluk olarak kabul edilmektedir.

Abbasiler döneminden itibaren yabancı kültürlerin astronomi, tıp, matematik, coğrafya, kimya alanlarındaki bilgilerini alan Müslümanlar, Yunan felsefesine karşı olmuşlardır. Batı’nın bilim ve teknolojisini alıp medeniyet ve felsefesini reddetmeyi esas alan günümüzdeki anlayışın Müslüman tarihinde karşılığı vardır. Müslümanlar, Yunan felsefesini dinlerinin inanç esaslarıyla zıt bulmuşlar, dini savunmak için felsefeyi reddetmişlerdir.Müslüman zihni, felsefeyi İslam için sürekli olarak yabancı, tehlikeli ve öteki olaran konumlamış ve kurgulamıştır. İslam felsefesi diye bir faaliyet yoktur, İslam’a rağmen Müslüman kültürüne mensup bazı kişilerin veya grupların yaptığı felsefi çalışmalar vardır.

Müslüman toplumların kendi tecrübelerinden kaynaklanarak ortaya koydukları bir felsefeleri yoktur. Müslümanların dinleri vardır ve bu onlara yetmektedir. İslam’a sahip olmak, felsefe dahil hiçbir şeye ihtiyaç duymamak anlamına gelmektedir. Kur’an’ı yeterli gören Müslüman anlayış, aklı ve felsefeyi gereksiz görmekte, aklın ve felsefenin Kur’an’a tabi olmasını şart koşmaktadır. Bugün dünyadaki hiçbir felsefe akımı, Müslüman dünyada doğmamış ve gelişmemiştir. Müslüman zihninde felsefe yoktur.

Müslüman dünyasından hiçbir zaman bir Kant, Voltaire, Hegel, Nietzsche, Marx, Freud, Aristo, Plato çıkmayacaktır. Müslüman dünyasında belirleyici olan bilim ve felsefe değil, fıkıh ve menkıbeciliktir. Ariflerin, Sahabilerin ve velilerin menkıbeleri, Müslüman zihnini belirleyen ana kaynaktır. İnsanlar, hayatlarının en detay konularında bile fıkhın hangi kuralı koyup koymadığını öğrenmeye çalışmakta ve merak etmektedirler. Menkıbe anlatıcılarının en etkili din bilginlerine dönüştüğü günümüzde insanlar teknolojik imkanları kullanarak sordukları sorulara fıkhi cevaplar istemektedir. Fıkıh ve menkıbeciliğin hakim olduğu Müslüman dünyada sahici anlamda hiçbir felsefi faaliyet bulunmadığı gibi, ciddi nitelikte bir felsefi tartışmada yapılmamaktadır. Orucu, namazı neyin bozduğunu, Ramazan’da neyin yenip yenmeyeceğini soran Müslümanlar, varlık, değer ve bilgi alanlarında hiçbir felsefi soru sormamakta ve felsefeye de ihtiyaç duymamaktadırlar.

İslam, dün olduğu gibi, bugünde felsefeyi reddetmektedir. Felsefe’yi İslam’ın ötekisi ve düşmanı olarak gören anlayışda köklü bir değişiklik olmamıştır. İslam’ın varlığı, felsefenin yokluğunu gerektirmektedir. Müslüman zihni, varlığını İslam’ın varlığına armağan eden bir felsefeye kısmen onay verebilir.

Suriye’nin kuzeyinde Arap aşiretleri için bardağı taşıran son damla, Deyrizor’daki askeri kanat komutanı Ahmet’in tutuklanması oldu. Aşiretler ayaklandı ve güçlü silahları olmadığı halde kazmayı küreği kapan YPG ve ABD’ye savaş açtı. İlk olarak da petrol kuyularını ateşe verdiler. ABD, olayları yatıştırmaya çalışsa da bugüne kadar başarılı olamadı. PKK/YPG’nin elinde ABD’nin verdiği güçlü silahlar olduğu halde aşiretlerde sadece hafif piyade tüfekleri var.

ABD, terör örgütü YPG’nin çok az militanı olmasına karşı onları eğitip silahlandırarak bölgede kendi piyonu olarak kullanıyor. Silahlı çatışmalara onları sürerek kendi askerlerinin ölmesini önlüyor. Suriye’nin kuzeyinde güya DEAŞ’a karşı teşkilatlandırdığı SGD güçlerinin yüzde yetmişi Arap gençlerinden, yüzde otuzu YPG/PKK militanlarından oluşuyor. Ancak yönetim YPG’de…

ABD, Suriye’nin kuzeyinde yaşayan insanları silah zoruyla sindirerek demografik yapıyı bozmaya kalktı ama olmadı. Çünkü Arap, Türkmen ve Kürt aşiretleri asırlardır orada, kendi topraklarında yaşıyor; ekip biçiyor, toprağı işliyor. Fırat’ın suları ile hayat bulan bölgedeki topraklar da Suriye’nin en bereketli alanları…

***

Bölgeyi karıştıran kişi, Biden’ın başkan seçildikten sonra Orta Doğu ve Kuzey Afrika Koordinatörü olarak atadığı Brett H. McGurk. Yakın zaman önce Kuzey Irak’ta PKK militanlarını taşıyan bir helikopter düşmüş, PKK’nın üst düzey yöneticileri cehennemi boylamıştı. Talabani ile işbirliği yaparak PKK/YPG’yi hava gücüne kavuşturan kişi de işte bu McGurk çıktı.

O yüzden Türkiye, bu karanlık karakteri acilen bölgeden uzaklaştırmalı. Yahut PKK militanlarının başına gelen İHA operasyonlarından biri McGurk’a da dokunmalı. Trump döneminde Türkiye ciddi bir baskı yaparak McGurk’un görevden alınmasını sağlamıştı. Trump seçimi kaybedip Biden kazanınca ilk imzaladığı genelge, Orta Doğu’ya Afrika’yı da ekleyerek McGurk’u yeniden bölgeye ataması olmuştu.

Kuzey Suriye’de çıkarılan petrolden YPG/SGD ciddi bir gelir elde ediliyor. McGurk, bu paranın YPG kasasına akmasını sağlıyor. Bölge halkı kendi toprağındaki bu gelirden faydalanamıyor. Aşiret şeyhlerine petrol gelirlerinden küçük bir pay veriliyor ama bu miktar da onları tatmin etmiyor. ABD’ye hizmet veren PYD militanlarına verilen aylık üç yüz dolar da artık onları tatmin etmiyor.

***

Suriye’nin kuzeyinde YPG Arap aşiretlerinin mallarını ellerinden alıyor. Küçük yaştaki evlatları zoraki asker yazılarak ailelerden koparılıyor. Kurdukları polis teşkilatınca bölgede yaşayanlara zulüm üstüne zulüm yapılıyor. Şu anada kadar her türlü vahşet uygulanarak aileler sindirilmeye çalışıldı ama artık isyan zamanı.

Türkiye, YPG/PYD’yi terörist bir yapı olarak görüyor, ABD ise stratejik ortak olarak kabul ediyor. Türkiye ile ABD arasında çok önemli problemler var ancak bunların en başında YPG/PYD meselesi geliyor. ABD, bunda ısrar etmeye devam ederse, Afganistan’dan kaçarak çıkması gibi bir gün Suriye’nin kuzeyinden de askerlerini kaçırarak çıkma zamanı gelebilir.

YPG, daha önce de Rakka’daki aşiret reisi Huveydi’yi tuzağa düşürüp şehit etmişti. Türkiye, zaman zaman aşiret reislerini Türkiye’de toplayarak teşkilatlandırmaya ve kendi topraklarını savunmaya teşvik ediyor. ABD, bölgede tansiyonu düşürmeye çalışsa da işe yaramıyor. Çünkü bölgenin yüzde 65 - 70’i Sünni Arap, yüzde 15-17 Nuseyri Arap, yüzde 8-10 Türkmen, yüzde 3-5 civarında Kürtler ile az miktardaki Asuri, Keldani ve Süryani ve Ermenilerden oluşuyor.

Değerli okurlarım ülkemizde ve dünyada gizli saklı nerede ise hiçbir şey kalmadı.

Görenler için her şey ayan beyan ortada.

Bin yıllık tarihimizde bugün yaşadıklarımıza benzer yaşanmışlıklar olduğu için insan ister istemez meseleye kader perspektifinden de bakıyor.

Hafta içinde açıklanan orta vadeli programı ekonomiden anlamayan bir vatandaş olarak hayırlı bir başlangıç olarak gördüm.

Çiçeği burnunda hükümetimiz daha fazla gecikmemeli ve ivedi çözümler üretmede elini çabuk tutmalı ki, fitne kazanını kaynatanlara fırsat vermesin.

Alınan tedbirler ivedilikle uygulanarak fırsatçı aç gözlülerin ekmeğine yağ sürülmemeli.

Vatandaşta oluşan ve giderek artan güven zaafı tutarlı ve kararlı uygulamalarla ters yüz edilmelidir.

“Emirle demir kesilmez” atasözünü unutmadan tedbirler hakka, hukuka uygun olarak hızlı bir şekilde alınmalı.

Ekonomik sorunlar, fiyat istikrarsızlığı ve etiketlerdeki hızlı değişime çözüm aranırken aynı zamanda son yıllarda kangren haline gelen ev sahibi- kiracı meselesi de adilane bir şeklide çözüme kavuşturulmalı.

İçinden çıkılmaz hale gelen ve kangren oluşmuş bu meseleye de 1 Eylül itibarı ile çözüm için umut olacak bir adım atıldı, adalet bakanlığı kira davalarında sistemin tıkandığını gördü ve arabuluculuk sistemi içerisinde bu davaları eritme yolunda ilk adımı attı.

Çözüm olur mu zaman içerisinde göreceğiz.

Enflasyon canavarının önüne geleni yutmaya niyet ettiği bir zamandayız ve canavarı azdıracak her türlü yanlışı da devlet millet el ele vermiş yapıyoruz.

Kanaat zenginliği azaldıkça varlık içinde yüzen fakirler çoğaldı.

Birçok kalemde füze hızı ile artan fiyatlara ayak uydurmanın mümkün olmadığı bir dönemden geçerken kira geliri ile geçimine katkı sağlamaya çalışan ev sahipleri kiracılarının insafına terk edilmiş durumda.

Aynı şey maalesef kiracılar içinde geçerli. Onlarda ev sahibinin insafı ile karşı karşıyalar.

Yeni Türkiye’de devletimizin gözü kulağı eskiden olduğundan çok daha fazla işitiyor ve görmeside keskin.

Kimin ne yaptığını da çok net biliyor ve görüyor.

Semirdikçe semiren ve azgınlaştıkça azgınlaşan zengin zümreye dokunmadan vatandaşın sınırlı geliri üzerinden zevahiri kurtarmak pek mümkün gözükmüyor.

Hiç olmazsa bundan sonra yanlış yapanın kesesine akçe konulmasın. Hata yapana bedeli geciktirilmeden ödetilsin.

Nasıl olsa affedilir kolaycılığında haklı çıkan haksızlar güruhu bundan sonra haklı çıkmasın.

Seçim sürecinde fütursuzca uygulanan popülist politikaların bedelini ödüyoruz.

Durumdan vazife çıkaranlar aynalarla barışık olsalar bugün yaşadığımız maddi ve manevi sıkıntıların sebebi olarak bir nebze de olsa kendilerini görür ama nerde o cesaret ve o akıl.

Vurun abalıya cinsinden bir aymazlıkla suçlamanın kolaycılığını tercih edenlerden olmamamız dileği ile …

Sağlık ve mutluluk dileklerimle

Türkiye İstatistik Kurumu'nun (TÜİK) verilerine göre; tüketici fiyat endeksi (TÜFE) 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre yüzde 9,09, bir önceki yılın Aralık ayına göre yüzde 43,06, bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde 58,94 ve on iki aylık ortalamalara göre yüzde 56,28 oranında arttı.

Beklentilerin üzerinde gelen Ağustos ayı enflasyon verisi bir önceki ay yıllık yüzde 47,83, aylık ise yüzde 9,49 olarak açıklanmıştı.

Tarihsel veriler incelendiğinde, bugüne kadar açıklanmış en yüksek Ağustos ayı enflasyon oranının, bu son açıklanan veri olduğu görülüyor. Öte yandan 2021 yılı Aralık ayı(yüzde 13,58), 2022 yılı Ocak ayı (yüzde 11,10) ve geçen ayki yüzde 9,49’luk aylık artıştan sonraki en hızlı artış yine 2023 yılı Ağustos ayında gerçekleşti.

Aylık enflasyonun peş peşe iki ay bu kadar yüksek çıkmasına neden olan unsurlara bakıldığında;

Dolar kurunun son birkaç ayda yaklaşık yüzde 30’dan fazla değer kazanması, vergi artışları, Temmuz ayında asgari ücrete ve emekli maaşlarına beklenilenin üzerinde zam yapılması ve akaryakıt fiyatlarının yükselmesi aylık enflasyondaki artışta etkili olan nedenler olarak sıralanabilir.

Ana harcama grupları incelendiğinde;

Bir önceki yılın aynı ayına göre en az artış gösteren ana grup yüzde 24,97 ile konut oldu. Buna karşılık, bir önceki yılın aynı ayına göre artışın en yüksek olduğu ana grup ise yüzde 89,31 ile lokanta ve oteller oldu.

Ana harcama grupları itibarıyla 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre en az artış gösteren ana grup yüzde 3,11 ile eğitim oldu. Bu sıralamanın Eylül ayı enflasyon verisinde değiştiğini göreceğiz. Muhtemelen eğitim, okulların açılmasıyla birlikte en fazla artan ana harcama gruplarından biri olacak. Buna karşılık, 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre artışın en yüksek olduğu ana grup ise akaryakıt fiyatlarındaki artış nedeniyle yüzde 16,61 ile ulaştırma oldu.

Endekste kapsanan 143 temel başlıktan 2023 yılı Ağustos ayı itibarıyla, 1 temel başlığın endeksinde düşüş gerçekleşirken, 4 temel başlığın endeksinde değişim olmadı. 138 temel başlığın endeksinde ise artış gerçekleşti.

Özel kapsamlı TÜFE göstergesi (B) ise yıllık yüzde 63,52, aylık yüzde 9,32 oldu

Maliyet enflasyonunu gösteren yurt içi üretici fiyat endeksi (Yİ-ÜFE) 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre yüzde 5,89, bir önceki yılın Aralık ayına göre yüzde 31,59, bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde 49,41 ve on iki aylık ortalamalara göre yüzde 71,97 artış gösterdi.

Pandemi sürecinde ÜFE ile TÜFE arasındaki makas oldukça açılmıştı. Artan maliyetler tüketici fiyatlarına yansıtılamıyordu. Sürdürülebilir olmayan bu tablo tersine döndü. Bunun bir nedeni de ÜFE hesaplanırken KDV, ÖTV vb. dolaylı vergiler ve hizmet grubu hariç tutuluyor. TÜFE’deki artışta etkili olan vergiler göz önüne alındığında ÜFE’nin, tüketici fiyat endeksinin gerisinde kalması beklenen bir durumdu.

Liberal rüzgârların, seküler dalgaların, profan anaforların insanımızı tükettiği modern zamanlarda kulluk sınavımızı yüz akı ile nasıl sürdürebiliriz?

Bireyselleşme, bencilleşme, yalnızlaşma günlerinde bu marazi hallerden nasıl korunabiliriz?

Dünyevileşme, duyarsızlaşma, değersizleşme duvarlarını nasıl aşabiliriz, diye düşünürken zihin dünyamda billurlaşan hep şu ayet olmuştur:

“Gerçek şu ki, İbrahim (tek başına) bir ümmetti.” (Nahl,120)

Tek başına ümmet olmak ne demekti?

Bir ümmetin yapabileceğini yalnız başına yapabilme becerisi…

Yanımda kim var, karşımda kim duruyor demeden yapması gerekeni fazlasıyla yapan bir İbrahim duruyor karşımızda…

Bir avuç İbrahim daha doğrusu bir dünya İbrahim…

Onlarca sınavdan geçmiş, bedel ödemiş fakat boyun eğmemiş… Kendi başına dimdik ayakta duran, kendi başına Allah'ın dinini ayağa kaldırmış bir ümmetti…

Normalde bir toplumun yürütebileceği bir görevi tek başına yürüttüğü için o bir ümmetti…

Evet, İbrahim başlı başına bir ümmetti, çünkü o bu davaya baş koymuştu…

İbrahim (as) bütün insanlar haktan yüz çevirse bile o buna dört elle sarılmıştı… Onun bu kararlılığı ve sarsılmaz imanı bu misyonu yeryüzünde her tarafa yayacak Hanif bir ümmetin nüvesi, çekirdeği oluverdi…

Tek başına ümmet olma liyakıtını, ehliyetini, gayretini, muhteşem örnekliğini onda görüyoruz…

İman, itminan, ihlas, ittika, istikamet, istikrar onun şahsında ete kemiğe bürünmüştü…

Halil, halim, hanif olan İbrahim, hakiki ümmeti temsil edecek bir hüviyete sahipti…

Hz. İbrahim'in sınandığı kelimeleri hatırlayalım, ümmet bilinci nasıl oluşur, göreceğiz…

Anlıyoruz ki, insanın kıymeti himmeti kadardır…

İbrahim (as) örnekliğinden aldığımız mesaj şudur: Bir insan içinde yaşadığı toplumda inançları, idealleri ve mücadelesi ile yalnız kalıyorsa, tek başına direnişini sürdürüyorsa, o gerçekten tek başına bir ümmettir…

‘Şahsı vahit’ olsa bile hükmen bir ümmet misyonu taşıyor demektir…

Yalnız kalsak da ümmet olma niyetimiz, azmimiz bizi tek başınalıktan çıkarır farklı kılar…

Sınavımızı verdikçe, çizgimizi korudukça, davaya odaklandıkça, hedefe adandıkça bu ümmetliğimiz tebarüz edecek, tek kişilik ordular olduğumuz kendini gösterecektir…

Gayet tabii ki, ümmet bilinci zor bir sürecinin, çetin bir sınavın adıdır… Yalnız kalsa da yılmayacak, ye’se yenik düşmeyecek, yenilse de yıkılmayacak…

Seçilmiş yalnızlıklar tuzağına düşmeyecek, öğretilmiş çaresizliklere teslim olmayacak, bireyselleşme belasına fırsat vermeyecek, tükenmişlik sendromuna yakalanmayacak yiğitlerin adıdır ümmet…

Evet, ümmetin parçalanmışlığına sığınmayacak, tek başına ben bir ümmetim özgüvenine sahip olacak İbrahim'i yüreklerden bahsediyoruz…

Aslında her müminin öz benliğinde bu potansiyel vardır…

Yeter ki performansını kaybetmesin…

“Bir kişiden ne çıkar?” demeden…

Tek kişilik cemaatte mümkün, ümmette mümkün…

Bireyselleşmeye bu bilinçle direneceğiz… Anlıyoruz ki, bir mümin dünyaya bedeldir… Şayet mücadelenin bedelini öderse…

“Dünyayı tek başına sen mi kurtaracaksın?” diyenlere yüksünmeden, gerekirse “evet” demek…

Milleti İbrahim olarak… Hiç kimse olmasa da, gelmese de, tek başına bu yola baş koyacağım, diyebilmek…

Çünkü biz lokomotifiz, vagon değiliz… Figüran değil, senaryoyu bizzat yazan baş aktörüz…

Bu tercihte bulunurken sürecin ve sınavın farkındayız…

İşlerin sapa sardığı zamanlarda, sarp yokuşlarda susamanın kaderimiz olduğunu biliyoruz…

Tüm umutlarımız darbelense de, tek başına kalma pahasına da olsa yine de ümmet olma ruhunu ve onurunu koruma kararlılığındayız…

Artık, zihinden zihniyete, şahıstan şahsiyete, bireyden aidiyete, ferdiyetten cemaate ve ümmete hicret süreçlerimizi tamamlamak durumundayız…

Özgür yaşamlara, sonsuz nimetlere yürümenin yolu bu gerçeklikte saklıdır…

İbrahimî öğreti bize bunu söylüyor…

Selam, tek başına ümmet olma bilincini kuşananlara…

İnsanlar yaşamları boyunca içinde bulundukları toplumla ve vatandaşı oldukları devlet ile çeşitli ilişkiler içindedir. Bu ilişkiler bazen tüzel, bazen özel olarak çeşitlenmektedir. Bunun yanında tüm insanların temel arzusu insan onuruna yakışan bir hayat sürmektir.

Her bireyin insan onuruna yakışan yaşam anlayışı farklı olabiliyor. İnsanların sahip oldukları bu anlayış farklılıkları, bireylerin içinde bulundukları ilişkilerinde farklı olmasını doğurmaktadır. Bu Bab’dan insan özgürlüğünün nasıl sağlanacağı konusu tarih boyunca en önemli tartışma konularından biri olmuştur.

Özgürlük kavramı, kişisel yargılamalar sonucu, birbirinden farklı anlamlara gelmektedir. Çoğu zaman ise, bu durum bir çatışma ortamı yaratmaktadır. Bu noktada insana rehber olabilecek olan etik konusu önem kazanmaktadır

Zira bireyler gibi Sosyal toplumlar da sahip oldukları özgün değerlerle birbirlerinden ayrışmaktadır. Aynı bölgede, aynı kültürde aynı tarihsel geçmişe sahip olsalar bile toplum davranışları ve bakış açıları çoğu zaman birbiriyle örtüşmemekte ve çeşitlilik arz etmektedir. Bu durum, hemen her alanda ve yaklaşımda kendini göstermektedir.

Bu yaklaşımların en önemlisi iç/dış çevreye karşı yüklendikleri taahhütler anlamına gelen “etik kodlar” dır. Farklı coğrafyalarda yer alan sosyal toplumların sahip olduğu farklı kültürel değerler dikkate alındığında söz konusu çeşitliliğin artması muhtemeldir.

Yeni yönetim yaklaşımlarının ortaya çıktığı modern dünya düzeninde; bireylerin bilinç düzeylerindeki artış, yaşanan ahlaki problemler -özellikle çok uluslu kültürlerde ortaya çıkan bireyler arası saygı ve hoşgörü ihtiyacı- toplumda etik konusunun daha fazla öne çıkmasına yol açmıştır. Bu doğrultuda, vatandaşların bireysel haklarını göz önünde bulunduran ülkeler, diğerlerine nazaran önemli kazanımlar elde etmektedir.

Etik konular toplumlarda yazılı ya da sözlü olarak ele alınmakta ve toplumun etik konulardaki resmi tutumunu yansıtmaktadır.

Şu bir gerçektir ki Etik değerlere sahip olmayan ya da etik değerleri özümsememiş örgütler/toplumlar sağlıklı bir kültür oluşturamazlar.

Zira Sağlıklı bir kültür oluşumu ve Kamunun yönetimi, bir ulusun varlığını sürdürebilmesi ve toplumsal ihtiyaçların karşılanmasında hayati bir rol oynamaktadır.

Devlet kamu hizmetlerinin yeterli olarak sağlanmasında ve sunulmasından sorumludur. Bu doğrultuda, sahip olduğu yetki ve olanaklar sınırsız ve olabildiğince geniştir.

Günümüzde konu ile ilgili tartışmalar, çoğunlukla refah devleti anlayışı ve politikaları çerçevesinde sürdürülmektedir.

Refah devletinin sosyal hakları kurumsallaştıran ve bunların piyasa dışından sağlanmasını mümkün kılan bir devlet anlayışı olması gelirin daha eşitlikçi biçimde bölünmesi konusunda önemli bir işlev gören kamu yönetiminin temelini oluşturur aslında.

Dolayısı ile bir yandan vergi politikalarının, öte yandan sosyal politikaların bu amaca hizmet etmesi gerekmektedir.

Kamunun yönetiminde sosyal eşitlik gibi ilkelerin ve bu yöndeki politikaların etik temelde toplumsal bütünleşme ve dayanışmayı oluşturmak gibi maddi refahın yükselmesi ve sosyal dayanışmanın kurulması gibi maddi ve ahlaki boyutları olduğu gibi siyasal anlamları da önemlidir.

Sosyal haklar ve politikalar, siyasal demokrasinin sosyal demokrasiye, yani her vatandaşın karar verme sürecine daha etkin biçimde katıldığı bir demokrasi anlayışına geçilmesi açısından esastır.

Bu durumda Kamunun yönetimi vatandaşın gözünde devletin kendisi olmakta ve bu sebeple vatandaşların karşılaştığı sorunlarda başvurabilecekleri güvenilir kurum olmaktadır.

Bununla birlikte, bürokrasi yönetiminin kendi içinde yaşadığı çeşitli sorunlar ve bu sorunlar karşısında yine kamu yönetiminin yetersizliği ve beceriksizliği devlete olan güveni sarsmakta ve devletin varlığını tartışılır hale getirmek gibi asla istenemeyecek sonuçlar doğurabilir.

Dolayısı ile Kamunun yaşamında devletin ne kadar görünür ve etkili olduğu ne kadar sosyal devlet olduğu ile alakalı bir durumdur aslında.

Türkiye İstatistik Kurumu'nun (TÜİK) verilerine göre; tüketici fiyat endeksi (TÜFE) 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre yüzde 9,09, bir önceki yılın Aralık ayına göre yüzde 43,06, bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde 58,94 ve on iki aylık ortalamalara göre yüzde 56,28 oranında arttı.

Beklentilerin üzerinde gelen Ağustos ayı enflasyon verisi bir önceki ay yıllık yüzde 47,83, aylık ise yüzde 9,49 olarak açıklanmıştı.

Tarihsel veriler incelendiğinde, bugüne kadar açıklanmış en yüksek Ağustos ayı enflasyon oranının, bu son açıklanan veri olduğu görülüyor. Öte yandan 2021 yılı Aralık ayı(yüzde 13,58), 2022 yılı Ocak ayı (yüzde 11,10) ve geçen ayki yüzde 9,49’luk aylık artıştan sonraki en hızlı artış yine 2023 yılı Ağustos ayında gerçekleşti.

Aylık enflasyonun peş peşe iki ay bu kadar yüksek çıkmasına neden olan unsurlara bakıldığında;

Dolar kurunun son birkaç ayda yaklaşık yüzde 30’dan fazla değer kazanması, vergi artışları, Temmuz ayında asgari ücrete ve emekli maaşlarına beklenilenin üzerinde zam yapılması ve akaryakıt fiyatlarının yükselmesi aylık enflasyondaki artışta etkili olan nedenler olarak sıralanabilir.

Ana harcama grupları incelendiğinde;

Bir önceki yılın aynı ayına göre en az artış gösteren ana grup yüzde 24,97 ile konut oldu. Buna karşılık, bir önceki yılın aynı ayına göre artışın en yüksek olduğu ana grup ise yüzde 89,31 ile lokanta ve oteller oldu.

Ana harcama grupları itibarıyla 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre en az artış gösteren ana grup yüzde 3,11 ile eğitim oldu. Bu sıralamanın Eylül ayı enflasyon verisinde değiştiğini göreceğiz. Muhtemelen eğitim, okulların açılmasıyla birlikte en fazla artan ana harcama gruplarından biri olacak. Buna karşılık, 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre artışın en yüksek olduğu ana grup ise akaryakıt fiyatlarındaki artış nedeniyle yüzde 16,61 ile ulaştırma oldu.

Endekste kapsanan 143 temel başlıktan 2023 yılı Ağustos ayı itibarıyla, 1 temel başlığın endeksinde düşüş gerçekleşirken, 4 temel başlığın endeksinde değişim olmadı. 138 temel başlığın endeksinde ise artış gerçekleşti.

Özel kapsamlı TÜFE göstergesi (B) ise yıllık yüzde 63,52, aylık yüzde 9,32 oldu

Maliyet enflasyonunu gösteren yurt içi üretici fiyat endeksi (Yİ-ÜFE) 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre yüzde 5,89, bir önceki yılın Aralık ayına göre yüzde 31,59, bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde 49,41 ve on iki aylık ortalamalara göre yüzde 71,97 artış gösterdi.

Pandemi sürecinde ÜFE ile TÜFE arasındaki makas oldukça açılmıştı. Artan maliyetler tüketici fiyatlarına yansıtılamıyordu. Sürdürülebilir olmayan bu tablo tersine döndü. Bunun bir nedeni de ÜFE hesaplanırken KDV, ÖTV vb. dolaylı vergiler ve hizmet grubu hariç tutuluyor. TÜFE’deki artışta etkili olan vergiler göz önüne alındığında ÜFE’nin, tüketici fiyat endeksinin gerisinde kalması beklenen bir durumdu.

Ömer Faruk Uysal

Burada demokrasinin teorik, felsefi, hukuki tanım ve izahını yapmayacağız. Genel kabul görmüş bazı parametrelere; çok seslilik, yönetenlerin meşru seçimlerle gelmesi, çoğulculuk, gibi ilkeler açısından bakacağız. Görülecektir ki, Türkiye demokrasisinin pek çok hukuki ve fiili engeli vardır! Akla hemen şu soru gelebilir; fiili engelleri anladık da, hukuki engeller de ne oluyor? Evet, normalde hukuk demokrasi engeli değil, göstergesidir fakat bizde en önemli demokrasi engeli maalesef anayasal ve yasal hukuk metinleridir!

Esasen hukukun felsefesi ve mahiyeti, çok seslilik ve millet hâkimiyeti gibi demokratik ilkelerle bağdaşmayan metinleri hukuktan saymaz. Bu tür normlar kanuni olabilirler ama hukuki, yani meşru değillerdir! Ancak bir normun hukuki ve meşru olmaması, onun etik ve ahlaki geçersizliğini ihsas etse de, fiili geçerliliğine mani olmaz. İşte demokrasinin hukuki engelleri de bunlardır.

Demokrasiye engel hukuk metinleri saymakla bitmez, burada örnek kabilinden bazılarından bahsedeceğiz. 1982 Anayasası daha başlangıç kısmının ilk cümlesi şu talimatı verir; “Türkiye Cumhuriyetinin kurucusu ölümsüz önder ve eşsiz kahraman Atatürk’ün belirlediği milliyetçilik anlayışı ve onun inkılap ve ilkeleri doğrultusunda...” Devamla; “ Hiçbir düşünce ve mülahaza (faaliyetin) Türk milli menfaatlerinin, Türk varlığının, devleti ve ülkesi ile bölünmezliği esasının, Türklüğün tarihi ve manevi değerlerinin Atatürk milliyetçiliği, ilke ve inkılapları ve medeniyetçiliği karşısında korunma göremeyeceği...” ne hükmetmiştir.

Yarısını Genel Kurmay başkanı ve kuvvet komutanlarının oluşturduğu Milli Güvenlik Kurulu tedbirleri ve kararları, bakanlar kurulu tarafından öncelikli olarak dikkate alınır. (Ay md 118) Askeri vesayetin resmî ve hukuki ifadesi, teminatı!

Atatürk inkılap ve ilkeleri yani CHPʼnin altı oku ve devrim kanunları 1937ʼden beri tüm anayasalarda teminat altına alınmıştır ve bunların Anayasaya aykırılıkları iddia dahi edilemez. (Ay. md 24)

Atatürk Kültür Dil ve Tarih Yüksek Kurumu, ne işe yarıyor ve nasıl oluyor da laik devlette Atatürk’ün manevi himayesinde çalışır. (Ay md 134)

Pozitif bir hukuk metninde, üstelik anayasada, ölmüş bir insanın himayesi, tasarrufu, devam ediyor! Önderliği de devam ediyor çünkü o ölümsüz bir önder ve eşşiz bir kahraman! Bu metinler lâdini bir teokrasi ihsas etmiyorlar mı?

1982 Anayasası böyle ibarelerle dolu. Dahası pozitif bir, üst hukuk metnine hakim faşizan bir ruh var ki, hiçbir demokratik ülkede benzerine dahi rastlamazsınız!

Ancak Kuzey Kore ve İran gibi antidemokratik ülkelerin Anayasasında bir faninin isminin yer aldığını görürüz. Atatürk, Atatürk’ü Koruma Kanunu, 5816 sk ile özel olarak korunur ki, hiçbir demokratik ülkede böyle bir şey yoktur! DP iktidarının ilk yıllarında çıkarılan bu kanun Atatürk hakkında serbestçe konuşmayı, müzakereyi, anlamayı yasaklar!

Milletvekillerinin tümü Atatürk ilke ve inkılaplarına bağlı kalacaklarına dair yemin etmeden, yasama faaliyetlerine katılamaz! Adeta her mebus Atatürkçü ve CHP’li olmak zorunda bırakılıyor!

Milli Eğitim Temel Kanunu ve YÖK Kanunu ise, anaokulundan, doktoraya kadar tüm öğrencilerin “ATATÜRK inkılapları ve ilkeleri doğrultusunda ATATÜRK milliyetçiliğine bağlı “yetiştirilmelerini zorunlu kılar!

Türkiye’de iki dini bayram, dört Atatürk bayramı vardır. Mesela Atatürk’ün vapurla Samsun’a gitmesi bile bir resmî bayramdır. Önceden 27 Mayıs darbesi bile yıllarca bir bayram olarak kutlandı. Demokratik hükümetin silah zoruyla devrildiği ve halktan en yüksek oyları almış pek sevgili Başbakan ve iki Bakanın asıldığı darbe, Hürriyet ve Anayasa bayramı olarak kutlandı. 10 Kasımlarda saat 9u 5 geçe trafikte ve yayan bu milli ibadete katılmak zorundasın!

Bu kıyam şekli, ladini bir teokrasinin başka bir tezahürü sayılabilir mi?

Üçüncü Cumhurbaşkanı Celal Bayar; “Atatürk’ü sevmek milli bir ibadettir” diyordu. Yine de Kemalist cuntacılarca devrilmekten ve hapse atılmaktan kurtulamamıştı. Merhum Menderes’i 5816 sk. ‘nın kurtaramadığı gibi!

Yabancı ve yerli tüm devlet başkanları ve siyaset adamları türlü vesilelerle Atatürk’ün Anıtkabrini ziyaret ile tazim etmek zorundadır. Allah’ı tazim ise namaz ibadetinin en önemli veçhesidir. Tüm resmî dairelerde, işyerlerinde Mustafa Kemal resimleri olmazsa olmaz. Ülkenin tüm meydanları, okul bahçeleri, uygun görülen her yer Atatürk büst ve heykelleri ile doludur. Her vesile ile çiçekler konur, kıyamda ve saygı duruşunda bulunulur! Adeta Kemalist bir şeair tezahüratı!

Yoğun, tek yönlü, ısrarcı bir, tek adam endoktrinasyonu! Atatürk zamanında bunların çoğu yoktu, acaba kendisi putlaştırmayı ister miydi? Kimse sormuyor! Kendisi “putlaştırılan lider ölür” demiştir! Böylelikle yaygın bir Atatürk suiistimali yapılmaktadır!

Atatürk üzerinden CHP’ye; seçimlerde hiç kaybetmeyen, ilişilmez, eleştirilmez, dokunulmaz, ebedi bir mutlak iktidar tasarlanmış, Anayasa ve kanunlarla da teminat altına alınmıştır. Hukuki durum böyle olduğu gibi, fiili, defacto durum da budur. Bizzat Atatürkçü, altı oklu Anayasalar ihlal edilerek on yılda bir yapılan darbeler, muhtıralar, komutandan tokat gibi cevaplar, ekseriyete karşı ilan edilen TOPYEKÛN SAVAŞLAR! Bütün darbe ve muhtıralar Kemalist bir motivasyon ile yapılmış ve mevcut antidemokratik anayasayı da ağır bir şekilde ihlal etmişlerdir.

Tüm darbelerin motivasyonu Atatürkçülükten sapılmasıdır ancak, teşvik eden, planlayan, destek veren de ABD’dir. Böylelikle ABD, Kemalist ideoloji, kariyer düşkünü, makam ve güç peşinde kanunsuz piyonlarıyla müttefikini kontrol ediyor, TBMM’yi ve hükümeti, yani milleti hainlere dövdürüyor! İlginçtir 15 Temmuz FETÖ’cü darbe girişimi dahi Kemalist bir görünümde, Yurtta Sulh Konseyi tarafından Atatürkçü motiflerle yapılmıştır. En hainane bir kötülüğü dahi Atatürkçü bir maskeyle kamufle ediyorlar.

Başka bir fiili demokrasi engeli de Anayasa Mahkemesi, Danıştay, Yargıtay gibi yüksek mahkemelerin hukuku zorlayarak, bazen ihlal ederek, vermiş olduğu antidemokratik, hukuk dışı kararlardır. Mesela Devrim kanunları içinde kadın kıyafetini düzenleyen, başörtüsü yasağı koyan bir hukuk metni yoktur. TBMM de bir yasak getirmedi. Bilakis “ Kanunlar çerçevesinde kılık-kıyafet serbesttir” dedi. Ancak Danıştay ve Anayasa Mahkemesi bizzat Anayasa ve serbesti kanununu çiğneyerek, yetki gaspı yaparak, cebr-i keyfi küfri bir tarzda de-facto yasak uydurmuştur! Bunun benzeri çoktur. Başbakanken Demirel’e, Kırat nasıl gidiyor denildiğinde, taylar, Danıştay, Sayıştay, Yargıtay bıraksa çok iyi gidecek demiştir. Böylelikle askeri Kemalist vesayet gibi yargı vesayeti, tutelarizmi görmüş bulunuyoruz.

Bir başka demokrasi engeli ise meydanlarda, statlarda, barolarda “Mustafa Kemal’in Askerleriyiz“ diye bağıran, 27 Mayıs’ta bayram eden, 15 Temmuz da tankları alkışlayıp, sela okuyan müezzinleri döven darbeci, faşizan kitlelerdir. Antidemokratik hukuksuzlukları ve darbeleri canı gönülden desteklerler, darbelere marjinal de olsa bir zemin (taban) oluştururlar.

Böyle bir zaman ve zeminde çok seslilik, çoğulculuk, halk egemenliği, düşünce ve ifade hürriyeti, hâkimiyet-i milliye, kolayca, az bir tedbir ve gayretle ve yalnızca hükümet politikalarıyla nasıl sağlanabilir? Bunlar çok köklü, müzmin, yapısal, anayasal ve yasal sorunlar olup ciddi reformlar, hatta devrimler, karşı devrimler gerektirir! Demokrasi yokluğundan veya azlığından şikâyet eden, demokrasi vaat eden muhalefet, ana muhalefet, bu sorunların hiçbirine değil çözüm aramak, ağzına bile almıyor.

Esasen ana muhalefet CHP, bu devasa demokrasi sorunlarının kaynağı ve müsebbibidir. Hâkim kılınan Kemalist ideoloji ve sembolizmidir. CHP lehine kurulan bu amansız statük, her türlü yasal, anayasal, sosyal, askeri ve bürokratik, değiştirilmesi teklif dahi edilemez tedbirlerle de tahkim edilmiştir. Bu konuda maalesef Kuzey Kore rejimi ile yarışıyoruz!

Bu statükoyu temelden değiştirmeyi, dönüştürmeyi, reformlar ve karşı devrimler yapmayı vaat etmeyen hiçbir hareket, başta CHP, asla demokrasi vadedemez. Eğer bir demokrasi niyetleri var ise, buna sorunun kaynağı kendi partilerinden başlamalılar. Ancak değil Türkiye’yi, CHP’yi, hatta 13 seçim kaybetmiş, CHP’lilerin dahi illallah ettiği genel başkanı bile değiştiremezler.

CHP’nin kendi içindeki mezhepsel statükoyu yıkamazlar. Bunu CHP’li uzmanlar şöyle ifade ediyor; Atatürk Anıtkabir’den kalkıp gelse CHP lideri seçilemez!

CHP’nin ebedi, fiili iktidarı üzerine binmiş, Kılıçdaroğluʼnun parti içi bitimsiz iktidarı! Hangi demokrasi, hukuk devleti, çok seslilik, millet hakimiyeti?!

Son demokrasi engeli ise FETÖ, PKK gibi terör örgütleridir. Hiçbir demokratik hukuk devletinde, ABD ve Avrupa tarafından açıktan desteklenen, onların stratejisine uygun olarak katliamlar yapan, darbelere kalkışan, örgütler olamaz. Elbirliğiyle yok ederler. IRA, ETA gibi imha edilmiş örgütler ise FETÖ ve PKKʼın yanında pek amatör, zayıf ve acemi kalırlar. Yurtdışı patronları ve destekleri de yoktur, devlete, mahalli idarelere sızamamışlardır. Dahası Atatürk’ün partisi CHP, FETÖ ve PKK ile mücadele değil, meşru hükümete karşı örgütlerle dayanışma halindedir!

Demokrasiye jeopolitik, jeostratejik, tarihi, itikadi bir engel daha vardır. Türkiye çok önemli bir jeopolitik konumdadır. Boğazları, denizleri ve kıtaları tutmuştur, dolayısıyla rakipleri ve hasımları pek çoktur. İki büyük İslam imparatorluk bakiyesi ve hinterlandına sahiptir, küresel güçler tarafından müsamaha gösterilemez. Selçuklu Haçlı seferlerini defalarca durdurmuş, Osmanlı ise Viyana kapılarını zorlayarak Avrupa’nın kalbini tehdit etmiştir.

Türkiye Malezya, Arjantin, Danimarka gibi etkisiz bir bölgede değildir. İsveç, Norveç gibi bir demokrasi de mümkün değildir. Bu ülkelerin doğal düşmanları, Alevi-Sünni, Kürt-Türk, laisist, Kemalist- Dindar gibi emperyalistlerin oynayabileceği fay hatları da yoktur!

Düşük dozda alkol tüketiminin sağlığa faydalı olabileceğine dair ilk iddialar 1924 yılında Johns Hopkins Üniversite’sinden Biyolog Raymond Pearl’ün J şeklinde bir grafik çizerek, J’nin alt orta noktasında her tür hastalıktan ölüm riski en düşük olan grubun ‘orantılı’ olduğunu ilan etmesiyle başladı. J’nin en tepe noktası ise alkol bağımlılarına işaret ediyor ve her tür ölüm riski en yüksek grup olarak belirtiliyordu.

Bu iddiayı takip eden yıllarda özellikle kırmızı şarabın sağlığa faydalı olduğuna yönelik çok sayıda haber ve araştırma yayınlandı. Kırmızı şaraptaki resveratrol isimli antioksidan maddeden kaynaklandığı anlatıldı. Ancak son yıllarda alkolün sağlığa olumlu etkilerini gösteren hemen hemen tüm araştırmaların alkol tüccarlarınca finanse edildiği anlaşılınca bu konuda daha yeni ve daha ciddi bağımsız araştırmalar yapılması gereği ortaya çıktı. Nitekim bu yeni çalışmalarda düşük dozda bile olsa alkol tüketiminin; göğüs, yemek borusu, baş ve boyun kanseri risklerini artırdığı, yüksek tansiyon ve kalp ritmi bozukluklarına sebep olabileceği anlaşıldı.

Ciddi sağlık sorunları

Gerçekten tıp dünyası; az miktarda alkol alımının zararlı olmayacağı, hatta bazı uzmanların günde bir kadeh şarap tüketmenin kanı incelterek sağlığa faydalı olabileceğine dair iddialara nokta koymak için geniş kapsamlı araştırma yaptı. 40 yılı kapsayan 107 araştırmayı derinlemesine incelendi. 4.8 milyon kişinin sağlık verileriyle yapılan bu çalışmada “Az miktar alkol kullanımı, tüm sebeplerden kaynaklanan ölüme karşı korumayla ilişkili bulunmamıştır” sonucuna ulaşıldı. Daha da önemlisi az sayılan alkol tüketiminin aksine ciddi sağlık sorunlarına sebep olduğu anlaşıldı.

Kaynak: Bir Efsane Daha Çöktü. Az Alkol Tüketiminin Sağlığa Hiçbir Faydası Yok. Oksijen,14-20 Nisan 2023.

İnsanlar yaşamları boyunca içinde bulundukları toplumla ve vatandaşı oldukları devlet ile çeşitli ilişkiler içindedir. Bu ilişkiler bazen tüzel, bazen özel olarak çeşitlenmektedir. Bunun yanında tüm insanların temel arzusu insan onuruna yakışan bir hayat sürmektir.

Her bireyin insan onuruna yakışan yaşam anlayışı farklı olabiliyor. İnsanların sahip oldukları bu anlayış farklılıkları, bireylerin içinde bulundukları ilişkilerinde farklı olmasını doğurmaktadır. Bu Bab’dan insan özgürlüğünün nasıl sağlanacağı konusu tarih boyunca en önemli tartışma konularından biri olmuştur.

Özgürlük kavramı, kişisel yargılamalar sonucu, birbirinden farklı anlamlara gelmektedir. Çoğu zaman ise, bu durum bir çatışma ortamı yaratmaktadır. Bu noktada insana rehber olabilecek olan etik konusu önem kazanmaktadır

Zira bireyler gibi Sosyal toplumlar da sahip oldukları özgün değerlerle birbirlerinden ayrışmaktadır. Aynı bölgede, aynı kültürde aynı tarihsel geçmişe sahip olsalar bile toplum davranışları ve bakış açıları çoğu zaman birbiriyle örtüşmemekte ve çeşitlilik arz etmektedir. Bu durum, hemen her alanda ve yaklaşımda kendini göstermektedir.

Bu yaklaşımların en önemlisi iç/dış çevreye karşı yüklendikleri taahhütler anlamına gelen “etik kodlar” dır. Farklı coğrafyalarda yer alan sosyal toplumların sahip olduğu farklı kültürel değerler dikkate alındığında söz konusu çeşitliliğin artması muhtemeldir.

Yeni yönetim yaklaşımlarının ortaya çıktığı modern dünya düzeninde; bireylerin bilinç düzeylerindeki artış, yaşanan ahlaki problemler -özellikle çok uluslu kültürlerde ortaya çıkan bireyler arası saygı ve hoşgörü ihtiyacı- toplumda etik konusunun daha fazla öne çıkmasına yol açmıştır. Bu doğrultuda, vatandaşların bireysel haklarını göz önünde bulunduran ülkeler, diğerlerine nazaran önemli kazanımlar elde etmektedir.

Etik konular toplumlarda yazılı ya da sözlü olarak ele alınmakta ve toplumun etik konulardaki resmi tutumunu yansıtmaktadır.

Şu bir gerçektir ki Etik değerlere sahip olmayan ya da etik değerleri özümsememiş örgütler/toplumlar sağlıklı bir kültür oluşturamazlar.

Zira Sağlıklı bir kültür oluşumu ve Kamunun yönetimi, bir ulusun varlığını sürdürebilmesi ve toplumsal ihtiyaçların karşılanmasında hayati bir rol oynamaktadır.

Devlet kamu hizmetlerinin yeterli olarak sağlanmasında ve sunulmasından sorumludur. Bu doğrultuda, sahip olduğu yetki ve olanaklar sınırsız ve olabildiğince geniştir.

Günümüzde konu ile ilgili tartışmalar, çoğunlukla refah devleti anlayışı ve politikaları çerçevesinde sürdürülmektedir.

Refah devletinin sosyal hakları kurumsallaştıran ve bunların piyasa dışından sağlanmasını mümkün kılan bir devlet anlayışı olması gelirin daha eşitlikçi biçimde bölünmesi konusunda önemli bir işlev gören kamu yönetiminin temelini oluşturur aslında.

Dolayısı ile bir yandan vergi politikalarının, öte yandan sosyal politikaların bu amaca hizmet etmesi gerekmektedir.

Kamunun yönetiminde sosyal eşitlik gibi ilkelerin ve bu yöndeki politikaların etik temelde toplumsal bütünleşme ve dayanışmayı oluşturmak gibi maddi refahın yükselmesi ve sosyal dayanışmanın kurulması gibi maddi ve ahlaki boyutları olduğu gibi siyasal anlamları da önemlidir.

Sosyal haklar ve politikalar, siyasal demokrasinin sosyal demokrasiye, yani her vatandaşın karar verme sürecine daha etkin biçimde katıldığı bir demokrasi anlayışına geçilmesi açısından esastır.

Bu durumda Kamunun yönetimi vatandaşın gözünde devletin kendisi olmakta ve bu sebeple vatandaşların karşılaştığı sorunlarda başvurabilecekleri güvenilir kurum olmaktadır.

Bununla birlikte, bürokrasi yönetiminin kendi içinde yaşadığı çeşitli sorunlar ve bu sorunlar karşısında yine kamu yönetiminin yetersizliği ve beceriksizliği devlete olan güveni sarsmakta ve devletin varlığını tartışılır hale getirmek gibi asla istenemeyecek sonuçlar doğurabilir.

Dolayısı ile Kamunun yaşamında devletin ne kadar görünür ve etkili olduğu ne kadar sosyal devlet olduğu ile alakalı bir durumdur aslında.

Türkiye İstatistik Kurumu'nun (TÜİK) verilerine göre; tüketici fiyat endeksi (TÜFE) 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre yüzde 9,09, bir önceki yılın Aralık ayına göre yüzde 43,06, bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde 58,94 ve on iki aylık ortalamalara göre yüzde 56,28 oranında arttı.

Beklentilerin üzerinde gelen Ağustos ayı enflasyon verisi bir önceki ay yıllık yüzde 47,83, aylık ise yüzde 9,49 olarak açıklanmıştı.

Tarihsel veriler incelendiğinde, bugüne kadar açıklanmış en yüksek Ağustos ayı enflasyon oranının, bu son açıklanan veri olduğu görülüyor. Öte yandan 2021 yılı Aralık ayı(yüzde 13,58), 2022 yılı Ocak ayı (yüzde 11,10) ve geçen ayki yüzde 9,49’luk aylık artıştan sonraki en hızlı artış yine 2023 yılı Ağustos ayında gerçekleşti.

Aylık enflasyonun peş peşe iki ay bu kadar yüksek çıkmasına neden olan unsurlara bakıldığında;

Dolar kurunun son birkaç ayda yaklaşık yüzde 30’dan fazla değer kazanması, vergi artışları, Temmuz ayında asgari ücrete ve emekli maaşlarına beklenilenin üzerinde zam yapılması ve akaryakıt fiyatlarının yükselmesi aylık enflasyondaki artışta etkili olan nedenler olarak sıralanabilir.

Ana harcama grupları incelendiğinde;

Bir önceki yılın aynı ayına göre en az artış gösteren ana grup yüzde 24,97 ile konut oldu. Buna karşılık, bir önceki yılın aynı ayına göre artışın en yüksek olduğu ana grup ise yüzde 89,31 ile lokanta ve oteller oldu.

Ana harcama grupları itibarıyla 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre en az artış gösteren ana grup yüzde 3,11 ile eğitim oldu. Bu sıralamanın Eylül ayı enflasyon verisinde değiştiğini göreceğiz. Muhtemelen eğitim, okulların açılmasıyla birlikte en fazla artan ana harcama gruplarından biri olacak. Buna karşılık, 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre artışın en yüksek olduğu ana grup ise akaryakıt fiyatlarındaki artış nedeniyle yüzde 16,61 ile ulaştırma oldu.

Endekste kapsanan 143 temel başlıktan 2023 yılı Ağustos ayı itibarıyla, 1 temel başlığın endeksinde düşüş gerçekleşirken, 4 temel başlığın endeksinde değişim olmadı. 138 temel başlığın endeksinde ise artış gerçekleşti.

Özel kapsamlı TÜFE göstergesi (B) ise yıllık yüzde 63,52, aylık yüzde 9,32 oldu

Maliyet enflasyonunu gösteren yurt içi üretici fiyat endeksi (Yİ-ÜFE) 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre yüzde 5,89, bir önceki yılın Aralık ayına göre yüzde 31,59, bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde 49,41 ve on iki aylık ortalamalara göre yüzde 71,97 artış gösterdi.

Pandemi sürecinde ÜFE ile TÜFE arasındaki makas oldukça açılmıştı. Artan maliyetler tüketici fiyatlarına yansıtılamıyordu. Sürdürülebilir olmayan bu tablo tersine döndü. Bunun bir nedeni de ÜFE hesaplanırken KDV, ÖTV vb. dolaylı vergiler ve hizmet grubu hariç tutuluyor. TÜFE’deki artışta etkili olan vergiler göz önüne alındığında ÜFE’nin, tüketici fiyat endeksinin gerisinde kalması beklenen bir durumdu.

Hediye alan bir insan sevinir, trafik kazasına şahit olan birisi üzülür, hakarete uğrayan birisi ise öfkelenir… Neredeyse sayısız duygumuz vardır ve yaşarken karşılaştığımız çok değişik durumlara ve olaylara farklı duygularımızla tepkiler veririz.

Tepkisiz insan ise adeta cansız gibidir. Böyle insanlara, “Ben duvara mı konuşuyorum?” diye tepki gösterilir.

Bütün duygularımızın hayatımızı devam ettirmede önemli rolleri vardır. Kimi duygularımızla hayatta yol alırken; kimileriyle tedbir alır, kimileriyle de kendimizi, şahsiyetimizi savunuruz.

Duygularımızdan birisi olan öfke (hiddet), genelde istenmeyen ve problemlere sebep olan bir duygumuz gibi görünür. Ancak gerçek öyle midir? Hayır; öfke de tıpkı sevinç, heyecan veya korku gibi her insana doğuştan verilmiş olan vazgeçilmez bir duygumuzdur. Önemli olan öfkenin dışarıya nasıl yansıtıldığıdır.

Öfke olumsuz olaylara, bir anda hayatımızı alt üst eden ve istenmeyen değişikliklere karşı ortaya çıkar. İnancımıza, kutsal değerlerimize, vatanımıza saldıranlara, bize hayat hakkı tanımayanlara, haksızlık yapanlara karşı elbette öfkeleniriz. Öfkenin duygu olarak büyük bir güç verdiği açıktır. Bu gücü yerinde ve dozunda kullandığımızda normal, gerekli ve sağlıklı bir duygumuz olduğu gibi; kontrolsüz olarak kullandığımızda da adeta bir patlama gibi her şeyi yakıp yıkacak ve okul, iş ya da aile hayatımızda, sosyal ilişkilerimizde problemlere yol açacaktır. Öfke, insanı en çok etkileyen duygularından olduğu için kendini kontrol etmeyi öğrenmek şarttır.

Öfkenin verdiği gücü aklımızla ve tecrübemizle yönlendirirsek ortaya çok faydalı sonuçların çıkmasını da sağlayabiliriz. Mesela vatana kastedenlere öfkelenen bir askerin var gücüyle onu savunması; bir bilim insanının ülkesini ileriye götürmek için büyük bir azimle çalışması veya bir sporcunun milletinin bayrağını dalgalandırmak için var gücüyle mücadele etmesi vb. gibi… Bu durumlarda öfke bir itici güç olarak yararlı şekilde kullanılmış olur.

Gelelim öfkenin faydalarına…

- Öfke üzüntünün aksine güç verir.

- Öfke, rahatsızlık duyduğumuz ve kaldıramadığımız bir durumun olduğunu, bir şeylerin yolunda gitmediğini ve değiştirilmesi gerektiğini gösteren uyarıcı bir işarettir.

- Öfke, haksızlıkların düzeltilmesine ve adalete katkıda bulunur.

- Öfke, tüm tehdit çeşitlerine karşı savunma için güç kaynağı olur.

- Öfke, yeni şeyler öğrenmek, olumsuz durumlardan olumlu sonuçlar çıkarmak için bir motivasyon kaynağıdır.

- Öfke, kontrol edilebildiği sürece sağlıklıdır ve fayda sağlar.

- Öfkenin sağlıklı ve işe yarar olabilmesi için kabul edilmesi, tanınması ve kontrollü bir biçimde ifade edilebilmesi gerekir.

Türkiye İstatistik Kurumu'nun (TÜİK) verilerine göre; tüketici fiyat endeksi (TÜFE) 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre yüzde 9,09, bir önceki yılın Aralık ayına göre yüzde 43,06, bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde 58,94 ve on iki aylık ortalamalara göre yüzde 56,28 oranında arttı.

Beklentilerin üzerinde gelen Ağustos ayı enflasyon verisi bir önceki ay yıllık yüzde 47,83, aylık ise yüzde 9,49 olarak açıklanmıştı.

Tarihsel veriler incelendiğinde, bugüne kadar açıklanmış en yüksek Ağustos ayı enflasyon oranının, bu son açıklanan veri olduğu görülüyor. Öte yandan 2021 yılı Aralık ayı(yüzde 13,58), 2022 yılı Ocak ayı (yüzde 11,10) ve geçen ayki yüzde 9,49’luk aylık artıştan sonraki en hızlı artış yine 2023 yılı Ağustos ayında gerçekleşti.

Aylık enflasyonun peş peşe iki ay bu kadar yüksek çıkmasına neden olan unsurlara bakıldığında;

Dolar kurunun son birkaç ayda yaklaşık yüzde 30’dan fazla değer kazanması, vergi artışları, Temmuz ayında asgari ücrete ve emekli maaşlarına beklenilenin üzerinde zam yapılması ve akaryakıt fiyatlarının yükselmesi aylık enflasyondaki artışta etkili olan nedenler olarak sıralanabilir.

Ana harcama grupları incelendiğinde;

Bir önceki yılın aynı ayına göre en az artış gösteren ana grup yüzde 24,97 ile konut oldu. Buna karşılık, bir önceki yılın aynı ayına göre artışın en yüksek olduğu ana grup ise yüzde 89,31 ile lokanta ve oteller oldu.

Ana harcama grupları itibarıyla 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre en az artış gösteren ana grup yüzde 3,11 ile eğitim oldu. Bu sıralamanın Eylül ayı enflasyon verisinde değiştiğini göreceğiz. Muhtemelen eğitim, okulların açılmasıyla birlikte en fazla artan ana harcama gruplarından biri olacak. Buna karşılık, 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre artışın en yüksek olduğu ana grup ise akaryakıt fiyatlarındaki artış nedeniyle yüzde 16,61 ile ulaştırma oldu.

Endekste kapsanan 143 temel başlıktan 2023 yılı Ağustos ayı itibarıyla, 1 temel başlığın endeksinde düşüş gerçekleşirken, 4 temel başlığın endeksinde değişim olmadı. 138 temel başlığın endeksinde ise artış gerçekleşti.

Özel kapsamlı TÜFE göstergesi (B) ise yıllık yüzde 63,52, aylık yüzde 9,32 oldu

Maliyet enflasyonunu gösteren yurt içi üretici fiyat endeksi (Yİ-ÜFE) 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre yüzde 5,89, bir önceki yılın Aralık ayına göre yüzde 31,59, bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde 49,41 ve on iki aylık ortalamalara göre yüzde 71,97 artış gösterdi.

Pandemi sürecinde ÜFE ile TÜFE arasındaki makas oldukça açılmıştı. Artan maliyetler tüketici fiyatlarına yansıtılamıyordu. Sürdürülebilir olmayan bu tablo tersine döndü. Bunun bir nedeni de ÜFE hesaplanırken KDV, ÖTV vb. dolaylı vergiler ve hizmet grubu hariç tutuluyor. TÜFE’deki artışta etkili olan vergiler göz önüne alındığında ÜFE’nin, tüketici fiyat endeksinin gerisinde kalması beklenen bir durumdu.

Hediye alan bir insan sevinir, trafik kazasına şahit olan birisi üzülür, hakarete uğrayan birisi ise öfkelenir… Neredeyse sayısız duygumuz vardır ve yaşarken karşılaştığımız çok değişik durumlara ve olaylara farklı duygularımızla tepkiler veririz.

Tepkisiz insan ise adeta cansız gibidir. Böyle insanlara, “Ben duvara mı konuşuyorum?” diye tepki gösterilir.

Bütün duygularımızın hayatımızı devam ettirmede önemli rolleri vardır. Kimi duygularımızla hayatta yol alırken; kimileriyle tedbir alır, kimileriyle de kendimizi, şahsiyetimizi savunuruz.

Duygularımızdan birisi olan öfke (hiddet), genelde istenmeyen ve problemlere sebep olan bir duygumuz gibi görünür. Ancak gerçek öyle midir? Hayır; öfke de tıpkı sevinç, heyecan veya korku gibi her insana doğuştan verilmiş olan vazgeçilmez bir duygumuzdur. Önemli olan öfkenin dışarıya nasıl yansıtıldığıdır.

Öfke olumsuz olaylara, bir anda hayatımızı alt üst eden ve istenmeyen değişikliklere karşı ortaya çıkar. İnancımıza, kutsal değerlerimize, vatanımıza saldıranlara, bize hayat hakkı tanımayanlara, haksızlık yapanlara karşı elbette öfkeleniriz. Öfkenin duygu olarak büyük bir güç verdiği açıktır. Bu gücü yerinde ve dozunda kullandığımızda normal, gerekli ve sağlıklı bir duygumuz olduğu gibi; kontrolsüz olarak kullandığımızda da adeta bir patlama gibi her şeyi yakıp yıkacak ve okul, iş ya da aile hayatımızda, sosyal ilişkilerimizde problemlere yol açacaktır. Öfke, insanı en çok etkileyen duygularından olduğu için kendini kontrol etmeyi öğrenmek şarttır.

Öfkenin verdiği gücü aklımızla ve tecrübemizle yönlendirirsek ortaya çok faydalı sonuçların çıkmasını da sağlayabiliriz. Mesela vatana kastedenlere öfkelenen bir askerin var gücüyle onu savunması; bir bilim insanının ülkesini ileriye götürmek için büyük bir azimle çalışması veya bir sporcunun milletinin bayrağını dalgalandırmak için var gücüyle mücadele etmesi vb. gibi… Bu durumlarda öfke bir itici güç olarak yararlı şekilde kullanılmış olur.

Gelelim öfkenin faydalarına…

- Öfke üzüntünün aksine güç verir.

- Öfke, rahatsızlık duyduğumuz ve kaldıramadığımız bir durumun olduğunu, bir şeylerin yolunda gitmediğini ve değiştirilmesi gerektiğini gösteren uyarıcı bir işarettir.

- Öfke, haksızlıkların düzeltilmesine ve adalete katkıda bulunur.

- Öfke, tüm tehdit çeşitlerine karşı savunma için güç kaynağı olur.

- Öfke, yeni şeyler öğrenmek, olumsuz durumlardan olumlu sonuçlar çıkarmak için bir motivasyon kaynağıdır.

- Öfke, kontrol edilebildiği sürece sağlıklıdır ve fayda sağlar.

- Öfkenin sağlıklı ve işe yarar olabilmesi için kabul edilmesi, tanınması ve kontrollü bir biçimde ifade edilebilmesi gerekir.

Ömer Faruk Uysal

Burada demokrasinin teorik, felsefi, hukuki tanım ve izahını yapmayacağız. Genel kabul görmüş bazı parametrelere; çok seslilik, yönetenlerin meşru seçimlerle gelmesi, çoğulculuk, gibi ilkeler açısından bakacağız. Görülecektir ki, Türkiye demokrasisinin pek çok hukuki ve fiili engeli vardır! Akla hemen şu soru gelebilir; fiili engelleri anladık da, hukuki engeller de ne oluyor? Evet, normalde hukuk demokrasi engeli değil, göstergesidir fakat bizde en önemli demokrasi engeli maalesef anayasal ve yasal hukuk metinleridir!

Esasen hukukun felsefesi ve mahiyeti, çok seslilik ve millet hâkimiyeti gibi demokratik ilkelerle bağdaşmayan metinleri hukuktan saymaz. Bu tür normlar kanuni olabilirler ama hukuki, yani meşru değillerdir! Ancak bir normun hukuki ve meşru olmaması, onun etik ve ahlaki geçersizliğini ihsas etse de, fiili geçerliliğine mani olmaz. İşte demokrasinin hukuki engelleri de bunlardır.

Demokrasiye engel hukuk metinleri saymakla bitmez, burada örnek kabilinden bazılarından bahsedeceğiz. 1982 Anayasası daha başlangıç kısmının ilk cümlesi şu talimatı verir; “Türkiye Cumhuriyetinin kurucusu ölümsüz önder ve eşsiz kahraman Atatürk’ün belirlediği milliyetçilik anlayışı ve onun inkılap ve ilkeleri doğrultusunda...” Devamla; “ Hiçbir düşünce ve mülahaza (faaliyetin) Türk milli menfaatlerinin, Türk varlığının, devleti ve ülkesi ile bölünmezliği esasının, Türklüğün tarihi ve manevi değerlerinin Atatürk milliyetçiliği, ilke ve inkılapları ve medeniyetçiliği karşısında korunma göremeyeceği...” ne hükmetmiştir.

Yarısını Genel Kurmay başkanı ve kuvvet komutanlarının oluşturduğu Milli Güvenlik Kurulu tedbirleri ve kararları, bakanlar kurulu tarafından öncelikli olarak dikkate alınır. (Ay md 118) Askeri vesayetin resmî ve hukuki ifadesi, teminatı!

Atatürk inkılap ve ilkeleri yani CHPʼnin altı oku ve devrim kanunları 1937ʼden beri tüm anayasalarda teminat altına alınmıştır ve bunların Anayasaya aykırılıkları iddia dahi edilemez. (Ay. md 24)

Atatürk Kültür Dil ve Tarih Yüksek Kurumu, ne işe yarıyor ve nasıl oluyor da laik devlette Atatürk’ün manevi himayesinde çalışır. (Ay md 134)

Pozitif bir hukuk metninde, üstelik anayasada, ölmüş bir insanın himayesi, tasarrufu, devam ediyor! Önderliği de devam ediyor çünkü o ölümsüz bir önder ve eşşiz bir kahraman! Bu metinler lâdini bir teokrasi ihsas etmiyorlar mı?

1982 Anayasası böyle ibarelerle dolu. Dahası pozitif bir, üst hukuk metnine hakim faşizan bir ruh var ki, hiçbir demokratik ülkede benzerine dahi rastlamazsınız!

Ancak Kuzey Kore ve İran gibi antidemokratik ülkelerin Anayasasında bir faninin isminin yer aldığını görürüz. Atatürk, Atatürk’ü Koruma Kanunu, 5816 sk ile özel olarak korunur ki, hiçbir demokratik ülkede böyle bir şey yoktur! DP iktidarının ilk yıllarında çıkarılan bu kanun Atatürk hakkında serbestçe konuşmayı, müzakereyi, anlamayı yasaklar!

Milletvekillerinin tümü Atatürk ilke ve inkılaplarına bağlı kalacaklarına dair yemin etmeden, yasama faaliyetlerine katılamaz! Adeta her mebus Atatürkçü ve CHP’li olmak zorunda bırakılıyor!

Milli Eğitim Temel Kanunu ve YÖK Kanunu ise, anaokulundan, doktoraya kadar tüm öğrencilerin “ATATÜRK inkılapları ve ilkeleri doğrultusunda ATATÜRK milliyetçiliğine bağlı “yetiştirilmelerini zorunlu kılar!

Türkiye’de iki dini bayram, dört Atatürk bayramı vardır. Mesela Atatürk’ün vapurla Samsun’a gitmesi bile bir resmî bayramdır. Önceden 27 Mayıs darbesi bile yıllarca bir bayram olarak kutlandı. Demokratik hükümetin silah zoruyla devrildiği ve halktan en yüksek oyları almış pek sevgili Başbakan ve iki Bakanın asıldığı darbe, Hürriyet ve Anayasa bayramı olarak kutlandı. 10 Kasımlarda saat 9u 5 geçe trafikte ve yayan bu milli ibadete katılmak zorundasın!

Bu kıyam şekli, ladini bir teokrasinin başka bir tezahürü sayılabilir mi?

Üçüncü Cumhurbaşkanı Celal Bayar; “Atatürk’ü sevmek milli bir ibadettir” diyordu. Yine de Kemalist cuntacılarca devrilmekten ve hapse atılmaktan kurtulamamıştı. Merhum Menderes’i 5816 sk. ‘nın kurtaramadığı gibi!

Yabancı ve yerli tüm devlet başkanları ve siyaset adamları türlü vesilelerle Atatürk’ün Anıtkabrini ziyaret ile tazim etmek zorundadır. Allah’ı tazim ise namaz ibadetinin en önemli veçhesidir. Tüm resmî dairelerde, işyerlerinde Mustafa Kemal resimleri olmazsa olmaz. Ülkenin tüm meydanları, okul bahçeleri, uygun görülen her yer Atatürk büst ve heykelleri ile doludur. Her vesile ile çiçekler konur, kıyamda ve saygı duruşunda bulunulur! Adeta Kemalist bir şeair tezahüratı!

Yoğun, tek yönlü, ısrarcı bir, tek adam endoktrinasyonu! Atatürk zamanında bunların çoğu yoktu, acaba kendisi putlaştırmayı ister miydi? Kimse sormuyor! Kendisi “putlaştırılan lider ölür” demiştir! Böylelikle yaygın bir Atatürk suiistimali yapılmaktadır!

Atatürk üzerinden CHP’ye; seçimlerde hiç kaybetmeyen, ilişilmez, eleştirilmez, dokunulmaz, ebedi bir mutlak iktidar tasarlanmış, Anayasa ve kanunlarla da teminat altına alınmıştır. Hukuki durum böyle olduğu gibi, fiili, defacto durum da budur. Bizzat Atatürkçü, altı oklu Anayasalar ihlal edilerek on yılda bir yapılan darbeler, muhtıralar, komutandan tokat gibi cevaplar, ekseriyete karşı ilan edilen TOPYEKÛN SAVAŞLAR! Bütün darbe ve muhtıralar Kemalist bir motivasyon ile yapılmış ve mevcut antidemokratik anayasayı da ağır bir şekilde ihlal etmişlerdir.

Tüm darbelerin motivasyonu Atatürkçülükten sapılmasıdır ancak, teşvik eden, planlayan, destek veren de ABD’dir. Böylelikle ABD, Kemalist ideoloji, kariyer düşkünü, makam ve güç peşinde kanunsuz piyonlarıyla müttefikini kontrol ediyor, TBMM’yi ve hükümeti, yani milleti hainlere dövdürüyor! İlginçtir 15 Temmuz FETÖ’cü darbe girişimi dahi Kemalist bir görünümde, Yurtta Sulh Konseyi tarafından Atatürkçü motiflerle yapılmıştır. En hainane bir kötülüğü dahi Atatürkçü bir maskeyle kamufle ediyorlar.

Başka bir fiili demokrasi engeli de Anayasa Mahkemesi, Danıştay, Yargıtay gibi yüksek mahkemelerin hukuku zorlayarak, bazen ihlal ederek, vermiş olduğu antidemokratik, hukuk dışı kararlardır. Mesela Devrim kanunları içinde kadın kıyafetini düzenleyen, başörtüsü yasağı koyan bir hukuk metni yoktur. TBMM de bir yasak getirmedi. Bilakis “ Kanunlar çerçevesinde kılık-kıyafet serbesttir” dedi. Ancak Danıştay ve Anayasa Mahkemesi bizzat Anayasa ve serbesti kanununu çiğneyerek, yetki gaspı yaparak, cebr-i keyfi küfri bir tarzda de-facto yasak uydurmuştur! Bunun benzeri çoktur. Başbakanken Demirel’e, Kırat nasıl gidiyor denildiğinde, taylar, Danıştay, Sayıştay, Yargıtay bıraksa çok iyi gidecek demiştir. Böylelikle askeri Kemalist vesayet gibi yargı vesayeti, tutelarizmi görmüş bulunuyoruz.

Bir başka demokrasi engeli ise meydanlarda, statlarda, barolarda “Mustafa Kemal’in Askerleriyiz“ diye bağıran, 27 Mayıs’ta bayram eden, 15 Temmuz da tankları alkışlayıp, sela okuyan müezzinleri döven darbeci, faşizan kitlelerdir. Antidemokratik hukuksuzlukları ve darbeleri canı gönülden desteklerler, darbelere marjinal de olsa bir zemin (taban) oluştururlar.

Böyle bir zaman ve zeminde çok seslilik, çoğulculuk, halk egemenliği, düşünce ve ifade hürriyeti, hâkimiyet-i milliye, kolayca, az bir tedbir ve gayretle ve yalnızca hükümet politikalarıyla nasıl sağlanabilir? Bunlar çok köklü, müzmin, yapısal, anayasal ve yasal sorunlar olup ciddi reformlar, hatta devrimler, karşı devrimler gerektirir! Demokrasi yokluğundan veya azlığından şikâyet eden, demokrasi vaat eden muhalefet, ana muhalefet, bu sorunların hiçbirine değil çözüm aramak, ağzına bile almıyor.

Esasen ana muhalefet CHP, bu devasa demokrasi sorunlarının kaynağı ve müsebbibidir. Hâkim kılınan Kemalist ideoloji ve sembolizmidir. CHP lehine kurulan bu amansız statük, her türlü yasal, anayasal, sosyal, askeri ve bürokratik, değiştirilmesi teklif dahi edilemez tedbirlerle de tahkim edilmiştir. Bu konuda maalesef Kuzey Kore rejimi ile yarışıyoruz!

Bu statükoyu temelden değiştirmeyi, dönüştürmeyi, reformlar ve karşı devrimler yapmayı vaat etmeyen hiçbir hareket, başta CHP, asla demokrasi vadedemez. Eğer bir demokrasi niyetleri var ise, buna sorunun kaynağı kendi partilerinden başlamalılar. Ancak değil Türkiye’yi, CHP’yi, hatta 13 seçim kaybetmiş, CHP’lilerin dahi illallah ettiği genel başkanı bile değiştiremezler.

CHP’nin kendi içindeki mezhepsel statükoyu yıkamazlar. Bunu CHP’li uzmanlar şöyle ifade ediyor; Atatürk Anıtkabir’den kalkıp gelse CHP lideri seçilemez!

CHP’nin ebedi, fiili iktidarı üzerine binmiş, Kılıçdaroğluʼnun parti içi bitimsiz iktidarı! Hangi demokrasi, hukuk devleti, çok seslilik, millet hakimiyeti?!

Son demokrasi engeli ise FETÖ, PKK gibi terör örgütleridir. Hiçbir demokratik hukuk devletinde, ABD ve Avrupa tarafından açıktan desteklenen, onların stratejisine uygun olarak katliamlar yapan, darbelere kalkışan, örgütler olamaz. Elbirliğiyle yok ederler. IRA, ETA gibi imha edilmiş örgütler ise FETÖ ve PKKʼın yanında pek amatör, zayıf ve acemi kalırlar. Yurtdışı patronları ve destekleri de yoktur, devlete, mahalli idarelere sızamamışlardır. Dahası Atatürk’ün partisi CHP, FETÖ ve PKK ile mücadele değil, meşru hükümete karşı örgütlerle dayanışma halindedir!

Demokrasiye jeopolitik, jeostratejik, tarihi, itikadi bir engel daha vardır. Türkiye çok önemli bir jeopolitik konumdadır. Boğazları, denizleri ve kıtaları tutmuştur, dolayısıyla rakipleri ve hasımları pek çoktur. İki büyük İslam imparatorluk bakiyesi ve hinterlandına sahiptir, küresel güçler tarafından müsamaha gösterilemez. Selçuklu Haçlı seferlerini defalarca durdurmuş, Osmanlı ise Viyana kapılarını zorlayarak Avrupa’nın kalbini tehdit etmiştir.

Türkiye Malezya, Arjantin, Danimarka gibi etkisiz bir bölgede değildir. İsveç, Norveç gibi bir demokrasi de mümkün değildir. Bu ülkelerin doğal düşmanları, Alevi-Sünni, Kürt-Türk, laisist, Kemalist- Dindar gibi emperyalistlerin oynayabileceği fay hatları da yoktur!

Düşük dozda alkol tüketiminin sağlığa faydalı olabileceğine dair ilk iddialar 1924 yılında Johns Hopkins Üniversite’sinden Biyolog Raymond Pearl’ün J şeklinde bir grafik çizerek, J’nin alt orta noktasında her tür hastalıktan ölüm riski en düşük olan grubun ‘orantılı’ olduğunu ilan etmesiyle başladı. J’nin en tepe noktası ise alkol bağımlılarına işaret ediyor ve her tür ölüm riski en yüksek grup olarak belirtiliyordu.

Bu iddiayı takip eden yıllarda özellikle kırmızı şarabın sağlığa faydalı olduğuna yönelik çok sayıda haber ve araştırma yayınlandı. Kırmızı şaraptaki resveratrol isimli antioksidan maddeden kaynaklandığı anlatıldı. Ancak son yıllarda alkolün sağlığa olumlu etkilerini gösteren hemen hemen tüm araştırmaların alkol tüccarlarınca finanse edildiği anlaşılınca bu konuda daha yeni ve daha ciddi bağımsız araştırmalar yapılması gereği ortaya çıktı. Nitekim bu yeni çalışmalarda düşük dozda bile olsa alkol tüketiminin; göğüs, yemek borusu, baş ve boyun kanseri risklerini artırdığı, yüksek tansiyon ve kalp ritmi bozukluklarına sebep olabileceği anlaşıldı.

Ciddi sağlık sorunları

Gerçekten tıp dünyası; az miktarda alkol alımının zararlı olmayacağı, hatta bazı uzmanların günde bir kadeh şarap tüketmenin kanı incelterek sağlığa faydalı olabileceğine dair iddialara nokta koymak için geniş kapsamlı araştırma yaptı. 40 yılı kapsayan 107 araştırmayı derinlemesine incelendi. 4.8 milyon kişinin sağlık verileriyle yapılan bu çalışmada “Az miktar alkol kullanımı, tüm sebeplerden kaynaklanan ölüme karşı korumayla ilişkili bulunmamıştır” sonucuna ulaşıldı. Daha da önemlisi az sayılan alkol tüketiminin aksine ciddi sağlık sorunlarına sebep olduğu anlaşıldı.

Kaynak: Bir Efsane Daha Çöktü. Az Alkol Tüketiminin Sağlığa Hiçbir Faydası Yok. Oksijen,14-20 Nisan 2023.

Ömer Faruk Uysal

Burada demokrasinin teorik, felsefi, hukuki tanım ve izahını yapmayacağız. Genel kabul görmüş bazı parametrelere; çok seslilik, yönetenlerin meşru seçimlerle gelmesi, çoğulculuk, gibi ilkeler açısından bakacağız. Görülecektir ki, Türkiye demokrasisinin pek çok hukuki ve fiili engeli vardır! Akla hemen şu soru gelebilir; fiili engelleri anladık da, hukuki engeller de ne oluyor? Evet, normalde hukuk demokrasi engeli değil, göstergesidir fakat bizde en önemli demokrasi engeli maalesef anayasal ve yasal hukuk metinleridir!

Esasen hukukun felsefesi ve mahiyeti, çok seslilik ve millet hâkimiyeti gibi demokratik ilkelerle bağdaşmayan metinleri hukuktan saymaz. Bu tür normlar kanuni olabilirler ama hukuki, yani meşru değillerdir! Ancak bir normun hukuki ve meşru olmaması, onun etik ve ahlaki geçersizliğini ihsas etse de, fiili geçerliliğine mani olmaz. İşte demokrasinin hukuki engelleri de bunlardır.

Demokrasiye engel hukuk metinleri saymakla bitmez, burada örnek kabilinden bazılarından bahsedeceğiz. 1982 Anayasası daha başlangıç kısmının ilk cümlesi şu talimatı verir; “Türkiye Cumhuriyetinin kurucusu ölümsüz önder ve eşsiz kahraman Atatürk’ün belirlediği milliyetçilik anlayışı ve onun inkılap ve ilkeleri doğrultusunda...” Devamla; “ Hiçbir düşünce ve mülahaza (faaliyetin) Türk milli menfaatlerinin, Türk varlığının, devleti ve ülkesi ile bölünmezliği esasının, Türklüğün tarihi ve manevi değerlerinin Atatürk milliyetçiliği, ilke ve inkılapları ve medeniyetçiliği karşısında korunma göremeyeceği...” ne hükmetmiştir.

Yarısını Genel Kurmay başkanı ve kuvvet komutanlarının oluşturduğu Milli Güvenlik Kurulu tedbirleri ve kararları, bakanlar kurulu tarafından öncelikli olarak dikkate alınır. (Ay md 118) Askeri vesayetin resmî ve hukuki ifadesi, teminatı!

Atatürk inkılap ve ilkeleri yani CHPʼnin altı oku ve devrim kanunları 1937ʼden beri tüm anayasalarda teminat altına alınmıştır ve bunların Anayasaya aykırılıkları iddia dahi edilemez. (Ay. md 24)

Atatürk Kültür Dil ve Tarih Yüksek Kurumu, ne işe yarıyor ve nasıl oluyor da laik devlette Atatürk’ün manevi himayesinde çalışır. (Ay md 134)

Pozitif bir hukuk metninde, üstelik anayasada, ölmüş bir insanın himayesi, tasarrufu, devam ediyor! Önderliği de devam ediyor çünkü o ölümsüz bir önder ve eşşiz bir kahraman! Bu metinler lâdini bir teokrasi ihsas etmiyorlar mı?

1982 Anayasası böyle ibarelerle dolu. Dahası pozitif bir, üst hukuk metnine hakim faşizan bir ruh var ki, hiçbir demokratik ülkede benzerine dahi rastlamazsınız!

Ancak Kuzey Kore ve İran gibi antidemokratik ülkelerin Anayasasında bir faninin isminin yer aldığını görürüz. Atatürk, Atatürk’ü Koruma Kanunu, 5816 sk ile özel olarak korunur ki, hiçbir demokratik ülkede böyle bir şey yoktur! DP iktidarının ilk yıllarında çıkarılan bu kanun Atatürk hakkında serbestçe konuşmayı, müzakereyi, anlamayı yasaklar!

Milletvekillerinin tümü Atatürk ilke ve inkılaplarına bağlı kalacaklarına dair yemin etmeden, yasama faaliyetlerine katılamaz! Adeta her mebus Atatürkçü ve CHP’li olmak zorunda bırakılıyor!

Milli Eğitim Temel Kanunu ve YÖK Kanunu ise, anaokulundan, doktoraya kadar tüm öğrencilerin “ATATÜRK inkılapları ve ilkeleri doğrultusunda ATATÜRK milliyetçiliğine bağlı “yetiştirilmelerini zorunlu kılar!

Türkiye’de iki dini bayram, dört Atatürk bayramı vardır. Mesela Atatürk’ün vapurla Samsun’a gitmesi bile bir resmî bayramdır. Önceden 27 Mayıs darbesi bile yıllarca bir bayram olarak kutlandı. Demokratik hükümetin silah zoruyla devrildiği ve halktan en yüksek oyları almış pek sevgili Başbakan ve iki Bakanın asıldığı darbe, Hürriyet ve Anayasa bayramı olarak kutlandı. 10 Kasımlarda saat 9u 5 geçe trafikte ve yayan bu milli ibadete katılmak zorundasın!

Bu kıyam şekli, ladini bir teokrasinin başka bir tezahürü sayılabilir mi?

Üçüncü Cumhurbaşkanı Celal Bayar; “Atatürk’ü sevmek milli bir ibadettir” diyordu. Yine de Kemalist cuntacılarca devrilmekten ve hapse atılmaktan kurtulamamıştı. Merhum Menderes’i 5816 sk. ‘nın kurtaramadığı gibi!

Yabancı ve yerli tüm devlet başkanları ve siyaset adamları türlü vesilelerle Atatürk’ün Anıtkabrini ziyaret ile tazim etmek zorundadır. Allah’ı tazim ise namaz ibadetinin en önemli veçhesidir. Tüm resmî dairelerde, işyerlerinde Mustafa Kemal resimleri olmazsa olmaz. Ülkenin tüm meydanları, okul bahçeleri, uygun görülen her yer Atatürk büst ve heykelleri ile doludur. Her vesile ile çiçekler konur, kıyamda ve saygı duruşunda bulunulur! Adeta Kemalist bir şeair tezahüratı!

Yoğun, tek yönlü, ısrarcı bir, tek adam endoktrinasyonu! Atatürk zamanında bunların çoğu yoktu, acaba kendisi putlaştırmayı ister miydi? Kimse sormuyor! Kendisi “putlaştırılan lider ölür” demiştir! Böylelikle yaygın bir Atatürk suiistimali yapılmaktadır!

Atatürk üzerinden CHP’ye; seçimlerde hiç kaybetmeyen, ilişilmez, eleştirilmez, dokunulmaz, ebedi bir mutlak iktidar tasarlanmış, Anayasa ve kanunlarla da teminat altına alınmıştır. Hukuki durum böyle olduğu gibi, fiili, defacto durum da budur. Bizzat Atatürkçü, altı oklu Anayasalar ihlal edilerek on yılda bir yapılan darbeler, muhtıralar, komutandan tokat gibi cevaplar, ekseriyete karşı ilan edilen TOPYEKÛN SAVAŞLAR! Bütün darbe ve muhtıralar Kemalist bir motivasyon ile yapılmış ve mevcut antidemokratik anayasayı da ağır bir şekilde ihlal etmişlerdir.

Tüm darbelerin motivasyonu Atatürkçülükten sapılmasıdır ancak, teşvik eden, planlayan, destek veren de ABD’dir. Böylelikle ABD, Kemalist ideoloji, kariyer düşkünü, makam ve güç peşinde kanunsuz piyonlarıyla müttefikini kontrol ediyor, TBMM’yi ve hükümeti, yani milleti hainlere dövdürüyor! İlginçtir 15 Temmuz FETÖ’cü darbe girişimi dahi Kemalist bir görünümde, Yurtta Sulh Konseyi tarafından Atatürkçü motiflerle yapılmıştır. En hainane bir kötülüğü dahi Atatürkçü bir maskeyle kamufle ediyorlar.

Başka bir fiili demokrasi engeli de Anayasa Mahkemesi, Danıştay, Yargıtay gibi yüksek mahkemelerin hukuku zorlayarak, bazen ihlal ederek, vermiş olduğu antidemokratik, hukuk dışı kararlardır. Mesela Devrim kanunları içinde kadın kıyafetini düzenleyen, başörtüsü yasağı koyan bir hukuk metni yoktur. TBMM de bir yasak getirmedi. Bilakis “ Kanunlar çerçevesinde kılık-kıyafet serbesttir” dedi. Ancak Danıştay ve Anayasa Mahkemesi bizzat Anayasa ve serbesti kanununu çiğneyerek, yetki gaspı yaparak, cebr-i keyfi küfri bir tarzda de-facto yasak uydurmuştur! Bunun benzeri çoktur. Başbakanken Demirel’e, Kırat nasıl gidiyor denildiğinde, taylar, Danıştay, Sayıştay, Yargıtay bıraksa çok iyi gidecek demiştir. Böylelikle askeri Kemalist vesayet gibi yargı vesayeti, tutelarizmi görmüş bulunuyoruz.

Bir başka demokrasi engeli ise meydanlarda, statlarda, barolarda “Mustafa Kemal’in Askerleriyiz“ diye bağıran, 27 Mayıs’ta bayram eden, 15 Temmuz da tankları alkışlayıp, sela okuyan müezzinleri döven darbeci, faşizan kitlelerdir. Antidemokratik hukuksuzlukları ve darbeleri canı gönülden desteklerler, darbelere marjinal de olsa bir zemin (taban) oluştururlar.

Böyle bir zaman ve zeminde çok seslilik, çoğulculuk, halk egemenliği, düşünce ve ifade hürriyeti, hâkimiyet-i milliye, kolayca, az bir tedbir ve gayretle ve yalnızca hükümet politikalarıyla nasıl sağlanabilir? Bunlar çok köklü, müzmin, yapısal, anayasal ve yasal sorunlar olup ciddi reformlar, hatta devrimler, karşı devrimler gerektirir! Demokrasi yokluğundan veya azlığından şikâyet eden, demokrasi vaat eden muhalefet, ana muhalefet, bu sorunların hiçbirine değil çözüm aramak, ağzına bile almıyor.

Esasen ana muhalefet CHP, bu devasa demokrasi sorunlarının kaynağı ve müsebbibidir. Hâkim kılınan Kemalist ideoloji ve sembolizmidir. CHP lehine kurulan bu amansız statük, her türlü yasal, anayasal, sosyal, askeri ve bürokratik, değiştirilmesi teklif dahi edilemez tedbirlerle de tahkim edilmiştir. Bu konuda maalesef Kuzey Kore rejimi ile yarışıyoruz!

Bu statükoyu temelden değiştirmeyi, dönüştürmeyi, reformlar ve karşı devrimler yapmayı vaat etmeyen hiçbir hareket, başta CHP, asla demokrasi vadedemez. Eğer bir demokrasi niyetleri var ise, buna sorunun kaynağı kendi partilerinden başlamalılar. Ancak değil Türkiye’yi, CHP’yi, hatta 13 seçim kaybetmiş, CHP’lilerin dahi illallah ettiği genel başkanı bile değiştiremezler.

CHP’nin kendi içindeki mezhepsel statükoyu yıkamazlar. Bunu CHP’li uzmanlar şöyle ifade ediyor; Atatürk Anıtkabir’den kalkıp gelse CHP lideri seçilemez!

CHP’nin ebedi, fiili iktidarı üzerine binmiş, Kılıçdaroğluʼnun parti içi bitimsiz iktidarı! Hangi demokrasi, hukuk devleti, çok seslilik, millet hakimiyeti?!

Son demokrasi engeli ise FETÖ, PKK gibi terör örgütleridir. Hiçbir demokratik hukuk devletinde, ABD ve Avrupa tarafından açıktan desteklenen, onların stratejisine uygun olarak katliamlar yapan, darbelere kalkışan, örgütler olamaz. Elbirliğiyle yok ederler. IRA, ETA gibi imha edilmiş örgütler ise FETÖ ve PKKʼın yanında pek amatör, zayıf ve acemi kalırlar. Yurtdışı patronları ve destekleri de yoktur, devlete, mahalli idarelere sızamamışlardır. Dahası Atatürk’ün partisi CHP, FETÖ ve PKK ile mücadele değil, meşru hükümete karşı örgütlerle dayanışma halindedir!

Demokrasiye jeopolitik, jeostratejik, tarihi, itikadi bir engel daha vardır. Türkiye çok önemli bir jeopolitik konumdadır. Boğazları, denizleri ve kıtaları tutmuştur, dolayısıyla rakipleri ve hasımları pek çoktur. İki büyük İslam imparatorluk bakiyesi ve hinterlandına sahiptir, küresel güçler tarafından müsamaha gösterilemez. Selçuklu Haçlı seferlerini defalarca durdurmuş, Osmanlı ise Viyana kapılarını zorlayarak Avrupa’nın kalbini tehdit etmiştir.

Türkiye Malezya, Arjantin, Danimarka gibi etkisiz bir bölgede değildir. İsveç, Norveç gibi bir demokrasi de mümkün değildir. Bu ülkelerin doğal düşmanları, Alevi-Sünni, Kürt-Türk, laisist, Kemalist- Dindar gibi emperyalistlerin oynayabileceği fay hatları da yoktur!

Türkiye İstatistik Kurumu'nun (TÜİK) verilerine göre; tüketici fiyat endeksi (TÜFE) 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre yüzde 9,09, bir önceki yılın Aralık ayına göre yüzde 43,06, bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde 58,94 ve on iki aylık ortalamalara göre yüzde 56,28 oranında arttı.

Beklentilerin üzerinde gelen Ağustos ayı enflasyon verisi bir önceki ay yıllık yüzde 47,83, aylık ise yüzde 9,49 olarak açıklanmıştı.

Tarihsel veriler incelendiğinde, bugüne kadar açıklanmış en yüksek Ağustos ayı enflasyon oranının, bu son açıklanan veri olduğu görülüyor. Öte yandan 2021 yılı Aralık ayı(yüzde 13,58), 2022 yılı Ocak ayı (yüzde 11,10) ve geçen ayki yüzde 9,49’luk aylık artıştan sonraki en hızlı artış yine 2023 yılı Ağustos ayında gerçekleşti.

Aylık enflasyonun peş peşe iki ay bu kadar yüksek çıkmasına neden olan unsurlara bakıldığında;

Dolar kurunun son birkaç ayda yaklaşık yüzde 30’dan fazla değer kazanması, vergi artışları, Temmuz ayında asgari ücrete ve emekli maaşlarına beklenilenin üzerinde zam yapılması ve akaryakıt fiyatlarının yükselmesi aylık enflasyondaki artışta etkili olan nedenler olarak sıralanabilir.

Ana harcama grupları incelendiğinde;

Bir önceki yılın aynı ayına göre en az artış gösteren ana grup yüzde 24,97 ile konut oldu. Buna karşılık, bir önceki yılın aynı ayına göre artışın en yüksek olduğu ana grup ise yüzde 89,31 ile lokanta ve oteller oldu.

Ana harcama grupları itibarıyla 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre en az artış gösteren ana grup yüzde 3,11 ile eğitim oldu. Bu sıralamanın Eylül ayı enflasyon verisinde değiştiğini göreceğiz. Muhtemelen eğitim, okulların açılmasıyla birlikte en fazla artan ana harcama gruplarından biri olacak. Buna karşılık, 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre artışın en yüksek olduğu ana grup ise akaryakıt fiyatlarındaki artış nedeniyle yüzde 16,61 ile ulaştırma oldu.

Endekste kapsanan 143 temel başlıktan 2023 yılı Ağustos ayı itibarıyla, 1 temel başlığın endeksinde düşüş gerçekleşirken, 4 temel başlığın endeksinde değişim olmadı. 138 temel başlığın endeksinde ise artış gerçekleşti.

Özel kapsamlı TÜFE göstergesi (B) ise yıllık yüzde 63,52, aylık yüzde 9,32 oldu

Maliyet enflasyonunu gösteren yurt içi üretici fiyat endeksi (Yİ-ÜFE) 2023 yılı Ağustos ayında bir önceki aya göre yüzde 5,89, bir önceki yılın Aralık ayına göre yüzde 31,59, bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde 49,41 ve on iki aylık ortalamalara göre yüzde 71,97 artış gösterdi.

Pandemi sürecinde ÜFE ile TÜFE arasındaki makas oldukça açılmıştı. Artan maliyetler tüketici fiyatlarına yansıtılamıyordu. Sürdürülebilir olmayan bu tablo tersine döndü. Bunun bir nedeni de ÜFE hesaplanırken KDV, ÖTV vb. dolaylı vergiler ve hizmet grubu hariç tutuluyor. TÜFE’deki artışta etkili olan vergiler göz önüne alındığında ÜFE’nin, tüketici fiyat endeksinin gerisinde kalması beklenen bir durumdu.

Değerli okurlarım ülkemizde ve dünyada gizli saklı nerede ise hiçbir şey kalmadı.

Görenler için her şey ayan beyan ortada.

Bin yıllık tarihimizde bugün yaşadıklarımıza benzer yaşanmışlıklar olduğu için insan ister istemez meseleye kader perspektifinden de bakıyor.

Hafta içinde açıklanan orta vadeli programı ekonomiden anlamayan bir vatandaş olarak hayırlı bir başlangıç olarak gördüm.

Çiçeği burnunda hükümetimiz daha fazla gecikmemeli ve ivedi çözümler üretmede elini çabuk tutmalı ki, fitne kazanını kaynatanlara fırsat vermesin.

Alınan tedbirler ivedilikle uygulanarak fırsatçı aç gözlülerin ekmeğine yağ sürülmemeli.

Vatandaşta oluşan ve giderek artan güven zaafı tutarlı ve kararlı uygulamalarla ters yüz edilmelidir.

“Emirle demir kesilmez” atasözünü unutmadan tedbirler hakka, hukuka uygun olarak hızlı bir şekilde alınmalı.

Ekonomik sorunlar, fiyat istikrarsızlığı ve etiketlerdeki hızlı değişime çözüm aranırken aynı zamanda son yıllarda kangren haline gelen ev sahibi- kiracı meselesi de adilane bir şeklide çözüme kavuşturulmalı.

İçinden çıkılmaz hale gelen ve kangren oluşmuş bu meseleye de 1 Eylül itibarı ile çözüm için umut olacak bir adım atıldı, adalet bakanlığı kira davalarında sistemin tıkandığını gördü ve arabuluculuk sistemi içerisinde bu davaları eritme yolunda ilk adımı attı.

Çözüm olur mu zaman içerisinde göreceğiz.

Enflasyon canavarının önüne geleni yutmaya niyet ettiği bir zamandayız ve canavarı azdıracak her türlü yanlışı da devlet millet el ele vermiş yapıyoruz.

Kanaat zenginliği azaldıkça varlık içinde yüzen fakirler çoğaldı.

Birçok kalemde füze hızı ile artan fiyatlara ayak uydurmanın mümkün olmadığı bir dönemden geçerken kira geliri ile geçimine katkı sağlamaya çalışan ev sahipleri kiracılarının insafına terk edilmiş durumda.

Aynı şey maalesef kiracılar içinde geçerli. Onlarda ev sahibinin insafı ile karşı karşıyalar.

Yeni Türkiye’de devletimizin gözü kulağı eskiden olduğundan çok daha fazla işitiyor ve görmeside keskin.

Kimin ne yaptığını da çok net biliyor ve görüyor.

Semirdikçe semiren ve azgınlaştıkça azgınlaşan zengin zümreye dokunmadan vatandaşın sınırlı geliri üzerinden zevahiri kurtarmak pek mümkün gözükmüyor.

Hiç olmazsa bundan sonra yanlış yapanın kesesine akçe konulmasın. Hata yapana bedeli geciktirilmeden ödetilsin.

Nasıl olsa affedilir kolaycılığında haklı çıkan haksızlar güruhu bundan sonra haklı çıkmasın.

Seçim sürecinde fütursuzca uygulanan popülist politikaların bedelini ödüyoruz.

Durumdan vazife çıkaranlar aynalarla barışık olsalar bugün yaşadığımız maddi ve manevi sıkıntıların sebebi olarak bir nebze de olsa kendilerini görür ama nerde o cesaret ve o akıl.

Vurun abalıya cinsinden bir aymazlıkla suçlamanın kolaycılığını tercih edenlerden olmamamız dileği ile …

Sağlık ve mutluluk dileklerimle

İslam, Arap kültürü içinde doğmuş bir dindir. Arap kültürü içinde doğan İslam’ın ilk şekillendiği Mekke ve Medine’de entelektüel, felsefi, sanatsal ve bilimsel bir faaliyet ve gelenek mevcut değildir. Arap toplumu, Yunanlılar, İranlılar ve Mısırlılar gibi ileri düzeyde bire entelektüel, bilimsel ve felsefi gelişmişliğe ve derinliğe sahip olmamışlardır.

Hz. Muhammed’in kişisel, sosyal ve siyasal hayatının felsefi bir niteliği yoktur. İlk Müslümanların hiçbir felsefi nitelikte bir düşünceye ve perspektife sahip değillerdi. Ebubekir, Ömer, Ali, Osman, Abdurrahman b. Avf, Zübeyir b. Avvam, Sad b. Ebi Vakkas, Ubeyde b. Cerrah Said b. Cübeyr başta olmak üzere ilk Müslümanların hiçbiri filozof ve entelektüel değillerdi. İslam’ın doğuşundan itibaren Müslümanları motive eden şeyin, bilim ve felsefe olmadığını, hakimiyet ve servetlerini genişletmek olduğunu söyleyebiliriz. Hz. Muhammed’in ölümünden itibaren başlayan Müslümanlar arası iktidar ve servet çatışmalarının bir felsefi temeli ve boyutu bulunmamaktadır.

İslam’ın başlangıcında ve gelişiminde felsefe yoktur. İslam ve Müslümanlar, Abbasiler döneminde Yunan felsefesiyle karşılaşmışlardır.Abbasiler döneminde Mısır’da, Suriye’de, İran’da ve diğer coğrafyalarda kadim kültürlerin entelektüel ve felsefi fikirleriyle ve geleneklerinden Müslümanlar, özellikle Süryani bilginlerin tercümeleri yoluyla haberdar olmuşlardır. Abbasiler döneminden itibaren felsefeyle karşılaşmalarına rağmen Müslüman toplumlar, felsefenin kendilerini etkilemesine hep kapalı olmuşlardır. Müslüman dünyasında, Yunanlılar, İngilizler, Almanlar, Fransızlar gibi felsefi etkiye açık bir toplum hiçbir zaman olmamıştır. Araplar, İranlılar, Türkler, Malaylar, Berberilerin hiçbirinin sosyal ve kültürel hayatında felsefe belirleyici bir role ve etkiye sahip değildir.Farabi, İbni Sina, Ebubekir er-Razi, İbn Rüşd, Kindi, İbn Haldun gibi bir elin sayısını geçmeyen kişi, felsefeyle uğraşmıştır. İslam dünyasında felsefeyle uğraşan bu kişiler, Müslüman olarak kabul edilmemiş, küfürle suçlanmışlardır. Felsefenin küfür olduğu ve küfre düşürdüğü şeklindeki anlayış, Müslüman geleneğinin her tarafına sinmiş durumdadır. Her an küfre düşme korkusu yaşayan bir Müslüman, özgürce, akıllıca ve felsefi olarak düşünemez.

İslam’ın tek başına insanlığı kurtuluşa ve aydınlığa götüren yol olduğu, felsefenin ise sapkınlığa ve küfre götürdüğü anlayışı , İslam ve felsefenin hiçbir zaman uzlaşmadığını, birarada olmadığını göstermektedir. İslam aydınlık, felsefe karanlık olarak gösterilmektedir. İslam gündüz, felsefe gece olarak düşünülmektedir. Müslüman kişinin , karanlık yola sapmamak ve inancını felsefi görüşlerin sapkınlığına karşı korumak için sınırlı ölçüde felsefeyi öğrenebilmesine izin vardır. İnsanların, felsefenin karanlık ve saptırıcı gecelerinin baştan çıkarıcılığından ve saptırıcılığından kendilerini korumaları dini görev ve sorumluluk olarak kabul edilmektedir.

Abbasiler döneminden itibaren yabancı kültürlerin astronomi, tıp, matematik, coğrafya, kimya alanlarındaki bilgilerini alan Müslümanlar, Yunan felsefesine karşı olmuşlardır. Batı’nın bilim ve teknolojisini alıp medeniyet ve felsefesini reddetmeyi esas alan günümüzdeki anlayışın Müslüman tarihinde karşılığı vardır. Müslümanlar, Yunan felsefesini dinlerinin inanç esaslarıyla zıt bulmuşlar, dini savunmak için felsefeyi reddetmişlerdir.Müslüman zihni, felsefeyi İslam için sürekli olarak yabancı, tehlikeli ve öteki olaran konumlamış ve kurgulamıştır. İslam felsefesi diye bir faaliyet yoktur, İslam’a rağmen Müslüman kültürüne mensup bazı kişilerin veya grupların yaptığı felsefi çalışmalar vardır.

Müslüman toplumların kendi tecrübelerinden kaynaklanarak ortaya koydukları bir felsefeleri yoktur. Müslümanların dinleri vardır ve bu onlara yetmektedir. İslam’a sahip olmak, felsefe dahil hiçbir şeye ihtiyaç duymamak anlamına gelmektedir. Kur’an’ı yeterli gören Müslüman anlayış, aklı ve felsefeyi gereksiz görmekte, aklın ve felsefenin Kur’an’a tabi olmasını şart koşmaktadır. Bugün dünyadaki hiçbir felsefe akımı, Müslüman dünyada doğmamış ve gelişmemiştir. Müslüman zihninde felsefe yoktur.

Müslüman dünyasından hiçbir zaman bir Kant, Voltaire, Hegel, Nietzsche, Marx, Freud, Aristo, Plato çıkmayacaktır. Müslüman dünyasında belirleyici olan bilim ve felsefe değil, fıkıh ve menkıbeciliktir. Ariflerin, Sahabilerin ve velilerin menkıbeleri, Müslüman zihnini belirleyen ana kaynaktır. İnsanlar, hayatlarının en detay konularında bile fıkhın hangi kuralı koyup koymadığını öğrenmeye çalışmakta ve merak etmektedirler. Menkıbe anlatıcılarının en etkili din bilginlerine dönüştüğü günümüzde insanlar teknolojik imkanları kullanarak sordukları sorulara fıkhi cevaplar istemektedir. Fıkıh ve menkıbeciliğin hakim olduğu Müslüman dünyada sahici anlamda hiçbir felsefi faaliyet bulunmadığı gibi, ciddi nitelikte bir felsefi tartışmada yapılmamaktadır. Orucu, namazı neyin bozduğunu, Ramazan’da neyin yenip yenmeyeceğini soran Müslümanlar, varlık, değer ve bilgi alanlarında hiçbir felsefi soru sormamakta ve felsefeye de ihtiyaç duymamaktadırlar.

İslam, dün olduğu gibi, bugünde felsefeyi reddetmektedir. Felsefe’yi İslam’ın ötekisi ve düşmanı olarak gören anlayışda köklü bir değişiklik olmamıştır. İslam’ın varlığı, felsefenin yokluğunu gerektirmektedir. Müslüman zihni, varlığını İslam’ın varlığına armağan eden bir felsefeye kısmen onay verebilir.

Değerli okurlarım ülkemizde ve dünyada gizli saklı nerede ise hiçbir şey kalmadı.

Görenler için her şey ayan beyan ortada.

Bin yıllık tarihimizde bugün yaşadıklarımıza benzer yaşanmışlıklar olduğu için insan ister istemez meseleye kader perspektifinden de bakıyor.

Hafta içinde açıklanan orta vadeli programı ekonomiden anlamayan bir vatandaş olarak hayırlı bir başlangıç olarak gördüm.

Çiçeği burnunda hükümetimiz daha fazla gecikmemeli ve ivedi çözümler üretmede elini çabuk tutmalı ki, fitne kazanını kaynatanlara fırsat vermesin.

Alınan tedbirler ivedilikle uygulanarak fırsatçı aç gözlülerin ekmeğine yağ sürülmemeli.

Vatandaşta oluşan ve giderek artan güven zaafı tutarlı ve kararlı uygulamalarla ters yüz edilmelidir.

“Emirle demir kesilmez” atasözünü unutmadan tedbirler hakka, hukuka uygun olarak hızlı bir şekilde alınmalı.

Ekonomik sorunlar, fiyat istikrarsızlığı ve etiketlerdeki hızlı değişime çözüm aranırken aynı zamanda son yıllarda kangren haline gelen ev sahibi- kiracı meselesi de adilane bir şeklide çözüme kavuşturulmalı.

İçinden çıkılmaz hale gelen ve kangren oluşmuş bu meseleye de 1 Eylül itibarı ile çözüm için umut olacak bir adım atıldı, adalet bakanlığı kira davalarında sistemin tıkandığını gördü ve arabuluculuk sistemi içerisinde bu davaları eritme yolunda ilk adımı attı.

Çözüm olur mu zaman içerisinde göreceğiz.

Enflasyon canavarının önüne geleni yutmaya niyet ettiği bir zamandayız ve canavarı azdıracak her türlü yanlışı da devlet millet el ele vermiş yapıyoruz.

Kanaat zenginliği azaldıkça varlık içinde yüzen fakirler çoğaldı.

Birçok kalemde füze hızı ile artan fiyatlara ayak uydurmanın mümkün olmadığı bir dönemden geçerken kira geliri ile geçimine katkı sağlamaya çalışan ev sahipleri kiracılarının insafına terk edilmiş durumda.

Aynı şey maalesef kiracılar içinde geçerli. Onlarda ev sahibinin insafı ile karşı karşıyalar.

Yeni Türkiye’de devletimizin gözü kulağı eskiden olduğundan çok daha fazla işitiyor ve görmeside keskin.

Kimin ne yaptığını da çok net biliyor ve görüyor.

Semirdikçe semiren ve azgınlaştıkça azgınlaşan zengin zümreye dokunmadan vatandaşın sınırlı geliri üzerinden zevahiri kurtarmak pek mümkün gözükmüyor.

Hiç olmazsa bundan sonra yanlış yapanın kesesine akçe konulmasın. Hata yapana bedeli geciktirilmeden ödetilsin.

Nasıl olsa affedilir kolaycılığında haklı çıkan haksızlar güruhu bundan sonra haklı çıkmasın.

Seçim sürecinde fütursuzca uygulanan popülist politikaların bedelini ödüyoruz.

Durumdan vazife çıkaranlar aynalarla barışık olsalar bugün yaşadığımız maddi ve manevi sıkıntıların sebebi olarak bir nebze de olsa kendilerini görür ama nerde o cesaret ve o akıl.

Vurun abalıya cinsinden bir aymazlıkla suçlamanın kolaycılığını tercih edenlerden olmamamız dileği ile …

Sağlık ve mutluluk dileklerimle

Hediye alan bir insan sevinir, trafik kazasına şahit olan birisi üzülür, hakarete uğrayan birisi ise öfkelenir… Neredeyse sayısız duygumuz vardır ve yaşarken karşılaştığımız çok değişik durumlara ve olaylara farklı duygularımızla tepkiler veririz.

Tepkisiz insan ise adeta cansız gibidir. Böyle insanlara, “Ben duvara mı konuşuyorum?” diye tepki gösterilir.

Bütün duygularımızın hayatımızı devam ettirmede önemli rolleri vardır. Kimi duygularımızla hayatta yol alırken; kimileriyle tedbir alır, kimileriyle de kendimizi, şahsiyetimizi savunuruz.

Duygularımızdan birisi olan öfke (hiddet), genelde istenmeyen ve problemlere sebep olan bir duygumuz gibi görünür. Ancak gerçek öyle midir? Hayır; öfke de tıpkı sevinç, heyecan veya korku gibi her insana doğuştan verilmiş olan vazgeçilmez bir duygumuzdur. Önemli olan öfkenin dışarıya nasıl yansıtıldığıdır.

Öfke olumsuz olaylara, bir anda hayatımızı alt üst eden ve istenmeyen değişikliklere karşı ortaya çıkar. İnancımıza, kutsal değerlerimize, vatanımıza saldıranlara, bize hayat hakkı tanımayanlara, haksızlık yapanlara karşı elbette öfkeleniriz. Öfkenin duygu olarak büyük bir güç verdiği açıktır. Bu gücü yerinde ve dozunda kullandığımızda normal, gerekli ve sağlıklı bir duygumuz olduğu gibi; kontrolsüz olarak kullandığımızda da adeta bir patlama gibi her şeyi yakıp yıkacak ve okul, iş ya da aile hayatımızda, sosyal ilişkilerimizde problemlere yol açacaktır. Öfke, insanı en çok etkileyen duygularından olduğu için kendini kontrol etmeyi öğrenmek şarttır.

Öfkenin verdiği gücü aklımızla ve tecrübemizle yönlendirirsek ortaya çok faydalı sonuçların çıkmasını da sağlayabiliriz. Mesela vatana kastedenlere öfkelenen bir askerin var gücüyle onu savunması; bir bilim insanının ülkesini ileriye götürmek için büyük bir azimle çalışması veya bir sporcunun milletinin bayrağını dalgalandırmak için var gücüyle mücadele etmesi vb. gibi… Bu durumlarda öfke bir itici güç olarak yararlı şekilde kullanılmış olur.

Gelelim öfkenin faydalarına…

- Öfke üzüntünün aksine güç verir.

- Öfke, rahatsızlık duyduğumuz ve kaldıramadığımız bir durumun olduğunu, bir şeylerin yolunda gitmediğini ve değiştirilmesi gerektiğini gösteren uyarıcı bir işarettir.

- Öfke, haksızlıkların düzeltilmesine ve adalete katkıda bulunur.

- Öfke, tüm tehdit çeşitlerine karşı savunma için güç kaynağı olur.

- Öfke, yeni şeyler öğrenmek, olumsuz durumlardan olumlu sonuçlar çıkarmak için bir motivasyon kaynağıdır.

- Öfke, kontrol edilebildiği sürece sağlıklıdır ve fayda sağlar.

- Öfkenin sağlıklı ve işe yarar olabilmesi için kabul edilmesi, tanınması ve kontrollü bir biçimde ifade edilebilmesi gerekir.

Değerli okurlarım ülkemizde ve dünyada gizli saklı nerede ise hiçbir şey kalmadı.

Görenler için her şey ayan beyan ortada.

Bin yıllık tarihimizde bugün yaşadıklarımıza benzer yaşanmışlıklar olduğu için insan ister istemez meseleye kader perspektifinden de bakıyor.

Hafta içinde açıklanan orta vadeli programı ekonomiden anlamayan bir vatandaş olarak hayırlı bir başlangıç olarak gördüm.

Çiçeği burnunda hükümetimiz daha fazla gecikmemeli ve ivedi çözümler üretmede elini çabuk tutmalı ki, fitne kazanını kaynatanlara fırsat vermesin.

Alınan tedbirler ivedilikle uygulanarak fırsatçı aç gözlülerin ekmeğine yağ sürülmemeli.

Vatandaşta oluşan ve giderek artan güven zaafı tutarlı ve kararlı uygulamalarla ters yüz edilmelidir.

“Emirle demir kesilmez” atasözünü unutmadan tedbirler hakka, hukuka uygun olarak hızlı bir şekilde alınmalı.

Ekonomik sorunlar, fiyat istikrarsızlığı ve etiketlerdeki hızlı değişime çözüm aranırken aynı zamanda son yıllarda kangren haline gelen ev sahibi- kiracı meselesi de adilane bir şeklide çözüme kavuşturulmalı.

İçinden çıkılmaz hale gelen ve kangren oluşmuş bu meseleye de 1 Eylül itibarı ile çözüm için umut olacak bir adım atıldı, adalet bakanlığı kira davalarında sistemin tıkandığını gördü ve arabuluculuk sistemi içerisinde bu davaları eritme yolunda ilk adımı attı.

Çözüm olur mu zaman içerisinde göreceğiz.

Enflasyon canavarının önüne geleni yutmaya niyet ettiği bir zamandayız ve canavarı azdıracak her türlü yanlışı da devlet millet el ele vermiş yapıyoruz.

Kanaat zenginliği azaldıkça varlık içinde yüzen fakirler çoğaldı.

Birçok kalemde füze hızı ile artan fiyatlara ayak uydurmanın mümkün olmadığı bir dönemden geçerken kira geliri ile geçimine katkı sağlamaya çalışan ev sahipleri kiracılarının insafına terk edilmiş durumda.

Aynı şey maalesef kiracılar içinde geçerli. Onlarda ev sahibinin insafı ile karşı karşıyalar.

Yeni Türkiye’de devletimizin gözü kulağı eskiden olduğundan çok daha fazla işitiyor ve görmeside keskin.

Kimin ne yaptığını da çok net biliyor ve görüyor.

Semirdikçe semiren ve azgınlaştıkça azgınlaşan zengin zümreye dokunmadan vatandaşın sınırlı geliri üzerinden zevahiri kurtarmak pek mümkün gözükmüyor.

Hiç olmazsa bundan sonra yanlış yapanın kesesine akçe konulmasın. Hata yapana bedeli geciktirilmeden ödetilsin.

Nasıl olsa affedilir kolaycılığında haklı çıkan haksızlar güruhu bundan sonra haklı çıkmasın.

Seçim sürecinde fütursuzca uygulanan popülist politikaların bedelini ödüyoruz.

Durumdan vazife çıkaranlar aynalarla barışık olsalar bugün yaşadığımız maddi ve manevi sıkıntıların sebebi olarak bir nebze de olsa kendilerini görür ama nerde o cesaret ve o akıl.

Vurun abalıya cinsinden bir aymazlıkla suçlamanın kolaycılığını tercih edenlerden olmamamız dileği ile …

Sağlık ve mutluluk dileklerimle

Düşük dozda alkol tüketiminin sağlığa faydalı olabileceğine dair ilk iddialar 1924 yılında Johns Hopkins Üniversite’sinden Biyolog Raymond Pearl’ün J şeklinde bir grafik çizerek, J’nin alt orta noktasında her tür hastalıktan ölüm riski en düşük olan grubun ‘orantılı’ olduğunu ilan etmesiyle başladı. J’nin en tepe noktası ise alkol bağımlılarına işaret ediyor ve her tür ölüm riski en yüksek grup olarak belirtiliyordu.

Bu iddiayı takip eden yıllarda özellikle kırmızı şarabın sağlığa faydalı olduğuna yönelik çok sayıda haber ve araştırma yayınlandı. Kırmızı şaraptaki resveratrol isimli antioksidan maddeden kaynaklandığı anlatıldı. Ancak son yıllarda alkolün sağlığa olumlu etkilerini gösteren hemen hemen tüm araştırmaların alkol tüccarlarınca finanse edildiği anlaşılınca bu konuda daha yeni ve daha ciddi bağımsız araştırmalar yapılması gereği ortaya çıktı. Nitekim bu yeni çalışmalarda düşük dozda bile olsa alkol tüketiminin; göğüs, yemek borusu, baş ve boyun kanseri risklerini artırdığı, yüksek tansiyon ve kalp ritmi bozukluklarına sebep olabileceği anlaşıldı.

Ciddi sağlık sorunları

Gerçekten tıp dünyası; az miktarda alkol alımının zararlı olmayacağı, hatta bazı uzmanların günde bir kadeh şarap tüketmenin kanı incelterek sağlığa faydalı olabileceğine dair iddialara nokta koymak için geniş kapsamlı araştırma yaptı. 40 yılı kapsayan 107 araştırmayı derinlemesine incelendi. 4.8 milyon kişinin sağlık verileriyle yapılan bu çalışmada “Az miktar alkol kullanımı, tüm sebeplerden kaynaklanan ölüme karşı korumayla ilişkili bulunmamıştır” sonucuna ulaşıldı. Daha da önemlisi az sayılan alkol tüketiminin aksine ciddi sağlık sorunlarına sebep olduğu anlaşıldı.

Kaynak: Bir Efsane Daha Çöktü. Az Alkol Tüketiminin Sağlığa Hiçbir Faydası Yok. Oksijen,14-20 Nisan 2023.

İslam, Arap kültürü içinde doğmuş bir dindir. Arap kültürü içinde doğan İslam’ın ilk şekillendiği Mekke ve Medine’de entelektüel, felsefi, sanatsal ve bilimsel bir faaliyet ve gelenek mevcut değildir. Arap toplumu, Yunanlılar, İranlılar ve Mısırlılar gibi ileri düzeyde bire entelektüel, bilimsel ve felsefi gelişmişliğe ve derinliğe sahip olmamışlardır.

Hz. Muhammed’in kişisel, sosyal ve siyasal hayatının felsefi bir niteliği yoktur. İlk Müslümanların hiçbir felsefi nitelikte bir düşünceye ve perspektife sahip değillerdi. Ebubekir, Ömer, Ali, Osman, Abdurrahman b. Avf, Zübeyir b. Avvam, Sad b. Ebi Vakkas, Ubeyde b. Cerrah Said b. Cübeyr başta olmak üzere ilk Müslümanların hiçbiri filozof ve entelektüel değillerdi. İslam’ın doğuşundan itibaren Müslümanları motive eden şeyin, bilim ve felsefe olmadığını, hakimiyet ve servetlerini genişletmek olduğunu söyleyebiliriz. Hz. Muhammed’in ölümünden itibaren başlayan Müslümanlar arası iktidar ve servet çatışmalarının bir felsefi temeli ve boyutu bulunmamaktadır.

İslam’ın başlangıcında ve gelişiminde felsefe yoktur. İslam ve Müslümanlar, Abbasiler döneminde Yunan felsefesiyle karşılaşmışlardır.Abbasiler döneminde Mısır’da, Suriye’de, İran’da ve diğer coğrafyalarda kadim kültürlerin entelektüel ve felsefi fikirleriyle ve geleneklerinden Müslümanlar, özellikle Süryani bilginlerin tercümeleri yoluyla haberdar olmuşlardır. Abbasiler döneminden itibaren felsefeyle karşılaşmalarına rağmen Müslüman toplumlar, felsefenin kendilerini etkilemesine hep kapalı olmuşlardır. Müslüman dünyasında, Yunanlılar, İngilizler, Almanlar, Fransızlar gibi felsefi etkiye açık bir toplum hiçbir zaman olmamıştır. Araplar, İranlılar, Türkler, Malaylar, Berberilerin hiçbirinin sosyal ve kültürel hayatında felsefe belirleyici bir role ve etkiye sahip değildir.Farabi, İbni Sina, Ebubekir er-Razi, İbn Rüşd, Kindi, İbn Haldun gibi bir elin sayısını geçmeyen kişi, felsefeyle uğraşmıştır. İslam dünyasında felsefeyle uğraşan bu kişiler, Müslüman olarak kabul edilmemiş, küfürle suçlanmışlardır. Felsefenin küfür olduğu ve küfre düşürdüğü şeklindeki anlayış, Müslüman geleneğinin her tarafına sinmiş durumdadır. Her an küfre düşme korkusu yaşayan bir Müslüman, özgürce, akıllıca ve felsefi olarak düşünemez.

İslam’ın tek başına insanlığı kurtuluşa ve aydınlığa götüren yol olduğu, felsefenin ise sapkınlığa ve küfre götürdüğü anlayışı , İslam ve felsefenin hiçbir zaman uzlaşmadığını, birarada olmadığını göstermektedir. İslam aydınlık, felsefe karanlık olarak gösterilmektedir. İslam gündüz, felsefe gece olarak düşünülmektedir. Müslüman kişinin , karanlık yola sapmamak ve inancını felsefi görüşlerin sapkınlığına karşı korumak için sınırlı ölçüde felsefeyi öğrenebilmesine izin vardır. İnsanların, felsefenin karanlık ve saptırıcı gecelerinin baştan çıkarıcılığından ve saptırıcılığından kendilerini korumaları dini görev ve sorumluluk olarak kabul edilmektedir.

Abbasiler döneminden itibaren yabancı kültürlerin astronomi, tıp, matematik, coğrafya, kimya alanlarındaki bilgilerini alan Müslümanlar, Yunan felsefesine karşı olmuşlardır. Batı’nın bilim ve teknolojisini alıp medeniyet ve felsefesini reddetmeyi esas alan günümüzdeki anlayışın Müslüman tarihinde karşılığı vardır. Müslümanlar, Yunan felsefesini dinlerinin inanç esaslarıyla zıt bulmuşlar, dini savunmak için felsefeyi reddetmişlerdir.Müslüman zihni, felsefeyi İslam için sürekli olarak yabancı, tehlikeli ve öteki olaran konumlamış ve kurgulamıştır. İslam felsefesi diye bir faaliyet yoktur, İslam’a rağmen Müslüman kültürüne mensup bazı kişilerin veya grupların yaptığı felsefi çalışmalar vardır.

Müslüman toplumların kendi tecrübelerinden kaynaklanarak ortaya koydukları bir felsefeleri yoktur. Müslümanların dinleri vardır ve bu onlara yetmektedir. İslam’a sahip olmak, felsefe dahil hiçbir şeye ihtiyaç duymamak anlamına gelmektedir. Kur’an’ı yeterli gören Müslüman anlayış, aklı ve felsefeyi gereksiz görmekte, aklın ve felsefenin Kur’an’a tabi olmasını şart koşmaktadır. Bugün dünyadaki hiçbir felsefe akımı, Müslüman dünyada doğmamış ve gelişmemiştir. Müslüman zihninde felsefe yoktur.

Müslüman dünyasından hiçbir zaman bir Kant, Voltaire, Hegel, Nietzsche, Marx, Freud, Aristo, Plato çıkmayacaktır. Müslüman dünyasında belirleyici olan bilim ve felsefe değil, fıkıh ve menkıbeciliktir. Ariflerin, Sahabilerin ve velilerin menkıbeleri, Müslüman zihnini belirleyen ana kaynaktır. İnsanlar, hayatlarının en detay konularında bile fıkhın hangi kuralı koyup koymadığını öğrenmeye çalışmakta ve merak etmektedirler. Menkıbe anlatıcılarının en etkili din bilginlerine dönüştüğü günümüzde insanlar teknolojik imkanları kullanarak sordukları sorulara fıkhi cevaplar istemektedir. Fıkıh ve menkıbeciliğin hakim olduğu Müslüman dünyada sahici anlamda hiçbir felsefi faaliyet bulunmadığı gibi, ciddi nitelikte bir felsefi tartışmada yapılmamaktadır. Orucu, namazı neyin bozduğunu, Ramazan’da neyin yenip yenmeyeceğini soran Müslümanlar, varlık, değer ve bilgi alanlarında hiçbir felsefi soru sormamakta ve felsefeye de ihtiyaç duymamaktadırlar.

İslam, dün olduğu gibi, bugünde felsefeyi reddetmektedir. Felsefe’yi İslam’ın ötekisi ve düşmanı olarak gören anlayışda köklü bir değişiklik olmamıştır. İslam’ın varlığı, felsefenin yokluğunu gerektirmektedir. Müslüman zihni, varlığını İslam’ın varlığına armağan eden bir felsefeye kısmen onay verebilir.