Mümin, mümini sevmelidir
2006-01-01 01:00:00
Anadolu velilerinden Geredeli Abdullah Efendi, bir günkü sohbetinde; -Kardeşlerim, mümin, mümini sevmelidir, buyurdu. Hem de çok sevmeli, âşık olmalıdır ona. - Neden? dediler. - Çünkü mümini Allahü teâlâ seviyor da ondan, buyurdu. Allahü teâlânın sevdiği, sevilmez mi hiç? Hem de çok sevilir. Bu sevgi, îmanın şartıdır da. Eshab-ı kiramın muvaffak olmasının sebebi neydi, biliyor musunuz? - Neydi efendim? - Birbirlerini çok sevmeleriydi. Allahü teâlâ Kur'an-ı kerimde onları, bu hasletleriyle methediyor. En büyük haslet - Birbirlerini çok sevmeleriyle mi? - Evet. "Onlar birbirlerini çok severlerdi" buyuruyor. O arslanların daha pek çok yüksek vasıfları vardı. Ama cenab-ı Hak sadece bu vasıfla methediyor onları. *** Bir gün de talebesiyle sohbet ederken; - Evlatlarım, itirazcı olmayın! buyurdu. Alışın "Peki" demeye. Eshab-ı kiram niçin çok yükseldiler, biliyor musunuz? - Niçin efendim? - Resulullah Efendimize "Peki" dedikleri için. Hem öyle yükseldiler ki, Peygamberlerden sonra onların derecesine çıkabilen hiç olmadı. Sordu yine: - Hazret-i Ebu Bekir neden çok yükseldi dersiniz? - Neden hocam? - Mi'rac hadisesini işitince hemen tasdik ettiği için. "İnandım!" dedi. Böylece "Ebu Bekr-i Sıddîk" oldu. Müşrikler niçin alçaldı Sordu tekrar: - Müşrikler neden çok alçaldılar acaba? - Neden? - Resulullaha itiraz ettikleri için. "Olmaz öyle şey" deyip Mi'racı inkâr ettiler ve ebedi felakete sürüklendiler. Sordu yine: - Şeytanın kovulmasına sebep neydi? - Neydi hocam? - Allahü tealanın emrine bir kere itiraz ettiği için. "Ben Âdem'den hayırlıyım" deyip secde etmedi. Eğer meleklere uyup secde etseydi, kovulmazdı. Şöyle bitirdi: - Allah adamlarına "Hayır!" diyen de, mahvolur. Siz, "Peki!" diyenlerden olun, rahat edin dünya ve ahirette. * E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Niçin böyle üzgünsün?"
2006-01-02 01:00:00
Osmanlı evliyasından "Geyikli Baba", bir gün sevdiklerine; - Namaz, ibadetlerin en mühimi ve en kıymetlisidir, buyurdu. Sonra şunu anlattı cemaate: Bir gün eshab-ı kiramdan bir genç, Resulullah'ın huzuruna geldi. Ancak fevkalade üzgün ve perişandı. Sevgili Peygamberimiz onu böyle görünce sordular: - Niçin böyle üzgünsün? - Yâ Resulallah,ben mahvoldum, dedi. Dün falan yerden gelirken, haramiler yolumu kesti. Bütün eşyamı, paralarımı aldılar. Dünyalık neyim varsa hepsi gitti. Beş parasız kaldım. Efendimiz tebessüm ettiler; Ben de zannettim ki... - Allah iyiliğini versin. Ben de zannettim ki, bir vakit namazın kazaya kaldı da, onun için böyle çok kederlisin. Dünya malı için üzülmeye değer mi? *** Bir gün de sevdikleriyle sohbet ederken; - Günler geçiyor, ömür azalıyor. Hızla ölüme yaklaşıyoruz, buyurdu. Her akşam eve gelince, "Bugün ben Allah için ne yaptım?"diye sorun kendinize. "Bugün, Allah için kime bir iyiliğim dokundu?" diye düşünün. Hazret-i Ömer bunu yaparmış her gün. - Nasıl?dediler. Buyurdu ki: - "Yâ Ömer, bugün Allah için ne yaptın?" diye sorar, hatta kırbaçla vururmuş kendisine. Çünkü Allah soracak Ve ekledi: - Herkes kabre girdiği zaman, dört şeyin hesabını verecek. - Onlar nedir efendim? - Parayı nereden kazandın? Malını nerelere harcadın? İlmini nerede kullandın? Vücudunu nerede eskittin? Ve şöyle izah etti: - Allahü teâlâ her kuluna göz, kulak, kalp, ayak gibi nice azalar vermiş. "Gözünü nerede kullandın? Elinle neler yaptın? Ayağınla nerelere gittin?" diye soracak. Bu suallerin cevaplarını şimdiden hazırlayın. Şöyle bitirdi: - Akıllı insan böyle yapar. Cenab-ı Hak hepimize akıl fikir versin. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ahiret yolcusuyuz
2006-01-03 01:00:00
Kayseri velilerinden "Göncüzade Kasım Efendi", bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, biz hepimiz "Ahiret yolcusu"yuz, buyurdu. Aynen bir vasıtaya binen yolcular gibi. Kimileri binerken, kimileri de iniyor. Nitekim şu anda niceleri doğarken, nice insanlar da göçüyor bu dünyadan. Ve sordu onlara: - Yolcu olan bir kişi, ha saltanatla yaşamış, ha üzüntüyle, fark eder mi? - Etmez, dediler. - Neden? Çünkü yolcudur. Bir gün sona erecek. Saltanat, kalıcı olana layıktır. Bu dünyada hiçbir şey kalmıyor ki. Her şey yok oluyor. Siz, kalıcı olana talip olun. Hepimiz öleceğiz Ve ilave etti: - Anne karnındaki çocuk, doğmak için, dünyaya gelen de, ölmek içindir. *** Bir gün de; - Kardeşlerim, bugün ne işlersek, yarın hepsinin hesabını vereceğiz, buyurdu. Ahirette günahlarımız önümüze konulduğunda, rezil rüsvay oluruz mazallah. -Ne tavsiye edersiniz? dediler. -Çok istiğfar edelim, buyurdu. Allahü teâlâ tövbeleri kabul eder. Ama bazı şartları var. - Onlar nedir efendim? - Önce pişmanlık. Yani o günahı bir daha yapmamaya söz vermek. - Başka hocam? - Bir de din kardeşini çok sevmek. Müslümana karşı kin ve nefret besleyen insanlar, bahtsız insanlardır. Mümin, Allahın dostudur Şöyle izah etti: - Çünkü cenab-ı Hak; "Kelime-i şehadet getiren kullar benim dostumdur" buyuruyor. Bırakın Müslümanları, kâfirleri bile incitmeye mezun değiliz. Kimseyi gıybet etmeye, kötülemeye, su-i zan etmeye hakkımız yoktur. Ve ekledi: - Kötülenecek biri varsa, o da biziz. - Biz miyiz? - Evet biziz, yani kendimiz. Birini kötüleyeceksek, kendimizi kötüleyelim. Şöyle bitirdi: - Kendi kusurunu görebilen insan, başkası ile uğraşmaya vakit bulamaz. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sonsuz nimetler içindeyiz
2006-01-04 01:00:00
Gaziantep velilerinden "Gözükızıl Mehmet Baba", bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, cenab-ı Hak biz kullara sonsuz nimetler vermiş, buyurdu. - Onlar nedir? dediler. Buyurdu ki: - Mesela güneş, ay ve yıldızlar, hatta yedi kat semâda ne varsa, hepsi biz insanlar için yaratıldı. Hepsinin dolaylı veya dolaysız insana bir faydası var. Hepsi bu kadar da değil. - Başka ne var efendim? - Bu topraktaki nebatlar, böcekler, hava ve karadaki mikroplar, bütün kara ve deniz hayvanları. Aklınıza gelen gelmeyen kâinatta ne varsa, hepsini bizim için yarattı Hak teala. Hepsinin faydası var Şöyle devam etti: - Böyle yüce bir Allah, biz kullara "Namaz"ı emrediyor. Müezzinler, günde beş defa Müslümanları namaza çağırıyorlar. Buna rağmen bir kimse namaz kılmazsa, bunun manası nedir, biliyor musunuz? - Nedir hocam? - Rabbimizin bu davetine, açıkça, "Gelmiyorum!.. Kılmıyorum!.." demektir. Başkaldırmaktır yani. Halbuki kılarsa kendi menfaatine. Bu neye benzer biliyor musunuz? - Neye benzer efendim? - Denizde boğulmak üzere olan birine halat atıp, "Şunu tut da kurtul" diyorlar. Fakat o, tutmuyor ve boğuluyor. Şöyle devam etti: - Allahü teâlâ kullarını Cennete sokmak için Namaz'ı vesile yapmış. Namaz, Cennete gitmek için bir "Yol"dur, "Köprü"dür, "Vasıta"dır. Şöyle bitirdi: - Aklı olan, bu yola girer, bu vasıtaya biner ve Cennete gider. *** Önce tövbe... Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, tövbe ibadetin önündedir, buyurdu. Ve şöyle izah etti: - Bir insan lağıma düşse ve üzerinde pislikler varken, yıkanmadan en kıymetli ve en nefis elbiselerini giyse, uygun olur mu? diye sordu. - Olmaz tabii, dediler. - İşte tövbe etmeden ibadet yapmak da böyledir, buyurdu. Hatta günahtan sonra "bir" tövbe gerekirse, ibadetten sonra "bin" tövbe gerekir. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ehl-i sünnet sevgi demektir
2006-01-05 01:00:00
Kanuni Sultan Süleyman zamanında yaşamış gazi dervişlerden "Gül Baba", bir gün cemaatine; - Kardeşlerim, Ehl-i sünnet demek, muhabbet demektir, sevgi demektir, buyurdu. Birbirlerini sevmeyenler ehl-i sünnet olamazlar. Dinleyenler; - Nasıl sevmeliyiz?dediler. - Eshab-ı kiram Peygamber Efendimizi nasıl sevdilerse öyle, buyurdu. Ve şöyle devam etti: - Eshab-ı kiramın çok üstünlükleri, çok meziyetleri vardı. Hepsi de çok kıymetli insanlardı. Ama bir ortak meziyetleri var ki, cenab-ı Hak Kur'an-ı kerimde onları o hasletleriyle methediyor. Birbirlerini çok severler - O nedir ki efendim? - Sevgi ve muhabbet. Âyet-i kerimede Eshab-ı kiramdan bahsederken, "Onlar birbirlerini çok severler" buyuruluyor. Şöyle bitirdi: - Ehli sünnet Müslümanların vasfı da, birbirlerini çok sevmeleridir. *** Bir gün de; - Kardeşlerim, beş vakit namazını kılan kimse Cennete girer, buyurdu. Çünkü sekiz adet Cennet var. Bu sekiz Cennetin sekiz de anahtarı var. Bunlar nelerdir biliyor musunuz? - Nelerdir efendim? - Birinci anahtar "Îman", ikincisi "Besmele-i şerife", kalan altısı ise "Fatiha suresi"nin altı âyetidir. İnsan namaza durunca... Şöyle devam etti: - Bir Müslüman namaza durunca, sekiz Cennetin kapıları açılır ona. Cennet hurileri o Müslümanı seyre başlar. Ne güzel şey değil mi? - Evet efendim. - Öyleyse dua edelim de, cenab-ı Hak bizim ruhumuzu namaz kılarken alsın. *** Bir gün de buyurdu ki: - Kardeşlerim, Allah için konuşan, Allah için dinleyen, Allah için çalışanın mükâfatını, Allahü teâlâ verir. Müslüman, her işini yaparken kendine sormalı. - Ne sormalı hocam? - "Acaba Rabbim bundan razı mı, değil mi?" diye sormalı. Razıysa yapmalı, yoksa vazgeçmelidir. Halis kul böyle olur. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bu dünyada imtihandayız
2006-01-06 01:00:00
Bağdat evliyasından "Habib-i Râî" hazretleri, bir gün; - Kardeşlerim, biz bu dünyada imtihandayız, buyurdu. Her işimiz, her hareketimiz birer imtihandır. Ve ilave etti: - Bir talebe, "imtihan kapısı"nda nasıl heyecan duyarsa, mümin de hayatının her ânında öyle heyecan duymalıdır. - Ya duymazsa?dediler. - O zaman ahirette çok pişman olur, buyurdu. Mümin, her hareketinin bir imtihan olduğunu bilmeli ve ona göre amel etmelidir ki, âgâhlık da budur zaten. - Âgâhlık mı? - Evet. Yani uyanıklık. Gafletten kurtulmak böyle olur ancak. Allah nasıl unutulur? Bir gün de sevdiklerine; - Kardeşlerim, ben bir şeyi hiç anlayamıyorum, buyurdu. - Neyi? dediler. - "Allah" nasıl unutulur? Bunu aklım almıyor. Her an bizi gören, gözeten, bizi gördüren, konuşturan, işittiren "yüce Allah" nasıl unutulur? Şöyle devam etti: - Ama nefis unutturuyor işte. Hatta gaflete düşürüp günah bile işletiyor. Evet, biz melek değiliz. İnsanız ve günah işleriz. Ama bu, Rabbimizi unutmaktan kaynaklanıyor. - O'nu unutmamak nasıl olur efendim? - Rabbimizin emir ve yasaklarına göre yaşamakla olur. Her işini İslâmiyete göre yapmaya çalışan kimse, ister istemez Allahü teâlâyı hatırlar. Ve ekledi: - Halis mümin, her işini yaparken; "Ben bu işi nasıl yaparsam Rabbim benden razı olur?" diye düşünür. Böylece her işte Allahı hatırlar. Bu da "Zikir"dir işte. Şöyle bitirdi: - "Zikir", hatırlamak demektir zaten. Her şey fanidir Bir gün de; - Dünyada her şey fânidir, buyurdu. Buradaki nimetlerin aslına Cennette kavuşacağız. Peygamberimiz; "Her namazdan sonra onbir ihlâs okuyana, Cennette istediği köşk verilecektir"buyurdu. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bir evde misafir olsanız...
2006-01-07 01:00:00
Buhara evliyasından "Hâce Evliya-yı Kebir" hazretleri, bir gün; - Kardeşlerim, bir insan, birinin evine misafir gitse, orada ev sahibine sormadan rahat hareket edebilir mi? diye sordu. - Edemez, dediler. - Evet, çünkü o evde misafirdir, buyurdu. Ev sahibinin hoşlanmayacağı bir harekette bulunmaz. Bu, gayet normaldir. Pekii, ya bir "Velî zat"ın evine gitmiş olsa, nasıl olur? - Daha dikkatli olur tabii. - Neden? Çünkü bir "Allah adamı"nın evindedir. Daha titiz davranır. Onu incitecek bir şey yapmamak için titrer. Şöyle devam etti: - İşte bütün bu kâinat da, Rabbimizin mülküdür. Biz bu âlemde misafiriz. Burada, O'nun mülkünde yaşıyor, O'nun nimetlerini yiyor, O'nun kudretiyle yaşıyoruz, öyle değil mi? - Evet efendim. - O halde bir insan O'nun mülkünde yaşar, O'nun rızkını yer, O'nun yarattığı havayı teneffüs eder de, O'ndan nasıl gafil olur? O'nu nasıl unutur? Bu, Müslümanlığa yakışır mı? - Yakışmaz tabii hocam. - İşte Allahü teâlâyı unutmamak, "gerçek Müslümanlık"tır. Kısmen Müslümanlık olmaz. Camide Müslüman, sokakta değil. Olmaz öyle şey. Müslüman her yerde Müslümandır. Hem insan neyi çok hatırlarsa, ölürken de onu hatırlar. - Ne tavsiye edersiniz efendim? - Hep Rabbimizi hatırlayarak yaşayalım ki, ölürken de O'nu anarak can verelim. Son nefeste "Allah"demek isteyen, şimdiden söylemeye başlasın. Şöyle bitirdi: - Cenab-ı Hak hepimize son nefeste "Allah" diyebilmeyi nasib eylesin. Îmanını kurtarmak Bir gün de buyurdu ki: - Kardeşlerim, önceki asırlarda yaşayan Müslümanlar, "günah işlememek" için gayret ederlerdi. Biz ise, içinde bulunduğumuz bu ahir zamanda "küfre düşmemek" için gayret etmeliyiz. Ve ekledi: - Bu devir, küfürden kaçınmak, yani "Îmanını kurtarmak"devridir. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Allah için hizmet
2006-01-08 01:00:00
Buhara eviyasından "Hâce Hasan Attar" hazretlerine, bir gün; - Cihad nedir? diye sordular. - Cihad, Allah için hizmettir, buyurdu. Yani Allah'ın kullarına dinini öğretmektir. Fakat bu hizmeti yapmak kolay değildir. - Neden efendim? - Çünkü bu iş "ihlas" ister, "fedakârlık" ister, "güzel ahlâk" ister. Ayrıca bu hizmette "çile" vardır, "sıkıntı" vardır. Ama bu sıkıntıları nimet bilmek lazım. Allah için yapılıyor çünkü. Şöyle bitirdi: - Herkese merhametli olacaksınız. Kızmayacaksınız. Çok sıkıntı çeken, çok nimetlere kavuşur ahirette. Gayemiz ne olmalı? Bir gün de; - Efendim, bir müslümanın gayesi ne olmalıdır?diye sordular bu zata. - Her Müslümanın yegâne gayesi, "Cenab-ı Hakkın sevgisini kazanmak" olmalıdır, buyurdu. - Bu, nasıl mümkün olur ki hocam? - Her işi yaparken O'nu hatırlamalıdır. Her işinde Allahü teâlânın rızasını gözeten kimse, Allahın sevdiği kul olur. Fakat bu nimete kavuşmanın alameti vardır. - O nedir efendim? - Allahü teâlâ bir kulunu severse, o talihli kimse, ya hakiki bir "İslam âlimi"nin sohbetiyle şereflenir. Ya da böyle bir âlimin "İlmihal kitabı"nı okuma bahtiyarlığına erer. Onu okuyarak dinini doğru olarak öğrenir. İyi Müslüman nasıldır? Bir gün de; - İyi bir Müslüman nasıl olur?diye sordular bu zata. - Müslüman demek, "hasreti çekilen insan" demektir, buyurdu. Bir kimseye hasret duyulmuyorsa, o, iyi Müslüman değildir. - Efendim, çocuklarımıza nasihat ediyoruz, hiç tesir etmiyor. Sebep ne olabilir acaba? - Bir söz etkisiz ise, bunun iki sebebi vardır. Birincisi, dinleyenin "kalbi kararmış" olabilir. - Öbürü hocam? - İkincisi de, söyleyen, "söylediğini yaşamıyor"dur. Sözünüzün tesir etmesini istiyorsanız, önce kendinize nasihat edin. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kötü arkadaşın zararı
2006-01-09 01:00:00
Buhara velilerinden "Hâce İbrahim" hazretleri, sevdiği bir gence nasihat ederken; - Evladım, kötü arkadaşlardan çok sakın, buyurdu. Yoksa kötülüğü sana da bulaşır. Delikanlı arzetti: - Ben kendime dikkat ederim efendim. - Edemezsin oğlum. - Edemez miyim? Neden? - Çünkü çok zor. Sen "Cüzzam" diye bir hastalık duydun mu evladım? - Duydum hocam. Çok bulaşıcı bir hastalıktır. - İşte bir cüzzamlı hasta ile sağlam bir kimse, aynı evde yedi sene birlikte yaşasalar. Hatta aynı kaptan yiyip, aynı bardaktan içseler, yine de cüzzam hastalığının o sağlam insana geçmeme ihtimali vardır. Ve ekledi: - Ama bir binanın bir odasında "kötü huylu" biri olsa. Öbür odalarında ise "iyi kimseler" otursalar ve hiç görüşmeseler, ondaki kötü huyların, o iyi kimselere bulaşmama ihtimali yoktur. Genç hayretle sordu: - Görüşmeseler de mi efendim? - Evet. Hiç görüşmeseler ve konuşmasalar bile. - Hikmeti ne acaba? - Çünkü kötülükler çabuk ve kolay yayılır oğlum. Nefsimiz kötülüğe meyyaldir. Şöyle bitirdi: - Bir sepet üzümden bir teki "çürük" olsa, o bir tek çürük, bütün sağlam üzümleri çürütür. Ama bütün sağlam üzümler, o bir tek çürüğü kurtaramazlar. Kalb, Allaha mahsustur Bir gün de; - Kardeşlerim, "şeytan"insanın vücuduna girer, damarlarında dolaşır, yalnız kalbine giremez, buyurdu. - Hikmeti ne? dediler. - Çünkü kalp, Allahü teâlâya mahsustur da ondan, buyurdu. Sordular: - Şeytan kalbe hiç mi giremez efendim? - Girer, ama bir yere kadar. - Nereye kadar hocam? - Kalbin üzerinde "siyah bir nokta" vardır. Oraya kadar gelir, oradan vesvese verir. Daha ileri gidemez. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Başarının sırrı nedir?
2006-01-10 01:00:00
Evliyanın büyüklerinden "Hâce Mevdud Çeştî" hazretlerine, sevdiği bir genç; - Başarının sırrı nedir?diye sordu. Cevabında; - Başarı, güler yüz, tatlı dil ve güzel siyasettir, buyurdu. - Güzel siyaset nedir ki efendim? - Kimseyi üzmemek, herkesle iyi geçinmek, her insanı memnun etmektir evladım. - Bu nasıl kazanılır ki hocam? - Kendimizi sevdirmekle. - Kendimizi nasıl sevdireceğiz? - Kendimizi sevmemekle. - Anlamadım, nasıl yani? - Kendini seveni, başkaları sevmez evladım. Kendini sevmeyeniyse herkes sever. Allah bir kulu severse... Bir gün de sevdiği bir talebesi; - Allahü teâlânın bir kulunu sevdiği nasıl anlaşılır?diye sordu bu zata. - Cenab-ı Hak bir kulunu severse ona iki nimet verir, buyurdu. - Onlar nedir ki hocam? - Birincisi, ona"sevdiği bir kulu"nu tanıtır. - Sevdiği kulu mu? Kimi mesela? - Mesela bir "Ehl-i sünnet alimi"ni, veya bir "Evliya zât"ı tanıtır. Onu tanıyınca da dinini doğru olarak öğrenir ondan. Genç sordu yine: - İkinci nimet nedir hocam? - İkincisi de, ona "hayırlı bir iş" nasib eder. Yani insanların dinine veya dünyasına faydası olan bir işte çalışır. - Peki efendim, Allahü teala o kulu daha çok severse? - O zaman çeşitli belâlar, sıkıntılar, musibetler verir ona. - Sevdiği kuluna mı bela musibet verir? - Evet. Ama görünüşte musibettir bunlar. - Nasıl yani? - Yani bela ve musibet gibi görünür ise de aslında "nimet"tirler. - Musibet, nasıl nimet olur ki hocam? Buyurdu ki: - Eğer bu musibetlere, Allahü teala gönderdi diye sabreder, şikâyette bulunmazsa, günahları affolur. Bu da, onun için "en büyük nimet"tir işte. Şimdi anladın mı? - Anladım efendim. Allah razı olsun.
.Îmanın alameti nedir?
2006-01-11 01:00:00
Büyük velilerden "Hâce Muhammed el Çeştî" hazretlerine, bir gün komşu bir genç gelip; - Efendim, îmanın alametinedir? diye sordu. Cevaben; - Îmanın iki alameti vardır, buyurdu. Birincisi, "küfr"ü ve "kâfirler"i sevmemek, öbürü de ibâdetlerin "kolay gelmesi"dir. Delikanlı sordu yine: - İnsanı aziz ve zelil kılan şeyler nelerdir? - Allahın kıymet verdiğine kıymet veren "aziz", insanların kıymet verdiğine kıymet verense "zelil" olur evladım. Cenab-ı Hakkın aziz ettiğini, kimse zelil edemez. Cömert kime denir? Bir gün de sevdiklerine; - Cömerdin yardımcısı Allahü tealadır, buyurdu. Ne zaman ayağı sürçse, Allah onun elinden tutar, kaldırır. Cömertlerin gideceği yer Cennettir. - Cömert kime denir? dediler. Buyurdu ki: - Cömert, sadece veren adam değildir. - Ya kimdir hocam? - Asıl cömert, hem veren, hem de verdiği zaman sevinen insandır. Dert, ahiret derdidir Bir gün de sevdiği bir genç gelip; - Efendim, başım dertten kurtulmuyor. Biri bitmeden öteki başlıyor, diye arzetti. Cevaben; - Dünya sıkıntısı gelir geçer, buyurdu. Bunları dert etme. - Ya neyi dert edeyim hocam? - Asıl dert, "ahiret derdi"dir evladım. Onu dert et. Bu dert yanında diğerleri dert sayılmaz. Sonra da derin bir "Aaaah!" çekip; - İnsanlar, "Cehennem derdi"ni bilselerdi, dünyada dert diye bir şey tanımazlardı, buyurdu. İşlerin en hayırlısı Bir gün de; - Günlerin en kıymetlisi "Cuma günü", ayların en kıymetlisi ise "Ramazân ayı"dır, buyurdu. Ve sordu cemaate: - İşlerin en hayırlısı nedir dersiniz? - Bilmiyoruz, dediler. Buyurdu ki: - İşlerin en hayırlısı da, ihlas ile kılınan "beş vakit namaz"dır. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kibirden çok sakın!
2006-01-12 01:00:00
Hindistan evliyasından "Hâce Osman Harunî"hazretleri, nasihat isteyen bir gence; - Oğlum, kibirden çok sakın, buyurdu. Zira kalbinde zerre kadar "Gurur" ve "Kibir" bulunan kimse, Cennete giremez. Delikanlı; - Kibirli olmanın alameti nedir? diye sorunca; - Mesela tanıdıklarını ziyaret etmemek, kibir alametidir, buyurdu. - Başka hocam? - Yanına başkasının oturmasını istememek, kimseden dua talep etmemek, istişareden kaçmak, doğru sözü kabul etmeyip, münakaşa etmek de kibirdendir. Kusuru kendinde gör! Bir gün de sevdiği bir gence; - Oğlum, kendini kusursuz bilip, kabahati başkasında arayan kimse sevimsizleşir. Etrafında insan kalmaz, buyurdu. Delikanlı sordu: - Kusuru her zaman mı kendimizde arayacağız efendim? - Evet. Daima karşımızdakini haklı, kendimizi haksız bulmalıyız evladım. Böyle yapmadıkça huzurlu olmamız mümkün değildir. Ve ekledi: - Ayrıca münakaşa etmemek için karşıdakine "Sen haklısın" diyene, Cennette büyükçe "bir köşk"verilecektir. - Efendim bazı arkadaşlarım herkesi ve her şeyi tenkit ediyorlar. - Bu çok yanlış. Sen kimseyi tenkit etme oğlum. Kendini beğenme, hatta iğren kendinden. Delikanlı şaşırdı. - Kendimden mi iğreneyim hocam? - Evet evladım. Çünkü kendi nefsinden tiksinmeyen kişi, dünyada da rahat edemez, ahirette de. Mümin olmak için Bir gün de; - Müslüman olmak için yalnız Amentü'nün altı şartına inanmak kâfi değildir, buyurdu. - Başka ne lazım?dediler. Buyurdu ki: - Dinde inanılması lazım gelen şeylere, hiç şüphe etmeden inanmak, İslâmın her emrini beğenmek ve küfürden kaçınmak da lazımdır. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Allahı sevmek için...
2006-01-13 01:00:00
Evliyanın büyüklerinden "Hâce Muhammed İmkenegî" hazretlerine, bir gün bir talebesi gelip; - Hocam, kalbimden "dünya sevgisi"nin çıkıp, yerine "Allah sevgisi"nin girmesini istiyorum. Ne yapayım?diye sordu. Cevaben; - Kalbinde Allah sevgisi olan kimselerle beraber olmaya bak, buyurdu. - Böyle zatlar yoksa efendim? - O zaman Allah dostlarının hayat hikâyesini, menkıbelerini oku. Böylece onların kalbinden senin kalbine feyz akar, îmanın kuvvetlenir. Delikanlı sordu yine: - Îmanla ölmek için ne tavsiye edersiniz? - Îmanla ölmek için ehl-i sünnet alimlerini çok sev ve onların kitaplarını çok oku oğlum. Bir Müslüman, bu kitapları alıp, hürmetle bir rafa koysa ve her gün severek bir miktar okusa, o kitaplar bereketiyle Allahü teâlâ, o kimsenin "îmanla ölmesini" nasib eder. En büyük felaket! Bir gün de bir sevdiği bu zata gelip; - Efendim, bir Müslüman için en büyük felaket nedir?diye sordu. - En büyük felaket, ehli sünnet îtikadına sahip olmamak, olunca da bu nimetin kıymetini bilmemektir, buyurdu. - Müslümanın yapması gereken en mühim iş nedir hocam? - Emr-i maruf yapmaktır. - Kimlere emr-i maruf yapmalıyız? - En önce kendimize. Adam şaşırdı. - Kendimize mi? - Evet. Emr-i marufa, evvela kendi nefsinden başlanır kardeşim. Çünkü nasihate en fazla ihtiyacı olan biziz, yani kendimiz. Zira sözümüzün tesir etmesi için, söylediklerimizi önce biz yapmalıyız. Ayıp araştırmayın! Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, kimsenin ayıbını araştırmayın, kendinize bakın, buyurdu. Kendi ayıp ve kusurunu görebilen, başkalarının kusurunu görmeye vakit bulamaz. Ve ilave etti: - Bir Müslümanın ayıbını örtmek, ona, atlastan elbiseler giydirmekten daha hayırlıdır. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Mahlukların en ahmağı
2006-01-14 01:00:00
Kadıköy Müftüsü iken 1967'de vefat eden faziletli "Ahmet Mekkî Efendi" hazretlerine, bazı sevdikleri gelerek; - Mahlukların en ahmağı nedir? diye sordular bir gün. Cevabında; - İnsanın nefsidir, buyurdu. - Nefis neden ahmaktır? dediler. - Çünkü onun her isteği kendi aleyhinedir de ondan, buyurdu. - Gıdası nedir hocam? - Haram ve günahlardır. Onun bir tek gayesi vardır. O da, dünyada günah işletip, ahirette Cehenneme sokmaktır sahibini. Ve ekledi: - Allahü teâlâ; "Ey insanlar nefsinize düşman olun. Çünkü nefsiniz, benim düşmandır"buyuruyor. Şeytan nedir? Bir gün de; - Efendim, "Şeytan" ne mânâya geliyor? diye sordular bu zata. - Şeytan, uzaklaştırıcı demektir, buyurdu. - Neden uzaklaştırıyor hocam? - Allahü teâlanın sevgisinden ve merhametinden uzaklaştırır. Üç türlü şeytan vardır. Birincisi, bilinen "İblis ve torunları"dır ki, bu şeytan, diğerlerine göre zayıftır. - Zayıf mı dediniz? - Evet. Çünkü insana bir günah için bir kere vesvese verir. O kimse bunu dinlemezse, çekip gider. - İkincisi nedir efendim? - İkinci şeytan "Nefs-i emmare"dir ki, bu, İblis'ten bin misli daha kuvvetlidir. - Neden hocam? - Çünkü aldatamayınca çekip gitmez, inatçıdır. Yaralı kaplan gibi tekrar tekrar saldırır. Tâ ki aldatıncaya kadar. - Ya üçüncü şeytan? - Üçüncüsü "Kötü arkadaş"tır ki, bu, hepsinden şerlidir. İnsanın îmanını öyle çalar ki, o şahsın ruhu bile duymaz. - Kötü arkadaş, yalnız insandan mı olur efendim? - Hayır, insanı kötü yola sevkeden her şey kötü arkadaştır. - Ne mesela hocam? - Mesela uygunsuz kitap, dergi, gazete, ahlaksız filmler, radyolar ve bunlar gibi her türlü zararlı neşriyat "Kötü arkadaş"tır. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.İhlas okumanın faydası
2006-01-15 01:00:00
Malatya evliyasından "Hacı Mehmet Efendi", bir gün sevdiklerine; - Her namazdan sonra "onbir ihlas" okuyan, Cennete istediği kapıdan girecektir, buyurdu. Dinleyenler; - Öyle mii? Ne güzel, dediler. - Evet ama bir şartla, buyurdu. - O şart nedir efendim? - Doğru îman sahibi olmaktır. Ve izah etti: - Ehl-i sünnet üzere îman eden ve bu îmanını ölünceye kadar bozmayan kimse, Cehenneme girmeyecektir. Çünkü Cehennem küfrün karşılığıdır. İmam-ı Rabbânî hazretleri "Mektubat" kitabında öyle buyuruyor. Kibirli olmanın alameti Bir gün de bazı gençler; - Efendim, kibirli olmanın alametleri nedir?diye sordular bu zata. Buyurdu ki: - Daima şikâyetçi olan ve kendini beğenip başkalarına tepeden bakan kimse, kibirlidir. - Mütevazı insanın alameti nedir hocam? - Mütevazı insan, ölmüş demektir. - Ölmüş mü? Nasıl yani? Gençlere sevgiyle bakıp sordu: - Siz hiç bir ölünün, diri olan biriyle münakaşa veya kavga ettiğini duydunuz mu? - Hayır hocam, olur mu öyle şey? - Pekii, bir dirinin bir ölüyle çekiştiğini gördünüz mü? - Hayır, o da mümkün değil. - Şimdi anladınız mı ne demek istediğimi? - Evet hocam, anladık. İnsanın iki ziyneti Bir gün de; - Kardeşlerim, insanları süsleyen iki ziynet vardır, buyurdu. - Onlar nedir? dediler. Buyurdu ki: - Biri "Edep", öbürü "Tevâzu"dur. Bu iki haslet kimde varsa, o kişi herkes tarafından sevilir. - Edep nedir? dediler. - "Edep", kendini haksız görmek, kusurlu bilmektir, buyurdu. Böyle olanlar, topla tüfekle yıkılmazlar. - Ya kibir hocam? - "Kibir" 'küfür'den sonra en kötü bir şeydir. Kibirliyi, ne Allah sever, ne de kullar. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.En büyük tehlike!
2006-01-16 01:00:00
Harput evliyasından "Hacı Ali Efendi", bir gün talebelerine; - Sizin için en büyük tehlike nedir, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz, dediler. - En büyük tehlike, "kibirlenmek"tir, buyurdu. Dünyada verilen bazı payelerle kibirlenirseniz perişan olursunuz. Ayrıca kalbinde zerre kadar kibir olan kimse Cennete giremez. - Bize ne tavsiye edersiniz? dediler. Buyurdu ki: - İnsanlarla konuşurken, emr-i maruf yaparken, kibirlenmeyin. Hiç kimse malıyla, elbisesiyle veya etiketinden dolayı Allah katında makbul olamaz. - Ya ne ile makbul olur efendim? - İnsanın şerefi, "İlim" ve "Edeb" sahibi olmasıyladır. Herkes kendini methetmeye çalışıyor. Siz, kusurlarınızı görmeye çalışın. Feyz almak için Bir gün de; - Büyüklerin feyzine kavuşmak neye bağlıdır? diye sordular. - Mütevazı olmaya bağlıdır, buyurdu. Kim toprak gibi mütevazı olursa, her nimete kavuşur. Biraz büyüklenirse, her nimetten mahrum kalır. - Hikmeti nedir efendim? - Çünkü "Gül", yükseklerde değil, alçak ovalarda yetişir. Hayat kaynağı olan "Su" da, yüksek dağlardan aşağıya doğru akar. Büyüklerin feyz ve bereketine kavuşmak da, toprak gibi mütevazı olmaya bağlıdır işte. En iyi insan Bir gün de; - En iyi insan kimdir? diye sordular. - Herkesle iyi geçinen ve kimsenin kalbini kırmayandır, buyurdu. - Kötü insan kimdir hocam? - Geçimsiz olup herkesi incitendir. - Evliya öldükten sonra da ruhlarından feyz alınır mı efendim? - Evet. Hatta vefatlarından sonra daha çok feyz verirler. Ama şartları var. - O şartlar nedir ki hocam? - En mühimi, o büyükleri çok sevmek ve ehl-i sünnet itikadında olmaktır. - Başka? - Ayrıca günah işlememek ve namazları dosdoğru kılmaktır. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Öyle günler gelecek ki!..
2006-01-17 01:00:00
Hindistan velilerinden "Hacı Dost Muhammed Kandeharî"hazretleri, bir gün bazı gençlere buyurdu ki: - Evlatlarım, Peygamber Efendimiz; "Ahir zamanda öyle günler gelecek ki, dînini îmanını muhafaza etmek, avcunda ateşi tutmak gibi zor olacaktır"buyuruyor. - Bize ne tavsiye edersiniz? dediler. - Her şeyden önce dîninizi iyi öğrenin, buyurdu. - Nereden öğrenelim efendim? - Hakiki İslam âlimlerinden, onlar yoksa kitaplarından. Bu din, "bilmek dîni"dir çünkü. Bilmeden Müslümanlık olmaz. Ve şöyle özetledi: - Dînini bilmeyenin, dîni yoktur. Ölüm acısı... Bir gün de sohbetinde; - Dünyadaki bütün acılar bir araya gelse, "Ölüm acısı" yanında hiç kalır, buyurdu. Ölüm acısı, yetmiş kılıç darbesinden daha şiddetlidir. - Bu acı herkese olacak mı? dediler. - Evet, ama Allahü teâlâ sevdiği kullarına bu acıyı hiç duyurmayacak, buyurdu. - Kabir azabı nasıldır hocam? - "Kabir azabı"nın yanında, ölüm acısı hiç kalır. - Mahşer azabı nasıldır? - "Mahşer azabı"nın yanında da kabir azabı hiç kalır. - Ya Cehennem azabı? - Bu, hepsinden şiddetlidir kardeşlerim. Öyle ki, bundan önceki acıların toplamı, "Cehennem azabı" yanında hiçtir. Bu hayatın gayesi Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, her şeyin, her işin bir gayesi vardır, buyurdu. - Peki hocam bu hayatın gayesi nedir? dediler. - Ölürken, son nefeste "Allah" diyebilmektir, buyurdu. - Yani îmanla ölmek mi efendim? - Evet, bütün mesele son nefeste "Allah" deyip, îmanla ahirete gidebilmektir. - Bunun için ne yapabiliriz ki hocam? - İki şey. Birincisi, beş vakit namazınızda bunun için dua edin. İkincisi de dîninizi iyi öğrenip, mucibince amel edin. Ve ekledi: - Dua etmeyen ve sebebe yapışmayan, muradına kavuşamaz. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ölüm acısının şiddeti
2006-01-18 01:00:00
Kadıköy Müftüsü iken vefat eden faziletli "Ahmet Mekkî Efendi" hazretleri, bir gün bazı sevdiklerine ölümden bahsederken; -"Ölüm acısı" yetmiş kılıç darbesinden daha şiddetlidir, buyurdu. Sordular: - Bu acıya nasıl dayanılır ki efendim? - Çok zor. Ama Allahü teala dilerse, bu acıyı sevdiği kullarına duyurmaz. - O talihli kullar kimlerdir acaba? - Doğru îman ve salih amel sahibi halis Müslümanlardır. - İyi de hocam, var olan bir acı nasıl duyulmaz ki? - Çok kolay. O Müslüman ölürken, melekler "Kevser şarabı"ndan bir damla getirip onun ağzına koyarlar. Narkoz verilmiş gibi hiç acı hissetmez. Her derdin ilacı Bir gün de bazı sevdiklerine; - Kardeşlerim, her sıkıntının, her başarısızlığın, her derdin bir tek ilacı vardır, buyurdu. O nedir, biliyor musunuz? - Bilmiyoruz, nedir? dediler. Buyurdu ki: - Her sıkıntının ilacı, "İstiğfar etmek"tir kardeşlerim. Yani günahına pişman olup boyun bükmek ve Hak tealadan af dilemektir. İstigfar, her kapıyı açar. Ateşten acı olan Bir gün de bazı sevdiklerine; - Kardeşlerim, Cehennemde, Cehennem ateşinden daha şiddetli bir azap vardır. O nedir, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz, o nedir ki? dediler. Buyurdu ki: - Allahü teâlânın o kuldan razı olmaması ve ona gazab etmesidir. - Bu, Cehennem ateşinden de mi şiddetlidir efendim? - Evet. Cehennem ateşi, bu acı yanında hiç kalır. Pek anlayamadılar. - Hikmetini merak ettik hocam. Şöyle izah etti: - Mesela ben üstadımı çok seviyorum. Onun üzülmesine hiç dayanamam. Bir şeyden dolayı üstadım bana kızsa, darılsa, bu hal, bana dünyadaki her acıdan daha acı gelir. Kederimden mahvolurum. - Üstadınız üzüldü diye mi hocam? - Evet, şimdi anladınız mı? - Evet hocam, iyi anladık. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ne büyük nimet
2006-01-19 01:00:00
Hindistan evliyasından "Hacı Hıdır Efgan" hazretleri, sevdikleriyle müsafeha ederken birden durdu ve müsafeha ettikleri elleri göstererek; - Bu iki el birbirinden ayrılmadan günahlar dökülür, buyurdu. Bu, ne büyük nimettir. Bunları duymak bile insana huzur veriyor. - Huzurlu olmak, günahsız olmaya mı bağlı? dediler. - Evet, buyurdu. Günah işlenmeyen yerde huzur vardır. Günah işlenirse huzursuzluk başlar. - Günah işlememenin yolu nedir hocam? - Allah adamları ile sohbet etmek veya onların kitaplarını okumaktır. Bu nimete kavuşan kimse günah işleyemez. Çünkü günahlar iğrenç gelir ona. Müminin tek gayesi Bir gün de bazı sevdiklerine; - Kardeşlerim, her müminin yegâne gayesi, Rabbimizin rızasını ve sevgisini kazanmak olmalıdır, buyurdu. Sordular: - Allah tarafından sevilmenin yolu nedir efendim? - Dünyayı sevmemektir. - İnsanlar tarafından sevilmenin yolu? - Kendini sevmemektir. - Başka hocam? - Bir de insanların elindekini sevmemektir. Görmez misiniz, insanlar arasındaki kavgaların çoğu, "Almak" yüzünden çıkar. "Vermek" yüzünden kavga edildiği duyulmuş mudur? Kızmamak için Bir gün de sevdiği bir genç; - Efendim, ben çok çabuk kızıyorum. Ne yapayım?diye sorunca; - Ölümü hatırlarsan kızmazsın, buyurdu. - Peki hocam, son nefeste Allah diyebilmek için ne yapayım? - Hemen başla evladım. - Neye? - Allah demeye. - Hocam ben şimdi değil, son nefesimde Allah demek istiyorum. - İyi ya evladım. Şimdiden başla söylemeye. Alıştır ağzını. Şimdi söylemezsen, can çekişirken, o sıkıntılı anda nasıl diyeceksin? - Diyemem mi? - Çok zor. Çünkü o anda şuur kalkar. Allah demek çok çetin olur.
.Ahiret yolcusuyuz
2006-01-20 01:00:00
Erzincan evliyasından "Hacı Muhammed Sami Efendi", bir gün sevdiklerine: - İnsan uzak bir yere gitmek istediğinde ne yapar? diye sordu. - Bir vasıtaya biner,dediler. - Biz de çok uzak bir yere varmak için yola çıkan yolcularız, buyurdu. "Ahiret yolcusu"yuz yani. Bu yolculuğun son durağı ya "Cennet"tir, ya da "Cehennem". Ve ekledi: - Biz de bu yolculukta hedefe selametle varabilmek için bir vasıtaya, bir gemiye binmişiz kardeşlerim. - O hangi gemi efendim? Buyurdu ki: - Bu gemi, "Ehl-i sünnet gemisi", kaptanı da "İmam-ı azam"hazretleridir. İnsanların en akıllısı Bir gün de bazı sevdikleri bu zata gelip; - İnsanların en akıllısı kimdir?diye sordular. - Akıllı insan, ölüme hazırlanandır, buyurdu. - En ahmak kimdir efendim? - Ahiret için hazırlık yapmayandır. - İhlas nedir? - Samimiyet, yani her işi sırf Allah için yapmaktır. - Bu niyetin yanında biraz da dünya menfaati olsa hocam? - O zaman berbat olur işte. - Nasıl yani? - Bir bardak zemzemi düşünün. Bunun içine bir damla idrar karışsa ne olur? - Pis olur . - Yani içilmez mi artık? - Tabii hocam. Hiç kimse içemez. Buyurdu ki: - Bu da öyledir işte. Halis niyete az dünya menfaati karışsa, o iş on para etmez. Nefsi kıran şey Bir gün de; - Dinimizin temeli, nefse karşı gelmek, kibrini kırmaktır, buyurdu. - Nefsi, en ziyade kıran şey nedir? dediler. - Birine bir şey sormaktır, buyurdu. - Hikmeti ne acaba? - Çünkü nefs sormayı sevmez. Her şeyi bilirim zanneder. "O da benim gibi bir adam. Benden iyi mi bilecek?"der ve sormaz. Kibri yüzünden sıkıntıya düşer. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.En mühim dört şey
2006-01-21 01:00:00
Elazığ'da medfun bulunan "Muharrem Hilmi Efendi"ye bir gün bazı gençler; - Efendim, öncelikle yapmamız gereken şey nedir?diye sordular. - Dört şey çok mühimdir, buyurdu. - Onlar nedir hocam? - Birincisi, İslâmiyeti öğrenmektir. Bilmeden Müslümanlık olmaz çünkü. - İslâmı nereden öğrenebiliriz? - Ehli sünnet âlimlerinin kitaplarından. Sordular yine: - İkinci mühim iş nedir efendim? - Okuduğunu doğru anlamaktır. - Üçüncüsü? - Öğrendiklerini yapmaktır. - Ya dördüncüsü hocam? - Öğrendiği şeyleri başkalarının da öğrenmesine vesile olmaktır. Kurtulmak için Bir gün de bazı gençler bu zata gelip; - Kıyamet gününde hesaptan kolay kurtulabilmek için ne yapalım?diye sordular. - İslâmiyeti iyi öğrenin, buyurdu. - Bu kadar mı? dediler. - İslamı doğru yerden öğrenen samimi Müslüman için kâfidir, buyurdu. Pek anlayamadılar. - Nasıl yani hocam? - Dînini doğru öğrenen kimse, günah işlemekten korkar, buyurdu. Günahtan korkan, ondan kaçar. Ondan kaçan da kıyâmet günü hesaptan kolay kurtulur. Hangisi daha sevap? Bir gün de; - Efendim, insanlara yardım etmek mi daha sevaptır, nafile ibadet mi?diye sordular. - Din kardeşini bir sıkıntıdan kurtarmak, bir sene nâfile ibâdet yapmaktan daha çok sevaptır, buyurdu. - Din kisvesi altında dünya menfaati sağlayan kimse için ne dersiniz hocam? - İnsanların en alçağı, dîni, dünya menfaatine alet edenlerdir. En büyük düşman Bir gün de sevdiklerine; - En büyük düşman, nefsimiz ve işlediğimiz günahlardır, buyurdu. - En yakın dost nedir? dediler. Buyurdu ki: - En yakın dost, günahlara pişmanlık, tövbe ve istifardır. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sırat Köprüsü nedir?
2006-01-22 01:00:00
Denizli evliyasından "Hacı Osman Nuri Efendi"ye, bir gün; - Efendim, bize "Sırat Köprüsü"nden bahseder misiniz,dediler. Buyurdu ki: - Sırat Köprüsünde, herkese "yedi şey"den sual sorulacak. Bu suallere doğru cevap veren, selametle geçip Cennete girecektir. - Ya cevap veremeyenler? dediler. - Onlar Cehenneme düşecek. - O yedi sual nelerdir efendim? - İlk sual "Îman"dan olacak, sonra "Namaz"dan. - Ya diğerleri? - Diğer sualler; "Oruç, hac, zekat, gusül abdesti vekul hakları"ndan olacak. Ve ekledi: - Yedincisi "Kul hakkı" olup en zorudur. Peygamberler bile "Kul hakkı"nda korkuya kapılırlar. Allah kimleri sever? Bir gün de; - Efendim, Allahü teala hangi kullarını sever?diye sordular bu zata. - Kim Onun kullarına hizmet ediyorsa, onu çok sever, buyurdu. Bu hizmet de iki türlü olur. Biri, "dünyaları" ile ilgili olur ki, mesela bir kimseyi bir "dünya sıkıntısı"ndan kurtarmanın sevabı, bütün cihanın nafile ibadetlerinin toplamından daha sevaptır. - Ya ikincisi hocam? - İkinci hizmet "ahiretleri"yle ilgili olur. - Nasıl yani? - Yani onların sonsuz Cehennemden kurtulup, sonsuz Cennete girmelerine vesile olmaktır ki, bu da, onlara "dinlerini öğretmek"le olur. Ve ekledi: - Bu hizmetin sevabı yanında öncekinin sevabı, deniz yanında damla gibi kalır. Ama bir şartla. Hizmet, "Allah için" olacak. Yoksa on para etmez. Gıybetten sakının! Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, "Gıybet"ten çok sakının, buyurdu. Bu günah, annesiyle zina yapmaktan daha büyük günahtır. - Gıybet nedir? dediler. - Bir Müslümanın gizli bir kusurunu arkasından söylemektir, buyurdu. Duyunca üzülmezse, gıybet olmaz. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sevmek, söz dinlemektir
2006-01-23 01:00:00
Kastamonu velilerinden "Hacı Ramazan Efendi", bir günkü sohbetinde; - Bütün kemâlât ve faziletler, "Allah dostları"nı sevmekte ve onlara uymaktadır, buyurdu. - Allah dostları kimlerdir? dediler. Buyurdu ki: - Peygamberler, eshab-ı kiram, mezheb imamlarımız ve binlerce ehl-i sünnet âlimi, veliler, hepsi de Allah dostu zatlardır. - Pekii sevmek nasıl olur hocam? - Sevmek, "itaat etmek"tir. Söz dinlemektir yani. Bir kimse bu büyüklere itaat etmiyor, sözlerini dinlemiyorsa, onları sevmiyor demektir. Îman, ışık gibidir Bir gün de; - Efendim, îman azalıp çoğalır mı?diye sordular. - Îman ışık gibidir, buyurdu. Azalır ve çoğalır. Fakat azalıp çoğalan, îmanın kendisi değil, parlaklığıdır. - Îman ne ile parlar ki hocam? - İslamiyete uymakla. Mümin, farzları yapıp haramlardan kaçtığı nisbette îmanının parlaklığı artar. Günah işlediği ölçüde de azalır. - Ne zaman yok olur hocam? - Mazallah küfre düşerse îman gider. Küfre düşmek de her zaman çok kolaydır. Her sözde ve her işte, îmanını kaybetmek ihtimali çokdur. - Nasıl yani? - Mesela bir farzın yapılmasına veya bir haramdan sakınmaya ehemmiyet vermeyenin îmanı gider. Bu halde ölürse, ahirette Cehenneme girer ve orada sonsuz olarak yanar. Ama küfürden kurtulmak da çok kolaydır. - Nasıl? - Tövbe ederse, affolur. Onun için her gün muhakkak tövbe ve istiğfar etmelidir. Başarı nedir? Bir gün de; - Başarı nedir?diye sordular bu zata. - Başarı, ahirette faydası olacak şeylerdir, buyurdu. Ve şöyle izah etti: - Kendisini Cehennemde yanmaktan kurtaramayan bir kimse, bütün dünyaya malik olsa bile, ne kıymeti vardır ki? Zira ölünce, hepsi elinden çıkacaktır. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kişi, sevdiğiyle beraberdir
2006-01-24 01:00:00
Denizli evliyasından "Hacı Şam Dede" hazretlerine, bir gün sevdikleri gelip; - Efendim, "El mer'u mea men ehabbe" hadis-i şerifi ne manaya geliyor? diye sordular. Buyurdu ki: - Herkes bu dünyada kimi severse, ahirette de onunla beraber olacak demektir. Bu hadis-i şerif, Maide suresindeki, "Müşrikleri ve Yahudileri severseniz, onlardan olursunuz" mealindeki ayet-i kerimenin açıklamasıdır. - Burada, "Müşrikler" kelimesiyle kimler kastediliyor hocam? - Hıristiyanlar. Çünkü onlar, -hâşâ- "Allah üçtür" dedikleri için müşrik olmuşlardır. Nimete nankörlük Bir gün de; - Efendim, bir nimetin elden çıkmasına sebep olan şey nedir?diye sordular. - O nimetin kıymetini bilmemektir, buyurdu. Ve ekledi: - Kur'an-ı kerimde mealen, "Nimetlerimin kıymetini bilir, şükrederseniz onları artırırım. Kıymetini bilmez, nankörlük ederseniz, elinizden alır, şiddetli azab ederim" buyuruluyor. - Şükretmek nasıl olur hocam? - Şükretmek, günah işlememekle olur. Yani her nimeti Rabbimizin izin verdiği ve emrettiği yerde kullanmalıyız. - Dil ile "Elhamdülillah" veya "Çok şükür" demek de şükür olur mu ki? - Asıl şükür beden ile yapılandır. - Bir misal verseniz hocam. - Mesela "Göz" nimetine şükretmek için Allahü teâlânın bakmamıza izin verdiği yerlere bakılır, haram ettiği şeylere bakılmaz. - Îman nimetine nasıl şükredilir? - Bunun için Müslümanları sevmek ve bu nimeti, Allahü teâlânın diğer kullarına da ulaştırmak gerekir. Niçin ölmek istenmez? Bir gün de; - Efendim, insanlar neden ölmek istemezler?diye sordular bu zata. Buyurdu ki: - Çünkü o insanlar dünyalarını mâmur, ahiretlerini harab ettiler. İnsan, mamur yerden harap bir yere gitmek ister mi? Onun için ölmek istemiyorlar. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.En mühim dört şey
2006-01-25 01:00:00
Çeşt şehrinde vefat eden büyük velîlerden "Hacı Şerif Zendenî" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, salih bir Müslüman şu dört şeyi mutlaka yapmalıdır, buyurdu. - Onlar nedir? dediler. Buyurdu ki: - Önce ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okuyup dînini iyice öğrenmeli. İkincisi, okuduklarını doğru anlamalı. Üçüncüsü, öğrendiklerini bizzat yaşamalıdır. - Ya dördüncüsü efendim? - Dördüncüsü de, bu öğrendiklerini diğer insanlara, eşe dosta, tanıdıklara, öncelikle de kendi yakınlarına, hanımına ve çoluk çocuğuna öğretmelidir. Cahillikten maksat Bir gün de; - Efendim, insanı Cehenneme götüren şey nedir? diye sordular. - Cahilliktir, buyurdu. - Cahillikten maksat nedir hocam? - İslâmiyeti bilmemektir. Öğrenmek farzdır çünkü. Her Müslümanın birinci vazifesi, dînini doğru olarak öğrenmektir. Bilmeden müslümanlık olmaz. Büyüklerimiz; "Dînini bilmeyenin dîni yoktur" buyurmuşlardır. En güzel emr-i maruf Bir gün de "Emr-i maruf" yapmanın ehemmiyetini anlatırken; - Allahın dînini, Onun kullarına öğretmeğe giderken basılan yerlere, melekler kanatlarını sererler, buyurdu. Sordular: - Emr-i maruf nasıl yapılır? dediler. - Alimleri, insanlara anlatarak veya kitaplara yazarak bu hizmeti yaparlar, buyurdu. - Biz nasıl yaparız hocam? - Biz de o İslam âlimlerinin yazmış olduğu kitaplardan alıp, eşe dosta, tanıdıklara vermekle, dağıtmakla yapabiliriz ancak. Ve ekledi: - Bu devirde en güzel emr-i maruf şekli, kitap vermektir. Pişmanlık tövbedir Bir gün de; - Allahü teala, günah işleyip de pişman olan kulunu, istiğfar etmeden önce affeder, buyurdu. - Tövbe etmeden mi? dediler. - Evet, buyurdu. Pişmanlık tövbedir zaten. Ama diliyle de istiğfar ederse daha iyi olur. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Müminin alameti
2006-01-26 01:00:00
Harput'un büyük velilerinden "Hacı Tevfik Rıfkı Efendi"ye, bir gün bazı sevdikleri gelip; - Efendim, müminin alameti nedir?diye sordular. Cevabında; - Güler yüzlü ve tatlı dilli olmaktır, buyurdu. - Ya münafığınki hocam? - Münafıklar, asık suratlı, çatık kaşlı ve somurtkan olurlar. Îmanın şartı nedir? Bir gün de; - Îmanın şartı nelerdir? diye sordu bir genç. - Îmanın bir tek şartı vardır, buyurdu. Delikanlı şaşırdı. - Îmanın şartı altı değil mi efendim? - O altı şart inanılacak şeylerdir oğlum. Îmanın esas şartı birdir. O da, "Hubb-i fillah" ve "Buğd-i fillah"tır. Bu şart olmadıkça, o altı şeye inansa da îman etmiş olmaz. Şöyle bitirdi: - Bir mümini, mümin olduğu için sevmeyen, bir kâfiri de kâfir olduğu için seven kimsenin îmanı yoktur. İşin temeli kalbdir Bir gün de; - Kardeşlerim, Cenab-ı Hak bizleri, her şeyden yüz çevirip, kendisine dönmemizi nasib eylesin, buyurdu. Biliniz ki, işin temeli kalbdir, gönüldür. Bu gönül, Allah'tan başkasına tutulmuş ise, yıkılmış demektir. Bir işe yaramaz. Şöyle devam etti: - Niyet güzel ve halis olmadıkça, yapılan hayır ve ibadetlerin hiç faydası olmaz. Her şey "Allah için" olmalıdır. - Allah için olmalı ne demek? dediler. Buyurdu ki: - Yani ameller, O emrettiği için, O beğendiği için yapılmalıdır. İnsanlar beğensin diye yapılırsa on para etmez. Ahirette suratına çarpılır o insanın. Sordular yine: - Gerçek Müslüman nasıl olur hocam? - Gerçek Müslüman, her ne iş yaparsa "Allah için" yapar. İnsanların beğenip beğenmediğini düşünmez. Onun işi, yalnız "Allah" iledir çünkü. Allahü teâlâ beğendi mi, tamamdır. Başkaları ilgilendirmez onu. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Hubb-i fillah nedir?
2006-01-27 01:00:00
Kayseri evliyasından "Hacı Torun Efendi"ye, bir gün, bir talebesi gelip; - Efendim, "Hubb-i fillah" nedir? diye sordu. - "Hubb-i fillah", ehli sünnet yolunda olan Müslümanları ve Allah'ın dinine hizmet edenleri Allah için sevmektir, buyurdu. Sordu yine: - "Buğd-i fillah" nedir hocam? - "Buğd-i fillah", kâfirleri, yani Allahü tealanın düşmanlarını, Allah için sevmemektir. Ama bu, sadece sevmek ve sevmemektir. Yoksa dövüşmek ve münakaşa etmek değildir. - Hiç mi münakaşa etmeyeceğiz? - Hayır. Dostla da, düşmanla da münakaşa etmeyeceğiz. - Neden efendim? - Çünkü münakaşa dostla yapılırsa, dostluğu azaltır, düşmanla yapılırsa düşmanlığı artırır. Ayrıca kalp kırılmasına da sebep olur ki, kâfirin de kalbini kırmak günahtır dinimizde. Dünya, ne demektir? Bir gün de sevdiği bir talebesi; - Efendim, büyükler, "Dünyadan sakınınız!" buyuruyorlar. Bu ne demek? diye sordu. Cevabında; - Burada dünya demek, "haram" ve "günahlar"dır, buyurdu. Dünyadan sakınmak, haram ve günahlardan sakınmak demektir. - Ama haram işlemek tatlı geliyor hocam. - Evet, ama nefse tatlı geliyor. Nefs günahtan zevk alır çünkü. Ama İslâmiyete uyulursa, bu zevk gittikçe azalır. Günahtan kaçmaya devam edilirse, giderek tatsız ve zevksiz gelir. - Yine devam edilirse hocam? - O zaman haramlar "İğrenç" gelmeye başlar. Nefret eder, tiksinir günahtan. Haram işlemek arzusu hiç kalmayınca, kalbine "Allah sevgisi"dolar. Ve ekledi: - Böyle temizlenen kalbte, bilmediğimiz his uzuvları hasıl olur. - Ne gibi mesela? - Mesela "Kalb gözü"ve "Kalp kulağı" açılır o kimsenin. Bu göz ve bu kulakla, dünyanın her tarafını, hatta kabir hayatını görür ve her yerdeki sesleri işitir. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Görmek değil, sevmek şart!
2006-01-28 01:00:00
Konya'da yetişen velilerden "Hacı Veyiszade Mustafa Efendi", bir günkü sohbetinde; - Allah adamlarını, evliya zatları görmek şifâdır, buyurdu. Çünkü onlar görülünce Allah hatırlanır. - Bir yerde böyle zatlar yoksa? dediler. - Görmek şart değil, buyurdu. -Nasıl yani hocam? - Yani o mübarek zatları görmek değil, sevmek şarttır. - Efendim, biz bütün ehli sünnet âlimlerini ve bütün evliya zatları, görmemiş olsak da çok seviyoruz. Bu da şifa mıdır yani? - Elbette. Onları seven ve yollarında giden, dünyada da rahat eder, ahirette de. Hem sonra kişi sevdiğiyle beraberdir. O büyükleri seven, ahirette onların yanında olacaktır. Namazın kıymeti Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, huzûr-u ilâhîde toplanmak ne büyük bir nimettir, buyurdu. - Huzuru ilâhi nedir ki? dediler. - Namaz'dır, buyurdu. Çünkü Allahü teala her namazdan sonra; "Ey kulum, iste vereyim" buyuruyor ki, o vakitlerde yapılan dualar geri çevrilmez. Bilmeden olmaz Bir gün de; - Kardeşlerim, laf ile Müslümanlık olmaz, buyurdu. İslâmiyet "bilmek dîni"dir, mutlaka bilmemiz lazım. - Neyi bileceğiz?dediler. - Önce "Îman" bilgilerini, sonra da "İbadet" bilgilerini öğrenmemiz gerekir. Allahü tealanın emir ve yasakları da iki türlüdür kardeşlerim. Birisi, açıkça bildirilmiştir ki, bunları kabul etmeyenin îmanı gider. - Hangisi mesela efendim? - Mesela "beş vakit namaz"açıkça emredilmiştir ki, her erkek ve kadının kılması farzdır. Namaz kılmamak da iki sebeple olabilir. Ya tembellikle kılmıyordur, ya da ehemmiyet vermiyordur. Tembellikle kılmıyorsa büyük günaha girer. - Ya ehemmiyet vermiyorsa hocam? - O zaman büsbütün felaket olur. - Nasıl yani? - Ehemmiyet vermediği için kılmayanın îmanı gider, mâzallah kâfir olur. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Dînini bilmek farzdır
2006-01-29 01:00:00
Afyonkarahisar'da yaşayan velilerden "Hacım Sultan", bir günkü sohbetinde; - Farzları ve haramları öğrenmek, kadınlara da erkeklere de farzdır, buyurdu. Öğrenmeyen günaha girer. - Bilmemek özr olmaz mı? dediler. - Hayır, buyurdu. Bilmemek özür değil, suç olur, günah olur. Hatta öğrenmeye ehemmiyet vermezse, küfre bile girebilir mâzallah. - Küfre mi girer, neden? - Çünkü İslamiyeti öğrenmemizi Allahü teala emrediyor. Onun emrine önem vermemekse küfürdür Allah korusun. Şöyle bitirdi: - Yani İslâmiyeti bilmemek, ya "haram"dır ya da "küfür". ? Şükür nasıl olur? Bir gün de; - Kardeşlerim, İslâmiyetin her emri ve her yasağı, biz kullar için büyük nimettir, buyurdu. Bu nimete şükretmemiz gerekir. Yoksa çıkar elimizden. - Şükür nasıl olur? dediler. - Emirlerin şükrü, o emirleri yapmakla, haramların şükrü ise onları terk etmekle yapılır. Kısacası şükretmek, İslama uymakla olur ancak. ? Sohbet nedir? Bir gün de; - Sohbet nedir? diye sordular bu zata. - Sohbet, hiç konuşulmasa da, bir Allah adamıyla bir müddet beraber bulunmaktır, buyurdu. - Hiç konuşmasalar da mı? dediler. - Evet, buyurdu. Mesela bir İslâm âliminin huzur ve sohbetinde bir saat bulunmak, yedi yüz sene nafile ibadet yapmaktan hayırlıdır. Ve ekledi: - Nitekim hadis-i şerifte; "Kırk gün içinde bir ilim meclisinde bulunmayan kişinin kalbi kararır ve o kimse günah işlemeye başlar" buyuruldu. Sordular: - Hikmeti ne hocam? Buyurdu ki: - İlim, kalbe hayat verir çünkü. Kalbin gıdası ilimdir, sohbettir, ibadettir, İslamiyeti öğrenmektir. Gıdası verilmezse, o kalb kararır, paslanır. Kalb kararınca da, günah işlemek kolay olur. ------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Mümine bakmak ibadettir
2006-01-30 01:00:00
Kayseri evliyasından "Hafız Osman Efendi", bir günkü sohbetinde; - Müminlerin, özellikle Allah adamlarının yüzüne severek bakmak ibadettir, buyurdu. İşin aslı muhabbettir çünkü. - Efendim, evliya vefat ettikten sonra da ruhlarından feyz alınır mı?dediler. - Elbette, buyurdu. Veliler vefat edince, kınından çıkmış kılıç gibi olurlar ki, daha çok feyz verirler. Ama şartları var. Birincisi, o zata sevgi ve muhabbet beslemektir. - Başka hocam? - Ehli sünnet itikadında olmak, haram işlememek ve beş vakit namazını kılmaktır. Bu şartlar varsa, feyz artarak gelir. Öyle gün gelecek ki!.. Bir gün de sevdiklerine; - Peygamber Efendimiz, içinde bulunduğumuz şu ahir zaman için ne buyuruyor, biliyormusunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz, ne buyuruyor? dediler. - "Ahir zamanda öyle günler gelecek ki, dînini îmanını muhafaza etmek, avcunda ateşi tutmak gibi olacaktır" buyuruyor. - Bize ne tavsiye edersiniz efendim? - Ahir zamanda kurtulmanın bir tek çaresi vardır, iki değil. - O nedir ki hocam? - İyilerle beraber olmak. Arkadaşınız iyiyse, siz de iyisiniz. Nitekim hadis-i şerifte, "Kişinin dîni, arkadaşının dîni gibidir" buyuruluyor. En sevgili iş Bir gün de; - Allahü teâlânın en sevdiği şey nedir? diye sordular. - Önce "doğru îman", buyurdu. Bu olmazsa, Cehennemden kurtuluş olamaz. - Ondan sonra nedir hocam? - Allahü tealanın kullarına hizmet etmektir. Bu da iki türlü olur. Biri, dünyalarıyla ilgilidir ki, bir mümini bir "dünya sıkıntısı"ndan kurtarmak, yüz sene nafile ibadetten daha sevaptır. - Öbürü nedir efendim? - İkincisi de ahiretleriyle ilgilidir ki, onlara "dinlerini öğretmek"tir. Bu sayede ebedi saadete ererler. Bu sevap yanında öncekinin sevabı, deniz yanında damla gibi kalır. ---------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Îmanı gideren şeyler
2006-01-31 01:00:00
Hindistan velilerinden" Hafız Sadullah Efendi", bir gün sevdiklerine; - Ramazân-ı şerifte açıktan oruç yiyenin îmânı gidebilir, buyurdu. - Hikmeti nedir? dediler. - Çünkü âşikâre oruç yemek, Allahü teâlânın emrini hafife almak, ehemmiyet vermemek alâmetidir, buyurdu. Allahın emrine ehemmiyet vermeyenin îmanı gider. - Namaz da öyle midir efendim? - Elbette. Namaza ehemmiyet vermeyenin de îmanı gider. Çünkü namaz kılmak da Allahın emridir. Kur'anı Kerimde; "Namaza ehemmiyet vermeyenlere lânet olsun" buyuruluyor. Sordular: - Ehemmiyet vermemek nasıl anlaşılır hocam? - En bariz işareti, kılmamak ve kılmadığına üzülmemektir. - Kılamadığı için üzülüyorsa hocam? - Üzülürse, îmanı olduğu anlaşılır. Şöyle bitirdi: - Beş vakit farz namazı, severek, özenerek ve şartlarına uygun olarak kılmalıdır ki, Müslüman olana da bu yakışır. Kalb temizliği için Bir gün de; - Efendim, kalbleri temizlemenin ilacı nedir?diye sordular bu zata. Cevabında; - Ehl-i sünnet âlimlerinin, Allah dostlarının sohbetidir, buyurdu. Sordular: - Bizzat sohbetlerinde bulunmak şart mıdır hocam? - Hayır. O zatların kitaplarını okumak da kalbleri temizler. Zira kitap okumak, sohbet gibi feyz verir. Her gün, bir iki sayfa olsun, mutlaka okumalıdır. Sordular yine: - Dualarımızın kabul olması için bize ne tavsiye edersiniz efendim? - Haram yemeyin ve haram konuşmayın. - Hikmeti ne efendim? - Çünkü harâm giren ve haram çıkan ağızla yapılan duayı Allahü teâlâ kabul etmez. Ayrıca bir şey daha var. - O nedir hocam? - Bir de Allah dostlarını, evliya zatları vesile ederek dua edin. Bu da, duanın kabulüne en mühim sebeptir. ------------------------------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Tevekkül nedir?
2006-02-01 01:00:00
İstanbul'da medfun bulunan büyük velilerden "Hakîm Çelebi" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Müslüman, her işinde Allahü teâlâya tevekkül eder, buyurdu. Dinleyenler; - Tevekkül nedir?diye sordular. - Tevekkül, çalışmadan yatıp beklemek değildir, buyurdu. Tevekkül, sebebine yapışıp, fakat o sebebin tesirini Allahü teâlâdan beklemektir. Sordular: - Yani çalışmadan dua edilmez mi efendim? - Hayır. Bu, neye benzer biliyor musunuz? - Neye benzer hocam? - Namaz kılmadan, "Yâ Rabbî günahlarımı affet" demeye benzer ki, kabul olmaz tabii. - Neden hocam? - Çünkü namaz kılmayanın duası kabul olmaz kardeşlerim. Bizim ilk mürşidimiz Bir gün de gençten biri, bu zata gelerek anne babasından şikâyette bulundu. Büyük veli, ona şefkatle bakıp; - Evladım, hazret-i Ali ne buyuruyor, biliyor musun? diye sordu. Genç adam; - Bilmiyorum, dedi. Ne buyuruyor? - O Allahın arslanı, ilim şehrinin kapısı olan büyük sahabî; "Bana bir kelime öğretenin kölesi olurum", buyuruyor. Ve sordu kendisine: - Annen baban sana hiçbir şey öğretmediler mi evladım? - Öğrettiler tabii efendim. - Hem de kaç bir kelime öğrettiler değil mi? Bizim ilk mürşidimiz annelerimiz ve babalarımızdır oğlum. Şöyle devam etti: - Ninni söylerken, annelerimiz "Allah"demeyi öğretmişti bize, öyle değil mi? - Evet efendim. - Biraz büyüyüp bazı şeyleri anlayacak yaşa geldiğimizde, "Peygamber Efendimiz"i anlatırdı babalarımız. - Doğru hocam. - Öyleyse onların kulu kölesi olmamız gerekmez mi oğlum? Delikanlı mahcup olmuştu. - Haklısınız efendim, dedi ve elini öpüp ayrıldı huzurundan. Bir daha da üzmedi onları. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kıymetli olmak için
2006-02-02 01:00:00
Gazne şehrinde vefat eden büyük velilerden "Hakîm Senaî" hazretlerine, bir gün; - Efendim, insanlar nezdinde kıymetli olmak için ne yapmamızı tavsiye edersiniz?diye sordular. - İki şeye dikkat edin, buyurdu. - Onlar nedir efendim? - Birincisi, insanlara kıymet verin. Siz Allahın kullarına kıymet verirseniz, onlar da size kıymet verirler. - İkincisi ne hocam? - Her ihtiyacınızı sadece Allahü teâlâdan isteyin. İnsanlardan bir şey beklemeyin. Çünkü insanlardan isteyen zelil ve sevimsiz olur, Allah'tan isteyense aziz ve kıymetli... Sordular yine: - İnsanlar arasında geçimsizliğin sebebi nedir efendim? - Ölümü unutmaktır. - Ölümü unutmak mı? - Evet, eğer mü'minler her an ölümü düşünseler, hiç günah işlemez ve hiç geçimsizlik olmaz aralarında. Temiz giyininiz Bir gün de talebelerine; - Temiz ve yeni elbise giyiniz, buyurdu. Gittiğiniz yerlerde, güzel ahlakınız ve iyi davranışlarınızla İslamın vakarını, kıymetini gösterdiğiniz gibi, giyim kuşamınızla da saygı ve ilgi toplayınız. - Yemek hususunda tavsiyeniz ne? dediler. - Çeşitli, lezzetli yemekler ve tatlı, soğuk şerbetlerle bedenlerinizi rahat ve hoş tutunuz, buyurdu. Müslüman demek... Bir gün de "Namaz"ın öneminden bahsederken; - Kardeşlerim, "Müslüman"demek, "Namazını kılan insan" demektir, buyurdu. Yani bir kimse Müslümansa, mutlaka namazını kılmalıdır. - Biz bazan kazaya bırakıyoruz, dediler. Mübarek birden ciddileşti. - Neden? - İş güç işte hocam, çoğu zaman vakit bulamıyoruz. Buyurdu ki: - Çok yanlış. Zira büyüklerimiz; "Bir vakit namazım kazaya kalacağına, bin kerre ölmeyi tercih ederim" buyurmuşlardır. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.En büyük hata
2006-02-03 01:00:00
Türkistan evliyasından "Hakim Süleyman Atâ" hazretlerine, "Yalan konuşmak"tan sordular bir gün. Cevabında; - Allah indinde en büyük hata, yalan konuşmaktır, buyurdu. Başka gün sordular. - "Yalancı"ile "Cimri" Cehenneme girer. Ama hangisini daha derine atarlar, onu bilemem, buyurdu. Bir gün de buyurdu ki: - İçi dışına, sözü işine uymamak, nifaktandır. Nifakın temeli ise "Yalan"dır. Bir gün de; - Eshab-ı kiram indinde yalandan daha kötü birşey yoktu, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü onlar, "Yalan" ile "Îman"ın bir arada bulunamayacağını bilirlerdi, buyurdu. Hakiki sevgi... Bir gün de; - Gerçek sevgi nasıl belli olur?diye sordular bu zata. - Üç şeyle belli olur, buyurdu. Birincisi, seven, sevdiğinin sözünü, başkasının sözüne tercih eder. İkincisi, sevdiğinin yanında bulunmayı, başkalarının yanında bulunmaktan üstün tutar. - Üçüncüsü nedir? dediler. - Üçüncüsü de sevdiğinin kendisinden razı olmasını, başkalarının razı olmasından çok daha kıymetli bilir, buyurdu. Sıkıntı nimettir! Bir gün de, sevdiklerine; - Bu dünyada dert ve elem çekmenin çok faydaları vardır, buyurdu. - Ne faydası var?dediler. - Açlık çekmeyen, yemeğin lezzetini anlayabilir mi? diye sordu onlara. - Anlıyamaz elbet,dediler. - Acı çekmeyen, rahatlığın kıymetini bilebilir mi? - Bilemez efendim. - Hasta olmayan da, sıhhatin kıymetini bilemez, değil mi? - Evet hocam. - İşte bunun gibi bu dünyada, birkaç gün dert ve elem çekilmeseydi, Cennetin sonsuz lezzetlerinin kıymeti anlaşılmaz, ebedî sıhhat ve afiyet nimetinin kıymeti bilinemezdi. ----------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Başarılı olmak için
2006-02-04 01:00:00
Nişabur'da şehid edilen büyük velilerden "Hakîm-i Tirmizî" hazretlerine bir gün; - Başarılı olmak neye bağlıdır?diye sordular. - Başarının sırrı üç şeydir, buyurdu. Ve şöyle sıraladı: - Birincisi, "Günahlardan sakınmak", ikincisi "Sıkıntılara sabretmek", üçüncüsü de "Güler yüz, tatlı dil ve güzel siyaset"le herkesi memnun etmektir. - Güzel siyasetten maksat,herkesle iyi geçinmek mi? dediler. - Evet, buyurdu. Asıl mertlik de herkesle iyi geçinmektir zaten. Düşmanına iyilik et! Bir gün de nasihat isteyen sevdiği bir gence; - Düşmanına iyilik et, hatta ona hediye ver, buyurdu. Delikanlı şaşırdı. - Düşmanıma mı hediye vereyim efendim? - Evet oğlum. En büyük düşmanına, en kıymetli hediyeyi ver. - Neden ki? - Böyle yapmak mürüvvettir oğlum. Sen rahat edersin. - Mürüvvet nedir hocam? - Mürüvvet, kırıldığına iyilik etmek, sevmediğine ihsanda bulunmak ve sıkıldığın insana güler yüz göstermektir. Kimseye yük olma! Bir gün de genç bir Müslüman bu zatın huzuruna gelerek; - Bana nasihat eder misiniz, diye rica etti. Ona buyurdu ki: - İnsanların utanacak şeylerini ört, akrabana iyilikte bulun ve yakınlarının kusurları affeyle! Bir başkası nasihat istediğinde; - Kimseye yük olma, herkesin yükünü çek, hatalara tahammül et, insanlardan gelecek sıkıntılara katlan! buyurdu. Bir başka gence de buyurdu ki: - İki şeyi unut, iki şeyi de unutma evladım. Delikanlı sordu: - Neleri unutayım efendim? - Yaptığın iyilikleri ve sana yapılan kötülükleri unut. - Neleri unutmıyayım? - Allahü teâlânın seni hep gördüğünü ve "Ölüm"ü. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kızdığın kimseye dua et!
2006-02-05 01:00:00
Türkistan velilerinden "Halife Kızılayak" hazretlerine, bir gün bazı sevdikleri gelip; - Efendim, kalbi en fazla nurlandıran şey nedir?diye sordular. Cevabında; - Kızdığınız kimseye duâ etmektir, buyurdu. Sordular yine: - İnsanı hayvandan ayıran şey nedir efendim? - Edeb ve hayâdır. - Allahın rahmetine ne ile kavuşulur hocam? - Mütevazı olmakla. Kendini beğenmeyip haramlardan sakınanın kalbine rahmet dolmaya başlar ve ihlâsı artar. - İhlâsın arttığı nasıl anlaşılırki? - Kimseye yük olmayıp, herkesin yükünü çekmeye başlamasıyla. Ana babaya hizmet Bir gün de; - Hocam, ana babaya hizmet, her hâl-ü kârda sevap mıdır?diye sordular. - Bir şartla, buyurdu. - O nedir ki efendim? - Onlara hizmet, Allahın emrine ve dînini öğrenmeye mâni olmaması lazımdır. - Ya mani olursa hocam? - O zaman yapılan hizmet, sevap değil, günah olur. Gerçek tövbe edilirse... Bir gün de; - Efendim, Allahü tealanın sevgisini kazanmamız için bize ne tavsiye edersiniz? diye sordular. - Günah işleyip de tövbe eden kimse, bir daha o günahı işlemezse, Allahü teâlâ o kulu "Sevgili" ilan eder, buyurdu. Şimdiden Allah deyin Bir gün de; - Ey insanlar, nasıl yaşarsanız, öyle ölürsünüz, buyurdu. Ve ekledi: - Bu dünyada Rabbimizi sık sık analım ki, ölürken de anmamız kolay olsun. Yaşarken hatırlanmazsa ölürken hatırlamak çok zor olur. - Ne tavsiye edersiniz? dediler. Buyurdu ki: - Şimdiden "Allah" diyelim, dilimizi alıştıralım ki, son nefeste Allah dememiz zor olmasın. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bu kitapları okuyor musun?"
2006-02-06 01:00:00
Şam'da vefat eden "Halîmî Çelebi" hazretleri, bir gün mahalleden bir gencin evine gitmişti. Kitaplıkta dizilmiş dînî kitapları göstererek; - Bunları okuyor musun evladım? diye sordu gence. - Hayır efendim, dedi. Okuyamıyorum. - Neden? - Okumaya pek vaktim olmuyor. - Pekâlâ, buyurdu. Sana bir şey soracağım oğlum. Mesela hasta olan birisi doktora gidip ilaçlarını alsa, - Evet efendim. - O ilaçları getirip ilaç dolabının raflarına güzelce dizse. - Evet. - Onları kullanmadığı müddetçe o ilaçların ona bir faydası olur mu? Delikanlı düşünmeden cevap verdi: - Olmaz tabii efendim. - Pekii, bir kimse de dînî kitapları alıp kitaplığın raflarına dizse. Onları okumadığı müddetçe o kitaplardan istifade edebilir mi? Genç büktü boynunu. - Edemez tabii hocam. - Ne demek istediğimi anlıyorsun değil mi? - Evet efendim, çok iyi anladım. Bu günden itibaren okuyacağım inşallah. Çok yaşamak istiyorum Bir gün de bir kimse bu zata gelip; - Efendim, ben uzun yaşamak istiyorum, acaba ne yapmalıyım? diye sorduğunda; - Öyleyse ölümü unutma, buyurdu. O kimse şaşırmıştı. - Efendim ben ölmeyi değil, çok yaşamayı istiyorum. - İyi ya, çok yaşamak istiyorsan, ölümü hatırından çıkarma. - Anlamadım, neden böyle söylüyorsunuz hocam? - Ölümü hatırlamak, ömrü uzatır da onun için kardeşim. - Öyle mii, ölümü hatırlamak ömrü mü uzatır? - Evet öyledir. - Pekii, ya ölümü unutmak? - Ölümü unutanın ömrü kısa olur. Böyleleri üç şeye hasret giderler. Topladığına doymaz, umduğuna kavuşamaz, ahiret yolculuğu için yeterli hazırlık yapamazlar. ------------------------------------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
."Halinden şikâyet etme!"
2006-02-07 01:00:00
Nişabur'da yaşayan velilerden "Hamdun-u Kassar" hazretlerine, bir gün bir tanıdığı gelip de; - Efendim, bütün sıkıntılar beni buluyor, çok bunaldım, diye dert yanınca; - Hâlinden şikâyet etme, buyurdu. Şükredici ol! - Nasıl şükredeyim efendim. Sıkıntıların biri bitip öteki başlıyor. Artık dayanamıyorum. - Olsun kardeşim. Beterin beteri vardır. Sen buna şükret yine. Böyle deyince utandı, mahcup oldu ve başını öne eğip sessizce mırıldandı: - Galiba haklısınız hocam. Tövbe ediyorum. Yine de şükürler olsun bu halimize. Sonra kaldırdı başını. - Bir şey sorabilir miyim efendim? - Tabii kardeşim, sor. - Herkese iyilik yapmak zorunda mıyız? - Hayır. Kimseye iyilik yapmaya mecbur değiliz. Ama hiç kimseye de kötülük yapmaya hakkımız yoktur. Acele şeytandandır Bir gün de sevdiği bir gence; - Sana bir nasihatte bulunayım mı evladım? diye sordu. Delikanlı memnun olmuştu. - Tabii hocam, çok sevinirim. Buyurdu ki: - Hiçbir işinde acele etme evladım, teenni ile hareket et. Teenni Rahmandan, acele şeytandır. - Acele şeytandan mıdır? - Evet. Hadis-i şerifte; "Teenni eden isabet eder, acele eden hata eder" buyuruldu. - Teennî nedir efendim? - Teennî, acele etmemektir. Akıllı insan kimdir? Bir gün de; - Akıllı insan kimdir? diye sordular bu zata. - Akıllı insan, nefsini hesaba çeken ve ölümden sonrası için amel edendir, buyurdu. - Nelerin kıymetini bilmeliyiz? dediler. - İhtiyarlıktan önce gençliğin, hastalıktan önce sağlığın, meşguliyetten önce boş vaktin, fakirlikten önce zenginliğin, ölümden önce hayatın kıymetini bilin, buyurdu. ----------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Akarsu" gibi ol!
2006-02-08 01:00:00
Nişabur'da yaşayan velilerden "Hamdun-u Kassar" hazretleri, nasihat isteyen bir gence; - Evladım, cömertlikte akarsu gibi, şefkatte güneş gibi ol, buyurdu. Delikanlının hoşuna gitti bu nasihat. - Başka efendim? - Kusurları örtmekte gece gibi, öfkede ölü gibi, tevazuda toprak gibi, müsamahada deniz gibi ol evladım. Arkadaş, insanın aynası Bir gün de komşu bir genç bu zata gelerek; - İnsanın aynası nedir? diye sordu. Cevabında; - Arkadaşıdır, buyurdu. - Ahmaklık nedir? - Hatada ısrar etmektir. - Akıllı insan kimdir? - Allah'tan korkandır. - Arkadaşın en iyisi? - Ona Allah'ı hatırlatandır. - Asıl zenginlik? - Gönül zenginliğidir. Güzel ahlâk nedir? Bir gün de; - Güzel ahlâk nedir?diye sordu bir talebesi. - Güzel ahlâk, güler yüzlü ve cömert olmak ve kimseyi üzmemektir, buyurdu. İnsanlara ferahlık ver evladım, sevindir onları. İçi aydınlık olan, dışına ışık verir. Delikanlı sordu yine: - Vaktimi ne ile değerlendireyim efendim? - Önce dînini mükemmel öğren evladım. Bunun için ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından mutlaka her gün oku. Arkadaşlarına ver, onlar da okusunlar. Böyle yaparsan, vaktini en güzel şekilde değerlendirmiş olursun. Melekler kâtip olsa... Bir gün de, bazı sevdiklerine; - Kardeşlerim, namazlarınızı mutlaka cemaatle kılın, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü sevabı çoktur. -Nasıl çok mesela? Buyurdu ki: - Mesela cemaate ilk rekatte yetişmenin sevabını yazmak için bütün ağaçlar kalem, denizler mürekkep, melekler kâtip olsalar ve kıyamete kadar yazsalar, yine bitiremezler. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Doğruyu bulmak için...
2006-02-09 01:00:00
Hindistan âlim ve velilerinden "Hamidüddin Nagurî" hazretleri bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, çok kitap okumakla doğruyu bulmak mümkün değildir, buyurdu. Ordakiler anlayamadılar. - Doğru, başka nasıl bulunur ki efendim? - Doğru kitabı çok okumakla. - Nasıl yani hocam? - Yani rastgele yüz kitap okuyacağınıza, bir doğru kitabı yüz defa okuyun. - Pekii, doğru kitap hangisidir ki efendim? - Ehl-i sünnet âlimlerinin Allah için yazdığı kitaplardır. O kitapları okuyan, hem dînini doğru öğrenir, hem de kalbi temizlenir. İlle edeb, ille edeb Bir gün de sevdikleriyle sohbet ederken; - Kardeşlerim, bizim yolumuzun başı da, ortası da, sonu da "Edeb"dir, buyurdu. Çünkü edebe riayet etmeyen kimse, Allah'ın dostu olamaz. İlle edeb, ille edeb... - Peki edeb nedir? dediler. - Edeb, haddini bilmektir, buyurdu. Ey insanlar, uyanın! Bir gün de, şunu anlattı sevdiklerine: Evliyadan birini vefatından sonra sevdikleri rüyada görüp; - Dünyaya geri dönmek ister misiniz? diye sormuşlar. O zat cevabında; - Dünyanın tamamını bana verseler, yine istemem. Ama tek şey için geri dönerim, buyurmuş. Sormuşlar: - O nedir ki? - Geri döndüğümde, ayağıma demirden bir ayakkabı giyer, elime bastonumu alır bütün dünyayı kapı kapı dolaşırım, buyurmuş. - Niçin? demişler. Buyurmuş ki: - Kapıya çıkanlara; "Ey insanlar uyanın!" der ve onlara ölüm acısının şiddetini, kabrin sıkmasını, mahşerin dehşetini, Mizanın korkusunu, Sırattan geçmenin zorluğunu anlatırım. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bugün över, yarın söverler
2006-02-10 01:00:00
Bağdat'ta yetişen velilerden "Hammad bin Müslim Debbas" hazretlerine, bir gün bazı insanlar gelip; - Efendim, siz ne mübarek bir zatsınız,dediler. - Nereden biliyorsunuz? diye sordu. - Herkes sizi methediyor efendim. Her yerde sizden bahsediyorlar. - Siz onlara bakmayın, buyurdu. Onlar bugün över, yarın söverler. - Bize nasihat eder misiniz, dediler. Buyurdu ki: - Size tavsiyem, "Allah için" Müslüman olun, "insanlar için" değil. Tevekkül nedir? Bir gün de; - Tevekkül nedir? diye sordular bu zata. - Tevekkül, her türlü sebebe yapışarak gayret göstermek, ama neticeyi Allahü teâlâdan beklemek ve olacak şeyin, mutlaka kendisi için hayırlı olacağına inanmaktır, buyurdu. Ve ekledi: - Kul, Rabbine güvenirse, Allahü teâlâ mutlaka ona sahip çıkar ve onu her tehlikeden korur. - Ya insanlara güvenirse efendim? - İnsanlara güveneni, insanların eline bırakır. Peygamber olmasaydı... Bir gün de; - Ey insanlar! Allahü teâlâ Peygamberler vasıtasıyla insanlara sonsuz kurtuluş yolunu göstermiştir, buyurdu. Eğer onlar olmasaydı, kimsenin Allahü teâlâdan haberi olmaz, kimse O'na yol bulamazdı. Şöyle devam etti: - İslamın emir ve yasakları insanların faydasınadır. Hiçbirisinin Allahü teâlâya faydası yoktur. Çünkü cenab-ı Hakkın ihtiyacı yoktur bu ibadetlere. Şöyle bitirdi: - Bu emir ve yasakları almakla bizler şereflendik asıl. Dünya, üç gündür Bir gün de sohbetinde; - Dünya üç gündür, buyurdu. Dün, bugün ve yarın. - Bize tavsiyeniz nedir? dediler. Buyurdu ki: - Dün geçti, yarın henüz gelmedi. O halde "Bugün"ün kıymetini bilelim. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Nefs, Allaha düşmandır
2006-02-11 01:00:00
Bağdat'ta vefat eden büyük velilerden "Haris el Muhasibî" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, Allahü teâlâ insanın içine "Nefs" denen bir şey koymuş ki, her an, her nefes, Allahü teâlâya düşmanlık yapmaktadır, buyurdu. - Allaha mı düşmanlık yapıyor? dediler. - Evet, buyurdu. İnsana bütün kötülükleri yaptıran da bu nefstir zaten. - Madem öyle, Allahü teâlâ bu nefsi niçin yarattı? dediler. Bu kadar kötü olan bir şeyi niye soktu içimize? Cevabında; - Ama bu kadar kötülüğü yanında nefsin faydaları da var, buyurdu. Şaşırdılar. - Faydası mı var? Ne gibi mesela? - Nefs olmasaydı, kimse iş yapmaz, çalışmaz, evlenmez, evden çıkmazdı, buyurdu. Hatta kendini ve aile efradını zararlardan koruyamaz, devletini düşmana karşı müdafaa edemezdi. Bütün bunların olması için nefs lazım. Yani nefs, aynen "Su" gibidir. - Su gibi mi, nasıl yani hocam? - Su, çok faydalı bir şey değil mi? - Elbette. Su olmadan hayat olmaz. - Ama aynı su, sel haline gelince insanları boğuyor. Evleri yıkıp harap ediyor, öyle değil mi? - Doğru efendim. Peki çare nedir? - Çare, nefse uymamaktır. Beni kimse sevmiyor Bir gün de biri gelip; - Efendim, beni kimse sevmiyor, diye dert yandı bu zata. Mübarek sordu: - Pekii sen o kimseleri seviyor musun kardeşim? - Hayır hocam, sevmiyorum. - Öyleyse onlar da seni sevmezler. Bu gayet normaldir. - Normal midir? - Evet. Çünkü seversen sevilirsin kardeşim. - Nasıl yani efendim? - Şöyle ki, kocası sevmezse hanım nasıl sevsin? Hocası sevmezse talebe nasıl sevsin? Babası sevmezse oğlu sever mi? Şöyle bitirdi: - Biz seversek, onlar da bizi severler. ---------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Tasavvuf nedir?
2006-02-12 01:00:00
Hindistan'da yetişen velilerden "Mevlânâ Hasan-ı Berkî" hazretlerine, bir gün; - Tasavvuf nedir? diye sordular. - Tasavvuf, zamanı en iyi şekilde kullanmaktır buyurdu. - Sabır nedir?dediler. - Susmaktır, buyurdu. - Bize nasihatiniz nedir efendim? - Dîninizi doğru öğrenip öğrendiklerinizle amel ediniz. Şeytanın sualleri Bir gün de şunu anlattı sevdiklerine: İblis yeryüzüne indiği zaman; - Ya Rabbî, beni huzurundan kovdun ve yere indirdin. Benim evim yok,dedi. Hak teâlâ; - Evin hamamlardır, buyurdu. - Toplantı yerlerim neresidir?dedi. - Sokaklar, çarşı ve pazarlardır, buyurdu. İblis sordu yine: - Yemeğim nedir? - Besmelesiz konulan şeylerdir. - İçeceğim nedir? - Alkollü içkilerdir. - Ezanım nedir? - Çalgı aletleridir. - Kitabım nedir? - Ahlaksız yazı ve şiirlerdir. - Av aletim ve tuzağım nedir? - Kötü kadınlardır. - Yatak arkadaşım kimdir? - Besmelesiz yatağa girenler ve sarhoşlardır. - Yardımcılarım kimlerdir? -Bid'at ehli olanlar ve büyücülerdir. Son olarak, - Kardeşlerim kimlerdir? diye sordu. Hak teâlâ hazretleri, - Mallarını israf eden ve kötü yolda harcayanlardır, buyurdu. Başarı nedir? Bir gün de; - Başarı nedir?diye sordular bu zata. - Başarı, ahirette faydası olan şeylerdir, buyurdu. - Pekii başarıya engel nedir efendim? - Kendisidir. - Kendisi mi? Nasıl yani hocam? Buyurdu ki: - Nefsine uyan, hiçbir işte başarılı olamaz. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Onlar şirkten emindirler
2006-02-13 01:00:00
İstanbul'da medfun bulunan "Harputlu İshak Efendi", bir günkü vaazında; - Ehl-i sünnet âlimlerini tanıyan ve seven bir kimse müşrik olmaz, buyurdu. Bu büyüklerin sohbetinde bulunan veya kitaplarını okuyan kimseler, her türlü günahı işleyebilir ama küfre kaymaz ve küfür üzere ölmezler. - Neden? dediler. - Çünkü onlarla küfür arasında görünmez bir duvar vardır, buyurdu. Onlar, küfür ve şirkten emindirler. - Ya işledikleri günahlar efendim? - Allahü teâlâ onların günahlarını îmanları hürmetine affeder inşallah. Cehennem, küfür veya küfür bulaşmış günahlar içindir zaten. - Küfür bulaşmış günah nasıl olur ki hocam? - Allahü teâlânın haram etmesine ehemmiyet vermeyerek, umursamayarak, aldırmayarak, içi sızlamadan, fütursuzca işlenen günahlardır. Sadece günah olduğunu kabul etmesi, onu küfürden kurtarır. Müminin alameti Bir günkü sohbetinde de; - Müminin alameti ikidir, buyurdu. Birincisi, küfrü ve kâfirleri sevmez. İkincisi de, ibadetler kolay ve zevkli gelir. Müslüman ne kadar ibadet etse de, tövbe ve istiğfarı elden bırakmamalıdır. - Neden? dediler. - Çünkü büyüklerimiz, "Amel et, peşinden istiğfar et" buyurmuşlardır. Tövbe istiğfar edene, cenab-ı Hak her kapıyı açar. Kur'an-ı kerimde; "İstiğfar ederseniz imdadınıza yetişirim"buyuruluyor. Ömür boşa geçiyor Bir gün de; - Kardeşlerim, kıymetli ömrümüz, günah işlemekle, kusur kabahat yapmakla, yanılmakla geçip gidiyor, buyurdu. Kıymetli vakitlerimizi fuzuli şeylerle heba ediyoruz. - Ne tavsiye edersiniz? dediler. - Çok tövbe edelim, buyurdu. Hiç kimse tövbeden kurtulamaz. - Hiç kimse mi efendim? - Evet. Peygamberler bile tövbe ederlerdi. ----------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Tevazu eden yükselir
2006-02-14 01:00:00
İstanbul'da yetişen velilerden "Hasan Adlî Efendi", bir günkü sohbetinde; - Edeb ve tevazu, müminin zinetidir, buyurdu. Kim Allah için tevazu ederse, Allahü teâlâ onu yükseltir. - Ya kibrederse? dediler. - Kibrederse yanar. Çünkü Allahü teâlâ her günahı affeder. Ama kibirliyi asla. - Efendim, kalbinde zerre kadar kibir olan kişi, Cennete giremez deniyor. Bu, doğru mu? - Elbette. Şeytan, kibri sebebiyle kovuldu Cennetten. "Ben Âdem'den hayırlıyım" dedi ve secde etmedi. Karşı geldi Allah'a. Halbuki tevazu, Peygamber Efendimizin huyudur. Mekke'yi fethettiği gün bile şehre girerken, devesinin üstünde, muzaffer bir komutan edasına bürünmedi. - O gün de mi tevazu buyurdular? - Evet. Cenab-ı Hakka karşı edeb ve hayâsından büktü boynunu. Mübarek başı önüne eğik olarak, büyük bir tevazu içinde girdi şehre. En mühim mesele Bir gün de; - Efendim, bizim için en büyük mesele nedir?diye sordular bu zata. - Bu dünyadan îman ile ayrılıp gitmektir, buyurdu. Onun için îmansız gitmekten korkmalı, titremelidir. Büyüklerden biri; "Îmanımın gitmesinden, söğüt yaprağı gibi titriyorum"buyuruyor. - Îmansız gitmemek için ne yapmak lazım efendim? - Korkmak, hatta titremek lazım. Îmansız ölmekten korkmayan, îmansız ölür maazallah. İlim ve ihlas yoksa... Bir gün de; - İlmi ve ihlası olmayanın, ameli muteber değildir, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü İslamiyet "bilmek dîni"dir, buyurdu. Bilmeden Müslümanlık olmaz. Bilmeden yapılan bir ibadet, yanlış olduğu için sahih olmaz. Ve ekledi: - Doğru yapılsa bile eğer "Allah için" yapılmamışsa, o da makbul değildir. Çünkü ihlassız yapılmıştır. Bu ameller, ahirette eski paçavra gibi sahibinin yüzüne çarpılacaktır. ---------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sıkıntıdan kurtulmanın ilacı
2006-02-15 01:00:00
Balıkesir velilerinden "Hasan Baba"ya, bir gün sevdikleri gelerek; - Efendim, dünya sıkıntılarından kurtulmanın ilacı nedir?diye sordular. - Ölümü düşünmektir, buyurdu. - Kalbten dünya sevgisini çıkartmanın yolu nedir? - Allah dostlarının hayatlarını okumaktır. O büyüklerin menkıbelerini okumak, ihlasını artırır kişinin. - Kalbten dünya sevgisi çıkınca ne olur efendim? - Yerine Allah sevgisi dolar. - Başarılı olmanın sırrı nedir? - Herkese karşı güler yüzlü, tatlı dilli olmaktır. Ayrıca güler yüz, müminin simgesidir. - Ya münafıklığın simgesi? - O da, çatık kaşlı, somurtkan ve asık suratlı olmaktır. Hiç belli olmaz Bir gün de; - Efendim, Allahü teâlânın rızası hangi ameldedir? diye sordular. - Belli olmaz, buyurdu. - Belli olmaz mı, nasıl yani? - Cenab-ı Hakkın rızası ameller içinde gizlidir kardeşlerim. Bir ufak iyilik yaparsınız, Allahü teâlânın hoşuna gider, rızasına kavuşursunuz. - Allahın gadabı da böyle midir? - Evet. O da günahlar içine gizlidir. Ufak diyerek bir günah işlersiniz. Halbuki o günah Rabbimizin gadabına sebep olabilir. - Çare nedir peki? - Çare, büyük küçük demeden her iyiliği yapmak, ufak büyük demeden her günahtan kaçınmaktır. İlmihal okuyun! Bir gün de; - Her gün bir miktar "ilmihal kitabı" okumayı alışkanlık haline getirin, buyurdu. Hikmetini sordular. - Bunun iki faydası var, buyurdu. Birincisi, buna her gün devam eden, öldüğünde "şehid" olarak ölür. - İkincisi ne efendim? - İkincisi, öldüğünde bu okuma âdeti kabrinde de devam eder. Yattığı yerde her gün ilmi artar ve kıyamette "âlim"olarak kalkar mezarından. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Onlar görülünce Allah hatırlanır
2006-02-16 01:00:00
Nevşehir'de yetişen Allah adamlarından "Hasan Dede", bir gün sevdikleriyle sohbet ederken; - Kardeşlerim, Allah'ın velî kullarını seviniz, buyurdu. Zira bir hadis-i şerifte, evliya kullar için; "Onlar görülünce Allahü teâlâ hatırlanır" buyuruluyor. - O büyükler vefat etmişse?dediler. - Olsun, buyurdu. Vefat etmiş olsalar da, mübarek ruhları dünya ile ilişki içindedir yine. - Nasıl yani? - Yani o büyüklerin ismi nerede anılırsa, ruhları orada hazır olur. Bereket iner o yere. Onları araya koyarak, onların hürmetine kim dua ederse, kavuşur muradına. Çünkü o büyükler Allahü teâlânın sevgili kullarıdır. Cenab-ı Hak, "onların hürmetine..." diyerek yapılan duayı geri çevirmez. İnsan neye benzer? Bir gün de "Kibir"den sordular bu zata. Buyurdu ki: - Şu aciz insanın kibredecek nesi vardır ki? Aslı, "bir damla su", sonu "bir avuç toprak"tır. Önce hiç yoktu. Sonra dünyaya gelip, hiçbir şey yapamayan bebek oldu. Şimdi de her an hasta olmak ve ölmek korkusundadır. Nihayet ölecek, çürüyüp toprak olacak, kurtlara, böceklere yem olacaktır. Ve sordu cemaate: - İnsan, neye benzer biliyor musunuz? - Neye benzer hocam? - Boğazlanmayı bekleyen "koyun"a, yahut idam olmayı bekleyen bir "idam mahkûmu"na benzer. Her an için öleceği ve azaba götürüleceği zamanı beklemektedir. Ölünce, kabir azabı çekecek, sonra diriltilip kıyamet sıkıntılarını görecektir. Sonra da Cehenneme atılacak, tarifi imkânsız azaplara yakalanacaktır belki de. Ve sordu yine: - Bütün bu musibetlerin başına gelmesi muhtemel olan bir insana, "kibir"mi yakışır, yoksa "tevazu" mu? - Elbette tevazu yakışır efendim. - Evet. Bütün insanları yaratan, sonsuz kuvvet ve kudret sahibi olan Allahü teâlâ da; "Kibredenleri sevmem, tevazu edenleri severim" buyuruyor zaten. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sonsuz bayrama kavuşmak
2006-02-17 01:00:00
Kudüs'te yetişen evliyadan "Hasan Ebû Havale el Gazzî" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, sonsuz bayrama kavuşmak için beş büyük imtihan geçireceğiz, buyurdu. - O imtihanlar nelerdir? dediler. - Birincisi, son nefeste "Allah"diyerek çene kapatmaktır, buyurdu. Ancak bu nimet çoklarına nasib olmaz. "Allah" diyecek yerde "Aman doktoor!.." derse, felaket olur mazallah. Sevgili Peygamberimiz; "Son nefeste Allah diyen, Cennete gider" buyuruyor. Ve ekledi: - Bu imtihanı kolay atlatanın, diğer imtihanları da kolay geçer. Sordular: - Diğer imtihanlar nelerdir ki efendim? Buyurdu ki: - "Kabir" sualleri, "Mahşer" sıkıntıları, "Mizan" korkusu ve "Sırat köprüsü"dür. Cenab-ı Hak hepimize bu imtihanları selametle geçip, hakiki bayrama, sonsuz Cennet nimetlerine kavuşmayı nasib buyursun. Tasavvuf nedir? Bir gün de; -Tasavvuf nedir? diye sordular bu zata. -Tasavvuf, bütün günahları terk etmek, hatta günah işlemek arzusunu kalbinden söküp atmaktır, buyurdu. Sonra şunu anlattı: Hazret-i Ali bir gün, bazı insanların toplanmış eğlendiklerini görünce merak edip; -Niçin böyle eğleniyorsunuz? diye sordu. Cevabında; -Bugün, bizim bayramımızdır,dediler. Büyük sahabî; -Günah işlemediğimiz gün de bizim bayramımızdır, buyurdu. Îmanla gitmek için Bir başka gün de yine; -Tasavvuf nedir?diye sorduklarında, -Tasavvuf, keramet sahibi olmak, güzel rüyalar, nurlar, renkler görmek değildir, buyurdu. -Ya nedir? dediler. -Tasavvuf, son nefeste îmanla gidebilmek, yani ölürken "Allah" diyebilmek ilmidir, buyurdu. --------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Seven, sevdiğiyle beraberdir
2006-02-18 01:00:00
Kastamonu'da yaşayıp İstanbul'da vefat eden "Hasan Hilmi Efendi", bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, kimi severseniz, ahirette onunla birlikte olursunuz, buyurdu. Sonra şunu anlattı onlara: Bir gün Eshab-ı kiramdan genç bir kişi, gayet üzgün ve kederli olarak Sevgili Peygamberimize gelerek; - Yâ Resulallah, bir hususu düşündükçe pek çok üzülüyorum. Bu yüzden uykularım kaçıyor,diye arzetti. Peygamber Efendimiz; - Neyi düşünüyorsun?diye sordular. Dedi ki: - Yâ Resulallah! Bu dünyada huzurunuza rahatça geliyor, mübarek sohbetinizle şerefleniyoruz. Bunun için çok sevinçliyiz. Ama ahirette bu nimetten mahrum kalacağız galiba. Efendimiz; - Neden? diye sorunca da; - "Çünkü sizin dereceniz Cennette çok yüksek olur, bizimkiyse aşağılarda", diye arzetti. "Biz orada size ulaşamayız. O zamanki hasreti düşündükçe kahroluyorum. Zira Cennette olsak bile, sizi görmeden nasıl durabiliriz?" Sevgili Peygamberimiz gülümsediler. - Üzülme! Biz Cennette de birlikte olacağız. O sahabinin sevinçten gözleri parladı. - Sahi mi yâ Resulallah? - Elbette. Çünkü kişi, dünyada kimi seviyorsa, ahirette de onunla beraber olacaktır. O sahabî; - Ooh, elhamdülillaah! deyip büyük sevince garkoldu. Bu haber anında duyuldu. Eshab-ı kiramı, bu müjde kadar sevindiren bir şey olmamıştır. En iyi nasihatçi Bir gün de "Ölüm"den bahsederken; - Ölüm, insan için en iyi vaiz ve nasihatçidir, buyurdu. Ölümden hiç kimse kurtulamaz. Ölümden ibret almalı, bir gün kendisinin de öleceğini düşünmelidir. Şöyle bitirdi: - Her an öleceğini düşünen bir kişi, kendine çeki düzen verir. Günahlardan el çeker, ibadete sarılır. ------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.En büyük şeref
2006-02-19 01:00:00
Uşak'ta yaşayan, ancak kabr-i şerifi İstanbul'da bulunan büyük veli "Hasan Hüsameddin Uşâkî" hazretleri, bir gün sevdikleriyle sohbet ederken; - Kardeşlerim, kul için en büyük şeref, Sahibinin emirlerini yapmak, O'na itaat etmektir, buyurdu. Sonra şunu anlattı onlara: Cebrail aleyhisselam iki rekat namaz kıldı. Bu namazını dört bin senede tamamlayıp bitirince; - "Benim bu kıldığım namaz gibi bir namaz kılan daha var mı acaba?" diye geçirdi içinden. Cenab-ı Hak buyurdu ki: - Ey Cebrail! Muhammed ümmetinin, her türlü kusur ve noksanla ve dünya düşüncesi içinde kıldıkları iki rekat namaz, benim indimde, senin bu namazından daha kıymetli ve makbuldür. Cebrail aleyhisselam; - Yâ Rabbî hikmeti nedir?diye sordu. Cevabında; - Çünkü onlar, nefis ve şeytanın gösterdiği manilere rağmen ve dünya işleri arasında, benim emrimi düşünüp kılıyorlar. Senin ise böyle manilerin yoktur, buyurdu. Maniler arasında yapılan ibadet, benim nazarımda, hiç mani olmadan yapılan ibadetten çok daha makbuldür. Zenginlik, kanaattir Bir gün de sevdikleriyle sohbet ediyordu ki; - Efendim, zenginliği arayan nerde bulur?diye sordular bu zata. - Kanaatta bulur, buyurdu. - Rahatı arayan nerde bulur? dediler. - Fakirlikte bulur, buyurdu. - Afiyeti arayan? - Günah işlememekte. - Sıhhati arayan? - Az yemekte. - Selameti? - Az konuşmakta. - Hikmeti? - Az uyumakta. Son olarak; - Allahü teâlânın rızasını arayan nerde bulur?dediler. Cevabında; - Onun emirlerine itaatte bulur, buyurdu. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sonsuz nimetler içindeyiz
2006-02-20 01:00:00
Şam'da yetişen evliyadan "Hasan Sekr Dımaşkî" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, cenab-ı Hakkın sonsuz nimetleri içindeyiz, buyurdu. Bu nimetlerin en kıymetlisi nedir biliyor musunuz? - Nedir efendim? dediler. - Allah dostlarından birini tanımaktır, buyurdu. Çünkü ahirette sonsuz "Cennet nimetleri"ne kavuşmak, böyle bir Allah adamını tanıyıp sevmeye ve onun nasihatine göre yaşamaya bağlıdır. - Böyle bir zat yoksa hocam? - O zaman eskiden yaşamış bir velînin "ilmihal kitabı"nı okumalıdır. O büyüklerin kitapları edeble okunursa, o büyük zatın kalbi, okuyan kişinin kalbine bağlanır. Onun nurlu kalbindeki feyizler, o kişinin kalbine de akar. Böylece olgunlaşıp kâmil bir Müslüman olur. > Hepimiz imtihandayız Bir gün de; - Bu dünya bir imtihan yeri, biz de imtihandayız, buyurdu. Bu imtihanı kazananlar, sonsuz Cennete girecek, kaybedenler ise ebedi Cehenneme. Ve ekledi: - Cenab-ı Hak, bunu Kitabında açıkça bildiriyor. Sürpriz olmayacak yani. Öyle bir imtihan ki, soruları da önceden belli, cevapları da. Siz bir imtihan gördünüz mü ki, sualleri önceden belli olsun? - Görmedik,dediler. Olmaz öyle şey. -Pekii suallerle birlikte cevapları da bildirilen bir imtihan gördünüz mü? - Hayır, onu da görmedik. - Ama cenab-ı Hak ikisini de bildiriyor, buyurdu. "Şu şu işleri yapmayın!" buyuruyor. "Eğer yaparsanız, sizi Cehennemde yakarım!" diye, önceden haber veriyor. Hem de bir defa değil, müteaddit defalar bildirip ikaz ediyor bizi. > Bin hac sevabı Bir gün de; - Müslüman anne babanın yüzüne şefkatle bir defa bakana, kabul olmuş "bir hac" sevabı verilir, buyurdu. - Bin kere baksa? dediler. - Bin kere bakarsa, "bin hac" sevabı verilir, buyurdu. E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Rabbimiz çok merhametlidir
2006-02-21 01:00:00
Kabr-i şerifi Edirne'de bulunan büyük veli "Hasan Sezâî" hazretlerine, bir gün sevenleri; - Efendim, cenab-ı Hakkın çok merhametli olduğunu Kur'an-ı kerimin hangi âyetlerinden anlarız?diye sordular. - Azab âyetlerinden, buyurdu. - Azab ayetlerinden mi, nasıl olur? Buyurdu ki: - Cenab-ı Hak azab âyetleriyle; "Ey kullarım, şu şu işleri ben size haram kıldım, onları yapmayın! Yoksa Cehennemde yanarsınız. Çünkü ben ezelde böyle diledim" diye açıkça bildiriyor. Bundan büyük merhamet olur mu? - Doğru efendim, olmaz. - Bir baba, evladına; "Bak yavrum, şunu şunu yapma! Yaparsan seni cezalandırırım!" derse, bu, çocuğunu sevdiğinden değil midir? - Elbette sevdiğindendir. - Bir öğretmen de talebesine; "Dersine çalışmazsan seni sınıfta bırakırım" derse, bu da talebe için iyilik değil midir? - İyiliktir tabii hocam. - Yine bir iş sahibi, işçisine; "İyi çalışmazsan, seni işten atarım!" derse, bu, merhamet değildir de nedir? Önceden bildirmeyip de, sonradan cezalandırır, sınıfta bırakır veya işten atarsa, işte o zaman merhametsizlik olurdu. Kalbleri hastadır Bir günkü sohbetinde de; - İnsanlar, bedenlerinin hastalığına çok ehemmiyet veriyorlar, buyurdu. Bu, normaldir. Ama asıl kalbleri hastadır onların. - Kalbleri mi hastadır?dediler. - Evet, gönülleri hastadır yani. Fakat bunun farkında bile değiller. Halbuki "asıl dert" budur. Çünkü bu hastalık, insanı Cehenneme götürür. - Bu hastalığın ilacı nedir ki efendim? - Önce ehl-i sünnet âlimlerinin yazdığı "ilmihal kitapları"nı okuyarak İslamiyeti öğrenmektir. Nasıl vücudumuzu besliyorsak, bu da kalbin gıdalarından biridir işte. Gıdası verilmezse kalb hasta olur. Daha da verilmezse, ölür mazallah. - Kalbin ölmesi ne demektir hocam? - Îmanını kaybetmesidir maazallah. ------------------------------------------------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Acımak nasıl olur?
2006-02-22 01:00:00
İstanbul velilerinden Hasîrîzade "Şeyh Ahmet Muhtar Efendi", bir günkü sohbetinde; - Cenab-ı Hak hiç kimseyi Cehennemde yakmasın, buyurdu. Yanmak çok zor çünkü. Önce kendimize acıyalım, sonra çoluk çocuğumuza. - Çocuğuna acımak nasıl olur?dediler. - Onu ateşten korumakla, buyurdu. - Hangi ateşten efendim? - Tabii ki Cehennem ateşinden. Bir baba, çocuğunun önce ahiretini düşünmelidir. Bu dünya fani çünkü. Üç beş senelik bir ömür için, insan evladını "sonsuz ateş"e atar mı? - Atmaz tabii hocam. - Ama atıyorlar. - Atıyorlar mı? Nasıl? - Şöyle ki, evladına Allahı öğretmeyen, Peygamber Efendimizi anlatmayan, Onun güzel ahlakını, Kur'an-ı kerimi, namazı, velhasıl İslamiyeti öğretmeyen bir baba, kendi evladını kendi eliyle "Cehennem ateşi"ne atıyor demektir. Ve ekledi: - O baba, bu haliyle dünyanın en merhametsiz babasıdır. Eğer anne ise, o da dünyanın en merhametsiz annesidir. - Neden efendim? - Çünkü evlatlarına İslâmiyeti öğretmediler. Dînini bilmeyenin, dîni yoktur. Bir anne, evladını sabah namazına kaldırmıyorsa, uykusu bölünmesin, yahut üşümesin diyorsa, bu, ona iyilik değil, en büyük kötülüktür. Dahası merhametsizliktir. - Merhamet nasıl olur hocam? - Evladına merhametli olan anne baba, ona İslâmiyeti öğretip, ibadetlere alıştırır. Merhametli olmanın ölçüsü budur çünkü. Dîninizi öğrenin Bir gün de, bazı gençlere; - Evlatlarım, Ehl-i sünnet âlimlerinin yazdığı "ilmihal kitapları"ndan her gün mutlaka okuyun, buyurdu. - Ne kadar okuyalım? dediler. - Hiç olmazsa bir iki sayfa okuyun. Ama mutlaka okuyun, feyz alırsınız. - Feyz ne demek efendim? - Feyz, nur demektir. Okudukça kalbiniz nurlanır ve ibadetlerden zevk almaya başlarsınız. ------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Hakiki bayram nedir?
2006-02-23 01:00:00
İstanbul'da medfun bulunan büyük velilerden "Hâşimî Emir Osman" hazretleri, bir bayram sohbetinde; - Kardeşlerim, bugün Ramazan Bayramı, buyurdu. Mübarek bir gün. Fakat bu bayramlar hakiki bayramımız değildir bizim. Cemaat; - Değil mi?diye hayretle sordular. - Hayır, buyurdu. Bunlar gerçek bayramımız değil bizim. - Hakiki bayramımız ne zaman öyleyse? - Beş büyük imtihanı verdikten sonra. - İmtihan mı dediniz efendim? - Evet. Önümüzde beş büyük imtihan var. - Onlar nedir ki hocam? - Son nefeste îmansız gitme tehlikesi, kabirde azab görme ihtimali, Mahşer meydanının dayanılmaz dehşeti, Mizan'da günahın ağır gelme korkusu ve Sırat'tan Cehenneme düşme endişesi. Bu imtihanları verebilirsek, o zaman "hakiki bayram" yapacağız. Hem de sonsuz olarak. Öyle şimdiki gibi üç beş gün değil, ebediyyen. En büyük günah Bir gün de bazı sevdikleri bu zata gelip; - Hocam, en büyük günah nedir?diye sordular. - En büyük günah, cenab-ı Hakkı unutmaktır, buyurdu. Allahü teâlâyı unutarak yapılan iş, iş değildir. Şöyle devam etti: - Allah için yapılmayan her şey "Hiç"tir. Amel ve ibadet, Allah için yapılırsa makbuldür ancak. Mesela "oruç tutmak" büyük bir ibadettir değil mi? - Evet efendim, büyük ibadettir. - Ama rejim yapmak ve zayıflamak için tutulursa on para etmez. Bunun gibi, "Hacca gitmek" de büyük ibadettir ve sevabı çoktur değil mi? - Evet hocam. - Ama insanlar, kendisi için; "Filan kes yirmi defa hacca gitti" desinler diye hacca giderse, beş para etmez. Çünkü riya olur, kibir olur, gösteriş olur. Bu da felakete götürür o kimseyi. Şöyle bitirdi: - Bir nafile hacca gidiş geliş esnasında, bir farz namazı kazaya kalır veya bir haram işlenirse, o hacdan sevap yerine günah kazanılır. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.İbadet doğru yapılmalı
2006-02-24 01:00:00
Belh şehrinde vefat eden büyük velilerden "Hâtim-i Esam" hazretlerine, bir gün tanıdıkları; - Efendim, ibadetlerimizin makbul olması için ne lazım?diye sordular. - İki şey lazım, buyurdu. - Onlar nedir efendim? - Önce fıkıh kitaplarında yazıldığı gibi, yani "doğru" yapılması lazım. Mesela namaz kılıyoruz değil mi? - Evet efendim. - Önce, abdestimiz doğru olacak. Abdesti bozuk olanın, namazı da bozuk olur çünkü. Bunun için de abdestin, namazın ve her ibadetin şartlarını öğrenip, ona göre yapmalıdır. - Sonra ne lazım hocam? - "İhlas" da mühimdir. Yani ibadetlerimizi sırf Allah emrettiği için yapmalıyız. "Allah için" yapılmayan ibadeti, Allah kabul etmez. Kabul edilmeyen ibadete de sevap verilmez tabii. Şöyle bitirdi: - İbadetlerden sevap kazanabilmek için, hem şartlarına uygun olarak, yani "doğru" yapılmalı, hem de "Allah için" ifa edilmelidir. O zaman o ibadet kabul olur ve sevap kazandırır insana. Üç mühim teşekkür Bir gün de sohbetinde; - İnsanlara teşekkür etmeyen Allahü teâlâya şükretmiş olamaz, buyurdu. - Kimlere teşekkür etmeliyiz?dediler. - Önce "üstad"a, buyurdu. - Nasıl teşekkür edilir efendim? - Söylediklerine kıymet vermekle. İkinci teşekkür, "anne-baba"ya olmalıdır. - Kâfir ve fasık olsalar da mı hocam? - Elbette. Anne babaya karşı gelinmez. Ne kadar kötü olursa olsun, kalbleri incitilmez onların. - Sonra kime teşekkür edilir? - Sonra da "işveren"e. Çünkü rızkımıza sebeptir onlar. Bunlardan sonra üstümüzde daha kimlerin hakkı varsa, onlara da teşekkür etmeliyiz. Ama bütün bu teşekkürler, hep Allahü teâlâya aittir aslında. Şöyle bitirdi: - Çünkü her iyiliği yaptıran, gönderen hep O'dur. O hatırlatmadıkça ve kuvvet ve fırsat vermedikçe kimse kimseye zerre kadar iyilik ve kötülük yapamaz. ------------------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Saadete kavuşmak için
2006-02-25 01:00:00
İstanbul'da medfun bulunan velilerden "Hafız Osman Efendi", bir sohbetinde; - Kardeşlerim, dünya ve ahiret saadetlerinin başı, en iyisi, Allahü teâlânın rızasına ve sevmesine kavuşmaktır, buyurdu. - Buna nasıl kavuşulur?dediler. - İslâmiyete uymakla, buyurdu. İslâmiyete uymak da ihlasla olmalıdır tabii. - İhlas nedir efendim? - İhlas, kalbin temiz olması demektir. Kalbin temiz olması için de, dünyaya düşkün olmaması, yalnız Allahü teâlâyı sevmesi lazımdır. - Buna nasıl kavuşulur ki hocam? - Bu nimete kavuşanlarla beraber olmakla. Bunun için Allah dostlarının, Evliya zatların sohbetinde bulunmalı, onların kalblere, ruhlara şifa olan sözlerini dinlemelidir. - Böyle zatlar yoksa efendim? - O zaman önceden yaşamış büyük zatların hayatını ve kitaplarını okumalı ve onları çok sevmelidir. O zatların kitapları okununca, sevgileri insanın kalbine yerleşir. Onların sevgisi yerleşince, dünya muhabbeti çıkar o kalbten. Yerine "Allah sevgisi" yerleşir ki, ihlaslı olmak da budur işte. En büyük düşman Bir gün de; - Nefs, bizim de Allah'ın da düşmanıdır, buyurdu. - Mademki düşman, öyleyse onu öldürelim? dediler. - Nefs ölmez ki, buyurdu. Hiç kimsenin nefsi ölmez ve yok olmaz. Çünkü o lazım, işe yarıyor. - Nefs mi işe yarıyor hocam? - Evet. Onunla cihad yapılıyor. Böylece meleklerden bile üstün oluyor insan. Onun için nefs ölmez. - Peki zayıflayamaz mı? - Zayıflar tabii. - Nasıl zayıflar efendim? - İbadetle. Çünkü nefsin en büyük düşmanı, ibadettir. Allahü teâlâ onun için namazı emretmiş. "Namaz", biz kullar için öyle büyük nimettir ki, her namazda nefs kahrolur. Her gün beş vakit, kahrola kahrola neticede insanı aldatamaz hale gelir. --------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sohbet nedir?
2006-02-26 01:00:00
Harran'da yetişen evliyanın büyüklerinden "Hayât bin Kays el Harrânî" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Bütün manevi üstünlükler sohbetle ele geçer, buyurdu. - Sohbet nedir? dediler. - Sohbet, bir an da olsa bir veli zat ile beraber bulunmaktır, buyurdu. Konuşmak şart değildir. Eshab-ı kiram, Resulullah Efendimizin sohbetinde bir miktar bulunmakla, en yüksek mertebeye yükseldiler. - Bu, nasıl oldu efendim? - O beraberlikte, Peygamberimizin mübarek kalbindeki nurlar, onların kalbine aktı. Bir anda yükseldiler. Öyle ki, en yüksek evliya, en aşağıda olan bir sahabinin derecesine yükselemedi. Dünyada en zor şey Bir gün de sohbetinde; - Dünyada en zor şey, hakkı batıldan ayırmaktır, buyurdu. Bundan mühim şey yoktur dünyada. - Bu, neden mühimdir? dediler. - İki sebeplen, buyurdu. Birincisi, ahirette nice kimseler, "Hak" diye sarıldıklarının "Batıl" olduğunu görünce kahrolacak ve; "Eyvaah! Biz ne yaptık?" diyecekler. Ama çaresi olmayacak. Çünkü süre bitmiş, imtihan sona ermiştir. - Öbürü nedir efendim? - Bir kısım insanlar da "Hakk"a, "Bâtıl" diye saldırmışlardır dünyada. Ahirette her şey açığa çıkıp da, hak bâtıl belli olunca, çok pişman olacak, hüsrana uğrayacaklar. - Hakkı batıldan ayırmak bu kadar zor mudur ki? - Elbette. Dünyada en zor iş, hakkı batıldan ayırabilmektir ki, bunu da mürşid-i kâmil derecesine yükselmiş olan ehl-i sünnet alimleri yapabilir ancak. Sevgili Peygamberimiz; "Yâ Rabbî, bana hakkı hak, batılı da batıl olarak bildir. Hakka sarılıp batıldan kaçınmayı nasib eyle" diye dua ederlermiş. - Bize ne tavsiye edersiniz hocam? - Ehl-i sünnet âlimlerinin yazmış olduğu "ilmihal kitapları"nı okuyun. O büyüklerin kitabını okuyan da hakkı batıldan ayırmış olur. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Asıl istikbali kazanmak
2006-02-27 01:00:00
Kastamonu'da medfun bulunan büyük veli "Hayreddin Halil bin Kasım" hazretlerine bir gün bazı sevdikleri gelerek; - Efendim, çocuklarımız için ne yapabiliriz?diye sordular. - Onlara her şeyden önce İslâmiyeti öğretin, buyurdu. Özellikle "beş vakit namaz"ın önemini anlatıp, her hâl-ü kârda kılmalarını temin edin. - Çocuklarımız namaza mani gösteriyor,dediler. - Namaz kılmalarına mani olan her şey onlar için felakettir kardeşlerim. Bunu böyle bilin ve çocuklarınıza da bildirin. Namaz yoksa, hiçbir şey yoktur. İslamiyete uyulmazsa... Bir gün de; - Kardeşlerim, Allahü teâlânın emir ve yasaklarına riayet edilmezse, cenab-ı Hak o millete dört musibet verir, buyurdu. - Onlar nedir? dediler. - Birincisi, rızıkları daralır, geçim sıkıntısına düşerler. - İkincisi efendim? - İkincisi, hastalıklar artar, sıhhat nimeti gider elden. Üçüncüsü, emniyet olmaz. Herkes mal ve can derdine düşer. - Ya dördüncüsü hocam? - Dördüncüsü de merhamet kalkar, kimse kimseye acımaz. Herkes kendini düşünür. - Pekii, ya Rabbimizin emir ve yasaklarına riayet edilirse? dediler. - O zaman tersi olur, buyurdu. Yani herkes birbirini sever, darda olanlara acırlar. Huzur ve saadet yayılır her eve. İyi insan nasıldır? Bir gün de; - İyi insan nasıl olur?diye sordular bu zata. - İyi insan, kimseyi üzmeyen ve herkese güler yüz, tatlı dil gösteren insandır, buyurdu. - Ya namaz kılmak, oruç tutmak?dediler. - Bunlar, herkesin asli vazifesidir, buyurdu. Zaten yapacaktır. - İyi insanın başka alameti var mı efendim? - Elbette. İyi insan, kendini herkesten kötü ve günahkâr bilir. Eğer kendini beğeniyorsa, o, iyi insan değildir.
.Herkese yumuşak söyleyiniz
2006-02-28 01:00:00
Bağdat evliyasından "Hayr-ün-nessâc" hazretleri bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, herkese yumuşak söyleyiniz. Yumuşaklıkla muamele ediniz, buyurdu. Merhametli ve af edici olunuz. Ve ekledi: - Herkese karşı öyle olunuz ki, sizin için; "Ne iyi insan. Müslüman işte böyle olur" desinler. - İyi bir Müslümanın başka ne gibi meziyetleri vardır? diye sordular. Buyurdu ki: - İyi Müslüman, gücendiği kimseye iyilik eder. Sevmediğine ihsanda bulunur. Sıkıldığı insana güleryüz gösterir. - Başka efendim? - Affedicidir. Yaptığı iyilikleri ve ona yapılan kötülükleri unutur. Ama iki şey var ki, onları hiç unutmaz. - Onlar nedir ki hocam? Buyurdu ki: - Biri"Ölüm", biri de "Allahü teâlâ"dır. Başarısızlığın sebebi Bir gün de bazı sevdikleri bu zata gelip; - Efendim, insan hangi hallerde başarısız olur?diye sordular. - Dünyada başarısız olmanın sırrı, insanın kendinde "bir varlık" vehmetmesidir, buyurdu. Yani cenab-ı Hakkın kendisine emanet olarak verdiği nimetleri sahiplenmesidir. - Nasıl yani hocam? - Mesela ilmine "Benim ilmim", görüşüne "Benim görüşüm", başarısına "Benim başarım", velhasıl; "Benim sıhhatim, benim malım, benim evladım" demesidir. Sordular: - Böyle diyenler, başarısız mı olur efendim? - Evet. Çünkü bizim sahip olduğumuz bu şeylerin hepsi Allahü teâlâya aittir aslında. Mülk O'nundur çünkü. Bu dünyada dilediğine bazı nimetler verir, sonra alır. Ruhumuz da emanettir. Vakti gelince ruhumuzu da geri vereceğiz. Şöyle bitirdi: - Hasılı "İnsan" demek, "Aciz" demektir. Bunun farkına varmadıkça insan kemale gelemez. ---------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Resulullahın şefaati
2006-03-01 01:00:00
Büyük âlim "Hızır Çelebi", bir gün şunu anlattı cemaatine: Mahşer günü, güneş iyice alçalıp ehl-i mahşeri yakar. İnsanlar sıkıntıdan patlayacak hale gelip, çaresizlikten; - Şu hesap başlasın da n'olursa olsun, derler.İsterse Cehenneme gidelim. Ve önce "Âdem Peygamber"e gidip yalvarırlar: - Ey babamız! Ey hazret-i Âdem! Sen, Hak teâlâ katında aziz ve muhteremsin. Bu mahşer meydanında hâlimiz pek fenadır. Ne olur, bize şefeatte bulun da hesabımız başlasın artık. Âdem Nebi özür dileyip, "Nuh aleyhisselâm"a sevkeder onları. Ehl-i mahşer me'yus halde ayrılıp hazret-i Nuh'a varır ve ondan şefaat dilerler. Ancak o da özür dileyip, "İbrahim Peygamber"e gönderir onları. Bu defa onun huzuruna varırlar: - Ey Allahın dostu! Ne olur şefaat et de, Rabbimiz baksın hesabımıza! Halilullah, onları "Mûsâ Peygamber"e, o da "Îsâ aleyhisselam"a havale eder. Îsâ Nebi de özür dileyip; - Siz Hâtem-ül Enbiya'ya gidin, der. Çünkü peygamberlerin sonuncusu ve en şereflisi Odur. Ehl-i mahşer son bir ümit Resulullahın minberine gelirler: - Ey Allahın Sevgilisi! Senden sonra gidecek kapımız yoktur. Ne olur, sen şefaat eyle ki başlasın hesabımız. Sevgili Peygamberimiz; - Peki, buyurur. Rabbim izin verirse ben şefaat ederim. Ve hemen Arş-ı âlâya varıp, orada "bin sene" süren bir secdeye kapanır. O esnada ehl-i mahşerin hali çok müşkildir. Bazısının zekâtını vermedikleri mallar, paralar, boyunları üstünde "ağır halka" olmuş ve "dağ" gibi ağırlaşmıştır. Feryat ve figanları gök gürlemesini andırır adeta. Efendimiz secdede iken Rabbimizden bir nida gelir: - Yâ Muhammed! Başını kaldır. Şefaat eyle, kabul edilir! Efendimiz secdeden kalkıp yalvarır: - Yâ İlahî! Kullarının hesabını gör ki, günahlarıyla mahşerde rezil rüsvay oldular. Halleri perişandır. Efendimizin şefaatiyle "Mizan" kurulur ve ehl-i mahşer kurtulur bu azabtan. >> E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sıkıntıların sebebi
2006-03-02 01:00:00
Bağdat evliyasından "Hidayetullah Erbîlî" hazretlerine, bir gün bazı sevdikleri gelip; - İnsana sıkıntıların gelmesine sebep nedir? diye sordular. - Her sıkıntıya sebep, günah işlemektir, buyurdu. - Çaresi nedir? dediler. - Pişman olup istiğfar eylemektir. - Günah işlemeye sebep nedir hocam? - Kibirdir. Her günahın altını biraz kazırsanız, "Kibir" çıkar altından. Kibir de nefsin sıfatıdır. Öyleyse her şeyden önce nefsimizi kırmamız lâzım. - Nefis nasıl kırılır ki efendim? - Çok kolay. - Nasıl kolay? - İstemediği şeyleri yapacaksınız. Mesela nefis kimseye danışmak istemez. "Ben bilirim"der. İşlerinizde istişare ederseniz, kırılır nefsiniz. Yolda bir mümine rastlarsanız, önce siz selâm verin. Ve müsafeha için, önce siz uzatın elinizi. - Başka hocam? - Gücendiğiniz kimseden, önce siz özür dileyin. Bir ihtilafta, karşı tarafa; "Sen haklısın!" deyin. Öfkelenmeyin, sabredin. Bütün bunlar, nefsi kıran şeylerdir. Üç nasihat Bir gün de sevdiği bir genç gelip nasihat istedi bu zattan. Ona sevgiyle bakıp; - Sana üç nasihatim var, buyurdu. Bunlara, ömrün boyunca riayet etmeni istiyorum. Delikanlı; - Başüstüne efendim, dedi. Buyurun lütfen. - Birincisi, parayı sevme evladım . Paran cebinde olsun, kalbinde değil. Kalbte para sevgisinin olup olmamasının işareti nedir biliyor musun? - Nedir efendim? - Parayı kazanınca sevinmemek, kaybedince de üzülmemektir. - İkinci nasihatiniz hocam? - İkincisi, öyle hayat sür ki, hiç kimse senin yüzünden Cehenneme girmesin. Yani seni örnek alıp da bir günah işlemesinler. Üçüncüsü de, yanına üzülerek gelen herkes, neşe ile, gülerek ayrılsın yanından. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.İyi Müslüman nasıldır?
2006-03-03 01:00:00
Bolu'da yaşayıp İstanbul'da vefat eden "Bolulu Himmet Efendi"ye, sevdiklerinden biri gelerek; - Efendim, iyi bir Müslüman nasıl olmalıdır? diye sordu bir gün. - İyi Müslüman, bazı şeyleri yapmaz, buyurdu. - Onlar nedir? deyince de; - Mesela kimseyi gıybet etmez, su-i zanda bulunmaz, kimseyi kötü bilmez, kimse ile alay etmez, buyurdu. - Başka efendim? - İyi Müslüman, kimseye yük olmaz, herkesin yükünü çeker. Kendini beğenmez, kendini hiç kimseden üstün görmez, tevazuyu elden bırakmaz. - Ya namaz efendim? - Onu söylemeye lüzum yok ki. Müslüman, elbette beş vaktini kılacaktır. O, her işini namaza göre ayarlar. -İyi bir Müslümanın başka ne hususiyeti vardır hocam? Cennet nimeti -İyi Müsüman, Ehl-i sünnet âlimlerini, evliya zatları çok sever, kitaplarını elinden bırakmaz. "Îman" ve "ibadet" bilgilerini ince ince öğrenip, buna göre amel eder. Bir gün de yeni evli bir kimse gelip, kendi hanımından şikâyette bulununca, ona şefkatle bakıp; - Hanımına karşı daima yumuşak ve güler yüzlü ol, buyurdu. Olur olmaz sebeplerle incitme o zavallıyı. - Ama efendim beni dinlemiyor, dedi. Beni üzüyor. - Hanımın namazını kılıyor mu evladım? - Kılıyor efendim. - Dışarda tesettüre riayet ediyor mu? - Evet efendim. - Ev işlerini yapıyor mu? - Yapıyor efendim. Buyurdu ki: - Daha ne istiyorsun? Böyle hanım "Cennet nimeti"dir. Kıymetini bil. Hanımlar, Allahü teâlânın biz erkeklere birer emanetidir oğlum. Onları hoş tutacağız. Hataları olursa, affedeceğiz. Onları üzmek yakışmaz. Hele dövmek hiç caiz değildir. Şöyle bitirdi: - Peygamber Efendimiz; "Hanımını dövenden, kıyamet günü bizzat ben dâvâcı olacağım"buyuruyor. ---------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Affedersen, affa uğrarsın!
2006-03-04 01:00:00
İstanbul'da medfun bulunan velilerden "Hoca Sâdeddin Efendi", kendisinden nasihat isteyen yeni evli birine; - Allahü teâlânın sana nasıl davranmasını istiyorsan, sen de O'nun kullarına öyle davran, buyurdu. Ve devam etti: - Yani sen O'nun kullarına acırsan, Allah da sana acır. Sen affedersen, Allah da seni affeder. Bilhassa hanımına iyi davran oğlum. Üzme garibi. Yoksa "kul hakkı"na girersin. Genç evli sordu: - Hanımı üzmek de kul hakkı olur mu efendim? - Elbette. Hem de bu, kul haklarının en büyüğüdür. Sana tavsiyem, her gün evden çıkarken hanımınla helallaş. Helallık almadan çıkma evden. Ve ilave etti: - Çünkü ölüm âni gelir oğlum. Kul hakkıyla gidersen, altından kalkamazsın ahirette. Bilenlere danışın! Bir gün de sevdiği bazı gençlere; - Bir iş yapacağınız zaman, bir bilene danışın, buyurdu. Hele dînî konularda bu daha da mühimdir. Mutlaka danışın. - Kime danışalım?dediler. - İlmine güvendiğiniz salih Müslümanlara, dînini bilen baba dostlarına sorun. Dîninizi mutlaka öğrenin güzelce. - Gençler; - Nereden öğrenelim?deyince de; - Ehl-i sünnet âlimlerinin yazdığı "ilmihal kitapları"ndan, buyurdu. İslâmı öğrenmek, her Müslümana farzdır. Ahirette "Bilmiyordum" demek özür olmaz. Her Müslümanın birinci vazifesi, dînini doğru öğrenmek ve çoluk çocuğuna öğretmektir. - Ya öğretmezse hocam? - Çocuklarına dînini öğretmeyen anne babalar, "Veyl" ismindeki Cehenneme atılacaktır ahirette. Rızkın hayırlısı Bir gün de; Kardeşlerim, zikrin hayırlısı "Hafî" olanı, rızkın hayırlısı "Kâfi" olanıdır, buyurdu. - Anlamadık,dediler. Nasıl yani? Buyurdu ki: - Yani zikrin iyisi "sessiz"yapılanı, rızkın iyisi ise "ihtiyaç kadar" olanıdır. ----------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Cehennemi getirin!"
2006-03-05 01:00:00
Bursa evliyasından "Mustafa bin Yusuf" hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Mahşer günü Hak teâlâ meleklere; - Cehennemi getirin! diye emreder. Vazifeli melekler derhal gider ve; - "Ey Cehennem" derler, "Seni almaya geldik. Cenab-ı Hak seninle asilerin cezasını verecek. Sen, bunun için yaratıldın." Ve onu, yetmiş bin melek tutup getirir ki, sadece bir tanesi dağları devirir. Cehennemin öyle gümbürtüsü, şiddeti ve ateş saçması vardır ki, yedi kat asumanı siyah dumana boğar. Şöyle devam etti: - Bir ara Cehennem meleklerin ellerinden kurtulur. Ve öyle bir galeyana gelir ki, sesi bir yıllık mesefeden duyulur. Ehl-i mahşer bu sesi işitince müthiş bir korkuya kapılırlar. Şaşkın bir halde birbirlerine; - Bu ses nedir? diye sorarlar. - Cehennem, meleklerin elinden kurtulmuş, ehl-i mahşere doğru geliyormuş,denir. Bunu duyanın dizinin bağı çözülür. Oldukları yere çöküverirler. Bu, öyle dehşet verici manzaradır ki, Peygamberler bile dehşete düşüp, korkudan Arş-ı âlâya sarılırlar. Hatta her Peygamber; - "Nefsî, nefsî!" derler. Yani; "Yâ Rabbî! Bugün nefsimden başka şey istemem", derler. Ama Efendimiz; - Ümmetî, ümmetî! diye yalvarır: Yani; "Yâ Rabbî! Ümmetime selâmet ver!" diye niyaz eder. Bir ara Cehennemden öyle korkunç bir ses çıkar ki, ehl-i mahşer korkudan yüzleri üzerine kapaklanırlar. Hatta Cehennem, şiddetinin çokluğundan ikiye yarılacak hale gelir. O anda korkudan kimse kıpırdıyamaz. İşte o dar zamanda "Âlemlerin Efendisi" bir kurtarıcı olarak ortaya çıkar ve Cehennemi durdurup; - Geri dön! Yerine git ki, azaba kimler müstehaksa güruh güruh sana gelsinler! buyurur. Bu ikaz üzerine Cehennem sakinleşip; - Peki yâ Resulallah! Emrin başım üstüne! der ve derhal uzaklaşır. Ehl-i mahşer böylece rahata kavuşurlar. Nitekim Kur'an-ı kerimde cenab-ı Hak; "Seni âlemlere rahmet olarak gönderdik" buyurmuştur. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Peygamberimizin üstünlüğü
2006-03-06 01:00:00
İstanbul'da vefat eden "Ahmet Mekkî Efendi" hazretlerine, bir gün bazı gençler gelerek; - Efendim, Peygamber Efendimizin diğer Peygamberlerden üstün olduğunu biliyoruz. Bu hususta bize birkaç misal verir misiniz,diye rica ettiler. Buyurdu ki: - Her Peygamberin ümmeti, Ona kendi ismiyle hitab eder, ismiyle çağırırlardı. Ama bizim Peygamberimizi ismiyle çağırmak, hatta yanında yüksek sesle konuşmak bile haram kılınmıştır. - Başka efendim?dediler. - Cebrail aleyhisselâm sair Peygamberlere gayet az sayıda gelmiştir. Mesela kimine on, kimine otuz defa. En fazla geldiğine, "dörtyüz" defa gelmiştir. - Ya bizim Peygamberimize? - Efendimize ise yirmiüç sene zarfında "yüz yirmi dört bin" defa gelmiştir. - Başka var mı hocam? - Elbette. Mesela Cebrail aleyhisselâm her Peygambere insan şeklinde görünmüş, hakiki melek suretinde görünmemiştir. - Ya Efendimize? - Resulullah Efendimize ise asıl melek haliyle ve altıyüz kanadıyla görünmüştür. Ayrıca bazı Peygamberlerin zevceleri, onlara zararlı olmuştur ki, Kur'an-ı kerimde bile bildirilir bu husus. - Bizim Peygamberimizin hanımları? - Onlar, Efendimize hep dost olmuş, maddi ve manevi destek sağlamışlardır. Nitekim "Hatice validemiz" zengin olup, bütün malvarlığını Efendimize hediye etmiştir. Yine hanımlara ait yüzlerce nazik dînî meselenin hanımlara öğretme işini, "Aişe validemiz" ve diğerleri üzerlerine almışlardır. Arkadan dua edin! Bir gün de; - Kardeşlerim, müminin gıyabında, yani arkasından yapılan dua kabul olur, buyurdu. Hatta onun için ne dua ettiyse, aynı şeylere kendisi de kavuşur. -Nasıl yani?dediler. - Mesela bir kimseye gıyabında dua etseniz, bir melek de size dua eder ve; "Sen bu din kardeşin için ne istediysen, aynı şeyleri Hak teala sana da versin" der. Melek günahsız olduğu için, duası kabul olur. -------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Lokmanıza dikkat edin!
2006-03-07 01:00:00
Şam'da yaşayan velilerden "Hubeyret-ül Basrî" hazretleri, bir gün; - Kardeşlerim, lokmanıza dikkat edin, buyurdu. Haramla beslenen vücudu ateş yakar. Haram yemeyen vücudu ise toprak çürütemez. Ve ilave etti: - "Îman", en büyük nimettir. Cenab-ı Hak bir kuluna îman verdiyse, ona her şeyi vermiş demektir. Her nimet îmanın içindedir çünkü. - Ya îman vermediyse?dediler. - Îman vermediği kuluna hiçbir şey vermemiş demektir. Yani îmanı olmayan kimse her şeyden mahrumdur. - Öyleyse biz çok şanslıyız efendim. - Elbette. Çok sevinelim, çok şükredelim ki, Müslümanız elhamdülillah. Cenab-ı Hak îman nasib etti bize. Hem de doğru îman. "Ehl-i sünnet" üzere îman etmiş bir kimsenin, hayatından şikâyet etmesi kadar abes bir şey olamaz. - Ama biz bazan şikâyetçi oluyoruz hocam. - Çok yanlış. Bu, neye benzer, biliyor musunuz? - Neye benzer efendim? - Bir adam düşünün ki, "tonlarla altın"ı var. Buna rağmen "bir kuruş"un hesabını yapıyor. Yakışır mı? Namaz çok mühim Bir gün de "Namaz"ın ehemmiyetinden sordular bu zata. - Namaz, çok mühimdir, buyurdu. - Nasıl yani?dediler. - İbadetler îmandan değildir, buyurdu. Yani bir ibadeti terk etmek, îmanı gidermez. Ama namaz için hüküm böyle değildir. - Değil mi, neden? - Çünkü namaz ibadeti farklıdır. İstisnadır o. - Onun hükmü nasıldır hocam? - Birçok büyük âlim, "Namaz kılmayan ve namaz vakti geçerken üzülmeyen kimsenin îmanı gider" buyuruyor. - Öyle mii? - Evet. Namaz, bunun için mühimdir işte. Yani namazı vazife kabul etmeyen, namaz kılmadığına üzülmeyen, îmanını kaybeder Allah korusun. - Ya üzülüyorsa hocam? - Üzülürse, îmanlı olduğu anlaşılır. ---------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Arkadaşın iyi olsun!
2006-03-08 01:00:00
Hindistan evliyasından "Hüsameddin Mültânî" hazretleri, kendisinden nasihat isteyen bir gence; - Evladım, sana en mühim nasihatim şudur ki, kendine iyi bir arkadaş seç, buyurdu. Arkadaşı iyi olanı, şeytan aldatamaz çünkü. Şöyle devam etti: - İnsanın üç düşmanı vardır. Şeytan, nefis ve kötü arkadaş. Bunların en tehlikelisi, "Kötü arkadaş"tır. Ama kötü arkadaş deyince, yalnız "Kötü insan" gelmesin aklına. - Başka ne var ki efendim? - Meşgul olduğun, onunla vakit geçirdiğin her şey, eğer zararlı ise kötü arkadaştır. - Ne mesela hocam? - "Zararlı kitap" kötü arkadaştır mesela. Çünkü seni yoldan çıkarır. Zararlı neşriyatın hepsi de bu sınıfa girer. - Ne tavsiye edersiniz efendim? - İyi arkadaş bulamazsan faydalı kitap oku oğlum. - Hangi kitaplar faydalıdır ki hocam? - Ehl-i sünnet âlimlerinin kitapları faydalıdır mesela. O büyüklerin kitapları en iyi arkadaştır. Bu kitaplar edeble okunursa, feyz de alınır. - Feyz nedir efendim? - Feyz, nur demektir. O büyüklerin kalblerindeki nurlar, yazdıkları kitaba sinmiştir. Oradan okuyanın kalbine akar. Böyle kitapları okuyan, hem dînini doğru öğrenir, hem de kalbi temizlenir. Mütevazı olun! Bir gün de sohbetinde; - Mütevazı olun, buyurdu. Allahü teala, tevazu göstereni yüceltir, kibredeni alçaltır. - Kibirli insanları biz de sevemiyoruz,dediler. - Onları Allahü teâlâ da sevmez, buyurdu. Onlar, kendilerini üstün gördükçe, daha da sevimsizleşir ve alçalırlar halkın gözünde. Ve ekledi: -Bu gibiler, mahşer gününde de karıncalar gibi halkın ayakları altında ezilip horlanacaklardır. - Hocam, kibirli olanları Allahü teâlâ affetmezmiş öyle mi? - Evet. Cenab-ı Hak her günahı affeder, ama kibirliyi asla. Kalbinde zerre kadar kibir olan, Cennete girmeyecektir. ----------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Dünya imtihan yeridir
2006-03-09 01:00:00
İstanbul evliyasından "Hüsameddin Nakşî" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Bu dünya imtihan yeridir, buyurdu. Görünüşü tatlı ise de, aslı acıdır. Su gibi görünen bir serap, şeker kaplanmış zehirdir. Kendisini sevenlere en kötü şeyleri yapar. Şöyle devam etti: - Ona tutulan akılsızdır. Görünüşüne aldanan, sonsuz felakete düşer. Hadis-i şerifte; "Dünya ile ahiret birbirine zıttır. Birini razı edersen, öteki gücenir" buyuruldu. - Peki efendim, bu kadar kötülediğiniz dünya nedir? Yani dünya denince neyi anlayacağız? dediler. - Dünya, haram ve günahlardır, buyurdu. - Pekii, ahiret için kazanılan ve Allah için sarfedilen dünyalıklar da dünyadan sayılır mı efendim? - Hayır. Onlar dünya değil, ahiretten sayılırlar. En kıymetli sermaye Bir gün de, nasihat isteyen bir gence; - Evladım, senin en kıymetli sermayen ömründür, buyurdu. Bu en kıymetli sermayeyi, en kıymetli şeyleri yaparak değerlendir. Delikanlı; - Nasıl değerlendireyim? diye sorunca; - İslâmiyete uyarak, buyurdu. Ahirette hesap var çünkü. O gün gelmeden önce, kendini hesaba çek. Boş vakit geçirme, geçen zaman geri gelmez. Yarına çıkacağımız ise hiç belli değil. - Ama hocam ben henüz gencim. - Evet gençsin. Ama ecel, genç ihtiyar tanıyor mu ki evladım? Unutma, genç iken ölenlerin sayısı, yaşlanıp da ölenlerden daha fazladır. - Pekii ne yapayım öyleyse? - Önce İslâmiyeti öğren. Dînini öğrenmek, kadın erkek her Müslümana farzdır ve bilmeden Müslümanlık olmaz. - Sonra hocam? - Sonra bu öğrendiklerinle amel et. Ama hemen başla. Bırakma yarına. - O kadar acil mi ki? - Elbette. - Neden? - Çünkü ölüm âni gelir evladım. Ayrıca "Sonra yaparım" diyenlerin hepsi pişman olmuşlardır. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Siz hangi kavimsiniz?"
2006-03-10 01:00:00
"Hüsameddin Pârisâ Belhî" hazretleri, bir gün şunu anlattı sohbetinde: -Mizan'da günahları ağır gelen müminler, topluca Cehenneme sevkedilir. Ateşe yaklaşınca feci halde korkup Efendimizin ismiyle feryad etmek isterler. Ancak "Muhammed" ismini unutmuşlardır. Hazret-i Malik sorar onlara: - Siz hangi kavimsiniz? - Biz, kendilerine Kur'an inen ümmetiz. - Öyleyse Muhammed ümmetisiniz. Ehl-i mahşer, "Muhammed" ismini duyar duymaz o kadar çok ağlarlar ki, gözlerinden yaş yerine kan akar. Hazret-i Malik; - "İyi ama, siz dünyada ağlayacaktınız", der. "Bugün ağlamanızın faydası yoktur". Sonra da yanındaki meleklere emrederek Cehenneme attırır onları. Müminler, ateşe düşerken; "Lailahe illallah!"diye feryad ederler. Kelime-i tevhidin sesiyle Cehennem gerilere kaçıp uzaklaşır onlardan. Malik seslenir: - Yâ Nâr! Gel, tut bu kimseleri ki günahları pek fazladır! Cehennem özür diler: - Onları tutamıyorum. Çünkü Lailahe illallah diyorlar. Tekrar emreder: - Gel, tut bunları! Allahın emri böyledir. O zaman ateş müminleri yakalayıp günahlarına göre yakar. Lakin yüzleriyle kalblerini yakmaya gücü yetmez. Çünkü o yüzlerle "secde"etmiş, o kalblerle de "îman" etmişlerdir. O zaman Hak teâlâ, bildiği halde; - Yâ Cebrail! Ümmet-i Muhammedin hali nasıldır? diye sorar. Cebrail aleyhisselâm bunu Malik'ten sorup; - Pek fenadır, cevabını alır. Ve süratle Efendimize varıp vaziyeti bildirir. Efendimiz bunu öğrenince, Cehennemin önüne koşar. Müminler Onu görünce çok sevinip; - Yâ Resulallah! Yanıyoruz, kurtar bizi! diye feryat ederler. Ve Efendimizin şefaatiyle cümlesi Cehennemden çıkarılır. Kâfirler bunu görünce; - Aaah! Keşke bizim de îmanımız olsaydı da biz de kurtulsaydık, derler. Ama heyhaat! Bu, ancak boş bir temenniden ibarettir. Çünkü küfür ehli için oradan çıkmak, imkân haricindedir. -------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ümmetini hesaba getir!
2006-03-11 01:00:00
Anadolu'da yetişen büyük âlimlerden "Ahmet Mekkî Efendi" hazretlerine, bir gün bazı gençler gelip; - Efendim, bize Peygamber Efendimizden bahseder misiniz, diye ricada bulundular. Onlara şunu anlattı: Kıyamet gününde, Peygamber Efendimiz ümmetinin önünde dururken Hak teâlâ hazretleri; - Ey Habîbim! Ümmetini hesaba getir! diye emreder. Efendimiz, ümmetinin âlimlerini, salihlerini, şehid ve velilerini ileri sürer. Hak teala; - Ey Habîbim! Ümmetin bu kadar mı? diye sorar. Sen itaat edenleri getirdin, asiler hani? Âlimleri getirdin, zâlimler hani? Bunlar, namaz kılanlar, kılmayanlar hani? Efendimiz büker boynunu. - Yâ Rabbî! Buyurduğun gibidir. Lâkin onlar, halisane olarak sana îman ettiler. Asla puta tapmayıp sana şirk koşmadılar. Hiç küfre bulaşmadılar. Onların günahlarını bu halis îmanlarına bağışla. Rabbimiz buyurur ki: - Ey sevgili Habîbim! Senin ümmetinin hepsine şefkatim pek çoktur benim. Ben onları sevmiş, kendime muhatab eylemişim. Onları hesaba çekmem bundandır. Onlarla söyleşmeyi seviyor, bu sebeple hesaba çağırıyorum. Böyle olmasaydı, hiç hesapsız Cennete koyardım hepsini. Veren, aziz olur Bir gün de; - Mümin, her türlü ihtiyacını Rabbine arz etmelidir, buyurdu. Çünkü ihtiyacını Allahü tealaya arz etmek, Ondan istemek, iftihar, kullardan istemek ise yüz karasıdır. Mümin, almayı değil, vermeyi düşünür. Vermekten zevk alır. Dînimiz, vermek dînidir. Ve ilave etti: - Veren aziz olur, alansa zelil. Şöyle devam etti: - Peygamber Efendimiz; "Hastalarınızı sadaka vererek tedavi ediniz" buyuruyor. İnsanın îmanı kemale erdikçe, vermesi çoğalır. Verecek bir şeyi yoksa bile, hiç olmazsa tebessüm eder, güler yüz gösterir. Kimsenin kalbini kırmaz. Kul hakkından korkar. Ağzından çıkana dikkat eder. Günaha girerim diye titrer adeta. ------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Alın yazısı bilinir mi?
2006-03-12 01:00:00
Denizli evliyasından "Hüseyin Hulûsî Efendi"ye, bir gün sevdikleri gelip; - Efendim, insan kendi alın yazısını bilebilir mi?diye sordular. - Elbette, buyurdu. Bir insanın gönlünde ne yatıyorsa, alın yazısı odur işte. Bir ırmağın akış istikametinden, hangi noktada denize döküleceği bellidir, öyle değil mi? - Evet efendim, öyledir. - İnsanın alın yazısı da, yaptığı işlerden anlaşılır. Bir kimse düşünün ki, ibadete sarılmış, beş vaktini kılıp, günahlardan kaçıyor. Herkese iyilik ediyor. Bu kişinin, ölünce Cennete gideceği kuvvetle umulur. Ve ilave etti: - Bir kimse de düşünün ki, Allah'tan korkmuyor; emirleri yapmıyor, yasaklara uymuyor, çılgınca günah işliyorsa, onun da Cehenneme gideceği anlaşılır. Şöyle bitirdi: - Hadis-i şerifte; "Nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz" buyuruldu. Farzlar ve nafileler Bir günkü sohbetinde de; - Zekât olarak fakire "bir kuruş" vermek, "binlerce altın lira" sadaka dağıtmaktan, hayrat hasenat yapmaktan daha sevaptır, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü zekât vermek "farz", sadaka ise "nafile" bir ibadettir. Farz ibadet yanında nafilenin sevabı, deniz yanında damla bile değildir. Ve ekledi: - Bunun gibi bir din kardeşini herhangi bir sıkıntısından kurtarmak, bin senelik nafile ibadetten daha kıymetlidir. - Neden efendim? - Çünkü Allahü tealanın ibadete ihtiyacı yoktur. Ama insan muhtaç yaratılmıştır. Ayrıca Allahın kullarına iyilik etmek, Rabbimizin de hoşuna gider. Ölüme razı olun da!.. Bir gün de; -Kardeşlerim, ölüme razı olun, ama namazı terk etmeyin, buyurdu. -Hikmeti ne? dediler. -Çünkü namaz, dînin direğidir, buyurdu. Onu kim terk ederse dînini yıkmış olur. Büyüklerimiz; "Müslümandemek, namazını kılan insan demektir", buyuruyorlar. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Güzel ahlâk nedir?
2006-03-13 01:00:00
Endülüs evliyasının büyüklerinden "İbni Ârif" hazretlerine, bir gün bazı tanıdıkları gelerek; - Güzel ahlâk nedir?diye sordular. - Güzel ahlâk, kızmamaktır, buyurdu. Sordular yine: - Kıyamette azaplardan kurtulmak için yapılacak iş nedir efendim? - İki şeydir. Birincisi, ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını bir an önce okuyup "îman" ve "itikad"ını ona göre düzeltmek ve farzları, haramları bir güzel öğrenmektir. - İkincisi nedir efendim? -İkincisi de farzları yapıp haramlardan kaçınmaktır. - Farzların en mühimi nedir hocam? - Beş vakit "namaz kılmak"tır. Her ne halde olursanız olun, aksatmayın bunu asla. Çünkü namaz kılmak, dînin direği, Müslümanlığın şiarıdır. Kulun vazifesi Bir gün de sohbetinde; - Biz kuluz, buyurdu. Kulun bir tek vazifesi vardır ki, o da Efendisine hizmet edip, onu memnun etmektir. Sonra şunu anlattı: Büyüklerden biri, bir köle satın alır ve ona sorar: - Senin adın ne bakayım? - Efendim ben köleyim,der. Kölenin adı mı olur? Ne ile çağırırsanız adım odur. - Peki, ne yer, ne içersin? - Sahibim ne verirse onu yerim. - Ne iş yaparsın? - Efendim ne iş verirse onu. - Paran pulun var mı? - Kölenin parası mı olur? Neyim varsa, hepsi efendimindir. Ne mutlu ona ki... Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, Allah dostlarını seven, ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okuyup, "îman" ve "îtikad"ını buna göre düzelten ve onların nasihatlerine göre yaşayan bir Müslümana ne mutlu, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü öldüğünde Cennete gidecek de ondan. - Ya günahları varsa efendim? - Dağlar gibi günahları olsa da, cenab-ı Hak, "doğru îman"ı hürmetine hepsini affeder. Sonra dünyada iken sevmiş olduğu "Allah dostları"ndan biri onun elinden tutar ve Cennete götürür. -------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ölürken sevgi unutulmaz
2006-03-14 01:00:00
İstanbul'da yetişen âlim ve velilerden "Ahmet Mekkî Efendi" hazretleri, bir sohbetinde; - İnsan yaşlandıkça vücut hücreleri yavaş yavaş ölmeye başlar, buyurdu. Bu arada beyin hücreleri de ölür tabii. - Yani insan, ölüm halindeiken bildiklerini unutur mu? dediler. - Evet, buyurdu. İnsan ölüm halinde iken beyin hücreleri öldüğü için bütün bildiklerini unutur, hiç ilmi kalmaz. - Pekii sevgiler de unutulur mu efendim? Mesela Allah sevgisi, Peygamber sevgisi, evliya sevgisi... - Hayır. Sevgi, beyinde olmaz ki unutulsun. - Sevgi nerde olur hocam? - Sevgi, kalbte, yani gönülde olur. İnsan ölürken, beynindeki bütün bilgileri unutur. Ama "kalbindeki sevgiler" aynen kalır. Kalbinde hangi sevgi varsa, onunla ölür ve kıyamet günü o sevgiyle kalkar mezarından. Kalbtekiler unutulmaz çünkü. Kitapların özeti Bir gün de; - Bütün kitapların özeti ve bütün nasihatlerin özü, hülasası nedir, biliyor musunuz? diye sordu sevdiklerine. - Bilmiyoruz, nedir? dediler. Buyurdu ki: - "Ehl-i sünnet"ten hardal tanesi kadar ayrılan kimselerle arkadaşlık etmek, onlarla konuşmak, kitaplarını okumak, öldürücü zehirdir. İnsanı sonsuz felakete sürükler. - Neden? dediler. - Çünkü ehl-i sünnete uymayan bir söz, bir yazı, insanın kalbinde fena iz bırakır. Daha kötüsü insanın îman ve îtikadını sarsabilir. Çok dikkatli olmak lâzım. - Tavsiyeniz nedir efendim? - Yabancılarla her şeyi konuşun. Spordan, siyasetten, şundan bundan konuşun. Ama dinden, İslâmiyetten asla. Ehli olmayanlarla din konuşulmaz. Rastgele kimselerden din öğrenilmez. - Peki nereden öğrenilir hocam? - İslâmiyet, sadece "ehl-i sünnet âlimleri"nden öğrenilir. - Öyle âlim yoksa? - O zaman o âlimlerin yazdığı "ilmihal kitapları"na müracaat edilir. ------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.O, her mahluka rahmettir
2006-03-15 01:00:00
Kabr-i şerifi Mısır'da bulunan "İbni Atâullah" hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Peygamber Efendimiz, âlemlere rahmet olarak gelmiştir kardeşlerim. Onun rahmetinden herkes nasibini almıştır. - Herkes mi? dediler. - Evet herkes, buyurdu. - Peki ya kâfirler hocam? Onlara nasıl rahmet olur? - Efendimizin hürmetine, kâfirlere de bu dünyada umumi bela gelmez. Genel manada azaba giriftar olmazlar. - Pekii meleklere de rahmet midir? - Evet, onlara da rahmettir. - Nasıl? anlatır mısınız. - Pekâlâ, buyurup şunu anlattı onlara: Sevgili Peygamberimiz, bir gün Cebrail aleyhisselâm ile otururken; - Yâ Cebrail kardeşim, buyurdu. Hak teâlâ bana; "Seni, bu âleme rahmet olarak gönderdim" diye vahyetti. Acaba sen de nasiblendin mi bu rahmetten? Cebrail aleyhisselam; - Evet yâ Resulallah, dedi. Rahmetiniz bana da ulaştı. - Nasıl oldu? Anlatır mısın? - Yâ Resulallah! dedi. Ben, size vahiy getirmezden evvel Hak teâlânın kudret ve azametinden korkuda idim. Vakta ki bir âyet-i kerime getirdim zatınıza. O âyette "Emin" olduğum bildirilmiş ve meth-ü senasına kavuşmuştum Rabbimizin. İşte o günden sonra o korku benden gitti. Bu rahmete, sayenizde vasıl oldum. Onun hatırı için Bu zat, bir gün de sohbetinde; - Muhammed aleyhisselâm Allahü teâlânın Habîbidir, buyurdu. Onu çok sever, "Onun hatırı için..." diyerek edilen duaları kabul eder. Çok kimseler, bu yolla muratlarına kavuşmuşlardır. - Bir misal verseniz, dediler. - Binlerce misali var, buyurup, şunu anlattı onlara: Evliyadan "Hâtim-i Es'am", bir gün Resulullahın nurlu türbesine gelerek; - Yâ ilahî, Resulünün hürmetine beni affet, diye yalvardı. O esnada gaibten; - "Ey kulum, seni ve seninle birlikte bu türbeye ziyarete gelenlerin hepsini, Onun hürmetine affettim" diye bir nida işitti. -------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ümmetine çok merhametliydi
2006-03-16 01:00:00
Mısır'da yetişen büyük velilerden "Zünnûn-i Mısrî" hazretleri, bir günkü sohbetinde Peygamber Efendimizden bahsederken; - O, ümmetine karşı çok merhametli olup, onları bir an unutmazdı, buyurdu. Nitekim doğar doğmaz; "Ümmetî!.. Ümmetî!.." demişti. Sonra şunu anlattı: -Vaktiyle zengin bir adam mükellef bir sofra donatıp, gayet fakir bir "âlim zât"ı evine davet etti. Âlim gelip oturdu sofraya. Ama bir türlü eli yemeğe gitmiyordu. Ev sahibi üzülüp sordu: - Efendim, niçin yemezsiniz?Hepsi helaldir bu yemeklerin. Âlim başını salladı. - Biliyorum, helaldir tabii. - Peki ama neden yemiyorsunuz? - Eee.. şeyy... evde birkaç yetimlerim var da. Onlar, aç susuz beklerken elim varmıyor yemeye. Adam bunu duyunca hemen bir tepsiye her yemekten koydurup gönderdi o yetimlere. O zaman âlimin yüzü güldü ve başladı yemeye. Bu menkıbeyi anlatıp, buyurdu ki: - İşte bunun gibi yarın kıyamet gününde, Hak teâlâ, "Sevgili Habîbi"ni Cennete davet eder. Ama Efendimiz girmezler Cennete. Daha doğrusu giremezler. - Neden girmezler efendim? - Kalbi rahat değildir çünkü. Günahkâr ümmetini düşünür ve; "Yâ İlâhî! Beni ümmetimden ayırma!"der. "Ya beni onlar ile Cehenneme gönder, yahut onları da benimle Cennete ilet!" Hak teâlâ; - Ey habîbim! buyurur,Cenneti senin için halk eyledim. Haydi, ümmetini al da birlikte Cennete girin! Mümini sevindirene... Bir gün de; - "Bir mümin, bir müminin yüzüne muhabbetle bakarsa, cenab-ı Hak onu affeder" buyurdu. "Bir Müslüman, bir Müslümanı sevindirirse, Allahü teala, on nafile hac ve umre sevabı verir o kimseye. Yani Allahü teala, kulları çok kazansın, ahirette çok kârlı çıksın diye böyle bahaneler yaratıyor..." Ve ekledi: - Peygamber Efendimiz; "Yaşlıya hürmeti, küçüklere şefkati olmayan bizden değildir" buyuruyor. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Garip ve yolcu gibi olun!
2006-03-17 01:00:00
Mısır'da yetişen büyük velilerden "İbn-i Fârıd" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, bu dünyada ya "Garip" gibi, ya da "Yolcu" gibi olun buyurdu. Yahut da "Ölüler"den sayın kendinizi. - Garip gibi olmak nasıl olur?dediler. - Yani bu dünyada hiç kimseniz yokmuş gibi olun, buyurdu. Ne anne babanız var sanki, ne kardeşiniz, ne de bir yakınınız. Öyle kabul edin. Çünkü kabre girince, bunların hiçbiri olmayacak yanınızda. - Yolcu gibi olmak nasıldır efendim? - Geri dönmemek üzere uzun bir yolculuğa çıktığınızı farzedin mesela. O andaki duygularınız nasıl olursa, öyle olun bu dünyada. Zira çok yakında sonsuz bir yolculuğa çıkacaksınız. - Pekii kendimizi ölülerden saymak nasıl olur hocam? - Yani hiç kimseyi kırmayın, üzmeyin. Ölü gibi olun. Zira yakın bir gelecekte nasılsa öleceksiniz. Ölüm muhakkaktır çünkü. Şöyle bitirdi: - Bir şey "Muhakkak" ise, onu "Olmuş"bilmelidir. Kibir, küfre yakındır Bir gün de bazı sevdikleri; - Efendim, bir insanın kendisini beğenmesi caiz midir?diye sordular. - Hayır, kendini beğenmek, kibirdendir, buyurdu. Kibir ise kötü huyların en kötüsü ve küfre en yakın günahtır. Şeytan sıfatıdır. Zira şeytan, kendini beğenip kibirlendi. Ve secde etmeyip kovuldu huzur-u ilahiden. - Şeytan önceleri âlimmiş, öyle mi hocam? - Evet. Hocalık yapıyordu meleklere. Ama bir an kibirlendiği için gadab-ı ilahiye uğradı. Siz de ilminizle, ibadetinizle sakın mağrur olmayın. İbadet de yapsanız, tövbe edin peşinden. "Bel'am-ı Baura"yı bilir misiniz? - İsmini duymuştuk efendim. - İşte o da çok âlimdi ve çok ibadet ederdi. İlminden istifade etmek için yüzlerce genç, kağıt kalemle yanında hazır bulunurdu. Amaa... - Aması ne hocam? - Bir an nefsine uyunca küfre düştü ve ebediyyen Cehenneme gitti, Allah korusun. ------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Gıybet edecek olsaydım...
2006-03-18 01:00:00
Şîraz evliyasından "İbni Hafif" hazretleri, bir gün "Gıybet" hakkında konuşurken; - Ben şahsen gıybet edecek olsam, anne babamı gıybet ederim, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü sevaplarımın başkalarına değil, onlara gitmesini isterim de ondan, buyurdu. Biliyorsunuz, gıybet eden kişinin sevapları, gıybet ettiği kimseye yazılır. Onun günahları da gıybet edene tabii. Şöyle devam etti: - Ahirette, herkesin amel defteri kendisine verilip "Oku!.."denilecek. Bazısı defterine bakınca; - Yâ Rabbî, ben şu şu iyilikleri yapmıştım. Ama onları defterimde göremiyorum,diyecek. Ona cevaben; - "O sevaplar, gıybet ettiğin kimselerin defterine geçti", denilecek. Bazısı da; - Yâ Rabbî, defterimde zina, içki ve kumar günahları var. Halbuki ben bunların hiçbirini işlemedim,diyecek. Ona da; - "Evet, sen o günahları işlemedin. Ama din kardeşlerini gıybet ettin. İşte o gıybetini yaptığın kişilerin günahları, senin defterine yazıldı" denecek. Onlar bu cevabı işitince; - Aaah! diyecekler.Keşke ağzımıza taş doldurup, dudaklarımıza kilit vursaydık da, yapmasaydık şu gıybet günahını. Şimdi yapmadığımız günahların cezasını çekeceğiz. Ama nafile. Çünkü iş işten geçmiştir artık. Çok pişman olsalar da çaresi bulunmaz o gün. Acaba sebep nedir? Bir gün de; - Efendim, bazı insanlar çok kötü yaşadıkları halde ölümleri güzel oluyor. Bunun sebebi nedir?diye sordular. - Başkaları onları çok gıybet ettikleri için olabilir, buyurdu. - Nasıl yani?dediler. Buyurdu ki: - Bu kimselerin günahları, o gıybet edenlere yükleniyor. Kendileri günahsız hale geliyorlar. ------------------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.En büyük saadet
2006-03-19 01:00:00
Şam evliyasından "İbni Kavvam" hazretleri, bir gün cemaatine; - En büyük saadet nedir, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz, dediler. - En büyük saadet, Muhammed aleyhisselâma tâbi olmak, her işinde Ona uymaktır, buyurdu. Çünkü ahirette, Cehennemden kurtulmak ve Cennet nimetlerine kavuşmak, Ona tâbi olmaya bağlıdır. Ve ilave etti: - Ona tâbi olmak da, Onun yolunu bilmekle olur tabii. Onun yoluna "İslâmiyet" denir. Yani İslâmiyeti öğrenen ve öğrendiklerini yapan kişi, dünya ve ahirette saadete ermiş demektir. Evliyalık yolları Bir gün de; - Kardeşlerim, bütün evliyalık yollarını araştırdım. Bunların içinde "bir yol" var ki, onun kadar insanı Rabbine yaklaştıranını görmedim, buyurdu. - O hangi yol? dediler. - Fakirlik, hastalık ve itibarsızlık, buyurdu. - Bunlar mı kulu Rabbine yaklaştırır efendim? - Evet. Allah ile kul arasındaki en büyük perde, insanın nefsidir. İşte bu üç şey, nefsi kırar. İnsana, "aciz bir kul" olduğunun farkına vardırır. - Sebep bu mu hocam? - Evet. Çünkü Allahü teala, göğsü kabarık insanları sevmiyor. Boynu bükük, kalbi kırık kulları beğeniyor. En büyük nimet Bir gün de; - Allahü teâlâ bir kuluna "bir nimet" verdi mi, bu nimeti onun üzerinde görmeyi sever, buyurdu. İnsana verilen en büyük nimet nedir, biliyor musunuz? - Îman nimeti mi?dediler. - Evet, buyurdu. İşte bu en büyük nimet olan "Îman" nimetini izhar etmemizi, göstermemizi istiyor Rabbimiz. - Bunun izharı nasıl olur ki efendim? - Herkese karşı tatlı dilli, güler yüzlü olmakla. - Üzüntülü olsak da mı hocam? - Elbette. Üzüntülü olsak da etrafımıza neşeli görünmeliyiz. Sevgili Peygamberimiz; "Müminin kederi kalbinde, neşesi yüzündedir" buyuruyor. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Peygamberimizin üstünlüğü
2006-03-20 01:00:00
Anadolu âlim ve velilerinden "Hacı Torun Efendi", bir gün sohbetinde; - Kardeşlerim, Hak teâlâ bütün Peygamberleri diğer insanlardan üstün ve şerefli yaratmıştır, buyurdu. Peygamber Efendimizin de diğer Peygamberlere üstünlüğü vardır. Ve ilave etti: - Onun ümmeti de, sair ümmetlerden faziletlidir. Zira Cennete girenlerin üçte ikisi bu ümmet olacaktır. Yine Resulullaha verilen sevap ve ecir, diğer Peygamberlerin sevabından kat kat fazladır. - Neden? dediler. - Şöyle ki, mesela bir Müslüman hayırlı bir iş yapsa, o işten kazandığı sevabın iki katı onun hocasına verilir. - Öyle mi, niçin efendim? -Çünkü onun öğretmesiyle yapmıştır o güzel işi. Hocası öğretmeseydi yapmayacaktı, öyle değil mi? - Evet. - Hocasının da bir hocası vardır tabii. O da bu işten sevap alacaktır. Hem de dört misli. Onun da bir üstadı vardır ki, ona da sekiz kat yazılır. Bu sevap alma işi yukarıya doğru böyle katlanarak gider. - Nereye kadar hocam? - Eshab-ı kirama kadar. Çünkü onlar, bütün insanların üstadıdırlar. Mezhep imamları onlardan öğrenmişlerdir mesela. - Pekii ya eshab-ı kiram? Onlar kimden öğrendi? - Kimden olabilir? - Peygamberimizden mi? - Elbette. Peygamberimiz, eshab-ı kiramın, dolayısıyla kıyamete kadar gelecek bütün insanların hocasıdır, üstadıdır. İşte her müminin kazandığı sevapların bir misli kendi hocalarına veriliyor ya, - Evet efendim, - Peygamberimize ulaşıncaya kadar o sevaplar katlana katlana öyle çoğalır ki, ölçüye hesaba sığmaz olur. Ve Efendimizin derecesi bu sevaplarla her an yükselir. - Her an mı dediniz? - Evet, her an, her saniye. Hem öyle ki, bir anda yükseldiği derece yanında, ondan önce kazandığı bütün mertebelerin tamamı, deniz yanında damla gibi kalır. Şimdi anladınız mı? - Evet hocam, çok iyi anladık. ---------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Salevat okumanın fazileti
2006-03-21 01:00:00
Şam civarında vefat eden "Muhammed bin Müslim" hazretlerine, bir gün bazı sevdikleri gelerek; - Efendim, Resulullaha salevat okumanın fazileti ne kadardır? diye sordular. Cevaben şunu anlattı onlara: Eshab-ı kiramdan "Ebu Talha" hazretleri, bir gün Resulullahı ziyarete geldiğinde Onu çok sevinçli görüp sordu: - Yâ Resulallah! Sizi çok sevinçli görüyorum. Acaba sebep nedir? Efendimiz; - Nasıl sevinmeyeyim, buyurdular. Az önce Hz. Cebrail müjde getirdi bana. - Nasıl bir müjde yâ Resulallah? - Dedi ki: "Kim sana bir salevat okursa, Allahü teala da ona on salevat gönderir. Ayrıca on günahını siler, on da sevap verir o kimseye." Dinleyenler memnun olmuştu. - Başka var mı? dediler. Sonra da şunu anlattı: Hak teâlâ Mûsâ aleyhisselâma; - Yâ Mûsâ! Habîbim Muhammed'e her gün on salevat söyle! buyurdu. Benî İsrail'e de söyle ki, Ona îman etsinler. Yoksa Cehenneme girerler. Mûsâ Nebî sordu: - Yâ İlâhî! Muhammed kim ola ki, sana bu derece yakındır? Hak teala hazretleri; - Yâ Mûsâ, Onu yaratmasaydım hiçbir şeyi yaratmazdım, buyurdu. Gece ile gündüz, yer ve gök, Cennet ve Cehennem ve bilcümle mahlukat, hep Onun hürmetine var oldular. Musa aleyhisselam; - Yâ Rabbî! Ben de Ona îman ettim. Peygamberliğini ben de tasdik eyledim, diye arz eyledi. Başarının sırrı Bir gün de sevdiklerine; - Kardeşlerim, günahların neticesi olan azablardan kurtulmak için tövbe istiğfar etmelidir, buyurdu. Hiç kimsenin kalbini kırmayın. Zira büyük günahtır. Ayrıca kalb kırmanın kapısı açılınca küfre girilir. Yani küfrün hemen yanında kalb kırmak vardır. Ve ilave etti: - Bu devirde muvaffakiyetin sırrı, iki şeydir. - Onlar nedir? dediler. - Biri "Sabretmek", diğeri "güler yüzlü olmak"tır, buyurdu. Ve şöyle bitirdi: - Mertlik, herkesle iyi geçinmektir. ------------------------------------------------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.İyi Müslüman nasıl olur?
2006-03-22 01:00:00
Kûfe'de yetişen velilerden "İbni Semmak" hazretlerine; - İyi bir Müslüman nasıl olmalıdır? diye sordular bir gün. - İyi Müslüman, kıymetli ömrünü lüzumsuz şeylere harcamaz, buyurdu. Vaktinin kıymetini bilir. Dînini, ilmihalini öğrenip, bildikleriyle amel eder. - Başka?dediler. - Sonra o, gıybet yapmaz, söz taşımaz. Din kardeşlerinin ayıbını örter, kusurlarını affeder. Herkese karşı merhametlidir. - Kâfirlerede mi efendim? - Evet. Kâfir bile olsa kimseyi incitmez. Kimsenin malına, canına, şeref ve namusuna el uzatmaz. O, kendisiyle uğraşır sadece. - Kendisiyle mi uğraşır? - Evet. Kendi kusur ve günahlarını düşünür ve affı için ağlar. Allahü teâlânın kendisine ceza vermekte acele etmediğini, rızkını kesmediğini görüp, mahcup olur, utanır. İyi bir Müslüman, kimseye yük olmaz. Bilakis herkesin yükünü çeker. Şöyle bitirdi: - Velhasıl hakiki Müslüman, elinden ve dilinden kimsenin zarar görmediği kimsedir. Dünya fanidir Bir gün de gençlere nasihat ederken; -Bu dünya fani ve vefasızdır, buyurdu. Bel bağlamaya değmez. Ama buna rağmen yine de kıymetlidir bu hayat. Gençler; -Efendim, dünya için hem "vefasız" dediniz, hem de "kıymetli". Bunu anlıyamadık,dediler. Buyurdu ki: -Dünya hayatı üç beş günlük bir ömür olduğu için vefasızdır. Nimetleri elde kalmaz. Ahiretteki nimetler ise sonsuzdur, elden çıkmaz. - Öyleyse?... - Ama bu sonsuz Cennet nimetleri, burada yapılacak amellere bağlıdır. Bunun için kıymetlidir bu hayat. Hatta ömür, insanın en büyük sermayesidir. Ve ilave etti: -Onun için iyi değerlendirin vakitlerinizi. Saniyenizi boşa geçirmeyin. Burada yapacağınız bir "hayırlı iş", size sonsuz ahiret saadetini kazandırabilir. Bir "kötü amel" de, sonsuz felaketinize sebep olabilir maazallah. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.İçimizdeki düşman!
2006-03-23 01:00:00
Yemen'in meşhur velilerinden "İbni Üstadül âzam" hazretleri, bir gün "Nefis" hakkında sohbet ederken; - Ey insanlar, Allahü teâlâ "nefs-i emmare"den daha ahmak bir şey yaratmamıştır, buyurdu. - Nefis neden ahmaktır?dediler. - Çünkü her isteği, kendi aleyhinedir de ondan, buyurdu. Nefsinin isteklerini yapan, felakete gider. Bunun içindir ki nefis, en büyük düşmanıdır insanın. Hatta o, Allah'a düşmandır. Ve ilave etti: - Siz dışarda düşman aramayın kendinize. Düşman içinizdedir. - Düşman içimizde mi efendim? - Evet. En büyük düşman kendi nefsimizdir. Onun gıdası haram ve günahlardır. Üstelik doymaz da. İşledikçe yine ister. Onun zararından kurtulmanın tek yolu vardır. - O nedir ki hocam? - İstediklerini yapmamak. İslâmiyeti bilen ve bildiğine göre yaşayan kimse nefsin zararından korunmuş olur. Unutmayın, her saadetin başı İslâmiyete uymak, her felaketin başı ise nefse uymaktır. Kötü arkadaş Bu zat, bir gün de sevdiklerine; - Kardeşlerim, kötü insanlarla arkadaş olmayınız, buyurdu. Onlardan size zarar gelir. Akıllı ve uyanık kimse, dînini öğrenip, her işini ona uygun yapar. - Dînimizi nereden öğrenelim?dediler. - Din, hakiki "İslâm âlimleri"nden öğrenilir, buyurdu. - Onlar yoksa efendim? - Onlar yoksa, kitaplardan öğrenilir. Ama rastgele kitap okunmaz. "Ehl-i sünnet âlimleri"nin, evliya zatların kitapları okunur ancak. Ve ekledi: - O büyükleri çok sevin ve onların hayat tarzını örnek alın kendinize. "Allah dostları"nı sevmek, ihlâsını artırır insanın. - Efendim, bu dünyada kim kimi seviyorsa, ahirette de onunla beraber olacakmış, öyle mi? - Evet öyledir. Peygamber Efendimiz; "Kişi sevdiği ile beraberdir" buyuruyor. Allah dostları Cennette olacağına göre, onları sevenler de onlarla birlikte Cennete girerler ahirette. ---------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Allah adamlarını seviniz!
2006-03-24 01:00:00
Mısır'da yetişen âlim ve evliyadan "İbni Vefâ" hazretleri, bir gün sevdikleriyle sohbet ederken; - Kardeşlerim, Allahü teâlâyı ve Allah adamlarını çok seviniz, buyurdu. Gönlünde bu sevgiyi taşıyanlar, dünyadan soğur, ahirete yönelirler. Dünya ile ahiret birbirinin tersidir. Dünyayı seven, ahiretten uzaklaşır. Dünyadan soğuyan da ahirete yaklaşır. - Efendim, burada "Dünya"dan maksat nedir? dediler. - Dünya, insanı Allahü teâlâdan uzaklaştıran şeylerdir ki, "haram" ve "günahlar"dır, buyurdu. Ve şöyle devam etti: - İslâmiyet ilim dînidir kardeşlerim. Dînini bilmeyen kimse, şeytanın oyuncağı olur. İslâmiyetten kıl kadar ayrılan bir kişide bir harikulade hal görürseniz, hiç kıymet vermeyin. Zira bu hal, keramet olamaz. Olsa olsa Şeytanın aldatmasıdır. Sordular: - Asıl keramet nedir öyleyse? - En büyük keramet, istikamettir. - İstikamet mi? O nedir hocam? - İstikamet, İslâmiyete tam uymak ve bunda kararlı olup ölünceye kadar hiç taviz vermemektir. Bundan daha büyük keramet yoktur ve olamaz. Korkmamız lazım Bir gün de, bazı sevdiklerine; - Çok korkmamız lâzım, buyurdu. - Neden korkacağız?dediler. - Küfran-ı nimetten, buyurdu. - Küfran-ı nimet nedir ki efendim? - Nimetin kıymetini bilmeyip, nankörlük etmektir. Allahü teâlâ Kur'an-ı kerimde; "Eğer verdiğim nimetin kıymetini bilmezseniz, elinizden alır ve acı azab ederim"buyuruyor. Bu nimet nedir? biliyor musunuz? - Nedir efendim? - Doğru îmandır. "Ehl-i sünnet" üzere bir îman yani. Allahü teâlânın bize ihsan ettiği bu "Doğru îman" nimetinin kıymetini bilmez, şükrünü yapmaz, bu nîmetin hakkını veremezsek, Cenâb-ı Hak alır elimizden. - Bu nimetin hakkı nasıl verilir ki hocam? - Birbirimizi sevmekle. Din kardeşlerimizi çok seversek, bu nimetin şükrünü eda etmiş oluruz. -------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Fahr-i kâinatın üstünlüğü
2006-03-25 01:00:00
Mısır evliyasından "İbrahim Desûkî" hazretlerine, bir gün bazı gençler gelerek; - Peygamber Efendimizin diğer Peygamberlere ne gibi üstünlükleri vardır?diye sordular. - Ey gençler, Fahr-i kâinatın hayatı bütün insanlar için rahmet olduğu gibi, mematı, yani vefatı da rahmettir, buyurdu. - Nasıl yani? dediler. - Şöyle ki, hadis-i şerifte; "Ey Eshabım! Hayatım sizin için nasıl rahmetse, mematım da rahmettir. Dünyada müşkillerinizi çözer, şüphelerinizi gideririm" buyurmuştur. Ve ekledi: - Hadisin devamında; "Vefatımdan sonra da haftada iki kere bana amelleriniz bildirilir. İyi amelleriniz için sevinir, dua ederim. Günahlarınız için de Rabbimden af dilerim" buyuruldu. Gençler; - Daha var mı?dediler. - Evet buyurdu. Her Peygamberin dîni, vefatlarından sonra çabucak unutuldu. Sonraki insanlara ulaşamadı. Bozulup, yok oldular. - Ya islamiyet efendim? - "İslâm dîni" ise günümüze kadar gelmiştir. Hem de hiç bozulmadan, değişmeden, taptaze. Bundan sonra da kıyamete kadar sapasağlam devam edecektir. - Hikmeti ne hocam? - Çünkü cenab-ı Hak, bu dîni kıyamete kadar bozulmaktan koruyacağını vadetmiştir. Ayrıca her Peygamber, Allahın rızasını istemiştir ki, normali de budur. Ama Allahü teâlâ, Habîbinin rızasını istemiştir. - Başka efendim? - Yine her Peygamber, Allahın ismiyle yemin etmiştir. Allahü teâlâ ise Habîbinin ismine kasem etmiştir. Şöyle devam etti: - Mûsâ aleyhisselâm tabiaten gadaplı, sert mizaçlı olduğundan, ona "Yumuşaklık" emredilmiş, "Firavun'a yumuşak söyle!" buyurulmuştur. - Ya bizim Peygamberimize? - Sevgili Peygamberimiz ise son derece yumuşak huylu olduğu için "Sert olması" istenmiş, "Kureyş kâfirlerine sert söyle!" diye emredilmiştir. -------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Fevkalâde hayâ sahibiydi
2006-03-26 02:00:00
Irak'ta yaşayan velilerden "Züfer bin Hüzeyl" hazretleri, bir gün Peygamber Efendimizden bahsederken; - Server-i kâinat Efendimiz fevkalade hayâ sahibiydi, buyurdu. Kimseyi kırmamaya özen gösterir, kimsenin kusurunu yüzüne vurmazdı. - Kusuru olanları söylemez miydi?dediler. - Söylerdi, ama kırmadan. - Nasıl yani? - Mesela Eshaptan birinin kusurunu görseler, onu asla yüzüne kaşı söylemez, onun da bulunduğu bir mecliste; "Bazıları şöyle şöyle yapıyor, siz öyle yapmayın!" buyururdu. O kimse hiç rencide olmadan yanlışını öğrenmiş olurdu böylece. O dünyaya gelince... Bir gün de bazı gençler; - Efendim, bize Peygamberimizin üstünlüklerinden bahseder misiniz,dediler. Şöyle anlattı: - Sevgili Peygamberimiz henüz doğmamıştı ki, şiddetli bir kıtlık yaşanıyordu Arabistan'da. Öyle ki, yeşil bir ot, yeşil bir yaprak görmeye hasretti insanlar. Vakta ki Resulullah dünyayı şereflendirdiler, kıtlık bitti. Bolluk ve berekete kavuştu bu yerler. - Başka var mı?dediler Şöyle anlattı bu defa: Yine Efendimiz müşriklerin şerrinden Medine'ye hicret edince, Mekke'de şiddetli bir kıtlık başgösterdi. Öyle oldu ki, halk kedi köpek yemeye başladılar. Bu sıkıntının sebebi belliydi. - Resulullaha yaptıkları eziyet mi? dediler. - Evet. Bunu kendileri de biliyorlardı. Çaresizlikten Ebu Süfyan'a gidip yalvardılar: - Ne olur git hemen, Muhammed-ül emine rica et. Dua etsin de kurtulalım şu afetten. Ebu Süfyan koştu hemen Medine'ye ve rica etti: - Yâ Muhammed! Ne olur dua et de şu kıtlık belası kalksın üzerimizden. Dinleyenler merak etmişti. - Efendimiz kabul ettiler mi hocam? - Evet. Merhamet edip, dua buyurdular. Kısa zamanda yağmurlar yağdı. Ve halk bolluğa kavuştu Mekke'de. Halbuki o müşrikler etmediklerini bırakmamışlardı kendisine. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kendinizi vermeye alıştırın!
2006-03-27 01:00:00
İstanbul-Eyüb'te medfun bulunan "Mevlana Seyyid İbrahim" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, kendinizi vermeye alıştırın, buyurdu. Çünkü bize kalacak olan, verdiğimizdir. Sonra şunu anlattı onlara: Bir Kurban Bayramı günü, Resullullah Efendimiz dışardan eve gelip, Aişe validemize; - Kurban etini ne yaptın? diye sordular. - Hepsini dağıttım, iki kürek bize kaldı,diye arzetti. Bunun üzerine Efendimiz: - Öyleyse iki kürek hariç, hepsi bize kaldı, buyurdular. Başıboş değiliz Bir gün de; - Kardeşlerim, Allahü teâlâ insanları yaratmış, fakat başıboş bırakmamıştır, buyurdu. Bazı şeyleri emretmiş, bazısını da haram kılmıştır. - Efendim, bu emir ve yasaklar, biz kulların menfaati içindir deniyor, öyle mi?dediler. - Evet, buyurdu. Her emir, kullara faydalı olduğu için emredilmiş, her yasak da zararlı olduğu için haram kılınmıştır. Şöyle devam etti: - Çünkü Allahü teâlâ kullarının yanmasını istemez. Onun kullarına merhameti, bir annenin yavrusuna olan merhametinden daha çoktur. Namaz dînin direği Bir gün de bazı gençler bu zata gelip; - Efendim, dînimizde namazın yeri nedir?diye sordular. - Namaz, bu dînin direğidir, buyurdu. - Öyleyse çok mühimmiş efendim? - Elbette. Bu dinde en mühim ibadet beş vakit namaz kılmaktır ki, büyüklerimiz; "Müslüman, namazını kılan insandır" buyuruyorlar. - Namaz kılmayan, Müslümanlıktan çıkar mı efendim? - Hiçbir özrü olmadığı halde, bile bile kılmayan ve kılmadığına üzülmeyenin îmanı gidebilir. Nitekim Peygamberimiz; "Namaz kılmayanın İslâmdan nasibi yoktur" buyurmuştur. Ve ekledi: - Yine Sevgili Peygamberimiz; "Mümin ile kâfiri ayıran fark, namazdır" buyuruyor. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bu dünyada yolcuyuz
2006-03-28 01:00:00
Kabr-i şerifi Mısır'da bulunan "İbrahim Gülşenî" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, bütün mesele, dünyada yolcu olduğumuzu unutmamaktır, buyurdu. - Ne yolcusu? dediler. - Biz hepimiz ahiret yolcusuyuz, buyurdu. Ve imtihandayız bu dünyada. Allahü teâlâ insanları ve cinleri, yalnız ibadet etmeleri için yaratmıştır. Ve ilave etti: - İbadet edenleri Hak teala sever ve kıymet verir. Cenab-ı Hak bir kuluna kıymet verirse, ona sonsuz Cennetini ihsan eder. Namaz çok mühim Bir gün de bir gence nasihat ederken; - Oğlum, her şeyden önce beş vakit namazını kıl, buyurdu. Hem de özenerek kıl. Yani farzına, vacibine, sünnet ve edeblerine riayet eyle. Böyle kılarsan, kıldığın namazların büyük mükâfatını görürsün. Delikanlı; - Efendim, namaz insanı kötülüklerden alıkoyarmış, öyle mi?diye sordu. - Evet, ama bir şartla, buyurdu. - O şart nedir hocam? - Kabul olması. Namazın kabul olması için de doğru kılınması gerekir. Yani Allahü teâlâ, ancak doğru kılınan bir namazı kabul eder ve yalnız kabul olan bir namaz, insanı fena, çirkin işleri yapmaktan alıkor. Ve ilave etti: - Ama doğru kılamıyorum diye hiç kılmamak da olmaz tabii. Doğrusunu yapıncaya kadar uğraşmalıdır. Feyz kalbe gelir Bir gün de, bazı sevdiklerine; - Müslümanlar bir araya gelince, kalbten kalbe feyz akar, buyurdu. Aynen suyun borudan aktığı gibi. - Hiç konuşmasalar da mı? dediler. - Evet, buyurdu. Birlikte olmak kâfidir. Konuşmak şart değil. - Feyz gelmesinin alameti nedir efendim? - Feyz varsa, haramlara karşı istek azalır, hatta nefret başlar. İbadetler ise zevkli ve tatlı gelir. - Feyz yoksa hocam? - O zaman günahlar tatlı, ibadetler tatsız ve zevksiz gelir. --------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
."Günahlarda kalb çarpar!"
2006-03-29 01:00:00
Bağdat evliyasından "İbrahim-i Havvas" hazretleri, nasihat isteyen bir gence; - Evladım, şüpheli bir işi yapacağın zaman, elini kalbinin üzerine koy. Kalbin sakinse, o işi yap. Çarparsa yapma, terk et, buyurdu. - Hikmeti ne? deyince de; - Çünkü mubah işlerde kalb sakin olur, buyurdu. Haram ve günahlarda ise çarpar. Güler yüz, tatlı dil Bir gün de bir talebesine; - Evladım, bütün ibadetlerini kusurlu bil, buyurdu. Hakkıyla yapamadığını düşün. Her işte, iyi niyet yap. Halis niyet etmeden hiçbir ibadete başlama. Dost düşman, herkese güler yüzlü, tatlı dilli ol. Kimse ile münakaşa etme. Delikanlı sordu: - Hiç kimseyle mi münakaşa etmeyelim efendim? - Evet. Çünkü münakaşa zararlıdır oğlum. Dost ile olursa dostluğu azaltır. Düşmanla yapılırsa düşmanlığı çoğaltır. Ve ilave etti: - Hep kendini düşünme. İnsanlara iyilik yapmayı âdet haline getir. Hatta zevk al bundan. Çünkü bu, bir nevi ibadettir. - İbadet mi dediniz efendim? - Evet ibadettir. Hatta bir Müslümanın bir dünya sıkıntısını gidermek, bütün cihanın nafile ibadetlerinin toplamından daha sevaptır. Kendinize sorun! Bir gün de sohbetinde buyurdu ki: - Kardeşlerim, her gün akşam olunca; "Bu gün ben, Allah için ne yaptım?" diye sorun kendinize. "Bugün, kime, ne iyiliğim dokundu?" diye kendinizi hesaba çekin her gün. - Neden? dediler. - Çünkü Allah soracak, buyurdu. Herkes kabre girdiği zaman, dört şeyin hesabını verecektir mutlaka. - Onlar nedir efendim? - Parayı nereden ve nasıl kazandığı ve nereye harcadığı, ilmini nerede kullandığı, vücut azalarını nerelerde ve ne yolda eskittiği. - Bunlar herkese sorulacak mı? - Elbette. Bunlara cevap vermek zordur. Onun için cevabını hazırlayın şimdiden. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ehl-i beyti sevmek vaciptir
2006-03-30 01:00:00
Büyük velilerden "İbrahim Hayrânî" hazretleri, bir sohbetinde Resulullahın faziletlerini anlatırken; - Sevgili Peygamberimizin hanımları ve kızları, dünya hanımlarının en üstünü, Onun Eshabı, Peygamberler hariç bütün insanların en faziletlisi, Onun yaşadığı şehirler, yeryüzünün en kıymetli yerleridir, buyurdu. Onun Ehl-i beytini ve Eshabını sevmek, her Müslümana vacibtir. Ve ilave etti: - Her Müslüman kabre girdiğinde, ona Resulullah Efendimizden sorulacaktır. - Nasıl yani? dediler. - Şöyle ki, sual melekleri kabre gelerek, önce "Rabbin kim?" diye soracak, peşinden de "Peygamberin kim?" diye sual edeceklerdir. Şöyle devam etti: - Sevgili Peygamberimiz vefat edeceği zaman, önce Cebrail aleyhisselâm gelip, kendisi için birçok müjdeler getirdi. Ama Efendimiz, o anda bile ümmetini düşünüyordu. Bunun için; - Yâ Cebrail kardeşim! Bana, ümmetim hakkında müjde ver! buyurdular. Dinleyenler sordu: - Verildi mi hocam? - Evet. Hak teâlâ, ümmeti hakkında o kadar müjdeler verdi ki, mübarek kalbi ancak müsterih olup rahatladı. O zaman Azrail aleyhisselâm mübarek ruhunu almak için müsaade istedi. İzin verince kabzetti mübarek ruhunu. En kıymetli şey Bir gün de; - Sizce bu dünyada en kıymetli şey nedir? diye sordu sevdiklerine. Her biri bir şey söyledi. - Kâbe-i şeriftir. - Hayır. - Cennetlerdir. - Hayır. - Arş-ı âlâdır. - Hayır. - Camilerdir. - Hayır. Merak etmişlerdi. - Ya nedir hocam? - Dünyada en kıymetli şey, Sevgili Peygamberimizin kabri şerifinde, mübarek vücuduna temas eden "topraklar"dır, buyurdu. Bu topraklar, Kâbe'den, Cennetlerden ve Arş-ı âlâdan daha kıymetlidir. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Salevat"ın bereketiyle!
2006-03-31 01:00:00
Mısır'ın büyük âlimlerinden "Ziyâeddin Halil Cündî" hazretleri, bir gün salevat-ı şerife okumanın faziletinden bahsederken şunu anlattı sevdiklerine: Vaktiyle bir Müslüman Hasan-ı Basri hazretlerine giderek; - Efendim, benim bir kızım vardı, geçenlerde vefat etti. Dua edin de onu rüyada göreyim,diye rica etti. Mübarek zat, açtı ellerini, dua etti. Adam o gece gördü kızını rüyada. Lakin uyandığında başladı ağlamaya. Zira Cehennemde yanarken görmüştü kızını. Giyinip koştu hemen bu büyük veliye. Nefes nefeseydi. - Sağolun afendim, kızımı gördüm. Ama sevinemedim. Bilakis üzüntüm arttı. - Neden? - Çünkü Cehennemde yanıyordu yavrum. Adamcağız çaresizlik içinde ellerini ovuştururken, büyük veli; - Üzülme, buyurdu. İnşallah kurtulacak o azabtan. - Sahi mi hocam, kurtulacak mı? - İnşallah kardeşim. Teşekkürler edip sevinçle evine döndü. Ancak kendi kendine; "Acaba nasıl kurtulacak?" diye düşünüyordu. Bu düşünce ile yattı ve gördü yine kızını. Ama bu sefer Cennette, yeşillikler içindeydi. Sevgiyle kucaklayıp sordu: - Kızım Cehennemden nasıl kurtuldun? Nasıl geldin buraya? Kızcağız; - Babacığım, bu kabristandakiler hepimiz Cehennemdeydik, dedi. Dün buraya mübarek bir zat geldi. Bir "Salevat"okuyup sevabını bizlere bağışladı. Onun bereketiyle hepimiz affa kavuştuk ve şimdi Cennetteyiz. Gözleri açıldı Bir gün de, Resulullahın huzuruna bir âmâ gelip; - Yâ Resulallah! Dua buyurun da gözlerim açılsın, diye yalvardı. Efendimiz; - Sen şimdi abdest al. İki rekat namaz kıl ve dua et! buyurdular. - Nasıl dua edeyim yâ Resulallah? - De ki: "Yâ Rabbî! Habîbinin hürmetine gözlerimi aç!" Âmâ; - Peki yâ Resulallah, dedi ve emri ifa etti. Duası bitmemişti ki açıldı gözleri. ------------------------------------------------------------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
Öğretmenin en iyi yolu
2006-04-01 01:00:00
Boyabat'ta doğup Medine'de, Bakî Kabristanına defnedilen "İbrahim Medenî" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - İslâmiyet iki temel üzerine kurulmuştur, buyurdu. - Onlar nedir? dediler. - Biri "Öğrenmek", öbürü "Öğretmek"tir, buyurdu. - Neyi öğrenip, neyi öğreteceğiz efendim? - İslâmiyeti, yâni dînimizi. Bunu öğrenmek, kadın erkek her Müslümana farzdır. Dînini öğrenmeye ehemmiyet vermeyen, lüzumsuz gören, küfre kayar mâzallah. - Öğretmenin en iyi yolu nedir hocam? - "Kitap vermek"tir. Yâni ehl-i sünnet âlimlerinin yazdığı "İlmihal kitapları"nı alıp gençlere, köylere dağıtmak, en iyi emr-i maruf şeklidir. - Hikmeti ne efendim? - Çünkü anlatmak için iyi bilmek lâzımdır. Aksi takdirde noksan anlatırsın, yanlış söylersin, onu da yakarsın, kendini de. Hiç zayi olmaz Bir gün de; - Kardeşlerim, fakirlere, muhtaçlara yardım eden, iki cihanda da mükâfatını görür, buyurdu. Hele bu, "İhlâs ile" yapılırsa hiç zayi olmaz. Mutlaka önüne çıkar o insanın. Cemaatten biri; - Efendim, ne yazık ki bâzı zenginler hiç kıyamıyorlar paralarına, deyince; - Çok yazık, buyurdu. Halbuki hiç ummadıkları bir anda ölüp ayrılacaklar o mallardan. Üstelik bir bir hesabını verecekler onların. - Neyin hesabını efendim? - Mallarının hesabını. Onları "Helalden" mi kazandılar, yoksa "Haram yoldan" mı? Allah soracak. Helalden kazanmışlarsa ne âlâ. Yakalarını kurtarırlar. - Ya haramdansa hocam? - O zaman mutlaka azâba yakalanırlar. Haram, "Ateş gibi"dir. Eğer tövbe etmez ve şefaate uğramazlarsa, "Cehennem"de yanarlar. Şöyle bitirdi: - Unutmayın, helal malın "Hesab"ı, haram malın "Azâb"ı vardır. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bir şeyi hiç anlayamıyorum!"
2006-04-02 01:00:00
Sivas'ta yaşayan velîlerden "İbrahim Şirvânî" hazretleri, bir gün cemaatine; - Bir şeyi hiç anlayamıyorum, buyurdu. - Neyi anlayamıyorsunuz? dediler. Buyurdu ki: - Bir şeye kavuşmak isteyen, onun peşinden koşar, sebeplerine yapışır, öyle değil mi? - Evet efendim. - Bir şeyden korkan da, ondan kaçar, uzaklaşır, değil mi? - Gayet tabii hocam. - Ama bakıyorum da bâzı Müslümanlar "Cennete kavuşmak" istiyor, ama gereğini yapmıyorlar. Cehennemden de korkuyor, ama "Günah işlemeye" devam ediyorlar. Bunu bir türlü anlayamıyorum. Mürüvvet nedir? Bir gün de bazı sevdikleri; - Mürüvvet nedir? diye sordular bu zâta. - Mürüvvet, arkadaşının kusurlarını görmezlikten gelmektir, buyurdu. - Tasavvuf nedir efendim? - Ehemmi mühimme tercih etmektir. Yâni kulun, her vakitte, o vakit için "En lüzumlu" olan şey ile meşgul olmasıdır. - Sabır nedir hocam? - Gelen belâları "Gönül hoşluğu" ile, "Gülerek" karşılamaktır. Toprak olacaksın! Bir gün de; - Efendim, insanın kendisini beğenmesi hususunda ne dersiniz? diye sordular. Mübarek, derin bir nefes alıp buyurdu ki: - Ey aciz insan! Kendini beğenecek neyin var ki senin? "Bir damlacık su"dan yaratıldın. Sonunda da ölüp, "bir avuç toprak" olacaksın. Ve devam etti: - Rabbine isyanla geçti bir ömrün. Günahların "Dağ" gibi, işe yarar bir amelin yok. Öyleyse neyini beğeniyorsun? Şöyle bitirdi: - Ey ibadet yapıp da sevaplarım var diye övünenler! Sakın ibadetinize güvenmeyin. Zira nice ibadetler vardır ki, kabul olmamıştır. Öyleyse bir ibadet yapınca, tövbe edin peşinden. Çünkü kul, ancak "Tövbe etmek"le kurtulabilir.
.Hayâ imandandır
2006-04-03 01:00:00
Sivas velîlerinden olup Kayseri'de medfun bulunan "İbrahim Tennûrî" hazretleri, bir sohbetinde; - Hayâ imandandır, buyurdu. Mümin, edeb ve hayâ sahibidir. Sonra şunu anlattı: Bir gün Peygamber Efendimiz; - Ey Eshâbım! Allahü teâlâdan hayâ ediniz! buyurdu. Eshâb-ı kiram; - Yâ Resulallah, biz hepimiz Allah'tan hayâ ederiz, dediler. - Hayâ bu değildir, buyurdu. Bir kimse ki, yedi âzâsını haramdan korur, Allah korkusu ile her günahtan kaçar, ölümü unutmaz ve hep âhireti düşünür. İşte Allahü teâlâdan hayâ etmek böyle olur. Kullukla emrolunduk Bir gün de; - Ey insanlar, biz kuluz, buyurdu. "Kulluk yapmak"la emrolunduk Rabbimize. İbadetimizi yapar, peşinden tövbe ederiz. Ve ilave etti: - Nice kimseler vardır ki, "riya" ile, "gösteriş" için ibadet yapmıştır. Bir fayda göremezler bu ibadetlerinden. Kulun iyi amelleriyle övünmesini, Hak teâlâ hoş karşılamaz. Biz kullara, "göğüs kabartmak" değil, "boyun bükmek" yakışır. İbadetin mânâsı da budur zaten. Şöyle bitirdi: - İbadet, kulun aczini bilmesi ve Rabbine karşı küçüklüğünü göstermesidir. "Kolayı var!.." Yakınlarından biri, iki çocuğunu, küçük yaşta okuması için bu zâta gönderdi bir gün. Ancak bir müddet sonra çocuklar gitmek istemediler okumaya. Nasihat ettiyse de, tesir etmedi. Adamcağız çaresizlik içinde geldi bu mübarek zâta. Durumu anlatıp sordu: - Ne yapayım hocam? - Kolayı var, buyurdu, Bunlar henüz çocuktur. Bu işin ehemmiyetini bilemezler. Onun için onlara "para vereceğini" söyle. Derse gittiğiniz her gün için, size şu kadar para vereceğim de. - O zaman gelirler mi efendim? - Evet, zevkle gelirler hem de. Eve gidip böyle söyleyince, çocuklar "koşarak gittiler" okumaya. Bir müddet böyle devam etti. Sonra buna lüzum kalmadı artık. ----------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.
. Kendinizle iyi geçinmeyin!2006-04-04 01:00:00
İstanbul Okmeydanı'nda medfun bulunan "İdrîs-i Muhtefî" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, herkesle iyi geçinin, ama kendinizle iyi geçinmeyin, buyurdu. - Yâni nefsimizle mi? dediler. - Evet. Çünkü nefsiniz Allahü teâlânın düşmanıdır. Ona muhalefet edin. Ne kadar karşı gelirseniz, o nisbette rahat edersiniz. Yaşama gayemiz, Allah'ın kullarına "İslâmiyeti anlatmak"tır. Yoksa bu dünya çekilmez. Şöyle devam etti: - Âhirette her şeyin aslı var, âlâsı var. Dünya, âhirete göre "Çöplük" gibidir. Aklı olan bu çöplüğe gönül bağlar mı hiç? - Ne tavsiye edersiniz? dediler. - İslâmiyeti öğrenin, buyurdu. İslâmiyet, "bilmek dîni"dir. İnsanın şerefi, "İlim" ve "Edeb" iledir. Mal ve neseb ile değildir. Şöyle bitirdi: - Gururlanmayın. Her şey zayıflıktan yıkılır, îman ise "Kibir" ve "Gurur"dan. Evliyâ, Allahın dostudur Bir gün de gençlerle sohbet ederken; - Evlatlarım, bir günde, beş defa abdest alıp camiye giden bir mümin, "Evliyâ"dır, buyurdu. Evliyâ, "Allahın dostu" demektir. Sonra da; - Herkes, kendi evine, dostlarını, sevdiklerini çağırır, öyle değil mi? diye sordu onlara. - Evet efendim, dediler. Buyurdu ki: - Siz de Allahın evine, yâni camiye geldiğinize göre "Allah sizi seviyor" demektir. Yâni siz evliyâsınız. Gençler, sevinç ve şaşkınlık içinde birbirlerine bakıyorlardı ki; - Şaşırmayın, buyurdu. Zira evliyâlığın dereceleri vardır. Bugün, Allahü teâlâya halis olarak inanan ve O'nun emir ve yasaklarına göre yaşamaya çalışan kimse, Allahın sevdiği kuldur, yâni evliyâdır. Şöyle bitirdi: - Kimsenin kalbini kırmayın çocuklar. Zira kalb kırmak, "Kâbe'yi yıkmak"tan bile daha büyük günahtır. ---------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Yediğinden bana da ver!
2006-04-05 01:00:00
Üsküdar'da vefat eden "Nasûhî Üsküdârî" hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Bir gün Peygamber Efendimiz Eshâbiyle bir bahçede oturmuş yemek yiyorlardı ki, o ara bir cariye geçti oradan. Harpte esir alınan kadın kölelere "cariye" denirdi. Kadın köle yâni. Bu kadın, Efendimizin önüne geldi ve edebsizlik ederek; - O yediğinden bana da ver! deyiverdi. Resulullahın "Yok" veya "Hayır" dedikleri pek vaki değildir. Onun için önündeki yemekten bir lokma alıp, uzattılar kadına. Lakin o, daha da ileri giderek; - Hayır, onu istemiyorum, dedi. - Ya ne istiyorsun? - Ağzında çiğnediğin lokmadan. Efendimiz yine kırmayıp, istediğini verdiler. Kadın, Resulullahın elinden o lokmayı alıp da yediği anda halinde ani bir değişiklik oldu. O edebsiz hali gidip, mahcubiyet kapladı yüzünü. Yaptığına pişman oldu. Utandı, sıkıldı, kızardı. Ter bastı vücudunu. Önüne bakarak süratle uzaklaştı oradan. O günden sonra "Edeb" ve "Hayâ" timsali bir hanım oldu. Öyle ki, herkes haline imreniyor, edeb ve terbiyesiyle parmakla gösteriliyordu o havalide... Rabbim daha şefkatli Yine cahiliyet devrinde Arabistan'da "vahşi bir âdet" vardı ki, doğan kız çocuklarını diri diri kuma gömerlerdi. Bir karı koca da yeni doğmuş kız çocuklarına aynı şeyi yapmışlardı. Ama "İslâmiyet" ışığı Mekke'yi aydınlatınca, ikisi de îmanla şereflendiler. O yaptıklarını hatırladıkça ağlayıp, gözyaşı dökerlerdi. Efendimiz, onların haline vakıf olunca, birlikte o bebeğin gömüldüğü yere gelip o çocuğa ismiyle hitab ettiler: - Ey filâne! - Buyur yâ Resulallah! - Ey kızım! Annen baban senin için gözyaşı döküyorlar. İster misin ki dua edeyim, dirilip annene babana kavuşasın? Cevap menfî idi: - İstemem yâ Resulallah. İyi ki dünyadan kurtulmuşum. Ben Rabbimi onlardan daha marhametli buldum. -------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
."Ben seni tanımıyorum!"
2006-04-06 01:00:00
Bitlis'in Nurşin ilçesinde medfun bulunan büyük velîlerden "Ziyâeddin Nurşînî" hazretleri, bir gün şunu anlattı cemaatine: Vaktiyle bir şehirde "salih bir Müslüman" yaşardı. Vakitlerinin çoğunu ibadetle geçirirdi ama bir şeyi ihmal ederdi. Resulullaha "Salevat okuma"yı. Bu salih kişi, bir gece Resulullahı gördü rüyada. Ama hiç iltifat görmedi Efendimizden. Mübarek başlarını çevirdiler ondan. Adam çok üzülüp ağlamaya başladı. Gözyaşları içinde; - Yâ Resulallah! Niçin böyle davranıyorsunuz? diye sordu. Efendimizin cevabı üç kelimeydi: - Ben seni tanımıyorum! Eyvaah! Adamcağız bu cevapla kahroldu ve başladı dil dökmeye: - Yâ Resulallah! Ben senin ümmetinden bir Müslümanım, beni nasıl tanımazsınız? Halbuki siz, babanın oğlunu tanımasından daha fazla tanırsınız ümmetinizi. Efendimiz; - Evet öyledir, buyurdu. Ama sen, bana hiç salevat göndermiyorsun. Ben ümmetimi, bana okudukları salevat miktarınca tanırım. Uykudan uyandığında kan-ter içindeydi. Tabii anlamıştı hatasını. O günden sonra salevat okuyordu artık. Her gün belli miktar okumayı âdet edinmişti. Birkaç gün sonra, bir gece yine rüyada gördü Resulullahı. Bu defa Efendimiz ona sevgiyle baktılar ve tebessüm ederek; - Seni şimdi tanıdım! buyurdular. Allah korkusu Bir gün de sohbetinde; - Peygamber Efendimiz, Allahü teâlânın Habîbi olduğu halde, O'ndan en fazla korkan da yine O idi, buyurdu. - Resulullah mıydı? dediler. - Evet. Nitekim bir gün eshâb-ı kirama karşı; "Allahü teâlâdan en çok korkanınız benim" buyurmuşlardır. Ve ekledi: - Bu korku sebebiyledir ki, namaza başlayınca "göğsünün hırıltı"sı işitilir, "su fokurdar" gibi sesler duyulurdu dışarıdan. - Başkaları da bu sesi duyar mıydı efendim? - Evet. Âişe validemiz bu sesi daima işittiğini haber vermiştir.
.Anmak, hatırlamak"
2006-04-07 01:00:00
Amasya'da medfun bulunan "İsmail Siracüddin Şirvânî" hazretlerine; - Zikir meclisi nedir? diye sordular bir gün. Cevabında; - Namaz nasıl kılınır, oruç nasıl tutulur, abdest ve gusül nasıl alınır? gibi meselelerin konuşulduğu yerdir, buyurdu. Ve ekledi: - Bir kimse günlük yaşantısında daima Allah'ın emir ve yasaklarını düşünür, her işini "İslamiyete uygun" yapmaya çalışırsa, her an Allah'ı zikretmiş olur. - Zikir bu mudur yani? - Evet. Çünkü zikir, "anmak, hatırlamak" demektir. Devamlı surette Allahü teâlânın emir ve yasaklarını düşünen kimse, her an "Allahü teâlâyı hatırlamış olur" ki, zikir de budur zaten. Günah işleme! Bir gün de bir genç bu zâta gelip; - Efendim, ben Allahü teâlâya yaklaşmak istiyorum, ne yapayım? diye sordu. Cevabında; - Öyleyse günah işleme! buyurdu. Çünkü günahtan sakınmak, kalbi nurlandırır ve o kişiyi Allah'a yaklaştırır. Ve ekledi: - Ayrıca insanın melekten üstün olabilmesi, takvâ sayesindedir. "Takvâ", günahlardan sakınmak demektir ki, her şeyden daha lüzumludur insan için. Dînin temeli takvâdır. Haram işleyenler, ibadetin tadını alamazlar. Delikanlı sordu: - Ya haramdan kaçanlar efendim? - Haramdan kaçanlar, Allahü teâlâya yaklaşır ve Onun rızasına ve sevgisine kavuşurlar. Başarının sırrı Bir gün de nasihat isteyen bir gence; - Kendini, kimseden üstün görme, buyurdu. Günahkâr bil. Allah'ı unutma. Onun emirlerine göre yaşamaya çalış. Muvaffak olmanın sırrı üçtür. Genç adam; - Onlar nedir ki efendim? diye sordu. Buyurdu ki: - Niyeti düzeltmek, günahına tövbe etmek ve büyüklerin sözüne "Peki" demektir. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.İbadetten maksat nedir?
2006-04-08 01:00:00
Bitlis'e bağlı Şirvan'da yaşayıp Mekke-i mükerreme'de vefat eden "İsmail Şirvânî" hazretleri, bir gün; - Ey insanlar, Allahü teâlâ, insanları ve cinleri yalnız kendisine ibadet etmeleri için yaratmıştır, buyurdu. - İbadetten maksat nedir? dediler. - İbadet, kalbin kırıklığı, kendini aşağı bilmesidir. İnsanın yaratılması da, kendini Rabbine karşı hakir bilmesi, aşağı görmesi içindir zaten. Ve ekledi: - Bu dünya, Müslümanların, âhiretlerine göre "Zindan" gibidir. - Zindan gibi mi? - Evet. Cennete göre zindan gibidir. - Nasıl yâni hocam? - Müslüman, âhirette sonsuz "Cennet nîmetleri"ne kavuşacaktır. Bu dünya, Cennete göre "Çöplük" gibi, hattâ "Zindan" gibidir. Bunun için Müslümanların bu zindanda zevk ve safa aramaları uygun olmaz. - Burada yapılacak şey nedir öyleyse efendim? - Müslüman, Allah'ın kullarına faydalı olmak için çalışır, duasını alır herkesin. Siz de dua almaya bakın. Faydasını dünyada da görürsünüz, ahirette de. Ahmak kimdir? Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, bu dünyada rahatlık arayan kişi, "Ahmak"tır, buyurdu. - Ahmak mıdır, neden? dediler. - Çünkü bu dünya, "Çile çekme" yeridir. Burada rahatlık olmaz. Bu dünya, çalışılacak ve tohum ekilecek yerdir. Hasat, öbür tarafta olacak, Yâni mükâfat, âhirette. Şöyle devam etti: - Bu dünyada hayırlı iş yapanlar, karşılığında "Cennet"e girerler. Biz Rabbimizden Cenneti istiyoruz. Cenab-ı Hak vermek istemeseydi istek vermezdi. Biz istiyoruz, inşallah kavuşuruz. - Kavuşmak için ne lâzım hocam? - Heyecan. Burası "İmtihan yeri"dir. Burada, imtihan kapısında duyulan heyecan duyulmazsa, âhiret sıkıntılı olur. Şöyle bitirdi: - Âhirette "hesaba çekileceğimizi" hiçbir an unutmayalım. ---------------------------------------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Dünya ahiretin tarlasıdır
2006-04-09 01:00:00
İzmir'de vefat eden "İzmirli Osman Nuri Efendi", bir günkü sohbetinde; - Ey insanlar, bu dünya "âhiretin tarlası"dır, buyurdu. Burada tohum ekmeyenler, yarın çok pişman olurlar. Ve ekledi: - Kardeşin kardeşten, ananın evladından kaçacağı o "dehşetli gün" için burada hazırlık yapmayanlar, çok ziyan edecektir. Sordular: - Nasıl hazırlık yapalım efendim? - İslâmiyete uymakla. Akıllı insan, şu birkaç günlük hayatı "fırsat" bilir. Allahü teâlânın beğendiği işlere, yani "İbadet"e sarılır. - En mühim ibadet nedir hocam? - "Beş vakit namaz"dır. Namaz kılmak, "Nefes almak" gibidir bu dinde. Onun için Müslüman, namazlarını hiç gevşeklik yapmadan, vaktinde kılar. Zekâtını verir. Kimsenin hakkını yemez. Velhasıl cenab-ı Hakkın emirlerine sarılıp, yasaklarından kaçan, dünyada da rahat eder, âhirette de. "Bir nefes"lik vakit!.. Bir gün de; - Kardeşlerim, dünyadaki "bir nefes"lik vakit, âhiretteki "bin yıl"dan daha kıymetlidir, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü âhirette ibadet yoktur, tövbe yoktur. Yine nefisle mücadele, haramdan kaçma gayreti, küfre düşme endişesi, kâfirlerle cihat, İslâma hizmet imkânı yoktur. Ama bütün bu imkân ve fırsatlar, bu dünyada var. Şöyle devam etti: - Hattâ kâfirler için de "bir nefes"lik dünya zamanı, âhiretteki "sonsuz hayat"ından daha hayırlıdır. - Hikmeti ne efendim? - Çünkü bu bir nefeslik dünya hayatında îman edip, "Sonsuz Cehennem"den kurtulmaları mümkündür. Ama ölünce bu fırsat biter. Dünyaya tekrar gelmek yoktur çünkü. Âlim kime denir? Bir gün de; - Çok kitap okuyana, çok ilmi olana âlim denmez, buyurdu. - Peki âlim kime denir? dediler. Buyurdu ki: - "Hak" ile "bâtıl"ı, yani doğru ile yanlışı ayırabilen kimseye "âlim" denir. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Her savaşta en öndeydi!
2006-04-10 01:00:00
Mısır evliyâsından "İzzeddin Türkmânî" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, Sevgili Peygamberimiz düşmana karşı "gayet cesaretliydi" buyurdu. Öyle ki, harplerde zor durumda kalındığında, korkmadan hücum ederlerdi düşman üzerine. Ve şöyle anlattı: Hazret-i Ali buyuruyor ki: - "Bedir"de üçyüz sekiz kişiydik. İçimizde en cesurumuz "Resulullah Efendimiz" olup, müşriklere en yakın O dururdu. Biz sıkıştığımızda Ona sığınırdık. "Uhud"da da öyle olmuştu. Bir aralık ortalık karıştı. Mücahidler iki ateş arasında kalıp şaşkınlıktan dağıldılar. Ben de düşman askerlerinin arasında kaldım. Etrafımda tek Müslüman yoktu. Bir yandan çarpışırken, bir yandan da "Resulullah"ı merak ediyordum. Neredeydi acaba?... Her tarafa bakıyor, ama göremiyordum kendisini. Gerilerde olamazdı. Çünkü O, düşman karşısında bir adım bile gerilemezdi. Kendi kendime; "Herhalde bizim günahımızdan, Hak teâlâ Onu semaya kaldırdı" diye düşündüm. "Öyleyse bir an evvel şehid olup Ona kavuşmalıyım" dedim. Kılıcımın kınını kırıp daldım düşman içine. Düşmanı kıra kıra ilerlerken "Resulullah"ı fark ettim. Benden daha ilerde tek başına çarpışıyordu düşmanla. Derhal Ona yetişip siper oldum kendisine. Ortalık karışmıştı Yine hazret-i Ali anlatıyor: - "Huneyn günü" de bir ara karışmıştı ortalık. Gaziler şaşkınlık içinde dağıldılar. Bu karışıklık ânında Resulullah yalnız kaldı. Buna rağmen atını mahmuzlayıp hücuma geçtiler. Binlerce düşmana karşı. Ve tek başlarına. Üzerlerine binlerce ok yağarken atıldılar ileriye. "Hazret-i Abbas" ile "hazret-i Ebu Bekir", yüz kadar gazi ile bu manzarayı görüp süratle at koşturdular arkasından. Ve yetişip, etrafında halka oluşturdular. Biri dizginini tuttu. Diğeri üzengisini. Böylece hızını keserek Onu düşman içine yalnız bırakmadılar. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Rüyada ödenen borç!
2006-04-11 01:00:00
Hindistan'ın âlim ve velîlerinden "Ziyâeddin Nahşebî" hazretleri, bir gün şunu anlattı cemaatine: Gayet fakir bir kimsenin acele "Beşyüz dirhem" paraya ihtiyacı olmuştu. Ama garipti zavallı, kimden istesin? Açtı ellerini, yalvardı Allaha. O gece Resulullahı gördü rüyada. Kendisine; - Nişabur'da, Ebül Hasan adında zengin bir kimse var, buyurdular. Ona git, benden selâm söyle. İstediğin parayı versin! Ve ilave ettiler: - Rüyana inanmazsa; "Her gece yüz salevat okurdun, dün gece unuttun!" dersin kendisine. Fakir, sabah uyanıp sevinçle koştu o zengine. Kapıyı çalıp arz etti: - Efendim, Resulullahın selâmları var. Rüyada bana; "Ebül Hasan'a git, ihtiyacın olan parayı sana versin", buyurdular. Ebül Hasan; - Aleyküm selaam! diyerek selâmı aldıysa da, bir "Acaba?!.." takıldı zihnine. - Eee şeyy... İyi de, bu rüyaya nasıl inanayım ben? Fakir hazırlıklıydı. - Efendim, siz her gün Resulullah Efendimize beşyüz salevat okurken, dün gece unutmuşsunuz. Ebül Hasan irkildi. - Sen bunu nereden biliyorsun? - Resulullah haber verdi. Bunu duyunca, yerinden fırlayıp, secde-i şükre vardı hemen. Sonra kalkıp açtı para kesesini. - Al, bu "beşyüz dirhem", ihtiyacın için. Sonra "bin dirhem" çıkardı. - Bu da Resulullahın şerefine. Bir mucize... Asrı saadette bir hanımın oğlu dünyaya geldi. Ancak üç dört yaşına geldiği halde konuşamıyordu yavrucak. "Dilsiz"di yâni. N'apsın kadıncağız? Çocuğu kucakladığı gibi koştu Efendimize. Ağlayarak arz etti durumu. Efendimiz o çocuğu dizlerine oturttu. Başını okşayıp, sırtını sıvazladı. Ve bir mucize: Çocuk başladı konuşmaya. Hem de "bülbül" gibi. Annesi ne yapacağını bilemiyordu sevincinden. ---------------------------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Niçin böyle yaptınız?
2006-04-12 01:00:00
Türkistan evliyâsından "Kadı Muhammed Zahid" hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Evliyânın büyüklerinden "Bayezîd-i Bistâmî" hazretleri, talebeleriyle bir şehre gitmek için yola çıktılar. Tam şehre yaklaşmışlardı ki, ahalinin akın akın kendisini karşılamak üzere yollara döküldüklerini gördü. Ve derhal çıkınından ekmeğini çıkarıp hızlı hızlı yemeğe başladı. Ahali, bu hareketi ona hiç yakıştıramayıp; - Allah Allaah! dediler. Biz bu zâtı evliyâ bilirdik. Meğer ne kaba adammış! Ve dağılıp gittiler. Talebeleri sordu: - Hocam, niçin böyle yaptınız? - Kalbime kibir gelmesinden korktum. - Ama yanlış anladılar. - Olsun, kalbime "Kibir" gelseydi, Allahü teâlânın gadabına uğrardım. Îmanla gitmek için Bir gün de; - Dünyadan îman ile gitmek için ne lâzım? diye sordular bu zâta. - Allah adamlarını, ehl-i sünnet büyüklerini sevmek lâzım, buyurdu. - Onları sevmek bu kadar mühim mi efendim? - Elbette. Namaz kılan bir Müslümanın "Îmanlı gitme" ihtimali vardır. Fakat namaz kılan ve Allah dostlarını seven bir Müslümanın "Îmansız gitme" ihtimali yoktur. Hikmeti ne hocam? - Sevdiği o büyük zatlar, son nefesinde imdadına gelir ve şeytanı kovup o kimsenin "îmanla ölmesini" temin ederler. Gerçek sevgi Bir gün de; - Gerçek sevgi, Allahü teâlâya olan sevgidir, buyurdu. Ama O'nu sevmek, Peygamber Efendimizi sevmekle olur. - Peygamberimizi sevmek ne ile olur? dediler. - Onun Ehl-i beytini ve eshâbını sevmekle, buyurdu. - Üstadını sevmek ne ile olur efendim? - Talebe kardeşlerini sevmekle. Ve ekledi: - Efendimizin Ehl-i beytini ve eshâbını, ehl-i sünnet âlimlerini, evliyâ zatları ve diğer Peygamberleri sevmeyen kimse, Efendimizi sevmiş olamaz. ------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Evden çıkarken niyet
2006-04-13 01:00:00
Kütahya'da medfun bulunan "Kalburcu Şeyhi"ne, bir gün sevdikleri gelerek; - Zikir nedir? diye sordular. Cevabında; - Haramlardan kaçıp, farzları yerine getiren ve her an "İslâma hizmet" niyetinde olan bir kimsenin her adımı "Zikir" sayılır, buyurdu. Onun için her gün "niyet etmeyi" unutmayın. - Nasıl niyet edelim? dediler. Buyurdu ki: - Her sabah evden çıkarken; "Niyet ettim, Allah rızası için ibadet ve İslâma hizmet etmeye ve rızkımı helalinden kazanmaya" diye niyet edenin yaptığı her iş, attığı her adım zikr sayılır. Allahın merhameti Bir gün de; - Allahü teâlâ çok merhametlidir, buyurdu. Âhirette günahkâr Müslümanları Cehennemden kurtarmak için adeta bahane arayacak. - Nasıl yâni? dediler. Buyurdu ki: - O günahkâr müminlere; "Dünyada iken dostlarımdan birinin sohbetinde bulundun mu?" diye soracak. Eğer "Hayır" derse, "Pekii bir dostumu tanıyan ve seven birinin sohbetine katıldın mı?" diye soracak. - Ya "Evet" derse efendim? - "Evet" derse, "Öyleyse gir Cennetime!" buyuracak. Fakat bir şartla tabii. - O hangi şart hocam? - Îmanla âhirete gitmek. "Îmanla ölmek" için de İslamiyeti öğrenip, elinden geldiğince amel etmek lazımdır. Dünya, hayaldir Bir gün de sohbetinde; - Bu dünya "Hayal"dir, buyurdu. Bugün yarın hepimiz bir gün öleceğiz. Onun için bir araya geldiğinizde mutlaka "Ölüm"den konuşun. Şöyle devam etti: - Hadîs-i şerîfte; "İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar" buyuruldu. Allahü teâlâ her insana bir ömür vermiştir. Onu Allahü teâlânın rızasında harcayanlara ne mutlu. Nefsi için harcayanlara ise yazıklar olsun! Şöyle bitirdi: - Şimdiden "Ölüm"e ve "Ölüm sonrası"na hazırlanalım. Neyi, niçin yaptığımızı iyi bilelim. Yoksa çok pişman oluruz âhirette.
.Şeytanın sevdikleri ve sevmedikleri
2006-04-14 01:00:00
Sivas evliyâsından "Şemseddin Sivâsî" hazretleri, bir gün şunu anlattı cemaatine: Resulullah Efendimiz eshâbı ile bir evde otururken, birisi izinle içeri girmek istedi. Resulullah Efendimiz; - O gelen İblis'tir. Kapıyı açın, gelsin! buyurdular. Şeytan içeri girince; - Yâ Muhammed! Beni Allah gönderdi buraya. İnsanları nasıl kandırdığımı doğru olarak sana anlatacağım, diye arz etti. Efendimiz; - Pekâlâ, sevmediğin ve düşman olduğun kimseleri say! buyurdular. İblis; - Dünyada hiç sevmediğim ve düşman olduğum kimselerin başında sen varsın, dedi. - Başka kimler var? İblis başladı saymaya: - Adil sultanlar, şükreden zenginler, halinden şikâyetçi olmayan Müslüman fakirler, doğru sözlü tüccarlar, ilmi ile amel eden âlimler, dîn-i islâmı yaymaya çalışan mücahidler, emr-i maruf ve nehy-i münker yapanlar, insanlara karşı merhametli olanlar. - Başka var mı? İblis devam etti: - Halisane tövbe edenleri, takvâ ehli gençleri, daima abdestli bulunanları, hayır hasenat yapan cömertleri, insanlara faydalı olan Müslümanları, Kur'ân-ı kerîmi tecvitle okuyan hafızları, beş vakit namazı vaktinde kılanları, gece herkes uyurken namaz kılanları hiç sevmem. - Şimdi de sevdiğin ve dost olduğun kimseleri bildir! buyurdular. İblis arz etti: - Zâlim idareciler, kibirli zenginler, hain tüccarlar, içki içenler, teganni edenler, fuhuş yapanlar, yetim malı yiyenler, cimriler, yalan söyleyenler, gıybet edenler, kovuculuk yapanlar, hırsızlar, farz borcu dururken nafile ile iştigal edenler, çok sevdiğim kimselerdir. - Başka var mı? İblis devam etti: - Zekat vermeyip sadaka verenleri, namazı vaktin sonunda kılanları, temizlikte, abdestte, namazda vesvese edenleri, uzun emel sahibi olanları, çabuk öfkelenip öfkesini yenemeyen kimseleri çok severim. --------------
.Kimleri, nasıl aldatıyorsun?"
2006-04-15 01:00:00
Sivas evliyâsından "Şemseddin Sivasî" hazretleri, bir gün şunu anlattı cemaatine: Resulullah Efendimiz eshâbı ile bir evde otururken, birisi izin isteyip içeri girmek istedi. Resulullah Efendimiz; - O gelen İblis'tir. Kapıyı açın, girsin! buyurdular. Şeytan içeri girince; - Yâ Muhammed! Beni buraya Allah gönderdi. İnsanları nasıl kandırdığımı doğru olarak sana anlatacağım, diye arz etti. Efendimiz; - Kimleri, nasıl aldatmaya çalışırsın? diye sordular. İblis anlattı: - En kuvvetli adamlarımı âlimlere gönderirim. Bâzısını gençlere, bâzısını şeyhlere, bâzısını da ihtiyar kadınlara musallat ederim. Bir kısmını âbidlere, bir kısmını da zahitlerin başına dert ederim. Efendimiz; - Bir misal ver! buyurdular. İblis arz etti: - Mesela önceki ümmetlerden bir âbid, tam yetmiş sene ihlâsla Allah'a ibadet etmişti. Bu ibadetleri sebebiyle ona öyle bir hâl ihsan edildi ki, dua ettiği her hasta şifaya kavuşurdu. Onun peşine takıldım. Hile ile ona içki içirdim, zina ettirdim ve katil yaptım. Sonunda küfre soktum onu. Efendimiz sordular: - En çok neyi seversin? Dedi ki: - Yalanı ve kibri çok severim. Çünkü ilk yalan söyleyen ve ilk kibirlenen benim. Bu ikisi benim sıfatımdır. Bunlar kimde varsa, benim dostumdur ve kimde ne kadar varsa, o kadar bana benzemiş olur. - Sana göre en büyük günah hangisidir? - Dünya sevgisi ve baş olma sevdası. - Bir Müslüman namaz kılınca, Kur'an okuyunca, tövbe edince ne yaparsın? - Namaz kılmaya başlayınca adeta beni bir sıtma tutar. Kur'an okumaya başlayınca, üzüntümden eririm. Tıpkı ateşte eriyen kurşun gibi. Tövbe edince, sanki belim kırılır. Saçımı başımı yolarım. Bütün emeklerim boşa gitti diye feryat figan ederim. -----
.Bize hayırlı yağmur ver!"
2006-04-16 01:00:00
Yemen'in büyük velîlerinden "Zeynelâbidin Ayderûsî" hazretleri, bir gün Peygamberimizin şu mucizesini anlattı sevdiklerine: Medine'de müthiş bir kuraklık olmuştu bir zaman. İnsanlar, çaresizlik içinde Efendimize gelip rica ettiler: - Yâ Resulallah! Bu kuraklık çok uzadı. Mahsullerimiz mahvoldu. Şimdi de susuzluktan çocuklarımız ölüyor. Dua buyurun da yağmur yağsın! Efendimiz ellerini kaldırıp; - Yâ ilahî! Bize hayırlı yağmur ver! diye dua etti. O esnada günlük güneşlik olan hava, birden kararmaya başladı. Gök gürültüsü, şimşekler ve peşinden rahmet boşaldı. İnsanlar da suya kandı, hayvan ve nebat da. Ancak yağmur bir türlü kesilmiyordu. Üç gün sonra, tekrar geldi insanlar. - Yâ Resulallah! Dua buyurun da yağmur artık kesilsin, yoksa mahvolacağız. Efendimiz el açıp yalvardılar: - Yâ Rabbî! Suya kandık. Başka kullarına da ihsan eyle! O anda yağmur kesildi. Ve güneş parladı gökyüzünde. Çok borçlanmıştı Bir gün de şunu anlattı sevdiklerine: Eshaptan "Cabir bin Abdullah" hazretleri bir ara çok borçlanmış, alacaklıları sıkıştırmaya başlamışlardı. Mübarek sahâbînin bir tek hurma bahçesi vardı ki, onun da mahsulü bütün borcunu ödemeye yetmiyordu. N'apsın? Varıp arz etti Efendimize: - Çok borçlandım yâ Resulallah! Ödeyemiyorum. Efendimiz sordu: - Neyin var dünyalık? - Bir hurma bahçem var. Ama mahsulü yetmiyor bütün borçlara. - Pekâlâ, buyurup o bahçeye geldiler. Orta yerde bir küçük "hurma öbeği" vardı. Cabir bin Abdullah'a dönerek; - Bütün alacaklıları çağır, gelsinler! buyurdu. Hepsi gelip toplandılar. Efendimiz, her birine o öbekten ölçüp ölçüp verdiler. Tamamı ödendi borçların. Amaa... - Aması ne? dediler. - Hurma öbeği olduğu gibi duruyordu. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bir balıkçı hikâyesi...
2006-04-17 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Muhammed Seyfullah" hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Fakir bir adam, oltayla balık tutuyordu bir gün. Oradan geçmekte olan ülkenin padişahı bu garibi görüp yaklaştı ve; - Oltana ilk takılan şey ne olursa, sana onun ağırlığınca altın vereceğim, dedi. Biraz sonra oltaya, ortası delik "bir kemik" takıldı. Hükümdar; - Ne yapalım, şansın bu kadarmış, dedi. Ve o garibi alıp birlikte saraya döndüler. Adamlarına: - Bu balıkçıya, elindeki kemiğin ağırlığınca altın verin! dedi. - Başüstüne! dediler ve "o kemiği" alıp, terazinin bir kefesine koydular. Öbür kefesine de "altın liralar" koymaya başladılar. Bir, beş, on, yirmi, elli, yüz... Hayret! Kemiğin bulunduğu kefe, yerinden oynamıyordu. Halbuki "üç beş altın"ı zor tartardı görünüşte. Altın koymaya devam ettiler. Kefe doldu taştı, ama "kemik" tarafı bir milim bile oynamadı yerinden. - Bunda bir sır var, dediler. Ve derhal bir âlim çağırıp; - Bu işin sırrı nedir? diye sordular. Âlim, kemiği eline alıp şöyle bir baktı ve; - Bu kemik, "açgözlü" bir insanın göz çukurudur, buyurdu. Siz bunu tartmak için bütün hazineyi koysanız yine tartamazsınız. - Neden? - Çünkü doymaz. Bunu, bir avuç toprak doyurur ancak. Hemen koşup, "bir avuç toprak" getirdiler ve öbür kefeye koydular. Kefe anında yukarı kalktı. Edeb, müminin ziyneti Bir gün de "Edeb"ten sordular bu zâta. - Edeb ve hayâ, Müslümanın ziynetidir, buyurdu. Edebi olmayan, Allahü teâlânın sevgisine kavuşamaz. - Edeb'in tarifi nedir? dediler. - Edeb, büyüklerin emrine "Peki" demektir. - Yâni söz dinlemek mi efendim? - Evet. Söz dinlemeyenin edebli olmasından bahsedilemez
.Sen kendini kurtardın!.."
2006-04-19 01:00:00
Hak dostlarından "Ahmet Mekkî Efendi" hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: "Kanuni Sultan Süleyman"ın, vefat ettiğinde yerine getirilmesini istediği bir vasiyeti vardı ki, bu da şahsına ait özel bir "Çekmece"nin kendisiyle birlikte mezara konmasıydı. Hayatı seferlerde geçen Sultan Süleyman, yine bir seferde iken vefat etti. Cenazesi İstanbul'a getirilince derhal defin işlemlerine başladılar. Ve vasiyeti üzerine o çekmece getirilip hazır tutuldu. Devlet erkânı, Şeyhülislâm "Ebüssuud Efendi"ye; - Sultanımızın böyle böyle bir vasiyeti var, diye arz ettiler. - Zinhar böyle bir vasiyeti yerine getirmeyesiz! buyurdu. Zira dîn-i mübine aykırıdır. Bunun üzerine vasiyetin yerine getirilmesinden vazgeçildi. İyi de ne vardı bu çekmecenin içinde? Herkes bunu merak ediyordu. İstişareler sonunda sandukanın açılmasına karar verildi. Ve açıldı. Baktılar, çekmecenin içi, Hükümdarın ömrü boyunca yaptığı her icraat ve her sefer kararı için; "dînimize uygundur" diye Şeyhülislâmdan aldığı fetvalarla dolu idi. Bunu gören Ebüssuud Efendi; - "Hey büyük sultan! Sen Allah katında kendini temize çıkardın. Mes'uliyeti bize yıktın. Bakalım biz bunun altından nasıl kalkacağız?" dedi ve uzun uzun ağladı. Allah bizi görüyor Ahmet Mekkî Efendi bir gün de; - Kardeşlerim, Peygamber Efendimize tâbi olmayan bir kimse, felaketten kurtulamaz, buyurdu. Öyleyse şu birkaç günlük dünya hayatını, Rabbimizin râzı olduğu şeyleri yapmakla geçirelim. Ve sordu onlara: - Hak teâlâ, hepimizin yaptığı, iyi kötü her işi görüyor, öyle değil mi? - Elbette görüyor, dediler. - Pekii, bir insan bir günah işliyeceği zaman, bir başkasının göreceğini anlasa, o işi yapabilir mi? - Yapamaz tabii hocam, utanır ondan. Buyurdu ki: - Bu nasıl Müslümanlıktır ki, bir "Kul"dan utanır da, "Allah"tan utanmaz.
.Kötü kalpli adam!
2006-04-18 01:00:00
Niğde'de medfun bulunan "Kemal Ümmî" hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: "İyi kalbli" bir vezir, yoksul ve muhtaçlara devlet hazinesinden borç para veriyor, - Ne zaman ödeyeceğim? diye sorduklarında; - "Padişahımız ölünce", diye cevap veriyordu. "Kötü kalbli" biri bunu öğrenip koştu hemen Padişaha. - Hükümdarım! Sizin veziriniz devlet hazinesinden halka borç para dağıtıyor. Vadesini de sizin ölümünüze bağlıyor. - Neden böyle yapıyor acaba? - Demek ki niyeti kötü sultanım. Sizin bir an önce ölmenizi istiyor. Siz ölünce de paraları zimmetine geçirecek herhalde. Padişah ister istemez endişelendi. Ve çağırıp sordu o vezire: - Sen böyle böyle yapıyormuşsun, doğru mu? - Evet padişahım, doğrudur. - Peki maksadın ne? - Uzun ömürlü olup çok yaşamanızı istediğim için. - Anlamadım, nasıl yâni? - Hünkârım, malumunuz her borçlu, borcunun vadesinin çabuk dolmasını istemez. Geç gelsin diye dua eder, öyle değil mi? - Evet, öyledir. - İşte benim borç verdiğim kimseler de, borçlarının vadesi çabuk dolmasın diye size uzun ömür diliyor, ölmemeniz için gece gündüz dua ediyorlar. Bunun üzerine Padişah, bu vezirini daha çok sevmiş, gammazcı adamı ise cezalandırmıştır. Ne mutlu size Bu zâtın talebeleri, "ilmihal kitapları"nı alıp bedava olarak halka dağıtırlardı. Bir gün o gençlere; - Ne mutlu size, buyurdu. Allah'ın dînini yayıyorsunuz. Gençler sordu: - Bu yaptığımız emr-i maruf mudur hocam? - Elbette. Bunun için hepiniz çok sevap kazanıyorsunuz. Şöyle ki, sizin bu hizmetinizle kazandığınız "Emr-i maruf" sevabı, küffarla dövüşerek "şehit olan" bir erin kazandığı sevaptan kat kat fazladır. -------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Herkese karşı şefkatliydi
2006-04-20 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Kerîmüddin Bâbâ Hasan Ebdâlî" hazretleri, bir gün bâzı gençlere Peygamber Efendimizden bahsederken; - Allahın Sevgilisi "gayet edebli" ve "mütevazı"ydı, buyurdu. Herhangi Müslümanla müsafaha ettiğinde, o kişi elini çekmedikçe mübarek elini ondan ayırmaz, o yüzünü çevirmedikçe, mübarek yüzünü ondan çevirmezdi. Bir kimsenin yanında oturacak olsa, "iki diz üzerine" otururdu. - Neden? dediler. - O Müslümana saygılı olmak için. Ve şöyle devam etti: - "Fahr-i kâinat Efendimiz" sabah namazını mescitte kıldırıp dışarı çıktığında, "Medine çocukları" başına üşüşür, su dolu kaplarını önüne uzatarak, mübarek parmağını o sulara daldırmasını isterlerdi. Kış ve soğuk olsa da onları kırmaz, isteklerini yerine getirirdi. "Küçük bir kız çocuğu" mübarek elinden tutup bir iş için götürmek isteseydi, onunla gider, müşkilini hallederdi. Sonra O, herkese karşı fevkalade şefkatliydi. - Nasıl mesela? dediler. Şöyle anlattı: Bir gün "Enes bin Malik" ile bir yere gidiyorlardı. Üzerinde Yemen kumaşından bir paltosu vardı. Arkadan "cahil bir köylü" geldi ve mübarek yakasından tutup kuvvetlice çekti. Öyle ki, paltonun yakası çizip, iz yaptı mübarek boynunda. Sordular: - Ne istiyormuş Efendimizden? - Zekat malından bir şeyler istiyecekmiş. - Pekii Efendimiz, bu kaba hareketinden dolayı kızmadı mı ona? - Hayır. - Azarlamadı mı? - Aslâ. - Peki ne yaptı hocam? - Sadece tebessüm edip, bir şeyler verilmesini emretti, o kadar. İşte "Şefkat" bu, "Merhamet" budur. Nitekim "Uhud Cengi"nde de öyle olmuştu ya. - Nasıl olmuştu efendim? - Kâfirler öldürmek maksadıyla vurup, bir dişini kırdılar da, O yine dua etti onlara. - Nasıl dua etti hocam? - "Yâ Rabbî! bilmiyorlar, bilseler yapmazlar. Sen onları affeyle!" buyurdu. ---
.İhsan etmekle emrolundum"
2006-04-21 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Ziyâeddin Bernî" hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: "Resulullah Efendimiz"e bir gün, bir torba dolusu, tam "doksanbin altın" hediye gelmişti. Efendimiz, hiç bekletmeden, tamamını taksim etti eshâba. Az sonra biri daha geldi oraya. Lâkin ona verecek altın kalmamıştı. Efendimiz, onun üzülmesine dayanamayıp; - Kardeşim! Her neye ihtiyacın varsa, git, benim namıma satın al. Ben sonra öderim, buyurdular. Sahabeden biri, Efendimize sokularak; - Yâ Resulallah! Gücünün yetmediği şeyle mükellef değilsin, diye arz etti. Ama Efendimize hoş gelmedi bu söz. Cevap vermediler. O esnada başka bir sahâbî yaklaşıp arz eyledi: - Yâ Resulallah! Sen yine ihsan eyle. Bildiğin gibi yap. Allahın mülkü vermekle azalmaz. O zaman yüzü güldü Efendimizin. Tebessüm ederek; - Ben zaten ihsan etmekle emrolundum, buyurdular. Öyle yapacağına... Bir gün de şunu anlattı cemaatine: Kureyş müşriklerinden birinin "Efendimiz"den az alacağı vardı. Ödeme gününe henüz üç gün varken gelip dayandı kapıya. Efendimizin yanında "hazret-i Ömer" vardı o anda. Kapıya çıktığında adam ukala bir tavırla hakaret etti: - Ey Abdülmuttalib oğulları! Siz borcunuzu niçin vaktinde ödemezsiniz acaba? Efendimiz her zamanki gibi sükut ettiler. Lâkin "hazret-i Ömer" elinde olmadan gadaplanıp ağır ve sert şekilde azarladı adamı. Amaa... - Aması ne efendim? - Bu davranışı Efendimiz beğenmediler. O adam gidince hazret-i Ömer'i ikaz ettiler. - Nasıl? - "Yâ Ömer! Öyle yapacağına, bana, borcumu daha önceden ödememi, ona da, alacak isterken insanca davranmasını söyleyebilirdin", buyurdular. Hazret-i Ömer yaptığına pişman olmuştu. Özür diledi Efendimizden. -----
.Cehennemden kurtulmanın çaresi
2006-04-22 01:00:00
Kıbrıs'ta medfun bulunan velîlerden "Hâfız Ali Efendi", bir gün gençlerle sohbet ederken; - Evlatlarım, bugün ve her zaman "Cehennemden kurtulma"nın bir tek çaresi vardır, iki değil, buyurdu. Bu, ne namazdır, ne oruçtur, ne hacdır. Gençler merak etti. - O nedir ki efendim? - Kurtulmanın tek çaresi, "kurtulanlarla beraber olmak"tır. - Kurtulanlar kimlerdir ki hocam? - Allah adamları, İslâm büyükleri, ehl-i sünnet âlimleridir. Onlarla beraber olanlar da onların hürmetine kurtulurlar. - Onlar yoksa efendim? - Onların "kitaplarını okuyanlar" da onlarla beraber sayılır. Allah kimleri sever? Bir gün de; - Efendim, Allahü teâlânın bir kulunu sevip sevmediği nasıl anlaşılır? diye sordular. Buyurdu ki: - Bir kimsenin ne dîne, ne de dünyaya faydası olmayan, fuzuli ve malayâni işlerle uğraşması, Allahü teâlânın onu sevmediğine işarettir. - Pekii Allah kimleri sever hocam? - Faydalı iş yapanları, kullara hizmet edenleri, yâni çalışanları sever. Onun için Müslüman tembel olmaz. Çalışır, hizmet eder Allah'ın kullarına. Şöyle bitirdi: - Müslüman "çile adamı"dır, kimseye yük olmaz, ama "yük çekme"yi sever. Kim kimi severse... Bir gün de; - Efendim, Cennete girmenin yolu nedir? diye sordular bu zâta. - Dünyada "Cami"de buluşanlar, öbür tarafta "Cennet"de buluşacaklardır, buyurdu. Sordular: - Ya dünyada dinimizin yasak ettiği yerlerde buluşanlar hocam? - Onlar da "Cehennem"de buluşurlar tabii ki. Çünkü kim kimi severse, onunla beraber olur. Bu, bir yolculuktur. Asıl iş, "büyüklerin vasıtasına binebilmek"tir. Onlarla birlikte olanlar zararlı çıkmazlar.
.Sefere giden, yanına ne alır?
2006-04-23 01:00:00
Kıbrıs velîlerinden "İbrahim Sıdkı Efendi", bir gün sevdikleriyle sohbet ederken; - Bir kimse sefere giderken yanına ne alır? diye sordu. Ordakiler; - Yolda ve gideceği yerde ne lâzımsa, onu alır, dediler. Sordu yine: - Bir şehirden diğerine gidecekse, neler alır mesela? - Yolda lâzım olacak kadar azık, eğer orada kalacaksa pijamasını da götürür efendim. - Yatağını yorganını da sırtlayıp götürür mü? Güldüler. - Hayır efendim. Olur mu öyle şey. - Yâni lâzım olmayan şeyleri götürmez değil mi? - Gayet tabii hocam. Götürürse ahmaklık olur. Buyurdu ki: - İşte bizler de birer "âhiret yolcusu"yuz kardeşlerim. O halde bu dünyadan, âhirette işimize yarayacak olan şeyleri götürelim. - Onlar nedir ki hocam? - "Salih amel"dir. - Yani iyi işler mi? - Evet. Âhirette insanın işine yarayacak tek şey, "Allahü teâlânın beğendiği ameller"dir ancak. Orada, yalnız bunlardan fayda olur insana. Şöyle bitirdi: - Allah için yapılan "İyi amel"ler, âhiret yolcusunun götüreceği "En iyi azık"tır. Başarının sırrı Bir gün de sevdiği bâzı gençler bu zâta gelerek; - Efendim, başarılı olmanın sırrı nedir? diye sordular. - Başarının sırrı, "Yapmak" değil, "Sormak"tır, buyurdu. Bilenlere sorarak yapan, her işte muvaffak olur. - Hikmeti ne efendim? - Çünkü sorarak yapan, doğrusunu yapar. Doğru yaptığı için de başarılı olur. Ve şunu hatırlattı: - Büyüklerden biri, bir talebesine; "Oğlum! Sorarak iş yap! buyurmuş. Soracak kimse bulamazsan, git bir ağaca sor. Ama kendi bildiğine göre yapma!" >
.Önce îmandan sorulur
2006-04-24 01:00:00
Merzifon'da medfun bulunan velîlerden "Kılıç Dede", bir günkü vaazında; - Ey cemaat! Her Müslüman "Sırat köprüsü"nde yedi yerde durdurulur ve "yedi sual" sorulur, buyurdu. - Onlar nelerdir? dediler. - Önce "Îman"dan sorulur, buyurdu. - Sonra efendim? - Sonra, sıra ile "Namaz"dan, "Oruç"tan, "Hac"dan, "Zekât"tan ve "Gusül abdesti"nden sorulur. Bir nefes alıp devam etti: - Yedinci sual, "Kul hakkı"ndan olacak ki, burada Peygamberler bile korkuya kapılırlar. Çok mühim çünkü. - Nasıl mühim hocam? - Birkaç kuruşluk kul hakkı için, bir senelik, cemaatle kılınmış, kabul olmuş namazın sevabı karşı tarafa verilecektir. - Ya bu kadar sevabı yoksa? - O zaman onun günahı buna yüklenecek ve Cehenneme atılacaktır. Ruhun gıdası nedir? Bir gün de; - İnsan üç ana unsurdan meydana gelmiştir, buyurdu. "Beden", "Ruh" ve "Nefs"... Beden, topraktan yaratıldığı için gıdası da, topraktan çıkan şeylerdir, "Ekmek", "Sebze" ve "Meyve" gibi. - Ruhun gıdası nedir efendim? - Ruh, maddesiz âlemden geldiği için mukaddestir. Gıdası da mukaddes ve kıymetli olan manevi şeylerdir. "İbadet", "Zikir", "Dua" ve "Tövbe" gibi. - Ya nefsin gıdası hocam? - Nefs, Allahü teâlâya düşman olduğu için gıdası da Allahü teâlânın sevmediği ve yasak ettiği şeylerdir. "İçki", "Kumar", "Zina" ve "Faiz" gibi. Hiç ile uğraşılır mı? Bir gün de; - Dünya, âhiretin tarlasıdır, buyurdu. Bu, öyle bir tarla ki, âhiret için ekiyorsun, bire on, bire yediyüz, hattâ "bire sonsuz" veriyor. Amaa. - Aması ne? dediler. - Bu tarlaya "Dünyalık" ekersen, karşılığında koca bir "Hiç" alırsın. Aklı olan, "Hiç" ile uğraşır mı? > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.t
.Resulullahın şefkati
2006-04-25 01:00:00
Kayseri'de medfun bulunan velîlerden "Kılıç Ali Efendi", bir gün bâzı gençlere Peygamber Efendimizi anlatırken; - O, insanlara olduğu gibi, her can taşıyana da acır, şefkat ederdi, buyurdu. - Nasıl? dediler. - Mesela hayvanlara eliyle su kabını tutar, içip doymasını beklerdi. Yine bindiği at koşup da terlese, yüzünü mübarek eliyle silerdi. "Mütevazı" olduğu kadar "Heybetli"ydi de. Kendisi mütevazı davranmasaydı, heybetinden yanında hiç kimse rahat giremez ve oturamazdı. - Bir misal verseniz efendim. - Pekâlâ. Mesela bir gün huzuruna bir kimse geldi. Bir derdini arz edecekti Efendimize. Ancak mübarek yüzüne bakınca heybetinden terlemeye başladı. Efendimiz, onun bu halini görünce; - Sıkılma! buyurdu. Ben hükümdar değilim. Ben, kurumuş et yiyen bir kadının oğluyum. Herkes gibi yer içer, yorulur otururum. Böylelikle adamcağızın korkusu gitti ve derdini açabildi ancak. Şöyle devam etti: - Sevgili Peygamberimizin kapıcısı, bekçisi yoktu. Herkes rahatlıkla yanına girer, derdini anlatırdı. Son derece heybetli iken şaşılacak kadar da "Hayâ sahibi"ydi. - Nasıl mesela efendim? - Mesela edebinden, konuştuğu kimsenin yüzüne bakmazdı. Allahü teâlâdan korkusu pek fazla olup; "Allahtan en çok korkanınız benim" buyururdu. Umumiyetle mahzun olup; "Benim gördüğümü siz görseydiniz, az güler çok ağlardınız" buyururdu. - Başka hocam? - Havada bulut görse; "Yâ Rabbî! Bu bulutu bize azap gönderme!" diye niyaz eder, bir rüzgar esse; "Bize hayırlı rüzgârlar ver" diye dua eder, gök gürlediğinde ise; "Yâ Rabbî! Azâbınla bizi helak eyleme!" diye yalvarırdı. Şöyle bitirdi: - O Server, bu dünyaya zerre kadar gönül vermemişti. Allahü teâlâ, Ona; "İste vereyim" buyurduğu halde yine dünya serveti istememişti. "Mi'rac gecesi"nde Cennete girmiş, ama "Cennet nîmetleri"ne dönüp de bir kere bile bakmamıştı
."Seni memnun edebildim mi?"
2006-04-26 01:00:00
Son devir Anadolu velîlerinden "Zeynullah Kazânî" hazretleri, bir gün sevdiklerine Peygamber Efendimizden bahsederken; - O, alabildiğine merhametli olup, herkesi memnun etmek âdetiydi, buyurdu. Bir gün, bir köylü geldi huzuruna ve bâzı şeyler istedi. Efendimiz istediği şeyleri verdikten sonra; - Seni memnun edebildim mi acaba? diye sordu. Köylünün cevabı menfi idi. - Hayır! Eshâb-ı kiram taaccüp ettiler bu cevaba. Hattâ öfkelendiler içlerinden. Zira Efendimize "Hayır!" demek, küstahlığın âlâsıydı. Ama Efendimiz yine de mazur gördü onu. İstediği şeylerden bir şeyler daha verip tekrar sordu: - Şimdi memnun oldun mu? - Evet, Allah senden râzı olsun, dedi. Beni ihsana boğdun. Ve dualar ederek ayrıldı huzurdan. O gidince Efendimiz ordakilere dönerek; - Ey Eshâbım! Az önce siz o köylüyü nerdeyse azarlayacaktınız, buyurdu. Eğer böyle yapsaydınız, bizden uzaklaşacak ve helak olacaktı. Ama şimdi memnun ve bizi severek ayrıldı. Böyle yapma! Bir gün de şunu anlattı cemaatine: Peygamber Efendimiz, Eshâbına merhamet eder, onlara her şeyin kolayını emrederdi. Kendisi "gece namazı" kıldığı halde ümmetine emretmedi. Nitekim bir gün mescitten çıkarken Eshâptan birinin, durup dinlenmeksizin namaz kıldığını gördü. Yanına gidip omuzundan tutarak kaldırdı ve; - Böyle yapma! buyurdu. Allah seni, gücünün yetmeyeceği şeylerle mükellef kılmadı. Bir sahâbî de aralıksız her gün oruç tutuyordu. Efendimiz bunu da haber aldı ve o sahâbîyi çağırıp buyurdu ki: - Öyle yapma! - Nasıl yapayım yâ Resulallah? - Bir gün tut, bir gün tutma! Bir gün de namaz kılarken bir çocuk ağlaması işitti. Ona merhametinden çabuk selâm verip; - O çocuğu susturun! buyurdu. Ağlamasın yavrucak.
.Emr-i maruf sevabı
2006-04-27 01:00:00
Aydın'ın Kuşadası kasabasında medfun bulunan "Kuşadalı İbrahim Halvetî" hazretlerine, bir gün; - Efendim, emr-i maruf yapmanın sevabı ne kadardır? diye sordular. - Emr-i maruf yaparak bir kişinin hidayetine vesile olmak, "bin sene nafile ibadet" yapmaktan daha sevaptır, buyurdu. - Pekii bizler nasıl emr-i maruf yapabiliriz efendim? - Ehl-i sünnet âlimlerinin yazdığı "İlmihal kitapları"nı alıp dağıtmak, vermek, satmak, hediye etmek, en uygun emr-i maruf şeklidir. - Hikmeti ne hocam? - Çünkü bizzat anlatmak için "Âlim" olmak lâzım. İlmi olmayanlar, kitap vererek de aynı sevaba kavuşabilirler. Allah korkusu Bir gün de; - Ömründe bir defa samimi olarak "Allah korkusu"ndan ağlayan kimseyi, Cehennem ateşi yakmaz, buyurdu. Sonra şunu anlattı: Büyük velîlerden "Bayezid-i Bistami" hazretleri, her gün gözyaşıyla ağlardı. Yakınları; - Niçin bu kadar çok ağlıyorsunuz? dediklerinde; - Allah korkusuyla dökülen gözyaşı "Cehennem ateşi"ni söndürür, onun için böyle çok ağlıyorum buyurdu. Tövbe çok mühim Bir gün de "Tövbe ve istiğfar"dan sordular bu zâta. - Tövbe edenler hakkında Peygamber Efendimiz ne buyuruyor, biliyor musunuz? diye sordu onlara. - Hayır, ne buyuruyor? dediler. - "Günahına tövbe eden, hiç günah işlememiş gibidir", buyuruyor. Ve sordu onlara. - Yine söyleyeyim mi? - Seviniriz efendim. - Hadîs-i şerîfte; "Herkes günah işler. Fakat günahkârların en iyisi, tövbe edendir" buyuruluyor. Bir daha rica ettiler. - "Kıyamette, amel defterinde çok istiğfar bulunana müjdeler olsun!" hadîs-i şerîfini nakletti onlara. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Eve Besmeleyle girin!
2006-04-28 01:00:00
Nişabur'da yetişen velîlerden "İmam-ı Kuşeyrî" hazretleri, bir gün "Besmele" okumanın önemini anlatırken; - Şeytanın evinize girmemesini ister misiniz? diye sordu cemaate. - Ebette isteriz, dediler. - Öyleyse evinize her girişte "Besmele okuyun!" buyurdu. - Hikmeti ne? dediler. - Eve girerken Besmele okunursa, şeytan; "Bu eve girmeme imkân yok" der ve geri dönüp gider, buyurdu. Ve sordu yine: - Evinize bereketin girmesini ister misiniz? - Tabii hocam, çok isteriz. - Öyleyse eve her girdiğinizde "üç ihlâs-ı şerif" okuyun! Evinize bereket geldiğini göreceksiniz. En akıllı insan Bir gün de bazı sevdikleri; - Efendim, en akıllı insan kimdir? diye sordular bu zâta. - "Akıllı insan", ölümü en çok hatırlayan ve ölüm sonrası için en çok hazırlık yapandır, buyurdu. "Gafiller" dünyada saray yapmakla meşgul olurken, "Akıllılar" kabirde ve Cennette kavuşacakları sarayları hazırlıyorlar. Şöyle bitirdi: - Kabir, kadın-erkek herkesin çeyiz sandığıdır. Bu sandığı "salih ameller"le doldurunuz. Ölümü seven, güler Bir gün de; - Ölüme hazırlanan, ecelini yakın bilen ve buna sevinen kimsenin bir tek alameti vardır, buyurdu. - O nedir? dediler. - "Güler yüz" ve "Tatlı dil". Çünkü ölümü seven kimsenin daima yüzü güler. - Ölümü seven neden güler efendim? - Müslüman, bu dünyada gurbettedir. Asıl vatanı "Âhiret"tir, "Cennet"tir onun. İnsan bu dünyada bile uzun yıllar ayrı kaldığı memleketine gideceği zaman sevinir, öyle değil mi? - Evet hocam. Hem de çok sevinir. - İşte mümin de, asıl memleketi, hakiki vatanı olan "Âhiret"e, oradaki "Cennet nimetleri"ne ölümle kavuşur ancak. Ölümü bunun için sever. Ne vakit öleceğini düşünse, içi ferahlar, kederi gider, neşelenir, sevinir.
.Şeytan niçin kâfir oldu?
2006-04-29 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Seyyid Celâl Buhârî" hazretleri, bir gün "Küfür" hakkında sohbet ederken; - Kardeşlerim, şeytan, Allahü teâlânın "Âdem aleyhisselama karşı secde et" emrini yapmadığı için kâfir olmadı, buyurdu. - Ya niçin kâfir oldu? dediler. - Cenab-ı Hakkın bu emrini "beğenmediği" için, yani "Bu emir yanlış, ben bu adamı önünde secde etmem" dediği için kâfir oldu. Sordular: - Allahü teâlânın emrini dinlemeyenler küfre girmezler mi yâni? - "Emri beğendiği" halde, nefsine uyup günah işleyen ve günaha girdiğine "üzülen" kimse, küfre girmez. Ve ilave etti: - Amaa emri beğenmeyerek; -hâşâ- "Bu yanlış, böyle emir olur mu?" diyen bir Müslüman, mâzallah küfre girer. Din nasıl öğrenilir? Bir gün de sohbetinde; - Rastgele kimselerden, rastgele kitaplardan din öğrenilmez, buyurdu. Ve ekledi: - İnsan, sıhhati için bakkala, kasaba gitmiyor değil mi?.. Hattâ rastgele bir doktora da gitmiyor. Birçok yerlere sorup, sonunda tecrübeli, mütehassıs bir doktora gidiyor, öyle değil mi? - Evet efendim, öyle. - İşte "Dînini öğrenmek", sıhhatini korumaktan daha mühimdir. Öyleyse İslamiyeti öğrenmek için de rastgele adama gitmemeli, rastgele kitabı okumamalıdır. - Pekii din nereden öğrenilir efendim? - "Ehl-i sünnet âlimleri"ne sorarak veya "onların kitaplarını" okuyarak öğrenilir. Sohbet nedir? Bir gün de bazı dostları; - Efendim, sohbet nedir? Hangi tür konuşmalar sohbet sayılır? diye sordular. - "Sohbet", İslâm âlimlerinin kitaplarından okumak veya onların sözlerini nakletmektir, buyurdu. Sohbet böyle olur. - Nasıl olursa sohbet olmaz hocam? - Kendinden anlatır, kafasından söylerse on para etmez. Buna sohbet de denmez zaten.
.Hepimiz helak olurduk!.."
2006-04-30 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Kutbüddin Bahtiyar Kâkî" hazretleri, bir gün bâzı gençlere, Efendimizle ilgili olarak; - Sevgili Peygamberimiz fakirliği severdi, buyurdu. Nitekim doyuncaya kadar yediği görülmemiştir. Bâzan ekmeğine sirkeyi katık edip yer, çoğu zaman da katıksız yerdi. - Neden efendim? dediler. - Çünkü katık bulamazdı. Evinde iki üç ay hiç yemek pişmediği olurdu. Vefat ettiğinde, zırhı bir Yahudide çıkmıştı. - Niçin hocam? - Çünkü zırhını, "az bir arpa" karşılığında rehin vermişti o Yahudiye. Şöyle devam etti: Server-i âlem Efendimiz çok da merhametli olup, kendisini öldürmek isteyenleri bile affeder, hatta hayır dua ederdi onlar için. - Öldürmek isteyenlere mi efendim? - Evet. Nitekim bir gün hazret-i Ömer huzuruna gelerek; "Anam babam yoluna feda olsun yâ Resulallah, dedi. Ne kadar merhametlisin. Kavmine beddua etseydin hepimiz helak olurduk. Nübüvvetini inkâr ettiler, seni Mekke'den çıkardılar. Üzerine saldırıp dişini kırdılar da yine bir bedduada bulunmadın. Hattâ hayır dua ettin onlar için. Ben âdil olmazsam... Yine bir harpten dönüldüğünde Efendimiz ganîmet mallarını dağıtıyordu gazilere. O sırada cahil bir köylü gelip, lâubali bir tavırla yaklaştı ve emreder gibi; - Ganîmet taksiminde adaletli ol! diye seslendi Efendimize. - Peygamberimiz ne yaptı hocam? - Üzüldü, ama kızmadı yine. Yumuşaklıkla cevap verip; - Ben adil olmazsam kim adil olur? buyurdu. Ben Peygamber olarak adalet yapmakla mükellefim. Aksi takdirde dünya ve âhiretim yıkılır. Âfiyetle yiyiniz! Yine Hayber'in fethinden dönerken bir Yahudi kadını, "bir eti zehirleyip" kızarttıktan sonra Efendimize getirdi ve; - Bu eti sizin için kızarttım. Afiyetle yiyiniz, dedi. Ancak Peygamberimiz, nübüvvet nuruyla hakikati anlayıp yemedi o eti. Eshâbına da yedirmedi. Kadın, ete zehir kattığını itiraf ettiği halde yine cezalandırmadı onu. O da, bu görülmemiş merhamet karşısında "Şehâdet"i söyleyip îmanla şereflendi. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bir "ahde vefâ" örneği
2006-05-01 01:00:00
Mısır'da medfun bulunan velîlerden "Zeynelâbidin Münâvî" hazretlerine, bir gün "ahde vefâ" hakkında sordular. Cevabında; - Peygamber Efendimiz, ahde vefa konusunda çok titizdi, buyurdu. - Nasıl? dediler. - Şöyle ki, henüz Peygamberliğini tebliğ etmemişken alışveriş yapmıştı bir kişiyle. Bir miktar borçlanıp, ödeme hususunda anlaştılar. Falan gün, falan saatte bir yerde buluşup ödeyecekti borcunu. O gün ve o saatte Efendimiz anlaştıkları yere gitti. Ama adam yoktu ortalarda. - Efendimiz ne yaptı hocam? - Ertesi gün yine gitti. Ama adam yine gelmemişti. - Üçüncü gün de mi gitti yoksa? - Evet. Üçüncü gün yine gidip aynı yerde bekliyordu ki, o kimse geldi nihayet. Ama çok mahcuptu tabii. - Özür dilerim, dedi. İki gün de unuttum. Ancak Efendimizin bu hareketini çok beğenmiş, kendisini çok sevmişti. Peygamberlik ilan edilince koştu hemen, "İlk îman edenler"den oldu. Kimseyi kırmazdı Bir gün de bâzı gençler bu zâta gelerek; - Efendim, bize Peygamberimizden bahseder misiniz, dediklerinde; - Allahın Resulü yumuşak huylu idi, buyurdu. Kimseye sert söylemezdi. - Hiç kimseye mi efendim? - Evet. Hizmetçisine bile sert söylemez, hattâ onların işlerine yardım ederdi. Ve ilave etti: - Enes bin Malik; "Resulullaha on sene hizmet ettim. Lâkin bu on sene içinde Onun bana hizmeti, benim Ona yaptığımdan daha çoktur" demiştir. Şöyle devam etti: Efendimiz her sabah namazını Eshâbına kıldırınca nur yüzünü cemaate döndürerek; - Hasta bir kardeşimiz varsa, ziyaretine gidelim, buyururdu. - Hasta kimse yok, denirse; - Cenazesi olan varsa, yardımına gidelim, derdi. - O da yok, denirse; - O halde rüyâ gören varsa, tabir edelim, buyururdu. ------------------------------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kalb, ruh ve nefis
2006-05-02 01:00:00
Konya velîlerinden "Ladikli Hacı Ahmet Efendi"ye, bir gün bazı sevdikleri; - Zikir nedir? diye sordular. - Zikir, eline tesbihi alıp, sadece "Allah, Allah..." demek değildir, buyurdu. - Ya nedir? dediler. - Zikir, her an, her saat "Allahü teâlâyı hatırlamak"tır. Ve izah etti: - Yâni insan, her işinde Rabbimizin emir ve yasaklarını düşünür, hep O'nun emirlerine göre hareket etmeye çalışırsa, her an Rabbini zikretmiş sayılır. Vücudun hakimi! Bir gün de bazı tanıdıkları; - Efendim, bize kalb, ruh, nefis ve akıl hakkında bilgi verir misiniz, dediler. - Kalb, "Akıl" ile "Nefis"in iktidar mücadelesi yaptığı bir savaş alanıdır, buyurdu. Bu savaşı hangisi kazanırsa, kalbin, dolayısıyla bütün vücudun hakimi o olur. Ve ekledi: - Akıl kazanırsa, ruh nefsin esaretinden kurtulup Allahü teâlânın rızasına kavuşur. - Ya nefis kazanırsa efendim? - O zaman kalbe, dolayısıyla bütün bedene nefis hakim olur. Bu da, o insanın felaketi demektir. Sabredebilirsen... Bir gün de biri gelip fakirliğinden şikâyet etti bu zâta. Mübarek, ona gıbta ile bakıp; - Sabredebilirsen ne mutlu sana, buyurdu. Adam çok şaşırdı. - Bana mı ne mutlu efendim? - Evet, sana. - Neden ki hocam? - Şunun için ki, fakir olup da Allahü teâlânın taksimine râzı olarak sabreden ve şikâyette bulunmayan mümine, yediği her lokma için Cennette "bir köşk" verilecektir. Duâ almaya bak! Bir gün de nasihat isteyen bir gence; - Evladım, mümin kardeşlerinin duâsını almaya çalış! buyurdu. Delikanlı sordu: - Dua almak bu kadar mühim mi efendim? - Elbette. Âhirette kurtuluşun, belki de bir garibin duâsındadır. Bu ihtimali sakın unutma! ----------------------
.Dört çeşit edeb...
2006-05-03 01:00:00
Bursa'da medfun bulunan "Lâmiî Çelebi" hazretlerine, bir gün sevdikleri; - Edeb nedir? diye sordular. - Dört çeşit edeb vardır, buyurdu. Allahü teâlâya, Peygamber Efendimize, âlim ve evliyâya, dost ve arkadaşlara. - Allahü teâlâya karşı edeb nedir efendim? - O'nu sevmek ve her işini O'nun emir ve yasaklarına göre yapmaya çalışmaktır. - Peygamberimize karşı edeb nedir? - Onun ahlâkıyla ahlâklanmak ve Onun sünnetine tâbi olmaktır. - Âlim ve evliyâya karşı edeb? - Onları sevmek ve her sözlerini beğenip itaat etmektir. - Ya dost ve arkadaşlara hocam? - Onlara karşı edeb ise, yanlarında daima güler yüzlü olup, kalblerini incitmemektir . İlmihal okuyun! Bir gün de bâzı gençler "Zikir"den sordular bu zâta. - Siz önce İslâmiyeti öğrenin! buyurdu. Bunun için her gün, mutlaka bir iki sayfa ilmihal kitabı okuyun! Ve ekledi: - Çünkü dînini, ilmihalini öğrenmek, kadın erkek her Müslümana farzdır. - Pekii, hangi ilmihali okuyalım hocam? - Herhangi bir "Ehl-i sünnet âlimi"nin kitabı olabilir. Ama cahil ve bid'at ehlinin kitaplarını sakın okumayın! Zira çok tehlikelidir. - Ne tehlikesi hocam? - Rastgele kitap okuyan, "dînimi öğreneyim" derken "dinden çıkar" da haberi bile olmaz. İmkân ellerinde Bir gün de; - Kardeşlerim, bu dünyanın "bir dakika"sı, âhiretin "bin sene"sinden, hattâ sonsuz senelerinden daha hayırlıdır, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü âhirette Cehenneme giren kâfirleri, bir dakikalığına tekrar dünyaya yollasalar, o kısacık zamanda yapacakları tek iş vardır. O da, hemen Kelime-i şehâdeti söyleyip "îman etmek"tir, öyle değil mi? - Elbette efendim. - Ama bu, mümkün olmayacak. Halbuki bu imkân şimdi ellerinde. ------
.Dünya malı, dünyada kalır
2006-05-04 01:00:00
Mısır'da yetişen evliyânın büyüklerinden "Leys bin Sa'd" hazretleri, bir gün; - Kardeşlerim, dünya malı dünyada kalır. Ona gönül bağlamayın, buyurdu. Sonra şunu anlattı: "Fakir" bir adamla "Zengin" birisi, birlikte yolculuğa çıkmış ve bir yerde mola vermişler. Fakir olan, oradaki bir ağacın altına uzanıp uyumuş. Bir müddet sonra zengin arkadaşı uyandırmış onu. - Kalk! Karanlık basmadan biraz daha yol alalım! Fakir gözünü açıp; - Niye uyandırdın? demiş. Ne güzel rüya görüyordum. - Hayrola, ne görüyordun? - Sorma, çok zengin olmuşum. Köşklerim, saraylarım, hizmetçilerim vardı. Zengin, alaylı bir tavırla sormuş: - Yaa... peki şimdi ne oldu o malların? - Ne olacak. Gözlerimi açınca kayboldu hepsi. Zengin gülmüş: - Ne yapayım ben öyle malı. Gözlerin açılınca hepsi kayboldu. Bu defa fakir sormuş ona: - İyi de, sen ölünce malların kaybolmayacak mı sanki? - Eee... kaybolacak tabii. Taşı gediğine koymuş: - O zaman farkımız ne? Benim mallarım, gözlerimi açınca kayboldu, seninkilerse gözünü kapayınca kaybolacak. Boşuna aramayın! Bir gün de sohbetinde; - Bu dünyada "Neşe" ve "Rahatlık" arayan varsa, boşuna aramasın, buyurdu. Çünkü ikisi de yoktur bu dünyada. - Dünyada yoksa nerde vardır? dediler. - Allahü teâlâ ikisini de "Cennet" için saklamıştır. - Pekii dünyada ne vardır efendim? - "Sıkıntı" vardır, "hastalık" vardır, "mihnet" vardır. Dert, musibet, çile vardır. Ama bütün bunlar faydalıdır bizim için. - Faydalı mı? Nasıl yâni? - Eğer dünyada bu sıkıntılar olmasaydı, âhiretteki sonsuz "Cennet nîmetleri"nin tadını alamaz, güzelliğini anlayamazdık.
.Bir "Vefakârlık" örneği
2006-05-05 01:00:00
Bursa'da medfun olan "Lütfullah Efendi"ye "Vefakârlık"tan sordular bir gün. - Âlemlerin Efendisi, anlatılamayacak kadar vefakârdı, buyurdu. - Nasıl? dediler. Şöyle anlattı: Mesela kendisine bir hediye gelseydi, "Onu, filan kadına götürün. Çünkü o, Hatice'nin arkadaşıdır" buyururdu. Ve ekledi: - Nitekim Âişe validemiz, onun hakkında; "Hatice'ye gıbta ediyorum", derdi. "Çünkü Resulullah ondan çok bahseder, onu çok sevdiğini söylerdi. Ne zaman bir koyun kesilse, onun akrabasına da gönderirdi". Siz yorulmayın! Bir gün de, Habeşistan Meliki "Necaşi"den elçiler geldi huzuruna. Onlara çok iltifat edip ikramları bizzat kendisi yapıyordu. Eshâb-ı kiram; - Yâ Resulallah! Siz yorulmayın, biz hizmet ederiz, dediler. - Evet, siz yaparsınız, buyurdu. Ama onlar vaktiyle Eshâbıma çok hizmet ettiler. Onun teşekkürü için severek yapıyorum bu hizmeti. Yine bana gel! Bir gün de savaş esirleri arasında süt kardeşi "Şeyma"yı görüp, tanıdı hemen. Çok sevindi. Mübarek arkasındaki örtüyü yere serip, üzerine onu oturttu. Hal ve hatırını sorduktan sonra; - İstersen yanımda kal, istersen seni köyüne göndereyim. Ama bir ihtiyacın olursa yine bana gel! buyurdu. Böylesine ilgi, çok memnun etmişti Şeyma'yı. Ama o, köye dönmeyi istedi. Kimsesi kalmadı "Süveybe hatun"un evine de sık sık yiyecek, giyecek gönderirdi. - Neden? dediler. - Çünkü bu hatun, Ebu Leheb'in âzâdlı kölesiydi. Efendimiz doğduğunda koşup süt vermişti kendilerine. Yâni ilk "süt annesi"ydi Resulullahın. O hayatta olduğu müddetçe daima hediye bir şeyler gönderirdi evine. Vefat edince de; - Hayatta kalan kimsesi var mıdır? diye sordu. Maksadı, bundan sonra onlara göndermekti. Ama; - Hiç kimsesi kalmadı, dediler. >
.Bir şartla inanırım!"
2006-05-06 01:00:00
Mısır'da medfun bulunan velîlerden "Zeynelâbidin Muhammed" hazretlerine, bir gün bazı sevdikleri; - Efendim, bize Peygamberimizin mucizelerinden birini anlatır mısınız, dediler. - Olur, buyurup, şöyle anlattı: Bir gün, Sevgili Peygamberimiz Kureyş'ten birini îmana davet etti. Adam cevaben; - Îman ederim, ama bir şartla, dedi. - Pekii, şartın nedir? - Geçen gün Müslüman bir komşumun kızı vefat etti. Ben onu çok severdim. O kızı diriltirsen îman ederim. Efendimiz; - Pekâlâ, buyurdu. Ve hemen kalkıp birlikte kabristana gittiler. Allahın Resulü, orada seslenerek o kızı ismiyle çağırdı. Kız dirilip, anında çıktı mezardan. Bu, mucizedir tabii. Mucizeyi yaratan da Allahtır ki, Onun gücünün yetmediği bir şey yoktur. Efendimiz sordu: - Ey kızım! Dünyaya geri gelmek ister misin? Kızcağız edeble cevapladı: - İstemem yâ Resulallah! - Niçin? - Çünkü burası baba evimden daha rahat yâ Resulallah. Ben buraya gelince öğrendim ki, müminin âhireti, dünyasından hayırlıymış. Adam bu olanları gözüyle görüp, kulağıyla işitince hayretten donakaldı ve bütün hücreleriyle haykırdı "Şehâdet"i. Allah'ın izniyle kalk! Bir gün de sevdiklerine Peygamber Efendimizin mucizelerinden şunu anlattı: Eshâb-ı kiramdan "Cabir bin Abdullah", bir koyun kesip Efendimizi davet etti bir gün. Resulullah, birkaç Eshâbıyla teşrif etti o eve. Ancak eti yerken; - Yiyin, ama kemiklerini kırmayın! buyurdu. Öyle yaptılar. Cabir bin Abdullah, biriken kemikleri bir araya topladı. Fahr-i âlem Efendimiz mübarek ellerini o kemiklerin üzerine koyup; - Allahın izniyle kalk! buyurdu. O anda dirilip kalktı koyun. Büyük veli buyurdu ki: - Her mucizeyi yaratan Allahü teâlâdır. O'nun, her şeye gücü yeter. ---
.Amellerimiz karşımıza çıkacak
2006-05-07 01:00:00
Irak'ta yetişen büyük velîlerden "Mâcid-el Kürdî" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, âhirette karşımıza çıkacak olan nîmet ve azaplar, bu dünyada yaptığımız amellerin neticesidir, buyurdu. - Nasıl yâni? dediler. - Mesela burada yapılan ibadet ve iyi işler, orada "Cennet nîmetleri" olarak karşımıza çıkacak. İşlenen küfür, günah ve çirkin işler de, "Azap ve elemler" şeklinde tezahür edecektir. - Sırat köprüsü de böyle midir efendim? - Evet. Herkes, ameline göre kolay veya zor geçer bu köprüden. - Nasıl mesela? - Salih amel sahiplerinden kimi "rüzgâr" gibi, kimi "şimşek" gibi, kimi de "koşar at" gibi geçip Cennet nîmetlerine kavuşurlar. - Ya günahı çok olan müminler? - Onlar "düşe kalka" geçerler Sıratı. Ama geçerler neticede. Fakat îmanı ve îtikadı ehl-i sünnete uymayan Müslümanlarla hiç îmanı olmayan kâfirler, geçemeyip Cehenneme yuvarlanırlar. Şükür nedir? Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, iyilik edene teşekkür edilir ve bu teşekkür, bir insanlık vazifesidir, değil mi? diye sordu. - Gayet tabii, dediler. - Pekii biz kullara her iyiliği yapan, yaratan, her nîmeti gönderen Rabbimize teşekkür ediyor muyuz? Bizleri hiç yoktan var eden ve varlıkta durduran O'dur. Göz, kulak ve nice uzuvları ihsan eden, bize akıl, zekâ bahşeden, çocuk, ev, eşya gibi ihtiyaçlarımızı gönderen yüce Sahibimize şükretmemiz gerekmez mi? - Elbette gerekir efendim. Ama şükretmek nasıl olur ki? - Sadece "Çok şükür" demekle şükredilmiş olmaz kardeşlerim. - Ya nasıl olur hocam? - Şükretmek, "günah işlememekle" olur. Ayrıca O'nun beğendiği şeyleri yapmalı, beğenmediklerini yapmamalıyız. - Yâni İslâmiyete uymak mı? - Evet. Şükretmek, "İslâmiyete uymak"la olur. Allahü teâlâya İslâmiyetin haricinde şükredilemez.
.Sen bir saman çöpüsün
2006-05-08 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Mahdumzade Ebül Kasım" hazretleri, bir gün sevdiği bir gence; - Evladım, nefs kâfir olduğu için küfür çabuk yayılır, buyurdu. Bu küfre "Dur!" demek çok zordur. Delikanlı sordu: - Nasıl zordur efendim? Buyurdu ki: - Bir nehir düşün ki güldür güldür akıyor. Sen ise o su üzerinde bir "Saman çöpü"sün ve bunun tersine gitmeye çalışıyorsun. Bu mümkün mü? - Değil tabii efendim. - O halde kendini nasıl kurtaracaksın o selden? - Bilmiyorum hocam. Mümkün değil gibi gözüküyor. - Mümkün, ama sadece bir tek yolu var bunun. - O nedir ki? - Ya bir "kaya kovuğu"na girecek, ya da bir "ağaç oyuğu"na sığınacaksın. - Bununla neyi kastediyorsunuz efendim? - Resulullah Efendimiz; "İnsanın dîni, arkadaşının dîni gibidir" buyuruyor. Yâni kiminle arkadaşlık yapıyorsun? Bu mühim. "Kitap" da bir arkadaştır. Ne yazıp ne okuyorsun? - Yâni arkadaşımız iyiyse kurtulur muyuz hocam? - Evet. Az önce söylediğim "Kaya kovuğu" ve "Ağaç oyuğu"ndan maksadım bu idi zaten. Yâni "İyi arkadaş" ve "İyi kitap" bulur da bunlara sığınırsan, kurtulursun. Ama arkadaşını iyi seçemezsen, yanarsın. Çünkü onlar, seni de felakete sürükler mutlaka. Namaz çok mühim Bir gün de sohbetinde; - Namaz çok mühim ibadettir, buyurdu. - Nasıl? dediler - Namaza ehemmiyet vermeyenleri Cehennemde "Veyl çukuru"na atacağını bildiriyor Cenâb-ı Hak. Hem de sonsuz olarak. - Sonsuz mu dediniz? - Evet. Çünkü, namaza ehemmiyet vermeyenin îmânı gidebilir mâzallah. - Veyl çukuru nedir hocam? - Cehennemdeki ateş çukurlarının en derinidir. --------------------------------------------------------
.İki sevgi bir arada bulunamaz
2006-05-09 01:00:00
İstanbul'da medfun bulunan evliyâdan "Mahmud Çelebi" hazretlerine, bir gün bâzı sevdikleri gelerek; - Efendim, zikir nedir? diye sordular. - Zikir, anmak, yâni hatırlamak demektir, buyurdu. İnsan kimi çok severse onu çok anar, onu hatırlar, değil mi? - Evet efendim öyledir. - Yâni ister ki, hep ondan konuşulsun. Sevdiğinden bahsetmek hoşuna gider, öyle değil mi? - Doğru hocam. - Bu, zaten her insanın tabiatında vardır. Şimdi bir Müslüman, "Allah" varken başka şeylerden bahsederse, yakışık alır mı? Kendisini yoktan var eden, varlıkta durduran, tehlikelerden koruyan, her türlü nîmeti gönderen, sonsuz kudret sahibi "yüce Allah"ı anmak varken, nasıl olur da başka şeylerden bahsedilir? Dünya nedir? Bir gün de bazı gençler bu zata gelip; - Efendim, dünya hep kötüleniyor. Dünyayı terk edin! deniyor. Bu ne demektir? diye sordular. - Dünyayı terk etmekten maksat, sevgisini gönülden çıkarmaktır, buyurdu. - O halde kötü olan nedir hocam? - Kötü olan, dünyayı sevmektir. Ona gönül bağlamaktır. Bir kalbde ya "Allah sevgisi" vardır, ya da "Dünya sevgisi". İkisine birden yer yoktur orada. Şöyle devam etti: - Mesela bir kap düşünün. Bu kapta ya "Su" vardır, ya da "Hava", öyle değil mi? - Evet efendim. - Aynı anda ikisi birden bulunabilir mi? - Bulunamaz hocam. - İşte kalb de öyledir. Orada iki sevgi bir arada bulunamaz. Ama kalb, Allah'a mahsustur. Onda yalnız "Allah sevgisi" olmalıdır. Oraya dünya sevgisinin girmesi neye benzer biliyor musunuz? - Neye benzer hocam? - Ağzına kadar dolu olan bir "Çöp kovası"nı, evin tertemiz misafir odasının ortasına devirmeye benzer. Şöyle bitirdi: - Paranın yeri ceptir, cüzdandır; ama aslâ kalb değildir. -
."Ben aranızda oldukça..."
2006-05-11 01:00:00
Kayseri'de medfun bulunan büyük velîlerden "Zeynelâbidin Kayserânî" hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Fahr-i âlem Efendimiz, bindörtyüz mücahidle birlikte Medine'den çıkıp "Hudeybiye"ye geldiklerinde suları bitti. Sadece Resulullahın ibriğinde biraz su kalmıştı. Mücahidler telaşa kapıldı. Haklıydılar. Zira bırakın içmeyi, abdest almak için su lâzımdı bir kere. Çaresizlik içinde, ellerini ovuşturarak Efendimizin huzuruna geldiler. - Mahvolduk yâ Resulallah! Efendimiz sordu: - Neden mahvoldunuz? - Hiç suyumuz kalmadı. Şimdi ne yapacağız? Âlemlerin Efendisi gayet rahattı. - Korkmayın! Ben aranızda oldukça mahvolmazsınız. Sonra mübarek bir elini ileri uzatıp parmaklarını açtı. O anda bir mucize gerçekleşti. Resulullahın mübarek parmakları arasından sular akmaya başlar. Aynen "Çeşme" gibi. - İşte su! buyurdular. Alın, kullanın! Bindörtyüz mücahidin her biri o sudan içti, abdest aldı ve kaplarını doldurdular. "Cabir bin Abdullah"; - O gün biz bindörtyüz kişiydik. Lâkin "Yüzbin kişi" olsaydık da fark etmez, yine kâfi gelirdi, demiştir. Âhirette görüşürüz Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, Sevgili Peygamberimiz bâzan geleceğe ait haberler verirlerdi ki, hepsi aynen vaki olmuştur, buyurdu. - Bir misal verseniz, dediler. - Sayılamıyacak kadar misali var, buyurdu. Bereketlenmek için birini anlatayım: Mesela "Muaz bin Cebel" hazretlerini Yemen'e vali tayin etmişlerdi bir zaman. Onu Medine'den uğurlarken; - Yâ Muaz! Allahın izniyle git! buyurdular, Bir daha âhirette görüşürüz. Hazret-i Muaz ağlayarak ayrıldı. Bir müddet sonra Medine'ye döndüyse de göremedi Efendimizi. - Neden hocam? - Çünkü dünyadan göçmüşlerdi. >
.En sevgili ibadet
2006-05-12 01:00:00
Sinop şehrinde medfun bulunan "Mahmud Kefevî" hazretlerine, bir gün sevenleri; - Allahü teâlânın en sevdiği ibadet nedir? diye sordular. - En sevgili ibadet Müslümanların birbirini sevmesidir, buyurdu. Bu, îmanın şartıdır zaten. - Nasıl? dediler. Îman, Âmentü'deki altı şeye inanmak değil mi? - Evet, îman Âmentü'deki altı şeye inanmaktır. Ama bu altı şeye inanan herkes Müslüman olamaz. - Olamaz mı, neden? - Çünkü bu altı şartın geçerli olması için ayrıca iki şart daha var. - Onlar nedir ki efendim? - Biri, ölmeden önce, yâni gözden perde kalkmadan evvel inanmak, ikincisi de "Hubbu fillah" ve "Buğdu fillah"tır. Ve izah etti: - Yâni Müslümanları, Müslüman oldukları için sevmek, Müslüman olmayanları da küfürlerinden dolayı sevmemektir. Şöyle bitirdi: - Bunun için bir Müslümana soğuk durmak, hele kin beslemek çok tehlikelidir. Çünkü bu düşmanlığı Müslümanlığından dolayı olursa, "îmanı götürür" mazallah. Akıllı insan kimdir? Bir gün de sohbetinde; - Ey insanlar! Hak teâlâ hepimizi, "Muhammed aleyhisselâm"a tam uymakla şereflendirsin, buyurdu. Çünkü asıl iş budur. Ve sordu onlara: - Akıllı insan kimdir, biliyor musunuz? - Bilmiyoruz, kimdir? dediler. - Akıllı insan, bu dünyada âhiret için hazırlık yapandır, buyurdu. Âhiret hayatı sonsuzdur çünkü. - Âhirete nasıl hazırlanılır ki efendim? - Rabbimizin emirlerini yapıp, yasaklarından sakınmakla. İnsanlara yardım etmek, sıkıntılarını gidermek de bir ibadettir. Hattâ bütün nafile ibadetlerden daha kıymetlidir. Şöyle bitirdi: - Allahın kullarına iyilik edenler, "güler yüz" ve "tatlı dil"le kolaylık gösterenler, Allah'ın rızasına kavuşurlar. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10
.İnsanlara iyilik edin!
2006-05-13 01:00:00
Harput'un büyük velîlerinden "Mahmud Sâminî" hazretleri, bir gün nasihat isteyen bir grup gence; - Evlatlarım! İnsanlara iyilik edin! buyurdu. Müslüman, Müslümanın kardeşidir. Ona zulmetmez, bilakis iyilik eder, sıkıntısını giderir. Ve sordu onlara: - Allahü teâlânın size yardım etmesini ister misiniz? - Elbette isteriz efendim. - Öyleyse siz de Allahın kullarına yardım edin. Din kardeşine yardım edene, Allahü teâlâ yardım eder. Ve ekledi: - Siz bu dünyada, birini bir "Dünya sıkıntısı"ndan kurtarırsanız, Allahü teâlâ da sizi kıyamet gününde "Âhiret sıkıntısı"ndan kurtarır. Helak olursunuz! Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, Sevgili Peygamberimiz; "Ey Eshâbım! Siz, dînin onda dokuzunu yapıp, birini terk etseniz helak olursunuz. Ama ahir zamanda gelecek olan ümmetim, dînin onda birini yapsalar Cennete giderler" buyuruyor dedi. Sordular: - Efendim, bu hadîs-i şerîfte eshâb-ı kiram için, "... Helak olursunuz" ifadesi geçiyor. Bu ne demek acaba? Buyurdu ki: - Onların dereceleri çok yüksektir. Dînin onda birini yapmazlarsa, o yüksek makamdan bir derece aşağı düşerler ki, bu da onlar için "helak olmak"tır işte. Sordular yine: - Pekii efendim, "Ahir zamandaki ümmetim, dînin onda birini yapsalar Cennete giderler" buyuruluyor. Buradaki "Onda bir"den murat nedir? - Îmandır, buyurdu. Yâni ahir zamandaki Müslümanlardan îmanını kurtaran Cennete gidecektir. Ama ahir zamanda îmanını kurtarmak çok zordur. - Bunun için ne lâzım hocam? - İbadet yapmak. - İbadet mi? - Evet. Çünkü îman "Mum"a benzer, ibadetler ise "Fener"e. Yâni mum etrafındaki "cam fanus" gibidir ibadetler. Bu olmazsa îman nuru sönebilir. ------------------------------------------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.
.Bütün kötülükler öfkeden doğar!
2006-05-14 01:00:00
Irak'ta yetişen büyük velîlerden "Mahmud Sûfî" hazretleri, bir gün kendi talebelerine; - Gurur ve kibir çok tehlikelidir, buyurdu. Bundan çok sakının! Sonra şunu anlattı onlara: Velîlerden biri, bir gün birkaç talebesini alıp gezintiye çıkmıştı. Mola yerinde, bir köpek gelip onlara iyice yaklaştı. Mübarek zat kendisine sürünmesin diye kenara çekildi biraz. Lakin hayvan, aksine daha da yanaştı ve durup uzun uzun baktı bu velîye. Sanki bir şeyler söylüyordu. Büyük velî, talebelerine dönerek; - Bu köpek, lisan-ı haliyle bana ne diyor biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz dediler. Buyurdu ki: - O bana, "Ey filan! Sen benden sakınıyorsun ama, benden sana bulaşacak olan kir, yıkamakla temiz olur. Ama senin nefsinde öyle bir kir var ki, o pisliği yedi deryada yıkasalar temiz olmaz" diyor. Bunun üzerine; - Bendeki o kir nedir? dedim. - Gurur ve kibirdir, dedi. - Doğru söylüyorsun, dedim. Senin dışın pis, benimse içim. Gel beraber olalım da, belki faydamız olur birbirimize. Ama o, reddetti teklifimi. - Hayır, ben seninle beraber olamam! - Neden? - Çünkü benim yiyecek bir kemiğim bile yok. Ama senin, ambar dolusu buğdayın var. O zaman kendi kendime; - Ey nefsim! dedim, Bak, bir köpeğe bile yol arkadaşı olmaya lâyık değilsin. Öyleyse haddini bil de kibirlenme sakın! Şeytanın oyuncağı! Bir gün de "Öfke"den sordular bu zâta. - Öfke, insanın aklını örter, buyurdu. Şeytan, öfkelenen kimseyi avcuna alır ve istediği yere sürükler. Hattâ öfkelenmek, insanın dînini îmanını bile götürebilir maazallah. - Öfkeye sebep nedir? dediler. Buyurdu ki: - Bütün kötülükler "Öfke"den doğar, öfke ise "Kibir"den. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sen niçin oynamıyorsun?
2006-05-15 01:00:00
Tunus velîlerinden "Mahrez bin Halef" hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Zaman-ı saadette on yaşındaki "Abdullah", babası bir harpte şehid olunca yetim kalmıştı. Bunun için kederli ve mahzundu. Gülmüyor, oynamıyor, ancak oynayan çocuklara uzaktan bakıp içli içli ağlıyordu. Onun bu halini kimse fark etmese de fark eden biri vardı: Sevgili Peygamberimiz... Bir gün Abdullah yine oynayan çocukları gözü yaşlı olarak seyrediyordu ki, Efendimiz usulca yanına yaklaşıp, şefkatle sordu: - Evladım, sen niçin oynamıyorsun bakayım? Yavrucak, başı yerde cevap verdi: - Benim babam yok ki, oynayamam. - Kardeşlerin var mı peki? - Hayır, kardeşlerim de yok. Bunun üzerine Efendimiz de ağlayıp, mübarek gözlerinden yaşlar süzüldü yanaklarına. Sonra, şefkatle başını okşayıp sordu tekrar: - Sen Hasan ve Hüseyin'i tanıyor musun oğlum? Abdullah, yine başı yerde cevap verdi. - Evet, tanıyorum. - Pekii, onlara kardeş olmak ister misin? Gözleri parladı birden. Başını kaldırıp baktığında Efendimizi gördü ve sevinçle cevapladı: - İsterim yâ Resulallah. - Peygamberin torunu olmayı da ister misin? Abdullah iyice neşelendi. Gözlerinin içi gülüyordu artık. - Evet, hem de çok isterim. - Peki öyleyse Abdullah. Sen benim torunumsun. Haydi tut elimden, bize gidelim. Birlikte eve geldiler. Abdullah mutluydu artık. Yetimliğini unutmuştu. Hane-i saadette yemeğini yedi ve güzel bir elbise giyip koşarak geldi oyun yerine. Ancak şimdi çok sevinçliydi. Yerinde duramıyor, "Ben, Peygamberimizin torunuyum!" deyip, neşeyle hopluyordu. Öbürleri ona gıbta ile bakıp; - Aaah! Keşke biz de yetim olsaydık da, senin kavuştuğun şerefe biz de kavuşsaydık, diyorlardı. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Îmansız gitmemek için...
2006-05-16 01:00:00
Hindistan evliyasından "Kutbüddin Bahtiyar Kâkî" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, bir vakit namazını, vakti içinde, bile bile kılmayan, yâni namaz vakti geçerken, kılmadığı için üzülmeyen, aldırmayan, bunun için azab çekeceğinden korkmayan, dinden çıkar veya ölürken "îmansız gider", buyurdu. Sonra derin bir nefes alıp ekledi: - Ya namazı hatırına bile getirmeyenler? Namazı vazife tanımayanlar? - Onların hali ne olur? dediler. - Namaza önem vermeyenin, vazîfe tanımayanın "küfre gireceği"ni dört mezhebin bütün âlimleri söz birliğiyle bildirmiştir kardeşlerim. - Önem vermemek nasıl olur hocam? - Hiçbir özrü yokken, bile bile kılmayan, kazâ etmeyi de düşünmeyen, bunun için üzülmeyen ve azâb çekeceğinden korkmayan kimse, namaza önem vermiyor demektir. "Sen kalbe bak!" Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, bir kimse, bir haramı işlerken: (Ne olurmuş. Sen kalbe bak, kalbim temiz ya!..) gibi şeyler söylerse, Allahü teâlânın emir ve yasaklarına önem vermemiş, bunları beğenmemiş olur, buyurdu. Ve ekledi: - Allahü teâlânın emir ve yasaklarına kıymet vermeyen, beğenmeyen kimsenin "îmanı gider". Müslüman olduğunu söylerse de, Müslüman değildir. - Öylemii? dediler. - Evet. Bundan tövbe edinceye kadar namazları, oruçları, zekâtları, hiçbir ibâdeti ve hiçbir iyiliği kabul olmaz ve âhirette sonsuz olarak Cehennemde azâb görür. - Ne tavsiye edersiniz efendim? - Îmanı olan erkek ve kadınların, bir günah işleyince, hemen pişman olması, yâni üzülüp kalpten tövbe etmesi ve o günahı hemen bırakması lâzımdır. - Devam ederse efendim? - Günahı bırakmaz ve sıkılmadan, utanmadan hep yapar ve hiç üzülmezse, Allahü teâlâdan korkmuyor demektir ki, böyle kimsenin "îmanı gider", mürted olur. ----------------------------------------------------------------
.Allah sizi görüyor!
2006-05-17 01:00:00
Kabr-i şerîfi Serez'de bulunan "Maksud Dede"ye, bir gün bâzı sevdikleri gelerek; - Efendim, Allah'ın rızasına nasıl kavuşulur? diye sordular. Cevaben; - Allahü teâlâyı unutmamakla, buyurdu. Rabbimizin sizi her an gördüğünü hatırınızdan çıkarmayın. Siz O'nu görmüyorsanız da O sizi görüyor. Bunu bilen bir kimse günah işleyemez. - Hikmeti nedir? dediler. - Çünkü Rabbinden utanır. Günah işlemeyen kimse de Allah'ın rızasını ve sevgisini kazanır. Havada uçsa bile Bir gün de sohbetinde; - Ey insanlar! Havada uçan birini görseniz, o kimsenin fazilet sahibi bir Veli olduğuna hükmetmeyin, buyurdu. Bu gördüğünüz keramet olmayabilir. - Keramet olduğu nasıl anlaşılır? dediler. - O kişinin islâmiyete uymaktaki hassasiyetiyle, buyurdu. - Bunu nasıl anlarız ki efendim? - Çok kolay. - Nasıl? - O kimseye bakın. Ahlâkı, Peygamber Efendimizin ahlâkına benziyor mu? İslâm âlimlerini seviyor mu? Emirleri yapıp yasaklardan sakınıyor mu? Unutmayın, en büyük keramet istikamettir. - İstikamet nedir ki efendim? - "İstikamet", doğru yolda sebat etmek, taviz vermemek ve her hal-ü kârda o yoldan hiç ayrılmamaktır. Eğer bunlarda az bir gevşeklik varsa, o kişi keramet sahibi olamaz. - Harikulade işler yapsa da mı hocam? - Evet. Suda yürüse de, havada uçsa da keramet değil, istidractır. On para kıymet verilmez. İki kelime var ki... Bir gün de; - Hocam, boş vakitlerimizde söyliyeceğimiz bir tesbih var mı? diye sordular bu zata. - İki kelime vardır ki, söylemesi kolay, sevabı çok ağırdır, buyurdu. - O nedir efendim? - "Sübhanâllahi ve bihamdihi, subhanallahil azîm". -------
.İslâmiyete uymamanın sebebi
2006-05-18 01:00:00
Basra Evliyasından "Malik bin Dinar" hazretleri, bir gün; - İslâmiyete iyi uymamanın sebebi, kalbin hasta olmasıdır, buyurdu. Kalbin çok hastalıkları vardır ve hasta olan kalbi tedavi etmek gerekir. - Kalbin tedavisi nasıl olur? dediler. - Kalbin şifası ilimdir, ibadettir, ihlâstır, buyurdu. - İlim'den maksat nedir efendim? - İslamiyeti, yâni Allahü tealanın emir ve yasaklarını öğrenmektir. Nasıl ki her gün yemek yiyerek vücudumuzu besliyorsak, bunlar da kalbin gıdasıdır işte. Şöyle devam etti: - Önce islâmiyeti öğrenmeliyiz. Çünkü bilmeden Müslümanlık olmaz. Dînimizi öğrenip ona göre yaşayacağız. Fakaat... - Fakatı ne hocam? - İhlas da mühimdir. - İhlas nedir? - İhlas, her işi Allah için yapmaktır. Biz de ne yaparsak, Allah için yapmalıyız. Kalbimizde "Allah rızası" dışında bir gaye olmamalı. Şöyle bitirdi: - Allah için konuşan, Allah için dinleyen, Allah için çalışanın mükâfatını Allahü teâlâ elbette verir. Para sevgisi Bir gün de cemaatine; - "Para sevgisi", bütün kötülüklerin başıdır, buyurdu. Felaketler oradan başlıyor çünkü. Sonra şunu anlattı: Asr-ı saadette "Sa'lebe" adında bir kimse vardı. O kadar çok namaz kılardı ki, yaptığı secdeler, iz bırakmıştı alnında. Amaaa... - Aması ne? dediler. - Paraya düşkünlüğü sebebiyle mürted oldu. Yâni dinden çıktı. Bir Müslüman için en büyük iki tehlike nedir, biliyor musunuz? - Nedir efendim? - Birincisi, "Dünya sevgisi"dir. - İkincisi hocam? - İkincisi de "Kibir", yâni kendini beğenmektir. Şöyle bitirdi: - Peygamber Efendimiz; "Kalbinde zerre kadar kibir olan kimse, Cennete giremez" buyuruyor. ------ E-mail: abdullatif.uyan@
.Yol levhası" olun!
2006-05-19 01:00:00
Basra Evliyâsından "Mansur bin Ammar" hazretleri, bir gün talebesiyle sohbet ederken; - Maksadımız, insanlara doğru yolu göstermek, yâni "Yol levhası" olmaktır, buyurdu. - Nasıl yâni? dediler. Buyurdu ki: - Hani yollarda levhalar görürsünüz ya, bir ok işareti vardır üzerinde. "Falan köye gider!...", diye yazar. İnsanlar, o levhalara bakarak bulurlar yollarını. - Evet efendim. - İşte bizim işimiz de "Yol levhası" olmaktır sadece. - Hangi yolu göstereceğiz hocam? - Tabii ki Allahü teâlânın râzı olduğu, beğendiği yolu, islâmiyet yolunu. "Ehl-i sünnet yolu"nu. Şöyle devam etti: - Biz, Peygamber Efendimizin sevgisine, Onun rızasına kavuşturan yolun levhasıyız. Levhanın maddi değeri önemli değil. Ama gösterdiği istikamet, çok önemlidir. Çünkü bu istikamete giden Cennete gider. Ve ilave etti: - "Cehennem yolu"nu gösteren levhalar da var. Ama Rabbimize sonsuz şükürler olsun ki, biz, "Cennete giden yol"u gösteriyoruz insanlara, ? Amel yap, tövbe et! Bir gün de; "Tevazu"dan bahsederken; - Allahü teâlâ göğsü kabarık insanları sevmiyor, buyurdu. Başı önünde olanları beğeniyor. Onun için çok tövbe edin. İbadet de yapsanız yine tövbe edin peşinden. - İbadet yapsak da mı? dediler. - Evet. Çünkü bizim ibadetlerimiz kusur doludur. Rabbimize layık bir ibadeti kim yapabilir? Bu, mümkün değil. Ama ibadet yaptıktan sonra tövbe edilirse, işte o zaman kabul olma ihtimali vardır o ibadetin. Şöyle devam etti: - Kur'ân-ı kerîmde; "Hepiniz tövbe edin! Tövbe etmekle kurtulabilirsiniz!" buyuruluyor. Peygamber Efendimiz de; "Amel yap, istiğfar et!" buyurmuşlardır. Şöyle bitirdi: - Onun için çok tövbe edeceğiz. Tövbeden hiç kimse kurtulamaz
.Cehennem kimler için?
2006-05-20 01:00:00
Hindistan evliyasından "Seyyid Celal Buhârî" hazretleri, bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, Cehennem azâbı, ister sonsuz olsun, ister bir zaman olsun, "küfür" için ve "küfür bulaşıklıkları" içindir, buyurdu. - Ya diğer günahlar? dediler. - Küfürden kaçınan îman sahiplerinin yaptıkları büyük günâhlar, ya "îman"ları hürmetine, cenâb-ı Hakkın merhametiyle veya "tövbe" etmeleriyle veya "şefaat"e kavuşmalarıyla affolunur. - Böyle affolmazsa efendim? - Böyle affolmayanlar, dünya sıkıntıları ve dertleriyle veya son nefeste can verirken çekecekleri zahmetlerle temizlenir. - Yine bitmezse hocam? - Bunlarla da temizlenmezse, bâzıları kabir azâbı çekmekle, bâzıları ise, kabir azâbı ve kıyâmet gününün şiddetleriyle affolunup, günâhları biter ve Cehennem azâbı ile temizlenmeğe lüzum kalmaz. Sonsuz azab çeker Bir gün de bir sevdiğine; - Namaza ehemmiyet vermeyen, vazîfe kabul etmeyen kimsenin, "îmanı gider" mürted olur, buyurdu. Mürted, Cehennemde sonsuz azâb çekecektir. - Sonsuz mu efendim? - Evet. Çünkü o, Cehenneme de, azâba da, namazın önemine de inanmaz. Dünyada, "hayvan gibi" yaşamakta, zevkinden ve zevkine vâsıta olan parayı ve malı toplamaktan başka bir şey düşünmez. Şöyle devam etti: - Her ne olursa olsun, kim, ne ziyana uğrarsa uğrasın, her nimet yalnız bana gelsin, der. Prensibi budur. Onun zevki ve safâsı için her şeyin feda olması, umûru bile değildir. - Bunlar neden böyledir efendim? - Çünkü îmansızdırlar. Akılları yoktur. Böyle kimselerde merhamet olmaz. Canavardan, en korkunç hayvandan da daha zararlıdırlar. - Ama bunlardan bazısı, insanlıktan, şefkatten bahsediyor hocam. - Onların insanlıktan, merhametten söylemesi, "Havaya yazı yazmak" gibidir kardeşim. Yâni kendi menfaat ve şehvânî arzularına kavuşmaları için birer tuzaktır. --
.Vaktinizin kıymetini bilin!
2006-05-21 01:00:00
Nişabur'da yetişen velilerden "İmam-ı Kuşeyrî" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, vakit çok kıymetlidir, buyurdu. Onu boş ve faydasız şeylerle geçirmeyin. Zamanınızın kıymetini bilin ve onu en iyi şeylere sarf edin! Ve ekledi: - Sevgili Peygamberimiz; (Musîbetlerin en büyüğü, vakti faydasız şeylerle geçirmektir) buyuruyor. Şöyle devam etti: - Namazlarınızı da vaktinde kılın ki, kıyâmet günü pişman olmayasınız. - Pişmanlık çok mu olur? dediler. - Evet. Hadis-i şerifte; (Bir vakit namazı kazâya bırakan ve kazâsını kılmadan ölen kimsenin mezarına, Cehennemden yetmiş pencere açılır ve kıyâmete kadar azâb çeker) buyuruldu. Îman nasıl gider? Bir gün de bâzı sevdikleri bu zata gelip; - Efendim, Muhammed aleyhisselâmın, Allahü teâlânın Peygamberi olduğuna inanmak ne demektir? dediler. - Onun bildirdiği emir ve yasakların hepsinin, Allahü teâlânın emir ve yasakları olduğuna inanmak, hepsini kabul etmek ve beğenmek demektir, buyurdu. - Böyle inanan kimse, bunlardan bâzılarına uymazsa îmanı gider mi efendim? - Hayır, gitmez. - Hangi halde îman gider peki? - Bu emir ve yasaklardan birini bile hafife alır, uymadığına üzülmez, hattâ bu hâliyle öğünürse, Peygambere inanmamış olur ve "îmanı gider". - Ya üzülürse hocam? - Üzülürse, yâni bunun için Allahü teâlâya karşı mahcup ve boynu bükük olur, kalbi sızlarsa, îmanının kuvvetli olduğu anlaşılır. - Yâni amel ve ibadetlerdeki bozukluk, insanı dinden çıkarmaz, öyle mi? - Evet. Günah işlemek îmanı gidermez, fakat!.. - Fakatı ne hocam? - O işin günah olduğuna inanmayarak yapar, veya inanıp da ehemmiyet vermeyerek, aldırmayarak yapar ve günah işlediğine hiç üzülmez, umursamaz, azâbından korkmazsa, o zaman "küfre düşer"
.En kıymetli ibadet
2006-05-22 01:00:00
Büyük velî "Mazhar-ı Cân-ı Cânân" hazretleri, bir gün sohbetinde; - Allahü teâlânın en çok sevdiği ibadet, Müslümanların birbirlerini sevmeleridir, buyurdu. Bu sevgi, îmanın şartıdır zaten. - Nasıl yâni? dediler. - Îman, "Âmentü"deki altı şeye inanmaktır. Ancak Müslüman olabilmek için, bunlardan başka iki şart daha vardır. - Onlar nedir ki efendim? - Biri, bunlara ölmeden önce, yâni gözden perde kalkmadan îman etmektir. Mesela Firavun, denizde boğulacağı zaman; "Mûsâ'nın Rabbine inandım!" dedi. Ama kabul olmadı bu îmanı. - Neden hocam? - Çünkü o anda gözünden perde kalkmış, âhiret belirmiş, hakikati görmüştü. Yâni o, Mûsâ aleyhisselâmın sözüne değil, "Kendi gördüğü"ne inanmıştı. - İkinci şart nedir efendim? - "Hubb-i fillah" ve "Buğd-i fillah"tır. Yâni Müslümanları Müslüman olduğu için sevmek, kâfirleri de küfürlerinden dolayı sevmemektir. Ne ekersen... Bir gün de, gencin biri bu zâta gelip; - Efendim, insanlar bana hep kötü davranıyorlar, diye dert yandı. Mübarek, sordu ona: - Herkesin sana iyi davranmasını mı istiyorsun evladım? - Tabii ki hocam? - Öyleyse sen de herkese iyi davran. - Ben herkese iyi davranıyorum zaten. - Hayır. İyi davranmış olsaydın, iyi karşılık görürdün. Zira büyüklerimiz; "Ne ekersen onu biçersin" buyurmuşlardır. Bir velîyi tanımak Bir gün de bazı sevdikleri; - Efendim, bir Allah dostunu rüyada görmek ne anlama gelir? diye sordular. - O kimsenin o büyük zâtı tanıdığına, o zâtın da bu kimseyi kabul ettiğine işarettir, buyurdu. - Bir büyüğü tanımak ne demektir hocam? - O büyük zâtın, Allahü teâlânın "sevgili kulu" olduğuna, yâni her halinin ve her sözünün "Kur'ân-ı kerîm"e ve "Hadîs-i şerîfler"e uygun olduğuna inanmak ve onu çok sevmek demektir. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirler
.Kerimlerin kapısı...
2006-05-23 01:00:00
Akhisar'da medfun bulunan velîlerden "Mecdüddin Îsâ" hazretleri, bir gün; - Bir insanın alnının secdeye gelmesi, Allahü teâlânın onu sevdiğinin bir alâmetidir, buyurdu. Mescidler Rabbimizin beğendiği yerlerdir. Çünkü orada namaz kılınır, Kur'ân-ı kerîm okunur. Orada dedikodu olmaz, dünya kelamı konuşulmaz. Ve ilave etti: - Cennete giden yol, mescitlerden geçer. - Efendim, evimizde namaz kılınıyorsa, buralar da mescit sayılır mı? dediler. - Evet, buyurdu. Evlerde de namaz kılınıyor, Kur'an okunuyorsa mescit hükmündedir. Mescitler, "Allahın evi"dir. Buralarda bulunmak, dua etmek, "Allah'ın kapısını çalmak" demektir. Ve ilave etti: - Büyüklerimiz; "Kerimlerin kapısı çalınınca, açılır" demişler. İnsanların kapısı çalınınca açılır da, cenab-ı Hakkın "kapısı" çalınınca açılmaz mı? - Bunun için ne yapmak lâzım efendim? - İstemek lâzım. Her saat çalmak lâzım o kapıyı. Bilhassa geceleri, seher vakitlerinde secdeye kapanıp yalvarmalıdır. Şöyle bitirdi: - O kapıyı çalan, boş dönmez! Alın yazısı nedir? Bir gün de bazı gençler bu zata gelip; - Alın yazısı nedir? diye sordular. - Alın yazısı, kader demektir, buyurdu. Kader de, insanın her gün yaptığı işlerdir. Bir nehrin akış istikametinden, nerede denize döküleceği az çok belli olur, öyle değil mi? - Tabii efendim, belli olur. - İnsan hangi kervana katılırsa, yolculuk sonunda oraya varır, öyle değil mi? - Gayet tabii hocam. - Hacca gitmek isteyen bir kimse de, bir hac kafilesine katılır, Mekke'ye varır. Yâni kim, hangi vasıtaya binerse oraya gider, öyle değil mi? - Elbette efendim. - İşte insanın her gün yaptığı işler de onun kaderidir. Nitekim büyüklerimiz; "Kişinin alın yazısı, gittiği yoldur" buyurmuşlardır.
.Mümine bakmak ibadettir
2006-05-24 01:00:00
İstanbul'da medfun bulunan Mehmed Emin Tokâdî hazretleri, bir gün sevdikleriyle bir araya geldiğinde; - Bir mümin, bir mümin kardeşinin yüzüne baksa, hiçbir şey konuşmasa bile sevap kazanır, buyurdu. Şimdi ben size bakıyorum, siz de bana bakın. Hepimiz sevap kazanalım. Ve ilave etti: - Çünkü müminin yüzüne bakmak ibadettir. Hele "Sevgi" ve "Muhabbet"le bakılırsa daha büyük ibadet olur. Şöyle devam etti: - Mahşer günü, birtakım insanlar Arş'ın altında gölgelenirler. Onlar için azap korkusu yoktur. Diğer ümmetler onları görünce, meleklere sorarlar: - Bunlar Peygamber midir? - Hayır. - Evliyâ mıdır? - Hayır. - Peki kimdir bunlar? - Onlar ne Peygamberdir, ne de evliyâ. Onlar, âhir zamanda gelen bir ümmettir. - Pekii ne hususiyeti var ki onların? - Onlar, birbirlerini "Allah için" severler. En mühim iş? Bir gün de sohbetinde; - Bu dünya fani ve aldatıcıdır, buyurdu. Geçici zevklerine kapılmayın. Bunlar çabuk biter ve acı bırakır arkasında. - Pekii ne yapalım? dediler. - Yapılacak en mühim iş, îman ve îtikadı "Ehl-i sünnet"e göre düzeltmektir. Çünkü îman doğru olmazsa, kurtuluş olamaz. Ama bu kâfi değil. - Başka ne lazım efendim? - Bütün hareketleri İslâmiyete uydurmak, yâni "Salih amel" yapmak lazımdır. - Bu amellerin en mühimi? - Beş vakit namazdır. Namaz kılmak, kadın erkek her Müslümana farzdır ve mutlaka kılmalıdır. - Hiç özrü yok mu hocam? - Üç halde kazaya kalabilir. Birincisi "Uyumak", ikincisi "Unutmak"tır. - Ya üçüncüsü efendim? - Üçüncüsü de "Ölmek"tir. Ne demek istediğimi anladınız değil mi? - Evet hocam çok iyi anladık. Yâni "Yaşıyorsak, kılacağız" demek istiyorsunuz.
.Dinini öğrenmek farzdır
2006-05-25 01:00:00
Kayseri'de medfun bulunan "Kılıç Ali Efendi", bir günkü sohbetinde; - Bir Müslüman, İslâmiyetin emrettiği farzları ve haramları öğrenmenin ve herhangi bir farzı yapmanın ve bir haramdan sakınmanın farz olduğunu inkâr eder, yâni inanmaz, önem vermezse, "îmanı gider", buyurdu. - Önem vermemek nasıl olur? dediler. - Yâni bu öğrendiklerinden birini, meselâ kadınların örtünmesini beğenmez, lüzumsuz görürse, bu emre önem vermemiş olur. Böyle kimsenin îmanı gider, "mürted" olur. Ve ekledi: - Mürted, (Lâ ilahe illallah) demekle, İslâmiyetin bâzı emirlerini yapmakla, meselâ namaz kılmakla, oruç tutmakla, hacca gitmekle, hayrât ve hasenât yapmakla Müslüman olmaz. - Ya nasıl Müslüman olur efendim? - Bu inkârından vazgeçmesi, yâni inanmadığı şeyden tövbe etmesi, pişman olması lâzımdır. Cuma namazı mühim Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, hiç özrü yokken, birbiri arkasına üç cuma namazına gitmeyen kimse "münafık" olur, buyurdu. Şöyle devam etti: - Cuma günü gusül abdesti alınız! Her akşam abdestli olarak yatınız ve her hâlinizde, Allahü teâlâyı hâtırlayınız! Ve ekledi: - Hadis-i şerifte; (Cuma günlerinde bir ân vardır ki, müminin o ânda ettiği duâ red olmaz) buyuruldu. - O an, ne zamandır? dediler. - Ekseri âlimler, bu ânın ikindi ile akşam ezanları arasında olduğunu söylemişlerdir. Zaruri bilgi nedir? Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, dinde zarûrî olan bilgilerden birine inanmayan kimsenin "îmanı gider", buyurdu. - Zaruri bilgilerden maksat nedir? dediler. - Yâni her tarafa yayılmış, câhillerin bile işittiği, bildiği, "icmâ bilgileri"dir. - İcmâ nedir hocam? - İcmâ, müctehit âlimlerin söz birliği demektir ki, böyle bilgileri inkâr eden kimse, "küfre düşer." ---
.Tövbe eden günah işlememiş gibidir
2006-05-26 01:00:00
Anadolu velilerinden "Zeynullah Kazânî" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, çocukların ilim öğrenecek kıymetli zamanları ziyân edilirse, Müslüman evlatları câhil kalır ve böylece "dinsiz bir gençlik" yetişir, buyurdu. Ve ekledi: - Din adamları, eğer bu felâkete seyirci kalır, susarlarsa, bunların günahları kat kat fazla olur. - Bu, o kadar mühim mi? dediler. - Elbette. Helâli, haramı öğrenmeyen, öğrendikten sonra da yapmaya önem vermeyen kimsenin "îmanı gider". - Îmanı mı gider? - Evet. Yâni bu kimsenin, kiliseye giden, puta ve heykellere tapınanlardan farkı kalmaz. - Ne tavsiye edersiniz hocam? - Çocuklarımıza mutlaka dinlerini öğretelim ve yapmaya alıştıralım. Zîra büyüklerimiz; (Dînini bilmeyenin dîni yoktur) buyurmuşlardır. Ecel gelmeden... Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, şimdi ecel gelmemiş, fırsat elden kaçmamıştır, buyurdu. Geçmişteki kusurları telâfi etmek mümkündür. - Nasıl? dediler. - Tövbe etmekle, buyurdu. Çünkü, (Günahına tövbe eden, hiç günah yapmamış gibidir) hadis-i şerifi, kusuru olanlara müjdedir. Fakat... - Fakatı ne efendim? - Bir kimse, bile bile günah işler ve herkese bildirir, günah işlediğine hiç üzülmez, sıkılmaz, azâbından korkmazsa, "münafık" olur. - Münafık mı? - Evet. Müslüman görünmesi, onu azâbdan kurtarmaz. Bundan daha ağır söylemeye ne lüzum var? Aklı olana, bir işaret yetişir. Îman nasıl gider? Bir gün de bazı sevdikleri; - Efendim, haram olduğu kat'î olan bir işi beğenen bir kimsenin îmanı gider mi? diye sordular. - Elbette gider, buyurdu. - Haramı, beğenmeyerek işlerse hocam? - Haramları, tatlı gelse bile, beğenmeyerek, çirkin bilerek, üzülerek yapan, îmanını kaybetmez. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Öyle yaşayın ki!..
2006-05-27 01:00:00
Irak evliyâsından "Mekârim en-Nehr" hazretleri, bir gün talebesine nasihat ederken; - Ey gençler! Bu dünyada öyle yaşayın ki, hiç kimse sizin sebebinizle "Ehl-i sünnet"ten ayrılmasın, buyurdu. Sizin yüzünüzden kimse Cehenneme gitmesin. Çünkü o Cehenneme giderse, yalnız gitmez. Sizi de beraber götürür. - Neden? dediler. - Çünkü o, sizin yüzünüzden Cehenneme gitti. Giderken de; "Yâ Rabbî, ben falan kişiye baktım, ona aldandım da günah işledim" diyecek. Cenab-ı Hak meleklerine; - Öyleyse onu da Cehenneme götürün! buyuracak, Melekler de o kimseyi tutup Cehenneme götüreceklerdir. Mütevazı olun! Bir gün de sevdikleriyle sohbet ederken; - Kardeşlerim, toprak gibi mütevazı olun, buyurdu. Dünyada en kıymetli varlık, topraktır. Dinleyenler hayretle sordu: - Toprak mı kıymetlidir efendim? - Evet. Biz de topraktan yaratıldık. Yediklerimiz, giydiklerimiz hep topraktan çıkıyor. Hayvanlar da topraktan çıkanları yiyerek süt ve et oluyor neticede. Şöyle devam etti: - Topraktan bu kadar güzel şeyler çıktığı halde, görüyorsunuz yine de ayaklar altında. Hiç sesi çıkmıyor, şikâyet etmiyor. Bunun içindir ki "Gül" bitiyor onda. Şöyle bitirdi: - Tevazu, yüksekliğin alametidir. İnsan da ne kadar mütevazı olursa, o kadar kıymet kazanır. İlim, amel ve ihlas Bir gün de bâzı gençlere; - Sabırlı, cömert, yumuşak ve affedici olun, buyurdu. Kendinize; "İnsan, ancak bu kadar iyi olabilir" dedirtin. - İyi insan olmak için ne lâzım? dediler. - Üç şey lâzım, buyurdu. - Onlar nedir efendim? - İlim, amel ve ihlâs. Ve izah etti: - Yâni İslâmiyeti öğrenmek, öğrendiklerini yapmak ve her şeyi yalnız "Allah için" yapmaktır. ------------------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@
.Tövbemiz tövbeye muhtaç!
2006-05-28 01:00:00
Şam evliyâsından "Mekhûl eş-Şâmî" hazretleri, bir gün bazı sevdiklerine; - Kardeşlerim, Allahü teâlâyı hiç unutmayın! buyurdu. O'nu unutarak alınıp verilen her nefes günah yazılır. Ve ekledi: - Günahımızın çok olduğunu biliyoruz. Ama sevaplarımızı bilemeyiz. - Neden? dediler. - Çünkü namaz kılıyoruz, ama kabul ediliyor mu? Bilmiyoruz. Bir ibadetin kabul edilmesi için şartlar var zira. Her şeyden önce "Riyasız" ve "Kibirsiz" olması lâzım. Şöyle devam etti: - Bir büyük zat; "Sol omuzumdaki meleğin devamlı yazdığını, sağ omuzumdaki meleğin ise boş durduğunu görüyorum" buyurmuştur. Ve ilave etti: - Bir başka İslâm âlimi de; "Bizim tövbelerimiz bile tövbeye muhtaçtır" buyuruyor. Şöyle bitirdi: - Kul olana, "boyun bükmek" yakışır ve ancak "boynunu büken" kurtulur âhirette. Niyet çok mühim Bir gün de sohbetinde; - Niyet çok mühim, buyurdu. Önce niyeti düzeltmek lâzım. - Niçin? dediler. - Çünkü niyet hayırsa, âkıbet de hayır olur. Niyeti "Âhiret" olan, her hâl-ü kârda sevap kazanır. - Dünya işi yapsa da mı efendim? - Evet. - Hikmeti ne hocam? - Çünkü ameller, niyete göredir. Bunun içindir ki; "Müminin niyeti, amelinden hayırlıdır" buyuruldu. Şöyle devam etti: - Onun için hiç kimseye tepeden bakmayın! Bir kimse basit işlerle uğraşabilir. Ama hiç bilinmez, kalbinde taşıdığı "Halis bir niyet", onun derecesini çok yükseltmiş olabilir. - Bir niyetle derece yükselir mi efendim? - Elbette. Bir insan hayırlı bir işe niyet etse, fakat gücü yetmediği için yapamasa, o iyi niyetinin mükâfatını kazanır. - Nasıl yâni? - Yâni o işi yapmış gibi sevap yazılır defterine. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212
.Her şeyi Allah için yapın!
2006-05-29 01:00:00
İstanbul'da medfun velîlerden "Merkez Efendi", bir gün sevdiklerine; - Her ne yapacaksanız, "Allah için" yapın! buyurdu. Hatta İslâma hizmet ederken de niyetiniz halis olsun. Yoksa karşılığını göremezsiniz âhirette. - İslâma hizmet etsek de mi? dediler. - Evet, buyurdu. - Hikmeti ne efendim? - Çünkü cenab-ı Hak kendi dînini fasık ve facir kimselerle de kuvvetlendirir. Onun için İslâma hizmet bile olsa, "Allah için" yapılmadıkça kıymeti olmaz. Şöyle devam etti: - Âhirette kulun "İhlâslı" ve "İhlâssız" amelleri ayrılacak. İhlâssız ameller için; "Sen bunları kim için yaptınsa, mükâfatını ondan iste!" denecektir. Kalb temiz ise... Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, mühim olan kalbdir, buyurdu. Yâni kalbin temizliğidir. - Kalbin temizliği nasıl anlaşılır? dediler. - Temiz kalb, bir haram karşısında titrer, buyurdu. Eğer titremiyorsa o kalb kararmıştır. Beynindeki bilgiler de vebaldir onun için. Ve ekledi: - Hadîs-i şerîfte; "Yâ Rabbî! Bana faydası olmayan ilimden sana sığınırım" buyuruldu. Sordular yine: - Îmanın parlaklığı ne ile ölçülür efendim? - İcraatındaki hassasiyetle. - Nasıl yâni? - Yâni o kimse, konuşurken, alışveriş yaparken, "Allahın rızâsını" mı düşünüyor, yoksa "İnsanların takdîrini" mi? Niyet çok mühim. Şöyle devam etti: - Hadîs-i şerîfte; "Allahü teâlâ sizin şekillerinize ve işlerinize değil, niyetinize, yâni o işi ne için yaptığınıza bakar" buyuruldu. Allahü teâlâ, âhirette soracak herkese. - Ne soracak hocam? - "Nasıl yaptın?" değil, "Niçin yaptın?" diye soracak. Yâni ne niyetle yaptığını soracak. O "Niçin?" sualinin cevabı mühimdir işte. Şöyle bitirdi: - Eğer "Allah için" yapmışsa çok iyi. Yoksa, hiç kıymeti yok. ---------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 45
.İnsan, başıboş değildir
2006-05-30 01:00:00
Kayseri velilerinden "Kılıç Ali Efendi", bir sohbetinde; - Kardeşlerim, insan başlı başına değildir ki, her bildiğini, aklına geleni yapsın. Sahibimiz, Yaratanımız var. Onun emir ve yasakları, yâni beğendiği ve beğenmediği şeyler var. Şöyle devam etti: - Sahibinin beğenmediği şeyleri yapmak isteyen, ne bedbaht kuldur ki, her şeyi Sahibinin izni olmadan kullanmak istiyor. Ve ekledi: - Böyle kimseler utansın ki, dünyada bu şeylerin gelip geçici sahiplerinin haklarını gözetiyorlar da, bunların hakîkî sahibi olan "Allahü teâlâ"nın hakkını gözetmiyor, O'nun emir ve yasaklarına aldırmıyorlar. Şöyle bitirdi. - Bu hâl, Müslümanlık mıdır, yoksa kâfirlik mi? Büyük günah Bir gün de sevdiklerine; - Kardeşlerim, bir farzı, özürsüz olarak vaktinde yapmamak "büyük günah"tır, buyurdu. Vaktinden sonra hemen kazâ etmemek de ayrıca günahtır. Üstelik de... - Üstelik de ne? dediler. - Farzın vakti geçtikten sonra, bu farzı yapacak kadar zaman içinde özürsüz olarak kazâ edilmezse, geciktirme günahı bir misli artar. - Bir misli mi efendim? - Evet. Bundan sonra, yine bu kadar zaman içinde kazâ etmezse, bir misli daha artar. Böylece, bu farzı yapacak kadar zamanların herbiri geçtikçe, günahlar kat kat artarak, sayılamayacak ve düşünülemeyecek kadar çoğalır. Îmanı gideren şey Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, büyük günah işlemek küfür değildir, buyurdu. Yani büyük günah işlemek îmanı gidermez. - Îman nasıl gider? dediler. - Günah olduğuna inanmazsa, veya inanır da günahı kötü bilmez, yaptığına üzülmez, günaha girdiğine aldırmaz, azâbından korkmazsa, o zaman "îman gider"... Şöyle bitirdi: - Ayrıca büyük günaha devam eden, tövbe etmezse, son nefesinde "îmansız gidebilir" mazallah
.Cehennem küfrün karşılığıdır
2006-05-31 01:00:00
Merzifon'da medfun bulunan "Kılıç Dede"ye, bir gün de bâzı sevdikleri gelerek; - Efendim, geçen sohbette, Cehennemde sonsuz yanmak, küfrün karşılığıdır, diye söylemiştiniz, dediler. - Evet, öyledir, buyurdu. - Pekii bir kimse kâfirlerin âdetlerini yapar, onların ibâdet, âdet ve bayramlarına kıymet verirse, bu kimsenin îmanı gider mi efendim? - Gitmeyebilir. - Nasıl yâni? - Yâni bir kimse, dinde inanılması lâzım olan şeylerden, bir tânesine bile inanmamış veya şüphe etmiş veya beğenmemişse îmanı gider. - Nasıl olursa îmanı gitmez hocam? - Eğer kelime-i tevhîdi söyleyip, manâsını kabul eder, Muhammed aleyhisselam Allahü teâlânın Peygamberidir, her sözü doğrudur, güzeldir, ona uygun olmayanlar yanlıştır, fenâdır diye inanır, son nefesinde de öyle ölüp, âhırete böyle giderse, îmanı gitmez. - Peki hocam, bu kimse kâfirlere mahsus olan âdetlere ve bayramlara katılır, onların mukaddes bildikleri gün ve gecelerinde, onların yaptıklarını yaparsa? - O zaman Cehenneme girer. Amaaa!.. - Aması ne? - Kalbinde zerre kadar îmanı olduğu için, yâni bildirdiğimiz gibi, kısaca inandığı için Cehennemde sonsuz kalmaz. - Kısaca inanmak nasıl olur hocam? - Kısaca inanmış olmak için, dinde inanılması lâzım olan şeylerden birini işitince, hiç şübhe etmeden hemen inanması lâzımdır. Küfürden korkun! Bir gün de sohbetinde; - Küfürden çok korkmalıdır, buyurdu. Ve ekledi: - Hadis-i şerifte, (Hep hayırlı, faydalı konuşunuz. Yâhut susunuz!) buyuruldu. - Tavsiyeniz nedir? dediler. - Az konuşunuz! İslâmiyete uygun olmayan söz ve hareketlerden çok sakınınız! Şöyle bitirdi: - Peygamber Efendimiz; (Şirkten sakınınız. Şirk, karıncanın ayak sesinden daha gizlidir) buyuruyor. ----------
.Müslüman "örnek insan"dır
2006-06-01 01:00:00
Kudüs'te medfun olan "İbrahim bin Ali" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, "örnek insan" olmaya bakın, buyurdu. - Örnek insan kimdir? dediler. - Eshâb-ı kiramdır, İslâm âlimleridir. Onlar gibi olmaya çalışın. En kötü kimse, insanlara göre şekillenen kişidir. - Nasıl yâni efendim? - Şöyle ki, bu gibiler, insanlara göre tavır alır, Alah'ın rızasını düşünmezler. Halbuki "Müslüman", her yerde Müslümandır. "Altın", her yerde altın olduğu gibi. Ve sordu onlara: - Altın, kâfirin elinde de altındır, Müslümanın elinde de, öyle değil mi? - Evet efendim. - İşte Müslüman da "hava" ve "su" gibidir. Onsuz yaşanmaz. Şöyle devam etti: - Müslüman sevilir. Hattâ âşık olunur ona. Çünkü onun maksadı dünya değil, "âhiret"tir. Âhirete döndürmüştür yüzünü. O, Müslüman olanlardan herkesi sever. Yalnız bir kimseyi sevmez. - Kimi sevmez hocam? - Kendisini. Kendini sevmediği içindir ki herkes onu çok sever. Şöyle bitirdi: - Hakiki Müslüman, herkes tarafından sevilen insandır. Bilmek, yapmak içindir Bir gün de sohbetinde; - Cenab-ı Hak bizleri boş lâftan kurtarıp, hayırlı işler yapmayı nasib eylesin, buyurdu. İlim, amel etmek içindir. Hak teâlâ, hepimizi "amelsiz ilim"den, işe yaramayan bilgilerden korusun. Şöyle devam etti: - Bu dünya âhiretin tarlasıdır kardeşlerim. Burada tohum ekmeliyiz. - Ne tohumu? dediler. - İyi iş ve ibadet. Burada "hayırlı iş" yapılırsa, yarın mükâfatına kavuşulur. Ancak bir şartla. - O hangi şart hocam? - Usulüne uygun yapmak. Yâni ibadetleri emredildiği gibi yapmalıyız. Onun için de bilmemiz lâzım. İslâmiyet, "bilmek dîni"dir. Bilmeden Müslümanlık olmaz. Şöyle bitirdi: - İslâmiyeti öğrenmek, kadın erkek her Müslümana farz-ı ayndır.
.İslâmiyet üç kısımdır
2006-06-02 01:00:00
Evliyânın büyüklerinden "Mevlânâ Ebû Said Evbehî" hazretleri, bir sohbetinde; - İslâmiyet üç kısımdır, buyurdu. İlim, amel ve ihlâs. - İlimden maksat nedir? dediler. - İslâmiyetin bildirdiği şeyleri, yâni Allahü tealanın emir ve yasaklarını, farzları haramları öğrenmektir. - Amel nedir efendim? - Öğrendiklerini yapmaktır. - Ya ihlâs? - İhlâs, her yaptığını "Allah için" yapmaktır. Bu üçünü yapan kimse Allahü teâlânın rızasına kavuşur. Ve ekledi: - Cenab-ı Hak bir kulundan râzı oldu mu, bütün dünya ve âhiret saadetleri onun olmuş demektir. - Bu nasıl kazanılır ki hocam? - Bir şeyi yapmakla. - Ne yapmakla hocam. - Her işte islâmiyete uymakla. Helal lokma yiyenler Şöyle özetledi: - Bütün saadetlere, İslama uymakla kavuşulur. İslâmiyetin dışında aranılacak ve imrenilecek hiçbir iyilik yoktur. Bir gün de bâzı sevdiklerine; - Helal lokma yiyenler, istekle ve zevkle namaz kılar, buyurdu. - Hikmeti ne? dediler. - Çünkü namaz kılmaya engel, "haram lokma"dır. Haram yiyenlere namaz kılmak zor gelir. - Helal yiyene kolay mı gelir? - Evet. Helal lokma yiyen, koşarak namaza gider. Üstelik zevk alır namazdan. Allah sevgisi Bir gün de sohbetinde; - Allah sevgisi, O'nu zikreden kalblere yerleşir, buyurdu. Buna da sebep "namaz"dır. O halde namaz, ibadetlerin en kıymetlisidir. Allahı zikreden kalblerden dünya muhabbeti çıkar. - Başka ne ile çıkar? dediler. - Allah dostlarının sohbetiyle de çıkar. - Böyle zatlar yoksa efendim? - Onlar yoksa, kitaplarını okumak da bu işi görür. Dünya muhabbeti çıkınca, "Allah sevgisi" kendiliğinden girer kalbe. - Kendiliğinden mi? - Evet. Aynen bir şişeden "su" çıkınca, yerine "hava" dolduğu gibi. --------------------------------------------------------
.Yeryüzünün yıldızları
2006-06-03 01:00:00
Bağdat'ta medfun bulunan büyük velîlerden "Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî" hazretleri, bir gün buyurdu ki: - Âlimin yanında bulunmak ibadettir. Nitekim hadîs-i şerîflerde; "Evliyâ görülünce Allah hatırlanır" ve "Âlimin yüzüne bakmak ibadettir" buyuruluyor. Ve ilave etti: - Onlarla bulunanlar kötü olmaz. Peygamberimiz; "Ümmetimin âlimlerine hürmet ediniz. Onlar yeryüzünün yıldızlarıdır" buyuruyor. Şöyle devam etti: - İşte kardeşlerim böyle mübarek âlimlerin, Allah adamlarının sohbeti, bulunmaz nîmettir. Ancak bu zatlar her zaman bulunmayabilirler. - O zaman ne yapmalı? dediler. - Onlar yoksa, onların kitaplarını okumalıdır. Edeble okunursa, sohbetindeymiş gibi "feyz" alınır. Çünkü o büyüklerin ismi nerede anılırsa, ruhları orada hazır olur. Şöyle bitirdi: - Cenab-ı Hak hepimizi o büyük insanların feyz ve bereketine kavuştursun. Ölümü düşünün! Bir gün de; - Zaman, büyük nîmettir, buyurdu. Kıymetini bilip, onu boş yere harcamayın. "Beş vakit namaz"ı cemaatle kılın. Seher vakitlerinde tövbe istiğfar edin. Ölümü ve âhireti düşünün. Ölümü düşünmek ölüm getirmez. - Nasıl yâni? dediler. - Yâni ölümü düşünmekle insan ölmez. Bilakis ömrü uzar. Allahü teâlâdan gafil olmayın. Her an O'nu hatırlayın. İslâmiyete uygun olarak yapılan her iş, "zikir" sayılır. - Her iş mi efendim? - Evet. Ticaret ve alışveriş de olsa, zikir olur. - Hikmeti ne acaba? - Çünkü o işi yaparken Allahü teâlânın emrini düşünmüştür. Allah'ı hatırlamıştır yâni. Zikrin mânâsı da, "Allahü teâlâyı hatırlamak"tır zaten. Şöyle bitirdi: - Her bir işi yaparken Rabbimizin emir ve yasaklarını düşünen ve ona göre yapan kimse, her an "zikir" halinde sayılır ve gafletten kurtulmuş olur. ------------------------------------------------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.c
.Kalb, Allah içindir
2006-06-04 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Mevlânâ Hamîd-i Bingâlî" hazretleri, bir gün; - Kalb, Allah içindir, buyurdu. Yâni Allah sevgisinin yeri kalbtir. Kalbten dünya sevgisi çıktı mı, "Allah sevgisi" kendiliğinden gelir, girer içeri. - Nasıl yâni? dediler. Sordu onlara: - Bir şişenin içinden su çıkarsa ne olur? - Yerine hava dolar efendim. - Pekii, kim doldurur bu havayı? - Hiç kimse. Su çıkınca kendiliğinden dolar. - İşte dünya muhabbeti de kalbten çıkınca, "Allah sevgisi" kendiliğinden girer kalbe. - Dünya muhabbeti kalbten nasıl çıkar hocam? - Allah dostlarını sevmekle. - Onları sevmek nasıl olur? - Hayat hikâyelerini okumakla. Onların hayatları, menkıbeleri okununca, sevgileri kalblere siner, yerleşir. Onların sevgisi kalbe girince de "dünya muhabbeti" çıkar gider. En büyük düşman Bir gün de sohbetinde; - En büyük düşmanımız kimdir, biliyor musunuz? diye sordu sevdiklerine. - Bilmiyoruz, kimdir? dediler. - Biziz, buyurdu. Şaşırdılar. - Biz miyiz efendim? - Evet biz, kendimiz. Yâni nefsimiz. - Neden hocam? - Çünkü bize günah işletip Cehenneme sürükleyen, kendi nefsimizdir. Ve ekledi: - Ona hakim olmak, koca bir ülkeye hakim olup yönetmekten daha zordur . Gülene şaşarım! Bir gün de "Ölüm"den sordular bu zâta. - Hazret-i Ömer ölüm hakkında ne buyurmuş biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz, dediler. - O büyük zat; "Ölümü bilip de gülene şaşarım" buyuruyor. Günahın affı için Bir gün de sohbetinde; - Bir günah işlediğinizde, hemen bir iyilik yapın, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü o iyilik, işlenen günahın affına sebep olur.
.Cehennemden kurtulmak için
2006-06-05 01:00:00
Kıbrıs velilerinden "İbrahim Sıdkı Efendi", bir gün sohbetinde; - Bir farzın kazâsı özürsüz geciktirilirse, günahı devamlı artar, buyurdu. - Nasıl? dediler. - Meselâ, "beş vakit namaz" için, bir günde günah beş misli çoğalıyor. Aylarca, senelerce kılınmayan namazların günahlarının ne kadar çok olacağını, buradan anlayın. - Hesaba sığmaz efendim. - Evet. Bu müthiş ve korkunç günahın altından kurtulabilmek için, her çâreye başvurmak lâzımdır. - Ne gibi mesela hocam? - Îmanı olan ve aklı başında olan bir Müslüman, gece gündüz kazâ namazı kılmalı, böylece Cehennemdeki namaz kılmamak azâbından kurtulmaya çalışmalıdır. Ve ilave etti: - Çünkü, özürsüz olarak, tembellikle, üşenerek kılınmayan "bir namaz" için, "yetmişbin sene", Cehennemde azâb çekileceği bildirildi. - Bu, çok korkunç bir şey hocam. - Elbette. Hele senelerce kazâsı olanın, sayısız namaz günahları için Cehennemde ne kadar çok azâb çekeceğini bir düşünün! - Düşünmesi bile zor efendim. - Doğru. Böyle olan bir Müslümanın uykusu kaçar, yemekten içmekten kesilir, dünyası zindân olur. Sırası geldikçe... Bir gün de bâzı gençler bu zâta gelerek; - Efendim, herhangi bir gayr-i müslim, "Ben Müslüman oldum" derse, buna inanılır mı? diye sordular. - İnanılır. Fakat bu kimsenin "Îmanın altı şartı"nı hemen öğrenmesi ve inanması lâzımdır, buyurdu. Sonra... - Sonra ne hocam? - Sonra farzları ve haramları, sırası geldikçe ve imkân bulunca hemen öğrenmesi ve öğrendiklerine uyması lâzımdır. - Ya öğrenmezse? - Öğrenmezse, Allahü teâlânın dînine önem vermemiş olur ve kazandığı o îmanı yok olur. - Yok mu olur? - Evet. Böyle îmanı giden kimseye "mürted" denir. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 1
.Gayrimüslim, Müslüman olursa
2006-06-06 01:00:00
Kıbrıs'ta medfun bulunan velilerden "Hâfız Ali Efendi"ye, bir gün bazı sevdikleri; - Efendim, bir gayrimüslim, müslüman olur olmaz ne yapması lazım? diye sordular. - İnsanlar arasına yayılmış olan İslâm bilgilerini öğrenmesi, ona hemen farz olur, buyurdu. - Bunlara önem vermez, öğrenmeye lüzum yoktur, derse efendim? - Böyle olan kimsenin îmanı gider. Bu halde ölürse, âhirette hiç affolunmaz. - Nasıl yâni hocam? - Yâni îmansız olarak ölen kimse, Cehenneme girer ve orada sonsuz olarak yanar. Bunun böyle olduğu, âyet-i kerime ve hadis-i şeriflerde, açıkça bildirilmiştir. Küfre kolay girilir! Bir gün de sohbetinde; - Muhammed aleyhisselâmın bir sözünü ve bir âdetini bile beğenmeyenlere afv ve mağfiret yoktur, buyurdu. Bu küfürlerinin karşılığı olarak Cehennemde sonsuz kalacaklardır. Ve ekledi: - Bâzıları da Müslümanları aldatmak için, gayrimüslimlerin âdetlerini, bayramlarını, Müslüman âdeti, Müslümanların mübârek günü diyerek, gerçekleri örtmeğe uğraşıyorlar. Genç ve sâf Müslümanlar bunlara aldanmamalıdır. - Ne tavsiye edersiniz efendim? - Güvendikleri hâlis Müslümanlara, namaz kılan akrabâlarına, dînini bilen baba dostlarına sorup, işin doğrusunu öğrenmeli, böylece dînini îmanını bu düşmanlara kaptırmamalıdır. Helâle haram demek Bir gün de sohbetinde; - Dört mezhepte de haram olan bir şeyin haram olduğuna inanmak lâzımdır, buyurdu. Ve ekledi: - Âyet-i kerimelere ve hadis-i şeriflere, kafasına göre mana verenin "mezhepsiz" olduğu anlaşılır. Mezhepsiz olan da, ya "sapık", veya "kâfir" olur. - İspirtosu az olan şarap da haram mıdır? dediler. - Evet. Sarhoş etmese de, damlasını içmek haramdır. İçerse haram işlemiş olur, ancak helâl derse îmanı gider. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.En mühim iki şey
2006-06-07 01:00:00
Hindistan'da yetişen velîlerden "Mevlânâ Kasım Ali Bedahşî" hazretleri, bir gün sevdiği bir gence; - Sana, iyiliklerden en güzel iki tanesini söyleyeyim mi? diye sordu. Delikanlı; - Söyleyin efendim, dedi, sevinirim. - Birincisi, ehl-i sünnete göre "doğru bir îman" edinmek, ikincisi, "insanlara iyilik etmek"tir. - Kimlere iyilik edeyim efendim? - Önce anne babana, sonra sana dînini öğreten hocana, sonra aile efradına, sonra akrabalarına. - Daha sonra hocam? - Arkadaşlarına, eşine dostuna ve yakından uzağa doğru herkese... Niyet halis olursa... Bir gün de sevdiği bazı gençlere; - İbadetleri ve her işi Allah için yapmak lâzımdır, buyurdu. Peygamber Efendimiz; "Bütün ameller niyet ile sahih ve makbul olur" buyuruyor. Ve ekledi: - Niyet de kalbde olur. Niyet halis olursa, ibadet de halis olur. - Halis ne demek? dediler. - Halis demek, Allah rızası için yapmak demektir. İbadetlerin makbul olması için, hem şartlarına uygun olması, hem de Allah için yapılması lâzımdır. Şöyle izah etti. - Mesela namaz kılıyoruz, değil mi? - Evet efendim. - Önce abdestimiz doğru olacak. Doğru abdest alanın, namazı sahih olur. Abdesti bozuk olanın, namazı da bozuk olur. - Yâni bilmemiz mi lâzım hocam? - Evet. İbadetlerin şartlarını öğreneceğiz. Bir de ihlâsla yapacağız. Yâni Allah için, O emrettiği için yapacağız. Şöyle özetledi: - İbadeti, hem şartlarına uygun yapacağız, sahih olsun diye. Hem de Allah için yapacağız, makbul olsun diye. Hayat, hayaldir Bir gün de; - Hayat hayaldir, buyurdu. Allahın kullarına hizmet etmeyi âdet edinin. Böyle yaparsanız, mutlaka mükâfatını görürsünüz. - Nasıl? dediler. - Bu hizmetlerde iken ölen, yatağında ölse bile "şehit"tir. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Önce lâzım olan şey
2006-06-08 01:00:00
Büyük veli Mevlânâ Muhammed Rukiyye hazretlerine, bir gün; - İnsana en önce lâzım olan şey nedir? diye sordular. - Önce lâzım olan şey, Allahü teâlânın sevdiği şeyleri öğrenmektir, buyurdu. - Onlar nedir ki efendim? - Farz, vacip ve sünnetlerdir. Bunları öğrenip yapmak, Müslümanın birinci vazifesidir. Sonra Allahü teâlânın sevmediği şeyleri öğrenmek ve onlardan sakınmak lâzımdır. - Onlar nelerdir hocam? - Haram ve mekruhlardır. Bunlardan sakınanın kalbi temiz olur. Kâbe'yi ilk görünce... Bir gün de; - Kâbe-i şerîfi ilk görünce edilen dua kabul olur, buyurdu. Mümin de, bir mümini görünce ettiği dua kabul olur. - Hikmeti ne? dediler. - Çünkü mümin, Kâbe'den kıymetlidir. Nitekim Allahü teâlâ, "Yere ve göğe sığmam. Mümin kulumun kalbine sığarım" buyuruyor. - Pekii bir mümini görünce nasıl dua edelim efendim? - En güzel dua, selâm vermek, yâni "Esselâmü aleyküm" demektir. Karşıdaki de "Aleyküm selâm" derse, o da ona en büyük duayı yapmış olur. Doğru îman edinin! Bir gün de sohbetinde; - Îtikadı bozuk olan birisi, dînimizin bütün emirlerini yapsa, yasaklarından kaçsa, sabaha kadar zikretse bile, bu kimsenin Cehenneme gitmeme ihtimali yoktur, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü îtikadı bozuktur. Ama dînin her emrini yerine getirmeyen fasık bir kimsenin îmanı ve îtikadı düzgünse, bu kimsenin Cehenneme gitmeme ihtimali vardır. - Nasıl? - Tövbe eder veya cenab-ı Hak affederse Cehenneme gitmeyebilir. - Öbürü de tövbe ederse efendim? - Tövbe ederse affolur, ama etmez. - Etmez mi, neden? - Çünkü o, bozuk îtikadını doğru sanmaktadır. Doğru inandığını zannetmektedir. Bunun için tövbe etmez. Tövbe etmediği için de Cehenneme girmekten kurtulamaz. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.En büyük nimet nedir?
2006-06-10 01:00:00
Kûfe'de yetişen velîlerden Meymun bin Mihran hazretleri, bir gün cemaatine; - Allahü teâlâ bizleri her işimizde Resulullaha uymakla şereflendirsin, buyurdu. Çünkü cenab-ı Hak Ona uyulmasını çok sever. Ona uymanın ufak bir zerresi, dünya ve âhiret nîmetlerinden daha üstündür. İsterse uyku olsun. - Uyku da mı? dediler. - Evet. Çünkü Resulullaha uyarak uyunursa, "ibadet" olur. Yine Ona uymayı düşünerek Bayram günü oruç tutmayıp yiyip içmek, Ona uymaksızın tutulan nice oruçlardan kıymetlidir. - Zekat da böyle midir efendim? - Elbette. Efendimize uyarak fakire verilen az bir "zekat", kendi arzusu ile "sadaka" olarak verilen yüz binlerce altından üstündür. Sonra şunu anlattı: Hazret-i Ömer halife iken, bir sabah namazını eshâba kıldırdıktan sonra cemaati şööyle bir tarayıp, birini göremeyince sordu: - Filan kimseyi göremiyorum. Cemaate gelmedi mi yoksa? - O, geceleri uyumaz, ibadet yapar, dediler. Belki şimdi uyku bastırmıştır. Halifenin cevabı mânidardı: - Keşke bütün gece uyusaydı da, sabah namazını cemaatle kılsaydı! Ve hikmetini açıkladı: - Çünkü dînimiz cemaate önem verir. Önemliyi bırakıp da nafile ile uğraşmak akıl kârı değildir. "Ben" demeyin! Bir gün de talebelerine karşı; - Evlatlarım, İslâma hizmet ederken bile "Ben yaptım, ben ettim..." demeyin, buyurdu. Ve ilave etti: - Çünkü böyle söylemek bid'attır. Bid'at ehli ise Cehenneme girecektir. Ayrıca... - Ayrıca ne? dediler. - Ben... diyenler, Allahü teâlâdan ve evliyâdan gelen feyze kavuşamazlar. - Ne tavsiye edersiniz hocam? - Nefsinizi aradan çekiniz. Kimseyi tenkit etmeyiniz. Yapmadığınızı söylemeyiniz. Kendinizi beğenmeyiniz. Hattâ kendinizden iğreniniz. - Kendimizden mi iğrenelim? - Evet. Kendinden tiksinmeyen, huzura eremez. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ciddi ve az konuşmalı
2006-06-11 01:00:00
Hindistan evliyasından "Ziyâ-eddin Bernî" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, îmanı giden kimse, buna sebep olan şeyden tövbe etmedikçe, Müslüman olmaz, buyurdu. - Kelime-i şehâdeti söylese de mi? dediler. - Evet. Mutlaka küfre sebep olan o sözden tövbe etmesi lazımdır. - Ya etmezse hocam? - Tövbe etmez ve o halde ölürse, Cehennemde sonsuz azâb görür. Bunun için, küfürden çok korkmalı, titremelidir. - Ne tavsiye edersiniz efendim? - Ciddî olmalı, latîfeci, oyuncu olmamalıdır. Dîne, akla, insanlığa uygun olmayan şeyler yapmamalı ve kendisini "küfür"den koruması için, Allahü teâlâya yalvarmalıdır. Önce îman lâzım Bir gün de sohbetinde; - Dünyanın zararından kurtulmak ve âhiretteki sonsuz nîmetlere kavuşmak için Müslüman olmak lâzımdır, buyurdu. Yâni sonsuz rahata kavuşmak için îman etmek ve İslâmiyete uymaktan başka çâre yoktur. Ve ekledi: - İslâmiyete uyabilmek için de onu iyi bilmek lazımdır. Çünkü bu din, bilmek dînidir. Bilmeden Müslümanlık olmaz. - Önce ne öğrenmeliyiz? dediler. - Önce îman edilecek, inanılacak altı şeyi, sonra da her tarafa yayılmış olup, günlük işler hâline gelmiş olan "dînî bilgiler"i öğrenmelidir. - Hangi bilgileri mesela? - Meselâ namaz kılmasını ve namazda okunacak Fâtiha sûresiyle iki kısa sûreyi hemen öğrenmelidir. - Sonra hocam? - Sonra diğer farzları da öğrenip bunlara uygun yaşamalıdır. Bu, kadın erkek her Müslümana farz olduğu gibi, çocuklarına öğretmek de ana babalara farzdır. Siz ne dersiniz? Bir gün de bazı sevdikleri sordular: - Efendim, felsefeciler, cisimlerin maddeleri de, sıfatları da kadîmdir. Yâni ezelîdir, hep vardır diyorlar. Siz bu konuda ne dersiniz? Cevabında; - Böyle inanan, Müslümanlıktan çıkar, kâfir olur, buyurdu. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Birbirimize dua edelim!
2006-06-12 01:00:00
Irak'ta yetişen velîlerden "Mimşâd-ı Dîneverî" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Birbirimize dua edelim, buyurdu. Âlimin ve garibin duası makbuldür. - Nasıl dua edelim? dediler. - En güzel dua, "Allah senden râzı olsun!" demektir. Ve ekledi: - Allahü teâlâ, kıyamet günü herkese; "Nasıl yaptın?" değil, "Niçin yaptın?" diye soracaktır. - Niçin yaptın mı? - Evet. Yâni "Ne niyetle yaptın?" diyecektir. Onun için her işimizi "Allah için" yapmaya bakalım. Şöyle devam etti: - Müminleri Allah için seviniz. Çünkü âhirette, birbirini Allah için seven Müslümanlara azab yapılmayacaktır. Mümin kimdir, biliyor musunuz? - Kimdir efendim? - Mümin, kimseye yük olmayan, herkesin yükünü çeken, güler yüzlü insan demektir. Üç büyük düşman Bir gün de sohbetinde; - Şeytan, nefis ve kötü arkadaşın zararından kurtulmak isteyen, "ilmihal" okusun, buyurdu. Çünkü İslâmiyeti bilmeden bir yere varılamaz. Ve ekledi: - Büyüklerimiz; "Dînini bilmeyenin, dîni yoktur" buyurmuşlardır. Melekler imrenir Bir gün de talebelerine; - Bir araya geldiğinizde İslâmiyetten konuşun. Yahut bir "ilmihal kitabı" okuyun. Ve ilave etti: - Allah rızası için üç beş kişi bir araya gelir de Allahtan ve Peygamberden bahsederlerse, gökteki melekler onlara imrenirler. En büyük nîmet Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, nîmet ne kadar büyükse, şükür de o kadar çok olmalıdır, buyurdu. - En büyük nîmet nedir? dediler. - "Doğru îman" sahibi olmaktır. Ölümden sonra sonsuz bir hayat var. Orası için hazırlanın. - Nasıl hazırlanalım efendim? - Allahü teâlânın dînini öğrenin. Bize ne emretmiş? Neyi yasak eylemiş? Bunları öğrenip, gereğini yapın ki, en iyi hazırlık budur işte. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kızmayın, acıyın!
2006-06-13 01:00:00
Hindistan evliyâsından Mîr Muhammed Numan hazretleri, bir sohbetinde; - Günah işleyenlere kızmayın. Onlar için dua edin, buyurdu. Şimdi kızmak zamanı değil, acımak zamanıdır. Ateşe giden insana hiç kızılır mı? Şöyle devam etti: - Namaz kılan, ehl-i sünnet îtikadında olan, haramlardan sakınan, "Evliyâ"dır. Kızdığınız kimseye hediye verin, hatta dua edin onun için. - Duâ mı edelim? dediler. - Evet. Çünkü kalbi en çok nurlandıran şey, kızdığı kimseye dua etmektir. En mesut kimse Bir gün de; - Dünyada en mesut insan, hak söze "Peki" diyendir, buyurdu. Olmak için, ölmek lâzım. - Anlamadık, dediler. - Yâni "iyi insan" olmak için kızmayın, sabredin. Huzurlu olmak isteyen, yüzünü âhirete çevirsin. - Nasıl yani efendim? - Yâni bırakın başkasını. Kendinize dönün. Âhirette, size sizden sorulacak, başkasından değil. İhlassız amel Bir gün de; - İhlâssız amel, mühürsüz para gibidir, buyurdu. Âhirette işe yaramaz. - İbadet olsa da mı? dediler. - Evet. Allah için yapılmayan ameller, ibadet de olsa, namaz da olsa, "kirli paçavra" gibi sahibinin yüzüne çarpılacaktır. - Ne tavsiye edersiniz efendim? - İbadet de yapsanız, peşinden tövbe edin. Hadis-i şerifte; "Günahına tövbe eden, hiç yapmamış gibidir" buyuruldu. Ve şunu anlattı cemaate: Resulullah Efendimiz, bir gün birkaç eshâbı ile kabristana gidip, yan yana iki mezarın önünde durarak; - Bu kabirdekiler, şu anda kabir azâbı çekiyor, buyurdular. Dayanabilseydiniz, bu azâbı görmenizi Allahü teâlâdan isterdim. Eshab-ı kiram sordu: - Hangi günah için azab çekiyorlar yâ Resulallah? - Erkek, üzerine idrar sıçratmaktan. - Ya kadın efendim? - Kadın ise namazları son vakte bırakmaktan ve gıybetten!.. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Duanın kabul olması için
2006-06-14 01:00:00
Kabr-i şerîfi Kırşehir'de bulunan büyük velîlerden "Mîrim Halvetî" hazretleri, bir sohbetinde; - Ağız haram yemez ve yalan söylemezse, o ağızla yapılan dua kabul olur, buyurdu. - Ya haram yerse? dediler. - Haram yiyenin, kırk gün duası kabul olmaz. Tıbben de kan değişimi kırk günde tamamlanır vücutta. Ne çekiyorsak dilimizden çekiyoruz. Şöyle devam etti: - Nefsini seven ve onun her istediğini yerine getiren kimse, büyüklerin nasihatinden istifade edemez. - İstifade etmenin alâmeti nedir efendim? - İstifade eden, kimseye yük olmaz. Bilakis herkesin yükünü çeker ve bundan zevk duyar. Kabınızı açık tutun! Bir gün de; - Büyüklerin sohbetinden, herkes ihlâsı nisbetinde istifade eder, buyurdu. - Nasıl yâni? dediler. - Güneş, herkese aynı parladığı halde insanın yüzünü yakıp karartır, çamaşırlarını ise beyazlatır, öyle değil mi? - Evet efendim. - Bunun gibi biberi kızartınca acılaştırır, elmayı kızartınca tatlılaştırır. - Gerçekten öyle. - Yağmur da her yere aynı yağdığı halde, açık ve müsait kaplar dolar, kapalı ve delik kaplar boş kalır. Öyleyse kabı açık tutmalı ve deliğini kapatmalıdır. - Bu nasıl yapılır ki hocam? - Nefsinden nefret edenin kabı açılır. Haramlardan sakınıp, gurur ve kibirden kaçınanın kabının deliği kapanır ve o kaba rahmet dolmaya başlar. Ve ekledi: - Böyle olan insanı herkes sever. Yanına gelen, rahatlar. Öyle ki, hararetten yanan bir kimsenin, serin su içerek ciğerlerine kadar serinlemesi gibi ferahlık duyar. Dua, belâyı önler Bir gün de; - Kardeşlerim, "Lâ havle velâ kuvvete illâ billahil aliyyil azîm" duasını okumak, gelecek olan belâ ve musibeti geri çevirir, buyurdu. - Belâ gelmişse? dediler. - Gelmiş olan belâ ve musibetin kalkması için "İstiğfar etmek" lâzımdır. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Namaz, dînin direğidir
2006-06-15 01:00:00
Hindistan evliyasından "Bâbâ Hasan Ebdâlî" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Namaz, dînin direğidir, buyurdu. Her Müslümanın mutlaka kılması lâzımdır. Ve ekledi: - Hadis-i şerifte; (Farz namazları bile bile terk eden, Müslümanlıktan çıkar) buyuruldu. - Yâni namaz kılmayanın îmanı gider mi? dediler. - Eğer aldırış etmeyerek, önemsemeyerek, vazife olduğunu kabul etmeyerek, bile bile kılmıyor ve bunun için üzülmüyorsa, "îmanı gider". - Tembellikle kılmazsa hocam? - Vazife olduğuna inanıp da tembellikle kılmayanın îmanı gitmez. Ama "büyük günah" işlemiş olur. Küfürden sakının! Bir gün de sohbetinde; - Çocuklarımıza ve yakınlarımıza, küfür olan söz ve fiilleri öğretin ve bunlardan sakındırın! buyurdu. Zararlı kitapları okutturmayın. Ve ekledi: - Müslüman, îmanı gidecek korkusuyla tir tir titreyen insandır. Şöyle devam etti: - Ecdadımızın, canlarını feda ederek bizlere emânet ettikleri "azîz dînimiz"i, yavrularımıza doğru olarak öğretelim. Bu vatana ve bu dîne sahip çıkacak, uğrunda can feda edecek "îmanlı gençler" yetiştirelim. Müslüman demek... Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, "Müslüman" demek, "Namaz" demektir, buyurdu. - Nasıl yâni? dediler. - Yâni Müslüman olan, mutlaka namazını kılmalıdır. Hadis-i şerifte; (İnsan ile küfür arasındaki sınır, namazı terk etmektir) buyuruldu. Ve izah etti: - Yâni namaz, insanı küfre varmaktan koruyan perdedir. Bu perde aradan kalkınca insan küfre kayar. - Yâni namaz kılmayanın îmanı gider mi efendim? - Gidebilir. - Nasıl gider hocam? - Namazın birinci vazife olduğunu kabul etmez, kılmaya önem vermez, hiç özrü yokken kılmaz ve bunun için hiç üzülmez, azâbından da korkmazsa, îmanı gidebilir. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.co
.Ağaç, yaşken eğilir
2006-06-16 01:00:00
İstanbul-Okmeydanı'nda medfun bulunan "İdrîs-i Muhtefî" hazretleri, bir sohbetinde; - Çocuğunun Müslüman olmasını ve iki cihanda da rahata ve saadete kavuşmasını isteyen ana baba, ona mutlaka Kur'an-ı kerîmi ve İslamiyeti öğretmelidir, buyurdu. Ve ekledi: - Büyüdükten sonra öğrenmesi güç, hattâ imkânsız olur. Zira büyüklerimiz; "Ağaç yaşken eğilir" demişlerdir. Kartlaşınca bükmeye kalkılırsa, kırılır. Şöyle devam etti: - İslâm bilgileri verilmeyen çocuk, ya "sapık" veya "îmansız" olur. Ana babanın, sonra âh edip dizlerini dövmeleri fayda etmez. Yâni kendilerini ve çocuklarını Cehennemden kurtarmaz. Şöyle bitirdi: - Hadis-i şerifte; (Helekel müsevvifûn!) buyuruldu. - Bu, ne manaya geliyor? dediler. - Yâni iyi işleri sonraya bırakanlar, helak oldu, ziyan etti, demektir. Namaz çok mühim Bir gün de bâzı sevdikleri; - Efendim, bize "Namazın önemi"ni anlatır mısınız, dediler. Cevabında; - Sevgili Peygamberimizin; (Sizinle aramızda olan ahd, namazdır. Namazı terk eden kâfir olur) hadis-i şerifini nakletti onlara. Ve ekledi: - Görülüyor ki, namaz kılanın Müslüman olduğu anlaşılır. - Ya kılmayan? dediler. - Kılmayan şüphelidir. - Şüpheli mi, nasıl yâni? - Yâni önem vermediği, namazı vazîfe kabul etmediği için kılmıyor, kılmadığı için hiç üzülmüyor, azabından da korkmuyorsa, "îmanı gider". - Ama hocam, ibadetler îmandan parça değildir, demiştiniz. - Evet öyledir. Bir farzı terk etmekle insan îmanını kaybetmez. - Öyleyse? - Ama namaz hariç. Birçok büyük âlim, tembellikle değil de, önem vermediği, vazife kabul etmediği için kılmayanın "îmanının gidebileceğini" bildirmişlerdir. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bilseler, böyle yapmazlar
2006-06-17 01:00:00
Bursa velîlerinden "Miskâlî Efendi", bir sohbetinde; - Kardeşlerim, herkesi terbiye eden biri vardır. Bu, o insanın ya anne-babasıdır, ya da hocasıdır, buyurdu. Ve ekledi: - Resulullah Efendimizi ise, Allahü teâlâ terbiye etmiştir. - Allahü teâlâ mı? dediler. - Evet. Nitekim kendisi; "Beni, Rabbim terbiye etti" buyuruyor. Ölüm, mutlak var Bir gün de; - Kardeşlerim, hepimiz bir gün öleceğiz, buyurdu. Ama ölmek, yok olmak değildir. Bir evden bir eve göç etmektir. Ve ekledi: - Orada herkes; "Eyvaah!...." diyecek ve çok pişman olacaktır. Hattâ Cennettekiler bile. - Cennettekiler de mi? dediler. - Evet. - Neden efendim? - Çünkü Cennette sonsuz dereceler var. İbadeti bir fazla olanın derecesi, bir noksan olandan yüksek olacaktır. Onun için herkes; "Keşke daha çok ibadet etseydim" veya; "Keşke şu günahı işlemeseydim" diyecektir. Ve sordu onlara: - Âhirette en çok pişman olacağımız şey nedir, biliyor musunuz? - Nedir hocam? - Kul hakkıdır. Onun için herhangi bir anlaşmazlıkta; "Sen haklısın kardeşim, kusura bakma!" diyene, Cennette büyük bir köşk verilecektir. Fâni olmak nedir? Bir gün de sevdiği bir talebesine; - Evladım, arkadaşında fâni olmayan, Allahü teâlâda fâni olamaz, buyurdu. Delikanlı arz etti: - Anlamadım hocam. - Yâni arkadaşının menfaatini kendi menfaatinin üzerinde tutacaksın oğlum. Onu, kendinden daha fazla düşünecek, onu kendine tercih edeceksin. - Fâni olmak bu mudur yâni? - Evet. Böyle yaparsan, arkadaşında fâni olmuş, yâni onda yok olmuş olursun. - Sonra hocam? - Arkadaşında fâni olursan, sıra ile hocanda, evliyâda, Resulullah Efendimizde ve nihayet Allahü teâlâda fâni olur ve O'nun rızasına kavuşursun. > E-mail: abdullatif.uyan@
.Dünyaya gönül bağlamak
2006-06-18 01:00:00
Mısır âlimlerinden "Molla Arab" hazretleri, bir gün; - Günahların başı, dünyaya gönül bağlamaktır, buyurdu. Dünyaya bağlı olan kalb, hasta demektir. - Bu hastalığın ilâcı nedir? dediler. - Ehl-i sünnet âlimlerine muhabbettir. Bu da evliyanın sohbetiyle ele geçer. - Evliyâ zatlar yoksa efendim? - Onlar yoksa, kitaplarını okumak da bu işi görür. Onların kitabını okuyanlar hem dînini doğru öğrenir, hem de feyz alarak kalbleri temizlenir. - Bunun işareti nedir hocam? - Kalbi temizlenmiş olana, ibadetler tatlı ve zevkli, günahlar çirkin ve iğrenç gelir. En sevgili kul Bir gün de; - Namazını kılan, haramlardan sakınan kimse, Allahü teâlânın sevdiği kuldur, buyurdu. Bu büyük nîmete, büyük şükür lâzımdır. - Nasıl şükredelim? dediler. - Emr-i maruf yapmakla. Sözünüzün geçtiği kimselere İslâmı öğretin. Emr-i maruf yapmanın sevabı pek çoktur. - Nasıl? - Bütün ibadetlere verilen sevap, "kâfirlerle gazâ" yapmanın, yâni onlarla savaşıp can vermenin sevabı yanında, denizde damla gibidir. Ve ekledi: - Gazânın sevabı da, "Emr-i maruf" sevabı yanında, denizde damla gibidir. İnanmak ve sevmek Bir gün de sohbetinde; - Nasıl ki "Su" boru ile nakledilirse, "Nur" da kalbten kalbe nakledilir, buyurdu. Yâni 'nur'un nakil vasıtası evliyânın kalbleridir. Ve ekledi: - Ancak bu nurlardan istifade etmenin iki şartı vardır. - Onlar nedir? dediler. - Biri inanmak, öbürü sevmektir. - Nasıl yâni? - Yâni bir "Allah adamı"nın kalbinde bu 'nur'un bulunduğuna inanmak ve onu sevmektir. Ama bu nurun gelmesine engeller de var. - Onlar nedir efendim? - En büyük engel, kendi nefsimizdir. Kişi, nefsine uymadığı nisbette o nura kavuşur. Nefsine uyarsa, kesilir. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bu ateşe nasıl dayanılır?
2006-06-19 01:00:00
Bursa evliyâsından "Molla Ayas", bir gün sevdiklerine; - Dün akşam, ocağa odun atıyordum ki, içerde yanıp kor haline gelen kömürleri gördüm, buyurdu. Aman Allahım! O ne hararetti öyle. Elimi hemen geri çekip, gayri ihtiyari; - Yâ Rabbî, bu ateşe nasıl dayanılır? dedim. Sonra da; - "Bu ne ki?.." diye düşündüm kendi kendime. Bu ateş, "Cehennem ateşi" yanında hiç kalır. - Hiç mi kalır? dediler. - Evet. Çünkü Cehennemden bir kıvılcım bu dünyaya gelmiş olsa, onun sıcaklığından bu dünya erir, biter. - Cehennem ateşi bu kadar mı şiddetli? - Elbette. O ateşte yanan bir kimseyi, oradan çıkarıp dünya ateşine koysalar; "Oooh, burası ne rahatmış" der. Günah işlerken bunu düşünsek, hemen vazgeçeriz. Ve ekledi: - Büyüklerimiz; "Haram, ateştir" buyurmuşlardır. "Öfkenizi yeniniz!" Bir gün de bazı dostları; - Efendim, her zaman ve her yerde doğruyu söylemek gerekir mi? diye sordular bu zâta. - İş bitiren yalan, fitne çıkaran doğrudan iyidir, buyurdu. - Nasıl yâni? dediler. - Mesela iki kişinin arasını bulmak ve evde ailesiyle iyi geçinmek için yalan söylemek caizdir. Sordular yine: - Efendim, öfkelenmenin iyi olmadığını kitaplarda okuyoruz. Ama bâzen kızmamak elde olmuyor. Ne tavsiye edersiniz? - Dînimizde öfkelenmek yasaklanmamış, ancak öfkesine hakim olmak övülmüştür, buyurdu. - Öyle mii? - Evet. Kur'ân-ı kerîmde; "Öfkelenmeyiniz!" denmiyor. - Ya ne deniyor hocam? - "Öfkenizi yeniniz!" buyuruluyor. Çünkü öfkelenmek insanın tabiatında vardır. Amaa... - Aması ne hocam? - Öfkemize hâkim olacağız. Bu hal, dînimizde çok kıymetlidir. > E-mail: abdullatif.uyan@t
.Îman nasıl gider?
2006-06-20 01:00:00
Sivas evliyâsından "Şemseddin Sivâsî" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, İslâmiyette "Îman"ın esas olması, "Ameller"in, yâni ibâdetlerin önemini azaltmaz, buyurdu. Ve ekledi: - Çünkü amellerin yapılmasına sebep, îmandır. Sebebin kuvvetli olması, netîceyi emniyet altına alır. - Nasıl yâni? dediler. - Yâni îmanı kuvvetli olan, amellere daha çok önem verir. Müslümanın, her amele, her vazîfeye ayrı ayrı îman etmesi lâzım olduğu için, günah işleyeceği zaman, îmanının sarsılacağını, hattâ gideceğini düşünerek titrer. - Günah işleyenin îmanı gider mi ki efendim? - Ehemmiyet vermezse, gidebilir. - Nasıl yâni? - Mesela bir Müslüman, herhangi bir günahı işlemediği halde bile, o günaha önem vermese, mesela; "Ne olurmuş canım?" veya "Bundan ne çıkar?" derse, îmanı gider. Küfre girmek kolaydır Bir başka sohbetinde de; - Kardeşlerim, îmana gelmek kolay olduğu gibi "Îmanını kaybetmek" de çok kolaydır, buyurdu. - Bir misal verseniz, dediler. - Mesela bir Müslüman, dînimizin emir ve yasaklarından birine bile uymak istemezse, yâni beğenmez, vazîfe olduğuna önem vermez, hafîf görürse, îmanını kaybeder. - Efendim bâzıları; (Namaz kılmıyorsam, açık geziyorsam ne çıkar? Sen kalbe bak. Kalbim temiz ya...) gibi şeyler söylüyorlar. - Evet. Bâzıları da; (Öce ekmek parası, sonra namaz) diyorlar. Bu sözler, emir ve yasakların bir kısmını beğenip, bir kısmını beğenmemektir ki, çok tehlikelidir. Ve ilave etti: - Emre uymamak başkadır. Uymak istememek başkadır. Bu ikisini karıştırmayalım! - Nasıl yâni hocam? - Emre uymamak, îmana zarar vermez. Emre uymak istememekse, o emri beğenmemek, kabul etmemek, önemsememek, hatta hafife almaktır ki, îmanı götürür. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Önce yapılacak şey
2006-06-21 01:00:00
Anadolu velilerinden "Ziyâeddin Nurşînî" hazretlerine, bir gün bâzı sevdikleri gelerek; - Efendim, yeni Müslüman olan bir kimse önce ne yapmalıdır? diye sordular. - Evvelâ "Kelime-i şehâdet"i söylemesi ve bunun manasını öğrenip, inanması lâzımdır, buyurdu. Ve ekledi: - Sonra, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarında yazılı olan "îman bilgileri"ni öğrenip, bunlara inanması gerekir. - Sonra efendim? - Sonra da Ehl-i sünnetin dört mezhebinden birinin kitaplarında yazılı olan "fıkıh bilgileri"ni öğrenmelidir. - Fıkıh bilgisinden maksat hocam? - Yâni İslâmın beş şartını ve helâl, haram olan şeyleri öğrenmesi, inanması ve bunlara uygun yaşaması lâzımdır. - Öğrenmezse efendim? - Öğrenmezse îmanını kaybedebilir. - Nasıl yâni? - Bunları öğrenmek ve uymak lâzım olduğuna inanmaz, önem vermez, aldırmaz, yâni hafife alırsa, Müslümanlıktan çıkar, "mürted" olur. - Mürted mi dediniz? - Evet. Yâni şehâdet getirip Müslüman olduktan sonra, tekrar küfre girer. Şöyle bitirdi: - Mürted, Cehennemin en derin ve en şiddetli yerinde yanacaktır. > Mümin olmak için Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, bir insanın Müslüman olabilmesi için, "Îman" ve "Îtikat" sahibi olması, yâni Müslümanlığın kanûnlarına ve emirlerine inanması şarttır, buyurdu. Ve ekledi: - Hattâ yalnız inanması da kâfî değildir. - Başka ne yapması lazım? dediler. - Bu emirleri "beğenmesi" ve "sevmesi" de lâzımdır ki, bu da bir bilgi işidir tabii. Şöyle devam etti: - İnanmak, yâni "Îman" çok mühimdir kardeşlerim. Ufak bir şüpheyi götürmez. - Şüphesi olan ne yapmalı efendim? - Hemen bir din âlimi bulup, o meseleyi ona sorarak öğrenmeli ve şüphesini gidermelidir. - Öğrenmezse hocam? - Öğrenmezse, "Îman nîmeti" elden gider. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Öyle hayat yaşayın ki...
2006-06-22 01:00:00
Kabr-i şerîfi Ankara-Bağlum'da bulunan "Ahmet Mekkî Efendi" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, bu dünyada öyle yaşayın ki, hiç kimse size bakarak Cehenneme gitmesin, buyurdu. Çünkü o kimse Cehenneme giderse, sizi de birlikte götürür. Şöyle devam etti: - Her an ölüme hazır olun. Sık sık "Lâ ilâhe illallah" deyin ve yönünüzü âhirete döndürün. Şeytan, büyük düşmandır. - Nasıl? dediler. - İnsana, ölüm zamanında buzlu su getirip; "Peygamberi inkâr edersen, bunu sana veririm" der. Maazallah inkâr ederse, îmansız gider. Ama ehl-i sünnet Müslümanlar şanslı. - Şanslı mı, neden? - Çünkü onlara, Ehl-i sünnetin büyük âlimleri, o kritik anda yetişip şeytanı kovar ve "îmanla ölmesini" temin ederler. Ayrıca... - Ayrıca ne efendim? - Melekler, Cennetten "Kevser şerabı" getirip, ağzına bir damla damlatırlar. Ölüm acısını hiç duymaz. - Nasıl duymaz hocam? - Narkoz yapılan hastanın vücudunu parça parça ettikleri halde hiç acı duymadığı gibi. Başarı nedir? Bir gün de sohbetinde; - Gerçek başarı, âhirette işe yarayana denir, buyurdu. Dünyada kalacak olan çalışmalara başarı denseydi, kâfirler başarılı sayılırdı. - Peki efendim onlarınki başarı değil mi? dediler. - Hayır. Kendisini Cehennem ateşinden kurtaramayan kimse, başarılı sayılır mı? Hattâ bütün dünyayı ele geçirmiş olsa bile neye yarar? Çünkü ölünce, sonsuz olarak yanacak Cehennemde. Ve ekledi: - Peygamber Efendimiz; "İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar" buyuruyor. İnsan rüyada zengin olsa, hattâ bütün dünyaya sahip olsa, uyanınca ne kalır elinde? - Hiçbir şey. - İşte bunun gibi. Hakiki zenginlik, elden çıkmayan, yok olmayan zenginliktir ki, bu da "Cennet nîmeti"dir işte. > E-ma
.Müslümana "Tevazu" yakışır
2006-06-23 01:00:00
Bursa evliyâsından "Molla Hayâlî" hazretleri, bir gün cemaatine; - Mütevazı olun, buyurdu. Müslüman olana tevazu yakışır. Ve ekledi: - Ne kadar ibadet etseniz de, arkasından tövbe edin! Hattâ günahlarınız için "bir" tövbe ediyorsanız, ibadetlerinize "bin defa" tövbe edin! - Neden? dediler. - Çünkü ibadet yapınca nefse gurur, kibir gelebilir. Halbuki Allahü teâlâ her günahı affeder, ama kibirliyi aslâ. Sonra şunu anlattı: Büyüklerden biri, henüz talebe iken hocasını ziyarete gitmiş bir gün. Hocası sormuş ona: - Bize ne getirdin evladım? - Size, sizde olmayanı getirdim efendim. - O nedir ki oğlum? - Günahlarım. Emr-i maruf sevabı Bir gün de sohbetinde; - Bir kimseye İslâmiyetten bir kelime öğretene, yüz şehit sevabı veriliyor, buyurdu. Ve ekledi: - Öğretilen şey, ya bir "vacip" veya "farz", hele "îman" olursa, bunu yapanlara binlerce şehit sevabı verilir. - Biz bu sevaba nasıl kavuşabiliriz? dediler. - Bir ehl-i sünnet âliminin "ilmihal kitabı"nı alıp birine vermekle bu ecre kavuşabilirsiniz. Böyle hizmet edenlere dua eden veya mal verenler de mahrum kalmayacaktır. - Kimler mahrum kalır hocam? - İmkânı olduğu halde ilgisiz kalanlar veya hizmetin içinde olduğu halde niyeti halis olmayanlar, bu sevaptan mahrumdur. Ehl-i sünnetin kıymeti Bir gün de buyurdu ki: - Peygamber Efendimiz; "Ümmetim Cehennem acısını hiç duymaz. Günahları bitip Cehennemden çıkarken, acısının hepsini bir an hisseder" buyuruyor. Tâ ki, Cehenneme girdiğini anlasın. Amaaa... - Aması ne? dediler. - Bu müjde, doğru îman sahipleri içindir. - Yâni ehl-i sünnetten olanlara mı? - Evet. Onların, diğer ümmetler gibi yüzleri siyah, gözleri gök olmaz. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.En büyük nîmet
2006-06-24 01:00:00
Erzurum'da yetişen "Molla Osman Efendi", bir sohbetinde; - En büyük nîmet "Îman"dır, buyurdu. Îman doğru olmazsa Cehennemden kurtuluş olamaz. Ve ekledi: - Eskiden insanlar, "Günah işlemek"ten korkardı. Bugünkü Müslümanlar ise "Îmanını kaybetmek"ten korkmalı, hattâ titremelidirler. - Ne tavsiye edersiniz? dediler. - Çare, İslâmiyete uymaktır. Uyabilen, îmanını kaybetmez. En zor şey Bir gün de sohbetinde; - Dünyada en zor şey, hak söze "Peki" demektir, buyurdu. Çünkü nefis mani olur. Ve ekledi: - Ebu Cehil, Resulullaha bir defa "Peki" deseydi, hazreti Ömer gibi olurdu. Hazreti Ömer de eğer "Hayır" deseydi, Ebu Cehil'den daha tehlikeli olurdu. Şöyle bitirdi: - Tarih boyunca yapılan bütün savaşlar, İslâm'a "Peki" diyenlerle "Hayır" diyenler arasında olmuştur. Yoksa bu, bir kuru kavga değildir. Bilmeden olmaz Bir gün de; - Kardeşlerim "İslâmiyet"in bize kadar gelmesi, can, mal ve kan vererek olmuştur, buyurdu. Ve ekledi: - Çünkü bu dînin iki ana temeli vardır. "Öğrenmek" ve "Öğretmek". Öğretmek biterse, din biter. - Biter mi? dediler. - Evet. İmkânı olduğu halde emr-i maruf yapmayan, büyük vebal altındadır. - Neden efendim? - Çünkü kendinden sonrakilerin Cehenneme gitmesine seyirci kalmıştır. Halis Müslüman, kendisine gelen bu bayrağı, kendinden sonrakilere ulaştırmadan can veremez. Ve ilave etti: - Ya oğluna verecektir, ya kızına, ya da talebesine. Ama mutlaka verecektir. - Ya Vermezse hocam? - Vermeden ölürse, azap olarak ona yeter. Çünkü Cenab-ı Hak, âhirette hepimize; "Benim dînimi, benim kullarıma öğretmek için ne yaptın?" diye soracaktır. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Dînini öğrenmek herkese farzdır
2006-06-25 01:00:00
Amasya Evliyasından "Sirâcüddin Şirvânî" hazreleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, "îman ve ibadet" bilgilerini lüzumu kadar öğrenmek ve çoluk çocuğuna öğretmek, her müslümana farzdır, buyurdu. Ve ekledi: - Öğrenmiyen ve çocuğuna öğretmiyenler büyük günah işlemiş olur. Ceza olarak Cehennemde yanarlar. Sordular: - Öğrenmiyen îmanını kaybeder mi efendim? - Öğrenmeye lüzum görmez, önem vermez, hafife alırsa, o zaman îmanını kaybeder. Şöyle devam etti: - Yedi yaşındaki çocuğa, namaz kılmasını öğretmek lazımdır. Peygamber Efendimiz, namaza çok önem verirlerdi. - Nasıl mesela? - En sıkıntılı zamanlarında, hatta muhârebelerde bile, beş vakit namazını, eshabıyla birlikte cemaatle kılar, yine kazaya bırakmazdı. - O derece mi? - Elbette. Ölüm hastalığında bile, emekliyerek mescide gelmiş ve Hazret-i Ebû Bekrin arkasında namazını kılmıştır. Namazı terkedenler Bir gün de sohbetinde; - Özürlü veya özürsüz olarak bir vakit namazı kazaya bırakan kimse, bunu hemen kazâ etmesi lâzımdır, buyurdu. Ve ilave etti: - Yalnız Hanbelî mezhebinde, namazı özürsüz terk eden, kazâ etmez. - Neden? dediler. - Çünkü bu mezhepte namazı özürsüz kazâya bırakan kimsenin îmanı gider. - Îmanı mı gider efendim? - Evet. - Pekii ne yapması lâzım? - Önce, küfürden tövbe edip, islâm dairesi içine girmesi, yâni tekrar îmana gelmesi lazımdır. - Tövbe etmezse hocam? - Tövbe etmez ve o halde ölürse îmansız gider mazallah. Îmanı olmayanların da "Cehennem"de sonsuz yanacağını Peygamberimiz haber vermiştir. Ve ekledi: - Buna inanmak, Allahü teâlânın var ve bir olduğuna inanmak gibi zaruri lâzımdır. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Önce îman bilgileri
2006-06-26 01:00:00
Anadolu Velilerinden "İzmirli Osman Nuri Efendi", bir sohbetinde; - Ehl-i sünnet îtikadını ve ibadet bilgilerini öğrenmeden önce, menkıbe ve hikâye kitapları okumamalıdır, buyurdu. Ve ekledi: - Fıkıh kitapları yanında, bu ve benzeri kitaplar lüzumsuzdur. - Lüzumsuz mu? dediler. - Evet. Menkıbe okumak lüzumsuz olursa, dinsizlerin çıkardığı kitap ve mecmûaların tiryâkilerine acaba ne denir? - Tavsiyeniz nedir efendim? - Önce dinde zaruri lâzım olan bilgileri okuyup öğrenmek ve çoluk çocuğuna öğretmek lâzımdır. Bunlardan fazlası ikinci derecede kalır. Şöyle bitirdi: - Din bilgilerini öğrenmeden, başka şeyler öğrenen ve çocuklarına doğru din bilgisi öğretmiyerek, sadece para, mal ve mevki kazanmalarına uğraşanlar, âhirette çok pişman olacaklardır. Öğretmemek, vebâldir Bir gün de sohbetinde; - Çocuklarına îmanı, islâmı öğretmiyen ana babalar, onları müslüman olmaktan mahrum etmiş, dinsiz, îmansız olmalarına sebep olmuş olurlar, buyurdu. Ve ekledi: - Böyle ana babalar, çocuklarıyla birlikte, Cehennemde yanacaklardır. - İslâmiyeti yaşasalar da mı? dediler. - Evet. Namazları ve oruçları kendilerini bu azâbdan kurtaramaz. - Neden acaba efendim? - Çünkü, başkasının, hele de kendi yavrularının kâfir olmasına sebep olan kimsenin îmanı gider, kâfir olur. Küfre rızâ, küfürdür Bir gün de sohbette; - Bir müminin kâfir olmasını istiyenin durumu nedir? diye sordular. - Bir müslümanın kâfir olması için duâ edenin kendisi kafir olur, buyurdu. Fakaat... - Fakatı ne hocam? - Bir zâlimin, kâfir olarak ölüp, sonsuz azâb çekmesini istemek, küfür olmaz. - Pekii, ya kâfire saygı gösterilirse? - Kâfire saygı gösterenin, hürmetle selâm verenin îmanı gider. Onlara saygı bildiren bir söz söylemek, meselâ "Üstâdım!" demek, "küfür"dür. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0
.Önce gayret, sonra dua
2006-06-27 01:00:00
Tunus Evliyâsından "Muhammed bin Ali Mâzerî" hazretlerine, bir gün bir kimse gelerek; - Efendim, elim çok dar. Maddî sıkıntı içindeyim. Ne olur, dua edin de Allahü teâlâ bana bol rızk versin, diye yalvardı. Cevabı, menfî oldu mübareğin: - Hayır kardeşim, bunun için dua edemem. Adamcağız şaşırdı. - Neden hocam? - Allahü teâlâ, "Rızık için çalışın, sebeplere yapışın!" buyuruyor. Sen ise çalışmıyor, oturduğun yerde rızkının ayağına gelmesini istiyorsun. Bu olmaz. Üzülmüştü. - Yâni dua etmiyecek misiniz efendim? - Ederim, ama bir şartla. - Tamam, şartınızı kabul ediyorum. - Öyleyse sebeplere yapışacaksın. Eğer bunu yapmazsan, o zaman dua etsem bile kabul olmaz. Emr-i marufun kıymeti Bir gün de sevdiklerine; - Bir kimse Peygamber Efendimizin yaptıklarını yaparsa, Onun halifesi olur, buyurdu. Anlamadılar. - Nasıl yâni efendim? - Peygamber Efendimiz ne yapıyordu? - İnsanları islâma çağırıyordu. - Yâni Allahın kullarına îmanı, helâli, haramı öğretiyordu, öyle değil mi? - Evet efendim. - İşte bir mümin de, insanlara islâmiyeti öğretir, helâli haramı hatırlatır, yâni emr-i mâruf yaparsa, Peygamber Efendimizin yaptığını yapmış olur ki, Onun vekili, yâni halifesi olmuş demektir. Üç türlü insan var Bir gün de sohbetinde; - Üç türlü insan vardır, buyurdu. - Nasıl? dediler. - Birinci kısımda olanlar; "Benimki benim, seninki de benim" derler. Bunlar, hayvan sıfatlı insanlardır ki, on para etmezler. - İkincileri nasıldır efendim? - İkincileri; "Benimki benim, seninki senin" derler. - Ya üçüncüleri hocam? - Onlar ise; "Seninki senin, benimki de senin" derler ki, müslümanlıkta bu vardır işte. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Cennete hesapsız girenler
2006-06-28 01:00:00
Mısır Evliyâsından "Muhammed Avfî" hazretleri, bir sohbetinde; - Bâzı insanlar, Cennete hesapsız gireceklerdir, buyurdu. - Onlar kimlerdir? dediler. - Şu üç şeyi yapanlardır. Kul hakkından sakınanlar, namazlardan sonra onbir ihlâs okuyanlar ve katilini bile affedenler. Allah affetmeyi sever Bir gün de; - Allahü teâlâ, mümin kullarının günahlarını affetmek için âdetâ bahane arar, buyurdu. - Nasıl? dediler. - Mesela bir müslüman nefsine uyup da bir günah işlediği zaman, sağdaki melek, soldakine; "Bu günahı altı saat müddetle yazma!" diye emreder. - O melek, bu emri dinler mi efendim? - Elbette. Çünkü sağdaki melek, soldakinin âmiridir. - Sonra hocam? - O kimse, o altı saat içinde namaz kılarsa, hiç yazılmaz. Çünkü beş vakit namaz, aralarda işlenen günahlara keffarettir. - Ya affedilmezse efendim? - O zaman Cuma günü affa uğrar. Çünkü Cuma namazı, geçmiş bir haftalık günahların affına sebeptir. Ve ilave etti: - Bunlar, affetmek için birer bahanedir işte - Başka var mı hocam? - Elbette. Bunlardan başka kandil günleri ve geceleri var, bayram günleri var, Ramazan var. Ramazan orucu, bir senelik günahları yakar, yok eder. Şöyle bitirdi: - Hele bir de Hacca giderse, Arafat'ta, anasından doğmuş gibi tertemiz olur. Ama bütün bu aflara, bir şartla kavuşur tabii. - O nedir hocam? - Îtikadı, ehl-i sünnete uygun olması lâzımdır. Allah kibri affetmez Bir gün de sevdiği bir gence; - Allahü teâlâ, her günahı affeder. Ama kibri affetmez, buyurdu. Ve ilave etti: - Mesela bir kimse, bir ahbabının yanına çekinerek gidiyorsa, o kimsenin son nefesinden korkulur. Delikanlı sorda: - Neden efendim? - Çünkü bu hal, kibir alâmetidir. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 w
.Müslüman, dînini öğrenmelidir
2006-06-29 01:00:00
Buhara Evliyâsından "Muhammed Bâbâ Semmâsî" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, müslüman olduğunu söyliyen kimse, îmanı, helâli ve haramları bilmesi lâzımdır, buyurdu. - Bilmiyorsa? dediler. - Bilmiyorsa, bir ehl-i sünnet âliminden sorarak veya bu âlimlerin kitaplarından okuyarak öğrenmesi gerekir. - Öğrenmezse efendim? - Öğrenmezse, "günah" veya "küfür"den kurtulamaz. Bunun için her gün hakiki tövbe etmesi lâzımdır. - O zaman affolur mu? - Elbette. Tövbe edilen her günah ve küfür, muhakkak affolur. Maksûdun, mâbudundur Bir gün de sohbetinde; - Müminin kalbinde yalnız "Allah sevgisi" olmalıdır, buyurdu. Başka şeyleri de severse iyi olmaz. Hattâ bu, tasavvufta şirk sayılır. - Şirk mi? dediler. - Evet. Mesela bir kimse, nefsinin bir arzusu için Allahın emrini çiğner ve günah işlerse, o arzusu onun mâbudu, o hali de ibadet olur. Ve ekledi: - Büyüklerimiz; "Maksûdun, mâbudundur" buyurmuşlardır. - Nefsi için günah işlemezse efendim? - O zaman onun mâbudu Allahü teâlâdır. Kalbindeki Allah sevgisi, nefsine olan sevgisine galebe çalmış ve günah işlemesine mani olmuştur. - Peki hocam, evlat ve aile sevilmiyecek mi? - Elbette sevilecek, hem de çok sevilecek. - Öyleyse? - Ama bu sevgi, "Allah için" olacak. Yâni Rabbimiz emrettiği için seveceğiz, nefsimiz istediği için değil. İçen, şifâ bulur Bir gün de; - İslâmiyet, faydalı ilâç gibidir, buyurdu. Kim içerse şifa bulur. İslâmın emirlerine inanarak uyanlar, dünyada da faydasına kavuşurlar, âhirette de. - İnanmadan uyulursa? dediler. - İnanmadan uyanlar, uydukları nisbette, yalnız dünyada faydasını görürler. Ama âhirette ellerine bir şey geçmez. - Neden hocam? - Çünkü Cennete girmek, ancak "doğru îman" ile mümkündür. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Lâfla müslümanlık olmaz
2006-06-30 01:00:00
Mısır Evliyasından "İzzeddin Türkmânî" hazretleri, bir sohbetinde; - Her müslümanın, çocuğuna mutlaka "Âmentü"yü ezberletmesi ve mânasını öğretmesi lâzımdır, buyurdu. Ve ekledi: - Âkıl bâlig olduğunda, "îmanı ve islâmı" bilmiyen kimse, müslüman olmaz. - Olmaz mı? dediler. - Evet. Lâfla müslümanlık olmaz. Hattâ islâm nikâhı yapacak kimse, evlenecek olan kıza ve erkeğe, önce "Âmentü"yü ve mânasını söyletmeli, sonra nikâhlarını kıymalıdır. - Hikmeti ne efendim? - Çünkü îmanı ve islâmı bilmiyenin nikâhı kıyılsa da, sahih olmaz. Şehit olmak için Bir gün de sohbetinde; - Allahü teâlânın emir ve yasaklarına "İslâmiyet" denir, buyurdu. İslâmiyeti öğrenen ve çocuklarına öğreten ana baba, şehit olarak ruhunu teslim eder. Ve ekledi: - Bunun için her erkek, lüzumlu dînî bilgileri öğrenip, çocuğuna da öğretmelidir. Zîrâ âhırette herkese sorulacak. - Ne sorulacak? dediler. - İslâmiyeti neden öğrenmedin? Ve niçin çocuklarına öğretmedin? denecektir. Şöyle bitirdi: - Îmanı, farzları ve haramları öğrenmek ve aile efradına öğretmek, her müslümana farzdır. Îmanla ölmek için Bir gün de bu zâta gelerek; - Efendim, bir insanın îmanlı ölüp ölmiyeceği hayatta iken belli olur mu? diye sordular. - Hayır. Îman son nefeste belli olur, buyurdu. Ve ekledi: - Bütün ömrü îman ile geçip de, son günlerinde küfre düşen ve îmansız ölen kimseler az değildir. - Ne tavsiye edersiniz efendim? - Her gün tövbe istiğfar etmelidir. - Nasıl? - Yâ Rabbî, bülûğum ânından bu güne kadar, bilerek veya bilmiyerek, küfre sebep olan bir söz söyledim veya iş yaptımsa, tövbe ettim, pişman oldum. Beni affet! diye yalvarmalıdır. - Böyle diyen, küfürden kurtulur mu? - Elbette. Yeter ki kalben söylemiş olsun. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ağaç yaşken eğilir
2006-07-01 01:00:00
Sivas Evliyâsından "İbrahim Şirvânî" hazretleri, bir sohbetinde; - Her müslümanın birinci vazîfesi, çocuklarına islâmiyeti ve Kur'ân-ı kerim okumasını, namaz kılmasını, îmanın ve islâmın şartlarını öğretmektir, buyurdu. Şöyle devam etti: - Çocuğunun dünyada ve âhırette rahata, huzura kavuşmasını istiyen anne baba, önce bu vazifesini yerine getirmelidir. Sordular: - Çocukken öğretmeli, değil mi efendim? - Elbette. Atalarımız; "Ağaç yaşken eğilir" demişlerdir. - Ya öğretilmezse hocam? - İslâm bilgileri verilmeyen çocuk, kötü yoldaki kimselere çabuk aldanır. Böylece anne babasına, devletine ve milletine zararlı olur. Namaz çok mühim Bir gün de sohbetinde; - İbâdetler îmandan parça değildir, buyurdu. Yâni ibadet yapmıyanın îmanı gitmez. Fakaat... - Fakatı ne? dediler. - Namaz bundan müstesnadır. - Nasıl yâni efendim? - Şöyle ki, bâzı islâm âlimleri; "Bile bile namaz kılmıyanın îmanı gider" buyurdular. - Onlar hangi âlimler hocam? - Mesela imam-ı Ahmed ibni Hanbel, İshâk ibni Râheveyh, Abdüllah ibni Mübârek, İbrâhîm Nehaî, Hakem bin Uteybe, Eyyûb Sahtiyânî, Dâvüd-i Tâî, Ebû Bekr ibni Şeybe, Zübeyr bin Harp bunlardandır. Dinleyenler çok şaşırdı. - Yâni namaz kılmayan kimse, müslüman değil midir efendim? - Eğer hiç özrü yokken, yâni bile bile kılmıyorsa, kılmadığı için üzülmüyor, kaza etmeyi düşünmüyor, azabından da korkmuyorsa, bu kimsenin îmanı gider, kâfir olur. Âlime hakaret Bir gün de sohbetinde; - Bir islâm âlimine, hakaret kastıyla "ahmak, câhil", gibi şeyler söyliyenin îmanı gider, buyurdu. Ve ekledi: - Evli ise hanımı boş olur. Küfre sebep olan her kelimeyi söylemek de böyledir. - Yâni islâm âlimlerine hakâret etmek, küfür müdür efendim? - Evet. Allahü teala hepimizi böyle felâketten korusun. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kızmak değil, acımak lâzım
2006-07-02 01:00:00
Şam'da yetişen büyük Velîlerden "Muhammed Bedahşî" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, insanlara kızmak değil, acımak lâzım, buyurdu. Allah'ın kullarına merhametli olun, acıyın onlara. - Herkese mi acıyalım? dediler. - Evet. Bizim dînimiz, şefkat ve merhamet dînidir. Gayemiz, bir insanı Cehennem ateşinden kurtarmaktır ki, bu da kızmakla değil, sevgi ve şefkatle olur. Sonra şunu anlattı onlara: Bir gün, Resulullah'ın huzuruna bir köylü geldi ve; - İslâmiyet nedir? diye sordu. Peygamberimiz; - İslâmiyet, Allahü teâlânın emirlerine saygılı olmak ve O'nun kullarına şefkatli davranmaktır, buyurdular. İtirazcı olmayın! Bir gün de sevdiklerine; - İtirazcı olmayın, buyurdu. Söz dinleyici olun, hak söze "Peki" deyin! - Her zaman mı? dediler. - Evet. Çünkü itiraz etmek, şeytan sıfatı, söz dinlemekse melek sıfatıdır. - Nasıl yâni efendim? - Şöyle ki, "şeytan", Âdem aleyhisselâma karşı secde etme hususunda itiraz etti. Rabbinin emrine "Peki" demedi. Kibredip secde etmedi. Bu yüzden mel'un olup kovuldu huzurdan. Şöyle devam etti: - "Ebu Cehil" de, Resulullah'a itiraz etti. Onun davetine "Hayır!" dedi ve kabul etmedi. Bu yüzden inkârda kalıp, sonsuz azâba müstehak oldu. - Ya eshâb-ı kiram efendim? - O bahtiyarlar itiraz etmediler. "Peki" deyip hemen kabul ettiler ve bunun için "sonsuz Cennet"i kazandılar. Gaybı Allah bilir Bir gün de; - Efendim, bir kimse; "Ben çalınan şeyleri ve kaybolanları bilirim" diyorsa, bunun hali nedir? diye sordular. - Böyle söyliyenin ve buna inananın îmanı gider, buyurdu. - Pekii, "Bana cin haber verir. Bunun için bilirim" diyorsa? - Yine kâfir olur. - Neden? - Çünkü cin de gaybı bilmez. Gaybı, yalnız Allahü teâlâ ve O'nun bildirdiği kimseler bilir. Başka kimse bilemez.
.İslâmiyet, ilim dînidir
2006-07-03 01:00:00
İstanbul'da yaşayan âlim ve Velîlerden "Muhammed Buhâralı" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, islâmiyet ilim dînidir, buyurdu. Bilmeden müslümanlık olmaz. Her müslümanın birinci vazifesi, islâmiyeti öğrenmektir. - Önce neyi öğrenelim? dediler. - İlk öğreneceğimiz şey, îman ve îtikadımızı, ehl-i sünnete göre düzeltmektir. - Hikmeti ne efendim? - Çünkü Cennete girmek, "doğru îman"la mümkündür ancak. Îman doğru olmadan Cennete girilemez. - Îmandan sonra ne mühimdir hocam? - Rabbimize ibadet etmek. - Pekii en mühim ibadet? - Beş vakit namazdır. Doğru kılınan bir namaz, insanı günah işlemekten korur. Namazı her hâlükârda kılmalıdır ki, "Müslüman" demek, "Namazını kılan insan" demektir. En büyük saadet Bir gün de bâzı sevdikleri bu zâta gelip; - Efendim, insan için en büyük saadet nedir? diye sordular. - En büyük saadet, Muhammed aleyhisselâma tâbi olmaktır, buyurdu. Çünkü âhirette kurtulmak, Ona tâbi olmaya bağlıdır. - En büyük saadet, Allahü teâlânın sevgisini kazanmak değil midir hocam? - Elbette öyledir. Ama Rabbimizin sevgisini kazanmak da Ona tâbi olmaya bağlıdır işte. Ona tâbi olmayanı Allahü teâlâ sevmez. - Öyle mi? - Evet. O, öyle büyük Peygamberdir ki, kâinattaki herşey Onun şerefine yaratılmış, âlemlerin sahibi olan Allahü teâlâ, Onun rızasını almak istemiştir. Her günah büyüktür Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, günahın büyüğü, küçüğü olmaz, buyurdu. Günahın küçüğü de büyüktür. - Nasıl yâni? dediler. Şöyle açıkladı: - Günahın cinsi değil, kime karşı işlendiği mühimdir. Kul, günah işlemekle kime isyan etmiş oluyor? - Allahü teâlâya. - Öyleyse her günah büyüktür. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Beterin beteri vardır
2006-07-04 01:00:00
Mekke-i mükerreme'de medfun bulunan "Muhammed Cân" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, sıkıntıda da olsak yine şükretmeliyiz, buyurdu. Çünkü beterin beteri vardır. Sonra şunu anlattı: Îsâ aleyhisselâm bir yoldan giderken, ağaç altında oturmuş hararetle dua eden birine rastladı. Adamcağız; - Yâ Rabbî, zenginlere vermediğin nîmetleri bana verdin. Sana sonsuz şükürler olsun, diyordu. Îsâ Peygamber dikkatle baktığında, adamın kör, kötürüm ve bütün bedeninin baraslı olduğunu farkedip sordu: - Sen, hangi nîmetler için böyle şükrediyorsun? - Kalbim, Allahü teâlânın sevgisiyle dolu, para sevgisiyle değil. Dilim de, Allahü teâlâyı zikrediyor, parayı değil. Yetmez mi? Bu cevap, Îsâ aleyhisselâmın çok hoşuna gitti ve eğilip iki kaşının arasından öpüverdi. O anda iki gözü açıldı adamın. Îsâ aleyhisselâma dikkatle bakıp sordu: - Sen Îsâ Peygamber değil misin? - Evet, ben Îsâ'yım. - Seni bana gösteren Rabbime şükürler olsun. Îsâ aleyhiselâm, onun elinden tutup; - Haydi ayağa kalk! buyurdu. Adam fırlayıp kalktı. Bir anda hastalıklarından kurtulup turp gibi olmuştu. Ve hemen secdeye kapanıp yalvardı: - Yâ Rabbî, ben kör ve kötürümken bu âzâlarla günah işlemekten uzaktım. Şimdi bunları ihsan ettin. Beni günah işlemekten koru! Îsâ aleyhisselâm; - Amin! deyip yoluna devam etti. Dîninizi öğrenin! Bu zat, bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, çocukları, gençleri görüyor, çok üzülüyorum, buyurdu. - Niçin? dediler. - Çünkü ilmihal okumuyorlar. Okumayınca da dinlerini bilmiyorlar. Ve ekledi: - Halbuki büyüklerimiz; "Dînini bilmeyenin, dîni yoktur" buyuruyor, Allah korusun. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.
.Çocuğunuza islâmiyeti öğretin!
2006-07-05 01:00:00
Kayseri'de medfun bulunan "İbrahim Tennûrî" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, "Îman" ve "Îtikat" bilgilerini, namaz kılmasını ve namazda okunacak fâtiha sûresini, hemen öğrenmek, kadın erkek her müslümana farzdır, buyurdu. Ve ekledi: - Bunları çocuklarına öğretmek de ana babalara farzdır. - Öğretmezlerse ne olur? dediler. - Çok fena olur. - Nasıl? - Şöyle ki, evlenecek yaşa gelen bir müslüman evladı bunları bilmez, öğrenmeye de önem vermez, birinci vazîfe olduğunu kabul etmezse, îmanı gider. - Ya öğretirlerse hocam? - Öğreten anne babalar, şehit olarak ölürler. Îman doğru olmazsa... Bir gün de sohbetinde; - Îtikadı doğru olmıyan, Cehennemden kurtulamaz, buyurdu. Kıyâmette azâbdan kurtulmasına imkân yoktur. - Ameli olmıyan? dediler. - Ameli olmıyanların kurtulması umulur. - Nasıl yâni efendim? - Bunların işi, Allahü teâlânın irâdesine kalmıştır. İsterse affeder, isterse, günahları kadar azâb ederek, sonra Cehennemden çıkarır. - Cehennemde sonsuz kalmazlar mı yâni? - Hayır. Cehennemde sonsuz kalmak, islâm dîninin bildirdiği "doğru îtikad"ı olmayanlar içindir. Ve ekledi: - Îtikadı doğru olup da ameli olmıyanlar, Cehenneme girseler bile, burada sonsuz kalmazlar. Kur'an mahlûktur, demek Bir gün de bazı gençler; - Efendim, bir müslüman; "Allahü teâlâ mahlûktur" derse, bu kimse hakkında ne dersiniz? dediler. - O kimse küfre grmiştir, buyurdu. - Pekii, bir kimse de, "Şimdi mevcut olan Kur'ân-ı kerim noksandır ve Eshâb tarafından değiştirilmiş yerleri vardır" derse hocam? - O da küfre kaymıştır. Tövbe etmezlerse, ikisi de Cehennemde sonsuz yanarlar.
.Cehennem kimler içindir?
2006-07-06 01:00:00
İstanbul Velilerinden "Ahmet Mekkî Efendi" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, Cehennem azabı, küfür ve küfür bulaşıklığı olan günahlar içindir, buyurdu. - Küfürden başka günahları olan, Cehenneme girmez mi? dediler. - Girmiyebilir. - Ama efendim hadis-i şerifte; (Bir namazı, bile bile, vaktinde kılmayıp kazâ edene, Cehennemde bir hukbe azâb vardır) buyurul muyor mu? - Evet, öyle buyuruluyor. - Pekii, buradan, Cehennem azâbının yalnız kâfirlere mahsus olmadığı anlaşılmaz mı? - Anlaşılmaz. - Nasıl? - Küfürden başka günâhlara Cehennemde azâb olunacağını bildiren haberler, hep bu günâhlarda "küfür bulaşıklığı" olduğu içindir. - Günahta küfür bulaşıklığı nasıl olur ki hocam? - Bir günâhı, hafîf görerek, ehemmiyyet vermiyerek işlemek, günaha girdiğine üzülmemek ve azâbından korkmamak, o günahta "küfür bulaşıklığı" var demektir. - Günahında küfür bulaşığı olmıyan, Cehenneme girmez mi yâni? - Girmiyebilir. Allahü teâlâ "doğru îman"ı hürmetine veya dünya sıkıntılarıyla günahlarını affeder veya şefaate kavuşur. Ve ekledi: Nitekim Peygamberimiz; (Ümmetimden büyük günâhları olanlara şefaat edeceğim) buyuruyor. İhlassız ibadetler Bir gün de sohbetinde; - İlm ve ihlâs ile yapılmıyan ibâdetin faydası olmaz, buyurdu. Böyle ibadetler, insanı küfürden, günahtan ve azâbdan kurtarmaz. Ve ekledi: - Nitekim ömür boyunca böyle ibâdet yapıp da, küfür üzere vefât eden münâfıklar çok görülmüştür. - İbadet, ilim ve ihlasla yapılırsa? dediler. - Böyle ibâdet, insanı dünyada küfür ve günahtan kurtardığı gibi, âhirette de "Cehennem azâbı"ndan kurtarır. Şöyle bitirdi: - Allahü teâlâ, bunu vâdetmiştir. O, vâdinden dönmez. Verdiği sözü elbette yapar. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Malım var diye övünme!
2006-07-07 01:00:00
Bağdat Evliyâsından "Muhammed bin Ebû Verd" hazretleri, bir sohbetinde; - Ey insanoğlu! Bil ki o, "benim..." diye övünüp, sımsıkı sarıldığın mallar var ya, onlar aslında senin değil, sende birer "emanet"tir, buyurdu. - Emanet mi? dediler. - Evet. Nitekim o mallar, senden önce başkalarının idi. Senden sonra da başkalarının olacak. O halde nasıl benim diyebiliyorsun? Ve ekledi: - Bir gün ölüp, göçersin bu dünyadan. Malların burada kalır. Bir tek "kefen"le gidersin oraya. Bıraktığın mallar mirasçıların olur. Ama hesabını sen verirsin. - Hesap mı dediniz? - Evet. Kazandığın mal helal ise hesabı var, haramsa azâbı. Mümin, cömert olur Bir gün de sohbetinde; - Cimrilik, kötü bir huydur, buyurdu. Müslüman, cömert olmalıdır. Cennette bir ağaç vardır ki, ismi "Sehâvet"tir. Sordular: - Sehâvet ne demek efendim? - Cömertlik demektir. Bu ağacın kökü Cennette, dalları dünyaya sarkmıştır. Kim bu ağacın dallarına yapışırsa, o dal onu Cennete çeker. Ve ekledi: - Nitekim hadis-i şerifte; "Cennet, cömertlerin yeridir" buyuruldu. Şöyle devam etti: - Cehennemde de bir ağaç vardır ki, onun da adı "Buhül"dür. - Buhül ne demek hocam? - Buhül de cimrilik demektir. Onun da kökü Cehennemde olup, dalları dünyaya sarkmıştır. Kim de bu dallara yapışırsa, o dallar onu Cehenneme çeker. Îman kâmil ise... Bir gün de bazı sevdikleri; - Efendim, îmanın kâmil olmasının alâmeti nedir? diye sordular. - Îmanı kâmil alanlarda iki haslet bulunur, buyurdu. Birincisi, eline sevdiği bir şey geçse, onu hemen bir din kardeşine verir. - İkincisi nedir? dediler. - İkincisi de verdiği zaman öyle çok sevinir ki, alan kimse bu kadar sevinemez. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Müslümanın birinci vazifesi
2006-07-08 01:00:00
Arvas'ta yetişen büyük velîlerden "Muhammed Emin Efendi", bir gün sevdiklerine; - Ey insanlar! Her Müslümanın birinci vazifesi, İslâmiyeti yaşamaktır, buyurdu. Ve ekledi: - Çünkü her Müslümana, İslâma uyup uymadığı sorulacak âhirette. Cennete girmek, Cehennemden kurtulmak da buna bağlıdır, fakaat... - Fakatı ne? dediler. - İslâmiyeti yaşamak için bilmek lâzım. Bilmeden Müslümanlık olmaz. Bugün insanlara yapılacak en büyük iyilik, onlara îmanı, İslâmı öğretmektir. Hele bu, İslâmiyetin unutulduğu zamanlarda yapılırsa, çok daha kıymetli olur. - Bu, neden kıymetlidir efendim? - Çünkü bu iş, Peygamberlerin işidir ve en büyük ibadettir. Bu yolda malı ile canı ile çalışanlar, "cihad sevabı" kazanırlar. Yüz ömre sevabı Bir sohbetinde de; - Kardeşlerim, bir kimseye Allah'ın dîninden bir kelime öğretene, "yüz ömre sevabı" verilir, buyurdu. - Hikmeti ne? dediler. - Çünkü bu iş emr-i maruftur. Peygamber Efendimiz; "Benden duyduklarınızı başkalarına da anlatın, duyurun!" buyuruyor. Şöyle devam etti: - Bir mümini gördüğünüzde; "Benim âhirette kurtuluşum, belki de bu kardeşimin duasına bağlı" diye düşünün. Kimin ne olduğunu Allah bilir çünkü. Şöyle bitirdi: - Cenab-ı Hakkın kıymetli kulları, insanlar içinde gizlidirler. Arş'ın gölgesinde Bir gün de; - Ey insanlar! Müminlere sevgi ve muhabbetle bakın! buyurdu. Ve ilave etti: - Yedi sınıf insan vardır ki, kıyamet günü, güneş iyice alçalıp da herkes buram buram terlerken, bunlar, Arş-ı âlâ altında gölgeleneceklerdir. - Onlar kimlerdir? dediler. - Mümin kardeşinin yüzüne, Allah için, sevgiyle bakanlar, bunlardandır. Ve ekledi: - Bu kimseler, mahşer günü hiç sıkıntı çekmezler. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sonsuz yanacaklar!
2006-07-09 01:00:00
Kabr-i şerîfi Mısır'da bulunan büyük velîlerden "Muhammed Emin Erbîlî" hazretleri, bir sohbetinde; - Kâfirler Cehennemde sonsuz kalacaklardır, buyurdu. - Sonsuz ne demektir? dediler. Biz sonsuzluğu anlayamıyoruz. - Elbette anlayamayız. Ama birazcık anlatabilmek için size bir misal vereyim mi? - Seviniriz efendim. - Cehennemde sonsuz kalacak olan kâfirlere; "Siz burada, denizlerdeki damlalar ve çöllerdeki kum tanecikleri adedince sene yanacaksınız" denilse, sevinçlerinden ne yapacaklarını bilemezler. - Neden hocam? - Çünkü bunlar da bir gün biter. Ama sonsuz bitmez. Bu hususta bir misal daha ister misiniz? - İyi olur efendim. - Bütün dünya, yedi kat gökler dahil, buğday tanesi dolu olsa, bir serçe, bu tanelerden her bin senede bir tane yese, bir gün o taneler biter. Hattâ "sonsuz"un yanında hesabı bile olmaz. Ölümü hatırlamak Bir gün de bâzı gençlere; - Ölümü hatırlamak, huzur ve saadetin kaynağıdır, ayrıca ömrü uzatır, buyurdu. - Ömrü mü uzatır? dediler. - Evet. Ölümü çok düşünenin ömrü uzun olur. - Ya ölümü düşünmeyenin hocam? - Ölümü unutanın ömrü kısa olur. Onun için Müslüman, her günü, "Son gün" farz edip, ona göre âhirete çalışmalıdır. İnsanları sevmek Bir gün de bu zâta; - Efendim, Allahü teâlânın rızasını kazanmanın en kısa yolu nedir? diye sordular. Cevabında; - Ben, Allahü teâlânın rızasına giden bütün yolları inceledim ve bunun en kestirme yolunu buldum, buyurdu. Merak ettiler. - O nedir ki hocam? - O'nun kullarını sevindirmektir. - Öyle mii? - Evet. Bir insanı bir dünya sıkıntısından kurtarmak, bütün cihanın nafile ibadetlerinin toplamından daha çok sevaptır. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Îman nasıl gider?
2006-07-10 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Hacı Hıdır Efgan" hazretlerine, bir gün; - Efendim, farzlara ve haramlara inanıp da, tembellikle yapmayan bir Müslümanın âhiretteki durumu nedir? diye sordular. - Eğer tövbe etmeden ölür, şefaate de kavuşamazsa, günahı kadar Cehennemde yanması caizdir, buyurdu. Fakaaat... - Fakatı ne? dediler. - Farzları öğrenmeyen, öğrense de kıymet vermeyen, önemsemeyen, terk ettiği için üzülmeyen kimsenin îmanı gider. - Yâni Müslümanlıktan çıkar mı efendim? - Evet. O halde ölürse Cehennemde sonsuz yanar. Her şeyden önce Bir gün de sohbetinde; - Allahü teâlânın emir ve yasaklarını bilmeyen ve hanımına ve çocuklarına öğretmeyen, Cehennemde azâb çekecektir, buyurdu. Ve ekledi: - Bunun için her Müslüman, çocuğuna Kur'ân-ı kerim okumasını, sonra îmanın ve İslâmın şartlarını öğretmelidir. - Öğretmezse? dediler. - "Ehl-i sünnet îtikadı"nı öğrenmeyen, haramları ve farzları bilmeyen ve bunlara uymayan kimse, Allahü teâlâya âsî olmuş olur. Bu ise insanı dünyada ve âhirette felâkete götürür. - Haramların en büyüğü nedir efendim? - Îmanı ve îtikadı bilmemektir. - Ondan sonra hocam? - Beş vakit namazı terk etmektir. Birçok islâm âlimi, hiçbir özrü yokken bir vakit namazı terk eden kimsenin kâfir olacağını bildirmiştir. - Yâni Cehennemde sonsuz mu yanacak? - Evet. Sonsuz ateşte yanmak ne demektir? İnsan, sonsuz ateşte yanacağını bir an düşünmüş olsa, korkudan aklını kaçırması lâzım gelir ve bu korkunç felâketten kurtulmanın çâresini arar. - O çare nedir ki efendim? - Çok kolay. - Nasıl? - Allahü teâlânın var ve bir olduğuna, Muhammed aleyhisselâmın Onun son Peygamberi olduğuna ve her sözünün doğru olduğu'na inanmak, insanı bu sonsuz felâketten kurtarır. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Günah işlemekle îman gitmez
2006-07-11 01:00:00
Erzincan evliyâsından "Muhammed Sâmi Efendi", bir sohbetinde; - Kardeşlerim, müminin, büyük dahî olsa günah işlemekle îmanı gitmez, kâfir olmaz, buyurdu. Ve ekledi: - Günahı çok olan bir mümin, son nefesi boğazına gelmeden evvel tövbe ederse, kurtulması çok umulur. Sevindiler. - Öyle mii? - Evet. Çünkü Allahü teâlâ, tövbeyi kabul edeceğini vadetmiştir. O, vadinden dönmez. - Ya tövbe etmezse efendim? - O zaman onun işi, Allahü teâlânın irâdesine kalmıştır. - Nasıl yâni? - Yâni dilerse günahlarının hepsini affederek Cennete sokar. Dilerse Cehennem ateşiyle günahları kadar azâb yapar. Fakat sonunda yine merhamete kavuşarak Cennete girer. - Yâni Cehennemde sonsuz kalmaz mı? - Hayır. Âhirette merhamete kavuşamayan, yalnız kâfirlerdir. Kalbinde zerre kadar îmanı olan, rahmete kavuşacaktır. İlk öğrenilecek şey Bir gün de sohbetinde; - Bir çocuk akıl bâliğ olunca, yâni iyiyi fenadan ayıracak ve evlenecek yaşa gelince, hemen "Îman"ın altı şartını, sonra farzları, helâl ve haram olan şeyleri öğrenmesi farz olur, buyurdu. - Bunları nereden öğrenecek? dediler. - Ana babasından, onlar bilmiyorsa bilen bir akrabâsından veya ahbâbından sorup öğrenmelidir. Ve ekledi: - Müslüman olan kâfir de böyle yapar. - Nasıl? - Hemen ehl-i sünnet bir din adamına veya müftüye gidip, lüzumlu bilgileri ondan sorması gerekir. Bunların da ona öğretmesi veya bir din kitabı hediye ederek buradan okuyup öğrenmesini tembîh etmeleri farz olur. - Böyle yapmazlarsa efendim? - Sadece "Aferin, aferin!" deyip de öğretmez veya bir kitap vermezlerse, farzı yapmamış olurlar. Şöyle bitirdi: - Bu farzı yapmayan, Cehennemde yanacaktır. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ben ona ağlamıyorum ki!"
2006-07-12 01:00:00
Semerkant'ta medfun bulunan büyük velî "Muhammed bin Fadl Belhî" hazretleri, bir gün şunu anlattı sohbetinde: Nuh aleyhisselâm zamanında insanlar bin sene kadar yaşarlardı. O devirde bir kadının oğlu öldü bir gün. Kadıncağız iki gözü iki çeşme ağlıyordu ki, komşu kadınlardan biri gelip teselli etti onu: - Niye bu kadar ağlıyorsun komşu. Allahü teâlânın takdiri böyleymiş. Dertli kadın; - Elbette, öyledir, dedi. Ama ben ona ağlamıyorum ki. - Ya neye ağlıyorsun? - Yavrum fazla bir gün görmedi de. Annelik şefkatiyle ağlıyorum işte. - Oğlun kaç yaşındaydı ki? - İkiyüzyetmişbeş. - Vaah vah! Gerçekten henüz gençmiş. Ama yine de şükret kardeş. Sen böyle ağlarsan, âhir zamanda gelecek ümmet ne yapsın? - Onların ömürleri kısa mı olacakmış? - Evet. Ancak elli altmış sene. Kadın inanamadı. - Ciddi mi söylüyorsun komşu? - Tabii ya. - Allah Allah! Peki onlar bizim gibi ev de yapacaklar mıymış acaba? - Hem de kaç tane. Köşkleri, sarayları bile olacakmış. - Yaa, hayret doğrusu. Ben onların yerinde olsaydım, bu kadarcık kısa ömürde çadırımın kazığını bile değiştirmezdim. Doğruyu bulmak için Bir gün de; - Hocam, doğruyu bulmak için çok mu kitap okumak lâzım? diye sordular. - Hayır, çok kitap okumak değil, doğru kitabı çok okumak lâzım, buyurdu. Ve daha açıkladı: - Yâni rastgele yüz kitap okuyacağınıza, bir doğru kitabı yüz defa okuyun! Mertlik nedir? Bir gün de; - Fütüvvet nedir? diye sordular bu zâta. - Fütüvvet, mertlik demektir ki, seni sevmeyene ihsanda bulunmak, sevmediğinle de tatlı konuşmaktır, buyurdu. - Ama bu, çok zor, dediler. - Elbette. Ama mârifet, zoru başarmaktır. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Allah kuluna bir nîmet verirse...
2006-07-13 01:00:00
İstanbul evliyasından "Fethi Ali Efendi", bir sohbette; - Kardeşlerim, Allahü teâlâ bir kuluna bir nîmet verdiyse, bu nîmeti o kulunun üstünde görmek ister, buyurdu. - Nasıl yâni? dediler. - Mesela bir Müslümana zenginlik verdiyse, o kimse imkânı nisbetinde güzel yemekler yemeli, güzel elbiseler giymeli, güzel yerlerde oturmalı, fakirleri de gözetmelidir. Amaaa... - Aması ne efendim? - Bununla beraber "ölüm"ü ve "âhiret"i bir an olsun unutmamalıdır. İbadeti bilerek yapın! Bir gün de; - Şartlarını bilerek yapılan az ibadet, bilmeyerek yapılan çok ibadetten daha iyidir, buyurdu. Onun için her gün dînimizden bir şeyler öğrenmelidir. Ve ekledi: - Hadis-i şerifte; "İlim yolunda ölen kişi, kabre cahil girer, âlim olarak çıkar" buyuruldu. - Nasıl yâni? dediler. - Yâni her gün, dinden bir şeyler öğrenen, mesela bir iki sayfa ilmihal okuyan kimse, ilim yolunda sayılır. Ölürse, "cahil" olarak kabre girse bile, kıyamette "âlim" olarak kalkar mezarından. Hanımını üzmek Bir gün de bâzı sevdikleri; - Efendim, kendi hanımını üzmek de kul hakkına girer mi? diye sordular. - Elbette, buyurdu. Hem de en büyük kul hakkına girer. Ve ekledi: - Ailesinin hak ve hukukuna riayet edemeyecek olan, evlenmesin. - Niçin? dediler. - Çünkü evlenirse, kul hakkından kurtulamaz âhirette. Şöyle devam etti: - Çünkü kadın esir değildir, köle değildir, hizmetçi hiç değildir. Eski büyükler, hanımından su bile istemez, kalkıp kendileri içerlermiş. - Öyle mii, neden? - Kul hakkından korktukları için. Eshâb-ı kiram da böyle yaparlarmış. - Nasıl? - Deve üzerinde iken kırbaçları yere düşse, inip kendileri alır, başkasından istemezlermiş. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Dînimiz, nakil dînidir
2006-07-14 01:00:00
Hindistan'da yetişen büyük âlim ve velîlerden "Muhammed Hacı Efdal" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, dînimiz nakil dînidir, akıl dîni değil, buyurdu. - Nasıl yâni? dediler. - Yâni İslâmiyet bize nasıl geldiyse öyle yapacağız. Aklımıza göre yaparsak, yanlış olur. Ve şöyle izah etti: - Mesela insan, bir gemiye binmeden evvel karar vermekte serbesttir. Yâni istediği gemiye binebilir, öyle değil mi? - Gayet tabii efendim. - Ama bindikten sonra serbest değildir artık. Mademki o gemiye bindi, öyleyse o geminin kaptanına uymaya mecbur, hattâ mahkumdur, öyle değil mi? - Doğru hocam. - Neden? Çünkü onun gemisindedir. Kendi hür iradesiyle karar verip binmiştir bu gemiye. - Biz hangi gemideyiz efendim? - Elhamdülillah İmam-ı âzam hazretlerinin gemisindeyiz. "Ehl-i sünnet" gemisi yâni. - Kaptanımız kim hocam? - Tabii ki "İmam-ı âzam" hazretleri. Ona tabiyiz, aklımıza değil. - Ya kendi aklımıza uyarsak? - Din konusunda kendi aklına, kendi görüşüne uyan, mâzallah küfre düşer. Kâfirler Cehennemde sonsuz yanacaktır. Hırs, bâzan iyidir Bir gün de sevdiklerine; - Kardeşlerim, doğru yolda yürümek hususunda sebat edin! buyurdu. Ve ekledi: - Hırs, dünya işlerinde caiz değilse de, hayırlı işlerde hırslı olmak iyidir. Ve şunu anlattı onlara: Ben gençliğimde ilimle uğraşıyordum ki, bir gün, kumar oynayan iki kişiye rastladım. Ama öyle hırslı idiler ki, beni fark etmediler bile. Oturup ibretle onları seyrettim. Birisi, devamlı kaybettiği halde yine de çekilmiyordu oyundan. Elinde avcunda ne varsa hepsini kaybetti. Buna rağmen; - Bak arkadaş! dedi öbürüne, Oyuna devam edeceğiz. Bırakacağımı zannetme. Başımı veririm, oyundan vazgeçmem! O kumarbâzın bu hırsı ibret oldu bana. Hak yoldaki gayretim kat kat arttı. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Dînimizi nereden öğrenelim?
2006-07-15 01:00:00
Elazığ'da medfun bulunan "Muharrem Hilmi Efendi", bir sohbetinde; - Gençlerin, İslâm dînini, "Ehl-i sünnet âlimleri"nin kitaplarından okuyup öğrenmeleri şarttır, buyurdu. Ve ekledi: - Öğrenmeyen, bid'at ve dalâlet sellerine yakalanıp boğulur ve dünya ve âhiret felâketlerine sürüklenir. - Öyle mi efendim? dediler. - Evet. Çünkü bid'at sahipleri, utanmadan Kur'ân-ı kerime yanlış ve bozuk manalar veriyor, sonra da bu sapık düşüncelerini âyet ve hadisle isbât ettiklerini ileri sürerek Müslüman yavrularını aldatıyorlar. - Ne tavsiye edersiniz hocam? - Bunlara aldanmamak için doğrusunu bilmekten başka çare yoktur. - Ya bilmeyenler? - Bilmeyenlerin, öğrenmeyenlerin, bunların hâin tuzaklarına düşmemeleri imkânsız gibidir. Küçükken öğrenilir Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, çocuklarınıza mutlaka küçük yaşta iken dinlerini öğretiniz! buyurdu. Bu kıymetli zamanları ziyân edilirse, câhil kalır, dinden îmandan habersiz yetişirler. Ve ekledi: - Din adamları da, bu felâkete seyirci kalır, susarlarsa, bunların günahları da kat kat ziyâde olur. Şöyle bitirdi: - Helâli haramı öğrenmeye lüzum görmeyen, öğrendikten sonra da gereğini yapmaya önem vermeyen kimse, îmanını kaybeder. - Yâni kâfir mi olur efendim? - Evet. İslâmiyetten çıkar. Kabir hayatı haktır Bir gün de bazı sevdikleri; - Efendim, bazı kimseler kabir hayatına inanmıyor, dediler. Buna inanmamak mahzurlu değil mi? - Elbette, buyurdu. Hem de çok mahzurlu. - Nasıl yâni? - Kabir azâbına inanmıyorum diyenin îmanı gider. Şaşırdılar. - Öyle mi hocam? - Elbette. Çünkü bu sözde, İslâmiyeti hafife almak, hükümlerine kıymet vermemek vardır. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.İbadetin kabul olması için
2006-07-16 01:00:00
Keşan'da medfun bulunan "Süleyman Zâtî Efendi", bir ev sohbetinde; - Bir ibâdetin ilmini öğrenmeyenin, şartlarını bilmeyenin yaptığı ibâdet, ihlâs ile yapılmış olsa bile sahih olmaz, buyurdu. - Sahih olmaz ne demek? dediler. - Yâni hiç yapılmamış gibi olur. Ancak şartlarını bilerek ve gözeterek yapanın ibâdeti sahih olur ve Cehennem azâbından kurtulur. Fakat bir şartla. Sordular: - O şart nedir efendim? - İhlâsla yapmaktır. Yâni Allah emrettiği için yapmadıysa, bu ibâdeti de ve hiçbir iyiliği de kabul olmaz. - Kabul olmaz ne demek hocam? - Yâni hiç sevap kazanamaz. - Kazanamaz mı, neden? - Çünkü Allahü teâlâ, ihlâsla yapılmayan ibâdete sevap vermeyeceğini açıkça bildiriyor. Mutlaka öğretin! Sohbetine devamla; - Kardeşlerim, çocuklarımıza mutlaka İslâmiyeti öğretmeliyiz, buyurdu. Onların temiz ruhları Müslümanlığa elverişlidir. Ve ekledi: - Dînini öğrenmeyen çocuk, din düşmanlarının yalanlarına, iftirâlarına aldanarak, Müslümanlığı yanlış anlar. Onu gericilik, kötülük sanır. Aldığı bu zehirli aşıların, küstâhca uydurulan yalanların kurbanı olur. Dünyada huzura kavuşamadığı gibi âhirette de sonsuz azâblara yakalanır. - Çare nedir? dediler. - Çare, İslâmiyeti öğrenmek ve çocuklarımıza öğretmektir. - Ne suretle öğrenmeliyiz efendim? - Ehl-i sünnet âlimlerinin yazdığı "ilmihal kitapları"nı okumak ve okutmak suretiyle. Büyü ve sihir Aynı sohbette; - Efendim, büyü ve sihir mutlaka tesir eder mi? diye sordular bu zâta. - Hayır, buyurdu. Bir kimse, sihir ile istediğini elbette yapar, sihir muhakkak tesir eder diyen ve böyle inanan kâfir olur. - Nasıl inanmalıyız öyleyse? - Sihir, Allahü teâlâ takdir etmişse tesir edebilir, demeliyiz. Şöyle bitirdi: - Yâni sihir ve büyü, cenab-ı Hak dilerse tesir eder, dilemezse etmez. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bir kalpte iki korku olmaz!
2006-07-17 01:00:00
Büyük velîlerden "Muhammed Hârezmî" hazretleri, bir iki ahbabıyla sohbet ederken; - Allahü teâlâ, bir kuluna iki korkuyu birden vermez, buyurdu. - Anlamadık, dediler. Şöyle izah etti: - Hadîs-i kudsîde mealen; "Dünyada benden korkan, âhirette korkmasın. Dünyada korkmayan ise âhirette çok korksun" buyuruluyor. Ve ilave etti: - Ama korkmak, sevginin alâmetidir. Seven korkar çünkü. Sevmeyen korkmaz. - Seven niye korkar ki efendim? - Onu incitirim diye korkar. Korkusu, onu üzerim diyedir. Müslümanın Rabbinden korkması da böyledir işte. Bir günah işlerim de Rabbim bana gücenir, diye titrer âdeta. Tasavvuf nedir? Sordular yine: - Tasavvuf nedir efendim? - Tasavvufu çok âlimler tarif etmiştir, buyurdu. Bunların içinde benim en çok beğendiğim bir tarif var. - O hangisi? - Tasavvuf, ehemmi mühimme tercih etmektir. - Anlamadık, nasıl yâni? - Yâni hangi iş mühimse, onu önce yapmak, mühim olmayanı sonraya bırakmaktır. - Yâni; "Tasavvuf, vakti en iyi şekilde değerlendirmektir", diyebilir miyiz efendim? - Elbette. Bunu yapabilen, dünyada da rahat eder, âhirette de. Ve ekledi: - Vakit, büyük nîmet ve biricik sermayesidir insanın. Biricik çare Aynı sohbette; - Şeytanın zararından kurtulmanın çaresi nedir? diye sordular. - Şeytanın zarar veremediği zatlarla sohbet etmektir, buyurdu. - Yâni evliyâ kimselerle mi efendim? - Evet. Allah dostlarıyla beraber olana, şeytan zarar veremez. - Öyle zatlar yoksa hocam? - Onların kitabını okuyan da onlarla beraber sayılır. Şeytan, bunlara da bir şey yapamaz. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kimseden bir şey istemeyin!
2006-07-18 01:00:00
İran'da, Bedahşan'ın Keşm kasabasında medfun olan "Muhammed Hâşim-i Keşmî" hazretleri, birkaç sevdiğiyle sohbet ederken; - İnsanlardan bir şey istemeyin! buyurdu. Başkasına el açıp bir şey isteyen, bizden değildir. Ve ekledi: - Almayı değil, vermeği düşünün. Vermeye alışın. Vermek güzel şeydir. - Verecek bir şeyimiz yoksa? dediler. Onlara sevgiyle baktı. - Bir tatlı sözünüz, bir güler yüzünüz de mi yoktur? - O kadarını yaparız efendim. - Öyleyse bir tebessüm edin, teselli verin hiç olmazsa. Ferahlatın insanları. Dört şey sorulacak Sohbete devamla; - Kardeşlerim! Her Müslümana, ölünce dört şey sorulacak, buyurdu. - Onlar nedir? dediler. - Vücudunu nerede eskittiği, vaktini nerede harcadığı, ilmini nerede kullandığı, parayı nereden kazanıp, nereye sarf ettiği. - Bunlar herkese mi sorulacak efendim? - Evet. Bu suallerin cevaplarını şimdiden hazırlayalım. Yoksa çok sıkıntı çekeriz âhirette. Haram, ateş gibidir Son olarak; - Hiç kimsenin kalbini kırmayın, buyurdu. Kalb kırmak haramdır çünkü. Şöyle devam etti: - Hatta küfürden sonra en büyük günah, "kalb kırmak"tır ki, helallik alınmazsa, cezası Cehennemde yanmaktır. Ve ekledi: - Büyüklerimiz; "Haram, ateş gibidir" buyuruyor. Anlayamadılar. - Ateş gibi midir efendim? - Evet. Ateş deyip geçmeyin. Elinizi az sokun ateşe. O zaman anlarsınız ateşin ne olduğunu. Hem sonra "Cehennem ateşi" çok şiddetlidir. Dünya ateşi, hiç kalır yanında. - Nasıl yâni hocam? - Cehennemden dünyaya bir "kıvılcım" gelse, onun hararetinden bu dünya yanar, yok olur. Aklı olan, bile bile kendini ateşe atar mı hiç? - Atmaz tabii efendim. - Öyleyse kaçının her günahtan. Şöyle bitirdi: - Aklı olan, İslâmiyete uyar. Böylece dünyada da rahat eder âhirette de. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Cehennemden en son çıkan
2006-07-19 01:00:00
Kabr-i şerîfi Siirt'te bulunan "Muhammed Hazîn" hazretleri, bir sohbetinde; - Cehennemden en son çıkacak olan Müslümana, Cennette ne kadar yer verilecek, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz, ne kadar? dediler. - Bu dünyanın on misli büyüklüğünde yer ihsan edilecek. Diğer Müslümanları düşünün artık!.. Mutluluğun sırrı Aynı sohbette; - Size mutlu olmanın sırrını söyleyeyim mi? diye sordu sevdiklerine. - Seviniriz efendim, dediler. - Dünyalık şeyler için; "Bu da bana lâzım", diyen, hiçbir zaman mutlu olamaz, buyurdu. - Ya kim mutlu olur hocam? - Mutlu olmanın sırrı, "Bu bana lâzım değil", demektir. Böyle diyebilen kimse, daima rahat ve huzurlu olur. Ehl-i sünnetten ayrılan Sohbete devamla; - Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiği "doğru îman"dan kıl kadar ayrılanların, kıyâmette azâbdan kurtulmaları imkânsızdır, buyurdu. Ve ekledi: - Böyle olduğu, Kur'an-ı kerim, hadis-i şerifler ve din büyüklerinin sözlerinden anlaşılmaktadır. Sordular: - Yâni bunlara uymayan bilgiler kesin yanlış mıdır efendim? - Evet. Bu büyük âlimlerin kitaplarında bildirdiği "doğru îtikat"tan kıl kadar ayrılanların sözleri ve kitapları yanlış, hatta zehirdir. Şaşırdılar. - Zehir midir efendim? - Evet. Okuyanları ve dinleyenleri yanıltır ve zehirlerler. Hele dünyalık toplamak için dîni âlet edenlerin ve kendilerine "din adamı" ismini ve süsünü verip, her aklına geleni yazanların hepsi, "din hırsızı"dır. Bir daha şaşırdılar. - Din hırsızı mı dediniz? - Evet. Bu kitapları okuyanların îmanlarını çalarlar. Bunlara aldananlar, kendilerini Müslüman sanıp namaz kılar ve her ibadeti yapar. Fakat boşuna. - Neden hocam? - Çünkü îmanları çalınmış, gitmiş olduğundan, namazları ve hiçbir ibâdetleri kabûl olmaz ve âhirette işe yaramaz. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Gençliğinizin kıymetini bilin!
2006-07-20 01:00:00
Evlad-ı Resul'den "Ahmet Mekkî Efendi", bir gün bâzı gençlere; - Bu gençlik zamanınız, büyük nîmettir, buyurdu. Kıymetini iyi bilin! - Nasıl bilelim? dediler. - Bu vakti, en lüzumlu şeyleri yaparak geçirin! - En lüzumlu şey nedir ki efendim? - İslâmiyeti öğrenmek ve gereğini yapmaktır. Her şeyden önce, îman ve îtikadınızı, "Ehl-i sünnet âlimleri"nin bildirdiklerine göre düzeltin. - Sonra? - İkinci olarak fıkıh bilgisini öğrenmeli ve işlerinizi bu bilgiye uygun yapmalısınız. Bunları yapabilirseniz, âhiretteki azablardan kurtulursunuz. Gençler korktular. - Yapamazsak hocam? - Yapamazsanız, Cehennemde yanmaktan kurtulamazsınız. Her şeyden önce... Bir gün de sevdiği bir iki dostuna; - Kardeşlerim! Bize ve size her şeyden önce lâzım olan şey, îtikadımızı "Kitab"a ve "Sünnet"e uygun olarak düzeltmektir, buyurdu. Ve ekledi: - Yâni îmanımızın, "ehl-i sünnet âlimleri"nin Kur'ân-ı kerim ve hadis-i şeriflerden anlayıp bildirdiğine uygun olması lâzımdır. Sordular: - Böyle olmazsa efendim? - Ehl-i sünnete uymayan îtikat, bozuktur. Îtikattaki bozukluk ise, ancak "Cehennem ateşi"yle düzelebilir. Yâni îtikadında bid'at olan kimse, mutlaka Cehennemde yanacaktır. Şaşırdılar. - Mutlaka mı efendim? - Evet. Böyle olduğu, Kur'ân-ı kerimde açıkça bildiriliyor. - Peki hocam, îtikadı doğru olan kimse Cehenneme hiç girmeyecek mi? - Girmeyebilir. - Günahları olsa da mı? - Evet. Dağlar kadar günahı olsa da Cehenneme girmeyebilir. - Günahları ne olacak peki? - Allahü teâlâ onun günahlarını, "doğru îman"ı hürmetine ve sonsuz merhametiyle affedebilir. - Hepsi affedilmezse? - Kalan günahları, dünya dertleri, kabir azabı ve mahşer sıkıntılarıyla veya şefaate kavuşarak biter ve Cehenneme girmesine lüzum kalmaz. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bilmemiz gereken mühim bilgiler
2006-07-21 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Abdülaziz Dehlevî" hazretleri, birkaç sevdiğiyle sohbetinde; - Kardeşlerim, her şeyden önce, zaruri bilmemiz gereken îman edilecek bilgileri ve yapılacak dînî vazîfeleri öğrenmemiz lâzımdır, buyurdu. Sordular: - Zarûrî bilgiler nelerdir efendim? - Birincisi (Kelâm ilmi), ikincisi (Fıkıh ilmi)'dir. Zarûrî lâzım olanları bırakıp da, fuzuli şeylerle uğraşmak, kıymetli ömrü, faydasız şeylere harcetmek olur ki, bu hal, Allahü tealanın onu sevmediğini gösterir. Ve ekledi: - Çünkü hadis-i şerifte; (Allahü teâlânın bir kulunu sevmemesinin alâmeti, onun mâlâyâni ile vakit geçirmesidir) buyuruldu. Her şeyden önce... Sohbetine devamla; - Her şeyden önce, îtikadımızı "ehl-i sünnet âlimleri"nin bildirdiğine göre düzeltmeliyiz, buyurdu. Ve ekledi: - Peygamberimizin Allahü teâlâdan getirdiği bilgilerden zarûret ve tevâtür yolu ile bizlere gelmiş olanları öğrenip inanmalıdır! Sordular: - Onlar nelerdir efendim? - Mesela "Haşr"a ve "Neşr"e inanmalıdır. - Bunlar nedir ki hocam? - Haşr, hesap yerinde toplanmak, Neşr ise hesaptan sonra, Cennete veya Cehenneme dağılmaktır. Devam etti: - Cehennemdeki sonsuz azâblara, Cennetteki sonsuz nîmetlere ve bunlar gibi bilgilerin doğru olduklarına hiç şüphe etmeden inanmak lâzımdır. Sordular yine: - Ya inanılmazsa efendim? - Bunlara inanmayan, âhirette azablardan kurtulamaz. Açık bilinmedikçe... Son olarak; - Bir Müslümanın, bir sözünden yetmiş mânâ anlaşılsa, bunlardan biri "îmanı"nı, geri kalanı "küfrü"nü gösterse, o kimseye kâfir dememeliyiz, buyurdu. - Neden? dediler - Çünkü hadis-i şerifte; (Küfrü açık bilinmeyen kimseye kâfir diyenin, kendisi kâfir olur) buyuruldu. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Üç çeşit Şeytan vardır
2006-07-22 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Hüseyin Sâhib" hazretleri, bir sohbetinde; - Üç çeşit şeytan vardır, buyurdu. Birincisi bilinen "Şeytan"dır ki, kötülük yaptırabilirse yaptırır, yoksa çekip gider. - İkincisi ne? dediler. - İkincisi "Nefs"tir ki, kötülük yaptırana kadar uğraşır. Peşini bırakmaz. - Ya üçüncüsü? - Üçüncüsü ise "Kötü arkadaş"tır. Hem kötülük yaptırır, hem rezil eder. En tehlikelisi de budur. En büyük nîmet Aynı sohbette; - İnsan için en büyük nîmet nedir? diye sordular. - En büyük nîmet, "Allah dostları"nı tanımak ve sevmektir, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü dînini doğru öğrenebilmek, ancak Allah dostlarının sohbetiyle, yahut onların kitaplarını okumakla mümkündür. İki şeye ağlanır Sohbetine devamla; - İki şey vardır ki, insan, gözünden yaş yerine kan çıkıncaya kadar ağlasa, o iki şeyin şükrününün onda birini ödeyemez, buyurdu. Sordular: - Onlar nedir efendim? - Biri "gençliğinin gitmesi", öbürü "sevdiklerinden ayrılması"dır. Şöyle devam etti. - Kardeşlerim, sadece namaz kılmakla Allahü teâlânın sevgisi kazanılmaz. Zira asr-ı saadetteki münafıklar da namaz kılardı. Sordular: - Allahın sevgisine nasıl kavuşulur efendim? - Emr-i maruf yapmakla. - Bu nasıl yapılır ki hocam? - Zamanımızda en iyi emr-i maruf şekli, ehl-i sünnet âlimlerinin, Allah için yazdığı "ilmihal kitapları"nı alıp, köylere, gençlere vermek, her yere yaymak, dağıtmaktır. İki şeyden kaçının! Sohbetin sonunda; - Kandeşlerim, Müslüman günah da işlemez, suç da işlemez, buyurdu. Ve açıkladı: - Yâni Müslüman, hem İslâmiyete uyar, günah işlemez, hem de kanunlara uyar, suç işlemez. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Çocukların istikbali!..
2006-07-23 01:00:00
Büyük âlim ve velî "Ahmet Mekkî Efendi" hazretleri, bir gün birkaç sevdiğine; - Kardeşlerim, çocuklarınıza İslâmiyeti öğretin. Namaz kılmanın önemini anlatın ve mutlaka kıldırın! buyurdu. Ve ilave etti: - Çocuğun istikbalini garantiye almak, iyi bir Müslüman olmasıyla mümkündür. - Ya tahsil ve diploma? dediler. - Tahsil elbette lâzım. Ama sırf diploma ile istikbal garantiye alınmış olmaz. Hattâ bu, felâketine bile sebep olabilir. Anlayamadılar. - Nasıl yâni efendim? - Dînini bilmeyen, küfre düşer. Kâfir ise Cehennemde sonsuz yanacaktır. Şimdi anladınız mı? - Anladık hocam. Bırakın insanları! Sohbetine devamla; - İnsanları memnun etmeyi değil, Allahü teâlâyı memnun etmeyi, O'nun rızasını almayı düşünmeliyiz, buyurdu. Ve ekledi: - Kulların takdirini bekleyenler, pazara giden şu insana benzer ki, para kesesini açtığında, içinin "çakıl taşları"yla dolu olduğunu görür. Onlarla bir şey alamaz tabii. Dua almaya bakın! Dua almaktan sordular. - Herkesin duasını almaya bakın, buyurdu. Kul, kulun duasıyla affolunur çünkü. - Kimlerin duasını alalım? dediler. - Hayatta iseler, önce anne babanızın tabii. - Sonra? - Sonra hocanızın, daha sonra aile büyüklerinizin ve üstünüzde hakkı olanların, daha sonra da herkesin. Başarının sırrı Son olarak; - Herkese iyilik edin, hediye verin, buyurdu. Hatta düşmanınıza bile. Şaşırdılar. - Düşmanımıza da mı efendim? - Evet. Bunu yapabilirseniz, rahat edersiniz. Size muvaffak olmanın sırrını söyleyeyim mi kardeşlerim? - Seviniriz hocam. - Başarının sırrı iki şeydir. Birincisi, bütün günahlardan sakınmaktır. Sordular: - İkincisi hocam? - İkincisi ise Allahın kullarına iyilik etmektir. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kişi, sevdiğiyle beraberdir
2006-07-24 01:00:00
Cizre evliyasından "Muhammed Kadri Hazîn" hazretleri, bir gün birkaç talebesine; - Şimdi, dünyada beraber olduğumuz gibi, inşallah âhirette de beraber oluruz, buyurdu. Gençler; - İnşallah efendim, dediler. - İnşallah. Çünkü hadis-i şerifte; "Kişi, sevdiğiyle beraberdir" buyuruldu. Sordular: - Peki hocam, ya orada bir karışıklık olur da beraber olamazsak? - Orada hiç karışıklık olmaz ki. - Olmaz mı, neden? - Karışıklık dünyada olur. İnsanların işi karışıktır yâni. Ama orası âhiret. Âhirette Allahü teâlânın hükmü geçer ve Onun işlerinde hiç karışıklık olmaz. Sahipsiz değiliz Şöyle devam etti: - Evlatlarım, Allahü teâlâ, kendisini tanıyalım diye, bize Peygamberler ve âlimler göndermiştir. Ve izah etti: - Yâni başıboş değiliz. Bir Sahibimiz, bir Yaratanımız var. Ve Onun bizlere emir ve yasakları var. Bütün mesele, bunları öğrenip ona göre yaşamak, bu hududun dışına taşmamaktır. - Ya taşarsak? dediler. - O zaman dünyada da zarar görürüz, âhirette de. Ehl-i sünnet gemisi Son olarak; - Bir ırmağın aktığı yerden, varacağı yer belli olur, buyurdu. İnsan da nereye gitmek istiyorsa, o vasıtaya biner ve o yere varır. Sordular: - Biz, nereye gitmek istiyoruz hocam? - Tabii ki Cennete. Onun için "Ehl-i sünnet gemisi"ne bindik. Elhamdülillah gemimiz sağlam, kaptanımız tecrübelidir. - O kaptan kimdir efendim? - İmam-ı âzam hazretleri. - Bu gemide kimler var hocam? - Ehl-i sünnet âlimlerini seven, onların kitaplarını okuyan ve beğenen herkes bu gemidedir ve selâmettedir. - Bize bir emriniz var mı? - Bu hakikati, bundan haberi olmayanlara da bildirin! Onlar da kurtulsunlar. - Nasıl bildirelim hocam? - "Ehl-i sünnet âlimleri"nin kitaplarını vererek. Böylece bir kişinin daha kurtulmasına vesile olursunuz ki, en iyi emri maruf şekli de budur zaten. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.En büyük günahlardan biri
2006-07-25 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Abdülvehhab Buhârî" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, bir farz namazı, hiç özrü yokken vakti geçtikten sonra kılmak, yâni kazâya bırakmak, haramdır, büyük günahtır, buyurdu. Ve ekledi: - Bu günah, kazâ edince affolmaz. Şaşırdılar. - Affolmaz mı efendim? - Hayır. Kazâ edince, yalnız "namaz kılmamak" günahı affolur. Kazâ etmeden tövbe etse, yine affolmaz. - Pekii ne yapması lazım hocam? - Hem kazâ etmesi, hem de tövbe istiğfar etmesi gerekir. Böyle ederse affolması umulur. Şöyle devam etti: - Kazâ etmeye gücü varken kazâ etmezse, ayrıca büyük bir günah işlemiş olur. Bu büyük günah, her namaz kılacak kadar boş zamanlar geçtikçe, bir misli artar. Ve izah etti: - Çünkü kılmadığı o namazı, boş zamanlarda hemen kazâ etmesi farzdır. Bunu yapmazsa, günahı kat kat artar ? Kâfir îman ederse... Sohbetine devamla; - Bir kâfir Müslüman olursa, Cehenneme girmekten kurtulur, buyurdu. Hiç günahsız, temiz bir Müslüman olur. Fakat bir şartla. - O nedir? dediler. - Bu kimsenin "Sünnî" bir Müslüman olması lâzımdır. - Sünnî olmak ne demek efendim? - Sünnî olmak demek, ehl-i sünnet olmak, yâni "Ehl-i sünnet âlimleri"nden birinin kitabını okuyup, öğrenip, îmanının, sözlerinin ve işlerinin buna uygun olması demektir. Sordular yine: - Bir insanın Müslüman olup olmadığı nasıl anlaşılır hocam? - Sözlerinden ve işlerinden. - Ya îmanlı ölüp ölmediği? - O, son nefesinde belli olur. - Peki efendim, büyük günah işlemiş olan bir kimse tövbe ederse, günahları affolur mu? - Elbette, muhakkak affolur. Çünkü hadis-i şerifte; "Günahına tövbe eden, hiç günah işlememiş gibidir" buyuruldu. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sünnetimi terk edene..."
2006-07-26 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Fethullah Evdehî" hazretlerine, bir gün birkaç sevdiği; - Efendim, (Sünnetimi terk edene şefaatim haram oldu) hadis-i şerifinin açıklaması nasıldır? diye sordular. - Buradaki "Sünnet"ten maksat, tâkib edilen yol, yâni "İslâmiyet yolu" demektir, buyurdu. Ve izah etti: - Yâni Peygember Efendimizin ve Eshâb-ı kirâmın gittiği yola "Sünnet", bu yola yapışanlara da "Ehl-i sünnet vel cemâat" denir. - Öyleyse şefaatten mahrum olanlar, bu yola yapışmayanlar mı efendim? - Evet. Îmanda ve ibadetlerde Ehl-i sünnetten ayrılanlar, şefâate kavuşamayacaktır. > Kurtulan fırka Sohbetine devamla; - Yetmişüç fırka içinde, Cehennemden kurtulan, yalnız "Ehl-i sünnet vel-cemâat" fırkasıdır, buyurdu. Ve ekledi: - Onun için her Müslüman, "Ehl-i sünnet îtikadı"nı öğrenmeli, îmanını buna göre düzeltmelidir. Sordular: - Bunu anlatan kitapları her yerde bulmak mümkün mü efendim? - Elbette. Asırlardan beri gelmiş olan yüz binlerle "Ehl-i sünnet âlimi"nin, milyonları aşan kitapları, dünyanın her tarafına İslâmiyeti yaymış, tanıttırmıştır. Cehennemden kurtulmak isteyen, bu doğru kitapları bulup okumalı, çocuklarına da okutmalıdır. - Çocuklarına okutmazlarsa hocam? - Okutmazlarsa, onları kendi elleriyle Cehenneme atmış olurlar. > Günah yazılır mı? Sordular yine: - Herhangi bir günahı işlemek isteyince, hemen günah yazılır mı efendim? - Hayır yazılmaz, buyurdu. - Ne zaman yazılır efendim? - İşlemeye karar verirse, sadece "karar vermek" günahı yazılır. "İşlemek" günahı yazılmaz. Ama küfre sebep olan şeyler böyle değildir. - O nasıldır hocam? - Bir kimse, bir sene sonra küfre girmeye karar verse, o anda kâfir olur. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Fıkıh ilmi çok kıymetlidir
2006-07-27 01:00:00
Şam evliyasından "Muhammed Kudâm" hazretleri, bir gün birkaç sevdiğiyle sohbet ederken; - Fıkıh ilmi çok kıymetlidir, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü hadîs-i şerîfte bu ilim övülmüş ve "Allah bir kimse için hayır murad ederse, onu dinde fakih yapar" buyurulmuştur. Ve ilave etti: - Kelam âlimlerinden sapıtanlar çok olduğu halde, fıkıh âlimlerinden bozuk îtikatlı kimse çıkmamıştır. Niçin üzgünsün? Oradaki sevdiklerinden birini üzüntülü görünce sordu: - Hayrola kardeşim, üzgün görünüyorsun. Bir derdin mi var yoksa? Adamcağız derin bir nefes aldı. - Dünya sıkıntısı hocam. Eksik olmuyor ki. Sevgiyle baktı ona. - Dünya için üzülmeye değer mi? Peygamberimiz de üzgün ve düşünceli görünürdü. Ama derdi başkaydı Onun. Adam merak etti. - Onun derdi neydi ki efendim? - O, insanların dünyaları için değil, âhiretlerini düşünerek üzülüyordu. - Nasıl yâni hocam? - Kureyş müşrikleri için; "Neden îman etmiyorlar? Niçin hakikati göremiyorlar?" diye kendisini paralıyordu âdeta. Bizim de üzüntümüz, ancak böyle şeyler için olmalıdır. Herkesle iyi geçinin! Son olarak; - Kardeşlerim, emr-i mârufu elden bırakmayalım, buyurdu. Ve ekledi: - Bugün yapılacak en mühim iş, bir kişiyi daha "sonsuz ateş"ten kurtarmaktır. Sordular: - Bunu nasıl yapabiliriz ki efendim? - İnsanlara İslâmiyeti öğretmekle. - Nasıl? - Öğretmek için iyi bilmek lâzımdır. Öyleyse önce kendimiz güzel öğrenecek, öğrendiklerimizi yapacak, sonra da başkalarına öğreteceğiz. Ama en iyi "emr-i mâruf" şekli nedir, biliyor musunuz? - Nedir efendim? - Kitap vermektir. - Ne kitabı? - Birine bir "ilmihal kitabı" veren, yüz şehit sevabı kazanır. >E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kalb kırmanın zararı
2006-07-28 01:00:00
Konya evliyâsından "Muhammed Kudsî Bozkırî" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, bir Müslümanın kalbini kıran, ne kadar çok ibadet ve hizmetler yaparsa yapsın, hiç faydası olmaz, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü kovanın dibini delmiştir. Anlamadılar. - Nasıl yâni hocam? - Dibi delik bir kovaya su doldursanız, orada kalır mı? - Kalmaz tabii, akıp gider. - İşte mümini incitenin kazandığı sevaplar da öyle akıp gider. Hatta bunların etrafında kimse kalmaz. Böyleleri, yalnız kalmaya mahkûmdurlar Yolcu gibi olun! Sohbetin devamında; - Sizler, her işinizde muvaffak olmayı ister misiniz? diye sordu onlara. - Elbette isteriz, dediler. - Öyleyse bir hadîs-i şerîfe uyun. Başarılı olursunuz. - O hangi hadîs efendim? - Peygamberimiz; "Bu dünyada, ya garip gibi, ya da yolcu gibi ol. Yahut kendini ölülerden say!" buyuruyor. Ve izah etti. - Yâni bu dünyada yaşarken, kimsesi olmayan bir "garip" gibi veya kimsesiz "yolcu" gibi olun. Yahut da kabirde yalnız yatan bir "ölü" gibi düşünün kendinizi. Allah'tan kork! Şöyle devam etti: - Hazreti Ömer, Sa'd bin Ebi Vakkas hazretlerini, kalabalık bir düşman ordusu üzerine gönderirken; "Yâ Sa'd! Düşmanın çokluğundan korkma, Allah'tan kork! Askerin arasında günah işleyen varsa, onu asker arasından çıkar!" buyurdu. Ve ekledi: - Çünkü Allahü teâlâ, günah işleyen bir topluluğu muvaffak kılmaz. En büyük keramet Son olarak; - Kardeşlerim, havada uçmak, su üstünde yürümek, ateş yutmak keramet değildir, buyurdu. - Ya nedir? dediler. - En büyük kerâmet, "doğru yol"da yürümek ve Allahın kullarına bu yolu öğretmektir. - O, hangi yol efendim? - "Ehl-i sünnet âlimleri"nin gösterdiği yoldur. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Her kötülük, nefisten gelir
2006-07-29 01:00:00
İstanbul'da yaşayan büyük velî "Muhammed Kumul Efendi", bir gün birkaç talebesine; - Evlatlarım, bir mümin, kötü huylardan sıyrılıp, iyi huylarla bezenirse, halinde önemli değişiklikler olur, buyurdu. - Nasıl mesela? dediler. - Mesela kimsenin ayıp ve kusurunu görmez olur. Aksine hep iyi taraflarını görür. Onlara karşı kalbinde bulunan haset ve kıskançlık gibi duygular, şefkat ve merhamete dönüşür. Ve ekledi: - Kin ve düşmanlık yerine, nasihat etmek ve iyilik yapmak duyguları hasıl olur. Hayat, hayaldir Sohbetine devamla; - Evlatlarım, bu hayat hayaldir, buyurdu. Dün geçti. Yarın belli değil. Öyleyse bugünün kıymetini iyi bilin. Ve ekledi: - Aksi halde "Sonra yaparım diyen, helak oldu" hadîs-i şerîfine dahil olursunuz. Sordular: - Başka tavsiyeniz hocam? - Kendiniz hakkında; "İnşallah falancaya rastlamam" veya "Filancaya işim düşmektense, kalsın" dedirtmeyin. Böyle olan kimse, mahvolmuştur. Şöyle bitirdi: - Bir kimse, herhangi bir ahbabının, bir arkadaşının yanına herhangi bir iş için rahat gidemiyorsa, o arkadaşın sonundan korkulur. Niçin ağlıyorsun? Ve "son nefes" korkusundan bahsederken şunu anlattı gençlere: Eshâb-ı kiramın büyüklerinden "Amr ibni Âs" hazretleri bir gün ağlıyordu. Sordular: - Niçin ağlıyorsunuz? - Peygamber Efendimizi görmeden önce ölseydim, "sonsuz Cehennem"e gidecektim, buyurdu. Ve ekledi: - Onu görüp îmanla şereflendim elhamdülillah. Onun önünde düşmana karşı çarpışırken ölseydim, "sonsuz Cennet"e gidecektim. Sonra derin bir nefes aldı. - Amaa şimdi sonumun ne olacağını bilmiyorum. Nasıl ağlamayayım?.. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Yanlış îtikat, öldüren zehirdir
2006-07-30 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Ebülhayr Fârûkî" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, "Ehl-i sünnet âlimleri"nin kitaplarında yazılı olan îtikada uymayan fena, bozuk îtikatlar, îmanlar, gönlü öldüren bir zehirdir, buyurdu. Anlayamadılar. - Zehir midir efendim? - Evet zehirdir. İnsanı sonsuz ölüme, ebedî azâblara götürür. Sordular: - İbadette gevşeklik olursa hocam? - İbâdetlerde tembellik ve gevşeklik olursa, affolunabilir. Ama îtikatta gevşek davranmak affolunmaz. - Hikmeti ne acaba? - Çünkü âyet-i kerimede; (Şirki, yâni küfrü aslâ affetmeyeceğim. Diğer bütün günahları, istediğim kimselerden affederim!) buyuruldu. Küfürden çok korkun! Aynı sohbette; - Bir Müslüman, dinden çıkıp küfre girerse, buna "mürted" denir, buyurdu. Önceki ibâdetleri ve sevapları yok olur. - Kelime-i şehadeti söylerse, tekrar îmana gelmez mi? dediler. - Hayır. - Ne yapması lâzım peki? - Îmanının gitmesine sebep olan o şeyden tövbe etmesi gerekir. Yoksa Müslüman olamaz. - Bu, korkunç bir şey hocam. - Elbette. Bunun için Müslüman, "küfre girmek"ten çok korkmalı, İslâmiyete uygun olmayan söz, iş ve hareketlerden şiddetle sakınmalıdır. Ve ekledi: - Hadis-i şerifte; (Şirkten sakınınız! Şirk, karıncanın ayak sesinden daha gizlidir) buyuruldu. Îmanı gideren şey Dinleyenlerden biri; - Efendim, haram bir malın sahibi bilindiği hâlde, geri verilmeyip, bununla bir ibâdet, meselâ câmi yaptırılsa, veya sadaka verilse, kabul olur mu? diye sordu. - Hayır. Hiçbiri kabul olmaz, buyurdu. Ve ekledi: - Ayrıca bu, îmana da zarar verebilir. - Nasıl? - Bu yaptığından sevap beklerse, îmanı gider. - Öyle mii? Bunu bilmiyorduk. - Evet. Hatta bir başkası da, bunu bildiği halde; "İyi yaptın, sevap kazandın" derse, onun da îmanı gider. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Niçin sonsuz azab?
2006-07-31 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Muhammed İsmail" hazretlerine, bir genç gelip; - Efendim, kâfirlere âhirette neden sonsuz azab yapılacak? diye sordu. Cevaben; - Bunun hikmetini ancak Allahü teâlâ bilir, buyurdu. Ve ilave etti: - Şu kadar söyleriz ki, bunlar eğer sonsuz yaşasalardı, "sonsuz kâfir kalmak" niyetinde oldukları için, cezaları da "sonsuz Cehennem" olacaktır. Sordu yine: - Büyük günah işleyen müminlerin durumu nasıldır efendim? - Onlar tövbesiz ölür, âhirette de şefâate kavuşmazlarsa, günahları kadar Cehennemde yanabilirler. Fakat îmanları hürmetine sonunda affedilip yine "sonsuz Cennet"e kavuşurlar. Delikanlı merak etti. - Niçin böyledir efendim? Mübarek ciddîleşti. - Allahü tealanın işine kim karışabilir ki evladım. Onun yaptığına, "Niçin böyle yaptı?" veya "Şöyle yapsaydı" demeye kimsenin gücü ve hakkı yoktur. - Doğru hocam. Merakımı bağışlayın. Şefkatle baktı gence. - Bak oğlum! O dilerse, küfürden başka büyük günah işleyen bütün kullarını affeder. Dilerse, küçük bir günah için azâb eder. Hikmetini bilemeyiz. Şöyle bitirdi: - Ama kâfir olarak ölenleri hiç affetmeyeceğini, bunlara sonsuz azâb edeceğini açıkça bildirmiştir. Küfre sebep olan şey Nasihate devamla; - Evladım, meyhânelerde, oyun yerlerinde, günah işlenen topluluklarda, Kur'ân-ı kerim ve mevlid dinleyerek keyiflenmek "küfür" olur, buyurdu. Ve ekledi: - Küfre sebep olan da, kâfir olur. Delikanlı sordu: - Kur'ân-ı kerim okurken, mânâyı bozmayacak şekilde tegannî etmek câiz midir efendim? - Evet, caiz ve güzeldir. - Ya mânâ bozulursa hocam? - O zaman haram olur. Hatta küfre bile sebep olabilir. - Küfre mi, nasıl? - Böyle okuyana, tegannî ettiği için "Ne güzel okudun!" diyenin îmanı gider. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Seven, itaat eder
2006-08-01 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Muhammed Mâsum" hazretleri, bir gün bâzı gençlere; - Muhabbetin en aşağı derecesi, "söz dinlemek"tir, buyurdu. Başkasından itaat bekliyorsak, bunu, önce biz yapmalıyız. Ve ekledi: - Kim Allaha itaat ederse, Allahın kulları da ona itaat eder. Şöyle bitirdi: - Büyüklerden biri; "Günah işlediğimi, atımın huysuzluğundan anlıyorum", buyuruyor. Paspas gibi olun! Sohbetine devamla; - Dünya ve âhirette huzurun tek kaynağı, "paspas" gibi olmaktır, buyurdu. Anlamadılar. - Nasıl yâni efendim? - Paspasa, her gün yüzlerce kimse basar, kirletir de, o, hiç şikâyet eder mi? - Etmez tabii hocam. - Biz de mümin kardeşlerimize karşı böyle olmalıyız işte. Yalnız kalmayın! Yine aynı sohbette; - Ey gençler! Allah adamlarının, evliyânın hayatı okunursa, kalbten "dünya sevgisi" çıkar. Yerine "Allah sevgisi" dolar, buyurdu. Ve ekledi: - İyilerle beraber olan, onlardan sayılır. Şöyle devam etti: - Peygamberimiz; "İki müminin beraber olması, bir müminden hayırlıdır" buyuruyor. Hadis-i şerifin devamı şöyle: - Üç müminin beraber olması, iki müminden, dört müminin beraber olması da, üç müminden hayırlıdır. Şöyle bitirdi: - Yalnız olanı, şeytan kolay aldatır. Cennete nasıl girilir? Son olarak; - Hiç kimse kendi ameliyle Cennete giremez, buyurdu. Sonra şunu anlattı onlara: Peygamber Efendimiz bir gün eshâb-ı kirama karşı; - Hiçbir kul, kendi ameliyle Cennete girmez. Ancak Allahü teâlânın ihsanı ile girebilir? buyurdular. Eshâb-ı kiram sordu: - Sen de mi yâ Resulallah? - Evet, ben de, buyurdular. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Annenizin duasını alın!
2006-08-02 01:00:00
Hindistan'ın büyük velîlerinden "Muhammed Mazhar" hazretleri, bir gün "Anne duası"nın öneminden bahsederken, şunu anlattı birkaç sevdiğine: "Bayezid-i Bistamî" hazretleri, tasavvuf yolunda kırk yıl çalışmış, ancak arzu ettiği dereceye kavuşamamıştı. Bu üzüntüsünü hocasına anlatıp, sordu bir gün: - Bunun çaresi var mı hocam? Büyük Velî; - Elbette var, buyurdu. - O nedir efendim? - Annenin duasını alırsan, maksadına kavuşursun. Sevinçle çıktı huzurdan. Ama annesi başka memleketteydi. Ve uzaktı bir hayli. Buna rağmen hiç düşünmeden düştü yollara. Haftalar süren yolculuktan sonra gelip çaldı kapısını. Sabah namazı vaktiydi. Annesi seslendi içeriden: - Kimdir o? - Ben geldim anneciğim. Oğlun Bayezid. Kadıncağız sevinç ve heyecanla kapıyı açıp sarıldı oğluna. - Hayrola evladım, niçin geldin? - Duanı almaya geldim anneciğim. Asıl maksadı, mâlum olmuştu mübarek kadına. Açtı ellerini, yalvardı: - Yâ Rabbî! Oğlumu kavuştur muradına! Ve duası kabul oldu. Hazret-i Bayezid, kırk yıldır kavuşamadığı makama, o anda kavuştu. > Dünya, hayaldir Sohbetine devamla; - Dünya hayaldir, buyurdu. Dünyada olan her şeyin âhirette aslı, yâni hakikati vardır. Biri sordu: - Efendim, ben "kar manzarası"nı çok seviyorum. Cennette bu da olacak mı? - Elbette, buyurdu. Hem de hakikisi olacak. Ama biz bunlara bakmayacağız ki. - Neden hocam? - Çünkü orada bundan çok daha güzel şeyler olacak. - Ne mesela? - Mesela evliyâları, Eshâb-ı kiramı görecek, hatta "Peygamber Efendimiz"in huzurunda oturup eşsiz sohbetini dinleyeceğiz. Ve ekledi: - En mühimi de "Allahü teâlâ"yı görmekle şerefleneceğiz. Bu nîmetler varken, o dediğin şeylere dönüp de bakılır mı hiç? > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kim uyarsa rahat eder
2006-08-03 01:00:00
İstanbul evliyâsından "Murad Efendi" bir ev sohbetinde; - Kardeşlerim, İslâmiyetin hükümleri, "Su" gibi, "Aspirin" gibi herkese fayda verir, buyurdu. - Nasıl yâni? dediler. Sordu onlara: - Aspirini içen, şifaya kavuşur mu? - Biiznillah kavuşur efendim. - Su içen, suya kanar mı? - Elbette. - Pekii bu kimseler Müslümanmış veya kâfirmiş, fark eder mi? - Etmez tabii hocam. - İşte dînimizin hükümleri de böyledir kardeşlerim. Tatbik eden, fayda görür. Ve misal verdi: - Mesela bir kâfir de kumar oynamaz, içki içmez ve dedikodu yapmazsa, bu dünyada rahat eder. - Ya âhirette? dediler. - Ahirette faydasını göremezler, buyurdu. - Peki ya Müslümanlar hocam? - Müslümanlar, hem dünyada faydasını görürler, hem de âhirette. Mümin, mümine âşıktır Sohbetin devamında; - Mümin, mümine âşıktır, buyurdu. - Nesine âşıktır? dediler. - Îmanına âşıktır. Yakup aleyhisselâm, oğlu Yusuf aleyhisselâma âşıktı mesela. Ama o, oğlunun "Cennet güzelliği"ne âşıktı. Kimsenin göremediği bu güzelliği o görmüş ve onun ayrılığından, ağlaya ağlaya gözleri görmez olmuştu. Güzel olan, imandır Son olarak; - Müminin mümini sevmesi, kara kaşı, kara gözü için değildir, buyurdu. - Ya niçindir? dediler. - Onun "Îman"ı içindir. Bu, kalbin ve ruhun sevgisidir. Ve ekledi: - Bir de "göze kaşa" olan sevgi vardır ki, bununla ilgisi yoktur. - O, neyin sevgisidir? dediler. - Onu seven, nefistir. Sevilen de, sevdiğinin nefsâni tarafıdır. Yâni onu şehvâni hislerle sever. Ama bu sevgi, onu elde edinceye kadardır. Ele geçirdi mi, biter. Şöyle bağladı: - Büyüklerimiz, bu gibi sevgileri; "Şeker kaplanmış necaset"e benzetiyorlar. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Hani sen hastaydın?!."
2006-08-04 01:00:00
"Murad-ı Kazânî" hazretleri, kendi yaşadığı bir hadiseyi şöyle anlattı sevdiklerine: Bir gün hasta olmuş yatıyordum ki, kapımız çalındı. Açtığımda sevdiğim bir dostumu gördüm eşikte. Sevincimden unuttum hastalığımı. Güler yüzle içeri alıp, neşeli bir sohbete başladık. Sonra yine güler yüz ve neşeyle uğurladım kendisini. Fakaat... - Fakatı ne? dediler. - O gittikten sonra, bizim hanım hışımla odaya girip dikildi karşıma. - Efendi sen ne biçim adamsın? - Hayrola hanım n'oldu ki? - Hani sen hastaydın?!. - Evet, hem de çok hastayım. - Hastasın ama, o arkadaşın gelince, nasıl birden iyileştin? Nasıl da neşeli konuşuyordun öyle. - Haklısın. Ama buna mecburdum. - Nedenmiş o? - Adamcağız beni görmeye gelmiş. Ne hakkım vardı "hastayım" deyip de onu üzmeye? Onun için neşeli olmaya çalıştım. Sonra ona sevgiyle bakıp; - Unutma! dedim. Müslümanın kederi kalbinde, neşesi yüzündedir. ? Îman niçin kıymetli? Bir gün de, birkaç sevdiğiyle sohbet ederken; - Kardeşlerim, bu âhir zamanda, "Ehl-i sünnet" üzere îman eden kimse, ne kadar şanslı, ne talihlidir, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü böyle îman çok zor ele geçer. Ama bu îmanın düşmanı da çoktur. - Düşmanı mı çoktur? dediler. - Evet. - Neden acaba? - Hırsız, kuyumcuya mı gider, kireççi dükkanına mı? diye sordu. - Elbette kuyumcuya gider, dediler. - Niçin? - Çünkü kuyumcudan ufacık bir şey alsa zengin olur. Ama kireççiden iki ton taş alsa, bir işe yaramaz. - İşte "Doğru îman" da böyle çok kıymetlidir, buyurdu. Ve ekledi: - Ama İslâm düşmanları, doğru îmanlı temiz gençlere musallat olur, îmanını çalmak için uğraşırlar. Şimdi anladınız mı? - Anladık efendim. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bütün müminler evliyâdır
2006-08-05 01:00:00
İslâm âlimlerinden "Muhammed Murad-ı Kazânî" hazretleri, bir ev sohbetinde; - Kardeşlerim, bu "Îman" nîmeti bize emanettir, buyurdu. Kıymeti bilinirse devam eder. Yoksa elden gider maazallah. Ve ekledi: - Bütün müminler evliyâdır. Anlayamadılar. - Bütün müminler mi efendim? - Evet, şaşırdınız mı? - Hem de çok. - Şaşırmayın. "Evliyâ" demek, Allahü teâlânın sevdiği kul demektir. Cenab-ı Hak bütün müminleri sever. Onun için biz de her mümini sevmeliyiz. - İyi ama biz bâzı kimseleri sevemiyoruz, dediler. - Çok yanlış, buyurdu. - Neden? - Mümine soğuk durmak, felâkettir çünkü. - Felâket mi dediniz? - Evet. Allahü teâlâ; "Mümin kulumu sevmeyen, bana harb ilan etmiş olur" buyuruyor. Onun için "Hubb-i fillah" ve "Buğd-i fillah" çok mühimdir. Sordular: - Bunlar nedir ki hocam? - Müminleri, mümin olduğu için sevmek, kâfirleri, küfürlerinden dolayı sevmemektir. Bu, îmanın şartıdır zaten. Ve izah etti: - Yâni îmanın altı şartından sonra "hubb-i fillah" ve "buğd-i fillah" da lâzımdır. Bunlar yoksa o îman geçerli sayılmaz. Helâl edin gitsin! Sohbetine devamla; - Alacaklı olsanız da, "Âhirette alırım" demeyin, buyurdu. Helâl edin gitsin. - Helâl mi edelim? dediler. - Evet. Bu dünyada işi bitirin. Âhirette uğraşmayın bir daha. - Neden ama? - Çünkü hiç belli olmaz. Belki de siz haksızsınız. Her şeyin en doğrusu, o gün belli olacak. - Böyle ihtimal de var mı ki? dediler. - Elbette, buyurdu. Nice alacaklılar, o gün borçlu çıkıp felâkete düşeceklerdir. - Kul hakkı çok mühim öyleyse hocam. - Tabii. Onun için kimseyi üzmeyin kardeşlerim. Kimsenin kalbini kırmayın. Şöyle bitirdi: - Allahü teâlâ, her günahı affedebilir. "Kul hakkı"nı aslâ. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Her işi Allah için yapın!
2006-08-06 01:00:00
Hindistan evliyasından "Muhammed Mazhar" hazretleri, bir gün birkaç sevdiğine; - Kardeşlerim, her ne yaparsanız, "Allah için" yapın, buyurdu. Yoksa mahşerde faydasını göremezsiniz. - Nasıl göremeyiz? dediler. Şöyle anlattı: Mahşerde bir "âlim" getirilir ki, çok kitap yazmıştır. Melekler onu Cennete götürürken Hak teâlâ sorar: - Onu nereye götürüyorsunuz? - Cennete yâ Rabbî! - Neden? - Bu kulun çok dînî kitaplar yazdı. İnsanlara İslâmiyeti anlattı yâ Rabbî! Buyurur ki: - Hayır! O kitapları, "Ne çok ilmi var!" desinler diye yazdı. Öyle de dediler. Onu Cehenneme götürün! Ve onu Cehenneme götürürler. Dinleyenler duygulanmıştı. - Bu, çok fena bir şey efendim. - Elbette. Allah için yapılmayan ameller, o gün işe yaramayacak işte böyle. - Başka misali var mı? dediler. - Var tabii. O gün, bir de "şehit" getirilir ki, kan revan içindedir. Melekler onu da Cennete götürürken Hak teâlâ sorar: - Onu nereye götürüyorsunuz? - Cennete yâ Rabbî! - Niçin? - Bu kulun, bir harpte kâfirlerle çok şiddetle çarpıştı ve yaralanıp şehit oldu. Buyurur ki: - Hayır! O, "Ne kahraman kişi!" desinler diye harb etti. Öyle de dediler. Onu Cehenneme götürün! Onu da Cehenneme götürürler. Vermeye alışın! Sohbetin devamında; - Kardeşlerim, kendinizi almaya değil, vermeye alıştırın! buyurdu. Ve ekledi: - Veren el, alan elden hayırlıdır. Sordular: - Verecek bir şeyimiz yoksa efendim? - Hiç olmazsa tebessüm edin. Güler yüz göstererek ferahlatın insanları. - Bu da sevap mıdır? dediler. - Elbette. İnsanlara güler yüz göstermek, "sadaka"dır. Ve ilave etti: - Dünyada vermeye alışan, ruhunu da kolay verir. Ölürken hiç acı duymaz. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Müslüman, güler yüzlü olur
2006-08-07 01:00:00
Filibe'de medfun bulunan "Muhammed bin Ömer" hazretleri, bir gün bâzı sevdiklerine; - Müslümanlık, herkese güler yüz, tatlı dil göstermektir, buyurdu. - Ya namaz ve oruç? dediler. - Namaz ve oruç, herkesin kulluk vazifesidir, buyurdu. Elbette yapacaktır. Ve ilave etti: - Mümin olmanın şiarı "güler yüz", münafıklığın alameti "asık surat"tır. Namaz, dînin direği Sohbetin devamında; - Beş vakit namazınızı mutlaka kılın! buyurdu. Namaz, dînin direğidir. - Namaz kılmayanın îmanı gider mi? diye sordular. - Gidebilir, buyurdu. - Nasıl gider efendim? - Eğer namazı birinci vazife kabul etmez, önemsemez, kılmadığı için üzülmez ve azâbından da kormazsa, o zaman îmanı gider. Şöyle bitirdi: - Hadîs-i şerîfte; "Kıyamette ilk sual, namazdan olacak. Namaz hesabını veren kurtulacak, veremeyen büyük tehlikeye düşecektir" buyuruldu. En üstün haslet Ordakiler; - İnsandaki en üstün haslet nedir? diye sordular. - Kâmil akıldır, buyurdu. - O yoksa? dediler. - Güzel edebtir. - O da yoksa? - Kendisiyle istişâre edilecek şefkatli bir arkadaştır. - O da yoksa? - Susmaktır. Dîni için evlen! Onların arasında bir genç, evlenmek istediğini arz edip bu zattan nasihat istediğinde; - Oğlum, bir kadınla, ya güzelliği için, ya malı için, ya da dîni için evlenilir, buyurdu. Sen, dîni için evlen! Delikanlı sordu: - Hikmeti ne hocam? - Evladım, güzelliği için evlenirsen güzelliğinden, malı için evlenirsen malından mahrum kalırsın, buyurdu. Ve ekledi: - Ama dîni için evlenirsen, dünyada da rahat edersin, âhirette de. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Muteber olan, sondur
2006-08-08 01:00:00
Fas evliyasından "Muhammed bin Ömer" hazretleri, bir gün bâzı ahbabına; - Ölüm ne genç dinliyor, ne ihtiyar, buyurdu. Hepimiz, adım adım bu son noktaya yaklaşıyoruz. Muteber olan da, sondur. Anlamadılar. - Nasıl yâni efendim? - Yâni mühim olan, "îmanla ölmek"tir. İnsan son nefesinde, "Allah!" diyeceği yerde, "Aman doktor, kurtar beni!" derse, îmansız gidebilir mazallah. Bir kişiyi kurtarmak Sohbetin devamında; - Bir kişiyi Cehennemden kurtarmak, peygamberlik görevi yapmaktır, buyurdu. Ve ekledi: - Ama nefsi için yapmamalıdır bunu. - Nefsi için yaparsa? dediler. - Nefsi için, şöhret için, para için olursa, hiç kıymeti yoktur. İllâ ki "Allah için" yapılmalıdır. Şöyle bitirdi: - Marifet, çok para kazanmak değil, çok sevap kazanmaktır. En büyük müjde Ona, ölümden sordular. - Mümin için en büyük müjde, ona "ölümü hatırlatmak"tır, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü ölüm, mümin için büyük saadettir. Şaşırdılar. - Saadet mi efendim? - Evet. Çünkü mümin, ölümle Rabbine kavuşur ancak. Ayrıca her insan ölürken, kendisine Peygamber Efendimiz gösterilecek ve "Bu zâtı tanıyor musun?" diye sorulacaktır. - Herkese mi hocam? - Evet. Mümin; "İyi tanıyorum", diyecek ve Onu görmenin lezzetiyle ölüm acısını hiç duymayacak. - Ya kâfirler hocam? - Onlar; "Tanımıyorum" diyecek ve ebedi felâkete düşeceklerdir. Kötü arkadaş Sohbetin sonunda; -Kötü arkadaş kimdir? diye sordular. - İnsanı Rabbine ibadetten alıkoyan ve günahlara sevk eden ne varsa, hepsi kötü arkadaştır, buyurdu. Sordular: - Zararlı kitap da mı hocam? - Elbette. Zararlı olan her türlü neşriyat, "kötü arkadaş"tır. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Gayesi olmayan bunalıma düşer
2006-08-09 01:00:00
Mekke'de medfun "Hüseyin Musulî" hazretleri, bir ev sohbetinde; - Gayesiz yaşamayın, buyurdu. Gayesiz yaşayan, bunalıma düşer. Ve ekledi: - Müslümanın mutlaka bir maksadı, gayesi, hedefi olmalıdır. Sordular: - Efendim, gayesiz yaşayanların bunalma düşeceğini buyurdunuz, değil mi? - Evet, öyle dedim. - Gayesi olan bunalıma düşmez mi? - Hayır düşmez. - Pekii Müslümanın gayesi ne olmalıdır hocam? - Dînimizin emirlerini yerine getirmek olmalıdır. Çünkü İslâma uyan, bunalıma düşmez. Üstelik çok mutlu ve huzurlu olur. Hikmetini sordular. - Çünkü İslâmiyette her sıkıntının halli, her problemin çaresi vardır, buyurdu. İslâm âlimleri, geceli gündüzlü çalışarak bunları tesbit etmiş ve kitaplarına yazmışlardır. Şöyle bitirdi: - İslâmiyette çaresizlik yoktur. Dolayısıyla bunalım da olmaz. En büyük lezzet Sohbet sırasında; - Kardeşlerim, her lezzeti tattım. Din kitabı okumaktan, İslâmiyeti öğrenmekten daha lezzetli bir şey bulamadım, buyurdu. Ve ekledi: - Ama maalesef gençler kitap okumuyorlar. Dolayısıyla kalb gıdasız kalıyor. Netice, huzursuzluk oluyor tabii. Sordular: - Kalbin gıdası nedir ki efendim? - Din kitabı okumak, yâni İslâmiyeti öğrenmektir. - Öğrenilmezse? dediler. - İslâmiyet bilinmeyince kalb gıdasız kalır ve zayıf düşer. Zamanla küfre bile kayabilir maazallah. Korktular. - Küfre mi kayar efendim? - Evet. Bunun da sonu bunalım tabii. İçki, kumar derken dünya hayatı biter. Netice "sonsuz Cehennem", Allah korusun. Çâresini sordular. - Çare, her gün bir miktar "ilmihal kitabı" okumaktır, buyurdu. Bir sayfa da olsa, mutlaka okumaktır. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Dünya sıkıntısını dert etme!
2006-08-10 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Fethullah Evdehî" hazretlerinin huzuruna, bir gün sevdiklerinden biri geldi. Ancak neşesizdi adam. Mübarek onu böyle görünce sordu: - Hayrola kardeşim, neşesizsin bugün. - Evet efendim. Hiç neşem yok. - Niçin? Bir derdin mi var yoksa? - Öyle sayılır. - Söyle kardeşim, nedir derdin? - Dünya sıkıntısı hocam. Biri bitip öteki başlıyor işte. Ona sevgiyle baktı ve; - Sıkıntın dünyalıksa, dert etme, buyurdu. Ve izah etti: - Çünkü Allahü teâlâ bize öyle bir nîmet vermiş ki, dünyanın bütün sıkıntıları toplanıp bize gelse, hiç kalır bu nîmet yanında. Adam şaşırdı. - Hiç mi kalır? Nasıl yâni? - Hani insanın alnına bir sinek konar ya, elini kaldırsan uçup gidecek. - Evet efendim., - İşte dünyanın bütün sıkıntıları, kavuştuğumuz nîmet yanında o sinek gibidir aynen. İyice merak etti. - O hangi nîmet ki hocam? - "Îman" nîmetidir, buyurdu. Dünyada Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiği gibi inanmaktan daha kıymetli bir nîmet yoktur ve olamaz. Adamcağız memnun olmuştu Merak ediyorum Bir gün bu kimse yine bu zâta gelerek; - Efendim, ben bir şeyi daha merak ediyorum, diye arz etti. Mübarek sordu: - Hayrola, nedir merak ettiğin kardeşim? - Acaba Allah beni seviyor mu? Bunu çok merak ediyorum. - Pekii sen Allahı seviyor musun? buyurdu. - Vallahi seviyorum hocam. - Öyleyse merak etme. - Neden? - Sen Allahı seviyorsan, mutlaka Allah da seni seviyordur. Adam çok sevindi. - Sahi mi, seviyor mudur? - Elbette. Allah seni sevmese, sen Onu sevemezsin ki. - Öyle mi, buna çok sevindim hocam. - Tabii ya. Sevgi yukardan gelir çünkü. Ve izah etti: - Baba evladını sevmezse, evlat onu sevemez. Hoca talebesini sevmezse, talebe hocasını sevemez. Bu, hep böyledir. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Mümine bakmak ibadettir
2006-08-11 01:00:00
Büyük âlim "Ahmet Mekkî Efendi", bir gün bâzı sevdikleriyle bir araya gelmişti. Onların yüzlerine bir müddet sevgi ve muhabbetle baktıktan sonra; - Size niçin böyle baktığımı biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz, dediler. - Müminin yüzüne sevgiyle bakmak ibadettir de ondan, buyurdu. Şaşırdılar. - İbadet mi efendim? - Evet. Ayrıca müminin yüzüne muhabbetle bakanın kalbi temizlenir, nurlanır, parlar. Allah kimi severse... Orada bulunanlar; - Efendim, Allahü teâlânın bir kulunu sevdiği nasıl anlaşılır? diye sordular. - Allahü teâlâ bir kimseyi severse, ona sevdiklerini sevdirir. Sevmediklerine karşı da nefret verir, buyurdu. En büyük düşman Aynı sohbette; - Kardeşlerim, Allahü teâlânın en büyük düşmanı kimdir, biliyor musunuz? diye sordu onlara. - Bilmiyoruz, dediler. - Nefsimizdir, buyurdu. Şaşırdılar. - Nefsimiz mi, neden? - Çünkü nefis kâfir olup, hem bize düşmandır, hem de Allahü teâlâya. İçimizde ilahlık dâvâ eder. Şöyle bitirdi: - Öyleyse kızacaksanız, kendinize kızın. Hakaret edecekseniz, nefsinize edin. Çünkü buna en lâyık olan, odur. Evet veya hayır Sordu yine onlara: - En faziletli kelime nedir, biliyor musunuz? - Bilmiyoruz, dediler. - En faziletli kelime, "Peki" demektir, buyurdu. - Neye peki diyeceğiz hocam? - Hak söze. - Nasıl yâni? - Şöyle ki, hazret-i Ömer, Resulullahın davetine "Peki" dediği için insanların ikincisi oldu. Eğer "Hayır" deseydi, Ebu Cehil'den daha tehlikeli olurdu. Ve ekledi: - Ebu Cehil "Hayır" dedi, insanların en alçağı oldu. Eğer "Peki" deseydi, Hazret-i Ömer'den üstün olurdu. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kim kârda kim zararda!
2006-08-12 01:00:00
Erzincan evliyâsından "İbrahim Efendi"nin yanına, bir gün sevdiği bir genç geldi. Ancak üzüntülü görünüyordu. Onu böyle görünce; - Hayrola evladım, buyurdu. Yoksa bir derdin mi var? Delikanlı; - Evet efendim, dedi. Akrabalarım bana haksızlık ettiler. - Nasıl bir haksızlık? - Mallarımı gasbettiler hocam, bana zulmettiler. - Öyleyse çok yazık, buyurdu. - Anlamadım. Bana mı yazık, onlara mı? - Onlara tabii ki. - Nasıl olur hocam. Mağdur olan benim. - Evet, sen mağdur ve mazlumsun. Ama onlar zâlim. Asıl onların işi zor. Genç daha da şaşırdı. - Neden? - Çünkü âhirette Allahü teâlânın huzurunda hesap verecek olan, onlar. Sen değilsin. - İyi de hocam, ben mağdur oldum. Zararım ne olacak? - Merak etme! Bu dünyada zararda olan, âhirette kârdadır. Kazançlı olduğunu zannedense, zararda. Öyleyse üzülme Bir başka gün de komşusu bir genç bu zâta gelip: - Efendim, başımdan musibet hiç eksik olmuyor, diye dert yandı. Büyük veli; - Üzülme oğlum, buyurdu. Bilâkis sevin! Delikanlı şaşırdı. - Sevineyim mi efendim? - Evet. Allahü teâlâ en çok belâ ve musibeti kimlere verir, biliyor musun? - Kimlere hocam? - En çok sevdiklerine verir. Bunun için en çok belâ Peygamberlere, sonra onlara benzeyenlere gelir. Hikmetini sorunca da; - Sıkıntıya sabredenlerin günahlarını cenab-ı Hak affeder buyurdu. Onun için dünya sıkıntısı nîmettir oğlum. - Nîmet mi dediniz? - Evet. Allahü teâlâ bu dünyada sevdiklerine dert ve belâ verir ki, günahları bitsin de âhirete tertemiz gitsin. Şöyle bitirdi: - Onun için hazret-i Ali; "Mümin, belâdan kurtulamaz" buyurmuştur. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bu ilmi neye borçlusunuz?
2006-08-13 01:00:00
Mısır evliyâsından "İbrahim Kabâdî" hazretlerine, bir gün birkaç sevdiği; - Bu kadar ilmi nasıl elde ettiniz? Bunu neye borçlusunuz? diye sordular. - Bir hadîs-i şerîfe borçluyum, buyurdu. - O hangi hadîs? dediler. - Peygamber Efendimiz; "Yarın yaparım diyen, ziyan etti" buyuruyor. Bu hadîs-i şerîfi kendime düstur edindim. Bana kim dua etti? Bu zat ölüm döşeğinde idi ki, çok sevdiği biri geldi ziyaretine. Ve dua etti içinden: - Yâ rabbî, bu mübarek kulun cömert insandı. Bunun canını kolay al da zahmet çekmesin! O anda mübarek zat gözünü açıp; - Bana kim dua etti? diye sordu. O kimse; - Ben ettim, dedi. Buyurdu ki: - Az önce melekül-mevt yanıma geldi ve; "Korkma!" dedi. "Biz cömertlerin ruhunu incitmeden alırız". Üç kişiye dokunmayın! Bir gün de birkaç sevdiğine; - Kardeşlerim, üç zâdeye dokunmayın, buyurdu. - Bunlar kimlerdir? dediler. - Biri, "şehzade"dir ki, babası padişahtır. Dokunursanız, padişahın gazabına uğrarsınız. - İkincisi kim? dediler. - İkincisi, "seyyidzade"dir ki, dedesi Resulullahtır. Dokunan yanar Vallahi. Zira evlâda yapılan, babaya yapılmış demektir. - Ya üçüncüsü hocam? - Üçüncüsü de "pîrzade"dir. Pîr, üstad demektir ki, onun evlâdına yapacağınız fenalık da kendi hocanıza gider maazallah. Artık âkıbeti ne olur, onu kimse kestiremez. Dua almaya bakın! Sohbetin devamında; - Kardeşlerim, hiç kimseyi incitmeyin, buyurdu. Bilâkis herkesin duasını almaya bakın! Ve ekledi: - Nerde bir sıkıntı çeken varsa, araştırın. Mutlaka birilerini incitmiştir. Ve ekledi: - Ve nerede huzurlu bir insan görürseniz, yine araştırın. O da mutlaka birilerinin duasını almıştır. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
Melekler gıpta eder
2006-08-14 01:00:00
Bursa'da medfun bulunan "İsmail Hakkı Bursavî" hazretleri, bir ev sohbetinde; - Kardeşlerim, bir araya geldiğinizde Allah'tan bahsedin, Peygamberimizden konuşun, İslâmiyetten anlatın! buyurdu. Ve ekledi: - Böyle yaparsanız, kazançlı çıkarsınız. Şöyle devam etti: - Çünkü bir iki Müslüman, bir iki nefeslik de olsa, sırf Allah için bir araya gelir de İslâmiyetten konuşurlarsa, gökteki melekler onlara imrenirler. - Melekler mi imrenir? dediler. - Evet. Gökten onları gıpta ile seyreder ve; "Aaah şunlar ne talihli, ne şanslı insan" derler. "Herkes mâlâyâni şeyler konuşurken, bunlar Allahtan bahsediyor, İslâmiyetten anlatıyorlar. Ne mutlu onlara!" Nasihatlerin başı Sohbetin devamında; - Kardeşlerim, nasihatlerin başı, her işte Resulullah Efendimize uymaktır, buyurdu. Ve ilave etti. - Çünkü Ona uymayan, âhirette azaptan kurtulamaz. - Ona uymak nasıl olur? dediler. - İslâmiyetin emirlerine sarılmak, yasaklarından sakınmakla, buyurdu. - Bu ikisinden hangisi daha mühimdir efendim? - İkincisi mühimdir ki, haramlardan kaçmaya "verâ" ve "takvâ" denir. Ve izah etti: - Nitekim Resulullah'ın yanında bir kimsenin çok ibadet ettiğini, birinin de yasaklardan çok sakındığını söylediklerinde; "Hiçbir şey verâ gibi olamaz", buyurdu. Sordular: - Verâ nedir hocam? - Verâ, günahlardan sakınmak demektir. Beş şey var ki... Yine aynı sohbette; - Beş şey gelmeden önce, beş şeyin kıymetini biliniz, buyurdu. - Onlar nedir? dediler. - Hastalık gelmeden önce sıhhatin, ölüm gelmeden hayatın, fakirlik gelmeden paranın, meşguliyet gelmeden boş zamanın, ihtiyarlık gelmeden önce de gençliğin kıymetini biliniz! buyurdu. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kimseye kötü gözle bakmayın!
2006-08-15 01:00:00
Gaziantep velilerinden "Fethullah Efendi", birkaç sevdiğiyle sohbetinde; - Kimseye kötü gözle bakmayın, buyurdu. Çünkü mühim olan sondur. Anlamadılar. - Nasıl yâni efendim? - Yani insanın şu andaki hali değil, son nefesindeki hali mühimdir. Size, Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinin bir menkıbesini anlatayım mı? - Seviniriz, dediler. Şöyle anlattı: Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerine, bir gün bir papaz gelip sordu: - Yâ imam! İkimiz de din adamıyız. Sence hangimiz daha üstünüz? Büyük veli; - Bir hafta sonra gel, cevabını vereyim, buyurdu. Papaz bir hafta sonra geldiğinde; - Cüneyd vefat etti, dediler. Çok şaşırdı. - Vefat mı etti? - Evet. - İyi ama bana sözü vardı. - Ne sözü? - Bir hafta önce ona bir şey sormuştum. Bugün cevabını alacaktım. Onu, içeri götürüp; - İşte cesedi, sor! dediler. Papaz tereddüt etmeden sordu: - Yâ imam! Ben mi üstünüm, sen mi? Cenazeden cevap geldi: - Ben üstünüm. - İyi de, bunu niçin bir hafta önce söylemedin? - O zaman belli değildi ki! - Neden? - Çünkü ikimiz de hayattaydık. İkimizin de son nefesi belli değildi. Ama ben "îman ile" ayrıldım dünyadan. Senin durumun ise hâlâ belli değil. Papaz bu kerameti görünce, "Şehâdet"i getirip Müslüman oldu Üzülün, üzmeyin! Bir gün de bir komşu evindeki sohbette; - Kardeşlerim, mazlum olun, ama zâlim olmayın, buyurdu. Ve ekledi: - Üzülün, üzmeyin! Ağlayın, ağlatmayın! Kimseden beddua almayın. Ve izah etti: - Çünkü dünyada zararda olan, âhirette kârdadır. Kazançlı olduğunu zanneden ise zarardadır. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kimseye tepeden bakmayın!
2006-08-16 01:00:00
Musul evliyâsından "Feth-i Musûlî" hazretleri, bir iki ahbabıyla sohbet ediyordu ki; - Kardeşlerim, kimseye tepeden bakmayın, buyurdu. Yoksa tepetaklak olursunuz. - Nasıl? dediler. - Şeytan gibi, buyurdu. Şeytan, Âdem aleyhisselâma tepeden bakıp, "Toprak" diye önünde secde etmedi ve felâkete gitti. Şöyle devam etti: - Kırılan bardak, bir daha yapışmaz. Yapışsa da hayır gelmez. En iyisi ne bardağı kırın, ne de yapıştırmakla uğraşın. Ve ilave etti: - Allahın kullarına merhametli olun. Kimseyi incitmeyin. İslâmiyet budur. Sonra şunu anlattı: Bir köylü, İslâmiyeti işitip Medine'ye geldi bir gün. Resulullahın huzuruna çıktı ve, - İslâmiyet nedir? diye sordu. Efendimiz; - İslâmiyet, Allahü teâlânın emirlerini büyük bilmek ve O'nun yarattıklarına acımaktır, buyurdular. Parayla alınmaz Aynı sohbette; - İnsan, parasıyla istediğini alabilir. Ama bir şey müstesna, buyurdu. - O nedir? dediler. - Îmandır, buyurdu. İnsan "Îman"ı parayla alabilir mi? - Alamaz tabii efendim. - İsteğiyle kavuşabilir mi? - Kavuşamaz. Buyurdu ki: - Bu nîmete üç şekilde kavuşabilir insan. Birincisi, Cenab-ı Hak, dilediği kuluna bunu ihsan eder. - İkincisi nasıl olur? dediler. - Dua etmekle, buyurdu. Kim, ömründe bir defacık; "Yâ Rabbî, bana doğru îmanı nasib eyle" dese, o kimse ölmeden mutlaka îmana kavuşur. - Ya üçüncüsü hocam? - Üçüncüsü dua almakla olur. Yâni öyle birine iyilik eder, öyle bir dua alır ki, cenab-ı Hak, mükâfat olarak ona "İslâmiyet"i nasib eder. Şöyle bitirdi: - Kim olursa olsun, herkesin duasını alın. Ama bedduasını, aslâ. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kalb, Allahın evidir
2006-08-17 01:00:00
İstanbul'da medfun "Hasan Hilmi Efendi", bir gün birkaç sevdiğine; - Kalb, Allahü teâlânın evidir. Onu sakın kırmayın! buyurdu. Bilakis gönül almaya bakın! Sonra şunu anlattı: Davud aleyhisselâm bir gün; - Yâ Rabbî, seni nerede arayayım? diye sordu. Cenab-ı Hak; - "Ben, kalbi benim için kırılmış olanların yanındayım" buyurdu. Bir hadîs-i kudside de; - "Yere ve göklere sığmam. Mümin kulumun kalbine sığarım" buyuruldu. - Kalbi Allah için kırık olanlar kimlerdir? dediler. - Evliyâlardır, buyurdu. Nitekim hadîs-i kudside; "Evliyâ kullarımı insanlık sıfatları içinde gizledim. Onları gören beni hatırlar" buyuruldu. İslâmiyet, reçetedir Aynı sohbette; - Kardeşlerim, İslâmiyet "faydalı ilâç", yahut "temiz su" gibidir, buyurdu. Herkes fayda görür ondan. - Kâfirler de mi? dediler. - Evet. Çünkü İslâmiyet bir "reçete"dir. Kim kullanırsa fayda görür. Ve sordu onlara: - Bir ilâç, Müslümana iyi geldiği gibi, Hristiyana da, Yahudiye de, dinsiz olana da iyi gelmez mi? - Tabii ki iyi gelir, dediler. - Suyu da kim içerse içsin, susuzluğu gitmez mi? - Elbette gider hocam. - İşte İslâmiyet de şifa kaynağıdır, buyurdu. Dinli dinsiz herkes fayda görür ondan. O hal, felâkettir Sohbetin sonunda; - Efendim, bir Müslüman için en kötü hal nedir? diye sordular. - Yanına rahat gidilememesidir, buyurdu. Anlayamadılar. - Nasıl yâni efendim? - Yâni tanıdıkları, o kimsenin yanına serbest gidemiyor, korkarak, çekinerek gidiyorsa, bu, onun için felâkettir. - Neden? dediler. - Çünkü bir kimsenin yanına rahat gidilemiyorsa, onun "son nefes"inden korkulur mâzallah. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sabredenin günahları affolur
2006-08-18 01:00:00
Denizli civarında medfun bulunan "Koyun Baba", bir gün bâzı sevdiklerine; - Kardeşlerim, başımıza gelen sıkıntı ve belâlar, bizim hayrımızadır, buyurdu. - Nasıl hayrımızadır? dediler. - Çünkü o sıkıntılar, günahlarımızın affına sebep olur, buyurdu. Ama bir şartla. Sabredeceğiz. Sordular: - Sabretmenin alameti nedir efendim? - Şikâyet etmemek ve sıkıntısını gizlemektir. Bir büyük zat, bu hususta ne demiş biliyor musunuz? - Ne demiş hocam? - Eğer pazarda satılsaydı, ben de zengin olsaydım, bütün servetimi verip, karşılığında "belâ ve sıkıntı" satın alırdım, buyurmuş. Kibreden, alçalır Aynı sohbette; - Zerre kadar gurur ve kibir, insanı helâk eder, tevazu ise yükseltir, buyurdu. Ve ekledi: - Kibirli olanlara Cennet yasaktır. Şaşırdılar. - Yasak mı efendim? - Evet. Kibrin cezasını Cehennemde çektikten sonra ancak Cennete girebilirler. - Hikmeti ne? dediler. - Çünkü kibirliye Allahü teâlânın zâtı düşmandır, buyurdu. Diğer günahkârlara ise sıfatları. En kıymetli hazine Sohbetin sonunda ise; - Kardeşlerim, insanın çok kıymetli bir hazinesi vardır, buyurdu. O nedir biliyor musunuz? - Bilmiyoruz, dediler. - O hazine, zamandır, buyurdu. - Zaman mı efendim? - Evet. Çünkü insanın "sonsuz nîmetler"e kavuşması da, "ebedi azablar"a düşmesi de, ona bağlıdır da ondan. Daha iyi anlatmak için; - İnsan, bir nefes alıp verecek kadar kısa bir zaman içerisinde, "îman"a gelebilir mi? diye sordu onlara. - Gelebilir tabii, dediler. - Pekii o kısa zamanda "küfr"e düşebilir mi? - Elbette. - Şimdi anladınız mı? - Anladık efendim. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Her şeyi Allah için yapın!
2006-08-19 01:00:00
İznik'te medfun "Kutbüddin-i İznîkî" hazretleri, birkaç ahbabına; - Kardeşlerim, her ne yaparsanız, yalnız Allah için yapın! buyurdu. Ve ekledi: - Ahmet'e çalışıp da, ücretini Mehmet'ten beklemek olmaz. - Bu, riyâ mı olur? dediler. - Evet. İnsan kullar için iş yaparsa, eli boş kalır âhirette. Nitekim cenab-ı Hak ona; "Ey kulum! Sen bu işi âferin almak için yaptın. İnsanlar da sana aferin dediler. Benden ne istiyorsun?" buyuracaktır. Tevekkül nedir? Aynı sohbette; - Tevekkül nedir? diye sordular bu zâta.. - Tevekkül, sebebine yapışıp, neticeyi Allahü teâlâdan beklemek ve bunun kendisi için hayırlı olacağına inanmaktır, buyurdu. Ve ekledi: - Allahü teâlâ, kendisine güvenen kuluna sahip çıkar. - Ya insanlara güvenirse? dediler. - Kullara güveneni, kulların eline bırakır. Ölüm çok tatlı! Bu zat vefat edince, bir sevdiği onu rüyada görüp; - Efendim, bize ölüm ve kabir ahvâlini anlatır mısınız, diye rica etti. Cevabında; - Bunu sana anlatmak o kadar zor ki, buyurdu. - Neden? deyince de; - Çünkü sen daha ölmedin ki, buyurdu. Sana ölümü nasıl anlatayım? Daha kabre girmedin ki, kabirden ne bildireyim? Şöyle devam etti: - Ama şu kadarını söyleyeyim. Ölüm o kadar tatlı, o kadar tatlı ki, anlatamam. Kabir, o kadar rahat, o kadar rahat ki, ifade edemem. Ama herkes için değil. - Kimler için hocam? - Îmanla ölenler için. Emr-i mâruf önemli Sohbetin sonunda; - Mutlaka emr-i mâruf yapın! buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü Allahü teâlâ, emr-i mâruf yapılan beldenin hak ettiği azâbı tehir eder, buyurdu. - Ya yapılmazsa hocam? - Emr-i maruf yapılmayan yere, azâb-ı ilâhi gelir. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Örnek insan nasıl olur?
2006-08-20 01:00:00
Evliyânın büyüklerinden "Ferideddin-i Genc-i Şeker" hazretlerine, bir gün bâzı sevdikleri; - Efendim, örnek insan nasıl olur? diye sordular. - Numûne insan, kendisini fedâ edendir, buyurdu. - Kendisini ne için fedâ edecek? dediler. - İnsanlar için, dînimiz için, vatanımız için, buyurdu. Öyle ki, bu hizmetlerde hiç kendi menfaatini düşünmeyecek. Hattâ aklına bile getirmeyecektir. Ve ekledi: - Yâni kendisi, kendi için yoktur. Ancak hizmet için vardır. - Ama bu, çok zor, dediler. - Evet, zor, buyurdu. Ama unutmayın ki, Eshâb-ı kirâmdan itibaren bütün ecdadımız böyle idiler. Cünun derecesinde kendilerini vakfetmişlerdi. Anlayamadılar. - Cünun mu dediniz efendim? - Evet. Cünun, 'delilik' demektir. Büyüklerimiz; "İşinin delisi olmayan, velisi olamaz" buyurmuş. İşte insanlara hizmet için "deli gibi" olan ecdadımız olmasaydı, İslâmiyet bize kadar gelemezdi. Biz bu gün Müslümansak, bunu, o insanlara borçluyuz. Şöyle devam etti: - Ama bu iş fedakârlık ister, çile ister. Çile olmazsa hizmet olmaz. - İyi ama, çile çekmeyi kimse istemez ki, dediler. - Doğru, çileyi kimse istemez. Halbuki çile çekmek, ilâçtır. İlâçlar elbette acı olur. Yemek yedirin! Aynı sohbette; - Kardeşlerim, birbirinize ikram edin, ihsan edin, yemek yedirin, buyurdu. Ve ekledi: - Allahın kullarına yemek yedirenin ömrü uzun olur. Hayret ettiler. - Yemek yedirenin mi ömrü uzun olur efendim? - Evet. Öyleyse birbirimizi çok sevelim. Bu sevginin çoğalması rahmet, azalması felâket alâmetidir. Şöyle bitirdi: - Din kardeşimiz her şeyden aziz, her şeyden değerlidir. - Neden? dediler. - Çünkü onun bir duası, kurtulmamıza sebeptir âhirette. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Yakalayıp getirin!"
2006-08-21 01:00:00
"Hacı Bayrâm-ı Velî", hem ders okutuyor, hem de halka nasîhat ediyordu camide. Ama Onu çekemeyenler, koştular pâdişâha; - Sultanım, Ankara'da "Hacı Bayram" diye biri var ki, dediler, insanlar akın akın ona gidiyorlar. Korkarız, ileride isyân bile çıkarabilir. Pâdişâh işin mahiyetini anlamak istiyordu: - Öyleyse yakalayıp, getirin onu bana! Ve ilave etti. - Gelmek istemezse, zincire bağlayıp zorla getirin! Askerler; - Ferman pâdişahımızındır, dediler. Ve yola revân oldular. Ankara'ya az kalmıştı ki, iki kimseye rastladılar. Biri "genç", öbürü "ihtiyâr". Ama nur yüzlü ve sevimli bir ihtiyardı bu. Askerlere sordu: - Evlatlar böyle nereye gidersiniz? - Ankara'ya efendi baba. - Ne için? - Orada sultâna baş kaldıran isyancı biri varmış. Onu tutup sultanımıza götüreceğiz. - Adı neymiş? - Hacı Bayrâm. - Ya gelmek istemezse? - Olur mu baba? Padişah emri bu. Zincire vurup zorla götürürüz. Hacı Bayram-ı Velî gülümsedi. - Aradığınız benim, dedi. Padişahın fermânı başım gözüm üstüne. Askerler mahcup olmuşlardı. - Olur mu efendim, aradığımız siz olamazsınız. Biz, devlete başkaldıran bir isyâncı arıyoruz. - Haydi uzatmayın, gidelim. Pâdişâhı bekletmeyelim. Ve berâberce, geldiler Edirne'ye. Sultân merak ederdi: "Bu isyâncı kim?" diye. Bir "Eşkıyâ" beklerken, "Nûr yüzlü velî" bir zât gördü karşısında. Baş köşeye oturtup sohbetini dinledi. Onu ihsânlara boğmak istedi. Kabul etmeyince ısrar etti. Hacı Bayram-ı Velî hazretleri; - Pâdişâhım, buyurdu. Mutlaka bir ihsan gerekiyorsa ve siz uygun görürseniz, talebelerimiz vergi ve askerlikten muaf olsunlar. Pâdişâh, "Olur" dedi. Onun bu teklîfine ve bir "Ferman" yazdırıp verdi mübarek eline... Ona talebe olanlar muaf oldular vergiden... > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Emanet kutu!
2006-08-22 01:00:00
"Hacı Bayrâm Velî"nin yaşadığı devirde, temiz kalbli bir genç askere çağrılmıştı. Yetîm ve öksüzdü garip. Kimi kimsesi yoktu. Biraz mîrâs kalmıştı babasından. Hani birkaç "Bilezik", birkaç da "Altın". Bir kutu içine koydu onları. İyi de kime teslim edecekti bunları? Güvendiği kimse yoktu ki bıraksın emâneten. O ara "Hacı Bayrâm Velî" hatırına geldi hemen. Koştu türbesine. Bildiği sureleri okuyup gönderdi ruhuna. Sonra da sandukanın başına geçip arz etti Ona: - "Yâ hazreti Hacı Bayrâm-ı Velî! Vatanî vazîfemi îfâ etmek üzere askere gidiyorum. Şu kutuyu emanet edecek kimsem yok. Çâresizim. Size emanet ediyorum. Askerden dönünce alırım..." Böyle söyeyip çıktı türbeden. Ve askere gitti hemen. Kalbi müsterihti artık. Aradan birkaç sene geçmiş, askerliği bitmişti. Köyüne gelince emanet kutuyu hatırladı. Ve koşup türbeye vardı. Tereddütsüz içeri girdiğinde, gördü ki kutu duruyor yerinde. Yaşlı türbedara yaklaştı. - Efendi baba! Şu kutuyu yıllar önce ben koymuştum şuraya. Şimdi izninizle alacağım. Türbedar olumsuzca başını salladı. - Al alabilirsen. Delikanlı şaşırdı. - Niçin böyle söylüyorsunuz amca? - Çünkü ben o "Kutu"yu birkaç defa almak istedim de... - Evet. - Alamadım. - Niçin alacaktınız onu? - Daha emin bir yere koyacaktım. - Alamadınız mı? - Hayır oğlum. Ne kadar uğraştımsa da oynatamadım onu yerinden. - Sonra? - Sonra "Bu işte bir hikmet var" deyip bir daha da sürmedim elimi. Genç durumu türbedara anlatarak uzattı elini ve onun şaşkın bakışları arasında kutusunu alıp döndü memleketine... > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Onları baş tâcı yap!"
2006-08-23 01:00:00
İstanbul evliyâsından "Ahmet Mekkî Efendi" hazretleri, bir gün bir sevdiğine; - Çocuklarını mutlaka namaza alıştır! buyurdu. Beş vakti muhakkak kılsınlar. Ve ekledi: - Namaz, büyük ibadettir çünkü. Tâdil-i erkân ile, severek, özenerek, zevk alarak kılmalıdır. Ve sordu ona: - Çocukların namaz kılıyor mu senin? - Kılıyorlar efendim. - Çok iyi. Öyleyse üç beş paralık dünyalık şeyler için sakın azarlama onları. Namaz kılıyorlarsa, baş tâcı yap! Müslüman demek... Bir genç, uzak yoldan ziyaretine gelmişti bu Allah dostunun. Ancak yolda birkaç vakit namazı kazâya kalmıştı. Büyük Velî, genci içeri alıp, sohbet arasında sordu: - Yolda namazlarını kılabildin mi evladım? Delikanlı utandı, sıkıldı. Söyleyemedi birkaç vaktin kazâya kaldığını. Ancak bu, mâlumdu büyük velîye. Ona şefkatle bakıp; - Müslüman demek, "Namazını kılan insan" demektir, buyurdu. Şahsen ben bir vakit namazım kazâya kalacağına, bin defa ölmeyi tercih ederim. Ve ekledi: - Müslüman için, namaz kılmamaktansa ölmek daha hayırlıdır. Genç almıştı alacağını. Ciltlerle kitap okusa, bu kadar güzel anlayamazdı namazın önemini. Çıktı huzurdan. O günden sonra bir vakit namazını dahi bırakmadı kazâya. En zevkli şey Bir gün de sordular bu zata: - Efendim, dünyada en zevkli şey nedir? - İslâmiyeti öğrenmektir, buyurdu. Ve ekledi: - Yâni Allahü teâlânın emir ve yasaklarını öğrenmek ve bunları tatbik etmeye çalışmaktır. - Nereden öğreneceğiz? dediler. - Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından, buyurdu. Bu kitapları arayıp bulan, okuyan ve bundan zevk alan kimse, dünyanın en şanslı ve bahtiyar insanıdır. - Neden efendim? - Çünkü bu nîmet, hele bu devirde, çok az kimseye nasib olan çok büyük bir devlettir. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Buna kim cevap verir?"
2006-08-24 01:00:00
Osmanlı Devletinin kuruluş yıllarında Anadolu'da bir islâm âlimi vardı: "Seyyid Alâaddin". O devirde bir râhip, Semerkant'a gelmiş, halkın îtikâdını bozmaya çalışıyordu. Mesela "Îsâ Nebî" için "İlâh" diyordu. Haber saldı Semerkant Melikine: - Memleketine münâzaraya geldim. Âlimleriniz bana cevap verebilirse Müslümân olacağım. Ama cevap veremezlerse, benim haklı olduğum anlaşılır. O zaman her şeyimi fedâ edip İslâmı yıkmak için çalışacağım. Semerkant hükümdârı "Sultân Hâlid" idi. Âlimleri toplayıp söyledi durumu. Fikir sordu. Âlimler; - Emrine âmâdeyiz, dediler. Hepimiz de ona cevap verecek kudretteyiz. Sultan memnun olmuştu. Bir gün tâyin edildi. O rahiple âlimler bir araya geldiler. Râhip, sordu suâllerini. Ancak iknâ edici cevap alamayınca daha da böbürlendi. Kibrine kibir kattı. Ve koştu Sultânın huzûruna. - Âlimleriniz bana cevap veremediler, dedi. Sultân Hâlid çok üzüldü. Âlimler hükümdarın huzûruna girdiler. - Sultanım, Anadolu'da "Seyyid Alâaddîn" adında bir büyük âlim var, dediler. Ona haber iletelim. Bu rahibe ancak o cevap verebilir. Sultân memnun olmuştu. - Derhal, dedi. Mektup yazıp, dâvet edin kendisini. Acele mektup yazılıp gönderildi. Aynı gün saraya, "Bir yolcu" girdi. Uzak yoldan geldiği belliydi. Cebinden bir mektûp çıkarıp verdi Sultân Hâlid'e. Sultân açtı mektûbu, okuyunca ağladı. Sevinç ve sürûrundan, secde-i şükre vardı. Âlimler, hayrette kaldı. - Sultanım, ne yazıyor ki böyle çok sevindiniz? dediler. Sultân, gözyaşlarını silerken mektûbu o yolcuya uzattı. - Al, oku şunu, dedi. Şöyle sesli olarak. Mektup, "Seyyid Alâaddîn"den geliyordu. Yolcu okumaya başladı. (Devamı yarın) ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Müslümanlar seni bekliyor
2006-08-25 01:00:00
"Seyyid Alâaddîn"den Semerkant hükümdarı "Sultan Hâlid"e bir mektup gelmişti. Mektup şöyle: -Ey Hâlid, büyük dedem Resûlullah, rüyada bu fakîre görünüp buyurdu ki: "Evlâdım! Semerkant'ta Müslümânlar âcilen seni bekliyorlar. Hemen git ve o rahibin şerrinden kurtar onları!.." Ve buyurdular ki: - "Öyle güzel cevaplar veresin ki ona, o rahip de gelsin îmâna!.." Mektup şöyle bitiyor: - "İşte ey Sultân Hâlid, Efendimiz, bize böyle emretti. Kalbiniz rahat olsun. Mektûbu, biri ile gönderiyorum. Ben de yârın geliyorum. Selam ederim..." Âlimler bunları dinlediler. Hayretlerinden "Tekbîr" getirdiler. Allahü ekber! Allahü ekber! Zîrâ Anadolu ile Semerkant arası, tam "Bir aylık" yoldu. O yolcu ise bu yolu "Bir gün"de katetmişti. Kendi de, "Yarın geliyorum" demişti. Ve ertesi gün... Sultân ve adamları, erkenden karşılamaya çıktılar "Seyyid Alaaddin"i. Az sonra gördüler geldiğini. Evet, önde beyaz atında "Seyyid alaaddin" vardı. Bir grup velî de ardındaydı. Sultan Hâlid ve erkânı hürmeten atlarından indiler. "Seyyid Alâaddîn"i istikbal eylediler. Büyük âlim, sultanın gözlerinden öptü ve - Ey Hâlid, Resûl'ün emriyle geldim, buyurdu. Haydi, o rahibi çağır da münazara edelim. Ertesi gün câmide, bir araya gelindi. Fakat o da ne? Rahip "Seyyid Alâaddîn"i görür görmez "Şehâdet"i getirip Müslümân oldu hemen. Hatta eğilip hürmetle öptü ellerinden. Herkes şaşırmıştı. - Neden îman ettin? dediler. Râhip, Seyyid Alaaddin'e dönerek; - Dün gece rüyâmda gördüğüm "zât" sizdiniz, dedi. Bütün suâllerime bir bir cevap verdiniz. Hem öyle tatmîn ettiniz ki, hiç şüphem kalmadı. Ve ilave etti: Uyanınca söz verdim kendi kendime. - Neye söz verdiniz? - Sizi görür görmez îman edeceğime... ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.En büyük nîmet...
2006-08-26 01:00:00
Bağdat evliyâsından "Fâris bin Îsâ Bağdâdî" hazretleri, bir ev sohbetinde; - Kardeşlerim, Allahü teâlâ bize sayısız nîmetler vermiş, buyurdu. Ve ekledi: - Mesela kalbimiz ve diğer bütün organlarımız, hepsi muntazam çalışıyor. Bu, ne büyük nîmet, öyle değil mi? - Evet fendim, dediler. - Ama bunlardan çok daha mühim bir nîmet var. O da "Îman"dır ki, Müslümanız elhamdülillah. Ve sordu onlara: - Pekii, bu kadar büyük nîmetlere karşı, Allahü teâlâ biz kullarından ne istiyor, biliyor musunuz? Merak ettiler. - Ne istiyor hocam? - Tanınmak, buyurdu. - Tanınmak mı? dediler. - Evet. Allahü teâlâ, kullarının kendisini tanımasını istiyor. Buradaki inceliği anlayamadılar. - Allahı tanımayan mı var hocam? Sokaktaki sarhoş bile tanır Allahı. Sıkıştığında Allah der. Buyurdu ki: - Tanımak o değil ki kardeşlerim. Tanımak için itaat lâzım. İtaat etmeyen, tanımış olmaz. - İtaattan maksat nedir? dediler. - O'nun emir ve yasaklarını büyük bilmek, saygı göstermek ve gücü yettiğince yapmaya çalışmaktır, buyurdu. En güzel duâ Sohbetin devamında; - Bir mümin, bir mümini gördüğü zaman yaptığı dua mutlaka kabul olur, buyurdu. Aynen Kâbe'yi görünce yapılan dua gibi. - Hikmeti nedir? dediler. - Çünkü Allahü teâlâ müminin kalbini, Kâbe'den kıymetli yapmıştır. Sordular: - Pekii bir mümini görünce nasıl dua etmeliyiz efendim? - En güzel dua, selâm vermek, yâni "Esselâmü aleyküm" demektir. - Selâmın mânâsı nedir? dediler. - Allahü teâlâ sana dünyada ve âhirette selâmet ve iyilikler versin. Seni hiç sıkmasın, demektir. Ve ilave etti: - Diğer mümin de; "Aleyküm selâm" diyerek, ona böyle dua eder. Şöyle bitirdi: - En güzel dua, bu "Selâm"dır işte. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Cuma namazında burada olsunlar!"
2006-08-27 01:00:00
"Şems-i Tebrîzî" hazretleri, Konya'ya gelince, hazret-i "Mevlânâ" onu görüp âşık oldu. İkisi bir odaya kapanıp devamlı sohbet ediyorlardı artık. Günlerce, gecelerce... Fakat Mevlânâ hazretlerinin talebeleri, sevenleri ve şehrin ileri gelen âlimleri, bu hali beğenmediler. Ve bir Cuma gecesi... Âlimler Konya'yı terk edip Denizli'ye gittiler. Sebep, "Mevlânâ bizi bıraktı" diyorlardı. "Sultân Alâaddin", âlimlerin gidişine çok üzüldü. İçerledi. Ve ertesi gün "Sadreddîn-i Konevî"yi yanına çağırdı. - Efendi hazretleri, âlimler Konya'yı terk edip Denizli'ye gitmişler. - Evet sultanım, haberim var. - Onların böyle gitmelerine çok içerledim. - Ne yapmamı istersiniz sultanım? - Diyorum ki Denizli'ye gidesin. Onları toparlayıp, Konya'ya getiresin. - Hemen mi? - Evet. Cuma namazına burada olsunlar. - Başüstüne sultanım. Ve katırına binerek düştü yollara. Denizli'ye gidiyordu. İyi de Konya-Denizli arası, üç günlük yoldu. Cuma namazına ise birkaç saat kalmıştı. Sadreddîn-i Konevî, Allah'ın izniyle, "Bir an"da vâsıl oldu Denizli'ye. O âlimleri bulup sultanın emrini tebliğ etti. - Sultanımız sizi bugün Cuma namazına bekliyor. Âlimler; - Bu imkânsız, dediler. Konya üç günlük yol. Cuma namazına ise iki saat var. Buyurdu ki: - Siz "Peki" deyin. Hak teâlâ her şeye kâdirdir. - Âmenna, ama... - Haydi hazırlanın. Vaktimiz yok. "Pekâlâ" dediler. Ve bir tereddüt içinde bindiler hayvanlarına. Sonra mı? Henüz bir iki konak gitmişlerdi ki, Konya göründü karşıdan. Evet, Konya'ya varmıştı kafile. Hatta Cuma ezanı okunmamıştı bile. Pâdişâh çok sevindi. Teşekkür etti Sadreddin Konevi'ye. Âlimler mi? Onlar da görünce bu hârikulâdeyi, daha iyi anladılar "Sadreddin Konevi"yi.
."Bu altınlar senin!"
2006-08-28 01:00:00
Hindistan evliyâsından "Ubeydullah Serhendî" hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Vaktiyle bir Müslüman, birinden tarla satın almıştı. Tarlayı sürerken "bir küp altın" çıktı taprağın altından. Küpü kucaklayıp doğruca gitti mal sahibine ve; - Al arkadaş, bu altınlar senin, dedi. Tarlayı sürerken buldum. Adam kabul etmedi. - Hayır kardeşim, alamam. - Nedenmiş o? - Ben bu tarlayı sana sattım. Dolayısıyla bunlar da senindir. - Ama ben, sadece tarlayı satın aldım. Altındakiler sana aittir. - Hayır, sana âittir. Velhasıl anlaşamayınca, kadıya gittiler. Kadı efendi, ikisinin de temiz insanlar olduğunu görünce, sordu birine: - Senin evlenecek oğlun var mı? - Var kadı efendi. Öbürüne sordu: - Senin evlilik çağında kızın var mı? - Var efendim. O iki gencin nikâhlarını kıyıp; - Bu altınlar da mehir olsun, dedi. Ve bu hayırlı izdivaçtan, "Bayezid-i Bistâmî" hazretleri dünyaya geldi. Din nasihattir... Sonra sevdiklerine dönerek; - Din, nasihattir buyurdu. Herkes, elinde ne imkân varsa, onunla "emr-i maruf" yapmalıdır. Sonra şunu anlattı: Hazreti Ömer, eshâb-ı kiramın büyüklerinden birini, bir şehre vali tayin edip, birkaç sahâbî ile kendisini uğurlarken ayaküstü nasihat etti: - Gittiğin yerde sakın Allaha şirk koşma! Beş vakit namazını kıl! Ramazanda orucunu tut! Zengin olursan zekâtını ver ve hacca git! O gidince, sahâbîler; - Ey halife! dediler. Bunlar bilinen şeyler. Kaldı ki bu zat, Cennetle müjdelenmiş bir sahâbî. Hazret-i Ömer; - Olsun, buyurdu. - Hikmetini anlayamadık da efendim. - Din, nasihattir kardeşlerim. Bildiği şeyler de olsa, en mühim hususları hatırlattım kendisine. Ve sordu onlara: - Başka ne söyleyebilirdim ki? ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sahte talebeler!
2006-08-29 01:00:00
"Hacı Bayrâm-ı Velî", talebelerinin askerlik ve vergiden muaf olduğuna dair pâdişâhtan bir fermân alıp Ankara'ya dönmüştü. Bu ferman, talebe gençlerin sırf "ilim ile" meşgul olmalarını temin için padişahın bir ihsanıydı. İyi de, kötü niyetli kimseler o zaman da vardı. Niceleri bunu fırsat bilip bu zata talebe oluyorlardı. Bu "sahte talebeler" öyle çoğaldı ki, dikkatini çekti Padişahın. Ve ricâ etti Hacı Bayrâm Velî'ye: - Bana, talebelerin listesini ver! diye. Hacı Bayram-ı Veli; - Başüstüne! diyerek emretti derhal. Bir çadır kurdular aynı günde. Ankara'nın "Kanlıgöl" mevkiinde. Ve emretti peşinden: - Cümle talebelerim burada toplansınlar hemen! Haberi duyan, buraya koşuyordu. Meydan kısa zamanda doldu. Hem öyle çok insan toplandı ki, iğne atsan yere düşmezdi âdeta. Hacı Bayram-ı Velî, elinde bir bıçakla çıktı o ara. Ve nida etti o kalabalığa: - Ey benim dervişlerim! Ben, talebelerimi kurbân etmek isterim. Canını, benim için verecek kim varsa gelip girsin şu çadıra! Kalabalıkta çıt yoktu. Herkes birbirine bakıyor, "Hocamız aklını kaçırmış" diyorlardı. Derken "İki kişi" çıktı ansızın. Bir erkek, bir kadın. Yürüyüp çadıra girdiler hemen. Büyük velî, çadıra bir "Koyun" getirip koymuştu geceden. Girip kesti o hayvanı. Çadırdan dışarı aktı kanları. Bunu görenler kaçıştılar dört bir yana. Meydan boşaldı bir anda. Hacı Bayram-ı Velî çadırdan çıkıp gördü ki kimsecikler kalmamış meydanda. Hak yerini buldu. - İki tâne talebem varmış, buyurdu. Ve ekledi: - Bunlardan gayrisi, askerliğini yapıp versinler vergisini. Gerçek talebeler, saraya gönderildi listelenerek. Listede iki isim vardı. Biri kadın, biri erkek. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.En büyük düşmanımız
2006-08-30 01:00:00
Mısır evliyâsından "Fahr-ül fârisî" hazretleri, bir gün bâzı sevdiklerine; - İnsanın en büyük düşmanı kimdir, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz, dediler. - İnsanın kendisidir, buyurdu. Şaşırdılar. - Kendisi mi efendim? - Evet. Kendi nefsidir yâni. Bu, öyle bir düşman ki, bütün diğer düşmanlar, onun yanında hiç kalır. Ve ekledi: - Nefsimiz, yalnız bize değil, Allah'a da düşmandır. - Neden? dediler. - Allah öyle yarattı çünkü. Yâni cenab-ı Hak, kendisine düşman olarak yarattı onu. - Hikmeti ne efendim? - Onu biz bilemeyiz. - Pekii nefsimizin şerrinden nasıl kurtuluruz hocam? - İslâmiyete uyarak. - Günahlardan kaçarak mı yâni? - Evet. Nefsin gıdası, günahlardır çünkü. Gıdası verilmezse zayıflar ve insanı aldatamaz olur. En zor iş nedir? Aynı sohbette; - Bu dinde en zor iş nedir, biliyor musunuz? diye sordu onlara. - Bilmiyoruz, dediler. - İstikamet sahibi olmaktır, buyurdu. - İstikamet mi? dediler. - Evet. İstikamet, "doğru yol"u bulduktan sonra hep o yolda kalmaya sabretmek demektir. Ve ekledi: - Bunun için Efendimiz; "Hud suresi, sakalıma ak düşürdü" buyurdu. Çünkü bu surede cenab-ı Hak; "Emrolunduğun yoldan hiç ayrılma!" buyuruyor Efendimize. - Bu, o kadar zor mu ki? dediler. - Elbette. Bunun için doğru yolda yürümek, "Sırat köprüsü"ne benzetilmiştir. - Nasıl yâni hocam? - Şöyle ki; dünyada İslâma uymakta kılı kırk yararcasına titiz davrananlara, Sırat köprüsü "geniş" ve "rahat" olacaktır. - Ya gevşek davrananlara? - Onlara ise o nisbette "dar" ve "zor" olacaktır. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bunu sat da gel!"
2006-08-31 01:00:00
"Ebüssü'ûd Efendi", Osmanlının büyük âlimlerindendir. "Müftiyüssekaleyn" denir kendisine. Yâni insanlara ve cinlere fetva veren müftü. Bir gün, başında çok kıymetli bir sarık varken yanına biri gelir bir aralık. Adamın dikkatini çeker sarık. Kendi kendine; "Çok pahalı bir şey" diye düşünür. "Şunu satsa, parasıyla çok fakirin karnını doyurur". İyi de, Ebüssü'ûd Efendinin açıktır kalb gözü. Anlar böyle düşündüğünü. Derhal çıkarıp uzatır sarığı o kimseye. - Bunu sat da gel, buyurur. Adam sarığı alırken; - Niçin? diye sorar. Buyurur ki: - Bunun parasıyla çok fakirin karnı doyar. Adamcağız; - Başüstüne, der ve gider pazara. Birine satıp geri dönünce şaşırır o ara. Çünkü sattığı sarık, Ebüssü'ûd Efendinin başındadır yine. Mübarek sorar: - Hayret mi ettin? - Evet efendim, der. Ben bu sarığı satmıştım. Şimdi sizde ne arar? - Sırrını öğrenmek ister misin? - Elbette efendim. Ona bir adres verip; - Bu kimseye git sor, buyurur. Adam o adrese gittiğinde hayret eder, şaşırır. Çünkü bu kimse, az önce sarığı sattığı adamdır. Sorunca, adam şöyle anlatır: - Üç ay önce denizde fırtınaya tutuldum. - Evet. - Tam boğulmak üzereyken, bir adakta bulundum. - Nasıl bir adak? - "Eğer kurtulursam, dedim. Ebüssü'ûd Efendi'ye çok kıymetli bir sarık alıp hediye götüreceğim". - Ee sonra? - Bugün senin elinde o sarığı görünce "Tamam" dedim içimden. "Ebüssü'ûd Efendiye layık bir sarık buldum nihayet". Alıp hediye götürdüm. Ve ekledi: Hadise bundan ibaret... ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
."Şu adamı susturun!"
2006-09-01 01:00:00
"Mevlânâ Seyyid İbrâhim Efendi" Allah adamlarındandır. Sülalesi, hazret-i Hüseyin'e dayanır. Seyyiddir yâni. O devirde daralan ona varır. Onun iki çift sözüyle ferahlanır. Ama kötüler de eksik değildir o devirde. Sevenleri olduğu gibi sevmeyenleri de vardır. Nitekim biri vardır ki bu zata dil uzatır. Gıybetini yapar. Allah'tan da korkmaz. Ama mübarek aldırmaz. Cevap bile vermez hatta. Bir gün sevenleri gelirler bu zata; - Efendim şu adamı susturun, derler. Ama o; - Hayır, buyurur. Eden kendine eder. - Efendim izin verin, biz söyleyelim, diye sızlanırlar. - Hayır, buyurur yine. Bırakın söylesin. Her kaptan içindeki dışarı sızar. İyi de, o kimse edebsiz ve ahlaksızdır. Meydanı boş bulunca iyice azıtır. Yaptığı hakaretler günden güne artar. Nihayet bir gün... Hakâretinde gider çok ileriye. Gelip haber verirler bu büyük velîye. O zamana kadar sabreden İbrahim Efendi bu defa çok üzülür. Kalbi incinir derinden. Ve gadaba gelir birden. Döner sevdiklerine; - Onun dili, bir daha döner mi? buyurur. O hakâretlerine devam edebilir mi? Eyvah, ok yaydan çıkmıştır. Allah dostu kırılmıştır. İşte ne olursa o anda olur. Adamın dili tutulur. Hem de o anda. Yâni böyle buyurduğu zamanda. Bir kelime konuşamaz olur. Eee ne demişler: "Evliya, açıkta duran kılıç gibidir. Onlara sataşanlar, o kılıca boyunlarını vurur". Onu bu halde görenler; - Bir velîyi incitenin hali böyle olur, derler. Gönlü kırık velînin bir cümlesi, ne hâle soktu adamı. Ve dua ederler: - Yâ Rabbî "Evliyâ" kullarını üzmekten bizi koru, derler. Evet veliler, Allahın dostudur. Onların hürmetine yağdırılır yağmur, kar. Onların kalplerinden kalplere feyiz akar. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Âkıbetimiz için korkalım!
2006-09-02 01:00:00
Zile'de yetişen velîlerden "Muharrem Efendi", bir gün birkaç sevdiğine; - Kardeşlerim, âkıbetimizi düşünüp çok korkmalıyız, buyurdu. - Nasıl yâni? dediler. Şunu anlattı: Cebrail aleyhisselâm, bir gün Peygamber Efendimize geldi ve; - Yâ Resûlallah, sen bütün âlemlere rahmet olduğun gibi, benim için de rahmetsin, diye arz etti. Efendimiz sordular: - Neden? - Yâ Resûlallah! dedi. Sana vahiy getirene kadar, ben de Allahü teâlânın gadabına uğrarım diye korku içindeydim. - Evet. - Ne zaman ki sana vahiy getirmeye başladım. O zaman Hak teâlâ bana; "Cibril-i emîn" diye hitab etti. O zaman rahatladım. Bir saat kâfi Aynı sohbette ; - Mübarek gecelerde ne miktar ibadet yapmalıyız? diye sordular. - Bütün geceyi ibadetle geçirmek şart değildir, buyurdu. Sordular: - Pekii ne kadar olmalı efendim? - Bir saat yeter, buyurdu. Zîra bir geceyi ihya etmekten maksat, o gece içinde bir müddet ibadet etmektir. Ve ekledi: - Mesela "bir saat" kadar ibadetle geçiren, bütün geceyi ihyâ etmiş sayılır. Tasavvufun gayesi Yine sevdikleri; - Tasavvufun gayesi nedir? diye sordular. - Tasavvuftan maksat, son nefeste "Allah" diyebilmektir, buyurdu. Ve ekledi: - Hadîs-i şerîfte; "Nasıl yaşarsanız, öyle ölürsünüz" buyuruldu. Devamında ise; - "Nasıl ölürseniz, öyle dirilirsiniz" buyuruluyor. - Nasıl mesela? dediler. - Mesela ölürken "Allah!" diyen kimse, kıyamet gününde de "Allah!" diyerek kalkar mezarından. - Ya sarhoş efendim? - Sarhoş, sarhoş olarak kalkar, çalgıcı, çalgı çalarak. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Şimdi ne yapacağız?"
2006-09-03 01:00:00
"Merkez Efendi", İstanbul'da medfun bulunan velilerden. Kerametleri anlatılıyor halk arasında. Biri şöyle: Bir gün, Yavuz Sultân Selîm Hân'ın kızı ve efendisi Sadrâzam Lütfü Paşa, Yanya'dan İstanbul'a doğru yola çıkarlar. Ancak az ileride eşkıya pusu kurmuştur. Âniden baskına uğrarlar. Kurtulmaları zordur. Hatta imkânsız. Zîra hem yalnızdırlar, hem de silahsız. Hiç beklemedikleri bir şeyle karşılaşmışlardır. Birbirlerine bakıp; - "Şimdi ne yapacağız?" derler. Çâresizldirler. İşte bu korkulu ve heyecanlı anda, birden "Merkez Efendi" belirir yanlarında. Şaşırırlar. Mübarek, inanılmaz bir heybet ve azametle ortaya çıkar. Eşkıyâlar mı? Onu böyle görünce her biri bir yana kaçar. Hatta korkularından titrer her yerleri. Ve bir zarar yapamadan terk ederler o yeri. Lütfü Paşa ve hanımı kurtulmuşlardır. Ama ne olduğunu anlayamazlar. Öyle ya, Merkez Efendi nasıl ve nereden gelmiştir oraya? Onlar bunu düşünürken onu göremezler bir daha. Zîra kaybolmuştur göz önünden. Onlar görürler bu hadiseyi. Daha çok severler bu büyük velîyi. Ve İstanbul-Bahariye'de bir cami inşâ ettirirler. Camiye, onun ismini verirler. Yanına bir büyük medrese yaptırırlar. Bu velîyi başmüderris yaparlar. Size imam olayım Bu zat, ömründe hiç cemâatsiz namâz kılmamıştır. Büluğ çağından ölünceye kadar. Şöyle ki; Eğer cemâate yetişemezse, namâzı cemâatle kılanlara; - Gelin, der. Size imam olayım, bir daha kılın benimle. Sorarlar: - Olur mu? diye. - Olur, buyurur. Benimki farz olur, sizinki nafile. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Derdinizi Allah'a arz edin!
2006-09-04 01:00:00
İran evliyâsından "Muhyiddin-i Dûstî" hazretlerine bir gün, birkaç ahbâbı; - Kalbler, nasıl kirlenir? diye sordular. - Günah işlemekle, buyurdu. - Dert ve belâ niçin gelir? dediler. - Günah işlemekle, buyurdu. Çâresini sordular. - Çâresi, pişmanlık ve tövbedir, buyurdu. Ve şöyle devam etti: - Kardeşlerim, her birimiz bir sürünün çobanı gibiyiz Çoban, sürüsünden nasıl mes'ul ise, biz de çocuklarımızdan öyle mes'ulüz. Sordular: - Ne yapmalıyız efendim? - Onları Cehennem ateşinden korumalıyız. - Nasıl? - İslâmiyet'i öğretmekle. - Öğretmezsek hocam? - Çocuklarına İslâmiyet'i öğretmeyen bir baba, "Veyl" ismindeki Cehennemde yanacaktır, buyurdu. İhlâs şarttır Sohbetine devamla; - Kim Allahü teâlâya ibadet ederse, Cennete gider, buyurdu. Ama bir şartla. - O şart nedir? dediler. - İbadetini ihlâsla yapmalıdır. İhlâsla ibadet etmeyen, Bel'âm-ı Bâurâ, Sa'lebe ve İbnüssâkka gibi "mürted" olarak ölür maazallah. Tövbe hocam Bu zat, bir talebesini bir yere gönderirken ayaküstü nasihat etti ona: - Aman oğlum! Gittiğin yerde sakın Allahlık ve Peygamberlik iddiasında bulunmayasın! Delikanlı ürperdi. - Tövbe hocam! Hiç öyle şey olur mu? - Olabilir evlâdım. - Nasıl olur efendim? Buyurdu ki: - Eğer "Her istediğim olsun" dersen, Allahlık iddia etmiş olursun. Çünkü yalnız Allahü teâlânın her istediği olur. Ve ilave etti: - "Bana tâbi olmayan felâkete gider" dersen, bu da Peygamberlik iddiasıdır. Çünkü yalnız Peygambere tâbi olmayan felâkete gider. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Eşyalarla birlikte yere yıkıldı
2006-09-05 01:00:00
"Merkez Efendi", Osmânlılar devrinde yetişen bir velîdir. Adı "Mûsâ" ise de, bu ismiyle bilinir. Küçük yaşta başlar ilim tahsîline. Aklı, fikri, zekâsı, ilme karşı hevesi öyle çoktur ki, Şaşırtır herkesi. Vaktâ ki tahsilini eder tamam. "Sümbül Sinân" ismini duyar o zaman. Aldırmaz ama. Zîra bazı dedikodular duymuştur hakkında. Bu bakımdan itibar eylemez pek. Ama o gece, rüyasına girer mübarek. Şöyle ki; Rüyasında kapısı çalınır birden. Görür ki, gelen Sümbül Sinan'dır. Açmaz hemen. Zira istemez içeri girmesini. Yığar kapı arkasına eşyâsının hepsini. Yetmez, kendi de çıkıp oturur üzerine. Ama fayda etmez. Zira "Sümbül Efendi" kapıyı açar yine. Vee, Merkez Efendi eşyâlarla birlikte, yerde buldu kendini. Uyanıp, anlar hata ettiğini. Sabahı zor bekler. Ve erkenden çıkar evden. "Sümbül Sinân" hazretlerine gider hemen. Mübarek, o esnada kürsüde vaaz etmektedir. O da içeri girip, kürsüsünün tam arkasına çömelir. Güya Ona görünmeden. Ama o görmüştür kendisini. Zira bekliyordur gelmesini. Bir surenin tefsirini yapmaktadır o ara. Nihayet tefsîr biter. -Bu tefsiri hepiniz anladınız, der. Ve ekler: -Merkez Efendi de anladı bu sefer. Sonra daha yüksek mânâlar vererek devam eder. Ama anlamamıştır cemâat bu bahsi pek. "Sümbül Sinân", dersine yine ara vererek, Buyurur ki: -Bunu anlayanınız olmadı. Ve ekler: -Hoş, Merkez Efendi de anlamadı. Evet. Merkez Efendi almıştır alacağını. Düşünür ki: "O rüyâ doğru çıktı vallahi. Girdi gönül evime, ben istemesem dahî." > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Îman, doğru olmazsa...
2006-09-06 01:00:00
Bağdat velîlerinden "Rüveym bin Ahmed" hazretleri, bir ev sohbetinde; - Kardeşlerim, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiği gibi îman etmek lâzımdır, buyurdu. Ve ekledi: - Buna uymayan fena, bozuk îtikatlar, gönlü öldüren bir zehirdir. Şaşırdılar. - Zehir mi efendim? - Evet zehirdir ve insanı sonsuz ölüme, ebedî azablara götürür. Sordular: - Amelde bozukluk olursa efendim? - Amel ve ibâdetlerdeki tembellik affolunabilir. Ama îtikatta gevşeklik affolunmaz. - Neden? dediler. - Çünkü âyet-i kerîmede; "Şirki, yâni küfrü, aslâ affetmeyeceğim" buyuruldu. Devamında ise; - "Diğer bütün günahları, istediğim kimselerden affederim!" buyuruluyor. Dinde zorluk yoktur Aynı sohbette; - Efendim, "Dinde zorluk yoktur" demenin mânâsı nedir? diye sordular. Cevabında; - Allahü teâlâ, kulların yapabilecekleri şeyleri emretmiş, güç şey emretmemiştir demektir, buyurdu. - Nasıl yâni? dediler. - Yâni herkes, hoşuna giden, kolayına gelen şeyleri yapsın, nefsine zor gelen şeyleri yapmasın, ibâdetleri keyfine göre değiştirsin demek değildir. Ve ekledi: - Dinde ufak bir değişiklik yapmak, küfürdür, dinsizliktir. Dünya nedir? Sohbetin sonunda; - Dünya nedir? diye sordular. - Ölümden önce olan her şeye dünya denir, buyurdu. Bunlardan, ölümden sonra faydası olanlar, dünyadan sayılmaz, âhiretten sayılırlar. - Neden efendim? - Çünkü dünya, âhiret için tarladır. Âhirete yaramayan dünyalıklar, zararlıdır. - Ne mesela? dediler. - Mesela haram ve günahlar böyledir, buyurdu. Ve ekledi: - Dünyalıklar, İslâmiyete uygun olarak kullanılırsa, hem dünya lezzetine, hem de âhiret nîmetlerine kavuşulur. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Evlenmek istiyordu...
2006-09-07 01:00:00
İstanbul'da medfun bulunan "Merkez Efendi", hocası "Sümbül Sinan" Efendinin bir defa sohbetinde bulunmakla âşık olmuştu ona. O günden îtibâren talebesi olmuş, Onun teveccühüyle çok şeylere kavuşmuştu. Hatta birinci talebesi olmuştu. Hocası da onu çok sevdi. Ve kısa zamanda mutlak icâzet verdi kendisine. Her şey yolundaydı. Her şey tamamdı. Amaa bir şey hariç. Yaşı yirmidokuza geldiği halde bekârdı henüz. Evlenmek istiyordu. Ama kiminle? Hocasının bir kızı vardı. Ama nasıl söyleyecekti bu isteğini? Bir aracı koyarak arz etti nihayet. Ertesi gün hocası Sümbül Sinan Efendi çağırıp sordu kendisine: - Sen evlenmek mi istiyorsun evladım? - İzin verirseniz hocam. - Peki kiminle evleneceksin? Mahcubiyetinden önüne baktı. - Şeyy... Mübarek gülümsedi. - Anladım, bizim kıza talipsin. Onu sana veririm, ama bir şartla. Merkez Efendi rahatlamıştı. - Her şartı kabul ediyorum hocam. - Şartım biraz ağırdır. Yapabilecek misin bakalım? - Himmetinizle inşallah yaparım. - Pekâlâ, "bir yük altın" getir bizim eve. Hiç tereddüt etmedi. - Baş üstüne! İyi de, nerden bulacaktı bir yük altını? Hemen geçti faaliyete. Önce üç-beş çuval buldu. İçini "Toprak"la doldurdu. Ağızlarını dikerek gönderdi hocasının evine. Sonrasını tahmin edersiniz. Evde çuvallar açılınca birden, çil çil "Altınlar" döküldü içlerinden. Hocası hiç hayret etmedi. - Evlâdım! buyurdu. Benim muradım altın değildi. Ve ekledi: - İstedim ki, hanım da tanısın seni, o da seve seve versin kerîmesini. Ve evlendiler. Cenab-ı Hak şefaatlarına kavuştursun. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
Hak yol, bir tanedir
2006-09-08 01:00:00
Bursa evliyâsından "Muslihiddin Tavîl" hazretleri, bir ev sohbetinde; - Doğru yol bir tane, bozuk yollar ise çoktur, buyurdu. Ve ekledi: - Bunun için doğruyu bulmak zordur. Ama doğru yolu bulduktan sonra, hep o yolda kalmak daha zordur. Sordular: - Neden efendim? - Çünkü nefis, şeytan ve kötü arkadaşlar, insanı doğru yoldan çıkarmak için durmadan çalışıyorlar, buyurdu. Ve sordu onlara: - Efendimizin mübarek sakalına neden ak düştü dersiniz? - Neden? dediler. - Çünkü Hud suresinde, meâlen; "Emr olunduğun doğru yolda sebat et!" buyuruluyor. İşte bu âyet-i kerîme gelince, Sevgili Peygamberimiz; "Hud suresi sakalıma ak düşürdü" buyurdular. - Hikmeti ne acaba? - Doğru yolda sebat etmek zordur çünkü. Şöyle bitirdi: - Büyüklerimiz "doğru yol"da sebat etmeyi, "Sırat köprüsü"ne benzetmiş ve "Sırat köprüsü, kıldan ince, kılıçtan keskindir" buyurmuşlardır. ? İstikbâli kazanmak Sohbetin devamında; - Çocuklarınıza her şeyden önce İslâmiyeti öğretin, buyurdu. Ve ekledi: - Namazlarını mutlaka kılsınlar. Sordular: - Ya çocuğun istikbâli hocam? - İstikbâli garantiye almak, iyi bir Müslüman olmakla mümkündür ancak. - Dünya kazancı mühim değil mi yâni? - Elbette mühim. Ama yalnız dünyalık ile istikbal garantiye alınmış olmaz. Yâni dünyalık, çocuğunuzun iyi bir Müslüman olmasıyla işe yarar ancak. Ve ilave etti: - İşin başı güzel ahlâktır. - Güzel ahlâk nedir? dediler. - Güzel ahlâk, kimseye yük olmamak, bilakis herkesin yükünü çekmektir, buyurdu. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Alacaklı sıkıştırıyordu!
2006-09-09 01:00:00
Şâbân-ı Velî "rahmetullahi aleyh" zamanında birinin, bir kimseye borcu vardı. O günün parasıyla, "Beşyüz akçe". Ama ödeyemiyordu. Çalışıyor, çabalıyor, "beşyüz akçe"yi bir araya getiremiyordu. Ama alacaklı bu. Bekler mi? Sıkıştırıyordu zavallıyı. Bir gün yine gelip alacağını istediğinde; - Biraz mühlet ver, diye yalvardı. Ancak mühlet vermeyince, koştu bir "Velî"nin türbesine, dua etti: - Yâ Rabbî, hâlim mâlumdur sana. Bu velî hürmetine, borcum kadar akçeyi gönder bana. Geri gelirken, "Şâbân-ı Velî" hazretlerini hatırladı birden. Ve koştu hemen bu zatın evine. Mübarek, diz çökmüş oturuyordu ibadet yerinde. Girdi huzuruna. - Selamün aleyküm hocam. - Aleyküm selam evlat. Hoş geldin. Diz çöktü karşısında. İyi de nasıl söyleyecekti derdini? O bunu düşünürken, büyük velî gösterdi minderini ve buyurdu ki: - Al bunun altındakilerini. Adamcağız çekinerek kaldırdı minderi. Evet, minderin altında paralar vardı. Utana sıkıla bir miktar aldı. Ama onun "beşyüz akçe"ye ihtiyacı vardı. Bunlar yetmez, diye düşünürken, mübarek zat; - Sıkılma evlat, buyurdu. Ne varsa al! Adam biraz daha aldı. Ama yine hepsini alamadı. Şâbân-ı Velî; - Onlar senindir, buyurdu. Hepsini al! - Başüstüne, deyip aldı hepsini. O zaman "Şâbân-ı Velî", kaldırdı ellerini. Yalvardı Allah'a: - Yâ Rabbî, bu kulunu darda koyma bir daha! Adamcağız "Âmin" dedi. Evet, işi görülmüştü. Hem "Para"yı, hem de "Duâ"yı alıp sevinçle döndü eve. İyi de bu para borcunu ödemeye yetecek miydi? Acele saydı, şaşırıp kaldı. Zira tamı tamına "borcu kadar"dı. Koşarak gitti alacaklısına. Borcunu ödeyip şükretti Mevlâsına. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kazanç zamanı geçip gidiyor
2006-09-10 01:00:00
Türkistan'da "Sâbit ebül-meânî" hazretleri, bir gün sevdiği bir gence; - Oğlum, kazanç zamanı geçip gidiyor, buyurdu. Her geçen gün, ömrümüzü azaltmakta, ecel zamanını yaklaştırmaktadır. Şöyle devam etti: - Bugün aklımızı başımıza toplamazsak, yarın âh etmekten ve pişmanlıktan başka elimize bir şey geçmez. Delikanlı sordu: - Tavsiyeniz nedir efendim? - Bu birkaç günlük sağlıklı zamanda, dînimize uygun yaşamaya çalışmalıyız evladım. Ve ilave etti: - Ancak böyle kurtuluruz âhirette. Pişman olmamak için Sohbetine devamla; - Dünya hayatı, iş yapacak, ibadet yapacak zamandır, buyurdu. Ve ekledi: - Keyif yapacak zaman ileride gelecektir. Genç sordu: - Yâni âhirette mi efendim? - Evet. Dünyada yapılan işlerin karşılığı orada ele geçecektir. Ama iş zamanı eğlenceyle geçirilirse, orada ele bir şey geçmez. Bu, neye benzer, biliyor musun? - Neye benzer hocam? - Çiftçinin, tarlasına tohum ekmeyip, hasat zamanında mahsûl alamamasına benzer. - Tohumdan maksat ibadet mi? - Evet. İslâmiyeti öğrenip ona göre yaşamaktır. Bu yapılmazsa, çok büyük pişmanlık olur âhirette. En mühim iş Son olarak; - Sana birinci nasihatim, Ehl-i sünnet âlimlerinin, kitaplarında bildirdiklerine göre îtikadı düzeltmektir, buyurdu. Ve ilave etti: - Çünkü Cehennemden kurtulan yalnız bu fırkadır. Delikanlı sordu: - Kimler ehl-i sünnet âlimidir efendim? Buyurdu ki: - Dört mezhebin ictihâd derecesine yükselmiş âlimleri ve bunların yetiştirdiği büyük âlimlere, "Ehl-i sünnet âlimi" denir. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Hz. Hızır'ı görmek istiyordu!
2006-09-11 01:00:00
Kânûnî Sultan Süleyman zamanında, bir evliyâ zat vardı. "Yahyâ Efendi" "rahmetullahi aleyh". Sultân, "Ağabey" diye hitâb ederdi Ona. Bu zat, hazreti "Hızır"la görüşüyordu. Sultân bunu biliyor, kendi de görüşmeyi çok istiyordu. Ama nasıl? Bir akşam, kayıkla gezintiye çıkmıştı ki, "Yahya Efendi"yi hatırladı birden. "Tamam" dedi içinden. Yanaştırdı kayığı Ortaköy'e. Yahya Efendi orada otururdu zira. Haber saldı: - Ağabey, sen de gel, dolaşalım beraber. Niyeti Onun bereketiyle "Hızır"ı görmekti. Mübarek, gelip bindi kayığa. Ama yalnız değildi. "Bir kişi" daha vardı yanında. Açıldılar denize. Sultânın parmağında bir "Yüzük" vardı. O kişi, dikkatlice o yüzüğe bakardı. Sultan bunu fark edip çıkardı yüzüğü parmağından; - Gâlibâ merak ettin, dedi. Al, incele daha yakından. Aldı o da yüzüğü. Baktı, baktı, sonra denize attı. Herkes şaşırmıştı "Yahyâ Efendi" hâriç. Padişah da şaşırdı. Üzüldü hatta. Ama kızmadı hiç. Zira çekiniyordu Yahya Efendiden. O kişi, biraz sonra; - Ben ineyim dedi burada. Pâdişâh; - Yanaş! dedi kayıkçıya. O kişi inerken, bir avuç "Su" aldı denizden, uzattı Pâdişâh'a. Ve yürüyüp gitti. Onu göremediler bir daha. Padişah, "Neler oluyor?" diye düşünürken, avcundaki suda "Yüzüğünü" gördü birden. Donakaldı hayretten. Evet, işi anlamıştı. Ama geç kalmıştı. Tutmak istediyse de o "Kişi"nin elinden, olmadı. Zira çoktan kaybolmuştu gözden. Sordu Yahyâ Efendiye: - Ağabey, neler oluyor? diye. Buyurdu ki: - O kişi, Hızır'dı Sultanım. - İyi ama neden önce söylemedin. - O, kendini tanıttı hünkârım. Ama siz geç kaldınız, ne yapayım? > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Müslüman, çok kıymetlidir
2006-09-12 01:00:00
Edirne evliyâsından "Kabûlî Mustafa Efendi", bir gün bazı sevdiklerine; - Müslüman, çok kıymetli insan demektir, buyurdu. Çünkü îman çarşıda satılmaz. Babadan miras da kalmaz. Sordular: - Ya nasıl ele geçer efendim? - Bu iş nasib işidir kardeşlerim, akıl ermez. Nasibi yoksa, Peygamberi de görse Müslüman olamaz. - Hikmeti ne acaba? - Çünkü onları, Allahü teâlâ kendisi seçiyor. - Kendisi mi seçiyor? dediler. - Evet. Sevdiği ve seçtiği insana veriyor bu "Îman" nîmetini. Ve onu kendine dost ediniyor. Şöyle devam etti: - Müslüman, mademki Cenab-ı Hakkın sevdiği ve dost edindiği insandır. O halde ona göre davranın Müslümanlara. Ve ilave etti: - En azından üzmeyin onları. > Sıkıntı, nîmettir Sohbetin devamında; - Müslümanın eline diken batsa, mutlaka bir günahı sebebiyledir, buyurdu. Ancak bu, bir nîmettir onun için. Şaşırdılar. - Nîmet mi efendim? - Evet. Çünkü o günahın cezasını dünyada çekmiş olur. Âhirete kalmaz. Bu da, onun için en büyük nîmettir. - Âhirete kalsaydı? dediler. - O zaman felâket olurdu. - Neden? - Çünkü bu dünyanın bütün acılarının toplamı, can verme acısı yanında hiç kalır. Ve ekledi: - Can verme acısı, kabir azâbı yanında, kabir azâbı da, Cehennem azâbı yanında hiç kalır. > En son nasihati Sohbetin sonunda; - İmâm-ı Gazâlî hazretlerinin en son nasihatini biliyor musunuz? diye sordu onlara. - Bilmiyoruz, dediler. Buyurdu ki: - Talebeleri, bunu kendisine sormuşlar. Cevabında; "İhlâs, ihlâs, ihlâs" buyurmuş. Sordular: - Ne demek istemiş acaba? - Yâni Allah için yapılmayan hiçbir iyiliğin âhirette faydası olmaz demek istemiş. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.c
.Dünyada en güzel şey
2006-09-13 01:00:00
Büyük Velîlerden "Mustafa Feyzi Efendi", bir gün şunu anlattı cemaatine: Sultan III Mustafa Han, İstanbul'daki Lâleli camiini yaptırdığı sıralarda, o çevrede "Lâleli Baba" nâmında bir Allah dostunun ziyaretine gitti bir gün. Tam kalkacağı sırada; - Efendi hazretleri, bu dünyada en güzel şey nedir? diye bir şey sordu. Lâleli Baba; - En güzel şey, yiyip içmek ve rahatça def-i hâcetini yapabilmektir, buyurdu. Ancak Hükümdar bu cevaptan pek hoşnut olmadı. Hattâ biraz canı sıkıldı ve başka şey konuşmadan ayrılıp saraya döndü. Fakaaat... Ertesi gün, şiddetli bir kabızlığa yakalanmıştı. Hekimleri seferber olup, bütün ilâçları uyguladılar. Ama faydasız. Padişah kıvranıyordu sancıdan. Nihayet anladı hatasını. Derhal koştu "Lâleli Baba"nın huzuruna. - Şeyhim hata ettim, beni affet. Lâleli Baba sevgiyle baktı ona. - Seni bu sıkıntıdan kurtarırsam, karşılığında ne vereceksin? - Yaptırmakta olduğum camiyi sana hibe edeyim. Mübarek omuz silkti. - Yetmez! Daha neler neler vâdettiyse de hep aynı cevabı aldı: - Yetmez!... Sordu nihayet: - Peki ne istiyorsunuz efendim? - Saltanatını! - Saltanat mı dediniz? - Evet. Yoksa sen bilirsin... Hükümdar çaresizdi. Bu işkenceden kurtulmak için başka alternatifi yoktu. - Tamam, dedi. saltanatım da senin olsun. Büyük Velî, duâ etti, Padişah rahatladı. Lâleli Baba gülerek sordu hükümdara: - Tamam mı, şimdi padişah ben miyim? - Evet baba. Artık padişahsınız. Başını olumsuzca salladı mübarek. - Hayır. Bir saltanat ki, bir def-i hâcete değişiliyor, böyle ucuz bir saltanat lâzım değil bize. Al, senin olsun. Ve ekledi: - Bize, caminin adı yeter. Ve o mâbede, "Laleli camii" adı verildi. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bilmiyorlar! Bilseler, yapmazlar!
2006-09-14 01:00:00
"Lütfullah Üskübî" hazretleri, bir hususi sohbette; - Müslüman, müslüman olanları sever, ötekilerine ise acır, buyurdu. Hattâ duâ eder onlar için. Ve ekledi: - Bu, Peygamber Efendimizin ahlâkıdır zaten. - Nasıl yâni? dediler. Buyurdu ki: - Efendimiz islâmı tebliğ edince, çok az kimse inandı, çoğu inkâr etti. Hatta düşman olup, işkenceye başladılar. Bunun üzerine o ilk müslümanlar Efendimize gelerek; - Yâ Resûlallah! Müşrikler bize işkence ediyor. Bedduâ et de, Allah onları kahretsin! dediler. Efendimiz; - Bilmiyorlar. Bilseler, böyle yapmazlar, buyurdular. Ve ilave ettiler: - Ayrıca ben, bedduâ etmek için gönderilmedim. Bilmeyene kızılmaz Aynı sohbette; - Allahü teâlâ lutfetti, bizi Müslüman ve ehl-i sünnet yarattı, buyurdu. Ve ekledi: - Bu, bir şanstır. Bir başkası bu şansa sahip değilse ona kızılır mı? Bilmiyor çünkü. Bilmeyene kızılmaz, acınır. - Pekî ne yapmalıyız? dediler. - Ona duâ eder, İslâmiyeti anlatırız, buyurdu. - Nasıl? - Kitap veririz, ilgi gösteririz. Bir insanı kurtarmak, dünyayı kurtarmak gibi sevaptır. Namaz olmasaydı... Aynı sohbette; - Beş vakit namaz emredilmeseydi biz Cennete gidemezdik, buyurdu. - Neden? dediler. - Çünkü cenab-ı Hak, namazı, Cennete gitmek için "yol" yapmış âdeta. Anlamadılar. - Yol mu dediniz hocam? - Evet. Bu yola giren, Cennete gider. - Ya bu yola girmeyenler? - Onlar Cennete giremez. Yarın âhirette; "Ben niye Cennete gitmedim? derlerse; - "Peki ama, sen niye Cennete giden yola girmedin?" denir cevaben. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sakın terk-i edebten!...
2006-09-15 01:00:00
"Nâbi" "rahmetullahi aleyh", Osmânlı devletinde yetişen bir şâir. İsmi "Yûsüf" ise de, "Nâbi" diye meşhurdur. Hacca gitti bir sene. Kâfilede, devlet ricâlinden de vardı insanlar. Vekiller, subaylar, paşalar... Nâbi'nin Resûlullah'a olan sevgisi fevkalade çoktu. Ona olan bu aşk ile Hicâz yollarında uyumadı az bile. Medîne, uzaktan göründü nihâyet. İşte o zaman zirveye ulaştı bu muhabbet. Öyle ki, kalbi bu aşkla yanıyordu. O, böyle yanadursun bu muhabbetle, Bir de ne görsün. Biri yatmış uyuyor. Ayakları kıblede. Üzüldü, kederlendi o an. Ve gayr-i ihtiyari bir şiir döküldü dudaklarından. Yüksek sesle okuyordu. Muhatap, o uyuyan adamdı. Maksat hasıl oldu ve adam uyandı. Şiirin bir dörtlüğü şöyle: Sakın terk-i edebten, Kûy-ü mahbûb-u Hüdâdır bu. Nazargâh-ı ilâhîdir. Makâm-ı Mustafâ'dır bu. Gafil adam, hızla doğruldu. Ve Nâbi'den sordu: - Ne zaman yazdın bunu? Başkası da duydu mu? Nâbi; - İlk defa söylüyorum, dedi. Sizi böyle görünce içimden geldi. Adam ferahlamıştı. - Amân Nâbi, dedi. Duymasın başka biri. Ve vardılar Medine'ye. Fakat o da ne? Mescid-i Nebî'de bütün müezzinler, "bu şiir"i okuyorlardı hep birden. Hem bütün minarelerden. Şaşırıp sordular müezzinin birinden. - Bu şiiri nerden öğrendiniz? - Resulullah'tan. - Nasıl? - Rüyada. Meğer Resulullah Efendimiz bütün müezzinlerin rüyasına girip bu şiiri okumuşlar ve - "Ümmetimden Şâir Nâbi geliyor. Onu, ezandan önce bu şiirini okuyarak karşılayın" buyurmuşlar. ------ E-mail: abdull
.Niyet çok mühim
2006-09-16 01:00:00
Şîraz Evliyâsından "Sa'dî Şîrâzî" hazretleri, bir ev sohbetinde; - Dînimizde niyet çok mühimdir, buyurdu. Ve izah etti: - Yâni bütün hareketler, işler, sözler, hep "Allah rızası" için olmalı, Onun dînine uygun olmasına çalışmalıdır. Ve ilave etti: - Böyle olunca, insanın her âzâsı ve kalbi Allahü teâlâyı zikreder. Şaşırdılar. - Allahı mı zikreder efendim? - Evet. Yâni O'nu hâtırlar. Zikir de, hatırlamak demektir zaten. Meselâ ibâdetleri kuvvetle ve sağlam yapmak niyetiyle uyuyanın, bütün uykusu ibâdet olur. Sordular: - Uyku mu ibadet olur hocam? - Evet. Çünkü, ibâdet niyetiyle uyumaktadır. Nitekim Peygamberimiz; "Âlimlerin uykusu ibâdettir" buyuruyor. İhlâs nedir? Aynı sohbette; - Efendim, Allahü teâlâya nasıl yaklaşılır? diye sordular. - Farzları yapmakla, buyurdu. Ama bir şartla. - O nedir ki? dediler. - İhlâs, buyurdu. Yâni Allah için, Allah emrettiği için yapmaktır. Sordular: - Pekii ihlâs artar mı hocam? - Elbette. - Nasıl artar? - Takvâ ve ibadete sarılmakla. - Takvâ nedir? dediler. - Takvâ, haramlardan nefret etmek, haram işlemeyi hâtıra bile getirmemektir, buyurdu. Namaz'ın mânâsı Sohbetin sonunda; - Namaz'ın kelime mânâsı nedir? diye sordular bu defa. - Namaz, duâ demektir, buyurdu. Ve ilave etti: - Âkıl ve bâliğ olan her müslümanın, "beş vakit namaz" kılması farzdır. Sordular: - Ya kılmazsa hocam? - Özürsüz namaz kılmayanın îmanının gitmesinden korkulur. - Nasıl yâni? - Yâni önem vermez, kılmadığına üzülmez, kaza etmeyi düşünmez, azâbından da korkmazsa, îmanı gider. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.İstersen beraber gidelim
2006-09-17 01:00:00
Niğde-Bor kazâsında doğan bir mübârek zât var. Ahmed-i Kuddûsî" rahmetullahi aleyh". Uzun yıllar mescid-i nebevîde çok riyâzet çekti. Peygamber Efendimizin hitâbına ve iltifâtına kavuştu. Efendimiz kendisine; - Bor'a dön! buyurdular. - Başüstüne! deyip geri döndü Bor'a. Ama din düşmanları çok azgındı o ara. Bu yüzden kapandı evine. "Onüç sene" hiç çıkmadı. Sevenleri evine geliyordu. O da bunlara ilim öğretiyordu. Ve bir Cuma günü... Dostlarından biri geldi yine. Oturup sohbet ettiler. Az sonra Cuma vakti yaklaştı. Fakat "Kuddûsî Efendi" pek rahattı. Ezan vakti de geldiği halde yine bir telaş yoktu büyük Velî'de. Misafir izin istedi nihayet. - Ben kalkayım efendim. - Neden? - Cuma vakti geldi hocam. Ancak yetişiriz. Buyurdu ki: - İstersen beraber gideriz. - Yok hocam, ben çıkayım. - Pekâlâ, buyurdu. Ama bekleseydin, beraber giderdik. Cumadan sonra yine beklerim. - Peki hocam, gelirim. Ve kalkıp gitti. Giderken de; "Acaba beraber mi gitseydik..." diye geçirdi içinden. Cumâyı kılıp geldi yine. Bir de ne görsün, ortada bir sofra var. Üzerinde çeşitli meyveler. Özellikle ağacından yeni kopmuş "Taze Hurma"lar. - "Allah Allah!" dedi içinden. "Bu meyveler Bor'da yetişmez ama..." Ve sordu: - Efendim, bildiğim kadarıyla bu hurma bizim buralarda yetişmiyor. - Haklısın yetişmiyor. - Hocam merakımı bağışlayın. Öyleyse nereden geldi bunlar? Hem de yeni kopmuş dalından. Mübarek gülümsedi. - Beytullah'tan. - Beytullahtan mı? - Evet. Benimle gelseydin, Cumayı sen de kılardın Beytullah'ta. Adam pişman olmuştu, ama ne fayda... > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.co
.Birini tanımak nasıl olur?
2006-09-18 01:00:00
Allah dostlarından "Mustafa bin Süleyman" hazretleri, bir gün şunu anlattı cemaatine: Hazret-i Ömer'in huzurunda bir dâvâ görülürken, dâvâcı, birini şahit göstermişti. Hazret-i Ömer, şahit gösterilen o kimseye, dâvâcıyı göstererek; - Bunu tanıyor musun? diye sordu. Şâhit; - Evet ey halîfe! dedi. İyi tanıyorum. Sordu tekrar: - Pekâlâ onu nasıl biliyorsun? - Emin ve âdil biridir efendim. - Pekii, bu adam senin yakın komşun mudur? - Hayır, komşum değil. - Bununla herhangi bir alış verişte bulundun mu peki? - Bulunmadım. - Yolculuk yaptın mı? - Yapmadım. Hazret-i Ömer gadaba geldi. - Öyleyse tanıdığını nasıl iddia ediyorsun be adam?! Sonra dâvâcıya döndü. - Bu seni tanımıyor. Git, seni tanıyan birini getir bana! > Kusurumu söyleyin! Bir gün de, sohbetinde; - Kardeşlerim, kim bende bir ayıp, kusur görüyorsa, lütfen söylesin, diye ricada bulundu. Hepsi birden; - Estağfirullah efendim, dediler. O, ricasını tekrarladı: - Söylerseniz sevinirim. Ordakilerden biri arzetti: - Hocam, ben sizde bir ayıp görüyorum. Bu defa sevindi. - Söyle kardeşim, nedir o? Söyle ki düzelteyim. Şöyle arzetti: - Efendim, bizim gibi günahkârları sohbetinize kabul ediyor, kıymetli vakitlerinizi bizim gibi liyakatsız kimselere sarfederek ziyan ediyorsunuz. Bunun üzerine sohbette olanlar ağlamaya başladılar. Büyük Velî de ağlıyordu. - Estağfirullah, içinizde en günahkâr olan, benim. Bu, kesindir. - Olur mu hocam, dediler. - Evet. Çünkü en yaşlınız, benim. Ve ekledi: - Nefes sayısı çok olanın, günahı da çok olur. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kimseye söyliyemiyordu
2006-09-19 01:00:00
Vaktiyle İstanbulda devlet ricalinden biri, evine âlimlerden birkaçını çağırmış dînî sohbet ediyorlardı ki, sordu onlara: - Günümüzde kalb gözü açık bir Velî var mıdır acaba? - Var, dediler. Ne yapacaksınız? - Bir derdim var da. Ondan çare soracağım. - Neymiş derdiniz? - Gizlidir. Herkese söyliyemem. Var mı öyle biri? - Var. Ahmed-i Kuddûsî hazretleri. Niğde'nin Bor kazasında yaşar kendisi. - Peki, dedi. Ve hemen bir mektup yazıp davet etti bu Velî'yi İstanbul'a. Kuddûsî hazretleri, davete icabet edip geldi bir gün, çaldı kapıyı. Adam, yine bazı âlimlerle sohbet ediyordu ki mübarek girdi içeri. Oturdu bir köşeye. Onu tanımadılar. Bir ara ev sahibi döndü bu zâta. - Hoş geldiniz efendim. - Hoş bulduk. - Üstâdım! Siz de bir şeyler buyursaydınız. İstifade ederdik. - Ben dinlemeyi severim. Ama madem arzu ettiniz. Size bir vak'a anlatayım. - Seviniriz hocam. - Geçen gece, birisi Saray-Burnu'nda geziniyordu ki, "Güzel bir hanım" gelip bindi bir sandala. Adam heyecanlandı. - Evet hocam, - Kadın, fena cezbetmişti kendisini. Hemen başka sandalla tâkip etti izini. "Kadın" Üsküdar'da sâhile çıkınca, o da inip gitti peşinden. - Evet hocam, sonra? - Hanım, girdi bir köşkten içeri. O kimse meyus halde döndü geri. Ama onu bir an unutamıyor. Utancından kimseye de anlatamıyor. Şimdi bu dertten kurtulmaya çare arıyor. Sözün burasında kalktı adam. Diğer misafirleri yolcu edip geldi. - Hocam, bu anlattığınız kimse benim, dedi. Başımdan geçenleri anlattınız. Ve beni rahatlattınız. Çünkü o kadını unuttum tamamen. Sayenizde kurtuldum bu dertten. Ve sordu nihayet: - Sahi siz kimsiniz? - Bana, "Borlu Kuddûsî" derler. Ellerine sarıldı hemen. - Gerçek Velîymişsiniz. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Asıl müslümanlık nedir?
2006-09-20 01:00:00
Bağdat Velîlerinden "Rüveym bin Ahmet" hazretleri, bir sohbetinde; - Müslümanlık, sadece namaz kılmak ve oruç tutmak değildir, buyurdu. Ve ekledi: - Bunlar, her müslümanın aslî vazifesidir zaten. - Asıl müslümanlık nedir? dediler. - Asıl müslümanlık, herkese karşı güleryüzlü, tatlı dilli olmak, kimseye yük olmamak ve herkesin yükünü çekmektir, buyurdu. İnsanlar ne der? Sohbetine devamla; - Bu dünya, ahmaklarla dolu, buyurdu. - Niçin böyle söylersiniz? dediler. - Çünkü işlerini, sadece insanlara göre ayarlıyorlar. Yâni sırf insanları razı etmeye çalışıyor, "O bu ne der?" hesabı yapıyorlar. Sordular: - Peki ne yapsınlar hocam? - Önce Allah ile dost olsunlar. O'nu memnun etmeye, O'nun rızasını almaya çalışsınlar. Şöyle bitirdi: - Ey insan! Sen yarın Allahın huzuruna çıkacak, O'na hesap vereceksin. Hakkında bir ferman çıkacak. Berat mı? Ateş mi? Belli değil. Sen hâlâ yoldaki bakkalla, kasapla uğraşıyorsun. Köşk ister misin? Bir gün de sevdiği birine; - Cennette büyük bir köşke sahip olmak ister misin? diye sordu. Adamcağız; - Tabii ki isterim, dedi. - Öyleyse haklı olduğun halde haksızlığı kabul et, buyurdu. Pek anlamadı. - Nasıl yâni efendim? - Yâni her anlaşmazlıkta, karşı tarafa, "Sen haklısın" de ve özür dile. - Ben haklı olsam da mı? - Evet. - Neden ki hocam? - Böyle yapana Cennette büyük bir köşk verilecektir. Bunu Peygamberimiz haber veriyor ve "Kefili de benim" buyuruyor. - Bu, bir defaya mahsus mu? - Hayır, kaç defa "Sen haklısın" dersen, o kadar köşk verilecek. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Balık, yavrusunu arıyor
2006-09-21 01:00:00
Ahmed-i Kuddûsî "rahmetullahi aleyh", Padişahın davetiyle İstanbula gitti bir gün. Başka âlimler de vardı mecliste. Bir ara padişah, avcuna bir şey alıp; - Şu avcumda ne olduğunu bileniniz var mı? diye sordu. Âlimlerden her biri bir tahminde bulundu. - Para var. - Hayır. - Şeker var. - Değil. Sultan, "Ahmed Kuddûsî" hazretlerine döndü. - Siz söyleyin hocam. Buyurdu ki: - Dünyâyı taradım bu arada. Bir balık, yavrusunu arıyordu deryâda. Avcunda, bir "Yavru balık" vardı gerçekten. Padişah, firasetine hayran olup sarayda kalmasını teklif etti. Ama o nazikçe reddetti. Ve izin isteyip döndü memleketine. Sultan, iki memur gönderdi arkasından. Bilgi almak istiyordu "Maddî sıkıntısı"ndan. Bir torba "Altın" gönderdi bunun için. Memurlar geldiğinde, O bahçe belliyordu. Maksatlarını da biliyordu. Nitekim; - İstanbul'dan benim için geldiniz, buyurdu. Ama bizim sizden yoktur bir isteğimiz. - Evet efendim, dediler. Sultanın emriyle geldik. Ve size padişahtan biraz altın getirdik. Onlara; - Açın eteğinizi, buyurdu. Sonra küreğini alarak, döktü eteklerine, bir kürek "Toprak". Sonra mı? Topraklar "Altın" oldu. Memurlar şaşkın şaşkın bakınırken etrafa, - Onları yere dökün! buyurdu bu defa. Döktüler. Daha da hayret ettiler. Zira altınlar, "Yılan, Çıyan" oldu bu sefer. Buyurdu: - İşte gördünüz ya, böyle görünür bize dünyâ. Ama yine de; - Fukarâya dağıtırız, diye aldı altınları onlardan. Ve işine etti devam. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Huzurlu olmak için...
2006-09-22 01:00:00
Kahire Evliyâsından "Yahyâ bin Muhammed" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Dünyada en makbul insan, takvâ ehli olandır, buyurdu. Ve ekledi: - Günah, ateştir çünkü. Cehennem ateşine bir an dayanılmaz. - Ne tavsiye edersiniz? dediler. - Günahtan kaçının! Buyurdu. Bunu yapmadıkça rahat ve huzur bulamazsınız. Şöyle devam etti: - Müminleri çok sevin. Eshâb-ı kiramın muvaffakiyetinin sebebi neydi, biliyor musunuz? - Neydi efendim? - Birbirlerini çok sevmeleriydi. Kur'ân-ı kerîmde; "Onlar, birbirlerini çok severlerdi" diye Rabbimiz methediyor onları. Ölümü düşünün! Bir gün de; - Dünya sıkıntısının en iyi ilâcı, kefene bürünmektir, buyurdu. Anlıyamadılar. - Kefene bürünmek mi efendim? - Evet. Sıkıntının ilâcı, "ölümü düşünmek"tir yâni. Siz hiç bir ölü ile diri bir adamın kavga ettiğini gördünüz mü? - Görmedik hocam, olur mu öyle şey? - Olmaz tabii. İşte her anlaşmazlıkta, siz de ölü gibi olun. - Nasıl yâni? - Yâni münakaşa etmeyin. Hatta; "Sen haklısın, kusura bakma!" deyin. - Ama bu, çok zor, dediler. - Evet zor. Ama mârifet, zoru başarmaktır. - İyi de, ya biz haklıysak hocam? - Olsun. Yüzde yüz haklı olduğu halde böyle söyleyene Cennette büyük bir köşk verilecektir. Bunu, Peygamber Efendimiz haber veriyor ve "Kefili de benim" buyuruyor. Kendinizden tiksinin! Bir gün de talebelerine; - İnsanın din bilgisi arttıkça Allahü teâlâya sevgisi de artar ve kendinden soğumaya başlar, buyurdu. Şaşırdılar. - Kendinden mi soğur efendim? - Evet. Nefsinden soğumaya, hattâ tiksinip nefret etmeye başlar. Bu, Allahü teâlânın o kulu çok sevdiğinin alâmetidir. ----
.İlaç fayda etmez artık
2006-09-23 01:00:00
"Abdülehad Nûri", büyük Evliyâdandı. Hâl ehli olup, kerâmetleri vardı. Şöyle ki; Peygamber Efendimizden mânevî emir alıp "Midilli"ye gitti bir sefer. Orada, gayri müslim "yetmiş kişi" vardı. Onu görüp hepsi îmanla şereflendiler. Sonra İstanbul'a geldi. Sultânahmet, Bâyezit ve başka büyük camilerde vâ'zedip halkı irşad eyledi. Nihayet yaklaştı vafatı. Derslere son verip kendisini ibadete adadı. Sonra hastalandı. Hekimler ilaç verdiler. Hiçbirini almadı. Sordular: - Niçin ilaç almazsınız? - Şimdi gereksiz, buyurdu. - Gereksiz mi? - Evet. İlâç fâyda vermez artık. Çünkü biz, âhirete gitmeye dâvet aldık. Hastalık gün günden arttı daha Aradan fazla zaman geçmemişti ki, kavuştu Allaha. Gaslini yapan kimse; - Garip şeyler gördüm, dedi. - Ne gördün? dediler. - Ne tarafa çevirmek isteseydim, kendiliğinden o yöne dönerdi. Hocasını görüyordu Talebesinden bir de "Sâdık Efendi" vardı ki, Beytullah'a gitmeye niyetlendi bir ara. İzin alıp düştü yollara. Ama bir şey çekti dikkatini. Şöyle ki, her tehlike ânında, "Abdülehad Nûri"yi görüyordu yanında. Nihayet Kâbeye vardı. Fakat o da ne? Hocası da oradaydı. Şaşkınlığı daha arttı. Hacdan geri geldiğinde, gördü ki hacca gitmemiş. Oturuyor evinde. Toprak, altın oldu Bir gün de, sevdikleriyle boğaza gittiler. Sohbet sırasında; - Efendim, eski velîler, toprağı Altın'a çevirirmiş, dediler. Mübarek eğildi, yerden bir avuç "Toprak" alıp, böyle söyliyenin avcuna koydu. O anda toprak "Altın" oldu. Böyle söyliyen utandı fevkalade. Ama bir faydası oldu. Bu zata sevgisi arttı ziyâde. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.İbadetten zevk alamıyorum'
2006-09-24 01:00:00
Nişabur'da yaşayan "İbni Nüceyd" hazretleri, sevdiği bir gence sordu: - İbadetlerinden zevk alabiliyor musun evladım? Delikanlı büktü boynunu. - Maalesef efendim. Hiç zevk alamıyorum. - Sebebini merak ediyor musun peki? - Hem de çok. - Bunun sebebi, günah işlemektir, buyurdu. Çünkü günahlar kalbi karartır. Kalb kararınca da ibadet zevkini duymaz. Genç sordu: - Tavsiyeniz nedir hocam? - İslâm âlimlerinin, Evliyâ zatların kitaplarını çok oku evladım. O kitapları okuyanın kalbine feyiz akar. Anlıyamadı. - Feyiz nedir ki hocam? - Feyiz, nur demektir oğlum. Yâni kalbin temizlenir, nurlanır, parlar. Kalbi temiz olan da günah işleyemez. - Neden? - Çünkü kalbi temiz olanlara, günahlar çirkin ve iğrenç gelir. Sordu yine: - Hangi kitapları okuyayım efendim? - Önce Peygamber Efendimizin hayatını oku, buyurdu. O iyi bilinmedikçe, islâmiyet tam anlaşılamaz çünkü. İlim, hayattır Bir gün de sohbetinde; - Ey insanlar, din bilgileri hayat gibi, cahillikse ölüm gibidir, buyurdu. Ve ekledi: - Ancak kuru bilgi, vebaldir insana. Anlamadılar. - Nasıl yâni efendim? - Yâni amelsiz bilgi, insanı kurtarmaz âhirette. Çünkü bilmek, yapmak içindir. Yapılmazsa, büyük vebal olur. Ancak amel de, yalnız başına kurtarmaz insanı. - Başka ne lâzım? dediler. - İhlâs, buyurdu. İhlâssız amel, hiçbir işe yaramaz. Ve izah etti: - İhlâs, niyetin hâlis, temiz olmasıdır ki, her yaptığını "Allah emrettiği için" yapmak demektir. Allahü teâlâ, böyle amelleri kabul eder ancak. - Ya ihlâssız olursa? dediler. Buyurdu ki: - İhlâssız yapılan ameller, sahibinin suratına bir "paçavra" gibi çarpılacaktır âhirette. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ben hallederim
2006-09-25 01:00:00
"Abdülehad Efendi" bir gün talebelerine seslendi: - Evlatlarım! Gençler, bir ağızdan; - Buyurun hocam! dediler. - Üsküdar'da görülecek bir işimiz vardır. Hanginiz bu işi yapabilir? Talebeden ses çıkmadı. Niye mi? Denizde çok şiddetli fırtına vardı çünkü. Dalgalar, sıra dağlar gibi kıyıya çarpıyordu. Bunun için de kayıkçılar çalışmıyordu. Talebeler bunu bildiğinden, "Peki" diyemediler hemen. Yoksa hocalarını çok seviyorlardı. Ama içlerinde vardı ki bir kişi, - Başüstüne! dedi hemen. Ben hallederim bu işi. Abdülehad Efendi, memnun oldu gâyetle. Buyurdu ki: - Peki evladım. Git ve gel selâmetle. Duasını almıştı mürşidinin. Koştu Eminönü'ne, karşıya geçmek için. İyi de yüz'e yakın kayıkçı vardı. Hiçbiri yerinden kalkmadı. - Delirdin mi? dediler. Baksana şu rüzgâra. Bu fırtınada kim geçer Üsküdar'a? Ama o duymuyordu. Yapmaya kararlıydı hocasının emrini. Kendi kendine; "Bu işi üstadım istediyse eğer, Rabbim yardım eder" diyordu. Kendine değil, Rabbine güveniyordu. Üstadının himmet edeceğini biliyordu. O böyle düşünürken kayıkçılardan birinin kalbi döndü birden. Seslendi gence. - Haydi gel, gidiyoruz. Koştu delikanlı. Ve biner binmez adamın kayığına, yavaşladı fırtına. Ve bir "Ok atımı" yol almamışken henüz iyice durdu. Sütlimân oldu deniz. Kısa zamanda gidip geldiler. Olmadı hiç üzüntü keder. Gelip bilgi veridi üstadına. Mübarek sevinip, bir tek dua etti ona. Ama ne dua! Kendisi diyor ki: - Hocamdan alınca duâyı, uyandı kalbim. Her an zikreder oldu Hak teâlâyı. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Muvaffak olmanın sırrı
2006-09-26 01:00:00
İstanbul Evliyâsından "Ahmet Mekkî Efendi" hazretlerine, bir gün bâzı sevdikleri gelerek; - Efendim, muvaffak olmanın sırrı nedir? diye sordular. - İki şeydir, buyurdu. Merak ettiler. - Onlar nedir ki hocam? - Biri, "günah işlememek", ikincisi "güleryüzlü olmak"tır. Ve ekledi: - Eğer işlerimizde muvaffak olamıyorsak, işlediğimiz günahlardandır. Çünkü Allahü teâlâ, günah işleyeni muvaffak etmez. Sordular: - Huzurlu olmanın sırrı nedir hocam? - Dünyada ve âhirette huzurun tek kaynağı, "halı" gibi, "toprak" gibi olmaktır. Anlıyamadılar. - Nasıl yâni? - Nefsinizi ayaklar altına alacaksınız. Halıya ve toprağa her gün binlerce insan basar, çiğner. Ama onlardan hiç ses çıkar mı? - Çıkmaz tabii efendim. - İşte huzurlu olmanın yolu budur. - Yâni hiçkimseye kızmıyacak mıyız? - Bir kimseye kızabilirsiniz. Merak etiler. - Kime kızabiliriz efendim? - Kendinize. ? Tasavvuf nedir? Bir gün de; - Tasavvuf nedir? diye sordular. - Tasavvuf, zamanı en iyi şekilde kullanmaktır. Sordular yine: - Kendimizi, başkalarına nasıl sevdirebiliriz hocam? - Kendinizi sevmemekle. Anlıyamadılar. - Nasıl yâni? - Kendini seveni başkaları sevmez kardeşlerim. Siz, kendinizi sevdirmek mi istiyorsunuz? - Evet. - Öyleyse kendinizi sevmiyeceksiniz. Hattâ kendinizden iğreneceksiniz, tiksineceksiniz. - Ama bu çok zor hocam. - Elbette. Ama kendini sevdirmek isteyen, bunu yapmaya mecburdur. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlem
.Muvaffak olmanın sırrı
2006-09-26 01:00:00
İstanbul Evliyâsından "Ahmet Mekkî Efendi" hazretlerine, bir gün bâzı sevdikleri gelerek; - Efendim, muvaffak olmanın sırrı nedir? diye sordular. - İki şeydir, buyurdu. Merak ettiler. - Onlar nedir ki hocam? - Biri, "günah işlememek", ikincisi "güleryüzlü olmak"tır. Ve ekledi: - Eğer işlerimizde muvaffak olamıyorsak, işlediğimiz günahlardandır. Çünkü Allahü teâlâ, günah işleyeni muvaffak etmez. Sordular: - Huzurlu olmanın sırrı nedir hocam? - Dünyada ve âhirette huzurun tek kaynağı, "halı" gibi, "toprak" gibi olmaktır. Anlıyamadılar. - Nasıl yâni? - Nefsinizi ayaklar altına alacaksınız. Halıya ve toprağa her gün binlerce insan basar, çiğner. Ama onlardan hiç ses çıkar mı? - Çıkmaz tabii efendim. - İşte huzurlu olmanın yolu budur. - Yâni hiçkimseye kızmıyacak mıyız? - Bir kimseye kızabilirsiniz. Merak etiler. - Kime kızabiliriz efendim? - Kendinize. ? Tasavvuf nedir? Bir gün de; - Tasavvuf nedir? diye sordular. - Tasavvuf, zamanı en iyi şekilde kullanmaktır. Sordular yine: - Kendimizi, başkalarına nasıl sevdirebiliriz hocam? - Kendinizi sevmemekle. Anlıyamadılar. - Nasıl yâni? - Kendini seveni başkaları sevmez kardeşlerim. Siz, kendinizi sevdirmek mi istiyorsunuz? - Evet. - Öyleyse kendinizi sevmiyeceksiniz. Hattâ kendinizden iğreneceksiniz, tiksineceksiniz. - Ama bu çok zor hocam. - Elbette. Ama kendini sevdirmek isteyen, bunu yapmaya mecburdur. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlem
.Yâ Rabbî, şifa ver!
2006-09-27 01:00:00
Allah dostlarından Abdülehad Nûri "rahmetullahi aleyh" zamanında bir kadı vardı. Adı "Abdurrahman'dı. Evi, bu Velinin evinin yanındaydı. Bir gün nefes nefese geldi bu zata. - Hocam duanıza muhtacız. - Hayrola ne oldu? - Oğlumuz tauna yakalandı. Dua edin de kurtulsun. - Ben, âciz bir kulum, buyurdu. Allahın dediği olur. Sonra içeri geçip iki rekât namâz kıldı. Ve ellerini duaya kaldırdı. - Yâ Rabbî hastalığı da veren sensin şifayı da. Şifa ver bu çocuğa. Ellerini yüzüne sürerken, - Oğlunuz iyileşti, buyurdu. Şimdi ev içinde dolaşıyor. Kadı Efendi, sevinçle koştu evine. Gördü ki oğlu iyileşmiş. Şükretti Rabbine. Bir fırtına, bir rüzgâr Bir talebesi de vardı ki, hocasını çok seviyordu. O da çalışıp kadı oldu. Tayin ettiler onu bir yere. Oraya gitmek için bindi gemiye. Sonra bir fırtına, bir rüzgar. Gemi batmak üzereydi. Ne yapacağını şaşırmıştı insanlar. Feryat figan sesleri sarmıştı gemiyi İşte o sırada yetişti büyük Veli. - Ey insanlar! diye seslendi. Deniz de bir mahluktur, emredileni yapar. Sonra nidâ etti - Ey fırtına, ey rüzgâr! Sâkin olun ki, kurtulsun insanlar. O anda yavaşladı rüzgar. Sonra durdu. Yolcular kurtuldu. Altın, Toprak oldu Bir gün de vezîrlerden biri, bir kese "Altın" alıp, hediye etti bu Veliye. Sonra kendi kendine böbürlendi. İçinden; - "Bu kadar kıymetli hediyeyi kimse kimseye veremez" dedi. O anda büyük Veli döndü vezire; - Bu altınlarla mı bize minnet ediyorsun? Bunlar, bizim gözümüzde "Toprak"tan farksızdır, buyurdu. Sonrası malum. Altınlar "Toprak" oldu. > E-mail: abdull
.Salevat okumanın fazileti
2006-09-28 01:00:00
Büyük Velîlerden "Nasr bin Abdürrezzak" hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Kâbe-i şerîfte devamlı salevat-ı şerîfe okuyan birini görüp sordum: - Arkadaş, sen niçin durmadan salevat okuyorsun öyle? - Arzedeyim efendim, dedi. Ve şöyle anlattı: - Vaktiyle babamla ikimiz, bir sefere çıkmıştık. - Evet. - Yolda babam vefat etti. Ama ölür ölmez yüzü simsiyah oldu. - Simsiyah mı? - Evet efendim. Ben buna çok üzülüp ağlamaya başladım. Sonunda yorulup uyuyakalmışım. Rüyamda çok nurlu bir mübarek zat geldi yanımıza. - Kimdi acaba? - Bilmiyorum. Mübarek eliyle babamın yüzünü sığayınca, o siyahlık gitti. Çok sevindim. O zat tam gidiyordu ki eteğine yapışıp sordum: - Siz kimsiniz efendim? - Ben senin Peygamberinim, buyurdu. İnanamadım ve; - Bu, ne nîmet yâ Resûlallah? dedim. Babam, bu nîmete ne ile kavuştu acaba? Buyurdu ki: - Baban günahkâr biriydi. Ama bana çok salevat okurdu. Onun için geldim imdâdına. O sırada uyandım. Babamın yüzü nur gibi parlıyordu. O günden itibaren hep böyle salevat okurum işte. Din, kimden öğrenilir? Bir gün de; - Dînimizden bir kelime öğrenip öğretmek, bin kere nafile hacca gitmekten daha çok sevaptır, buyurdu. - Dînimizi nereden öğrenmeliyiz? dediler. - Gerçek din âlimlerinden, buyurdu. Sordular: - Onlar kimlerdir efendim? - Ehl-i sünnet âlimleridir. Bu âlimler sadece nakleder, kendi kafalarından birşey söylemezler. - Kafasından söyleyen âlimler de var mı ki? dediler. - Elbette, buyurdu. Onlar, din âlimi değil, din hırsızlarıdır. Şöyle bitirdi: - Dînini, ehl-i sünnet âlimlerinden veya onların kitaplarından öğrenenler kurtulacaktır âhirette. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Unutma bu dediğini
2006-09-29 01:00:00
"Azîz Mahmûd Hüdâyî" hazretleri'nin Bursa'da kadılık yaptığı yıllarda bir fakir vardır. Çok ister hacca gitmeyi, ama gidemez. Zira Hacca gidip gelecek parayı tedarik edemez. Bir sene de böyle gidemeyince, çok üzülür ve - Bak hanım, der zevcesine. Seneye de gidemezsem alma beni eve. Kadıncağız; - Tamam, der. Unutma bu dediğini. Bir sene çabuk geçer. Hac vakti gelir. Ama heyhaat. Garip yine gidemez. Çünkü parası yetmez. Çâresizlik içinde Üftâde hazretlerine varır. - Bana bir yol göster, diye yalvarır. Hazreti Üftade; - Mehmed Dede'ye git, buyurur. O görür senin işini. Ona gidip döker içini. Mehmet Dede acır fakire. - Yum gözlerini, der. Açtığında bakar ki Mekke'dedirler. Haccını yapıp bir anda evine geri gelir. Aradan beş gün geçmiştir. Kapıyı çalıp; - Hanım, bil bakalım nerden geliyorum? der sevinçle. Ama kadın sinirlidir. - Nerden geliyorsun, söyle! - Mekke'den. Hac yapıp geldim. Sana da hediyeler getirdim. İnanmaz tabii. - Beş günde mi gidip geldin? der. Kilit vurur kapıya. Ertesi gün gider kadıya Kadı, "Azîz Mahmûd Hüdâyî" hazretleridir. Fakiri çağırıp sorar: - Nerdeydin beş gecedir? - Hacca gidip geldim efendim. Mehmet Dede şahidim. Mehmet Dedeyi çağırır bu defa. - Dediği doğru mudur. - Evet, doğrudur. - Nasıl olur. Hac sürer haftalarca. Beş gün içinde hiç gidilir mi Hacca? - Gidilir efendim. - Nasıl? - Şeytan bir anda uzak yerlere gidebilir mi? - Gidebilir. - Eee şeytanın yaptığını yapmaktan bir Allahın dostu âciz midir? Kadı Efendinin zihni bulanır. - Haklısın! diye mırıldanır. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Sertlikle bir yere varılamaz
2006-09-30 01:00:00
Zile evliyâsından "Mustafa Kuddûsî" hazretleri, bir gün sevdiği bir gence; - Evladım, insanların kaybettiğini bulmaya çalış, buyurdu. Delikanlı merak etti: - O nedir ki hocam? - Sevgi ve muhabbet evladım. Sertlikle bir yere varılamaz. Sert insan, yalnız kalmaya mahkumdur. Sen, insanları sevmeye çalış. Ve ekledi: - Ayrıca kimsenin kusurunu da görme. Delikanlı sordu: - Nasıl görmeyeyim hocam? - Çok kolay, buyurdu. Kar gibi ol mesela. Ben şahsen karlı havayı çok seviyorum. Çünkü kar, bütün kötülükleri, pislikleri örtüyor, göstermiyor. Sen de öyle ol. Kurtulabilmek için Bir gün de sohbetinde; - Cehennemden kurtulmanın bir tek çaresi vardır, iki değil, buyurdu. Merak ettiler. - O nedir efendim? - Kurtulanlarla beraber olmaktır, buyurdu. Sordular yine: - Kurtulanlar kimlerdir ki? - Allah dostları, Ehl-i sünnet âlimleridir. Bu büyük zatların sohbeti, ele az geçen nîmetlerdendir. - Böyle zatları bulamazsak? dediler. - O zaman onların kitaplarını okuyun, buyurdu. Kitap okumak da sohbet gibidir. Hem dîninizi öğrenirsiniz, hem de kalbiniz temizlenir. Namazı geciktirmeyin! Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, namazlarımızı geciktirmeden vaktinde kılalım, buyurdu. Ve ilave etti: - Çocuklarımıza da yemek ve içmekten önce namazın önemini anlatalım. Sordular: - Namaz, bu kadar mı mühim efendim? - Elbette, buyurdu. Dünyada saadete, âhirette Cennet nîmetlerine kavuşmak iki şeye bağlıdır. - Onlar nedir ki? dediler. - Birincisi, hakiki bir "İslâm âlimi"ni tanıyıp onu sevmek ve onun gösterdiği yolda yürümektir. - İkincisi hocam? - İkincisi ise "beş vakit namaz"ı zamanında ve dosdoğru kılmaktır. Şöyle bitirdi: - Dünyada mescitlerde buluşanlar, âhirette Cennetlerde buluşacak inşallah. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Benden toprak alma sakın!"
2006-10-01 01:00:00
"Bilâl bin Sa'd", Tâbiinin âlimlerinden bir Allah dostudur. Bir gün şu menkıbeyi anlattı sevdiklerine: Hak teâlâ, Âdem aleyhisselamı yaratmak isteyince, yeryüzüne; - Ey Arz! Ben, topraktan insan halketmeyi diledim, diye ferman eyledi. Ve buyurdu ki: - İtaat edenlere, mükâfat olarak Cenneti veririm. Âsîler, Cehennemde yanarlar! Yer yüzü, bunu işitince; - Yâ Rabbî! Bu, itâat edenlere büyük ihsândır. Ama isyân edenlerin Cehennemde yanmalarına dayanamam, diye arz eyledi. Hak teâlâ, Cebrâil aleyhisselâma; - Yâ Cebrâil! Yeryüzüne in. Oradan bir miktar toprak al! buyurdu. Cibrîl, yere inip tam toprak alacaktı ki, yer yüzü feryât figân yalvarmaya başladı: - Ne olur, toprak alma benden. Cibril sordu: - Neden? - Çünkü yarın Allaha isyân edip azâba düşerler. Ben buna dayanamam. Cebrâil, acıdı ona. Geri dönüp arz etti. - Yâ ilâhî, sen her şeyi biliyorsun. Hak teâlâ "Mîkâil"e emretti bu defa. O da yeryüzüne indi. Tam toprak alacaktı ki, yer yüzü ona da feryât figân yalvardı: - Ne olur, toprak alma! - Neden? - İsyân edenlerin Cehennemde yanmalarına dayanamam. O da acıdı. Ve toprak almadan dönüp arz etti: - Yâ ilâhî! Sen her şeyi biliyorsun. Bu sefer "İsrâfil"e verdi Allah bu emri. O da, "eli boş" döndü geri. En sonunda, hazret-i "Azrâil"e emretti cenab-ı Hak. Yeryüzü, Ona da feryât edip, yalvardı: - Sakın toprak alma benden! Ama o dinlemedi. Her kıt'adan birer avuç "Toprak" alıp bir yerde biriktirdi. Öyle ki, "Kırk arşın"lık bir yığın oldu. Dünyânın çeşitli yerlerinden alındığı içindir ki, insanlar da çeşitli renkte, türlü huy ve tabîattadırlar. Bu toprak yığınına "Kırk gün" yağmur yağdırdı Hak teâlâ. Otuzdokuz gün "Gam" denizinden. Bir gün "Ferâhlık" denizinden. Bunun içindir ki, insanın, gamı çok olur, sevinci az. Ee, hikmetinden suâl olunmaz... > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.
.Mutlaka ilmihâl okuyun!
2006-10-02 01:00:00
Kûfe evliyâsından "Mesruk bin el Cedâ" hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, bir araya geldiğinizde lüzumsuz, mâlâyâni şeyler konuşmayın, buyurdu. - Ne konuşalım? dediler. - Allahtan, Peygamberden bahsedin. İslâmiyetten konuşun. Yahut açın, bir "ilmihâl kitabı" okuyun. Ve ekledi: - Çünkü büyüklerimiz; "İki kişi bir araya gelir de Allah'tan, Peygamberden bahsetmezlerse, Allahü teâlâ oraya lânet eder" buyuruyor. Şöyle devam etti: - Bizim yolumuz sohbet yoludur. Sohbet ehlinin ev sahibi "Allahü teâlâ", teşrifatçısı "hazret-i Alî", hizmet edeni ise "Hızır aleyhisselâm"dır. Sordular: - Sohbet edecek bir İslâm âlimi yoksa hocam? - O zaman eskiden yaşamış İslâm âlimlerinin kitaplarını okuyun. - Kitap okumak da sohbet sayılır mı? - Elbette. O büyük zatların kitabını edeble okuyan, hem dînini doğru öğrenir, hem de feyz alarak kalbi temizlenir. Az konuşun! Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, omuzlarımızda iki müfettiş var, buyurdu. Devamlı teftiş ediyorlar bizi. Şaşırdılar. - Müfettiş mi dediniz? - Evet. Sağ omuzumuzdaki melek, iyiliklerimizi yazıyor, soldaki ise kötülüklerimizi. - Her şeyi mi hocam? - Elbette. Yarın bu amel defterimiz önümüze konacak ve "Oku!" denecek. Mert olan, o gün mahcup olacağı şeyi bugün işlemeyendir. - Ne tavsiye edersiniz efendim? - Az konuşun. Ağzınızdan çıkan her kelâmın, defterinize ya "sevap", ya da "günah" yazıldığını unutmayın. Feyz geliyor mu? Bir gün de; - Efendim, insana evliyâ zatlardan feyz gelip gelmediği nasıl anlaşılır? diye sordular. Buyurdu ki: - Eğer o kimseye haramlar çirkin ve iğrenç, ibâdetler tatlı ve lezzetli geliyorsa, feyz alıyor demektir
.Sertlikle bir yere varılamaz
2006-10-03 01:00:00
Zile evliyâsından "Mustafa Kuddûsî" hazretleri, bir gün sevdiği bir gence; - Oğlum, insanların kaybettiğini bulmaya çalış, buyurdu. Delikanlı merak etti: - O nedir ki hocam? - Sevgi ve muhabbet evlâdım. Sertlikle bir yere varılamaz. Sert insan, yalnız kalmaya mahkûmdur. Sen, insanları sevmeye çalış. Ve ekledi: - Ayrıca kimsenin kusurunu da görme. - Nasıl görmeyeyim hocam? - Çok kolay. "Kar" gibi ol meselâ. Ben şahsen karlı havayı çok seviyorum. - Neden efendim? - Çünkü kar, bütün kötülükleri, pislikleri örtüyor, göstermiyor. Sen de öyle ol. ? Kurtulabilmek için Sohbetine devamla; - Evlâdım, âhirette Cehennemden kurtulmanın bir tek çâresi var, buyurdu. Genç merak etti. - O nedir efendim? - Kurtulanlarla beraber olmak. - Kurtulanlar kimlerdir ki? - Allah dostları, Ehl-i sünnet âlimleridir. Bu büyük zatların sohbeti, ele az geçen nîmetlerdendir. - Böyle zatlar yoksa hocam? - O zaman onların kitaplarını oku. - Kitap okumak da sohbet sayılır mı? - Elbette. O kitapları okursan, hem dînini öğrenirsin, hem de kalbin temizlenir. ? Namazı geciktirme! Nasîhate devam etti: - Evlâdım, beş vakit namazını hiç geciktirmeden, vaktinde kıl. Arkadaşlarına da söyle. Onlar da vaktinde kılsınlar. Delikanlı sordu: - Namaz, bu kadar mı mühim efendim? - Elbette. Dünyada saadete, âhirette Cennet nîmetlerine kavuşmak iki şeye bağlıdır oğlum. - Onlar nedir hocam? - Birincisi, hakiki bir "İslâm âlimi"ni tanıyıp onu sevmek ve onun gösterdiği yolda yürümektir. - Ya ikincisi? - İkincisi ise "beş vakit namaz"ını tam vaktinde ve dosdoğru kılmaktır. Şöyle bitirdi: - Dünyada "mescitler"de buluşanlar, âhirette "Cennetler"de buluşurlar. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Geçim sıkıntısının sebebi
2006-10-04 01:00:00
Erzurum evliyâsından "Molla Osman Efendi"ye, bir gün bâzı sevdikleri; - Efendim, geçim sıkıntısının sebebi nedir? diye sordular. Cevabında; - Geçim sıkıntısının sebebi, namaz kılmamaktır, buyurdu. Ve şunu anlattı onlara: Asr-ı saadette eshâb-ı kirâmdan biri, Resûlullahın huzuruna gelerek; - Yâ Resûlallah, kazancım bol, ama yine de geçim sıkıntısı çekiyorum. Sebebi ne olabilir? diye dert yandı. Efendimiz sordular: - Evinizde namaz kılmayan var mı? - Hayır yâ Resûlallah, hepimiz kılıyoruz. - Komşularınızdan kılmayan var mı? - Komşular da kılıyorlar efendim. - Mahallenizde var mı? - Hayır yâ Resûlallah, mahallemizde de namaz kılmayan kimse yoktur. - Pekii bir araştır bakalım. Mahallenizden hiç namaz kılmayan biri geçmiş mi? O sahâbî araştırıp geldi yine huzura. - Yâ Resûlallah araştırdım. Böyle biri geçmemiş mahallemizden. Buyurdular ki: - Yine de bu bereketsizlik, namaz kılmamaktandır. O sahâbî, birkaç gün sonra tekrar geldi Efendimize. - Yâ Resûlallah, geçenlerde namaz kılmayan birinin cenazesi bizim evin önünden geçmişti. Geçim darlığının sebebi bu olabilir mi? Efendimiz; - Evet, buyurdular. Evinizdeki bereketsizlik bundandır işte. Asıl maksadımız Bir gün de sevdikleriyle sohbet ederken; - Kardeşlerim, günlük meşgaleniz, size asıl maksadınızı unutturmasın, buyurdu. Sordular: - Asıl maksadımız nedir efendim? - Allahın kullarına iyilik etmektir. - Nasıl bir iyilik meselâ? - İnsanlara yapılacak en büyük iyilik, onlara İslâmiyeti öğretmektir. Birine dinden bir mesele öğretmek, "yüz nafile hac"dan daha kıymetlidir. - Ya biz de iyi bilmiyorsak hocam? Buyurdu ki: - O zaman bir ehl-i sünnet âliminin yazdığı "ilmihâl kitabı"nı alır, eşe dosta, gençlere hediye edersiniz. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0
Bu, ne güzel sûret
2006-10-05 01:00:00
"Abdülkerim Efendi", Edirne'de yaşamış bir velîdir. Bir gün şunu anlattı cemaatine: "Âdem Nebî"nin toprağına, Hak teâlânın emriyle Cebrâil aleyhisselâm "Hava" getirip koydu. Mîkail ise "Ateş". Yetmişbin melek de "Su" döküp, Allah'ın emriyle "İnsan şekli" verdiler o toprağa. Cansız bir heykel oldu. Güzel, düzgün ve sevimli. "Kudret güneşi"yle kurudu. Hafifçe dokunulsa, pişkin saksı gibi ses verirdi. Velhâsıl kalıp tamâmlanıp "Kırk sene" yerde kaldı. Sonra Hak teâlânın emriyle melekler o kalıbı ziyaret edip; - Bu, ne güzel sûret, dediler. Zîrâ öyle bir zarâfet vardı ki onda, hayranlıklarını gizleyemediler. Ve gayr-i ihtiyârî; - Allah, bundan güzel şey yaratmış mıdır? dediler. Ama İblîs... O böyle demedi. Daha görür görmez kıskandı. Haset etti. "Bu, büyük bir iş için yaratıldı muhakkak", diye geçirdi içinden. O zamanlar meleklerin hocasıydı. Ders verirdi onlara. Bir gün, bir grup melekle geçerken onu gördü, ama belli etmedi bu fikrini. Onlara dönüp; - Endişe etmeyin, dedi. Baksanıza içi boş, bir işe yaramaz. Karnını delip içeri girdi. Göklerdeki nice acâyip şeyleri orada görünce daha da şaştı. Endîşesi fazlalaştı. Sonra dışarı çıktı. Bir şey belli etmeden; - Rabbimiz, bunu sizden aziz tutarsa ne yaparsınız? diye sordu. Melekler; - Tabii ki itaat ederiz, dediler. Beğenmedi bu cevâbı. Kibir ve hasedinden; "Eğer onu tercîh ederse, karşı çıkarım" diye düşündü. Hattâ bununla da yetinmeyip; "Eğer beni azîz tutarsa, onu helâk ederim" diye geçirdi içinden. Ama yanlış yapıyordu. Zîra Hak teâlânın; "Ben sizin gizli açık her şeyinizi, hattâ zihninizden geçirdiğiniz şeyleri dahî bilirim", buyurduğunu biliyordu. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Çukurun hikmeti neymiş?
2006-10-06 01:00:00
İstanbul evliyâsından "Ahmet Mekkî Efendi" hazretleri, bir gün şunu anlattı cemaatine: Fâtih Sultan Mehmed Hân, Fâtih Câmii etrafındaki meşhur medreseleri yaptırınca, giriş kapısının önüne derince bir çukur kazdırıp, üzerine demir ızgara koydurdu. Ancak devlet erkânı bu işe bir mânâ verememişti. Nihayet arz ettiler: - Hünkârım, bu çukurun hikmetini çok merak ediyoruz. Büyük Fâtih; - Vezîrlerim! Ben vefat edip de cenazemi kabrime indirdiğinizde, üzerime, mezarımdan çıkan toprağı atmayın! dedi. Sordular: - Ya ne atalım hünkârım? O çukuru gösterdi onlara. - Şurada birikecek olan çamurlu topraklarla doldurun. Çok merak etmişlerdi. - Hikmeti ne ki sultanım? - Bu medresede "ilim talebeleri" okuyacak değil mi? - Evet. - İşte o ilim ehlinin ayakkabılarından kopup bu çukurda birikecek olan o çamurlar hürmetine, umulur ki Cenab-ı Hak affeder beni. Belki bu sayede kurtulurum âhirette. Din hırsızları Bir gün de; - Kardeşlerim, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdikleri "îman" ve "îtikat"tan kıl kadar ayrılanların, kıyâmette azabtan kurtulmaları imkânsızdır, buyurdu. Ve ekledi: - Ehl-i sünnetten ayrılanların sözleri ve kitapları, zehirdir. - Zehir midir? dediler. - Evet, buyurdu. Hele dünyalık toplamak için dîni âlet edenlerin ve kendilerine din adamı ismini verip, her aklına geleni yazanların hepsi, "din hırsızı"dır. Anlıyamadılar. - Nasıl yâni hocam? - Şöyle ki, bu kitapları okuyanların îmanlarını çalarlar. Bunlara aldananlar, kendilerini Müslüman sanıp namaz kılar ve her ibâdeti yaparlar. Fakaat... - Fakatı ne? - Îmanları çalınmış, gitmiş olduğundan namazları ve hiçbir ibâdetleri ve iyilikleri kabul olmaz ve âhirette işe yaramaz. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr
.Kışın üzüm olur mu?
2006-10-07 01:00:00
Azîz Mahmûd, henüz talebedir ki, hocası Üftâde hazretleri bir gün yanına çağırır cümle talebeleri. Mevsim kış, vakit akşam üzeridir. - Evlatlarım, der. Canımız tâze üzüm ister. Kim bulup da getirir? Talebenin kalbinden aynı şey geçer: "Bu karda kışta üzüm bulunur mu?" derler içlerinden. Ama "Azîz Mahmûd" farklı düşünür. "Mâdemki hocam istedi, elbette bulunur", der. Ve kalkıp arz eder: - Müsaade ederseniz, ben bulup getireyim hocam. Hocası memnun olur. - Peki evlâdım, der. Git getir! Aziz Mahmud çok sevinir. Sepetini takar koluna, düşer bağ yoluna. "Çekirge" mevkiinde, kendilerinin bir "üzüm bağı" vardır. Süratle oraya varır. Görür ki her taraf bembeyaz kar. Kar altında kalmış asmalar. Bir asmayı temizler karlardan. "Salkım salkım üzüm"ler çıkar alttan. - Bu, hocamın bir kerâmeti, der ve doldurur sepeti. Şükreder Allah'a. Ve hızlı adımlarla yürür dergâha. Kuş gibi uçmaktadır. Zîra omzunda dünyâ dolusu bir "servet" vardır. Kar, soğuk, karanlık. Hiçbirini görmez artık. Az sonra, üzümleri arz edecek, Hocasının nurlu gönlünü sevindirecektir. Kendi kendine; "Bir "Allah adamı"nı sevindirmek ne demek?" der. Dünyâları versen, zor ele geçer. Ve bir ara... Ayağı kayıp düşer bir çukura. Uğraşır, çıkamaz. Zîra derindir. Aziz Mahmud çâresizdir. Kalben yardım ister üstadından. O anda bir "İhtiyâr" belirir. Elini uzatıp çeker yukarıya. Fakat o da ne? Göremez onu bir daha. Sepeti omuzlayıp varır dergâha. Üftâde sorar: - Çukurdan çıkmana kim etti sana yardım? Büker boynunu. - Bilmiyorum. Buyurur ki: - O, "Hızır"dı evlâdım. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.
.Âhireti kazanmak için
2006-10-08 01:00:00
Büyük velîlerden "Necmeddîn-i Kübrâ" hazretleri, bir gün sevdiklerine; - "Âhiret" ile "dünya" birbirinin zıddıdır, buyurdu. Âhireti kazanmak için, dünyayı terk etmek lâzımdır. Sordular: - Burada "Dünya"dan maksat nedir efendim? - Haram ve günahlardır. - Dünyayı terk etmek nasıl olur? - İki türlü olur. Birisi, bütün haram olan şeylerle berâber, günah olmayan lezzetlerin çoğunu da bırakıp, yaşamak için zaruri olan miktarını kullanmaktır. - Nasıl yâni hocam? - Yâni dînin emrettiği şeyleri yapmak için, bütün rahatı ve zevkleri feda etmektir. - İkincisi nedir efendim? - İkincisi, haram ve günahlardan kaçıp, günah olmayan şeyleri kullanmaktır Allah kuluna zulmetmez Bir gün de sordu cemaatine: - Allahü teâlânın nîmetleri, ihsânları, her an, insanların iyisine kötüsüne, herkese geliyor, öyle değil mi? - Evet efendim, dediler. - Herkese mal, evlat, rızık, hidâyet ve daha her iyiliği fark gözetmeksizin gönderiyor, değil mi? - Öyle hocam. - Ama fark, bunları kabulde, alabilmekte ve bâzılarını da almamak sûretiyle insanlardadır. Sordular: - Nasıl yâni? - Şöyle ki, âyet-i kerîmede meâlen; "Allahü teâlâ, kullarına zulmetmez, haksızlık etmez. Onlar, kendilerini azâba, acılara sürükleyen bozuk düşünceleri, çirkin işleriyle kendilerine zulüm ve işkence ediyorlar" buyuruldu. Ve misal verdi: - Güneş, hem çamaşır yıkayan adama, hem de çamaşırlara aynı şekilde parladığı halde, adamın yüzünü yakıp karartır, çamaşırlarını ise beyazlatır, öyle değil mi? - Evet efendim. - Yine elmaya ve bibere aynı şekilde parladığı halde, elmayı kızartınca tatlılaştırır, biberi kızartınca acılaştırır, değil mi? - Doğru hocam. - Tatlılık ve acılık, hep güneşin ışıklarıyla olsa da, aralarındaki fark, güneşten değil, kendilerindendir. Şimdi anladınız mı? - Evet efendim, iyi anladık. > E-mail: abdullat
."İnsan, aceleci halkolundu"
2006-10-09 01:00:00
Anadolu velîlerinden "Cerrahzâde Muslihiddîn Efendi", bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Âdem aleyhisselamın topraktan yapılan bedenine ruh verilince, ruh ilkin "Dimâğ"a tesir edip, önce o hayat buldu. Sonra el, kol ve bacağına yayıldı. Her nereye gittiyse, o yer canlandı. "Göz"üne ulaşınca görmeye başladı. Ve önce Arş-ı âlâya baktı. "Lâ ilâhe illâllah, Muhammed Resûlullah" yazısını görünce; - Yâ ilâhî! Muhammed kim ola ki, onun ismini kendi isminle yan yana yazmışsın? diye sordu. Hak teâlâ; - Evlâdından biridir, buyurdu. O'ndan daha mükerrem bir kimse yaratmadım. Henüz ayaklarına can gelmemişti ki doğrulup ayağa kalkmak istedi. Bu yüzden Hak teâlâ; - İnsan, çok aceleci halk oldu, buyurdu Kur'ânda. Rûhunu bedenine vermemişti ki; - Ey melekler! Âdem'e karşı secde ediniz! diye emreyledi. Bu emir üzerine cümle melekler secdeye kapandılar. Bir kişi müstesna. "İblîs". Yâni "Şeytan". O, kibrinden dolayı secde etmemişti. Melekler, "Beşyüz sene"lik secdeden başlarını kaldırınca, onun secde etmediğini gördüler. Emre uyduklarından dolayı hamdedip, şükür için bir daha secdeye kapandılar. Namazdaki iki secde buradan geliyor. Hak teâlâ İblîs'e sordu: - Ey mel'ûn! Sen niçin secde etmedin? - Ben ondan hayırlıyım, dedi. Beni "Ateş"ten yarattın, onu ise "Toprak"tan. Ve Hak teâlâya arz edip; - Bana, kıyâmet gününe kadar mühlet ver, dedi. Hak teâlâ mühlet verdi ona. O zaman; - Öyleyse, kullarının yoluna oturacağım. Harâmları onlara güzel gösterip yollarından saptıracağım, dedi. Ve ilâve etti: - Hâlis kulların hâriç, elimizden kurtulan bir kimse bulunmaz hiç... > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Allah kuluna acırsa...
2006-10-10 01:00:00
Büyük velîlerden "Nîmetullah Geylânî" hazretleri, bir gün cemaatine; - Mümin, nefsine uyup, günah yapmak istediğinde, Allahü teâlâ bu kula acırsa, günah işlemesini istemez. O da, yapamaz, buyurdu. Sordular: - Ya acımazsa efendim? - Acımazsa, işlemesini ister ve yaratır. Ama yine de insanın felâkete sürüklenmesine asıl sebep, kendisidir. - Kendisi mi, nasıl yâni? - Yâni İslâmiyete değil, nefsine uymasıdır. - Hocam, Allahü teâlâ nefsi yaratmasaydı, insanlar onun aldatmasından kurtulurdu. Böylece kimse kötülük yapmaz, herkes Cennete giderdi. İyi olmaz mıydı? - Hayır, iyi olmazdı. - Neden? - Çünkü nefsin yaratılmasının nice faydaları vardır. Şaşırdılar. - Nefsin mi faydası var hocam? - Elbette. O lâzım. Aynen su gibi, ateş gibi, ilâç gibi. - Anlamadık, nasıl yâni? - "Su", bütün canlıların yaşamaları için, temizlik, yemek ve ilâç yapmak için lâzım olduğu gibi, denizlerde binlerce insan boğulmakta, sel suları evleri yıkıp harab etmektedir, öyle değil mi? - Evet öyle, dediler. - "Ateş" de, yemek pişirmek ve kışın ısınmak için lâzım olduğu gibi, içine düşeni yakıyor, öyle değil mi? - Doğru hocam. - "Nefis" de bunlar gibidir işte. Hem faydalı, hem zararlı tarafları var. Merak ettiler. - Nefsin ne gibi faydaları var ki hocam? - İnsanların yaşaması, üremesi, dünya için çalışmaları ve âhiret için cihad sevabı kazanmaları, hep nefis sayesinde olmaktadır. Ancak nefsin gıdası "Günahlar"dır. - Pekii ne yapmamız lâzım? - Eğer dünyada ve âhirette rahat etmek istiyorsak, onun isteklerine uymayacağız. - Ya neye uyacağız hocam? - İslâmiyete. - Yâni Rabbimizin emir ve yasaklarına mı? - Evet. Bunu yapabilirsek, nefsimizle "Cihad" etmiş oluruz. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr
.Korkunç bir rüyâ
2006-10-11 01:00:00
Anadolu Velîlerinden "Ahmed Câhidî Efendi", bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Pâdişâh "Sultân Ahmet", rüyâ görür bir gece. Uyanınca üzülür. Çünkü rüyâsında, "bir küffâr kralı"yla güreşe tutuşmuş, ama kendisi sırtüstü yere düşmüştür. Görünüşte korkunç bir şey. Ama bu, bir rüyâdır. Ve her rüyâ tâbire muhtaçtır. İyi de, kim yapabilir bu tabiri? Adres bellidir: Aziz Mahmud Hüdâyî. Padişah, acele mektup yazıp sorar bu büyük Velî'ye. "Rüyâmızın tabiri nedir?" diye. Haberci, mektûbu alır. Sür'atle dergaha varır. Tam kapıyı çalacaktır ki, kapı vurmadan açılır. Hazreti Hüdâyî, elinde zarfla çıkar kapıya. Padişahın mektubunu alıp, kendi mektubunu tutuşturur memurun eline. - Bu, Padişahımızın mektubuna cevaptır, buyurur. Memur hayretler içindedir. Zîra bir şey söylemesine lüzum kalmamıştır. Aldığı cevabı acele sultana ulaştırır. Cevap şöyle: "İnsan vücûdunda, en kuvvetli olarak "Sırt" yaratılmıştır. Cansızlarda ise "Toprak". Rüyâda bu iki kuvvet bir araya gelmiştir ki, bu da rüyâ ilminde "Kuvvet"e işârettir. Yâni pâdişâhımız "gâlip gelir" demektir. Pâdişâh rahatlar. Döner vezirlerine; - Rüyâmızın tabiri budur, der. Ardından; - Hüdâyî hazretlerine bin altın götürülsün! diye emreder. Vazifeli memur, bir torba altınla yola düşer. Bu esnâda... Hazreti Hüdâyî'nin zevcesi "El darlığı"ndan yakınmaktadır beyine: - Ay efendi, yakında çocuğumuz olacak. Ama bir bez parçası bile yoktur yavruyu saracak. O anda kapı çalınır. Memur arzeder altınları. Tam "bin altın". Büyük Velî, getirir koyar zevcesinin önüne. - Al hanım, buyurur. İşte sana dünyâlık. Ve ekler: - Padişah göndermiş, üzülme artık. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.O, herkesten üstündür
2006-10-12 01:00:00
İslâm âlimlerimiz buyurdu: Her Peygamber, Kendi zamanlarının en üstünü idiler. "Peygamberimiz" ise, farklı idi onlardan. Zîrâ O, her zaman ve mekândaki insandan, Yâni "Âdem Nebî"den, kıyâmet kopana dek, Gelmiş veyâ gelecek kim varsa ins-ü melek, Hepsinden, her bakımdan üstün ve kıymetlidir. Hiç kimse, hiçbir yönden, Ondan üstün değildir. Bu, güç değil ki, zîrâ, her şeye gücü yeten, Onu, böyle "Şerefli" yaratmıştır her şeyden. Kimsenin gücü yoktur Onu metheylemeye. Kimsenin iktidârı yoktur tenkît etmeye. Hakkında, Hak teâlâ buyurdu ki meâlen: (Hiç bir şey yaratmazdım olmasaydın eğer sen.) Hep Onda toplanmıştır "İyi huy", "Güzel ahlâk". Zîrâ O, âlemlere geldi rahmet olarak. O idi insanların hem "En güzel yüzlü"sü. Kırmızıyla karışık beyaz idi gül yüzü. Gülünce, nûr cemâli "Ay" gibi nûrlanırdı. Sözü çok tatlı olup, gönülleri alırdı. Aklı öyle çoktu ki, Arabistân'da gelip, O vahşî insanların cefâsına sabredip, Güzel huyları ile, hep iyilik ederek, Ağır cefâlara tahammül göstererek, Çoğunu yumuşatıp, getirdi itâate. İnsanlar Onu sevip, koştular hidâyete. Hattâ Onun uğrunda, mal ve evlâtlarını, Terk edip, seve seve verdiler canlarını. Hiç de böyle şeylere değillerdi alışık. Lâkin Resûlullah'a olmuştu hepsi âşık. Onun güzel huyları, afvı, sabrı, ihsânı, Hayrân bırakıyordu kendine her insanı. Onun, hiç bir işinde, gizli veyâ âşikâr, Bir çirkinlik ve kusûr görülmemiştir zinhâr. Kendi için, kimseye gücenmediği hâlde, Dîne saldıranlara "Sert" idi fevkalâde. Kimseden ders görmeyip, bir şey okumamışken, Eline kalem alıp, hiç yazı yazmamışken, "Tevrât", "İncîl" ve sâir semâvî kitaplarda, Yazılan bilgileri, haber verdi ard arda. Ve en büyük mûcize olarak da nihâyet, "Kur'ân-ı kerîm" indi kendine âyet âyet. Ve meydan okudu ki; (Çok uğraşsanız da siz, Bir kısa âyet gibi hiç söyleyemezsiniz). Hakîkaten kâfirler, çok uğraştılar, fakat, Hiç yetiremediler bu işe güç ve tâkat. "Kur'ân"ın belâgati karşısında bu sefer, Âciz kalıp, îmâna geldiler birer birer. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Resûlullaha uymak
2006-10-13 01:00:00
"İmâm-ı Rabbânî" ki, çok büyük evliyâdır. O, bir nasîhatinde şöyle buyurmaktadır: Her iş ve her amelde, Mevlâmız cümlemizi, Dünyâ ve âhiretin iyisi, efendisi, Olan "Resûlullah"a, tam olarak ve kesin, Uymak seâdetiyle her an şereflendirsin. Çünkü cenâb-ı Allah, Ona tâbi olmayı, Çok sever her işinde aynen Ona uymayı. Meselâ o Resûl'e tâbi olan bir kimse, Eğer gün ortasında bir miktâr uyur ise, Hiç Ona uymaksızın, geceleri çok tâat, Ve ibâdet yapmaktan üstündür hem de kat kat. Çünkü "Kaylûle etmek", yâni bir parça her gün, Öğleden önce yatmak, âdetiydi Resûl'ün. Yine Resûlullah'a uymayı düşünerek, Bayram günü, hiç oruç tutmayıp, yiyip içmek, Hiç Ona uymaksızın, senelerce tutulan, Oruçlardan, kat be kat üstündür yine bundan. Ve meselâ fakîre, yine Ona uyarak, Az birşey verilirse, eğer "Zekât" olarak, Dağlar kadar altını, kendi arzûsu ile, Tasadduk eylemekten üstündür yine böyle. Bir gün "hazreti Ömer", bir sabah namâzını, Cemâatle kıldırıp, gözetti eshâbını. Lâkin göremeyince birini o sâatte, Buyurdu: (Filân kimse yok mudur cemâatte?) Dediler: (Geceleri, o ibâdet eder hep. Şu anda uyuyordur belki de bundan sebep.) Buyurdu ki: (Keşke o, gece hep uyusaydı. Ve sabah namâzını cemâatle kılsaydı.) Çünkü islâmiyyete uymıyan bir iş için, Verilmez sevap ecir, içyüzü budur işin. Eğer böyle işlere ücret hâsıl olursa, Bir iki menfaattir "Dünyâ"dan olsa olsa. Halbuki bu "Dünyâ"nın tamâmının kıymeti, Nedir ki, bir kaçının olsun ehemmiyyeti. Yapacağı her işi, islâma uyduranlar, Yâni her harekette o Resûl'e uyanlar, Çok latîf cevâhir ve kıymetli elmaslarla, Meşgûl mücevherciler gibidirler meselâ. Bunlar, çok çalışmayıp, yorulmadığı hâlde, Kazançları, herkesten olur daha ziyâde. Buna sebep şudur ki, bir iş, islâmiyyete, Uygunsa, sâhip olur indallah bir kıymete. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Seâdete kavuşmak için
2006-10-14 01:00:00
"İmâm-ı Rabbânî" ki, büyük velî ve âlim. Buyurdu ki: Seâdet istiyorsa eğer kim, "Muhammed Mustafâ"ya uymalıdır o elbet. Böylece ele geçer zîrâ sonsuz seâdet. Cennet nîmetlerine kavuşabilmek için, Ona tâbi olması lâzımdır her kişinin. Allahü teâlânın sevgisine kavuşmak, Allah'ın Habîbine uymakla olur ancak. Ona uymayanların yaptığı ibâdetler, Hak teâlâ indinde bulamaz kıymet, değer. Ona ve eshâbına, bizlerden selâm olsun. Kalblerimiz, onların muhabbetiyle dolsun. ? Ona tâbi ol, yeter Ey sonsuz seâdete kavuşmak istiyenler! Ona tâbi olun ki, bu nîmet size yeter. Bu devlete ermeye ne varsa mâni olan, Bütün var gücünüzle kaçınınız onlardan. O yüce Peygambere, kim ki uymaz her işte, Her sözü bir "Zehir"dir, hakîkat budur işte. Onu dinliyenleri sürükler felâkete. Kimseyi düşürmesin Allah böyle âfete. Lâkin görürsünüz ki, eğer bir âlim kişi, O Resûl'e uyarak yapıyor her bir işi. Dikkat ve titizlikle Ona tâbi oluyor. Hem diğerleri gibi hiç gösteriş yapmıyor. İşte, "Hakîkî âlim" ve "Velî" böyle olur. Onlara tâbi olan, bulur râhat ve huzûr. Dünyâ ve âhirette felâketten kurtulmak, Böyle "Din adamı"na uymakla olur ancak. Çünkü O, "Allah için", ihlâsla yazar, söyler. Kalpten dediği için, kalplere te'sîr eder. Her kim böyle bir zâtı tanır ve sever ise, Çok büyük bir nîmete kavuşmuştur o kimse. Kendi küçük aklını bir kenara koyarak, Ona tâbi olmalı her işte tam olarak. Böyle bir "Evliyâ"ya kavuşulmazsa eğer, Onların kitâbını okumak îcâb eder. Dünyâ kazancı için konuşan ve yazandan, Arslandan kaçar gibi kaçmalıdır her zaman. Çünkü arslan, insanın alır yalnız canını. Bunlar ise alırlar dînini, îmânını. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Haram, ateş gibidir
2006-10-15 01:00:00
Abdurrahman Tafzuncî "rahmetullahi aleyh" Bu zat, bir sohbetinde buyurdu: (Kork Allahtan. Her günâhı "Ateş" bil, hiç ayrılma "Takvâ"dan. Herkesin tadacağı, çâre bulamadığı, "Ölüm" için, şimdiden iyi yap hazırlığı. Aksi halde üzülür ve "Eyvâh!" dersin, fakat, O gün sana kimseden erişmez bir menfaat. "İyi insan" odur ki, takvâ üzre olur hep. Süslemiştir o kulu tevâzû, hayâ, edeb. Yaptığı "Günâh"ları düşünür ince ince. Bunların affı için, tövbe eder gün gece. Öyle kaplamıştır ki bu "Günâh derdi" onu, Düşünemez gayrinin günâh ve kusûrunu. O, devamlı bakarak "Günâh" ve "Kusûr"una, Der ki: (Nasıl çıkarım Allahın huzûruna?) "Allah korkusu" ile ağlar, inler ve titrer. "Âhiret hesâbı"nı, o kendine dert eder. O, her bir âzâsını, korur "Günâh" yapmaktan. Zîrâ çok korkmaktadır cehennemde yanmaktan.) Derdi ki: (Bir insanın, hevâ ve hevesine, Uyarak iş yapması, zulümdür kendisine. İşlediği günâhı "Küçük" görse o şâyet, Olamaz onun için bundan büyük felâket. Kim bu gün hiç korkmadan işlerse eğer günâh, Cehenneme atılır âhirette mâzallah. "Ateş" deyip geçmeyin, düşünün bunu biraz. Cehennem ateşine dayanmak mümkün olmaz. "Mü'min", iyi öğrenir, önce ilmihâlini, Sonra da buna göre düzeltir her hâlini. Eğer "Günâh" işlerse, üzülür, kalbi yanar. Unutmaz o günâhı tâ ölünceye kadar. "Ben Rabbime nasıl da karşı geldim?" diyerek, Pişmân olur ve ağlar göz yaşları dökerek. Çeker ki gün ve gece kendisini hesâba, Düşmesin âhirette cehenneme, azâba. Büyükler buyurur ki: "Haram, ateş gibidir". Cehennemin ateşi, hele çok şiddetlidir. "Haram" şey konuşursan, "Ateş" yemiş olursun. "Haram" yersen, mîdeni "Ateş"le doldurursun. Bir "Haram"a bakarsan, bilmiş ol ki o dahî, Yarın bir "Ateş" olup, yakar seni Vallahi.)
.Ey gâfil insan!
2006-10-16 01:00:00
"Ni'metullah Geylânî", âlim ve velî bir zât. Bir gün, sevdiklerine şöyle etti nasîhat: Allah'ın kullarıyla, iyi geçinmek için, İşlerinde, kolaylık gösterin her kişinin. Her kim ki, günâhına hâlisen olsa pişmân, Affeder o günâhı Allahü azîmüşşân. Eey bu harâb olacak evi tâmir eyliyen! Fazla emek verme ki, bir gün çıkar elinden. Bu dünyâ bir "Köprü"dür, sen geçip gitmeye bak. Kimseye kalmamış ki, sana kalsın bu konak. Harâb olacak şeye, bu îtinâ, bu meyil, Akıllı olanların yapacağı iş değil. Ey aklını fikrini, dünyâya veren kişi! Vaz geç ki, Hak teâlâ beğenmiyor bu işi. Zîrâ yaratıldı ki bu insanlar ve cinler, Yalnız Hak teâlâya ibâdet eylesinler. Ey gönlünü dünyâya kaptıran gâfil insan! Yaldızlı süslerine aldanma sakın amân! Dışı "Güzel" görünür, lâkin aldatıcıdır. Üzeri şeker kaplı, içi gâyet acıdır. O öyle bataktır ki, yutar çok insanları. Ona aldananların hüsrân olur sonları. İnsanların kalbini bakın ki kazanmaya, Zîrâ bu sebep olur "Hak rızâsı" almaya. Her insana edin ki çok iyilik ve ihsân, Zîrâ lutf-ü ihsânın kulcağızıdır insan. Sana zarar, sıkıntı gelirse bir kimseden, Ona gücün yetse de, affedici ol hemen. Ey insan! Her işinde unutma hiç Rabbini. Çıkarma hâtırından, O'nun emirlerini. Bahşetmiş sana Allah ne mükemmel âzâlar. O'nun emrine göre kullan ki, yanmıyalar. Allah'tan başkasından etme ki bir şey talep, Onlar da, senin gibi âciz birer "Kul"dur hep. Allah'ın kullarına ver ki neş'e ve sevinç, Âhirette sıkıntı görmiyesin sen de hiç. Gizle, ifşâ etme ki herkesin günâhını, Gizlesin Allah dahî yârın senin aybını. Sen, darda kalanlara yardım et ki bu günde, Allah da yardım etsin sana mahşer gününde. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kibirli hükümdar
2006-10-17 01:00:00
Vaktiyle çok gururlu ve kibirli bir "Sultân", At ile ülkesini gezmek ister bir zaman. Gidiyorken haşmetle, hem de gururlanarak, Karşısına, bir kimse çıkar âni olarak. Yamalı elbiseli, ihtiyar bir kimsedir. Yanına yaklaşarak, evvelâ selâm verir. O, selâmı almayıp, der ki: (Ne istiyorsun? Sen hangi cesâretle bana söz söylüyorsun?) Atının dizginini tutarak o ihtiyar, Der ki: (Ey mağrur kişi, seninle bir işim var!) Çâresiz kalan sultân, ondan kurtulmak için, Der ki: (Söyle bakalım, benimle neymiş işin?) Der ki: (Bu, âşikâre söylenecek şey değil. Gizlidir, onun için bana doğru az eğil.) Sultân, ister istemez eğilince o yana, (Ben Azrâil'im!) diye, bildirir o sultâna. O bunu öğrenince, soğur eli ayağı. Üzülür, rengi kaçar, çözülür dizi bağı. Kekeliyerek der ki hazreti Azrâil'e: (İzin ver, görüşeyim gidip âilem ile.) Lâkin O, bir an bile sultâna vermez izin. Alır hemen rûhunu bir an beklemeksizin. Sonra o kıyâfetle, oradan ayrılarak, Bu sefer bir "Mü'min"e gelir âni olarak. Yanına yaklaşarak selâm verir o zaman. Der ki: (Biraz işim var seninle ey müslümân!) O der: (Hay hay efendim, emrin baş göz üstüne. Ne gibi hizmet varsa, getireyim yerine.) O zaman Melek der ki: (Ey müslümân kardeşim! Ben ölüm meleğiyim, seninle budur işim.) O der ki: (Hoş geldiniz, safâlar getirdiniz. Ben de sizi beklerdim, beni sevindirdiniz. Lâkin bir ricâm var ki, çabuk olun az daha. Rûhumu, bir an önce kavuşturun Allah'a.) Melek der ki: (Pekâlâ, var mı başka bir arzun? Rûhunu, ne şekilde almamı istiyorsun?) O der ki: (Ben namaza durayım şimdi hemen. Siz de alın rûhumu ikinci secdedeyken.) Kabûl eder Azrâil onun bu ricâsını. Secdede, incitmeden alıverir canını. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Dinde koca'nın hakkı
2006-10-18 01:00:00
"Muhyiddîn İskilibî", âlim ve velî bir zât. "Koca hakkı" bâbında, anlattı şunu bizzat: Bir hanım var idi ki, zamân-ı seâdette, Bey'ine, gâyet iyi bulunurdu hizmette. Akşam eve gelince, alırdı paltosunu. Neşeli, güleryüzle karşılardı hep onu. Beyi de neşeliyse, Rabbine şükrederdi. Şâyet üzüntülüyse, o zaman şöyle derdi: (Üzüntünün sebebi "Âhiret"se, ne âlâ. Senin bu üzüntünü çoğaltsın Hak teâlâ. Yok, "Dünyâ" için ise, gidersin cenâb-ı Hak. Ve lâkin dünyâ için, üzülüp etme merak. Dert, "Âhiret derdi"dir, üzülme başka şeye. Hele bu "Dünyâ" için, hiç değmez üzülmeye.) Bir kadın, çok hizmetler etse dahî beyine, Yaptığı bu hizmeti, "Az görmeli" o yine. Zîrâ bir hadîsinde buyurdu ki o Server: (İnsana secde etmek câiz olsaydı eğer, Emrederdim, beyine secde etsin hanımlar! Zîrâ kadın üstünde, beylerin çok hakkı var.) Kadın, almak isterse Allah'ın rızâsını, Almalıdır beyinin rızâ ve duâsını. Fâtıma vâlidemiz, bir gün Resûlullah'a, Ziyârete geldi ve başladı ağlamaya. Peygamber Efendimiz, üzüntü duydu bundan. Buyurdu ki: (Ey kızım, nedir seni ağlatan?) Dedi ki: (Babacığım, efendim Alî'yle biz, Bir husus üzerinde konuşurken ikimiz, Kırıldı bu gün bana, bir kelimem yüzünden. Lâkin özür diledim hemence kendisinden.) Buyurdu ki: (Ey kızım, bir hanımın kocası, Eğer ondan râzıysa, Allah da olur râzı. Bilir misin, kadına en üstün amel nedir? Kocasının emrine itâat eylemektir. Müjde o hanıma ki, râzıdır beyi ondan. Ve üstündür bu hâli, "bin yıllık tâatı"ndan. Bir kadın, gözetirse kocasının hakkını, Ölmez o görmedikçe Cennette makâmını. Kadının, beyi ile oturması bir zaman, İyidir o kadının Kâbeyi tavâfından.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Hanıma nasıl davranmalı?
2006-10-19 01:00:00
İslâm âlimlerinden, "Hasen Fehmî Efendi", Âile seâdeti bâbında şöyle derdi: "Güzel huylu" olmalı bir erkek, hanımına. Şefkat ve muhabbetle davranmalı hep ona. Ev içinde, dâimâ "güler yüzlü" olmalı. Ona karşı yumuşak ve nâzik davranmalı. Önce selâm vermeli, girince eve erkek. Hatırını sormalı, hem (nasılsın?) diyerek. Neş'esiz, üzüntülü görürse onu eğer, Tesellî eylemeli söyleyip güzel şeyler. Onu çok sevdiğini bildirmeli kendine. İştirak etmelidir sevincine, derdine. Ağır ve zor işleri, meselâ çarşı pazar, İşlerini, hanıma yaptırmamalı zinhâr. Onu, hiç bir sûrette aslâ dövmemelidir. Dövmek değil, sert bile hiç söylememelidir. Onun huysuzluğuna sabırlı olmalıdır. Bir günden daha fazla dargın durmamalıdır. Ahlâkında, huyunda değişiklik görünce, Kabâhati, kendinde aramalı ilk önce. Ona, yanında iken ve yanında olmadan, "Hayır duâ" etmeli, kaçmalı "bedduâ"dan. Çünkü o, gece gündüz beyi için çalışır. Ve onun en vefâlı "hayat arkadaşı"dır. Onun, kat'î sûrette kırmamalı kalbini. Zîrâ o, beyi için adamıştır kendini. Bâzı erkek vardır ki, nâziktir ona buna. Lâkin "arslan" kesilir evinde hanımına. Şunu bilmelidir ki, "kalp kırma"nın günâhı, Sanki yıkmak gibidir, kazmayla Beytullah'ı. Hattâ en büyük günah, küfür'den sonra gelen, Mü'mini incitmektir, şu veyâ bu sebepten. "Îmân"dan sonra ise, en kıymetli ibâdet, Bir mü'minin kalbini sevindirmektir elbet. Yine bilmelidir ki, hanım "esir" değildir. Rabbin bir emâneti, bir "Cennet nîmeti"dir. Bu yüzden, hanımını üzmemeli bir erkek. Ve ona güvenmeli, çok muhabbet ederek. Öyle olmalıdır ki hanımıyla gerçekten, Bilsin ki: "Beyim beni, çok seviyor herkesten". > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ana babaya hizmet
2006-10-20 01:00:00
"Ana-baba" hakkında, lüzumlu bilgileri, Şöyle beyân etmiştir, Allah'ın Peygamberi: (Bir mü'min, annesinin ayağını öperse, "Cennetin eşiği"ni öpmüş olur o kimse. Râzıysa anne baba, kızı yâhut oğlundan, Allahü teâlâ da, râzı olur o kuldan. Onlara her yapılan iyilik, yardım, ihsân, Üstündür çok nâfile namâz, oruç ve hac'dan.) Biri sordu Resûl'e: (İhtiyar oldu annem. Yaşlılıktan ötürü, aklı da azaldı hem. Bütün hizmetlerini, bizzât ben yapıyorum. Elimle yediriyor, sırtımda taşıyorum. Ona yapmış olduğum bu hizmet sebebiyle, Ödemiş olur muyum hakkını tamâmiyle?) Buyurdu ki: (Olmazsın, şu ki bunun hikmeti, O, senin yaşamanı isteyip hizmet etti. Sen ise vâlidene hizmet edersin, fakat, Beklersin ki acabâ ne zaman eder vefât?)  Bir kimsenin babası, âniden "felç" olmuştu. Oğlu çok hizmet etmiş ve artık yorulmuştu. Velhasıl usanınca babasına bakmaktan, Bir gece vakti onu, sırtına alaraktan, Evden çıkıp, dedi ki yolda kendi kendine: "Götürüp bırakayım, ıssız bir dağ dibine" Geldi bu niyet ile, kervan geçmez bir dağa. Başladı oralarda, "uygun yer" aramaya. Lâkin bildi babası onun bu niyetini. Dedi ki: (Ey evlâdım, fazla üzme kendini. Beni şuraya bırak, hiç yorulma boş yere. Zîrâ ben de babamı, bırakmıştım bu yere.) O bunları duyunca utandı yaptığına. Sordu ki: (Nasıl oldu, şu işi anlat bana.) Dedi: (Benim babam da, felç olmuştu bir gece. Ben de böyle bakmıştım babama senelerce. Ve lâkin senin gibi, ben de çok usanmıştım. Bir gece, tam bu yere getirip bırakmıştım.) Bu sözler, bir "ok" gibi saplandı sînesine. Onu tekrar sırtlayıp, götürdü hânesine. Giderken hem ağlıyor, hem duâ ediyordu. (Yâ Rabbî, yanlış yaptım, beni affet!) diyordu. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
. Anne duâsı2006-10-21 01:00:00
Mûsâ aleyhisselâm, bir gün kendi kendine, Düşünüp, şu şekilde niyâz etti Rabbine: (Cennette benim komşum her kimse yâ ilâhî! Bildir de, onu bulup tanıyayım ben dahî.) Buyurdu ki: (Yâ Mûsâ, falanca beldeye var. Çarşının girişinde, bir "kasap dükkânı" var. O dükkânın sâhibi, gâyet iyi bir zâttır. Cennette senin komşun, o "kasap" olacaktır.) Mûsâ aleyhisselâm, onu görmek üzere, Çıktı memleketinden, vâsıl oldu o yere. Hânesine giderek, buyurdu: (Ey kişi, ben, Misâfir geldim sana eğer kabûl edersen.) Kasap, Mûsâ Nebî'yi tanımıyordu, fakat, (Hoş geldiniz!) diyerek, eyledi çok iltifât. Sonra mutfağa girip, "et pişirdi" ocakta. Ve onu, lokma lokma ayırdı oracıkta. Ve asılı bir "zembil" var idi ayriyeten. Yavaş ve dikkatlice indirdi onu hemen. Mûsâ Nebî baktı ki, içinde bir "kadın" var. Çok yaşlı, pîr-i fâni, tâkatsiz bir ihtiyar. Kirlettiği bezleri, çıkartarak ilk önce, Yeni, temiz bezlerle değiştirdi güzelce. Yedirdi o etleri sonra o ihtiyâra. O, sevinip birşeyler mırıldandı o ara. Hizmetini bitirip, astı tekrar yerine. Ve Mûsâ Peygamberin yanına geldi yine. Dedi: (Benim annemdir zembilde gördüğünüz. Yaşlıdır, ona böyle bakarım gece gündüz. Buyurdu ki: (Sen onun temizlik hizmetini, Yapıp da lokma lokma yedirince etini, Annenin dudakları oynadı, bir şey dedi. Sen ise "Âmîn" dedin, söylediği ne idi?) Dedi ki: (Ben annemin hizmetini görünce, Pek fazla memnun olup, duâ eder gönlünce. "Onu, Mûsâ Nebî'ye komşu et yâ ilâhî!" Diyerek duâ eder, "Âmîn" derim ben dahî.) Mûsâ Nebî o zaman buyurdu: (Mûsâ benim. Bu hâlinden ötürü, seni tebrîk ederim. Annenin duâsını kabûl etti Rabbimiz. Cennette senin ile komşu olduk ikimiz.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kalp kırmak harâmdır
2006-10-22 01:00:00
>> Dâvud-i Kayserî "rahmetullahi aleyh": Kalp kırmak harâmdır Bu zat buyuruyor ki: (Yaşamayın gafletle. Zîrâ âni geliyor ecel umûmiyetle. Bilhassa "kul hakkı"na edin ki çok riâyet, Mahşer günü bu haktan kurtuluş zordur gâyet. Meselâ harâm olsa, elbisenin düğmesi, O namâzın, insana olmaz bir fâidesi. Üstümüzde kul hakkı olsa da "yarım akçe", Cennete giremeyiz, onu ödemedikçe. "Kul hakkı"nı, dünyâda, kolaydır edâ etmek. Ve lâkin âhirette, çok çetindir ödemek. Zîrâ o gün, geçmiyor dünyâdaki paralar. "Sevap" ve "Günâh" ile ödenecek bu haklar. Yâni sevâbı varsa, gider alacaklıya. Yoksa, onun günâhı yükletilir borçluya. "Haklı" olsanız bile, siz dileyin yine af. Belli olmaz, belki de haklıdır karşı taraf. Zîrâ mahşer yerinde, nice alacaklılar, Hesâpları "ters" dönüp, sonunda borçlu çıkar.) Ayrıca buyurdu ki: (Kul hakkı denilince, Hâtıra, "maddî haklar" gelirse de ilk önce, Bunlardan daha mühim haklar da var muhakkak. Meselâ kul hakkıdır, kalp kırıp gönül yıkmak. Hattâ insan, "Kâbe"yi yıksa da yetmiş defâ, Kalp kırmanın yanında hafif kalır bu daha. İnsanın, kimler ile varsa çok alâkası, Onlarla îcâb eder sık sık helâllaşması. Meselâ sıra ile, zevcemiz, çocuğumuz, Hısım akrabâ ile arkadaş ve komşumuz. Hepsinin, ayrı ayrı üstümüzde hakkı var. Bunların içinde de en mühimi "hanımlar". Her gün evden çıkarken, helâllaşmak gerekir. Zîrâ ölebiliriz, eceller âni gelir.) Sordular ki: (Efendim, Allah katında bir kul, Hangi vasıflarıyla olur iyi ve makbûl?) Buyurdu: (Mâhir olsa bir kişi mesleğinde, Sırf bununla, bir kıymet kazanmaz Hak indinde. Zekî ve kurnaz olmak, makâm, mevkî, müdürlük, İndallah, o insana sağlamaz bir üstünlük. Kim fazla korkuyorsa Allahü teâlâdan, Odur Allah indinde kıymeti fazla olan.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Ana-babanın vazîfesi
2006-10-23 01:00:00
"Selâhaddîn Uşâkî", âlim ve velî bir zât. Her gün sevdiklerine ederdi çok nasîhat. Yine "anne babanın vazifesi" hakkında; Bir gün, şu hadîsleri nakletti o vâzında: Peygamber Efendimiz, buyurdu ki: (Hepiniz, Bir koyun sürüsünün, "çoban"ı gibisiniz. Nasıl ki sürüsünden mes'ûl ise bir çoban, Ve nasıl korur ise onları her zarardan, Sizler dahî, emriniz altında kimler varsa, Koruyun her birini Cehennemden bilhassa. Çoluk çocuğunuza, her şeyden daha evvel, "İslâmî bilgiler"i öğretin tam mükemmel. Yine bir hadîsinde buyurdu ki o Server: (Çok müslümân evlâdı vardır ki, o kimseler, Anne-babalarıyla birlikte o gün hem de, Acı azâb görürler, "Veyl" adlı Cehennemde. Çünkü o insanların anne ve babaları, Terbiye etmediler dînî yönden onları. Sırf "para kazanma"nın yolunu gösterdiler. Dînin emirlerini, aslâ öğretmediler.) Yine buyurdular ki: (Bir baba, evlâdına, Acıyıp gönderirse, bir Kur'ân üstâdına, Öğretilen Kur'ânın harfleri adedince, O kula, "hac sevâbı" verilecek bir nice. Hem kıyâmet gününde, o kulun başına bir, "Devlet tâcı" konur ki, herkes görüp imrenir.) Bu zât buyuruyor ki: (İşte bu hadîslerin, Bildirdiği azâbtan kurtulabilmek için, Evlâdına, ilk önce öğret ilmihâlini. Âzâd et Cehennemden evlâdınla kendini. Evlât, ana-babanın elinde bir "emânet". Çocukların kalpleri, "temiz ve sâf"tır gâyet. Yumuşak "mum" misâli her türlü şekle girer, Ve temiz "toprak" gibi, ne ekersen o biter. Bir baba, çocuğunu seviyorsa eğer ki, Ona öğretmelidir dînini elbette ki. Eğer öğretilirse, ererler seâdete. Anne-babaları da, ortak olur nîmete. Şâyet öğretilmezse, olurlar "kötü insan". Dünyâ ve âhirette, sonları olur hüsrân.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Halil İbrahim bereketi
2006-10-24 01:00:00
"Halîl" ile "İbrâhim" adında, çok önceden, İki kardeş yaşarmış, birbirini çok seven. Ortak bir tarlaları varmış ki hem onların, Geçinip giderlermiş geliriyle tarlanın. Bir yıl, ekinlerini biçip harman yapmışlar. Buğdayları savurup, ikiye ayırmışlar. Büyük olan demiş ki: (Ey kardeşim İbrâhim! Ben gidip çuvalları ambardan getireyim. Ben gelinceye kadar, göz kulak ol buraya. Herhangi zarar ziyân gelmesin buğdaylara.) Halîl eve gidince, düşünmüş ki İbrâhim: "Ben bekâr bir kişiyim, evlidir fakat âbim. Daha çok buğday lâzım elbet onun evine. Benimkinden bir miktar atayım onunkine". O, âbisi hakkında böylece düşünerek, Payından, onunkine aktarmış üç beş kürek. Halîl de çuvallarla dönüp gelmiş o ara. Demiş: (Haydi doldur da, götür senin anbara.) İbrâhim "Peki" deyip, kendine âit olan, Buğdaydan yüklenerek anbara olmuş revân. İbrâhim ayrılıp da gider gitmez anbara, Şu şekilde düşünmüş âbisi de o ara: "Çok şükür ben evliyim, kurulu düzenim var. Lâkin küçük kardeşim İbrâhim henüz bekâr. Benim böyle derdim yok, hazır evim ve eşim. Buğdaya, benden fazla muhtâçtır bu kardeşim." Kardeşinin hakkında, o böyle düşünerek, Payından, onunkine aktarmış bir kaç kürek. Buğdayı yüklenip de, ayrıldığında biri, Ona, kendi payından aktarırmış diğeri. Onların bu hâlleri, o gün akşama kadar, Birbirinden habersiz, sürüp gitmiş bu karar. Nihâyet bakmışlar ki karanlık bastığında, Hiç azalma olmamış buğday yığınlarında. Onlar, birbirlerine böyle güzel hareket, Edince, vermiş Allah onlara bir "bereket". Günlerce taşımışlar, bitmemiş buğdayları. Dolup taşmış buğdayla evleri, anbarları. İşte, "Halîl İbrâhim bereketi" denilen, Hâdise, bu şekilde vâki olmuş eskiden. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Duâ, belayı giderir
2006-10-25 01:00:00
Vaktiyle bir kavimde, yaşıyordu üç adam. Bir yere giderlerken, bir dağda oldu akşam. Hemen yer aradılar, gecelemek üzere. Bir "mağara" görerek, sığındılar o yere. Lâkin koca bir "kaya", dağdan yuvarlanarak, Mağara kapısını kapattı tam olarak. İçlerinden birisi duâ etti: (İlâhî! Benim annem ve babam vardı ki pîr-i fâni, Onların yemeğini bizzât yedirmeyince, Ben hanım ve çocuklar yemezdik daha önce. "Rızân için" yaptımsa onlara bu hizmeti, Kaldır üzerimizden bu büyük musîbeti.) O böyle dediğinde, aralandı az kaya. Lâkin çıkamadılar yine de dışarıya. Bu sefer ikincisi, dedi ki: (Yâ ilâhî! Komşumuzun çok güzel bir kızı var idi ki, Onunla buluşmayı isterdim harâretle. Lâkin o, teklîfimi reddederdi şiddetle. Sonra bir "kıtlık" oldu, günlerce kaldılar aç. Nihâyet erzak için, oldular bize muhtâç. Ben bunu fırsat bilip, o kıza erzak verdim. Ve (Haydi teklifime Evet de şimdi!) dedim. O yine reddedince, kendime geldim o an. Tövbe edip vazgeçtim o günâhı yapmaktan. Bu işten, "rızân için" eğer vazgeçtim ise, Buradan çıkmak için, yardım et yâ Rab bize.) O kaya, biraz daha aralandı o vakit. Ve lâkin çıkmak için, değildi tam müsâit. Bu sefer üçüncüsü, dedi ki: (Yâ ilâhî! Amele tutmuş idim ücret ile ben dahî. Lâkin gitti birisi, ücretini almadan. Ben, onun ücretini çalıştırdım çok zaman. Birikti hesâbına, bir hayli mal ve davar. Bir gün gelip istedi ücretini o tekrar. Dedim ki: (Şu gördüğün öküz, koyun ve deve, Hepsi sana âittir, sür götür senin eve.) Yâ Rabbî, "rızân için" yaptımsa bu işi ben, Kaldır bu musîbeti, bizim üzerimizden.) O da Hak teâlâya, böyle niyâz edince, Taş kaydı biraz daha, kurtuldular böylece. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Öfkenin zararları
2006-10-26 01:00:00
Bir gün hükümdâr Me'mûn, gelerek odasına. Yemek yemek üzere oturdu sofrasına. Ve lâkin hizmetçisi, çorbayı getirirken, Elinde olmaksızın, ayağı kaydı birden. Döküldü sıcak çorba Sultânın üzerine. Hiddetlendi hükümdâr derhâl hizmetçisine. Hattâ dövecekti ki kalkıp onu bir yaman, Akıllı hizmetçisi, vermedi buna meydan. Dedi ki: (Ey efendim, acele etmeyiniz. Dînin emri üzere lütfen amel ediniz. Bakın, buyuruyor ki Kur'ânda Hak teâlâ: Takvâ sâhibi kullar öfkelenmezler aslâ.) Teskîn oldu hükümdâr, onun bu sözlerinden. Dedi: (Peki vazgeçtim ben de sinirlenmekten.) Hizmetçisi dedi ki: (Başka bir âyette de, Buyuruyor ki: "Onlar, affederler elbette".) Bu da çok humuşattı sultânın öfkesini. Dedi ki: (Mâdem öyle, affettim ben de seni.) Hizmetçi, hükümdâra dedi ki en sonunda: (Sultânım iş bitmedi, devâmı var onun da. Bakın buyuruyor ki bu Rabbimiz bir âyette: Biz ihsân edenleri çok severiz elbette.) Bu söz de huzûr verdi hükümdârın içine. Bir kese "Altın" alıp, verdi hizmetçisine. Yine Behâeddîn-i Buhârî hazretleri, Çok titiz davranarak, yer idi yemekleri. Bir gün, dâvet ettiler yemeğe kendisini. Geldi, fakat yemeğe uzatmadı elini. Dediler ki: (Efendim, helâldir yemeğimiz. Merak ettik, acabâ ne için yemezsiniz?) Buyurdu ki: (Yemekler helâldir gerçi fakat, Kızgın ve öfkeliydi yemeği pişiren zât.) Çünkü eğer bir yemek, pişer ise gaflet'le, Veyâ hazırlanırsa gadab ve kerâhet'le, O yemekten, insana olmaz fayda, bereket. Zîrâ şeytân ve nefis, karışır ona elbet. Ama eğer huzûrla, Besmele söyliyerek, "Neş'e ve sevgi ile yapılırsa bir yemek, Ondan her kim yer ise, kurtulur çok marazdan. Lezzet alır yaptığı ibâdet ve namâzdan.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
. Şeytânın hîleleri -1-2006-10-27 01:00:00
Abdullah-el Acemî buyurdu: (Ey insanlar! Biliniz ki, insanın üç büyük düşmânı var. Birisi Şeytân'dır ki, damarlarda dolaşır. Günâha sokmak için gece gündüz uğraşır. Evvelâ her kişinin, za'fını tesbît eder. Meselâ çok ibâdet yapıyorsa, şöyle der: (Ne için bu kadar çok ibâdet yapıyorsun? Allah, ibâdetlere muhtâç mı sanıyorsun? Ne kadar çok ibâdet yapsan da ihlâs ile, Bir göz'ünün şükrünü îfâya yetmez bile.) Şeytân böyle der ise, şöyle cevap veririz: (Evet, muhtâç değildir ibâdete Rabbimiz. Ve lâkin ibâdete, benim var ihtiyâcım. Çünkü ben kul olarak her an Ona muhtâcım.) Bu defâ şeytân der ki: (Ama sen daha gençsin. İbâdette, ne kadar çok acele edersin. Önce "dünyâ işi"ni düzene koy, râhat et. Yaparsın daha sonra çok amel ve ibâdet.) Buna karşı deriz ki: (Evet ben henüz gencim. Lâkin bilmiyorum ki, ne gün gelir ecelim? Ben, bu günün işini bırakırsam yârına, Ne bahâne bulurum mahşerde Yaradan'a.) Şeytân der ki: (Haklısın, ecel belli değildir. Her tâati, acele yapmak daha iyidir. Bunun için namâzı, çabuk çabuk edâ et. Böylece az zamanda, yaparsın çok ibâdet.) Bu sefer de, şeytâna şöyle cevap veririz: (Her tâatin şeklini, bildirmiştir dînimiz. Hiç hatâsız olarak yapılan az ibâdet, Hatâlı çok tâat'ten üstündür daha elbet.) Bu sefer şeytân der ki: (Sen, çok iyi bir kulsun. Her bir ibâdetini, kusûrsuz yapıyorsun. Bunun için, herkese göster ki amelini, Herkes, sana bakarak düzeltsin her hâlini.) Onun bu hîlesine, şöyle cevap verilir: (İnsanların görmesi, hiç de mühim değildir. Ben ibâdet yaparım, Rabbimin emri diye. Ne için göstereyim, bunu Ondan gayriye? Benim ibâdetimi görse de çok insanlar, Hattâ beğenseler de bana ne fayda sağlar.) "devamı yarın" ------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Şeytânın hîleleri -2-
2006-10-28 01:00:00
Şeytan, bu hîlesi de tutmayınca, bu sefer, Başka bir "taktik" ile yaklaşıp, şöyle söyler: (Hakîkaten sen hâlis, iyi bir Müslümânsın. Ve her ibâdetini, "Allah için" yaparsın. Bu mânevî nîmeti, sen nasıl elde ettin? Demek ki senin bunda çoktur kâbiliyetin.) Şeytâna, bu sefer de şöyle diyebiliriz: (Her nîmetin hakîkî sâhibi, Rabbimizdir. O dediğin nîmetler var ise bende eğer, Rabbimin ihsânıdır, herkese O lutfeder.) Şeytân bakar olmadı, tutmadı yalanları, Bizi aldatmak için, dener başka yolları. Der ki: (Sen, çok bilgili ve akıllı birisin. Dînin îcâblarını gâyet iyi bilirsin. Ve lâkin sen yine de "gizli" yap ibâdeti. Riyâdan kaçanların, hep böyledir âdeti.) Bu sefer de deriz ki: (Yine yalan diyorsun. Şimdi de beni kibre sevk etmek istiyorsun. Bâzı iş gizli olur, bâzıları âşikâr. Hepsini gizli yapmak bana ne fayda sağlar.) Bu defâ şeytan der ki: (Sen, iyi bir insansın. Îmânı, îtikâdı düzgün bir Müslümânsın. Sen de biliyorsun ki, dünyâda "hayır" ve "şer", Her biri Allah'tandır, karışmaz aslâ beşer. Şâyet Cehennemliksen, niye zahmet çekersin? Çok ibâdet etsen de, Cehenneme gidersin. Yok eğer Cennetliksen, yine yapma ibâdet. Mâdemki Cennetliksin, boşuna çekme zahmet.) Onun bir hîlesi de, işte bu vesvesedir. Onu susturmak için, şöyle cevap verilir: (Ben kulum, kula düşen, "ibâdet"tir Rabbine. Cennetine koyarsa, lütfudur O'nun yine. O bilir, Cennetlik ve Cehennemlik kulları. Ben ibâdet yaparım, düşünmem hiç bunları. Kulun "alın yazısı", işinden anlaşılır. Herkes, irâdesiyle sevap, günâh kazanır. Vadetti Hak teâlâ, mü'minlere Cenneti. "Sâlih amel" işleyen, kazanır bu nîmeti.) Böyle cevap verirse şeytâna bir Müslümân, Onun vesvesesinden, halâs olur her zaman. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Duâ almaya bakın!..
2006-10-29 01:00:00
Evliyâ-yı kirâmdan, "Ubeydullah-ı Ahrâr", Çok duâ istemeyi, etmişti âdet, şiâr. Buğday satın almıştı, o bir gün bir kimseden. Ayrılıp gitti sonra, hiç duâ istemeden. Üç günlük bir mesâfe gitmişti ki o fakat, Duâ almadığını hâtırladı o sâat. Dedi: (Eyvâh, ben ondan duâ talep etmedim. Onun duâsındaydı belki de saâdetim.) "Üç günlük" mesâfeden, geriye döndü yine. Geldi buğday aldığı o köylünün evine. Köylü onu görünce, suâl etti pür-telâş: (Yoksa beğenmedin mi malımı ey arkadaş?) Dedi: (Hayır beğendim, iyi çıktı buğdaylar. Ve lâkin istemeyi unuttuğum bir şey var.) (Nedir?) diye sorunca, dedi ki: (Birâderim! Ben, gördüğüm herkesten, duâ talep ederim. Lâkin senin duânı, unuttum istemeyi. Yolda hâtırladım da hemence döndüm geri.) Köylü, hayret içinde dedi: (Yâni şimdi sen, Yalnız bunun için mi geldin hiç üşenmeden?) (Evet, sırf bunun için) buyurunca o hazret, Köylünün şaşkınlığı, fazlalaştı begâyet. Ellerini kaldırıp, dedi ki: (Yâ ilâhî! İhsan et, her ne ise bu kulun dileğini.) Ânında kabûl oldu, onun bu hâlis sözü. "Hâce Ubeydullah"ın açıldı gönül gözü. Bu zat, bir sohbetinde buyurdu: Hayâ, edep, Hayâtın her ânında, lâzımdır insana hep. Vaktiyle bir talebe, yürürken yolda bir gün, Öteden geldiğini fark etti bir büyüğün. Durdu ve edebinden, yol verdi ihtiyâra. O öne geçsin diye, çekildi az kenara. Lâkin o ihtiyar da durdu ve dedi: (Ey genç! Niçin yürümüyorsun, yol senin önce sen geç.) Çocuk çok edebliydi, dedi ki: (Ey efendim! Ben sizin önünüze nasıl geçebilirim?) "Evliyâ"dan bir zâtmış meğerse o ihtiyâr. Dönüp, o talebeye eyledi tek bir nazar. O nazarla, çocuğa bir hâl oldu o anda. Kalp gözü açılarak, evliyâ oldu o da.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
. Ne için oynuyorsun?2006-10-30 01:00:00
"Molla Halîl Si'rîdî", buyurdu ki: (Aman hâ! Sakın gaflet edip de, girmeyin bir günâha. Her işi, dînimize uygun yapın muhakkak. Zîrâ hesap soracak her işten cenâb-ı Hak.) Bir gün de buyurdu ki: (Âlimleri, eğer biz, Tanımamış olsaydık, ne olurdu hâlimiz? Onların kitâbını alarak, okuyarak, Öğrendik dînimizi hem de doğru olarak. Ayırdık bu sâyede, hakkı bâtıl olandan. Dünyâda "büyük nîmet" olamaz daha bundan? "Küfür"den kurtardılar bizleri o kitaplar. Yoksa, sonsuz azâba olacaktık giriftâr. Âlimler buyurdu ki: (Eğer mü'min kimseler, Cennette verilecek nîmetleri bilseler, O an, kendilerini unutarak neş'eden. Dışarda oynarlardı kimseden çekinmeden.) Nitekim sahâbeden, "Bilâl-i Habeşî" de, Oynamaya başladı, bir gün mescit içinde. Hazret-i Ömer görüp, buyurdu ki: (Yâ Bilâl! Hiç mescidin içinde oynanır mı, ne bu hâl?) O ise oynamaya yine devâm ederek, Ve Resûl-i zîşân'ı işâret eyleyerek, Buyurdu ki: (Mescidin sâhibi oradadır. Bana mâni olmaya, sırf Onun hakkı vardır.) Hazreti Ömer Fâruk, şaşırdı buna daha. Hemen gidip arz etti, bunu Resûlullah'a. O Server, huzuruna çağırdı onu derhal. Ve sordu ki: (Ne için oynuyorsun yâ Bilâl?) Dedi: (Yâ Resûlallah, sevinçten oynuyorum. Rabbime, bir şey için teşekkür ediyorum. Şöyle ki, verdi Allah sana her meziyeti, Kendine mahsus kıldı ve lâkin "Hidayet"i. Bu, elinde olsaydı, ederdi herkes îmân. Hep Müslümân olurdu, bilcümle Arabistân. Hem önce, akrabânı getirirdin îmâna. Onlardan, sıra bile gelmezdi belki bana. Senin akrabâların, seni inkâr ederken, Ben, sana îmân ettim bir Habeşî köleyken. Bu, O'nun ihsânıdır, şükür elhamdülillah. Bu yüzden oynuyorum işte yâ Resûlallah.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kalpteki hastalık
2006-10-31 01:00:00
"Abdülfettâh-ı Akrî", büyük evliyâ idi. Sözleri, hasta olan rûhlara devâ idi. O, bir gün buyurdu ki: (Kalp, Allah'a mahsustur. Onun muhabbetiyle, bulur râhat ve huzûr. Eğer ki meylederse, Allah'tan gayrisine, O kalp "Hasta" demektir, bakmalı çâresine. "Allah adamları"nın nasîhati, sohbeti, Söküp atar gönülden, dünyâya muhabbeti. Kötü kimseler ile berâberlik ve ülfet, İnsanı, kötü yola sürükler en nihâyet. Zîra bir kap üzümden, "Çürük" olsa bir teki, Diğer sağlamları da çürütür elbette ki. Çünkü çabuk yayılır her kötülük ve zulmet. Ve lâkin zor yayılır iyilik, güzel haslet. "Allah adamları"ndan bahsedilen bir yere, İner mutlak sûrette, rahmet-i ilâhiyye. "Kitâb"ı okunursa onların yine şâyet, Yağar yine oraya, bir bereket ve rahmet. Zîrâ o büyüklerin bir sözü, bir nazarı, Söküp atar kalplerden, karartı ve pasları. Hakkı bâtıl olandan ayırmak, tefrîk etmek, Herkesin yapacağı kolay iş değildir pek. Bu dünyâda en zor iş, Hak nedir, Bâtıl nedir? Bunu, doğru olarak ayırt edebilmektir. Mürşid-i kâmil olan âlim ve evliyâlar, Hakkı bâtıl olandan, kolayca ayırırlar. Böyle yüksek bir zâta kavuşursa bir kişi, Dünyâ ve âhirette kolay olur her işi. Kitaplarını dahî, seve seve okuyan, Ayırır bu sâyede, hakkı bâtıl olandan. Rastgele bir kitâbı okursa birisi de, "Şeytânın maskarası" olur netîcesinde. Vaktiyle bir Müslümân, Kâbe'ye gidecekmiş. Rastgele birisine gidip yol suâl etmiş. Onun târif ettiği bir yola girmiş, ama, Nice sonra Kâbe'yi, sormuş başka adama. O demiş: (Ne Kâbesi, burası Horasan'dır. Aksi istikâmette gelmişsin ne zamandır.) Hâlbuki bu arada, geçmiş Hac mevsimi de. Yanlış yere sormanın, zararı budur işte. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Emanet kutu
2006-11-01 01:00:00
"Hacı Bayrâm Velî"nin yaşadığı devirde, Askere çağrılmıştı, "bir genç" günün birinde. Yetîm ve öksüz olup, kimsesi yoktu, lâkin, Biraz mîrâs kalmıştı babasından garibin. Yâni az "Bilezik"le, birkaç da "Altın"ları, Vardı ki, bir kutuya koyuverdi onları. Ama kimse yoktu ki, bıraksın emâneten. "Hacı Bayrâm Velî"nin kabrine geldi hemen. Rûhuna okuyarak bildiği sûreleri, Dedi ki: (Yâ hazret-i Hacı Bayrâm-ı Velî! Vatanî vazîfemi îfâ etmek üzere, Bugün, hayırlısıyla gidiyorum askere. Lâkin şu elimdeki bir miktâr "Mücevher"i, Emânet edeceğim şu anda yoktur biri. Çâresiz geldim artık ben zât-ı âlînize, "Kutu"yu, emâneten bırakıyorum size.) Genç, böyle söyleyerek çıkıverdi türbeden. Ve müsterih olarak, askere gitti hemen. Aradan birkaç sene geçmişti ki nihâyet, Askerliği bitti ve köyüne etti avdet. Koyduğu "Emânet"i almak için de hemen, Koşup geldi türbeye, hiç vakit kaybetmeden. Tereddütsüz, ümitle türbeye girdiğinde, Gördü ki, "Çekmece"si durur aynı yerinde. Sevinçle yaklaşarak, dedi ki türbedâra: (Efendim, şu kutuyu yıllar önce bir ara, Askere gittiğim gün, ben koymuştum bir zaman. Şimdi döndüm askerden, alıyorum buradan.) O türbedâr dedi ki: (Al tabii evlâdım, Alabilecek misin ama onu bakalım. Çünkü ben, bu "Kutu"yu, vaktiyle birkaç kere, Alıp koymak istedim, daha emîn bir yere. Lâkin uğraştımsa da, bütün kuvvetimle ben, Milim oynatamadım o "Kutu"yu yerinden. "Bu işte bir hikmet var" diyerek en sonunda, O kutuya elimi sürmedim bir daha da.) O böyle dediyse de, genç uzattı elini. Oradan kolaylıkla aldı "Emâneti"ni. Yâni "Hacı Bayrâm"ın kerâmetiyle, yine, Çekmecesini alıp, dönüverdi köyüne. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kötü huyun zararı
2006-11-02 01:00:00
"Muhammed Sıbgatullah", Allah adamlarından. Bir gün Ona sordular, "Kötü huylu" olmaktan. Buyurdu: ("Kötü insan", kötü bilir herkesi. Bulunmaz kendisinde, merhametin zerresi. Nankördür, eşe dosta hiç değildir vefâkâr. Bir iyilik yapsa da, sonradan başa kakar. Tanımaz helâl harâm, sakınmaz günâhlardan. Kimseyle geçinemez, incinir herkes ondan. Hattâ o, çok yapsa da nâfile ibâdeti, Alamaz sevâp ecir, boşa gider zahmeti. Hadîste buyuruldu: (Kötü huylu kimseler, Huyları sebebiyle, Cehenneme girerler.) Kötü huylu bir kişi, benzer "kırık testi"ye. Ne yama kabûl eder, ne de döner eskiye. Öyle fenâlıktır ki "kötü huy" bir insanda, Görmez iyiliğinin faydasını "Mîzân"da. İster ki, başkasına zarar versin durmadan. Zîrâ böyle kişiler, zevk alır hep bunlardan. Hâlbuki kuyu kazsa, birine, biri eğer, Kazdığı o kuyuya, evvelâ kendi düşer. Vaktiyle garip biri, bir köyden geçer iken, Bir fırına uğrayıp, "ekmek" ister içerden. Velâkin parasını vermek istediğinde, Bakar ki, hiç parası kalmamış üzerinde. Bir "Dilenci" zanneder, fırıncı onu o an. Kalbinden geçirir ki: "Bıktım artık bunlardan". Bir ekmeğin içine, bolca "Zehir" koyarak, Verir o zavallıya, Allah'tan korkmayarak. Hiçbir şeyden haberi olmayan o Müslümân, O "Zehirli ekmeği", alıp gider oradan. Bir köye girdiğinde, rast gelir "Genç biri"ne. Askerden terhis olmuş, dönüyormuş evine. Acıkmış olduğunu söyleyince genç kişi, Ona merhametinden, acır ve yanar içi. Fırıncıdan aldığı ekmeği verir ona. Gönül rahatlığıyla, devâm eder yoluna. "Genç", orada oturup, o ekmeği yiyerek, Yürür gider evine, hiçbir şey bilmeyerek. Lâkin başlar içinde o "Zehir"in tesiri. Ve başlar titremeye vücûdunun her yeri. Artık son nefesini alırken o genç adam, Der ki: (Ben, köyümüze yeni girmiştim ki tam, Yolcunun birisinden, bir ekmek alıp yedim. Ondan sonra başladı titremeye her yerim.) Bunu duyan fırıncı, başlar bir dövünmeye. Der: (Eyvâh, o zehiri ben koydum o ekmeğe. Keşke yapmaz olaydım, yaptığım iş doğru mu? Ben, kendi elim ile zehirledim oğlumu.) Ne kadar pişmân olup, üzüldüyse de içten, Lâkin oğlu ölmüştü, geçmiş idi iş işten.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 45
.Müflis kimdir?
2006-11-03 01:00:00
"Abdurrahmân Kerkûkî", âlim ve Velî bir zât. Bir gün, sevdiklerine şöyle etti nasîhat: (Kardeşlerim, kaçının her günâh ve harâmdan. Bilhassa titizlikle sakının "Kul hakkı"ndan. Nitekim Resûlullah, hitâb edip eshâba, (Müflis kimdir?) diyerek, suâl etti bir defâ. Dediler ki: (Müflis'in, şu ki bizce mânâsı, Kalmamıştır elinde hiç malı ve parası.) Buyurdu: (Asıl müflis, şu kuldur ki ey eshâb! O, dünyâ hayâtında kazanmıştır çok sevâp. Namâz oruç, hac zekât, yapmıştır çok hasenât. O, bu sevaplarıyla mahşere gelir, fakat, Onun bunun hakkına, tecâvüz eylemiştir. Kiminin arkasından, gıybetini etmiştir. Türlü "Kul hakları"yla, gelir mahşer yerine. Verilir sevapları, bu hak sâhiplerine. Lâkin öyle çoktur ki alacaklı olanlar, Hepsini ödemeden, tükenir o sevaplar. Verecek sermâyesi kalmayınca onlara, O hak sâhiplerinin günâhları, bu defâ, Onlardan alınarak, bu kula yükletilir. Hor ve zelîl olarak, Cehenneme itilir.) ***** Bir gün de buyurdu ki: (Birinizin, faraza, Kapısının önünde, akan bir "Nehir" olsa, O kişi, o nehirde beş defâ günde eğer, Yıkansa, üzerinde kalır mı kirden eser?) Hemen arzettiler ki: (Hayır, kalmaz kirden iz. Günde beş kez yıkanan, olur elbet tertemiz. Buyurdu ki: (Beş vakit namâz dahî böyledir. Onu güzel kılanlar, günâhtan temizlenir.) ***** Bir gün de buyurdu ki: (Ey eshâbım, şimdi siz, Bir koyun sürüsü'nün "Çoban"ı gibisiniz. Nasıl ki mes'ûl ise her çoban, sürüsünden, Siz dahî mes'ulsünüz, kendi iyâlinizden. Evlâtları yüzünden, çok anne ve babalar, O gün, "Veyl" ismindeki Cehennemde yanarlar. Zîrâ çocuklarına dîni öğretmediler. Sırf "Para kazanma"nın yolunu gösterdiler. Ben onlardan uzağım, onlar da benden uzak. Merhamet etmiyecek onlara cenâb-ı Hak.) ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Münakaşa zararlıdır
2006-11-04 01:00:00
Kötü huylardan biri, "Münâkaşa etmek"tir. Yâni her meselede (Ben haklıyım!) demektir. Hâlbuki münâkaşa, netîceye götürmez. Hattâ fayda yerine, "zarar verir" çoğu kez. Vaktiyle bir müslümân, gider bir medreseye. Bir âlimin yanında, ilim tahsîl etmeye. Çalışır gece gündüz, aylar geçer aradan. Lâkin hiç istifâde edemez hocasından. En nihâyet üstâdı, çağırır o kimseyi. Der ki: (Çalışıyorsun dersine gâyet iyi. Lâkin hiç istifâde etmedin, biliyorsun. Ve bunun sebebini, çok merak ediyorsun. Buna sebep şudur ki, gelirken sen bu il'e, Münâkaşa etmiştin yolda bir mü'min ile. O kimsenin kalbini kırmış idin bu yüzden. Hâlbuki kalb kıranlar, mahrum kalır feyizden. Helâllık almadıkça, gidip ondan ihlâsla, Bizden, bir istifâden olamaz senin aslâ.) O da gidip onunla konuştu, helâllaştı. Yüksek mertebelere, bir kaç günde ulaştı. Bir gün de "Resûl" ile hazret-i "Ebû Bekir", Dururken, yanlarına edepsiz biri gelir. Hakârette bulunur Allah'ın Resûlü'ne. Sabreder Resûlullah onun bu sözlerine. Sıddîk dahî sabreder buna mütemâdiyen. Sonra dayanamayıp, cevap verir âniden. Ve der ki: (Ey hayâsız, hiç utanmıyor musun? Allah'ın Resûlü'ne hakâret ediyorsun.) Hazret-i Ebû Bekir böyle cevap verince, Resûlullah, oradan ayrılırlar hemence. Sıddîk bunu görünce, koşup hemen peşinden, Niçin ayrıldığını sorunca kendisinden, Buyurur ki: (Kardeşim, o hakâret ettikçe, Melekler bizimleydi, biz cevap vermedikçe. Hattâ o, bize öyle hakâretler ederken, Melekler, (Sen öylesin!) derlerdi ona hemen. Ne zaman ki sen ona cevap verdin kızarak, "Şeytânlar" geldi hemen, melekler ayrılarak.) Hazret-i "Ebû Bekir" üzülür yaptığına O günden îtibâren, "Taş" koyardı ağzına. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
. "Bu isyancı kim?"2006-11-05 01:00:00
"Hacı Bayrâm Velî"yi bâzı çekemeyenler, Kendisini Sultana şikâyet eylediler. Dediler: (Hacı Bayrâm diyorlar kendisine. İnsanlar, akın akın giderler meclisine. Aleyhinizde dahî, söz söylemiş bu insan. Korkarız ki, ilerde çıkarır belki isyân.) Pâdişâh, tetkîk için bu şahsın durumunu, Emretti: (Yakalayıp, getirin bana onu! Emrime başkaldırıp, gelmek istemez ise, Zincire bağlayarak, getirin zorla bize.) Vazîfeli memurlar, bu fermânı aldılar. Edirne'den çıkarak, yola revân oldular. Ankara'ya az bir yol kalmıştı ki, bir ara, Rastladılar bir "genç"le, nûrlu bir "ihtiyâr"a. O yaşlı zât, bunlara sordu ki: (Acabâ siz, Nereye, ne maksatla acele gidersiniz?) Dediler: (Ankara'da varmış ki garip biri, Toplamış etrâfına, bir grup kimseleri. Sultâna başkaldıran isyâncı biri imiş. Adı da, halk içinde "Hacı Bayrâm Velî"ymiş. Biz, onu yakalayıp, Sultâna varacağız. Gelmek istemez ise zincire vuracağız. O nûr yüzlü ihtiyâr, dedi ki o erlere: (Aradığınız benim, gitmeyin başka yere.) Bu sözler karşısında, şaşkına döndü erler. (Hayır, siz öyle biri değilsiniz) dediler. "Hacı Bayrâm-ı Velî", buyurdu ki bu defa; (Yine de biz gidelim birlikte pâdişâha. "Peki" deyip, birlikte döndüler Edirne'ye. Sultân merak ederdi: (Bu isyâncı kim?) diye Bir "Eşkıyâ" beklerken, Sultân İkinci Murât, Gördü ki, karşısında "Nûr yüzlü Velî" bir zât. İhsânlarda bulundu kendisine gâyetle. Ve lâkin "Hacı Bayrâm", reddetti nezâketle. Sultân ısrâr edince, buyurdu ki o zaman: (Pâdişâhım, mutlaka gerekliyse bir ihsân, Vergi ve askerlikten, bilcümle talebemiz. Bir müddet muâf olsun muvâfık görürseniz.) Pâdişâh, Hacı Bayrâm Velî'nin teklîfine, (Uygundur) buyurarak, fermân verdi eline. "Devamı yarın" >
.Sahte talebeler!
2006-11-06 01:00:00
"Hacı Bayrâm-ı Velî", pâdişâhtan bir fermân, Alarak, Ankara'ya aynı gün oldu revân. Talebeler, ilimle meşgûl olsunlar diye, Sultânın ihsânıydı Hacı Bayrâm Velî'ye. Lâkin bâzı kimseler, bunu fırsat bilerek, Talebe oluyordu, hep bu zâta giderek. Ve öyle çoğaldı ki bu "Sahte talebe"ler, Bozuldu memlekette iktisâdî dengeler. Ricâ etti pâdişâh Hacı Bayrâm Velî'ye: (Bana, talebelerin listesini ver!) diye. Ankara'nın "Kanlıgöl" mevkiinde, o dahî, Çadır kurulmasını emretti bizâtihî. Ve haber gönderdi ki: (Bana tâbi olanlar, Kim varsa, falan yerde acele toplanalar!) Duyanlar, akın akın gittiler o bölgeye. Şöyle ki, iğne atsan düşmezdi sanki yere. Ve herkes aynı şeyi merak ediyorlardı. "Bizi niçin buraya topladı?" diyorlardı. Nihayet büyük Velî seslendi: (Dervişlerim! Ben, talebelerimi kurbân etmek isterim. Canını, benim için verecek varsa biri, Gelsin ve giriversin şu çadırdan içeri.) Hacı Bayrâm Velî'nin bu teklîfine rağmen, Olmadı tek bir kişi çadıra gelip giren. Hacı Bayrâm-ı Velî, elinde keskin bıçak, Beklerdi ki, "Acabâ, kimdir kurbân olacak?" Derken yürüyüverdi, "İki kişi" o sıra. Kalabalıktan çıkıp, girdiler o çadıra. Hacı Bayrâm-ı Velî, o çadıra önceden, Bir "Koyun" getirmişti hiç kimseler görmeden. Vaktâ ki "İki kişi" girince o çadıra. Girerek, o koyunu kurbân etti o ara. Çadırdan dışarıya aktığında o kanlar, Kaçıştılar etrâfa, bunu gören insanlar. "Hacı Bayrâm", çadırdan çıkıp baktı o anda. Gördü ki, hiç kimseler kalmamış o meydanda. Buyurdu: (İki tâne talebem varmış benim. Değildir diğerleri benim talebelerim. Talebe bilmiyorum bunlardan gayrisini. Onlar, askerlik yapıp, versinler vergisini.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Öfke, aklı örter
2006-11-07 01:00:00
"Muhammed Ezherî" ki, Allah dostu bir velî. Sohbeti, dinleyene olurdu fâideli. Bir gün, sevdikleriyle sohbet ederken bu zât, "Kibir"den bahsederek, şöyle etti nasîhat: Bilin ki öfke gadab, "Kibir"den hâsıl olur. Öfkelenen insanda, örtülür akıl, şuur. İnsan kızdığı zaman, şeytân da fırsat bilip, O kimsenin boynuna, geçirir derhâl bir ip. İstediği tarafa sürükler o kimseyi. Çünkü o, ayıramaz iyi kötü nesneyi. O, şeytânın elinde, olmuştur bir oyuncak. İnsan, "Kızmamak" ile kurtulur bundan ancak. "Pehlivân" denirse de, yenenlere hasmını, Lâkin asıl pehlivân, yenendir gazabını. Biri, Resûlullah'tan nasîhat isteyince, (Kızma ve sinirlenme!) buyurdular hemence. Sordu o zat üç defâ, önden, yandan, arkadan. Yine aynı cevabı aldı Resûlullahtan. "Îsâ Peygamber" dahî, havârîleri ile, Giderken, karşılaştı yolda "Kötü biri"yle. Kendisine hakâret eyledi o bî-edeb. O ise, iyilikle cevap verdi ona hep. O gidince, yanında bulunan havârîler, Gördükleri bu şeye taaccüp eylediler. Dediler: (O hakâret etti mütemâdiyen. Siz, yumuşak cevaplar verdiniz, acep neden?) Îsâ Nebî, o zaman buyurdu: (Ey insanlar! Bir kapta ne var ise, dışarıya o sızar.) Bir gün de buyurdu ki Îsâ aleyhisselâm: (Gadab ve öfkelenmek, "Ateş"e misâldir tam. Nasıl söndürürlerse ateşi, "Su" atarak, Söndürün hırsınızı, siz de abdest alarak. Şu "üç haslet" var ise, bir Müslümânda şâyet, Hak teâlâ o kula acır, eder merhamet. Biri "Nîmete şükür", diğeri "Affetmek"tir. Üçüncüsü, kızınca, "Öfkesini yenmek"tir. Bir kimse kızdığında, davranırsa yumuşak, Kalbini, "Îmân" ile doldurur cenâb-ı Hak. Biri kızdığı zaman, gizlerse gadabını, Allah da, gizler onun kusûr, kabâhatını.) ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 1
Namaz nûrdur
2006-11-08 01:00:00
"Sıbgatullah Arvâsî", büyük âlim ve velî. Bir gün, "Namâz" hakkında buyurdu şu sözleri: "Namâz", dînin direği, mü'minin mîrâcıdır. "Namâz", hasta rûhların, tesirli ilâcıdır. "Namâz" kılan, kurtarır yıkılmaktan dînini. Kılmayan, kurtaramaz Cehennemden kendini. "Namâz", korur insanı çirkin, kötü her işten. "Namâz" kılan, kurtulur Cehennem ateşinden. "Namâz", nûrdur, ışıktır insanların kalbine. "Namâz", Münker-Nekîr'in, cevaptır suâline. "Namâz" kılan kimsenin, kalbi temiz, pâk olur. "Namâz" kılan, her zaman, huzûr ve râhat bulur. "Namâz"la geçer insan, şimşek gibi Sırât'ı. "Namâz"la insan bulur, huzûr ile râhatı. "Namâz"dır insanları, doğru yola getiren. "Namâz"dır insanlara, günâhı terk ettiren. "Namâz", rûhlara gıdâ, namâz rûhlara şifâ. "Namâz"dır üzüntülü kalblere nûr ve safâ. "Namâz", kalbi parlatır, Sırât'ı aydınlatır. "Namâz'ını kılmayan, çok pişmân olacaktır. "Namâz"dır mü'minleri birbirine bağlayan. "Namâz"dır küskünleri barıştırıp dost yapan. "Namâz" kılmayanların, kabûl olmaz duâsı. Çünkü o, terk etmiştir mühim olan bu farzı. "Namâz" kılan, öyle çok yaklaşır ki Allah'a, Başka ibâdetlerle, fazlası olmaz daha. "Namâz" kılan, yapar hep faydalı, iyi amel. "Namâz", kötülüklere olur mâni ve engel. Câmide, cemâatle kılarsa bunu herkes, Sevgi ile bağlanıp, tutmazlar kin ve garez. Büyükler, küçüklere eder şefkat, merhamet. Onlar da, büyüklere gösterir saygı, hürmet. Zenginler, fakirlerin vâkıf olur hâline. Yardımda bulunurlar, derhâl kendilerine. Câmide, hastaları görmeyince sağlamlar, Merak edip, onları, evlerinde ararlar. Şartlarına uyarak, kılarsa onu bir kul, Hak teâlâ indinde, olur iyi ve makbûl. Kıyâmette, ilk önce sorulacak "Namâz"dan. Hesâbını verenler, kurtulacak azâbdan. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Muhtaçlara yardım...
2006-11-09 01:00:00
"Abdullah bin Mübârek" adında bir evliyâ, Hacda iken bir gece, gördü şöyle bir rüyâ: Semâdan yeryüzüne, "İki melek" indiler. Sonra, birbirleriyle hasbihâl eylediler. Meleklerden birisi, sordu ki diğerine: (Bu sene, kaç Müslüman geldi bu Hac yerine?) (Altıyüzbin Müslüman) deyince, sordu yine: (Kaçının haccı kabul oldu acep bu sene?) Dedi ki: (Bu kadar çok kimse Hacca gelmiştir. Lâkin hiçbirininki kabul edilmemiştir. Ama Şam'da "Alî bin Muvaffak" diye bir zat. Var ki, Hac sevabını o kazanmıştır bizzat.) Abdullah bin Mübarek uyandı sonra hemen. O zâtı bulmak için Şam'a gitti âcilen. Kendisini bularak anlattı rüyâsını. Dedi ki: (Söyle bana, sen şu işin aslını. Sana, Hac sevâbını kazandıran iş nedir? Ne amel işledin ki, kazandın böyle ecir?) Dedi ki: (Ayakkabı tâmiridir mesleğim. Otuz seneden beri, Hacca gitmek isterim. "Üçyüz dirhem" parayı, biriktirip nihâyet, Bu yıl, Hacca gitmeye etmiştim hâlis niyet. Lâkin kısmet olmadı bu sene de bana Hac. Zîrâ bir komşum vardı, gâyet fakir ve muhtâç. Bir gün gidip gördüm ki bu komşumun evine, "Et kokusu" yayılmış evinin her yerine. Şaka ile dedim ki: (Et pişiyor ocakta. İkrâm et de, berâber yiyelim şuracıkta.) Ben böyle söyleyince, ağladı hüngür hüngür. Dedi ki: (Çocuklarım, aç bekliyor üç gündür. Bütün şehri dolaşıp, iş aradım bir hafta. Lâkin hiç bulamadım uygun iş, bir tarafta. Bir yolun kenarında, "Ölü bir hayvan" gördüm. Zarûret miktârınca, kesip eve götürdüm. Yemek pişiriyorum çocuklara o etten. İkrâm edemiyorum size de bu sebepten.) Ben bunu öğrenince, çok sızladı yüreğim. Ve biriken paramın hepsini ona verdim. Abdullah bin Mübârek, öğrenince bu hâli, Buyurdu ki: (Çok iyi iş yapmışsın yâ Alî!) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Dünya malı...
2006-11-10 01:00:00
"Ebüssü'ûd Efendi", çok pahalı bir sarık, Giymişken, biri geldi yanına bir aralık. Düşündü ki: "Şuna bak, satsa şu sarığını, Doyurur parasıyla, çok fukarâ karnını." O anda Ebüssü'ûd Efendi hazretleri, Anladı o kimsenin, kalbinden geçenleri. Sarığını çıkarıp, buyurdu: (Git pazara! Şunu sat, parasıyla, yemek ver yoksullara.) Adam derhâl giderek, o emri etti îfâ. Lâkin geri dönünce, çok şaşırdı bu defâ. Zîrâ kendi eliyle satmış olduğu sarık. Bu zâtın başındaydı, afalladı bir anlık. Ebüssü'ûd Efendi, o kimseye bakarak, Buyurdu ki: (Bu işi ettin ise çok merak, Git falanca kimseye, sor bu işin sırrını. Söylesin bunun bana nasıl ulaştığını.) Adam, mahcûb bir hâlde, giderek o kimseye, Suâl etti: (Bu işin hikmeti nedir?) diye. O dedi: (Bir denizde, fırtınaya tutuldum. Boğulmak üzereyken, bir adakta bulundum. Dedim ki: "Kurtulursam eğer bu tehlikeden, Sâhile çıkar çıkmaz, ilk iş olarak hemen, Ebüssü'ûd Efendi hazretlerine lâyık Hediye alacağım, iyisinden bir sarık." Pazarda, böylesini üç gündür arıyordum. Lâkin ona yakışır sarık bulamıyordum. Aradığım sarığı, bugün buldum nihâyet. Götürüp teslîm ettim, vak'a bundan ibaret.) Anladı ki, "Büyükler, kıymetli elbiseler, Giyseler de vermezler bunlara aslâ değer". Bu zât buyuruyor ki: (Hakîkî bir Müslümân, Dünyâ ve âhirette, râhat eder her zaman. Yâni İslâmiyete, tâbi olur her işte. Bütün saâdetlerin başı da budur işte. Çünkü o, insanları bırakarak bir yana, Çevirmiştir gönlünü, sâdece Allah'ına. Herkes onu methetse, yâhut da sevmese hiç, Duymaz o, bu şeylerden bir üzüntü ve sevinç. Çünkü iyi bilir ki, methetse de bugün halk, Yârın hiç belli olmaz, söver düşman olarak. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemen
.Ateş deyip geçmeyin!..
2006-11-11 01:00:00
"Abdülhamîd Şirvânî", âlim ve velî bir zât. Bir gün sevdiklerine şöyle etti nasîhat: (Kardeşlerim, dünyânın bilcümle servetiyle, Hiçbir değeri yoktur indallah zerre bile. "Sinek kanadı" kadar kıymeti olsa idi, Onlardan, kâfirlere, bir yudum su vermezdi. Allah, "dünyâ malı"na kıymet vermediğinden, İnanmayanlara da veriyor bu nîmetten. Ama onlar, Cennet'ten tam mahrum olacaklar. Cennetin, kokusunu bile duymayacaklar. Kâfirlere verilen o mallar, âhirette, Onların azâbını arttıracak elbette. Müslümân olanlar da, malının "Zekâtı"nı, Vermezse, âhirette yüklenir azâbını. Zekâtı verilmeyen o mallar, o paralar, Mahşerde "Ateş" olup, sâhiplerini yakar. "Ateş" deyip geçmeyin, ona hiç dayanılmaz. Bir kibrit alevine elinizi tutun az. Su biraz sıcak olsa, abdest alamıyorum. (Yâ Rabbî, bu insanlar nasıl yanar?) diyorum. Şimdi bâzı insanlar, bir parçacık menfaat, Uğruna, Cehenneme sürükleniyor, heyhât! Kalbden "Dünyâ sevgisi" çıkmadıkça velhâsıl, Hakîkî saâdete, olamaz kimse vâsıl. Bu, hele bu zamanda çok çetin ve müşkildir. Bu, çok ibâdet ile olacak şey değildir. Çok oruç tutmak ile ve kılmakla çok namâz, Kalbten, "dünyâ sevgisi" yine çıkarılamaz. Bunu elde etmenin, bir yolu var ki şu an, O da, bu saâdete, bu nîmete kavuşan, Bir "Allah adamı"nı sevip, Ona uymaktır. Kendi aklını atıp, Ona tâbi olmaktır. Nitekim bir gemiye binerse biri şâyet, Geminin kaptanına tâbi olur o elbet. Eğer müdâhaleye kalkarsa, o, ahmaktır. Dînimizin esâsı, çünkü tâbi olmaktır. Hazret-i Ebû Bekir, kâfirlere dedi ki: (Mâdemki O söyledi, doğrudur elbette ki.) "Edeb"in bir târifi, "Îtirâz etmemek"tir. Büyüklerin emrine, hemen "Peki" demektir. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel
.Adâlet ve ihsân
2006-11-12 01:00:00
"Abdülvehhâb-ı Mısrî", hâl ehli bir velîydi. Nasîhati, herkese pek çok fâideliydi. Derdi ki: İki türlü, kula gelir hidâyet. Kimine "İhsân" olur, kimine de "Adâlet". Bir kimse, duâ edip dese ki: (Yâ ilâhî! Îmân ve hidâyete kavuştur beni dahî.) Onun, hüsnü niyetle yaptığı bu duâyla, O kulu, hidâyete erdirir Hak teâlâ. İnsan, bütün ömrünce istese bunu bir an, Ölmeden, o kimseye nasîb olur bu "îmân". İşte, duâ edip de, hidâyete kavuşmak, "Adâlet-i ilâhî" sâyesindedir ancak. Bâzı kimseler dahî vardır ki bu dünyâda, Îmâna gelmek için bulunmaz bir duâda. Haberi bile yoktur îmândan, hidâyetten. Lâkin seçip kurtarır, Allah onu o 'dert'ten. Yâni ona tanıtır "Sevdiği bir kulu"nu. Onun vâsıtasıyla, kendine çeker onu. Bu da, Hak teâlânın "İhsânı"dır ki elbet, Dünyâda, olmaz artık bundan büyük bir nîmet. Bir "Mürşid-i kâmil"i tanımadan bir kimse, Yüz sene, hiç durmadan ibâdet, hizmet etse, Kayabilir ayağı yine o Müslümanın. Çünkü tasarrufunda değildir bir üstâdın. Rehberi olmayanın îmânı, bu devirde, Yüzen "Tahta parçası" gibidir bir nehirde. Dalgalar tesiriyle bir batar, sonra çıkar. Her an bir tehlikeye olabilir o dûçâr. Rehberi olanların îmânına gelince, "Kaya" gibi muhkem ve sağlam olur bir nice. Yâni hakîkî rehber olmadan bir şey olmaz. İnsanlar, âhirette azâbtan kurtulamaz. Peygamber olmayınca, nasıl ki din olmazsa, Onun vârisleri de öyledirler hülâsa. Lâkin mürşid geçinen, sahte şeyhler dahî var. Bu gibiler, din değil, "Dünyâ adamı"dırlar. Onların olmaması, olmasından iyidir. Çünkü onlar, "Yol kesen eşkıyâ"lar gibidir. Eşkıyâ, insanların, alır yalnız malını. Bunlar ise çalarlar dînini, îmânını. E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Kendinizi sevmeyin!..
2006-11-13 01:00:00
"Ziyâeddîn Nurşînî", âlim ve evliyâdır. Gençlere, çok kıymetli nasîhatleri vardır. O, bir gün buyurdu ki: (Yolumuzun esâsı, Aslâ terk etmemektir büyüklerle temâsı. Bir "Rehber"e kavuşmak, en büyük bir nîmettir. Sonra yapılacak iş, Ona teslîmiyettir. Yâni kendine değil, o zâta tam uyarak, Huzûra kavuşmaktır, hem de sonsuz olarak. Velhâsıl râhat huzûr, ortada durmaktadır. Kavuşmanın yolu da, bir rehbere uymaktır. Kim aklını terk edip, tam uyarsa "Rehber"e, Kavuşur o sâyede, sonsuz saâdetlere. Kim de hocası varken, "Nefsi"ne uysa eğer, Eksik olmaz başından üzüntü, gam ve keder. Bir hakîkî rehbere olan teslîmiyeti, Nisbetinde, her insan, kazanır saâdeti. "Eshâb", teslim oldular Allah'ın Habîbine. Yükseldiler Cennetin en yüksek mevkîine. Kureyş kâfirleriyse, Ona inanmadılar. Yalnız "baş gözü" ile bakarak aldandılar. Halbuki sahâbîler, Ona, "Peygamber" diye, Bakarak, ulaştılar rızâ-i ilâhîye. Öyle yükseldiler ki bu sevgiyle o zevât, Onlar namâz kılsalar, meselâ iki rekât, Gayrinin, ömür boyu yaptığı ibâdetten, Daha kıymetli olur indallah bu sebepten. "Dünyâ" ile "Âhiret", zıttır birbirlerine. Birini kalbe koysan, yer kalmaz diğerine. Kim "Doğu"ya yaklaşsa, "Batı"dan uzaklaşır. Dünyâdan uzaklaşan, âhirete yaklaşır. Dünyâya yaklaşırsan, çok seversin kendini. O zaman sevemezsin senden gayrilerini. İki zıt şey, bir yerde, bulunamazlar elbet. Ya "Allah"ın sevgisi, ya da "Nefs"e muhabbet. Kalblerin, saf ve temiz olması lâzım gelir. Bu da, "Hak dostları"na olan sevgi iledir. Hak teâlâ Kur'ânda, buyurur ki meâlen: (Dostlarımla berâber olun mütemâdiyen.) O "Allah adamları" öyle kişilerdir ki, Yanlarında olanlar, olmazlar fâsık, şakî. > E-mail: abdullatif.uya
.Merkez Efendi "rahmetullahi aleyh" Adı Mûsâ idi
2006-11-14 01:00:00
Henüz "Merkez Efendi" genç bir talebe iken, "Sümbül Sinân" ismini işitmişti birinden. Lâkin onun hakkında, bâzı dedikodular. Duyduğundan, ona pek eylemedi îtibâr. Ama gece rüyâda gördü ki kendi bizzât: Gelip, kapılarını çaldı o mübârek zât. İstemediği için içeri girmesini. Yığdı kapı ardına eşyâsının hepsini. Kendi de, eşyâların oturdu üzerine. Lâkin "Sümbül Efendi" kapıyı açtı yine. Eşyâlarla birlikte, yerde buldu kendini. Uyanıp, zor bekledi sabahın gelmesini. Vardı "Sümbül Sinân"ın câmideki vâzına. Oturdu o görmeden kürsünün arkasına. "Sümbül Sinân", Kur'ândan bir tefsir yapıyordu. Tefsîri bitirince hemen şöyle buyurdu. (Zannederim bu bahsi, anladınız mükemmel. Merkez Efendi bile anladı bunu güzel.) Daha yüksek mânâlar vererek tefsîrine, Onu dahî bitirip şöyle buyurdu yine: (Buna iyi anlayan olmadı bir ben hâriç. Merkez Efendi dahî anlamadı bunu hiç.) İşbu kerâmetini görerek o büyüğün, Talebesi olmakla şereflendi aynı gün. Düşündü ki: "O rüyâ doğru çıktı vallahi. Girdi gönül evime, ben istemesem dahî." Ve kısa bir zamanda, aldı mutlak icâzet. Sonra, kerîmesine tâlip oldu nihâyet. Hocası buyurdu ki: (Evlâdım, bir yük altın. Getir ki kolaylıkla hâsıl olsun murâdın.) "Peki efendim" deyip, alarak üç beş çuval, İçlerini, "Toprak"la doldurdu o gün derhâl. Ağızlarını dahî dikerek gâyet düzgün, Hocasının evine taşıttırdı aynı gün. Vaktâ ki çuvalları açınca, birden bire, Çil çil "Altın" döküldü çuvallardan yerlere. Hocası Sümbül Sinân, buyurdu ki: (Evlâdım! Aslâ altın değildi bundan benim murâdım. İstedim, hanım dahî bilsin de böyle seni. O dahî seve seve versin kerîmesini.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerle
."Peki" diyen kazanır
2006-11-15 01:00:00
"Seyyid Fehîm Arvâsî", hâl ehli bir kişiydi. İslâma hizmet etmek, en mühim tek işiydi. O, bir gün buyurdu ki: (Olmayın îtirâzcı. Dâimâ "Peki" deyin, olsa da biraz acı. Zîrâ "Peki" demekle Eshâb Resûlullah'a, Çok yakın ve sevgili olmuşlardı Allah'a. Hazret-i "Ebû Bekir", mîrâcı işitince, Hiç îtirâz etmeyip, tasdîk etti hemence. "Tamam!" dediği için o gün Resûlullah'a, "Sıddîk" lakabı ile yükseldi bir kat daha. "İmâm-ı Rabbânî" de, hac için, Hindistân'dan, Bâzı talebesiyle yola çıktı bir zaman. Henüz "Bâkî Billâh"ı tanımıyordu, fakat, Yok idi o devirde Onun gibi âlim zât. Zâhirî ilimlerin vâkıf olup hepsine, Ders verirdi yüzlerce ilim talebesine. İşte o yolculukta, birisi talebenin, Huzûruna gelerek İmâm-ı Rabbânî'nin, Arz etti ki: (Efendim, benim bir hocam vardır. Filân yerde oturur, adı Bâkî Billâh'tır. Berâber gidelim mi, Onun ziyâretine?) İmâm, "Peki" buyurdu onun bu teklîfine. Tevâzû buyurarak, kırmadı o gün onu. Onun hatırı için, değiştirdi yolunu. İmâm-ı Rabbânî'yi görünce Bâkî Billâh, Dedi ki: (Aradığım, budur elhamdülillah.) Zîrâ hep bekliyordu Serhend'den bir "Yiğid"i. Beklediği o yiğit, "İmâm-ı Rabbânî"ydi. Bâkî Billâh, İmâm'a etti ki şöyle niyâz: (Bizim misâfirimiz olmaz mısınız biraz?) İmâm, bu teklîfe de îtirâz etmeyerek, Hemen kabûl eyledi yine "Peki" diyerek. İki gün sohbet edip, buyurdu ki bu defâ: (İsterseniz gidiniz siz artık Beytullah'a.) Lâkin aradığını bulmuştu Onda hepten. Beytullaha gitmekten vazgeçti bu sebepten Bir "Peki" demek ile kendi talebesine, Kavuştu aradığı hakiki mürşidine. O huzûrda "İki ay" kalarak en nihâyet, O büyük üstâdından aldı mutlak icâzet. > E-mail: abd
.Cömert olun!
2006-11-16 01:00:00
"Abdülhakîm Arvâsî", büyük bir evliyâdır. Kalblere tesir eden nasîhatleri vardır. Onu gören kimseyi, kaplardı neş'e, sevinç. Yüzünden tebessümü noksan olmaz idi hiç. O, bir gün buyurdu ki: "Dünyâ", küçük ve dardır. Bunun için burada sıkıntı, darlık vardır. Her kim sıkılıyorsa, "Dünyâ işleri" için, Demek kalbi, dünyâya dönüktür o kişinin. "Âhiret"e dönerse, bulur râhat ve huzûr. Zîrâ ona giden yol, geniş, hattâ sonsuzdur. Kavgalar, dar yerlerde gelirler hep meydana. Zîrâ herkes, kendini çıkarır ön plâna. Herkes, menfaatini kayırır, haset eder. Herkes, (Dünyâ malına, ben sâhip olayım) der. Az malı, çok kimseler edince böyle talep, Dünyâ sıkıntısının menşei de budur hep. "Alma"yı düşünenin, sıkıntısı çok olur. Veren ise, dâimâ bulur râhat ve huzûr. Hem "Vermek" üzerine kurulmuştur dînimiz. Veren el, alan elden hep üstündür ve azîz. Bir gün Ona sordular: (Efendim, neden acep, Hakîkî Müslümânlar, güler yüzlü olur hep?) Buyurdu: (Güler yüzlü olur mü'min esâsen. Zîrâ mü'min olmanın, şiârı budur zâten. Zîrâ hâlis Müslümân, "Ölüm"ü unutmaz hiç. Ölümü çok anmak da, verir neşe ve sevinç. Çünkü "Ölüm", başıdır sonsuz bir yolculuğun. Hazırlanmak lâzımdır bu sefere çok yoğun. İnsan, dünyâda bile çıksa bir kısa yola, Birkaç gün evvelinden koyulur hazırlığa. "Ölüm seferi"ninse, değildir günü belli. Zîrâ hep âni gelir insanların eceli. İşte bu yolculuğu, çok düşünen bir insan, Yapar hazırlığını, gelmeden henüz o an. Bu dünyâ "Hayâl" olup, gâyet kısa zamandır. Sonsuza nisbet ile, ömür, sanki "bir an"dır. Bunun da çoğu gitti, azı kaldı geriye. Kavuşmaya bakmalı, rızâ-i ilâhîye. "Ölüm" uyandırmadan, uyanalım ki şu an, Yoksa, mahşer gününde, oluruz sonra pişmân.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.İş kalbdedir
2006-11-17 01:00:00
"Hacı Fehmi Efendi", âlim ve velî bir zât. Kullara hizmet için, ederdi çok nasîhat. Bir gün, sevdiklerine buyurdu: (İş kalbdedir. Onu temizlemek de, ancak "Sohbet" iledir. "Sohbet", bir an da olsa, Hak dostu bir velîyle, Berâber bulunmaktır, konuşulmasa bile. Evliyâ-yı kirâmdan, "Behâeddîn Buhârî", Vardı ki, ziyârete gelmişti Ona biri. Baktı ki konuşmuyor, bekledi yarım saat. Lâkin konuşmuyordu yine o mübârek zât. En son dayanamayıp, dedi ki: (Ey efendim! Bir şeyler söyleyin de, istifâde edelim.) O zaman büyük velî, başını kaldırarak, Ona şöyle buyurdu hemen cevap olarak: (Bizim sükûtumuzdan bir şey anlamadıysan, Kelâmımızdan dahî anlamazsın ey insan!) Yüzüne bakmak bile, ibâdettir mü'minin. Çünkü onun kalbinde "Îmân" var, bunun için. Peygamber-i zîşân'ın kalbinden çıkan "Nûr"lar, Kalbten kalbe akarak, geldi bugüne kadar. "Su", nasıl ki boruyla gelir ise barajdan, Bu "Nûr" da, kalbten kalbe akıp gelir her zaman. Eğer nasîb olmazsa bu nûrlar bir kişiye, Kavuşmamış sayılır zâten o hiçbir şeye. Velhâsıl şu iki şart, her kimde varsa eğer, Resûlullah'tan gelen bu "Nûr"a, o da erer. Şartlardan birincisi şudur ki: "Bu nûrların, Kalbinde olduğuna inanmaktır bir zâtın." İkincisi, "Sevmektir o velîyi ihlâsla. Hiç şüphe etmemektir bu ikisinde aslâ". Her kimde bu iki şart mevcut ise eğer ki, Onun dahî kalbine nûr akar elbette ki.) Bir gün de buyurdu ki: ("Tevâzu" gösteriniz. Siz tevâzû ettikçe, daha yükselirsiniz. "Kibir"li olanları, ne kul sever, ne Allah. Kendisini sâdece kendi sever mâzallah. Yâni öyle olun ki, kaçmasın kimse sizden. Emîn olsun insanlar, hem el ve dilinizden. Desinler: (Gidelim de, filânın yanına biz, İçimiz açılsın ve ferahlasın kalbimiz.) > E-mail: abdullat
.Şâbân-ı Velî "rahmetullahi aleyh" Minderin altında!..
2006-11-18 01:00:00
Bir zamanlar birinin, bir zâta borcu vardı. O devrin parasıyla, "Beşyüz akçe" kadardı. Alacaklı adam da, zaman zaman gelerek, İsterdi parasını, hem de sitem ederek. (Biraz mühlet ver) diye yalvardıysa da ona, O mühlet vermeyince, çok üzüldü o buna. Çâresiz bir "velî"nin kabrine gidiverdi. Onu vesîle edip, şöyle duâ eyledi: (Yâ Rabbî, benim hâlim mâlumdur sana elbet. Bu velî hürmetine, bu âcize yardım et. Ödeyebilmem için beş yüz akçeyi buna, Bu borcum miktârınca parayı gönder bana.) O böyle hâlisâne duâ edip dönerken, Hâtırına "Şâbân-ı Velî" geldi âniden. Huzûruna vardı ki, kimse yoktu evinde. Diz çökmüş otururdu ibâdet mahallinde. O girince, mübarek gösterip minderini, Buyurdu ki: (Al bunun altındakilerini.) (Peki) deyip o dahî, alıverdi hepsini, O an "Şâbân-ı Velî", kaldırdı ellerini. Onun için şöylece duâ etti Allah'a: (Yâ Rabbî, bu kulunu darda koyma bir daha!) Bu kişi, hem "Para"yı, hem "Duâ"yı aldı ve, Sevinç ve huzûr ile, döndü ve geldi eve. Ve oradan aldığı parayı saydı hemen. Gördü ki, "borcu kadar" para almış o yerden. Koşarak gitti hemen o alacaklısına. Borcunu ödeyerek, şükretti Mevlâsına. Bu zât, bir sohbetinde buyurdu: (Ey insanlar! Bilin ki, her amelden âhirette "Hesap" var. O gün bütün günâhlar, olur hep âşikâre. Mahcûbiyet çok olur, bulunmaz ama çâre. Hâlbuki o işleri lâlettâyin bir insan, Görecek olsa eğer, mahvolur utancından. Ve hele sevdikleri, anne, baba, kardeşi, Görecek olsa eğer, ne hâl alır o kişi. Dünyâ ve âhirette mahcûb olmamak için, İsyân etmemelidir emrine Rabbimizin. Bu dünyâda, gülerek harâmı işleyenler, Mahşerde, ağlayarak Cehenneme girerler.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Büyükleri tanımak
2006-11-19 01:00:00
"Ahmet Sait Fârûkî", evliyâ bir zât idi. Her hâli, insanlara, birer nasîhat idi. O bir gün buyurdu ki: (Gidilirken bir yere, İhtiyaç duyulursa nasıl ki bir rehbere, Allah'a kavuşturan bu din yolunda da hem, Yolu bilen bir "Rehber" lâzımdır, hem de elzem. Bu din, Sorup öğrenmek ve iş yapmak dînidir. İnsan yalnız kalırsa, bu, çok tehlikelidir. İnsana dost lâzımdır, olsa da bir tek kişi. Yoksa, "Kitap okumak" olmalı onun işi. Kendi aklına göre giderse eğer insan, Arkadaşı "Şeytân"dır ve sonu olur hüsrân.) Bir gün de buyurdu ki: (Hak teâlâ, insanda, "İki korku"yu birden, cem etmez bir arada. Yâni kim, bu dünyâda korkar ise Allah'tan, Korkmaz o âhirette Cehennemden, azâbtan. Dünyâda korkmayan da, çok korkar âhirette. Zîrâ o kimse için azâb vardır elbette. "Korkma"nın menşeinde, vardır gizli "Muhabbet". İnsan, çok sevdiğinden çekinir, korkar elbet. "Allah korkusu"nun da temelinde bu vardır. Bu sevgi çoğaldıkça, korku dahî çoğalır. Bu korku, bildiğimiz korkulardan değildir. Yâni O'nu üzerim, incitirim diyedir.) Yine O buyurdu ki evinde bir sohbette: (Eğer niyet hayırsa, hayırdır âkıbet de. Hak teâlâ bir kula, eder ise muhabbet, Sevdiği bir kulunu, tanıtır ona elbet. Gösterir demiyorum, "Tanıtır", çok sevdirir. "Görmek" ile "Tanımak", zîrâ ayrı şeylerdir. Her kime tanıtırsa Allah böyle birini, Ona vermiş demektir her türlü nîmetini. Nasıl Resûlullah'ı çok sevdi sahâbîler, Verdi Allah onlara, çok ulvî dereceler. Çok yüksek olsa bile, başı bir evliyânın, Ayağı altındadır sahâbe-i kirâmın. Onları tanımakla, tanımayıp sevmemek, Arasında çok büyük fark vardır, bilmek gerek. "Gözü açık" olanla, "Âmâ olan" gibidir. Onları tanıyan ve seven çok tâlihlidir.) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454
.En büyük rütbe
2006-11-20 01:00:00
"Selâhaddîn Konevî", büyük âlim ve velî. Sohbeti, herkes için olurdu fâideli. O bir gün buyurdu ki: (Biz çok seviniyoruz. "İslâm âlimleri"ni zîrâ çok seviyoruz. Eğer bu büyükleri tanımasa idik biz, Dünyâ ve âhirette, harâb idi hâlimiz. "Büyükleri tanımak", en büyük bir rütbedir. Bu rütbe, her makâm ve mevkîin üstündedir. Bu rütbenin önüne, eğer mesleğinizi, Alacak olursanız, bu, zelîl eder sizi. Eğer sen "Tabip" isen, tek tabip sen değilsin. Onbinlerce tabipten, ancak bir tânesisin. Ama sen, bundan evvel, ehli sünnet üzere, Doğru îmân sâhibi "Müslümân"sın bir kere. Sonra da bir "Velî"yi, bir "Allah dostu"nu, sen, Tanıyıp seviyorsun, şeref budur esâsen. Bu şerefin yanında, para, makâm ve mevkî, Gibi şeyler, kıymetten mahrumdur elbette ki. Vardı sahâbeden de meslek ehli kişiler. Lâkin bahis konusu olmazdı öyle işler. Onlarda, tek ve ortak bir husûsiyet vardı. O da, "Resûlullah'ın sahâbesi" olmaktı. Zîrâ hazret-i Ömer, buyurur ki bu bâbta: (Bizler bulduk şerefi, asıl eshâb olmakta.) Bizler, Resûlullah'ı görmedikse de, fakat, "Onun vârisleri"ni tanıdık, bu hakîkat. O gün, Resûlullah'ın kalbinden çıkan nûrlar, Her an, bu "Büyükler"in kalbinden yayılırlar. Hem de hiç azalmadan, bir değişme olmadan, Dünyânın her yerine yayılıyor durmadan. Böyle büyük "Velîler", her devirde bulunmaz. Uzun seneler sonra bulunurlar gâyet az. Böyle büyük zâtları, sevmek ve tâbi olmak, Kolay ele geçmeyen bir nîmettir muhakkak. Yapılacak tek iş var, Ona teslîm olmaktır. Yâni kendine değil, o büyüğe uymaktır. Bir "Allah adamı"nı seviyorsa bir insan, Ona bahşedilmiştir, büyük nîmet ve ihsân. Dünyâda, bundan büyük bir nîmet yoktur daha. Bu nîmete kavuşan, şükreylesin Allah'a. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel:
.Eyvah" denecek, ama...
2006-11-21 01:00:00
"Seyyid Muhammed Sâlih", büyük âlim, evliyâ. Çok fâideli oldu ilmiyle insanlara. Bir gün, sevdiklerine buyurdu ki: (Bu hayat, "Hayâl"den ibârettir, değil gerçek, hakîkat. Şimdiden kendinizi, "Ölüm ve sonrası"na, Hazırlayın ki zîrâ, bu, çabuk erer sona. Âhiret hayâtının ebedî olduğunu, Kıyâmette, işlerden hesap sorulduğunu, İnsan iyi anlasa, mesele kalmaz, fakat, Anlamadan ölürse, pişmân olur o heyhât! Ölüp kabre girince, der: (Eyvâh, ben ne yaptım? Niçin bu hakîkati, dünyâda anlamadım?) Bilmeden bu iş olmaz, bu din, "Bilmek" dînidir. Dîni öğrenmek ise, "Amel etmek" içindir. Amel de, "Allah için" yapılır ihlâs ile. Kullar beğensin diye yapılırsa, nâfile. Evlenmek, bir iş kurmak, yiyip içmek ve namâz, Allah için olmazsa, hiçbir işe yaramaz.) Biri suâl etti ki: (Efendim, yiyip içmek, Allah için olmalı dediniz, bu ne demek?) Cevâben buyurdu ki: (İnsan, yemek yiyince, Vücûduna enerji, kuvvet gelir hemence. İki yerde kullanır bu kuvveti insan da. Ya "Tâat"te kullanır, veyâhut da "İsyân"da. İbâdette harcarsa iş bu enerjisini, Âhirette, azâbtan kurtarır kendisini. Yok eğer kuvvetini, hep nefsinin peşinde, Harcarsa, azâb çeker Cehennem ateşinde. Meselâ "Oruç tutmak", çok büyük bir ibâdet. "Allah için" olursa, kazanır değer, kıymet. Ve lâkin zayıflamak ve rejim yapmak için, Olursa, hiç sevap ve ecri olmaz o işin. Ve yine bunun gibi, hacca giden bir kişi, Sâdece "Allah için" yapmalıdır bu işi. "Filân kes, yirmi defâ hacca gitti" desinler, Niyetiyle giderse, verilmez hiçbir değer. Mahşer günü, Mîzân'da, tartılınca ameller, "Hâlis ibâdetler"den, ayrılır ötekiler. Ve denir ki: (Ey kulum, sen şu şu işlerini, Kim için yaptın ise, ondan iste ecrini.) ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.co
.Yahyâ Efendi "rahmetullahi aleyh" "Gördüğün Hızır idi!"
2006-11-22 01:00:00
Osmânlı pâdişâhı Kânûnî zamanında, "Yahyâ Efendi" diye, vardı ki bir evliyâ, Sultân, "Ağabey" diye, ona hitâb ederdi. Büyük zât olduğunu bilir, hürmet ederdi. Bu zât, Hak teâlânın kudret ve izni ile, Sık sık görüşür idi hazret-i "Hızır" ile. Sultân da bu durumu çok iyi biliyordu. Kendisi de "Hızır"la görüşmek istiyordu. Bir akşam, kayık ile çıkmışken gezintiye, Yanaştırdı kayığı bir ara Ortaköy'e. Ve "Yahyâ Efendi"ye gönderdi ki bir haber, O da gelip bulunsun kendisiyle berâber. "Yahyâ Efendi" dahî onun ricâsı ile, Gelip bindi kayığa, yanında "bir kişi"yle. Pâdişah, o kişiyi ilk defa görüyordu. İçinden, "Ne de temiz bir yüzü var" diyordu. O gün de parmağında, bir "Yüzük" vardı ince. Ve o kişi, yüzüğe bakardı dikkatlice. Ve lâkin fark edince bunu Sultân Süleymân, Hemence o yüzüğü çıkarıp parmağından, Dedi ki: (Siz gâlibâ bunu merak ettiniz. Alıp, daha yakından bakıp inceleyiniz.) "O zât" aldı yüzüğü Pâdişahın elinden. Evirip çevirerek denize attı hemen. "Yahyâ Efendi" hâriç, kayıkta bulunanlar, Bunu görüp, hayretten birbirine baktılar. Biraz sonra "O kişi" inmek arzu edince, Pâdişâh, (Yanaş!) dedi kayıkçıya hemence. O kişi, tam inerken bir avuç "Su" alarak, Uzattı Pâdişâh'a, göz altından bakarak. Avcundaki o suda, attığı "Yüzük" vardı. Pâdişâh bunu görüp, hayretten donakaldı. Tutmak istediyse de "o kişi"nin elinden, Lâkin o kaybolmuştu bir anda göz önünden. Büyük merak içinde sordu büyük hükümdâr: (Âbi neler oluyor, hem nedir bu olanlar?) Cevâbında: (O kişi, Hızır idi) deyince, Dedi: (Bunu, ne için demedin daha önce?) Buyurdu: (O, kendini tanıttı hükümdârım. Lâkin siz tanımakta geç kaldınız, n'âpayım?) E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerl
.İki nasîhat
2006-11-23 01:00:00
"Selâhaddîn Konevî", büyük bir velî idi. Sohbeti, insanlara pek çok fâideliydi. Yine bir gün, bir gence buyurdu ki: Evlâdım! Sana, kabûl edersen, var iki nasîhatım. Birincisi şudur ki: "Öyle hayat sür ki sen, Cehenneme girmesin kimse senin yüzünden". Yâni sana bakıp da, herhangi biri, sakın, Ehli sünnetten çıkıp, İslâmdan soğumasın. İkincisi, "Yanına kim gelse üzülerek, Çıksın o ayrılırken neş'e ile, gülerek." Bir gün de bu velîye sordu ki bir talebe: (Ne olacak hâlimiz, gidince âhirete?) Buyurdu ki: (Evlâdım, üzülüp etme merak. Sen bindiğin "Gemi"nin sağlam olmasına bak. Eğer gemi, sâhile çıkarsa selâmetle, Sâdece kaptanını ulaştırmaz herhâlde. İçinde kim var ise, götürür her birini. Sen, bindiğin geminin iyi bil kıymetini. Bu, İmâm-ı âzam'ın gemisidir ki evlât, "Ehli sünnet gemisi" demiştir buna zevât.) Bir gün de buyurdu ki: (En büyük düşmanınız, Sizin içinizdedir, onunla uğraşınız. O düşmân "Nefis"tir ki, içinizdedir her an. Eğer kızacaksanız, ona kızın durmadan. Çünkü o uğraşır ki, soksun sizi günâha. Dünyâda, ondan ahmak bir mahlûk yoktur daha. Çünkü her bir arzusu, kendi aleyhinedir. Onun peşinde giden, helâke sürüklenir. "Harâma yaklaşmayın!" buyuruyor Rabbimiz. Hâlbuki harâmlardan zevk alıyor bu nefis. Dünyâda iki şey var, kökü Cehennemdedir. Bunlardan biri "Öfke", ötekisi "Şehvet"tir. Her kim yakalanırsa bunlardan birisine, O, çeker o insanı Cehennemin içine. "İhtiyâçsız olmak" da, azgınlığa yol açar. Azgın da, âhirette azâba olur dûçâr. Nefsin esâretinden çıkmadıkça bir insan, Kurtulması zor olur âhiret azâbından.) Bu velî hürmetine, yâ ilâhel âlemîn! Âhiret azâbından, bizleri eyle emîn. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 w
.Hedefsiz insan olmaz
2006-11-24 01:00:00
"Yûsüf Ziyâ Bosnavî", âlim ve velî bir zât. Ediyordu herkese çok öğüt ve nasîhat. Bir gün de buyurdu ki: (İnsanda gâye, hedef, Ne ise, ona göre bulur kıymet ve şeref. Yalnız "Âhiret" ise gâye ve maksat eğer, Kazanılır Cennette sonsuz güzel nîmetler. Ateşte yakmak için, Nemrut "Halîlullah"ı, Dağ kadar odun yığıp, ateşledi onları. Bir "Karınca", ağzına su doldurup o zaman, Ateşin yakıldığı o yere oldu revân. Dediler ki: (Nereye gidersin ey karınca?) Dedi: (Su atacağım o ateşe, varınca.) Dediler: (O ateşe, dayanmaz dağlar bile. Hiç o ateş söner mi ağzındaki su ile?) Dedi ki: (Bu kadardır benim gücüm, kuvvetim. Elimden bu geliyor ve hâlistir niyetim.) Sık sık buyururdu ki: (Zaman, âhir zamandır. Îmânını, fesattan korumak zamânıdır.) İşte bu velî zâtın, en son ölüm ânında, İki sevdiği kimse bulunurdu yanında. Bir tânesi sordu ki: (Efendim, sizinle biz, Cennetin neresinde buluşabileceğiz?) Buyurdu ki: (Evlâdım, bugün îmânla ölmek, Herkese nasîb olan bir nîmet değildir pek. Bugün, çok az kişiye nasîb olur bu ancak. Îmân ile gidince, kolay olur buluşmak.) Bir gün de buyurdu ki: (Kardeşlerim, bu zaman, Mâzallah "Küfre düşmek", gâyet kolay ve âsân. Îmânı muhafaza etmek için, en evvel, Dînini tam olarak öğrenmeli mükemmel. Ve lâkin İslâmiyet, âlimden öğrenilir. İlmiyle âmil olan kimseye "Âlim" denir. Kendi İslâmiyete uymayan bir kişinin, Yazdığı din kitâbı, "Zehir"dir bunun için. Yâni kim, din kitâbı okur ise rastgele, Îmânı bozulur da, haberi olmaz bile. "İmâm-ı Gazâlî" ve "İmâm-ı Rabbânî"nin, Ve yine onlar gibi hakîkî bir âlimin, Allah rızâsı için, hâlisâne olarak, Yazdıkları kitaplar okunur bugün ancak.) ------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirler
.İhlâslı olmak için
2006-11-25 01:00:00
"Seyyid Muhammed Sâlih", çok büyük bir velîydi. Sohbeti, dinleyene pek çok fâideliydi. O, bir gün buyurdu ki: (Bu din, "İlim" dînidir. İlim de, ehli sünnet âlimden öğrenilir. "Âlim" ona denir ki, âmildir ilmi ile. Değilse, âlim denmez çok şeyler bilse bile. İlmiyle âmil olan bir âlim yoksa eğer, Onların kitâbını okumak îcâb eder. Lâkin yalnız "İlim"le kurtulamaz bir kişi. Eğer "Amel" etmezse, mahşerde zordur işi. İlim, amelden sonra, lâzımdır bir de "İhlâs". Bunsuz da azâblardan kurtuluş mümkün olmaz. "Şeytân" da âlim idi, çok şeyi biliyordu. İhlâsı olmayınca, huzûrdan tard olundu. "Bel'âm-ı Bâûrâ" da, âlimdi daha önce. Îmânsız gitti lâkin ihlâsı kaybedince. "İhlâs" şu demektir ki, her amelin, her işin, Yapılması demektir sâdece "Allah için". "Kullar beğensin" diye yapılırsa eğer ki, Hak teâlâ o işi beğenmez elbette ki. Bir gün de buyurdu ki: ("İhlâs"ı elde etmek, İhlâslı kimselerin yanında kolaydır pek. Böyle kâmil bir zâta muhabbet ve hüsnü zan, Edenin de, "ihlâs"a ermesi olur âsân. Zîrâ bu büyüklere, varsa sevgi, muhabbet, Kendiliğinden gelir, ona yardım ve himmet.) Yine O buyurdu ki: (Mütevâzı olunuz. Muvaffak olmak için, çok mühimdir bu husus. "Tevâzû" göstereni, yükseltir Hak teâlâ. O tevâzû ettikçe, yükselir daha âlâ. Aksine, "Kibirli"yi alçaltır cenâb-ı Hak. O da büyüklendikçe, küçük görür onu halk. Hele mahşer gününde, gurur ve kibirliler, Ayak altında kalıp, çok hakâret görürler. Kolay gidiliyorsa bir kimsenin yanına, Mütevâzı kimsedir, müjdeler olsun ona. Eğer kaçılıyorsa yanından bir kişinin, Büyük bir felâkettir bu hâli onun için. Müslümân, güler yüzlü, tatlı dilli olur hep. Ona süs ve zînettir tevâzû, hayâ, edep.) E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenk
.O dertli benim!"
2006-11-26 01:00:00
"Kuddûsî hazretleri" yaşarken Niğde-Bor'da, Makâm sâhibi biri, o anda İstanbul'da, Evinde otururken sevdikleri ile hep, Sordu ki: (Bu zamanın, velîsi kimdir acep? Onunla bir hususta görüşmek istiyordum. Zîrâ bir sıkıntım var, çâre bulsa diyordum.) Dediler ki: (Bu kişi Ahmed-i Kuddûsî'dir. Bu zât, Bor'da yaşar ve zamanın velîsidir.) Hemen dâvet ettiler bu zâtı İstanbul'a. O dahî bu dâvetle, aynı gün düştü yola. İstanbul'a varınca "Kuddûsî" hazretleri, Mahallî kıyâfetle, gelip girdi içeri. O makâm sâhibinin yanındaki âlimler, Ona yukardan bakıp iltifat etmediler. Ve lâkin ev sahibi dedi ki: (Ey efendim! Bir şeyler söyleyin de istifâde edelim.) Buyurdu ki; (Ben yalnız, dinlemeyi severim. Konuşmak husûsunda sizden hayâ ederim. Ve lâkin bir vak'ayı nakledeyim sâdece. Biri, Saray-Burnu'nda geziyorken bir gece, "Güzel bir hanım" gelip, sandala bindi, ama, O bunu görür görmez âşık oldu hanıma. Vaktâ ki "Kadın" çıktı Üsküdar'da sâhile, O da indi peşinden, yetişmek gâyesiyle. Hanım, köşkten içeri atınca adımını, Bir daha göremedi o artık bu kadını. Lâkin unutamıyor onu hiçbir an bile. Hattâ yanıyor kalbi, onun muhabbetiyle. Şimdi de, utancından kimseye diyemiyor. Bu derdime bir dermân, bir çâre bulsam diyor.) Sözünü bitirince "Kuddûsî hazretleri", Ev sâhibi, gönderdi diğer misâfirleri. Geri gelip dedi ki: (O kimse işte bendim. Başımdan geçenleri anlattınız efendim. Ama sizin sözünüz bitince baktım hemen, O kadının sevgisi çıkıp gitti kalbimden. Sizi, bu maksat ile çağırmıştım evime. Çok şükür teşrîfiniz çâre oldu derdime.) Sonra da bu "velî"ye, bol bol ihsân ederek, Hürmetle uğurladı, duâlar eyleyerek. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Beş büyük nîmet
2006-11-27 01:00:00
"Şemseddîn-i Sivâsî", çok korkardı Allah'tan. Şiddetle kaçınırdı her günâh ve harâmdan. Bir gün, sevdiklerine buyurdu: (Kardeşlerim! Size, "İlim" hakkında bilgi vermek isterim. Bir kadın, kocasından müsâde almadıysa, Uzun yola gidemez, bu sefer "Hac" da olsa. Ve lâkin gidebilir, "İlim öğrenmek" için. Zîrâ vazîfesidir bu her mü'min kişinin. Hem sonra, dünyâdaki canlı, cansız varlıklar, İlim öğrenenlere, duâda bulunurlar. Melekler, kanadını serip onun önüne, Derler ki: (Bassın o kul, kanadım üzerine.) İlim öğrenmek için giden bir Müslümânın, Îtibârı, bu kadar yüksektir işte bakın. Ya "İlim öğretmeye" giderse biri eğer, Birinciden, daha çok kazanır kıymet, değer.) Yine cemâatine buyurdu ki bir zaman: (Beş şeyin kıymetini, bilmeli her Müslümân. Bunlardan birincisi şudur ki, o insanın, "Doğru îmân" sâhibi olmasıdır bihakkın. Çünkü îmân olmadan, girilemez Cennete. İnsanı, bu götürür ebedî saâdete. İkincisi odur ki, bu îmân ve îtikât, "Ehli sünnet" üzere olmalıdır, bu da şart. Yetmişüç fırka var ki, bunlardan biri haktır. Diğer yetmişikisi, azâba müstehaktır. Üçüncü büyük nîmet, bir "Allah adamı"nı, Tanıyıp, dinlemektir Onun nasîhatını. Böyle bir "Evliyâ"yı tanıyıp, Onu sevmek, İnsanı, kötü yoldan hidâyete eder sevk. Onların bir nazarı, bulunmaz hazînedir. Bir sohbeti, ciltlerle kitaplara bedeldir. Kıymeti bilinecek, dördüncü büyük nîmet, Müyesser olmasıdır insana, "Dîne hizmet". Kime nasîb olursa, sevinip şükreylesin. Bunu, kurtuluşuna vâsıta, sebep bilsin. Beşinci büyük nîmet, "Sâliha bir zevce"dir. Zîrâ uygun bir hanım, dünyânın Cennetidir. Gerçek "Cennet nîmeti", bir tektir bu dünyâda. "Güzel huylu, sâliha hanım"dır işte o da.) > E-mail: abdullat
.Aynaya bakın!..
2006-11-28 01:00:00
"Abdullah-ı Şemdînî", âlim ve evliyâ zât. Bir gün, talebesine şöyle etti nasîhat: (Biliniz ki Müslümân, "Ekmek" ve "Su" gibidir. Yâni o, herkes için, her an fâidelidir. Kâmil bir Müslümândan, kötülük sâdır olmaz. Zîrâ Onun içinde, hiç fenâlık bulunmaz. Öyle olmalıdır ki hakîkî bir Müslümân, Elinden ve dilinden kimseler görmez ziyan. Öyle uzuvlardır ki, yâni bu "El" ve "Dil"ler, Hem hayra, hem de şerre âlet olabilirler. Dil ile, kimi eder fâideli nasîhat. Kimi de, aynı dille kulları eder ifsât. Kimi el, yazı yazıp İslâma kuvvet verir. Kimi el de, yazıyla, küfrü kuvvetlendirir.) Bir gün de buyurdu ki: (Yapmayın aslâ şunu. Sorup araştırmayın, kimsenin kusûrunu. Gayriyi bırakın da, dönün siz kendinize. Bir aynaya bakın da, iğrençlik gelsin size. "Ayna"dan kastettiğim, bu aynalar değildir. Bize, iç hâlimizi gösteren "Âlimler"dir. Onların işlerinde, bulunmaz hatâ, kusûr. Ona bakan, kendini çirkin ve iğrenç bulur. Böyle kâmil bir kişi, bulunmuyorsa eğer, "Onların kitâbı" da, "Ayna"dır hepsi birer. Bir "İslâm âlimi"nin, okuyan eserini, Görür açık olarak, kötü fiillerini. Bakar ki çoğu işi, uzak İslâm dîninden. O hâllerini görüp, nefret eder kendinden. Yâni bu din, "kendini beğenmemek dîni"dir. Gerçek mü'min, kendini günâhkâr, kötü bilir. Diğer Müslümânları, üstün bilir kendinden. Kurtulmaya uğraşır o kötü hâllerinden. Zîrâ iyi bilir ki, bir "Nefis" var içinde. Onu yakmak istiyor, Cehennem ateşinde. O, en büyük düşmândır, "ilâhlık" dâvâ eder. Yoktur bu yeryüzünde bir mahlûk ondan beter. "İzzet-i nefis" sözü, çok yanlıştır mâlesef. Böyle alçak nefiste ne arar izzet, şeref. Hepimizin içinde mevcut iken bu nefis, Biz, nasıl kendimizi üstün görebiliriz?) > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10
.Her ânımız imtihan
2006-11-29 01:00:00
"Sirâceddîn Şirvânî", buyurdu: (Ey insanlar! Günâh işlemeyin ki, Cehennem var, azâb var. İki niyetle olur işleri her kişinin. Ya "Allah için" olur, yâhut da "Nefsi için". Nefsi için yaparsa, hüsrândır netîcesi. Zîrâ büyük düşmândır insana kendi nefsi. Dünyâda en ahmak şey, bu "Nefs-i emmâre"dir. Zîrâ her bir arzusu, kendi aleyhinedir. O, yalnız bize değil, düşmândır Allah'a da. Ona yüz verilirse, azgınlaşır daha da. O, insanın koynunda, sanki "Yılan" ve "Akrep". Sokup öldürmek için, fırsatını kollar hep.) Bir gün de buyurdu ki: (Bu dünyâ "İmtihân"dır. Hattâ her ânımızda, birer imtihân vardır. An be an, ya kazanır, yâhut da kaybederiz. Acı olan şudur ki, yok bundan haberimiz. Günlük hayâtımızda, ne yapıyorsak eğer, "Doğru" şekli bir tektir, "Yanlış"tır ötekiler. Meselâ "Su içme"nin, çok şekli vardır, ama, İçlerinden birisi tam uygundur İslâma. Bir kimse, Besmeleyle, oturup, sağ eliyle, Üç yudumda içerse, "Doğru"dur bu hâliyle. Başka türlü içmeyi isterse onun canı, İçebilir ve lâkin kaybeder imtihânı. Bunun gibi sokakta, görse bir "Açık kadın", Bulur yine kendini içinde imtihânın. Zîrâ nefs-i emmâre ve şeytân der ki ona: (Kaçırma bu fırsatı, dön de bak şu kadına.) Lâkin kalbi ve rûhu, derler ki: (Bu iş günâh. Sakın ona bakma ki, nehyetti onu Allah.) O, kalbinin sesine kulak verip, o anda, Bakmazsa, o an için kazanır imtihânda. Nefsini tercîh edip, verirse karârını, O günâhı işler ve kaybeder imtihânı. Bunun gibi, bir günde, binlerce imtihân var. İnsan, "Hür irâde"yle bunlara verir karar. Bir yanda "Nefis, şeytân", bir yanda "Allah"ımız. Artık bize kalmıştır tercîh ve karârımız. Her işte, Rabbimizin emrini tercîh etmek, İçin de, dînimizi lâzımdır iyi bilmek.) > E-mail: abdull
.Yâ Hazret-i Mevlânâ!..
2006-11-30 01:00:00
Bir gün "Ahmed Kuddûsî" teşrîf edip Konya'ya, Ziyârete gelmişti, "Hazret-i Mevlânâ"ya. Ve lâkin o türbeye vâsıl olduğu zaman, Türbedâr, kapıları kilitliyordu o an. Açmasını ne kadar ricâ etti ise de, Türbedâr inâd edip, açmamıştı yine de. Lâkin "Ahmed Kuddûsî", etmedi fazla ısrâr. O anda, düşünmeden şunları etti ikrâr: (Sensin Velîler şâhı yâ Hazret-i Mevlânâ! Sen, gönüller sultânı yâ Hazret-i Mevlânâ! Bir garip âvâreyim, günâhkâr bî-çâreyim. Âsî, yüzü kâreyim yâ Hazret-i Mevlânâ! Senin, büyüktür şânın, mahbûbusun Allah'ın. Dâr-ül emân dergâhın yâ Hazret-i Mevlânâ! Sen, şol ulu sultânsın ve server-i merdânsın. Hem mâden-i irfânsın yâ Hazret-i Mevlânâ! Tâ çocukken ey sultân, eflâki ettin seyrân. Melekler oldu hayrân yâ hazret-i Mevlânâ! Âriflerin sultânı, dertlilerin dermânı, Kuddûsî'nin cânânı yâ Hazret-i Mevlânâ! Muhtâcınam in'âm et, ihsânını tamâm et. Misâfirim, kabûl et yâ Hazret-i Mevlânâ!) Son beyti söyleyince Kuddûsî hazretleri, Türbedârın, hayretten açık kaldı gözleri. Zîrâ açıldı kapı, hem de kendiliğinden. Ve "Hazret-i Kuddûsî", içeri girdi hemen. Usûl ve erkâniyle ziyâreti yaparak, Geri döndü Niğde'ye bir şey konuşmıyarak. *** Bu zât, bir sohbetinde buyurdu ki: (Bir kimse, Allahü teâlâ'ya, ibâdet eder ise, Dünyâda, işlerini kolay ve âsân eder. Kabirde ona acır, âhirette affeder. İbâdeti "İhlâs"la yaptıktan sonra insan, Her ne gelse iyidir, bilmeli nîmet, ihsân. İhlâs elden giderse, o zaman çok zor olur. Zîrâ ihlâs olmazsa, bulunmaz râhat, huzûr. Kulları tek şey için yarattı Hak teâlâ, Ki, ibâdet etsinler kendisine ihlâsla. Kullar, O'na ihlâsla ederlerse ibâdet, İhsân eder onlara, ebediyyen bir Cennet. ------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.co
İyi huylu olunuz!
2006-12-01 01:00:00
Sevgili ağabeyimiz, merhum Cevdet Söztutan'ın kaleminden (40 Güzel Ahlâk) "Ahmet Mekkî Efendi", bir günkü sohbetinde, Buyurdu ki: "Kırk güzel ahlâk" vardır bu dinde. Nitekim islâmiyet, güzel ahlâk dînidir. Bütün iyi huyları toplayan hak bir dindir. Güzel huylu olanı sever cenâb-ı Allah. (İyi huylu olunuz!) buyurdu Resûlullah. Her kötü olan huyun, bir de iyisi vardır. Bu huyların içinde kırk tanesi şunlardır: İlim, ihlâs, ibâdet, tevekkül, cihat, îman. Ehl-i sünnet olmak ve Müslümana hüsn-i zan. Sâlih olmak, nasîhat, duâ, hilim, adâlet. Zühd, şecâat, kanâat, hikmet ile firâset. Sükûnet, hubb-i fillah, buğd-i fillah ve îsâr. Ölüme hazırlanmak, tövbe etmek ve vakar. Sabır, verâ ve takvâ, tevâzu ve meşveret. İhsân, edeb ve hayâ, affetmek ve merhamet. Tefekkür ve doğruluk, cömertlik, havf ve recâ. Gıbta, iffet ve nâmus, şükretmektir ayrıca. Kim bunları öğrenir, tatbik ederse eğer, Hem dünya, hem âhiret saadetine erer. Sohbetine devamla, "Huy ve ahlâk" bâbında, Şu açıklamaları yaptı o gün va'zında: Huy, kalpte hâsıl olan seciye, 'meleke'dir. İyisi müminde "süs", kötüsüyse "leke"dir. İyi olan huyların en iyisidir "Îman". "Küfür" ise kötünün kötüsüdür her zaman. Kötü huylar, insanı belâya bulaştırır. İyilerse mutlaka Cennete ulaştırır. Kötülükten arınır ve pâklanır Müslüman. Allahın ahlâkıyla ahlâklanır Müslüman. Güzel ahlâk sahibi, ilmiyle âmil olur. Terk eder haramları, îmanı kâmil olur. Efendimiz hakkında buyurdu cenâb-ı Hak: (Yaratıldın sen elbet güzel huylu olarak.) Öyleyse her Müslüman, olmalı Ona tâbi. Ancak böyle olunur güzel ahlâk sahibi. Çok kimse, kötü huyu, iyi bir huy zanneder. Üstelik; (Sen kalbe bak, benim kalbim temiz) der. Ayırabilmek için iyi huyu, kötüden, Mümin, "Ahlâk ilmi"ni iyi bilmelidir hem. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.c
.Güzel huyların birincisi
2006-12-02 01:00:00
Kırk güzel huy içinde, birincisi "Îman"dır. Îmanı doğru olan, sâlih bir Müslüman'dır. Îman, her güzelliği toplamıştır kendinde. İlk şart, ilk mecbûriyet ilk kapı, budur dinde. Allah îman vermişse, daha ne vermemiş ki? Ya îman vermemişse o zaman ne vermiş ki? "Îman", Resûlullahın bildirdiği her şeye, Aynen îman etmektir, düşmeden hiç şüpheye. Îman eden, Allahın emrine teslim olur. Seve seve yapar ve sâlih bir müslim olur. Nasıl ki âhiretle dünya zıt birbirine, "Îman" ile "küfür" de zıddır birbirlerine. Bid'at fırkalarına sapmamış, güvenilir, Îman sahiplerine, (Ehl-i sünnet) denilir. Îman ettikten sonra, hemen İslâm dînini, Öğrenip, aynen ona uydurmalı kendini. Îman, bir muma benzer, fenerdir İslâmiyet. Yâni biri olmadan, diğeri olmaz elbet. Evlâdına îmanı dîni öğretmeyenler, Yanarlar Cehenneme onlar ile beraber. Kırk güzel huy içinde ikinci mühim ahlâk, "Ehl-i sünnet" üzere edinmektir îtikat. En kıymetli ibâdet, îmandan sonra budur. Bu yol ki, Ehl-i sünnet vel cemaat yoludur. Öğrenip ehl-i sünnet îtikadını kişi, Îmanını düzeltmek olmalıdır ilk işi. Bindörtyüz yıldan beri yüzbinlerce âlimler, Yazmışlardır bu babta milyonlarca eserler. Kurtulmak istiyorsa bir kişi Cehennemden, Bu doğru kitapları okumalıdır hemen. Cenâb-ı Hak, onların çektiği bu meşakkat, Ve çalışmalarına versin bol bol mükâfat. Îtikat düzelince, "Amel"e sıra gelir. Mümin, şu dört mezhebten birine tâbi olur. Hanefî ve Şâfiî, Hanbelî ve Mâlikî, Aslâ câiz değildir mezheblerin telfîki. "Ehl-i sünnet", insanı selâmete götürür. Bid'at fırkalarıysa felâkete götürür. Bütün İslâm âlemi, düşmeden tefrikaya, "Ehl-i sünnet" yolunda gelmeli bir araya. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com
.Zühd, verâ ve takvâ
2006-12-03 01:00:00
Beğenilen kırk güzel huy ve ahlâktan, yine, Üçüncüsü "Zühd"dür ki, lâzımdır her mümine. Zühd odur ki, haram ve şüpheliye düşmemek, Maksadıyla mubahın pek çoğu edilir terk. Resûlullah buyurdu: (Kıyâmet günü, ancak, Allahü teâlânın lutfuna kavuşacak, Olanlar, verâ ehli ve zühd sahipleridir.) Zühd, malın fazlasını dağıtmaya da denir. Yahyâ ibni Muâz da buyurdu ki: (Zühd demek, Dünya nîmetlerinin, etmektir çoğunu terk.) İmâm-ı Muhammed de şöyle bildirmektedir: (Alış veriş bilgisi, zühd için kâfi gelir. Ancak bütün işlerde, İslâma tam uymakla, Doğru alış verişle ele geçer zühd, takvâ.) Ahmet ibni Hanbel de, der ki: (Zühd üç türlüdür. Haramı terk eylemek, câhillerin zühtüdür. Âlimlerin zühtü de, hem kaçmaktır haramdan, Hem dahî helâllerin kaçmaktır fazlasından. Âriflerin zühdüyse, Allahü teâlâyı, Hep hatırlamak için unutmaktır dünyayı.) Bir güzel ahlâk dahî "Verâ" ile "Takvâ"dır. Bunlar da her mümine lâzım olan ahlâktır. Verâ, şübhelilerden, Takvâ da haramlardan, Allah rızâsı için sakınmaktır her zaman. Bir kimsede verâ ve takvâ var ise şâyet, Ele geçmiş demektir büyük devlet ve nîmet. Hadîs-i şerîflerde Resûlullah buyurur: (Verâ sahiplerinin namazı makbul olur.) Olamadı hiçbir şey verâ gibi kıymetli. Verâ ile takvâdır dînimizin temeli. Talak sûresinde de buyurdu ki Rabbimiz: (Takvâ sahiplerinden dertleri gideririz.) Ve onlara ayrıca, ederiz ilmi ihsân.) Ancak bugün pek yoktur takvâ sahibi insan. Ehl-i sünnet âlimler ve dört mezheb imâmı, Bunlar, verâ ve takvâ sahibiydi tamamı. İnsan takvâ sahibi olursa kendi eğer, Nasîhat ettiğine sözü de tesir eder. Verâ sahipleriyle bir arada bulunmak, Sadaka vermek gibi sevap olur muhakkak.
.Îsâr ve tefekkür etmek
2006-12-04 01:00:00
İslâmın beğendiği kırk güzel ahlâk vardır. İşbu güzel huyların beşincisi "Îsâr"dır. İyi huylardan olup, verilmiştir çok kıymet. Hattâ îsâr hakkında gönderilmiştir âyet. Kendisi muhtaç iken, elindekini kişi, Başkasına verirse, "îsâr" olur bu işi. O, mümin kardeşini, nefsinden üstün tutar. Kendisi de sabredip olur hem kanâatkâr. Bunda hazret-i Ali ve hazret-i Fâtıma, İkisi en öndeydi "radıyallahü anhümâ" Onların îsârları, Rabbimiz tarafından, Âyet-i kerîmeyle methedildi o zaman. Ancak îsâr yapılmaz tâat ve ibâdette. Çünkü bunlar, herkese zarûrîdir elbette. Meselâ setr-i avret edilecek örtüyü, Yâhut abdest alacak miktarda olan suyu, Vermez, kendi kullanır bunların her birini. Terk etmez câmide de ilk saftaki yerini. Namaz vakti girince, eğer abdestsiz ise, Îsâr etmemelidir suyunu hiç kimseye. Altıncı güzel ahlâk, "Tefekkür eylemek"tir. Her müminin gâyesi, bunu elde etmektir. Tefekkür, aklın, fikrin, düşüncenin bâtıldan, Hakka yönelmesidir, faydalanıp akıldan. Resûlullah buyurdu: (Az bir miktar tefekkür, Bin yıllık ibâdetten daha hayırlı olur.) Başka bir din yoktur ki, öneminden ötürü, Tâattan üstün tutsun bir miktar tefekkürü. Allahın varlığını, birliğini, her zaman, Tefekkür, birisidir hem de ellidört farzdan. Hem dahî buyurdu ki o Allahın Habîbi: (Kıymetli bir ibâdet yoktur tefekkür gibi.) Âlemdeki nizâmı, tefekkür ederek siz, Allahü teâlâya îman ediniz şeksiz.) Güneşin, yıldızların, dünyanın, ayın, her an, Boşlukta dönmesini, tefekkür etse insan, Sonra da dönüp baksa kendi âciz hâline, Îmanı parlayarak daha sarılır dîne. Yerlerde ve göklerde bulunan mahlûkatı, Düşünen, elbet bulur sonunda hakîkatı. > E-mail: abdullatif.uyan@
.Duâ etmek ve İhlâs
2006-12-05 01:00:00
İslâmın methettiği kırk güzel ahlâk vardır. Bunlardan yedincisi, Duâ ve yalvarmaktır. Allaha yalvararak tam hulûs-i kalb ile, Kişinin, murâdını getirmesidir dile. Duâ eden mümini çok sever cenâb-ı Hak. Etmeyenlere ise gadab eder muhakkak. Müminin silâhı ve kalblerin sürûrudur. Yerlerin ve göklerin ziyâsıdır, nûrudur. Giderir gelmiş olan belâları, dertleri. Gelmemiş olanıysa çevirir derhâl geri. Bir hadîs-i şerîfte Resûlullah buyurur: (Kazâ, ancak ve yalnız duâyla durdurulur.) Beş şart vardır duânın kabul olması için. Birincisi, Müslüman olmasıdır kişinin. İkincisi, olmalı o kimse "ehl-i sünnet". Üçüncüsü, haramdan sakınmalıdır elbet. Dördüncüsü, yapmalı farzlar ile vâcibi. Beşincisi, bilmeli gözetmeli sebebi. O dilerse, elbette sebepsiz de gönderir. Âdetini bozarak istenileni verir. Beğenilen kırk güzel huydan biri "İhlâs"tır. Bu huy, İslâmiyette temel, yâni esastır. "İhlâs", bütün işleri, ibâdetleri, yalnız, Allah rızâsı için yapmaktır hiç riyâsız. "İhlâs", Allahtan başka hiç kimseden dünyada, Bir şey istememek ve beklememektir ya da. "İhlâs", bir Müslümanın zînetidir, süsüdür. Onda îman nûrunun dıştan görüntüsüdür. "İhlâs", hiç yaklaşmadan gösterişe, riyâya, Uymaya çalışmaktır Resûl-i kibriyâya. "İhlâs", kalbi tamamen arıtıp mâsivâdan, Allaha yönelmektir, geçip nefs-i hevâdan. "İhlâs", ibâdetleri yapıp huşû içinde, Onun lezzetini de hissetmektir kalbinde. "İhlâs", öyle feyzdir ki, kalbinden bir velînin, Akar gelir su gibi kalbine bir müminin. "İhlâs", İslâmiyetin üç kısmından biridir. Biri "Amel" bunların, "İlim" bir diğeridir. "İhlâs", kitâbullah'ta bir sûrenin ismidir. Onu, eve girerken okuyan, olmaz fakir. ------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.si
.İslâmiyet ilim dînidir
2006-12-06 01:00:00
İslâmın beğendiği güzel huy, kırk adettir. Biri de Rabbimize "İbâdet eylemek"tir. İbâdetse, uymaktır dînin hükümlerine. Emir ve yasakları getirmektir yerine. İnsan cenâb-ı Hakka ederse tam ibâdet, Dünyada işlerini kolaylaştırır elbet. Kabirde ona acır, azâbını def eder. Kıyâmet gününde de günahını affeder. Şu olmalı ibâdet edenin düşüncesi: Bu, hem Allahın emri, hem kulluk vazîfesi. Böyle düşünülmez ve edilmezse hiç niyet, O zaman yapılan iş ibâdet olmaz elbet. Âlimler, (İbâdetler üç kısımdır) demiştir. Bunlar, doğru îtikat, doğru söz, doğru iştir. Kul, ibâdet etmeli ve bundan zevk almalı. Kalb, devamlı olarak Allah ile olmalı. Şûrâ sûresinde de şöyle beyân edilir: (Îman ve ibâdetler, müşriklere güç gelir.) En kıymetli ibâdet, "namaz" olduğu gibi, En kazançlı zaman da "gençlik"tir tabii ki. İslâmın beğendiği güzel huy, kırk adettir. Bunlardan onuncusu, "Dînini öğrenmek"tir. Sac ayağı gibidir "ilim", "ihlâs" ve "amel". Şöyle ki, İslâmiyet bunlarsız tutmaz temel. Âyet-i kerîmede cenâb-ı Hak buyurdu: Meâlen: (Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?) Hadîs-i şerîflerde buyurdu Efendimiz: (Beşikten mezara dek ilim tahsil ediniz.) (Nerede ilim varsa, orada İslâmiyet. İlim olmayan yerde, kâfirlik vardır elbet.) (İlim Çin'de de olsa, onu gidip alınız.) Buyuruyor bize hem Resûl-i zîşânımız. Ayrca İslâmiyet, üstâddan öğrenilir. Üstâdı olmayanlar, yanlış şeyler öğrenir. Öyleyse İslâmiyet, ilme karşı durur mu? O, ilmin tâ kendidir, hiç karşıtı olur mu? Kocasından izinsiz, kadın hac edemezken, İlim öğrenmek için gidebiliyor evden. Dînimizin temeli, ilimle kurulmuştur. Hattâ dînin ilk emri (İkra=Oku!) olmuştur. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.
.Adâlet ve cihâd
2006-12-07 01:00:00
Dînimizde kırk adet güzel huy, ahlâk vardır. Bunlardan birisi de "Adâletli olmak"tır. Yâni kim müstehaksa hangi muâmeleye, Onu tatbik etmektir sadece o kimseye. Hiç müstehak değilken edilse biri mağdur, Yapılan muâmele o zaman "zulüm" olur. Âlimler buyurur ki: (Hikmet, şecâat, iffet, Bir araya gelince, bu hâl olur adâlet.) Şu üç yerde mutlaka adâlet olmalıdır. Bir mal veya bir nîmet âdil dağılmalıdır. Bir de alışverişte, yâni muâmelâtta, Adâlet olmalıdır cezâ'da, ukûbât'ta. Kur'ân-ı kerîminde buyurdu cenâb-ı Hak: (Bir saat adâletle idarecilik yapmak, Altmış yıl ibâdetten daha fazîletlidir.) Bu huy, iyi huyların hem en şereflisidir. Dünyanın neresinde varsa ahlâk, adâlet, Hep Kur'ân-ı kerîmden alınmışlardır elbet. Bilcümle iyilikler İslâmın içindedir. Onda kemlik olması imkân hâricindedir. İslâmda beğenilen kırk güzel ahlâk vardır. Bunlardan birisi de kâfirlerle "Cihad"dır. Cihad, küffâra karşı kullanıp her imkânı, Yaymaya çalışmaktır yeryüzüne îmanı. Dînimiz İslâmiyet, cihadı emrediyor. Ve bu yolda ölene, Rabbimiz (Şehid) diyor. Resûlullah buyurdu: (Kâfirlere karşı siz, Mal ile, can ile ve dille cihad ediniz.) Cihadın sayesinde, fertler İslâmiyeti, Tanır ve kazanırlar ebedî saadeti. Şan, şeref ve mal için savaşırsa bir insan, Cihadın sevabına kavuşamaz o zaman. Cihad edenler için, Cennetinde Rabbimiz, Çok yüksek dereceler va'dediyor şüphesiz. O Server buyurdu ki bir harpten döndüğü gün: (Döndük küçük cihaddan, büyük cihada bugün.) Yâni o gün eshâba, şânı yüce Peygamber. Nefis ile cihada, dedi: (Cihâd-ı ekber.) Çünkü cenâb-ı Hakkın düşmanıdır bu nefis. Öyleyse bu nefisle hep cihat etmeliyiz. ------- E-mail: abdullatif.uyan@tg
.Şükür ve sadâkat
2006-12-08 01:00:00
Dînimizde güzel huy ve ahlâk, kırk adettir. Biri de Rabbimize her dâim "Şükretmek"tir. Yâni herhangi kimse, herhangi bir zamanda, Herhangi bir kimseye, herhangi bir mekânda, Herhangi bir şekilde, herhangi bir sebepten, Hamd ve şükr eder ise, bütün bunlar tamamen, Rabbimizin hakkıdır, mahsustur yâni O'na. Çünkü bu duyguları O'dur veren insana. Kendisi buyurur ki: (Eğer şükrederseniz, Verdiğim nîmetleri arttırırım, biliniz.) Nîmetin şükrü ise, Allah ve Resûlünün, Bildirdiği şekilde yapmakla olur mümkün. İnsanlara ve hele ebeveyne teşekkür, Etmeyenler, Allaha edemezler tam şükür. Lokmân sûresinde de nitekim Hak teâlâ, Buyurdu: (Şükret bana, hem ana ve babana.) Küfrân-ı nîmet olur şükredilmezse eğer. Kıymeti bilinmezse, o nîmet elden gider. Şükreden kullarını sever cenâb-ı Allah. Îmansız gidebilir şükretmeyen mâzallah. Güzel huy ve ahlâkın şudur ki birisi de. Sıdk, yâni "Sadâkat"tir her iş ve her sözünde. "Sıdk"; sadâkat, bağlılık, doğru sözlü olmaktır. Hak yolunda bulunup, onda sâdık kalmaktır. Cümle Peygamberlerin sıfatlarındandır sıdk. Husûsen Efendimiz, oldu "Muhbir-i sâdık". Yâni O, insanlara doğruyu haber verdi. Emir ve yasakları aynen tebliğ eyledi. Dînimiz, sadâkate çok önem vermektedir. Nitekim cenâb-ı Hak şöyle bildirmektedir: (Siz beni anarsanız sıdk ile, ihlâs ile, Ben de sizi anarım necât ve halâs ile.) Kim ki Resûlullaha tâbi olursa eğer, Sâdıklardan olmanın saadetine erer. Her hâliyle gösterir mümin sadâkatini. Sıdk ile, ihlâs ile yapar ibâdetini. Sözüne güvenilir, va'dinden dönmez aslâ. Ticaret işinde de emîn olur pek fazla. Bir hadîs-i şerîfte buyurdu Resûlullah: (Sâdık olan tâciri sever cenâb-ı Allah.) ------
.Sabır ve şecâat
2006-12-09 01:00:00
Bu dinde beğenilen güzel huy, kırk adettir. Bunlardan birisi de her halde "Sabretmek"tir. Sabretmek, günahlardan sakınmaktır evvelâ. Ve tahammül etmektir, gelince dert ve belâ. Malın veya evlâdın elden gitmesi gibi, Büyük musîbetlere sabreden bir mümini, Terâzinin başında, ona hesap sormaya, (Hayâ ederim) diye buyurdu Hak teâlâ. Belâ ve sıkıntıya sabretmek, (Azîmet)tir. Sabredenin yeriyse muhakkak ki Cennettir. Bir hadîs-i kudsîde nitekim Hak teâlâ, Şöyle buyurmaktadır sabretmeyen kullara: (Kazâ ve kaderime bugün râzı gelmeyen, Gönderdiğim belâ ve dertlere sabretmeyen, Çıksın benim mülkümden, başka bir Rab arasın. Hem de kulum olarak dünyada bulunmasın.) Hazret-i Ali dahî belâya sabrederdi. (Yâ Rab, bana sabır ver!) diye duâ ederdi. Cennete gireceği bildirilen fakir de, Hâline sabredendir, bir belâ geldiğinde. Beğenilen kırk adet güzel huy, ahlâk vardır. Bunlardan mühim olan biri de "Şecâat"tır. Tehevvür saldırganlık, 'Cübn'se korkaklıktır. Şecâate gelince, bunların ortasıdır. "Hikmet", iffet, adâlet, şecâatle beraber, Bütün iyi huyların özünü teşkil eder. Eğer tâbi olursa 'hikmet'e insan rûhu, Kesmiş olur 'gadab'la 'şehvet'e giden yolu. Böylece ulaşılır iffet ve 'şecâat'e. Bu ise bir insanı götürür saadete. Zulmedeni affetmek, 'Hilm'in ve 'Merhamet'in, En üst derecesidir hem dahî "Şecâat"in. "Şecâat" göstermenin lâzım olduğu yerde, Korkaklık yapan kimse, benzetildi merkebe. "Şecâat" sahipleri, dîne uygun ne ki var, Onları yapmak için ortaya atılırlar. Millete hizmet için çırpınırlar ve hattâ, Sevap olan işlerde yarışırlar âdetâ. Hakka tevekkül edip O'na güvenmelidir. Bu ise "Şecâat"in esası, temelidir. > E-mail: abdullatif.uyan
.Sükûnet, iffet, nâmus
2006-12-10 01:00:00
Dînin güzel dediği huylar, tam kırk adettir. Bunlardan birisi de elbet "Sükût etmek"tir. Hadîs-i şerîflerde; (Sükût eden kurtuldu. (Sükût hikmettir fakat, susan az) buyuruldu. Her sözde vebâl vardır, kazanırlar susanlar. Ayıptan kurtulamaz elbet zehir kusanlar. Fazla şaka ve alay, câhillik alâmeti. "Sükût eden", kazanır huzur ve selâmeti. Dil lüzumsuz konuşmaz, sükût ederse eğer, O insanın dili de, kalbi de rahat eder. Boş konuşmak ve yalan, zayıflatır îmanı. Dünya ve âhirette rezil eder insanı. Kötü sözlü bir insan kendine düşman bulur. Çok konuşan, gün gelir, sözüne pişman olur. "Tatlı dil" ve "güler yüz", sadakadır insana. Yarın mahşer gününde, nafakadır insana. "Sükûnet" selâmettir, iyi söz kerâmettir. Dedikodu gıybettir, âfet ki ne âfettir. "Sükûnet" bir zînettir, masrafsız bir servettir. Zahmetsiz ibâdettir, devlet ki ne devlettir. Güzel huy ve ahlâkın tamamı kırk husustur. Bunlardan birisi de "İffet", yâni "Nâmus"tur. İnsanlarda bulunan ruh kuvveti, şehvetin, İyi kullanılması, temelidir iffetin. Bir insanın şerefi, onunla belli olur. Hadîs-i şerîflerde Resul şöyle buyurur: (İffet sahibi olun, çirkin şeyler yapmayın. Kadınlarınızı da afif, iffetli yapın.) (Bir kadın ki, beş vakit namazını kıldığı, Nâmusunu koruyup ona bağlı kaldığı, Kocasına itaat, hürmet ettiği zaman, Cennete girecektir dilediği kapıdan.) İşlenen günahların belki yüzde doksanı, İffetsizlik yüzünden mahkûm eder insanı. Şu kısa ömrümüzde en zor geçen imtihan, "Nâmus imtihanı"dır, bahtiyardır kazanan. Dînimiz İslâmiyet, "nâmus-u ilâhî"dir. Ve onun bir adı da, "nâmus-u Rabbânî"dir. Sevilmez, nâmus iffet din ve can düşmanları. Sevilmez, bayrak millet ve vatan düşmanları. ------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.co
.Edeb, hayâ, affetmek
2006-12-11 01:00:00
İslâmda beğenilen kırk güzel ahlâk vardır. Bunlardan birisi de "Edeb" ile "Hayâ"dır. Çirkin olan şeylerden arınma duygusudur. Esası da, utanma ve Allah korkusudur. İffetten hâsıl olur bu güzel huy insanda. Kötü bir iş yapınca utanç yayılır onda. Eshaptan birisine biri "Edeb"i sordu. (Edeb, kulun haddini bilmesidir) buyurdu. Dînimiz İslâmiyet şüphesiz Hak dînidir. Edeb hayâ, ar nâmus, güzel ahlâk dînidir. Peygamber Efendimiz, edeb hayâ timsâli, İdi ki, bu hasletin bulunmaz bir emsâli. Nitekim buyurur ki o Resûl-i kibriyâ; (Hayâ îmandandır) ve (Allahtan edin hayâ.) Hem "Hayâ", nişânı ve esasıdır îmanın. Fuhuş ise mâlesef lekesidir insanın. İffetli bir Müslüman, herkesten eder hayâ. Günahlara dalmaz ve düşkün olmaz dünyaya. Bir talebe, edebi gözetir ise eğer, Elbette hocasından çok istifade eder. Bu dinde beğenilen güzel huy, kırk adettir. Bunlardan mühim olan biri de "Affetmek"tir. Gücü yettiği halde intikam almayarak, Affedici olmaya, denilir "Güzel ahlâk". Rabbimiz, 'şirk'ten başka günahları affeder. O, affedici olan mümini de çok sever. Allahın Resûlü de affetmeyi severdi. Affedici olmayı hem tavsiye ederdi. Özür dileyenleri affetmek çok iyidir. Evliyâ-yı kirâmın hallerinden biridir. İyilik ve ihsânda yarışırlar müminler. Affeder, küs durmaz ve barışırlar müminler. Onlar hakkı ve sabrı ederken de tavsiye, Tatlı dil ve güler yüz gösterirler herkese. Nasıl ki bir suçluyu çok sevapsa affetmek, Sevaptır borçlunun da borcunu istememek. En üst derecesidir affetmek, adâletin. Hem şecâat ve hilmin, vakar ve merhametin. Bedduâda bulunmak câizken bir zâlime, Affetmesi efdaldir hattâ zâlimi bile. -------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 w
.Vakarlı olmak
2006-12-12 01:00:00
İslâmda beğenilen kırk güzel ahlâk vardır. İşbu güzel huylardan birisi de "Vakar"dır. Vakar, ağırbaşlılık, sükûnet telkin eden, İyi huylardan olup, hâsıl olur iffetten. Bir hadîs-i şerîfte Resul şöyle buyurur: (Mümin, vakar sahibi, yumuşak huylu olur.) Hakîkî bir Müslüman vakarlı olur, ancak, Kibirlenene karşı tekebbür etmek de hak. Her türlü îtimâda lâyık bir insandır o. Vakarlı, seciyeli, temiz Müslümandır o. Zararlı olan işe karışsa tesadüfen, Yüz çevirip, vakarla uzaklaşır o yerden. Dünya işlerinde de hep kolaylık gösterir. Din işlerinde ise bir kaya gibi serttir. Abdülhakîm Arvâsî, büyük evliyâdandır. Bir gün sevdiklerine şöyle buyurmuşlardır. (Gittiğiniz yerlerde, söz ve tavrınızla siz, İslâmın vakarını herkese gösteriniz.) Dâr-ül harpte, meselâ Çin'deki Müslümanın, Koruması vâcibtir, vakarını İslâmın. Dînimizde kırk adet güzel huy, ahlâk vardır. Biri de "Hubb-i fillah" ile "Buğd-i fillah"tır. Allah rızâsı için sevmeye (Hubb-i fillah), Hiç sevmemeye ise denildi (Buğd-i fillah). Bu ikisi olmazsa bir Müslümanda eğer, Ona hiç fayda vermez öteki ibâdetler. Resûlullah buyurdu: (En kıymetli ibâdet, Hubb-i fillah ve bir de buğd-i fillahtır elbet.) Bunlar, cenâb-ı Hakkın en büyük nîmetidir. Îmanın hem şartıdır, hem de alâmetidir. Emreyledi Rabbimiz dostlarını sevmeyi. Düşmanlarını ise kalben hiç sevmemeyi. Mûsâ aleyhisselâm, bu emri işitince, En makbul ibâdeti anlamıştı böylece. Bir insan, bu dünyada kimi severse eğer, Âhirette, onunla bulunur hep beraber. Allah ve Resûlünü seviyorsa bir insan, Onların bildirdiği yolda yürür her zaman. Bugün çok garib kaldı dînimiz İslâmiyet. Ona hizmet etmeyi, bilmeli büyük nîmet. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Havf ve recâ
2006-12-13 01:00:00
Kırk tane güzel huy ve ahlâk vardır bu dinde. İşbu iyi huyların "Havf etmek"tir biri de. "Havf", cenâb-ı Allahın azâbından korkmaktır. "Recâ" da, rahmetinden hep ümitvar olmaktır. Allahü teâlâdan çok korkmalı Müslüman. Ama ümîdini de kesmemeli hiçbir an. Müslüman, beynel havf-ü verrecâ olmalıdır. Yâni korku ve ümit müsâvi olmalıdır. Kur'ân-ı kerîmde de buyurdu ki Rabbimiz: (Hak teâlâ katında sizin en kıymetliniz, O'ndan korkup, günahtan sakınanınız olur. İlmi çok olanlarda, bu korku çok bulunur.) Az bir günaha bile azab yapılmasından, Düşünüp korkmalı ve titremelidir insan. Hadîs-i şerîflerde buyurdu Efendimiz: (Benim bildiklerimi eğer siz bilseydiniz, O zaman az güler ve çok ağlardınız sizler,) Ancak korku, olmalı sevgi ile beraber. Ey nefsim, bak sermayen her gün zarar ve ziyan, Ya Allah'tan kork, ya da azâbına hazırlan! Dînimizde kırk adet güzel huy, ahlâk vardır. Bunlardan mühim olan birisi de "Recâ"dır. Bu, cenâb-ı Hakkın rahmetinden hiçbir an, Ümîdini kesmeyip, medet ummaktır O'ndan. Bir hadîs-i kudsîde Allah şöyle buyurdu: (Zannettiği şekilde karşılarım kulumu.) Sebebe yapışmadan istemek, "Temennî"dir. Sebebe yapışırsa, buna da "Recâ" denir. Temennî, tembelliğe götürürken insanı, Recâ, hep çalıştırır ve parlatır îmanı. (Çalışmadan isteyen, olmadan elde silâh, Harbe gidene benzer) buyurdu Resûlullah. Korkudan çok olursa ümîdi bir kişinin, Zevkle ibâdetini yapar o bunun için. (Gençlerde korku fazla, yaşlılardaysa recâ, Olmalıdır) buyurdu büyük zatlar ayrıca. Ne ümitsiz korkunun, ne korkusuz ümîdin, Câiz olmadığını bilmelidir her mümin. "Havf" ve "recâ", müminde iki kanat gibidir. Onu, sonsuz huzur ve saadete erdirir. > E
.Hikmet ve kanâat
2006-12-14 01:00:00
Güzel huy ve ahlâkın tamamı kırk adettir. Bunlardan mühim olan birisi de "Hikmet"tir. Hikmet, hakkı bâtıldan ayıran bir kuvvettir. Rûhun idrak gücünün ortası bir haslettir. Bu gücün fazlasına, (Cerbeze), ukalâlık. Denildi, azına da (Belâdet) ve ahmaklık. Âlimlerin birçoğu, (Hikmet, fıkıhtır) dedi. Müminin kalbindeki nûra teşbih edildi. Allah, Nahl sûresinde buyurdu: (Kullarıma, Hikmet ve güzel sözle beni anlat dâimâ.) Resûlullah buyurdu: (Hikmet, bir Müslümanın, Kaybettiği malıdır, nerde bulursa alsın.) "Hikmet"ten; fehm ve zekâ, dikkat ile tezekkür, Zihin açıklığı ve hâfıza hâsıl olur. Eğer tâbi olursa insan rûhu, "Hikmet"e, Hâkim olur o zaman gadab ile şehvete. Resûlullah, kendinden bir asır sonra gelen, İmâm-ı âzam için buyurdu ki meâlen: (Onun kalbi, ilim ve hikmetle olur dolu. Kadrini bilmeyenin, felâket olur sonu.) Güzel huy ve ahlâkın biri de "Kanâat"tır. Buna, her Müslümanın çok ihtiyacı vardır. "Kanâat", her hâlinde her zaman ve her şartta, Allaha şükretmek ve hamd etmektir hayatta. Kendinden daha zengin, güzel, makam sahibi, Kimseyi kıskanmaz ve davranmaz hırslı gibi. İnsan böyle olunca, kalbi de olur rahat. Bitmeyen, tükenmeyen hazînedir kanâat. Böyle kimse, Allahın çok sevili kuludur. Sevgili olmasının sebebi ise şudur: Ondan gelen her şeyi, sırf "Ondan geldi" diye, Kabul ve tasdîk eder ve kavuşur sevgiye. Yokluğa sabrederek âlemlerin Resûlü, Dâimâ kanâatla geçirdi bir ömrünü. Sahâbe-yi kirâm da Onun gibi yaptılar. Aza kanâat edip, çoğunu dağıttılar. Bu, öyle her insanın tahammül göstererek, Yapacağı iş değil, kuvvetli îman gerek. İnsan, kazandığına kanâat etmeli ve Her an râzı olmalı Allahın takdîrine. ------- E-mail: ab
.Mümin, hüsn-i zan eder
2006-12-15 01:00:00
Güzel huy ve ahlâkın biri de "Hüsn-ü zan"dır. Bu huya sahip olan, iyi bir Müslümandır. İyilik düşünmektir yâni her bir hususta. Hüsn-i zan etmeyenin olmuştur kalbi hasta. Bir hadîs-i şerîfte buyurdu Efendimiz: (Allahü teâlâya hep hüsn-i zan ediniz!) Bir gün de buyurdu ki yine: (Cenâb-ı Hakka, Hüsn-i zanda bulunmak, ibâdettir mutlaka.) (Allahı seviyorum), diyor ise bir insan, İlk önce O'nun için etmelidir hüsn-i zan. Sonra Resûlullaha ve eshâb-ı kirâma, Hüsn-i zan etmelidir evliyâ-yı izâma. Hiç kimseye, rastgele dememelidir kâfir. Müslüman, Müslümana hüsn-i zan etmelidir. Mümin, din kardeşinin aybını görse bile, Hüsn-i zan etmeli ve çalışmalı te'vîle. Son nefes, her ne kadar bilinmezse de, insan, Ölen her mümine de etmelidir hüsn-i zan. Ama İslâm düşmanı, veyâ mürted olarak, Ölenlere, hüsn-i zan olmamalı muhakkak. Güzel huy ve ahlâktan biri "Sâlih olmak"tır. Her müminin gâyesi, bu huyu kazanmaktır. Allahın sevgisine kavuşabilmek için, Çalışıp çırpınanlar, olurlar "Sâlih mümin". Yaptığı ibâdette, bir kusuru olunca, Hemen tövbe edene "Sâlih" denir ayrıca. Dünya menfaatini kalblerinden çıkaran, İyi insanlara da denir "Sâlih Müslüman". Yine duâ ederken, başta Resûlullahı, Vesîle etmelidir sonra sâlih kulları. Allah, Âdemoğluna dört cevher etmiş ihsân. Bunlar; amel-i sâlih, hayâ, akıl ve îman. Rabbimiz, sâlih amel yapana, âhirette, Cennet vereceğini söz verdi bir âyette. Hadîs-i şerîfte de Resûlullah buyurur: (Bir kalb sâlih olursa, beden de sâlih olur.) Sâlih kimseler ile hep beraber olmalı. Onlar ile komşuluk edecek ev bulmalı. Sâlih akrabâları kim ederse eğer terk, Günah-ı kebâirdir, dikkatli olmak gerek. ---------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.co
.Tövbe ve istiğfâr
2006-12-16 01:00:00
Beğenilen kırk adet iyi güzel huy vardır. Bunlardan birisi de "Tövbe ve istiğfar"dır. "Tövbe", pişmanlık duyup işlediği günaha, Bir daha yapmamaya söz vermektir Allaha. "Kimyâ-yı saadet"te şöylece buyurulur: (Şartına uygun tövbe mutlaka kabul olur.) Tahrîm sûresinde de buyuruldu ki bakın: (Allahü teâlâya tövbe-i nasûh yapın!) İmâm-ı Mücâhid de buyurdu: (Kişi, eğer, Her gün tövbe etmezse, kendisine zulmeder.) Hiç bulaşmamış iken Peygamberler günaha, Hepsi, tövbe istiğfâr ederlerdi Allaha. Haram ile mekruhlar, ölüm saçan 'zehir'dir. "Tövbe" ile "İstiğfar", bunlara 'panzehir'dir. "Tövbe", kalble, dil ile, bir de günah işleyen, Âzâlarla birlikte olmalıdır hâlisen. Kalb pişmanlık duymalı, dil duâyı bilmeli. Âzâlar, o günahtan muhakkak çekilmeli. Günahkâr bir Müslüman, eğer tövbekâr olur, Sonra vefat ederse, kurtulması umulur. "Ölüme hazırlanmak", iyi huy ve ahlâktır. Buna, her Müslümanın çok ihtiyacı vardır. Ruh bedenden ayrılır, ölüm illâ ki olur. Gün gelir, herkes için emr-i Hak vâki olur. Müslümanın, ölümü yâd etmesi sünnettir. Her an geleceğini düşünmesi gerektir. Ölüme hazırlanmak, lâzımdır çok evvelden. Hem bu, ellidört farzdan biridir bize zâten. Ölüm gelmeden önce, borçları ödeyerek, Varsa, emânetleri sahibine vererek, Ona hazırlanmalı her mümin ve mümine. Vasiyet yapmak dahî vaciptir kula yine. Ölmek, felâket değil, öldükten sonra elbet, Başa gelecekleri bilmemektir felâket. Peygamber Efendimiz, hadîste buyurdular: (Bütün hastalıkların devâsı, ilâcı var. Ancak yoktur çâresi ölüm hastalığının. Lezzetlere son veren şeyi çok hâtırlayın.) Kim, günde yirmi defâ hâtırlarsa ölümü, Şehitlerin yanında olur o mahşer günü. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr
.Tevâzu, büyüklük alâmeti
2006-12-17 01:00:00
Güzel huy ve ahlâkın biri de, "Tevâzu"dur. Bu ahlâk kimde varsa, rahat ve huzurludur. "Tevâzu", kendisini gayriyle bir görmektir. Yâni ondan üstün ve aşağı görmemektir. "Tevâzu" orta yoldur, ne gurur, ne de 'zül'dür. Zıddı, gurur ve kibir, fazlası 'tekebbür'dür. Tevâzu edenleri, severken cenâb-ı Hak, (Tekebbür edenleri sevmem) buyurdu ancak. Peygamber Efendimiz; (Tevâzu edenlere, Müjdeler olsun!) diye buyurmuştur bir kere. Ve yine buyurdu ki kâinatın Serveri. (Yükseltir Hak teâlâ tevâzu edenleri.) Câhildir, düşünmeden ortaya atılanlar. Tevâzu sahibidir ilim ehli olanlar. (Gözetmek istiyorsa ilmin şerefini kim, Tevâzuda bulunsun) buyurdu Seyyid Fehîm. Kibirli olanlara kim tekebbür etmez ve Tevâzu gösterirse, o, zulmeder kendine. Secde, küçüklüğün ve aczin ifadesidir. Tevâzu ve saygının en son derecesidir. "Mümine nasîhat" da, iyi güzel ahlâktır. Yâni İslâmiyeti her tarafa yaymaktır. Hasedin, kıskançlığın zıddı olup nasîhat, Emr-i mâruf yapmaktır, Allah için her saat. Zâriyât sûresinde Hak teâlâ buyurur: (Nasîhat, müminlere elbet faydalı olur.) Bir Müslüman, herkese iyilik eder, hattâ, Kötülük yapanlara bulunur nasîhatta. Fâsık, günahkâr veya olsa da ehl-i bid'at, Herkese tatlı dille etmelidir nasîhat. Öğüt vermek kolaydır, tatbikat acı gelir. Çünkü nefse uyana nasîhat acı gelir. "Nasîhat"ı yaparken davranmalı samîmî. Fitne çıkarmamalı ve olmalı umûmî. "Nasîhat", dînimizde ilk vazîfe, ilk haktır. Hem de Peygamberlerin üstününe uymaktır, Kendisine nasîhat, emr-i mâruf yapana, Kin beslemek haramdır, minnet duymalı ona. Haset etmemek için hediye ver, metheyle. Nasîhat et, duâ et, ya sus, ya hayır söyle. > E-mail: abdullatif.uyan@
.Mümin, merhametli olur
2006-12-18 01:00:00
Beğenilen güzel huy ve ahlâk, kırk adettir. Bunlardan mühim olan biri de "Merhamet"tir. Cenâb-ı Hak buyurdu: (Rabbiniz, kullarına, Merhamet eylemeyi lâzım kıldı şânına.) Hadîs-i şerîflerde buyurdu Resûlullah: (Merhamet edenlere merhamet eder Allah. Merhamet ederseniz yerdekilere eğer, Gökteki mahluklar da size merhamet eder. (Kim merhamet etmezse Allahın kullarına, Allahü teâlâ da merhamet etmez ona.) Mümin, cenâb-ı Haktan diler af ve merhamet. Kendisi de herkese öyle davranır elbet. Kimseyi hakir bilmez, hor görmez ve incitmez. Merhametli, cömerttir, aslâ cimrilik etmez. Emrinde olanlara etmeyenler merhamet, Uzak kalır Allahın merhametinden elbet. Allahım! Merhamet ve ihsân sahibi sensin. Sen, merhametlilerin en merhametlisisin. Allahım! Merhametin, ihsânın hakkı için, Bize iyilikler ve güzel ahlâk ver. Âmin! Güzel huy ve ahlâktan birisi de, "Meşveret". Bu huya sahip olan, hiç pişman olmaz elbet. "Meşveret", kısacası ehline danışmaktır. Bir işe başlamadan, sebebe yapışmaktır. Nitekim bu hususta gönderildi şu âyet: (Yapacağın bir işi önceden meşveret et!) Bir âyet-i kerîme meâli de şöyledir: (Onların her işleri müşâvere iledir.) Hadîs-i şerîfte de Resul şöyle buyurur: (Emîn olan kişiyle ancak meşveret olur.) Lâkin danışılan zat, insanların hâlini, İyi ölçüp bilmeli memleket ahvâlini. Siyâsette bilgili, ilerisini gören, Aklı fikri kuvvetli, güçlü olmalı zihnen. Meşveret olunan zat, hiç bilmeden konuşur, Bildiğinin aksini söylerse, günah olur. Bu şartlara uymayan birisiyle meşveret, Her iki tarafı da günaha sokar elbet. Başkasıyla meşveret etmez kibirli olan. İstifade etmekten mahrum kalır o zaman. > E-mail: abdullatif.uyan@t
.Gıbta etmek ve tevekkül
2006-12-19 01:00:00
Bu dinde beğenilen iyi huy, kırk adettir. Bunlardan mühim olan biri "Gıbta etmek"tir. "Gıbta" da, imrenmektir gayrinin nîmetine. Hasetse kıskanmaktır kendinde yoktur diye. "Gıbta", güzel bir huydur, insana gayret verir. Hasetse ibâdetin sevabını giderir. Başkasındaki şeyi ondan kıskanmayıp da, Kendinde olmasını istemek, olur gıbta. Zâten farzları yapıp, haramlardan kaçana, Gıbta etmek, imrenmek, vâcibtir Müslümana. Eğer ki bir kimseden dünya malı umulur, Ve gıbta edilirse, tenzîhen mekruh olur. Resûlullah buyurdu. (İki şeyden birine, Kavuşana imrenmek, iyidir her mümine. Biri, Allah bir kula "din ilmi" ihsân eder, O da bu bilgisine uygun hareket eder. Öbürü, cenâb-ı Hak, "mal mülk" verir bir kula, O da bunu dağıtır fakir ve muhtaçlara. "Allah için" toplanıp dağılsa yine kimler, Onların bu hâline gıbta eder melekler.) Güzel huylardan biri, hem "Tevekkül etmek"tir. Bu huya sahip olmak, büyük bir meziyettir. Kalbin, bütün işlerde her şeyi Yaradana, Îtimat etmesi ve güvenmesidir O'na. Kalb Allaha güvenir ve bağlanırsa eğer, Artık dünya malına vermez kıymet ve değer. "Tevekkül", îtimat ve güven ister insanda, Kalbte hâsıl olur ve zuhur eder îmanda. Cenâb-ı Hak buyurdu: (Var ise îmanınız, Allahü teâlâya tam tevekkül ediniz). "Tevekkül" edenleri elbette sever Allah. Kim tevekkül ederse, kâfidir ona Allah. Müslüman, her işinde sebebe önem verir. Ancak sebebe değil, sırf Allaha güvenir Muhammed Bâkî Billah buyurdu ki: (Tevekkül, Sebebe yapışmayıp, tembel oturmak değil. Çünkü böyle davranmak, elbette ki Allaha, Edebsizlik olur ki, sebep olur günaha.) Tevekkül eden kişi, kadere râzı olur. Tûl-i emel sahibi olmaktan da kurtulur. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.İhsân etmek ve cömertlik
2006-12-20 01:00:00
İyilik, "İhsân etmek", gâyet güzel bir huydur. Bunu yapabilenler dâimâ huzurludur. Bir insana, hakkından fazlasını vermektir, Hakkını vermemekse, zulmü revâ görmektir. Allahü teâlâyı yakînen görür gibi, İbâdet etmeye de ihsân denir tabii. (İhsân neye denilir?) şeklinde bir soruya, Şöyle cevap buyurdu o Resûl-i Kibriyâ: (İbâdeti yapmaktır Allahı görür gibi. Sen Onu görmesen de görmektedir O seni.) (İhsânda bulunana yapılacak şey, ancak, İhsân yapmaktır) diye buyurdu cenâb-ı Hak. Allah teşvik ediyor kullara iki şeyi. İhsânda bulunmayı ve sadaka vermeyi. Merhameti, ihsânı bol olan cenâb-ı Hak, Böyle olan kuluna azab etmez muhakkak. Yine o buyurdu ki: (İhsân edene, benim, Elbette çok yakındır ihsânımla rahmetim.) Peygamber-i zîşân da şöyle buyurmuşlardır: (İhsân edeni sevmek, yaradılışta vardır.) İyi güzel huyların biri de "Cömertlik"tir. Yâni elindekini başkasına vermektir. En güzel huylardandır bu "cömertlik" hasleti, Zîra cömert olanlar, kazanırlar Cenneti. Bir hadîs-i kudsîde cenâb-ı Hak buyurdu: (İslâm dîni, cömertlik üzerine kuruldu. Bu din, cömertlik ile güzel huyla tam olur. Dîni, bu ikisiyle tamamlayan, kurtulur.) Gelmiş, geçmiş, gelecek insanların cömerdi, Kâinatın Serveri hazret-i Peygamberdi. Bir şey istendiğinde, "Yok" demezdi o aslâ. O şey var ise verir, susardı eğer yoksa. Müslümanlar, cömert ve merhametli olmalı. Kimseye sert, soğuk ve kaba davranmamalı. Peygamber Efendimiz buyurdu: (Muâviye, Ümmetin en halîmi, en cömerdidir) diye. Sâlihler, cömertlikte âdetâ yarış eder. Allahü teâlâ da şu üç şeyi çok sever. Bunlar, cömertlik ile hep doğru söylemektir. Bir de Hak teâlâdan çok korkup titremektir. >E-mail: a
.Yumuşaklık, insanı süsler
2006-12-21 01:00:00
Bu dinde beğenilen kırk güzel ahlâk vardır. Bunlardan birisi de "Hilm sahibi olmak"tır. Gadabın, tehevvürün, sertliğin mukabili. Yâni rûhun yumuşak, sâkin olması hâli. Yâni mümin halîmdir ve yumuşaktır, ancak. Dinsizler karşısında çok serttir, değil korkak. Dünya ile ilgili olaylar karşısında. Halîm olup, kızmaz ve sinirlenmez bir anda. Allah düşmanlarını sevmeyenin sıfatı, Sabır ve hilimdir ki, gösterir kemâlâtı. Hadîs-i şerîflerde buyurdu ki o Server: (Hak teâlâ, hayâ ve hilm sahibini sever. Yâ Rab, bana ilim ver, güzelleştir hilm ile. Âfiyetle süsleyip hem takvâ ihsân eyle.) Gündüzün oruç tutup, gece de namaz kılan, Kulun derecesine kavuşur halîm olan. Yâni ilmin, hilim ve gayret ile beraber, Mümkün olacağını buyuruyor Peygamber. Zulüm gördüğü halde bir zâlimi affeden, En halîmi olmuştur müminlerin içinden. Güzel huy ve ahlâktan biri de "Firâset"tir. Bu huya sahip olmak çok güzel bir haslettir. Âdet dışı şeylere, evliyâda "Kerâmet", Bir müminde olursa, ona denir "Firâset". Firâset de ikidir: Ya mârifet ehlidir. Ya da riyâzet, yâni açlık çekenlerindir. Mârifet sahipleri, bakınca firâsetle, Kalblerdeki sırları keşfederler hayretle. Ve anlarlar, o kimse sâlih midir, fâsık mı? Hattâ karşısındaki mümin mi, münâfık mı? Riyâzet çekeninse firâseti şöyledir. Kıymetsiz nesnelerden, eşyâdan haber verir. Cisimlerin nerede olduğunu bilirler. Ve kaybolan şeyleri bilip haber verirler. Firâset de denilir vahyin bir çeşidine. Bunlar, Resûlullahın ilham olur kalbine. Tasavvuf ehlinin de bâzı esrarlı sözü, Olur onun keşif ve firâsetinin özü. Âdet dışı bu şeyler kâfirde olsa eğer, Ona firâset değil, ama "İstidrac" derler. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 1
.Ayıplanmak korkusu
2006-12-22 01:00:00
Sevgili ağabeyimiz merhum Cevdet Söztutan'ın kaleminden (40 Kötü Ahlâk) "Ahmet Mekkî Efendi", bir seferki va'zında, Şu bilgileri verdi "Kötü ahlâk" bâbında: Huy vardır ki, insanı düşürür felâkete. Huy vardır ki, götürür ebedî saadete. Şu kırk "Kötü ahlâk"tan kim uzak durur ise, Saadet caddesini bulmuş olur o kimse. Ayıplanmak korkusu, mevkî hırsı ve küfür. Fâsıkları sevmek ve hevâ-i nefs, tehevvür Tefekkür etmemek ve gadr, şemâtet, cehâlet. Müdâhene, müdârâ, haset ile hıyânet. Tûl-i emel, tezellül, riyâ, kibir, sû-i zan. Va'dini bozmak, tama' ve taklîd ile îman. Tesvîf, mala muhabbet, ucub, nifak ve fitne. Âlimlere düşmanlık, inat ve mükâbere. Hem Kur'ân-ı kerîmi yanlış tefsir eylemek. Özrü kabul etmemek, ve bir de gıybet etmek. Övülmeyi sevmek ve Müslümana bedduâ. Ve haram işlemekte ısrâr etmek dâimâ. Tövbe etmemek ile hicr ve korkak olmak Ayrıca Müslümana kötü bir isim takmak. Kötü huy, kötü ahlâk her kimde varsa eğer, Hemen bu hastalığı tedâvi îcab eder. Bir insanın ilk önce temiz olmalı kalbi. Zîra bedenimizde her uzuv ona tâbi. Bu bakımdan kalbteki kötü huyu atarak, Yerleştirmeli ona, iyi huy, güzel ahlâk. Müslüman, kendisinde kötü bir huy görünce, Nasıl bulaştığını araştırmalı önce. Bundan kurtulmak için durmadan çalışmalı. Hastalığın zıddını yapmaya alışmalı. Kötü bir iş yapınca, tövbe etmeli bundan. Nefse güç gelen şeyi yapmalıdır ardından. Bunun için meselâ; "Bir günah işleyince, Ardından üç gün oruç tutacağım hemence. Hem de uyumayarak uzun kış geceleri, Teheccüd kılacağım" diye yemîn etmeli. İyi huylu olmak ve korumak için bunu, Seçmeli "Sâlihler"le arkadaşlık yolunu. Kalb hastalıklarının zararlarını bir bir, Okuyup öğrenmek de ruhlara şifâ verir. ----------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.co
.Küfür ve cehâlet
2006-12-23 01:00:00
İnsanlarda kırk tane vardır ki "Kötü ahlâk", Bunlardan kimde varsa, kurtulmalı muhakkak. Bütün kötülüklerin en kötüsü "Küfür"dür. Allah ve Resûlüne inanmayın "Kâfir"dir. İster dinsiz, Nasrânî, ister olsun Yahûdî, Üç çeşit küfür vardır: Cehlî, hükmî cühûdî. Duyup işitmeyenin küfrü, (Küfr-i cehlî)dir. Bunlar, yanlış ve sapık bir îtikat ehlidir. (Küfr-i cühûdî) ise, bilerek Karun gibi, Küfür ehli olmaktır, Nemrut, Firavun gibi. Bunlar, Peygamberlere, hiç îman etmediler. (Bizim gibi birine inanmayız) dediler. Oysa ilâh dediler kendi gibilerine. Onlara tapındılar, gerçek ilâh yerine. Küfrün üçüncüsüne, (Küfr-i hükmî) denilir. Yâni îmanı bozan bir sözü söylemektir. Allahü teâlâya mekân isnat eylemek, Küfr olur, "Allah gökten bize bakıyor" demek. Nasıl ki, bir söz ile olunursa Müslüman, Küfre de düşebilir bir sözle yine insan. Kötü huy ve ahlâkın biri de "Cehâlet"tir. Bu illetin ilâcı, okuyup öğrenmektir, Bu da iki kısımdır, (Cehl-i basît)tir biri. Ve (Cehl-i mürekkeb)tir bunlardan bir diğeri. Birinciler, bilirler bilmediğini, hem de. Olmaz yanlış îtikat bu gibi câhillerde. Hayvan gibidirler ve bundan uzaklaşmazlar. Cehâleti bırakıp, ilme hiç yaklaşmazlar. Birinciden fenadır hem (Mürekkeb) olanı. İlâcı bilinmeyen bir hastalıktır yâni. Yunan filozofları ve bid'at fırkaları, Bu gruba girerler, kavîdir arkaları. Îsâ aleyhisselâm buyurdu ki meâlen: (Sağır ve dilsizleri tedâvi ettim de ben, Ve yine ölüleri dirilttim de ben hattâ, Bu Cehl-i mürekkeb'e bulamadım bir devâ. Bunlar, cehli, ilim ve kemâlât sanıyorlar. Yâni peşin hükümlü olup aldanıyorlar. Allahü teâlânın hidâyeti olmadan, Böyle bir hastalıktan kurtulamaz hiç insan.
.Mal, mevkî, makam hırsı
2006-12-24 01:00:00
Kötü huylardan biri, "Mal ve mevkî hırsı"dır. Bu illet kimde varsa, dâimâ huzursuzdur. Kalb hastalıklarının mühimidir bu hattâ. (Hubbürriyâsât) diye biliniyor ahlâkta. Şu hadîs-i şerîfler ışığında teşhîsi, Çok daha kolay olup, mümkündür tedâvisi. (Mal ve şöhret hırsının zararını, birine, İki aç kurt, yapamaz bir koyun sürüsüne.) (Metholunmayı sevmek, eder hem kör hem sağır. Öyle ki, kusurunu, aybını görmez olur. Duymaz hiç doğru sözü, kalbi olur kaskatı. İşitmez, kendisine yapılan nasîhatı.) (Her kim ki işlerinde parmakla gösterilir, Ona zarar olarak, yalnız bu kâfi gelir.) Yâni çok zarar görür şöhret sahibiyse kim, (Şan ve şöhret, âfettir) buyuruldu nitekim. Makam mevkî hırsına, şu etkili ilâçtır, Mümkünse insanlardan biraz uzaklaşmaktır. Onların arasına fazla karışmayarak, Zarûret miktarıncı görüşmelidir ancak. Kötü huylardan biri, "Ayıplanmak korkusu". Bu hastalık, insanı helâk eder doğrusu. Ayıplanmaktan korkup ve buna üzülmeye, Teşhîs koydu âlimler; (Kalb hastalığı) diye. Bunlar korkar kendinin eleştirilmesinden. Ve hattâ kötülenip, çekiştirilmesinden. Ebû Tâlip, korudu o Serveri her zaman. Sırf ayıplarlar diye etmedi kendi îman. Horlanmak korkusundan kurtulmanın ilâcı, Şöylece düşünmektir, gelse de nefse acı: (Kötülemelerinin varsa doğruluk payı, Bildirmiş oluyorlar bana ayıplarımı. Öyleyse memnun olup çok da sevinmeliyim. Hattâ bu kimselere teşekkür etmeliyim.) Zîra bu söylenenler, iftirâ ise eğer, O sözlerin zararı, söyleyenlere gider. Ayrıca sevapları alınıp âhirette, İftirâ edilene verilecek elbette. Onun da günahları alınarak bu sefer, İftirâ edenlerin boynuna yüklenirler.) --------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 1
.Övülmeyi sevmek
2006-12-25 01:00:00
"Övülmeyi sevmek" de yine kötü bir huydur. Bu illete saplanan, dâimâ huzursuzdur. Bu kalb hastalığına yakalanan kimseler, Dünyada meth-ü senâ olunmayı severler. Övülmek, insanlara fıtraten tatlı gelir. Bundan kalbimiz değil, yalnız nefis zevklenir. Bunun sebebi ise, insanlarda var olan, (Ben) egosu iledir, dürter durur her zaman. Bu hastalığa karşı, dikkatli olmalıdır. Bulaşmaması için tedbir de almalıdır. Bu hastalığa karşı nitekim çok âlimler, Nasihatler ederek çâreler bildirdiler. Meselâ övülmenin, üstünlük ve iyilik, Olmadığını, insan idrak etmelidir ilk. Kısa bir süre için olsa da kanmamalı. Gelip geçici olan şeye aldanmamalı. Bir hadîs-i şerîfte buyurdu ki o Server: (Övülmeyi istemek, kulu kör sağır eder.) Baba ve dedeyle de övülmemeli elbet. Onlar gibi olmaya etmeli sa'y-ü gayret. "Bid'at îtikadı" da çok kötü bir ahlâktır. Eğer kurtulamazsa, sonu helâk olmaktır. Çok Müslüman, yazık ki, bu kötü hastalığa, Yakalanıp düşmüştür bu korkunç bataklığa. Nefs-i emmâresinin arzusuna uyanlar, Bu kötü hastalığa daha çok tutulurlar. Aklı ermediği ve yanıldığı şeylerde, Yine de hep aklını rehber edinenler de, Bu gruba girer ve nefse kanmış olurlar. "Bid'at hastalığı"na yakalanmış olurlar. Dînimiz İslâmiyet, akla uygundur, ancak. Aklın hiç ermediği şeyler de var muhakkak. Bu hastalığa düşen, mikrobunu da taşır. Onun ile beraber olana da bulaşır. Her bid'at, kaldırırken ortadan bir sünneti, Nasıl kazanabilir böyle kimse Cenneti. Hem (Bid'at dalâlettir) buyurdu Efendimiz. Öyle ise biz ona nasıl (Hasene) deriz? Hastalığın ilâcı, aynen "ehl-i sünnet"e. Uyarak kavuşmaktır ebedî saadete. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Nefse tâbi olmak
2006-12-26 01:00:00
Kötü huy ve ahlâktan biri "Hevâ-yı nefs"tir. Yâni nefsine uyup hep günah işlemektir. "Hevâ", nefsin arzu ve isteklerine denir. Bunlar ise hep kötü ve zararlı şeylerdir. Bu hastalığa düşen, nefsin şehvetlerine, İstek ve arzusuna, yâni lezzetlerine, Yakalanır ve olur hevâ-yı nefse esir. Bunun kötü olduğu, âyetlerle sabittir. Her işte nefse uyan, tapınmış olur ona. Haram işler, sonunda düşer bid'at yoluna. Nefs kâfirdir, dâimâ Rabbini inkâr eder. Hak yolunu bırakıp, "şeytan yolu"na gider. Nefsinizden sakının, güvenmeyin hiç ona. Çünkü yetmiş şeytandan düşmandır bize daha. Nefisten kurtulursak, büyük bir nîmet olur. Çünkü Allah yolunda en büyük perde budur. Şunu belirtelim ki, dînimiz İslâmiyet, Faydalı lezzetleri yasaklamıyor elbet. Ancak bu lezzetleri te'min eder iken biz, Dînimize uymayı emrediyor Rabbimiz. "Taklîd ile îman" da çok kötü bir ahlâktır. Yâni aklına değil, kötülere uymaktır. Ne idüğü belirsiz kimselerin peşinde. Gitmektir bu hastalık din ve dünyâ işinde. "Ehl-i sünnet" âlimi olduğu bilinmeyen, Kimseyi taklîd etmek, câiz değil katiyyen. Ehil olan zatlara sorup soruşturmadan, Birini taklîd eden, sonunda olur pişman. Allahın varlığıyla birliğini, esâsen, Anlamakta, taklîde ihtiyaç yok ki zâten. İbretle baksa eğer aklı olan bir insan, O'nun var oluğunu anlar ve eder îman. Yâni eseri görüp, yapanı, müessiri, Düşünüp tasdîk eder aklı başında biri. Ancak ibâdetlerde "mezheb imâmları"nı, Taklîd etmek lâzımdır Allah adamlarını. Bu ise "dört mezheb"den sadece birisini, Taklîd etmekle olur, hak bilir gerisini. "Ehl-i sünnet" olmayan din adamının, zinhar, Kitap ve sözlerine etmemeli îtibar. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.co
.Riyâ ve tûl-i emel
2006-12-27 01:00:00
Kötü huylardan biri, gösteriştir, "Riyâ"dır. Bu hastalık, mâlesef çok müslümanda vardır. Başkası görsün diye yaparak ibâdeti, Beklemektir bundan da bir dünya menfaati. Kısacası dînini âlet edip dünyaya, Kavuşmaktır üç kuruş menfaate ve mala. Sözü ve ibâdeti riyâ olanda, eğer, Din bilgisi de varsa, buna (Münâfık) derler. Câhil ahkâm keserse, eğer dinden îmandan, (Din yobazı) denir ki, uzak durmalı ondan. Ve bir de (Fen yobazı), yâni zındıklar vardır. Bunlar, ilim ve fenden anlamaz adamlardır. (Ulemâ-i sû) denen din adamları da var. Makam, mevkî, mal için hep ilmi kullanırlar. Riyâ'nın zıddı ise "İhlâs" olup, her işin, Yapılmış olmasıdır sadece Allan için. Dünya menfaatini düşünmez muhlis olan. Aklından bile geçmez riyâ, gösteriş falan. Ancak ibâdetleri öğretmek niyetiyle, Göstermek, riyâ olmaz, hattâ sevaptır bile. Kötü huy ve ahlâkın biri "Tûl-i emel"dir. Yâni öleceğini akla getirmemektir. Zevk sefâ sürmek için, eğlenmek için ya da, Çok uzun yaşamayı istemektir dünyada. İbâdet yapmak için istenirse eğer ki, O "Tûl-i emel" olmaz, niyet önemli çünki. Bu hastalığa düşen, ibâdetten zevk almaz. Tövbeyi de terk eder ve merhameti kalmaz. Kalbi olur kaskatı, hatırlamaz ölümü. Vaaz ve nasîhatten ibret almaz bir türlü. Hadîs-i şerîflerde buyurdu Efendimiz: (Lezzetlere son veren şeyi çok yâdediniz.) Yine; (Kim hatırlarsa gece gündüz ölümü, Şehitlerin yanında olur o mahşer günü.) Hastalığın sebebi, kapılmaktır dünyaya, Ve ölümü unutup, dalmaktır zevk sefâya. Bundan kurtulmak için, demeli ki: "Bu beden, Sıhhat ve gençliğimiz gidecek bir gün elden. Çok yaşamak, kişinin olmamalı emeli. Sıhhatli ve huzurlu bir ömür istemeli..." > E-mail: abdullatif.uyan
.Kibir, şeytan sıfatı
2006-12-28 01:00:00
Kötü huy ve ahlâkın, "Kibretmek"tir biri de. Bütün kötü huyların, bu vardır temelinde. Kendini başkasından üstün görme huyudur. Hâlık'ı unutmanın bir alâmeti budur. Cemâl, kuvvet, ibâdet, mal mevkî, ilim, neseb. Bu yedisi, insanın kibrine olur sebep. Kibre sebep ise de "İlim" denen hazîne, Fakat panzehiri de ilimdir kibrin yine. Peygamber Efendimiz; (Kalbinde zerre kadar, Kibir olan, Cennete giremez) buyurdular. Pek çok din adamı da, tutulup bu illete, Kötü örnek oldular ne yazık ki millete. Kibrin en kötüsü de, cenâb-ı Hakka karşı, Olandır ki, Nemrud ve Firavun çekti başı. Resûlullaha karşı kibirlenen de oldu. (Peygamber bu mu?) diye alay eden de oldu. İslâm âlimlerine karşı da zaman zaman, Kibirlenenler oldu, ayrılıp hak yolundan. "Tevâzu" denilir ki kibrin mukabiline. Ne mutlu mütevâzı insan olabilene. Kalb hastalıklarının birisi de "Tama"dır. Yâni haram yollardan tat lezzet aramaktır. İnsan bu hastalıktan kurtulamazsa eğer, Dünya ve âhirette kendine yazık eder. Tama'ın en kötüsü, beklemektir kullardan. Biraz dünyalık için medet ummaktır kuldan. Nafile ibâdetler kibre sebep olursa, Kişi, ucb'a, riyâya bu yüzden tutulursa, Bütün bunların hepsi, tama' sebepleridir. Ölümü unutturan mubahlar da böyledir. Tama'ın zıddına da "Tefvîz" denir bu dinde. Çok makbul bir sıfattır Hak teâlâ indinde. Helâl kazanmak için, kul çalışıp yorulur. Sonra cenâb-ı Hak'tan beklerse, "Tefvîz" olur. Ancak bu hususta da şeytana kanmamalı. (Tama') olan bir işi, (Tefvîz)dir sanmamalı. Çünkü şeytan, insana vesvese verebilir. Kötü olan bir şeyi iyi gösterebilir. Karıştırmamak için vesveseyle ilhâmı, İyi öğrenmelidir helâl ile haramı. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38
.Mümin, vakarlı olur
2006-12-29 01:00:00
Kötü huy ve ahlâkın biri de "Tezellül"dür. Bu huy, tevâzu değil, mümin için bir "Zül"dür. Bu kalb hastalığı da, bir insanın, kendini, Görmesidir bayağı, çok aşağı ve denî. "Tezellül", tevâzu'un aşırı miktarına, Verilen isimdir ki, yakışmaz Müslümana. Îmanı, canı malı ve nâmusu korumak, Tezellül göstermeyi zarûrî kılar ancak. Bir kimse, kendisine, fazlası gelsin diye, Birisine verirse ufacık bir hediye, Bir günlük yiyeceği varken, dilense veya, Dâvetsiz ziyâfete gidip konsa sofraya, Bütün bunların hepsi, tezellül'dür, zillet'tir. İslâmın vakarını korumak, fazîlettir. San'at, ticaret gibi işler yapmak hayatta, Sırtında yük taşımak, çalışmak inşaatta, Hiçbirisi tezellül değildir mümin için. Nafaka te'min etmek farzdır da onun için. Hattâ Peygamberimiz ve İslâm âlimleri, Bunları yapmışlardır geldiği zaman yeri. "Ucb", dinde kötü huy ve ahlâktan biridir. Yâni ibâdetini, işini beğenmektir. Kalb hastalıklarının ondördüncüsüdür bu. Yakalanmamak için iyi bilmeli ucb'u. Yapılan ibâdet ve iyilikleri, eğer, Beğenip övünürse, o kimse ucb'a düşer. Ucb'un sebeplerinden birisi, "Cehâlet"tir. Birisi de mâlesef insandaki "Gaflet"tir. Buyurdu ki İmâm-ı Gazâlî hazretleri: (Üç sebepten geliyor kötülükler ileri. Biri ucb, biri haset, biri riyâ, gösteriş. Sen kalbini bunlardan temizlemeye çalış.) Ucb'un zararları ve âfetleri pek çoktur. Buna mukabil olan hiçbir faydası yoktur. Meselâ unutturur azâbını Allahın. Terk ettirir yolunu hem de Resûlullahın. Kibr'e sebep olur ve günahı unutturur. Günahlar da kalbleri karartır, pas tutturur. Ucb'a düşen, kimseye bir şey sormaz, danışmaz. Bu mühim sünnetin de ecrine kavuşamaz. ---------- E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Haset etmek, kin tutmak
2006-12-30 01:00:00
Kötü huy ve ahlâkın birisi de "Haset"tir. Bu illet, insan için büyük bir felâkettir. Allahın bahşettiği nîmet ve ihsânları, Başkasında görünce, kıskanmaktır onları. "Haset", ibâdetlerin azaltır sevabını. Ayrıca da o kulun arttırır azâbını. Kıskanılan kimseye olmaz iken hiçbir şey, Kıskanan, yer bitirir kendisini peyderpey. Hasetci'nin, kimseye olamaz iyi zannı. Çünkü kendisi gibi zanneder her insanı. Bir kimsenin kalbinde "haset" bulunsa biraz, O, bunu istemeyip üzülse, günah olmaz. Eğer üzülmeyip de onu arzular ise, O zaman günah olup, haramdır bu hâdise. Gözle ve hareketle tavrını açık açık, Eğer belli ederse, günahı da olur çok. (Nasîhat) denilir ki bunun mukabiline. Nasîhatte bulunmak vâcibtir her mümine. "Bu ise Emr-i mâruf ve Nehy-i anil münker, Yapmakla olur ancak", buyurmuştur âlimler. "Hıkd", yâni kin beslemek, çok kötü bir ahlâktır. Böyleleri, rahat ve huzurdan çok uzaktır. Kalb hastalıklarından onaltıncısı budur. Kısaca "Başkasından nefret etme" huyudur. Düşmanlık, kin beslemek kalbinde bir insana. Aslâ câiz olmayıp, haramdır Müslümana. Yalnız zâlime karşı haram olmaz hıkd etmek. Fakat daha iyidir onu bile affetmek. Peygamber Efendimiz düşmanını affetti. (Ben, lânet etmek için gönderilmedim) dedi. Hıkd eden, yakalanır hem de şu günahlara: Sırrı ifşâ eylemek, yalan, gıybet, iftirâ. Yalancı şahitlik ve haksız yere incitmek, Alay etmek, hak yemek, ziyâreti terk etmek. Kin beslemek haramdır nasîhat verenlere. İtâat etmek lâzım hakkı bildirenlere. Özellikle intikam alamayınca kızan, "Hıkd" hâline dönüşür gadab'ı onun bâzan. Sadece Allah için gadablanmak, iyidir. Bu da din gayretinden, cehdinden dolayıdır. > E-mail: abdullatif.uyan@tg.com
.
.
.
.
.
|
Bir kimsenin babası, âniden "felç" olmuştu. Oğlu çok hizmet etmiş ve artık yorulmuştu. Velhasıl usanınca babasına bakmaktan, Bir gece vakti onu, sırtına alaraktan, Evden çıkıp, dedi ki yolda kendi kendine: "Götürüp bırakayım, ıssız bir dağ dibine" Geldi bu niyet ile, kervan geçmez bir dağa. Başladı oralarda, "uygun yer" aramaya. Lâkin bildi babası onun bu niyetini. Dedi ki: (Ey evlâdım, fazla üzme kendini. Beni şuraya bırak, hiç yorulma boş yere. Zîrâ ben de babamı, bırakmıştım bu yere.) O bunları duyunca utandı yaptığına. Sordu ki: (Nasıl oldu, şu işi anlat bana.) Dedi: (Benim babam da, felç olmuştu bir gece. Ben de böyle bakmıştım babama senelerce. Ve lâkin senin gibi, ben de çok usanmıştım. Bir gece, tam bu yere getirip bırakmıştım.) Bu sözler, bir "ok" gibi saplandı sînesine. Onu tekrar sırtlayıp, götürdü hânesine. Giderken hem ağlıyor, hem duâ ediyordu. (Yâ Rabbî, yanlış yaptım, beni affet!) diyordu. ------ E-mail: abdullatif.uyan@tg.com.tr Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
