ehlisunnnetde - A DEMİRBAŞ 18-19

İhsânın en büyüğü, en kıymetlisi, fakîrlere veresiye vermektir. İhsan, borçlunun parası olduğu hâlde ödemeyi uzatmaktır. Parası, malı olmayanın borcunu uzatmak, zâten vâcibdir.

Alışverişte fakirlerin malını fazla para ile alarak, onları sevindirmek ihsandır. Bu sûretle çalışanlara yardım etmek, sadaka vermekten daha sevaptır. Böyle yapanlar, Resûlullahın duâsına kavuşur. Çünkü Peygamber efendimiz, (Alışverişte kolaylık gösterenlere, Allahü teâlâ merhamet eylesin!) diye duâ buyurmuştur.

Eshâb-ı kirâmın büyüklerinden Abdürrahmân bin Avf hazretleri çok zengin idi. Kendisine;

-Bu büyük serveti nasıl kazandın? dediler.

-Çok az kâra da razı oldum. Hiçbir müşteriyi boş çevirmedim. Hattâ bir gün, bin deveyi sermâyesine satmıştım. Yalnız dizlerindeki ipleri kâr kalmıştı. Her ip, bir dirhem gümüş değerinde idi. O gün develerin yem parasını ben vermiştim. Kazancım ise, bin dirhem olmuştu, buyurdu.

Fakat, zenginden mal alırken aldanmak iyi değildir. Malı zayi etmektir. Bunlardan pazarlık edip, ucuz almak lâzımdır. Hazreti Hasan ve hazreti Hüseyin, her aldıklarında pazarlık eder, ucuz almaya uğraşırlardı. Kendilerine;

-Bir günde binlerle dirhem sadaka veriyorsunuz da, bir şey satın alırken niçin uzun pazarlık ederek yoruluyorsunuz? dediklerinde;

-Verdiklerimizi Allah rızâsı için veriyoruz. Ne kadar çok versek yine azdır. Fakat, alışverişte aldanmak, aklın ve malın noksan olmasıdır, buyururlardı.

İhsânın en büyüğü, en kıymetlisi, fakirlere veresiye vermektir. İhsan, borçlunun parası olduğu hâlde ödemeyi uzatmaktır. Parası, malı olmayanın borcunu uzatmak, zaten vâcibdir. Bu, ihsân değil, bir vazifedir. Büyüklerimizden bazısının dükkânında iki defter bulunurdu. Birisine bilinmeyen "şifreli" isimler yazardı ki, hepsi fakir idi. Bunu sadece kendisi bilirdi. Bazı borçlar karşısında isim de yazılı değildi. Böylece kendisi ölürse, kimse fakirlerden bir şey isteyemezdi... Fakat böyle tüccârlar da, en iyi sayılmazdı. En iyi olanlar, fakirler için, hiç defter tutmazlardı. Bunlar, fakir bir şey getirirse alır, getirmeyenlerden bir şey istemezlerdi. İşte, ecdadımız, böyle ticâret yapardı...

Resûlullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki:

"Kıyâmette bir kimseyi hesâba çekerler ki, çok günâh işlemiş, hiç iyilik yapmamış.

-Sen dünyada hiç iyilik yapmadın mı? derler.

-Hayır, yapmadım. Yalnız işçime 'fakir olan borçluları sıkıştırma! Ne zaman ellerine geçerse, o zaman vermelerini söyle. İstediklerini yine ver. Boş çevirme!' derdim.

O zaman Allahü teâlâ;

-Ey kulum! Bugün sen fakir, muhtaçsın! Sen, dünyada benim kullarıma acıdığın gibi, bugün de ben sana acırım, buyurur ve onu affeder."

.Saliha kadınlara müjdeler olsun!..

2018-01-06 02:00:00

A -

A +

"Ey saliha kadın, Allahü teâlâ sana selâm eder, Cennette seni Muhammed aleyhisselâma komşu ediyor, hazret-i Âişe'yi sana sohbet arkadaşı eyliyor..."

Saliha bir kadın, dinin emir ve yasaklarını yerine getirir, kocasına itaat edip, onu hoşnut ederse, vefât edeceği vakit, Cennet melekleri gelip saf saf karşısına dururlar ve derler ki:

- Ey Allahü teâlânın sevgili kulu, çık gel! Ne eylersin dünya sarayında? Allahü teâlâ senden râzı oldu. Günahlarını bağışladı, sana Cennetini verdi. Gel emânetini teslîm et!

Sâlihâ kadın, etrafına bakıp der ki:

- Yalnız beni Cennetine koymasına râzı olmam. Benim dostlarımı, sevdiklerimi de Cennetine koymaya râzı olursa, o zaman emânetimi teslîm ederim.

Hak teâlâdan hitâb gelip:

- İzzetim hakkı için, kulumun bütün arzûlarını kabul ettim, buyurulur.

Sonra yirmi dört rahmet meleği çok güzel sûrette gelirler. Kadına şöyle müjde verirler:

- Ey sâliha kadın, Allahü teâlâ sana selâm eder, Cennette seni Muhammed aleyhisselâma komşu ediyor, hazret-i Âişe'yi sana sohbet arkadaşı eyliyor.

Bu müjdeleri işiten kadının gözünün perdesi açılır. İmânlı olarak ölen ve günahları sebebiyle azap gören sevdiklerini görür. Onların da azaplarının affedilmesini ister. Bunun üzerine, tekrar ilâhi hitap gelir:

- Cümle isteklerini kabul ettim, murâdını hâsıl eyledim. Sen bir an önce, emânetini ver!

Tam canını vermeye hazırlanırken, bu defa şeytan görülür. Elinde buzlu su ile gelmek isterken, melekler müsaade etmez. Elindeki sürahiyi alıp kırarlar.

Sâlihâ kadın, gülümseyerek bunu seyreder. Sonra melekler, Cennetten getirdikleri kevser şerbeti ikrâm ederler. Bunun için de, emânetini hemen teslim eder.

O kimse yıkanmaya başlayacağı vakit, rûhu cesedin başına gelip:

"Ey yıkayıcı, aheste aheste tut, tenimi incitme" der.Teneşir tahtasına geldiğinde "Suyu sıcak etme, tenim pek zayıftır" der. Yıkayıp kefenlenince tekrar "Hısım akrabam beni görüp ibret alsınlar. Arkamdan ağlayıp feryat ederek beni üzmesinler" der... Sonra Musalla taşına konulunca tekrar söylenir: "Bugün ayrılık günüdür. Görüşmemiz kıyâmete kaldı. Elveda olsun sizlere, ey arkamdan gözyaşı dökenler." Kabre konulunca da şöyle der: "Görün benim hâlimi de ibret alın! Şimdi beni karanlık yere koyup nereye gidiyorsunuz!? Vefâsız, yalancı dünyanın aldatmasına kanmayın!" Mezara konulunca, kendisine sorarlar: "Rabbin kimdir, dinin hangi dindir ve peygamberin kimdir?"

Bunların cevabını verir. Bu sırada sağ tarafından bir pencere açılır, nûr yüzlü biri çıkıp "Ben senin, dünyada, sabrından ve şükründen yaratıldım. Kıyâmete kadar sana yoldaş olurum" der.

Böylece sıkıntısız bir kabir hayatı başlar...

.Her iyiliğin bir karşılığı vardır

2018-01-12 02:00:00

A -

A +

"Yâ Resûlallah, hayvanlara yaptığımız iyilik için de ecir var mıdır?" diye sorulunca buyurdu ki: "Evet. Can taşıyan her mahluka yaptığınız iyilik karşılığında ecir vardır."

Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) ve onun Eshâb-ı kirâmı her canlıya karşı merhametliydiler. Bizler de onların yolunda olmalıyız. Ebû Hüreyre (radıyallahü anh) hazretleri nakleder:

Bir gün Peygamber efendimizin sohbetinde bulunuyorduk. Bize şöyle bir hâdise anlattı:

-Yolculuğa çıkan birisi yolda su bulamayıp çok susadı. Bir kuyuya rastladı. Kuyunun suyu aşağıda idi. Kova da olmadığı için, zorlukla kuyunun dibine indi. Sudan iyice içip susuzluğunu giderdi. Suyunu içtikten sonra yine zorluklarla kuyudan çıktı. Dışarıda bir köpek ile karşılaştı. Köpek susuzluktan dilini çıkarmış vaziyette durmadan soluyor, susuzluktan toprağı eşeleyip yalıyordu. Adam köpeğin bu hâlini görünce kendi kendine "Bu da tıpkı benim gibi susamış" dedi. Köpeğin bu hâline dayanamayıp tekrar kuyuya indi. Yanında su kabı da olmadığından, pabucuna su doldurdu, dişleri ile tutarak kuyudan çıkarttı ve bu su ile hayvancağızı suladı. Onun, susamış bir köpeğe olan bu merhametinden dolayı, Allahü teâlâ kendisinin günâhlarını magfiret etti...

Bu kıssayı dinleyenlerden birisi Peygamber Efendimize sordu:

-Yâ Resûlallah, hayvanlara yaptığımız iyilik için de ecir, sevap var mıdır?

Peygamber efendimiz buyurdu ki:

- Evet. Can taşıyan her mahluka yaptığınız iyilik karşılığında ecir vardır.

***

Başka bir zaman da Peygamber efendimiz yine buyurdu ki:

-Cennete ancak merhametliler girer.

Eshâb-ı kirâm sordu:

-Yâ Resûlallah, biz hepimiz merhametliyiz.

-Fakat merhametin, sırf insanın kendi şahsına münhasır olmaması, bilâkis bütün insanlara karşı olması lâzımdır. Gerçek manada bütün insanlara merhamet eden yalnız Allahü teâlâdır.

Birisinin uygun olmayan bir iş yaptığı görüldüğü zaman, "Allahından bul!", "Şeytanından bul!" gibi şeyler söylememelidir. "Allahım ona merhamet et, ona acı, günâhlarını affet, ona hidâyet nasip eyle" demelidir. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

-Müslümanlar merhamette, tıpkı bir bedenin uzvu gibi olmalıdır. Nasıl ki bedenin herhangi bir uzvu rahatsızlandığında, diğer bütün uzuvlar perişan oluyor ve hasta uzuv iyileşinceye kadar rahat edemiyorsa, aynen onun gibi Müslümanlardan birinin bir derdi olduğu zaman, o bundan kurtuluncaya kadar diğer Müslümanlar da rahatsızlık duymalıdır.

***

Bir gün hazret-i Ömer, ihtiyar bir gayrimüslimin kapı kapı dolaşarak dilencilik ettiğini gördü. Onun bu hâline üzülüp dedi ki:

-Senin gençliğinde, vergilerini almışız, yaşlandın diye seni böyle perişan bırakamayız.

Sonra, bu ihtiyara, geçinebileceği kadar maaş bağladı...

."Kim, Müslüman bir kardeşini çekiştirirse!"

2018-01-13 02:00:00

A -

A +

"Murdar bir eti yemekten tiksindiğiniz gibi, gıybet de etmeyiniz, Müslüman kardeşinizi çekiştirmeyiniz. Zîrâ, şüphesiz, kim Müslüman kardeşini çekiştirirse onun etini yemiş olur..."

Gıybet, din kardeşinin, işitince üzüleceği bir kusurunu arkasından söylemektir. Yâni belli bir müminin ayıbını, onu kötülemek için arkasından söylemek, gıybet olur... Gıybet etmenin keffâreti ise üzülmek, tövbe etmek ve onunla helâlleşmektir. Affetmezse, onu övmeli, sevdiğini bildirmeli, yalvarmalı, gönlünü almalıdır. Helâl etmezse hak yine onundur. Pişmân olmadan helâlleşmek, riyâ olur, ayrı bir günâh olur...

***

Resûl aleyhisselâm, bir sefer oldu mu, varlıklı her iki kişinin yanında, daha az varlık sâhibi bir kişi verirdi. Bunlar, gerek yiyecek bakımından, gerekse silâh ve sâir savaş malzemesi bakımından o bir kişiyi takviye ederler, buna karşılık o da onların bazı hizmetlerini görürlerdi... Yine bir sefer esnasında Selmân-ı Farisî hazretlerini varlık sâhibi iki kişinin yanına vermişti. Hazret-i Selmân, onların yiyeceklerinden yiyor, buna karşılık bâzı hizmetlerini görüveriyordu... Bir gün bir yere kondular. Yemek hazırlama işini Selmân yapmaktaydı. Fakat o gün için bir şey hazırlanmamıştı. Ona;

-Resûlûllaha git! Bize biraz katık versin, dediler.

Selmân-ı Farisî hazretleri gitti. Biraz uzaklaşınca öteki iki arkadaşından biri onun hakkında şöyle dedi:

-Eğer Selmân su almak için dolu bir kuyuya inmiş olsa onu kurutur!..

Diğer taraftan, Peygamber aleyhisselâmın çadırına varıp arkadaşlarının istediğini kendisine arz eden Selmân-ı Farisî hazretlerine Resûl aleyhisselâm şöyle dedi:

-Git arkadaşlarına "Siz katığınızı yemişsiniz" de!

Hazret-i Selmân geri döndü. Resûlullahın sözünü arkadaşlarına anlattı. Buna şaşan arkadaşları hemen Resûlullaha geldiler ve;

-Yâ Resûlallah, biz katık yemedik! dediler.

Resûl aleyhisselâm da onların bu sözüne karşılık;

-Ben, yediğiniz etin kırmızılığını ağızlarınızda görüyorum, buyurdu.

Bu söz, onları büsbütün şaşırttı. İkisi birden;

-Bizim yanımızda katık olarak bir şey yok. Bugün et de yemiş değiliz, diye cevap verdiler.

Peygamber efendimiz onlara hitâben buyurdu ki:

-Siz, kardeşinizi arkasından çekiştirdiniz!..

Daha sonra onlara sordu:

-Murdar bir eti, leşi yemek ister misiniz?

Onlar "hayır" deyince, onlara buyurdu ki:

- Murdar bir eti yemekten tiksindiğiniz gibi, gıybet de etmeyiniz, Müslüman kardeşinizi çekiştirmeyiniz. Zîrâ, şüphesiz, kim Müslüman kardeşini çekiştirirse onun etini yemiş olur...

Allahü teala, çok kolay düşülen bu günahtan cümlemizi muhafaza eylesin...

.Gıybet edenlerin sevapları yok olur!

2018-01-19 02:00:00

A -

A +

Gıybet etmek, ibâdetlerin sevâbını yok eder. Zahmet çekerek, sıkıntılara katlanarak ibâdet yapıp da, bunun sevâbını yok etmek, akılsızlık, cahillik ve ahmaklık değil midir?

Dinimiz, insanları birbirine düşüren, birbirine düşman eden, nice ocakları söndüren gıybet, dedikodu gibi hastalıkları şiddetle menetmektedir. Allahü teâlâ Kur'ân-ı kerîmin Hucurat sûresi, 12. âyet-i kerîmesinde, sû-i zandan kaçınmayı emretmekte, insanların birbirini çekiştirmelerini menetmekte, gıybeti ölü kardeşinin etini yemeye benzetmektedir. Resulullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) gıybet etmenin cezası ile ilgili olarak şöyle buyurmaktadır:

"Gıybet edeni, Allahü teâlâ on şeyle cezalandırır: Rahmetinden uzak eder... Meleklerden uzak eder... Taatini, iyiliklerini yok eder... Resûlullahın ruhunu ondan çevirir... Allahü teâlâ ona gadap eder... Ruhunu teslim ederken, onu baş aşağı eder... Kabir azâbını şiddetli eder... Ölüm zamanında amellerini sevapsız bırakır... Cehenneme yakın eder... Cennetten uzak eder."

Yine bir hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

"Gıybet, insanın sevâbını, iyi amellerini, ateşin kuru odunu yaktığı gibi yakar."

Gıybet bütün dinlerde yasak idi. Meselâ, Allahü teâlâ, Mûsâ aleyhisselâma vahiy eyledi ki; "Gıybet edip tövbe eden kimse, Cennete en son gidecektir. Gıybet edip, tövbe etmeyen kimse, Cehenneme en önce girecektir."

***

İsâ aleyhisselâm, bir gün arkadaşlarına şöyle sordu:

-Ne dersiniz, eğer siz dışarıda uyumakta olan bir kimseye rastlasanız, rüzgârdan bu kimsenin avret mahallinin birazı açılmış olsa, siz onu örter misiniz?

-Evet, örteriz.

-Hayır! Bilakis, siz, açılmamış kısmını da açarsınız.

Onlar, Hazreti İsâ'nın bu sözlerine hayret ettiler ve;

-Sübhânallah! Biz, açılmamış kısmını nasıl açarız? dediler.

Hazret-i İsâ buyurdu ki:

- Yanınızda birisinden söz açıldığında, onun kötü davranış ve huylarından bahsettiğiniz zaman, avret mahallerinin kapalı kalan kısımlarını da açmış olursunuz...

***

Gıybet, hem Allah huzurunda ve hem de insanların hakkı olması bakımından çok büyük mesuliyeti mûcib bir hata ve büyük bir günâhtır. Gıybet edenlerin dili, kıyâmet günü feci bir manzara arz ederek bütün mahlukat arasında mahcup ve rezil olacaktır.

Gıybet etmek veya gıybet edeni dinlemek çalgıdan ve oyundan daha büyük günahtır. İbâdetlerin sevâbını yok eder. Zahmet çekerek, sıkıntılara katlanarak ibâdet yapıp da, bunun sevâbını yok etmek, akılsızlık, cahillik ve ahmaklık değil midir?

Akıllı insan zararını, kârını bilen kimsedir. Bunun için, akıllı insan kendisine hem dünyada, hem de âhirette zararı olacak bu gıybet illetinden uzak durur...

."Seni gıybet ettim hakkını helâl et!.."

2018-01-20 02:00:00

A -

A +

İbni Sirîn hazretleri "Seni gıybet ettim, hakkını helâl et!" diyen birisine şöyle cevap verdi: "Allahü teâlânın haram ettiğini ben nasıl helâl ederim!"

İki haftadır, çok kolay işlenen bir günah olan gıybetten bahsediyoruz. Peki, insanları gıybet etmeye sürükleyen sebepler nelerdir? İşte onlardan bazıları:

"1- Ona karşı düşmanlık. 2- Yanında olanların fikirlerine uymak düşüncesi. 3- Sevilmeyen bir kimseyi kötülemek. 4- Kendisinin o günahta bulunmadığını bildirmek. 5- Kendinin ondan üstün olduğunu bildirmek. 6- Haset etmek. 7- Yanında bulunanları güldürmek, şakalaşmak, onunla alay etmek. 8- Ummadığı kimsenin haram işlemesine hayretini bildirmek, buna üzüldüğünü, ona acıdığını bildirmek, haram işlediği için onu sevmediğini bildirmek..."

Gıybet ve gıybetin zararları ile ilgili İslâm büyüklerinin bildirdikleri çok ibretli hadiseler vardır. Meselâ Halid bin Rebi hazretleri başından geçen bir hadiseyi şöyle anlatır:

"Dostlarım bir Müslümanı gıybet ettiler, ben mâni olmadım. O gece rüyada siyah bir kimsenin, pis kokulu domuz etini bir tabağa koyup getirdiğini ve önüme koyup yüksek sesle; 'Hadi ye!' dediğini gördüm. 'Ben Müslümanım, domuz eti yemem' dedim. 'Ama Müslümanın etini yersin, o bundan bin kat haramdır!' diyerek o etten bir parça kesip ağzıma koydu. Uyandım, o et ağzımda idi ve çok pis kokuyordu. Kırk gün onun kokusunu ağzımda duydum..."

İbni Sirîn hazretleri "Seni gıybet ettim, hakkını helâl et!" diyen birisine şöyle cevap verdi: "Allahü teâlânın haram ettiğini ben nasıl helâl ederim!" [Bu sözle, önce Allahü teâlâya tövbe et ki, benim helâl etmemin faydası olsun demek istedi.]

İbrahim Edhem hazretleri, bir yemeğe davet edilmişti. Sofrada, çağrılanlardan birinin bulunmadığı söylenince; "O ağır kimsedir, geç gelir" denildi. İbrahim bin Edhem "Burada gıybet edildi, haram işlenen yerde kalamam!" buyurdu ve çıkıp gitti...

Hasan-ı Basrî hazretlerine, birisinin kendisini gıybet ettiğini haber verdiler. Ona bir tabak helva gönderip; "Sevaplarını bana hediye ettiğini işittim. Karşılık olarak bu tatlıyı gönderiyorum" dedi.

Yapılan kötüleme yalan ise, iftira ise, zararı söyleyene olur. "Onun sevapları bana verilir. Benim günahlarım ona yüklenir" demelidir. İftira etmek, gıybet etmekten daha fenadır.

Yanında gıybet yapıldığını işiten kimse, buna hemen mâni olmalıdır. Hadîs-i şerifte buyuruldu ki:

"Yanında, din kardeşi gıybet edilince, gücü yettiği hâlde ona yardım etmeyen kimsenin günahı, dünyada ve âhirette kendisine yetişir."

Gıybet yapılırken, orada bulunan kimse, imkânı varsa onu susturacak, bu mümkün değilse orayı terk edecek, terk etme imkânı da yoksa, kalben ona kızacaktır. En azından kalbi ile reddetmezse, gıybet günahına ortak olur!..

. Evlada yapılan babaya yapılmış demektir...

2018-01-26 02:00:00

A -

A +

Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyuruyor ki: "Bütün talebelerim, evlatlarımdır. Onlardan herhangi birini kıran benim muhatabım olamaz..."

Din büyüklerimiz buyuruyorlar ki: "Bir mümin, bir Allah’ın kulunu sevindirse, birinin kalbine neşe verse, bundan, Cenâb-ı Hak râzı olur, hoşnut olur. İnsanları sevindirmek böyle kıymetli işte. İsterse kâfir olsun, Allahü teâlâ, kulları için 'iyâlim' buyuruyor. Evlâda yapılan, babaya yapılmış gibidir. Allah’ın kulunu sevindirirsek, Allahü teâlâ hoşnud olur. İşte bunun gibi, bir talebe hocasının evlâd-ı ıyalini, talebelerini sevindirirse hocasını sevindirmiş olur..."

***

Bir delikanlı vefat etmiş. Hesabı görülmüş. Günahı dağ gibi ama sevabı çok az çıkmış. Melekler bunu Cehenneme götürürken Cenab-ı Hak "Bu kuluma dört sual soracağım. Vereceği cevaplara göre hüküm olunacak" buyuruyor:

1- Bu kulum acaba dünyada benim bir sevgili kulum olan bir âlimin sohbetinde bulunmuş mu? O genç "hayır" demiş. 2- Bu kulum herhangi bir yerde herhangi bir zamanda bir âlim zatın sofrasında yemek yemiş mi? O genç yine "hayır" demiş. 3. Bu kulum bir âlim zatın mahallesinden veya sokağından hiç değilse bir defa geçmiş mi? O genç yine "hayır" demiş. 4. Bu kulum bir âlim zatın evlatlarıyla arkadaşlık yapmış mı? O genç "evet" demiş. Böyle bir zatın oğlu vardı onunla arkadaştım. O beni, ben de onu çok seviyordum. Allahü teâlâ buyuruyor ki:

"Evlada muhabbet babaya duyulan sevgi muhabbet gibidir. Evlada iyilik, babaya yapılan iyilik gibidir. Madem o, benim has kuluma sevgi duymuştur, onun şefaatiyle bu kulumu hesapsız doğru Cennete götürün."

***

Bir zamanlar bir derviş hocasını ziyarete gidecekmiş. Önce berbere gitmiş ve koltuğa oturmuş. Berber tam tıraş etmeye başlarken oranın külhanbeyi içeri girmiş. Dervişe bir tokat atmış ve "kalk buradan, önce ben tıraş olacağım" demiş. Derviş de hemen kalkmış... Külhanbeyi, tıraşını olup dışarı çıkmış. Kapıdan çıkmasıyla bir gürültü duyulmuş. Bir bakmışlar külhanbeyi, kanlar içinde yatıyor. Çünkü üzerinden bir kamyon geçmiş. Berber, dervişe "bu biraz fazla kaçmadı mı?" demiş. Derviş berbere şu cevabı vermiş: "Yemin ederim ki ben beddua etmedim. Ama şeyhim talebelerine evlatlarından çok ihtimam gösterir. Bana bu yapılan, ona ağır geldi..."

***

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyuruyor ki: "Enver Bey vekilimdir. O bir şey söyleyince, onu ben söylemiş olurum. Enver Bey çok yoruluyor. Onun yükünü hafifletmek lâzım. Bunun için, Onun da vekili var. Onları üzen, beni üzer. Bütün talebelerim, evlatlarımdır. Onlardan herhangi birini kıran benim muhatabım olamaz..."

.“İnsanı yaşat ki devlet yaşasın!”

2018-01-27 02:00:00

A -

A +

"Ey oğul, sabretmesini bil, vaktinden önce çiçek açmaz. Şunu da unutma! İnsanı yaşat ki devlet yaşasın. Ey oğul, işin ağır, işin çetin, gücün kıla bağlı. Allah yardımcın olsun."

Bugün, Osmanlı Devleti'nin 719'uncu kuruluş yıl dönümüdür... Osman Gazi hazretleri 1281 yılında babası Ertuğrul Bey vefat edince yerine geçti ve Osmanlı devletini kurdu. (27 Ocak 1299)

Osman Gazi, cesur, zeki ve tam bir mümin idi. Çok cömert idi. Şeyh Edebali hazretlerinin kızı ile evlenip, bundan Alaüddin Paşa oldu. Ömer Bey'in kızı Bala Hatun'dan da Sultan Orhan oldu. Konya Selçuki Sultanı Alaüddin Şah'ın, Sultan Osman’a gönderdiği takdir ve iltifat ve nasihatlerle dolu uzun mektubu ve Sultan Osman’ın cevabı "Mirat-i kâinat" kitabında yazılıdır.

Ömrü, Rum kâfirleri ile savaşmakla ve İslamiyet'i yaymakla geçen Osman Gazi, Müslümanları rahata, huzura kavuşturmak için çalıştı. Şeyh Edebali hazretleri, damadı Osman Gazi'ye buyurdu ki:

"Ey oğul, artık Beysin! Bundan sonra öfke bize, uysallık sana. Güceniklik bize gönül almak sana. Suçlamak bize, katlanmak sana. Acizlik bize hoşgörmek sana, anlaşmazlıklar bize, adalet sana, haksızlık bize, bağışlamak sana. Ey oğul, sabretmesini bil, vaktinden önce çiçek açmaz. Şunu da unutma! İnsanı yaşat ki devlet yaşasın. Ey oğul, işin ağır, işin çetin, gücün kıla bağlı. Allah yardımcın olsun."

Osman Gazi, kayınpederinin nasihatine harfiyen uymuş ve bu da onun daima başarılı olmasını sağlamıştır... O da vefât edeceği zaman, oğlu Orhan Bey'e vasiyette bulunmuştur. Bu vasiyeti onun İslâmiyete olan sevgi ve saygısını ve Türk milletinin rahat ve huzurunu düşündüğünü ve insan haklarına olan gönülden bağlılığını açıkça göstermekdedir. İşte o vasiyet:

“Ey oğul! Allahü teâlânın emirlerine muhâlif bir iş işlemeyesin! Bilmediğini İslâm ulemâsından sorup anlayasın! İyice bilmeyince bir işe başlamayasın! Sana itaat edenleri hoş tutasın! Askerine in’âmı, ihsânı eksik etmeyesin ki, insan ihsânın kulcağızıdır. Zâlim olma! Âlemi adâletle şenlendir. Ve Allah için cihâdı terk etmeyerek beni şâd et! Ulemâya riâyet eyle ki, ahkâm-ı islâmiyye işleri nizâm bulsun! Nerede bir ilim ehli duyarsan, ona rağbet, ikbâl ve hilm göster! Askerine ve malına gurur getirip, İslâmiyet ehlinden uzaklaşma! Bizim mesleğimiz Allah yoludur ve maksadımız Allahın dînini yaymaktır. Yoksa, kuru gavga ve cihângirlik dâvâsı değildir. Sana da bunlar yaraşır. Dâimâ herkese ihsânda bulun! Memleket işlerini noksânsız gör! Hepinizi Allahü teâlâya emânet ediyorum...”
Bu vasiyetnâme; üç kıtaya yayılan Osmanlı devletinin altı asır hiç değişmeyen anayasası olmuştur.

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki: "Osmanlı sultanlarının hepsi velî idi..." Ruhları şâd olsun...

.Gâzilik ve şehitlik yüce bir mertebedir

2018-02-02 02:00:00

A -

A +

Kur'ân-ı kerimde mealen buyuruldu ki: "Allah yolunda öldürülenlere ölü demeyin. Bilakis onlar diridir, ama siz bunun şuurunda değilsiniz."

Allah yolunda canını fedâ eden, dînini, vatanını, bayrağını, nâmusunu müdâfaa ederken ölen, haksız yere öldürülen Müslüman şehittir. Böyle bir muhârebeye katılan ve gazâdan sağ sâlim dönen Müslüman da gâzidir... Hükûmete karşı gelen âsiler veya yol kesici eşkıya tarafından öldürülenler de şehittir. Gâzilik ve şehitlik yüce bir mertebedir. Kur'ân-ı kerimde şehitlik ve gazilik için "İki güzellik, iki iyilik" tabiri kullanılmaktadır. (Tevbe 52)

Şehit olmasa da, cihada katılmanın, gazi olmanın ve onlara mal, para ve yiyecekle yardımcı olmanın sevabı büyüktür. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

"Şehit, ölüm acısı duymaz, kabirde üzülmez, kıyametin dehşeti, hesap, mizan, sırat onu rahatsız etmez, doğruca Cennete gider."

"Şehitler hariç, Cennete giren hiç kimse dünyaya geri dönmek istemez. Ancak şehit, kavuştuğu ikramlar sebebiyle dünyaya dönüp on kere şehit olmayı ister."

"Bir kimse bir gâzinin başını gölgelendirse, onu da Allah kıyâmet günü gölgelendirir."

Şehit, kabir azabından ve kıyamet korkusundan emindir. Şehitlik, Allah katında peygamberlikten sonra en yüksek mertebedir...

Allah yolunda ölenler yani peygamberler ve şehitler ölmez. Bir âyet-i kerimede mealen, (Allah yolunda öldürülenlere ölü demeyin. Bilakis onlar diridir, ama siz bunun şuurunda değilsiniz) buyuruluyor. (Bekara 154)

Şehit olmak denince hemen, kılıç darbesiyle veya alnından kurşunlanarak ölmek anlaşılmasın. Cepheye gidemeyenler üzülmesin ki, yatağında ölen de şehit olabilir. Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
"Allahü teâlâdan, ihlâsla şehitlik isteyen, yatağında ölse de şehit olur." [Müslim]
Alnından kurşunla vurularak ölse de, uçaktan düşerek ölse de, şehit acı duymaz. Acı duymayınca nasıl ölürse ölsün fark eder mi hiç? O hâlde şehit olarak ölmek için dua etmeliyiz...

Müslüman bir kimse, çok günahkâr olsa da; hatta büyük âlim ve velî İbni Nüceym hazretlerinin fetvasında bildirdiği gibi, günah işlerken mazlum olarak öldürülse de şehit olur. Yani günahkâr olmak şehitliğe mâni değildir.

İslam’ın beş şartından sonra ibadetlerin en üstünü cihaddır. Harpte ölen şehidin, kul haklarından başka bütün günahları affolur. Cihadda ve hac yolunda ve hudut boyunda nöbette ölenlere, kıyamete kadar, bu ibadetlerin sevabı devamlı verilir. Her biri kıyamette yetmiş kişiye şefaat eder. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

"Kıyamette Peygamberler, sonra âlimler ve şehitler şefaat eder."

Allahü teala cümlemizi şefaatlerine nail eylesin...

.Ana-babaya tatlı ve yumuşak söylemeli

2018-02-03 02:00:00

A -

A +

Kur'ân-ı kerimde buyuruldu ki: "Ana ve babadan biri veya ikisi ihtiyârladığında usanıp da öf deme! Ağır söz söyleme! Onlarla yumuşak ve tatlı konuş!" (İsrâ)

Dinimizde ana-baba hakkı çok mühimdir. Anaya, babaya iyilik ve ihsân, evlât üzerine farzdır. Hiçbir zaman ve hiçbir sebeple onlara sert söylemek caiz değildir. Allahü teâlâ İsrâ sûresinde buyuruyor ki:

(Ana ve babadan biri veya ikisi ihtiyârladığında usanıp da öf deme! Ağır söz söyleme! Onlarla yumuşak ve tatlı konuş!)

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

(Üç sınıf insana Cehennem ateşi dokunmaz: Bunlar, kocasına itaat eden kadın, ana-babasına iyilik eden evlât ve insanlara merhamet eden kimsedir.)

Anneye hürmet ve hizmet, babadan önce gelir. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Anneye yapılan iyiliğin ecri iki mislidir.)

(Veysel Karani’nin kavuştuğu bütün ihsan ve dereceler, anasına yaptığı iyilik sebebiyledir.)

Ananın, babanın, kocanın, hiç kimsenin, İslâmiyyete uymayan emri dinlenilmez, yapılmaz. Fakat, anaya, babaya, yine tatlı söylemek, onları incitmemek lâzımdır. Ana baba kâfir ise, onları kiliseden, meyhâneden, sırtta taşıyarak bile geri getirmek lâzımdır. Fakat, oralara götürmek lâzım değildir...

Evlât, ana-babasına şefkat, merhamet ve sevgi ile bakınca ona, böyle bir bakışı için, kabul edilmiş bir hac sevâbı verilir. Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) (Babasına ve annesine merhamet nazarı ile bakan evlâda, hac ve umre sevâbı yazılır) buyurdu. Günde bin defa bakarsa da böyle midir? diye sorulunca: (Günde yüz bin defa baksa da...) buyurdu.

Birisi Peygamber aleyhisselâma dedi ki:

- Yâ Resûlallah, yanımda yaşlı anam vardır. Elimle yedirip içiriyorum. Abdestini aldırıyorum. Sırtımda gezdiriyorum. Hakkını ödemiş olur muyum?

Peygamber aleyhisselâm buyurdu ki:

- Hayır, yüzde birini bile ödemiş olamazsın. Ancak iyilik ediyorsun. Allahü teâlâ bu az iyiliğine karşılık çok sevâp ihsân eder.

***

Hasan-ı Basri hazretleri, Kâbe’yi tavaf ederken sırtında yük olan bir zat görüp der ki:
- Niçin yükle tavaf ediyorsun?
- Bu yük değil, babamdır. Bunu Şam’dan yedi defa getirip tavaf ettim. Çünkü, bana dinimi öğretti. Beni İslam ahlakı ile yetiştirdi.
- Kıyamete kadar böyle arkanda taşısan, bir defa kalbini kırmakla bu yaptığın hizmet boşa gider. Bir defa da gönlünü yapsan, bu kadar hizmete karşılık olur.

Ana-babayı ziyâret etmemek büyük günâhtır. Uzakta iseler, hiç olmazsa, selâm göndererek, tatlı mektup yazarak, telefon ederek gönüllerini almalı ve bu günâhtan kurtulmalıdır.

Şunu hiç unutmayalım ki, ananın, babanın evlâdına duâsı, Peygamberin ümmetine duâsı gibidir. Ne mutlu ana-baba duası alanlara...

.İç ve dış düşmanlara aldanmamak için...

2018-02-09 02:00:00

A -

A +

Vatan hâinleri ile en büyük mücadeleyi yapan Cennet mekân Sultân ll. Abdülhamîd Han'dır. Bunun için düşmanları tarafından "Kızıl Sultan" ilân edildi.

İslâm düşmanları, geçmişte kaba kuvvetle, sinsi plânlarla İslâmiyeti ortadan kaldırmak için çok çalıştılar. Bunda tam bir başarı sağlayamayınca bu defa açıkça dine saldırmaya başladılar. İslâm kitapları hatta, Kur'ân-ı kerîmler bile yasak edildi. Bu İslâm âlimlerinin yerine, kendileri tarafından yetiştirilen din câhili kimseleri getirdiler... İbâdet ismi altında günah işlenir hâle gelindi...

Osmanlı devleti, son zamanlarında, Avrupa'ya öğrenim için talebeler ve bilgilerini, görgülerini artırmaları için de devlet adamları gönderiyordu. Bu talebeler ve devlet adamlarından bazıları misyonerler tarafından aldatıldı, mason yapıldı.

Sonradan gelen İslâm düşmanları da, "din adamları fen bilmez, din adamları cahildir, gericidir" diyerek Müslüman yavrularını İslâmiyyetten uzaklaştırmaya çalıştılar. İslâmiyete ve Müslümanlara zararlı olan şeylere asrîlik, ilericilik dediler. Çıkardıkları her kânun Müslümanların, devletin aleyhine idi...

Bu vatan hâinleri ile en büyük mücadeleyi yapan Cennet mekân Sultân ll. Abdülhamîd Hân oldu. Bunun için "Kızıl Sultan" ilân edildi. Abdülhamîd Han, Avrupalı profesörler ve fen adamlarını, çok yüksek maaş vererek İstanbul'a getirtti. Vatanına, milletine, dînine bağlı ilim ve fen adamları yetiştirdi. Kıymetli subaylar yetiştirdi. Fakat, Balkan, Çanakkale, Rus ve Filistin cephelerinde, sinsice hazırlanmış İngiliz plânları ile, Abdülhamîd Hân'ın yetiştirmiş olduğu, dünyanın birinci kara ordusu yok edildi. Yüz binlerce vatan evlâdı şehîd edildi. Osmanlıyı arkadan vuranlar, hiç rahat yüzü görmediler. İşte bugün Orta Doğu'nun hâli meydandadır...

Büyük İslam âlimi Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretleri buyurdu ki:

"İslam’ın en büyük düşmanı İngilizlerdir. İslamiyet’i bir ağaca benzetirsek, başka kâfirler, fırsat bulunca, bu ağacı dibinden keser. Müslümanlar da, bunlara düşman olur. Fakat, bu ağaç bir gün filiz verebilir. İngiliz böyle değildir. Bu ağaca hizmet eder; besler. Müslümanlar da, onu sever. Fakat, gece kimse anlamadan köküne zehir döker. Ağaç öyle kurur ki, bir daha süremez. 'Vah vah çok üzüldüm' diyerek Müslümanları aldatır... İngiliz’in, İslam’a böyle zehir salması demek, para, mevki ve kadın gibi, nefsani arzular karşılığında satın aldığı yerli münafıkların, soysuzların elleri ile, İslam âlimlerini, İslam kitaplarını, bilgilerini ortadan kaldırmasıdır..."

Evet, Müslümanlar uyanık olmalıdır! Dinimizi öğrenmek için, İslam âlimlerinin eserleri okunmalıdır. [Hakikat Kitabevi'nin yayınları, bu kıymetli eserlerden Türkçeye tercüme edilip derlenerek hazırlanmıştır.]

. "Günümüzün silahı, tatlı dil, güler yüzdür"

2018-02-10 02:00:00

A -

A +

Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki: "Enver, tatlı dili ve güler yüzüyle hizmetlerimizi bu noktaya getirdi. Muvaffak olmasının sebeplerinden biri de budur."

Bugün 10 Şubat... Gazetemizin de içinde bulunduğu İhlas Holding'in kurucusu Enver Ören Ağabey'in doğum günüdür. (1939)... (Vefatı ise 22 Şubat 2013'tür.)

Rahmetli Enver Ağabey, bizlere hemen her sohbetinde; cömertlik, kul hakkı ve en çok da namazın öneminden bahsederdi. Bir sohbetinde şunları anlatmıştı:

Bir gün İsa aleyhisselam bir yerden geçerken bakmış orada bir kuş var ve her zerresinden nur saçılıyor. Kuş bu arada bir bataklığa giriyor, fakat bataklıktan çıkınca her tarafı simsiyah oluyor. Kuşta ne nur ne ışık kalıyor!..

Kuş bu defa zar zor yandaki nehre kendisini atıyor. Çırpınıp dışarı çıktığında siyahlık kalmıyor ve ışık eskisi gibi tekrar parlamaya başlıyor. Yine eski yerine konuyor... Tekrar çamura dalıyor, sonra tekrar yıkanıyor... Bunu beş defa tekrarlıyor... İsa aleyhisselam;

"Ya Rabbi bu kuşun yaptıklarında ne hikmet vardır?" diye sual ettiğinde, Cenab-ı Hak buyuruyor ki: "Bu kuşun ismi 'Namaz'dır. Ahir zamanda gelecek olan Peygamberim Muhammed'in (aleyhissalatü vesselam) ümmetine bu namaz beş vakit farz edilecektir. Onlar sabahtan öğleye kadar çamura batarlar, öğle vakti bir namaz kılarlar temizlenirler. Her vakit arasında girdikleri günahları böyle vakit namazlarını kıldıkça temizlenir nur saçarlar. İşte ahir zaman ümmetine bunun için beş vakit namazı farz kıldım..."

***

“Ahmet Mekki Efendi anlatmışlardı: Cennette bir ağaç varmış. Ağacın ismi cömertmiş. Ağacın dalları dünyadaymış. Dünyada kim bu ağacın dallarından tutmuşsa bu dal asıl yerine dönerken dalı tutanı da birlikte doğru Cennete çekermiş. Cömertlik çok farklı bir haslettir... Şunu bilin ki verdiğin mal senindir. Aldığın değil…”

***

Büyük İslam âlimi ve aynı zamanda kayınpederi olan Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) damadı Enver Ören Ağabey için buyurdu ki:

“Enver Bey'in muvaffak olmasının sebeplerini size anlatayım... Onda üç güzel haslet var. Birincisi, bugüne kadar hiçbir arkadaşı bana kötülemedi. O, onca iftirâya uğramasına rağmen, hiç kimse için kötülük istemez... İkincisi, onda anlatılamaz bir sabır var... Kızmak yok, telâş yok... Üçüncü sebebi şudur: Bir zamanlar savaş âleti ok idi. Ondan sonra kılıçlar çıktı. Daha sonra tüfekler, tabancalar, toplar çıktı. Atom bombası yapıldı. Ama şimdi atom bombasının yerini alan yeni bir silâh var; o da tatlı dil, güler yüz. Buna ‘diplomasi’ derler. İşte Enver Abi, tatlı dili ve güler yüzüyle hizmetlerimizi bu noktaya getirdi...”

Ruhları şâd olsun...

."Aciz bir kulunum beni affet ya Rabbî!"

2018-02-16 02:00:00

A -

A +

"Allahım sen her şeyin yaratıcısısın, merhametin sınırsızdır. Ben ise aciz bir kulunum. Ne olur beni affet. Ben bu günâhım ile senin huzûruna nasıl gelirim!"

Dinimizde günahtan kaçmak, ibadet etmekten daha kıymetlidir. Ancak günahtan sonra pişman olmak, tövbe etmek de büyük nimettir... Resûlullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) zamanında yaşanan şu hadise ne kadar ibret vericidir...

Peygamber Efendimiz, Müslümanları birbiri ile kardeş yapıyordu. Muhacir Said bin Abdurrahman ile Salebe Ensarî'yi de bu şekilde kardeş yapmıştı. Tebük seferine çıkılacağı zaman, Hazreti Said, Salebe hazretlerinden şöyle bir ricada bulundu:

-Ben cihada gidiyorum. Dönünceye kadar, bizim evin ihtiyaçlarını görür müsün?

Salebe Ensarî, bu teklifi kabul etti ve zaman zaman arkadaşının evine uğrar, ailesinin ihtiyaçlarını görüverirdi... Bir gün eve yine yiyecek şeylerle su götürmüştü. Farkında olmadan içeri bakmış bulundu. Arkadaşının hanımı ev kıyafetiyle oturduğu için, tam tesettürlü değildi. Kadın, Salebe'ye sertçe baktı ve; "Allah yolunda gazâya çıkmış bir din kardeşinin namusunu böyle mi koruyacaktın?" dedi.

Salebe bu sözlerle kendinden geçti... Evini çoluk-çocuğunu bırakıp, dağlara çıktı. Bir tepede şöyle yakarıyordu: "Allahım sen her şeyin yaratıcısısın, merhametin sınırsızdır. Ben ise aciz bir kulunum. Ne olur beni affet!"

Bir müddet sonra, İslâm ordusu seferden döndü. Said, arkadaşı Salebe'yi aradı. Hanımına sorduğunda, onun yaptıklarından dolayı dağa çıktığını öğrendi. Hemen dağa gitti. Onu yüzüstü sürünür bir vaziyette buldu. Kendi kendine "Ben ne zelil kimseyim" diye söyleniyordu. Hazreti Said, yanına yaklaşıp;

-Kalk ey kardeşim seni götürmeye geldim, diye seslendi. Arkadaşının sesi ile irkilen Salebe, yerden başını kaldırıp;

-Seninle ancak bir şartla gelebilirim. Benim ellerimi boynuma bağlayacaksın. Adi ve zelil bir kölenin kaçıp sonra yakalanarak efendisine götürüldüğü gibi!

Arkadaşı onu istediği gibi bağlayıp, evine götürdü. Kızı Hamsane, babasını alıp önce Hazret-i Ömer'in huzuruna, daha sonra, sırasıyla Hazreti Ebû Bekir'in evine ve daha sonra da Hazreti Ali'ye götürdü. Ancak hiçbiri kendisini kabul etmedi... Kızına, kendisini Resûlullaha götürmesini söyledi. Kızıyla Resûlullahın huzuruna gittiler. Salebe durumu anlattı. Peygamber Efendimiz;

-Bana Cehennem zincirlerini hatırlattın, yâ Salebe! buyurdu.

Kızı da o anda ne yapacağını şaşırmış bir hâlde "Allah ve Resûlü senden râzı oluncaya kadar, senin gibi bir babam yoktur" dedi...

Salebe tekrar dağlara çıktı. Deliler gibi dolanıyor ve cenâb-ı Hakka şöyle niyâz ediyordu:

"Yâ Rabbî, benim hâlim ne olacak? Son sığınağım sensin. Ne olur beni affeyle..."

Salebe Ensarî acaba affedilebilecek miydi? Yarın devam edelim inşallah...

."O kuluma müjdele ki kendisini affettim..."

2018-02-17 02:00:00

A -

A +

"Ve onlar, bir günâh işledikleri, yahut kendi kendilerine zulmettikleri vakit, Allahı hatırlayarak hemen günâhlarının bağışlanmasını isteyenlerdir..."

Dün bahsettiğimiz gibi, bir hatasından dolayı Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) kendisini affetmeyince dağlara çıkan Salebe "Yâ Rabbî, benim hâlim ne olacak?" diyerek deliler gibi dolaşıyordu...

O dağdayken, Resûlullah Efendimize vahiy meleği gelip dedi ki:

-Yâ Resûlallah, cenâb-ı Hak sana selâm ediyor ve buyuruyor ki: "O kuluma haber ver müjdele ki, kendisini affettim."

Gelen bu haber üzerine, Peygamber Efendimiz Eshâbını toplayıp:

-Salebe'yi kim bulup bana getirir? diye sordu.

Hazreti Ebû Bekir ile Hazreti Ömer "Biz getiririz, yâ Resûlallah" dediler. Bunlara Hazreti Selman ve Hazreti Ali de katılıp beraber dağa çıktılar. Her tarafı arıyorlar fakat hiçbir yerde izine rastlayamıyorlardı... Nihayet bir çobana rast gelip sordular. O yerini söyledi. Çobanın tarif ettiği yere gittiler. Karanlık basınca, Salebe, secdeye kapanıp, ağlamaya başladı. Ağlaması o kadar acıklı ve uzun oldu ki, tahammül edemeyerek yanına varıp;

-Ey Salebe, kalk Rabbin seni affetti, dediler.

Salebe yerinden doğruldu ve;

-Muhammed aleyhisselâm ne hâldedir, diye sordu. Onlar;

-Bizi buraya O gönderdi, seni bekliyor, dediler. Sonra onu alıp yola çıktılar... Şehre vardıklarında, sabah namazı vakti olmuştu. Hemen abdest alıp mescide gittiler.

Salebe'nin tuhaf bir hâli vardı. En son safa zorla durdurabildiler. Resûlullah imamdı. Tekâsür sûresini okumaya başladı. Birinci âyeti okur okumaz, Salebe bir çığlık attı. İkinci âyeti okuyunca birincisinden daha büyük bir çığlık atıp, yere yıkıldı... Peygamber Efendimiz namazı bitirdikten sonra baktılar ki, o çoktan ruhunu teslim etmişti...

Sonra Salebe, yıkanıp, kefenlendi, namazı kılınarak mezarlığa götürüldü. Peygamber Efendimiz bizzat cenazesine katıldı. Mezarlığa vardıklarında, ayaklarının ucuna basarak yürüdüğü görüldü. Cenaze dönüşünde, hazret-i Ömer bunun sebebini sorduğunda;

-Yâ Ömer, tövbekâr Salebe'nin cenazesine katılan meleklerin çokluğundan ayaklarımı basacak yer bulamadım, buyurdular.

Daha sonra da şu meâldeki, âyet-i kerîme nâzil oldu:

"Ve onlar, bir günâh işledikleri, yahut kendi kendilerine zulmettikleri vakit, Allahı hatırlayarak hemen günâhlarının bağışlanmasını isteyenlerdir. Günâhları Allahtan başka kim bağışlar. Bir de onlar, işledikleri günâh üzerinde bile bile ısrar etmeyenlerdir. İşte, onların mükâfâtı Rablerinden bir bağışlama ve altından ırmaklar akan Cennettir ki, orada ebedi kalacaklardır. Böylelerinin mükâfâtı ne güzeldir.) [Âli imrân-135,136]

Allahü teâlâ, günah işleyip, boynunu büküp de tövbe edenleri hem affediyor hem de seviyor...

.Fâtıma'yı kadınlara şefaatçi tayin ettim"

2018-02-23 02:00:00

A -

A +

Cebrail aleyhisselâmın getirdiği ipekte şöyle yazıyordu: "Kıyamet günü günahkâr mümin kadınlara Fâtıma kulumu şefaatçi tayin ettim. Bu hüccet elinde bakî kalsın."

Hazreti Fâtıma, evlenme çağına gelmişti... Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), bu durumu müşahede etti ve; “Eğer annesi Hatice hayatta olsa idi, şimdi çeyizini hazırlardı” diye düşündü. O anda hazreti Cebrail geldi ve şöyle dedi:

-Yâ Resûlallah! Hak teâlâ hazretleri sana selâm ediyor. Hiç merak etmesin. Kızı Fâtıma'nın bütün ihtiyaçlarını, elbiselerini Cennetten temin edip, yakında mümin ve sadık bir kulumla evlendireceğim, buyurdu.

Resûlullah Efendimiz, bu sözleri duyunca şükür secdesi yaptı. Cebrail aleyhisselâm geri döndü. Elinde bohça ile örtülü bir altın tepsi ve yanında bin melek vardı. Arkasından Mikâil, İsrafil ve Azrail (aleyhimüsselâm) üzeri bohça ile örtülü bir altın tepsi ve tazim için her biri bin melek ile geldi ve dedi ki:

-Ey Allahın Resulü! Allahü teâlâ sana selâm ediyor. Ben Habibimin kızı Fâtıma'yı, Ali'ye verdim. Arş-ı A'zamda nikâh ettim. Habibim de Eshabı arasında nikâh etsin. Tepsilerin birinde Cennet elbiseleri vardır. Onu Fâtıma'ya giydirsin. Diğer tepsilerde Cennet yemekleri vardır. Onlar ile de Eshabına ziyafet versin!

Resûl-i ekrem Efendimiz bu müjdeyi işitince, yine şükür secdesi yaptı. Nihayet dört yüz akçe mehir ile nikâh yapıldı. Haberciler Hazret-i Fâtıma'ya müjde götürdüler. Fâtıma-tüz-Zehrâ razı olmadı. Hemen Cebrail aleyhisselâm gelip buyurdu ki:

-Yâ Resûlallah! Allahü teâlâ buyuruyor ki, Fâtıma dört yüz akçeye razı olmuyorsa, dört bin akçe olsun!

Hazret-i Fâtıma'ya bunu haber verdiler. Yine razı olmadı. Resûlullah Efendimiz, kızının yanına vardı, esas maksadının ne olduğunu sordu. Hazret-i Fâtıma dedi ki:

-Babacığım, kıyamet günü müminlerin günahkârlarından ne kadar kimseye şefaat edersen, ben de o kadar hanıma şefaat etmek istiyorum, muradım budur...

Resûlullah Efendimiz kızının isteğini Cebrail aleyhisselâma bildirdi. Cebrail aleyhisselâm Hak teâlânın, Hazret-i Fâtıma'nın arzusunu kabul ettiğini, onun da hesap günü ayrıca şefaat edeceğini bildirdiğini söyledi. Resûl-i Ekrem Efendimiz, Hazret-i Fâtıma'ya arzusunun kabul olduğunu müjdeledi. Fâtıma-tüz-Zehra da dedi ki:

-Ey babacığım! Şefaat edeceğime delil nedir?

Cebrail aleyhisselâm, beyaz bir ipek getirdi. Bunun üzerinde (Kıyamet günü günahkâr mümin kadınlara Fâtıma kulumu şefaatçi tayin ettim. Bu hüccet elinde bâki kalsın) yazılı idi.

Resûlullah Efendimiz o yazıyı Hazret-i Fâtıma'ya getirdi. Bu senedi görünce nikâha razı oldu.

Kadınlara ne büyük müjde...

.Sizden kim ki bir mümine zulmederse"

2018-02-24 02:00:00

A -

A +

Peygamber Efendimiz buyurdu ki: "Ey insanlar! Allahtan korkunuz! Sizden kim ki bir mümine zulmederse kıyâmet günü Allah onun hakkını ondan mutlaka alır."

Dinimizde kul hakkı pek mühimdir. Müslüman olsun, kâfir olsun, hiçbir insanın malına, canına ve namusuna dokunmak caiz değildir.

Büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" buyurdu ki:

“Kul hakkı, en büyük haktır, büyük mesuliyettir, altından kalkılması zor bir yüktür. Niçin? Çünkü Allah affetmiyor. Onun tövbesi de yok, önce helâlleşecek, sonra tövbe edecek. Kul hakkından, peygamberler bile titremişlerdir. Sırat köprüsünde peygamberlere bile korku gelecek efendim, o kadar mühim..."

***

Eshâb-ı kirâmdan birinin, Resûlullaha arz edeceği bir meselesi vardı. O sıralar, İslâmiyeti yaymak için savaşlar devam ettiği için Peygamber Efendimiz, gündüzleri cephede bulunuyor, sadece geceleri şehre gelebiliyordu... Bu kimse meselesini arz etmek için Resûlullahın yolunu gözlüyordu. Peygamber Efendimizin, şehirden çıkması bir sabah biraz gecikti. Bunu fırsat bilen Eshâb, Peygamber Efendimiz atı ile giderken karşısına çıkıp, hayvanın yularını tuttu ve;

-Yâ Resûlallah, bir meseleyi arz etmek istiyorum, dedi.

Peygamber Efendimiz acele olarak harp meydanına gitmesi lâzım olduğu için, sonra arz etmesini bildirdiyse de o kimse ısrar etti. Resûlullah Efendimiz, hayvanı ileri sürdü. Bu esnada kamçısı, suâli olan kimseye isabet etti.

Peygamber Efendimiz, harp sahasına gitmeden önce mescide gidip namazını edâ etti. Namazdan sonra Eshâbına dönüp;

-Biraz önce kamçımın isabet ettiği şahıs nerede? Burada ise lütfen ayağa kalksın, buyurdu.

O kimse ayağa kalktı. Resûlullah yanına gelmesini emir buyurdu. O ise gitmekten çekindi. Resûlullah ısrar edince, mecburen Resûlullahın yanına gidip oturdu.

Peygamber Efendimiz, kamçısını bu kimseye uzattı ve;

-Al bununla sen de bana vur, dedi.

O kimse;

-Allahın Resûlüne kamçı vurmaktan Allaha sığınırım, dedi.

Peygamber Efendimiz yine ısrar etti. O kimse yine aynı cevabı verdi. Resûlullah, defalarca vurmasını isteyip, o kimse de vurmayınca;

-Öyleyse hakkını helâl et, buyurdu.

O zat;

-Anam babam sana feda olsun yâ Resûlallah, hakkımı helâl ettim, dedi...

Daha sonra, Peygamber Efendimiz orada bulunanlara dönüp buyurdu ki:

-Ey insanlar! Allahtan korkunuz! Sizden kim ki bir mümine zulmederse kıyâmet günü Allah onun hakkını ondan mutlaka alır. Şurası muhakkak ki, kıyâmet günü mazlumlar, kurtulanların ta kendileridir.

***

Süfyân-ı Sevrî hazretleri buyurdu ki:

"Kul hakkı ile alâkalı tek günâhla Allahın huzûruna gitmektense Allah hakkı ile alâkalı yetmiş günâhla gitmek daha iyidir."

.Medîne-i münevvereden Anadolu'ya uzanan yol...

2018-03-02 02:00:00

A -

A +

Emîr Sultan hazretleri, Mekke-i mükerreme ve Medîne-i münevverede ilim tahsil ediyordu. Oralara yerleşmek ve ömürlerinin sonuna kadar orada kalmak niyetindeydi. Ancak...

Bugün, büyük âlim ve velî "Emîr Sultan" hazretlerinin vefat yıl dönümüdür...

Emîr Sultan hazretleri, 1368 senesinde Buhârâ'da doğdu. Önce oradaki evliyâ zatlardan, daha sonra da Bursa'ya gelip Molla Fenârî hazretlerinden ders aldı. Osmanlı Sultanı Yıldırım Bâyezîd Han'a dâmâd oldu.

Bu mübarek zatın Anadolu'ya gelişi şöyle anlatılır muteber kitaplarda:

Seyyid Emîr Sultan hazretleri, Mekke-i mükerreme ve Medîne-i münevverede ilim tahsil ediyordu. Medîne-i münevvereye yerleşmek ve ömürlerinin sonuna kadar orada kalmak niyetindeyken, bir rüyâ gördü. Rüyâsında Peygamber Efendimiz ile hazret-i Ali yan yana oturmuşlardı. Yanlarına vardı ve diz çöküp oturdu. Hazret-i Ali ona; “Ey oğlum! Sana cenâb-ı Hak tarafından ceddin Muhammed’in (sallallahü aleyhi ve sellem) sünnetini, takvâ yoluyla öğretmen için Rûm iline (Anadolu'ya) gitmen işâret olundu. Önünde giden nûrdan üç kandil belirecek, o kandiller nerede gözünden kaybolursa orada kalacaksın. Mezârın da orada olacak” buyurdu.

Emir Sultan hazretleri uykudan uyanınca; “Demek ki takdîr-i ilâhî böyle” diyerek yola çıktı. Ceddi Hazret-i Ali’nin buyurduğu gibi, üç kandil ona kılavuzluk etti... Bursa’ya geldiği zaman, önündeki nûrdan üç kandil, pınar başında üç servi civârında fakirler için tahsis edilmiş eski bir kilisenin yanında kayboldular. Böylece Bursa’ya yerleşti...

Bursa’da Şemseddîn Fenârî hazretlerinden ders aldı ve icâzet diploması hocası tarafından yazıldı. Başta Yıldırım Bâyezîd Han olmak üzere, Bursalıların sevgisini kazandı. Sultan Yıldırım Bâyezîd Hanın kızı Hundi Hâtun'la evlendi...
Bu mübarek zat "Kerâmetler Sultânı" diye de anılmıştır. Zamanındaki Osmanlı sultanları kendisine hürmet eder, sefere çıkacaklarında huzuruna gelip, müstecâb dualarını alırlardı. Onun eliyle kılıç kuşanırlardı...
Emîr Sultan hazretleri hayâtı boyunca din ve vatan için yapılan gazâları teşvik etti. Talebelerine bu işlerin kudsiyetini devamlı anlatırdı. Vefâtından sonra bile mânevî yardımlarının serhat boylarındaki gâziler tarafından görüldüğü devamlı anlatılagelmiştir...
Emîr Sultan hazretleri çok gayret göstermesine rağmen, Emîr Timur ve Yıldırım Bâyezîd arasındaki çarpışmanın önüne geçemedi. Savaş bu mübareğin işâret ettiği gibi Yıldırım Bâyezîd’in aleyhine sonuçlandı. Ledünnî ilme sâhib olan Emîr Sultan hazretlerinin çok kerâmeti görülmüştür...

Emîr Sultan hazretleri 2 Mart 1430 târihinde Bursa’da vefât etti. Kendi ismiyle anılan câmi hazîresindeki türbesinde medfûndur. Allahü teala şefaatine nail eylesin...

.Ümmetimin yolu uzun günahları çok ağırdır!"

2018-03-03 02:00:00

A -

A +

Peygamber Efendimiz bir gün ağlamaya başlar. Hazreti Ebû Bekir "Anam babam sana feda olsun, ya Resûlallah! Ağlamanızın sebebi nedir?" diye sorar...

Bir gün Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir yerde oturuyordu. Yanında da, Hazreti Ebû Bekir, Hazreti Ömer, Hazreti Osman ve Hazreti Ali de vardı. Aniden ağlamaya başladı. Hazreti Ebû Bekir ağlamasının sebebini sorunca, Peygamber Efendimiz şu cevabı verdi:

-Nasıl ağlamayayım ki, ümmetimin yolu çok uzundur. Boyunlarında çok ağır günâhlar vardır. Onların günâhları yağmur ve kar tanelerinden, deniz köpüğünden ve ağaçların yapraklarından fazladır.

Hazreti Ebû Bekir;

-Ey Allahın Resûlü! Kalbini ferah tut! Onların günâhlarının yarısını alacağım! dedi.

Resûlullah efendimiz, Hazreti Ömer'e dönerek buyurdu ki:

-Peki sen ümmetimin günâhkârları hakkında ne diyorsun?

-Onların günâhlarının üçte birini yüklenirim ya Resûlallah, dedi.

Peygamberimiz bu sefer Hazreti Osman'a sordu. O da;

-Ben onların günâhlarının dörtte birini yüklenirim, dedi.

Daha sonra Hazreti Ali'ye sordu. O da dedi ki:

-Ben sırat köprüsünün kenarında duracağım. Ümmetin günâhkârlarının ateşe düşmelerini engelleyeceğim.

Bu sefer Hazreti Âişe'ye dönüp şöyle buyurdu:

-Ya Âişe! Peki sen ümmetimin günâhkârları için ne yapacaksın?

-Fâtıma'nın huzurunda bir şey, demem ya Resûlallah.

Hazreti Âişe'nin bu sözü üzerine Hazreti Fâtıma da buyurdu ki:

-Annenin huzurunda, kızın konuşması uygun olmaz.

Hazreti Âişe bu sefer dedi ki:

-Ya Fâtıma! Allaha yemin ederim ki, senden önce bu konuda bir şey söylemeyeceğim.

Bundan sonra Hazreti Fâtıma, Peygamber Efendimize dönerek dedi ki:

-Mîzan'ın kurulacağı yerde duracağım. Ümmetinin günâhları sevaplarından ağır gelirse, oğlum Hasan'ın zehirle kirlenmiş gömleğini onların sevap kefesine koyacağım. Şâyet sevap kefeleri yine de ağır gelmezse, bu sefer oğlum Hüseyin'in kanla kirlenmiş gömleğini ilave edeceğim.

Sonra Peygamber Efendimiz, hazret-i Âişe'ye dönerek buyurdu ki:

-Ey müminlerin annesi! Sen ne yapacaksın?

Hazreti Âişe bir şey söylemeyip odasına girdi. Secdeye kapanıp ağlayarak dedi ki: "Ya İlâhî! Sen, beni müminlerin annesi yaptın. Sen bilirsin ki, bir ana, çocuğunun cehenneme girmesine râzı olamaz. Bunun için onları benimle Cennete gönder! Yoksa beni de onlarla Cehenneme koy!"

O anda Cebrâil aleyhisselâm gelerek Peygamber Efendimize dedi ki:

-Yâ Resûlallah! Allahü teâlâ buyuruyor ki: "Âişe-i Sıddıka'ya de ki, O'nu, Cehenneme göndermem benim keremime yakışmaz. Çünkü O, Habîb'imin zevcesidir. Çocukları, annelerinden ayırmak da câiz değildir."

Evet, "Ümmetim, ümmetim" diye gözyaşı döken bir Peygamberin ümmeti olarak ne kadar şükretsek azdır...

.Din adamı olarak ortaya çıkanlar!..

2018-03-09 02:00:00

A -

A +

"Resulullaha uymakta gevşek olanları, onun ışıklı yolundan ayrılanları din adamı sanmayınız! Onların yaldızlı sözlerine ve ateşli yazılarına aldanmayınız!"

İmam-ı Rabbani Müceddid-i elf-i sani Şeyh Ahmed-i Faruki Serhendi hazretleri buyuruyor ki:

"Din adamı olarak ortaya çıkan bir kimse, Resulullah Efendimizin sünnetine uymuyorsa, yani İslâmiyete yapışmıyorsa, dini değiştirip, kendi aklına göre bidatler çıkartıyorsa, ondan kaçmalı, yanına yaklaşmamalı, kitaplarını almamalı, okumamalıdır. Onun bulunduğu mahallede bile bulunmamalıdır. Ona biraz yakınlık, insanın dinini yıkar. O, din adamı değil, sinsi bir din düşmanıdır. İnsanın dinini, imanını bozar. Şeytandan daha çok zararlıdır. Sözü, yaldızlı ve çok tesirli olsa da ve dünyayı sevmiyor görünse de, yırtıcı hayvanlardan kaçar gibi, ondan kaçmalıdır..."

Cüneyd-i Bağdadî hazretleri de buyurdu ki:

"İnsanı saadet-i ebediyeye kavuşturacak tek bir yol vardır. O da, Resulullahın izinde bulunmaktır. İslâm âlimlerinin yazdığı kitapları okumayan, onları kendine rehber edinmeyen, hadis-i şeriflerin gösterdiği yolda olamaz! Çünkü, İslâm âlimi, Kur’ân-ı kerimin ve hadis-i şeriflerin gösterdiği yolu göstermektedir... Resulullaha uymakta gevşek olanları, onun ışıklı yolundan ayrılanları din adamı sanmayınız! Onların yaldızlı sözlerine ve ateşli yazılarına aldanmayınız! Yahûdiler, Hıristiyanlar ve Budist, Berehmen denilen Hind kâfirleri de, tatlı ve yanık sözlerle, hileli mantıklarla, kendilerinin doğru yolda olduklarını, insanları iyiliğe, saadete çağırdıklarını bildiriyorlar. Kendisi ile amel olunmayan ilmin, sahibine zararı, faydasından daha çoktur..."

İslâm âlimleri, kendilerine sorulan şeylere, fıkıh kitaplarından cevap bulup, suâl edenlere bunları söylerler. Cahil din adamı ise, fıkıh kitabını okuyup anlayamadığı için, cahil kafasına ve noksan aklına gelenleri söyleyerek suâl sahibini aldatır. Onun cehenneme gitmesine sebep olur. Bunun içindir ki, Peygamber Efendimiz, (Âlimlerin iyisi, insanların en iyisidir. Âlimlerin kötüsü insanların en kötüsüdür) buyurdu.

Harika, olağanüstü hâller, açlıkla ve riyazet, sıkıntı çekmekle de hâsıl olur. Bunlar, yalnız Müslümanlara mahsus hâller değildir. Ebu Saîd Ebülhayr hazretlerine sordular:

-Filanca kimse su üstünde yürüyor. Buna ne dersiniz?

-Bunun kıymeti yoktur. Ördek ve kurbağa da suda yüzer.

-Filan adam havada uçuyor. Buna ne dersin?

-Sinek ve çaylak da uçuyor. Sinek kadar kıymeti var derim.

-Filan kimse, bir anda şehirden şehre gidiyor.

-Şeytan da, bir solukta şarktan garba gidiyor. Böyle şeylerin dinimizde kıymeti yoktur. Mert olan, herkesin arasında bulunur, alışveriş yapar, evlenir, fakat, bir an bile Rabbini unutmaz...

."Hemen toplanın, son sözümü söyleyeceğim"

2018-03-10 02:00:00

A -

A +

İmam Cafer-i Sadık hazretleri: "Sakın namazı ihmal etmeyin! İster talebem olsun, ister akrabam olsun, namazını kılmayana ceza var."

Bugün, Silsile-i aliyye büyüklerinin dördüncüsü Cafer-i Sadık hazretlerinin vefat yıl dönümüdür... İmam Cafer-i Sadık hazretleri, 702 (H.83) senesinde Medîne-i münevverede doğdu. Ehl-i beytten olup "Oniki İmam"ın altıncısıdır... Bu mübarek zat, ilim ve fazilette zamanının bir tanesiydi. Fen ilimlerinde de söz sahibiydi. Yetiştirdiği talebeler, cebir ve kimya ilimlerinde çeşitli keşifler yapmışlar, bu ilimlerin temel sistematiğini kurmuşlardır. "Kimyanın babası" kabul edilen Cabir, onun talebesidir. En meşhur talebesi ise İmam-ı a'zam Ebu Hanife'dir.

İslam âlimlerinden, iman bilgilerini anlatanlara “Mütekellimin", ibadetlerin nasıl olacağını bildirenlere, "Fukaha", kalp ile yapılacak ve sakınılacak şeyleri öğreten ilme "Tasavvuf" ve bu ilmin âlimlerine de "Mutasavvifin" denildi. İşte İmam-ı Cafer hazretleri, bu üçüncü ilmi anlattı...

İmam Cafer-i Sadık hazretleri buyurdu ki:
"Nefsi için nefsi ile mücâdele eden, kerâmete kavuşur. Nefsi ile Allah için mücâdele eden Allahü teâlâya kavuşur."

"Ey oğlum, insanlara kızmaktan çok sakın, sana da kızarlar. Boş iş ve söze karışmaktan sakın, aşağılanırsın. Laf taşımaktan çok sakın. Çünkü söz taşımak insanların kalbinde düşmanlığı artırır. İnsanların ayıplarını görme, insanların ayıplarını gören onların hedefi olur."

***

Bir kimse, heyecan ve ızdırapla, Cafer-i Sadık hazretlerinin huzuruna gelerek der ki:
-Ne olursunuz efendim, bana daha fazla rızk vermesi için Allah'a dua edin, çünkü çok fakirim.
-Hayır, ben sana dua edemem.
-Niçin efendim?
-Zira Allahü teâlâ bu iş için bir yol tayin etmiştir; sebeplere yapışın, rızık peşinden koşun ve onu elde edin diye de emrediyor. Halbuki sen evinde oturup, dua etmek suretiyle, rızkının ayağına gelmesini istiyorsun. Yani âdet-i ilahiye muhalif hareket etmemi istiyorsun, hiç böyle şey olur mu? Git, sebeplere yapış, sebeplerin tesir etmesini Allahü teâlâdan iste. O zaman ben de bunun için dua ederim sana...

***

İmam Cafer-i Sadık hazretleri, artık son nefesini vermek üzereydi. Birden doğrulup "Buraya toplanın, son sözümü söyleyeceğim" dedi. Toplandıklarında, "Sakın namazı ihmal etmeyin. İster talebem olsun, ister akrabam olsun, ister seyyid olsun, namazını kılmayana ceza var" dedikten sonra, Kelime-i şehâdet getirip vefat etti. (M. 765-H. 148)

Cafer-i Sadık hazretlerinin kabri, Medîne-i münevvere Cennet-ül-Bakî’dedir. Allahü teala şefaatlerine nail eylesin...

.Sütten beyaz ve baldan tatlı su!..

2018-03-16 02:00:00

A -

A +

"Cennette bir nehir vardır. Ona 'Receb' denir. Sütten beyaz, baldan tatlıdır. Receb ayında bir gün oruç tutana Allahü teâlâ kıyâmet günü o nehirden su verir."

Önümüzdeki pazartesi; ibâdetlere sevapların kat kat verildiği mübarek "üç aylar"dan recebin birinci günüdür. Allahü teala kavuşanlardan ve feyzinden bereketinden istifade edenlerden eylesin...

Receb ayında yapılan iyilikler, tutulan oruçlar, günâhları temizler. Zîra Receb-i şerîfin isimlerinden birisi de "Şehrü'l mutahhar"dır. Günahlardan temizlenilmesi ve yüksek derecelere kavuşulması sebebi ile bu isim verilmiştir.

Peygamber Efendimiz, receb ayının hilâlini görünce Selmân-ı Fârisî hazretlerine buyurdu ki:

"Ey Selmân, erkek ve kadın mü'minlerden biri recebde her rekatinde Fâtiha-i şerîfeyi bir kere, ihlâs-ı şerîfi ve Kâfirûn sûresini üç kere okuyarak otuz rekat namaz kılsa, Allahü teâlâ onun günâhını elbette magfiret eder ve ona yılın bütününü oruç tutmuş gibi sevap verir. O kimse gelecek yıla kadar namaz kılanlardan olur ve mahşer yerinde susuzluktan emîn olur."

Bir defasında, Peygamber Efendimiz, receb ayında tutulacak oruçların fazîletini anlatıyordu. Orada bulunanlardan, yaşlı, pîr-i fânî bir zât ayağa kalkıp;

-Yâ Resûlallah, ben receb ayının her günü oruç tutamam, dediğinde; Peygamber Efendimiz buyurdu ki:

- Sen receb ayının birinci, on beşinci, sonuncu günleri oruç tut, hepsini tutmuş gibi sevâba kavuşursun. Çünkü sevaplar on misli yazılır. Fakat sen Receb-i şerîfin ilk cuma gecesinden gafil olma ki, melekler o geceye Regâib gecesi demişlerdir. Zîra o gece, gecenin üçte biri geçtikten sonra göklerde ve yerde bir melek kalmaz, hepsi Kâbe-i muazzama etrafında toplanırlar. Allahü teâlâ onlara hitâben "Ey meleklerim dilediğinizi benden isteyiniz" buyurur. Onlar "Yâ Rabbî, istediğimiz, receb ayında oruç tutanları mağfiret etmendir" deyip, isteklerini arz ederler. Allahü teâlâ "Ben, receb ayında oruç tutanları mağfiret ettim" buyurur.

Yine hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:

(Bir kimse, Allahü teâlânın ay'ı olan Receb ayında bir mümin, kardeşini gam ve üzüntüden kurtarırsa, Allahü teâlâ, ona Firdevs'te gözünün görebildiği kadar büyük bir köşk ihsân eder. Uyanınız, kendinize geliniz ve receb ayına hürmet ve ikrâm ediniz ki, Allahü teâlâ da size, ikrâm ve ihsân etsin.)

(Cennette bir nehir vardır. Ona 'Receb' denir. Sütten beyaz, baldan tatlıdır. Receb ayında bir gün oruç tutana Allahü teâlâ kıyâmet günü o nehirden su verir.)

Mübarek günlere, aylara hürmet etmek, günâhlardan uzaklaşmakla ve ibâdetleri yapmakla olur. Hürmet edip, saygı gösteren, kat kat karşılığını görecektir...

.Akıllı yardımcı, sultanı şöhret sahibi yapar...

2018-03-17 02:00:00

A -

A +

Zeki ve akıllı vezir, hükümdarı şöhret sahibi yapar. Çünkü iyi yardımcılar, idareye daima iyi kimseleri alırlar. Bid’at ehli, bozuk itikatlı kimselerden uzak dururlar...

Devlet adamlığı ve devlet işleri büyük sorumluluk ister. İşinin ehli olmayan, inançsız, itikadı bozuk kimselerle çalışmak, onları tefrik edememek ve önemli mevkilere getirmek -velev ki o bir kişi dahi olsa- bütün ülkeye büyük zarar verir. Bunun için, Müslümanların, sultana, devlet başkanına itaat ve hayır dua etmesi, Ehl-i sünnet itikadındandır.

Büyük Selçuklu Sultanı Muhammed Alparslan bir gün vezirine der ki:
-Sen bana niçin düşmanlık yapıyor ve saltanatıma göz dikiyorsun?
-Ey efendimiz, bu nasıl sözdür? Ben bir bendeyim. Efendimize karşı ne kusur işlemişim?
-Senin kâtibin bir Bâtıni değil mi?
-Efendim o kim oluyor? Ateş olsa cirmi kadar yer yakar; zehir olsa, veremez bir zarar?
-Gidin, o kâtibi getirin!
Hemen gidip kâtibi getirirler. Alparslan sorar:
-Sen Bâtınisin, Bağdat halifesi hak değildir diyorsun, öyle değil mi?
-Hayır ben Bâtıni değil, Rafıziyim.
-Sanki Rafızilik Bâtınilikten üstün mü de bunu kalkan yapıyorsun be adam? Suç senin değil, seni işe alanındır.
Sultan, Rafıziyim diyen Bâtıniyi gönderdikten sonra, at kılından yapılmış bir kilim çıkarır, bir parça kıl çeker ve vezire der ki:
-Bunu kopar!
Vezir alıp koparır. 5 kıl verir, onu da koparır. 20 kılı büküp der ki:
-Bunu kopar bakalım!
Vezir koparamaz. Sultan der ki:
-İşte düşman da tıpkı bunun gibidir: Bir, iki, beş olursa başa çıkmak kolay olur; fakat çoğalıp sırt sırta verdikleri zaman, onlar yerlerinden kaldırılamaz. Bunlar böyle tek tek aramıza girip, memuriyetleri ellerine geçirdikleri zaman, kısa bir sürede Irak'ta isyan zuhur eder ve gizli-açık düşmanlarla bir olurlar. Bizleri helak etmeye çalışırlar. Onun için hizmetçilerinizi iyi seçin! Bize muhalif olanları kendine yaklaşmaya yol verirsen, bu iş, hem kendine, hem de bana karşı ihanet olur...

Tarihte örnekleri çoktur. Zeki ve akıllı vezir, hükümdarı şöhret sahibi yapmıştır. Çünkü iyi yardımcılar, idareye daima iyi kimseleri almışlardır. Bid’at ehli, bozuk itikatlı kimselerden uzak durmuşlardır.

Neml suresinin 20. âyet-i kerimesi sultanlara, devleti idare edenlere memleketleri hususunda uyanık ve dikkatli olmalarına, halkın işlerini iyi yürütmelerine, tebasından yüksek mertebede olanların durumlarını araştırdığı gibi, aşağıdakilerin hâllerini de sorup öğrenmesine; hepsinin varlığından ve yokluğundan haberdar olması gerektiğine işaret etmektedir...

.Mümin, herkese karşı güler yüzlüdür...

2018-03-23 02:00:00

A -

A +

Tasavvuf, namaz kılmak ve oruç tutmak değildir. Bunları yapmak, her insanın kulluk vazifesidir. Tasavvuf, insanları incitmemektir...

Müslüman, herkese iyi davranmalıdır. Büyük âlim ve velî Muhammed Masum-i Farukî Serhendî hazretleri buyurdu ki: "İyi, kötü herkese, güler yüz göstermeli, fitne çıkarmamalı, düşman kazanmamalıdır."

Hafız-ı Şirazî hazretlerinin “Dostlara doğru söylemeli, düşmanları güler yüzle ve tatlı dil ile idare etmelidir” sözünü unutmamalıdır...

Şeyh Abdullah Bayal hazretleri “Tasavvuf, namaz kılmak ve oruç tutmak ve geceleri ibadet etmek demek değildir. Bunları yapmak, her insanın kulluk vazifesidir. Tasavvuf, insanları incitmemektir. Bunu hâsıl eden, vâsıl olmuştur, kavuşmuştur” buyurdu.

Muhammed bin Salim hazretlerinden sordular:

-Evliyayı başka insanlardan nasıl ayırt edebiliriz?

O da şöyle cevap verdi:

-Evliya; sözlerinin yumuşak olması ve huylarının güzel olması ve yüzünün güler olması ve ihsanının bol olması ve konuşurken itiraz etmemesi ve özür dileyenleri affetmesi ve herkese merhametli olması ile diğer insanlardan ayırt edilir.

Ebu Abdullah Ahmed Makkarî hazretleri “Tasavvuf, gücendiğin kimseye iyilik etmek, sevmediğine ihsanda bulunmak ve sevmediğin kimseye güler yüzlü olmaktır” buyurdu.

Her işte Allahü teâlânın rızasını, sevgisini aramalıdır. Yahya bin Muaz-ı Râzî hazretleri “Allahü teâlâyı sevdiğin kadar, herkes seni sever. Allahü teâlâdan korktuğun kadar herkes senden korkar. Allahü teâlâya kulluk ettiğin miktarda, herkes sana yardımcı olur” buyurdu.

Hakiki Müslüman, din kardeşinin menfaatini, kendi menfaatine tercih eder. Kendi çıkarlarının arkasında koşmaz... Ebu Muhammed Abdullah Rasibî hazretleri “Allahü teâlâ ile insan arasında olan en büyük perde, kendi nefsini düşünmesidir ve kendisi gibi âciz olan bir kula güvenmesidir. İnsanların değil, Allahü teâlânın sevgisine kavuşmayı düşünmelidir” buyurdu.

Mümin, kendi ailesine ve çocuklarına karşı da tatlı dilli ve güler yüzlü olmalıdır. Onların haklarını yerine getirecek kadar aralarında bulunmalıdır...

Kimsenin ayıbına, kusuruna bakmamalı, kendi ayıplarını görmelidir. Kendini hiçbir Müslümandan üstün bilmemelidir. Bir Müslümanı görünce, kendi saadetinin, onun duâsını almakta olabileceğine inanmalıdır. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

(Üç şeyi yapan Müslümanın imanı kâmildir: Ailesine hizmet eden, fakirler arasında oturan ve hizmetçisi ile birlikte yemek yiyen.)

Muhammed bin Alyan hazretlerine dediler ki:

-Allahü teâlânın, bir kimseden razı olduğu nasıl anlaşılır?

Buyurdu ki:

-Bir kimseye, taat ve ibadet etmek tatlı; günah işlemek acı geliyorsa, Allahü teala o kimseden razı demektir...

."Akıldan daha kıymetli bir sermaye yoktur..."

2018-03-24 02:00:00

A -

A +

"İnsanların bir kısmı dili sebebiyle ikrâm görür. Bir kısmı dili yüzünden hor görülür, sevilmez. Akıllı kimse, dili sebebiyle sevilmeyenlerden olmaz..."

İbni Hibbân hazretleri, onuncu asırda yaşamış hadîs âlimlerinin büyüklerindendir. Zamanının meşhur bütün âlimlerini dolaşıp, onlardan ilim öğrendi. Kıymetli veciz sözleri vardır. Bugün o mübarek zatın "Akıllı kimse" hakkında buyurduklarını paylaşmak istiyoruz sizinle:

"Allahü teâlânın, insanlara ihsân ettiği nimetlerin en büyüklerinden birisi akıl nimetidir."

"Akıldan daha kıymetli bir sermâye yoktur. Kişinin dîninin kemâli, olgunluğu, aklının kemâline göredir."

"Akıllı kimse, adımını atmadan önce basacağı yeri iyice görür, sonra oraya adımını atar."

"Akıllı kimse, konuşması istenmeden, ihtiyâç olmadan konuşmaya başlamaz. Bir zarûret olmadan, cevapta acele etmez."

"Akıllı insan, önce kendi ayıplarını görür. Kendi ayıbını görmeyen kimse, başkasının güzelliklerini göremez. Kişinin, kendi ayıbını görememesi, kötülük olarak ona yeter. Çünkü ayıbını göremeyen kimse, bu ayıbından kurtulamaz."

"Bir işe başlamadan önce, tedbîrini de almak aklın icâbıdır."

"Akıllı kimsenin sözü aşırılıktan uzak ve düzgündür. Câhilin sözü ise, çelişki ve birbirine zıt şeylerle doludur."

"Aklın âfeti; ucub, yani kendini beğenmektir."

"Akıllı kimse, her zaman kalbini kontrol eder. Allahü teâlânın emrettiği şeyleri yapıp, yasak ettiklerinden sakınır. Allahü teâlâdan gâfil olmaz ve emirlerini yapmakta gevşeklik etmeyip, uyanık olur. Böyle olan kişi işlerinde tedbirli olur."

"Talebe olmadıkça, âlim olunmaz. İlim ile amel etmedikçe de, ilim fayda vermez."

"Akıllı kimsenin ilimle uğraşmasından maksadı, onunla amel etmektir. Çünkü, bundan başka bir gâye için ilim öğrenen kişi, şöhretini ve kibrini artırmış olur."

"Bu dil, kalbin habercisidir. Söz, kişinin aklının miktârını gösterir."

"İnsanların bir kısmı dili sebebiyle ikrâm görür. Bir kısmı dili yüzünden hor görülür, sevilmez. Akıllı kimse, dili sebebiyle sevilmeyenlerden olmaz. O, kendini diliyle herkese sevdirir."

"Şu dört hasleti kendisinde bulundurmıyan kimseye akıllı ve ilim sâhibi denmez: Birincisi; Allah korkusu. Bütün hayır ve fazîletlerin başı budur. İkincisi; güzel bir hayâ, utanma duygusu. Asâlet bununla anlaşılır. Üçünçüsü; yumuşaklık. Dördüncüsü; emri altında bulunanlara cömertlik yapmak."

"Akıllı kimse, bayağı ve düşük kimselerle arkadaş olmaz. Onları dost edinmez. Böyle kimseler, yılan gibidir. Onların, sokmak ve zehirden başka sermayesi yoktur."

"Akıllı insan, her işinde yumuşak olur. Aceleyi ve hafifliği terk eder. Allahü teâlâ, yumuşaklığı sever. Yumuşaklıktan nasîbi olmayanın ise, hayırdan nasîbi yoktur."

.Resulullahın Eshabı ve akrabaları seçilmiştir!..

2018-03-30 02:00:00

A -

A +

Her Müslümanın Resulullahı, zevcelerini, Ehl-i beytini, Eshabını, kayınpeder ve damatlarını sevmesi gerekir. Bunlardan bazıları sevilmezse Resulullahı sevmek yalan olur.

Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir gün şöyle buyurdu: “Allahü teâlâ, bana Eshab ve akraba olarak en iyileri seçti...”

Yine Resulullah Efendimiz, Ehl-i beytinin, Eshabının, evlilik, kız alıp verme gibi sebeplerle akrabalık bağı olanların Cennette kendisi ile beraber olacaklarını bildirmişlerdir.

Peygamber Efendimize akraba olmakla şereflenenlerden bazıları şunlardır:

Kayınpeder olanlar: Hazreti Ebu Bekir, Hazreti Ömer, Hazreti Ebu Süfyan.

Damat olanlar: Hazreti Osman ve Hazreti Ali.

Kayınvalide olanlar: Âişe validemizin annesi Ümmi Ruman, Hafsa validemizin annesi Hazreti Zeyneb, Ümmi Habibe validemizin annesi Hazreti Hind.

Kayınbirader olanlar: Abdullah bin Ömer ve vahiy kâtibi Muaviye hazretleri.

Resulullah Efendimizin bu akrabalarından birini sevmemek tehlikeli olur. Çünkü bir hadis-i şerifte "Ebu Bekir, Ömer, Osman ve Ali’nin sevgisi bir münafığın kalbinde toplanmaz” buyuruldu. (İ. Asakir)

Bir kimsenin geçmişi değil son durumu önemlidir. Mesela, Ebu Süfyan önceleri İslama düşmandı. Daha sonra Müslüman olduktan sonra büyük hizmetleri oldu. Taif gazasında çok kahramanlık gösterdi. Bir gözünü kaybetti. Resulullah Efendimiz, “Ya Eba Süfyan! Hangisini istersin? Eğer dilersen, dua edeyim, gözün yerine gelsin. Eğer dilersen Allahü teâlâ, Cennette sana bir göz versin” buyurdu. Ebu Süfyan "Ya Resulallah! Cennette göz verilmesini isterim" dedi ve avucunda duran gözünü yere attı... Ebu Süfyan hazretleri Yermük gazasında da çok kahramanlık gösterdi ve orada şehid oldu...

Resulullah Efendimiz, kayınbiraderi Hazreti Muaviye için de “Ya Rabbi, ona kitap öğret, ülkelere sahip et ve azaptan koru” buyurdu. (İmam-ı Ahmed, Taberani)

Bu mübarek zatlardan bahsederken sıradan bir insandan bahseder gibi konuşmamalıdır. Her birinin ismini hürmetle, saygı ile söylemelidir. Birinin adı söylenince “radıyallahü anh (Allah ondan razı olsun)” demelidir. İki kişi için “radıyallahü anhüma (Allah o ikisinden razı olsun.)” Birkaçı veya hepsi söylenince “rıdvanullahi teâlâ aleyhim ecmain” veya kısaca “radıyallahü anhüm (Allah onların hepsinden razı olsun” demelidir...

Her Müslümanın Resulullahı, zevcelerini, Ehl-i beytini, Eshabını, kayınpeder ve damatlarını sevmesi gerekir. Bunlardan bazıları sevilmezse Resulullahı sevmek yalan olur. Bunlara saygısızlık eden Resulullahı üzmüş olur.

Resulullahın ve Eshabının yolunda olanlara da Ehl-i sünnet denir. Ehl-i sünnet, Ehl-i Beyti sevdiği gibi Sahabenin de hepsini sever...

.Cenâb-ı Hak itâatte sebatını arttırsın!..”

2018-04-06 02:00:00

A -

A +

"Bu ordunun başına Zeyd bin Hârise'yi kumandan tayin ettim. Şâyet Zeyd şehîd olursa, sancağı Ca'fer alsın... O da şehîd düşerse, Abdullah bin Revâha alsın..."

Bir cuma günü Sevgili Peygamberimiz, mescidde hutbeye çıktılar. Hazret-i Abdullah bin Revâha da telâşla, cumaya yetişmeye çalışıyordu. Henüz epeyce ileride "Benî Ganm"de bulunuyordu. Tam o sırada, Peygamber Efendimizin, “oturun!” buyurduklarını işitti. Bulunduğu yere hemen oturdu. Hutbe bitinceye kadar da, yerinden kalkmadı... Bu hâli gören Müslümanlar, durumu Peygamber Efendimize arz ettiler;

“Yâ Resûlallah!.. Revâha oğlunun, nerede oturduğunu görüyor musunuz? Emrinizi duyar duymaz hemen oturdu!.." dediler.

Peygamber Efendimiz, hazret-i Abdullah'a; “Cenâb-ı Hak senin, yüce Allaha ve Resûlüne olan itâatte azmini, sebatını arttırsın” diye dua buyurdu.

Hazret-i Abdullah, büyük bir cengâverdi... Peygamber Efendimizle birlikte, bütün savaşlara katıldı. Bunlardan biri de Hicretin 8. yılındaki Mûte gazâsıdır...

Resûlullah Efendimiz, Bizans İmparatoruna bağlı Busrâ emîrine de bir mektup yolladı. Fakat küstah emîr İslâm elçisini şehid etti. İşte bu alçaklığa üzülen Allahü teâlânın Resûlü, o zâlimler üzerine kuvvet göndermeye karar verdi... Hepsi de gönüllü olan 3.000 kişilik mücâhidler ordusu kısa zamanda hazırlandı... Peygamber Efendimiz, öğle namazını kıldırdıktan sonra, bu mübârek orduyu bizzat uğurlamaya çıktılar. Sancak-ı şerîflerini, hazret-i Zeyd'e teslim ettiler. Sonra da buyurdular ki:

"Bu ordunun başına Zeyd bin Hârise'yi kumandan tayin ettim. Şâyet Zeyd şehîd olursa, sancağı Ca'fer alsın... O da şehîd düşerse, Abdullah bin Revâha alsın... O da şehîd olursa sizler, istediğiniz birini kumandan seçersiniz...”

Herkes birbiriyle helâlleşti... Bu sırada arkadaşları, hazret-i Abdullah'ın ağladığını fark ettiler. Niçin ağladığı sorulduğunda şöyle cevap verdi:

“Vallahi, dünyâyı sevdiğim için ağlamıyorum. Peygamber Efendimizden duyduğum, Allahın kelâmını hatırladım: (... İçinizden hiçbiriniz hâriç olmamak üzere hepiniz, Cehenneme varacaksınız...) deniyordu. İşte oraya cehenneme vardığım zaman, hâlim ne olacak diye ağlıyorum" dedi. Arkadaşları, onu teselli ettiler. Cehennem sıcaklığının salihler için farklı olacağını, Cehennem ateşini hissetmeyeceğini bildirdiler.

***

Mûte savaşında, Peygamber Efendimizin buyurduğu gibi; önce Hazreti Zeyd ve Hazret-i Ca'fer daha sonra da Hazreti Abdullah şehîd düştüler... Bundan sonra sancak Hâlid bin Velîd hazretlerine verildi. O kahramanın kumandası altında hücuma geçen mücâhidler, kendilerinden kat kat fazla olan düşman ordusunu bozguna uğrattılar...

.Güler yüzlü, tatlı dilli bir öğretmen...

2018-04-07 02:00:00

A -

A +

Hazreti Mus'ab, Medîne halkına İslâmiyet'i anlatıyordu. Bir gün, Evs kabîlesinin reîslerinden olan Üseyd, elinde mızrağı ile karşısına dikildi!..

Mus'ab bin Umeyr, Kureyş'in asîl ve zengin bir âilesine mensup idi. Güzel yüzlü ve zengin olduğundan Mekke halkı ona gıpta ile bakardı. Zengindi, ancak huzursuzdu... Kalbinde büyük bir boşluk hissediyordu... Bu maksatla Sevgili Peygamberimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) yanına gitti. Resulullah Efendimizi görür görmez iman etti. İslâmiyeti kabul ettiği an hayatı da birdenbire değişti. Eski servet ve zenginliğin yerini fakirlik aldı. Âilesinin, sevgili oğullarına yapmadığı eziyet kalmadı...

Mus'ab bin Umeyr (radıyallahü anh) Resûlullahın izniyle iki defa Habeşistan'a hicret etti. Daha sonra dönüp, Peygamberimizin yanına geldi... O günlerde, Müslüman olan Medîneliler, Resûlullah Efendimize "İslâm dînini anlatacak ve namazlarımızda bize imamlık yapacak bir kimse gönder" diye mektup yazdılar. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz Mus'ab bin Umeyr'i, Medine'ye gönderdi...

Hazreti Mus'ab, Medîne'de Kur'ân-ı kerîm öğretiyor ve İslâmiyet'i anlatıyordu. Bir gün, bir bahçede, sohbet ediyordu. Bu sırada Evs kabîlesinin reîslerinden olan Üseyd, elinde mızrağı olduğu hâlde hiddetli bir şekilde gelip, “Canınızdan olmak istemiyorsanız buradan derhâl ayrılın!" dedi.

Onun bu taşkın hâlini gören Mus'ab bin Umeyr; “Hele biraz otur! Sözümüzü dinle. Maksadımızı anla, beğenirsen kabul edersin. Yoksa engel olursun...” diyerek gayet yumuşak ve nazik bir şekilde karşılık verdi... Üseyd sakinleşip, mızrağını yere saplayarak oturdu. Mus'ab bin Umeyr ona İslâmiyet'i anlattı ve Kur'ân-ı kerîm okudu. Üseyd kendini tutamayıp; “Bu ne kadar güzel, ne kadar iyi bir sözdür" dedi ve hemen orada Müslüman oldu...

Mus'ab bin Umeyr'in, bu sözü üzerine Kelime-i şehâdeti söyleyen Üseyd, sevincinden yerinde duramadı ve “Ben gidip arkadaşlarıma da anlatayım” diyerek ayrıldı... Evs kabîlesinin reîsi Sa'd bin Muâz'ın yanına varınca, Müslüman olduğunu söyledi. Bunu gören Sa'd şaşırarak hiddetlendi ve Mus'ab bin Umeyr'in yanına koştu. Yanına varınca sert ve kızgın bir tavırla konuşmaya başladı.

Mus'ab bir Umeyr, ona da gâyet yumuşak konuştu ve oturup biraz dinlemesini söyledi. Sa'd, bu nazik konuşma karşısında yumuşayıp oturdu ve konuşulanları dinlemeye başladı. Kur'ân-ı kerîm okunurken Sa'd'ın yüzü birdenbire değişiverdi. O da orada Müslüman oldu ve derhâl kavminin yanına gidip onları da İslama davet etti. Bunun üzerine kavmi hep birden İslâmiyeti kabul etti... Bunlar hep Mus'ab bin Umeyr'in güzel ve güler yüzü, tatlı dili sayesinde olmuştu...

."Habîbimi getir! Cennetimi Cehennemimi göster!.."

2018-04-13 02:00:00

A -

A +

Mekke ahâlîsî îmân etmiyor, Müslümanlara çok sıkıntı veriyordu. İşkenceye başlamış, işi azdırmışlardı. Resûlullah Efendimiz, çok üzgündü!..

Bu gece Mirâc Kandilini idrak edeceğiz inşallah... Mirâc, Receb ayının yirmiyedinci gecesidir. Mirâc, merdiven demektir. Resûlullahın "sallallahü aleyhi ve sellem" göklere çıkarıldığı, bilinmeyen yerlere götürüldüğü gecedir.

Mekke ahâlîsî îmân etmiyor, Müslümanlara çok sıkıntı veriyordu. İşkenceye başlamış, işi azdırmışlardı. Resûlullah Efendimiz, çok üzüldü. Hicretten bir yıl önce, elliiki yaşında idi. Zeyd bin Hârise'yi alarak Tâif'e gitti. Tâif halkına bir ay nasîhat eyledi. Hiç kimse îman etmedi.

Ümitsiz, üzüntülü, yorgun geri dönerken, Tâif halkı, çocuklara taşlattılar. Mübârek bacakları yaralandı. Hazret-i Zeyd'in başı kan içinde kaldı. Çok sıcak bir saatte, yol kenarında, bitkin hâlde bir, müddet istirahat edip, yaralarını, kanlarını sildiler. Mekke'ye yürüdüler. Karanlıkta şehre girdiler...

***

Birkaç ay, Mekke'de çok sıkıntılı geçti. Her taraf düşman idi. Gidecek bir yer yoktu. Doğruca amcası Ebû Talib'in kızı Ümm-i Hâni'nin Ebû Tâlib Mahallesinde bulunan evine geldi. Ümm-i Hânî, o zaman îman etmemişti. Kapı çalınınca sordu:

-Kimsiniz?

-Amcan oğlu Muhammed'im. Kabul edersen, misâfir geldim.

-Senin gibi doğru sözlü, emîn, asîl, şerefli misâfire can fedâ olsun. Yalnız teşrîf edeceğinizi önceden bildirseydiniz, bir şeyler hazırlardım. Şimdi yedirecek bir şeyim yok.

-Yiyecek, içecek istemem. Hiçbiri gözümde yok. Rabbime ibâdet etmek, yalvarmak için bir yer bana yetişir.

Ümm-i Hânî, Resûlullahı içeri alıp, bir hasır, leğen, ibrik verdi.

Resûlullah o gün çok incinmişti. Abdest alıp, Rabbine yalvarmaya af dilemeye, kulların îmâna gelmesi, saâdete kavuşmaları için duâya başladı. Çok yorgun, aç, üzüntülü idi. Hasır üzerine uzanıp uyuyuverdi.

O ânda, Allahü teâlâ, Cebrâil aleyhisselâma; "Sevgili Peygamberimi çok üzdüm. Mübârek bedenini, nâzik kalbini çok incittim. Bu hâlde, yine bana yalvarıyor. Benden başka, hiçbir şey düşünmüyor. Git! Habîbimi getir! Cennetimi, Cehennemimi göster. O'na ve O'nu sevenlere hazırladığım ni'metleri görsün... O'nu ben teselli edeceğim. O'nun nâzik kalbinin yaralarını ben gidereceğim" buyurdu...

Cebrâil aleyhisselâm hemen gelerek "Rabbin Seni kendine davet ediyor. Lütfen kalk. Buyur, gidelim" dedi...

Burak adındaki beyaz hayvana binip, bir anda Kudüs'te, Mescid-i Aksâ'ya geldiler. Cebrâil aleyhisselâm kayayı parmağı ile deldi. Burak'ı oraya bağladı. Geçmiş peygamberlerden bazısının rûhları insan şeklinde orada idi. Yarın devam edelim inşallah...

.Yâ Resûlallah! Mirâcınız mübârek olsun!.."

2018-04-14 02:00:00

A -

A +

Hazreti Ebû Bekir, Resûlullahın mübarek adını işitince, hiç tereddüt etmeden; "Eğer O söyledi ise, inandım. Bir ânda gidip gelmiştir!" dedi...

Resûlullah Efendimiz "sallallahü aleyhi ve sellem" o gece Mescid-i Aksâ'da cemaat ile namaz için Hazreti Âdem, Hazreti Nûh, Hazreti İbrâhîm peygamberlere, imam olmalarını sıra ile söyledi. Hiçbiri kabul etmedi. Özür dilediler. Cebrâil aleyhisselâm, Habîbullahı ileri sürdü:

-Sen varken, başkası imâm olamaz, dedi.

Namazdan sonra, mescidden çıkıp bilinmeyen bir mirâc ile, bir ânda, yedi kat gökleri geçtiler. Her gökte bir büyük peygamberi gördü. Cebrâil aleyhisselâm Sidre'de kaldı. Resûlullah Efendimiz o gece Cenneti, Cehennemi, sayısız şeyleri görüp, bilinmeyen, anlaşılamayan, anlatılamayan şekilde Allahü teâlânın dilediği yüksekliklere ulaştı. Hiçbir mahlûkun bilemeyeceği, anlayamayacağı nimetlere kavuşup, bir anda, Kudüs'e ve oradan Mekke-i mükerremeye, Ümm-i Hânî'nin evine geldi. Yattığı yer henüz soğumamış, leğendeki abdest suyunun hareketi durmamış idi...

Resûlullah Efendimiz sabah olunca, Kâbe yanına gidip mirâcını anlattı. İşiten kâfirler alay etti. Müslüman olmaya niyyeti olanlar da vazgeçti...

Kâfirlerden birkaçı hemen Hazreti Ebû Bekir'in evine geldi. Çünkü, onun akıllı, tecrübeli, hesaplı bir tüccâr olduğunu biliyorlardı. Dediler ki:

-Ey Ebâ Bekir! Sen çok defa Kudüs'e gittin geldin. İyi bilirsin. Mekke'den Kudüs'e gidip gelmek, ne kadar zaman sürer?

-İyi biliyorum. Bir aydan fazla.

Kâfirler bu söze sevindi. "Akıllı, tecrübeli adamın sözü böyle olur" dediler. Gülerek, alay ederek ve Hazreti Ebû Bekir'in de kendi kafalarında olduğuna sevinerek;

-Senin efendin, Kudüs'e bir gecede gidip geldiğini söylüyor. Artık iyice sapıttı! dediler.

Hazreti Ebû Bekir, Resûlullahın mübarek adını işitince, hiç tereddüt etmeden;

-Eğer O söyledi ise, inandım. Bir ânda gidip gelmiştir! dedi...

Kâfirler neye uğradıklarını anlayamadı. Önlerine bakıp gidiyor;

"Vay canına, Muhammed ne yaman büyücü imiş. Ebû Bekir'e sihir yapmış" diyorlardı...

Hazreti Ebû Bekir hemen giyinip, Resûlullahın yanına geldi. Büyük kalabalık arasında, yüksek sesle şöyle dedi:

-Yâ Resûlallah! Mirâcınız mübârek olsun!

Resûlullah, o gün Hazreti Ebû Bekir'e "Sıddîk" dedi. Bu adı almakla, bir kat daha yükseldi...

***

Müşrikler, tahkikçi mantığıyla, Peygamber Efendimizin miracını inkâr ederken, Hazret-i Ebu Bekir, aklını atıp, Resulullah'ın bir anda Mirac'a gidip geldiğini tasdik etti. Peygamber Efendimiz, "Ebu Bekir’in imanı, bütün insanların imanları toplamıyla tartılsa, onun imanı daha ağır gelir" buyurdu. Bu, tahkikle değil, tasdikle olmuştur.

.Allah müminleri sever müminler de Allahı..."

2018-04-20 02:00:00

A -

A +

Allahü teâlânın, bir kulunun kalbine, kendi sevgisini yerleştirmesi, kendi hicrânı, ayrılığı ile onu yakması ne büyük nimettir...

Allahü teâlâyı sevmek, makâmların en yükseğidir. Cenâb-ı Hak Kur'ân-ı kerîmde buyurdu ki: (Allah müminleri sever, müminler de Allahı sever.)

Hadîs-i şerîfte de şöyle buyuruldu:

(Allahü teâlâyı ve Resûlünü her şeyden çok sevmeyenin imânı sağlam değildir.)

Abdullah bin Muhammed hazretleri anlatır:

"Gözyaşları sel olan sâliha bir kadının 'İlâhî, hayattan usandım. Eğer ölümü satsalar, sana ulaşmak için, ölümü hemen satın alırdım' dediğini duydum. Bunun üzerine kadıncağıza dedim ki:

-Ameline güvenerek mi, böyle konuşuyorsun?

-Hayır, amelime değil, Allahü teâlâya olan sevgime ve hüsn-i zannıma güveniyorum. Ben O'nu sevdiğim hâlde acaba O, bana azap eder mi, dersin?

-Allahü teâlâyı hüsn-i zannın gibi bulursun, dedim."

Allahü teâlâyı sevmek çok kıymetli bir cevherdir. Gerçek sevgi iyilikle artmaz, kötülükle eksilmez. Bunun için sevgiliden gelen her şeyi gülerek, sevinerek karşılamak lâzımdır. Ondan gelenlerin hepsi tatlı gelmelidir. Sevgilinin sert davranması aşağılaması, ikrâm, ihsân ve yükseltmek gibi olmalıdır. Hattâ kendi nefsinin böyle isteklerinden daha tatlı olmalıdır. Seven böyle olmazsa, sevgisi tam olmaz...

Allahü teâlânın, bir kulunun kalbine, kendi sevgisini yerleştirmesi, kendi hicrânı, ayrılığı ile onu yakması ne büyük nimettir. Bu nimetin kıymetini bilip şükrünü yapmak lâzımdır. Durmayıp, bunun artmasına çalışarak aşk-ı ilâhînin, en son derecesine yükselmesini beklemelidir. Bunun için de hakiki matlûbdan başka, hiçbir şeye gönül bağlamamalı, faydası olmayan şeylerle uğraşmamalıdır! Yani Allahü teâlânın sevgisine kavuşmak için, İslâm âlimlerinin kitaplarında yazılı olduğu gibi iman etmeli ve bütün sözleri, işleri onların bildirdiklerine uydurmalı, sünneti seniyyeye yapışmalı ve bidatlerden sakınmalıdır! Çünkü, Allahü teâlânın sevgisine ulaştıran yolun esası budur...

***

Ebû Huzeyfe hazretleri, kız kardeşini, azatlı kölesi Sâlim ile evlendirdiği zaman Kureyşliler, kendisine hakaret edip ağır sözler söylediler. Dediler ki:

-Asil bir kız köleye verilir mi hiç?

-Siz ne söylüyorsunuz? Kız kardeşimle evlenmeyi kabul etmeyecek diye ne kadar korktuğumu bir bilseniz!

Kureyşliler, bu söze daha fazla kızıp âdeta çılgına döndüler. Dediler ki:

-O nasıl söz?

-Siz benim bildiğimi bilseydiniz böyle söylemezdiniz.

-Bildiğin neyse söyle!

-Resûl-i Ekremden işittim ki, (Allahı bütün kalbi ile seveni görmek isteyen Sâlim'e baksın) buyurdu.

Bunu işiten Kureyşliler Ebû Huzeyfe hazretlerinden özür dileyip onu tebrik ettiler...

.Merhametli olmayan merhamet göremez!"

2018-04-21 02:00:00

A -

A +

"Tasavvuf, herkese acımak demektir... Şefkatli kimse, başkalarına dert, felaket gelmesinden üzülür, herkesin sıkıntıdan kurtulmasına çalışır."

Dinimizde merhamet etmenin önemi büyüktür. Merhamet etmek; acımak, şefkat göstermek demektir. Allahü teâlânın esma-i hüsnasındaki "Rahman", "Rahim" gibi isimlerinin anlamı, merhamet eden, acıyan, şefkat gösteren demektir.

Din büyükleri buyuruyor ki:

"Tasavvuf, herkese acımak demektir... Şefkatli kimse, başkalarına dert, felaket gelmesinden üzülür, herkesin sıkıntıdan kurtulmasına çalışır. Allahü teâlâ Eshab-ı kiramı, (Birbirine merhametli, şefkatli) diye övüyor..."

Bir kimse, Peygamber Efendimizin, torunları Hazret-i Hasan ile Hazret-i Hüseyin'i öptüğünü görünce "Benim on tane çocuğum var. Hiçbirini öpmedim" der. Resûlullah Efendimiz, (Merhametli olmayan merhamet göremez) buyurur.

Hazret-i Ömer, bir zata görev verir. Adam, görev yerine gitmeden önce Hazret-i Ömer'in huzuruna gelir. Halife'nin çocuğunu öptüğünü görünce, "Ben çocuklarımı hiç öpmem" der. Hazret-i Ömer, "Senin küçüklere, şefkatin yok, millete nasıl acırsın?" buyurarak görev emrini imzalamaz...

Kâfir olsun mümin olsun, herkese; hatta bütün hayvanlara merhamet etmek gerekir! Büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki:

"Evliyalar Cenab-ı Hakkın sıfatlarıyla sıfatlandıkları için ister kâfir olsun ister mümin olsun hiçbir insan arasında fark gözetmeksizin herkese merhametlidir..."

***

Bağdatlı bir zengin, Yemen'deki evliya bir zatın adını duyar, "O mübarek zatın elini öpüp, talebesi olayım" diye yola çıkar... Yemen'e girince bir handa konaklar. O esnada bir fakir gelip, "Aç ve fakirim" der. Zengin, fakir adama, "Defol git buradan, parayı sizin için mi kazanıyoruz?" der. Zavallı fakir de, "Emrin olur" der, çıkıp gider...

Zengin de, oradan bir başka şehre gelir, yine bir handa misafir olur. Bu defa yine bir fakir gelir, "Aç ve fakirim" der. Zengin, bu fakire de, "Git buradan, dilenci için mi para kazanıyoruz?" diyerek kovar. Fakir de, "Emrin olur" der, çıkıp gider...

O zengin nihayet, mübarek zatın bulunduğu şehre gelir. O zat, talebelerine;

"Bağdat'tan biri geliyor, sakın onu dergâha sokmayın, kapıda beklesin" der.

Dergâhtan herkes gidince, o zengini çağırıp, niye geldiğini sorar. O da;

"Efendim, ben talebeniz olmak, himmetinize kavuşmak istiyorum" der. O zat, der ki:

"Hayret, ben sana iki defa geldim. İkisinde de, beni kovdun. Ben de, 'Emrin olur' dedim. Şimdi kovma sırası bende. Burası cimrilerin yeri değildir. Fakire merhameti olmayanın, dinine de merhameti olmaz..

."Milletime gerçek kurtuluşu nasip et!"

2018-04-27 02:00:00

A -

A +

Cennetmekân Abdülhamid Han'ın duası: "Yâ Sübhan! Milletimi yok etmeye götüren sahte kurtarıcılar ve sahte kurtuluşlardan kurtar!"

Bugün 27 Nisan... Cennetmekân ll. Abdülhamid Han'ın, İttihat ve Terakki Cemiyeti tarafından darbe ile tahttan indirildiği gündür... İkinci Abdülhamid Han, Osmanlı padişahlarının otuz dördüncüsü, İslam halifelerinin doksan dokuzuncusu idi. 1842'de doğdu. 1918'de vefat etti. Çemberlitaş’ta, dedesi Sultan Mahmud Han'ın türbesindedir...

Abdülhamid Han tahta çıktığında Osmanlı devleti tam bir bunalımın eşiğindeydi. Büyük meseleler karşısında bunalan Osmanlı devletini dâhiyane bir siyaset, adalet ve fevkalade bir kudretle yönetti. Onun güzel ahlakı, dine olan bağlılığı, edep ve hayâsının derecesi ciltler dolusu eserlerde anlatıldı...

Cennetmekân, yurt dışına talebe göndermezdi. En modern şekilde tıp fakültesi kurdurup, dışarıdan hocalar, profesörler getirtirdi. Buna rağmen son zamanlarında bazı kişiler güya tahsil için Avrupa’ya kaçtılar. Ama maksatları başkaydı! İşte o kaçıp gidenler, Fransa'da mason oldular ve döndüklerinde Abdülhamid Hân'ı yıktılar!.. Tahttan indirilince, memleket kana boyandı... "Ulu Hakan" Abdülhamid Han'ın zamanı; çileler, entrikalarla dolu aydınların (!) gaflet içinde boğuldukları bir devir olarak tarihe geçmiştir... Onun tahttan indirilmesinin üzerinden 10 yıl geçmeden koca imparatorluğun dörtte üçünün elden çıkması, memleketi 33 yıl nasıl idare ettiğinin en açık delilidir... Büyük İslâm âlimi Abdülhakîm Arvâsî hazretleri buyurdu ki: "Abdülhamid Hân, Fatih’ten, Yavuz’dan, Kânûnî’den daha üstündür...”

Ulu Hakan'ın bu millet için yaptığı dua şöyledir:

"Allahım! Helal etmiyorum! Şahsımı değil, milletimi bu hâle getirenlere, hakkımı helal etmiyorum!
Ya Âdil! Bize acı! Resûlünün, Sevgilinin, Kâinatın Efendisinin nurunu kaydeder gibi olduğu için bu hâle gelen millete, rahmetinle, fazlınla, lütfunla tecelli et!
Yâ Kâdir! Kundaktaki yavruyu gagasına almış, kaçıran leş kuşunu düşürüp çocuğu kurtarmak ancak senin kudretine sığabilir. Leş kuşlarının gagasında kundak çocuğuna dönen milletimi kurtar Allahım!
Ya Ma'bud! Eğer, yılları tesbih dizisince süren hükümdarlığımda Seni bir kere anabildim, Resûlüne bir an bağlanabildimse, duamı, o bir kere ve bir an yüzü suyu hürmetine kabul et!
Yâ Sübhan! Şu titrek elleri, Kıyamet gününde sana (Ümmetim, ümmetim!) diye yalvaracak olan Habibinin eteğinde, şimdi (Milletim, milletim!) diye dilenen bu ihtiyarın duasını geri çevirme! Milletimi evvelâ (Ba'sü ba'de'l-mevtsiz) bir ölümle yok etmeye götüren sahte kurtarıcılar ve sahte kurtuluşlardan kurtar; ve ona bir gün gelecek kurtarıcıları, gerçek kurtuluşu nasip eyle!.."

.Kelle uçuran doğru, baş kurtaran yalan!

2018-04-28 02:00:00

A -

A +

İyiliğe vesile olan yalan, fitneye sebep olan doğrudan makbul olduğundan, insanlığın faydası için bazı yerlerde yalan söylemekle insan yalancı olmaz.

Yalan, günâhların en çirkini, ayıpların en fenası, kalpleri karartan bütün kötülüklerin başıdır. Peygamber Efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) en sevmediği huydur. Eshâb-ı kirâm da en çok yalana buğzederdi. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

(Îmân sâhibi, her hatâya düşebilir. Fakat, hâinlik yapamaz ve yalan söyleyemez.)

Abdullah bin Âmir hazretleri anlatır:

Ben küçüktüm. Resûl-i Ekrem evimize gelmişti. Oynamaya gidiyordum. Annem bana, "Abdullah gel, sana bir şey vereceğim" dedi. Bunun üzerine Resûl-i Ekrem, (Ona ne verecektin?) buyurunca, o da "Hurma vereceğim" dedi. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (Dikkat et, eğer bir şey vermeyip aldatmak için söyleseydin, sana bir yalan günâhı yazılırdı) buyurdu.

Hazret-i Lokman Hakîm oğluna buyurdu ki:

"Oğlum, yalandan sakın, zira o serçe eti kadar tatlıdır. Ondan az kimseler kurtulabilir."

Mevlânâ hazretleri Mesnevî'de buyuruyor ki:

"Gönül yalan sözden ferah bulmaz. Yağa su karışırsa kandil güzel aydınlatır mı?"

Yalan söylemek harâmdır. Ancak üç yerde câizdir: Harpte, iki Müslümanı barıştırmak için, hanımı ile iyi geçinmek için. Zâlimden, bir Müslümanın bulunduğu yeri, malını, günâhını saklamak câizdir. İki Müslümanın, karı-kocanın arasının açılmasını önlemek için, malını korumak için, Müslümanın ayıbının meydana çıkmaması için ve bunlar gibi harâmları önlemek için, yalan câiz olur...

İyiliğe vesile olan yalan, fitneye sebep olan doğrudan makbul olduğundan, insanlığın faydası için bazı yerlerde yalan söylemekle insan yalancı olmaz.

***

Bir kimse, hükümdarın şahsına karşı büyük bir suç işler ve idâma mahkûm olur. Bu kimse nasıl olsa öldürüleceğim diye, "Hükümdar şöyledir, hükümdar böyledir..." diye ağzına gelen kötü sözleri haykırmaya başlar. Biraz sonra hükümdar gelir. Oradaki iki vezirden birine sorar:

- Bu adam deminden beri ne söylüyordu?

Birinci vezir der ki:

- Hükümdarım bu adam, "Affedenlerin yeri Cennettir" diyerek sizden af talebinde bulunuyordu.

Bunun üzerine hükümdar suçluyu affeder. Fakat ikinci vezir, ortaya atılıp der ki:

- Hükümdarım bu vezir yalan söylüyor. Bu adam size kötü sözler söylüyordu.

Hükümdar, doğru söyleyen vezire der ki:

- Ey vezir! Öteki vezir yalan söylemekle bu mahkûmu kurtarmıştı. Sen ise yersiz doğru söylemekle hem mahkûmun, hem de vezirin ölümüne sebep olmak istiyorsun!

Hükümdar, yersiz doğru söyleyen veziri azleder, yalan söyleyerek bir suçluyu kurtaran veziri de kendisine başvezir yapar...

.Resûlullah'ın Sancaktârı Ebû Eyyûb el-Ensârî

2018-05-04 02:00:00

A -

A +

Eyüp Sultan "radıyallahü anh" hazretleri, birçok muhârebede sancaktarlık hizmeti ile şereflendi. Bu sebeple kendisine "Sancaktâr-ı Resûlullah" unvânı verildi...

Hâlid bin Zeyd Ebû Eyyûb el-Ensârî "radıyallahü anh" hazretleri, Eshab-ı kiramın, ensarın büyüklerinden, Peygamber Efendimizin mihmandârı, sancaktârı ve kâtiplerindendir. Türkiye’de "Eyüp Sultan" diye meşhurdur. 670 (H.50) senesinde böyle bir 4 Mayıs günü İstanbul’da şehit olmuştur...

Peygamber Efendimiz Mekke’den Medîne’ye hicreti sırasında, Medîne’nin ileri gelen kimselerinden bazıları develeri Kusvâ’nın yularından tutup; “Yâ Resûlallah! Bize buyurun, bize buyurun...” diyerek istirhâmda bulundular. Peygamber Efendimiz onlara; “Devemin yularını bırakınız. O memurdur. Kimin evinin önünde çökerse, orada misâfir olurum!” buyurdular. Kusvâ da gitti, gitti ve sonunda Hâlid bin Zeyd'in kapısında çöktü. Hazreti Hâlid, sevinçle Resûlullah Efendimizi evine buyur etti. Peygamber Efendimiz, evin alt katında oturmayı tercih ettiler ve buraya yerleştiler. Böylece Peygamber Efendimiz, Mescid-i Nebî inşâ edilinceye kadar, yedi ay bu mübarek sahabinin evinde misafir kaldı...

Ebû Eyyûb-i Ensârî hazretleri, birçok muhârebede sancaktarlık hizmeti ile şereflendi. Bu sebeple kendisine "Sancaktâr-ı Resûlullah" unvânı verildi...

Hâlid bin Zeyd, Hazreti Muâviye’nin, İstanbul’un fethi için teşkil ettiği orduya katıldı. Çarpışmalar sırasında dizanteri hastalığına yakalandı. Ecelinin yaklaştığını hissedip, Peygamber Efendimizin; “Kostantiniyye’de kalenin yanında bir recül-i sâlih defnolunacaktır” hadîs-i şerîfini rivâyet etti ve “Şâyet burada vefât edersem, cenâzemi hemen defnetmeyin. Ordunun gidebileceği yerin en ileri noktasına kadar götürün ve beni oraya defnedin” diyerek vasiyet etti. Sonra mübârek rûhunu teslim etti... O gün Müslümanlar, çarpışa çarpışa kaleye en yakın varabildikleri yere kadar gittiler. Orada kazdıkları bir kabre, Hâlid bin Zeyd hazretlerini defnettiler...

***

Aradan sekiz asır geçmiş ve İstanbul'un fethi, Osmanlı Pâdişâhı Fâtih Sultan Mehmed Han’a nasip olmuştu. Fâtih’in ricâsı ile hocası Akşemseddîn tarafından Ebû Eyyûb-i Ensârî hazretlerinin kabri kerâmetle keşfedildi. Fâtih Sultan Mehmed Han, kabri üzerine bir türbe, bir de câmi binâ ettirdi. Burası bütün Müslümanların ziyâretgâhı hâline geldi...

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki:

"Eshâb-ı kirâm efendilerimiz çok şereflidir kardeşim? Çünkü hepsi İslâm'ı yaymak için çalıştılar. Canlarını fedâ ettiler. Meselâ Eyüp Sultan hazretleri, İstanbul’a geldi ve burada şehit oldu. Allahü teala şefaatlerine nail eylesin..."

."Allahü teâlâ israf edenleri sevmez!"

2018-05-05 02:00:00

A -

A +

İsraf, malı helâk etmek, faydasız hâle getirmek, dîne ve dünyanın mubâh olan işlerine faydalı olmayacak şekilde sarf etmektir.

Malı, dînin ve mürüvvetin uygun görmediği yerlere dağıtmaya israf denir. İsrafın kötülüğünü göstermek için, Allahü teâlânın (Yiyiniz, içiniz, fakat israf etmeyiniz! Şüphesiz Allahü teâlâ isrâf edenleri sevmez) âyet-i kerîmesi yetişir.

Hadîs-i şerîfte de (İktisâd eden sıkıntı çekmez) buyuruldu...

Mal, Allahü teâlânın verdiği bir nimettir. Âhireti kazanmak, mal ile olur. Dünya ve âhiret, mal ile intizam bulur, rahat olur. Hac, cihâd sevâbı mal ile kazanılır. Bedenin sıhhat, kuvvet bulması, mal ile olur. Başkasına muhtaç olmaktan insanı koruyan maldır. Sadaka vermek, akrabâyı dolaşmak, fakirlerin imdâdına yetişmek mal ile olur. Camiler, mektepler, hastaneler, yollar, çeşmeler yapmak mal ile olur. Dînimiz (İnsanların en iyisi, onlara faydası çok olanıdır) buyuruyor...

İşte böyle büyük bir nimet olan malı israf; Allahü teâlânın nimetini hakîr görmek, nimete kıymet vermemek ve elden kaçırmak, kısaca küfrân-ı nimet etmek, yani şükretmemek olur...

İsraf, malı helâk etmek, faydasız hâle getirmek, dîne ve dünyanın mubâh olan işlerine faydalı olmayacak şekilde sarf etmektir. Sofra bezi ve masa üstüne düşen ekmek ve yemek kırıntılarını toplamayıp atmak da isrâftır... Elbise, çorap, ayakkabı gibi giyim eşyâsını iyi kullanmayıp, iyi saklamayıp çabuk eskitmek, onları yırtmak, yıkarken suyu, sabunu çok harcamak, elektriği, doğalgazı boş yere yakmak, hep isrâftır... Âhireti kazanmak isteyenlere, lâzım olan ile kanaat edip, fazlasını hayra vermek yakışır...

***

18. asırda, Keçeci Hayreddin Efendi diye bir esnaf yaşıyor İstanbul'da... Salih, âbid bir insan. Alın teriyle geçinmeye çalışıyor. Gönlünde bir cami yaptırmak var ama bu iş onun boyunu çok aşıyor... Adamcağız, yılmıyor, yıkılmıyor. "Ben bir cami yaptıracağım inşallah" diyerek başlıyor tasarrufa...

Çok zaruri olmayan, vazgeçebileceği masraflarını hususi bir kesede topluyor. Mesela yeni bir palto mu alacak? "Üzerimdekini tamir ettirirsem bir sene daha gider" diye düşünüyor ve almıyor, "sanki giydim" deyip parayı mâlum keseye atıyor... Bir yere giderken fayton mu kiralayacak? Tutmuyor, "sanki bindim" deyip, gideceği yere yürüyor ve bedelini atıyor yine keseye... Canı kebap mı çekti, yemiyor, "sanki yedim" diyor. Helvacı, meyveci, bozacı... Dükkânın önünden kim geçse akçeler kese değiştiriyor. Bir ömür sürüyor bu tasarruf...

Bir gün bakıyor ki mütevazı bir cami yaptıracak kadar altın birikmiş!.. Hemen işe koyuluyor ve İstanbul-Fatih'te Sinanağa Mahallesinde "Sanki Yedim Camii"ini inşa ettiriyor. Şimdi sadaka-i cariyesi, yani sevap defterine yazılanlar devam ediyor...

.Dünyayı kendinize efendi edinirseniz!"

2018-05-11 02:00:00

A -

A +

İsâ aleyhisselâm havârilerine buyurdu ki: "Ey havârilerim, sizin için ben dünyayı sırtüstü yere vurdum. Sakın benden sonra onu ayağa kaldırmayın."

Din büyükleri "Dünya, haramlar ve mekruhlardır" buyuruyorlar. Dünyanın ne olduğunu Peygamber Efendimiz şu hadîs-i şerîfleri ile ne güzel ifade buyurmuşlardır:

(Dünya malından, sarıldığınız, sakladığınız her şey, yanınızda kalmayacak, sizden ayrılacaktır. Ancak Allah rızâsı için yaptığınız iyilikler ve ibâdetler sizinle beraber kalacaktır.)

İbni Mes'ud "radıyallahü anh" buyurdu ki:

"Dünyada herkes misâfirdir. Yanındaki şeyler emânettir. Misâfirin gitmekten, emânetin ise geri alınmaktan başka çaresi yoktur."

Fudayl bin Iyad hazretleri de şöyle buyurdu:

"Dünya altından olsa, elbet geçicidir. Ahiret topraktan bir çömlek olsa, akıllı olanlara, devamlı olan çömleği geçici olan altından çok sevmek lâzım olurdu. Nerede kaldı ki, çabuk kırılan çömlek dünya ve devamlı olan altın âhırettir!"

***

İsâ aleyhisselâm, havârileri ile seyahat ederken bir köye uğramıştı. Köy halkının kimisini kapı önünde, kimisini sokak ortasında ölü buldular. Bu manzarayı görünce, havarilerine buyurdu ki:

- Bunlar Allahü teâlânın gazâbına uğramış kimselerdir.

Havâriler dediler ki:

- Bunların günâhlarının ne olduğunu öğrenmek isteriz.

Bunun üzerine, İsâ aleyhisselâm Allahü teâlâdan ölüm sebebini bildirmesini niyâz etti. Cenâb-ı Hak şöyle bildirdi:

"Gece olunca sen kendilerine sor! Cevabını alırsın."

Gece olunca İsâ aleyhisselâm buyurdu ki:

- Ey köy halkı başınıza gelen nedir?

İçlerinden birisi dedi ki:

- Ey Allahın peygamberi, dünya sevgisine dalmamız sebebiyle bu hâle geldik.

- Dünyayı nasıl sevdiniz?

- Dünyayı âhireti kazanmada bir vasıta, bir gaye bilmedik. Bir annenin çocuğunu kaybettiği vakit ağladığı, bulduğu vakit sevindiği gibi, biz de dünya malını kaybettiğimiz zaman çocuklar gibi ağlar, bulduğumuz zaman da çok sevinirdik.

- Peki niçin diğerleri konuşmuyor da hep sen konuşuyorsun?

- Ben onların yanında bulunuyordum. Onlardan biri değilim. Onlar şimdi çok feci bir şekilde azap gördüklerinden cevap verecek hâlleri yoktur. Ben Cehennemin bir kenarında bekliyorum. Sonum ne olacak bilmiyorum!..

İsâ aleyhisselâm havârilerine buyurdu ki:

- Dünyayı kendinize efendi edinirseniz, o da sizi kendisine köle eder. Ey havârilerim, sizin için ben dünyayı sırtüstü yere vurdum. Sakın benden sonra onu ayağa kaldırmayın. Çünkü o habistir. Onu seven Allaha isyan eder. Âhiret ancak onu terk etmekle elde edilir.

.Dünya işleri için dargın durmak!..

2018-05-12 02:00:00

A -

A +

“Bir hoca, iki talebesini barıştırmaya çalışır da, onlar barışmazsa, Hak teâlâ o talebelerden uzaklaşır. İyi amelleri makbul olmaz. Hocaları da onlardan uzaklaşır.”

Müslümanların birbirini sevmesi lazımdır. Darılmaları, küs durmaları, kin tutmaları câiz değildir. Bu, yakın akraba ve aile fertleri arasında, yani baba-oğul, ana-kız, karı-koca arasında olursa daha kötüdür. Ailenin temelini karşılıklı sevgi, saygı, güven meydana getirir. Dargınlık, kin tutmak bu binanın temelini sarsar. Temeli sarsılan ailenin de ayakta durması zordur. Bir ailenin yıkılması, buna sebep olana büyük vebal getirir...

Aklı başında bir kimse; incir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerle "armudun sapı, üzümün çöpü" bahaneleriyle şu üç günlük dünyada anasını, babasını, hanımını, kocasını üzüp üzerine kul hakkı almaz.

Hadis-i şerifte, (Müminin mümine üç günden fazla dargın durması helal olmaz. Üç geceden sonra ona gidip, selam vermesi vacip olur. Selamına cevap verirse, sevapta ortak olur. Vermezse, günahı ona olur) buyuruldu.

Erkek olsun, kadın olsun, dünya işleri için, müminin mümine darılmasını, karı-kocanın ayrı yaşamalarını, evi ile ilgilenmemelerini, aradaki bağlılığı kesmelerini dinimiz yasaklamıştır. Gayrimüslimlerle bile, dünya işleri için dargın olmak câiz değildir. Onların da, güler yüzle, tatlı dille gönüllerini almak, incitmemek, haklarını ödemek lazımdır.

Kusursuz insan olmaz. Onun için, kusurundan dolayı kimseye darılmamak gerekir. Hele kusur kendisinde ise veya kusur bile sayılmayacak ufak tefek işlerde darılmak Müslümana yakışmaz. Bu hususta büyükler; yani ana-babalar, kayınvalideler, kayınpederler daha anlayışlı olmalıdır.

Aliyy-ül-Havvâs hazretleri buyuruyor ki:

“Bir hoca, iki talebesini barıştırmaya çalışır da, onlar barışmazsa, Hak teâlâ o talebelerden uzaklaşır. İyi amelleri makbul olmaz. Hocaları da onlardan uzaklaşır.”

***

Güzel ahlâklı bir kimsenin kötü huylu bir hanımı vardı. Gayet iyi geçiniyorlardı. Kötü huylu hanımla nasıl iyi geçindiği sorulunca, iyi ahlâklı kimse şöyle cevap verdi:

"İyilerle herkes geçinir. Marifet, kötü ile geçinebilmektir. Onun kötü huyuna sabredemezsem benim iyi huylu olduğum nereden belli olacaktır?.."

Şunu hiçbir zaman unutmayalım ki; geçimsizlikler, dargınlıklar, kalp kırmalar hep dinimizin gösterdiği yolun dışına çıkmaktan dolayıdır.

Kim olursa olsun, ne olursa olsun, dinimizin emir ve yasaklarına uyan kazanır, uymayan kaybeder.

."Kısmetinde olan kaşığında çıkar..."

2018-05-18 02:00:00

A -

A +

Fatih Sultan Mehmet Han'ın Sadrazamı Mahmut Paşa'nın verdiği iftarlar çok farklı idi... Onun iftarında nohutlu pilavın yeri başkaydı! Çünkü!..

Bugün "Onbir Ayın Sultanı"nın üçüncü günündeyiz... Bugünleri, fırsat bilip iyi değerlendirelim. Bu ayda iftar vermek çok sevaptır. Çevremizdeki fakir ve yetimleri, Öğrenci Yurtlarında kalan ve geleceğin teminatı olan gençlerimizi unutmayalım...

Yolda karşılaştığımız oruçluya, bir hurma veya bir zeytin verilse de iftar verme sevabına kavuşulur. Peygamber efendimiz;

"Bir kimse, bu ayda bir oruçluya iftar verirse günahları affolur. O oruçlunun sevabı kadar ona sevab verilir" buyurunca, Eshab-ı kiramdan bazıları, bir oruçluyu iftar ettirecek kadar zengin olmadıklarını söylediler. Onlara cevaben;

"Bir hurmayla iftar verene de, yalnız suyla oruç açtırana da, biraz süt ikram edene de bu sevab verilir" buyurdu...

İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:

"Mübarek ramazan ayı, çok şereflidir. Bu ayda yapılan, nafile namaz, zikir, sadaka ve bütün nafile ibadetlere verilen sevap, başka aylarda yapılan farzlar gibidir. Bu ayda yapılan bir farz, başka aylarda yapılan yetmiş farz gibidir. Bu ayda bir oruçluya iftar verenin günahları affolur. Cehennemden azat olur. O oruçlunun sevabı kadar, ayrıca buna da sevap verilir. O oruçlunun sevabı hiç azalmaz..."

Yemek yedirmek çok sevaptır. Hele oruçluya yedirmek daha çok sevaptır. Her zaman misafir gelmesini arzu etmelidir. Peygamber efendimiz;

(Misafir istemeyende hayır yoktur) buyurdu.

Misafire yedirmekle, sadaka vermekle, insanın eli daralmaz. Cimrilik çok kötüdür. Misafir kabul edip cimrilikten kurtulmaya çalışmalıdır! Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

(Amellerin en faziletlisi, bir müminin ayıbını örtmek, karnını doyurmak ve bir ihtiyacını karşılamak suretiyle onu sevindirmektir.)

***

Osmanlı döneminde zengin köşk veya konaklarda iftara davet edilen misafirlerin yanında fakir halk için de sofralar hazırlanırdı. Kapıdan kim gelirse geri çevrilmezdi. İftarın verildiği köşk veya konak ziyafet evi halini alırdı. Misafirler iftarını yapıp teravihe gitmek üzereyken hane sahibi tarafından; kehribar tesbihler, oltu taşlı ağızlıklar, gümüş yüzükler diş kirası olarak hediye edilirdi...

Cömertliği ve hayırseverliğiyle meşhur olan Fatih Sultan Mehmet Han'ın Sadrazamı Mahmud Paşa'nın verdiği iftarlar daha farklı idi... Mahmud Paşa'nın konağında iftar yapanlar, diş kirasına ilâveten her akşam, mutlaka ikram edilen nohutlu pilavın gelmesini dört gözle beklerlerdi. Çünkü Paşa, pilavlar pişirilirken, kazanlara nohut biçimi verilmiş altınlar da attırırdı. İşte bu durum, "Kısmetinde olan, kaşığında çıkar" sözünü darb-ı mesel hâline getirmişti...

.Otuz gün kimseye azap yapılmaz!..

2018-05-19 02:00:00

A -

A +

"Ramazan-ı şerif kirli elbisenin makineye girip temiz çıkması gibidir. Birinci günü başlıyor, otuzuncu günü tertemiz olarak insan öbür taraftan çıkıyor..."

Bu ayı, ahireti kazanmak için fırsat bilmeli, elden geldiği kadar ibadet etmelidir. Allahü teâlânın razı olduğu işleri yapmalıdır... Din büyükleri buyuruyor ki: "Cuma günü ve gecesi, ramazan-ı şerifin otuz gün ve gecesi hiç kimseye azap yoktur. Ramazan-ı şerif kirli elbisenin makineye girip temiz çıkması gibidir. Birinci günü başlıyor, otuzuncu günü tertemiz olarak insan öbür taraftan çıkıyor..."

Kışın kısa günlerde oruç tutulması daha kolay, yazın şu uzun günlerinde, sıcakta tutmaksa çok zordur. Elbette, zorluklar içinde yapılan ibadetin sevabı daha çoktur. Bu ayda özürsüz oruç tutmamak büyük günahtır. Hadis-i şerifte;

(Özürsüz, ramazanda bir gün oruç tutmayan, bunun yerine bütün yıl boyu oruç tutsa, ramazandaki o bir günkü sevaba kavuşamaz) buyuruldu.

Ehl-i sünnet âlimleri, ramazan-ı şerifte şöyle dua ederler:

"Ya Rabbi! Tuttuğumuz oruçları kabul eyle! Sen bizi ramazan-ı şerifin şefaatine nail eyle! Ramazan-ı şerifte affettiğin, magfiret ettiğin kullarına bizi de dahil eyle! Âmin..."

***

Bir gün, Peygamber efendimiz Eshabına buyurdu ki:

"Rüyamda acayip şeyler gördüm. Ümmetimden birini azap melekleri yakalamıştı. Aldığı abdestler gelip, onu içindeki zor durumdan kurtardı... Birini gördüm, kabri onu sıkıyordu. Kıldığı namazlar gelip, onu kabir azabından kurtardı... Birine şeytanlar musallat olmuştu. Ettiği zikirler gelip, şeytandan onu kurtardı... Birinin de susuzluktan dili çıkmıştı. Tuttuğu ramazan orucu gelip, susuzluğunu giderdi...

Birini zulmet sarmıştı. Yaptığı hac gelip karanlıktan çıkardı... Birine ölüm meleği gelmişti. Ana babasına yaptığı iyilikler gelip, ölümüne engel oldu, geciktirdi. Birini Müslümanlarla konuşturmuyorlardı. Sıla-i rahim gelip, ona şefaat etti, onlarla konuştu. Peygamberinin yanına gitmek isteyen birine engel oluyorlardı. Aldığı gusül, onu alıp yanıma getirdi... Ateşten korunmak isteyen birisine, sadakası gelip ateşe perde oldu... Birini zebaniler alıp Cehenneme götürürken, yaptığı emr-i maruf ve nehy-i münker gelip kurtardı... Biri Cehennem ateşine atılmıştı. Allah korkusu ile döktüğü gözyaşları gelip oradan kurtardı...

Birine amel defteri solundan verilirken, Allah korkusu gelip, defterini sağa aldı... Sevapları hafif gelen birine, kendinden önce ölen çocukları gelip, sevabını ağırlaştırdı... Cehennemin kenarında, korkudan titreyen birine, Allahü teâlâya olan hüsnü zannı gelince, titremesi durdu... Sırattan zorla geçen biri, Cennete geldi. Fakat kapılar kapalıydı. Kelime-i şehadeti gelip, onu Cennete koydu..."

.Kibir, Allahü teâlâyı unutmanın alametidir

2018-05-25 02:00:00

A -

A +

Her Müslümanın mutlaka kibirden kaçınması şarttır. Bütün Allah dostları, velîler kibirden çok korkmuşlardır. Nefislerini ayaklar altına almışlardır...

Kibir, kendisini başkasından üstün görmektir. Kötü huydur ve haramdır. Allahü teâlâyı unutmanın alametidir. Kibirli olan, salih insan olamaz. Her Müslümanın mutlaka kibirden kaçınması şarttır. Bütün Allah dostları, kibirden çok korkmuşlardır. Nefislerini ayaklar altına almışlardır...

Eskiden Bağdat'ta evliya bir zat vardı. Herkes kendisini sever, duâsını almak için gayret ederdi. Her hâliyle örnek bir zat idi. Bir ramazan günü, bir talebesi bu zatı kendi memleketine iftara davet etti. Bu zat da talebesini kırmayıp, bir merkep üzerinde o şehre gitmek üzere yola çıktı. O şehre yaklaştığında bütün şehir halkının yollara döküldüğünü, dört gözle kendisini beklediklerini gördü.

Bu hâli görünce, hemen heybesindeki ekmeği çıkardı. Açıktan hayvanın üzerinde yiyerek halkın arasına girdi. Allah dostu zatın bu hâlini gören halk, neye uğradıklarını anlayamadılar. Aralarında homurdanmalar başladı.

-Âlim dediğiniz, evliyâ dediğiniz zat bu mu?

-İstemiyoruz böyle kimseyi şehrimize. Defolsun, gitsin!

-Ramazan gününde herkesin gözü önünde yemeğe utanmıyor mu?

-Allahtan korkmuyorsa, kuldan bari utansın, gibi sesler yükselmeye başladı. Birçok hakaretten sonra şehre de sokmadılar. O zat geri dönüp gitti...

Talebesi şaşkına dönmüştü. Olanlara bir mânâ veremiyordu. Az zaman sonra, kendine geldi. Kendi kendine, "Bu işin işinde mutlaka bir iş var. Gidip bunun hikmetini öğreneyim" diye düşündü.

Hocasının bulunduğu şehre gelip, huzura çıktı.

-Efendim, bu işinizin mutlaka bir sebebi, hikmeti olmalı fakat, ben anlayamadım. Bu hikmeti bize lütfeder misiniz?

Hocası talebesine buyurdu ki:

-Evladım, şehrin girişinde o kalabalığı görünce bir an için gururlandım, kalbime kibir geldi. Kibir çok büyük günâhtır. Kalbe yerleştiğinde tedavisi çok zor. Bunun tedavisi mümkün değil. Fakat, ramazanda oruç yenildiğinde bunun telafisi mümkün. Ramazandan sonra keffaret orucu tutarak, telafi edilebilir. Bunun için, nefsimi ayaklar altına almak, kalbimdeki kibri yerleşmeden hemen çıkartmak için, büyük bir hakarete maruz kalmam lâzımdı. Bunun için, bu yolu tercih ettim. Yâni çok zarardan kurtulmuk için az zararı tercih ettim. Böylece kalbimi kibir pisliğinden temizlemiş oldum...

Kibirden kurtulmanın yolu tevâzu sahibi olmaktan geçer. Cehennemde sonsuz yanmak korkusu içinde yaşayan kimseye tekebbür mü yakışır, tevâzu mu? Aklı başında olan, kendini ve Rabbini tanıyan kimse, hiç tekebbür edebilir mi?

."Zemzem mübârektir, aç olanı doyurur..."

2018-05-26 02:00:00

A -

A +

Ebû Zer-i Gıfârî, Muhammed aleyhisselâmın İslâmı tebliğ ettiğini duydu ve Mekke'ye gidip Müslüman olmaya karar verdi. Büyük bir şevkle yollara düştü...

Zemzem, Mekke-i mükerremede, Mescid-i haram içerisinde, Kâbe'nin Hacer-i esved köşesi tarafında bulunan kuyudan çıkan mübârek sudur... Zemzem suyu, İbrâhim aleyhisselâm zamânında çıkmıştır. Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:

"Yeryüzünde bulunan kuyuların en hayırlısı, zemzem suyunun mübârek kuyusudur."

"Zemzem suyu hastalara şifâ verir. Onu içenler, yemek yemiş gibi açlıklarını giderirler."

(Suyu ayakta içmeyin, vücuda zararlıdır. Yalnız abdestten artan su ve zemzemi şerif ayakta içilebilir.) [Ey Oğul İlmihali]
(Zemzemi, belalardan korunmak niyeti ile içeni Allahü teâlâ korur.) [Hakim]

Abdullah ibni Mübarek hazretleri, (Resulullah “Zemzem, içildiği niyete göre faydalı olur” buyurduğu için ben de kıyamette susuzluktan kurtulmak için zemzemi içiyorum) derdi. (İbni Mace)

İbni Abbas hazretleri de, zemzem içerken;

"Ya Rabbi, senden faydalı ilim ve bol rızık ve her türlü hastalıktan şifa istiyorum" diye dua ederdi.

***

Ebû Zer-i Gıfârî, Mekke’nin ticâret yolu üzerinde yaşayan "Benî Gıfâr" kabîlesindendir...

Bu zat, Muhammed aleyhisselâmın İslâmı tebliğ ettiğini duydu ve Mekke'ye gidip Müslüman olmaya karar verdi. Büyük bir şevkle yollara düştü...

Mekke'ye vardı, ancak kimseyi tanımıyordu. Kimseye bir şey sormadan Kâbe'nin yanına varıp oturdu. Peygamber Efendimizi görmek için fırsat kolluyor, nerede olduğunu öğrenmek için bir işaret arıyordu...

Akşamüstü bir sokağa çekildi. Hazreti Ali (radıyallahü anh) onu gördü. Garip olduğunu anlayarak alıp evine götürdü...

Ona bir şey sormadığı gibi o da sırrını açmadı...

Sabah olunca tekrar Kâbe'ye gitti... Böyle üç gün geçti...

Nihayet sırrını açtı. Hazreti Ali "Sen doğruyu buldun" diyerek onu Peygamber efendimize götürdü. Kelime-i şehâdet getirerek ilk Müslümanlardan oldu...

Resulullah Efendimiz "Sen kimsin?" diye sorunca "Gıfâr kabilesindenim" dedi. "Ne zamandan beri buradasın?" buyurdu. "Üç gün üç geceden beri buradayım" diye cevap verdi. "Seni kim doyurdu?" buyurunca "Zemzemden başka bir yiyecek, içecek bulamadım. Zemzemi içtikçe hiç açlık ve susuzluk duymadım" dedi. Peygamber Efendimiz buyurdu ki:

"Zemzem mübârektir. Aç olanı doyurur..."

.Senden Hazreti Ali'yi öldürmeni istiyorum!.."

2018-06-01 02:00:00

A -

A +

Abdürrahmân ibni Mülcem, bir kadına âşık olmuştu. Ona evlenme teklif ettiğinde; "Sen benim mehrime takat getiremezsin!.." dedi.

Bir Hâricî olan Abdürrahmân ibni Mülcem, Nehrvân harbinde babası ve kardeşleri öldürülen yine kendisi gibi bir Hâricî kadına âşık oldu. Ona evlenme teklif ettiğinde;

-Sen benim mehrime takat getiremezsin... Senden üç bin dirhem gümüş, iki çalgıcı câriye ve Ali bin Ebî Tâlib'i öldürmeni istiyorum, dedi.

İbni Mülcem, düşündü ve dedi ki:

-Gümüş ve câriye kolaydır, ama, ben Hazreti Ali'yi öldüremem!..

Kadın, "Eğer beni istiyorsan, bunu muhakkak yapmalısın" dedi.

İbni Mülcem dedi ki:

-O zaman kılıcı bir sefer vuracağım, vefat ederse ne âlâ!..

Kadın "tamam" dedi ve ona zehirli bir kılıç verdi...

***

Bir gün, Emîr-ül mü’minîn Ali “radıyallahü teâlâ anh” oturdu. Hasan ve Hüseyin “radıyallahü teâlâ anhümâ” hazretlerine "Bugün Ramazân-ı şerîfin kaçıncı günüdür?" diye sordu. Onlar da "onüçüncü günüdür" diye cevap verdiler. Onlara "Muhakkak, yüzüm başımın kanı ile boyanacaktır!.. Abdürrahmân bin Mülcem'in yaşamasını istiyorum, ancak o benim öldürülmemi istiyor" buyurdu...

İbni Mülcem, bu sözleri işitince Hazreti Ali'nin huzuruna geldi ve dedi ki:

-Yâ Emîr-el mü’minîn! İşte elim, işte boynum. İster isen elimi kes, ister isen boynumu vur!..

Hazreti Ali ona buyurdu ki:

-Ben suçu işlememiş olana nasıl ceza uygulayayım?..

***

Ramazan ayının on yedinci (bir rivayette de yirmi üçüncü) günüydü. Sabâh oldu. Emîr-ül mü’minîn, namâza gitmek için kalktı. Sarâyda [evinde] bir kaz vardı. Çağırdı, [bağırmaya başladı]. Hazreti Alî buyurdu ki:

-Bağırmaları, ağlamalar takip eder!..

Hazreti Hasan dedi:

-Babacığım, bu nasıl sözdür!

-Bu söz odur ki, gönlüm şehit olacağımı haber verir!..

Hazret-i Emîr'in gönlü daralmıştı. Mescide gitti. O sırada Abdürrahmân bin Mülcem, o kadın ile berâber idi. Müezzinin sesini işittiler. Kadın dedi ki:

-Kalk işini iyi gör. Gönlün şâd olarak geri dön!..

İbni Mülcem kalktı. Kılıncını kuşandı. Camiye gitti... Emîr-ül mü’minîn Alî “radıyallahü teâlâ anh” mihrâba geçti. Bedbaht adam, iki secde arasında, o mubâreğin başına bir kılıç vurdu ve dışarı kaçtı. Cemaat, çok geçmeden o katili yakalayıp, Hazreti Ali'nin huzûruna getirdiler. Oradaki görevlilere buyurdu ki:

-Ben vefât edinceye kadar bunu zindâna atın!..

Hazreti Alî, yaralanmasından iki gün sonra vefat etti. Necef'te defnedildi. Ertesi günü de katili İbni Mülcem idam edildi...

.Dört Halife'yi sevmek müminlere farzdır!..

2018-06-02 02:00:00

A -

A +

Ebû Bekr-i Sıddîk namâza, Ömer-ül Fârûk zekâta, Osmân-ı Zinnûreyn oruca, Alîyyül Mürtedâ ise hacca benzer, buyurmuşlardır...

Ehl-i sünnet âlimleri buyurdu ki: "Resûlullahın (sallallahü aleyhi ve sellem) eshâbının en üstünü; sırasıyla, Hazreti Ebû Bekir, Hazreti Ömer, Hazreti Osmân ve Hazreti Alî'dir..."

Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki: (Muhakkak Allahü tebâreke ve teâlâ hazretleri, sizin üzerinize namâzı, orucu, haccı ve zekâtı farz etti ise, Ebû Bekir, Ömer, Osmân ve Alî “radıyallahü teâlâ anhüm” hazretlerinin sevgilerini farz etti. Her kimse bu dördünden birine buğuz ederse, onun ne namâzını kabul eder. Ve ne orucunu kabul eder. Ve ne zekâtını ve haccını kabul eder. Kıyâmet günü kabrinden Cehenneme gitmek üzere haşr olunur.)

(Zamân ve mekândan mukaddes, kemiyyet ve keyfiyyetten münezzeh olan Allahü teâlâ, Ebû Bekir, Ömer, Osmân ve Alî'nin sevgisini sizin üzerinize farz etmiştir. Nasıl ki, namâzı ve zekâtı, orucu ve haccı farz etmiştir. Nasıl ki, tenleriniz [vücutlarınız] namâzın ve zekâtın ve orucun, haccın şerefi ile şereflenir ise, kalpleriniz de, Ebû Bekir, Ömer, Osmân ve Alî hazretlerinin muhabbetleri ile süslenir, şerefli olur. Âgâh olunuz. Her kim benim ümmetimden, bedeni ile namâz kılar ve eliyle zekât verir ve ağzı ile oruç tutar ve ayağı ile hacca gider; Ebû Bekir, Ömer, Osmân ve Alî'yi kalbi ile dost edinir, o kimse, Allahü tebâreke ve teâlâ huzûrunda, Cebrâîl ve Mikâîl (aleyhimesselâm) gibidir. Her kim namâz kılar, zekât verir, oruç tutar ve hacceder ve lâkin, gönlü ile Ebû Bekir, Ömer, Osmân ve Alî'yi sevmezse, o kimse, Allahü teâlâ celle şânühü dergâhında İblîs (şeytan) gibidir ve İblîs'ten kötü ve melundur.)

Eğer bir kimse, cehâlet ve tembellikten dolayı ömrü boyunca az ibâdet işlemiş olsa ve şartlarını yerine getirememiş olsa, kalbiyle bu dört serveri sevse, sonunda Firdevs-i alâya gelir. Eğer bir kimse Hazreti Nûh ve Hazreti Lokmân “aleyhimesselâm” hazretlerinin ömrü kadar yaşayıp, her sâatinde bir çeşit hizmet ve taat işlese, kalbinde bu Çihâr yâr-i güzîne, bir zerre buğuz olsa, Lazy Cehenneminden başka yere gitmez. Sonunda, bin sene taat ve ibâdet, bir zerre sevilenlere buğuz ile faydasız hâle gelip, Cehennemlik olur. Bin sene boyunca hatâ ve masiyyet işlese, bir zerre Çihâr yâr-i güzîne sevgisi ile Cennetlik olur. Tabiatıyla, sünnîlerin [ehl-i sünnet itikâdında olanların] günâhından îmân ve tevhîd ve saâdet kokusu gelir. Mübtedilerin [bid’at fırkasında olanların] taat ve ibâdetinden küfür ve ilhâd ve şekâvet kokusu gelir...

Ebû Bekr-i Sıddîk namâza, Ömer-ül Fârûk zekâta, Osmân-ı Zinnûreyn oruca, Alîyyül Mürtedâ ise hacca benzer, buyurmuşlardır... (Menâkıb-ı Çihâr Yâr-i Güzîn)

.Benden nakledilen yola yardım eyle!.."

2018-06-08 02:00:00

A -

A +

İmâm-ı Eş'arî hazretleri, önceleri Mutezile itikadında idi. Ancak, kırk yaşında gördüğü bir rüya üzerine bozuk yolda olduğunu anladı!..

Ebü'l-Hasan-ı Eş'arî (Alî bin İsmâîl) hazretleri, Ehl-i sünnetin, itikâddaki iki imâmından biri ve büyük velîlerdendir. Eshâb-ı kirâmdan Ebû Mûsâ el-Eş'arî hazretlerinin neslinden geldiği için "Eş'arî" nisbesiyle meşhur olmuştur. Basra'da doğdu ve 941 (H. 330) senesinde Bağdât'ta vefât etti...

İmâm-ı Eş'arî hazretleri, kırk yaşına kadar Mutezile bozuk yolu üzerinde bulundu. Yazdığı kitaplarında Mutezilenin fikirlerini müdafaa etti. Kırk yaşından sonra bozuk yolda olduğunu anladı. Tövbe edip, bozuk itikaddan dönmesi şöyle anlatılır:

Bir Ramazân-ı şerîf ayının ilk günlerinde rüyasında Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) efendimizi gördü. Resûlullah ona; "Yâ Alî! Benden nakledilen yola yardım eyle" buyurdular...

Bu rüyadan sonra Ramazân-ı şerîf ayının ortasında, ikinci defa Peygamber efendimizi rüyada görmekle şereflendi. Ona "Sana emrettiğim şey ne oldu, ne yaptın?.. Benden bildirilen yola, sünnetime yardım et, bu yola uy!" buyurdular. Bu rüyadan sonra kelâm ile uğraşmayı terk etti...

Üçüncü defâ Ramazân-ı şerîfin yirmi yedinci gecesi, Peygamber efendimizi tekrar rüyâda gördü. "Sana emrettiğim şey ne oldu?" buyurdu. "Kelâm ilmini terk edip, Kur'ân-ı kerîm ve hadîs ilmine sarıldım" dedi. "Benden rivâyet edilen, bildirilen yola, sünnetime yardımcı olmanı emrettim" buyurdu. Bunun üzerine İmâm-ı Eş'arî özür dileyip; "Meselelerini ve delillerini öğrenmek için otuz yıl harcadığım yolu (Mutezileyi) nasıl terk edeyim?" dedi.

Resûlullah efendimiz; "Allahü teâlâ sana, ilâhî yardımı ile yardım eyledi. Bunu yakînen bilmeseydim sana bunu emretmezdim" buyurdu.

İmâm-ı Eş'arî hazretleri bu rüyâyı da gördükten sonra uyanıp; "Haktan öte, sapıklıktan başka bir şey yok" diyerek, Mutezile yolundan dönüp, Ehl-i sünnet itikâdına girdi...

Bu rüyâsından sonra on beş gün evinden çıkmadı. Meseleleri derinlemesine inceleyip, gözden geçirdi. Sonra Basra Câmii'ne gidip, kürsüye çıktı. O sırada Mutezile yolunun meşhur ve kuvvetli âlimlerinden sayılan ve böyle bilinen İmâm-ı Eş'arî, kürsüden cemaate Ehl-i sünnet itikâdına girdiğini şu sözlerle ilân etti:

"Ey insanlar! Çoktan beri size görünmez oldum. İnsafla inceledim. Yanımdaki delilleri gözden geçirdim. Tercih hususunda zorlandım. Sonunda Allahü teâlâdan beni hidâyete kavuşturmasını istedim. Allahü teâlâ beni doğru yola kavuşturdu. Mutezileye âit itikâdlarımın hepsinden vazgeçip, kurtuldum..."
Bu mübarek zat, ömrünün sonuna kadar doğru itikâdın yayılması için uğraştı. Cenâb-ı Hakk, şefaatine nail eylesin...

."Allahü teâlâ, onlara Kadir gecesini verir"

2018-06-09 02:00:00

A -

A +

"Allahü teâlâ, bu ümmete Kadir gecesini verir. Bir kimse, o gecede Allahü teâlâ hazretlerine ibâdet etse, günâhlarını affeder. O gecede Cehennemden âzâd olur..."

Allahü teâlâ nasip ederse, yarın inşallah Kadir gecesini idrâk edeceğiz... Kur’ân-ı kerîm Ramazân-ı şerîf içinde nâzil oldu. Bin aydan hayırlı olan Kadir gecesi, bu aydadır...

Hazreti Alî bir gün, mescidde namaza durmuştu. Bir dilenci duâ etti. Bir şey istedi. Hazret-i Alî rükûya varmıştı. Parmağındaki yüzüğü işâret ile o dilenciye verdi. Bu iş [amel] Allahü teâlâ hazretlerine makbul gelip, meâl-i şerîfi, (Ancak Allahü teâlâ, Resûlü ve müminlerden îmân edenler, namâzlarını kılanlar, rükûda oldukları hâlde sadaka verenler, sizin velînizdir) olan âyet-i kerîmeyi gönderdi. [Mâide-55]

Âlimlerimiz buyurdu ki: "Kıymetsiz, değeri olmayan bir şey kıymetli bir kimsenin vermesi ile değerli olur." Kadir gecesi bütün geceler gibi bir gece olmasına rağmen; Allahü teâlâ kıymet verdiği için; bin aydan daha kıymetli olmuştur. Ümmetlerin iyisi bu ümmettir ki, onların bir tâati yedi yüz olur. O mert Hazreti Alî'dir ki, üç dört arpa ekmeği ve yarım dinârlık bir gümüş yüzük verdiği için, o mertebelere yükselmiştir...

Hazreti Ömer buyurdu ki: "Muhakkak Allahü teâlâ altı nesneyi altı nesnede gizledi. Rızâ-ı şerîfini tâatta, gadabını masiyyette, İsm-i a’zamını Kur’ân-ı kerîmde, evliyâsını insanlar arasında, ölümü, ömür içinde, Kadir gecesini Ramazân-ı şerîf içinde, Salât-ı vustâyı beş vakit içinde gizledi."

Allahü teâlâ, Ümmet-i Muhammede ramazanda beş şey verir ki, onlardan başka kimseye vermemişdir: 1- Ramazânın ilk gecesi olduğu zaman, onlara [bu ümmete] rahmet nazarı ile nazar eder. Her kime ki, Allahü Sübhânehü ve teâlâ rahmet nazarı ile bakar, ona azap etmez. 2- Allahü teâlâ meleklere buyurur ki: Bu ayda Ümmet-i Muhammede istigfâr edin. 3- Allahü teâlâ şânühü Cennet meleklerinin reîsi Rıdvân'a buyurur ki: Cenneti süsle ve kapılarını aç!.. Ümmet-i Muhammedden bir kimse bu ayda ölürse, cesedi gelinceye kadar, rûhu Cennete dâhil olsun. 4- Allahü teâlâ hazretleri, Cehennem meleklerinin reîsi Mâlik'e, Cehennemin kapılarını bağlamasını emreder. Eğer, bu ümmetten isyân edenlerden birisi ölür ise, ramazan ayı geçene kadar, Cehennemde azap olunmasın. 5- Allahü teâlâ, onlara Kadir gecesini verir. Hattâ eğer bir kimse, o gecede Allahü teâlâ hazretlerine ibâdet etse, günâhlarını affeder. O gecede Cehennemden âzâd olur. O gecede bütün ramazan ayı müddetince âzâd olanlar kadar mümin âzâd olur... [Menâkıb-ı Çihâr Yâr-i Güzîn]

Kadir gecenizi şimdiden tebrik ederiz efendim...

.Allahü teala, hakiki bayrama kavuştursun

2018-06-15 02:00:00

A -

A +

"Dünyadaki bayramlar hakiki bayram değildir! Müslüman için hakiki bayram Cennete girdiği zamandır. Buradaki bayramlar aynada görülen görüntü gibidir."

Bugün Ramazan Bayramının birinci gününü idrak ediyoruz... Müslümanlar bayram günlerine ayrı bir önem verirler. Bayramlar, Müslümanların kaynaşması için çok güzel bir vesiledir. Bunun için, bayramlarda, ana-babayı, akrabaları, dostları ziyaret etmeli, bayramlarını tebrik etmelidir...

Dargın olanların, bayramı beklemeyip, hemen barışması gerekir. Allahü teâlâyı ve Peygamber efendimizi seven, insanların kusurlarına bakmaz, hoşgörülü olur. Mümin, herkesle iyi geçinir. Başkalarına sıkıntı vermediği gibi, onlardan gelecek eziyetlere de katlanır. Bir kusuru için kimseye darılmamak gerekir. Dargınlık olsa bile üç günden fazla sürmemeli. Şayet bayrama kadar süren bir dargınlık olduysa, daha fazla gecikmeden barışmalı...

***

Peygamber aleyhisselam (Ramazan ayının son günü Allahü teâlâ, oruç tutanları affeder) buyurunca, Eshab-ı kiram;

"Ya Resulallah, o gün Kadir gecesi mi?" diye sual etti. Onlara şöyle buyurdu:

(Bilmez misiniz ki, iş yapana, işi bitirince ücreti verilir.)

Bunları bilen Müslüman nasıl sevinmez ve bayram etmez? Bayram günleri sevinmek, neşelenmek gerekir... Hazret-i Ebu Bekir, kızı Âişe validemizin evine gidince, iki cariyenin def çalıp oynadığını gördü. Ensar-ı kiramın kahramanlıklarını övüyor, destan söylüyorlardı. Hazret-i Ebu Bekir:

"Resulullah'ın evinde böyle şey yapılmaz, susun" dedi. Düğünlerde ve bayramlarda, kadınların def çalmaları caiz olduğu için, Peygamber efendimiz, hazret-i Ebu Bekir'e buyurdu ki:

(Onlara mani olma! Her kavmin bir bayramı vardır, bu da bizim bayramımızdır. Bayram, sevinç günleridir.)

Din büyükleri buyuruyor ki: "Dünyadaki bayramlar hakiki bayram değildir! Müslüman için hakiki bayram Cennete girdiği zamandır. Buradaki bayramlar aynada görülen görüntü gibidir."

Allahü teala hepimizi, hakiki bayrama kavuşanlardan eylesin...

***

Eshâb-ı kirâmdan bir zât diyor ki:

Resûlullah Efendimiz bayram günü hutbeye çıkıyordu. Minber üç basamaktı. Birinci basamağa çıktı. Bir şeyler söyledi. Yanındaydım, kulak verdim, işittim. Buyurdu ki:

(Yâ Rabbî! Sen bir kuluna anasını, babasını ihsân ettiğin hâlde, anasını, babasını gördüğü hâlde; onların hizmetinde kusur edeni, onların kalblerini inciteni, onların rızâsını, duâsını almayanı Cehenneme sok yâ Rabbî!)

Bunları nakleden Sahâbî, "Âmîn yâ Resûlallah" dedim, diyor...

O hâlde birbirimizi seveceğiz, ama anamızın, babamızın da kıymetini bileceğiz. Onların duâlarını alacağız, rızâlarını alacağız. Vefat etmişlerse, duadan mahrum bırakmayacağız...

Bayramınız mübarek olsun efendim...

."Ey Allah'ın kulları kardeş olun!.."

2018-06-16 02:00:00

A -

A +

"Birbirinizle münasebeti kesmeyin! Birbirinize arka çevirmeyin! Birbirinize kin ve düşmanlık beslemeyin! Birbirinizi kıskanmayın!.."

Bugün Ramazan Bayramının ikinci gününü idrak ediyoruz... Bayramlar, Müslümanların kaynaşması, dostlukların tazelenmesi, kırgınlıkların giderilmesi, birlik ve beraberliğin güçlendirilmesi için çok güzel bir vesiledir. Bunun için, bayramlarda, ana-babayı, akrabayı, dostları ziyaret etmeli, bayramlarını tebrik etmelidir. Çocuklar sevindirilmelidir. Yetim, kimsesiz çocuklar aranıp bulunmalı, bayram sevincinden mahrum bırakılmamalıdır. Vefat eden yakınlarımızın kabirleri de ziyaret edilerek onlar da sevindirilmelidir.

Bilhassa ana-babanın rızasını, duâsını almayı ihmal etmemelidir. Vefat etmişlerse, duadan mahrum bırakılmamalı; onların dostları, ahbabları ziyaret edilerek ahde vefa göstermelidir...

Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

(Ramazan ve Kurban Bayramının gecelerini ihya eden kimsenin kalbi, kalblerin öldüğü gün ölmez.)

Bayram günlerinde sevinmek, neşelenmek lazım... Dargın olanların, bayramı beklemeyip, hemen barışması gerekir. Şayet bayrama kadar süren bir dargınlık olduysa, daha fazla gecikmeden barışmalı. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

(Birbirinizle münasebeti kesmeyin! Birbirinize arka çevirmeyin! Birbirinize kin ve düşmanlık beslemeyin! Birbirinizi kıskanmayın! Ey Allah'ın kulları kardeş olun! Bir Müslümanın diğer kardeşine darılarak üç günden çok uzaklaşması helal değildir.)

***

Adaletiyle meşhur Hazreti Ömer'in halifelik dönemiydi... Bir bayram gelmişti. Herkes çocuklarına yeni elbiseler alıyordu. Hazreti Ömer'in oğlunun elbisesi eskiydi. Bayram günü çocuklar, eski elbiseli olan halifenin çocuğuyla alay etmeye başladılar. Çocuk, ağlayarak babasının yanına geldi.

Halife, oğluna şefkatle baktı... Beyt-ül-mâl (Hazine) Eminini çağırdı. Oğlunun ağlama sebebini anlattıktan sonra, gelecek ayın maaşından bir miktar avans vermesini istedi... Beytül-mâl Emini;

"Yâ Emirel-mü'minin, yaşayacağınızı muhakkak biliyor musunuz ki, gelecek aya mahsuben benden para istiyorsunuz?" dedi. Hazreti Ömer;

"Bunu Allahü teâlâdan başka kimse bilemez" buyurdu.

"Ey Halife! Yaşayıp yaşamayacağınızı bilmedikten sonra, borç almanız ne size yakışır, ne de bizim vermemiz makûl olur. Öyle değil mi?" dedi.

Hazreti Ömer, düşündü, tefekkür etti. Söylediğine pişman oldu... Böyle bir memuru olduğu için Rabbine şükretti. Ona da hayır duâda bulundu.

Allahü teâlâ o anda çocuğun kalbine bir yumuşaklık verdi. Babasının düştüğü müşkül durumu anladı ve hiç üzüntü duymadan neşe ile arkadaşlarının yanına döndü.

."Ey Allah'ın kulları kardeş olun!.."

2018-06-16 02:00:00

A -

A +

"Birbirinizle münasebeti kesmeyin! Birbirinize arka çevirmeyin! Birbirinize kin ve düşmanlık beslemeyin! Birbirinizi kıskanmayın!.."

Bilhassa ana-babanın rızasını, duâsını almayı ihmal etmemelidir. Vefat etmişlerse, duadan mahrum bırakılmamalı; onların dostları, ahbabları ziyaret edilerek ahde vefa göstermelidir...

Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

(Ramazan ve Kurban Bayramının gecelerini ihya eden kimsenin kalbi, kalblerin öldüğü gün ölmez.)

***

"Yâ Emirel-mü'minin, yaşayacağınızı muhakkak biliyor musunuz ki, gelecek aya mahsuben benden para istiyorsunuz?" dedi. Hazreti Ömer;

"Bunu Allahü teâlâdan başka kimse bilemez" buyurdu.

"Ey Halife! Yaşayıp yaşamayacağınızı bilmedikten sonra, borç almanız ne size yakışır, ne de bizim vermemiz makûl olur. Öyle değil mi?" dedi.

Hazreti Ömer, düşündü, tefekkür etti. Söylediğine pişman oldu... Böyle bir memuru olduğu için Rabbine şükretti. Ona da hayır duâda bulundu.

Allahü teâlâ o anda çocuğun kalbine bir yumuşaklık verdi. Babasının düştüğü müşkül durumu anladı ve hiç üzüntü duymadan neşe ile arkadaşlarının yanına döndü.

.Ey Ayaz! Sakın kibre kapılma!.."

2018-06-22 02:00:00

A -

A +

Köy delikanlısı Ayaz, kısa zamanda saraya uyum sağlar ve Sultanın sohbet arkadaşı olur. Sonra, birinci vezirliğe kadar yükselir...

Sultan Mahmud-u Gaznevî, bir av seferinde, mert ve cesur bir köy delikanlısı olan Ayaz'la tanışır. Ayaz, hâl ve hareketleriyle çok memnun eder kendisini ve onu alıp saraya getirir.

Saray elbiselerini giyince, Ayaz'ın ilk işi; köyden getirdiği çarığını ve abasını, bahçede kuytu bir yerde, küçük bir kulübe yaptırıp, asmak olur.

Kısa zamanda saraya uyum sağlar Ayaz. Konuşmaları, teklifleri ile Sultanın musahibi (sohbet arkadaşı) olur. Sonra, birinci vezirliğe kadar yükselir...

Bunu kıskanan hasetçiler, Sultanın huzuruna çıkarak derler ki:

-Ayaz her gün kulübesine kıymetli mücevherler, altınlar dolduruyor...

Sultan Mahmud, onlara der ki:

-Madem öyle düşünüyorsunuz, kulübesinin kapısını kırıp, içeri girin! İçeride ne bulursanız sizin olsun!

Hasetçiler, gece yarısı, hücum ederler kulübeye. Fakat büyük bir hayal kırıklığına uğrarlar. Çünkü, ortalıkta hiçbir şey göremezler. İçeride sadece, duvarda bir aba (kepenek) ile bir çarığın asılı olduğunu görürler. Bu sırada, içlerinden birisi atılır hemen:

- Bunlar aldatmacadır. Çaldıklarını gömmüştür. Hemen yeri kazalım.

Derhal kulübenin tabanını, büyük bir heyecan içinde kazmaya başlarlar. Fakat aradan saatler geçmesine rağmen, ortada hiçbir şey görülmez. Sonunda büyük bir üzüntü ile kazdıkları çukurları doldururlar. Sabah olunca da, mahcubiyet içinde Sultan'ın huzuruna çıkarlar. Sultan Mahmud onlara sorar:

-Bulduğunuz altınları nereye sakladınız? Altınları alıp da, bu kadar üzülmeniz niye?

Sultanın kinayeli konuştuğunu anlarlar hasetçiler;

-Biz kabahatimizi biliyoruz. Pişman olduk. Bize ne ceza verseniz yeridir, derler.

Bunun üzerine Sultan, Ayaz'ı çağırtıp, durumu anlattıktan sonra der ki:

-Hükmü sana bırakıyorum. Bunlara istediğin cezayı verebilirsin!

Onun asaleti, mütevazılığı bunu fırsat bilip, kendisini intikam almaya sevk etmez ve;

-Sultanım, kabahat benimdir. Bunların affını istiyorum. Eğer ben kulübenin kapısına kilit takmasaydım, oraya gizli gizli girmeseydim, bunlar şüphelenmeyecekler ve kötü zanda bulunmayacaklardı.

-Ey Ayaz! Peki oraya her gün girip çıkmanın sebebi neydi?

-Sultanım! Biliyorsunuz benim aslım bellidir. Sayenizde, rüyamda bile göremeyeceğim birçok rütbeye, nimetlere kavuştum. Bunlara dalıp, aslımı unuturum, kibir ve gurura kapılırım diye, köyden geldiğimde üzerimde bulunan, abamı ve çarıklarımı duvara asmıştım. Kulübeye her girişimde, onlara bakıp, kendi kendime; "Ey Ayaz! Senin aslın bu, sakın kibre kapılma... Makam, mal mülk sana aslını unutturmasın!" diyorum...

.Siz nasıl iseniz öyle idare edilirsiniz"

2018-06-23 02:00:00

A -

A +

Moğol hükümdarı Hülagu Bağdat’ı yakıp yıkar... Şehrin dışına kurduğu karargâhtan haber gönderip o beldenin en büyük âlimi ile görüşmek istediğini bildirir.

İnsanlar iyi ise, o topluma iyi idareciler gelir, kötü ise kötü idareciler gelir. Kur’ân-ı kerimde mealen, (Eğer siz, kendinizi değiştirmez iseniz, Allah size verdiği nimeti değiştirmez) buyuruluyor.

Bir hadis-i şerifte de mealen buyuruldu ki: (Siz nasıl iseniz, öyle idare edilirsiniz.) [Cami-us-sagir]

***

Tarihte, zalimliği ile meşhur Moğol hükümdarı Hülagu 1258 senesinde Bağdat’ı yakıp yıkar... 400.000’den fazla Müslümanı kılıçtan geçirir. Camiler, medreseler yerle bir edilir. Milyonlarca dînî ve ilmî eser Dicle Nehrine atılır... Hülagu, şehrin dışına kurduğu karargâhtan haber gönderip o beldenin en büyük âlimi ile görüşmek istediğini bildirir. Ancak kimse görüşmek istemez. Çünkü, işin içinde kelleyi kaptırmak da vardır...

Bu haber zamanın genç âlimlerinden Kadıhan’a ulaştığında, “Ben gidip görüşürüm” der. Herkes "Bir kurban bulundu" diye rahatlar.

Kadıhan daha tıfıl bir gençtir. Doğru dürüst sakalı bile yoktur. Ufak tefek bir cüsseye sahiptir. Görüşmeye giderken kendisine; bir deve, bir keçi bir de horoz verilmesini ister. Bunlar hemen tedarik edilir...

Kadıhan bu hayvanlarla Hülagu’nun çadırına vardığında, onları dışarıda bırakıp içeri girer. Kendisini takdim ederler. "İstediğiniz Müslüman âlim bu" derler.

Hülagu, genci şöyle tepeden tırnağa bir süzer! Beklediği bir tip olmadığı için çok şaşırır ve "Başka birini bulamadılar mı?” diye sorar. Kadıhan hazretleri, böyle bir tepkiyle karşılaşacağını bildiği için, Hülagu’nun sorusunu şöyle cevaplandırır:

-Sen görüşmek için, iri yarı boylu poslu birini istiyorsan, devemi getirdim... Yok, yaşlı sakallı biri ile görüşmek istiyorsan, bir keçi getirdim... Yok, sesi gür biri ile görüşmek istiyorsan, horoz getirdim. Üçü de çadırın önünde, onlarla görüşebilirsin!

Hülagu, karşısındakinin sıradan biri olmadığını anlar:

-Sen şöyle otur bakalım, deyip yer gösterir. Hemen arkasından ilk sorusunu sorar:

-Söyle bakalım! Beni buraya getiren sebep nedir?

Kadıhan bu soruya şöyle cevap verir:

-Seni buraya bizim amellerimiz getirdi. Nimetlerin kıymetini bilemedik. Esas gayemizi unutup makam, mevki, mal mülk peşine düştük, zevke sefaya daldık. Cenab-ı Hak da verdiği bu nimeti almak üzere seni gönderdi.

İkinci sorusunu sorar:

-Peki beni buradan kim gönderebilir?

-O da bize bağlı, benliğimize dönüp ne kadar kısa zamanda toparlanıp, nimetin kıymetini bilir, zevk sefadan, israftan, zulümden, birbirimizle uğraşmaktan vazgeçersek işte o zaman sen burada duramazsın!

Allahü teala bu asil millete tövbe nasip etsin ve her işinde aklıselim hareket etmekten ayırmasın...

.Haramdan sakınanla oturmak ibadettir...

2018-06-29 02:00:00

A -

A +

Hakiki imana kavuşmak için; farzları edeple yapmak, helal yemek, haramdan sakınmak ve bunlara ölünceye kadar devam etmek gerekir.

Dinimizde haramdan sakınmak, farzı yapmaktan önce gelir. Bir haramdan sakınmanın sevabı, bir farzı yapmanın sevabından kat kat çoktur. Zararlardan kaçmak; faydalı şeyleri yapmaktan daha önce gelir. Mekruhtan sakınmak, sünnet işlemekten önce gelir. Günahtan kaçmak ibadet yapmaktan önce gelir. Hadis-i şeriflerde mealen buyuruldu ki:

(Haramdan sakınan kimseyle oturmak ibadettir.) [Deylemi]

(Ahirette, helal kazancın hesabı, haram kazancın da azabı vardır.) [İ. Ahlakı]

Hakiki imana kavuşmak için; farzları edeple yapmak, helal yemek, haramdan sakınmak ve bunlara ölünceye kadar devam etmek gerekir.

Resûlullah (sallallahü aleyhi ve sellem) efendimiz buyurdu ki: (Bir kimsenin üzerindeki elbisesinde haramdan bir tel iplik olsa, o elbise ile kılınan namaz ve yapılan dualar kabul olmaz.) Bir kimsenin vücudu haram ile büyürse, hâli acaba ne olur? Bütün ibadetlerin başı, helâl lokma kazanmak, çoluk çocuğuna helâl yedirmektir. Helâli, haramı öğrenmek lâzımdır.

Hazret-i Mûsâ Kelîmullah, Tûr'a giderken, yolda, namaz kılıp Hakk'a ağlayıp dua eden bir zata rastlamış. Mûsâ aleyhisselâm, münâcâtında mezkûr zatın affı için niyaz ettiğinde, Cenâb-ı Hakk'tan nidâ gelip, (Yâ Mûsâ! Ben o zatın namazını ve duasını kabul etmem. Zîrâ, üstüne giymiş olduğu elbisenin bedelinde haram para vardır!) buyurmuştur.

Haramlardan kaçınmak, müminlere hiç zor gelmez. Çünkü Allahü teâlâ, dünya zevklerinden, geçici lezzetlerinden, nefse tatlı gelen şeylerden hiçbirini, menetmedi, yasak etmedi. Bunları, İslâmiyete uygun, zararsız olarak kullanmaya izin verdi...

İslâmiyete tam uymak için; evvelâ Ehl-i sünnet âlimlerinin, Eshâb-ı kirâmdan öğrenip ve Kur’ân-ı kerîmden ve hadîs-i şerîflerden anlayıp bildirdiklerine uygun iman etmek, sonra haram, yasak edilmiş olanları öğrenip bunlardan sakınmak ve yapması emrolunan farzları öğrenip yapmak lâzımdır. [Ey Oğul İlmihâli]

***

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki:

"İnsanın boğazından bir lokma haram girse, o haram lokma, insan vücudunda buhar olur, gaz olur ve bütün feyiz kapılarını tıkar. O artık feyiz alamaz. Kitap da okusa, ibâdet de yapsa, nasihat de dinlese, hiç istifâde edemez. Niçin? Haram yediği için. Yapdığı ibâdetler sahih olabilir; ama sevap alamaz, feyiz de alamaz... Tasavvuf 'helâl lokma'dır. Eğer bir kimsenin lokması helâl değilse, hiçbir yaptığının faydasını göremez... İbâdetler on kısımdır, dokuzu helâl lokmadır. Büyükler öyle buyuruyor kardeşim..."

.Rızkının bol, ömrünün uzun olmasını isteyen...

2018-06-30 02:00:00

A -

A +

Akraba, dost ziyaretleri, insanın ömrünün uzamasına sebep olur. Nice insanların, üç günlük ömürleri akraba ziyareti sebebiyle 20-30 yıl uzamıştır.

Malum, tatil mevsimindeyiz... Özel arabasına atlayan veya otobüse binen, ya sahillere koşuyor ya da yayla evlerine. Tatil beldeleri tıklım tıklım dolu... Tamam, dinlenelim de, Sıla-i rahim, yani akraba, dost ziyaretlerini de ihmal etmeyelim. Unutmayalım ki, salih akraba ziyaretlerinin dünya ve ahiret için nice faydaları vardır... Allahü teâlâ Kur'an-ı kerimde mealen buyuruyor ki:
"Ey insanoğlu, malın ile akraba ve yakınlarını ziyâret et. Eğer malında cimrilik yaparak onlara bir şey götürmezsen, yahut onlara verecek kadar bir şeyin olmazsa, o takdirde hiç değilse ayaklarınla yürüyerek onlara ziyarette bulun."
Resûlullah efendimiz de buyurdu ki:
"Sadece bir selâm ile de olsa, sıla-i rahim yapınız. Akrabanızı, yakınlarınızı ziyâret ediniz."
Akraba, dost ziyaretleri, insanın ömrünün uzamasına sebep olur. Nice insanların, üç günlük ömürleri akraba ziyareti sebebiyle 20-30 yıl uzamıştır.
Peygamber efendimiz buyurdu ki:
(Rızkının bol, ömrünün uzun olmasını isteyen, sıla-i rahim etsin!)
***
İki kişi, Davud aleyhisselama gelip, birbirini şikâyet ettiler. Hazret-i Azrail gelip;
-Bu iki kişiden birinin eceline bir hafta kaldı. İkincisinin ömrü de, bir hafta önce bitmişti; ama ölmedi, dedi. Hazret-i Davud, hayret edip sebebini sorunca cevaben dedi ki:
-İkincisinin bir akrabası vardı. Buna dargın idi. Bu gidip onun gönlünü aldı. Bunun için Allahü teâlâ, bunun ömrünü 20 yıl uzattı...
Üç şeyde, Müslüman da, Müslüman olmayan da birdir: Birisine bir taahhütte bulunduysan, söz vermiş isen, bu taahhüdüne sâdık kal, onu yerine getir... Seninle arasında akrabalık bulunan kişilere ziyarette bulun. Onlarla yakınlık bağlarını koparma... Sana güvenip emânet edene hıyânet etme. Emâneti yerine getir.
Sıla-i rahim Arş'ta asılıdır. Gece gündüz oradan şöyle seslenir:
"Yâ Rabbî, senin rızân için sıla-i rahim yapanları kendine yakın et. Sıla-i rahimi terk edenleri kendinden uzaklaştır."
Hasan-ı Basrî hazretleri anlatır: "İnsanlar, ilmi öğrenip fakat amel etmedikleri, birbirlerini sadece lâfta sevip, fakat içlerinden düşmanlık besledikleri ve sıla-i rahimi terk ettikleri zaman, Allahın lâneti onların üzerine olur. Allah onların kulaklarını sağır, gözlerini kör eder...
Hiç olmazsa birkaç senede bir, yıllık izinlerimizde memleketimize uğrayıp, akrabalarımızın, baba dostlarının gönlünü alalım... Hiçbir şey kaybetmediğimiz gibi; çok şey kazanırız...

.Sana müjdeler olsun ey saliha kadın!.."

2018-07-06 02:00:00

A -

A +

Peygamber Efendimiz, bir gün Hazreti Fatıma'ya, "Falan kadın cennetliktir" buyurur. Fatıma validemiz bu kadını merak etti ve ziyaretine gider...

Şu sıcak yaz günlerinde, bilhassa kadınların giyim kuşamında, kılık kıyafetinde bir curcuna yaşandığına şahit oluyoruz... Tesettürlüsü de tesettürsüzü de ne yapacağını şaşırmış vaziyette! Kimisi omuzunu açmış, kimisi gerdanını!.. Kimileri parlak bir eşarp, janjanlı ve bütün vücut hatlarını belli eden bir pardösü!.. Parfümleri ha keza! Yanınızdan geçerken kokunun ağırlığından burnunuzun direği kırılıyor... Hele bazılarının caddede-sokakta fütursuzca sigara tüttürmeleri, ciklet çiğnemeleri yok mu? Pek çirkin ve "hafifmeşrep" bir görüntü arz ediyor... Bir de yolda-belde, parkta, markette bir tanıdıklarıyla karşılaşmayagörsünler? Aman yâ Rabbi! Sanki evde kendi aralarında konuşuyorlarmış gibi rahat hareketler, kahkahalar, şakalaşmalar...

Şimdi bir de son derece lüks ve spor otomobillere kurulup "Bakın beyler araba böyle kullanılır" dercesine "asfaltı ağlatarak" kalkış yapan ve on saniyede yüz kilometre hıza ulaşan "bayan"larımız var yollarda!.. Trafikte de kural tanımadıkları için sık sık "Radar"a yakalanırlar. Onlar için hiç mühim değil, nasıl olsa cezasını babaları veya beyleri ödüyor!..

Büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyuruyor ki: "Edeb, haddini bilmektir, terbiyedir, tevâzudur." Edeb yâhu!..

***

Peygamber Efendimiz, bir gün kızı Hazreti Fatıma'ya, "Falan mahalledeki falan kadın cennetliktir" buyurdu. Fatıma validemiz bu kadını merak etti ve ziyaretine gitti. Kapısını çaldı. İçeriden, bir ihtiyar kadın "Kim o?" diye seslendi. Hazreti Fatıma kendisini tanıttı. Kadın:

- Efendim, maalesef sizi içeri alamayacağım. Akşam kocamdan izin alayım, yarın buyurun, dedi.

Fatıma validemiz, eve döndü. İkinci gün yanına Hazreti Hasan'ı almıştı. Kadın "onun için de ayrıca izin almalıyım", diyerek onları yine kabul etmedi. Üçüncü gün de Hazreti Hüseyin peşlerine takıldı. Kadın, "Beyimden üçünüz için izin almalıyım" dedi ve özür dileyerek kendilerini yarın beklediğini söyledi...

Ertesi gün tekrar geldiler. Kadın üçünü de eve almak üzere kocasından izin almıştı. Girdiler, oturdular. Hazreti Fatıma şaşırdı;

- Sesiniz dışarıdan yaşlı bir kadın sesi gibiydi. Çok genç ve güzelsiniz, dedi.

-Ben kapıdan seslenenlerle bir ihtiyar gibi konuşurum. Sesimi bir erkek duyar da, kalbinden kötü şeyler geçirebilir!..

Hazreti Fatıma, kadından bu sözleri duyunca müjdeyi verdi:

- Sana müjdeler olsun ey saliha kadın! Kocanın rızasını gözettiğin için Resûlullah senin cennetlik olduğunu haber verdi.

."Her zaman Allah’ın hakkını üstün tuttum"

2018-07-07 02:00:00

A -

A +

"Dinimi dünyaya tercih ettim. Ahiret için, Allah rızasını seçtim. Her zaman Allah’ın hakkını üstün tuttum, her işimde sadece Allah’ın rızasını gözettim..."

Ehl-i sünnet âlimlerinin en büyüklerinden olan İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:

"Ehl-i beytin ve Eshab-ı kiramın hepsini sevmek, saymak lazımdır. Birini sevmemek, hepsini sevmemek olur. Çünkü, insanların en iyisi olan Resulullahın sohbeti ile şereflenmek fazileti, hepsinde vardır. Sohbetin fazileti ise, bütün faziletlerin üstündedir. İşte bunun için, Tâbiin'in en üstünü olan Veysel Karani hazretleri, Eshab-ı kiramın en aşağısının derecesine yetişemedi. Hiçbir üstünlük, sohbetin üstünlüğü kadar olamaz. Çünkü, sohbete kavuşanların imanları, sohbetin bereketi ve vahyin bereketi sayesinde, görmüş gibi kuvvetli iman olur. Sonra gelenlerden hiçbir kimsenin imanı, bu kadar yüksek olmadı."

Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

“Ebu Bekir, İslam’ın tacıdır. Ömer, İslam’ın hullesidir (elbisesidir). Osman, İslam’ın cevahiri ile süslü imamesidir. Ali, İslam’ın güzel kokusudur.”

“Ya Rabbi! Ümmetimden eshabıma verdiğin bereketi geri tutma. Eshabımdan Ebu Bekir’e verdiğin bereketi ondan geri tutma. Eshabımı Ebu Bekir etrafında topla. Onun işlerini dağınık etme. Ebu Bekir daima senin işini kendi işleri ve meşguliyetleri üzerine tercih etmiştir. Allah’ım! Sen Ömer bin Hattabı aziz kıl. Osman’ı sabır ve tahammül üzerine kıl. Ali’ye tevfiki refik kıl.”

“Her gökte iki yüz bin melek daima, Ebu Bekir, Ömer, Osman ve Ali’nin dostlarına istiğfar ederler. Onların düşmanlarına da lanet ederler.”

***

Sahabe-i güzin toplanmışlar, kendi hâllerinden konuşuyorlardı. Birisi aralarından kalkıp, dedi ki:

-Ya Eba Bekir! Allahü teâlânın izzet ve azameti için söyle, bu mertebeye ne ile eriştin?

Buyurdu ki:

-Yemin verdiğiniz için söylemek lazımdır. Dinimi dünyaya tercih ettim. Ahiret için, Allah rızasını seçtim. Her zaman Allah’ın hakkını üstün tuttum, her işimde sadece Allah’ın rızasını gözettim ve bunun dışına asla çıkmadım.

Hazreti Ömer'e sual ettiler:

-Sen bu mertebeye ne ile eriştin?

Buyurdu ki:

-Allahü teala dilerse bir kulunu aziz eder dilerse zelil eder. Bunu hiç unutmadım.

Hazreti Osman'a sual ettiler:

-Sen ne ile bu dereceye eriştin?

Buyurdu ki:

-Kur'ân ve Sünnete uydum. Allah’ın her şeyime vâkıf olduğunu hiç unutmadım.

Hazreti Ali'ye sual ettiler:

-Sen ne ile bu dereceye eriştin?

Buyurdu ki:

-Cihad ile eriştim. 30 yıl mücahede kılıcı ile ve haşyet zırhıyla ve vera kalkanı ile, taat ve ibadet oku ile, gönül kapısında oturdum. Allah’ın rızasından başka hiçbir şeyi, gönlüme koymadım, hatırıma getirmedim...

"Şunları yapmadan uyuma ya Âişe!.."

2018-07-13 02:00:00

A -

A +

Bugün mübarek Hazret-i Âişe'nin vefat yıl dönümüdür... Medine-i münevverede vefat etti. Vasiyeti üzerine Cennetü’l-Baki Kabristanı'na defnedildi...

Hazret-i Âişe (radıyallahü anha), Resûlullahın (sallallahü aleyhi ve sellem) mübarek zevcesi; Peygamberlerden sonra insanların en üstünü olan Hazret-i Ebu Bekir'in kızıdır... Bütün İslâm ilimlerine vâkıf, müctehid, zühd ve verâ sahibi idi. Bugün o mübarek annemizin vefat yıl dönümüdür... 677 (H. 57) senesinde Medine-i münevverede vefat etti. Vasiyeti üzerine Cennetü’l-Baki Kabristanı'na defnedildi...

Hazret-i Âişe, Resulullah Efendimizin güzelliğini en iyi görüp anlayan ve anlatanlardan biri idi... Bir gün Resûlullah Efendimize;

-Şehitlerin derecesine yükselen olur mu? diye sordu.

Peygamber Efendimiz;

-Her gün yirmi kere ölümü düşünen kimse, şehitlerin derecesini bulur, buyurdu. Sonra devamla;

-Ey Âişe! Geceleri Kur'ân-ı kerîmi hatmetmeden, benim ve diğer peygamberlerin şefâatlerine kavuşmadan, müminleri kendinden hoşnut etmeden ve haccetmeden uyuma, buyurdu.

Bunları söyledikten sonra namaza durdu. Namazını bitirip de hazret-i Âişe vâlidemizin yanına geldiğinde;

-Ey iki cihânın güneşi olan Efendim! Annem, babam, canım sana fedâ olsun. Bana dört şeyi yapmamı emrediyorsun. Ben bunları bu kısa müddet içinde nasıl yapabilirim, diye sordu.

Peygamber Efendimiz, tebessüm ederek buyurdu ki:

-Yâ Âişe! Üç İhlâs-ı şerîfi ve bir Fatihâ sûresini okursan, Kur'ân-ı kerîmi hatmetmiş; bana ve diğer peygamberlere salevât getirirsen, [Meselâ, Allahümme sallî ve sellim alâ seyyidinâ Muhammedin ve alâ cemî'il enbiyâi vel-mürselîn, denirse] şefaatimize kavuşmuş; önce müminlerin ve sonra da kendi affını dilersen, müminleri kendinden hoşnut etmiş; (Sübhânallahi velhamdülillahi ve lâ ilâhe illallahü vahdehü lâ şerîke leh. Lehül mülkü velehül hamdü ve hüve alâ külli şey'in kadîr) tesbihini okursan haccetmiş sayılırsın!

***

Hazret-i Âişe buyurdu ki:
-Bir gün Resulullah mübarek nalınlarının kayışlarını çakıyordu. Ben de iplik eğiriyordum. Mübarek yüzüne baktım. Parlak alnından ter damlıyordu. Ter damlası, her tarafa nur saçıyordu. Gözlerimi kamaştırıyordu. Şaşakaldım. Bana doğru baktı. "Sana ne oldu ki, böyle dalgın duruyorsun?" buyurdu. "Ya Resulallah! Mübarek yüzünüzdeki nurların parlaklığına ve mübarek alnınızdaki ter tanelerinin saçtıkları ışıklara bakarak kendimden geçtim" dedim. Resulullah kalkıp yanıma geldi. Gözlerimin arasını öptü ve "Ya Âişe! Allahü teâlâ sana iyilikler versin! Beni sevindirdiğin kadar, ben seni sevindiremedim" buyurdu.

Allahü teala şefaatlerine nail eylesin. Âmin...

.Tövbe edilen her günah affedilir!..

2018-07-14 02:00:00

A -

A +

Hangi günah olursa olsun; kâfirlik dahil, tövbe edilince Allah onu affeder... Hiçbir Müslümanı tövbe ettiği günahtan ayıplamak uygun değildir.

Eshab-ı kirâmın tamamı Cenâb-ı Hakk'ın sevdiği, seçtiği kimselerdir. Onlara saygıda kusur etmemek gerekir. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

“Eshabımın kusurlarını söylemeyin! Kalpleriniz onlara karşı değişir. Eshabımı iyilikle anın ki, kalpleriniz ülfet etsin!” (Deylemi)

"Eshabım arasında fitne çıkacak, o fitnelere karışanları, Allahü teâlâ benimle olan sohbetleri hürmetine af ve mağfiret edecektir. Sonra gelenler, bu fitnelere karışan Eshabıma dil uzatarak Cehenneme girecektir." [Müslim]

Eshabı kiramın hepsi Cennetlik olup, hangi sebeple olursa olsun kötülemek caiz değildir. Hatta hiçbirinin Müslüman olmadan önceki hâlini kötüleyerek anlatmak da caiz değildir. Müslüman olmadan önce işlenen bütün günahları Cenâb-ı Hakk affeder, hatta sevaba da çevirir. Âyet-i kerimede mealen buyuruluyor ki:

“Allah, kâfirken tövbe edip iman eden ve salih amel işleyenlerin seyyiatını hasenata (günahlarını sevaplara) çevirir. Allah çok affedici ve çok merhamet sahibidir.” (Furkan 70)

Müslüman olan bir kimse, iman etmeden önceki yaptığı iyiliklerin karşılığına da kavuşur. Hâkim bin Hazm, iman edince, “Önceki iyiliklerim ne oldu” diye sordu. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) efendimiz “Önceki iyi işlerin makbul olmak üzere Müslüman oldun” buyurdu.

Bu husus, kâfir iken Müslüman olan herkes için geçerlidir. Hangi günah olursa olsun, şirk yani kâfirlik dahil, tövbe edilince Allah onu affeder... Hiçbir Müslümanı tövbe ettiği günahtan ayıplamak uygun olmadığı gibi, kâfirken tövbe edip iman edenlerin de önceki hâllerinden dolayı onları ayıplamak, bu yüzden onlara leke sürmek, önceki hâllerini bahis konusu etmek caiz değildir.

Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) efendimiz, cahiliye zamanında amcası Hazreti Hamza’yı şehid etmesine rağmen Hazreti Vahşi'yi lanetlememiştir. Uhud'da, Resulullah, birkaç kâfire beddua etmişti. "Vahşi'ye niçin lanet etmiyorsun?" dediklerinde, “Mirac gecesi, Hamza ile Vahşi'yi kol kola, birlikte cennete girerlerken görmüştüm” buyurdu... Mekke'nin fethinden sonra, Hazreti Vahşi, Taiflilerle birlikte Medine'de mescide gelip, iman etti, affa kavuştu ve Eshab-ı kirâmdan oldu...

İmam-ı a'zam hazretleri, “Eshab-ı kirâmın hepsini hayırla anarız” buyurdu. İmam-ı Şafii hazretleri de Eshab-ı kiram arasındaki savaşlar hakkında buyurdu ki:

“Allahü teâlâ, ellerimizi, bu kanlara bulaşmaktan koruduğu gibi, biz de, dilimizi tutup, bulaştırmayalım!”

.Hazreti Osman, işbaşına niçin akrabalarını getirdi?

2018-07-20 02:00:00

A -

A +

İbni Sebeciler ve Rafızîler Hazreti Osman'ı hiç sevmezler. "İşbaşına akrabalarını getirdi, devletin paralarını onlara yedirdi" derler.

Hazreti Osman "radıyallahü anh" Peygamber efendimizin damadı ve üçüncü halifesidir. 577 senesinde Mekke'de doğdu. "Aşere-i mübeşşere"dendir. Yani dünyada iken Cennetle müjdelenen on kişiden biridir. Resûlullahın iki kızını (önce hazreti Rukayye, o vefat edince de Ümmü Gülsüm'le evlendi) aldığı için "Zinnûreyn" denir...

Hazreti Osman, çok zengin tüccâr idi. Bütün malını, dîn-i islâm için sarf etti. Hilm ve hayâ ile meşhurdur...

Hazreti Ömer'in şehid edilmesinden sonra Müslümanların başına halife seçildi. Eshâb-ı kirâm ona biat ettiler. 12 sene hilâfet makamında kalan Hazreti Osman, cesur idi. Hiçbir felâket karşısında sarsılmamıştır. Bilhassa halifeliğinin ilk yılları, İslâm tarihinde altın bir devir teşkil eden Hazreti Ebû Bekir ve Hazreti Ömer devirlerinin bir devamıydı. Devrinde birçok fetihler yapılmıştır. Horasan, Hindistan, Maverâünnehir, Kafkasya, Kıbrıs adası ve Kuzey Afrika'nın birçok yerleri, Onun devrinde İslâm topraklarına katılmıştır...

***

Müslümanlar arasında Eshab-ı kiram düşmanlığını ilk aşılayan Yahudi dönmesi Abdullah bin Sebe’dir, “Sebeiyye” denilen sapık yolun kurucusudur. Hazret-i Osman’ın halifeliği zamanında Yemen’den Medine’ye geldi. Ben Müslüman oldum dedi. Halifenin gözüne giremeyince, her yerde onu kötülemeye başladı... İbni Sebeciler ve Rafızîler Hazreti Osman'ı hiç sevmezler. "İşbaşına akrabalarını getirdi, devletin paralarını onlara yedirdi" derler. Şah Veliyyullah-ı Dehlevi hazretleri bu hususta buyurdu ki:

"Hazreti Ali de, Hazreti Osman gibi akrabalarını devlet işine almıştır. Bu suçlanacak bir şey değildir. Hazreti Osman, kendi akrabasına ihsanda bulunmakla, İslamiyet’in bir emri olan (sıla-i rahim) sevabına kavuşmuştur. Üstelik işe aldıklarının maaşlarını kendi malından vermiş ve onlara çok yardımlar yapmıştır. [Fakat bu yardımlar bazı kötü niyetlilerce çarpıtılmış, hazineden yapılmış yardımlar gibi propaganda edilmiştir.] Beyt-ül-malda olan hakkını almayıp, Müslümanlara dağıtmak, büyük bir fazilettir... Hazreti Osman’ın akrabaları cihad ettiler. Her mücahid gibi, bunlara da haklarını verdi. Hazreti Osman zamanında, İslamiyet’in Asya’ya, Afrika’ya yayılmasında, onun bol ihsanlarının çok faydası oldu. Resulullah da, ganimetten, Kureyş kabilesinden olanlara başkalarından daha çok verirdi. Haşimoğullarına bunlardan da çok verirdi. Halife'nin, dilediğini, dilediği işin başına geçirmesi hakkıdır, hatta vazifesidir. Yakından tanıdığı akrabaları, kendisine daha itaatli oldukları için, onları tercih etmesi iyi oldu..." [Kurret-ül ayneyn fi-tafdil-iş-şeyhayn]

.İnanmayan kimsenin kabirdeki hâli!..

2018-07-27 02:00:00

A -

A +

"Ey İslâmiyeti beğenmeyen, şehvetlerinin peşinde koşan kimse! Muhammed aleyhisselâmın Allahü teâlâdan getirdiği bilgilere inanmazdın!.."

İslâmiyete inanmayan, ilim ve ahlâk yoksunu kimseler öleceği vakit, gözlerindeki perde kaldırılarak kendilerine cennet gösterilir ve bir melek onlara der ki:

"Ey İslâmiyeti beğenmeyen, şehvetlerinin peşinde koşan kimse! Muhammed aleyhisselâmın Allahü teâlâdan getirdiği bilgilere inanmazdın. Bu gördüğün nimetlere, imânlı kimseler kavuşacaktır..."

Sonra şeytan gelip ona der ki: "Bu sözler yalandır. Gördüğün bütün nimetlere kavuşacaksın!"

Sonra kendisine cehennem gösterilir. Cehennemdeki melekler, ateşten tokmakla vururlar. Gök gürültüsü gibi sesleri duyar. Bu seslerden korkan kimse şeytandan yardım ister. Şeytan dayanamayıp korkusundan kaçar. Melekler o kimseye dönüp derler ki: "Sağlığında, dine inanmadın, burada da meleklere inanmadın."

Sonra çok acı azaplar yaparak habis rûhunu alırlar cehenneme atarlar...

***

Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: "Bir insanın rûhu vücudundan ayrılınca bir nidâ gelir ki:

-Ey insanoğlu, sen mi dünyayı terk eyledin, yoksa dünya mı seni terk eyledi? Sen mi dünyayı topladın, yoksa dünya mı seni topladı?

Cenâze yıkanmaya başlayınca bir nidâ gelir:

-Hani senin kuvvetli vücudun? Seni hangi şey zayıflattı? Hani senin güzel konuşman, seni hangi şey susturdu? Hani senin sevgili dostların, seni neye bırakıp gittiler?

Cenâze kefene sarılınca bir nidâ daha gelir:

-Azıksız yola çıkma! Bu yolculuğun geri dönüşü yoktur! Varacağın yer azap melekleri ile doludur!

Cenâze tabut içine konulunca bir nidâ daha gelir:

-Eğer Allahü teâlânın rızâsını kazandınsa, ne mutlu sana, büyüklük saâdet senindir. Eğer cenâb-ı Hakk'ın gazâbını kazandınsa yazıklar olsun sana!

Cenâze mezarın yanına varınca bir nidâ daha gelir:

-Ey insanoğlu! Dünyada kabir için ne hazırladın? Bu çıplak kabri döşemek ve ziynetlendirmek için ne getirdin?

Cenâzeyi mezara koydukları zaman, kabir nidâ eder ve der ki:

-Arkamdan söylerdin, şimdi karnımda sükût edersin!

Nihâyet, cenâzenin defin işi bitip oralarda hizmet gören insanlar da ayrılıp gidince, Hak teâlâ tarafından bir nidâ gelir:

-Ey benim kulum! Yalnız kaldın, şu karanlık mezarda seni yalnız bırakıp gittiler. Bunlar senin dostların, kardeşlerin, evlatların ve candan adamların idi. Hâlbuki hiçbirinin sana faydası olmadı. Ey kulum sen bana âsi oldun, emrimi tutmadın, hiç bu hâlini düşünmedin!

Sonra, Kıyâmete kadar kabirde azap içinde kalır. Kıyâmette de cehenneme atılır, sonsuz olarak Cehennemde kalır."

."Münâfıklar, şimdi benim azâbımı görsünler!.."

2018-07-28 02:00:00

A -

A +

Melekler, Allahü teâlâya âsi olan kimsenin canını azap ederek alırlar. Cebrâil aleyhisselâm, bu meleklere "Merhamet etmeyin!" der.

İmânlı olup, Allahü teâlâya âsi olmayan kimselerin canları güzel bir şekilde alınır. Allahü teâlâ Azrâil aleyhisselâma, "Dostlarımın canını, âsân al, düşmanlarımın canını güç al!" buyurur.

Melekler, Allahü teâlâya âsi olan kimsenin canını azap ederek alırlar. Cebrâil aleyhisselâm, bu meleklere "Merhamet etmeyin!" der. Münâfıkların canı, burnunun ucuna gelir, tekrar bırakırlar. Her azâsını öyle sıkarlar ki, tarifi imkânsızdır. Melekler o kimseye;

"Sen cennetlik değilsin. Sağlığında yaptıkların, senin cennete girmene mânidir. Sen Allahü teâlâya âsi olduğun için, sana hidâyet, kurtuluş yoktur" derler.

Sonra Allahü teâlâdan bir hitap gelir:

"Münâfıklar, bir gün dahi ölümü hatırlamadılar. Kibirli oldular. Farzı, sünneti, vâcibi yerine getirmediler. Şimdi benim azâbımı görsünler!"

Yine melekler, tırnaklarının dibinden yapışıp, canını göğsünden çıkarırlar boğazına kadar getirip yine bırakırlar. Sonra yine Cenâb-ı Hakk'tan hitap gelir:

"Âlimler size bildirmedi mi? Kitabımızı okumadınız mı? Gafil olmayın, şeytana uymayın, demedi mi? Her şeyi Allahü teâlâdan bilin demedi mi?"

Âlimler her zaman anlatırlar: "Dünyanın geçici güzelliğine aldanmayın! Allahü teâlânın verdiğine kanaat, fakir fukarâya merhamet edin! Allahü teâlâ sana mal, evlat gibi nimetler verdiğinde sevinip 'Elhamdülillâh' dersin. Fakat, başına bir bela, musîbet geldiğinde üzülür, gam çeker sabredip hâline şükretmezsin..."

Ölüm döşeğindeki kimse, şiddetli azâbı görünce, aklı başına gelir, "ah keşke dünyada iken, dinin emirlerine uysaydım, Allah'a âsi olmasaydım" der. Yine Allahü teâlâdan bir hitap gelir:

"Ey benim kibirli kullarım! İşte, bu dostunuzu mal harcayıp kurtarınız! Dünyada benden gelen belâya sabretmezsiniz, benden şikâyet edersiniz. İşte, bu kul, azapta ve canı hulkuma geldi."

Melekler yine azap etmeye devam ederler. Sonra bunlar gidip, Azrâil aleyhisselâm gelir. Kişi bunu görünce korkudan aklı gider. Çünkü, Azrâil aleyhisselâm, âsi kimselere çok korkunç bir şekilde görünür.

Sonra o kimsenin malını karşısına getirirler. Kazandığı mal, sahibine der ki:

"Ey âsi kimse! Beni kazandın. Uygun olmayan yerlere harcadın sadaka, zekât vermedin. Şimdi ise senden çıktım. Senin istemediğin kimselerin eline girdim!"

Sonra tam bu sıkıntılı hâlde hararet içindeyken, şeytan gelip su vermek ister. Fakat, Allahü teâlâyı inkâr etmesini şart koşar. İmânsız gidecek olan, suyu alıp içer. İmânla gidecek olan ise, buna kanmayıp, verdiği suyu reddeder...

Allahü teala encâmımızı hayreylesin. Âmin...

.Yalan söylemek, her dinde haramdı

2018-08-03 02:00:00

A -

A +

Lokman Hakîm hazretleri buyurdu ki: "Güzel ahlâkın özü, doğru sözlü olmak, emaneti sahibine vermek ve kendisini ilgilendirmeyen şeylerle ilgilenmemektir."

Doğru söylemek dinimizin emridir. Yalan söylemek, çok kötü bir huydur ve her dinde haramdı. Bütün peygamberler yalan üzerinde çok durmuşlardır.

Peygamber Efendimiz ümmetine bir nasihatinde şöyle buyurdu:

"Ey ümmet ve eshabım! Doğruluğa yapışınız! Size doğruluk gerek. Şüphesiz ki, doğruluk, insanı iyiliğe sevk eder. İyilik de cennete götürür. Kişi doğru insan olarak kalma yollarını araştırdıkça, Allah nezdinde sıddık, çok doğru insan olarak yazılır. Yalandan sakının! Şüphesiz ki yalan, insanı fısk-ı fücura sevk eder. Fısk-ı fücur da cehenneme götürür. Kişi yalancı oldukça ve yalan söyleme yollarını araştırdıkça, Allah nazarında çok yalancı insan olarak yazılır."

Hazret-i Âişe vâlidemiz, "Eshâb-ı kirâm indinde yalandan daha kötü bir şey yoktur. Çünkü, yalanla îmânın bir arada bulunmadığını bilirlerdi" buyurdu.

Lokman Hakîm hazretlerine sordular:

- Güzel ahlâkın özü nedir?

- Doğru sözlü olmak, emaneti sahibine vermek ve kendisini ilgilendirmeyen şeylerle ilgilenmemek...

Hazret-i Lokman Hakîm oğluna buyurdu ki:

"Oğlum, yalandan sakın, zira o serçe eti kadar tatlıdır. Ondan az kimseler kurtulabilir."

Abdullah İbni Mesud hazretleri buyurdu ki:

"Sözün en doğrusu Kelamullah, Kur’ân-ı kerimdir. En şereflisi zikrullahtır. Körlüğün, basiretsizliğin en zararlısı kalb körlüğü, kalb basiretsizliğidir. Az olup fakat kifâyet eden, çok olup fakat gâfil edenlerden daha hayırlıdır. Nedametlerin en büyüğü ve en zararlısı kıyamet günündeki nedamettir. En hayırlı zenginlik, gönül zenginliğidir. Azıkların en hayırlısı takvadır. İçki, günahların davetçisidir. Gençlik, deliliğin bir şubesidir. Hataların en büyüğü dilin yalanıdır."

Tâbiînin büyüklerinden, meşhûr âlim ve velî Âmir bin Şerâhîl (Şa'bî) hazretleri buyurdu ki:

"Yalancı ile cimri Cehenneme gidecektir. Fakat, hangisinin daha derine atılacağını bilemiyorum!.."

***

Hasan-ı Basrî hazretleri bir gün, kendisine zulmetmek isteyenlerden kaçıp, Habib-i Acemî hazretlerinin evine saklandı. Zâlimin zulmünden kurtulmak için yalan söylemek câiz olduğundan, "Soran olursa yok dersin" dedi. Biraz sonra peşindeki adamlar gelip sordular: "Aradığınız adam içeride" diye cevap verdi. Adamlar içeriyi iyice aradılar. Bulamayınca, Habib-i Acemî hazretlerine, "Seni yalancı, seni..." diye homurdanarak oradan ayrıldılar. Hasan-ı Basrî hazretleri, "Senin yaptığın uygun muydu?" diye sordu. Habib-i Acemî hazretleri, "Doğru söylemenin bereketiyle ikimiz de kurtulduk" diye cevap verdi...

.Taş kafa, boş kafa ve hoş kafa...

2018-08-04 02:00:00

A -

A +

Behlül Dânâ hazretleri, pazar yerine elinde üç kuru kafayla gelir ve oturur. Üzerlerinde "Taş kafa, boş kafa ve hoş kafa" yazmaktadır!..

İnsanlara nasihat etmek, doğruyu göstermek ve öğretmek, peygamberlerin sünnetidir. Allahü teâlâ, Kur’ân-ı kerimde, bütün Peygamberlerini nasihat edici olarak gönderdiğini bildirdi. Resulullah efendimiz üç defa (Dinin temeli nasihattir) buyurdu. Ancak, herkes doğruyu, doğru olan öğüdü kabul etmez. Doğru olan öğüdü kabul edenler iyi kimselerdir. Kur'ân-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:

(Allah’tan korkan öğüt kabul eder.) [A'la 10]

Sözümüzün tesir etmesi için önce o işleri kendimiz yapmamız gerekir. Allahü teâlâ, (Önce kendine, sonra başkalarına vaaz et! Böyle yapmayan benden utansın!) buyuruyor. Nasihat, uygun şekilde yapılırsa tesir eder. Günah işleyene tatlı sözle nasihat edilir. Dinlemezse, fitne çıkacak ise edilmez, susulur. Sözü dinlenecek ise, sert söylenir. Kötü söylenmez. (Hindiyye)

Ahmağa nasihat ise hiç kâr etmez. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Ahmak olanla ilgini kes.) [Beyheki]

***

Halife Harun Reşid döneminde yaşayan ve meczûb velilerden Behlül Dânâ hazretleri, pazar yerine elinde üç kuru kafayla gelir ve oturur. Kuru kafaların üzerinde şunlar yazmaktadır: Taş kafa, boş kafa ve hoş kafa… Yine insanlara bir ders vermek niyetindedir... Nihayet, onu gören pazar halkı yanına gelip sorarlar:

-De hele ey Allah’ın sevgili kulu, bu kuru kafalarla bize nasıl bir nasihat vermek istersin?

Behlül Dânâ hazretleri, baş tarafta duran kuru kafayı eline alıp, yukarı kaldırarak anlatmaya başlar:

-Dinleyin ey müminler! Bu kuru kafa hayatta iken kimsenin sözünü dinlemez, her vakit kendi bildiğini yapardı. Kendisine yapılan en güzel nasihatlerden zerre kadar nasiplenmedi. Onun için bunun adı "taş kafa"dır, benim indimde beş para etmez.

Onun yanındaki ikinciyi eline alır ve der ki:

-Bu kuru kafa ise, dünyada iken her faydalı nasihati can kulağı ile dinledi, fakat o nasihatleri hayatına hiç tatbik etmedi. Yine kendi bildiği doğruları kabul etti. Bu sebepledir ki, bu kafanın adı "boş kafa"dır. Benim yanımda, eh, birazcık değeri vardır...

Nihayet üçüncü kafayı eline alır ve halka şöyle der:

-Bu ise, "hoş kafa"dır. Çünkü hayatta iken her nasihate kulak verdi, bu nasihatleri hayatında tatbik etti. Her nasihatten bir ders alıp hayatını ona göre yaşadı. Her işini istişare ile yaptı. Bu yüzden hep başarılı oldu. İşte bu yüzden mutlu olmayı bildiği için ahretine de hazırlıklı gitti. Buna, ağırlığınca altın verilse yeridir...

Dinleyenler; "Allahü teala senden razı olsun ey Behlül. Biz bu sözlerinden hissemize düşen nasihati aldık" diyerek işlerine dağıldılar...

.İnsanları sevindirenleri Allahü teala sevindirir...

2018-08-10 02:00:00

A -

A +

Peygamber efendimiz buyurdu ki: "İnsanların en iyisi, insanlara iyilik edendir. İnsanların en kötüsü, insanlara zarar verendir."

Müslüman, her bakımdan örnek insan demektir. Her geçimsizlikte, sıkıntıda kusuru kendisinde görür. Kimseyle münakaşa etmez. Kalpleri "Allah'ın evi" bildiği için bir kalbi incitmekten çok korkar.

İslam büyükleri buyuruyor ki: "Kalp, Beytullahtır. Yani (Allahın evidir.) Onun için kalp kırmamalı. Hattâ kâfirin kalbini bile kırmak câiz değildir. Kâfire 'Sen kâfirsin' demeyeceğiz. Kalp kırmak yok..."

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

(Bir Müslümânı haksız yere incitmek, Kâbe'yi yetmiş kere yıkmaktan daha günâhtır.)

İmâm-ı Rabbânî hazretleri bu hususta buyuruyor ki:

"Kalp, Allahü teâlânın komşusudur. Allahü teâlâya kalbin yakın olduğu kadar hiçbir şey yakın değildir. Mümin olsun, kâfir olsun, hiçbir insanın kalbini incitmemelidir! Çünkü, kâfir olan komşuyu da korumak lâzımdır. Sakınınız, sakınınız, kalp kırmaktan pek sakınınız! Allahü teâlâyı en ziyâde inciten şey küfürdür. Küfürden sonra kalp kırmak gibi büyük günâh yoktur. Çünkü, Allahü teâlâya ulaşan şeylerin en yakın olanı kalptir. İnsanların hepsi, Allahü teâlânın kullarıdır. Herhangi bir kimsenin kölesi dövülür, incitilirse, onun efendisi elbette gücenir. Her şeyin her insanın, biricik mâliki, sâhibi olan Allahü teâlânın şânını, büyüklüğünü düşünmelidir!"

Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî buyurdu ki: "Define, yıkık yerlere saklanır. Sakın fakir ve dertlilerin kalbini kırma, ahlarını alma!.."

Müslüman, kendine zulm edeni affetmeli, bu sebeple karşılık vermemeli ve ona darılmamalıdır! Dargın ise hemen barışmalıdır. Kendimiz yüzde yüz haklı bile olsak, eğer karşımızdaki mümin özür dilemişse, özrünü kabul etmelidir! Özrü kabul etmek ve kusurları affetmek, Allahü teâlânın sıfatlarındandır.

Her çeşit kötülükten kaçarak iyi insan olmalıdır. Peygamber efendimiz ümmetine hitaben (İnsanların en iyisi, insanlara iyilik edendir. İnsanların en kötüsü, insanlara zarar verendir) buyurdu. O hâlde her Müslümân imanı düzelttikten sonra, iyi insan olmaya, insanları sevindirmeye çalışmalıdır! İnsanları sevindirenleri Allahü teala sevindirir...

***

İslam büyüklerinden bir mübarek zat buyurdu ki:

Üç "zâde"nin (çocuğun) kalbini kırmaktan çok sakınmak lazımdır.

1- Şehzâde. Babası, sultandır, padişahtır çünkü...

2- Seyyidzâde. Dedesi Resulullahtır "aleyhissalatü vesselam". Evlada yapılan babaya yapılmış demektir. Evlad-ı resulün (seyyidlerin) kalbini kıran yanar.

3- Pirzâde. Babası hocandır. Ona yaptığın hocana gider. Artık onu üzenin akıbeti ne olur, kimse bilemez!..

.Devletleri yıkan sosyal bir hastalık: Rüşvet!..

2018-08-11 02:00:00

A -

A +

Rüşvet, devlete karşı işlenen suçlardan biridir. Yüz kızartıcı bir fiildir. Memurun veya görevlinin, devletin verdiği vazifeyi kötüye kullanmasıdır.

Rüşvet, çıkar sağlamak, iş gördürmek gayesiyle, kanunen yetkili bir kimseye gayrimeşru olarak verilen para, mal gibi menfaat ve fayda demektir. Bu yolla ya hak edilmeyen bir menfaat ele geçirilmekte veya başkasının hakkına tecavüz edilmektedir... Gasbedilmiş malı ve zulüm, hırsızlık ile alınan ve rüşvet, faiz, kumar ücretleri ve diğer hıyanet yollarından birisi ile ele geçen kazancın yenilmesini ve başkalarına yedirilmesini dinimiz yasak etmiştir. Allahü teâlâ buyuruyor ki:

(Birbirinizin mallarını aranızda [Kumar, hırsızlık, gasp, rüşvet gibi] bâtıl sebeplerle yemeyin!)

Mahkemelerde rüşvet vererek haksız hükümlerin verilmesine sebep olanlar için Peygamber efendimiz buyurdu ki: (Hüküm vermede, rüşvet veren ve alana Allah lânet etsin!)

Rüşvet, devlete karşı işlenen suçlardan biridir. Yüz kızartıcı bir fiildir. Memurun veya görevlinin, devletin verdiği vazifeyi kötüye kullanmasıdır. Rüşvet sebebi ile zulmün, haksızlıkların çoğalması ve böylece insanlar arasındaki karşılıklı sevgi ve saygının ortadan kalkması da devletteki birlik ve beraberliğin dağılmasını ve nihayet yıkılmasını hazırlayan âmillerdendir. Nitekim, asırlarca sarsılmadan yaşamış Osmanlı Devleti'nin yıkılış sebeplerinden birisi de son asırlarda rüşvetin baş göstermesindendir...

***

Cabir bin Abdurrahman radıyallahü anh bir rüya görüyor ve sabahı zor edip doğru mescide Hazreti Ali radıyallahü anh efendimizin yanına koşuyor. Namazdan sonra arz ediyor:

-Ya Emir-el müminin, bir rüya gördüm, çok korktum, lütfen bunu tabir ediniz... Büyük büyük inekler gördüm küçük inekleri sağıyor... Dereler gördüm kurumuş, damla su akmıyor ama kenarları yeşillik... Camiler gördüm mihraplarında, kürsülerinde koca koca putlar vardı...

Hazreti Ali, ağlamaya başlıyor ve buyuruyor ki:

-Bu rüyadakiler, bu ümmetin sonuna doğru başına gelecek felaketlere işaretlerdir!.. Birinci alamet, mevki sahibi olmuş, kendisine amirlik, yetki verilenler rüşvet almadan iş yapmayacaklar, rüşvetle geçinecekler, mevkilerini parayla değişecekler. İkinci alamet ise, içleri boş oldukları hâlde kendilerini çok faziletli zanneden ve zannettirenler olacak, herkes onlara etiketinden mevkiinden dolayı hürmet edecekler. İşte bunlar kendilerine verilen yetkilere, etiketlere, nüfuzlara dayanarak etraflarındakileri ezen zalim amirlerdir... Cami kürsülerindeki, mihrablardaki putlar ise en büyük felaket olup, din adına çıkıp konuşan yazanlardır... Bunlar kendilerine inananların dinden çıkmasına, itikadlarının bozulmasına, mürted olmalarına sebep olacaklardır...

.Bir Allah adamının değirmen macerası

2018-08-17 02:00:00

A -

A +

Salihlerden bir mübarek zât, bir cuma günü, evde un kalmayınca merkebine yüklemiş buğdayı, değirmene doğru koyulmuş yola... Ancak!..

Cuma, müminlerin bayramıdır. Cuma günü yapılan ibadetlere iki kat sevap verilir. Bugün işlenen günahlar da iki kat yazılır... Allahü teâlâ, cuma gününü Müslümanlara mahsus kılmıştır. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Cumartesi günleri Yahudilere, pazar günleri Nasaraya (Hristiyanlar) verildiği gibi, cuma günü, Müslümanlara verildi. Bugün, Müslümanlara hayır, bereket, iyilik vardır.) [Riyadun-nasıhin]

(Kim, cuma günü gusleder, güzel elbiselerini giyer, güzel koku sürünür, mescide gelip cemaatin omuzlarına basmadan oturursa, bir haftalık günahları affolur.) [Tergib-üs-salat]

Cuma günü, ruhlar toplanır ve birbirleriyle tanışırlar. Cehennem, cuma günü çok sıcak olmaz... Cuma günü kabir azapları durdurulur. Bazı âlimlere göre, müminin azabı artık başlamaz. Kâfirin cuma günü ve ramazan ayı hariç, kıyamete kadar azabı devam eder. (S. Ebediyye)

***

Salihlerden bir mübarek zât, bir cuma günü, evde un kalmayınca merkebine yüklemiş buğdayı, değirmene doğru koyulmuş yola... Değirmene vardığında, çuvalı indirirken merkep kaçıyor. Merkebi aramaya çıksa, cuma namazı kaçacak. Kendi kendine "Sen nereye gidersen git, ben Rabbimin emrinden çıkmam, doğru cuma namazına gidiyorum" diyor... Vakit giriyor ve huşû içinde ibadetini yapıyor... Cumadan sonra bakıyor, merkep hâlâ yok... Tarlaya gitse merkep lazımdır. Un için zaten yine merkep lazım. "Ben şimdilik eve gidip biraz dinleneyim, sonra çaresine bakarız" diye düşünüyor...

Eve yaklaşınca, ahırdan merkep sesi geliyor. "Hanım, bu merkebin burada işi ne?" diyor. O da, "Efendi, bugün ödüm patladı, az kalsın ölüyordum" diyor: "Bir aslan merkebi önüne katmış, bir o tarafa, bir bu tarafa, derken ahıra kadar getirdi. Ben de korkudan odanın bir köşesine saklandım. Pencereden baktım, aslan geldiği gibi gitti." Adam;

"Hanım, bu bizim merkep değil mi?" diye soruyor. Hanım da "Evet bizim merkep" diye cevap veriyor. Adam şaşırıp kalıyor... Hanımı bu arada "Bey, senin karnın açtır. Taze un geldi, ekmek yaptım" deyince adam hayretle "Hanım, un nereden geldi?" diyor. "Sorma bey! Komşumuz değirmene gitmiş, kendi unu yerine bizim unu getirmiş, yanlışlığı anlayınca da unu bize bıraktı. Yani unumuz geldi... Sana bir haberim daha var bey! Bizim komşu bahçesini sulamış ancak kanalı açık unutmuş, bizim bahçe de sulanmış!"

Mübarek zat, hanımından bunları duyunca ellerini açmış ve şöyle dua etmiş:

"Allah'ım ben senin bir emrini yerine getirdim, sen benim üç ihtiyacımı gördün. Sana ne kadar şükretsem azdır ya Rabbi..."

.Kişinin neye güldüğü akıl seviyesini gösterir!

2018-08-18 02:00:00

A -

A +

Celaleddin-i Rûmî hazretleri buyurdu ki: "Bir kimsenin nasıl güldüğü ahlakını; neye güldüğü ise aklını gösterir."

Tebessüm etmek, güler yüzlü olmak çok iyidir. Ancak, çok gülmek de, çok şaka yapmak gibi zararlıdır, makbul değildir. Özellikle idareciler için çok gülmek münasip görülmemiştir. Çünkü çok gülmek, kişilerin heybet ve vakarlarını giderir, edebini azaltır. Hazreti Ömer (radıyallahü anh) buyurdu ki: "Çok gülenin heybeti azalır, çok şaka yapan hafife alınır."

Hadis-i şeriflerde mealen buyuruldu ki:

(Gafil olduğu hâlde, gafletinden habersiz kimseye şaşılır. Şu kişiye de şaşılır ki ölüm onun peşinde iken, o dünyanın peşinde koşar. Rabbi kendinden hoşnut olup olmadığını bilmeden kahkaha ile gülene de şaşılır.) [Ebu Nuaym]

(Çok gülmek kalbi öldürür ve müminin değerini düşürür.) [Tirmizi]

(Allahü teâlânın kendinden razı olup olmadığını bilmeden kahkahayla gülene şaşılır.) [E. Nuaym]

Bir âyet-i kerimede de mealen şöyle buyuruldu:

(Az gülsünler, çok ağlasınlar!) [Tevbe 82]

Resulullah (sallallahü aleyhi ve sellem) efendimiz, Hazreti Cebrail’e Hazreti Mikail’in gülmeyişinin sebebini sual eder. O da "Cehennem yaratıldığından beri hiç gülmemiştir" cevabını verir. (İ. Ahmed)

Ebû Zerr-i Gıfârî (radıyallahü anh) şöyle anlatmıştır:

"Bir gün mescide girdim. Resûlullah efendimiz yalnız oturuyordu. Ben de yanına oturdum ve;

-Yâ Resulallah bana nasihat et, dedim. Buyurdu ki:

-Çok gülmeyi terk et, çok gülmek kalbi öldürür, yüzün nurunu giderir."

***

Hasan-ı Basri hazretleri, kahkaha ile gülen bir gence, "Oğlum, Sıratı mı geçtin veya Cennete gideceğine dair bir garantin mi var da böyle gülüyorsun?" buyurmuş, o gencin de bir daha boş yere güldüğü görülmemiştir.

Din büyükleri, şu üç şeyin kalbi katılaştırdığını bildirmişlerdir:

1- Şaşılacak bir şey olmadan gülmek. 2- Acıkmadan yemek. 3- Lüzumsuz konuşmak.

Tenbih-ül-gafilin kitabında buyuruluyor ki:

"Kahkahayla gülmek mekruhtur. Şu beş şeyi düşünen kahkaha ile gülemez:

1- İşlediği günahları düşündükçe, endişe içinde olur, gülemez. 2- Yaptığı iyi amellerin kabul olduğunu bilmeden, gülmesi doğru olmaz. 3- Acaba gelecekte neler yapar, akıbeti nasıl olur diye düşünen kimse, endişe içinde olur. 4- Cennet ve Cehennemden hangisine gideceğini bilmeyenin üzülmesi gerekir. 5- Acaba, Allahü teâlâ kendisinden razı mı, yoksa kendisine dargın mı?"

***

Bugünkü yazımızı büyük âlim ve velî Mevlana Celaleddin-i Rûmî hazretlerinin şu hikmetli sözüyle bitirelim:

"Bir kimsenin nasıl güldüğü ahlakını; neye güldüğü ise aklını gösterir!.."

..Ey Allah’ın kulları kardeş olun!.."

2018-08-24 02:00:00

A -

A +

"Birbirinizle münasebeti kesmeyin! Birbirinize arka çevirmeyin! Birbirinize kin ve düşmanlık beslemeyin! Birbirinizi kıskanmayın!.."

Rabbimize ne kadar şükretsek azdır... Bugün Kurban Bayramının dördüncü gününü idrak ediyoruz… Bayram günlerinin fazileti büyüktür. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Rahmet kapıları dört gece açılır. O gecelerde yapılan dua, tevbe reddolmaz. Ramazan Bayramının ve Kurban Bayramının birinci geceleri, Berat gecesi ve Arefe gecesi.)

(Şu beş gecede yapılan dua geri çevrilmez: Regaib gecesi, Berat gecesi, Cuma gecesi, Ramazan ve Kurban Bayramı gecesi.)

Bayramlarda güzel koku sürünmek, yeni ve temiz elbise giymek, karşılaştığı müminlere güler yüzle selam vermek, fakirlere çok sadaka vermek, İslamiyet'e doğru olarak hizmet edenlere yardım etmek, dargınları barıştırmak, akrabayı, din kardeşlerini ziyaret etmek, onlara hediye götürmek sünnettir. Bayram gecelerini ihya eden, büyük saadete kavuşur...

Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
(Bayram gecelerini ihya edenin kalbi, kalplerin öldüğü günde ölmez.) [Taberani]
Bayram günlerinde sevinmek, neşelenmek gerekir. Hazret-i Ebu Bekir, kızı Âişe validemizin evine gidince, iki cariyenin tef çalıp oynadığını gördü. Ensar-ı kiramın kahramanlıklarını övüyor, destan söylüyorlardı. Hazret-i Ebu Bekir, Resulullahın evinde böyle şey yapılmasının uygun olmayacağını bildirerek, onların susmalarını söyledi. Düğünlerde ve bayramlarda, kadınların tef çalmaları caiz olduğu için, Peygamber efendimiz, Hazret-i Ebu Bekir’e, (Onlara mâni olma! Her kavmin bir bayramı vardır, bu da bizim bayramımızdır. Bayram, sevinç günleridir) buyurdu. (Buhari)
Dargın olanların, bayramı beklemeyip, hemen barışması gerekir. Allahü teâlâyı ve Peygamber efendimizi seven, insanların kusurlarına bakmaz, hoşgörülü olur. İyi insan, [mümin], herkesle iyi geçinir. Başkalarına sıkıntı vermediği gibi, onlardan gelecek eziyetlere de katlanır. Bir kusuru için kimseye darılmamak gerekir.

Dargınlık olsa bile üç günden fazla sürmemeli. Şayet bayrama kadar süren bir dargınlık olduysa, daha fazla gecikmeden barışmalı. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Birbirinizle münasebeti kesmeyin! Birbirinize arka çevirmeyin! Birbirinize kin ve düşmanlık beslemeyin! Birbirinizi kıskanmayın! Ey Allah’ın kulları kardeş olun! Bir Müslümanın diğer kardeşine darılarak üç günden çok uzaklaşması helâl değildir.) [Buhari]
(Birbirine dargın iki kişiden, hangisi önce selam verirse, günahları affolur. Verilen selamı öteki almazsa, melekler alır. Selam almayana da şeytan, sevinçle iltifatta bulunur.) [İbni Ebi Şeybe]

."Elinde olanla yetin kanaat zenginliktir!"

2018-08-25 02:00:00

A -

A +

Tamahkâr, açgözlü insan, tamah zincirine bağlanmış ölüye benzer. Kalpteki tamah, kalbi mühürler, mühürlü kalp de ölüdür. Mümin tamahkâr olmaz...

Tamah, mal toplama, biriktirme hırsıdır. Cimrilik ise, harcanması gereken yerde para harcamaktan kaçınmaktır. Cimriliğin içinde tamah da vardır... Zengin olmak başka, mala muhabbet başkadır. Tamah, mala muhabbettir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

(Sakın tamahkâr olmayın! Tamah, fakirliğin tâ kendisidir.) [Taberani]

Din büyükleri buyuruyor ki:

"Harcamanı gelirine göre yap, tâ ki yoksulluk ateşi sana yol bulamasın. Elinde olanla yetin, çünkü kanaat ikinci zenginliktir. Sakın açgözlü olma. Çünkü sana yük olacak şey nerede olsa yetişir... Tamahkâr, açgözlü insan, tamah zincirine bağlanmış ölüye benzer. Kalpteki tamah, kalbi mühürler, mühürlü kalp de ölüdür. Mümin tamahkâr olmaz; nefsinin şehvet ve arzularına uymaz. Kanaatkâr kimse, iktisat da ederse, tamahkârlıktan kurtulur."

***

Tamahkâr adamın biri, bir kuş yakalar. Kuş ona der ki:

- Beni ne yapacaksın?

- Kesip yiyeceğim.

- Ey kişi! Deve yedin doymadın, sığır yedin doyadın, koyun yedin doymadın. Benim bir lokmacık etim mi seni doyuracak? Şuncacık etim ne karın doyurur, ne de bir derde deva olur. Beni bırakırsan sana üç mühim nasihatte bulunurum.

- Peki, beni ikna ettin. Nasihatleri söylersen seni bırakırım.

- Ancak; birini elinde iken, ikincisini şu ağaca konunca, üçüncüsünü de karşı tepeye varınca söylerim.

- Peki kabul, birinci nasihatini söyle!

- Elinden çıkan şeyin hasretini çekme!

- İkincisi ne?

Kuş, ağaca konunca der ki:

- Olmayacak şeye inanma!

- Üçüncü nasihati söyle! Kuş karşı tepeye varınca şöyle der:

- Sen ne ahmaksın, benim kursağımda ellişer gramlık iki tane inci vardı. Beni kesseydin, bu incilere malik olacaktın.

İnci sözünü duyar duymaz, tamahkâr, hemen oraya yıkılıp kalır. Eyvah diyerek dövünmeye başlar. Sonra der ki:

- Haydi üçüncüsünü söyle!

- Sen iki nasihati hemen unuttun. Üçüncüsünü söylesem ne faydası olacak?

- Söyle belki bunu unutmam.

- "Elden çıkan şeye üzülme" dedim, beni bıraktığına üzüldün, "Olmayacak şeye inanma" dedim. Etimle, kemiğimle, 100 gram gelmezken, kursağımda elli gramlık iki tane inci olduğuna inandın.

- Üçüncü nasihati söylemeyecek misin?

- Ahmağa nasihat kâr etmez. Tamah, insanı kör ve sağır eder. Hakikati görmeye mâni olur.

.Küfre düşüren söz ve işlerden bazıları

2018-08-31 02:00:00

A -

A +

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Öyle bir zaman gelir ki, kişinin imanı gider de haberi olmaz. Hâlbuki ondan, gömleğin çıktığı gibi, iman çıkmış olur."

Bir kâfir, bir Kelime-i tevhid söylemekle mümin olduğu gibi, bir mümin de, bir söz söylemekle kâfir olur. Küfre düşürücü söz kullananın imanı gider de haberi olmaz. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Öyle bir zaman gelir ki, kişinin imanı gider de haberi olmaz. Hâlbuki ondan, gömleğin çıktığı gibi, iman çıkmış olur.) [Deylemi]
Küfre düşenin bütün ibadetlerinin sevapları yok olur, tevbe ederse, geri gelmez, ayrıca, nikâhını da yenilemesi gerekir. Tevbe etmek için, yalnız Kelime-i şehadet söylemeleri kâfi değildir. Küfre sebep olan o şeyden de tevbe etmeleri gerekir. Küfre düştüğü şeyleri bilmiyorsa, "Bilip bilmediğim bütün küfür söz ve işlerden tevbe ettim, (estağfirullah)" demesi yeterlidir. Bu sebeple, küfre düşürücü sözleri öğrenmelidir.

Şu sözlerden uzak duralım:

*Allahü teâlâyı mekânlı bilmek, mesela Hıristiyanlar gibi "Allah gökte oturuyor" veya "Allah Baba" demek.

*İnsan için, dil alışkanlığı gibi bir sebeple değil de, kasten "yarattı, yaratıcı, yarattım" gibi sözler söylemek küfür olur.

*Peygamberleri küçültücü şey söylemek, onlarla alay etmek. Mesela Hazret-i Âdem'i kastedip "İlk insan vahşi idi" demek.
*Melekleri küçültücü şey söylemek. Mesela "Senin bakışın bana Azrail gibi geliyor" demek. "Çocuklarınızı iyi yetiştirmezseniz, zebani olur" demek.
*İslam âlimlerinin sözlerini, fıkıh kitaplarını ve fetvalarını tazim etmesi gerekirken tahkir etmek. Mesela "İmam-ı a'zamın kıyası hak değildir" demek. Fetvayı yere çarpmak. Hadis ve tefsir kitaplarını yere fırlatmak.
*Kâfirlerin ibadet olarak yaptıkları ve kâfirlik alameti olan şeyleri yapmak, kullanmak. Mesela zünnar denilen papaz kuşağını bağlamak.

*Kesin haram olduğu bilinen bir şeyi yiyip içerken besmele çekmek.

*"İnşallah, maşallah demek karın doyurmaz. Maşallahla inşallahla iş olmaz" veya "Namaz kılmak karın doyurmaz" demek.
*Küfre rıza küfürdür. Çocuklarının kâfir olmasına üzülmemek. Mesela kızlarının gayrimüslimle evlenmesine rıza göstermek.
*Eshab-ı kiramdan herhangi birine kâfir demek. [Çünkü Kur’ân-ı kerimde hepsinin Cennetlik olduğu bildirilmiştir.]
*İbadetleri müzikle yapmak, ilahileri müzikle söylemek. Çünkü ilahiler ibadettir, ibadete haram karıştırmak küfür olur.
*Bir Müslümanın dinine, imanına sövmek... [Miftah-ül Cenne, Mektubat-ı Rabbani, Seadet-i Ebediyye, İbni Abidin]

."Geçmiş hükümdarların hâllerinden hisse çıkar!"

2018-09-01 02:00:00

A -

A +

"Tayinlerde, tecrübeli, işinin ehli olanları tercih et! Halkın erzakı üzerinde çok dur! Bu husus çok önemlidir. Meşguliyetin, seni bundan alıkoymasın."

Abdullah bin Tahir, Abbâsîler zamanında yaşamış, insanları güzel idare etmekte mahir bir vali idi. Oğlu, Rakka Valiliğine tayin edilince buna uzun bir nasihat mektubu yazdı. Daha sonra bu mektup Halîfe’nin eline geçti. Halife, bu nasihatleri çok beğenerek çoğaltıp bütün valilere gönderdi. Bu nasihat mektubunda özetle şunlar yazıyordu:

*Her zaman Allahtan kork! O'nun emirlerinin hilâfına bir iş yapma! Allahü teâlânın sana ihsan ettiği nimetleri âhirete hazırlanmakta kullan!

*Üzerinde önemle duracağın şey namazdır. Güzel abdest alarak, erkânına dikkat ederek beş vakit namazını mutlaka zamanında kıl! Namaz insanı kötülüklerden uzaklaştırır. Çünkü (Ankebut) sûresinde meâlen, (Doğru kılınan namaz, insanı fahşadan ve münkerden mutlaka uzaklaştırır) buyuruluyor.

*İdaren altında bulunan kimselere şefkat ve merhametle davran! Onların hak ve hukuklarını koru! Herkese karşı âdil ol!

*Âlimlerin kıymetini bil! Her zaman onlara danış. Onlara danışmadan bir iş yapma! Sen âlimlere saygı gösterirsen, idaren altında olan kimseler de sana saygı ve hürmet gösterirler.

*İdaren altında bulunanlar hakkında, kesin olarak ispat edilmeden ithamda bulunma! Çünkü temiz kimselere ithamda bulunmak büyük günahtır.

*Verdiğin herhangi bir sözü mutlaka yerine getir! Herkese iyilik yapmağa çalış! İdaren altında bulunanların kusurlarını, ayıplarını görmezlikten gel!

*Doğruluk ve iyilik sahibi kimseleri çok sev! Doğruluk üzere iş yapanlara her zaman yardımcı ol! Zayıflara yardım eyle! Akrabanı ziyaret et!

*Kötü arzulardan ve zulümden çok kaçın! Hatta bunları hatırına bile getirme! Kızdığın zaman kendine hâkim ol! "Ben başta bulunuyorum. İstediğimi yaparım!" düşüncesine sakın kapılma! Böyle düşünmek Allahü teâlâya uzak olmanın alâmetidir.

*Hasenatını, iyiliklerini çok eyle! Maldan bâki kalacak, âhirete yarayacak olandır. Nimete şükredenleri iyi tanı, onları mükâfatlandır! Nimete nankörlük edenlere iyilikte bulunma! Haini emin kabul etme! Kendini beğenme. Şımararak, gururlanarak yürüme!..

*İdaren altındaki kimselerin, ihtiyaçlarını gözet! Maaşlarını artır! İnsanlara iyilikte bulunmak, onların ihtiyaçlarını görmek büyük nimettir. Bunu elden kaçırma!

*Bugünkü işini yarına bırakma! Yaptıklarını başa kakma!

*Tayinlerde, tecrübeli, işinin ehli olanları tercih et! Halkın erzakı üzerinde çok dur! Bu husus çok önemlidir. Meşguliyetin, seni bundan alıkoymasın.

*Geçmişten ders al! Geçmiş hükümdarların hâllerinden kendine hisse çıkar!

."Muhteşem Süleyman"ın vasiyet ettiği sandık!..

2018-09-07 02:00:00

A -

A +

Kanunî'nin cenazesi defnedilecekti. Tam o anda Şeyhülislam Ebussuud Efendi'ye, Padişahın, kabrine konulmasını vasiyet ettiği bir sandığın olduğu söylendi!..

Bugün, Osmanlı Devletinin onuncu sultânı ve İslâm halîfelerinin yetmiş beşincisi Kânûnî Sultan Süleyman Han'ın vefat yıl dönümü (7 Eylül 1566)... Avrupalıların "Büyük Türk" ve "Muhteşem Süleyman" lâkaplarını verdiği bir padişahtır...

Kanunî Sultan Süleyman, Yavuz Sultan Selim Han'ın oğlu, İkinci Selim Han'ın babasıdır...

Kanunî tahta geçince önce, memleketin iç işlerini düzeltip, Osmanlı ülkesinde huzur ve sükunu temin etti. Sonra da Avrupa seferlerine başladı... Onüç kere cihad yaptı. Hepsinde zafer kazandı. Atlas Okyanusu'ndan Umman Denizi'ne kadar ve Macaristan, Kırım ve Kazan’dan Habeşistan’a kadar geniş yerleri, adaletle idare etti...

Hayatı, harp meydanlarında geçen Sultan Süleyman Han, son olarak çıktığı Zigetvar Seferinde yetmiş üç yaşındaydı. Ayaklarında nikris (damla hastalığı) bulunan Padişah, ahalinin huzur ve güveni için, hasta hâliyle Osmanlı tarihinin en muhteşem askerî harekâtı kabul edilen sefere; bazen araba, bazı yerde tahtırevan ile gidiyor ve yerleşim merkezlerine girileceği zaman, ata binerek en muteber psikolojik metotları tatbik ederek ilerliyordu... 1566 Ağustos başında kuşatılan Zigetvar Kalesi'ni, Zerniski Makloş müdafaa etmekteydi. Günlerce hücumlar yapıldı. Ancak kale bir türlü düşmüyordu. Nihayet 7 Eylül'de fetih gerçekleşti; ancak o gece Kanunî de vefat etti... Padişahın ölümü, bir müddet ordudan gizli tutuldu...

Nihayetinde Sultan'ın cenazesi İstanbul'a getirildi ve defin işlemlerine başlandı. Büyük hükümdarın cenaze töreninde şüphesiz bütün devlet erkanı hazır idi. Şeyhülislam Ebussuud Efendi'ye, Padişahın, özel küçük bir sandığın kabrine konulmasını vasiyet ettiği söylendi. Ebussuud efendi;

-Zinhar! Böyle bir vasiyeti yerine getirmeyesiz, din-i mübine uymaz, dedi.
Bu vasiyet, yerine getirilmedi. Ancak herkes merak içindeydi: Sandığın içinde ne vardı?.. Evet, bu sandık mutlaka açılmalıydı!.. Nitekim öyle yapıldı. Açıldığında görüldü ki içi; verilecek kararların dine uygun olup olmadığı hakkında Şeyhülislamdan alınan fetvalarla dolu idi... Bunun üzerine Ebussuud Efendi, gözyaşları içinde şunları söyledi:

-Hey büyük Sultan! Sen kendini temize çıkardın, mesuliyeti bize yıktın! Biz, bunun altından nasıl kalkacağız bakalım?..

Sadece Kanunî değil; bütün Osmanlı Sultanları yapacakları işlerde, mutlaka Şeyhülislâma danışır, onun fetvâsına uygun hareket ederlerdi. Ruhları şad olsun...

.Namaz, itibardır, izzettir şereftir, teşekkürdür...

2018-09-08 02:00:00

A -

A +

"Namaz kılmanın dışında, hiçbir şey insana itibar sağlamaz kardeşim. Namazını kılan, Allah katında da, kullar arasında da itibarlıdır."

Dinimizde, akıl baliğ olmuş yani ergenliğe girmiş akıllı her Müslümana günde beş vakit namaz kılmak çok önemli bir farzdır. Namaz kılmamak en büyük günahlardan biridir. Kılmayanın imanla ölmesi çok zordur. Dinimizde en büyük günahı işleyen kâfir olmaz. Bunun için namaz kılmayana kâfir denmez. Ancak, çok önemli bir ibadet olduğu için, namaz kılmayanın imanla ölmesi çok zayıf bir ihtimaldir. Namaz kılmayanın kalbi kararır, diğer günahları işlemekten çekinmez. Günahlar da insanı küfre sürükler...

Ateşin yaktığını bilen kimse, kendini nasıl ateşe atar? Cehennemden kaçan, Cenneti isteyen namaz kılmaz mı? Hadis-i şerifte, (Cenneti isteyip de, Allah’ın yasakladıklarından kaçınmayan, isteğinde yalancıdır) buyuruluyor. (Beyheki)

Ulemâ-i rasihînin büyüklerinden Seyyid Abdülhakîm Arvâsî (kuddîse sirrûh) hazretleri de, namazın önemi hakkında buyurdu ki:
"Bu zamanda, imanı doğru olup beş vakit namazını kılan, haramlardan sakınan evliyadır. Kıyamet günü hesap önce imandan, sonra namazdandır. Tek vakit namazı kaçırmaktansa, bin kere ölmeyi tercih etmeli. Nerede ve ne şart altında olursa olsun mutlaka namaz kılmalı."

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) da bu hususta buyurdu ki:

"Allahü teâlâ, tanınmak istiyor. Bir hadîs-i kudsîde, (Ben tanınmayı sevdim) buyuruyor. Tanımamız lâzım. İkincisi, Onun ihsân ettiği nimetlere karşılık olarak teşekkür istiyor. Allahü teâlâya teşekkür, namazdır kardeşim. Çünkü zekât, malın varsa, hac şartlar varsa, oruç keza öyle... Namaz kılmayanın hiçbir teşekkürü Allahü teâlâ tarafından kabul edilmez. İmânın bayrağı, alameti namazdır... Cenâb-ı Hak, nefsi, kendine düşman olarak yaratmış. Bu nefsi, en ziyade tahrip eden şey, namazdır kardeşim. İnsan namaza durduğu zaman nefis inim inim inlermiş...

Beş vakit namazını, şartlarına uygun olarak güzel kılanlar, asla zelîl olmazlar ve zillet içinde ölmezler. Namaz kılmanın dışında, hiçbir şey insana itibar sağlamaz kardeşim. Namazını kılan, Allah katında da, kullar arasında da itibarlıdır. Namaz, itibardır, namaz izzettir, şereftir. (Namaz, izzettir.) Hadîs-i şerîf bu...

Her namazda, ayakta (Elhamdülillâhi Rabbil âlemîn) diyoruz Fâtiha sûresini okurken. Neden 'Elhamdülillah' diyoruz? 'Yâ Rabbî, bana namaz kılmayı nasip ettin, beni huzûr-i ilâhiyene kabul ettin, namaz kılmak şerefine, saadetine kavuşturdun' diye... Bundan büyük saadet olur mu?

.Evlilik, mesuliyettir kul hakkıyla başlar

2018-09-14 02:00:00

A -

A +

Resulullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: "Bir genç evlenince, şeytan şöyle der: Eyvah, dinini benden korudu."

İnsanların ruhen ve bedenen rahat ve huzur içinde yaşamalarında evliliğin, ailenin büyük rolü vardır... Evlenmek isteyen, önce niyetini düzeltmeli. Haramlardan korunmak, iffetini, namusunu muhafaza etmek, dinin emrine uymak için evlendiğini düşünmeli. Büyüklerine danışmalı. Hak teâlâya sığınmalıdır... Nefsi için evlenenler daima sıkıntı çekerler. Ama Allahü tealanın rızasını kazanmak için evlenenler, iki cihanda da mesut olurlar...

Din büyükleri, evliliğin faydalarından bazılarını şöyle bildirmişlerdir:
*Neslin devamı için evlilik şarttır. Bunun için evlilikten maksadın biri de çocuk sahibi olmaktır. Ana-baba, çocukları sebebi ile hem nesli devam eder, hem de dünyada ve ahirette birçok nimetlere kavuşur. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: “Öldükten sonra sevabı kesilmeyen iyi işlerden biri de, salih evlat yetiştirmektir. Ana-babası öldükten sonra böyle evladın ettiği duâlar, ana-babasına ulaşır.”

*Evlenmeyen kimse, gözünü haramlardan koruyamaz! Evlilik, şeytanın kötülük yapmasına mani olur ve dinini korumaya yardım eder. Hadis-i şerifte, “Evlenen, dininin yarısını korumuştur. Artık diğer yarısını korumak için de Allaha karşı gelmekten sakının!” buyuruldu.

"Şükreden kalbe, zikreden dile ve ahiret hususunda size yardımcı olacak saliha bir hanıma sahip olmaya çalışın!" hadis-i şerifinde hanımın, zikir ve şükürle beraber buyurulması, saliha hanımların bir nimet olduğunu göstermektedir. Dinini korumakta yardımcıdır. (Tirmizi)
Günümüzde bekâr kalarak dini korumak zordur. Evlenmek, dini korumaya yardımcıdır. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Bir genç evlenince, şeytan şöyle der: "Eyvah, dinini benden korudu.") [İ. Asakir]

*Kadınların huysuzluklarına ve onların ihtiyaçlarını temin için sabretmek, üstün ibâdetlerdendir. Hadis-i şerifte, “Günahlardan bir günah vardır ki, ailesinden çektiği sıkıntıdan başka bir şey ona kefaret olmaz” buyuruldu.

*Evlilik bedenin fizyolojik bir ihtiyacıdır. Evlenmeyen kimseler genellikle psikolojik yönden rahatsızlanır; ruhi yönden dengesi bozulur. Huzuru olmaz. Bu da ibadetlerine, işine yansır. İnsanın bedenen ve ruhen rahat olmasında evlenmenin büyük rolü vardır...

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" Efendi buyurdu ki:

"Evlilik, kul hakkıyla başlar kardeşim. İbn-i Âbidîn'de yazıyor: Evlilik, mesuliyettir, kul hakkıyla başlar. Bir defa hanım, köle değildir, hizmetçi değildir, bir Allah’ın kuludur. Eğer kul hakkına riâyet edemeyecekseniz, hiç evlenmeyin!”

.Hakkını helal eden kazançlı çıkacaktır

2018-09-21 02:00:00

A -

A +

"Kimin haklı olduğu ahirette meydana çıkacak ve kendini 'alacaklı' sanan nice kimseler, o gün 'borçlu' çıkıp kahrolacaklardır!.."

Dinimizde kul hakkı pek mühimdir. Müslüman olsun, kâfir olsun, nerede olursa olsun, hiçbir insanın malına, canına ve ırzına, namusuna dokunmak caiz değildir. Peygamber efendimiz buyurdu ki:

"Birisinin hakkını alan kimse, ölmeden önce, onunla helalleşsin! Paranın, malın geçmeyeceği kıyâmet gününe, üzerinde kul hakkı bulunarak gitmesin! Dünyâda yapmış olduğu ibâdetleri, orada hak sâhibine verilecektir. İbâdeti yoksa veya biterse, hak sâhibinin günâhları, buna yüklenecektir."

Bir kimsenin, başkasına zarar vermesi, malını çalması ve yemesi, iftirâ etmesi, dövmesi, sövmesi, yaralaması, ücretsiz birinin çocuğuna iş gördürmesi, alay etmesi, gıybetini yapması, kalbini kırması, suizanda bulunması, eli ve dili ile eziyet etmesi kul haklarındandır.

Kul hakkının en mühimi hoca ve ana-baba hakkıdır. Gayrimüslimlerin haklarına tecâvüz etmek Müslümanın hakkına tecâvüz etmekten daha büyük günâhtır...

Kıyâmet günü hak sâhipleri, haklarını mutlaka alacaktır. Dünyâda hak sâhibine hakkı ödenmezse veya hakkını helal etmezse, âhirette iyilikleri alınıp hakkı olana verilir...

***

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki: "Bir gümüş para kul hakkı olanın haccı kabul olmaz. Hiç sevap kazanamaz. İstediği kadar hacca gitsin, kabul olmaz. Kul hakkı, İslâm ahlâkının temelidir... Üç gram gümüş borcunu, yâni birkaç liralık kul hakkını ödemeyenin haccı, 'hacc-ı mebrûr' olsa dahi kabul olmaz. Hattâ şartlarına uygun olsa dahi!.. Kul hakkı bu kadar mühim... Fakat bunu bilen yok. Söyleyen hiç yok... Kul hakkı ne kadar az olsa da, helalleşmedikçe Cennete duhûle (girmeye) mânidir. Kul hakkından çok korkmak lâzım, çok. Ne kadar az olsa da korkmalı kardeşim. Üzerinde kul hakkı bulunan mevtânın rûhu, âsumâna, göklere yükselemez..."

Kul hakkından kurtulmak için, hak sâhiplerinin hakkı ödenir, helalleşilir, ona iyilik ve duâ edilir. Hak sâhibi ölmüş ise, çocuklarına, vârislerine haklar verilip ödenir. Vârisleri bilinmiyorsa, o miktar para fakirlere sadaka verilip sevâbı hak sâhibine niyet edilir.

Din büyükleri buyurdu ki: "Vefat etmeden, hayatta iken hakkını helal eden âhirette kazançlı çıkacaktır. 'Ben falancaya hakkımı helal etmiyorum' dememelidir. Hatta 'Ben, kıyamete kadar olan bütün haklarımı herkese helal ettim' demelidir... Kimin haklı olduğu ahirette meydana çıkacak ve kendini 'alacaklı' sanan nice kimseler, o gün 'borçlu' çıkıp kahrolacaklardır!.."

Hayatta iken hakkını helal edenlere ne mutlu...

.“Pâdişâh-ı âlem olmak bir kuru kavga imiş..."

2018-09-22 02:00:00

A -

A +

Yavuz Sultan Selim Han, sık sık “Pâdişâh-ı âlem olmak bir kuru kavga imiş./Bir velîye bende olmak cümleden âlâ imiş” buyururdu...

Bugün; İslam halifelerinin yetmiş dördüncüsü ve Osmanlı padişahlarının dokuzuncusu Yavuz Sultan Selim Han'ın vefat yıl dönümüdür... İkinci Bayezid Han'ın oğlu, Kanunî Sultan Süleyman Han'ın babası olan Selim Han, Hilafetin Osmanlı padişahlarına geçmesini sağlayan Sultandır. 1470'te Amasya'da doğdu... Şehzâde Selim; Kur’ân-ı kerîm, tefsîr, hadîs ve fıkıh derslerinin yanında yüksek fen ilmi üzerinde de dersler verilerek yetiştirildi... Osmanlı tahtına geçti ve sekiz buçuk senede devletin topraklarını iki buçuk mislinden fazla genişletti. Babasından devraldığı 2.373.000 kilometrekarelik olan ülke toprakları onun zamanında 6.557.000 kilometrekareye çıktı...

1514'te Çaldıran’da Safevi hükümdarı Şah İsmail'i mağlup ederek, bozuk inanışlarının yayılmasını önledi... 1516'da İstanbul'da ilk tersaneyi yaptı. 1517'de Mısır’ı fethetti. Mercidabık ve Ridaniye savaşlarından sonra; hem Halifelik hem de "kutsal emanetler" Osmanlıya geçti... Ümeyye Camii'nde cuma namazı kılınırken, imam hutbede yeni Halifenin ismini zikredip "Hâkim-ül harameynişşerifeyn=Mekke ve Medine'nin hükümdarı" dedi. Koca Yavuz hemen ayağa kalktı ve; "İmam efendi, Hâkim-ül harameyn deme, Hâdim-ül harameyn=Mekke ve Medine’nin hizmetçisi de" dedi...

Yavuz Sultan Selim Han, çok heybetli olup, azâmetinden çevresindekiler titrediği hâlde, âlimlere, halkına karşı tevâzu sâhibiydi. Devamlı; “Pâdişâh-ı âlem olmak bir kuru kavga imiş./Bir velîye bende olmak cümleden âlâ imiş” buyururdu. Muhteşem Osmanlı Devletinin, İslâm âleminin lideri olmasına rağmen Peygamber efendimizin ahlâkı ile ahlâklandığından debdebe ve şaşaadan uzak hayat sürerdi...

Yüce Hakan, Eyyûb Sultan Hazretlerinin türbesini ziyâretle başladığı bir sefere çıkmıştı. Ancak yakalandığı amansız şirpençe (bir çeşit kan çıbanı) hastalık buna mâni oldu. Çorlu’da başhekim nezâretinde tedâvi gördü. İki ay hasta yatıp, 22 Eylül 1520 târihinde cuma akşamı Çorlu’nun Sırt köyünde vefât etti. Cenâzesi İstanbul'a getirilip; inşaatını başlattığı Sultan Selim Câmii haziresine defnedildi...

Vefât etmeden bir müddet önce yanında bulunan; can yoldaşı müsahibi (sohbet arkadaşı) Hasan Can; “Sultanım Allah’ı hatırlamak zamânıdır” deyince Koca Yavuz;

“Lala, Lala! Bunca zamandan beri bizi kiminle biliyordun! Cenâb-ı Hakk’a teveccühümüzde bir kusur mu gördün?” buyurmuş ve Yâsin-i şerîf okumasını istemişti. Kendisi de onunla birlikte okurken vefat etmiştir. Ruhu şâd olsun...

."Ey bedevî! Keşke, anan seni doğurmamış olaydı!"

2018-09-28 02:00:00

A -

A +

Bir bedevî deve üzerinde, Hazreti Ali'nin (radıyallahü teâlâ anh) huzuruna gelip şöyle dedi: "Yâ emîr-el mü'minîn! Ebu Bekir cennette midir?"

Hazreti Ebu Bekir (radıyallahü anh) Peygamberlerden sonra, insanların en üstünüdür. Aşere-i Mübeşşerenin yani Cennetle müjdelenen on sahabenin birincisidir. Hazret-i Ebu Bekir'in faziletleri, üstünlükleri pek çoktur.

Câbir bin Abdullah "radıyallahü teâlâ anh" anlatır:

Bir bedevî (Arâbî) kırmızı deve üzerinde, Hazreti Ali'nin (radıyallahü teâlâ anh) huzuruna gelip, deveden indi ve dedi ki:

-Esselâmü aleyke, yâ emîr-el mü'minîn! Çabuk bana haber ver! Ebu Bekir'den ki, o cennette midir?

Hazret-i Ali bundan dolayı üzülüp, buyurdu ki:

-Yâ Arâbî, keşke, anan seni doğurmamış olaydı. Resûlullah "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" hazretlerinin hayatında ve vefâtlarından sonra, bu sözü hiç kimse söylemedi. Sen söyledin. Muhâcirîn ve Ensâr "rıdvânullahi teâlâ aleyhim ecma'în" arasında, şüphe yoktur ki, Ebû Bekr-i Sıddîk, Resûl-i ekrem ve nebiyyi muhterem hazretlerinin hayatında vezîri idi. Vefâtından sonra halîfesi idi. Ondan sonra her kimin itikâdı bunun üzerine olmaz ise, o dalâlettedir... Ey Arâbî! Resûlullah, Ebu Bekr-i Sıddîk'ı babası yerinde tutardı. Hazreti Ebu Bekir cennet ehlini; tıpkı, gökyüzündeki bir yıldızın, yeryüzünün ehlini aydınlattığı gibi aydınlatır. Ebu Bekir cennette, bir köşkten bir köşke, bir kasırdan bir kasıra gider. Cennette hiçbir kasır ve bir saray, bir oda, bir bahçe, bostan olmaz ki, illâ Hazreti Ebu Bekir'in nûrundan aydınlanmasın. Cennet ehli köşklerden başlarını çıkarıp, derler ki: "Yâ Rıdvân! Bu nûr nedir?" Rıdvân der ki: "Bu Ebu Bekir'in yüzünün nûrudur ki, kasırdan kasıra ve odadan odaya gider..."

Hazreti Ali, sözüne devamla dedi ki:

-Yâ Arâbî! Ebu Bekr-i Sıddîk hazretleri, vefâtı ânında bana dedi ki: "Benim cânım, benim gözümün nûru ve benim dostum ve benim azîzim. Benim vefâtım yaklaştı. Beni, Resûlullah hazretlerini yıkadığın o mübârek ellerin ile yıka. Kefene sar ve tabut üzerine koy. Cenâzemi Resûlullah hazretlerinin Ravda-i mukaddeselerinin kapısına koy. Ve de ki: 'Yâ Resûlallah! Ebu Bekir kapıdadır. İçeri girmek için izin ister!' Eğer kilit anahtarsız açılırsa, beni Seyyid-i âlemin mübârek arkası yanına defnedin. Eğer kilit açılmaz ise, beni Bakî Kabristanı'na götürüp, garipler kabristanına defnedin...

-Yâ Arâbî! O halîfe-i Resûlullah olan Ebu Bekr-i Sıddîk dünyâdan göçtü. Vasiyetini yerine getirip, techîz eyledim. Ravda-i mukaddese kapısına götürdüm. İzin istedim. O anda kilit kendiliğinden açılıp, bir ses işittim. Şöyle diyordu: "Habîbi habîbe kavuşturun. Habîbini çok özlemiştir..." [Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn-Hakikat Kitabevi]

.İranlı kumandanın itirafı ve Hazreti Ömer'in adaleti

2018-09-29 02:00:00

A -

A +

"Ey büyük Halîfe! Önceleri biz İranlılar siz Arabları yeniyorduk. Ne zaman ki, Allah size Peygamber gönderdi. Ondan sonra bizim üstünlüğümüz sona erdi!.."

Hazreti Ömer (radıyallahü teâlâ anh) hayatta iken cennet ile müjdelenmiş on kişiden ikincisi olup, Hazreti Ebu Bekir’den sonra Eshâb-ı kiramın en büyüğü; başka bir ifadeyle, Peygamberlerden sonra insanların üstünlükte ikincisidir. Peygamber efendimizin kayınpederidir. Hafsa validemiz onun kızıdır. Resulullahın da ikinci halifesidir. Hazreti Ali, Hazreti Ömer’i çok severdi. Ona kızı Ümmi Gülsüm'ü nikâh etti, damadı yaptı...

Hazreti Ömer, haksızlık karşısında çok hiddetli olduğu gibi, adaletin yerine getirilmesinde de o kadar şefkâtli idi. Bu yüzden adâleti ile meşhûr olmuştur.
Bir gün at satın almak istedi. Atı tecrübe etmek niyetiyle biniciye verdi. Ata binen kimse, koştururken, at tökezleyip kazaya uğradı. Hazreti Ömer atı satıcısına geri vermek istediğinde, satıcı almadı. Sonunda durum, Kâdı Şüreyh hazretlerine intikal etti. Kâdı, Hazret-i Ömer'e sordu:
-At, sahibinin izniyle mi koşturuldu?
-Hayır, ben denemek için koşturdum.
Bunun üzerine, Kâdı şu hükmü verdi:
-At, sahibinin rızâsı ile tecrübe edilseydi, iâde edilebilirdi. Fakat, siz sahibinden izin almadığınız için geri veremezsiniz, atı almak mecburiyetindesiniz.
Hazreti Ömer;
-Hak ve adâlet hususunda boynumuz kıldan incedir, deyip atın bedelini ödedi...

***
Hazreti Ömer zamanında, Müslümanlar İslâmiyeti İran içlerine kadar yaydılar. İranlı meşhûr kumandan Hürmizân, çok direndi, fakat sonunda teslim olmak zorunda kaldı. Hazret-i Ömer, huzuruna çıkarılan Hürmizân’a sordu:
-Bize söyleyeceğin bir şey var mıdır?
-Var! Fakat önce ölecek miyim, kalacak mıyım bunu bilmem lâzımdır.
-Konuş, sana zarar gelmeyecektir.
-Ey büyük Halîfe! Önceleri biz İranlılar siz Arabları öldürüyor, zorla mallarınızı ellerinizden alıyorduk. Ne zaman ki, Allah size peygamber gönderdi. Ondan sonra bizim üstünlüğümüz sona erdi. Siz aziz, biz zelil olduk.
Hazreti Ömer, Enes bin Mâlik hazretlerine sordu:
-Bunu ne yapalım?
-Öldürmeyelim! Çünkü onun çok taraftarı vardır. Belki onlar, ileride Müslüman olabilirler.
-Fakat o, Resûlullahın kıymetli arkadaşlarını şehit etti. Onu sağ bırakmamız uygun olur mu?
-Yâ Ömer bunu öldürmememiz lâzımdır. Çünkü “Konuş sana benden zarar gelmez” diye söz de vermiştin.
Hazret-i Ömer, kim tarafından söylenirse söylensin, doğru sözü hemen kabul ederdi. Enes bin Mâlik hazretlerinin bu sözleri üzerine, Hürmizân'ın hayatını bağışladı. Bir müddet sonra da, Hürmizân ve onu sevenler Müslüman oldu...

."Çok acı olsa da hakkı söyleyiniz"

2018-10-05 02:00:00

A -

A +

Fitne olmadığı, yani dînine veya dünyasına veya başkalarına zarar olmadığı zaman, haram ve mekruh işleyene mâni olmak lâzımdır.

Kudreti olduğu, gücü yetiği hâlde, haram işleyene, mesela çocuğunun, maiyetinde çalışanın haram işlemesine mâni olmamak, göz yummak dinde gevşekliği gösterir. Fitne olmadığı, yani dînine veya dünyasına veya başkalarına zarar olmadığı zaman, haram ve mekruh işleyene mâni olmak lâzımdır. Mâni olmamak, susmak haram olur. Susmak çok yerde iyidir. Fakat, hakkı, hayrı söyleyecek yerde susulmaz. Peygamber efendimize,

-Yâ Resûlallah! Geçmiş ümmetlerden bir kısmına zelzele ile azap yapıldı. Toprak altında kaldılar. Bunların arasında sâlihler, iyi kimseler de vardı, dediklerinde buyurdu ki:

-Evet, sâlihler de birlikte helâk oldular. Çünkü, Allaha isyân olunurken susmuşlardı. Onlardan ayrılmamışlardı!..

(Bir kimse, Allahü teâlânın ihsân ettiği ilmi, lâzım olduğu zaman söylemezse, kıyâmet günü boynuna ateşten tasma takılacaktır) hadîs-i şerîfi dinde gevşekliğin harâm olduğunu göstermektedir.

Mâide sûresinde ellidördüncü âyet-i kerîmesinde meâlen, (Allah yolunda cihâd ederler, kötülenmekten korkmazlar) buyuruldu. Din gayreti olanların malları, canları ve sözleri ile ve kalemleri ile, Allah rızâsı için cihâd etmeleri lâzım olduğu, bu âyet-i kerîmede bildirilmektedir. Hadîs-i şerîfte, (Çok acı olsa da, hakkı söyleyiniz) buyuruldu.

Allahın sevgili bir kulu, hükümdar Mervân'ın yanında çalgı çalanları görünce, çalgı âletlerini kırdı. Mervân, bunun, arslanların arasına bırakılmasını emretti. Arslanların yanında, hemen namaza durdu. Arslanlar, bir zarar vermeyip bunu, yalamaya başladılar. Sabah olunca, bunu arslanların yanından alıp hükümdara getirdiler. "Arslanlardan korkmadın mı" dedi. "Hayır, onlardan korku, hâtırıma gelmedi" diye cevap verdi. Hükümdar, "Bütün geceyi düşünceli geçirmişsin. Ne düşündün" diye sordu. O da, "Arslanlar beni yalayınca, tükürükleri necis midir? Allahü teâlâ, namazımı kabul etti mi, etmedi mi diye düşündüm" dedi...

Kendisine veya başkalarına zarar gelmek korkusundan dolayı iyiliği emretmek ve harâmı menetmek mümkün olmazsa, böyle fitneye mâni olmak için susmaya, "Müdârâ" etmek denir. Kalbi, haramı menetmek istediği hâlde, müdârâ yapmak câizdir. Hattâ, sadaka sevâbı hâsıl olur. Müdârâ ederken tatlı dilli ve güler yüzlü olmak lâzımdır. Evinde, hanımına müdârâ etmeyen kimsenin rahatı, huzuru kalmaz.

Resûlullah efendimize bir misâfir geldi, (İçeri alınız! O, kötü bir insandır) buyurdu. İçeri girince, onunla tatlı ve neşeli konuştu. Gidince, yumuşak konuşmasının sebebi sorulduğunda buyurdu ki:

(Kıyâmette, en kötü yerde bulunacak kimse, dünyada zararından korunmak için ikrâm olunandır.)

.Kötülüklere seyirci kalmanın cezası!..

2018-10-06 02:00:00

A -

A +

Allahü teâlâ, Yûşâ aleyhisselâma buyurdu ki: "Ben, kavminin hayırlılarından kırk binini, şerlilerinden de altmış binini cezâlandıracağım!.."

Allahü teâlâ, bir kısım insanların işlemekte oldukları kötü ameller sebebiyle topluca, herkesi cezalandırmaz, azap etmez. Fakat bu bir kısım insanlar, günâhları âşikâre işledikleri hâlde diğerleri onlara mâni olmaya çalışmazsa, o zaman herkes cezâya müstahak olur. Allahü teâlâ, Yûşâ aleyhisselâma şöyle buyurdu:

-Ben, kavminin hayırlılarından kırk binini, şerlilerinden de altmış binini cezâlandıracağım!..

Hazreti Yûşâ sordu:

- Yâ Rabbî, şu şerlileri, kötüleri anladım. Hayırlıların, iyilerin günâhı nedir?

Allahü teâlâ buyurdu ki:

- Onlar, günâh işlemekte olan kötülere öfkelenmediler. Onlara mâni olmaya çalışmadılar. Bilâkis onlarla beraber yediler, içtiler, düştüler, kalktılar...

Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bu hususta buyurdu ki:

"Kendiniz onu yapmamış olsanız bile, başkalarına, iyi amel ve hareketlerde bulunmalarını emrediniz. Kendiniz sakınmamış olsanız bile, başkalarını kötü amel ve hareketler işlemekten menediniz. İnsanların bazıları vardır ki, hayra birer anahtar, şerre de birer kilittirler. Yine bazıları da vardır ki, şerre birer anahtar, hayra da birer kilittirler. Ne mutlu o kimselere ki, Allahü teâlâ, hayrın anahtarlarını onların elinde yaratmıştır. Yazık o kimselere ki, Allahü teâlâ, şerrin anahtarlarını onların elinde yaratmıştır."

Âyet-i kerîmede de şöyle buyuruldu:

(Müminler birbirlerinin dostları, yardımcılarıdır. Hepsi de, insanlara iyiyi emrederler, kötülükten de sakındırırlar. Namazlarını dosdoğru kılarlar, zekâtlarını verirler, Allaha ve Resûlüne de itâat ederler.)

Hazret-i Ali (radıyallahü anh) da bu hususta buyurdu ki:

"Amellerin en fazîletlisi, iyiliği emredip kötülükten vazgeçirmek ve günâh işleyeni sevmemektir. Kim ki iyiliği emrederse, müminin sırtını muhkemleştirmiş, sağlamlaştırmış olur. Kim de kötülüğü meneder ve ondan vazgeçirirse, münâfığın burnunu yere sürtmüş olur."

Bir defasında Peygamber efendimiz Mekke'de iken kendisine bir adam geldi ve sordu:

- Kendisinin Allahın Resûlü olduğunu söyleyen sen misin?

- Evet.

- Allah nazarında hangi ameller daha fazîletlidir?

- Allaha îmân etmek.

- Sonra?

- Akrabâ ve yakınları ziyâret etmek.

- Daha sonra?

- İyiliği emredip kötülükten vazgeçirmek!..

- Peki, Allah nazarında hangi ameller daha çirkindir?

- Allaha şirk koşmak, O'na inanmamak.

- Daha sonra?

- İyiliği emredip kötülükten vazgeçirme vazîfesini yapmamak!..

.Kötülüğe mâni olmanın şartları

2018-10-12 02:00:00

A -

A +

Allahü teâlâ, Mûsâ aleyhisselâma buyurdu ki: (Firavun'a gidin. O, hakîkaten azdı. Gidin de, yumuşaklıkla, tatlılıkla söz söyleyin. Olur ki söz dinler.)

İyiliği emredip kötülüğe mâni olmak güzel bir haslettir. Ancak böyle kimselerin beş şeye uymaları lazımdır.

Bunlardan birincisi ilimdir. Çünkü ilmi olmayan yani câhil kişi, iyiliği emredip kötülüğe mâni olma işini iyi yapamaz. Faydalı olmak isterken, zararlı olur. Kaş yapayım derken göz çıkarır.

İkincisi, iyiliği emredip kötülüğü önleme işini yaparken, sırf Allah rızâsını düşünmektir. Dünyalık menfaat söz konusu olmamalıdır.

Üçüncüsü, iyiliği emredip kötülükten vazgeçirilmeye çalışılan kişiye, sevgi ile ve şefkatle muâmele etmek; sert, kaba ve kırıcı davranmamaktır. Çünkü, Allahü teâlâ, Mûsâ aleyhisselâm ile kardeşi Hârûn aleyhisselâmı Firavun'a gönderirken kendilerine şöyle emretmiştir:

(Firavun'a gidin. O, hakîkaten azdı. Gidin de, yumuşaklıkla, tatlılıkla söz söyleyin. Olur ki söz dinler.)

Dördüncüsü, sabırlı ve dayanıklı olmaktır. Çünkü Allahü teâlâ, Lokmân aleyhisselâm kıssasında şöyle buyurur:

(Namazı dosdoğru kıl. İyiliği emret, kötülükten vazgeçirmeye çalış. Bu yüzden mâruz kalacağın şeylere katlan! )

Beşincisi, nasîhat eden "yap" dediklerini kendisinin de yapması "yapma" dediklerini kendisinin de yapmamasıdır.

Peygamber "sallallahü aleyhi ve sellem" efendimiz buyurdu ki:

(Mirâc gecesi semâya çıkarıldığım zaman birtakım adamlar gördüm. Makaslarla dudakları kesiliyordu. "Kimdir bunlar yâ Cebrâil?" diye sordum. "Bunlar senin ümmetinin, insanlara iyiliği emredip kötülüğü menettikleri hâlde, kendilerini unutan ve kendi söyledikleriyle kendileri amel etmeyen hatipleridir" dedi.)

Gerçekten birtakım âlimler, hatîpler ve vâizler vardır ki, halka iyilikten, güzel ahlâktan bahsederler. Kötülükleri önlemeye çalışırlar. Bu husûsta gayretler gösterirler. Fakat başkalarına söylediklerine kendileri uymazlar.

Peygamber efendimiz buyurdu ki.

(Ey ümmetim, ey eshâbım! Bugün siz, Rabbinizden bir beyân üzeresiniz. Hayâtınızı Allahın size gösterdiği yolda geçiriyorsunuz. Sizde, geçim ve cehâlet sarhoşluğundan ibâret iki sarhoşluk zuhûr etmez. Bugün sizler iyiliği emrediyor, kötülüğü önlüyor ve Allah yolunda cihâd yapıyorsunuz. Fakat ileride sizi dünya sevgisi sardığı zaman, bugünkü vasıflarınızdan ayrılacaksınız. Artık iyiliği emretmeyecek, kötülükten vazgeçirmeyecek ve Allah yolunda cihâd yapmayacaksınız. Allah yolunun haricinde cihâd yapacaksınız. O günlerde yaşayıp da gerek gizli olarak ve gerekse âşikâre Allahın kitâbı ile amel edenler, tıpkı ilk Muhâcirlerle Ensâr gibidirler.)

."Herkes kendini ıslah etmeye baksın!.."

2018-10-13 02:00:00

A -

A +

"Siz kendinizi ıslah etmeye bakın. Siz doğru yolu bulunca dalâlettekiler size zarar vermez. Hepinizin dönüp varacağı nihâyet Allahtır."

Eshab-ı kiramın büyüklerinden Abdullah bin Mes'ûd "radıyallahü anh" emri maruf ve nehyi münker (İyiliği emretme, kötülüğü nehyetme) hakkında buyurdu ki:

"Sizden biri Allahın dînine aykırı bir işi görür de, ona mâni olmak elinden gelmezse, kalbi ile, işlemekte olan o kötü işi beğenmemelidir. En azından bu işten üzüntü duymalıdır."

Eshâb-ı kirâmdan bir zât buyurdu ki:

"Sizden biri bir kötülüğü görür de, onu önlemek elinden gelmezse üç defa şöyle desin: Allahım, işlenmekte olan şu iş senin dînine aykırıdır. Fakat onu önlemeye gücüm yetmiyor. Bunun için beni cezâlandırma!.."

Hâlis bir niyetle bunu söylerse, ona, iyiliği emredip kötülüğü menetmiş gibi sevap verilir.

Ebû Ümeyye hazretleri anlatır:

-Ebû Sâlebe'ye şu âyeti sordum: (Ey îmân edenler! Siz kendinizi ıslah etmeye bakın. Siz doğru yolu bulunca dalâlettekiler size zarar vermez. Hepinizin dönüp varacağı nihâyet Allahtır. Artık O, neler yapmakta idiyseniz size haber verecektir.) Bana dedi ki:

-Ben onu Resûlullaha sordum ve bana (Ey Ebû Sâlebe! Siz birbirinize iyiliği emir ve tavsiye ediyor, kötülükten de sakındırıyorsunuz. Bir gün gelecek, insanlar dünyaya ve dünya hayâtına tapacaklar. Herkes kendini ıslah etmeye baksın. Sizden sona sabır, tahammül günleri gelecek. Zor günler gelecek. O günlerde, sizin bugün yaptığınızı yapanlara, Allahın kitâbı ile amel eden elli kişinin sevâbı verilecek) buyurmuştu. Ben de şöyle sormuştum: "Yâ Resûlallah, onlardan elli kişi sevâbı mı, yoksa bizden elli kişi sevâbı mı?" Resûl aleyhisselâm "Sizden elli kişi sevâbı..." buyurmuşlardı...

Müslümanın bulunduğu yerde kötülükler çok yayılmış ise, kötülüklere engel olması mümkün değil ise; kendisi de bunlardan zarar görüyorsa, dînin emirlerini tam olarak yerine getiremiyorsa, buradan uzaklaşması, dînin emir ve yasaklarını yerine getirebileceği bir yere gitmesi lâzımdır.

Peygamber efendimiz buyurdu ki:

(Kim ki dînini muhâfaza etmek maksadıyla bir yerden başka bir yere göç ederse, velev ki bir karış dahî olsa, Cennete girmeye hak kazanır.)

Kim ki kötülüklerle dolu bir yerde bulunur da, sırf Allah rızâsı için oradan çıkarsa, Muhammed aleyhisselâma uymuş olur. Böylece, Cennette Resûlullahın arkadaşı olur. Allahü teâlâ Nîsâ sûresinde buyuruyor ki:

(Kim Allah yolunda göç ederse, yeryüzünde gidecek, barınacak birçok yerler de bulur. Kim, evinden, Allaha ve Resûlüne göç etmek üzere çıkar da, sonra da kendisine ölüm gelirse, muhakkak ki onun mükâfatını vermek Allaha düşmüştür. Allah çok affedici, çok merhamet edicidir.)

.Sıkıntılar, günahlara kefaret olur...

2018-10-19 02:00:00

A -

A +

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Kulun günahı çoğalır da, onu yok edecek güzel ameli bulunmazsa, ona sıkıntılar gelir ve günahlarına kefaret olur.)

Dünyada, dertsiz, sıkıntısız insan yoktur. Dünya, mümin için huzur yeri değildir. Azap yeri de değildir. Esas huzur ve azap yeri, ahirettir. Dünya, ahiretin tarlasıdır. Yani dünya kazanç yeridir. Dünyada ne ekilirse, ahirette o biçilecektir. Her nimet, bir külfet karşılığıdır. Külfet de sıkıntısız olmaz. Dünyalıktan gelen her sıkıntı, Müslümanın kalbini dünyadan soğutur ve nefret ettirir. Hadis-i şeriflerde mealen buyuruldu ki:

(Öyle günahlar vardır ki, onları ancak geçim hususunda çekilen sıkıntılar yok eder.) [Hatib]

(Kulun günahı çoğalır da, onu yok edecek güzel ameli bulunmazsa, ona sıkıntılar gelir ve günahlarına kefaret olur.) [İ. Ahmed]
Gerek geçim sıkıntısı, gerekse başka sıkıntılar için güzelce sabretmelidir. Sabretmemek bir şeyi halletmediği gibi, kızıp sağı solu kırıp geçirmek daha büyük zararlara sebep olur. Bir müminin ayağına bir diken batsa veya evde bir bardak kırılsa, günahlarına kefaret olur. Onun için bütün sıkıntılara, üzüntülere katlanmak büyük nimet olur...
***

Eskiler, (Ya Rabbi, memleketimizi kaht-ü galâdan muhafaza eyle) diye dua ederdi. "Kaht" yokluk, "galâ" pahalılık demektir. Bir şeyin yokluğu, pahalılığından daha kötüdür. Şimdi böyle dualar unutuldu. Sadece şikâyetler kaldı.
"Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhil aliyyil azîm" demek, musibet ve belayı geri çevirir. Gelmiş olan bela ve musibetin kalkması için ise, istiğfar etmek lazımdır. Cenâb-ı Hak, "Tevbe ederseniz, imdadınıza yetişirim" buyuruyor. Günahlar ve belalardan korunmak için, tevbe ve istiğfar etmelidir.

Enes bin Malik "radıyallahü anh" bildirdi ki:

Medine’de pahalılık oldu. Fiyatlar yükseldiği için kâr haddi koyması istenildiğinde, Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) "Fiyatları koyan Allahü teâlâdır. Rızkı genişleten, daraltan, gönderen yalnız Odur. Ben Allahü teâlâdan bereket isterim" buyurdu. Başka bir hadis-i şerifte ise, "Kâr haddi koymayın, fiyat koyan Allahü teâlâdır" buyuruldu.
Karaborsacılar, fırsatçılar tarafından [mallar saklanarak] fiyatlar yükseltilip millete zarar ve zulüm hâline geldiği zaman, belediyenin ilgililerle istişare ederek uygun bir narh, kâr haddi koyması caiz olur. (Redd-ül-muhtar)

Peygamber efendimiz, Müslümanların, şehre mal getiren köylüleri (üreticileri) karşılayıp piyasaya fiyatını gizleyerek, ucuz satın almalarını yasaklamıştır. Piyasayı bilmeyenlere yüksek fiyatla mal satmak da haramdır.

Esnaf, hile yapmazsa, dürüst çalışırsa kazandığı helal olur. Ne mutlu böyle esnafa..

.''Onlar öteki şâirler gibi değildirler..."

2018-10-20 02:00:00

A -

A +

Hassân bin Sâbit, Kâ'b bin Züheyr ve Abdullah bin Revâha hazretlerinin okuduğu şiirler çok tesirliydi. Kâfirlerin kalbine ok gibi saplanıyordu...

Her ne kadar mahzuru yok ise de, muteber kitaplarda, her zaman şiirle meşgul olmanın uygun olmadığı bildiriliyor. Ancak, Araplar şiire çok kıymet verirdi...

Hicretin yedinci senesi idi... Sevgili Peygamberimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) ve Eshâbı hep birlikte, Medîne'den hareket ettiler. Niyetleri; Mekke'ye varıp mübârek Kâbe'ye yüzlerini sürmekti... Çünkü geçen sene müşrikler, buna engel olmuşlardı. Fakat bu yıl için anlaşmaları vardı. Böylece Resûlullah efendimiz ve arkadaşları, umre ibâdetlerini de ifâ etmiş, yerine getirmiş olacaklardı...

Mekke'ye yaklaşırken Resûlullah efendimiz Kusvâ adlı devesinin üzerinde ve devenin yuları da Abdullah bin Revâha'nın elinde bulunuyordu. Abdullah bin Revâha, hem şiirler söylüyor, hem ilerliyordu... Bu şiirleri işiten Hazreti Ömer, hiddetlendi ve “Ey Abdullah! Beytulah'ın önünde ve Peygamber efendimizin huzurlarında, nasıl böyle şiir söyleyebilirsin” diye çıkıştı.

Fakat Sevgili Peygamberimiz “Bırak Yâ Ömer... Allaha yemîn ederim ki, Abdullah'ın sözleri; düşmana, ok saplamasından fazla tesir eder. Ey Revâha'nın oğlu devam et!” buyurdular. Abdullah bin Revâha da söylemeye devam etti...

Hakikaten o zamanlar, şâirlerin önemi çok fazlaydı. Çünkü herkes kendi fikirlerini, şiirle beğendirmeye çalışıyordu. Veya aksine beğenmediklerini de, ancak o yolla tenkit edebiliyordu...

Din düşmanları da aynı yolu, acımasızca kullanıyorlardı. Puta tapan ve kâfir şâirler; alçakça İslâmiyete saldırıyorlardı. Dînimizle ve Peygamber efendimizle, insafsızca alay ediyorlardı.

İşte bu hâin propagandaya karşı, Müslümanların ilk büyük şâirleri üç kişiydi: Hassân bin Sâbit, Kâ'b bin Züheyr ve Abdullah bin Revâha hazretleri... Bunların yazdığı beyit ve kıt'alar, hemen ezberlenirdi. Her yerde tekrarlanan bu şiirler, kâfirlerin kalbine ok gibi saplanıyordu...

Ancak günün birinde, şâirler için âyet-i kerîme indi. Cenâbı Hak, Kur'ân-ı kerimde meâlen buyurdu ki: "... Onlara, şâirlere ancak, sapıklar uyarlar..."

Bu şiddetli hitap karşısında, Hazreti Abdullah ve arkadaşları ağlamaya başladılar. Bunu gören Peygamber efendimiz, âyetin devamını okudular: "... Ancak îman edip, iyi işler yapanlar ve Allahı çok ananlar müstesnâ, Onlar öteki şâirler gibi değildirler..."

Hazret-i Abdullah ve arkadaşları da, diğerleri gibi değillerdi zaten... Ancak dînimizi övüyor, din düşmanlarını yeriyorlardı. Âyet-i kerimenin devamı gelince, üzüntüleri sevince dönüştü.

Cenâb-ı Hak, şefaatlerine nail eylesin...

."Ben, bu kitaplara ömrümü verdim..."

2018-10-26 02:00:00

A -

A +

Hüseyin Hilmi Işık Efendi, son asır âlim ve velîlerinden mübarek Seyyid Abdülhakîm Arvâsî hazretlerinin en çok sevdiği talebelerinin başında gelmektedir...

Bugün, büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık'ın (kuddîse sirrûh) vefat yıl dönümüdür. (2001)

Hüseyin Hilmi Efendi; ruh bilgilerinin, tasavvuf ilminin mütehassısı, son asır âlim ve velîlerinden Seyyid Abdülhakîm Arvâsî (kuddîse sirrûh) hazretlerinin en çok sevdiği talebesidir... O mübarek zatı, 1929 yıllarında tanımakla ve ona hizmet etmekle şereflendi. Bu zatın sohbet ve derslerinde, feyiz ve ihsanlara nâil oldu. Sarf, nahv, mantık, fıkıh, hadis, mâkul ve menkûl, usûl ve fürû ilimlerini tâlim etti...

Hüseyin Hilmi Efendi, teğmenlikten albaylığa kadar Türk ordusunda zehirli gazlar mütehassıslığı ve kimyâ öğretmenliği yapmış, çok subay yetiştirmiştir...

Başta; "Tam İlmihâl Seâdet-i Ebediyye" olmak üzere, Hakîkat Kitabevi tarafından neşredilen, 14 Türkçe ve bunların; Arabî, Fârisî, Fransızca, Almanca ve İngilizce yayınlanan pek çok kitabı vardır...

Bu mübarek zat, 26 Ekim 2001 Cuma gecesi, tedâvi gördüğü Türkiye Hastanesinde 90 yaşında vefât etti. Başta, İhlas Holdingin kurucusu ve aynı zamanda en çok sevdiği talebesi ve dâmâdı olan Enver Ören olmak üzere, gözyaşları arasında büyük bir kalabalıkla Eyüp Sultan Kabristanı'ndaki aile mezarlığına defnedildi...

***

Hüseyin Hilmi Efendi buyurdu ki:

"Hocam Abdülhakîm Arvasî hazretleri ben Ankara'dayken İstanbul’dan mektup yazardı bana. Bir mektubunda; (Bir gün gelecek, din bilgileri Hilmi’den sorulacak) diye yazmış. Ben bunu okuyunca, içimden; (Allah Allah! Efendi hazretleri bana şaka mı yapıyor acaba? Din bilgisi neredeee, ben nerede?) dedim. Ama dediği çıktı. Şimdi hakikaten soruyorlar. Hem de bütün dünyadan sualler geliyor. Efendi hazretlerinin kerâmeti bunlar işte... Bizim anlattıklarımız, yazdıklarımız, hep Efendi hazretlerinden duyduklarımızdır kardeşim. Hiçbir şeyden haberim yoktu. Efendi hazretlerinden işite işite öğrendik. İyi ki ondan işittik; çünkü doğru şeyleri öğrendik. Bütün kazandıklarımız, Efendi hazretlerinin bereketi ile olmuştur. Velhasıl o mübareğin sayesinde bu hizmetler meydana geldi elhamdülillah. Bütün bu kitaplar, hep onların himmetleriyle, gayretleriyle yazıldı kardeşim... Bu kitaplara ömrümü verdim... Allahü teâlâ inşâallah âhirette de Efendi hazretlerinin huzurlarından ayırmaz bizi. Hadîs-i şerîf şu müjdeyi veriyor: (El mer’u mea men ehabbe.) Yani, insan, dünyada kimi severse, âhirette onun yanında olacak. Biz de onları seviyoruz elhamdülillah..."

Allahü teala şefaatlerine nail eylesin...

.Birlik ve beraberlik içinde olmanın önemi

2018-10-27 02:00:00

A -

A +

Allahü teâlâ doğru yolda olan bir topluluğun içine şeytanın girmesini yasaklamıştır. Bu topluluğun içine şeytan giremez. Onları bozamaz...

Dinimizde birlik ve beraberlik içinde olmanın yeri çok önemlidir. Devletimizin güçlendiği, milletimizin birlik beraberlik içerisinde olduğu zamanlara hep fitneciler ortaya çıkarlar. Vatan ve millet düşmanlarının oyununa gelen kimseler, böyle fitneye alet olabilir. Hadis-i şeriflerde mealen buyuruldu ki:

(Toplulukta, birlik ve beraberlikte rahmet var, ayrılıkta ise azab-ı ilahi vardır.) [Beyheki]
(İki kişi bir kişiden, üç kişi iki kişiden hayırlıdır. O hâlde birlik olun!) [İ. Asakir]
Hangi iş olursa olsun, toplulukla birlik ve beraberlik içinde hareket etmekte çok faydalar vardır. Atalarımız, "Sürüden ayrılanı kurt kapar" buyurmuşlar. Kurt, çobanı olan sürüye saldıramaz. Sürüden ayrılan yanar. Peygamber efendimiz, (İnsanın kurdu şeytandır) buyuruyor. Eğer topluluktan ayrılırsak, ayrı düşersek, bizi de o şeytan kapar. Allahü teâlâ doğru yolda olan bir topluluğun içine şeytanın girmesini yasaklamıştır. Bu topluluğun içine şeytan giremez. Onları bozamaz; çünkü hepsi aynı şeyi düşünüyor, hepsi aynı şeyleri paylaşıyorlar. Eğer içlerinden bir tanesi farklı düşünürse, farklı konuşursa, şeytan gider ona bulaşır. Nasıl ki sürüden ayrılan koyunu kurt kaparsa, bir topluluktan ayrı olanı da şeytan kapar. O da artık o insanlara karşı kötü düşünmeye, tenkit etmeye yani muhalefete başlar. Muhalefetle kalsa yine iyi, bu sefer, bir müddet sonra, her şeyini borçlu olduğu o kapıya düşman olmaya başlar. Düşmanlığı öyle artar ki; sonunda bu düşmanlık din düşmanlığına dönüşür. Allahü teala muhafaza eylesin!

Birlik ve beraberliğimize zarar verirsek, bozarsak, işte o zaman kaybedenlerden oluruz. Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki:

(Şu üç şeyi yapanlar, her işte başarılı olurlar: 1- Yapacakları her işi Allah rızası için yaparlarsa. [İnsan ya Allah rızası için yapar, ya da nefsin arzusu için yani insanların rızası için yapar. İnsanların rızasını Allahü teâlânın rızasına tercih edenleri, Cenab-ı Hak insanlara bırakır; ama insanların rızasını değil de, Allahü teâlânın rızasını tercih edenleri kendi himayesine alır. Kim Allah içinse, Allah da onun içindir.]
2- Birlik ve beraberlik içerisinde olursa. [Vücutların yan yana olması demek değildir. Kalplerin beraber olması, hedeflerin ortak olması demektir.]
3- Doğrudan hiç ayrılmazlarsa.)
Demek ki, doğrudan ayrılmayarak, birlik ve beraberlik içinde, yapılacak işleri Allah rızası için yapanlar, her işte başarılı olurlar...

.İkiyüzlü Batılıların İslam düşmanlığı!

2018-11-02 02:00:00

A -

A +

İslâm düşmanlarının taktikleri her ülkede farklı farklı olmuştur. O milletin karakterine uygun metotlar seçmişlerdir. Bazı yerleri de doğrudan kendileri idare etmişler.

Her devirde, her çağda İslamiyete düşmanlık yapanlar olmuştur. Ancak, planlı programlı olarak İslâmiyete en büyük düşmanlığı Batılı devletler yapmışlardır. Özellikle de İngilizler. Çünkü, bunların esas siyâseti, dünyadaki, bilhassa Afrika, Orta Doğu ve Hindistân'daki tabii servetleri (doğal kaynakları) sömürmek, oralardaki insanları, köle, hatta hayvan gibi çalıştırıp, bütün kazançları memleketlerine akıtmaktır.

Adâleti, yardımlaşmayı emreden İslâm dînine kavuşanlar, bunların zulümlerine, yalanlarına mâni olmuşlardır. Bunun için, din düşmanları akla, hayâle gelmeyen hâin plânlarla, askerî ve siyasi kuvvetleri ile İslâmiyete saldırmışlardır.

Batılılar, asırlarca yaptıkları kanlı tecrübelerden, kaba kuvvetle Osmanlıları yıkamayacaklarını anladılar. Câsuslar ve Hıristiyan misyonerleri, yalan propaganda ve yaldızlı vaatlerle gençleri avladılar. Bunları, Osmanlı devletinin kilit noktalarına yerleştirmeye ve bu kuklaların eli ile; medreselerden fen, ahlâk derslerini, hattâ, yüksek din bilgilerini kaldırmaya, Müslümanları câhil bırakmaya uğraştılar.

İslâm düşmanlarının taktikleri her ülkede farklı farklı olmuştur. O milletin karakterine uygun metotlar seçmişlerdir. Tepki gelmeyecek yerlerde doğrudan doğruya kendileri idare etmişler. Fakat asırlardır, hür yaşamış milletleri kendilerine itaat ettiremeyeceklerini anladıkları için bunları "isimleri Müslüman" olan fakat, kendilerinin dinle ilgisi olmayan dinsizler tarafından idare ettirmişlerdir. Münafıklık yapıp ikiyüzlü hareket ettikleri için, halk bunları anlayamamış, anlaşılmaya başlayınca da, hemen yeni bir haini işbaşına getirmişlerdir...

Son üç asırda, Türk ve İslâm âlemi, nerede bir ihânete uğramışsa, bunun altında mutlaka Hıristiyan Batı vardır... Bu sinsi kampanyalarında, Osmanlılarda Tanzîmat'tan sonra tam başarı sağladılar. Altı asırlık Osmanlı devletini yıktılar. Böylece altı asırdır Osmanlıların bütün dünyaya yaydıkları saadet, huzur nurlarını söndürdüler...

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) "Tam İlmihâl-Seadet-i Ebediyye" kitabında buyuruyor ki:

"Bugün Müslüman ismi altında üç büyük İslâm fırkası vardır. Şiiliği Yahudiler, Vehhâbîliği ise İngilizler kurdu. İslâmiyeti Türkler korudu. Misyonerler, Hıristiyanlığı, Yahûdîler, Talmut'u; Hakîkat Kitâbevi ise İslâmiyeti yaymaya, masonlar da, dinleri yok etmeye çalışıyorlar. Aklı, ilmi ve insâfı olan, bunlardan doğrusunu izân, idrâk eder, anlar..."

Günümüzde, Orta Doğu'da kim kiminle iş birliği hâlinde, bunu idrak etmek, anlamak çok mu zor!..

.Bir köle tarafından şehit edilen Halife!

2018-11-03 02:00:00

A -

A +

Hazret-i Ömer, çok adil, abid, merhametli, alçak gönüllü olup fakirlikle yaşardı. O kadar adaletli idi ki, "Ömer’in adaleti" sözü dillere destan oldu.

Bugün, Müslümanların ikinci halifesi ve adalet timsali Hazret-i Ömer'in "radıyallahü anh" şehit edildiği gündür...

Hazret-i Ömer’in, Peygamberler ve Hazreti Ebu Bekir’den sonra insanların en üstünü olduğu hadis-i şeriflerle bildirilmiştir. Bu hususta Eshab-ı kiramın icmaı hasıl olmuş ve bütün Ehl-i sünnet âlimleri bunu bildirmiştir. Bu ümmetin en büyük âlimlerinden İmam-ı a’zam Ebu Hanife hazretleri Fıkhu’l-Ekber’de buyuruyor ki:
"Peygamberlerden sonra insanların en faziletlisi, Ebu Bekr-i Sıddık, sonra Ömer'ül-Faruk, sonra Osman-ı zinnureyn, daha sonra Aliyyül mürtedadır..."

Hazret-i Ömer, hilafeti zamanında, iki büyük devlet olan Bizans ve Sasanilerin hâkimiyeti altında olan Suriye, Filistin, Mısır, Irak ve İran’ı İslam devletinin sınırları içine aldı. Kuzey Afrika’dan Türkistan’a, Azerbaycan’dan Yemen’e kadar uzanan İslam devletini, kurduğu mükemmel müesseselerle çok güzel idare etti...

Hazret-i Ömer, çok adil, abid, merhametli, alçak gönüllü olup fakirlikle yaşardı. O kadar adaletli idi ki, "Ömer’in adaleti" sözü dillere destan oldu...

Hazret-i Ömer bir gün evine geldiğinde, hanımları bir tabak içine koydukları mücevherleri seyrediyorlardı. "Nereden geldi bunlar?" diye sordu. Rum kayserinin (hükümdarının) hanımlarından kendilerine hediye geldiğini söylediler. "Eğer siz halife hatunu olmasa idiniz, bu cevherlerin birini göndermezlerdi. Size gelen de, halifeye gelen de Hazine'nindir" buyurdu ve o kıymetli hediyeleri alıp, devletin hazinesine gönderdi.

Âlimler ittifak etmişlerdir ki; Hazret-i Ömer’den sonra, dünyada kimseye onun dirliği gibi [idaresi gibi] dirlik verilmedi. Kimse onun yoluna varamadı. Hilafetinde, "Dicle Nehri kenarında koyun güden çobanın, bir koyunu zayi olsa, korkarım ki, onu Allahü teâlâ, niçin çobanın koyunlarını gözetmedin diye benden sorar" der idi. Onun zamanında kurt koyuna zarar vermeye cesaret edemezdi... Hazreti Ömer'in şehid olduğu gün, bir çoban koyunların yanında dururken bir kurt koyuna saldırdı. Çoban, hemen feryâd ederek; "Vah Ömer vah" dedi ve ağladı. Çobanlar ona; "Hazreti Ömer'in vefât ettiğini nereden bildin?" diye sordular. O da; "Şu ana kadar kurt koyuna değil saldırmak, yan bakmaya bile cesaret edemezdi. Şimdi kurdun koyuna saldırdığını gördüm ve onun vefat ettiğini anladım" dedi...

Hazreti Ömer, Hicretin 23. (m. 645) yılının son ayında; Mugire tebni Şube'nin kölesi Ebû Lü'lü Firuz adındaki köle tarafından namaz kılarken şehid edildi. Resûlullahın yanına defnedildi... (Menakıb-ı Çihar Yâri Güzin/Hakikat Kitabevi)

"Vahşi Batı" bunu her zaman yapıyor

2018-11-09 02:00:00

A -

A +

Batılılar, Müslümanlara akla hayale gelmeyecek işkenceler, vahşetler yapmışlardır. Halbuki Müslümanlar, hiçbir canlıya hiçbir zaman zulüm yapmamışlardır...

Batılılar, İslâma olan, kin ve garazlarından dolayı sömürgeleri altında bulunan memleketlerde, Müslümanlara akla hayale gelmeyecek işkenceler, vahşetler yapmışlardır. Halbuki Müslümanlar, dinli dinsiz hiçbir canlıya hiçbir zaman işkence, eziyet, zulüm yapmamışlardır...

Hindistan'a ilk ayak basan Avrupalılar Portekizlilerdir. 1498 senesinde Hindistan'ın Malabar sahilindeki Kalküta şehrine gelen Portekizliler, ticâret ile uğraşmış ve Hindistan ticâretini ellerine geçirmişlerdi. Daha sonra, Hollandalılar Hindistan ticâretini Portekizlilerden almışlardır. Hollandalılardan da Fransızlar almışlar, daha sonra da çeşitli oyunlarla İngilizler buralarda hâkimiyet sağlamışlardır...

İngilizler ilk olarak 1600 senesinde, Hindistan'ın Kalküta şehrinde ticârethâneler açmak için Ekber Şâh'tan izin aldılar. Gönüllü asker toplayarak, kendi hesabına silahlandırmak, donanma tertip ederek, Hindistan'a askerî ve ticari seferler yapmak imtiyâzını da aldılar.

Ekber Şah bozuk itikâdlı kimse idi. Bütün dinleri aynı derecede tutardı. Hattâ, muhtelif dinlere mensup âlimleri toplayarak, bu dinlerin karışımı, umuma şâmil ve "müşterek bir din" kurmaya çalıştı! 1837'de hükümdar olan Bahadır Şah, İngilizlerin yaptıkları zulümlere dayanamayarak, 1857'de, İngilizlere karşı askerlerin ve halkın teşvîki ile büyük bir ayaklanma başlatıldı. Fakat çok geç kalınmıştı...

İngilizlerin Şah'a karşı tepki ve zulmü çok şiddetli oldu. İngiliz askerler, Delhî şehrine girince, evleri, dükkânları basıp, malları, paraları yağmaladılar. Genç, ihtiyâr, kadın erkek demeden bütün Müslümanları, hattâ çocukları kılıçtan geçirdiler.

Sonra Sultân'ın teslim olması hâlinde cânına ve âilesine dokunulmayacağına dair teminat verdiler. Şâh teslim oldu. Fakat, Sultânın iki oğlu ve torununu yakalayamadılar. General Wilson, bunların da canlarına dokunulmayacağına dâir teminat verdi. Fakat, Sultân'ın iki oğlu ve torununu ele geçirince, sözlerinde durmayıp hemen zincire vurdular. Şâh'ın iki oğlu ve bir torununu elleri bağlı olarak Delhî'ye getirirken yolda, komutan, genç şehzâdeleri soydurup, bizâtihi kendisi göğüslerine kurşun sıkarak şehit etti. Kanlarından içti! Bu genç şehitlerin cesetlerini, halkı korkutmak için kale kapısına astırdı. Bir gün sonra başlarını, Genel Vâli Henri Bernard'a gönderdi. Sonra; burada yazmaktan bile hayâ edeceğimiz tüyler ürperten işkenceler yaptılar...

Evet, Batı'nın sözde aydınları insan aklının alamayacağı derecede alçalarak, böyle vahşilikleri çekinmeden yapabildiler. Bunları yapanların bugünkü bozuk şekliyle de olsa, Hıristiyan bile olmaları mümkün mü?..

.Misyonerlerin, Müslümanları imha taktikleri!..

2018-11-10 02:00:00

A -

A +

İslâm düşmanları, birçok memlekette, kendi hâin plânlarını yerine getiren ve kendi menfaatlerini koruyan kimseleri işbaşına getirdiler!..

Batılı misyonerler, girdikleri Müslüman ülkelerde; zorla, zulüm ile yaptıkları düşmanlıkları kâfi görmeyerek çoğu zaman yerli halkı birbirine düşürme metodunu da uyguladılar. Bundan dolayı, Hindistan'da hiçbir sene geçmemiştir ki, inek kurban etmek sebebi ile kanlı olaylar ve yüzlerce, binlerce Müslümanın öldüğü fitneler zuhûr etmiş olmasın. Buna misâl olarak "İttilâât" mecmûasında yayınlanan şu hâdise ne kadar acı!

Bir Kurban Bayramı günü, iki Müslüman, kurban etmek için bir inek alır. Hindû mahallesinden geçerlerken, bir Hindû önlerine çıkarak, ineği ne yapacaklarını sorar. Onlar da kurban edeceklerini söylerler. Hindû:

- Ey ahâlî! Yetişin tanrımızı kurban edecekler, diye bağırır.

Müslümanlar da;

- Ey Müslümanlar, yetişin kurbânımızı elimizden alıyorlar, diye feryat ederler... Hindûlarla Müslümanlar toplanırlar. Sopalarla, bıçaklarla birbirlerine saldırırlar. Yüzlerce Müslüman katledilir. Binlercesi yaralanır. Fakat, ineği Hindû mahallesinden geçiren iki kişinin, İngiliz sefâretine girdikleri görülür!..

Böyle sayısız fitneler ve zulümler ile Müslümanları imhâ etmeye çalıştılar. Daha sonraları bu şekilde yapılan hîleler de anlaşılınca yine taktik değiştirdiler... Bu defa da sinsi sinsi dini değiştirmeye başladılar. Kılıç ile cihâdın farz olmadığını söyleyen, İslâmiyetin harâm kıldığı şeylere helâl diyen, dîni ve imanı değiştirmeye çalışan, Müslüman ismini taşıyan, Ehl-i sünnet düşmanı kimseler yetiştirdiler. Bunları destekleyerek, yeni yeni bozuk fırkaların zuhûrunu sağladılar. Müslümanların bu fırkalara uymaları için çalıştılar. Bugün, birçok İslâm ülkesinde, değişik İslâmi isimler altında, Batılıların idare ettiği sayısız dinî cemaatler faaliyet göstermektedir... İşte, Müslümanların dağınık olmasının, bir araya gelememelerinin başlıca sebebi budur...

İslâm düşmanları, 1. ve 2. Dünya Harpleri sonunda, birçok memleketlerde, kendi hâin plânlarını yerine getiren ve kendi menfaatlerini koruyan kimseleri işbaşına getirdiler. Bu memleketlerin, millî marşları, bayrakları, parlamentoları, devlet başkanları olmuş, fakat din hürriyetine kavuşamamışlardır. Hep dışarıdan başkaları tarafından idare edilmişlerdir. Asırlardır güç kullanarak yaptıkları tercübelerde mertlikle Osmanlıyı ele geçiremeyeceklerini anlayanlar, bu defa hâince planlar hazırladılar. İşte bu planlar ile Osmanlı devletini yıktılar. Osmanlı İmparatorluğu topraklarında irili ufaklı onlarca devlet kurdular. Bunu yapmalarının sebebi, Müslümanların kuvvetli ve büyük bir devlet kurmalarına mâni olmaktı; bunu da ne yazık ki başardılar!..

.Düşüncelerini bile hesaba çeken zat!

2018-11-16 02:00:00

A -

A +

Muhyiddin-i Arabi hazretleri buyurdu ki: "Ben kendimi hesaba çekmekte, Meşayıh-ı kiramın hepsinden ileri gittim. Niyetlerimi, düşüncelerimi de hesaba kattım!.."

Bugün, büyük âlim ve velî Muhyiddin-i Arabi hazretlerinin (kuddîse sirrûh) vefat yıl dönümüdür. "Şeyh-i ekber" ve "İbn-i Arabi" olarak da tanınır. Endülüs’te (İspanya'da) doğdu. 1240 yılında 78 yaşında Şam’da vefat etti...

İbn-i Arabi hazretleri, Sadreddin-i Konevi'nin üvey babasıdır. Zahir ve batın ilimlerinde kâmil idi. Fıkıh ve kelam ilimlerinde müctehid idi. Zekâsı pek çok, hafızası harikulade idi. Sultanlardan, valilerden, beylerden çok saygı görür, pek çok hediye gelirdi. Ancak o, hepsini muhtaçlara, gariplere dağıtırdı...

Bu mübarek zat, beş yüze yakın kitap yazmıştır. Yazdıklarını anlayabilmek için, âlim olmak lazımdır. Cahiller, anlamayınca bu zata "zındık" dedi. Hatta "kâfir" bile diyenler oldu! Âlimler, ârifler ise, veliy-yi kâmil olduğunu anladılar...

Muhyiddin-i Arabi hazretleri "Müsamere" adındaki kitabında buyuruyor ki:

Hazret-i Ebu Hüreyre'nin haber verdiği hadis-i şerifte, (Bir zaman gelir ki, Müslümanlar birbirlerinden ayrılır, parçalanırlar. İslamiyeti bırakıp, kendi düşüncelerine, görüşlerine uyarlar. Kur'ân-ı kerimi mizmarlardan, yani çalgılardan, şarkı gibi okurlar. Allah için değil, keyif için okurlar. Böyle okuyanlara ve dinleyenlere hiç sevap verilmez. Allahü teâlâ bunlara lanet eder. Azap verir!) buyuruldu.

Muhyiddin-i Arabi hazretleri, kendini her gün hesaba çekenlerden idi. Buyurdu ki: "Ben kendimi hesaba çekmekte, Meşayıh-ı kiramın hepsinden ileri gittim. Niyetlerimi, düşüncelerimi de hesaba kattım!.."

Bu mübarek zatın pek çok menkıbesi vardır...

Bir gün, Şam'da, kalbi para sevgisiyle dolu bir grup kimseye şöyle dedi: "Sizin taptığınız, benim ayağımın altındadır!.." Orada bulunanlar bu sözü anlayamadılar. Rabbimize -hâşâ- hakaret etti sandılar. Epey kimse aleyhinde konuşmaya başladı. Vefat ettiğinde de Şam halkı, kabrinin üzerine çöp döktüler!..
Muhyiddin-i Arabi hazretleri bir seferinde, "Sin, Şın'a gelince, Muhyiddin'in kabri meydana çıkar ve muradı anlaşılır" buyurmuştu.
Aradan yıllar geçti, Osmanlı Sultanı Yavuz Selim Han Şam'a geldiğinde; "Sin, Şın'a gelince, Muhyiddin'in kabri meydana çıkar" sözünün ne demek olduğunu firasetiyle anladı. [Sin'den murad Selim, Şın'dan murad Şam'dır.] Kabrini araştırıp buldurdu. Çöpleri temizleterek, kabrin üzerine güzel bir türbe, yanına bir cami ve imaret yaptırdı. Ayrıca Muhyiddin-i Arabi'nin vefatından önce ayağını yere vurarak, "Sizin taptığınız, benim ayağımın altındadır" buyurduğu yeri tespit ettirip, orayı kazdırdı. Orada bir küp dolusu altın çıktı. Bundan da; "Siz, Allahü teâlâya değil de, paraya tapıyorsunuz" demek istediği anlaşıldı.

."Cennetin anahtarı nedir, ey rahip?.."

2018-11-17 02:00:00

A -

A +

"Artık işin aslını söylemem şart oldu. Ben İncil'de okudum; Cennetin anahtarı 'Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah'tır."

Halid bin Velid (radıyallahü anh) hazretleri, bir harpten dönüyordu. Bir iş için ordudan biraz gerilerde kaldı. Fakat dönüşte yolunu şaşırdı. Bir dağa çıktı. Orada bazı insanlara rastladı. Kim olduklarını sordu. Onlar;

- Biz bin kişiyiz, bizim bir rahibimiz vardır. Senede bir kere buraya gelip bize vaaz verir, dediler.

Bu sırada, rahip elbisesi giymiş bir genç geldi, kürsiye çıkıp oturdu. Sözlerine şöyle başladı:

- Bugün aranızda Ümmet-i Muhammed'den bir kimse var. Bunun için vaaz etmeyeceğim. İşte orada oturuyor, diye bağırdı. Hepsi sustu. Rahip;

- Ey Muhammedî, dininin hakkı için yerinden kalk da seni görelim!

Bunun üzerine hazret-i Hâlid yerinden kalktı. O'nu öldürmek istediler. Rahip buna mâni oldu ve sordu:

- Sen ilimden anlıyor musun?

- Kendime yetecek kadar bilgim var.

- Muhammed (aleyhisselâm) diyormuş ki: "Allahü teâlâ, Cennette yarattığı her şeyin bir benzerini dünyada yaratmıştır." Ve demiş ki: "Allah, Cennette, Tuba adında aslı ve feri bir olan bir ağaç yaratmıştır. Cennetteki köşklerin her birinde onun dallarından bir dal vardır." Peki bu ağacın bir benzeri dünyada var mı?

- Evet, vardır. Şöyle ki, Allahü teâlâ Güneş'i yaratmıştır. Doğduğu zaman O'nun ışıklarının girmediği hiçbir dağ hiçbir ova ve hiçbir ev kalmaz.

- Çok güzel! Cennette, beşyüz sene mesafelik uzunlukta ve havada duran bir taht vardır. Sahibi onun üstüne çıkmak istediği zaman yere alçalır. Sahibi üstüne çıkınca tekrar eski yerine gelir. Peki bunun dünyada bir benzeri var mı?

- Evet var. Deve yere çöküyor ona binildikten sonra ayağa kalkıyor.

- Muhammed (aleyhisselâm) diyormuş ki: "Cennet ehli yiyorlar, içiyorlar buna rağmen büyük ve küçük abdeste ihtiyaç duymuyorlar." Peki bunun dünyada bir benzeri var mı?

- Evet vardır. Ana rahmindeki yavrunun canı bir şey istediği zaman ananın da canı o şeyi ister ve ana o şeyi yiyince gıdası çocuğa da gidiyor. Bununla beraber çocuğun büyük ve küçük abdest yapmaya ihtiyacı olmuyor.

Hazret-i Hâlid, rahibe şöyle dedi:

- İnsaf et! Sen bana birçok soru sordun. Şimdi de ben sana bir soru sorayım. Bana doğruyu söyle! Cennetin anahtarı nedir?

- Artık işin aslını söylemem şart oldu. Ben İncil'de okudum; Cennetin anahtarı "Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah'tır."

Sonra, adamlarına şöyle dedi:

- İncil'de geleceği bildirilen, kurtarıcı son peygamber Muhammed aleyhisselamdır. Bunda hiç şüphem yoktur. Sizi de ona îmâna davet ediyorum.

Bunun üzerine bu insaf ehli rahip ve beraberindekilerin hepsi Müslüman oldular...

.Ehl-i Beyti sevmek her mümine farzdır

2018-11-23 02:00:00

A -

A +

Resulullah efendimizin soyu, Hazret-i Fatıma’dan devam etti. Hazret-i Hasan’ın çocuklarına ve torunlarına "Şerif", Hazret-i Hüseyin’in nesline de "Seyyid" denir...

Ehl-i beyt, Peygamber efendimiz Muhammed aleyhisselamın bütün aile fertlerine denir. Mübarek hanımları, kızı Hazret-i Fatıma ile Hazret-i Ali ve bunların evlatları olan Hazret-i Hasan ve Hazret-i Hüseyin, onların çocukları ve kıyamete kadar gelecek torunlarının hepsine de "Ehl-i beyt" denir (radıyallahü teâlâ anhüm). Bir gün Peygamber efendimiz, Hazret-i Ali’yi, Hazret-i Fatıma’yı, Hazret-i Hasan ve Hazret-i Hüseyin’i mübarek âbâları ile örterek şöyle dua etti:

“İşte benim Ehl-i beytim bunlardır. Ya Rabbi, bunlardan kötülüğü kaldır ve hepsini temiz eyle!”

Resulullah efendimizin soyu, Hazret-i Fatıma’dan devam etti. Hazret-i Hasan’ın çocuklarına ve torunlarına Şerif, Hazret-i Hüseyin’in nesline de Seyyid denir... Kendisi de bir Seyyid olan; son devir İslam âlimlerinden Abdülhakim Arvasi hazretleri, “Ehl-i beyti sevmek lazımdır. Bunları sevmek, kalb ile, beden ile ve mal ile yardım yapmakla olup, bunlara riayet ve hürmet etmek iman ile ölmeye sebep olur” buyurdu.

Abdülhakîm-i Arvâsî hazretlerinin övdüğü İslâm âlimlerinin büyüklerinden olan İbni Hacer-i Mekki hazretleri de bu hususta buyuruyor ki:

“Ey kalbi Allahü teâlânın sevgisi ile ve Resulullahın sevgisi ile dolu olan Müslüman! Birinci vazifen Peygamber efendimizin Eshabının sevgisini, Ehl-i beytinin sevgisi ile kalbinde cem etmektir. Ehl-i beyti, Resulullahın evladı oldukları için sevdiğimiz gibi, diğerlerini de, Onun eshabı oldukları için sevmeliyiz! Çünkü, Eshab-ı kiramın nail oldukları şeref pek yüksektir. O şerefe başkaları kavuşamaz. O şereften birisi, Resulullahın mübarek nazarları onlara işlemiş ve hepsine manevi imdat ile yardım etmiştir. Bu hassa, bunlardan başkasında bulunmuyor. Bunların kemalatına, geniş ilimlerine, Peygamber efendimizden aldıkları hakikat mirasına, sonra gelenlerden hiçbiri kavuşamadı. Her Müslümanın bunların hepsini adil, salih, veli, âlim ve müctehid bilmesi lazımdır. Kendilerinden bir hata çıksa da cenab-ı Hak hepsini af ve mağfiret ile müjdeledi. Kur’ân-ı kerimde mealen, (Allah, Onların hepsinden razıdır. Onlar da, Allah’tan razıdırlar) buyurdu. Sahabe-i kiramdan birini kusurlu bilmek ve kötülemek, bu âyet-i kerimeye inanmamak olur.”

Şunu hiç unutmayalım ki; Ehli sünnet âlimleri, Ehl-i beyt sevgisini, son nefeste iman ile gitmek için şart görmüşlerdir. Ehl-i Beyti sevmek her mümine farzdır. Çünkü bunlarda Resulullah efendimizin zerreleri vardır...

.Fakir ve borçluların duasını almak...

2018-11-24 02:00:00

A -

A +

İmâm-ı a'zam "kuddîse sirrûh" hazretleri, ticaretle de uğraşırdı. Fakir kimselere mal satarken aldığı fiyattan satar veya öylece sadaka olarak verirdi...

İmâm-ı a'zam Ebû Hanîfe hazretleri, Eshâb-ı kiramdan sonra yetişen büyük âlimlerin en başta gelenlerindendir. "Ulûmu âliyye" denilen yüksek din ilimlerinde en üstün derecede âlim idi. Kelâm ilminde ve itikâd bilgilerinde Ehl-i sünnetin reîsidir. Bu mübarek zat, ticaretle de uğraşırdı. Malı alırken, satarken kul hakkına çok dikkat eder, birinin hakkının geçmesinden çok korkardı. Fakir kimselere mal satarken aldığı fiyattan satar veya öylece sadaka olarak verirdi... Bir gün ihtiyar bir kadın gelip;

-Ben fakir bir kadınım. Bu elbiseyi bana maliyetine satar mısın? dedi.

İmâm-ı a'zam hazretleri;

-Dört dirhem ver al götür, buyurdu. Maliyetinin çok daha fazla olduğunu zanneden kadın;

-Benimle alay mı ediyorsun, deyince;

-Hayır, elbisenin alış fiyatı bu kadardır, buyurdu. Kadıncağız, elbiseyi ucuza aldım diye sevinirken o mübarek de bir fakirin duasını aldım diye seviniyordu...

***

İmâm-ı a'zam hazretleri, talebelerinin ihtiyâçlarını kendi kazancından karşılardı. Talebelerine son derece şefkatli davranır, onların ilimde iyi yetişmeleri için büyük titizlik gösterirdi. Herkese iyilik yapar, sıkıntıda olanları sıkıntıdan kurtarırdı... Bir gün yolda giderken, birisi O'nu görünce yolunu değiştirdi. İmâm-ı a'zam hazretleri hemen arkasından gidip sordu:

-Beni görünce, niçin yolunu değiştirdin?

-Size on bin akçe borcum var. Uzun zamandır durumum müsait olmadığı için ödeyemedim. Sizi görünce utandım, onun için yolumu değiştirdim.

-Sübhânallah! Ben o parayı sana hediye etmiştim. Seni sıkıntıya soktuğum için, bana hakkını helâl et!..

***

İmâm-ı a'zam hazretlerinin bir komşusu vardı. Her gece eve içkili gelirdi. Gece bağırır çağırır, komşularını rahatsız ederdi. Bir gün görevliler, onu o hâlde görünce yakalayıp hapse attılar. Ertesi gün komşusunun sesi gelmeyince talebelerine "Bu gece komşumuzun sesi çıkmıyor, acaba hasta mıdır?" diye sordu. Talebelerinden, onun hapse atıldığını öğrenince hemen vâlinin yanına gitti. Vâli kendisini görünce ayağa kalkıp hürmet etti. "Bir emriniz mi vardı, hemen yerine getirelim" dedi. Valiye; "Bizim bir komşumuz vardı. Suçlu olduğu için hapse atılmış. Onu bırakmanız mümkün müdür? Bir daha suç işlemeyecek inşallah" dedi. Vâli "Emriniz başımızın üzerine" diyerek onu serbest bıraktı...

Daha sonra o gencin evine gidip; "Biz seni unutmayız! Dinimizde komşu hakkı önemlidir, belki ihtiyâcın olur, şu bir kese parayı da sana hediye ediyoruz" dedi.

Genç çok utandı. Tevbe edip bir daha içki içmedi. İmâm-ı a'zam hazretlerinin dizi dibinden ayrılmadı ve fıkıh ilminde âlim oldu...

.Yurt dışından gelen ibretlik bir mektup!..

2018-11-30 02:00:00

A -

A +

“Efendim, ben bir medresede talebeyim. Burada câmide hocanın biri vaaz veriyor. Dinledim, hep Vehhâbî kitaplarından anlatıyor..."

Bugünün takvim yaprağına bakarsanız "Türbe ve Tekkelerin Kapatılması Kanunu'nun yürürlüğe girdiği tarih" diye yazar... (30 Kasım 1925) Evvela "türbe" nedir, bir nebze ondan bahsedelim...

Türbe, oda demektir. Türbe, ölüye tapınmak için yapılmaz. Ona sevgi ve saygı göstermek ve okumaya, dua etmeye gelenleri yağmurdan, güneşten korumak için yapılmaktadır. (Keşf-ün-nur)
Bazı kimselerin "Cahillerin Peygamberi ve evliyayı -hâşâ- yaratıcı sanmalarından korktuğumuz için, türbeleri kapatıyoruz, yıkıyoruz" sözü küfürdür. Zamanında Firavun da böyle söylemişti. "Fesat çıkarıyor" diyerek, Musa aleyhisselamı öldürmeye kalkışmıştı. Allahü teâlâ Peygamberini ve evliyasını seviyor. Onların istediklerini yaratıyor. Onlar ise, Allahü teâlâya ve Peygambere ve evliyaya ve bütün Müslümanlara suizan ediyorlar. Müslümanlara suizan etmek haramdır. Peygamberler ve evliyalar, diri iken de, ölü iken de bir şey yaratamazlar. Allahü teâlânın yaratmasına sebep olurlar..."

***

Büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" bir sohbetinde buyuruyor ki:

Sierra Leone Cumhuriyetinden, bir çocuktan mektup geldi. Şunları yazmış bize: “Efendim, ben bir medresede talebeyim. Burada câmide hocanın biri vaaz veriyor. Dinledim, hep Vehhâbî kitaplarından anlatıyor. Mesela 'Ölülere gidip, mezar başında duâ eden kâfir olur' diyor. Bunları dinleyince ben dayanamadım. 'Hocam, asıl sizin bu sözlerinizi kabul eden kâfir olur' dedim... Sizin 'İmân ve İslâm' adlı kitâbınız vardı bende. Kaldırdım elimle. 'İşte, bu kitapta yazıyor' dedim. Ooo, kıyâmeti kopardı, asabileşti, dersi bıraktı. 'Ver o kitabı bakayım!' dedi. Götürdüm, verdim... Hoca bir işâret etse, beni boğarlar, öldürürler. Çünkü müşrik diyorlar bana... Ben, hemen çıkıp evime gittim... Sabahleyin erkenden, bizim kapı çalındı. Pencereden baktım ki, kapıda o hoca efendi. 'Artık bu beni öldürtecek talebelerine' dedim. Gittim, kapıyı açtım. Elinde İmân ve İslâm kitabı. Bana 'Sabaha kadar bu kitabı okudum. Allah senden râzı olsun evladım. Ben bunları bilmiyordum' dedi. Boynuma sarıldı. 'Hakkını helal et, şimdiden sonra vaazlarımda hep bu kitaptan anlatacağım' dedi..."

Gelen bir mektupta da; “Bir yerde Hakîkat Kitâbevi’nin kitâbını okudum. Çok hoşuma gitti. Hep büyüklerin yazıları. Tam Selef-i sâlihînin kitaplarına uygun, onun için hayrân kaldım” diyor. Sebebini de söylüyor. “Çünkü İslâm âlimlerinin sözlerine, kitaplarına uygundur sizin kitaplarınız. Onun için çok kıymetlidir” diyor... "Afrika’dan, Asya’dan, dünyanın her tarafından gelen böyle mektupları okuyunca kalbim ferahlıyor kardeşim..."

.Cimrilik bir kalp hastalığıdır!..

2018-12-01 02:00:00

A -

A +

Misafire yedirmekle, sadaka vermekle, insanın eli daralmaz. Cimrilik çok kötüdür. Misafir kabul edip cimrilikten kurtulmaya çalışmalıdır!

Cimrilik, parayı harcanması gereken yere harcamaktan kaçınmaktır. Mesela yemeği olanın, aç komşusuna vermemesi, cimrilik olur... Cimrilik bir kalp hastalığıdır. Diğer kalp hastalıkları gibi; ihlas noksanlığı, iman zayıflığı ve hatta küfürle ilgisi vardır... Her hastalık, sebebinin zıddı ile tedavi edilir. Nefsin çeşitli arzularından kurtulmanın ilacı, aza kanaat ve sabırdır... Birçok cimrinin gafletle öldüğünü, hasret çektiğini, bıraktığı malı mirasçıların harcadığını göz önüne getirmelidir. Cimriliğin her bakımdan kötü olduğunu düşünmeli, cömert olmaya çalışmalıdır!..

Misafire yedirmekle, sadaka vermekle, insanın eli daralmaz. Cimrilik çok kötüdür. Misafir kabul edip cimrilikten kurtulmaya çalışmalıdır! Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

(Amellerin en faziletlisi, bir müminin ayıbını örtmek, karnını doyurmak ve bir ihtiyacını karşılamak suretiyle onu sevindirmektir.)

***

Bağdat’ta kimseye bir şey yedirmeyen, çok cimri bir adam yaşıyordu. Kendisi böyle olduğu için cömert insanları da hiç sevmezdi. Bir gün, çevresindekilere dedi ki:

-Benim, Ahmed-i Haddad’dan fazla kimseye düşmanlığım yok. Çünkü o insanlara çok ikramlarda bulunuyor...

O akşam bu cimri adamın rüyasında, bütün malının Ahmed-i Haddad’ın olacağı gösterildi. Kan ter içinde uyandı. Çok korkmuştu. Hâlâ rüyanın tesirindeydi. Kendi kendine şöyle dedi:

"Bunu önlemek için bir hile, bir yol bulmam lazım!.." İçi boş olan büyük bir baston yaptırdı. Altınlarının yarısını bastonun içine koydu. İki ucunu da sıkıca kapattı. Bastonu Dicle Nehri’ne attı...

Bütün bu olanlardan habersiz Ahmed-i Haddad hazretleri, sandala binip karşıya geçerken, bastonunu Dicle Nehri’ne düşürdü. Kayıkçıya bir dirhem verip onu sudan çıkarmasını söyledi... Kayıkçı suya dalıp bastonu buldu. Ancak, nehirden çıkardığı baston normalden çok ağırdı. Buna çok hayret etti. Ahmed-i Haddad’ın mesleği demircilikti. Aynı zamanda diş tedavisi de yapardı... Dükkânında bastonun ucunu açtığında, içinin altın dolu olduğunu gördü... Cimri bu durumu öğrenince;

"Ben ne yapayım da altınlarımın öbür yarısını ona vermeyeyim..." diyerek kalanları getirdi. Un alıp ekmek pişirdi. Ekmekleri fakirlere verdi. Hikmet-i Hüda, yiyenlerin hepsinin dişleri ağrımaya başladı. Hadis-i şerifte “Cimrinin yemeği hastalık yapar” buyurulmuştur. Fakirler, ekmek paralarını Ahmed-i Haddad’a verip karşılığında dişlerini tedavi ettirdiler. Böylece, cimrinin bütün parası Ahmed-i Haddad’a geçmiş oldu. Haber, cimriye ulaşınca, birden karın ağrısına yakalandı ve bir müddet sonra da vefat etti..

."Her asır, öncekinden daha bozuk olur!.."

2018-12-07 02:00:00

A -

A +

Peygamber efendimiz buyurdu ki: "Her asır, önceki asırdan daha bozuk olur. Böylece kıyamete kadar hep bozulur."

Muhammed aleyhisselamın yaşadığı döneme “Asr-ı saadet” denir. “Asr-ı saadet”, tarih boyunca, kıyâmete kadar insanlığın üzerinden geçen en şerefli ve en kıymetli zamandır. Bundan sonra gelen “Hulefâ-i râşidin devri” de kıymetli bir zaman dilimidir. Resulullah (sallallahü aleyhi ve sellem) efendimiz buyurdu ki:

"En iyi, en hayırlı insanlar benim asrımda bulunan Müslümanlar [Eshab-ı kiram]dır. Onlardan sonra en iyileri, onlardan sonra gelenler [Tabiin]dir. Onlardan sonra da en iyiler onlardan sonra gelenler [Tebe-i tabiin]dir. Onlardan sonra gelenlerde yalanlar yayılır. Bunların sözlerine, işlerine inanmayın.) [Buhari]
"Her asır, önceki asırdan daha bozuk olur. Böylece kıyamete kadar hep bozulur." [Hadika]

***

Hakîm Alî Tirmizî hazretleri buyurdu ki: “Yaşım ilerledikçe, ilmim, amelim ve mücahedem arttığı hâlde, gençliğimde kavuşmuş olduğum nurları, tesirleri kendimde bulamaz oldum. Sebebini bir türlü anlayamadım. Gençlik zamanım, Resûlullah efendimizin zamanına daha yakın olduğu için, o zamandaki hâlin daha üstün olduğu, kalbime ilham edildi.” O zamana yakın zamanlar böyle kıymetli olunca, o zamanın kendinin ne kadar çok kıymetli olduğunu anlamalıdır. Bunun içindir ki, Kût-ül-kulûbda; “Resûlullahın o mübarek cemalini bir kere görmek ve biraz huzurunda oturmak, insanı öyle şeylere kavuşturur ki, başka zamanlarda yapılan halvetlerle ve kırk gün riyazet çekmekle, bunlar elde edilemezler” buyurulmaktadır. Başka zamanlarda yetişen büyük veliler de, Resûlullah efendimizin manevi sohbetinde bulunup, feyiz almakla yükselmişlerdir.

***

Somuncu Baba, Bursa'da "halk içinde Hak ile olmaya" gayret eden bir Allah adamıdır. Merkebiyle dağdan odun getirir, onunla kendi yaptığı fırında ekmek pişirirdi. Yani somun satarak geçimini sağlardı. Mübareğin pişirdiği ekmeğin lezzetine doyum olmazdı... Bursa sokaklarında sırtında ekmek küfesiyle dolaşırken şöyle bağırırdı:

-Somuun, müminler somuuun... Tazeler 20 para bayatlar 40 para... Bir gün yine bu sözleri tekrarlayarak ilerliyordu ki bir gencin dikkatini çekti ve sordu:

-Somuncu Baba, bunda bir yanlışlık yok mu? Hiç bayat ekmek tazesinden pahalı olur mu?

Mübarek zat, o gence unutamayacağı şu cevabı verdi:

-Yok evlat yok! Ben bu sözleri yanlışlıkla söylemiyorum. Bayat ekmekleri dün pişirdim. Onlar Asr-ı saâdete, yani Peygamber efendimizin bulunduğu asra tazelerden bir gün daha yakın. İşte kıymetleri oradan geliyor...

."Eshâbım gökteki yıldızlar gibidir..."

2018-12-08 02:00:00

A -

A +

Cennetle müjdelenen bu mübarek insanları sevmediği gibi üstelik bir de aşağılayan ve kendilerine "din adamı" denilen kimseler gizli din düşmanıdır!..

Bildiğiniz gibi, Peygamber efendimizin arkadaşlarına; kadın veya erkek, çocuk veya büyük bir Müslüman, Resûlullah efendimizi çok az da olsa bir kere görürse, kör olan, bir kere konuşursa ve iman ile vefat ederse buna "Sâhib" veya "Sahâbî" denir. Birkaç tânesine "Eshâb" veya "Sahâbe" denir.

Peygamberlerden ve meleklerin üstünlerinden sonra, bütün yaratılmışların en üstünü, Eshâb-ı kirâmdır. Her birinin ismini hürmetle, saygı ile söylemeli ve "radıyallahü anh=Allah ondan razı olsun" demelidir.

Eshâb-ı kirâmın üstünlüğü ile ilgili, bir âyet-i kerîmede meâlen buyuruldu ki:

"Siz ümmetlerin hayırlısısınız." (Âl-i İmrân sûresi: 110)

Resûlullah efendimiz, Eshâbından hiçbirinin sonradan kâfir olmayacağını, yani Müslümanlıktan çıkmayacağını, hepsinin Cennete gideceklerini haber verdi... Bir hadîs-i şerîfte şöyle buyuruldu:

"Eshâbım gökteki yıldızlar gibidir. Hangisine uyarsanız, hidâyete kavuşursunuz." [Deylemi]

Bedir savaşı, Müslümanlar ile müşrikler arasında yapılan ilk harpti. Bu harbe katılan Eshâb-ı kirâmın gösterdikleri cesâret, sabır, fedakârlık ve Resûlullaha olan bağlılıklarından dolayı, Allahü teâlâ, Bedir harbine katılan 313 Sahâbînin, Cennette kavuşacakları nimetleri haber vermiştir...

Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Bakî kabristanını ve Uhud şehîdlerini ziyaret ederdi. Hindistan'ın büyük âlimlerinden, Abdülhak-ı Dehlevî “rahime-hullahü teâlâ” Fârisî (Medâric-ün-nübüvve) kitabında Uhud gazvesini anlatırken buyuruyor ki:

Ebû Ferde “radıyallahü anh” buyurdu ki: Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” bir gün Uhud şehîdlerini ziyaret etti. (Ey ibâdete lâyık olan Rabbim! Senin bu kulun ve Resûlün şâhidim ki, bunlar senin rızânı kazanmak için şehîd oldular!) dedikten sonra, bize dönerek, (Bir kimse bunları ziyâret ederse ve selâm verirse, bunlar o selâm sâhibine cevap verirler. Kıyâmete kadar, böyle cevap verirler) buyurdu. Peygamberimiz, Uhud şehîdlerini ziyârete gider, (Sabrettiniz. Size selâm olsun!) buyururdu.

Uhud gazâsında pek çok Eshâb-ı kirâm, şehîdlik mertebesine kavuştu. Bu gazâda bulunan ve şehîd olan Eshâb-ı kirâmın şecâat ve kahramanlıkları, İslâm târihinin en şerefli kahramanlık destanlarıdır. Kaldı ki, Allahü teâlâ Uhud'da bulunamayanların bile affolduklarını, âyet-i kerîme ile bildirmiştir.

Cennetle müjdelenen bu mübarek insanları sevmediği gibi üstelik bir de aşağılayan ve kendilerine "din adamı" denilen kimseler ya İslam düşmanlarının "maşası"dır ya da "zındık"tır! Yani gizli din düşmanıdır.

.Dünya zulüm karanlığı ile kaplandı!..

2018-12-14 02:00:00

A -

A +

Günümüzde Müslümân olmayan memleketlerde; medenîlerin değil, vahşilerin bile yapamayacakları kötülükleri yapıyorlar.

Cenâb-ı Hak, bütün insanlara, sayılamayacak kadar çok nimet, iyilik vermiştir. Bunların en büyüğü ve en kıymetlisi olarak da, Resûller ve Nebîler "aleyhimüssalevâtü vetteslîmât" göndererek, ebedi saadet yolunu göstermiş ve İbrâhîm sûresinin yedinci âyetinde meâlen; (Nimetlerimin kıymetini bilir, emrettiğim gibi kullanırsanız, onları artırırım. Kıymetlerini bilmez, bunları beğenmezseniz, elinizden alır, şiddetli azap ederim) buyurmuştur.

Bir asırdan beri Müslümanların garip olması ve son zamanlarda dünyanın zulüm karanlığı ile kaplanması, hep İslâm nimetlerinin kıymetlerini bilmeyip, onlara arka çevirmenin neticesidir.

Eğer Batı ülkeleri, teknikte başarılı oluyorlarsa, bunun sebebi, İslâmın çalışma prensiplerine göre hareket etmeleridir. Aksine bugün Müslümanlar, Kur'ân-ı kerîmde emredildiği gibi çalışmıyor, hep geride kalıyor... Sonra dönüp, bunun sebebini Müslüman olmakta arıyorlar...

Orta Çağ'da Müslümânlar, dinin emrettiği şekilde çalıştıkları için medeniyyet rehberi olmuşlardı. Abbâsîlerin ve Osmânlıların son zamanlarında, iç ve dış düşmanların tesirleri ile, fen bilgilerini öğrenmekten ve öğretmekten, fen ve sanat üzerinde çalışmaktan mahrum edildiler. Bu sebeple muazzam devletleri çöktü... Din bilgisi genelde, iman, ibâdet ve ahlâktan ibârettir. Bu üçünden biri noksan olursa, din bilgisi, tamam olmaz. Noksan olan şeyin faydası olmaz.

Eski Romalılarda, Yunanlılarda ve Avrupa'daki, Asya'daki devletlerde, fen bilgisi vardı. Fakat din bilgisi noksan idi. Bunun için, fen ve teknikte nâil oldukları nimetleri kötü yerlerde kullandılar. Bir kısım sanat eserlerini zevklerde kullandılar. Bir kısmı da, teknik vasıtalarını, insanlara zulüm, işkence yapmakta kullandı. Medenî olmaları şöyle dursun, parçalandılar, yıkıldılar, yok oldular. Çünkü zulüm payidâr olmazdı...

***

Büyük İslam âlimi Hüseyin hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki:

"Hıristiyânlar Kudüs’ü alınca, 70 bin Müslümânı kestiler. Mescid-i aksânın içi kan gölü gibi oldu... Aman yâ Rabbî! Hıristiyânların İslâma düşmanlığı çok büyük kardeşim, çook. Meselâ Endülüs’teki Kurtuba şehrinde bir cami var. Emevîler yapmışlar. Hıristiyânlar oraya 1000 senesinde girdiğinde, bu caminin içine, halıların üzerine atlarla girip, envâ-i türlü zulüm yapmış, Müslümanları ve Yahûdileri kılıçtan geçirmişler... İnsanların en şefkatlisi, en merhametlisi, Müslümânlardır kardeşim. Osmânlılar Avrupa’da 300-400 sene kaldıkları hâlde, bir Hıristiyânın burnu bile kanamamıştır..."

.İmarcı Padişah ll. Selim Han

2018-12-15 02:00:00

A -

A +

On birinci Osmanlı Sultanı olan İkinci Selim Han imarcı bir padişahtı. Türk ve dünya sanatının şaheseri sayılan Edirne Selimiye Camii’ni o inşa ettirmiştir.

15 Aralık 1574, İkinci Selim Han'ın vefat yıl dönümüdür... Osmanlı padişahlarının on birincisi ve İslam halifelerinin yetmiş altıncısı olan İkinci Selim Han, Kanunî Sultan Süleyman Han'ın oğludur. 1524 senesinde doğdu. Şehzadeliğinde mükemmel bir tahsil ve terbiye gördü...

Sultan İkinci Selim Han, babası vefat edince, 30 Eylül 1566'da Osmanlı tahtına çıktı... Önce Avusturya ile sekiz yıllık bir antlaşma imzaladı. Birkaç gün sonra da İran elçisi Şahkulu Hanın, Kanunî devrinde imzalanan Amasya Sulhünün yenilenmesi ricalarını kabul etti...
Bu sırada Yemen’de ayaklanma ortaya çıktı. Özdemiroğlu Osman Paşa'yı serdar olarak gönderen Selim Han, Yemen’in yeniden devlete bağlılığını sağladı...
O günlerde, Büyük Okyanus ile Hind Okyanusu arasında bulunan Sumatra adası, Malaka Yarımadası ve birtakım küçük adalara hakim olan Müslüman Açe Sultanlığından bir elçi gelmişti. Portekizliler çok zengin tabii kaynaklara sahip olan bu adalara göz dikmişler ve bölgeyi tehdit etmeye başlamışlardı. Açe Sultanı Alâüddîn Şah'tan gelen mektupta şunlar yazıyordu:

“Taht şehrim Açe bir Osmanlı köyü ve ben de hizmetkârlarınızdan birisiyim... Bize yardım etmezseniz mahvoluruz...”

Selim Han, onlara Kurdoğlu Hayreddin Hızır Reis’le silah, cephane, askerî malzeme, teknik uzmanlar, bol miktarda altın ve din adamı yolladı. Bu suretle Osmanlı Devletinin tesir alanı Uzak Doğu’ya, Güneydoğu Asya ve Endonezya’ya kadar uzanmış oldu...

Kıbrıs veya yakınlarından geçen Osmanlı ticaret gemileri ve hacıları taşıyan yolcu gemileri, Akdeniz’de Hristiyan korsanları tarafından vurularak soyuluyordu. Padişah, Lala Mustafa Paşa'yı göndererek Kıbrıs’ın fethini tamamladı...

İkinci Selim Han, babası Kanunî Sultan Süleyman Han devrinde birçok savaşa katılmakla beraber, tahta geçtikten sonra ordunun başında hiç sefere çıkmadı. Çünkü devrinde, umumiyetle büyük deniz seferleri yapıldı ve bu seferlere de padişahın kumanda etmesi âdet değildi... O, imarcı bir padişahtı. Kısa süren saltanat döneminde Türk ve dünya sanatının şaheseri sayılan Edirne Selimiye Camii’ni inşa ettirmiştir. Ayasofya Camiini, yaptırdığı istinad duvarlarıyla tahkim ettirerek günümüze kadar gelmesini sağladığı gibi, iki minare eklemiş, yanına iki de medrese yaptırarak külliye hâline getirmiştir...

1574 senesinde vefat eden 2. Selim Han, Ayasofya'daki türbesine defnedilmiştir. Ruhu şad olsun...

.İmanın ve İslam'ın şartları -1-

2018-12-21 02:00:00

A -

A +

Allahü teâlâ, vacib-ül-vücud [varlığı muhakkak lazım olan] ve hakiki mabuddur. Bütün varlıkların yaratıcısı olup ve Ondan başka ilah yoktur...

Her Müslümanın bilmesi lazım olan iman bilgilerini kısaca nakletmek istiyoruz... İmanın şartları:

1- Allah’a inanmak: Allahü teâlâ, vacib-ül-vücud [varlığı muhakkak lazım olan] ve hakiki mabuddur. Bütün varlıkların yaratıcısı olup ve Ondan başka ilah yoktur. Allahü teâlânın, sıfat-ı zatiyyesi altıdır. Bunlar: Vücud var olmak, Kıdem varlığının öncesi olmamak, Beka varlığı sonsuz olmak, hiç yok olmamak, Vahdaniyyet ortağı, benzeri olmamak, Muhalefet-ün lil-havadis hiçbir şeyinde, hiçbir mahluka, hiçbir bakımdan benzememek, Kıyam bi-nefsihi varlığı kendinden olmak, hep var olması için, hiçbir şeye muhtaç olmamaktır. Sıfat-ı sübutiyyesi de sekizdir. Bunlar da: Hayat diri olmak, ilm bilmek, sem' işitmek, basar görmek, kudret gücü yetmek, irade istemek, kelam söylemek, tekvin yaratmaktır.

2- Meleklere inanmak: Melekler, hayat sahibi, diri, nurani yaratıklar olup, akıl sahibidir. Allahü tâlânın sevgili ve kıymetli kullarıdır, ortakları ve kızları değildir. Allahü teâlânın emirlerine itaat ederler, isyan etmezler. Günah işlemezler. Onlarda erkeklik veya dişilik yoktur
3- Kitaplara inanmak: Allahü teâlânın gönderdiği kitaplar çoktur. Din kitaplarımızda bildirilen ise, 104 kitaptır. Bunlardan 100’ü suhuf denilen küçük kitaptır. Dört büyük kitap ise; Tevrat, Zebur, İncil ve Kur'ân-ı kerimdir.
4- Peygamberlere inanmak: Peygamberlerin ilki Âdem aleyhisselam ve sonuncusu, bizim Peygamberimiz Muhammed aleyhisselamdır. Bu ikisinin arasında, çok Peygamber gelmiş ve geçmiştir. Sayılarının 124 binden çok oldukları meşhurdur. Peygamberlerlerden birine inanmayan kimse, hiçbirine inanmamış olur.
Peygamberlerin sıfatları şunlardır: Emanet [emindir], Sıdk [her işi doğrudur, yalan söylemez], Tebliğ [Dini eksiksiz bildirir], Adalet [her işte hakkı gözetir], İsmet [günah işlemez], Fetanet [çok akıllı, anlayışlı, zekidir], Emnül-azl [peygamberlikten azledilmez yani peygamberlik ellerinden alınmaz.]
5- Ahiret gününe inanmak: Herkes öldükten sonra dirilecek, hesaptan sonra Cennet veya Cehenneme gidecektir. Cennet ve Cehennem şimdi vardır. İkisi de sonsuzdur. Müslümanlar Cennette ebedi, kâfirler de Cehennemde ebedi kalacaklardır.
6- Kadere, hayır ve şerrin Allah’tan olduğuna inanmak: İnsanlara gelen hayır ve şer, fayda ve zararın hepsi, Allahü teâlânın takdir etmesi iledir...
Her şeyi ve insanların iyi, kötü her işini Allahü teâlâ yaratıyor ise de, insanlara İrade-i cüziyye vermiştir. İnsan, irade-i cüziyyesini kullanarak iyilik yaratılmasını isterse sevap, kötülük yaratılmasını isterse günah kazanır.

.İmanın ve İslam'ın şartları -2-

2018-12-22 02:00:00

A -

A +

"Ben şehadet ederim ki, Allah’tan başka ilah yoktur. Ve yine şehadet ederim ki, Muhammed aleyhisselam Onun kulu ve resulüdür."

Dün zaruri iman bilgilerini bildirmiştik. Bugün de "İslam’ın şartları"nı arz ediyoruz efendim...

1- Kelime-i şehadet getirmek: [Eşhedü en la ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve resulühü] demek. Manası şudur: (Ben şehadet ederim ki, [Yani görmüş gibi bilirim ve bildiririm ki] Allah’tan başka ilah yoktur. Ve yine şehadet ederim ki, Muhammed aleyhisselam Onun kulu ve resulüdür.) [Resulullaha inanmak demek, Onun bildirdiklerinin tamamını kabul etmek, inanmak ve hepsini beğenmek demektir.]
2- Namaz kılmak: Akıl baliğ olmuş yani ergenliğe girmiş akıllı her Müslümana günde beş vakit namaz kılmak çok önemli bir farzdır. Namaz dinin direğidir. Namaz kılmamak en büyük günahlardan biridir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Namaz kılan kıyamette kurtulur, kılmayan perişan olur.) [Taberani]
3- Zekât vermek: Nisap miktarı yani borçlarını düştükten sonra alacaklarıyla beraber elinde 96 gram değerde, para veya ticaret malı olanın kırkta birini zekât vermesi farzdır. Meyve ve tarla mahsulünün de onda birini fakire vermek farzdır. Bu onda bir zekâta da "uşur" denir. (Zekat vermeyene Allahü teâlâ lanet eder.) [Nesai]
4- Oruç tutmak: Ramazan ayında, bir ay oruç tutmak farzdır. Tutmamak büyük günahtır.
5- Haccetmek: Mekke-i mükerreme şehrine gidip gelinceye kadar, geride bıraktığı çoluk-çocuğunu geçindirmeye yetişecek maldan fazla kalan para ile oraya gidip gelebilecek kimsenin, ömründe bir kere, Kâbe-i şerifi tavaf etmesi ve Arafat’ta durması farzdır.
Peki, "Bir kimse, inanmadan Kelime-i şehadet söylese veya inansa, ancak Amentü’deki esaslara inanmasa yine Müslüman mıdır?" İman tarif edilirken, "dil ile ikrar kalp ile tasdik" deniyor. Yani, kalp ile tasdik etmedikçe Müslüman olamaz.
Kelime-i şehadet, Allahü teâlânın var ve bir olduğuna, Ondan başka ilah olmadığına ve Muhammed aleyhisselamın Allahın Resulü ve son Peygamberi olduğuna ve bildirdiklerinin hepsine inanmak, hepsini beğenmek demektir. Yoksa, tarihî bir olayı anlatır gibi, "öyle bir Peygamber vardır" demek değildir. "Ben O yüce Peygambere ve bildirdiklerinin hepsine iman ettim, hepsini beğendim, hepsi doğrudur, yanlış olma ihtimali yoktur" diye kesin inanmak demektir.
Hadis-i şerifler, İslam âlimlerinin açıklaması olmadan okunup anlamaya çalışılırsa tehlikeli olur, insanı küfre kadar götürür. Mesela aşağıdaki hadis-i şerifi, yukarıdaki açıklamalar dâhilinde anlamak gerekir:
(Rab olarak Allahü teâlâya, din olarak İslâm'a, [son] Resul olarak Muhammed aleyhisselama [Onun bildirdiklerinin hepsine] inanıp razı olan, beğenen kimse [Müslüman’dır ve bu imanla ölürse] Cenneti hak eder.) [Müslim, Nesai]

.Sünnet üzere nasıl abdest alınır?..

2018-12-28 02:00:00

A -

A +

Abdestin dört farzını yerine getiren, yani yüzünü, kollarını yıkayan, başını mesheden ve iki ayağını yıkayan abdest almış sayılır.

Abdesten istenilen faydayı, neticeyi alabilmek için şartlarına azami dikkat etmek gerekir. Abdestin dört farzını yerine getiren, yani; yüzünü, kollarını yıkayan, başını mesheden ve iki ayağını yıkayan abdest almış sayılır. Bu kadarı ile yapıldığında abdest geçerli olur. Fakat, daha çok sevap almak için, sünnetlerine, müstehaplarına da uyarak alınırsa çok daha güzel olur.

Sünnet üzere abdest şöyle alınır:

Önce, "Niyet ettim Allah rızası için abdest almaya" diye kalbinden geçirir. Sonra, eller bileklere kadar üç defa yıkanır. Sonra sağ el ile ağıza üç kere su verilir. Sağ el ile buruna üç kerre su verip, sol el ile sümkürülür. Buruna su verdikten sonra, avuçlara su alıp, alından çene altına, şakaklara kadar yüz yıkanır. Sonra, sol el ile, sağ kol dirseğe kadar üç defa yıkanır. Sağ ile sol kol (üç defa) dirseğe kadar (dirsek dâhil) yıkanır. Her iki kolu yıkadıktan sonra, elleri tekrar yıkar ve o yaşlıkla başı mesheder. Daha sonra, sağ ve sol elin şehâdet parmaklarıyla, iki kulağın deliklerine su verirken başparmaklarla kulakların arkasını mesheder. Ellerin dış yüzü ile enseyi mesheder. Boynu meshettikten sonra, sol elin küçük parmağı ile, sağ ayağın küçük parmağından başlayarak, ayak parmaklarının arasını hilâllemek sûretiyle, topuklarla birlikte, sağ ayağı yıkar. Sol ayağı yıkarken, ayak parmaklarının arasını küçük parmağı ile bu sefer başparmaktan başlayarak ayak parmaklarının arasını hilâllemek suretiyle topuğu ile birlikte yıkar...

Abdest alırken, her uzvu yıkarken okunacak dualar var ancak, abdest dualarını bilmeyen, her uzvu yıkarken "Kelime-i şehâdet" okumalı, büyük sevaba kavuşmalıdır.

Peygamber efendimiz (sallallahü alayhi ve sellem) buyurdu ki:

"Soğukta, sıcakta güzelce abdest almak, günahlara kefaret olur." [Müslim]

"Her kim abdest aldıktan sonra, benim üzerime on kerre salâtü selâm getirirse, Hak teâlâ hazretleri, o kişinin hüznünü giderip mesrûr eder, duasını kabul eder."

***

Hazret-i Hasan ve hazreti Hüseyin bir gün çölde gidiyorlardı. Bir ihtiyârın abdest aldığını gördüler. Ancak, adamcağız abdesti doğru almıyor, şartlarına uymuyordu. Yaşlı olduğu için, "böyle abdest olmaz" demeye sıkıldılar. Yanına giderek,

-Muhterem efendim! Birbirimizden daha iyi abdest aldığımızı zannediyoruz. Bir abdest alalım. Bize, hangimizin haklı olduğunu söyler misiniz? dediler.

Önce hazret-i Hasan, sonra hazret-i Hüseyin güzel bir abdest aldılar. İhtiyar, dikkatle onları seyretti. Sonra dedi ki:

-Evlatlarım! Abdest almasını doğru olarak şimdi sizden öğrendim!

."Noel Baba" efsanesi ve yılbaşı kutlamaları

2018-12-29 02:00:00

A -

A +

İngiliz Durkan Başpiskoposu Dr. David Jenkis: "Noel Baba Yortusu" safsata ve efsanedir. İncil'de geçen Noel'le ilgili sözler birer peri masalıdır!"

Birkaç gün sonra miladi yılbaşına gireceğiz... Yılbaşının, Noel'in iç içe yaşandığı, Hristiyan âleminin Noel'i kutlamaları, 4. asırda Roma İmparatorlarının birincisi olan Kostantin ile başlar. Kostantin, Eflatun'un ortaya koyduğu teslis "Trinite" yani "üç tanrı" inancını, papazlara yazdırdığı yeni İncil'e koydurdu ve Noel'i bayram ilan etti. Böylece yeni bir Hristiyanlık dini doğmuş oldu. Noel kutlamaları ve yeni yıl hep Hazreti İsa'nın doğum günü üzerine bina edilmektedir. Halbuki, Hazreti İsa'nın doğumu hakkında, o zamanın edib ve münevverlerinin eserlerinde hiçbir bilgiye rastlanmamaktadır.

Kendilerine göre bir kurtarıcı tanrıya inanan putperest kavimlerin ayinlerinin en mühimi, kişinin tanrı ile birleştiğine, bütünleştiğine inandıkları, sembolik et yiyip, içki içme ayinleridir...

Dinimize göre, Hristiyanların Noel gecelerine ve diğer paskalyalarına hürmet etmek, o zamanlarda onların âdetlerini onlar gibi yapmak asla caiz değildir...

İmam-ı Rabbanî hazretleri bu hususta buyuruyor ki:

"Hinduların bayram günlerine [ateşe tapınanların Nevruz günlerine ve Hristiyanların Noel gecelerine ve diğer paskalyalarına] hürmet etmek ve o zamanlarda, onların âdetlerini, onlar gibi yapmak, şirk olur. Küfre sebep olur. Kâfirlerin bayramlarında, Müslümanların cahilleri, kâfirlerin yaptıklarını yapıyor ve bu günleri, Müslüman bayramı zannediyor ve kâfirler gibi, birbirlerine hediye gönderiyorlar. Eşyalarını, sofralarını kâfirlerin yaptığı gibi, süslüyorlar. O geceleri, başka gecelerden ayırt ediyorlar. Bunlar hep şirktir..."

Noel ile yılbaşı farklı şeylerdir. Bir kudsiyet, manevi bir değer yüklemeden yeni bir yılı tebrik etmekte, hayırlı olmasını temenni etmekte mahzur olmadığını din büyüklerimiz bildirmiştir...

***

"Noel Baba" birçok dilde, "Aziz", "Nikola", "Klaus", "Noel" ve "Baba" kelimelerinden türetilmiş isimlerle anılır...

Noel Baba'nın varlığını gösteren tarihî bir belge mevcut değildir. (Britannica, Wikipedia)

"Noel Baba" efsanesi ve 6 Aralık'ta çocuklara şekerleme ile hediye verilmesi geleneğinin, Piskopos Nikola'yı konu alan Hollanda efsanesi Sinterklaas'a dayandığı kabul edilir. Bu efsane ilk kez Hollandalı göçmenler vasıtasıyla Amerika'daki New Amsterdam'a (günümüz New York City'si) ulaşmıştır. (Britannica)

"Noel Baba Yortusu"nun safsata ve efsane olduğu ve İncil'de geçen Noel'le ilgili sözlerin birer peri masalı olduğu, İngiliz Durkan Başpiskoposu Dr. David Jenkis'in 1993 senesindeki bir beyanatında açıklandı. (Rehber Ansiklopedisi)

xxxxxxxxxxxxxx

Resûlullah'ın müjdesine kavuşan bahtiyarlar...

2019-01-04 02:00:00

A -

A +

Eshâb-ı kiram efendilerimiz, Resûlullah efendimizin şehitler için verdiği müjdeleri duydukları için, hep en önde çarpışmak için yarışırlardı...

Şehit, kendisine şahitlik yapılmış; cennetlik olduğuna şahitlik edilmiş anlamındadır... Bütün Eshâb-ı kiram efendilerimiz, Resûlullah efendimizin şehitler için verdiği müjdeleri duyarak, hep şehit olmaya can atar, harplerde hep en önde kahramanca çarpışmak için yarışırlardı... Sa’d bin Ebî Vakkâs hazretleri, Uhud harbinde Hazret-i Abdullah bin Cahş'la arasında geçen konuşmayı şöyle anlattı:

Uhud’da, savaşın çok şiddetli devam ettiği bir andı. Abdullah bin Cahş, elimden tuttu ve bana şunları söyledi:
-Şimdi burada sen dua et, ben "âmin" diyeyim. Sonra ben dua edeyim, sen "âmin" de! Ben de, "Peki!.." dedim ve şöyle dua ettim:
-Allahım, bana çok kuvvetli ve çetin kâfirleri gönder. Onlarla kıyasıya vuruşayım. Hepsini öldüreyim. Gâzi olarak, geri döneyim.
Abdullah bin Cahş benim yaptığım bu duaya, bütün kalbiyle "âmin" dedi. Sonra kendisi şöyle dua etmeye başladı:
-Allahım, bana zorlu kâfirler gönder, kıyasıya onlarla vuruşayım. Cihâdın hakkını vereyim. Hepsini öldüreyim. En sonunda biri de beni şehit etsin.
Gönlüm böyle bir duaya "âmin" demek arzu etmiyordu. Fakat, o istediği ve önceden söz verdiğim için mecburen "âmin" dedim...
Daha sonra, kılıçlarımızı çektik, savaşa devam ettik. İkimiz de önümüze geleni öldürüyorduk. O, son derece bahadırâne savaşıyor, düşman saflarını tarumar ediyordu. Düşmana hamle üstüne hamle ediyor, şehit olmak için derin bir iştiyakla hücumlarını tazeliyordu... "Allah Allah!.." diye çarpışırken kılıcı kırıldı. O anda sevgili Peygamberimiz, ona bir hurma dalı uzatarak, savaşa devam etmesini buyurdu. Bu dal bir mucize olarak kılıç oldu ve önüne geleni kesmeye başladı. Birçok düşmanı öldürdü...
Savaşın sonuna doğru Abdullah bin Cahş, bir müşrikin attığı oklarla arzu ettiği şehâdete kavuştu. Şehit olunca, kâfirler, cesedine bile işkence ettiler. Her tarafı kanlara boyandı.
Muharebe bittikten sonra, Abdullah bin Cahş’ı şehit edilmiş bulan Hazret-i Sa’d, durumu ve onun yaptığı duayı Peygamber efendimize anlattı. Resûlullah efendimiz de, onun duasının kabul edildiğini ve bu dünyada istediğine kavuştuğunu, âhirette de istediğine kavuşacağının anlaşıldığını bildirdi...

***

Resulullah, son hastalığında, "Hayber’de yediğim zehirli etin acısını hâlâ hissediyorum. Zehrin tesirinden aort damarım, bıçak gibi kesiliyor" buyurdu. İbni Mesud hazretleri "O zehirli etin tesiriyle Resulullah şehit oldu" buyurdu. Allahü teâlâ Resulüne şehitlik nimetini de vermek için son hastalığında bu zehrin etkisini göstermiştir. (Mevahib-i ledünniyye)

."Sırtın yere gelirse iman eder misin?"

2019-01-05 02:00:00

A -

A +

Rügâne isminde meşhur bir pehlivan vardı. Kimse sırtını yere getiremiyordu. Peygamber efendimiz onu Müslüman olmaya davet etti...

Bir zamanlar Araplar vahşet içerisinde yaşıyorlardı. O vahşet içerisinde yaşayan insanlara Hazret-i Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) geldi, onlara güzel ahlakın ne olduğunu anlattı, aynı insanlar, dünyanın en mümtaz insanları oldu... Peygamber efendimiz, "Ben güzel huyları anlatmak, güzel ahlakı tamamlamak için gönderildim" buyuruyor... Güzel ahlaklı olmak, kızmamak, kalp kırmamak, insanları mutlu etmek, memnun etmek, sevindirmektir...

***

Peygamber efendimizin İslâmiyeti yaymaya başladığı zamanlarda, Mekke'de Rügâne isminde meşhur bir pehlivan vardı. Çok kuvvetli idi. Kimse sırtını yere getiremiyordu.

Rügâne çobanlık yapardı. Bir gün, şehir dışında, Peygamber efendimizle aralarında şu konuşma geçti:

-Yâ Rügâne! Niçin Müslüman olmuyorsun?

-Senin peygamber olduğuna bir şahidin, bir delilin var mı?

-Seninle güreşelim, sırtın yere gelirse, iman eder misin?

-Evet iman ederim...

Sonra güreşe başladılar. Daha güreşin başında iken, Rügâne'nin sırtı yere geldi. Rügâne, sırtının nasıl yere geldiğini anlayamadı. Ayağa kalkıp;

-Bir yanlışlık oldu, tekrar güreşelim, dedi.

Peygamber efendimiz kabul buyurdu, tekrar güreşe başladılar. Rügâne'nin sırtı yine yere gelince;

-Bir daha güreşelim, diye teklif etti.

Üçüncü defa sırtı yine yere geldi. Artık, itiraz edecek hâli kalmadı. Mahcup bir şekilde Peygamber efendimize;

-Benim iman etmeye niyetim yok idi. Sırtımın yere geleceği hatırımdan bile geçmemişti. Şimdi, kuvvetinin benden daha çok olduğunu kabul ettim. Ayrıca bu işe çok şaştım. Kimse benim sırtımı yere getiremezken, sen nasıl getirdin? Seni tebrik ediyorum. Sürümün yarısını sana hediye ediyorum, deyip oradan ayrıldı.

Peygamber efendimiz de, sürüyü alıp, Mekke'ye doğru yürümeye başladı... Daha sonra Rügâne, koşarak Resûlullah efendimizin yanına geldi ve;

-Mekkeliler, "Bu sürüyü nereden buldun?" derlerse ne cevap vereceksin? diye sordu.

Peygamber efendimiz şöyle cevap verdi:

-Rügâne hediye etti, derim

-Ne için hediye etti derlerse?

-Onunla güreştik. Sırtını yere getirdim. Kuvvetimi beğendi de verdi, derim.

-Aman öyle söyleme! Şanım, şerefim yok olur. "Sözlerim hoşuna gitti de verdi" dersen iyi olur.

-Hiç yalan söylememek için Rabbime söz verdim.

-Öyle ise, sürüyü geri ver!

-Alırsan al! Rabbimin rızası için, bin sürü fedâ olsun...

Rügâne, Resûlullah efendimizin doğruluğuna, bu güzel ahlakına hayran kaldı ve hemen Kelime-i şehâdeti söyleyerek Müslüman oldu...

.Dünyayı kalpten çıkarmanın ilacı

2019-01-11 02:00:00

A -

A +

Dünya sevgisi, her cins kötülüğün başıdır. Dünyayı kalpten çıkarmanın da bir tek ilacı vardır. O da, Allah adamlarını sevmektir.

Dünya fani, âhiret bâki... Din büyüklerimiz buyuruyor ki: "Dünya sevgisi, her cins kötülüğün başıdır. Dünyayı kalpten çıkarmanın da bir tek ilacı vardır. İstediğin kadar ibadet yap, sabahlara kadar zikret yine de bu sevgiyi kalpten çıkaramazsın. Çünkü ilacı o değil. İlacı, ancak Allah adamlarını sevmektir. Sevmek için de onların yolunda gitmek lazım. İzinde gitmek için de peki demek lazım..."

Yûnus Emre hazretleri şu mısralarda, dünyânın fâniliğini ne güzel anlatmış:

"Mal sâhibi, mülk sâhibi,/Hani bunun ilk sâhibi?/Mal da yalan, mülk de yalan,/Var biraz da sen oyalan!.."

***

Atâ bin Meysere Horasanî hazretleri, Tabiinden yani Eshab-ı kiramı görmüş büyüklerdendir. Bu mübarek zat buyuruyor ki:

Bir gün İblis, yani şeytanların dedesi bir dağa çıkmış. Öyle bir feryat ediyor ki, bütün şeytanlar oraya toplanıyor. Bu İblis ki, Âdem aleyhisselama secde etmedi, Allaha isyan etti. "Mademki ben Âdem kulun sebebiyle tard oldum, ben de onun çocuklarını bozacağım" dedi. Cenab-ı Hak ona kıyamete kadar ömür verdi. Ama "Sen benim kullarımı bozamazsın, ancak sen, senin gibileri bozabilirsin" buyurdu... Şeytanların hepsi o dağa toplanınca "bizi niçin çağırdın?" dediler. "Bir âyet-i kerime geldi. Nisa sûresi 110. âyeti. Mealen buyuruluyor ki: "Kullarım günahkâr olabilir, hata yapar, ama tövbe istiğfar ederlerse, ben onları affederim. Çünkü ben affetmesini severim. (Allahümme inneke afüvvün kerîmün tuhibbül avfe fağfu anni.) [Nisa sûresi 110] Biz bunları istediğimiz kadar bozalım, bunlar bir tövbe edecekler, bütün emeklerimiz boşa gidecek. Şimdi dağılın ve bana insanların tövbe etmeyecekleri bir günah getirin. Onlar da bizim gibi Cehennemde yansınlar!"

Üç beş gün sonra iblisden bir feryat daha işitiliyor. Şeytanların hepsi tekrar toplanıyor. "Ne buldunuz?" diye sorunca "Bir şey bulamadık" diyorlar. O "Ama ben bir çare buldum" diyor. İblisin bulduğu çare: Bidat... Cenab-ı Peygamberin yapmadığı, Hulefa-i Raşidinin yapmadığı, Eshab-ı kiramın işlemediği bir günahı insanlara işleteceklerdir...

İblis diyor ki: "Onlara bidatleri güzel göstereceğiz. O bidatlere ibadet olarak sarılacaklar ve hata işlediklerini bilmedikleri için tövbe de yapmayacaklar."

Evet, bu yolun büyüklerinin hayatlarına dikkat ederseniz, sadece bidatla savaş, sünneti ihya ile meşgul olmuşlardır. Şah-ı Nakşibend hazretlerine "bu yolun aslı nedir?" diye sordular. Cevaben "bu yolun esası; bidatleri yok etmek, sünneti ihya etmektir" buyurdular.

Cenab-ı Hak bizleri bidate düşmekten ve bidat ehlinden muhafaza eylesin...

.Suizan, yanlış karar vermeye sebep olur!

2019-01-12 02:00:00

A -

A +

Bir müminin günah işlediğini zannetmek, suizan olur. Kalbe gelen düşünce, suizan olmaz. Eğer kalp o tarafa meylederse, o zaman suizan olur.

Suizan, bir kimseyi kötü zannetmek demektir. Bir kimseyi kötü bilmektir. Kesin olarak bilmeden birisi hakında zanda, tahminde bulunarak, onun iyi biri olmadığına karar vermek demektir. Bu ise haramdır.

Kur'ân-ı kerîmde meâlen;

(Ey îmân edenler, suizan etmekten kendinizi koruyun! Zannetmenin bazısı günâhtır) buyuruluyor.

Bir hadîs-i şerîfte de;

(Suizan etmeyiniz! Suizan, yanlış karar vermeye sebep olur. İnsanların gizli şeylerini araştırmayınız, kusurlarını görmeyiniz, münâkaşa, haset ve düşmanlık etmeyiniz, birbirinizi çekiştirmeyiniz, kardeş gibi birbirinizi seviniz! Müslüman müslümanın kardeşidir. Ona zulmetmez, yardım eder. Onu kendinden aşağı görmez) buyuruldu.

Bir müminin günah işlediğini zannetmek, suizan olur. Kalbe gelen düşünce, suizan olmaz. Eğer kalp o tarafa meylederse, o zaman suizan olur.

Tabii ki "kimseye suizan etmemeli" demek de yanlış olur. Doğrusu, "Müslümana suizan etmemeli"dir. Yani, Müslüman olduğunu söyleyen ve küfre sebep olan bir sözde ve işte bulunmayan kimsenin bir sözünden veya işinden hem imanlı olduğu, hem de imansız olduğu anlaşılırsa, imanlı olduğunu anlamalı, "Dinden çıktı" dememelidir.

Bir de durumu kesin olarak belli ise, mesela birisi içki içerken bizzat görülmüş ise, bu kimse içki içmez diye düşünmek de olmaz. Kesin bilinmeyen, bazı alametlere bakarak kötü zannetmek haramdır. Yoksa kesin biliyorsa o kimseyi kötü bilmek haram olmaz.

İnsanları suizandan kurtarmak için, töhmet yerlerinden uzak durmalıdır. Onların dedikodularına kendisi sebep olduğu için işleyecekleri günaha ortak olur. Bir gün Peygamber efendimiz, hanımı ile konuşurken, oradan birisi geçti. Peygamber efendimiz bu adamın yanına varıp;

- Bu konuştuğum benim zevcem Safiye'dir, buyurdu.

O zat dedi ki:

- Yâ Resûlallah, sizden de mi şüphe edilir?

- Kan, insanın damarlarında dolaştığı gibi, şeytan da insana nüfuz eder, kalbine şüphe sokar.

Bu hareketiyle Peygamber efendimiz, "siz de böyle yapın, başkalarının kötü zanda bulunmalarına meydan vermeyin" mesajını vermiş oldu.

Bir gün de adamın biri, bir kadınla şüphe uyandıracak şekilde konuşuyordu. Hazret-i Ömer, adamın yanına varıp, öfkeli şekilde bakınca adam;

- Bu benim hanımımdır, dedi.

Bunun üzerine hazret-i Ömer:

- Hanımın ise o zaman ne diye şüpheyi üzerinize çekecek şekilde konuşuyorsunuz? diyerek o kimseyi azarladı.

Bu iki hadiseden de anlaşıldığı gibi, suizan hususunda çok dikkatli olmalıyız.

.İftitah tekbirinin fazileti hakkında...

2019-01-18 02:00:00

A -

A +

Bir gün, Resûlullah efendimiz namaz kılarken, bir kimse sabah namazında, iftitah tekbirine yetişemedi. Mescide gelince bu durumu Resûlullah'a sordu...

İftitah tekbiri, yani namaza başlarken “Allahü ekber” demektir. Kadın ve erkeğe göre aynıdır, fakat elleri kaldırma ve bağlama yerleri değişiktir. Erkek ellerini kulaklara kaldırıp, "Allahü ekber" demeye başlar. Ellerini göbek altına bağlarken tekbiri bitirir. Kadın ise, elleri omuz hizasına kaldırıp, "Allahü ekber" demeye başlar, ellerini göğsünün üstüne koyarken bitirir...

İftitah tekbirini, imamdan önce alanın namazı sahih olmaz. İmam Fatihayı bitirmeden yetişen, iftitah tekbirine yetişmiş sayılır...

***

Bir gün, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” namaz kılarken, bir kimse sabah namazında, iftitah tekbirine yetişemedi. Bir köle azat etti. Ondan sonra gelip Resûlullaha “sallallahü aleyhi ve sellem” sordu:

“Yâ Resûlallah! Ben bugün, iftitah tekbirine yetişemedim. Bir köle azat ettim. Acaba iftitah tekbirinin sevâbına nâil olabildim mi?”

Resûlullah efendimiz, Ebû Bekr-i Sıddıka “radıyallahü anh” (Sen ne dersin, bu iftitah tekbiri hakkında?) diye sordu. Ebû Bekr-i Sıddîk dedi ki:

"Yâ Resûlallah! Kırk deveye mâlik olsam, kırkının da yükü cevâhir olsa, cümlesini fakirlere tasadduk etsem, yine imam ile beraber alınan iftitah tekbirinin sevabına nâil olamam."

Ondan sonra, Resûlullah efendimiz (Yâ Ömer! Sen ne dersin, bu iftitah tekbiri hakkında?) diye sordu. Hazret-i Ömer, "Yâ Resûlallah! Mekke ve Medîne arası dolu devem olsa ve bunların yükleri cevâhir olsa, cümlesini fakirlere tasadduk etsem, yine imâm ile beraber alınan iftitah tekbirinin sevabına nâil olamam" dedi.

Ondan sonra, Resûlullah efendimiz (Yâ Osman sen ne dersin, bu iftitah tekbiri hakkında?) diye sordu. Hazret-i Osman "Yâ Resûlallah! Gece iki rekat namaz kılsam, her birinde, Kur’ân-ı azîm-üş-şânı hatmeylesem, yine imam ile beraber alınan iftitah tekbirinin sevabına nâil olamam" dedi.

Ondan sonra, Resûl aleyhisselam (Yâ Alî! Sen ne dersin, bu iftitah tekbiri hakkında?) dedi. Hazret-i Alî de "Yâ Resûlallah! Batı ile doğu arası küffar ile dolu olsa, Rabbim bana kuvvet verse, cümlesini kırıp öldürsem, yine imam ile alınan iftitah tekbirinin sevâbına nâil olamam" dedi.

Ondan sonra, Peygamber efendimiz buyurdu ki:

(Ey benim ümmet ve Eshâbım! Yedi kat yerler ve yedi kat gökler kâğıt olsa ve deryalar mürekkep olsa ve bütün ağaçlar kalem olsa ve bütün melekler kâtip olsalar ve kıyâmete kadar yazsalar, yine imam ile alınan iftitah tekbirinin sevabını yazamazlar.)

.Tövbe eden, günah işlememiş gibidir...

2019-01-19 02:00:00

A -

A +

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Çölde devesini kaybedip sonra bulan kimsenin sevinmesinden çok, Allahü teâlâ, kulunun tövbe etmesine sevinir."

Cenâb-ı Hak affedicidir. İşlenen günah ne kadar büyük olursa olsun, samimi bir şekilde tövbe edilirse, pişman olunursa, Allahü teâlâ onu affeder.

Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Allahü teâlâ, çok affedicidir, affetmeyi sever.) [Hâkim]

(Çölde devesini kaybedip sonra bulan kimsenin sevinmesinden çok, Allahü teâlâ, kulunun tövbe etmesine sevinir.) [Buhari]

Ne büyük lütuf ve ihsan. Biz günahımıza pişman olunca, Cenab-ı Hak seviniyor.

Bekara sûresinin otuzuncu âyetinde, melekler, meâlen "Yâ Rabbî! Yeryüzünde fesat çıkaracak ve kan dökecek olan insanları niçin yaratıyorsun" dediklerinde, "Onlar fesat çıkarmazlar" demedi. "Sizin bilmediklerinizi ben bilirim... Siz onların işlerine bakarsınız. Ben kalplerindeki imana bakarım. Siz, günahsız olduğunuza bakıyorsunuz. Onlar, benim rahmetime sığınırlar. Sizin günahsız olduğunuzu beğendiğim gibi, Müslümanların günahlarını affetmeyi de severim. Benim bildiğimi sizler bilemezsiniz. İmanı olanları, ezelî olan lütfuma kavuşturur, ebedî olan lütfum ile hepsini okşarım" buyurdu.

Bir günah işleyince hemen tövbe etmek farzdır. Tövbe eden, hiç günah işlememiş gibidir. Allahü teâlâ, hadîs-i kudsîde buyuruyor ki:

(Ey insanoğlu, günahlarınıza tövbe ederek, kendi kendinize ikrâmda bulunun! Sâlih amel işleyerek cihâd edin! Henüz kıyâmet kopmadan kıyâmetin dehşetini düşünüp ona göre hazırlanın! İşittiğiniz hâlde, sağırlardan olmayın! Gönlünüze gelen sıkıntı, mal ve rızkınızdaki eksiklik, mâlâyanî sözlerden ve zamanı iyi değerlendirmemekten ileri gelir. Başkalarının kusurlarını gördüğü vakit, kendi kusurunu hatırlamayan, şeytanı sevindirir, Rahmânı gücendirir. Gizli ve açık bütün yaptıklarınızdan sorulacaksınız. Oruç tutanlara sayısız nimetler ihsân ederim. Tövbe edenleri azâbımdan emîn kılarım. Her nimet bendendir. Bunun için yalnız bana şükredin! Her şeyi veren benim. Her şeyi benden isteyin! Rahmetimden ümit kesen helâk olur.)

(Ey Dâvud, benim kapımı kim çaldı da ona açmadım? Benden kim bir şey istedi de ona vermedim? Bana kim duâ etti de kabul etmedim? Beni kim andı da ben onu anmadım? Ey Dâvud, günahkârlara müjde ver, sâlihleri de korkut!)

Dâvud aleyhisselâm bunu nasıl yapacağını suâl edince Allahü teâlâ buyurdu ki:

(Günahkârları tövbe ile, benden ümit kesmemekle müjdele! Benden ümit kesmeyip tövbe ederlerse günahlarını affederim. Sâlihleri de ibâdetleriyle korkut ki; ibâdetlerine aldanmasınlar!)

."Kimseyi kıyafetine göre değerlendirme!"

2019-01-25 02:00:00

A -

A +

Fakir ve eski elbiseler içinde bir âlim, mahkemede üst sıralarda bulduğu boş bir yere oturur. Mahkemenin kadısı adamcağıza sert sert bakar!..

Din büyükleri "Kibir, Allahü teâlâyı unutmanın alametidir. Her iyiliğe engeldir, her kötülüğün anahtarıdır. Büyüklenerek 'ben' demek feyiz ve bereketi keser" buyuruyorlar... Allahü teâlânın sıfatları değil, bizzat zatı kibirliye düşmandır. Cenâb-ı Hak, "Kibriya ve azamet bana aittir" ve "Kibirli olanı asla affetmem yakarım" buyuruyor. Peygamber aleyhissalatü vesselam da, "Kalbinde zerre kadar kibir olan Cennete giremez" buyuruyor... Kibir şeytanın sıfatı ve kovulma sebebidir. İlmi ile kibirlenmek ise büyük felakettir. Şu menkıbe, bu hususu ne de güzel anlatıyor...

Bir zamanlar fakir, elbisesi eski fakat tertemiz bir âlim, bir mahkemede üst sıralarda bulduğu boş bir yere oturur. Mahkemenin kadısı (hâkimi) gerek giyiminden gerekse tanımadığından olacak ki, sert sert bakar. Bunun üzerine, kadının bir adamı, fakirin yanına gelerek;
-Buradan kalk. Herkes meclisin üst tarafına layık olamaz. Senin yerin aşağısı, der.
Âlim de kalkar ve aşağılarda bir yere oturur...
Derken âlimler bir fıkhi meselede tartışmaya başlarlar:

-Dediklerini kabul edemem, sen bu konuyu bilmiyorsun, şeklinde birbirlerine üstünlük kurma mücadelelerini sürdürürler. Bir karmaşadır gider...
Fakir âlim dayanamaz kalkarak söz alır:
-Lütfen bir kere de beni dinler misiniz? Bu konuda benim de söyleyeceğim birkaç söz var.
-Buyurun, iyi bir şeyler biliyorsanız söyleyin.
Âlim, çok güzel bir üslup ve konuya hâkimiyeti ile onları ikna etmekle kalmaz aynı zamanda gönüllerini de fetheder. Sözünü öyle bir yere getirir ki, kadı efendi, hatasını anlar, onun faziletini de takdir ederek, askıdaki cübbesini, sarığını alıp ona vermek ister. Ancak o kabul etmez. Kadı efendi şöyle der:

-Yazıklar olsun bizlere ki, senin kıymetini anlayamadık. Meclisimize teşrifinizden dolayı teşekkürlerimizi sunamadık. Sizin bu kadar fazilet ile meclisin alt tarafına oturmanızdan dolayı çok müteessirim.
Kadı efendiden sonra, adamı da gelir, biraz önce kalbini kırdığı fakir âlimin gönlünü almaya çalışır. Kadının takdim ettiği sarığı, fakir âlimin başına sarmaya çabalar. Ancak mütevazı fakir âlim şu ibretli cevabı verir:

-Dur, ben o sarığı sarmam. Çünkü elli arşınlık bu sarığı sararsam, bana kibir gelebilir. Yarın eski elbiseli birisini görürsem, onları beğenmezlik edebilirim. O sarık başımda oldukça, beni görenler halkı gözümde küçük göstermeye uğraşırlar. Sen sen ol, kimseyi sarığına, kıyafetine göre değerlendirme!

.Ehl-i sünnet itikadının esasları

2019-01-26 02:00:00

A -

A +

“Allahü teâlâ birdir, kadîm olan zatı ile vardır. Ondan başka her şey, Onun var etmesi ile sonradan var olmuştur. Sonunda yine yok olacaklardır..."

Büyük İslam âlimleri, zamanlarındaki bozuk itikatlı kimseleri susturmak ve halkın iman bilgilerini korumak için çok kıymetli eserler yazmışlardır. İnanmamız gereken doğru imanı, yani Ehl-i sünnet itikadını özetle şöyle bildirmektedirler:
“Allahü teâlâ birdir, kadîm [ezeli] olan zatı ile vardır. Ondan başka her şey, Onun var etmesi ile sonradan var olmuştur. Sonunda yine yok olacaklardır. Akıl, ilmin bir sebebi ve vasıtasıdır. İlham, bir şeyin doğru olduğunu bilmeye yeterli sebep ve vasıta değildir.
Allahü teâlâ yarattıklarına benzemez. O, mekândan münezzehtir. Yani bir yerde, aşağıda, yukarıda değildir. Her şeyi ve her yeri yaratan Odur. Allahü teâlânın, zâtı ile kâim ezeli sıfatları vardır. O, kendisine has ezeli bir kelam ile söyleyicidir O’nun kelamı harf ve ses cinsinden değildir. Hiçbir şey asla O’na benzemez. Hiçbir şey O’nun ilminin ve kudretinin dışında değildir.

Ba’s yani öldükten sonra yeniden dirilmek haktır. Amellerin tartılacağı terazi, Havz-ı kevser, Sırat köprüsü, Cennet ve Cehennem haktır...

Büyük günah mümin olan kimseyi imandan çıkarmadığı gibi küfre de sokmaz. Büyük günah işleyenlere peygamberlerin şefaat edebilecekleri naklî delillerle sabittir.
Peygamberlerin ilki Hazret-i Âdem, sonuncusu Hazret-i Muhammed aleyhisselâmdır. Peygamberlerin en üstünü Muhammed aleyhisselamdır. Melekler, Allah’ın kullarıdır. Onun emriyle hareket ederler; erkeklik ve dişilikleri yoktur.

Allahü teâlânın peygamberlerine indirdiği kitapları vardır. Allah; emirlerini, yasaklarını, vaatlerini, uyarılarını bu kitaplarda bildirmiştir...

Peygamberimizden sonra insanların en üstünü Hazreti Ebû Bekr-i Siddîk, sonra Hazreti Ömer el-Fâruk, sonra Hazreti Osman-ı Zinnûreyn, sonra Hazreti Aliyyül Mürtezâ’dır.

Eshab-ı kirâmın hepsi sadece hayırla yâd edilir...

Nassları yani âyet-i kerime ve hadis-i şeriflerle açıkça bildirilen hükümleri kabul etmemek; İslâmın getirdiği haramları helal, helalleri haram saymak, İslâm ile alay etmek küfürdür. Allahtan ümit kesmek küfürdür. Allah’ın azabından kurtulacağını düşünmek küfürdür. Kâhinlerin söylediklerini doğrulamak küfürdür. Mest üzerine, mesh edilir.
Dirilerin ölüler için yaptıkları dualar ve hayırlar kabul edilir. Allahü teâlâ duaları kabul eder ve ihtiyaçları giderir. Deccal’ın çıkması, Dâbbetü’l-arz, Ye’cüc ve Me’cüc’ün zuhuru, Hazret-i İsa’nın gökten yere inmesi, Güneş'in Batı'dan doğması gibi peygamberin haber verdiği kıyamet alametleri haktır.” (Se'âdet-i Ebediyye, İslam Ahlakı)

."Sözlerin hâkimi ve sultanı sensin!.."

2019-02-01 02:00:00

A -

A +

"Yâ Rabbî, dua ve yakarışlarımızda sana lâyık olmayan sözleri bilmeyerek söyleyip hatalarda bulunmuş isek, o kelimeleri sen ıslâh et ve duamızı kabul buyur."

Büyük velî Mevlâna Celaleddin-i Rumî (kuddîse sirrûh) hazretleri, tasavvuf deryasına dalmış bir Hak âşığıdır. İlmi, teşbihleri, sözleri ve nasihatleri bu deryadan saçılan hikmet damlalarıdır. Bir gün buyurdu ki:

"Çocukluğunda oyun, gençliğinde sarhoşluk, ihtiyarlığında tembellik... Ne zaman Allaha kulluk edeceksin?.."

Mevlâna Celaleddin-i Rumi hazretleri, bir gün şöyle dua etti:

"Ey affı çok olan, günahları örten Rabbim, o günahlar dolayısı ile bizden intikam alma. Bize azap etme...
Ey mahlukatın, yaratıkların canlıların ihtiyacını gideren Rabbim! Sen varken hiçbir kimseyi hatırlamak ve ondan bir şey ummak lâyık değildir.
Ey ihsânı çok olan Rabbim! Cefâ içinde geçip giden ömre merhamet et.
Ey affetmeyi seven Rabbim! Bizi affeyle. İsyân derdimize çâre eyle.
Ey yardım isteyenlerin yardımcısı! Bizi hidâyete çıkar.
Ey âlemin yaratıcısı! Kasvetli, kararmış, katılaşmış âdeta taş gibi olmuş olan kalbimizi mum gibi yumuşat, feryâdımızı, âh-u vâhımızı, hoş eyle ki rahmetini çeksin.
Yâ Rabbî, hâlimize göre muâmele etme. Kendi ikrâm ve ihsânına göre muâmele et. Kerem ve lütfunla hidâyet ettiğin kalbi tekrar sapıklığa meylettirme.
Yâ Rabbî, dua ve yakarışlarımızda sana lâyık olmayan sözleri bilmeyerek söyleyip hatalarda bulunmuş isek, o kelimeleri sen ıslâh et ve duamızı kabul buyur. Çünkü sözlerin hâkimi ve sultanı ancak sensin..."

***

Hazret-i Mevlâna'nın muhterem hanımı anlatır:

-Bir gün namaza durdu. Kur'ân-ı kerim okuyor, bir taraftan da gözlerinden yaşlar akıtıyordu. Evdekilerle birlikte onun bu hâline hayretle bakıyorduk. Namazdan sonra her zamanki gibi tesbihini çekip duasını yaptı. Onun bu hâli bana çok tesir etti, ağlamaya başladım. Sonra;

-Ey efendi, biz günahkârların ümidi sensin. Bu kadar çok ibadetinle, böyle korkar, ağlar, yalvarırsan, biz bu tembel hâlimizle kıyâmette ne yaparız, dedim. Yemin ederek şöyle söyledi:

-Allahü teâlânın bana verdiği nimetlerin, ihsânların yanında benim yaptığım ibadet, yalvarışlar ve bütün hareketlerim, ziyâde kusur ve nihayetsiz eksiklikten başka bir şey değildir. Bütün bu korku ve yakarışlarımla; "Ey Kerîm olan Allah'ım! Benim gibi bir âcizin, bir çâresizin kuvveti ve tâkati ancak bu kadardır, mâzur buyur yâ Rabbî" demek istiyorum. Yoksa Ona lâyık bir ibadeti kim yapabilir?

."Fâtıma kulumu şefaatçi tayin ettim..."

2019-02-02 02:00:00

A -

A +

Hazreti Cebrail'in getirdiği ipek üzerinde şöyle yazıyordu: "Kıyamet günü günahkâr mümin kadınlara Fâtıma kulumu şefaatçi tayin ettim. Bu hüccet elinde bâki kalsın."

Hazreti Fâtıma, evlenme çağına gelmişti... Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), bu durumu müşahede etti ve; “Eğer annesi Hatice hayatta olsa idi, şimdi çeyizini hazırlardı” diye düşündü. O anda hazreti Cebrail geldi ve şöyle dedi:

- Yâ Resûlallah! Hak teâlâ hazretleri sana selâm ediyor. Hiç merak etmesin. Kızı Fâtıma'nın bütün ihtiyaçlarını, elbiselerini Cennetten temin edip, yakında mümin ve sadık bir kulumla evlendireceğim, buyurdu.

Resûlullah Efendimiz, bu sözleri duyunca şükür secdesi yaptı. Cebrail aleyhisselâm geri döndü. Elinde bohça ile örtülü bir altın tepsi ve yanında bin melek vardı. Arkasından Mikâil, İsrafil ve Azrail (aleyhimüsselâm) üzeri bohça ile örtülü bir altın tepsi ve tazim için her biri bin melek ile geldi ve dedi ki:

- Ey Allahın Resulü! Allahü teâlâ sana selâm ediyor. Ben Habibimin kızı Fâtıma'yı, Ali'ye verdim. Arş-ı A'zamda nikâh ettim. Habibim de Eshabı arasında nikâh etsin. Tepsilerin birinde Cennet elbiseleri vardır. Onu Fâtıma'ya giydirsin. Diğer tepsilerde Cennet yemekleri vardır. Onlar ile de Eshabına ziyafet versin!

Resûl-i ekrem efendimiz bu müjdeyi işitince, yine şükür secdesi yaptı. Nihayet dört yüz akçe mehir ile nikâh yapıldı. Haberciler Hazret-i Fâtıma'ya müjde götürdüler. Fâtıma-tüz-Zehrâ razı olmadı. Hemen Cebrail aleyhisselâm gelip buyurdu ki:

- Yâ Resûlallah! Allahü teâlâ buyuruyor ki, Fâtıma dört yüz akçeye razı olmuyorsa, dört bin akçe olsun!

Hazret-i Fâtıma'ya bunu haber verdiler. Yine razı olmadı. Cebrail aleyhisselâm yine geldi. Dört bin altın emir olunduğunu haber verdi. Hazret-i Fâtıma dört bin altına da razı olmadı. Resûlullah Efendimiz, kızının yanına vardı, esas maksadının ne olduğunu sordu. Hazret-i Fâtıma dedi ki:

- Babacığım, kıyamet günü müminlerin günahkârlarından ne kadar kimseye şefaat edersen, ben de o kadar hanımlara şefaat etmek istiyorum, muradım budur...

Resûlullah Efendimiz kızının isteğini Cebrail aleyhisselâma bildirdi. Cebrail aleyhisselâm Hak teâlânın, Hazret-i Fâtıma'nın arzusunu kabul ettiğini, onun da hesap günü ayrıca şefaat edeceğini bildirdiğini söyledi. Resûl-i Ekrem Efendimiz, arzusunun kabul olduğunu müjdeleyince Fâtıma-tüz-Zehra da dedi ki:

- Ey babacığım! Senin âhirette şefaat edeceğine Kur'ân-ı kerimde âyetler delildir. Benim şefaat edeceğime delil nedir?

Cebrail aleyhisselâm, beyaz bir ipek getirdi. Bunun üzerinde (Kıyamet günü günahkâr mümin kadınlara Fâtıma kulumu şefaatçi tayin ettim. Bu hüccet elinde bâki kalsın) yazılı idi.

Resûlullah Efendimiz o yazıyı Hazret-i Fâtıma'ya getirdi. Bu senedi görünce nikâha razı oldu…

."Sabır acıysa da meyvesi tatlıdır"

2019-02-08 02:00:00

A -

A +

İbadetlerin, nimetlerin dışı bize acı gelirse de, içleri tatlıdır. Dışına değil, içine bakmalı. "Sabır acıysa da, meyvesi tatlıdır" buyuruluyor...

Dert, bela istemek doğru değildir. Dua ederken, "Ya Rabbi, bana sıhhat ve afiyet ver" diye dua etmelidir. Ancak istemeden bir bela gelirse sabretmelidir. Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir hadis-i şerifinde buyuruyor ki:
"Cennette Allahü teâlâ bazı kullarına o kadar yüksek makamlar, o kadar yüksek köşkler verecek ki, bakanların gözleri kamaşacak. Diyecekler ki: 'Bunlar kim, bu derecelere nasıl kavuştular. Hangi ibadeti yaptılar da bu makama kavuştular?' Onlara şu cevap verilir: 'Bunlar öyle makam sahibi değil, bunlar çok ibadet edenler de değil; fakat bunlar dünyadayken çok acı çektiler, çok hastalık çektiler, çok üzüntü çektiler. Onun için Allahü teâlâ onlara bu dereceleri ihsan eyledi.' Onları seyredenler, 'keşke dünyadayken ellerimiz parçalansaydı, vücutlarımız paramparça olsaydı, o kadar acıyı biz de çekseydik de, kardeşlerimize nasip olan nimet bize de nasip olsaydı' diyecekler."
Allahü teâlâ Kur’ân-ı kerimde mealen buyuruyor ki:
"Bazı şeyler sizin çok zorunuza gider, çok gücünüze gider, üzülürsünüz. 'Bu musibet başıma nereden geldi?' dersiniz. Hâlbuki bilmezsiniz ki, bu sizin için hayırlıdır. Bazı şeylere çok sevinirsiniz, 'yaşadık' dersiniz. Bilmezsiniz ki, onlar sizin için kötüdür, şerdir."

Yine Peygamber efendimiz buyurdu ki:
"Allahü teâlâ buyurdu ki: Bedenine, evladına veya malına bir musibet gelen, sabr-ı cemille karşılarsa, [yani güzel sabrederse] kıyamette ona hesap sormaya hayâ ederim.) [Hakim]

Güzel sabır, gelen belaya razı olup, açıklamamak ve şikâyette bulunmamak demektir. Güzel sabreden, dünya ve ahirette kurtuluşa kavuşur... İbadetlerin, nimetlerin dışı bize acı gelirse de, içleri tatlıdır. Dışına değil, içine bakmalı. "Sabır acıysa da, meyvesi tatlıdır" buyuruluyor...

***

Bir zamanlar kadın evliyâdan Rabia-i Adviyye hazretleri çok ağır hastalanır. Yanındaki hizmetçiler derler ki:
-Anneciğim, siz herkese dua ediyorsunuz o iyileşiyor. Bir de kendinize dua etseniz.
Cevabında buyurur ki:
-Bir sevdiğiniz, bir dostunuz, bir arkadaşınız bir hediye getirse, size verse, kardeşim kusura bakma bunu kabul etmiyorum, iade ediyorum deseniz, onun kalbi kırılmaz mı?
-Elbette kırılır.
Bunun üzerine Rabia hazretleri onlara buyuruyor ki:
-Beni yoktan var eden, her an varlıkta durduran Rabbim, bana bir hediye göndermiş. Ben nasıl Rabbime "yâ Rabbi bu hediyeyi geri al!" diyeyim. Bu hastalık Ondan geldi, ben almadım, hiç kimseden de istemedim. Allahü teâlâ öyle lâyık gördü. "Rabia, sana bir hediye göndereceğim, bakalım sabır mı, isyan mı edeceksin?" dedi. Vallahi yapmam, Rabbimin verdiği bu hediyeyi geri veremem...

.Bir ailede saygı varsa orada mutluluk vardır

2019-02-09 02:00:00

A -

A +

"Edepli ol! Edep insanın başında görünmez bir taçtır... Edepten mahrum bırakılan kimse, bütün hayırlardan mahrum bırakılmış olur..."

Edep; güzel terbiye, iyi davranış, güzel ahlak, hayâ, nezaket, zarafet gibi manalara gelir. Mesela terbiyeli çocuk, edepli çocuk demektir. Hadis-i şerifte, (Evladınızı edepli, terbiyeli yetiştirin) buyuruluyor. Dinimiz, baştan başa edeptir. Peygamber efendimiz, bir kimsenin yanında iki diz üzerine oturur, ona saygı olmak için mübarek bacağını dikip oturmazdı...

***

Büyük âlim ve velî Bayezid-i Bistami hazretlerine sevenlerinden birkaçı;

-Filan şehirde âlim evliya bir zat var, ziyaret edelim, diye ısrar ettiler. Sonunda bunları kırmamak için razı oldu, o zatı görmek için yola çıktılar... Nihayet o kimsenin bulunduğu şehre geldiler. Camiyi sorup, o yöne doğru yürüdüler. Tam yaklaşmışlardı ki o şahsı caminin önünde gördüler. Hemen;

-İşte efendim, o mübarek zat, şu gördüğümüz kimse, diye söylediler... O adam, o anda yere tükürdü. Bunun üzerine Bayezid-i Bistami hazretleri;

-Geri dönüyoruz, görüşmeye lüzum kalmadı, dedi. Sevenleri ısrar etti;

-Efendim bunca yol geldik, o mübarek zat da işte karşımızda, görüşmeden nasıl geri döneriz, dediler. Fakat ısrarları fayda vermedi. Sevenleri yine;

-Âlim ve evliya zattır, bir görüşsek, diye ısrar edince, Bistami hazretleri buyurdu ki:
-O kimse, evliya ve âlim olamaz. Çünkü kıble cihetine tükürdü. Bu adam Resulullaha karşı lazım olan edeplerden birini gözetmedi. Veli olmak için lazım olan edepleri de gözetemez... Hiçbir biedep vasılı ilallah olamamıştır. Yani hiçbir edepsiz, Allahü teâlânın velî kulu, sevgili kulu olamamıştır...

Efendim, yarın 10 Şubat; gazetemizin de içinde bulunduğu İhlas Holding'in kurucusu Enver Ören Ağabey'in doğum günüdür (1939)... Bugünkü yazımızı rahmetli ağabeyimizin bu konudaki güzel bir sohbetiyle bitirelim:

"Edepli ol! Edep insanın başında görünmez bir taçtır... Edepten mahrum bırakılan kimse, bütün hayırlardan mahrum bırakılmış olur... Ben edebe ve saygıya çok dikkat ederim. Saygıyı aştı mı ben orada yokum. Osmanlı Devleti'ni ayakta tutan saygı ve edep olmuştur. Bakın bazı Orta Doğu ülkelerindeki insanlara, Kur'ân-ı kerimi koyuyor başının altına, upuzun yatıyor. Ama Osmanlı Mushafı göbeğinin altında hiç tutmamış. İşte o edep, Osmanlıyı 600 sene ayakta tutmuştur... Hangi ailede edep, saygı varsa, o ailede mutluluk vardır. Hangi ailede karşılıklı saygı yoksa o ailede hep kavga-gürültü vardır... Camilerin kapılarına, dergâhların girişlerinde 'Edep ya Hû' yazar. Saygı ve edep, bu milletin asaletinde vardır. Yapımız itibarıyla biz Türkler saygılı ve edepli insanlarız. Cenab-ı Hakk (Zenginliği isteyene veririm. Ama edebi, güzel ahlakı ben istediğime veririm) buyuruyor..."

.Allah için sevmek ve Allah için sevmemek

2019-02-15 02:00:00

A -

A +

Resûlullah efendimiz buyurdu ki: "İmanın temeli ve en kuvvetli alameti, Müslümanları sevmek ve Müslümanlara düşmanlık edenleri sevmemektir."

İman etmek, bütün insanlara lazımdır. Herkes için iman zaruridir. Muhammed aleyhisselamın söylediklerinin hepsini beğenip kalbin kabul etmesine, yani inanmasına "iman" denir... Amentüdeki altı şeye inanmak, imandır. İmanın bunlardan da önce gelen asıl iki şartı ise gayba iman ve hubb-i fillah, buğd-i fillahtır. Hubb-i fillah; Allah için sevmek, buğd-i fillah ise, Allah için sevmemektir. Bu iki şart yoksa, Amentüde bildirilen altı şarta bir kimse inansa da mümin olamaz. Allahü teâlânın sevdiklerini sevmek lazımdır ve imanın alametidir. Âyet-i kerimede mealen buyuruldu ki:

(Ey iman edenler, bana ve size düşman olanları dost edinmeyin, sevmeyin!) [Mümtehine 1]

Resûlullah efendimiz (sallallahü alayhi ve sellem) de bir hadis-i şerifte mealen buyurdu ki:

(İmanın temeli ve en kuvvetli alameti, Müslümanları sevmek ve Müslümanlara düşmanlık edenleri sevmemektir.) [Ebu Davud]

***

Rahmetli Enver Ören Ağabey bir sohbette anlatmıştı:

Efendi hazretleri (Seyyid Abdülhakim Arvasi "kuddîse sirrûh") "otuz sene İstanbul halkına iman ve İslâmı anlattım, anlayan üçü beşi geçmedi" buyurmuşlar. Hocam'a (Hüseyin Hilmi Işık Efendi) dedim ki: "Efendim, 'İman ve İslâm' kitabını bir kimse bir saatte okur ve imânı İslâmı öğrenebilir. Efendi hazretlerinin bu sözündeki hikmeti neydi acaba?" Buyurdu ki:

"Efendi hazretleri 'öğretemedim' demedi, 'anlatamadım' buyurdu. Mesela bir mümin kul hakkına inansa, ayaklarını uzatıp oturabilir mi? Hakiki manada imanı anlayan, ölümün hakikatini anlayan ayaklarını uzatıp yatamaz. Kalp kıramaz, günah işleyemez. Mektûbât'ta İmâm-ı Rabbânî hazretleri buyuruyor ki: Üzerinde bir dank kul hakkı olan, bütün peygamberlerin ibâdetini yapsa, bu borcu ödemeden cennete giremez. O bakımdan, çok teferruata lüzum yok. Âmir olsun, memur olsun, erkek olsun, kadın olsun, kul hakkının bu kadar önemli olduğuna inansa ve buna hassasiyetle riayet etse, sevilen, anılan kıymetli bir insan olur. Kul hakkına riayet etmezse ne olur? Başı dünyada da âhirette de derde girer...

Mübarek Efendi hazretleri bize iki şey öğretti: Bu dünyada kim sevilir, kim sevilmez!.. İşin bütün temeli burada. Dışarıya bir çıkın, bazen bir vesile ile iftarlara, bir yerlere gidiyoruz veyahut da başka davetlere gidiyoruz. Günah konuşulmuyor, mezhepsizlik, bidat, küfür, isyan bunlar konuşuluyor. Ve bunlar çok normal olmuş, çok tabii olmuş... Günahın şefaati var, affı var, tövbesi var. Ama isyanın, bidatin yok!.."

."Ey gafiller, çıkacağınız sefere azık hazırlayın!"

2019-02-16 02:00:00

A -

A +

Hazret-i Süleyman’ın cinlerden, insanlardan ve kuşlardan müteşekkil bir ordusu vardı. Bütün hayvanlarla konuşurdu. Bu onun mucizelerinden biriydi.

Büyük âlimlerden Kemalüddîn Ebî Abdullah Muhammed El Demî'nin "Hayat-ül hayvan" (Fi Garaibü’l Mahlukat) kitabında şöyle bildiriliyor:

Süleyman aleyhisselam buyurdu ki: "Ey insanlar! Bize kuş dili öğretildi ve bize her şeyden bol nasip verildi. Bu apaçık bir lütuftur..."

Hazret-i Süleyman’ın cinlerden, insanlardan ve kuşlardan müteşekkil bir ordusu vardı. Bütün hayvanlarla konuşurdu. Bu onun mucizelerinden biriydi. Bir gün baykuş, Hazret-i Süleyman'a selam verdi. Süleyman aleyhisselam selamını aldı ve aralarında şöyle bir konuşma geçti:

- Ey baykuş! Sen niçin buğday yemezsin?
- Âdem aleyhisselam onun yüzünden Cennetten çıktığı için.
- Niçin su içmezsin?
- Nuh aleyhisselamın kavmi suda boğulduğu için.
- Niçin hep harabelerde bulunursun?
- Harabeler Allahü teâlânın mirasıdır!
- Niçin evlerde ötersin?
- İnsanları ikaz için. Önlerinde şiddetli tehlikeler varken nasıl gafletle uyurlar. Böylelerine yazıklar olsun!
- Öterken ne dersin?
- Tesbih okur bir de "Ey gafiller, çıkacağınız uzun sefer için azık hazırlayın!" derim.
Süleyman aleyhisselam baykuştan daha nasihatçi kuş olmadığını söyledi...

***

İbrahim aleyhisselamı ateşe attıkları zaman bütün melekler, vahşi hayvanlar ve kuşlar ağlaştılar ve etrafında toplanıp, Allahın Peygamberine bir yardım yapabilmenin çaresini aradılar... Bunların arasında zayıf bir bülbül yavrusu vardı. Kendini ateşe atacağı sırada Hak teâlâ, Cebrail aleyhisselama emredip buyurdu ki:

"O kuşu tut ve ne dileği olduğunu sor!"
Cebrail aleyhisselam yavru bülbülü tutup isteğini sorunca, kuş dedi ki:
- Halilullah'ı ateşe atıyorlar. Mademki kurtarmaya muktedir değilim, bari onunla beraber ben de yanayım!
Hak teâlâ buyurdu ki:
"O kuşun benden bir isteği var mı?"
Bülbül şöyle arz etti:
-Benim dünyada, Hak teâlânın adını anmaktan başka isteğim yoktur. Binbir ismi olduğunu işittim. Yüz birini biliyorum. Dokuz yüz ism-i şerîfini de bilmek isterim.
Hak teâlâ, kuşun dileğini yerine getirdi...
Şimdi sahralarda feryat eden bülbül, Allahü teâlânın ismini söylemektedir...
Nemrud’un ateşi, İbrahim aleyhisselama gülistan olunca, bülbül gelip gül ağacında nağmeye başladı. O zamandan kıyamete kadar, güle muhabbet etti, âşık oldu...

.Her şey ahirette meydana çıkacak...

2019-02-22 02:00:00

A -

A +

Cömertlik, vermek değildir. Cömertlik, Allah için vermektir. Enver Ağabey, bizler senin hem cömertliğine hem de îsar sahibi olduğuna şahitlik ederiz...

Bugün, gazetemizin de içinde bulunduğu İhlas Holding'in kurucusu Enver Ören Ağabey'imizin vefat yıl dönümüdür. (22 Şubat 2013)... Bu vesileyle, rahmetlinin bir sohbetini sizlerle paylaşmak istedim...

"Her şey ahirette meydana çıkacak... Şimdi kendi hâlime bakıyorum. Buradan ibretlik bir şey çıkardım... Yakup aleyhisselam Azrail aleyhisselamla ahbaplık kurmuş. Sohbet ediyorlar, konuşuyorlar ama her gelişinde 'ziyaretçi misin yoksa vazifeli misin?' diye sorarmış. Azrail aleyhisselam da her defasında 'ziyaretçiyim' dermiş... Bir, iki, beş derken Yakup aleyhisselam demiş ki: 'Olur ya bir gün aniden vazifeli olarak gelirsen sana çok kırılırım. Gelmeden önce haber ver, ben de ona göre hazırlıklı olayım...' Hazreti Azrail de 'peki' demiş...

Bir gün yine gelmiş. Yakup aleyhisselam 'Ziyaretçi misin vazifeli misin?' diye yine sormuş. O da 'Vazifeliyim' demiş. Yakup aleyhisselam demiş ki: 'Allah Allah, hani sen vazifeli olarak gelmeden önce bana haber verecektin?' Hazreti Azrail 'Biz sözümüzde durduk ve sana üç haberci geldi' demiş... 'Bir... Senin saçın bir zamanlar simsiyahtı, görüyorsun ki beyazlaşmış. Bu sana haberci olarak yetmez mi? Bu haberci değil mi?' Yakup aleyhisselam 'Doğru söylüyorsun' demiş. 'İki... Sen gençken, kanlı canlı iken bastığın yeri titretirdin. Şimdi bakıyorum gücün kuvvetin gitmiş, yürümekte bile zorlanıyorsun. Bu da bir haberci değil mi?' Yakup aleyhisselam yine 'Doğru söylüyorsun, peki üçüncüsü ne?' diye sorunca Hazreti Azrail 'Eskiden sen dimdik yürüyordun. Şimdi kamburun çıkmış eğilerek yürüyorsun. Bundan daha iyi haberci olur mu?' demiş. Yakup aleyhisselam 'Ben bunların haberci olduğunu anlayamadım, maalesef öyle' demiş...

Hazreti Azrail 'O zaman, izin ver de şimdi vazifemi yapayım' demiş ve emaneti almış...

Azrail aleyhisselam peygamberlerden izin almadan ruhunu almazdı. Peygamberler imtiyazlıdır. Çünkü Peygamberlik bir vilayet makamı değildir ve bir uğraşma neticesi ele geçmez. Allahü teala dilediğine verir. Ama onların muvafık olan bir huyu Allahü teâlânın bu vazifeyi vermesine sebep teşkil eder. Bunu Peygamber efendimiz (aleyhissalatü vesselam) Eshabına anlatınca, 'Peki ya Resulallah, hangi huyunuz, hangi ahlakınız sebebiyle Cenâb-ı Hakk sizi peygamber yaptı?' diye sormuşlar. Resûlullah da 'îsar' buyurmuşlar. Peki îsar ne demek? Kendisine lazım olanı verebilmek... Hiç değilse ömrünüzde bir defa olsun sana çok lazım olan bir şeyi bir din kardeşine verin..."

Evet, Din Büyüklerimiz buyuruyorlar ki: "Cömertlik, vermek değildir. Cömertlik, Allah için vermektir." Enver Ağabey, bizler senin hem cömertliğine hem de îsar sahibi olduğuna şahitlik ederiz. Ruhun şad olsun...

.Mutlu olmak istiyorsanız insanları sevindirin...

2019-02-23 02:00:00

A -

A +

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri buyurdu ki: "Allahü teâlânın rızasına giden bütün yolları inceledim, en kestirme yolun, insanları sevindirmek olduğunu gördüm."

Günümüzde insanlar stresli hayat şartlarının etkisi ile son haddine kadar şişirilmiş, patlamaya hazır bir balon gibi. Toplu iğnenin ucunu değdirmek kâfi. Burada önemli olan, işin kolayına kaçıp iğneyi batırmak değil, usulüne uygun olarak, balonu patlatmadan havasını indirmektir... Bu, aslında zor bir iş değildir. Samimi bir ilgi, tatlı bir tebessüm insanların havasını indirmeye kâfi...

Yaptığınız her şeye canlılık ve neşe katın! Tanıştığınız, karşılaştığınız kimselere, soğuk, resmî davranmayın! Onları memnun edecek birkaç kelime söyleyin! “Tanıştığımıza memnun oldum, değerli bir dost kazanmış oldum” gibi sözlerle karşılık verin! Sıradan bir görüşme, hiç görüşmemekten daha kötüdür. İnsanları şöyle düşündürür: “Bu adam buz gibi soğuk! Sanki yürüyen cenaze!..”

Gülümsemenize canlılık katın! Gözlerinizle gülümseyin! Hiç kimse yapay, monte edilmiş bir gülümsemeden hoşlanmaz.

İnsanlar, söylediklerine inanan kişilerle arkadaşlık yapar. Söylediklerinizi canlı söyleyin! Konuşmanıza canlılık verin!

İyi haberler yayın! Olayların iyi yönlerini konuşun! Biri içeri girip de, “Size iyi haberlerim var” dediğinde, hemen o anda bu kişi, herkesin dikkatini üzerine çeker. İyi haber, dikkat çekmekten fazlasını yapar; insanları memnun eder. İyi haberler coşku oluşturur...

Ailenize iyi haberler getirin! Onlara, o gün yaşadığınız iyi bir şeyden bahsedin! Yaşadığınız güzel, hoş şeyleri hatırlayın! Hoş olmayan şeylerin unutulup yok olmasını hızlandırmış olun! Güzel haberler yayın! Zira, kötü haberlerden bahsetmenin hiçbir yararı yoktur. Sadece ailenizin endişe duymasına ve sinirlerinin gerilmesine sebep olur.

Çalıştığınız yerdeki kişilere de iyi haberler yayın! Onları şevklendirin, her fırsatta onları övün! Onlara iş yerinizin yaptığı iyi şeylerden bahsedin. Problemlerini dinleyin. Yardımcı olun. İnsanlara cesaret verirseniz, onların desteğini alırsınız. Yaptıkları işten dolayı onları tebrik edin. Onlara ümit verin. Onlara inandığınızı, başarabileceklerinden emin olduğunuzu bilmelerini sağlayın. Endişe duyanların endişelerini azaltın! Doğru yönde kalabilmek için bir kişinin yanından ayrılırken kendinize, “Benimle konuştuğu için, acaba bu kişi rahatlamış mıdır?” diye sorun...

Bütün bunları; bir insanı sevindirmek, onun duasını almak için yaptığınız için siz de çok çok mutlu olacaksınız. İsterseniz deneyin...

Bugünkü yazımızı, büyük âlim ve velî Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerinin şu güzel sözüyle bitirelim:
"Allahü teâlânın rızasına giden bütün yolları inceledim, en kestirme yolun, insanları sevindirmek olduğunu gördüm."

.Namazı kasten terk etmenin cezası!..

2019-03-01 02:00:00

A -

A +

Peygamber efendimiz buyurdu ki: "Bir kimse, bir vakit namazı kasten terk ederse, onun cezası Cehennemde seksen hukbe miktarı yanmaktır."

İmandan sonra en büyük vazifemiz, beş vakit namaz kılmaktır. Namaz kılmak büyük bir ibadet olduğu için terk edilmesi de çok büyük günahtır. Kasten bir namazını kazaya bırakmış olan bir kimse, pişman olup, tevbe edip bu namazı kaza etmedikçe, yüz bin kere haccetse ve ramazan aylarında oruç tutsa ve Kur’ân-ı kerimi hatmetse, yüz bin cami ve başka hayratlar yapsa ve saatte bin kere Allahü teâlâyı zikretse, o kimse o namazı kaza etmedikçe, o namazın karşılığı olarak günahtan kurtulamaz. Peygamber efendimiz (aleyhissalatü vesselam) buyurdu ki:

"Bir kimse, bir vakit namazı kasten terk ederse, onun cezası Cehennemde seksen hukbe miktarı yanmaktır." [1 hukbe 80 yıldır.]

Şeyh Razi’den rivayet olunur ki: Bir kimse Allah için cihada varıp, bir vakit namazı kazaya kalmış olsa, hiçbir namazı kazaya bırakmadan, yedi yüz kere gaza etmesi gerekir ki, tâ o kazaya kalmış namaza kefaret olmuş olsun. Bir vakit namazını gazada iken kazaya bırakan bir kimse, yedi yüz kere zina etmiş gibi, büyük günaha girmiş olur. Fi-sebilillah, kâfirlerle gaza ederken bir vakit namazı kazaya bırakmak, bu derece büyük günah olursa, kendi nefis ve hevasında ve dünya meşgalesindeyken, namazı kılmayıp, geçirenlerin hâlinin ne olacağını buradan anlamalıdır.

***
İsa aleyhisselam, bir yola giderken, güzel, mamur bir yere uğramış. Kendisine ikram ve tazim etmişler. Geriye dönüşünde oraya gelmiş. O memleket yıkılmış. Suları, çeşmeleri kurumuş. İnsanları helak olmuş... Allahü teâlâya niyaz edip, "Ya Rabbi! Bu beldenin ahalisi sana asi mi oldu? Yoksa nazar mı isabet etti?" diye arz etmiş. Allahü teâlâ cevaben buyurmuş ki: "Bu beldeye namazı terk eden biri gelip, ellerini çeşmelerinden yıkadı. Bunlar bu namaz kılmayana buğuz etmeyip, nehy etmediklerinden dolayı, onları helak eyledim!" (Necat-ül müminin)
Namazı terk eden, namaz kılmamakla bütün Müslümanlara zulmetmiş bulunuyor. Çünkü her namazda (Esselamü aleynâ ve alâ ibâdillahissâlihîn) diye Müslümanlara yapılması gereken duayı yapmıyor.
Her gün 5 vakit namazda 20 defa tekrarlanan bu duadan, ibadet eden Müslümanları mahrum bırakıyor. Yani hakları olan bu duayı terk ediyor. Kıyamet günü bütün müminler, bu haklarını namaz kılmayanlardan alsalar gerektir.

Seyyid Abdülhakîm-i Arvâsî hazretleri de, namazın önemi hakkında buyuruyor ki:

"Bu zamanda, imanı doğru olup beş vakit namazını kılan, haramlardan sakınan evliyadır. Kıyamet günü hesap önce imandan, sonra namazdandır. Tek vakit namazı kaçırmaktansa, bin kere ölmeyi tercih etmeli. Nerede ve ne şart altında olursa olsun mutlaka namaz kılmalı."

.Bu ok nereye düşerse mezarımız orası olsun!"

2019-03-02 02:00:00

A -

A +

Osmanlı sultanları Emîr Sultan hazretlerine hürmet eder, sefere çıkacaklarında huzuruna gelip, müstecâb dualarını alırlardı. Onun eliyle kılıç kuşanırlardı...

Bugün, Emîr Sultan hazretlerinin vefat yıl dönümüdür. (2 Mart 1430) Bu mübarek zat, Osmanlıların kuruluş devrinde Bursa'da yaşayan büyük âlim ve velîlerdendir. 1368 (H.770) senesinde Buhârâ'da doğdu. Soyu, Peygamber efendimize dayanır. Yani seyyiddir. Ona, Buhârâ'da doğduğu için "Muhammed Buhârî", Seyyid olduğu için "Emîr Buhârî", Yıldırım Bâyezîd Han'ın dâmâdı olduktan sonra da "Emîr Sultan" denilmiştir...

Emîr Sultan hazretleri "Kerâmetler Sultânı" diye de anılmıştır. Zamanındaki Osmanlı sultanları kendisine hürmet eder, sefere çıkacaklarında huzuruna gelip, müstecâb dualarını alırlardı. Onun eliyle kılıç kuşanırlardı...

Seyyid Abdülhakîm Arvâsî hazretleri buyurdu ki:

"Emîr Sultan hazretleri, ledünnî ilme sâhipti. Bu ilim yetmiş iki derecedir. İlk derecesinde olan, bir ağaca bakınca yapraklarının sayısını, bir denize bakmakla damlalarının adedini, bir çöle bakınca kumlarının sayısını bilir."

***

Emîr Sultan hazretlerinin bir yayı ve sadakta (ok torbası) sadece bir tek oku vardı. Bunlar, gazâda kullanılmak üzere asılı dururdu. O yaya o oku koydukları zaman, kırk ok çıkar, kırk kişiye isâbet ederdi. Her nereye atmak isterse, onu bir talebesine verir, o tarafa atmasını emrederdi...

Şeyh-ül-İslâmın da hazır bulunduğu bir gün, Emîr Sultan hazretleri, okunun ve yayının getirilmesini istedi. Getirilen ok ve yayın, Şeyhülislâma verilmesini emir buyurdu. Yay ile oku, Şeyh-ul-İslâma verip; "Oku doğuya doğru at. Nereye düşerse, mezarımız orası olsun" buyurdu. Şeyh-ül-İslâm, emîrleri üzerine oku attı. Ok, şimdiki türbenin olduğu yere düştü. Orası, o zaman ağaçlık ve yeşillik idi. Hâlbuki ok atılan yer ile, düştüğü yer arası çok uzak idi. Normalde bir okun oraya gitmesi mümkün değildi. Zîrâ okun düştüğü yer, üç atımlık mesâfe idi...
Emîr Sultan hazretleri miladi 1430 (H.833) senesinde 63 yaşındayken Bursa'da vebâ hastalığından vefât etti. Hacı Bayrâm-ı Velî hazretlerinin yıkayıp, cenâze namazını kıldırmasını vasiyet etmişti. Vefât ettiği gün Hacı Bayrâm-ı Velî mânevî bir işâretle Bursa'ya geldi. Gasil ve tekfin işlerini yaptı ve cenâze namazını kıldırdı. Okun düştüğü yer olan Bursa'nın doğu kısmında yüksekçe bir yere günümüzde kendi ismiyle anılan semte defnedildi...
Türbesi yapılırken türbeyi yapan zât, rüyâsında Emîr Sultan'ı gördü. Ona; "Şurayı şöyle yap, burayı böyle yap" diye, türbesi bitinceye kadar, her gece rüyâda emir verdi. O zât, türbe yapımını bitirdikten sonra, bir daha o mübareği rüyâsında göremediğini söyledi...

Allahü teala cümlemizi şefaatlerine nail eylesin. Âmin

.Baba bedduası alan bedbaht evlat!..

2019-03-08 02:00:00

A -

A +

"Ben, çalgı çalmakla, şarkı söylemekle şöhret salmış, 'Arabistan'ın Artisti' dedikleri bir kimseydim. Nasihate hiç tahammülüm yoktu. Bir gün babamı dövdüm..."

Dün Regaib Kandilini idrak ettik. Bugün hicri takvime göre 1 Receb... "Üç Aylar"ınız mübarek olsun efendim...

Böyle mübârek günler, aylar ve geceler, insanlar için çok büyük kazançlara vesile olan fırsatlardır. Üç ayların ilkinin adı olan receb, "Tercib" kelimesinden gelmektedir. Bu da tazim ve hürmet manasına gelir. Allahü teâlâ, bu ayda oruç tutanların, bu aya saygı gösterenlerin günahlarını affeder, çok sevap ve üstün dereceler ihsan eder. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

"Bir kimse, Allahü teâlânın ayı olan receb ayında, bir mümin kardeşini gam ve üzüntüden kurtarırsa, Allahü teâlâ, ona Firdevs'te gözünün görebildiği kadar büyük bir köşk ihsan eder. Uyanınız, kendinize geliniz ve receb ayına hürmet ve ikram ediniz ki, Allahü teâlâ da size ikram ve ihsan etsin."

Din büyükleri buyurdu ki:

"Yıl, ağaç gibidir. Receb ayı, ağacın yapraklı olduğu, şaban meyveli, ramazan ise, meyvesinin toplanacağı zaman gibidir. Receb, Allahü teâlâdan mağfiret, şaban şefaat, ramazan sevapların kat kat olduğu aydır."

Zünnun-i Mısrî hazretleri buyurdu ki:

"Receb tohum ekme, şaban sulama, ramazan ise, hasat ayıdır. Yani ekip suladığını biçip toplayacak bir aydır. Herkes ektiğini biçer. Amelinin, ibadetinin karşılığını alır. Tohum ekmeyen, hasat mevsimi gelince pişman olur."

***

Hazret-i Hüseyin (radıyallahü anh) şöyle bir hadise anlatır:

Kâbe'yi tavaf ederken yanık sesle dua eden bir kimsenin sesini işittik. Babam bunu çağırmamı emretti. Sağ tarafı felç olmuş biri idi. Ona dedim ki:

- Sen kimsin, bu hâlin nedir?

- Ben Menâzil bin Lâhık'ım. Çalgı çalmakla, şarkı söylemekle şöhret salmış, "Arabistan'ın Artisti" dedikleri bir kimseydim. Hep nefsin arzuları peşinde koştum. Recep ve şaban aylarında bile bu günahlara devam ederdim. Babam, beni bu günahlardan kurtarmaya çalıştı. Ancak, benim nasihate hiç tahammülüm yoktu. Babamı dövdüm. O da üzüntülü ve kırık kalple;

-Bu aylarda oruç tutar, geceleri ibadet ederim. Beytullaha gidip şerrinden korunmak için Allahü teâlâdan yardım dilerim, dedi.

Bir hafta oruç tutup Kâbe'ye giderek, "Ey Rabbim, hakkımı oğlumdan al, onu felç et" diye dua etti. Henüz duası bitmeden sağ tarafım felç oldu. Bunu görenler, bana "Baba bedduasına uğramış kimse" derler.

- Peki, baban bu hâline ne dedi?

- Babamdan af ve özür diledim. Onun da babalık şefkati galip gelerek beni bağışladı. Ancak, beddua ettiği yerde, bu sefer şifa bulmam için hayır dua etmek üzere Beytullaha gelirken, yolda vefat etti. Şimdi çaresizim...

Hazret-i Hüseyin buyurdu ki:

-Babam bu gence dua etti. Receb ayında yaptığı bu dua bereketiyle Allahü teâlâ ona şifa ihsan eyledi...

.Sütten beyaz, baldan tatlı suyu olan nehir...

2019-03-09 02:00:00

A -

A +

"Cennette bir nehir vardır. Ona 'Receb' denir. Sütten beyaz, baldan tatlıdır. Receb ayında bir gün oruç tutana Allahü teâlâ kıyâmet günü o nehirden su verir."

Mübarek "Üç Aylar"dayız... Bu ayları ve günleri fırsat bilip iyi değerlendirelim... Mübarek günlere, aylara hürmet etmek, günâhlardan uzaklaşmakla ve ibâdetleri yapmakla olur. Hürmet edip, saygı gösteren, kat kat karşılığını görecektir...

Receb ayı, hürmet edilmesi gereken dört kıymetli aydan biridir. Resulullah efendimiz, receb ayına çok değer verir ve "Ya Rabbi, receb ve şabanı bizler için mübarek kıl ve bizi ramazana eriştir" diye dua ederdi. Receb ayında edilen dualar kabul edilir, hatalar affedilir. Günah işleyenin cezası da kat kat olur.

Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Haram aylar, receb, zilkade, zilhicce ve muharremdir.) [İbni Cerir]
(Haram aylarda perşembe, cuma ve cumartesi günleri oruç tutana iki yıllık ibadet sevabı yazılır.) [Taberani]
(Haram aylarda bir gün oruç tutup bir gün yemek çok faziletlidir.) [Ebu Davud]
(Receb ayında Allahü teâlâya çok istiğfar edin; çünkü Allahü teâlânın, receb ayının her vaktinde Cehennemden azat ettiği kulları vardır. Ayrıca Cennette öyle köşkler vardır ki, ancak receb ayında oruç tutanlar girer.) [Deylemi]
(Allahü teâlâ, receb ayında oruç tutanları mağfiret eder.) [Gunye]
(Ramazan ayı dışında Allah rızası için bir gün oruç tutan, iyi bir yarış atının bir asırda alacağı mesafe kadar Cehennemden uzaklaşır.) [Ebu Ya’la]
(Receb büyük bir aydır. Allahü teâlâ bu ayda hasenatı kat kat eder. Receb ayında bir gün oruç tutan, bir yıl oruç tutmuş gibi sevaba kavuşur. 7 gün oruç tutana, Cehennem kapıları kapanır. 8 gün oruç tutana Cennetin 8 kapısı açılır. On gün oruç tutana, Allahü teâlâ istediğini verir. 15 gün oruç tutana, bir münadi, "Geçmiş günahların affoldu” der. Receb ayında Allahü teâlâ Nuh aleyhisselamı gemiye bindirdi ve o da, receb ayını oruçlu geçirdi. Yanındakilere de oruç tutmalarını emretti.) [Taberani]
(Receb ayında, takva üzere bir gün oruç tutana, oruç tutulan günler dile gelip "Ya Rabbi onu mağfiret et" derler.) [Ebu Muhammed]

(Receb-i şerifin bir gün başında, bir gün ortasında ve bir gün de sonunda oruç tutana, Receb’in hepsini tutmuş gibi sevab verilir)

(Cennette bir nehir vardır. Ona 'Receb' denir. Sütten beyaz, baldan tatlıdır. Receb ayında bir gün oruç tutana Allahü teâlâ kıyâmet günü o nehirden su verir.)

[Bu ayda oruç tutarken, kazası olan, (İlk kazaya kalan ramazan orucumu tutmaya) diye niyet eder. Kaza yoksa bile, kaza orucu tutmak yine caizdir.]

."Haramların süsüne, yaldızına aldanma!.."

2019-03-15 02:00:00

A -

A +

Dünyada ve ahirette huzur içinde olmak istiyorsan, bütün hareketlerinin dine uygun olmasına çok dikkat et! Onun ışıkları altında yaşamaya çalış!

Dünyaya milyarlarca insan gelmiş. Bir müddet yaşamışlar. Sonra, ölüp gitmişler. Bunların bazıları zengin imiş, bazıları fakir. Kimi zalim imiş, kimi mazlum. O hâllerinin de hepsi geçti, unutuldu. Onların bir kısmı inanmış, Müslüman idi. Geri kalanları, inanmamış kâfirlerdi. Hepsi, ya sonsuz yok olacak, yahut kıyamet kopup, tekrar dirilip, inanmayanlar sonsuz azap çekecek. Her iki hâlde de, inanmış olanlara hiç azap, hiç sıkıntı yok. Fakat ikinci hâlde, inanmayanlar, sonsuz ve pek acı azap çekecekler.

-Ey insan! İyi düşün! Birkaç sene sonra, sen de, bunlardan biri olacaksın. Şimdi, geçmiş senelerin nasıl bir hayal oldu ise, ölünce de, bütün ömrün, bütün hayatın, çalışmaların, didinmelerin bir hayal, bir rüya gibi olacak. O zaman, sen o iki kısmın hangisinden olmak istersin? Hiçbirinden olmak istemem, diyemezsin. Buna imkân yok! Çaresiz, onların arasına gideceksin! Sonsuz ateşte yanmayı, ihtimal bile olsa, ister misin?

İnanmayanlar nefislerine, zevklerine aldanarak inkâr ediyorlar. Zevklerinden başka bir şey düşünmüyorlar. Hâlbuki, İslâmiyet zevki yasak etmemiştir. Zevklenmenin zararlı olmasını yasaklamıştır. O hâlde, aklı olan kimse, zevklerini Allahü teâlânın gösterdiği yoldan temin eder. İslâmın güzel ahlâkı ile süslenir. Herkese iyilik eder. Kendisine kötülük yapanlara iyilikle karşılık verir. İyilik yapamazsa, hiç olmazsa sabreder...

Bütün rahatlıkların, saadetlerin başı, iman etmekte, Müslüman olmaktadır. İman etmek de, çok kolaydır. İman etmek için, bir yere para vermek, mal vermek, zor bir iş yapmak, birisinden izin almak gibi, hiçbir şey yapmak lazım değildir. İman, altı şeyi öğrenip, bunlara kalbinden, gizlice inanmak demektir. İman eden, Allahü teâlânın emirlerine teslim olur. Yani seve seve yapar. Böylece, Müslüman olur.

-Ey insan! Haramların süsüne, yaldızına sakın aldanma ve çabuk geçen, tükenen lezzetlerine sakın kapılma! Dünyada ve ahirette rahat ve huzur içinde olmak istiyorsan, bütün hareketlerinin, duruşlarının, gidişlerinin, dine uygun olmasına çok dikkat et! Onun ışıkları altında yaşamaya çalış!

Her şeyden önce, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiği, doğru itikadı, imanı öğrenmek ve imanını buna göre düzeltmek lazımdır. Çünkü, itikad bozuk ise yapılan ibadetlerin sevabı, faydası olmaz. Ondan sonra, fıkıh bilgilerini öğrenmeli, farzları yapmaya sarılmalı, helale, harama dikkat etmelidir. Dinde bu sıra çok önemlidir. Bunlar tamamlandıktan sonra, nafilelerle uğraşmalıdır... (Tam İlmihâl Seâdet-i Ebediyye)

.Şeytanın "Kalk namaz kıl" diye uyandırdığı zat!

2019-03-16 02:00:00

A -

A +

Bayezid-i Bistami hazretlerine bir gece uyku bastırıp sabah namazını kılamadı. O kadar inleyip, telaş ve korku oldu ki, bir ses işitti!..

Namaz, İslam’ın beş şartından ikincisi olup, Fahr-i kâinatın “sallallahü aleyhi ve sellem” Mirac'a teşriflerinde, en hayırlı ümmet olan ümmeti üzerine, Allahü teâlânın ezelî hitabı ile her gün beş vakit olarak farz oldu.
Namaz, dinin direğidir. Kim, namazı devam üzere, doğru ve tamam olarak eda ederse, dinini ikame etmiş, İslam binasını ayakta durdurmuş olur. Âdem aleyhisselamdan beri her dinde namaz var idi. Her ümmete bir vakit farz idi. Ama bir vakitte birçok rekat farz idi. Kimine sabah namazı, kimine akşam namazı farz idi. Her ümmete ayrı farz olan namazlar, bizim ümmetimize hepsi birden farz oldu...

Süleyman aleyhisselam bir namazı geçince dokuz yüz kurban kesip, af diledi. Kırk gün matem tuttu... Eyyub aleyhisselâm ibadette zayıflık hâsıl olunca, feryat ederek, "Ben gerçekten hastalanmışım" dedi. Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” mübarek dişleri şehit olup, mübarek yanaklarından kanlar aktığı hâlde, el kaldırıp, "Ya Rabbi! Kavmime hidayet ver. Onlar bilmiyorlar" buyurmuşken, Hendek günü, ikindi namazının fevtine, yani kılınamamasına sebep olduklarında,  "Bizi ikindi namazından mahrum bıraktılar. Ya Rabbi! Onların kalplerini ve kabirlerini ateşle doldur!" buyurdu...
Hazret-i Ebu Bekir’in “radıyallahü anh” bir gece vitir namazı geçti. Gece çok ibadet ettiğinden, gece sonunda uyku bastırdı. Sabah namazında Seyyid-i âlemini “sallallahü aleyhi ve sellem” takip ederek, mescid kapısında huzuruna gelip feryat etti. "Yâ Resulallah! İmdadıma yetiş. Vitir namazımı kılamadım" diye niyaz etti. Resul aleyhisselam ağlamaya başladı. Cebrail aleyhisselam gelip, "Ya Resulallah, Sıddık’a söyle ki, Allahü teâlâ onu affetti" dedi...
Bayezid-i Bistami hazretlerine bir gece uyku bastırıp sabah namazını kılamadı. O kadar inleyip, telaş ve korku oldu ki, bir ses işitti. "Ey Bayezid, bu günahını affettim. Ağlaman bereketiyle sana ayrıca yetmiş bin namaz sevabı verdim" buyuruldu... Birkaç ay sonra tekrar uyku bastırdı. Şeytan gelip, mübarek ayağından tutarak uyandırdı. "Kalk, namaz geçmek üzeredir" dedi. Şeyh Bayezid buyurdu ki:
-Ey melun şeytan, sen böyle işi nasıl yaparsın? Hâlbuki sen herkesin namazının geçmesini istersin.
İblis dedi ki:
-Sabah namazını kılamadığın gün ağlayarak yetmiş bin namaz sevabı kazanmıştın. Bugün onu düşünerek seni uyandırdım ki, yalnız bir vakit namaz sevabı bulasın. Yetmiş bin namaz sevabı alamayasın!

Şu hâlde, ey mümin, vaktini boş geçirme! Zamanını mamur eyle! Namazlarını vaktinde kıl ki, Kıyamet günü pişman olmayasın. Çok ecir ve çok sevap hâsıl eyleyesin... (Namaz Risalesi)

.Gazneli Sultan Mahmud ve üç ibretli hadise!..

2019-03-22 02:00:00

A -

A +

Gazneli Sultan Mahmud, tebdil-i kıyafetle dolaşırken, bir müezzinin minarede bir aşağı bir yukarı mekik dokuduğunu gördü. Hayretler içinde kalmıştı!..

Gelibolulu Yazıcızâde Muhammed Efendi "Muhammediyye" adlı eserinde şöyle anlatır: Gazneli Sultan Mahmud, tebdil-i kıyafetle dolaşırken, bir müezzinin minarede bir aşağı bir yukarı mekik dokuduğunu gördü. Müezzin, yerden minareye bakıp, sevinç ve neşe içinde tırmanıyor, koşar adımlarla, şerefeye ulaşıyor, fakat ümitsizlik, perişanlık içinde geri geliyordu. Müezzinin bu hâli, hava kararana kadar böyle devam etti... Daha sonra başka bir yere gitti. Orada da, bir demircinin, örsün başında iken sevinçle koşarak, körüğün yanına gidip, sonra da ağlayarak perişan hâlde geri döndüğünü, örsün başına gelip körüğe bakınca, tekrar neşesi yerine gelip, sevinç içinde yine körüğe koştuğunu gördü. Bu hâl, bu şekilde sürüp gidiyordu... Sultan, bunların hâlinden bir mana çıkaramamıştı... Yoluna devam etti. Bu defa da, üç yol ağzında oturan âmâ bir kimsenin hâli dikkatini çekti. Adamcağız, bir ayak sesi hissettiğinde, gelene "Ne olur, şu bir akçeyi al ve enseme bir tokat at!" diye yalvarıyordu. Oradan geçenler de, bu kimsenin yalvarmasına dayanamayıp, bir akçeyi alıp, ensesine vurarak oradan uzaklaşıyorlardı...

Bu üç ibretli olay, Sultan Gazneli Mahmud'a çok tesir etti. Vezirine, bunların sırrını öğrenme vazifesini verdi... Vezir, önce demirciden başladı. Demirci başından geçenleri şöyle anlattı:

-Seneler önceydi. Bir gün, dükkândan geç ayrılmam gerekiyordu. Bunun için, iki tavuk alıp, çırakla eve gönderdim ve “Bu tavukları pişirin, birini de bana gönderin” diye haber yolladım... Akşam namazından sonra, evden pişmiş hâlde tavuk geldi. Örsün kenarına çömelip, yemeye başladım. Bir budu kalmıştı ki içeriye sevimli bir kedi girdi. Eti seyretmeye başladı. Fakat ben oralı olmadım. Kedi, acıklı acıklı miyavlamaya başladı. Bunun üzerine, ben, kendisini kovalamak istedim. O an hiç beklemediğim bir şey oldu. Kedi dile gelip dedi ki:

-Eğer o budu bana verirsen, emsalsiz bir hazinenin yerini sana göstereceğim.

-Hadi göster, ben de, budu sana vereyim.

-Şu körüğün yanına bak!

Dediği yere baktığımda, bir de ne göreyim? Renk renk, eşi, benzeri olmayan mücevherler... Karnım doymadığı için, elimdeki buddan da vazgeçemiyordum. “But benim elimde, mücevherler de benim dükkânımda, o zaman niçin aç kalayım” diye düşündüm. Elime bir sopa alıp, kediyi kovaladım. Ancak körüğün yanına vardığımda, hiçbir şey yoktu. “Acaba yanlış mı gördüm” diyerek, tekrar örsün yanına geldim. Mücevherler ışıl ışıl orada parlıyordu. Sevinç içinde, oraya koştum. Körüğün yanına varınca, yine yok olduğunu gördüm... İşte o zamandan beri, böyle hazineye kavuşmak için, gidip geliyorum...

Müezzin ve âmânın sırrı neymiş; o da yarına inşallah...

."Onun gözünü ancak bir avuç toprak doyurur!"

2019-03-23 02:00:00

A -

A +

Resulullah efendimiz buyurdu ki: "İnsanoğlunun iki dere dolusu altını olsa, üçüncüsünü isterdi. Onun gözünü ancak bir avuç toprak doyurur."

Gazneli Sultan Mahmud'un, sırlarını öğrenme vazifesini verdiği Veziri, demircinin sırrını öğrendikten sonra, müezzinin bulunduğu camiye geldi. Müezzine "Senin bu hâlin nedir?" diye sordu. O da anlatmaya başladı:

-Bir gün, minareye ezan okumak için çıkmıştım. Baktım şerefede iri ve sevimli bir kuş var. Beni kaptığı gibi göklere yükseltti ve sonra cennet gibi bir yere indirdi. Birileri gelip, beni bir saraya götürdüler... Bir kadın karşıladı. Ona bakınca, her şeyi unuttum. Kadın, benim bu şaşkınlığımı fark etti ve şu açıklamayı yaptı:

-Ben bu ülkenin hükümdarının kızıyım. Evlenmek için, seni ben getirttim. Fakat bu arada babam vefat etti. Bu hâldeyken evlenmemiz uygun olmaz. Birkaç gün bekle...

Ben hemen "Olmaz, bekleyemem!" diye itiraz ettim. Ben diretince kadın öfkelendi ve beni getiren kuşa, "Nimete kavuşmanın ilk şartının sabretmek olduğunu bilmeyen bu adamdan hayır gelmez! Bunu aldığın yere götür" diye emir verdi. Kuş, beni getirip, bu şerefeye bıraktı. Perişan bir şekilde, minareden indim. Evime giderken, “Belki bir ümit, kuş tekrar gelmiştir” diye şerefeye baktım. Bir de ne göreyim, kuş orada değil mi? Hemen koşarak çıktım. Fakat kuş yine kayboldu. Tekrar aşağı indim. Yine kuşu gördüm... İşte bundan dolayı akşama kadar inip çıkıyorum...

***

Vezir son olarak üç yol ağzındaki, gözleri görmeyen adamın sırrını öğrenmek için yanına gitti. Kendine niçin parayla tokat attırdığını sordu. Adam şöyle anlattı:

“Ben kervancıbaşıydım. Bir gün kervanıma, on deve yükü altını olan birisi katıldı. Elime bıçağı alıp, sahibinin yanına gittim. Adam, benim niyetimi anlamıştı. Bana şu teklifte bulundu:

-Beni öldürmezsen, sana bir iyilik yaparım. Senin gözüne bir mil çekeyim. Yer altındaki bütün hazineleri görürsün. Zaten ben de bu altınları böyle elde ettim.

Bu teklifi kabul ettim. Gözümün birine mil çekti. Artık bütün hazineleri görebiliyordum. Fakat buna da razı olmadım “Daha çok göreyim, daha çok altın toplayayım” diye, diğer gözüme de mil çekmesini istedim. Adam "Tamah etme! Gel sen buna razı ol!" dediyse de ben ısrar ettim. Bunun üzerine adam, diğer gözüme de mil çekti. Artık bütün hazineleri görüyor, fakat bunun dışında başka bir şey göremiyordum... İşte dünya tamahı, altın hırsı, beni bu hâle getirdi. Kendimi dünyada bu şekilde cezalandırıyorum. İnşallah cenab-ı Hakk da bu tövbemi, pişmanlığımı kabul eder de, ahirette cezalandırmaz...

Resulullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) ne güzel buyurmuş: (İnsanoğlunun iki dere dolusu altını olsa, üçüncüsünü isterdi. Onun gözünü ancak bir avuç toprak doyurur.) [Buhari]

.İnsanlara şefkatli ve merhametli olmak...

2019-03-29 02:00:00

A -

A +

Osmanlılar, dervişler vâsıtasıyla İslâmı tanıtmaya çalışırken, muhataplarına son derecede müsamahakâr ve merhametli davranmışlardır...

Âhir zamandayız... Dünya savaşlar ve terör hadiseleriyle kaynıyor!.. Tarihte az da olsa huzurlu dönemler olmuştur. Mesela Osmanlılar zamanında, Osmanlı hâkimiyetindeki bütün bölgelerde, müslim, gayrimüslim herkes huzur içindeydi. Halkın malından, canından bir endişesi yoktu.

Peki, Osmanlının küçük bir beylik iken dört kıtaya hükmeden bir imparatorluk hâline gelmesinin sebebi neydi? Çünkü Osmanlılar, fethettikleri yerlerde halka, biz güçlüyüz, istediğimizi yaparız gibi tahakkümde bulunup onları ezmediler.

Din Büyüklerimiz buyuruyor ki: "Allahü teala kullarına şu veya bu şekilde çeşitli hizmetler nasip etmiştir. Herkes elinden geldiği kadar, imkânı olduğu kadar hizmet eder. Ama en büyük hizmet iki tanedir: 1- Allahü tealanın dinine hizmet. 2- Onun kullarına iyilik etmek. Bunları ayıramazsınız. Bir A'rabi (bedevi), Cenâb-ı Peygambere sordu:

-Ya Muhammed (aleyhissalatü vesselam), sen hep dinden bahsediyorsun, nedir bu dinin aslı?

Resulullah efendimiz buyurdular ki:

-Et ta'zimi li emrillah veşşefekatü li halkillah...

İmâm-ı Rabbânî hazretleri buyuruyor ki: "Bu iki cümleyi birbirinden ayıramazsınız. O zaman noksan kalır. Bu bir bütündür. Yani Allahü tealanın emirlerine ve yasaklarına riayet etmek, saygılı olmak. İkincisi, mutlaka insanlara şefkatli ve merhametli olmak..."

Gerçekte Osmanlılar, devlet eliyle ve gönüllü tasavvuf ehli dervişler vâsıtasıyla İslâmı tanıtmaya çalışırken, muhataplarına son derecede müsamahakâr ve merhametli davranmışlardır, zorlamalara iltifat etmemişlerdir...

***

Osman Gâzi, oğlu Orhan Gazi'ye bir vasiyette bulundu ve bütün Osmanlı sultanları, bu vasiyetnâmeye cân-ı gönülden sarıldı, devletin 600 sene hiç değişmeyen anayasası oldu. İşte dost-düşman herkesi Osmanlı'ya hayran bıraktıran sır, bu vasiyetnamededir:

"Ey oğul! Allahü teâlânın emirlerine muhalif bir iş eylemeyesin! Bilmediğini ulemâdan sorup anlayasın! İyice bilmeyince bir işe başlamayasın! Sana itâat edenleri hoş tutasın! Askerine in'âmı, ihsânı eksik etmeyesin ki, insan ihsânın kulcağızıdır. Zâlim olma! Âlemi adâletle şenlendir ve Allah için cihâdı terk etmeyerek beni şâd et! Ulemâya riâyet eyle ki, din işleri nizâm bulsun! Nerede bir ilim ehli duyarsan, ona rağbet, ikbâl ve hilm göster! Askerine ve malına gurur getirip, dinden uzaklaşma! Bizim mesleğimiz Allah yoludur ve maksadımız Allah'ın dînini yaymaktır. Yoksa kuru gavga ve cihângirlik davâsı değildir. Sana da bunlar yaraşır. Dâimâ herkese ihsânda bulun! Memleket işlerini noksansız gör! Hepinizi Allahü teâlâya emânet ediyorum..."

.Halk iyi ise iyi, kötü ise, kötü idareci gelir

2019-03-30 02:00:00

A -

A +

Ortada bir suç varsa toplumda aramalı. Toplum kötü ise, kötü idareciyi değiştirmekle iş bitmez. Gelen gideni arattırabilir!..

İdareciliğin mektebi yoktur derler. Bu sözün doğru tarafı vardır. İdareci, idarecilik kabiliyeti olan insanın, hadiselerle pişip yoğrulması ile yetişir. İyi idareci olmak için diploma tek başına kâfi gelmez. Bunun yanı sıra sabır, müsamaha, zekâ, basiret, akıl, olayları kritik etme, hitabet kabiliyeti, heyecana kapılmamak, ikna kudreti, vakar, ciddiyet, affedebilme, derinlemesine düşünme, insanları tanıma, güler yüz ve tatlı dil gibi hasletlerin de bulunması lazımdır. İdareci bunlardan ne kadar çoğuna malikse iyi idarecilik vasfı da o nispette artar...

Türkler, tarihin en eski milletlerinden biridir. Üstün devlet kurma bilgileri vardır. Öteden beri bizim aile, şehir ve devlet hayatımız mevcuttur. Bu da iyi idareci yetiştiren cemiyet olduğumuzu ortaya koymaktadır. Cemiyet yaşayışımızda çocuk, hayatı tanımaya başladığı an ilk önce bir “reis” ve “reis” mefhumu ile karşılaşır. Baba, ailenin reisidir. Okuldaki reisi öğretmen ve müdürdür. Mahalle reissiz değildir; oradaki reis muhtardır. Camide imam sadece namaz kıldıran insan değil, aynı zamanda bir reis ve bir rehberdir. Selçuklular ve Osmanlılar zamanında devlet reisi yani devletin en yüksek idarecisi aziz bilinir, ismi öyle ulu orta söylenmez, saygısızlık gösterilmezdi. Günümüzde de bu emsalsiz örfümüz devam ettirilmiş ve devlet başkanları tartışma, sataşma ve polemiklerin üstünde ve uzağında tutulmuştur; tutulmalıdır da...

Devlet adamı her hâl ve hareketi ile bir bütündür. Gazetecilerle konuşmasına, giyim kuşamına kadar her an dikkatli, ölçülü ve ağır başlı olmalıdır. Milleti idare edenler millete mal olmuştur. Hiçbir davranışları gözden kaçmaz.

İdareci, hedefteki insandır. Güzel davranışları örnek alındığı gibi, hataları da şiddetle reaksiyon görür.

İdareci olmanın mesuliyeti çoktur. Maiyetindekilere adaleti gözetmeyen âmir, onlara zulmetmiş olur. Zulmün günahı ise büyüktür. Hadis-i şerifte mealen buyuruldu ki:
(Allahü teâlânın en sevmediği kimse, zalim idarecidir.) [Tirmizi]

Ancak şunu unutmamalı ki; insanlar iyi ise, iyi idareciler gelir, kötü ise kötü idareciler gelir. Ortada bir suç varsa toplumda aramalı. Toplum kötü ise, kötü idareciyi değiştirmekle iş bitmez. Amirimiz, idarecimiz kötü diye yakınmak da doğru değildir. Önce kendimize bakmamız, kendi kusurlarımızı düzeltmemiz gerekir. Tövbe edip kendimizi düzeltirsek, yöneticilerimiz, amirlerimiz de düzelir. Nitekim hadis-i şerifte mealen buyuruldu ki:

(Siz nasılsanız, başınıza öyle âmirler geçer.) [Deylemî]

O hâlde, ilk önce kendimizi ıslah etmeliyiz! Yönetilenler düzgün olursa, yönetenler de düzgün olur.

."Son nefeste benim hâlim ne olacak?.."

2019-04-05 02:00:00

A -

A +

Ali Bekka hazretleri çok ağlardı. Gözyaşı aktığı yerleri kısmen çürütmüş, yüzünde iz bırakmıştı. Devamlı ağlamasının sebebini sordular...

Bir mümin kardeşine "Allah iman selameti versin" demek, ne güzel bir duadır. İmanla ölmek, en büyük nimet, en büyük gayedir. Mübarek zatlar yani âlimler, evliya zatlar, hep son nefes korkusundan ağlamışlardır... Nice âlimler son nefeste imansız gittiler...

Büyük âlim ve velî Ali Bekka hazretleri çok ağlardı. Gözyaşı tuzlu olduğu için aktığı yerleri kısmen çürütmüş, yüzünde iz bırakmıştı. Çok ısrar üzerine, devamlı ağlamasının sebebini şöyle anlatır:

-Yıllar önce, olağanüstü hâlleri olan bir arkadaşım vardı. Bir defasında birlikte tayy-i mekânla Bağdat’tan, yaya bir yıllık uzaklıktaki şehre, bir anda gittik. Orada bana "Ali, filan zamana yakın öleceğim. O gün ölürken yanımda bulun!" dedi. "Tamam, söz" dedim... İşimizi görüp, yine tayy-i mekânla döndük...
Dediği gün evine gittim, can çekişiyordu, ama yüzü doğuya dönmüştü. Tutup kıbleye çevirdim. Tekrar doğuya döndü. Yine çevirdim, yine döndü. Gözlerini açıp, "Arkadaş yüzümü kıbleye çevirmek için uğraşma, bu tarafa dönmüş olarak öleceğim" dedi. "Neden" diye sordum. "Tanrı üçtür, hak din Hristiyanlıktır" dedi. Sanki dağlar başıma yıkıldı. Gözleri fal taşı gibi patladı, sonra birden çirkinleşti, çırpına çırpına imansız öldü...

Bunu duyanlar, cenazeyi dışarı attılar. Cesedin etrafını kalabalık sardı, durumundan korkanlar, "bizim sonumuz ne olacak?" diye ağlamaya başladılar...
Ben de, başımı alıp köyden dışarı çıktım. Yürürken, "Benim sonum ne olacak?" diye hem ağlıyor hem tövbe ediyordum...

Epey uzaklarda, bir Hristiyan köyüne kadar gelmişim. Ortada bir cenaze, köylü etrafında toplanmış, sövüp sayıyorlar. Beni görünce, "Ali Hoca, gel" dediler. Hışımla yerdeki cenazeyi gösterip, "Bu, Kelime-i şehadeti getirdi, (Hak din İslam’dır, ben Müslümanım) dedi, Allah diyerek öldü" dediler. Ben de, "Ne güzel, hak din üzere öldü, üzülecek ne var" der demez, iyice köpürdüler. "Bu bizim meşhur rahibimizdi, yüz yıl yaşadı, sonunda bize ihanet etti, dinimizi reddetti, (Gelin siz de Müslüman olun, kâfirlikte kalmayın) gibi hakaretler de etti" dediler. "İleride bir köyde, biraz önce Hristiyan olup ölen biri var. Onun ölüsü de ortada kaldı. İki cenazeyi değişelim" dedim. Kabul ettiler, onu kendi mezarlıklarına gömdüler. Biz de, bizimkini kefenleyip, namazını kılıp, bizim mezarlığa defnettik...

İşte bu yüzden yıllardır ağlıyorum, "son nefeste benim hâlim ne olacak?" diye hep korku içindeyim...

Bizler de, vesveseye kaçmadan; son nefes endişesi ile yaşamalıyız. Allahü teala encamımızı hayreylesin...

."Şâ'ban-ı şerîf, bana mahsus bir aydır..."

2019-04-06 02:00:00

A -

A +

"Ey benim meleklerim, gördünüz mü, benim kullarım Habîbimin ayına nasıl tazîm ve hürmet ediyorlar. İzzim, celâlim hakkı için ben de kullarımı afv-ü mafiretime nâil eyledim."

Bugün, "Üç Aylar"ın ikincisi olan ve dînimizin kıymet verdiği mübârek aylardan Şa'bân-ı şerîfin birinci günündeyiz... Berât gecesi de bu ayın onbeşinci gecesidir...

Böyle mübarek gece, gün ve aylarda çok tevbe, istigfâr etmeli, yalvarıp af ve âfiyet istemeli, bu günleri fırsat bilmelidir. Allahü teâlâ, Şa'bân ayını, Resûlullah efendimize mahsus kılmıştır. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

(Şâ'ban-ı şerîf, benim kendime mahsus bir aydır. Hak teâlâ hazretleri Arş-ı a'lânın meleklerine azamet-i şâniyle buyurur ki: "Ey benim meleklerim, gördünüz mü, benim kullarım Habîbimin ayına nasıl tazîm ve hürmet ediyorlar. İzzim, celâlim hakkı için ben de kullarımı afv-ü mafiretime nâil eyledim.")

Şa'bân-ı şerîfte imkânı olup, gücü yetenlerin oruç tutmasının çok sevap olduğu bildirilmiştir. Yalnız bu oruçları tutarken, harâmlardan, günah işlemekten de çok sakınmalıdır.

Kazancına dikkat etmeli, helâlden kazanmalıdır. Bu aylarda oruç tutmaya gücü yetmeyenlerin veya iş sahiplerinin, ramazan-ı şerîfe kuvvetli girmek için oruç tutmamaları daha iyidir. Çünkü ramazan orucu farzdır. Nâfile için, farzı elden kaçırmamalıdır.

Kazâ borcu olanlar, bu ayda tutacakları oruçlara, kazâ olarak niyyet etmelidir. Böylece, hem kazâ borcu ödenmiş olur, hem de bu ayda tutulmasının sevabına kavuşulmuş olur.

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

(Her kim Şa'bân-ı şerîfte bir gün oruç tutsa, o kul Cehennem azâbında kurtulup, dünya ve âhıret için istediği mertebe ve dereceye vâsıl olur. Eğer iki gün tutarsa, kabirde bir melek ona arkadaş olur. Şâyet üç gün tutarsa Hak teâlâ hazretleri, o kulu kıyâmet gününde velîler kısmına ilhak edip, Cennet-i a'lada cemâlini o kula müyesser kılar.)

Hazret-i Aişe vâlidemiz buyurdu ki:

"Resûlullahın, hiçbir ayda Şa'bân ayından daha fazla oruç tuttuğunu görmedim. Hemen hemen Şa'bân ayının tamamını oruçlu geçirirdi."

Ramazandan sonra en fazîletli orucun hangisi olduğu suâl edilince Peygamber efendimiz buyurdu ki:

(Şa'bân ayında tutulan oruçtur.)

Şa'bân ayında niçin çok oruç tuttuğu sorulduğu zaman Resulullah efendimiz buyurdu ki:
(Şa'bân, öyle faziletli bir aydır ki, insanlar bundan gafildir. Bu ayda ameller, âlemlerin Rabbine arz edilir. Ben de amelimin oruçlu iken arz edilmesini isterim.) [Nesai]

Şa'ban-ı şerîf, hayırların çoğaldığı, bereketlerin indiği, hatâların terk edildiği, günahların örtüldüğü bir aydır. Bu ayda Peygamber efendimize çok salevât-ı şerîfe getirmelidir. Gafletten uyanıp, tevbe istigfâr etmeli ve bu şekilde ramazan ayı için hazırlanmalıdır...

."Eğer sen utanmıyorsan her şeyi yaparsın!.."

2019-04-12 02:00:00

A -

A +

Her zaman her yerde edepli, hayâlı olmaya çalışmalıdır! Hadis-i şerifte, "Hayâsızlık insanı küfre düşürür" buyuruldu. Hayâ, bir binayı tutan direk gibidir...

Şu bir gerçek ki; dünyadaki pek çok rezaletlikler, cinayetler, kavgalar; kısacası bütün fenalıklar, iffetsizlikten, hayâsızlıktan meydana gelmektedir. İnsanların pek çoğu, iffetsizliğin, utanmazlığın kötülüklerini bildikleri hâlde, kendilerini bu yollara sapmaktan alıkoyamaz. Bu kuvvetli duygu karşısında, elbette insanları alıkoyacak çareler vardır. Bu; terbiye ve ahlak meselesidir... Allah'tan korkan bir insan iffetsiz olamaz. O hâlde, çocuklarımıza Allah korkusunu öğretmeye çalışmak, bizim için en başta gelen görevimiz oluyor...

Günümüzde, iffetsizlik tehlikeli boyutlara ulaşmıştır! İffeti muhafaza için, gençleri zamanında evlendirmeli, bu güzel hasleti zedeleyecek yerlerden uzak durmalıdır.

Resulullah efendimiz buyurdu ki: (Bir kızın küfvünü [dengini] bulunca, hemen evlendiriniz!) [Tirmizi]

Görülüyor ki, kızı küfvüne, yani dengine vermek gerekir. Küfv, erkeğin soyda, malda, din işlerinde ve şerefte kadına uygun olması demektir. Erkeğin, yalnız zengin olmasını, ev-araba sahibi olmasını isteyenler, kızlarını felakete sürüklemiş, Cehenneme atmış olurlar...

Her zaman her yerde edepli, hayâlı olmaya çalışmalıdır! Hadis-i şerifte, (Hayâsızlık insanı küfre düşürür) buyuruldu. Hayâ, bir binayı tutan direk gibidir. Direksiz binanın durması kolay olmadığı gibi, hayâsız kimsenin de imanını muhafaza etmesi zordur.

Hazret-i Ebu Bekir, "Hayâsız insan, halk içinde çıplak oturan gibidir" buyurdu. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

(Hayâ, iffet, dile hakimiyet ve akıl, imandandır. Böyle kimselerin ahiret arzusu çoğalır, dünya hırsı azalır. Cimrilik, müstehcenlik, çirkin sözlülük, hayâsızlıktan, nifaktan ileri gelir. Böylelerinde dünya hırsı çoğalır, ahiret arzusu azalır.) [Beyheki]

Bir gün Hazret-i Lokman Hakîm'e oğlu sordu:

"Babacığım bir insan için en hayırlı haslet nedir?" "Dindir." "Ya iki haslet olsa?" "Din ve maldır." "Üç haslet olsa?" "Din, mal ve hayâdır." "Dört olsa? "Din, mal, hayâ ve güzel ahlâktır." "Ya beş haslet olsa?" "Din, mal, hayâ, güzel ahlâk ve cömertliktir." "Altı olsa?" "Oğlum, bir insanda bu beş haslet toplanırsa, o insan Allahü tealanın kendisine yakın kıldığı kullarından olup, şeytan bundan kaçar. Bir insan için bunlar kâfidir..."

Büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki: "Âdem aleyhisselamdan Muhammed aleyhisselama kadar, bütün peygamberler ümmetlerine şu nasihati yapmıştır: Eğer sen utanmıyorsan, her şeyi yaparsın!”

.“Sevdiğin kullarına hayırlı mal ver yâ Rabbî!.."

2019-04-13 02:00:00

A -

A +

Çok zengin ve cimri bir adam varmış. Bir akşam çok fakir birisi kapısına gelmiş ve "Efendim, kaç gündür açım, ne olur bana bir lokma ekmek" demiş...

İslamiyet, baştan sona iyilik etmek, din kardeşine faydalı olmak dinidir. Peygamber Efendimiz "aleyhissalatü vesselam" buyuruyor ki: "İnsanların hayırlısı, insanlara faydalı olandır. İnsanların kötüsü, kendisinden korkulan insandır."

Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) yine buyuruyor ki: “Ben bu dünyada iki insana gıpta ederim, imrenirim. Biri ilim sahibidir. Cehaletle savaşır. İkincisi çok zengindir, fukaralıkla, fakirlikle savaşır ve çok faydalı hizmetler de yapar.”

Her şeyin hayırlısını istemek lazım. Bir şeyi ısrarla "illa olsun" diye istemek uygun değildir. Bu çok tehlikeli ve çok kötü bir huydur. Peygamber Efendimiz buyurdu ki: “Yâ Rabbî! Sevdiğin kullarına hayırlı mal ver, sevmediklerine çok mal ver.”

İnsanın başına felaketler, elini açmamaktan, aldığını bırakmamaktan gelir. Elini açar, sadaka, zekât verirse, kurtulur. Cömert olmak, mühim ve zor bir iştir... Onun için, cömertlik çok kıymetli bir haslettir. Rahmetli Enver Ören Ağabeyimiz, bir sohbette anlatmıştı:

-Efendim, çok zengin bir adam varmış. Bir akşam çok garip, çok fakir birisi kapısına gelmiş ve "Kaç gündür açım, ne olur bana bir lokma ekmek" demiş...

Adam cimri mi cimri! Buna çok kızmış ve bir sürü hakaretler etmiş. O da yetmezmiş gibi kapıyı da yüzüne çarpmış... Tabii, adamcağız da neye uğradığını şaşırmış. "Ben sana ne yaptım, vermeyebilirsin ama bu hakaretler niye, bu azarlamak niye!"

Bu durum fakirin çok ağırına gitmiş. Bir yere, oturmuş hüngür hüngür ağlamaya başlamış... Tam o sırada, oradan, bir âmâ zat geçerken bakmış bir ağlama sesi var. Yanına gitmiş. "Arkadaş demiş, niye ağlıyorsun?" O da "Sorma, içim yanıyor, çok çok üzgünüm... Şu karşıdaki eve gittim, açım dedim, yüzüme kapıyı çarptı, hakaret etti, bir şey de vermedi... Hadi vermesin, ama bu yaptığı hareket çok ağırıma gitti..." diye olanları anlatmış...

Âmâ zat "Düş peşime, şurada bir gecekondum var, hadi gidelim, Allah ne verdiyse beraber yeriz" demiş...

Birlikte eve gelip, karınlarını doyurmuşlar. Âmâ ayrıca ona demiş ki: "Burada yatacak yer de var, sen benim misafirimsin."

Adamcağız âmânın bu âlîcenaplığından çok duygulanmış. Kalbin tam inceldiği böyle bir anda ellerini açmış ve çok içten şöyle dua etmiş: "Ya Rabbi! Bir âmâ fakir kulun bana bu nimetleri, bu iyilikleri yapıyor. Bu kulun bana kapılarını, sofrasını açtığı gibi, sen de bunun gözlerini açıver." O saniye âmâ zatın gözleri açılıveriyor...

Büyüklerimiz ne güzel buyurmuşlar: İsteyeni boş çevirmemeli, ihtiyacı yoksa ona ateş olur. Onu alan düşünsün!..

.Bu geceyi ihya edenleri Allahü teâlâ affeder...

2019-04-19 02:00:00

A -

A +

Bu gece "Yâ Rabbî, bize dünya ve âhiret saâdeti ihsân eyle, bize hidâyet verdikten sonra, kalblerimizi kaydırma" diye duâ etmelidir...

Bu gece yani Berât gecesi, rahmet kapılarının açılıp, duaların kabul olacağı gecelerden biridir. Resulullah efendimiz bu gece çok ibadet eder ve (Allahümmerzuknâ kalben takıyyen mineşşirki beriyyen lâ kâfiren ve şakiyyen) duasını çok okurdu. Âişe vâlidemiz, Peygamber efendimizin Berât gecesinde, sabaha kadar ibâdet ettiğini görünce sordu:

- Yâ Resûlallah, Allahü teâlânın en sevgili kulusun! Buna rağmen niçin bu kadar kendini yoruyorsun?

Peygamber efendimiz şöyle cevap verdi:

- Ey Âişe, ben şükredici kul olmayayım mı? Ey Âişe, sen bu gecede, ne olduğunu bilir misin?

Âişe vâlidemiz tekrar sordu:

- Bu gecenin diğer gecelerden üstünlüğü nedir yâ Resûlallah?

Peygamber efendimiz şöyle cevap verdi:

- Bu sene içinde doğacak her çocuk, bu gece deftere geçirilir. Bu sene içinde öleceklerin isimleri bu gece özel deftere yazılır. Bu gece herkesin rızkı tertip edilir. Bu gece herkesin ameli ve işleri Allahü teâlâya arz olunur. Bir kimse, evinden ayrılıp yolculuğa çıkar. Hâlbuki, onun adı yaşıyanlar defterinden, ölüler defterine geçirilmiştir.

Gâfil olmamalı, bu geceyi mutlaka ihyâ etmelidir. Kazâ namazı kılmalı, Kur'ân-ı kerîm okumalı ve;

"Yâ Rabbî, bize dünya ve âhiret saâdeti ihsân eyle, bize hidâyet verdikten sonra, kalblerimizi kaydırma" diye duâ etmelidir... Sadaka vermeli, Müslümanları sevindirmelidir. Bunların sevabını ölülere de göndermelidir...

***

İmâm-ı Rabbânî hazretleri vefât etmeden altı ay önce, Şabân ayının onbeşinci gecesi olan "Berât kandili" gecesini, kendi husûsi odasında ihyâ eyledi. O gece yarısı, kıymetli hanımının bulunduğu odaya geldi. Hanımı dedi ki:

- Bu gece ecellerin ve amellerin takdir edildiği gecedir. Kimbilir Allahü teâlâ kimin defterine ölecek ve kimin defterine de yaşayacak, diye kaydetti. Acaba bu gece kimlerin berâtı verilmemiştir?

İmâm-ı Rabbânî hazretleri bu sözü duyunca buyurdu ki:

- Niçin tereddüt ve şüphe ile söylüyorsun? Ya isminin, dünyada yaşayacaklar sayfasından silindiğini görenin hâli nice olur?

Bunu söyleyince, esrâr yatağı olan kalbinden bir âh çekti. Böylece İmâm-ı Rabbânî hazretleri, o sene vefat edeceğine kerâmetiyle işaret buyurmuşlardı... Vefat ettiği safer ayının yirmi dokuzuncu salı günü, gece hizmetçilerine; "Çok zahmet çektiniz, bu sizin son zahmetinizdir" buyurdu... Cenaze namazını, oğlu Hace Muhammed Said kıldırdı. Vefatında 63 yaşında idi. Serhend'de evinin yanında defnedildi. Daha sonra Afganistan Padişahı Şah-i Zaman, kabri üzerine büyük ve çok sanatlı bir türbe yaptırdı. Allahü teala şefaatine nail eylesin.

."Ey tüccarlar! Önce âhiret rızkını kazanın!"

2019-04-27 02:00:00

A -

A +

"Şeytan, pazarda, yalan, hîle, hıyânet ve yemîn ettirerek Müslümanları günâha sokmaya çalışır. Önce gidip, geç çıkanlara daha çok asılır."

Eskiden, ticaretle meşgul olan büyüklerimiz, sabah ve akşamları âhiret için çalışır, Kur'ân-ı kerîm okur, ders dinler, tövbe ve duâ eder, ilim öğrenir ve gençlere öğretirlerdi. Kelle kebabı, sabah çorbası gibi şeyleri çocuklar ve gayrimüslimler satardı. Çünkü, Müslümanlar, sabah akşam camilerde bulunurdu.

Dünya işleri, sıkıntılar âhiret için çalışmaya mâni olmamalıdır. Âhiret için ticâret yeri câmilerdir. Münâfıkûn sûresi, dokuzuncu âyet-i kerîmesinde meâlen, "Mallarınız ve çocuklarınız, Allahü teâlâyı, hâtırlamanıza mâni olmasın!" buyuruldu.

Halîfe Hazreti Ömer, "Ey tüccarlar! Önce âhiret rızkını kazanın! Sonra dünya rızkına çalışın!) buyurdu.

İnsanların amellerini yazan ikişer melek, her sabah ve akşam değişmektedir. Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:

"Melekler insanların amel defterlerini götürdükleri zaman, başında ve sonunda iyi iş yazılı ise, gün ortasında yapılanları ona bağışlarlar."

"Gündüz ve gece melekleri, sabah ve akşam, gidip gelirken birbirleri ile karşılaşırlar. Hak teâlâ, giden meleklere, 'kullarımı nasıl bıraktınız?' buyurur. 'Yâ Rabbî! Namazda bulduk ve namaz kılarken bıraktık' derler. Allahü teâlâ da, şâhid olun, onları affettim buyurur."

Müslüman tüccârlar, sanat sahipleri, gündüzleri de, ezân sesini duyunca, işini hemen bırakıp, câmiye koşmalıdır.

Din Büyüklerimiz "Ticâretleri, satışları, Allahü teâlâyı unutmalarına sebep olmaz" âyet-i kerîmesine mana verirken diyor ki:

"Demirciler vardı. Demir döğerken, ezân okununca, çekici kaldırmış iken, demire vurmaz, bırakıp namaza koşarlardı. Ve terziler vardı, iğneyi kumaşa sokunca, ezân okunsaydı, o hâlde bırakıp, cemâate koşarlardı."

Çarşıda, işte Allahü teâlâyı yâd, tesbîh etmeli, her ân O'nu hâtırlamalıdır. Dili ve kalbi boş kalmamalıdır...

Mu'âz bin Cebel hazretleri buyuruyor ki:

"Şeytan, pazarda, yalan, hîle, hıyânet ve yemîn ettirerek Müslümanları günâha sokmaya çalışır. Önce gidip, geç çıkanlara daha çok asılır."

Sabah namazı kılmadan ve kitap okuyup birkaç şey öğrenmeden işe gitmemeyi âdet edinmelidir. İhtiyâcı kadar dünyalık kazanınca, âhireti kazanmakla meşgul olmalıdır. Çünkü, âhiret hayâtı sonsuzdur ve ona ihtiyaç daha çoktur.

İmâm-ı a'zam hazretlerinin hocası Hammâd hazretleri, ticâret yapardı. Başörtüsü satardı. Her gün, iki habbe kazanınca eşyâyı toplar pazardan çıkardı.

Büyüklerden bazısı dükkâna, haftada iki gün giderdi. Bir kısmı da, cumadan başka her gün gider, öğle namazında geri dönerdi. Bir kısmı nihâyet ikindiye kadar alışveriş ederdi. Hepsi ihtiyacı kadar kazanınca câmiye gider, akşama kadar ibâdetle, ilim öğrenmekle meşgul olurlardı...

.Nimetin şükrünü bil ki daha da çoğalsın...

2019-05-03 02:00:00

A -

A +

Bir fakir, Şabân-ı Velî hazretlerine gelerek; “Bir merkebim vardı, öldü. Şimdi ben çocuklarımın geçimini ne ile temin edeceğim? Dua edin" der...

Şeyh Şâban-ı Velî ve Kastamonu Evliyalarını Anma Haftasındayız... "Evliyalar Şehri" olarak da bilinen ve Anadolu'daki en eski yerleşim yerlerinden olan bu ilimizde; Seyyid Ahmet Siyahi ve Ahmed Hicâbî gibi nice Allah adamlarının türbesi var. Biz bugün bu vesileyle Şâban-ı Velî hazretlerinin bir menkıbesini paylaşmak istiyoruz sizinle...

Şabân-ı Velî rahmetullahi aleyh, on altıncı yüzyılda yaşayan Osmanlı velilerindendir. Kastamonu'nun Taşköprü kazâsında doğdu. Küçük yaşlarda İstanbul’a giderek; tefsîr, hadîs, fıkıh ilimlerini öğrendi. Zâhirî ilimlerde yetişmiş bir âlim olarak Kastamonu’ya dönerken, Bolu’da Halvetî yolunun büyüklerinden Hayreddîn-i Tokâdî hazretlerine uğradı. Tokâdî hazretleri, kendisini ziyaret eden bu kabiliyetli talebeyi bir müddet memleketine göndermeyip yanında bıraktı. O da senelerce hocasına hizmetle şereflendi ve tasavvuf yolunda yüksek derecelere kavuştu. Hocasının vefâtından sonra da halifesi oldu. Kastamonu’ya giderek, halkı irşada, yetiştirmeye başladı. 1569 (H.976) senesinde vefât etti ve Hisaraltı civarındaki türbesine defnedildi...

Şabân-ı Velî hazretleri, dünyaya hiç meyletmezdi. Zaman zaman şehrin kenarında bulunan bir ulu çınar ağacının yanına gider. Ağacın kovuğuna oturarak, Allahü teâlâyı zikreder, mahlûkları hakkında tefekküre dalardı...

Bu mübarek zat, kendisine sığınanları boş çevirmez; getirilen hediyeleri, kendisi zahiren çok fakir olduğu halde, muhtaçlara, yetimlere dağıtırdı. Fakir babasıydı... Bir gün dergâha garip bir kimse gelerek;

-Efendim, bir merkebim vardı, o da öldü. Şimdi ben çocuklarımın geçimini ne ile temin edeceğim? Ne olur dua buyurun da, cenâb-ı Hak beni namerde muhtaç etmesin, dedi. Şabân-ı Velî hazretleri, bu fakir için dua etti...

O sırada bir atlı, yedeğinde bir katır ile Şabân-ı Velî hazretlerinin huzuruna varıp;

-Efendim! Bu katırı size hediye etmek niyetiyle memleketimden geldim. Lütfen kabul buyurunuz, dedi. Şabân-ı Velî, yanında duran fakire dönerek buyurdu ki:

-Allahü teâlânın sevdiklerine olan bağlılığın ve muhabbetin sebebiyle, cenâb-ı Hak sana, merkebin yerine daha güçlü bir katır ihsan etti. Nimetinin şükrünü bil ki, daha da çoğaltsın...

Katırı getiren kimse, bu işe şaşıp kaldı ve “Sübhânallah” dedi. Orada bulunanlar; “Niçin hayret ettin?” diye sordular. O kimse de;

-Bu katırı yarın getirecektim. Lâkin içime, "hayırlı işi geciktirme" diye bir düşünce geldi ve aceleyle yola çıktım, deyince mesele anlaşılmış oldu...

."Sancaktar-ı Resûlullah" Ebû Eyyûb el-Ensârî

2019-05-04 02:00:00

A -

A +

“Şâyet burada vefât edersem, cenâzemi hemen defnetmeyin. Ordunun gidebileceği yerin en ileri noktasına kadar götürün ve beni oraya defnedin.”

Hâlid bin Zeyd Ebû Eyyûb el-Ensârî "radıyallahü anh" hazretleri, Eshab-ı kiramın, ensarın büyüklerinden, Peygamber Efendimizin mihmandarı, sancaktarı ve kâtiplerindendir. Türkiye’de "Eyüp Sultan" diye meşhurdur. 670 (H.50) senesinde böyle bir 4 Mayıs günü İstanbul’da şehit olmuştur...

Peygamber Efendimiz Mekke’den Medîne’ye hicreti sırasında, Medîne’nin ileri gelen kimselerinden bazıları develeri Kusvâ’nın yularından tutup; “Yâ Resûlallah! Bize buyurun, bize buyurun...” diyerek istirhamda bulundular. Peygamber Efendimiz onlara; “Devemin yularını bırakınız. O memurdur. Kimin evinin önünde çökerse, orada misafir olurum!” buyurdular. Kusvâ da gitti, gitti ve sonunda Hâlid bin Zeyd'in kapısında çöktü. Hazreti Hâlid, sevinçle Resûlullah Efendimizi evine buyur etti...

Peygamber Efendimiz, evin alt katında oturmayı tercih ettiler ve buraya yerleştiler. Böylece Peygamber Efendimiz, Mescid-i Nebî inşa edilinceye kadar, yedi ay bu mübarek sahabinin evinde misafir kaldı...

Ebû Eyyûb-i Ensârî hazretleri, birçok muharebede sancaktarlık hizmeti ile şereflendi. Bu sebeple kedisine "Sancaktar-ı Resûlullah" unvanı verildi...

Hâlid bin Zeyd, Hazreti Muâviye’nin, İstanbul’un fethi için teşkil ettiği orduya katıldı. Çarpışmalar sırasında dizanteri hastalığına yakalandı. Ecelinin yaklaştığını hissedip, Peygamber Efendimizin; “Kostantiniyye’de kalenin yanında bir recül-i sâlih defnolunacaktır” hadîs-i şerîfini rivayet etti ve “Şayet burada vefat edersem, cenazemi hemen defnetmeyin. Ordunun gidebileceği yerin en ileri noktasına kadar götürün ve beni oraya defnedin” diyerek vasiyet etti. Sonra mübarek ruhunu teslim etti... O gün Müslümanlar, çarpışa çarpışa kaleye en yakın varabildikleri yere kadar gittiler. Orada kazdıkları bir kabre, Hâlid bin Zeyd hazretlerini defnettiler...

***

Aradan sekiz asır geçmiş ve İstanbul'un fethi, Osmanlı Pâdişâhı Fâtih Sultan Mehmed Han’a nasip olmuştu. Fâtih’in ricâsı ile hocası Akşemseddîn tarafından Ebû Eyyûb-i Ensârî hazretlerinin kabri kerâmetle keşfedildi. Fâtih Sultan Mehmed Han, kabri üzerine bir türbe, bir de câmi binâ ettirdi. Burası bütün Müslümanların ziyâretgâhı hâline geldi...

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki:

"Eshâb-ı kirâm efendilerimiz çok şereflidir kardeşim? Çünkü hepsi İslâm'ı yaymak için çalıştılar. Canlarını fedâ ettiler. Meselâ Eyüp Sultan hazretleri, İstanbul’a geldi ve burada şehit oldu. Allahü teala şefaatlerine nail eylesin..."

.Peygamber Efendimizin bir rüyası ve müjdesi...

2019-05-17 02:00:00

A -

A +

Resûlullah efendimiz buyurdu ki: "Rüyamda ümmetimden birini gördüm, susuzluktan dili çıkmıştı. Tuttuğu ramazan orucu gelip, susuzluğunu giderdi..."

Bu ayı, ahireti kazanmak için fırsat bilmeli, elden geldiği kadar ibadet etmelidir. Allahü teâlânın razı olduğu işleri yapmalıdır... Din büyükleri buyuruyor ki: "Cuma günü ve gecesi, ramazan-ı şerifin otuz gün ve gecesi hiç kimseye azap yoktur. Ramazan-ı şerif kirli elbisenin makineye girip temiz çıkması gibidir. Birinci günü başlıyor, otuzuncu günü tertemiz olarak insan öbür taraftan çıkıyor..."

Kışın kısa günlerde oruç tutulması daha kolay, yazın şu uzun günlerinde, sıcakta tutmaksa çok zordur. Elbette, zorluklar içinde yapılan ibadetin sevabı daha çoktur. Bu ayda özürsüz oruç tutmamak büyük günahtır. Hadis-i şerifte;

(Özürsüz, ramazanda bir gün oruç tutmayan, bunun yerine bütün yıl boyu oruç tutsa, ramazandaki o bir günkü sevaba kavuşamaz) buyuruldu.

Ehl-i sünnet âlimleri, ramazan-ı şerifte şöyle dua ederler:

"Ya Rabbi! Tuttuğumuz oruçları kabul eyle! Sen bizi ramazan-ı şerifin şefaatine nail eyle! Ramazan-ı şerifte affettiğin, magfiret ettiğin kullarına bizi de dahil eyle! Âmin..."

***

Bir gün, Peygamber efendimiz Eshabına buyurdu ki:

"Rüyamda acayip şeyler gördüm. Ümmetimden birini azap melekleri yakalamıştı. Aldığı abdestler gelip, onu içindeki zor durumdan kurtardı... Birini gördüm, kabri onu sıkıyordu. Kıldığı namazlar gelip, onu kabir azabından kurtardı... Birine şeytanlar musallat olmuştu. Ettiği zikirler gelip, şeytandan onu kurtardı... Birinin de susuzluktan dili çıkmıştı. Tuttuğu ramazan orucu gelip, susuzluğunu giderdi...

Birini zulmet sarmıştı. Yaptığı hac gelip karanlıktan çıkardı... Birine ölüm meleği gelmişti. Ana babasına yaptığı iyilikler gelip, ölümüne engel oldu, geciktirdi. Birini Müslümanlarla konuşturmuyorlardı. Sıla-i rahim gelip, ona şefaat etti, onlarla konuştu. Peygamberinin yanına gitmek isteyen birine engel oluyorlardı. Aldığı gusül, onu alıp yanıma getirdi... Ateşten korunmak isteyen birisine, sadakası gelip ateşe perde oldu... Birini zebaniler alıp Cehenneme götürürken, yaptığı emr-i maruf ve nehy-i münker gelip kurtardı... Biri Cehennem ateşine atılmıştı. Allah korkusu ile döktüğü gözyaşları gelip oradan kurtardı...

Birine amel defteri solundan verilirken, Allah korkusu gelip, defterini sağa aldı... Sevapları hafif gelen birine, kendinden önce ölen çocukları gelip, sevabını ağırlaştırdı... Cehennemin kenarında, korkudan titreyen birine, Allahü teâlâya olan hüsnü zannı gelince, titremesi durdu... Sırattan zorla geçen biri, Cennete geldi. Fakat kapılar kapalıydı. Kelime-i şehadeti gelip, onu Cennete koydu.

.Dostlarla yemek yemek ve iftar vermenin fazileti

2019-05-18 02:00:00

A -

A +

Hazreti Ali (radıyallahü anh) buyurdu ki: "Dostlara yedirdiğim bir ekmek, fakirlere verdiğim beş ekmekten daha kıymetlidir."

İnsanlara yemek yedirmek çok sevaptır. Hele oruçluya yedirmek daha çok sevaptır. Oruç tutanın sevabı kadar sevab alır, oruçlunun sevabından eksilme olmaz. Peygamber efendimiz, "Ramazan ayında bir oruçluyu su ile iftar ettiren, anasından doğduğu günkü gibi günahsız olur" buyurunca, Eshab-ı kiram “Su az ve kıymetli iken mi?” diye sual etti. Onlara cevaben "İsterse nehir kenarında versin, aynıdır" buyurdu. (V. Necat)
Yemek yedirmeyi nimet bilmelidir! Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
"Amellerin en faziletlisi, bir müminin ayıbını örtmek, karnını doyurmak ve bir ihtiyacını karşılamak suretiyle onu sevindirmektir." [İsfehani]
"Allahü teâlâ, yemek yediren cömertle meleklerine övünür." [İmam-ı Gazali]
"Misafir, sofrada bulunduğu müddetçe, melekler, ev sahibine dua eder." [Taberani]
"Cennette öyle güzel köşkler vardır ki, bunlar, tatlı konuşan, yemek yediren ve herkes uyurken namaz kılanlar içindir." [Tirmizi]
"Arkadaşına, sevdiği yemeği ikram edenin günahları affolur." [Bezzar]
Dost ve arkadaşlara yemek yedirmek, sadaka vermekten efdaldir. Hazreti Ali buyurdu ki:
"Dostlara yedirdiğim bir ekmek, fakirlere verdiğim beş ekmekten daha kıymetlidir. Dostlarla yenilen yemek, köle azat etmekten daha makbuldür."
Yemeğe çağırırken de, giderken de yalnız Allah rızasını düşünmelidir! Yemekte günah işlenen davetlere gidilmez. Fakirlerin davetine gitmeyip de, zenginlerinkine gitmek kibirdendir. Kendinden aşağı olanları ziyaret etmek de tevazu alametidir.
Düğün yemeğine davet olunanın gitmesi sünnet, başka ziyafetlere gitmek müstehaptır. Bazı âlimler ise, "Düğün yemeğine gitmek vacip, diğer davetlere gitmek sünnettir" demişlerdir.
Müslümanın Müslüman üzerindeki beş haktan biri, davetine icabettir. Yani davetini kabul edip gitmektir. Hadis-i şerifte, "Davete icabet ediniz" buyuruldu. (Müslim)
Külfete girenin davetine gitmek gerekmez. Cimrinin davetine de gitmemelidir! Peygamber efendimiz bu hususta, "Cömerdin yemeği şifa, cimrinin yemeği hastalıktır" buyurmaktadır. (Deylemi, Hâkim, İbni Lâl, Dare Kutnî, Hatib)
Samimi olarak davet edilen yere gitmelidir. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
"Müslüman kardeşine ikram eden, Allahü teâlâya ikram etmiş olur." [İsfehani]

"Davete icabet etmeyen, Allah’a ve Resulüne asi olmuş olur." [Buhari] Yani, dinimizin bu konudaki emrine uymamış olur.

.."Çok yiyip içmekle kalbinizi öldürmeyin"

2019-05-24 02:00:00

A -

A +

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Az yiyenin içi nurla dolar ve Allahü teâlâ, az yiyip içen ve bedeni hafif olan mümini sever."

Efendim, oruç, yalnız aç ve susuz kalmak değildir. Bir hayvanı veya inanmayan bir kimseyi bir odaya hapsedip aç, susuz bırakmakla oruç tutturulmuş olmaz. Orucun, sabır, şükür, nefis terbiyesi gibi diğer ibadetlerle irtibatı vardır. Onun için hadis-i şerifte, (Her şeyin bir kapısı vardır. İbadetlerin kapısıysa oruçtur) buyuruldu. [İbni Mübarek]
Sinir sistemimizin vücuttaki yeri çok mühimdir. Dil sinirleri felç olan konuşamaz. Bacaktaki sinirler felç olursa, insan yürüyemez. Sinirimizin bozulması nispetinde hayatımız, az veya çok tehlike içindedir. Siniri bozuk kimse, huzursuz olur, sabredemez. Cemiyetteki kavgaların, cinayetlerin çoğu sinirli olmaktan, sabredememekten ileri gelmektedir. (Oruç sabrın, sabır da imanın yarısıdır) hadis-i şerifi oruç tutanın sabırlı olduğunu bildirmektedir. [Ebu Nuaym]

Her şeyin bir zekâtı vardır. Vücudun zekâtıysa açlıktır. Oruç tutarak aç kalanın arzuları kırıldığı için sabretmesi kolay olur. Aç duranın basireti açılır. Anlayış kabiliyeti artar. Hadis-i şerifte, (Aç duranın idraki artar, zekâsı açılır) buyuruldu. [İ. Gazali]
Açlık, kalpte incelik doğurur. Hadis-i şerifte, (Az yiyenin içi nurla dolar ve Allahü teâlâ, az yiyip içen ve bedeni hafif olan mümini sever) buyuruldu. [Deylemi]
Açlıkta arzular kırılır, nefsimiz uysallaşır, serkeşliği kalkar. Çok yemek, gafleti doğurur. Azgın bir atı zaptetmek zor olduğu gibi, çok yedirmekle azan nefsi zaptetmek de zordur. Açlıkla terbiyesi kolaylaşır...
Tok olan şefkatsiz ve merhametsiz olur. Tok, açın hâlini bilmez. Çok yiyen sert ve katı kalpli olur. Hadis-i şerifte, (Çok yiyip içmekle kalbinizi öldürmeyin!) buyuruldu. [İmam-ı Gazali]
Sinirlerine hâkim olan kimse huzurlu olur. Açlık, günah işleme arzusunu kırar, kötülük etmeye mâni olur. Hadis-i şerifte, (Açlık ve susuzluk yoluyla nefisle cihad etmek, Allah yolunda cihad gibidir) buyuruldu. [İmam-ı Gazali]
Az yiyenin vücudu sıhhatli olur. Hadis-i şerifte, (Oruç tutan sağlıklı olur) buyuruldu. [Taberani]
Açlık şeytanın yolunu tıkar. Hadis-i şerifte, (Şeytan, damardaki kan gibi, vücutta dolaşır, açlıkla yolunu daraltın) buyuruldu. [İhya]

Yine hadis-i şerifte buyuruldu ki: (İyiliklerin başı açlık, kötülüklerin başı tokluktur.) Tokluk, unutkanlık yapar, kalbi kör eder. (Seâdet-i Ebediyye)

Yusuf aleyhisselama, hazineler elinde iken, niçin aç durduğu sorulunca (Tok olunca açları unutmaktan korkuyorum) buyurmuştur...

.Zorluklar içinde yapılan ibadetin fazileti...

2019-05-25 02:00:00

A -

A +

Kısa kış günlerinde oruç tutulması daha kolay, yazın böyle uzun günlerinde sıcakta tutmaksa çok zordur. Zorluklar içinde yapılan ibadetin sevabı ise daha çoktur.

İslâmın beş şartından dördüncüsü, mübârek ramazan ayında, her gün oruç tutmaktır. Bu ayı, ahireti kazanmak için fırsat bilmeli, elden geldiği kadar ibadet etmelidir. Allahü teâlânın razı olduğu işleri yapmalıdır... Kur'ân-ı kerim, bu ayda indi. Bin aydan hayırlı olan Kadir gecesi, bu aydadır. Bu ayda ibadet ve iyi iş yapabilenlere, bütün sene bu işleri yapmak nasip olur. Bu aya saygısızlık edenin, günah işleyenin bütün senesi, günah işlemekle geçer. İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:

"Mübarek ramazan ayı, çok şereflidir. Bu ayda yapılan, nafile namaz, zikir, sadaka ve bütün nafile ibadetlere verilen sevap, başka aylarda yapılan farzlar gibidir. Bu ayda yapılan bir farz, başka aylarda yapılan yetmiş farz gibidir. Bu ayda bir oruçluya iftar verenin günahları affolur. Cehennemden azat olur. O oruçlunun sevabı kadar, ayrıca buna da sevap verilir. O oruçlunun sevabı hiç azalmaz..."

Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Ramazan ayı mübarek bir aydır. Allahü teâlâ, size ramazan orucunu farz kıldı. O ayda rahmet kapıları açılır, Cehennem kapıları kapanır, şeytanlar bağlanır. O ayda bir gece vardır ki, bin aydan daha kıymetlidir. O gecenin [Kadir gecesinin] hayrından mahrum kalan, her hayırdan mahrum kalmış sayılır.)

(Ramazan ayında ailenizin nafakasını geniş tutunuz! Bu ayda yapılan harcama, Allah yolunda yapılan harcama gibi sevaptır.)

Oruç, hicrî kamerî takvime göre tutulduğu için, ramazan ayı, yaza ve kışa gelebiliyor. Kışın kısa günlerde oruç tutulması daha kolay, yazın uzun günlerde sıcakta tutmaksa çok zordur. Elbette, zorluklar içinde yapılan ibadetin sevabı daha çoktur.

İmam-ı Rabbani hazretleri de buyuruyor ki:

"Mâniler karşısında, ibadeti yapmak güçlüğü, sıkıntısı, o ibadetlerin, şanını, şerefini göklere çıkarır. Mâni olmayarak, kolay yapılan ibadetler, aşağıda kalır."

Bu ayda özürsüz oruç tutmamak büyük günahtır. Hadis-i şerifte, (Özürsüz, ramazanda bir gün oruç tutmayan, bunun yerine bütün yıl boyu oruç tutsa, ramazandaki o bir günkü sevaba kavuşamaz) buyuruldu.

Bir mazeretten dolayı oruç tutamayanlar da bu aya hürmet göstermeli, açıktan, ulu orta fütursuzca herkesin gözü önünde yemekten kaçınmalıdır. Şu da var ki; başkaları oruç yerken oruç tutmak daha sevaptır. Hadis-i şerifte, (Oruçlunun yanında oruçsuzlar yiyince, melekler oruçluya dua eder) buyuruldu.

Allahü teala cümlemizi bu ayın feyiz ve bereketinden istifade edenlerden eylesin. Âmin..

.Din düşmanlarıyla bin ay harp eden peygamber!..

2019-05-31 02:00:00

A -

A +

Resûlullah Efendimiz buyurdu ki: “Geçmiş zamanda Şemun adlı bir peygamber vardı. Allah rızâsı için bin ay devamlı cihat edip, silâhını omuzundan çıkarmadı.”

Hazreti Şemun (Şemsûn) aleyhisselam, İsrailoğullarına gönderilen peygamberlerden olduğu rivâyet edilen mübârek zâttır... İsa aleyhisselamla Muhammed aleyhisselam arasında yaşamış olan Şemun aleyhisselam, İncil ehlindendi. İsa aleyhisselama indirilen, henüz bozulmamış İncîl-i şerîfe göre amel ederdi. Kavmiyse putlara tapardı. Şemun aleyhisselam, Allahü teâlâyı inkâr eden ve putlara tapan sapık kavimle cihâd (savaş) edip, onları îmâna çağırdı. Çok güçlü ve cesur bir zât olan Şemun aleyhisselamı düşmanları türlü hîlelerle şehit etmek istediler. Hangi bağla bağladılarsa, o bağı kırıp kurtuldu.

Yaşadıkları beldenin hâkimi, Hazreti Şemun’un hanımına haber gönderip,

-Eğer kocanı öldürmede bize yardımcı olursan, seni kendime alıp istediğin her şeye kavuştururum, dedi.

Kadın buna aldandı ve;

-Size nasıl yardımcı olurum? diye sordu. O da;

-Gece uyurken onu iyice bağla ve bize haber ver, dedi.

Kadın bu teklifi kabul etti. Bir gece Hazreti Şemun uyurken onun ellerini ve ayaklarını kendi saç telleriyle bağladı. Çünkü bir gün onun “Ben ancak kendi saçımın teliyle bağlanırsam onu kıramam” dediğini duymuştu.

Dediği gibi oldu ve kendi saç tellerinden kurtulamadı…

Kadın durumu şehrin hâkimine bildirdi… Askerleri gelip onu şehrin hâkiminin huzuruna götürdüler…

Hükümdâr onun, köşkünün önünde asılmasını emretti. Bunun üzerine Şemun aleyhisselam, Allahü teâlâya; “Yâ Rabbî! Dünyada yaşamayı, kâfirlerle senin yolunda cihâd etmek için isterim. Eğer bu isteğim kalpten ve samimiyse beni kurtar” diyerek dua etti. O anda bir melek gelip bağı çözdü.

Şemun aleyhisselam kurtulunca, kendisine eziyet eden hükümdârı, adamlarını ve kendi hanımını cezâlandırdı. İnsanları hak yola dâvete devam etti. Ona inanmayanlarla tek başına cihâd (harp) etti. Çok ganîmet elde etti. Cihâd ederken susadığı zaman Allahü teâlâ onun için taştan gâyet lezzetli bir su akıtırdı. Bu su o içip kanıncaya kadar durmazdı. Kendisine büyük bir güç ve kuvvet verilmişti.

***

Peygamber Efendimiz sallallahü aleyhi ve sellem buyurdu ki:

“Geçmiş zamanda Şemun (aleyhisselam) adlı bir peygamber vardı. Allahü teâlânın rızâsı için bin ay devamlı cihat edip, silâhını omuzundan çıkarmadı.”

Eshâb-ı kirâm; “Keşke bizim ömrümüz de uzun olsaydı da, biz de din uğrunda Allah için cihat etseydik” dediler. Bunun üzerine Kadir sûresi nâzil olup; “Size verilen Kadir Gecesi, bin aydan daha hayırlıdır (Bu gecenin sevâbı, bin ay cihat etmenin sevâbından çoktur)” buyuruldu.

Bu vesileyle Kadir Geceniz mübarek olsun efendim...

.Ailesiyle iyi geçinen herkesle iyi geçinir

2019-06-07 02:00:00

A -

A +

"Kolay değil ama, kızdığı zaman kalp kırmayan kimse, ehl-i Cennettir... Ailesiyle iyi geçinen herkesle iyi geçinir kardeşlerim."

Öncelikle, güzel ahlâka sahip olmak için kötü huyları teşhis etmek lâzımdır. Peki bu nasıl olacak? Bu teşhisi insanın kendisi yapar. Yâhut bir âlimin, rehberin bildirmesi ile anlar.

İnsan kendi kusurlarını zor görür. Bu sebeple, güvendiği arkadaşına sorarak öğrenebilir... Bunu öğrenmenin başka bir yolu da, düşmanlarının kendisi hakkında söyledikleridir. Çünkü düşman, insanın ayıplarını arayıp, yüzüne çarpar. Arkadaşlar ise, insanın ayıplarını pek görmezler...

Birisi İbrâhim Edhem hazretlerine, ayıbını, kusurunu bildirmesi için yalvarınca, "Seni dost edindim. Her hâlin, hareketin bana güzel görünüyor. Ayıbını başkalarına sor!" dedi.

Başkasında bir ayıp görünce, bunu kendinde aramak, kendinde bulursa, bundan kurtulmaya çalışmak lâzımdır. (Mümin müminin aynasıdır) hadîs-i şerîfinin manası budur. Yâni, başkasının ayıplarında, kendi ayıplarını görür.

İsâ aleyhisselâma, "Bu güzel ahlâkı kimden öğrendin?" dediklerinde "Bir kimseden öğrenmedim. İnsanlara baktım. Hoşuma gitmeyen şeylerinden sakındım. Beğendiklerimi ben de yaptım" buyurdu.

Selef-i sâlihînin, Eshâb-ı kirâmın, velilerin hayat hikâyelerini okumak da, iyi huylu olmaya sebep olur... Din büyükleri buyuruyor ki:

"Kötü huy, uyuz hastalığı gibi bulaşıcıdır. Bir kimse, iyilerle beraber olursa iyi olur, kötülerle beraber olursa kötü huylu olur. Mümin kurtulmak istiyorsa evvela kendisine ben huysuzum demesi lazımdır. Huysuz olduğunu kabul edip sonra da kendisine iyi arkadaşlar araması lazımdır. Bu arkadaşın huyları iyi olursa bu güzel huylar yavaş yavaş ona da geçer."

Kendinde kötü huy bulunan kimse, buna yakalanmanın sebebini araştırmalı, bu sebebi yok etmeye, bunun zıddını yapmaya çalışmalıdır. Kötü huydan kurtulmak, bunun zıddını yapmak için çok uğraşmak lâzımdır. Kötü şeyler nefse tatlı gelir.

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

(Allahü teâlâ indinde, kötü ahlâktan büyük günâh yoktur. Çünkü, kötü ahlâklı, bir günâhtan tövbe edip, kurtulursa, bir başka günâha düşer. Hiçbir vakit günâhtan kurtulamaz.)

Bir kimse Resûlullahtan nasihat isteyince (Kızma, sinirlenme), buyurdu. Birkaç kere sordu, hepsinde de (Kızma, sinirlenme) buyurdu.

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki: "Kızdığı zaman, gücü kuvveti olduğu halde, hiç kötülük yapmayan, intikam almayan kimse, kıyâmette istediği Cennet köşküne gidecek. Kolay değil ama, kızdığı zaman kalp kırmayan kimse, ehl-i Cennettir... Ailesiyle iyi geçinen herkesle iyi geçinir. Resulullah efendimiz (Ailelerinize hakâret etmeyiniz. Ailelerinizle iyi geçininiz) buyuruyor. Onun için, buna çok dikkat edin kardeşlerim."

.İslam dünyası niçin garip ve perişandır?

2019-06-08 02:00:00

A -

A +

"İslam dini garip olarak başladı. Sonu da garip olacaktır. Bu gariplere müjdeler olsun! Bunlar, insanların bozduğu sünnetimi düzeltir."

Cenâb-ı Hak, bütün insanlara, sayılamayacak kadar çok nimet, iyilik vermiştir. Bunların en büyüğü ve en kıymetlisi olarak da, Resûller ve Nebîler göndererek, ebedî saadet yolunu göstermiştir ve İbrâhîm sûresinin yedinci âyetinde meâlen, "Nimetlerimin kıymetini bilir, emrettiğim gibi kullanırsanız, onları artırırım. Kıymetlerini bilmez, bunları beğenmezseniz, elinizden alır, şiddetli azâb ederim" buyurmuştur.
Son bir asırdır, İslam dünyası perişan hâldedir. Bir asırdan beri İslâmiyetin garip olması ve son zamanlarda büsbütün uzaklaşarak, dünyanın karanlık hâle gelmesi, Müslümanların hep İslâm nimetlerinin kıymetlerini bilmeyip, onlara arka çevirmenin neticesidir... Allahü teâlâ, sevdiklerini hayırlı işlere vâsıta kıldığı gibi, kendisine hakkıyla inanmayanları, verdiği nimetlerin kıymetini bilmeyenleri Müslüman olmayanların hâkimiyetine sokmak suretiyle cezalandırır...
Bu İslâm nimetlerinin elden çıkmasına sebep olanlar iki kısımdır.
Birincileri, küfürlerini, düşmanlıklarını açıklayan kâfirler olup, bunlar bütün silâhları ile, bütün propaganda vâsıtaları ve siyâsi oyunları ile İslâmiyeti yıkmaya uğraşıyorlar. Bunlar bilindiği için fazla zarar veremiyorlar.
İkinci kısım kâfirler, kendilerine Müslüman ismini ve süsünü verip, din adamı tanıttırıp, Müslümanlığı, kendi akılları ile, keyiflerine ve şehvetlerine uygun bir şekle çevirmeye uğraşıyorlar... Hîle ve yalanları ile sözlerini ispat etmeye, yaldızlı, yaltakçı yazılar ile Müslümanları aldatmaya çalışıyorlar. Müslümanların çoğu bu düşmanları, bazı sözlerinden ve İslâmiyeti yıkıcı davranışlarından seziyor ise de, çok kurnaz idâre edildikleri için, birçok sözleri revâç bulup, Müslümanlar arasında yerleşiyor. Müslümanlık dîni, yavaş yavaş bozularak, ne yazık ki bu kâfirlerin istedikleri, plânladıkları şekle dönüyor. En zararlısı bunlardır.
Bunların sayısız yıkıcı propagandaları vardır. Bu faaliyetleri de zamana göre değişir. Zamanımızda, yaptıkları şudur:

Müslümanlarda, İslam âlimlerine ve kitaplarına, fıkıh kitaplarına karşı, mezheblere ve mezhep imamlarına, o yüce kimselere karşı kafalarda şüpheler meydana getirmek. Dini öğrenmeleri çin, Müslümanları hadîs kitaplarına, Kur'ân-ı kerîm meâl ve tercümelerine yöneltmek. Böylece asırlardan beri yazılmış milyonlarca cildlik kıymetli kitapları bir çırpıda gözden düşürmektir...

Bize düşen vazife; gücümüz nispetinde Ehl-i sünnet âlimlerinin eserlerini yaymaya çalışmaktır...

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "İslam dini garip olarak başladı. Sonu da garip olacaktır. Bu gariplere müjdeler olsun! Bunlar, insanların bozduğu sünnetimi düzeltir." [Müslim]

.Genç yaşta tövbe edenlerin değeri...

2019-06-14 02:00:00

A -

A +

Şah-ı Nakşibend hazretleri buyurdu ki: "Allahü tealanın rızasına kavuşmak için, genç yaşta tövbe eden, namaz kılan bir gencin ayağında bir kıl olmayı isterdim."

Âdem aleyhisselâmdan beri, bütün peygamberlerin bildirdikleri, îmân aynıydı. Yâni inanılacak şeyler aynıydı. Bunlarda hiçbir değişiklik olmamıştı. Îmânda değişiklik olmaz. Fakat, ibâdetlerde farklılıklar olmuştur. İlk insan ve ilk peygamber Âdem aleyhisselâmdan beri, namaz vardı, namaz kılınırdı. Ancak, bugünkü gibi beş vakit değildi. Bazı ümmetler, sadece sabah namazı kılıyordu. Bazı ümmetler de sadece öğle namazı... Bu ümmete Mi'râc gecesinde beş vakit olarak farz edildi...

Âhırette ilk, namaz sorulacaktır. Kişi eğer, namazın hesabını verebilirse, diğer ibâdetler ondan sonra sorulacaktır. Yâni bir bakıma namaz barajdır. Barajı aşabilenler diğer ibâdetlerden hesaba çekilecektir.

Namaz dinin direğidir. Her kim, namazını, devam üzere ve ilmihâl kitaplarında bildirildiği gibi, eksiksiz olarak edâ ederse, yâni kılarsa İslâm binasını dikmiş, yıkılmaktan kurtarmış olur. Yine her kim ki namazını kılmaz veya aksatırsa, dinini yıkmış olur.

Şah-ı Nakşibend Muhammed Behaeddin-i Buhari hazretleri buyurdu ki: "Allahü tealanın rızasına kavuşmak için, genç yaşta tövbe eden, namaz kılan bir gencin ayağında bir kıl olmayı isterdim."

Namaz, îmândan sonra en üstün ibâdettir. Namaz kılmak, îmânın şartı değil ise de, namazın farz olduğuna inanmak, îmânın şartıdır. Namaz kılmayana îmânsız denilemez. Ancak, namaz kılmayanın da îmânını muhafaza etmesi çok zordur... Namazı bile bile kılmayıp, kazâ etmeyi düşünmeyen ve bunun için azap çekeceğinden korkmayan kimsenin, îmânının gideceği kıymetli kitaplarda, yazılıdır...

Bu ibadetin sosyal yönden de birçok faydası vardır... Namaz kılmak, Allahü teâlânın büyüklüğünü düşünerek, O'nun karşısında kendi küçüklüğünü anlamaktır. Bunu anlayan kimse, hep iyilik yapar. Her gün beş kerre, Rabbinin huzurunda olduğuna niyyet eden kimsenin kalbi ihlâs ile dolar. Namazda yapılması emrolunan her hareket, kalbe ve bedene faydalar sağlamaktadır.

Câmilerde cemâ'at ile namaz kılmak, Müslümanların kalblerini birbirlerine bağlar. Birbirlerinin kardeşleri olduklarını anlarlar. Büyükler, küçüklere merhametli olur. Küçükler de, büyüklere saygılı olur. Zenginler fakîrlere yardımcı olur. Sağlamlar, hastaları, câmide göremeyince, evlerinde ararlar. (Din kardeşinin yardımına koşanın, yardımcısı Allahtır) hadîs-i şerîfindeki müjdeye kavuşmak için yarış ederler.

Peygamber efendimiz her gün beş vakit namazı cemâatle kılmış, harplerde ve savaşların en şiddetli zamanlarında bile, bu vazifeyi yapmıştır...

.Nefislerinin esiri olmuş Batılıların hayâsızlığı!..

2019-06-15 02:00:00

A -

A +

En çok boşanma Batı ülkelerinde olmaktadır. Batıda; hanımı ile ömrünün sonuna kadar beraber yaşayıp, başka bir kadına ilgi duymamış kimse yok gibidir.

Dinimizin emrine göre, kadınların, kızların, yabancı erkeklere mahrem yerlerini göstermesi, erkeklerin de bunlara bakması harâmdır. Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki:

"Yabancı kadına şehvetle bakmak göz zinasıdır, onu tutmak el zinasıdır, ona gitmek ise ayakların zinasıdır." [R.Nasıhin]

(Bir yabancı kadın görüp de, Allah’tan korkarak, başını ondan çevirene, Allahü teâlâ, ibadetlerin tadını duyurur.) [Ebu Davud]

Bâzıları, "Umacı gibi, örtünmüş kadını görmek, insana sıkıntı veriyor. Süslü, açık, güzel kadına, kıza bakmak ise, ferahlık veriyor. Güzel bir çiçeğe bakmak, koklamak gibi tatlı oluyor" diyorlar. Halbuki; çiçeğe bakmak, onu koklamak rûha tatlı gelmektedir. Açık, süslenmiş kadına bakmak ise, nefse hoş gelmektedir. Nefis ise Allahü teâlânın düşmanıdır. Zevklerine kavuşmak için hiçbir kötülüğü yapmaktan çekinmez. İnsan haklarını, kanunları çiğner. Onun zevklerinin sonu yoktur...

Bilhassa Batı kafalı, din bilgisi olmayan kimseler de; "Gençler önceden görüşür, flört ederse, birbirini yakından tanıma imkânı bulurlar. Daha işin başındayken, o evliliğin yürüyüp yürümeyeceğini anlamış olurlar" diyorlar.

Fakat tatbikatta hiç de böyle olmadığı ortaya çıkmaktadır. Bugün en çok boşanma Batı ülkelerinde olmaktadır. Bu gerçek, bu tür fikirlerin yanlış olduğunu ispata yetmez mi?!..

Batı ülkelerinde, sadece hanımı ile ömrünün sonuna kadar beraber yaşayıp, başka bir kadına ilgi duymamış kimse yok gibidir. Müslüman   hanımları ise kocalarının yanında ve her yerde muhterem olduğundan, onlar için böyle bir tehlike söz konusu değildir...

Nefislerinin esiri olmuş Batılılar, Müslümanları da kendilerine benzetmek için çok uğraşıyorlar. Bu asil milleti kendi ahlâksızlıklarına alıştırmak istiyorlar. Hadîs-i şerîfte, (Hayâ ile iman, ikiz kardeştir. Biri giderse diğeri de gider) buyuruldu. İşte bunu çok iyi bildikleri için içimizdeki satılmış uşakları da kullanarak önce hayâyı sonra da dini, îmânı yok etmek çabasındalar. İnşallah, bu kötü emellerine kavuşamayacaklar.

Büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki:

"Kardeşlerim, İslâm düşmanları ve mezhepsizler, gençlerin îmânını bozmak için var güçleriyle uğraşıyorlar. Ancak Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarının yayılması sayesinde herkes doğruyu öğreniyor ve onlara aldanmıyor... Herkes şunu iyi bilsin ki, bu milletin damarlarında dolaşan asîl kan, ne bugün, ne de onların ümitle bekledikleri günlerde, bu manada aslâ Garplılaşmayacaktır

."Tevbe ederseniz imdadınıza yetişirim"

2019-06-21 02:00:00

A -

A +

Gelmiş olan bela ve musibetin kalkması için, istiğfar etmek lazımdır. Çünkü Cenab-ı Hak, "Tevbe ederseniz, imdadınıza yetişirim" buyuruyor.

Her izzet ve her nimet, Allahü teâlâya ihlas ile itaat ve ibadet etmekten, her kötülük ve sıkıntı da, günah işlemekten hasıl olur. Herkese dert ve bela, günah yolundan, rahat ve huzur da, itaat yolundan gelir. Allahü teâlânın âdeti böyledir. Cenab-ı Hak, hiç kimseye, sebepsiz bela göndermez. Bir âyet-i kerimede mealen buyuruldu ki:
"Bir millet, kendini bozmadıkça, Allah onların hâllerini değiştirmez." [Rad 11]

Salih el-Merrî hazretleri buyurdu ki: "İnsanların başına gelen belâ ve musibetler işledikleri günahlar sebebiyledir."

Ömer bin Abdülaziz buyurdu ki: "Haccâc, insanların günahları, hataları yüzünden Allahü teâlâ tarafından gönderilmiş bir belâ idi."

İmam-ı Âzam hazretleri buyuruyor ki: "Zalim bir sultan sana musallat olur ve sen onun yüzünden dininden bir açık verecek olursan, hem kendin hem de onun için tevbe ve istigfar ederek açığını kapatmaya çalış."

Muhammed bin Yusuf, bir gün, tanıdıklarının birinden bir mektup almıştı. Mektup sahibi, ülkelerindeki valilerin zulmünden şikâyette bulunuyor idi. Mektubu okuduktan sonra, şu cevabı yazıp gönderdi:

"Kardeşim, mektubunuz bize ulaşmıştır. Bilirsiniz ki isyan eden bir kimse, kendisine eza ve cefa yapılmasını reddedemez. Bana öyle geliyor ki, maruz kaldığınız durum, kusur ve günahlarınızdan doğmaktadır."

Harun Reşid, haksız olarak bir adamı hapsettirir. Hapsedilen adam ona şöyle bir mektup yazar:

"Ey Harun, iyi bil ki, hapiste geçirdiğim her güne, çektiğim her sıkıntıya karşılık senin ömründen bir gün eksilmekte ve nimetlerinden noksanlaşmaktadır. Unutma ki hesap günü yakındır! O gün aramızda hâkim ancak Allah olacaktır!"

Harun Reşid mektubu okuyunca, onu hapisten çıkarttı ve kendisine ihsanda bulundu.

Malik bin Dinar buyurdu ki: "Tevrat'ta şöyle yazılıdır: Allah buyurur ki: Kim bana itâat ederse, onları ona rahmet vesilesi yaparım. Kim de bana âsi olursa, onları kendisine belâ kılarım. Siz kendinizi hükümdarlara sövmekle meşgul etmeyiniz. Bana tevbe ve istiğfar ediniz ki onları size merhametli kılayım."

Din büyüklerimiz buyurdu ki: "Eskiden (Ya Rabbi, memleketimizi kaht-u galâdan, tâûn-u vebâdan, şemâtet-i a’dâdan muhafaza eyle!) diye dua edilirdi... 'Kaht' yokluk, 'galâ' pahalılık demektir. 'Şemâtet' sevinmek demektir. 'Şemâtet-i a’dâdan' düşmanların sevinmesinden demektir... Şimdi böyle dualar unutuldu. Sadece şikâyetler kaldı..."

Hasılı; gelmiş olan bela ve musibetin kalkması için, istiğfar etmek lazımdır. Çünkü Cenâb-ı Hak, "Tevbe ederseniz, imdadınıza yetişirim" buyuruyor.

."Yazık oldu, bir testiye bir can gitti"

2019-06-22 02:00:00

A -

A +

İsmail Fakirullah hazretleri, 11-12 yaşlarındaki İbrahim Hakkı hazretlerine testiyi verip, çeşmeden su doldurmasını ister. Ancak orada enteresan bir hadise yaşanır!..

Bugün, İbrahim Hakkı Erzurûmî hazretlerinin vefat yıl dönümüdür... On sekizinci yüzyıl Osmanlı âlimi ve büyük velîlerinden olan İbrâhim Hakkı hazretleri 1703 (H.1115) târihinde Erzurum’un Hasankale kasabasında doğdu. Babası Osman Efendi olup, evliyâdan bir zâttı. Annesi Hanîfe Hâtun da Peygamber efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) soyundandır. 1781 (H.1195) târihinde Siirt’in Tillo kasabasında vefât etti.

Küçük yaşta annesini kaybeden İbrâhim Hakkı, ilk tahsilini babasından gördü. Tefsir, hadis, fıkıh gibi zâhirî ilim dallarında yetişti. Baba dostu Molla Muhammed Sıhrânî’den astronomi, matematik ve fen bilgilerini öğrendi. Tillo’daki ilim ve feyz kaynağı Kâdiriyye tarikatı büyüklerinden İsmâil Fakîrullah’ın mânevî terbiyesine girip iltifât ve ihsânlarına kavuştu.

İbrâhim Hakkı hazretleri, hocası İsmâil Fakîrullah’ın vefatından sonra onun dergâhına yerleşip vefâtına kadar talebe yetiştirmek ve eser yazmakla meşgul oldu. "Ma’rifetnâme" kitâbı meşhurdur.

***

İsmail Fakirullah hazretleri, 11-12 yaşlarındaki İbrahim Hakkı hazretlerine testiyi verip, çeşmeden su doldurmasını ister. O da gider çeşmenin başına, tam suyu dolduracakken bir atlı, külhanbeyi gelir. Basar kırbacı çocuğa, çekil oradan der. Çocuk köşeye sıkışır, korkar, at da azgın bir at, adam da külhanbeyi. Bu beni öldürür, ben kenardan kaçayım diye düşünürken testi kırılır. Tabii su alamaz, gelir hocasına. Hocası der ki:

-Ne oldu sana böyle?
-Hocam, tam suyu dolduracaktım, atıyla birlikte bir adam geldi, bana bir kırbaç salladı, ben de kenara çekildim; ama at çok azgındı, bir çifteyle beni öldürecek diye korktum, kaçarken testi kırıldı.
-Peki, sen ona bir şey söyledin mi?
-Söylemedim efendim.
-Çabuk git, ona bir şey söyle!
-Ne diyeyim hocam?
-Zalimsin de, kötü bir şey söyle, gel!
Çocuk gider, ya korkusundan, ya saygısından bir şey söylemeden geri gelir. Hocası sorar:
-Ne söyledin?
-Bir şey söyleyemedim efendim.
-Yapma evladım, koş, yetişebilirsen bir şey söyle!
Çocuk gider; fakat at öyle azgın bir at ki, sahibini tekmeleyerek öldürmüş. Çocuk gelince, hocası sorar:
-Yavrum ne oldu?
-Efendim, at adamı öldürmüş.
-Yazık oldu, bir testiye bir can gitti. Eğer sen ona bir şey söyleseydin, biraz ödeşecektiniz, o zalimin zulmü doğrudan doğruya Allahü teâlâya havale olmayacaktı. Aranızda bir mesele olacaktı, ahirette hesaplaşmaya kalacaktı; fakat sen susunca, Allahü teâlâya havale etmiş oldun, Allahü teâlâ da zalimden intikamını işte böyle aldı.

.Kibir, insanı emirlere muhalefete davet eder

2019-06-28 02:00:00

A -

A +

Âdem aleyhisselâma karşı secde etmesi emredildiğinde, İblis "Ben ondan daha üstünüm. Beni ateşten yarattın, onu da topraktan yarattın" diyerek secde etmedi.

Allahü teâlâ kibirli kimseleri sevmez, eninde sonunda onların cezâsını verir. Bununla ilgili Amr bin Şeybe hazretleri şöyle bir hâdise anlatır:

"Mekke'de bulunuyorduk. Bir adamın katır üzerinde geldiğini, kibrinden gururundan kimsenin yanına yaklaşamadığını gördük. Kâbe'nin yanından geçiyordu. Etrafındaki hizmetçilerin bile herkese karşı sert davrandıklarını, adamın heybet ve ihtişam içinde olduğunu gördük... Aradan yıllar geçti, deve üzerinde Bağdat'a girdim. Orada başı açık, yalın ayak, uzun saçlı, pejmürde bir adam gördüm. Tanıyacak gibi oldum. Kendisine dikkatle bakıyordum. Adam, bakışımın sebebini sordu. Ben de kendisine;

-Seni birisine benzetiyorum, dedim ve kime benzettiğimi anlattım. Adam da;

-İşte o gördüğün benim. Tevâzû gösterilmesi gereken yerde kibirlendim. Şimdi ise bu hâle düştüm, dedi.

Kibir, insanı, Allahü teâlânın bütün emirlerine muhalefete davet eder. Zira kibirli insan, başka birinden hak ve hakikati duysa, onu kabul etmek istemez, hemen karşısına çıkar. Bunun için, dinî konularda münazara edenler, hemen inkâra kalkışır. Hatta hakkı, karşıdakinin dilinden duysa hemen çeşitli yollardan, doğru olduğunu bile bile onu çürütmeye çalışır.

İblise, Âdem aleyhisselâma karşı secde etmesi emredildiğinde, "Ben ondan daha üstünüm. Beni ateşten yarattın, onu da topraktan yarattın" diyerek secde etmedi. Bu, başlangıçta Âdem aleyhisselâma karşı kibir iken, neticede Allahü teâlânın emrine karşı gelmekle, ebedî olarak lanetlendi.

Birçok şey kibre sebep olursa da kibrin başlıca yedi sebebi vardır. Bunlar; ilim, ibâdet, nesep-soy, güzellik, kuvvet, servet, mevki-makam.

İlmi ile kibirlenmek, âfetlerin en büyüğüdür. Hastalıkların en ağırı ve tedâviyi en zor kabul edenidir. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

(Âlimlerin âfeti, kendilerini büyük görmeleridir.)

İlim sahibi, ekseriya câhile baktığı zaman, kendini ondan üstün görmekten alıkoyamaz. Hadîs-i şerîfte, (Âlimler, peygamberlerin vârisleridir) buyuruldu.

İlim sahibi kibirden, Allahü teâlâ katında âlimin mesûliyetinin daha fazla olduğunu bilmesi ile korunabilir. Zira, günâh olduğunu bilerek isyân eden ile, bilmeyerek o günâhı işleyenin cezâsı elbette bir değildir.

Yazımızı bir hadîs-i şerîfle bitirelim:

"Kıyâmet günü bir din âlimi getirilip Cehenneme atılır. Cehennemdeki tanıdıkları ona, (Sen dünyada Allahın emirlerini bildirirdin, niçin bu azâba düştün?) derler. O da, (Evet, günâhtır yapmayın derdim, kendim yapardım. Yapınız dediklerimi de yapmazdım. Bunun için, cezâsını çekiyorum) der."

.Şâh Şücâ hazretlerinin güzel ve ihlaslı kızı...

2019-06-29 02:00:00

A -

A +

Şâh Şücâ’nın evlenme çağına gelmiş güzel ve ihlaslı bir bir kızı vardı. Kirman valileri ona talipti. Şah onlardan üç gün mühlet istedi…

Şâh Şücâ Kirmânî hazretleri, büyük velîlerdendir. Künyesi "Ebü’l-Fevâris"tir. Kirman pâdişâhının oğlu olup zamânının büyüğü, hakikat yolunun önderi idi. Firâseti keskindi. İşi evliyâyı bulup, onunla sohbet etmekti. Ebû Türâb Nahşebî, Ebû Hafs, Ebû Ubeyd Busrî ve Yahyâ bin Muâz gibi âlimlerle sohbet etmiştir... Bu mübarek zat, güzel ahlâkı ve hikmetli sözleriyle insanlara hep hayrı tavsiye etti. Hikmetli sözleri pek çoktur. Buyurdu ki:

“Gözünü harama bakmadan, nefsini isteklerinden koruyup, kalbini devamlı murâkabe, bedenini sünnete uygun amellerle süsleyenin firâsetinde hiç hatâ olmaz.”

“Evliyâyı sevmekten daha kıymetli ibâdet olamaz. Evliyâyı sevmek, Allahü teâlâyı sevmeye yol açar. Allahü teâlâyı seveni Allahü teâlâ da sever.”

***

Şâh Şücâ Kirmânî hazretlerinin, evlenme çağına gelmiş güzel ve ihlaslı bir kızı vardı. Kirman valileri ona talipti. Şah onlardan üç gün mühlet istedi.

Bu üç gün içinde camileri dolaşıyordu. Nihayet bir gün huşû içinde, çok güzel namaz kılan bir genç gördü. Namazı bitinceye kadar onu seyretti. Sonra yanına gidip:

-"Ey genç, evli misin?" diye sordu.

Genç;

-"Hayır" deyince ona;

-"Kur'ân-ı kerim okuyan, takva sahibi ve güzel bir kızla evlenmek ister misin?" dedi.

Genç;

-"Bana kim kızını verir ki, dünyada üç dirhemden başka hiçbir şeyim yok" dedi.

-"Ben veririm. Bu üç gümüşün biri ile ekmek, biri ile katık, biri ile güzel koku satın al" dedi.

Şah Şüca, nihayetinde kızını o genç ile evlendirdi.

Gelin kız, o fakir gencin evine girdiğinde, bir kuru ekmek parçası gördü.

-"Bu nedir?" diye sorunca genç;

-"Senin nasibindir. Yarın sabah yemen için ayırmıştım" dedi.

Şah'ın kızı hemen kapıya yöneldi. Evet, babasının evine doğru gitmeye hazırlanıyordu. Bunu fark eden genç şöyle söylendi:

- "Ah! Ben bir Şah kızının benimle bir ömür yaşayamayacağını biliyordum zaten!.."

Kızcağız bu sözleri işitince;

-"Ben senin fakirliğine bir şey demiyorum!.. Sen akşamdan sabahın ekmeğini hazırlıyorsun, ben ise babama şaşıyorum, bunca senedir yanındayım bana 'seni haramlardan kaçan, dünyayı hiç düşünmeyen biriyle evlendireceğim' derdi. Bugün öyle birine verdi ki Rabbine itimat etmiyor, rahat içinde bulunmuyor. Bu evde 'ya ben kalırım ya bu ekmek!' Artık kararını ver" dedi.

Bu sözlerden çok etkilenen genç, böyle takva sahibi bir kızla evlendiği için şükretti. O ekmeği de hemen kapı komşusu bir fakire verip geldi. Şahın kızıyla mesut bir hayat sürdü...

.Teferruatla uğraşıp, asıl meseleyi ihmal edenler!

2019-07-05 02:00:00

A -

A +

İş yerindeki, sokaktaki, evdeki tartışmalara, kavgalara baktığımızda bunların çoğunun esas sebebinin kayda değer şeyler olmadığını görürüz...

Çevremize baktığımızda, teferruatla uğraşıp, asıl meseleyi ihmal edenlerle karşılaşmayanımız yok gibidir. Aile geçimsizliğinde, iş hayatında, sokakta vs... İş yerindeki, sokaktaki, evdeki tartışmalara, kavgalara baktığımızda da bunların çoğunun esas sebebinin kayda değer şeyler olmadığını görürüz... Mesela, evin erkeği eve biraz yorgun, biraz da sinirli gelir. Akşam yemeği onu yeterince tatmin etmez ve kafasını çevirip yemeği eleştirir. Aslında yemeğin tadında tuzunda bir eksiklik yoktur, fakat beyefendinin günü mükemmel geçmemiştir...

Akşama kadar, çocuklarından, ev işlerinden bunalan kadıncağız da, "kocam gelsin de, dertleşeyim, rahatlayayım" diye beklerken, ummadığı bir durum ile karşılaşır. Hesaplar altüst olmuştur ve hanım da hemen bütün gücünü toplayıp, şöyle bir cevap verir:

"Bu kadar parayla başka ne bekliyordun ki?"

Bu cevap beyefendinin gururuna dokunur ve açar ağzını yumar gözünü:

"Bak hanım, bunun sebebi paramızın az olması değil, basitçe sen bu işi beceremiyorsuuun!.."

Tabii bunun da cevabını verir hanım... Yemeğin ortasında bırakıp odalarına çekilirler. Her ikisinin de "sinir katsayıları" artmıştır... "Deşarj" olayım derken, her ikisi de "şarj" olmuştur!

Her iki taraf da birbirine her türlü ithamda bulunur... Kaynanalar, kayınpederler, para, evlilik öncesi ve sonrası verilmiş olan sözler ve diğer konular gündeme gelir...

Her iki taraf da "muharebe"yi sinirli ve gergin olarak terk eder...

Sabah olup da geçmiş günün yorgunlukları, stresleri uykuda kaybolunca, her ikisi de yaptıklarına pişman olur. Tartışılan konuların incir çekirdeğini doldurmadığını anlarlar ve açıktan olmasa da içlerinden hâllerine gülerler. Genelde, hep böyle ufak tefek, küçük şeyler büyük tartışmalara sebep olur. Bu bakımdan kavgaları önlemek için, ufak tefek düşünmeyi bir kenara bırakmalıdır...  "Armudun sapı var, üzümün çöpü var..." diyerek, her şeye kusur bulmak, müşkülpesent olmak; hiçbir şeyi beğenmemek kimseye bir şey kazandırmadığı gibi bilakis kaybettirir...

Ailede, iş yerinde, toplumda herkesin bir sınırı vardır. Bütün sıkıntı ve geçimsizlikler, hep haddi aşmaktan kaynaklanır. Herkes haddini bilip, sınırı aşmazsa, mesela, evin hanımı da, erkek de, kendi sınırını bilip ona göre hareket ederse, o ev cennet gibi olur.

Din büyüklerimiz buyuruyorlar ki: "Hangi ailede edep varsa, o ailede mutluluk vardır. Hangi ailede karşılıklı saygı sevgi yoksa orada daima kavga gürültü olur."

.Nefsine kul, köle olanların hâli!..

2019-07-06 02:00:00

A -

A +

Hiçbir şeyde bereket kalmadı... Allahü teâlânın emir ve yasaklarına riâyet edilmezse birçok bela, musibet gelir insanın başına...

Dinimizde, namazın ayrı bir yeri vardır. Müslüman, namazını her halükârda kılmalıdır. Çocuklarımıza, yemek yemesini, su içmesini öğretmeden önce, namazlarını vaktinde kılmalarını öğretmeliyiz, emretmeliyiz.

Çoğumuzun eline yeteri kadar para geçmesine rağmen sıkıntı çekiyoruz. Çünkü bereket yok. Bereket kalmadı. Allahü teâlânın emir ve yasaklarına riayet edilmezse, namaz kılınmazsa birçok bela, musibet gelir insanın başına. Bunlardan dördü şunlardır:

1- Rızıklar daralır. Eskiden evde bir kişi çalışır, rahat geçinilirdi. Şimdi, icabında 2-3 kişi çalışıyor fakat yine de sakıntıdan kurtulmak mümkün olmuyor.

2- Hastalıklar artar. Bugün hemen hemen her evde hasta var. Her ev ilaç deposu. Kiminin midesi, kiminin kalbi. Neticede herkes hasta. Bütün hastaneler tıklım tıklım dolu.

3- Emniyet olmaz. Zamanımızda olduğu gibi, her tarafı terör, anarşi, hırsızlık, dolandırıcılık sarar. Kimsenin kimseye itimadı kalmaz. Kardeş kardeşten şüphelenir hâle gelir. İtimat, güven kalmaz. Herkes malının ve canının derdine düşer.

4- Merhamet kalkar. Patron işçisine, işçi patronuna şefkatli olmaz. Tok, açın hâlinden anlamaz. İşçi patronuna düşman olur. Hâl böyle olunca, iş yerlerinde, evlerde huzur kalmaz. Hanım kocasını, çocuklar anne ve babalarını dinlemez. Komşular birbirini sevmez. Merhamet olmadığı için, insan komşusuna her türlü kötülüğü yapmaktan çekinmez. Herkes kendi rahatını düşünür. Ben rahat olayım da, isterse herkes sıkıntıda olsun, zihniyeti hâkim olur. Hâlbuki, dinimize göre, Müslümanlar, bir vücudun organları gibidir. Birine bir zarar gelirse, bundan hepsi etkilenir. Hakiki Müslüman, bir Müslüman kardeşinin ayağına diken batsa, kendi ayağına batmış gibi o dikeni içinde hisseder. Bunlar, hep din bağı ile, merhamet ile olan şeylerdir. Bunlar kalkınca merhamet kalmaz.

Eğer Allahü teâlânın emir ve yasaklarına riayet edilir, namazlar muntazam ve vaktinde kılınırsa, bunların tersi olur. Herkes birbirini sever. Müslümanların birbirlerini sevmesi, nefislerimizi sevmememize bağlıdır...

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirruh) buyurdu ki:

"Aklı olanlar, aklına uyanlar, Allahü teâlânın emirlerini ve yasaklarını beğenir, kabul eder. Ama nefsine uyanlar kabul etmez. Bunlar, Allah’ın emrine uymayı değil de, nefsine uymayı, nefsine itaat etmeyi tercih eder. Demek ki bu gibiler, Allah’ın kulu değil de, nefsinin kuludur, nefsinin kölesidir. Biz, Allah’ın kuluyuz. Onlar, nefislerinin kulu. Çünkü nefislerine tatlı geleni kabul ediyorlar, nefislerine güç geleni kabul etmiyorlar. Bir mümin, kendisine en büyük düşman olarak kendi nefsini görmedikçe, Allah dostu olamaz kardeşlerim."

.Güzel ahlak, eziyetleri sineye çekmektir...

2019-07-12 02:00:00

A -

A +

Başkasının kötü ahlâkından şikâyet eden kimsenin kendisi kötü ahlâklıdır. Bu huy, kendimizin kötü olduğunun alâmetidir.

İyi bir Müslüman olmak için (Ahlâk-ı hamide) yâni güzel ahlâka sahip olmak, (ahlâk-ı zemime) yâni kötü ahlâktan uzak durmak lâzımdır. Ancak bununla dünya ve âhiret saadeti elde edilir.

Güzel ahlâk, ilim ve edeb öğrenmekle, iyi insanlarla arkadaşlık etmekle elde edilir. Kötü ahlâk da bunun tersidir. Yâni cahil kalmak, edepsiz olmak, kötü insanlarla arkadaşlık etmekten hâsıl olur.

Cenâb-ı Hak, Peygamber aleyhisselâmı överken (Gerçekte sen büyük bir ahlâk üzeresin) buyurmaktadır. İyi insan, iyi ahlâklı insan demektir.

Dinimiz iyi huylar edinmemizi, kötü huylardan kaçınmamızı emretmektedir.

Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:

(Sizin îmânca en güzeliniz, ahlâkça en güzel olanınızdır.)

(Güzel ahlâk, büyük günahları, suyun elbiseyi temizlemesi gibi temizler. Kötü ahlâk ise, sâlih amelleri, sirkenin balı bozduğu gibi bozar.)

Ahlâk hakkında İslâm âlimleri buyuruyor ki:

"Kötü ahlâklı kimse, parçalanmış testiye benzer. Ne yamanır, ne de eskisi gibi çamur olur."

"Her binanın bir temeli vardır. İslâmın temeli de güzel ahlâktır."

"Kötü ahlâk, öyle bir fenalıktır ki, onunla yapılan birçok iyilikler fayda vermez. Güzel ahlâk, öyle bir iyiliktir ki, onunla yapılan günahlar affa uğrar."

Başkasının kötü ahlâkından şikâyet eden kimsenin kendisi kötü ahlâklıdır. Başkalarının kötülüklerinden bahsediyorsak, bu kendimizin kötü olduğunun alâmetidir. Güzel ahlak, eziyetleri sineye çekmektir...

Güzel ahlâklı olmanın alâmeti şunlardır: İnsaflı olmak, arkadaşlarının hatasını görmemek, hüsn-i zan etmek, su-i zandan (kötü zandan) kaçınmak, arkadaşlarının eziyetlerine göğüs germek, onlardan şikayetçi olmamak, hep kendi ayıp ve kusurlarıyla meşgul olmak, kendi nefsini kınamak, güler yüzlü olup, herkesle yumuşak konuşmaktır.

***

Güzel ahlâklı bir kimsenin kötü huylu bir hanımı vardı. Gayet iyi geçiniyorlardı. Kötü huylu hanımla nasıl iyi geçindiği sorulunca, iyi ahlâklı kimse şöyle cevap verdi: "İyilerle herkes geçinir. Marifet kötü ile geçinebilmektir. Onun kötü huyuna sabredemezsem benim iyi huylu olduğum nereden belli olacaktır?"

Büyüklerden Ebu Osman El-Hayrî hazretlerini ziyafete davet ettiler. Dâvet yerine vardığı zaman kendisine "Kusura bakma, çok insan geldi seni kabul edemeyeceğiz" dediler. Az gidince tekrar çağırdılar. Gelince tekrar, kabul edemeyeceklerini bildirdiler. Böyle birkaç defa çağırıp geri döndürdükten sonra kendisine dediler ki: "Biz seni denemek için bunu yaptık. Gerçekten güzel ahlâklıymışsın!.."

Ebu Osman El-Hayrî hazretleri, cevabında buyurdu ki: "Bu ahlâk o kadar güzel midir? Bir köpeği de çağırsanız gelir, kovsanız gider!"

."Hedefimiz ölmek değil İslamı yaymaktır..."

2019-07-19 02:00:00

A -

A +

"Ey mücahid kardeşlerim! Sıkıntılara, tehlikelere katlanmadan, rahata kavuşulamaz. Sıkıntılara katlanın ki, sonunda tatlı meyveleri toplayalım..."

Târık bin Ziyâd, Emevîler zamanında, Afrika'nın fethi ile görevlendirilmiş, Mûsâ bin Nusayr'ın azadlı kölesidir. Mûsâ bin Nusayr, onda, sağlam karakter, kahramanlık, azim ve irade, isabetli karar verme, fasih konuşma, dinleyenlerde derin tesirler uyandıracak kuvvetli bir hitabet görünce, onu Endülüs'ü (İspanya'yı) fethe gönderdi...

Târık bin Ziyâd, emrindeki dört gemi ve yedi bin asker ile Endülüs'e hareket etti...  İslam ordusu, 19 Temmuz 711'de İspanya'ya çıkarma yaptı. Yolculuk esnasında, geminin güvertesinde kendisini hafif bir uyku hâli kapladı. Rüyada karşısında Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) vardı. Resûlullah ve Eshâbı, kılıçlarını kuşanmış, yaylarını germiş, düşmana hücum etmek üzereler. Peygamber efendimiz:

- Ey Târık!.. Yoluna devam et! buyurdu. Sonra, önde Târık bin Ziyâd olmak üzere, Endülüs'e girdiler.

Târık bin Ziyâd uykudan uyandığında, sevincinden yerinde duramıyordu. Endülüs'ün fethinden artık emin idi.

Askerler, İspanya'nın güneyinde gemilerden inip karaya çıktılar. Târık bin Ziyâd bütün gemileri yaktırdı. "Gemileri yakmak" tabiri işte bu hâdiseden beri kullanılır oldu. Sonra da askerlerine şöyle hitap etti:

"Ey mücâhid kardeşlerim! Görüyorsunuz, arkamızda deniz, önümüzde düşman var. Artık geriye dönüşümüz kalmadı. Düşmana saldırıp, bu toprakları almaktan başka çaremiz yoktur.

Ey askerlerim! Bize ancak doğruluk ve sabır yaraşır... Kısa zamanda, düşmana saldırıp, hedefe varamazsak, kendimizi telef etmiş ve karşı tarafa cesaret vermiş oluruz. Bunun için her hâlükârda, düşmanı yenmemiz gerekmektedir. Biliyorum ölümden korkmazsınız fakat ölmek çare değildir. Hedefimiz ölmek değil, İslamı yaymaktır...

Sıkıntılara, tehlikelere katlanmadan, rahata kavuşulamaz. Sıkıntılara katlanın ki, sonunda tatlı meyveleri toplayalım. Halîfemiz sizin yiğitliğinizi, kahramanlığınızı bildiği için bu işle görevlendirdi. Yapacağınız kahramanlık asırlarca anılacak, bütün Müslümanlardan hayır duâ alacaksınız. Savaşta, sizden önde olacağım, bütün gücümle düşmana saldıracağım. Düşman komutanını bizzat kendi elimle öldüreceğim. Eğer, hedefe varamadan şehit düşersem, hemen içinizden birini komutan tayin edin, savaştan dönmeyin!.."

Târık bin Ziyâd'ın bu içten ve ihlaslı sözleri, Müslüman askerleri heyecanlandırdı. Her şeyi unutup, bir an evvel düşmana saldırmayı düşünmeye başladılar... Nihâyet iki ordu karşı karşıya geldi. Düşman askerleri 100 bin civarındaydı. Müthiş bir savaş sonunda Kral Roderich de öldürüldü... Müslümanlar böylece, asırlarca hüküm sürecekleri, İspanya'ya (Endülüs'e) girmiş oldular.

."Bugün, dininizi sizin için ikmal eyledim"

2019-07-20 02:00:00

A -

A +

Kur'ân-ı kerîm, muntazam aralıklarla değil, lüzumuna ve hâdiselere göre âyet âyet, bazen sûre sûre vahyolundu. Yirmi üç senede tamamlandı.

Peygamber efendimize (sallallahü aleyhi ve sellem) ilk vahiy, 610 senesi Ramazan-ı şerîf ayında geldi. Resûlullah efendimiz kırk yaşlarında iken, Mekke civarında bulunan Hira Dağı'ndaki mağaraya çekilmiş ve tefekküre dalmıştı. Ramazan ayının Kadir gecesi, gece yarısından sonra, kendisini mübarek ismiyle çağıran bir ses duydu. Başını kaldırıp etrafa baktı. İkinci defa aynı sesi işitince, her tarafı bir nûrun kapladığını gördü. Sonra da Cebrâil aleyhisselâm karşısına geldi ve "İkra" yâni "Oku!" dedi. Resûlullah efendimiz, "Ben okuma bilmem" cevabını verdi. O zaman melek O'nu tutup takati kesilinceye kadar sıktı ve tekrar, "Oku!" dedi. "Ben okuma bilmem" buyurunca, üçüncü defa sıktı. Sonra bıraktı. "Oku" demek, işittiklerini tekrarla demek idi. (Her şeyi yaratan Rabbinin ismiyle oku! O, insanı pıhtılaşmış kandan (alaktan) yarattı! Oku, Allahü teâlâ büyük kerem sâhibidir. O, kalemle öğretir, bilmediklerini öğretir) mealindeki Alak sûresinin ilk beş âyet-i kerîmesini getirdi...

İlk vahiy ve Kur'ân-ı kerîmin gelmeye başlaması bu suretle oldu. Resûlullah efendimizin bütün hayatı boyunca, vefatına az bir zaman kalana kadar, peyderpey çeşitli şekillerde devam etti. Böylece Kur'ân-ı kerîm'in 94. sûresi olan Alak sûresinin ilk beş âyeti, ilk inen âyetler oldu. En son âyeti de Resûlullah efendimize "Veda Haccı"nda indi. Bu âyet-i kerîme meâlen şöyle: "Bugün, dininizi sizin için ikmal eyledim. Üzerinize olan nimetimi tamamladım ve size din olarak İslâmiyet'i vermekle razı oldum" (Mâide 3)

Kur'ân-ı kerîm, muntazam aralıklarla değil, lüzumuna ve hâdiselere göre âyet âyet, bazen sûre sûre vahyolundu. Yirmi üç senede tamamlandı. Peygamber efendimiz kendisine gelen vahyi ezberler ve asla unutmazdı...

Resûlullah efendimiz, ayrıca kendisine vahiy ile gelen âyetleri Eshâb-ı kirâma okur, onlar da ezberlerdi. Gelen âyeti, vahiy kâtiplerine yazdırır, her âyet-i kerîmenin hangi sûreye yazılacağını bildirirdi. Cebrâil aleyhisselam her sene bir kere gelip, o âna kadar inmiş olan Kur'ân-ı kerîmi, Levh-i mahfuz'daki sırasına göre okur, Peygamber efendimiz dinler ve tekrar ederdi. Âhireti teşrif edeceği sene, iki kere gelip, tamamını okudular...

Peygamber efendimizin vefatından sonra, Hazret-i Ebu Bekir'in hilâfeti devrinde yapılan Yemâme Harbi'nde, yetmişten fazla kurra (hâfız) şehit düşünce; Hazret-i Ömer'in tavsiyesi ve Hazret-i Ebu Bekir'in emriyle Zeyd bin Sâbit başkanlığında büyük bir heyet tarafından Kur'ân-ı kerîm sayfaları bir araya toplandı. Hazret-i Ebu Bekir, bu heyete bütün Kur'ân-ı kerîmi kâğıt üzerine yazdırdı. Böylece ilk "Mushaf" meydana geldi...

."Ona söyle, köyüne gidip ayran içsin!.."

2019-07-26 02:00:00

A -

A +

Anadolu'dan bir kimse Medîne'ye gidip senelerce orada kaldı, evlendi. Peygamber efendimizin hucre-i saâdetinde belli bir hizmet yapardı...

Peygamber efendimizin kabr-i şerîfini ziyâret ederken çok dikkat etmeli, edebe uymayan yanlış bir iş yapmaktan çok sakınmalıdır. Edebe riâyet edemeyenin Medîne'de çok kalması uygun olmaz.

Abbâsî halîfelerinden Ebû Cafer Mensûr, Mescid-i Nebevî içinde yüksek sesle konuşuyordu. İmâm-ı Mâlik hazretleri müdahale edip buyurdu ki:

-Ey Mensûr! Burası Mescid-i Saâdettir. Hafif sesle söyle...

Hak teâlâ, (Sesinizi Resûlullahın sesinden daha yüksek yapmayınız!) buyurmuştur. (Resûlullahın yanında hafif sesle konuşanlar) meâlindeki âyet-i kerîme ile de, hafif sesle konuşanları övmüştür. Resûlullaha öldükten sonra saygı göstermek, sağ iken göstermek gibidir...

Anadolu köylerinden bir kimse Medîne'ye gidip senelerce orada kaldı, evlendi ve Peygamber efendimizin hucre-i saâdetinde belli bir hizmet yapardı... Bir gün ateşli bir hastalığa yakalandı. Canı soğuk bir ayran içmek istedi. Gönlünden "Eğer köyümde olsaydım, bir ayran yapıp serin serin içerdim" düşüncesini geçirdi... O gece, Peygamber efendimiz, Şeyh-ul-Harem'e rüyâda görünüp, o kimsenin yaptığı işin başkasına verilmesini emir buyurdu. O da "Yâ Resûlallah! O hizmeti, ümmetinden falan kimse yapmaktadır" dedi. Bunun üzerine Peygamber efendimiz "O kimseye söyle, köyüne gidip ayran içsin!" buyurdu... Ertesi gün, bu emir o kimseye bildirilince, köylü baş üstüne deyip memleketine gitti. Yani hizmetten mahrum kaldı...

Peygamber efendimizin kabrini ziyâret etmek çok şerefli bir ibâdettir. Ziyâret esnasında, başkalarının işine karışmamalıdır. Peygamber efendimizin, âşıklarının temiz kalplerinden çıkan sözler, edebe, saygıya aykırı görünse de, bunlara bir şey dememeli, susmalıdır...

Resûlullahın âşıklarından biri, bir gün Kabr-i şerîfin yanında her sabah ezân okur, "namaz uykudan daha hayırlıdır" derdi. Mescid-i Nebî hizmetçilerinden birisi, "Resûlullahın huzûrunda terbiyesizlik yapıyorsun" diyerek bunu dövdü. Bu da "Yâ Resûlallah! Yüksek huzûrunuzda adam dövmek, sövmek edepsizlik sayılmaz mı?" dedi. Sonra çok ağladı. Biraz sonra, dövenin felç olduğu, elinin ayağının tutmadığı görüldü. Üç gün sonra da öldü...

Aç olan bir fakir, Peygamber efendimizin kabr-i şerîfine gelerek "Yâ Resûlallah! Karnım açtır" dedi. Sonra bir köşeye oturdu. Az sonra, birisi gelip fakiri evine götürdü. Karnını doyurdu. Fakir yaptığını ona anlatınca o zat da şöyle dedi: "Kardeşim, çoluk çocuğundan ayrılıp, uzak yollardan sıkıntılar çekerek Resûlullahı ziyârete geldin. Bir lokma ekmek için Resûlullahın huzûruna çıkmak yakışır mı? O yüksek huzûrda, Cenneti ve sonsuz nimetleri istemeli idin. Burada istenilen şeyleri Allahü teâlâ reddetmez.

.Hazret-i Süleyman'ın cennetteki arkadaşı

2019-07-27 02:00:00

A -

A +

"Yâ Süleyman! Ben hâlimden memnunum, bunun şükrünü yapmaya çalışıyorum. Sen sultanlığına devam et, ben de fakirliğime devam edeyim..."

Hâline şükredip, o hâliyle Allahü teâlânın emirlerini yerine getirmeye çalışan, ona isyân etmeyen nice fakirler vardır. İşte onlar, âhirette peygamberlerle, şehitlerle beraber olacaklardır.

Bir gün, Süleyman aleyhisselâm Allahü teâlâya şöyle niyâzda bulundu:

- Yâ Rabbî, fakirlerin sâlih olanlarını çok seviyorsun. Âhirette onlara ne mükâfat vereceksin?

- Yâ Süleyman! Fakir ve sâlih olan kullarıma neler ikrâm edeceğimi ben bilirim. Onların bazılarını Cenette Peygamberlerle arkadaş edeceğim. Her fakir bir peygamberle aynı tahta oturacaktır. Onunla beraber yiyip içecektir.

Bunun üzerine hazret-i Süleyman sordu:

- Yâ Rabbî, Cennette benim arkadaşım olacak fakiri bana bildir!

- Yâ Süleyman! Eğer Cennet arkadaşını öğrenmek istersen, ikindi vakti şehrin kuzey tarafına çık, orada rastlayacağın kimse senin Cennetteki arkadaşın olacak kimsedir.

Hazret-i Süleyman, emredilen vakitte o tarafa gitti. Orada ihtiyar bir fakir gördü. Sırtında odun yükü vardı. Dinlenmek maksadıyla biraz oturdu. Hazret-i Süleyman ihtiyarın yanına varıp selâm verdi.

İhtiyar:

- Ve aleykümselâm yâ Nebiyyallah! diye selâmını aldı.

Sonra hazret-i Süleyman sordu:

- Ey ihtiyar, sırtındaki bu odun nedir?

- Ben fakir bir kimseyim. Her gün dağa gider, sırtımla odun getirip satar, onunla çocuklarımın nafakasını temin ederim.

- Ey ihtiyar bu şekilde çalışmakla çok yoruluyorsun. Gel bundan sonra odun satmaktan vazgeç. Benim yanıma gel, sarayımda benimle beraber yiyip içersin. Seninle aynı tahtta oturalım sen de benimle beraber sultan ol! Bu ihtiyar yaşında zahmet ve sıkıntıdan kurtul!

- Yâ Süleyman! Bu geçici dünyada ben, saltanata tâlip olmak istemem. Ben hâlimden memnunum. Allahü teâlâ sana saltanat vermiş, bana da fakirlik ihsân buyurmuş. Sultanlığın sana mübârek olsun, bana fakirlik yeter.

- Mademki, saltanatımı paylaşmak istemiyorsun, sana maaş bağlayayım!

- Yâ Süleyman, benim fakirlikten dolayı bir şikâyetim yoktur. Ben hâlimden memnunum, bunun şükrünü yapmaya çalışıyorum. Sen sultanlığına devam et, ben de fakirliğime devam edeyim. Ben bu hâlimle daha rahatım, huzurluyum!

İhtiyarın bu cevabı üzerine hazret-i Süleyman o salih fakire müjdeyi verdi:

- Ey Aziz, burada teklîfimi kabul etmedin, fakat Cennette arkadaşım olacaksın, benimle beraber bulunacaksın! Bunu bana Allahü teâlâ haber verdi...

Hâlinden şikâyet etmeyen fakirlere ne mutlu...

."Hakkımı helâl ettim sen üzülme oğul..."

2019-08-02 02:00:00

A -

A +

Mâlik bin Dînâr hazretlerine rüyada bir ses şöyle diyordu: "Yâ Mâlik! Hacca gidenlerden, Abdurrahman bin Muhammed affedilmedi. Kendisine bunu bildir!"

Evliyanın meşhurlarından, Mâlik bin Dînâr hazretleri bir yıl hacca gitti. Döndüğü gece rüyada kendisine bir ses şöyle diyordu: "Yâ Mâlik! Hacca gidenlerden, Abdurrahman bin Muhammed affedilmedi. Kendisine bunu bildir!"

Sabahleyin hemen bu şahsı aramaya başladı. Birkaç kişiye sorduktan sonra birisi dedi ki:

- Aradığın kimse, Kur'ân ehli bir kimsedir. Her sene hacca gider. O kimse şimdi filân yerdedir.

Tarif edilen yere gitti. O kimse Mâlik bin Dînâr hazretlerini görür görmez. Bir ah çekip bayıldı. Bir müddet sonra kendine geldiğinde ilk sözü şu oldu:

- Beni rüyanda gördün, affedilmediğim bildirildi değil mi?

Mâlik bin Dînâr hazretleri hayretle sordu:

- Sen salihlerden birine benziyorsun. Çok merak ettim, acaba niçin affedilmedin, günahın neydi?

- Bir ramazan ayının ilk gecesi idi. Şeytana uyup içki içtim. Sarhoş hâlde idim. Bu arada babam beni aramış, bir yerde sarhoş hâlde yatarken görmüş. "Bu ne hâldir, utanmıyor musun?" deyip beni kaldırarak götürmek istemiş ben de babama karşı gelip vurmuşum ve babamın bir gözü çıkmış. Babam benim yaptıklarıma dayanamayıp bana beddua etmiş... Ertesi günü yaptıklarımı öğrendim. Çok pişman oldum. Bütün içki küplerini kırdım. Bir daha içki içmeyeceğime tevbe ettim. Fakat babam bir türlü affetmiyordu... Ayrıca her sene hacca gider, günahımın affedilmesi için dua ederim. Fakat her seferinde, hacdan dönüşte mutlaka biri senin gibi gelir, günahımın affedilmediğini bildirir. Hac dönüşü olduğu için senin de bu maksatla geldiğini anladım...

Adam, bunları anlatınca Mâlik bin Dînâr hazretleri hâline acıdı. Sonra babasının yerini öğrenip ziyaretine gitti. Babası karşısında büyük bir âlimi görünce şaşırdı:

- Hoş geldin yâ Mâlik.

- Beni nasıl tanıdın?

- Bugün Allahü teâlâya duâ edip seni görmeyi murâd etmiştim.

- Seni ziyaretimin bir sebebi var... Farz et ki, kıyamet kopmuş, oğlun Abdurrahman'ı tutup Cehenneme götürüyorlar. Onu bu hâlde görünce üzülmez misin?

- Sen şâhit ol ki, oğlumun kusurunu affettim ve ona hakkımı helâl ettim.

Mâlik bin Dînâr hazretleri, sonra oğlunun yanına gidip ona müjdeyi verdi. Bu sırada babası da oğlunun yanına gelip Mâlik bin Dînâr hazretlerine dedi ki:

- Oğlumun ölüm vakti geldiğini zannediyorum. Ruhunu, siz yanında iken teslim etmesini istiyorum.

Oğlu artık son nefeslerini veriyordu. Bir ara gözünü açıp babasına dönerek:

- Babacığım ne olur sen de benim gözümü çıkar, dedi. Babası;

- Oğlum ben hakkımı helâl ettim, sen üzülme, dedi.

Genç, kelime-i şehadet getirerek vefat etti...

.Müminler herkese hayır duâ eder...

2019-08-03 02:00:00

A -

A +

"Ben lanet etmek için, insanların azap çekmesi için gönderilmedim. Ben, herkese iyilik etmek için, insanların huzura kavuşması için gönderildim"

Müslüman için şeref; İslam’ın güzel ahlakını edinmek, herkese iyilik ve hayır dua etmek, İslamiyet’e uymak, her mahlûka faydalı olmaktır.

Önceki Peygamberler, kavimlerine lanet ettikleri hâlde, Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) lanet etmemiştir. Bir savaşta, kâfirlerin yok olması için dua etmesini istediklerinde "Ben lanet etmek için, insanların azap çekmesi için gönderilmedim. Ben, herkese iyilik etmek için, insanların huzura kavuşması için gönderildim" buyurdu. Nitekim Kur'ân-ı kerimde mealen "Seni âlemlere rahmet, iyilik için gönderdik" buyuruluyor. (Enbiya 107)

Müşrikler, Resulullah efendimizin geçeceği yerlere diken döşerlerdi. Ama O, onlar için “Bilmiyorlar, bilseler böyle yapmazlar” der ve “Benim vazîfem, anlatmakdır” buyururdu. Bedduâ etseydi, hepsi taş olurdu. Çünkü Allahü teâlâ, onun dudaklarına bu yetkiyi vermişti.

Büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki:

"Kâfirler, mürtedler birbirlerinin arkasından dedikodu yaparlar. Müminler ve sâlihler ise, din kardeşlerinin arkasından hayır duâ ederler. Aradaki farka bakın. Elhamdülillah, biz dedikodu etmeyiz, gıybet yapmayız, bunlara tenezzül etmeyiz, harâma yanaşmayız. Peki ne yaparız? Biz, Müslümânlara hayır duâ ederiz kardeşim."

***

Ma'rûf-i Kerhî hazretleri, sağlığında olduğu gibi vefâtından sonra da sıkıntılı kimselerin imdâdına yetişen meşhur evliyâdandır. Bu mübarek zat, bir gün talebeleriyle hurmalıkta oturuyordu. Bu esnada Dicle Nehri'nden bir kayık geliyordu. Kayıktaki birkaç genç, içip içip nâralar atıyorlardı. Bu hoş olmayan manzara karşısında talebeleri;

-Efendim, duâ edin de Allahü teâlâ bu kendini bilmezleri nehrinde boğsun, insanlar da böyle zararlı kimselerden kurtulsunlar, dediler.

Talebelerinin bu sözleri üzerine kayıktakilere şöyle duâ etti:

-Yâ Rabbî! Sen bu kullarını dünyada neşelendirdiğin gibi âhırette de neşelendir...

Talebeler bu duâya bir mana veremediler. Kendisine sordular:

-Efendim, böyle dua etmenizin hikmetini anlayamadık?

-Bekleyiniz söylediklerimin sırrı birazdan ortaya çıkar...

Talebeler dikkatle onları takip etmeye başladılar. Kayıktakiler kıyıya çıkınca, Ma'rûf-i Kerhî hazretlerini gördüler. Birden ne yapacaklarını şaşırdılar. Daha O, kendilerine bir şey söylemeden, ellerindeki sazı kırdılar, içkileri attılar. Huzuruna gelip tövbe ettiler... Ma'rûf-i Kerhî hazretleri talebelerine dönüp buyurdu ki:

-Gördüğünüz gibi, herkesin istediği oldu. Ne onlar boğuldu. Ne de kimse onlardan rahatsız oldu...

."Veda Haccı" ve "Veda Hutbesi"

2019-08-09 02:00:00

A -

A +

"Ey Eshabım! Cahiliyet devrinde güdülen kan davaları da kaldırılmıştır... Cahiliyetten kalan örf ve âdetler de kaldırılmıştır... Zulmetmeyiniz! Zulmetmeyiniz! Zulmetmeyiniz!"

Hicretin onuncu senesinde Sevgili Peygamberimiz hac için hazırlandılar. Medîne dışında bulunan Müslümanlara da haber gönderdiler. Binlerce Müslüman Medîne'de toplandı.

Zilka'de ayının 25. günü 40 bin kişilik bir kâfile ile öğle namazından sonra Medîne'den hareket ettiler.

Zilhicce ayının 4. günü Mekke'ye vardılar. Diğer beldelerden gelenlerle mü'minlerin sayısı 124 bine ulaştı.

Peygamber efendimiz zilhiccenin 8. günü Mina'ya, 9. günü (arefe günü) Arafat'a gitti. Arafat Vâdisinin ortasında bir hutbe okudu. Bu hutbeye "Veda Hutbesi" denildi. Çünkü bu seneden sonra, bir daha haccetmek nasip olmadı kendilerine... Resûlullah efendimiz, bu hutbesinde özetle buyurdular ki:

Ey Eshabım! Hamd Allahü teâlâya mahsustur. O'na hamdeder, O'ndan yarlığanmak diler ve O'na tevbe ederiz. Nefislerimizin şerrinden ve amellerimizin günahlarından Allahü teâlâya sığınırız. Allahın doğru yola ilettiğini saptıracak, saptırdığını da doğru yola getirecek yoktur.

Şehadet ederim ki, Allahü teâlâdan başka ilah yoktur. O birdir O'nun eşi, ortağı yoktur. Ve yine şehadet ederim ki, Muhammed O'nun kulu ve Resûlüdür.

Ey Eshabım! Cahiliyet devrinde güdülen kan davaları da kaldırılmıştır... Cahiliyetten kalan örf ve âdetler de kaldırılmıştır... Zulmetmeyiniz! Zulmetmeyiniz! Zulmetmeyiniz!

Ey insanlar! Kadınlara hayırla muamele etmenizi ve Allahü teâlâdan korkmanızı tavsiye ederim. Çünkü onlar emriniz altındadır. Siz kadınları Allahın emaneti olarak aldınız ve onların namuslarını ve iffetlerini Allah adına söz vererek helâl edindiniz...

Ey mü'minler! Sözümü iyi dinleyiniz, iyi anlayınız ve iyi muhafaza ediniz. Muhakkak ki, Rabbiniz birdir. Babalarınız da birdir. Hepiniz Âdem'in çocuklarısınız. Âdem de topraktandır... Müslüman Müslümanın kardeşidir...

Ey nâs! Size bir emanet bırakıyorum ki, ona sıkı sarıldıkça yolunuzu şaşırmazsınız! O emanet Allah'ın kitabı Kur'ân-ı kerîmdir.

Ey nâs! Yarın beni sizden soracaklar. Ne diyeceksiniz? Risaletimi tebliğ ettim mi? Vazifemi yaptım mı?

Bütün Eshab-ı kiram; "Evet, yemin ederiz, Allahın risaletini tebliğ ettin, vazifeni yaptın. Böylece şehâdette bulunuruz" dediler.

Bunun üzerine Resûl-i Ekrem efendimiz mübârek şehâdet parmağını kaldırarak;

"Şahid ol yâ Rab! Şahid ol yâ Rab! Şahid ol yâ Rab!" dediler...

.Şefaat yâ Resulallah!..

2019-08-16 02:00:00

A -

A +

Cennette herkesin derecesi, makâmı, îmânı ve amellerinin miktarınca olacaktır. Cennettekilerin derecelerinin yükselmesi için şefaat olunacaktır.

Günahı olan müminlerin günahlarının affedilmesi, günahı olmayanların da daha büyük derecelere erişmeleri için Peygamberle sâlih kulların Allahü teâlâya yalvarıp, aracı olmalarına şefaat denir... Şefaat haktır. Kur'ân-ı kerîmde birçok âyet-i kerîmeler, şefaat etmek için, izin verileceğini, kâfirlere ise şefaat edilmeyeceğini bildirmektedir. Günahkâr müminlerden bir kısmı Cehenneme girmeyi hak ettikleri zaman, Peygamberlerin, sıddîkların, âlimlerin, sâlihlerin ve kendi katında manevi değeri olan her zâtın, şefaatini, Allahü teâlâ kabul eder. Bu gibiler de, kendi ailelerine, yakınlarına, dostlarına, tanıdıklarına şefaat ederler...

Peygamber efendimiz âhirette, herkesten önce şefaat edecektir. Kalabalıkta ümmetini nasıl tanıyacağı suâl edildiğinde Resûlullah efendimiz buyurdu ki:

(Ümmetimin abdest âzâları nurlu, parlak olduğu için, kıyâmet günü mahşer halkı arasında onları kolay tanırım. Hâlbuki diğer Peygamberlerin ümmetleri böyle değildir.)

Şefaat beş yerde olacaktır:

1- Mahşerin şiddet ve izdihamından kurtulmak için: Kıyâmet günü, mahşer yerinde, fevkalâde çok hararet ve çeşitli sıkıntılara mâruz kalan günahkârlar, feryat ederek, hesâbın bir an önce yapılmasını isteyeceklerdir. Bunun için şefaat olunacaktır.

Kıyâmetin dehşetinden şaşıran halk, Âdem aleyhisselâma giderek kendilerine şefaat etmelerini isterler. Âdem aleyhisselâm da özür beyan ederek diğer Peygamberlere gönderir. Gittikleri her Peygamber bir özür beyan eder. Sonunda Peygamber efendimize gelirler. Resulullah efendimiz Allahü teâlâdan mahşer halkı için, şefaat talebinde bulunur. Allahü teâlâ da, (Sana vadettim, istediğin kadar şefaat edeceksin. İlk ve genel şefaat senindir) buyurur.

2- Bir kısım mümini hesapsız Cennete sokmak için.

3- Hesaptan sonra günâhı çok olan müminlerin, Sırat'tan Cehenneme düşmemeleri, Cehennem azâbından korunmaları için şefaat olunacaktır.

4- Cehenneme girmiş olanları oradan çıkarmak için şefaat olunacaktır. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: (Bir Cennetlik, Cehenneme doğru bakınca, gözü birisine ilişir. O adam, "beni tanıdın mı?" diye sorunca, "Hayır, tanımadım. Sen kimsin?" diye cevap verir. Adam, "falan vakitte sen, benden su istemiş, ben de sana vermiştim. İşte ben, o kimseyim" deyince, Cennetlik, "Evet, hatırladım" der. Cehennemlik, "Ne olur, sen de benim hakkımda şefaat et!" der. Cennetlik, durumu Allahü teâlâya arzeder ve "beni, bu adama şefaatçi kıl" der. Allahü teala da adamın Cehennemden çıkarılmasını emreder ve çıkarılır.)

Bu gibi şefaatler, son nefeste îmânla ölen günâhkârlara yapılır.

5- Cennette derecelerin yükselmesi için şefaat olur.

Cennette herkesin derecesi, makâmı, îmânı ve amellerinin miktarınca olacaktır. Cennettekilerin derecelerinin yükselmesi için şefaat olunacaktır. Ne büyük lütûf, ne büyük ihsân...

..Kadınların cennete girmeleri daha kolay

2019-08-17 02:00:00

A -

A +

"Dört şeyi yapan, yani kocasına hıyanet etmeyen, beş vakit namaz kılan, Ramazan-ı şerifte oruç tutan ve yabancılara açık olarak görünmeyen kadın, Cennete gidecektir."

Dinimizde bilinmesi zaruri olan şeyleri her Müslümanın bilmesi lâzımdır. Bilmemek özür olmaz. İnsan yaptığı şeyi niçin yaptığını bilmesi lâzım. Yapılan işler için "Bilmediğim için yaptım" demek insanı vebalden kurtarmaz. Kâfirlerin bayramlarında, Müslümanların cahilleri ve hele kadınlar, kâfirlerin yaptıklarını yapıyor ve bu günleri, Müslüman bayramı zannediyor ve kâfirler gibi, birbirlerine hediye gönderiyorlar. Dükkânlarını, eşyâlarını, sofralarını kâfirlerin yaptığı gibi, süslüyorlar. O geceleri, başka gecelerden ayırt ediyorlar. Bunlar hep şirktir, kâfirliktir. Bu husus Kur'ân-ı kerîmde sûre-i Yûsüf'te meâlen;

(Biz, Allahü teâlânın varlığına, birliğine, her şeyi yaratan O olduğuna inandık, Müslüman olduk diyenlerin çoğu, başkalarına ibâdet ve itâat ederek ve daha birçok hareketleri ve sözleri ile müşrik oluyorlar) buyuruldu.

Kadınlar, türbe ziyaretlerinde de büyük yanlışlıklar yapıyorlar. Türbeler için kurban adıyorlar.

Götürüp mezar başında kesiyorlar. Bunlar, Allah rızası için değil, mezarda yatan kimse için kesilirse o zaman tehlikeli olur. Böyle kurban kesmeyi fıkıh kitapları, şirk saymaktadır. Dinimize göre, kurban sadece cenab-ı Hak için kesilir, hâsıl olan sevap türbedeki şahsa gönderilir. Türbedeki şahıstan şefâat etmesi istenir.

Şunu iyi bilmek lazımdır. Mesela hasta için gidilmiş ise, hastayı iyileştiren oradaki zat değildir. Hastaya şifa veren Allahü teâlâdır. Oradaki zat sadece aracıdır, şefâatçidir...

Kabirlere çaput bağlamak, mum yakmak da dinimizde yoktur. Bunlar sonradan sokulmuş hurafelerdir...

Aslında erkeklere göre kadınların işleri daha kolaydır. Cennete girmeleri daha kolaydır. Erkeğe göre mesuliyeti daha azdır. Yapacağı işler bellidir. Hadîs-i şerîfte;

(Dört şeyi yapan, yani kocasına hıyanet etmeyen, beş vakit namaz kılan, Ramazan-ı şerifte oruç tutan ve yabancılara açık olarak görünmeyen kadın, Cennete gidecektir) buyuruldu. Çünkü doğru kılınan namaz, insanı günah işlemekten korur ve İslâmın şartlarını yerine getirmek sevgisini hâsıl eder.

Bu haftaki yazımızı büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık'ın (kuddîse sirrûh) bir sözü ile bitirelim:

"Namazını kılan ve altmış yaşını geçen bir Müslüman, şehit olarak ölür. Ama hanımlar için yaş haddi yok; namazını kılar, tesettüre riayet eder, iffetini korursa, hangi yaşta ölürse ölsün, şehittir."

."Müfti-yüs-Sekaleyn" Ebussuud Efendi

2019-08-23 02:00:00

A -

A +

Ebussuud Efendi, Osmanlı şeyhülislâmıdır. Tefsir, fıkıh ve diğer ilimlerde büyük âlimdi. "Müfti-yüs-Sekaleyn" yani insanlara ve cinlere fetvâ verirdi...

Bugün, Şeyhülislâm Ebussuud Efendi'nin vefat yıl dönümüdür... Ebussuud Efendi, on altıncı asrın meşhur Osmanlı âlimlerinden ve on üçüncü Osmanlı şeyhülislâmıdır. Tefsir, fıkıh ve diğer ilimlerde büyük âlimdi. "Müfti-yüs-Sekaleyn" yani insanlara ve cinlere fetvâ verirdi... İsmi, Ahmed bin Muhammed’dir. "Ebussuud el-İmâdî" ismiyle meşhur olup, "Hoca Çelebi" adıyla da tanınmıştır. 1490 (H.896) senesinde İskilip’te doğdu. 1574 (H.982) senesinde İstanbul’da vefât etti.

Bu mübarek zat, âlimler yetiştiren bir âileye mensuptur. Babası da âlim ve kâmil bir zât olup, "Hünkâr Şeyhi" olarak bilinirdi.

Ebussuud Efendi, Kânûnî Sultan Süleymân Hanın sevip değer verdiği, pek kıymetli bir âlimdi. Kânûnî, onu bütün seferlerinde yanında bulundurdu... 1545 senesinde elli beş yaşındayken, Fenârîzâde Muhyiddîn Efendiden sonra Şeyhülislâm oldu.

Kânûnî Sultan Süleymân ile İkinci Sultan Selîm Han'ın saltanatları zamânında 30 sene şeyhülislâmlık yaparak din ve devlete üstün hizmetlerde bulundu. Osmanlı şeyhülislâmları arasında en çok bu makamda kalıp hizmeti geçen Ebussuud Efendidir.

Kânûnî Sultan Süleymân Hanın cenâze namazını Ebussuud Efendi kıldırdı. Pâdişâh’ın vefâtı üzerine bir mersiye yazdı. Bu mersiyesi de, edebiyattaki yüksek derecesini göstermiştir.

Ebussuud Efendi, sekiz sene de İkinci Selim Han zamânında Şeyhülislâmlık yaptı ve 23 Ağustos 1574 târihinde 84 yaşında vefât etti. Kabri Eyyûb Sultan’da kendi yaptırdığı medresenin yanında, Eyyûb Câmii karşısındadır.

***

Kanuni Sultan Süleyman Han, vefat etmeden önce yanındakilere bir vasiyette bulundu. Şahsına ait özel küçük bir sandığın kabrine konulmasını istedi...

Büyük hükümdarın cenaze töreninde şüphesiz bütün devlet erkanı hazır idi. Şeyhülislam Ebussuud Efendi'ye, Sultan Süleyman’ın böyle bir vasiyeti bulunduğu söylendi. Ebussuud efendi;

-Zinhar! Böyle bir vasiyeti yerine getirmeyesiz, din-i mübine uymaz, dedi.
Bu vasiyet, yerine getirilmedi. Ancak herkes merak içindeydi: Dünyanın en büyük hükümdarının mezarına konmasını istediği şey neydi?..

Evet, evet bu sandık mutlaka açılmalıydı!.. Nitekim de öyle yapıldı. Açıldığında içi, Kanuni'nin yapacağı işlerin, vereceği kararların dine uygun olup olmadığı hakkında Şeyhülislamdan aldığı fetvalarla dolu idi. Bunun üzerine Ebussuud Efendi, gözyaşları içinde şunları söyledi:

-Hey büyük Sultan! Sen Allah katında kendini temize çıkardın, mesuliyeti bize yıktın! Biz, bunun altından nasıl kalkacağız bakalım?..

Allahü teala şefaatlerine nâil eylesin. Âmin...

.Kartalın kaptığı kırmızı bohça!..

2019-08-24 02:00:00

A -

A +

İhtiyar bir kadın eğirdiği iplikleri pazara götürüyordu. Yolda giderken bir kartal gelip, iplik dolu bohçayı kaparak havalanır!..

Evliyaya adak yapmak, "şu işim olursa Allah rızası için bir koyun kesmek, sevabını falanca veliye göndermek istiyorum" demek caizdir. Mesela "Hastam iyi olursa veya şu işim hasıl olursa, sevabı evliyadan Seyyidet Nefise hazretlerine olmak üzere, Allah için, üç Yasin-i şerif okumak veya bir koyun kesmek nezrim olsun" deyince, bu dileğin kabul olduğu çok tecrübe edilmiştir...

***

Seyyidet Nefîse hazretleri, zühdü, takvası, kerem ve cömertliği ile meşhur hanım velîlerdendir... 762 (H.145) senesinde Mekke-i mükerremede doğdu. 823 (H.208)'de Kâhire'de vefât etti...

Onun zamanında Mısır'da, dört kızından başka kimsesi bulunmayan ihtiyar bir kadın vardı. Bunlar iplik eğirirler, her cuma günü ihtiyar kadın bunları pazara götürüp, yirmi dirheme satardı. On dirheme, iplik yapmak için pamuk, kalan on dirhem ile de yiyecek bir şeyler satın alır, gelecek cumaya kadar bunlarla idâre ederlerdi...

Yine bir cuma günü, bu kadın eğirdikleri ipliği, kırmızı bir beze sarıp, çarşıda satmak için yola çıktı. Yükünü başında taşıyordu. Yolda giderken büyük bir kartal gelip, ipliklerin bulunduğu bohçayı kaparak kaçtı... Kadıncağız düşüp bayıldı. Kendine geldiğinde olanları hatırlayıp ağlamaya başladı. Başına toplananlara hâlini anlattı. Oradakiler kendisine; "Falan yerde Seyyidet Nefîse isminde velî bir hanım vardır. Ona git" dediler...

Kadın gidip, Seyyidet Nefîse'ye durumu anlattı, o da ellerini açıp duâ etti. Kadına da;

-Sen şimdi evine git. Allahü teâlâ her şeye kâdirdir, buyurdu. Kadıncağız da gitti...

Bir müddet sonra Seyyidet Nefîse hazretlerine bazı kimseler gelerek şunları söylediler:

-Biz deniz yolculuğunda idik. Gemimiz bir ara su almaya başladı. Ne yaptıysak su giren yeri kapatamadık. Sizi vesile ederek Allahü teâlâya duâ edip bizleri o sıkıntıdan kurtarmasını istedik. O sırada büyük bir kartal göründü. Pençesinde kırmızı bir bohça vardı. Gemimizin üzerine gelince, bohçayı bırakıp gitti. Açtığımızda, çok miktarda iplik olduğunu gördük. Bunlarla gemimize su sızan yeri iyice kapadık. Bundan sonra selâmetle memleketimize geldik. Bu hâlimize şükür için, size hediye olarak beş yüz dirhem getirdik, lütfen kabul ediniz...

Seyyidet Nefîse hazretleri Allahü teâlâya şükredip ağladı. Sonra o ihtiyar kadını yanına istedi. Gelince de ona;

-Kartalın kaptığı iplikleri kaça satacaktın? dedi. Kadıncağız;

-Yirmi dirheme, deyince, ona beş yüz dirhemi verip hâdiseyi anlattı ve;

-Allahü teâlâ senin her dirhemine 25 kat ihsân etti, buyurdu...

Allahü teala şefaatlerine nail eylesin...

."Senin adın bundan böyle Merkez Muslihuddin..."

2019-08-30 02:00:00

A -

A +

Büyük velîlerden Sünbül Sinân Efendi'nin çok talebesi vardı. Ancak o, Muslihuddin Musa adındaki bir talebeyi hepsinden çok seviyordu!..

Sünbül Sinân Efendi, büyük velîlerdendir. Aslen Merzifonludur. İstanbul'a gelip, Fâtih Sultan Mehmed Hân ve Sultan İkinci Bâyezîd Hân devrinin meşhûr âlim ve velîlerinden olan Efdalzâde Hamîdüddîn Efendi'den ders aldı. Daha sonra Çelebi Halîfe'nin feyz ve teveccühlerine kavuşarak kemâle geldi...

Bu mübarek zat, konuşması ve davranışları ile kızmayan, sakin, nazik biri olduğundan, "Dinin Süsü" anlamına gelen “Zeynüddîn" lakabını almıştır.

Her hâlükârda sabrını, sakinliğini koruması üzerine de (başak, filiz) anlamlarına gelen “Sümbül" lakabıyla anılmıştır... Çok talebe yetiştirdi. Türbesi Kocamustafapaşa'dadır...

Dergâhındaki telebeler, hocalarının emirlerini harfiyyen yerine getirmek için gece gündüz çalışıyorlardı. Ancak hocaları, Muslihuddin Musa adındaki bir talebeyi hepsinden çok seviyordu. Bunu anlayınca bir kıskançlık başladı. Sünbül Efendi bu durumu fark edince, ondaki istidadı, kabiliyeti görmeleri için hepsini imtihana tâbi tuttu. Bir gün onlara dedi ki:

-Ey canlarım! Bu âlemin nasıl yaratılmasını isterdiniz?
Her talebe kendi anlayışına göre cevap verdi... Biri "Efendim, Dünya biraz daha büyük olsaydı" dedi... Bir diğeri "Hocam, iki tane Güneş olsaydı" dedi... Bir başka talebe de "Efendim, insanların boyu daha uzun olsaydı" gibi şeyler söylediler... Sıra Muslihuddin Musa Efendi’ye gelmişti. Sümbül Efendi, ona da aynı suali sordu:
-Sen söyle bakalım Musa Efendi! Kâinatın nasıl olmasını isterdin?
Musa Efendi başını kaldırmadan edeple cevap verdi:
- Efendim, bu âlem öyle bir nizam içinde ki; bu mevcut düzene ne bir şey ilâve edilebilir ne de bir şey eksiltilebilir!..

Sümbül Efendi'nin yüzünde görülmemiş bir ışık belirdi ve buyurdu ki:
- Maşallah derviş Musa! Demek her şey merkezinde, yerli yerinde, diyorsun! Öyleyse senin adın bundan böyle "Merkez Muslihuddin" olsun!
Evet, bütün talebeler, hocalarının bu arkadaşlarını niçin çok sevdiğini anlamışlardı...

O günden sonra derviş Musa, “Merkez Efendi” ismiyle gönüllerde taht kurdu. Hocası onu kendisine damat eyledi...

Tıb bilgisi de kuvvetli olan Merkez Efendi, Manisa’da bulunduğu sırada kırk bir çeşit baharattan meydana gelen bir mâcun yaptı. Hastalar, bu mâcunu yiyerek şifâ bulurdu. İlkbaharda yetişen çiçeklerden de istifâde edilerek yapılan bu mâcunu almak için, çevre kasabalardan gelirlerdi. "Mesîr mâcunu" diye şöhret bulan bu mâcun, şimdi de yapılmaktadır.

Merkez Efendi, İstanbul-Zeytinburnu'da, kendi adıyla anılan türbede medfundur...

.Edep ve tevazu timsali Ahmet Mekki Efendi

2019-09-06 02:00:00

A -

A +

Ahmet Mekki (Üçışık) Efendi, âlim, ârif, veliyy-i kâmil olan Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretlerinin büyük oğludur.

Bugün; son devirde yetişen büyük İslam âlimlerinden Ahmet Mekki (Üçışık) Efendi'nin vefat yıl dönümüdür... Ahmet Mekki Efendi, âlim, ârif, veliyy-i kâmil olan Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretlerinin büyük oğludur. 1894 (H. 1314)te Van’ın Başkale kazasında doğdu.

Küçük yaştan itibaren ilim tahsiline başlayan Ahmed Mekki Efendi, medrese tahsilini bitirdikten sonra, ilim deryası olan babalarından zahirî ilimlerin inceliklerini tamamladı. İcazet alıp, vilayet mertebelerinde kemale erdi. Son derece edep, tevazu ile halk arasında Hak ile olan Ahmed Mekki Efendi, uzun yıllar İstanbul’da Üsküdar ve Kadıköy Müftülüğü vazifelerinde bulundu. Mükemmel Arapça ve Farsça bilirdi. Yüzlerce talebe yetiştirdi. Hafta sonlarında Fatih Camiinde vaaz ve nasihatlerde bulundu.

Bu mübarek zat, İstanbul Kadıköy Müftüsüyken 1967 (H. 1387) senesinde vefat etti. Fatih’te Edirnekapı Kabristanına defnedildi. Defninden üç sene sonra, kabrinin bulunduğu yerden çevre yolu geçtiği için, Ankara-Bağlum'a, mübarek babalarının yanına nakledildi. Nakil esnasında, üç sene geçtiği hâlde cesedinin hiç bozulmadığı gibi, kefeninin dahi kabre konulduğu gibi sağlam olduğu görüldü...

Zahirî ve manevi ilimlerde çok yüksek dereceye sahib olan Ahmed Mekki Efendi, sorulan suallere delil ve senet bulmadan cevap vermeyen, kitaba bakmadan söylemeyen, dünyada pek az eşi bulunan sağlam fetva kaynağıydı. Son derece edep, tevazu sahibiydi. Huzurunda bulunanlar onun gösterdiği edep ve yakınlıktan utanırdı. Çağrılan, davet edilen yere gider, ilim öğretmek için, talebelerine kendisi gider, tatlı diliyle okumak istemeyenleri ikna eder, onlara bir şeyler öğretmek için çırpınırdı...

***

Ahmed Mekki Efendinin mübarek babası Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretleri 1943'te tutuklanarak İstanbul'dan İzmir'e götürülmüştü. Yakınları, kendilerinin Bursa'ya nakli veya İstanbul'a iadesi için birkaç defa teşebbüse geçtilerse de her defasında ret cevabını aldılar... Nihayet Ankara'ya nakline müsaade çıktı. Bu sırada hasta idi. On sekiz gün yattıktan sonra 27 Kasım 1943'te (H.1362) vefat etti... Keçiören'de dâmâdı İbrahim Arvas Beyin evinde gasil, techiz, tekfîn ve namazı edâ edildikten sonra Bağlum'a getirilerek defnedildi...

Telkinini kimin vereceği, oğlu faziletli Ahmed Mekki Efendi'ye sorulunca; "Babam Hilmi'yi çok severdi. Telkinini o versin" buyurdu. Böylece telkin vermek ve kabr-i şerîfine girmek vazifeleri talebesi Hüseyin Hilmi Işık Efendi'ye (kuddîse sirrûh) nasip oldu.

Allahü teala şefaatlerine nail eylesin...

.Aşurenin faziletinden faydalanmak isteyen...

2019-09-07 02:00:00

A -

A +

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Bu mübarek günde oruç tutan, melekler, peygamberler, şehidler ve salihlerin ibadetleri kadar sevaba kavuşur."

Yarın Aşure gecesidir. Pazartesi de inşallah "Aşûre günü"nü idrak edeceğiz. Hepimize şimdiden mübarek olsun efendim...

Muharrem ayının, Zilkade, Zilhicce ve Receble beraber Kur'an-ı kerimde (Tevbe 36) kıymet verilen dört aydan biri olduğu bildirilmektedir.

Allahü teâlâ, birçok duaları Aşure günü kabul etmiştir. Peki, bizler Aşure gecesinde ve gününde neler yapabiliriz?

* Aşure günü oruç tutmak sünnettir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Aşurenin faziletinden faydalanın! Bu mübarek günde oruç tutan, melekler, peygamberler, şehidler ve salihlerin ibadetleri kadar sevaba kavuşur.) [Şir’a]
Peygamber efendimiz bir gün öğleye doğru buyurdu ki:
(Herkese duyurun! Bugün bir şey yiyen, akşama kadar yemesin, oruçlu gibi dursun! Bir şey yemeyen de oruç tutsun! Çünkü bugün Aşure günüdür.) [Buhari, Müslim, Ebu Davud]

[Tek başına Aşure günü oruç tutmak mekruh olur. 9. ile 10. veya 10. ile 11. günü tutulursa mekruh olmaz.]
* Sıla-i rahim yapmalı. Yani akrabayı ziyaret edip, hediye ile veya çeşitli yardım ile gönüllerini almalı. Hadis-i şerifte, (Sıla-i rahmi terk eden, Aşure günü akrabasını ziyaret ederse, Yahya ve İsa’nın sevabı kadar ecre kavuşur) buyuruldu. (Şir’a)
* Sadaka vermek sünnettir, ibadettir. Hadis-i şerifte, (Aşure günü, zerre kadar sadaka veren, Uhud Dağı kadar sevaba kavuşur) buyuruldu. (Şir'a)
* Çok selam vermeli. Hadis-i şerifte, (Aşure günü, on Müslümana selam veren, bütün Müslümanlara selam vermiş gibi sevaba kavuşur) buyuruldu. (Şir'a)
* Çoluk çocuğunu sevindirmeli! Hadis-i şerifte, (Aşure günü, aile efradının nafakasını geniş tutanın, bütün yıl nafakası geniş olur) buyuruldu. (Beyheki)
* Gusletmeli. Hadis-i şerifte, (Aşure günü gusleden mümin, günahlardan temizlenir) buyuruldu. (Şir'a) [Bu sevaplar, itikadı düzgün olan, namaz kılan ve haramlardan kaçan mümin içindir. Bunlara riayet etmeyen kimse, Aşure günü, bir değil, defalarca gusletse, günahları affolmaz.]
* İlim öğrenmeli! Hadis-i şerifte, (Aşure günü, ilim öğrenilen veya Allahü teâlâyı zikredilen bir yerde, biraz oturan, Cennete girer) buyuruldu. Bu gece ilim olarak, ehl-i sünnete uygun bir kitap, [mesela İslam Ahlakı veya Tam İlmihal Seadet-i Ebediyye] okumalıdır. Ayrıca Kur’ân-ı kerim okumalı, kazası olan kaza namazı kılmalı. (Şir’a)

Hazret-i Hüseyin 10 Muharrem'de şehid edildi. O yüce İmam'ın ruhuna da Fatiha göndermeyi unutmayalım inşallah... Allahü teala şefaatlerine nail eylesin.

.''Ne zaman Allaha kulluk edeceksin!.."

2019-09-13 02:00:00

A -

A +

Resulullah efendimiz bir hadîs-i şerîfte buyurdular ki: "Her asırda, her zamanda, Allahü teâlâ katında en sevgili olanlar, tövbe eden gençlerdir."

İnsan ne kadar büyük günah işlerse işlesin, pişman olur ve bir daha aynı günahı işlemezse, günahı affolur. Bir günah işleyince, hemen tövbe etmelidir. Genç iken yapılan tövbe daha kıymetlidir. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

(Her asırda, her zamanda, Allahü teâlâ katında en sevgili olanlar, tövbe eden gençlerdir.)

              ***

Evliyânın büyüklerinden Ebû Türab Nahşebî hazretleri, bizzat kendisinin şahit olduğu ibretlik bir hadiseyi şöyle anlatır:

Bir gün caddede yürüyordum. Mahalle halkının, bir kadınla münakaşa ettiklerini gördüm. Kadın beni görünce dedi ki:

-Ey Ebâ Türab! Fasık, günahkâr bir oğlum var. Dün gece yine şarap içmek istedi. Akşamdan sonra, Allahü teâlâ ona bir hastalık verdi. Şimdi yatıyor. Ancak oğlumu mahalleden atmak istiyorlar. Ne olur bize yardım edin!
Kalabalıktan rica ettim, hemen dağıldılar. Sonra gencin evine gittim. Genç beni görür görmez dedi ki:

-Hoş geldiniz yâ Ebâ Türab. Seher vaktinde; “Yâ Rabbi! Sabahleyin bana Ebû Türab hazretlerini görmeyi ve tövbe-i nasuh etmeyi nasip eyle!” diye dua ettim. Tövbem kabul olur mu acaba?
-Ey genç! Allahü teâlâ ziyadesi ile tövbeleri kabul edici ve mağfiret edicidir.
Genç, gözyaşları içinde tövbe etti ve ben de oradan ayrıldım. Daha sonra genç, annesine demiş ki:
-Anneciğim sana vasiyetimdir. Beni bu yataktan, mezellet toprağına indir. Anlıyorum ki, benim ölümüm bu hastalıktan olacak.
Annesi, onu yere indirmiş. Genç de şöyle duâ etmiş:

“Yâ Rabbi! Dertlilerin dayanağı, muhtaçların sığınağı sensin! Toprakla bir olmuş şu kuluna sevdiklerinin hürmetine merhamet eyle!”
Genç, o gece vefât etmiş. Aynı gece Resûlullah Efendimizi rüyada gördüm. Yanında iki yaşlı kimse vardı. Sağ tarafındakinin İbrahim aleyhisselâm, diğer tarafındaki ise, Musa aleyhisselâm olduğunu söylediler. Resûlullah Efendimiz bana buyurdu ki:
-Ey Ebâ Türab! Dün senin yanında tövbe eden genç, bu gece vefât etti. Hak teâlâ onu saâdete kavuşturdu. O gence izzet gözü ile bakın. Cenazesinde hazır bulunun!

Hemen uyandım ve kendi kendime dedim ki: “Yâ Rabbi! Ne kadar kerimsin ki, daha dün kötülüğü yüzünden, mahalleden çıkarmak istedikleri günahkârı samimi bir tövbe ile bu dereceye kavuşturdun!”
Bütün şehir halkıyla gencin cenaze namazını kıldık ve defnettik. Meğer herkese rüyasında bu tövbekâr gencin vefat ettiği ve cenazesine katılanların affedileceği müjdesi verilmiş!..

            ***

Bugünkü yazımızı Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî hazretlerinin şu güzel sözüyle bitirelim:

"Çocukluğunda oyun, gençliğinde sarhoşluk, ihtiyarlığında tembellik... Ne zaman Allaha kulluk edeceksin?.."

.İki cihanda selâmet üzere olmak için...

2019-09-14 02:00:00

A -

A +

Yâ Alî! Her kim Allahü tebâreke ve teâlâ hazretlerinin nimetlerine şükrederse, belâlarına sabrederse, günâhlarına istigfâr ederse, hangi kapıdan isterse Cennete girer.

Hazreti Alî'den "kerremallahü vecheh" şöyle rivâyet edilmiştir:

Resûlullah "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" beni huzûr-u şerîflerine çağırdı. Buyurdular ki:

Yâ Alî! Sen bana Hârûn aleyhisselâmın Mûsâ aleyhisselâma olduğu gibisin. Fakat benden sonra Resûl gelmez. Sana vasiyet ederim, dinleyip, ezberlersen, şükredenlerden olursun ve şehit olursun. Allahü teâlâ hazretleri seni kıyâmet gününde fakîh ve âlim olarak diriltir.

Yâ Alî! Bil ki müminin üç alâmeti olur. Namaz kılmak, oruç tutmak ve sadaka vermek. Münâfıkın da üç alâmeti olur. Başkalarının yanında namazın rükû'unu ve secdesini tam yapar, tenhâda hiçbir rüknü yerine getirmez. Methettikleri zaman seve seve yapar. Allahü teâlâ hazretlerini açıkta çok zikreder. Yalnız kalınca Allahü teâlâ ve tekaddes hazretlerini unutur.

Yâ Alî! Hiçbir Müslümâna lanet etme. Hiçbir hayvana lanet etme. Lanet sana [edene] geri döner.

Yâ Alî! Her kim Allahü tebâreke ve teâlâ hazretlerinin nimetlerine şükrederse, belâlarına sabrederse, günâhlarına istigfâr ederse, hangi kapıdan isterse Cennete girer.

Yâ Alî! Beş şey gönlü rûşen eder, aydınlatır, karanlığını giderir: İlim meclisinde oturmak. Elini yetîm başına sürmek. Seher vaktinde çok istigfâr etmek. Çok yemeyi terk etmek. Çok oruç tutmak.

Yâ Alî! Eyyâm-ı beyd orucuna devâm et ki, ayın onüçüncü, ondördüncü, onbeşinci günleridir. Allahü teâlâ ve tekaddes hazretleri bu günlerde oruç tutanların yüzlerini beyâz eder. O sene tamâmen oruç tutmuş gibi olur.

Yâ Alî! Bir kimsenin üzerinden, ulemâ meclisinde oturmadan kırk gün geçse, onun gönlü [kalbi] kararır. Büyük günâh işler. Zîrâ ilim gönlü diri tutar. İlimsiz ibâdet olmaz.

Yâ Alî! Allahü tebâreke ve teâlâ bir kimseye bir sâlihâ ve mutî'a hanım verip, onun gönlünü hoş tutması ve imâm ile namaz kılması ve komşuları kendinden râzı olması, Allahü teâlânın ona ikrâmındandır.

Yâ Alî! Melekler istigfâr ederler o kimseye ki, onun evinde bal olur, zeytin olur ve çörek otu olur. İçinde sûret [canlı resmi] olan, şarap olan, köpek olan, ana-babaya âsi olunan ve misâfir gelmeyen eve [rahmet] melekleri hiç girmezler. Sefere veya cenge giderken Sûre-i Yasîni oku. On kerre innâ enzelnâ [Kadr] sûresini oku, Allahü tebâreke ve teâlâ hazretleri düşmanların şerrinden emîn eder...

Yâ Alî! Benim vasiyetimi hıfz et. Nasıl ki ben Cebrâîl aleyhisselâmdan, O Rabbül âlemînden sübhânehü ve teâlâ hıfz etti. Yâ Alî! Sana bu vasiyette evvelin ve âhirin ilmini verdim. Her kim ki bunun ile amel eylerse, dünyada ve âhirette selâmet üzere olur. [Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn]

.Sâlih, zâhid kimselerle görüşmenin faydaları...

2019-09-20 02:00:00

A -

A +

Bir kimse, beraber olunduğu zaman, Allahü teâlâyı hatırlatıyor, kalbi uyanık tutuyorsa, bil ki, gerçekten o iyi bir arkadaştır.

İnsan sosyal bir varlıktır, yani tek başına, arkadaşsız yaşayamaz. Bu sebeple kişi iyi arkadaşlara sahip olmalıdır... İyi kimselerle görüşen hiçbir zaman pişmanlık duymaz. İnsanın başına gelen her felâket, kötü arkadaş sebebiyledir...

Herkese sır söylenmemelidir. Herkesin sözüne kanmamalıdır. İnsanların sözüne değil işlerine bakmalıdır. Kendisine faydası olmayan kimseden çok sakınmalıdır. Kendisine faydası olmayan, başkasına faydalı olamaz.

Kötü bir kimse ile görüşüp onu yola getirmek çok faydalı ise de bu tehlikelidir. Çünkü, başkasını kurtarmak için çalışırken kendisi de o kötülüğe bulaşabilir. Evliyâ, İslâm büyükleri birçok kötü ahlâklı kimseleri yola getirmişlerse de, bunu herkes yapamaz. Başkalarına tesir edebilme özelliği olmayan kimseler, kendilerini tam olarak düzeltmeden, başkalarını düzeltmeye kalkarlarsa, fayda yerine zarar meydana gelir.

Sâlih, zâhid kimselerle görüşmek, onları dost edinmek çok faydalıdır.

Allahü teâlâ Mûsâ aleyhisselâma buyurdu ki:

- Yâ Mûsâ! Kullarımdan en çok sevdiğim kimseler zâhid olanlardır. Bana en çok yaklaşan, haram ettiğim şeylerden kaçan kimsedir. Bana en çok sevgili olan, bana ibâdet ederken benim korkumdan ağlayan kimsedir.

Mûsâ aleyhisselâm sordu:

- Yâ Rabbî, sen iyi huylu sâlih kulların için ne hazırladın? Mükâfât için onlara ne vereceksin?

Allahü teâlâ buyurdu ki:

- Onlara Cenneti mubâh kıldık. Cennette istedikleri gibi dolaşacaklardır. Neyi arzu ederlerse verilecektir. Haramlardan sakınan verâ sahiplerini hesaba çekmekten hayâ ederim! İbâdetlerinde benim korkum sebebiyle ağlayan kimselere, kimsenin sahip olmadığı üstün dereceler vereceğim.

İnsan tanıştığı, görüştüğü, beraber olduğu kimsenin iyi mi kötü mü olduğunu şöyle anlar:

İyi arkadaş, her zaman, Allahü teâlâyı hatırlatır. Allahü teâlâyı gönül ile, dil ile fiiliyât ile hatırlamamızı sağlar. Bir kimse, beraber olunduğu zaman, Allahü teâlâyı hatırlatıyor, kalbi uyanık tutuyorsa, bil ki, gerçekten o iyi bir arkadaştır. Fakat, beraber olunduğu zaman, Allah korkusunu ve Allahü teâlâyı unutturuyorsa o gerçekten kötü bir arkadaştır. Ondan uzak durmak, sakınmak şarttır. Böyle kimseden, aslandan kaçar gibi kaçmalıdır. Hattâ aslandan kaçmaktan daha çok kaçmalıdır. Çünkü, aslan sadece insanın canını alır. İnsan îmânlı ise Cennete gider. Fakat, kötü arkadaş ise, insanın hem canının hem de îmânının gitmesine ve böylece sonsuz felâkete düşmesine sebep olur...

."İbâdeti muhâfaza etmek işlemekten daha güçtür"

2019-09-21 02:00:00

A -

A +

Kişi riyâyı kalbinden çıkarmak için bütün gücüyle uğraşmalıdır. Buna muvaffak olamazsa, bu takdîrde ibâdeti yine terk etmemelidir.

Kim amelinin karşılığını âhırette almak isterse yaptığını sırf Allah rızâsı için yapmalıdır. Kimseden bir karşılık beklememelidir. Karşılık beklediğinde, birçok zahmet çekerek yaptığı amel boşa gider. Bunun için yapılan ameli iyi muhâfaza etmelidir. Nitekim, "İbâdeti muhâfaza etmek, işlemekten daha güçtür" buyurulmuştur...

Halîfe Abdülmelik zamanında yaşayan birisi anlatıyor:

Mervan bin Abdülmelik ile bir savaşta bulunuyorduk. Yanımızda uzun müddet kim olduğunu bilmediğimiz bir zât vardı. Gecenin çok az bir kısmında uyuyor, diğer kısmını da ibâdetle geçiriyordu.

Sonradan bu zâtın Eshâb-ı kirâmdan olduğunu öğrendik. Bu zât şöyle anlattı:

Bir gün Peygamber efendimize sorduk:

- Yâ Resûlallah, kurtuluş ne iledir? Hangi amel ve hareketimiz bizi felâha, kurtuluşa götürür?

- Allahü teâlâyı aldatmamaktır.

Eshâb-ı kirâm hayretle sordular:

- Yâ Resûlallah biz Allahü teâlâyı nasıl aldatabiliriz?

Peygamber efendimiz şöyle cevap verdi:

- Amellerinizi Allahü teâlânın emrettiği gibi yapar, fakat bu amellerle Allahü teâlâdan başkasının teveccühünü beklerseniz O'nu aldatmış olursunuz. Riyâdan sakınınız! Zîrâ o, Allaha şirk, ortak koşmaktır. Mürâî, kıyâmet günü bütün mahlûkâtın önünde dört isimle çağırılır: Ey kâfir! Ey günahkâr! Ey zâlim! Ey şaşkın!..

Ebû Bekir Vâsıtî hazretleri buyurdu ki:

- İbâdetleri riyâdan korumak daha güçtür. Çünkü, ibâdetler zora gelmeyen ve çabuk kırılan cama benzerler. Camın ufak bir zorlamada kırılması gibi, ibâdetler de riyâ karıştığında hemen kırılır, ibâdet olmaktan çıkar. Bundan anlaşılıyor ki, riyâ, ibâdeti kırmakta, onu ibâdet olmaktan çıkarmaktadır. Bunun için kişi riyâyı kalbinden çıkarmak için bütün gücüyle uğraşmalıdır. Buna muvaffak olamazsa, bu takdîrde ibâdeti yine terk etmemelidir. Bu illetten kurtarması için Allahü teâlâya duâ etmelidir. Tevbe etmelidir. Buna sabırla devam ederse Allahü teâlâ kendisine ihlâsla amel yapmak nasîb eder.

Riyâ karışıyor diye ibâdeti terk etmek uygun değildir. Bir kimse vaktiyle bir aşevi yapmıştı. Buradan yüzlerce fakir fukara karnını doyuruyordu. Yaptıran kimse, bunu Allah için mi, yoksa gösteriş için mi yaptım, diye endişeye kapıldı. O gece bir rüyâ gördü. Bir kimse kendisine dedi ki:

"Senin amelin Allah için değilse bile, yaptırdığın bu hayır müessesesinde karnını doyuranların ettiği duâ Allah içindir. Elbette bunun faydasını görürsün."

Allahü teala niyetlerimizi hâlis eylesin...

.Haram lokma insanı şeytanın oyuncağı yapar

2019-09-28 02:00:00

A -

A +

"Haram yiyen insandan keramet de hizmet de beklenmez, böyle şey olmaz, mümkün de değildir. Helal lokma, kalbi nurlandırır, insan daha kolay ibadet eder."

Din büyüklerimiz buyuruyor ki: "Haram yiyen insandan keramet de hizmet de beklenmez, böyle şey olmaz, mümkün de değildir. Helal lokma, kalbi nurlandırır, insan daha kolay ibadet eder. Haram lokma ise, insanı şeytanın oyuncağı yapar...

Helâl lokma yiyenin, eli kolu bağlansa, yine ibadete koşar. Haram yiyen ise ibadetten soğur."

***

İslâm âleminde Eshâb-ı kirâmdan sonra yetişen evliyânın ve âlimlerin en büyüklerinden İmâm-ı A'zam Ebû Hanîfe hazretlerinin babası Sâbit hazretleri, daha bekâr iken temiz ahlâklı, takvâ ve verâ sâhibiydi... Bir gün bir dere kenarında abdest alıyordu. Suda bir elma gördü. Elmayı alıp, abdestten sonra elinde olmayarak ısırdı. Fakat tükürüğünde kan gördü. Kendi kendine; "Şimdiye kadar bana böyle bir hal olmamıştı. Buna sebep ısırdığım elma olmalı" diye düşündü ve pişman oldu.

Elma sâhibini bulup helalleşmek için dere boyunca gitti... Ağacın sâhibini aradı ve nihayetinde buldu ve aralarında şu konuşma geçti:

-Ya elmanın parasını al, yahut helâl et!

-Helâl etmem için ne vereceksin?

-Altın, gümüş ne istersen.

-Ben altın, gümüş istemem. Benim bir kızım var; gözleri görmez, kulakları duymaz, dili söylemez, ayakları yürümez. Bunu sana nikâh etmek istiyorum. Kabûl edersen elmayı sana helâl ederim.

Sâbit teklifi kabûl etti... Nihayet iki gencin nikâhları kıyıldı. Gece olunca Sâbit üzüntü ile nikâhlısının bulunduğu odaya girdi. Orada, gâyet süslü, güzel, sağlam, görür, işitir, konuşur, yürür bir hanımla karşılaştı. Hanımefendi kalkıp Sâbit'i karşıladı. Saygı dolu ifâdelerle konuştu. Ancak Sâbit onun kendi nikâhlısı olduğundan şüphelenip odadan çıkmak istedi. Hanımı;

-Niye çıkıyorsun ey Allahü teâlânın sevgili kulu? Senin helâlin benim! dedi. Sâbit ona;

-Baban seni bana kötüledi. “Kördür, sağırdır, dilsizdir, kötürümdür” diye tarif etmişti!..

Kızcağız;

-Babamın sözünde yalan yoktur. Seneler oluyor bu evden dışarı çıkmış değilim. Şimdiye kadar hiçbir yabancı, yüzümü görmedi. Bu sebeple gözlerim harama kördür. Kulağım bir yabancı sözü duymamış ve günâh işlememiştir. Bunun için günâha karşı sağırdır. Ayaklarım günah yerlerine gitmez, bunun için kötürümüm. Dilimden hiç kötü söz çıkmadı. Onun için dilsizim. Babamın sözlerindeki hikmet budur, dedi.

Bu sözleri duyan Sâbit bin Zutâ Allahü teâlâya şükretti...

İffet esasları üzerine kurulan bu evlilikten, Numan adını verdikleri bir çocuk dünyaya geldi, o çocuk büyüdü ve İmam-ı a’zam Ebu Hanife oldu...

.Safer ayının uğursuz olduğu doğru değildir!

2019-10-04 02:00:00

A -

A +

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Uğursuzluk düşüncesinin, kendisini, ihtiyacı olan bir işi yapmaktan alıkoyan kimse, Allah’a şirk koşmuş sayılır."

Muharrem ayı bitti, bugün safer ayının beşinci günündeyiz. Bazıları bu ayı uğursuz sayıyor. Safer ayının uğursuz olduğu doğru değildir. Zaten İslamiyette uğursuzluk diye bir şey yoktur. Böyle şeyler Yahudilikte ve Hıristiyanlıkta vardır. Mesela Hıristiyanlar "13" rakamının uğursuzluk getirdiğine inanırlar.

İmam-ı Gazali hazretleri, (Uğursuzluğa inanmak şeytandandır) buyuruyor. Eskiden, Arabistan'da yolculuğa çıkarken, bir kuş uçururlardı. Kuş sağa uçarsa, uğurlu sayıp, yola devam ederler, sola uçarsa, uğursuz sayıp geri dönerlerdi. Hazret-i İkrime anlatır:

"Bir kuş ötüp geçtiğinde, oradakiler yorumda bulundular. İbni Abbas hazretleri de, (Hayra da, şerre de alamet değildir) buyurdu. Bir olayı hayra yormakta ise mahzur yoktur. Çünkü Peygamber efendimiz, gördüğü şeyleri hayra yorardı. Hiçbir şeyi uğursuz saymazdı." (İ. Ahmed)

Bir şeyi uğursuzluğa yormak uygun değil, ancak "Şu iş veya şu ev bana uğursuz geldi" gibi sözleri söylemekte mahzur yoktur.

Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Müslümanlıkta uğursuzluk [bir şeyi kötüye yorumlamak] yoktur.) [Mektubat-ı Rabbani 3/41]

(Uğursuzluğa inanan bizden değildir.) [Bezzar, Hadika]
(Bir şeyi uğursuzluğa yorma, hayra yor! Sizden biriniz, hoşuna gitmeyen uğursuzluk zannettiği bir şey görünce, şöyle desin: "Ya Rabbi! İyilikleri veren, kötülükleri defeden ancak sensin. Lâ havle velâ kuvvete illâ bike.") [Beyheki]

(Yumuşak muamele uğurluluk [iyilik], sert davranmak uğursuzluk [kötülük] getirir.) [Harâiti]

(Uğuru [hayrı] ve uğursuzluğu [şerri] en çok olan uzuv dildir.) [Taberani]

(Uğursuzluk düşüncesinin, kendisini, ihtiyacı olan bir işi yapmaktan alıkoyan kimse, Allah’a şirk koşmuş sayılır.) [İ. Ahmed]

***

Mektubat-ı Rabbanide bu hususta buyuruluyor ki:
"Günlerin uğursuzluğu, âlemlere rahmet olan Muhammed aleyhisselâmın gelmesi ile bitmiştir. Uğursuz günler, eski ümmetlerde vardı. Bir hadis-i şerif meali şöyledir:

(Günler, Allah’ın günleridir, kullar da, Allah’ın kullarıdır.) [1/256] Yani, Allahü teâlâ kulu da, günleri de, ayları da uğursuz olarak yaratmadı. Kul, dinimizin emrine uymayıp uğursuz şeyler yaparsa, uğursuz kimse olur. Bazı günlerde kötü şeyler yaparsa, o günler ona uğursuz gelmiş olur. Ruhul-beyan’da, Tevbe suresi, 37. âyetinin tefsirinde diyor ki: Resulullah teşrif edince, günlerin müminlere uğursuz olmaları kalmadı."

.Allahın rahmetinden mahrum kalanlar!..

2019-10-05 02:00:00

A -

A +

Resûlullah aleyhisselâm, sıla-i rahimin, kişiyi Allahın rahmetine yaklaştırdığını ve Cehennemden uzaklaştırdığını beyân buyurmaktadır.

Sıla-i rahim, yani akraba, dost ziyaretlerini ihmal etmemek lazım. Unutmayalım ki, salih akraba ziyaretlerinin dünya ve ahiret için nice faydaları vardır...

Resûlullah aleyhisselâm, sıla-i rahimin, kişiyi Allahın rahmetine yaklaştırdığını ve Cehennemden uzaklaştırdığını beyân buyurmaktadır. Peygamber efendimiz bir gün buyurdu ki:

"Sıla-i rahim kadar, sevâbı çabuk verilen bir iyilik daha yoktur. Zulmetmek ve sıla-i rahimi terk etmek öyle birer günâhtır ki, Allah onları işleyenleri hemen bu dünyâda cezâlandırır. Ayrıca âhiret için de azâp hazırlar. Allah tarafından cezâları hemen verilmeye onlardan daha lâyık yoktur."

Bir gün Peygamberimize "sallallahü aleyhi ve sellem" bir adam gelerek sordu:

- Yâ Resûlallah, benim akrabâlarım, yakınlarım var. Ben onları ziyâret ediyorum, fakat onlar bana zulmediyorlar. Ben onlara iyilik ediyorum, onlar bana kötülük ediyorlar. Ben de onlara aynen mukâbele edeyim mi?

Peygamberimiz buyurdu ki:

- Hayır! O takdirde aranızda fark kalmaz. Zirâ sen böyle davrandığın müddetçe Allahın yardımı senden aslâ kesilmez.

***

Bir bedevi, Peygamber efendimize geldi ve devesinin yularını tutarak;

- Yâ Resûlallah, beni Cennete yaklaştırıp Cehennemden uzaklaştıracak şeyi söyler misin? dedi.

Resûl aleyhisselâm ona şu cevâbı verdi:

- Seni Cennete yaklaştırıp Cehennemden uzaklaştıracak şeyler; yalnız Allaha ibâdet etmen, ona, hiçbir şeyi eş, ortak koşmaman, namaz kılman, zekât vermen ve sıla-i rahim yapman, yani dost, ahbâb, akrabâ ziyâretlerinde bulunman, onlarla bağlarını koparmaman.

***

Bir Arefe akşamı, Resûlullah efendimiz eshâbı ile sohbet ederken şöyle buyurdu:

- Akrabâsından herhangi biriyle dargın olarak akşam eden, benim sohbetimde oturmasın, kalksın!

Arka taraflarda oturmakta olan birisi kalkıp gitti. Kısa bir müddet sonra geri geldi ve tekrar oturdu. Resûlullah efendimiz, kendisine nereye gidip geldiğini sorunca o kimse şöyle cevap verdi:

- Ey Allahın Resûlü, bir teyzem vardı. Benim ile konuşmazdı. Söylediklerinizi duyunca hemen kalkıp ona gittim.

Bunun üzerine Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

- İyi yaptın. Haberiniz olsun, aralarında akrabâsıyla dargın kişiler bulunan bir topluluğa Allahın rahmeti inmez.

Bu hadise, akrabâ ile bağları koparmanın büyük bir günâh olduğuna delâlet eder. Zîrâ böyle bir durum, hem akrabâ ile bağlarını koparmış durumda olan kişinin, hem de beraberindekilerin Allahın rahmetinden mahrum kalmalarına sebep olmaktadır...

.Dine hizmette yapılan yardımı az görmemeli

2019-10-11 02:00:00

A -

A +

Dine hizmette yapılan yardımı az da olsa küçümsememek lazım. Dikkat ederseniz dinimize az-çok demeden yardımcı olanlar elde olmadan çok sevilirler...

Din büyüklerimiz buyuruyorlar ki: "Günümüzde, cihada iştirak edenler, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarının dağıtılmasına yardım edenler Hazreti Peygamberin (aleyhissalatü vesselam) vârisleridir. Yapılan yardımı az da olsa küçümsememek lazım. Dikkat ederseniz dinimize az-çok demeden yardımcı olanlar elde olmadan çok sevilirler... Şu hadise ne kadar da ibretliktir...

Eshâb-ı kiramdan Sehl bin Hanîf hazretleri, Resûlullah efendimizin yanından hiç ayrılmazdı. Devamlı O'nun hizmetlerinde bulunmayı bir şeref sayar, bütün savaşlara katılırdı. Hendek gazâsı hazırlıklarında ve hendek kazmada hiç durmadan akıllara durgunluk veren gayretle çalıştı... Daha sonra hicretin altıncı yılında yapılan Hayber gazâsına katıldı... Mekke'nin fethine ve hemen bunun ardından Hüneyn gazâsına iştirak etmiştir. Burada bütün kuvvetiyle düşmanlarla savaşmıştır...

Sehl bin Hanîf hazretlerinin bu üstün gayreti ile ilgili olarak hakkında Allahü teâlâ tarafından bir âyet-i kerîme bile göndermiştir. Şöyle ki:

Peygamber aleyhisselam Tebük Savaşı hazırlığına başlayınca, bütün Eshabı yardıma çağırdı. O gün, bilhassa zengin olanları çok miktarda yardım ettiler.

Bu hâli gören Sehl bin Hanîf hazretleri çok duygulandı. Fakir olduğu ve Peygamberimizin bu yardım davetine katılamadığı için çok üzüldü. Hemen eve gidip çocuklarının ihtiyaçları için ayırmış olduğu iki ölçek hurmayı getirerek Peygamber aleyhisselâma teslim etti ve şöyle dedi:

- Ey Allahü teâlânın Resûlü! Bundan başka evde hiçbir yiyecek şeyimiz yoktur. Bu benim ve kızımın yardımlarıdır. Kabul buyurunuz ve bize bereketle duâ ediniz!

Peygamber aleyhisselâm, hazret-i Sehl bin Hanîf'in getirdiği hurmaları bizzat kendi mübârek elleriyle diğer hurmaların üzerine koyup bereketle duâ etti.

Bu hâli gören, münâfıklar;

- Allah'ın Sehl bin Hanîf'in iki ölçek hurmasına ihtiyacı yoktur! diyerek onun bu istek ve arzusunu ayıplayarak kınamışlardı. Hatta onun Allahü teâlâya ve Peygamber aleyhisselâma karşı olan samimi duygu içerisindeki davranışını, hafife alarak Medine sokaklarında alay konusu ettiler. Onu gördükleri zaman güldüler. Münâfıkların bu davranışları üzerine, Allahü teâlâ, Tevbe sûresinin yetmiş dokuzuncu âyet-i kerîmesini indirdi:

"Sadaka hususunda bağışlarda bulunan müminlerle bir türlü, gücünün yettiğinden başkasını bulamayan fakirlerle başka türlü eğlenenler yok mu? Allahü teâlâ onları maskaraya çevirmiştir. Onlar için pek acıklı bir azap vardır."

Demek ki, dine hizmette bir lira da olsa, yapılan yardımı az görmemek lazım.

.Servet içinde açlıktan ölen hükümdar kızı!..

2019-10-12 02:00:00

A -

A +

"Benim acıklı hâlimi işitenler ders almalı, servetine güvenmemeli ve iktisat yolunu tutmalıdır. Altının, incinin geçmediği zamanlar vardır!"

Allahü teâlâ insanların yiyeceği bütün rızıklarının üzerine ismini yazmıştır. Biz o rızkı ararız, o rızk da bizi arar. Dolayısıyla hiç kimse hiç kimsenin rızkını yiyemez. Hiç kimse rızkını bitirmeden ölmez. Bir rızık ki isme özel... Onun için ne demişler:
Rızkındır yer yer gezdiren seni,

Gâfil olma bir gün yer, yer seni.

***

İsrailoğullarına gönderilen Peygamberlerden Yusuf aleyhisselam, bir iftiraya uğrayıp zindana atılmıştı. O günlerde, Mısır hükümdarı bir rüya görmüştü. Korku ile uyanıp;

-Ben rüyamda 7 semiz ineğin 7 zayıf ineği yediğini ve 7 yeşil başak, 7 de kurumuş başak gördüm. Bu rüyamı tabir edin! dedi. Kimse tabir edemedi. Daha önce zindanda kalan şerbetçibaşı, Hazret-i Yusuf’un rüya tabir ettiğini hatırlayarak, hemen yanına gitti. Hükümdarın rüyasını anlatıp tabirini istedi... Yusuf aleyhisselam, rüyayı şöyle tabir etti:

-7 sene bolluk, sonra 7 sene kıtlık olacak. Bollukta saklayın, kıtlıkta bunları yersiniz. Bolluk senelerinde çok ekip, ekinleri sapları ile beraber, başakları ile ambarlara koymalısın. Bu şekilde ekinler bozulmadan kalır, hem de saplar hayvanlarınız için yem olur...
Hazret-i Yusuf’un bu tabirini beğenen hükümdar; Mısır’ın hazinelerinin idare işini Hazret-i Yusuf’a bıraktı. Yani onu maliye nazırı yaptı. O da gerekli tasarruf ve iktisat yolunu tuttu... Ve 7 bolluk senesinden sonra 7 kıtlık senesi gelip çattı. Ancak tedbir alındığı için Mısır halkı sıkıntı çekmedi...

Aradan asırlar geçer... Bir gün Yemen'de eski bir mezar ortaya çıkar. Bir kadın cesedi, tabut içinde büyük bir servet ve bir kitabe görülür. Cesedin, Himyeri hükümdarlarından birinin kızı olan Tace'ye ait olduğu anlaşılır. Tace’nin boynunda 7 inci gerdanlık, kollarında 7 kıymetli altın bilezik ve ayaklarında mücevherli 7 halhal vardır... Kitabede yazılı olanlar çok ibretliktir:

"Ben hükümdar kızı Tace’yim. Memleketimizde müthiş bir kıtlık çıktığı için, tahıl getirtmek üzere, birkaç adamımı, Mısır maliye nazırı olan hazreti Yusuf'a yolladım. Gönderdiğim adamlar gelmeyince, birkaç kişiye bir kantar gümüş verip bir yerlerden bir kantar un bulmalarını istedim. Onlar da bulamadılar. Nihayet bir kantar altın verip tekrar gönderdimse de, yine bulamadılar... İncilerimi öğütüp yedim! Fakat o da beni besleyemediği için, büyük bir servet içinde açlıktan ölüyorum... Benim bu acıklı hâlimi işitenler, gerekli dersi almalı, servetine güvenmemeli ve iktisat yolunu tutmalıdır. Tarihte altının da, incinin de, geçmediği durumlar varsa da, benden başka dünyada hangi kadın bu kadar muhteşem ziynetler içinde ölmüştür?.."

.Bu dünyada kusursuz eş arayan eşsiz kalır!..

2019-10-18 02:00:00

A -

A +

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Kadınlarınıza eziyet etmeyin! Onlar, Allahü teâlânın sizlere emanetidir. Onlara yumuşak olun, iyilik edin!"

Hanımını idare edemeyen erkek, tek kelimeyle acizdir... Dinimizin emir ve yasaklarına riayet eden bir Müslüman, hanımı ile iyi geçinir... Yeryüzünde dört dörtlük kadın olmaz. Hepsinin iyi yönü olduğu gibi, kötü yönü de olabilir. Kadından çok şey beklemek, dîni bilmemenin alametidir...

Kur'an-ı kerimde, insana gelen musibetlerin, günahları sebebiyle geldiği bildiriliyor. Fudayl bin İyad hazretleri "Eşim huysuzluk yapınca, dine aykırı bir iş yaptığımı anlardım. Hemen o şeye tövbe edince, eşimin huysuzluğu da giderdi. Böylece, tövbemin kabul edildiğini de anlardım" buyurdu. O hâlde erkek, eşiyle iyi geçinmelidir. Eve gelince hanımına selam verip hatırını sormalı, üzüntü ve sevincine ortak olmalıdır. Çünkü, o başkalarından ümitsiz ve yalnız kendisine alışmış bulunan dostu, dert ortağı, kendini neşelendiricisi, çocuklarının yetiştiricisi ve çeşitli ihtiyaçlarının gidericisidir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

(Kadınlarınıza eziyet etmeyin! Onlar, Allahü teâlânın sizlere emanetidir. Onlara yumuşak olun, iyilik edin!) [Müslim]

Güzel ahlaklı olan iki cihanda da rahat olur... Kusursuz kul olmaz. Kusursuz arkadaş arayan, arkadaşsız kalır, kusursuz eş arayan bulamaz...

Evde hiçbir şeyi kusurlu bulmamalıdır! Tenkit, münakaşa, bir yuvanın yıkılmasına veya huzursuz hâle gelmesine sebep olur. Şunu iyi bilmeli ki, yalnız karı-koca değil, hiç kimse tenkitten hoşlanmaz. Herkes takdir bekler. Fıtraten kadınlar süse düşkündür, giyimlerine dikkat ederler. Aldığı bir elbise için "Sana ne kadar da yakışmış" dersek, ne kaybederiz ki?..

Bilhassa kadınlar, basit şeylere çok dikkat ederler. Bayramlarda, mübarek gecelerde, evlenme yıl dönümlerinde ufak da olsa bir hediye vermeyi ihmal etmemelidir!

Büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) buyurdu ki:

"Hanım, evde hizmetçi değil, sultandır. Hanımını üzmek akıllı insanın yapacağı iş değildir. Bir Müslüman, hanımını nasıl üzer, aklım almıyor. Aklı olan karı koca, birbirini üzmez. Hayat arkadaşını üzmek, incitmek, ahmaklık alametidir. Zalim, huysuz kimsenin eşi, devamlı üzülerek sinirleri bozulur. Sinir hastası olur. Sinirler bozulunca, çeşitli hastalıklar hasıl olur. Hayat arkadaşı hasta olan bir eş, mahvolmuş, mutluluğu sona ermiş demektir. Eşinin hizmet ve yardımlarından mahrum kalmıştır. Ömrü, onun dertlerini dinlemekle, ona doktor aramakla, ona alışmamış olduğu hizmetleri yapmakla geçer... Evet, bütün bu felaketlere, bitmeyen sıkıntılara kendi huysuzluğu sebep olmuştur. Dizlerini dövse de, ne yazık ki bu pişmanlığının faydası olmaz!.."

.Hanımının kötü huyuna katlanmanın mükâfatı...

2019-10-19 02:00:00

A -

A +

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Hanımının kötü huylarına katlanan erkek, belalara sabreden Eyyüb aleyhisselam gibi mükâfatlara kavuşur."

Efendim, dün kadının kocası üzerindeki haklarından bahsetmiştik. Bugün de bir nebze erkeğin hanımı üzerindeki haklarından behsedelim...

Muteber kitaplarda "Erkeğin hanımı üzerindeki hakkı daha çoktur" buyuruluyor. Kadın, kocasına, elinden geldiği kadar güler yüzlü davranıp, sevgi göstermeli, dili ile de onu incitmemelidir. Hadis-i şerifte buyuruluyor ki:

(Kıyamette Allahü teâlâ, kocasına dili ile eziyet eden kadının dilini 70 arşın uzun yapıp, boynuna dolar. Kocasına kötü gözle bakan kadını da başı kesik ve bedeni parçalanmış hâle çevirir.) [Şir'a]

Karı koca iyi geçinip, birbirlerinin rızalarını almaya çalışmalıdır. Birbirinin kötü huylarına sabretmelidir! Hadis-i şerifte, (Hanımının kötü huylarına katlanan erkek, belalara sabreden Eyyüb aleyhisselam gibi mükâfatlara kavuşur. Kocasının kötü huyuna sabreden kadın da, Hazret-i Asiye gibi sevaba kavuşur) buyuruldu. (İ.Gazali)

Bir gün Hazret-i Fatıma, ağlayarak babasının huzuruna geldi. Resulullah Efendimiz buyurdu ki:

- Ya Fatıma, niçin ağlıyorsun?

- Kasıtsız söylediğim bir sözden zevcim Ali bana kızdı. Özür diledim. Fakat onu üzdüğüm için ağlıyorum.

- Kızım, bilmez misin, Allahü teâlânın rızası kocanın rızasına bağlıdır. Ne mutlu o kadına ki daima kocasının rızasını arar, kocası ondan razı olur. Kadınlar için en üstün ibadet, kocasına itaattir. Erkek, hanımından razı olunca, o kadın istediği kapıdan Cennete girmeye hak kazanır. Kocasını üzen kadın, onu razı edinceye kadar, Allahü teâlânın lanetinde olur. [R. Nasıhin]

Günümüzün çalışma şartları ağır, para kazanma çok zordur. İş ahlakı, güzel ahlak, yok gibidir. Erkek çoğu zaman bu şartlar karşısında bunalır, çok sıkıntı çeker. Akşam evine, pestil olmuş bir vaziyette gelir. Bu hâlde eve gelen koca, haklı olarak hanımından en azından tatlı dil, güler yüz ve ilgi bekler. Bunu da göremezse dengesi iyice bozulur. Sözleri ve hareketleri normal olmaz. Hanıma düşen vazife, bu sayılanları yapamıyorsa hiç olmazsa susup, onu daha fazla üzmemelidir. Büyüklerimiz "Evinde huzuru olmayan, zindandadır" buyurmuştur.

Din büyükleri buyuruyor ki: "Şeytanlar kâfirlerle değil, Müslümanlarla uğraşır. Şeytan, avanesini sabah salar, gece rapor alır. Birisi 'namazını bozdurdum' der, birisi 'orucunu bozdurdum' der. Diğeri 'haram yedirdim' der... Şeytan hepsine de 'tamam' der. İçlerinden biri de 'ben, karı-kocanın arasını bozdum' der. İşte Şeytan buna çok sevinir 'aferin' diyerek onu alnından öper ve 'en büyük işi sen başardın, bu olunca hepsi zamanla bozulur' der... Onun için hep tetikte olmalı, Şeytan'a ve nefse bu fırsatı vermemelidir."

.Peygamberlerden sonra insanların en üstünü...

2019-10-25 02:00:00

A -

A +

Bir gün Resûlullah efendimiz, Eshâbı ile mescidde otururken, Cebrâil aleyhisselâm gelir ve Hazret-i Ebû Bekr'i metheder!..

Ebu Bekr-i Sıddîk “radıyallahu anh” ilk imana gelen hür insandır. Büyük tüccar idi. Bütün malını, evini, barkını Resulullah uğruna verdi. Gençliğinde de arkadaş idiler.

Hazret-i Ebû Bekr, Peygamber Efendimiz ne söylerse, itiraz etmez hemen kabul ederdi. Hatta herkesin itiraz ettiği meseleleri bile itirazsız kabullenirdi. Meselâ Peygamberimizin Mi'râc mucizesini kabul etmeleri böyle oldu ve o gün Resûlullah Efendimiz, ona "Sıddîk" dedi...

Hazret-i Ebu Bekr, Aşere-i mubeşşerenin (cennetle müjdelenen on kişiden) birincisidir. Peygamberlerden sonra, bütün insanların en üstünüdür. Bütün gazalarda bulundu. Âyet-i kerimeler ile metholundu. Müslümanların birinci halifesidir. Kur’ân-ı kerimi kitap hâlinde ilk toplayan odur. 13 [m. 634] senesinin Cemazil-ahır ayının yirmisekizinci salı gecesi, altmış üç yaşında vefat etti...

Bu mübarek zatın lakab-ı şeriflerinden biri, "Atîk"tir. Bunun sebebi şu idi. Hazret-i Fahr-i âlem "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" mübârek yüzlerine nazar edip, "Bu, Cehennem ateşinden atîktir" buyurdular. Yani, Allahü teâlânın nârından [ateşinden] azatlı kuludur, dediler.

Hazret-i Ebû Bekr, çok merhametliydi. Müslüman olunca, hemen çok sevdiği arkadaşlarına gitti. Onların da, iman etmelerini istiyordu. Çünkü o, yüksek yaratılışlıydı. Hiçbir arkadaşının, hiçbir akrabasının hatta hiçbir kimsenin yanmasını istemiyordu. Çünkü ateş çok çetindi...

Bir gün Resûlullah efendimiz, Eshâbı ile mescidde otururken, Cebrâil aleyhisselâm geldi. Resûl-i Ekrem'e, "Hazreti Ebû Bekr'in bir saat ibâdeti yetmiş yıllık ibâdet yerini tutar" dedi.

Resûl-i Ekrem, bir şey söylemeyip, Hazreti Bilâl'e, Ebû Bekr'i çağırmasını emir buyurdu. Hazreti Ebû Bekr'e haber gidince, hemen yola çıktı. Resûlullah onu karşılayıp, yanına oturttu. "Biraz önce evde ne yapıyordun?" diye sordu. Şöyle cevap verdi:

"Biraz önce şöyle tefekkür eyledim yâ Resulallah: Hak teâlâ Cenneti ve Cehennemi yarattı. Her ikisini de dolduracağını diledi (takdir etti). Cenâb-ı Hak, vücudumu o kadar büyütsün, o kadar büyütsün ki Cehennem benden başkasını almasın. Böylece hem Allahü teâlânın takdiri yerine gelmiş, hem de bütün insanlar Cehennem korkusundan kurtulmuş olurlar!.."

Resulullah efendimiz buyurdu ki: (Ümmetimin ümmetime karşı en merhametlisi, Ebû Bekr'dir.)

Bunlara şahit olan Eshâb-ı güzîn, hazret-i Ebû Bekr'in böyle duâsına ve yüksek himmetlerine hayrân olup, cümlesi hayır duâ ettiler..

."Küçük efendi ben seni çok sevdim..."

2019-10-26 02:00:00

A -

A +

"Büyük zâtların teveccühünü, muhabbetini kazanabilmek için senelerce hizmet etmek lâzım. Ama ben ilk sohbette O'nun sevgisini kazandım..."

Bugün 26 Ekim... Büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi Işık Efendinin vefat yıl dönümüdür. (2001) Abdülhakîm Arvâsî hazretlerinin en çok sevdiği talebesi olan Hüseyin Hilmi Efendi, O mübarek zatı, 1929 yılında tanımakla ve ona hizmet etmekle şereflendi. Onun sohbet ve derslerinde, feyiz ve ihsanlara nâil oldu. Sarf, nahv, mantık, fıkıh, hadis, mâkul ve menkûl, usûl ve fürû ilimlerini tâlim etti...

Hüseyin Hilmi Işık Efendi, teğmenlikten albaylığa kadar Türk ordusunda zehirli gazlar mütehassıslığı ve kimyâ öğretmenliği yapmış, çok subay yetiştirmiştir...

Başta; "Tam İlmihâl Seâdet-i Ebediyye" olmak üzere, Hakîkat Kitabevi tarafından neşredilen, 14 Türkçe ve bunların; Arabî, Fârisî, Fransızca, Almanca ve İngilizce yayınlanan pek çok kitabı vardır...

Bu mübarek zat, 90 yaşında vefât etti. İhlas Holdingin kurucusu ve aynı zamanda en çok sevdiği talebesi ve dâmâdı olan rahmetli Enver Ören başta olmak üzere, gözyaşları arasında büyük bir kalabalıkla Eyüp Sultan Kabristanı'ndaki aile mezarlığına defnedildi...

***

Hüseyin Hilmi Efendi, Hocasıyla Beyazıd Câmii'ndeki ilk karşılaşmasını şöyle anlatır:

"Askerî talebeydim. Bir gün Cumâ namâzı için Beyazıd Câmii'ne gittim. Câmi tıklım tıklım dolu. Abdülhakîm Efendi Hazretleri rahlenin bir yanında oturuyordu. Ben gittim, tam mübâreğin karşısında, cemâatin önünde diz çöküp oturdum...

Biraz sonra 'Ders burada kalsın' dedi. Ne çabuk da bitti? Meğer bir saat sürmüş. Bana sanki beş dakîka gibi geldi. O kadar zevkle dinledim ki, hazîne bulmuş gibiydim. Herkes câmiden çıkmaya başladı... Ben de kalkıp kapıya gittim. Ayağımda postallar var, onların iplerini bağlamakla meşgul idim. Birisi eğildi ve kulağıma;

-Küçük efendi ben seni sevdim... Bizim evimiz Eyüp’te, mezarlık içinde, arada bir gel de seninle konuşalım, sohbet edelim, dedi.

Bir de baktım ki az önce vaaz veren hoca, Abdülhakîm Efendi. Hâlbuki böyle büyük zâtların teveccühünü, muhabbetini kazanabilmek için senelerce hizmet etmek lâzım. Ama ben ilk sohbette zahmetsiz O'nun sevgisini kazandım... Onların sevgisi, bizim sevgimize benzemez. Demek ki, kalbinde bana bir yer ayırmış mübârek, elhamdülillah... İşte o yer, o sevgi bereketiyle bütün bu hizmetler nasip oldu... Bizim anlattıklarımız, yazdıklarımız, hep Efendi hazretlerinden duyduklarımızdır kardeşim. Bütün kazandıklarımız, Efendi hazretlerinin bereketi ile olmuştur. Velhasıl o mübareğin sayesinde bu hizmetler meydana geldi elhamdülillah..."

Allahü teala şefaatlerine nail eylesin...

."Müslümandan hiç kimseye zarar gelmez kardeşim..."

2019-11-01 02:00:00

A -

A +

"İnsanların en merhametlisi, Müslümanlardır kardeşim. Osmanlılar Avrupa’da 300-400 sene kaldıkları hâlde, bir Hıristiyan’ın burnu bile kanamamıştır..."

Müslümandan hiçbir mahlûka zarar gelmez... Müslüman örnek insan demektir. Zaten İslamiyet’in ilk zamanlar kısa zamanda hızla yayılması, Müslümanların güzel ahlâkı sebebiyle oldu.

Bütün dinleri iyi incelemiş olan, İngiliz ilim adamlarından Lord Davenport, yirminci asır başlarında Londra’da bastırdığı, "Hazret-i Muhammed ve Kur’ân-ı kerîm" adındaki İngilizce kitabında diyor ki:
"Ahlâk üzerinde son derece titizliğidir ki, Müslümânlığın az zamânda süratle yayılmasına sebep olmuştur. Müslümanlar, muharebede kılınca boyun eğmiş olan başka din adamlarını, daima af ile karşılamışlardır... Juryo diyor ki: Müslümanların Hıristiyanlara karşı davranışı ile, Papalığın ve kralların müminlere revâ gördüğü muamele, asla kıyas edilemez. Meselâ, 24 Ağustos 1572'de, yani Sent Bartelemi yortu günü, dokuzuncu Şarl ve Kraliçe Katerina'nın emri ile Paris ve civarında altmış bin Protestan öldürüldü... Böyle nice işkencelerde dökülen Hıristiyan kanları, Müslümanların harp meydanlarında döktükleri Hıristiyan kanlarından kat kat fazladır."

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık (kuddîse sirrûh) bu hususta buyurdu ki…

"Herkese Lâzım Olan İmân kitabının sonunda dinler bahsi var... Hıristiyanlık dîni, Yahudi dîni... İşte orada yazıyor: Hıristiyanlar Kudüs’ü alınca, 70 bin Müslümanı kestiler. Mescid-i aksâ’nın içi kan gölü gibi oldu... Aman yâ Rabbî! Osmanlı orduları, hiçbir canlıya zarar vermeden Viyana’ya kadar gittiler. Ancak Viyana’da papazlar, şehrin kenarındaki bir tepeye büyük bir yazı koymuşlar. 'Tanrım! Sen bizi veba (tâun) hastalığından ve Türklerin şerrinden muhafaza eyle' diye.

Yanında da taş üzerine 'oyma heykel' yapmışlar. Güya Osmanlı askeri, Viyana’da Hıristiyan kadınını ve kızını öldürüyor... Daha duruyormuş orada... Hâlbuki asıl zalim kendileri. Hıristiyanların İslam’a düşmanlığı çok büyük kardeşim, çook. Meselâ Endülüs’teki Kurtuba şehrinde bir câmi var. Emevîler yapmış. Dünyanın en muazzam sanat eseri bu. Hıristiyânlar oraya 1000 senesinde girdiğinde, bu câminin içine, halıların üzerinde atlarla dolaşıp, enva-i türlü zulüm yapmış, Müslümanları ve Yahudileri kılıçtan geçirmişler... İşte böyle zalim insanlar. Fakat şimdi kendi mekteplerinde çocuklara; 'Hıristiyanlık dîni, merhamettir, şefkattir, iyiliktir' diye okutuyorlar. Hâlbuki çok zalim insanlar papazlar. Orta Çağ'da neler yapmışlar, neler yapmışlar. İnsanların en şefkatlisi, en merhametlisi, Müslümanlardır kardeşim, Osmanlılardır. Osmanlılar Avrupa’da 300-400 sene kaldıkları hâlde, bir Hıristiyan’ın burnu bile kanamamıştır..

.Veren değil, verdiğine sevinen cömerttir!..

2019-11-02 02:00:00

A -

A +

Mevlâna hazretleri buyurdu ki: "Cömertlik ve yardım etmede akarsu gibi ol. Şefkat ve merhamette güneş gibi ol. Başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol..."

Muteber kitaplarda, cömertlik şöyle tarif ediliyor: Parayı, malı, hayırlı, iyi yerlere dağıtmaktan lezzet almak. İslâmiyyetin emrettiği yerlere seve seve vermek...

Allahü teâlâ, her cins güzelliği cömerde vermiştir. Adam berbat biri olabilir, ama herkes onu "cömerttir" diye metheder. Adam takva sahibidir; ancak hasistir, kimse onu sevmez. Bu hususta İslam büyüklerinin buyurduğu bir kelâm-ı kibâr (güzel söz) vardır. "Essahiü Habibullah, velevkâne fasıkan. El-bahilü Aduvullah, velevkâne arifan..." Yani; cömert kimse fasık, günahkâr da olsa Allahü teâlânın sevgili kuludur. Hasis olan evliya bile olsa Allahü teâlânın düşmanıdır...

İslam âlimleri buyuruyor ki: "Cennette bir ağaç vardır. Bu ağacın ismi 'cömert'tir. Ne hikmettir ki o ağacın dalları dünyaya inmiştir. Cömert insanlar o ağacın dalına yapışmıştır. Vefat ettiği vakit o dal onu köküne doğru, yani Cennete çeker..."

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Müslüman kardeşine ikram eden, Allahü teâlâya ikram etmiş olur." [İsfehani]

Din Büyükleri buyuruyor ki: "Cömert verene değil, verdiğine sevinene denir."

Mevlânâ hazretleri de bu hususta şöyle buyuruyor: "Cömertlik ve yardım etmede akarsu gibi ol. Şefkat ve merhamette güneş gibi ol. Başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol. Hiddet ve asabiyette ölü gibi ol. Tevazu ve alçak gönüllülükte toprak gibi ol. Hoşgörülülükte deniz gibi ol. Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol."

***

Cömertliği dillere destan olan Hatim-i Tai’ye "Kendinden daha cömert birini gördün mü?" diye sorarlar. O da "Evet gördüm" der ve şöyle anlatır:
- Yetim bir gence misafir olmuştum. Bana bir koyun kesip ikram etti. Koyunun bir yeri çok hoşuma gitti. Yemin ederek (burası çok lezzetliymiş) dedim. Genç, dışarı çıktı. On koyunu varmış. Birini daha önce kesmişti. Dokuzunu da o anda kesmiş. Benim sevdiğim kısımları pişirip önüme getirdi. Ben olanların farkında değildim. Giderken kapının önündeki kanları görünce sitemle sordum:
- On koyunun onu da kesilir mi?
- Sübhanallah bunda şaşılacak ne var? Bir şey sizin hoşunuza gitmiş. Bunu yapmak da benim gücüm dâhilindedir. Bunu sizden esirgemem hiç uygun olur mu?
Bunu dinleyen arkadaşları tekrar sorarlar:
- Yetim gencin ikramına karşılık siz de ona bir şey verdiniz mi?
Hatim-i Tai der ki:
- Verdim ama pek mühim sayılmaz.
- Ne verdiniz?
- Üç yüz deve ile beş yüz koyun.
- O hâlde siz ondan daha cömertsiniz.
- Hayır o genç benden daha cömerttir. Zira o malının tamamını verdi. Ben ise malımın çok azını verdim. Bir fakirin, yarım ekmeğinin tamamını misafire vermesi mi mühimdir, yoksa bir zenginin sürüsünden bir deveyi misafirine ikram etmesi mi?..

."Benim rûhum ve cesedim mahlûkların en iyisidir."

2019-11-08 02:00:00

A -

A +

"Allahü teâlâ, insanları yarattı. Beni insanların en iyi kısmından vücuda getirdi. Sonra, bu kısımlarından en iyisini Arabistân'da yetiştirdi..."

Bu gece Mevlid Kandilini idrak edeceğiz inşallah...

"Mevâhib-i ledünniyye"de ve Zerkânî'nin “rahmetullahi teâlâ aleyh” şerhinde buyuruluyor ki:

"Abdullah bin Abbâsın (radıyallahü anhümâ) bildirdiği hadîs-i şerîfte, (Benim dedelerimin hiçbiri zinâ yapmadı. Allahü teâlâ, beni, tayyîb, iyi babalardan, temiz analardan getirdi. Dedelerimden birinin iki oğlu olsaydı, ben bunların en hayırlısında, en iyisinde bulunurdum) buyuruldu."

Âdem aleyhisselâm, öleceği zaman, oğlu Şît aleyhisselâma dedi ki:

"Yavrum! Bu alnında parlayan nûr, son Peygamber olan Muhammed aleyhisselâmın nûrudur. Bu nûru, mümin, temiz ve afîf hanımlara teslîm et ve oğluna da böyle vasiyet et!"

Muhammed aleyhisselâma gelinceye kadar, bütün babalar, oğullarına böyle vasiyet etti. Hepsi, bu vasiyeti yerine getirip, en asîl, en kibâr kız ile evlendi. Nûr, temiz alınlardan, temiz kadınlardan geçerek, sâhibine yetişti.

"Şevâhid-ün-Nübüvve" kitâbında buyuruluyor ki: "Muhammed aleyhisselâmın zerresini taşıdığı için, Âdem aleyhisselâmın alnında nûr parlıyordu. Bu zerre, hazret-i Havvâ'ya ve ondan da, Şît aleyhisselâma ve böylece, temiz erkeklerden, temiz kadınlara ve temiz kadınlardan temiz erkeklere geçti. O nûr da, zerre ile birlikte alınlardan, alınlara geçti."

"Kısas-ı enbiyâ"da buyuruluyor ki: "Resûlullahın (sallallahü aleyhi ve sellem) dedelerinden birinin iki oğlu olsa, yâhut bir kabîle iki kola ayrılsa, Hâtem-ül-Enbiyânın (sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem) soyu, en şerefli ve hayırlı olan tarafda bulunurdu. Her asırda, onun dedesi olan zât, yüzündeki nûrdan belli olurdu. İsmâ’îl aleyhisselâmın alnında da bu nûr vardı. Sabâh yıldızı gibi parlardı. Bu nûr, ona babasından kalmış, bundan da evlatlarına geçerek, Me’add ve Nizâr'a gelmişti. Bu nûr, Muhammed aleyhisselâmın nûru idi. Âdem aleyhisselâmdan beri, evlattan evlâda geçerek, asıl sâhibi olan Hâtem-ül-Enbiyâ hazretlerine gelmiştir. Böylece, Âdemoğulları içinde, Muhammed aleyhisselâmın nûrunu taşıyan, seçilmiş bir soy vardı ki, her asırda, bu soydan olan zâtın yüzü pekçok güzel ve parlak olurdu."

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: (Allahü teâlâ, insanları yarattı. Beni insanların en iyi kısmından vücuda getirdi. Sonra, bu kısımlarından en iyisini Arabistân'da yetiştirdi. Beni bunlardan vücuda getirdi. Sonra evlerden, âilelerden en iyilerini seçip, beni bunlardan meydâna getirdi. O hâlde, benim rûhum ve cesedim, mahlûkların en iyisidir. Benim silsilem, ecdâdım en iyi insanlardır.) [Tirmizî]

Ne kadar şükretsek azdır. Çünkü Allahü teala bizi, Muhammed aleyhisselema ümmet eyledi.

Kandiliniz mübarek olsun efendim...

.Mümin, suizan etmekten çok sakınmalıdır!

2019-11-09 02:00:00

A -

A +

Bir müminin günah işlediğini zannetmek, suizan olur. Kalbe gelen düşünce, suizan olmaz. Eğer kalb o tarafa meylederse, suizan olur.

Cahillik, öfke, riya, kin, haset, kibir, ucup cimrilik, mal ve makam sevgisi, övülmeyi sevmek, ayıplamaktan korkmak, suizan, övünmek gibi şeyler, kötü sıfatlardandır. Bunlardan Suizan, bir kimseyi kötü zannetmek, onun günah işlediğine inanmak demektir. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Hüsnüzan sahibi olması, kişinin kulluğunun güzelliğindendir.) [Hatib]

(Emir [âmir], mahiyetini töhmet altında bırakırsa, onları ifsad eder.) [Taberani]
(Suizan ettiğiniz zaman, gerçekten öyle mi diye araştırmayın.) [İbni Adiy]
(Töhmete sebep olacak yerlerden kaçının!) [İ. Gazali]
Bir müminin günah işlediğini zannetmek, suizan olur. Kalbe gelen düşünce, suizan olmaz. Eğer kalb o tarafa meylederse, suizan olur.
Kâfire değil, Müslümana suizan edilmez. Yani, Müslüman olduğunu söyleyen ve küfre sebep olan bir sözde ve işte bulunmayan kimsenin bir sözünden veya bir işinden hem imanlı olduğu, hem de imansız olduğu anlaşılırsa, küfre düştü dememelidir. Kâfir zaten kâfirdir. Bu kâfir galiba içki içiyor diye düşünmek suizan olmaz. Dini bozanlara, bid’at ehline de böyle hüsnüzan edilmez. Bunların yanlışlarını açıklamak da gıybet olmaz, dinin emrini yerine getirmek olur...

Müslümana suizan etmemek gerektiği gibi, başka Müslümanların da bizim hakkımızda suizan etmelerine sebep olabilecek durumlardan sakınmak gerekir.

İnsanları suizandan kurtarmak için, töhmet yerlerinden uzak durmalıdır. Onların dedikodularına kendisi sebep olduğu için işleyecekleri günaha ortak olur. Peygamber efendimiz, hanımı ile konuşurken, oradan geçenlere buyurdu ki:

- Bu benim zevcemdir.

- Ya Resulallah, sizden de mi şüphe edilir? dediler. Buyurdu ki:

- Kan, insanın damarlarında dolaştığı gibi, şeytan da insana nüfuz eder, kalbine şüphe sokar. (Buhari)

Başkalarının suizannına sebep olacak hareketlerden kaçmalıdır.

Salih bir kimse, şişe ile evine bir şey getirirken şişeyi kapalı bir torba içine koymalıdır. Böyle yapmayıp da bir gazete kâğıdına sararak açıktan getirirse, suizanna sebep olabilir. "Acaba içki mi?" diyenler çıkabilir.

Böyle, şüphe uyandıracak hareketlerden uzak durmalı, başkalarının kendi hakkında dedikodu etmesine sebep olmamalıdır.

Bir kişi, bir kadınla şüphe uyandıracak şekilde konuşuyordu. Hazreti Ömer, onun yanına varıp, öfkeli şekilde bakınca o kişi, "Bu benim hanımım" dedi. Hazreti Ömer o zaman buyurdu ki:

-Peki hanımın ise, ne diye üzerinize şüphe çekecek şekilde konuşuyorsunuz?

Bu olaylar da, Müslümanın, suizanna sebep olacak, töhmet altında bıraktıracak söz ve işlerden kaçması gerektiğini göstermektedir.

."İhlâslı olun, yoksa helak olursunuz!"

2019-11-15 02:00:00

A -

A +

"Allahü teâlânın bir kulunu sevdiğinin alâmeti, o kimsenin hayırlı işlerle meşgul olması, boş lüzumsuz işler konuşmamasıdır."

Ma'rûf-i Kerhî hazretleri, evliyânın büyüklerindendir. 815 (H. 200) senesinde Bağdat’ta vefât etti. Sofiyye-i aliyyenin büyüklerindendir. Tasavvufta örnek, Hak teâlâya giden yolun rehberi, çeşit çeşit mârifetlerle seçilmiş zamânındaki âşıkların efendisiydi...

Ma’rûf-i Kerhî’nin babası ve annesi Hıristiyandı. Çocukluğunda onu bir papaza gönderip, Hıristiyanlığı öğretmek istediler. Gittiği kişi "Teslis" akîdesini söyleyerek, "Allah üçtür" deyip Allahü teâlânın bir olduğunu inkâr ettikçe, o da, "Allah birdir", derdi. O ısrar edip dövdükçe, "Allah birdir" derdi. Bundan sonra âilesini de terk etti. İmâm-ı Ali Rızâ hazretlerinin yanına giderek Müslümanlığı öğrendi. Sonra tekrar âilesine dönüp babasının ve annesinin de Müslüman olmalarına sebep oldu. Daha sonra Dâvûd-i Tâî hazretlerinden ilim ve feyz alan Ma'rûf-i Kerhî hazretleri, tasavvufta çok yükselip, insanları irşâd etti...
Bu mübarek zatın, kerâmet, menkıbe ve güzel sözleri çoktur. Buyurdu ki:

"Üstün olmak sevdâsında olan, ebedî olarak felâh bulmaz, kurtulamaz."

"Allahü teâlânın bir kulunu sevdiğinin alâmeti, o kimsenin hayırlı işlerle meşgul olması, boş lüzumsuz işler konuşmamasıdır."

"Muhabbet, öğrenmekle, öğretilmekle elde edilen bir şey değildir. Ancak Allahü teâlânın ihsânı ile elde edilir."

"Amelsiz Cenneti istemek ve emredileni yapmadan rahmet beklemek, câhillik ve ahmaklıktır."

"İlim sahibi, ilmiyle amel ettiği takdîrde, bütün Müslümanlar onu sever."

"Kim kibirli olur, kendini büyük görürse Allahü teâlânın gadabına düçâr olur. Kim tevâzu sahibi olursa, Allahü teâlâ onu yükseltir. Kim Allahü teâlâya tevekkül ederse, Allahü teâlâ ona yardımcı olur."

"Mertliğin üç alâmeti vardır: Katıksız, tam bir vefâ, istemeden vermek, kendisine iyilik, ihsân yapmasalar bile iyi kimseleri de medhetmek."

"Kim öldükten sonra unutulmak istemezse, güzel amel işlesin ve isyân etmesin."

"Kim mümin kardeşinin bir ayıbını örterse, Allahü teâlâ onun için bir melek yaratır. Onun elinden tutar ve o melekle beraber Cennete girer."

"Kulun mâlâyânî (boş ve faydasız) konuşması, Allahü teâlânın onu zelîl ve yalnız bırakmasının alâmetidir."

"Evliyânın üç alâmeti vardır: Düşüncesi Hak ola, işleyeceği işi Hak ile işleye, meşgûliyeti dâimâ Hak ile ola."

"Dünyâ dört şeyden ibârettir. Mal, söz, uyku ve yemek. Mal, insanı Allahü teâlâya isyân ettirir. Söz, insanı Allahü teâlâdan başka şeylerle oyalar. Uyku, insana Allahü teâlâyı unutturur. Yemek ise, insanın kalbini katılaştırır."

"İhlâslı olun, yoksa helak olursunuz!"

.“Yaklaş ve ellerini ateşe sok bakalım!”

2019-11-16 02:00:00

A -

A +

Bir gün Şeyh-i Ekber'in sohbetine bir felsefeci gelmişti. Peygamberlerin mucizelerini inkâr ediyor, her şeyi felsefe ile çözmeye kalkışıyordu!..

Bugün Şeyh-i Ekber Muhyiddîn-i Arabî hazretlerinin vefat yıl dönümüdür...  İbn-i Arabî hazretleri, evliyânın büyüklerinden ve sofiyye-i aliyyedendir. İsmi, Ebû Bekr Muhammed bin Ali’dir...

1165 (H.560) senesinde Endülüs’teki Mürsiyye kasabasında doğdu. Küçük yaşından itibâren ilim tahsil etmeye başlayan İbn-i Arabî hazretleri, pekçok âlimin meclislerinde bulunup ilim öğrendi... Tasavvufta yüksek derecelere kavuştu. İlminden ve feyzinden istifâde etmek için, müracaat edilen belli başlı büyük âlimlerden oldu. Hac farîzasını yerine getirdikten sonra Konya’ya geldi ve Selçuklu Sultânı'ndan çok ikrâm ve hürmet gördü...

Bu mübarek zat, Sofiyye-i aliyyeden ve kelâm âlimlerinden olan Sadreddîn-i Konevî’nin hocası ve üvey babası oldu. Daha sonra Şam’a yerleşti. 1240’ta yetmiş sekiz yaşına gelen İbn-i Arabî, Şam’da Muhyiddîn İbn-üz-Zekî’nin evinde vefât etti. Kâsiyûn Dağı eteğine defnedildi. Şam halkı, büyüklüğünü anlayamadıklarından kabrini çöplük hâline getirdiler. Yavuz Sultan Selim Han, Mısır Seferi sırasında Şam’a gelince bu duruma son verdi ve bu büyük zâtın kabrinin bulunduğu yerde bir câmi ile yanı başında bir dergâh yapılmasını emretti. Câmi ve dergâh ile birlikte İbn-i Arabî hazretlerinin kabri üzerine de bir türbe yaptırdı...

***

Bir gün, Şeyh-i Ekber Muhyiddîn-i Arabî hazretlerinin sohbetine inkârcı bir felsefeci gelmişti. Bu felsefeci, peygamberlerin mucizelerini inkâr ediyor, filozof olduğu için her şeyi felsefe ile çözmeye kalkışıyordu. Soğuk bir kış günüydü. Ortada, içinde ateş bulunan büyük bir mangal vardı. Filozof dedi ki: “Avâmdan insanlar, hazret-i İbrâhim’in ateşe atıldığı ve yanmadığı kanâatindedirler. Bu nasıl olur? Zîrâ ateş her şeyi yakar kavurur. Çünkü yakma özelliği vardır.”

Muhyiddîn-i Arabî hazretleri; “Allahü teâlâ, Enbiyâ sûresinin 69. âyet-i kerîmesinde meâlen; (Biz de: Ey ateş İbrâhim’e karşı serin ve selâmet ol! dedik) buyurmaktadır” dedi. Ortada bulunan mangalı alıp, içindeki ateşi filozofun eteğine döktü ve eliyle ateşi iyice karıştırdı. Bu hâli gören filozof donup kaldı. Ateşin, elbisesini ve Muhyiddîn-i Arabî hazretlerinin elini yakmadığını görünce iyice şaşırdı. Muhyiddîn-i Arabî hazretleri ateşi tekrar mangala doldurup, filozofa; “Yaklaş ve ellerini ateşe sok” deyince, filozof ellerini uzatır uzatmaz, ateşin tesirinden hemen geri çekti. Muhyiddîn-i Arabî bunun üzerine; “Ateşin yakıp yakmaması Allahü teâlânın dilemesiyledir” buyurdu. Filozof onun bu kerâmetini görünce, Kelime-i şehâdet getirerek Müslüman oldu...

Allahü teala şefaatlerine nail eylesin...

."O talebemiz az uyur çok çalışır Sultan’ım!"

2019-11-22 02:00:00

A -

A +

Sultan Fâtih, bir gece geç vakitte sarayının penceresinden medrese tarafına göz gezdirdi. Bir odanın ışığı yanıyordu. Padişah, o saatte ders çalışan bu talebeyi merak etmişti!..

Fâtih Sultan Mehmed Hân, Allahü teâlânın velî kullarını ziyâret edip, onların duâsını almayı, feyiz ve bereketlerine kavuşmayı çok severdi. Her zaman onların ziyâretlerine ve hizmetlerine koşardı. İlme ve âlime çok önem verirdi. İstanbul'un fethi de bu âlimlerin, velîlerin yardımı ile gerçekleşmişti...

***

İlme ve Allah dostu ilim adamlarına âşık olan Fâtih Sultan Mehmed Hân, Kazasker Molla Alâeddîn'den bütün İslâmî tabîr ve terimleri ihtivâ eden bir eser bulmasını rica etti. O zamana kadar bu mevzûda, derli toplu bir eser yazılmamış, değişik eserler içerisine serpiştirilmişti.

O kitaplardan da bu bilgileri temin etmek, bir hayli mesâi isteyen bir işti. Ancak, her ilimde kâmil bir İslâm âlimi, her ilimdeki tabîr ve terimlerin istenildiği gibi açıklamasını yapabilirdi. Fâtih Sultan Mehmed Hân gibi bir âlimin suâllerine de, Molla Câmî hazretlerinden başkası tam cevap veremezdi. Molla Alâeddîn de, Sultan'a arz edip;

- Sizin suâllerinize ancak Horasan ulemâsından Molla Câmî hazretleri cevap verebilir, dedi.

Sultan, daha önceleri de birçok defa methini işittiği Molla Câmî'yi bir mektupla İstanbul'a davet edip, derdine dermân olmasını arzu etti. O da, bir risâle yazıp, Sultan Mehmed Hân'a gönderdi.

- Eğer bu risâlemizle gönlünüze su serpebilirsek, daha sonra da kendimiz geliriz, dedi. Daha sonra kendisi de yola çıktı. Konya'ya kadar geldi. Fâtih'in vefâtını haber alarak geri döndü.

Fâtih Sultan Mehmed Hân, bazen tebdîl-i kıyâfetle şehirde dolaşır, halkının durumunu bizzat kendisi teftiş ederdi. Gündüzleri medreselerde dersleri dinler, geceleri de medreselerde kimin daha çok çalıştığını kontrol ederek, lâyık olanları mükâfatlandırırdı.

Padişah, bir gece geç vakitte sarayının penceresinden medrese tarafına göz gezdirdi. Molla Hüsrev'in talebelerinin kaldığı bölümde bir odanın ışığı yanıyordu. Ertesi gün, daha ertesi gün baktı. Işık her gün sabahlara kadar yanıyordu. Sabahlara kadar ders çalışan bu talebeyi merak edip, Molla Hüsrev'den sordu. Muhyiddîn Manisavîzâde olduğunu öğrendi.

-Bu talebe hiç uyumaz mı ki, sabahlara kadar ışığı yanar? diye sordu. Molla Hüsrev de;

-Efendim o, az uyur, çok çalışır, dedi.

Emir verip, Manisavîzâde'ye daha çok ihtimam gösterilmesini istedi. Vezîr Mahmûd Paşa'nın inşâ ettirdiği medrese tamamlanınca, Pâdişâh'ın emriyle Manisavîzâde oraya müderris tayin edildi. Daha sonra Sultan, Manisavîzâde'ye kazaskerlik verdi...

."Sultana karşı gelmenin cezasını biliyor musun?"

2019-11-23 02:00:00

A -

A +

Buharalı bir âlim, Sultan'ın çocuklarının sokakta uygunsuz oyunlar oynadıklarını görür ve bastonla hafifçe vurur. Çocuklar gidip babalarına şikâyet eder!..

Emr-i bil maruf ve nehy-i anil münker, farz-ı kifayedir. "Maruf" dinimizin emrettiği hususlardır. "Münker" ise, dinimizin yasakladığı, yani Allahü teâlânın razı olmadığı işlerdir... Emr-i maruf yapılmazsa, ilim yok olur. Cehalet ve sapıklık yayılır. Fitne her tarafı kaplar. Duruma göre; emr-i marufun yapılmaması gereken yerler de yapmanın iyi olduğu yerler de olabiliyor...

***

Büyük İslam âlimi Hüseyin Hilmi Işık "kuddîse sirrûh" buyurdu ki:

"Efendim, küffârla savaşan ve bir kılıç darbesiyle kanlar içinde atından düşüp şehîd olan bir askere, çok büyük sevap vardır. Çünkü bu, 'Cihâd'dır. Cihâd sevâbı alır. Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını dağıtanlar, ondan daha çok sevap alıyorlar. Neden? Çünkü bu hizmet, 'Emr-i mâruf'tur, insanlara dînini öğretmektir. Bu hizmetlerde hem 'Cihâd' var, hem 'Emr-i mâruf' var, hem de 'Hediye' var. Hediye, başlı başına bir sevaptır, sadaka sevâbı... Allah’ın kullarına yapılan her türlü hizmet makbuldür. Ama 'Kitap vermek' veyâ verilmesine sebep olmak, hepsinden daha kıymetlidir, daha makbuldür. Yâni bir insanın dînini öğrenmesine sebep olmak, hepsinden daha sevaptır..."

***

Buharalı âlim bir zat, Semerkant’ta Sultanın çocuklarının sokakta uygunsuz oyunlar oynadıklarını görünce elindeki bastonla hafifçe vurur. Çocuklar kaçıp babalarına şikâyet ederler... Sultan, Buharalı âlimi çağırtarak, şöyle der:
-Ey hoca! Sultana karşı gelmenin cezasını bilmiyor musun?
-Biliyorum Sultanım, ama ya sen, Rahman’a karşı gelenin Cehenneme gideceğini bilmiyor musun?
-Sana böyle emr-i maruf yapmak vazifesini kim verdi?
-Önce söyler misin? Seni kim Sultan yaptı?
-Kim olacak elbette Halife.
-Beni de, o Halifenin Rabbi vazifelendirdi.
-O hâlde sana Semerkant’ta emr-i maruf vazifesini veriyorum!
-Ben de kendimi bu vazifeden hemen azlettim.
-Hoca, senin bu cevabına hayret ettim, emredilmeden, izinsiz görev yapıyorsun. İzin verilince de, istemiyorsun.
-Sultanım, sen izin verince, sonra azledersin. Rabbimin verdiği görevden beni kimse azledemez.
-Sen iyi birine benziyorsun. Dile benden ne dilersen!
-Peki, her şey isteyebilir miyim?
-Elbette.
- İhtiyarladım, hâlsizleştim, gençleşmek istiyorum!
-Bu iş elimden gelmez.
-O zaman bana bir ferman yaz, görevli melekler beni Cehenneme atmasın!
-Bunu da yapamam.
-Benim öyle bir "Sultan"ım var ki, her şeyimi ondan istiyorum. Hiç (bunu yapamam) demedi.
-Haklısın, haydi yolun açık olsun. Dualarında beni unutma! (İslam Ahlakı)

.Câhiliyye devrinde bile yalan söylemeyen zat!

2019-11-29 02:00:00

A -

A +

"Eğer Peygamberin mağara arkadaşı Sıddîk, bir kere daha 'Allah' deseydi, yüceliğim hakkı için, bütün şehîdleri diriltirdim."

Sevgili Peygamberimiz bir gün Eshâb-ı kirâma şehitliğin faziletlerini anlatıyorlardı. Orada bulunanlardan Hazreti Nevfel;

-Yâ Resûlallah! Bir duâ etmek istiyorum. Siz de "Âmin" der misiniz, diye sordu.

Peygamber efendimiz, Hazreti Nevfel'in teklîfini kabul etti. Bunun üzerine o, şöyle duâ etti:

-Yâ Rabbî, bana şehitlik nasip et!..

Resûl aleyhisselâm da bu duâsına "Âmin" dedi...

Bir müddet sonra, muhârebeye çıkıldı. Peygamber efendimiz de aralarında bulunuyordu. Bu muhârebe Hazreti Nevfel'in duâsından sonraki ilk muhârebe idi. Ve bu muhârebede O şehîd düşerek arzûsuna kavuştu.

Peygamber efendimiz ve Eshâbı, muhârebeden dönüyorlardı. Kadınlar, çocuklar, ihtiyarlar sevinç içinde orduyu karşılamaya çıktılar.

Karşılamaya gelenler arasında, Hazreti Nevfel'in hanımı, çocukları ve yaşlı annesi vardı.

Yaşlı annesi, "Gazânız mübârek olsun" dedikten sonra Resûl aleyhisselâma, oğlunu sordu.

Peygamber efendimizin gözleri nemlendi. Oğlunun şehîdlik haberini vermeye mübârek kalbi dayanamadı. Elleriyle arkayı işâret edip, yoluna devam etti.

Hazreti Nevfel'in annesi, Peygamber efendimizin hemen arkasından gelen, Allahın Arslanı Hazreti Ali'ye de aynı şekilde oğlunu sordu. O da şehitlik haberini veremeyip arkayı işâret etti.

Yaşlı kadın daha sonra, Hazreti Ömer'e ve Hazreti Osman'a rastladı. Onlara da oğlunun durumunu sordu. Onlar da cevap veremeyip Resûlullahın yaptığı gibi arkayı işâret ettiler.

En son gelen Hazreti Ebû Bekir idi. Kadıncağız büyük bir ümitle sevgili Peygamberimizin aziz arkadaşına yaklaşarak aynı şeyleri sordu. Hazreti Ebû Bekir kendi kendine düşündü.

"Yâ Rabbî! Ne kadar zor bir durumdayım. Eğer doğruyu söylersem, mahzûn kalpleri üzmüş olacağım. Bunu yapmaktan sevgili Peygamberimiz çekindi. O'na nasıl aykırı davranabilirim. Fakat yalan da söyleyemem. Sen bana öyle bir şey ilhâm et ki, bu gariplerin yüreği daha fazla yanmasın Allahım!"

Daha sonra, Hazreti Ebû Bekir, bütün kalbiyle:

-Yâ Allah!.. Yâ Nevfel!.. diye bağırdı.

İşte o sırada, yaydan fırlamış ok gibi bir atlı yıldırım hızıyla yanlarına yetişti.

-Buyur yâ Sıddîk, beni mi çağırdın? dedi.

Bu atlı, Hazreti Nevfel'den başkası değildi.

Sonra, Cebrâil aleyhisselâm gelip, Peygamber efendimize şunları söyledi:

-Yâ Resûlallah! Hak teâlânın selâmı var. "Eğer Peygamberin mağara arkadaşı Sıddîk, bir kere daha 'Allah' deseydi, yüceliğim hakkı için, bütün şehitleri diriltirdim. Çünkü, Ebû Bekir, câhiliyye devrinde bile yalan söylememiştir" buyurdu.

Bu hâdiseden sonra, Hazreti Nevfel senelerce yaşadı. Nihâyet, "Yemâme" cenginde tekrar şehitlik şerbetini içti...

.Sözü doğru olanın rüyası doğru çıkar

2019-11-30 02:00:00

A -

A +

Rüya tabiri, ilim işidir. Herkes tabir edemez. Hele günümüzde bu ilmi bilen yok gibidir. Rüyalarımızı, anlatacaksak, bilhassa güzel olanları salih kimselere anlatmalıdır.

Rüyada çeşitli hikmetler vardır. Kimi için bir müjde, kimi için bir ikazdır. Kur'ân-ı kerimde rüya ve tabiri ile ilgili bilgi vardır... Rüya tabiri, ilim işidir. Herkes tabir edemez. Günümüzde, internetten elde edilen bilgilerle, muteber olmayan kitaplara bakarak rüya tabir eden kimseleri duyuyoruz. Hâlbuki bu asırda bu ilmi bilen yok gibidir... Rüyalarımızı, anlatacaksak, bilhassa güzel olanları salih kimselere anlatmalıdır. Çünkü salih kimse, rüya tabir ilmini bilmese de, hayra yorar, ondan zarar gelmez. Kötü, karışık rüyaları kimseye anlatmamalı! Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Güzel rüya müjdedir.) [İbni Cerir]
(Salih rüya rahmani, karışık rüya şeytanidir.) [Buhari]
(En doğru rüya seher vakti görülendir.) [Beyheki]
(Kıyamet yaklaştığında, Müslümanın rüyası ekseriya yalan çıkmaz.) [Müslim]
(Sözü doğru olanın, sadık kimselerin rüyası da doğru çıkar.) [Buhari]
(Salih rüya, Peygamberliğin 46’da biridir.) [Beyheki]

(Güzel rüya Allah’tan, kötü rüya şeytandandır. Kötü rüya gören, kimseye anlatmasın, sol tarafına tükürsün [tü, tü diyerek tükürür gibi yapsın] ve şeytandan Allahü teâlâya sığınsın. Böyle yapana, o rüya zarar vermez. Güzel rüya gören de, onu sevdiği kişilere anlatsın.) [Buhari-Müslim]
(Rüya, tabir ilmini bilen bir dosta veya akıllı bir zata anlatılmalıdır!) [İ.Ahmed]
(Rüya nasıl tabir edilirse, öyle çıkar. Bunun için rüyanızı nasih veya âlime anlatın!) [Hakim] [Nasih, insanlara iyilik tavsiye eden, kötülükten sakındıran, nasihat eden kimsedir.]
Bir kadın, gördüğü rüyayı Peygamber efendimize anlatır. (Yanında olmayan birine [kocana] kavuşursun) buyurur. Kocasına kavuşur. Başka bir zaman aynı rüyayı görür. Başkalarına tabir ettirir. Onlar da, "kocan ölecek" derler. Dedikleri gibi olur.
Onun için rüyayı hayra yormalıdır! Rüya iyi ise, "hayırdır inşallah" demeli, kötü ise, "Allahü teâlâ bu rüyanın şerrinden seni muhafaza etsin" demelidir! (Bostan)
Görmediği rüyayı gördüm demek çok kötüdür. Çünkü hadis-i şerifte, (En büyük yalan, görmediği hâlde, “rüyamda şöyle gördüm” demektir) buyuruldu. (Buhari)

***

Rüyada Peygamber efendimiz Muhammed aleyhisselamı hakiki şekliyle gören, muhakkak Onu görmüş olur. Çünkü şeytan Onun şekline giremez. Fakat şeytan başka şekle girip görünebilir. Resulullah efendimizi tanımayan kimsenin, bunu ayırması kolay olmaz. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Beni rüyada gören, gerçekten beni görmüştür. Ben her surette görünürüm.) [Deylemi]
(Beni rüyada gören, Cehenneme girmez.) [İbni Asakir]

.Herkes Kur'ân-ı kerîmden hüküm çıkaramaz!..

2019-12-06 02:00:00

A -

A +

Her önüne gelen ictihâd yapamaz, hüküm çıkaramaz. Bu mümkün değildir. İctihâdın ve müctehidin ne olduğu iyi bilinirse bu konu daha iyi anlaşılır.

Zamanımızın Arapçasını bilmekle Kur'ân-ı kerîmden hüküm çıkarılamaz. Türkçe meal veya tefsirden de öğrenilemez. Çünkü her kelimenin, zamana göre kullanıldığı ilim dalına göre manaları değişmektedir.

Herkes lügat yardımı ile Kur'ân-ı kerîmi anlamaya kalkışırsa, muhakkak yanılır, tehlikeli duruma düşer. Birçok kelimeler, her ilimde, başka manada kullanılır. Meselâ, "zâlim" kelimesi tefsîr ilminde, "kâfir" demektir. Fıkıh ilminde, başkasının hakkına saldıran, onun malını gasbeden kimselere denir. Tasavvufta ise, ayrı manası vardır.

Bir tasavvuf âliminin huzurunda, senelerce dirsek çürütüp, emek verip, pişmeden, olgunlaşmadan, hadîs-i şerîf kitabı okumaya, tasavvuf kitapları tercümesine kalkışan kimselerin sözleri ve yazıları, yanlış ve çok zararlı olur. Her önüne gelen ictihâd yapamaz, hüküm çıkaramaz. Bu mümkün değildir. İctihâdın ve müctehidin ne olduğu iyi bilinirse bu konu daha iyi anlaşılır.

Seyyid Abdülhakîm Arvasî hazretleri ictihâdı şöyle açıklamaktadır:

"İctihâd, insan gücünün yettiği kadar, yâni cehd ile zahmet çekerek çalışmak demektir. Yâni, Kur'ân-ı kerîmde ve hadîs-i şerîflerde sarîh ve açık bildirilmemiş bulunan ahkâmı ve meseleleri, açık ve geniş anlatılmış meselelere benzeterek, meydana çıkarmaya uğraşmaktır. Bunu ancak Peygamberimiz ve O'nun Eshâbının hepsi ve diğer Müslümanlardan ictihâd makâmına yükselenler yapabilir ki, bu çok yüksek insanlara, 'Müctehid' denir.

Müctehid olmak için, Arabî yüksek ilimleri tamamen bilmek, Kur'ân-ı kerîmi ezbere bilmek, her âyet-i kerîmenin ne manaya geldiğini, âyet-i kerîmelerin geldikleri zamanları, gelme sebeplerini, ne hakkında geldiklerini ve daha nice bilgileri, ilimleri bilmek lazımdır. Ayrıca Kütüb-i sitte'deki ve diğer hadîs kitaplarındaki, yüz binlerce hadîsi ezbere bilmek ve her hadîsin ne zaman, ne için îrâd buyurulduğunu, manasının ne kadar genişlediğini, hangi hadîsin diğerinden önce veya sonra olduğunu, bağlı bulunduğu hâdiseleri, hangi vaka ve hâdiseler üzerine buyurulduğunu, kimler tarafından nakil ve rivâyet olunduğunu, nakleden kimselerin ne hâlde ve ne ahlâkta olduklarını bilmek, fıkıh ilminin usul ve kâidelerini tanımak, oniki ilmi ve Kur'ân-ı kerîmin ve hadîs-i şerîflerin işâretlerini, rumuzlarını, açık ve kapalı manalarını kavramak, bu manalar kalbinde yer etmiş olmak, kuvvetli îmân sâhibi olmak, itmînân ile dolu, nurlu ve saf bir kalbe ve vicdâna mâlik olmak lâzımdır."

Görüldüğü gibi, ictihâd etmek çok zor bir iştir. Bugün bu makamda yeryüzünde kimse kalmamıştır. Bunun için her Müslümanın dört mezhepten birine tabi olması şart olmuştur.

.Dinimizi doğru olarak fıkıh kitaplarından öğrenmeliyiz

2019-12-07 02:00:00

A -

A +

Dört mezhebin itikâdı birbirinin aynıdır. Dört mezhebden birinin îmân ve fıkıh bilgilerine tâbi olan uyan bir Müslümana "Ehl-i sünnet" veya "Sünnî" denir.

İbâdetlerini, itikâdını belli bir mezhebe göre yapmayan bir kimsenin îmânını muhafaza etmesi çok zordur. Uçurumun hemen kenarındaki insan gibidir. En ufak bir rüzgârla kendini uçurumun dibinde bulur. Çünkü, kişinin kendi başına dinin bütün emir ve yasaklarını Kur'ân-ı kerîmden çıkarması mümkün değildir. Bunun için âkıl ve bâlig olan Müslüman evlâdının, önce "Kelime-i şehâdet" söylemesi ve bunun manasını öğrenip, inanması lâzımdır. Sonra da Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarında yazılı olan itikâd, yâni imân edilmesi lâzım olan bilgileri öğrenip, bunlara inanması lâzımdır. Sonra da, Ehl-i sünnetin dört mezhebinden birinin kitaplarında yazılı olan fıkıh bilgilerini, yâni İslâmın beş şartını ve helâl, harâm olan şeyleri öğrenmesi, bunlara inanması ve uygun yaşaması lâzımdır. Bunları öğrenmek ve uymak lâzım olduğuna inanmayan, önem vermeyen "mürted" olur. Yâni Kelime-i şehâdet getirerek Müslüman olduktan sonra, tekrar kâfir olur.

Dört mezhebin itikâdı birbirinin aynıdır. Dört mezhebden birinin îmân ve fıkıh bilgilerine tâbi olan uyan bir Müslümana "Ehl-i sünnet" veya "Sünnî" denir. (Bu dört mezhep, Hanefi, Maliki, Şafii ve Hanbeli’dir. Bu zamanda bu dört hak mezhepten birine tâbi olmayan, bidat sahibi olur.) [Dürr-ül-muhtar hâşiyesi Zebayıh kısmı]

Dört mezhebin, Kur'ân-ı kerîmde ve hadîs-i şerîflerde açıkça bildirilmiş olan emir ve yasaklara uymakta, zaten hiç ayrılıkları yoktur. Yalnız, açıkça bildirilmeyenleri anlamakta ayrılmışlardır. Bu ayrılıklar ise, Allahü teâlânın Müslümanlara rahmetidir. Sağlıkları, çalıştıkları ve yaşadıkları yerler başka başka olan insanlara hangi mezhebe uymak kolay gelirse, onun "Fıkıh" kitaplarına göre ibâdet ederler.

Tek bir mezheb olsaydı, herkes buna uymaya mecbur olurdu. Bu da, çok kimseye güç gelirdi. Hattâ imkânsız olurdu. Dört mezhebin herhangi birine uyan Müslümanlar, birbirlerini kardeş bilirler. Bunların tarih boyunca, dövüştükleri hiç görülmemiştir. Mezhebcilik yapmazlar. Yani diğer üç mezhebi kötülemezler...

***

Mezhep imamlarımız, (Âlimlerden sorup öğrenin) mealindeki âyet-i kerime mucibince, Kur’ân-ı kerimin manasını, Tâbiinden ve Eshab-ı kiramdan öğrenerek, kitaplarına yazmışlardır. Diğer âlimlerimiz de, bunların kitaplarından, tefsirden, hadisten anladıklarını, bizim gibilere açık, kolay öğretmek için, binlerce fıkıh ve ilmihal kitabı hazırlamışlardır. O hâlde, biz de dinimizi doğru olarak Ehl-i sünnet âlimlerinin söz birliği ile kabul ettikleri bu fıkıh kitaplarından öğrenmemiz gerekmektedir. (İslam Ahlakı)

.Duâ müminin silâhıdır!..

2019-12-13 02:00:00

A -

A +

"Duâ, ibâdetin aslı ve özüdür. Allah katında duâdan makbul bir şey yoktur. Duâ yetmiş türlü kazâyı önler. Ömrün bereketini artırır."

Duâ, Allahü teâlâya yalvararak murâdını istemektir. Allahü teâlâ, duâ eden Müslümanı çok sever. Duâ etmeyene gadâp eder. Duâ müminin silâhıdır. Dînin temel direklerinden biridir. Yerleri, gökleri aydınlatan nûrdur. Duâ, gelmiş olan dertleri, belâları giderir. Gelmemiş olanların da gelmelerine mâni olur. Allahü teâlâ, (Bana hâlis kalp ile duâ ediniz! Böyle duâları kabul ederim) buyurdu. Bunun için, duâ etmek, namaz, oruç gibi ibâdettir. Allahü teâlâ, (Bana ibâdet yapmak istemeyenleri, zelîl ve hakîr yapar, Cehenneme atarım) buyurdu. Allahü teâlâ, her şeyi sebep ile yaratmakta, nimetlerini sebeplerin arkasından göndermektedir. Zararları, dertleri defetmek için ve faydalı şeyleri vermek için de, duâ etmeyi sebep yapmıştır. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

(Duâ, ibâdetin aslı ve özüdür. Allah katında duâdan makbul bir şey yoktur. Duâ yetmiş türlü kazâyı önler. Ömrün bereketini artırır.)

İmâm-ı Rabbânî hazretleri buyuruyor ki:

Duâ, kazâyı, belâyı defeder. Hadîs-i şerîfte (Kazâ, ancak ve yalnız duâ ile durdurulur) buyuruldu.

Allahü teâlâ, duâ edenleri, sıhhat ve selâmet isteyenleri sever. Mümin sûresinde, (Duâ ediniz! Duânızı kabul ederim) buyurdu.

Duâ edip de duâsı kabul edilmeyenlere, kıyâmet günü Allahü teâlâ, (Bu senin falan zamanda ettiğin duâdır. O duânın yerine sana şu sevapları veriyorum) buyuracak, o kadar çok sevap verecek ki, o kimse, (Keşke dünyada hiçbir duâm kabul olmasaydı da, bugün onların karşılıklarını görseydim) diyecektir...

***

Duânın kabul edilmesi için bazı şartlar vardır. Bunlardan bir kısmı şöyle:

1- Harâm lokmadan sakınmalıdır! 2- Uyanık kalble ve kabul edileceğine inanarak duâ etmelidir. 3- Duâlarım niçin kabul olmuyor dememelidir. 4- Belâ gelmeden önce çok duâ etmelidir. 5- Duâya hamd ve salevâtla başlamalıdır.  6- Sebeplere yapışmadan istemek kuru bir temennîdir. 7- Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsı ile duâ edenin duâsı kabul olur...

Duânın yapılması mukadderata bağlıdır. Takdirde duâ varsa elbette yapılır. Duânın belâyı önlemesi kazâ ve kaderdendir...

***

Duâda şunlara dikkat etmelidir:

*Kıymetli vakitlerde duâ etmeye gayret etmelidir. Cuma günü ve gecesi, ezân vakti, ezân ve ikâmet arası, her günün seher vakti, gecenin ikinci yarısı, receb ayının ilk gecesi, şabanın onbeşinci gecesi, bayram geceleri, Arefe günü, ramazan gün ve geceleri, iftar zamanı, her günün zevâl vakti kıymetli vakitlerdir. Bu vakitleri ganimet bilmelidir...

*Kıymetli hâlleri gözetmelidir. Hastalık hâli, ailesinden ve vatanından uzak kalındığı zaman, farz namazlardan sonra, İhlâs sûresi okunduktan sonra, yağmur yağarken, düşmanla karşı karşıya gelince, oruçlu olduğu zaman, kalbinde incelik hissettiği anda duâ etmelidir. Çünkü kalbdeki incelik rahmet kapısının açık olduğuna işarettir.

*Yalvararak duâ etmelidir. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

(Gâfil olan kalb ile yapılan duâ makbul değildir.)

.Nimetin şükrü nasıl edâ edilir?...

2019-12-14 02:00:00

A -

A +

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: "Allah bir kula büyük veya küçük bir nimet verince, 'Allaha hamdolsun' derse, ona verdiğinden daha fazîletlisini verir."

Allahü teâlâya şükretmek, O'nun dînini kabul etmek ve dîninin ahkâmını yerine getirmek demektir... Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:

(Allah bir kula büyük veya küçük bir nimet verince, "Allaha hamdolsun" derse, ona verdiğinden daha fazîletlisini verir.)

Mûsâ aleyhisselâm, Allahü teâlâya suâl etti:

- Yâ Rabbî! İnsanlara el, ayak, göz, kulak ve bunlara benzer birçok nimetler verdin. Bu nimetlerin şükrünü nasıl îfâ edebilirler?

Allahü teâlâ buyurdu ki:

- Yâ Mûsâ! Bir kimse kendine verdiğim nimeti benden bilip, kendinden bilmezse, nimetlerimin şükrünü edâ etmiş olur. Bir kulum rızkını kendi çalışması ile bilip, benden bilmez ise, nimetin şükrünü edâ etmemiş olur.

Mûsâ aleyhisselâm bunları işitince hemen şükür secdesi yaptı...

                    ***

Benî İsrâilde bir âbid (çok ibadet eden) vardı. Allahü teâlâya beş yüz yıl ibâdet etmiş idi. Küçük bir adanın üstünde bulunurdu. Adanın denize yakın kısmında, bu âbid için tatlı su çıkıp akardı. Allahü teâlâ bu pınarın yanında bir de nar ağacı yaratmıştı. Bu ağaçta her gün bir nar yetişirdi. Âbid her akşam, o pınardan su alır ve o bir narı koparır ve orucunu açardı. Namaz kıldığı zaman duâsı, (Yâ Rabbî, öldüğüm zaman, rûhumu secdede iken al ve hiç kimseye beni defnetmelerini buyurma ki, kıyâmette secdede iken kalkayım) idi. Allahü teâlâ, duâsını kabul eyledi ve canını secdede iken aldırdı...

Allahü teâlâ kıyâmette onu diriltir ve (Kulumu, fadlım, ihsânımla Cennete götürün) buyurur. Âbid, (Ben ihsân istemem, amelimle Cennete girmek isterim) der. Allahü teâlâ, (Ey Melekler! Kulumu, üzerindeki nimetlerimle beraber hesâba çekiniz, onun yaptığı taat beş yüz yıllıktır) buyurur. Melekler, hesap ederler. Ölçerler ve yalnız göz nimetini, beş yüz yıllık ibâdetten fazla bulurlar. (Ey kulum! Cehenneme git!) buyurur. Melekler onu Cehennem tarafına sürüklerler. O zaman, (Yâ Rabbî, beni kendi fadlın, ihsânın ile Cennete sok) der. Sonra Allahü teâlâ buyurur: (Ey kulum, seni yoktan kim yarattı?) O, (Sen yarattın, yâ Rabbî) der. (Benim bu yaratmam senin tarafından mı, benim ihsânımla, rahmetimle mi oldu?) buyurur. (Senin rahmetinle oldu yâ Rabbî) der. (Karalardan çok uzak adada, tatlı su yarattım. Senede bir defa meyve veren nar ağacından, her gün bir nar bitirdim. Sonra rûhunu secdede almamı istedin, öyle yaptım. Bütün bunları senin için kim yaptı?) buyurur. (Hepsini sen yarattın, yâ Rabbî) der. Sonra, (Benim rahmetim ve fadlım ile, Cennete gir) buyurur...

.Günümüzde iffeti muhafaza etmek gerçekten güçleşti...

2019-12-21 02:00:00

A -

A +

"Bir genç kız, fazla göze çarpmayacak tarzda temiz ve ciddî bir kıyâfette görünmelidir. Kendini beğendirmek için, fazla süslenmek, ahlâk hakkında şüphe uyandırır."

Kurallar insanlar içindir; ancak günümüz insanı, "özgür yaşam" (o ne demekse!) için kural mural tanımıyor! Etrafımıza baktığımızda, bilhassa kadınların giyim kuşamında, kılık kıyafetinde bir curcuna yaşandığına şahit oluyoruz... Tesettürlüsü de tesettürsüzü de ne yapacağını şaşırmış vaziyette! Ya "kapalı"ların, "inançlı"ların yaptığına ne demeli?!. Parlak bir eşarp, janjanlı ve bütün vücut hatlarını belli eden bir pardösü!.. Makyajları ve parfümleri ha keza! Yanınızdan geçerken kokunun ağırlığından burnunuzun direği kırılıyor... Hele bazılarının caddede, sokakta fütursuzca sigara tüttürmeleri, ciklet çiğnemeleri yok mu? Pek çirkin ve "hafifmeşrep" bir görüntü arz ediyor... Bir de yolda-belde, parkta, markette bir tanıdıklarıyla karşılaşmayagörsünler? Aman yâ Rabbi! Sanki evde kendi aralarında konuşuyorlarmış gibi rahat hareketler, kahkahalar, şakalaşmalar...

Bir de; son derece lüks ve spor otomobillere kurulup "Bakın beyler araba böyle kullanılır" dercesine "asfaltı ağlatarak" kalkış yapan ve on saniyede yüz kilometre hıza ulaşan "bayan"larımız var yollarda!.. Trafikte de kural tanımadıkları için sık sık "radar"a yakalanırlar. Onlar için hiç mühim değil, nasıl olsa cezasını "ağa babaları" ödüyor!..

***

Günümüz kadınının profilini çizdiğimiz bu girizgâhtan sonra, buyurun; 1966 yılında vefat eden, merhum Emekli Tümgeneral Hayri Aytepe'nin kızına yaptığı nasihatleri ibretle okuyalım:

"Kızım! Bir genç kızın, kendi başına yalnız kendi aklı ve idraki ile iffetini muhafaza etmesi, cidden güçtür... İşte bunun içindir ki, genç kızın beş dakikasını bile kontrolsüz bırakmamak lazımdır. Ev içinde anne kontrolü, ev dışında baba kontrolü onları, koruyucu melek gibi takip etmelidir...

Bir genç kız, fazla göze çarpmayacak tarzda temiz ve ciddî bir kıyâfette görünmelidir. Kendini beğendirmek için, fazla süslenmek, ahlâk hakkında şüphe uyandırır. Erkeklere kendini beğendirmek için, kızın bazı uzuvlarını teşhîr etmesi, düşük bir ahlâkın belirtisidir. Kendisinin ve âilesinin şeref ve haysiyetini düşünen bir kızın, ciddî giyinmesi şarttır...

Yapmacıksız olarak mütevâzı, iddiâsız ve terbiyeli bir tavır, genç kıza en yakışan bir davranıştır. Bir genç kızın etrâfındaki insanları hiçe sayan saygısız ve küstah davranışları terbiyesizlik alâmetidir...

Bir kızın giyinişi, yürüyüşü ve hareket tarzları, onun dînî inanışı, ahlâkı ve karakteri hakkında, bir fikir verebilir." (Seâdet-i Ebediyye)

***

Büyük İslâm âlimi Hüseyin Hilmi bin Sâid hazretleri buyuruyor ki: "Edeb, haddini bilmektir, terbiyedir, tevâzudur." Edeb yâhu!..

."Benim en büyük hasletim insanların duasını almak..."

2019-12-27 02:00:00

A -

A +

Büyük âlim ve velîlerden Ubeydullah-i Ahrar hazretleri buyurdu ki: "Benim belki doğuştan gelen bir huyum vardır. İnsanlara yardım ederek dualarını almak."
İyi bir Müslüman olmak için (Ahlâk-ı hamide) yâni güzel ahlâka sahip olmak, (ahlâk-ı zemime) yâni kötü ahlaktan uzak durmak lâzımdır. Ancak bununla dünya ve âhiret saâdeti elde edilir.
Güzel ahlâk, ilim ve edeb öğrenmekle, iyi insanlarla arkadaşlık etmekle elde edilir. Kötü ahlâk da bunun tersidir. Yâni cahil kalmak, edepsiz olmak, kötü insanlarla arkadaşlık etmekten hâsıl olur.
Cenâb-ı Hak, Peygamber aleyhisselâmı överken (Gerçekte sen büyük bir ahlâk üzeresin) buyurmaktadır. İyi insan, iyi ahlâklı insan demektir. Dinimiz iyi huylar edinmemizi, kötü huylardan kaçınmamızı emretmektedir.
Din büyüklerimiz buyurdular ki: "Kötü ahlâk, öyle bir fenalıktır ki, onunla yapılan birçok iyilikler fayda vermez. Güzel ahlâk, öyle bir iyiliktir ki, onunla yapılan günâhlar affa uğrar."
İnsanın iyi huylu olabilmesi, tarlaya faydalı tohum ekebilmesinin en önemli başta gelen şartı; iyi arkadaş bulmaktır. Kötü arkadaşla beraber olan, ne kadar iyi olursa olsun bir gün bozulabilir. İyi arkadaşla beraber olan, kendisi bozuk bile olsa yine bir gün kurtulabilir.
***
Silsile-i aliyye büyüklerinden Ubeydullah-i Ahrar hazretlerine sormuşlar, "Efendim, bu makama, bu tasavvuf derecelerine nasıl kavuştunuz?" diye. O mübarek zat da şu cevabı vermiş:
"Ben ömrümde tasavvuf kitabı okumadım. Hiç böyle şeylerden haberim yok, bilmem. Ancak benim belki doğuştan gelen bir huyum vardır. Elimde değil, insanlara yardım ederek, birini gidip ziyaret ederek dualarını almak... Kapı kapı dolaşır kimin ne ihtiyacı varsa, kimin hastası varsa, kimin dinî meselede sıkıntısı varsa, onlara yardım ederim. Bunlar benim en büyük hasletimdir... Hatta bir defasında medresede üç arkadaş kalıyorduk. İkisi çok bulaşıcısı bir hastalığa müptela oldular. Herkes bana dedi ki: Çık oradan, o odada kalma! Ben ölürüm gene çıkmam, onlar benim arkadaşım, hastaysa hasta, bulaşırsa bulaşsın, dedim. Onlara yemek yedirdim, sularını içirdim. Her türlü hizmeti sonuna kadar yaptım. Ama sonunda bana da hastalık bulaştı. Ölürsem ölürüm, dedim. Fakat Allahü teâlâ her şeye kâdir. Onlar da ben de iyileştik. Niye? Allaha güvendiğimiz için!.."
***
Ubeydullah-i Ahrar hazretleri buyurdu ki: "Eğer ben şeyhlik yapsaydım hiçbir tekke bir tane mürit bulamazdı. Hepsi bana gelirdi. Ama ben bu yolu seçmedim. Ben Allah'ın kullarına iyilik yapmayı seçtim."
Bugünkü yazımızı şu hadis-i şerif ile bitirelim: "İnsanların en iyisi, insanlara faydalı olandır." (Dare Kutni)

."Noel Baba" efsanesi ve yılbaşı kutlamaları

2019-12-28 02:00:00

A -

A +

Noel ile yılbaşı farklı şeylerdir. Bir kudsiyet, manevi bir değer yüklemeden yeni bir yılı tebrik etmenin bir mahzuru yoktur.

Önümüzdeki çarşamba günü, miladi 2019 bitecek ve 2020 yılına gireceğiz... Yılbaşının, Noel'in iç içe yaşandığı, Hristiyan âleminin Noel'i kutlamaları, 4. asırda Roma İmparatorlarının birincisi olan Kostantin ile başlar. Kostantin, Eflatun'un ortaya koyduğu teslis "Trinite" yani "üç tanrı" inancını, papazlara yazdırdığı yeni İncil'e koydurdu ve Noel'i bayram ilan etti. Böylece yeni bir Hristiyanlık dini doğmuş oldu. Noel kutlamaları ve yeni yıl hep Hazreti İsa'nın doğum günü üzerine bina edilmektedir. Halbuki, Hazreti İsa'nın doğumu hakkında, o zamanın edib ve münevverlerinin eserlerinde hiçbir bilgiye rastlanmamaktadır.
Kendilerine göre bir kurtarıcı tanrıya inanan putperest kavimlerin ayinlerinin en mühimi, kişinin tanrı ile birleştiğine, bütünleştiğine inandıkları, sembolik et yiyip, içki içme ayinleridir...
Dinimize göre, Hristiyanların Noel gecelerine ve diğer paskalyalarına hürmet etmek, o zamanlarda onların âdetlerini onlar gibi yapmak asla caiz değildir...
İmam-ı Rabbanî hazretleri bu hususta buyuruyor ki:
"Hinduların bayram günlerine [ateşe tapınanların Nevruz günlerine ve Hristiyanların Noel gecelerine ve diğer paskalyalarına] hürmet etmek ve o zamanlarda, onların âdetlerini, onlar gibi yapmak, şirk olur. Küfre sebep olur. Kâfirlerin bayramlarında, Müslümanların cahilleri, kâfirlerin yaptıklarını yapıyor ve bu günleri, Müslüman bayramı zannediyor ve kâfirler gibi, birbirlerine hediye gönderiyorlar. Eşyalarını, sofralarını kâfirlerin yaptığı gibi, süslüyorlar. O geceleri, başka gecelerden ayırt ediyorlar. Bunlar hep şirktir..."
Noel ile yılbaşı farklı şeylerdir. Bir kudsiyet, manevi bir değer yüklemeden yeni bir yılı tebrik etmekte, hayırlı olmasını temenni etmekte mahzur olmadığını din büyüklerimiz bildirmiştir...
***
"Noel Baba" birçok dilde, "Aziz", "Nikola", "Klaus", "Noel" ve "Baba" kelimelerinden türetilmiş isimlerle anılır...
Noel Baba'nın varlığını gösteren tarihî bir belge mevcut değildir. (Britannica, Wikipedia)
"Noel Baba" efsanesi ve 6 Aralık'ta çocuklara şekerleme ile hediye verilmesi geleneğinin, Piskopos Nikola'yı konu alan Hollanda efsanesi Sinterklaas'a dayandığı kabul edilir. Bu efsane ilk kez Hollandalı göçmenler vasıtasıyla Amerika'daki New Amsterdam'a (günümüz New York City'si) ulaşmıştır. (Britannica)
"Noel Baba Yortusu"nun safsata ve efsane olduğu ve İncil'de geçen Noel'le ilgili sözlerin birer peri masalı olduğu, İngiliz Durkan Başpiskoposu Dr. David Jenkis'in 1993 senesindeki bir beyanatında açıklandı. (Rehber Ansiklopedisi)

.