Devlet görevim esnasında Bulgar ve Yunan hudutlarına yakın birçok yerde bulundum. Bölge insanı ile oturur konuşurdum. Edirne'de bazı yaşlılardan dinledim: E5 yolu öncesi, İstanbul Edirne yolu Lüleburgaz, Babaeski ve Havsa'dan geçerdi. Havsa'dan Edirne'ye çıkışta yol uzunca bir rampadır. Halen de öyle. 1942'lerde insanlar ekmek için buğday bulamıyor. Ekmek karnede. Sulu bulgur çorbası, askerin tek karavanası. Yatılı okullarda öğrenci yemekleri sabah bir patates, öğlen iki, akşam iki patates. Bu hem ekmek, hem yemek. Az sayıdaki kamyonlarla Almanya'ya iç fındık ihraç ediliyor. Yerine de tonlarca çimento ithali. Ayrıca demir ve çimentoya, yıllık devlet bütçesinin üçte ikisi gidiyor. Hiç kullanılmayan Çakmak Mania hattına bütçe gömülüyor. Şimdi bonetlerin çoğu samanlık. O dönemdeki bazı ortaokul öğrencileri ceplerinde birer kör çakı, fındık taşıyan kamyon yolu gözlüyor. Kamyon rampaya sarınca, üstüne atlıyor ve bıçakla fındık çuvallarını delip, başlarındaki okul şapkalarına, ceplerine doldurup, rampa bitmeden atlayıp kaçıyorlar. Ben de ortaokulda şapka giydim. Neden giydiğimi, bunun neye yarayacağını hiç anlayamamıştım. Meğer ki memlekette kıtlık olursa, fındık çalmada kullanılırmış!.. Edirne vilayeti binası merdivenlerinde, buğday bulamayıp, süpürgelik tohumu yiyenlerin, bağırsak düğümlenmesinden nasıl kıvranarak öldüklerini dinledim. Kırklareli'nin Demirköy ilçesinde bir baba, iki gün atıyla ova köylerini dolaşır ki; evine bir ölçek un veya buğday götürsün. Bulamaz. 16 yaşındaki oğluna "oğlum bir de sen ovayı dolan der. Çocuğun gençliğine acıyan bir değirmenci, içi yabani ot tohumu ve topraklı elenti buğdayını öğütüp çocuğa verir. Çocuk atın üstünde ve ay ışığında Demirköy'e doğru Karaman Bayırına tırmanmaya başlar. Babası da evdeki aç çocukların feryadına dayanamaz, tüfeğini alıp Karaman Bayırında pusuya yatar. Kim gelirse vurup, çocuklara yiyecek götürecek. Baba karaltıyı uzaktan fark eder ve tetiğe basar. Düşene bakmadan attaki yüklü yarım torbayı sıtlanır, hızla eve döner. Torbayı hanıma bırakıp, sabah namazı için camiye koşar. Namaz dönüşü, kendi atını başı öne eğik olarak kapıda görür. O zaman anlar ki vurduğu öz oğludur. O an çıldırır. Uzun süre yaşar ama artık etrafını bilmez. 1963'lerde deli olarak vefat eder... Bu insanları açlığa mahkum edenler, hırsız ve evlat katili yapanlar, bugün gittikleri yerde hesabını veriyorlardır. Şimdi gidip bir fırından bir kamyon ekmek doldursak, kimse dönüp de "alamazsın kardeşim" demiyor. Nereden nereye... Aynı vatan aynı insan. Şoför farklı...

.Kimin valisi olur?

30 Ağustos Zafer Bayramı törenleri bütün yurtta sakince yapıldı. Ancak Aydın ilimizdeki törenlerde yaşanan bazı olaylar, hepimizi derin düşünceye sevk etti. Olay, tören alanında ve öncesi oldu. 08.30'da başlayacak törene Vali Avni Coş 10 dakika gecikmeli geldi. Tören alanı protokol bölümündeki CHP Aydın Milletvekili Fatih Atay, sayın valiye yaklaşıp bağırarak seslenir: "Sen padişah mısın birader? Nasıl böyle gecikirsin! Bu kadar insan seni mi bekleyecek? 30 Ağustos, bir devlet töreni. Devlet töreninde sen de devletin valisi ol!" Vali bey de; "Hayır, ben padişah değilim. Ben T.C. devletinin ve hükûmetin temsilcisi valiyim" der. İş, el kol hareketlerine kadar varırken Garnizon Komutanı Tuğgeneral Sayın Arif Çetin'in olgun müdahelesiyle yatışır. Olay, halkın, protokol görevlilerinin önünde cereyan eder. 88 yaşındaki Cumhuriyet döneminde ufak tefek tatsızlıklar hep yaşanmıştır. Ancak milletvekilinin herkesin önünde bir valiye sözlü saldırısı hiç olmamıştı... Osmanlı padişahlarını her fırsatta kötülemenin anlamı ne? Bize üzerinde yaşadığımız güzel bir yurt, zengin bir tarih ve kültür mirası bırakmışlar. İnsan içindeki öfkelerini ortaya koyması için ortada bir suç olmalı. Sayın vali olmaz ya velev ki padişah olsaydı; herhalde o vekil orada devlete kafa tutmaktan ağır ceza görürdü. Topkapı sarayı 2'nci avlusuna girişte, soldaki Divan Yolu denen kaldırımın sağ yanında ayrı noktalarda üç taş vardır. Divan yani bakanlar kurulu toplantılarına kaltılacak üyeler, sivil-asker ve makamlarına göre bu taşlardan birinin hizasına geldiklerinde temenna ile selamlama yaparlardı. Kimi selamlarlardı. Diyeceksiniz ki "tabii ki padişahı!" Hayır, devleti selamlarlardı. Devlet Osmanlıda her şeyin önündeydi... Bendeniz bu taşlara birer bilgi levhası konmasını çok istedim ama olmadı. Levha konsaydı belki milletvekili de böyle aleyhte konuşmaz yanılgıya düşmezdi. Devletin valisi bir programa üç beş dakika gecikirse, elbette sebebi vardır. Koca bir vilayetin sorumluluğu omuzunda. Mecliste niye millet vekili yoklaması yapılıyor. Vekillerden de gelemeyen, gecikenler olmuyor mu. Oluyor hem de çok. Onlar da mı Padişah! Belli ki sayın vekil önceki bazı şeylerin öfkesini valiyi cezalandırarak çıkarmaya çalışmış. Bu vekil bence olayda, medeni ölçülerin çok dışına çıkmıştır. Çok da yanlıştır... Bütün okuyucularımın geçmiş bayramlarını candan tebrik ile daha nicelerine, huzur ve saadetle kavuşmalarını dilerim...
.Aydın Valisinin başarılarını kutluyorum

13 Eylül 2010 tarihli yazımda; Aydın'da 30 Ağustos törenlerinin çelenk koyma bölümü öncesinde, Aydın Valisi Sayın Avni Coş'a karşı, Aydın CHP Milletvekili Fatih Atay'ın, hem de davetlilerin ve halkın önünde; sözlü hakarete varabilecek sataşmalarını yazdım. Devletin valisine ve bütün devlet görevlilerine, kim olursa olsun her Türk vatandaşının saygı göstermesinin gereğini de vurguladım. Yazım için hayli olumlu tepkiler aldım. Gerek Aydın'dan; gerekse Aydın dışından gelen tepkilerde, olayın bazı kişilerce tahrik maksadıyla çıkarıldığı bildiriliyor. Bu çok önemli. Bana maille gelen tepki yazılarından birinin özetini sizinle de paylaşmak istedim: "Aydınlı bir vatandaş olarak 'kimin valisi olur' başlıklı yazınızı zevkle okudum. Gerçekten sizin de yazdığınız gibi Aydın Valimiz, ilimize geldiği günden itibaren, farklı bir vali portresi çizmektedir. Vali Bey ilk günden halkın içine girdi. Halkın dertleriyle dertlenmeye başladı. Telefonlarını 24 saat halka açtı. Kamu kaynaklarını verimli ve etkin kıldı. İsrafı büyük çapta önledi. Kanun ve yönetmelikleri, ayırım yapmadan herkese eşit şekilde uygulattırmakta. Devleti halkla bütünleştirdi. Kararlı, azimli ve sıkı çalışmalarıyla halkın gönlünde taht kurdu.Kısa sürede Aydın'ın 'Vali Baba'sı oldu. Kamu yatırımlarını titizlikle takip etti. Özel yatırımcıya gerekli üst seviyede destek verdi. Bu başarılı çalışmalarıyla, çıkar peşinde koşan bazıları hariç, hemen hemen tüm sivil toplum örgütlerinin sevgisini, saygısını kazandı. En mühimi de yolsuzlukların ve usulsüzlüklerin üstüne akıllı, korkusuzca, cesaretle gitmesi oldu. Tüyü bitmemiş yetimin hakkına göz dikenlere, devletin ve halkımızın birikimlerini hortumlamak isteyenlerin önünde, Vali Bey sağlam bir kaya gibi kararlıca durmuştur. Nitekim Didim Belediyesindeki birtakım gelişmeler neticesi Belediye Başkanının soruşturmadan sonra görevden alınması birtakım çıkar çevrelerini rahatsız ettiği gibi, aynı zamanda farklı amaçlar taşıyan zihniyet sahiplerini ve bazı çevrelerin gayri meşru çıkar oyunlarını da bozdu. Ben inanıyorum ki, tören alanındaki o sevimsiz durumun temelinde de, bu gibi konular yatmaktadır..." Gelen maillerden birinin özeti bu. Gönderenin kimliği bende mahfuzdur. 30 Ağustos törenleri gibi, çok önemli bir milli günümüzde, devletin sayın valisine saygısızlık sergileyenlerin maksadını ben de anlamış oldum.

.Mavi Marmara gemisinden çalınanlar

Dünyanın gözü önünde, Gazze'ye gitmekte olan milletlerarası bir yardım konvoyuna; 31 mayıs 2010 günü sabahın ilk ışıkları ile, İsrail Silahlı kuvvetleri ölümcül bir saldırı düzenledi. 9 Türk şehid oldu. Şehidlerden birisi ABD vatandaşı idi. Ama olsun kökeni Türk'tü ya aldırma. Bize kökenlerle bu devirde uğraşılır mı diyenlere bakar mısınız?.. Rahmetli genç Furkan'ın adı bile anılmıyor. Gemiler İsrail'in Aşdot limanına çekildi. Hayatta kalanlara da bolca eziyet çektirildi. Türkiye'nin şiddetli baskısı ile, vatandaşlarımız bir müddet sonra iade edildi. Gemiler ise limanda mahpus. Bu gemiler milletlerarası sularda saldırıya uğradı. Gemiler silahsızdı. Silahlı ve komando harekâtına maruz kaldı. Kan aktı. Milletlerarası hiçbir anlaşma maddesine uymaz... İsrail dünyanın başkeseni gibi. Kimseyi ve hiçbir kuralı dinlemiyor. Siyon toprakları bizim derler. İş sanki bir vatan meselesi gibi kutsal gösterilir. Şimdi anlaşılıyor ki, Aşdot limanına çektirilen gemilerin yolcularındaki her şey, İsrail askerlerince zoralıma tabi tutulmuş. Ama bu toplanan şeylerin hepsi İsrailli askerlerce meğer mal edinilmiş ve satılıp paraya çevrilmiş. İsrail silahlı kuvvetleri personelinin maaşları yetmiyor mu ki, kendilerine emanet edilenleri, hırsız gibi satıp paraya çeviriyorlar!.. Başlarındaki komutanları da buna hiçbir şey demiyorlar... Osmanlı askerleri Avrupa içlerine giderken yanından geçtikleri bağlardan kopardıkları üzümler için, asma dallarına üzümün parasını bir çıkınla bağlardı. Neredeen nereye... İsrail Askerlerine komutanlarının gücü yetmiyor mu, yoksa onlar da bu olaya ortak mı? Çalınanların listesini veriyorum: 269 cep telefonu, 87 kamera, 120 fotoğraf makinesi, 100 dizüstü bilgisayar 130 bin ABD doları, 150 bin Euro, 2 bin paund 35.000 TL değerinde ses kayıt cihazları, DVD, dürbünler, dalgıç kıyafetleri, dalış tüpleri... Şimdi bu listeye bakıp da Somalili korsanlar çok masum kalır diyesim geliyor!..

.Ertuğrul vilayeti adını koymanın zararı ne?

Bilecik-Söğüt'te her sene eylül ayının bir veya ikinci haftasında, "Ertuğrul Gazi'yi Anma Şenlikleri" düzenleniyor. Bu şenlikler bildiğim kadarı ile devrin kaymakamı ve daha sonraki yıllarda Bilecik, Niğde, Erzincan ve Manisa valiliklerinde bulunan, çok kıymetli idareci sayın R. Arslan Öztürk'ün gayretleri ile başlatıldı. Sayın valinin her görev yaptığı yerde tarihî eserler ayağa kaldırıldı. Bugün ülkemize gelen turist sayısı 30 milyonları buluyorsa, bu, tarihimizi görmeye gelenlerle oluyor. Tarihe ilgi gösteren idareciler, ülke ekonomisine hız veriyorlar. Bu ticaretin sermayesini ecdat bırakıp gitti. Osmanlıyı kuran Osman Gazi'nin babası Ertuğrul Gazi'nin adı, sadece yılda bir yapılan şenliğe verilmiştir. Osman Gazi'nin adı Bursa'nın bir merkez ilçesinde, Orhan Gazi'nin adı yine Bursa'nın Orhaneli ve Orhangazi ilçelerinde, Akça Koca'nın adı Kocaeli ili ve Akçakoca ilçesinde, Yıldırım Bayezid'in adı Bursa Yıldırım ilçesinde, Fatih'in adı İstanbul'un Fatih ilçesinde. kullanıldı. Komutanlardan Karamürsel'in ismi yine bir ilçemizde, yine bir kıymetli komutanın adı ise Samsaçavuş köyünde. Yavuz Sultan Selim ve Kanuni Sultan Süleyman'ın adı ise, ancak Fatih ilçesinde birer semt adıdır. Birçok ilimizin adı çok eskilerden Bizans döneminden kalan adlarına yakın iken, Osmanlı devletinin kuruluşunda beşik olan Bilecik iline Ertuğrul adını koymak çok mu zordur. Çok mu alakasız. Bir devlet mantar değil ki mahzenlerde büyüsün! Devletin suyu gıdası, onu kuranların teri ve kanlarıdır. Bu tere ve kana saygı göstermek, en ufağından bir vefa borcudur. Bazıları diyebilir ki, "isimle nereye varılır ki!" Yıllar önce Deniz Gezmiş'in geçtiği köprüyü mal ve canlarını ortaya koyarak yeniden yaptırmaya kalkanlar kadar da mı vefamız yok. Bilecik adı il merkezinde kalsın. Vilayet adı Ertuğrul olsun. Osmanlının beşiği Söğüt'ün yakınından geçen Sakarya Nehrinin adı bile bir ilimize verilmiştir. Ama o Sakarya'da atını sulayan Kayı boyu beyinin adı nerede var?!. Meraklıları araştırsın bakalım nerelerden çıkacak. Bursa Osmangazi'de bir Ertuğrul Camii var. Bu cami Çorum Kırkdilim muharebesinde şehid olan Şehzade Ertuğrul'un adına Babası Yıldırım Bayezid Han tarafından yaptırıldı. Yani Ertuğrul Gazi'yi milletçe unutmuşuz. Bir şarkıcının sokağa adının verilmesi üzerine neler yazıldı konuşuldu. Bari bir şarkıcı kadar da olsa, onun ismini de bir sokağa mı versek?!.

.Macaristan Türkiye ilişkileri çok iyi bir yolda

Mimarlar Mühendisler Grubunun 10 Ekim 2010'daki, "Macaristan ekonomisi ve yatırım imkânları" toplantısına davetliydim ve gittim. Toplantıyı tertipleyenler çevrelerine müsbet bir enerji yayıyorlardı. Toplantı devamında da her şey candan ve kardeşçe devam etti. Mimarlar Mühendisler Grubu Genel Başkanı Avni Çebi ve Yönetim Kurulu Başkanı Osman Şahbaz beyler, gerek sunumlarında gerekse ev sahipliğinde çok başarılıydı. Macaristan'da yatırımı olan iş adamlarımız açık görüşlü ve Macarca'ya da vâkıftılar. Kendi kendime dedim ki: "Macaristan Osmanlıdan beri ilk defa Türkiye gibi candan bir müttefike sahip olmuş..." Tabii Türkiye için de öyle. Macaristan Cumhuriyeti İstanbul Başkonsolosu Büyükelçi Sayın Dr. Andras Gyenge ile yarım tatlı Türkçesiyle, Ticaret Ataşesi Josef Kovacs ve iş adamlarımız arasında Macar Milli Futbolcusu Puşkaş muhabbeti başladı ki görmelisiniz. Sayın Başkonsolos "Kızıl çamur" felaketinden duyduğu üzüntüyü dile getirdi. Elde olmayan sebeplerle doğan felaketten dolayı çok mahçup olduklarını belirtti. Ve Türk iş adamlarını tarım dahil birçok konuda yatırıma beklediklerini, yeni kurulan hükümetin kısa sürede birçok başarılara imza atacağını belirtti. Sayın Avni Çebi, Galiçya'da 16.000 Türk şehidi sinesinde barındıran Macaristan'la Türkiye'nin tarih ortaklığını güzel misallerle anlattı. Türk-Macar İş Adamları Derneği Başkanı Sayın Osman Şahbaz, Macaristan'ın AB'ye girişinde Türkiye'nin önemli desteği olduğunu, şimdi Macaristan'ın AB'ye girişi için Türkiye'ye desteğinin devam ettiğini söyledi. Bir iş adamı Macaristan'da iş kurmanın getirilerini sordu. Sayın Şahbaz "Ben Kayseriliyim, ailecek orada yatırımlarımız var. Bu cevap sanırım yeterli" dedi. Ticaret Ataşesi Josef Kovacs ise, ülkelerimiz arasındaki yıllık ticaret hacminin 2.3 milyar dolar olduğunu, Haziran 2010'dan bu yana ,Türkiye'ye 10 milyon dolarlık canlı hayvan ihraç edildiğini, Macaristan'da 300'den fazla Türk firmasının Ticari faaliyette bulunduğunu söyledi. 10 milyon nüfuslu Macaristan'ın senede 40 milyon turiste hizmet verdiğini öğrendiğimde; bu oran Türkiye'de gerçekleşse, bizim de yılda 280 milyon turist çekmemiz lazım diye derin derin düşündüm... Ben oldum olası ülkeler arası iyi dostluk ilişkilerini severim ve çok etkilenirim. Macaristan halkı ile tarihten gelen ırki bağlılığımız da unutulmamalıdır. 46 sene hükümdarlık yapan Kanuni Sultan Süleyman bu sürenin tamamını Macaristan'ı düşmanlarının baskısından kurtarmaya harcadı. Büyük insan 1521 Belgrad'la başlayan bu mücadeleyi, 1566 Zigetvar'la ve o topraklarda şehid olarak kapatmıştır...

.Devlete müdahale olur mu?..

Hemen her gün, velev ki taksi bile olsa, bir toplu taşıma aracına bineriz. Bu aracın bir sürücüsü vardır. Yolculuğun her noktasında, araçtaki her yolcu şoföre, çeşitli müdahalelerde bulunsa ne olur? Şoför kaza yapar. Neticede yolcu da, sürücü de, araç da zarar görür. Bazı şoförler bu tatsızlığı yaşamamak için, hemen sağa yanaşıp el frenini çeker ve "beyler buraya kadar" der, demeli. Devlet yönetimi araç yönetimine çok benzer. Ama kontağı kapatamazsınız... Bugün dünyada hemen her devlette yönetime karışan, alınan kararlara karşı çeşitli eylemleri düzenleyen, başlatan nicelerini görüyoruz. Devlet de vatandaş da, çevre de zarar görüyor. Bu yöneticiler oraya nasıl gelmiş seçimle. Nasıl gider yine seçimle. Çalışmalarına yapılacak müdahale ise yasal değil. Şimdi bu hal şuna benzer: Hasta ameliyat olacak; baştan sona doktora karışıyor. Uçakta yolculuk yapıyorsunuz. Pilot ve hosteslere ateş püskürüyorsunuz. Sonra da kızıp, havada iken beni indirin diyorsunuz... Gülmeyin kıymetli okuyucularım. Şu anda bundan daha risklisini yapıyoruz. 1'inci Selim Han yani Yavuz, Doğu Anadolu topraklarındaki Safevi hakimiyetinden Osmanlının çok zarar gördüğünü fark etti. Tarih bilgisine göre Anadolu tek devletçe yönetilince huzur gelmiş. Binlerce yıl böyle olmuş. Babasının yerine 9'uncu padişah olarak Osmanlı tahtına çıkınca tek bir emeli vardı. Anadolu'daki birliği sağlamak. Bu isteğine en büyük engel de Yeniçeri Ocağı idi. Onlarla bugünkü İstanbul'daki Adnan Menderes Bulvarının Bayrampaşa girişinde ayaküstü sözleşme, yani biat yaptı. Onlara "beni başınızda padişah görmek istiyorsanız şartlarımı da kabul edeceksiniz. Her istediğim yere gidecek misiniz? Benim devrimde rahat yüzü görmeyeceksiniz. Halka musallat olmayacaksınız..." Yeniçeri Ocağı Aksakallıları yani yaşlı komutanları Ocak adına yeminle söz verdiler. Ardından Çaldıran için yola çıkıldı. Erzincan'a gelince Yeniçeriler "İşte bak düşman yok kaçmış. Daha uzağa gitmeyelim. Üst baş yok, yiyecek yok..." gibi serzenişe başladılar. Hemdem Paşa'yı kandırıp padişaha "dönelim" teklifini yaptırdılar Hemdem Paşa bu yolda kelleyi verdi... Çaldıran'a kadar yolda Yeniçeriler padişaha birkaç defa isyan ettiler. O büyük bir liderdi. Hepsini zor da olsa atlattı... Tebriz'den Anadolu'ya dönüşte Karabağ dahil üç yerde gene isyan ettiler. Padişah yol hatırına sabretti. Doğu Anadolu'nun Fethi bir türlü tamamlanamadı. Kanuni devrinde de 46 sene Osmanlı-Safevi harpleri devam etti. Ta 1639 Kasr-ı Şirine kadar. Selim Han, Mısır seferi öncesi bu Yeniçeri işine bir çözüm buldu. Neydi? Onu başka bir yazıda anlatmak istiyorum... Ya devlet başa, ya Kuzgun leşe...




Son senelerde Türkiye'de yaşananlara bir türlü aklım ermiyor, eremiyor. Mutlaka siz kıymetli okuyucularımın aklı eriyordur diye konuyu sizinle paylaşmak istedim... Çok uzak tarihlerden bahsetmeyeceğim. Yokluk ve kıtlıktan kefen bezi bulunamayan, rahmetli babamın 4 kişilik ailemizi açlıktan kurtarmak için, köye göçtüğümüz günler çok uzaklarda kaldı. 1977'lerde kahvaltılık margarin ve çiçek yağı, tüp gaz karaborsa ve kuyruklarında geçen günlerim, Margarin fb. Müdürlüğüne, bir müessese amiri olarak yazdığım "personel ihtiyacı olarak 24'lü iki kutu margarini bedeli mukabili tahsis etmenizi arz ederim" altında kırmızı T.C. mühürlü yazımı hiç unutamadım... Kok kömürü karneleri geride kaldı. 1979'da zamanın başbakanının "70 sente muhtacız" veya "Mazot vardı da ben mi içtim" yakınma beyanatları da unutulmadı. O dönemler Türkiye'nin ihracatı 6 milyar dolar. Yine Türkiye'nin akaryakıt ithalatı da 6 milyar dolar. 12 ay Türkiye'nin emeğini akaryakıt alıp götürüyor. IMF ise hayatta kalmak için tek güvencemiz. Şimdi Türkiye'nin muhtelif devlet insanlarına yardımını boynu bükük bekleyenlere göre, biz IMF kapısında daha ümitsiz ve teslimiyet içindeydik. Sahi bu yokluklardan sonra ülkemize ne oldu da, birdenbire yıllık ihracat 130 milyar dolara yükseldi. Doğalgaz gideri de büyük bir masraf kalemi olarak eklendi. Türkiye altın veya Bizans gömüleri mi buldu. Yook. Türkiye'deki yardım deneklerinin son kurban bayramı ayni ve nakdi DIŞ yardımları milyarlarca doları buluyor. Dinine-diline bakılmadan yapılan felaket yardımları da bir o kadar. Ayrıca ihtiyacı olan devletlere, devletimizin hibe ve borç yardımları da cabası. Sahi ne oldu Türkiye'de? Günlerdir düşünüyorum. Dostlarımla paylaşıyorum. Ekonomi ve işletme kurallarının terazisine vuruyorum. Yok yok. Bir şey var ama ne? Laiklik prensiplerine zarar vermeden: Son senelerde devletimiz,ve insanımızın, sömürgeci-liğin prensiplerini parçalayıp, kim olursa olsun yaratılanlara, dünyalık ivaz ve karşılık belemeksizin yaptığı yardımları, dolayısıyla edilen dualarla Türkiye'de yokluklar yaşamıyoruz desem isabetli olur mu!.. Bu konuda okurlarımın acil yardımını bekliyorum. Bari sizler de bana böylece yardım edin...

.Süleymaniye'de bayram sabahı...

Restorasyon çalışmaları uzun süre devam eden Edirnekapı Mihrimah Sultan Camii, 15 Kasım 2010'da, öğle namazında, sayın Başbakan tarafından halkın da katılımıyla ibâdete açıldı. Hayırlı olsun. Ayrıca üç senedir restorasyon çalışmaları yapılmakta olan Süleymaniye Camii de, 16 Kasım 2010 Kurban Bayramı günü sabah namazında, Sayın Başbakan Recep Tayyip Erdoğan tarafından ibadete açıldı. Bu her iki açılışta ayrıca, Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Sayın Bülent Arınç ve Vakıflar Genel Müdürü Sayın Dr. Adnan Ertem de hazır bulundular. Halkın törenlere ilgisi çok fazla oldu. Yahya Kemal'in "Süleymaniye'de Bayram Sabahı" şiirinde olduğu gibi yurdun her tarafından gelenlerle cami dolup taştı. 1550-1557'de Kanuni'nin Mimar Koca Sinan'a yaptırdığı Süleymaniye Külliyesi, 70.000 m2'lik bir alana oturur. Külliyede toplam bin adet kubbe vardır. Böylece dünyada tarihî eserler arasından eşsizdir. Ana kubbe yüksekliği 53 metre, çapı ise 26.5 metre. 81 m2'lik dört adet pilpaye bu kubbeyi ve bütün camiyi taşır. 1856'larda, Mustafa Reşit Paşa'nın Ayasofya onarımı için İstanbul'a getirttiği İsviçreli Mimarlar Fossati kardeşler, Süleymaniye'nin bu pilpayelerini, her nedense yağlı boya ile boyadılar. Kubbeye kadar bir bölümü de sıvadılar. Son çalışmalarda kubbeye yakın tarihî kıymeti yüksek çiniler bu sıvalar yoklanırken tesadüfen bulundu ve meydana çıkarıldı. Kubbedeki akustikle ilgili 265 adet küpçük de meydana çıkarıldı. Vakıflar Genel Müdürlüğünün son sekiz senede, tarihî eserlerimizdeki restorasyon çalışmaları, bana göre dünya rekoruna ulaşmıştır. Yeni Vakıflar Genel Müdürümüze görevinin hayırlı ve çok başarılı geçmesini dilerim. Sayın başbakanın bu açılışta halkla bayramlaşması güzel bir kaynaşma örneği idi. Bursalı okuyucularım benden rica ettiler. Derler ki: "Bursa, İstanbul kadar olmasa da, ülkemizde tarihî eser zengini illerin ilk sıralarındadır. Bir bayram sabahında da acaba Bursa Ulu Camide bizlerle beraber olsalar, herhalde çok şey istemiş olmayız..." Bursalıların isteğini elçi olarak yazdım. Takdir Sayın Başkanımızındır. Malum elçiye zeval olmaz...

.Su uyur düşman uyumaz!..

Atalarımız ne güzel söylemiş. Hiç uyumaya ihtiyacı olmayan su bile uyur ama, düşman uyumaz. Yani düşmanı hep uyanık bilin demektir. Dünyanın her yerinde ve her gün birçok devletin istihbarat faaliyetleri, hep sürüp gider. Siz kapınızı kapalı tutarsanız, yani gizliliğin bütün kurallarına harfiyen uyarsanız, düşmana bilgi sızması imkânı yok gibidir. Kapınızı açık, aralık bırakırsanız en zayıf mahluklar ve hatta rüzgâr bile girip ortalığı talan eder... Türkiye'nin şu andaki konumu, dünyadaki başta düşmanlarımız olmak üzere birçok devletin iştahını kabartıyor. Başta silahlı kuvvetlerimiz olmak üzere bütün devlet kurumlarının konuya ciddiyetle eğilmesi asli ve vatani görevdir. Düşman karşı istihbarat elemanları eğlence yerlerinde cirit atarlar. Avlarını orada yakalarlar. Personel bu konuda sıkı takip edilmelidir. Futbol takımlarının teknik direktörleri bütün oyuncularını gece gündüz göz altında tutarlar. Vatan savunması futbol maçları ile kıyaslanamaz derecede ciddi iştir. Türk askerî ve Sivil tersaneleri çeşitli harp gemileri inşa etmekteler. Buraların çok sıkı korunma ve gözetilmesi lazımdır. 30 sene öncesi bir İngiliz bahriye albayının Gölcük askerî tersanesini ziyarete geldiğinde, kahraman bahriyelilerin onu Lumbar ağzından nasıl yüz geri ettiklerini duyduğumda yüreğime su serpilmişti. Askerî bilgileri insan evinde eşiyle bile paylaşamaz. Paylaşmamalı. Hani yerin kulağı vardır derler... Hatırlarım. 1955'lerde Hayati Karaşahin isimli bir yüzbaşı Ankara'da Samanpazarı Meydanında casusluktan asılmıştı. O zamanlar henüz 15 yaşındayım. Suçunu merak ettim. Topçu sınıfına ait bir sahra talimnamesini Rus ajana verirken yakalanmış. Sonraki yıllarda bu talimname ne demek, nedir öğrendim. Eğitime çıkarken çavuşların bile eline verebildiğimiz, her sınıfa ait ST. Rumuzlu eğitim el kitapları idi. Bugün yaşanabilen sır ihlalleri herhalde bundan çok ileride işlerdir. Vatan savunması mukaddestir. Şek, şüphe, dostluk, acemilik, iyi niyet gibi kelimelerle hiçbir zaman bağdaşmaz. Eğer bunda iyilik elçisi rolü oynayanlar olursa, onlar da aynı suçu işlemiş sayılır...

.Casus Deli Boşnak Şaban

1640-1648 seneleri arasında, Osmanlının bahriye merkezi Taşkızak ve Kasımpaşa bölgesidir. Divanhane yani Donamanın komuta karargâhı ise, halen Kasımpaşa'da mevcut askerî binadır... Bir ara bahriye askerleri arasında dolaşan, hareketleri dengesiz, "Deli Şaban" namında biri ortaya çıkar. Komutanlara bile yaklaşıp çeşitli tuhaf hareketler yaparak, herkesi kendine güldürür. Bazen iri bir köpeğin sırtına süvari gibi biner, sağa sola temenna edip, "kaçılın yoldan, Deli Boşnak geliyor" diye naralar atar. Kışlada serbestçe dolaşır. Askerlerle muhabbet eder. Hatta harçlığı bitenlere para desteği bile yapar... Zaman zaman Divanhane binasına girip komutanlara numaradan vukuat yok tekmilleri verir... Bir gün Divanhaneden, Donanmanın "yakında Akdeniz'de yapacağı harekâtın planları" çalınır. Nöbetçiler sıkıştırılır. Bir söyleyen çıkmaz. Herkes tetikte. Bir nöbetçi asker vicdan azabıyla bir gün paşanın huzuruna çıkıp "efendim o gün benim nöbetimde Deli Şaban buralarda geziniyordu" der. Deli Şaban, Kulaksız mezarlığında, virane bir kulübede yatar kalkarmış. Paşa güvendiği iki adamını kulübeye araştırmaya gönderir. Kulübedeki bir çulun altında bir taş kapak bulunur. Kapağı kaldırınca, bir çukurda kap içinde epeyce bir altın bulunur. Paşa hemen Deliyi çağırtır. O, durumdan habersiz çeşitli maskaralıklarla paşaya temenna çakar. Paşa ona "Bire deli herkese para veriyorsun bana da hemen biraz para lazım" der. Olur hayhay ne kadar emredersiniz deyince, Paşa bin altın lazım der. Şaban ciddileşip paşam bu çok para. Bende yok der. Paşa da "Bire kâfir! Yatağının altındaki bin altını versene!" deyince, Deli işi anlar ve çizmesindeki hançerle intihara kalkar. Yakalanır. Üç gün müddetle kafasına giydirilmiş "taze işkembe" ile İstanbul sokaklarında dolaştırır. Kuruyan işkembenin Izdırabından Deli, yerinde duramaz hale gelir. Ve sonra idam edilir... Meğer bu kimse bir Boşnak ve de Deli değil. Bir Venedik Asilzadesidir. Ve Venedik casus teşkilatının İstanbul'daki örgüt başıdır. Evet, su uyur düşman uyumaz. Tedbiri yarına bırakmak ise, çok geç kalmaktır...

.Türk-Macar İşadamları Derneğinin faaliyetleri

İnsanlık tarihi boyunca, siyasi gelişmelerin temelinde, ticari faaliyetlerin etkisi çok fazladır. Bugün de bu böyledir. Bir toplantıda, Türk-Macar İşadamları Derneği Yönetim Kurulu Başkanı Osman Şahbaz Bey'le tanıştım. Macaristan'ı 1956'lardan beri hep merak ederim. Hani Rus tanklarının Macar milliyetçi gençlerini paletleri altına aldığı yıllar. Dernek başkanına neler yaptıklarını sordum. Aldığım bilgiler beni sevindirdi. Bizde hiç sevmediğim bir alışkanlık var. Her şeyi devletten bekleriz. Gece uykumuz kaçsa çareyi devletten isteriz. Komşuyla geçinemeyiz gelsin devlet vs... Adı geçen dernek bir sivil toplum kuruluşu olarak devletin gölgesinde, ama bütün teşebbüs ve gayretler kendilerine ait bir ekonomik yol kurmuşlar. Türkiye'de yaptığını Macaristan'da satmak, icabında Macaristan'da üretileni de Türkiye'ye ithal etmek. Tabii ilk sorum nasıl, Macaristan'dan iş adamı ekmek yiyebilir mi? Osman Bey "Efendim öğünmek gibi olmasın ben Kayseriliyim. Ben orada iş kurdum" deyince zaten gerisini sormadım... Macaristan'ın Türkiyedeki konsolosluk ve elçilik gibi temsilcilikleriyle sıkı bir irtibatları var. Kırmızı çamur afetinde, dernek üyelerinin Macarlar kadar üzüldüğünü gördüm. Dernek 1997'de yani Rusya'nın dağılmasının hemen ardından kurulmuş. Her türlü konu ile uğraşan bütün iş adamlarına karşılıksız yardıma hazır olduklarını gördüm. Bilgi ve tecrübe paylaşımı için çırpınıyorlar. Türk-Macar tarihî dostluğunun rüzgârını da arkalarına almışlar. Daha ziyade uzun seneler bir tarım ülkesi olan Macaristan'ın, sanayileşme yolunda ileri adımlar attıklarını öğrendim. Gıda sektöründe kurulacak ortaklıkların, AB devletleri piyasasına erken girmiş olacağını anladım. Birçok Türk iş adamının Macaristan'ın birçok şehrinde temsilcilik ve ofisleri var. Büyük alışveriş merkezleri kurmayı bazı Avrupa firmaları üstlenmiş gibi. Ama Macarların tercihi Türklerden yana. Kullandıkları dilde birçok Türkçe kelime var. Yemekleri bile bizi andırıyor. Sade başkent Budapeşte'de yüzlerce sokak ve cadde, Türkçe isim taşır. Macaristan'ın NATO'ya üye olmasını 1998'de ilk destekleyen ülke Türkiye'dir. Zaten tarihlerimizde okuduk ki, Macarlarla Türkler çok eskilerden kan kardeşidirler. Kanuni'nin 46 sene Macaristan seferlerine gitmesi, Macaristan'ı topraklarına katmak isteyen Charle Quint'in emellerine engel olmak içindir. Türk-Macar iş adamları derneğine başarılar diliyorum.

.Muhteşem Süleyman'ın yüceliği

Mısır fatihi Yavuz Sultan Selim'in oğlu Kanuni Sultan Süleyman Han, Osmanlı tarihinin en kudretli idarecilerindendi. Ünlü tarihçi Ferdinand Braudel, kitabında; "İngiltere sarayından bir hukukçu heyeti, Kanuni döneminde İstanbul'a gelip Osmanlı hukuk sistemini inceleyip, örnekler aldılar" diye yazıyor. Bugün İngiltere'deki hukuk sistemi, o dönemdeki Osmanlı'da olduğu gibidir... ABD Senatosu'nda büyük kanun yapıcıların isimleri yazılı olan salonda Kanuni'nin ismi de var. Kanuni, son seferi Zigetvar'a gitmek üzere yola çıkmadan oğlu Şehzade Selim'e (İkinci Selim) bir mektup bıraktı. Mektup şöyleydi: "Benim candan sevgili iki gözümun nuru Selim Han'ım. Bu iki bazubendi ve bir cevherî al sanduğu vakf eylemişimdir, iki cihan fahri Muhammed Mustafa'nın ruhuna sana vasiyet ederim. Bunları satub Cidde-i mamureye su getiresin, oğulluk edip bu vasiyeti yerine getiresiz. Cümle ağalar kim saraydadır ve cümle oda oğlanları şahiddir, sen benim yazımı bilirsin, bu esbâb fahr-i âlemindir, benim değildir. Göreyim nice yerine korsız. Dünya kimseye payidar değildir. Ümmidimdir ki, bahasıyla satasız. Hak teala bu seferi mübarek idüb gönül hoşluğuyla gelmek müyesser ede. Habibi hürmetine aleyhisselam..." Bu yazıdan anlaşıldığına göre Kanuni, oğluna mücevherle dolu bir sandık ve iki bazubent (kolçak) bırakıyor, bunları sat ve Cidde şehrine su getir, diye vasiyet ediyor. Dikkat edilecek mühim nokta: hazineden değil, kendi biriktirdiği paradan, hacıların su ihtiyacını karşılayacak su yolunu yaptırıyor. Kanuni'ye bütün batı kaynakları Fransızca "Soliman Magnifique" yani "Muhteşem Süleyman" derler. Denebilir ki Fransızlara çok yardım etti. Ondan muhteşem dediler. Hayır. O zamanın geçerli milletlerarası lisanı Fransızca idi. Alman imparatoru ve en acımasız Kanuni düşmanı 5'inci Carlos yani Charle-Quint de muhteşem derdi. Kanuni kendinden önceki kanunlara ve kendi ilave ettiklerine harfiyyen uyardı. Saltanatının on sene 3 ayı fiilen at üstünde geçti. Seferlerde yanında aile efradından hiç kimse yoktu. Olmazdı, olamazdı. Son nefesini lüks hastanelerin yoğun bakım ünitelerinde değil, yine bir savaş sürerken, 1 Mayıs 1566'da yağmur altında ve çadırda verdi. Allah rahmet eylesin.

.Osmanlı'da sosyal düzen

Osmanlı sosyal düzeninde üç şeye çok dikkat edilirdi. Devlet vatandaşının can, mal ve namus dokunulmazlığını sağlamaya mecburdu. Başta hükümdar her devlet görevlisinin ana görevi buydu. Buradaki aksaklık azil yani görevden alma sebebiydi. Kanuni devri tarihçisi Peçevî bu noktayı şöyle anlatır: "Cümle hükkâm adlu insâf ile hareket idüp azilden havf iderdi ve töhmet ile ma'zûl olursam bir dahî mansıb yüzün görmezem dir idi. Sultan Süleyman'ın zamân-ı şerîfleründe irtişânun nâmı yoğ idi..." Yani bugünkü dille: "Bütün makam sahipleri, adalet ve insafla hareket ederler ve görevden alınmaktan çok korkardı. Bir asılsız iddia ile bile olsa görevden alınırsam, bir daha devlette görev alamam derlerdi. Kanuni'nin hükümdarlığında rüşvetin adı hiç yoktu..." İşte bu kural gereği "hiçbir memur sebepsiz olarak azledilemezdi." Yasal bir sebepten dolayı azledilenler de umumiyetle bir daha işe giremezdi. Bu durum memurların her türlü haksız işlem ve rüşvetçiliğine maddeten imkân bırakmazdı. Memuriyetlerin tevcihinde ehliyet ve iktidardan başka hiçbir şeye kıymet verilmezdi. Bu hâl ecnebilerin ve hattâ düşmanların bile itirafiyle de sabittir. Meselâ: Kanunî'nin son zamanları senelerce Türkiye'de bulunan Avusturya sefiri Busbek anlatır: "Osmanlıda hiç kimse sırf filanın neslinden gelmiş olmak dolayısıyle diğerlerinden mümtaz bir mevkie çıkamaz. Sultan herkesin vazife ve memuriyetini tevcih ederken, ne servete ehemmiyet verir ve ne de boş ricalarla, iddialara kulak asardı. Yalnız liyakate bakar, seciye arar, fıtrî kabiliyet ve istidadı düşünür; işte bu suretle herkes kendi liyakat ve istihkakına göre mükâfat görürdü. Her memuriyetin başında o vazifeyi ifaya muktedir bir kimse vardır. Türkiye'de herkes kendi mevki ve ikbalinin bânisidir. (Yani kendi iktidarını ancak kendi sağlar.) Türkler insanlarda meziyyetin irsen intikal ettiğine ve bir miras gibi elde edildiğine inanmazlar. Namussuz, tenbel ve âtıllar yükselemezler, itibarsız, hakir kalırlar. Türklerin her teşebbüslerinde muvaffak olarak hakim bir ırk hâline gelmelerinin ve her gün hudutlarını genişletip durmalarının sırrı işte bu noktadadır..." Devrin Avusturya elçisi Busbek'in bu tespitlerine kim yanlış diyebilir! Bizi bizden daha iyi tahlil etmiş. Hem de düşman olduğu hâlde.

.Duvar ören gün gelir onun ardında kalır!..

Yunanistan, Türkiye ile arasında sınırı teşkil eden Meriç Nehrinin kendi tarafına, 12 km'lik bir duvar örecekmiş. Sebebi ise, Afrika, Uzak Doğu ve Orta Doğu ülkelerinden Avrupa birliğine kaçak geçmeye çalışan sığınmacıların durdurulması!.. İyi çalışmalar. Yunanistan'ın Türkiye ile kara sınırı 100 km'yi bile bulmaz. Ama Akdeniz'e kıyıları binlerce mil veya km... Bu duvar işinde, maksat sığınmacıyı önlemek değil. Esas gaye, dünyaya Türkiye'yi "kaçaklara yardım eden ülke" olarak sunmaktır! Güya Yunanistan da bunu iyi niyetle duvar örerek engellemek istiyor rolünde. Bu hiç kabul edilemez! 50 senedir Türkiye'deki anarşistlerin tek sığınma yeri Yunanistan'dı. Teröristbaşının ilk sığındığı ülke olmuştu. Lavrion sığınmacı kampının kapılarını Türk kaçaklara ardına kadar açarken; Yunan devletinin aklı neredeydi? Rodos, Midilli vs. adalarını da mı duvarla çevirecekler. Yunan ekonomisi halen çok zor durumda iken, Türkiye'yi dünyaya suçlu göstermekle ne kazanacaklar. 21'inci yy'da hangi idare böyle duvar yoluna başvurursa, onların akıllarından zoru vardır! Gün gelir bu duvar; Yunanistan'ın çok aleyhine olabilir. Sığınmacılar zavallıdır ve tek dertleri geçim ve yaşamaktır. 15 Mayıs 1919'da güzel İzmir'e Yunan ordusu çıkarken, biz duvar örmemiştik. O saldırı canımıza malımıza namusumuza ve en mühimi istiklâlimize bir kasıttı. Pasaportsuzluk değildi. İsrail, Filistin'de 700 km'lik duvar örüyor. O da bir gün bu duvarın ardında kalmanın acısını bol bol yaşayacaktır. Bundan 2500 sene önce 20'den fazla kralın temelini attığı 6000 km'lik Çin Seddi, dünyaya ne getirdi ki; 21'inci yy duvarlarından ne bekleniyor. Ancak bir zulmün tarihini, bin yıl sonra gelenlere anlatan bir düşmanlık anıtı olabilir. İsrail duvarının inşasında şu ana kadar 280 Filistinli evi yıkıldı, 83.000 ağaç sökülüp kurutuldu, 35 km'lik sulama sistemi kullanılamaz hale geldi. Yaşasın 21'inci yy'ın yeşil koruyucuları, insan hakları ve demokrasi savunucuları. Sizler bir tanesiniz

.Mısır'ın başına gelenler

Bir kendini bilmezin, ABD diplomatlarının kendi devletlerine güya verdikleri raporları, yine güya bir yolla çalıp, basına sızdırmasıyla İslam âlemi kan gölüne döndürülmek isteniyor. Her ülkede ABD diplomatları var. Ama bu belgelerden Cezayir, Tunus, Mısır, Ürdün ve Yemen gibi halkının çoğu Müslüman olan ülkeler çok etkilenmiş görünüyor. İşin aslı kanaatimce şöyle gibi: Bu sızdırmalar bir hedefe yönelik yapıldı. İsrail es geçildi. Yukarıda saydığım ülkelerde ise bu haberlerin dış kaynaklı okuyucu ve yorumcu ve savunucuları meydana çıktı. Halka liderlerinin kaç ton altını, hangi ülkelerde sakladıkları haberleri uçuruldu. Memleket ölmüş de ağlayanı yok diyerek; fakir kitleleri sokağa döktüler... Bunların hepsi bana göre dış kaynaklıdır. AB ülkeleri halen, tarihinin büyük bir mali krizin içinde debeleniyor. Böyle giderse Avrupalı çiftçiler, memurlar sokakları dolduracak. Her şey altüst olacak. Kendi halklarını böyle bir öcü ile korkutmak için, İslam ülkeleri halklarını tetiklediler. Böylece de kendilerine ilave rantlar sağlayarak, kendi krizlerini aşmaya çalışıyorlar. Demokrasinin beşiği diye şöhret bulan Avrupa devletleri; demokrasi uğruna milyonların hayatını tehlikeye attılar. Bugün karışıklık yaşayan her ülke ile, Avrupalıların sıkı menfaat ilişkileri var. Onları daha çok sömürebilmek için caddelerde kan akıttırıyorlar. Mısır tarih boyunca İngiltere, Portekiz, İspanya ve eski Venedik bugünün İtalya'sının hep iştahını kabartmıştır. Bunlar namlı sömürgecilerdir. Endonezya'ya kadar olan Okyanusya bölgesinin insanlarını, köle olarak satıp menfaat sağladılar. Baharat yolunu hep emirlerine amade kıldılar. Önlerindeki tek engel Osmanlı idi. Onu da bazı gafilleri içten satın alarak, devleti lüzumsuz harplere sürükleyerek sonunda yıktılar. Mısır Osmanlının eş başbakanlık (Hıdivlik) olarak yönettiği tek ülkeydi. Mısır idarecilerini gizli borçlanmalarla elde eden İngilizler, Süveyş Kanalının gelirine el koydular. Halen de Süveyş gelirinin en büyük bölücüleri İngiltere ve Fransa'dır. Süveyş'ten Mısır'a kalan devede kulaktır. Şimdi bu gelirini artırmak için Mısırlıyı yine Avrupalılar sokağa döktüler. Bu olaylar hiç masum değildir. İleride Mısır'ı da, Sudan gibi bölmeye kalkacaklarından hiç şüphem yoktur...

.TSK milletin ordusudur

Son günlerde bazı kâğıttan politikacılar, aynaya bakınca kendilerini görüp feryat ediyorlar. "Askerleri biz kaplan bilirdik. Meğer kâğıttan kaplanmış" herzesini, umuma açık ve halkın önünde haykırıyorlar. ABD ordunun içini oymuş derken dudakları bir acayip hâl alıyor. İçlerindeki kin, nefret yüzlerine vuruyor. Milletimiz, ordumuzu ve askerliği peygamber ocağı ve mesleği bilir. Evladını askere yollarken, onu sıkı sıkı tembihler: Aman bu ocağa hile olmaz, nöbetinde gafil olma der. Eline de kınalar yakar. Böyle bir kuruma, düşmanlarımız bile saygı duyarken; kendi içimizden çıkıp devletten maaş alanlara ne demeli?.. İnsanımızı askerlikten soğutmak anayasal suçtur. Bunu aleni ve yaygın yapanlarınki, daha da ağırdır. Savcılarımız derhal gerekeni yapmalı, zaten yapacaklar da. Bundan eminim. Aynı siyasi çevrelerden başkaları da, "Halkımız Mısır'dan, Tunus'tan daha beter, daha şiddetle isyan etmelidir" diye aleni haykırıyor. Halkı aleni isyana teşvik etmek çok büyük suçtur. Ceza kanununun ilgili maddeleri derhal işletilmelidir. Bu lafı kim derse desin, kabullenilemezdir. 367 katılımına dayanak bulan meşhur hukukçular nerede? Yüksek yargı partileri incelemiyor mu? Alın size delil. Esas mesele devletin bekasıdır. Bunda parti, oy kaygısı ve taraf aranmaz. Suç o kadar açık ki; buna meşruluk, masumluk kulpu takmak için, büyük yalancı olmak lazım. Bu ordu 5000 yıllık tarihe sahiptir. Komutanları hep en önde gidip, harpte, ilk şehit düşenlerden olmuştur. Kosovaları, Sırpsındığıları, Niğboluları, Çaldıranları, Mercidabık ve Ridaniyeleri, Mohaçları Zigetvarları bu ordu kazandı. 1'inci Dünya Harbinde, üstümüze yüklenen yedi düveli, Çanakkale'de hezimete uğratıp kaçırtan bu ordudur. Bunu Anzaklar bile teslim ve takdir ederken, kâğıttan siyasetçiler göremiyorlar. Bu ordu İstiklal harbinde bir avuç arpa kavurgasıyla, 20 gün Sakarya kıyılarına Yunan'ı çivileyen ve hezimete uğratan, Büyük Taarruzda Yunan'ı denize döken ordudur. Halen dünyanın en kritik yerlerinde, Kızıldeniz'de, Hint Denizi'nde, Kosova'da, Afganistan'da ve nice yerlerde yüz aklığı ile görev yapan ordumuza laf atan, ancak kendi içindeki kötülükleri ortaya dökmüştür. Ordu, milletin göz bebeğidir. Buna laf söyleyen karşısında hep milleti bulmuştur ve bulacaktır.

.Herkes kendi ikbalinin banisi yani sebebidir

Yazımın başlığı bir atasözü değildir. Bu cümle Kanuni Sultan Süleyman zamanı, Avusturya Kralı Ferdinand'ın Padişah nezdine gönderdiği elçi Busbek'e aittir. Ama Avusturya atasözü de değildir. Adı geçen sefir bu sözü, Osmanlı devlet idaresi için söylemiştir. Ve de hayran kalarak. Bugün yeryüzünde bu kuralı esas alan bir devlet var mıdır acaba. Şimdilerde dünyada moda oldu: Herhangi bir göreve talip olan medyada reklam kampanyası başlatıyor. Efendim ülkeye yeni bir kurtarıcı lazım. Zira battık, yandık gidiyoruz haberleri. O kurtarıcı da filandır şamataları. Devlette bir göreve talip olmak çok kıymetlidir. Ancak bu talip en başta yalandan, riyadan ve sahtekârlıktan çok sakınacak. "Ben öyle söylemek istememiştim. Ama yanlış anlaşıldım." Ne demekse? Sen doğru söyle. Halk da yanlış anlamasın. Daha maksadını ifadeden aciz iken, devlet idare etmeye kalkışmak kel başa şimşir tarak olmaz mı? Bu zamanda Global bir dünyada yaşıyoruz. On bin km öteden duyulacak bir öksürük, anında birçok piyasayı dibe vurduruyor. Halk ayaklanmasını neredeyse açıktan alkışlamaya kalkanlar, akacak kanlardan, olabilecek yağma ve talandan, hiç mi sorumlu olmayacaklar. Yaşımız icabı 27 Mayıs 13 Kasım, 22 Şubat 21 Mayıs 12 Mart 12 Eylülleri hep gördük, yaşadık. Yaşadıklarımı yazsam cildlerle kitap olur. Ve bunların yüzde yüzü zulüm ve haksızlıklarla doludur. İşkenceciler cirit attı. Evlerin en mahrem yerlerine ayakkabılarla girip, kaçak Amerikan sigarası arayanları gördük. Şimdi ise o markalar Türkiye'de fabrikalar kurmuş, kârına bakıyor. Halka "Muhtıra verdik" diye dehşet salanlar, şimdi neredeler ve ne haldeler diye düşünmenin tam zamanı. Halkı yönetip duasını almak esastır. Halkın elini kolunu bağlayıp ve bak seni ne güzel yönetiyorum cakası satanların, halkın masumane yardımlarıyla kendilerine mülk site kurduklarını da duyduk, gördük. Demokrasinin suyu mu çıktı ki, birileri gayrimeşru yollardan ve demokrasiye rağmen bizi yönetmek için fırıldak çeviriyorlar. Böylelerinin maksadı halkı yönetmek değildir. Bunlar halkı gütmek istiyorlar!..

.Ağaçlar ayakta, devletler sokakta ölür!..

Şahsi tecrübelerime dayanarak, sokak hareketlerinin götürüsünün; getirisinden kat kat fazla olduğunu biliyorum. 27 Mayıs öncesini ve devamını net gördüm, yaşadım. Sokakta futbol maçı bile yapılsa kavga çıkar. Ne yazık ki bu yazımı da, bir 22 Şubat yıl dönümünde yazıyorum. Son bir aydır Kuzey Afrika ve Yemen'e kadar uzanmış Orta Doğunun sokak hareketleri, nasıl birdenbire başladı. Bunun cevabını "Efendim kırk yıla yakın idarede olan diktatörlerin anti demokratik idaresi"ne bağlayamayız. Yerlerine taze diktatörlerin gelmesi beni şaşırtmaz! Şimdi yıkılan diktatörlerin ülkelerinde bir aydır kim idarede belli değil. Devlet yok. Bu, aylar hatta seneler alır. Ha koştun ha seğirttin. Bir zalim gitti, yenisi geldi. Libya'daki yabancıların tahliyesi işlemleri bunun en iyi örneğidir. Mısır, Tunus, Yemen ve Cezayir hükûmetleri Libya'daki vatandaşlarını tahliye edebildiler mi? Elbette hayır. Bu ülkelere şu anda bir düşman saldırısı olsa, karşı koyabilirler mi. Nerdeee! Türk Devleti üç gün içinde, 10.000 vatandaşını, burunları kanamadan, binlerce km öteden yurdumuza taşıdı. Hatta Avrupa vatandaşları bile bizim gemilerimize sığındı. Biz onlara da, hayır demedik. Türk'e bin yıldır barbar diyenlere sormak lazım. Kimmiş Barbar?.. 1570'te Türk kuvvetleri Magosa'yı sıkı bir muhasaraya aldı. Ama sade muhasara. Kan dökmek yok. Mahsurların komutanı, Magosa başpapazı ile bazı askerleri görevlendirerek, her evdeki erzak miktarını tespit ettirdi. Halk papaz gelince günah olmasın diye hiç saklamadan, hepsini bildirdi. Ertesi gün bu yiyecekler yazılı listeye göre, halkın elinden gramına kadar alındı. Ardından da Komutan, halktan 5.000 sivili, ellerine 2 gün yetecek mısır tanesi vererek Magosa surlarının dışına, yani Türklerin kucağına atıverdi. Lala Mustafa Paşa öncelikle bunları doyurdu. Esir değil misafir saydı. Lefkoşa'ya doğru olan bölgede, onlara köyleri, arazileri mülk olarak verdi. Bir tarafta vatandaşını düşmanın kucağına atan komutan, diğer tarafta 8 aydır muhasara ettiği şehir halkını bağrına basan Türk komutan. İşte Türk milleti budur... İnsanlar devletsiz yaşayamaz. Sokak ise devleti yıkar. Son hadiselerin tek bir elden desteklendiğini görmeyen kalmadı. Kim bu el acaba. WikiLeaks'in de ötesinde, belki de çok sürpriz birileri çıkar. Ve o zalim de bir gün cezasını bulur, fakat Ba'de Harab-ül Basra...

.Kanuni ve devrini karalama kampanyası!

Malum bir dizi dolayısıyla Kanuni Sultan Süleyman ve uydurma özellerinin, tarihî gerçeklere hiç uymayan haliyle, gündemde kalması sağlanıyor. Sık sık adresime gelen maillerden, artık konuyu yazmam gerektiğine karar verdim... Filmin maksadını yıllardır yapıldığı gibi, geçmişe klasik bir saldırı gibi görüyordum. Sonra dizideki yüzükten tutun da daha birçok şeyin piyasaya sürülmesi ile bunun çirkin bir ticari faaliyet olduğunu anladım. Yüzük ve kıyafetinin satışı tamam. Göz görünce özenildi diyelim. Dizideki bir parfümün kokusu nasıl beğenildi ki! Bu insanları ne zannediyorlar. Yani bu çalışmalar tam bir çıkar ilişkisi kokuyor. Yazık değil mi? Kanuni 46 senelik hükümdarlığının fiilen 12 senelik kısmını at üstünde geçirdi. Hiçbir sefere gitmeseydi, ona kim hesap sorabilirdi. Niye bu eziyete katlandı. Kanuni'nin annesi özbeöz olan Türk Dülkadiroğlu'nun kızıdır. Osmanlı Anadolu'ya hiçbir eser yapmadı diyenler açıkça yalan söylüyorlar. Osmanlının Anadolu'ya yaptığı, dinî veya sosyal tesislerin sayılarını yazsam, bu gazetede tam sayfa da yetmezdi. Anadolu'daki Selçuklu cami ve medreselerini görenler, Osmanlıya garazla saldırıyor. Osmanlı mevcut Selçuklu eserleri sapasağlam ve ihtiyaca yeterken, oları yıkıp yenisini mi yapacaktı. Eğer Kanuni'yi Hürrem Sultan yönetseydi, kazanılan zaferlerden Hürrem Sultanı kahraman ilan etmek lazımdı. Kanuni Mohaç Harbi öncesi Macar ovalarında at koştururken; Papalık İran şahı ve Memluk artıklarıyla el ele verip Anadolu'da devlete isyan başlattı. Papalar Türk kanı akıtırken kahraman oluyor. Onun oyunlarını bozan Kanuni de Türkleri kurtarırken hain öyle mi? Kanuni'nin en büyük icraatı yüksek ilim yuvaları kurmaktı. Fatih döneminden beri bir türlü fethedilemeyen ve Tapınak Şövalyelerinin fitne merkezi Rodos adasını rahmetli Kanuni fethetti. Ege ve Akdeniz'i sulh denizi yaptı. İspanyol ve Portekizlilerin haraca kestiği yerleri bir bir ayıklayıp oralara medeniyet götürdü. Bütün bunları yapana ancak teşekkür edilir. Bu şekilde kendi tarihimize çıkarları uğruna yapılan saldırılara, Türk Tarih Kurumunun, açıklamalarıyla netlik kazandırması görevidir.

..Bir garip ölmüş diyeler...

Kıymetli bir halk ve Hak adamı Rahmetli Yunus Emre'nin bir deyişinin ilk mısraını başlık olarak kullandım... Bunun devamı da: "Üç günden sonra duyalar/Soğuk su ile yuyalar/Şöyle garip bencileyin..." Biz basın mensupları için bir öz eleştiri kampanyası başlatalım. Buna kendim de dahilim. Son haftadaki gazeteci gözaltı ve tutuklamaları sebebiyle, birçok TV kanalı, bazı radyo ve gazeteler feryada başladı. Konunun özeti, gazeteciye nasıl dokunulur!.. Gazeteciye Osmanlı devrinden beri çok dokunulmuştur. İttihad ve Terakki Partisi, devlete başkaldırısını gazeteciler eliyle destekletti. İktidar olunca da, Galata Köprüsü üstünde gazetecileri kurşunlattı. 27 Mayıs öncesi bazı dergi ve gazetelerin, halkı ve bilhassa öğrencileri, kurulu düzene karşı, asılsız kıyma haberleri ile nasıl kışkırttığını yaşadım. 27 Mayısa karıştırılmış birisi olarak gördüm. Harp okulu öğrencisi olarak birilerinin iktidarına kullanıldığımı çok sonra anladım. Bunlar kötü örnekler. Ben gazeteciliğe de bir ekmek kapısı olarak bakarım. Buna saygı duyarım. Gazetecinin ana ve tek konusu, yaşananları gazetesinde halka duyurmak. Bu haberi ve bilgileri toplarken, her meslek erbabı gibi yasalara uymaya azami gayret etmeli. Gazeteci maksatlı yönlendirmelere kanmamalı. Uyanık olmalı. Hak ve doğru bildiğini yazmalı. Bu çerçevede kimse gazeteciye karışamaz... Son olaylarda birdenbire taraflı gazetecilik görüntüsü çıktı ortaya. O günlerde Türkiye'nin birçok yerinde; evinde arama olan, gözaltına alınan, mahkemeye sevk edilen, trafikte alkol testi yapılan binlerce insan olmuştur. Bunların hiç adı anılmayıp da, tutuklanan birkaç gazetecinin eşleriyle evlerinden canlı yayın yapmanın mantığını, gazeteciler olarak halka anlatamayız!.. Son görüntüler garibanın hakkının aranmadığını anlatır. Gazetecilik bu gidişle halkın gözünde itibarını kaybetmeye başlar. Biz basın mensupları okuyucu, seyirci için varız. Onlar karşısında hiç kimse, basının inandırıcılığını zedeleyecek tavır sergileyemez. Türk basını böyle hata edenleri tamir gücündedir. Ve yapmalıdır...

.Çanakkale Deniz Zaferinin yıl dönümü

18 Mart Cuma günü, Çanakkale Deniz Zaferimizin 96'ncı yıl dönümünü kutladık. Bu zafer Osmanlı devletinin yani Türk Deniz Kuvvetlerinin, son deniz zaferidir. Hem de "yedi düvele karşı" karşı ve bütün imkânsızlıklara rağmen... "Şark meselesi" kod adıyla Osmanlı devletini parçalama ve Türkleri geldikleri, Orta Asya çöllerine sürme kararını batılı devletler 1774'te aldılar. Avrupa'nın müstemleke zihniyetli devletleri, Türk'ün esir olmuşunu ve ölüsünü severlerdi. Çünkü onlar sömürgeciydi. Hür ve dirisini ise asla sevemezler. Harbin cereyan tarzı, birçok yerde yazıldı çizildi, animasyonları yapıldı. İyi de kimse sormadı; bu devletler bize niye saldırdı. Gelibolu yarımadası ve Çanakkale Boğazında ne arıyorlardı, diye... Birinci Dünya harbi başlangıcında, Osmanlı devletinin İngiltere, Fransa, İtalya Rusya, Avustralya ve Yeni Zelanda ile hiçbir siyasi ihtilafı yoktu. Hatta bir katır alayıyla katılan Siyonistlerle bile... Batının kavgası zahiren Almanya ileydi. Çanakkale Deniz Harbi ve devamındaki Ocak 1916'ya kadar süren kara muharebelerinde, Türk ordusundan 253.000 genci toprağa verdik. Bu canların hesabını bugüne kadar hiçbir İtilaf Devleti vermedi! Umursamadı bile. Ve hiçbir şey olmamış gibi yıllık anma törenleri ve "Şafak Ayinleri" yapmak için güle oynaya yurdumuza gelirler... Bu şehidlerimizin elleri yakamızda olacaktır. Onların hayat hakkını kaybedişlerinin hesabı sorulmalıydı! Türkiye'nin bugün takib ettiği, şahsiyetli dış politikası devam etmelidir. Ve kısa zamanda bunun bir sonucu olarak da, İtilaf Devletlerinin bugünkü devamı olan ülkeler; birer birer özür dileme sırasına gireceklerdir. Bu işte erken davranan kârlı çıkar... Çanakkale Deniz Harbinin askerî uzmanlarca değerlendirmeleri de enteresandır. 18 Mart 1915'teki Batının Çanakkale hezimeti için, zamanın ABD Londra Büyük elçisi Pedj şunları söylüyordu: "Çanakkale faciasında, cihanın en modern teçhizatlı ve eğitimli askerleri, siyasilerin keyfine feda edildi. Yani Ekselansları, İtilaf askerlerine acıyor. Aynı günlerde, Avustralya Genelkurmay Başkanlığı resmî bir tebliğ yayınlar. Tebliğde; 'Çanakkale seferi, Churchill denilen birisinin hayalhanesinden doğmuştur. Topçuluk mesleğinde kara cahil, beyni sulanmış birisi, ancak böyle bir felakete sebep olabilirdi...' deniyordu. Bizim böyle beyni sulanmışların deneyleri için verecek bir 253.000 gencimiz daha yok!..

.1848 Macar İstiklal Savaşı

Türk-Macar İşadamları Derneği Yönetim Kurulu Başkanı Sayın Osman Şahbaz Beyin büyük fedakârlıkları ve Macaristan Cumhuriyetini İstanbul Başkonsolosu Büyükelçi sayın Andras Gyenge'nin gayretleri ile; 11 Mart 2011'de "Macar Mutfağı ve Yemekleri Haftası" düzenlendi. Filiz Köftecilik bu hizmet için kapılarını açmış, Mutfağını ünlü Macar aşçısına tahsis etmişti... Macar yemeklerini tanımak için, lütfedip bendenizi de çağırdılar. Başkonsolos Sayın Gyenge, yemek sonrası yaptığı konuşmada; hem Macar Mutfağını, hem de 15 Mart 1848'de Macarların, Avusturya'ya yani Habsburglara karşı, şanlı bir istiklal mücadelesi başlattıklarını, bu mücadelenin Lideri Lajos Kossuth'un (1802-1894 ) hayatını anlattı... Özetle: Avrupa'da 1830-1848 seneleri arasında başlayan işçi ve özgürlük mücadelelerinde; Macar halkının da yıllardır Avusturya tarafından ezilmişliğine dur demek için Macar Milliyetçisi Lajos'un hürriyet çalışmaları, buna karşılık bu mert sesi kısmak ve kesmek için Avusturya'nın Ruslarla anlaşarak, Macaristan'ı acımasızca kıskaca alıp, insanlarına eziyet ettiğini, Macar Milliyeçilerin canlarını kurtarmak için kadim dost Türkiye'ye sığındığını, Lajos'un Kütahya'da iki sene kadar misafir kaldığını, Lajos'la beraber gelenlerin sayısının 100 kişi kadar ve ekserisinin asker olan mültecilerin de, Osmanlı ordusunda göreve kabul edildiğini, bunların bir kısmının ileride 1853-1856 Kırım Harbinde Osmanlı saflarında, Ruslara karşı savaştığını, bu kahramanların büyük bir kısmının Osmanlı topraklarında vefat ederek, mezarlarının da Feriköy Katolik ve Ortodoks mezarlığında olduğunu, ben de hayretle öğrenmiş oldum... Osmanlı devleti Fatih Sultan Mehmed zamanından beri Macaristan'a hep sahip çıkmaya çalıştı ama hiçbir zaman sahiplenmeye kalkmadı. Türk ordusunun Macar topraklarına gitmesi hiçbir zaman istila ve esaret için olmadı. Türkler tarih boyu, Habsburglardan Charles-Quint (5'inci Carlos) ve kardeşi Avusturya kralı Ferdinand'ın zulmünden Macarları korumaya çalıştılar. Türklerin Viyana kuşatmalarının temelinde de bu vardır. Türkler tarih boyu Macarlarla hep dost kaldılar. Avusturya ve Rusya ise bu kahraman milleti esir yapmak, yutmak için uğraştılar. Türk-Macar dostluğunun asırlar boyu devamını temenni ederim...