 |
|
|
 |
|
| ABDULHAMİD HAN |
ABDÜLHAMİD HAN
Osmanlı padişahlarının 34'üncüsü olan Sultan II. Abdülhamid Han aklı, zekası ve ilmi fevkalade üstün olan bir zattı. Batılıların ve iç düşmanların asırlar boyunca devleti yok etmek için hazırladığı yıkıcı, sinsi planlarını sezip, önlerine aşılmaz bir set olarak dikildi. Hazırlayanları ve maşa olarak kullandıkları yerli işbirlikçilerini, sahte kahramanları işbaşından uzaklaştırdı.
İşte bu büyük zatın 10 şubat, 96. yıldönümü idi. Yıldönümü vesilesi ile Yıldız Üniversitesi ve İstanbul Medeniyet Üniversitesi işbirliği ile iki açık oturumdan oluşan etkinlik düzenlendi. İlk panel Abdülhamid'in sağlık politikasıyla ilgiliydi. Oturum başkanlığını yaptığım bu panelde konuşmacılar özet olarak şunları anlattılar:
Prof. Dr. Hüsrev Hatemi; Abdülhamid'in çok iyi niyetli, sağlam karakterli ve vefalı bir insan olduğunu söyledi. Kendisinden çok devleti düşünürdü. 33 sene zalimlik yapmadan devleti ustalıkla idare etmişti. Ona atılan iftiralardan biri de pinti olduğuna dairdi. Bu çok çirkin bir suçlama olduğunu ifade etti. Aristokrat havada, halktan uzak yaşamamıştı. Atatürk'ün Abdülhamid'i küçümseyici veya kötüleyici bir sözünün olmadığını da ekledi.
Prof. Dr. Nil Sarı ise Abdülhamid'in sağlık alanındaki eserlerinden söz etti ve bazılarının fotoğraflarını gösterdi. Abdülhamid 90 adet gureba hastanesi, 19 adet belediye hastanesi, 89 adet askeri hastane ayrıca eğitim hastaneleri, kadın hastaneleri, akıl hastaneleri açmıştı. Bu hastaneler ülkemizden Lübnan'a, Yemen'den İsrail'e, Makedonya'dan Suriye'ye, Yunanistan'dan Libya'ya, Suudi Arabistan'dan Irak'a pek çok yerleşim bölgesine yayılmıştı. Ayrıca eczaneler, hapishane, sağlık merkezleri, fakirler, acizler ve hacılar için misafirhane de pek çoktur. Müthiş bir sağlık hizmetidir bu. Maalesef tahttan düştükten sonra bu eserlerin isimleri değiştirilmiş, bazıları yıkılmış ve bir kısmı da başka alanlarda kullanılmaya başlanmıştır. Kısacası bu büyük insan unutturulmak istenmiştir. Kasımpaşa, Haydarpaşa, Gülhane ve Mektebi Tıbbiye-i Şahane adlı eğitim ve üniversite hastanelerini açan da Abdülhamid olmuştur.
Doç. Dr. Adem Ölmez ise Abdülhamid Han'ın özellikle eğitim, sağlık, ulaşım ve asayişe önem verdiğini anlattı. Zamanında yeni bulunan aşıları ülkeye getirmiş, aşı ve kuduz hastalığı üzerine merkezler kurmuş, Bimarhaneleri yani akıl hastanelerini ıslah etmiştir. Akıl hastalarına zincir kullanımını yasaklayarak bugün bile saldırgan hastalarda kullanılan gömleği yerine koymuştur.
Dr. Şerif Esendemir konuşmasına Necip Fazıl'ın, "Abdülhamid'i anlamak her şeyi anlamak olacaktır." sözleriyle başladı. Abdülhamid'in tren yolları, bakteriyolojihane, cami ve mektepler yaptırdığını, çağına uygun yaşlılık politikası izlediğini, habitat yani biyosferi merkezi alan ekolojik politikaya önem verdiğini anlattı.
Bunları dinlerken aklıma hep başbakanımız Recep Tayyip Erdoğan çağrışım yaptı. O da ülkeye duble yollar, hızlı trenler, Marmaray, üçüncü boğaz köprüsü, çok sayıda havaalanı gibi sayılamayacak eserler hediye etti. Sağlık alanında yeni hastaneleri hizmete açtı. Sağlık hizmetlerini halka yaydı. Eğitim alanını pek çok üniversite, sayısız derslik ve binlerce yeni öğretmenle destekledi güçlendirdi. Kısacası Abdülhamid'in çağdaş bir takipçisiyle karşı karşıyayız.
Abdülhamid Han'ı nasıl ki bir takım vicdansız, merhametsiz ve acımasız kişiler, iç ve dış düşmanların oyununa gelerek, maşası olarak bir saray darbesi ile düşürdülerse aynı komplo şu an başbakanımıza karşı düzenlenmektedirler. Bu ülkeye hizmet etmek bazılarının gözüne batmakta ve ellerinden geleni yapmaktadırlar.
Rabbim Başbakanımızı korusunu2026 |
|
|
|
|
 |
Günâha sebep olan her şey de günâhtır!
2020-01-03 02:00:00
Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: Yabancı kadını görüp, azâb-ı ilâhiden korkarak, başını ondan çevirene, Allahü teâlâ ibâdetin tadını duyurur."
Zinâ, dinimizin yasak ettiği en büyük günâhlardandır. Çünkü, hadîs-i şerîfte, (Allah katında zinâdan büyük günâh yoktur) buyuruldu. Bu büyük günâh üzerinde çok durulmuştur. Bu günâh insana, dünyada ve âhirette zarar verir ve bütün dinlerde yasak ve çirkin olmuştur. Peygamber efendimiz, zinânın dünyada ve âhirette, sebep olacağı kötülükleri şöyle bildirdi:
(Zinânın dünyada üç fenâlığı vardır: Biri, güzelliği ve parlaklığı giderir. İkincisi, fakîrliğe sebep olur. Üçüncüsü, ömrün kısalmasına sebep olur. Âhiretteki üç zararına gelince: Allahü teâlânın gadabına sebep olur. İkincisi, suâlin, hesâbın fenâ geçmesine sebep olur. Üçüncüsü, Cehennem ateşinde azâb çekmeye sebep olur.)
Nûr sûresindeki âyet-i kerîmede meâlen, (Müminlere söyle, yabancı kadınlara bakmasınlar ve zinâ etmesinler! Ve mü'min kadınlara söyle! Onlar da, yabancı erkeklere bakmasınlar ve zinâ etmesinler!) buyuruldu.
Kalp, göze tâbidir. Gözler harâmdan sakınmazsa, kalbi korumak güç olur. Kalp, harâma dalarsa, zinâdan sakınmak güç olur. O hâlde, îmânı olanların, Allahü teâlâdan korkanların, harâma bakmaması lâzımdır. Ancak bu sûretle, kendini korumak, dünya ve âhirette zarardan kurtulmak mümkün olur.
Allahü teâlâ, Kur'ân-ı kerîmde, kadınların, kızların, yabancı erkeklerle yumuşak sesle, cilveli konuşmalarını, böylece kötü adamların kalplerine fenâlık getirmelerini menetmekte, buna sebep olmayacak şekilde söylemelerini istemektedir.
Dinimiz, kadınların, yabancı erkeklere süslenmelerini yasak etmektedir. Bileziklerinin sesini duyurmamak için, yavaş, sessiz yürümelerini emretmektedir. Yani fıska, günâha sebep olan her şey de günâhtır. O hâlde günâha, harâma sebep olan şeylerden kaçmak lâzımdır. Kur'ân-ı kerîmde meâlen; (Zinâya yaklaşmayın! Çünkü o, çirkin, aşağı bir iş, kötü bir yoldur) buyuruldu. (İsrâ 32)
"Zinâya yaklaşmayın" demek, zinâya götürecek sebeplerden, hareket ve işlerden sakının, yabancı kadınları düşünmeyin, onlarla konuşmayın, onların seslerini dinlemeyin, onlara bakmayın, demektir.
Açık saçık giyinmek, kötü işlere yol açabilir. Kur'ân-ı kerîmde meâlen, (Ey Resûlüm, müminlere söyle, harâma bakmasınlar ve avret yerlerini harâmdan korusunlar! Müslüman kadınlar da zînetlerini göstermesinler, başörtülerini yakalarına kadar örtsünler!) buyuruldu.
Yabancı kadınlara bakmak gözü zayıflatır, kalbi de karartır. Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:
(Yabancı kadını görüp, azâb-ı ilâhiden korkarak, başını ondan çevirene, Allahü teâlâ ibâdetin tadını duyurur.)
(Harâma bakmayan gözler, Cehennem ateşi görmez.)
.Batı'daki gayr-i insani yaşayışların sebepleri
2020-01-04 02:00:00
Avrupalılar, ahlâk ve nâmus duygusundan uzaklaşmışlardır. Erkeğin, hanımını veya kadının kocasını kıskanması, alay konusu olan bir ahmaklık kabul edilmektedir!..
Bugün Batı memleketlerinde, zinâ, fuhuş çok yaygındır. Bunun en önemli sebebi de, kadın ve erkeklerin, birbirleri ile kontrolsüz, ölçüsüz şekilde görüşmeleridir. Bunun için, Batı'da zinâ etmeden ömür geçirmiş bir erkek ve kadın, pek nadir bulunur.
Kadın erkek, hiçbir çekinme olmaksızın, beraber oturmaları, konuşmaları ve görüşmeleri ile, kadınlara hürmet ediyoruz ve haklarını yerine getiriyoruz dedikleri hâlde, onları bu tehlikelere kendileri düşürerek, gerçekte kadınları tahkîr etmekte, aşağılamakta ve ticâret metâı olarak kullanmaktadırlar. Müslümanların hanımları ise, ırz, nâmus ve hayâ sâhibi olarak, beyleri yanında ve her yerde muhterem, kıymetli olduğundan, beyleri onları böyle tehlikelere ve hakâretlere lâyık görmezler.
Herkes, en çok sevdiği ve kıymetli olan şeyleri, kendi nefsi için sakladığı gibi, Müslümanlar da, kendilerine her şeyden kıymetli, azîz ve muhterem bildikleri beylerini, hanımlarını uçan kuştan esirgerler. Bu ise, muhabbetin, sevginin çokluğundandır.
Avrupalılar, bu hususta ahlâk ve nâmus duygusundan uzaklaşmışlardır. Erkeğin, hanımını veya kadının kocasını kıskanması, çok gülünç ve alay konusu olan bir ahmaklık kabul edilmektedir. Bir kimse hakkında, filan kıskanç imiş denilince, terbiyesiz ve ahmak sayılır.
Az da olsa, bazı Hıristiyanlar bu aşağılığın farkına vardılar. Hakkı teslim eden Hıristiyanlardan birisi, Almanya'da doğup büyümüş ve Protestan olarak yetişmiş iken, balolara kız kardeşlerini götürüp, başkalarının eline terk etmeye, nâmus duygusu ile râzı olmadığından, vatanı olan Almanya'yı ve dîni olan Hıristiyanlığı terk ederek, İstanbul'a gelmiş ve Müslüman olmakla şereflenmiştir...
Avrupayı görmüş olanların bildiği gibi, birçok kibâr âilelerde, karı-koca arasında şeklî bir beraberlik vardır. Evlerine misâfir geldiği ve kendileri de misâfirliğe gittikleri zaman, dostlarına karşı, güyâ, birbirlerine çok bağlıymışlar gibi, güzel muâmele ederler. Fakat bir müddet sonra, âileler birbirlerine yakınlaşıp karıştıkları zaman, karı-kocanın asıl düşünceleri anlaşılır. Yani her biri, diğerini görmek istemeyecek kadar, birbirlerinden bıkmış, usanmıştır. Hattâ bazıları, ne sen bana karış, ne de ben sana karışayım diye, anlaşma yapmışlardır. Böylece, erkeğin birkaç sevgilisi olduğu gibi, kadının da nice sevgilileri olup, ikisi de, kendi zevk ve safâlarında, ayrı ayrı vakit geçirmektedirler. Ayrıca, iki taraftan biri, hayatta olduğu müddetçe, bir başkası ile evlenemediklerinden, birbirlerinin ölmesini beklerler. Bazen, biri diğerinden kurtulmak için, öldürmeye dahî teşebbüs etmektedir.
İşte, bütün bu gayr-i insanî yaşayışların sebebi, hep zinâ ve benzeri kötü ahlâktır. Kısacası, dünyaya düşkün olmaktır...
.Tebessüm ateşinde erimeyen maden yoktur!
2020-01-10 02:00:00
Huzur, milyonlarca lira kazanmaktan daha önemlidir. Takdir edici, nazik, hoşgörülü ve güler yüzlü olanın evinde geçimsizlik olmaz.
Çocukların bile stresli ve sinirli olduğu bir zamanda yaşıyoruz... Kocasından şikâyet eden kadınlara, hanımından şikâyet eden erkeklere çoğumuz şahit olmuşuzdur...
Efendim, "Kavga, iki taraflıdır" diye bir söz vardır. Biri susar, özür dilerse, münakaşa uzamaz, kavga büyümez. Her iki taraf da "ben haklıyım" dediği sürece kavga bitmez, münakaşa da uzayıp gider... Böyle durumlarda suç genelde erkeklerdedir. Hanımını idare edemeyen erkek aciz demektir!
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Bir mümin, hanımına kızmasın! Kötü huyu varsa, iyi huyu da olur.) [Müslim]
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" buyurdu ki:
"Kızdığı zaman, gücü kuvveti olduğu hâlde, hiç kötülük yapmayan, intikam almayan kimse, kıyâmette istediği Cennet köşküne gidecek. Kolay değil ama, kızdığı zaman kalp kırmayan kimse, ehl-i Cennettir... Ailesiyle iyi geçinen herkesle iyi geçinir. Resulullah efendimiz (Ailelerinize hakâret etmeyiniz. Ailelerinizle iyi geçininiz) buyuruyor. Onun için, buna çok dikkat edin kardeşlerim."
***
Hazret-i Ömer’in hilafeti zamanında, bir şahıs hanımının çok söylenmesi ve "dırdır"larının çekilmez bir hâl alması karşısında onu şikâyet etmek için Halifenin evine gelir. Kapıya geldiğinde içeriden sert, sinirli konuşan bir kadın sesi duyar. Bir ara kapıyı çalamaz ve mütereddit halde öyle beklemeye başlar. Biraz sonra hep kadının konuştuğunu ve halifenin sustuğunu anlayan adam, kapıyı tıklatmaktan vazgeçip geri dönmeye karar verir. Ancak tam ayrılacağı zaman kapı açılır. Kapıyı açan Hazret-i Ömer'dir. Adam;
-Ne var, neye geldin, bir şey söylemeden niye geri dönüyorsun? diye sorar.
-Ya Ömer! Ben hanımımdan şikâyete gelmiştim. Baktım ki Halife bile hanımına ses çıkarmıyor. Ben niye şikâyet edeyim, diye düşündüm ve geri dönmeye karar verdim, der.
Hazret-i Ömer adamcağıza şu karşılığı verir:
-O benim evimin hanımıdır, çocuklarımın anasıdır, yemeklerimizi yapar, çamaşırlarımızı yıkar, evimizi düzenler. O bunları ihsan olarak yapıyor. Böyle birine laf söylemek yakışır mı?
***
Huzur, milyonlarca lira kazanmaktan daha önemlidir. Takdir edici, nazik, hoşgörülü ve güler yüzlü olanın evinde geçimsizlik olmaz. Evet, tebessüm ateşinde erimeyen maden bulunmaz. Kalplerin fethi gülümsemekten geçer... Tebessüm, bedavadır ve alanı mutlu eder; vereni de hiç üzmez...
."Siz, camiye değil, namaza gelenleri çağır dediniz!.."
2020-01-11 02:00:00
Halife Harun Reşid, bir ramazan günü Behlül Dânâ'ya, akşam vaktinde camiye gitmesini ve namaza gelen herkesi iftara davet etmesini söyler...
Din büyükleri buyuruyor ki: "Ömrümüzden geçen her saniye çok kıymetlidir, bir daha asla geri gelmez. Müslümanın imandan sonra en kıymetli varlığı vaktidir. Bu yüzden, en kıymetli olan vakti, en kıymetli işle geçirmek lazımdır. Bunlardan birisi de namazdır. Namaz dinin direğidir. Onun için sorumlu olduklarımıza ve sözümüzün geçtiği herkese mutlaka namazı bildirmek lazımdır."
İmam-ı Rabbani hazretleri buyurdu ki:
Namazları cemaatle, huşû ve hudû ile kılmalı, çünkü insanı iki cihanda felaketlerden, sıkıntılardan kurtaracak, ancak huşû ile kılınan namazdır. Kur'ân-ı kerimde buyuruldu ki: (Namazlarını huşû ile [Kalbleri Allah korkusuyla dolu, tadil-i erkâna uyarak] kılan müminler, muhakkak felah buldu. [Kurtuluşa erdi, zafere kavuştu.]) [Müminun 1, 2]
Namazın kusursuz olması, farzlarını, vaciblerini, sünnetlerini ve müstehablarını yerine getirmekle olur. Namazda huşû, yani her uzvun tevazu göstermesi, bu dört şeyi yapmaktır. Kalbin hudûu, yani Allah korkusu da yine bunları tam yapmakla olur...
Namazda dünya işlerini düşünmek, ihlâs noksanlığından ileri gelir. İslam Ahlakı kitabında buyuruluyor ki:
"Cemaatle namaza durunca, imam Fatiha’yı okurken, (Sağımda Cennet ve solumda Cehennem, ensemde Azrail aleyhisselam, karşımda Beytullah, önümde kabir ve ayağımın altında Sırat, acaba benim sualim kolay olur mu? Ettiğim ibadet, ahirette başıma taç, yanıma yoldaş ve kabrimde ışık olur mu? Yoksa kabul olmayıp, eski bir bez parçası gibi yüzüme vurulur mu?) diye tefekkür etmelidir."
Silsile-i aliyye büyüklerinden Seyyid Emir Gilâl hazretleri buyurdu ki:
"İhlaslı olunuz. Her işinizi Allah rızası için yaparsanız, kurtulursunuz. İhlas ile yapılan az amel, Allahü teâlâ indinde çok amel gibidir. İhlassız yapılan çok amelin ise, Hak katında kıymeti yoktur."
***
Halife Harun Reşid, bir ramazan günü Behlül Dânâ hazretlerine, akşam namazında camiye gitmesini ve namaza gelen herkesi iftara davet etmesini söyledi.
Akşam oldu, namaz kılındı, namazdan sonra hazreti Behlül 5-10 kişilik bir grupla çıkageldi. Harun Reşid şaşkınlıkla sordu:
-Akşam camiye bu kadar insan mı geldi?
Behlül Dânâ şöyle cevap verdi:
-Ey Halife! Siz bana camiye gelenleri değil, namaza gelenleri iftara çağır dediniz. Namazdan sonra cami kapısında durdum, çıkan herkese hocanın namaz kıldırırken hangi sureyi okuduğunu ve daha başka şeyler sordum. Onları da yalnız bu getirdiğim kişiler bildi. Camiye gelen çoktu ama namaza gelen bu kadarmış meğer!..
."Sözlerin hâkimi ve sultanı ancak sensin yâ Rabbî!.."
2020-01-17 02:00:00
"Yâ Rabbî, dualarımızda sana lâyık olmayan sözleri bilmeyerek söyleyip hatalarda bulunmuş isek, o kelimeleri sen ıslâh et ve duamızı kabul buyur."
Mevlâna Celaleddin-i Rumi hazretleri 1207 yılında Belh'de doğdu, 1273 yılında Konya’da vefat etti. Soyu baba tarafından Hazret-i Ebu Bekr-i Sıddîk’a ulaşmaktadır... Bu mübarek zat, tasavvuf deryasına dalmış bir Hak âşığıdır. İlmi, teşbihleri, sözleri ve nasihatleri bu deryadan saçılan hikmet damlalarıdır. Onun, herkesi hayran bırakan merhameti, insan sevgisi, tevâzuu, gönül okşayıcılığı gibi üstün vasıfları, dillere destan olmuştur...
Bir gün şöyle dua etti:
"Ey affı çok olan, günahları örten Rabbim, o günahlar dolayısı ile bizden intikam alma. Bize azâb etme.
Ey mahlûkâtın, yaratıkların canlıların ihtiyacını gideren Rabbim! Sen varken hiçbir kimseyi hatırlamak ve ondan bir şey ummak lâyık değildir.
Ey ihsânı çok olan Rabbim! Cefâ içinde geçip giden ömre merhamet et.
Ey affetmeyi seven Rabbim! Bizi affeyle. İsyân derdimize çâre eyle.
Ey yardım isteyenlerin yardımcısı! Bizi hidâyete çıkar.
Ey âlemin yaratıcısı! Kasvetli, kararmış, katılaşmış âdetâ taş gibi olmuş olan kalbimizi mum gibi yumuşat, feryâdımızı, âh-u vâhımızı, hoş eyle ki rahmetini çeksin.
Yâ Rabbî, hâlimize göre muâmele etme. Kendi ikrâm ve ihsânına göre muâmele et.
Kerem ve lütfünle hidâyet ettiğin kalbi tekrar sapıklığa meylettirme.
Yâ Rabbî, dua ve yakarışlarımızda sana lâyık olmayan sözleri bilmeyerek söyleyip hatalarda bulunmuş isek, o kelimeleri sen ıslâh et ve duamızı kabul buyur. Çünkü sözlerin hâkimi ve sultanı ancak sensin..."
***
Hazret-i Mevlâna'nın muhterem hanımı anlatır:
-Bir gün namaza durdu. Kur'ân-ı kerim okuyor, bir taraftan da gözlerinden yaşlar akıtıyordu. Evdekilerle birlikte onun bu hâline hayretle bakıyorduk. Namazdan sonra her zamanki gibi tesbihini çekip duasını yaptı. Onun bu hâli bana çok tesir etti, ağlamaya başladım. Sonra;
-Ey efendi, biz günahkârların ümîdi sensin. Bu kadar çok ibadetinle, böyle korkar, ağlar, yalvarırsan, biz bu tembel hâlimizle kıyâmette ne yaparız, dedim. Yemîn ederek şöyle söyledi:
-Allahü teâlânın bana verdiği nîmetlerin, ihsânların yanında benim yaptığım ibadet, yalvarışlar ve bütün hareketlerim, ziyâde kusur ve nihâyetsiz eksiklikten başka bir şey değildir. Bütün bu korku ve yakarışlarımla; "Ey kerîm olan Allah'ım! Benim gibi bir âcizin, bir çâresizin kuvveti ve tâkati ancak bu kadardır, mâzur buyur yâ Rabbî" demek istiyorum. Yoksa Ona lâyık bir ibadeti kim yapabilir?
."Ya Rabbî, son nefeste imanla ölmemi nasip et"
2020-01-18 02:00:00
Her mümin, din büyüklerimiz gibi son nefesinde imansız gitmekten korkup çok dua etmeli, Allah’ın rahmetinden de ümidini kesmemelidir...
Din büyüklerimizin en çok korktuğu, son nefes olmuştur. Mesela çok büyük bir âlim olan Ahmed ibni Hanbel hazretleri, tam sekerat halindeyken, birden can havliyle üç defa "Olmaz, olmaz, olmaz" diye bağırıp, tekrar yatağa düşer. Oğlu yanına yaklaşıp;
-Hayırdır babacığım, ne oldu? "Olmaz" diye bağırmanızın sebebi neydi? diye sorunca;
-Mel’un şeytan, “Müslümanlığı bırak, Hristiyan ol, Cennete gideceksin” dedi. Ben de "olmaz" dedim. O mel’un da defolup gitti, der ve Kelime-i şehadet getirip vefat eder...
Cüneyd-i Bağdadi hazretleri de, ölümüne yakın ağlamaya başlar. Talebeleri, neden ağladığını sorunca;
-Sonumdan korkuyorum. İnsanın ameli, ince bir iplikle tavana asılmış gibidir. Her zaman öyle gider ve gelir. Amelim yok demiyorum, ama sabit değil, nerede duracağı bilinmez. Allah korusun, sol tarafta durursa ne olur benim hâlim? Onu düşünüp ağlıyorum, dedi. Sonunda Kelime-i şehadet getirip vefat etti... İşte her mümin de, bu büyük zatlar gibi son nefesinde imansız gitmekten korkup çok dua etmeli, Allah’ın rahmetinden de ümidini kesmemelidir...
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki:
"İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin yolunun diğerlerinden farkı şudur: Diğer büyükler birini kurtarmak için 'Şöyle şöyle yap, kurtul' derler. Bu büyükler ise son nefesine kadar onu takip ederler, son nefeste îmânla ölmesine yardım edip, îmânla âhirete gönderirler."
***
Evliyadan bir zat, hac zamanı Arafat'ta, insan kılığına girmiş olan İblis'i (Şeytan'ı) gördü. Zayıflamış ve benzi solmuş, gözü yaşlı ve kamburu çıkmış, perişan bir hâldeydi. Mübarek zat, İblis'i tanıyıp, ona şöyle sordu:
- Niçin gözün yaşlıdır?
- Ticaret yapmak fikri olmadan, sırf Allah rızası için hac yapmaya gelenlerin, bu arzuları yüzünden diğerlerinin de haclarının kabul edilmesinden korktum. Onun için ağlıyorum.
- Seni zayıflatan nedir?
- Hacıları getiren atların inlemeden, kişneyerek gelmelerine üzüldüm. Halbuki benim yoluma gidenleri böyle götürselerdi, sevincim çok artardı.
- Peki, benzini solduran nedir?
- Müslümanların ibadetlerine devam etmeleri ve birbirleriyle yardımlaşmalarıdır. Şayet isyanda yardımlaşsalardı, sevincim artardı.
- Seni çökertip, belini büken nedir?
- Kulların, "Ya Rabbî! İman ile ölmemi nasip eyle" diye dua etmeleridir. Halbuki ben onları, kendi ibadetlerini beğendirip veya "Allah affeder" dedirterek yalan yanlış yaptırıp veya "sonra yaparsın" diye kandırıp imansız gitmeleri için çalışmaktayım. Allah’a böyle yalvaranların, benim bu iş için çalıştığımı anlamalarından, tedbir almalarından korkuyorum!
.Bir kimsenin salih olup olmadığı nasıl anlaşılır?
2020-01-24 02:00:00
Sâlih veya sâliha Müslüman, yaptığını sırf Allah rızâsı için yapar. Böyle kimse, kendi nefsinin isteklerini değil, Allahü teâlânın isteklerini, emirlerini yapar.
İyi insan, sâlih ve sâliha insan demektir. Sâlih Müslüman, yaptığını sırf Allah rızâsı için yapar. Böyle kimse, kendi nefsinin isteklerini değil, Allahü teâlânın isteklerini, emirlerini yapar. Böylece zararlı, kötü işlerden kendini kurtarmış olur. Çünkü Allahü teâlâ Kur'ân-ı kerîmde meâlen, (Şüphesiz ki nefis, bütün gücü ile kötülüğe meyyaldir, kötülüğü yaptırır) buyurulmuştur.
Sâlih kimse, amellerinin karşılığını sadece Allahtan bekler. Başkalarının övmeleri, kötülemeleri ona hiç tesir etmez.
Evliyânın büyüklerinden Şakik bin İbrâhim hazretlerine sordular:
- Bir kimsenin sâlih olup olmadığı nasıl anlaşılır?
Şakik hazretleri bu suâle şöyle cevap verdi:
- Bu üç şeyle anlaşılır:
1- Kalbinde olanı sâlihlere anlattığında, eğer onlar hoşlanırlar, anlattıklarından memnun olurlarsa iyi insan demektir. Yok, bu anlatılanlardan hoşlanmazlar, üzülürlerse sâlih insan değildir. 2- İnsan, Allahü teâlânın emirlerini yaptığında değil de, dünya rahatlığını, mevkisini düşündüğü vakit hoşlanır, bunu çok arzu ederse, bu kimse sâlih değildir. 3- Ölümü düşündüğünde, nefsi ölmekten kaçmıyor ve ölmek istiyorsa bu insan sâlih kimsedir... Sâlih kimseler ibâdet ederken şu dört şeye dikkat ederler:
1- Yapacağı ibâdet hakkında yeterli bilgi sahibidir. 2- İbâdete başlarken önce niyetini düzeltir. 3- İbâdetine sabırla devam eder. 4- Yaptığını, ihlâs ile yapar, ihlâsı elden bırakmaz.
Avf bin Abdullah hazretleri anlatır:
Hayır sahibi sâlih insanlar, birbirlerine yazdıkları nasîhat mektuplarında şu üç şeyi yazarlardı: 1- Her kim âhiret için çalışırsa, dünya işleri de kendiliğinden olur, Allah ona kâfîdir. 2- Kim Allah ile arasını düzeltirse yani Allahü teâlânın emirlerini yapar, yasaklarından kaçınırsa, Allah da insanlarla onun arasını düzeltir. Herkes ona iyi muâmele eder. Geçimleri iyi olur. 3- Kim kalbini, niyetini düzeltirse Allah da onun diğer işlerini düzeltir. Yani kalbini düzeltir. Yaptıklarını Allah rızâsı için yaparsa, Allahü teâlâ da, dinin emirlerine uymayı ona kolay eyler.
Büyüklerden biri buyurdu ki: "Allahü teâlâ bir kimseyi mahvetmek isterse onu üç şeyle cezâlandırır: 1- İlim verir, fakat ilmi ile amel etmeyi nasip etmez. 2- Sâlihlerle arkadaşlık eder, onların hâlleri ile hâllenmeyi nasip etmez. Onların kadrini, kıymetini bilemez. 3- İbâdet kapılarını açar fakat, ihlâs kapılarını kapar..."
Bunların üçüne de sebep, o kişinin kalbinin bozuk olmasıdır. Kalbini düzelten kimseler, böyle cezâlara müptela olmazlar. Allahü teala hepimizi sâlihler ve sâlihalar zümresinden eylesin. Âmin...
.Kendisine faydası olmayan başkasına faydalı olamaz!..
2020-01-25 02:00:00
Herkesin sözüne kanmamalıdır. İnsanların sözüne değil işlerine bakmalıdır. Kendisine faydası olmayan kimseden çok sakınmalıdır...
İnsan sosyal bir varlıktır, yani tek başına, arkadaşsız yaşayamaz. Bu sebeple kişi iyi arkadaşlara sahip olmalıdır... İyi kimselerle görüşen hiçbir zaman pişmanlık duymaz. İnsanın başına gelen her felaket, kötü arkadaş sebebiyledir...
Herkese sır söylenmemelidir. Herkesin sözüne kanmamalıdır. İnsanların sözüne değil işlerine bakmalıdır. Kendisine faydası olmayan kimseden çok sakınmalıdır. Kendisine faydası olmayan, başkasına faydalı olamaz.
Kötü bir kimse ile görüşüp onu yola getirmek çok faydalı ise de bu tehlikelidir. Çünkü, başkasını kurtarmak için çalışırken kendisi de o kötülüğe bulaşabilir. Evliyâ, İslâm büyükleri birçok kötü ahlâklı kimseleri yola getirmişlerse de, bunu herkes yapamaz. Başkalarına tesir edebilme özelliği olmayan kimseler, kendilerini tam olarak düzeltmeden, başkalarını düzeltmeye kalkarlarsa, fayda yerine zarar meydana gelir.
Sâlih, zâhid kimselerle görüşmek, onları dost edinmek çok faydalıdır.
Allahü teâlâ Mûsâ aleyhisselâma buyurdu ki:
- Yâ Mûsâ! Kullarımdan en çok sevdiğim kimseler zâhid olanlardır. Bana en çok yaklaşan, haram ettiğim şeylerden kaçan kimsedir. Bana en çok sevgili olan, bana ibâdet ederken benim korkumdan ağlayan kimsedir.
Mûsâ aleyhisselâm sordu:
- Yâ Rabbî, sen iyi huylu sâlih kulların için ne hazırladın? Mükâfât için onlara ne vereceksin?
Allahü teâlâ buyurdu ki:
- Onlara Cenneti mubah kıldık. Cennette istedikleri gibi dolaşacaklardır. Neyi arzu ederlerse verilecektir. Haramlardan sakınan verâ sahiplerini hesaba çekmekten hayâ ederim! İbâdetlerinde benim korkum sebebiyle ağlayan kimselere, kimsenin sahip olmadığı üstün dereceler vereceğim.
İnsan tanıştığı, görüştüğü, beraber olduğu kimsenin iyi mi kötü mü olduğunu şöyle anlar:
İyi arkadaş, her zaman, Allahü teâlâyı hatırlatır. Allahü teâlâyı gönül ile, dil ile fiiliyât ile hatırlamamızı sağlar. Bir kimse, beraber olunduğu zaman, Allahü teâlâyı hatırlatıyor, kalbi uyanık tutuyorsa, bil ki, gerçekten o iyi bir arkadaştır. Fakat, beraber olunduğu zaman, Allah korkusunu ve Allahü teâlâyı unutturuyorsa o gerçekten kötü bir arkadaştır. Ondan uzak durmak, sakınmak şarttır. Böyle kimseden, aslandan kaçar gibi kaçmalıdır. Hattâ aslandan kaçmaktan daha çok kaçmalıdır. Çünkü, aslan sadece insanın canını alır. İnsan îmânlı ise Cennete gider. Fakat, kötü arkadaş ise, insanın hem canının hem de îmânının gitmesine ve böylece sonsuz felâkete düşmesine sebep olur...
Kalp, ruh ile nefis arasında köprüdür!
2020-01-31 02:00:00
Marifetler, feyizler, kalbe ruh vasıtası ile gelir. Kalp, his uzuvlarına da bağlıdır. His uzuvları ne ile meşgul olursa, kalp ona bağlanır...
Kalp ile yürek aynı şey değildir. Göğsün sol tarafındaki et parçasına yürek denir. Yürek hayvanlarda da bulunur. İnsana mahsus olan kalbe "gönül" denir. Kalp, görünmez bir kuvvettir. Tesirleri ile eserleri ile tanınır. Yürek denilen et parçasında eserleri görüldüğü için "Kalbin yeri yürektir" diyoruz.
Kalp, ruh ile nefis arasında bir köprü gibidir. Marifetler, feyizler, kalbe ruh vasıtası ile gelir. Kalp, his uzuvlarına da bağlıdır. His uzuvları ne ile meşgul olursa, kalp ona bağlanır. İnsan güzel bir şey görünce, güzel bir ses duyunca, tatlı bir şey alınca kalp bunlara bağlanır. Ruha veya nefse tatlı gelenleri sever. Bu sevgi insanın elinde olmaz. İnsan, çok defa hakîkî güzelliği anlayamaz. Nefse güzel gelen ile ruha güzel geleni karıştırır. Ruh kuvvetli ise, hakîkî güzelliği anlayıp, onu sever, bağlanır. Âyet-i kerîmeler, hadîs-i şerîfler, evliyânın sözleri, duâ, ibâdet gibi şeyler aslında güzeldir. Çok tatlıdır. Kalbin nefse bağlılığı azalınca ve nefsin elinden kurtulunca, bunları okuduğu, duyduğu zaman, bunların güzelliğini anlar ve bağlanır da, insanın haberi olmaz.
Kalbi, nefsin elinden, baskısından kurtarmak için, nefsi ezmek, kalbi uyandırıp kuvvetlendirmek lâzımdır. Bu da, Resûlullaha uymakla olur...
Kalp, ilim, hikmet, marifet, Allah sevgisi Allaha ibâdet için yaratılmıştır. Allahın emirlerini yapmayanın kalbi hasta demektir. Kalbin hasta olması dine tam inanmaması, tam teslim olmaması demektir. Tam teslim olan kimse, Allahın emirlerindeki sayısız hikmetleri ve faydaları bilmese de hiç düşünmeden her emrini yapar. Dine uymak çok kolay ise de, kalbi hasta olana güç gelir. Kalpte hakîkî tasdikin, doğru imânın bulunmasına bir alâmet, dinin emirlerine kolay uyabilmektir. Haram yemek kalbi karartır, hasta eder. Her şeyden önce kalbi temizlemek lâzımdır. Çünkü kalp, bütün bedenin reisidir. Bütün organlar kalbin emrindedir.
Kalp hastalıklarının tedavileri güçtür. Hastalığını teşhis ettikten sonra, ilâçlarını iyi bilmek ve iyi kullanmak lâzımdır... Her hastalığı tedavi ettirmek için o hastalık üzerinde ihtisas sahibi olan tabibe gitmek lâzımdır. Gözünden ameliyat olacak birisinin kasaba gitmesi uygun olur mu? Kalp hastalıklarının mütehassısları da İslâm âlimleridir... Hakîkî İslâm âlimleri, kalp mütehassısları olup, herkesin bünyesine, hastalığına ve zamana uygun ruh ilâçlarını Kur'ân-ı kerîmden ve hadîs-i şerîflerden çıkarıp kitaplarında bildirmişlerdir. Bu bakımdan bizim işimiz kolaylaşmıştır. İslâm âlimlerinin yazdığı doğru ilmihâl kitaplarını okuyup amel etmek kâfidir...
.Ayasofya, kıyamete kadar cami olarak vakfedilmiştir
2020-02-01 02:00:00
Ayasofya, 1934 senesine kadar İslam âleminin en büyük camilerinden biri idi. 1 Şubat 1935’ten sonra müze olarak kullanılmaktadır...
İstanbul’un fethine kadar Hristiyan âleminin en büyük kilisesi olan Ayasofya (Sainte Sophie) bu tarihten 1934’e kadar İslam âleminin en büyük camilerinden biri idi. 1 Şubat 1935’ten sonra ise müze olarak kullanılmaktadır...
Ayasofya Camii, Miladın 325. senesinde, Büyük Konstantin tarafından olarak yapıldı... 29 Mayıs 1453 (H. 857)te İstanbul fethedilince, Fatih Sultan Mehmed Han Ayasofya’nın camiye çevrilmesini emretmiş ve fethi takiben ilk cuma namazı burada Hocası Akşemseddin hazretleri tarafından kıldırılmıştır.
Fatih Sultan Mehmed Han, Ayasofya’yı hayratının ilk eseri olarak, kıyamete kadar cami kalmasını yazılı vasiyet ve vakfetti. Caminin yanına da bir medrese yaptırdı. Müslüman Türkler, Ayasofya’ya daima ilgi duymuşlar, yaptıkları ustaca tamiratlarla bugüne kadar gelmesini sağlamışlardır...
İslam dini her şeyde olduğu gibi, resimleri de faydalı ve zararlı olmak üzere ikiye ayırmış olduğundan canlılara tapılmasına alet olan resimleri yasaklaması sebebiyle, Ayasofya’nın camiye çevrilmesi esnasında, binadaki mozaikler alçıyla sıvanarak badanalanmıştır. Ayrıca güneydoğudaki istinat duvarı ile buradaki tuğla minare, Fatih devrinde inşa edilmiştir...
***
Fatih Sultan Mehmed Han İstanbul’u fethettiği zaman, hocası Akşemseddin hazretlerine, Cuma namazını Ayasofya’da kılmak istediğini ve hocasına kendisinin imam olmasını söyler. Ayasofya’yı cami yapmak için seferber olunur. Cuma gününe cami yetiştirilir, cemaat namaza başladığı sırada Fatih Sultan Mehmed Han’ın abdesti kaçar. Tabii sultanın yanında da rastgele insanlar olmaz. Sağında ve solunda da en büyük hocalar, şeyh efendiler saf tutarlar. Kamet getirilir, imam Allahü ekber der. Fatih Sultan Mehmed han, ne yapacağını şaşırır. Abdestsiz namaz kılınmaz. Abdest almaya çıksa izdiham olacak... Namaz kılar gibi eğilip kalksa, Cumadan mahrum kalacak. Ya Rabbi, ben ne yapayım şimdi derken, yanındaki bir şeyh efendi firasetiyle vaziyeti anlar. Cübbesini açar, buradan abdest al der. Sultan bakar ki, çeşme var, su var. Acele olarak abdestini alır ve rükûa varmadan önce imama yetişir. Namaz biter, selam verilir, dualar yapılır.
Ertesi gün Fatih Sultan Mehmed Han, hocası Akşemseddin hazretlerini ziyarete gider. Ayrılırken, (Hocam dua buyurun) der. O da, (Allah iman selameti versin) der.
Daha uzun dua bekleyen Fatih Sultan Mehmed Han, şaşırıp kalır. Hocası sorar;
-Ne oldu, beğenmedin mi?
-Bu kadar mı efendim?
-Evladım yetmez mi? En kıymetli dua budur. Dün sana cübbesini açıp abdest aldıran şeyh, bir saat önce öldü; ama imansız gitti; çünkü bu kerametinden dolayı ona kibir geldi.
."İnsan ihtiyaçsız olunca elbette azar!.."
2020-02-07 02:00:00
Zenginliğin verdiği ihtiyaçsızlık insanı azdırıyor ve yanlış yollara sevk ediyor. Kendisinden başkasını düşünemez hâle getiriyor...
İnsanoğlu hep, malının mülkünün çok olması, yani zenginlik hayali ile yaşar. İnsanın, topluma hizmet edebilmesi için tabii ki zenginlik çok faydalıdır. Ancak, kontrol kaçırıldığında faydalı olduğu kadar zararlı da olabiliyor. Nice insanları hatta devletleri, milletleri, medeniyetleri yok edip bitiren de bu refah seviyesinin yüksekliği olmuştur... İnsan her istediğini ele geçirince, şevk kalmıyor; rehavet, gevşeklik başlıyor. Bu da çöküşün başlangıcı oluyor...
Zenginliğin verdiği ihtiyaçsızlık insanı azdırıyor. İdealleri yok ediyor, yanlış yollara isyana, kibre gurura sevk ediyor. Kendisinden başkasını düşünemez hâle getiriyor. İnançları da sarsıyor; insan kural tanımaz hâle geliyor ve nimete nankörlüğe sürükleniyor. İhtiyaçsızlıkla birlikte tatminsizlik başlıyor. İçki, uyuşturucu; her türlü akıl almaz aşırılıklar baş gösteriyor. Kur'ân-ı kerimde, "İnsan, ihtiyaçsız olunca, elbette azar!" (Alak/6-7) buyurulmuştur.
***
"Kârun Kıssası" zamanımızda zenginliğin azgın sularına kendini kaptırmış kimseler için çok ibretli bir kıssadır...
Kârun, Mûsâ aleyhisselâmın akrabası idi. Önceleri fakir ve güzel huylu idi. Mûsâ aleyhisselâm, buna duâ etti ve kendisine kimya ilmini öğretti. Mûsâ aleyhisselâma îmân ettikten sonra, kendisini tamamen ilme ve ibâdete verdi. Hazret-i Mûsâ ve hazret-i Hârûn'dan sonra İsrâiloğullarının en bilgilisi idi. Yüz güzelliği fevkalâdeydi. Bunun için kendisine "Nûr Yüzlü" derlerdi.
Ancak şeytan Kârun'u dünya malına karşı teşvîk etti. Kârun bildiği kimya ilmini de kullanarak, kısa zamanda zengin oldu. O kadar çok zengin oldu ki, sadece, hazînelerinin anahtarlarını, kırk katır taşırdı...
Kârun zengin olunca, eski güzel huyu da kalmadı. Zulüm ve haksızlık yapmaya başladı. Hattâ, kendisine ilim öğreten Mûsâ aleyhisselâma bile karşı gelip, O'nun çalışmalarına engel olmaya, O'nun hakkında dedikodu yapmaya, mucizelerine sihir demeye başladı. Mûsâ aleyhisselâm, kendisine nasîhat ederek, bundan vazgeçmesini istedi... Daha sonra, müminlere zekât farz edilince, hazreti Mûsâ, Kârun'a ne oranda zekât vereceğini bildirdi. Fakat o nasipsiz, emredilen miktarı çok fazla gördü. Bunu vermek nefsine ağır geldi. Taraftarlarına, "Mûsâ'nın her istediğini yerine getirdiniz. Fakat, şimdi görüyorsunuz ki, kendine mal toplamak istiyor. Buna da mı itaat edeceksiniz?" diyerek, Allahü tealanın zakât emrini kabul etmedi ve kendini helake sürükledi... En sonunda Mûsâ aleyhisselâma da iftira attı. Hazreti Musa da "Yâ Rabbî, artık bunun cezâsını ver!" diye niyâzda bulundu. Bu duadan sonra yer, Kârun'u bütün servetiyle birlikte yuttu...
.Kurtulmak, kurtulanlarla birlikte olmakla mümkün
2020-02-08 02:00:00
Ahirette iyilerle beraber olabilmek için, dünyada da onlarla beraber olmak, onları sevmek, onların yolundan gitmek gerekir. Ehl-i sünnet âlimleri “Kişi sevdiği ile beraber olur” hadis-i şerifini şöyle açıklıyorlar:
Bir kimse, salih bir mümini sever, onun gibi itikada sahip olup, onun gibi amel işlemeye gayret eder, Allah dostlarını dost, Allah düşmanlarını da düşman bilirse, ahirette sevdiği kimse ile birlikte cennette olur... “Kişi sevdiği ile birlikte olur” demek, sevdiği kimsenin derecesine kavuşur demek değildir. Fakat iyileri sevdiği için, Cennette onlarla birlikte olur. Herkes imanının parlaklığına, kuvvetine göre farklı derecelerde bulunur. (Mektubat-ı Rabbani, Hadika)
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
“Arş’ın etrafında nurdan kürsülerde, nur gibi parlayan zatlar bulunur. Peygamberler ve şehitler bunlara imrenir. Bunlar, Allah için birbirini seven, Allah için buluşan, Allah için birbirini ziyaret edenlerdir.” [Nesai]
“Allahü teâlâ buyurur ki: Benim için birbirini ziyaret eden sevgimi kazanır. Benim için birbirini seven sevgime mazhar olur. Benim için veren, sevgimi hak eder. Benim için birbirine yardım eden, muhabbetimi kazanır.” [Hakim]
“Birbirini Allah için seven iki kişinin Allah katında en kıymetlisi, arkadaşını daha çok sevendir.” [Hakim]
İsa aleyhisselam, “Allah düşmanlarına buğzederek, Allahü teâlânın sevgisini kazanın! Onlardan uzaklaşarak Allah’a yaklaşın! Onlara kızarak Allah’ın sevgisini arayın! Gördüğünüz zaman Allahü teâlâyı hatırlatan, sözü ile iyiliklerinizi artıran ve sizi iyiliğe teşvik edenlerle arkadaşlık ediniz!” buyurdu.
***
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık “kuddîse sirrûh” buyurdu ki:
“Bugüne kadar geçen ömrümüz gitti hayal oldu, bundan sonra da öyle olacak. Onun için kurtulmanın tek çaresi; kurtulanlarla beraber olmaktır. Eğer bir cemaatte, bir toplulukta kırk kişi olursa içlerinden biri mutlaka evliyadır. Bunu İmam-ı Şafii rahmetullahi aleyh buyuruyor... Biz kendi başımıza kaldığımız müddetçe felaketten kurtulamayız. İyi arkadaş seçmeyen kurtulamaz. Kötülük bulaşıcı bir hastalıktır, daha çok bulaşır. İyilik, dünyada her zaman çok zor dağılır, çok zor yayılır. Çünkü iyiliğin baş düşmanı insanın kendisidir. Nefsidir yani. Ama kötülük çok çabuk bulaşır. Çünkü nefis ona musaittir. Evvela kabulü içeriden görür. Onun için iyilerle beraber olmak, kurtulmanın alâmetidir. Allahü teâlâ hep iyilerle olmamızı nasip etsin. Bir mübârek zât öyle buyurmuş: Âhırette kiminle beraber olmak istiyorsan dünyada onunla beraber ol.”
.Kim haklı kim haksız elbette belli olacak!..
2020-02-14 02:00:00
"Kimin haklı olduğu ahirette meydana çıkacak ve kendini 'alacaklı' sanan nice kimseler, o gün 'borçlu' çıkıp kahrolacaklardır!.."
Dinimizde kul hakkı pek mühimdir. Müslüman olsun, kâfir olsun, nerede olursa olsun, hiçbir insanın malına, canına ve ırzına, namusuna dokunmak caiz değildir. Peygamber efendimiz buyurdu ki:
"Birisinin hakkını alan kimse, ölmeden önce, onunla helalleşsin! Paranın, malın geçmeyeceği kıyâmet gününe, üzerinde kul hakkı bulunarak gitmesin! Dünyâda yapmış olduğu ibâdetleri, orada hak sâhibine verilecektir. İbâdeti yoksa veya biterse, hak sâhibinin günâhları, buna yüklenecektir."
Bir kimsenin, başkasına zarar vermesi, malını çalması ve yemesi, iftirâ etmesi, dövmesi, sövmesi, yaralaması, ücretsiz birinin çocuğuna iş gördürmesi, alay etmesi, gıybetini yapması, kalbini kırması, su-i zanda bulunması, eli ve dili ile eziyet etmesi kul haklarındandır.
Kıyâmet günü hak sâhipleri, haklarını mutlaka alacaktır. Dünyâda hak sâhibine hakkı ödenmezse veya hakkını helal etmezse, âhirette iyilikleri alınıp hakkı olana verilir...
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki: "Bir gümüş para kul hakkı olanın haccı kabul olmaz. Hiç sevap kazanamaz. İstediği kadar hacca gitsin, kabul olmaz. Kul hakkı, İslâm ahlâkının temelidir... Üç gram gümüş borcunu, yâni birkaç liralık kul hakkını ödemeyenin haccı, 'hacc-ı mebrûr' olsa dahi kabul olmaz. Hattâ şartlarına uygun olsa dahi. Kul hakkı bu kadar mühim... Fakat bunu bilen yok. Söyleyen hiç yok... Kul hakkı ne kadar az olsa da, helalleşmedikçe Cennete duhûle (girmeye) mânidir. Kul hakkından çok korkmak lâzım, çok. Ne kadar az olsa da korkmalı kardeşim. Üzerinde kul hakkı bulunan mevtânın rûhu, âsumâna, göklere yükselemez..."
Kul hakkından kurtulmak için, hak sâhiplerinin hakkı ödenir, helalleşilir, ona iyilik ve duâ edilir. Hak sâhibi ölmüş ise, çocuklarına, vârislerine haklar verilip ödenir. Vârisleri bilinmiyorsa, o miktar para fakirlere sadaka verilip sevâbı hak sâhibine niyet edilir.
Din büyükleri buyurdu ki: "Vefat etmeden, hayatta iken hakkını helal eden âhirette kazançlı çıkacaktır. 'Ben falancaya hakkımı helal etmiyorum' dememelidir. Hatta 'Ben, kıyamete kadar olan bütün haklarımı herkese helal ettim' demelidir..."
İslam âlimleri buyuruyor ki: "Ben haklıyım diyen herkes ahirette pişman olacaktır. Haksız olup da haklıyım demek ise büyük felakettir. İki felaket vardır ki; bu kötü huylar kimde varsa çok fenadır. Biri inat, biri de kibirdir. Ben haklıyım demek ve kendini başkasından üstün görmek... Bunlar kâmil mümin olmaya engeldir, son nefeste imansız gitmeye sebeptir... Kimin haklı olduğu ahirette meydana çıkacak ve kendini 'alacaklı' sanan nice kimseler, o gün 'borçlu' çıkıp kahrolacaklardır!.."
."İnsanlar rızıklarını arar rızık da insanları!.."
2020-02-15 02:00:00
"Hiç kimse rızkını bitirmeyince ölmez. Kimse kimsenin rızkını yiyemez, çünkü üzerinde onun ismi yazılı değil!"
Sebepler âleminde yaşıyoruz... Allahü teâlâ, kimseye muhtaç olmamak için çalışmayı, hasta olmamak için önceden tedbir almayı, çocuk sahibi olmak için evlenmeyi, hasta olunca ilâç kullanmayı, görebilmek için ışığı sebep kılmıştır. Sebebi, istenilen şeye kavuşmak için bir kapı gibi yaratmıştır. Bir şeyin hâsıl olmasına sebep olan şeyi yapmayıp da sebepsiz olarak gelmesini beklemek, kapıyı kapayıp pencereden atılmasını istemeye benzer ki, bu, akla ve dîne uygun değildir. Allahü teâlâ, insanların, ihtiyaçlarına kavuşmak için, bu sebeplere yapışma kapısını yaratmış ve açık bırakmıştır. Onu kapamak uygun olmayıp, insanların vazîfesi kapıya gidip beklemektir...
Mûsâ aleyhisselâm hastalanmıştı. İlâcını söylediler. "İlâç istemem, Allahü teâlâ şifasını verir" diyerek tavsiye edilen en tesirli ilâcı kullanmadı. O zaman Allahü teâlâ;
(İlâç kullanmazsan şifâ ihsan etmem!) buyurdu. İlâcı içip iyi oldu. Fakat sebebini merak etti. Allahü teâlâ;
(Sen, tevekkül etmek için, benim âdetimi, hikmetimi değiştirmek mi istiyorsun? İlâçlara faydalı tesirleri veren kimdir? Elbette tesirleri yaratan benim) buyurdu.
Görülüyor ki, tabibe gitmeli, ilâç kullanmalıdır. Fakat, doktora ve ilâca güvenmemeli, şifâyı Allahü teâlâdan istemelidir. İlâç içip de iyi olmayan, ameliyat masalarında kalıp can veren az değildir.
Kur'ân-ı kerîmde buyuruldu ki:
(Bir kimse Allahü teâlâya tevekkül ederse, Allahü teâlâ ona kâfidir.)
Hadîs-i şerîfte de şöyle buyuruldu:
(Eğer Allahü teâlâya hakkıyla tevekkül etseydiniz, sabah aç kalkıp, akşam tok dönen kuşlar gibi sizi de rızıklandırırdı.)
Âlimlerden birine "Hep ibâdetle meşgul oluyorsun, ne yiyip ne içiyorsun?" dediler. O da, dişlerini gösterdi. Yâni "Değirmeni yapan suyunu gönderir" demek istedi. Çünkü rızıkları Allahü teâlânın gönderdiğine inancı tamdı. Nitekim, Hûd sûresinde buyuruldu ki: (Yeryüzündeki her canlının rızkını, Allahü teâlâ, elbette gönderir.)
Birisi, Veysel Karânî hazretlerine, "Nereye yerleşeyim?" diye sorunca, O da, "Şam'a yerleş!" buyurdu. Soran, "Acaba Şam'da geçim nasıldır?" deyince Veysel Karânî hazretleri, "Rızıklarından endişe eden kalplere yazıklar olsun. Bunlara nasîhat fayda etmez" buyurdu.
Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki: "İnsanlar rızık arar, ama rızık da onları arar. Dolayısıyla hiç kimse rızkını bitirmeyince ölmez. Hiç kimse, hiç kimsenin rızkını yiyemez. Neden? Üzerinde ismi yazılı değil çünkü. Herkes kendi ismi yazılı olanı yiyebilir."
Bugünkü yazımızı Seyyid Abdülhakîm Arvasî hazretlerinin şu güzel sözüyle bitirelim:
"Şaşarım insanların hâline! Geçimi maaştan, şifayı ilaçtan bilirler!.."
."Şu tabutun içindeki sen olabilirdin!.."
2020-02-21 02:00:00
Gaflet içinde olanlar; dâima başkalarının cenazelerini göreceklerini ve kendilerinin ölmeyecekmiş gibi kalacaklarını sanarak gafletleri artar.
Basiret sahipleri için cenaze, ölü bir ibret levhasıdır. Cenazelerde hatırlatmak ve gaflette olanları uyarmak vardır. Ne yazık ki, gaflettekiler dâima başkalarının cenazelerini göreceklerini ve kendilerinin ölmeyecekmiş gibi kalacaklarını sanarak gafletleri artar. Kendilerinin de tabuta girip taşınacaklarını hesaba katmazlar. Bunu düşünseler de, çok daha sonra olacağını sanırlar. Tabutlarda taşınan dostlarının da, hayatta iken aynı görüş ve düşüncede olduklarını akıllarına getirmezler. Hâlbuki onların bu zanları boşa çıktı. Bir tabutun geçtiğini gören kimseye yaraşan, tabut içerisinde kendisini farz etmesidir. Çünkü mutlak surette kendisi de oradan geçecektir.
Ölümün her an geleceğini düşünmelidir. Sıhhatin, gençliğin ölüme mâni olmadıklarını hatırdan çıkarmamalıdır.
Ebû Turâb-ı Nahşebî hazretleri buyuruyor ki: "Bugünü düşünürüm, dün geçti, yarın var mı?/Gençliğe de güvenmem, ölen hep ihtiyar mı?"
Can verme acısı, dünya acılarının hepsinden daha acıdır. Fakat, âhiret azaplarının hepsinden daha hafiftir. Mümin, ruhunu teslim edeceği vakit, rahmet meleklerini, Cennet hûrilerini görüp, onların zevki ile can verme acısını duymaz. Ruhu tereyağından kıl çeker gibi, kolay çıkar. Nimetlere kavuşur.
Her Müslümanın, ölüme hazırlanması lâzımdır. Bunun için de, tövbe etmeli, kul hakkı altında kalmamaya dikkat etmelidir. Kimseye kötülük yapmamalı, herkesi tatlı dil ve güler yüz ile karşılamalı, kalp kırmamalı, kimse ile münakaşa etmemelidir. Allahü teâlânın haklarını da ödemek lâzımdır. Bu hakların en mühimi, İslâmın beş şartını yerine getirmektir...
***
Padişahın birisi çölden geçiyormuş. Dört direk üstü bez bir çardağın içinde birisi yatıyor. Adam, padişahı görünce ayağa kalkmamış. "Sen neden kalkmadın, beni tanımadın mı?" diye sormuş padişah. Adamcağız, "Tanıdım" demiş. "Peki, neden kalkmadın ayağa?" deyince, derviş "Neden kalkayım ki, sen de zavallı bir kulsun, ben de. Senden kimin menfaati varsa, o seni görünce ayağa kalksın" diye cevap vermiş.
Padişah afallamış, "Sen hikmet ehli, ermiş birisine benziyorsun; peki bana ne nasihat verirsin?" demiş. Derviş, "Arkana bak!" demiş. Padişah dönüp bakıyor, ancak arkasında kimse yok! "Kimse yok ki" deyince, derviş "İşte senin gören gözlerin farklı görüyor!" demiş. Padişah "Peki sen kimi görüyorsun?" deyince, derviş şu ibretli cevabı vermiş:
"Azrail aleyhisselamı görüyorum, senin ölüm saatini, tık tık işletiyor, sayıyor!.."
.Yakup aleyhisselamla Hazreti Azrail'in ahbaplığı...
2020-02-22 02:00:00
Yakup aleyhisselam, Hazreti Azrail ile ahbaplık kurmuştu. Ona her gelişinde "ziyaretçi misin yoksa vazifeli misin?" diye sorardı... Ve bir gün...
Bugün; büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) Efendinin en çok sevdiği talebesi, dâmâdı ve gazetemizin de içinde bulunduğu İhlas Holding'in kurucusu merhum Enver Ören Ağabey'imizin yedinci vefat yıl dönümüdür. (22 Şubat 2013)... Bu vesileyle, rahmetlinin vefatından bir birkaç ay önce; sanki bir veda konuşması olan aşağıdaki sohbetini sizlerle paylaşmak istedik efendim...
Ya Rabbi çok şükür, elhamdülillah... Bugünlere çok şükür. Çünkü kötü günler gördük... Çok meçhul kahramanlar çıktı, çok değerli arkadaşlar çıktı. Tabii yaptığımız bu hizmetin büyüklerimiz tarafından da çok makbul olduğu kesindir... Abone çalışmaları bizi çok heveslendiriyor, neşelendiriyor, hatta bazen de çok heyecanlandırıyor. Neden? Eğer bu gazetede o dinî yazılar olmasa, ahlak timsali olmasa bu gayreti göstermeye, bu lafları etmeye değer mi? Ama o hepsinin öncüsüdür. İlk kurulan o, gözyaşları dökülen o. Onda Enver Abi'nin çektiği sıkıntılar ancak ahirette meydana çıkacak, dünyada anlatılamaz...
Şimdi kendi hâlime bakıyorum da buradan ibretlik bir şey çıkardık. O da şöyle:
Yakup “aleyhisselam” Azrail “aleyhisselam”la ahbaplık kurmuş. Sohbet ediyorlar, konuşuyorlar ama her gelişinde sorarmış, "ziyaretçi misin yoksa vazifeli misin?" diye. Hazreti Azrail de her defasında "yok, ziyaretçiyim" dermiş... (Azrail ”aleyhisselam” peygamberlerden izin almadan ruhunu almazdı. Onlar imtiyazlıdır...)
Bir iki beş derken Yakup “aleyhisselam” demiş ki: "Olur ya bir gün vazifeli olarak aniden gelirsen sana çok kırılırım. Gelmeden önce haber ver de ona göre hazırlıklı olayım." O da "Peki" demiş...
Hazreti Azrail bir gün yine gelmiş. "Ziyaretçi misin vazifeli misin?" demiş. "Bu sefer vazifeliyim..." deyince Yakup aleyhisselam "Hani sen bana haber verecektin? Nerede o haberciler?" demiş. Hazreti Azrail "Biz sözümüzde durduk" diyerek saymış:
Bir: "Senin saçın bir zamanlar simsiyahtı, görüyorsun ki saçların beyazlaşmış. Bu sana bir haberci değil mi?.." (Burada bakıyorum benimki de dâhil birçoklarının saçı beyaz olmuş.) "Doğru söylüyorsun" diyor...
İki: "Sen gençken, kanlı-canlı iken bastığın yeri titretirdin. Şimdi bakıyorum da gücün kuvvetin gitmiş, yürümekte bile zorlanıyorsun. Bu da bir haberci değil mi?" Doğru söylüyorsun. Peki üçüncüsü ne?
Üç: "Eskiden sen dimdik yürüyordun. Şimdi kamburun çıkmış eğilerek yürüyorsun. Bundan daha iyi haberci olur mu?"
"Doğru söylüyorsun. Maalesef ben bunların haberci olduğunu anlayamadım."
Hazreti Azrail "O zaman, izin ver de şimdi vazifemi yapayım" der ve emaneti alır...
."Babamın bedduasını almıştım..."
2020-02-28 02:00:00
Hazret-i Hüseyin buyurdu ki: "Kâbe'yi tavaf ederken yanık sesle dua eden bir kimsenin sesini işittik. Babam bunu çağırmamı emretti. Sağ tarafı felç olmuş biri idi..."
Geçen salı günü "Üç Aylar" başladı. Dün de Regâib kandilini idrak ettik. Rabbimize hamd olsun... Mübarek günler, aylar ve geceler, insanlar için çok büyük kazançlara vesile olan fırsatlardır. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
"Bir kimse, Allahü teâlânın ayı olan receb ayında, bir mümin kardeşini gam ve üzüntüden kurtarırsa, Allahü teâlâ, ona Firdevs'te gözünün görebildiği kadar büyük bir köşk ihsan eder. Uyanınız, kendinize geliniz ve receb ayına hürmet ve ikram ediniz ki, Allahü teâlâ da size ikram ve ihsan etsin."
Din büyükleri buyurdu ki:
"Yıl, ağaç gibidir. Receb ayı, ağacın yapraklı olduğu, şaban meyveli, ramazan ise, meyvesinin toplanacağı zaman gibidir. Receb, Allahü teâlâdan mağfiret, şaban şefaat, ramazan sevapların kat kat olduğu aydır."
Zünnun-i Mısrî hazretleri buyurdu ki:
"Receb tohum ekme, şaban sulama, ramazan ise, hasat ayıdır. Yani ekip suladığını biçip toplayacak bir aydır. Herkes ektiğini biçer. Amelinin, ibadetinin karşılığını alır. Tohum ekmeyen, hasat mevsimi gelince pişman olur."
***
Hazret-i Hüseyin (radıyallahü anh) şöyle bir hadise anlatır:
Kâbe'yi tavaf ederken yanık sesle dua eden bir kimsenin sesini işittik. Babam bunu çağırmamı emretti. Sağ tarafı felç olmuş biri idi. Ona dedim ki:
- Sen kimsin, bu hâlin nedir?
- Ben Menâzil bin Lâhık'ım. Çalgı çalmakla, şarkı söylemekle şöhret salmış, "Arabistan'ın Artisti" dedikleri bir kimseydim. Hep nefsin arzuları peşinde koştum. Recep ve şaban aylarında bile bu günahlara devam ederdim. Babam, beni bu günahlardan kurtarmaya çalıştı. Ancak, benim nasihate hiç tahammülüm yoktu. Babamı dövdüm. Üzüntülü ve kırık kalple;
-Bu aylarda oruç tutar, geceleri ibadet ederim. Beytullaha gidip şerrinden korunmak için Allahü teâlâdan yardım dilerim, dedi.
Bir hafta oruç tutup Kâbe'ye giderek, "Ey Rabbim, hakkımı oğlumdan al, onu felç et" diye dua etti. Henüz duası bitmeden sağ tarafım felç oldu. Bunu görenler, bana "Baba bedduasına uğramış kimse" derler.
- Peki, baban bu hâline ne dedi?
- Babamdan af ve özür diledim. Onun da babalık şefkati galip gelerek beni bağışladı. Ancak, beddua ettiği yerde, bu sefer şifa bulmam için hayır dua etmek üzere Beytullaha gelirken, yolda vefat etti. Şimdi çaresizim...
Hazret-i Hüseyin buyurdu ki:
-Babam bu gence dua etti. Receb ayında yaptığı bu dua bereketiyle Allahü teâlâ ona şifa ihsan eyledi...
"Üç Aylar"ınız mübârek olsun efendim...
.Topuzu yiyen şeytanın rezil olduğu an!..
2020-02-29 02:00:00
Melekler, Âyet-el kürsi okuyan kimsenin etrafında bir halka yapar, şeytan yaklaşamaz. Yatarken okununca, yine yaklaşamaz.
Âyet-el kürsinin [Bekara 255] fazileti pek çoktur. İhlâsla okuyanın; insan ve hayvan hakları ve farz borçlarından başka bütün günahları affolur. Yani tövbeleri kabul olur. Peygamber efendimiz (sallallahü alayhi ve sellem) buyurdu ki:
"Bir mümin bir Âyet-el kürsi okuyarak bütün ölmüşlerin ruhuna hediye etse, müminlerin kabirleri gözün göremeyeceği şekilde genişler ve o ölüler de bunun ruhuna dua ederler."
"Fâtiha ile Âyet-el kürsiyi okuyana, o gün nazar değmez." [Deylemi]
***
Resulullah efendimiz, Ebu Hüreyre’yi “radıyallahü teâlâ anh” Medine’de, zekât olarak gelmiş olan hurmaların muhafazasına memur etmişti. Bir kimseyi hurma çalarken yakaladı. "Seni Resulullaha götüreceğim" dedi. Hırsız, "Fakirim, çoluğum çocuğum çoktur" diyerek yalvarınca, bıraktı... Ertesi gün, Resulullah efendimiz Ebu Hüreyre hazretlerini çağırıp, "Dün gece bıraktığın kimse ne yapmıştı?" buyurdu. Ebu Hüreyre anlatınca, "Seni aldatmış. Yine gelecektir" buyurdu... Ertesi gece yine geldi ve yakalandı. Tekrar yalvarıp, "Allah aşkına bırak" dedi ve kurtuldu... Üçüncü gece, tekrar gelip yakalanınca, yalvarmaları fayda vermedi. "Beni bırakırsan, birkaç şey öğretirim, sana çok faydası olur" dedi. Ebu Hüreyre hazretleri kabul etti. "Gece yatarken, Âyet-el kürsiyi okursan Allahü teâlâ seni korur, yanına şeytan yaklaşmaz" dedi ve gitti... Ertesi gün, Resulullah efendimiz, Hazreti Ebu Hüreyre’ye tekrar sorup bu cevabı aldığını söyleyince, Peygamber efendimiz "Şimdi doğru söylemiş. Hâlbuki kendisi çok yalancıdır... Üç gecedir kiminle konuştuğunu biliyor musun?" buyurdu. "Hayır, bilmiyorum" deyince, Resulullah efendimiz "O şeytan idi" buyurdu...
***
Din büyükleri, her zaman evden çıkarken mutlaka Âyet-el kürsiyi okurlardı. Âyet-el kürsi, mutlak koruyucudur.
Bir gün İmam-ı Rabbani hazretleri hanımıyla beraber otururken, pencereden, gelip geçen insanlara bakarken güler. Hanımı, "Niye güldün?" diye sorunca buyurur ki:
"Bir Müslüman gördüm, geçerken şeytan sağından saldırdı, oradaki melek başına bir topuz vurdu, sola geçti. Oradan da saldırdı, soldaki melek bir topuz daha vurdu, önüne geçti. Bir topuz daha yedi, arkasına geçti. Oradan da topuzu yiyince rezil oldu, defolup gitti. O kimseye zarar veremedi. Çünkü bu mümin evinden çıkarken Âyet-el kürsi okumuştu. Âyet-el kürsi okununca melekler onun etrafında bir halka yapar, şeytan yaklaşamaz. Yatarken okununca, yine yaklaşamaz. Saldırmak isteyenleri de melekler böyle perişan ederler. Onun için eve girip çıkarken, yatarken Âyet-el kürsiyi okumalı."
."Seni nefsim için öldürmüş olacaktım!"
2020-03-06 02:00:00
Bir gazada Hazreti Ali, bir kâfiri yere yıktı. Tam öldüreceği sırada, adam, ağzında biriktirdiği tükürüğü mübareğin yüzüne püskürtüverdi!..
Din büyükleri buyuruyor ki: "Dinin aslı, ilim, amel ve ihlâstır. En zoru da ihlâstır. İhlas, her işte Allahü teâlanın rızasını gözetmektir. Allahü teâlâ, ihlâsı olanların yardımcısıdır, koruyucusudur. İhlâs olmazsa, her şey noksan olur, insanın başı dertten kurtulmaz. İhlassız yapılan çok amelin ise, Hak katında kıymeti yoktur."
***
Bir gazada Hazreti Ali (radıyallahü anh), bir kâfiri yere yıktı. Tam öldüreceği sırada, canından ümidini kesen adam, ağzında biriktirdiği tükürüğü mübareğin yüzüne püskürtüverdi. Yüzü gözü tükürük içinde kalan İmam, o anda kâfiri öldürmekten vazgeçti. Gözleri dönmüş, aklı gitmiş olan kâfir, daha şaşırıp, "niye durdun, korktun mu?" dedi. Hazret-i Ali kâfiri bırakıp, "Seni önce Müslüman olmadığın için, Allahü teâlânın emri ile, onun rızası için öldürecektim. Şimdi ise, yaptığın bu pislikten dolayı nefsim sana karşı düşman oldu. Şimdi öldürürsem, nefsim için öldürmüş olurum. Allahü teâlânın emrini değil, nefsimin isteğini yapmış olurum. Böylece, seni öldürmekle sevap kazanacağım yerde, günah işlemiş olurum" buyurdu.
Kâfir, bu sözleri işitince, Hazreti Ali’nin vicdanının dayanmış olduğu İslam dininin üstünlüğüne hayran kalarak, bütün kalbi ile o anda Kelime-i şehadet getirdi ve seve seve Müslüman oldu... Evet, birkaç dakika önce, can düşmanları iken, şimdi kucaklaşarak kardeş olmuşlardı...
***
Emevi Halifesi Ömer bin Abdülaziz hazretleri, yatsı namazından çıkmış, evine giderken, bakmış bir adam sarhoş, şarkı mı söylüyor belli değil... "Benim halife olduğum yerde, karşıma bir sarhoş çıkıyor" diyor. Hemen zaptiyelere haber veriyor, "yakalayın onu" diye... Adamı yakalıyorlar, kelepçeleyip götürürlerken; "Allah aşkına beni halifenin huzuruna götürün, ona bir çift sözüm var" diyor. "Efendim sarhoş böyle böyle dedi, bir kelamı varmış, ne yapalım?" diyorlar. Halife; "Gelsin söylesin" diyor...
Sarhoş geliyor Halifenin huzuruna, tam karşısına, aniden yüzüne tükürüyor. Herkes zannediyor ki, bu artık kurtulamaz... Fakat halife buyuruyor ki:
"Onu affettim, bırakın gitsin!.."
"Efendim buna iki misli ceza gerekirken, niye affettiniz, anlayamadık?" diyorlar. Ömer bin Abdülaziz hazretleri buyuruyor ki:
"Yarın ahirette ameller, Allahü tealaya iki şekilde arz edilecek, Allah için olanlar ve nefis için olanlar. Benim ona vereceğim ceza Allah içindi fakat tükürdüğü zaman nefsim karıştı. Nefsim için de ceza verecektim, bunun hesabını ben veremem. İnsanlar ne yaparsa hepsinin hesabını vereceklerdir, ancak Allah için yaptıklarından kurtulacaklardır. Niye onun yüzünden ben Rabbimin huzurunda sıkıntıya düşeyim" diyor.
."Suizan edene tövbe nasip olmaz!.."
2020-03-07 02:00:00
Müslümanın bir işinde veya sözünde birçok küfür alameti ile bir iman alameti bulunsa, hüsnüzan edip buna kâfir dememelidir...
Suizan, birinin kötü bir iş yaptığını zannetmektir ve haramdır. Kalbe gelen kötü düşünce, o hâliyle suizan olmaz. Kalbin o tarafa kayması suizan olur. Mesela birisinde bir saat görünce, (acaba bu saati çalmış olabilir mi) diye sadece düşünmek suizan olmaz. Ama (çalmış olabilir) diye zannetmek suizan olur...
Kur'an-ı kerimde bu hususta mealen buyuruluyor ki:
(Ey iman edenler, suizan etmekten kendinizi koruyun! Zannetmenin bazısı günahtır.) [Hucurat 12]
Müslümanı fâsık zannetmek suizan olur. Haram işleyen kimseyi bilir ve onu sevmezse, suizan olmaz, buğd-i fillah (Allah rızası için düşmanlık etmek) olur, sevap olur.
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Suizan etmeyin. Suizan, yanlış karar vermeye sebep olur. İnsanların gizli şeylerini araştırmayın, kusurlarını görmeyin, münakaşa, haset ve düşmanlık etmeyin, birbirinizi kardeş gibi sevin, çekiştirmeyin. Müslüman Müslümanın kardeşidir, ona zulmetmez, yardım eder. Onu, kendinden aşağı görmez.)
Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki: "Bayram gecesi müminler affedilir, yalnız dört sınıf insan affedilmez. Bunlardan biri de, suizan edenlerdir. Suizan edene, Allahü teâlâ tövbe etmek nasip etmez. Bid'at ehli de böyledir, çünkü bunlar, kendilerinin doğru düşündüklerine, doğru bildiklerine inanırlar. Yanlış yaptıklarına inanmazlar ki, tövbe etsinler. Günahını bilip tövbe ederse, elbette affolur."
***
Bir de şu var ki, başkalarının suizannına sebep olacak hareketlerden kaçmalıdır. Bir kimse, bir kadınla şüphe uyandıracak şekilde konuşuyordu. Hazret-i Ömer, onun yanına varıp, öfkeli şekilde bakınca o kişi, "Bu benim hanımımdır" dedi. Hazret-i Ömer o zaman buyurdu ki: "Peki hanımın ise, ne diye üzerinize şüphe çekecek şekilde konuşuyorsunuz?"
İmam-ı Rabbani hazretleri buyurdu ki: "Bu zamanda, doğru ile yanlış, iyi ile kötü birbirleriyle karışıktır. Salih kimsenin ara sıra, İslamiyet'e uymayan bir şey yaptığını görürse, kendisi bunu yapmamalı, iyi gözle bakarak, İslamiyet'e uygun görmeye çalışmalı, iyi tarafını aramalıdır. İyi ve uygun yerini bulamazsa, bu beladan kurtulmak için, Allahü teâlâya yalvarmalıdır. Mubah olan bir şeyi yapmasından şüpheye düşerse, bu şüpheye kıymet vermemelidir. Her şeyin sahibi olan Allahü teâlâ, mubah şeyleri yasak etmemiş, beğenmezlik etmemişken, başkası, kendiliğinden nasıl karşı gelebilir?"
Müslümanın bir işinde veya sözünde birçok küfür alameti ile bir iman alameti bulunsa, hüsnüzan edip buna kâfir dememelidir. Ama küfrü açıksa kâfir olur, tevil fayda vermez...
***
Allahü teâlâya da suizan etmemelidir. Günahının affolunmayacağını zannetmek, Ona suizan olur.
Cenâb-ı Hakk, hepimizi suizandan muhafaza eylesin. Âmin...
."Depremler çoğalmadıkça kıyamet kopmaz..."
2020-03-13 02:00:00
Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "İlim kalkmadıkça, depremler, katliamlar çoğalmadıkça kıyamet kopmaz."
Depremler kıyamet alametlerindendir ve ilahi bir ikazdır. İnsanların isyandan vazgeçmesi için depremden ibret alınmalıdır. Buhari’deki hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
"Depremler çoğalmadıkça kıyamet kopmaz."
"Günahlar açıktan işlenmeye başlanınca, iyi kötü herkes genel bir azaba maruz kalır." [Taberani]
"İlim kalkmadıkça, depremler, katliamlar çoğalmadıkça kıyamet kopmaz." [Buhari]
"Zina yayılınca depremler çoğalır." [Deylemi]
Kıyametin ne zaman kopacağı bildirilmedi. Fakat, Peygamber Efendimiz birçok alametlerini haber verdi:
Hazreti Mehdi gelecek, Hazreti İsa gökten inecek, Deccal çıkacak. Yecüc Mecüc her yeri karıştıracak. Güneş Batı'dan doğacak. Büyük depremler olacak. Din bilgileri unutulacak. Kötülük çoğalacak. Dinsiz, ahlaksız, kimseler emîr olacak, Allahü teâlânın emirleri yaptırılmayacak. Haramlar her yerde işlenecek, Yemen’den bir ateş çıkacak. Gökler ve dağlar parçalanacak. Güneş ve Ay kararacak. Denizler birbirine karışacak ve kaynayıp kuruyacaktır...
Sel, deprem, kuraklık gibi, ilahi musibetlerin ara sıra zuhur edişi, Allahü teâlânın sonsuz nimetlerine, lütuf ve ihsanına karşı isyanda olanları ikaz mahiyetindedir. Hiçbir nimet ve felaket sebepsiz değildir. Düşünebilenler için nice hikmetleri vardır. Günahların affına sebep olduğu gibi başka hikmetleri de vardır. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
"Ümmetim için depremler günahlarına kefaret olur." [Hakim]
***
Çeşitli günahları olan biri, deprem bölgesine yerleşir. Günahları sebebiyle depremde ölür. Deprem bölgesindeki günahsızlar da, çocuklar da ölür. Onlar da şehit olur, sonsuz Cennet nimetlerine kavuşurlar. Depremde kimse ölmesin diye elbette tedbir almak gerekir. Ama tedbir de alınsa ölenler olabilir.
Fay hatları, diğer olaylar, buna sebep olurlar. Ateistler sebepleri yaratan yaratıcıyı görmedikleri, tanımadıkları için, her şey kendi kendine oluyor zannediyorlar. Hâlbuki o sebepleri yaratan da, o sebeplere iş yapma gücünü veren ve yaptıkları her işi yaratan da sadece Allahü teâlâdır. Yarasa güneşi göremiyorsa, güneş yok denemez.
Cümle eşya Hâlik’ındır, kul eliyle işlenir,
Emr-i Bâri olmayınca, sanma bir çöp deprenir.
Bir âyet-i kerîmede mealen, "Sizi de, işlerinizi de yaratan Allah’tır" buyuruldu. (Saffat 96)
Bu âfetlerin hepsi genelde günahlarımızın karşılığıdır. Bir âyet-i kerime meali:
"Başınıza gelen bir bela, kendi ellerinizle işledikleriniz yüzündendir. [Bununla beraber] Allah çoğunu affeder." [Şûrâ 30]
Demek ki bela, günahlarımız yüzünden gönderiliyor. Zulüm ve zina, depremlerin sebeplerindendir.
.Her şeyin başı sağlık...
2020-03-14 02:00:00
Grip gibi hastalıkların salgın hâle gelmemesi için; sıhhate kavuşana kadar camiye gitmemeli, toplu taşıma araçları ve alışveriş merkezlerinden uzak durmalıdır. Bu da kul hakkına girer...
Atalarımız, "Her şeyin başı sağlıktır" demişlerdir. Sağlık olmadan hiçbir şey yapılamaz. Dünya ve âhıret saâdeti buna bağlıdır. Sağlığı yerinde olan kişi, dünyanın en mesut, mutlu insanıdır. Dünyanın diğer mutlulukları, bundan sonra gelir... Sağlık sâyesindedir ki, kendimize, âile efradımıza, yurdumuza, milletimize, bütün insanlığa ve Rabbimize karşı olan vazifelerimizi en iyi şekilde ve gönül rahatlığıyla yerine getirebiliriz.
Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: (Sıhhatli beden, mesut ömür, ilâhî birer nimettir.)
Hastalıkların büyük bir kısmı temizliğe dikkat edilmemesinden ileri gelmektedir. Dış temizlik, yiyeceklerimizin, içeceklerimizin, giyeceklerimizin, teneffüs ettiğimiz havanın, vücudumuzun, oturup kalktığımız, gezip dolaştığımız, çalıştığımız, uyuduğumuz, yemek yediğimiz yerlerin temizliği, sağlığımızın korunmasında ve devamında büyük önem taşır. Bir Müslüman her şeyden önce bedenen ve rûhen temizdir. Temizlik, her türlü sağlığın garantisidir. Temizliğin olmadığı yerlerde, önce bedenî, sonra da bunu takiben rûhî hastalıklar, dert ve felâketler baş gösterir. Allahü teala Kur'ân-ı kerîmde meâlen (Temiz olanları severim) buyuruyor...
Müslüman, her hâliyle ve her şeyiyle temizdir. Giydiği, yediği, içtiği çevresi, evi, iş yeri, mahallesi, sokağı, caddesi, şehri, yurdu temizdir. Nerede temizlik yoksa, orada hastalık vardır...
Böyle korunmaya rağmen salgın hastalıklar olursa onun da tedbirleri alınmalıdır... İslâmiyetin şerefi için de (Dinimiz temizlik esası üzerine kurulmuştur?) hadis-i şerifini düstur edinip temiz olmaya çalışmalıdır! Pis kokularla etrafımızdakileri rahatsız etmek haramdır... Camiye temiz çorapla gitmelidir... Soğan, sarımsak gibi pis kokulu şey yiyerek, camiye gelmek de doğru değildir... Bazıları sigara kokusundan da rahatsız olur. Grip gibi hastalıkların salgın hâle gelmemesi için; sıhhate kavuşana kadar camiye gitmemeli, toplu taşıma araçları ve alışveriş merkezlerinden uzak durmalıdır. Bu da kul hakkına girer...
***
Dünyada ilk defa karantina uygulaması Müslümanlar tarafından yapılmıştır. Halîfe Hazret-i Ömer, Şam'a gidiyordu. Orada vebâ hastalığı olduğu işitildi. Yanında bulunanların bazısı;
- Şâm'a girmeyelim, dedi. Bir kısmı da;
- Allahü teâlânın kaderinden kaçmayalım, dedi. Halîfe de;
- Allahü teâlânın kaderinden, yine O'nun kaderine kaçalım, şehre girmeyelim. Birinizin bir çayırı ile, bir çıplak kayalığı olsa, sürüsünü hangisine gönderirse, Allahü teâlânın takdîri ile göndermiş olur, buyurdu.
Abdürrahmân bin Avf hazretlerini çağırıp;
- Sen ne dersin? buyurdu. Hazreti Abdürrahmân;
- Resûlullahtan işittim. (Vebâ olan yere girmeyiniz ve vebâ olan bir yerden, başka yerlere gitmeyiniz, oradan kaçmayınız!) buyurmuştu, dedi.
Hazret-i Ömer de;
- Elhamdülillâh, benim sözüm, hadîs-i şerîfe uygun oldu, deyip, Şam'a girmediler... [Vebâ ve benzeri hastalıkların bulunduğu yerden dışarı çıkmanın yasak edilmesine sebep, sağlam olanlar çıkınca, hastalara bakacak kimse kalmaz, helâk olurlar. Vebâlı yerde, mikroplu hava herkesin içine yerleşince, kaçanlar, hastalıktan kurtulamaz ve hastalığı başka yerlere götürmüş, bulaştırmış olurlar.]
.Beş vakit namaz Mirac gecesinde farz edildi...
2020-03-20 02:00:00
Fahr-i âlem “sallallahü aleyhi ve sellem” hazretlerine Mirac müyesser oldu. Sayısız ikramlara, şereflere kavuştu.
Âdem aleyhisselamdan beri, bütün peygamberlerin bildirdikleri, imân aynıydı. Yâni inanılacak şeyler aynıydı. Bunlarda hiçbir değişiklik olmamıştı. İmânda değişiklik olmaz. Fakat ibadetlerde farklılıklar olmuştur. İlk insan ve ilk peygamber Âdem aleyhisselamdan beri, namaz vardı, namaz kılınırdı. Ancak, bugünkü gibi beş vakit değildi. Bazı ümmetler, sadece sabah namazı kılıyordu. Bazı ümmetler de sadece öğle namazı... Bu ümmete Mirac gecesinde beş vakit olarak farz edildi...
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Mirac gecesi, 50 vakit namaz farz oldu. Sonra 5 vakte indirildi.) [Buharî, Müslim, İ. Ahmed]
(Cebrail aleyhisselamla bütün gökleri geçerek Sidre-i Müntehaya geldim. Cenneti gösterdiler. Daha sonra elli vakit namazla dönerken Musa aleyhisselamı gördüm. Elli vakit namazın ümmetime zor geleceğini, dönüp namaz vakitlerini azaltmasını Allahü teâlâdan istememi söyledi. Azar azar kaldırılarak, sonunda beş vakte indirildi.) [Müslim]
(Allahü teâlâ buyurdu ki: Bende söz ve hüküm asla değiştirilmez. Bu beş vakit namaz karşılığında elli vakit namaz sevabı vardır.) [Buharî, Müslim, Tirmizî, Nesaî]
***
Fahr-i âlem “sallallahü aleyhi ve sellem” hazretlerine Mirac müyesser oldu. Zamansız ve mekânsız olarak, âhirette Allahü teâlânın görüleceği gibi, anlaşılamayan ve anlatılamayan bir hâlde, Allahü teâlâyı gördü. Harfsiz ve sessiz olarak, Allahü teâlâ ile konuştu. Allahü teâlâyı, tesbîh, hamd ve senâ eyledi. Sayısız ikramlara, şereflere kavuştu. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” o gecenin sabahında, Mirac kıssasını anlatıp, buyurdu ki:
(Bu gece, Mekkeden Beyt-i Mukaddese gittim. Orada, Enbiyânın ruhlarına imâm olup, iki rek’at namaz kıldım. Oradan Arş'ın üzerine yükseldim. Allahü teâlâ ile konuştum. Allahü teâlâ, ümmetime, bir gün bir gecede elli vakit namaz farz etti. Geri döndüm. Âsûmânda, hazret-i Mûsâ “aleyhisselâtü vesselâm” ile karşılaştım. Beni geri gönderdi ki, "elli vakit namaza ümmetin tâkat getiremez!" Allahü teâlâya teveccüh ettim. On vakit namaz bağışladı. Geri Mûsâ aleyhisselamın yanına geldim. "Henüz çoktur" diye beni geri döndürdü. Tekrar Allahü teâlâya teveccüh ettim. On vakit daha bağışladı. Velhâsıl, beş nöbette, kırkbeş vakit namaz bağışladı. Hazret-i Mûsâ aleyhisselam yine dön, dedikte, dedim ki: "Rabbimden hayâ ederim. Ben bu beş vakitten razıyım." Allahü teâlâdan nidâ geldi ki: "Bu beş vakit, elli vakte bedeldir." Sonra, Beyt-ül-mukaddese gelip, gece içinde, Mekke'ye geri döndüm.)
Mirac gecesinde namazın farz oluş şekli ve elli vakitten beş vakte indirilişi hususunu böyle vuku bulmuştur...
.Bu nimet, Hazret-i Ebu Bekir'e nasip olmuştur
2020-03-21 02:00:00
"Hazret-i Ebu Bekir’in üstünlüğü; önce imana gelmesi, din için herkesten çok mal vermesi ve canını tehlikelere atmasından dolayıdır."
Hazret-i Ebu Bekir, Peygamberlerden sonra, insanların en üstünüdür. Aşere-i Mübeşşerenin yani Cennetle müjdelenen on sahabenin birincisidir. Peygamber Efendimizin kayınpederi, Hazret-i Âişe'nin babasıdır. Eshab-ı kiramın en çok ilim sahibi olanlarındandı. Her ilimde müracaat kaynağı olmuştur. İslami ilimlerin bütün meselelerini bilirdi. Nitekim Resulullah Efendimiz "Göğsümdeki marifetlerin, bilgilerin hepsini, Ebu Bekir’in göğsüne akıttım" buyurmuştur.
Resulullah efendimiz yine bir gün buyurdu ki: (Ümmetimin ümmetime karşı en merhametlisi, Ebû Bekr'dir.)
Bunlara şahit olan Eshâb-ı güzîn, hazret-i Ebû Bekr'in böyle duâsına ve yüksek himmetlerine hayrân olup, cümlesi hayır duâ ettiler...
***
Hazret-i Ebu Bekir'in faziletleri, üstünlükleri çoktur. Bunların her biri, Kur'an-ı kerimin, hadis-i şeriflerin ve Eshab-ı kiram ile diğer din âlimlerinin haber vermesiyle anlaşılmıştır...
İmam-ı Rabbânî hazretleri buyurdu ki:
"Hazret-i Ebu Bekir’in üstünlüğü, iyi sıfatlarının çokluğundan değildir. Önce imana gelmesi, din için herkesten çok mal vermesi ve canını tehlikelere atmasından dolayıdır. Bu nimet, ondan başkasına nasip olmamıştır."
***
Kâfirler Mi'râc olayını işitince inkâr edip, “Akla zıttır, mümkün değildir” dediler. “Bu iş burada bitti, mal, mülk, saltanat verdik, davasından vazgeçiremedik. Ama artık ondan kurtulduk” diye sevinçlerinden oynamaya başladılar. Birkaçı hemen Hazret-i Ebu Bekir’in evine geldi. Çünkü onun akıllı, tecrübeli, hesaplı bir tüccar olduğunu biliyorlardı. Dediler ki:
-Ey Ebâ Bekir! Sen çok defa Kudüs'e gittin geldin. İyi bilirsin. Mekke'den Kudüs'e gidip gelmek, ne kadar zaman sürer?
-İyi biliyorum. Bir aydan fazla.
Kâfirler bu söze sevindi. "Akıllı, tecrübeli adamın sözü böyle olur" dediler. Gülerek, alay ederek ve Hazreti Ebû Bekir'in de kendi kafalarında olduğuna sevinerek;
-Senin efendin, Kudüs'e bir gecede gidip geldiğini söylüyor. Artık iyice sapıttı! dediler.
Hazreti Ebû Bekir, Resûlullahın mübarek adını işitince, hiç tereddüt etmeden;
-Eğer O söyledi ise, inandım. Bir ânda gidip gelmiştir! dedi...
Kâfirler neye uğradıklarını anlayamadı. Önlerine bakıp gidiyor;
"Vay canına, Muhammed ne yaman büyücü imiş. Ebû Bekir'e sihir yapmış" diyorlardı...
Hazreti Ebû Bekir hemen giyinip, Resûlullahın yanına geldi. Büyük kalabalık arasında, yüksek sesle şöyle dedi:
-Yâ Resûlallah! Mirâcınız mübârek olsun!
Resûlullah, o gün Hazreti Ebû Bekir'e "Sıddîk" dedi. Bu adı almakla, bir kat daha yükseldi...
Mirac Kandiliniz mübarek olsun efendim.
."Senin kocan hangi hayırlı ameli işledi?"
2020-03-27 02:00:00
Allahü teâlâ Musa aleyhisselama emretti ki: "Benim falanca çöplükte bir evliya kulum var, onu oradan çıkar, temizle, namazını kıl ve defnet!"
Müslüman, Resulullahı (sallallahü aleyhi ve sellem) Allah’ın emri olduğu için sever ve her zaman salevatı şerife ile anar...
Din büyüklerimiz buyuruyor ki: "Resul-i ekrem efendimizin ismini söyleyince, işitince, yazarken ve okurken Ona salevat getirmek hürmete ve sevap kazanmaya sebep olmaktadır... Kur’ân-ı kerimi okurken de, Peygamber efendimizin ismi geçince hemen o mübarek ismi sevgiyle, saygıyla öpmeli. Çok nimete kavuşulur."
İşte size -hem de bu ümmetten olmadığı hâlde- nimete kavuşanlardan birinin ibretlik menkıbesi...
Musa aleyhisselam zamanında hiç kimsenin sevmediği, günahkâr bir kimse vardı. Her fani gibi bu zat da bir gün öldü. "Bu da adam mı?" diye cesedini götürüp çöplüğe attılar. Allahü teâlâ Musa aleyhisselama emretti ki:
-Benim falanca çöplükte bir evliya kulum var, onu oradan çıkar, temizle, namazını kıl ve defnet!
Musa aleyhisselam gidip adamı çöplükten çıkardı, güzelce yıkadı, kefenledi, namazını kıldı. Bu arada ahali şaşkınlık içindeydi! Çünkü Allah’ın peygamberi, kendilerinin çöpe attığı adamı temizliyor, kefenliyor, namazını kılıyor!..
Definden sonra Musa aleyhisselam adamın evine geldi ve hanımına şöyle sordu:
- Ey hatun! Senin bu kocan ne yaptı, hangi hayırlı ameli işledi?
Kadıncağız dedi ki:
- Ey Allahın Resulü! Benim beyim hiç kimsenin sevmediği, herkesin kendinden kaçtığı biri idi. Hiç iyi bir ameli yoktu.
- İyi düşün, bunun hayırlı bir ameli, iyi bir işi olmalı.
Kadın düşündü, yine bulamadı ve;
- İyi biliyorum ki hiçbir iyiliği yoktu; hatta hep günah işlerdi dedi.
Musa aleyhisselam, kadına üçüncü defa sordu:
- Bunun mutlaka iyi bir tarafı var ki, Allahü teâlâ bana "namazını kıl ve defnet!" diye emreyledi.
Kadıncağız o ara bir şey hatırladı ve şunları söyledi:
- Bir gün Tevrat okuyordu... (Muhammed aleyhisselamın) "Ahmed" ismi geçti. "Bu ne güzel isim" dedi, tekrar okudu, yine "bu ne güzel isim" dedi. Sonra, "Ya Rabbi! İsmi böyle güzel olanın kim bilir kendisi ne kadar güzeldir, ben ona âşık oldum" dedi ve kitapta geçen o ismi öptü.
Musa aleyhisselam, aradığı cevabı bulmuştu;
-Bu işin sırrı şimdi anlaşıldı, buyurdu.
***
Hazreti Musa "Ülülazm" peygamberlerden olduğu hâlde bir gün şöyle dua etmiştir:
"Ya Rabbi! Beni de Muhammed aleyhisselamın ümmetinden eyle!"
Resulullah Efendimiz ne buyuruyorlar: "Kişi, sevdiğiyle berâberdir.
.Ehl-i beytin, herkesin üzerinde hakları vardır
2020-03-28 02:00:00
İslam âlimleri, Ehl-i beyt sevgisini, son nefeste imanla gitmek için şart görmüşlerdir. Çünkü onlarda Resulullah efendimizin zerreleri vardır.
Hazreti Ali, Ehl-i beytin birincisidir... O mübarek zatın, Hazret-i Fatıma ve çocuklarının, herkesin üzerinde hakları vardır. İnsanların en şereflileri onlardır. Onlara tazim, dinimizin emridir.
Resulullah efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) müberek torunlarından Hazret-i Hasan’ın çocuklarına "şerif", Hazret-i Hüseyin’in nesline de "seyyid" denir. Çok memlekette; bilhassa ülkemizde pek çok seyyid ve şerif vardır...
İslam âlimleri, Ehl-i beyt sevgisini, son nefeste imanla gitmek için şart görmüşlerdir. Çünkü onlarda Resulullah efendimizin zerreleri vardır. Hepsine kıymet vermek, saygı göstermek; hele hele bir ihtiyacını gidermek çok sevaptır. Onlara yardımcı olmak için illa da zengin olmak gerekmez. Evlerinde bir hizmetlerini görerek, yolda giderken elindeki yükünü taşıyarak da dualarını almamız mümkündür. Peygamber efendimiz, (Benim evlâdımın iyilerini, Allah rızası için kerim tutun! Onlara hürmet edin! İyi olmayanlarına da benim hatırım için hürmet edin) buyuruyor...
Şu ibretli hadise Afganistan'da yaşanmıştır...
Bir gün kadıncağızın biri Belh hükümdarına gelir ve şöyle der:
-Ben seyyideyim, çoluk çocuğum var, biraz sıkıntıdayız, bize kalacak bir ev ver! Hükümdar;
-Vesikan var mı, bunu ispat edebilir misin? diye sorunca, kadıncağız çok incinir ve komşusu olan bir Mecusi'ye gitmek zorunda kalır. Ona da durumunu anlatır. Mecusi;
-Hayhay, Hazreti Muhammed'in torunları gelir de boş çevrilir mi hiç, al sana ev, al sana hizmetçi, der. Seyyide hanım da ona dua eder...
***
Hükümdar, o gece rüyasında sıra sıra köşklerin yanında Peygamber efendimizi görür ve "Ya Resulallah, bu köşkler kimindir?" diye sual eder. Resulullah efendimiz de, "Müslümanların" buyurur. Hükümdar, "Ben de Müslümanım" deyince, Peygamber efendimiz "Vesikan nerede?" diye sorar...
Bu rüya üzerine hükümdar uyanır. Hatasını anlamıştır... Belh sokaklarında o seyyide hanımı arar. Onu bir Mecusi'nin evinde bulur. Adama, "Ben ona ev vereceğim" der. Adam, "Geçti artık" der: "Ben bu hanımın duasıyla Müslüman oldum. Rüyamda Muhammed aleyhisselamı gördüm. Cennette Müslümanların köşkleri vardı. Bana, (Bu köşkler Müslümanların, sana vesika sormak yok, geç şu köşke otur) buyurdu. Seni de gördüm ne olmuşsa, saçını başını yoluyor, 'vesika, vesika' diye kıvranıp duruyordun. Sabah rüyamı anlattığım hanımım ve çocuklarım da hepsi Müslüman oldular..."
Şu mübarek günlerde tanıdığımız seyyidlerin ve şeriflerin dualarını almaya gayret edelim..
.Kabir azâbından kurtulmak için...
2020-04-03 02:00:00
"Kabir azâbından kurtulmak isteyen, namaza devam etmeli, sadaka vermeli, dedikodudan ve üzerine idrar sıçratmaktan kaçınmalıdır..."
Ehl-i sünnet âlimleri, kabir hayatının ahiret hayatından olduğunu, kabir azabının da ahiret azaplarından olduğunu bildirmişlerdir.
İmam-ı Rabbani hazretleri kabir hayatı hakkında buyuruyor ki:
"Kabirde azap yapılacağı sahîh ve meşhur hadîslerle, hattâ Kur'ân-ı kerîmdeki âyetlerle bildirilmiş iken, çok kimsenin bunda şüphe ettiği, hattâ inanmadığı, böyle şey olmaz dediği görülüyor. 'Ölüye azap yapılsaydı, dirilerde olduğu gibi, çırpınır, hareket ederdi' diyorlar. Ölülerin hâli, dünyadaki dirilerin hayatı gibi değildir. Dünyanın nizâmı için buradaki hayatta hem his, hem de irâde ile hareket vardır. Kabir hayatında, ölülerin azap ve elem duymaları için yalnız hissetmeleri yetişir. Kabirde rûhun bedene bağlanması, diri iken bağlanmasının yarısı kadardır. İşte bunun için ölüler, azâbı duydukları hâlde, hareket etmez ve kıpırdayamazlar..."
Meyyit, kabre konulunca, ne kadar sâlih olsa da kabir onu sıkar. Kabir sıkması, kâfirlere azap müminlere ikrâm içindir. Meselâ bir anne kaybolan çocuğunu bulsa, sevinçten onu nasıl bağrına bastırırsa, kabir de sâlihleri böyle sıkar.
Ebülleys-i Semerkandî hazretleri buyurdu ki:
"Kabir azâbından kurtulmak isteyen, namaza devam etmeli, sadaka vermeli, Kur'ân-ı kerîm okumalı, Allahü teâlâyı çok tesbih etmeli; hainlikten, dedikodudan ve üzerine idrar sıçratmaktan kaçınmalıdır..."
***
Bir kadıncağız, kocasına devamlı diyor ki: "Efendi, senin hocan Abdullah-ı Dehlevi hazretleri 'Yolumuzu ve bu yolun büyüklerini sevene kabir azabı olmaz' buyurmuşlar. Ben o mübarek zatı çok seviyorum, bunu kendisine söyler misin?" Adam, "Söylerim hanım" diyor, ancak unutuyor!.. Ertesi gün bir daha... "Söyledin mi?" "Aaa vallahi unuttum." "Nasıl unuttun?" "Öyle bir sohbet vardı ki aklıma gelmedi yahu." "Bari bugün söyle!" "Söylerim, evelallah" diyor ancak gene unutuyor... Akşam eve geliyor, "Söyledin mi?" "Hıııı. Anaam gene unuttum!" derken, kadıncağız o gece vefat ediyor...
Sabah olunca Abdullah-ı Dehlevi hazretlerine haber veriliyor. Mübarek, buyuruyor ki: "Haydin cenaze namazına gidiyoruz..." Gidiyorlar, cenaze namazını kılıyorlar ve defnediyorlar.
Ertesi gün bu saliha kadını kaç kişi birden rüyalarında neşeli bir hâlde görüyor. Diyorlar ki:
-Allahü teala sana ne muamele etti?
O da şöyle cevap veriyor:
-Bizim bey unuttu fakat bu yolun büyükleri unutmuyor! Allahü teala Abdullah-ı Dehlevi hazretlerine olan sevgim sebebiyle beni kabir azabından korudu!..
.Komşuya hürmet, onunla iyi geçinmektir...
2020-04-04 02:00:00
Dünyada en kıymetli şey, Müslüman, sâlih, Allahü teâlânın ve mahlûkların haklarını bilen ve gözeten komşudur.
Komşu hakkını son derece gözetmek, el ile ve dil ile komşulara ezâ edecek, sıkıntı verecek bir harekette bulunmamak, dînimizin emrettiği önemli bir vazifedir...
Komşuluk, insanları ve âileleri birbirine bağlayan mânevî bir bağdır. Bazen komşular arasındaki bu mânevî bağlara, akrabâlar arasındakinden bile fazla ihtiyaç duyulur. Zîrâ, asrımızda çeşitli işlerimizden dolayı, hemen hemen her gün, hattâ her saat yüz yüze bakarız. Bu sebepledir ki, atalarımız, "Ev alma, komşu al" diyerek iyi komşular edinmemizi tavsiye etmişlerdir.
Aradaki bu güzel bağları koparmak ise, dînimizce hoş olmayan şeylerdir. İnsan, kendi malını, canını ve nâmusunu nasıl korursa, komşusunun malını, canını, iffet ve nâmusunu da öylece koruması, onların haklarına riâyet etmesi lâzımdır.
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Cebrâil aleyhisselâm, komşu hakkı üzerinde o kadar çok durdu ki, komşu ölünce, diğer komşunun mîrasından pay alacağını zannettim.)
Komşuya hürmet, onunla iyi geçinmektir. Allahü teâlânın kendisine ihsân ettiği rızıklardan ona da vermektir. Onu incitecek söz ve harekette bulunmamaktır.
Bir defasında, Peygamber aleyhisselâm buyurdu ki:
- Vallahi îman etmemiştir, vallahi îman etmemiştir, vallahi îman etmemiştir!
Orada bulunan Eshâb-ı kirâm korkarak sordular:
- Yâ Resûlallah, bu îman etmeyen kimdir?
Peygamber efendimiz şöyle cevap verdiler:
- Kötülüğünden, komşusunun emin olmadığı insan!
Dünyada en kıymetli şey, Müslüman, sâlih, Allahü teâlânın ve mahlûkların haklarını bilen ve gözeten komşudur. İyi komşular varsa, Allah onun hürmetine diğerlerine de umumî belâ göndermez. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Allahü teâlâ, bir sâlih Müslümanın hürmetine, komşularından binlerce belâyı, felâketi uzaklaştırır.)
***
Hekimoğlu Ali Paşa, Birinci Mahmud Han'ın Sadrazamlarındandır... Paşanın, herkes tarafından sevilen bir komşusu varmış. Adamcağız o günlerde çok para sıkıntısı çekmeye başlamış ve evini satmaya karar vermiş. Ancak, evin değeri on bin lira ise, bu yüz bin lira istiyormuş!.. Kendisine "Neden bu kadar fazla istiyorsun?" diye soranlara, "Siz benim komşuma bakın! Benim komşum Ali Paşa'dır. O, bütün mahallenin sıkıntılarına koşar, cömerttir. Ben evin değil komşumun fiyatını söylüyorum!" diyormuş...
Bu laf dönüp dolaşıp Hekimoğlu Ali Paşa'ya ulaşıyor. Paşa, komşusunu çağırıyor ve; "Sıkıntıda olduğunu duydum, ne kadar paraya ihtiyacın var?" diye soruyor. O da lazım olan miktarı söylüyor. Paşa, "Al şu parayı evi bize bırak!" diyor ve ardından da ilave ediyor: "Ben seni hiç buradan gönderir miyim? Ev yine senin olsun. Ben sensiz yapamam; ama sen de bensiz yapamazsın!.."
.İşte size iki cihan saadetinin reçetesi!..
2020-04-10 02:00:00
Dünya ve âhiret saadetinin reçetesi: Büyük bir Allah dostuna kavuşup, onun tarafından kabul edilmek ve namaz kılmak...
Ehl-i sünnet âlimleri buyuruyorlar ki:
Dünya ve âhiret saadeti iki şeyle olur: Birincisi, İmam-ı Rabbanî hazretleri gibi büyük bir Allah dostuna kavuşup, onun tarafından kabul edilmektir. Bizim kabul etmemizin önemi olmaz, onların kabul etmesi gerekir. Kabul etmelerine layık olmak için, onları kusursuz sevmek, onları sevmeyenleri sevmemek ve yollarında olmak gerekir. İkincisi namazdır...
Eskiden bir vakit camiye, cemaate yetişemeyene, 2-3 gün (Başın sağ olsun) demeye gidilirmiş. (Çok yazık, sen bu cemaati nasıl kaçırdın, bu nimetten, bu sevabdan nasıl mahrum kaldın, iftitah tekbirine nasıl yetişemedin, inşallah bir daha kaçırmazsın) diye onu teselli ederlermiş. Şimdi namaz kılmak mesele oldu, nerede kaldı ki cemaate gidilsin! Zenginin biri, bir gün Peygamber efendimize gelip "Ya Resulallah ben mahvoldum! Kervanımı vurdular, soyup soğana çevirdiler, çok perişan hâldeyim."
Resulallah efendimiz "Elhamdülillah!" der. Adam şaşırır ve "Ne oldu ya Resulallah? Niye (Elhamdülillah) dediniz?" diye sorunca buyurur ki:
"Ben de, (Bugün öğle namazının iftitah tekbirini kaçırdım) diyeceksin diye korkmuştum. Bin kervanın vurulsun, ama sen yeter ki iftitah tekbirini kaçırma!"
Din kitaplarında, "Namaz vakti geçerken, kılmadığı için üzülmeyenin imanı gider. Üzülünce, yine büyük günah işlese de, hiç olmazsa imanı vardır, üzülmezse, içi yanmazsa küfre girer" deniyor. Günümüzde ise, namaz kılan için, (Şu kişi namaz kılıyormuş) diyorlar. (Namaz kılıyor) demek, (Bu, nefes alıyor demek) gibi bir şey. Nefes alana (Nefes alıyor) denir mi hiç?
Beş vakit namazı severek kılmalı, çocukları da alıştırmalı. Yine bir mübarek zat anlatır:
"Babam namaza çok dikkat ederdi. 5-6 yaşında beni namaza başlattı. Hattâ bir gece vazifeden gelmişti. Biz 8-9 yaşlarındaydık, kardeşlerimle oynayıp, yorulunca, hepimiz bir tarafta uyuyakalmışız. Babam gelmiş, anneme, (Bunlar namazlarını kıldılar mı?) demiş. Annem de, (Kılmadılar, oynarken uyuyakalmışlar) demiş. Biz babamın bağırmasını duyar duymaz uyandık, o heyecanla, kıbleyi, abdesti düşünemeden hemen namaza durduk... İşte baba böyle olur, yerine göre tatlı sert ikaz ederek mutlaka çocuklarına namaz kıldırır. Ölüm döşeğinde de, son sözü yine (Namaz) olmuştu. Babam, namazın önemini iyi bildiği için şöyle nasihatte bulunmuştu:
(Oğlum, namaz çok önemli. Bu, ne kumandanın, ne valinin ne de benim sözümdür. Bu, Allah'ın emridir. Eğer üzerinden bir vakit namazın geçerse iki elim yakanda olsun, âhirette affetmem seni. Söz ver!)
Ben de söz verdim. Elhamdülillah, sözümde duruyorum."
.Dinimizde niyetin önemi...
2020-04-18 02:00:00
(Ameller, niyete göre iyi veya kötü olur) hadîs-i şerîfi, mubâhlara niyete göre sevap verileceğini bildirmektedir.
Niyet, emre itaat ve Allahü teâlânın rızasına kavuşmak için yaptığını kalbinden geçirmek demektir. Niyet, ibadet yapmayı kalbe getirmek, hatırlamak değildir. Allahü teâlâ için yapmayı irade etmek, istemek demektir.
Dinimizde niyetin önemi büyüktür. Kötü niyet için günah, iyi niyet için sevap vardır. Mümin, iyi bir iş yapmaya niyet edip, fakat onu yapamasa, yine sevap alır. Hadis-i şerifte (Müminin niyeti işinden hayırlıdır) buyuruluyor.
İbadetlerin sahih olması için, Allahü teâlânın rızası için yapmaya niyet etmek lazımdır. Niyet, kalp ile olur. Yalnız söylemek ile niyet edilmiş olmaz. Kalp ile birlikte olmak şartı ile dil ile söyleyerek niyet etmek caiz olur. Kalp ile niyet, söz ile niyete benzemezse, kalpteki niyet esastır.
Niyet o kadar mühimdir ki, dinimizin emrettiği bir şey, dünya menfaati için yapılınca sahih ve makbul olmuyor. Dünya işi sayılıyor. Herhangi bir dünya işi de, ahiret menfaati için yapılınca, ibadet hâlini alıyor. Mümin, hanımına verdiği bir lokmayla bile sevap kazanıyor. Bu durumu göz önüne alarak, düşüncesini temizleyen ve niyetini düzelten bir kimse, yiyip içmekte ve her türlü dünya işlerinde, ahiret faydasını gözeterek, sevap kazanmak fırsatını elden kaçırmaz...
İslamiyet’e uymanın, ibadet etmenin, dünya menfaatleri üzerine kurulmayacağı, akıl sahipleri için pek meydanda olan bir gerçektir. Âyet-i kerimede mealen buyuruldu ki:
(Ahireti kazanmak için çalışanların kazançlarını arttırırız. Dünya menfaati için çalışanlara da, ondan veririz. Fakat, ahirette bunların eline bir şey geçmeyecektir.) [Şûrâ 20]
***
İnsan iyi niyetinden dolayı sevap alır, kötü niyetinden dolayı, o kötülüğü yapmadıkça günah kazanmaz. Hadis-i şerifte mealen buyuruldu ki:
(İyi bir iş yapmaya niyet edip de, yapamayana, tam bir iyilik yapmış gibi sevap verilir. Niyet edip yaparsa, on mislinden 700 misline, hatta daha fazla sevaba kavuşur. Kötü bir işe niyet edip de yapmayana, yapılmış tam bir iyilik sevabı verilir, niyet edip de yapana ise sadece bir günah yazılır.) [Buhari]
Şunu unutmayalım ki; beş vakit namazı kılıp doğru niyet ederek çalışanın her yaptığı iş ibadet olur.
***
Bir zamanlar, bir ülkenin çok ihlaslı bir padişahı varmış. Bir sefere çıkacakmış. Muazzam bir ordusu var. Her şey hazır. Kendisi atıyla çıkmış bir tepenin üzerine, aşağıya doğru ovaya bakmış, muhteşem bir ordu. Kimse de yok yanında, tek başına. İçinden şöyle geçirmiş:
"Ya Rabbi! Şu muazzam ordumla, bu imkânımla beraber, Resulullah efendimizin zamanında yaşasaydım da, Onun yanında, ben de Onun emrinde olsaydım... Onun harplerinde yanında ben de mücadele etseydim..."
Sonra, işine devam etmiş... Gel zaman, git zaman her fâni gibi bu sultan da vefat etmiş... Hesap defteri açılmış. Bakmış ki günah çok, ancak sevap tarafı bomboş! Sadece bir sevap var o da; o gün, o tepede yaptığı o halis niyet. Ve bütün o günahların hepsinden kat kat daha kıymetli... Hesap görülüyor ve doğru Cennete...
."Onlar dünyadayken çok acı çektiler!.."
2020-05-02 02:00:00
"Cennette Allahü teâlâ bazı kullarına o kadar yüksek makamlar, o kadar yüksek köşkler verecek ki, bakanların gözleri kamaşacak!"
Dert, bela istemek doğru değildir. "Ya Rabbi, bana sıhhat ve afiyet ver" diye dua etmelidir. Ancak istemeden bir bela, musibet gelirse sabretmelidir. Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir hadis-i şerifinde buyuruyor ki:
"Cennette Allahü teâlâ bazı kullarına o kadar yüksek makamlar, o kadar yüksek köşkler verecek ki, bakanların gözleri kamaşacak. Diyecekler ki: 'Bunlar kim, bu derecelere nasıl kavuştular. Hangi ibadeti yaptılar da bu makama kavuştular?' Onlara şu cevap verilir: 'Bunlar öyle makam sahibi değil, bunlar çok ibadet edenler de değil; fakat bunlar dünyadayken çok acı çektiler, çok hastalık çektiler, çok üzüntü çektiler. Onun için Allahü teâlâ onlara bu dereceleri ihsan eyledi.' Onları seyredenler, 'keşke dünyadayken ellerimiz parçalansaydı, vücutlarımız paramparça olsaydı, o kadar acıyı biz de çekseydik de, kardeşlerimize nasip olan nimet bize de nasip olsaydı' diyecekler."
Allahü teâlâ Kur’ân-ı kerimde mealen buyuruyor ki:
"Bazı şeyler sizin çok zorunuza gider, çok gücünüze gider, üzülürsünüz. 'Bu musibet başıma nereden geldi?' dersiniz. Hâlbuki bilmezsiniz ki, bu sizin için hayırlıdır. Bazı şeylere çok sevinirsiniz, 'yaşadık' dersiniz. Bilmezsiniz ki, onlar sizin için kötüdür, şerdir."
Yine Peygamber efendimiz buyurdu ki:
"Allahü teâlâ buyurdu ki: Bedenine, evladına veya malına bir musibet gelen, sabr-ı cemille karşılarsa, [yani güzel sabrederse] kıyamette ona hesap sormaya hayâ ederim.) [Hakim]
Güzel sabır, gelen belaya razı olup, açıklamamak ve şikâyette bulunmamak demektir. Güzel sabreden, dünya ve ahirette kurtuluşa kavuşur... İbadetlerin, nimetlerin dışı bize acı gelirse de, içleri tatlıdır. Dışına değil, içine bakmalı. "Sabır acıysa da, meyvesi tatlıdır" buyuruluyor...
***
Bir zamanlar kadın evliyâdan Rabia-i Adviyye hazretleri çok ağır hastalanır. Yanındaki hizmetçiler derler ki:
-Anneciğim, siz herkese dua ediyorsunuz o iyileşiyor. Bir de kendinize dua etseniz.
Cevabında buyurur ki:
-Bir sevdiğiniz, bir dostunuz, bir arkadaşınız bir hediye getirse, size verse, kardeşim kusura bakma bunu kabul etmiyorum, iade ediyorum deseniz, onun kalbi kırılmaz mı?
-Elbette kırılır.
Bunun üzerine Rabia hazretleri onlara buyuruyor ki:
-Beni yoktan var eden, her an varlıkta durduran Rabbim, bana bir hediye göndermiş. Ben nasıl Rabbime "yâ Rabbi bu hediyeyi geri al!" diyeyim. Bu hastalık Ondan geldi, ben almadım, hiç kimseden de istemedim. Allahü teâlâ öyle lâyık gördü. "Rabia, sana bir hediye göndereceğim, bakalım sabır mı, isyan mı edeceksin?" dedi. Vallahi yapmam, Rabbimin verdiği bu hediyeyi geri veremem
.Zorluklar içinde yapılan ibadet daha kıymetlidir
2020-05-08 02:00:00
Şu uzun ve sıkıntılı "virüs günleri"nde oruç tutmak çok zordur. Elbette, zorluklar içinde yapılan ibadetin sevabı daha çoktur.
Bu ayı, ahireti kazanmak için fırsat bilmeli, elden geldiği kadar ibadet etmelidir. Allahü teâlânın razı olduğu işleri yapmalıdır... Din büyükleri buyuruyor ki: "Cuma günü ve gecesi, ramazan-ı şerifin otuz gün ve gecesi hiç kimseye azap yoktur. Ramazan-ı şerif kirli elbisenin makineye girip temiz çıkması gibidir. Birinci günü başlıyor, otuzuncu günü tertemiz olarak insan öbür taraftan çıkıyor..."
Şu uzun ve sıkıntılı "virüs günleri"nde oruç tutmak çok zordur. Elbette, zorluklar içinde yapılan ibadetin sevabı daha çoktur. Bu ayda özürsüz oruç tutmamak büyük günahtır. Hadis-i şerifte;
(Özürsüz, ramazanda bir gün oruç tutmayan, bunun yerine bütün yıl boyu oruç tutsa, ramazandaki o bir günkü sevaba kavuşamaz) buyuruldu.
Ehl-i sünnet âlimleri, ramazan-ı şerifte şöyle dua ederler:
"Ya Rabbi! Tuttuğumuz oruçları kabul eyle! Sen bizi ramazan-ı şerifin şefaatine nail eyle! Ramazan-ı şerifte affettiğin, magfiret ettiğin kullarına bizi de dâhil eyle! Âmin..."
***
Bir gün, Peygamber efendimiz Eshabına buyurdu ki:
"Rüyamda acayip şeyler gördüm. Ümmetimden birini azap melekleri yakalamıştı. Aldığı abdestler gelip, onu içindeki zor durumdan kurtardı... Birini gördüm, kabri onu sıkıyordu. Kıldığı namazlar gelip, onu kabir azabından kurtardı... Birine şeytanlar musallat olmuştu. Ettiği zikirler gelip, şeytandan onu kurtardı... Birinin de susuzluktan dili çıkmıştı. Tuttuğu ramazan orucu gelip, susuzluğunu giderdi...
Birini zulmet sarmıştı. Yaptığı hac gelip karanlıktan çıkardı... Birine ölüm meleği gelmişti. Ana babasına yaptığı iyilikler gelip, ölümüne engel oldu, geciktirdi. Birini Müslümanlarla konuşturmuyorlardı. Sıla-i rahim gelip, ona şefaat etti, onlarla konuştu. Peygamberinin yanına gitmek isteyen birine engel oluyorlardı. Aldığı gusül, onu alıp yanıma getirdi... Ateşten korunmak isteyen birisine, sadakası gelip ateşe perde oldu... Birini zebaniler alıp Cehenneme götürürken, yaptığı emr-i maruf ve nehy-i münker gelip kurtardı... Biri Cehennem ateşine atılmıştı. Allah korkusu ile döktüğü gözyaşları gelip oradan kurtardı...
Birine amel defteri solundan verilirken, Allah korkusu gelip, defterini sağa aldı... Sevapları hafif gelen birine, kendinden önce ölen çocukları gelip, sevabını ağırlaştırdı... Cehennemin kenarında, korkudan titreyen birine, Allahü teâlâya olan hüsnü zannı gelince, titremesi durdu... Sırattan zorla geçen biri, Cennete geldi. Fakat kapılar kapalıydı. Kelime-i şehadeti gelip, onu Cennete koydu
.Sadrazam Mahmut Paşa'nın iftarları bir başka olurdu...
2020-05-09 02:00:00
Fatih Sultan Mehmet Han'ın Sadrazamı Mahmut Paşa'nın verdiği iftarlar çok farklı idi... Onun iftarında nohutlu pilavın yeri başkaydı!..
Mübarek günlerdeyiz, (korona salgınına rağmen fırsatları iyi değerlendirelim.) Bu ayda iftar vermek çok sevaptır. (Evlerimizde veremesek de), Çevremizdeki fakir ve yetimleri, Öğrenci Yurtlarında kalan ve geleceğin teminatı olan gençlerimizi unutmayalım... Mesela İhlas Vakfı aracılığıyla Afrika’daki kardeşlerimize de iftar verebilirsiniz…
Yolda karşılaştığımız oruçluya, bir hurma veya bir zeytin verilse de iftar verme sevabına kavuşulur. Peygamber efendimiz;
"Bir kimse, bu ayda bir oruçluya iftar verirse günahları affolur. O oruçlunun sevabı kadar ona sevab verilir" buyurunca, Eshab-ı kiramdan bazıları, bir oruçluyu iftar ettirecek kadar zengin olmadıklarını söylediler. Onlara cevaben;
"Bir hurmayla iftar verene de, yalnız suyla oruç açtırana da, biraz süt ikram edene de bu sevab verilir" buyurdu...
İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
"Mübarek ramazan ayı, çok şereflidir. Bu ayda yapılan, nafile namaz, zikir, sadaka ve bütün nafile ibadetlere verilen sevap, başka aylarda yapılan farzlar gibidir. Bu ayda yapılan bir farz, başka aylarda yapılan yetmiş farz gibidir. Bu ayda bir oruçluya iftar verenin günahları affolur. Cehennemden azat olur. O oruçlunun sevabı kadar, ayrıca buna da sevap verilir. O oruçlunun sevabı hiç azalmaz..."
Her zaman misafir gelmesini arzu etmelidir. Peygamber efendimiz;
(Misafir istemeyende hayır yoktur) buyurdu.
Misafire yedirmekle, sadaka vermekle, insanın eli daralmaz. Cimrilik çok kötüdür. Misafir kabul edip cimrilikten kurtulmaya çalışmalıdır! Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Amellerin en faziletlisi, bir müminin ayıbını örtmek, karnını doyurmak ve bir ihtiyacını karşılamak suretiyle onu sevindirmektir.)
***
Osmanlı döneminde zengin köşk veya konaklarda iftara davet edilen misafirlerin yanında fakir halk için de sofralar hazırlanırdı. Kapıdan kim gelirse geri çevrilmezdi. İftarın verildiği köşk veya konak ziyafet evi halini alırdı. Misafirler iftarını yapıp teravihe gitmek üzereyken hane sahibi tarafından; kehribar tesbihler, oltu taşlı ağızlıklar, gümüş yüzükler diş kirası olarak hediye edilirdi...
Cömertliği ve hayırseverliğiyle meşhur olan Fatih Sultan Mehmet Han'ın Sadrazamı Mahmut Paşa'nın verdiği iftarlar daha farklı idi... Mahmut Paşa'nın konağında iftar yapanlar, diş kirasına ilâveten her akşam, mutlaka ikram edilen nohutlu pilavın gelmesini dört gözle beklerlerdi. Çünkü Paşa, pilavlar pişirilirken, kazanlara nohut biçimi verilmiş altınlar da attırırdı. İşte bu durum, "Kısmetinde olan, kaşığında çıkar" sözünü darb-ı mesel hâline getirmişti...
.İki kıymetli hazine
2020-05-15 02:00:00
Ehl-i sünnet âlimlerinin eserlerinden hazırlanan bu iki kitabı, her Müslüman mutlaka okumalı ve çocuklarına da okutmalıdır...
Bir süredir “her okuyucumuza iki baş ucu kitabı hediye” diye gazetemizin sürmanşetinde anons ettiğimiz Namaz Kitabı ile Kıyamet ve Âhiret’in içinde neler var?
Buyurunuz, yakından bakalım:
NAMÂZ KİTÂBI
Bu eserlerden ilki, Hakikat Kitabevi yayınlarından olan Namaz Kitabı... Dinimizde, iman ettikten sonra en mühim emir, beş vakit namaz kılmaktır. Her Müslümana farz-ı ayndır. Kılmamak büyük günahtır... Âdem aleyhisselâmdan beri, her dinde bir vakit namaz vardı. Hepsinin kıldığı bir araya toplanarak, Muhammed aleyhisselâma inananlara farz edildi. Namaz kılmak, imanın şartı değildir. Fakat, namazın farz olduğuna inanmak, imanın şartıdır.
İşte, böyle kıymetli olan namazı doğru kılabilmek için de önce namaz bilgilerini doğru öğrenmek lazımdır. Gazetemizin hediye olarak verdiği bu kitapta; Ehl-i sünnet itikadı, küfrü gerektiren sözler, namaz, abdest, gusül, teyemmüm, oruç, hac ve zekât bilgileri kısa ve öz olarak anlatılmıştır.
Ehl-i sünnet âlimlerinin nadide eserlerinden istifade edilerek hazırlanan bu kitaptaki namaz bilgilerini her Müslüman mutlaka öğrenmeli ve çocuklarına da öğretmelidir...
KIYÂMET ve ÂHİRET
İnsan ölünce, (Dünya hayatı) biter. (Âhiret hayatı) başlar. Âhiret hayatı üç kısmdır: Tekrar dirilinceye kadar, (Kabir hayatı)dır. Sonra, (Kıyâmet hayatı), bundan sonra, (Cennet ve Cehennem hayatı)dır. Bu üçüncü hayat, sonsuzdur... İşte, okuyucularımıza hediye olarak verilecek olan bu ikinci eserde büyük İslâm âlimi İmâm-ı Muhammed Gazâlî hazretleri "Kur’ân-ı kerîmde kıyâmet ve âhiret hâlleri"ni anlatmaktadır.
İnsanın ölümü, ruhun bedenden ayrılması, kabir hayatı, kabir sualleri, kıyamet günü insanların hesaba çekilmesi, Cennet ve Cehenneme nasıl gidileceği geniş olarak açıklanmaktadır. Ayrıca, bir Müslümanın kendisini nasıl hesaba çekmesi ve ne şekilde hareket etmesi gerektiği çok güzel bir şekilde izah edilmektedir.
Ayrıca, "Feth-ül-mecid" isimli bir Vehhabi kitabından kısımlar alınarak, kitaptaki bozukluklar izah edilmiş, Ehl-i sünnet âlimlerinin cevapları yazılmış, tasavvufun ne olduğu çok güzel açıklanmıştır. Resulullah efendimizin kabrini ve diğer kabirleri ziyaret, kabirdekilerin hâlleri, kıyamet günü herkesin sevdiğinin yanında olacağı konuları açıklanmıştır...
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddise sirrûh" Efendi'nin tercüme ettiği bu eserleri gazetemiz hediye etmektedir. İnsanlara bundan daha kıymetli ve daha faydalı bir hizmet olabilir mi? Fırsatı kaçırmayın derim...
."Biz onun cehennemlik olmasından korkuyoruz"
2020-05-29 02:00:00
Mekke'de Horasanlı emîn bir kimse vardı. Oraya gelen yabancılar, eşya ve emânetlerini ona bırakırlardı... Ve bir gün!..
Allahü teâlâ, Müslüman olan ve salih olan akrabayı ziyareti emretmektedir. İnsan imkânsızlıklar içinde de olsa, haftada veya ayda bir ziyaret etmeli, kırk günü geçirmemelidir. Uzak memlekette ise, telefonla, mail atarak gönlünü almalıdır. Akrabası gelmese, cevap vermese de, giderek veya hediye, selam göndererek hâl hatır sormalı; irtibatı kesmemelidir... Allahü teâlâ Kur'ân-ı kerimde mealen buyuruyor ki:
"Ey insanoğlu, malın ile akraba ve yakınlarını ziyâret et. Eğer malında cimrilik yaparak onlara bir şey götürmezsen, yahut onlara verecek kadar bir şeyin olmazsa, o takdirde hiç değilse ayaklarınla yürüyerek onlara ziyarette bulun."
***
Mekke'de Horasanlı emîn bir kimse vardı. Oraya gelen yabancılar, eşya ve emânetlerini ona bırakırlardı...
Bir defasında yine bir yolcu, kendisine onbin akçe emânet etmişti. Adam, bir müddet sonra emânetini almak üzere tekrar Mekke'ye geldiğinde, emânetçinin ölmüş olduğunu öğrendi. Meseleyi âile efrâdına anlattı. Fakat onlar, böyle bir emânetten haberlerinin olmadığını söylediler. O da Mekke'deki ulemâya durumu anlattı. Ne yapması gerektiği husûsunda fikirlerini sordu. Ulemâ ittifakla;
-Biz Horasanlıyı gâyet dürüst ve sâlih bir insan olarak biliriz. Hakkındaki kanâatimiz odur ki, o Cennetliktir. Sen, gecenin üçte biri, yâhut yarısı geçince, Zemzem kuyusunun başını git ve orada, "Ey filân oğlu filân! Ben emânetin sahibiyim!" diye seslen. Ümit ederiz sana bir cevap verilecektir, dediler.
Adam, üst üste üç gün böyle yaptı. Fakat ses sedâ çıkmadı. Âlimler bu duruma şaşırdılar.
-Bu durumda biz, Horasanlının cehennemlik olmasından korkuyoruz. Merhût denilen bir vâdi vardır. Bu vâdîde bir kuyu bulunmaktadır. Gecenin üçte biri veya yarısı geçince onun başında, "Ey filân oğlu filân! Ben emânetin sahibiyim! diye nidâ et" dediler.
Adam, söylenilen saatte oraya gitti ve o şekilde seslendi. Daha birinci seslenişinde bir ses kendisine cevap verdi. Emânetçinin sesini tanıyan ve dehşete kapılan adam, ona sordu:
-Buraya atılmana sebep nedir?
-Benim Horasan'da akrabâlarım, dostlarım vardı. Mekke'ye geldikten sonra hiç sıla-i rahm yapmadım. Onları arayıp sormadım, ziyâretlerine gitmedim. Nihâyet ömrüm sona erdi. İşte Allahü teala beni bunun için cezâlandırdı... Senin emânete gelince, o olduğu gibi duruyor. Ben onu, evin filân yerine saklamıştım. Çocuklarıma söyle, emânetini bıraktığın gibi al!..
Adam, emânetçinin çocuklarına gitti ve söylenen yeri aradılar. Gerçekten parası olduğu gibi duruyordu...
.İnsanları sıkıntıdan kurtarmanın fazileti
2020-05-30 02:00:00
"Bu zamanda, dine uygun eksiksiz kim alışveriş yapabilir?" diyerek yeise, ümitsizliğe düşmek doğru değildir.
Dinin emirlerine uymak isteyen bir mümin, zalimlerle, günâhkârlarla kötü kimselerle alışveriş yapmaktan kaçınmalıdır. Şüpheli şeylerden sakınmalıdır. Harâma yaklaşan zâten âsi, fâsık olur. Şüphe ettiği şeyleri, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından öğrenmelidir. Her kitaba güvenmemelidir. Kalbine sıkıntı getiren şüpheliyi almamalıdır. Zâlimlerle, hile, hıyânet edenlerle, yemin ile satanlarla, dükkânında harâm şey satanlarla alışveriş etmemelidir... Büyüklerimiz, "Bir zamanın gelme korkusu vardır ki, alışveriş edecek kimse bulunamayacaktır" buyurmuşlardır. Bugün bazı din câhili kimseler, yangına körükle gidip, "Bugün dünyanın her tarafı böyle oldu. Her yerdeki mala harâm karıştı. Harâmdan kurtulmak imkânsız oldu" diyorlar. Bu söz, çok yanlıştır. Hiç de dedikleri gibi değildir. Zorluk sıkıntı, vardır, ancak bunlardan birisini yapabilene çok sevap verilir. Resûlullah efendimiz buyurdu ki:
-Bir zaman gelir ki, o zamanın Müslümanları, bugün sizin yaptığınız ibâdetlerin onda birini yaparsa, âhirette azaptan kurtulurlar.
-Ya Resûlallah bunun sebebi nedir, diye sorduklarında;
-Çünkü, sizler hayır işlemeye çok yardımcı buluyorsunuz. Onlar yardımcı bulamayacakları gibi, çeşitli engellerle de karşılaşacaklardır. Gâfiller, câhiller arasında garip kalacaklardır, buyurdu.
"Bu zamanda, dine uygun eksiksiz kim alışveriş yapabilir?" diyerek yeise, ümitsizliğe düşmek doğru değildir. Ne kadar yapılabilirse kârdır...
İnsanlara iyilik yapmak, onların ihtiyaçlarını görmek, onları sıkıntıdan kurtarmak çok sevaptır. Bunlar kaçırılacak fırsatlar değildir. Bu konu ile ilgili olarak, evliyânın ve İslam âlimlerinin büyüklerinden İmam-ı Rabbânî hazretleri, bir talebesine yazdığı mektupta, Allahü teâlânın kullarına hizmet etmeyi övmektedir:
"Allahü teâlânın, bir kuluna faydalı, güzel işler yapmayı, çok kimsenin ihtiyaçlarını sağlamasını nasip etmesi, çok kimsenin ona sığınması, bu kul için pek büyük bir nimettir! Allahü teâlâ, kullarına 'ıyâlim', aile efradım, demiş, çok merhametli olduğu için, herkesin rızkını, nafakasını kendi üzerine almıştır. Allahü teâlâ, bu ıyâlinden birkaçının rızıkları, nafakaları için ve bunların yetişmeleri, rahat yaşamaları için bir kulunu görevlendirirse, bu kuluna büyük ihsân etmiş olur. Bu büyük nimete kavuşup da, bunun için şükretmesini bilen kimse, çok tâlihli, çok nasipli, pek bahtiyârdır. Bunun kıymetini bilip, şükretmek, kendi sâhibinin, Rabbinin ıyâline hizmet etmeyi saadet ve şeref bilmek, akıl îcâbıdır."
.Allah’a giden yolu kesenlerin akıbeti!
2020-06-05 02:00:00
İslam âlimleri buyuruyor ki: "Şu iki kişinin çıkardığı fitneyi, şeytan bile çıkaramaz: Dünyaya düşkün âlim ve ilimsiz sofu."
Dinimiz ilme ve âlime büyük önem verir. Bize ilmi bildiren âlimlerdir. Hadis-i şerifte, (Âlimler, Peygamberlerin vârisleridir) buyuruldu. (Tirmizi)
Ancak, bir de İslam âlimi sanılan ve dinimizi içten yıkmaya çalışan hainler vardır. Bunların ihanetlerini her yerde açık açık söylemelidir. Çünkü, kötülerin kötülüğünü açıklamak, Müslümanları onların zararından korumaya çalışmak farzdır. Daha doğrusu bütün insanları bunların zararından korumaya çalışmalıdır. Çünkü, İslamiyet’i doğru duymak, doğru öğrenmek insanların hakkıdır. İslamiyet’i yanlış anlatan, nakledildiği gibi değil, çürük aklına, bozuk ilmine, iğrenç nefsine ve dünya menfaatlerine göre anlatan kötü din adamları, insanların en kötüsüdür. Kur'an-ı kerimde, Cuma suresi 5. âyetinde, kötü din adamları, kitap yüklü merkebe, Araf suresi 176. âyetinde ise, dilini sarkıtıp soluyan köpeğe benzetilmiştir. Hadis-i şerifte buyuruluyor ki:
(Bid'atler yayıldığı, sonra gelenler, öncekilere lanet ettiği zaman, doğruyu bilenler herkese bildirsin! Doğruyu bilip de gücü yettiği halde, doğruyu bildirmeyen kimse, Allahü teâlânın Muhammed aleyhisselama indirdiği Kur'an-ı kerimi gizlemiş olur.) [İbni Asakir]
Kötü din adamları, din, iman hırsızlarıdır, Allah’a giden yolu kesen, Rabbine kavuşmak isteyen insanların önlerini kesen eşkıyalardır. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Âlimlerin kötüsü, insanların en kötüsüdür.) [Bezzar]
İlmi, mala ve mevkiye alet etmek uygun değildir. Allahü teâlânın kıymet verdiği ve her şeyin en şereflisi olan ilmi, mal, mevki kapmaya ve başa geçmeye vesile edenlere, bu ilim zararlı olur. Allahü teâlânın kıymet verdiği ilmi, Onun sevmediği yolda harcamak, çok çirkindir.
İslam âlimleri buyuruyor ki: "Şu iki kişinin çıkardığı fitneyi, şeytan bile çıkaramaz: Dünyaya düşkün âlim ve ilimsiz sofu."
Büyüklerden biri, şeytanın boş durduğunu, insanları aldatmakla uğraşmadığını görünce, sebebini sorar. Şeytan, "Zamanın din adamı geçinen, kötü âlimleri, insanları yoldan çıkarmakta bana o kadar yardımcı oluyorlar ki, bu önemli işi yapmama gerek kalmıyor" demiştir. Doğrusu, zamanımızda İslamiyet’in emirlerini yapmaktaki gevşeklikler ve insanların dinden yüz çevirmesi, hep din adamı perdesi altında söylenen sözlerden, yazılardan ve bu adamların bozuk niyetlerinden dolayıdır.
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık Efendi (kuddise sirrûh) buyurdu ki: "Şunu hiç unutmayın ki, İslâmiyeti yücelten, iyi din adamları olduğu gibi, İslâmiyete en büyük zararı veren de kötü din adamları olmuştur!"
.Gafillerin ağızlarında da dillerinde de kilit vardır!
2020-06-06 02:00:00
“Gafiller dua edemez. Çünkü 'Ya Rabbi' demeye güç yetiremez. Onun ağzında da, dilinde de kilit vardır. Dert içinde iken de ağlayıp sızlayamaz!..”
Dua, Allahü teâlâya yalvararak murâdını istemektir. Cenâb-ı Hak, duâ eden Müslümanı çok sever. Dua etmeyene gadâp eder. Dua müminin silâhıdır. Dua, gelmiş olan dertleri, belâları giderir. Gelmemiş olanların da gelmelerine mâni olur. Allahü teâlâ, (Bana hâlis kalp ile dua ediniz! Böyle duâları kabul ederim) buyurdu. Bunun için, duâ etmek, namaz, oruç gibi ibâdettir.
Duanın kabul edilmesi için en başta, harâm lokmadan sakınmalıdır! Uyanık kalble ve kabul edileceğine inanarak duâ etmelidir. Belâ gelmeden önce çok dua etmelidir. Duaya hamd ve salevâtla başlamalıdır. Sebeplere yapışmadan istemek kuru bir temennîdir. Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsı ile duâ edenin duâsı kabûl olur...
Günahkâr Müslümanın duası, kabule şayan değilse de, Cenab-ı Hak, dua edenin elini boş çevirmez...
Mevlâna Celaleddin-i Rumî hazretleri Mesnevi’sinde buyuruyor ki:
Adamın birisi, her gece kalkıp namaz kılıyor, Allah’ı anıyor, Ona dua ediyor, yalvarıp yakarıyordu. Şeytan ona bir gün vesvese verir:
“Ey ahmak kişi, her gece, Allah demenin, Onu zikretmenin ne anlamı var ki? Sabaha kadar uykusuz kalıp yalvarıyorsun, bütün kapılar yüzüne kapalıdır. Sana 'Ne istiyorsun' diyen var mı? Şimdiye kadar bir kapı açıldı mı? Buyur eden oldu mu? İstenmeyen yere gidilir mi? Allah senin bu yalvarıp yakarmana önem verseydi dileklerini kabul ederdi, bir cevap verirdi. Boşa kürek çekiyorsun...”
Adam, bu düşüncesini doğru bulup gönlü kırıldı, başını yere koyup zikretmeden hüzün içinde uyudu. Rüyasında ona;
"Neden Allah’ı zikretmeden uyudun bugün?” dendi. O da;
“Yalvarıp çağırmalarıma bir cevap gelmiyor ki... Kapıdan kovulduğumu anladığım için artık o kapıyı çalmıyorum” dedi.
Kendisine şöyle denildi:
"Senin Allah demen, Onun kabul etmesi, buyur demesi sayesindedir. Senin yalvarışın, Allah'ın senin ruhuna duyurmasındandır. Senin gayretlerin, Allah'ın seni kendine yaklaştırmasındandır. Senin korkun, sevgin, ümidin, Allah’ın lütfu iledir. Senin her 'Ya Rabbi' demenin altında, Allah’ın 'Buyur kulum' demesi vardır. Gafilin, cahilin gönlü bu duadan uzaktır. Gafiller dua edemez. Çünkü, 'Ya Rabbi' demeye güç yetiremez. Onun ağzında da, dilinde de kilit vardır. Dert içinde iken de ağlayıp sızlayamaz. Allah ona dert, ağrı, sızı, gam, keder vermez. Verse de o 'doktor' der, 'Allah' diyemez. Artık anla ki, Allah’a dua etmeni, Onu çağırmanı sağlayan dert, dünya saltanatından daha iyidir. Dertsiz dua soğuktur. Dertliyken yapılan dua ise gönülden kopup gelir, makbuldür..."
Adam rüyadan uyanınca, sevinir ve yeniden dua etmeye başlar ve muradına kavuşur.
.Allahü teâlâya ortak olmaya kalkışanlar!..
2020-06-13 02:00:00
Allahü teâlâ kibirli kimseleri sevmez. İnsanlara kibirlenmeye kalkışan, Allahü teâlâya ortak olmuş sayılır!..
Büyüklük, izzet, azâmet ve üstünlük ancak Allahü teâlâya mahsustur. Resûlullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
(Allahü teâlâ buyuruyor ki: Kibriyâ, üstünlük ve azâmet bana mahsustur. Bu ikisinde bana ortak olanı, hiç acımadan Cehenneme atarım.)
(Kalbinde zerre kadar kibir olan Cennete giremeyecektir.) [Ölmeden tevbe ederse veya günâhı kadar Cehennemde yandıktan sonra Cennete girecektir.]
Hiçbir şeye gücü yetmeyen, zayıf bir kula kibirlenmek hiç yakışır mı? Bu, tıpkı bir hizmetçinin hükümdarın tâcını başına geçirerek, onun kürsüsünde oturup hükmetmesine benzer. Bir hizmetçi için bundan büyük cür'et düşünülebilir mi? Böyle bir hareket elbette cezâyı gerektirir.
Hükümdarın maiyetine hakaret eden, onlara üstünlük taslayan ve onları kendi idaresine almak isteyen kimse, bir noktada hükümdara ortak olmuş sayılır. Her ne kadar bu hükümdarın tahtına oturmak gibi değilse de ona yakındır. Bütün yaratıklar, Allahü teâlânın kullarıdır. Bunlar üzerinde azâmet yalnız O'na mahsustur. İnsanlara kibirlenmeye kalkışan, Allahü teâlâya ortak olmuş sayılır. Allahü teâlâ kibirli kimseleri sevmez, eninde sonunda onların cezâsını verir.
***
Amr bin Şeybe hazretleri şöyle bir hâdise anlatır:
"Mekke'de bulunuyorduk. Bir adamın katır üzerinde geldiğini, kibrinden gururundan kimsenin yanına yaklaşamadığını gördük. Kâbe'nin yanından geçiyordu. Etrafındaki hizmetçilerin bile herkese karşı sert davrandıklarını, adamın heybet ve ihtişam içinde olduğunu gördük... Aradan yıllar geçti, deve üzerinde Bağdat'a girdim. Orada başı açık, yalın ayak, uzun saçlı, pejmürde bir adam gördüm. Tanıyacak gibi oldum. Kendisine dikkatle bakıyordum. Adam, bakışımın sebebini sordu. Ben de kendisine;
-Seni birisine benzetiyorum, dedim ve kime benzettiğimi anlattım. Adam da;
-İşte o gördüğün benim. Tevâzû gösterilmesi gereken yerde kibirlendim. Şimdi ise bu hâle düştüm, dedi."
Kibir, insanı, Allahü teâlânın bütün emirlerine muhalefete davet eder. Zira kibirli insan, başka birinden hak ve hakikati duysa, onu kabul etmek istemez, hemen karşısına çıkar. Bunun için, dînî konularda münazara edenler, hemen inkâra kalkışır. Hatta hakkı, karşıdakinin dilinden duysa hemen çeşitli yollardan, doğru olduğunu bile bile onu çürütmeye çalışır.
İblise, Âdem aleyhisselâma karşı secde etmesi emredildiğinde, "Ben ondan daha üstünüm. Beni ateşten yarattın, onu da topraktan yarattın" diyerek secde etmedi. Bu, başlangıçta Âdem aleyhisselâma karşı kibir iken, neticede Allahü teâlânın emrine karşı gelmekle, ebedî olarak lanetlendi...
."Ey insanoğlu! Kabir için ne hazırladın?.."
2020-06-19 02:00:00
Hak teâlâ tarafından bir nidâ gelir: "Ey benim kulum! Yalnız kaldın, şu karanlık mezarda seni yalnız bırakıp gittiler."
İslâmiyete inanmayan, ilim ve ahlâk yoksunu kimseler öleceği vakit, gözlerindeki perde kaldırılarak kendilerine Cennet gösterilir ve bir melek onlara der ki:
- Ey İslâmiyeti beğenmeyen, şehvetlerinin peşinde koşan kimse! Sen hak olan İslâmiyeti beğenmezdin. Muhammed aleyhisselâmın Allahü teâlâdan getirdiği bilgilere inanmazdın. Bu gördüğün nimetlere, bunlara inanan îmânlı kimseler kavuşacaktır. Sen bunlardan mahrûmsun.
Sonra şeytan gelip der ki:
- Bu sözler yalandır. Bunlara inanma! Gördüğün bütün nimetlere kavuşacaksın!
Sonra kendisine Cehennem gösterilir. Cehennemdeki melekler, ateşten tokmakla vururlar. Ağızlarından alevler çıkar. Gök gürültüsü gibi sesleri duyar. Bu seslerden korkan kimse şeytandan yardım ister. Şeytan dayanamayıp korkusundan kaçar. Melekler şeytanı yakalayıp yere vururlar. Sonra, o kimseye dönüp;
- Sağlığında, dine inanmadın, burada da meleklere inanmadın gidip melun şeytana inandın, derler.
Sonra çok acı azaplar yaparak habîs rûhunu alırlar Cehenneme atarlar...
Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: Bir insanın rûhu vücûdundan ayrılınca bir nidâ gelir ki:
- Ey insanoğlu, sen mi dünyayı terk eyledin, yoksa dünya mı seni terk eyledi? Sen mi dünyayı topladın, yoksa dünya mı seni topladı? Sen mi dünyayı öldürdün, yoksa dünya mı seni öldürdü?
Cenâze yıkanmaya başlayınca üç nidâ gelir:
- Hani senin kuvvetli vücudun? Seni hangi şey zayıflattı? Hani senin güzel konuşman, seni hangi şey susturdu?
Cenâze kefene sarılınca bir nidâ daha gelir:
- Azıksız yola çıkma! Bu yolculuğun geriye dönmesi yoktur, ebedî olarak geri gelmeyeceksin!
Cenâze tabut içine konulunca bir nidâ daha gelir:
- Eğer Allahü teâlânın rızâsını kazandınsa, ne mutlu sana, büyüklük saâdet senindir. Eğer cenâb-ı Hakk'ın gazâbını kazandınsa yazıklar olsun sana!
Cenâze mezarın yanına varınca bir nidâ daha gelir:
- Ey insanoğlu! Dünyada kabir için ne hazırladın? Bu karanlık mezar için ne nûr getirdin? Zenginlik ve şöhretinden ne getirdin?
Cenâzeyi mezara koydukları zaman, kabir nidâ eder ve der ki:
- Arkamdan söylerdin, şimdi karnımda sükût edersin!
Nihâyet, cenâzenin defin işi bitip oralarda hizmet gören insanlar da ayrılıp gidince, Hak teâlâ tarafından bir nidâ gelir:
- Ey benim kulum! Yalnız kaldın, şu karanlık mezarda seni yalnız bırakıp gittiler. Bunlar senin dostların, kardeşlerin, evlatların ve candan adamların idi. Hâlbuki hiçbirinin sana faydası olmadı. Ey kulum sen bana âsi oldun, emrimi tutmadın, hiç bu hâlini düşünmedin!..
Sonra, kıyâmete kadar kabirde azap içinde kalır. Kıyâmette de cehenneme atılır, sonsuz olarak Cehennemde kalır...
.Yiğitlik, şeytanın suyunu reddedenlerden olmaktır!
2020-06-20 02:00:00
Şeytan son nefeste gelip su vermek ister. Fakat, Allahü teâlâyı inkâr etmesini şart koşar. İşte imânsız gidecek olan, o suyu alıp içer!..
Allahü teâlâ ölümün de güzelini nasip etsin... Melekler, Allahü teâlâya âsi olan kimsenin canını azap ederek alırlar. Bu azap dille anlatılamaz. Cebrâil aleyhisselâm, bu meleklere (Merhamet etmeyin!) der. Münâfıkların canı, burnunun ucuna gelir, tekrar bırakırlar. Her âzâsını öyle sıkarlar ki, tarifi imkânsızdır. Melekler o kimseye:
- Sen Cennetlik değilsin. Sağlığında yaptıkların, senin Cennete girmene mânidir. Sen Allahü teâlâya âsi olduğun için, sana hidâyet, kurtuluş yoktur derler.
Sonra Allahü teâlâdan bir hitap gelir:
- Münâfıklar, bir gün dahî ölümü hatırlamadılar. Kibirli oldular. Farzı, sünneti, vâcibi yerine getirmediler. Şimdi benim azâbımı görsünler!
Yine melekler, tırnaklarının dibinden yapışıp, canını göğsünden çıkarırlar boğazına kadar getirip yine bırakırlar. Sonra yine Cenâb-ı Hakk'tan hitap gelir:
- Âlimler size bildirmedi mi? Kitabımızı okumadınız mı? Gâfil olmayın, şeytana uymayın, demedi mi? Her şeyi Allahü teâlâdan bilin demedi mi?
Allahü teâlâ sana mal, evlat gibi nimetler verdiğinde sevinip "Elhamdülillâh" dersin. Fakat, başına bir belâ, musîbet geldiğinde üzülür, gam çeker sabredip hâline şükretmezsin.
Ölüm döşeğindeki kimse, şiddetli azâbı görünce, aklı başına gelir, 'ah ah keşke dinin emirlerine uysaydım' der.
Yine Allahü teâlâdan bir hitap gelir:
- Ey benim kibirli kullarım! İşte, bu dostunuzu mal harcayıp kurtarınız! Dünyada benden gelen belâya sabretmezsiniz, benden şikâyet edersiniz. İşte, bu kul, azapta ve canı hulkuma geldi.
Melekler yine azap etmeye devam ederler. Sonra bunlar gidip, Azrâil aleyhisselâm gelir. Kişi bunu görünce korkudan aklı gider. Çünkü, Azrâil aleyhisselâm, âsi kimselere çok korkunç bir şekilde görünür...
Sonra o kimsenin malını karşısına getirirler. Haram, helâl demeden kazandığı malı, gözünün önünde vârislerine taksim edilir. Malı, sahibine der ki:
- Ey âsi kimse! Beni kazandın. Uygun olmayan yerlere harcadın sadaka, zekât vermedin. Şimdi ise senden çıktım. Senin istemediğin kimselerin eline girdim.
Sonra tam bu sıkıntılı hâlde hararet içindeyken, şeytan gelip serin su vermek ister. Fakat, Allahü teâlâyı inkâr etmesini şart koşar. İmânsız gidecek olan, suyu alıp içer. Îmânla gidecek olan ise, buna kanmayıp, verdiği suyu reddeder.
Allahü teala cümlemizi, şeytanın suyunu reddedenlerden eylesin...
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" buyurdu ki: "Âhirete îmânla gideni, bir 'pehlivan' gibi karşılayacaklar. Bu zamanda en zor şey, îmânı korumak. İnsanlar kendilerini imanlı zannedecek, hâlbuki îmânları gitmiş, haberi yok kardeşim!"
.Haksız olarak yapılan beddua kabul olmaz!
2020-06-26 02:00:00
Fâsıklara, bidat ehline ve kâfirlere de lânet etmek uygun olmaz. Hele bir mümine lanet etmekten sakınmalıdır!
Dînimiz, kendi nefsine, çocuğuna, malına ve hayvanına bedduâ ve kötü sözü yasaklamıştır. Dilimizi bedduaya alıştırmamalıyız! Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: (Kendinize, çocuklarınıza ve mallarınıza beddua etmeyiniz! Duaların kabul olduğu bir vakte rastlar da, bedduanız kabul olur.) [Müslim]
Fâsıklara, bidat ehline ve kâfirlere de ismen lânet etmek uygun olmaz. Hele bir mümine kâfir demekten, ona lanet etmekten sakınmalıdır! Lanet, sahibine döner. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Kul, lanet ettiği zaman, lanet edilen buna müstahak değilse, kendine döner.) [Beyheki]
Haksız olarak yapılan beddua kabul olmaz. Bir hükümdar anlatır:
“Geçici zevk ve eğlencelerimiz bizi mühim işlerimizle uğraşmaktan alıkoydu. Askerlerimize gerekli önemi vermez olduk, maaşlarını azalttık. Yardımcılarımız azaldı. Ülkede yaşayan insanlara zulmettik. Zulmümüzden kurtulmak için beddua ettiler, rahatlık getirecek bir idare için yalvardılar. Bütün bunlardan daha önemli olarak layık ve ehil olmayan insanları büyük hizmetler için görevlendirdik; önemli işlerin başına getirdik. İşte bunun için koskoca devletimiz yıkıldı, mülkümüz çöktü.”
Müslümanların sultanına, devlet başkanına itaat ve iyi, hayır dua etmek, Ehl-i sünnet itikadındandır. Fıkıh kitaplarında yazdığı gibi, sultana beddua etmek doğru değildir, iyi dua etmek gerekir. (R. Nasıhin)
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Sultana iyilik dileyen ve dua eden, hidayet bulur. Beddua eden ve iyilik dilemeyen, dalalete düşer.) [Deylemi]
Bedduada da istisnalar vardır. Mesela Allahü teala, Resulü ve İslam âlimleri, zalimlere, kâfirlere beddua etmiştir...
Âyet-i kerimede mealen buyuruldu ki:
(Biz, kitapta açıkça belirttikten sonra, indirdiğimiz açık delilleri ve hidayeti gizleyenler var ya, işte onlara, hem Allah lanet eder, hem de bütün lanet ediciler lanet eder.) [Bekara 159]
Hadis-i şerifte de buyuruldu ki:
(Bidat ehline lanet olsun!) [Deylemi]
Peygamber Efendimizin isim söyleyerek beddua ettikleri de olmuştur. Bir tanesi şöyledir: Ebu Leheb’in oğlu Uteybe, Tebbet suresi gelince, Resulullah Efendimize hakaret etti. Resulullah çok üzülüp, (Ya Rabbi, buna bir canavar musallat et) dedi. Ebu Leheb’in oğlu Uteybe Şam’a giderken, bir gece, bir aslan gelip uyuyan arkadaşlarını koklayıp bıraktı. Sıra Uteybe’ye gelince onu parçaladı. (Mirat-i kâinat)
Hülasa; hiç kimseye kendi nefsi için beddua etmek uygun değildir...
."Kötü kadınların iftirasına uğrayasın ey oğul!.."
2020-06-27 02:00:00
Cüreyc isminde bir âbidin yaşlı bir annesi vardı. Kadıncağız bir iş için oğlundan yardım istedi ancak oğlu yapmadı!..
Vaktiyle eski kavimlerde, kendini dünyadan tamamen çekip, gece gündüz ibâdet ile meşgul olan Cüreyc isminde bir âbid vardı. Küçük bir ibâdethanesi vardı. Kimseyle ilgilenmez, devamlı burada bulunurdu... Bu âbidin yaşlı bir annesi vardı. Hizmetini görecek kimsesi yoktu. Annesi bir işini görmesi için oğlunun ibâdet ettiği yere gidip içeriye seslendi:
- Oğlum, görülecek bir işim var. Gel de bu işimi görüver.
Oğlu, annesine dönüp bakmadı bile. Zavallı kadıncağız çok üzüldü ve ona şöyle bedduâ etti:
- Ey oğul! Yoldan çıkmış, kötü kadınların iftirasına uğrayasın!
Bu gencin ibâdethânesinin yakınında, yaşıyan kötü bir kadın vardı. O beldenin çobanından hamile kaldı. Kadının bu hâli hemen duyuldu...
Zamanın hükümdarı, konunun araştırılmasını emretti. Yapılan araştırmalarda, kadının kimden hamile kaldığı öğrenilemedi. Hükümdar mecburen kadını huzuruna çağırttı. O da cezalandırılacağından korktuğu için suçu komşusu Cüreyc'in üzerine yıktı.
Bu ifade üzerine, hükümdar bu defa da Cüreyc'i çağırtıp dedi ki:
-Sen bir taraftan âbidlik taslıyor diğer taraftan da zina gibi büyük bir günâh işliyorsun ha! Cezanı çekeceksin!
- Ben böyle bir şey yapmadım. Bana iftira ediliyor!
- Komşun filan kadın, seninle zina ettiğini bildirdi.
Hükümdarın bu sözü üzerine, genç hatasını anladı. Hatırına hemen annesinin yaptığı bedduâ gelmişti. Hükümdara dedi ki:
- Hükümdarım! Bana anneme kadar gitmeye müsaade eder misiniz? Ondan sonra cezam neyse verirsiniz.
Hükümdar yanına iki kişi takıp, annesine gönderdi. Genç, annesinin yanına varıp, ona yalvardı.
- Anneciğim, hani bir zamanlar sen bana bedduâ etmiştin ya, cenâb-ı Hakk, senin bu bedduânı kabul etti. Komşu kadın bana iftira etti. Ne olur beni affet de iftiradan kurtulayım.
Annesi oğlunun perişan hâlini görünce, dayanamadı. Ellerini açıp şöyle duâ etti:
- Yâ Rabbî, oğlumu affet! O artık hatasını anladı.
Annesinin hayır duâsını alan genç, tekrar hükümdarın huzuruna çıkıp; "Bana iftira eden kadının tekrar ifadesinin alınmasını istiyorum" diye talepte bulundu.
Hükümdar, kadını çağırtıp, eski iddiasında, olup olmadığını sordu. Kadın; "Bu işi yapan filan çobandır, ondan korktuğum için bu gence iftira etmiştim" dedi. Âbid böylece serbest bırakıldı...
Bir gün Peygamber efendimiz, Eshâbı ile sohbet ederken bu hâdise hakkında buyurdu ki:
- Eğer Cüreyc bir fakih olsaydı, yâni fıkıh bilgisine sahip bulunsaydı, anasına hizmet etmenin Rabbine nâfile ibâdet etmekten daha üstün olduğunu bilirdi.
.Sabır, peygamberlerin hasletlerindendir...
2020-07-03 02:00:00
"Sabrın imândaki yeri, başın bedendeki yeri gibidir. Başsız beden olmayacağı gibi, sabırsız da imân olmaz."
Bela ve sıkıntılara sabrederek göğüs germek büyük nimettir… İslâm büyükleri sabrı çeşitli şekilde tarif etmişlerdir.
"Sabır, acı şeyi yüzünü ekşitmeden içmektir. Yani, şikâyet ve feryatta bulunmadan, hoşnutsuzluk göstermeden, gelen belaya katlanmaktır."
"Sabır, bela gelince güzel edeple durmak, şikâyetsiz olmak, belada fâni, yok olmaktır."
"Sabır, âfiyet gibi belâ ile de arkadaş ve ahbab olmak, onunla bulunmaktır."
Belalara sabretmek, kurtuluşa sebep olan güzel huylardandır. Sabır, Peygamberlerin hasletlerindendir. Allahü teâlâ, habîbine sabrı buyuruyor ve Ahkâf sûresi onbeşinci âyetinde (O hâlde "Ey Resûlüm, kâfirlerin eziyetlerine karşı" Ülûl'azm peygamberlerin sabrettikleri gibi sabret ve onlar hakkında azap için acele etme!) buyuruyor.
Bir farzı yapmak veya bir günâhtan kaçınmak sabırsız ele geçmez. Çünkü, Peygamber aleyhisselâma (imân nedir?) diye sorulduğunda (Sabırdır) buyurdu.
Sabrın büyüklüğü ve fazîleti sebebiyle Kur'ân-ı kerîmde yetmişten fazla yerde sabır ve sabredenlerin sevâblarının hesapsız verileceği bildiriliyor. Allahü teâlâ buyuruyor ki:
(Ey müminler, itâat ediciyi âsiden ayırmak için sizi gazâda düşmandan korkmakla, yahut oruç, kıtlık ve açlıkla, zekât ve bir zarar neticesinde malın azalmasıyla, hastalık ve zayıflık gibi beden noksanlıklarıyla, gök ve yer âfetlerinden meyvelerinizin veya meyve yerinde olan evlâtlarınızın mahv ve noksanlığıyla imtihan ederim. Ey habîbim, sen sabredicilere ikrâmımı müjdele!)
Sabrın fazîleti o kadar büyüktür ki, Allahü teâlâ, sabrı çok aziz eyledi. Herkes sabır nimetine kavuşamaz. Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:
(Size verilen en az şey, yakîn ve sabırdır. Bu ikisinin kendisine verildiği kimse, çok nâfile namaz kılmasa da, oruç tutmasa da korkmasın! Bugünkü hâlinize sabredin, değişmeyin! Bu sabırlı hâlinizi, bir kimsenin, bütün insanların iyi amellerini yapmasından daha çok severim. Sabreden tam sevap alır.)
(Mümine gelen her dert, üzüntü, hastalık, eziyet, sıkıntı, günâhlarına keffârettir.)
Peygamber efendimiz, taş kaldırıp kuvvet denemesi yapan bir topluluğa rastladı. Onlara sordu:
-Bu taşı kaldırmaktan daha zor şey nedir bilir misiniz? Bundan daha zorunu size bildireyim mi?
-Bildir yâ Resûlallah, dediler.
-Öfkeli bir kimse, öfkesini yener, sonra sabır yolunu tutarsa, sizin en ağır taşı kaldırmanızdan daha kuvvetlidir.
Hazret-i Ali buyurdu ki:
"Sabrın imândaki yeri, başın bedendeki yeri gibidir. Başsız beden olmayacağı gibi, sabırsız da imân olmaz."
Dünya mihnet ve sıkıntı üzerine kurulmuştur. Sıkıntının ise, sabretmekten başka çâresi, katlanmaktan başka kurtuluş yolu yoktur...
.“Sabredenlere mükâfatları hesapsız verilecektir…”
2020-07-04 02:00:00
Bir hastalık, bir bela gelince bağırıp çağırmak fayda vermez. Aksine zararlı olur. Bunun tek çaresi Allahın takdirine razı olmaktır.
Bu dünya zahmet ve belâ yeridir. Bu dünyaya gelen, bu musîbetlere maruz kalacaktır. Dünya ve âhiret hayatını kazanmak isteyenin açlığa, insanların kötülemesine ve çeşitli musîbetlere sabretmesi lâzımdır.
Üç sabır çok sevgilidir: Taate sabır, günâh işlememeye sabır, bela ve mihnete sabır... Çocuğun ölmesi, malın elden çıkması ve göz, kulak gibi uzuvların görmemesi ve işitmemesi gibi insanın isteği ile ilgisi olmayan musîbetlere sabretmekten fazîletli sabır yoktur. Belalara sabır, sıddîkların derecesidir. Bunun için Peygamber aleyhisselâm duâ ederken (Yâ Rabbî! Bana o kadar yakîn ver ki, musîbetler bana kolay ve hafif gelsin!) buyurdu.
Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(Allahü teâlâ buyurdu ki: Ben kullarımdan herhangi birine, bedeninde, malında veya evlâdında bir musîbet verdiğim vakit onu güzel bir sabırla karşılarsa, kıyâmet günü onun için mîzân ve hesap kurmaktan hayâ ederim.)
Bir kimse Resûlullah efendimizin huzûruna gelip "Ey Allahın Resûlü, malım gitti, param gitti, vücudum hasta oldu" dedi. Peygamber efendimiz buyurdu ki:
(Malı gitmeyen, parası bitmeyen ve hasta olmayan kimsede hayır yoktur. Zira Allahü teâlâ bir kulunu severse, onu belaya müptela kılar. Ona bela verdiğinde, ona sabır ihsân eder.)
Abdullah bin Mübârek hazretleri buyurdu ki:
"Musîbet birdir. Musîbetin geldiği kişi, feryat eder, ağlar sızlarsa, iki olur. Biri musîbet, diğeri sevabın gitmesi. Bu musîbet öncekinden daha büyüktür. Sabredenlerin karşılığı ise hesapsızdır. Yâni sabredenlere verilen sevabın miktarını Allahü teâlâdan başkası bilmez. Nitekim Allahü teâlâ Zümer sûresi onuncu âyetinde buyurdu ki:
(Sabredenlere mükâfatları hesapsız verilecektir.)
Kul, her anda nefsinin hoşuna giden veya gitmeyen bir işten ayrı değildir. Her iki hâlde de sabra muhtaçtır. Mal, nimet, makam, sıhhat ve buna benzer şeylerde kendini tutmayıp, bu nimetlere dalar ve kalbini bunlara bağlarsa ve bu hâlde durursa, onda nimetlere aşırı derecede dalmak ve haddi aşmak meydana gelir. "Herkes mihnete katlanır, ama sıddîklar hariç, âfiyette sabreden pek azdır" demişlerdir.
Allahü teâlânın gönderdiği bela ve sıkıntılara sabrederek göğüs germek büyük nimettir. Sabredemeyen felâkete düçâr olur.
Mâruz kalınan felaketler insanın ibâdet etmesini engelleyebilir. Bir hastalık, bir bela gelince bağırıp çağırmak fayda vermez. Aksine zararlı olur. Bunun tek çaresi Allahın takdirine râzı olmaktır. Mâruz kalınan musîbetlerin ve çekilen zahmetlerin getireceği perişanlıktan kurtulmanın tek çaresi sabretmektir. Sabırlı olmayan muvaffak olamaz. Sabreden murâdına erer...
.Evlenmek mi hayırlı evlenmemek mi?
2020-07-10 02:00:00
İnsanlar, zamanlar ve hâller başka başka olduğu için, evlenmeyle ilgili yazılar, sözler de, başka başka olmuştur...
Muteber kitaplar, evlenmenin iyi olduğunu bildirdiği gibi, bekâr kalmanın daha iyi olduğu da bildirmektedir. İnsanlar, zamanlar ve hâller başka başka olduğu için, evlenmeyle ilgili yazılar, sözler de, başka başka olmuştur...
Eskiden, bilhassa İsevîlerde Allah yolunda bulunabilmek ve Allahü teâlâya yaklaşabilmek, ancak ruhbânlıkla, yani evlenmemekle olur sanılıyordu. Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) rûhî ve maddî hakikatlerin, üstünlüklerin hepsini kendinde topladığı için, Onun Eshâbına ve ümmetine, yalnızlık da, çokluk da, bekârlık da, evlilik de faydalı olmaktadır...
Papazlar herkese ruhbânlığı, yalnız, bekâr yaşamayı emrettiğinden, bunu önlemek için Peygamber Efendimiz, (İslâmiyyette ruhbânlık yoktur) buyurdu ve
Allahü teâlânın yolunda, yalnız ruhbânlıkla gidilebilir düşüncesini gönüllerden çıkardı. Daha sonra, insanın hâline göre, bekârlığın da, evliliğin de iyi olduğunu bildiren hadîs-i şerîfler meydâna çıktı. Resûl aleyhisselâm, (İkiyüz yılından sonra, sizin en iyiniz, hafîfülhâz olandır) buyurdu. Eshâb-ı kîram, "Hafîfülhâz nedir yâ Resûlallah!" dediklerinde, (Zevcesi ve çocuğu olmayandır) buyurdu.
Meselâ, büyük âlimlerden Bişr-i Hâfî, Bâyezid-i Bistâmî ve Ebül-Hüseyn Nûrî ve hanım evliyadan Rabia-i Adviyye hazretleri bekâr idi. Bunun için, bekâr olarak ölmekten korkmamalıdır!..
Kıymetli kitaplarda, hanımının hakkına, evlilik haklarına riayet edemeyecek olanın evlenmesi câiz değildir, buyurulmaktadır. Evlenmeden önce, dini öğrenmek, nefsi, dine uyar hâle getirmek, gönül sâhibi olmak, rüşdü, aklı olgunlaşmak lâzımdır. Ondan sonra, sünneti yerine getirmek niyeti ile evlenir. Edebi, hayâsı, ahlâkı olan, dînini, îmânını, İslâmın şartlarını öğrenmiş, dine uyan iffet sâhibi bir kızla evlenmelidir. Malı çok, güzelliği çok olanı aramamalıdır. Mal için, güzellik için, iffeti ve salâhı, kurtuluşu elden kaçırmamalıdır. Saliha, afife bir kız da salih, ihlaslı bir erkekle evlenmelidir...
***
Buhârâ'da Ahmed bin Hafs isminde bir gence düğün gecesi, evleneceği kız, "Hayz ilmini öğrendin mi?" dedi. Ahmed bin Hafs "hayır" deyince, kız "Allahü teâlâ, kendinizi ve emrinizde olanları ateşten koruyun, buyurdu. Câhil olan nasıl koruyabilir?" dedi.
Ahmed bin Hafs, bu sözden çok etkilendi. Hanımını Allaha emânet ederek, Merv'de senelerce ilim tahsîl edip İmâm-ı Muhammed'den de ders aldı. Altı sene sonra âlim olarak, hanımının yanına döndü ve "Benim âlim olmamın sebebi senin o bir çift sözündür" diye ona teşekkür etti...
.Allahü teâlâyı sevmenin alameti nedir?
2020-07-11 02:00:00
Din büyüklerimizden biri buyurdu ki: "Ben Allahü teâlâyı sevdiğimi zannediyordum. Hâlbuki O beni seviyormuş!.."
Sevgi, hiçbir karşılık beklemeden sevgiliye (Allahü teâlâya) tâbi olmak, Ona itaat etmek, Onun her işini güzel, her eziyetini, her iyilikten daha tatlı görmek ve Onun dostlarını dost, düşmanlarını düşman bilmek, kısacası Onun rızası için yaşamaktır...
Büyük velilerden Hazret-i Sehl'e, "Allah’ı sevmenin alameti nedir?" diye sorduklarında buyurur ki:
"Allahü teâlâyı sevmenin alameti, Kur'ân-ı kerimi sevmektir. Kur'ân-ı kerimi sevmenin alameti Peygamberi (aleyhisselam) sevmektir. Peygamberi sevmenin alameti, sünnete uymaktır. Sünnete uymanın alameti, ahireti sevmektir... Ahireti sevmenin alameti, dünya sevgisini kalpten çıkarmak, dünyaya buğzetmektir. Dünyaya buğzetmenin alameti de, kendisini ahirete götürecek kadar mal ile yetinmek ve ahirete hazırlanmaktır..."
Bir kimse, Allahü tealayı seviyorsa, bilsin ki Allah da onu seviyor demektir. Büyüklerden biri buyurdu ki:
"Ben Allahü teâlâyı sevdiğimi zannediyordum. Hâlbuki O beni seviyormuş!.."
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık Efendi "kuddîse sirrûh" bu hususta buyurdu ki:
"Allahü teâlâ ancak çok sevdiği, çok mümtaz kıldığı kullarına sevdiği bir dostunu tanımayı nasip eder. Sevdiği bir dostunu tanıtmak aynen Eshab-ı kirama hazreti Peygamberi (sallallahü aleyhi ve sellem) tanıtması gibidir. Ona sevdiği bir kulunu tanıtması demek, ona çok büyük nimetler vereceğinin, Cenneti nasip edeceğinin alametidir. Çünkü vermek istemeseydi istek vermezdi. 'Biz istedik' diyoruz. Hiç alakası yok! Onu veren Allah'tır (celle celalühu)...
Cenâb-ı Hakk, bu güzel itikadı, bu güzel imanı, hele hele bu büyüklere olan sevgiyi çöplüğe koymaz... İnsanın kalbi pırlantaya layıktır. Onun için o büyükleri tanıtır ve sevdirir. Bunun için de ne kadar şükretsek azdır. Bu 'özel tahsis'tir kardeşim...
Allahü teâlâ, Peygamber Efendimize buyurdu ki: (Göğsünü paralayacak şekilde kendini niye öyle harap ediyorsun? Bana neden inanmıyorlar, iman etseler ateşte yanmayacaklar deyip niye kendini bu kadar sıkıntıya sokuyorsun. Hidayet benim elimdir. Bu hakkı senin eline vermedim...) Onun için hepimiz Cenab-ı Hakk'ın bu özel lütfuna kavuştuk kardeşim. Böyle yüce Allah'a insan nasıl itaat etmez, nasıl onu sevmez?
Peki, Allahü teâlâyı nasıl seveceğiz? Cenâb-ı Hakk'a teşekkür namaz kılmakla olur. İmandan sonra namaz gelir. Namaz kılmayan yüz bin hac yapsa, yüz bin sadaka dağıtsa bunların hepsi bir vakit namaz etmez... Direksiz bina olmaz. Namazsız da din olmaz...
O hâlde, mümin nefes aldığı müddetçe; ayakta, oturarak, nasıl imkânı varsa namazını kılmak zorundadır kardeşim..."
.Seven ve inanan hep güzel şeyler görür...
2020-07-17 02:00:00
Allah adamlarından feyiz almak için onları sevmek ve inanmak şarttır. "İnanmayan mahrum kalır!" buyurulmuştur...
Feyiz sevgidir, muhabbettir, itaattir. Büyüklerden, Allah adamlarından feyiz almak için onları sevmek ve inanmak şarttır. "İnanmayan mahrum kalır!" buyurulmuştur. Din Büyüklerine itiraz çok tehlikelidir; küfre sebeptir...
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" bu hususta buyurdu ki:
"Eğer kalbinize feyiz geliyorsa, bütün dünyayı, her şeyi resim gibi görürsünüz. Yani, ha varmış, ha yokmuş... Eğer o feyiz yoksa, her şey size diken gibi batar! Öyle ya, şimdi âşık olan bir insan, din büyüklerine âşık, Peygambere âşık, Allaha âşık... Ne görür yâ, hiçbir şey görmez, sadece güzel şeyler görür...
Büyüklerden feyiz devamlı gelir kardeşim... Ama kovayı ters çevirmemek lazım. Kovayı ters çevirirsen feyiz alamazsın. Nisan yağmuru gibi gelir ama kenardan akıp gider. Feyiz almaya dikkat edelim...
Bu büyüklerin rûhaniyetinden, ilminden, feyzinden, faziletinden istifade etmenin de birkaç şartı var... Bu şartları ifa eden onlarla birlikte, onlarla beraberdir... Ayrıca istifade etmek için başka bir kaide yok... Bu şartları kim yerine getirirse, sevgisi, ihlâsı kadar istifade eder, görüşür...
Bunlardan bir tanesi, onun Allah adamı olduğuna inanmak. Bunda asla şek ve şüphe etmemek... İkincisi ona muhabbet beslemek. Muhabbet için de meşgul olmak lazım; ya eserleriyle, ya talebeleriyle, yani onu hatırlatacak unsurlarla birlikte ve beraber olmak, sevgiyi artırır efendim... Yazılanlara uymak sûretiyle, o büyüklerin sözlerine, nasihatlerine tâbi olmak, itaat etmek, bunlar yeter efendim... Bu kadar bir gayret, bu kadar bir himmet, bu kadar bir istek, bu kadar bir yaklaşmak yeterlidir... Çünkü onlar elinde olmayarak, kontrolü kendilerinde olmayarak güneş gibi feyiz verirler efendim, yani Allahın sevgisini yayarlar. Onların elinde değil çünkü. O büyüklerden gelen feyiz göğse kadar gelir; ama oradan içeriye girmek için biraz alıcıya ihtiyaç var... Alıcının da özelliklerinin bunlar olması lazım... Ve inanan veya inanmayan, seven veya sevmeyen herkesin içine girebilir... Girer. Fakat inanarak, severek, büyüklüğünü kabul ederek girdiği zaman kalbi temizlenir, ihlâsı artar, dünyaya soğukluğu artar... Diğerlerine ise, uygun olmayanlara, Ebû Cehil gibi, Ebû Leheb gibi yahut da onların avanesi gibi olanlara da yine girer. Her girdiği an bu zata karşı düşmanlığı artar. Nitekim Peygamberimize (sallallahü aleyhi ve sellem) karşı her an düşmanlıkları arttı...
Âdem aleyhisselâmdan bu yana insanlar ikiye ayrıldı: İnanarak, severek istifade edenler kurtuldular. Her aldıkları feyiz ve bereketin sonunda kin, nefret ve düşmanlıkları artanlar ise cehennemlik olup gittiler..."
.İyi insan, iyi ahlaklı insan demektir...
2020-07-18 02:00:00
Bir Müslümana çatık kaşla bakmak harâmdır. Güler yüzlü olmayan kimse mümin sıfatlı değildir.
Güzel ahlâk, ilim ve edep öğrenmekle, iyi insanlarla arkadaşlık etmekle elde edilir. Kötü ahlâk da bunun tersidir. Yani cahil kalmak, edepsiz olmak, kötü insanlarla arkadaşlık etmekten hâsıl olur.
Cenâb-ı Hakk, Peygamber aleyhisselâmı överken (Gerçekte sen büyük bir ahlâk üzeresin) buyurmaktadır. İyi insan, iyi ahlaklı insan demektir. Dinimiz iyi huylar edinmemizi, kötü huylardan kaçınmamızı emretmektedir.
Ehl-i sünnet İslâm âlimleri ahlâk hakkında buyuruyorlar ki:
"Her binanın bir temeli vardır. İslâmın temeli de güzel ahlâktır."
"Kötü ahlâk, öyle bir fenalıktır ki, onunla yapılan birçok iyilikler fayda vermez. Güzel ahlâk, öyle bir iyiliktir ki, onunla yapılan günâhlar affa uğrar."
"Yükselen bütün insanlar ancak güzel ahlâkları sayesinde yükselmişlerdir."
"Güzel ahlâk güler yüzlülük, cömertlik ve kimseyi üzmemek demektir."
"Güzel ahlâk, Allahtan râzı olmak demektir. Yâni hayrı ve şerri Allahtan bilmek, nimetlere şükür, belâlara sabretmektir."
Bir Müslümana çatık kaşla bakmak harâmdır. Güler yüzlü olmayan kimse mümin sıfatlı değildir. Herkese karşı güler yüzlü olmalıdır.
Başkasının kötü ahlâkından şikâyet eden kimsenin kendisi kötü ahlâklıdır. Başkalarının kötülüklerinden bahsediyorsak, bu kendimizin kötü olduğunun alâmetidir. Güzel ahlâk, eziyetleri sineye çekmektir...
Güzel ahlâklı olmanın alâmeti şunlardır: İnsaflı olmak, arkadaşlarının hatâsını görmemek, hüsnizan etmek, suizandan (kötü zandan) kaçınmak, arkadaşlarının eziyetlerine göğüs germek, onlardan şikâyetçi olmamak, hep kendi ayıp ve kusurlarıyla meşgul olmak, kendi nefsini kınamak, güler yüzlü olup, herkesle yumuşak konuşmaktır.
Güzel ahlâklı kimse, edeplidir az konuşur, hatâsı azdır, gıybet etmez, Allah için sever, Allah için buğzeder, emanete riâyet eder, komşu ve arkadaşını korur. Bütün hasletlerin başı ise hayâdır...
Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:
(Allahü teâlâ indinde kulların en sevgilisi, ahlâkça en güzel olanıdır.)
(Güzel ahlâk, büyük günâhları, suyun elbiseyi temizlemesi gibi temizler. Kötü ahlâk ise, sâlih amelleri, sirkenin balı bozduğu gibi bozar.)
***
Güzel ahlâklı bir kimsenin kötü huylu bir hanımı vardı. Gayet iyi geçiniyorlardı. Kötü huylu hanımla nasıl iyi geçindiği sorulunca, iyi ahlâklı kimse şöyle cevap verdi:
-İyilerle herkes geçinir. Marifet, kötü ile geçinebilmektir. Onun kötü huyuna sabredemezsem benim iyi huylu olduğum nereden belli olacaktır?
.Bugünün işini yarına bırakanlar helak oldu!
2020-07-24 02:00:00
Peygamber Efendimiz "sallallahü aleyhi ve sellem" buyurdu ki: "Yarın yaparım diyen, helak oldu, ziyân etti."
Gençlik çağı, nefsin kaynadığı, şehvetlerin oynadığı, insan ve cin şeytanlarının saldırdığı bir zamandır. Nefsin arzuları, insanı kapladığı gibi, ilim öğrenilecek ibâdet yapılacak en kârlı zaman da gençliktir. Gençlikte, dînin bir emrini yerine getirmek, ihtiyarlıkta yapılan aynı ibâdetten çok üstün ve kıymetli olur...
Gençlik arzuları, Allahü teâlânın düşmanı olan nefsin ve şeytanın sevdiği şeylerdir. Dîne uygun şeyler ise Allahü teâlânın sevdiği şeylerdir. Allahü teâlânın bu düşmanlarını sevindirip, bütün nimetleri veren, hakîkî sâhibi gazaba getirmek, akıllı insanların yapacağı şey değildir. Allahü teâlâ hepimize akla uygun hareketler nasip edip, nefse, şeytana ve din düşmanlarının sözlerine ve yazılarına aldanmaktan muhafaza buyursun!
Bu kazanç çağında, mert olan, bu vaktin kıymetini bilip elden kaçırmaz. İhtiyârlık herkese nasip olmaz. Nasip olsa da rahat, elverişli vakit ele geçmez. Vakit de bulunsa, dünya zevkleri azalıp, güç kuvvet gidip, arzulara kavuşmak imkânı ve ümitleri kalmadığı zamanda faydalı iş yapılamaz. Güç kuvvet yerinde iken, hangi mazeretle, hangi sebeple, bugünün işi yarına bırakılabilir?
Peygamber Efendimiz "sallallahü aleyhi ve sellem" (Yarın yaparım diyen, helak oldu, ziyân etti) buyurdu. Eğer dünya işleri yarına bırakılırsa ve bugün âhiret işleri yapılırsa, güzel olur...
Gençlik zamanında insanı, üç din düşmanı olan, nefs, şeytan ve kötü insanlar aldatmaya uğraşmaktadır. Bunlar karşısında, az bir ibâdet pek kıymetli olur. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: (Her asırda, her zamanda, Allahü teâlâ katında en sevgili olanlar, tövbe eden gençlerdir.)
Allahü teâlâ, çok merhametli olduğu, kullarına çok acıdığı için, yirmidört saat içinde ibâdete, yalnız beş vakit ayırmış, birkaç şeyi harâm edip, çok şeyi mubâh etmiş, izin vermiştir. O hâlde, her isteğin kolaylıkla yapılabileceği gençlik zamanını iyi değerlendirmelidir. Saâdet-i ebediyyeye kavuşturacak sebeplere yapışmalı, iyi işler yapmalı, bugünün işini yarına bırakmamalıdır.
Dünya hayatı çok kısadır. Âhiretin azapları pek acı ve sonsuzdur. İleriyi gören akıl sâhiplerinin ihtiyârlayıp pişmanlık duymaması için, Allahü teâlâya kulluk yapılacak en kârlı zaman olan gençliğin kıymetini bilmesi lâzımdır.
Ebû Turâb-ı Nahşebî hazretleri buyuruyor ki: "Bugünü düşünürüm, dün geçti, yarın var mı?/Gençliğe de güvenmem, ölen hep ihtiyar mı?"
Mevlâna hazretleri de Mesnevî'de buyuruyor ki: "Çocukluğunda oyun, gençliğinde sarhoşluk, ihtiyarlığında tembellik... Ne zaman Allaha kulluk edeceksin?.."
."Ey Allah’ın kulları kardeş olunuz!.."
2020-07-31 02:00:00
"Birbirinizle münasebeti kesmeyin! Birbirinize arka çevirmeyin! Birbirinize kin ve düşmanlık beslemeyin! Birbirinizi kıskanmayın!.."
Rabbimize ne kadar şükretsek azdır... Bugün Kurban Bayramı'nın birinci gününü idrak ediyoruz… Bayram günlerinin fazileti büyüktür. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Rahmet kapıları dört gece açılır. O gecelerde yapılan dua, tevbe reddolmaz. Ramazan Bayramının ve Kurban Bayramının birinci geceleri, Berat gecesi ve Arefe gecesi.)
(Şu beş gecede yapılan dua geri çevrilmez: Regaib gecesi, Berat gecesi, Cuma gecesi, Ramazan ve Kurban Bayramı gecesi.)
Bayramlarda güzel koku sürünmek, yeni ve temiz elbise giymek, karşılaştığı müminlere güler yüzle selam vermek, fakirlere çok sadaka vermek, İslamiyet'e doğru olarak hizmet edenlere yardım etmek, dargınları barıştırmak, akrabayı, din kardeşlerini ziyaret etmek, onlara hediye götürmek sünnettir. Bayram gecelerini ihya eden, büyük saadete kavuşur...
Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
(Bayram gecelerini ihya edenin kalbi, kalplerin öldüğü günde ölmez.) [Taberani]
Bayram günlerinde sevinmek, neşelenmek gerekir. Hazret-i Ebu Bekir, kızı Âişe validemizin evine gidince, iki cariyenin tef çalıp oynadığını gördü. Ensar-ı kiramın kahramanlıklarını övüyor, destan söylüyorlardı. Hazret-i Ebu Bekir, Resulullahın evinde böyle şey yapılmasının uygun olmayacağını bildirerek, onların susmalarını söyledi. Düğünlerde ve bayramlarda, kadınların tef çalmaları caiz olduğu için, Peygamber efendimiz, Hazret-i Ebu Bekir’e, (Onlara mâni olma! Her kavmin bir bayramı vardır, bu da bizim bayramımızdır. Bayram, sevinç günleridir) buyurdu. (Buhari)
Dargın olanların, bayramı beklemeyip, hemen barışması gerekir. Allahü teâlâyı ve Peygamber efendimizi seven, insanların kusurlarına bakmaz, hoşgörülü olur. İyi insan, [mümin], herkesle iyi geçinir. Başkalarına sıkıntı vermediği gibi, onlardan gelecek eziyetlere de katlanır. Bir kusuru için kimseye darılmamak gerekir.
Dargınlık olsa bile üç günden fazla sürmemeli. Şayet bayrama kadar süren bir dargınlık olduysa, daha fazla gecikmeden barışmalı. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Birbirinizle münasebeti kesmeyin! Birbirinize arka çevirmeyin! Birbirinize kin ve düşmanlık beslemeyin! Birbirinizi kıskanmayın! Ey Allah’ın kulları kardeş olun! Bir Müslümanın diğer kardeşine darılarak üç günden çok uzaklaşması helâl değildir.) [Buhari]
(Birbirine dargın iki kişiden, hangisi önce selam verirse, günahları affolur. Verilen selamı öteki almazsa, melekler alır. Selam almayana da şeytan, sevinçle iltifatta bulunur.) [İbni Ebi Şeybe]
.Hâbil’in kabul olan kurbanı ve Kâbil...
2020-08-01 02:00:00
Hâbil ve Kâbil, Âdem aleyhisselâmın oğullarıdır. Bir gün ikisi arasında büyük bir ihtilâf çıktı. Kâbil haksız olmasına rağmen anlaşmazlığa son vermiyordu!..
Bugün Kurban Bayramı'nın ikinci gününü idrak ediyoruz… Böyle bir günde size Âdem aleyhisselâmın oğulları Hâbil ve Kâbil'in adak kurbanından bahsetmek istedim; çünkü gerçekten ibretlik bir hadise...
Resûlullah efendimiz buyurdu ki: "Hayra delalet eden [yol gösteren, sebep olan, önderlik eden] o hayrı yapan gibi sevaba kavuşur. İyi bir çığır açana, onun sevabı ve kıyamete kadar onunla amel edenlerin sevabı kadar sevap yazılır. Kötü bir çığır açana da, onun günahı ve kıyamete kadar onu işleyenlerin günahı kadar günah yazılır."
Hâbil ve Kâbil, ilk insan ve ilk peygamber Âdem aleyhisselâmın oğullarıdır. Bir arada büyüdüler. Ancak, bir gün ikisi arasında büyük bir ihtilâf çıktı. Kâbil haksız olmasına rağmen anlaşmazlığa son vermiyordu. Babaları nasihat etti ise de Kâbil iknâ olmadı. Bunun üzerine Hazreti Âdem; “Mâdem bu ihtilâfa son vermiyorsunuz, Allahü teâlâ her şeyi en iyi bilendir. Bu işi halletmek üzere her biriniz Allah için birer kurban adasın” dedi... Babalarının bu sözünü kabul ettiler.
Hâbil’in mesleği çobanlıktı. Koyunların arasından en iyisini alıp getirdi. Kâbil ise çiftçilik yapmaktaydı. Biçtiği buğdayların arasından en cılızlarını, kötülerini ayırıp bir demet getirdi. Böylece her ikisi de kendi adaklarını bir tepenin üzerine koydular. Âdem aleyhisselâm duâ etti. Gökten bir parça ateş düştü ve Hâbil’in koyununu bir iz bırakacak kadar yaktı. O zamanki şeriate göre ilâhî bir hikmetle Allahü teâlâ kabul buyurduğu kurban üzerine bir ateş gönderir ateş onu yakıp yok ederdi. Kabul olmayan kurban ise olduğu gibi kalırdı. Böylece Hâbil’in haklı olduğu anlaşıldı. Fakat Kâbil’in niyeti temiz olmadığından bu anlaşmayı kabul etmedi. İşi daha da ileriye götürerek Hâbil’i öldürmekle tehdit etti. Hâbil; “Bana elini kaldırırsan, sana karşılık vermeyeceğim. Böyle bir şey yaparsan, yerin Cehennem olur” dedi.
Kâbil kininden vazgeçmedi. Bir gün ıssız bir yerde Hâbil’in başına vurarak öldürdü. Hâbil’in cesedini ne yapacağını düşünüyordu. Etrafına bakınırken bir karganın bir kargayı öldürdüğünü ve leşini toprakla kapattığını gördü. O da Hâbil’in cesedini toprağa gömdü ve oradan ayrıldı. Fakat huzuru kaçtı. Çok kötü bir iş yaptığından ve büyük bir günâh işlediğinden dolayı çok bedbahttı...
Peygamber efendimiz "sallallahü aleyhi ve sellem" Kâbil hakkında “Zulüm ile öldürülen her insanın kanından (günâhından) hazreti Âdem’in birinci oğlu Kâbil’e bir pay ayrılır. Çünkü cinâyeti âdet edenlerin önderi oldu” buyurdu.
.Odun yanınca kül olur, insan yanınca kul olur!
2020-08-07 02:00:00
Müminler genelde çok sıkıntı çekerler. Ancak çektikleri, Peygamberlerin ve âlimlerin çektiklerinin yanında çok azdır, deryada bir damla bile değildir.
Abdiyet yani kulluk makamı, kendini yok saymaktır. Böyle olan kimse, nefsini tanır, kendindeki bütün nimet ve meziyetleri Allah’ın emaneti bilir. Allahü teâlânın emanetleriyle iftihar etmek, öğünmek kimsenin hakkı değildir. Aksi takdirde, Kur’an-ı kerimde de bildirildiği gibi, Allahü teâlâ bunları bizden alır ve acı azap eder.
Ehl-i sünnet âlimlerinin yolunda olan Müslümanlar genelde çok sıkıntı çekerler. Ancak çektikleri, Peygamberlerin ve âlimlerin çektiklerinin yanında çok azdır, deryada bir damla bile değildir. Peygamber efendimiz, hiçbir peygamberin kendisi kadar sıkıntı, eziyet, acı çekmediğini bildirmiştir. Allahü teâlânın en sevdiği kulu böyle sıkıntı çekince, bizlerin ufak bir rahatsızlıktan dolayı isyan etmemiz, şikâyetçi olmamız uygun olur mu? Üstelik üzüntü, sıkıntı, dert, elem, keder, Allah’ın sevdiği kullarının boynuna attığı kementtir. İnsan, hep başkalarıyla meşgul olup gaflete düşer. Allahü teâlâ, mümin kullarına dert ve bela vererek, bu gafletten uyandırır, onları başkalarına bırakmaz, sadece kendisiyle meşgul eder. Onlar da başka şeyle meşgul olmayıp dua eder, inler. Bu, Rabbimizin hoşuna gider.
Cenab-ı Hak, meleklere buyurur ki:
-Şu kötü kullarımı sevmiyorum. Onlar benim ismimi ağızlarına hiç almasınlar.
-Yâ Rabbi, peki biz bunlara ne yapalım ki, seni anmasınlar?
-Onlara çok para, çok sıhhat, çok neşe verin! Dünyaya dalıp, beni unutsunlar. Şu iyi kullarımı ise, çok seviyorum. Onlar beni hep ansınlar, hiç unutmasınlar.
-Yâ Rabbi, bunlara ne yapalım?
-Onlara dert, üzüntü, sıkıntı, hastalık verin! Böylece, her derde düştükçe dua ederler. Bu hâlleri hoşuma gider. Onları sever, günahlarını affederim. Onlar benim has kullarımdır.
***
Din Büyüklerimiz, (Bize çavuş değil, er lazım) buyurmuşlardır. Er, emir vermez, peki der. Er olmak, kul olmak, en şerefli meziyet, en şerefli rütbedir. (Ben Allah’ın kuluyum) hadis-i şerifi, kulluğun, er olmanın önemini göstermektedir. Er olmayı kabul etmeyen, kaybeder; çünkü sular daima denize doğru akar, tepeye doğru akmaz. Bu nefsin azgınlığını durdurmak zor iştir. Bunu durduracak en iyi ilaç, peki demektir; çünkü nefs, hayır der, yaratılışı öyledir; ama peki derse, dünya ve ahiret saadetlerine kavuşur. Eshab-ı kiram, devenin üstündeyken kırbaçları yere düşse deveden inerler, kırbacı kendileri alır, tekrar binerlerdi. Deveye inip binmek zahmetli bir iştir. Buna rağmen, emir vermemek için böyle yaparlardı.
Hazreti Mevlâna buyurdu ki:
"Kendini unuttun mu seni anarlar. Kul oldun mu azat ederler!"
"Odun yanınca kül olur, insan yanınca kul olur!"
.Cimrinin, imansız gitme tehlikesi vardır!..
2020-08-08 02:00:00
"Müslümân olan cimrinin, imansız gitme tehlikesi vardır Allah korusun. Cömert olan kâfirinse, Müslümân olma ihtimâli vardır."
Cömertlik, parayı, malı, hayırlı, iyi yerlere dağıtmaktan lezet almaktır. İslâmiyyetin emrettiği yerlere seve seve vermektir. İyi huyların en yükseklerinden olup âyet-i kerîmelerle ve hadîs-i şerîflerle övülmüştür.
Muhammed aleyhisselam, insanların en cömerdi idi. Bir şey istenip de, yok dediği görülmemiştir. İstenilen şey varsa verir, yoksa, cevap vermezdi...
Bir gün adamın biri Resûl-i ekremden bir şey istedi. Yanında bulunan bir koyun sürüsünü adama verdi. Adamcağız kabilesine dönerek, "Geliniz Müslüman olunuz, zîrâ o Peygamber, hiç fakirlikten korkmayan bir kimse gibi hediyelerde bulunuyor" dedi.
Bir defasında Peygamber efendimiz eline geçen doksan bin dirhem gümüş parayı hasırın üzerine döktü. Her gelene verdi, tamamen bitirdi.
Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(Allahü teâlâ, bir kuluna mal ve ilim verir, bu kul da harâmlardan kaçınır, akrabâsını sevindirir, malından, hakkı olanları bilip verir ise, Cennetin yüksek derecesine gider.)
Bir gün, Resûl-i Ekrem "sallallahü aleyhi ve sellem"e hangi amelin daha fazîletli olduğu sorulduğunda (Sabır ve cömertliktir) buyurdu.
Yine buyurdu ki:
(İki haslet var ki, Allahü teâlâ onları sever ve iki haslete de buğzeder. Sevdiği hasletler; cömertlik ve güzel ahlâktır. Sevmediği iki huy da, kötü ahlâk ve cimriliktir. Allahü teâlâ bir kulunun iyiliğini dilediği zaman, onu, insanların işlerini görmekte istihdâm eder.)
Resûl-i Ekrem "sallallahü aleyhi ve sellem"e Anber kabilesinden birtakım esirler getirildi. Resûl-i Ekrem bunlardan yalnız bir tanesinin azâd edilmesini emretti. Bunun üzerine hazret-i Ali suâl etti:
-Yâ Resûlallah, Rabbimiz bir, dînimiz bir, bunların hepsinin suçu da bir, bu adamı niçin istisna ediyorsunuz?
Resûl-i Ekrem efendimiz;
- Bana Cebrâil aleyhisselâm geldi ve "Yalnız bu adamı bırak; zîrâ, cömertliğinden dolayı, Allahü teâlânın hoşuna gitti, onu beğendi" buyurdu.
***
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki:
"Müslümân olan cimrinin, imansız gitme tehlikesi vardır Allah korusun. Cömert olan kâfirinse, Müslümân olma ihtimâli vardır. Ne kadar mühim kardeşim. Hasîs olan Müslümanın, îmânsız gitme tehlikesi var. Niçin? Vermiyor çünkü. Vermeye alışmamış. Hâlbuki gün gelecek, canını verecek. Canımızı vereceğiz. Öyleyse vermeye alışalım kardeşim. Vermek güzel şeydir. Allah, verenleri sever, aksine cimriyi sevmez."
.Adil halife ve onun yenilmeyen ordusu!
2020-08-14 02:00:00
Hazret-i Ömer, o kadar vilâyetler fetheyledi ki, o kadar ganîmet geldi ki, kimseye o kadar gelmedi. Ordusu hiç mağlûb olmamıştır.
Bugün, Peygamberler ve Hazret-i Ebu Bekir’den sonra insanların en üstünü ve Müslümanların ikinci halifesi olan Ömer bin Hattâb'ın "radıyallahü anh" şehit edildiği gündür... (Hicrî 23) Adalet timsali Hazret-i Ömer, hilafeti zamanında, iki büyük devlet olan Bizans ve Sasanilerin hâkimiyeti altında olan Suriye, Filistin, Mısır, Irak ve İran’ı İslam devletinin sınırları içine aldı. Kuzey Afrika’dan Türkistan’a, Azerbaycan’dan Yemen’e kadar uzanan İslam devletini, kurduğu mükemmel müesseselerle çok güzel idare etti. Davalara bakması için mahkemeler, adli teşkilatlar, suç ve zabıta işlerine bakan, satıcıları kontrol eden, halkın birbirleriyle olan münasebetlerini düzenleyen teşkilatlar kurdu. Onun zamanında 4000’den fazla cami yapıldı. Yollar, köprüler inşa edilip, su kanalları açıldı. İslamiyet’i yaymak için her tarafta okullar açtırdı. Çok adil, abid, merhametli ve alçak gönüllüydü...
***
Rivâyet olunur ki, bir gün hazret-i Ömer öğle sıcağında kendisi bizzat, sadaka develerini bağlıyordu. Dediler ki: "Yâ Emîr-el-mü'minîn! Niçin zahmet çekersin. Birine emir buyurun, o bağlasın!"
Buyurdu ki: "Bunlar fakîrlerin hakkıdır. Çünkü, Allahü teâlâ beni bunlara çoban eyledi. Fakîrlerin işlerini kendim görmem lâzımdır. Zîrâ âhirette benden sorarlar!"
Bir kimse de dedi ki: "Yâ Emîr-el-mü'minîn! Sana yakın olanların işlerini sen kendin görürsün. Uzak olanların işini nasıl görürsün?"
Buyurdu ki: "İnşâallahü teâlâ bir sene gezip, inceleyeceğim. Nice gücü yetmez, fakîr ve hastalar vardır. Kendim onların kapılarına varıp, ihtiyaçlarını göreceğim..."
Hazret-i Ömer her yere bir emîr veyâ âmir gönderirdi. Ona bir vasiyetnâme verirdi. Ne yapmaları icap ettiğini bildirirdi. Derdi ki: "Eğer dediğimden dışarı çıkarsan, ben senden bîzârım." Bir kâğıt da o tarafın ahâlisine gönderirdi: "Eğer bu kişi benim dediğim yerde emirlerime uyar ise, emrine mutî olunuz (itaat ediniz). Eğer uymaz ise mutî olmayınız!"
Hazreti Ömer, (m. 645) yılının son ayında Ebû Lü'lü Firuz adında Yahudi bir köle tarafından namaz kılarken şehid edildi. Resûlullahın yanına defnedildi...
Onun zamanında kurt koyuna zarar vermeye cesaret edemezdi... Hazreti Ömer'in şehid olduğu gün, bir çoban koyunların yanında dururken bir kurt koyuna saldırdı. Çoban, hemen feryâd ederek: "Vah Ömer vah" dedi ve ağladı. Çobanlar ona; "Hazreti Ömer'in vefât ettiğini nereden bildin?" diye sordular. O da; "Şu ana kadar kurt koyuna değil saldırmak, yan bakmaya bile cesaret edemezdi. Şimdi kurdun koyuna saldırdığını gördüm ve onun vefat ettiğini anladım" dedi... (Menakıb-ı Çihar Yâri Güzin/Hakikat Kitabevi)
.Tevekkül, kalpte hâsıl olan bir hâldir...
2020-08-15 02:00:00
Tevekkül etmek, sebeplere yapışmak, fakat sebeplere değil, sebepleri yaratana yani Allahü teâlâ güvenmek demektir...
Cenâb-ı Hakk'a yaklaşanların geçtiği makâmlardan biri de, tevekküldür ve derecesi ve fazîleti çok büyüktür... Allahü teâlâ, herkese, tevekkülü emreylemiştir. (Tevekkül îmânın şartıdır) meâlindeki âyet-i kerîme, bu emirlerden biridir. Sûre-i Mâidede, 23. âyet-i kerîmede, (Eğer îmânınız varsa, Allahü teâlâya tevekkül ediniz!) sûre-i Zümerde, 36. âyet-i kerîmede, (Allahü teâlâ, kuluna kâfi değil midir?) meâllerinde daha nice âyet-i kerîme vardır.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” buyuruyor ki: (Ümmetimden bir kısmını, bana gösterdiler. Dağları, sahrâları doldurmuşlardı. Böyle çok olduklarına şaştım ve sevindim. Sevindin mi, dediler, evet dedim. Bunlardan ancak yetmiş bin adedi hesapsız Cennete girer dediler. Bunlar hangileridir diye sordum. İşlerine sihir, büyü, dağlamak, fal karıştırmayıp, Allahü teâlâdan başkasına, tevekkül ve itimat etmeyenlerdir buyuruldu.) Dinleyenler arasında Hazreti Ukâşe de “radıyallahü anh” vardı. Hemen ayağa kalkıp, "Yâ Resûlallah! Duâ buyur da, onlardan olayım" deyince, (Yâ Rabbî! Bunu onlardan eyle!) dedi. Bir kimse daha kalkıp, aynı duâyı isteyince, (Ukâşe senden çabuk davrandı) buyurdu...
***
Tevekkül, kalpte hâsıl olan bir hâldir. Tevhîde ve Allahü teâlânın lütuf ve ihsânının pek çok olduğuna îmân etmekle hâsıl olur. Bu hâl, kalbin vekîle itimat etmesi, güvenmesi ve Ona inanması ve Onun ile rahat etmesidir. Böyle bir insan, dünyâ malına gönül bağlamaz. Dünyâ işlerinin bozulmasından üzülmez. Allahü teâlânın, rızkı göndereceğine güvenir. "Rızık takdîr edilmiş, ayrılmıştır, vakti gelince bana yetişir" der...
Bir kimse, âlemlerin sâhibinin, her şeyi nizâm ve kemâl üzere yarattığını anlarsa, Hûd sûresi 6. âyet-i kerîmesi olan, (Allahü teâlânın rızık vermediği, yer yüzünde bir mahlûk yoktur) meâlini pek kolay görür ve kimseyi aç bırakmadığını bilir. Açlıktan öldürdüğü pek az kimse varsa da, onlara hayırlı olduğu için öldürmüştür. Yoksa, çalışmadıkları için değil. Hasen-i Basrî “rahmetullahi teâlâ aleyh” bu inceliği açık gördüğü için buyurdu ki: "Basra ehâlisinin hepsi, benim çocuğum olsa ve bir buğday tânesi bir dînâr olsa, hiç sıkıntı çekmem!"
Herem bin Hayyân, Veysel Karânî hazretlerine "Nerede yerleşeyim?" diye sorunca o mübarek de "Sen Şâm'a git" buyurdu. "Acaba Şâm'da geçim şartları nasıldır?" deyince, Veysel Karânî hazretleri "Rızıklarından şüphe eden kalplere yazıklar olsun! Bunlara, nasîhat fayda etmez!" buyurdu.
O hâlde, tevekkül etmek, sebeplere yapışmak, fakat sebeplere değil, sebepleri yaratana güvenmek demektir...
.En lüzumlu ve en faydalı ilim nedir?
2020-08-22 02:00:00
"Bir kimse, ne kadar ilim sahibi olursa olsun, bildiğine göre hareket etmezse, ilminin faydası olmaz..."
Senelerce hizmet edip, kendisinden ilim öğrenen bir talebesi; Hüccet-ül-İslâm İmam-ı Gazalî hazretlerine şöyle bir mektup yazdı:
-Efendim, senelerce zahmet çekip, çok şey öğrendim. Bu kadar çok ilimden, bana en lüzumlu ve faydalısı acaba hangisidir? Ahirette imdadıma yetişecek, mezarda, dünya dostlarım beni yalnız bırakıp gittikleri zaman, bana arkadaş olacak, mezardan kalkınca, ananın evladından, kardeşin kardeşinden, dünyadaki dostların birbirlerinden kaçıp, herkesin başının çaresini aradığı vakit, beni kurtaracak olan acaba hangisidir? Bilsem de onlara yapışsam. Dünyada, ahirette faydası olmayan, acaba hangileridir? Bilsem de bunlardan da uzaklaşsam. Çünkü, Peygamber Efendimiz (sallallahü alayhi ve sellem) "Faydasız ilmi öğrenmekten ve Allahü teâlâdan korkmayan kalpten ve dünyaya doymayan nefisten ve Allah için ağlamayan gözden ve kabule layık olmayan duâdan Allahü teâlâ bizi korusun" buyurmuştur...
İmam-ı Gazalî hazretleri, talebesine şu cevabı yazıp gönderdi:
-Ey sevgili oğlum ve sadık dostum! Bütün nasihatler, Peygamberimiz Muhammed aleyhisselamdan alınmıştır. Ondan gelmeyen nasihatler faydasızdır. Peygamberimizin dünyaya yayılan nasihatlerinden biri şudur:
"Allahü teâlânın, bir kuluna rahmet etmeyeceğine, ona gazap ve azap edeceğine alamet, dünyaya ve ahirete faydası dokunmayan şeylerle meşgul olması, zamanlarını lüzumsuz şeylerle geçirmesidir. Bir kimsenin ömründen bir saati, Allahü teâlânın beğenmediği bir şeyde geçerse, ne kadar çok pişman olsa, üzülse yeridir. Bir kimse kırk yaşını geçtiği hâlde, onun hayırlı işleri, yani sevapları, kötü işlerinden, yani günahlarından ziyade olmadı ise, cehenneme hazırlansın!"
Bu hadis-i şerifin manasını iyi anlayanlara, bu nasihat yetişir. İyi bil ki, amelsiz ilim, insanı kurtaramaz. Bunu sana bir misal ile anlatayım:
Bir kimse, dağda bir arslana rastlasa, yanında tüfeği ve kılıcı bulunsa ve bunları kullanmasını iyi bilse ve ne kadar cesur olursa olsun, bu aletleri kullanmadıkça, arslandan kurtulabilir mi? Sen de bilirsin ki, kurtulamaz. İşte bunun gibi, bir kimse, ne kadar ilim sahibi olursa olsun, bildiğine göre hareket etmezse, ilminin faydası olmaz...
İyi bil ki, çalışmayınca, din yolunda yürümedikçe sevap kazanamazsın! Yapılan her işin, ibadetin de dine uygun olması lazımdır. Peygamber efendimiz bunun için, eskiden kalma ilimleri ve âdetleri neshetti, değiştirdi. O hâlde, İslâmiyetin müsaadesi olmadan, ağzını açmamak lazımdır. İslâmiyette yeri olmayan sözler ve ilimler ve şehvet ile karışmış gafil kalp, şekavet ve felaket alametleridir..
.Şehitlere vadedilen nimete kavuşmak için...
2020-08-29 02:00:00
"Hazret-i Hasan'a elmas parçaları içirdiler, midesi bağırsakları parçalandı ve şehîd oldu. Hazret-i Hüseyin'in başını keserek şehid ettiler..."
Bugün 10 Muharrem, yani Aşure günü... Cenâb-ı Hakk, birçok duaları Aşure günü kabul etmiştir. Şu duayı üç defa okuyan belalardan emin olur:
(Elhamdülillâhi Rabbil-âlemîn. Vessalâtü vesselâmü alâ seyyidinâ Muhammedin ve alâ âlihî ve sahbihî ecmaîn. Allahümme entel-ebediyyü'l-kadîm, el-hayyül-kerîm, el-hannân, el-mennân. Hâzihî senetün cedîdetün. Es'elüke fîhe'l-ısmete mineşşeytânirracîm, vel avne alâ hâzihin-nefsil-emmâreti bissûi vel-iştiğâle bimâ yukarribünî ileyke, yâ zel-celâli vel-ikrâm, birahmetike yâ erhamerrâhimîn. Ve sallallâhu ve selleme alâ seyyidinâ ve nebiyyinâ Muhammedin ve alâ âlihî ve sahbihî ve ehl-i beytihî ecmaîn.)
***
Aşure günü bazı hayvanların bile bir şey yemediği bildirilmiştir...
Bir avcı, Aşure günü, bir geyik yakaladı. Geyik, yavrularını emzirip akşamdan sonra dönmek üzere, avcının izin vermesi için, Resulullah efendimizden, şefaat istedi. Avcı, geyiğin akşama kalmadan hemen gelmesini isteyince, geyik;
-Bugün Aşure günüdür. Bugünün hürmetine yavrularımızı emzirmeyiz. Onun için akşamdan sonra gelmek için izin istedim, dedi.
Bunu duyan avcı, geyiği Resulullah Efendimize hediye etti. O da, geyiği serbest bıraktı...
***
Hazret-i Hüseyin hep babasının yanında idi. Babası şehit olunca, Medine'ye geldi. Yezîd'e biat etmedi. Kufeliler kendisini çağırıp halife yapmak istedi. Kardeşi Muhammed bin Hanefiyye, İbni Ömer, İbni Abbas ve daha nice Eshab-ı kiram mâni oldular ise de, kabul etmeyip yetmişiki kişi ile Mekke'den Irak'a yola çıktı...
Irak Valisi Ubeydullah bin Ziyad, Ömer bin Sâd kumandasında bir ordu gönderdi. Ömer, geri dönmesini bildirdi ise de, İmam kabul etmeyip harp etti. 681 yılında Muharremin onuncu günü Kerbela'da şehit oldu...
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" bu hususta buyurdu ki:
"Hazret-i Hasan'a elmas parçaları içirdiler, midesi bağırsakları parçalandı ve şehîd oldu. Hazret-i Hüseyin'in başını kestiler, şehîd oldu, Oniki İmâm'a neler neler yaptılar... Bunların hiç birisi imdât demedi, yardım istemedi. İsteselerdi, 'Yâ Resûlallah imdât' deselerdi, Efendimiz aleyhisselâm elbette yardım ederdi, ama onlar istemediler. Niçin?.. İki sebepten. Birincisi, şehitlik ecri almak istiyorlardı. Şehitlere vadedilen nimetlere kavuşmak için yardım istemediler. İkincisi de, Lehv-i mahfûzu okuyorlardı, yâni mübrem kazâyı görüyorlardı, niçin istesinler ki?"
Allahü teala şefaatlerine nail eylesin. Âmin...
.Günahtan kaçınmak herkese farzdır...
2020-09-04 02:00:00
Tövbe edilmeyen herhangi bir günâhtan Allahü teâlâ intikam alabilir. Çünkü gazâbını günâhlar içinde saklamıştır!..
Günâh, Allahü teâlânın emrini yapmamak, yasaklarından kaçmamak, O'na isyân etmek demektir... Küfürden ve bidatten başka günâhlar ikiye ayrılır:
1- Allahü teâlâ ile kul arasında olan günâhlar. İçki içmek, namaz kılmamak gibi. 2- Kullar arasındaki günâhlar. Dövmek, öldürmek, hırsızlık, gıybet, iftira gibi.
Günâhların büyüğünden de, küçüğünden de çok sakınmalıdır. Çünkü hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(Bir zerrecik [yâni çok az] bir günâhtan kaçınmak, bütün cin ve insanların ibâdetleri toplamından daha iyidir.)
Günâhların hepsi, Allahü teâlânın emrini yapmamak olduğundan büyüktür. Bir küçük günâhı yapmamak, bütün cihanın nâfile ibâdetlerinden daha sevaptır. Çünkü, nâfile ibâdet farz değildir. Günâhlardan kaçınmak ise herkese farzdır. Tövbe edilmeyen herhangi bir günâhtan Allahü teâlâ intikam alabilir. Çünkü gazâbını günâhlar içinde saklamıştır. Yüz bin sene ibâdet eden makbûl bir kulunu, bir günâh için, sonsuz olarak reddedebilir. Hiçbir şeyden de çekinmez. Meselâ iki yüz bin sene itaat eden İblis'in (Şeytan'ın), kibredip secde etmediği için ebedî melun olduğunu Kur'ân-ı kerîm haber veriyor...
Büyük günâhların çeşidi pek çok ise de bazıları şunlardır:
1- Allahü teâlânın rahmetinden ümidini kesmek. 2- Allahü teâlânın azâbından korkmamak. 3- Ana-babaya âsi olmak. 4- Adam öldürmek. 5- Faiz yemek. Faiz yiyenlerin mezarlarından şeytan çarpmış gibi kalkacakları, şiddetli azâba düçâr olacakları bildirilmektedir. 6- Sihir (büyü) yapmak. 7- Zina etmek. 8- Livata etmek. 9- Yalan yere yemin etmek. 10- İçki içmek. Dünya ve âhiret saadetini düşünerek her türlü alkollü içki içmekten kaçınmalıdır. 11- Namaz kılmamak. 12- Sıla-i rahmi terk etmek. Sıla-i rahm, ana-baba ve diğer yakın akrabayı ziyaret etmek demektir. 13- Gıybet etmek. 14- Söz taşımak. 15- Yalan söylemek. 16- Alışverişte hile etmek. 17- Kalp kırmak. 18- Hased etmek. Hased ömrü kısaltır. İnsanı huzursuz eder. 19- Emanete hıyânet etmek. 20- Kibretmek, büyüklenmek. 21- Hırsızlık etmek. 22- Uyuşturucu madde kullanmak. 23- Yalancı şahitlik etmek. 24- Harbde düşmandan kaçmak. 25- Rüşvet almak ve vermek. 26- Zekât ve uşur vermemek. 27- Canlı hayvanı ateşte yakmak. 28 Kur'ân-ı kerîmi öğrendikten sonra okumasını unutmak. 29- Avret yerlerini başkasına göstermek ve başkalarının avret yerlerine bakmak. 30- Ettiği iyiliği başa kakmak. 31- İlim öğrenmekten kaçmak ve câhillikte israr etmek. 32- İntihar etmek. 33- Küçük günâha devam etmek...
Ufak bir günâh işleyince hemen tövbe ve istiğfar etmelidir. Cenab-ı Hakk, tövbe ve istiğfar edilen bütün günâhları affedeceğini vadetmiştir.
.Cehennem ateşinin yakmadığı kimseler!
2020-09-05 02:00:00
"Üç sınıf insana Cehennem ateşi dokunmaz: Bunlar, kocasına itaat eden kadın, ana-babasına iyilik eden evlât ve insanlara merhamet eden kimsedir."
Din büyüklerimiz buyuruyor ki: Anaya, babaya iyilik ve ihsân, evlât üzerine farzdır. Hiçbir zaman ve hiçbir sebeple onlara sert söylemek caiz değildir. Allahü teâlâ İsrâ sûresinde buyuruyor ki:
(Ana ve babadan biri veya ikisi ihtiyârladığında usanıp da öf deme! Ağır söz söyleme! Onlarla yumuşak ve tatlı konuş!)
Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(Üç sınıf insana Cehennem ateşi dokunmaz: Bunlar, kocasına itaat eden kadın, ana-babasına iyilik eden evlât ve insanlara merhamet eden kimsedir.)
Ana-baba, zâlim de olsalar, kendisine zulmetseler de evlât, onları küstürmemelidir... Ananın, babanın, kocanın, hiç kimsenin, İslâmiyyete uymayan emri dinlenilmez, yapılmaz. Fakat, anaya, babaya, yine tatlı söylemek, onları incitmemek lâzımdır. Ana baba kâfir ise, onları kiliseden, meyhâneden, sırtta taşıyarak bile geri getirmek lâzımdır. Fakat, oralara götürmek lâzım değildir...
Ana-babaya karşı alçak gönüllü olmalı, yaşadıkları müddetçe onlara hizmet etmeli ve bununla onların rızâlarını kazanmalıdır.
Evlât, ana-babasına şefkat, merhamet ve sevgi ile bakınca ona, böyle bir bakışı için, kabûl edilmiş bir hac sevâbı verilir. Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) (Babasına ve annesine merhamet nazarı ile bakan evlâda, hac ve umre sevâbı yazılır) buyurdu. "Günde bin defa bakarsa da böyle midir?" diye sorulunca (Günde yüz bin defa baksa da...) buyurdu.
Birisi Peygamber aleyhisselâma dedi ki:
- Yâ Resûlallah, yanımda yaşlı anam vardır. Elimle yedirip içiriyorum. Abdestini aldırıyorum. Sırtımda gezdiriyorum. Hakkını ödemiş olur muyum?
Peygamber aleyhisselâm buyurdu ki:
- Hayır, yüzde birini bile ödemiş olamazsın. Ancak iyilik ediyorsun. Allahü teâlâ bu az iyiliğine karşılık çok sevap ihsân eder.
Ana veya baba öldükten sonra da onlar için iyilik yapılması emredilmektedir. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(Sadaka veren kimse, sadakasını neden Müslüman olan anne ve babasının ruhu için vermez? Hâlbuki böyle yaparsa, verdiği sadakanın sevâbı, onların ruhuna gideceği gibi, onlardan bir şey eksilmemek şartı ile, onların sevâbı gibi bir sevap da kendisine yazılır.)
Ana-babayı ziyâret etmemek büyük günâhtır. Uzakta iseler, hiç olmazsa, selâm göndererek, tatlı mektup yazarak, telefon ederek gönüllerini almalı ve bu günâhtan kurtulmalıdır.
Şunu hiç unutmayalım ki, ananın, babanın evlâdına duâsı, Peygamberin ümmetine duâsı gibidir..
.İmanın ve İslam'ın şartları
2020-09-11 02:00:00
Allahü teâlâ, vacib-ül-vücud [varlığı muhakkak lazım olan] ve hakiki mabuddur. Bütün varlıkların yaratıcısıdır.
Bugün sizlere her Müslümanın bilmesi lazım olan iman bilgilerini kısaca nakletmek istiyoruz efendim... Zaruri gereken iman bilgisi, imanın ve İslam’ın şartlarıdır.
Önce imanın şartlarını bildirelim:
1- Allah’a inanmak: Allahü teâlâ, vacib-ül-vücud [varlığı muhakkak lazım olan] ve hakiki mabuddur. Bütün varlıkların yaratıcısı olup ve Ondan başka ilah yoktur. Allahü teâlâ zamandan, mekândan münezzehtir. Hiçbir şeye benzemez.
Allahü teâlânın, sıfat-ı zatiyyesi altıdır. Bunlar: Vücud var olmak, Kıdem varlığının öncesi olmamak, Beka varlığı sonsuz olmak, hiç yok olmamak, Vahdaniyyet ortağı, benzeri olmamak, Muhalefet-ün lil-havadis hiçbir şeyinde, hiçbir mahluka, hiçbir bakımdan benzememek, Kıyam bi-nefsihi varlığı kendinden olmak, hep var olması için, hiçbir şeye muhtaç olmamaktır. Sıfat-ı sübutiyyesi de sekizdir. Bunlar da: Hayat diri olmak, ilm bilmek, sem' işitmek, basar görmek, kudret gücü yetmek, irade istemek, kelam söylemek, tekvin yaratmaktır.
2- Meleklere inanmak: Melekler, hayat sahibi, diri, nurani yaratıklar olup, akıl sahibidir. Allahü tâlânın sevgili ve kıymetli kullarıdır, ortakları ve kızları değildir. Allahü teâlânın emirlerine itaat ederler, isyan etmezler. Onlarda erkeklik veya dişilik yoktur.
3- Kitaplara inanmak: Allahü teâlânın gönderdiği kitaplar çoktur. Din kitaplarımızda bildirilen ise, 104 kitaptır. Dört büyük kitap ise; Tevrat, Zebur, İncil ve Kur'ân-ı kerimdir.
4- Peygamberlere inanmak: Peygamberlerin ilki Âdem aleyhisselam ve sonuncusu, bizim Peygamberimiz Muhammed aleyhisselamdır. Bu ikisinin arasında, çok Peygamber gelmiş ve geçmiştir. Sayılarının 124 binden çok oldukları meşhurdur. Peygamberlerlerden birine inanmayan kimse, hiçbirine inanmamış olur.
Peygamberlerin sıfatları şunlardır: Emanet [emindir], Sıdk [her işi doğrudur, yalan söylemez], Tebliğ [Dini eksiksiz bildirir], Adalet [her işte hakkı gözetir], İsmet [günah işlemez], Fetanet [çok akıllı, anlayışlı, zekidir], Emnül-azl [peygamberlikten azledilmez yani peygamberlik ellerinden alınmaz.]
5- Ahiret gününe inanmak: Herkes öldükten sonra dirilecek, hesaptan sonra Cennet veya Cehenneme gidecektir. Cennet ve Cehennem şimdi vardır. İkisi de sonsuzdur.
6- Kadere, hayır ve şerrin Allah’tan olduğuna inanmak: İnsanlara gelen hayır ve şer, fayda ve zararın hepsi, Allahü teâlânın takdir etmesi iledir... Kader, Allahü teâlânın ezeli ilmi ile, insanların ve diğer mahlukatın yapacağı işleri önceden bilmesi ve dilemesidir. Bunun zamanı gelince yaratılmasına kaza, ikisine birden kaza ve kader denir.
Her şeyi ve insanların iyi, kötü her işini Allahü teâlâ yaratıyor ise de, insanlara İrade-i cüziyye vermiştir. İnsan, irade-i cüziyyesini kullanarak iyilik yaratılmasını isterse sevap, kötülük yaratılmasını isterse günah kazanır. İnsan günah işlerse cezasını, sevap işlerse mükafatını görür. [Yarın: İslamın Şartları]
.Müslüman olarak ölmek için...
2020-09-12 02:00:00
"Ben şehadet ederim ki, Allah’tan başka ilah yoktur. Ve yine şehadet ederim ki, Muhammed aleyhisselam Onun kulu ve resulüdür."
Dün siz değerli okuyucularımıza zaruri iman bilgilerini bildirmiştik. Bugün de "İslam’ın şartları"nı arz etmek istiyoruz efendim...
1- Kelime-i şehadet getirmek: [Eşhedü en la ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve resulühü] demek. Manası şudur:
(Ben şehadet ederim ki, [Yani görmüş gibi bilirim ve bildiririm ki] Allah’tan başka ilah yoktur. Ve yine şehadet ederim ki, Muhammed aleyhisselam Onun kulu ve resulüdür.) [Resulullaha inanmak demek, Onun bildirdiklerinin tamamını kabul etmek, inanmak ve hepsini beğenmek demektir.]
2- Namaz kılmak: Akıl baliğ olmuş yani ergenliğe girmiş akıllı her Müslümana günde beş vakit namaz kılmak çok önemli bir farzdır. Namaz dinin direğidir. Namaz kılmamak en büyük günahlardan biridir. Kılmayanın imanla ölmesi çok zordur. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Namaz kılan kıyamette kurtulur, kılmayan perişan olur.) [Taberani]
3- Zekât vermek: Nisap miktarı yani borçlarını düştükten sonra alacaklarıyla beraber elinde 96 gram değerde, para veya ticaret malı olanın kırkta birini zekât vermesi farzdır. Meyve ve tarla mahsulünün de onda birini fakire vermek farzdır. Bu onda bir zekâta da uşur denir. (Zekât vermeyene Allahü teâlâ lanet eder.) [Nesai]
4- Oruç tutmak: Ramazan ayında, bir ay oruç tutmak farzdır. Tutmamak büyük günahtır.
5- Hac etmek: Mekke-i mükerreme şehrine gidip gelinceye kadar, geride bıraktığı çoluk-çocuğunu geçindirmeye yetişecek maldan fazla kalan para ile oraya gidip gelebilecek kimsenin, ömründe bir kere, Kâbe-i şerifi tavaf etmesi ve Arafat’ta durması farzdır.
Peki, "Bir kimse, inanmadan Kelime-i şehadet söylese veya inansa, ancak Amentü’deki esaslara inanmasa yine Müslüman mıdır?" İman tarif edilirken, "dil ile ikrar kalb ile tasdik" deniyor. Yani, kalb ile tasdik etmedikçe Müslüman olamaz.
Kelime-i şehadet, Allahü teâlânın var ve bir olduğuna, Ondan başka ilah olmadığına ve Muhammed aleyhisselamın Allah Resulü ve son Peygamberi olduğuna ve bildirdiklerinin hepsine inanmak, hepsini beğenmek demektir. Yoksa, tarihî bir olayı anlatır gibi, "öyle bir Peygamber vardır" demek değildir. "Ben O yüce Peygambere ve bildirdiklerinin hepsine iman ettim, hepsini beğendim, hepsi doğrudur, yanlış olma ihtimali yoktur" diye kesin inanmak demektir. Dolayısıyla, Amentü’deki bütün esaslara inanması gerekir. İnanmazsa, hatta inanıp da beğenmezse yine Müslüman olamaz...
Hadis-i şerifler, İslam âlimlerinin açıklaması olmadan okunup anlamaya çalışılırsa tehlikeli olur, insanı küfre kadar götürür. Mesela aşağıdaki hadis-i şerifi, yukarıdaki açıklamalar dâhilinde anlamak gerekir:
(Rab olarak Allahü teâlâya, din olarak İslâm'a, [son] Resul olarak Muhammed aleyhisselama [Onun bildirdiklerinin hepsine] inanıp razı olan, beğenen kimse [Müslüman’dır ve bu imanla ölürse] Cenneti hak eder.) [Müslim, Nesai]
."Uğursuzluğa inanmak şeytandandır!.."
2020-09-18 02:00:00
Uğursuzluk, Yahudilikte ve Hıristiyanlıkta vardır. Günümüzde bilhassa kadınlar, çeşitli şeylerde uğursuzluk ararlar...
Muharrem ayı bitti, bugün safer ayının birinci günü... Bazıları bu ayı uğursuz sayıyor. Safer ayının uğursuz olduğu doğru değildir. Zaten İslamiyette uğursuzluk diye bir şey yoktur. Böyle şeyler Yahudilikte ve Hıristiyanlıkta vardır. Mesela Hıristiyanlar "13" rakamının uğursuzluk getirdiğine inanırlar…
Dinimizde uğursuzluk olmadığı hâlde, bilhassa kadınlar, çeşitli şeylerde uğursuzluk ararlar...
İmam-ı Gazali hazretleri, "Uğursuzluğa inanmak şeytandandır" buyuruyor. Eskiden, Arabistan'da yolculuğa çıkarken, bir kuş uçururlardı. Kuş sağa uçarsa, uğurlu sayıp, yola devam ederler, sola uçarsa, uğursuz sayıp geri dönerlerdi. Hazret-i İkrime anlatır:
"Bir kuş ötüp geçtiğinde, oradakiler yorumda bulundular. İbni Abbas hazretleri de, (Hayra da, şerre de alamet değildir) buyurdu. Bir olayı hayra yormakta ise mahzur yoktur. Çünkü Peygamber efendimiz, gördüğü şeyleri hayra yorardı. Hiçbir şeyi uğursuz saymazdı." (İ. Ahmed)
Bir şeyi uğursuzluğa yormak uygun değil, ancak "Şu iş veya şu ev bana uğursuz geldi" gibi sözleri söylemekte mahzur yoktur.
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Müslümanlıkta uğursuzluk [bir şeyi kötüye yorumlamak] yoktur.) [Mektubat-ı Rabbani 3/41]
(Uğursuzluğa inanan bizden değildir.) [Bezzar, Hadika]
(Bir şeyi uğursuzluğa yorma, hayra yor! Sizden biriniz, hoşuna gitmeyen uğursuzluk zannettiği bir şey görünce, şöyle desin: "Ya Rabbi! İyilikleri veren, kötülükleri defeden ancak sensin. Lâ havle velâ kuvvete illâ bike.") [Beyheki]
(Yumuşak muamele uğurluluk [iyilik], sert davranmak uğursuzluk [kötülük] getirir.) [Harâiti]
(Uğuru [hayrı] ve uğursuzluğu [şerri] en çok olan uzuv dildir.) [Taberani]
(Uğursuzluk düşüncesinin, kendisini, ihtiyacı olan bir işi yapmaktan alıkoyan kimse, Allah’a şirk koşmuş sayılır.) [İ. Ahmed]
***
Mektubat-ı Rabbanide bu hususta buyuruluyor ki:
"Günlerin uğursuzluğu, âlemlere rahmet olan Muhammed aleyhisselâmın gelmesi ile bitmiştir. Uğursuz günler, eski ümmetlerde vardı. Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
(Günler, Allah’ın günleridir, kullar da, Allah’ın kullarıdır.) [1/256] Yani, Allahü teâlâ kulu da, günleri de, ayları da uğursuz olarak yaratmadı. Kul, dinimizin emrine uymayıp uğursuz şeyler yaparsa, uğursuz kimse olur. Bazı günlerde kötü şeyler yaparsa, o günler ona uğursuz gelmiş olur. Ruhul-beyan’da, Tevbe suresi, 37. âyetinin tefsirinde diyor ki: Resulullah teşrif edince, günlerin müminlere uğursuz olmaları kalmadı."
.En son vefat eden "hidâyet yıldızı!"
2020-09-19 02:00:00
Ebüt-tufeyl Âmir bin Vâsile "radıyallahü anh" en son vefat eden sahâbedir. Mekke'de, hicretin yüzüncü yılında vefat etmiştir.
Bugün "Son sahâbe" Ebüt-tufeyl Âmir bin Vâsile'nin "radıyallahü anh" vefat yıl dönümüdür. Bu vesileyle, önce Resulullah "sallallahü aleyhi ve sellem" Efendimizin mübarek eshâbından bahsetmek istiyoruz efendim...
Peygamberlerden ve meleklerin üstünlerinden sonra, bütün yaratılmışların en üstünü, Eshâb-ı kirâmdır. O mübarek zatlar, Resulullah'a o kadar tâbi idiler ki her sözüne tereddütsüz "peki" derlerdi... Bir hadîs-i şerîfte şöyle buyuruldu: "Eshâbım gökteki yıldızlar gibidir. Hangisine uyarsanız, hidâyete kavuşursunuz."
Eshâb-ı kirâm, dînî hükümler husûsunda en mûteber otoritedir. Çünkü Kur'ân-ı kerîmi, Peygamberimizden öğrenip, kendilerinden sonrakilere öğretmişler ve açıklamışlardır. Peygamber efendimizin yaptıkları ve söyledikleri hakkında bilgiler, bunların bizzat görerek ve duyarak naklettikleri şeylere dayanır. İşte bunların bütün olarak naklettikleri hükümler, hadîs-i şerîflerin temelini teşkil etmiştir...
Resûlullah vefât ettiği zaman yeryüzünde yüz yirmi dört binden fazla sahâbi vardı. Dört Halîfe devrinde de Eshâb-ı kirâm, İslâm dînini yaymak, cihâd etmek husûsunda sözlerine sâdık kaldılar. Sözlerinden dönmediler. Hepsi ittifak hâlinde, yerlerini, yurtlarını terk ile Arabistan'dan çıkıp, her tarafa yayıldılar. Gidenlerin çoğu, geri dönmeyip, gittikleri yerlerde vefat edinceye kadar cihâd etti ve İslâm dînini yaydılar. Böylece az vakitte çok memleket alındı. Fethedilen yerlerde İslâmiyet hızla yayıldı...
***
Ebüt-tufeyl Âmir bin Vâsile "radıyallahü anh" en son vefat eden sahâbedir. (Hicri 100-Miladi 718)... Kinâne kabilesinin şâirlerinden ve ileri gelenlerindendir. Uhud Savaşının olduğu sene dünyâya geldi. Küçük yaşta Resûlullah efendimizi gördü. Peygamber efendimizin vefâtından sonra Kûfe'ye gitti. Devamlı Hazreti Ali'nin sohbetlerinde bulunurdu. O'nun bazı savaşlarında bayrağını taşıdı. Hazreti Ali şehîd edilince Mekke'ye döndü. Hazreti Muâviye O'na iltifat edici, nâzik bir mektup gönderdi. Şam'a gitti. Sonra Muhtar es-Sekafî ile beraber, Hazreti Hüseyin'in şehîd edilmesinden dolayı Emevîlere karşı çıktı. Muhtar es-Sekafî öldürülünce bir kenara çekildi. Emevi halifelerinden Ömer bin Abdülazîz zamanına kadar yaşadı. Güzel, edebî şiirler söylerdi. Hayâtının son zamanlarına doğru; "Bugün yeryüzünde benden başka Resûlullahı gören hiçbir kimse yoktur" demiştir.
Mekke'de, hicretin yüzüncü yılında bir düğünde, oğlunun vefâtı hakkında söylemiş olduğu bir kasîde okunurken çok üzülen bu mübarek zat, aynı sene orada vefât etti. Allahü teala şefaatine nail eylesin.
.Pişmanlık, tövbe büyük nimettir...
2020-09-25 02:00:00
Bir günah işleyince, hemen tövbe etmelidir. Pişmanlık, tövbe büyük nimettir. Kul, günahına pişman olunca, Cenâb-ı Hakk seviniyor...
İşlenen günah ne kadar büyük olursa olsun, samimi bir şekilde tövbe edilirse, pişman olunursa, Allahü teâlâ onu affeder. Bir günah işleyince, hemen tövbe etmelidir. Pişmanlık, tövbe büyük nimettir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Çölde devesini kaybedip sonra bulan kimsenin sevinmesinden çok, Allahü teâlâ, kulunun tövbe etmesine sevinir.) [Buhari]
Ne büyük lütuf ve ihsan. Biz günahımıza pişman olunca, Cenâb-ı Hakk seviniyor...
Bir din büyüğümüz de buyuruyor ki: “Günah işleyenlerin, boynunu bükmesi, bana, ibadet edenlerin göğsünü kabartmasından daha iyi geliyor…”
***
Ebu Hüreyre "radıyallahü anh" anlatır:
-Bir gece Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) Efendimiz ile yatsı namazını kıldıktan sonra çıkmıştım. Yolda, ayakta durmakta olan yaşmaklı bir kadınla karşılaştım. Bana, “Ya Ebâ Hüreyre! Ben büyük bir günah işledim. Tövbe etsem kabul olur mu?” diye sordu. Ben de “Nedir günâhın?” diye sordum. “Zina ettim. Bu zinâdan doğan çocuğu da öldürdüm” dedi. Ben de, “Kendini de çocuğu da mahvetmişsin. Senin için tövbe etmek mümkün değil. Tövbe etme hakkın yok” dedim. Benim bu sözlerim üzerine kadın "ben mahvoldum" diye bir çığlık attı... Oradan ayrılırken şöyle düşündüm:
"Ben ne yaptım; Resûlullah Efendimiz yakınımızdaydı. Niye ona sormadım ki!.."
Sabahleyin hemen Resûl aleyhisselâma koştum ve durumu anlattım. Cevaben buyurdular ki:
-İnnâ lillahi ve inna ileyhi raciûn... Yâ Ebâ Hüreyre! Vallahi sen kendini de kadını da mahvetmişsin. Sen "Onlar ki Allah’ın yanına başka bir ilâh daha katıp tapmazlar. Allah’ın haram kaldığı cana haksız yere kıymazlar, zina etmezler. Kim bunlardan birini yaparsa cezaya uğrar. Kıyamet günü azabı kat kat olur ve o azabın içinde hor ve hakir olarak ebedi kalır. Meğer ki, tövbe ve iman edip salih ameller işlemiş kimseler ola. İşte Allah onların kötülüklerini iyiliğe çevirir. Allah çok mağfiret edici, çok merhametlidir" âyetlerini hatırladın mı? (Furkan sûresi, âyet: 68, 69, 70)
Resûlullah Efendimizden bunları dinleyince hemen huzurundan ayrılarak sokağa fırladım. Medine sokaklarında hem koşuyor, hem de şöyle diyordum:
-Dün benden şu hususu soran kadını bana kim bulabilir?
Beni böyle telaşlı gören mahalle çocukları, “Ebû Hüreyre aklını kaçırmış” diyorlardı. Nihayet akşamleyin o kadına yine aynı yerde tesadüf ettim. Hemen, kendisinin tövbe etme hakkı olduğu hususunda peygamberin söylediklerini bildirdim. Kadın bu sefer de bir sevinç çığlığı attı ve şöyle dedi:
-Bir hurma bahçem var. Onu fakirlere vakfettim... (Tenbîhû’l Gâfilîn)
.Güzel ölmek için güzel yaşamak gerek!..
2020-09-26 02:00:00
Peygamber Efendimiz buyurdu ki: "Akıllı şu kimsedir ki, nefsine hâkim olur ve ölümden sonrası için güzel amel işler, hazırlık yapar."
Âkıl ve bâliğ olan îmânlı erkek ve kadınlara "Mükellef" denir. Mükellef olanların, ölümü çok hâtırlaması sünnettir. Çünkü ölümü çok hâtırlamak, emirlere sarılmaya ve günâhlardan sakınmaya sebep olur. Harâm işlemeye, kötülük yapmaya cesareti azaltır. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(Lezzetleri yıkan, eğlencelere son veren ölümü çok hâtırlayınız!)
Bütün işlerin sonunun ölüm, duracağı yerin mezar, kendisine gelenlerin Münker ve Nekir, gideceği yerin kıyâmet, ebedî kalacağı yerin, Cennet veya Cehennemden biri olduğunu bilen bir kimse için ölümü düşünmekten daha önemli, ölüm için azık toplama çâresinden daha yüksek bir tedbir olmaz. Bunu yapanlar ancak akıllı olanlardır. Nitekim Peygamber efendimiz buyurdu ki:
(Akıllı şu kimsedir ki, nefsine hâkim olur ve ölümden sonrası için güzel amel işler, hazırlık yapar.)
Ölüme hazırlanan kimsenin kabri Cennet bahçelerinden bir bahçe olur. Ölümü unutup, bütün maksadı zevk ve sefâ olan, âhiret azığını hâtırına bile getirmeyenin mezarı, Cehennem çukurlarından bir çukur olur. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(İnsanlara nasîhat için ölüm kâfidir.)
Ölmek, yok olmak değildir. Varlığı bozmayan bir iştir. Ölüm, rûhun bedene olan bağlılığının sona ermesi, rûhun, bedenden ayrılması, insanın bir halden, başka bir hâle dönmesidir. Bir evden, bir eve göç etmektir... Ölüm, her Müslüman için hediyedir. Mü'minlere yapılacak ikrâmlardan birincisi, ölümdeki sevinçtir. Mü'mini rahatlandıran, ancak Allahü teâlâya kavuşmaktır. Allahü teâlâya kavuşturduğu için ölüm sevilir. Cenneti isteyen ve ona hazırlanan insan ölümü sever. Çünkü ölüm olmayınca Cennete girilmez.
Kur'ân-ı kerîmde buyuruldu ki:
(Habîbim de ki: Eğer ölmekten veya öldürülmekten kaçıyorsanız, bu kaçmanızın size hiçbir faydası olmayacaktır.)
(Eğer sâdık kimseler iseniz, ölümü isteyiniz. Ama yaptıkları kötülükler dolayısıyla, onlar hiçbir zaman ölümü temenni etmeyeceklerdir.)
Bir kimsenin îmânı son nefeste belli olur. Bir insan bu devlete kavuşunca, Allahü teâlânın ihsânları başlar. Bu anda elbette sevinir. Saâdet sâhibi şu kimsedir ki, Azrâil aleyhisselâm gelip, (Korkma, Erhamürrâhimîne gidiyorsun. Asıl vatanına kavuşuyorsun. Büyük devlete erişiyorsun!) der. Böyle kimseye, bundan daha şerefli bir gün yoktur...
Bu dünya bir konaktır. O cihâna bakınca zindandır. Bu geçici varlık, bir görünüştür. Gölge gibi, yavaş yavaş çekilmekte, geçip gitmektedir.
Dünya hayatı, rüyâ gibidir. Ölüm uyandırıp, rüyâ bitecek, hakîkî hayat başlayacaktır. Müslümanın ölümü hayattır. Hem de sonsuz hayat!.. O hayata güzel yaşayanlar kavuşur. İslamiyeti yaşayanlar ve yayanlar ise güzel ölür...
.Ekşi üzümle gelen mutlu bir evlilik!..
2020-10-02 02:00:00
Merv şehrinin hâkiminin bağına-bahçesine bakan bir hizmetçisi vardı. Bir gün ondan üzüm istedi. Ancak getirdiği üzümler ekşi idi!
Yediklerimizin helalden mi haramdan mı olduğuna çok dikkat etmeliyiz... Din büyüklerimiz bu hususta buyuruyorlar ki: "Helal lokma, kalbi nurlandırır, insan daha kolay ibadet eder. Haram lokma ise, insanı şeytanın oyuncağı yapar... Helâl lokma yiyenin, eli kolu bağlansa, yine ibadete koşar. Haram yiyen ise ibadetten soğur..."
***
Merv şehrinin hâkimi (kadısı) Nuh bin Meryem'in gelinlik çağında, sâliha bir kızı vardı. Bu kıza, ülkedeki, ileri gelen zengin, makam ve mevki sâhibi kimselerden talip olanlar vardı; ancak o, hiçbirine layık görmedi...
Bu zâtın "Mübârek" adında, bağına-bahçesine bakan bir kölesi (hizmetçisi) vardı. Bir gün Efendisi, Mübârek'ten üzüm isteyince, toplayıp geldi. Getirdiği üzümler ham idi. Efendisi;
-Ey Mübarek! Niçin bana ekşi üzüm getiriyorsun? dedi. Mübârek;
-Efendim, onlardan hiç tatmadım ki, iyisini nasıl bileyim, cevâbını verdi.
Kadı efendi bu cevaba şaşıp kalmıştı! Hizmetçisine dönerek;
-Benim bir kızım var, pekçok kimse onu ister. Hangisine vereceğimi bilemiyorum. Bu hususta sen ne dersin? diye sordu. Mübârek, şöyle dedi:
-Efendim, insanlar, dâmat için; câhiliyye devrinde soya sopa; Yahûdîler ve Hristiyanlar güzelliğe, Resûlullah zamânında dindârlığa, haramlardan sakınmaya bakarlardı. Zamânımızda ise, mala ve makama bakılıyor. Artık bunlardan dilediğini seçebilirsin!..
Bunun üzerine efendisi:
-Ben dindarlığı ve takvâyı seçiyorum ve kızımı seninle evlendirmek istiyorum, dedi ve onu evine götürdü. Hanımına;
-Bu sâlih bir hizmetçidir. Kızımızı bununla evlendirmek istiyorum, senin fikrin nedir? deyince, hanımı;
-Bir de kıza soralım, cevabını verdi. Kızdan da müsbet cevap alınca nikâhları kıyıldı...
Fakat Mübârek, kızın yanına kırk gün gitmedi. Kızın annesi durumdan haberdâr olunca;
-Ey efendi, aradan bunca zaman geçtiği hâlde damadımız dönüp de kızımızın yüzüne bile bakmamış, dedi. Bunun üzerine kâdı dâmâdını çağırttı ve sordu:
-Ey Mübârek! Bu duyduklarım doğru mu? Dâmat:
-Ey Müslümanların kâdısı! Ola ki kızınız şüpheli bir şey yemiştir. Bu zamâna kadar bekledim ve ona helâl yemek yedirdim. Belki Allahü teâlâ bize sâlih bir evlat verir. Bundan başka bir düşüncem yoktur, dedi.
Kırk gün geçtikten sonra hanımına yaklaştı. Haram ve helâle bu derece dikkat ettiği için Allahü teâlâ ona bir çocuk verdi. Bu hayırlı evlat da "Abdullah bin Mübarek" adıyla kendi zamanının en büyük âlimi oldu...
.Allahü tealanın cehenneme ilk atacağı kimseler!..
2020-10-03 02:00:00
Resulullah efendimiz buyurdu ki: "Anlatılan bu zümre kıyamet günü Allahü tealanın ilk cehenneme atacağı kimselerdir."
Dinin aslı, ilim, amel ve ihlâstır, buyuruyor din büyüklerimiz. En zoru da ihlâstır. İhlas, her işte Allahü teâlanın rızasını gözetmektir. Allahü teâlâ, ihlâsı olanların yardımcısıdır, koruyucusudur...
***
Semir-i Eshabi hazretleri anlatır:
Medine’ye gitmiştim. Ebu Hüreyre'yle "radıyallahü anh" karşılaştım. Ona dedim ki:
-Bana Resulullahtan (sallallahü aleyhi ve sellem) duyduğun bir hadis-i şerif söyle! Ama, onu bizzat sana söylemiş ve manasını da öğretmiş olsun... Bunun üzerine bana şöyle buyurdu:
-Otur! Bir gün, yalnız Resûlullah Efendimizle ikimiz vardık, başka kimse yoktu...
Bundan sonra Ebu Hüreyre titredi, ürperdi ve baygın düştü. O hâliyle az kaldı, sonra ayıldı. Elini yüzüne sürdü ve şöyle dedi:
-Resulullah efendimizin bana söylediği bir hadis-i şerifi sana anlatacağım.
Böyle dedikten sonra yine titredi, ürperdi ve dalıp gitti. Bu dalgınlığı biraz uzun sürdü. Kendine geldikten sonra yüzünü sildi ve şöyle dedi:
-Peygamberimiz buyurdu ki: “Allahü teala, kıyamet günü halkın arasında hüküm verecektir ki, o mahkemeye her ümmet toplu olarak gelir. O mahkemeye ilk davet edilen şunlardır: Kur’ân-ı kerim hafızı, çok mal sahibi, Allah yolunda öldürülen.”
Allahü teala, hafız olan kimseye şöyle sorar:
-Peygamberime gönderdiğim sana öğretilmedi mi?
-Evet ya Rabbi, öğretildi, deyince şöyle buyurur:
-O hâlde, öğrendiğinle ne gibi bir amel işledin?
-Gece ve gündüz onu okudum.
-Yalan söylüyorsun!
Melekler de şöyle derler:
-Yalan söylüyorsun! Sen Kur’ân okuyor denmesini istedin. Nitekim öyle de dendi.
Allahü teala, bundan sonra mal sahibine sorar:
-Sana verdiğim malla ne gibi bir amel işledin?
-Ben akrabalarıma götürdüm; onlara ve başkalarına sadaka verdim!
-Yalan söylüyorsun!
Sonra da melekler;
-Yalan söylüyorsun! Sen bu işleri eli açık, cömert denmesi için yaptın. Nitekim öyle de dendi.
Bundan sonra, Allah yolunda ölen getirilir ve Allahü teala sorar:
-Sen niçin öldürüldün?
-Senin yolunda dövüştüm ve öldürüldüm!
-Yalan söylüyorsun!
Melekler de şöyle derler:
-Yalan söylüyorsun! Sen, kendine kahraman denmesi için dövüştün! Nitekim öyle de dendi.
Ebu Hüreyre hazretleri buyurdu ki:
-Bundan sonra Resulullah efendimiz ellerini dizlerime koydu ve; "Anlatılan bu zümre kıyamet günü Allahü tealanın ilk cehenneme atacağı kimselerdir" buyurdu.
."Helal haram ayırmayan, tarikatçılardan uzak dur!"
2020-10-09 02:00:00
"Din ilimlerine vâris olan âlimlerin sohbetlerinde bulun. Tâ ki Resulullah efendimize tâbi olmak suretiyle marifet-i ilahiyyeye kavuşasın."
Büyük velî Kâdi Muhammed Zâhid hazretleri, Türkistan'da yaşamıştır. Silsile-i aliyyenin on dokuzuncusudur. 936 (m. 1529) senesinde Semerkand’a bağlı Hisâr’ın Vahş köyünde vefât etti. Annesi Silsile-i aliyye büyüklerinden Yakub-i Çerhi hazretlerinin kızıdır...
Bu mübarek zat, küçük yaştan itibaren ilim öğrendi. Daha sonra tasavvufa yöneldi. Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerine talebe oldu. 12 yıl onun kalblere şifa olan sohbetlerinde bulundu. Ondan vazifesini devraldı. Birçok talebe yetiştirdi. Silsile-i aliyye büyüklerinden Derviş Muhammed hazretleri onun yetiştirdiği evliyadandır.
Memleketi olan Semerkand'da kalıp ilim tahsil ettikten sonra daha fazla ilim öğrenmek için bir talebesiyle Hirat'a gitmek üzere yola çıktı. Şadman köyüne vardıkları zaman havanın sıcak olması sebebiyle orada bir müddet kaldılar. O sırada köye Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri teşrif etti. Onu ziyarete gitti...
Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri onunla biraz konuştuktan sonra, sohbete başladı. Sohbette Muhammed Zâhid'in hatırından geçenlere cevap verip, ona;
"Eğer maksadın ilim öğrenmekse o iş burada daha kolay" buyurdu. Sonra onun yanına yaklaşıp;
"Hirat'a gitmekten maksadın ne? İlim öğrenmek mi, yoksa tasavvuf mu?" buyurdu. Muhammed Zâhid dehşete kapılıp cevap veremedi. Yanındaki talebesi;
"Onun asıl maksadı tasavvuf yoluna girmektir" diye cevap verdi.
Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri tebessüm edip; "O hâlde çok iyi" buyurdu...
Sonra birlikte bahçeye çıktılar. Orada Muhammed Zâhid'in elini tuttu. O anda kendinde büyük değişiklik hisseden Muhammed Zâhid bayıldı. Ayıldığı zaman Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri;
"Belki sen benim yazımı okuyabilirsin" diyerek cebinden bir kâğıt çıkarıp;
“Bu kâğıtta ibadetin hakikati ve Allahü teâlânın azameti karşısında insanın acizliği yazılı” diyerek ona verdi. Bu kâğıtta şöyle yazılıydı:
"Bu saadet Allahü teâlânın muhabbetiyle ve Onun Resulüne tâbi olmakla ele geçer. Bunun için din ilimlerine vâris olan âlimlerin sohbetlerinde bulun. Onlardan faydalı ilim öğren. Tâ ki Resulullah efendimize tâbi olmak suretiyle marifet-i ilahiyyeye kavuşasın. Kötü din adamlarından uzak dur. Helal haram ayırmayan, dine uygun olmayan işler yapan cahil tarikatçılardan uzak dur."
."Mümine yumuşaklıkla muamele ederim..."
2020-10-10 02:00:00
Azrâil aleyhisselam, Resûlullah Efendimize dedi ki: "Müjdeler olsun yâ Resûlallah! Ben her bir mümine rıfk ve yumuşaklıkla muamele ederim."
Din büyüklerimiz "Ekin ekme, tohum atma yeri dünyadır" buyuruyorlar... Ekin ekmeden mahsul beklemek, akıllı kimsenin yapacağı iş değildir. İnsanın, öldükten sonra Allahü teâlâya ibâdet etmesi mümkün olmaz. Ne yapılırsa hayatta iken bu dünyada yapılır. Ölüme ve ölüm meleğinin gelişine ancak bu dünya hayatında hazırlanılabilir. Öyleyse onu dâima hatırlamaktan hiçbir an geri kalmamalı. Resûlullah Efendimiz, Ensâr'dan bir kimsenin başı ucunda ölüm meleğini gördü. Ona hitâben dedi ki:
- Ey ölüm meleği! Dostuma rıfk ve iyilikle muamele et. Zîrâ o bir mümindir.
Ölüm meleği hazreti Azrâil cevâben dedi ki:
- Müjdeler olsun yâ Resûlallah! Ben her bir mümine rıfk ve yumuşaklıkla muamele ederim. Ben insanoğlunun ruhunu kabzederim. Ruhunu aldığım şahsın âile efradından birisi, yüksek sesle bağırır, çağırır ağlarsa, vâh ederse, derim ki: "Bu feryat niye? Allaha yeminle söylerim ki, biz ona zulmetmedik. Ecelini geriye bırakmadığımız gibi öne de almadık. Onun ruhunu almakta bizim bir günâhımız yoktur. Sizler, ey bu ölünün yakınları! Eğer Allahın hükmüne rıza gösterirseniz, ecrini alırsınız. Yok, O'nun hükmüne razı olmaz, ah-u figan ederseniz günaha girersiniz. Sizin bize bir kapınız, bir merdiveniniz yoktur. Fakat biz size mutlak yine geleceğiz. Sakının, sakının. İster karada olsun, ister denizde, ister kalın duvarlı evlerde bulunsun, isterse çadırlarda. Hiçbir âile efradı yoktur ki, mutlaka onların yüzüne dikkatle bakmış olmayayım. Hatta öyle ki, onların küçüklerini de büyüklerini de tanırım. Her birini şahsen tanırım. Allaha yeminle söylerim yâ Muhammed, ben şânı yüce olan Allahın emri olmadan bir sivrisineğin ruhunu bile kabzedemem!.."
***
Bir defasında Peygamber Efendimiz, gülüp oynamakta olan bir topluluğu gördü. Onlara hitâben buyurdu ki:
- Eğer sizler, zevk ve eğlenceyi yok eden şeyi çok çok anmış olsaydınız, bu gördüğüm durumda olmazdınız. O, sizi meşgul ederdi. Böyle gülüşüp durmazdınız.
Sonra da buyurdular ki:
- Zevk ve eğlenceleri yok eden şeyi, yani ölümü çok anınız... Kabir, ya Cennet bahçelerinden bir bahçe veya Cehennem çukurlarından bir çukurdur.
Süfyân-ı Sevrî hazretleri, yanında ölümden bahsedildiği zaman, bunu takip eden günlerde uzun müddet kendisine gelemez ve bir şey sorulduğunda;
- Bilmiyorum, bilmiyorum... derdi.
Bir hikmet ehli zât şöyle der: "Akıllı olan üç şeyi hatırından çıkarmaz: 1- Dünyanın fâniliğini, zevklerinin geçici olduğunu. 2- Ölümü. 3- Mâruz kalmaktan emin olmadığı felâketleri."
Allahü teala encâmımızı hayreylesin...
.Allah için dostluk ve Allah için düşmanlık
2020-10-16 02:00:00
"Günâh işleyenin günâhına mâni olmaya kudreti varken, kimse mâni olmazsa, Allahü teâlâ, bunların hepsine, dünyada ve âhırette azap yapar."
Allahü teâlânın dostlarını dost, düşmanlarını düşman bilmek dinimizin emridir. "Buğd-i fillâh" yani Allah için düşmanlık farzdır. İnsanı Allahü teâlâya yaklaştıran şeylerin birincisidir. İmanın tamamlayıcısıdır. Peygamber efendimiz, "İbâdetlerin efdali, Müslümanları Müslüman oldukları için sevmek, kâfirleri, kâfir oldukları için, sevmemektir" buyurdu.
Allahü teâlâ, Mûsâ aleyhisselâma sordu:
-Yâ Mûsâ! Benim için ne işledin?
-Yâ Rabbî! Senin için namaz kıldım, oruç tuttum, zekât verdim, ismini çok zikrettim.
Mûsâ aleyhisselâmın bu cevabı üzerine, Cenâb-ı Hak buyurdu ki:
-Yâ Mûsâ, namazların sana burhândır. Oruçların Cehennemden siperdir. Zekât kıyâmet gününün sıcaklığından koruyan gölgedir. İsmimi söylemen de, kabir ve kıyâmet karanlığında seni aydınlatan nûrdur. Yani bunların faydaları hep sanadır. Benim için ne yaptın?
-Yâ Rabbî! Senin için olan ameli bana bildir! diye yalvardı. Cenâb-ı Hak;
-Yâ Mûsâ! Dostlarımı benim için sevdin mi ve düşmanlarıma benim için düşmanlık ettin mi? meâlindeki âyet-i kerîme ile cevap verdi. Mûsâ aleyhisselâm da, Allah için amelin, "Hubb-i fillâh" ve "Buğd-i fillâh" yani Allah için dostluk, Allah için düşmanlık olduğunu anladı.
Ayrıca zâlimler, açıkça günâh işleyenler, Cenâb-ı Hakka âsi olanlar da sevilmez. Âl-i İmrân sûresi, elliyedinci ve yüzkırkıncı âyetlerinde meâlen, "Allahü teâlâ, zâlimleri sevmez" buyuruldu. Hadîs-i şerîfte, "Zâlimin çok yaşamasına duâ etmek, Allahü teâlâya isyân olunmasını istemektir" buyuruldu.
Süfyân-ı Sevrî hazretlerine, "Çölde bir zâlim susuzluktan helâk oluyor. Ona su verelim mi?" dediklerinde, "hayır vermeyin" buyurdu. Zâlime yardım eden, halkın malına, canına zarar verilmesine yardım etmiş olur. Zâlimden her zaman uzak kalmak daha iyidir...
Haram işlediği bilinen günahkâr da sevilmez. Bidati yayanları ve zâlimleri sevmek, günâhtır. Hadîs-i şerîfte, "Günâh işleyenin günâhına mâni olmaya kudreti varken, kimse mâni olmazsa, Allahü teâlâ, bunların hepsine, dünyada ve âhırette azap yapar" buyuruldu.
Allahü teâlâ, hazreti Yûşa Peygambere;
-Kavminden kırk bin sâlih kimseye ve altmış bin fâsık, günâhkâr kimseye azap yapacağım! buyurdu. Yûşa aleyhisselam;
-Yâ Rabbî! Fâsıklar, azâbı hak etmiştir. Sâlihlere azap yapmanın hikmeti nedir? diye sual edince Allahü teala buyurdu ki:
-Benim gadab ettiklerime, onlar gadab etmedi. Birlikte yediler, içtiler!..
Çevremizdeki insanlara tatlı dil ve yumuşak sözlerle nasihat vermeyi ve Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını dağıtmayı ihmal etmemeliyiz...
.Mutlu olmak isteyen, herkese iyilik eder!..
2020-10-17 02:00:00
Dünyada huzurlu olmak, başkalarının huzurunu temin etmekten geçer. Daha çok neşeli olmak isteyen, herkese iyilik etmelidir...
İyilik eden de, kötülük eden de kendine eder. O hâlde hep iyilik etmeli. Yaratılış itibarıyla, insan kendine düşkündür. Fakat nefsine, şeytana uyduğu için, maalesef kendine kötülük eder. Şu üç günlük dünyada ömrümüzü, kendimize iyilik etmekle geçirmeye çalışalım. Peki, insan kendine nasıl iyilik eder? Tabii ki başkasına iyilik etmekle. Yani başkasına ne kadar çok iyilik edersek, o kadar kendimize iyilik etmiş oluruz.
Bir musibete maruz kalınca, hemen karşımızdakine kızarız. "Filan kimse niye böyle yaptı?" deriz. Hâlbuki kabahatli biziz, hata bizdedir. "Hata bende" diyen dünyanın en mutlu insanı olur. Ama "Kabahat onda, ben haklıyım, o haksız" diyen, hep üzüntü ve sıkıntı içinde yaşar. O hâlde ferahlamak, huzurlu olmak, başkalarının huzurunu temin etmekten geçer. Daha çok neşeli olmak isteyen, herkese iyilik etmelidir.
Allah’tan korkmalı, hiçbir Müslümanın aleyhinde konuşmamalı. Biz onun hesabını görmekle görevlendirilmedik. Hiç kimsede hata, kusur görmemeli. Görülmüşse de affetmeli. Hep iyi tarafını görmeli, hep iyi tarafını konuşmalı, hep iyiliğinden bahsetmeli. Sevmiyorsak, hiç olmazsa susmalı...
Peygamber Efendimiz, "rahmeten lil-âlemîn"dir. Herkese iyilik için, merhamet edici olarak gelmiştir...
***
Büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık Efendi (kuddîse sirrûh) bir sohbetinde buyurdu ki:
Şeyh Rükneddîn Ebü’l-Feth Hindistan’ın büyük velîlerindendir. Şihâbüddîn Sühreverdî hazretlerinin yolunda, dîn-i İslâma hizmet ile meşgul oldu.
Şeyh Rükneddîn hazretleri, talebelerinden birine yazdığı mektubunda şöyle buyurdu:
“Bir gün Emîr-ül-müminîn Hazret-i Ali;
-Ben hiç kimseye asla iyilik ve kötülük etmedim, buyurdu.
Oradakiler bu söze hayret ettiler ve;
-Ey Emîr-ül-müminîn, belki sizden hiç kimseye karşı bir kötülük meydana gelmiş değil ama, iyilik için ne buyurursunuz? dediler.
Hazret-i Ali (radıyallahü anh) bu soruya cevaben buyurdu ki:
-Allahü teala Câsiye sûresi 15'inci âyet-i kerîmede meâlen; “Sâlih (iyi) amel eden kendine, kötülük eden de kendine etmiş olur” buyurdu. Ben birine iyilik ettiğim zaman, bana sevap yazılıyor, ona yazılmıyor ki! O biraz seviniyor, o kadar. Ama esas kârda olan benim, çünkü âhirette, o iyiliğin makâfâtına ben kavuşacağım. O hâlde ben, kendime iyilik yapıyorum, onlara değil...”
Bu sebepledir ki din büyükleri; “Bu, kişinin iyiliği için yeter” demişlerdir...
.Otuz seneden beri böyle namaz kılarım"
2020-10-23 02:00:00
Bir kimse, evliyânın büyüklerinden Hâtim-i Esâm hazretlerinin huzuruna gelerek; "Yâ Hâtim, namazı nasıl kılarsın?" diye sordu.
Hâtim-i Esâm hazretleri, evliyânın büyüklerindendir. Asıl adı "Hâtim bin Ünvan bin Yûsuf el-Esâm"dır. Belh şehrinde doğmuştur. Şakîk-i Belhî hazretlerinin talebesi, Ahmed-i Hadraveyh hazretlerinin de hocasıdır. 237 (m. 852) senesinde vefât etmiştir. Kendisine "Esâm" (duymaz) denilmesinin sebebi şöyle anlatılır:
Bir kimse onunla konuşurken kazayla yellenir. Hâtim-i Esâm o şahıs utanmasın diye "Yüksek sesle konuş, kulaklarım iyi duymuyor" der. İşte bu hasleti sebebiyle ona "Esâm" denilmiştir.
***
Bir kimse, Hâtim-i Esâm hazretlerinin huzuruna gelerek;
- Yâ Hâtim, namazı nasıl kılarsın? diye sordu.
Hâtim-i Esâm hazretleri şöyle cevap verdi:
- Namaz vakti gelince kalkıp hem zâhiren hem bâtınen abdest alırım.
- Bu abdest nasıl alınır?
- Zâhirî abdestte, abdest âzâlarımı bildirilen şekilde su ile yıkarım. Bâtınî abdestte ise, âzâlarımı, tevbe, pişmanlık ile dünya ve baş olma sevgisini, mahlukun övmesini, kin ve hasedi terk ederek yıkarım. Sonra Kâbe'yi gözümün önüne getirir, Allahü teâlânın beni gördüğünü düşünürüm. Cennetin sağımda, Cehennemin solumda, Azrâil aleyhisselâmın arkamda olduğunu ve sanki Sırat köprüsünde olduğumu, kıldığım bu namazın son namazım olduğunu kabul ederim. Sonra niyet eder tekbîr alırım. Namazda okurken tefekkür ederek okurum. Tevâzu ile rükûa giderim. Yalvarma yakarma hâlinde secde yaparım. Ümid ile teşehhüde otururum. İhlâs ile selâm veririm. İşte otuz seneden beri kıldığım namazlarım böyledir.
***
Hâtim-i Esâm israf konusunda çok titiz idi. İlim sahibi bir zatın çok israf ettiğini duydu. Onun evine giderek "Ben Acemli bir kimseyim, bana dînimi öğret" dedi. "Önce ne öğrenmek istiyorsun?" diye sorunca, Hâtim-i Esâm "Bana önce abdest almayı öğret" dedi...
O zât bütün uzuvlarını sırayla ve üç defa yıkadı. Abdesti tamamlayınca ona "Ben senin huzurunda bir abdest alayım da, benim yanlışlarımı düzelt" dedi. Hâtim-i Esâm abdest alırken kollarına gelince dörder defa yıkadı. Bunun üzerine o zât "Suyu israf ettin" deyince, Hâtim-i Esâm "Ben nerede israf ettim?" dedi. O zât da "Kolunu üç kere yıkayacağın yerde dört defa yıkadın" dedi. Hâtim-i Esâm da "Ben bir avuç suyu israf ettim. Sen ise çok ve güzel şeyleri israf ediyorsun" dedi...
O zât anladı ki; Hâtim-i Esâm dînî bilgi öğrenmeye değil, ders vermeye gelmiş! Evine girdi ve kırk gün kimsenin yüzüne bakamadı...
Hatim-i Esâm hazretlerinin hikmetli sözleri pek çoktur. Bir gün buyurdu ki:
"Nefsinden dört şey iste: Riyasız olarak iyi bir iş yapmayı, tamahsız olarak almayı, başa kakmadan vermeyi, cimrilik yapmadan yardım etmeyi."
.Ebû Hüreyre'yi ancak müminler sever...
2020-10-24 02:00:00
Hazret-i Ebû Hüreyre, Müslüman olduktan sonra, annesinin de iman etmesini çok istiyor, bunun için çok uğraşıyordu. Ve bir gün...
Eshâb-ı kirâmdan Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) hazretleri en çok hadîs-i şerîf rivâyet eden mübarek bir zattır... Hicretin 7. senesinde Müslüman oldu...
Yemen’den yetmiş kişiden fazla mümin, bir kâfile hâlinde Medîne’ye geldiler... Ebû Hüreyre bir an önce Peygamberimizi görmek, O’na kavuşmak aşkıyla yanıyordu. Yolculuğun uzun sürmesinden sıkılıyor, sabırsızlanıyor; "Ey yolculuk gecesi! Bıktım yolun uzunluğundan ve sıkıntısından. Fakat bu yolculuktur kurtaran beni, küfür inkâr yurdundan" manasında şiirler söylüyordu...
Nihayetinde Resûlullaha kavuştu ve bir daha Yemen’e dönmedi. Gece gündüz Resulullah efendimizin yanından hiç ayrılmadı. Peygamberimizin vefatına kadar dört sene böyle devam etti. Ebû Hüreyre şöyle demiştir:
-Benim çok hadîs rivâyet etmemin sebebi şudur: Ben fakîr bir kimseydim. Belli bir işim yoktu. Her zaman Resûlullah efendimize hizmet ediyordum. Muhâcirler çarşıda, pazarda alışverişle; ensâr da kendi malları, mülkleriyle uğraşırken, ben Resûlullah efendimizin yanında bulundum. Dolayısıyla diğerlerinden daha çok şey duydum.
***
Ebû Hüreyre bir gün kaftanının içinde küçük bir kedi taşıyordu. Resûlullah Efendimiz onu görünce "Nedir bu?" diye sordu. O da "Kedicik" diye cevap verdi.
Bunun üzerine Resulullah Efendimiz ona;
-Yâ Ebâ Hüreyre [Ey kedicik babası] buyurdu. Ebû Hüreyre o günden sonra bu isimle meşhur olup, esas ismi olan "Abdurrahmân" unutuldu...
***
Hazret-i Ebû Hüreyre, Müslüman olduktan sonra, annesinin de iman etmesini çok istiyor, bunun için çok uğraşıyordu. Fakat bir türlü muvaffak olamıyordu. Bu hususta şöyle anlatmıştır:
"Bir gün Peygamberimizin huzuruna girip dedim ki:
-Yâ Resulallah! Annemi İslâma davet ediyorum, bir türlü kabul etmiyor. Bugün de Müslüman olmasını söyledim. Bana hoş olmayan sözlerle karşılık verdi. Hidâyete kavuşması için dua buyurunuz.
Bunun üzerine Resulullah efendimiz (Allahım Ebû Hüreyre’nin annesine hidâyet ver!) diye dua buyurdu. Duâyı alınca sevinerek eve gittim. Eve varınca annem 'Ey oğlum, ben Müslüman oldum' dedi. Ben sevincimden yerimde duramıyordum. Tekrar Resulullahın huzuruna koştum, sevincimden ağlayarak annemin Müslüman olduğunu müjdeledim. Dedim ki:
-Yâ Resulallah! Annemi ve beni müminlerin sevmesi için, bizim de müminleri sevmemiz için dua ediniz.
Resulullah Efendimiz (Allahım, şu kulunu ve annesini mümin kullarına, müminleri de onlara sevdir) buyurarak dua etti. Artık beni bilen ve gören her mümin sevdi...
Evet, bu hadis-i şerif de bize gösteriyor ki; Hazret-i Ebû Hüreyre'yi ancak müminler sever. Ne diyelim; kişi sevdiği ile beraberdir...
."Babacığım, hanginiz daha kıymetlisiniz?.."
2020-10-30 02:00:00
Âdem aleyhisselam, oğlu hazreti Şit'e "Cennette Onun ismi ile güzelleşmemiş bir tek köşe görmedim" diye Resulullah'ı metheder...
Sevgili Peygamberimiz Muhammed aleyhisselamın geleceğini bütün semavî kitaplar müjdelemiştir. Hiçbir ilâhi kitap yoktur ki, Onu methetmesin... İlk insan ve ilk peygamber Âdem aleyhisselama gelen kitapçıkta buyuruluyor ki:
"O, yer ve gök ehlinin en doğrusudur. Cömertlikte en üstündür. Kalbi ipekten daha yumuşaktır. Çok zaman hüzünlü ve çok zaman oruçludur. Hak teâlânın korkusu ile doludur. Hep Rabbine yalvarır. Gündüzleri de ibadet eder. İnsanlarla birliktedir. Fakat dünya sevgisi gönlüne giremez. Sır saklar ve dostluklara vefa gösterir..."
Âdem aleyhisselam, oğlu hazreti Şit'e Resulullah efendimiz hakkında şöyle buyurur:
- Cennette Onun ismi ile güzelleşmemiş bir tek köşe bile görmedim. Her yan ve her yön o şerefli ismin pırıltılarını aksettiriyor.
- Peki babacığım, hanginiz daha kıymetlisiniz?
Şit aleyhisselamın suâline, Âdem aleyhisselam sükûtu tercih etti. Ne var ki, aynı suâl üçüncü kere tekrarlanınca, ezeli hakikat daha o günden açıklandı. Âlemlerin Rabbi buyurdu ki:
"Ya Âdem! Her şeyi senin için yarattım, seni ise o seçilmiş için! Cenneti Onunla ve Onun ümmetiyle dolduracağım. Kendisine Arap dili ile Kur’an-ı kerim indireceğim. Bu kitabın emir ve hükümleri hiç değişmeyerek, dünyanın sonuna kadar devam edecektir. Bu peygamber, benim en sevgili kulumdur. İyiliği her insana ulaşacaktır. Ona uyanlar seçkin kullarımdan olur. Büyük şefaat sahibidir. İsmi yeryüzünde 'Muhammed' göklerde 'Ahmed'dir. Onu dünyanın sonuna yakın göndereceğim. Hiçbir peygamber Ondan üstün olmadığı gibi, hiçbir ümmet de Onun ümmetinin sayısına varamayacaktır. Ümmeti abdestli gezer. Öyle ki, bunların yerdeki nurları, yıldızların gökteki aydınlığı gibidir..."
Âdem aleyhisselam, cennetten çıkarılınca, üçyüz sene gözyaşı döktü. Çok üzgün ve çok pişmandı... Gaibden gelen bir sesin de hatırlatması ile el açıp, cennette iken Cebrail aleyhisselamdan öğrendiği bazı isimleri araya koyarak duâ etti:
- Ya Rabbi! Muhammed aleyhisselam ve Onun sevdikleri Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyin hatırı için beni tekrar cennetine koy!..
- Ya Âdem, kıyamete kadar gelecek evladının günahlarının bağışlanmasını isteseydin, bu isimlerin sahiplerinin sevgisi için yine kabul ederdim...
."Bizim fidan yılda iki defa meyve verdi Sultan'ım!.."
2020-10-31 02:00:00
Hükümdar maiyetiyle gezintiye çıkmıştı. Yaşlı bir adamın bahçesine fidan dikmekle meşgul olduğunu gördü ve yanına gitti...
Dinimiz, yeşilliğe çok önem verir. Meyveli, meyvesiz ağaçların, insanlara olan faydaları sayılamayacak kadar çoktur. İnsanlığa böyle bir hizmet etmenin dinimizdeki önemi büyüktür. Cami, çeşme, yol yapmak, ağaç dikmek, ilmî eser bırakmak gibi insanlara faydası dokunan her çeşit iyi işler, sadaka-i cariyedir. Yani öldükten sonra da, amel defterimize sevap yazılır. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Bir kimse, bir ağaç diker, ağaç meyve verene kadar onu koruyup bakarsa, bu ağaçtan dökülen her meyve, Allah indinde, o kimse için, bir sadaka olur.) [İ.Ahmed]
(Bir ağaçtan, insanlar, hayvanlar veya kuşlar istifade ederse, o ağacı diken için bir sadaka olur.) [Buharî]
Dikilen bir ağacın gölgesinden de istifade edilse, ağacı diken için sevap vardır. O ağaçtan ne kadar istifade edilirse, sevabı da o kadar çok olur. (El-Envar)
***
Asırlar önce, bir hükümdar maiyetini alıp, tebdil-i kıyafetle gezintiye çıkmıştı. Yol üzerindeki bir köyde çok yaşlı bir adamın bahçesine fidan dikmekle meşgul olduğunu gördü. Adamın o yaştaki gayreti hoşuna gitti, yanına gelip latife yapmak istedi:
- Baba, sen ne diye fidan dikmeye uğraşıyorsun? Maşallah yaşını yaşamışsın, bu diktiğin fidanların meyvesinden belki de yiyemezsin!..
İhtiyar şöyle cevap verdi:
- Bu diktiğim fidanların meyvesini bizim yememiz şart değil evlat. Biz nasıl bizden öncekilerin diktiği fidanların meyvesinden yiyorsak, bizim diktiğimiz fidanların meyvesini de bizden sonrakiler yer.
Bu cevap hükümdarın hoşuna gitti ve mükafat olarak ihtiyara bir kese altın verilmesini emretti.
İhtiyar, bu ihsanı yapanın kim olduğunu anladı ve tebessümle karşıladı:
- Gördünüz mü hükümdarım, bizim diktiğimiz fidanlar şimdiden meyve verdi.
Bu cevap da hükümdarın hoşuna gitti, bir kese daha altın verilmesini emretti.
Yaşlı köylü güldü:
- Sultanım herkesin diktiği fidan yılda bir defa meyve verir, bizim diktiğimiz fidan yılda iki defa meyve verdi.
Bu cevap da hükümdarın hoşuna gitti ve bir kese daha altın verilmesini emretti. Ama bu defa vezir araya girdi ve latife yollu şöyle dedi:
- Aman sultanım bir an önce buradan uzaklaşalım. Bu güngörmüş ihtiyar bu gidişle hazineye de darı ektirecek!..
.Gönül yalan sözden ferah bulmaz..."
2020-11-06 02:00:00
Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: "İmân sâhibi, her hatâya düşebilir. Fakat, hâinlik yapamaz ve yalan söyleyemez."
Yalan, günâhların en çirkini, ayıpların en fenası, kalpleri karartan bütün kötülüklerin başıdır. Peygamber Efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) en sevmediği huydur. Eshâb-ı kirâm da en çok yalana buğzederdi. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(İmân sâhibi, her hatâya düşebilir. Fakat, hâinlik yapamaz ve yalan söyleyemez.)
Peygamber Efendimiz, yine bir hadîs-i şerîfte; yalan söyleyenin ağzının bir taraftan kulağına kadar demir çengelle yırtıldığını, diğer tarafa geçildiğinde, önceki yırtılan tarafın iyi olduğunu, sonra iyi olan tarafın tekrar yırtılarak bu şekilde kıyâmete kadar, kabrinde azâbın devam ettiğini bildirmiştir...
Adamın biri Resûlullah Efendimize dedi ki:
-Üç günâha tutuldum yâ Resulallah! Onları yapmadan duramıyorum. Bunlar; zina, yalan ve içki...
Peygamber Efendimiz de buyurdu ki:
-Yalanı benim için terk et!
Adam gitti... Bir günâhı işleyeceği zaman, kendi kendine, "Eğer bu günâhı yaparsam, Resûlullah sorduğunda, evet dersem suçum meydana çıkar. Hayır yapmadım dersem, yalan söyleyerek verdiğim sözü tutmamış olurum" diye düşündü. Diğer günâhları işleyeceği zaman da aynı şekilde düşünerek kötü huylarını terk etti...
Mevlânâ hazretleri Mesnevî'de buyuruyor ki:
"Gönül yalan sözden ferah bulmaz. Yağa su karışırsa kandil güzel aydınlatır mı?"
Yalan söylemek harâmdır. Ancak üç yerde câizdir: Harbde, iki Müslümanı barıştırmak için, hanımı ile iyi geçinmek için. Zâlimden, bir Müslümanın bulunduğu yeri, malını, günâhını saklamak câizdir. İki Müslümanın, karı-kocanın arasının açılmasını önlemek için, malını korumak için, Müslümanın ayıbının meydana çıkmaması için ve bunlar gibi harâmları önlemek için, yalan câiz olur...
***
Bir kimse, hükümdarın şahsına karşı büyük bir suç işler ve idâma mahkûm olur. Bu kimse nasıl olsa öldürüleceğim diye ağzına gelen kötü sözleri haykırmaya başlar. Biraz sonra hükümdar gelir. Oradaki iki vezirden birine sorar:
-Bu adam deminden beri ne söylüyordu?
Birinci vezir der ki:
-Hükümdarım bu adam, "Affedenlerin yeri cennettir" diyerek sizden af talebinde bulunuyordu.
Bunun üzerine hükümdar suçluyu affeder. Fakat ikinci vezir, ortaya atılıp der ki:
-Hükümdarım bu vezir yalan söylüyor. Bu adam size kötü sözler söylüyordu.
Hükümdar, doğru söyleyen vezire der ki:
-Ey vezir! Öteki vezir yalan söylemekle bu mahkûmu kurtarmıştı. Sen ise yersiz doğru söylemekle hem mahkûmun, hem de vezirin ölümüne sebep olmak istiyorsun!
Hükümdar, yersiz doğru söyleyen veziri azleder, yalan söyleyerek bir suçluyu kurtaran veziri de kendisine başvezir yapar...
.Mümin, her işinde doğru olmalıdır...
2020-11-07 02:00:00
Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: "Bir müminin kalbi doğru olmayınca, îmânı doğru olmaz. Dili doğru olmayınca da kalbi doğru olmaz."
Dünkü yazımızda yalan ve yalancılık üzerinde durmuştuk. Bugün de doğruluk ve doğruluğun faziletinden bahsetmek istiyoruz efendim...
Dil, iyi kullanıldığı zaman saâdete, kötü kullanıldığı zaman felâkete götürür. Lokman Hakîm hazretlerine, "Sen bu makama nasıl yükseldin?" diye sorduklarında, "Doğru konuşup, emânete riayet etmekle ve faydasız sözü terk etmekle" buyurdu...
Yalancılık ne kadar kötüyse, doğruluk da o kadar iyi, güzel ve fazîletlidir. Peygamber aleyhisselâma olgunluğun alâmeti sorulduğunda, (Doğru konuşmak ve doğrulukla iş yapmaktır) buyurdu.
Sadâkat (doğruluk) hakkında İslâm âlimleri buyuruyorlar ki:
"En güzel amel doğruluk, en çirkini de yalancılıktır."
"Dünyada doğru insan görmedim diyen kimse, eğer kendisi doğru olsaydı, doğru olanları bulurdu."
Her şeyin başı doğruluktur. Her işin nizâm ve intizâmı doğruluk iledir. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(Şüphelendiğin bir şeyden uzaklaş! Şüphe vermeyene sarıl! Doğruluk, sükûn ve huzurdur.)
Tam sâdık, tam doğru, yâni sıddîk olabilmenin şartları vardır:
Doğru sözlü olmalıdır: Zarûret olmadıkça târizli ve imâlı konuşmamalıdır.
Doğruluk için niyette ihlâs şarttır: Şayet davranışlarda nefsin arzuları karışırsa, bu niyetten ihlâs kalkar. Bu kimse yalancı olur.
Azminde doğru olmalıdır: Meselâ, "Allah bana şu malı verirse veya şu makama geçersem, şu hizmeti yaparım" diyen kimse, o mala veya o makama sâhip olunca, zaruretsiz sözünde durmazsa, azminde doğru değildir.
Verdiği sözde durmalıdır: Hazret-i Enes bin Mâlik anlatır:
"Amcam Nadr'ın oğlu Enes, Bedir Savaşında Resûl-i Ekrem'in yanında savaşa katılamadığına çok üzüldü. Kendi kendine, 'Eğer Allahü teâlâ, beni bir savaşa kavuşturursa, bütün gücümle savaşacağım' diye karar verdi. Ertesi yıl Uhud Savaşına katıldı. Sa'd bin Muaz kendisini gördü ve 'Ne o, nereye gidiyorsun?' diye sorduğunda, 'Uhud Dağının ardında Cennetin kokusunu aldım. Cennete gidiyorum' dedi. Öyle çarpıştı ki, şehîd olduğunda vücudunda seksen küsûr yara bulundu. Hemşiresi, 'Kendisinde tanınacak bir hâl kalmamıştı. Ancak elbisesinden onu tanıyabildim' dedi..."
Doğru iş yapmalıdır: İçi ile dışının bir olması adâlettir. İçinin dışından iyi olması fazilettir. İçi dışına uymayan insana doğru denmez.
Bütün işlerde doğru olmalıdır: Nitekim hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(Bir müminin kalbi doğru olmayınca, îmânı doğru olmaz. Dili doğru olmayınca da kalbi doğru olmaz.
.Hakiki İslâm âlimlerini tanıyanlar kurtulur...
2020-11-13 02:00:00
Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: "Âlimlerin iyisi, insanların en iyisidir. Âlimlerin kötüsü insanların en kötüsüdür."
Din adamı olarak ortaya çıkan bir kimse, Resûlullah efendimizin sünnetine uymuyorsa, yani İslâmiyete yapışmıyorsa, dini değiştirip, kendi aklına göre bid'atler çıkartıyorsa, ondan kaçmalı, yanına yaklaşmamalıdır.
Büyük âlim ve velî Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri buyurdu ki:
"İnsanı saâdet-i ebediyyeye kavuşturacak tek bir yol vardır. O da, Resûlullahın izinde bulunmaktır. Ehl-i sünnet âlimlerinin yazdığı kitapları okumayan, onları kendine rehber edinmeyen, hadîs-i şerîflerin gösterdiği yolda olamaz! Çünkü, İslâm âlimi, Kur'ân-ı kerîmin ve hadîs-i şerîflerin gösterdiği yolu göstermektedir.
Resûlullaha uymakta gevşek olanları, O'nun ışıklı yolundan ayrılanları din adamı sanmayınız! Onların yaldızlı sözlerine ve ateşli yazılarına aldanmayınız! Yahûdîler, Hıristiyanlar ve Budist, Berehmen denilen Hind kâfirleri de, tatlı ve yanık sözlerle, hîleli mantıklarla, kendilerinin doğru yolda olduklarını, insanları iyiliğe, saâdete çağırdıklarını bildiriyorlar.
Hakiki İslâm âlimleri, kendilerine sorulan şeyleri, fıkıh kitaplarından cevap bulup, suâl edenlere bunları söylerler. Mezhebsiz din adamı ise, fıkıh kitabını okuyup anlayamadığı için, câhil kafasına ve noksan aklına gelenleri söyleyerek suâl sâhibini aldatır. Onun Cehenneme gitmesine sebep olur. Bunun içindir ki, Peygamberimiz, (Âlimlerin iyisi, insanların en iyisidir. Âlimlerin kötüsü insanların en kötüsüdür) buyurdu.
Bu hadîs-i şerîf gösteriyor ki, Ehl-i sünnet âlimi, insanların en iyisidir. Mezhebsizler de, insanların en kötüsüdür.
Hârika, olağanüstü hâller, açlıkla ve riyâzet, sıkıntı çekmekle de hâsıl olur. Bunlar, yalnız Müslümanlara mahsus hâller değildir.
Dinin emirlerinden müstehabları yapmakta gevşek davranan, sünnetleri yapamaz. Sünnetleri yapmakta gevşeklik de, farzların yapılmasını zorlaştırır. Farzlarda gevşek davranan da, ma'rifete, Allahü teâlânın rızâsına kavuşamaz.
Mubâhlara ölçüsüz dalan, mekrûha düşer. Mekrûhlar harâma, harâm da insanı küfre götürür..."
Evliyânın büyüklerinden, Ebû Sa'îd Ebülhayr hazretlerine sordular:
- Filânca kimse su üstünde yürüyor. Buna ne dersiniz?
- Bunun kıymeti yoktur. Ördek ve kurbağa da suda yüzer.
- Filân adam havada uçuyor. Buna ne dersin?
- Sinek ve çaylak da uçuyor. Sinek kadar kıymeti var derim.
- Filân kimse, bir anda şehirden şehire gidiyor, dediler.
- Şeytan da, bir solukta şarktan garba gidiyor. Böyle şeylerin dînimizde kıymeti yoktur. Mert olan, herkesin arasında bulunur. Alışveriş yapar, evlenir. Fakat, bir an Rabbini unutmaz.
.Çocuklarımızı helal gıda ile beslemeliyiz!..
2020-11-14 02:00:00
Peygamber Efendimiz buyurdu ki: "Yiyip içtikleriniz helal, temiz olsun! Çocuklarınız, bunlardan hasıl olur."
Bizim çocuklarımız üzerinde haklarımız olduğu gibi, onların da bizim üzerimizde hakları vardır... Ana-baba olarak öncelikle onları güzel terbiye etmeliyiz. Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bu hususta buyurdu ki:
"Evladınıza ikram edin, ana-babanın sizde hakkı olduğu gibi, evladınızın da sizde hakkı vardır." [Taberani]
"Çocuğu güzel terbiye, evladın babası üzerindeki haklarındandır." [Beyheki]
"Evladınıza ikram edin, onları edepli, terbiyeli yetiştirin!" [İbni Mace]
Çocuklarımıza beddua etmemeliyiz. İbni Mübarek hazretleri, çocuğunu şikâyete gelen birine, "Çocuğuna beddua ettin mi?" diye sordu. O da, "evet, ettim" deyince, "Çocuğun ahlakını sen bozmuşsun" buyurdu.
Çocuklarımızı helal gıda ile beslemeliyiz! Haram gıdanın etkisi çocuğun özüne işler, çocukta uygunsuz işlerin meydana gelmesine sebep olur. Hadis-i şerifte "Yiyip içtikleriniz helal, temiz olsun! Çocuklarınız, bunlardan hasıl olur" buyuruldu. (R.Nasıhin)
***
Bir adam, Halife Hazret-i Ömer’e gelerek oğlunu şikâyet eder. Hazret-i Ömer, bu kimsenin oğluna der ki:
-İmandan sonra birinci vazifemiz ana babanın kalbini kırmamaktır. Onlar ne kadar kötü olsalar da, yine her şeyin üstünde hakları vardır. Onların kalbini kıranın ibadeti kabul olmaz. Müslüman doğmamıza ve Müslüman yetişmemize sebep olan ana babamızın kalbini kırarsak Cennete nasıl gireriz? Onlar bize hakaret etse de, yalvararak gönüllerini almamız lazımdır. Müslüman ana babamız bizden razı olmadıkça, Allahü teâlânın sevdiği bir kul olmak çok zordur.
Çocuk, Hazret-i Ömer’e der ki:
-Ya Emir-el-müminin, söylediklerini aynen kabul ediyorum. Fakat çocuğun ana babası üzerinde hiç mi hakkı yoktur?
Hazret-i Ömer buyurdu ki:
-Evet çocuğun da hakları vardır. Evlenirken çocuklarına anne olacak kızı veya kadını iyi bir aileden seçmesi, çocuğa güzel isim koyması ve dinini öğretmesi bunlardandır.
Çocuk, Halife'ye der ki:
-Babam, bana terbiye nedir öğretmedi. Anam ise, ateşe tapan bir Mecusinin kızı idi. Doğduğumda ismimi “Karaböcek” koymuş... Allah’ın kitabından bana bir harf bile öğretmedi. Maalesef dinim hakkında hiçbir şey bilmiyorum.
Hazret-i Ömer, çocuğun babasına dönüp şöyle der:
-Be adam! Gelmiş, bir de bana oğlunu şikâyet ediyorsun; hâlbuki sen onun hakkını çiğnemiş ve o sana kötülük etmeden, sen ona kötülük etmişsin!..
."İşte Allah korkusu böyle olur dostlar!"
2020-11-20 02:00:00
Rebî bin Heysem, bir gün demirciler çarşısına gider. Orada körüklerin ateşleri alevlendirdiğini görünce, Cehennemi hatırlar ve düşüp bayılır!..
Rebî bin Heysem hazretleri, Tabiîn devrinde Kûfe’de yetişen büyük âlimlerdendir. Kûfeli olduğu için “el-Kûfî” de denilmektedir. Eshâb-ı kirâm’ın birçoğu ile görüşmüş, onlardan ilim öğrenip, hadîs-i şerîf rivâyetinde bulunmuştur... Onun hadîs ilmindeki üstünlüğünü ve sika (güvenilir, sağlam) bir râvi olduğunu birçok âlim haber vermiştir...
Bu mübarek zat, gözünü haramlardan o derece korur ve etrafına bakınmazdı ki; bâzıları onu kör zannederdi! Yirmi sene Abdullah İbn-i Mes'ud hazretleriyle beraber bulundu. Hatta İbn-i Mes'udun hizmetçisi onu görünce;
- Âmâ dostun geliyor, derdi.
İbn-i Mes'ud da onun bu sözüne gülerdi. Çünkü onu içeri almak için kapıyı açtığı zaman gözlerini kapamış ve başını yere eğmiş görürdü.
Rebî bin Heysem, kimseyle münakaşa etmez, kimseye kötü söz söylemezdi. Bir gün kendisine biri kötü söz söyleyince, ona buyurdu ki:
- Söylediklerini Allahü teâlâ duyuyor. Şayet ben, Cennet ile aramdaki güçlükleri aşıp Cennete girersem, senin sözlerinin bana zararı yoktur. Eğer Cennete giremezsem, söylediklerinden de kötü bir insanım!
***
Rebî bin Heysem hazretleri kimseye bedduâ etmezdi. O, her şeyi Rabbi’nden bilir, O’ndan gelen her şeye sabreder, tevekkülünü bozmazdı.
Bir gün namaz kılarken yirmi bin dirhem değerindeki atının çalındığını gördü. Fakat ne namazı bozdu, ne de üzüldü. Yanında bulunanlar:
- Nasıl oldu bu iş, yazık oldu atına, diye kendisini teselli ediyorlardı.
O ise;
- Atın yularını çözerken çalan adamı görmüştüm, dedi.
Onların;
- O hâlde niçin mâni olmadınız? demeleri üzerine şu cevabı verdi:
- Atımdan daha sevimli olan bir şey ile, yâni namaz kılmakla meşguldüm. Onu kaçıramazdım!
Adamlar hırsız hakkında kötü sözler söylemeye ve bedduâ etmeye başlayınca, onlara dedi ki:
- Hayır bedduâ etmeyin. Ben atımı ona hediye ettim. Sadakam olsun...
***
Bir gün İbn-i Mes'ud hazretleriyle birlikte demirciler çarşısına gitti. Orada körüklerin ateşleri alevlendirdiğini görünce, Cehennem ateşini hatırlayarak düşüp bayıldı... İbn-i Mes'ud hazretleri namaz vaktine kadar başında beklediyse de, ayılmadığını görünce, onu sırtına alarak evine getirdi. 24 saat baygın kaldı. Başından ayrılmayan İbn-i Mes'ud hazretleri buyurdu ki:
- İşte Allah'tan böyle korkulur dostlar!..
.Allahtan korkarak sabreden sıkıntılardan kurtulur...
2020-11-21 02:00:00
Dünya ve âhiret hayatını kazanmak isteyenin açlığa, insanların kötülemesine ve çeşitli musîbetlere sabretmesi lâzımdır...
Kul, her anda nefsinin hoşuna giden veya gitmeyen bir işten ayrı değildir. Her iki hâlde de sabra muhtaçtır. Mal, nimet, makam, sıhhat ve buna benzer şeylerde kendini tutmayıp, bu nimetlere dalar ve kalbini bunlara bağlarsa ve bu hâlde durursa, onda nimetlere aşırı derecede dalmak ve haddi aşmak meydana gelir. "Herkes mihnete katlanır, ama sıddîklar hariç, âfiyette sabreden pek azdır" demişlerdir...
İyi ameller işlemek gibi kendi isteği ile olan şeylerde de sabır gereklidir. Çünkü ibâdetlerin namaz gibi, bir kısmı tembellikten, zekât gibi, bazısı cimrilikten, hac gibi bazısı da her ikisinden dolayı zor gelir ve sabırsız yapılamaz. Her iyi amelin başında, ortasında ve sonunda sabra ihtiyâç vardır. Başında olan, niyeti ihlâsla yapmak, riyâyı kalbinden çıkarmaktır. Bunlar ise zordur. Tâat esnâsında sabretmek ise, şart ve edeblerini hiçbir şeyle karıştırmamaktır. Meselâ namazda ise, hiçbir tarafına bakmamalı, hiçbir şey düşünmemelidir. İbâdetten sonraki sabır da, yaptığını izhâr etmekten, söylemekten kaçınmak ve bununla ucubdan sabreylemektir...
Günâhlara gelince, sabretmeksizin el çekmek imkânsızdır. Şehvet ne kadar kuvvetli ve günâh işlemek ne kadar kolay olursa, o günâhı işlememeye sabretmek o kadar zor olur. Bunun için dil ile işlenen günâhlara sabretmek daha zordur. Çünkü dilin hareketi kolaydır. Hele çok konuşursa, âdet hâline gelir. Dil ucuna gelip, kendisini başkalarına beğendirecek bir kelimeye sabretmek büyük eziyet olur.
İnsanların eliyle veya diliyle eziyet etmeleri gibi, kendi isteğiyle olmayan, fakat karşılık vermesi isteğiyle olan şeylerde, karşılık vermemek için veya karşılık verirken haddi aşmamakta da sabretmeğe ihtiyâç vardır. Eshab-ı kirâmdan biri "Biz insanların sıkıntısına katlanmadığımız îmânı, îmân saymazdık" buyurdu. Bunun için Allahü teâlâ Peygamber efendimize (Onların eziyetlerine aldırma ve tevekkül et!) buyuruyor.
Mukadder olan şey başa gelir, eğer sabredilirse ecri görülür. Sabredilmez, bağırılırsa, günâha girilir ve huzursuz olunur.
Allahü teâlânın gönderdiği belâ ve sıkıntılara sabrederek göğüs germek büyük nimettir. Sabredemeyen felâkete düçâr olur.
Mâruz kalınan felâketler insanın ibâdet etmesini engelleyebilir. Bir hastalık, bir belâ gelince bağırıp çağırmak fayda vermez. Aksine zararlı olur. Bunun tek çâresi Allahın takdirine râzı olmaktır. Mâruz kalınan musîbetlerin ve çekilen zahmetlerin getireceği perişanlıktan kurtulmanın tek çâresi sabretmektir. Sabırlı olmayan muvaffak olamaz. Kim Allahtan korkarak sabrederse sıkıntılardan kurtulur...
.Cimrilik bir kalp hastalığıdır!..
2020-11-27 02:00:00
Birçok cimrinin gafletle öldüğünü, hasret çektiğini, bıraktığı malı mirasçıların harcadığını göz önüne getirmelidir.
Büyüklerimiz "Ev halkına karşı cimrilik yapanlar hiçbir zaman huzurlu olamazlar" buyuruyorlar... Peki, cimrilik nedir? Cimrilik; parayı harcanması gereken yere harcamaktan kaçınmaktır. Mesela gücü yettiği hâlde hanımının ve çocuklanrının nafakasından kısmak cimrilik olur... Cimrilik bir kalp hastalığıdır. Diğer kalp hastalıkları gibi; ihlas noksanlığı, iman zayıflığı ve hatta küfürle ilgisi vardır... Her hastalık, sebebinin zıddı ile tedavi edilir. Nefsin çeşitli arzularından kurtulmanın ilacı, aza kanaat ve sabırdır... Birçok cimrinin gafletle öldüğünü, hasret çektiğini, bıraktığı malı mirasçıların harcadığını göz önüne getirmelidir. Cimriliğin her bakımdan kötü olduğunu düşünmeli, cömert olmaya çalışmalıdır!..
Şa'bî hazretleri buyurdu ki:
"Yalancı ile cimri Cehenneme gidecektir. Fakat, hangisinin daha derine atılacağını bilmiyorum."
Cömerdin kazancı, malı bereketli olur. Mal, insanoğluna bir fayda için verilmiştir. O malı saklayıp faydalı bir işte kullanmamak cimrilik olur. Faydalı işler, dinin ve mürüvvetin verilmesini iyi gördüğü şeylerdir. Mürüvvet, faydalı olmak, iyilik yapmak, arzusudur. İnsanlık yiğitlik demektir...
Cömert, gayrimüslim bile olsa, Cehennemdeki azabı, diğer kâfirlerinki kadar şiddetli olmaz. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Cömert kâfir, Cehenneme girerken, Allahü teâlâ, [Cehennemde vazifeli meleklerin en büyüğü olan] Malik'e "Bunu, dünyadaki cömertliği nispetinde Cehennemin azabı hafif olan tarafına koy" buyurur.)
Din büyükleri buyuruyor ki: "Hiç kimsenin en ufak iyiliği zâyi olmaz. Cömert olan kâfirlerin, son nefeste îmânla ölmeleri umulur."
Cömertlik ve cimrilikten bahsettik peki "israf" nedir? Malı, dînin ve mürüvvetin uygun görmediği yerlere dağıtmaya isrâf denir. Mürüvvet, faydalı olmak, iyilik yapmak arzûsudur. Dîne uymayan isrâf, harâmdır...
İsrâfın kötülüğünü göstermek için, Allahü teâlânın (Yiyiniz, içiniz, fakat isrâf etmeyiniz! Şüphesiz Allahü teâlâ isrâf edenleri sevmez) âyet-i kerîmesi yetişir.
Malı harcarken ne isrâf etmeli, ne de kısmalıdır. Bunların ortasını bulmak ise makbûldür. Buna iktisat etmek denir. İşte cömertlik de orta yoldur, yani malını iktisat ile kullanmaktır. Allahü teâlâ, sâlihleri, cömertleri överken buyuruyor ki:
(Onlar sarf ettikleri zaman ne isrâf ederler, ne de cimrilik. İkisi arasında orta bir yol tutarlar.)
Cimrilikten kurtulup cömert olmak için, cimriliğin dünya ve ahiretteki zararlarını cömertliğin de faydalarını iyi bilmek ve inanmak gerekir...
.Her namaz vakti için on altın veren mümin
2020-11-28 02:00:00
Eskiden, Bursa'da oturan Rumlardan biri gizlice Müslüman olmuştu. Bunun sebebini bir dostu sordu. Aldığı cevap ibretlikti!..
İmandan sonra namaz gelir. Namaz kılmayan yüz bin hac yapsa, yüz bin altın sadaka dağıtsa, yüz bin fakir doyursa hepsi bir vakit namazın sevabına ulaşamaz. Temelsiz bina olmaz. Namaz dinin temelidir. Direksiz bina olmaz, namaz dinin direğidir.
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık Efendi "kuddîse sirrûh" bu hususta buyurdu ki:
"Mümin nefes aldığı müddetçe; ayakta, oturarak, nasıl imkânı varsa namazını kılmak zorundadır kardeşim..."
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Namaz dinin direğidir, terk eden dinini yıkmış olur.) [Beyhekî]
(Namazın dindeki yeri, başın vücuttaki yeri gibidir.) [Taberanî]
Namaz, İslâm'ın beş şartından biridir ve geri kalan dördünü kendisinde toplamıştır. Namazda iman vardır, imanı olan namaza durur. Namazda oruç vardır, bir şey yersek namaz bozulur. Namazda zekât vardır, çünkü dünya ve parayı akla getirmemek lazımdır. Namazda hac vardır, kıbleye dönmeyenin namazı sahih olmaz. Hâsılı, namaz varsa, her şey vardır. Namaz yoksa, kişinin durumu tehlikelidir. Çünkü Peygamber efendimiz, (Namaz, müminle kâfiri ayıran farktır) buyuruyor. Yani mümin namaz kılar, kılmayan ise ya mümindir ya kâfirdir. Yani şüphelidir.
Ankebût suresinin 45. âyetinde mealen, (Doğru kılınan namaz, insanı pis, çirkin ve yasak işleri işlemekten korur) buyuruldu. İnsanı kötülüklerden uzaklaştırmayan bir namaz, doğru namaz değildir. Görünüşte namazdır. Bununla beraber, doğrusunu yapıncaya kadar, görünüşü yapmayı elden bırakmamalıdır. Bir şeyin hepsi yapılamazsa, hepsini de elden kaçırmamalıdır.
***
Bursa, Osmanlılara geçmeden önce şehirde oturan Rumlardan biri gizlice İslam dinini kabul etmişti. Bunun sebebini yakın dostu bir Rum sordu:
-Baba ve dedelerinin dinini nasıl olup da terk ettin?
-Bir aralık esir edilen Müslümanlardan biri benim yanıma bırakıldı. Bir gün baktım, bu esir kapatıldığı odada eğilip kalkıyordu. Yanına giderek ne yaptığını sordum. Hareketleri bitince ellerini yüzüne sürdü ve bana namaz kıldığını, şayet müsaade edersem her namaz için bir altın vereceğini ifade etti. Ben de tamaha kapıldım. Gün geçtikçe ücreti artırdım. Öyle oldu ki her vakit için on altın istedim o da kabul etti, ibadeti için yaptığı fedakârlığa hayret ettim... Bir gün ona “Seni serbest bırakacağım” deyince çok sevindi, ellerini kaldırıp;
-Allahü teala, seni iman ile şereflendirsin! diye dua etti. Ben de o anda Müslüman oldum..
.Allahü teâlâ seninleyken sen kiminleydin?!."
2020-12-04 02:00:00
Cüneyd-i Bağdadi hazretleri, bir gün vaaz veren bir zat görür. Ne anlattığını merak eder, bir kenarda oturup onu dinlemeye başlar...
Cüneyd-i Bağdadi hazretleri büyük velîlerdendir. Bağdâd'da 298 (m. 911)'de 91 yaşında vefât etti. Sırrî-yi Sekatî hazretleri, hem dayısı hem de hocasıdır. Süfyân-ı Sevrî hazretlerinin derslerinde yetişti. Asrının kutbu idi... Hocası hayattayken, edebinden tam 30 yıl vaaz ve nasihat etmemişti. Bir gün rüyasında Resulullah "sallallahü aleyhi ve sellem" ona;
"Konuş yâ Cüneyd! Zîrâ senin sözün halkın kalplerinin rahatlık ve ferahlık bulmasına sebeptir. Allahü teâlâ senin sözünü, insanların kurtuluşa ermesi için sebep kılmıştır" buyurur...
Sabah, çekinerek huzuruna çıktığı hocası;
"Konuş yâ Cüneyd, aynı rüyayı ben de gördüm" buyurur...
Cüneyd-i Bağdadi hazretlerinin menkıbesi çoktur... Bir gün kürsüde vaaz veren bir zatı görür. Ne anlattığını merak eder, bir kenarda oturup sonuna kadar dinler. O zat özetle şunları söyler:
"İnsan kabre girince, herkesin cevap vermek zorunda kalacağı dört şeyi soracaklar:
1- Malı, parayı nereden kazandın? Nasıl, nereye harcadın?
2- Allahü teâlânın verdiği bu kıymetli vücudu nerede, hangi yolda yıpratıp tükettin?
3- Öğrendiğin ilimlerle amel ettin mi? İnsanlar bu ilminden nasıl faydalandı? Bunlarla Cenab-ı Hakk’ın rızasını nasıl kazandın veya kaybettin?
4- Vaktini nerede, nasıl değerlendirdin?
Müminlerin en kıymetli varlığı vaktidir. Çünkü dünyada bir Kelime-i tevhid söylemek, âhirette teraziyi değiştirebilir. 'Allah' dersin, Cennete gidersin. Sonra hesap gününde, yanlış işlerinden dolayı terazide bir sıkıntı olursa perişan olursun..."
Vaazı bitince, o zatın yanına gider. Vaiz, Cüneyd-i Bağdadi hazretlerini görünce mahcubiyet içinde der ki:
- Efendim siz burada mıydınız? Özür dilerim, sizi göremedim, edepsizlik ettim.
Cüneyd-i Bağdadi hazretleri o zata şöyle buyurur:
- Senin bu anlattıkların çok kıymetli, çok güzel, ama bu dinleyenler kapıdan çıkınca bunları unuturlar. Ben sana bir cümle söyleyeceğim, bir dahaki sefere, onlara, "Allahü teâlâ seninle beraberken, sen kiminle beraberdin?" dersen belki onu unutmazlar... Allahü teâlânın bizi her an gördüğünü hiç unutmazsak, o göre göre nasıl günah işleriz ki? Gördüğünü düşünmeden gafletle geçen her an için de, çok tövbe etmeye çalışmalıyız.
.Şayet bu savaştan galip çıkarsam?.."
2020-12-05 02:00:00
Sultan Gazneli Mahmud, Hindlilerle yaptığı harplerden birinde çok şiddetli direnişle karşılaşır. O anda bir adakta bulunur!..
Mahmud Gaznevî “rahmetullahi teâlâ aleyh” Gazneliler Devletinin en büyük hükümdârıdır... (m. 967-1030) O, tarihe "Hindistan Fâtihi" olarak geçmiş büyük bir kahramandır... Babası Sübektekin, Buhârâ'daki Sâmânî devletinin Horâsândaki vâlîsinin kölesi iken, vâlî ölünce, yerine geçti... Türkistân'ı, Irâk'ın bir kısmını, Lâhor'u, Delhî'yi aldı. Çok kiliseleri câmi yaptı. Hindûların hazînelerini Haremeyn-i şerîfeyne [Mekke ve Medîne] hediyye etti. Berehmenlerin, kadınların, kocalarının cenâzesi ile birlikte, diri diri yakılması, ölülerin nehre atılması gibi, insanlığa yakışmayan âdetlerini yasak etti...
Ömrünün kırk beş senesini savaş meydanlarında geçiren Mahmud Gaznevî, âlimlere çok hürmet ve ikramda bulunurdu. Onların kalplere feyiz veren sohbetlerinden faydalanırdı. O, gerek iyi idâresi, gerekse hakseverliği ve adâletiyle sevilmiş örnek devlet adamlarından biridir...
Gazneli Sultan Mahmud Han, İslam’ı yaymak için Hindistan'a 18 sefer düzenlemişti. Bu harplerden birinde çok şiddetli bir direnme ile karşılaşınca, zafere kavuşacağından şüpheye düşmüştü. Tam bu zor durumda iken Allahü teâlâya şöyle bir adakta bulundu:
"Ya Rabbi, bu savaştan galip çıkarsam, şahsıma düşecek bütün ganimetleri yoksullara dağıtacağım."
Neticede galip geldi ve çok kıymetli ganimetlere sahip oldu. Gazne'ye döndüklerinde kendine düşen bütün ganimetleri yoksullara, muhtaçlara dağıtmaya başladı. Fakat bazı vezir ve komutanlar araya girip;
-Aman Sultanım ne yapıyorsunuz, bunca değerli ganimetler, altınlar, inciler dağıtılır mı? Hem onlar bunların kıymetini bilmez, diyorlardı.
Sultan Mahmud bunu Allahü teâlâya verdiği sözün gereği olarak yaptığını, kendisi için bir adak olduğunu söyledi ise de, adamları yine ısrar edip;
-Öyleyse önemsiz olanları dağıtın, değerli olanları hazineye ayırın! Memleketin bunlara ihtiyacı var, sevabı ise belki daha çok olur, dediler.
Sultan Mahmud düşündü. Âlimlerle istişare etmeden karar vermezdi. Zamanındaki büyük zatlardan birine durumu anlattı. O zat da şöyle dedi:
-Sultanım, eğer Allah’ın izni olmadan zaferi siz kazandıysanız, bir daha Ondan bir isteğiniz olmayacaksa sözünüzde durmanız gerekmez! Ama bu zaferi size Allahü teâlâ ihsan ettiyse, yine Ona ihtiyacınız olacaksa, verdiğiniz sözde durmanız, adağınızı yerine getirmeniz, ganimetleri yoksullara dağıtmanız gerekir...
Sultan Mahmud;
-Zaferi elbette Allahü teâlâ ihsan etti, dedi ve sözünü yerine getirdi. Hissesine düşen ganimetlerin hepsini muhtaçlara dağıttı...
.Yeryüzünde yaratılan ilk insan ve ilk peygamber...
2020-12-11 02:00:00
Âdem aleyhisselam, yeryüzünde yaratılan ilk insan ve ilk peygamberdir. Bütün insanların babasıdır...
Allahü teâlânın emri ile melekler çeşitli memleketlerden topraklar getirdiler... O toprakları su ile çamur yapıp insan şekline koydular. Bu şekilde Mekke ile Taif arasında kırk yıl yatıp “salsal” oldu yani pişmiş gibi kurudu. Önce Muhammed aleyhisselamın nuru alnına kondu. Sonra ruh verildi...
Allahü teâlânın emri ile bütün melekler Âdem aleyhisselama karşı secde ettiler. Uzun zaman meleklerin hocalığını yapmış olan İblis, kibirlenip bu emre karşı geldi ve Âdem aleyhisselama karşı secde etmedi. “O çamurdan yaratıldı, ben ise ateşten yaratıldım. Ondan üstünüm” iddiasında bulundu. İblis (şeytan) gadab-ı ilahiye uğradı ve Cennet’ten kovuldu...
Âdem aleyhisselam kırk yaşındayken; Cennet’te bulunduğu sırada veya daha önce Mekke dışında uyurken sol kaburga kemiğinden hazret-i Havva yaratıldı. Allahü teâlâ onları birbirine nikâh etti. Cennet’te yerleşmelerini ve Cennet’in meyvelerinden dilediklerini yemelerini bildirdi. Fakat Cennet’te bulunan bir ağaç için, “Bu ağaca yaklaşmayın, bu ağaçtan yemeyin” buyurdu... Âdem aleyhisselam ve Havva validemiz, Cennet’te bin yıl kadar yaşayıp, İblisin yalan yeminine inanarak yasak edilen ağacın meyvesinden unutarak önce hazret-i Havva, sonra Âdem aleyhisselam yedikleri için Cennet’ten çıkarıldılar...
Âdem aleyhisselam Hindistan’da Seylan (Serendib) Adası'na, Havva validemiz ise, Cidde’ye indirildi... Birbirlerinden iki yüz sene müddetle ayrı kalan Âdem aleyhisselam ve hazret-i Havva bu müddet içinde ağlayıp yalvardıktan sonra tövbe ve duaları kabul oldu...
***
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" buyurdu ki:
"İmamı Rabbani hazretleri Mektubat'ta bildiriyor: Müminin başına gelen her türlü bela ve sıkıntı mutlaka bir suçun karşılığıdır. Bu bir cezadır. Peki bu ceza fena bir şey midir? Hayır, çok iyidir. İster Peygamber olsun ister başkası bu böyledir...
İki türlü suç vardır. Birisi kasıtlı, diğeri yanılarak, unutarak olandır. Ne olursa olsun karşılığı cezadır. Mesela Âdem aleyhisselamı melun İblis yanılttı, o da yasak meyveden yedi. Bunun karşılığında cezasını çekmek üzere dünyaya indirildi. Ama Cenab-ı Hakk Kur'ân-ı kerimde (kasten yemedi aldatıldı) buyuruyor. Eğer bir suç işlenmişse bunun karşılığı mutlaka bir cezadır...
İnsanın çektiği acılar suçun karşılığıdır fakat günahların affına sebeptir. Bu ceza ya dünyada veya ahirette mutlaka çekilecektir. Ahiretteki cezanın yanında dünyada çekilen ceza yok gibidir. Cenab-ı Hakk sevdiği kullarına bu cezayı dünyada çektiriyor, onu ahirete bırakmıyor. Bu ne büyük merhamettir."
.Şit aleyhisselam ve Resulullah'ın nûru...
2020-12-12 02:00:00
Âdem aleyhisselamın oğlu Hazreti Şit, alnında son peygamber Muhammed aleyhisselamın nûrunu taşıyordu...
Allahü teala, Âdem aleyhisselamdan sonra oğlu Şit (Şis) aleyhisselamı peygamber olarak gönderdi... Âdem aleyhisselamın oğullarından Hâbil ile Kâbil arasında çıkan anlaşmazlık neticesinde Kâbil, Hâbil’i öldürünce, Allahü teâlâ, hazret-i Âdem’e, Hâbil’e karşılık ihsân olarak, yeni bir oğul verdi. Âdem aleyhisselamın bütün çocukları ikiz olarak doğduğu hâlde, Hazreti Şit, tek doğdu...
Şit aleyhisselam, son peygamber Muhammed aleyhisselamın nûrunu alnında taşıyordu. Bu sebeple Âdem aleyhisselam onu pek fazla seviyordu. Bütün evlâdı üzerine onu reis yaptı. Ayrıca ilâhî sırları bildirip, bütün ilimleri öğretti ve ona şöyle vasiyet etti:
“Oğlum! Alnında parlayan bu nûr, son peygamber olan Muhammed aleyhisselamın nûrudur. Bu nûru mümin, temiz ve afif hanımlara teslim et ve oğluna da böyle vasiyet et!..”
Hazreti Şit, bu vasiyet üzerine sâlihâ bir kızla evlendi. Sonra evlâtlarına da böyle vasiyet ettiler. Onlar da bu vasiyete uyup öylece devâm ettiler...
Âdem aleyhisselamın vefatından sonra, Allahü teâlâ, Şit aleyhisselama peygamberlik verdi... Şit aleyhisselam zamânında insanlar çoğalıp, her tarafa yayıldılar. Onlara Allahü teâlânın emirlerini bildirip îmân etmeye çağırdı... Şit aleyhisselam ekseriyâ Şam’da ikâmet ederdi... Bin şehir kurup, hudutlarını tespit etti. Şit aleyhisselamın çocukları ve torunları îmâr ettikleri şehirlerde yaşayıp, Allahü teâlâya ibâdet ve tâatle meşgul oldular...
Şam’dan Yemen tarafına gidip, azgın ve sapık bir hâlde yaşayan Kâbil’in oğullarını Allahü teâlâya îmân ve ibâdet etmeye dâvet etti. Fakat bu kavim, Şit aleyhisselamın dâvetini kabul etmeyip, sapıklıklarında ısrâr ettiler. Şit aleyhisselam, onlarla savaştı. Yemen'deki bu azgın kavmin bir kısmını kılıçtan geçirdi, bir kısmını da esir aldı...
Son peygamber olan Muhammed aleyhisselamın nûru Şit aleyhisselamdan onun oğlu Enûş’a geçti. Şit aleyhisselam, oğlu Enûş’a, Muhammed aleyhisselamın nûruyla ilgili vasiyeti yaptı ve Enûş’u yeryüzüne halîfe tâyin ederek vefat etti...
***
Şit aleyhisselam 1000 sene ömür sürdü. 500 yaşındayken kendisine diyorlar ki:
-Kaldığın yer rahat değil, sana şöyle daha rahat bir yer hazırlayalım. Onlara şöyle cevap veriyor:
-Şurada 500 sene ömrüm kalmış, 500 sene için değer mi?
Böyle cevap verince bu sefer şöyle diyorlar:
-Ahir zamanda öyle bir ümmet gelir ki ömürleri 50-60 sene olur, ama bir ev yetmez 2, 3 hatta köşkleri sarayları olur.
Verdiği cevap çok manidar oluyor mübareğin:
-Yâ, öyle mi? O zaman desenize onların ömürleri gibi akılları da kıt olur!..
.Dünyada asıl marifet âhireti kazanmaktır...
2020-12-18 02:00:00
"Edebe riayet etmeyen hiç kimse, Allahü teâlâya kavuşamaz, yani veli olamaz. Din büyüklerinin yolu baştan sona edeptir."
Güzel sözler, petekten damla damla sızan bala benzer. Bunlar, insanın ruhuna tat verir. Din büyüklerimiz "Evliyanın sözünde Rabbânî tesir vardır" buyurmuşlardır. İşte bugün siz değerli okuyucularımıza o mübarek insanların buyurdukları altın nasihatlerden bir demet sunmak istiyoruz efendim...
* Edebe riayet etmeyen hiç kimse, Allahü teâlâya kavuşamaz, yani veli olamaz. Din büyüklerinin yolu baştan sona edeptir. Namazın sünnet ve edeplerinden birini gözetmek ve tenzihi bir mekruhtan sakınmak; zikir, fikirden (tefekkürden) üstündür.
* İlk imanımızı anamızdan, babamızdan öğrendik. Onlar ilk mürşidimizdir. Onun için ana baba hakkı çok büyüktür. Bu yüzden, din düşmanları; "İslam’ı kökünden kazımak için aile yuvasını yıkmak lazım" diyorlar.
* Size dininizi imanınızı öğreten ana babanız sizden razı olmadıkça Allahü teâlânın sevgili kulu olamazsınız. İhsana kavuşma sebebi anne baba duasıdır.
* Kalb dünya arzularından birine bağlı kaldığı ve geçici lezzetlerden birinin peşine takılıp gittiği müddetçe, ahireti nasıl sevebilir?
* İnsanın ilmi arttıkça, Allahü teâlâya sevgisi arttıkça, nefsinden soğumaya, nefret etmeye başlar. Bu hâle kavuşmak, Allahü teâlânın lütuf ve ihsanıdır. O kulunu sevdiğinin alametidir.
* Dünyada asıl marifet, çok para kazanmak değil, çok sevap kazanmaktır.
* Dertlerinizi kullara değil, Allahü teâlâya arz edin. İstisnalar hariç, dert ve belanın tamamının kendi kusur ve kabahatlerimizden dolayı olduğunu unutmayalım.
* Yumuşak ve mülayim olan kazanır.
* Çölde kalmış insanın suya hasreti gibi, herkesten dua almaya bakın. Üç kişinin duası kabul olur reddolunmaz: 1-Anne babanın. 2- Misafirin. 3- Mazlum olanların...
* Çocuklarımıza çok ihtimam göstermeli. Kur’ân-ı kerim okumalarına, Ehl-i sünnet itikadını ve ilmihal bilgilerini öğrenmelerine, Ehl-i sünnet âlimlerini tanımalarına ve sevmelerine çok ehemmiyet vermeli.
* Düşmanını tanımayan dostunu bulamaz.
* Ehl-i sünnet itikadından bir mesele öğretmek onlarca nafile hacdan daha sevaptır.
* Bir talebe, dinini öğrenmeye ve dine hizmet etmeye, Müslümanlara ve insanlara faydalı olmaya niyet ederse, bu niyetle okursa, her nefesi zikir olur.
* Tatlı dilli, güler yüzlü olun. Hiç kimseyle münakaşa etmeyin. Bölünmeyin; tefrika fitnedir, sakın düşmeyin.
* Dünyadan sonraki yolculuk çok uzundur. O uzun sefer için, yol azığı hazırlayınız!
.Bu yüksek derecelere ne ile kavuştunuz?"
2020-12-19 02:00:00
"İki hasletimiz vardı. Yalnızken de günah işlemeye utanırdık ve Allahü teâlânın verdiği az rızka razı olurduk..."
Büyük zatların büyük olmalarına bazı güzel hasletleri sebep olmuştur... Mesela bir gün Hazret-i Ebu Bekir’e sordular:
-Allah için söyle, bu mertebeye ne ile eriştin? Buyurdu ki:
-Dinimi dünyaya tercih ettim. Ahiret için, Allah rızasını seçtim. Her zaman Allahü teâlânın hakkını üstün tuttum, her işimde sadece Allahü teâlânın rızasını gözettim ve bunun dışına asla çıkmadım.
Aynı şekilde Hazret-i Ömer’e sordular. Buyurdu ki:
-Allahü teâlâ dilerse bir kulunu aziz eder dilerse zelil eder. Bunu hiç unutmadım.
Hazret-i Osman’a sordular. O da buyurdu ki:
-Kur'ân ve Sünnete uydum. Allahü teâlânın her şeyime vâkıf olduğunu hiç unutmadım.
Hazret-i Ali de aynı suale şöyle cevap verdi:
-Cihad ile eriştim... 30 yıl mücahede kılıcı ile ve haşyet zırhıyla ve vera kalkanı ile, taat ve ibadet oku ile, gönül kapısında oturdum. Allahü teâlânın rızasından başka hiçbir şeyi, gönlüme koymadım, hatırıma getirmedim...
Kavmi, Hazret-i Musa’ya, "Allahü teâlâ neden razı ise, onu yapalım" dediler. Vahiy geldi: "Benden razı olursanız, sizden razı olurum." Allah’tan razı olan, Onun emirlerine uyar ve yasaklarından kaçarak Onun takdirine razı olur, böylece yüksek derecelere kavuşur...
İmam-ı Ebu Yusuf’un oğlu ölünce, talebesine, "Defin işini siz yapın. Ben hocamın [İmam-ı a’zam Ebu Hanife hazretlerinin] dersine gidiyorum" dedi...
Kendisini vefatından sonra rüyada Cennetin yüksek derecelerinde gördüler. "Bu ne ihtişam, nasıl kavuştun?" dediler. O da, "İlme, ilim öğrenmeye ve öğretmeye olan sevgim ile" buyurdu.
Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Kıyamette, sorgusuz sualsiz uçarak Cennete gidenlere melekler, (Bu dereceye nasıl kavuştunuz) dediler. (İki hasletimiz vardı. Yalnızken de günah işlemeye utanırdık ve Allahü teâlânın verdiği az rızka razı olurduk) dediler." [İbni Hibban]
Kadın evliyadan Râbia-i Adviyye hazretlerinin tevekkülü o dereceye ulaşmıştı ki; "Gök tunç olsa, yer demir kesilse, gökten bir damla yağmur düşmese, yerden bir bitki bitmese ve dünyadaki bütün insanlar benim çocuğum olsa, Allahü teâlâya yemin ederim ki onlara nasıl bakacağım düşüncesi kalbime gelmez. Çünkü, Allahü teâlâ hepsinin rızkını vereceğini bildirmiş ve üzerine almıştır" buyururdu...
Bu mübarek hanıma "Bu yüksek derecelere ne ile kavuştunuz?" diye sorduklarında; "Beni ilgilendirmeyen her şeyi terk ve ebedî olanın yani Allahü teâlânın dostluğunu istemekle" buyurdu.
."Bu nasihatimle dünya ve ahiretini süsle!.."
2020-12-25 02:00:00
"Bu nasihatimizi, canı gönülden kabul et. Bunlarla dünya ve ahiretini süsle. Zira bunlar senin ve herkesin iyiliği içindir..."
Ehl-i sünnetin reisi İmam-ı a’zam hazretleri bir talebesine şu "altın nasihatleri" yapmıştır:
Evladım, konuşurken yüksek sesle konuşma. Hiçbir işinde acele etme, teenni (acele etmeden) ile hareket et. Acele şeytandandır...
Hadis-i şerifte, (Teenni eden isabet eder, acele eden hata eder) buyuruldu.
Susmayı âdet edin...
Hadis-i şerifte, (Susmak, hikmettir; fakat susan azdır) buyuruldu.
Her ayda birkaç gün oruç tut...
Hadis-i şerifte, (Her ay 3 gün oruç tutan, yılın tamamında oruç tutmuş gibi olur) buyuruldu.
Nefsini hesaba çek, ilmi muhafaza et. Böylece amelinden iki cihanda faydalan...
Hadis-i şerifte, (Akıllı, nefsini hesaba çeken ve ölümden sonrası için amel edendir) buyuruldu.
Dünya nimetine ve sağlığına güvenme...
Hadis-i şerifte, (İhtiyarlıktan önce gençliğin, hastalıktan önce sağlığın, meşguliyetten önce boş vaktin, fakirlikten önce zenginliğin, ölümden önce hayatın kıymetini bil) buyuruldu.
Kötü kimseyi; kötülüğü ile anma, bir iyiliğini bul, onu söyle. Eğer kötülüğü din hakkında ise, bid’at ise onu insanlara söyle ve ona uymaktan onları koru...
Hadis-i şerifte, (Bid'atler yayılınca, ilmi olan bunu herkese bildirsin, bildirmezse, Kur'ân-ı kerimi gizlemiş sayılır) buyuruldu.
Sakın ölümü hatırından çıkarma!..
Hadis-i şerifte, (Ölümü çok hatırlayanın kalbi ihya olur, ölümü de kolaylaşır) buyuruldu.
Kur’an-ı kerim okumaya devam et...
Hadis-i şerifte, (Kur'ân okunan evin hayrı artar, melekler oraya toplanır, şeytanlar oradan uzaklaşır. Kur'ân okunmayan ev, içindekilere dar gelir, sıkıntı verir, bereketsiz olur. Bu evden melekler çıkar, şeytanlar girer) buyuruldu.
Küfür ehli ile zaruretsiz konuşma, mümkünse onları İslam’a davet et, değilse, onlarla dost olma [diyaloğa girme]. Anneni, babanı, üstadını hayır duadan unutma. Ezan okununca, hazır ol, herkesten önce mescide gel. Kabirleri ziyaret et...
Komşudan gördüğün ayıpları, emanet bil; sakla, kimsenin sırrını kimseye söyleme. Seninle istişare edene doğruyu söyle. Cimrilikten sakın. Tamahkâr olan mürüvvetsiz olur. Her işte mürüvveti gözet. İhtiyacın olsa da, kimseden bir şey isteme. Dünya ehline rağbet etme...
Bu nasihatimizi, canı gönülden kabul et. Bunlarla dünya ve ahiretini süsle. Zira bunlar senin ve herkesin iyiliği içindir. Bu yolda git ve herkese de tavsiye et...
.Ümmetimin cezası dünyada verilir!.."
2020-12-26 02:00:00
"Bir Müslümana ne kadar çok bela geliyorsa, ne kadar çok sıkıntı geliyorsa, bu, ahirette ona hesap sorulmayacak demektir..."
Ehl-i sünnet âlimleri buyuruyorlar ki:
-Dünyada en faydalı ilaç, maddi ve manevi bakımdan eşi bulunmayan tek ilaç, Kur’an-ı kerimdir. Bilinen bilinmeyen, görünen görünmeyen, maddi manevi her hastalığın, her derdin devası, şifası Kur’ân-ı kerimdir. Kur’ân-ı kerimin her bir harfi, yüz bin derde, yüz bin şifadır...
Peki, Müslümanın başına niye dert, bela ve bazı sıkıntılar geliyor? Bunun çeşitli cevapları vardır. İkisi şöyle:
Birincisi: Allahü teala, günahkâr Müslümanların günahlarına karşılık olarak bela verir. Bir Müslümana ne kadar çok bela geliyorsa, ne kadar çok sıkıntı geliyorsa, bu demektir ki, ahirette ona dokunulmayacak, ona hesap sorulmayacak. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Ümmetimin cezası dünyada verilir.)
İkincisi: Enbiyaya, evliyaya da çok bela gelir. Bunlara niye gelir? Allahü teâlâ bunlara bir derece, bir makam vereceği zaman bela verir. Mesela, Yusuf aleyhisselam kuyuya atılmasaydı, o yüksek dereceye ulaşamazdı. Onun için Allahü teâlânın gönderdiklerine razı olmak lazım...
Çok insanın Allah demesi, Allahü teâlâ için değildir. Onlar kafasındaki şeye "Allah" diyor. Hayallerindeki "tanrı" adına ahkâm kesiyorlar. Allah’ın değil, kendi isteklerinin peşindeler. Allahü teâlâ, Habibini tanımadan kendisine yapılan ameli de, imanı da kabul etmez. Allahü teâlâ, "Habibimi geçerek, arada o olmadan bana gelmeyin, onsuz olan hiçbir şeyi kabul etmem" buyuruyor.
Cenâb-ı Hakk, kendisine kavuşturacak her kapıyı kapatmış, tek kapıyı açık bırakmıştır. Bu tek kapı, Peygamber efendimizin mübarek kalbidir. Peygamberler dâhil herkes bu kapıdan geçmedikçe Allahü teâlânın rızasına kavuşamaz...
Evliyanın zahiri (dış görünüşü) cahilin zehridir. Cahil, bâtından haberi olmadığı için zahire bakar. Evliyaya, akılla, gözle kulakla giden helak olur. Müşrikler de böyle yapmışlardı. Ebu Cehil, Muhammed aleyhisselama "Ebu Talib'in yetimi" gözüyle baktı. Ebu Bekr-i Sıddîk, "âlemlerin Rabbinin Habibi" gözüyle baktı. Ona her şeyini feda etti, her sözüne, "O söylüyorsa doğrudur" diyerek tam inandı, "Sıddîk" oldu. Peygamberlerden sonra insanların en üstünü oldu. Onun için biri "Ebu Cehil" oldu, diğeri "Ebu Bekr-i Sıddîk" oldu. Bu, nasip meselesidir...
Mıknatıs molozu çekmez, içinde cevher olanı çeker. Ehl-i sünnet âlimlerinin kitapları, mıknatıs gibidir. Kalbinde cevher olanı çeker. Kalbinde saman çöpü olanı çekmez. Büyükleri, yani Allah adamlarını da, molozlar sevmez. İçinde cevher olanlar sever. Ehl-i sünnet âlimlerini sevenlere ne mutlu...
.Mekke'nin fethi için hazırlık yapılırken!..
2021-01-01 02:00:00
Eshab-ı kiramdan büyük günah işleyenler de Cennetliktir! Kur'an-ı kerimde buyuruldu ki: "Allah hepsine Cenneti söz verdi."
Tarihte bugün, Mekke-i mükerremenin fetih yıl dönümüdür...
İslam ordusu 1 Ocak 630 tarihinde Mekke'yi fethetmiş ve Kâbe-i şerif putlardan temizlenmiştir...
Şimdi size, fetih hazırlıkları yapılırken yaşanan hazin bir hadiseyi hatırlatmak istiyoruz efendim...
Eshab-ı kirâmdan Hâtib bin Ebî Beltea hazretleri vardı. Resûl aleyhisselama olan sevgisi ve teslimiyeti tamdı. Bedir, Uhud, Hendek harblerinde ve Bîat-ı Rıdvân ve Hudeybiye’de bulundu... İşte bu Hâtib bin Ebî Beltea, fetih hazırlıkları yapılırken, Mekkeli müşriklere, bir kadınla mektup gönderdi...
Cebrâil aleyhisselâm, gizlice mektup gönderildiğini, kiminle ve nasıl gönderildiğini haber verdi. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz Hazreti Ali, Zübeyr ve Mikdad bin Esved’i; kadını yakalayıp, getirmekle görevlendirdi. Yerini de tarif etti. Ekip, hemen hareket etti...
Onu yakaladılar ve mektubu istediler. Kadın inkâr etti ancak biraz zorlayınca saçının örgüsüne gizlediği mektubu çıkardı. Onlar da getirip Resulullaha teslim ettiler...
Peygamber efendimiz Hâtib'i çağırıp böyle davranmasının sebebini sorunca şöyle cevap verdi:
-Yâ Resûlallah! Ben aslında Kureyş kabilesinden değilim. Fakat onlarla münâsebetim vardır... Öte yandan Muhacirlerin Mekke’de akrabası çoktur. Onların, orada kalan çoluk çocuğunu ve mallarını korurlar. Benim ise, Mekke’de hiç himaye edecek kimsem yoktur, işte bu mektup vesilesiyle, onların itimadını kazanıp, akrabamı korumak istedim. Yoksa bu teşebbüsüm, kâfirlerden yana olmak, dinimden dönmek ve onlara yardım etmek için değildir!
Peygamber Efendimiz de “Doğrudur” diye kendisini tasdik ettiler. Ancak Hazreti Ömer;
-Ey Allah’ın Resûlü! Bırakın da şu adamın boynunu vurayım, diye ileri atıldı. Resûlullah Efendimiz:
-Ey Ömer! Bu zât Bedir Savaşına katıldı. Ne bileceksin, belki Cenâb-ı Hak, Bedir’de hazır bulunanlara iltifat buyurarak: (Ne isterseniz yapınız! Ben sizi bağışladım) buyurmuştur, deyince Hazreti Ömer ağlamaya başladı... Bunun üzerine Mümtehine sûresinin 1'inci âyeti nâzil oldu. Âyet-i kerîmede Hazreti Hatîb’in mümin olduğuna Cenâb-ı Hak da şahitlik ediyordu...
O hâlde bize düşen, dilimizi tutmaktır! Çünkü Eshab-ı kiramdan büyük günah işleyenler de Cennetliktir! Kur'an-ı kerimde buyuruldu ki:
"Allah hepsine Cenneti söz verdi." (Hadid 10)
.Endülüs Devleti'nin hazin sonu!..
2021-01-02 02:00:00
Endülüs'te ilim ve fen çok ilerlemişti. Her memleketten ilim öğrenmek için Kurtuba'ya gelirlerdi. Avrupa'da ilk tıp fakültesi Kurtuba'ya yapıldı!
Bugün, 2 Ocak... Avrupa'ya medeniyet götüren Endülüs Emevi Devleti'nin yıkılarak (1492) tarih sayfalarında yerini aldığı gündür...
Müslümanlar, büyük komutan Tarık bin Ziyad'la İspanya'ya girdiler. Kısa zamanda Endülüs İslam Devletini kurarak; Avrupalılara insanlığı, medeniyeti öğrettiler...
Endülüs'te ilim ve fen çok ilerledi. Saray ve devlet dâireleri birer ilim kaynağı oldu. Her memleketten ilim öğrenmek için Kurtuba'ya akın akın geldiler. Mükemmel bir tıp fakültesi kuruldu. Avrupa'da ilk yapılan tıp fakültesi budur...
Peki, böyle bir medeniyet nasıl yıkıldı? Çünkü insanlar bu medeniyetin lokomotifi olan İslâm ahlâkını, Allahü teâlânın emirlerini bıraktılar. Din yerine felsefi inançlara sarıldılar. Yalnız ilim ve fennin tek başına kendilerini hedefe götüreceğini zannettiler... İlk yıllarda Hristiyanlara tesir eden Müslümanlar bu sefer onların etkisi altında kaldılar... Kurtuba doğumlu İbn-i Rüşd Endülüs'te Aristo'nun vârisi oldu. Onun eserlerini şerh etti ve Ehl-i sünnet itikadını tahrip etti. Böyle oldukları için de devlet çöktü. Daha sonra, İspanyollar, Gırnata şehrini de alıp Müslümanları kılıçtan geçirdiler... Son Sultan Ebu Abdullah, ailesiyle birlikte Gırnata’dan ayrılırken hıçkırıklara boğulur. Annesi Aişe Sultan o anda oğluna, tarihe geçen şu sözleri söyler:
-Ağla oğlum ağla! Zamanında savunamadığın vatanın için şimdi kadınlar gibi ağla!..
BİR CASUSUN İTİRAFI!
Osmanlı'yı yıkmakla, hak din İslamı bozmakla görevli; Türkçe, Arapça ve Farsça'yı ana dili gibi bilen İngiliz ajanı Hempher "Hatıratım" isimli eserinde (İngiliz Câsûsunun İ'tirâfları-Hakîkat Kitabevi) diyor ki:
"8 asırlık Endülüs'ü şaraba ve kumara alıştırarak, aralarına fitne ve fesad sokarak, Kur'an-ı kerim ve diğer İslam kaynaklarını (sünnet, icma-i ümmet ve kıyas-ı fukahayı) tartışır hale getirerek ve dinlerinden kopararak yıktık. Osmanlı'yı ve diğerlerini de bu silahları kullanarak yıkacağız!.."
Hempher, sözlerine şöyle devam ediyor:
"Müslüman devlet adamlarının etrâfına casuslarımızı yerleştirip, onlar vâsıtasıyla, Nâzırlığımızın arzûlarını tatbik etmek için, onları bu devlet adamlarının müsteşarları hâline getirmeliyiz..." Dediği gibi olmadı mı, ne dersiniz?..
.Tavus, horoz, güvercin ve karga neyin timsalidir?..
2021-01-08 02:00:00
Allahü teâlâ insanda üç şey yarattı: Akıl, kalb ve nefs. Bunların hiçbiri görülmez. Varlıklarını eserleri ile, yaptıkları işlerle ve dinimizin bildirmesi ile anlıyoruz. Akıl ve nefs dimağımızda, kalb, yüreğimizdedir...
Peygamberler ve veliler hariç, herkesin nefsi, çok kötüdür. Bu kötü nefse, "nefs-i emmare" denir ki, (kötülüklere sürükleyen nefs) demektir...
İnsanın en büyük düşmanı nefsidir. Daha sonra kötü arkadaş ve şeytan gelir. Kötü arkadaş ve şeytan da nefse tesir ederek insana zarar vermeye çalışırlar. Onun için nefsin, emmarelikten temizlenmesi gerekir...
Şeytan, verdiği vesveseye insanın uymadığını görünce, bundan vazgeçer, başka bir vesvese verir. Âlimler, şeytanı köpeğe benzetmiştir. Köpek kovalanınca kaçar ise de, başka taraftan yine gelir. Nefs-i emmare ise kaplan gibidir, saldırması ancak öldürmekle biter. Nefsimiz de ölünceye kadar yakamızı bırakmaz. Bunun için nefsi tanımak ve zararlarından korunmak gerekir...
Nefsimiz, kendine tatlı gelen şeylere düşkündür. Bunların iyi kötü, faydalı zararlı olmasını düşünmez. Arzuları, İslamiyet’e aykırı olur. İslamiyet’in yasak ettiği şeyleri yapmak, nefsi kuvvetlendirir. Daha beterini yaptırmak ister. Kötü ve zararlı şeyleri, iyi gösterip, kalbi aldatır. Kalbe bunları yaptırarak, zevklerine kavuşmak için çalışır. Kalbin nefse aldanarak, kötü huylu olmaması için, dinimizin emirlerine uyarak kalbi kuvvetlendirmeli ve nefsi zayıflatmalıdır...
***
Bir gün İbrahim aleyhisselam, kokmuş, parçalanmış bir ceset görüp, Allahü teâlâya arz eder:
-Ya Rabbi, parçalanmış bu cesedi elbette diriltirsin. Bunun nasıl diriltildiğini bana göster ki, gözümle görüp kalbim mutmain olsun!
Cenab-ı Hak buyurdu ki: "Dört ayrı cins kuş bul ve hepsini kes! Her kuşu yedi parçaya böl, her birinden birer parça alarak yedi dağın üzerine koy! Dört kuşun başlarını elinde tut! Sonra, (Allah’ın izni ile gelin!) diye çağır!"
İbrahim aleyhisselam emredileni aynen yaptı. Havada dört tane başsız kuş cesedi meydana geldi. Sonra her biri gelip kendi başıyla birleşti... Bu kuşlar, tavus, horoz, güvercin ve karga idi...
Tavus, ziyneti, süsü temsil eder... "Nefs tavusu"nun başını koparan kimse, gözlerini dünya süslerine kapatabilir.
Horoz, şehvete düşkünlük timsalidir... "Nefs horozu"nun başını kesebilen kimse, şehvetlerin zararlarından kurtulur.
Güvercin, heveslerin sembolüdür... "Nefs güvercini"nin başını kesebilen kimse, heva ve heveslerine uymaktan kurtulur.
Karga, ihtiras işaretidir... "Nefs kargası"nın başını kesebilen ihtiraslarına gem vurur... Nefsinin bu dört huyunu terbiye eden kimse, sonsuz kurtuluşa kavuşur.
.O, bizden ne işittiyse tereddütsüz inandı!.."
2021-01-15 02:00:00
Bir talebesi Hacı Bayram-ı Veli hazretlerine sorar: "Akşemseddin'in kısa zamanda icazet almasının hikmeti nedir?"
Bugün "İstanbul’un manevi fatihi" büyük velîlerden Akşemseddin hazretlerinin vefat yıl dönümüdür... Bu mübarek zatın soyu hazret-i Ebu Bekr-i Sıddîk’a kadar ulaşır. 1390 (H. 792) senesinde Şam’da doğdu. Yedi yaşında babası ile Anadolu’ya gelip Amasya’ya yerleşti. 15 Ocak 1460 senesinde Bolu'nun Göynük ilçesinde vefat etti...
***
Anadolu'da yetişen en büyük velilerden biri olan Hacı Bayram-ı Veli hazretlerinin talebelerinden biri de Akşemseddin hazretleriydi. Hacı Bayram hazretlerine bağlanışından kısa bir zaman sonra zekâsı, en önemlisi de şeyhine tam teslimiyeti sayesinde icazet [diploma] aldı ve irşadla görevlendirildi. Akşemseddin'in bu başarısı diğer talebeler arasında hasetliğe, kıskançlığa sebep oldu. Bunlardan biri Hacı Bayram hazretlerine şöyle sordu:
-Efendim, kırk yıldır talebeniz olanlar henüz halifeliğe layık görülmezken Akşemseddin'in kısa zamanda bu rütbeye ulaşmasının hikmeti nedir?
Hacı Bayram-ı Veli hazretleri şu cevabı verdi:
-Bu köse [Akşemseddin] bizde ne gördü ve işittiyse sebep ve hikmetini araştırmadan hemen inandı ve teslim oldu. Kırk yıldır hizmetimizde bulunanlar ise bizde gördüklerinin ve duyduklarının önce sebep ve hikmetini öğrenip sonra inandı ve teslim oldu. İşte aradaki fark budur!..
***
İstanbul’un fethinden sonraydı. Bir gün hocası Akşemseddin hazretlerini ziyarete gitti. Elini öpüp, tahtı tacı bırakıp derviş olmak istediğini söyledi. Hocası, bu teklifi reddederek, devlet işlerine memur edilen padişahın asıl vazifesini yapmamış olacağını, din-i İslam ve adaletle memleketi ve dünyayı idare etmenin daha makbul olduğunu; aksi hâlde din ve devletin zarar göreceği için, ikisinin de Allah indinde mesul olacaklarını bildirdi...
***
Akşemseddin hazretleri bir gün küçük oğlu Hamdi Çelebi'yi dizine oturtur. Minik yavru bülbül gibi Kur’ân-ı kerim okur. Mübârek, bir ara hanımına döner. “Biliyor musun?” der: “Aslında dünyanın mihneti, zahmeti çekilmez ama şuncağızın yetim kalmasına dayanamam. Yoksa çoktaaan göçerdim!”
Hanımı omuz silker: “A efendi” der: “Sen de son günlerde 'bu dünyadan göçeceğim, göçeceğim' deyip durursun, bir türlü göçemedin gitti yani...”
Mübarek “Peki hanım, bekle öyleyse!” deyip kalkar. Mescide gider. Talebelerine “okuyun” buyurur. Bir ara gözleri kapanır, yüzü aydınlanır. Kolları yana düşer ve berrak bir tebessüm oturur dudaklarına. Talebeleri eve koşarlar “Başınız sağolsun” derler: “Efendi göçtü!..”
.Allahü teâlâ, iki namaz arasındaki günahı siler"
2021-01-16 02:00:00
Bir genç mescide gelir ve Resulullah efendimize şöyle der: "Ey Allah'ın Resulü, ben bir günah işledim, cezamı ver!"
Âdem aleyhisselamdan beri her dinde namaz var idi. Her ümmete bir vakit farz idi. Kimine sabah namazı, kimine akşam namazı farz idi. Her ümmete ayrı farz olan namazlar, Muhammed aleyhisselamın ümmetine hepsi birden farz oldu...
İmandan sonra en üstün ibadet olan namaz, çirkin, kötü ve yasak olan şeylerden insanları meneder. Günahların kefaretidir. Güzelliği, diğer ibadetlerden ayrı olarak, iman gibi kendindendir. Kendisinde, en ziyade ibadetleri toplayan ve insanı Cenâb-ı Hakk'a en ziyade yaklaştıran bir ameldir.
Namaz kılmayanın hiçbir şükrü kabul olmaz. Gözlerinden yaş yerine kan akıtsa, Allahü teâlânın verdiği nimetlere şükretmiş olmaz. Duanın kabul olması için de namaz kılmak şarttır...
***
Cebrâil aleyhisselâm, 4000 âhiret senesinde iki rekat namaz kılıyor ve "Yâ Rabbi! Kâinat yaratıldığından beri acaba böyle namaz kılan başka bir kulun oldu mu, var mı?" diye soruyor. Allahü teâlâ da buyuruyor ki: "Âhir zamanda gelecek olan ümmet-i Muhammedden bir kulum; hatayla, kazayla, her türlü düşünceler içinde ve kaç rekat kıldığını bilmeyerek iki rekat namaz kılacak. Onun kıldığı iki rekat namaz, senin 4000 senede kıldığın namazdan daha makbul olacak!.."
Hazreti Cebrâil; "Yâ Rabbi neden onların namazları bu kadar kıymetli olacak?" diye sorunca, Allahü teala buyuruyor ki: "Çünkü onlar, düşmanımı yıkarak huzuruma gelecekler. Sende düşman yok ki! Dünya muhabbetinden vazgeçecekler, nefislerinin şerrinden kurtulacaklar, şeytanın aldatmasından vazgeçecekler..."
Böyle müjdeler olan bir ibadete hiç ehemmiyet verilmez mi?..
***
Eshâb-ı kiramdan Ebu Ümâme (radıyallahü anh) anlatıyor: Resulullah efendimizle beraber mesciddeydik. O esnada bir genç geldi ve;
-Ey Allah'ın Resulü, ben bir günah işledim, cezamı hemen ver, dedi.
Resulullah efendimiz, cevap vermediler. Adam tekrar söyledi. Resulullah efendimiz yine sükût buyurdular... Derken namaz vakti girdi. Bilâl-i Habeşî hazretleri ezan-ı Muhammedîyi okudu ve cemaatle o vaktin namazı kılındı...
Namazdan çıkınca genç adam yine "ben bir günah işledim yâ Resulallah, cezamı ver" deyince Peygamber efendimiz sordular;
-Sen şimdi bizimle namaz kılmadın mı?
-Evet, kıldım yâ Resulallah.
-O hâlde ne günahından bahsediyorsun? Allahü teâlâ iki namaz arasındaki günahları siler!
."Öldürmeye mi geldiniz hakkı teslim etmeye mi?"
2021-01-22 02:00:00
Devlete isyan eden Dahhak bin Kays el-Haricî, silahlı adamları ile bir gün İmam-ı a’zam hazretleriyle münazara etmek ister...
İmam-ı a’zam hazretleri, Ehl-i sünnetin reisidir. Asıl adı Numan’dır. 80 (m. 699) senesinde Kufe’de doğup, 150 [m.767]’de Bağdat’ta şehit edildi. Gençliğinin ilk yıllarında Enes bin Malik ve Ebu’t-Tufeyl Amir bin Vasile gibi Eshab-ı kiram efendilerimizi görmüştür...
İmam-ı a’zam hazretleri sık sık âlimlerin meclisine gidip onları dinliyordu. Henüz çok genç yaşta olmasına rağmen bazen münazaralara katılıyor ve onun üstün kabiliyeti, keskin zekâsı, derin anlayışı ve çabuk kavrayışlılığı yüzünden okunuyordu... Ömrü boyunca, insanları, imandan ayırmaya çalışan ve kendilerine “Dehriyyun” denilen dinsizlerle ve bidat fırkalarıyla mücadele etti. Bunların başında ibn-i Sebeciler, Haricîler ve Mürcie, Mutezile, Cebriyye gibi fırkalar gelmekteydi. Bu fırkaların her biri ile yaptığı münazaralarda onları kesin delillerle susturmuştur...
***
Peygamber efendimizin vefatlarından sonra, İslam düşmanları, Müslümanların arasındaki iman birliğini bozmak istedi. Abdullah ibni Sebe isimli Yemenli bir Yahudi, Müslümanlar arasında ilk fitneyi çıkardı. Hazret-i Osman'ın şehit edilmesine, Cemel ve Sıffin savaşlarının meydana gelmesine sebep oldu.
Bilahare, Hazret-i Ali, Hazret-i Osman'dan sonra halife olunca, iki taraftan toplam 70 bin kişinin şehit olduğu Sıffin Savaşı sonunda, olayın çözülmesi hakemlere bırakılmıştı. Bazı kimseler "Hakem Olayı"na karşı çıkıp, Hazret-i Ali'den ayrıldı. Bunlara "Haricî" dendi. Bunlar her iki tarafa da kötü söz söylediler. "Büyük günah işleyen kâfir olur" dediler!..
Devlete isyan eden Dahhak bin Kays el-Haricî, silahlı adamları ile bir gün İmam-ı a’zamın yanına gelip der ki:
-"Hakem Olayı"nın uygun olduğunu söylediğin için tövbe ediyor musun?
-Siz beni öldürmek için mi geldiniz, yoksa hakkın ortaya çıkması için mi?
-Maksadımız öldürmek değil, âyet ve hadislerle hakkın ortaya çıkması için geldik.
-Siz de âyet ve hadisten nakil yapacaksınız ben de. Fakat kimin haklı olduğunu nasıl anlayacağız? Bir jürinin bizi dinlemesi gerekmez mi?
-Evet gerekir. Mesela adamlarımızdan şu zat, çok bilgilidir, bunu hakem tayin edebiliriz.
-Tamam bildirdiğiniz zatı hakem tayin ediyoruz, sizin de buna bir itirazınız var mı?
-Hayır itirazımız yok, biz de bu zatın hakemliğini kabul ediyoruz.
İmam-ı a’zam hazretleri son noktayı koyar:
-O hâlde münazaramız bitmiştir! Siz de hakem tayin etmeyi kabul ettiğinize göre mesele kalmamıştır.
Dahhak ve adamları bu durum karşısında donup kalmışlar, bir kelime dahi edememişlerdir!
.Hazreti Süleyman ve karıncaların reisi!..
2021-01-23 02:00:00
Süleyman aleyhisselam ordusuyla bir sefere çıkmıştı. Bunu gören karıncaların reisi der ki: "Ey karıncalar! Çabuk yuvalarınıza girin!"
Süleyman aleyhisselam, Beyt-ül-Makdis’in inşasını bitirince, Allahü teâlâdan, takdirine uygun hüküm ile hükmetmeyi nasip etmesini istedi. Bu ona verildi. Kendisinden başka bir kimseye verilmeyen bir mülk ve saltanatın, kendisine verilmesini de istedi. Bu da ona verildi. Beyt-ül-Makdis’in inşasını bitirince, bu mescitte sırf namaz kılmak için gelen kimsenin, buradan, anasından doğduğu günkü gibi günahlarından temizlenmiş olarak çıkmasını diledi.
Resulullah efendimizin ümmetine de, bu mescitte namaz kılmak çok sevaptır. Nitekim hadis-i şerifte; (Mescid-i Haram’da kılınan namaz, yüz bin namaza; benim mescidimde kılınan namaz, bin namaza; Mescid-i Aksa’da kılınan namaz beş yüz namaza denktir) buyuruldu.
***
Süleyman aleyhisselam, Mescid-i Aksa’ya, Musa aleyhisselamdan beri nesilden nesile geçerek gelen "Ahit Sandığı"nı koydu. Bu durum, Beyt-ül-Makdis’in Buhtunnasar tarafından yıkılmasına kadar devam etti. Buhtunnasar, Kudüs’ü alınca, şehri yakıp yıktı. Mescid-i Aksa’da bulunan altın, gümüş ve diğer mücevherleri alıp, Babil’e götürdü.
Süleyman aleyhisselamın, cinler tarafından dokunmuş olan bir yaygısı vardı. Kendisi ve ordusu bu yaygının üzerine çıkar, rüzgâr onu emredilen yere götürürdü. Sabahtan öğleye kadar bir aylık, öğleden akşama kadar da bir aylık yol katederdi. Ayrıca rüzgâr, duymak istediği sesleri de Süleyman aleyhisselama getirirdi.
Süleyman aleyhisselamın ordusundaki vazifeliler, yemek kaplarını ve malzemelerini de yanlarına alır, ihtiyaç oldukça yemek yapar, ekmek çıkarırlardı. Bu şekilde havada seyahat ederlerdi...
Yine bir gün emir verilip, Süleyman aleyhisselam ve ordusu, İran’daki İstahar şehrinden Yemen tarafına hareket etti... Ordu daha sonra Taif’te Sedir Vadisi'ne, sonra da karıncaların çok olduğu Neml Vadisi'ne ulaştı. Süleyman aleyhisselamın ordusunun, kendilerine doğru geldiğini gören karıncaların reisi durumundaki dişi bir karınca dedi ki:
-Ey karıncalar! Süleyman aleyhisselam ve ordusu bize doğru geliyor. Çabuk yuvalarınıza girin! Bilmeden üstünüze basıp sizi öldürebilirler.
Bunun üzerine, karıncalar, reislerinin sözüne uyarak yuvalarına girdiler...
Süleyman aleyhisselam, dişi karıncanın (âyet-i kerimede beyan buyurulan) sözünü, uzaktan duydu, tebessüm etti. Bunun üzerine, karıncalar yuvalarına girinceye kadar, ordusunu vadiye bırakmadı...
Kâinata ibret nazarıyla bakan mütefekkirler, karıncanın bu davranışından nice dersler çıkarırlar.
.En büyük felaket imansız ölmektir!
2021-01-29 02:00:00
"Doğru iman ederek, çok büyük nimete kavuştuk. Eğer bu imanımız olmasaydı, hiçbir hizmete gidemezdik..."
Müslümanlık nimetlerinin ortadan kalkmasına sebep bunların kıymetinin bilinmemesidir. Elimizden alan Allahü teâlâdır. Allahü teâlânın âdet-i ilahiyesi şöyledir ki, iyi işleri sevdiği kullarına, kötü işleri düşmanlarına yaptırır. Allahü teâlâ Kur'an-ı kerimde mealen, "Nimetlerimin kıymetini bilir şükrederseniz onları arttırırım. Kıymetini bilmez, nankörlük ederseniz, elinizden alır, şiddetli azap ederim" buyuruyor. Her nimet için de böyledir. Şükretmek, o nimeti izin verildiği ve emredildiği yerde kullanmak demektir... Çok kıymetli imanın elden gitmemesi için, yapılan şükür hakkında bir din büyüğümüz şöyle buyuruyor:
"Doğru iman ederek, çok büyük nimete kavuştuk. Eğer bu imanımız olmasaydı, hiçbir hizmete gidemezdik. Bizi hizmetlere koşturan imanımızdır. İman nimetinin şükrü yapılmazsa elden gider. Allahü teâlâ, bu nimetin şükrünün, ancak Müslümanların birbirini Allah rızası için sevmesiyle mümkün olacağını bildiriyor. Eğer birbirimizi severek, iman nimetinin şükrünü eda edersek, Allah bizden bu iman nimetini almaz. İman nimeti olduğu müddetçe de, insan ne dünyada, ne de âhirette sıkıntıya uğrar. Çünkü iman ediyorum demek, (Rabbime inanıyorum, Ona güveniyorum, Onun emrindeyim, Ona ibadet eder, Ondan isterim) demektir. Allahü teâlâ, kendisinden isteyeni boş çevirmez."
***
Bir gün Ebu Cehil, Peygamber efendimize bir tuzak hazırlayarak evinin önüne bir kuyu kazdırır. Ve sonra Resulullahı evine davet eder. Peygamber efendimiz davet üzerine Ebu Cehil'in evine doğru yola çıkar. Eve yaklaştığında, Cebrail aleyhisselam gelip, Ebu Cehil'in, evinin önünde tuzak için bir kuyu kazdığını söyler. Bunun üzerine Peygamber efendimiz kendi evlerine döner. Ebu Cehil ise, geri dönmesine bir mana veremeyerek kendisine sormak için arkasından koştuğunda, kapının önündeki kuyuyu unutarak, adımını atar atmaz kendi eliyle kazdığı kuyuya düşer.
Çıkarmak için ip uzattıklarında, bir türlü ipe kavuşamaz. İpler uzadıkça kuyu derinleşir. Bu hâl üzerine Ebu Cehil karanlık kuyuda çıldıracak gibi olur. Resulullaha haber verilerek kendisinin çıkarılmasını ister. Durumu Peygamber efendimize bildirirler. Hemen kuyu başına gelerek seslenir:
-Seni kuyudan çıkarırsam iman eder misin?
-Ederim, deyince Peygamber efendimiz mübarek ellerini uzatarak onu kuyudan çıkarır... Ebu Cehil kuyudan çıkınca;
-Hayatımda senin kadar güçlü sihirbaza rastlamadım, der ve yine iman etmez.
"Elverişli değilse, iyiliğe bir kimse,/İstifade edemez, Peygamberi de görse" buyuruluyor.
En büyük felaket imansız ölmektir. Allahü teala cümlemizi imansız ölmekten muhafaza buyursun.
.Müslüman olunca önceki günahlar affedilir!..
2021-01-30 02:00:00
Cebrail aleyhisselam: “Ya Resulallah! Allahü teâlâ Müslüman olanların önceki işledikleri bütün günahlarını affetti...”
Dıhye-i Kelbi, iman etmeden önce zengin bir Arap melikiydi. Çok yakışıklı, beyaz ve güzeldi. Peygamber efendimiz (aleyhisselam) onun Müslüman olmasını arzu ediyordu. Zira mevkii, itibarı ile etrafında ona bağlı yedi yüzden fazla kimse vardı. Onların da İslamiyet ile şereflenmeleri kendisine bağlıydı...
Bedir gazâsından sonra bir gün Cebrâil aleyhisselâm, Dıhye’nin imân edeceğini Resûlullaha haber vermişti. İmânla şereflenmek için huzuru saâdetlerine girince, Resûlullah efendimiz üzerindeki hırkasını Dıhye’nin oturması için yere serdi. Resul-i ekrem efendimizin bu keremini gören Dıhye’nin gözlerinden yaşlar boşandı. Hırka-i saâdeti kaldırıp, yüzüne gözüne sürdükten sonra, başının üzerine koydu. Hürmetle, saygı ile “Eşhedü en lâ ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühu ve Resulühu” diyerek hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı... Peygamber efendimiz sordu:
- Niçin ağlıyorsun?
- Ya Resulallah! Ben çok büyük günahlar işledim. Bu günahlarımın kefareti nedir? Malımın, mülkümün sadaka olarak verilmesi mi, yoksa öldürülmem mi gerekiyor?
- Ey Dıhye, nedir günahın?
- Ya Resulallah! Cahiliyet devrinin âdetine uyarak kız çocuklarımı öldürmüştüm.
Tam o sırada Cebrail aleyhisselam gelerek;
“Ya Resulallah! Allahü teâlâ Müslüman olanların önceki işledikleri bütün günahlarını affetti” buyurdu...
***
Resûlullah efendimiz, Dıhye’nin Müslümân olmasına çok sevindi. Ve "Ey Eshâbım! Bu gece Dıhye’nin şerefine bizim evde ziyâfet var, siz de gelin!" buyurdu. Hatta, Peygamber aleyhisselâmın sofrasında, o gün üç çeşit yemek vardı: Et, çorba ve tatlı...
***
Resûlullah efendimiz, Dıhye hazretlerini Bizans’a sefîr olarak gönderdi. Çünkü Resûlullahın hükümdarlara gönderdiği elçiler, Eshâbının en seçkinleri olup, sûretleri ve sözleri en güzel olanlarıydı. Dıhye-i Kelbî hazretleri de hem yakışıklı hem de iyi bir edip olup Rumcayı da gayet iyi konuşurdu...
Peygamber efendimiz Bizans Kayseri Heraklius’u İslâma davet için bir mektup yazdırdı. Hazreti Dıhye Bizans’a gitti ve mektubu Heraklius'a ulaştırdı. Heraklius, okuyunca Müslüman olmak istemişse de, makâm ve ölüm korkusundan imân etmedi... Heraklius daha sonra Peygamber efendimize îmân ettiğini bildiren mektup yazmış ise de Resûlullah; "Yalan söylüyor, dîninden dönmedi" buyurmuştur...
Dıhye "radıyallahü anh" Şam’da 672 senesinde vefât etti. Cenâb-ı Hakk, şefaatlerine nail eylesin.
.Dağlara çıkan âbid ve şehirdeki ayakkabıcı...
2021-02-05 02:00:00
Âbid’in biri, ibadet etmek üzere dağa çıkar. Bir gece rüyasında "Falan ayakkabıcıya git! Senin için dua etsin" denir.
Allahü teâlâ, bütün kitaplarda, kibri kötülemiş ve yasak etmiştir. Kur'an-ı kerimde de, (Allah, kibirli olanları elbette sevmez!) buyurmuştur. (Nahl 23)
Aklı olan, kendini ve Rabbini tanıyan, hiç kibredebilir mi? İnsan aşağılığını, acizliğini, Rabbine karşı her an izhar etmek mecburiyetindedir. Bunun için her an her yerde aczini göstermesi, tevazu üzere bulunması gerekir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Allah rızası için tevazu edeni, [kendini, Müslümanlardan üstün görmeyeni] Allahü teâlâ yükseltir.) [Bezzar]
Tevazu sahibi olabilmek için dünyaya niçin geldiğini, nereye gideceğini bilmek gerekir. İnsan, hiç yok idi. Önce bir şey yapamayan, hareket edemeyen bebek oldu. Şimdi de, her an hasta olmak, ölmek korkusundadır. Nihayet ölecek, çürüyecek ve toprak olacaktır. Dünya zindanında, her an, ne zaman azaba götürüleceğini beklemektedir. Ölecek, leş olacak, böceklere yem olacak, kabir azabı çekecek, sonra diriltilip kıyamet sıkıntılarını çekecektir. Cehennemde sonsuz yanmak korkusu içinde yaşayan kimseye tekebbür mü yakışır, tevazu mu?
Kibir ne kadar kötü ise, tevazu da o kadar iyidir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Kişi kibirlenince, iki melek, "Ya Rabbi bunu alçalt!" derler. Tevazu ederse, "Ya Rabbi bunu yükselt!" derler.) [Beyheki]
Din büyükleri bu hususta buyuruyorlar ki:
"Kibir, kendisini başkasından üstün görmektir. Kibirli, kendini başkasından üstün görmekle, kalbi rahat eder. Burada başkasını düşünmez. Kendini ve ibadetlerini beğenir. Kibir; kötü huydur, haramdır. Kibirli olan, salih insan olamaz."
***
Âbid’in biri, ibadet etmek üzere dağlara çıkar. Bir gece rüyasında "Şehirdeki falan ayakkabıcıya git! Senin için dua etsin" denir...
Âbid dağdan iner, adamı bulur, ne iş yaptığını sorar. Adam, gündüzleri oruç tutup, ayakkabı işlerinde çalıştığını, kazandığı para ile ailesini geçindirdikten sonra fazlasını sadaka verdiğini söyler. Âbid, adamın güzel bir iş yaptığını anlar, fakat kendisinin dağda sırf ibadetle meşgul olmasını daha iyi bulur ve tekrar ibadetine döner...
Yine bir gece rüyasında, (Ayakkabıcıya git ve ona, "Bu yüzündeki sararmanın sebebi ne?" diye sor) denir. Âbid, gidip sorar. Ayakkabıcı der ki:
"Kimi görürsem, bu kurtulacak da, ben helak olacağım der ve kendimden korkarım. Yüzümün sararması bundandır..."
İşte o zaman âbid, ayakkabıcının bu korku ve tevazu ile üstünlük kazandığını anlar.
.İnsanlardan utanmayan Allah’tan da utanmaz!..
2021-02-06 02:00:00
İnsanlardan utanarak günahı gizlemek de hayâdandır. İnsanlardan utananın, Allahü teâlâdan da utandığı anlaşılır.
Edep; güzel terbiye, iyi davranış, güzel ahlak, hayâ, nezaket, zarafet gibi manalara gelir. Mesela terbiyeli çocuk, edepli çocuk demektir. Hadis-i şerifte, (Evladınızı edepli, terbiyeli yetiştirin) buyuruluyor. Dinimiz, baştan başa edeptir. Edep, kulun kendisini Cenâb-ı Hakk'ın iradesine tâbi kılması, güzel ahlaklı olmasıdır...
Hazret-i Ömer, "Edep, ilimden önce gelir" buyurdu. Çok heybetli olmasına rağmen, edebinden, hayâsından Resulullahın huzurunda çok yavaş konuşurdu.
Dinimizde hayânın yeri çok mühimdir. Allahü teâlâdan utanmak, imanın kuvvetli olduğuna, hayâsızlık da imanın zayıf olduğuna alamettir.
Kur'ân-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(İman edenler arasında kötülüğün, hayâsızlığın yayılmasını isteyenler ve sevenler için dünyada da ahirette de elim bir azap vardır.) [Nur 19]
Hayâsız kimse, zamanla küfre düşebilir. Hayâ, imanın esasındandır. Hayâsı olan Allah’tan utandığı için günahtan çekinir. İnsanlardan utanmayan Allah’tan da utanmaz. İnsanlardan utanarak günahı gizlemek de hayâdandır. İnsanlardan utananın, Allahü teâlâdan da utandığı anlaşılır. Çünkü hadis-i şerifte, (Allah’tan sakınan, insanlardan da sakınır) buyuruluyor.
Hayâsız insan mürüvvetsiz olur. Hazret-i Ebu Bekir, "Hayâsız insan, halk içinde çıplak oturan gibidir" buyurdu.
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Allahü teâlâdan hayâ edin! Allah’tan hayâ eden, kötü düşünceden uzak durur, midesine girenleri kontrol eder, ölümü hatırlar.) [Tirmizi]
Din büyüklerimiz bu hususta buyuruyorlar ki:
"Edep; konuştuğun zaman dilini korumak, yalnız kaldığın zaman kalbini korumak, dışarıya çıktığın zaman gözünü korumak, yediğin zaman boğazını korumak, uzattığın zaman elini korumak, yürüdüğün zaman ayağını korumak ve bütün işlerinde vaktini korumaktır..."
İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki: "Edebe riayet etmeyen hiç kimse, Allah’a kavuşamaz, yani velî olamaz. Din büyüklerinin yolu baştan sona edeptir."
Büyük âlim ve velîlerden Behaeddin Buhari hazretleri buyuruyor ki: "Bizim yolumuzdaki kimselerin şu edepleri gözetmesi gerekir: Birincisi; Allahü teâlâya karşı edeptir. Yani zahiri ve bâtını ile tamamen kulluk içinde olmalı. Allahü teâlânın bütün emirlerini yerine getirip, yasaklarından sakınması ve Allahü teâlâdan başka her şeyi, masivayı terk etmesidir. İkincisi; Resulullah efendimize karşı edep: Bu da iş ve hâllerde Ona uymaktır. Üçüncüsü; hocasına karşı edep: Çünkü kendisinin Peygamber efendimize uymasına, hocası vasıta olmuştur. Bu bakımdan, hocasını hiçbir zaman unutmamalıdır."
.Cennet köşklerine kavuşabilmek için...
2021-02-12 02:00:00
"Uyanınız, kendinize geliniz ve receb ayına hürmet ve ikrâm ediniz ki, Allahü teâlâ da size, ikrâm ve ihsân etsin."
Yarın; ibâdetlere sevapların kat kat verildiği mübarek "Üç Aylar"dan recebin birinci gününü idrak edeceğiz inşallah. Allahü teala feyzinden bereketinden istifade edenlerden eylesin...
Receb ayında yapılan iyilikler, tutulan oruçlar, günâhları temizler. Zîra Receb-i şerîfin isimlerinden birisi de "Şehrü'l mutahhar"dır. Günahlardan temizlenilmesi ve yüksek derecelere kavuşulması sebebi ile bu isim verilmiştir.
Peygamber Efendimiz, receb ayının hilâlini görünce Selmân-ı Fârisî hazretlerine buyurdu ki:
"Ey Selmân, erkek ve kadın müminlerden biri recebde her rekatinde Fâtiha-i şerîfeyi bir kere, ihlâs-ı şerîfi ve Kâfirûn sûresini üç kere okuyarak otuz rekat namaz kılsa, Allahü teâlâ onun günâhını elbette magfiret eder ve ona yılın bütününü oruç tutmuş gibi sevap verir. O kimse gelecek yıla kadar namaz kılanlardan olur ve mahşer yerinde susuzluktan emîn olur."
Bir defasında, Peygamber Efendimiz, receb ayında tutulacak oruçların fazîletini anlatıyordu. Orada bulunanlardan, yaşlı, pîr-i fânî bir zât ayağa kalkıp;
-Yâ Resûlallah, ben receb ayının her günü oruç tutamam, dediğinde; Peygamber Efendimiz buyurdu ki:
- Sen receb ayının birinci, on beşinci, sonuncu günleri oruç tut, hepsini tutmuş gibi sevâba kavuşursun. Çünkü sevaplar on misli yazılır. Fakat sen Receb-i şerîfin ilk cuma gecesinden gafil olma ki, melekler o geceye Regâib gecesi demişlerdir. Zîra o gece, gecenin üçte biri geçtikten sonra göklerde ve yerde bir melek kalmaz, hepsi Kâbe-i muazzama etrafında toplanırlar. Allahü teâlâ onlara hitâben "Ey meleklerim dilediğinizi benden isteyiniz" buyurur. Onlar "Yâ Rabbî, istediğimiz, receb ayında oruç tutanları mağfiret etmendir" deyip, isteklerini arz ederler. Allahü teâlâ "Ben, receb ayında oruç tutanları mağfiret ettim" buyurur.
Yine hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:
(Bir kimse, Allahü teâlânın ay'ı olan Receb ayında bir mümin, kardeşini gam ve üzüntüden kurtarırsa, Allahü teâlâ, ona Firdevs'te gözünün görebildiği kadar büyük bir köşk ihsân eder. Uyanınız, kendinize geliniz ve receb ayına hürmet ve ikrâm ediniz ki, Allahü teâlâ da size, ikrâm ve ihsân etsin.)
(Cennette bir nehir vardır. Ona 'Receb' denir. Sütten beyaz, baldan tatlıdır. Receb ayında bir gün oruç tutana Allahü teâlâ kıyâmet günü o nehirden su verir.)
Mübarek günlere, aylara hürmet etmek, günâhlardan uzaklaşmakla ve ibâdetleri yapmakla olur. Hürmet edip, saygı gösteren, kat kat karşılığını görecektir.
.Baba bedduasına uğramış kimse!..
2021-02-13 02:00:00
Hazret-i Hüseyin buyurdu ki: "Kâbe'de yanık yanık dua eden bir kimsenin sesini işittik. Babam bunu çağırmamı emretti. Sağ tarafı felç olmuş biri idi..."
Rabbimize hamdolsun. Bugün, halkımızın "Üç Aylar" dediği mübarek aylardan Recebin 1'inci gününü idrak ediyoruz...
Mübarek günler, aylar ve geceler, insanlar için çok büyük kazançlara vesile olan fırsatlardır. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
"Bir kimse, Allahü teâlânın ayı olan receb ayında, bir mümin kardeşini gam ve üzüntüden kurtarırsa, Allahü teâlâ, ona Firdevs'te gözünün görebildiği kadar büyük bir köşk ihsan eder. Uyanınız, kendinize geliniz ve receb ayına hürmet ve ikram ediniz ki, Allahü teâlâ da size ikram ve ihsan etsin."
Din büyükleri buyurdu ki:
"Yıl, ağaç gibidir. Receb ayı, ağacın yapraklı olduğu, şaban meyveli, ramazan ise, meyvesinin toplanacağı zaman gibidir. Receb, Allahü teâlâdan mağfiret, şaban şefaat, ramazan sevapların kat kat olduğu aydır."
Zünnun-i Mısrî hazretleri buyurdu ki:
"Receb tohum ekme, şaban sulama, ramazan ise, hasat ayıdır. Yani ekip suladığını biçip toplayacak bir aydır. Herkes ektiğini biçer. Amelinin, ibadetinin karşılığını alır. Tohum ekmeyen, hasat mevsimi gelince pişman olur."
***
Hazret-i Hüseyin (radıyallahü anh) şöyle bir hadise anlatır:
Kâbe'yi tavaf ederken yanık yanık dua eden bir kimsenin sesini işittik. Babam bunu çağırmamı emretti. Sağ tarafı felç olmuş biri idi. Ona dedim ki:
- Sen kimsin, bu hâlin nedir?
- Ben Menâzil bin Lâhık'ım. Çalgı çalmakla, şarkı söylemekle şöhret salmış, "Arabistan'ın Artisti" dedikleri bir kimseydim. Hep nefsin arzuları peşinde koştum. Recep ve şaban aylarında bile bu günahlara devam ederdim. Babam, beni bu günahlardan kurtarmaya çalıştı. Ancak, benim nasihate hiç tahammülüm yoktu. Babamı dövdüm. Üzüntülü ve kırık kalple;
-Bu aylarda oruç tutar, geceleri ibadet ederim. Beytullaha gidip şerrinden korunmak için Allahü teâlâdan yardım dilerim, dedi.
Bir hafta oruç tutup Kâbe'ye giderek, "Ey Rabbim, hakkımı oğlumdan al, onu felç et" diye dua etti. Henüz duası bitmeden sağ tarafım felç oldu. Bunu görenler, bana "Baba bedduasına uğramış kimse" derler.
- Peki, baban bu hâline ne dedi?
- Babamdan af ve özür diledim. Onun da babalık şefkati galip gelerek beni bağışladı. Ancak, beddua ettiği yerde, bu sefer şifa bulmam için hayır dua etmek üzere Beytullaha gelirken, yolda vefat etti. Şimdi çaresizim...
Hazret-i Hüseyin buyurdu ki:
-Babam bu gence dua etti. Receb ayında yaptığı bu dua bereketiyle Allahü teâlâ ona şifa ihsan eyledi...
"Üç Aylar"ınız mübârek olsun efendim...
.Şüpheli iki hurma ve kabul edilmeyen dua
2021-02-20 02:00:00
"Bir Müslüman, tehlikeli olan şeyin korkusundan dolayı, tehlikesiz şeyden sakınmadıkça, mütteki olamaz!"
Dinimizin emir ve yasakları, bütün Müslümanlar için geçerlidir. Helal her Müslüman içindir. Bir hadis-i şerifte mealen buyuruldu ki: (Helâl kazanmak her Müslümana farzdır.)
Şu kadar var ki, büyük evliya zatlar, avam gibi değildir. Onlar, harama düşme tehlikesi ile mubahların çoğunu terk ederler. Hazret-i Ömer (radıyallahü anh) buyurdu ki: "Bizler harama düşmek korkusu ile helallerin onda dokuzundan kaçındık."
Avamın, salihlerin ve müttekilerin haramdan sakınmaları farklıdır. Müslüman halk, haramlardan kaçınırken, salihler haramlarla beraber, şüphelilerden de kaçınırlar. Müttekiler ise, helal olup da, şüpheli veya harama sebep olmak korkusu olan şeylerden de sakınırlar. Bir hadis-i şerifte mealen buyuruldu ki:
(Bir Müslüman, tehlikeli olan şeyin korkusundan dolayı, tehlikesiz şeyden sakınmadıkça, mütteki olamaz!)
Büyük velîlerden İbrâhim bin Edhem hazretleri anlatır:
-Bir gece Mescid-i Aksâ'da kalmak istedim. Câmi vazifelilerinin beni görmemeleri için içeride bulunan hasırların arasına gizlendim. Çünkü içeride kalmama izin vermezlerdi... Gece, geç vakit olunca kapı açıldı ve içeriye tanımadığım bir zât girdi. Yanında derviş kıyâfetli kırk kişi daha vardı. O yaşlı zât mihrâba geçti iki rekat namaz kıldıktan sonra öbürlerine döndü. İçlerinden biri;
-Bu gece burada tanımadığımız, bizden olmayan biri var, dedi. Mihrâbda bulunan, tebessüm etti ve;
-Evet İbrâhim bin Edhem var kırk gündür kalp huzuru ile ibâdet yapamamaktadır, dedi.
Bunları duyunca açığa çıktım. Mihrâbda bulunan zâta;
-Evet doğru söylüyorsunuz. Lütfen bunun sebebini de bildiriniz, dedim. O zât şöyle anlattı:
-Filan zaman Basra’da hurma satın almıştın. Bu sırada yere bir hurma düştü. Sen onu kendi hakkın zannederek aldığın hurmaların içine koydun. Onu yediğin için kırk gündür, ibâdetlerinden tad alamıyorsun!..
Bu sözleri duyduktan sonra, ertesi gün hemen hurmayı satın aldığım zâtın yanına gittim. Olanları anlatıp kendisinden helâllik diledim. O da hakkını helâl etti ve şöyle dedi:
-Mademki bu iş bu kadar hassastır o hâlde, ben şimdiden sonra hurma satmayı; tartı-terazi işini bıraktım!..
O zat, gerçekten dükkânını kapattı. Rızkını başka bir işle temin ediyordu. Vakitlerinin çoğunu da ibâdetle geçirmeye başladı. Nihâyet o da Allahü teâlânın sevgililerinden oldu...
.
.Dünya sultanlığından "Gönül Sultanlığı"na
2021-02-19 02:00:00
Bugün, büyük âlim ve velîlerden İbrâhim Edhem hazretlerinin vefat yıl dönümüdür. Bu mübarek zat, Belh Sultanıdır. Hazreti Ömer'in neslindendir. H. 96 senesinde doğdu, h. 162 [m. 779] senesinde vefât etti...
İbrahim Edhem, bir gece kuş tüyü yatakta yatarken, sarayın damından ayak sesleri işitti. Sinirlenmişti;
-Kim bu saatte o damdaki?.. Ne arıyorsun orada be adam? diye seslendi.
-Devemi kaybettim, onu arıyorum, diye cevap geldi.
Hükümdar, iyice kızmıştı:
-Behey şaşkın! Damda deve mi olur! diye haykırdı. Damdaki, dedi ki:
-Ey hükümdar! Damda deve aranmaz da, atlas yataklarda Cennet aranır mı?
Bu söz çok tesir etmişti... Sabah vezirleriyle görüşürken aklı fikri gece olan bu olayda idi...
Bu sırada bahçeden sesler gelmeye başladı. Pencereden bakınca, iri yarı bir gencin saray muhafızları ile tartıştığını gördü. Seslenerek onları içeri çağırdı. Delikanlıya ne istediğini sorunca;
-Ben hana girmek istiyorum, bunlar bırakmıyor, dedi.
-İyi ama burası han değil ki, saraydır, ben de padişahım dedi. Genç itiraz etti:
-Hayır burası bir han, dedi.
-Peki nasıl han oluyor?
-Senden önce burada kim vardı?
-Babam vardı.
-Ne oldu ona?
-Göçtü gitti.
-Ondan önce?
-Dedem vardı.
-Ona ne oldu?
-O da göçüp gitti.
-Peki, birinin konup birinin göçtüğü yere han denmez de ne denir?!.
Genç bunları söyleyip, çekip gitti... Gece damdaki adamın sözleri ve şimdi de bu gencin sözleri hükümdarı düşüncelere sevk etmişti... Biraz ferahlamak istiyordu... Av elbiselerini giyinip, kırlara doğru sürdü atını... Bir ceylan gördü. Birkaç saat bununla uğraştı. Sonunda öyle bir yere sıkıştırdı ki, artık hayvanın kaçacağı yer kalmamıştı. Kendi kendine; "Beni çok yordun, şimdi ne yapacaksın, nasıl kurtulacaksın elimden?" diye söylendi. O anda ceylan, Allahü teâlânın izniyle dile gelip; "Başka işin yok mu? Ne istiyorsun benden, beni öldürmek için mi yaratıldın? Asıl vazifeni yapsana sen" dedi.
Hayretler içinde kalan İbrahim Edhem, okunu yayını atıp hemen tövbe etti. Sultanlığı da bıraktı, bir daha memleketine dönmedi. Gitti, İslam âlimlerine talebe oldu, senelerce ilimle uğraştı. Sonunda "İbrahim Edhem Hazretleri" oldu. Artık o bir "Gönül Sultanı"ydı...
.Müslüman, hasreti çekilen insan demektir...
2021-02-26 02:00:00
Herkese sıkıntı veren kibirlidir. Kimseyi beğenmemesi, herkesi şikâyet etmesi kibrindendir!..
Allahü teâlâdan, kendisini, kıyamet gününde Cehennem ateşinden korumasını isteyen bir kimse, müminlere karşı çok merhametli ve nazik olmalıdır. Her mümin; Müslümanlığın güzel ahlakını, şerefini, her yerde herkese göstermeli, her milletin İslam dinine sevgili ve saygılı olmasına sebep olmalıdır. (İslam Ahlakı)
Din büyüklemiz bu hususta buyuruyorlar ki:
Her günah imanı tehlikeye sokmaya sebep olabilir ama şu üç günahın tesiri daha kuvvetlidir:
1- İman nimetine şükretmemek. 2- İmanın gitmesinden korkmamak. 3- Müminleri incitmek, kalplerini kırmak. Hadis-i şerifte (Kalp kırmak, Kâbe’yi yetmiş defa yıkmaktan daha kötüdür) buyuruluyor. İyi olsun, kötü olsun hiçbir insanın kalbini incitmemeli. Allahü teâlâyı en çok inciten küfürden sonra, kalp kırmak gibi büyük günah yoktur...
Güzel ahlak, kimseye yük olmamak, fakat herkesin yükünü çekmektir...
Güzel ahlak, Allah’tan razı olmak demektir. Yani hayrı ve şerri Allah’tan bilmek, nimetlere şükür, belalara sabretmektir.
Müslüman demek, hasreti çekilen insan demektir. Bir kimsenin hasreti çekilmiyorsa, son nefeste imanı tehlikededir!..
Bir Müslüman diğerini hakir göremez. Çünkü Müslüman, Allah’ın sevdiği insan, Allah yanında kıymeti büyük olan insan demektir. Müslümanı hakir görmek, Allah’ın kıymet verdiğine değer vermemek olur...
Bir Müslümana çatık kaşla bakmak haramdır. Güler yüzlü olmayan kimse mümin sıfatlı değildir. Müslim-gayrimüslim herkese karşı güler yüzlü olmalıdır... Başkasının kötü ahlakından şikâyet eden kimsenin kendisi kötü ahlaklıdır. Başkalarının kötülüklerinden bahsediyorsak bu kendimizin kötü olduğunun alametidir...
Müminin alameti güler yüzdür. Münafığın alameti çatık kaşlı olmaktır. Allahü teâlâ ihsan ettiği nimeti göstermemizi sever. . Müslüman olmak nimetini nasıl göstereceğiz; güler yüzümüzle, tatlı dilimizle, merhametimizle, şefkatimizle...
Kalbe kötü huyları sokmamalıdır. Özellikle şu dört kötü huy daha tehlikelidir: Kibir, haset (kıskançlık), öfke, şehvet...
Herkese sıkıntı veren kibirlidir. Kimseyi beğenmemesi, herkesi şikâyet etmesi kibrindendir. Mütevazı demek ölü demektir. Ölü, kimseyi şikâyet etmez, ölüyü de şikâyete gerek duymazlar...
İki şeyi unutma: Allahü teâlânın seni her yerde gördüğünü ve ölümü hiç unutma!
İki şeyi de unut: Yaptığın iyilikleri ve sana yapılan kötülükleri unut.
.Rüya tabiri denilince... Abdülganî Nablüsî
2021-03-05 02:00:00
Fıkıh, tefsir, hadis ilimlerinde emsali az bulunur âlimlerden olan Abdülgani Nablüsi hazretleri, güzel ahlak ile süslenmiş bir velî idi...
Bugün, meşhur Osmanlı âlimlerinden Abdülganî Nablüsî hazretlerinin vefat yıl dönümüdür...
Abdülganî Nablüsî hazretleri, Meşhur Osmanlı âlimi ve kerâmetler sâhibi bir velîdir. 1640 (H.1050) senesinde doğdu. 5 Mart 1731 (H.1143) senesinde Şam'da vefât etti...
Fıkıh, tefsir, hadis ilimlerinde emsali az bulunur âlimlerden olan Abdülgani Nablüsi hazretleri, güzel ahlak ve beğenilen sıfatlar ve huylar ile süslenmişti. Herkese iyilik yapmak için elinden geleni yapardı...
Rüya tabiri denilince de ilk akla gelen isimlerden olan Abdülganî Nablüsî hazretlerinin bu konuda "Ta'tîr-ul-Enâm fî Ta'bîr-il-Menâm" adlı bir de eseri vardır.
Ömrü; ilim öğrenmek, öğretmek, kitap yazmak ve irşadla geçen Abdülganî Nablüsî hazretleri için şöyle anlatılır:
"Yirmi yaşında ders vermeye ve kitap yazmaya başladı. Sabah erkenden Câmi-i Ümeyye’ye gidip, çeşitli dersler okutur; ikindiden sonra da, Câmi-i Sagîr’e devam ederdi. Sonra, İmâm-ı Nevevî’nin, Hadis-i Erba’în, Ezkâr-un-Neveviyye ve başka eserlerini okuturdu. Sonradan bu hâlini terk ederek yedi sene müddetle, Şam’daki Ümeyye Câmii yakınındaki evinden dışarı çıkmadı.
Evinde, Muhyiddîn-i Arabî hazretlerinin ve Afîfüddîn-i Tilmsânî’nin tasavvufla ilgili eserlerini tedkîk ve mütâlâa ederek, feyz ve bereketlerine kavuştu. Devamlı ibâdet ve istiğfar ile meşgul idi. Ledünnî marifetlere erişti. Zahirî ve bâtınî ilimlerde çok yükseldi. Rabbinin ihsânları, yağmur gibi üzerine yağdırıldı. Kalb gözü açıldı. Sonra yeniden ilim öğretmeye, vaaz ve nasîhate, insanlara doğruyu anlatmaya başladı...
İkbâl ve şöhreti o kadar yükseldi ki, kapısı, feyiz ve bereketlerine kavuşmak isteyenlerle dolup taştı. Uzaktan ve yakından, bölük bölük insanlar ona geldiler. Herkes ondan ilim öğrenmeye ve makbul olan duâsından istifâde etmeye çalışıyordu. İlim talebeleri ve tasavvuf yolcuları, onun evini sığınak yapmışlardı..."
***
Abdülganî Nablüsî hazretleri, İslâm âleminde en çok kitap yazan âlimlerdendir. Yüz seksenden fazla eseri vardır. "Tarîkat-i Muhammediyye" kitabına yazdığı "Hadîkat-ün-Nediyye" adlı şerhi çok kıymetlidir. Bu kitabı, "Keşf-ün-nûr an eshâb-il-kubûr" ve dört mezhebe uymanın lâzım olduğunu anlatan "Hulâsât-üt-tahkik fî beyânı hükm-it-taklîd vet-telfik" adlı eserleri "Hakikat Kitabevi" tarafından neşredilmiştir.
Allahü teala şefaatlerine nâil eylesin. Âmin...
."Resulullah efendimizden bizzat öğrenmeye geldim!"
2021-03-06 02:00:00
Birinci Mahmud Han, bir gün Hacı Beşir Ağa’ya şöyle sorar: "Harem-i şerif Muhafızlığın zamanında önemli bir olay oldu mu?"
Muhammed Hâdimî hazretleri, Osmanlı Devleti’nde yetişen büyük âlimlerdendir. 1701 (H. 1113)’de Hâdim’de doğdu, yine aynı yerde 1762 (H. 1176)’da vefât etti... Bugün, o mübarek zatla ilgili bir menkıbe nakletmek istedik siz değerli okuyucularımıza...
l. Mahmud Han, o zaman Medine'de Harem Muhafızı olarak bulunan Hacı Beşir Ağa’ya;
-Harem-i şerifte, kaldığın bu zaman zarfında önemli bir olay oldu mu? diye sordu.
O da şöyle anlattı:
- Sultanım, Ravda-i Mutahhara'daki "Cibril Kapısı" bazı geceler seher vakti açılır, fakat içeri kimsenin girdiğini göremezdim...
Bir defasında kararımı verdim, her gece sabaha kadar uyanık kalacak, ne pahasına olursa olsun bunun hikmetini öğrenecektim... Epey gün böyle bekledim...
Bir gece kapı yine açıldı. Hemen koştum, içeride bir zat vardı. Kim olduğunu sordum. Bana, Konya Hâdim’den olduğunu söyledi. İmam-ı Birgivi hazretlerinin "Tarikat-ı Muhammediyye" isimli kitabını şerh ettiğini, şüphe ettiği bazı yerleri Resulullahın bizzat kendisinden öğrenmeye geldiğini söyledi...
Kendisini odama götürdüm. Bir müddet kaldıktan sonra benden izin isteyerek ayrıldı...
Ben, sabah namazından sonra gene odama şeref vermesini rica ettim. "Memleketimde imamlık vazifem var! Bana izin ver" dedi ve ayrılıp gitti...
Bundan sonra da arada sırada gelirdi, kendisiyle görüşürdük...
***
Sultan Mahmud Han, olayın doğruluğuna iyice kanaat getirmek için memleketin birçok âlimleri ile beraber Hâdimli Muhammed Efendi'yi de davet etti. Sonra Hacı Beşir Ağa'yı çağırdı...
Beşir Ağa, o topluluk içinde Muhammed Hâdimî hazretlerini tanıyarak yanına vardı, "Hoş geldiniz efendim" dedi...
Padişah, ülkesinde böyle âlim ve velîler olduğu için şükretti...
***
Muhammed Hâdimî hazretleri, böyle bir kış mevsiminde 61 yaşında iken vefat etti. Başta çocukları olmak üzere, yetiştirdiği pek çok talebesi, memleketin her tarafına dağılmış, gittikleri yerlerde halkı irşâd etmişlerdir. Onun soyundan gelen insanlar içerisinde de birçok ilim adamı yetişmiştir...
Beşir Ağa’nın himmet ve delaletiyle Hâdim’de onun adına bir kütüphâne yaptırılmıştır...
"Hakikat Kitabevi" yayınlarından İslam Ahlakı, Muhammed Hâdimî hazretlerinin kıymetli eserlerindendir.
."Söz insanın terazisidir!.."
2021-03-12 02:00:00
"Çok konuşmak dostluğu bozar, lüzumsuz konuşmak ayıpları açar, acı söyleyenden dostlar kaçar..."
Din büyüklerinin sözleri, petekten damla misali sızan bala benzer. Bunlar, insanın ruhuna lezzet, tat verir. "Evliyanın sözünde Rabbânî tesir vardır" buyurulmuştur. İşte bugün siz değerli okuyucularımıza o mübarek insanların "dil" ve "söz" üzerine buyurduklar veciz sözlerden bir demet sunuyoruz...
* Söz insanın terazisidir. Fazlası ziyan, azı vakardır.
* Kişi dilinin altında gizlidir. Sır saklayan murada erer.
* Dilini tutmak, altın ve gümüşü tutmaktan daha zordur.
* Ağızdan çıkan söz muallakta kalmaz, ya sağ tarafa yazılır ya da sol tarafa.
* Bir söz söylerken hem kendi, hem de karşınızdakinin ahiretini düşünerek konuşun.
* Az konuşan kınanmaz, üstelik itibarı çok olur.
* Şaka, alay ve boş konuşmak belaya yol açar.
* Çok konuşmak dostluğu bozar, lüzumsuz konuşmak ayıpları açar, acı söyleyenden dostlar kaçar.
* Eğer kalbde darlık ve üzüntü, vücutta bitkinlik ve hâlsizlik, rızıkta eksiklik ve bereketsizlik olursa, bunun boş ve yersiz konuşmalardan meydana geldiği bilinmelidir!
* Sükût, âlimin ziyneti, cahilin aybına perdedir.
* İbadet on kısımdır, dokuzu susmak, biri de kötü arkadaştan uzak durmaktır.
* Dil, irfan hazinesinin anahtarıdır, çok konuşan, gönüldeki hizmet cevherini boşaltır.
* Az söz edeptir, güzel amelleri korumaya sebeptir.
* Hayırlı söz keramet, sükût selamettir.
* Yalan zayıflatır imanı, rezil eder insanı.
* Dedikodu gıybettir, şiddetli bir afettir.
* Alay belki güldürür, ama kalbi öldürür.
* Güzel söz sadaka, mahşere nafakadır.
* Çok söz kalb katılaştırır, Haktan uzaklaştırır.
* Fazla şaka cahillik alameti, sükût et, istersen selameti.
* Az söz hikmettir, Rabbimizden nimettir.
* Dil söylerse gönül susar, gönül susunca, dil zehir kusar.
* Kimin azsa sözü, açılır kalb gözü.
* Dil ederse istirahat, kalb eder rahat.
* Dil yarası ok yarasından acıdır.
* Akıllı, bildiğini söylemez, deli söylediğini bilmez.
* "Bilmiyorum" demek ilmin yarısıdır.
* Sükût, yorulmadan yapılan ibadet, masrafsız takılan bir ziynet, hükümdarlığa muhtaç olmadan ele geçen bir devlet, duvara ihtiyaç duyulmadan yapılan kale, çalışmadan kazanılan zenginlik ve ayıpların kapatılmasıdır.
* Bütün pişmanlıklarım söylediğim sözlerden oldu. Söylemediğimden hiç pişman olmadım.
* Bazı sözleri söylemeye gücüm yetti, fakat söylediğim sözleri geri almaya gücüm yetmedi!
* Söz gümüşse sükût altındır...
."Senin bu meseleni ben çözerim!.."
2021-03-13 02:00:00
Bir hanım, kocasına "Ey Cehennemlik!" dedi. Adam da "Dediğin gibiysem seni boşadım" dedi, ancak pişman oldu!
Bugün, İmam-ı Şafii hazretlerinin vefat yıl dönümüdür... İmam-ı Şafii hazretleri, Ehl-i sünnet vel-cemaatin dört büyük mezhebinden biri olan Şafii mezhebinin reisidir... Adı, Muhammed bin İdris’tir. Dedesinin dedesi Şafi, Kureyş kabilesinden ve Eshab-ı kiramdan olduğu için, "Şafii" adı ile meşhur olmuştur. Şafi’nin dedesinin dedesi de Haşim bin Abdi Menaf’tır.
150 (m.767) senesinde Gazze’de doğan bu mübarek zat, 204 (m.820)’de Mısır’da vefat etti. Kabri, Kurafe Kabristanı'nda büyük bir türbe içindedir.
İmam-ı Şafii hazretleri, daha küçük yaşta iken Mekke'de bulunan zamanın meşhur âlimlerinin derslerine ve sohbetlerine devam etmeye başlamıştır. On yaşında iken, o zamanın en meşhur âlimi imam-ı Malik'in "Muvatta" adlı hadis kitabını, dokuz günde ezberlemiştir. Gençliğinin ilk yıllarında kendini tamamen ilme verip, Mekke'deki Süfyan bin Uyeyne, Müslim bin Halid ez-Zenci gibi fakih ve muhaddislerden ilim tahsil etti. Hadis, fıkıh, lügat ve edebiyatta çok yükseldi. Mekkeli gençler arasında, ilimde parmakla gösterilen bir dereceye ulaştı. Şu hadise, onun üstünlüğünü anlatmaya kâfidir...
O günlerde, Mısır'ın ileri gelenlerinden birinin hanımı, bir münâkaşada kocasına;
-"Ey Cehennemlik!" dedi. Bu cevap karşısında bu şahıs, hanımına;
-"Ben Cehennemliksem, seni boşadım" dedi. Fakat hanımını da çok seviyordu. Âlimleri toplayıp bu meseleyi sordu. Kimse cevap veremedi.
-"Senin Cehennemlik olup olmadığını Allahü teala bilir" dediler...
Âlimler arasından henüz daha genç yaşta olan İmâm-ı Şâfiî hazretleri kalkıp;
-"Ben senin meseleni çözerim" dedi. Oradakiler şaşırdılar. Bu kadar âlimin cevap veremediğine, nasıl cevap verecek diye merak ettiler. İmâm-ı Şâfiî hazretleri de;
-"Önce sen benim sorularıma cevap ver!" dedi ve devam etti:
-"Bir günah işleyeceğin vakit, Allah korkusundan bu günahı terk ettiğin oldu mu?"
-"Allahü teâlâya yemîn ederim ki çok oldu."
-"Bu hâlinle Cennetlik olduğun anlaşılmaktadır" buyurdu. Orada bulunan âlimler, hangi delil ile bu hükmü verdiğini sorunca;
-"Kur'ân-ı kerîmde; (Bir kimse Allah korkusundan, nefsini günahlardan menederse, onun yeri elbette Cennet'tir) buyurulmaktadır. Hükmümü bu âyet-i kerîmeye göre verdim" buyurdu.
Oradakiler susup kaldılar...
.Adaletten uzak kalan şeytanın yoldaşıdır!..
2021-03-19 02:00:00
Emri altındakilere merhametli ve adaletli davranmayanlar, kıyamet günü Allahü teâlânın merhametinden uzak kalacaklardır...
İnsan, her kuvvetini, her azasını, ne için yaratıldı ise, o yolda kullanmalıdır. Allahü teâlânın âdetini değiştirip, onları İslamiyet’in beğenmediği yerlerde kullanmamalıdır. Çoluk çocuğu varsa, onlara karşı da, dine uygun hareket etmeli, dinin gösterdiği güzel ahlaktan sapmamalıdır. Güzel ahlak ile süslenmelidir.
Bir kimse, âmir ise, yine ibadetlerini yapmalı ve emri altındakilerin ibadet yapmalarına imkân tanımalı, kolaylık göstermelidir. Böyle olan kimse, bu dünyada, Allahü teâlânın halifesi olmuştur. Kıyamette de adil kimseler için vadedilen nimetlere kavuşur...
Böyle bir hayırlı kimsenin hayır ve bereketi, onun bulunduğu talihli zamana, mübarek yere ve orada bulunmakla bahtiyar olan insanlara, hayvanlara hatta bitkilere ve rızıklara sirayet eder, yayılır. Fakat, Allah korusun, bir yerdeki devlet adamları, âmirler, şefkatli, iyi huylu, adaletli olmazsa, insan haklarına saldırırlar, zulüm, yağma, işkence yaparlarsa, bunlar adaletten uzak, şeytanın yoldaşlarıdır.
Emri altında, idaresi altında olanlara merhamet etmeyenler, adaletli davranmayanlar, kıyamet günü Allahü teâlânın merhametinden uzak kalacaklardır...
***
"Hüccetül-İslam" adıyla meşhur olan İmam-ı Gazali hazretleri asrının müceddidi olup, din bilgilerinden unutulmuş olanlarını meydana çıkarmış, açıklamış ve herkese öğretmişti. Zamanındaki devlet adamlarının ikram ve iltifatlarına kavuşmuştu. Onlara zaman zaman nasihat ederek ve mektup yazarak hakkı tavsiye etmiştir. Bunlardan Büyük Selçuklu Sultanı Sencer’e nasihat için şu mektubu yazmıştır:
“Allahü teâlâ İslam beldesinde muvaffak eylesin, nasibdâr kılsın. Ahirette ona, yanında yeryüzü padişahlığının hiç kalacağı mülk-i azim ve ahiret sultanlığı ihsan etsin. Dünya padişahlığı, nihayet bütün dünyaya hâkim olmaktan ibarettir. İnsanın ömrü ise, en çok yüz sene kadardır... Ebedi sultanlık ve saadet yanında, yüz senelik ömrün ne kıymeti vardır ki, insan onunla sevinip mağrur olsun? Yükseklikleri ara, Allahü teâlânın vereceği padişahlıktan başkasına aldanma.
Bu ebedî padişahlığa (saadete) kavuşmak, herkes için güç bir şey ise de, senin için kolaydır. Çünkü Resulullah (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: (Bir gün adalet ile hükmetmek, altmış senelik ibadetten efdaldir.)
Mademki Allahü teâlâ sana, başkalarının altmış senede kazanacağı şeyi bir günde kazanma sebebini ihsan etmiştir, bundan daha iyi fırsat olamaz!.. Zamanımızda ise iş o hâle gelmiştir ki, değil bir gün, bir saat adaletle iş yapmak, altmış yıl ibadetten efdal olacak dereceye varmıştır...”
.Nefsine düşmanlık ederek bana dost ol!"
2021-03-20 02:00:00
Cenâb-ı Hak nefsi yarattığı zaman sorar: "Sen kimsin, ben kimim?" Nefs "Ene ene, ente ente=Ben benim, sen sensin" der!..
"Nefs" kelimesi, yirmiyi aşkın anlamda kullanılmaktadır. Ruh, can, kan, benlik, iç, kalb, büyüklük, yücelik, irade gibi. Fakat daha çok iki anlamı vardır:
Birincisi, bir şeyin özü, kendisi, kişi. Mesela, Kur'ân-ı kerimde, (Her nefs, ölümü tadıcıdır) buyuruluyor.
İkincisi, dine uymayan isteklerin kaynağı olarak kullanılır. Buna "nefs-i emmare" de denir. Bu nefs, Allahü teâlânın düşmanıdır.
***
Cenâb-ı Hak nefsi yarattığı zaman "Sen kimsin, ben kimim?" buyurunca, "Ene ene, ente ente=Ben benim, sen sensin" demiş...
Ateşe atılmış, bin yıl orada kalmış, çıkınca cevabı yine aynı... Soğuk Cehenneme atılmış, bin yıl da orada kalmış, çıkınca cevabı yine aynı... Bin yıl aç bırakılınca, sonunda kerhen de olsa "Sen benim Rabbimsin, ben senin aciz bir yaratığınım" demiş...
Evet, işte bu tehlikeli ve Allahü teâlâya düşman olan mahluk içimizde! Dine inanmaz, gıdası haramlardır. Günah işlemek çok tatlı gelir. Bütün bidatler, günahlar, Allahü teâlânın düşmanı olan nefsi besler, kuvvetlendirir. Allahü teâlâ onu öyle yaratmıştır...
İnsanların çektikleri sıkıntıların sebebi nefsi tanımamaları, bunun isteklerini kendi isteği zannetmeleridir... Bu bakımdan nefsi iyi tanımak, hilelerini bilmek gerekir. Bir hadis-i şerifte mealen buyuruldu ki: (Nefsini tanıyan Rabbini tanır.) [Deylemi]
Haramların hepsi, dünya malına, mevkisine, zevklerine düşkün olmak, nefsi besler, kuvvetlendirir. Nefs kuvvetlenince, bütün iyiliklerin, güzel ahlakın ve medeniyetin kaynağı olan İslamiyet'e saldırır. Din ile, iman ile, Allahü teâlânın emirleri ile alay eder. Çünkü nefsimiz Allah’ın düşmanıdır.
Cenâb-ı Hak buyurdu ki: (Nefsine düşmanlık ederek bana dost ol!)
***
Peki, nefsin azgınlık yapmaması için ne yapmamız gerekir?
Nefsin İslâmiyetin dışına, çıkmasını, taşmasını önlemek için, onunla iki çeşit mücadele yolu; cihat vardır:
Birincisi, ona uymamak, onun arzularını yapmamaktır. Buna, "riyâzet etmek" denir. Riyâzet, vera ve takva ile olur. Takva, haramlardan sakınmaktır. Vera, haramlardan ve mubahları ihtiyaçtan fazla kullanmaktan da sakınmaktır...
Cihadın ikincisi, nefsin istemediği şeyleri yapmaktır. Buna "mücâhede" denir. Bütün ibadetler mücâhededir...
Bu iki cihat, nefsi terbiye eder. İnsanı olgunlaştırır, ruhları kuvvetlendirir. Sıddıkların, şehitlerin ve salihlerin yoluna kavuşturur. Allahü teâlâ kullarının ibadetlerine muhtaç değildir. Kullarının günah işlemesi Ona hiç zarar vermez. Kullarının nefslerini terbiye etmek, nefsle cihat etmek için bunları emretmiştir...
."Murad kuluna şehadeti nasip eyle yâ Rabbi..."
2021-03-26 02:00:00
“Ey Rabbim! Müslümanları muzaffer eyle. Ve dilersen şu Murad kulun sana kurban olsun... Önce beni gâzi kıldın, şimdi de şehit eyle...”
Sultan Murad-ı Hüdavendigâr, Osmanlı padişahlarının üçüncüsüdür. Babası, Orhan Gâzi, annesi Nilüfer Hâtundur. Yıldırım Bayezid Han'ın babasıdır. 1326'da doğdu. Bursa valisiydi. Babası 1362'de vefat edince tahta çıktı... Haçlı ordusuna karşı önce Sırp Sındığı Savaşını kazandı. Zafer şükranesi olarak; Bursa ve Bilecik'te birer cami, Yenişehir'de bir imaret, Çekirge'de bir imaret, medrese ile kaplıca ve han yaptırdı...
Murad-ı Hüdavendigâr, zaferden zafere koşuyordu. Anadolu'da ve bilhassa Avrupa'da devletin hudutlarını çok genişletti. Babasından bir beylik olarak aldığı ülkeyi büyük bir devlet hâline getirdi...
Sultan l. Murad Han, Tuna’ya kadar fethedince Haçlılar telaşlandılar. İkiyüzbin kişilik Müttefik Haçlı Ordusu oluşturup; Üsküp ile Priştine arasındaki Kosova önlerine geldiler... Osmanlı ordusu da hemen muhârebe nizâmı aldı. Hikmet-i Hüdâ muhârebe öncesi Kosova’da şiddetli fırtına çıktı. O gün de Berât Gecesiydi. Akşam çadırına çekilen Sultan Murâd Han, namaz kılıp Kur’ân-ı kerîm okuduktan sonra, seccâdesinin üzerinden kalkmadan târihe geçen şu duâyı okudu:
“Ey Rabbim! Bu fırtına, şu âciz Murad kulunun günahları yüzünden çıktıysa, mâsum askerlerimi cezâlandırma. Onları bağışla... Allahım... Onlar ki, buraya kadar, sâdece senin adını yüceltmek, İslâm dînini kâfirlere duyurmak için geldiler. Bu fırtına âfetini, onların üzerinden def eyle... Senin şânına lâyık bir zafer kazanmalarını nasip eyle. Onlara öyle bir zafer kazandır ki, bütün Müslümanlar bayram ede... Müslümanları mansûr ve muzaffer eyle. Ve dilersen o bayram gününde şu Murad kulun sana kurban olsun... Önce beni gâzi kıldın, şimdi de şehit eyle...”
Evet, beş saat süren müthiş bir meydan muharebesi oldu. Zafer, Osmanlınındı. Kral Lazar, pek çok komutan ve prensler de ölüler arasındaydı...
Sultan Murad Han, devrin anânesi gereği muhârebe meydanını dolaşıyordu. Bu sırada Miloş Obiliç adında yaralı bir Sırp âsilzadesi tarafından hançerlenerek şehit edildi. Berât Gecesi'nde yaptığı dua kabul olmuştu…
Birinci Kosova Meydan Muharebesi sonunda, yeni Sırp despotu Stephan Lazaroviç, Osmanlılara vergi vermeyi ve savaşlara askerleri ile birlikte katılmayı kabul etti; ayrıca kız kardeşi Despina'yı, Yıldırım Bayezid'e zevce olarak verdi...
Bayezid Han, babasının şehid olduğu bu savaş sonunda Edirne'ye 4. Osmanlı Padişahı olarak dönüyordu...
.Velilerin önderi İslam’ın bekçisi
2021-03-27 02:00:00
"Bu gece ecellerin takdir edildiği gecedir. Kimbilir Allahü teâlâ kimin defterine ölecek ve kimin defterine de yaşayacak, diye kaydetti!"
İmam-ı Rabbani hazretleri, (1563-1624) Hindistan'da yetişen en büyük velî ve âlimdir. Âriflerin ışığı, velilerin önderi, İslam’ın bekçisidir... Silsile-i aliyyenin yirmi üçüncüsüdür...
İmam-ı Rabbani, "Rabbanî âlim demek olup, kendisine ilim ve hikmet verilmiş, ilmi ile amel eden, ilim ve amel bakımından eksiksiz ve kâmil, olgun âlim demektir. Hicri ikinci bin yılın müceddidi (yenileyicisi) olmasından dolayı "Müceddid-i elf-i sani", ahkam-ı İslamiye ile tasavvufu birleştirmesi sebebiyle, "Sıla" ismi verilmiştir. Hazret-i Ömer'in soyundan olduğu için, "Farukî" nesebiyle anılmış, Serhend şehrinden olduğu için de oraya nisbetle, "Serhendî" denilmiştir.
Bütün bu vasıflarıyla birlikte ismi, "İmam-ı Rabbani Müceddid-i elf-i sani Şeyh Ahmed-i Faruki Serhendi"dir...
Müslümanların zayıf düştüğü, küfrün, sapıklığın, zulmetin, felsefecilerin ve bidat ehlinin her tarafı kapladığı bir zamanda, binlerce kâfir, çok sayıda fâsık ve facir onun güzel hâllerini görüp, sohbetini işitip tövbe ederek salih Müslüman oldu. Uzaktan yakından pek çok kimse, rüyada ve uyanık iken onu görerek yanına koşmuş, huzuruna geldiklerinde gördüklerini aynen bulmuşlardır. Âlim, salih, genç, ihtiyar binlerce kimse onu görüp, sohbetinde bulununca, feyz alarak kalpleri zikreder olmuştur. Huzurundaki pek çok talebeyi hâllere, yüksek derecelere kavuşturmuştur...
***
İmâm-ı Rabbânî hazretleri vefât etmeden altı ay önce, "Berât kandili" gecesini, kendi husûsi odasında ihyâ eyledi. O gece yarısı, kıymetli hanımının bulunduğu odaya geldi. Hanımı dedi ki:
-Bu gece ecellerin ve amellerin takdir edildiği gecedir. Kimbilir Allahü teâlâ kimin defterine ölecek ve kimin defterine de yaşayacak, diye kaydetti. Acaba bu gece kimlerin berâtı verilmemiştir?
İmâm-ı Rabbânî hazretleri bu sözü duyunca buyurdu ki:
-Niçin tereddüt ve şüphe ile söylüyorsun? Ya isminin, dünyada yaşayacaklar sayfasından silindiğini görenin hâli nice olur?
Bunu söyleyince, esrâr yatağı olan kalbinden bir âh çekti. Böylece İmâm-ı Rabbânî hazretleri, o sene vefat edeceğine kerâmetiyle işaret buyurmuşlardı... Vefat ettiği gece hizmetçilerine; "Çok zahmet çektiniz, bu sizin son zahmetinizdir" buyurdu...
Cenaze namazını, oğlu Hace Muhammed Said kıldırdı. Vefatında 63 yaşında idi. Serhend'de evinin yanında defnedildi. Daha sonra Afganistan Padişahı Şah-i Zaman, kabri üzerine büyük ve çok sanatlı bir türbe yaptırdı. Allahü teala şefaatine nail eylesin. Âmin...
.Evliliğin temeli, karşılıklı sevgidir
2021-04-02 02:00:00
"İnsan hanımını severse, onun her hâlini güzel görür. Hattâ hoş olmayan hâllerinden bile hoşlanır."
Aile geçimsizliğinde, iş hayatındaki, sokaktaki tartışmalara, kavgalara baktığımızda bunların çoğunun esas sebebinin kayda değer şeyler olmadığını görürüz...
"Armudun sapı var, üzümün çöpü var..." diyerek, her şeye kusur bulmak, müşkülpesent olmak; hiçbir şeyi beğenmemek kimseye bir şey kazandırmadığı gibi bilakis kaybettirir...
Ailede, iş yerinde, toplumda herkesin bir sınırı vardır. Bütün sıkıntı ve geçimsizlikler, hep haddi aşmaktan kaynaklanır. Herkes haddini bilip, sınırı aşmazsa, mesela, evin hanımı da, erkek de, kendi sınırını bilip ona göre hareket ederse, o evde huzur olur.
Din büyüklerimiz buyuruyorlar ki: "Hangi ailede edep varsa, o ailede mutluluk vardır. Hangi ailede karşılıklı saygı sevgi yoksa orada daima kavga gürültü olur."
***
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" bu hususta buyurdu ki:
Hazret-i Ömer zamânında bir Müslümân, hanımıyla geçinemezmiş... Bir gün yine onunla tartıştıkdan sonra, hışımla evden çıkıp, hanımını şikâyet etmek üzere halîfe hazret-i Ömer'e gitmiş.
Tam kapısını çalacakmış ki, içeriden avaz avaz bağıran bir kadın sesi duymuş. Meğer hazret-i Ömer'in hanımıymış o bağıran. Allah Allah, demiş kendi kendine.
Ben ne için geldim, ne ile karşılaştım...
Tam kapıdan dönüyormuş ki, hazret-i Ömer görüp çağırmış o adamı ve niçin geldiğini sormuş.
O, söylemek istememiş tabii. Ama Halîfe ısrâr edince söylemiş mecbûren. Hazret-i Ömer, o kimseye nasîhat etmiş. Demiş ki:
-Zevcemin, benim üzerimde çok hakkı var. Öyle ki, onun bana hizmetlerini saymakla bitiremem. Onun için bu gibi durumlarda susar, cevap vermem.
Hem sonra namazını kılan ve nâmusunu koruyan bir hanım, sâliha hanımdır. İnsan hanımını severse, onun her hâlini güzel görür. Çirkinliklerini görmez.
Hattâ hoş olmayan hâllerinden bile hoşlanır. Ayrıca ben, hanımımı çok seviyorum. Sen de öyle ol. Hanımını seversen, rahat edersin...
Böyle nasîhat etmiş efendim...
Hazret-i Ömer'in bu sözleri adama tesîr etmiş olacak ki, hanımıyla artık hiç kavga etmemiş. Hattâ onu sevmiş ve gül gibi geçinip gitmişler...
Yâ kardeşim, hazret-i Ömer'in buyurduğu gibi, insan her şeye rağmen hanımını sevmeli. Evliliğin temeli, karşılıklı sevgidir. Eğer bu sevgi varsa, o ev cennet olur. Sevgi yoksa, cehenneme döner.
Büyüklerimiz; "Haselel ülfet, batalel külfet!" buyurmuşlar.
Ne demek bu? Yâni ülfet hâsıl olursa, külfet bâtıl olur. Ülfet, muhabbet demekdir. Külfet de, hoşa gitmeyen hâllerdir.
.Duydum ki beni gıybet etmişsin!.."
2021-04-03 02:00:00
"Kim ki gıybet edene 'Yapma Allahtan kork, o senin din kardeşindir' diyerek onu susturursa, yüz şehid sevabı alır."
Günümüzde hem erkekler hem de kadınlar arasında "salgın" hâline gelen "gıybet", din kardeşinin işitince üzüleceği bir kusurunu arkasından söylemektir. Yâni belli bir müminin ayıbını, onu kötülemek için arkasından söylemek gıybet olur. Meselâ, bedeninde, nesebinde, ahlâkında, dîninde, dünyasında, hattâ elbisesinde bulunan bir kusur arkasından söylendiği zaman, bunu işitince üzülürse, gıybet olur...
Gıybet kanser gibidir. Girdiği vücut iflâh etmez. Aileleri parçalar, toplumları çökertir, cemiyetleri felakete götürür. Zinadan daha büyük günah olduğu halde, çok kolay işlenen bir günahtır. Bugün bu âfet maalesef hem erkekler hem de kadınlar arasında salgın hâle gelmiştir.
Gıybet yapılırken, orada bulunan kimse, korkmazsa, söz ile, korkunca, kalbi ile reddetmezse, gıybet, günâhına ortak olur. Sözünü kesmesi veyâhut kalkıp gitmesi mümkün ise, bunları yapmalıdır. Eliyle, başıyla, gözüyle menetmesi kâfi gelmez. Açıkça, "sus" demesi lâzımdır.
Hüseyin Hilmi bin Saîd "kuddise sirrûh" buyurdu ki: "Kim ki gıybet edene 'Yapma Allahtan kork, o senin din kardeşindir' diyerek onu susturursa, yüz şehid sevabı alır. Hem de Viyana kapılarına kadar gitmiş, orada şehid olmuş olanınkinin yüz misli..."
Hazret-i Mevlânâ da bu hususta şöyle buyurdu: "Duydum ki beni gıybet etmişsin!.. Yüzüme söylemekten kaçmışsın! Benim gibi bir acizden korkmuş; fakat Allahü tealadan korkmamışsın!"
Gıybet etmenin kefâreti, üzülmek, tövbe etmek ve onunla helâlleşmektir. Affetmezse, onu övmeli, sevdiğini bildirmeli, yalvarmalı, gönlünü almalıdır. Helâl etmezse hak yine onundur. Pişmân olmadan helâlleşmek, riyâ olur, ayrı bir günâh olur...
***
Bir gün, büyük velî Hasan-ı Basrî hazretlerine birisi gelip;
-Filan kimse seni çekiştirdi, gıybet etti, der. O mübarek de sorar;
-Sen o zâtın evine niçin gitmiştin? Adam;
-Misâfir olarak dâvet etmişti, der. Sonra adama, orada kendisine ne ikrâm edildiğini sorunca;
-Çeşitli yemekler ve serin meşrubatlar ikram etti, cevabını alır.
Hasan-ı Basrî hazretleri, adamdan bunu duyunca şöyle der:
-Bu kadar yemeği içinde sakladın da, bir çift sözü mü saklayamadın?
Mübarek zat hemen, kendisinin aleyhinde konuşan bu kimseye, bir tabak tâze hurma ile birlikte şöyle haber gönderir:
"Duyduğuma göre gıybetimi ederek sevaplarını, benim amel defterime geçirmişsin! İsterdim ki, karşılık vereyim! Kusura bakmayın! Bizim hediyemiz sizinki kadar çok olmadı!.."
.Fakirin malını ucuz almak haramdır!..
2021-04-09 02:00:00
Sıkışık durumda olanlara, yiyecek içecek, giyecek ve barınacak şeyler için fahiş fiyatla mal satmak haramdır.
Muteber kitaplarda buyuruluyor ki: Dinimizde kâr haddi yoktur. Fakat ihtikâr ve fahiş fiyat yasaklanmıştır...
Medine-i münevverede pahalılık olmuştu. Fiyatlar yükseldiği için kâr haddi koyması istenildiğinde, Peygamber (sallallahü alayhi ve sellem) Efendimiz;
(Fiyatları koyan Allahü teâlâdır. Rızkı genişleten, daraltan, gönderen yalnız Odur. Ben Allahü teâlâdan bereket isterim) buyurdu.
Karaborsacılar, fırsatçılar tarafından [mallar saklanarak] fiyatlar yükseltilip millete zarar ve zulüm hâline geldiği zaman, fiyatlar, fahiş olarak [mal oluş fiyatının iki misline] artıp, millete zarar ve zulüm hâline gelince, hükûmetin, tüccarlara danışarak, uygun bir narh, kâr haddi koyması caiz olur. (Redd-ül-muhtar)
Piyasayı bilmeyenlere yüksek fiyatla mal satmak da haramdır. Hatta, acemi olup, ucuz satan veya pahalı alan ile alışveriş etmemelidir. Bunlarla alışveriş yaparken piyasadaki fiyatı gizlemek günahtır...
Sıkışık durumda olanlara, yiyecek içecek, giyecek ve barınacak şeyler için fahiş fiyatla mal satmak haramdır. Nafakasını temin etmek için herhangi bir şeyini satmak zorunda kalan fakirin sattığını ucuz almak da haramdır. (Bey ve şir’a risalesi)
İnsanlar, İslam ahlakına uyarsa, ne kandıran, ne kandırılan olur. Mallara narh koymaya lüzum kalmaz. Arz ve talebe göre, mallar kıymetlenir veya ucuzlar.
***
Bir zamanlar, Basra’da büyük bir tüccar vardı. İran’da bulunan adamlarından biri, buna mektup yazarak;
"Bu sene şeker kamışının verimli olmadığını, kimse duymadan, çok şeker almasını..." bildirdi...
Tüccar da, çok şeker satın alıp, şeker piyasadan çekilince, pahalı satarak, otuz bin dirhem kâr etti... Ancak, "Şeker kamışlarına afet geldiğini halktan saklamakla, onlara hıyanet ettim, bu nasıl Müslümanlıktır? Allahım beni affet" diyerek pişman oldu... Otuz bin dirhemi, kendisinden şeker alan kimselere götürdü. Yaptığı yanlış işi anlattı... Müşteriler, adamın bu dürüstlüğü göstermesinden dolayı, verdiği parayı almayıp;
"Sana hakkımızı helal ettik" dediler...
Adamcağız akşam evinde şöyle düşündü:
"Belki utanarak almamışlardır. Din kardeşlerime hıyanet ettim..."
Ertesi gün tekrar götürdü. Her birine yalvararak otuz bin dirhemi taksim etti.
Günümüzde böyle iş adamları varsa, ne mutlu onlara...
.Günaha bir tövbe yeter, taate bin tövbe yetmez!
2021-04-10 02:00:00
Günah işleyen, tövbe ederse cenâb-ı Hak affeder. Fakat ibadet eden, ucba kibre kapılabilir. Kibir ise her iyiliğe engelder!..
Kibir, çok kötü bir huydur ve Allahü teâlâyı unutmanın alametidir. Kibir her iyiliğe engeldir, her kötülüğün anahtarıdır... Aklı olan, kendini ve Rabbini tanıyan, hiç kibredebilir mi? Din büyükleri buyurdu ki: "Kibirden sakının. Topraktan yaratılıp, yine toprağa dönecek olan bir varlığın kibirlenmesi, bugün var, yarın yok olan bir varlığın kendini beğenmesi ne kadar anlamsızdır!.."
Mısır’da yetişen büyük velilerden Şeyh Zekeriya Ensari, bir gün hocası Ali Darîr Nebtîtî hazretleriyle otururken Hızır aleyhisselam gelir. Sohbetin sonunda Hızır aleyhisselam Nebtîtî hazretlerine;
-Senin bu talebenin çok büyük bir suçu var. Bunun, bundan daha fazla ilerlemesi mümkün değil. Bundan tövbe etmedikçe kurtulamaz, der ve kaybolur. Şeyh Zekeriya Ensari hazretleri;
-Aman efendim ne olur Hızır aleyhisselamı çağırsanız da suçumun ne olduğunu öğrensem, diye yalvarır. Fakat hocası;
-Hızır aleyhisselam çağırmakla gelmez. Kendisi ne zaman isterse o zaman gelir, buyurur... Bu zat günlerce tövbe eder nerede kusuru olduğunu düşünür ama bulamaz...
Bir gün yine hocası ile beraberken Hızır aleyhisselam gelir. Hemen tabii ki bu mevzuyu sorarlar. Hızır aleyhisselam buyurur ki:
-Sende kibir var. Yazdığın yazıların altına "Şeyh Zekeriya Ensari" diye yazıyorsun. Şeyhlik kim sen kim! der.
Bunun üzerine hemen tövbe edip, bundan sonra yazılarının altına "İnsanların en aşağısı Zekeriya" diye yazar ki, kendisi gerçekten Şeyh idi...
***
Günaha bir tövbe yeter, taate bin tövbe yetmez. Günah işleyen, tövbe ederse cenâb-ı Hak affeder. Fakat ibadet eden, ucba kibre kapılabilir. Buna bin tövbe bile yetmez...
Benî İsrail'den fâsık, günâhkâr bir kimse vardı. O devirde bir âbid de ibadetiyle şöhret bulmuştu. Günahkâr, bu âbidin yanından geçerken;
"Şu âbidin yanına oturayım, belki Allahü teâlâ onun hürmetine beni affeder" diye düşündü. Gidip yanına oturdu. Âbid ise, üzerinde bulutun gölgelendirdiği bir zat olduğu için, böbürlenip;
"Bu günahkâr, benimle oturamaz" diyerek ondan yüzünü çevirdi. Yüz bulamayan adam da çekip gitti. Fakat enteresan bir şey oldu! Âbidin üzerindeki bulut, o günahkâr adamla beraber gitti!..
Allahü teâlâ zamanın Peygamberine vahiyle bildirdi ki:
"İnsanlara niyetlerine göre muamele ederim. O fâsık kulumun günahlarını, bu iyi niyetinden dolayı affettim. Çok ibadet yapan o âbidin ibadetlerini de kibri sebebiyle yok ettim!.."
.Bana, namaza gelenleri iftara çağır dediniz!.."
2021-05-01 02:00:00
Halife Harun Reşid, Behlül Dânâ'ya, akşam vaktinde camiye gitmesini ve namaza gelen herkesi iftara davet etmesini söyler...
Din büyükleri buyuruyor ki: "Ömrümüzden geçen her saniye çok kıymetlidir, bir daha asla geri gelmez. Müslümanın imandan sonra en kıymetli varlığı vaktidir. Bu yüzden, en kıymetli olan vakti, en kıymetli işle geçirmek lazımdır. Bunlardan birisi de namazdır. Namaz dinin direğidir. Onun için sorumlu olduklarımıza ve sözümüzün geçtiği herkese mutlaka namazı bildirmek lazımdır."
İmam-ı Rabbani hazretleri buyurdu ki:
Namazları cemaatle, huşû ve hudû ile kılmalı, çünkü insanı iki cihanda felaketlerden, sıkıntılardan kurtaracak, ancak huşû ile kılınan namazdır. Kur'ân-ı kerimde buyuruldu ki: (Namazlarını huşû ile [Kalbleri Allah korkusuyla dolu, tadil-i erkâna uyarak] kılan müminler, muhakkak felah buldu. [Kurtuluşa erdi, zafere kavuştu.]) [Müminun 1, 2] (1/85)
Namazın kusursuz olması, farzlarını, vaciblerini, sünnetlerini ve müstehablarını yerine getirmekle olur. Namazda huşû, yani her uzvun tevazu göstermesi, bu dört şeyi yapmaktır. Kalbin hudûu, yani Allah korkusu da yine bunları tam yapmakla olur...
Namazda dünya işlerini düşünmek, ihlâs noksanlığından ileri gelir. "İslam Ahlakı" kitabında buyuruluyor ki:
"Cemaatle namaza durunca, imam Fatiha’yı okurken, (Sağımda Cennet ve solumda Cehennem, ensemde Azrail aleyhisselam, karşımda Beytullah, önümde kabir ve ayağımın altında Sırat, acaba benim sualim kolay olur mu? Ettiğim ibadet, ahirette başıma taç, yanıma yoldaş ve kabrimde ışık olur mu? Yoksa kabul olmayıp, eski bir bez parçası gibi yüzüme vurulur mu?) diye tefekkür etmelidir."
***
Halife Harun Reşid, böyle bir ramazan günü Behlül Dânâ hazretlerine, akşam namazında camiye gitmesini ve namaza gelen herkesi iftara davet etmesini söyledi...
Akşam oldu, namaz kılındı, namazdan sonra Hazreti Behlül 5-10 kişilik bir grupla çıkageldi. Harun Reşid şaşkınlıkla sordu:
- Akşam camiye bu kadar insan mı geldi?
Behlül Dânâ hazretleri şöyle cevap verdi:
- Ey Halife! Siz bana camiye gelenleri değil, namaza gelenleri iftara çağır dediniz. Namazdan sonra cami kapısında durdum, çıkan herkese imam efendinin namaz kıldırırken hangi sureyi okuduğunu ve daha başka şeyler sordum. Onları da yalnız bu getirdiğim kişiler bildi. Camiye gelen çoktu ama namaza gelen bu kadarmış meğer!..
.Nefsimi aşağılamak için bunu yaptım!.."
2021-05-07 02:00:00
Asırlar önce, evliyaullahtan bir zat vardı. Bir ramazan gününde talebeleriyle birlikte bir şehre gitmek için yola çıktılar...
Kibir, kendisini başkasından üstün görmektir. Kötü huydur ve haramdır. Allahü teâlâyı unutmanın alametidir. Kibirli olan, salih insan olamaz. Kibir her iyiliğe engeldir, her kötülüğün anahtarıdır...
Din büyükleri buyuruyor ki: Aklı olan, kendini ve Rabbini tanıyan, hiç kibredebilir mi? İnsan aşağılığını, acizliğini, Rabbine karşı her an izhar etmek mecburiyetindedir. Bunun için her an her yerde aczini göstermesi, tevazu üzere bulunması gerekir. Büyüklenerek "ben" demek feyiz ve bereketi keser.
Allahü teâlânın sıfatları değil, bizzat zatı kibirliye düşmandır. Allahü teâlâ "Kibriya ve azamet bana aittir" buyuruyor. "Kibirli olanı asla affetmem yakarım" buyuruyor. Peygamber aleyhissalatü vesselam da, "Kalbinde zerre kadar kibir olan Cennete giremez" buyuruyor...
"Ben kibirli miyim acaba, herhalde değilimdir" diyen o anda kibirlenmiştir! İbadet, aczini ifade etmektir, zillettir. "Ben yokum" denirse belki bir şeyler gelir. Ama kibir varsa, kalbinde "ur" varsa oraya "nur" girmez. Bu ur insanın benliği, nefsi, kendisini beğenmesidir. İnsan nasıl nefsini sevebilir! Allahü teâlânın "sevmeyin" dediği bir mahlûku seven ayrıca Allahü teâlâyı nasıl seviyorum diyebilir? Toplumdaki bütün geçimsizlik ve sıkıntıların kaynağında işte bu kibir vardır...
***
Asırlar önce, evliyaullahtan bir zat vardı. Bir ramazan gününde talebeleriyle birlikte bir şehre gitmek için yola çıktılar...
Şehre yaklaştıklarında akın akın insanların kendilerini karşılamak üzere yollara döküldüklerini gördüler.
Mübarek zat, hemen çıkınından kuru ekmeğini çıkararak ağzına atıverdi! Bunu gören ahali;
-Biz de bu zatı, âlim ve velî bilirdik! Şu mübarek ramazan ayında oruç tutmuyor, üstelik açıktan yiyor. Böyle biri ile konuşulur mu hiç? diyerek dağıldılar...
Bu mübarek zatın talebeleri hocalarına, yaptığı hareketin sebeb-i hikmetini sorduklarında, onlara şu ibretli cevabı verdi:
-Evlatlarım! O kadar insanın bizim için yollara döküldüğünü gördüğümde kalbime kibir ve büyüklenme gelmesinden korktum, onların gözünden düşüp nefsimi aşağılamak için bunu yaptım. Ekmeği ısırdım ama yutmadım. Herkes ekmeği yediğimi sandı. Kalbime kibir yerleşerek Allahü teâlânın gazabına sebep olsaydım, hâlim nice olurdu?..
.Din düşmanlarıyla bin ay harp eden peygamber!..
2021-05-08 02:00:00
Şemun aleyhisselam, İsrailoğullarına gönderilen peygamberlerdendir. Silâhını omuzundan hiç çıkarmadan bin ay cihat etmiştir.
Hazreti Şemun (Şemsûn) aleyhisselam, İsrailoğullarına gönderilen peygamberlerden olduğu rivâyet edilen mübârek zâttır... İsa aleyhisselamla Muhammed aleyhisselam arasında yaşamış olan Şemun aleyhisselam, İncil ehlindendi. İsa aleyhisselama indirilen, henüz bozulmamış İncîl-i şerîfe göre amel ederdi. Kavmiyse putlara tapardı. Şemun aleyhisselam, Allahü teâlâyı inkâr eden ve putlara tapan sapık kavimle cihâd (savaş) edip, onları îmâna çağırdı. Çok güçlü ve cesur bir zât olan Şemun aleyhisselamı düşmanları türlü hîlelerle şehit etmek istediler. Hangi bağla bağladılarsa, o bağı kırıp kurtuldu.
Yaşadıkları beldenin hâkimi, Hazreti Şemun’un hanımına haber gönderip,
-Eğer kocanı öldürmede bize yardımcı olursan, seni kendime alıp istediğin her şeye kavuştururum, dedi.
Kadın buna aldandı ve;
-Size nasıl yardımcı olurum? diye sordu. O da;
-Gece uyurken onu iyice bağla ve bize haber ver, dedi.
Kadın bu teklifi kabul etti. Bir gece Hazreti Şemun uyurken onun ellerini ve ayaklarını kendi saç telleriyle bağladı. Çünkü bir gün onun “Ben ancak kendi saçımın teliyle bağlanırsam onu kıramam” dediğini duymuştu.
Dediği gibi oldu ve kendi saç tellerinden kurtulamadı…
Kadın durumu şehrin hâkimine bildirdi… Askerleri gelip onu şehrin hâkiminin huzuruna götürdüler…
Hükümdâr onun, köşkünün önünde asılmasını emretti. Bunun üzerine Şemun aleyhisselam, Allahü teâlâya; “Yâ Rabbî! Dünyada yaşamayı, kâfirlerle senin yolunda cihâd etmek için isterim. Eğer bu isteğim kalpten ve samimiyse beni kurtar” diyerek dua etti. O anda bir melek gelip bağı çözdü.
Şemun aleyhisselam kurtulunca, kendisine eziyet eden hükümdârı, adamlarını ve kendi hanımını cezâlandırdı. İnsanları hak yola dâvete devam etti. Ona inanmayanlarla tek başına cihâd (harp) etti. Çok ganîmet elde etti. Cihâd ederken susadığı zaman Allahü teâlâ onun için taştan gâyet lezzetli bir su akıtırdı. Bu su o içip kanıncaya kadar durmazdı. Kendisine büyük bir güç ve kuvvet verilmişti.
***
Peygamber Efendimiz sallallahü aleyhi ve sellem buyurdu ki:
“Geçmiş zamanda Şemun (aleyhisselam) adlı bir peygamber vardı. Allahü teâlânın rızâsı için bin ay devamlı cihat edip, silâhını omuzundan çıkarmadı.”
Eshâb-ı kirâm; “Keşke bizim ömrümüz de uzun olsaydı da, biz de din uğrunda Allah için cihat etseydik” dediler. Bunun üzerine Kadir sûresi nâzil olup; “Size verilen Kadir Gecesi, bin aydan daha hayırlıdır (Bu gecenin sevâbı, bin ay cihat etmenin sevâbından çoktur)” buyuruldu.
Bu vesileyle Kadir Geceniz mübarek olsun efendim...
."Geçmiş hükümdarların hâllerinden hisse çıkar!"
2021-05-15 02:00:00
"Tayinlerde, tecrübeli, işinin ehli olanları tercih et! Halkın erzakı üzerinde çok dur!.. Meşguliyetin, seni bundan alıkoymasın."
Abdullah bin Tahir, Abbâsîler zamanında yaşamış, insanları güzel idare etmekte mahir bir vali idi. Oğlu, Rakka Valiliğine tayin edilince buna uzun bir nasihat mektubu yazdı. Daha sonra bu mektup Halîfe’nin eline geçti. Halife, bu nasihatleri çok beğenerek çoğaltıp bütün valilere gönderdi. Bu mektupta, devlet adamlarının istifade edebileceği şu nasihatler yazıyordu:
*Her zaman Allahtan kork! O'nun emirlerinin hilâfına bir iş yapma! Allahü teâlânın sana ihsan ettiği nimetleri âhirete hazırlanmakta kullan!
*Üzerinde önemle duracağın şey namazdır. Güzel abdest alarak, erkânına dikkat ederek beş vakit namazını mutlaka zamanında kıl! Namaz insanı kötülüklerden uzaklaştırır. Çünkü (Ankebut) sûresinde meâlen, (Doğru kılınan namaz, insanı fahşadan ve münkerden mutlaka uzaklaştırır) buyuruluyor.
*İdaren altında bulunan kimselere şefkat ve merhametle davran! Onların hak ve hukuklarını koru! Herkese karşı âdil ol!
*Âlimlerin kıymetini bil! Her zaman onlara danış. Onlara danışmadan bir iş yapma! Sen âlimlere saygı gösterirsen, idaren altında olan kimseler de sana saygı ve hürmet gösterirler.
*İdaren altında bulunanlar hakkında, kesin olarak ispat edilmeden ithamda bulunma! Çünkü temiz kimselere ithamda bulunmak büyük günahtır.
*Verdiğin herhangi bir sözü mutlaka yerine getir! Herkese iyilik yapmağa çalış! İdaren altında bulunanların kusurlarını, ayıplarını görmezlikten gel!
*Doğruluk ve iyilik sahibi kimseleri çok sev! Doğruluk üzere iş yapanlara her zaman yardımcı ol! Zayıflara yardım eyle! Akrabanı ziyaret et!
*Kötü arzulardan ve zulümden çok kaçın! Hatta bunları hatırına bile getirme! Kızdığın zaman kendine hâkim ol! "Ben başta bulunuyorum. İstediğimi yaparım!" düşüncesine sakın kapılma! Böyle düşünmek Allahü teâlâya uzak olmanın alâmetidir.
*Hasenatını, iyiliklerini çok eyle! Maldan bâki kalacak, âhirete yarayacak olandır. Nimete şükredenleri iyi tanı, onları mükâfatlandır! Nimete nankörlük edenlere iyilikte bulunma! Haini emin kabul etme! Kendini beğenme. Şımararak, gururlanarak yürüme!..
*İdaren altındaki kimselerin, ihtiyaçlarını gözet! Maaşlarını artır! İnsanlara iyilikte bulunmak, onların ihtiyaçlarını görmek büyük nimettir. Bunu elden kaçırma!
*Bugünkü işini yarına bırakma! Yaptıklarını başa kakma!
*Tayinlerde, tecrübeli, işinin ehli olanları tercih et! Halkın erzakı üzerinde çok dur! Bu husus çok önemlidir. Meşguliyetin, seni bundan alıkoymasın.
*Geçmişten ders al! Geçmiş hükümdarların hâllerinden kendine hisse çıkar!
.Aşk ateşiyle taşınan bir küp kandil yağı!..
2021-05-22 02:00:00
Seyyid Fehîm hazretlerinin Van'dan ayrılmasından sonra “Sofu Baba” onun hasret ateşiyle sararıp soldu. Ve bir kış günü...
Sofu Baba Van evliyâsındandır. Asıl ismi Mustafa Efendidir. “Sofu Baba” adıyla meşhurdur havalide…
Mustafa Efendi gençliğinde evliyânın büyüklerinden Seyyid Fehîm-i Arvâsî hazretlerini tanımakla şereflendi ve o mübarek zat Van'da kaldığı müddetçe yanından hiç ayrılmadı…
Seyyid Fehîm hazretlerinin Van'dan ayrılmasından sonra Mustafa Efendi onun hasret ateşiyle sararıp soldu. Bir kış günü annesinin hazırladığı heybesini sırtlayarak Arvas yollarına düştü… Hediye olarak da o günlerde Van'da büyük ihtiyaç duyulan bir küp kandil yağı aldı. Hocası buna çok sevinecekti...
Soğuk dondururken, etrafta aç kurtlar dolaşırken dağ dere demeyip gece gündüz yoluna devâm etti. Bitkin bir hâldeyken dağın tepesinde karşısına nur yüzlü bir zat çıktı ve;
-Oğlum! Aç isen sıcak yemek vereyim. Nereye gidiyorsan ben götüreyim, dedi.
Genç âşık onunla oturup konuşmadı. Yoluna devam etti…
Akşam olmuş, Arvas Câmii'nde ezân okunmuştu. Seyyid Fehîm hazretleri mihrâba geçmeyip biraz durdu. Talebeleri ve cemâat;
"Bunda bir hikmet vardır" düşüncesindeyken Seyyid hazretleri;
-Bir yolcumuz geliyor. Nerede ise donacak, buyurdu. Hakîkaten biraz sonra kapıdan içeri Sofu Mustafa Efendi girdi. Görüntüsü bir kardan adamı andırıyordu...
Hemen sobanın ateşini çoğalttılar...
Genç âşık kendine gelince hocasının o mübârek ellerini muhabbet ve eşsiz aşkı ile defalarca öptü, ağladı; ağladı öptü...
Seyyid Fehîm hazretleri bu âşık talebesine;
-Yolda karşına çıkıp, sana yardım etmek isteyen hazreti Hızır'dı. Niçin yardımını istemedin? diye sordu. Genç Mustafa;
-Efendim! Onu tanıdım ancak, o anda sizinle öyle bir huzura ermiştim ki, Hızır aleyhisselâmla konuşmakta bir fayda görmedim. Ben ona güvenerek değil, aşkınıza tutunarak geliyordum. Her adımda size biraz daha yaklaşıyor ve himmetinizi her zerremde hissediyordum. Zaten siz de beni bana bırakmıyordunuz ki, dedi...
Sohbetten sonra hemen namaza durdular...
***
Sofu Baba'nın o târihte Van'dan getirdiği küp hâlâ Arvas'taki medresede bulunmakta ve görenlere "Bu küp içindeki yağıyla ancak aşk ateşiyle taşınabilir" dedirtmektedir...
Sofu Baba'nın kabri İpekyolu üzerinde olup, ziyâret mahallidir. Kabri yanında kendi adıyla anılan bir cami vardır.
Cenâb-ı Hak şefaatlerine nail eylesin. Âmin...
.Gözlerin ferini alan ve yüzü karartan günah!..
2021-05-28 02:00:00
Hanımım bana dedi ki: "Efendi bugün sende bir tuhaflık var! Gözlerin fersiz, yüzün kararmış. Sana ne oldu böyle?.."
Erkek olsun, kadın olsun, her Müslümanın, her sözünde, her işinde, Allahü teâlânın emirlerine, yani farzlara ve yasak ettiklerine yani haramlara riayet etmesi lazımdır... Âyet-i kerimede mealen buyuruldu ki:
(Ey Resulüm, müminlere söyle, harama bakmasınlar ve avret yerlerini haramlardan korusunlar! İmanı olan kadınlara da söyle, harama bakmasınlar ve avret yerlerini haramdan korusunlar!) [Nur 30]
Kur'an-ı kerimde mealen, (Fuhşun açığına da, gizlisine de yaklaşmayın) buyuruluyor. (Enam 151)
Buradaki yaklaşmayın demek, zinaya götürecek sebeplerden, hareket ve işlerden sakının, yabancı kadınları düşünmeyin, onlarla konuşmayın, onların seslerini dinlemeyin, onlara bakmayın demektir. Yabancı kadınlara bakmak gözü zayıflatır, kalbi karartır. İmam-ı Rabbani hazretleri, "Haramlar, yaldızlanmış necaset gibidir" buyuruyor. Dışı süslü ama, içi berbat!.. Peygamber Efendimiz de "göz zinası" hakkında buyuruyor ki:
(Yabancı kadına şehvetle bakmak göz zinasıdır, onu tutmak el zinasıdır, ona gitmek ise ayakların zinasıdır.) [R.Nasıhin]
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Yabancı kadını görünce, yüzünüzü ondan ayırın! Ansızın görmek günah olmaz ise de, tekrar bakmak günah olur.) [Ebu Davud, Darimi]
(Bir yabancı kadın görüp de, Allah’tan korkarak, başını ondan çevirene, Allahü teâlâ, ibadetlerin tadını duyurur.) [Ebu Davud, İ.Ahmed, Hakim]
***
Cüneyd-i Bağdadi hazretlerinin başka bir şehirde yaşayan sevenlerinden biri anlatır:
-Bir gün pazarda gezerken güzel bir kadın görüp tekrar tekrar baktım... Akşam eve geldiğimde hanımım dedi ki:
- Efendi bugün sende bir tuhaflık var! Gözlerin fersiz, yüzün kararmış. Sana ne oldu böyle?..
Aynayı alıp baktım ki, hakikaten yüzüm gözüm hanımın dediği gibiydi. Neden olduğunu düşünürken, o pazarda gördüğüm kadına baktığımı hatırladım. Çok pişman olmuştum. Bir mağaraya çekilip günlerce gözyaşı döktüm, günahımın affı için Allahü teâlâya yalvardım... Yine de huzurlu olamadım. Sonra hatırıma, Cüneyd-i Bağdadi hazretlerini ziyaret etmek geldi. Bağdat'a şeyhin yanına gittim. Evine varıp kapıyı çaldığımda, bana içeriden şöyle seslendi:
-Gel ya Abdullah! Sen pazarda günah işle, biz Bağdat'ta istiğfar edelim, öyle mi?!.
İçeri girip, mübarek elini öpüp oturdum. Şaşırmış ve çok utanmıştım. Devamla buyurdu ki:
- Pişmanlık, tövbe büyük nimettir. Kalbin imdadı olmadan uzuvların dinin emrine uyması çok güçtür. Büyüklerin sevgisi olmayınca kalbin imdadı olmaz. Bunları yapmak ancak Allah adamlarının işidir. Evliyayı seven mahrum kalmaz...
.Sultan Fatih'in huzurunda Müslüman olan üç papaz...
2021-05-29 02:00:00
İstanbul’un fethinden sonra askerler, Bizans zindanlarında üç papaz görürler. Üçünü de alıp Sultan'ın huzuruna getirirler...
Bugün 29 Mayıs... İstanbul'un fethinin 568. yıl dönümüdür... Bu vesileyle, ibretlik bir hadiseyi sizlerle paylaşmak istedim efendim...
Fatih Sultan Mehmed Han'ın İstanbul’un fethinden sonra, Osmanlı askerleri, Bizans hapishanelerini kontrol ettiler. En ücra bir zindanda üç papaz buldular. Alıp Fatih Sultan Mehmed Han’a getirdiler... Sultan, onlara hapsedilmelerinin sebebini sordu. Papazlar şöyle açıkladılar:
-Biz, Bizans’ın en ileri gelen papazları idik. İmparatorun zulüm ve işkencelerinden, yaptığı rezalet ve sefahatten dolayı kendisini ikaz edip, sonunun yakın olduğunu söyledik. O da, bize kızdı zindanlara attırdı...
Fatih Sultan Mehmed Han, papazların ellerine serbest dolaşma fermanı verip, Osmanlı Devleti hakkında kendisine görüşlerini bildirmelerini istedi...
Papazlar, önce İstanbul'u gezmek istediler... Çünkü fetihten sonraki İstanbul hayatını çok merak ediyorlardı. Müslümanların oturdukları, yeni yeni yerleşmekte oldukları mahallelere gittiler. Onların tam bir teslimiyet ve sükûnetle işlerini yaptıklarını tam bir temizlik ve titizlikle eşyalarını yerleştirdiklerini gördüler. İstanbul bambaşka olmuş, sanki birkaç ay önceki Bizans gitmiş, yerine gökten bir İstanbul inmişti!..
Padişah tarafından vazifelendirilen papazlar, İstanbul’daki Hıristiyan mahallelerini de görmeden edemediler. Bugünkü Fatih Camii’nin doğu taraflarına ve Fener’e doğru gittiler. Hıristiyanlar bile değişmiş, sokaklarındaki pislikler azalmış, mahallelerine tertip düzen gelmişti... Herkes sessiz, sakin işine devam ediyor, eskisi gibi içip içip, sokaklarda, naralar atamıyorlardı. Kimseyi rahatsız edemiyorlardı... Hıristiyanların en fakirine bile ev verilmiş, kimse aç ve açıkta bırakılmamıştı. Kısacası herkes huzur içerisinde idi...
***
Papazlar İstanbul'dan sonra Anadoluya gittiler. Esnafla, halkla görüştüler... Mahkemelerde duruşmalara katılıp kadıların adaletli kararlarına şahit oldular... Evet, Anadolu da İstanbul gibiydi...
Papazlar, bütün bunları gördükten sonra, birkaç gün dinlenip düşündüler, izin isteyip Fatih Sultan Mehmed Han'ın huzuruna çıktılar. Gördüklerini bir bir arz edip;
-Bu millet ve devlet, böyle giderse, kıyamete kadar devam eder... Böyle bir ahlak ve yaşayışa sahip olan insanların dini, elbette Allahü teâlânın hak dinidir, dediler ve Kelime-i şehadet getirip Müslüman olmakla şereflendiler...
."Müdara edenler, şehit olarak ölür"
2021-06-04 02:00:00
Müdara ederken tatlı dilli ve güler yüzlü olmak gerekir. Hanımına müdara etmeyenin rahatı, huzuru kalmaz.
Kendisine veya başkalarına zarar gelme korkusundan dolayı iyiliği emretmek ve haramı menetmek mümkün olmazsa, böyle durumlarda fitneye mâni olmak için susmaya müdara denir. Müdara, dini zarardan kurtarmak için dünya menfaatinden vermek, insanlarla iyi geçinmektir. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Allahü teâlâ, farzları emrettiği gibi, müdara etmemi de emretti.) [Hakim]
(Müdara edenler, şehit olarak ölür.) [Deylemi]
(Şerefinizi mallarınızla [para ile], dininizi de dilinizle [müdara ederek] koruyun!) [İ. Asakir]
Müdara ederken tatlı dilli ve güler yüzlü olmak gerekir. Talebeye ders verirken müdara gerekir. Hanımına müdara etmeyenin rahatı, huzuru kalmaz. İmam-ı Gazali hazretleri buyurdu ki, insanlar üç kısımdır: 1- Gıda gibi olanlar, her zaman gerekir. 2- İlaç gibi olanlar, bazen gerekir. 3- Hastalık gibi olanlar. Bunlar gerekmez ise de, gelip musallat olur. Bunlardan kurtulmak için, müdara etmek gerekir...
***
Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" hazretleri bir sohbetinde buyurdu ki:
Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bâzı sahâbîlerle bir evde otururken, birden sıkıntı basmış ve; "Sıkılıyorum yâ Ömer" buyurmuş.
Hazret-i Ömer hemen; "Emret yâ Resûlallah. Ne isterseniz yapalım!" demiş.
Efendimiz; "Şimdi bir Allah düşmanı gelecek, onu görmek, onunla konuşmak beni sıkıyor. O gelecek diye sıkılıyorum" buyurmuş.
Biraz sonra kapı çalınıyor, bir kabîle reisi geliyor. Peygamber Efendimiz ayağa kalkıyor, onu güzelce karşılıyor, yanında yer açıyor, oturtuyor... Onunla tatlı tatlı konuşuyor...
Biraz sonra, o adam kalkıp gidiyor. Peygamber Efendimiz, onu güler yüzle selâmetliyor... Hazret-i Ömer soruyor:
-Yâ Resûlallah, Allahın düşmanı dediğiniz, bu kişi miydi?
Efendimiz "Evet, o idi" buyuruyor. Hazret-i Ömer merak ediyor ve soruyor hemen:
-Yâ Resûlallah, siz ona dost muâmelesi yaptınız, yer verdiniz, tatlı tatlı, neşeli konuştunuz ve güler yüzle uğurladınız, biz bunun hikmetini anlayamadık...
Peygamber Efendimiz şöyle izâh ediyorlar:
-Bu, bir kabîle reîsidir. Zengin ve îtibârlı birisidir. Eğer ben onunla iyi geçinirsem, dost muâmelesi yaparsam, o da bana dost muâmelesi yapar. Müslümânlara da dost muâmelesi yapar. Eğer ben ona sert söyleseydim, yer vermeseydim, kapının girişine oturtsaydım, o zaman bana düşman olurdu. Bana bir şey yapamazdı ama Müslümânlardan intikam alırdı. Müslümânlara eziyet ederdi. Müslümânlara eziyet etmesin diye onun kalbini okşadım...
İşte buna, müdara denir kardeşim. Çok mühim...
.Karaborsacılık yapan zalimlerden olmuştur!
2021-06-05 02:00:00
İnsanlara zarar veren her iş, zulüm olur. Her Müslüman, kendisine yapılmasını istemediği bir şeyi, kâfirlere dahi yapmamalıdır.
Esnaf, tüccar hile yapmazsa, dürüst çalışırsa kazandığı helal olur. Dinimizde dürüst olarak ticaret yapmak övülmüştür...
Alışverişte, ticarette Müslümanlara ziyan yapmak iki türlü olur. Birisi, herkese zararı dokunmak olup, bu da iki kısımdır: Biri ihtikâr (karaborsacılık) diğeri ise piyasaya kalp (sahte) para sürmektir…
"İhtikâr" demek, insan ve hayvan gıda maddelerini piyasadan toplayıp, yığıp, pahalandığı zaman satmaktır. Peygamber efendimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki: (Bir kimse gıda maddelerini alıp, pahalı olup da satmak için kırk gün saklarsa, hepsini fakirlere parasız dağıtsa, günahını ödeyemez.)
Âlimlerden birisi, tüccar idi. Vâsıt şehrinden, Basra'ya gıda gönderip satılmasını vekiline emretti. Basra'da ucuz olduğu için, vekili bir hafta bekleyip, pahalı sattı ve âlime müjdeli bir mektup yazdı. Cevabında buyurdu ki:
"Biz, az kâr ile çok sevap kazanmayı daha çok severiz. Fazla kazanmak için, dinimizi feda etmemeliydin. Çok büyük cinayet işlemişsin! Bunu affettirmek için sermayeyi ve kârı hemen sadaka olarak dağıt!"
İhtikârın haram olması, Müslümanlara zararlı olduğu içindir. Sanki çeşme suyunu saklayıp, herkesi susuz bırakmaya benzer.
İmâm-ı a’zam Ebû Hanîfe “rahmetullahi aleyh” buyurdu ki:
"Köylü, tarlasından aldığı gıda maddelerini istediği zaman satabilir. Acele satması vacip değildir. Fakat acele etmesi sevaptır. Pahalı olunca satmayı düşünmesi çirkindir... İlâçlarda ve gıda maddesi olmayan ve herkese lâzım olmayan şeylerde ihtikâr haram değildir. Ekmek ve benzerlerinde çok haram olup, et, yağ gibilerde az haramdır." [İmâm-ı a’zam hazretleri, "ilâçların saklanarak yüksek fiyatla satılmasını beklemek ihtikâr olmaz" buyurdu. İlâçların çoğu böyle ise de, kininin sıtmaya, insülinin diyabete ve aşı ile serumların, belli mikroplara karşı kullanılması, ekmeğin açlığa karşı kullanılması gibi, muhakkak şifaya sebep olduğundan, bu gibi, tesiri kuvvetli ilâçları saklayarak, ihtikâr [karaborsacılık] yapmak haram olur.]
İnsanlara yapılan zararın ikinci kısmı, piyasaya "Kalp para" sürmektir. Alan, anlamazsa, zulmedilmiş olur. Anlarsa, o da başkasını, başkası da, bir diğerini, zincirleme aldatırlar. Elden ele dolaştıkça, günahı, hep birinci kimseye de yazılır. Bunun için, "Sahte bir lira vermek, yüz lira çalmaktan daha fenadır) buyurmuşlardır.
İnsanlara zarar veren her iş, zulüm olur. Zulüm ise haramdır. Her Müslüman, kendisine yapılmasını istemediği bir şeyi, kâfirlere dahi yapmamalıdır. Hele böyle sıkıntılı pandemi günlerinde insanımız; esnafımız, tüccarımız harama düşmemek için kılı kırk yarmalıdır…
."Salevat okuyan mümine elbette yardım ederim..."
2021-06-11 02:00:00
Süfyan-ı Sevri hazretleri hacca gitmişti. Kâbe'yi tavaf ederken her adımında salevat-ı şerife okuyan biri dikkatini çeker!..
Resulullah efendimizin ismi söylenince veya işitilince, "aleyhisselam", "aleyhissalâtü vesselâm" veya "sallallahü aleyhi ve sellem" demekle, ona salât getirilmiş olur. Salevatın en kısası "Allahümme salli alâ Muhammed ve alâ âli Muhammed"dir.
Peygamber efendimiz buyurdu ki:
(Bir gün dört büyük melek geldi. Cebrail aleyhisselam dedi ki:
-Ya Resulallah, sana her gün on salevat getirenin elinden tutar, sıratı kuş gibi geçiririm.
Mikail aleyhisselam dedi ki:
-Ben de, ona, Kevser havuzundan kana kana içiririm.
İsrafil aleyhisselam dedi ki:
-Ben de, onun affı için başımı secdeye koyarım. Allahü teâlâ onu affetmedikçe başımı secdeden kaldırmam.
Azrail aleyhisselam da dedi ki:
-Ben de, onun ruhunu, Peygamberler gibi kabzederim.
Ben de; "Bu ne büyük lütuf ve ne büyük bir ihsandır ya Rabbi" dedim.)
Her gün az veya çok salevat söylemeye çalışmalıyız. Yolda giderken, iş yaparken her fırsatta söylemeliyiz. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Kıyamette bana en yakın olan, en çok salevat getirendir.) [Tirmizi]
(Cuma günleri bana 80 salevat okuyanın 80 yıllık günahı affolur.) [Şir’a]
***
Büyük velîlerden Süfyan-ı Sevri hazretleri anlatır:
Kâbe'yi tavaf ederken, her adımında salevat okuyan birini gördüm. Ona;
-Sen gerekli duaları bırakıp hep salevat okuyorsun. Her yerde okunacak dua var, dedim.
-Sen kimsin? dedi. Ben de kendimi tanıttım.
-Sen avamdan değilsin, âlimsin, sana anlatayım, diyerek şöyle anlattı:
-Babamla Beytullaha gitmek üzere yola çıkmıştık. Yolda hastalandı. Onu tedavi etmek için epey uğraştıysam da babam vefat etti. Baktım, ölünce yüzü karardı. Yüzünü kapattım. Yanında uyuyakalmışım. Rüyamda öyle bir zat gördüm ki, ondan daha güzel yüzlü hiç kimse görmemiştim. Çok güzel kokuyordu. Babamın yanına geldi. Yüzündeki örtüyü kaldırıp elini babamın yüzüne sürdü. Babamın siyah yüzü nurlandı, bembeyaz oldu. Bu zâta kim olduğunu sorunca, "Ben Resulullahım. Baban, ömrünü boşa harcadı. Fakat bana çok salevat okurdu, şimdi sıkıntıda olduğunu bildirdiler, kendisi de benden yardım istedi. Çok salevat okuyan mümine ben elbette yardım ederim" buyurdu... Uyanınca babamın yüzünün bembeyaz, nur gibi olduğunu gördüm. İşte bu sebepten her yerde Peygamber efendimize çok salevat okuyorum
.Gözünü bir avuç toprak doyurur ancak!..
2021-06-12 02:00:00
"Açgözlü insan, tamah zincirine bağlanmış ölüye benzer. Kalpteki tamah, kalbi mühürler, mühürlü kalp de ölüdür..."
Tamah, mal toplama, biriktirme hırsıdır. Cimrilik ise, harcanması gereken yerde para harcamaktan kaçınmaktır. Cimriliğin içinde tamah da vardır...
Her hastalığın çaresi vardır. Önce hastalığı teşhis etmek gerekir! Hastalık belli olunca ona göre ilaç verilir. Allahü tealadan korkan, kötülük işlemekten çekinir. Tamahın kötü olduğunu bilen Müslüman da bundan kaçar...
Mal sahibi olmak kötü değildir. Dinimiz malı övmüş, fakat mal hırsını, mal sevgisini yermiştir. Zengin olmak başka, mala muhabbet başkadır. Kur'ân-ı kerimde mala "hayır" adı verilmiştir. [Bekara 180]
Hadis-i şerifte de buyuruldu ki: (Mal, salih kimse için ne güzeldir.) [Taberani]
Din büyüklerimiz buyuruyor ki: "Tamahkâr, açgözlü insan, tamah zincirine bağlanmış ölüye benzer. Kalpteki tamah, kalbi mühürler, mühürlü kalp de ölüdür. Mümin tamahkâr olamaz..."
Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Dünya peşinde koşan, açgözlü olur, hep yokluk içinde kıvranır, işleri zorlaşır, nasibinden de fazla bir şeye kavuşamaz. Ahiret için çalışanın da, işleri kolaylaşır, gönlü zenginleşir, yüz çevirdiği dünyalık da kendisine teveccüh eder.) [Tirmizi]
***
Hâlinden çok fakir olduğu anlaşılan bir adam, oltayla balık tutuyordu. Tesadüfen oradan geçmekte olan ülkenin padişahı bu gariban adamla ilgilendi ve ona, "Oltana ben burada iken ilk takılan şey ne olursa sana onun ağırlığınca altın vereceğim" dedi. Biraz sonra oltaya takıla takıla ortası delik bir kemik takıldı. Hükümdar balıkçıya, "Ne yapalım, şansın bu kadar, oltana ağır bir şey takılmadı" diyerek onu da alıp saraya döndüler...
Saraya varınca adamlarına, balıkçıya elindeki kemiğin ağırlığınca altın vermelerini emretti. Kemiği terazinin kefesine koydular, öbür kefesine de altın koymaya başladılar. Beş, on, yirmi, elli diyerek altınları koydular ama kemik bulunan kefe yerinden oynamıyordu. Dört beş altını zor tartar göründüğü hâlde, tahminlerin on misli üzerinde altın koydular kemik bana mısın demedi. Altını doldurmaya devam ettiler, terazinin kefesi doldu taştı ama kemik tarafı yerinden kımıldamıyordu...
Bunda bir sır olduğunu anladılar. Âlim bir zat çağırıp bu sırrın ne olduğunu sordular...
O mübarek zat kemiği eline alıp şöyle bir baktıktan sonra şu açıklamada bulundu:
"Bu kemik açgözlü bir insanın göz çukurudur. Siz bunu tartmak için bütün hazineyi koysanız yine tartamazsınız, yerinden oynamaz. Çünkü doymaz. Ama bir avuç toprak bunu doyurur."
Nitekim bir avuç toprak alıp terazinin kefesine koydu ve kemik yukarı kalkıverdi...
.Musibete sabredene müjdeler olsun!..
2021-06-18 02:00:00
"Ben bazı mümin kullarımı dünya nimetlerinden mahrum eder, musibetlere düçâr ederim. Bu hâl, onun günâhlarına kefâret olur... "
Önceki ümmetlerden birinin peygamberi, Allahü teâlâya şöyle niyaz eder:
"Yâ Rabbi! Mümin kulların sana itâat ederler. Emirlerini yerine getirirler. Yasakladığın şeylerden sakınırlar. Böyle olmakla beraber bunlar, birçok dünyalık nimetlerden mahrum olurlar, hatta belalara ve musibetlere maruz kalırlar. Buna karşılık imansızlar ise sana itaat etmezler. Yasaklarından kaçınmazlar. Senin emirlerini yerine getirmezler. Böyle olduğu hâlde bunlar, her türlü dünyalık nimetlere sahip olurlar. Belalardan, musibetlerden, felâketlerden uzak kalırlar. Bunun hikmeti nedir?"
Allahü teâlâ, bu peygamberine vahiy ile şu cevabı verir:
"Müminler benim kullarımdır. Belalar, felaketler, musibetler ve nimetler de benimdir. Her biri beni anar, tesbih eder. Müminin günâhı bulunur. Bazen ben onu bir kısım dünya nimetlerinden mahrum eder, musibetlere düçâr ederim. Bu hâl, onun günâhlarına kefâret olur, günâhları mağfirete uğrar. Böylece, günâhsız olarak bana gelir. Ben de kendisini iyi amelleri ile mükâfatlandırırım. İmansızlara da dünyalık nimetlerini bol bol verir, musibetlerden uzak ederim. Böylece bana gelirler. Ben de onları günâhları sebebiyle şiddetle cezalandırırım."
Kıyâmet günü olunca, dünyada iken iyi ameller işlemiş, fakat hiç felaketlere, belalara maruz kalmamış olanlar getirilir. Namaz, oruç, sadaka, zekât, hac gibi nice ameller mîzâna konur. Böylece mükâfatları ödenir... Yine, iyi ameller işlemiş olmakla beraber, aynı zamanda felaketlere de maruz kalmış olanlar da getirilir. Fakat bunların amelleri için mîzanlar kurulmaz, amelleri tartılmaz, defterleri açılmaz. Bilâkis, dünyada üzerlerine musibetlerin dökülmesi gibi, kendilerine mükâfatlar yağdırılır...
***
Allahü teâlâ, kıyâmet günü mazeret beyan etmemeleri için, dört peygamberi, dört sınıf insana hüccet olarak gösterir:
1- Zenginlere karşı, Süleyman aleyhisselâmı hüccet olarak gösterir ve (Sen, Süleyman'dan daha zengin değildin. Onun zenginliği onu, bana ibâdetten alıkoymadı da, seni mi alıkoydu?) buyurur.
2- Esir ve kölelere karşı Yûsuf aleyhisselâmı hüccet olarak gösterir ve (Yûsuf da bir esîr ve bir köleydi. Onun bu hâli, kendisinin bana ibâdet yapmasına mâni olmadı da, sizinki mi mâni oldu?) buyurur.
3- Fakirlere karşı İsâ aleyhisselâmı hüccet gösterir ve (İsâ'nın fakirliği, kendisinin bana kulluk etmesine mâni olmadı da, sizinki mi mâni oldu?) buyurur.
4- Hastalara karşı da Eyüp aleyhisselâmı hüccet gösterir ve (Bunca ağır olmasına rağmen Eyüp'ün hastalığı, kendisinin bana kulluk etmesine mâni olmadı da, sizinki mi mâni oldu?) buyurur
.Ölürken bile birbirlerini düşünen müminler...
2021-07-02 02:00:00
"Onlar, fakr-u zaruret içinde olsalar bile, diğerlerini kendilerine tercih edip öz canlarından daha üstün tutarlar."
Allahü teâlâ Eshab-ı kiramı çeşitli vesilelerle övmektedir. Âyet-i kerimelerde mealen buyuruluyor ki:
(Onlar kâfirlere karşı şiddetli, çetin, fakat, birbirlerine karşı merhametlidir.) [Feth 29]
(Allah onlardan razı olmuştur, onlar da Allah’tan razı olmuşlardır. Allah onlara, içinde ebedî kalacakları, zemininden ırmaklar akan Cennetler hazırlamıştır.) [Tevbe 100]
(Onlar, fakr-u zaruret içinde olsalar bile, diğerlerini kendilerine tercih edip öz canlarından daha üstün tutarlar.) [Haşr 9]
***
Yermük harbinde, Eshab-ı kiram birçok şehit verdi ve birçoğu da gazi oldu. Şehadet şerbeti içerken bile birbirlerine ne kadar bağlı olduklarını, birbirlerini ne kadar sevdiklerini gösterdiler.
Eshab-ı kiramın ileri gelenlerinden Hazret-i Huzeyfe (radıyallahü anh) anlatıyor:
Yermük muharebesinde idi. Çarpışmanın şiddeti geçmişti ve mızrak darbeleri ile yaralanan Müslümanlar düştükleri kızgın kumların üzerinde can veriyorlardı. Bu arada ben de, güç bela kendimi toparlayarak, amcamın oğlunu aramaya başladım... Son anlarını yaşayan yaralıların arasında biraz dolaştıktan sonra, nihayet aradığımı buldum. Fakat ne çare!.. Bir kan seli içinde yatan amcamın oğlu, göz işaretleri ile bile zor konuşabiliyordu. Dudakları hararetten âdeta kavrulmuştu.
Daha evvel hazırladığım su kırbasının ağzını açtım suyu kendisine doğru uzatırken, biraz ötedeki yaralıların arasından İkrime'nin (radıyallahü anh) sesi duyuldu, "Su! su!.." diyordu...
Amcamın oğlu Hâris (radıyallahü anh) bu feryadı duyar duymaz göz ve kaş işaretiyle suyu hemen İkrime'ye götürmemi istedi. Kızgın kumların üzerinde yatan şehitlerin aralarından koşa koşa İkrime'ye yetiştim ve hemen kırbamı kendisine uzattım. İkrime elini kırbaya uzatırken Iyaş'ın iniltisi duyuldu: "Allah rızası için bir damla su!.."
Bu feryadı duyan İkrime, elini hemen geri çekerek suyu Iyaş'a (radıyallahü anh) götürmemi işaret etti. Suyu o da içmedi. Ben kırbayı alarak şehitlerin arasından dolaşa dolaşa Iyaş'a yetiştiğim zaman kendisinin son nefesinde Kelime-i şehadeti söylediğini duydum... Benim getirdiğim suyu gördü. Fakat vakit kalmamıştı... Başladığı Kelime-i şehadeti ancak bitirebildi...
Derhal geri döndüm, koşa koşa İkrime'nin yanına geldim. Kırbayı uzatırken bir de ne göreyim! Onun da şehit olduğunu müşahede ettim. Bari dedim, amcamın oğlu Hâris'e yetiştireyim. Koşa koşa ona geldim. Ne çare ki o da ateş gibi kumların üzerinde kavrula kavrula ruhunu teslim edip, şehit olmuştu...
."Toprağın altında en çok ne vardır Sultan'ım?.."
2021-07-03 02:00:00
Meczup velîlerden Behlül Dânâ hazretleri, Halife Harun Reşid’e "Toprağın altında en fazla ne vardır?" diye sorar...
Gaflet, Allahü teâlâyı unutmak demektir. Her ne şekilde olursa olsun, Allahü teâlâyı hatırlamak ise gafletten kurtulmak olur. Dinin emirlerini gözeterek yapılan bütün işler, alışverişler, yiyip içmeler, gafletten kurtulmak ve Allahü teâlâyı hatırlamak demektir...
İnsanın ahiret hayatı, ölümü ile başlar. Kabirdekilerin feryatlarını insanlar ve cinler dışında herkes duyar. Peygamber efendimiz, (Eğer hayvanlar, ölümden sonra insanların başına gelecek olan dehşetli anı, bilecek olsaydılar, deri kemik kalacakları için, yiyecek et bulamazdınız) buyurdu. Ama insanlar bildikleri hâlde gaflet içindeler.
Gafletin sonu pişmanlıktır. Gaflet, nimeti yok eder, hizmetleri engeller. Gaflet uykusunun sonu, sonsuz pişmanlık olabilir. Salihlerden biri, hocasını rüyada görüp sual eder:
-Kıyamette en büyük pişmanlık nedir?
Hocası buyurur ki:
-Gafletin neticesi olan pişmanlık...
Zünnun-i Mısri hazretlerini rüyada görüp sual ederler:
-Vefatından sonra sana ne yaptılar?
-Allahü teâlâ bana buyurdu ki: (Beni sevdiğini söylerdin; fakat benden gafil olurdun. Bu ise yalancılıktır.)
Zünnun-i Mısri hazretlerine böyle denirse, bizlere ne söylenmez? Yine rüyada görülen birçok kimse, dünyada gaflet içinde yaşadığını söyler. Bunun için hadis-i şerifte (İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar) buyurulmaktadır. Ölmeden önce uyanmak gerekir. İş işten geçtikten sonra uyanmak faydasızdır...
İnsanların gaflete, hatta günaha, isyana, küfre dalması çeşitli sebepler yüzünden olur. Bunlar insandan insana değişmekle beraber, cehalet, kibir, dostunu düşmanını tasnif edememesi genel olup, bunların başında gelir. İnsanın gafletine sebep olan çok şey varsa da üçü önemlidir: 1- İnsanı tanımamak, yaratılış gayesini bilmemek. 2- İşlerin sebeplerle yaratıldığını bilmemek. 3- Ölümü unutmak...
***
Bir gün, meczup velîlerden Behlül Dânâ hazretleri, Halife Harun Reşid’e şöyle sorar:
-Toprağın altında en fazla ne var?
-Bunu bilmeyecek ne var, ölü var.
-Hayır, Sultanım ölüler değil feryatlar var. İman ile gidenler, niye daha çok çalışmadık, niye daha çok ibadet yapmadık diye, iman ile gidip, günahkâr olanlar da niye bu günahları işledik diye, kâfirler ise neden küfre sebep olacak işler yaptık diye herkesin feryadını bastırarak, feryat ederler
.Fakîr olduğu hâlde "fakir babası"ydı...
2021-07-09 02:00:00
Şa'bân-ı Velî hazretleri, dünyâya hiç meyletmezdi. Kendisine getirilen hediyeleri, muhtaçlara, yetimlere dağıtırdı.
Şa'bân-ı Velî (rahmetullahi aleyh) on altıncı yüzyılda yaşayan Osmanlı velîlerindendir. Bugün o mübarek zatın vefat yıl dönümüdür. (H. 976-Miladi 1569)
Şa'bân-ı Velî hazretleri Kastamonu'nun Taşköprü kazâsında doğdu. Küçük yaşlarda İstanbul’a giderek; tefsîr, hadîs, fıkıh ilimlerini öğrendi...
Zâhirî ilimlerde yetişmiş bir âlim olarak Kastamonu’ya dönerken, Bolu’da Halvetî yolunun büyüklerinden Hayreddîn-i Tokâdî hazretlerine uğradı. Tokâdî hazretleri, kendisini ziyâret eden bu kâbiliyetli talebeyi bir müddet memleketine göndermeyip yanında bıraktı. O da senelerce hocasına hizmetle şereflendi ve tasavvuf yolunda yüksek derecelere kavuştu. Hocasının vefâtından sonra da halîfesi oldu. Kastamonu’ya giderek, vefat edene kadar halkı irşâd etti...
Şa'bân-ı Velî hazretleri, dünyâya hiç meyletmezdi. Kendisine sığınanları boş çevirmez; getirilen hediyeleri, kendisi zâhiren çok fakîr olduğu hâlde, muhtaçlara, yetimlere dağıtırdı. Fakir babasıydı...
***
Bir gün dergâha garip bir kimse gelerek;
-Efendim, bir merkebim vardı, o da öldü. Şimdi ben çocuklarımın geçimini ne ile temin edeceğim? Ne olur duâ buyurun da, Cenâb-ı Hak beni nâmerde muhtaç etmesin, dedi.
Şa'bân-ı Velî hazretleri, bu fakir için dua etti...
O sırada bir atlı, yedeğinde bir katır ile Şa'bân-ı Velî hazretlerinin huzûruna varıp;
-Efendim! Bu katırı size hediye etmek niyetiyle memleketimden geldim. Lütfen kabul buyurunuz, dedi. Şa'bân-ı Velî, yanında duran fakîre dönerek;
-Allahü teâlânın sevdiklerine olan bağlılığın ve muhabbetin sebebiyle, Cenâb-ı Hak sana, merkebin yerine daha güçlü bir katır ihsân etti. Nîmetinin şükrünü bil ki, daha da çoğaltsın, buyurdu...
Katırı getiren kimse, bu işe şaşıp kaldı ve; “Sübhânallah” dedi. Orada bulunanlar; “Niçin hayret ettin?” diye sordular. O kimse de;
-Bu katırı yarın getirecektim. Lâkin içime, "hayırlı işi geciktirme", diye bir düşünce geldi. "Bunda bir hikmet var" diyerek acele ettim, diyerek hayretini izah etti...
***
Şa'bân-ı Velî hazretleri, hastalanmıştı. Vefat edeceğini anlayıp, talebelerini başına topladı. Hepsine ayrı ayrı nasîhatlerde bulundu. Helâlleşti. Son nefesinde Kelime-i şehâdet getirerek vefât eyledi. Kastamonu’nun Hisaraltı civarındaki türbesine defnedildi... Allahü teala şefaatlerine nail eylesin. Âmin.
.Din adamları iyi ise millet de iyi olur...
2021-07-16 02:00:00
Âlimler iyi ise, millet de iyi olur. İleriye gider. Onlar, bozuk olursa, millet de bozulur. Felakete gider.
Müslümanlar devlete karşı isyan etmez, fitneye karışmaz, kanunlara karşı gelmez. Ehl-i sünnet âlimleri, siyasete karışmamış, yazıları, sözleri ile devlet adamlarına nasihat vermişler, onlara hak ve adalet yolunu göstermişlerdir. Bazı cahil din adamları, Ehl-i sünnet âlimlerinin yolundan ayrılarak, devlet işlerine karışmış, asıl vazifeleri olan öğrenmek ve öğretmek saadetini ihmal ederek, kendilerine de, Müslümanlara da faydalı olamamışlardır.
Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: (Fitne çıkarana Allah lanet etsin!)
Seadet-i Ebediyye kitabında buyuruluyor ki:
"Müslüman olsun, kâfir olsun, âdil olsun, zalim olsun, hiçbir hükûmete karşı isyan etmek, kanunlara karşı gelmek, hiçbir zaman caiz değildir. Fitne çıkarmamalı, fitne çıkaranların arasına karışmamalıdır."
Ehl-i sünnet âlimlerinin en büyüklerinden olan, İmam-ı Rabbani müceddid-i elf-i sani Ahmed Farukî Serhendî hazretleri Mektubat kitabında buyuruyor ki:
İslâm âlimi, milletin yanında, bedendeki kalp gibidir. Kalp, temiz, iyi olunca, beden iyi işler yapar. Kalp bozuk olunca bütün uzuvlar, hep kötü iş yapar. Bunun gibi, âlimler iyi ise, millet de iyi olur. İleriye gider. Onlar, bozuk olursa, millet de bozulur. Felâkete gider...
Ekber Şâh'ın hükûmeti zamanında, Müslümanların başına ne sıkıntılar, ne felâketler gelmişti, hepimiz biliyoruz. Bin yıl önce, Müslümanlar kendi dinlerinde olacak, kâfirler de kendi yollarında kalacaktı. Nitekim Kâfirûn sûresi, bu hâli haber vermektedir... Bundan birkaç sene önce ise, din düşmanları, Müslümanların önünde, dinsizliklerini açıkça yapıyor, bir İslâm memleketi olan Hindistan'da, Müslümanlar, ahkâm-ı islâmiyyeyi yapamıyorlardı. Muhammed aleyhisselama inananların, onun ışıklı yolunda ilerleyenlerin aşağılanması, hırpalanması, ona inanmayanların, ona düşman olanların el üstünde tutulması, beğenilmesi, ne kadar acı ve korkunç bir alçaklık idi... Müslümanlar, yaralı kalpleri ile, sabrediyorlardı... Hidâyet, saadet güneşi, dalâlet ve irtidâd bulutları ile örtülmüş, hak, fazilet ışıkları, haksızlık, ahlâksızlık perdeleri altına çekilmişti...
Din düşmanı olanların ölmesi, bunların yerine gelenlerin, Müslümanlara da hak ve hürriyet tanımaları haberi işitildiği anda Müslümanlar, bunlara her türlü yardım ve hizmeti kendilerine borç bildi. Kavuşulan hürriyetten faydalanarak, bu temiz mayalı, asil kanlı milletin, İslamiyet’e yapışmasına, dinin, imanın kuvvetlenmesine çalışmayı en mukaddes vazife bildi. Bütün Müslümanların, devlete, hükûmete sözleri ile yazıları ile ve elleri ile işleri ile yardım etmesi zaten vâcibdir...
.Din adamı şekline giren dinsizler!..
2021-07-17 02:00:00
"Müslümanlar, yardım yapmayıp İslâmiyet yine bozulursa, hükûmete yardımı esirgeyen her Müslüman ahirette mesul olacaktır..."
Ehl-i sünnet âlimlerinin en büyüklerinden olan, İmam-ı Rabbani Müceddid-i elf-i sani Ahmed Farukî Serhendî hazretleri Mektubat kitabında buyuruyor ki:
Hindistan'da Ekber Şâh zamanında, Müslümanların başına gelen belâlara, din adamı şekline giren dinsizler sebep olmuştu. Milleti hep bunların kitapları, gazeteleri kışkırtmıştı. Müslüman ismi altında, yanlış yolda gidenlerin başları, hep bu kötü din adamları olmuştur... İşte bugün, her Müslüman, elinden gelen yardımı yapmayıp İslâmiyet yine bozulur, hakaret altına düşerse, hükûmete yardımı esirgeyen her Müslüman ahirette mesul olacaktır...
***
Ahmed Farukî Serhendî hazretleri, Mîr Sadr-ı Cihân'a yazdığı bir mektupta da şöyle buyuruyor:
Allahü teâlâ, size selâmet versin! Mübarek bedeninize sıhhat ve âfiyet versin! Yeni hükûmet adamlarının, iyi yaradılışlı oldukları için, din adamlarına ve din bilgilerine kıymet verdiklerini görüyoruz. Bunun için Allahü teâlâya nasıl hamd edeceğimizi bilemiyorum. Biliyorsunuz ki, geçen senelerde, din düşmanlığını körükleyenler, kötü din adamları idi. Yani İslâm düşmanları, din adamı şekline girerek yazıları ile sözleri ile ve hükûmete yol göstererek, İslamiyet’i yıkmaya önayak olmuşlardı. Şimdi, bu işte çok uyanık davranınız! Allah’a inanan, dînini bilen ve seven, doğru dürüst din adamı bulunuz. İşlerin başına böyle sağlam kimselerin getirilmesine çalışınız! Satılmış din adamları, din hırsızlarıdır. Bunların düşüncesi, mevki ve paradır. Koltuk kapmak, şöhret salmak sevdasındadırlar. Allahü teâlâ, Müslümanları, bunların fitnesinden korusun!
.Sevâbı en çabuk verilen iyilik...
2021-07-24 02:00:00
Resûlullah (aleyhisselâm) sıla-i rahimin, kişiyi Allahın rahmetine yaklaştırdığını ve Cehennemden uzaklaştırdığını beyân buyurmaktadır.
Sıla-i rahim, yani akraba, dost ziyaretlerini ihmal etmemek lazım. Resûlullah (aleyhisselâm) sıla-i rahimin, kişiyi Allahın rahmetine yaklaştırdığını ve Cehennemden uzaklaştırdığını beyân buyurmaktadır. Peygamber efendimiz bir gün buyurdu ki:
"Sıla-i rahim kadar, sevâbı çabuk verilen bir iyilik daha yoktur. Zulmetmek ve sıla-i rahimi terk etmek öyle birer günâhtır ki, Allah onları işleyenleri hemen bu dünyâda cezâlandırır. Ayrıca âhiret için de azâp hazırlar. Allah tarafından cezâları hemen verilmeye onlardan daha lâyık yoktur."
Bir gün Peygamberimize "sallallahü aleyhi ve sellem" bir adam gelerek sordu:
-Yâ Resûlallah, benim akrabâlarım, yakınlarım var. Ben onları ziyâret ediyorum, fakat onlar bana zulmediyorlar. Ben onlara iyilik ediyorum, onlar bana kötülük ediyorlar. Ben de onlara aynen mukâbele edeyim mi?
Peygamberimiz buyurdu ki:
-Hayır! O takdirde aranızda fark kalmaz. Zirâ sen böyle davrandığın müddetçe Allahın yardımı senden aslâ kesilmez.
***
Bir bedevi, Peygamber efendimize geldi ve devesinin yularını tutarak;
-Yâ Resûlallah, beni Cennete yaklaştırıp Cehennemden uzaklaştıracak şeyi söyler misin? dedi.
Resûl aleyhisselâm ona şu cevâbı verdi:
-Seni Cennete yaklaştırıp Cehennemden uzaklaştıracak şeyler; yalnız Allaha ibâdet etmen, ona, hiçbir şeyi eş, ortak koşmaman, namaz kılman, zekât vermen ve sıla-i rahim yapman, yani dost, ahbâb, akrabâ ziyâretlerinde bulunman, onlarla bağlarını koparmaman.
***
Bir gün Resûlullah efendimiz eshâbı ile sohbet ederken şöyle buyurdu:
-Akrabâsından herhangi biriyle dargın olarak akşam eden, benim sohbetimde oturmasın, kalksın!
Arka taraflarda oturmakta olan birisi kalkıp gitti. Kısa bir müddet sonra geri geldi ve tekrar oturdu. Resûlullah efendimiz, kendisine nereye gidip geldiğini sorunca o kimse şöyle cevap verdi:
-Ey Allahın Resûlü, bir teyzem vardı. Benim ile konuşmazdı. Söylediklerinizi duyunca hemen kalkıp ona gittim.
Bunun üzerine Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:
-İyi yaptın. Haberiniz olsun, aralarında akrabâsıyla dargın kişiler bulunan bir topluluğa Allahın rahmeti inmez.
Bu hadise, akrabâ ile bağları koparmanın büyük bir günâh olduğuna delâlet eder. Zîrâ böyle bir durum, hem akrabâ ile bağlarını koparmış durumda olan kişinin, hem de beraberindekilerin Allahın rahmetinden mahrûm kalmalarına sebep olmaktadır...
Pandemi gibi sebeplerden dolayı her sene gidemesek de birkaç senede bir, yıllık izinlerimizde ve fırsat buldukça memleketimize uğrayıp, akrabalarımızın, baba dostlarının gönlünü ve hayır dualarını alalım...
.İyiliği sayarak değil saçarak yapmalı...
2021-07-30 02:00:00
"İnsanlara iyilik etmek, ahirette azaptan kurtulmaya ve Cennet nimetlerinin artmasına sebep olur."
Allahü teâlânın kullarına hizmet etmekle, dünya ve ahirette çeşitli nimetlere kavuşulur. İnsanlara iyilik etmek, onların işlerini güler yüzle ve tatlı dille ve kolaylıkla yapmak, insanı Allah sevgisine kavuşturur. Ahiret azaplarından kurtulmaya ve cennet nimetlerinin artmasına sebep olur. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Allahü teâlânın en çok sevdiği kulu, onun nimetlerinin, kullarına ulaşmasına vasıta olandır.) [Deylemi]
İslam âlimleri de bu hususta buyuruyorlar ki:
"Allahü teâlânın size nasıl muamele etmesini istiyorsanız, onun kullarına öyle muamele ediniz."
"İyiliği sayarak değil, saçarak yapınız."
"Cömert, verene değil, verdiğine sevinene denir."
"Bütün kötülükler, hırlaşmalar almak üzerinedir. Bütün iyilikler, vermek üzerinedir."
Herkese iyilik etmek, ödünç veya sadaka vermek çok sevaptır. Akrabaya yapılan iyilik daha sevaptır. Bir kadın, Resulullah efendimize, "Fakir kocama yardımda bulunsam, sadaka yerine geçer mi?" diye sual ettirdiğinde Peygamber efendimiz, (İki sevap vardır. Biri sadaka, diğeri de sıla-i rahim sevabı) buyurdu.
Muhammed Masum hazretleri de buyuruyor ki:
"Ömür kısadır. Sonsuz olan ahiret hayatında, insanın karşılaşacağı şeyler, dünyada yaşadığı hâle bağlıdır. Akıllı olan, ileriyi görebilen bir kimse, kısa olan dünyada, hep, ahirette iyi ve rahat yaşamaya sebep olan şeyleri yapar. İnsanlara hizmet etmek için çalışır. İnsanlara iyilik etmek, ahirette azaptan kurtulmaya ve Cennet nimetlerinin artmasına sebep olur." Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Allahü teâlânın farzlardan sonra en çok sevdiği iş, bir mümini sevindirmektir.) [Taberani]
(İnsanların en iyisi, onlara faydası çok olanıdır.) [Kudai]
(Bazı kimseler, başkalarının ihtiyaçlarını karşılamak, onlara yardımcı olmak için yaratılmıştır. İhtiyaç sahipleri bunlara başvurur. Bunlar için ahirette azap korkusu olmaz.) [Taberani]
(Allahü teâlâ, bazılarına çok nimet vermiştir. Bunları, herkese faydalı olmak için yaratmıştır. Bu nimetleri dağıtırlarsa, azalmaz, dağıtmazlarsa bunlardan alıp, başkalarına verir.) [Taberani]
(Din kardeşinin rahata kavuşması veya sıkıntıdan kurtulması için idarecilere gidip uğraşana, sırat köprüsünden, herkesin ayağı kaydığı zaman, Allahü teâlâ ona yardım eder.) [Taberani]
Yine Muhammed Masum hazretleri buyuruyor ki:
"İhsan eden, iyilik eden sevilir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (İhsan sahibini sevmek, insanların yaratılışında vardır.)
."Hanımım olmayı kabul ettin mi ey Sultan kızı?"
2021-08-06 02:00:00
Zamanın Sultanı, bir köyde Abdullah el-Acemî'yle tanıştı ve ona "Kızımı seninle nikâhlamak isterim. Ne dersin?" diye sordu...
Şeyh Abdullah el-Acemî hazretleri, üstün hâller ve kerâmetler sâhibi bir zâttı. Haleb civârında bir köyde ikâmet ederdi. Bağ ve bahçelerde çalışırdı. 1242 (H. 640) senesinde vefât etti.
Bir gün, zamanın sultanı Melîk Zâhir Mücirüddîn, Abdullah el-Acemî hazretlerinin köyüne gitmişti. Onun, kim olduğunu bilmeden bir bahçe içinde görüp şöyle dedi:
-Ey Genç! Bize tatlı bir nar getir!
O mübarek de çalıştığı bahçedeki nar ağacından bir tane koparıp götürdü. Melik kesip tadına baktı ve;
-Bu nar ekşi sen nasıl bekçisin, narın ekşisini tatlısını ayırt edemiyor musun? dedi.
Abdullah el-Acemî kendisine âit olmayan meyvelerden hiç yemediği için, ekşisini tatlısını bilmiyordu. Melîkin sözleri üzerine hem üzüldü hem de mahcup oldu. Gidip bir ağacın altında iki rekat namaz kılıp şöyle duâ etti:
"Yâ Rabbî! Melîk'e ikram etmem için bana hangi narın tatlı olduğunu bildir!"
Onun namaz kılışını ve duâ edişini seyreden Melîk Zâhir, hayretinden atın üstünde donakalmıştı. Çünkü ağaçlar da onunla secdeye gidiyorlardı. Hayretle; "Demek bu genç keramet ehli!" diyerek atından indi ve onun ayaklarına kapanmak istedi.
O mübarek ise geri çekilerek böyle yapmasına mâni oldu. Melik;
-Namaz kılarken bütün ağaçlar seninle birlikte secdeye kapandılar. Sen mübârek bir kimsesin, dedi. Abdullah el-Acemî;
-Siz hâyâl görmüşsünüz Melikim!
-Hayır! Vallahi gerçek gördüm. Biz Melîk değil sizlerin hizmetçisiyiz...
Bu konuşmalardan sonra Melîk Zâhir ona duyduğu yakınlığı daha da artırmak istedi:
-Benim edepli ve sana lâyık bir kızım var. Onu size nikâhlamak isterim.
-Efendim ben, malı mülkü olmayan, bir garibim, cevabını verdi.
Fakat Melîk niyetinde kararlı ve çok ısrarlı idi. Saraya gidip durumu hanımına ve kızına da anlattı. Onlar da memnun olup, hemen çeyiz düzdüler. Sonra, nikâhı kıyıp, kızını develer yükü çeyizle gönderdi.
Düğün alayı Abdullah el-Acemî'nin köyüne yaklaşınca haberciler durumu kendisine bildirdiler. O da düğün alayını karşıladı. Sultanın kızını bir deve üstünde tahtırevan içinde görünce yaklaşıp;
-Ey Sultan kızı! Benim hanımım olmayı mâdemki kabul ettin, şimdi senden bazı isteklerim var!
-Buyurun, dinliyorum efendim!
-Üzerinde bulunduğun deveden hemen in ve üzerindeki o süslü elbiselerin yerine benim vereceğim şu sâde elbiseyi giy. Sonra şuradaki bahçıvan evine gir!
Kız, isteğini memnuniyetle yerine getirdi. Mesut bir hayat sürdüler...
.Aklı olmayanın hayâsı da îmânı da yoktur!..
2021-08-07 02:00:00
Cebrâil aleyhisselâm: "Yâ Âdem! Allahü teâlâ sana selâm ediyor. Getirdiğim şu üç hediyeden birini kabul etmeni emir buyurdu."
Allahü teâlâ kime akıl verirse, hayâ ile îmân da onunla beraber bulunur. Aklı olmayanın ne hayâsı ne de îmânı bulunur. Şöyle ki:
Cebrâil aleyhisselâm, aklı, hayâyı ve îmânı Âdem aleyhisselâma getirip dedi ki:
-Yâ Âdem! Allahü teâlâ sana selâm ediyor. Getirdiğim şu üç hediyeden birini kabul etmeni emir buyurdu.
Âdem aleyhisselâm;
-Getirdiğin bu üç hediyeden aklı kabul ediyorum, deyip aklı aldı.
Bunun üzerine Cebrâil aleyhisselâm îmân ile hayâya;
-Siz gidebilirsiniz, dedi.
Îman:
-Allahü teâlâ bana emreyledi ki, akıl nerede ise, sen orada ol! Bunun için ben akıldan ayrılıp gidemem!
Hayâ da;
-Allahü teâlâ bana da aynı şekilde emreyledi. Ben de, akıldan ayrılıp gidemem, dedi.
***
Bir gün, Hasen-i Basrî hazretlerine birisi gelip sordu:
-Yâ İmâm! Din temizliği nedir? Din cevheri nedir? Din hazînesi nedir?
O mübarek zat da;
-Siz söyleyin, biz dinleyelim, diye cevap verince, o da dedi ki:
-Din temizliği abdest almaktır. Din cevheri, Allahü teâlâdan korkmak ve hayâ etmektir. Din kuvveti ise, namazdır. Çünkü, Allahü teâlâ, hayâ eden kulunu medhetmiştir. Din hazînesi ilimdir. Çünkü, her kimin abdesti olmazsa, dini temiz olmaz. Her kimin hayâsı olmazsa, onda dinin cevheri olmaz. Kimde Allahü teâlânın korkusu olmazsa onda dinin cevheri olmaz. Her kimin ilmi olmazsa dinin hazinesi olmaz.
Bu sözler Hasen-i Basrî hazretlerinin çok hoşuna gitti ve;
-Söylediğin sözler doğrudur, çok güzeldir, buyurdu.
Bir kimsenin, edebi varsa, sünnete yol bulur. İhlâsı varsa, Allahü teâlâya varmaya yâni onun rızâsını kazanmaya yol bulmuş olur... Bir kimse, edebli olmazsa, sünnete yol bulamaz. Sünneti yapmayan kimse, farza yol bulamaz. Farzı yapmayan da, ihlâsı bulamaz... Bir kimse, her verdiğini Allahü teâlânın rızâsı için verir, sevdiğini Allah için sever ve düşmanlığını da, Allah için yaparsa, o kimsenin îmânı tamam olur. Ahlâkı güzel olanın da îmânı kâmil olur. Îmânın âlâmeti, dine inanmayanları sevmemektir... Hayâsı olan kimse, güzel ahlâk sahibi olur. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(Sizin îmânen mükemmel olanınız, ahlâken güzel olup, insanlara iyilik yapanlardır.)
Allahü teâlâ Kur'ân-ı kerîmde, (Muhakkak sen yüksek bir ahlâk üzerindesin) buyurmakta. Habîbinin ahlâkını medh etmektedir. Bir kimsenin ahlâkı güzel olursa, Resûlullahın ahlâkı ile ahlâklanmış olur. O'nun yolunu tutmuş olur. Hakîki mümin olur. Edebe aykırı bir şey hatıra geldiğinde, bunun haram olduğunu bilip yapmamak îmândandır...
.Aşkını gizleyip, iffetini muhafaza ederek ölmek!
2021-08-20 02:00:00
Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Ümmetimin üstün olan kimseleri, aşk belasına maruz kalınca iffetini muhafaza edenlerdir."
Allahü teâlâ, insan neslini devam ettirmek için, erkek ve kadınları birbirlerine cazip kılmıştır. Aynı zamanda, bu duygu karşısında, insanları dünyada çetin bir imtihana tâbi tutmuştur. Bu imtihanı kazanan, dünya ve ahiretin kahramanıdır. İnsanların iyi veya kötülüğü, daha çok iffet, namus işinde belli olur...
Sevgi, insanın elinde olmayan bir duygudur. İffeti, yani namusu korumak ve günah olan işlerden kaçmak şartı ile birine karşı sevgi duymakta mahzur yoktur. Hatta iffetini koruyarak sevgisini gizlemek çok sevaptır. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Aşkını gizleyip, iffetini muhafaza ederek ölen şehittir.) [Hakim, Hatib]
(Aşkını gizleyip, iffetini muhafaza ederek, sabredenin günahlarını, Allahü teâlâ affedip Cennetine koyar.) [İbni Asakir]
Demek ki, dinimizde iffeti muhafaza etmek ve sevgisi sebebiyle günah işlememeye sabretmek, çok sevaptır. Çünkü genel olarak sevgi insanı kör ettiği için, insanın kendisini günah işlemekten alıkoyması zordur. Zor olan işleri başarmanın sevabı da büyük olur. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Ümmetimin üstün olan kimseleri, aşk belasına maruz kalınca iffetini muhafaza edenlerdir.) [Deylemi]
HANGİ ÂŞIKLAR ŞEHİT OLUR?
Önce şunu bildirelim: "İtikadı düzgün olmayan ve namazlarını kılmayan kimse şehit olamaz." (İslam Ahlakı)
Yukarıda naklettiğimiz hadis-i şerifte şu üç husus belirtiliyor:
1- Bugün "aşk" denince şehevi duygular anlaşılıyor. Aşk ayrı, nefsanî, şehvanî arzular ayrıdır. Nefsine tâbi olan Cehenneme gider. Nefsanî duygulara aşk denmez. Sevgi çok olunca, buna aşk denir. Mevlid kitabında, (Habibim sana âşık oldum) deniyor. Yani Allahü teâlâ Resulullah’ı çok seviyor demektir. Bu aşkı günümüzün gençleri gibi düşünmek yanlıştır...
Evlenmekten maksat, kendini günahlardan korumak ve Allahü teâlânın rızasını kazanmak olmalıdır. Allahü teâlânın rızası için olmayan şehevi duygulara aşk dememelidir.
2- "Aşkının gizli kalması" deniyor. Mücbir bir sebeple; hem âşık olduğunu kimse bilmeyecek, hem de kimse duymayacak. Hiç kimse bilmeden yanıp tutuşacak. Aşkı yüzünden günah da işlemeyecek.
3- "İffetini, yani namusunu koruyarak ölmek" deniyor. Mesela karşı cinsin elini tutmuşsa haram işlenmiş olur, iffet korunmamış olur. Hadis-i şerifte iffeti koruma şartı var. İffet korunmayınca nasıl şehit olunur ki?
Ne yazık ki günümüzde aşkla şehevi duyguları karıştıran gençler, bu söylenenlere kulak asmıyorlar. Atalarımız boşuna dememişler:
"Cahile kelam, nafile kelam!..
.Allah aşkıyla gözlerini kaybeden genç kız!..
2021-08-21 02:00:00
Hasan-ı Basri hazretlerine bir kimse gelip der ki: "Benim bir kızım var, gece gündüz ağlamaktan gözleri kör oldu efendim?"
İman eden ve imanın tadını bulan, Allahü teâlâyı çok sever. Kur’ân-ı kerimde mealen buyuruluyor ki: (İman edenlerin Allah sevgisi çok sağlamdır.) [Bekara]
Abdullah-i Dehlevi hazretleri de buyuruyor ki:
"Allahü teâlâyı seven, bilmediği bir aşk ile şaşkın hâldedir. Uykusu kaçar, gözyaşları dinmez. Her işinde Allah’tan korkar, titrer. Allahü teâlânın sevgisine kavuşturacak işleri yapmak için çırpınır. Sabreder, affeder. Her geçimsizlikte, sıkıntıda, kusuru kendisinde görür. Her nefeste Allahü teâlâyı düşünür, gafletle yaşamaz. Kimseyle münakaşa etmez. Bir kalbi incitmekten korkar. Kalbleri Allahü teâlânın evi bilir."
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Ya Rabbi, kendi sevgini, sevdiklerinin sevgisini, sevgine kavuşturacak işlerin sevgisini nasip et ve sevgini [susuzluktan yananın arzuladığı] soğuk sudan benim için daha kıymetli kıl!) [İ.Gazali]
Peygamber efendimizin, (Ya Rabbi, kendi sevgini, sevdiklerinin sevgisini, sevgine kavuşturacak işlerin sevgisini nasip et ve sevgini susuzluktan yanan kimsenin arzuladığı soğuk sudan benim için daha kıymetli kıl!) duası, Allah sevgisinin önemini bildirmektedir. Allah’ı seven, bilmediği bir aşk ile şaşkın hâldedir. Uykusu kaçar, gözyaşları dinmez. Her işinde Allah’tan korkar, titrer. Allahü teâlânın sevgisine kavuşturacak işleri yapmak için çırpınır. Sevgi kuvvetli ise buna aşk denir. Allah’ı aşkla sevmek gerekir...
***
Büyük âlim ve velilerden Hasan-ı Basri hazretlerine bir zat gelip, "Benim saliha bir kızım var, gece gündüz ağlamaktan gözleri kör oldu. Çaresi yok mu efendim?" diye yalvarıp ağladı. Hasan-ı Basri hazretleri çok üzüldü... Kalkıp birlikte eve geldiler. Kızcağıza niye ağladığını sordu. Kız dedi ki:
-Efendim, ben Rabbime âşığım. Ona aşkımdan ağlıyorum. Dilimden ve hâlimden anlayan yok... Siz olmasaydınız bunu yine söylemezdim. Kör olan gözlerim için de üzülecek bir durum yok. Eğer bu gözler yarın ahirette Allahü teâlâyı görebilecekse Ona binlerce göz feda olsun, hiç kıymeti yok. Eğer ahirette bu gözler yüce Rabbimi görmeye layık değilse, ben onları niye göz diye taşıyayım? Ahirette de kör olacaklarsa, dünyada iken de kör olup gitsinler.
Hasan-ı Basri hazretleri, "Aynen devam evladım, hiç üzülme, Peygamber efendimiz (Kişi sevdiğiyle beraber olacaktır) müjdesini verdi" buyurdu...
Mübarek zat, oradan ayrılırken kendi kendine şöyle mırıldanıyordu: "Biz buraya nasihatçi ve hekim olarak geldik, şifa telkin edecektik. Hâlbuki nasihatçi ve hekimi bulmuş olarak gidiyoruz.
."Allahü teala, halis Türkleri aziz kıldı...”
2021-08-27 02:00:00
Sultan Muhammed Alparslan, Türkleri bir bayrak altında toplamak istiyordu. Bu gaye ile ordusuyla Maveraünnehr’e doğru sefere çıkar...
Dün, Büyük Selçuklu Sultanı Alparslan'ın Malazgirt Zaferinin yıl dönümüydü... Bugün bu vesileyle bir nebze o büyük Sultan'ın hizmetlerinden bahsetmek istedik efendim...
Muhammed Alparslan, Türk milletinin en büyük kahramanlarındandır. Malazgirt'te Bizans ordusunu yenerek Türklere Anadolu kapılarını açmıştır...
Sultan Alparslan, tarihî zaferlerinin yanı sıra, medreseler kurmak, ilim adamlarına ve talebeye vakıf geliri ile maaşlar tahsis etmek, imar ve sulama tesisleri yapmak suretiyle de büyük hizmetler yaptı. Zamanında; İmam-ı Gazali ve İmam-ı Serahsi gibi büyük âlimler yetişmiştir...
Muhammed Alparslan, İslamiyet’i içten yıkmaya çalışan bid'at fırkalarıyla çok mücadele etmiştir. Hatta bir gün; “Kaç defa söyledim. Biz, bu ülkeleri Allahü tealanın izniyle silah kuvveti ile aldık. Temiz Müslümanlarız, bid’at nedir bilmeyiz. Bu sebepledir ki, Allahü teala, halis Türkleri aziz kıldı” demiştir...
***
Sultan Alparslan, Malazgirt Zaferinden sonra 1072 senesinde çok sayıda atlı ile Maveraünnehr’e doğru sefere çıktı. Türkleri bir bayrak altında toplamak istiyordu. Ordunun başında Buhara’ya yaklaştı. Amuderya nehri üzerinde bulunan Hana kalesini muhasara etti. Kale komutanı, Batıni fırkasına mensup Yusuf el-Harezmi, kalenin fazla dayanamayacağını anladı ve teslim olacağını bildirdi. Hainin bir planı vardı! Alparslan’ın huzuruna çıkarıldığı sırada hücum edip, hançeri ile onu öldürecekti! Nitekim öyle yaptı. Huzuruna vardığında Sultana saldırdı. Hançeriyle onu yaraladı. Kendisi de anında orada infaz edildi...
Sultan Alparslan aldığı yaralardan kurtulamadı. Dördüncü günü, tarihe geçen şu sözleri söyleyerek şehit oldu:
“Her ne zaman düşman üzerine azmetsem, Allahü tealaya sığınır, O’ndan yardım isterdim. Dün bir tepe üzerine çıktığımda, askerimin çokluğundan, ordumun büyüklüğünden bana, ayağımın altındaki dağ sallanıyor gibi geldi. 'Ben, dünyanın hükümdarıyım. Bana kim galip gelebilir?' diye düşündüm. İşte bunun neticesi olarak, cenab-ı Hak beni aciz bir kulu ile cezalandırdı. Kalbimden geçen bu düşünceden ve daha önce işlemiş olduğum hata ve kusurlarımdan dolayı Allahü tealadan af diliyor, tövbe ediyorum. La ilahe illallah Muhammedün resulullah!..”
1072'de henüz 42 yaşındayken vefat eden Alparslan, Tahran yakınlarındaki Rey şehrine defnedildi. Ruhu şad olsun...
.Sıkıntılardan dolayı ölümü istemek!..
2021-08-28 02:00:00
Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Ölümü istemeyin! Çünkü bir kişi iyi ise, yaşadığı sürece iyiliği artar. Kötü ise, doğru yola gelebilir."
Dünya hayatı rüya gibidir. Ölüm uyandırıp rüya bitecek, hakiki hayat başlayacaktır... Ölmek mümin için bir nimettir. Peygamber efendimiz (sallallahü alayhi ve sellem) (Ölüm mümin için bir hediye ve bir kefarettir) buyurdu. O hâlde, ölmekten korkmamalıdır. Çünkü ölmek yok olmak değildir, ruhun bedene olan bağlılığının sona ermesi, bedenden ayrılmasıdır. Ölüm, bir evden bir eve göçtür. Mümin, ölümü kötü görmez. Cenneti seven ve ona hazırlanan ölümü sever. Çünkü ölüm olmazsa Cennete girilmez. Allahü teâlâyı seven, ölümden korkmaz. Seven, daima ölüme hazır bekler. Çünkü ölümle, âşık maşuka, garip asıl vatanına kavuşmuş olur...
Ölüm böyle olunca ölmeyi istemek gerekir mi? Peygamber efendimiz, (Ölümü istemeyin! Çünkü bir kişi iyi ise, yaşadığı sürece iyiliği artar. Kötü ise, doğru yola gelebilir) ve (Sıkıntılardan dolayı ölümü istemeyin! Dayanamayan, "Ya Rabbi, hakkımda yaşamak hayırlı ise, yaşamayı, ölmek hayırlı ise, ölümü nasip et!" desin!) buyurmuştur... Dinimize bir müddet daha hizmet edeyim, daha çok sevap kazanayım düşüncesiyle, ölümün hemen gelmesini istememek Allah sevgisine zıt değildir...
"PADİŞAHIMIZ ÖLÜNCE ÖDERSİNİZ!"
İyi kalbli bir vezir, yoksul ve muhtaçlara devlet hazinesinden borç para veriyor, borç alanlar, "Bunu ne zaman geriye ödeyeceğiz?" diye sorduklarında, "Padişahımız ölünce ödersiniz" diyordu.
Bu duruma şahit olan biri Padişaha gidip, "Efendimiz, sizin veziriniz devletinizin hazinesinden muhtaçlara borç para veriyor, vadesini de sizin ölümünüze bağlıyor. Demek ki niyeti kötü, sizin bir an önce ölmenizi istiyor, siz ölünce de paraları zimmetine geçirecek" diye gammazladı.
Bu gammazlık üzerine padişah ister istemez endişelendi. Kıymetli bir veziri böyle şey nasıl yapabilirdi. İnanılır gibi değildi. Kendisini çağırıp bunun sebebini sordu. Vezir dedi ki:
"Padişahım, söylenenler doğrudur. Ben hazineden muhtaçlara borç para veriyor, vadesini de sizin ölümünüze bağlıyorum. Ama bunu sizin ölmenizi değil, tersine daha çok yaşamanızı istediğim için yapıyorum. Bilirsiniz ki her borçluya borcunun vadesi kısa gelir, vade dolmasın diye bakar, bunun için dua eder. Bu demektir ki borçlarını siz ölünce verecek olanlar, borçlarının vadesi dolmasın diye sizin ölmemeniz için dua edeceklerdir. Allah katında en makbul dualardan biri de borç altındaki kullarının duasıdır. Benim de maksadım ömrünüzün uzunluğu, sağlık ve afiyetinizdir."
.Ehl-i Beyti sevmek her mümine farzdır
2021-09-03 02:00:00
Bir gün kadıncağızın biri Belh Padişahı'na gelir ve "Ben seyyideyim, çoluk çocuğum var, bize kalacak bir ev lazım" der.
Ehl-i beyt, Peygamber efendimiz Muhammed aleyhisselamın bütün aile fertlerine denir. Mübarek hanımları, kızı Hazret-i Fatıma ile Hazret-i Ali ve bunların evlatları olan Hazret-i Hasan ve Hazret-i Hüseyin, onların çocukları ve kıyamete kadar gelecek torunlarının hepsine de "Ehl-i beyt" denir...
Resulullah efendimizin soyu, Hazret-i Fatıma’dan devam etti. Hazret-i Hasan’ın çocuklarına ve torunlarına Şerif, Hazret-i Hüseyin’in nesline de Seyyid denir. Peygamber efendimizin temiz ve mübarek kanını taşıyan seyyidler ve şerifler, çeşitli ülkelerde yaşamaktadır. Her biri güzel ahlak numunesi olup, yurdumuzda da sayıları pek çoktur.
Doğru yoldaki İslam âlimleri, Ehl-i beyt sevgisini, son nefeste iman ile gitmek için şart görmüşlerdir. Ehl-i Beyti sevmek her mümine farzdır. Çünkü imanın temeli ve en kuvvetli alameti, Allahü teâlânın sevdiklerini sevmek ve Allahü teâlânın sevmediklerini sevmemektir...
Bir gün Peygamber efendimiz, Hazret-i Ali’yi, Hazret-i Fatıma’yı, Hazret-i Hasan ve Hazret-i Hüseyin’i mübarek âbâları ile örterek şöyle dua etti:
(İşte benim Ehl-i beytim bunlardır. Ya Rabbi, bunlardan kötülüğü kaldır ve hepsini temiz eyle!) [Mesabih]
Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretleri, "Ehl-i beyt, asi [günahkâr] olsalar da, bunları sevmek lazımdır. Bunları sevmek, kalb ile, beden ile ve mal ile yardım yapmakla olup, bunlara riayet ve hürmet etmek iman ile ölmeye sebep olur" buyurdu.
***
Bir gün kadıncağızın biri Belh padişahına gelir, (Ben seyyideyim, çoluk çocuğum var, bize kalacak bir ev lazım) der. Padişah, (Vesikan var mı?) diye sorunca, kadıncağız kızıp bir Mecusi’ye gider. Ona da aynı şeyleri söyler. Mecusi hay hay der. (Hazret-i Muhammed’in torunları gelir de boş çevrilir mi hiç, al sana ev, al sana hizmetçi) der.
Belh padişahı o akşam rüyasında Peygamber efendimizi görür, köşkler görür. Resulullaha (sallallahü aleyhi vesellem) gider. (Ya Resulallah, bu köşkler kimin?) der. O da, (Müslümanların) buyurur. Belh padişahı, (Ben de Müslümanım) deyince, Resulullah efendimiz (Vesikan nerede?) buyurur.
Bu rüya üzerine Belh padişahı uyanır. Belh şehrinde o seyyide hanımı arar ve Mecusi’nin evinde bulur. Belh padişahı Mecusi’ye (Ben ona ev vereceğim) der. Mecusi, (Geçti artık) der. Ben bu seyyide hanım gelince müslüman oldum. O gece rüyamda Resulullahı gördüm. Cennette Müslümanların köşkleri vardı. Peygamberimiz, (Bu köşkler Müslümanların, sana vesika sormak yok, geç şu köşke otur) dedi. Seni de gördüm ne olmuşsa, saçını başını yoluyor, vesika vesika diye kıvranıp duruyordun. Sabah rüyamı anlattığım hanımım ve çocuklarım da hepsi Müslüman oldular...
."Birbirinizle iyi geçinin, aranıza fitne girmesin!"
2021-09-04 02:00:00
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki: "Fitne içeriden olur, dışarıdan olmaz kardeşim..."
Dinimizde yalan söylemek haramdır; ama harpte düşmana karşı helâldir. Hatta yerine göre farz olur. Müminleri zarardan kurtarmak için, dîni kurtarmak, İslâmiyetin bir emrini yerine getirmek için olursa sevaptır. Peygamberimiz (aleyhissalatü vesselam) bir hadîs-i şerîfte;
“Fitne uykudadır, uyandırana Allah lanet etsin” buyuruyor.
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) bir sohbetinde buyurdu ki:
Bu asırda en büyük cihad fitneye sebep olmamaktır kardeşim... Şeyh Sa’dî Şîrâzî hazretleri "Gülistân" kitabında hep ahlâktan bahseder. İşte orada ne yazıyor biliyor musunuz? "Fitne çıkaran doğru, fitne çıkarmayan yalandan daha zararlıdır..." Doğru söz, ama fitneye sebep oluyor!.. Fitne çıkarmayan yalan söz, o kadar zararlı değildir. Bu çok mühim. Bilhassa düşmanlara doğru söylemektense, hiç söylememek daha iyi. Peygamber Efendimiz, iman etmeyen bir kabile reisini tatlı sözlerle karşıladı. Eğer ona sert söyleseydi, hakaret etseydi, Peygamberimize bir şey yapamazdı; ama gittiği yerde, kabilesindeki Müslümânlara eziyet ederdi. Sırf Müslümânlar rahat etsin diye ona mudârâ etti...
Demek ki her sözü söylemeyeceğiz, düşüneceğiz, ona göre konuşacağız...
Müminlere karşı güler yüzlü tatlı dilli olmak hususunda samimi olacağız, düşmana karşı da idareli olacağız, onları da kendimize düşman etmeyeceğiz. Çünkü münakaşa, dostun dostluğunu azaltır, düşmanın düşmanlığını arttırır.
Peygamberimiz aleyhissalâtü vesselâm; "Mudârâ, yani dünyayı verip âhireti kazanmak için gönderildim" buyuruyor...
Birbirinizle iyi geçinin, aranıza fitne girmesin kardeşim. Tarih boyunca cemiyetler, devletler hep içeriden yıkılmıştır. Fitne içeriden olur, dışarıdan olmaz. Birisi fitneye sebep olacak bir söz söylerse kim ona "sus" derse yüz şehit sevabı alır. "Birçok iyi şeyler yapmış, ondan bahsetmiyorsun, bir hata yapmış onu söylüyorsun!" deyip onu susturmalıdır...
Eshâbı kirâmın vefâtından sonra Medîne’de "Hurre vakası" oldu. Fitneciler bu fitnede çok Sahâbîyi, çok Tâbiîni şehid ettiler. Yezîd hükûmet reisi iken oldu bu hâdise. Yezîd'den sonra da Velîd devam etti zulme... Bunlar zâlimdi ve zulümleriyle meşhur oldular.
Peygamber Efendimiz; “Fitne çıktığı zaman evinizden sokağa çıkmayın!” buyuruyor. Neden? Çünkü fitne size de bulaşır, hatta ölüme kadar gidebilir. Fitneden çok korkmak lâzım kardeşim...
Allahü teala bizleri; fitneden ve fitnecilerden muhafaza eylesin!..
.Sen Allah katında kendini temize çıkardın"
2021-09-10 02:00:00
Kanuni, vefat etmeden önce yanındakilere bir vasiyette bulundu. Şahsına ait özel bir sandığın kabrine konulmasını istiyordu...
Avrupalıların, "Büyük Türk" ve "Muhteşem Süleyman" lakaplarını verdiği, Kanuni Sultan Süleyman, İslam halifelerinin yetmiş beşincisi ve Osmanlı padişahlarının onuncusudur. Yavuz Sultan Selim Han'ın oğlu, İkinci Selim Han'ın babasıdır. 1494 senesinde doğup, 1566'da vefat etti. Süleymaniye Camii yanındaki türbededir. (İkinci Süleyman ve ikinci Ahmed han da bu türbededirler.)
Kanuni Sultan Süleyman, padişah olunca önce, memleketin iç işlerini düzeltip, Osmanlı ülkesinde huzur ve sükun temin ettikten sonra, Avrupa seferlerine başladı. Hayatı, seferden sefere koşarak; insanlığı, hak yola davetle geçti... Son zamanlarda birtakım hastalıklarla durumu iyi olmayan, ayaklarında nikris hastalığı bulunan Koca Sultan, zulmün önüne geçmek, ahalinin huzur ve güveni için, hasta haliyle Osmanlı tarihinin en muhteşem askerî harekâtı kabul edilen son seferi olan Zigetvar'a gidiyordu... Bazen arabaya, bazen tahtırevan ile götürülüyordu. Yerleşim merkezlerine girileceği zaman, ata binerek en muteber psikolojik metodları tatbik ederek ilerliyordu...
Zigetvar Kalesini, Zerniski Makloş müdafaa etmekteydi. Günlerce süren kuşatmada birçok defa umumi hücumlar yapıldı. Bu kuşatmadan iyice bunalan Kont Zerniski, eylül başındaki huruc harekâtında öldürüldü ve kale 7 Eylül'de fethedildi. Ancak Kanuni 6 Eylül gecesi vefat etmişti. Askerin morali bozulmasın diye haber, ordudan gizli tutuldu...
Kanuni, vefat etmeden önce yanındakilere bir vasiyette bulundu. Şahsına ait özel küçük bir sandığın kabrine konulmasını istedi...
Nihayet cenazesi İstanbul'a getirildi ve defin işlemlerine başlandı. Büyük hükümdarın cenaze töreninde şüphesiz bütün devlet erkanı hazır idi. Şeyhülislam Ebussuud Efendi'ye, Sultan Süleyman’ın böyle bir vasiyeti bulunduğu söylendi. Ebussuud efendi;
-Zinhar! Böyle bir vasiyeti yerine getirmeyesiz, din-i mübine uymaz, dedi.
Bu vasiyet, yerine getirilmedi. Ancak herkes merak içindeydi: Dünyanın en büyük hükümdarının mezarına konmasını istediği şey neydi?..
Evet, evet bu sandık mutlaka açılmalıydı!.. Nitekim de öyle yapıldı. Açıldığında içi, Kanuni'nin yapacağı işlerin, vereceği kararların dine uygun olup olmadığı hakkında Şeyhülislamdan aldığı fetvalarla dolu idi. Bunun üzerine Ebussuud Efendi, gözyaşları içinde şunları söyledi:
-Hey büyük Sultan! Sen Allah katında kendini temize çıkardın, mesuliyeti bize yıktın! Biz, bunun altından nasıl kalkacağız bakalım?..
.Kabrini ziyaret edenler muratlarına kavuşur...
2021-09-11 02:00:00
İstanbul evliyâsının büyüklerinden Mehmed Emîn Efendi'yi vesîle ederek yapılan duâlar müstecâbdır, makbûldür...
Mehmed Emîn Tokadî hazretleri -Eshab-ı kiram hariç- İstanbul'un üç büyük evliyâsından biridir. (Diğer ikisi Murad-ı Münzavi ve Abdülfettah-ı Akri hazretleridir.)
Mehmed Emîn Efendi 1664 (H.1075) senesinde Tokat'ta doğdu. 1745 (H.1158)'te İstanbul'da vefât etti.
Kabri, Unkapanı'na inen cadde ile Zeyrek Yokuşu'nun kesiştiği tepe üzerinde, Soğukkuyu Pîrî Paşa Medresesi kabristanındadır.
Bu mübarek zatın kendisini vesîle ederek duâ edenler dileklerine, muratlarına kavuşur...
Seyyid Yahyâ Efendi şöyle anlatmıştır:
Sultan Bâyezîd Câmii avlusunda, oyma ustalarından Kefelizâde İbrâhim Halebî adında bir zâtın dükkânında, kıymetli zâtlar toplanıp sohbet ederlerdi. Ara sıra Mehmed Emîn Efendi de öğle namazından sonra teşrif ederdi...
Bir gün yine böyle hoş bir sohbet sırasında, herkes tarafından sevilen, güzel ahlaklı bir kâdı (hâkim) geldi ve Kâdıaskerin;
"Ben makamda olduğum sürece, sana vazife vermem!" diyerek yemin ettiğini ağlayarak anlattı...
Bu hâdiseye üzülen Mehmed Emîn Efendi, yarım saat kadar murâkabeye daldı. Sonra hakîkati gören gözlerini açıp, dükkân sâhibi Kefelizâde İbrâhim Halebî'ye bir duâ yazdırdı. Bunu, o mağdur kâdıya verdi ve;
-Bu dua üzerindeyken doğruca Kâdıasker'e git! buyurup, adamcağızı gönderdiler...
Aradan birkaç saat geçmişti ki genç kadı, sevinçle geldi. Mehmed Emîn Efendi'ye durumunu şöyle arz etti:
-Kâdıaskerin makâmına girdim. Beni görünce beti benzi attı. Feryâd ederek;
"Kâtip! Hemen bak! Bu kâdı efendinin tâyin edilmesi için münâsib bir yer var mı?" dedi. Kâtip, kayıtları kontrol ettikten sonra;
"Bir yer var ama şimdilik dolu" dedi. Kâdıasker; "Olsun, hemen tâyin edelim, benim şu anda çektiğim sıkıntıyı bilemezsin!" dedi. Böylece tâyinim derhal yapıldı...
Mehmed Emîn Efendi verdiği o duâyı kâdıdan geri alıp, Kefelizâde İbrâhim Halebî'ye vererek silmesini söyledi. O da alıp sildi. Kefelizâde şöyle demiştir:
"Mehmed Emîn Efendi'nin bana yazdırdığı o duaya defâlarca denediğim hâlde bir daha yazamadım."
Bu dua silindi, günümüze ulaşmadı ancak bu mübarek zatın bizler için müjde olan bir duası var:
"Ömürlerinde bir defa bizi ziyaret eden imanını kurtarmadıkça vefat etmesin!"
Böyle dua eden bir zatın kabri ziyaret edilmez mi hiç?..
.“Hüdâyî Yolu”ndan geçmeyen var mı?..
2021-09-17 02:00:00
Ahmed Han, bir câmi yaptıracaktı. İnşaatın yeri tespit edildi. Temel atma merâsimi için büyük velî Azîz Mahmûd Hüdâyî'yi de dâvet etti...
Azîz Mahmûd Hüdâyî hazretleri, Anadolu'da yetişen büyük velîlerdendir. Şereflikoçhisar'da doğdu. Bursa'da Muhammed Üftâde hazretlerinden feyz aldı. Üsküdar'da câmi ve dergâh yaptırdı. 1628 (H.1038)'de vefât etti. Kabri, Üsküdar'da kendi adıyla anılan dergâhındadır... Bugün, köşemizi ondan bir menkıbeyle ziynetlendirmek istiyoruz efendim...
Zamanın padişahı l. Ahmed Han, bir câmi yaptırmak istiyordu. İstişareler neticesinde inşaatın yeri tesbit edildi... Temel atma merâsimi için büyük velî Azîz Mahmûd Hüdâyî hazretlerini de dâvet etti. İlk kazmayı, o mübarek zat vurdu... Yoruluncaya kadar bizzat çalıştı... Böyle bir başlangıçtan yıllar sonra, câmi yapıldı ve açılışını yapmak ve cumâ hutbesini okumak üzere Azîz Mahmûd Hüdâyî dâvet edildi. Ancak o gün beklenmedik bir hadise yaşandı...
Önce bardaktan boşanırcasına yağmur başladı. Sonra fırtına ile berâber denizde dalgalar büyüdü, yükseldi ve şiddetlendi. Bu şartlar altında Üsküdar’dan Sarayburnu’na geçmek imkânsızdı. Ne var ki Hüdâyî hazretleri Padişaha söz vermişti. Bu sebeple Üsküdar iskelesine geldi ve bir kayık kiralayarak içine atladı...
O binince sâdık talebeleri de bindiler. Böylece Hüdâyî hazretleri yanındakilerle birlikte Sarayburnu’na doğru açıldı...
Allahü teâlânın izniyle Mahmûd Hüdâyî hazretlerinin himmeti bereketiyle, kayığın ön, arka ve yanlarından bir kayık mesâfesinde deniz sütliman oluyor, dalgalar kayığa hiç tesir etmiyordu. Bu şekilde herkes korkudan denize çıkamazken, Azîz Mahmûd Hüdâyî hazretleri selâmetle karşıya geçti...
Onları endişe içinde bekleyen Padişah ve devlet ricali sevinç içinde mübarek zatı karşıladılar ve tören yerine götürdüler. Böylece Sultan Ahmet Camii ibadete açılmış oldu...
Üsküdar ile Sarayburnu arasındaki bu yola “Hüdâyî Yolu” dendi ki, fırtınadan uzak, selâmetle gidilen bir deniz yolu olduğu kabûl edilir. Onu sevenler fırtınalı günde bile denize açılırlar. Çünkü mübareğin meşhur bir duası vardır:
"Vefatımızdan sonra kabrimizi ziyaret edenler ve türbemizin önünden geçtiğinde bir Fatiha okuyanlar bizimdir. Bizi sevenler denizde boğulmasın ahir ömürlerinde fakirlik çekmesin, imanlarını kurtarmadıkça bu dünyadan göçmesin."
Denizde boğularak ölmek, acı bir ölümdür. Onun için Aziz Mahmut Hüdayi hazretleri, böyle böyle bir dua ediyor. Yani o kimsenin şehit olmasını istiyor...
Allahü teala şefaatlerine nail eylesin...
.Adın, bundan böyle Merkez Efendi olsun!"
2021-09-18 02:00:00
Sünbül Sinân Efendi'nin çok talebesi vardı. Ancak o, Muslihuddin Musa adındaki bir talebeyi hepsinden çok seviyordu!..
Sünbül Sinân Efendi, büyük velîlerdendir. Aslen Merzifonludur. İstanbul'a gelip, Fâtih Sultan Mehmed Hân ve Sultan İkinci Bâyezîd Hân devrinin meşhûr âlim ve velîlerinden olan Efdalzâde Hamîdüddîn Efendi'den ders aldı. Daha sonra Çelebi Halîfe'nin feyiz ve teveccühlerine kavuşarak kemâle geldi...
Bu mübarek zat, konuşması ve davranışları ile kızmayan, sakin, nazik biri olduğundan, "Dinin Süsü" anlamına gelen “Zeynüddîn" lakabını almıştır.
Her hâlükârda sabrını, sakinliğini koruması üzerine de (başak, filiz) anlamlarına gelen “Sünbül" lakabıyla anılmıştır... Çok talebe yetiştirdi. Türbesi Kocamustafapaşa'dadır...
Dergâhındaki telebeler, hocalarının emirlerini harfiyyen yerine getirmek için gece gündüz çalışıyorlardı. Ancak hocaları, Muslihuddin Musa adındaki bir talebeyi hepsinden çok seviyordu. Bunu anlayınca bir kıskançlık başladı. Sünbül Efendi bu durumu fark edince, ondaki istidadı, kabiliyeti görmeleri için hepsini imtihana tâbi tuttu. Bir gün onlara dedi ki:
-Ey canlarım! Bu âlemin nasıl yaratılmasını isterdiniz?
Her talebe kendi anlayışına göre cevap verdi... Biri "Efendim, Dünya biraz daha büyük olsaydı" dedi...
Bir diğeri "Hocam, iki tane Güneş olsaydı" dedi...
Bir başka talebe de "Efendim, insanların boyu daha uzun olsaydı" gibi şeyler söylediler...
Sıra Muslihuddin Musa Efendi’ye gelmişti. Sünbül Sinân Efendi:
-Sen söyle bakalım Musa Efendi! Kâinatın nasıl olmasını isterdin?
Musa Efendi başını kaldırmadan, edeple cevap verdi:
- Efendim, bu âlem öyle bir nizam içinde ki; bu mevcut düzene ne bir şey ilâve edilebilir ne de bir şey eksiltilebilir!..
Sünbül Efendi'nin yüzünde görülmemiş bir ışık belirdi ve buyurdu ki:
- Maşallah derviş Musa! Demek her şey merkezinde, yerli yerinde, diyorsun! Öyleyse senin adın bundan böyle "Merkez Muslihuddin" olsun!
Evet, bütün talebeler, hocalarının bu arkadaşlarını niçin çok sevdiğini anlamışlardı... O günden sonra derviş Musa, “Merkez Efendi” ismiyle gönüllerde taht kurdu. Hocası onu kendisine damat eyledi...
Devrinin meşhur âlimlerinden olan bu mübarek zat, Zeytinburnu'da, kendi adıyla anılan türbede medfûndur...
.Salih bir zatın saliha kızı...
2021-09-24 02:00:00
"Sen hiç üzülme! Bu kızın, öyle bir hanım olacak ki, ümmetimden yetmiş bin kişiye şefâat edecek..."
İsmâil adındaki salih bir zatın üç kızı vardı. O günlerde bir çocuk daha bekliyorlardı. Nihayet beklenen gün geldi ve hanımı nur topu gibi bir kız çocuğu daha dünyaya getirdi. Adını Râbia yani "Dördüncü" koydular... İsmâil Efendi çok fakir olduğundan Râbia doğduğu gece evde ihtiyaç olan şeylerden hiçbiri yoktu. Bu duruma hanımı çok ağlayıp mahzûn oldu. Efendisine;
-Karşıdaki komşuya gidip, bir miktar kandil yağı isteyebilir misin? dedi.
İsmâil Efendi, Allahü teâlâdan başka kimseden bir şey istememeye söz vermişti. Bununla beraber hanımını üzmemek için komşuya gitti. Kapıya elini sürdü ve geri gelip, hanımına "Kapı açılmadı" dedi. Kadıncağız daha da mahzunlaştı. Gözlerinden sicim gibi yaşlar süzüldü. İsmâil Efendi de çok üzüldü... Bir ara başını dizine dayadı ve öylece uyuyakaldı... Rüyâsında Peygamber efendimizi gördü. Resulullah efendimiz, kendisine buyurdu ki:
-Hiç üzülme! Bu kızın, öyle bir hanım olacak ki, ümmetimden yetmiş bin kişiye şefâat edecek. Yârın bir kâğıda; "Sen her gece Peygamber efendimize yüz salevât-ı şerîfe, cuma geceleri de dört yüz salevât gönderirdin. Bu cuma gecesi unuttun. Bunun kefareti olarak, bu yazıyı sana getiren zâta dört yüz altını helâl parandan ver" diye yaz ve sonra o yazıyı Basra Vâlisi Îsâ Zâdân'a ver!
İsmâil Efendi uyandığında, Peygamber efendimizi görmenin sevinciyle ağlıyordu. Hemen kalktı, buyurulduğu gibi yaptı. Doğruca Îsâ Zâdân'ın yanına gitti. Vâli mektubu alınca, Resûlullah efendimizin kendisini hatırlamasının şükrü için, binlerce altını fakirlere sadaka verdi. Râbia'nın babası İsmâil Efendiye de mektupta yazılanı ve ona ilâve olarak pekçok altını da sadaka olarak verip, bir ihtiyâcı olursa tekrâr gelmesini tembîh etti. Aile böylece bolluğa kavuştu ve kızlarına rahatça bakıp onu güzel edeb ve terbiye ile yetiştirdiler... İşte bu çocuk büyüdü ve bütün dünyanın tanıdığı hanım evliyanın büyüklerinden "Râbia-i Adviyye" oldu.
***
Rabia-i Adviyye hazretleri, çok çile çekti ancak tevekkülü o dereceye ulaşmıştı ki; "Gök tunç olsa, yer demir kesilse, gökten bir damla yağmur düşmese, yerden bir bitki bitmese ve dünyadaki bütün insanlar benim çocuğum olsa, Allahü teâlâya yemin ederim ki onlara nasıl bakacağım düşüncesi kalbime gelmez. Çünkü, Allahü teâlâ hepsinin rızkını vereceğini bildirmiş ve üzerine almıştır" derdi... Kendisine "Bu yüksek derecelere ne ile kavuştun?" dediklerinde buyurdu ki:
"Beni ilgilendirmeyen her şeyi terk ve ebedî olanın yani Allahü teâlânın dostluğunu istemekle..."
Allahü teala şefaatine nail eylesin...
."Efendine söyle, kulluğun edebine riâyet etsin!.."
2021-09-25 02:00:00
Zengin bir âileye mensup olan Bişr adındaki genç refah içinde yaşıyordu... Kapısına gelen bir zat ona "kul" olduğunu hatırlattı...
Dokuzuncu asırda Horasan'ın Merv şehrinin reislerinden birinin Bişr adında bir oğlu vardı. İtibârlı bir âileye mensup olduğundan refâh içinde yaşıyordu...
Oyun ve eğlence âlemlerine daldığı gençlik yıllarında, bir gün kapısı çalındı. Hizmetçi kapıyı açtığında bir adam;
-Efendine söyle! Kulluğun edebine riâyet etsin, dedi ve çekip gitti...
Hizmetçi, duyduklarını kendisine anlattı. Bişr, yalın ayak adamın peşinden koştu. Ona yetişerek söylediklerini tekrarlattı. O kimsenin sözlerinden çok etkilendi ve tövbe etti. Ancak bir müddet sonra, kötü arkadaşların tesiriyle eski hayâtına tekrar döndü...
***
Bişr, bir gün eğlence âlemlerinden sonra sarhoş ve bitkin olarak evine dönerken, yolda üstünde "Besmele" yazılı bir kâğıt buldu. İçi sızlayıp yerden aldı. Öpüp, çamurlarını temizledikten sonra, güzel kokular sürüp, evinin duvarına astı. O gece âlim ve velî bir zâta, rüyâda;
"Git Bişr'e söyle! İsmimi temizlediği gibi onu temizlerim. İsmimi büyük tuttuğu gibi, onu büyültürüm. İsmimi güzel kokulu yaptığı gibi, onu güzel ederim. İsmini dünyâda ve âhirette temiz ve güzel eylerim" dendi.
O zât sabah Bişr'i arayıp meyhânede buldu. Dışarı çağırdı ve ona;
-Sana Allahü teâlâdan haber vereceğim, dedi. Bişr, ağlamaya başladı ve;
-Bana kızıyor mu, şiddetli azap mı yapacak? dedi... Rüyâyı dinleyince arkadaşlarına;
-Ey arkadaşlarım! Beni çağırdılar, bundan sonra bir daha beni buralarda göremeyeceksiniz, dedi. O zâtın yanında hemen tövbe etti...
O anda Bişr'in ayağında ayakkabı bulunmadığı için, hiç ayakkabı giymedi. Sebebini soranlara, "Allahü teâlâya tövbe ettiğim zaman yalın ayaktım. O zaman giymediğim ayakkabıyı şimdi giymeye hayâ ederim. Allahü teâlâ Bekara sûresi yirmi ikinci âyetinde meâlen; (Biz yeryüzünü sizin için tefriş ettik, döşedik) buyuruyor. Pâdişâhların mefrûşâtı üzerinde ayakkabı ile yürümek edebe uymaz. Ayağım ile yer arasında bir vâsıta olduğu hâlde onun sergisine basmayı câiz görmüyorum" derdi... O günden sonra kendisine "yalın ayak" mânâsında "Hâfî" lakabı verildi. Öyle büyük bir zat oldu ki; ona artık "Bişr-i Hâfî hazretleri" diyorlardı...
***
Bişr-i Hâfi hazretleri bir gün buyurdu ki:
"Rüyamda Resulullahı gördüm, bana (Allahü teâlânın seni neden üstün kıldığını biliyor musun?) buyurdu. Ben hayır deyince, (Sünnetime tâbi olman, salihlere hizmet etmen, din kardeşlerine nasihat etmen, Ehl-i beytimi ve Eshabımı sevmen sebebiyle bu dereceye kavuştun) buyurdu...
.Hayat sana yakıştığı müddetçe ilim öğren!"
2021-10-01 02:00:00
Abbasi halifelerinden biri, meclisindeki âlimlerle fıkhi meseleleri konuşurken, yaşlı amcası içeriye girer...
Dinimizde ilim öğrenmenin fazileti çoktur. Kur’ân-ı kerimde meâlen, (Bilmiyorsanız, zikir ehline [ilim ehline, âlimlere] sorun) buyuruldu. (Enbiya 7)
Âyet-i kerimedeki zikir, ilim demektir. Bu âyet-i kerime, bilmeyenlerin, âlimleri bulup onlardan sorup, öğrenmelerini emretmektedir. (Hadika)
Üç âyet-i kerime meali de şöyledir:
(Allah iman edenleri yüceltir; kendilerine ilim verilmiş müminleri ise, [cennette] kat kat derecelerle yükseltir.) [Mücadele 11]
(De ki, hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu? Bilen elbette kıymetlidir.) [Zümer 9]
Hazret-i Lokman, oğluna buyurdu ki:
(Âlimlerle otur, hikmet sahiplerinin sözlerini dinle! Allahü teâlâ, bahar yağmuru ile toprağa hayat verdiği gibi, ölü kalpleri hikmet nurları ile diriltir.)
Hazret-i Ali buyurdu ki:
(İlim, maldan hayırlıdır. Çünkü malı sen korursun; fakat ilim seni korur. Mal harcamakla azalır, ilim sarf etmekle çoğalır.)
Ahireti kazanmak ilim ile olduğu gibi, dünyada da rahat ve huzur içinde yaşamak, yine ilim iledir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Süleyman aleyhisselam, mal, saltanat ve ilim arasında muhayyer bırakıldı. İlmi seçti. Mal ve saltanat da verildi.) [Deylemi]
En üstün amelin ne olduğu sual edildiğinde, Peygamber efendimiz, (Allahü teâlâyı bilmek) buyurdu. Onlar, "Ya Resulallah, biz amelden soruyoruz. Siz ilimden cevap veriyorsunuz" dediler. (İyi bilin ki, ilim ile yapılan az amel kıymetlidir. Fakat cehaletle yapılan çok amel faydasızdır) buyurdu. (İbni Abdilber)
Her zaman doğru iman sahibi olmaya, farzları yapıp haramlardan kaçınmaya, tevbe edip farz borçlarını ödemeye çalışmalıdır! Bunları doğru yapabilmek de, ancak ilimle mümkündür. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Gece bir müddet ilim öğrenmek, bütün gece ibadet etmekten sevaptır.) [R. Nasıhin]
***
Abbasi halifelerinden biri, meclisindeki âlimlerle fıkhi meseleleri konuşurken, yaşlı amcası içeriye girer. Halife ona sorar:
-Amca, bu âlimlerin söyledikleri hakkında sen ne dersin?
-Ey müminlerin emiri! Çocukluğumuzda bizi, birtakım şeylerle meşgul ettiler. İhtiyarlığımızda da biz kendimizi meşgul ettik... Böylece ilimden mahrum kaldık.
-Şimdi okumanızda ne mâni vardır?
-Bizim gibi ihtiyarlara okumak yakışır mı?
-Evet, vallahi ilim talebesi olarak ölmen, cehalete kanaat ederek yaşamandan hayırlıdır.
-Ne zamana kadar, ilim öğrenmek yakışır bana?
-Hayat sana yakıştığı müddetçe, yani ölene kadar...
.Dama atılan ip yumağı!
2021-10-02 02:00:00
Abdülkadir Geylani hazretleri ihtiyar bir kadından aldığı yumağı mescidin damına fırlatıverir! Kadıncağız buna bir mana veremez!..
Seyyid Abdülkadir Geylani hazretleri çok cömertti... Kendisine hediye gelse, yanındakilere dağıtırdı. Gizli açık çok kerameti görüldü...
Onun zamanında dul bir kadının altı çocuğu bir de ihtiyar anası vardı. Kadın geçimini sağlamak üzere, her gün göz nuru dökerek iplik eğirir, pazara çıkar ve anası ile çocuklarının rızkını temin etmeye çalışırdı... Bir gün bu dul kadın vefat etti ve çocukların bakımı da ihtiyar kadına kaldı... Kadıncağız pazara her hafta çıkamıyor, ip eğiriyordu. Bir zaman baktı ki 600 dirhem kadar yün eğirmişti. Sabah erkenden pazarın yolunu tuttu... Seyyid Abdülkadir Geylani hazretleri o saatte talebeleriyle sabah namazından çıkmıştı, yaşlı kadını görünce durakladı ve nereye gittiğini sordu. O da durumu anlattı... Geylani hazretleri;
-Benden 600 dirhem ip isteniyor, bunu ver de ben satayım, buyurdu.
İhtiyar kadın, "Memnuniyetle, lütuf buyurmuş olursunuz, efendim" dedi ve ipi verdi...
Geylani hazretleri eline aldığı yün yumağını mescidin damına fırlattı. Kadıncağız buna bir mana verememişti! Geylani hazretleri ona dönerek;
- Anne! Sen canını sıkma, ipliği satmaya gönderdim, parası gelsin ne kadar etti ise alırsın, buyurdu.
Kadın, "Pekâlâ" diyerek gitti, ertesi gün gelip, "İplik satıldı mı?" diye sordu. Geylani hazretleri, "İplik satıldı, fakat parası henüz gelmedi. Bir hafta kadar bir zaman içinde gelir" buyurdu. Kadın ayrılıp, bir hafta sonra tekrar geldi. Para henüz gelmemişti. Kadına, "Yarın gel, paranı al" dendi.
Kadın, "pazara niye gitmedim, şimdi param elimde olurdu" diye düşünceler içinde evine gitmek üzere iken, talebeler, "Anne, sen bir gün daha sabret, bakalım Mevlâ ne gösterecek" dediler...
Ertesi gün oldu. Seyyid Abdülkadir Geylani hazretlerinin huzuruna o ana kadar görülmeyen bir heyet geldi. Hürmetle ona bin altın takdim ettiler. Dışarı çıktıklarında talebeler onlara bu kadar paranın ne olduğunu, niçin Şeyhe takdim ettiklerini sordular. Gelenler tüccar olduklarını belirterek, "Altınlar Hazret-i Şeyhindir. Denizde yolculuk yaparken fırtına sebebiyle geminin yelkeni delindi, yol alamaz olduk, denizin ortasında kalacaktık. Kaptana bir çaresi yok mu diye sorduğumuzda, 'Altıyüz dirhem kadar ip olsa geminin yelkenini onarır, yolumuza devam ederdik ama, şu anda nerede bulacağız' dedi. Biz de Seyyid Abdülkadir Geylani hazretlerinden 'Ya Sultanül ârifin! Bize 600 dirhem kadar ip gönder, başka çaremiz kalmadı' diye yardım istedik. Az sonra geminin güvertesinde 600 dirhem ipliği bulduk. Kurtulduktan sonra, 'Biz de dönünce Hazret-i Şeyhe bin altın götürelim, kabul etmez ama, fakir fukaraya dağıtır inşallah' diye karar verdik. Şimdi o sözümüzü yerine getirdik" dediler.
Tüccarlar ayrıldıktan bir müddet sonra, ihtiyar kadın gelip parasını sordu. Geylani hazretleri bin altını kadına verirken, "Benim satışım seninki kadar kârlı olmuş mu?" diye latife yaptı. Kadıncağız "Hem de nasıl, ne diyeceğimi, nasıl dua edeceğimi bilemiyorum efendim" diyerek huzurdan ayrıldı...
.Günümüzde aile yuvaları niçin çabuk bozuluyor!..
2021-10-08 02:00:00
"Komşunun karısını kızını baştan çıkarmayınız, âile yuvalarını yıkmayınız, istediğiniz kızla evleniniz!"
Dinimiz kadına çok değer vermiş, onu en yüksek dereceye çıkarmıştır. İslâmiyetin kadına verdiği kıymeti hiçbir din, hiçbir düşünce vermemiştir.
İslâmiyette kadın, geçim derdinden, düşüncesinden kurtulmuştur. O, çalışarak, didinerek para kazanmaya mecbur değildir. Her şey ayağına gelecektir onun. Çünkü o kadındır...
Dinimiz, evlenmeyi emrediyor. İslâmiyet, "Kadınla, kızla konuşmayınız, eğlenmeyiniz, papazların yaşadığı gibi kadınsız yaşayınız!" demiyor. Ya ne diyor? "Komşunun karısını kızını baştan çıkarmayınız, onların hayâ perdelerini parçalamayınız, âile yuvalarını yıkmayınız, istediğiniz kızı alınız, evleniniz" diyor dinimiz.
Günümüzde böyle halis, güzel niyetlerle evlenenler bile sokakta ve iş hayatında bambaşka bir insan olup çıkıyor!.. Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" bu hususta buyuruyor ki:
"Hıristiyan memleketlerinde, kadınlar, kızlar, başları, kolları, bacakları açık geziyorlar. Erkekleri fuhşa, zinâya sürüklüyorlar. Evde, hanımı yemek pişirirken, çamaşır yıkarken ve evi temizlerken, erkeği sokakta veya iş yerinde hoşuna giden bir kadınla zevk, safâ, hattâ zinâ yapıyor. Akşam evine düşünceli ve yıpranmış olarak geliyor. Kötü hayâllere dalarak, vaktiyle beğenmiş, sevmiş, seçerek almış olduğu hanımının yüzüne bile bakmaz oluyor. Evdeki yorgunluğunu gidermek için, alâka ve neşe bekleyen hanımı, haklarına kavuşamayınca, asabî buhranlar geçiriyor. Âile yuvası bozuluyor. Sokaktaki kadına bakan erkek, onu kirli çamaşır gibi bırakıyor. Bir başkası ile anlaşıyor. Böylece, her sene, binlerce kadın ve erkek ve çocukları perişan oluyor. Ahlâksız ve anarşist oluyorlar. Cemiyet, millet çürümeye, çökmeye sürükleniyor. Bazı kokulu, süslü dolaşan kadınların, gençlere, millete ve devlete zararları, alkollü içkilerden ve uyuşturucu zehirlerden daha çok ve daha korkunç oluyor…
Allahü teâlâ, kullarının dünyada felâkete, âhırette de şiddetli azaplara yakalanmamaları için, kadınların, kızların örtünmelerini emretti. Ne yazık ki, nefislerinin, şehvetlerinin esîri olan bazı kimseler, Allahü teâlânın emirlerine gericilik, kâfirlerin şaşkın, çılgın işlerine ilericilik diyor. Bu ilericilerden bazısı, meslektaşları vâsıtası ile bir diploma ele geçirmiş. Köşe başlarını paylaşmışlar. Baykuş gibi ötüyorlar. Her fırsatta İslâmiyete saldırıyorlar. Bu kahramanlıkları(!) ile tarihî düşmanımız olan Hıristiyanlardan, Yahudilerden ve komünistlerden alkış ve maddî yardımlar toplayarak güçleniyor, binbir hileyle, gençleri aldatıyorlar. Allahü teâlâ, kendilerine akıl versin! Hakkı bâtıldan ayırmalarını nasip eylesin! Âmin..."
.Bu kerâmet talebemiz Hacı Bektâş'ındır..."
2021-10-09 02:00:00
"Ben, Resûl-i ekremin soyundanım. Bana bunları çok görmeyiniz. Bunlar, Allahü teâlânın bana bir ihsânıdır..."
Hacı Bektâş-ı Velî hazretleri, Osmanlı devletinin kuruluş yıllarında yaşayan evliyânın büyüklerindendir. Soyu hazret-i Ali'ye dayanır. Horasan'ın Nişâbûr şehrinde 1281 (H. 680) senesinde doğdu. 1338 (H.738) senesinde kendi adıyla anılan yerde yani Hacıbektaş'ta vefât etti.
Bu mübarek zat, daha çocukken âilesi tarafından Lokmân-ı Perende hazretlerine teslim edildi...
Bir gün hocasından ders dinlerken, namaz vakti geldi. Hocası hizmetçisinden abdest almak için su istedi. Küçük Bektâş, hocasına; "Bir nazar etseniz de, su buradan aksa, dışarıya gitmeye gerek olmasa" dedi. Hocası; "Benim kudretim bunu yapmaya yetmez" cevabını verdi. Bunun üzerine o sırada Bektâş-ı Velî, Allahü teâlâya duâ etti. Hocası da "Âmin" dedi. O anda medresenin ortasında latîf bir su çıkıp, kapıya doğru akmaya başladı. Pınarın başında rengârenk çiçekler açtı...
Bu hâdiseden bir süre sonra, Lokmân-ı Perende hacca gitti. Arafât'ta kıbleye doğru döndükleri esnâda, talebelerine;
"Ey yârenler! Bugün arefedir. Şimdi bizim evde yemekler pişirilir" dedi. Bu söz, Bektâş'a mâlum oldu. Tam o sırada hocasının evinde yemekler pişiyordu. Hemen bir tepsi yemeği aldığı gibi, bir anda hocasına sundu...
Hocası Nişâbûr'a dönünce, onun bu kerâmetini herkese anlattı ve ona "Hacı" dedi. Bu esnâda Horasan'da bulunan âlimler, Lokmân-ı Perende'ye hac tebrikine geldiklerinde, medresede akan suyu görünce şaşırdılar. Bunun sebebini sordular. Lokmân-ı Perende;
"Bu kerâmet, talebemiz Hacı Bektâş'ındır" dedi. Sonra onun gösterdiği kerâmetleri gelen âlimlere anlattı. Onlar bütün bunların bir çocuktan zuhûr etmesine şaştılar. Bunun üzerine Hacı Bektâş, âlimlere dedi ki:
"Ben, Resûl-i ekremin soyundanım. Bana bunları çok görmeyiniz. Bunlar, Allahü teâlânın bana bir ihsânıdır..."
Hacı Bektâş-ı Velî, tahsilini tamamladıktan sonra Anadolu'ya geldi. Kıymetli talebeler yetiştirdi ve şöhreti kısa zamanda her tarafa yayıldı. "Ahîlik teşkilâtı" ile büyük hizmetler yapan bu mübarek zat, Osmanlı sultanları tarafından da çok sevildi ve hürmet gördü.
Hacı Bektâş-ı Velî hazretleri, Sultan Orhan zamânında teşkil edilen Yeniçeri Ocağına duâ etti. Böylece Yeniçeriler, dervişler gibi cihâd azmiyle dolu ve görülmemiş derecede kahramanlıklar gösterdi...
Allahü teala şefaatlerine nail eylesin. Âmin...
."İşini severek yap ve sıkıntılara katlan!.."
2021-10-15 02:00:00
Hikmetli sözleriyle meşhur Lokman Hakîm Buyurdu ki: “Ey oğlum! Seçilmiş kullara teslim ol, kötülerle dost olma.”
Dün, Lokman Hakîm Hazretlerini Anma Günü idi... Biz de yeri gelmişken bugün bir nebze o mübarek zattan behsetmek istiyoruz efendim...
Hazreti Lokman, peygamber veya velîdir. Davud aleyhisselam zamanında, Arabistan’ın Umman tarafında yaşadı. Davud aleyhisselama peygamberlik bildirilmeden önce, müftî olan Lokman Hakîm, Davud aleyhisselama peygamberlik bildirildikten sonra fetvâ vermeyi bıraktı ve ona ümmet oldu. Kendisine "hikmet" verildi. Eyyub aleyhisselamın teyzesinin oğlu olduğu da rivâyet edilmektedir...
Lokman ismi Kur’ân-ı kerîmde geçmekte olup, bir sûreye (31. sûre) "Lokman" ismi verilmiştir. Bu sûrenin on ikinci âyetinde meâlen; “Biz Lokman’a hikmet verdik” buyurulmaktadır. Buradaki "hikmet" tâbirinin; akıl, anlayış, ilim, ilimle amel etmek ve doğru karar vermek demek olduğu tefsîr kitaplarında yazılıdır...
Lokman Hakîm, tabiplerin pîridir. Hikmetli sözleri ve oğluna verdiği nasîhatler meşhurdur... Buyurdu ki:
“Ey oğlum! Dünyâ derin deniz gibidir. Çok insanlar onda boğulmuştur. Gemin takvâ, yükün îmân, hâlin tevekkül olsun, umulur ki kurtulursun.”
“Ey oğlum! Amel ancak yakîn (Allahü teâlâya olan ilim ve mârifet) ile yapılır. Herkes yakîni nisbetinde amel eder. Amel noksanlığı, yakîn noksanlığından gelir.”
“Ey oğlum! Âlimlere karşı öğünmek, akılsızlarla inatlaşmak ve meclislerde, toplantılarda gösteriş yapmak için ilim öğrenme! İhtiyâcım yok diyerek de ilmi terk etme.”
“Ey oğlum! Seçilmiş kullara teslim ol, kötülerle dost olma.”
“Ey oğlum! Kötü huydan, gönül dağınıklığından sakın. Sabırsız olma, yoksa arkadaş bulamazsın. İşini severek yap, sıkıntılara supertotobet üyelik katlan. Bütün insanlara karşı iyi huylu ol.”
“Ey oğlum! Hep üzüntülü olma, kalbini dertli kılma. İnsanların elinde olana tamâh etmekten sakın. Kazâya râzı ol ve Allahü teâlânın sana verdiği rızka kanâat et.”
“Ey oğlum! Bir hatâ işlediğinde hemen tövbe et ve sadaka ver.” “Ey oğlum! Helâl kazanç ile yoksulluktan korun. Yoksul kimse şu üç musîbetle karşılaşır: Din zayıflığı, akıl zayıflığı ve mürüvvetin kaybolması.”
Lokman Hakîm’e “Hikmete nasıl kavuştun?” diye sorulduğunda; “Benden gizlenen şeyi araştırmadım. Vazîfem olmayan şeyin üzerinde durmadım” buyurdu.
Hafs bin Ömer’den rivâyet edildi ki:
"Lokman Hakîm, yanına bir hardal torbası koydu ve oğluna nasîhat etmeye başladı. Her bir nasîhatte bir hardal tânesini çıkardı. Nihâyet hardalları tükendi. Sonra da buyurdu ki:
-Ey oğlum! Sana o kadar nasîhat ettim ki, şâyet bu nasîhatler bir dağa verilseydi, dağ yarılır, parça parça olurdu...
Oğlu da bu nasîhatleri tuttu."
.“Mevlid okunan yerden belalar, sıkıntılar gider”
2021-10-16 02:00:00
Mevlid gecesi; dünyadaki bütün insanlara Peygamber olarak gönderilen, Muhammed aleyhisselamın doğduğu gecedir.
Yarın gece Mevlid Kandilini idrak edeceğiz inşallah... Mevlid gecesi; Rebî'ul-evvel ayının 11. ve 12. günleri arasındaki gecedir. Dünyadaki bütün insanlara Peygamber olarak gönderilen, Muhammed aleyhisselamın doğduğu gecedir. İslam âlimleri, bu geceye çok önem vermişlerdir. Bu geceyi bütün mahluklar, melekler, cin, hayvanlar ve cansız maddeler, birbirlerine müjdelemekte, Resulullah efendimiz dünyayı teşrif etti diye sevinmektedirler. Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî hazretleri; “Mevlid okunan yerden belalar, sıkıntılar gider” buyurmuştur...
"Mevâhib-i ledünniyye"de ve Zerkânî'nin “rahmetullahi teâlâ aleyh” şerhinde buyuruluyor ki:
"Abdüllah bin Abbâsın (radıyallahü anhümâ) bildirdiği hadîs-i şerîfte, (Benim dedelerimin hiçbiri zinâ yapmadı. Allahü teâlâ, beni, tayyîb, iyi babalardan, temiz analardan getirdi. Dedelerimden birinin iki oğlu olsaydı, ben bunların en hayırlısında, en iyisinde bulunurdum) buyuruldu."
Âdem aleyhisselâm, öleceği zaman, oğlu Şît aleyhisselâma dedi ki:
"Yavrum! Bu alnında parlayan nûr, son Peygamber olan Muhammed aleyhisselâmın nûrudur. Bu nûru, mümin, temiz ve afîf hanımlara teslîm et ve oğluna da böyle vasiyet et!"
Muhammed aleyhisselâma gelinceye kadar, bütün babalar, oğullarına böyle vasiyet etti. Hepsi, bu vasiyeti yerine getirip, en asîl, en kibâr kız ile evlendi. Nûr, temiz alınlardan, temiz kadınlardan geçerek, sâhibine yetişti.
"Şevâhid-ün-Nübüvve" kitâbında buyuruluyor ki: "Muhammed aleyhisselâmın zerresini taşıdığı için, Âdem aleyhisselâmın alnında nûr parlıyordu. Bu zerre, hazret-i Havvâ'ya ve ondan da, Şît aleyhisselâma ve böylece, temiz erkeklerden, temiz kadınlara ve temiz kadınlardan temiz erkeklere geçti. O nûr da, zerre ile birlikte alınlardan, alınlara geçti."
"Kısas-ı enbiyâ"da buyuruluyor ki: "Resûlullahın (sallallahü aleyhi ve sellem) dedelerinden birinin iki oğlu olsa, yâhut bir kabîle iki kola ayrılsa, Hâtem-ül-Enbiyânın (sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem) soyu, en şerefli ve hayırlı olan tarafda bulunurdu. Her asırda, onun dedesi olan zât, yüzündeki nûrdan belli olurdu. İsmâ’îl aleyhisselâmın alnında da bu nûr vardı. Sabâh yıldızı gibi parlardı. Bu nûr, ona babasından kalmış, bundan da evlatlarına geçerek, Me’add ve Nizâr'a gelmişti. Bu nûr, Muhammed aleyhisselâmın nûru idi. Âdem aleyhisselâmdan beri, evlattan evlâda geçerek, asıl sâhibi olan Hâtem-ül-Enbiyâ hazretlerine gelmiştir. Böylece, Âdemoğulları içinde, Muhammed aleyhisselâmın nûrunu taşıyan, seçilmiş bir soy vardı ki, her asırda, bu soydan olan zâtın yüzü pekçok güzel ve parlak olurdu."
.Vefakâr talebe ve gerçek kulluk...
2021-10-22 02:00:00
"Bak evladım! Bize düşen, iradelerimizi Onun iradesine uydurmak, kulluk böyle olur, kul isek böyle olmalıyız. Takdir Rabbimizindir..."
Bir zaman, bulunduğu beldede çok sevilen ve sayılan bir mürşid-i kâmil vardı... Bu zatın, yüzlerce de talebesi vardı, onları yetiştiriyordu...
Talebelerinden bazıları evliyalık makamında yükselip, "Levh-i Mahfuz"u görmeye başlamışlardı. Tuhaf olan, Levh-i Mahfuzu gören talebe, bu mürşid-i kâmilden bir bahane ile uzaklaşıyordu. O mübarek zat da onlara hiçbir şey demiyordu. [İnsanların başına gelecek olaylar, doğacakları, ölecekleri ve ne iş yapacakları gibi bütün bilgiler, Levh-i Mahfuzda yazılıdır.]
Kalan talebelerden biri de bu makama yükselmiş, Levh-i Mahfuzu görmeye başlamıştı, ama o, diğerleri gibi hocasını terk etmedi. Ancak eski neşesi gitmiş, hep üzüntülü duruyordu...
Bu sadık talebe, bir gün mürşidiyle yalnızken, hocası, üzüntüsünün sebebini sordu. Talebe sustu. Bunun üzerine hocası,
-"Bazı arkadaşların bizi terk etti, sen niye terk etmedin?" diye sordu. Talebe yine sustu. Hocası;
-"O arkadaşlarının bizi neden terk ettiklerini biliyor musun?" diye sordu. Talebe yine cevap vermedi. Hocası;
-"Bak evladım, ahde vefa gösterip terk etmediğin için sana anlatayım" diyerek şunları söyledi:
-"O arkadaşların ve sen, Allahü teâlânın izni ve ihsanıyla evliyalık yolunda epey mesafe katettiniz. Levh-i Mahfuzu görür hâle geldiniz. O arkadaşların Levh-i Mahfuza bakınca benim Cehennemlik olduğumu gördüler, o yüzden bir şey de demeyip benden kaçtılar... Yavrum, sizin bir sefer gördüğünüzü ben kırk yıldır görüyorum. Ama ne yapayım? Yüce Rabbim öyle takdir buyurmuş. Ben Ona ve âlemlere rahmet olarak gönderdiği sevgili Peygamber efendimize iman ettim, O ne getirmişse hepsine inandım, hepsini beğendim, kabul ettim. Emredilenleri yapıyor, yasak edilenlerden kaçıyorum. Bana düşen bu, iman etmek, vazifelerimi yapmak. Rabbim dilerse kabul eder, dilerse kabul etmez. Bize düşen, iradelerimizi Onun iradesine uydurmak, kulluk böyle olur, kul isek böyle olmalıyız. Takdir Rabbimizindir..."
Sonrası bunları söyledikten sonra ağlamaya başladı. Talebesi de ağlıyordu. Epey bir zaman ağlaştılar.
Talebenin birden yüzü değişti;
-"Hocam, hocam, bakın bakın, Levh-i Mahfuza bakın! İsminiz yer değiştirdi, Cennetlikler kısmına geçti" diye sevinçle bağırdı. Hocası, gözyaşlarını silip bakınca aynı şeyi gördü, "Elhamdülillah" diyerek, şükür secdesine gitti...
İşte her mümin de, bu büyük zatlar gibi son nefesinden korkup, Allah’ın rahmetinden de ümidini kesmemeli...
Cenâb-ı Hakk, encamımızı hayreylesin...
.Son nefeste Allah demek istiyorsan!..
2021-10-23 02:00:00
Ehl-i sünnet âlimleri buyuruyorlar ki: "Son nefeste Allah demek isteyen, sözünün eri ise, hemen başlasın."
Mübarek zatlar yani âlimler, evliya zatlar, hep son nefes korkusundan ağlamışlardır... Çünkü nice âlimler son nefeste imansız gitmişlerdir...
Din büyüklerimiz buyuruyorlar ki: "Son nefeste imansız gitmekten korkmak, şüphe değil iman alametidir..."
Ehl-i sünnet âlimleri buyuruyorlar ki:
* Son nefeste Allah demek isteyen, sözünün eri ise, hemen başlasın.
* Sonsuz kurtuluşa kavuşmak için, üç şey muhakkak lazımdır: İlim, amel ve ihlas...
* Müslümanın ömrü üç gün demişler. Dün, bugün ve yarın... Dün, bitti. Yarın, belli değil gelecek mi gelmeyecek mi. Geriye bugün kaldı. Bugünü değerlendiremeyen kişi yarını nasıl değerlendirecek! Yarın ya var ya yok. Yarınki fırsat ele ya geçer ya geçmez. O hâlde, her günü son günün bil, ona göre hareket et!
* İmanda değişme olursa nimetlerde de değişme olur.
* Dünyaya zillet, ahirete izzet verilmiştir.
* Kuldan isteyen zelil, Allah’tan isteyen aziz olur.
* Dünyayı sevmeyeni Allah sever, insanların elindekini sevmeyeni insan sever.
* Bu dünyayı mekân sanan hapı yuttu.
* Her şeyi Allah için yapmalı. Bir şeyin içine dünya menfaati girerse, zemzeme idrar karıştırmak gibi olur. İsterse bir damla olsun.
* Kalbinde Allah korkusu çok az olan, dünya sevgisi bulunan, haramlardan sakınmayan, âlim olduğunu söylerse şaşılır.
* Dünyanın geçer akçesi paradır. Ahiretin geçer akçesi amel-i salihtir.
* Salih ameller İslamın beş şartıdır. Salih amelleri yapmadan kalb selamette olmaz.
* İhlas ile yapılan küçük bir iş, senelerce yapılan ibadetler gibi kazanç (sevap) hasıl eder.
* Her ibadeti seve seve yapmalı. Kul hakkına dokunmamaya, hakkı olanlara hakkını ödemeye titizlikle çalışmalı.
* Dünya köprüsünü iman ile geçenler Cennete gidecektir. O köprüyü satın almaya kalkanlardan olmayın. Sonra kendisi de gülmek ister ama ağlamaktan vakit bulamaz.
* Gençlik çağı nefsin kaynadığı şehvetlerin oynadığı insan ve cin şeytanlarının saldırdığı bir zamandır. Böyle bir çağda yapılan az bir amele pek çok sevap verilir. İhtiyarlıkta dünya şevkleri azalıp güç kuvvet gidip, arzulara kavuşmak imkânı ve ümitleri kalmadığı zamanda pişmanlıktan ah etmekten başka bir şey olmaz. Çok kimselere bu pişmanlık zamanı da nasip olmaz. Bu pişmanlık da tevbe demektir. Yine büyük bir nimettir. Çokları bu günlere de kavuşamaz...
.İşlerin düzenli olması namaza bağlıdır...
2021-10-29 02:00:00
"Nefsi, en ziyâde tahrip eden şey, namazdır kardeşim. Onun ilâcı budur. Bu ilâcı kim kullanırsa, nefsinin şerrinden emîn olur."
Ömrümüzden geçen her saniye çok kıymetlidir, bir daha asla geri gelmez... Müslümanın imandan sonra en kıymetli varlığı vaktidir. Bu yüzden, en kıymetli olan vakti, en kıymetli işle geçirmek lazımdır. Yani namazla...
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" buyurdu ki:
"Nefsin nihâi gâyesi, o insanı kâfir yapmaktır. Bu nefis, insana düşman olduğu gibi, Allah’a da düşman. Cenâb-ı Hak, nefsi, kendine düşman olarak yaratmış. Bu nefsi, en ziyâde tahrip eden şey ise namazdır kardeşim. Onun ilâcı budur. Bu ilâcı kim kullanırsa, nefsinin şerrinden emîn olur. İnsan namâza durduğu zamân nefs inlermiş! Öyleyse namâza çok ehemmiyet verelim kardeşim. Çünkü namâz, başlıbaşına dindir, İslâmiyyetdir...
Namaz kılmayan mürted olmaz, günâhkâr olur. Şeytân, secde etmediği için değil, secde emrine karşı geldiği için, bu emri beğenmediği için tard edildi, onun için kovuldu. Secde etmedi, secde etmediği gibi, secde emrine karşı geldi, beğenmedi, bu emir yanlış dedi. “Ben, buna mı secde edeceğim? Ben bu kadar kıymetli iken, topraktan yaratılmış bir adama mı secde edeceğim!” dedi ve kovuldu..."
***
Tahir bin Hüseyin, Abbasiler zamanında Horasan Valisi iken, Rakka Valiliğine atanan oğlu Abdullah bin Tahir’e bazı nasihatlerde bulunmuştur. Nasihatleri özetle şöyle idi:
Şunu iyi bil ki, Allahü teâlâ emrettiği şeylerden seni hesaba çekecek ve yaptığın işlerin; mükafat veya ceza olarak, karşılığını verecektir. O hâlde aklınla, zihninle, basiretinle, her şeyinle, Hak teâlâya vereceğin hesaba hazırlanmaya yönel. Hiçbir meşguliyet bu mühim farzı terk etmene ve gevşeklik göstermene sebep olmasın. Çünkü bu, her şeyin başıdır.
Üzerinde en fazla dikkat ve hassasiyet göstereceğin, önemle duracağın en mühim şey; Allahü teâlânın sana farz kıldığı beş vakit namaza devam etmektir. Ayrıca, namazlarını, Hak teâlâyı hatırlayarak, güzel abdest alarak, müstehap olan vakitlerinde, bütün âdâb ve erkanına riayet ederek cemaatle kılmaktır. Namazın rüku, secde ve diğer erkanını, tam bir samimiyet, ihlas ve teslimiyet ile ifa et. Yapılan bütün iyi işlerin, hatta diğer bütün ibadetlerin; namazı güzel ve düzgün kılabilmek için olduğunu unutma. Bu hususta en ufak bir gevşeklik, tembellik gösterme ve asla ihmalkâr davranma. Bil ki, bütün işlerin düzenli olması namaza bağlıdır. Namaza bu şekilde devam eden, her kötülükten uzaklaşır. Çünkü Allahü teâlâ mealen;
“Doğru kılınan namaz, insanı fahşadan ve münkerden muhakkak uzaklaştırır” buyurdu. (Ankebut 45) Beraber olduğun kimseleri de namaza teşvik et!
.Kurtulanların arasında olanlar da kurtulur!..
2021-10-30 02:00:00
Dünya sevgisinden yani haram ve mekruhlardan kurtulmanın çaresi; bu sevgiden kurtulmuş bir zatla beraber olmaktır.
Allahü teâlâ, bir kulunu severse, ona sevdiği evliya bir zatı tanıtır... Dünya sevgisinden yani haram ve mekruhlardan kurtulmanın çaresi, bu sevgiden kurtulmuş bir zatla beraber olmaktır. Böyle mübarek bir zat yoksa, onun talebeleriyle beraber olmalı. Talebeleri de yoksa, o zatın kitaplarını okumalı. Edeple okununca, o kitaplardan kalblere feyiz akar.
Din büyüklerimiz buyuruyor ki:
İnsan, her kuvvetini, her azasını, ne için yaratıldı ise, o yolda kullanmalıdır. Güzel ahlak ile süslenmelidir... Eğer, Allahü teâlâ bir kuluna şu dört şeyi verdiyse, ona her şeyi vermiştir. Hiçbir şey noksan değildir.
1- Ehl-i sünnet vel-cemaat itikadı. 2- Farzları yapmak. 3- Haramlardan sakınmak. 4- Ehlullaha [din büyüklerine] muhabbet... Bu dördü hepsini ihtiva eder. Çünkü bu dördü yoksa, insanın imanı da bozuktur, ibadeti de bozuktur, her şeyi bozuktur...
İmam-ı Rabbani Müceddid-i elf-i sani Şeyh Ahmed-i Faruki Serhendi hazretleri buyuruyor ki:
"Bu büyükleri tanıyanlar pervasız olsa, patavatsız olsa, edebe pek riayet edemese de azizdir ve de makbuldür."
Neden? Çünkü, Allahü teâlâ sevdiği kulunu rastgele adama sevdirmez. Eğer Allahü teâlâ sevdiği kulunu, seçtiği kulunu bir kuluna sevdirmişse o artık seçilmiştir, artık o kurtulmuştur...
Bu din büyüklerini tanıyan bunlara muhabbet besleyen kimse müşrik olmaz, yani bu büyüklerin kabul ettiği kimse, her türlü haramı işleyebilir, her pisliğe bulaşabilir lakin küfre kaymaz, şaki olmaz. Küfürle arasında duvar vardır. Küfür ve şirkten emindir, kurtulmuştur. Allahü teâlâ da şirkten başka günahları affedeceğini söylüyor...
Bu büyükler ileride müşrik olacak kişiyi bu gemiye almazlar. Yani gemiden atacakları kimseyi baştan almazlar. Gemiye aldıklarını da atmazlar. Ancak, gemiden atlayan olabilir. Gemiden atlamaya sebep olan iki şey vardır: Biri inkâr, diğeri imtihan...
Ahir zamanda imanı korumak çok zordur. Bir anlık gaflet, sonsuz felakete sebep olur. Peki, kurtuluş çaresi nedir? Bir gün İmam-ı Rabbani hazretlerine “Bunun çaresi nedir?” diye soruyorlar. O mübarek de bu suale tek cümleyle cevap veriyor:
“Kim bu felaketten kurtulduysa, git onunla beraber ol!”
Ne okuduğun, ne ettiğin seni kurtarmaz. Hiç kimse deryaları yüzerek geçemez. Mutlaka bir gemiye binmek zorundadır. O gemiye binmeyen, yolun başında kalır.
Gemi selametle limana ulaşırsa yalnız kaptan değil, içindeki herkes kurtulur. Geminin içinde bulunmak lazımdır. Gemide ol yeter...
."Niçin bu âciz putlara yüz sürüyorsunuz?.."
2021-11-05 02:00:00
Hazret-i Ebû Bekir, yeni Müslüman olmuştu. O aşk ve şevkle, Mescid-i Harâma gitti. Orada toplanan müşrikler onu çok fecî şekilde dövdüler!..
Ebu Bekr-i Sıddîk “radıyallahü anh” ilk imana gelen hür insandır. Büyük tüccar idi. Bütün malını, evini, barkını Resulullah uğruna verdi. Gençliğinde de arkadaş idiler... Hazret-i Ebû Bekr, Peygamber Efendimiz ne söylerse, itiraz etmez hemen kabul ederdi. Hatta herkesin itiraz ettiği meseleleri bile itirazsız kabullenirdi. Meselâ Peygamberimizin Mi'râc mucizesini kabul etmeleri böyle oldu ve o gün Resûlullah Efendimiz, ona "Sıddîk" dedi...
Hazret-i Ebu Bekr, Aşere-i mubeşşerenin (cennetle müjdelenen on kişiden) birincisidir. Peygamberlerden sonra, bütün insanların en üstünüdür. Bütün gazalarda bulundu. Âyet-i kerimeler ile metholundu. Müslümanların birinci halifesidir. 634 senesinde altmış üç yaşında vefat etti...
***
Hazret-i Ebû Bekir, yeni Müslüman olmuştu. O aşk ve şevkle, Mescid-i Harâma gitti. Müşrikler tarafına dönerek şöyle seslendi:
-Bütün kâinâtın yaratıcısı olan Allahü teâlâyı bırakıp, niçin gidip, bu âciz putlara tapıyor, onlara yüz sürüyorsunuz. Gelin, Allaha ve O’nun resûlü Muhammed aleyhisselâma îmân edin!
Bunun üzerine müşrikler, hep birlikte üzerine yürüdüler. Kendisini çok fecî şekilde dövdüler. Kabîlesinden gelen bazı kimseler, kendisini baygın bir hâlde evine götürdüler...
Hazret-i Ebû Bekir, uzun bir süre kendisine gelemedi. Ümitsiz bir şekilde başında beklemeye başladılar. Nihâyet akşamüstü biraz kendine gelir gibi oldu. Gözünü açar açmaz, ağzından çıkan ilk kelâm şu oldu:
-Resûlullah, ne ne hâldedir? O’na bir şey oldu mu?
Annesi Ümmülhayr (Selmâ) sevinç içinde dedi ki:
-Yavrum, bir şey arzû eder misin, yiyip içmek ister misin?
-Anneciğim, ben Resûlullaha bir şey oldu mu diye soruyorum, sen ne diyorsun?.. O’nun hakkında bana bilgi getirmediğin takdîrde, ne bir lokma yerim, ne de bir şey içerim.
-Evlâdım, vallahi, O’nun hakkında bir bilgim yok. Onun için sana cevap veremiyorum. Sen biraz ye, kendine gel. Sonra O’nun durumunu öğrenirsin.
-Hayır anne!. Sen Ümm-i Cemil’e git ve de ki: Oğlum Ebû Bekir, senden Resûlullahı soruyor. Acaba ne hâldedir?
Annesi hemen gidip, Ümm-i Cemil’e durumu anlattı.
Daha sonra, annesi ve Ümm-i Cemil’in yardımıyla, yavaş yavaş Hazret-i Erkam’ın evine vardı. Peygamber efendimizi sağ sâlim görünce hemen sarıldı. Artık bütün ağrılarını unutmuştu. Peygamber efendimize dedi ki:
-Yâ Resûlallah! Bu benim annem Selmâ’dır. Ona duâ etmenizi istiyorum. O da hidâyete kavuşsun!
Peygamber efendimiz duâ buyurdu. Böylece annesi de, îmân ile şereflendi...
.Bilmeyen bilsin ki, ben Hattâboğlu Ömer’im!.."
2021-11-06 02:00:00
Safların birinin başında Hazret-i Hamza, diğerinin başında da Hazret-i Ömer vardı. Toprağı un edercesine, Mescid-i harâma girdiler...
Hazret-i Ömer "radıyallahü anh", Peygamber Efendimizin kayınpederidir. Hafsa validemiz onun kızıdır. Hayatta iken cennet ile müjdelenmiş on kişiden ikincisi olup, Hazret-i Ebu Bekir’den sonra eshab-ı kiramın en büyüğüdür. Resulullahın ikinci halifesidir. Hazret-i Ali, Hazret-i Ömer’i çok severdi. Ona kızı Ümmi Gülsüm'ü nikâh etti, damadı yaptı...
Hazret-i Ömer, hicretten kırk sene önce doğdu. Kureyş'in ileri gelenlerinden idi. Çok güzel konuşurdu. İslama düşman idi ancak Resulullah efendimizin duası bereketi ile Müslüman olmakla şereflendi... Hadis-i şerifte de buyuruldu ki:
(Cebrail geldi, "Ömer’in Müslüman olmasından dolayı gökteki melekler birbirine müjde verip, bayram ediyorlar" dedi.) [Hakim, Ebu Nuaym]
***
Hazret-i Ömer, Müslüman olduktan sonra bizzat kendi hâlini şöyle anlattı:
“Müslüman olduğum zaman, Eshâb-ı kirâm, müşriklerden gizlenir ve ibâdetlerini gizli yaparlardı. Bu duruma çok üzüldüm ve Resûlullaha suâl ettim:
-Yâ Resûlallah! Biz hak üzere değil miyiz?
- Evet. Allahü teâlâya yemîn ederim ki, ister ölü ister diri olunuz, muhakkak hak üzerindesiniz.
- Yâ Resûlallah! Mâdemki biz hak üzerinde, müşrikler de bâtıl yoldadırlar, o hâlde ne diye dînimizi gizliyoruz? Vallahi biz, dîn-i İslâmı, küfre karşı açıklamaya daha haklı ve daha lâyıkız. Allahü teâlânın dîni, Mekke’de, hiç şüphesiz üstün gelecektir. Kavmimiz bize karşı insaflı davranırlarsa ne âlâ, yok taşkınlık etmek isterlerse, kendileriyle çarpışırız.
Yâ Resûlallah! Seni hak Peygamber olarak gönderen Allahü teâlâya yemîn ederim ki, hiç çekinmeden ve korkmadan, oturup İslâmı anlatmadığım bir müşrik topluluğu kalmayacaktır. Artık ortaya çıkalım...
Kabûl buyurulunca, iki saf hâlinde dışarı çıkıp, Harem-i şerîfe doğru yürüdük. Safların birinin başında Hamza, diğerinin başında da ben vardım. Sert adımlarla, toprağı un edercesine, Mescid-i harâma girdik. Kureyşli müşrikler, bir bana, bir Hazret-i Hamza’ya bakıyorlardı..."
***
Hazret-i Ömer’in bu gelişi üzerine, Ebû Cehil ileri çıkıp, “Yâ Ömer! Bu ne hâldir?” deyince, Hazret-i Ömer hiç aldırış etmeden Kelime-i sehâdet getirdi...
Ebû Cehil ne diyeceğini şaşırdı. Donup kaldı. Hazret-i Ömer bu müşrik gürûhuna dönerek dedi ki:
- Ey Kureyş! Beni, bilen bilir! Bilmeyen bilsin ki, ben Hattâboğlu Ömer’im. Karısını dul, çocuklarını yetim bırakmak isteyen yerinden kıpırdasın! Kımıldayanı, kılıcımla doğrayıp yere sererim!
Bunun üzerine Kureyşli müşrikler, bir anda dağılıp, oradan uzaklaştılar.
Böylece, ilk defa Harem-i şerîfte açıktan namaz kılındı...
.Müminin neşesi yüzünde kederi kalbindedir...
2021-11-12 02:00:00
Birini üzünce, sabahlara kadar ibadet edip gözyaşı döksek, o hakkını helâl edip razı olmadığı müddetçe hiç faydası olmaz.
İnsanları sevindirmek güzel bir haslet. Bir mümini sevindirenden, Allahü teâlâ razı olur... Cenâb-ı Peygamber "aleyhissalâtü vesselam" buyuruyor ki: (Allahü teâlânın seçilmiş bazı kulları vardır. Onlar hep neşelidir. Cenâb-ı Hakkın rahmetini, merhametini, affını düşündükçe hep neşeli dururlar. Fakat onların kalpleri ve içleri, mahşeri düşündükleri zaman, kabri düşündükleri zaman, Cehennemi düşündükleri zaman kan ağlar.)
Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" buyurdu ki:
"Peygamber Efendimiz (Müminin neşesi yüzünde, kederi kalbindedir) buyurdular kardeşim. Hiç kimseyi üzmeye, hiç kimsenin hakkı yoktur. Çünkü Allahın kullarının sevgiye, sevindirilmeye ihtiyacı var... Bir mümin bir kimseyi sevindirse, annesini, babasını, arkadaşını, komşusunu, arkadaşını sevindirse, birine bir neşe verse, bundan cenâb-ı Hak râzı olur... Eğer o cenâb-ı Hakkın rızası, gökten yere bir ampul olarak inmiş olsa, onun nûrundan güneş kararır..."
Mübarek bir zattan, ağır bir hasta için dua istemişler. O zat, nesi varsa çıkarıp, "Bunları falanca yerdeki şu fakire verin!" demiş. Fakir, buna çok sevinmiş. O zata niye böyle yaptığı sorulunca, "Allahü teâlânın bir kulunu sevindirirsek, Rabbimiz de duamızı kabul eder" buyurmuştur...
Yine bir mübarek zatın, çok sevdiği bir arkadaşı hastalanmış. Bu zata, "Bana dua etsin" diye haber göndermiş. O zat da, "Bir koyun kessin, fakirlere dağıtıp sevindirsin. Yapacağımız duanın kabul olması için, birinin sevindirilmesi lazım" buyurmuş.
Birini üzünce, sabahlara kadar ibadet edip gözyaşı döksek, o hakkını helâl edip razı olmadığı müddetçe hiç faydası olmaz. Onun için, kalb kırmaktan çok sakınmalıdır.
***
Bir beldede salih bir Müslüman varmış. Hiç kızdığını ve ağzından kötü söz çıktığını gören olmamış. Üstelik kendisine kötü davranana, kötü söyleyene iyilik eder, hediye verirmiş. Sebebini araştırmışlar, bir neticeye varamayınca, hanımına sormaya karar vermişler. Gidip sormuşlar:
-Sizin efendi hiç kızmaz mı?
-Kızmaz olur mu hiç, hem de nasıl kızar.
-Kızınca bağırıp çağırmaz mı?
-Bağırıp çağırmaz, ama kızdığını biz anlarız. Kızınca bize mutlaka bir şey verir, mesela baklava getirir veya para verir. Altın verince, daha çok kızdığını anlarız...
Daha sonra, o zatı bulup bu işin hikmetini sormuşlar. Buyurmuş ki:
-Öfkelenince, din kardeşimi karşımda düşünürüm. Öfkeli nefsim, (Haydi başla, şuna haddini bildir!) der. Nefsime, (Allah’tan kork! Sen Allah’ın düşmanısın, böyle bir düşmanı din kardeşime tercih etmem) derim. Hattâ zengin olması, refah içinde yaşaması için din kardeşime dua eder, hediyeler veririm...
.Evlatlarınıza düşmanlık değil, merhamet edin!
2021-11-13 02:00:00
Anne ve baba, eğer evlatlarına büyüklerin sevgisini, İslamiyet’in sevgisini veremiyorsa, onların en baş düşmanıdır.
Din büyüklerimiz, ana-babanın çocuklara nasıl faydalı olması gerektiği hakkında buyuruyorlar ki:
Evladınıza namazın önemini anlatın ve mutlaka namaz kıldırın. Namaz kılmasına mâni her şeyin, felaketine sebep olacağını bilmeli ve bildirmelisiniz. Onun istikbalini garantiye almak, iyi bir Müslüman olması ile mümkündür. Diploma ile istikbal garantiye alınmış olmaz. İyi bir Müslüman olduktan sonra diploma işe yarar. O zaman, hem kendisine hem insanlara daha çok faydalı olur...
Dünyada saadet, ahirette Cennet, iki şeyle çok kolay olur: Biri, Allahü teâlânın bir sevgili dostuna kavuşmak ve onun tarafından kabul edilmek. İkincisi ise doğru kılınan namaz... Bir büyüğü tanıyan yahut da kitaplarını okuyan zaten namaz kılar. Hem tanımak hem namaz kılmamak olmaz! Böyle tanımak, tanımak değildir... Namazsız ahiret olmaz. Namazsız Allah'a kavuşulmaz, namazsız hayat olmaz, namaz her şeyin başıdır. Çocuklara, yiyip içmekten önce, namazlarını vaktinde kılmalarını öğretmek gerektir...
Merhamet, doktorun hastasına acıması gibidir. Hakiki merhametli doktor, hastasını kurtarandır. Bir annenin, babanın şefkati de onun merhameti gibi olmalı. Namaz kılmayan çocuğa acımamak, yardım etmemek, yani bu hastalığın çaresine bakmamak hiç merhamet olur mu? Oradaki merhamet gibi görünen şey merhametsizliktir...
Anne ve baba, eğer evlatlarına büyüklerin sevgisini, İslamiyet’in sevgisini veremiyorsa, onların en baş düşmanıdır. Nefsine düşkün anne ve baba, yani çocuklarını nefsi için seven anne ve baba çocuklarının en büyük düşmanıdır...
Çocuklarınızı büyüklerin yanına götürün. Çocuklarınızın hem abisi hem babası olun. Onları iyi yerlere götürmeye alıştırın.
***
Büyüklerden bir zat talebelerine ve sohbete gelen sevenlerine bir gün "Dergâha gelirken çocuklarınızı da getirin!" buyurmuş... Onlar da söz dinleyip o günden itibaren evlatlarını da getirmişler... Ancak çocuk işte; sohbet dinlerken uyuyakalırlarmış... Bir gün, babaları dergâhtan çocukları kucaklarında çıkarken Şeyh Efendinin hanımı merak etmiş.
-Efendi, sen bu çocukların gelmesini istifade etmelerini istiyorsun ancak çoğu uyuyakalıyor. Bunun hikmeti nedir?
O mübarek zatın, bu suale verdiği cevap çok manidar olmuş:
-Hanım, sen çocukları sohbetten istifade etsinler diye getirttiğimi zannediyorsun. Hâlbuki o günahsızlardan biz istifade ediyoruz. Sen, onlar dergâhtayken gökten inen nurları, feyizleri bir görebilsen...
Hanımı o zaman anlamış meselenin ehemmiyetini...
."Sizin taptığınız benim ayağımın altındadır!.."
2021-11-19 02:00:00
Yavuz Sultan Selim Han Muhyiddin-i Arabi hazretlerinin kabrini buldurdu. Üzerine bir türbe, yanına da bir cami ve imaret yaptırdı.
Şeyh-i ekber Muhyiddin-i Arabi hazretleri, Endülüs’te doğdu, 1240 yılında 78 yaşında Şam’da vefat etti. Zahir ve batın ilimlerinde kâmil idi. Fıkıh ve kelam ilimlerinde müctehid idi. Zekâsı pek çok, hafızası harikulade idi. Sultanlardan, valilerden, beylerden çok saygı görür, pek çok hediye gelirdi. Hepsini muhtaçlara dağıtırdı. Beş yüze yakın kitap yazmıştır. Yazılarını anlayabilmek için, âlim olmak lazımdır. Cahiller, buna zındık dedi. İbni Teymiye gibiler kâfir dedi. Âlimler, ârifler ise, veliy-yi kâmil olduğunu anladı...
Abdülgani Nablüsi hazretleri, İbni Arabi gibi büyük bir evliyaya dil uzatanın cahil ve gafil olduğunu, bunların başında İbni Teymiye’nin geldiğini bildirmektedir. (Hadika)
Ehl-i sünnet âlimleri, Vehhabilerin ortaya çıkacaklarını, keramet olarak bilmişler, bunlara, yıllarca önce cevaplar yazmışlardır. İşte bu âlimlerin başında, Muhyiddin-i Arabi, Sadreddin-i Konevi, Celaleddin-i Rumi, Seyyid Ahmed Bedevi ve İmam-ı Rabbani hazretleri gibi veliler gelmektedir...
İbni Arabi hazretleri, Vehhabilerin Arabistan’da türeyeceğini ve bozuk yolda olacaklarını haber verdiği için, Vehhabiler onu asla sevmez, "Şeyh-i ekber" değil, "Şeyh-i ekfer" [en büyük kâfir] diye hakaret ederler!..
***
Muhyiddin-i Arabi hazretleri, Şam'da, kalbi para sevgisiyle dolu bir grup kimseye; "Sizin taptığınız, benim ayağımın altındadır" dedi. Orada bulunanlar bu sözü anlayamadılar. Rabbimize -hâşâ- hakaret etti sandılar. Epey kimse aleyhinde konuşmaya başladı.
Vefat ettiğinde de Şam halkı, kabrinin üzerine çöp döktüler. Ancak vefatından sonra onun ne mübarek bir zat olduğu meydana çıktı...
İbni Arabi hazretleri "Sin, Şın'a gelince, Muhyiddin'in kabri meydana çıkar ve muradı anlaşılır" buyurmuştu. Yavuz Sultan Selim Han Şam'a geldiğinde; bu sözün ne demek olduğunu firasetiyle anladı. [Sin'den murad Selim, Şın'dan murad Şam'dır.]
Kabrini araştırıp buldurdu. Çöpleri temizleterek, kabrin üzerine güzel bir türbe, yanına bir cami ve imaret yaptırdı. Ayrıca Muhyiddin-i Arabi'nin vefatından önce ayağını yere vurarak, "Sizin taptığınız, benim ayağımın altındadır" buyurduğu yeri tespit ettirip, orayı kazdırdı. Orada küp içinde altınlar çıktı. Bundan, "Siz, paraya tapıyorsunuz" demek istediği anlaşıldı.
***
Vefatından sonra, Muhyiddin-i Arabî hazretlerini rüyada nimetler içinde görmüşler. "Efendim siz nasıl bu kadar büyük nimetlere kavuştunuz?" diye sorunca buyurmuş ki:
"Dünyada beni gıybet edenler, bana iftira yapan düşmanlar çok fazla. Onların bu yaptıkları sayesinde burada derecem durmadan yükseliyor."
."Hocasını imtihan eden melundur..."
2021-11-20 02:00:00
Şah-ı Nakşibend hazretleri, köydeki bir seveninin daveti üzerine misafir olur. Elinde bir tabak armutla biri gelir ve sohbete katılmak istediğini söyler...
Seyyid Muhammed Behaeddin Buhari "kuddîse sirrûh" hazretleri, Silsile-i aliyyenin on beşincisidir. Allahü teâlânın sevgisini kalblere nakşettiği için, kendisine "Nakşibend" denilmiştir.
Bu mübarek zat, 1318 yılında Buhara'ya yakın Kasr-ı Arifan'da doğdu. İslam âlimlerinin en meşhurlarından olup, tasavvufta en yüksek derecelere ulaşmıştır. Zamanında ve kendinden sonraki asırlarda onun sebebi ile pek çok insan, hidayete, doğru yola kavuşmuştur. 1389'da Kasr-ı Arifan'da vefat etti...
***
Şah-ı Nakşibend hazretleri, uzak bir köydeki bir seveninin daveti üzerine ona misafir olmuştu. Gece evde otururlarken ev sahibine, "Git kapıya bak, bakalım orada bekleyen kim?" buyurdu.
Ev sahibi dışarı çıkıp baktığında köy halkından Yusuf isimli birinin kapıda beklediğini gördü. Yusuf, sohbete katılmak için izin istiyordu. "Gelsin bakalım" buyurulunca içeri girdi...
Yusuf’un elinde bir tabak armut vardı. Armutları edeple Nakşibend hazretlerinin önüne koydu. O mübarek, ev sahibinden geniş bir tabak getirmesini istedi. Tabak getirilince de armutları geniş tabağın içine boşalttı. Daha sonra eliyle armudu karıştırıp birini çıkardı, Yusuf’a verdi, geri kalan armutları ise taksim etmelerini emir buyurarak “Kimse elindeki armudu yemesin” dedi.
Yusuf’a armutları nereden aldığını sordu. O da aldığı yeri söyleyince, "Getirdiğin armut üzerindeki şüphemiz nedendir bilir misin?" diye sordu. Yusuf dedi ki:
"Efendim bana köyümüze veli bir zatın geldiğini söylediler. Ben de sizi imtihan etmek için bir kilo armut aldım ve armutlardan birini işaretledim. Eğer veli bir kimse ise benim işaretlediğim armudu bulur diye düşünüyordum."
Nakşibend hazretleri, "Bak bakalım, elindeki işaretlediğin armut mudur?" buyurunca Yusuf bir de baktı ki, hakikaten kendisine verdiği armut yolda işaret yaptığı armuttur. "Evet efendim, işaretlediğim armut bu" dedi. Nakşibend hazretleri bunun üzerine buyurdu ki:
"Bizi mecbur ettin Yusuf! Armudu keramet göstermek için değil, senin bizden uzaklaşmaman için seçip sana verdik. Eğer biz bunu bilip sana vermeseydik sen bizim hakkımızda kötü düşünür ve çok zarara uğrardın, bizim yüzümüzden kimsenin zarara uğramasını istemeyiz. Cenab-ı Allah'ın velilerini imtihan etmeye kalkışmak iyi bir insana yakışmaz. Bizi tanıyarak bu imtihanı yapmak isteseydin helak olurdun, tanımadığın için affedildin yoksa hocasını imtihan eden melundur."
Yaptıklarından dolayı pişman olan Yusuf, özür dileyerek kusurunun affını istedi ve talebelerinin arasına o da katıldı...
.Veren de Allahü teâlâdır, alan da..."
2021-11-26 02:00:00
Kur'ân-ı kerîmde buyuruldu ki: "Dünya hayatında onların geçimliklerini [maddi, manevi bütün rızıklarını] aralarında biz taksim ettik."
Allahü teâlâ, her insanın ve her hayvanın rızkını ezelde takdir etmiş, ayırmıştır. Rızık hiç değişmez, azalmaz ve çoğalmaz. Kimse kimsenin rızkını yiyemez. Kimse kendi rızkını yemeden, bitirmeden ölmez... Rızkın birkaç anlamı vardır:
1- Rızık denince yiyecek içecek şey anlaşılır. Çoğulu da erzaktır, rızıklar demektir. İnsanlar rızık denince bunu anlarlar.
2- Rızık, sadece yiyip içilen ve kullanılanlardır. Yiyip içilmeyen ve kullanmayan rızık sayılmaz. Fazla kazanç, malı arttırır; ama, rızkı arttırmaz. Rızık, mukadderdir.
3- İnsana faydası olan maddi ve manevi her şey rızıktır. Bir âyet-i kerime meali:
(Dünya hayatında onların geçimliklerini [maddi, manevi bütün rızıklarını] aralarında biz taksim ettik.) [Zuhruf 32]
İnsanlar rızkı kazanmada inanç yönünden çeşit çeşittir... Kâfirler; rızkın yalnız çalışmaktan geldiğine inanır... Müşrikler; rızkın hem Allah’tan, hem de çalışmaktan geldiğini sanır. Münafıklar; rızkın Allah’tan geldiğini bilir ama rızkı verir mi vermez mi endişe içindedir... Fâsıklar; rızkın Allahü teâlâdan geldiğine inanır ama, çalışırken Allah’a asi olur... Salih müminler; rızkın Allah’tan geldiğine ve çalışmanın, sebebe yapışmak olduğuna inanır. Çalışırken, Allahü teâlâya asi olmaz, haram işlemez...
***
Yavuz Sultan Selim Han Mısır’ı zaptettiği zaman, cuma namazını Ezher Camii'nde kıldı. Namazı kıldıran hatib için yüz altın bağışladı. Bunu önceden öğrenen hatib, o gün cuma namazını kıldırma sırası kendisinde olan diğer hatib arkadaşından izin almıştı...
Sırasını devreden hatib, diğer arkadaşının altınlara kavuştuğunu görünce, söylenmeye başladı. O sırada orada bulunan büyük âlim ve velilerden olan Abdülvehhâb-ı Şârânî hazretleri aralarına girip, sırasını veren hatibe;
"Üzülme! Allahü teâlâ bunu sana kısmet etmemiş" dedi. O da; "Rızkımın kesilmesine bu arkadaşım sebep olduğu için kızıyorum" dedi. İmâm-ı Şârânî hazretleri de; "O sebep oldu görünüyorsa da, aslında sebep o değildir. Arkadaşın ilahi kudretin bir aletidir. Aleti kim hareket ettiriyorsa, hüküm onundur. Yoksa aletin değildir... Senin böyle söylemen, sopa ile dövülüp de, sopayı vurana değil sopaya kızan adamın hâline benziyor. Hani sen her cuma hutbelerinde; “Vallahi veren de Allahü teâlâdır, alan da. Yükselten de Allahü teâlâdır, alçaltan da...” demez miydin? Şimdi niçin bunun tersine göre hareket ediyorsun?" deyince, o hatib;
"Üstadım! Bu sözler karşısında aciz kaldım. Hüccet ve ispatlarınla beni susturdun" diyerek oradan ayrıldı...
."Askerime helal lokma gerektir Paşa!.."
2021-11-27 02:00:00
Fazlullah Paşa, II. Murad Han’ın Çandarlı Halil Paşa’dan borç para istediğini görür ve Sultan'ı celallendirecek bir teklifte bulunur!
İnsan hiçbir zaman ölümü unutmamalı... O gün mutlaka gelecek. İşte o ölüm gelmeden önce, ona hazırlıklı olmalı. Ölüme hazırlık, helal kazanıp helal yere harcamaya ve helal lokma yemeye dikkat etmekle olur. Haramın sonu ateştir. Çürük mal satışıyla, milleti aldatarak elde edilen parayı veya başka bir haksız kazancı, Allah kapıdan içeri sokmasın! O öyle bir çıkar ki, çıkarken de, beraberinde çok şey alıp götürür. Peygamber efendimiz anlatıyor:
(Mirac'da, sırtüstü yatan, karınları davul gibi şeffaf, içinde her türlü mahlûk olan insanlar gördüm. Kardeşim Cebrail’e, “Bunlar ne?” diye sordum. “Ya Resulallah, bunlar senin ümmetindendir” dedi. “Suçları ne?” dedim. “Onlar, helal haram demeden mal toplayıp, kazandığı paranın helal veya haram olduğunu düşünmeyenlerdir. İşte bu yedikleri haram, onların vücutlarında bu hâle gelmiştir” dedi.)
Helal lokma, kalbi nurlandırır, insan daha kolay ibadet eder. Haram lokma ise, insanı şeytanın oyuncağı yapar... Bütün ibadetlerin kabul olması, helal lokmaya bağlıdır. Hadîs âlimi Ahmed bin Abdullah İsfehânî hazretleri, Hilyet-ül-evliyâ kitabında diyor ki: “Büyüklerden çoğu buyurdu ki, ibadetler on kısımdır. Dokuz kısmı helal kazanmaktır. Bir kısmı da bildiğimiz bütün ibadetlerdir.”
Onun için her mümin, helal kazanmaya çalışmalıdır. Haramdan ve şüphelilerden kaçınmalıdır...
***
Sultan II. Murad Han zamanında, henüz Osmanlılarda hazine teşkil edilip saraya tahsisat ayrılmamıştı. Hâl böyle olunca, padişahlar da çok zaman parasız kalabiliyordu... Fazlullah Paşa, II. Murad Han’ın Çandarlı Halil Paşa’dan borç para istediğini görüp dedi ki:
-Sultanım, Padişahın vezirlerden ve şundan bundan para istemesi yerinde olmaz. Müsaade buyurursanız bir hazine teşkil edilsin ve oradan saraya tahsisat ayrılsın.
Fazlullah Paşa’yı dinleyen Sultan Murad bu parayı nereden temin edeceğini sorunca Paşa şöyle cevap verdi:
-Sultanım çok zengin var, bir fermanla bazılarından mal toplamak mümkündür.
Sultan Murad Han, celalli bir şekilde dedi ki:
-Paşam, bu nasıl sözdür! Böyle bir şeyi nasıl teklif edersin. Bizim idaremizde üç helal lokma vardır. Biri madenler, biri cizye, biri de savaş ganimetleridir... Bizim askerimiz gazi askerlerdir. Bunlara helal lokma gerektir. Bir padişah ki askere haram lokma yedirir, o asker artık harami olur. Haraminin sebatı olmaz. Küçük bir mukavemetle karşılaşsa hemen firar eder, kaçar. Sonrası ise malumdur!..
İlk Osmanlı sultanından son sultana kadar hepsi harama helale çok dikkat etmişlerdir.
.Kurtulmak istiyorsan Sultanımızı üzme!.."
2021-12-03 02:00:00
Bayezid Han, Bursa'ya bir cami yaptırmak ister. Mimarlar bugünkü Ulucami’nin bulunduğu mevkide karar kılarlar. Ancak bir pürüz vardır!..
Yıldırım Bayezid Han, Dördüncü Osmanlı Sultanıdır. Murad-ı Hüdavendigar’ın oğlu ve Çelebi Sultan Mehmed’in babasıdır. 1360'ta doğdu. 1388'de, babası şehit olunca, tahta çıktı...
Bayezid Han, âlimlerin sohbetlerinde bulunur, onların Allahü teâlânın Emîr ve yasaklarını bildiren sözlerini canla başla kabul ederdi. Evliyaya çok hürmette bulunurdu. Osmanlı topraklarının her tarafında ilim yuvaları kurdu. Memleketin her tarafında cami, mescid, darüşşifa, medrese, imaret ve misafirhaneler yaptırdı. Bunlardan en meşhuru Bursa'da yaptırdığı Ulucami'dir... Bu caminin hikâyesi şöyle anlatılır:
Bayezid Han, Niğbolu zaferinde kazanılan ganimetlerle muhteşem bir cami yaptırmak ister. Mimarlar bugünkü Ulucami’nin bulunduğu mevkide karar kılarlar. Söz konusu arsa üzerinde evi, bahçesi olanlara başka yerden muadil yer verilir. Hatta ceplerine birkaç kese altın sıkıştırılır gönülleri hoş edilir... Ancak ihtiyar bir kadıncağız “Ben evimi, arsamı vermem” diye tutturur! Önce vezirler, sonra bizzat Sultan, kadının ayağına gider, iknaya çalışırlar. Ama o diretir...
Sultan Bayezid Han, caminin yerini beğenmiştir. Hiç hesapta olmayan pürüz canını sıkar. Hatta divanı toplar, çözüm yolu arar. Kadılar “Mal onun, satarsa satar, satmazsa zorlayamayız!” derler. Meclis çaresizlik içinde dağılırken Bayezid Hanın aklına damadı Emîr Sultan hazretleri gelir. Hemen meseleyi ona anlatır.
Mübarek sadece tebessüm eder, “Acele etme!” der: “Bir gecede neler değişmez?”
İhtiyar kadın o gece rüyasında mahşer meydanını görür. Annenin çocuğundan kaçtığı bir dehşet anıdır! Kalabalıkta korkunç bir azap endişesi vardır. O arada bir dalgalanma olur. Müslümanlar âlemlere rahmet olarak gönderilen Resulullah efendimizin yanına koşarlar. Şefaate kavuşan kavuşana... Kadıncağız da niyetlenir, ama bırakın yürümeye, kıpırdamaya mecali yoktur. Ayakları vücudunu taşıyamaz, ızdırapla yerleri tırmalar. Feryat figan ağlamaya başlar... İşte tam o sırada Emîr Sultan hazretleri gelir ve sorar:
- Niçin ağlıyorsun anneciğim?
- Herkes Cennete gitti, ben bir başıma kaldım burada!
- Kurtulmak istiyor musun?
- Hiç istemez miyim?
- Öyleyse Sultanımızı üzme!
Kadın kan ter içinde uyanır ve sabahı zor eder. Ertesi gün kendi ayağıyla gidip, Sultanın huzuruna çıkar. Arsayı eviyle birlikte verir. Üstelik önüne konulan altınları da cami için bağışlar...
.Yarısı câmiye çevrilen kilisenin hikâyesi!..
2021-12-04 02:00:00
Müslümanlar, İslâm şehri olduğunun sembolü olarak, kılıç zoru ile aldıkları şehrin en büyük kilisesini câmiye çevirir, diğer kiliselere dokunmazlardı.
İslâmiyeti, kendilerine ezeli düşman gören Batı için, tarihin şeref levhasına geçmiş ibretlik bir hadise okuyalım bugün...
Şam’ın fethinde, Hâlid bin Velîd hazretleri, şehrin bir tarafından girdi. Kendisine karşı konulduğu için, kılıç kullanarak şehirde ilerliyordu. Hedefi, o zaman şehrin en büyük kilisesi olan, şimdiki "Emevî Camii" idi.
Şehrin diğer tarafından da, Ebû Ubeyde bin Cerrâh hazretlerinin komutasındaki askerler yol alıyordu. Fakat, burada halk kendisine karşı koymuyordu. Bunun için rahat bir şekilde kılıç kullanmadan ilerliyorlardı. Tabiî ki, bunun ilk hedefi de, şehrin en büyük kilisesi idi. Müslümanlar, İslâm şehri olduğunun sembolü olarak, kılıç zoru ile aldıkları şehrin en büyük kilisesini câmiye çevirir, diğer kiliselere dokunmazlardı. İstanbul’un fethinde olduğu gibi.
Bu iki büyük kumandan, aynı anda iki ayrı kapıdan bu kiliseye girdiler. Ve kilisenin ortasında birbirleri ile karşılaştılar... Bu büyük zafer için birbirlerini tebrik için kucaklaştılar. Hâlid bin Velîd hazretleri, kilisenin câmiye çevrilmesini istedi. Bu teklîfe, Hazreti Ebû Ubeyde karşı çıktı:
- Yâ Hâlid! Bilmez misin, sulh, barış yolu ile alınan şehrin kiliselerine dokunulmaz!
- Fakat ben buraya kadar kılıç kullanarak geldim.
- Ben ise barış yolu ile buraya kadar geldim.
- Peki o zaman ne yapacağız yâ Ebâ Ubeyde?
- Kilisenin yarısı yine kilise olarak kalacak, diğer yarısı câmiye çevrilecek! Çünkü, kilisenin yarısı kılıç zoruyla, diğer yarısı sulh yoluyla alındı.
Hâlid bin Velîd’in, karara en ufak bir şekilde bile tepkisi olmadı. Hattâ, Ebû Ubeyde bin Cerrâh hazretlerine teşekkür etti...
Bu hâdiseden sonra, kilisenin yarısı câmiye çevrildi. Melik bin Mervân zamanına kadar bu böyle devam etti. Mervân kilisenin tamamını câmiye çevirdi. Hıristiyanlar mecburen buna razı oldular.
***
Yıllar sonra, adâletiyle meşhur Ömer bin Abdülazîz halîfe oldu. Hıristiyanların ileri gelenleri bir araya gelip bu durumu ona bildirdiler. Halîfe isteklerini dinledi ve meseleyi Kâdıya havale etti. Kâdı kararını açıkladı:
- Câminin yarısı size tekrar kilise hâline getirmeniz için iâde edilecektir!
Bu sefer de Müslümanlar söz istediler:
- Efendim, kararınıza itirazımız yoktur. Ancak, malumunuz dînimize göre, kullanılmayan ibâdethâneler, dava edilmesi hâlinde kapatılır. Şam’da ve başka şehirlerde kullanılmayan çok kilise var. O zaman biz de onların kapatılmasını talep ediyoruz.
Hıristiyanlar bu beklenmedik gelişme karşısında, ne yapacaklarını şaşırdılar. Kendi aralarında görüşüp davalarından vazgeçtiler...
.Dinin emirlerini yapmak salihlere kolay gelir...
2021-12-10 02:00:00
Salihlerden biri, cuma günü merkebine bir çuval buğday atıp değirmene gitmişti. Oradan da camiye gidecekti. Ancak merkebi ortalıkta yoktu!
Din büyüklerimiz buyuruyor ki: "Kime dinin emirlerini yapmak kolay gelirse, onun salih biri olduğu anlaşılır. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Ahirete ait istediğine kolayca kavuşur, dünyaya ait olana kavuşman zorlaşırsa, bil ki sen iyi bir hâl üzerindesin. Bunun tersi olursa kötü hâldesin!) [Beyheki]
***
Hamid-i Lifaf hazretleri, dokuzuncu asırda Belh'te yaşamış Allah adamlarındandır. Nasihatleri meşhurdur. Buyurdu ki:
"Ölümü devamlı hatırında tutan kişi üç şeyle mükafatlandırılır: 1- Tövbede acele eder. 2- Elindekine kanaat eder. 3-İbadetlerinden zevk alır.
Ölümü unutan kişi de üç şeyle cezalandırılır: 1- Tövbeyi geciktirir. 2- Elindeki imkânlara rıza göstermez. 3- İbadetlere karşı isteksiz olur..."
Bu mübarek zat, böyle bir cuma günü merkebine bir çuval buğday atıp değirmene gitmişti. Ondan sonra da bahçesini sulayacaktı... Cuma vakti de yaklaşıyordu. O ara baktı ki merkebi ortalıkta yok! Hayvanını arayacak ve bahçesini sulayacak olsa, cuma namazını kaçıracaktı. Kendi kendine;
“Ahiret işi, dünya işinden önce gelir” deyip camiye gitti... Cuma namazından sonra kayıp merkebini arayacak, bahçesini sulayacaktı...
Namazdan sonra merkebini bulamadı. "Bari gidip bahçe işini halledeyim" diyerek yola koyuldu... Fakat o da ne? Bahçeye geldiğinde her yerinin sulanmış olduğunu gördü... Evine gitti. Baktı ki merkebi ahırda!.. O ara tandırda hanımının ekmek pişirdiğini gördü. Şaşkınlık içinde ve merakla hanımına bunların nasıl olduğunu sordu. Kadıncağız şöyle anlattı:
-Bir ara dışarıda bir gürültü ile beraber bir ses işittim. Dışarı çıkıp baktığımda, bir aslanın bizim merkebi kovaladığını gördüm. Hemen ahırın kapısını açıp merkebin girmesini temin ettim. Kendim de hemen eve girdim...
Bahçenin sulanmasına gelince; o da şöyle oldu: Bitişik komşumuz bahçesini suluyormuş. Bu sırada uyuyakalmış, su taşıp bizim tarafa akmış, bu vesile ile bahçemiz de sulanmış...
Bu ekmek yaptığım una gelince... Bizim komşunun değirmende unu varmış. Onu eve getirmek için gitmiş. Ancak, yanlışlıkla bizim unu alıp getirmiş. Evine geldiğinde unun bizim olduğunu anlayınca, hemen getirip teslim etti...
Hanımından bu haberleri duyan Hamid-i Lifaf ellerini kaldırıp, şöyle dua etti:
“Ya Rabbî! Ben senin bir emrini yerine getirdim. Sen ise benim üç ihtiyacımı birden giderdin. Sana binlerce hamd-ü senalar olsun...”
.Mevlâna'dan dua almaya gelen sarhoş genç!..
2021-12-17 02:00:00
Bir gece yarısı, Hazret-i Mevlâna’nın dergâhının kapısı çalınır. Talebeleri açıp bakarlar ki karşılarında sarhoş bir genç duruyor!..
Ölüme, "Şeb-i arus" (düğün gecesi) adını veren Mevlâna Celaleddin-i Rumî hazretlerini anma haftasındayız... Bugün, bir nebze bu mübarek zattan bahsederek köşemizi zinetlendirmek istedik efendim...
Hazreti Mevlâna 1207'de Belh şehrinde doğdu. Soyu baba tarafından Hazret-i Ebu Bekr-i Sıddîk’a, anne tarafından İbrahim Edhem hazretlerine ulaşmaktadır. Bu mübarek zat 1207 yılında Belh şehrinde doğdu, 17 Aralık 1273 yılında Konya’da vefat etti...
Hazreti Mevlâna, tasavvuf deryasına dalmış bir Hak âşığıdır. İlmi, teşbihleri, sözleri ve nasihatleri bu deryadan saçılan hikmet damlalarıdır. Onun, çeşitli din, mezhep, meşrep sahibi kimseleri kendisine hayran bırakan merhameti, insan sevgisi, tevâzuu, gönül okşayıcılığı gibi üstün vasıfları, mensup olduğu İslam dininin yüksek ahlak telakkîsinden bazı örnekleridir... O, bütün insanlığa seslenmiş ve kucaklamıştır... Çok kıymetli eserleri bulunmaktadır...
***
Bir gece yarısından sonra, Hazret-i Mevlâna’nın dergahının kapısı çalınır. Talebeleri açıp bakarlar ki karşılarında sarhoş bir genç duruyor. "Ben Mevlâna’nın duasını alacağım" der. Talebeler kovsalar da, o "Dua almadan gitmem" diye diretir...
Gürültüye Hazret-i Mevlâna uyanır, "Bu gürültü ne?" diye sorar. "Efendim, sarhoş bir genç, duanızı almadan gitmeyeceğini söylüyor" derler.
Hazret-i Mevlâna buyurur ki:
-O, sarhoş kafayla bu saatte bizi bulabilmiş, siz ayık kafayla içeri almıyorsunuz öyle mi? Belki samimidir, niye kovuyorsunuz? Talep edeni, ihlasla arayanı kovma yetkimiz yok ki. Zaman; affetmek, iyilik etmek ve acımak zamanıdır. Öfkelenmek zamanı değildir. Ateşten çıkıp gelene, dön tekrar ateşe demeye hakkımız var mı? Bırakın gelsin yanıma!
Mevlâna hazretlerinin bu sözlerini duyan genç gelir ve ağlayarak, "Hocam benim gibi sarhoş, edepsiz biri için, talebelerinize sitem etmenize gönlüm razı olmadı. Beni de talebeliğe kabul buyurmaz mısınız? O talebelerin ve sizin hizmetinizde olmakla şereflenmek istiyorum" der.
Hazret-i Mevlâna gencin gözyaşlarını silip der ki:
-Evladım hoş geldin aramıza, kimin ne zaman ne olacağı belli olmaz, hangi vesile ile kavuşacağı belli olmaz. Allahü teâlâ âlemlere rahmet olarak gönderdiği Peygamber efendimize, "Beni talep edene hizmetçi ol" diye emrediyor. Bu yüzden talep edenin haline vaktine saatine bakılmaz, talebine bakılır. Sen bizi Allah için sevip bulmuşsun. Gerçekte talebin biz değil, Allah sevgisine kavuşmaktır. Buna engel olmaya kimsenin hakkı olmaz. Talebelere sitem edişim bu yüzdendi...
.Hüccet-ül-İslam İmam-ı Gazali
2021-12-18 02:00:00
İmam-ı Gazali hazretlerinin İslamiyet’e yaptığı büyük hizmetleri gören Nizamülmülk onu "Nizamiye Üniversitesi Rektörlüğü"ne tayin etti.
Bugün, büyük İslâm âlimi İmam-ı Muhammed Gazali hazretlerinin vefat yıl dönümüdür... Gazali hazretleri, İslam âlimlerinin en büyüklerindendir. 450 [m. 1058] senesinde, İrân'ın Tus yani Meşhed şehrinde dünyaya geldi. Lakabı "Hüccet-ül-İslam" ve "Zeyneddin"dir. Müctehiddi ve ictihadı, Şafii mezhebine uygun oldu... Tasavvufta mürşidi, Silsile-i aliyye büyüklerinden Ebu Ali Farmedi hazretleridir...
Bu mübarek zat, ilim adamlarının hâmisi olan Selçukluların meşhur veziri büyük devlet adamı Nizamülmülk’ün daveti üzerine Bağdat’a gitti. Onun topladığı ilim meclisinde bulunan zamanın âlimleri, İmam-ı Gazali hazretlerinin ilminin derinliğine hayran kaldıklarını itiraf ettiler. O zaman ortaya çıkan bid'at fırkalarının mensupları, onun yüksek ilmi ve en zor, en ince mevzuları en açık bir şekilde anlatması, hitabet ve izah etme kabiliyetinin yüksekliği, zekâsının parlaklığı karşısında perişan oldular; yenik düştüler...
İmam-ı Gazali hazretlerinin İslamiyet’e yaptığı büyük hizmetleri gören Nizamülmülk [şimdiki tabirle] onu "Nizamiye Üniversitesi Rektörlüğü"ne tayin etti. Bu üniversitede üç yüz seçkin talebeye lüzumlu olan bütün ilimleri öğretti...
O, bir taraftan kıymetli talebeler yetiştirdi, bir taraftan da bid'at ehlinin bozuk inançlarını çürütmek ve Müslümanların bunlara aldanmamaları için kıymetli kitaplar yazdı. En kıymetli eseri Şam'da iki senede yazdığı "İhyâu-Ulumiddin"dir. (İlcâm-ül-Avâm, Eyyühel-Veled, El-Munkızu Aniddalâl, Durret-ül-Fahire ve Kimyâ-ı Seâdet kitapları "Hakikat Kitabevi" tarafından bastırılmıştır.)
Seyyid Abdülhakîm Arvasî hazretleri buyurdu ki: “İmam-ı Gazali’nin İhyâ kitabı, bütün âlimlerce doğru ve yüksektir. Bir gayrimüslim, severek yapraklarını çevirirse, Müslüman olmakla şereflenir.”
Nitekim, eserleri üstünde Avrupalılar geniş ve uzun süren incelemeler yapmışlardır. 1959’da dört Alman ordinaryüs profesör, onun kitaplarını okuyarak, İslam dinine hayran kalmışlar ve hazret-i İmam’ın kitaplarını Almancaya çevirerek sonunda Müslüman olmuşlardır...
İmam-ı Gazali hazretleri, ömrü boyunca gece gündüz devamlı kitap yazmış büyük bir âlimdir. O kadar çok yazdı ki, ömrüne bölününce, bir güne on sekiz sayfa düşmektedir. Eserlerinin sayısının 1000’e ulaştığı, "Mevduât-ul-Ulum" kitabında bildirilmektedir. Vefatından sonra İslam dünyasının maruz kaldığı Moğol felaketi esnasında yakıp yıkılan binlerce kütüphane içinde Gazali hazretlerinin sayısız eserleri de yok edilmiştir...
Bu mübarek zat, 18 Aralık 1111 (h. 505) yılında vefat etti. Allahü teala şefaatine nail eylesin...
.Çürük bir elma bir kese altın eder mi?
2021-12-24 02:00:00
"Maksadım altın falan değildi, Müslüman olmadan önce son defa adaletinizi tecrübe etmek istemiştim, beni affedin ve aranıza alın Sultan'ım!"
Dinimiz iyi bilinirse görülür ki, Allahü teâlâ, insanlara daima merhamet ve şefkat ve af ile muamele etmeyi, kendilerine fenalık yapanları affetmeyi, her hâlükârda güler yüzlü ve tatlı sözlü olmayı, sabırlı hareket etmeyi, işlerinde hep dostlukla anlaşmayı emretmektedir.
Hakiki Müslümanlar, diğer bütün dinlere karşı büyük bir müsamaha göstermişler, değil Hristiyan ve Yahudileri zorla Müslüman yapmak ve onların ibadethanelerini tahrip etmek, aksine, onlara yardım, hatta kiliselerini tamir etmişlerdir.
Müslümanlar arasından Hristiyanlara fena muamele edenler çıkmamış mıdır? Çıkmış olabilir. Fakat bunlar, hem miktarca çok az, hem de, dinimizin emirlerini bilmeyen cahiller idi. Bunlar nefslerine uyarak hareket etmişler ve cezaları bizzat Müslümanlar tarafından verilmiştir...
***
Bir zimmi (gayrimüslim vatandaş), Sultan İkinci Murad Hana der ki:
- Bir maruzatım var Padişahım, müsaade buyurun anlatayım?
- Elbette, söyle nedir maruzatın?
- Askerleriniz benim bahçemden dün elma yediler ve parasını ödemediler!
- Bu dediğin nasıl olabilir? Bir yanlışlık olmalı!
- Yanlışlık yok Padişahım.
Sultan Murad Han derhal araştırılmasını emreder. Az zaman sonra üç askeri huzura getirirler. Sultan onlara olayı anlatır ve sorar:
- Bu zimminin söyledikleri doğru mudur?
Askerlerden biri der ki:
- Doğrudur Sultanım, ben yaptım!
- Peki ama nasıl? Kul hakkını düşünmedin mi hiç?
- Padişahım, benim yediğim elma yerdeydi ve çürüktü. Çürük bir elmanın para edeceğini düşünemedim; nitekim bu iki arkadaşım da oradaydı, onlar ağaçtan elma kopardılar ve parasını da bahçeye attılar.
Padişah, zimmiye sorar:
- Askerlerimin söyledikleri doğru mudur?
- Evet, o ikisinin kopardığı elmaların bedelini aldım.
- Peki, öyleyse istediğin nedir?
- Diğer askerinizin yerden aldığı elmanın bedelini de isterim.
- Peki, o çürük elma için ne istersin?
- Bir kese altın isterim, yoksa hakkımı helal etmem.
- Bir çürük elma bir kese altın eder mi hiç? Bu açıkça haksızlık.
- O zaman hakkımı helal etmem.
- Peki al bir kese altın!
Zimminin gözleri dolar, kendisine uzatılan keseyi eliyle iter ve kelime-i şehadet getirir. Sonra der ki:
- Efendim, maksadım altın falan değildi, Müslüman olmadan önce son defa adaletinizi tecrübe etmek istemiştim, beni affedin ve aranıza alın!
***
İslam devletlerinin meydana gelmesi, yayılması asla, saldırmakla olmadı. Bu devletleri ayakta tutan, yaşatan, büyük ve başlıca kuvvet, iman kuvveti ve İslam adaleti, iyilik, doğruluk ve fedakârlık meziyeti idi.
.Bu ahlaka sahip milletle dünyayı fethederim!..”
2021-12-25 02:00:00
Henüz İstanbul fethedilmemişti... Fatih Sultan Mehmed Han bir gün tebdil-i kıyafetle çarşıda esnafı dolaşmaya başlar...
Fatih Sultan Mehmed Han, kılıçla keşfi yan yana yürütmüş, çağ açıp çağ kapamıştır. Tetkik edildikçe derinleşen, derinleştikçe deryalaşan bu cihangirin sayılamayacak kadar güzel vasıfları vardır. O, ne istediğini ve ne yapacağını bilen ve büyük işleri başarabilmek için gerekli tedbirleri, yorulmak bilmeyen bir azim, sabır ve sükûnetle hazırlayan bir insandı...
***
Henüz İstanbul fethedilmemişti... Fatih Sultan Mehmed Han, zaman zaman tebdil-i kıyafetle halkının arasına karışırdı… Sultan, yine bir gün, kıyafet değiştirerek çarşıda esnafı dolaşmaya başladı. Rastladığı ilk dükkâna girdi ve bir okka tuz, bir okka şeker ve bir okka da sabun istedi. Dükkan sahibi bir okka tuzu tartıp müşterisine verdi ve dedi ki:
-Lütfen diğer istediklerinizi de karşıdaki komşumdan alın. Zira, o henüz sabah siftahını yapmadı...
Memnun bir edayla dükkândan çıkan Mehmet Han, öbür dükkâna girdi ve şeker ve sabunu da ondan istedi. O bakkal da şekeri verdi ve dedi ki:
-Sabunu da yandaki komşumdan alınız. Çünkü o daha siftah etmedi...
O bakkal da aynı şekilde davranınca Mehmed Han'ın gözleri dolmuş ve böylesine üstün bir ahlaka sahip olan halkın hükümdarı olmaktan büyük mutluluk duymuş ve “Ben bu ahlaka sahip bir milletle, değil İstanbul’u dünyayı dahi fethederim” demekten kendini alamamış ve fetih hazırlıklarına hız vermiştir…
***
Fatih Sultan Mehmed Han, 1453'te İstanbul'u fethettikten sonra imparatorluk sarayını gezer. Bir ara mahzene iner ve zindanda yaşlı bir papaza rastlayıp sorar:
-Buraya neden hapsedildin?
Papaz cevap verir:
-Arz edeyim Sutanım... Siz İstanbul'u kuşatmaya başladığınızda imparator beni huzura çağırıp, İstanbul'un düşüp düşmeyeceğini sordu. Ben de bilgime dayanarak bunun İstanbul'un uğradığı son muhasara olduğunu ve şehrin elimizden çıkacağını söyledim! Bu sözlerim imparatorun hiç hoşuna gitmedi... Çok kızdı bana!.. Bir sürü eziyetten sonra buraya attırdı beni.
Fatih Sultan Mehmed Han bir an düşünür ve papaza şöyle sorar:
-Peki bu şehir bir gün gelir bizim de elimizden çıkar mı?
Papaz cevap verir:
-Bu şehirde herkesin gözü vardır. Sizin aranızda da sen-ben kavgası başlarsa, kişisel çıkarlar ülke çıkarlarının önüne geçerse, mülklerini yabancılara satanlar çoğalır, yabancılardan medet umanlar artar; işte o zaman bu şehir sizin elinizden çıkar…
Adamın bu sözlerini duyan Koca Fatih ellerini kaldırır ve şöyle dua eder:
"Ya Rabbi! Böylelerini kahrına ve gazabına uğratmanı niyaz ediyorum!.."
."Ya Rabbi, memleketimizi pahalılıktan muhafaza eyle"
2021-12-31 02:00:00
Karaborsacılar tarafından fiyatlar yükseltilip millete zarar ve zulüm hâline geldiği zaman, belediyenin kâr haddi koyması caiz olur.
Dünyada, dertsiz, sıkıntısız insan yoktur. Dünya, mümin için huzur yeri değildir. Azap yeri de değildir. Esas huzur ve azap yeri, ahirettir. Dünya, ahiretin tarlasıdır. Yani dünya kazanç yeridir. Dünyada ne ekilirse, ahirette o biçilecektir. Her nimet, bir külfet karşılığıdır. Külfet de sıkıntısız olmaz. Dünyalıktan gelen her sıkıntı, Müslümanın kalbini dünyadan soğutur ve nefret ettirir. Hadis-i şeriflerde mealen buyuruldu ki:
(Öyle günahlar vardır ki, onları ancak geçim hususunda çekilen sıkıntılar yok eder.) [Hatib]
(Kulun günahı çoğalır da, onu yok edecek güzel ameli bulunmazsa, ona sıkıntılar gelir ve günahlarına kefaret olur.) [İ. Ahmed]
Gerek geçim sıkıntısı, gerekse başka sıkıntılar için güzelce sabretmelidir. Sabretmemek bir şeyi halletmediği gibi, kızıp sağı solu kırıp geçirmek daha büyük zararlara sebep olur. Bir müminin ayağına bir diken batsa veya evde bir bardak kırılsa, günahlarına kefaret olur. Onun için bütün sıkıntılara, üzüntülere katlanmak büyük nimet olur...
***
Eskiler, "Ya Rabbi, memleketimizi kaht-ü galâdan muhafaza eyle" diye dua ederdi. "Kaht" yokluk, "galâ" pahalılık demektir. Bir şeyin yokluğu, pahalılığından daha kötüdür. Şimdi böyle dualar unutuldu. Sadece şikâyetler kaldı.
"Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhil aliyyil azîm" demek, musibet ve belayı geri çevirir. Gelmiş olan bela ve musibetin kalkması için ise, istiğfar etmek lazımdır. Cenâb-ı Hak, "Tövbe ederseniz, imdadınıza yetişirim" buyuruyor. Günahlar ve belalardan korunmak için, tövbe ve istiğfar etmelidir.
Enes bin Malik "radıyallahü anh" bildirdi ki:
Medine’de pahalılık oldu. Fiyatlar yükseldiği için kâr haddi koyması istenildiğinde, Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) "Fiyatları koyan Allahü teâlâdır. Rızkı genişleten, daraltan, gönderen yalnız Odur. Ben Allahü teâlâdan bereket isterim" buyurdu. Başka bir hadis-i şerifte ise, "Kâr haddi koymayın, fiyat koyan Allahü teâlâdır" buyuruldu.
Karaborsacılar, fırsatçılar tarafından [mallar saklanarak] fiyatlar yükseltilip millete zarar ve zulüm hâline geldiği zaman, belediyenin ilgililerle istişare ederek uygun bir narh, kâr haddi koyması caiz olur. (Redd-ül-muhtar)
Peygamber efendimiz, Müslümanların, şehre mal getiren köylüleri (üreticileri) karşılayıp fiyatını gizleyerek, ucuz satın almalarını yasaklamıştır. Piyasayı bilmeyenlere yüksek fiyatla mal satmak da haramdır.
Esnaf, hile yapmazsa, dürüst çalışırsa kazandığı helal olur. Ne mutlu böyle esnafa...
|
| Bugün 404 ziyaretçi (970 klik) kişi burdaydı! |
|
 |
|
|
