İslâmın vartalı dönemleri -1-
İslâmın ilk büyük müceddidi Ebû Bekr-i Sıddîk’dır “radıyallahü anh”. Önce îmâna gelen odur. Büyük tüccâr olup, kazandığı bütün malını, evini, barkını Resûlullah uğruna verdi. Gençlikte de arkadaş idiler. Müslümânların birinci halifesi, ilk İslâm devlet başkanı oldu. Hicretin onikinci yılında halîfe olduğunda, İslâmın bütün hükümlerinin aynen uygulanmasına cesaretle devam etti. Hiçbir değişikliğe taviz vermedi. Yalancı peygamberlere aldanıp dinden ayrılan mürtedlerle, zekât vermek istemeyenlerle harp etti. Daha önce bir araya toplanmamış, dağınık hâlde bulunan Kur’ân-ı kerîm nüshalarını toplatıp, bir kitap hâline getirdi. İslâmın hiç değiştirilmeden ve bozulmadan devam etmesine çok ehemmiyet verdi.
İslâmın en büyük vartalı dönemi, Onun halife seçilmesiyle hemen başlamıştı. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” âhireti teşrîf edince, Mekke’den ve Medîne’den ve Tâif’ten başka, bütün Arabistân ahalisi mürted oldu. Bedevîler arasında İslâmiyetten ayrılma tehlikesi ortaya çıktı. Mürtedler çoğaldı. Her tarafı dehşet bürüdü. Yemen’deki ve başka yerlerdeki memurlar geri gelmeye, kara haberler getirmeye başladılar. Müslümanlar ne yapacaklarını şaşırdılar. Mürtedlerin sayısı yanında Müslümanlar pek az idi. Fakat Resûlullah’ın halîfesi, zamân-ı saâdetteki gelişmeyi hiç değiştirmemeye ve Resûlullah’ın niyetlerini yerine getirmeye kararlı idi.
Hazret-i Ebû Bekir halîfe seçilince, Resûl-i ekrem’in mübarek eliyle bayrağını verdiği Hazret-i Üsâme’nin ordusunu Şam’a hemen hareket ettirdi. Muhacirler ve Ensâr, bu kuvvetin Şam’a gönderilmemesini istiyorlardı. Çünkü, bir taraftan Yahûdi ve Hristiyanlar, diğer taraftan mürted ve münafıklar dîne saldırıyorlardı. “Bu kadar kuvveti kendimizden uzak tutarsak hâlimiz ne olur!” diyorlardı. Hazret-i Ebû Bekir “Kuvvetimiz olmadığını, her tarafın boş olduğunu görerek, kurtlar gelip çoluk çocuğumuzu çekip götürmeye kalkışsalar, Resûl-i ekrem’in mübarek eliyle bayrağını verdiği Üsâme’nin ordusunu Şam’a yine göndereceğim” buyurup, hemen hareket ettirdi. İslâm düşmanları bu hareketi görüp korktular. “Müslümanlar kuvvetli olmasaydı, bu kadar kuvveti uzağa göndermezlerdi” dediler.
Bundan sonra her tarafa birlikler gönderdi. Medine’ye hücuma hazırlanan düşman üzerine, gece şiddetli bir baskın yaparak, sabaha kadar savaştı. Hepsini dağıttı. Yanındaki askerlerle birlikte, uzaktaki mürtedlerle muharebeye gitmek üzere devesine bindiğinde, Hazret-i Ali kendisini zorlukla vazgeçirmişti. Halîfe, önce Medîne'ye yakın dört kabîle üzerine yürüyüp, bunları itâate getirdi. Sonra, on bir kabîleye bölükler gönderdi. Bunlardan Hazret-i İkrime emrindeki asker, Yemâme’de, yalancı peygamber Müseyleme’nin kırk bin askerine karşı gelemedi. Halîfe, Hâlid bin Velîd’i imdâda gönderdi. Hazret-i Hâlid, yalancı peygamberlerden Talîha ve Sücâh ile Mâlik bin Nüveyreyi perîşan edip Medîne'ye dönmüştü. Yemâme'de de büyük zafer kazandı. Yirmi bin mürted öldürüldü. İki bine yakın Müslüman şehîd oldu.
Umman, Bahreyn, Irak, Suriye ve Filistin ile Ecnadeyn ve Yermük’te kazanılan büyük zaferler, halîfenin cesâreti, dehâsı ve güzel idâresi ve bereketi ile oldu. Yermük Savaşı yapılırken, halîfe Medîne’de 634 senesinde vefât etti.
.İslâmın vartalı dönemleri -2-
İslâm dininde felsefe yoktur. Felsefe, insanlık tarihinin fikir kirliliğidir. İlahî vahyin ışığından ayrılan, sadece akıl ile hakikati arayanların saplanıp kaldığı bir bataklıktır. İslamiyetin iman, amel ve ahlak esasları, Ehl-i sünnet âlimleri tarafından her asırda, aslı üzere müdafaa ve muhafaza edilerek, bugüne ulaştırılmıştır. Bugün dünyadaki Müslümanların yarıdan çoğu, Ehl-i sünnet itikadı üzeredirler. Ehl-i sünnet yolu, İslâmın ana caddesidir. Hiçbir asırda değişmeden ve bozulmadan bize ulaşan hak yoldur. Diğer bid’at fırkaları böyle değildir. Bunlar, İslâmın nakil ile gelen hak ve doğru bilgilerini terk ederek, sadece akıl ile hareket edenlerin gittiği sapık yoldadırlar. Ehl-i bid’atın yolu, felsefe bataklığına bulaşanların, hak yoldan ayrılanların yoludur.
Ehl-i sünnet âlimleri, kelâm/iman bilgilerinde, Müteşâbih yani manası açıkça anlaşılamayan, ayrıca tefsire, izaha muhtaç olan âyet-i kerîme ve hadîs-i şerîflerin açıklamalarında, yalnız Resûlullah Efendimizin sözlerine ve Eshâb-ı kiramın ictihadlarına uymuşlar, eski felsefecilerin bunlara uymayan fikirlerini reddetmişler, böylece İslâm dinini, Hristiyanlık gibi bozulmaktan korumuşlardır.
Peygamber Efendimizin ve Eshâb-ı kiramın yolundan ayrılanlar ise, felsefecilerin her sözlerinin doğru olacağını zannederek, bu felsefecilere teslim olmuşlar ve böylece Mu'tezile ve benzeri bozuk fırkalar meydana gelmiştir. Peygamber Efendimiz İslâmiyette yetmişiki bozuk fırkanın hâsıl olacağını haber vermiştir. Yunan, Hint, Fars, Latin felsefelerinden ilham alan, İbni Sinâ, Fârâbî, İbni Tufeyl, İbni Rüşd, İbni Bâce gibi filozoflar zuhur ederek, bazı bilgilerde Kur'ân-ı kerimin hak yolundan ayrılmışlardır. Abbasi halifesi Hârûnürreşîd zamanında İslâm ilimlerine karıştırılan felsefe, Montesquieu, Spinoza gibi filozoflara rehberlik etmiş, bunlar "Farabius" adını verdikleri Fârâbî'nin tesiri altında kaldıklarını açıkça itiraf etmişlerdir.
Bu dönemde, Müslümanlar arasında itikat/iman birliği sarsılmış, düşünce ve fikirlerde ayrılıklar meydana gelmişti. Bir taraftan eski Yunan felsefesini anlatan kitapları okuyarak yazılanları İslam inançlarına karıştıranlar, diğer taraftan Kur’ân-ı kerîmin âyetlerinin manasını değiştirerek ve kendi bozuk düşüncelerini katarak açıklamaya kalkışan Bâtınîler ve Mu’tezile ile diğer fırkalar İslam itikadını bozmaya çalışıyorlardı. Bunlara karşı Ehl-i sünnetin müdafaasını üstlenmiş olan İslam âlimlerinin başında aklî ve naklî ilimlerde zamanın en büyük âlimi, müctehid ve asrın müceddidi olan İmam-ı Gazâlî hazretleri geliyordu. O, bir taraftan kıymetli talebeler yetiştirdi, bir taraftan da sapık fırkaların bozuk inançlarını çürütmek ve Müslümanların bunlara aldanmamaları için okuyacakları kıymetli kitaplar yazdı
.İslâmın vartalı dönemleri -3-
Hicrî beşinci asırda, İslâmın büyük vartalı bir dönemi başlamıştı. İslam âleminde siyasi ve fikrî bakımdan büyük bir kargaşalık hüküm sürüyordu.
Bağdat’ta Abbasi halifelerinin hâkimiyeti zayıflamaya yüz tutmuştu. Bunun yanında Büyük Selçuklu Devleti'nin sınırları genişliyor ve nüfuzu artıyordu. İmam-ı Gazâlî hazretleri, bu devletin büyük hükümdarları Tuğrul Bey'in, Alparslan’ın ve Melikşah'ın devirlerini yaşadı.
Melikşah'ın kıymetli veziri Nizamülmülk, hem savaş meydanlarında zaferler kazanıyor, hem de o zamanın parlak ilim ocakları olan İslam üniversitelerini açıyordu. İmam-ı Gazâlî hazretleri 23 yaşındayken doğuda Hasan Sabbah ve adamları, sapık yollardan biri olan İsmailiyye fırkasını yaymaya çalışıyorlardı. Mısır’da Şîi Fâtımî Hanedanı çökmeye başlamış, Avrupa’da ise Endülüs İslam Devleti gerilemeye yüz tutmuştu. Mukaddes toprakları Müslümanlardan almak için ilk Haçlı Seferleri de İmam-ı Gazâlî hazretleri zamanında başlamıştı. Bunlardan birincisi olan Haçlı seferine katılan Haçlılar, Anadolu Selçuklu Hükümdarı Birinci Kılıç Arslan’ın üstün gayret ve kahramanlıklarına rağmen 600 binden 40-50 bine düşmek pahasına da olsa, Anadolu’yu geçmiş, Torosları aşmış, Antakya’yı ve bir yıl sonra da Kudüs’ü ele geçirmişlerdi. (m. 1096)
İslam âlemindeki bu siyasi karışıklıkların yanında bir de fikir ve düşünce ayrılıkları vardı. Bütün bunlar; Müslümanların birliğini doğrudan doğruya askerî kuvvetle ve ilim yoluyla yıkamayan iç ve dış düşmanların, halk arasında bozuk ve sapık fikirleri yayabilmeleri için çok uygun bir zemin teşkil ediyordu.
İmâm-ı Gazâlî hazretleri Rumca öğrenerek eski Yunan felsefesini incelemiş, doğru bulmadığı yerlerini reddetmiştir. İmâm-ı Muhammed Gazâlî hazretleri yetmişiki fırkadan ilk zuhur eden Şîi fırkasının Dâî'leri ile mücadele etti. Dâî'ler, Kur'ân-ı kerimin bir içyüzü, bâtını, bir de dış yüzü zâhiri olduğunu iddia ettiler. Bunlara Bâtınî fırkası ismi verilmiştir. İmâm-ı Gazâlî hazretleri bunların felsefelerini kolayca yıktı. Bâtınîler bu mağlubiyetten sonra, İslâmiyetten daha çok ayrıldılar. Manaları açık olmayan âyet-i kerimelere ve hadis-i şeriflere yanlış manalar vererek mülhid, dinsiz oldular. Siyasi maksatları sebebi ile işi azıtarak, hak yoldaki Ehl-i sünnet Müslümanların başına bela oldular.
İslamiyet’te ilk itikad ayrılıkları, Hazret-i Osman'ın şehit edilmesi hâdisesinden sonra, Abdullah ibni Sebe adındaki münafık olan bir Yahudinin ortaya çıkması ile başlamıştır. Müslümanların saf ve berrak imanlarını bozmak gayesiyle itikaddaki birlik ve beraberliklerini parçalamak için çıkarılan ilk fitne hareketi budur.
.İslâmın vartalı dönemleri -4-
İmam-ı Gazâlî, büyük bir İslâm âlimidir. İran’ın Tus şehrinin Gazal kasabasında 1058 (h. 450) yılında doğdu. Asrının müceddidi olup, din bilgilerinden unutulmuş olanlarını meydana çıkarmış, açıklamış ve herkese öğretmişti...
Selçuklu veziri üstün devlet adamı Nizamülmülk’ün daveti üzerine Bağdat’a gitti. Nizamülmülk’ün topladığı ilim meclisinde bulunan zamanın âlimleri, İmam-ı Gazâlî hazretlerinin ilminin derinliğine ve meseleleri izah etmekteki üstün kabiliyetine hayran kaldıklarını itiraf ettiler. O zaman ortaya çıkan sapık fırkaların mensupları, onun yüksek ilmi ve en zor, en ince mevzuları en açık bir şekilde anlatması, hitabet ve izah etme kabiliyetinin yüksekliği, zekâsının parlaklığı karşısında perişan oluyorlar ve tutunamıyorlardı. Onun İslamiyet’e yaptığı büyük hizmetleri gören Selçuklu veziri Nizamülmülk, şimdiki tabirle, onu Nizamiye Üniversitesi rektörlüğüne tayin etti...
Kısa bir sürede Rumcayı öğrenerek felsefecilerin sapıklığını ortaya koymak için eski Yunan ve Latin filozoflarının kitaplarının aslı üstünde üç sene titizlikle incelemeler yaptı. Bu incelemeleri esnasında ve neticesinde felsefecilerin maksatlarını açıklayan (Mekâsid-ül Felâsife) kitabı ile felsefecilerin görüşlerini reddeden (Tehâfüt-ül-Felâsife) kitabını yazdı.
Avrupalı filozoflar, o asırda dünyanın tepsi gibi düz olduğunu iddia ederek, ilimlerini ve felsefelerini böyle yanlış bilgiler üstüne kurarken, İmam-ı Gazâlî hazretleri dünyanın yuvarlak olduğunu ispat etti...
İmam-ı Gazâlî hazretleri, felsefecilerle ilgili bu çalışmalarını (El-Munkızu Aniddalâl) kitabında şöyle anlatmaktadır:
“İşte şimdi filozofların ilimlerinin hikâyesini dinle: Onları birkaç sınıf, ilimlerini de birkaç kısım hâlinde gördüm. Onlara, çokluklarına ve eskileri ile yenileri arasında doğruya yakınlık ve uzaklık farkına rağmen, küfür ve ilhâd damgasını vurmak lazımdır. Filozoflar fırkalarının çokluğuna ve çeşitliliğine rağmen, Dehriyyun, Tabiiyyun ve İlahiyyun olmak üzere üç kısma ayrılırlar. Dehriyyun sınıfı, eski filozoflardan bir zümredir. Yaratıcının varlığını inkâr ederler, bunlar zındıktır. Tabiiyyun, bunlar da ahiretin mevcudiyetini kabul etmediler. Cenneti Cehennemi, kıyameti ve hesabı inkâr ettiler. Bunlar da zındıktır. Üçüncü sınıf olan İlahiyyun, daha sonra gelen filozoflardır. Bunlar ilk iki sınıfı reddetmişlerse de kendilerini bid’at ve küfürden kurtaramamışlardır.”
Üçüncü kısımdan olan bu filozoflar, kendilerinden önce gelenlerin yanlışlarını açık seçik göstermek ve bir yaratıcının olduğunu söylemekle beraber Peygamberlere inanmadıkları için küfürde kalmışlardır. Çünkü küfürden kurtulmak için Peygamberlere ve onların bildirdiklerine inanmak da şarttır...
.
İslâmın vartalı dönemleri -5-
İslâmiyet tefekkürü, aklı kullanmayı emreden bir dindir. İnsanın aklını kullanarak yüce varlık olan Allahü teâlâyı tanıması, eşi ve benzeri olmayan tek bir ilah olduğunu kabul etmesi ve kendine gönderilen Peygamberin tebliğ ettiği dine uyması ve neticede kullukta bulunması istenmektedir.
İslâm’da aklın görevi ve sınırı bu olduğu hâlde, felsefeyi kendine meslek edinen filozoflar, âyet-i kerime ve hadis-i şerifleri bir tarafa bırakarak, Peygamber, Vahiy, Kabir Hayatı, Ahiret Âlemi gibi konuları, akıl ile açıklamaya, çözmeye kalkmışlardır. Dini bildiren Peygamber’in yerine aklı koymuşlardır. İslâm âlimleri aklı, dini anlamada, kendilerine (İslâm filozofu) diyenler ise, dini değiştirmede, hatta bazıları inkârda kullanmışlardır...
Müceddid âlimlerden İmam Gazâlî, İslâm’da felsefe olmadığını (el-Münkız) ve (Tehâfütü’l-Felâsife) kitaplarında uzun uzun açıklamaktadır. Ayrıca İmam-ı Gazâlî’nin Bâtınîlerle ilgili müstakil bir kitabı da vardır. (el-Münkız) kitabında İmam-ı Gazâlî hazretleri, İbn-i Sîna ve Fârâbî’nin de içinde bulunduğu felsefecilerin, İlâhiyat konusunda 20 hususta hata ettiklerini ve bunlardan üç konuda küfre düştüklerini, 17’sinde de bid'at ehlinden olduklarını bildirmektedir. Küfre düştükleri üç konu şunlardır: 1- Ahirette azap, sadece ruha olacaktır. 2- Allah, geneli bilir, ayrıntıyı bilmez. 3- Âlem de, ezelî ve ebedîdir, diyorlar. İmam-ı Gazalî hazretleri, bunların yanlış olduğunu delilleriyle adı geçen eserlerinde açıklamıştır.
Bâtıniyye fırkası da, İslâm’da bir felsefe hareketidir. Bu fırka, Kur’ân-ı kerîm’in şer’î, dinî manalarını bırakıp dine aykırı bâtınî, gizli manalarına yönelen bir anlayışı temsil eder. Hicri 3. Asırdan itibaren yaygınlaşan, çeşitli İslâmî topluluk ve devletlerde faaliyet gösteren gizli dinî bir örgüttür. Daha çok İslâmî bölge ve şehirlerde teşkilatlanmışlardır.
Bâtınîler, siyasî ve idarî nüfuzlarını artırarak, Bahreyn bölgesinde Karmatî, Mısır’da da Fâtımî devletini kurmuşlardır. Önceleri fikrî yapıda olan bu örgüt, sonraları silâhlı hâle gelerek terör örgütüne dönüşmüştür. Hasan Sabbah, İran’da 1081’de İsmâiliyye devletini kurmuş ve Alamut Kalesi'ni kendisine üs yapmıştır. Kurduğu Fedâyîn teşkilâtıyla, pek çok Sünnî Müslüman devlet adamını (Nizâmülmülk gibi) ve İslam âlimini şehid etmiştir.
Bâtınîler, kendi inanç ve fikirlerini, İhvân-ı Safâ Risâleleriyle belgeli hâle getirmişlerdir. Ancak onların gerçek içyüzünü dünyaya en kapsamlı ve doğru bir şekilde tanıtan İmam-ı Gazâli hazretleri olmuştur.
.İslamın vartalı dönemleri-6-
Hicretten bin yıl geçtikten sonra, İslam coğrafyasının Moğol istilası ile yıkılıp yakıldığı, binlerce âlimin kılıçtan geçirildiği ve yazılan on binlerce kitabın yok edildiği karanlık bir devir başlamıştı. Türkistan’da Semerkant, Buhara ve daha sonra Bağdat civarı ve hatta Anadolu toprakları da bundan nasibini almıştı. Hindukuş Dağlarının berisindeki bütün İslam ülkeleri tarihte eşine rastlanmadık biçimde yıkıma uğratmıştı. Bu istilâdan kurtulabilen birkaç şanslı ülkeden birisi de Hindistan'dı. Fakat Allah tarafından bağışlanan bu huzur ve asayiş, insanları azdırdı. Yönetici sınıfı ile zenginler zevk ve sefahate düştü, haram yollardan para kazanma ve harama harcama normal hâle geldi, zulüm ve zorbalık hâkim oldu, Allah'tan gaflet ve dinden uzaklaşma tırmandı. Bütün bu yanlışlıklar, Hint-Türk imparatorluğunun büyük hükümdarlarından biri olan Ekber Şah (öl. 1014/1605) zamanında zirveye ulaştı. Ekber Şah, ülke topraklarını adım adım genişleterek, Hindistan'ı tek bir merkezi idare altında toplamayı başaran ilk hükümdardır. O, savaşçı ve ıslahatçı bir hükümdardı. Vergi konulması ve tahsili, idari teşkilat ve ordu sistemi gibi konularda çok önemli yenilikler getirmiştir.
Bütün bunların yanında Ekber Şah'ın gerçekleştirdiği olumsuz icraatları da olmuştu. Bunların en büyüğü ve en kötüsü yeni bir din kurmaya kalkışması idi. Zamanında, Peygamber Efendimizin miracı ve diğer mucizeleri tartışılıyor, mübarek şahsiyetine, hanımlarına, savaş ve akınlarına tenkitler yöneltiliyor, O'nun Ahmed ve Muhammed gibi güzel isimleri ile öteki Müslüman isimleri başka isimlerle değiştiriliyordu. Namaz, oruç, hac ve diğer ibadetlerle alay edilmeye başlanmıştı. Zaten Peygamber Efendimiz, bu bozulmanın başlayacağı kesime işaret eden hadis-i şeriflerinde “İnsanlar arasında iki grup vardır ki, onlar düzgün olurlarsa, halk da düzgün olur, onlar bozulurlarsa halk da bozulur: Âlimler ve yöneticiler” buyurmuştu ve ne yazık ki, âlimlerden başlayan bozulma yöneticilere doğru yol bulmaktaydı.
Ekber Şah, 12 Rebiülevvel 987 (9 Mayıs 1579)'te düzenlenen bir mevlid merasimi münasebetiyle Fetihpur Sikri Ulu Camii'nde minbere çıkarak, Feyzi en-Nagori tarafından kaleme alınan ve kendisini ilahi mertebeye yücelten manzum bir hutbe okudu. Bu olaydan sonra Şeyh Mübarek en-Nagori, Ekber Şah'ı "sultanü'l-İslâm, emirü'l-mü'minin, zıllullahi ale'l-âlemin" olarak tanıtan ve onu dini ve dünyevi meselelerde tartışılmaz otorite olarak kabul eden bir belge düzenledi, ileri gelen yanlış yollara sapan âlimler de bu belgeyi imzaladılar (Eylül 1579).
Ve nihayet 1582 yılında Ekber Şah, bütün eyalet valilerinin önünde "Din-i İlahi" diye bir şey kurduğunu resmen ilan etti. Yeni dini şöyle savunuyorlardı: "Hak, doğruluk gibi evrensel gerçekler yalnız ve sadece bir dinde bulunmaz. Bunlar her din ve millette bulunur. O hâlde her dinde hak ve gerçek olan ne varsa alınmalı, bunlardan, hepsini bir araya toplayan tek bir din meydana getirilmeli, bütün insanlar da ona çağrılmalıdır. Böylece milletler ve dinler arası anlaşmazlıklar son bulacaktır. İşte insanları bir araya toplayacak olan Dîn-i İlâhî budur."
İmâm-ı Rabbânî hazretleri, Ekber Şâh’ın hükûmeti zamanında, Müslümanların başına gelen bu sıkıntıları ve felâketleri, Müslümanlara yapılan zulüm ve işkenceyi (Mektûbât)’ında uzun bildirmektedir.
.
.İslamın vartalı dönemleri -7-
Gürganiye İslam devletinin emiri Celaleddin Ekber Şah, 1582 senesinde, Hindu ve Müslüman topluluklar arasında din ayrılığı sebebiyle düşmanlıklar meydana geldiğini ileri sürerek ve bu çirkin maksadın arkasına gizlenerek, bütün Hindistan için "Dîn-i Hak" veya "Dîn-i İlâhî" adı ile yeni bir din kurduğunu ilan etmişti. İslâm dîninin emirleri olan ibâdetler yasak edilmiş, İslâm bayramları kaldırılıp yerine Parsîlerin on dört bayramı konmuştu...
Ekber Şah, İslâm dîninin îmân ve ibâdet esaslarını değiştirmeye çalışmış, Allahü teâlânın isminden sonra Peygamber efendimizin ismini zikretmeyi yasaklamıştı. “Muhammed Resûlullah” (Muhammed aleyhisselâm, Allah’ın Resûlüdür) yerine “Ekber Halîfetullah, yani (Ekber, Allah’ın halîfesidir)” ibaresini koydurmuştu. Son zamanlarına doğru camileri de tahrip ettirmişti...
Müslümanlığa karşı aşırı kin duyan Ekber Şah, kendi dîninde, İslâm dîninden hiçbir emre yer vermediği gibi, (Sulh-ü küllî)’nin, yani herkesin barış içinde yaşaması ve inancında serbest olması savunucusu olduğunu söylemesine rağmen, İslâm dînini tamamen terk etti ve düşman oldu. Bu sebeple 1582 ila 1585 yılları, Müslümanların en çok baskı ve zulüm gördüğü yıllar oldu...
İkinci bin yılının müceddîdi, yenileyicisi olan ve Ekber Şah zamanında yaşayan İmâm-ı Rabbânî hazretleri, (Mektûbât) kitabında; “Ekber Şâh’ın hükûmeti zamanında, Müslümanların başına ne sıkıntılar ne felâketler gelmişti, hepimiz biliyoruz” buyurmak suretiyle bu zulüm ve işkenceyi bildirmişlerdir. Bütün bu baskı ve zulümlere rağmen Ekber Şâh’ın yeni dînini kabul edenlerin sayısı birkaç bini geçmemişti...
Ekber Şâh’ın İslâm düşmanlığını bilen ve Hıristiyanlara karşı iyi niyetli olduğunu gören İngilizler, misyonerleri vasıtasıyla Hindistan’a girmeye başladılar. Sömürge olarak elde etmek istedikleri Hindistan’da, Kalküte şehrinde ticarethaneler açmak için Ekber Şâh’tan izin aldılar. Daha sonraki sultanlar zamanında da arazi satın aldılar. Bunları muhafaza için asker getirdiler. Bu suretle Ekber Şah, ilk defa İngilizlerin Hindistan’da hâkimiyet kurup sömürge hâline getirmelerine sebep oldu.
Ekber Şah, 1605 senesinin ekim ayı içinde şiddetli bir dizanteri hastalığına tutuldu ve fecî bir şekilde can verdi. Onun ölümü üzerine yerine oğlu Selim Cihangir geçti. Babasının kurduğu dîne ve sapık inanışlarına karşı olan Selim Cihangir zamanında, İmâm-ı Rabbânî hazretleri gibi büyük Ehl-i sünnet âlimlerinin de gayretleriyle, küfür, bid’at ve sapıklıklarla dolu olan Ekber Şâh’ın yeni dîni tamamen ortadan kalktı
.İslamın vartalı dönemleri -8
-
İmam-ı Ahmed Rabbanî hazretleri, Hindistan'da yetişen büyük bir âlim ve velîdir. Âriflerin ışığı, velilerin önderi, İslam’ın bekçisi, Müslümanların baş tacı, müceddid, müctehid ve İslam âlimlerinin göz bebeğidir. Silsile-i aliyyenin yirmi üçüncüsüdür. 1563 yılında Hindistan'ın Serhend şehrinde doğdu. İmam-ı Rabbanî ismiyle tanınmıştır. İmam-ı Rabbanî, ''Rabbanî âlim'' demek olup, kendisine ilim ve hikmet verilmiş, ilmi ile amel eden, ilim ve amel bakımından eksiksiz ve kâmil, olgun âlim demektir. Hicri ikinci bin yılının müceddidi/yenileyicisi olmasından dolayı Müceddid-i elf-i sânî, ahkam-ı İslamiye ile tasavvufu birleştirmesi sebebiyle, Sıla ismi verilmiştir. Hazret-i Ömer'in soyundan olduğu için, Fârukî nesebiyle anılmış, Serhend şehrinden olduğu için de oraya nisbetle, Serhendî denilmiştir. Bütün bu vasıflarıyla kendisine, (İmam-ı Rabbanî Müceddid-i elf-i sânî Şeyh Ahmed-i Fârukî Serhendî) denir...
Peygamber efendimizin vefatından bin sene sonra da İslam düşmanları dine, imana insafsızca saldırmışlardı. Allahü teâlâ kullarına acıyarak, imam-ı Rabbanî gibi bir müceddid olan biri âlimi yarattı. Ona derin ilimler ihsan eyledi. Onun vasıtasıyla din düşmanlarının korkunç saldırısını durdurdu. Hakkı bâtıldan ayırıp, çok kalblerden bâtılı kaldırdı. Bu yüce İmamın mektup ve kitapları, insanları gafletten uyandırdı. Dünyaya ışık saldı. Yani Allahü teâlâ onu, Peygamber efendimizden bin sene sonra, din-i İslâmı yenilemek ve kuvvetlendirmek için göndermişti.
Bid’atleri temizleyip İslam dinini ihya etti. Onun zamanında Hindistan'da ve hatta bütün İslam âleminde baş gösteren sapık fikirler, bozuk inanışlar yayılmaya başlayıp, büyük fitneler çıkmıştı. Ayrıca tasavvufta vahdet-i vücudu anlatan sözler, Müslümanlar arasında çeşit çeşit şekillere sokuldu. Bu yüksek ve kıymetli bilgi anlaşılamadı. Birçok cahil, büyüklerin sözlerinin manalarını anlamayarak zamanla dinden çıktı. İslamiyete karşı olanlar da bunu fırsat bilip, Müslümanları doğru yoldan ayırmak için çalıştılar. Böylece tasavvuf bilgileri ile İslamiyet’in hükümleri arasında ayrılık ve çatışma varmış gibi, ikisi birbirinden ayrıymış gibi gösterilerek, Müslümanlar çeşitli isimler altında birbirlerinden ayrılmaya ve birbirlerine düşman edilmeye çalışıldı. İmam-ı Rabbani hazretleri başta vahdet-i vücud bilgileri olmak üzere, yanlış anlaşılan daha birçok meseleyi gayet açık bir şekilde izah ederek, insanların zihinlerini ve kalblerini, yanlış ve bozuk inanışlardan, bid’atlerden temizledi.
.İslamın vartalı dönemleri -9-
Eski ümmetler zamanında, her bin senede yeni din getiren bir Resûl gönderilirdi, yeni din öncekini değiştirip, bazı hükümleri kaldırırdı. Her yüz senede de bir Nebî gelir, din sahibi peygamberin dinini değiştirmez, kuvvetlendirirdi. Hadis-i şerifte, bu ümmete ise, her yüz yıl başında İslam dinini kuvvetlendiren bir âlim geleceği haber verilmektedir.
Peygamber efendimizden sonra peygamber gelmeyeceğine göre, kendisinden bin sene sonra, İslam dinini her bakımdan ihya edecek, dine sokulan bid’atleri temizleyip, asr-ı saâdetteki temiz hâline getirecek, zâhirî ve bâtınî ilimlerde tam vâris, âlim ve ârif bir zâtın olması lazımdı. Hadis-i şerifler bunu bildirmektedir. Bu mühim hizmeti, hicretten bin sene sonra İmam-ı Rabbanî hazretleri yapmıştır...
İmam-ı Rabbanî hazretleri, Müslümanlar arasında yanlış anlaşılan birçok meseleyi, çeşitli kimselere gönderdiği mektupları ve yazdığı diğer eserleriyle gayet açık bir şekilde izah ederek, insanların zihinlerini ve kalplerini, yanlış ve bozuk inanışlardan, bid’atlerden temizledi. Hakkı bâtıldan ayırıp, Peygamberimizin hak ve doğru yol olduğunu haber verdiği Ehli sünnet itikadını her yere yaydı...
İmam-ı Rabbanî hazretlerinin yıllarca İslâm dinine yaptığı bu büyük hizmetleri, sağlam, ikna edici delillerle sapık fikirlerinin çürütüldüklerini, Ehl-i sünnet itikadının ve doğru din bilgilerinin yayıldığını, bid’atlerin kalktığını gören bazı sapık kimseler, ona cephe aldılar haset ve iftira etmeye başladılar. Nice âlimlerin, fâdılların, kâmillerin kendi yollarından ayrılıp, rehberlerini bırakıp, etrafına ve hizmetine koşuşmaları ise, hasetlerini daha da artırdı. İmamı tehlikeye düşürmek için, hilelere başladılar. O devrin sultanı Selim Cihangir Han’ın devlet adamları, hatta büyük veziri, baş müftüsü ve etrafındakiler Ehl-i sünnet düşmanı idiler. Halbuki imam-ı Rabbanî hazretlerinin birçok mektupları ve bilhassa ayrıca yazdığı (Redd-i Revafıd Risalesi), Eshâb-ı kiram düşmanlarını reddetmekte, böylelerinin cahil, ahmak ve alçak olduklarını anlatmaktaydı.
İmam-ı Rabbanî, bu risalesini Buhara'da bulunan en büyük Özbek Hanı Abdullah Hana yollamış ve: "Bunu İran'da, Şah Abbas-ı Safevî'ye gösterin! Kabul ederse ne iyi, etmezse onunla harb caiz olur" demişti. Kabul etmedi. Harb oldu. Abdullah Han, Herat'ı ve Horasan'daki şehirleri aldı. Buralarını daha evvel Safevîler almıştı. İşte bundan sonra, Hindistan'daki bozuk fırkalar, Eshâb-ı kiram düşmanları el ele verdiler. Sultana gidip İmam-ı Rabbanî hazretleri hakkında çeşitli iftiralarda bulunarak şikâyet ettiler ve hapse atılmasına sebep oldular...
.İslamın vartalı dönemleri -10-
Resûlullah Efendimizin hakiki vârisi büyük âlim İmam-ı Rabbanî’nin yetiştirdiği talebeler ve yazdığı kıymetli eserler karşısında şaşkına dönen Hindistan'daki bozuk fırkalar, Eshâb-ı kiram düşmanlığını mezhep hâline getirenler el ele verdiler. Sultana gidip imam-ı Rabbanî hazretleri hakkında çeşitli iftiralarda bulunarak şikâyet ettiler.
Sultan Selim Cihangir Han, oğlu Şah Cihan’ı gönderip, imam-ı Rabbanî hazretlerini, evlatlarını ve yetiştirdiği talebelerini çağırıp, hepsini öldürmeye karar verdi. Bunun üzerine Şah Cihan, bir müftü ile yanına gitti. Sultana secde caiz olduğunu gösteren bir fetvayı da götürdü. İmam-ı Rabbanî'nin üstünlüğünü biliyordu. "Babama secde edersen seni kurtarabilirim" deyince, imam-ı Rabbanî hazretleri bu fetvanın zaruret zamanında izin olduğunu, azimet ve din bütünlüğünün secde etmemek olduğunu, ecel gelince ölümden hiçbir şeyin kurtaramayacağını söyledi ve secde etmeyi kabul etmedi. Çocuklarını ve talebelerini bırakıp sultana yalnız gitti. Kendisine yapılan iftiralara karşı sultana güzel ve doyurucu cevaplar verdi. Sultan yüksek hakikatleri anlayabilecek birisi olmadığı hâlde, neşelendi ve serbest bırakıp özür diledi...
Sultanın ikna olduğunu gören iftiracı sapıklar; "Bunun adamları çoktur. Sözleri bütün memlekette yürürlüktedir. Bunu serbest bırakırsak bir karışıklık çıkabilir" diyerek, uzun konuşmalardan sonra Sultanı aldattılar. Sultan, imam-ı Rabbanî hazretlerinin, memleketin en sağlam ve korkunç kalesi olan Guwalyar Kalesi'ne hapsedilmesini emretti ve hapsedildi...
Sultanın veziri, koyu bir muhalif olduğundan, zindanda, imam-ı Rabbanî hazretlerinin başına kardeşini tayin etmiş ve çok şiddetli davranmasını emretmişti. Bu görevli ise ondan çeşitli kerametler, üzülmek yerine heybet, sabır ve hatta neşe görerek tövbe etti. Bozuk itikadını terk edip Ehl-i sünneti seçti ve hâlis talebelerinden oldu. Kalede hapis bulunan binlerce kâfir, onun bereketi ve sohbetleri ile Müslüman olmakla şereflendi. Birçok günahkâr tövbe etti. Hatta bazıları yüksek âlim oldu...
İmam-ı Rabbanî hazretleri hapiste üç sene kaldıktan sonra, Sultan yaptığına pişman oldu. Hapisten çıkarıp ikram ve ihsan eyledi. Hatta hâlis talebesinden ve sâdık dostlarından oldu. Bir müddet, asker arasında kalmasını istedi. Sonra serbest bırakıp, hürmetle vatanına gönderdi...
Hapisteki bu sıkıntılardan ve uğradığı dertlerden sonra, evvelce bulundukları hâllerin ve makamların binlerce üstünde derecelere yükselmiş olarak memleketine döndü.
İslamın vartalı dönemleri -11-
İmam-ı Rabbanî Müceddid-i Elf-i Sânî Ahmed Serhendî hazretleri, hicrî Onbirinci asrın müceddididir. Hicrî 971 [m. 1563] yılında Hindistan’ın Serhend şehrinde doğdu ve 1034 [m. 1624] senesinde orada vefat etti. İslâm âlimlerinin göz bebeğidir. Tasavvuf bilgilerinin mütehassısı idi. Âlimlerin önderi, velîlerin baş tâcı idi. Zâhirî ilimlerde ve kalp bilgilerinde, esrarın mârifetlerinde derya idi. Bilinmeyen ve işitilmeyen ilimlerin kaynağı idi. Onun eseri, üç cild olan (Mektûbât) gibi bir kitap, o zamana kadar yazılmamıştı. Bu eser, kelâm, fıkıh bilgilerini ve Resûlullahın güzel ahlâkını açıklayan bir deryâdır. Bu deryâdan inci mercan çıkarmak, ancak usta dalgıçlara nasip olur. İslâm dinindeki bid’atları, sapıklıkları kökünden silip kaldırdı. Hakikatleri açığa çıkardı.
Bu yüce imâmın mektupları, kitapları, insanları gafletten uyandırdı. Dünyâya ışık saldı. Çeşitli memleketlere göndermiş olduğu 536 mektubu, üç cild hâlinde toplanarak (Mektûbât) kitabı meydana gelmiştir.
İmâm-ı Rabbânînin ve oğlu Muhammed Ma’sûmun (Mektûbât) kitapları Müstekîmzâde Süleymân Efendi tarafından Farsçadan Türkçeye tercüme edilmiştir. Fârisî aslı, Hindistân’da ve Afganistân’da basılmış ise de, 1392 [m. 1972] senesinde Pâkistân’da basılmış olanı pek nefîstir. Bu fârisî baskının, fotokopisi 1397 [m. 1976] senesinde, İstanbul'da Hakîkat Kitâbevi tarafından gâyet nefîs olarak bastırılmıştır. Birinci cildi Türkçeye terceme edilerek (Mektûbât Tercemesi) adı ile bastırıldı.
Bu kitabı dikkat ile okuyan tâlihli bir kimse, kâmil bir îmân ve güzel ahlâk sâhibi olur. Tasavvufu, hakîkî tarîkati anlayarak, sahte tarîkatçılara aldanmaz.
Târîh incelenirse, kitaplı ve kitapsız bütün islâm düşmanlarının ve Müslüman ismini taşıyan câhil ve sapıkların (Ehl-i sünnet) âlimlerinin kitaplarına çamur atmaya, bu doğru yolun bilgilerini çürütmeye, yok etmeye saldırdıkları hemen görülür. Bir taraftan da, din câhili münâfıkların, dünyâ çıkarları için, tarîkatçılık yaptıkları görülüyor. Müslümanların, temiz gençlerin, aziz vatanımızın şehîd evlâtlarının bu alçakça saldırılardan korunmaları, saâdet ve kurtuluş yolunu görebilmeleri ve tarîkatçıların tuzaklarına düşmemeleri için, (Mektûbât) kitabını okumalarını tavsiye ederiz.
Bu kitap, insanları zararsız ve iyi huylu yapmak için yazılmıştır. Bu kitabı anlayan ve uyan insan, Allahü teâlânın emirlerine ve devletin kanûnlarına itâat eder. İslâm dîni, hükûmete isyan etmeği, kanunlara karşı gelmeği, fitne çıkarmayı şiddetle yasak etmiş, bu konuda hiçbir özür kabul etmemiştir.
.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Dinde tahrif hareketleri -1-
Sultan İkinci Abdülhamid Han, ondördüncü asrın müceddidi idi. İslâmiyeti tamir davası güden ve onu tahrif edip bozmaya ve yok etmeye kalkışanlara karşı durdu. Hizmetleriyle İslâmın son hâmisi ve hizmetkârı oldu. Osmanlı padişahlarının otuzdördüncüsü ve en yüksekleri idi. İslam halîfelerinin doksandokuzuncusu idi. 1258 [m. 1842] de tevellüd etti. 1293 [m. 1876] senesinde halîfe oldu. 1336 [m. 1918] senesinde vefat etti. Çemberlitaş’ta, dedesi Sultan Mahmûd Han'ın türbesindedir.
Abdülhamid Han’ın İslâmiyete hizmeti, saymakla bitirilemez. Abdülaziz hân, düşmanlara âlet olanlar tarafından şehîd edilip, sonra 5. Murâd da hal’ edilip, kendisi kukla olarak halîfe yapıldı. Hükûmeti ele geçirenler, İslâmiyeti yok etmek için Avrupa’da belirli ocakların İslâmiyeti yok etmek için hazırladığı yıkıcı plânları, kıyasıya hortlatmaya başlarken arslan gibi önlerine dikildi. Soyu asil, ruhu temiz, aklı zekâsı ve ilmi fevkalâde üstün olduğu için İslâma karşı asırlar boyunca hazırlanmış olan, sinsi, alçak ve vahşi suikastı hemen sezdi. Hazırlayanları ve maşa olarak kullandıkları sahte hürriyet kahramanlarını işbaşından uzaklaştırdı, ellerindeki paçavralarını parçaladı. Allahü teâlânın emirlerinin değiştirilmesini, kaldırılmasını önledi. Bunları İslâm memleketlerinin her yerine yaydı. Çok sayıda kültürlü din adamı yetiştirdi. Memleketi 33 sene Allahü teâlânın emri ile idare etti. Müslüman, temiz bir gençlik yetiştirdi. Küfrün, irtidadın, islâm düşmanlarının 33 sene gerilemesini başardı. Bu yüzden İslâm düşmanlarının hedefi oldu. Yıllarca kötülendi. İftiralara uğradı. Sonra gelen gençliğe büsbütün yanlış olarak tanıtıldı. Fakat insaflı yazılı tarihleri okuyanlar ve onun ilme, fenne, sanayie, ticarete, ahlâka kısaca insanlığa bıraktığı eserlerini görenler, bu iftiralara aldanmıyor, büyük bir siyasi dehâ olduğunu görüyorlar. Ona dil uzatan yalancı kahramanlardan; ilim adamı, yazar maskesi altında çalışan İslâm düşmanlarından ve bunların küstahça söyledikleri yalanlardan nefret ediyorlar. Onun büyüklüğü karşısında hayran kalıyorlar.
Sultân Abdülhamîd Hân, devleti Allahü teâlânın emirlerine göre, adâletle idâre etti. Her vilâyette mektepler, hastahâneler, yollar, çeşmeler, Viyana’dan başka bir yerde eşi bulunmayan modern bir tıp fakültesi yaptırdı. (Mâbeyn başkâtibi) Es’ad bey, (Hâtırât-ı Abdülhamîd Hân) kitâbında, Abdülhamîd hânın memlekete hizmetlerini uzun yazmaktadır. Sultanın güzel ahlâkını, dîne olan bağlılığını, edeb ve hayâsının derecesini, aklını, ilmini, adâletini, millet için durmadan çalıştığını, hiç can yakmadığını, düşmanlarına bile iyilik ettiğini, masonların aldattıkları ve maşa olarak kullandıkları satılmışları bile af ettiğini anlamak isteyenlere, Es’ad Bey'in bu kitâbını okumalarını tavsiye ederiz.
.Dinde tahrif hareketleri -2-
Tahrifât, bir şeyin aslını bozma, değiştirme demektir. İslâmın son hâmisi Sultan Abdülhamid Hanın, 1909 senesinde tahtından indirilip sürgüne gönderilmesinden sonra işbaşına gelen ve iktidarı ele geçirenlerin başlattığı İslam dinindeki tahrifât, yani dinin aslının bozulması ve değiştirilmesi hız kazanmıştır. Müslümanları küfre düşüren ve bazı ibadetlerin aslını bozan ve değiştiren yeni bir çığırın çılgınca başlamasına sebep olmuşlardır. İşte bu tarihten sonra, İslam dininin beş şartında, iman ve ibadet esaslarında birçok meselenin aslı bozulmuş veya değiştirilmiştir. Bunları şöyle sıralamak mümkündür:
1. İslâmın iman esaslarında bozulma ve değişiklik, Şiîlik, Hâricîk, Vehhabîlik gibi Ehl-i sünnet yolundan ayrılan fırkaların ortaya çıkması ile başlamıştı. Şiîlik ve Hâricîlik, Peygamber efendimizin Eshâbına ve Ehl-i beytine düşmanlık tohumlarını atmış; Vehhabîlik de, Mezhep âlimlerine ve Allahın velî kullarına düşmanlığı kendilerine dinde iman esası kabul etmişlerdir. Şiîlik, İran devletinin ve Vehhabîlik de, Suudi Arabistan devletinin himayesi altındadır. Bugün, (Osmanlı Devleti) ile Hindistan’daki (Gürganiye Devleti)’nın İngilizler tarafından yıkılmasından sonra, İslamın ana caddesi olan Ehl-i sünnetin hâmisi olan yeryüzünde bir devlet kalmamıştır.
2. Osmanlının yıkılıp yeni bir devletin kurulmasının daha başında, 1924 yılında İslamın hilafet müessesi kaldırılmıştır. Bundan sonra, İslamî eğitimin verildiği bütün müesseseler kaldırılarak, her türlü faaliyetlerine yasaklar konarak son verilmiş, doğru ve hakiki din bilgilerini öğrenmek mümkün olmamıştır. Bin senelik kültür ve medeniyetimizin yazısı kaldırılmış ve bir anda Kur’ân-ı kerîm harflerini okuyamayan ve yazamayan dinde câhil bir neslin yetiştirilmesine teşebbüs edilmiştir.
3. 1928 senesinde “İslam Dininde Islahat Beyannamesi” yayınlanmış ve daha 1908 yılında II. Meşrutiyetin ilânından hemen sonra, (Ezan-ı Muhammediyye) ve (Cuma ve Bayram Hutbesi)’nin Türkçe okunması denemesine başlanmış ve 1932’den 1950 senesine kadar resmî emirle ezanın Türkçe okunması mecburi hâle getirilmiştir.
Hutbenin Türkçe okunması hâlâ devam etmektedir. Ayrıca Ezan, 1960’lı yılların başından itibaren hoparlör ile okunmaya başlanmış, 1980 yılından beri de radyodan merkezî sistemle okunmaktadır. Uzun senelerden beri de, teganni ile musikî nağmeleriyle tecvid kaidelerine uymadan okunmaktadır.
1983 yılında, namaz vakitlerinin değiştirilmesi sebebiyle de, namaz vakti girmeden evvel, daha kerahat vaktinde ezan okunmaya devam edilmektedir. Bu değişiklikten sonra (Namaz) ve (Oruç) ibadetlerinde de vakit şartına dikkat edilemez hâle getirilmiştir.
.Dinde tahrif hareketleri -3-
İslâmın son hâmisi cennetmekân Sultan ll. Abdülhamid Han'ın devletin başından uzaklaştırılmasından sonra, İslam dininde tahrifat yapılmaya, İslamın beş şartında da değişiklikler yapılmaya devam edilmiştir. Bunlardan üç tanesi hakkında geçen hafta bilgi vermiştik. Diğer tahrif hareketlerini de sırası ile açıklamaya devam ediyoruz:
4. Namaz ibadetinin temel şartlarından biri olan gusül abdestidir.
Gusülde, Hanefi mezhebine göre (Ağzın içinin yıkanması farzdır.) Asırlardan beri her Müslümanın bildiği ve uyguladığı bu dini kural, ağızının içine diş dolgusu veya sabit kaplama diş yaptıranların bu şarta uyması gerekmez diye ilk fetva veren, İttihat-Terakkinin işbaşına getirdiği mason Şeyhulislâm Musa Kazım Efendi olmuştur.
Maalesef, dinde senedi bulunmayan bu fetvayı delil kabul eden din adamları, Müslüman halkın gusül abdestinin, Hanefî mezhebine göre sahih olmamasına sebep olmaktadırlar.
Bir özrü sebebiyle bu durumda gusül abdesti alan Müslümanlar, Şafiî veya Malikî mezhebinden birine uyarak o mezhebin şartlarını yerine getirmek suretiyle (Mezheb taklidi) yapmaları câiz olup cünüplükte kurtulmuş olurlar.
5. İslamın şartlarından (Zekât) ibadetinde de uyulması gereken şartın, zekât mallarının kendisi veya bunların bedeli olarak altın ve gümüş verilmesi hükmü terk edilerek, kâğıt para, çek ve bono senetleriyle zekât verilmeye başlanmıştır.
6. Ramazan ve oruç ibadetinde olduğu gibi, İslamın açık emri olan (Hilalin görülmesi)’nin mutlaka araştırılması şartını, Suudi Arabistan hükûmetinin bilerek ve kasten terk etmesinden dolayı, Amerikan Almanaklarında yer alan hesap ile hazırlanan takvime göre (Hac) ibadeti yapılmakta ve haccın bir farzı olan Arefe günü (Arafatta Vakfe) şartı da yerine getirilememekte ve böyle olunca da (Hac) yapılmamış olmaktadır.
7. Bütün fıkıh kitaplarında, (Hastalıkta Namaz)’ın nasıl kılınacağı geniş ve uzun anlatılmakta olmasına rağmen, bugün camiler, sandalye ve hatta koltuklarla dolmuş vaziyettedir.
Namazda (Kıyam), yani gücü yeten herkesin ayakta kılması farzdır, mutlaka lazımdır. Diyanet'in camilerdeki görevlilerinin, bu durumun önlenmesi için hiçbir ciddi teşebbüslerinin olmadığı acı acı görülmektedir.
Camiler, neredeyse oturarak ibadet edilen kiliselere benzeyen bir hâl almıştır. 1990’lı yıllardan beri bu tahrifat devam etmektedir...
.Dini Islah Beyannamesi!..
2019-09-11 02:00:00
İslamı içeriden yıkmak isteyenlere aldanmamak için, hakiki İslâm bilgilerini, İslâmın güzel ahlâkını, gençlere öğretmeliyiz.
Dinde tahrif hareketleri -4-
Türk-İslam Devletinin reisi ve yeryüzündeki bütün Müslümanların halifesi ve hâmisi olan Sultan Abdulhamid Han'ı devletin başından uzaklaştıranlar, Yahudi ve İngilizlerle iş birliği yaparak kısa zamanda Osmanlının yıkılışını hazırlamışlardı. Hemen ardından, ittihat ve Terakki zihniyetine mensup bir grup din adamı, İslam dininde reform yapmak istediklerilerini, 20 Haziran 1928 tarihli (Vakit) gazetesinde şu haberle duyurmuşlardı:
''Dînimizde yeni hayata, ilerlemeye uygun olarak, yapılacak yenilikleri, İstanbul İlâhiyat Fakültesi profesörleri rapor hâlinde hazırlamışlardır.''
Bu raporu hazırlayan, altına imza atıp kabul eden ilahiyat fakültesi profesörleri şunlardı: İsmail Hakkı Baltacıoğlu, Fuad Köprülü, Halil Halid, İsmail Hakkı İzmirli, Halil Nimetullah, Şerafeddin Yaltkaya, Mehmed Ali Aynî, Arapgirli Hüseyin Avni, Hilmi Ömer, Yusuf Ziya (Yörükan)...
İslam dinini ıslah etmek bahanesi ile onu tahrif ederek, aslını bozmak ve hatta ortadan kaldırmak istedikleri arzusunu taşıyan bu raporun özeti şöyleydi:
“Din de, diğer sosyal teşekküller gibi, hayatın akıntısına uymalıdır. Din, eski şekillere bağlı kalamaz. Türk demokrasisinde, din de, muhtaç olduğu inkişâfı/gelişmeyi göstermelidir. Câmilerimiz kâbil-i iskân hâle getirilmeli, sıralar, elbise askıları konmalı, içeriye ayakkabı ile girilmelidir. İbâdet lisânı Türkçe olmalı, âyetler, hutbeler Türkçe okunmalıdır. Câmilere müzik âletleri koymalıdır. Hutbeleri imamlar değil din filozofları söylemelidir. Kur’ân-ı kerîmi, kelâm ilmi ile ve tasavvuf ile değil, felsefe ile incelemelidir. Türkiye’nin siyâset-i aliyyesini alâkadar eden ve bütün İslam memleketleri için büyük bir tesir yapacak olan bu raporun kabûlünü dileriz.”
Dinde reformcuların hazırladığı bu rapor, dinsizliği mi, yoksa dindarlığı mı övüyor? Bunu okuyucularımızın takdirlerine bırakıyoruz. (Dini Islah Beyannamesi) adını taşıyan bu raporun tam metni, o gün neşredilen gazetelerde ve Osman Nuri Ergin’in (Türk Maarif Tarihi) isimli kitabının 5. cildinde, bulunmaktadır.
İslamiyetin en korkunç, en zararlı düşmanı, Müslüman görünüp, din adamı şekline girip, İslamiyeti içten sinsice yıkmaya çalışanlardır. Bu din yobazları, önce Arabistan’da ve Hindistan’da türediler. Sonra İslam memleketlerinin her yerine yayıldılar Bunlar, ''dinde reform yapacağız, İslâmiyeti hurâfelerden, bozuk şeylerden kurtaracağız, Kur’ânın emirlerini meydana çıkaracağız'' gibi, dostça sözlerle, yazılarla, İslamı içeriden yıkıyorlar. Bölücülük yapıyor, kardeşi kardeşe düşman ediyorlar.
Hâlbuki islâm dini, birleşmeyi, sevişmeyi, yardımlaşmayı emretmektedir. İslamı içeriden yıkmak isteyenlere aldanmamak için, hakiki İslâm bilgilerini, İslâmın güzel ahlâkını, gençlere öğretmeliyiz. Temiz gençler dinde câhil bırakılırsa, yalancı kahramanlara, ikiyüzlü dostlara inanarak dinleri ve ahlâkları bozulur. Sonsuz felâketlere, uçurumlara sürüklenir.
.O ne karanlık günlerdi!..
2019-09-18 02:00:00
Gençler dinsiz yetiştiriliyor. Baba oğlunun dilini anlamaz hâle getiriliyordu. Köy Enstitülerinde din ve ahlak yoksunu metodlarla öğretmen yetiştiriliyordu.
Dinde tahrif hareketleri -5-
17 Şubat 1970 tarihli "Bab-ı âlide Sabah" gazetesinde yayınlanan bir Makalede, Müslümanların yaşadığı kara günler şöyle anlatılıyordu:
“…Asil Türk milletinin, mukaddes dini olan İslâmiyetin, bu mübarek vatanda yasak edilmesi için, (CHP) devrinde kararlaştırılmış olan meş’um yıllar... O zaman mekteplerden din ve ahlak dersleri kaldırılmıştı. Türk'ün hamaset dolu şanlı tarihi, tersine çevrilmişti. Gazetelerde, mecmualarda İslâmiyetten bir kelime bile olsa söz etmek yasak edilmişti. Ana babalarının, çocuklarını Kur’ân kursuna göndermeleri büyük suç olmuştu. Çocuklara Kur’ân okutan hocaların Nusaybin’de idam edildiklerini, kızlara Kur’ân okutan ninelerin zindanlara atıldıklarını, Kur’ân-ı kerimlerin, ilmihal kitaplarının toplatılarak polis karakollarında yakıldıklarını iyi hatırlıyorum. İstanbul’da toplanan Kur’ân-ı kerim ve din kitaplarını, eski sahaflar çarşısından bit pazarındaki kamyonlara yükletilip, kese kâğıdı yapmak için, İzmit kâğıt fabrikasına gönderilirken, okka ile, elli kuruşa satın aldığım üç büyük (Kamus Lügatı)’nı hâlâ kullanmaktayım...
Bir ramazan sabahı idi. Yolda giderken, her cami kapısında polisler bekliyorlardı. Soruşturdum (Allahü Ekber) demek yasak edilmiş. Allah diyen imamları yakalayıp Çorum’a mahkemeye götürüyorlarmış. Götürülenleri su içinde koğuşa tıkmışlar. Çoğu dayanamayıp ölmüş, kalabilenlerin çoğu hasta.. Birkaçı daha hayatta. Bayramları ziyaret eder, o kara günleri konuşuruz. Bugünkü hürriyetimize nasıl şükredeceğimizi bilemiyoruz…
Hele 1949 yılında, resmî dairelere, Bakanlıklardan gelen, (Memurların, subayların, erleri talebeyi küçük adları ile çağırmaları yasaktır. Soyadları kullanılacaktır) emrini işitenlerin çoğu gibi ben de, o gece ağlamaktan uyuyamadım. (Ya Rabbi! Dedelerinin mukaddes dini yasak edildi. Türk'ün temiz ahlakı unutturuldu. Şimdi Müslüman isimlerimiz de yasak ediliyor. Ahmet, Abdullah demek suç olacak... Taş, kurt, çakal gibi isimler bunların yerini alacak) diyerek her vatandaşın kalbi kan ağlıyordu. Hele şakşakçı gazeteler, bir yandan milyonları sömürüyorlar, buna karşılık, bir yandan da vatanın her köşesine terör saçıyorlardı.
O ne karanlık günlerdi!.. Gençler dinsiz yetiştiriliyor. Türk tarihi unutturuluyor. Baba oğlunun dilini anlamaz hâle getiriliyordu. Köy Enstitülerinde din ve ahlak yoksunu metodlarla öğretmen yetiştiriliyordu. Sanki kızıl komünist programları Türkiye’de tatbik edilmekte idi. Bu şaşkın akıntıyı acı acı gördükçe, bunun sonu nereye varacak diye, yemekten içmekten kesilmiştik. Alay edilmek, eziyet görmek korkusu ile kimse camiye gidemez oldu. Koca Şehzade Camii'nde beş-altı ihtiyar ile cuma namazı kıldığımızı hatırlıyorum. Her yıl çok sayıda mescid kadro dışı bırakılarak kapatılıyor, yıkılmaya terk ediliyor, iyi durumda olanları halkevi yapılıp, konserler veriliyordu. Güzelim Sultanahmed ve Edirnekapı Camileri asker koğuşu, bir çokları da depo yapılmıştı…”
.Anadolu’dan acı bir hatıra!..
2019-09-25 02:00:00
Düşman köyümüzü, evimizi yakmıştı. Bunlar canevimizi yakıyor. Kitabımızı yakıyorlardı. Gidenler nereye gidiyorlardı, nereye?.. “Asılmaya, asılmaya" diyorduk.
Dinde tahrif hareketleri -6-
Kalbi saf ve temiz bir Anadolu insanı, başından geçen acı bir hatırasını şöyle anlatıyor:
Yıl 1935... Allahü ekber diyenler, Allah’ın adını ağızlarına alanlar doğru zindanları boyluyorlardı... Çit, bizim köyümüz... Köyümüzün iki hocası var. Bunlardan biri benim babam, diğeri Telci Hoca namıyla maruf birisi... Ben o zamanlar henüz çocuktum... Abdestlerimizi alıyoruz. Gün doğmadan namazlarımızı kılmak için âdeta birbirimizle yarış ediyoruz. Namazlarımızı kıldık. Babamın mütâlaa ve okuma odasına geçtik. Ben o zaman elif cüzünü okuyordum...
Babam ara sıra dersi kesiyor, bize dinî ahlâkî öğütler veriyor. Bu öğütleri biz üç kardeş âdeta su gibi içiyoruz. Kardeşlerim derslerini bitirmişler, okumak sırası bana gelmişti ki, bir anda odanın kapısı gürültü ile açıldı. Boğuk boğuk ve hoyratça söylenen “Kıpırdama!..” diye bir ses işittik.. Bu, Kazamızın jandarma kumandanı Rıza Çavuş’un sesiydi. Rıza Çavuş önde elinde tabanca, arkasında silahlı jandarmalar yanında da bir köy muhtarı. Sanki bir eşkıya evine giriyorlar, bir caniler, katiller, hırsızlar şebekesine baskın yapıyorlardı. Tabancalar, silahlar, jandarmalar. Karakol kumandanı çavuş hemen eğildi; elimdeki elif cüzünü kaldırıp cebine soktu ve sonra da babama döndü ve ona “Sen bunların okutulmasının yasak olduğunu bilmiyor musun? Sen kanuna karşı geliyorsun ha!” diye bas bas bağırıyordu. Bir aralık durdu. Sonra aklına bir şey gelmiş gibi birden kükredi. Babamın başındaki sarığı görmüştü... Tuttu, o kar gibi beyaz temiz sarığı yerlere çaldı. Adam gittikçe, kuduruyor. Kıracak, dökecek boğacak bir şey arıyordu. Zavallı babam başı önüne düşmüş. Gözleri nemli susuyor, susuyordu.
Rıza Çavuş tekrar haykırdı. Babamın kitaplarını göstererek, emrindeki jandarmalara “Toplayın şu kitapları” dedi. Kitapları çuvallara doldurdular. Bir emir daha: “Şu herifin bileklerine kelepçe vurun!” Emir hemen yerine getirildi. Babamın bileklerine kirli paslı soğuk demiri, kelepçeyi taktılar. Babamı doğru köy odasına götürdüler. Baktık diğer hoca da aynı akıbete uğramıştı...
Köy altüst oldu. Feryat figan... Bu vatan, bu köy düşman istilasını da görmüştü. Hatta düşmanlar bütün köyü yakmışlardı!.. Fakat onlar düşmandı. Bu gelenler kimlerdi? Bu gidenler kimlerdi? Babalarımız değil mi? Bir gaziler, şehitler mücadelesi olan millî mücadele. Kuva-yı millîye ruhu şimdi jandarmalara teslim edilmiş zincirlere vurulmuştu. Dedem Kafkaslarda şehit olmuş, amcam Çanakkale’de. Babam da Balkan ve Çanakkale muharebelerinde yaralar almıştı. Her Türk ailesinde olduğu gibi bizim ailemizde de soyca gazi ve şehitler vardı. Düşman köyümüzü, evimizi yakmıştı. Bunlar canevimizi yakıyor. Kitabımızı yakıyorlardı. Gidenler nereye gidiyorlardı, nereye?.. “Asılmaya, asılmaya" diyorduk. Bütün köy halkı, gözyaşlarıyla jandarmaların önünde itile kakıla elleri demir kelepçeli babalarımızı gözden kayboluncaya kadar takip ettik! Gittiler, gittiler… Gözden kayboldular. Biz öksüz ve yetim kalmıştık. Tıpkı öksüz ve garip Anadolu gibi...
.Din adamlarının iyisi olmak...
2019-10-02 02:00:00
Dünyaya gönül kaptırmayan, mal, mevki, şöhret kazanmak, başa geçmek sevdasında olmayan din âlimleri, âhiret adamlarıdır.
Dinde tahrif hareketleri -7-
İmâm-ı Rabbânî hazretleri (Mektûbât) kitabında buyuruyor ki:
Din adamları üç kısımdır: Akıl sâhibi, ilim sâhibi, din sâhibi. Bu üç sıfatı da birlikte taşıyan din adamına (Din âlimi) denir. Bir sıfatı noksan olursa, onun sözüne güvenilmez. İlim sâhibi olmak için, akıl ve nakil ilimlerinde mütehassıs olmak lâzımdır. Doğrusu, zamanımızda İslâmiyetin emirlerini yapmaktaki gevşeklikler ve insanların dinden yüz çevirmesi, hep din adamı perdesi altında söylenen sözlerden, yazılardan ve bu adamların bozuk niyetlerinden dolayıdır. Hâlbuki, âhireti düşünen âlimin sözleri, yazıları, aklı, vicdânı olan herkesi yola getirir. Kalblere tesir eder.
Dünyaya gönül kaptırmayan, mal, mevki, şöhret kazanmak, başa geçmek sevdasında olmayan din âlimleri, âhiret adamlarıdır. Peygamberlerin “aleyhimüsselâm” vârisleri, vekilleridir. İnsanların en iyisi bunlardır. Kıyâmet günü, bunların mürekkebi, Allahü teâlâ için cânını veren şehitlerin kanı ile tartılacak ve mürekkep, daha ağır gelecektir. (Âlimlerin uykusu ibâdetdir) hadîs-i şerîfinde medh edilen, bunlardır. Âhiretteki sonsuz nîmetlerin güzelliğini anlayan, dünyanın çirkinliğini ve kötülüğünü gören, âhiretin ebedî, dünyânın ise fânî geçip tükenici olduğunu bilen onlardır. Bunun için kalıcı olmayan, çabuk değişen ve biten şeylere bakmayıp, bâkî olana, hiç bozulmayan ve bitmeyen güzelliklere sarılmışlardır.
Âhiretin büyüklüğünü anlayabilmek, Allahü teâlânın sonsuz büyüklüğünü görebilmekle olur. Âhiretin büyüklüğünü anlayan da, dünyaya hiç kıymet vermez. Çünkü, dünya ile âhiret birbirinin zıddıdır. Birini sevindirirsen öteki incinir. Dünyaya kıymet veren âhireti gücendirir. Dünyayı beğenmeyen de, âhirete kıymet vermiş olur. Her ikisine birden kıymet vermek veya her ikisini aşağılamak olamaz. İki zıt şey bir araya getirilemez. Ateş ile su bir arada bulundurulamaz.
Günümüzde din adamları içinde, mevki, maaş arzûsunda olmayan, yalnız İslâmiyetin yayılması ve yalnız islâmiyetin kuvvetlenmesi için uğraşan, hemen hemen yok gibidir. Mevki almak, sandalye kapmak arzusu araya karışınca, din adamlarından her biri, ayrı yol tutup, kendi üstünlüğünü göstermek ister. Birbirinin sözlerini beğenmez olurlar. Bu suretle gözünüze girmeye çalışırlar. Maalesef din işi ikinci derecede kalır.
Geçen senelerde [Ekber Şah zamanında] Müslümanların başına çöken her belâ, din adamı geçinen kimseler tarafından geldi. [Göze girmek için, uydurma Kur’ân tercümeleri, yanlış fetvâlar, Ehl-i sünnet âlimlerinin sözlerine uymayan din kitapları yazdılar. Din düşmanları da, din adamı şekline girip, istedikleri gibi yazdı. İslâmiyeti, akla, fenne ve ilerlemeye uymuyormuş gibi gösterdiler.] Allahü teâlâ Müslümanları, bu sahte din adamlarının şerrinden korusun! [1. Cilt/33. ve 53. Mektûb]
.Din adamlarının kötüsü...
2019-10-09 02:00:00
Din adamlarının iyisi, insanların en iyisidir. Dîni dünya isteklerine âlet eden, herkesin îmânını bozan din adamı da, dünyânın en kötüsüdür.
Dinde tahrif hareketleri -8-
İmâm-ı Rabbânî hazretleri (Mektûbât) kitabında buyuruyor ki:
İnsanların saâdeti, âlimlerin elinde olduğu gibi, insanları felâkete, Cehenneme sürükleyenler de, din adamı şeklinde görünen din düşmanlarıdır. Din adamlarının iyisi, insanların en iyisidir. Dîni dünya isteklerine âlet eden, herkesin îmânını bozan din adamı da, dünyânın en kötüsüdür. İnsanların saâdeti ve felâketi, doğru yola gelmesi ve yoldan çıkmaları, din adamlarının elindedir. Âhıreti düşünen âlimin sözleri, yazıları, aklı, vicdânı olan herkesi yola getirir. Kalblere tesir eder.
Âlimlerin dünyâyı sevmesi ve ona düşkün olması, güzel yüzlerine siyâh leke gibidir. Böyle olan ilim adamlarının, insanlara faydası olur ise de, kendilerine olmaz. Dîni kuvvetlendirmek, İslâmiyeti yaymak şerefi, bunlara âit ise de, bazen kâfir ve fâsık da, bu işi yapar. Nitekim, Peygamberlerin efendisi “aleyhi ve alâ âlihissalevâtü vetteslîmât” kötü kimselerin de, dîni kuvvetlendireceğini haber vermiş ve (Allahü teâlâ bu dîni, fâcir kimselerle de, elbette kuvvetlendirir) buyurmuştur. Bunlar, çakmak taşına benzer. Çakmak taşında enerji vardır. İnsanlar bu taştaki kudretten ateş yapar, istifâde eder. Taşın ise, hiç istifâdesi olmaz. Bunların da ilimlerinden kendilerine fayda olmaz. Hattâ, bu ilimleri, kendilerine zararlıdır. Çünkü, kıyâmet günü, "bilmiyorduk, günâh olduğunu bilseydik yapmazdık" diyemezler. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(Kıyâmet gününde, en şiddetli azap görecek kimse, Allahü teâlânın kendi ilminden, kendisini faydalandırmadığı âlimdir.) Allahü teâlânın kıymet verdiği ve her şeyin en şereflisi olan ilmi, mal, mevki kapmaya ve başa geçmeye vesîle edenlere, bu ilim zararlı olmaz mı? Hâlbuki, dünyâya düşkün olmak, Allahü teâlânın hiç sevmediği bir şeydir.
O hâlde, Allahü teâlânın kıymet verdiği ilmi, Onun sevmediği yolda harc etmek, çok çirkin bir iştir. Onun kıymet verdiğini kötülemek, sevmediğini de kıymetlendirmek, yükseltmek demektir. Açıkçası, Allahü teâlâya karşı durmak demektir. Ders vermek, vaaz etmek ve dînî yazı, kitap, mecmua çıkarmak, ancak, Allah rızâsı için olduğu vakit ve mevki, mal ve şöhret kazanmak için olmadığı zaman faydalı olur. Böyle hâlis, temiz düşünmenin alâmeti de, dünyaya düşkün olmamaktır. Bu belâya düşmüş, dünyayı seven din adamları, hakîkatte dünyâ adamlarıdır. Kötü âlimler bunlardır. İnsanların en alçağı bunlardır. Din, îmân hırsızları bunlardır. Hâlbuki bunlar, kendilerini din adamı, âhiret adamı ve insanların en iyisi sanır ve tanıtır. Sûre-i Mücâdelede, (Onlar, kendilerini Müslüman sanıyor. Onlar son derece yalancıdır. Şeytân onlara musallat olmuştur. Allahü teâlâyı hatırlamaz ve ismini ağızlarına almazlar. Şeytâna uymuşlar, şeytân olmuşlardır. Biliniz ki, şeytâna uyanlar ziyân etti. Ebedî saâdeti bırakıp sonsuz azâba atıldı) meâlindeki âyet-i kerîme bunlar içindir.
Büyüklerden biri şeytânı boş oturuyor, insanları aldatmakla uğraşmıyor görüp, sebebini sorar. Şeytan cevap olarak, (Zamanın din adamı geçinen, kötü âlimleri, insanları yoldan çıkarmakta, bana o kadar yardım ediyor ki, bu mühim işi yapmama lüzûm kalmıyor) demiştir.
İslamiyetin en korkunç, en zararlı düşmanı, Müslüman görünüp, din adamı şekline girip, İslamiyeti içten sinsice yıkmaya çalışanlardır. [ 1. Cilt/33 ve 53 Mektûb]
.İslam düşmanları nasıl çalışıyor?
2019-10-16 02:00:00
Bu milletin damarlarında dolaşan asil kan, ne bugün, ne de, onların ümitle bekledikleri günlerde, bu manada asla garplılaşmayacak ve dinsiz olmayacaktır.
Dinde tahrif hareketleri -9-
Bir asırdan beri İslâmiyetin garip olması ve son zamanlarda büsbütün uzaklaşarak, dünyanın karanlık hâle gelmesi, Müslümanların hep İslâm nimetlerinin kıymetlerini bilmeyip, onlara arka çevirmenin neticesidir... Allahü teâlâ, sevdiklerini hayırlı işlere vâsıta kıldığı gibi, kendisine hakkıyla inanmayanları, verdiği nimetlerin kıymetini bilmeyenleri Müslüman olmayanların hâkimiyetine sokmak suretiyle cezalandırır...
İslâm nimetlerinin elden çıkmasına sebep olanlar iki kısımdır:
Birincileri, düşmanlıklarını açıklayan kâfirler olup, bunlar silahlı kuvvetleri, propaganda vasıtaları ile İslâmiyeti yıkmaya uğraşıyorlar. Müslümanlar, bunları biliyor ve onlardan üstün olmaya çalışıyor.
İkinci kısımdakiler, kendilerine Müslüman ismini verip, din adamı tanıttırıp, Müslümanlığı, kendi akılları ile, keyiflerine uygun bir şekle çevirmeye uğraşıyor, Müslümanlık ismi altında, uydurma bir din kurmak istiyorlar. Hile ve yalanlarla, Müslümanları aldatmaya çalışıyorlar. Müslümanların çoğu bunları, bazı sözlerinden ve İslâmiyeti yıkıcı davranışlarından seziyor ise de, çok kurnaz idare edildikleri için, birçok sözleri revaç bulup, Müslümanlar arasında yerleşiyor. Müslümanlık, yavaş yavaş bozularak, bunların istedikleri, planladıkları şekle dönüyor.
Bazıları da; “Bu asırda yaşayabilmemiz için, milletçe batılılaşmalıyız” diyor. Bu sözün iki manası vardır:
Birincisi, garplıların fende, sanatta bulduklarını öğrenmek, yapmak, bunlardan istifadeye çalışmaktır ki, bunu İslâmiyet, zaten emretmektedir. Fen bilgilerini öğrenmenin farz-ı kifaye olduğu, kitaplarda bildirilmiştir. Resûlullah efendimiz;
(Hikmet yani fen ve sanat, müminin kaybettiği malıdır. Nerede bulursa alsın!) buyurmuştur. Fakat bu, garba, Batı'ya uymak değil, ilmi, fenni onlarda bile arayıp almak ve onların üstünde olmaya çalışmaktır.
İkinci manada garplılaşmak ise, ecdadımızın doğru ve mukaddes yolunu bırakıp, batının bütün âdetlerini, ahlaksızlıklarını, dinsizliklerini ve putlarını alıp, camileri kilise ve eski sanat eseri şekline sokmak, Müslümanlığa şark dini, gerilik dini, Kur’ân-ı kerime çöl kanunu, puta tapmaya, ibadete müzik karıştırmaya Batı dini, modern ve medeni din demek ve İslâmiyeti bırakıp, Hıristiyanlığa, musiki aletleri ile ibadete dönmeye, "dinde reform" ismini vermektir...
Herkes şunu bilmelidir ki, bu milletin damarlarında dolaşan asil kan, ne bugün, ne de, onların ümitle bekledikleri günlerde, bu manada asla garplılaşmayacak ve dinsiz olmayacak, zındıkların yalanlarına aldanmayacaktır. Ecdadının mukaddesatını ayaklar altında çiğnetmeyecektir!
.İslâmiyeti yıkmaya çalışan Din ve fen yobazları
2019-10-23 02:00:00
Din yobazları ve fen bilgilerini değiştirerek ve kendi hâin düşüncelerini fen bilgisi imiş gibi söyleyerek, İslâmiyeti yıkmaya çalışan “Fen yobazları” bu millete çok zarar verdiler.
Dinde tahrif hareketleri -10-
Günümüzde, dünyalık menfaatler için dinî kitap yazanlar her gün çoğalmaktadır. Bunlar, kendilerinin yüz karalarını meydana çıkaran Ehl-i sünnet âlimlerinin nakli esas alan kitaplarının yayılmasını önlemek için câhilce, ahmakça iftirâ ediyorlar. Bu zavallılar, bilerek veya bilmeyerek, İslâm düşmanlarının ekmeklerine yağ sürüyor ve İslâmiyete, onlardan daha çok zararlı oluyorlar. Böyle, para kazanmak, mevki, etiket, unvan ele geçirmek için mukaddes dînimizi âlet eden câhillere "kötü din adamı" denir. Bu din yobazları ve fen adamı olarak ortaya çıkıp, fen bilgilerini değiştirerek ve kendi hâin düşüncelerini fen bilgisi imiş gibi söyleyerek, İslâmiyeti yıkmaya çalışan “Fen yobazları”, bu millete çok zarar verdiler. Kardeşi kardeşe düşman yaptılar. İç harplere sebep oldular...
Hâlbuki, İslâm dini, birleşmeyi, Müslümanların birbirlerini sevmesini, yardımlaşmayı, kanunlara karşı gelmemeyi, fitne, yâni anarşi çıkarmamayı, kâfirlerin haklarını da gözetmeyi, kimseyi incitmemeyi emretmektedir. Bunun için, ecdâdımız, bütün istirâhatlerini, menfaatlerini fedâ ederek, dinimizin bu güzel emirlerini bildirmek ve torunlarının dinlerini, îmânlarını korumak için, çok sayıda ve çok kıymetli kitap yazmış ve bizlere yâdigâr bırakmıştır.
Son devrin İslâm âlimlerinden Hüseyin Hilmi Işık “kuddîse sirrûh” buyurdu ki:
“Bilmediğiniz, tanımadığınız kişilerin kitâbını sakın okumayın kardeşim. Hele bu zamanda çok tehlikeli. Neden? Çünkü bu din düşmanları, bir cümle için bir kitap yazarlar. Maksat, o bir cümledir, kim o cümleyi okuyup da inanırsa, îmânı gider efendim, Allah korusun. O cümleyi öyle ustaca, öyle hâince yerleştirirler ki, okuyan farkına bile varmaz... Bu sebeple; İslâm düşmanlarının tuzaklarına düşmüş olan kimselerin kalemlerinden çıkan, süslü kelimelerle örtülmüş, zehirli propagandaları okuyarak, azîz ve sevgili îmânımızı kaptırmamaya, aldanmamaya çok dikkat etmeliyiz.”
İslâm âlimi, milletin yanında, bedendeki kalb gibidir. Kalb, temiz, iyi olunca, beden iyi işler yapar. Kalb bozuk olunca, bütün uzuvlar, hep kötü iş yapar. Bunun gibi, âlimler iyi ise, millet de iyi olur. İleriye gider. Bütün Müslümanların, devlete, hükûmete, sözleri ile, yazıları ile ve elleri ile, işleri ile yardım etmesi vâcibdir. İslâmiyete yardımın en kıymetlisi, Ehl-i sünnet itikâdını ve ahkâm-ı islâmiyyeyi meydana çıkarmak, bu doğru bilgileri bozmak için çıkarılan kitaplara, mecmûa ve gazetelere cevap yazarak, komünistlerin, masonların, mezhepsizlerin devletimize karşı körükledikleri fitne ve fesat ateşini söndürmektir.
.Müslümanlar niçin geri kaldılar?..
2019-10-30 02:00:00
Din düşmanları; her ilerlemenin ve yükselmenin teşvikçisi olan İslâmiyeti, ilmin ve yiğitliğin düşmanı gibi göstermeye yeltendiler.
Dinde tahrif hareketleri -11-
İslâmiyete karşı olanlar, asırlarca yaptıkları kanlı tecrübelerle anladılar ki, imanını yıkmadıkça, Müslüman milleti yıkmaya, imkân yoktur...
Her ilerlemenin ve yükselmenin teşvikçisi olan İslâmiyeti, ilmin ve yiğitliğin düşmanı gibi göstermeye yeltendiler. Genç nesillerin, bilgisiz, dinsiz kalmasını, onları manevi cepheden vurmayı hedef edindiler. Bu yolda milyonlar döktüler.
Hırs ve şehvetlerine kapılmış olan bazı cahiller, kâfirlerin bu hücumları ile hemen bozuldu. Bunlardan bazıları, Müslüman görünerek, fen adamı, din âlimi, hatta Müslümanların hâmisi şekline girip, temiz gençlerin imanlarını çalmaya koyuldular. Kötülükleri hüner, imansızlığı moda şeklinde gösterdiler. Dini, imanı olanlara softa, gerici denildi. Din bilgilerine, İslâmın kıymetli kitaplarına, gericilik diyenler oldu. Kendilerinde bulunan ahlâksızlık ve şerefsizlikleri, Müslümanlara, İslâm büyüklerine isnat ederek, o temiz insanları kötülemeye, evlatları babalarından soğutmaya uğraştılar. Tarihimizin şerefli sayfalarını karartmaya, lekelemeye, hadiseleri ve vesikaları değiştirmeye kalkıştılar. Böylece, gençleri dinden ayırmaya, İslâmiyeti ve Müslümanları yok etmeye çalıştılar. İlmi, fenni, güzel ahlakı, fazileti ve yiğitliği ile dünyaya şan ve şeref saçan, ecdadımızın sevgisini genç kalplere yerleştiren mukaddes bağları çözmek, gençliği dedelerinin kemâlâtından habersiz bırakmak için, kalplere ve vicdanlara hücum ettiler.
Hâlbuki, İslâmiyetten uzaklaştıkça, Resûlullah efendimizin yolundan ayrıldıkça, ahlak bozulduğu gibi, her yeni bilgilerde, üstünlüğü kaybediyor, ecdadımızın gösterdiği başarıları gösteremiyor, hatta geri kalmaya başlıyorduk.
Bu maskeli dinsizler, bir taraftan ilimde, fende geri kalmamıza çalışıyor, diğer taraftan da, "İslâmiyet geriliğe sebep oluyor, Batı'ya yetişebilmemiz için çöl kanunlarından kurtulmamız lazımdır" diyorlardı. Bu suretle maddi ve manevi kıymetlerimizi yıkarak, vatanımıza, milletimize, dışardaki düşmanların, asırlarca yapamadıkları kötülüğü yaptılar.
Müslüman ismini taşıyan İslâm düşmanlarına zındık denir. Zındıkların İslâmiyete zararları, diğer kâfirlerin zararlarından daha çok olmuştur. Zaten zındıkların hedefi, Müslümanları hemen kâfirliğe inandırmak değil, onları imanlarında şüpheye düşürmektir. Çünkü imanda şüphe, imanı yok eder. Zındıkların Müslüman görünmeleri münafıklıktır. Münafık, içi dışına uymayan kimse demektir. Zındıkların da içi dışına uymaz. Allahü teala şerlerinden muhafaza eylesin...
.İngilizlerin İslam düşmanlığı
2019-11-06 02:00:00
İngiliz siyasetinin temeli, İslâmiyeti yok etmektir. Bu siyasetin sebebi, İslâmiyetten korkmalarıdır. Müslümanları aldatmak için, satılmış vicdansızları kullanmaktadırlar.
Dinde tahrif hareketleri -12-
İslam’ın en büyük düşmanının İngilizler olduğunu, şimdi bütün dünyadaki Müslümanlara saldıran Vehhabiliği, İngilizlerin kurduğunu ve onları beslemekte olduğunu en iyi bilenlerden biri de, 1943 senesinde vefat eden Seyyid Abdülhakim Arvasî hazretleridir. O, sohbetlerinde sevdiklerine hep şöyle diyordu:
“İslam’ın en büyük düşmanı İngilizlerdir. İslamiyeti bir ağaca benzetirsek, başka kâfirler, fırsat bulunca, bu ağacı dibinden keser. Müslümanlar da, bunlara düşman olur. Fakat, bu ağaç bir gün filiz verebilir. İngiliz böyle değildir. Bu ağaca hizmet eder. Besler. Müslümanlar da, onu sever. Fakat, gece kimse anlamadan köküne zehir sıkar. Ağaç öyle kurur ki, bir daha süremez. 'Vah vah çok üzüldüm' diyerek Müslümanları aldatır. İngilizin, İslama böyle zehir salması demek, para, mevki ve kadın gibi, nefsanî arzular karşılığında satın aldığı yerli münafıkların, soysuzların elleri ile İslam âlimlerini, İslam kitaplarını, bilgilerini ortadan kaldırmasıdır...”
1910 yılında İstanbul’da basılan Türkçe (Âlem-i islâm) kitabının ikinci cildinde Abdürreşîd İbrahim efendi, İngilizlerin İslâm düşmanlığı yazısının bir yerinde diyor ki:
“Hilâfet-i islâmiyenin bir an evvel kaldırılması, İngilizlerin birinci düşüncesidir. Kırım muharebesine sebep olmaları ve burada Türklere yardım etmeleri, hilafeti mahvetmek için bir hile idi. Paris Anlaşması, bu hileyi ortaya koymaktadır. 1923'te yapılan Lozan Anlaşması'nda yaptıkları tekliflerde İngilizler, bu düşmanlıklarını açıkça göstermişlerdir. Her zaman Müslümanların başına gelen felaketler, hangi perde ile örtülürse örtülsün, hep İngilizlerden gelmiştir. İngiliz siyasetinin temeli, İslâmiyeti yok etmektir. Bu siyasetin sebebi, İslâmiyetten korkmalarıdır. Müslümanları aldatmak için, satılmış vicdansızları kullanmaktadırlar. Bunları İslâm âlimi, kahraman olarak tanıtırlar. Sözümüzün hülasası, İslâmiyetin en büyük düşmanı İngilizlerdir...”
İngilizler, yüzyıllardır İslâm memleketlerini kana boyamakla kalmamış, İskoç masonları, binlerce Müslümanı ve din adamlarını aldatarak, mason yapmış, insanlığa yardım, kardeşlik gibi laflarla, seve seve dinden çıkmalarına, mürted olmalarına sebep olmuştur. İslâmiyeti büsbütün yok etmek için, bu mürted masonları maşa olarak kullanmışlardır. Böylece, Mustafa Reşit Paşa, Ali Paşa, Fuat Paşa, Mithat Paşa, Talat Paşa, Cemal Paşa ve Enver Paşa gibi masonları, İslâm devletlerinin yıkılmalarında kullanıldıkları gibi, Cemaleddin-i Efgânî ve Muhammed Abduh gibi masonlar ve yetiştirdikleri çömezler de, İslâm bilgilerini bozmaya, yok etmeye alet olmuşlardır.
Bu mason din adamlarının yazdıkları yüzlerce yıkıcı, bozucu din kitapları arasında Mısırlı Reşit Rıza’nın (Muhâverât) kitabı, Arabîden çeşitli dillere tercüme edilerek, İslâm memleketlerine dağıtılmakta, Müslümanların dinlerini ve imanlarını bozmaya çalışmaktadırlar. Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okumamış, anlayamamış birkaç genç din adamının da bu akıntıya kapılarak felakete sürüklendikleri ve başkalarının da felaketlerine sebep oldukları maalesef görülmektedir.
.Din adamlarının asli vazifeleri...
2019-11-13 02:00:00
Bazı câhil din adamları, devlet işlerine karışmış, asıl vazîfeleri olan öğrenmek ve öğretmek saâdetini ihmâl ederek, kendilerine de, Müslümanlara da faydalı olamamışlardır.
Dinde tahrif hareketleri -13-
1909 yılında Sultan Abdulhamid Han'ın halifelikten azli ile başlayan İttihad ve Terakki dönemi, koca Osmanlı imparatorluğunun sonunu hazırlamış,10 yıllık kısa bir zaman diliminde koca imparatorluk tarihe karışmış ve 600 seneden beri devam eden İslam hizmetlerini yürüten bütün müesseseler yıkılan devletin çatısı altında yok olup gitmişti.
Tarih boyunca Ehl-i sünnet âlimleri, siyasete karışmamış, hükûmette vazife almamış, yazıları ile sözleri ile hükûmet adamlarına nasihat vermişler, onlara hak ve adâlet yolunu göstermişlerdir. Bazı câhil din adamları, Ehl-i sünnet âlimlerinin yolundan ayrılarak, devlet işlerine karışmış, asıl vazîfeleri olan öğrenmek ve öğretmek saâdetini ihmâl ederek, kendilerine de, Müslümanlara da faydalı olamamışlardır.
Son Osmânlı Şeyhulislâmlarından Mustafâ Sabri Efendi, İtilâf Fırkası'nda [partisinde] çalıştı. Tekke şeyhi olan Hüsameddîn Peçeli, tefsîrinde, bilhâssa (Tebbet) sûresinin İttihâdcıları medh ettiğini yazmaktadır. Şeyhulislâm Mûsâ Kâzım ve Ürgüblü Mustafâ Hayrî Efendiler, hem İttihâdcı, hem de mason idi. Erzincanlı Şemseddîn Günaltay, din târîhi müderrisi iken Halk Fırkası'na girip mebûs ve başvekil oldu. Eyyûb Sultân'da düğmecilerde Ümmî-Sinân Tekkesi'nde şeyh iken, siyasete atılan Yahyâ Gâlib, Kırşehr mebûsu oldu. Akhisarlı Mustafâ Fevzi, Şer’iyye Vekîli iken Halk Fırkası'na girip, mebûs ve Meclis'te kanûn encümeni reîsi oldu. Tasavvuf ehlinden Gümüşhâneli Ziyâüddîn efendinin dergâhının mensûbu Fehmi Efendi, İstanbul Müftüsü iken, halk fırkasına dâhil oldu.
Sultân Abdülhamîd Hân zamanında âyân [senato] reîsi olan Seyyid Abdülkâdir Efendi ve son Osmânlı Şeyhulislâmı olan Mustafâ Sabri Efendi, Ehl-i sünnet âlimi idiler. İngilizlere satılmış olan devlet adamları ile ve İslâmiyeti içeriden yıkan din adamları ile yani zındıklarla mücadele ettiler.
İttihatçılar zamanında çıkarılan (Kavm-i Cedîd) adındaki kitapta, îmânı ve ameli olan hakîki Müslümanlara (Kavm-i Atîk) yani eski kafalılar, gericiler diyor. Bunlarla alay ediyordu.
Fitnelerin yayıldığı, fesatların çoğaldığı zamanlar, tevbe ve istiğfâr zamanıdır. Böyle zamanlarda kenara çekilmeli, fitnelere karışmamalıdır. Her gün fitneler çoğalıyor. Gün geçtikçe de yayılıyor. Peygamberimiz “aleyhisselâm” buyurdu ki:
(Kıyâmet yaklaştıkça, fitneler çoğalır. Gece başlarken karanlığın artması gibi olur. Sabâh evinden mümin olarak çıkan çok kimse akşam kâfir olarak döner. Akşam mümin iken, gece safâlarında îmânları gider. Böyle zamanlarda, evinde kapanmak fitneye karışmaktan hayırlıdır. Kenarda kalan, ileri atılandan hayırlıdır. O gün oklarınızı kırınız! Silâhlarınızı, kılıçlarınızı bırakınız! Herkesi tatlı dil ile, güler yüzle karşılayınız! Evinizden çıkmayınız!)
Müslümanlar bu nasihatlere uymalı, Mevdûdî ve Seyyid Kutup gibi mezhepsizlerin, sapıkların, din câhillerinin isyâna teşvîk eden, fitneyi körükleyen zararlı, uydurma tefsirlerine, kitaplarına aldanmamalıdır. Peygamber efendimiz, (Fitne çıkarana Allah lânet etsin!) buyurdu.
Müslümanlar devlete karşı isyan etmez. Fitneye, isyana karışmaz. Kanûnlara karşı gelmez. Cihâd; devletin, ordunun, düşmanlarla, kâfirlerle, sapıklarla harp etmesi demektir. Müslüman devlet olsun, kâfir devlet olsun, âdil olsun, zâlim olsun, kendi devletine isyan etmeye, vatandaş kanı dökmeye, birbirine saldırmaya cihâd denmez. Fitne, fesat çıkarmak denir.
.Din adamı, sâlih Müslüman olmalıdır
2019-11-20 02:00:00
Dünyada rahata ve âhirette sonsuz iyiliklere kavuşmak için, “Sâlih Müslüman” olmak lâzımdır. Sâlih olan mümin, Ehl-i sünnet itikâdındadır.
Dinde tahrif hareketleri -14-
İslâmiyeti, dînini iyi bilen ve âhireti düşünen doğru âlimlere sorup öğrenmelidir. Böyle mübârek insanların sözleri ve kitapları tesirli olur. Bunların nefeslerinin bereketi ile, sözlerini yapmak kolay olur. Bunun için, “Evliyanın sözünde Rabbânî tesir vardır” sözü meşhur olmuştur.
Dünyada rahata ve âhirette sonsuz iyiliklere kavuşmak için, “Sâlih Müslüman” olmak lâzımdır. Sâlih olan mümin, Ehl-i sünnet itikâdındadır. Ehl-i sünnet itikâdında olana (Sünnî) denir. Ehl-i sünnetin dört mezhebinden (Hanefî, Mâlikî, Şâfi’î, Hanbelî’den) birine uyar. Böylece, her hareketinde İslâmiyete tâbi olur. İbâdetlerini kendi mezhebine göre yapar. Haramlardan sakınır. Bunlarda bir kusuru olursa, şartlarına uygun tevbe eder. Sâlih Müslüman, Cehenneme hiç girmez. Sâlih Müslüman olmak için, din bilgilerini Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından öğrenmek lâzımdır. Câhil olan kimse, sâlih değil, Müslüman bile olamaz. Sâlih Müslümanın nasıl olacağı, Hakikat Kitabevi'nin yayınlarından (Seâdet-i Ebediyye) kitabında uzun bildirilmektedir. Okunmasını tavsiye ederiz.
Merhum Hüseyin Hilmi Işık hazretleri, bir hâtırasında şöyle anlatıyor:
Askerî Lisede talebe iken, (Benim Dînim) diye şiir hâlinde yazılmış bir kitap gördüm. Bu manzûm kitabı, o zaman orduda bulunan er dâhil, herkese dağıtmışlardı. Âmentü’nün açıklamasıydı. Seyyid Abdulhakîm-i Arvâsî hazretlerine gösterdim. Bunu okuyabilir miyim? dedim. “Oku dinliyeyim” buyurdular. Sonuna kadar okuttular. Kimin yazdığını öğrenince: “Bu kitâbın içindekiler hepsi doğru, hiç yanlış yok, fakat okuyana zarar verir, okuyanı zehirler. Çünkü yazan iyi biri değil, okuyana zarar verir. Yazarının habîs rûhu satırlara tesîr etmiş. Bilgilerin doğru olması kâfi değil. Esas olan, yazarıdır. Yazarının rûhâniyeti satırların arasında dolaşır. İhlâslı biri ise, okuyan istifâde eder. İhlâslı biri değilse, fâsık ise, habîs rûhu kitâba akseder. Okuyan zarar görür de haberi bile olmaz. İşte temiz Müslümanlar böyle kitapları okuyunca kalplerinde bir kontr-reaksiyon meydana gelir. Mescid-i Dırâr gibidir” buyurdular. Ve devam ettiler: “Temiz su, temiz borudan geçerse temiz olur. Temiz su, pis borudan geçerse temiz olur mu? Pis borudan akan sudan şifâ olmaz. Asr-ı saâdet devrinde Münâfıklar kendi mahallelerine mescid yapmışlardı. Namazlarını orada kılıyorlardı. Allahü teâlâ, Kur’ân-ı kerîmde Peygamber aleyhisselâma emrediyor: Münâfıkların yaptığı Mescid-i dırâra gitme!” diyor.
Medine'de münafıkların, İslâmiyet aleyhindeki faaliyetlerini açıkça ve rahatça yapabilmeleri için, h.9/630 senesinde Medine'de bulunan Kubâ Mescidi'ne yakın sözde bir mescid inşa ettikleri yere, Kur'an-ı kerîmde (Tevbe,107-110) Mescid-i Dırâr denmektedir. Peygamber Efendimiz, münafıkların amacını bildiren vahiy üzerine bu mescidi yaktırarak Müslümanlar arasında fitne kaynağı olmasına izin vermemiştir.
.Sâlih din adamının yazdığı kitap faydalı olur...
2019-11-27 02:00:00
Ehl-i sünnet âlimlerinin Kur’ân-ı kerîmin açıklamalarından ve ayrıca Peygamberimizin hadîs-i şerîflerinden derleyerek yazdıkları din kitaplarına "ilm-i hâl" kitapları denir.
Dinde tahrif hareketleri -15-
Allahü teâlâ, insanların dünyada ve âhirette mesut olmaları, rahat ve huzur içinde bulunmaları ve gönüllerini birleştirip, kardeşçe yaşamaları ve kendine kulluk vazifelerini nasıl yapacaklarını bildirmek için, onlara Peygamberler gönderdi. İnsanların, her bakımdan en üstünleri olan bu seçilmiş zâtlar vâsıtası ile kullarına en iyi yaşama yollarını bildirdi. Peygamberlerinin en üstünü ve sonuncusu olan Muhammed aleyhisselâmın, dünyanın her yerinde, kıyâmete kadar gelecek olan bütün insanların Peygamberi olduğunu bildirdi. Allahü teâlâ, çok sevdiği bu Peygamberine melek ile yirmiüç senede gönderdiği (Kur’ân-ı kerîm) adındaki büyük kitâbında, emirlerini ve yasaklarını bildirdi. Kur’ân-ı kerîm, Arapça olduğu için ve çok ince bilgileri ve aklın eremeyeceği şeyleri anlattığı için, Muhammed aleyhisselâm, bu kitâbın hepsini, başından sonuna kadar, Eshâbına “aleyhimürrıdvân” açıkladı. (Kur’ân-ı kerîmi benim anlattığımdan başka türlü açıklayan kâfir olur) dedi.
İslâm âlimleri, Peygamberimizin “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” yaptığı açıklamaları, Eshâb-ı kirâmdan işitip, herkesin anlayabileceği gibi genişlettiler ve tefsîr kitaplarına yazdılar. Bu âlimlere, Ehl-i sünnet âlimleri denir. Ehl-i sünnet âlimlerinin “rahime-hümullahü teâlâ”, Kur’ân-ı kerîmin açıklamalarından ve ayrıca Peygamberimizin “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” (Hadîs-i şerîf) denilen sözlerinden derleyerek yazdıkları din kitaplarına (ilm-i hâl) kitapları denir. Allahü teâlânın, Kur’ân-ı kerîmde bildirdiği (İslâm dîni)ni doğru, sağlam öğrenmek isteyenlerin, bu ilmihâl kitaplarını okumaları lâzımdır.
İşte bu ilmihal kitaplarından biri de, Osmanlı ülkesinde Müslümanların el kitabı olan (Mızraklı İlmihal)’dir. Asıl ismi (Miftâhul Cennet), yani (Cennet kapısının anahtarı)’dır. Bunu, hicrî-kamerî 885 [m. 1480] senesinde Edirne’de vefat etmiş olan Muhammed bin Kutbüddîn-i İznikî yazmıştır.
Derin İslâm âlimi, Seyyid Abdülhakîm Efendi hazretleri, “(Miftâh-ul Cennet) ilm-i hâlinin yazarı sâlih bir zât imiş. Okuyanlara faydalı olur” buyurmuştur.
Allahü teâlâ, hepimizi, pusuda bekleyen İslâm düşmanlarının ve Müslüman ismini taşıyan, hattâ din adamı geçinen sapıkların, mezhepsizlerin, dinde reformcuların tuzaklarına düşerek, bölünmekten, parçalanmaktan korusun! Hepimizi, sevgili Peygamberinin “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” yolunda, izinde bulunan (Ehl-i sünnet) mezhebinde birleştirsin! Birbirlerimizle sevişmemizi, yardımlaşmamızı nasip eylesin! Âmin...
.İslâmiyet, âdete modaya göre değiştirilemez!..
2019-12-04 02:00:00
İslâmiyet âdetlere yer verseydi, daha başlangıcında cahil Arapların kötü âdetlerini yasak etmez ve Kâbe’nin içine kadar girmiş bulunan putperestliği hoş görürdü.
Dinde tahrif hareketleri -16-
Müslümanlarda, birkaç yüz seneden beri bir duraklama, hatta gerileme olduğu meydandadır. Bu gerilemeyi görerek, İslâmiyetin bozulduğunu söylemek, çok haksız ve pek yanlıştır. Geri kalmanın sebebi, Müslümanların dine sarılmamaları, dinin emirlerini yerine getirmekte gevşek davranmalarıdır. İslâm dinine, başka dinlerde olduğu gibi, hurafeler karışmamıştır. Cahillerin yanlış inanışları ve konuşmaları olabilir. Fakat bunlar, İslâmın temel kitaplarında bildirilenleri değiştirmez. Bu kitaplar, Resûlullah efendimizin sözlerini ve Eshâb-ı kiramdan gelen haberleri bildirmektedir. Hepsi, en salahiyetli âlimler tarafından yazılmıştır. Bütün İslâm âlimlerince söz birliği ile beğenilmiştir. Asırlar boyunca, hiçbirinde hiçbir değişiklik olmamıştır. Cahillerin sözlerinin, kitaplarının ve dergilerinin hatalı olması, İslâmiyetin temel kitaplarına kusur ve leke kondurmaya sebep olamaz.
Bu temel kitapları her asrın modasına, gidişine göre değiştirmeye kalkışmak, her zaman için yeni bir din yapmak demek olur. Böyle değişiklikleri, Kur'ân-ı kerime ve hadis-i şeriflere uydurarak yapmaya kalkışmak, Kur'ân-ı kerimi ve hadis-i şerifleri bilmemenin, İslâmiyeti anlamamanın alâmetidir. İslâmın emirlerinin, yasaklarının zamana göre değişeceğini sanmak, İslâm dininin hakikatine inanmamak olur. Bir âyet-i kerimede meâlen; (Müminler ma'rûf olan şeyleri emreder) buyuruldu. Kur'ân-ı kerime, İslâmiyete saygısızca saldıran aşırı reformculardan Ziya Gökalp ve benzerleri, bu âyet-i kerimedeki (ma'rûf) kelimesine, örf, âdet diyerek, İslâmiyeti âdete, modaya göre değiştirmeye kalkıştılar. Bunların dediği gibi, İslâmiyet âdetlere yer verseydi, daha başlangıcında cahil Arapların kötü âdetlerini yasak etmez ve Kâbe’nin içine kadar girmiş bulunan putperestliği hoş görürdü. Âyet-i kerimedeki Ma'rûf kelimesi, İslâmiyetin kabul ettiği iyilikler demektir.
Bizdeki Avrupa taklitçilerinin hemen hepsi, bütün kuvvetleri ile İslâmiyete mahsus olan hükümlere, hatta izinlere saldırarak, İslâmiyeti yok etmeye, bunun yerine Avrupalıların ahlâksızlıklarını, Hıristiyanlığı getirmeye uğraştıkları görülmektedir. “Türkçülük” perdesi arkasında çalışan çok sinsi ve usta bir dinde reformcu olan Ziya Gökalp (Din ve İlim) adındaki manzûmesinde, bakınız nasıl zehir kusmaktadır: “Kadın tamam olmadıkça, eksik kalır bu hayat!/Ailenin adle uygun olmak için binası,/Nikâh, talâk, mîrâs, bu üç işte gerek müsâvât!/Bir kız, irsde yarım erkek, izdivâcda dörtte bir,/Bulundukça, ne âile, ne memleket yükselir.”
Ziya Gökalp, başka yazılarında da, Kur’ân-ı kerîme, namaza saldırdığı gibi, bu şiirinde, kadın hakları perdesi altında, İslâmiyeti lekelemeye kalkışıyor…
.İslâmiyet, çocuklara din eğitimi verilmesini emreder
2019-12-11 02:00:00
Her Müslümanın birinci vazifesi, evlâdına İslâmiyeti ve Kur’ân-ı kerîmi öğretmektir. Evlât, büyük nimettir. Nimetin kıymeti bilinmezse, elden gider.
Dinde tahrif hareketleri -17-
İngilizlerle Yahudiler, yalanlarla, iftiralarla ve para, mevki vadederek, Müslüman evlatlarını aldatıp, Osmanlı İslâm devletini yıktılar. Gençler arasına dinsizlik modasını yaydılar. Kadınların, kızların açık gezmelerine, fuhşa, içkiye, ahlâksızlığa, dinsizliğe, ilericilik dediler. İslâm âlimlerini, İslâm bilgilerini yok ettiler. İngiliz casusları, masonlar din adamı şekline girerek, İslâmın güzel ahlâkını, ibadetleri bozdular. İslâmiyet gitti. Yalnız adı kaldı. İttihatçılar zamanında, kanun yapanlar, beyler, paşalar da, İslâm düşmanı oldu. İslâmı yıkıcı kanunlar çıkardılar. Dine, imana bağlılık, suç oldu. Birçok Müslümanı astılar, kestiler, dinin emirlerini yaymaya, haramlardan sakınmaya bölücülük denildi. Emr-i ma’rûf yapanlara, yani İslâmiyeti doğru olarak söyleyenlere, yazanlara rejim düşmanı denildi.
Elhamdülillah! Aziz yurdumuzda, İslâm güneşi yeniden parlıyor. Düşmanların yalanları, hıyanetleri meydana çıktı. Hakiki din bilgileri serbestçe yazılıyor. Şimdi her Müslümanın bu hürriyete şükretmesi, ecdadımızın, uğrunda canlarını feda ettikleri, mukaddes dinimizi, doğru olarak öğrenmeye çalışması lâzımdır. Evlatlarımıza, dinimizi öğretmezsek, İslâmiyete uymaya alıştırmazsak, pusuda bekleyen düşmanlar ve bunlara satılmış olan ahmaklar, tekrar hücum ederek, yavrularımızı aldatacaklardır.
Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” buyuruyor ki: (Bütün çocuklar Müslümanlığa uygun ve elverişli olarak dünyaya gelir. Bunları, sonra anaları, babaları Hristiyan, Yahudi ve dinsiz yapar) sözü ile Müslümanlığın yerleştirilmesinde ve yok edilmesinde en mühim işin, gençlikte olduğunu bildiriyor. O hâlde, her Müslümanın birinci vazifesi, evlâdına İslâmiyeti ve Kur’ân-ı kerîmi öğretmektir. Evlât, büyük nimettir. Nimetin kıymeti bilinmezse, elden gider.
Ve yine Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” buyuruyor ki: (Birbirinize Müslümanlığı öğretiniz. Emr-i ma’rûfu bırakır iseniz, Allahü teâlâ, en kötünüzü başınıza musallat eder ve dualarınızı kabul etmez.)
Yavrularımız, ana-babasının elinde bir emanettir. Çocukların temiz kalpleri kıymetli bir cevher gibidir. Mum gibi, her şekli alabilir. Küçük iken, hiçbir şekle girmemiştir. Temiz bir toprak gibidir. Temiz toprağa hangi tohum ekilirse, onun meyvesi hâsıl olur. Çocuklara îmân, Kur’ân ve Allahü teâlânın emirleri öğretilir ve yapmaya alıştırılırsa, din ve dünya saâdetine ererler. Bu saâdette anaları, babaları ve hocaları da ortak olur. Eğer bunlar öğretilmez ve alıştırılmaz ise, bedbaht olurlar...
.İslâmiyet, oyun ve eğlence dini değildir!..
2019-12-18 02:00:00
Ebû Saîd Ebülhayr’a sordular: ''Filan su üstünde yürüyor. Buna ne dersiniz?'' (Bunun kıymeti yoktur. Ördek ve kurbağa da suda yüzer) buyurdu...
Dinde tahrif hareketleri -18-
Ehl-i sünnet âlimlerinin “rahimehümullahü teâlâ” bildirdiği hakiki İslâm dini, bütün hurafelerden uzak, akl-ı selîme muvafık, uygun bir dindir. İslâmiyette ilâhî kitap, Kur’ân-ı kerimdir. Kur’ân-ı kerimde, yalnız Allahü teâlâya ibadet vardır ve bu ibadet şekilleri de, Onun tarafından bildirilmiş olup, en kibar, en vakarlı, en sıhhî ve ubûdiyete, kulluğa en münasip şekillerdir. Kur’ân-ı kerimde bildirildiğine göre, bütün Müslümanlar Allahü teâlânın indinde müsavidir, eşittir. Müslümanın Müslüman üzerine üstünlüğü ancak ilim ve takva iledir. Takva, Allahü teâlâdan korkmak demektir. Kur’ân-ı kerimde, Hucürât sûresi 13. âyetinde mealen, (Allahü teâlânın indinde en kıymetli, en üstününüz, Ondan en çok korkanınızdır) buyurulmuştur. Kur’ân-ı kerimde, insanları Müslüman yapmak için, hiçbir şiddete, hiçbir zorlamaya yer verilmemiş, bilakis yasak edilmiştir. Cihad, imanı, İslâmı tebliğ etmek, bildirmek için yapılır. İman ettirmek için yapılmaz. Kur’ân-ı kerimde insanlara daima merhamet ve şefkat emrolunmaktadır. Bu emirlere kıymet vermeyenlerin Müslümanlıkla irtibatı kalmamıştır.
Osmanlılar zamanında gençler, dinlerini ve vatan sevgisini öğrenmek için, bir âlimin, bir velinin etrafına toplanırlardı. Büyük âlimlerin gösterdiği yola (Tarikat) denildi.Tarikatlar her tarafa yayıldı. Müslümanlar ve vatan sevgisini öğrenen gençler, çoğaldı. Devletleri ele geçiren masonlar, bu hâli görünce, tarikatlara dinsiz kimseleri karıştırdılar. Hakiki Müslümanlar azalıp, kalmayınca, tarikatların birçoğu, dinsizlerin, ahlaksızların elinde kaldı.
Müslümanlık, oyun, müzik, sihirbazlık, hokkabazlık yapmak değildir. Osmanlı Devleti'nin Şeyhülislâmlarından büyük âlim Ahmed ibni Kemâl Efendi “rahime-hullahü teâlâ” (El-münîre) kitabında diyor ki: “Şeyhe ve müride ilk lâzım olan şey, İslâmiyete uymaktır. İslâmiyet, Allahü teâlânın emir ve yasak ettiği şeyler demektir. Peygamberimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: (Bir kimsenin havada uçtuğunu ve deniz üzerinde yürüdüğünü yahut ağzına ateş koyup yuttuğunu görseniz, fakat sözleri ve işleri İslâmiyete uygun olmazsa, onun büyücü, yalancı, sapık ve insanları doğru yoldan saptırıcı olduğunu biliniz!)”
Evliyanın büyüklerinden Ebû Saîd Ebülhayr’a sordular: ''Filan su üstünde yürüyor. Buna ne dersiniz?'' (Bunun kıymeti yoktur. Ördek ve kurbağa da suda yüzer) dedi. ''Filan havada uçuyor'' dediler. (Sinek ve çaylak da uçuyor. Sinek kadar kıymeti var) dedi. ''Filan, bir anda şehirden şehre gidiyor'' dediler. (Şeytan da, bir solukta şarktan garba gidiyor. Böyle şeylerin dinimizde kıymeti yoktur. Mert olan, herkesin arasında bulunur. Alışveriş yapar, evlenir, ama bir an Rabbini unutmaz) buyurdu.
.Ezân-ı Muhammedî, dinimize uygun okunmalıdır...
2019-12-25 02:00:00
Ezân, yeryüzünde söylenen sözlerin en doğrusudur. Ezân-ı Muhammedî, yani sünnete uygun okunan ezân büyük bir nîmettir.
Dinde tahrif hareketleri -19-
Dînimize uygun okunan ezâna karşı tazîm ve hürmette bulunmak, bir ibadettir. Tazîmin birinci derecesi, ezânın şeklini ve kelimelerini değiştirmemek, onu bozmamaktır. Ezân, yeryüzünde söylenen sözlerin en doğrusudur. Ezân-ı Muhammedî, yani sünnete uygun okunan ezân büyük bir nîmettir. İbni Âbidîn, namaz bahsinin başında diyor ki:
(Oturarak, tegannî ederek, câmi içinde, vaktinden evvel [ve hoparlör ile] okunan ezân, İslâm ezânı değildir.) Bunlar, sünnete uygun olarak tekrar okunmalıdır .
Hazret-i Âişe “radıyallahü anhâ”, her zaman ezânı dinlerdi. Sordular: “Ey müminlerin anası, niçin ezân okunurken işini terk ediyorsun?” (Ben Resûlullahtan “sallallahü aleyhi ve sellem” işittim, “Ezân okunurken iş işlemek dinde noksanlıktır” buyurdu. Onun için ezân okunurken işimi terk ederim) dedi.
Nişâpurda yetişen evliyadan Ebû Hafs Haddâd “rahimehullahü teâlâ” (v. 264) demircilik yapardı. Her ne zaman ezânı işitse, çekici yukarı kaldırmış ise, aşağıya indirmez, eğer çekiç aşağıda ise, yukarı kaldırmazdı... Nihâyet bu zât merhum oldu. Dostları, cenazesini götürürlerken, müezzin minâreden “Allahü ekber” diyerek ezân okumaya başladı. Cenazeyi götürenlerin ayakları yürüyemez oldu. Nihâyet ezân bittikten sonra, cenazeyi götürmek mümkün oldu.
İslâmda ilk tahrif edilen, aslı değiştirilen ibadet, (Ezân-ı Muhammedî) olmuştur. Türkçe ezan ve ibadet fikri, İngiliz ajanı bir din adamı olan Ali Suavi tarafından, Tanzimat döneminin sonlarında gündeme getirilmiştir. Ali Suavi hutbenin kesinlikle Türkçe olması gerektiğini söylüyor ve namazın da Türkçe kılınması fikri üzerinde duruyordu. Ancak o zamanlar bu fikir pek rağbet görmedi. Bu fikrin tekrar gündeme gelmesi ve dillendirilmesi, II. Meşrutiyet ile güçlenen Türkçülük akımı ile başlamıştır. Kur'ân-ı kerîme, İslâmiyete saygısızca saldıran aşırı reformculardan Ziya Gökalp, Ezânın Türkçeleştirilmesi ve ibadet dilinin Türkçe olması gerektiğini (Vatan) adlı şiirinde şöyle ifade ediyordu:
“Bir ülke ki, câmiinde Türkçe ezan okunur/Köylü anlar manasını namazdaki duanın./Bir ülke ki, mektebinde Türkçe Kur’ân okunur./Küçük büyük herkes bilir buyruğunu Hüdâ'nın./Ey Türk oğlu, işte senin orasıdır vatanın!”
Osmanlıdan sonra yeni bir devir başladığında, 1932’den 1950 senesine kadar, Müftülüklere gönderilen bir genelge ile ezânın Türkçe okunması mecburi hâle getirilmiş ve 1940 yılından sonra çıkarılan kanunla da, bu mecburiyet devam etmiştir. Nihayet 16 Haziran 1950 tarihinde yeni bir kanun düzenlenmiş ve Ezân aslı gibi okunmaya başlamıştır...
.İslâmın ilk ezanı nasıl okundu?
2020-01-01 02:00:00
Bilâl Habeşî hazretlerinin rüyasında gökten iki kişi inip abdest aldılar. Biri ezân okudu ve kamet getirdi ve biri de imâm oldu...
Dinde tahrif hareketleri -20-
Ezân, İslâm dîninin doğuşunda yoktu. Eshâb-ı güzîn efendilerimiz, “Yâ Resûlallah! Namaz vakitlerini bize bildirmek için bir şey olsa” dediler. O gece Eshâb-ı kiramdan Bilâl Habeşî “radıyallahü anh” rüyasında gördü ki, gökten iki kişi inip abdest aldılar. Biri ezân okudu ve kamet getirdi ve biri de imâm oldu. Namaz kıldılar. Ondan sonra da, göklere doğru yükselip gittiler. Bu rüyâyı gelip Resûlullaha “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” söyledi. Resûl-i ekrem de, Eshâb-ı kirâm toplu bir hâlde iken, bu rüyayı nakleylediler ve buyurdular ki: (O gördüğün melek ne dedi?) Bilâl “radıyallahü teâlâ anh” cevaben, (O melek, iki elini kulağına koyup Allahü ekber, Allahü ekber, Allahü ekber, Allahü ekber, eşhedü en lâ ilâhe illallah, eşhedü en lâ ilâhe illallah, eşhedü enne Muhammeden resûlullah, eşhedü enne Muhammeden resûlullah, hayyealessalâh, hayyealessalâh, hayyealelfelâh, hayyealelfelâh, Allahü ekber, Allahü ekber, lâ ilâhe illallah) dedi. Hazret-i Ömer “radıyallahü teâlâ anh” de (Ben de, bu gece rüyamda böyle gördüm) dedi. Eshâbdan bu rüyayı görüp haber verenler oldu. Resûl-i ekrem “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” buyurdu ki: (O gördüğünüz kardeşim Cebrâîldir. Namazın vakitlerini öğretti. Diğeri de, Mikâîldir. İmâm olup namaz kıldılar.)
Ezânın, insan sesinden fazla sesle okunması lâzım olsaydı, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, bunun çâresini emrederdi. Çünkü, dinde lâzım olan her şeyi bildirmesi, yaptırması vazifesi idi. Namaz vakitlerinin geldiğini, Hristiyanlar gibi çan çalarak veya Yahûdiler gibi boru öttürerek uzaklara duyuralım diyenler oldu. Kabul etmedi. (Biz böyle yapmayız. Yüksek yere çıkıp ezân okuyunuz!) buyurdu. Böylece, insan sesinin varamayacağı yerlere tek bir ezân sesinin ulaştırılmasına lüzum olmadığı anlaşıldı.
İslâmın hiçbir döneminde, gramofon, teyp, radyo ve hoparlör gibi aletlerle Kur’ân-ı kerîm ve ezân, okunmamış ve namaz kılınmamıştır. Çünkü böyle okunan ezânı ve Kur’ân-ı kerîmi işitenler, bunlara benzeyen başka sesi işitmiş olurlar. Cemâat ile namaz kılarken, imam efendiyi veya imamı görerek, yahut sesini işiterek kılanı görmeyenlerin veya imamın yahut müezzinin sesini işitmeyenlerin, yalnız radyonun, hoparlörün sesine uyarak kıldıkları namaz sahîh olmaz. Çünkü bunlardan işitilen ses, imâmın, müezzinin kendi sesleri değildir. Elektrik, mıknatıs hareketi ile titreyen maden levhasının hâsıl ettiği sestir. İmamın, müezzinin seslerine uymayıp, başka sese tâbi olanın ve imamdan başkasının okuduğu Fâtihaya (âmîn) diyenin namazı sahîh olmaz. Çünkü Resûlullah Efendimiz, (Benden gördüğünüz gibi namaz kılınız!) ve (İbâdetleri, bizim gibi yapmayanlar, bizden değildir) buyurmuşlardır.
.Ezân asla değiştirilmemelidir
2020-01-08 02:00:00
Ezân, beş vakit namaz vakitlerinin geldiğini bildirmek için okunur. Erkeklerin, mescidin dışında yüksek yere çıkıp okumaları müekked sünnettir.
Dinde tahrif hareketleri -21-
Fıkıh ve ilmihâl kitaplarında bildirilmiş olan belli kelimeleri, akıllı bir Müslümanın belli şekilde okumasına, (Ezân-ı Muhammedî) denir. Yani minâreye çıkıp, Arabî kelimeleri ayakta okumak lâzımdır. Başka dillerde tercümelerini okumak, mânâsını anlasa bile ezân olmaz.
Ezân, beş vakit namaz vakitlerinin geldiğini bildirmek için okunur. Erkeklerin, mescidin dışında yüksek yere çıkıp okumaları müekked sünnettir. Müezzin efendinin, mescidin dışında yüksekte ve yüksek sesle okuyarak, komşulara duyurması lâzımdır. Fazla bağırması câiz değildir. (Ekber) derken son harfi cezm ederek durulur veya üstün okunarak vasledilir. Ötre okumaz. Kelimelerin başına veya sonuna hareke, harf, med ekleyecek şekilde fazla tegannî ile okumak ve bunu dinlemek helal olmaz. Salât ve felâh derken yüzünü sağa ve sola çevirmesi sünnettir. Ayakları ve göğsü kıbleden ayırmaz. Yahut minarede dönerek okur.
İslâmiyetin emrettiği (Ezân-ı Muhammedî), sâlih Müslümanın sesine denir. Borudan çıkan ses, ezân değildir. Radyoda, teypte ve hoparlörde okunan Kur’ân-ı kerîmin ve ezânın insan sesi olmadığını, bunları okuyan insanların seslerinin hâsıl ettikleri mıknatıs ve elektrik tarafından meydana getirilen çalgı sesleri olduklarını ve meydana gelmelerine sebep olan insan seslerinin kendileri değil iseler de, onlara çok benzedikleri için okuyanların sesleri zannedildiği "El-fıkh-u alel-mezâhib-il-erbe’a"nın secde-i tilâvet bahsinde ve (Seâdet-i Ebediyye) kitabının (tegannî ve müzik) kısmında uzun bildirilmiştir. Bundan dolayı, gramofondan [teyp, radyo, TV’de] okunan secde âyetini işitenin, tilavet secdesi yapması gerekmez. (Mezâhib-i erbe’a)
Asrımızın din âlimlerinden Elmalılı Hamdi Efendi “rahimehullahü teâlâ”, A’raf sûresinin 204. âyetinin tefsirinde diyor ki:
“Kırâat /okumak, bir ihtiyari iştir ki, akıllı ve konuşan bir insanın ağzından çıkanı anlamaya ve anlatmaya yönelik bir maksat taşıyan, sesli olarak okumak demektir. Nitekim vahiy meleği olan Hazret-i Cebrail’in işi bile aslında bir kırâat/Kur’ân okuma değil, bir ikra, yani okutmaktır. Allah’ın yaptığı iş ise vahyi indirmek ve kırâati yaratmaktır. Cansız varlıklardan çıkan seslere kıraat denilemeyeceği gibi, aks-i sedâdan, yani sesin yankılanmasından meydana gelen işe de kırâat denilemez. Bunun içindir ki, fakîhler bir kırâatin yankılanmasından hâsıl olan yankının kırâat ve tilâvet hükmünde olmadığını, mesela tilâvet secdesi gerekmeyeceğini beyan etmişlerdir. Bir kitabı sessiz olarak okumaya kırâat denilemeyeceği gibi, çalan veya çınlayan, yankı yapan bir sesi dinlemek de kırâat dinlemek demek değildir, bir çınlamayı dinlemektir. Şu hâlde Kur’ân okuyan bir okuyucunun sesini aksettiren gramofon veya radyodan gelen sese de kırâat denilemez. Bu gibi sesler bir kırâat değil, bir kırâatin yankısı ve yansımasıdır, bunlara dinleme ve susma emrinin hükmü terettüp etmez.” (c.3 s. 2361)
Diyânet İşleri Reîsliğinin müşâvere ve dînî eserleri inceleme heyetinin 1.12.1954 târih ve 737 sayılı kararının on beşinci maddesinde, (Hoparlörün mihraba konulması, sûret-i kat’iyyede memnû’dur. Şayet imâmın tekbîr ve tesmî’i duyulamayacak derecede cemâat kesretli olursa, müezzinlerden biri veya daha uzakta diğeri de iblâğ vazifesini görürler) denilmektedir.
.İbadetlere bidat karıştırmamalıdır
2020-01-15 02:00:00
"Âlimlerin yazılarından anlaşılıyor ki, hoparlörle ezân, kâmet okumak ve namaz kıldırmak bidattir. Bidat işlemek büyük günahtır."
Dinde tahrif hareketleri -22-
Fıkıh ve fetvâ kitaplarının çoğunda, meselâ "Kâdihân"da diyor ki: (Ezân okumak sünnettir. İslâm dîninin şiârından, alâmetlerinden olduğu için, bir şehirde, bir mahallede ezân terk edilirse, hükûmetin oradaki Müslümanlara zorla okutması lâzımdır. Müezzinin kıble cihetini ve namaz vakitlerini bilmesi lâzımdır. Çünkü, ezânı başından sonuna kadar kıbleye karşı okumak sünnettir. Ezân, namaz vakitlerinin ve iftâr zamanının başladığını bildirmek için okunur. Bu vakitleri bilmeyenin ve fâsıkın okuması, fitne çıkmasına sebep olur. Aklı olmayan çocuğun, sarhoşun, delinin, cünüp olanın ve kadının ezân okumaları mekruhtur. Müezzinin tekrar okuması lâzım olur. Ezân minârede veya mescidin dışında okunur. Mescidin içinde okunmaz. Telhîn ile, yani kelimeleri bozacak şekilde uzatarak tegannî yapmak mekruhtur. Arabîden başka dil ile ezân okunmaz.)
"Hindiyye"de diyor ki: (Müezzinin, sesini tâkatinden fazla yükseltmesi mekruhtur.)
(İbni Âbidîn) “rahime-hullahü teâlâ” diyor ki: (Ezânın uzaklardan işitilmesi için, müezzinin yüksek yere çıkıp okuması sünnettir. Birkaç müezzinin, bir ezânı birlikte okumaları câizdir.)
Âlimlerin bu yazılarından anlaşılıyor ki, hoparlörle ezân, kâmet okumak ve namaz kıldırmak bidattir. Bidat işlemek büyük günahtır. Hadîs-i şerîfte, (Bid’at işleyenin hiçbir ibâdeti kabul olmaz!) buyuruldu. Hoparlörün sesi, insanın sesine çok benziyor ise de, insan sesinin kendisi değildir. Mıknatısın hareket ettirdiği parçalardan hâsıl olan sestir. Yüksek yere çıkıp ayakta duran insanın sesi değildir.
Hoparlörleri minarenin, çatının sağına, soluna, arka tarafına koyarak, sesin kıbleye doğru çıkmaması da, ayrıca günah olmaktadır. Sesin uzaklara ulaşmasına ve hoparlörün tırmalayıcı, metalik sesine ihtiyaç da yoktur. Çünkü, her mahallede mescid yapmak vâcibdir. Her mahallede ezân okunacak, her evden, mahallesinin ezânı işitilecektir. Bundan başka, (Ezân-ı cavk) da câizdir. Birkaç müezzinin, bir ezânı birlikte okumalarına, (Ezân-ı cavk) denir.
Hazin olan insan sesleri uzaklardan işitilmekte, kalplere ve ruhlara tesir etmekte, îmânları tazelemektedir. Müezzin ezânı ve imâm efendi kırâatı, câmi civârında bulunan ve câmideki cemâate işittirecek kadar tabiî sesleri ile okur. Uzaklardan işitilmesi için, kendilerini zorlamaları mekruhtur. Hoparlör kullanmaya lüzum olmadığı buradan da anlaşılmaktadır. Hülâsa, hoparlör denilen borudan çıkan ses, ezân değildir. Müezzin efendinin ağzından çıkan ses (Ezân-ı Muhammedî)dir.
Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: (Kıyâmet yaklaşınca, Kur’ân-ı kerîm mizmârdan okunur) Mizmâr, her nevi çalgı, düdük demektir. Hoparlör de, mizmârdır...
.İbadetlere bidat karıştırmak kalpleri karartır!..
2020-01-22 02:00:00
Selef-i sâlihîn zamanında, ibâdetlerde bulunmayan şeyleri, sonradan ibâdetlere karıştırmak (Bidat) işlemek olur.
Dinde tahrif hareketleri -23-
İslâmiyet, ibadetlerde bidati yasak etmiştir. Dinimiz, zamanın değişmesi ile âdetlerin değişebileceğini, ibadetlerin ise asla değiştirilemeyeceğini bildirmektedir. Âdette bidat ile dinde bidatin arasındaki farkı bilemeyen din câhilleri hoparlörün faydalı olduğunu, sesi uzaklara götürdüğünü söylüyorlar. Hâlbuki Peygamberimiz, (İbâdetleri benden ve eshâbımdan gördüğünüz gibi yapınız! İbâdetlerde değişiklik yapanlara (bidat ehli) denir. Bidat sâhipleri, muhakkak Cehenneme gidecektir. Bunların hiçbir ibâdetleri kabul olmaz) buyurdu.
İbâdetlere faydalı şeyler ilâve ediyoruz demek doğru değildir. Böyle sözler, din düşmanlarının yalanlarıdır. Bir değişikliğin faydalı olup olmayacağını yalnız İslâm âlimleri anlar. Bu derin âlimlere (Müctehid) denir. Müctehidler kendiliklerinden bir değişiklik yapmazlar. Bir ilâvenin, değişikliğin bidat olup olmayacağını anlarlar. Ezânı (Mizmâr), çalgı âleti ile okumağa söz birliği ile bidat denildi.
İnsanları Allahü teâlânın rızâsına, sevgisine kavuşturan yol, insanın kalbidir. Kalp, yaratılışında temiz bir ayna gibidir. İbâdetler, kalbin temizliğini, cilâsını arttırır. Bidatlar, günâhlar kalbi karartır. Muhabbet yolu ile gelen feyizleri, nûrları alamaz olur. Sâlihler bu hâli anlar, üzülür. Günâh işlemek istemezler. İbâdetlerin çok olmasını isterler. Her gün beş kere namaz kılınması yerine, daha çok kılmak isterler. Günâh işlemek nefse tatlı, faydalı gelir. Bütün bidatler, günâhlar, Allahü teâlânın düşmanı olan nefsi besler, kuvvetlendirir. Hoparlör ile ezân okumak böyledir. Çünkü minare ve câmilerde aşırı yüksek sesle okunan ezân ve Kur’ân, insanın ruhunu tırmalayan ses kirliliğine dönüşmektedir.
Abdüllah-ı Dehlevînin talebelerinden Rauf Ahmed Efendi, (Dürr-ül me’ârif) ön sözünde diyor ki:
(Kur’ân-ı kerîmi ve diğer dini vazifeleri Mizmâr, çalgı âleti ile okumak harâmdır). Ezânı hoparlör ile okumak böyledir.
Şâfi’î (El-mukaddimet-ül-hadremiyye) ve (Envâr) kitâblarında diyor ki: (Câminin hâricinde olanın câmideki imâma uymasının Şâfiî mezhebinde sahîh olması için, imâmı görmesi ve sesini işitmesi ve son saftan takrîben üçyüz zrâ’ (126 metre) uzak olmaması lâzımdır). Televizyonda görülen ve sesi işitilen uzaktaki imama uyarak kılınan namaz, Hanefî mezhebinde de, Şâfiî mezhebinde de sahîh değildir.
Selef-i sâlihîn zamanında, ibâdetlerde bulunmayan şeyleri, sonradan ibâdetlere karıştırmak (Bidat) işlemek olur. Hoparlörden, radyodan işitilen ses, ezânın kendisi değildir, benzeridir. Aynada, kâğıtta görülen de, insana tam benziyor ise de, kendisi değil, benzeridir...
.Ezân, tegannî ile okunmamalıdır!..
2020-01-29 02:00:00
Mevzûn sözü mevzûn ses ile okumaya ve dinlemeye (Tegannî) veya (Simâ’) denir. Tegannî, güzel, hoşa gidecek sesle okumaktır.
Dinde tahrif hareketleri -24-
Tegannî yapmak, ahlâksız şarkıları söylemek ve müzik, çalgı âletleri kullanmak demektir. Hindistânın büyük âlimlerinden mirzâ Mazher-i Cân-ı Cânân “rahime-hullahü teâlâ”, (Kelimât-i tayyıbât) kitâbında, fârisî olarak diyor ki:
"Her çalgıyı çalmak ve dinlemek, söz birliği ile harâmdır. Yalnız, ney çalmak için mekruh ve düğünlerde tef, [davul] çalmak için mubâh denildi. Kur’ân-ı kerîmi ve ezânı tegannî ile okurken, mânâ değişir veya harf tekerrür ederse, harâm olur."
(El-fıkhu alel mezâhib)’de diyor ki:
"Tegannî ile ezân okumak harâmdır. Bunu dinlemek câiz değildir."
Mevzûn sözü mevzûn ses ile okumaya ve dinlemeye (Tegannî) veya (Simâ’) denir. Tegannî, güzel, hoşa gidecek sesle okumaktır. Kur’ân-ı kerîmi, ezânı, mevlidi, ilâhîleri tegannî ile okumak iki türlü olur:
1- Sünnet olan, sevap olan teganni, Tecvîd ilmine uygun okumaktır. Böyle tegannî, kalplere, rûhlara kuvvet vermektedir.
2- Memnû’ olan, harâm olan tegannî, mûsikî perdelerine, notalarına uyarak, elhân ile okumaktır. Böyle tegannî, harfleri, kelimeleri bozuyor. Mânâyı değiştiriyor. Böyle okuyanların nağmeleri, nefs-i emmâreye hoş, tatlı geliyor. Nefislerine mağlûp kimseleri ağlatıyor, zıplatıyor. Mânâlardan haberleri olmuyor. Kalpleri, rûhları, gafletten, hastalıktan kurtulamıyor.
(Tergîb-üs-salât) 162. sahîfede ve (Berîka) c.2 s.1342 ve (Hadîka) c.2 s.589’da diyor ki:
"Lehv, eğlence için, cers yani çıngırak takılı hayvâna binmemelidir, mekrûhtur. Çünkü cers, şeytânın mizmârıdır, çalgısıdır. Cers bulunan kervâna rahmet melekleri gelmez." Bir maslahat, menfaat için binmek, câizdir. Dîne ve ahlâka uymayan şiirleri okumaya, uygun olanlarını da, çalgılı, içkili, kadın erkek karışık fısk yerlerinde okumaya veya başka yerde okunmuş olanı, böyle yerlerde, radyodan, teypten dinlemeye ve kadınların, oğlanların okumalarına söz birliği ile harâm denildi. Uygun şiirleri, uygun yerlerde okumak câiz olur. Kalbe rikkat getirince, Allahü teâlânın merhametine de sebep olur. Bazı âlimler, mübâh olan simâ’a da rağbet etmemişlerdir. Bunlar, tabiatlarına hoş gelmediği, zevk almadıkları için simâ’ı arzû etmemişler ise de, mübâh olan simâ’ı arzû edenleri de ret ve inkâr etmemişlerdir.
Kur’ân-ı kerîmi, mevlidi, ilâhîleri, salevât-ı şerîfeleri fısk meclislerinde hürmet ile okumak harâm olur. Eğlence, keyif için okumak küfür olur.
(Dürrül-meârif) 6. sahîfede diyor ki:
"Çalgı, kadın ve oğlan sesi gınâdır. Harâmdır. Böyle olmayan seslerle faydalı şiirler okumak, simâ’dır, mubâhdır.)"
.Ezan-ı Muhammedî bugüne kadar nasıl okundu?
2020-02-05 02:00:00
Ezân okumak, hicretten önce Mekkede, Mirâc gecesi başladı. Hicretin birinci senesinde, namaz vakitlerini bildirmek için emrolundu.
Dinde tahrif hareketleri -25-
Asr-ı saâdetten günümüze kadar, namaz vakitlerini bildirmek için okunan ezan-ı Muhammedî hakkında fıkıh ve ilmihal kitaplarında şunlar bildirilmektedir:
1. Ezân okumak, hicretten önce Mekkede, Mirâc gecesi başladı. Hicretin birinci senesinde, namaz vakitlerini bildirmek için emrolundu.
2. (Mevâhib-i ledünniyye)de diyor ki: (Hicretin birinci senesinde, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, Eshâb-ı kirâma sordu. Kimisi, namaz vakitlerini bildirmek için, Nasârâ/Hristiyanlar gibi nâkûs, yani çan çalalım dedi. Kimisi, Yahûdiler gibi boru çalınsın dedi. Kimisi de, namaz vakti ateş yakıp yukarı kaldıralım dedi. Resûlullah, bunları kabûl etmedi. Abdüllah bin Zeyd bin Sa’lebe ve hazret-i Ömer rüyada ezân okumasını görüp söylediler. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” bunu beğenip, namaz vakitlerinde böyle ezân okunmasını emir buyurdu.)
3. (Mir’ât-ül haremeyn) kitâbının Medîne kısmında diyor ki: (Ezân okumak, hicretin birinci senesinde, Medînede başladı. Bundan önce, namâz vakitlerinde yalnız (Essalâtü câmi’a) denirdi. Medîne'de ilk ezân okuyan, Bilâl-i Habeşîdir. Mekke'de ise, Habîb bin Abdürrahmândır. Cuma namâzındaki birinci ezân, Hazret-i Osmânın sünnetidir. Önceleri, bu da câmi içinde okunurdu. Abdülmelik zamânında Medîne vâlisi olan Ebbân bin Osmân hazretleri minârede okuttu. Melik Nâsır bin Mensûr, yediyüz [700] senesinde, cuma ezânından önce, minârelerde salâtü-selâm okuttu. İsrâîl Peygamberleri, sabâh ezânından önce tesbîh okurlardı. Eshâb-ı kirâmdan Mesleme bin Mahled, Mısır'da vâli iken, ellisekiz [58] senesinde, Hazret-i Muâviye’nin emri ile ilk minâreyi yaptırıp, müezzin Şerhabîl bin Âmire sabâh ezânından önce salât verdirdi).
4. Beş vakit namaz ve kaza namazları için ve cuma namazında hatîbin karşısında, erkeklerin ezân okuması sünnet-i müekkededir. Vitir, bayram, teravih ve cenâze namazları için ezân ve ikâmet okunmaz. İkâmet, ezândan dahâ efdaldir. Ezân ve ikâmet, kıbleye karşı okunur. Okurken konuşulmaz ve selâma cevap verilmez. Konuşursa, her iksi de tekrar okunur
5. (Dürr-ül-muhtâr)da diyor ki: (Ezândan sonra salât ve selâm okumak, ilk olarak 781 senesinde, Sultân Nâsır Salâhuddînin emri ile Mısır’da başladı).
6. (Tebyîn-ül-hakâık)da ve (Tahtâvî)de diyor ki: (Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, Bilâl-i Habeşîye, (İki parmağını kulaklarına koy! Böylece, sesin çok çıkar) buyurdu. Elleri kulaklara koyarsa iyi olur. Böyle yapmak, ezânın sünneti değil ise de, sesin çoğalmasının sünnetidir. Çünkü, rüyâda, melek okurken böyle yapmamıştır. Ezân okumak için değil, okumayı, sesi arttırmak için sünnet olmuştur. Çünkü, sesini yükseltir buyurularak, sebep gösterilmiş, hikmeti bildirilmiştir.
.Sünnete uygun ezân okurken nelere dikkat etmelidir?
2020-02-12 02:00:00
Ezân, namaz vakitlerini bilen ve İslama uygun yaşayan, erkek ve sâlih bir Müslüman tarafından okunmalıdır.
Dinde tahrif hareketleri -26-
1. İslâmiyetin emrettiği (Ezân-ı Muhammedî), sâlih Müslümanın sesine denir. Ezân, namaz vakitlerini bilen ve İslama uygun yaşayan, erkek ve sâlih bir Müslüman tarafından okunmalıdır. Kadınların ezân ve ikâmet okuması mekruhtur. Çünkü, seslerini yükseltmeleri harâmdır. Ezân, başkalarına vakti bildirmek için, yüksekte okunur. Hazır olan cemaat için veya kendi için olan ezân ve ikâmet yerde okunur.
2. Türkçe tercümesini okumak, ezân olmaz. Mânâsı anlaşılsa da, Fârisî ve başka dillerle okunmaz. Ezân, belli olan Arapça kelimeleri sırası ile okumaktır.
3. Mahalle mescidinde, yüksek yerde okuması sünnettir. Sesini yükseltmesi lâzımdır. Fakat çok bağırmak için, kendini zorlamamalıdır.
4. (Tenvîr-ül-ezhân)da diyor ki: (Ezânı oturarak okumak tahrîmen mekrûhtur. Ayakta okunması tevâtür ile anlaşılmıştır. Ezânı vaktinden evvel okumak sahîh değildir ve büyük günahtır. Vakit girmeden önce okunan ezân ve ikâmet, vakit girince tekrar okunur.
5. Ezân okunurken, hareke veya harf katacak veya harfleri uzatacak şekilde tegannî yapmak ve böyle okunan ezânı ve Kur’ân-ı kerîmi dinlemek câiz değildir.
6. (Medâric-ünnübüvve) ve (Tahtâvî) kitaplarında, minârelerde ışık yakmanın, Mecûsîlere benzediğini, bidat olduğunu bildiriyor. Buradan, namaz vaktini bildirmek için minârede ışık yakmanın büyük günâh olduğu anlaşılmaktadır.
7. (Fetâvâ-yı Hindiyye) beşinci cild, 322. sayfada diyor ki: (Sesi, mahalleye duyurmak için, minâre yapmak câizdir. Buna lüzûm yoksa, câiz değildir.) Hoparlörün câiz olmadığı buradan da anlaşılmaktadır.
8. (İbni Âbidîn)de ve (Ukûd-üd-dürriyye)de diyor ki: (Minârede ve cuma hutbesi okunacağı zaman, birkaç müezzinin birlikte ezân okumalarına (Ezân-ı Cavk) denir. Sesin çoğalması için, bir ağızdan okumaları, mütevâris olduğu için, yani asırlardan beri yapıldığı için, sünnet-i hasenedir, câizdir. Müslümanların beğendiğini Allahü teâlâ da beğenir.) (Berîka)da, 94'üncü sayfasında diyor ki: (Müslümânların güzel demeleri, müctehidlerin güzel demeleridir. Müctehid olmayanların beğenip beğenmemelerinin kıymeti yoktur.)
9. İslâmın hiçbir döneminde, gramofan, teyp, radyo ve hoparlör gibi âletlerle Kur’ân-ı kerîm ve ezân, okunmamış ve namaz kılınmamıştır. Çünkü böyle okunan ezânı ve Kur’ân-ı kerîmi işitenler, bunlara benzeyen başka sesi işitmiş olurlar. Resûlullah efendimizin sünnet-i seniyyesine uygun olmayan bir şekilde hoparlörle ve merkezî radyo-link sistemi ile ezân ve kâmet okumak, İslamda çirkin bir bidattir. Sâlihlerin, iman ve İslam bilgilerine vâkıf, harama ve helale dikkat eden hakiki Müslümanların gönüllerini ve kulaklarını rahatsız etmekte ve çevrede aşırı ses kirliliğine de sebep olmaktadır.
.Ezân-ı Muhammedî okunurken...
2020-02-19 02:00:00
"Her kim ezân sesi işittiği zaman, müezzin ile beraber hafifçe okusa, her harfine bin sevap verilir, bin günâhı mahvolur."
Dinde tahrif hareketleri -27-
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” bir hadîs-i şerîfinde, (Her kim ezân sesi işittiği zaman, müezzin ile beraber hafifçe okusa, her harfine bin sevap verilir, bin günâhı mahvolur) buyurdu. Ezânı duyan kimse, Kur’ân-ı kerîm okuyor ise de, işittiğini yavaşça söylemesi sünnettir. (Hayye alâ)ları duyunca bunları söylemeyip, (Lâ havle velâ kuvvete illâ billâh) der. Ezândan sonra salevât getirilir. Sonra ezân duası okunur. İkinci (Eşhedü enne Muhammeden Resûlullah) söyleyince, iki baş parmağnın tırnaklarını öptükten sonra, iki göz üzerine sürmek müstehabdır. İkâmette böyle yapılmaz.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki: “Ey benim ümmetim. Ezân bitince şu duayı da okuyunuz: “Allahümme rabbe hâzihid-da’vetit-tâmmeti ves-salâtil-kâimeti âti Muhammeden-il-vesîlete vel-fadîlete ved-dereceter-refîate veb’ashü mekâmen mahmûdenil-lezî ve’adtehû inneke lâ tuhlifül-mîâd.”)
Müezzin efendi, ezân okurken, Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” ismini söyleyince, bunu işitenler, iki elin başparmaklarının tırnaklarını, gözlerinin üstüne koyarak, (İki gözümün nûrusun sen yâ Resûlallah!) der. Bunu bazı âlimler, meselâ Deyrebî (Mücerrebât) kitâbında yazmaktadır. (Sâlihler zikir olundukta, rahmet iner) hadîs-i şerîfi, bu işin câiz olduğunu göstermektedir. İmâm-ı Ahmed ibni Hanbel ve ibn-i Cevzî ve ibn-i Hacer, bunun hadîs olduğunu bildiriyorlar. İmâm-ı Süyûtî de, bu hadîsi (Câmi-us-sagîr)de bildirmektedir. Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”, hiç şübhesiz, Peygamberlerin ve sâlihlerin en üstünüdür. Onun ismi anılınca, Allahü teâlâ rahmet ve merhamet etmektedir. Allahü teâlânın rahmet ettiği zamanda yapılan dua kabul olur. Ezân okunurken, (Seninle gözüm nûrlanır, kalbim sevinir yâ Resûlallah!) demek, dünyada ve âhirette sevinmek için duadır. Böyle dua etmek İslâmiyyete uygundur.
Hanefî âlimlerinden Tahtâvî, (Merâkıl-felâh) hâşiyesinde, Kuhistânî’den bildiriyor ki: “Ezân okunurken, Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” ismini ikinci işitince, iki başparmağı gözler üzerine koyup, (Kurret ayneyye bike yâ Resûlallah, Allahümme metti’nî bissem’i vel-basari) demek müstehabdır. Çünkü, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” böyle yapanı Cennete götürür.
Şeyhzâde Muhammed hanefî, Beydâvî tefsîri hâşiyesinde, Ebil-Vefâdan alarak bildiriyor ki: Bazı fetvâlarda gördüm ki, Ebû Bekr-i Sıddîk, ezân okunurken, Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” ismini işitince, iki baş parmağının tırnağını öptü. Sonra, gözlerine sürdü. Niye böyle yaptın buyurulunca, “Senin mübârek isminle bereketlenmek için yâ Resûlallah” dedi. (Güzel yaptın. Böyle yapan, göz ağrısı çekmez) buyuruldu. Tırnakları göze koyunca, (Allahümmahfaz ayneyye ve nevvirhümâ) demelidir. Deylemî, (Firdevs) kitâbında, Ebû Bekr-i Sıddîkın “radıyallahü anh” haber verdiği hadîs-i şerîfi yazıyor.
.Cuma ve bayram namazlarında hutbe okumak ibadettir
2020-02-26 02:00:00
"Cuma ve bayram hutbelerinin hepsini veya bir kısmını Arabîden başka dil ile okumak bid’attir. Tahrîmen mekrûhtur..."
Dinde tahrif hareketleri -28-
Cuma namazı onaltı rek’attir. Bunun iki rek’atini kılmak her erkeğe farz-ı ayndır. İnanmayan, ehemmiyet vermeyenin imanı gider, kâfir olur. Öğle namazından daha kuvvetli farzdır. Cuma namazı farz olmak için, iki türlü şartı vardır: Birincisi (Vücûb şartları), ikincisi (Edâ şartları)dır. Edâ şartlarından biri noksan olursa, namaz sahîh olmaz. Vücûb şartları bulunmazsa, sahîh olur. Edâ şartları yedidir. Biri de, vakit içinde hutbe okumaktır.
İslam düşmanları tarafından tahrif edilen, aslı değiştirilen ibadetlerden biri de namazda Kur’ân-ı kerimi, ezânı ve hutbeyi Türkçe okumak olmuştur. Âlimlerimiz, cuma hutbesini okumak, namaza dururken, (Allahü ekber) demek gibidir, dedi. Yani ikisini de, yalnız Arapça okumak lâzımdır. Hatîb efendi, birinci hutbede içinden E’ûzü okuyup, sonra yüksek sesle, hamd ve senâ ve kelime-i şehâdet, salât-ü selâm okur. Sonra vaaz, yani sevâba ve azâba sebep olan şeyleri hatırlatır ve âyet-i kerîme okur. Oturup kalkar. İkinci hutbede, vaaz yerine, mü’minlere dua eder. Dört halîfenin isimlerini söylemesi lâzımdır, müstehabdır...
Hutbede vaaz söylemesi demek, emr-i bil-ma’rûf ve nehy-i anil-münker bildirmesi demektir. Hikâye, siyâset, ticâret ve başka dünya işlerini anlatmak demek değildir. Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki: (Bir zaman gelecek maymun sıfatlı, insan sûretli kimseler, minbere çıkıp, sizlere, din aleyhindeki sözleri, dinsizliği, din diye söyleyeceklerdir.) Hatip efendiler, vâizler, bu hadîs-i şerîfte bildirilen kimselerden olmamaya, dinsizliğe âlet olmamaya dikkat etmelidir...
Eshâb-ı kirâm ve Tâbi’în-i ızâm, Asya'da ve Afrika'da, hutbeleri hep Arabî okudu. Çünkü, başka dil ile okumak, bid’at ve mekrûh olur. Hâlbuki, dinleyenler Arabî bilmiyor, hutbeleri anlamıyorlardı. Din bilgileri de yoktu. Onlara öğretmek lâzımdı. Fakat, yine Arabî okudular.
Hindistân âlimlerinden Muhammed Viltorînin 1395 [m. 1975] târîhli (El-edilletül-kavâti’) kitâbında, (Cuma ve bayram hutbelerinin hepsini veya bir kısmını Arabîden başka dil ile okumak bid’attir. Tahrîmen mekrûhtur. Hep böyle okuyan imâmın arkasında namaz kılınmaz) yazılıdır. Bu fetvâ, Arabîdir. 1396 [m. 1976] da, İstanbul’da bastırılmıştır.
Bunun için, Türkiye'deki İslâm âlimleri, altıyüz seneden beri, hutbeleri Türkçe okutup, milletin anlamasını çok istediler ise de, hutbelerin kabul olmayacağını düşünerek, buna izin veremediler. Ayrıca, cuma vaazları koydular. Burada vâizlar, namazdan önce veya sonra, hutbenin mânâsını anlatırdı. Cemaat, hutbeyi böylece öğrenirdi...
.Seyyid Abdülhakîm Efendi'nin cuma hutbesi
2020-03-04 02:00:00
"İbâdet, emirleri yapmak demektir. Kur’ân-ı kerîmi, hutbeyi okumak ibâdettir. Bunların mânâsını anlamak emir olunmadı."
Dinde tahrif hareketleri -29-
Eshâb-ı kirâm ve Tâbi’în-i ızâm, Asya'da ve Afrika'da, hutbeleri hep arabî okudu. Çünkü, başka dil ile okumak, bid’at ve mekrûh olur. Bunun için, Türkiye’deki İslâm âlimleri, altıyüz seneden beri, hutbeleri Türkçe okutup, milletin anlamasını çok istediler ise de, hutbelerin kabul olmayacağını düşünerek, buna izin veremediler. Ayrıca, cuma vaazları koydular. Burada vâizler, namazdan önce veya sonra, hutbenin mânâsını anlatırdı. Cemâat, hutbeyi böylece öğrenirdi. Şimdi ise Türkiyede hutbeler, 1932 yılından bugüne kadar resmî bir emirle Türkçe olarak okunmaktadır. Ezân, aslı üzere Arabî okunmaya 1950 yılında tekrar başladığı hâlde, cuma ve bayram hutbeleri hâlâ neden Türkçe okunuyor?!.
İstanbul câmilerinde, 1943 yılına kadar 25 yıl vâizlik ve imamlık yapan, Mürşid-i kâmil Seyyid Abdülhakîm-i Arvâsî “kuddise sirruh” buyurdu ki:
"İbâdet, emirleri yapmak demektir. Kur’ân-ı kerîmi, hutbeyi okumak ibâdettir. Bunların mânâsını anlamak emir olunmadı. Bunları anlamak, ibâdet değildir. Kur’ân-ı kerîmi anlamak için, yetmişiki yardımcı ilmi ve sekiz temel ilmi öğrenmek lâzımdır. Ancak, bundan sonra, Kur’ân-ı kerîmi anlamaya istidâd hâsıl olup, cenâb-ı Hak, ihsân ederse, anlayabilir. Herkes anlamalıdır demek, dîne müdâhene etmek olur." (Seâdet-i ebediyye s. 259)
Seyyid Abdülhakîm-i Arvâsî hazretleri, cuma hutbesine başlarken, önce minberde Türkçe olarak şunları anlatırdı:
“Fırsat ganîmettir. Ömrün tamamını faydasız işlerle telef ve sarf etmemek lâzımdır. Belki tamam ömrü, Hak celle ve alânın rızâsına muvâfık ve mutâbık şeylere sarf etmek lâzım ve lâbüd [lâzım, gerekli] ve vâcib ve lâyıktır. Beş vakit namazlar, ta’dîl-i erkân ile, cemiyyet-i bâtın ve cemâat ile edâ edilmelidir. Ve teheccüd namazlarını elden çıkarmamalı. Seher vakitlerini istiğfârsız geçirmemeli. Gaflet uykusuyla hoşlanmamalı, huzûz-ı âcile [dünya zevkleri] ile mağrûr olmamalı [aldanmamalı]; tezekkür-i mevt [ölümü düşünmeli], ahvâl-i âhireti [âhiret ahvâlini] göz önünde bulundurmalı. Umûr-ı gayr-i meşrû’a-yı dünyeviyyeden i’râz [harâm olan dünyâ işlerinden yüz çevirip], bâkî kalan âhiret işlerine ikbâl etmek lâzımdır. Lâzım ve zarûrî olan, dünya maîşeti işleri ile meşgûl olup, sâir vakitleri, âhıreti imâr etmekle meşgul olmalı. Hâsıl-ı kelâm [sözün kısası], mâsivânın [Allahü teâlâdan gayri şeylerin] muhabbetinden korunmalı ve bedeni ahkâm-ı islâmiyyeye uymakla süslemeli, onunla meşgûl olmalı. İşin hakîkati budur. Bundan gayri cümlesi hiçtir. Bâkî [devamlı kalıcı] ahvâlimiz hayırlı olsun. Vesselâm." [Kıymetsiz Yazılar s. 217]
Bundan sonra, hutbenin tamamını Arabî olarak okurlardı...
.Gusül doğru olmazsa namaz sahih olmaz
2020-03-11 02:00:00
"Gusül abdesti almaya kalkan bir kimseye, üzerindeki kıl adedince [yani pekçok] sevap verilir. O kadar günâhı af olur..."
Dinde tahrif hareketleri -30-
Namazın doğru olması için, abdestin ve guslün doğru olması lâzımdır. İbni Âbidîn, (Dürr-ül-muhtâr) şerhinde buyuruyor ki: (Cünüp olan her kadının ve erkeğin ve hayızdan ve nifâstan kurtulan kadınların, namaz vaktinin sonuna o namazı kılacak kadar zaman kalınca, gusül abdesti alması farzdır). Farzları yapanlara çok sevap vardır. Yapmayanlara da, büyük günâh vardır.
(Gunyet-üt-tâlibîn) kitâbının bildirdiği hadîs-i şerîfte, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” buyuruyor ki: (Gusül abdesti almaya kalkan bir kimseye, üzerindeki kıl adedince [yani pekçok] sevap verilir. O kadar günâhı af olur. Cennetteki derecesi yükselir. Guslü için ona verilecek sevap, dünyada bulunan her şeyden daha hayırlı olur. Allahü teâlâ, meleklere, bu kuluma bakınız! Gece, üşenmeden kalkıp, benim emrimi düşünerek, cenâbetten gusül ediyor. Şâhit olunuz ki, bu kulumun günâhlarını af ve mağfiret eyledim buyurur.)
Hanefî mezhebinde guslün farzı üçtür: 1- Ağzın hepsini iyice yıkamak. 2- Burnu yıkamak. Burundaki kuru kir altını ve ağızdaki, çiğnenmiş ekmek altını yıkamazsa gusül sahîh olmaz. 3- Bedenin her yerini yıkamaktır. Ağzın ve burnun içinde ve bedeninde, kıl ucu kadar ıslatılmadak kuru bir yer kalmamalıdır.
Dört mezhebin ince bilgilerine vâkıf, derin âlim Seyyid Abdülhakîm-i Arvâsî “rahmetullahi teâlâ aleyh”, mübârek el yazısı ile hazırladıkları (Namaz risâlesi)’nde buyuruyor ki:
(Şâfiî mezhebinde guslün farzı ikidir: Birisi niyettir. Yani, her uzva su ilk temâs ederken, gerek ellere, gerek yüze ve gerek sâir bedene su dökerken, “niyyet eyledim cenâbeti ref’ [izâle] için gusül etmeye” demektir. Yani her yerini yıkarken gönlünde böyle bulundurmaktır. Hanefîde, bu niyet şart değildir. İkincisi, bütün bedeni su ile yıkamaktır. Bedeninde necâset varsa, izâle etmek ayrıca farzdır. Ağzın ve burnun içini yıkamak, yani buralara suyu îsâl etmek [ulaştırmak] Şâfiîde farz değildir. Hanefî mezhebinde ise, buralara suyu îsâl etmek farzdır. Bunun içindir ki, hanefî mezhebinde olanlar, dişlerini kaplatamazlar ve doldurtamazlar. Çünkü, buralara su isâbet etmez. Dişini kaplatan veyâ doldurtan, Şâfiî [veya Mâlikî] mezhebini taklîd eder). Buradan da anlaşılıyor ki, zaruretsiz diş dolgusu veya kaplama yaptıran Hanefîlerin, Şâfiî veya Mâlikî mezhebini taklîd etmeye niyet edince guslü ve namazı sahih olur.
Dinimizdeki bu kolaylığı, ilk defa tahrif eden-değiştiren, Osmanlıda iktidarı ihtilâlle ele geçiren İttihat ve Terakki hükûmeti zamanında Şeyhulislâm yapılan mason Mûsa Kâzım Efendi olmuştur...
.Gusül abdestini nasıl tahrif ettiler?
2020-03-18 02:00:00
İttihâtçılar; sarıklı masonların, din büyüklerini kötülemek, din bilgilerini bozmak için söyledikleri, yazdıkları yıkıcı propagandalara fetvâ diyorlar!..
Dinde tahrif hareketleri -31-
1. Gusül, erkek ve kadınların cünüplük hâllerinde ve kadınların da hayız ve nifas (âdet ve lohusa) olduklarında, ağız ve burun içi ile bütün bedenini yıkamaktır. Buna (Hadesten tahâret) denir. Bu temizlik yapılmadan beş şeyin yapılması haram olur. 1- Namaz kılamaz. 2- Kur’ân-ı kerîme el süremez. 3- Kur’ân-ı kerîm okuyamaz. 4- Camiye giremez. 5- Kâbeyi tavaf edemez. Bunlardan başka, ağzı yıkamadan yemek ve içmek, çocuk emzirmek, tırnak kesmek, koltuk ve kasık tıraşı olmak... gibi şeyler yapmak da mekruh olur.
2. Hanefî ve Hanbelî mezhebinde, ağzın ve burnun içini yıkamak farzdır. Bu mezheplere uyarak ibâdet eden bir Müslüman, bu farzı yapamayacak bir haraçla-zorlukla karşılaştığınında, Mâlikî veya Şâfiî mezhebinden birini taklit eder. Mesela, ağzına diş kaplatan veya dolgu dişi olan böyle yapar. Şimdi bazıları, (Diş kaplatma ve dolgu meselesi hallolmuş, câiz olduğuna fetvâ verilmiştir. Zararı olmadığı bildirilmiştir) diyorlar. Bunlar, İttihâtçılar zamanında din işlerine karışan siyaset adamlarının, sarıklı masonların, din büyüklerini kötülemek, din bilgilerini bozmak için söyledikleri, yazdıkları yıkıcı propagandalara fetvâ diyorlar. 1329 [m. 1911] senesinde İstanbul'da ikinci baskısı yapılan (Mecmû’a-i cedîde) adındaki fetvâ kitâbında, (Diş çukuru doldurulmuş kimse, guslederken, diş çukuruna su vâsıl olmasa, bu vechle gusül zarûret olsa, gusül câiz olur) demektedir. Bu fetvâyı, 113. Osmanlı Şeyhulislâmı Hasen Hayrullah Efendi'nin verdiği bildirilmektedir. Hâlbuki, bu kitabın 1299'daki birinci baskısında bu fetvâ yazılı değildir. Hayrullah Efendi ise, ikinci defa olarak 18 Rebî-ul-evvel 1293 ve 11 Mayıs 1876'da Şeyhulislâm olmuş ve 15 Receb 1294 ve 26 Aralık 1877 de ayrılmıştır. Böyle fetvâsı olsaydı, kitabın birinci baskısında bulunması lâzımdı. İkinci baskının önsözünde (Birinci baskıda bulunmayan birkaç fetvâyı, zamanımız şeyhulislâmı Mûsâ Kâzım Efendi'nin emri ile biz ekledik) demektedir.
3. Altıyüz sene Osmanlı Meşîhat Dairesi’nin kontrolünde basılan fıkıh ve ilmihal kitaplarında, diş dolgusu ve kaplaması hakkında hiçbir fetvâ verildiği yazılı değildir. Prof. Dr. Zeki Başar, (Osmanlıdan Cumhuriyete Diş Hekimliği ve Diş Dolgusu) hakkında şu bilgiyi vermektedir:
“Dişçilik sanatını icra etmek isteyenlerden başvurmuş olanlara ilk defa 1879’da olmak üzere (Şehâdetnâme) adıyla birer belge verilmesi usul edinilmiştir. Eğitim görmüş diş hekimi yetiştirilmesine ise ancak 1909’dan itibaren başlanmıştır. Başka bir gerçeğe değinmek isteriz. Yukarıda belirtildiği gibi memleketimizde okul kurulmuş, diş hekimi yetiştirilmiştir ama (Meşihat Dairesi)’nin diş dolgusuna dahi cevaz vermeyen baskısı sürüp gelmiştir. Bu engelin kaldırılması (Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükûmeti) zamanında ve Şer’îyye Vekâleti’nin Temmuz-1922’de çıkardığı ayrı bir fetvâ ile kâbil olabilmiştir.”
.İmsak ve namaz vakitlerini niçin değiştirdiler?
2020-03-25 02:00:00
1983 yılında, aslı bozulan emirlerden biri de, (Namaz Vakitleri) olmuştur. Oruç ibadetinin sıhhati de vakte bağlıdır.
Dinde tahrif hareketleri -32-
Sultan Abdülhamid Han’ın 1909 yılında tahttan indirilmesinden sonra, İslam dininde tahrifâta başlanmıştı. 1983 yılında, aslı bozulan emirlerden biri de, (Namaz Vakitleri) olmuştur. Vakit, namazın şartlarındandır. Bir namazın sahih ve makbul olması için, vaktin girdiğinin kati olarak bilinmesi ve doğru hesaplanmış olması gerekir. Oruç ibadetinin de sıhhati vakte bağlıdır. Sabah namazı ile orucun başladığı zamana (imsak vakti) denir. İmsak vakti, ‘fecr-i sâdık’ ile başlar. Bu da, doğuda beyazlığın ufuk üzerinde yayıldığı değil, ilk görüldüğü vakittir. O anda fecrin yüksekliği, (-19) derecedir. Sabah namazı ve oruç da, dört mezhebe göre bu vakitte başlar.
Osmanlıda ve cumhuriyet döneminde, vakit hesaplama uzmanları, sabah namazı vaktini, takvimlerdeki imsaktan (18-20) dakika sonrasında göstermişlerdir. Bu uygulama, şu hadîs-i şerîfe dayanmaktaydı: Sahâbeden Enes ibn Mâlik, Zeyd ibn Sâbit'ten “radıyallahü anh” rivayet ediyor: Zeyd bin Sâbit şöyle anlatıyor:
Biz Peygamber “sallallahü aleyhi ve sellem” ile beraber sahur yemeği yedik. Sonra Peygamber efendimiz [sabah] namazına kalktı. Enes dedi ki: Ben de Zeyd'e sordum: “Sabah ezanı ile sahur arasında ne kadar zaman geçti?” Zeyd “Elli âyet [okuyacak] kadar” diye cevap verdi. [Buhari, Kitabu’s-savm, 1955]. (Tecrîd-i Sarîh Tercümesi)’nde bu hadis-i şerifin şerhi yapılırken, [elli âyet okuyacak kadar olan] bu süre, 18 dakika olarak açıklanmıştır. [Tecrîd-i Sarîh Terc. 6. cilt s. 268-269]
Tarih boyunca, ihtiyatlı hareket etmek için güneşin -19 derece ufka yaklaşması esas alınırdı. İmsak vakti de bugünkünden 18-20 dakika daha önce başlardı. Hâlen (Türkiye Takvimi) ile birçok Müslüman ülkeler bunu esas almaktadır. Böyle olmazsa, ezan okunurken ağzında lokma olan nasıl hareket edecektir? Çünkü o andan itibaren oruca başlamış olması gerekiyordu. İşte bu tehlikeden dolayı (Vakit hesaplama uzmanları), söz konusu hadîs-i şerîfi dikkate alarak, imsak ile sabah namazı vakti arasına 18 dakikalık bir süre koymuşlardır.
Diyanetin cevabî bir yazısında şöyle deniliyordu: “…Ancak Din İşleri Yüksek Kurulu, imsak vaktinin başlangıcı olarak biraz da kolaylık olması açısından, bilimsel bir ölçüt olan astronomik tanı, yani -18 dereceyi esas almaktadır. Böylece Diyanet İşleri Başkanlığının hesaplarında imsak vakti, -19 dereceyi esas alan takvimlere göre güneşin doğuşuna biraz daha yakın olmaktadır.”
Ne hazindir ki, Amerikalılar, Fransızlar ve İngilizler de, fecrin yüksekliğinin (-18) derece olduğunu, yani ufuk üzerindeki beyazlığın yayılmasından sonra (sabah vakti)’nin başladığını kabul ediyorlardı. İş böyle olunca, takvimlerin çoğunda, bu 18 dakikalık süre kaldırılarak (imsak vakti), sabah namazı vaktine çekilmiş ve orucun da aynı anda başlaması cihetine gidilmiştir.
.Takvimlerde değişiklik fitilini kimler ateşledi?
2020-04-01 02:00:00
Abdülhamid Hanın tahttan indirilmesinden sonra, (Takvimde değişiklik) fitili de yakılmıştı. Perde arkasında teklifin sahibi, Amerikalılar, Fransızlar ve İngilizlerdi.
Dinde tahrif hareketleri -33-
Dinimiz namaz, oruç ve hac gibi ibadetlerin, mutlaka belli bir vakitte yapılmasını emretmiştir. Eğer vaktinde yapılmamışsa kaza edilmesi lazımdır. Bir namazın ‘hakîkî, yani astonomik’ vakti ile şer’î vakti arasındaki zaman farkına (Temkin) zamanı denir. Temkin miktarı her namaz vakti için takrîben aynıdır. Şer’î vakit hesaplanmasında, göz ile görmek esas alınır. Gözümüz, kırılma açısı ile görür. Kırılma kadar geç görür. ‘Astronomik vakit’ hesaplamasında, kırılma açısı dikkate alınmaz. Ayrıca, astronomi dilinde güneşin doğuşu, güneşin yarısının astronomik doğuşudur. Güneşin batışı da, güneş yarısının astronomik batışıdır. Astronomik vakit hesaplanmasında, yeryüzü için sıfır irtifa yani deniz seviyesi esas alınır. Güneş için yarısı ölçü alınır. Yarısı doğunca doğdu, yarısı batınca battı kabul edilir. İnsanların yaşadığı mahaller deniz ve ova gibi düz olmayıp engelli arazilerdir. Bu sebeple, Kırılma açısı ve bulunduğu mahallin coğrafi yapısı sebebi ile astronomik vakitten yaklaşık 4,2 dakika sonra görebiliriz. İşte bu farka (Temkin) denir. Astronomik vakte ‘temkin’ ilave ederek, dinî/şer’î vakit hesap edilir. Bu vakte göre ibadet ederiz. Bu zamanda temkine ihtiyaç mı kaldı demek yanlıştır. Şer’î ve astronomik vakti var eden ‘Temkin’dir. Yani ‘zaman farkı’dır. İki vaktin varlığı için temkin zaruridir. Temkinin hesapla, kitapla astronomik hassas ölçümler ile asla bir alakası yoktur. Bunu her akıl sahibi tereddütsüz kabul eder. Namaz vakitlerinin hesaplanmasında temkin asla kaldırılamaz. Takvimlerdeki 10 dakikalık farkın, yaklaşık 4 dakikası görme farkı, 4 dakikası şehrin coğrafi yapısı ve 2 dakikası ihtiyattır. Her yerin temkin miktarı farklıdır. Yerleşim yerleri için temkin miktarlarını gösteren cetveller yapılmıştır. Temkin kaldırılınca, şer’î bakımdan ibadetler tehlikeye girer.
Abdülhamid Hanın tahttan indirilmesinden sonra, (Takvimde değişiklik) fitili de yakılmıştı. Perde arkasında teklifin sahibi, Amerikalılar, Fransızlar ve İngilizlerdi. Bu teklif, 1958 yılında gündeme getirildiğinde, Diyanet'in, dirayetli duruşu ile reddedilmişti. Teklif, 1983 yılında tekrar gündeme geldiğinde zamanın yetkilileri, “Astronomi biliminin bu kadar geliştiği bir zamanda temkine ihtiyaç mı kaldı?" gibi ilme, akla, dine aykırı maskelerle, Müslümanların namaz ve oruçlarına kastettiler. Buna karar verenler, ne yaptıklarını bile fark edemediler.
Diyanet, cevabî bir yazısında şöyle diyor: “1949 yılında, Diyanet İşleri Başkanı Ahmet Hamdi Akseki’nin talimatıyla Kandilli Rasathanesinin kurucusu Prof. Fatin Gökmen başkanlığında Kamil Miras, İstanbul Müftüsü Ömer Nasuhi Bilmen, Eyyüp Müftüsü İsmail Habib Erzen ve Muvaakıt (muvakkit) Yusuf Ziya Gökçe’den oluşan komisyon da, imsakin belirlenmesi için -19 dereceyi esas almıştır. Ancak Başkanlığımız 1982 yılında imsak vaktinden temkini kaldırdığı sırada, İslâmın kolaylaştırma ilkesi doğrultusunda -19 derece yerine, bilimsel bir kriter olan -18 dereceyi benimsemiştir.”
.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
..İslâm düşmanlarını bize kahraman olarak tanıtanlar
2022-09-28 02:00:00
İngiliz siyasetinin temeli, İslâmiyeti yok etmektir. Bu siyasetin sebebi, İslâmiyetten korkmalarıdır...1
İslâm düşmanları, İslâmiyeti yok etmek için, Ehl-i sünnet kitaplarına saldırıyorlar. Kur’ân-ı kerîmde, Mâide sûresinde, altıncı cüz’ün son sahîfesinde, (İslâmın en büyük düşmanı, Yahûdilerle müşriklerdir) buyuruluyor. Müşrik, puta, heykele tapan kâfirlerdir. Hıristiyanların çoğunun müşrik oldukları meydandadır. Yemenli Abdüllah bin Sebe ismindeki Yahûdi, Ehl-i sünneti yok etmek için (Şîi) fırkasını kurdu. İslâm düşmanı İngilizler, bütün imparatorluk kuvvetleri ile, Hindistan'dan, Afrika'dan topladıkları altınlar ile, kanlı muhârebeler ile ve (Vehhâbîlik) ismini verdikleri, yalanlarla dolu kitapları ile Ehl-i sünnete saldırmaktadırlar. Dünyanın her yerinde, ebedî saâdete kavuşmak isteyenlerin, Şîi ve Vehhâbî kitaplarına aldanmayıp, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarına sarılmalarını tavsiye ederiz. [Namaz Kitabı sh.35]
İslam’ın en büyük düşmanının İngilizler olduğunu, şimdi bütün dünyadaki Müslümanlara saldıran Vehhabîliği, İngilizlerin kurduğunu ve onları beslemekte olduğunu en iyi bilenlerden biri de, 1943 senesinde vefat eden Seyyid Abdülhakim Arvasî hazretleridir. O, sohbetlerinde sevdiklerine hep şöyle diyordu:
“İslam’ın en büyük düşmanı İngilizlerdir. İslâmiyeti bir ağaca benzetirsek, başka kâfirler, fırsat bulunca, bu ağacı dibinden keser. Müslümanlar da, bunlara düşman olur. Fakat, bu ağaç bir gün filiz verebilir... İngiliz böyle değildir. Bu ağaca hizmet eder. Besler. Müslümanlar da, onu sever. Fakat, gece kimse anlamadan köküne zehir sıkar. Ağaç öyle kurur ki, bir daha süremez. 'Vah vah çok üzüldüm' diyerek Müslümanları aldatır... İngilizin, İslama böyle zehir salması demek, para, mevki ve kadın gibi, nefsanî arzular karşılığında satın aldığı yerli münafıkların, soysuzların elleri ile İslam âlimlerini, İslam kitaplarını, bilgilerini ortadan kaldırmasıdır...”
İstanbul’da 1910 yılında basılan Türkçe (Âlem-i islâm) kitabının ikinci cildinde Abdürreşîd İbrahim Efendi, (İngilizlerin İslâm düşmanlığı) yazısının bir yerinde diyor ki:
“Hilâfet-i islâmiyenin bir an evvel kaldırılması, İngilizlerin birinci düşüncesidir. Kırım muharebesine sebep olmaları ve burada Türklere yardım etmeleri, hilafeti mahvetmek için bir hile idi. Paris Anlaşması, bu hileyi ortaya koymaktadır. 1923’te yapılan Lozan Anlaşmasında yaptıkları tekliflerde İngilizler, bu düşmanlıklarını açıkça göstermişlerdir. Her zaman Müslümanların başına gelen felaketler, hangi perde ile örtülürse örtülsün, hep İngilizlerden gelmiştir. İngiliz siyasetinin temeli, İslâmiyeti yok etmektir. Bu siyasetin sebebi, İslâmiyetten korkmalarıdır. Müslümanları aldatmak için, satılmış vicdansızları kullanmaktadırlar. Bunları İslâm âlimi, kahraman olarak tanıtırlar. Sözümüzün hülasası, İslâmiyetin en büyük düşmanı İngilizlerdir...”
.İngilizlerin İslam düşmanlığı
2022-10-05 02:00:00
İngilizler, yüzyıllardır İslam memleketlerini kana boyamakla kalmamış, İskoç masonları, binlerce Müslümanın dinden çıkmasına sebep olmuştur!...........2
İslam düşmanları, tâ İslamın ilk asrından beri, bu dini yok etmek için çalışıyorlar. Şimdi de, çeşitli adlarla, çeşitli planlarla saldırıyorlar. Cehenneme gidecekleri bildirilmiş olan itikadı bozuk kimseler de Müslümanları doğru yoldan ayırmak için, hile ve iftira yapıyorlar. Böylece, İslam düşmanları ile iş birliği yaparak, Ehl-i sünneti yıkmaya uğraşıyorlar...
Bu saldırıların öncülüğünü İngilizler yaptı. Bütün kaynaklarını, hazinelerini, silahlı kuvvetlerini, donanmasını, tekniğini, politikacılarını ve yazarlarını bu işte kullandı. Böylece, dünyanın en büyük iki İslam devleti olan Hindistan'daki Gürganiyye ve üç kıta üzerine yayılmış bulunan Osmanlı İslam devletlerini yıktı. Her yerde İslam’ın değerli kitaplarını yok etti. İslam bilgilerini birçok yerlerden sildi, süpürdü.
İkinci Cihan Harbinde, komünistler yok olmak üzere iken, bunların kuvvetlenmelerine, yayılmalarına sebep oldu. İngiliz Başbakanı James Balfour, 1917'de, Müslümanların mukaddes yerleri olan Filistin'de Yahudi devletinin kurulması için çalışan Siyonizm teşkilatını kurdu. İngiliz hükûmeti, bu işi senelerce destekleyip, 1947'de İsrail devletinin kurulmasını sağladı. Yine İngiliz hükûmeti, 1932'de, Arabistan Yarımadası'nı Osmanlılardan alıp, Suûdîlere teslim ederek, İslamiyet’e en büyük darbeyi vurdu.
İngilizler, yüzyıllardır İslam memleketlerini kana boyamakla kalmamış, İskoç masonları, binlerce Müslümanı ve din adamlarını aldatarak, mason yapmış, insanlığa yardım, kardeşlik gibi laflarla, dinden çıkmalarına, dinsiz olmalarına sebep olmuştur. İslamiyet’i büsbütün yok etmek için, bu masonları maşa olarak kullanmışlardır. Böylece, Mustafa Reşit Paşa, Ali Paşa, Fuat Paşa ve Mithat Paşa, Talat Paşa gibi masonlar, İslam devletlerini yıkmakta kullanıldıkları gibi, Cemaleddin-i Efganî ve Muhammed Abduh gibi masonlar ve yetiştirdikleri çömezler de, İslam bilgilerini bozmaya, yok etmeye âlet olmuşlardır.
Mısırlı Reşid Rızâ'nın (Muhâverât) kitabında, Ehl-i sünnetin dört mezhebine çatılmakta, İslâm bilgilerinin dört kaynağından biri olan İcmâ'-ı ümmet inkâr edilmekte, "herkes; Kitaptan, Sünnetten kendi anladığına göre amel etmeli" denilmektedir. Böylece, İslâm bilgilerini kökünden yıkmaya çalışmaktadır. Ehl-i sünnet âlimlerinden Abdülganî Nablüsî'nin (Hulâsat-üt-tahkîk fî-beyân-ı hükm-it-taklîd vet-telfîk), Yusuf-i Nebhânî'nin (Huccetullahi alel'âlemîn), Muhammed Hayât Sindî'nin (Gâyet-üt-tahkîk) ve Muhammed Abdürrahmân Silhetî'nin (Seyf-ül-ebrâr) isimli Arapça kitapları ile son devrin İslam âlimlerinden Hüseyn Hilmi Işık Efendi'nin Türkçe olarak 1981'de neşrettiği (Mısırlı Bir Din Adamının Din Düşmanlığı) kitabı, böyle bozuk kitaplara ve konuşanlara cevap vermektedir.
. İngilizlerin yaptığı zulümler!..3
2022-10-12 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-10-12 20:46:36
İstanbul’da Hakikat Kitabevi'nin yayınladığı (İngiliz câsûsunun i’tirâfları) kitabında, İngilizlerin dünya Müslümanları için neler düşündükleri hakkında, geniş malûmât vardır. Bunu okuyanlar, İngiliz Müstemlekeler Nâzırlığının [sömürgeler bakanlığının], câsûslara verdiği emirlerin dünya Müslümanları üzerinde nasıl tatbik edildiğini ve misyonerlerin faaliyetlerini kolayca anlayabilirler. Kısaca şöyle bildiriliyor:
“İngilizler, mağrûr ve kibirlidir. Onlar, kendi şahıslarını ve vatanlarını ne kadar hürmete lâyık görürse, diğer insanları ve memleketleri de, o derece aşağı görürler. İngilizlere göre insanlar üç kısma ayrılır:
Birincisi, İngilizler olup, Allahın insan olarak yarattığı en mükemmel mahlûkun, kendileri olduğunu söylerler.
İkincisi, beyaz renkli Avrupalı ve Amerikalılardır. Bunların da, hürmete lâyık olabileceklerini kabûl ediyorlar.
Üçüncü kısım ise, birinci ve ikinci kısmın hâricinde kalan insanlardır. Bunlar, insan ile hayvan arasında bir mahlûktur. Bunlar, hürmete lâyık olmadıkları gibi, hürriyet, istiklâl ve vatan bunlar için değildir. Bunlar, bilhassa İngilizler tarafından idâre edilmek için yaratılmışlardır. İngilizler, bu gözle baktıkları müstemlekelerdeki yerli ahâli ile birlikte yaşamazlar. Müstemlekelerinin her yerinde, İngilizlere mahsûs kulüpler, gazinolar, lokantalar, hamamlar, hatta mağazalar vardır. Yerli ahâli buralara giremez.
İngilizler, kendilerinden olmayanlara hayvanlara bile lâyık olmayan muameleler yapmışlardır. En büyük müstemlekeleri olup, senelerce vahşîce, sadistçe zulmettikleri Hindistân'ın Amritsar şehrinde [m.1919] bir gün âyin sebebi ile toplanan Hindûlar, bisikleti ile gezen bir İngiliz kadın misyonerine hürmet etmezler. Misyoner, İngiliz General Dyer'e şikâyette bulunur. General derhâl askerlerine emir vererek, mâbette âyinle meşgul halkın üzerine ateş açtırır ve on dakîkada yediyüz kişi ölür. Binden ziyâde kişi de yaralanarak yerlere serilir. General bununla da iktifâ etmeyerek, ahâliyi üç gün elleri ve ayakları üzerinde hayvan gibi yürütür... Mesele Londraya şikâyet edilir. Hükûmet tahkîkât yapılmasını emreder. Tahkîkât için Hindistân'a gelen müfettiş, generale müdâfaasız halka ateş açtırmasının sebebini sorunca, general (Buranın kumandanı benim. Buradaki askerî bir icrâatı ben takdîr ederim. Öyle lüzûm gördüm ve emrettim) cevâbını verince, müfettiş, (Pekâlâ, ahâlinin yüz üstü sürünmesini emretmenizin sebebi nedir?) diye sorar. General (Hindlilerden bir kısmı tanrıları karşısında yüzüstü sürünüyorlar. Bunlara, bir İngiliz kadının bir Hindû tanrısı kadar mukaddes olduğunu ve onun karşısında da hakâret değil, sürünmeleri îcâb ettiğini anlatmak istedim) der. Müfettiş, halkın, alışveriş için dışarı çıkmak mecbûriyetinde olduğunu söyleyince, general (Bunlar insan olsalardı, sokakta yüzüstü sürünmezlerdi. Çünkü, bunların evleri birbirine bitişik ve damları düzdür. Damlar üzerinde insan gibi yürürlerdi) cevâbını verir. Generalin bu sözleri İngiliz basınında neşredilince, general kahraman ilân edilir...
.İngilizler Hindistan’a niçin geldiler?.4.
2022-10-19 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-10-19 01:56:31
Hindistândaki İslâm âlimlerinin büyüklerinden allâme Muhammed Fadl-ı Hak Hayrâbâdînin (Es-Sevret-ül-Hindiyye) yani (Hindistân ihtilâli) kitâbı ve bunun (El-yevâkît-ül-mihriyye) hâşiyesinde diyor ki:
İngilizler ilk olarak 1600 senesinde, Hindistan’ın Kalküta şehrinde ticârethâneler açmak için Ekber Şâh’tan izin aldılar. Ekber Şâh, bozuk itikâtlı bir kimse idi. Bütün dinleri aynı derecede tutardı. Hatta, muhtelif dinlere mensup âlimleri toplayarak, bu dinlerin karışımı, umûma şâmil ve müşterek bir din kurmaya çalıştı. (Dîn-i ilâhî) ismini verdiği bu dîni 990 [m. 1582] senesinde resmen ilân etti. Bu târihten ölümüne kadar, bütün Hindistan’da bilhassa sarayda, İslâm âlimlerine itibar azalmış ve Ekber Şâh’ın dînine temâyül edenler baş tâcı yapılmıştır...
İşte böyle bir zamanda, İngilizler Hindistân'a girdiler. Birinci Şâh-ı Âlem Muhammed Behâdır Şâh bin Alemgîr [v.1712] zamanında Kalkütada arâzi satın aldılar. Bunları muhâfaza için asker getirdiler. 1714’te Sultân Ferrûh Sîr Şâhı tedâvî ettikleri için, bütün Hindistan’da toprak satın almalarına izin verildi. Müslümân Hind hükümdarlarının isimlerini paralardan kaldırdılar.1837’de İkinci Behâdır Şâh hükümdâr oldu. İngilizlerin yaptıkları zulümlere dayanamayarak, 1857’de, İngilizlere karşı askerlerin ve halkın teşvîki ile büyük bir ayaklanma başlattı. Böylece ismine para bastırmaya ve hutbe okutmaya muvaffak oldu ise de, buna karşı İngilizlerin tepkisi ve zulmü çok şiddetli oldu. İngiliz askerleri Delhi şehrine girince, evleri, dükkânları basıp, malları, paraları yağmaladılar. Genç, ihtiyar, kadın erkek demeden bütün Müslümanları, hatta çocukları kılıçtan geçirdiler. İçecek su bile bulunamaz oldu.
İkinci Behâdır Şâh, Hümâyün Şâhın türbesine sığındı...
Ahlâksızlığı ve beceriksizliği ile meşhûr ve o sırada İngiliz ordusunda istihbârât subaylığı yapan meşhûr papaz Hudson, bunu Receb Alî adındaki bir hâinden öğrenerek, durumu ordu kumandanı general Wilsona bildirdi. Hümâyûn Şâhın türbesine giden Hudson, Sultâna, oğullarına ve hânımına dokunulmayacağına dâir temînât verdi. Bu papaza aldanan Behâdır Şâh teslîm oldu. Hudson, dahâ sonra sultânın iki oğlunu ve bir torununu da bir hileyle yakaladı. Hudson, İngiliz siyaseti ve hîlesi ile kandırdığı, sultânın iki oğlu ve torununu şehîd etti...
1858 senesinde, tahtından zorla indirilen İkinci Behâdır Şâh, ayaklanmaya ve Avrupalıların öldürülmesine sebep olmak suçlarından muhâkeme edildi. 29 Mart'ta ömür boyu hapse mahkûm edildi ve Hind-i Çine [Rangona] sürgüne gönderildi. 1862 senesi Kasım ayında, vatanından uzak bir ülkede, Gürgânî İslâm İmparatorluğunun son sultânı Behâdır Şâh, zindanda hayata gözlerini yumdu. Allâme Fadl-ı Hak da, 1861’de, Andaman adalarındaki bir zindanda İngilizler tarafından şehîd edildi...
.İngilizlerin Müslümanlara ihaneti!.5.
2022-10-26 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-10-26 02:03:20
Hindistan’da her türlü menfaati temin eden hain İngilizler, hâkim oldukları her İslam memleketinde yaptıklarını burada da yapmışlardır.
İslam Düşmanları -5-
İngilizler, Hindistan’ı ele geçirip Kalküta şehrinde ticaretlerine başladılar ve en sonra da Hindistan’ın tamamına hâkim oludular. Yaklaşık iki yüz sene Hindistan’ın toprağından her türlü menfaatini temin eden bu hain millet, hâkim olduğu her İslam memleketinde yaptıklarını burada da yapmışlardır. İlk önce Müslümanların idarelerini ellerinden aldılar ve İslam’ın temel ve bâriz vasfı olan bütün medreseleri ve kurumlarını kapattılar. İslamî ve dinî kitapların basılmasını yasak ettiler ve daha önce basılmış olan bütün din kitaplarını yırttılar, yaktılar, olmadı nehirlere attılar. Birkaç yıl içerisinde yüz binlerce âlim ve din adamını katlettiler ve bu insanlara hunharca zulüm yaptılar. Müslüman evlerini, dükkânlarını basıp malları, paraları yağmaladılar. Genç, ihtiyar, erkek, kadın, çocuk demeden bütün Müslümanları kılıçtan geçirdiler. Ne zâlim bir millet bunlar!
Hindistan’daki İslamî idareleri kapattıktan sonra insanların beynini yıkamak, ecdâdından nefret ettirmek ve Hristiyanlaştırmak için her eyalette kolejler açtılar. Ve bu kolejlerde İngiliz öğretmenleri, ya da para ile satın aldıkları İngiliz kafası taşıyan hâinleri görevlendirdiler. Eğitim sisteminde kritik değişiklikler yaptılar. İslam Urdu edebiyatı yerine İngiliz edebiyatına ehemmiyet verdiler. Bu eğitim sistemiyle, Hindli Müslümanlar ile birlikte diğer toplumlara da büyük zarar geldi. İnsanların hayatını zehirledi. İngilizler tarafından açılmış mekteplerde öyle talebeler yetiştirilmiş ki, dinine saygı gösteren, kültürüne, diline sahip çıkan, inancına göre dinlerine çok bağlı ve yıllarca beraber yaşayan bir millet, ufacık şeylerden dolayı birbirine girmeye başladı!..
İngilizler, Müslüman adaleti altında yaşayan Hindulara, Hindistan’ın hakiki sahibi Hindular olduğunu ve Hindu tanrılarının (inekleri) Müslümanlar tarafından kesilmesine mâni olmak lazım geldiğini telkin ettiler. Bu yüzden bugün durum eskiden daha vahimdir. Çünkü iktidarda olan parti tam İngiliz kafası… Son beş yıl içerisinde birçok İslamî ve dinî müesseseler devlet tarafından kapatıldı. Camilerin inşa edilmesine engel olundu. Keşmir bölgesinde çok sayıda Müslüman öldürüldü. Devletin yüksek mevki ve makamlarında Müslüman çalışanları işten çıkarıldı.
Müslümanların ekseriyet olduğu bölgelerde devlet yardımları durduruldu. İnek eti kesimi, satışı ve tüketimi konusunda çıkan kavgalarda yüzlerce Müslüman öldürüldü bu beş sene içerisinde. Böyle sayısız fitne ve zulümler ile Hindistan’da Müslümanları imha etmeye çalışıyor oradaki radikal Hindular... Sebebi ise Hindistan’da sürekli Müslümanların çoğalması ve Müslüman Türk hânedanlarının sekiz yüz yıl Hint topraklarında kalmaları ve arkasından bir sürü tarihî ve edebî mirasın bırakmalarını radikaller hazmedemiyorlar. Bu yüzden iktidara gelir gelmez Müslümanları yok etmeye çalışıyorlar, ancak 300 milyonluk Müslüman nüfusu Hindistan’da yok etmek, hiç de kolay bir iş değildir!..
.
Tanzimat dönemi nasıl başladı?
2022-11-02 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-11-02 01:52:17
İslam Düşmanları -6-
Osmanlı Devleti'nde 1839 yılında başlayan Tanzimat dönemi, Türkiye’de ve hatta bütün dünyada İslamın karanlık günlerinin başlangıcı olmuştu.
Merhum Hüseyin Hilmi Işık Efendi, bu husustaki tesbitlerini 1967 senesinde neşrettiği (Dinde Reformcular) kitabının önsözünde şöyle ifade etmektedirler: “Bin dokuzyüz elli dokuz senesinde Erzincan'da öğretmen idim. Erkek lisesinde konferans dinledik. Dinleyici öğretmenler birkaç yüz kişi idi.
Önce Erzincan Maarif Müdürü, sonra, konferans sahibinin asistanı konuşdu. Üçüncü olarak, konferans sahibi olan, Sağlık Bakanlığı Sosyal Hizmetler Akademisi öğretmenlerinden psikoloji doktoru Sayın Mithat Enç konuşdu.
Uzun boylu, gür sesli idi. Çok tesirli konuşuyordu. Zekâ üzerinde birkaç gün konuştu. Son günü, zekâ ölçüsünü, test usûlünü anlattı. Avrupalı, Amerikalı psikologların kitaplarından yeni bilgiler verdi. Zekâ ölçmenin tarihçesini söylerken, özet olarak dedi ki:
(Zekâ ölçmek, test usûlünü kullanmak, ilk olarak Osmanlılarda başladı. Amerikan literatürlerinde okuduğuma göre, Osmanlı orduları Viyana'ya kadar gelince, Avrupa devletleri çok korktu. İslâmiyyet Avrupa'ya yayılıyor, Hrıstiyanlık yok oluyor diye şaşkına döndüler. Osmanlı akınlarını durdurmak için çare aradılar. Çok uğraştılar. Bir gece yarısı İstanbul'daki İngiliz sefiri şifre yolladı. Avrupa'ya müjde vermek için sabahı bekleyemedi: Buldum, buldum. Osmanlıların zaferden zafere ulaşmalarının sebebini ve bunları durdurma çaresini buldum, diyordu.
Şöyle anlatıyordu: Osmanlılar, aldıkları esirlere hiç kötülük yapmıyor, kardeş gibi davranıyorlar. Hangi milletten, hangi dinden olursa olsun, küçük çocukların zekâlarını ölçüyorlar. Keskin zekâlı çocukları seçerek, saraydaki Enderun denilen mekteplerde, değerli öğretmenler tarafından okutuluyor, İslâm bilgileri, İslâm ahlâkı, fen, kültür dersleri verilerek, kuvvetli, başarılı Müslüman olarak yetiştiriliyorlar. Osmanlı ordularını zaferden zafere ulaştıran değerli kumandanlar ve Sokullular, Köprülüler gibi seçkin siyâset ve idare adamları hep böyle yetiştirilen keskin zekâlı çocuklardı. Osmanlı akınlarını durdurmak için, bu Enderun mekteblerini ve bunların kolları olan medreseleri yıkmak, Müslümânları ilimde, fende geri bırakmak lâzımdır...)
Mithat Bey'in bu sözleri ve Osmanlı tarihindeki acıklı ve yürek yakıcı olaylar gösteriyor ki, İngiliz sefirinin bu teklifi çok doğru görülerek Avrupa'da Anglo-sakson ve Paris mason locaları çalışmaya başladılar. Müslümânları aldatmak, medreselerden, mekteplerden ilimli, fenli din adamları ve idareciler yetiştirilmesini önlemek için plânlar hazırlandı. Câhil bırakılan gençler, Avrupa'da mason yapıldı. Zevk ve sefâhete alıştırıldı. Yalancı etiketler, diplomalar verilerek ana vatana gönderildiler. Böyle diplomalı câhiller, düşmanların çok kurnaz ve milyonlar harcayarak çevirdikleri dolapları ile işbaşlarına getirildi...
İkinci Abdülhamid Hân'ın kuvvetli imân ve keskin zekâsı, Müslümânlara ve İslâmiyete saplanmak istenen bu zehirli hançere karşı çelik bir kalkan gibi dikilmeseydi, düşmanların imha planları daha o zaman Müslümanları ezecekti.
.İngilizler Hindistan halkına ne yaptılar?
2022-11-09 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-11-09 01:47:14
İslam Düşmanları -7-
İngilizler 1877’de, Osmanlı-Rus Harbi sırasında, Hindistan'ı, İngiltere Krallığına bağlı bir devlet ilân ettiler. Meşhûr İskoç Mason Locasına kayıtlı Midhat Paşanın Osmânlı devletini harbe sokması, İslâmiyete yaptığı zararların en büyüğü oldu. Sultân Abdülaziz Hân'ı şehîd ettirmesi de, İngilizlere yaradı. İngilizler, kendi yetiştirdikleri adamları Osmanlı Devleti'nde kıymetli mevkilere getirmişlerdi. Bu devlet adamları, ismi Osmânlı; fikri ve zikri İngiliz idiler! Bunların en meşhûrlarından Mustafa Reşîd Paşa son sadrazamlığında, altı günlük sadrazam iken, 28.10.1857’de İngilizlerin Hindistan Müslümanlarına yaptığı büyük Delhi Katliâmını tebrîk etti. Daha önce de, Hindistân'daki İngiliz zulmüne karşı ayaklanan Müslümanları bastırmak için, İngiltere'den gelen yardımın Mısır'dan geçirilmesi için Osmanlılardan izin istediler. Bu izin de, yine masonlar vâsıtası ile verildi.
Hindistan'da İngilizler yeni mektepler açmadıkları gibi, İslâm dîninin temeli ve en bâriz vasfı olan bütün medrese ve sıbyan mekteplerini de kapatmışlar, halka liderlik yapabilecek bütün âlimleri ve din adamlarını şehîd etmişlerdir. Hatta, talebeleri bile katletmişlerdir. Burada 1971 senesinde Hind ve Pâkistân'ı ziyâret eden bir ahbâbımız, karşılaştığı küçük bir hâtırasını şöyle naklediyor:
“Hindistân'da, Serhend şehrindeki imâm-ı Rabbânî'nin ve diğer evliyânın (kaddesallahü sirreh) kabr-i şerîflerini ziyâretten sonra Pânipüt şehrine, oradan da Delhî'ye gittim. Pânipüt'ün en büyük câmiinde cuma namazını edâ ettikten sonra, imâm bizi misâfir edip, evine götürdü. Yolda kalın bir zincirle halkalarından kilitlenmiş gayet büyük bir kapı gördüm. Üzerindeki kitâbeyi okuyunca, buranın bir sıbyân mektebi [ilkokul] olduğunu anladım ve imâm efendiye, bu kapının niçin kilitli olduğunu sordum. İmâm efendi, 1947’den beri kapalıdır. İngilizler Hindûları kışkırtarak Pânipüt'teki bütün Müslümanları, kadın-erkek, ihtiyar-çocuk demeden katlettirdiler. Bu mektep, o günden beri kapalıdır. Bu zincir ve kilit bize, İngiliz zulmünü hatırlatır. Bizler buraya sonradan muhâcir olarak gelip yerleştik, dedi.”
İngilizler, hâkim oldukları bütün İslâm memleketlerinde yaptıkları gibi, İslâm âlimlerini, İslâm kitaplarını, İslâm mekteplerini yok ettiler. Tam din câhili bir gençlik yetiştirdiler. 1834’te Kalküta'ya gelen meşhûr ingiliz Lord Macauley, Fârisî ve Arabî her türlü kitabın basılmasını ve yayılmasını, hattâ baskısına başlanılmış olanların bile baskısının durdurularak yasaklanmasını emretmiş ve İngilizler tarafından büyük destek görmüştür. Bu zulümleri de, Müslümanların hâkim olduğu yerlerde, bilhassa Bengal’de titizlikle tatbik edilmiştir.
.İngilizlerin Hindistan'da açtığı kolejler...
2022-11-16 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-11-16 02:29:51
İslam Düşmanları-8
İngilizler, Hindistan'da İslâm medreselerini kapatırken, sekiz adedi kızlara mahsûs olmak üzere, yüzaltmışbeş kolej açmışlardır. Bu kolejlerde yetiştirdikleri talebeleri, babalarının dinlerine ve ecdâdlarına düşman etmişler, beyinlerini yıkamışlardır. Hindistan'da zulüm ve vahşet yapan İngiliz ordusunun üçte ikisini, bu şekilde beyinleri yıkanmış, kendi milletine düşman edilmiş, Hıristiyanlaştırılmış veya para ile satın alınmış yerli ahali teşkil ediyordu.
1833 kanunları, misyonerlik faaliyetlerinin gelişmesini sağlamış ve protestan dîni teşkilatı Hindistan'da kuvvetlenmişti. Misyonerlik faaliyetleri yayılmadan ve Hindistan tam olarak İngiliz hâkimiyetine geçmeden evvel, İngilizler Müslümanların îmanlarına saygılı davranmış, bayramlarda toplar attırmış, câmi ve mescidlerin tamîrine yardımcı olmuş, hattâ câmi, tekke, türbe ve medreselere âit İslâm vakıflarında vazîfe almışlardı. 1833 ve 1838’de İngiltere'den gelen emirlerle İngilizlerin bu faaliyyetleri yasaklanmıştır.
İngilizler ikiyüzlü siyasetleri ile, Müslümanlara en büyük düşmanlığı yapmakta, İslâmiyetin kökünü kurutmaktadırlar. Daha sonra, İngilizceyi resmî lisân olarak kabûl etmek ve Hıristiyanlaştırılmış yerli gençler yetiştirmek gayretleri arttı. Bu maksatlarla tamamen misyonerlerin kontrolünde olan mektepler açıldı. Hatta, İngiliz Başvekîli Lord Palmerston ve pek çok İngiliz lordları, Hindistân halkının Hıristiyanlık nimetlerinden faydalanmaları için Allahın Hindistan'ı, İngilizlere verdiğini söylediler. Lord Macauley, Hindistan'da kan ve renk bakımından Hindli, fakat zevk, düşünce, inanç, ahlâk ve zekâ bakımından İngiliz, bir cemiyet yetiştirilmesi için çok çalıstı ve desteklendi. Böylece misyonerler tarafından açılan mekteplerde, İngiliz dil ve edebiyâtı ve Hıristiyanlık öğretilmesine ehemmiyet verildi. Fen bilgilerine (matematik, fizik, kimyâ, vs.) hiç ehemmiyet verilmedi. Böylece İngilizce lisânından ve edebiyâtından başka hiçbir şey bilmeyen Hıristiyanlaştırılmış kimseler yetiştirildi. Bunlar memur olarak istihdâm edildi. Müslüman iken dinden çıkan mürted olduğu için ve Hindûlarca, dinlerinden dönen dinsiz kabûl edildiği için, Hıristiyanlaştırılan yerli gençler, âilelerinin mîrasından bir hak alamıyorlardı. Misyonerler buna mâni olmak için, 1832’de Bengal için, 1850'de de, umûm Hindistân için, bir kânûn çıkararak, Hıristiyan olan yerli mürted ve dinsizlerin mirastan pay almasını temîn ettiler. Onun için Hindliler, Hindistân'daki İngiliz mekteplerine, (Şeytânî Defter) ismini vermişlerdir. [Hindistân'da ve Osmânlılarda resmî dâire ve kuruluşlara (Defter) denilmektedir.]
.Hindistan halkına yapılanlar!..
2022-11-23 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-11-23 02:02:03
İslam Düşmanları -9-
1925 senesinde Hindistan'ı ziyaret eden Fransız muharrir Marcelle Perneau neşrettiği kitabında diyor ki:
"Hindistan'ın birinci şehri olan Kalküta’daki sefâlet hakkında, Pâris ve Londra'nın civârındaki batakhâne mahalleleri aslâ bir fikir veremez. Kulübelerde insan ve hayvanlar birbirine karışmış, çocuklar ağlıyor, hastalar inliyor. Onların yanında ispirto ve esrar içmekten bîtâb kalmış insanların, ölü gibi yerlerde yattığını görürsünüz. İnsan bu kadar aç, sefîl, zayıf ve bîtâb vücutları seyrederken, ister istemez bunların ne iş yapabileceklerini kendi kendine soruyor. Fabrikalara doğru koşan bunca insana, fabrikalar kazançlarının ne kadarını tediye ediyor? İhtiyaç, meşakkat, sârî hastalıklar, içki ve esrâr, zayıf, mukâvemetsiz ahâliyi kırıyor, yok ediyor. Dünyânın hiçbir yerinde, insan hayâtına karsı olan ilgisizlik, burada olduğu kadar hayâsızca olmamıştır. Hiçbir zahmet, hiçbir iş, ağır ve gayr-i sıhhî kabul edilmemektedir. İsçi ölecekmiş ne zararı var? Yarın yerine derhâl diğeri geçer. İngilizlerin burada düşündükleri yegâne şey, istihsâli çoğaltmak ve çok para kazanmaktır."
ABD eski Hâriciye Nâzırı Williams Jennings Bryan, İngiliz hükûmetinin Rusya'dan daha zâlim ve daha aşağı olduğunu delilleriyle zikretmekte ve (Hindistân'da İngiliz Hâkimiyeti) kitâbının sonunda diyor ki: "Hindistan ahâlisinden, hayâtta olanlara refâh ve saâdet bahşettiğini iddia eden İngilizler, milyonlarca Hindliyi mezâra göndermişlerdir. Mahkemeler ve inzibât kuvvetleri tesis ettiklerini her yerde söyleyen bu millet, resmî bir yağmacılıkla Hindistan'ı tâ iliklerine kadar soymuştur. Soymak kelimesi biraz ağır ise de, İngiliz idâresinin melânetini başka türlü îzâh etmek mümkün değildir. Hıristiyanlık iddiâ eden İngiliz kavminin vicdanı, esaret zinciri altında inleyen Hind Müslümanlarının istimdât nidâlarını duymak istemiyor."
Mister Hodberk Keombtun (Hindlinin Hayâtı) kitâbında şöyle demektedir: "Efendileri [İngilizler] Hindliye zulmeder, o ise her şeyi yok oluncaya, ölünceye kadar çalışmaya, ona hizmete devam eder..."
Bu sözler, insaflı Hıristiyanların, İngiliz vahşetini bildiren yazılarından birkaçıdır. İngilizlerin diğer müstemlekelerinde çalıştırılan Hindli Müslüman isçilerin vaziyeti, dahâ da beterdi. 1834 senesinde İngiliz sanâyicileri, Afrika yerlileri yerine Hind işçisi kullanmaya başladılar. Hindistân'dan Güney Afrika müstemlekelerine binlerce Müslüman naklediliyordu. (Kuli) ismi verilen bu işçilerin vaziyeti, kölelerin vaziyetinden daha fena idi. Bunlar (Indentured Labour=Sözleşmeli iş) denilen bir usule tâbi tutulur. Buna göre, (kuli) beş sene müddet ile taahhüt altına girmekte idi. Bu zaman içerisinde kuli, işini terk edemez, evlenemez, gece gündüz kırbaç altında çalışmak mecbûriyetindedir. Ayrıca senelik, üç İngiliz altını da vergi vermekle mükelleftir. Bunlar (Labour in India), (Post-Lecturer in the University of New-York)un yazıları ile bütün dünyaya ilân edilmektedir.
.Gandi dönemi ve İngilizler...
2022-11-30 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-11-30 02:05:20
İslam Düşmanları -10-
Mahatma Gandi, Hindistan'ın ve Hindistan Bağımsızlık Hareketi'nin siyasi ve ruhani lideridir. Tahsîlini İngiltere'de yaparak, Hindistan'a dönmüştür. Hıristiyanlaştırılmış bir Hindlinin, hattâ Porbandar şehrinin başpapazının oğudur. 1893'te, Hindistan'daki bir İngiliz şirketi, onu Güney Afrika'ya gönderdi. Oradaki Hindlilerin ne kadar ağır şartlar altında çalıştıklarını, ne kadar fena muâmele gördüklerini müşâhede edince, İngilizlerle mücâdeleye başladı. İngilizler tarafından yetiştirilmiş, hattâ Hıristiyanlaştırılmış bir kimsenin oğlu olduğu hâlde, İngiliz zulmüne, vahşetine dayanamadı. İlk şöhretine de, burada kavuşmuştu...
İngilizlerin bütün İslâm âleminde takip ettikleri siyâsetin temeli ve aslı şu üç kelimedir: (Parçala, hâkim ol ve dinlerini imhâ et!) Bu siyâsetin îcâb ettirdiği hiçbir şeyi yapmaktan çekinmemişlerdir. Hindistan'da da ilk işleri, kendilerine hizmet edecek kimseler bulmak oldu. Bu kimseleri kullanmak sûreti ile fitne ateşini yavaş yavaş yaktılar. Bunun için, Müslümanların hâkimiyetinde yaşayan Hindûları kullandılar. Müslümanların adâleti altında yaşayan Hindûlara, Hindistan'ın hakîki sâhiplerinin Hindûlar olduğunu, Müslümânların Hindû tanrılarını kurban ettiğini, buna mâni olmak lâzım geldiğini telkîn ettiler. Hindûları kendi saflarına geçirdiler. Onlardan paralı askerler istihdâm ettiler. Böylece, Kraliçe Elizabeth'in emrettiği ordu kurmak işi teşekkül ederken, Hindû cehâleti ile İngiliz İslâm düşmanlığı ve para hırsı da birleştirilmiş oluyordu. Müslüman vâlilerle Hindû mihrâcelerin araları açılarak harpler çıkarıldı. Müslümanlar içerisinde zayıf itikâdlı kimseler satın alındı. Kendisi birkaç kere kral nâibi ve (Hindistân teşkîlâtı) âzâsı olan meşhûr İngiliz (Sir John Strachey) Müslümân-Hindû düşmanlığı husûsunda diyor ki:
"Hâkim olmak ve tefrîka sokmak için, yapılacak her şey, hükûmetimizin siyasetine uygundur. Hindistan'daki siyâsetimizin en büyük yardımcısı, burada yan yana iki düşmanın bulunmasıdır."
Bu düşmanlığı büyüten İngilizler, 1750 senesinden 1870 senesine kadar, devamlı Hindûları desteklediler ve onlarla berâber büyük Müslümân katliâmları yaptılar. 1858 senesinde başlayan Müslümân-Hindû çarpışmaları büyüyerek devâm etti. Hindûları Müslümanların üzerine saldırtır, sonra da oturur neşe ile seyrederlerdi...
İngilizler, 1990 senesinde de, Sırpları Bosna'da Müslümanlar üzerine saldırttılar. Sokaklarda Müslümân çocukların, kızların, kanları akarken, İngilizler neşe ile, kahkaha ile seyrediyorlardı...
Hindistan'da hiçbir sene geçmemiştir ki, inek kurban etmek sebebi ile kanlı olaylar ve yüzlerce, binlerce Müslümânın öldüğü fitneler zuhûr etmiş olmasın. Bu fitneyi körüklemek için, Müslümanlar arasında bir taraftan inek kesmenin 7 tâne koyun kesmekten dahâ efdal olduğunu yaydılar. Diğer taraftan da, Hindûlar arasına, inek tanrılarını ölümden kurtarmanın çok sevap olduğunu yaydılar. Bu fitneleri Hindistan'dan çekildikden sonra da devam etmiştir...
.İngilizlerin çıkardığı fitneler!..
2022-12-07 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-12-07 01:43:27
İslâmiyete düşmanlıklarını Müslümanların anlamaması için, Hindistân'ın "dâr-ül-islâm" olduğuna dâir fetvâlar aldılar!..
İslam Düşmanları -11-
İngilizlerin İslâm âleminde çıkardığı fitneler hâlâ devam etmektedir. Buna misâl olarak Başvekil Musaddık zamanında, İran'da neşredilen (İttilâ’ât) mecmûasında okuduğumuz bir hâdiseyi zikredelim:
Bir Kurban Bayramı günü, sarıklı, sakallı, cübbeli iki Müslüman, kurban etmek için bir inek alırlar. Hindû mahallesinden geçerlerken, bir Hindû önlerine çıkarak, ineği ne yapacaklarını sorar. Kurban edeceklerini söylerler. Hindû, (Ey ahâlî! Yetişin tanrımızı kurban edecekler) diye bağırır. Müslümânlar da, (Ey Müslümanlar, yetişin kurbânımızı elimizden alıyorlar) diye feryât eder. Hindûlarla Müslümanlar toplanırlar. Sopalarla, bıçaklarla birbirlerine saldırırlar. Yüzlerce Müslümân katledilir. Fakat, ineği Hindû mahallesinden geçiren iki kişinin, İngiliz sefâretine girdikleri görülür... Bu hâl gösteriyor ki, bu fitneyi çıkaranlar İngilizlerdir. Bunları yazan muharrir daha sonra, "biz sizlerin bir kurban bayrâmını Müslümanlara nasıl zehir ettiğinizi iyi biliyoruz" demektedir...
Hindûların, kendilerine karşı yavaş yavaş başkaldırdıklarını görünce, 1870’ten sonra da, Müslümanları Hindûlara karşı desteklemeye başladılar. İslâmiyetin harâm kıldığı şeylere helâl diyen, dîni ve îmânı değiştirmeğe çalışan, Müslüman ismini taşıyan, Ehl-i sünnet düşmanları yetişti. Bunları destekleyerek, yeni yeni bozuk fırkaların zuhûrunu sağladılar. Bu fırkaların en meşhûru, 1879’da kurulan (Kâdıyânîlik) olup, kurucusu olan Gulâm Ahmed; top, kılıç ile cihâdın farz olmadığını, farz olan cihâdın nasîhat ile olduğunu, söyledi. İngiliz câsûsu Hempher de, Necdli Muhammed’e böyle söylüyordu. Gulâm Ahmed'i İngilizler bol para ile satın aldılar. Önce (Müceddid) olduğunu, sonra, (Mehdî) olduğunu söyledi. Nihâyet, (Peygamber) olduğunu iddia ederek yeni bir din getirdiğini ilân etti...
Hâlbuki Sünnî müslümanlar, kâfirlere karşı silâh ile cihâdın farz olduğunu ve İngilizlere hizmetin küfür olduğunu söylüyorlardı. Bu husûsta vaaz eden, nasîhat veren Müslümanlara şiddetli cezâlar veriliyor, çoğu katlediliyordu. Ehl-i sünnet kitapları toplanıp imhâ edildi. Satın alamadıkları ve kendi emellerine hizmet ettiremedikleri İslâm âlimlerini, Müslümanlardan uzaklaştırırlardı. Onlar idâm edildikleri zaman kahraman olurlar korkusu ile, Andaman adasındaki meşhûr zindanlarda müebbet hapse mahkûm ederlerdi...
Birinci Cihân Harbinden sonra İstanbul’u işgâl ettikleri zaman da, Osmanlı paşalarını ve âlimlerini Malta adasına sürgün etmişlerdi. İslâmiyete düşmanlıklarını, Müslümanların anlamaması için, Hindistân'ın (dâr-ül-harb) değil, (dâr-ül-islâm) olduğuna dâir fetvâlar aldılar. Bu fetvâları her yere yaydılar. Kendileri tarafından yetiştirilen âlim isimli münâfıklar, Osmanlı padişâhlarının halîfe olmadığı, halîfeliğin Kureyşlilerin hakkı olduğu, Osmânlı sultânları onu gasbettikleri için onlara itâat edilmeyeceği fikrini yaydılar...
.Pakistan'da İngilizlerin çıkardığı fitneler!..
2022-12-14 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-12-14 01:32:40
Zülfikâr Alî Butto’yu devirerek yerine geçen Ziyâ-ül-Hak'ı; İslâm düşmanlarının arzû ettikleri şeyleri yapmadığı için şehit ettiler!..
İslam Düşmanları -12-
İngilizler, Hindistan'da dînî tedrîsâtı yok ederek, İslâmiyeti içeriden yıkabilmek için, Aligarh’da İslâm bilgilerinin öğretildiği bir medrese ve Aligarh İslâm Üniversitesini açtılar. Buradan din câhili ve İslâm düşmanı din adamları yetişdirdiler!.. Bunların İslâmiyete zararları pek büyük oldu. Burada tahsil görenlerden seçtiklerini İngiltere'ye gönderirler, İslâmı içeriden yıkacak bir hâle getirdikten sonra, Müslümanların başına geçirirlerdi. Eyyüb Hân bunlardan olup, M. Cinnah’ın yerine Pâkistân devlet başkanı yapılmıştır.
İngilizler, İkinci Cihân Harbinden gâlip çıkmış gibi görünüyorsa da, hakîkatte mağlûp olmuşlardır. Çünkü, kendilerinin (Üzerinde güneş batmayan ülke) ismini vermiş oldukları İngiltere, (Üzerine güneşin pek doğmadığı bir ülke) hâline gelmiştir. Müstemlekelerinin çoğunu kaybetmiş, âdeta tüyleri yolunmuş bir tavuk gibi olmuştur.
Pâkistân'a devlet başkanı yaptıkları Alî Cinnâh Şîi ve İngiliz taraftarı idi. 1948’de ölünce, yerine geçen Eyyûb Hân mason idi. Darbe yaparak idâreyi ele geçirdi. Bu masonun yerine general Yahyâ Hân geldi. 1972 başında (Pâkistân-Hind) harbinde mağlûp olup, doğu Pakistân elinden gidince, hapsedildi. Yahyâ Hân’dan sonra hükûmeti Zülfikâr Alî Butto devraldı. Bu da tahsîlini İngiltere'de yapmış, İngiliz ajanı olarak yetiştirilmişti. 1974’te muhâliflerinin öldürülmesini emrettiği için, idâm edildi.
Zülfikâr Alî Butto’yu devirerek yerine geçen Ziyâ-ül-Hak, İslâm düşmanlarının Müslümanlar için neler düşündüklerini, Müslümanları ve İslâmiyeti yok etmeye çalıştıklarını anlayarak, onların arzû ettikleri şeyleri yapmadı. Vatanının fende ve teknikte, sanatta ilerlemesi için uğraştı. Fert, âile, cemiyet ve milletin refâh ve saâdetinin tek kaynağının İslâmiyet olduğunu iyi anladığı için, kanûnlarının İslâmiyete uygun olmasını istedi. Bu istediğini Pâkistân milletine sordu. Yapılan referandumda Pâkistân ahâlisi topyekûn müsbet rey kullandı...
İngilizlerin yetiştirdiği uşaklar, Ziyâ-ül-Hakk'ı bütün maiyeti ile berâber bir suikastta şehîd ettiler. Sonra Başbakan olan Alî Buttonun kızı Benâzir, devlet ve millet ve İslâmiyyet aleyhine yaptıkları cürümlerden dolayı hapishanelere atılmış olan bütün hâinleri serbest bıraktı. Bunları devlet kademelerinin başına getirdi. Pâkistân'da karışıklıklar, kavgalar başladı. İngilizlerin arzûları gerçekleşmiş oldu!..
.İslam âleminde İngilizlerin oyunları
2022-12-21 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-12-21 01:23:55
İslam Düşmanları-13
Son üç asırda, Türk ve İslam âlemi, nerede bir ihanete uğramışsa, bunun altında mutlaka İngiltere vardır. Osmanlıyı yıkıp topraklarında 23 adet devlet kurdular.
İngilizler, Birinci ve İkinci cihan harpleri sonunda, birçok memlekette, kendi hain planlarını yerine getiren ve menfaatlerini koruyan kimseleri işbaşına getirdiler. Bu memleketlerin, millî marşları, bayrakları, devlet başkanları olmuş, fakat din hürriyetine kavuşamamışlardır. Son üç asırda, Türk ve İslam âlemi, nerede bir ihanete uğramışsa, bunun altında mutlaka İngiltere vardır. Osmanlı Devleti’ni yıktılar. Osmanlı İmparatorluğu topraklarında 23 adet irili ufaklı devletler kurdular. Bunun sebebi Müslümanların kuvvetli ve büyük bir devlet kurmalarına mâni olmaktı. İslam ülkeleri diye isimlendirilen memleketler arasında devamlı birbirlerine düşmanlıkları ve harpleri kışkırttılar. Mesela, Sünni Müslümanların büyük ekseriyeti teşkil ettikleri Suriye’de, %9 olan Nusayrileri hâkim yaptılar.
1982 senesinde Hama ve Humus şehirlerine ordu birlikleriyle hücum edilmiş, iki şehir yerle bir edilerek, silahsız, müdafaasız Sünni Müslümanlar bombalanmıştır. Hakiki Ehl-i sünnet âlimleri öldürüldü, İslam kitapları hatta, Kur’ân-ı kerimler bile yok edildi. Bu İslam âlimlerinin yerine, yetiştirdikleri din cahili mezhepsiz kimseleri getirdiler.
Bunlardan Cemâleddîn-i Efgânî 1838’de Afganistan’da doğdu. Afganistan’a karşı Ruslar için casusluk yaptı. Mısır’da mason ve mason locası reisi oldu. 1960’da Fransa’da basılan, (Les franço-maçons) kitabının 127. ci sayfasında, (Mısırda kurulan mason localarının başına, Cemâleddîn-i Efgânî ve ondan sonra Muhammed Abduh getirildi. Bunlar, masonluğun Müslümanlar arasında yayılmasına çok yardım ettiler) demektedir. Sultan Abdülmecîd ve Sultan Abdülazîz han zamanlarında beş defa sadrazam olan Ali Paşa, İngiliz locasına bağlı mason idi. Efgânî’yi İstanbul’a getirdi. Vazife verdi. O zaman İstanbul (Dâr-ül-fünûn) yani üniversite rektörü bulunan ve kâfir olduğuna fetva verilen, mason Hasan Tahsin tarafından Efgânî’ye birçok konferanslar verdirildi. Hasen Tahsin de, yine İngiliz mason locasına kayıtlı sadrazam Mustafâ Reşîd Paşa tarafından yetiştirilmişti. Sapık fikirlerini her yere yaymağa çalıştı. Zamanın şeyhülislamı Hasan Fehmi Efendi, Cemâleddîn’i rezîl etti. Cahilliğini ve zındıklığını ortaya koydu. Ali Paşa, bunu İstanbul’dan çıkarmağa mecbur oldu. Mısır’da ihtilâl ve dinde reform fikirleri aşılamağa çalıştı. (A’râbî Pâşa) vakasını hâzırlayanlarla birlikte İngilizlere karşı göründü. Mısır müftüsü Muhammed Abduh ile dost oldu. Dinde reform fikirlerini ona aşıladı. Paris’te ve Londra’da masonların yardımı ile mecmua [dergi] çıkardı. 1886’da İran’a geldi, orada da râhat durmadı. Zincirlere bağlanarak Osmanlı hududuna bırakıldı. Bağdat’a, Londra’ya gitti. İran aleyhine yazılar yazdı. Tekrar İstanbul’a geldi. Burada da İran’daki Behâîler ile iş birliği yaparak, dini siyâsete alet etti.
.İngiliz ajanı din adamları!
2022-12-28 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-12-28 01:13:48
İslam Düşmanları -14-
Mısır'da Cemâleddîn-i Efgânînin, din adamı perdesi altında, İslâmı içeriden yıkmak propagandalarına aldananların en meşhûru Muhammed Abduh'tur. Abduh 1849’da Mısır'da doğdu ve 1905’te orada vefât etti. Bir müddet Beyrût'ta bulundu. Oradan Pâris'e gitti. Orada Cemâleddîn-i Efgânî'nin, masonlar tarafından çizilen çalışmalarına katıldı. (El-urvet-ül-Vüskâ) mecmûasını çıkardılar. Beyrût'a ve Mısır'a gelerek Paris'teki mason locasının kararlarını tatbîk etmeye çalıştı. İngilizlerin yardımı ile Kâhire müftîsi oldu. Ehl-i sünnete saldırmaya başladı. İlk iş olarak, Câmi’-ül-ezher medresesi ders programlarını bozmaya, gençlere kıymetli bilgilerin okutulmasını önlemeye başladı. Üniversite kısmındaki dersleri kaldırdı. Lise ve orta kısımdaki kitaplar, yüksek sınıflarda okutuldu.
Bir taraftan ilmi kaldırırken, diğer taraftan İslâm âlimlerini kötüleyerek, bu âlimlerin fen bilgilerine mâni olduklarını, bu bilgileri İslâma sokacağını iddiâ etti. (İslâmiyyet ve nasrâniyyet) kitâbında, (Bütün dinler birdir. Dış görünüşleri değişiktir) demiş, Yahûdi, Hıristiyan ve Müslümanların, birbirlerini desteklemelerini istemiştir. Londra'da, bir papaza yazdığı mektûpta, (İslâmiyyet ve Hıristiyanlık gibi iki büyük dînin el ele vererek kucaklaşmasını beklerim. O zaman, Tevrât ve İncîl ve Kur’ân birbirlerini destekleyen kitaplar olarak her yerde okunur ve her milletçe saygı görür) demiştir. Müslümânların Tevrât ve İncîl okuyacakları zamanı beklemekte olduğunu ifâde etmiştir.
Câmi’ül-Ezher'in Müdürü (Saltut) ile yaptığı Kur’ân-ı kerîm tefsîrinde, banka fâizinin meşru olduğuna fetvâ vermiştir. Daha sonra Müslümânların ağır baskıları karşısında, bu fetvâsından rücu eder görünmüştür.
Beyrut’taki mason locasının başkanı Hannâ Ebû Râşid, 1961’de yayınladığı (Dâire-tül-me’ârif-ül-masoniyye) kitâbının 197. sayfasında, (Cemâleddîn-i Efgânî, Mısır'da mason locası reîsi idi. Âlimlerden ve devlet adamlarından üçyüze yakın üyesi vardı. Ondan sonra, imâm üstâd Muhammed Abduh reîs oldu. Abduh, büyük bir mason idi. Bunun, masonluk rûhunu Arab memleketlerine yaydığını kimse inkâr edemez) demektedir.
İngilizlerin İslâm âlimi olarak Hindistân'ın her yerinde övdükleri kâfirlerin en meşhûrlarından biri Sir Seyyid Ahmed Hân’dır. 1818’de Delhî'de doğdu. Babası, Ekber Şâh zamanında Hindistân'a gelmişti. 1837’de Delhî'de İngiliz mahkemesinde hâkim olan amcasının yanında kâtip olarak işe başladı. 1841’de hâkim, 1855’te ise yüksek hâkim yapıldı.
Hindistân'da İngilizlerin yetiştirdiği din adamlarından biri de M. Hamîdullah’tır. 1908’de İsmâilî fırkasında olanların ekseriyet olduğu Haydarâbâd’da doğdu. İsmâilî mezhebinde, koyu Ehl-i sünnet düşmanı olarak yetişti. Pâris'te, CNRS ilmî araştırma azâsı idi. 2003’te öldü. Muhammed aleyhisselâmı, sâdece Müslümânların peygamberi olarak tanıtmaya çalışmaktadır.
.Vehhabilik, İngilizlerin İslâmı yıkma planıdır!
2023-01-04 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-01-04 02:25:49
İslam Düşmanları -15-
İngilizlerin İslâmiyeti yok etme savaşında, vatanına, milletine dînine hizmet etmek isteyen Müslümânları aldatmak için kullandıkları en tesîrli silâhları, İslâmiyyeti asra uydurmak, modernleştirmek, İslâmiyyetin aslını ortaya çıkarmak propagandaları içinde, dinsizliği yerleştirmek idi. Büyük İslâm âlimi, Şeyhülislâm Mustafâ Sabri Efendi bunu çok iyi anlayanlardandı. Onun için, (Mezhebsizlik dinsizliğe kurulan bir köprüdür) buyurarak, İslâm düşmanlarının arzûlarını, gâyelerinin ne olduğunu çok iyi anlatıyordu...
İngilizler ve İslâm düşmanları, tekkeleri ve tasavvuf yollarını ifsâd etmek için de, çok çalıştılar. İslâmiyyetin üçüncü kısmı olan ihlâsı yok etmeye uğraştılar... Tasavvuf büyükleri aslâ siyâset ile uğraşmaz, kimseden bir menfaat beklemezlerdi. Tasavvuf büyüklerinin çoğu, derin âlim ve müctehid idi...
İşte bu din büyüklerinin, Eshâb-ı kiramın yolu unutuldu. Mezhepsiz ve tasavvuf düşmanı olan Ahmed ibni Teymiyye İslâm âlimi ilân edildi. Bunun yolunda olarak (Vehhâbîlik) fırkası kuruldu. İngilizlerin yardımı ile, Vehhâbî kitapları bütün dünyadaki (Râbitatül- âlem-il islâmî) dedikleri Vehhâbî merkezleri vâsıtası ile her memlekete yayıldı. Her memlekette yaptıkları büyük binâlara (İbni Teymiyye medresesi) levhâları astılar. İbni Teymiyyenin kitâplarındaki sapık fikirlerle, İngiliz câsûsu Hempher'in yalan ve iftirâlarının karışımına (Vehhâbîlik) denildi. Hakîkî Müslüman olan (Ehl-i sünnet) âlimleri, İbni Teymiyyenin kitaplarının bozuk olduklarını bildiren çok kitâp yazdılar. Bu kitâplardan biri, Somali âlimlerinden, Şeyh Abdürrahmân Abdüllah bin Muhammed Herrî'nin (El-makâlâtüs-sünniyye fî keşfi-dalâlât-i Ahmed ibni Teymiyye) kitâbıdır. Kendisi Somali'de Herer şehrinde 1920 senesinde doğmuştur. Kitâbı 1994’te Beyrut’ta bastırılmıştır...
İngilizler tarafından tesis edilen Vehhâbîlik, mezhebsizlik, reformculuk, selefiyyecilik, Kâdîyânî, Mevdûdî ve Teblîg-ı cemâat ismi altındaki bozuk yolların hepsinde tasavvuf düşmanlığı vardır. İslâm düşmanları bilhâssa İngilizler, her türlü vâsıtaları kullanarak Müslümanları ilimde ve fende geri bıraktılar. Müslümanların ticâret ve san’atlarına mâni olundu. İslâm ülkelerindeki güzel ahlâkı yıkmak, İslâm medeniyetini ortadan kaldırmak, gençlerin İslâm ilimlerini öğrenmelerine mâni olmak için içki, fuhuş, eğlence, kumar gibi illetler yaygınlaştırıldı... Bir debdebe içerisinde, moda evi, dans kursu, manken ve artist yetiştirmek gibi hîlelerle, genç kızları tuzağa düşürerek, kötü yollara sürüklediler. Bu husûsta Müslümân anne ve babalara çok büyük vazîfeler düşmektedir. Yavrularını, bu din düşmanlarının ellerine düşürmemek için çok uyanık olmalıdırlar.
.İngilizlerin Osmanlıyı yıkma planları!..
2023-01-11 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-01-11 01:58:37
İslam Düşmanları -16-
Osmanlı devleti son zamanlarda, Avrupaya tahsil için talebeler ve devlet adamları gönderdi. Bu talebeler ve devlet adamlarından bazıları aldatıldı, mason yapıldı. Fen ve teknik öğrenecek olanlara, İslâmiyeti ve Osmânlı imparatorluğunu yıkma teknikleri öğretildi. Bunlardan imparatorluğa ve Müslümanlara en büyük zarârı dokunan kimse, Mustafâ Reşîd Paşa oldu. Londra'da bulunduğu zaman azılı ve sinsi bir İslâm düşmanı olarak yetiştirildi. İskoç masonları ile el ele verdi. Sultân Mahmûd Han, mason Reşîd Pâşa'nın ihânetlerini görerek îdâmını emretti ise de, ömrü vefâ etmedi. Sultânın vefâtından sonra, İstanbul'a dönen Reşîd Paşa ve arkadaşları, İslâmiyete ve Müslümânlara en büyük zararı yaptılar.
1839’da pâdisâh olan Abdülmecîd Han, henüz on sekiz yaşındaydı. Genç ve tecrübesizdi. Etrâfındaki âlimlerden, kendisini îkaz eden de olmadı. Bu hâl, Osmânlı târîhinde korkunç bir dönüm noktası olmuş, koca İslâm devletinde (Yok olma devri)ni başlatmıştır. Sâf, temiz kalbli pâdişah, azılı ve sinsi İslâm düşmanı olan İngilizlerin tatlı dillerine aldanarak, İskoç masonlarının yetiştirdikleri câhilleri işbaşına getirdi. Bunların devleti ve İslâmiyeti içeriden yıkmak siyâsetlerini hemen anlayamadı. Bir anlatan da olmadı. İslâmiyeti yıkmak için İngiltere'de kurulmuş olan (İskoç mason teşkilâtı)nın kurnaz üyesi Lord Redcliffe İstanbul’a, İngiliz sefîri olarak gönderildi. Sultâna çok dil dökerek Mustafâ Reşîd Paşa'nın Sadrazam yapılmasını sağladı.
1846’da Sadrazam olan mason Reşîd Pâşa, işbaşına gelir gelmez, 1253’te, Hâriciyye Nâzırı iken, Lord Redcliffe ile el ele verip, hâzırlamış olduğu ve 1839’da ilân ettiği (Tanzîmât) kanûnuna istinâd ederek, büyük vilâyetlerde mason locaları açtı. Câsûsluk ve hiyânet ocakları çalışmaya başladı. Gençler, din câhili olarak yetiştirildi. Londra'dan alınan plânlarla, bir yandan idârî, zirâî, askerî değişiklikler yaptılar. Bunlarla gözleri boyadılar. Öte yandan da, İslâm ahlâkını, ecdâd sevgisini, millî birliği parçalamaya başladılar. Yetiştirdikleri kimseleri işbaşına getirdiler. Bu senelerde Avrupada, fizik, kimya üzerinde dev adımlar atılıyor. Yeni buluşlar, ilerlemeler oluyor. Büyük fabrikalar, teknik üniversiteler, modern harp vâsıtaları kuruluyordu. Osmânlılarda bunların hiçbiri yapılmadı. Hatta, Fâtih devrinden beri medreselerde okutulmakta olan fen, hesap, hendese, astronomi derslerini büsbütün kaldırdılar. Din adamlarına fen bilgisi lâzım değildir diyerek, bilgili âlimlerin yetişmelerine mâni oldular.
Sonradan gelen İslâm düşmanları da, din adamları fen bilmez, din adamları câhildir, gericidir diyerek Müslümân yavrularını İslâmiyetten uzaklaştırmağa çalıştılar. Vatanın asıl sâhibi olan Müslüman Türkler, ikinci sınıf vatandaş hâline getirildi...
.Vatan hâinleri ile en büyük mücâdele!..
2023-01-18 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-01-18 02:02:43
İslam Düşmanları -17-
İngilizler, Rus Çarı Birinci Nikola'nın, Kudüs'te Katoliklere karşı Ortodoksları ayaklandırdığını ileri sürerek, Rusların Akdeniz'e inmesini istemeyen Fransa İmparatoru Üçüncü Bonapart’ı da, Türk-Rus Kırım Harbin'e sürüklediler. Kendi çıkarları için yaptıkları bu iş birliği, Türk milletine, mason Reşîd Paşa'nın diplomatik zaferleri olarak tanıtıldı. Düşmanların bu yaldızlı reklâmlar ve sahte dostluklarla örtmeye çalıştıkları imha hareketlerini, herkesten önce anlayan Sultân Abdulmecîd Han, çok zaman sarâyında hüngür hüngür ağlardı. Memleketi, milleti kemiren düşmanlara karşı koymak için tedbirler arar ve Allahü teâlâya yalvarırdı. Bu sebeple, mason Reşîd Paşa'yı, birkaç kere Sadrazamlıktan uzaklaştırdı ise de, kendisine (koca), (büyük) gibi isimler takan bu kurnaz adam, rakiplerini devirip, tekrar işbaşına gelmesini becerirdi. Ne yazık ki, sultan keder ve üzüntüsünden tüberküloza yakalanıp genç yaşında vefât etti. Sonraki senelerde, devlet koltuklarını kapışanlar ve üniversite hocalıklarına, mahkeme başkanlıklarına getirilenler, hep mason Reşîd Paşa'nın yetiştirmeleridir. Böylece (Kaht-ı ricâl) devri açılmasına ve Osmanlılara (Hasta adam) denilmesine sebep oldu...
Osmanlı imparatorluğunda, İskoç masonlarının hâkimiyeti devam etti. Pâdişâhlar şehîd edildi. Vatanın ve milletin hayrına olan her işe karşı çıkıldı. İsyânlar, ihtilâller birbirini takip etti. Bu vatan hâinleri ile en büyük mücâdeleyi yapan Cennetmekân Sultân Abdülhamîd hân-ı sânî oldu. Bunun için, masonlar tarafından (Kızıl Sultân) ilân edildi. Sultân Abdülhamîd, imparatorluğu iktisâden yükseltiyor, pek çok mektepler ve üniversiteler açıyor, memleketi imâr ediyordu. Viyana'dan başka bir eşi Avrupa'da bulunmayan modern tıp fakültesi yaptırdı. 1876’da siyâsal bilgiler fakültesi yapıldı. 1880’de hukuk fakültesi ve Sayıştay'ı kurdu. 1881’de yüksek mühendis mektebi ve yatılı kız lisesi kurdu. Avrupa'ya tahsîl için giden talebelerin masonlar tarafından aldatılmalarına mâni olmak için, Avrupalı profesörler ve fen adamlarını, çok yüksek maaş vererek İstanbul’a getirtti. Bu üniversitelerde ders verdirdi. Vatanına, milletine, dînine bağlı ilim ve fen adamları yetiştirdi. Terkos Gölü'nün suyunu İstanbul'a getirtti... Akıl hastanesi ve Şişli'de Hamidiyye Etfâl Hastahânesi ve Dâr-ül-acezeyi yaptırdı. Orduyu yeniden kuvvetlendirdi.
Sultân Abdülhamîd Hân, zamanında dünyânın en büyük kara ordusunu tesis etti... (İstanbul-Eskişehir-Ankara) ve (Eskişehir-Adana-Bağdâd) ve (Adana-Şâm-Medîne) demir yollarını tesis etti. Osmanlı devletinde, dünyânın en büyük ve en uzun demir yolu şebekesi kuruldu...
.Osmanlıdan sonra katliâmlar hiç bitmedi
2023-01-25 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-01-25 01:36:24
İslam Düşmanları -18
Yahûdiler, İngilizlerin himâyesi ve teşvîki ile Filistin topraklarında bir Yahudi devleti kurmak istiyorlardı. Bu tehlikeyi ve siyonistlerin faaliyetlerini ve arzûlarını da çok iyi bilen Abdülhamîd Hân, Filistin toprağından Yahudilere satılmamasını emretti.
Dünya siyonizm teşkilâtının reisi Theodor Herzl ve Haham Moşe Levi, Sultân Abdülhamîdi ziyâret ederek, Yahudiler için toprak satmasını istediler. Sultânın cevâbı;
"Dünyânın bütün devletleri ayağıma gelseler ve bütün hazînelerini dökseler, size bir karış yer vermem. Ecdâdımın kanlarıyla aldıkları ve bugüne kadar muhâfaza edilen bu vatan, para ile satılmaz" olmuştur...
Yahudiler, İttihât ve Terakkî Fırkası ile iş birliği yaptılar. Bütün şer güçler, Sultâna karşı birleştiler. 1909’da tahttan indirerek, bütün Müslümanları öksüz bıraktılar...
İttihât ve Terakkî'nin başında bulunanlar, din düşmanlarını ve masonları devletin en yüksek mevkilerine getirdiler. Hattâ, Şeyhülislâm yaptıkları Hayri ve Mûsâ Kâzım bile mason idi. Memleketi kana buladılar.
Bu İngiliz uşaklarının sebep oldukları, Balkan, Çanakkale, Rus ve Filistin cephelerinde, hâince, alçakça hâzırlanmış İngiliz plânları ile, Abdülhamîd Hân'ın yetiştirmiş olduğu, dünyânın birinci kara ordusu yok edildi. Yüz binlerce vatan evlâdı şehîd edildi.
İngilizlerin hîleleri ile, devletin başına geçen masonlar, vatanın en çok birliğe ve müdâfaaya muhtaç olduğu bir zamânda, milleti sâhipsiz bırakıp kaçtılar. Hâin olduklarını böylece de isbât ettiler.
Osmânlı imparatorluğunda açılan misyoner mekteplerinde ve kiliselerde aldatılan gayr-i müslim vatandaşlar, Osmânlıya karşı ayaklandırıldı. Mekteplere muallim ve kiliselere papaz ismi ile Avrupa'dan gelen siyâh cübbeli câsûslar, gazeteciler, her geldikleri yere para, silâh ve fitne getirdiler. Büyük isyânlar oldu. Târîh sayfalarında, insanlık lekesi, vahşeti olarak duran, Ermeni, Bulgar ve Yunan mezâlimi yapıldı. Yunanlıları İzmir'e taşıyanlar da İngilizlerdi...
Allahü teâlâ, Türk milletine merhamet buyurarak, büyük bir istiklâl mücâdelesi sonunda, bugünkü güzel vatanımız kurtarılabildi...
Birinci dünya harbinden sonra Osmânlı devleti parçalanınca, dünyâ birbirine girdi. Osmanlı imparatorluğu tampon gibi bir devletti. Müslümanlar için bir hâmî ve kâfirlerin birbirlerine girmemesi için de, bir mâni idi. Sultân Abdülhamîd Han'dan sonra, hiçbir memlekette râhat ve huzûr kalmadı. Avrupa devletlerinde, Birinci Cihân Harbi'nde, sonra İkinci Cihân Harbi'nde, dahâ sonra da komünizm istilâsı ve zulmü altında, kan ve katliâm hiç bitmedi.
.Batı'nın menfaatinin bulunduğu her yerde, misyonerler vardır!
2023-02-01 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-02-01 01:09:11
Misyoner olacak kimse, vazîfe göreceği memlekette yetiştirilir veya o memlekette yetişmiş bir misyoner tarafından yetiştirilir.
İslam Düşmanları -19-
İngilizlerle birleşip Osmanlıları arkadan vuranlar, hiç râhat yüzü görmediler. Sonra yaptıklarına pişmân oldular. Hatta, hutbeleri tekrar Osmanlı halîfesi adına okutmaya başladılar. İngilizler tarafından Filistin'e İsrâil devleti kurulunca, Osmanlıların kıymeti anlaşıldı. Filistinlilerin İsrâil zulmü altında hangi vahşetlere uğradıklarını gazeteler yazıyor, dünya televizyonları gösteriyor. 1990 senesinde, Mısır Hâriciye Nâzırı İsmet Abdülmecîd, "Mısır en râhat ve huzûrlu günlerini, Osmanlılar zamanında yaşadı" demiştir.
Hıristiyan Avrupa devletlerinin ve Amerika'nın menfaatinin bulunduğu her yerde, Hıristiyan misyonerleri bulunur. Misyonerler, Hıristiyanlığı yaymak, -hâşâ- tanrı dedikleri İsâ aleyhisselâma hizmet, huzûr, sulh ve sevgi götürmek gibi sözler arkasına gizlenmiş, menfaat avcıları, huzûr bozuculardır. Daha mühim vazîfeleri ise, gittikleri memleketleri Hıristiyan devletlerine bağlamaktır. Misyonerler gidecekleri memleketin dillerini, örf ve âdetlerini gâyet iyi öğrenirler. Her gittikleri devletin siyâsi, askerî, coğrafî, iktisâdî ve dînî yapısını en ince teferruâtına kadar öğrenerek, Hıristiyan devlete jurnal ederler. Her yerde, kendilerine dost olacak kimseleri bulur ve bunları satın alırlar. Bu kimseler, yerli ahâlînin isimlerini taşır, fakat yâ Hıristiyanlaştırılmış bir câhil veya satın alınmış bir hâindir. Misyoner olacak kimse, vazîfe göreceği memlekette yetiştirilir veya o memlekette yetişmiş bir misyoner tarafından yetiştirilir.
Misyonerler 1893 senesinde Ermeni vatandaşlara 3 milyon İncil [Kitâb-ı mukaddes] ve 4 milyon Hristiyanlığa ait diğer kitaplardan dağıttı. Buna göre, yeni doğan çocuklar da dâhil, her Ermeniye 7 kitap verilmiş demekti. Sadece Amerikan misyonerleri senede 285.000 dolar harcıyorlardı.
Misyonerlerin bu muazzam parayı, din gayreti ile harcadıklarını düşünmek de saflık olur. Çünkü, misyonerler için din bir ticarettir. Bu parayı Anadolu’ya, İslamı yıkmak, Osmanlıyı ortadan kaldırmak için sarf eden misyonerler, Türkler, Ermenileri katlediyor, onlara yardım edelim propagandaları ile yüzlerce mislini toplamışlardı.
Yine o senelerde, kolejlerde, kiliselerde, misyonerlerin aldatması ve teşviki ve İngiliz ordusunun muazzam yardımı ile Rum vatandaşlar da, Atina’da ve Yeni-şehir'de isyan ederek, yüz binlerce Müslümanı, çocuk, kadın demeden, vahşiyane katlettiler. Bu isyan, Ethem Paşa'nın emrindeki kuvvetlerle, 1895 senesinde tenkil [men’ ve izale] edildi. Bu zafer, yalnız Yunanlılara karşı değil, bunları kışkırtan İngilizlere karşı kazanıldı.
.Anadolu'da İngilizlerin misyoner faaliyetleri...
2023-02-08 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-02-08 00:57:59
Altmışaltı Ermeni köyünden 62’sinde misyoner teşkilâtı kurulmuş ve her üç köy için bir kilise yapılmıştı.
İslam Düşmanları -20-
Mason M. Reşîd paşanın hâzırladığı, (Gülhâne Fermânı)’ndan sonra, Osmanlı devletindeki misyoner faaliyetleri arttı.
Anadolu'nun en güzel yerlerine kolejler açıldı. Fermândan yirmi bir sene sonra, Harput'ta, 1859’da (Fırat Koleji) açıldı. Bu binâ yapılırken hiçbir masraftan kaçınılmadı. Bu arada misyonerler, Harput ovasında 62 merkez kurmuşlardı. 21 kilise yapılmıştı. Altmışaltı Ermeni köyünden 62’sinde misyoner teşkilâtı kurulmuş ve her üç köy için bir kilise yapılmıştı.
Yediden yetmişe, bütün Ermeniler müslümanlara ve Osmanlıya karşı düşman edilmişti. Misyoner kadınlar da, Ermeni kadınlarını ve kızlarını bu husûsta yetiştirmek için, büyük gayret sarf etmişlerdi. Meşhûr kadın misyoner Maria A.West, daha sonra neşrettiği (Romance of Mission) kitâbında, (Ermenilerin rûhuna girdik, hayâtlarında ihtilâl yapdık) demekdedir.
Bu faaliyet Ermenilerin bulunduğu her yerde yapıldı. Gâziantepde, (Antep Koleji) ve Merzifon'da, (Anadolu Koleji), İstanbul'da ise (Robert Koleji), bunların başlıcalarındandır...
Meselâ Merzifon Kolejinde, hiç Türk talebe yoktu. 135 talebeden 108’i Ermeni, 27’si de Rumdu. Bunlar leylî [yatılı] olarak Anadolunun her yerinden toplanmış talebelerdi. Müdürü, diğerlerinde olduğu gibi, bir râhipti.
Bu arada, Anadolu kaynamaya başladı. Ermeni komiteciler, Müslümanları insafsızca katlediyor, Müslüman köyleri yakıyor, vatanın bekçisi ve sâhibi Osmanlıya hayat hakkı tanımıyordu. Bu Ermenilerin takîbi sonucu, 1893 senesinde yaptıkları büyük katliâmlarda komitacıların bu kolejde yuvalandıkları, bütün faaliyetlerinin hâzırlığını burada yaptıkları ve reîslerinin Kayayan ve Tumayan adlı kolej muallimleri olduğu ortaya çıkarıldı. Bunun üzerine misyonerler, bütün dünyayı ayağa kaldırdılar. Bu iki hâin Ermeni'yi kurtarmak için, Amerika'da ve İngiltere'de çok büyük nümâyişler tertip ettiler. Bu sebep ile, İngiltere ile Osmanlı devletinin arası açıldı...
İşin tuhafı, 1893’te, İngiliz misyonerlerin tertip ettiği bu nümâyişlerde Merzifon Anadolu Kolejinin müdürü de, Londra'da bunların içinde idi. Anadolu'da, Müslümanlara karşı yapılan katliâmlar, Hıristiyan kitâplarında aksine çevrilerek, yazıldı. Bu yalanlardan biri, Beyrût'ta hâzırlanan (El-müncid) arabî lügat kitâbında, (Maraş) kelimesinde yazılıdır...
.İngiliz misyonerleri nasıl çalışıyorlardı?
2023-02-15 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-02-15 01:44:41
İslam Düşmanları -21-
Gâziantep'in sâbık defter-i hâkânî memûru Eyyüb Sabri Efendi'nin 1978’de İstanbul'da neşredilen "Esâret Hâtıraları" kitâbında diyor ki:
"İngilizlere göre, Müslümanlara zulüm ve hakâret etmek, millî bir vazîfedir. Yirmi binden fazla Müslüman esîrin 1919’da, Mısır’ın Abbâsiyye Hastahânesinde gözleri oyulmuş, kolları, ayakları kesilmiştir. Esîrleri anadan doğma soyarak, İngiliz binbaşının önünden geçirirlerdi. Esîrler arasından, hoca Abdüllah Efendi, hiç olmazsa edep yerlerimizi mendil ile örtmeye izin verin diyerek, çok yalvardı. İzin vermediler. Alay ettiler. Yafa Belediye Reîsi Ömer Baytar Efendi ve Akka Mebûsu ve Dördüncü Ordu Müfettişi Es’ad Şâkir Efendi ve birçok âlim ve şerîfler ve Nablüs İdâre Meclîsi Azâsından Seyfeddîn Efendi de aramızda idi. Geçmiş asırlardaki vahşetler ve Engizisyon zulümleri, İngilizlerden çektiğimiz işkenceler yanında hiç kalır. Dünyada hiçbir milletin yapamayacağı zilleti, alçaklığı, İngilizler yaptılar."
İngiliz Misyonerleri 1893 senesinde Ermeni vatandaşlara 3 milyon İncîl [Kitâb-ı mukaddes] ve 4 milyon Hıristiyanlığa âit diğer kitaplardan dağıttı. Buna göre, yeni doğan çocuklar da dâhil, her Ermeniye 7 kitap verilmiş demekti. Sadece Amerikan misyonerleri senede 285.000 dolar harcıyorlardı. Misyonerlerin bu muazzam parayı, din gayreti ile harcadıklarını düşünmek de saflık olur! Çünkü, misyonerler için din bir ticârettir... Bu parayı Anadolu'ya, İslâmı yıkmak, Osmanlıyı ortadan kaldırmak için sarf eden misyonerler, "Türkler, Ermenileri katlediyor, onlara yardım edelim" propagandaları ile yüzlerce mislini toplamışlardı. Yine o senelerde, kolejlerde, kiliselerde, misyonerlerin aldatması ve teşvîki ve İngiliz ordusunun muazzam yardımı ile Rum vatandaşlar da, Atina'da ve Yenişehir'de isyân ederek, yüz binlerce Müslümânı, çocuk, kadın demeden, vahşiyâne katlettiler. Bu isyân, Edhem Paşa'nın emrindeki kuvvetlerle, 1895 senesinde tenkil [men ve izâle] edildi. Bu zafer, yalnız Yunanlılara karşı değil, bunları kışkırtan İngilizlere karşı kazanıldı. İngiltere devletini idâre eden üç temel unsur, "Kral, Parlamento ve Kilise, yani West Minister"dir.
1512 senesine kadar Parlamento ve Kralın sarayı, West Minister'in içerisinde idi. 1512’deki büyük yangından sonra Kral (Buckingham Sarayı'na) taşınmış ve parlamento ile kilise aynı çatı altında kalmıştı. İngiltere'de kilise ile devlet iç içedir. Kral ve Kraliçelere, kilisede Başpapaz tarafından taç giydirilir. İngiliz merkez istatistik bürosu tarafından yayınlanan "Cemiyet temâyülleri" isimli rapora göre, her yüz İngiliz bebekten yirmi üçü, gayr-i meşrû ilişkiler sonucu dünyaya gelmektedir...
.İngilizlerin bugün düştüğü hâller!..
2023-02-22 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-02-22 02:08:43
İslam Düşmanları -22-
7 Mayıs 1990 târihli bir İstanbul gazetesinin, İngiliz polis kurumu Scotland Yard tarafından neşredilen istatistiğe dayanarak verdiği haberde, Londra'da can güvenliğinin kalmadığı, bilhâssa kadınlar için, çok tehlikeli bir şehir hâline geldiği bildirilmektedir. İngiliz polisinin raporuna göre, son on iki ayda, başta ırza tecâvüz ve soygun olmak üzere, bütün suçlarda artışlar olmuştur. Bütün dünyada ve bütün dinlerde âile, meşrû olarak kadın-erkek beraberliğidir. İki erkeğin livâta yapmasını, İngiliz kanûnları himâye etmektedir.
12 Kasım 1987 târîhli bir İstanbul gazetesinde, (İngiliz ordusunda skandal) başlıklı haberde, Kraliçe İkinci Elizabeth'in muhâfız alayına yeni katılan erlerin ırzlarına, nâmûslarına tecâvüz edildiği ve sadistçe işkence yapıldığı yazılıdır.
28 Aralık 1990 târîhli Türkiye gazetesinde neşredilen bir araştırma yazısında, İngiltere kiliselerinde bile Lûtî sayısının %15’i bulduğu, Lordlar ve Avam Kamarasında ise, bu sayının, daha da yükseldiği bildirilmektedir. Ahlâksızlık, İngiliz kabinesine kadar sıçramış, "Profümo skandalı" gibi hâdiseler ortaya çıkmıştır. Avrupada Lûtîlerin teşkilatlandığı ilk ülke, İngilteredir. Bu ahlâksızlıkların yapıldığı yerlerde bile, İngiliz'in İslâm düşmanlığı göze çarpar. Londra'nın arka sokaklarında fuhuş, livâta ve her dürlü rezâletin yapıldığı yerler, İslâmiyyette mübârek olan yeşil renk ile boyandığı gibi, bu habâset yuvalarının kapısına (Mekke) levhası asılmıştır.
İngiliz 24 June 2003 târihli (Guardian gazetesi), her yıl 200 bin kız çocuğunun büluğ çağına gelince, babası tarafından tecâvüz riski ile karşılaştığı için, mahkemeye mürâcaat ederek, koruma istediğini yazmışdır. BBC televizyonu ise, haberinde, mahkemeye şikâyet etmeyenlerin 5 milyon olarak tahmin edildiğini söylemiştir. İngiltere, toprak dağılımı bakımından da, dünyânın en adaletsiz yapısına sahiptir. İngiliz köylüsünün, toprak reformları için, Lordlarla verdiği mücâdeleler, târihlerde yazılıdır. Bugün bile, İngiltere toprağının %80’inin imtiyazlı sınıf denilen azınlığın elinde olduğu bir hakikattir.
31 Mayıs 1992 pazar târihli Türkiye gazetesinde diyor ki: (İngiltere'de iktisâdî tahrîbât sebebi ile, hâsıl olan işsizlik ve sefâlet, intihârları artırmaktadır. İngiliz tıp mecmuası British medical’deki, Oksford hastahânesi iki doktorunun tetkikinde, her sene yüz bin İngiliz'in intihâra teşebbüs ettiği, bunlardan 4.500’ünün öldüğü tesbit edilmiştir. Bunların yüzde 62’si genç kızdır.)
Jetleri, bombaları, füzeleri ile, her sene yüz binlerce Müslümanı şehîd eden, yüz bin vatandaşını da, intihâra sevk eden, İngilizler gibi zâlim bir devlet görülmemiştir...
.İngilizlerin gizli örgütü: İttihad ve Terakki
2023-03-01 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-03-01 01:45:40
İslam düşmanları -23-
Osmanlıda, Tanzimat dönemi ile başlayan İslâmın yıkım harekâtı, İkinci Abdülhamid Hân'ın kuvvetli imân ve keskin zekâsı, Müslümanlara ve İslâmiyete saplanmak istenen bu zehirli hançere karşı çelik bir kalkan gibi dikilmeseydi, düşmanların imha planları daha o zaman Müslümanları ezecekti.
Son devrin İslâm âlimlerinden Hüseyin Hilmi Işık Efendi, (Yeni İstiklal) mecmuasında yayınlanan bir makalesinde, O’nun bu hizmetlerini özetle şöyle anlatmaktadır:
“Ondördüncü asrın müceddidi Sultan ikinci Abdülhamid Han idi... İslâmiyete hizmeti sayılmakla bitmez, bitirilemez. Halife Abdülaziz Han, İslâm düşmanlarına alet olanlar tarafından şehid edilir, bilâhare Sultan 5. Murad da delirip, hâl’ edildikten sonra kendisi kukla olarak halife yapıldı. Hükûmeti ele geçirenler, İslâmiyeti yok etmek için Avrupa’da belirli ocakların hazırladığı yıkıcı plânları, reform dedikleri baltalamaları, parçalamaları kıyasıya hortlatmağa başlarken, arslan gibi önlerine dikildi. Soyu asil, ruhu temiz, aklı zekâsı ve ilmi fevkalâde üstün olduğu için İslâma karşı asırlar boyunca hazırlanmış olan, sinsi, alçak ve vahşi suikastı hemen sezdi. Hazırlayanları ve maşa olarak kullandıkları sahte hürriyet kahramanlarını işbaşından uzaklaştırdı, ellerindeki paçavralarını parçaladı. Allahü teâlânın emirlerinin değiştirilmesini, kaldırılmasını önledi. Bunları İslâm memleketlerinin her yerine yaydı. Çok sayıda kültürlü din adamı yetiştirdi. Memleketi 33 sene Allahü teâlânın emri ile idare etti. Müslüman, temiz bir gençlik yetiştirdi...”
Sultan Abdulhamid Han'ın 1909’da halifelikten azli ile başlayan İttihad ve Terakki dönemi, koca Osmanlı imparatorluğunun sonunu hazırlamış, 10 yıllık kısa bir zaman diliminde koca imparatorluk tarihe karışmış ve 600 seneden beri devam eden İslam hizmetlerini yürüten bütün müesseseler yıkılan devletin çatısı altında yok olup gitmişti.
İttihadçılar zamanında çıkarılan (Kavm-ı Cedîd) adındaki kitapta, îmânı ve ameli olan hakîki Müslümânlara (Kavm-ı Atîk) yani eski kafalılar, gericiler diyor. Bunlarla alay ederek, (İmânı olan bir adam, ne kadar fenalık yapsa, kıyamette kurtulur. İmânı olmayan kimse, dünyânın her iyiliğini yapsa, faydasını görmez derler) diyor. Hâlbuki Allahü teâlâ Nûr sûresi 39. âyetinde meâlen, (Kâfirlerin dünyada yaptıkları iyi işleri, [insanlara faydalı keşifleri], çölün ilerisinde görünen serâba benzer. Susuz kalan adam onu uzaktan su sanır. Fakat, yanına varınca, umduğunu bulamaz. Kâfirler de, kıyâmet günü, dünyada yaptıkları iyilikleri serâp gibi yapan, yani yok eden Allahı bulur ve hesâbını Ona verir) buyurulmaktadır. [Fâideli Bilgiler 258]
.İttihad ve Terakki'nin sebep olduğu felaketler
2023-03-08 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-03-08 01:16:43
İslam düşmanları -24
Osmanlının hüzün dolu felaket günleri 1909 tarihinde, tamamı mason ve Yahudilerden meydana gelen İttihad ve Terakki'nin Sultan Abdülhamid Han'ı tahtan indirmesiyle başlamıştı. Masonların ve İngilizlerin teşkilatlandırıp devletin başına musallat ettiği İttihad ve Terakki Fırkasının yanlış ve bozuk idaresi, yeryüzünün üç kıt’asında yer alan vatan toprağının elimizden çıkmasına sebep oldu. Osmanlı coğrafyasının her yerinde, toplumu sarsan deprem niteliğinde büyük sosyal ve ekonomik felaketler yaşandı. Din adamlarına ve dindarlara hayat hakkının bile çok görüldüğü bir dönem başlatıldı. Balkan Harbi (1912), Birinci Cihan Harbi (1914-1918) ve ardından gelen İstiklal Harbi’nde, Abdülhamid Han'ın (33) senelik Padişahlığı döneminde, Medreselerde yetiştirdiği din ve fen ilimlerinde yetişmiş kültürlü insanlarımız yok yere telef edilmiş ve millet sahipsiz-çobansız bırakılmıştı. Bu harplerle birlikte gelen büyük felakete, İngilizlerin hile ve yalanlarına kanmış, siyaseten aldatılmış, devlet yönetimindeki cahil ve mason teşkilatına kayıtlı devlet adamları ile İslamın ana caddesi olan Ehl-i sünnet yolundan ayrılmış, dünyanın mal ve makamına aldanmış bozuk din adamları yol açmıştır. Şayet bu harplerde, Abdülhamid Han’ın medreselerde yetiştirdiği bilgili ve kültürlü insanlar yok olmasaydı, milletin başına geçenler, dinden uzak bir devlet rejimini kuramazlardı ve milleti böyle bozamazlardı.
Felaket günlerinin başladığı Osmanlının son yıllarında, zaten ilim erbabı arasında Eshab-ı kiram düşmanlığı başlamış, sahte tarikatçılar türemiş, İbn-i Teymiyye ile başlayan ve Cemâleddîn-i Efgânî, Mısırlı M. Abduh ve yolundakilerin devam ettirdiği (Mezhepsizlik) cereyanı, medreselerde ve din adamları arasında yayılmış, Masonluk localarına kayıtlı Musa Kâzım ve Hayrullah Efendi gibi din adamları Şeyhulislam yapılmıştı. Mısırlı Reşid Rıza’nın, Ehl-i sünnetin dört hak mezhebine saldırmak için kaleme aldığı “Muhâverât” isimli kitabı daha 1916'da, Cumhuriyet Türkiyesinde Diyanet İşleri Reisi yapılan Ahmed Hamdi Akseki tarafından “Mezâhibin telfiki ve İslamın bir noktaya cem’i” ismi ile Türkçeye çevrilmiştir. Merhum Hüseyin Hilmi Işık “rahmetullahi aleyh” Efendi, 1974 yılında neşrettiği (Mısırlı Bir DİN ADAMININ DİN DÜŞMANLIĞI) isimli eserinde, Mezhepsiz Reşid Rıza’nın, bu kitabının içinde yer alan, Ehl-i sünnetin dört hak Mezhebine ve Mezhep imamlarına saldıran bozuk ve yanlış iddialarına, maddeler hâlinde cevaplar vermiştir. Şimdi bu kitap, Hakikat Kitabevi yayınlarından FÂİDELİ BİLGİLER kitabının içinde yer alan (Din Adamı Bölücü Olmaz) başlığı altındadır. (Sayfa 91-139)
.İslamiyeti ıslâha kalkışanlar!..
2023-03-15 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-03-15 02:03:01
Dinde tahrif hareketleri -25
Türk-İslam Devletinin reisi ve yeryüzündeki bütün Müslümanların halifesi ve hâmisi olan Sultan Abdulhamid Han'ı devletin başından uzaklaştıranlar, Yahudi ve İngilizlerle iş birliği yaparak kısa zamanda Osmanlının yıkılışını hazırlamışlardı. Hemen ardından, İttihat ve Terakki zihniyetine mensup bir grup din adamı, İslam dininde reform yapmak istediklerini, 20 Haziran 1928 tarihli (Vakit) gazetesinde şu haberle duyurmuşlardı: (Dînimizde yeni hayata, ilerlemeğe uygun olarak, yapılacak yenilikleri, İstanbul İlâhiyat Fakültesi profesörleri rapor hâlinde hazırlamışlardır.) Bu raporu hazırlayan, altına imza atıp kabul eden ilahiyat fakültesi profesörleri şunlardı: İsmail Hakkı Baltacıoğlu, Fuad Köprülü, Halil Halid, İsmail Hakkı İzmirli, Halil Nimetullah, Şerafeddin Yaltkaya, Mehmed Ali Aynî, Arapgirli Hüseyin Avni, Hilmi Ömer, Yusuf Ziya (Yörükan).
İslam dininin ıslah etmek bahanesi ile onu tahrif ederek, aslını bozmak ve hatta ortadan kaldırmak istedikleri arzusunu taşıyan bu raporun özeti şöyleydi:
“Din de, diğer sosyal teşekküller gibi, hayatın akıntısına uymalıdır. Din, eski şekillere bağlı kalamaz. Türk demokrasisinde, din de, muhtaç olduğu inkişâfı/gelişmeyi göstermelidir. Câmilerimiz kâbil-i iskân hâle getirilmeli, sıralar, elbise askıları konmalı, içeriye ayakkabı ile girilmelidir. İbâdet lisânı Türkçe olmalı, âyetler, hutbeler Türkçe okunmalıdır. Câmilere müzik âletleri koymalıdır. Hutbeleri imamlar değil din filozofları söylemelidir. Kur’ân-ı kerîmi, kelâm ilmi ile ve tasavvuf ile değil, felsefe ile incelemelidir. Türkiye’nin siyâset-i aliyyesini alâkadar eden ve bütün islam memleketleri için yaratıcı bir tesir yapacak olan bu raporun kabûlünü dileriz.”
Dinde reformcuların hazırladığı bu rapor, dinsizliği mi, yoksa dindarlığı mı övüyor? Bunu okuyucularımızın takdirlerine bırakıyoruz. (Dini Islah Beyannamesi) adını taşıyan bu raporun tam metni, o gün neşredilen gazetelerde ve Osman Nuri Ergin’in (Türk Maarif Tarihi) isimli kitabının 5. cildinde, bulunmaktadır.
İslamiyetin en korkunç, en zararlı düşmanı, Müslüman görünüp, din adamı şekline girip, İslamiyeti içten sinsice yıkmaya çalışanlardır. Bu din yobazları, önce Arabistan’da ve Hindistan’da türediler. Sonra İslam memleketlerinin her yerine yayıldılar. Bunlar, "Dinde reform yapacağız, İslâmiyeti hurâfelerden, bozuk şeylerden kurtaracağız, Kur’ânın emirlerini meydana çıkaracağız..." gibi, dostça sözlerle, yazılarla, İslamı içeriden yıkıyorlar. Bölücülük yapıyor, kardeşi kardeşe düşman ediyorlar. Hâlbuki İslâm dini, birleşmeği, sevişmeyi, yardımlaşmağı emretmektedir. İslamı içeriden yıkmak isteyenlere aldanmamak için, hakiki İslâm bilgilerini, İslâmın güzel ahlâkını, gençlere öğretmeliyiz. Temiz gençler dinde câhil bırakılırsa, yalancı kahramanlara, ikiyüzlü dostlara inanarak dinleri ve ahlâkları bozulur. Sonsuz felâketlere, uçurumlara sürüklenir...
.xxxxxxxxxxxxxxxxxx
İslâm düşmanlarını bize kahraman olarak tanıtanlar
2022-09-28 02:00:00
İngiliz siyasetinin temeli, İslâmiyeti yok etmektir. Bu siyasetin sebebi, İslâmiyetten korkmalarıdır...
İslâm düşmanları, İslâmiyeti yok etmek için, Ehl-i sünnet kitaplarına saldırıyorlar. Kur’ân-ı kerîmde, Mâide sûresinde, altıncı cüz’ün son sahîfesinde, (İslâmın en büyük düşmanı, Yahûdilerle müşriklerdir) buyuruluyor. Müşrik, puta, heykele tapan kâfirlerdir. Hıristiyanların çoğunun müşrik oldukları meydandadır. Yemenli Abdüllah bin Sebe ismindeki Yahûdi, Ehl-i sünneti yok etmek için (Şîi) fırkasını kurdu. İslâm düşmanı İngilizler, bütün imparatorluk kuvvetleri ile, Hindistan'dan, Afrika'dan topladıkları altınlar ile, kanlı muhârebeler ile ve (Vehhâbîlik) ismini verdikleri, yalanlarla dolu kitapları ile Ehl-i sünnete saldırmaktadırlar. Dünyanın her yerinde, ebedî saâdete kavuşmak isteyenlerin, Şîi ve Vehhâbî kitaplarına aldanmayıp, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarına sarılmalarını tavsiye ederiz. [Namaz Kitabı sh.35]
İslam’ın en büyük düşmanının İngilizler olduğunu, şimdi bütün dünyadaki Müslümanlara saldıran Vehhabîliği, İngilizlerin kurduğunu ve onları beslemekte olduğunu en iyi bilenlerden biri de, 1943 senesinde vefat eden Seyyid Abdülhakim Arvasî hazretleridir. O, sohbetlerinde sevdiklerine hep şöyle diyordu:
“İslam’ın en büyük düşmanı İngilizlerdir. İslâmiyeti bir ağaca benzetirsek, başka kâfirler, fırsat bulunca, bu ağacı dibinden keser. Müslümanlar da, bunlara düşman olur. Fakat, bu ağaç bir gün filiz verebilir... İngiliz böyle değildir. Bu ağaca hizmet eder. Besler. Müslümanlar da, onu sever. Fakat, gece kimse anlamadan köküne zehir sıkar. Ağaç öyle kurur ki, bir daha süremez. 'Vah vah çok üzüldüm' diyerek Müslümanları aldatır... İngilizin, İslama böyle zehir salması demek, para, mevki ve kadın gibi, nefsanî arzular karşılığında satın aldığı yerli münafıkların, soysuzların elleri ile İslam âlimlerini, İslam kitaplarını, bilgilerini ortadan kaldırmasıdır...”
İstanbul’da 1910 yılında basılan Türkçe (Âlem-i islâm) kitabının ikinci cildinde Abdürreşîd İbrahim Efendi, (İngilizlerin İslâm düşmanlığı) yazısının bir yerinde diyor ki:
“Hilâfet-i islâmiyenin bir an evvel kaldırılması, İngilizlerin birinci düşüncesidir. Kırım muharebesine sebep olmaları ve burada Türklere yardım etmeleri, hilafeti mahvetmek için bir hile idi. Paris Anlaşması, bu hileyi ortaya koymaktadır. 1923’te yapılan Lozan Anlaşmasında yaptıkları tekliflerde İngilizler, bu düşmanlıklarını açıkça göstermişlerdir. Her zaman Müslümanların başına gelen felaketler, hangi perde ile örtülürse örtülsün, hep İngilizlerden gelmiştir. İngiliz siyasetinin temeli, İslâmiyeti yok etmektir. Bu siyasetin sebebi, İslâmiyetten korkmalarıdır. Müslümanları aldatmak için, satılmış vicdansızları kullanmaktadırlar. Bunları İslâm âlimi, kahraman olarak tanıtırlar. Sözümüzün hülasası, İslâmiyetin en büyük düşmanı İngilizlerdir...”
.İngilizlerin İslam düşmanlığı
2022-10-05 02:00:00
İngilizler, yüzyıllardır İslam memleketlerini kana boyamakla kalmamış, İskoç masonları, binlerce Müslümanın dinden çıkmasına sebep olmuştur!
İslam düşmanları, tâ İslamın ilk asrından beri, bu dini yok etmek için çalışıyorlar. Şimdi de, çeşitli adlarla, çeşitli planlarla saldırıyorlar. Cehenneme gidecekleri bildirilmiş olan itikadı bozuk kimseler de Müslümanları doğru yoldan ayırmak için, hile ve iftira yapıyorlar. Böylece, İslam düşmanları ile iş birliği yaparak, Ehl-i sünneti yıkmaya uğraşıyorlar...
Bu saldırıların öncülüğünü İngilizler yaptı. Bütün kaynaklarını, hazinelerini, silahlı kuvvetlerini, donanmasını, tekniğini, politikacılarını ve yazarlarını bu işte kullandı. Böylece, dünyanın en büyük iki İslam devleti olan Hindistan'daki Gürganiyye ve üç kıta üzerine yayılmış bulunan Osmanlı İslam devletlerini yıktı. Her yerde İslam’ın değerli kitaplarını yok etti. İslam bilgilerini birçok yerlerden sildi, süpürdü.
İkinci Cihan Harbinde, komünistler yok olmak üzere iken, bunların kuvvetlenmelerine, yayılmalarına sebep oldu. İngiliz Başbakanı James Balfour, 1917'de, Müslümanların mukaddes yerleri olan Filistin'de Yahudi devletinin kurulması için çalışan Siyonizm teşkilatını kurdu. İngiliz hükûmeti, bu işi senelerce destekleyip, 1947'de İsrail devletinin kurulmasını sağladı. Yine İngiliz hükûmeti, 1932'de, Arabistan Yarımadası'nı Osmanlılardan alıp, Suûdîlere teslim ederek, İslamiyet’e en büyük darbeyi vurdu.
İngilizler, yüzyıllardır İslam memleketlerini kana boyamakla kalmamış, İskoç masonları, binlerce Müslümanı ve din adamlarını aldatarak, mason yapmış, insanlığa yardım, kardeşlik gibi laflarla, dinden çıkmalarına, dinsiz olmalarına sebep olmuştur. İslamiyet’i büsbütün yok etmek için, bu masonları maşa olarak kullanmışlardır. Böylece, Mustafa Reşit Paşa, Ali Paşa, Fuat Paşa ve Mithat Paşa, Talat Paşa gibi masonlar, İslam devletlerini yıkmakta kullanıldıkları gibi, Cemaleddin-i Efganî ve Muhammed Abduh gibi masonlar ve yetiştirdikleri çömezler de, İslam bilgilerini bozmaya, yok etmeye âlet olmuşlardır.
Mısırlı Reşid Rızâ'nın (Muhâverât) kitabında, Ehl-i sünnetin dört mezhebine çatılmakta, İslâm bilgilerinin dört kaynağından biri olan İcmâ'-ı ümmet inkâr edilmekte, "herkes; Kitaptan, Sünnetten kendi anladığına göre amel etmeli" denilmektedir. Böylece, İslâm bilgilerini kökünden yıkmaya çalışmaktadır. Ehl-i sünnet âlimlerinden Abdülganî Nablüsî'nin (Hulâsat-üt-tahkîk fî-beyân-ı hükm-it-taklîd vet-telfîk), Yusuf-i Nebhânî'nin (Huccetullahi alel'âlemîn), Muhammed Hayât Sindî'nin (Gâyet-üt-tahkîk) ve Muhammed Abdürrahmân Silhetî'nin (Seyf-ül-ebrâr) isimli Arapça kitapları ile son devrin İslam âlimlerinden Hüseyn Hilmi Işık Efendi'nin Türkçe olarak 1981'de neşrettiği (Mısırlı Bir Din Adamının Din Düşmanlığı) kitabı, böyle bozuk kitaplara ve konuşanlara cevap vermektedir.
.İngilizlerin yaptığı zulümler!..
2022-10-12 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-10-12 20:46:36
İstanbul’da Hakikat Kitabevi'nin yayınladığı (İngiliz câsûsunun i’tirâfları) kitabında, İngilizlerin dünya Müslümanları için neler düşündükleri hakkında, geniş malûmât vardır. Bunu okuyanlar, İngiliz Müstemlekeler Nâzırlığının [sömürgeler bakanlığının], câsûslara verdiği emirlerin dünya Müslümanları üzerinde nasıl tatbik edildiğini ve misyonerlerin faaliyetlerini kolayca anlayabilirler. Kısaca şöyle bildiriliyor:
“İngilizler, mağrûr ve kibirlidir. Onlar, kendi şahıslarını ve vatanlarını ne kadar hürmete lâyık görürse, diğer insanları ve memleketleri de, o derece aşağı görürler. İngilizlere göre insanlar üç kısma ayrılır:
Birincisi, İngilizler olup, Allahın insan olarak yarattığı en mükemmel mahlûkun, kendileri olduğunu söylerler.
İkincisi, beyaz renkli Avrupalı ve Amerikalılardır. Bunların da, hürmete lâyık olabileceklerini kabûl ediyorlar.
Üçüncü kısım ise, birinci ve ikinci kısmın hâricinde kalan insanlardır. Bunlar, insan ile hayvan arasında bir mahlûktur. Bunlar, hürmete lâyık olmadıkları gibi, hürriyet, istiklâl ve vatan bunlar için değildir. Bunlar, bilhassa İngilizler tarafından idâre edilmek için yaratılmışlardır. İngilizler, bu gözle baktıkları müstemlekelerdeki yerli ahâli ile birlikte yaşamazlar. Müstemlekelerinin her yerinde, İngilizlere mahsûs kulüpler, gazinolar, lokantalar, hamamlar, hatta mağazalar vardır. Yerli ahâli buralara giremez.
İngilizler, kendilerinden olmayanlara hayvanlara bile lâyık olmayan muameleler yapmışlardır. En büyük müstemlekeleri olup, senelerce vahşîce, sadistçe zulmettikleri Hindistân'ın Amritsar şehrinde [m.1919] bir gün âyin sebebi ile toplanan Hindûlar, bisikleti ile gezen bir İngiliz kadın misyonerine hürmet etmezler. Misyoner, İngiliz General Dyer'e şikâyette bulunur. General derhâl askerlerine emir vererek, mâbette âyinle meşgul halkın üzerine ateş açtırır ve on dakîkada yediyüz kişi ölür. Binden ziyâde kişi de yaralanarak yerlere serilir. General bununla da iktifâ etmeyerek, ahâliyi üç gün elleri ve ayakları üzerinde hayvan gibi yürütür... Mesele Londraya şikâyet edilir. Hükûmet tahkîkât yapılmasını emreder. Tahkîkât için Hindistân'a gelen müfettiş, generale müdâfaasız halka ateş açtırmasının sebebini sorunca, general (Buranın kumandanı benim. Buradaki askerî bir icrâatı ben takdîr ederim. Öyle lüzûm gördüm ve emrettim) cevâbını verince, müfettiş, (Pekâlâ, ahâlinin yüz üstü sürünmesini emretmenizin sebebi nedir?) diye sorar. General (Hindlilerden bir kısmı tanrıları karşısında yüzüstü sürünüyorlar. Bunlara, bir İngiliz kadının bir Hindû tanrısı kadar mukaddes olduğunu ve onun karşısında da hakâret değil, sürünmeleri îcâb ettiğini anlatmak istedim) der. Müfettiş, halkın, alışveriş için dışarı çıkmak mecbûriyetinde olduğunu söyleyince, general (Bunlar insan olsalardı, sokakta yüzüstü sürünmezlerdi. Çünkü, bunların evleri birbirine bitişik ve damları düzdür. Damlar üzerinde insan gibi yürürlerdi) cevâbını verir. Generalin bu sözleri İngiliz basınında neşredilince, general kahraman ilân edilir...
.İngilizler Hindistan’a niçin geldiler?..
2022-10-19 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-10-19 01:56:31
Hindistândaki İslâm âlimlerinin büyüklerinden allâme Muhammed Fadl-ı Hak Hayrâbâdînin (Es-Sevret-ül-Hindiyye) yani (Hindistân ihtilâli) kitâbı ve bunun (El-yevâkît-ül-mihriyye) hâşiyesinde diyor ki:
İngilizler ilk olarak 1600 senesinde, Hindistan’ın Kalküta şehrinde ticârethâneler açmak için Ekber Şâh’tan izin aldılar. Ekber Şâh, bozuk itikâtlı bir kimse idi. Bütün dinleri aynı derecede tutardı. Hatta, muhtelif dinlere mensup âlimleri toplayarak, bu dinlerin karışımı, umûma şâmil ve müşterek bir din kurmaya çalıştı. (Dîn-i ilâhî) ismini verdiği bu dîni 990 [m. 1582] senesinde resmen ilân etti. Bu târihten ölümüne kadar, bütün Hindistan’da bilhassa sarayda, İslâm âlimlerine itibar azalmış ve Ekber Şâh’ın dînine temâyül edenler baş tâcı yapılmıştır...
İşte böyle bir zamanda, İngilizler Hindistân'a girdiler. Birinci Şâh-ı Âlem Muhammed Behâdır Şâh bin Alemgîr [v.1712] zamanında Kalkütada arâzi satın aldılar. Bunları muhâfaza için asker getirdiler. 1714’te Sultân Ferrûh Sîr Şâhı tedâvî ettikleri için, bütün Hindistan’da toprak satın almalarına izin verildi. Müslümân Hind hükümdarlarının isimlerini paralardan kaldırdılar.1837’de İkinci Behâdır Şâh hükümdâr oldu. İngilizlerin yaptıkları zulümlere dayanamayarak, 1857’de, İngilizlere karşı askerlerin ve halkın teşvîki ile büyük bir ayaklanma başlattı. Böylece ismine para bastırmaya ve hutbe okutmaya muvaffak oldu ise de, buna karşı İngilizlerin tepkisi ve zulmü çok şiddetli oldu. İngiliz askerleri Delhi şehrine girince, evleri, dükkânları basıp, malları, paraları yağmaladılar. Genç, ihtiyar, kadın erkek demeden bütün Müslümanları, hatta çocukları kılıçtan geçirdiler. İçecek su bile bulunamaz oldu.
İkinci Behâdır Şâh, Hümâyün Şâhın türbesine sığındı...
Ahlâksızlığı ve beceriksizliği ile meşhûr ve o sırada İngiliz ordusunda istihbârât subaylığı yapan meşhûr papaz Hudson, bunu Receb Alî adındaki bir hâinden öğrenerek, durumu ordu kumandanı general Wilsona bildirdi. Hümâyûn Şâhın türbesine giden Hudson, Sultâna, oğullarına ve hânımına dokunulmayacağına dâir temînât verdi. Bu papaza aldanan Behâdır Şâh teslîm oldu. Hudson, dahâ sonra sultânın iki oğlunu ve bir torununu da bir hileyle yakaladı. Hudson, İngiliz siyaseti ve hîlesi ile kandırdığı, sultânın iki oğlu ve torununu şehîd etti...
1858 senesinde, tahtından zorla indirilen İkinci Behâdır Şâh, ayaklanmaya ve Avrupalıların öldürülmesine sebep olmak suçlarından muhâkeme edildi. 29 Mart'ta ömür boyu hapse mahkûm edildi ve Hind-i Çine [Rangona] sürgüne gönderildi. 1862 senesi Kasım ayında, vatanından uzak bir ülkede, Gürgânî İslâm İmparatorluğunun son sultânı Behâdır Şâh, zindanda hayata gözlerini yumdu. Allâme Fadl-ı Hak da, 1861’de, Andaman adalarındaki bir zindanda İngilizler tarafından şehîd edildi...
.İngilizlerin Müslümanlara ihaneti!..
2022-10-26 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-10-26 02:03:20
Hindistan’da her türlü menfaati temin eden hain İngilizler, hâkim oldukları her İslam memleketinde yaptıklarını burada da yapmışlardır.
İslam Düşmanları -5-
İngilizler, Hindistan’ı ele geçirip Kalküta şehrinde ticaretlerine başladılar ve en sonra da Hindistan’ın tamamına hâkim oludular. Yaklaşık iki yüz sene Hindistan’ın toprağından her türlü menfaatini temin eden bu hain millet, hâkim olduğu her İslam memleketinde yaptıklarını burada da yapmışlardır. İlk önce Müslümanların idarelerini ellerinden aldılar ve İslam’ın temel ve bâriz vasfı olan bütün medreseleri ve kurumlarını kapattılar. İslamî ve dinî kitapların basılmasını yasak ettiler ve daha önce basılmış olan bütün din kitaplarını yırttılar, yaktılar, olmadı nehirlere attılar. Birkaç yıl içerisinde yüz binlerce âlim ve din adamını katlettiler ve bu insanlara hunharca zulüm yaptılar. Müslüman evlerini, dükkânlarını basıp malları, paraları yağmaladılar. Genç, ihtiyar, erkek, kadın, çocuk demeden bütün Müslümanları kılıçtan geçirdiler. Ne zâlim bir millet bunlar!
Hindistan’daki İslamî idareleri kapattıktan sonra insanların beynini yıkamak, ecdâdından nefret ettirmek ve Hristiyanlaştırmak için her eyalette kolejler açtılar. Ve bu kolejlerde İngiliz öğretmenleri, ya da para ile satın aldıkları İngiliz kafası taşıyan hâinleri görevlendirdiler. Eğitim sisteminde kritik değişiklikler yaptılar. İslam Urdu edebiyatı yerine İngiliz edebiyatına ehemmiyet verdiler. Bu eğitim sistemiyle, Hindli Müslümanlar ile birlikte diğer toplumlara da büyük zarar geldi. İnsanların hayatını zehirledi. İngilizler tarafından açılmış mekteplerde öyle talebeler yetiştirilmiş ki, dinine saygı gösteren, kültürüne, diline sahip çıkan, inancına göre dinlerine çok bağlı ve yıllarca beraber yaşayan bir millet, ufacık şeylerden dolayı birbirine girmeye başladı!..
İngilizler, Müslüman adaleti altında yaşayan Hindulara, Hindistan’ın hakiki sahibi Hindular olduğunu ve Hindu tanrılarının (inekleri) Müslümanlar tarafından kesilmesine mâni olmak lazım geldiğini telkin ettiler. Bu yüzden bugün durum eskiden daha vahimdir. Çünkü iktidarda olan parti tam İngiliz kafası… Son beş yıl içerisinde birçok İslamî ve dinî müesseseler devlet tarafından kapatıldı. Camilerin inşa edilmesine engel olundu. Keşmir bölgesinde çok sayıda Müslüman öldürüldü. Devletin yüksek mevki ve makamlarında Müslüman çalışanları işten çıkarıldı.
Müslümanların ekseriyet olduğu bölgelerde devlet yardımları durduruldu. İnek eti kesimi, satışı ve tüketimi konusunda çıkan kavgalarda yüzlerce Müslüman öldürüldü bu beş sene içerisinde. Böyle sayısız fitne ve zulümler ile Hindistan’da Müslümanları imha etmeye çalışıyor oradaki radikal Hindular... Sebebi ise Hindistan’da sürekli Müslümanların çoğalması ve Müslüman Türk hânedanlarının sekiz yüz yıl Hint topraklarında kalmaları ve arkasından bir sürü tarihî ve edebî mirasın bırakmalarını radikaller hazmedemiyorlar. Bu yüzden iktidara gelir gelmez Müslümanları yok etmeye çalışıyorlar, ancak 300 milyonluk Müslüman nüfusu Hindistan’da yok etmek, hiç de kolay bir iş değildir!..
.Tanzimat dönemi nasıl başladı?
2022-11-02 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-11-02 01:52:17
İslam Düşmanları -6-
Osmanlı Devleti'nde 1839 yılında başlayan Tanzimat dönemi, Türkiye’de ve hatta bütün dünyada İslamın karanlık günlerinin başlangıcı olmuştu.
Merhum Hüseyin Hilmi Işık Efendi, bu husustaki tesbitlerini 1967 senesinde neşrettiği (Dinde Reformcular) kitabının önsözünde şöyle ifade etmektedirler: “Bin dokuzyüz elli dokuz senesinde Erzincan'da öğretmen idim. Erkek lisesinde konferans dinledik. Dinleyici öğretmenler birkaç yüz kişi idi.
Önce Erzincan Maarif Müdürü, sonra, konferans sahibinin asistanı konuşdu. Üçüncü olarak, konferans sahibi olan, Sağlık Bakanlığı Sosyal Hizmetler Akademisi öğretmenlerinden psikoloji doktoru Sayın Mithat Enç konuşdu.
Uzun boylu, gür sesli idi. Çok tesirli konuşuyordu. Zekâ üzerinde birkaç gün konuştu. Son günü, zekâ ölçüsünü, test usûlünü anlattı. Avrupalı, Amerikalı psikologların kitaplarından yeni bilgiler verdi. Zekâ ölçmenin tarihçesini söylerken, özet olarak dedi ki:
(Zekâ ölçmek, test usûlünü kullanmak, ilk olarak Osmanlılarda başladı. Amerikan literatürlerinde okuduğuma göre, Osmanlı orduları Viyana'ya kadar gelince, Avrupa devletleri çok korktu. İslâmiyyet Avrupa'ya yayılıyor, Hrıstiyanlık yok oluyor diye şaşkına döndüler. Osmanlı akınlarını durdurmak için çare aradılar. Çok uğraştılar. Bir gece yarısı İstanbul'daki İngiliz sefiri şifre yolladı. Avrupa'ya müjde vermek için sabahı bekleyemedi: Buldum, buldum. Osmanlıların zaferden zafere ulaşmalarının sebebini ve bunları durdurma çaresini buldum, diyordu.
Şöyle anlatıyordu: Osmanlılar, aldıkları esirlere hiç kötülük yapmıyor, kardeş gibi davranıyorlar. Hangi milletten, hangi dinden olursa olsun, küçük çocukların zekâlarını ölçüyorlar. Keskin zekâlı çocukları seçerek, saraydaki Enderun denilen mekteplerde, değerli öğretmenler tarafından okutuluyor, İslâm bilgileri, İslâm ahlâkı, fen, kültür dersleri verilerek, kuvvetli, başarılı Müslüman olarak yetiştiriliyorlar. Osmanlı ordularını zaferden zafere ulaştıran değerli kumandanlar ve Sokullular, Köprülüler gibi seçkin siyâset ve idare adamları hep böyle yetiştirilen keskin zekâlı çocuklardı. Osmanlı akınlarını durdurmak için, bu Enderun mekteblerini ve bunların kolları olan medreseleri yıkmak, Müslümânları ilimde, fende geri bırakmak lâzımdır...)
Mithat Bey'in bu sözleri ve Osmanlı tarihindeki acıklı ve yürek yakıcı olaylar gösteriyor ki, İngiliz sefirinin bu teklifi çok doğru görülerek Avrupa'da Anglo-sakson ve Paris mason locaları çalışmaya başladılar. Müslümânları aldatmak, medreselerden, mekteplerden ilimli, fenli din adamları ve idareciler yetiştirilmesini önlemek için plânlar hazırlandı. Câhil bırakılan gençler, Avrupa'da mason yapıldı. Zevk ve sefâhete alıştırıldı. Yalancı etiketler, diplomalar verilerek ana vatana gönderildiler. Böyle diplomalı câhiller, düşmanların çok kurnaz ve milyonlar harcayarak çevirdikleri dolapları ile işbaşlarına getirildi...
İkinci Abdülhamid Hân'ın kuvvetli imân ve keskin zekâsı, Müslümânlara ve İslâmiyete saplanmak istenen bu zehirli hançere karşı çelik bir kalkan gibi dikilmeseydi, düşmanların imha planları daha o zaman Müslümanları ezecekti.
.İngilizler Hindistan halkına ne yaptılar?
2022-11-09 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-11-09 01:47:14
İslam Düşmanları -7-
İngilizler 1877’de, Osmanlı-Rus Harbi sırasında, Hindistan'ı, İngiltere Krallığına bağlı bir devlet ilân ettiler. Meşhûr İskoç Mason Locasına kayıtlı Midhat Paşanın Osmânlı devletini harbe sokması, İslâmiyete yaptığı zararların en büyüğü oldu. Sultân Abdülaziz Hân'ı şehîd ettirmesi de, İngilizlere yaradı. İngilizler, kendi yetiştirdikleri adamları Osmanlı Devleti'nde kıymetli mevkilere getirmişlerdi. Bu devlet adamları, ismi Osmânlı; fikri ve zikri İngiliz idiler! Bunların en meşhûrlarından Mustafa Reşîd Paşa son sadrazamlığında, altı günlük sadrazam iken, 28.10.1857’de İngilizlerin Hindistan Müslümanlarına yaptığı büyük Delhi Katliâmını tebrîk etti. Daha önce de, Hindistân'daki İngiliz zulmüne karşı ayaklanan Müslümanları bastırmak için, İngiltere'den gelen yardımın Mısır'dan geçirilmesi için Osmanlılardan izin istediler. Bu izin de, yine masonlar vâsıtası ile verildi.
Hindistan'da İngilizler yeni mektepler açmadıkları gibi, İslâm dîninin temeli ve en bâriz vasfı olan bütün medrese ve sıbyan mekteplerini de kapatmışlar, halka liderlik yapabilecek bütün âlimleri ve din adamlarını şehîd etmişlerdir. Hatta, talebeleri bile katletmişlerdir. Burada 1971 senesinde Hind ve Pâkistân'ı ziyâret eden bir ahbâbımız, karşılaştığı küçük bir hâtırasını şöyle naklediyor:
“Hindistân'da, Serhend şehrindeki imâm-ı Rabbânî'nin ve diğer evliyânın (kaddesallahü sirreh) kabr-i şerîflerini ziyâretten sonra Pânipüt şehrine, oradan da Delhî'ye gittim. Pânipüt'ün en büyük câmiinde cuma namazını edâ ettikten sonra, imâm bizi misâfir edip, evine götürdü. Yolda kalın bir zincirle halkalarından kilitlenmiş gayet büyük bir kapı gördüm. Üzerindeki kitâbeyi okuyunca, buranın bir sıbyân mektebi [ilkokul] olduğunu anladım ve imâm efendiye, bu kapının niçin kilitli olduğunu sordum. İmâm efendi, 1947’den beri kapalıdır. İngilizler Hindûları kışkırtarak Pânipüt'teki bütün Müslümanları, kadın-erkek, ihtiyar-çocuk demeden katlettirdiler. Bu mektep, o günden beri kapalıdır. Bu zincir ve kilit bize, İngiliz zulmünü hatırlatır. Bizler buraya sonradan muhâcir olarak gelip yerleştik, dedi.”
İngilizler, hâkim oldukları bütün İslâm memleketlerinde yaptıkları gibi, İslâm âlimlerini, İslâm kitaplarını, İslâm mekteplerini yok ettiler. Tam din câhili bir gençlik yetiştirdiler. 1834’te Kalküta'ya gelen meşhûr ingiliz Lord Macauley, Fârisî ve Arabî her türlü kitabın basılmasını ve yayılmasını, hattâ baskısına başlanılmış olanların bile baskısının durdurularak yasaklanmasını emretmiş ve İngilizler tarafından büyük destek görmüştür. Bu zulümleri de, Müslümanların hâkim olduğu yerlerde, bilhassa Bengal’de titizlikle tatbik edilmiştir.
.İngilizlerin Hindistan'da açtığı kolejler...
2022-11-16 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-11-16 02:29:51
İslam Düşmanları-8
İngilizler, Hindistan'da İslâm medreselerini kapatırken, sekiz adedi kızlara mahsûs olmak üzere, yüzaltmışbeş kolej açmışlardır. Bu kolejlerde yetiştirdikleri talebeleri, babalarının dinlerine ve ecdâdlarına düşman etmişler, beyinlerini yıkamışlardır. Hindistan'da zulüm ve vahşet yapan İngiliz ordusunun üçte ikisini, bu şekilde beyinleri yıkanmış, kendi milletine düşman edilmiş, Hıristiyanlaştırılmış veya para ile satın alınmış yerli ahali teşkil ediyordu.
1833 kanunları, misyonerlik faaliyetlerinin gelişmesini sağlamış ve protestan dîni teşkilatı Hindistan'da kuvvetlenmişti. Misyonerlik faaliyetleri yayılmadan ve Hindistan tam olarak İngiliz hâkimiyetine geçmeden evvel, İngilizler Müslümanların îmanlarına saygılı davranmış, bayramlarda toplar attırmış, câmi ve mescidlerin tamîrine yardımcı olmuş, hattâ câmi, tekke, türbe ve medreselere âit İslâm vakıflarında vazîfe almışlardı. 1833 ve 1838’de İngiltere'den gelen emirlerle İngilizlerin bu faaliyyetleri yasaklanmıştır.
İngilizler ikiyüzlü siyasetleri ile, Müslümanlara en büyük düşmanlığı yapmakta, İslâmiyetin kökünü kurutmaktadırlar. Daha sonra, İngilizceyi resmî lisân olarak kabûl etmek ve Hıristiyanlaştırılmış yerli gençler yetiştirmek gayretleri arttı. Bu maksatlarla tamamen misyonerlerin kontrolünde olan mektepler açıldı. Hatta, İngiliz Başvekîli Lord Palmerston ve pek çok İngiliz lordları, Hindistân halkının Hıristiyanlık nimetlerinden faydalanmaları için Allahın Hindistan'ı, İngilizlere verdiğini söylediler. Lord Macauley, Hindistan'da kan ve renk bakımından Hindli, fakat zevk, düşünce, inanç, ahlâk ve zekâ bakımından İngiliz, bir cemiyet yetiştirilmesi için çok çalıstı ve desteklendi. Böylece misyonerler tarafından açılan mekteplerde, İngiliz dil ve edebiyâtı ve Hıristiyanlık öğretilmesine ehemmiyet verildi. Fen bilgilerine (matematik, fizik, kimyâ, vs.) hiç ehemmiyet verilmedi. Böylece İngilizce lisânından ve edebiyâtından başka hiçbir şey bilmeyen Hıristiyanlaştırılmış kimseler yetiştirildi. Bunlar memur olarak istihdâm edildi. Müslüman iken dinden çıkan mürted olduğu için ve Hindûlarca, dinlerinden dönen dinsiz kabûl edildiği için, Hıristiyanlaştırılan yerli gençler, âilelerinin mîrasından bir hak alamıyorlardı. Misyonerler buna mâni olmak için, 1832’de Bengal için, 1850'de de, umûm Hindistân için, bir kânûn çıkararak, Hıristiyan olan yerli mürted ve dinsizlerin mirastan pay almasını temîn ettiler. Onun için Hindliler, Hindistân'daki İngiliz mekteplerine, (Şeytânî Defter) ismini vermişlerdir. [Hindistân'da ve Osmânlılarda resmî dâire ve kuruluşlara (Defter) denilmektedir.]
.Hindistan halkına yapılanlar!..
2022-11-23 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-11-23 02:02:03
İslam Düşmanları -9-
1925 senesinde Hindistan'ı ziyaret eden Fransız muharrir Marcelle Perneau neşrettiği kitabında diyor ki:
"Hindistan'ın birinci şehri olan Kalküta’daki sefâlet hakkında, Pâris ve Londra'nın civârındaki batakhâne mahalleleri aslâ bir fikir veremez. Kulübelerde insan ve hayvanlar birbirine karışmış, çocuklar ağlıyor, hastalar inliyor. Onların yanında ispirto ve esrar içmekten bîtâb kalmış insanların, ölü gibi yerlerde yattığını görürsünüz. İnsan bu kadar aç, sefîl, zayıf ve bîtâb vücutları seyrederken, ister istemez bunların ne iş yapabileceklerini kendi kendine soruyor. Fabrikalara doğru koşan bunca insana, fabrikalar kazançlarının ne kadarını tediye ediyor? İhtiyaç, meşakkat, sârî hastalıklar, içki ve esrâr, zayıf, mukâvemetsiz ahâliyi kırıyor, yok ediyor. Dünyânın hiçbir yerinde, insan hayâtına karsı olan ilgisizlik, burada olduğu kadar hayâsızca olmamıştır. Hiçbir zahmet, hiçbir iş, ağır ve gayr-i sıhhî kabul edilmemektedir. İsçi ölecekmiş ne zararı var? Yarın yerine derhâl diğeri geçer. İngilizlerin burada düşündükleri yegâne şey, istihsâli çoğaltmak ve çok para kazanmaktır."
ABD eski Hâriciye Nâzırı Williams Jennings Bryan, İngiliz hükûmetinin Rusya'dan daha zâlim ve daha aşağı olduğunu delilleriyle zikretmekte ve (Hindistân'da İngiliz Hâkimiyeti) kitâbının sonunda diyor ki: "Hindistan ahâlisinden, hayâtta olanlara refâh ve saâdet bahşettiğini iddia eden İngilizler, milyonlarca Hindliyi mezâra göndermişlerdir. Mahkemeler ve inzibât kuvvetleri tesis ettiklerini her yerde söyleyen bu millet, resmî bir yağmacılıkla Hindistan'ı tâ iliklerine kadar soymuştur. Soymak kelimesi biraz ağır ise de, İngiliz idâresinin melânetini başka türlü îzâh etmek mümkün değildir. Hıristiyanlık iddiâ eden İngiliz kavminin vicdanı, esaret zinciri altında inleyen Hind Müslümanlarının istimdât nidâlarını duymak istemiyor."
Mister Hodberk Keombtun (Hindlinin Hayâtı) kitâbında şöyle demektedir: "Efendileri [İngilizler] Hindliye zulmeder, o ise her şeyi yok oluncaya, ölünceye kadar çalışmaya, ona hizmete devam eder..."
Bu sözler, insaflı Hıristiyanların, İngiliz vahşetini bildiren yazılarından birkaçıdır. İngilizlerin diğer müstemlekelerinde çalıştırılan Hindli Müslüman isçilerin vaziyeti, dahâ da beterdi. 1834 senesinde İngiliz sanâyicileri, Afrika yerlileri yerine Hind işçisi kullanmaya başladılar. Hindistân'dan Güney Afrika müstemlekelerine binlerce Müslüman naklediliyordu. (Kuli) ismi verilen bu işçilerin vaziyeti, kölelerin vaziyetinden daha fena idi. Bunlar (Indentured Labour=Sözleşmeli iş) denilen bir usule tâbi tutulur. Buna göre, (kuli) beş sene müddet ile taahhüt altına girmekte idi. Bu zaman içerisinde kuli, işini terk edemez, evlenemez, gece gündüz kırbaç altında çalışmak mecbûriyetindedir. Ayrıca senelik, üç İngiliz altını da vergi vermekle mükelleftir. Bunlar (Labour in India), (Post-Lecturer in the University of New-York)un yazıları ile bütün dünyaya ilân edilmektedir.
.Gandi dönemi ve İngilizler...
2022-11-30 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-11-30 02:05:20
İslam Düşmanları -10-
Mahatma Gandi, Hindistan'ın ve Hindistan Bağımsızlık Hareketi'nin siyasi ve ruhani lideridir. Tahsîlini İngiltere'de yaparak, Hindistan'a dönmüştür. Hıristiyanlaştırılmış bir Hindlinin, hattâ Porbandar şehrinin başpapazının oğudur. 1893'te, Hindistan'daki bir İngiliz şirketi, onu Güney Afrika'ya gönderdi. Oradaki Hindlilerin ne kadar ağır şartlar altında çalıştıklarını, ne kadar fena muâmele gördüklerini müşâhede edince, İngilizlerle mücâdeleye başladı. İngilizler tarafından yetiştirilmiş, hattâ Hıristiyanlaştırılmış bir kimsenin oğlu olduğu hâlde, İngiliz zulmüne, vahşetine dayanamadı. İlk şöhretine de, burada kavuşmuştu...
İngilizlerin bütün İslâm âleminde takip ettikleri siyâsetin temeli ve aslı şu üç kelimedir: (Parçala, hâkim ol ve dinlerini imhâ et!) Bu siyâsetin îcâb ettirdiği hiçbir şeyi yapmaktan çekinmemişlerdir. Hindistan'da da ilk işleri, kendilerine hizmet edecek kimseler bulmak oldu. Bu kimseleri kullanmak sûreti ile fitne ateşini yavaş yavaş yaktılar. Bunun için, Müslümanların hâkimiyetinde yaşayan Hindûları kullandılar. Müslümanların adâleti altında yaşayan Hindûlara, Hindistan'ın hakîki sâhiplerinin Hindûlar olduğunu, Müslümânların Hindû tanrılarını kurban ettiğini, buna mâni olmak lâzım geldiğini telkîn ettiler. Hindûları kendi saflarına geçirdiler. Onlardan paralı askerler istihdâm ettiler. Böylece, Kraliçe Elizabeth'in emrettiği ordu kurmak işi teşekkül ederken, Hindû cehâleti ile İngiliz İslâm düşmanlığı ve para hırsı da birleştirilmiş oluyordu. Müslüman vâlilerle Hindû mihrâcelerin araları açılarak harpler çıkarıldı. Müslümanlar içerisinde zayıf itikâdlı kimseler satın alındı. Kendisi birkaç kere kral nâibi ve (Hindistân teşkîlâtı) âzâsı olan meşhûr İngiliz (Sir John Strachey) Müslümân-Hindû düşmanlığı husûsunda diyor ki:
"Hâkim olmak ve tefrîka sokmak için, yapılacak her şey, hükûmetimizin siyasetine uygundur. Hindistan'daki siyâsetimizin en büyük yardımcısı, burada yan yana iki düşmanın bulunmasıdır."
Bu düşmanlığı büyüten İngilizler, 1750 senesinden 1870 senesine kadar, devamlı Hindûları desteklediler ve onlarla berâber büyük Müslümân katliâmları yaptılar. 1858 senesinde başlayan Müslümân-Hindû çarpışmaları büyüyerek devâm etti. Hindûları Müslümanların üzerine saldırtır, sonra da oturur neşe ile seyrederlerdi...
İngilizler, 1990 senesinde de, Sırpları Bosna'da Müslümanlar üzerine saldırttılar. Sokaklarda Müslümân çocukların, kızların, kanları akarken, İngilizler neşe ile, kahkaha ile seyrediyorlardı...
Hindistan'da hiçbir sene geçmemiştir ki, inek kurban etmek sebebi ile kanlı olaylar ve yüzlerce, binlerce Müslümânın öldüğü fitneler zuhûr etmiş olmasın. Bu fitneyi körüklemek için, Müslümanlar arasında bir taraftan inek kesmenin 7 tâne koyun kesmekten dahâ efdal olduğunu yaydılar. Diğer taraftan da, Hindûlar arasına, inek tanrılarını ölümden kurtarmanın çok sevap olduğunu yaydılar. Bu fitneleri Hindistan'dan çekildikden sonra da devam etmiştir...
.İngilizlerin çıkardığı fitneler!..
2022-12-07 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-12-07 01:43:27
İslâmiyete düşmanlıklarını Müslümanların anlamaması için, Hindistân'ın "dâr-ül-islâm" olduğuna dâir fetvâlar aldılar!..
İslam Düşmanları -11-
İngilizlerin İslâm âleminde çıkardığı fitneler hâlâ devam etmektedir. Buna misâl olarak Başvekil Musaddık zamanında, İran'da neşredilen (İttilâ’ât) mecmûasında okuduğumuz bir hâdiseyi zikredelim:
Bir Kurban Bayramı günü, sarıklı, sakallı, cübbeli iki Müslüman, kurban etmek için bir inek alırlar. Hindû mahallesinden geçerlerken, bir Hindû önlerine çıkarak, ineği ne yapacaklarını sorar. Kurban edeceklerini söylerler. Hindû, (Ey ahâlî! Yetişin tanrımızı kurban edecekler) diye bağırır. Müslümânlar da, (Ey Müslümanlar, yetişin kurbânımızı elimizden alıyorlar) diye feryât eder. Hindûlarla Müslümanlar toplanırlar. Sopalarla, bıçaklarla birbirlerine saldırırlar. Yüzlerce Müslümân katledilir. Fakat, ineği Hindû mahallesinden geçiren iki kişinin, İngiliz sefâretine girdikleri görülür... Bu hâl gösteriyor ki, bu fitneyi çıkaranlar İngilizlerdir. Bunları yazan muharrir daha sonra, "biz sizlerin bir kurban bayrâmını Müslümanlara nasıl zehir ettiğinizi iyi biliyoruz" demektedir...
Hindûların, kendilerine karşı yavaş yavaş başkaldırdıklarını görünce, 1870’ten sonra da, Müslümanları Hindûlara karşı desteklemeye başladılar. İslâmiyetin harâm kıldığı şeylere helâl diyen, dîni ve îmânı değiştirmeğe çalışan, Müslüman ismini taşıyan, Ehl-i sünnet düşmanları yetişti. Bunları destekleyerek, yeni yeni bozuk fırkaların zuhûrunu sağladılar. Bu fırkaların en meşhûru, 1879’da kurulan (Kâdıyânîlik) olup, kurucusu olan Gulâm Ahmed; top, kılıç ile cihâdın farz olmadığını, farz olan cihâdın nasîhat ile olduğunu, söyledi. İngiliz câsûsu Hempher de, Necdli Muhammed’e böyle söylüyordu. Gulâm Ahmed'i İngilizler bol para ile satın aldılar. Önce (Müceddid) olduğunu, sonra, (Mehdî) olduğunu söyledi. Nihâyet, (Peygamber) olduğunu iddia ederek yeni bir din getirdiğini ilân etti...
Hâlbuki Sünnî müslümanlar, kâfirlere karşı silâh ile cihâdın farz olduğunu ve İngilizlere hizmetin küfür olduğunu söylüyorlardı. Bu husûsta vaaz eden, nasîhat veren Müslümanlara şiddetli cezâlar veriliyor, çoğu katlediliyordu. Ehl-i sünnet kitapları toplanıp imhâ edildi. Satın alamadıkları ve kendi emellerine hizmet ettiremedikleri İslâm âlimlerini, Müslümanlardan uzaklaştırırlardı. Onlar idâm edildikleri zaman kahraman olurlar korkusu ile, Andaman adasındaki meşhûr zindanlarda müebbet hapse mahkûm ederlerdi...
Birinci Cihân Harbinden sonra İstanbul’u işgâl ettikleri zaman da, Osmanlı paşalarını ve âlimlerini Malta adasına sürgün etmişlerdi. İslâmiyete düşmanlıklarını, Müslümanların anlamaması için, Hindistân'ın (dâr-ül-harb) değil, (dâr-ül-islâm) olduğuna dâir fetvâlar aldılar. Bu fetvâları her yere yaydılar. Kendileri tarafından yetiştirilen âlim isimli münâfıklar, Osmanlı padişâhlarının halîfe olmadığı, halîfeliğin Kureyşlilerin hakkı olduğu, Osmânlı sultânları onu gasbettikleri için onlara itâat edilmeyeceği fikrini yaydılar...
.Pakistan'da İngilizlerin çıkardığı fitneler!..
2022-12-14 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-12-14 01:32:40
Zülfikâr Alî Butto’yu devirerek yerine geçen Ziyâ-ül-Hak'ı; İslâm düşmanlarının arzû ettikleri şeyleri yapmadığı için şehit ettiler!..
İslam Düşmanları -12-
İngilizler, Hindistan'da dînî tedrîsâtı yok ederek, İslâmiyeti içeriden yıkabilmek için, Aligarh’da İslâm bilgilerinin öğretildiği bir medrese ve Aligarh İslâm Üniversitesini açtılar. Buradan din câhili ve İslâm düşmanı din adamları yetişdirdiler!.. Bunların İslâmiyete zararları pek büyük oldu. Burada tahsil görenlerden seçtiklerini İngiltere'ye gönderirler, İslâmı içeriden yıkacak bir hâle getirdikten sonra, Müslümanların başına geçirirlerdi. Eyyüb Hân bunlardan olup, M. Cinnah’ın yerine Pâkistân devlet başkanı yapılmıştır.
İngilizler, İkinci Cihân Harbinden gâlip çıkmış gibi görünüyorsa da, hakîkatte mağlûp olmuşlardır. Çünkü, kendilerinin (Üzerinde güneş batmayan ülke) ismini vermiş oldukları İngiltere, (Üzerine güneşin pek doğmadığı bir ülke) hâline gelmiştir. Müstemlekelerinin çoğunu kaybetmiş, âdeta tüyleri yolunmuş bir tavuk gibi olmuştur.
Pâkistân'a devlet başkanı yaptıkları Alî Cinnâh Şîi ve İngiliz taraftarı idi. 1948’de ölünce, yerine geçen Eyyûb Hân mason idi. Darbe yaparak idâreyi ele geçirdi. Bu masonun yerine general Yahyâ Hân geldi. 1972 başında (Pâkistân-Hind) harbinde mağlûp olup, doğu Pakistân elinden gidince, hapsedildi. Yahyâ Hân’dan sonra hükûmeti Zülfikâr Alî Butto devraldı. Bu da tahsîlini İngiltere'de yapmış, İngiliz ajanı olarak yetiştirilmişti. 1974’te muhâliflerinin öldürülmesini emrettiği için, idâm edildi.
Zülfikâr Alî Butto’yu devirerek yerine geçen Ziyâ-ül-Hak, İslâm düşmanlarının Müslümanlar için neler düşündüklerini, Müslümanları ve İslâmiyeti yok etmeye çalıştıklarını anlayarak, onların arzû ettikleri şeyleri yapmadı. Vatanının fende ve teknikte, sanatta ilerlemesi için uğraştı. Fert, âile, cemiyet ve milletin refâh ve saâdetinin tek kaynağının İslâmiyet olduğunu iyi anladığı için, kanûnlarının İslâmiyete uygun olmasını istedi. Bu istediğini Pâkistân milletine sordu. Yapılan referandumda Pâkistân ahâlisi topyekûn müsbet rey kullandı...
İngilizlerin yetiştirdiği uşaklar, Ziyâ-ül-Hakk'ı bütün maiyeti ile berâber bir suikastta şehîd ettiler. Sonra Başbakan olan Alî Buttonun kızı Benâzir, devlet ve millet ve İslâmiyyet aleyhine yaptıkları cürümlerden dolayı hapishanelere atılmış olan bütün hâinleri serbest bıraktı. Bunları devlet kademelerinin başına getirdi. Pâkistân'da karışıklıklar, kavgalar başladı. İngilizlerin arzûları gerçekleşmiş oldu!..
.İslam âleminde İngilizlerin oyunları
2022-12-21 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-12-21 01:23:55
İslam Düşmanları-13
Son üç asırda, Türk ve İslam âlemi, nerede bir ihanete uğramışsa, bunun altında mutlaka İngiltere vardır. Osmanlıyı yıkıp topraklarında 23 adet devlet kurdular.
İngilizler, Birinci ve İkinci cihan harpleri sonunda, birçok memlekette, kendi hain planlarını yerine getiren ve menfaatlerini koruyan kimseleri işbaşına getirdiler. Bu memleketlerin, millî marşları, bayrakları, devlet başkanları olmuş, fakat din hürriyetine kavuşamamışlardır. Son üç asırda, Türk ve İslam âlemi, nerede bir ihanete uğramışsa, bunun altında mutlaka İngiltere vardır. Osmanlı Devleti’ni yıktılar. Osmanlı İmparatorluğu topraklarında 23 adet irili ufaklı devletler kurdular. Bunun sebebi Müslümanların kuvvetli ve büyük bir devlet kurmalarına mâni olmaktı. İslam ülkeleri diye isimlendirilen memleketler arasında devamlı birbirlerine düşmanlıkları ve harpleri kışkırttılar. Mesela, Sünni Müslümanların büyük ekseriyeti teşkil ettikleri Suriye’de, %9 olan Nusayrileri hâkim yaptılar.
1982 senesinde Hama ve Humus şehirlerine ordu birlikleriyle hücum edilmiş, iki şehir yerle bir edilerek, silahsız, müdafaasız Sünni Müslümanlar bombalanmıştır. Hakiki Ehl-i sünnet âlimleri öldürüldü, İslam kitapları hatta, Kur’ân-ı kerimler bile yok edildi. Bu İslam âlimlerinin yerine, yetiştirdikleri din cahili mezhepsiz kimseleri getirdiler.
Bunlardan Cemâleddîn-i Efgânî 1838’de Afganistan’da doğdu. Afganistan’a karşı Ruslar için casusluk yaptı. Mısır’da mason ve mason locası reisi oldu. 1960’da Fransa’da basılan, (Les franço-maçons) kitabının 127. ci sayfasında, (Mısırda kurulan mason localarının başına, Cemâleddîn-i Efgânî ve ondan sonra Muhammed Abduh getirildi. Bunlar, masonluğun Müslümanlar arasında yayılmasına çok yardım ettiler) demektedir. Sultan Abdülmecîd ve Sultan Abdülazîz han zamanlarında beş defa sadrazam olan Ali Paşa, İngiliz locasına bağlı mason idi. Efgânî’yi İstanbul’a getirdi. Vazife verdi. O zaman İstanbul (Dâr-ül-fünûn) yani üniversite rektörü bulunan ve kâfir olduğuna fetva verilen, mason Hasan Tahsin tarafından Efgânî’ye birçok konferanslar verdirildi. Hasen Tahsin de, yine İngiliz mason locasına kayıtlı sadrazam Mustafâ Reşîd Paşa tarafından yetiştirilmişti. Sapık fikirlerini her yere yaymağa çalıştı. Zamanın şeyhülislamı Hasan Fehmi Efendi, Cemâleddîn’i rezîl etti. Cahilliğini ve zındıklığını ortaya koydu. Ali Paşa, bunu İstanbul’dan çıkarmağa mecbur oldu. Mısır’da ihtilâl ve dinde reform fikirleri aşılamağa çalıştı. (A’râbî Pâşa) vakasını hâzırlayanlarla birlikte İngilizlere karşı göründü. Mısır müftüsü Muhammed Abduh ile dost oldu. Dinde reform fikirlerini ona aşıladı. Paris’te ve Londra’da masonların yardımı ile mecmua [dergi] çıkardı. 1886’da İran’a geldi, orada da râhat durmadı. Zincirlere bağlanarak Osmanlı hududuna bırakıldı. Bağdat’a, Londra’ya gitti. İran aleyhine yazılar yazdı. Tekrar İstanbul’a geldi. Burada da İran’daki Behâîler ile iş birliği yaparak, dini siyâsete alet etti.
.İngiliz ajanı din adamları!
2022-12-28 02:00:00 | Son Güncelleme : 2022-12-28 01:13:48
İslam Düşmanları -14-
Mısır'da Cemâleddîn-i Efgânînin, din adamı perdesi altında, İslâmı içeriden yıkmak propagandalarına aldananların en meşhûru Muhammed Abduh'tur. Abduh 1849’da Mısır'da doğdu ve 1905’te orada vefât etti. Bir müddet Beyrût'ta bulundu. Oradan Pâris'e gitti. Orada Cemâleddîn-i Efgânî'nin, masonlar tarafından çizilen çalışmalarına katıldı. (El-urvet-ül-Vüskâ) mecmûasını çıkardılar. Beyrût'a ve Mısır'a gelerek Paris'teki mason locasının kararlarını tatbîk etmeye çalıştı. İngilizlerin yardımı ile Kâhire müftîsi oldu. Ehl-i sünnete saldırmaya başladı. İlk iş olarak, Câmi’-ül-ezher medresesi ders programlarını bozmaya, gençlere kıymetli bilgilerin okutulmasını önlemeye başladı. Üniversite kısmındaki dersleri kaldırdı. Lise ve orta kısımdaki kitaplar, yüksek sınıflarda okutuldu.
Bir taraftan ilmi kaldırırken, diğer taraftan İslâm âlimlerini kötüleyerek, bu âlimlerin fen bilgilerine mâni olduklarını, bu bilgileri İslâma sokacağını iddiâ etti. (İslâmiyyet ve nasrâniyyet) kitâbında, (Bütün dinler birdir. Dış görünüşleri değişiktir) demiş, Yahûdi, Hıristiyan ve Müslümanların, birbirlerini desteklemelerini istemiştir. Londra'da, bir papaza yazdığı mektûpta, (İslâmiyyet ve Hıristiyanlık gibi iki büyük dînin el ele vererek kucaklaşmasını beklerim. O zaman, Tevrât ve İncîl ve Kur’ân birbirlerini destekleyen kitaplar olarak her yerde okunur ve her milletçe saygı görür) demiştir. Müslümânların Tevrât ve İncîl okuyacakları zamanı beklemekte olduğunu ifâde etmiştir.
Câmi’ül-Ezher'in Müdürü (Saltut) ile yaptığı Kur’ân-ı kerîm tefsîrinde, banka fâizinin meşru olduğuna fetvâ vermiştir. Daha sonra Müslümânların ağır baskıları karşısında, bu fetvâsından rücu eder görünmüştür.
Beyrut’taki mason locasının başkanı Hannâ Ebû Râşid, 1961’de yayınladığı (Dâire-tül-me’ârif-ül-masoniyye) kitâbının 197. sayfasında, (Cemâleddîn-i Efgânî, Mısır'da mason locası reîsi idi. Âlimlerden ve devlet adamlarından üçyüze yakın üyesi vardı. Ondan sonra, imâm üstâd Muhammed Abduh reîs oldu. Abduh, büyük bir mason idi. Bunun, masonluk rûhunu Arab memleketlerine yaydığını kimse inkâr edemez) demektedir.
İngilizlerin İslâm âlimi olarak Hindistân'ın her yerinde övdükleri kâfirlerin en meşhûrlarından biri Sir Seyyid Ahmed Hân’dır. 1818’de Delhî'de doğdu. Babası, Ekber Şâh zamanında Hindistân'a gelmişti. 1837’de Delhî'de İngiliz mahkemesinde hâkim olan amcasının yanında kâtip olarak işe başladı. 1841’de hâkim, 1855’te ise yüksek hâkim yapıldı.
Hindistân'da İngilizlerin yetiştirdiği din adamlarından biri de M. Hamîdullah’tır. 1908’de İsmâilî fırkasında olanların ekseriyet olduğu Haydarâbâd’da doğdu. İsmâilî mezhebinde, koyu Ehl-i sünnet düşmanı olarak yetişti. Pâris'te, CNRS ilmî araştırma azâsı idi. 2003’te öldü. Muhammed aleyhisselâmı, sâdece Müslümânların peygamberi olarak tanıtmaya çalışmaktadır.
.Vehhabilik, İngilizlerin İslâmı yıkma planıdır!
2023-01-04 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-01-04 02:25:49
İslam Düşmanları -15-
İngilizlerin İslâmiyeti yok etme savaşında, vatanına, milletine dînine hizmet etmek isteyen Müslümânları aldatmak için kullandıkları en tesîrli silâhları, İslâmiyyeti asra uydurmak, modernleştirmek, İslâmiyyetin aslını ortaya çıkarmak propagandaları içinde, dinsizliği yerleştirmek idi. Büyük İslâm âlimi, Şeyhülislâm Mustafâ Sabri Efendi bunu çok iyi anlayanlardandı. Onun için, (Mezhebsizlik dinsizliğe kurulan bir köprüdür) buyurarak, İslâm düşmanlarının arzûlarını, gâyelerinin ne olduğunu çok iyi anlatıyordu...
İngilizler ve İslâm düşmanları, tekkeleri ve tasavvuf yollarını ifsâd etmek için de, çok çalıştılar. İslâmiyyetin üçüncü kısmı olan ihlâsı yok etmeye uğraştılar... Tasavvuf büyükleri aslâ siyâset ile uğraşmaz, kimseden bir menfaat beklemezlerdi. Tasavvuf büyüklerinin çoğu, derin âlim ve müctehid idi...
İşte bu din büyüklerinin, Eshâb-ı kiramın yolu unutuldu. Mezhepsiz ve tasavvuf düşmanı olan Ahmed ibni Teymiyye İslâm âlimi ilân edildi. Bunun yolunda olarak (Vehhâbîlik) fırkası kuruldu. İngilizlerin yardımı ile, Vehhâbî kitapları bütün dünyadaki (Râbitatül- âlem-il islâmî) dedikleri Vehhâbî merkezleri vâsıtası ile her memlekete yayıldı. Her memlekette yaptıkları büyük binâlara (İbni Teymiyye medresesi) levhâları astılar. İbni Teymiyyenin kitâplarındaki sapık fikirlerle, İngiliz câsûsu Hempher'in yalan ve iftirâlarının karışımına (Vehhâbîlik) denildi. Hakîkî Müslüman olan (Ehl-i sünnet) âlimleri, İbni Teymiyyenin kitaplarının bozuk olduklarını bildiren çok kitâp yazdılar. Bu kitâplardan biri, Somali âlimlerinden, Şeyh Abdürrahmân Abdüllah bin Muhammed Herrî'nin (El-makâlâtüs-sünniyye fî keşfi-dalâlât-i Ahmed ibni Teymiyye) kitâbıdır. Kendisi Somali'de Herer şehrinde 1920 senesinde doğmuştur. Kitâbı 1994’te Beyrut’ta bastırılmıştır...
İngilizler tarafından tesis edilen Vehhâbîlik, mezhebsizlik, reformculuk, selefiyyecilik, Kâdîyânî, Mevdûdî ve Teblîg-ı cemâat ismi altındaki bozuk yolların hepsinde tasavvuf düşmanlığı vardır. İslâm düşmanları bilhâssa İngilizler, her türlü vâsıtaları kullanarak Müslümanları ilimde ve fende geri bıraktılar. Müslümanların ticâret ve san’atlarına mâni olundu. İslâm ülkelerindeki güzel ahlâkı yıkmak, İslâm medeniyetini ortadan kaldırmak, gençlerin İslâm ilimlerini öğrenmelerine mâni olmak için içki, fuhuş, eğlence, kumar gibi illetler yaygınlaştırıldı... Bir debdebe içerisinde, moda evi, dans kursu, manken ve artist yetiştirmek gibi hîlelerle, genç kızları tuzağa düşürerek, kötü yollara sürüklediler. Bu husûsta Müslümân anne ve babalara çok büyük vazîfeler düşmektedir. Yavrularını, bu din düşmanlarının ellerine düşürmemek için çok uyanık olmalıdırlar.
.İngilizlerin Osmanlıyı yıkma planları!..
2023-01-11 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-01-11 01:58:37
İslam Düşmanları -16-
Osmanlı devleti son zamanlarda, Avrupaya tahsil için talebeler ve devlet adamları gönderdi. Bu talebeler ve devlet adamlarından bazıları aldatıldı, mason yapıldı. Fen ve teknik öğrenecek olanlara, İslâmiyeti ve Osmânlı imparatorluğunu yıkma teknikleri öğretildi. Bunlardan imparatorluğa ve Müslümanlara en büyük zarârı dokunan kimse, Mustafâ Reşîd Paşa oldu. Londra'da bulunduğu zaman azılı ve sinsi bir İslâm düşmanı olarak yetiştirildi. İskoç masonları ile el ele verdi. Sultân Mahmûd Han, mason Reşîd Pâşa'nın ihânetlerini görerek îdâmını emretti ise de, ömrü vefâ etmedi. Sultânın vefâtından sonra, İstanbul'a dönen Reşîd Paşa ve arkadaşları, İslâmiyete ve Müslümânlara en büyük zararı yaptılar.
1839’da pâdisâh olan Abdülmecîd Han, henüz on sekiz yaşındaydı. Genç ve tecrübesizdi. Etrâfındaki âlimlerden, kendisini îkaz eden de olmadı. Bu hâl, Osmânlı târîhinde korkunç bir dönüm noktası olmuş, koca İslâm devletinde (Yok olma devri)ni başlatmıştır. Sâf, temiz kalbli pâdişah, azılı ve sinsi İslâm düşmanı olan İngilizlerin tatlı dillerine aldanarak, İskoç masonlarının yetiştirdikleri câhilleri işbaşına getirdi. Bunların devleti ve İslâmiyeti içeriden yıkmak siyâsetlerini hemen anlayamadı. Bir anlatan da olmadı. İslâmiyeti yıkmak için İngiltere'de kurulmuş olan (İskoç mason teşkilâtı)nın kurnaz üyesi Lord Redcliffe İstanbul’a, İngiliz sefîri olarak gönderildi. Sultâna çok dil dökerek Mustafâ Reşîd Paşa'nın Sadrazam yapılmasını sağladı.
1846’da Sadrazam olan mason Reşîd Pâşa, işbaşına gelir gelmez, 1253’te, Hâriciyye Nâzırı iken, Lord Redcliffe ile el ele verip, hâzırlamış olduğu ve 1839’da ilân ettiği (Tanzîmât) kanûnuna istinâd ederek, büyük vilâyetlerde mason locaları açtı. Câsûsluk ve hiyânet ocakları çalışmaya başladı. Gençler, din câhili olarak yetiştirildi. Londra'dan alınan plânlarla, bir yandan idârî, zirâî, askerî değişiklikler yaptılar. Bunlarla gözleri boyadılar. Öte yandan da, İslâm ahlâkını, ecdâd sevgisini, millî birliği parçalamaya başladılar. Yetiştirdikleri kimseleri işbaşına getirdiler. Bu senelerde Avrupada, fizik, kimya üzerinde dev adımlar atılıyor. Yeni buluşlar, ilerlemeler oluyor. Büyük fabrikalar, teknik üniversiteler, modern harp vâsıtaları kuruluyordu. Osmânlılarda bunların hiçbiri yapılmadı. Hatta, Fâtih devrinden beri medreselerde okutulmakta olan fen, hesap, hendese, astronomi derslerini büsbütün kaldırdılar. Din adamlarına fen bilgisi lâzım değildir diyerek, bilgili âlimlerin yetişmelerine mâni oldular.
Sonradan gelen İslâm düşmanları da, din adamları fen bilmez, din adamları câhildir, gericidir diyerek Müslümân yavrularını İslâmiyetten uzaklaştırmağa çalıştılar. Vatanın asıl sâhibi olan Müslüman Türkler, ikinci sınıf vatandaş hâline getirildi...
.Vatan hâinleri ile en büyük mücâdele!..
2023-01-18 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-01-18 02:02:43
İslam Düşmanları -17-
İngilizler, Rus Çarı Birinci Nikola'nın, Kudüs'te Katoliklere karşı Ortodoksları ayaklandırdığını ileri sürerek, Rusların Akdeniz'e inmesini istemeyen Fransa İmparatoru Üçüncü Bonapart’ı da, Türk-Rus Kırım Harbin'e sürüklediler. Kendi çıkarları için yaptıkları bu iş birliği, Türk milletine, mason Reşîd Paşa'nın diplomatik zaferleri olarak tanıtıldı. Düşmanların bu yaldızlı reklâmlar ve sahte dostluklarla örtmeye çalıştıkları imha hareketlerini, herkesten önce anlayan Sultân Abdulmecîd Han, çok zaman sarâyında hüngür hüngür ağlardı. Memleketi, milleti kemiren düşmanlara karşı koymak için tedbirler arar ve Allahü teâlâya yalvarırdı. Bu sebeple, mason Reşîd Paşa'yı, birkaç kere Sadrazamlıktan uzaklaştırdı ise de, kendisine (koca), (büyük) gibi isimler takan bu kurnaz adam, rakiplerini devirip, tekrar işbaşına gelmesini becerirdi. Ne yazık ki, sultan keder ve üzüntüsünden tüberküloza yakalanıp genç yaşında vefât etti. Sonraki senelerde, devlet koltuklarını kapışanlar ve üniversite hocalıklarına, mahkeme başkanlıklarına getirilenler, hep mason Reşîd Paşa'nın yetiştirmeleridir. Böylece (Kaht-ı ricâl) devri açılmasına ve Osmanlılara (Hasta adam) denilmesine sebep oldu...
Osmanlı imparatorluğunda, İskoç masonlarının hâkimiyeti devam etti. Pâdişâhlar şehîd edildi. Vatanın ve milletin hayrına olan her işe karşı çıkıldı. İsyânlar, ihtilâller birbirini takip etti. Bu vatan hâinleri ile en büyük mücâdeleyi yapan Cennetmekân Sultân Abdülhamîd hân-ı sânî oldu. Bunun için, masonlar tarafından (Kızıl Sultân) ilân edildi. Sultân Abdülhamîd, imparatorluğu iktisâden yükseltiyor, pek çok mektepler ve üniversiteler açıyor, memleketi imâr ediyordu. Viyana'dan başka bir eşi Avrupa'da bulunmayan modern tıp fakültesi yaptırdı. 1876’da siyâsal bilgiler fakültesi yapıldı. 1880’de hukuk fakültesi ve Sayıştay'ı kurdu. 1881’de yüksek mühendis mektebi ve yatılı kız lisesi kurdu. Avrupa'ya tahsîl için giden talebelerin masonlar tarafından aldatılmalarına mâni olmak için, Avrupalı profesörler ve fen adamlarını, çok yüksek maaş vererek İstanbul’a getirtti. Bu üniversitelerde ders verdirdi. Vatanına, milletine, dînine bağlı ilim ve fen adamları yetiştirdi. Terkos Gölü'nün suyunu İstanbul'a getirtti... Akıl hastanesi ve Şişli'de Hamidiyye Etfâl Hastahânesi ve Dâr-ül-acezeyi yaptırdı. Orduyu yeniden kuvvetlendirdi.
Sultân Abdülhamîd Hân, zamanında dünyânın en büyük kara ordusunu tesis etti... (İstanbul-Eskişehir-Ankara) ve (Eskişehir-Adana-Bağdâd) ve (Adana-Şâm-Medîne) demir yollarını tesis etti. Osmanlı devletinde, dünyânın en büyük ve en uzun demir yolu şebekesi kuruldu...
.Osmanlıdan sonra katliâmlar hiç bitmedi
2023-01-25 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-01-25 01:36:24
İslam Düşmanları -18
Yahûdiler, İngilizlerin himâyesi ve teşvîki ile Filistin topraklarında bir Yahudi devleti kurmak istiyorlardı. Bu tehlikeyi ve siyonistlerin faaliyetlerini ve arzûlarını da çok iyi bilen Abdülhamîd Hân, Filistin toprağından Yahudilere satılmamasını emretti.
Dünya siyonizm teşkilâtının reisi Theodor Herzl ve Haham Moşe Levi, Sultân Abdülhamîdi ziyâret ederek, Yahudiler için toprak satmasını istediler. Sultânın cevâbı;
"Dünyânın bütün devletleri ayağıma gelseler ve bütün hazînelerini dökseler, size bir karış yer vermem. Ecdâdımın kanlarıyla aldıkları ve bugüne kadar muhâfaza edilen bu vatan, para ile satılmaz" olmuştur...
Yahudiler, İttihât ve Terakkî Fırkası ile iş birliği yaptılar. Bütün şer güçler, Sultâna karşı birleştiler. 1909’da tahttan indirerek, bütün Müslümanları öksüz bıraktılar...
İttihât ve Terakkî'nin başında bulunanlar, din düşmanlarını ve masonları devletin en yüksek mevkilerine getirdiler. Hattâ, Şeyhülislâm yaptıkları Hayri ve Mûsâ Kâzım bile mason idi. Memleketi kana buladılar.
Bu İngiliz uşaklarının sebep oldukları, Balkan, Çanakkale, Rus ve Filistin cephelerinde, hâince, alçakça hâzırlanmış İngiliz plânları ile, Abdülhamîd Hân'ın yetiştirmiş olduğu, dünyânın birinci kara ordusu yok edildi. Yüz binlerce vatan evlâdı şehîd edildi.
İngilizlerin hîleleri ile, devletin başına geçen masonlar, vatanın en çok birliğe ve müdâfaaya muhtaç olduğu bir zamânda, milleti sâhipsiz bırakıp kaçtılar. Hâin olduklarını böylece de isbât ettiler.
Osmânlı imparatorluğunda açılan misyoner mekteplerinde ve kiliselerde aldatılan gayr-i müslim vatandaşlar, Osmânlıya karşı ayaklandırıldı. Mekteplere muallim ve kiliselere papaz ismi ile Avrupa'dan gelen siyâh cübbeli câsûslar, gazeteciler, her geldikleri yere para, silâh ve fitne getirdiler. Büyük isyânlar oldu. Târîh sayfalarında, insanlık lekesi, vahşeti olarak duran, Ermeni, Bulgar ve Yunan mezâlimi yapıldı. Yunanlıları İzmir'e taşıyanlar da İngilizlerdi...
Allahü teâlâ, Türk milletine merhamet buyurarak, büyük bir istiklâl mücâdelesi sonunda, bugünkü güzel vatanımız kurtarılabildi...
Birinci dünya harbinden sonra Osmânlı devleti parçalanınca, dünyâ birbirine girdi. Osmanlı imparatorluğu tampon gibi bir devletti. Müslümanlar için bir hâmî ve kâfirlerin birbirlerine girmemesi için de, bir mâni idi. Sultân Abdülhamîd Han'dan sonra, hiçbir memlekette râhat ve huzûr kalmadı. Avrupa devletlerinde, Birinci Cihân Harbi'nde, sonra İkinci Cihân Harbi'nde, dahâ sonra da komünizm istilâsı ve zulmü altında, kan ve katliâm hiç bitmedi.
.Batı'nın menfaatinin bulunduğu her yerde, misyonerler vardır!
2023-02-01 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-02-01 01:09:11
Misyoner olacak kimse, vazîfe göreceği memlekette yetiştirilir veya o memlekette yetişmiş bir misyoner tarafından yetiştirilir.
İslam Düşmanları -19-
İngilizlerle birleşip Osmanlıları arkadan vuranlar, hiç râhat yüzü görmediler. Sonra yaptıklarına pişmân oldular. Hatta, hutbeleri tekrar Osmanlı halîfesi adına okutmaya başladılar. İngilizler tarafından Filistin'e İsrâil devleti kurulunca, Osmanlıların kıymeti anlaşıldı. Filistinlilerin İsrâil zulmü altında hangi vahşetlere uğradıklarını gazeteler yazıyor, dünya televizyonları gösteriyor. 1990 senesinde, Mısır Hâriciye Nâzırı İsmet Abdülmecîd, "Mısır en râhat ve huzûrlu günlerini, Osmanlılar zamanında yaşadı" demiştir.
Hıristiyan Avrupa devletlerinin ve Amerika'nın menfaatinin bulunduğu her yerde, Hıristiyan misyonerleri bulunur. Misyonerler, Hıristiyanlığı yaymak, -hâşâ- tanrı dedikleri İsâ aleyhisselâma hizmet, huzûr, sulh ve sevgi götürmek gibi sözler arkasına gizlenmiş, menfaat avcıları, huzûr bozuculardır. Daha mühim vazîfeleri ise, gittikleri memleketleri Hıristiyan devletlerine bağlamaktır. Misyonerler gidecekleri memleketin dillerini, örf ve âdetlerini gâyet iyi öğrenirler. Her gittikleri devletin siyâsi, askerî, coğrafî, iktisâdî ve dînî yapısını en ince teferruâtına kadar öğrenerek, Hıristiyan devlete jurnal ederler. Her yerde, kendilerine dost olacak kimseleri bulur ve bunları satın alırlar. Bu kimseler, yerli ahâlînin isimlerini taşır, fakat yâ Hıristiyanlaştırılmış bir câhil veya satın alınmış bir hâindir. Misyoner olacak kimse, vazîfe göreceği memlekette yetiştirilir veya o memlekette yetişmiş bir misyoner tarafından yetiştirilir.
Misyonerler 1893 senesinde Ermeni vatandaşlara 3 milyon İncil [Kitâb-ı mukaddes] ve 4 milyon Hristiyanlığa ait diğer kitaplardan dağıttı. Buna göre, yeni doğan çocuklar da dâhil, her Ermeniye 7 kitap verilmiş demekti. Sadece Amerikan misyonerleri senede 285.000 dolar harcıyorlardı.
Misyonerlerin bu muazzam parayı, din gayreti ile harcadıklarını düşünmek de saflık olur. Çünkü, misyonerler için din bir ticarettir. Bu parayı Anadolu’ya, İslamı yıkmak, Osmanlıyı ortadan kaldırmak için sarf eden misyonerler, Türkler, Ermenileri katlediyor, onlara yardım edelim propagandaları ile yüzlerce mislini toplamışlardı.
Yine o senelerde, kolejlerde, kiliselerde, misyonerlerin aldatması ve teşviki ve İngiliz ordusunun muazzam yardımı ile Rum vatandaşlar da, Atina’da ve Yeni-şehir'de isyan ederek, yüz binlerce Müslümanı, çocuk, kadın demeden, vahşiyane katlettiler. Bu isyan, Ethem Paşa'nın emrindeki kuvvetlerle, 1895 senesinde tenkil [men’ ve izale] edildi. Bu zafer, yalnız Yunanlılara karşı değil, bunları kışkırtan İngilizlere karşı kazanıldı.
.Anadolu'da İngilizlerin misyoner faaliyetleri...
2023-02-08 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-02-08 00:57:59
Altmışaltı Ermeni köyünden 62’sinde misyoner teşkilâtı kurulmuş ve her üç köy için bir kilise yapılmıştı.
İslam Düşmanları -20-
Mason M. Reşîd paşanın hâzırladığı, (Gülhâne Fermânı)’ndan sonra, Osmanlı devletindeki misyoner faaliyetleri arttı.
Anadolu'nun en güzel yerlerine kolejler açıldı. Fermândan yirmi bir sene sonra, Harput'ta, 1859’da (Fırat Koleji) açıldı. Bu binâ yapılırken hiçbir masraftan kaçınılmadı. Bu arada misyonerler, Harput ovasında 62 merkez kurmuşlardı. 21 kilise yapılmıştı. Altmışaltı Ermeni köyünden 62’sinde misyoner teşkilâtı kurulmuş ve her üç köy için bir kilise yapılmıştı.
Yediden yetmişe, bütün Ermeniler müslümanlara ve Osmanlıya karşı düşman edilmişti. Misyoner kadınlar da, Ermeni kadınlarını ve kızlarını bu husûsta yetiştirmek için, büyük gayret sarf etmişlerdi. Meşhûr kadın misyoner Maria A.West, daha sonra neşrettiği (Romance of Mission) kitâbında, (Ermenilerin rûhuna girdik, hayâtlarında ihtilâl yapdık) demekdedir.
Bu faaliyet Ermenilerin bulunduğu her yerde yapıldı. Gâziantepde, (Antep Koleji) ve Merzifon'da, (Anadolu Koleji), İstanbul'da ise (Robert Koleji), bunların başlıcalarındandır...
Meselâ Merzifon Kolejinde, hiç Türk talebe yoktu. 135 talebeden 108’i Ermeni, 27’si de Rumdu. Bunlar leylî [yatılı] olarak Anadolunun her yerinden toplanmış talebelerdi. Müdürü, diğerlerinde olduğu gibi, bir râhipti.
Bu arada, Anadolu kaynamaya başladı. Ermeni komiteciler, Müslümanları insafsızca katlediyor, Müslüman köyleri yakıyor, vatanın bekçisi ve sâhibi Osmanlıya hayat hakkı tanımıyordu. Bu Ermenilerin takîbi sonucu, 1893 senesinde yaptıkları büyük katliâmlarda komitacıların bu kolejde yuvalandıkları, bütün faaliyetlerinin hâzırlığını burada yaptıkları ve reîslerinin Kayayan ve Tumayan adlı kolej muallimleri olduğu ortaya çıkarıldı. Bunun üzerine misyonerler, bütün dünyayı ayağa kaldırdılar. Bu iki hâin Ermeni'yi kurtarmak için, Amerika'da ve İngiltere'de çok büyük nümâyişler tertip ettiler. Bu sebep ile, İngiltere ile Osmanlı devletinin arası açıldı...
İşin tuhafı, 1893’te, İngiliz misyonerlerin tertip ettiği bu nümâyişlerde Merzifon Anadolu Kolejinin müdürü de, Londra'da bunların içinde idi. Anadolu'da, Müslümanlara karşı yapılan katliâmlar, Hıristiyan kitâplarında aksine çevrilerek, yazıldı. Bu yalanlardan biri, Beyrût'ta hâzırlanan (El-müncid) arabî lügat kitâbında, (Maraş) kelimesinde yazılıdır...
.İngiliz misyonerleri nasıl çalışıyorlardı?
2023-02-15 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-02-15 01:44:41
İslam Düşmanları -21-
Gâziantep'in sâbık defter-i hâkânî memûru Eyyüb Sabri Efendi'nin 1978’de İstanbul'da neşredilen "Esâret Hâtıraları" kitâbında diyor ki:
"İngilizlere göre, Müslümanlara zulüm ve hakâret etmek, millî bir vazîfedir. Yirmi binden fazla Müslüman esîrin 1919’da, Mısır’ın Abbâsiyye Hastahânesinde gözleri oyulmuş, kolları, ayakları kesilmiştir. Esîrleri anadan doğma soyarak, İngiliz binbaşının önünden geçirirlerdi. Esîrler arasından, hoca Abdüllah Efendi, hiç olmazsa edep yerlerimizi mendil ile örtmeye izin verin diyerek, çok yalvardı. İzin vermediler. Alay ettiler. Yafa Belediye Reîsi Ömer Baytar Efendi ve Akka Mebûsu ve Dördüncü Ordu Müfettişi Es’ad Şâkir Efendi ve birçok âlim ve şerîfler ve Nablüs İdâre Meclîsi Azâsından Seyfeddîn Efendi de aramızda idi. Geçmiş asırlardaki vahşetler ve Engizisyon zulümleri, İngilizlerden çektiğimiz işkenceler yanında hiç kalır. Dünyada hiçbir milletin yapamayacağı zilleti, alçaklığı, İngilizler yaptılar."
İngiliz Misyonerleri 1893 senesinde Ermeni vatandaşlara 3 milyon İncîl [Kitâb-ı mukaddes] ve 4 milyon Hıristiyanlığa âit diğer kitaplardan dağıttı. Buna göre, yeni doğan çocuklar da dâhil, her Ermeniye 7 kitap verilmiş demekti. Sadece Amerikan misyonerleri senede 285.000 dolar harcıyorlardı. Misyonerlerin bu muazzam parayı, din gayreti ile harcadıklarını düşünmek de saflık olur! Çünkü, misyonerler için din bir ticârettir... Bu parayı Anadolu'ya, İslâmı yıkmak, Osmanlıyı ortadan kaldırmak için sarf eden misyonerler, "Türkler, Ermenileri katlediyor, onlara yardım edelim" propagandaları ile yüzlerce mislini toplamışlardı. Yine o senelerde, kolejlerde, kiliselerde, misyonerlerin aldatması ve teşvîki ve İngiliz ordusunun muazzam yardımı ile Rum vatandaşlar da, Atina'da ve Yenişehir'de isyân ederek, yüz binlerce Müslümânı, çocuk, kadın demeden, vahşiyâne katlettiler. Bu isyân, Edhem Paşa'nın emrindeki kuvvetlerle, 1895 senesinde tenkil [men ve izâle] edildi. Bu zafer, yalnız Yunanlılara karşı değil, bunları kışkırtan İngilizlere karşı kazanıldı. İngiltere devletini idâre eden üç temel unsur, "Kral, Parlamento ve Kilise, yani West Minister"dir.
1512 senesine kadar Parlamento ve Kralın sarayı, West Minister'in içerisinde idi. 1512’deki büyük yangından sonra Kral (Buckingham Sarayı'na) taşınmış ve parlamento ile kilise aynı çatı altında kalmıştı. İngiltere'de kilise ile devlet iç içedir. Kral ve Kraliçelere, kilisede Başpapaz tarafından taç giydirilir. İngiliz merkez istatistik bürosu tarafından yayınlanan "Cemiyet temâyülleri" isimli rapora göre, her yüz İngiliz bebekten yirmi üçü, gayr-i meşrû ilişkiler sonucu dünyaya gelmektedir...
.İngilizlerin bugün düştüğü hâller!..
2023-02-22 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-02-22 02:08:43
İslam Düşmanları -22-
7 Mayıs 1990 târihli bir İstanbul gazetesinin, İngiliz polis kurumu Scotland Yard tarafından neşredilen istatistiğe dayanarak verdiği haberde, Londra'da can güvenliğinin kalmadığı, bilhâssa kadınlar için, çok tehlikeli bir şehir hâline geldiği bildirilmektedir. İngiliz polisinin raporuna göre, son on iki ayda, başta ırza tecâvüz ve soygun olmak üzere, bütün suçlarda artışlar olmuştur. Bütün dünyada ve bütün dinlerde âile, meşrû olarak kadın-erkek beraberliğidir. İki erkeğin livâta yapmasını, İngiliz kanûnları himâye etmektedir.
12 Kasım 1987 târîhli bir İstanbul gazetesinde, (İngiliz ordusunda skandal) başlıklı haberde, Kraliçe İkinci Elizabeth'in muhâfız alayına yeni katılan erlerin ırzlarına, nâmûslarına tecâvüz edildiği ve sadistçe işkence yapıldığı yazılıdır.
28 Aralık 1990 târîhli Türkiye gazetesinde neşredilen bir araştırma yazısında, İngiltere kiliselerinde bile Lûtî sayısının %15’i bulduğu, Lordlar ve Avam Kamarasında ise, bu sayının, daha da yükseldiği bildirilmektedir. Ahlâksızlık, İngiliz kabinesine kadar sıçramış, "Profümo skandalı" gibi hâdiseler ortaya çıkmıştır. Avrupada Lûtîlerin teşkilatlandığı ilk ülke, İngilteredir. Bu ahlâksızlıkların yapıldığı yerlerde bile, İngiliz'in İslâm düşmanlığı göze çarpar. Londra'nın arka sokaklarında fuhuş, livâta ve her dürlü rezâletin yapıldığı yerler, İslâmiyyette mübârek olan yeşil renk ile boyandığı gibi, bu habâset yuvalarının kapısına (Mekke) levhası asılmıştır.
İngiliz 24 June 2003 târihli (Guardian gazetesi), her yıl 200 bin kız çocuğunun büluğ çağına gelince, babası tarafından tecâvüz riski ile karşılaştığı için, mahkemeye mürâcaat ederek, koruma istediğini yazmışdır. BBC televizyonu ise, haberinde, mahkemeye şikâyet etmeyenlerin 5 milyon olarak tahmin edildiğini söylemiştir. İngiltere, toprak dağılımı bakımından da, dünyânın en adaletsiz yapısına sahiptir. İngiliz köylüsünün, toprak reformları için, Lordlarla verdiği mücâdeleler, târihlerde yazılıdır. Bugün bile, İngiltere toprağının %80’inin imtiyazlı sınıf denilen azınlığın elinde olduğu bir hakikattir.
31 Mayıs 1992 pazar târihli Türkiye gazetesinde diyor ki: (İngiltere'de iktisâdî tahrîbât sebebi ile, hâsıl olan işsizlik ve sefâlet, intihârları artırmaktadır. İngiliz tıp mecmuası British medical’deki, Oksford hastahânesi iki doktorunun tetkikinde, her sene yüz bin İngiliz'in intihâra teşebbüs ettiği, bunlardan 4.500’ünün öldüğü tesbit edilmiştir. Bunların yüzde 62’si genç kızdır.)
Jetleri, bombaları, füzeleri ile, her sene yüz binlerce Müslümanı şehîd eden, yüz bin vatandaşını da, intihâra sevk eden, İngilizler gibi zâlim bir devlet görülmemiştir...
.İngilizlerin gizli örgütü: İttihad ve Terakki
2023-03-01 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-03-01 01:45:40
İslam düşmanları -23-
Osmanlıda, Tanzimat dönemi ile başlayan İslâmın yıkım harekâtı, İkinci Abdülhamid Hân'ın kuvvetli imân ve keskin zekâsı, Müslümanlara ve İslâmiyete saplanmak istenen bu zehirli hançere karşı çelik bir kalkan gibi dikilmeseydi, düşmanların imha planları daha o zaman Müslümanları ezecekti.
Son devrin İslâm âlimlerinden Hüseyin Hilmi Işık Efendi, (Yeni İstiklal) mecmuasında yayınlanan bir makalesinde, O’nun bu hizmetlerini özetle şöyle anlatmaktadır:
“Ondördüncü asrın müceddidi Sultan ikinci Abdülhamid Han idi... İslâmiyete hizmeti sayılmakla bitmez, bitirilemez. Halife Abdülaziz Han, İslâm düşmanlarına alet olanlar tarafından şehid edilir, bilâhare Sultan 5. Murad da delirip, hâl’ edildikten sonra kendisi kukla olarak halife yapıldı. Hükûmeti ele geçirenler, İslâmiyeti yok etmek için Avrupa’da belirli ocakların hazırladığı yıkıcı plânları, reform dedikleri baltalamaları, parçalamaları kıyasıya hortlatmağa başlarken, arslan gibi önlerine dikildi. Soyu asil, ruhu temiz, aklı zekâsı ve ilmi fevkalâde üstün olduğu için İslâma karşı asırlar boyunca hazırlanmış olan, sinsi, alçak ve vahşi suikastı hemen sezdi. Hazırlayanları ve maşa olarak kullandıkları sahte hürriyet kahramanlarını işbaşından uzaklaştırdı, ellerindeki paçavralarını parçaladı. Allahü teâlânın emirlerinin değiştirilmesini, kaldırılmasını önledi. Bunları İslâm memleketlerinin her yerine yaydı. Çok sayıda kültürlü din adamı yetiştirdi. Memleketi 33 sene Allahü teâlânın emri ile idare etti. Müslüman, temiz bir gençlik yetiştirdi...”
Sultan Abdulhamid Han'ın 1909’da halifelikten azli ile başlayan İttihad ve Terakki dönemi, koca Osmanlı imparatorluğunun sonunu hazırlamış, 10 yıllık kısa bir zaman diliminde koca imparatorluk tarihe karışmış ve 600 seneden beri devam eden İslam hizmetlerini yürüten bütün müesseseler yıkılan devletin çatısı altında yok olup gitmişti.
İttihadçılar zamanında çıkarılan (Kavm-ı Cedîd) adındaki kitapta, îmânı ve ameli olan hakîki Müslümânlara (Kavm-ı Atîk) yani eski kafalılar, gericiler diyor. Bunlarla alay ederek, (İmânı olan bir adam, ne kadar fenalık yapsa, kıyamette kurtulur. İmânı olmayan kimse, dünyânın her iyiliğini yapsa, faydasını görmez derler) diyor. Hâlbuki Allahü teâlâ Nûr sûresi 39. âyetinde meâlen, (Kâfirlerin dünyada yaptıkları iyi işleri, [insanlara faydalı keşifleri], çölün ilerisinde görünen serâba benzer. Susuz kalan adam onu uzaktan su sanır. Fakat, yanına varınca, umduğunu bulamaz. Kâfirler de, kıyâmet günü, dünyada yaptıkları iyilikleri serâp gibi yapan, yani yok eden Allahı bulur ve hesâbını Ona verir) buyurulmaktadır. [Fâideli Bilgiler 258]
.İttihad ve Terakki'nin sebep olduğu felaketler
2023-03-08 02:00:00 | Son Güncelleme : 2023-03-08 01:16:43
İslam düşmanları -23-
Osmanlının hüzün dolu felaket günleri 1909 tarihinde, tamamı mason ve Yahudilerden meydana gelen İttihad ve Terakki'nin Sultan Abdülhamid Han'ı tahtan indirmesiyle başlamıştı. Masonların ve İngilizlerin teşkilatlandırıp devletin başına musallat ettiği İttihad ve Terakki Fırkasının yanlış ve bozuk idaresi, yeryüzünün üç kıt’asında yer alan vatan toprağının elimizden çıkmasına sebep oldu. Osmanlı coğrafyasının her yerinde, toplumu sarsan deprem niteliğinde büyük sosyal ve ekonomik felaketler yaşandı. Din adamlarına ve dindarlara hayat hakkının bile çok görüldüğü bir dönem başlatıldı. Balkan Harbi (1912), Birinci Cihan Harbi (1914-1918) ve ardından gelen İstiklal Harbi’nde, Abdülhamid Han'ın (33) senelik Padişahlığı döneminde, Medreselerde yetiştirdiği din ve fen ilimlerinde yetişmiş kültürlü insanlarımız yok yere telef edilmiş ve millet sahipsiz-çobansız bırakılmıştı. Bu harplerle birlikte gelen büyük felakete, İngilizlerin hile ve yalanlarına kanmış, siyaseten aldatılmış, devlet yönetimindeki cahil ve mason teşkilatına kayıtlı devlet adamları ile İslamın ana caddesi olan Ehl-i sünnet yolundan ayrılmış, dünyanın mal ve makamına aldanmış bozuk din adamları yol açmıştır. Şayet bu harplerde, Abdülhamid Han’ın medreselerde yetiştirdiği bilgili ve kültürlü insanlar yok olmasaydı, milletin başına geçenler, dinden uzak bir devlet rejimini kuramazlardı ve milleti böyle bozamazlardı.
Felaket günlerinin başladığı Osmanlının son yıllarında, zaten ilim erbabı arasında Eshab-ı kiram düşmanlığı başlamış, sahte tarikatçılar türemiş, İbn-i Teymiyye ile başlayan ve Cemâleddîn-i Efgânî, Mısırlı M. Abduh ve yolundakilerin devam ettirdiği (Mezhepsizlik) cereyanı, medreselerde ve din adamları arasında yayılmış, Masonluk localarına kayıtlı Musa Kâzım ve Hayrullah Efendi gibi din adamları Şeyhulislam yapılmıştı. Mısırlı Reşid Rıza’nın, Ehl-i sünnetin dört hak mezhebine saldırmak için kaleme aldığı “Muhâverât” isimli kitabı daha 1916'da, Cumhuriyet Türkiyesinde Diyanet İşleri Reisi yapılan Ahmed Hamdi Akseki tarafından “Mezâhibin telfiki ve İslamın bir noktaya cem’i” ismi ile Türkçeye çevrilmiştir. Merhum Hüseyin Hilmi Işık “rahmetullahi aleyh” Efendi, 1974 yılında neşrettiği (Mısırlı Bir DİN ADAMININ DİN DÜŞMANLIĞI) isimli eserinde, Mezhepsiz Reşid Rıza’nın, bu kitabının içinde yer alan, Ehl-i sünnetin dört hak Mezhebine ve Mezhep imamlarına saldıran bozuk ve yanlış iddialarına, maddeler hâlinde cevaplar vermiştir. Şimdi bu kitap, Hakikat Kitabevi yayınlarından FÂİDELİ BİLGİLER kitabının içinde yer alan (Din Adamı Bölücü Olmaz) başlığı altındadır. (Sayfa 91-139)
.
|
