METİN ÖZER/HABERVİTRİNİ

Tayyip Erdoğan henüz Cumhurbaşkanlığı adaylığını açıklamadığı günlerde şunu söylemişti:
- Aday açıklandığında çoğunuz ters köşe olacaksınız.
İşte o ters köşe olanlardan biri ben oldum.
Sanırım benden başka kimse de ters köşe olmadı.
Ben Tayyip Erdoğan’ın Köşk’e çıkacağına hiç inanmadım.
Türkiye Cumhuriyeti’nin mevcut sistemine göre;
Cumhurbaşkanlığı yatma, Başbakanlık yapma makamıdır.
Bir insanın yatma makamını, yapma makamına tercih etmesi pek mantıklı gelmedi.
Bu yüzden Tayyip Erdoğan gibi hiperaktif bir siyasetçinin kendini erken emekli edip, aday olabileceğine hiç ihtimal vermedim.
Ama yanıldım.
Bana Erdoğan’ın aday olmayacağını düşündüren başka sebepler de vardı.
Bunların da başında Paralel Örgüt olarak adlandırılan ihanet çetesiydi.
Başbakan Erdoğan seçim öncesi, 60’ın üzerinde ilde miting düzenledi.
O mitinglerde kullandığı ifadeleri tek tek çıkardım.
Halka en çok ne sözü vermiş biliyor musunuz?
Gittiği şehirlerin tamamında, Pensilvanya çetesi ile mücadele sözü vermiş.
Bununla da kalmamış, inlerine kadar girmeyi garanti etmiş.
Halka bu sözleri veren Erdoğan’ın; işi yarım bırakıp Köşk’e gideceğini düşünemedim.
Aklıma yatıramadığım şey, gerçek oldu.
İtiraf edeyim ki Sayın Başbakan’ın Cumhurbaşkanlığı adaylığı bende ciddi karamsarlığa neden oldu.
AK Parti’nin haline bakıyorum, moralim bozuluyor.
Başbakan’ın A takımı ve ekibine bakıyorum, canım sıkılıyor.
Bunlar; Erdoğan’sız Paralel çete ile nasıl mücadele edecekler?
Başlarında Erdoğan varken bile topa girmeyen bu ekip, Erdoğan’sız nasıl tekme sallayacak?
Başbakan tam bir yıldır bu çeteyle boğuşuyor.
Bu süre içerinde kendisine destek olup iki laf eden milletvekili sayısı, iki elin parmağını geçmez.
Allah Aşkına 313 AK Parti milletvekilinin 303’ü nerede?
Ses yok.
Başbakan’ın 25 tane bakanı var.
Peki; Paralel çetenin aleyhinde konuşan kaç bakanı var?
Üşenmedim hepsini topladım.
Topu topu 8 bakan çetenin aleyhinde söz söylemiş.
Kim onlar?
Başbakan Yardımcısı Beşir Atalay ve Emrullah İşler, Ahmet Davutoğlu, Efgan Ala, Bekir Bozdağ, Fikri Işık veTaner Yıldız.
18 bakan nerede?
Ses yok.
Nerede Ali Babacan?
Nerede MehmetŞimşek?
Nerede bir dönem Başbakan Erdoğan’ın konuşmalarını yazan Ömer Çelik?
Faruk Çelik, Mehdi Eker, İsmet Yılmaz hatta MEB’in başındaki Nabi Avcı, Lütfi Elvan, Mehmet Müezzinoğlu, Veysel Eroğlu, Cevdet Yılmaz, Nihat Zeybekci, İdris Güllüce ve Mevlüt Çavuşoğlu.
Bunlar Başbakan Erdoğan’ın bakanları değil mi?
Herkese laf yetiştiren bu bakanların, konu cemaat olunca niçin dilleri boğazına kaçıyor?
Hiç birinden tık çıkmıyor.
Yaptıkları tek şey var.
Her AK Parti grubunda cemaate kükreyen Başbakan Erdoğan’ı alkışlamak.
İki şak şak.
İş tamam.
Allah aşkına Erdoğan Köşk’e gittikten sonra bunlar bu çeteyle nasıl mücadele edecek?
Bir bileniniz var mı?
Moralinizi bozmaya devam edelim.
Tayyip Bey’in danışman kadrosu çok mu farklı?
Şimdi isim isim yazmayayım.
Çoğunluğu kendi aleminde.
Ne paralel ne dikey, mücadele umurlarında değil.
Onlar işin havasında civasında.
Paralel çetenin ilk günlerinde bas bas bağıran bir danışman vardı.
Şöyle bir gazeteleri taradım.
Cemaat konusunda dut yemiş bülbül olmuş aniden.
Aylardır gıkı çıkmıyor.
Neden acaba?
Yoksa onun da mı bir kasetli şantaj durumu var?
Tayyip Bey’in medyayla ilgili bir başka danışmanı var.
Fethullah Gülen’in bir sürü dava açtığı bir gazeteci buna gitmiş. Durumunu anlatmış..
Cevap:
-Yapacak bir şey yok. Başının çaresine bak.
Danışmana danıştığına pişman olup dönmüş.
Bunlar da muhtemelen Sayın Başbakan ile Köşk’e çıkacaklar.
Üzeri forslu birer ‘Cumhurbaşkanı danışmanı” kartvizitleri alacaklar.
Maaşları ve emeklilik hakları ikiye katlanacak.
Bu rahatlıktan sonra, başlarına silah dayasan bunlar cemaat ile savaşmaz.
Anladınız mı şimdi karamsarlığımın nedenini?
Asabımı bozan sadece bunlar değil ki!..
Tayyip Bey yaklaşık 10 aydır bu çete ile mücadele ediyor.
Daha doğrusu mücadele etmeye çalışıyor.
Sonuç?
Hiç.
Şu anda bu çetenin hapiste olan tek bir üyesi bile yok.
Bu ülkenin Başbakan’ın ofisini, hatta yatak odasını dinleyecek kadar alçalan çete üyeleri isim isim belirlendi.
Belirlenmekle kalmadı yedikleri haltlar belgelendi.
Eeeeee
Hepsi dışarıda keyif çatıyor
Türkiye’de sıkılanlar, ellerini kollarını sallayarak yurtdışına gidip cemaatin okullarında misafir kalıyor.
Örgüt nerede o zaman.
İçeride olması gereken örgüt, dışarıda keyif çatıyor.
Sizce bu işte bir terslik yok mu?
Devam edelim.
TSK’ya sızmış çete üyeleri, MİT’in TIR’larını durdurup görevli MİT’çileri askerlere dövdürdü.
Bütün dünya bu rezaleti FLAŞ haber olarak duyurdu.
İstihbarat teşkilatımız bu çete sayesinde yasadışı örgüt gibi görüldü.
Bunu yapan çete üyesi asker, polis ve yargı mensupları belirlendi mi?
Belirlendi.
Tek tek ifadeleri alındı mı ?
Alındı.
Hapse girdiler mi?
Maalesef.
Allah aşkına böyle mücadele mi olur?
Birileri bizimle dalga mı geçiyor?
İşte bu şartlar altında Tayyip Erdoğan icrayı bırakıp, Köşk’e çıkıyor.
Arkasında bu ekibi bırakarak.
Başbakan’ın Köşk’e çıkacak olmasına en çok sevinen, inanın Pensilvanya’dır.
Cemaatin kasetle – masetle koltuğundan edemediği Tayyip Erdoğan, o koltuktan kendiliğinden kalktı.
Pensilvanya’nın uzun süredir sessizliğe bürünmesinin nedeni de o.
Hiç dikkat ettiniz mi?
Youtube ve Twitter’da; Tayyip Erdoğan ile ilgili ne bir kaset ne de bir belge yayınlanmıyor.
Seçimlerden önce Erdoğan aleyhinde her gün 3-5 kaset yayınlanan paralel çete, şimdilerde tek bir kaset bile yayınlamıyor.
Hatta çete üyeleri sosyal medyada Başbakan hakkında kötü söz söylemez oldu.
Çetenin medyasında da aynı durum var.
Sonuçta Başbakanlık’tan götürmek istedikleri Tayyip Erdoğan, kendi kendini götürdü.
Emin olun!.. Cemaat sırf bu nedenle seçimde oyunu Tayyip Erdoğan’a verir.
Bundan hiç şüpheniz olmasın.
Başbakan’dan kurtulmak için bundan güzel fırsat olur mu?
Az bekleyin.
Yakında Pensilvanya’dan ses gelir:
-Mezardan ölüler kalksın, herkes iki eliyle Tayyip Erdoğan’ın Cumhurbaşkanı olması için oy versin.
Bu ses geldiğinde dün söven cemaat üyeleri Kılıçdaroğlu’nun tabiriyle gidip “tıpış tıpış” Tayyip Erdoğan’a oylarını verirler.
Bundan da hiç gocunmazlar.
Çünkü onlar için döneklik göbek adı olmuş.
Dün sola dönenler, bugün sağa dönerler. 
Yarın yukarıya, öbür gün aşağıya dönerler.
Yüzünü Pensilvanya’ya dönen, sırtını Kabe’ye döner.
Madem bu kadar dönüyorsunuz.
Bir de yüzünüzü Allah’a dönün be adam.
Neyse onları kendi hallerine bırakalım.
Dönüp dursunlar.
Çünkü bugün meselemiz farklı.
Bu şartlarda Erdoğan Cumhurbaşkanı olacak.
O cumhurbaşkanı olacak da, bizim halimiz ne olacak?
Hepinizin anladığı gibi, “Saldım çayıra, Mevlam kayıra” durumuyla karşı karşıyayız.
Sabahlara kadar Filistinliler için dua ettiğinizi biliyorum.
Dualarınıza memleketimizi de ekleseniz iyi olur.
Allahü Teala Filistin’i İsrail’in şerrinden, Türkiye’yi İsrail ajanı çetenin şerrinden koruyup kollasın inşallah.(AMİN)

.

CEMAAT İHLAS’A NİÇİN SALDIRDI?

• 6.5.2014

METİN ÖZER / HABERVİTRİNİ

Birkaç gündür cemaatin gazetesi Zaman’da, İhlas Finans ile ilgili haberler yapılıyor.
Eski defterleri karıştıran Zaman Gazetesi, buradan İhlas’a saldırıyor.
Tek dayanakları da 13 sene önce yazılmış raporlar.
Peki; o raporları kim yazdı?
28 Şubat cuntası ve onun kuklaları.
Malum cemaat, şimdi 28 Şubat cuntasının raporlarına sarılmış durumda.
Öncelikle şunu açıklamak isterim.
Ne oldu da cemaat 13 yıl aradan sonra İhlas Finans mudilerini hatırladı?
Sebebi çok açık.
İhlas grubundan istedikleri desteği alamayınca, saldırıya geçtiler.
Bütün amaçları İhlas Grubu’nun medyasında aleyhlerinde haber çıkmasınıengellemek.
Bunun için de gariban mudilerin alın terini kullanmaya kalktılar.
Sayın Başbakan’ın dediği gibi;
-Bunlar şantajcıdır.
-Bunlar kasetçidir.
-Bunlar haşhaşidir.
Şimdi İhlas Grubu’na şantaj yapıyorlar.
Demek istiyorlar ki;
-Eğer sen bizim üstümüze gelirsen, biz de sana saldırırız.
-Sen bizim pisliklerimizi ortaya dökme, biz de aleyhinizde bir şey yazmayalım.
Bu şantaj değildir de nedir?
Mudi kardeşlerim sanmasın ki; bunlar kendilerini kollamak için böyle yapıyor.
Bunların dertleri üzüm yemek değil, bağcıyı dövmek.
Cemaat sadece kendini düşünür.
Kendinden başkası umurlarında olmaz.
Kendinden olmayan “ölüyorum” dese, bir bardak su vermez.
Mudi kardeşlerimin dostunu düşmanını iyi tanıması için geçmişte yazdığım bir yazıyı hatırlatmak isterim.
Bundan tam bir yıl önceydi.
“İhlas Finans nasıl battı(rıldı)”başlığıyla bir yazı kaleme almıştım.
O yazıda bu batırılmanın içerisinde cemaatin rolünü aktarmıştım.
Orada cemaat ile ilgili bölüm şöyleydi:
Zulüm bitti mi ?
Bitmedi!..
ANASOL-M iktidarı döneminde; bütün işleri Türkiye’de olan İhlas Holding, devlet eliyle iş yapamayınca, bu kez kendi imkanlarıyla birbirinden çok farklı işlere soyundu.
Yazının da (MİT’İN YAZDIĞI İHLAS GRUBU’NU DEVLET İŞLERİNDEN DIŞLAYAN UYDURUK RAPOR) ortadan kalkmasıyla rahatlayan grup, yeni iş sahalarıyla uğraşırken bu defa da şer cephesinin en kapsamlısaldırısına uğradı.
Önce fısıltı gazetesi kanalıyla, sonra da yüksek sesle İhlas Finans’ın battığı söylentisi çıkarıldı.
Bu şayia dalga dalga bütün Türkiye’ye yayıldı.
28 Şubat cuntasının organize ettiği bu ahlaksız saldırıya, maalesef bir cemaatin, bir kısım üyeleri de destek verdi.
“Bizim şeyhimiz bütün şeyhleri döver” havasındaki bu cemaatin bir kısım üyeleri, goygoyculukta en ön safta yer aldı.
İhlas Finans mudileri şubelere saldırdı.
On binlerce mudi aynı anda paralarını istedi.
Holding merkezinden kamyonlar dolusu para taşındı. Sadece bir haftada 280 milyon dolar ödeme yapıldı.
Ödeniyor, ödeniyor ama bir türlü kuyruk azalmıyor.
En sonunda nakit bitti ve ödemelere son verildi.
Ve nihayetinde, BDDK 10 Şubat 2001 tarihinde tepeden gelen bir emirle İhlas Finans’a el koydu.
O tarihteki yazımda,“Bir cemaat” dediğim cemaat, bu cemaatti
Bunlar Bank Asya’ya rakip gördükleri İhlas Finans’ın batması için ellerinden geleni ardına koymadılar.
Cemaatin derin abileri kapı kapı dolaşıp, “İhlas Finans’ın batmak üzere olduğu” söylentisini yaydı.
Yetti mi ?
Yetmedi.
İhlas Finans şubelerinin önüne gelip mudileri galeyana getirdiler.
Camları çerçeveleri indirenler de bunlardı.
Bakın size bir olay anlatayım.
İhlas Finans’ın Ankara’daki şubesinin önüne mudiler gelmişti.
Onlar arasında birisi sürekli goygoyculuk yapıyordu.
Gariban mudileri gaza getirip, şubeye saldırtmaya çalışıyordu.
Şubenin müdürü, güvenlik görevlilerini gönderip o adamı çağırdı.
“Tamam kardeşim, bağırıp çağırma. Paranı ödeyeceğiz. Hesap cüzdanını ver”dedi.
Hesap cüzdanını isteyince adam panikledi.
Bu kez İhlas Finans’ta hesabının olmadığını söyledi.
Orada ki arkadaşlar büyük şok yaşadı.
“Peki madem hesabın yok. Niye bağırıp çağırıyorsun” diye sordular.
O goygoycu, cemaatin medyasının fahri muhabiri olduğunu söyledi.
Orada gazeteci olarak bulunduğunu belirtti.
Anladınız mı şimdi meseleyi?
Olayın şahitlerinin hepsi sağ.
Şimdi buna ‘iftira’ diyecekler.
Çünkü, “Kişi nasılsa karşısındakini de kendisi gibi sanırmış”
O yüzden ‘iftira’ diyecekler.
Bizi kendileri gibi sanmasınlar.
İftira bizim işimiz değil, sizin işiniz.
Bizim hocalarımız, sizin hocanız gibi değil.
Bizim hocalarımız, bize önce Allah korkusunu öğretti.
Ardından kul hakkını anlattı.
Tek kurtuluş yolunun Ehli sünnet yolu olduğunu gösterdi.
Bizler sizin gibi, soru çalıp yüzbinlerce gencin kul hakkını almayız.
Bizler insanlara iftira atıp sahte belgelere hapse tıkmayız.
Bizim hocalarımız; Allah dostlarını dost, düşmanlarını düşman edinmemizi istedi.
Bizim diyalog ile işimiz olmaz.
Biz kafirlerle değil sadece Müslümanlarda diyalog kurarız.
Her mümini ‘kardeşimiz’ diye severiz.
Kafire ‘kardeşim’ demeyiz
Bizler müminlerin mahremlerine girmeyiz.
Onların telefonunu dinleyip kaset hazırlamayız.
Bizim hocalarımız, “Bir mümin ayıp açmaz, ayıbı kapatır” buyurdu.
Sizin hocanız gibi , “Dinleyip dinleyip kaset hazırlayın” talimatlarıvermedi.
Bizim hocalarımız, vatanımıza sahip çıkmamızı emretti.
Bizler sizin gibi; vatanımızın mahrem bilgilerini alıp, kafirlere teslim etmeyiz.
Devletin sırlarını yabancı ülkelere satmayız.
Bizim hocalarımız örtünmemizi istedi.
Sizin hocanız gibi, hanımlarımızın başlarını açtırıp peruk taktırmadı.
Bizim hocalarımız siyasete bulaşmadı.
Sizin hocanız gibi muhalefet partisi liderliğine hiç soyunmadı.
Bizim hocalarımız bizlere zinanın kötü bir şey olduğunu öğretti.
Sizin hocanız gibi zina yapana ‘geçmiş olsun’ mesajı geçmedi.
Biz mübarek hocalarımızı Allah dostları oldukları için severiz.
Sizin yaptığınız gibi hocamıza tapmayız.
Bizler Allahü Teala’nın açık emir ve yasaklarına takkiye yapmayız.
Sizin gibi takkiye yapıp haram işlemeyiz.
Bizler müminlerin paralarını hayırlı işlere harcarız.
Sizin gibi himmet paralarını Yahudilere ve Hıristiyanlara bağışlamayız.
Allahü Teala razı olsun bizim hocalarımız yanlış yapsak bile hep dua etti.
Sizin hocanız gibi tek bir kez bile beddua etmedi.
O yüzden bizi kendiniz gibi zannetmeyin.
Kendi pisliğiniz içerisine İhlas’ı hiç çekmeyin.
Buradan mudi kardeşlerime tekrar hatırlatmak isterim.
Dostunuzu düşmanınızı iyi seçin.
Bugün hepiniz büyük sıkıntı ve acı çekiyorsanız, emin olan bunun bir nedeni de bu goygoycu cemaattir.
İhlas Finans’ın batırılmasında bu cemaatin çok büyük rolü vardı.
İhlas Finans’ı Bank Asya’ya rakip gördüklerinden batması için ellerinden geleni ardına koymadılar.
Şimdi çıkmış, sizin hakkınızı savunuyor gözüküyorlar.
Oysa sizi bu hale düşüren onlardı.
13 sene önce çevirdikleri filmi, tekrar vizyona koydular.
O zamanlar, ‘batıyor’ diyorlardı, şimdi ‘ödemiyor’ diyorlar.
Goygoycunun ismi değişti ama cemaati değişmedi.
İhlas Finans’ın celladının şimdi melek maskesi takmasına sakın inanmayın.
O maskenin altında şeytanlık var.
Düştükleri çukura İhlas’ı da çekmeye çalışıyorlar.
Yine 2013 yılındaki o yazımda cemaate seslenerek şunları yazmıştım:
- Bu arada İhlas Finans’a el konulmasını kadeh tokuşturur gibi kafa tokuşturarak kutlayan o cemaatin bir kısım üyelerine bir Arap sözünü hatırlatmak isterim:
-Men Dakka, dukka. Yani, ‘kim çalarsa çalınır’ veya atasözü olarak ‘ÇALMA KAPIMI ÇALARLAR KAPINI.’
Yazımdan tam bir sene sonra bu söz zuhur etti.
İhlas Finans’ın kapısını çalanların, Bank Asya’daki kapısı çalındı.
İhlas Finans’ı düşürdükleri durumdan beterine uğradılar.
Daha da beter olacaklar.
Canlarının derdine düştükleri için de nereye çamur atacaklarını şaşırdılar.
Onlara bir tek tavsiyem var.
Bırakın İhlas’a hesap sormayı, önce kendi hesabınızı verin.
Bir de kötü haberim var.
Ahirette paralel yapı yok.
Tek bir yapı var.
O da Allahü Teala’nın yapısı.
İhlas ise, bu mübarek yapının kapısı.
Bu kapıdan sizin gibilere ekmek çıkmaz.
Haydi başka kapıya!.

.

CEMAAT CHP'Yİ BİTİRECEK

• 15.4.2014

Türkiye’nin en ilginç seçimini geride bıraktık.
Seçim üzerine bir değerlendirme yapmak isterim.
Her şeyden önce cemaate bir çift lafım var.
Bundan yaklaşık 10 ay kadar önceydi.
Henüz Cemaat – CHP flörtü başlamamıştı.
O tarihte; cemaatin CHP’ye oy vereceğini yazmıştım.
Hatta, “Allah cemaat üyelerine sabır versin. İşleri çok zor. ‘Ya Allah affetsin’ deyip CHP’ye, veya ‘Hocamız affetsin’ deyip AK Parti’ye oy verecekler” demiştim.
Aman Allah’ım.
Hücuma uğradım.
“Sen nasıl bizim CHP’ye oy vereceğimizi yazarsın”, “İftiracı” ve“yalancı” dediler.
Yazımın sonunda, “Gidip tıpış tıpış CHP’ye oylarını verecekler”demiştim.
Gerçekten de 30 Mart’ta sandığa gidip, oylarını tıpış tıpış CHP’ye verdiler.
CHP’ye oy vermenin hüznünü bir kenara bırakın bundan da büyük sevinç duydular.
O yüzden bir Zaman Gazetesi Yazarı, “ Rabbim bu seçim sol” dedi densizliğinde bile bulunabildi.
Bana saldıran o cemaat üyelerinin şimdi yüzlerini merak ediyorum.
Tabi yüzleri varsa?
Neyse geçelim!..
Öncelikle bu seçimin ilk mağlubu cemaattir.
Bugüne kadar sürekli olarak yüzde 10’un üzerinde oyu olduğunu iddia eden cemaatin, ciddiye alınabilecek bir oyunun olmadığı 30 Mart seçiminde ortaya çıktı.
En fazla; yüzde 1, bilemedin 2 civarında oyları var.
Bu seçimde; ilk önce cemaatin balonu patladı kısaca.
Düştükleri durum da cabası.
Seçimden sonra pek çok arkadaş aradı.
Bu seçimle ilgili kanaatimi almak istediler.
Onlara çok kısa bir cevap verdim:
CHP sağa geçti
MHP sola geçti
Cemaat hem sağa, hem sola geçti.
AK Parti’de hepsinin üstünden geçti.
İşin özeti de budur sanırım.
30 Mart seçimlerinin cemaatten sonraki kaybedeni ise CHP oldu.
Cemaat ve MHP desteğiyle yüzde 40 civarında oy bekleyen CHP, hüsrana uğradı.
Belediye başkanlıklarında yüzde 29 oy alan CHP, esas ölçü olan belediye meclisi seçiminde yüzde 25.7 oy alabildi.
Bu rakam CHP’nin son genel seçim rakamının bile altında.
CHP’li Şahin Mengü bu rakamları belgeleriyle açıkladı.
CHP'nin 2011 seçimlerinde 11 milyon 155 bin seçmenle yüzde 25.98 oy aldığına işaret eden Mengü, 30 Mart yerel seçimlerinde ise belediye meclisi bazında 11 milyon 270 bin seçmenin oyuyla yüzde 25.7 oy oranında kaldığına dikkat çekti.
Büyükşehirlerde cemaat ve MHP oyları çıktıktan sonra CHP'nin oylarının yüzde 21-22 bandında olduğunu savunan Mengü, dibe vurduklarını savundu.
CHP yönetiminin elini başının arasına koyup düşüneceği veriler de zaten bunlar.
Peki bunu yapıyorlar mı?
Hayır.
Hatta seçimlerde başarılı olduklarını savunuyorlar.
Bir adım daha öteye gidip kendine oy vermeyen seçmeni suçluyorlar.
Allah aşkına millete ne verdin de, ne istiyorsun?
Baykal kasetiyle genel başkanlık koltuğuna oturan Kılıçdaroğlu, cemaatin kasetiyle başbakanlık koltuğuna oturacağını sanıyor.
Bu yüzden bütün seçim stratejini kasetler üzerinde kurdu.
Çünkü en iyi bildiği konu, kasetçilik.
“Kişi bildiği işi yapmalı” sözüne uygun hareket etti.
Meydanlarda önce cemaatin kasetlerini dinletip, ardından kendisi konuştu.
CHP lideri bu seçimin bir yerel seçim, kısaca proje seçimi olduğunu unutup cemaatin kasetlerine sarıldı.
Kasetçiliğin sonu da ayakçılık oldu.
Meydanlarda anlattığı bir tek proje yok.
Türkiye’ye umut olacak bir çare yok.
Vatandaşa sunduğu bir aydınlık gelecek yok.
Ekonomiyi uçuracak bir fikir yok.
İç barışı sağlayacak bir çözüm yok.
Bu kadar ‘yok’ a da vatandaştan oy yok.
Var olan tek şey kaset.
Mesele bu.
Şimdi CHP’yi çok daha acı bir süreç bekliyor.
Yapılacak genel seçimde CHP’deki MHP oyları çekilecek.
Geriye sadece cemaat oyları kalacak.
Bu da CHP’nin yüzde 23-24 civarında bir oy alması demek.
İşte o zaman seyreyleyin gümbürtüyü.
Bu rakamlarla Kılıçdaroğlu’nu ne cemaat, ne de kasetler kurtarır.
Bu noktada bir şeye dikkatinizi çekmek isterim.
Kılıçdaroğlu seçimlerden hemen sonra Pensilvanya’ya bir heyet yolladı.
Cumhurbaşkanlığı seçiminde yol haritasını Fethullah Gülen’den alacak.
Anlaşılıyor ki Cemaat-CHP ilişkisi Köşk seçimlerinde de sürecek.
Allah Aşkına Kemal Kılıçdaroğlu’nun bu Fethullah Gülen aşkı nereden geliyor?
Şaşırmamak elde değil.
Şahsen benim aklıma iki ihtimal geliyor.
Ya Kemal Kılıçdaroğlu da paralel yapının şantajı altında,
veya o koltuğa cemaatin Baykal kasetiyle oturduğu için bunun bedelini ödüyor.
O günleri hatırlayın.
Baykal’ın kasetinin yayınlandığı günleri.
Gündüz Kemal Kılıçdaroğlu’na sordular:
- Genel Başkanlığa aday mısınız?
“Hayır. Kesinlikle aday değilim” dedi. Ardından ekledi:
-Benden genel başkan değil çok iyi ikinci adam olur.
Gündüz bunu söyleyen Kılıçdaroğlu, gece yarısı CHP Genel Başkanlığı’na aday olduğunu duyurdu.
O gün Kemal Kılıçdaroğlu cemaatten kimlerle görüştü?
İşte işin sırrı burada.
Bu sorunun cevabı, Kılıçdaroğlu - cemaat aşkının da cevabı olacaktır.
Bu sorunun cevabını biz bilmiyoruz ama Kemal Kılıçdaroğlu’nun başına geleceklerin cevabını biliyoruz.
Kılıçdaroğlu’nun cemaat aşkı, muhtemelen siyasal yaşamının da sonu olacaktır.
Bu aşk CHP’nin oylarını yüzde 20’lere indirir.
Bu kayıpla; CHP’nin artık iktidar olmak bir yana, Ana muhalefet olması bile risk altında.
Niçin?
Arkadan MHP geliyor da onun için.
Seçimde AK Parti’den sonra ikinci karlı çıkan parti MHP oldu.
“CHP ile ittifak” kumpasına düşen MHP, buna rağmen oylarını arttırmayı başardı.
İttifak dolmuşuna binen bir kısım MHP’liler CHP’ye oy verdi ama CHP’den MHP’ye tek bir oy gelmedi.
Örnek mi?
İşte size Ankara sonucu.
MHP’nin bir önceki seçimde yüzde 27 oyu vardı.
Bu seçimde ancak yüzde 8 oy alabildi.
2009 seçimlerinde yüzde 31.5 oy alan CHP, 30 Mart seçimlerinde yüzde 44 oy aldı.
MHP'nin kaybı yüzde 17, CHP’nin kazancı yüzde 13.
MHP’nin yüzde 4 civarındaki oyu ise AK Parti ve BBP’ye gitmiş.
Bir de MHP’nin kazandığı illere bakalım.
Örneğin Adana.
2009 seçimlerinde MHP Adana’da 29.7 oy aldı.
Aynı seçimde CHP 26.6 oy aldı.
30 Mart seçimlerinde MHP yüzde 33, CHP yüzde 25 oy aldı.
MHP’nin kazancı yüzde 3, CHP’nin kaybı yüzde 1.5.
Hani ittifak?
Devam edelim.
Isparta’da MHP bir önce seçim de yüzde 38, şimdi ise yüzde 44.5 oy aldı.
CHP bir önceki seçimde yüzde 2.2, 30 Mart seçimlerinde yüzde 10 oy aldı.
CHP’liler MHP’ye oy vermek bir yana, kendi partilerine yüklenmişler.
Kısaca MHP’ye tek bir oy çıkmamış.
CHP’nin MHP’yi kazıkladığına hala ikna olmadınız mı?
Devam edelim o zaman.
MHP’nin başkanlığı kazandığı Manisa’ya bakalım.
MHP Manisa’da bir önceki seçimde yüzde 39 oy aldı.
30 Mart seçimlerinde ise yüzde 40 oy aldı.
CHP aynı ilde bir önceki seçimde yüzde 14 oy almışken, 30 Mart seçimlerinde yüzde 18 oy aldı.
CHP’liler MHP’ye gram oy vermemiş anlayacağınız.
MHP’liler elbette bu tabloyu değerlendirecektir.
Bugünden belli olan tek şey var.
Yapılacak ilk seçimde MHP’nin oyları tekrar partisine dönecektir.
Bu da CHP için bir felaket haberidir.
MHP biraz silkelenir, teşkilatlar seçime asılırsa Ana Muhalefet noktasına çıkar.
Pensilvanya’ya kasete giden Kılıçdaroğlu da altındaki koltuğundan düşer.
Ey güzel Allah’ım.
Kasetle geleni yine kasetle götürüyorsun.
Şaşmaz adaletini her yerde gösteriyorsun

.

GİTTİ PKK, GELDİ VAİZ

• 7.3.2014

Güzel ülkem tam bir asırdır, amip gibi bölüne bölüne büyümeye çalışıyor.
Kökü dışarıda olan hainler, Türk milletinin huzurunu bozmak için elinden geleni ardına koymuyor.
Her dönemde farklı farklı senaryolar, farklı farklı piyonlar kullanılıyor.
O piyonlar eli ile de koca toplum yıllardır yüksek gerilim altında tutuluyor.
Biraz hafızanızı zorlayın.
Önce CHP-DP gerilimi çıkarıldı.
O gerilimde ülke iki ayrı kampa bölündü.
Türk milleti, birbirinin gırtlağını sıkacak hale getirildi.
Olaylar, Başbakan Adnan Menderes’in asılmasına kadar gitti.
Başbakan asılınca ülke huzura mı erdi?
Hayır.
Hemen arkasından 12 Eylül öncesi süreç başladı.
Türk milleti, Ülkücüler-Devrimciler diye ikiye ayrıldı.
Vatan evlatları birbirine düşman edildi.
Türk’ü birbirine kırdırdılar.
Ülkücü de vatan evladı, devrimci de.
Biri ülkesini sağdan seviyor, diğeri soldan.
Sonuçta ülkelerini seviyorlar.
Gel gör ki; bu vatan evlatları, birbirlerini hasım görüp canlarına kast etti.
Sonuç; yaklaşık 50 bin gencecik fidanımız canından oldu.
11 Eylül gece saat 23.59’da Türkiye kan gölüyken, bir dakika sonra yapılan ihtilal ile ortalık süt liman oluverdi.
Bunun aklı mantığı var mı?
Benim Siyasetvitrini isimli bir televizyon programım vardı.
O programa CHP’den Fikri Sağlar’ı konuk etmiştim. Yayın sırasında Fikri Sağlar çantasından bir belge çıkardı.
Bir tabancanın balistik raporuydu.
Aynı tabanca; gündüz bir ülkücünün, akşam da bir devrimcinin öldürülmesinde kullanılmış.
El aynı.
Silah aynı.
Balistik rapor aynı.
Hedef farklı.
O hain el, iki tarafı birbirine kırdırmak için aynı silahı kullandı.
O yıllarda kullanılan silahların ortak yanı buydu.
Sonuçta 50 bin gencimiz bu hain el tarafından katledildi.
Aynı eli başka bir yerde daha gördük.
Durduk yere bir Alevi-Sünni gerilimi başlatıldı.
Kahramanmaraş’ta, Çorum’da Sivas’ta eşi görülmedik katliamlar yaşandı.
İnsanların evleri ateşe verildi.
Yangın çıkarmak için çakmağı çakan yine aynı eldi.
İhtilal oldu.
Olaylar bir dakika içerisinde tamamen bitti.
Olan toprağın altına giren vatan evlatlarına oldu.
Tam huzuru bulduk derken yeni bir gerilim başladı.
İhtilalden demokrasiye henüz yeni geçmiştik.
Rahmetli Turgut Özal, harabeye dönen Türkiye’yi imar etmeye başlamıştı.
Türkiye’de büyük bir kalkınma hamlesi yapılıyordu.
İşte o günlerdi.
Başımıza bela olan o el, bu kez dağda ortaya çıktı.
PKK kuruldu.
Bu örgüt eli ile Türk-Kürt çatışması başlatıldı.
Ülkem bir kez daha iki kampa bölündü.
Ortalık yeniden kan gölüne döndü.
30 bin vatan evladını şehit verdik.
100 bin Kürt vatandaşımız canından oldu.
Güzel ülkem bir kez daha kendini yüksek gerilimin ortasında buldu.
Sabah kalkıyorsun çatışma, akşam yatıyorsun şehit haberleri.
Toplumun kimyası bozuldu.
Sade kimyası değil, ekonomisi de bozuldu.
Bütçenin yarısından fazlası PKK ile mücadeleye gitti.
Geri kalan kısmı ile de 70 milyon kıt kanaat geçinir hale getirildi.
Dağda savaş sürerken Ankara’da hükümetlerin biri gelip biri gidiyordu.
Ta ki REFAH-YOL hükümetine kadar.
İktidara gelen REFAH-YOL, bozulmuş ekonomiyi bir hal yoluna koydu.
Memurlara yüzde 60 gibi görülmedik bir zam yaptı.
Milletin eli para gördü.
Ülkede bir ferahlık başladı.
Ama ne mümkün.
Bu millete rahat ve huzur vermemeye yemin etmiş o el bir kez daha ortaya çıktı.
Bu kez Ankara’ya geldi.
Dağdan inip Genelkurmay karargahına postu serdi.
Ülkem bir kez daha kamplara ayrıldı.
Yeni gerilimin adı Laik-Şeriatçı çekişmesiydi.
Hayali bir irtica tehlikesine karşı, topyekün savaş başlatıldı.
Türkiye’nin kalbi Ankara’da ortalık yine karıştı.
Gazetelerin irtica manşetleri ile uyanan insanlarımız, her gün adeta elektriğe kapılmış gibi oldu.
Ülkede ne huzur kaldı ne rahat.
İnançlılar laiklere, laikler inançlılara düşman edildi.
Silahlı bir çatışmanın eşiğinden dönüldü.
O hain el, düştüğümüz durumu ellerini oğuşturarak ve sırıtarak izledi.
Ta ki Refah-Yol iktidarı, post modern bir darbe ile gidene kadar.
O elin kurdurduğu yapay iktidarların da ömrü uzun olmadı.
Zorlama iktidarlar; Anasol-D ve Anasol-M dikiş tutturamayınca seçime gidildi.
Yıllardır yaşatıldığı gerilime isyan eden millet, ilk kez o ele diklendi.
“Öyle olmaz böyle olur” deyip yeni kurulan AK Parti’ye yüklendi.
AK Parti, Tayyip Erdoğan’ın bile beklemediği bir oranda oy aldı.
Bu aslında halkın, o alçak ele meydan okumasıydı.
AK Parti, iktidara gelir gelmez iyi niyetle kolları sıvadı.
Ekonomi bir hal yoluna konuldu.
İşler düzelmeye başladı.
Bozulan çarklar tekrar dönmeye başladı.
Arkasından AK Parti’nin ikinci seçim zaferi geldi.
AK Parti’nin seçim zaferi, o ele de taktik değiştirtti.
Karşı olmak yerine, yandaş görünmeyi tercih etti.
Dünyamızı karartan o el, bu kez AK Parti’nin içerisinde ortaya çıktı.
Sinsice sızdığı AK Parti’de devleti ele geçirmek için kadrolaşmaya başladı.
O elin birisi AK Parti’nin içerisindeyken, diğeri cemaatin içerisindeydi.
O hain eli hiç kimse göremedi.
Yurtlarda, mescitlerde, okullarda ve Işık evlerinde bir hain el olabileceği kimsenin aklına gelmedi
En başta da Tayyip Erdoğan bunu fark edemedi.
Ta ki,  Mavi Marmara olayına kadar.
İsrail ile ilişkilerin bozulması hem hain eli, hem de vaizi çıldırttı.
Gizlendikleri delikten dışarıya çıkmaya karar verdiler.
Bu arada AK Parti, hain elin bütün hesaplarını bozan bir manevra yaptı.
O el tarafından kurulan PKK ile sulha gitti.
Varılan mutabakattan sonra; önce Doğu ve Güneydoğu sonra bütün Türkiye rahatladı.
Bölgeden ne çatışma ne şehit haberi gelmez oldu.
İnsanlarımızın yüzleri tekrar gülmeye başladı.
Geleceklerine daha güvenle bakar oldular.
Çocukları askerde olan aileler, ilk kez huzur içerisinde uykuya daldı.
Terörle mücadeleye giden paralar ekonomiye geri dönmeye başladı.
Çok büyük yatırım kararları ardı ardına geldi.
Kan ve gerilim ile beslenen hain el bu duruma çıldırdı.
Öfkeden deliye döndü.
Bugüne kadar gizlediği çirkin yüzünü açığa çıkarttı.
Vaiz ile birlikte el ele, bir savaş başlattı.
Vaiz ve adamları sayesinde devletin mahremine kadar girdi.
İnsanların yatak odasını röntgenlediler.
20 bin kişiyi hayasızca, pervasızca dinlediler.
Koca toplumu, “Beni dinliyorlar” travmasına soktular.
Cumhurbaşkanı, Başbakan, Genelkurmay Başkanı ve bakanları dinleyip o konuşmaları hain ele teslim ettiler.
Türkiye Cumhuriyeti devletinde mahrem bırakmadılar.
O elin dürtmesiyle harekete geçen vaiz, ekmeğini yediği çanağa tükürdü.
Bırakın din ve imanı, insanlığı bile ayaklar altına aldı.
Kul hakkını bir yana bırakın, insan hakkı bile tanımadılar.
Her gün yeni bir olay, her gün yeni bir kaset.
Türk milleti, bir kez daha toz dumanın ortasında kaldı.
Gerilim yine zirve yaptı.
İşte bu ortamda beklenmedik bir şey oldu.
Atalarımız boş yere, “Öfkeyle kalkan zararla oturur” dememiş.
Dürtülen vaiz, duyduğu öfke ve kinden büyük bir hata yaptı.
Daha doğrusu, Allahü Teala ellerini ayaklarını dolaştırdı.
Ağzından o bedduayı çıkarttı.
Bugün kendisi bile o bedduanın ağzından nasıl çıktığını bilmiyordur.
Ey benim Güzel Allah’ım.
Sen her şeye kadirsin.
Vaizin sadece elini ayağını değil, dilini de dolaştırdın.
İşte o beddua, milad oldu.
Açılmamış gözlerin, fal taşı gibi açılmasına neden oldu.
Emin olun vaiz; bir iki sene daha sabretseydi, koca ülkeyi ele geçirirdi.
Kendilerinden olmayan herkesi bu ülkeden sürerlerdi.
Hiç birimize yaşama hakkı tanımazlardı.
Zaten bütün hesap buydu.
Fakat en temel kuralı unuttular:
-Herkesin bir hesabı olur ama sadece Allahü Teala’nın hesabı tutar.
Vaiz’in beddua çıkışı sadece toplumu değil onu dürten eli de çıldırttı.
Öfkelenen el, vaize konuşma yasağı koydu.
O bedduadan sonra da zaten vaiz, bir daha konuşamadı.
Önümüzde bir seçim var.
Bu bir belediyecilik seçimi değil.
Bu, hain ellerin kırılma seçimi.
Kimin başkan olacağı ile ilgilenmiyorum.
Ben bu elleri kıracak balyozun peşindeyim.
Bir yanda ülkemi almak isteyenler, diğer yanda vermek istemeyenler yarışıyor.
Hain eller; ülkemin huzurunu, rahatını ve geleceğini istiyor.
Oylarınızı kime verirsiniz bilmem.
Bu şartlar altında evlerinizde oturup sakın oy vermemezlik etmeyin.
Mutlaka sandığa gidin.
Sadece bir oy vermeyin, büyük bir de ders verin.
Unutmayın ki veren el alan elden makbuldür.
SELAM VE DUALARIMLA

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ 

.

VAİZ BARONU

• 28.2.2014

Her sokak başında bir baronun bulunduğu ülkemizde, nur topu gibi bir baronluğumuz daha oldu; Vaiz baronu.
Vatanımıza milletimize hayırsız olsun.
Faiz baronu, uyuşturucu baronu ve mafya baronu derken tek eksiğimiz vaiz baronuydu.
Şükürler olmasın sonunda ona da kavuştuk.
Emin olun bu kadar baron, İngiltere’de bile yoktur.
Her baronun farklı bir iş alanı var.
Ama bunlar arasında en tehlikeli olanı; en yeni olanı.
Faiz baronu, adamın parasını alır.
Uyuşturucu baronu, adamın aklını alır.
Mafya baronu, adamın canını alır.
Vaiz baronu, maazallah adamın dinini imanını alır.
“Aman bu nasıl olur?” demeyin.
Bal gibi olur.
Vaiz Baronu’nun dili yumuşaktır.
Adamın imanını, tereyağından kıl çeker gibi alır.
Hatta imanı giden, imanının gittiğinden haberi bile olmaz.
Ne zaman ki toprağın altına girer, işte o zaman imandan olduğunu anlar.
Şimdi size bir örnek vereyim.
Vaiz baronu kalkar, “Hıristiyanlık da Yahudilik de hatta Budistlik de dindir. Bunlarla dost olmalıyız. Hepsi ile diyalog kurmalıyız” der.
Vaizin bu sözlerini duyan bir cemaat üyesi, “Mübarek vaizimiz ne güzel konuşuyor. Herkesi dost ediyor.“ derse…
Küt.
Ne oldu?
İman gitti.
Niye gitti?
Allahü Teala buyuruyor ki:
Nisa suresi 144. Ayeti mealen “Ey iman edenler! Müminleri bırakıp da kâfirleri dost edinmeyin; (bunu yaparak) Allah'a, aleyhinizde apaçık bir delil mi vermek istiyorsunuz?”
Al İmran suresi 28. Ayetinde mealen, “Müminler, müminleri bırakıp da kâfirleri dost edinmesin. Kim bunu yaparsa, artık onun Allah nezdinde hiçbir değeri yoktur.”
Tevbe suresi 73. Ayetinde mealen, “Ey Peygamber! Kâfirlere ve münafıklara karşı cihad et, onlara karşı sert davran. Onların varacakları yer cehennemdir.”
Şimdi ne oldu?
Allahü Teala’nın, “Kafirleri dost edinmeyin” sözünü bırakıp, “Kafirleri dost edinin” diyen Vaiz Baronu'nun arkasından gittiğinizde, yoldan çıkarsınız.
Yoldan çıkmak, imandan çıkmaktır.
Vaiz Baronu insanın sadece imanını mı alır?
Elbette hayır.
Bir bulaştığında, neyin var neyin yok hepsini elinden alır.
Faiz Baronu gibi cebindeki parayı, son kuruşuna kadar karınca gibi çeker. 
Bununla da yetinmez.
Uyuşturucu Baronu’ndan da beter aklını başından alır.
Vaiz Baronu'nun diğer baronlardan en büyük farkı da budur.
Diğerleri sahip olduklarını alırken hissedersin.
Vaiz Baronu götürürken, ruhun bile duymaz.
Hatta tıpış tıpış gönüllü verirsin.
Bunun için Baron şöyle bir yol izler.
Hayır-hasenat yapıldığını söyleyip, ‘Himmet parası’ adı altında yardım ister.
Bunu isterken de çeşitli taktikler uygular.
Sohbet ederken birden ağlamaya başlar. Yetmez kendini yerlere atar.
Vaizin o halini görenlerin kalbi yumuşar.
Pamuk gibi olurlar.
Eller otomatik ceplerine gider.
Cemaat kıvamına geldiğinde, himmet parası toplayıcıları yanlarında getirdikleri çuvalları açmaya başlar.
Gelen atar, giden atar.
Boş çuvallar parayla dolup taşar.
Vaiz Baronu, para toplamak için her yolu dener.
Zaman zaman dikkatinizi çekmiştir.
Belli periyotlarla Baronların internet sitesinden bir duyuru yapılır:
-Muhterem vaiz efendinin kalp ritminde bozulmaya rastlandı. Tedbir amaçlı olarak hastanede kontrolden geçirildi. Dualarınızı esirgemeyin.
Bu duyuruyu gördüğünüzde anlayın ki; himmet paralarında bir azalma var.
Aslında Vaiz Baronu turp gibidir.
Bu yöntemle takipçilerine şifreli şu mesajı vermektedir :
- Himmet parası azaldı. Buna sinirlenen Vaizin tepesi attı. Tepesi atınca tansiyonu fırladı. Dualarınızı esirgemeyin( Himmet paralarınızı esirgemeyin)
Burada hastane kontrolü de tamamen bir mizansen.
Çünkü Vaizin yanında; ceketinin üzerinden bile tansiyonunu ölçüp, anlayacak yetenekte çok becerikli doktorlar vardır.
Duyuruyu gören takipçiler arasında bir panik başlar.
Vaizin başına kötü bir şey geleceğini düşünen saf cemaat üyeleri, evlerini koşup hanımlarının bileziklerini sökmeye başlar.
Vaizin sağlığında parayı verip, himmete kavuşmak için baronun bankasına koştururlar.
Yav kardeşim sizin hiç mi kafanız çalışmıyor?
Vaiz sizi haraca bağlamış haberiniz yok.
Vaiz sizden,  devletten beter vergi topluyor.
Parayla himmete kavuşulur mu?
Vaize para vererek cennette köşk sahibi olabileceğinize nasıl inanıyorsunuz?
Haşa; Allahü Teala cennetteki köşklerinin emlakçılığını sizin vaiz verdi de bizim haberimiz mi olmadı?
Orada paranın pulun geçmediğini bilmiyor musunuz?
Kusura bakmayın ama bunun adı, “Söğüşlenmektir”
Sevgili cemaat üyeleri.
Siz cennette köşk kapmayı bir yana bırakın.
Sizin vaiz, himmet paralarını çeşitli Yahudi kuruluşlarına bağışladı.
Hanımının bileziği şimdi, adı bilmem ne Yahudi kuruluşunda.
Siz ahirette bunun hesabını nasıl vereceksiniz?
Önce bunu düşünün.
Vaiz Baronlarında numara çok.
Vaiz şimdi yeni bir taktik geliştirdi.
Cemaati bırakıp hizmete döndü.
“Cemaat” denildiğinde bazı sorunlar çıkıyordu.
Söylediği bazı dini sözler; Kitaba (Kuran-ı Kerim’e), Hadis-i Şerif ve sünnete uymuyordu.
Bu durum da cemaat üyelerinin kafasında soru işaretlerinin doğmasına neden oldu.
Baktı bu iş böyle gitmeyecek.
Dini formasyondan çıkıp dünyevi formasyona döndü.
Yeni ismine de ‘Hezimet hareketi’ dedi.
“Hezimet hareketi” denilince cemaat nasıl olsa , “Dine hizmet” olarak algılayacak.
Eskiden olduğu gibi himmete devam edecekler.
Muhalif olanlar artık dini çelişkilerden dolayı eleştiremeyecek.
Onlara da artık bu yolun dini olmadığı dünyevi olduğu söylenecek.
Böylece Kuran-ı Kerim’e,  sünnete ve Ehli Sünnet’e  uyulmaması da bir sorun çıkarmayacak.
Sevgili cemaat üyeleri
Emin olun hiçbir kötü niyetim yok.
Vaiz baronu umurumda bile değil.
Sadece akıbetinizden korkum ve kaygım var.
Onun için sürekli ikaz ediyorum.
İma ediyorum, anlamıyorsunuz.
Dürtüyorum, uyanmıyorsunuz.
Allah aşkına size ne yaptılar?
Uyuşturucu Baronu adama biraz toz, bir hap verir. 
İnsanın aklı başından gider.
Uyuşan insanlar 5-10 saat sonra kendine gelir, normalleşir.
Vaiz Baronu bundan da beter.
Sizleri nasıl uyuşturmuşsa, bir türlü kendinize gelemiyorsunuz.
Artık gözünüzü açma vakti gelmedi mi?
Ömür gelip, geçiyor.
Güzünüzü ahirette açarsanız, emin olun bir daha sonsuza kadar kapatamazsınız.
Gelin kendinizi heba etmeyin.
Bir vaize kurban gitmeyin.
Selam ve dualarımla..

METİN ÖZER / HABERVİTRİNİ

.

CEMAATİN BAŞINA NE GELECEK?

• 3.2.2014

METİN ÖZER / HABERVİTRİNİ

Gelişmeleri takip edenlerin cevabını en çok merak ettikleri soru bu.
Bu soruyu cevaplamadan önce biraz geriye gitmek isterim.
Bundan yaklaşık 2 ay kadar önceydi.
Başbakan Tayyip Erdoğan durduk yere ilginç bir açıklama yaptı.
- Elimde öyle bir dosya var ki, açıklarsam Türkiye’de yer yerinden oynar
Hiç kimse, dosyanın içeriği ile ilgili kendisine tek bir soru bile sormadı.
Peki; bu dosya neydi ve içerisinde ne vardı?
Dosya cemaat ile alakalıydı.
Cemaatin en tepe noktasındaki bir isim, elindeki bütün belge ve dökümanları Başbakan Tayyip Erdoğan’a teslim etti.
Bu kişinin kimliğini şimdilik açıklamayayım.
Sadece şunu belirtebilirim.
Cemaat içerisinde çok saygınlığı olan ve cemaat üyelerinin ‘abi’ diyerek hürmet ettikleri bir isim.
Küçük bir ipucu daha vereyim.
Bu kişinin Tayyip Erdoğan’a bilgi ve belge verdiğini öğrenen cemaat medyası, son zamanlarda bu ismi hedef aldı.
Neyse ismi boş verelim.
Gelelim dosyanın içeriğine.
Dosyada; bugün paralel yapı olarak adlandırılan cemaatin derin faaliyetleri yer alıyor.
Bu yapının; CIA bağlantısı, İsrail bağlantısı ve Vatikan bağlantıları belgeleri ile yer alıyor.
Devlet içerisinde kurulan yapı ve bu yapıların başlarında bulunan imamların kimlikleri ve görevleri ile ilgili ayrıntılı bilgi var.
Bunlar birer bilgi olmaktan öte kasetlerle de desteklenmiş.
Değerli okurlarım.
Dosyada o kadar çok isim var ki, inanın açıklandığında büyük şaşkınlık yaşayacaksınız.
Türkiye eyaletlere bölünmüş.
Her eyalete birer ‘imam’ atanmış. Her şehirde ‘şehir imamları’ bulunuyor.
Bu imamlar, eyalet imamına bağlı olarak çalışıyor.
Eyalet imamları da merkezdeki şura üyesi.
Bu şura; belli dönemlerde bir araya gelerek durum değerlendiriyor, kararlar alıyor.
Bu kararlar büyük bir hızla hayata geçiriliyor.
Şura kararıyla ;
ÖSYM soruları çalınıyor.
KPSS soruları çalınıyor.
Polislik sınavı soruları çalınıyor.
Hakim ve savcılık sınav soruları çalınıyor.
Buradan çalınan sorular, dershanelerdeki emin oldukları ve kullanılmaya müsait cemaat üyelerine veriliyor.
Onlar sınavı kazandıklarında atamaları yapılıyor.
Ataması yapılan gençler, girdikleri devlet kurumlarında buranın imamının emrine giriyor.
Dershane yaygarasının altında da zaten bu çark var.
Dershaneler kapandığında; cemaat, beynini yıkayarak robotlaştırdığı cemaat elemanları ordusundan olacak.
Şura'da sadece eyalet imamları bulunmuyor.
Yargı imamı, siyaset imamı, polis imamı, medya imamı, üniversite ve eğitim imamı, iş alemi imamı, finans imamı ve bürokrat imamı gibi geniş bir imam kadrosu oluşturulmuş.
Bu şura Amerika’ya bağlı olarak çalışıyor.
Bu isimlerin tamamı belli olmuş durumda.
Şura'nın kullandığı cemaat dışından başka isimler de var.
Özellikle medyadan çok ünlü isimlerin nasıl tetikçi yapıldıkları belgelerde ayrıntıları ile yer alıyor.
Dosyayı okuyan Tayyip Erdoğan’ın çok büyük şok yaşadığını söylememe gerek yok.
Şoktan öte dehşete düştü.
Zetan ‘paralel yapı’ ifadesini de bu dosyadan sonra kullanmaya başladı.
Tayyip Erdoğan bu dosyayı Başbakanlık Teftiş Kurulu’na teslim etti.
Konuyla ilgili MİT’den de, ayrı bir dosya daha geldi.
Bu dosya da Başbakanlık Teftiş Kurulu’na verildi.
Bitti mi ?
Bitmedi.
Geçmişte paralel yapının hışmına uğrayan özellikle laik ve Atatürkçü kesimlerden de Başbakanlığa belge yağıyor.
Bunun dışında cemaat içerisinde gerçeği görenler de, ellerindeki belgeleri buraya ulaştırıyor.
Şunu da belirtmek isterim.
Çok sayıda isim soruşturmanın açılmasını bekliyor.
Bu soruşturma açıldığında, onlar da ellerindeki belgeleri getirip savcılığa teslim edecekler.
Başbakanlık Teftiş Kurulu, bütün bu belgelerin yer aldığı dosyaları 3 savcıya teslim etti.
Dosyanın teslim edildiği savcılığın görevine dikkatinizi çekmek isterim.
Dosyalar, “Terörle mücadele” savcılarında bulunuyor.
Gelelim meselenin başka bir boyutuna.
Hepiniz biliyorsunuz Başbakan Erdoğan’ın ofisinde ve evinde böcek bulunmuştu.
Bu ülkenin başbakanının evine ve ofisine kadar girip bu böcekleri nasıl yerleştirdiler?
Bu ülkenin en iyi korunan adamının evine ve ofisine nasıl girdiler?
Hangi güç bunu yapabilir?
İlk başta hepimiz bunun uluslararası istihbarat örgütlerinin işi olduğunu sandık.
Ama yanıldık.
Başbakan Erdoğan’ın evine ve ofisine böcek koyan kişi, cemaat üyesi çıktı.
Bilin bakalım hangi cemaatten?
Doğru tahmin ettiniz.
Böcekleri koyan kişi bir polis memuru.
Üstelik Başbakan Tayyip Erdoğan’ı korumakla görevli bir polis memuru.
Bana ulaşan bilgi bu.
Zaten ismi yakında açıklanacak.
Hale bakar mısınız?
Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı’nı korumakla görevli bir polis, korumakla görevli olduğu Başbakan’ın evine ve ofisine böcek yerleştiriyor.
Buna hainlik demek bile yetmez.
Alçaklık bu.
Tayyip Erdoğan bu kişiyi adam yerine koyup canını emanet etmiş.
Kendisine her türlü imkanı vermiş.
O hain, ihanet ediyor.
Bunun adı vatana ihanettir.
Zaten dava da vatana ihanetten açılacak.
Çünkü dinlediği Başbakan’ın konuşmalarını Amerika’ya ulaştırmış.
Oradan da İsrail’in istihbarat örgütü MOSSAD’a gitmiş.
Bu da meseleyi uluslararası casusluğa sokar.
Bir noktaya dikkatinizi çekmek isterim.
Cemaatin hükümet içerisindeki en sıkı destekçilerinden birisi Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç’dı.
10 gün öncesine kadar böyleydi.
Bundan 10 gün önce Başbakan Erdoğan, o klasördeki bazı belgeleri Arınç’a gösterdi.
Arınç, gördükleri karşısında dehşete düştü.
Arkasından da, “canlarını okuyacağız” açıklamasını yaptı.
Arınç bile bu hızda döndükten sonra yarın belgeler açıklandığında cemaatin ne hale geleceğini siz düşünün.
Savcılar belgeler üzerinde çalışmalarını sürdürüyor.
3 ayrı konuda dava açılacak.
1- Uluslararası casusluk
2- Vatana ihanet
3- Yasadışı örgüt
Bu 3 konu da; ayrı ayrı müebbet hapis gerektiren suçlar.
Yani bir kişi 3 ayrı müebbet hapis cezası ile yargılanacak.
Cemaatin önemli isimlerinden Hüseyin Gülerce’nin sık sık yazdığı, “Başımıza çok kötü şeyler gelecek” sözünün de altında bu var.
Bütün bunlara ilaveten halkın seçtiği bir iktidarı, yasadışı yollarla devirmek için de ayrı bir dava geliyor.
Kısaca ‘paralel yapı’, ihtilal yapmaktan da yargılanacak.
Başlarına geleceklerden haberdar olan Yargı İmamı, biliyorsunuz Pensilvanya’ya kaçtı.
Önce kendi kaçtı, ardından da bütün ailesini Amerika’ya götürdü.
Cemaat üyeleri yakında şok üstüne şok yaşayacaklar.
Özellikle de kullanılan kesim.
Demir parmaklıkların arkasında kimsenin kendilerine sahip çıkmadıklarını görecekler.
Bırakın sahip çıkmayı, tanımadıklarını bile söyleyecekler.
Hatta 'o çok sevdikleri abi'leri bütün suçu, bunların üzerine yıkmaya çalışacaklar.
İşte o zaman gerçeği anlayacaklar ama çok geç kalacaklar.
Allahü Teala’ya kulluk yapmayı bırakıp ‘İmam’a kulluk yapmanın cezasını çok ağır ödeyecekler.
Keşke cezalarını sadece bu tarafta çekseler.
Ama öyle olmayacak.
Bu işin bir de öbür tarafı var.
“Boynuzsuz koçun hakkını, boynuzlu koçtan alırım” diye buyuran Allahü Teala’nın şaşmaz bir adaleti var.
Büyüklerimizden şöyle bir söz işitmiştim:
-Bir yaprağın üzerine bir yaprak düştüğünde, alttaki yaprağın hakkı üsttekinden alınacak.
Ahrette onları bu denli hassas bir terazi bekliyor.
Esas felaketi, o teraziye çıktıklarında yaşayacaklar.
Derin abiler, Ehl-i sünnet vel cemaat’ten ayrılmanın bedelini çok ağır ödeyecekler.
Allahü Teala bizleri doğru yoldan ayırmasın.
Bizleri darbeci imamların şerrinden muhafaza eylesin

.

AK PARTİ'NİN OYLARI ÇALINACAK

• 23.1.2014

METİN ÖZER/HABERVİTRİNİ

Hükümet - Cemaat savaşında inanılmaz olaylar yaşanıyor.
Ortada henüz savaş yokken kaleme aldığım yazımda cemaatin ‘derin abi’lerinin bu seçimlerde AK Parti’ye oy vermeyeceklerini, cemaat oylarının CHP’ye gideceğini belirtmiştim.
Zaman beni haklı çıkardı.
Ancak küçük bir sapma oldu.
‘Derin abi’ler; ‘Işık Evleri’ne topladıkları cemaat üyelerinden AK Parti yerine CHP’ye oy vermelerin istedi.
Ancak tepkiyle karşılaştılar.
Cemaat tabanı CHP’ye oy verme fikrine karşı çıktı.
Bunun üzerine yeni bir strateji geliştirdiler.
‘Derin abi’ler bu kez BBP’ye yöneldi.
Büyük Birlik Partisi cemaat tabanının itiraz etmeyeceği bir parti.
Milli ve Manevi duyguları ile tanınıyor.
BBP’de karar kılınınca, Genel Başkan Mustafa Destici ile temas kuruldu.
Destici ile irtibata geçen isimlerden birisi, cemaatin Taraf Gazetesi’ndeki tetikçisi olan gazeteci Mehmet Baransu.
Mehmet Baransu, BBP’nin seçim çalışmalarını yürüten ajansın merkezinde Genel Başkan Mustafa Destici ile buluştu.
Bu görüşmede; cemaatin oylarının BBP’ye verileceğine ilişkin bazı güvenceler verildi.
Bunun dışında maddi olarak zorda bulunan partiye verilecek mali destekler anlatıldı.
Taraf Gazetesi Yazarı Mehmet Baransu, BBP Genel Başkanı Mustafa Destici ile görüştüğünü itiraf etti.
Baransu konu ile ilgili kendi 'Twitter' hesabında, "Mustafa Destici, Kızılay kamyonları ile PKK’ya yapılan yardımların video görüntüsünü bana verdi" şeklinde yazdı.
Bu görüşmede aldığını söylediği “PKK’ya yardım videolarını” da hiç ortaya çıkarmadı
Anlaşılan yalan söyledi.
Çünkü konuşulan PKK’ya yardım değil cemaate yardımdı.
Varılan mutabakattan sonra; Destici’nin söylediği her söz cemaatin gazetelerinde haber olmaya başladı.
Buna bakarak Mustafa Destici’nin oltaya geldiği anlaşılıyor.
Zaten Destici’nin açıklamaları da bu mutabakatı doğruluyor.
Bugüne kadar AK Parti kıyılarında siyaset yapan ve AK Parti’ye verdiği destekle tanınan Destici, birden bire AK Parti’yi eleştirmeye başladı.
Cemaatin Bugün Gazetesi’ne konuşan Mustafa Destici, HSYK’da değişiklik yapan yasaya büyük tepki gösterdi.
Hükümeti yolsuzluklarla eleştiren Destici, HSYK değişikliğinin 'vatana ihanet' olduğunu söyledi.
Hükümetin yalnızca kendine Müslüman olduğunu ifade eden BBP lideri, “Siz hep kendinize mi demokratsınız. Hep kendinize yontmaktan vazgeçin artık. Biraz da adil olun. Biraz da milletin tarafını tutun.” diye konuştu.
Bu sözler; Pensilvanya’dan gelen açıklamalara ne kadar benziyor değil mi?
Anladınız mı şimdi Destici’nin niçin keskin bir dönüş yaptığını.
Buradan Mustafa Destici’ye bir hatırlatma yapmak isterim.
Oturup saatlerce konuştuğu Mehmet Baransu, merhum Muhsin Yazıcıoğlu olayını kapatmak için çırpınan bir isimdi.
Sen , ‘suikast’ dedikçe Baransu tersini iddia ediyordu.
Muhsin Yazıcıoğlu'nun vefatından sonra suikastın karartılması için TARAF Gazetesi’nde birçok habere imza atan Baransu, şimdi Destici’nin kankası olmuş durumda.
Muhsin Başkan’ın düşmanlarıyla kanka olmayı kendine yakıştırıyorsan bizim de sana söyleyeceğimiz fazla sözümüz olmaz.
Muhsin Başkan’ın kemiklerini sızlatmana Alperenler zaten müsaade etmez.
Neyse devam edelim.
Varılan mutabakattan sonra ‘derin abi’ler; Cemaat – BBP flörtünü aşka dönüştürmek için ikinci bir adım daha attı.
AK Parti’den istifa eden ve ihraç edilen milletvekilleri yakında BBP’ye katılacak,
ardından BBP yönetimine girecekler.
Bu operasyonla birlikte BBP, TBMM’de yer alacak.
Böylece cemaat de fiilen siyasete girmiş olacak.
Ne güzel değil mi?
Cemaatin girdiği yeri kısa sürede nasıl ele geçirdiğini hepimiz biliyoruz.
BBP’ye katıldıkları anda, partiyi kısa sürede ele geçireceklerdir.
Ele geçirdikten sonra, Destici’nin testisini kıracaklarından emin olabilirsiniz.
Sonuçta Destici; Dimyata pirince giderken evdeki bulgurdan olacak.
Dediğim gibi bu onun meselesi.
Şimdi gelelim yazımın esas konusuna.
BBP ile anlaştıktan sonra cemaat tabanını daha kolay ikna edeceğini düşünen ‘derin abi’ler, bu kez yeni teklif ile ‘Işık evleri’ni dolaşmaya başladı:
- AK Parti’ye oy vermeyin BBP’ye oy verin.
CHP tepkisini BBP ile aşan ‘derin abi’ler, müthiş bir planı da uygulamaya koydu.
Bu plan; AK Parti’yi yıkma planı.
Biliyorsunuz önümüzde bir seçim var.
29 Mart 2014’te mahalli idareler seçimi yapılacak.
Türkiye’de seçimleri, Yüksek Seçim Kurulu yapıyor.
Yüksek Seçim Kurulu, her ilde bir seçim kurulu başkanı seçiyor.
İllerin seçim kurulu başkanı da kurduğu ekibiyle birlikte seçim işlerini gerçekleştiriyor.
Peki il seçim kurulu başkanları kimlerden oluşuyor?
Hakimlerden.
“Hakimler” deyince eminim hepinizin aklına aynı şey gelmiştir.
Bu konu ile ilgili korkunç bilgiler geliyor.
Paralel yapı; cemaat üyesi hakimleri il seçim kurulu başkanı yapmaya çalışıyor.
Özellikle AK Parti ile muhalefet partilerinin oy farkının az olduğu illere yönelmişler.
İstanbul, Ankara, Bursa, Kocaeli, Adana ve Antalya gibi oy deposu iller, öncelik altına alınmış.
İl seçim kurulu başkanlığı; köylerden, kasabalardan, ilçelerden, mahallelerden ve il genelinden gelen oyların toplandığı merkez.
Bütün oylar burada toplanıp tek bir sonuç olarak açıklanıyor.
Bu işlemleri de il seçim kurulu başkanları yapıyor.
Cemaat üyesi bir hakim il seçim kurulu üyesi olduğunda, plan da devreye girecek.
Merkeze gelen AK Parti’nin oyları çalınıp, BBP’ye eklenecek.
Kısaca şöyle anlatayım!..
Bir ilimizde açılan sandıklardan gelen sonuçlar, İl seçim kuruluna ulaştığında dümen çevrilecek.
AK Parti; o ilde 100 bin oy almışsa, kağıt üzerinde 20 bin oy BBP’ye yazılacak.
AK Parti’nin oyu 80 bin olarak kayda girecek.
Geçerli oyun genel toplamı değişmeyeceği için kimse bir şeyden şüphelenmeyecek.
Bu hırsızlıkla AK Parti’nin oyları yüzde 40’ın altına indirilirken, BBP’nin oyları yüzde 10’lar seviyesine çekilecek.
Böylece oturdukları yerden AK Parti’yi duman edecekler.
Bu hesapta vurulan bir ikinci kuş daha var.
Cemaat ile ilgili yapılan anketlerde; oylarının 2,5 - 3 civarında olduğu görülüyor.
“derin abi”ler kendilerini çok daha güçlü göstermek istiyor.
Bunun için de hırsızlıklarında BBP’yi kullanacaklar.
Yıllardır yüzde 1-2 oy alan BBP’yi yüzde 10 barajının üzerine veya hemen yakınına almak istiyorlar.
BBP yüzde 10 oya çıkarsa, cemaat bu rakamı aynı zamanda kendi hanesine yazacak.
Böylece ‘Çok güçlüyüz’ havası verecekler
Tabi bu kağıt üzerinde bir güç olacak.
Anlaşılan cemaat; kaplan olmak yerine kağıttan kaplan olmaya talip.
Bunu bile hırsızlıkla yapacaklar.
“Hadi canım, ‘derin abi’ler hırsızlık yapar mı?” diye sormayın.
Polislik sınavı sorularını nasıl çaldıklarını hatırlayın.
Milletin imanını çalan, oyunu haydi haydi çalar.

METİN ÖZER/HABERVİTRİNİ

.

PAPAZIN BAĞI”NDAKİ AK PARTİLİLER

• 10.1.2014

METİN ÖZER
HABERVİTRİNİ

Türkiye son bir aydır ciddi bir saldırı altında.
ABD ve İsrail destekli, cemaat ölçekli, bu saldırının hedefinde Başbakan Tayyip Erdoğan var.
“One minute” olayıyla başlayan, Mavi Marmara ile biten Türk –İsrail ilişkileri, ne hikmetse cemaati rahatsız etti.
Aslında cemaati demek haksızlık olur, daha doğrusu Fethullah Gülen’i rahatsız etti.
Tayyip Erdoğan’ın İsrail ‘e savaş açmasıyla birlikte, Fethullah Gülen de Tayyip Erdoğan’a savaş açtı.
Açtığı savaşı da bedduaya kadar götürdü.
Ben, “Fethullah Gülen’in Tayyip Erdoğan’ı hedef almasının ardında İsrail ile bozulan ilişkiler var” diye yazdığımda cemaat ayağa kalktı.
“Yalan, insaf et” dediler.
Benim dediklerimi 15 gün önce cemaatin önemli ismi Hüseyin Gülerce itiraf etti:
-Bizim hükümetle ilişkilerimiz Erdoğan’ın İsrail’e olumsuz tavrı nedeniyle bozuldu. Cemaat ile ilişkileri Mavi Marmara gemisi bozdu.
İlişkilerin bozulmasından sonra hem İsrail, hem de Fethullah Gülen, Tayyip Erdoğan’ı siyaset sahnesinden silmek için harekete geçti.
Bu operasyonda İsrail aslında hiç ortada görünmedi.
Onlar operasyonu Fethullah Gülen üzerinden yürüttü.
Savaş meydanına cemaati sürdü.
10 yıllık AK Parti iktidarı döneminde Tayyip Erdoğan’ı bitirebilecek çeşitli formüller uygulamaya konuldu.
Gezi olayları da bunlardan birisiydi.
Ancak bunların tamamı başarısız oldu.
Çünkü Tayyip Erdoğan’ın arkasında taş gibi yüzde 50’lik halk desteği vardı.
Ne yapılırsa yapılsın bu destek hiç aşağıya düşmedi.
İşte bu kez buradan saldırdılar.
Halkın hırsızlık ve yolsuzluk konusundaki hassasiyetini bilip, Tayyip Erdoğan’ı buradan vurmak istediler.
Emin olun dertleri devletin soyulup soğana çevrilmesi veya hırsızlık değil.
Bütün amaçları Tayip Erdoğan’ın karizmasını çizmek ve arkasındaki halk desteğini yerle bir etmek.
Bunun için Cemaatin yıllardır örgütlendiği, emniyet ve yargı ayağı kullanıldı.
Dikkatinizi çekmiştir.
Yolsuzluk operasyonunu gerçekleştiren polisler ve savcıların tamamı, cemaatin abileri.
İstanbul da öyle, İzmir de öyle.
Hatta Hatay’daki TIR olayını gerçekleştiren savcı ve polisler de öyle.
Bütün bunlar tesadüf olabilir mi?
Her yolsuzluk operasyonunun altından cemaatin adamları çıkıyor.
Herkes bilir ki; cemaat mensubu kendi kendine karar veremez.
Mutlaka bir üstüne, o bir üstüne ve o da bir üstüne sorar.
Bu halkayı takip ettiğiniz de cemaat açısından operasyon başlatma emrini Fethullah Gülen’in verdiğine kuşku yok.
Burada bizim anlatamadığımız veya bir kısım cemaat mensuplarının anlamadığı önemli bir nokta var.
Fethullah Gülen zincirin son halkası değil.
Cemaat üyelerinin bir üstüne sorduğu gibi, Fethullah Gülen’in de sorup izin aldığı kendi üstünde başka güçler var.
Gülerce’nin itirafına baktığımızda; Fethullah Gülen’in sorduğu halka İsrail.
İsrail son halka mı? 
İsrail de son halka değil.
Amerika ve İngiltere halkanın diğer tepe noktaları.
Durumu böyle özetledikten sonra gelelim esas meseleye.
Ortada hakikaten çok büyük bir savaş var.
Savaşta karşı tarafın tek hedefi Tayyip Erdoğan.
Tayyip Erdoğan’ı yok etmek istiyorlar.
Peki Tayyip Erdoğan kim?
AK Parti Genel Başkanı ve kabinenin Başbakanı.
Kısaca bu savaşta saldırıya uğrayan tarafın başkomutanı.
Peki Erdoğan’ın komutanları nerede?
Cemaatle yürütülen bu savaş sırasında AK Partililer ortadan kayboldu.
Erdoğan’ın Başdanışmanı Yalçın Akdoğan ve Adalet Bakanı Bekir Bozdağ dışında kabineden hiçbir bakanın gıkı çıkmıyor.
Milletvekillerine bakıyorum bir tek Mehmet Metiner ortaya çıktı.
Bir de Şamil Tayyar.
Geriye kalan 318 milletvekili dilini yuttu.
CHP’den gelen en ufak bir imada kürsüye saldıran AK Partili vekiller, genel başkanlarına yapılan saldırıyı oturdukları yerden takip ediyor.
MHP’lilere yumruk sallayan o vekiller, mesele cemaat olunca süt dökmüş kediye döndü.
318 AK Partili vekilin dili boğazına kaçtı.
Her gün 3-5 demeç veren AK Parti grup başkan vekilleri kameralardan kaçar oldu.
AK Parti’nin meclis grubu böyle de, parti yönetimi farklı mı?
Genel başkan yardımcılarından bir tek Salih Kapusuz konuştu.
Gerisi?
Kayıp.
Merak ettim, AK Parti’nin resmi sitesine girdim.
Orda da tık yok.
Ortada çetin bir savaş var.
AK Parti’nin sitesinde Türkiye’nin nasıl ağaçlandırılacağı yazıyor.
Cemaatle ve dış mihraklarla girilen savaştan tek kelime bile haber yok.
Erdoğan’ın en yakın çalışma arkadaşlarına, yani kabineye göz attım.
Orda da aynı durum var.
Bir tek Adalet Bakanı Bekir Bozdağ savaş alanında.
Tayyip Erdoğan’ın en sağlam adamı Ömer Çelik bile görünmez adam oldu.
Diğer 24 bakan sırra kadem bastı.
Onların destekten anladığı, Tayyip Erdoğan’ın otobüsünde Başbakan’ın arkasında durmak sanırım.
Başbakan konuşurken arkasında durarak, savaşta da arkasında durduklarına inanıyorlar.
Bu arada unutmadan!..
Sahi, Melih Gökçek nerelerde?
Kendisine veya partisine yapılan en ufak bir imada kıyameti kopartan Melih Gökçek’i gören var mı?
Herkese laf yetiştiren Gökçek, cemaat konusunda bırakın bir açıklamayı
tek bir kelime bile etmedi.
Böyle ortamlarda televizyon televizyon dolaşan Melih Gökçek, kendi televizyonuna bile uğramadı.
Sabahın ilk ışıklarına kadar Twitter’den takipçilerine laf yetiştiren Gökçek, savaş başladığı günden bu yanaTwitter’da da görünmedi.
Ordan da elini çekti.
İnanın çok şaşkınım.
Melih Gökçek öyle de Kadir Topbaş farklı mı?
O da kayıplarda.
Hadi Topbaş’ın cemaat ile akrabalık bağları var diyelim.
Buna rağmen genel başkanını korumak için bir iki laf etmesi gerekmez mi?
Nerde?
Cemaat konusunda ağzına fermuar çekmiş durumda.
AK Parti’nin diğer belediye başkan adaylarında durum farklı mı?
Emin olun hepsi pısmış halde.
Cemaatten 3-5 oy almak için böyle yapıyorlarsa çok yanılıyorlar.
Ben buradan bir kez daha haber vereyim.
Cemaat şu saatten sonra hiçbirisine tek bir oy bile vermez.
Çünkü cemaat, katı bir emir komuta zinciri ile çalışır.
Yarın, “AK Parti’ye oy veren cehennemde yanar” fetvası gelir.
Cemaat üyeleri korkudan oy vermek bir yana AK Parti’yi ağzına bile alamaz.
Maalesef Ankara’daki görüntü bu.
Başkomutan atına binmiş savaş alanına gelmiş.
Askeri çok ama komutanları yok.
Bir kısmı tüymüş, bir kısmı saklanmış, bir kısmı da kamufle olmuş.
Peki bu tuhaf durumu neyle açıklayacağız?
AK Parti grubunun tamamı cemaat üyesi olmadığına göre, Başbakan’ın yalnız bırakılmasının birkaç mantıklı nedeni olabilir.
Ya AK partililer seçim bölgelerinde oy kaygısı yaşıyor.
Ya Cemaatten korkup çekiniyorlar.
Veya bir açıkları var. Başlarına iş açmak istemiyorlar.
Ya da tehlikenin ve olayın büyüklüğünü kavrayamadılar.
Eğer cemaat tarafından toplu hipnoz edilmedilerse veya büyülenmedilerse aklıma başka bir şık gelmiyor.
Bu nedenlerin hangisi olursa olsun durum vahim demektir.
AK Partililer, başlarında Tayyip Erdoğan olmadan bir hiç olduklarını anlayamamışlar.
Erdoğan’sız bir AK Parti’nin silinip gideceğini hala kavrayamamışlar.
Emin Olun, “Dik dur eğilme, bu millet seninle” deyip karşılamaya gelenler vekil yapılsa, mevcut AK Partikadrolarından çok daha iyi savunurdu kendisini.
Allah Tayyip Erdoğan’a sabır ve kolaylık versin.
Şahinlikten güvercinliğe dönüşmüş bir ekiple savaş kazanmak zor.
Ankara’da ‘Papazın Bağı’ diye bir yer var.
AK Partililer 'Papazın Bağı'nda kuzuların sessizliğini oynuyor.
Korkarım kasap bıçağı boğazlarına dayayınca akılları başlarına gelecek, ama o zamanda onlar için yapacak bir şey olmayacak.

.

ERDOĞAN BAYRAKTAR’A AÇIK ÇAĞRI

• 27.12.2013

 

ERDOĞAN BAYRAKTAR’A AÇIK ÇAĞRI

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’ndan istifa etmediği için azledilen Erdoğan Bayraktar, giderayak beklenmedik bir şekilde Başbakan Erdoğan’ı suçlamıştı.
Bayraktar, “Ben bütün projeleri Sayın Başbakan’ın oluru ile yaptım. Ben istifa ediyorsam kendisinin de istifa etmesi gerekir” dedi.
Bunlar, kendisinden beklenmeyen sözlerdi.
Bayraktar’ın açıklaması hem Başbakan Erdoğan’da hem de AK Parti yönetiminde soğuk duş etkisi yaptı.
Erdoğan Bayraktar’ın yolsuzluk soruşturmasında adı geçen diğer bakanlardan çok önemli bir farkı var.
Muammer Güler, Zafer Çağlayan ve Egemen Bağış AK Parti’ye sonradan katılan isimler.
Oysa Erdoğan Bayraktar 1988 yılından bu yana Tayyip Erdoğan’ın yol arkadaşlarından birisi.
1995-1999 yılları arasında İstanbul Büyükşehir Belediyesi iştiraki olan KİPTAŞ’ta Genel Müdürlük yaparken Tayyip Erdoğan ile birlikte çalıştı.
O yıllarda başlayan yol arkadaşlığı kabine arkadaşlığına kadar uzandı.
İşte Erdoğan Bayraktar’ı diğer bakanlardan ayıran en önemli özellik de buydu.
Şimdi 3 gün öncesine gidelim!..
Başbakan Erdoğan Pakistan gezisi dönüşü havalimanında coşkuyla karşılandı.
Yolsuzlukla suçlanan bakanların tamamı otobüsün üzerinde, Erdoğan’ın yanı başındaydı.
Erdoğan konuşmasını tamamladıktan sonra 4 bakanını alıp Keçiören’deki evine götürdü.
Gece yarısı yapılan zirvede, operasyon ve sonrası gelişen olaylar ele alındı.
Başbakan Erdoğan, İçişleri Bakanı Muammer Güler, Çevre ve Şehircilik Bakanı Erdoğan Bayraktar, Ekonomi Bakanı Zafer Çağlayan ve AB’den sorumlu Egemen Bağış’a uzun uzun olayların perde arkasını anlattı.
Erdoğan o gece bakanlarına asıl hedefin kendisinin olduğunu söyledi.
Sözlerini de “Hepinizden eminim, sizlerden bir şüphem yok” şeklinde tamamladı.
Bu açıklamalarının ardından bundan sonra yapılacaklar ele alındı.
Başbakan Erdoğan istifa etmelerinin hükümeti rahatlatacağı görüşünü savundu.
Başbakan’ın bu sözlerini Başta Erdoğan Bayraktar olmak üzere bütün bakanlar onayladı.
Bunun üzerine toplu istifa için bir deklarasyon yayınlama ve altına 4 bakanın imza koyması kararlaştırıldı.
Bu deklarasyonu yazmak için kalemine ilk davranan da Erdoğan Bayraktar oldu.
Bakan Bayraktar; İçişleri Bakanı Muammer Güler ve Ekonomi Bakanı Zafer Çağlayan’ın istifa mektuplarını kendi eliyle kaleme aldı.
Bu toplantı tam 2 buçuk saat sürdü.
Vakit hayli geç olmuştu.
Bayraktar kendi istifasını evinde yazacağını söyledi.
Bu söz ile birlikte toplantı bitti.
Herkes evinin yolunu tuttu.
Bakan Bayraktar makam aracıyla evine doğru yol alırken bir telefon geldi.
İşte o telefon her şeyi değiştirdi.
Apar topar evine dönen Bayraktar, birkaç saatlik uykudan sonra ilk uçakla İstanbul’a hareket etti.
İstanbul’a iner inmez kendini arayan meçhul kişiyle buluşup, görüştü.
Yaklaşık 1 buçuk saatlik o görüşmeden hemen sonra da tekrar Ankara’ya döndü.
Bayraktar bu görüşmenin ardından 180 derece değişti.
Makamına geçen Erdoğan Bayraktar, NTV canlı yayınına bağlanarak herkesi şok eden o istifa açıklamasını yaptı:
- 'Rüşvet ve yolsuzluk ifadelerinin bulunduğu bir operasyon sebebiyle istifa ediniz ve beni rahatlatacak deklarasyonu yayınlayınız' şeklinde tarafıma baskı yapılmasını kabul etmiyorum.
Etmiyorum çünkü, soruşturma dosyasında var olan ve onaylanan imar planlarının büyük bir bölümü Sayın Başbakan'ın onayı ile yapıldı.
Bu minval üzere bakanlıktan ve milletvekilliğinden istifa ettiğimi açıklıyorum. Bu milleti ve vatanı rahatlatmak için Sayın Başbakan'ın istifa etmesi gerektiğine inandığımı ifade ediyor, yüce milletime saygılar sunuyorum.''
Bu açıklamada gözden kaçan çok ince ayrıntılar var.
Birincisi sehven yani o anda canlı yayın sırasında söylenmiş sözler değil, eline tutuşturulan bir metinden okunan sözlerdi.
İkincisi gece yapılan toplantıda bizzat kendisinin kaleme almak isteği deklarasyonu, sanki Başbakan’ın baskısıyla yapılmış havası veriyordu.
Üçüncüsü de, “Onun da istifa etmesi gerektiğine inanıyorum” diyerek Başbakan Erdoğan’ı bizzat hedefe yerleştiriyordu.
Bunlar bir yol arkadaşının söyleyebileceği sözler değil.
Kirli operasyonu yapanların hedefi; baştan beri Tayyip Erdoğan’dı.
Hedeflerine de Erdoğan’ın yol arkadaşı ile ulaştılar.
Erdoğan Bayraktar 6-7 saat içerisinde yaşadıklarından o kadar şaşkın durumdaydı ki, ağzıyla yaptığı istifayı yazıya döküp yollamayı bile unuttu.
İstifa gelmeyince görevinden azledildi.
Hikaye kısaca bu.
Buradan benim ve sizlerin de anladığınız gibi; etkili ve yetkili bir isim, Türkiye Cumhuriyeti’nin bir bakanını sabahın ilk ışığında ayağına çağırıyor.
Eline bir metin tutuşturuyor.
Muhtemelen gözaltına alınıp serbest bırakılan oğluna dokunmama sözü karşılığında, o metni canlı yayında okutuyor.
Hadise kısaca bu.

Buradan Erdoğan Bayraktar’a bir açık çağrıda bulunmak istiyorum.

Sayın Bakan.
Hayatımda sizinle oturup kalkmışlığım ve sohbet etmişliğim yok.
Sizi hiç tanımıyorum.
Sadece ülkeme kazandırdığınız eserleri uzaktan takip eden bir gazeteciyim.
Ne Sayın Başbakan ile ne de partinizle bir temasım da yok.
İşim gereği olayları takip ediyorum.
Bu vesile ile son günlerde ülkem üzerinde oynanan kirli oyunları izliyorum.
ABD, İsrail, Vatikan işbirliği ile yazılan ve bir cemaat tarafından sahnelenen bu oyunun aktörlerini de elimden geldiğince deşifre etmeye çalışıyorum.
Ben ülkemi çok seviyorum.
Halkın seçtiği bir başbakana karşı, dış güçlerin ve onların piyonlarının gerçekleştirdiği operasyona karşı durmaya çalışıyorum.
Benim Sayın Başbakan ile bir yol arkadaşlığım da yok.
Sadece ülkeme büyük bir sevdam ve bağlığım var.
Bugün; Başbakanlık koltuğunda oturan kim olursa olsun aynı duruşu sergilerdim.
Çünkü hedef bir parti veya şahıs değil, bizzat Türkiye Cumhuriyeti.
Muhalefet partilerimiz maalesef bu önemli ayrıntıyı hala kavrayamamış durumda.
Uluslararası şer cephesi, uçağının burnunu yukarıya çevirmiş bir Türkiye istemiyor.
Başta Kürt sorunu olmak üzere bütün sorunlarından arınmış bir Türk devleti işlerine gelmiyor.
Yıllık ekonomik gücü 200 milyar dolara çıkmış Müslüman bir ülke, onlar için çok ciddi bir tehlike.
İşte bu sebeplerden saldırıyorlar.
Ülkem şu anda Kurtuluş Savaşı öncesine benzer bir işgal harekatı ile karşı karşıya.
Eskiden tankla ve topla yapılan saldırılar şimdi içerideki yandaş hainler üzerinden yapılıyor.
Bu güçler; Tam Bağımsız bir Türkiye Cumhuriyeti istemiyor.
İstiyorlar ki ipimiz ellerinde olsun.
Bir dediklerini iki etmeyelim.
Bir koyun misali bizi gütmek istiyorlar.
Bu saldırıya karşı koymak; “solcusuyla sağcısıyla, dincisiyle ateistiyle, ülkücüsüyle kürtçüsüyle bu topraklarda yaşayan her vatan evladının görevidir” diye düşünüyorum.
Sayın Bakan!
Bu vatan, bir evlada kurban edilmeyecek kadar kutsal ve değerlidir.
Üzerinizde çok büyük bir vebal var.
Şu anda bu oyunu insanlara anlatabilecek bilgi ve belgeleriniz var.
Gelin, sizi arayan kişinin ismini açıklayın.
İstanbul’daki toplantıda kimlerin olduğunu kamuoyu ile paylaşın.
Bu insanların sizden ne istediklerini cümle aleme duyurun.
Bunun karşılığında size ne söz verdiklerini bu millete aktarın.
Size yapılan bu ahlaksız şantajı deşifre edin.
Bunu yaparsanız hem ülkenizi hem de oğlunuzu korumuş olursunuz.
Bütün bunları yol arkadaşınız için değil, ülkeniz için yapın..
Bu cesareti gösterirseniz kahraman olur, dua alırsınız.
Bunu yapmazsanız yol arkadaşını satmış birisi olarak bu milletin bedduasını alırsınız.
Sayın Bakan
Ben Karadeniz insanını dürüst ve mert bilirim.
Karadenizli gözünü daldan budaktan esirgemez.
Sizin de iyi bir Karadenizli olduğunuzu biliyorum.
Gelin bu babayiğitliği yapın.
Bu milletin uyanışına sebep olun.
İşte önünüzde böyle bir fırsat var.
Ya bir milleti uyandıran kişi olarak tarihe geçersiniz, ya da bu milleti uyutan bir kişi olarak çöpe gidersiniz.
Tercih sizin.
Sayın Bakan.
Rüşvet, bir menfaat karşılığı yarar sağlamaktır.
Bu yarar illa para veya mal demek değildir.
Oğlunu kurtarmak için Başbakan’ı töhmet altında bırakmakta bir rüşvettir.
Eğer bu kirli tezgahı anlatmazsanız, gerçekten rüşvet almış olacaksınız.
Rüşvetçi bakan olarak bu milletin hayırla yad etmeyeceği bir listeye isminiz eklenecek.
Sayın Bakan.
Dini yönünüzün iyi olduğunu biliyorum.
Size Tegabün suresi 15’nci ayetini hatırlatmak isterim.
Bu surede mealen, “Doğrusu mallarınız ve çocuklarınız bir fitne (imtihan)dır. Büyük mükafat ise Allah katındadır.” buyruluyor.
Allahü Teala; “İnsanlara verilen mallar ve çocuklar o insanlar için birer fitnedir, beladır. Deneme aracıdır. Mala ve çocuğa aşırı bağlılık kişiyi Allah yolundan ve O’na kulluktan alıkoyabilir” uyarısında bulunuyor.
Sakın Allahü Teala’nın uyardığı bu hataya düşmeyin.
Hem dünyanızı hem de ahiretinizi kurtarın.
Sonuçta gideceğimiz tek yer ahiret olacak.
Sayın Bakan
Söz gitmekten açılmışken başka bir şeyi daha size hatırlatmak isterim.
Hepimiz bu dünyadan göçüp gideceğiz.
Gittiğimiz yerde Allahü Teala’nın huzuruna varacağız.
Yaptığımız her şeyin orda hesabını vereceğiz.
Gelin kendinizi ve ülkenizi yakmayın.
Dünyanızı ve ahretinizi yıkmayın.
Anlatın herkesi rahatlatın.
Selam ve dualarımla

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

.

FİRAVUN’UN BÜYÜK SIRRI

• 20.12.2013

 

FİRAVUN’UN BÜYÜK SIRRI
METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

Bir okuyucum sitem etmiş.
“Rüşvet pisliğine bizi bulaştırmayın” diyor.
Kusura bakmayın ama siz bu pisliğe boğazınıza kadar batmış durumdasınız.
Batmak bir yana, bu pisliği memlekete taşıyan sizsiniz.
Ana konuya gelmeden önce hemen şuna da bir açıklık getireyim.
Rüşvet ve yolsuzluğu kim yaparsa yapsın Allah belasını versin.
CHP’liler yolsuzluk yapınca sövecek, AK Parti'liler yapınca övecek değilim.
Yolsuzluk ve rüşvet en büyük kul hakkıdır.
Bu işleri yapanlar 75 milyonun kul hakkını alır.
Bunun da cezasını; hem bu dünyada, hem ahirette fazlasıyla görür.
Günlerdir rüşvet olayı ile yatıp kalkıyoruz.
Bu olay sıradan, bildiğimiz türden bir yolsuzluk olayı değil.
Pek çok farklı yönü var.
Operasyonun yapılma şekli, zamanlaması ve geçmişi dikkat çekici.
Bu üç olgu birbiriyle bağlantılı.
Önce geçmişine gidelim.
Böylece bana sitem eden okuyucuma da cevabımı vermiş olurum.
Tarih : 12 Ağustos 2013
Yani bundan tam 5 ay önce.
Cemaatin tetikçisi durumundaki bir gazeteci kendine ait olan Twitter sayfasından şunu yazmış :
-Bakan çocuklarının adları yolsuzluklara karışmışsa Kim Güler kim ağlar.
Hepiniz bilirsiniz gazeteciler imla kurallarına tam uyar.
O yüzden buradaki, “Kim Güler, kim ağlar” cümlesine özellikle dikkatinizi çekerim.
Bu cümledeki ‘Güler’ kelimesinin baş harfi büyük yazılmış.
Yani bir özel isim kastediliyor.
Daha doğrusu İçişleri Bakanı Muammer Güler’in oğlu Barış Güler kastedilmiş.
Gelelim başka bir tarihe.
Yine cemaatin taşeronu durumundaki başka bir gazeteci.
Tarih : 16 Nisan 2013
Yani bundan tam 9 ay önce.
Kendine ait Twitter sayfasından şunları yazmış :
- İran'dan para nasıl çıkar? Bir sanatçının eşi Rize'ye altınları gönderir. Kapalıçarşı'ya girer. Para, Dubai, İsveç'e dağıtılır. Sonra...
İşte “pisliğe batmışsınız” derken bunu kastettim.
Cemaat bu olayın dışında değil, bizzat göbeğinde.
Bugün bizleri şoka sokan rezaletleri sizler bundan en az 9 ay önce biliyordunuz.
Hal böyle olunca da bu operasyonun altında bir bit yeniği aramamız kaçınılmaz oluyor.
Öncelikle şunu sormak gerekiyor.
1- Bu belgeleri savcılığa siz mi verdiniz?
2- Adı açıklanmayan ihbarcı, cemaat mi ?
3- Madem olaydan haberdardınız, elinizdeki bilgileri savcılığa neden o tarihte vermek yerine seçimlere 3 ay kala verdiniz?
4- Hollwood’un James Bond filmlerini andıran bu takip ve görüntülemeleri bizzat siz mi yaptınız?
5- Siz din için çalışan bir cemaat misiniz? Yoksa bir istihbarat örgütü müsünüz?
6- Elinizdeki görüntüleri 9 ay boyunca tutarak bu süre içerisinde hükümete şantaj yaptınız mı ?
Bu sorulara elbette cevap veremezler.
Ben buradan yolsuzluk operasyonunu soruşturan savcılara çağrıda bulunuyorum.
Adı geçen gazetecileri derhal sorgulayın.
Yukarıdaki soruları kendilerine bizzat yöneltin.
Benim bildiğim kadarıyla bir suçla ilgili delilleri bilip saklamak da suç.
Şimdi hepinizin kafasında oluşan soruya ve sorunun cevabına geleyim!..
Cemaat, Tayyip Erdoğan’ı niçin devirmek istiyor?
Bu sorunun cevabı için biraz geriye gitmem gerekiyor.
Her şey 31 Mayıs 2010'da başladı.
İsrail askerlerinin Mavi Marmara gemisinde 9 vatandaşımızı şehit ettiği o baskın bir milat oldu.
Fethullah Gülen’in hafızalara kazınan, “İsrail’den izin alsalardı”sözünü kastediyorum.
Mavi Marmara olayı, Türkiye’nin İsrail ile ilişkilerini koparttığı gibi, cemaatin AK Parti ile ilişkilerini de koparttı.
Cemaat, İsrail’e savaş açan Başbakan Erdoğan’a adeta savaş açtı.
Bir İslami grubun, İsrail ile birlikte aynı kişiyi hedef alması tarihte görülmüş bir şey değil.
Olmaz denilen şey oldu.
Gülen grubu, alnı secdeli bir başbakanı hedef almaya başladı.
Arkasından Fethullah Gülen’den Başbakan Erdoğan’a yönelik imalar ve eleştiriler geldi:
-Firavun size saldırıyorsa, doğru yoldasınız demektir.
-Firavun da böyle yapmıştı.
-Bazı müminlerde kafir sıfatı olabilir. Onlar Firavunlaşmıştır. Her kafirde kafir sıfatı olmayabilir.
Ben Fethullah Gülen’in sürekli olarak “Firavun” örneği vermesine kafayı taktım.
Peki şimdi soruyorum!..
Firavun kim?
Firavun; Musa Aleyhisselam’ın en büyük düşmanı.
Musa Aleyhisselam kim?
İsrailoğulları kavminin yani bugünkü Yahudilerin peygamberi.
Yahudiler birine kızdığında, “Firavun”der.
Peki İslami bir şahsiyet, Yahudilerin kullandığı bu sözü niçin tekrarlayıp duruyor?
Hepimiz Müslümanız Elhamdülillah.
Bizim peygamberimiz Allahü Teâlânın yarattığı varlıkların en şereflisi Muhammed Aleyhisselâm'dır.
Her şey O’nun hürmetine yaratıldı. O, Allahü Teâlâ'nın resûlü, son peygamberidir. Allahü Teâlâ bütün peygamberlerine ismiyle hitâb ettiği hâlde, O’na “Habîbim” (sevgilim) diyerek hitâb etmiştir. Nitekim Allahü Teâlâ bir hadîs-i kudsîde: “Sen olmasaydın, hiçbir şeyi yaratmazdım!” buyurdu.
Böylesine büyük bir peygamberimiz varken, niçin başka bir peygamberden misal veriyor?
Bizim Mübarek Peygamberimizin de düşmanları vardı.
Bunların başı da Ebu Cehil’di.
Bir Müslümanın bir kişiyi kötülerken “Ebu Cehil” gibi demesi lazım değil mi?
Bu kısa ayrıntıdan sonra tekrar konumuza dönelim.
2010 yılında İsrail ile bozulan ilişkiler bir daha nasıl düzelmedi ise o günden bu güne cemaatin baronlarıyla (Cemaatin pırıl pırıl mümin kesimini tenzih ederim. Onlara söyleyeceğim tek bir kötü sözüm bile olamaz) Tayyip Erdoğan arasındaki ilişkiler de bir daha düzelmedi.
Bugün “İsrail destekli Cemaat ölçekli” bir saldırıyla karşı karşıyayız.
Açık olan bir şey var.
Rüşvetin görüntülerini ya cemaatin baronları çekti veya taşeronluğunu yaptığı MOSSAD’dan aldı.
“Dostumun düşmanı benim de düşmanımdır”denilip seçim öncesi servis edildi.
Hedefleri ne bu bakanlar ne AK Parti.
Bütün hedefleri Tayyip Erdoğan.
Cemaatin baronlarının elinde başka kaset ve belgeler var.
Seçimler yaklaştıkça bunları servis edecek.
Böylece Türkiye’yi Tayyip Erdoğan’dan kurtarmış olacaklar!..
O baronlara bir teklifim var.
Türkiye’yi Erdoğan’dan kurtarmayı bırakın da..
Gidin hocanızı Siyonistlerin elinden kurtarın.

METİN ÖZER / HABERVİTRİNİ

.

DERSHANE BAHANE, CHP ŞAHANE

• 27.11.2013

Günlerdir bir dershane tartışmasıdır, aldı başını gidiyor.
Gülen Grubu, hükümetin eğitim sisteminden dershaneleri temelli kaldırma kararına karşı toplu saldırı başlattı.
AK Parti’yi ve Sayın Başbakan’ın hedef alan bu saldırılar şirazeden çıktı.
Açık bir savaşa döndü.
Peki; bu meselenin aslı nedir?
AK Parti hükümeti yeni eğitim sistemi içerisinde dershanelerin olmasını istemiyor.
Bunun için de özel bir yasa tasarısı hazırlıyor.
Bu uygulamadan zarar görmemeleri için de özel okullara dönüşme fırsatı veriyor.
Bununla da kalmayıp; dershanesini özel okula dönüştüreceklere arsa ise arsa, bina ise bina hatta öğretmen vermeyi öneriyor.
Üstüne de elektrik, su ve vergi gibi kolaylıklar sağlıyor.
Bundan iyisi Şam’da kayısı.
Bize göre kayısı da ne hikmetse cemaate göre acı biber.
“İstemezük” deyip günlerdir Tayyip Erdoğan’a saldırıyorlar.
Bu durumda dershanelerin altında başka şeyler aramamız kaçınılmaz oluyor.
Anlaşılıyor ki; nasıl Gezi Olaylarında mesele birkaç ağaç değilse, bu kavgada da mesele dershaneler değil.
Meselede çok daha derin.
Şimdi biraz geriye gidelim.
AK Parti’nin iktidara geldiği o ilk dönemlere.
Tayyip Erdoğan, cemaatten gelen yaklaşık 40 kişilik listede yer isimlerin tamamını seçilebilir yerlerden milletvekili adayı yaptı.
Cemaate bağlı bu isimler AK Parti’den milletvekili oldu.
Arkasından bazı bakanlıkları istediler.
Başbakan Erdoğan bunu da geri çevirmedi.
Hatta cemaatin çok istediği Diyanet İşlerinden Sorumlu Devlet Bakanlığı’nı da kendilerine verdi.
İstekler bitti mi?
Bitmedi.
Bu kez çok kritik bir yer olan Emniyet İstihbarat Dairesi’ni istediler.
Başbakan Erdoğan bunu da geri çevirmedi.
Talepler devam etti.
Vali ve Emniyet müdürlerinin önemli bir kısmı, cemaatin listesindeki isimlerden oluştu.
Yargı, güvenlik ve eğitim de kritik noktalardaki bürokratlar yine cemaatten oluştu.
Başbakan Erdoğan önceki gün, “Ne istediler de bugüne kadar geri çevirdik. İstedikleri her şeyi verdik” sözünün altında yatan bunlardı.
Erdoğan’ın cemaate katkısı ve faydası sadece Türkiye içerisinde olmadı.
Verdiği destek ve yardımlar, sınır ötesine uzandı.
Cemaatin önde gelen isimleri bir gün acil koduyla Başbakan Erdoğan’dan randevu aldılar.
Erdoğan’a, “Efendim Kazakistan’daki okullarımızı kapatma kararı almışlar. Yardımınızı bekliyoruz” dediler.
Erdoğan bunun üzerine işini gücünü bırakıp Kazakistan’a gitti.
Nazarbayev’den okulları kapatılmaması için özel ricada bulundu. Nazarbayev’de Başbakan Erdoğan’ın ricasını geri çevirmedi. Okullar şu anda faaliyet de ise; cemaat bunu Başbakan Erdoğan’a borçlu.
Cemaate yapılanlar o kadar fazla ki, bunları yazmaya ne bu köşe ne de bir kitap yetişir.
Peki; cemaat kendisine bu kadar faydası olmuş olan Erdoğan’a neden savaş açtı?
Papa’ya gösterilen hoşgörü ve diyalog, Başbakan Erdoğan’dan niçin esirgeniyor.
Anlamak mümkün değil.
Şimdi olayları kronolojik olarak alt alta sıralayacağım.
Başbakan Erdoğan’ın cemaate yönelik ilk şaşkınlığı Mavi Marmara olayıydı.
9 vatandaşımızın uluslararası sularda İsrailli askerlerce şehit edildiği günlerdi.
Başbakan Erdoğan bütün dünyayı ayağa kaldırıyordu.
İsrail’i katillikle ve canilikle suçluyordu.
Tam o günlerde Fethullah Gülen’den o şaşırtan açıklama geldi:
- Mavi Marmara gemisi yola çıkmadan önce İsrail’den izin alması gerekirdi.
Oysa saldırı uluslararası sularda meydana gelmişti.
Fethullah Gülen’in; İsrail’e destek açıklaması Erdoğan’da şaşkınlığa neden oldu.
Aslında ilk başta inanamadı.
Bu yüzden çok yakın iki adamını bu sözün hocaya ait olup olmadığını araştırttı.
Gülen’in ağzından bu sözleri tekrar dinleyince çok büyük şok yaşadı.
Hatta aracılar vasıtasıyla bu sözün düzeltilmesini istedi ama cevap olumsuzdu.
Mavi Marmara; Erdoğan ile Gülen arasında bir milat oldu.
Arkası çorap söküğü gibi geldi.
İsrail ile ilişkiler gerildi ve sonunda ip koptu.
Mavi Marmara olayından sadece 6 gün önce MİT Müsteşarı olan Hakan Fidan kucağında bu meseleyi buldu.
Hakan Fidan’ın koltuğa oturur oturmaz ilk işi Mavi Marmara olayının üstüne gitmek oldu.
Ulaştığı bilgi ve belgeleri Başbakan Erdoğan’a iletiyordu.
İsrail, ilişkilerin bozulmasından MİT Müsteşarı Hakan Fidan’ı sorumlu tuttu.
Hakan Fidan’ın Başbakan Erdoğan’a yanlış bilgiler aktardığına inanan İsrail, oklarını MİT Müsteşarının üstüne yöneltti.
Yahudi patronların sahibi olduğu uluslararası gazetelerde Hakan Fidan’ı eleştiren haber ve yorumlar çıkmaya başladı.
Tesadüfe bakın ki; hemen hemen aynı zamanlarda Zaman Gazetesi’nde Hakan Fidan’ı eleştiren haberler manşetlere çıkıyordu.
Arkasından PKK ile yapılan ünlü Oslo görüşmesi Türk medyasına sızdı.
Başta Zaman Gazetesi olmak üzere basın, Fidan’ı yerden yere vurdu.
Hakan Fidan’ın İsrail tarafından en nefret edilen isim sayıldığı günlerdi.
Cemaatin yayın organlarında; Hakan Fidan’ın görevden alınıp yerine yeni bir ismin getirilmesine yönelik talepler yer almaya başladı.
Erdoğan bu talebi şiddetle geri çevirdi.
Bu olaydan kısa bir süre sonra şok bir hamle daha geldi.
İstanbul’daki özel yetkili savcılar Hakan Fidan’ı Oslo görüşmeleri konusunda tanık olarak ifadeye çağırdı.
Bunun için Başbakan Erdoğan’ın onayı gerekiyordu.
Erdoğan bu onayı vermedi.
Vermediği gibi apar topar bir yasa çıkartarak Hakan Fidan’ı korumaya aldı.
Eğer Erdoğan bu hamleyi yapmasaydı, Hakan Fidan savcılar tarafından ifadesi alındıktan sonra, “Vatana ihanet” suçlamasıyla tutuklanacaktı.
Mavi Marmara ve onun ardından gelen Fidan olayı iplerin tamamen kopmasına neden oldu.
Arkasından bir takım imalar, hatta sert sözler geldi.
Okyanus ötesinden gelen, “firavun”, “Nemrut” ve “Diktatör” benzetmeleri, zina nedeniyle koltuğundan olanlara “üzüldüm” açıklamaları, karaciğeri iflas eden şarapçılara taziye mesajları…
Yetmez gibi Gezi olaylarında protestoculara destek veren haber ve açıklamalar...
Sarıgül’ün Gülen medyasının manşetlerinden inmemesi..
Bütün bunlar üst üste gelince, bir çatışmada kaçınılmaz oldu.
Başbakan Erdoğan’ın kafasında cemaatle ilgili soru işaretleri oluşmaya başlamasıyla birlikte, işler tersine döndü.
Erdoğan; cemaate teslim ettiği kritik noktaları tek tek geri almaya başladı.
Bunun ilk örneği Emniyet Genel Müdürlüğü’nün İstihbarat Dairesi oldu.
Erdoğan’dan umudu kesen cemaat de bu arada boş durmadı.
Onlar da Cumhurbaşkanı Gül’ün etrafında toplanmaya başladı.
Başbakan Erdoğan’ın genel başkanlığı bırakmasından sonra o koltuğa Gül’ü oturtmak isteyen cemaat, bu konuda yoğun temas ve kulis yapıyor.
AK Parti’de bu hamle yapılırken CHP’de de ayrı bir operasyona girişildi.
Eğer Gül operasyonu tutmazsa tutunacak başka bir dal lazımdı.
O dal da, ilişkilerinin çok iyi olduğu Mustafa Sarıgül oldu.
Bunun için de CHP’ye yöneldiler.
Kendilerine çok yakın olan Sarıgül’ün etrafında toplandılar.
Sarıgül’ün CHP’ye tekrar katılmasıyla birlikte İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı adayı olması da hemen hemen kesinleşti.
Esas amaç bu değil elbette.
Sarıgül’ü Kılıçdaroğlu’nun koltuğuna oturması temel amaç.
Okyanus ötesinden gelen Alevilere şirin gözükme mesajlarının altında da bu var zaten.
Cami-Cemevi projesi de Alevi olan Sarıgül’e duyulan muhabbetten doğan bir hamle.
Aynı şekilde CHP’nin Alevi tabanına bir mesaj.
Cemaat, şimdi AK Parti'den vuruşarak çekiliyor.
Tabi burada bir zorluk var.
Yarın gelebilecek, “Oylar CHP’ye” talimatını cemaatin tabanına anlatma güçlüğü var.
Cemaatin bu talimata tam olarak uyup uymayacağı şüpheli.
Bu yüzden önce kendi tabanında safları sıklaştırması lazımdı.
Bunun için de bir gerilim hatta savaş gerekiyordu.
Dershane bahanesiyle bu yapıldı.
Talimata itiraz edecek cemaat üyelerine, “Ne yapalım AK Parti dershanelerimizi kapattı” denilecek.
Kısaca dershane bahane, CHP şahane.
Allah bu seçimlerde cemaat üyelerine sabır versin.
Bir ellerine oy pusulası, diğer ellerine ‘evet’ mührünü aldıklarında ciddi bir ciddi bir nefs muhasebesiyle karşı karşıya kalacaklar.
Aşağıya tükürsen sakal, yukarıya tükürsen bıyık.
Ya, “hocamız affetsin” deyip AK Parti’ye, ya da “Allah affetsin” deyip CHP’ye “evet”i basacaklar.
Allah yardımcıları olsun.

METİN ÖZER/HABERVİTRİNİ

.

ENVER ABİ İLE SON CUMA!..

• 3.11.2013

METİN ÖZER/HABERVİTRİNİ

Yazılarımı takip edenler bilirler, bir süredir Enver Abi ile yaşadıklarımı aktarıyorum.
Yaşadığımız olayların önemli bir kısmını en yakınları bile bu satırlardan öğrendi.
Meselenin bu yönü ile ilgili çok sayıda sorular aldım.
Enver Abi, yaşadığı acılar ve uğradığı zulümlerin sağlığında bilinmesini istemedi.
Kendisi de zaten kimseye bahsetmedi.
Çünkü onun aldığı terbiye bunu gerektiriyordu.
Enver Abi yaşamı boyunca bir tek kişiyi kendine örnek aldı.
O da; Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi ve Selem) oldu.
O’nun gibi yaşamaya, O’nun gibi yapmaya çalıştı.
Mübarek Peyfamber Efendimiz de çok büyük zulümlere uğradı,
çok büyük acılar çekti.
Enver Abi bir sohbetinde; “Yeryüzünde Peygamber Efendimiz’den (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) daha büyük acı ve sıkıntı çeken ikinci bir insan olmadı.” demişti.
Mübarek Peygamberimiz yaşadığı acı ve sıkıntılardan hiç bahis etmedi. 
Hiç yakınmadı.
Bunlardan yakındığı tek bir Hadis-i Şerif bile yoktur.
Bizler mübarek peygamberimizin yaşadığı acı ve sıkıntıları Eshâb-ı Kirâm’ın anlattıkları ve yazdıklarıyla öğrendik.
Enver Abi’nin sessizliğinin ve yakınmamasının sırrı da burada.
O da benzemeye çalıştığı Peygamber Efendimiz’in (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) bu özelliğini biliyordu.
Tıpkı O’nun yaptığı gibi yaptı…
Ben O’nun yaşadığı acı ve sıkıntılara bizzat şahit olmuş birisi olarak bunları kaleme aldım.
Gelecek nesiller Enver Abi’yi okurken bu acıları da böylece öğrenmiş olacaklar.

xxxx

Anlatacak o kadar çok konu var ki, yazmakla bitmez.
Belki bu yazdıklarımı; gelirini mudilere bırakacak bir kitaba dönüştürürüm.
Orada köşe yazılarımda kısaca geçtiğim bazı bölümleri daha geniş aktarabilirim.
Nasip İnşallah.

xxx xxxx xxxx 

Dönelim konumuza.
Enver Abi’nin vefatından 6-7 ay önceydi.
Bir yaz günü Ankara’ya geldi.
Ankara’ya geldiğinde Bağlum’da yaptırdığı evinde kalıyordu.
Bağlum, bilmeyenler için belirteyim: Ankara’ya 13 kilometre uzaklıkta bir nahiye. Şimdi Keçiören’e bağlı mahalle gibi oldu.
Bağlum’u Bağlum yapan şey ise; son devrin en büyük evliya ve alimlerinden Seyyid Abdülhekim Arvasi Hazretleri’nin kabrinin burada olması.
Necip Fazıl Kısakürek’in hocası olarak bilinen Seyyid Abdülhekim Arvasi Hazretleri’nin kabrine bütün Türkiye’den ziyaretçiler gelir.
Ankara’nın ünlü siyasetçileri de zaman zaman mübarek kabrine uğrayarak dua ederler.
Enver Abi için ise Seyyid Abdülhekim Arvasi Hazretleri’nin ayrı bir yeri var:
Hocasının hocası durumunda.
Bu yüzden Bağlum’a ayrı bir sevgi ve bağlığı vardı.
Bu mübarek insana sevgisi yüzünden Ankara’nın merkezine değil, onun kabrine yakın bir yerde ev yaptırdı.
Ankara’ya geldiğinde de bu evde kalıyordu.
Özellikle sabah namazlarından sonra kabristana gidip, Seyyid Abdülhekim Arvasi Hazretleri’nin kabrinin başında saatlerce dua ediyordu.
Bizler yatağımızda uyurken Enver Abi, O mübarek kabrin başında gözyaşı dökerdi.
Kendi ifadesiyle; “Bu dünyada en çok huzur bulduğu yer” O mübarek kabrin başıydı.
Ankara’ya son gelişinde de yine Bağlum’daydı.
Enver Abi’nin geldiğini öğrenince haber beklemeye başladım.
Perşembe günü akşam saatleriydi.
Beklediğim telefon geldi:
-Enver Abi seni Bağlum’a çağırıyor. Cuma namazını birlikte kılacak.
İnanılmaz sevindim.
Cuma günü Bağlum’daki eve vardığımda 100 civarında arkadaş vardı.
Öne doğru geçtim.
Enver Abi koltukta oturmuştu.
Beni görünce gülümsedi, “Kaçak gelmiş” dedi.
Selam verip hatır sordu, sohbetine devam etti.
Dikkat ettim; sohbetin ağırlık konusu ilmihal’di.
Bilmediğimiz konularda mutlaka İlmihal’e bakmamız gerektiğiydi.
Aslında bir veda konuşmasıydı.
Konuşmasında tamamen İlmihal’i işaret ediyordu.
Cuma vakti gelince sohbeti bıraktı.
İşte o anda çok büyük bir üzüntü yaşadığım olay oldu.
Enver Abi kendi başına ayağa kalkamadı.
İki arkadaş koluna girip ayağa kaldırdı.
O sahne beni derinden yaraladı.
Enver Abi’yi ilk kez o halde görmüştüm.
Belinde ağrısı olduğunu biliyordum ama yürüyemediğini bilmiyordum.
Ben Enver Abi’yi 35 yıl önce tanıdım.
İki arkadaşın kolunda ayağa kaldırılırken, ilk tanıştığım an gözümün önüne geldi. 
Yerinde duramayan, heyecanlı ve hareketli Enver Abi’yi iki kişinin kolunda görmek bu yüzden beni çok etkiledi.
Yanıma geldi ve yere oturdu.
Namazını da oturduğu yerde kıldı.
Bu da beni çok üzdü.
Hayatımda ilk kez Enver Abi’yi oturarak namaz kılarken görmüştüm.
Yüzünde belindeki ağrının verdiği bir acı vardı.
O acıyı görünce üzüntüm daha da katlandı.
Namaz tamamlandığında iki arkadaşın kolunda tekrar ayağa kalktı.
Her zaman yaptığı gibi acılarını bir kenara bırakıp arkadaşlara gülümsedi.
Hepimize ayrı ayrı dua etti.
Bana işlerimin nasıl olduğunu sordu.
Öylece vedalaştık.
Meğer temelli vedalaşmışız.
Bu Enver Abi ile yüzyüze son görüşmem oldu.
Neşeyle geldiğim Bağlum’daki evinden büyük bir üzüntüyle ayrıldım.
Uzun süre Enver Abi’nin iki kişinin kolundaki hali gözümün önünden gitmedi.
Sağlığını merak etmeye başladığım için sık sık telefonla aradım.
Vefatından 3-4 ay önce de konuştum.
Yine rahatsızdı.
Hastaneye yattığı günden vefatına kadar, günde 3-4 kez yanındakileri arayıp sağlığı hakkında bilgi aldım.
Ta ki; vefat haberi gelene kadar…
O sıkıntılı günler başlı başına bir yazı konusu.

xxxxxx

Enver Abi’nin iki kişinin kolundaki hali uzun süre aklımdan çıkmadı.
O görüntüyü hayatımın en acı sahnesi sandım.
Yanılmışım.
Meğer daha da acısı varmış.
Onu da; ilk Enver Abi yazımdan sonra öğrendim.
Enver Abi ile ilgili yazılara başladığım günlerdi.
Yazımdan sonra bir arkadaş aradı.
Kendisi Enver Abi’nin Bağlum’daki evinde güvenlik görevlisi olarak çalışıyor.
“Abi” dedi : 
-Yazında Enver Abi’nin geceleri gözyaşı döktüğünü yazmışsın. Ben bunun şahidiyim. Enver Abi buraya her geldiğinde kimseye belli etmeden sabahlara kadar ağlıyordu. Biz niye ağladığını bilmiyorduk. O gözyaşlarının nedenini senin yazınla öğrenmiş olduk.
Kendisine Enver Abi’nin sabaha kadar ağladığını nerden bildiğini sordum.
O da; “Burada kaldığı süre boyunca her gece sabah namazına kadar çalışma odasında kaldı. Namazını kılıp yattı. Biz Enver Abi’yi çalışıyor sanıyorduk. Meğerse O, ağlıyormuş” dedi.
“Nasıl yani” dedim.
Devam etti:
- Abi, biz zaman zaman etrafı dolaşıp kontrol ederiz. Çalışma odasının yanından geçerken hıçkırık sesleri duydum. Enver Abi’nin sesiydi. Bir mana veremedim. 
Sabah namazını kılıp odasına çekildiğinde ben de çalışma odasını temizlemek için içeriye girdim. Belki erken kalkar da çalışması gerekir diye odayı temizledim. 
Masasının altında bir çöp kovası var. Onu boşaltırken şaşırıp kaldım. 
Akşam boş bıraktığımız çöp kovası ağzına kadar ıslak kağıt mendille dolmuştu
Dondum kaldım.
Bir kova dolusu gözyaşıyla ıslanmış kağıt mendil.
Enver Abi sabaha kadar ağlamış.
O gözyaşlarını da kağıt mendil ile silip silip atmış.

Arkadaşları rahat yataklarında uyurken onlar için ağlayan bir Enver Abi…
Sıkıntı, acı ve çile ile geçen bir ömür.
Üstüne; uğradığı zulümler ve haksızlıklar.
Sonuç: Hıçkırıklarla bir kova dolusu gözyaşı.

Acılarla bezenmiş bir ömür, hastanede odasında bitti
Gülen adam bir kova gözyaşıyla sessizce çekip gitti


METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

.

ENVER ABİ VE DEVLET BAHÇELİ

• 27.8.2013

ENVER ABİ VE DEVLET BAHÇELİ

Metin ÖZER/ HABERVİTRİNİ

Arkadaşlar sıklıkla ‘Devlet Bahçeli’nin Enver Abi’nin vefatında niçin taziye mesajı yayınlamadığını’ soruyor.
Sorular çok olunca, bu konuya bir açıklık getirmem gerekti.
Hatırlarsanız geçtiğimiz ay Devlet Bahçeli kendisinden görüş almak isteyen bir grup gazeteciyi kovmuştu.
İstanbul’dan dönerken Bolu’da mola veren Bahçeli, kendisini takip eden gazetecilerin demeç isteğine; “Çıkın dışarı!..” diyerek, sert bir tepki verdi.
Siyasi bir liderin gazetecileri kovduğuna da böylece ilk kez şahit olmuş olduk.
Ne hikmetse medya bu kovulma olayını fazlaca büyütmedi.
Oysa Devlet Bahçeli sürekli olarak medyanın ilgisizliğinden şikayet eden bir isim.
Her söze başladığında ‘medyanın MHP’yi sevmediğini’ söyler durur.
Kusura bakma ama kovduğun medya seni niçin sevsin?
Bu son olay, Bahçeli’nin ilk vukuatı değildi.
Benzer bir tavrı da Enver Abi’ye gösterdi.
O konuya girmeden önce biraz geriye gitmek isterim;
Başbuğ Türkeş’in dönemine.
Rahmetli Türkeş ile bizim aramızda farklı bir bağ vardı.
Kendisi de Avşar’dı ben de Avşar’ım.
Türkeş Kayseri’nin Pınarbaşı’ndan.
Ben hemen yakınındaki Sarız’danım.
Hal böyle olunca bana karşı özel bir yakınlığı vardı.
Bu yüzden sık sık partiye çağırır, genel durum üzerine sohbet ederdik.
İşin doğrusu; kendisinin ve MHP’nin görüşlerinin yayınlandığı nadir kuruluşlardan biri, İhlas Grubu’nun medyasıydı.
Fırsat buldukça kendisini TGRT’deki programıma konuk ederdim.
O günlerdi…
Rahmetli Türkeş bir gün aradı.
Ben de partiye gittim.
Kısa bir hoş-beşten sonra Enver Abi’yi sordu.

Ben de kendisine anlattım.
Türkeş, Enver Abi ile uzun bir görüşme yaptığını söyledi.
Sözlerine de; “Enver Bey çok muhterem bir insan. Helal süt emmiş bir vatan evladı.” dedi.
“Hayrola Başbuğ’um” dedim.
“Kendisiyle sohbetimiz sırasında bir olay anlattı. Çok duygulandım” dedi.
Türkeş, “12 Eylül’den önce Enver Bey’in arkadaşları, Muhterem Kayınpederinin yazdığı dini kitapları dağıtırken zaman zaman komünistlerin taciz ve saldırısına uğramışlar. O saldırılar sırasında bizim ülkücü gençler kendilerine sahip çıkmışlar. Koruyup kollamışlar. Enver Bey bana bu olayları anlattı.” dedi.
Türkeş devam etti :
- Benim bundan haberim bile yoktu ama Enver Bey bunu hiç unutmamış. Bana, “Başbuğ’um, bizim size vefa borcumuz var. Sizin bu iyiliğinizi hiçbir zaman unutmam. O yüzden Türkiye Gazetesi ve TGRT’nin kapıları size sonuna kadar açık.” dedi. 
Hakikaten Türkeş inanılmaz duygulanmıştı.
Daha sonraki bir görüşmemizde konu yine Enver Abi oldu.
Parti olarak mali sıkıntı içerisinde olduklarını anlatan Türkeş, “O sıkıntılarla uğraşırken Enver Bey aradı. Daha ben bir şey demeden MHP’nin reklamlarını gazetesinde para almadan basacağını söyledi. Çok şaşırdım” dedi.
İşte Enver Abi bu…
Arkadaşlarına yapılan bir iyiliği yıllarca unutmamış.
Böyle bir vefa insanı.
Enver Abi’nin MHP’ye iyiliği sadece bununla da sınırlı değildi.
Pek çok ülkücü gence ne iyilikler yaptığını yakinen bilenlerdenim.
Türkeş’in vefat haberini Enver Abi’ye ben verdim.
Çok üzüldü.
Bana, “Başbuğ’un şanına uygun bir canlı yayın yapın.” dedi.
TGRT olarak Türkeş’in cenaze törenini 12 saat kesintisiz canlı yayınladık.
Bu, o yıllarda bir yayıncılık rekoruydu.
Gelelim Devlet Bahçeli meselesine.
Türkeş’in vefatından sonra MHP’nin başına Devlet Bahçeli geçti.
Bizim MHP’ye olan ilgimiz bu süreçte de devam etti.
Hatta Devlet Bahçeli’yi ilk kez ben Siyaset Vitrini programımda ağırladım.
Arkasından seçimler geldi.
MHP ikinci parti olarak hükümet ortağı oldu.
Enver Abi, “Hayırlı olsun” demek için Devlet Bahçeli’den randevu aldı.
Ben o görüşmede yoktum.
Görüşme sonrası Enver Abi, büroya oldukça canı sıkılmış olarak geldi.
Neşesi kaçmıştı.
O anda kendisine bir şey soramadım.
Sonradan öğrendim.
Enver Abi’yi yakından tanıyanlar bilir: Çok hoş sohbettir.
Konuşurken vücut dilini kullanır.
Sohbetin etkisine o kadar fazla kapılır ki, zaman zaman yanındakine eliyle dokunur.
Bu tamamen sevgi ve muhabbet dokunuşudur.
Yan yana konuşurken birkaç kez eliyle Devlet Bahçeli’nin dizine dokunmuş.
Bahçeli bu dokunuşlardan rahatsız olmuş. Yüzü asılmış.
En son dokunduğunda ise; “Enver Bey dizime dokunma!..” demiş.
İşte bu söz, odada buz gibi bir havanın esmesine neden olmuş.
Bahçeli’nin bu çıkışından sonra Enver Abi sohbeti kesip müsaade istemiş.
Şaka gibi değil mi?
İşte bu olaydan sonra Enver Abi ile Bahçeli arasındaki görüşmeler bıçak gibi kesildi.
Ankara’da her olup biteni soran Enver Abi, bana hiçbir zaman Bahçeli’yi sormadı.
Bir daha da Bahçeli ile hiçbir ortamda görüşmedi.
Bahçeli, bu olaydan dolayı sadece Enver Abi’ye değil bütün İhlas Grubu’na husumet duydu.
Halen de bu husumeti sürüyor.
O yüzden Enver Abi’nin vefatında tek satırlık taziye mesajı bile yayınlamadı.
Partisinden kimseyi de cenazeye göndermedi.
Enver Abi’nin rahmetli Türkeş’e yaptıklarını bilen ülkücüler ise cenazeye katıldı.
O yüzden Bolu’da olan olaya hiç şaşırmadım.
“Dizime dokundu” diye koskoca bir medya patronunu silip atan Bahçeli’nin, 3-5 muhabiri kovmasından daha normal ne olabilir ki?
Anormal olan; Bahçeli’nin ‘medyanın ilgisizliğinden’ yakınması.
Ne demişti Enver Abi:
-Kimse kimseye bir şey yapmaz. Yapan daima kendine yapar. Hayrı da şerri de.
Bahçeli de kendine yaptı.
Dokunulmasından rahatsız oldu.
Ne de olsa onun adı ‘Devlet’
Dokunulmazlığı var!..

METİN ÖZER/HABERVİTRİNİ
 

.

ENVER ABİ’NİN HUZURUNU BOZAN SÖZLER

• 2.7.2013

Yazılarımı takip edenler hatırlayacaktır.
28 Şubat cuntasının ve onun kuklası iktidarların İhlas Finans’ı nasıl batırdıklarını.
Bu operasyon için Enver Abi’nin doğum gününün niçin seçildiğini, goygoycuların nasıl çalıştıklarını ilk kez bu satırlardan öğrendiniz.
Enver Abi’yi tutuklama girişimini, 500 sayfalık bir raporu ele geçirerek nasıl bertaraf ettiğimizi de ilk kez benden duydunuz.
TGRT’nin nasıl teslim alındığını, bunun için yapılan pazarlıkları da yine buradan okudunuz.
Enver Abi, Türkiye Gazetesi’nin orta sayfasını kurtarmak için TGRT’yi feda etti.
İddia ediyorum!..
28 Şubat’ta fiilen el konulan tek kuruluş TGRT’dir.
Bazı arkadaşlar günümüzün moda sloganından yola çıkarak, “niçin direnilmediğini” soruyor.
O zamanlar “Diren Gezi Parkı” gibi sloganlar olmadığı için, günümüzü o günler ile kıyaslıyorlar.
O tarihte bugünkü gibi direnilecek hal mi vardı?
Enver Abi, buna rağmen sonuna kadar direndi.
O direnci olmasaydı bugün İhlas Holding olmayacaktı.
Bunu yaparken de inanın yanında sağ kesimden tek bir grup ve güç yoktu.
Tek başına müthiş bir ilmi siyaset ile kuşatmadan sağ salim çıkmayı başardı.
İhlas’ı kurtarırken maalesef kendisini feda etti.
“Diren” diyenlere bir olay aktaracağım.
Yine 28 Şubat süreciydi.
Yeni RTÜK başkanı seçilmişti.
Başkanlığı Refah Partisi kontenjanından üye olarak seçilen bir arkadaş gelmişti.
RTÜK Başkanı, Refah Partili idi anlayacağınız.
Zahid Akman'dan önceki başkandı.
Enver Abi kendisinden randevu aldı.
Enver Abi, Ali Baransel, Bekir Hazar ve ben RTÜK’e gittik.
Randevu saatinde içeriye girdik.
Girmez olaydık.
O RTÜK Başkanı hoş geldiniz bile demeden, “Huzura Doğru programı kalkacak” dedi.
Hepimiz şok olduk.
Özellikle Enver Abi büyük şaşkınlık yaşadı.
Bunu bir Refah Partilinin ağzından duymak hepimizi derinden yaraladı.
Arkasından kurul üyeleri ile bizi toplantıya aldılar.
Yani orada da 4 Refah Partili üye vardı.
O toplantıda konuşulan tek konu ‘Huzura Doğru’ programıydı.
Üyelerin tamamı bu programın derhal yayından kaldırılmasını istedi.
Enver Abi’nin müthiş canı sıkılmıştı.
Enver Abi; İnsanlara dininin anlatılmasına, Mübarek Peygamber Efendimizin (Sallallahü Aleyhi Vessalam) sözlerinin aktarılmasına ve evliyaların hayatlarının ekrana getirilmesine, niçin bu kadar düşmanlık edildiğini bir türlü anlayamadı.
Bu milletin ahlakını bozan yüzlerce programa sessiz kalanlar, kafayı ‘Huzura Doğru’ programına taktı.
‘Huzura Doğru’ yüzünden Enver Abi’nin bütün huzurunu bozdular.
Buradan bir acı olayı daha hatırlatayım.
Biliyorsunuz TGRT ile ilgili Enver Abi’ye yüzlerce iftira atıldı.
TGRT kağıt üzerinde kendinin gözükse de, fiilen kendisinin değildi.
Bunu da en iyi bilenler RTÜK üyeleriydi.
Özellikle orada Refah Partisi kontenjanından bulunan üyelerdi.
O iftiralar havada uçuşurken bunların asker korkusundan bile gıkı çıkmadı.
Çıkmadığı gibi, bazıları ekranlara çıkıp Enver Abi’yi eleştirdi.
Bir yanda 28 Şubat cuntası,diğer yanda onların hükümeti, başka tarafta Yahudi lobisi ve cuntaya çalışan sözde sağcı görevliler.
Tam bir ateş çemberi.
Böyle bir çemberin ortasında da Enver Abi.
Bu hain kuşatmada kendinizi düşünün.
Baskı, tehdit ve zulüm dayanılacak gibi değil.
O fırtınada İhlas gemisini kurtarmaya çalışıyorsun.
Enver Abi’nin çilelerini yazarken işte bunları anlatıyorum.
Emin olun yazdıklarım, yaşadıklarımın yüzde 20’si bile değil.
Yazamadıklarımda çok daha fazla acı ve gözyaşı var.
Benim şahit olduklarım ve bildiklerim, Enver Abi’nin başına gelenlerin yüzde 10’u bile etmez.
Bu hesaba bakarak; Enver Abi’nin gördüğü zulmü siz hesaplayın.
Peki bu zulüm ortamında Enver Abi ne yaptı?
Sadece Allahü Teala’ya sığındı.
Sürekli dua etti.
Yaşadığı acı ve uğradığı zulümleri en yakınlarına bile hissettirmedi.
Arkadaşlarının üzülmemesi için hep güldü.
İnanın her gece ağladı ama kimseye göstermedi.
Kendisine yapılan iftiralara bile sesini çıkarmadı.
Hatta, “Allah ıslah etsin” diye onlara dua etti.
Bir gün bile başına gelenlerden şikayetçi olmadı.
Çünkü Enver Abi; bu dünyada huzur ve rahat olmadığını en baştan kabul etmişti.
Peki kendisine bu zulmü yapanlara ne yaptı?
Emin olun hiçbir fenalık yapmadı.
Hatta onların da kurtulması için bol bol dua etti.
Düşmanları ile bile görüşmelerini kesmedi.
Onlara hep doğruyu anlattı.
Enver Abi, Mevlana Celalleddin’i Rumi’nin ünlü sözünü kendisine rehber edinmişti:
Gel, gel, gel.
Her ne isen gene gel.
Kafir de olsan, putperest de olsan gene gel.
Bu dergah ümitsizlik kapısı değildir.
Yüz sefer tövbeni bozsan da yine gel, gel, gel.
İşte bu sözden yola çıkan Enver Abi, yaşadıklarına küsüp köşesine çekilmek yerine, insanlara doğruları anlatmaya devam etti.
28 Şubat cuntasıyla yaptığı toplantılarda büyüklerin hayatlarından örnekler verdi.
Demirel’den Mesut Yılmaz’a, Çiller’den Bahçeli’ye kadar bütün siyasetçilere dinimizi anlattı.
TGRT’nin sanatçılarına bile her fırsatta evliyaların hayatlarını aktardı.
O günlerde türkücü İbrahim Tatlıses gazetelere:
“Enver Ören çok mübarek bir insan. O bize doğruyu gösteriyor ama bizler şeytan olmuşuz”şeklinde demeç vermişti.
Tatlıses’in dediği gibi; kimisi dinledi, kimisi dinlemedi.
Enver Abi’ye bu konuyu sordum :
-Efendim, herkese dinimizi anlatıyorsunuz. Geri dönüş oluyor mu?
Enver Abi, “Bak kardeşim. Bizim işimiz doğruyu anlatmak. Doğruyu anlattığımız anda görevimiz biter. Ondan sonrası nasip meselesi. O da bizi aşar Allahü Teala’nın alanına girer. Biz oraya karışamayız. Bu yüzden anlatacağız ama baskı yapmayacağız” dedi.
Bunu kendisine ilke edinen Enver Abi, yaşamı boyunca rastladığı herkese doğruları anlattı.
Hala Enver Abi’nin yanlış yaptığını düşünen var ise yukarıdaki cümleyi bir kez daha okusun.
Ömrünü doğruyu anlatmaya adamış bir insan, doğruluktan ayrılır mı?
Enver Abi’nin vefatına, sevenleri çok ama çok üzüldüler.
Onların bir kısmında bir umutsuzluk havası gözlemliyorum.
O arkadaşlara bir çift sözüm var.
O sözü de Enver Abi’den işittik.
Enver Abi bir sohbetinde; “ Büyükler hayatta iken kınındaki kılıç gibidir. Emri hak vaki olup ruh vücuttan çıktığında, kılıç da kınından çıkar. Kılıç kınından çıktığı için, o büyüklerin tasarrufu daha müessir olur. Yani tesirli olur. O tesirin derecesi, kıyamete kadar her gün artarak devam eder” dedi.
Enver Abi bu sözleri, Mübarek Kayınpederi Hüseyin Hilmi Işık Hazretleri’nin sözleri olarak bize aktarmıştı.
Enver Abi’nin aramızdan temelli ayrıldığını sananlar, bu sözü tekrar tekrar okusun.
Halis kalp ile bakan bu kılıcı görür.

Kör olup görmeyenlere keskin kılıç neylesin.
Allahü Teala bizi bunu görenlerden eylesin.

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

.

KOÇ POSTUNA BÜRÜNMÜŞ AÇ KURT

• 25.6.2013

Ben bugün yaşanan olayları Erdoğan’ın 28 Şubat’ı olarak görüyorum.
Görmekten öte bu konuda kesin delillerim var.
O süreçten sonra yazılanları çok yakından takip ettim.
Yüzlerce yazı okudum. Bir o kadar da değerlendirme dinledim.
İnanın müthiş şaşkın bir haldeyim.
Kimse 28 Şubat’ı gerçek haliyle kaleme almadı.
Bilerek veya bilmeyerek sürekli hedef şaşırttılar.
Hal böyle olunca benim bir 28 Şubat yazısı yazmam vacip oldu.
Benim anlatacağım 28 Şubat, bugünün olaylarına da ciddi anlamda ışık tutacaktır.
Ben 28 Şubat’ı hiçbir zaman bir darbe girişimi olarak görmedim.
Benim gözümde 28 Şubat, Cumhuriyet tarihinin en büyük soygun ve vurgun operasyonudur.
Her operasyonda olduğu gibi bu operasyonda da bir takım birimler görev almıştır.
Darbeci cunta, bunlardan sadece birisidir.
Bu operasyonda; bir kısım siyasetçiler, medya, yargı, üniversiteler, KESK ve DİSK gibi sendikalar ile sivil toplum örgütleri yer almıştır.
28 Şubat operasyonu ekonomik çıkar grupları tarafından planlanmış, Cumhurbaşkanı tarafından eyleme dönüştürülmüştür.
28 Şubat operasyonunun tek amacı; iktidarı düşürmek ve yerine yeni bir iktidar getirmektir.
Kurdurdukları hükümet eliyle de devleti talan etmektir.
Ekonomik çıkar grupları işbaşındaki REFAH-YOL hükümetini niçin düşürmek istedi?
İşte olaylar, bu sorunun cevabında saklı.
O günlere tekrar dönelim.
REFAH-YOL ile birlikte ekonomide ciddi bir düzelme başlamıştı.
O düzelme nedeniyle Başbakan Erbakan, memurlara yüzde 60 gibi müthiş bir maaş artışı vermişti.
İşte o günlerde hükümet tarihi bir karar aldı.
Devletin bütün gelir ve giderleri tek bir havuzda toplandı.
İşte 28 Şubat’ı başlatan işte bu havuz kararıdır.
O güne kadar hortumlarını devlete takan çıkar grupları, buradan besleniyordu.
İşbaşındaki iktidarların başını ayarlamasalar bile, kendilerine yakın bakanlar aracılığıyla devletin bütün işlerini alıyorlardı.
Bu sayede inanılmaz kar ettiler.
İşte o havuz kararıyla birlikte bakanlar üzerinden tatlı para kazanma dönemi kapandı.
Devletten iş almak için Başbakan Erbakan ve Başbakan Yardımcısı Çiller’e ihtiyaçları vardı.
Her ikisi de devletin hortumlanmasına kesinlikle karşı çıkıyorlardı.
REFAH-YOL’un havuz kararına karşı elleri altındaki medyadan müthiş bir karalama kampanyası başlattılar.
Maaşlı elemanları olan bazı yazarlar günlerce hükümete yüklendi.
Ancak hükümet geri adım atmadı.
İşte o günlerdi.
Hükümet ekonomik programını anlattığı bir toplantı yaptı.
İşadamlarının ve patronların tamamına yakını o toplantıdaydı.
Ben de gazeteci olarak resepsiyondan haber çıkarmaya çalışıyordum.
Başbakanlık muhabirim büyük bir heyecanla yanıma geldi :
-Abi büyük bombayı patlatıyorum.
“Hayrola” dedim.
O arkadaş, “Abi az önce ünlü işadamı ile ünlü medya patrona konuşuyorlardı. Ben tam arkalarındaydım, medya patronu, ‘Bu iş böyle gitmez. Eğer havuz devam ederse 3 aya kadar batarım’ dedi. İşadamı da, ‘İstanbul’da bir toplantı yapalım’ şeklinde cevap verdi” dedi.
“Elinde kaset var mı?” diye sordum.
O tarihte kameraların telsiz mikrofon sistemi olmadığı için bu konuşmayı kayda alamadık.
Ama o konuşma tam olarak böyle geçti.
Ertesi gün Başbakan Erbakan’ı aradım.
Kendisi ile başbakanlık da görüştük.
O konuşmayı aktardım ama Erbakan’da bir bilgi yoktu.
Sadece bu havuz kararıyla ilgili içeriden ve dışarıdan büyük baskı altında olduklarını söyledi.
Ama isim vermedi.
Bu olaydan hemen sonra ‘irtica bombası’ patladı.
“3 ay sonra batarız” diyen ünlü medya patronunun medyasının önderliğinde bir irtica furyası başladı.
O gün irticaya sarılanlarla bugün ağaca sarılanlar aynı.
Sadece o tarihte Dinç Bilgin’in sahibi olduğu Sabah Gazetesi ve ATV bugün el değiştirdiği için karşıtarafta.
Bugün ağacı yazanların tamamı, o günlerde irticayı yazdı.
Medya ile başlatılan psikolojik savaşa ardından cuntacı askerler de katıldı.
İrtica hikayesine inanan; Atatürkçü, laik, alevi, solcu, devrimci ve aydın kesim sokaklara indi.
O gün kullanıldıklarını göremeyen bu kesimler, bugün aynı tuzağa düştü.
Medyanın yazarak, askerin korkutarak yürüttüğü operasyon iktidarı salladı.
Arkasından operasyonun son dalgası geldi.
İstanbul’da holding merkezlerinden Ankara’ya taşınan valizler dolusu para, Sheraton ve Hilton otellerinde bazı DYP’li vekillere dağıtıldı.
Para almayı onurlarına yediremeyen vekillere askerlerden tehditler geldi.
Sonuçta DYP’den bir grup ayrıldı ve iktidar düştü.
Operasyon başarıya ulaştı.
Demirel tarafından hükümet kurma görevi verilen Mesut Yılmaz, Köşk’ten çıkıp soluğu Aydın Doğan’ın yalısında aldı.
O gece o yalıda; yeni kurulacak hükümetin bakanları belirlendi.
28 Şubat sonrası kurdurulan ANASOL-D ve ANASOL-M iktidarları kendini oraya oturtan çıkar gruplarının sözünden çıkmadı.
Bunlar iktidara geldiği gün ‘irtica tehdidi’ bir gecede bitti.
Tıpkı 12 Eylül Darbesi’nde akan kanın bir gecede durduğu gibi.
28 Şubat hükümetleri döneminde devlet muz gibi soyuldu.
Vurgunun boyutu 300 milyar dolardır.
Bu 300 milyar dolar, o günlerde sokaklarda REFAH-YOL’un gitmesi için gösteri yapanların da parasıydı.
Kısaca 75 milyon Türk insanının kasası boşaltıldı.
Devlet resmen talan edildi.
Talan o derece büyüktü ki; Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin temel taşları durumunda olan, Ziraat Bankası, Halkbank ve Vakıflar Bankası batma noktasına geldi.
REFAH-YOL’u indiren ekonomik çıkar grupları, bu 3 bankadan bedavaya paralar alıp, bunların üstüne yattı.
Ödemediği kredilere hükümetten af çıkarttılar.
Soygun o denli pervasızca yapıldı ki, banka patronları kendi bankalarını bile hortumlayamaya başladı.
Sahipleri tarafından içi boşaltılan 22 banka battı.
Devletin sadece bu bankaların içinin boşaltılması nedeniyle kaybı 30 milyar 138 milyon dolardır.
Bu para AK Parti iktidarı tarafından karşılanmıştır.
Soyup soğana çevirdikleri devletten alacak bir şey kalmayınca ellerini çektiler.
Ardından seçim kararı alındı.
Yapılan seçimde AK Parti iktidara geldi.
AK Parti iktidara geldiğinde ekonomi tamamen bitmişti.
Şimdi gelelim bugüne!..
10 yıl aradan sonra 28 Şubat benzeri bir oyun, ismi farklı aktörleri aynı bir şekilde sahneye konuldu.
AK Parti iktidarının devletin kasasını parayla doldurmasına ağzı sulanan aynı çıkar grupları, yeniden harekete geçti.
28 Şubat’ın irticası şimdi ağaç oldu.
28 Şubat’ta soyulduklarını bile anlamayan belli çevreler, şimdi de aynı şekilde yollara döküldü.
Bu koyun sürüsünün başında da KOÇ postuna bürünmüş bir kurt var.
Yanına birkaç genç kurdu alan yaşlı kurt, sürünün içerisine girdi.
Bu kurt, sürünün çobanını devirmek istiyor.
Çoban giderse önüne düştüğü bütün koyunları boğazlayıp bir kenara atacak.
KOÇ görünümlü kurt, koyunları şimdi ekmek ve makarnayla besliyor.
KOÇ’un beslemesi koyunlar, çobana toslamak derdinde.
Çobanın başına bir şey gelirse, vay geldi hallerine.
Kurdun ilk parçalayacağı o koyunlar olacak.
28 Şubat’tan ders alan çoban şimdi daha temkinli.
İki elinde iki bıçak kurdu gözlüyor.
Kurban Bayramı yaklaşırken o kurbanlığı çoktan seçmiş durumda.
Bu bayramda semiz bir KOÇ görünümlü kurdun boğazlanışını görebiliriz.
Vatana millete hayırlı olsun.

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

.

TAYYİP ERDOĞAN’IN 28 ŞUBAT’I

• 17.6.2013

TAYYİP ERDOĞAN’IN 28 ŞUBAT’I

Metin Özer/ HABERVİTRİNİ

Son yazımı başlığı, ‘Tayyip Erdoğan dostunu düşmanını iyi tanımalı”şeklindeydi.
Aslında o yazının özeti bir Hadis-iŞerif’e dayanıyordu.
Onu da Enver Abi’den öğrendik.
Özal’ın Cumhurbaşkanı olduğu günlerdi. Özal beklenmedik bir şekilde partinin başına Mesut Yılmaz’ıgetirmişti. Özal sayesinde Başbakan olan Mesut Yılmaz’ın ilk işi de, Özal’la selamı sabahı kesmek olmuştu.
O günlerde Özal Köşk’te bir yemek verdi.
Yemeğe Enver Abi de davetliydi.
Özal ve Enver Abi aynı masada oturuyordu.
Özal’ın keyifsiz ve canını sıkkın gören Enver Abi kendisine dönüp, “Boş yere üzülme, senin durumunun dinimizde yeri var” dedi.
Özal bu söze çok şaşırdı.
“Nerede yazıyor?” diye sordu.
Enver Abi, “Senin halini anlatan bir Hadis-i Şerif var. Hadis-i Şerifte buyruluyor ki: BİR KİŞİ HAK ETMEYEN BİR KİŞİYE İYİLİK YAPARSA, KARŞILIĞINDA MUTLAK KÖTÜLÜK GÖRÜR” dedi.
Özal bu Hadis-i Şerif’i çok beğendi.
Buradaki ‘Mutlak’ vurgusuna özellikle dikkatinizi çekerim. ‘Kötülük görür’ denilmiyor. “Mutlak kötülük görür” deniliyor. Yani kaçınılmaz bir sonuç.
Özal’ı, Erdoğan’ıbir kenara bırakırsak zaten bu Hadis-i Şerif, bizlerin de yaşamlarımızda başımıza gelen pek çok şeyi anlatıyor.
Hadis’in bir de devamı var :
KÖTÜYE YAPILAN İYİLİK,İYİYE YAPILAN KÖTÜLÜKTÜR

Bu açıklamadan sonra gelelim bugünkü meselemize.
Bugün çıkan olayların ağaç meselesi yüzünden çıktığını söyleyenlere sadece gülerim.
Olayların nedeni ağaç falan değildir.
Olayların nedeni; Tayyip Erdoğan’ı devirmek ve AK Parti’yi iktidardan düşürmektir.
Bu niyetinizi gizlemek için boş yere ağaçların arkasına saklanmayın.
Oynadığınız saklambaç oyununda sobelendiniz.

Ben bugün yaşanan olaylarla, 28Şubat sürecinde yaşananlar arasında müthiş bir benzerlik görüyorum.
O günleri hatırlayın.
28 Şubat’ta hiç var olmayan, hayali bir tehdit olan ‘irtica’üretildi, şimdi de aynı şekilde ‘ağaç’ çıkartıldı.
28 Şubat’da irtica tehlikesinin etrafında toplananlar, şimdi ağaç altında toplandı.
28 Şubat’ta oynanan tiyatronun aktörlerinin büyük kısmı,bugünün aktörleri.
Ekonomik çıkar grupları, kartel medyası, mason lobileri, sivil toplam örgütleri, hukukçular, aydınlar ve sanatçılar 28 Şubat’ın aktörleriydi.
O dönemin figüranları, bugün oynanan tiyatroda rol aldı.
O günlerde; Yahudi lobisi, ABD, İngiltere ve Avrupa iktidarın düşmesini istiyordu.
Bugün de aynı ülkeler AK Parti’nin düşmesini istiyor.
28 Şubat’da Yahudi lobisinin kontrolündeki dış basın Erbakan’ın düşmesini istiyordu.
Şimdi de aynı basın Erdoğan’ın düşmesini istiyor.
28 Şubat’ta CHP’de sahnedeydi, şimdi de CHP sahnede.
28 Şubat’ta; solcular, devrimciler, aleviler, enteller ve örgütler sokaklara dökülmüştü, şimdi de aynı örgütler sokaklarda.
28 Şubat’ta DİSK ve KESK gibi solcu sendikalar genel greve gitmişti.
Şimdi de aynı sendikalar genel greve gitti.

O dönemi bu dönem sanan “Ağaç tiyatrosunun” senaristleri ve yapımcıları,bu kez çok fena çuvalladı.
28 Şubat’da iktidarın benzer yöntemlerle indirildiğini hesaplayan senaristler, bu kez çok büyük bir hata yaptı.
Çünkü 28 Şubat’ın ‘esas oğlanları’ şimdi sahnede yok.
Peki kimler yok?
Öncelikle Türk SilahlıKuvvetleri yok.
28 Şubat’ta cuntacı generaller, REFAH-YOL iktidarının düşürülmesinde başrol üstlenmişti.
Cunta, o dönemki operasyonun en önemli vurucu gücüydü.
İktidarı devirme hareketinde tek silahlı güçtü.
O güç sayesinde iktidar fazla dayanamadı.
Asker, bugün oynanan tiyatroda rol almadı.
Rol almadığı gibi, sokaklara inenlerden rahatsız oldukları yönünde haberler geliyor.

Yukarıda irtica tiyatrosunda rol alanların, şimdi ağaç tiyatrosunda rol aldığını yazdım.
Bir de rol almayanlar var.
28 Şubat’ta askerler vardı, şimdi askerler yok.
28 Şubat’ta Cumhurbaşkanı vardı, şimdi cumhurbaşkanı yok.
28 Şubat’ta üniversiteler vardı, şimdi üniversiteler yok.
28 Şubat’ta bürokrasi vardı, şimdi bürokrasi yok.
28 Şubat’ta top yekun yargı vardı, şimdi sadece Barolar Birliği var.
28 Şubat’ta bütün medya vardı, şimdi bir kısım medya var.
28 Şubat’da tüm işadamları vardı, şimdi sadece Yahudi kökenli iş adamları var.
Sonuç olarak bu kadar baş rol oyuncusunun olmadığı bir tiyatro tutmaz.
Bu millet, sadece figüranların rol aldığı ağaç tiyatrosunu izlemez.

28 Şubat ile günümüz olayları arasında fark sadece bunlardan ibaret değil.
28 Şubat’da yüzde 21.38’lik oy oranıyla iktidarda olan bir REFAH PARTİSİ vardı.
Şimdi ise ardında kapı gibi yüzde 50’lik halk desteği olan bir AK Parti var.
28 Şubat'ta güçsüz bir ekonomi vardı, şimdi çok güçlü bir ekonomi var.
28 Şubat’da; eli bıçaklı kasabın çıkıp gelmesini bekleyen uysal koyun gibi bir sağ seçmen vardı.
Şimdi ‘Tayyip Erdoğan’ı yedirtmeyiz” diye haykıran tepkili seçmen var.
28 Şubat’ta; ılımlı, mülayim ve sakin bir Erbakan vardı.
Şimdi; “Bana sertsin diyorlar, Menderes çok kibardı yine ipe götürdünüz” diyen dik duran bir Erdoğan var.

Bütün bu farkları görmeden, ‘Halk ihtilali’ oldu sananlar hatalarının bedelini ağır ödeyecek.
Polisin gazıyla gaza gelip Taksim’e koşanlar, yakında çok fena gaz kaçıracak.

METİN ÖZER
HABERVİTRİNİ

.

ERDOĞAN DOSTUNU DÜŞMANINI İYİ TANIMALI

• 9.6.2013

ERDOĞAN DOSTUNU DÜŞMANINI İYİ TANIMALI

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

Türkiye günlerdir Gezi Parkı ile başlayan sokaklara taşan olayları konuşuyor.
Bu konuda hemen her kafadan farklı sesler yükseliyor.
Herkes kendinde yorum ve görüşler bildiriyor.
Ortada kesin olan bir şey var.
Olayların nedeni; kesilen 3-5 ağaç için değil, Tayyip Erdoğan’a duyulan yılların kin ve öfkesidir.
Bugüne kadar susanlar, şimdi ağaçlara çıkıp bağırmaya başladı.
Ben meseleyi analiz etmek yerine bugün başka bir yönünü ele alacağım.
Olayların; Başbakan Erdoğan’ın dostunu düşmanını tanıması adına çok faydalı olduğunu düşünüyorum.
Taksim olaylarını, gizli ve açık düşmanların iyot gibi ortaya çıkması olarak görüyorum.
Şimdi meseleye bu yönüyle bakalım.

Gezi Parkı’nda ilk tepkiyi koyan ve meydana dökülenler kim?
Çevreciler.
3-5 Ağaç için düşman gördükleri kim?
Başbakan Tayyip Erdoğan.
Başbakan Erdoğan kim?
10 yıllık iktidarında toplam 2 milyar ağaç diken kişi.

Taksim olaylarını kaşıyarak olayların bu hale gelmesine neden olan parti kim?
CHP
CHP kim?
Son 3 seçimde AK Parti’nin karşısında ağır mağlubiyetler alan Ana muhalefet partisi.
Askeri darbelerle iktidar olabilen CHP, şimdi başka bir darbeyle, ‘sivil darbeyle’ iktidar olmanın peşinde.

“Bu olayların arkasında PKK var, sokağa çıkanı partiden atarım” diyen kim?
MHP Lideri Devlet Bahçeli.
Peki Bahçeli Kim?
Başbakan Erdoğan’ın en sert eleştirilerine muhatap olan siyasi lider.
Erdoğan’ın ihmal ettiği milliyetçi kanadın temsilcisi. Şimdi ise en büyük destekçisi.
Başbakan Erdoğan bu tezatı iyi analiz etmek zorundadır.

Patronlar ve işçilerde durum ne?

“Taksim’deki haklı eylemi sonuna kadar destekliyoruz” diyen iş aleminin temsilcileri kim?
TÜSİAD. Türkiye Sanayici ve İşadamları Derneği.
TÜSİAD’ta kimler var?
Sanayici ve işadamları.
10 yıllık AK Parti iktidarında bütün dünyaya mal satan, köşelerden köşe olan işadamları.

Gezi Parkı'nda "çapulcuyum" pankartıyla dolaşan işadamı kim?
Cem Boyner.
Peki Cem Boyner kim?
AK Parti iktidarında; Boyner Holding’in karı yüzde 791 arttı. Boyner Holding'in borsadaki piyasa değeri 61.3 milyon liradan 546.8 milyon liraya ulaştı.
Cem Boyner’in kökeni nedir?
Yalçın Küçük’ün kitabında yazdığına göre Sebatayistir, yani Yahudi asıllıdır.

Sokağa inip ‘Bende bir çapulcuyum” diye bağıran banka müdürü kimdir?
Garanti Bankası Genel Müdürü Ergun Özen.
Peki, Garanti Bankası hangi grubun?
Ferit Şahenk’in sahibi olduğu Doğuş Grubu’nun.
AK Parti iktidarında inanılmaz büyüyen ve satın aldığı TV’lerle en büyük medya patronlarından birisi olan Ferit Şahenk’in kökeni nedir?
Soner Yalçın’ın kitabına göre Sebatayist, yani Yahudi kökenlidir.

“Bu olaylar Türkiye’nin itibarına zarar veriyor” diyen iş adamı topluluğu hangisi?
MÜSİAD.
MÜSİAD kim?
Genelde Müslüman ve milliyetçi iş adamlarından oluşan dernek.
AK Parti iktidarı döneminde bir türlü büyütülmeyen ve kıyıda köşede bırakılan iş adamları derneği.
Buna rağmen olaylarda hükümetin arkasında kapı gibi duran sanayiciler.

Genel grev çağrısı yapıp Taksim’e çıkan işçi temsilcileri kim?
DİSK ve KESK.
Peki bunlar kim?
Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu ve Kamu Emekçileri Sendikası Konfederasyonu.
Kısaca; devrimci ve solcu işçi temsilcileri.
AK Parti’nin “herkes sendikalı olsun” diye özel yasa çıkardığı işçi sendikaları.
Bu sendikalara bağlı işçiler, sürekli küfrettikleri TÜSİAD patronlarıyla Taksim’de niçin kolkola girdi?
Onun da cevabını siz bulun.

“Biz sokağa çıkmayacağız. Bu oyuna gelmeyeceğiz” diyen işçi temsilcisi kim?
HAK-İŞ.
Sağcı işçilerin yer aldığı işçi örgütü.
AK Parti iktidarı döneminde bir köşeye atılan, büyümek bir yana küçülen bir örgüt.
Buna rağmen iktidarın arkasındalar.

Medyaya bir göz atalım!..

“Bu bir halk hareketidir” manşeti atan gazete hangisi.
Hürriyet Gazetesi.
Hürriyet Gazetesi kimin?
Aydın Doğan’ın.
Aydın Doğan Kim?
Maliye Bakanı tarafından tek kalemde 1 katrilyonluk vergi borcu silinen işadamı.
AK Parti döneminde; Petrol Ofisi, Star TV ve Hilton gibi milyar dolarlık yerleri alan medya patronu.
Bu medya patronunun gazete ve TV’lerinde şimdi 24 saat Taksim’den canlı yayın yapılıyor.
Neden acaba?
Aydın Doğan yıllardır sessizdi.
Hatta hükümete övgüler diziyordu.
Hükümeti eleştiren bütün yazarlarını işte atıyordu.
Aydın Doğan’ın ağaç sevdası nerden çıktı?
Alamadığı bazı ihaleler mi var acaba?

Eylemlerde hükümete en ağır manşetlerin ve haberlerin yayınlandığı gazeteler hangileri?
Milliyet ve Vatan Gazeteleri.
Peki, bu gazeteler kimin?
Yıldırım Demirören’in.
Demirören kim?
Başbakan Erdoğan’ın desteğiyle Türkiye’de futbolun patronu yapılan iş adamı.
TFF’nin ortada görünmeyen başkanı.
Başbakan’ın bütün tepkilere rağmen arkasında durduğu işadamı

24 saat Taksim’den canlı yayın yapan, göstericilerle yatıp göstericilerle kalkan TV kanalı hangisi?
FOX TV
FOX TV kimin?
Rupert Keith Murdoch’un.
Amerikalı ünlü Yahudi işadamı.
Amerika’daki medyasında Taksim olaylarında 17 kişinin polisler tarafından öldürüldüğü yalanını yazan isim.
Murdoch ile Erdoğan’ın alakası ne?
Erdoğan, Murdoch’un Türkiye medya sahibi olmasının yolunu açmıştı.
Murdoch da vefasını böyle gösteriyor.

“Olayların hedefi Başbakan Erdoğan” manşeti atan gazete hangisi?
Türkiye Gazetesi.
Türkiye Gazetesi kimin?
İhlas Holding’in.
İhlas Holding kim?
28 Şubat sürecinde en ağır darbe vurulan, finans kuruluşu elinden alınan holding.
İhlas Holding’in devletle ne işi var?
Aslına bakarsanız yok.
Olmadığı için de hala Enver Ören’in borçlarını bitiremediği holding.
İhlas Holding’in medyası, buna rağmen Erdoğan’ın arkasında kapı gibi duruyor.

“Erdoğan diktatör”, “Başbakan Erdoğan asabi tavırlarını bir kenara bırakmalıdır”, “Üçüncü köprüye Yavuz Sultan Selim isminin verileceğinin ilan edilmesi, Alevi vatandaşlarımızı üzdü, rencide etti.”, “Alkol yasağı yanlış oldu” ve “Söylem ve siyasetiyle Erdoğan ‘merkez'den uzaklaşmaya başlamıştır.” Yorum ve haberleri hangi gazetede yayınlandı?
Zaman Gazetesi.
Zaman Gazetesi kimin?
Fethullah Gülen Cemaatinin.
Gülen Cemaati kim?
Erdoğan tarafından 10 yıldır her saldırıda korunan ve kollanan cemaat.
Üyelerinin bürokrasinin en kritik yerlerine getirildiği, Başbakan’a sırtını dayayan cemaat.
Diğer medyanın eleştirilerini anlıyorum.
Ama Zaman Gazetesi’nin eleştirilerini bir yere oturtamıyorum.
Ergenekon ve 28 Şubat operasyonları sırasında Başbakan Erdoğan’a, “Askeri darbelere karşı dik dur” tavsiyesinde bulunan gazetenin, şimdi “halk darbesine karşı eğil” tavsiyesinde bulunmasını anlamakta zorlanıyorum.

Olayları yalan yanlış fotoğraf ve haberleriyle kim alevlendirdi?
Sosyal medya.
Sosyal medya kim?
Facebook ve Twitter.
Twitter ve Facebook'taki yalanları anında ortaya çıkartan kim?
İnternetin haber portalları.
Haber portalları kimin?
Gazeteciliğe sevdalı dürüst ve tarafsız gazetecilerin.
Haber sitelerinin durumu ne?
Binbir ekonomik sıkıntı altında işlerini yapmaya çalışıyorlar.
Tam iki yıl önce Başbakan Erdoğan ve hemen hemen her ay Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç tarafından söz verilen ancak bir türlü çıkartılmayan yasalarının çıkarılmasını bekliyorlar.
Bu yasa çıkmazsa ne olur?
Zaten bir kısmı kapanmaya başladı.
Kısa süre içerisinde diğerleri de kapanır.
Böylece hükümet sosyal medya ile başbaşa kalır.

Gelelim spor cephesine…
Biliyorsunuz Beşiktaş’ın Çarşı ve F.Bahçe’nin tribün grupları Taksim’de toplanıp gövde gösterisi yaptı.

Çarşı Grubu hangi takımın taraftarı?
Beşiktaş’ın.
Beşiktaş’ın Erdoğan’la alakası ne?
Başbakan Erdoğan, Beşiktaş’ın büyük ve modern bir stada kavuşması için kolları sıvayan isim.
İnönü Stadı’na kazma vurulması bile imkansız iken, bu stadın yenilenmesi için özel izin çıkartan kişi Tayyip Erdoğan.
Başbakan Erdoğan tarafından kulüplerine kıyak geçilen taraftarlar, şimdi kendisine hakaret ediyor.

Taksim’de toplanan diğer taraftarlar kim?
Fenerbahçe taraftarları.
Başbakan Erdoğan’ın açıktan tuttuğu takımın taraftarları.
Fenerbahçeli Erdoğan, Aziz Yıldırım’ı şike davasından kurtarabilmek için jet hızıyla yasa geçirdi.
Yetmedi; Fenerbahçe’nin şikeden küme düşmesini önlemek için işini gücünü bırakıp Platini ile pazarlık yaptı ve Fenerbahçe’yi kurtardı.
O Fenerbahçe taraftarı vefasını şimdi Taksim’de gösteriyor.

Taksim’e çıkmayan tek takım taraftarı hangisi?
Galatasaray.
Galatasaray kim?
Tayyip Erdoğan’ın fazlaca hoşlanmadığı, taleplerini geri çevirdiği futbol takımı.
Erdoğan’ın uzak durduğu Galatasaray, şimdi kendine en yakın duran takım.

Eylemcilere tepki gösteren il hangisi?
Trabzon.
Trabzon’un takımı hangisi ?
Trabzonspor.
Trabzonspor, şike iddiasıyla şampiyonluk kupasını almak isterken karşısında kimi buldu?
Tayyip Erdoğan’ı…
Buna rağmen Trabzon halkı Erdoğan’ın yanında durdu.

Taksim’de ‘çapulcu tiyatrosu” oynayıp konser verenler kim?
Sanatçılar.
Sanatçılar kim?
AK Parti döneminde çıkartılan telif yasası nedeniyle elleri para gören kesim.
Parasızlıktan çapulcu olmaktan kurtarılanlar, şimdi çapulcu tiyatrosu oynuyor.

“Demokrasi sadece seçim demek değildir” diyen kim?
Cumhurbaşkanı Abdullah Gül.
Abdullah Gül kim?
Tayyip Erdoğan’ın dava ve yol arkadaşı.
Cumhurbaşkanlığı hakkı kendinde olduğu halde, sırasını verip Köşk’e çıkardığı yoldaşı.
Peki Cumhurbaşkanı yoldaşı hakkında niçin böyle bir söz söyledi?
Onun da cevabı yazının genelinde var.

İsrail’i, ABD’yi ve İngiltere’yi saymıyorum.
Tayyip Erdoğan’a karşı harekete geçen lobilere değinmiyorum.
İçeriden görünen manzarayı sizlerle paylaşıyorum.

Gelelim sonuca;
Bütün bu olaylar yakından izleyen ama bir tepki vermeyen kim?
Yüzde 51’lik sessiz çoğunluk.
Sokaktakilerin tabiriyle ‘Göbeğini kaşıyan adamlar”
Onlar neyi bekliyor?
Seçimleri.
Peki, seçimde ne yapacaklar?
Göbeğini kaşıyan adamlar; sandıkta, sokaktakileri fena kaşıyacak.

METİN ÖZER /HABERVİTRİNİ

.

HABERVİTRİNİ VE KÜRESEL MİSYON”

• 3.6.2013

27 Mayıs 2013 Pazartesi

Hasan Mesut Hazar-

Uzun bir aradan sonra tekrar “merhaba” aziz okurlar.

Yazmak, sadece düşünce ve görüşlerini belirtmek değil; gönül dostlarıyla halleşmektir aynı zamanda...

Paylaşmak ve “kalbden kalbe yol vardırı” yaşamaktır!

Sohbettir; bileşik kaplar misali, görüşleri zenginleştirmek ve birbirine eklemektir.

Merhum S.Ahmet Arvasi Hocanın Türkiye Gazetesi'ndeki köşesinin ismi “Hasbihal” idi.

Sohbet dahil her faydayı içine alan sımsıcak bir başlıktı.

Hasretle andığımız ve çok aradığımız o mümtaz insan gibi mütefekkirlere, yol göstericilere, rehberlere, hakiki aydınlara, toplumu kucaklayan entelektüellere her zamankinden daha fazla muhtacız.

Zira onlar, ötelerin ötesinden, geçmişten geleceğe uzanan geniş ufuklardan bakarlardı hayata ve hayat sonrasına...

Okurlarını sıkmadan, yormadan sevgiyle yönlendirirmesini çok iyi bilirlerdi.

Sevenlerinin, olmaları gereken yörüngelerde kalmasını – hem de farkettirmeden- sağlarlardı.

Demem şu ki, Arvasi Hocalara şimdilerde muhtacız; ki ne muhtaç!..

Öte yandan madalyonun öbür yüzünde ise inanılmaz bir çelişkili durum var.

Bugün, her durumun ve aktivitenin küresel önem kazandığı bir çağda yaşıyoruz.

İnternet, sosyal medya, yüksek teknoloji ve iletişim, etkilerini dünyanın en hücra köşelerinde, hem de anında gösteriyorlar..

Sınırların kalktığı ve interaktif iletişimin-etkileşimin  inanılmaz kolaylaştığı bir dünyadayız.

Ama insanların da, toplumların da rehberlere ve geniş vizyonlu yol göstericilere ihtiyacı, her zamankinden çok ama çok artıyor.

Ancak gerçek enetelektüellerin, global vizyonlu aydınların hem “sayısında” hem de “kalitesinde” büyük bir düşüş var.  Yaman bir çelişki!..

Fakat bu girdap ve kısır döngüden ve de yaman çelişkiden kurtulmak için el ele vermeli, gönül gönüle olmalıyız...

Aziz dostlar!

Birbirimize daha fazla kenetlenmeliyiz.

Kendimizi sürekli yenilemeliyiz.

Gelişmelere, istikametten sapmadan ayak uydurabilmeliyiz.

Kısacası, birbirimize her zamankinden daha fazla pozitif etki ve katkı yapmalıyız.

İşte, “Habervitrini” bunun için var!

Birlikte, sevgili Metin Özer'in yıllardır “ihlas” ve “fedakarlıklarla” dalgalandırdığı “Habervitrini Bayrağını” küresel vizyonla, ötelerin ötesine taşımalıyız.

Değerlerimizi, insanlığımızı,  ideallerimizi, kültürümüzü, sinerjimizi, bilgi ve becerilerimizi birlikte bütün evrene yayabilmeliyiz.

Ülkemizin ve aziz milletimizin zengin tarihini, güzelliklerini, muhteşem coğrafyasını cümle aleme tanıtmalı; duyurabilmeliyiz.

Yeni Türkiye'nin, lider bir ülke ve süper bir güç olarak dünyaya, barışa, istikrara, huzura katkılarında, biz de pay sahibi olmanın hazzını tatmalıyız!

Bu köşe de www.habervitrini.com da işte bunun için var!

Washington-Brüksel-Moskova-Pekin global ekseninin tam göbeğindeki Türkiyemiz'den, bu  küresel vizyonumuzu ve misyonumuzu, “Habervitrini aynasından” yaymaya hazır mısınız?

BİR İFTİRACIYA CEVABIMDIR!...

• 31.5.2013

BİR İFTİRACIYA CEVABIMDIR!...
METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

Birkaç gündür evde hasta yatıyordum.
Arkadaşlar aradılar.
“Sebahattin Önkibar senin ile ilgili yazı yazmış” dediler.
Zaten bekliyordum. Sürpriz olmadı.
Çünkü o sadece Enver Abi’ye değil, onu övenlere de saldırmayı kendisine vazife edinmiş birisi.
Biliyorsunuz bir süredir Enver Abi’yi yazıyorum.
Benim Enver Abi’yi övmem, Sebahattin’in kimyasını bozmuş.
İnanın Enver Abi’nin bu adama 1000 iyiliği var, 1 kötülüğü yok.
Buna rağmen iflah olmaz bir Enver Abi düşmanı kesildi.
Bu güzel insanın adını duyunca, tüyleri diken diken oluyor.
Yıllarca ekmeğini yediği Enver Abi’ye akla hayale gelmedik iftiralar atıyor.
Yazısının daha giriş kısmını okuyunca; gelen kötü kokulardan burnumun direği sızladı.
İnternete ilk gün yazısının devamını koymamışlar.
Çalıştığı gazeteyi de almak içimden gelmedi. O gazeteye paramın nasip olmasını istemedim. Birkaç gün sonra yazısının tamamını koydular da bu sayede beleşten okuma imkanım oldu.
Hay okumaz olaydım. Her satırı yalan ve iftira.
Şimdi buna bir cevap vermek vacip oldu.
Bir cevap vermesem bu kez de kaleme sarılacak, “Bakın gördünüz mü? Cevap bile veremedi” deyip kendinin bile inanmadığı yalanlarını gerçek gibi gösterecek.
Kusura bakmasın ama kendisine okkalı bir cevabım olacak.
Yazısında diyor ki; “Enver Ören’in sağlığında konuşamayanlar şimdi hayali hikayeler anlatıyor”
Yani, bana işaret ediyor.
Bu ifadesinden yazılarımı anlamadığı sonucu çıkıyor.
Anlamış olsaydı, “Ben bu yazıları Enver Abi’nin sağlığında kaleme almadım. Çünkü Enver Abi benim büyüğümdü. Bizim aldığımız terbiyede büyüklerin yanında küçüklere susmak düşer. Büyüklerin yanında küçüklerin konuşması edepsizlik olurdu. O yüzden o tarihte yazmadım” cümleme dikkat ederdi.
Gerçi Sebahattin için ‘edep’ Fransızca bir kelime olduğu için, buradaki inceliği anlamamış olması da normal.

xxxxx
Enver Abi’nin sağlığında susma meselesine biraz takıldım.
Sebahattin!..
Sen 2001 yılında Türkiye Gazetesi’nden ayrıldın.
Bugün yazdığın konular, gazetede çalıştığın dönemde olmuştu.
O tarihte bunları niçin kaleme almadın?
İhlas’tan tıkır tıkır maaş aldığın günlerde bunları niçin yazmadın ?
O günlerde her fırsatta saygılar sunduğun Enver Abi iyiydi de, sen ayrılınca mı kötü oldu?
O günlerde susan sen, şimdi niye bülbül kesildin?
Benim susmam EDEPTEN, senin susman CEPTEN oldu.
Çünkü ben Enver Abi’ye cepten değil, kalpten bağlıyım.
Sebahattin, sen uyanık adamsın.
Para aldığın yere saldırman, bindiğin dalı kesmek olurdu.
O yüzden Türkiye Gazetesi’nde çalışırken bunlardan tek kelime bile bahsetmedin.
Benim hayali hikayeler anlattığımı yazmışsın.
O yazdıklarımın tamamı Enver Abi ile aramızda geçen konuşmalar.
Sen; ne odada vardın, ne de telefonda.
Bulunmadığın bir ortamda, konuşulanların hayali olduğunu nerden çıkardın?
Sen o sıralarda Çevik Bir ile konuşurken, ben Enver Abi ile konuşuyordum.
İhlas’ta olup bitenleri yetiştirmekten, Enver Abi’yi dinlemeye vaktin mi vardı?

xxxxx
Yazında diyorsun ki :
-Birinci yalan, Yalçın Özer’in Çevik Bir tarafından işten kovdurulduğudur. Yalçın Özer’i Enver Bey kovmuş, nedeni ise İhlas içinde kendine tezgâh kuran “Ordudan Atılan Subay Abiler Çetesi” ile işbirliği yapmasındandır. Tersi olsaydı Yalçın Özer 28 Şubat’tan öldüğü güne kadar yani tam 5 yıl içinde geriye döner ve Türkiye Gazetesi’nde yeniden yazmaya devam ederdi. Oysa Enver Ören onca yakarmalara ve aracılara rağmen böyle bir şeye hiç bir zaman evet dememiş ve Yalçın Özer’i tümden silmiştir.

Allahü Teala kuru iftiradan korusun.
İnşallah ilkokuldaki matematik hocan bu yazını okumamıştır.
Eğer okuduysa adamcağız kafasını duvarlara vuruyordur.
Basit bir toplama işlemini bile yapamamışsın.
Rahmetli Yalçın Abim, nerde 5 yıl boşta kalmış?
Bak sana bir tarih ve matematik dersi vereyim:
Refah- Yol hükümeti, 28 Haziran 1996-30 Haziran 1997 tarihleri arasında iktidarda kaldı.
Arkasından cuntanın iki ayrı hükümeti kuruldu : ANASOL-D ve ANASOL–M hükümeti.
Rahmetli Abim, Anasol –D iktidarının işbaşında olduğu günlerde yazılarını sürdürüyordu.
1998 yılının ortasına kadar da yazdı.
Arkasından cuntanın baskısıyla yazarlığı bıraktı. Nasıl bıraktığını ayrıntılarıyla anlattım.
Güzel abimi 2001 yılının başında kaybettik.
Yazarlığı bırakmasıyla vefatı arasında sadece 2.5 yıl var.
Senin işkembeden attığın gibi 5 yıl yok.
Ayrıca vefat ettiğinde 28 Şubat cuntasının ikinci iktidarı işbaşındaydı.
28 Şubat bitmemişti yani.
Maalesef 28 Şubat’ı bitiren AK Parti iktidarını görmeye ömrü yetmedi.
Sen 28 Şubat’ı 5 senede bitirivermişsin.
Paşaların İnşallah bunu okumamıştır.
Onlar; 28 Şubat’ın 1000 yıl süreceğini söylüyordu.
Senin 5 yılda bitirmiş olmana bozulabilirler, biraz dikkat lütfen.
Bu basit hesabı bile yapmaktan acizsin.
Sallayıp duruyorsun.
Abimin gazeteden nasıl ayrıldığını benden iyi bilecek değilsin.
Temcit pilavı gibi, bilmediğin bu konuyu ikide bir ısıtıp ısıtıp, yalan ve dolanla Enver Abi’ye saldırmaktan vazgeç.
Sana ne yav benim abimden.
O mübarek abimin adını, ağzına bile alma sakın.
Abimi, kimlere ihbar ettiğini de biliyorum.
“Yalçın, Yalçın seni bu binadan sileceğim” naralarını hiç unutmadım.
Şimdi çıkmış aklın sıra abimin üzerinden Enver Abi’ye saldırıyorsun.
Allah seni nasıl biliyorsa öyle yapsın.

xxxxxx
Yeni Çağ’daki köşende şunları yazdın:
- 28 Şubat bitti. Yalçın Özer tekrar yazı yazmak için araya bir sürü insan soktu. Bir gün Enver Ören, Ali Baransel, Kenan Akın ve Yalçın Özer birlikte oturuyoruz. Yalçın Özer; “Efendim, 28 Şubat bitti. Artık ben yazılarıma dönsem” dedi.
Enver Ören kahkaha attı. “Yalçın senin için yazarlık bitti. “dedi.
Yalçın Özer, “İyi de efendim ben geçimimi nasıl sağlayayım?” dedi.
Enver Ören, “Yav sen doktor değil misin? Git doktorluk yap” dedi.
Bunun üzerine Yalçın Özer, “Efendim, doktorluk yıllar önceydi. Bende o bilgiler kalmadı” dedi.
Enver Ören de, “Yav ne olacak, gelene gidene birer aspirin yazarsın olur biter” dedi. Yalçın Özer bunun üzerine ağlayarak odadan çıkıp lavaboya gitti.
Yalçın Özer’i Çevik Bir değil, Enver Ören Kovdu…

Yav sen ne utanmaz bir adamsın.
Bunları yazarken hiç mi vicdanın sızlamadı.
Bu hayali toplantıyı yazarak aklın sıra bir taşla 3 kuş vurmaya kalkışmışsın.
Ama fena halde çuvalladın.
28 Şubat belası o tarihte değil AK Parti’nin iktidara geldiği 2002 yılında bitti.
İlk olarak; Enver Abi’yi yanındakileri bozuk para gibi harcayan bir insan durumuna düşürmeye çalıştın.
Utan, Utan.
Senin elinle getirdiğin Demirel’in mektubunda, benim ivedilikle işten atılmam isteniyordu. Enver Abi’nin beni kurtarmak için nasıl çırpındığını kendi gözlerinle gördün. Demirel’e direnirken sen de odadaydın.
Böyle mübarek bir insana bu iftirayı nasıl atabiliyorsun?
İkincisi; rahmetli abimi, çocuklar gibi ağlayan birisi gibi göstermeye kalkıştın.
Yuh olsun sana…
Son olarak da yoldaşın olan cuntacıları işin içinden sıyırmak için abimin Enver Abi tarafından kovulduğunu yazıyorsun.
Bu arkadaş kimsenin kendine inanmadığını biliyor olmalı ki, yazılarında sürekli şahitler gösteriyor.
Şahit gösterdiklerinden biri de Ali Baransel.
Ali Baransel’i aradım.
Bunun yukarıdaki yazısını okudum.
Ali Abi dondu kaldı.
İnanamadı.
Ali Baransel, “Bunca yıl medyanın bürokrasinin içerisinde oldum. Böyle bir olay böyle bir yalan görmedim. Ben yemin etmeyi sevmem ama vallahi de billahi de böyle bir toplantı olmadı. Ben orda adını verdikleri ile zaten hiç bir araya gelmedim. Enver Bey’in de ağzından böyle bir söz işitmedim” dedi.
Baransel devam etti :
-Bak sana bir şey anlatayım. Abinle ilgili. Bir gün Enver Bey TGRT’ye yanıma geldi. Canı sıkkındı. Benimle biraz dertleşti. Orda bir takım konuları anlatırken, “Ali Bey, hayatımdaki en büyük üzüntülerden biri Yalçın oldu. Çok iyi bir kalemi vardı. 28 Şubat’ta yazı yazmaması için ne baskılar, ne tehditler yaptılar. Başına bir şey gelmesin diye yazılarını bıraktırmak zorunda kaldık” dedi. Enver Bey hakikaten abini çok seviyordu. Bunun şahiti benim. Böyle bir insanın abin hakkında bırak benim yanımda benim olmadığım bir ortamda da bu sözleri söylemesi mümkün değil.

xxxxxx
Eğer bu hikayeyi ayık kafayla yazdıysan durumun gerçekten vahim.
Çünkü halüsinasyon görüyorsun anlamı çıkar ki bu da tedaviye muhtaç bir durum.
Hadi bakalım.
Ben şimdi buna ne diyeyim?
Yazdıklarının tamamı yalan dolan.
Böyle bir toplantı hiç olmamış. Böyle bir konuşma hiç olmamış.
Hem de bunu şahit gösterdiği söylüyor.
Bu arada yeri gelmişken çeşitli haber siteleri bu yalan dolan yazıyı alıp haber yaptılar.
Haber sitelerinin dışında Fehmi Koru da bu yalanı alıntı yaparak köşesine taşıdı.
Hepsine teessüflerimi bildiriyorum.
Onlar da bu yalana ortak oldular.

xxxxxxx
Sebahattin ile pek birbirimizden hoşlanmasak da 10 yıl aynı binada çalıştık.
Yazıyı yazarken eski günler gözümün önüne geldi.
Bizleri başına toplar komünistleri nasıl hacamat ettiğini anlatırdı.
Önüne kattığı devrimcileri çil yavrusu gibi dağıtıp, perişan ettiğini söylerdi.
Şimdi unuttum tam ayrıntılarını.
Madem geçmişteki olayları yazıyor.
Aydınlık Gazetesi’ndeki köşesinde komünistlere neler yaptığını anlatsa da, tekrar hatırlasak o günlerini…
Ama Sebahattin uyanık adamdır. Bindiği dalı kesmez.
Ancak Aydınlık’tan ayrıldığı zaman belki yazar.
Tıpkı Enver Abi’yi yazdığı gibi..

xxxxx
Hatıralar deyince gözümün önüne başka bir hatırası geldi.
Sebahattin hatırlar mısın?
Bir gün Enver Abi binaya gelmişti. “Çocuklar namaz kılayım” dedi. Mescide indi. İkimiz de arkasından koştuk. Beyaz takkelerimizi çıkartıp Enver Abi ile saf tuttuk.
Senin çok güzel işlemeli bir beyaz takken vardı.
Bilmem hala duruyor mu?
İhlas gömleğini çıkartıp attığın gibi onu da atmamışsındır İnşallah.
TEKKEDEN oldun da TAKKEDEN olma bari.

xxxx
Şimdi geleyim benim ile ilgili yalan dolanlarına..
Enver Abi’nin beni defettiğini yazmışsın.
Peki!.. Sence ben, beni defeden(!) bu mübarek insanı niye bu kadar seviyor olabilirim?
İhlas’la bir ilgim olmadığı halde halen bu güzel insanı niçin anlatıyorum?
Her halde kovduğu için değil.
Bak sana bir sırrımı daha vereyim.
Ben TGRT’den ayrıldıktan sonra Enver Abi’nin beni günde 5 kez aradığı oldu. Her ay en az iki üç kere konuşurduk.
Bir ay aramayı ihmal ettim.
Enver Abi aradı, “Sen beni niçin aramıyorsun?” dedi.
Cevap veremedim. “Bak kardeşim. Arada beni ara ki iyi olduğunu bileyim ve sana dua edeyim” dedi.
Bu konuşmalar; kovanla kovulan arasında geçen konuşmalara benziyor mu?
Çok meraklıysan sana iki de şahit göstereyim.
Hem benim şahitlerim senin şahitlerin gibi de değil.
Ararsın Enver Abi’nin özel kaleminden Cemil Aral’ı ya da Ferruh Ciloş’u arada onlar söyler sana hangi sıklıkta görüştüğümüzü.
Sallamışsın ama yine tutturamadın.

xxxxx
Sen o taciz iftirasını atınca unutmuştum aklıma geldi.
Sağolasın.
Aykut Işıklar senin cinsel taciz meselesini köşesinden yazmıştı.
Senin hakkında 2009 yılında açılmış cinsel taciz davası var.
Sahi ne oldu o mahkeme?..
Dosyana baktım. Durumun vahim.
Yanında çalıştırdığın evli barklı bir muhabir kadına, cinsel tacizde bulunmakla suçlanıyorsun.
Selda K. isimli hanım muhabir, senin kendisine defalarca cinsel tacizde bulunduğunu belirtip dava açmış.
Bu hanımın eşi bir kameraman.
Çok temiz ve düzgün bir arkadaş.
5-6 ay önce ziyaretime geldi. Çok çirkin şeyler anlattı.
Karısına yapıldığı söylenen cinsel tacizin kendisi askerdeyken olduğunu belirtti.
Elime de bayağı bilgi ve belge verdi.
Sebahattin, bende iftira yok.
Tapu gibi belgeler var. Zaten bunun davası sürüyor.
Kim bilir?
Belki tefrika olarak yayınlarım bu olanları.

xxxxxxx
Unutmadan şu çirkin iftirana geleyim.
Orda da bazı şahitlerin var. Maşallah şahidin bol.
13 sene sonra bunları gündeme getirdiğine göre belki sen de işin içindeydin.
Neyse…
Önce şunu belirteyim.
Benim ne arkadaşlarımı ne de ağabeylerimi utandıracak hiçbir işim yok.
Enver Abi’yi mahçup edecek veya Enver Abi’ye mahçup olacak tek bir olayım bile olmadı. Elhamdülillah.
Madem konuyu sen açtın, ben de anlatayım. Anlatayım da bütün arkadaşlar bilsinler.
Ben TGRT’den ayrılmadan önce grup içerisinde ayağımı kaydırmak için birileri harekete geçti.
İstanbul ve Ankara’dan ortaklaşa bir ekip olarak çalıştılar.
Bütün amaçları; beni TGRT Temsilciğinden uzaklaştırıp yerime oturmaktı.
Bu ulvi hedefleri(!) doğrultusunda; yapmadıkları alçaklık, bulaşmadıkları şerefsizlik kalmadı.
Hiçbir yoldan sonuç alamayınca, başladılar Ankara’dan İstanbul’a mektuplar yollamaya.
Bir gün Mehmet Okyay Abi aradı.”Metin Abi seninle ilgili bir mektup organizasyonu var. Şu ana kadar bize 500 mektup ulaştı. Her gün yüzlerce geliyor. Bu bizim bulabildiklerimiz. Belki binleri geçmiştir. Yazanları okudum aynı elden çıkma. Bir veya iki kişi yazmış. Ama içerisinde çok çirkin iftiralar var. Aman kendine dikkat et” dedi.
İşte Sebahattin’in yazdığı onlardan sadece biri.
Aslında eksik yazmış geride daha 499 adet var.
Hakkımda söylenmedik söz, atmadık iftira bırakmadılar.
İhlas’ın parasını yediğimden tutun da yüz kızartıcı, onlarca iftiraya maruz kaldım.
Enver Abi’yi onun için çok seviyor ve yazıyorum zaten.
O’nun uğradığı iftiralardan küçük bir bölüme ben de maruz kaldığım için bunun nasıl bir duygu olduğunu iyi bilirim.
Benim bir özelliğim var.
Ben; Enver Abi’ye sormadan tek bir adım atmam. Yapacağım her şeyi de Enver Abi’ye sorar öyle yaparım.
Nitekim bu çirkin saldırılardan gına geldi.
Enver Abi’yi aradım. Daha konuyu açmadan , “Abini de al, İstanbul’a gel” dedi.
Bu Enver Abi ile Yalçın Abi’min son görüşmesiydi.
TGRT’den ayrıldıktan 3 ay falan sonrasıydı.
Enver Abi’nin odasına girerken Bülent Gencer’de geldi. (O da bu görüşmeye şahittir. Ama SEBO’nun şahidi gibi değil)
Enver Abi, bana bol bol iltifat etti. (Elhamdülillah)
Ben de kendisine, “Efendim TGRT’den ayrıldım ama bunların düşmanlığı bitmedi. Çok zoruma giden iftiralara uğruyorum” dedim.
Enver Abi, “Ah Metin Abi ah. Ya Enver Abin ne yapsın? Benim için neler diyorlar? Sen söylenenlere kulaklarını kapat. Enver Abi’ne bak. Enver Abin seni çok seviyor.” dedi.
Allahü Teala'ya milyonlarca kere şükürler olsun.
Ben yine dayanamadım.
“Efendim ben bunlara ne yapayım. Sessiz kaldıkça daha çok üstüme geliyorlar” dedim.
Enver Abi bunun üzerine, “ Bak kardeşim. Hepimiz öbür dünyaya gideceğiz. Herkes yaptığının hesabını verecek. Bu işi Allahü Teala’ya havale et. Konuyu kapat. Senin kalbini kırık gördüm. O yüzden İstanbul’a çağırdım. Allahü Teala kalbi kırıkların duasını kabul eder. Enver Abi’ne bir dua et bakayım” dedi.
Uzun uzun dua edip yanaklarından öptüm.
Fakat o sözü beynime kazındı:
"Allahü Teala kalbi kırıkların duasını kabul eder."
Hayatta kimsenin kötülüğünü istemedim. Beddua da etmem. Ama beni çok üzüp, çok kırdılar.
Mescide inip namazımı kıldım.
İki elimi yana açıp o isimlerin hepsini teker teker saydıktan sonra, “Ya Rabbi. Ben bunlara hakkımı helal etmiyorum. Onları sana havale ediyorum” diye dua ettim.
Bu kadar iftiraya karşı Enver Abi’nin emriyle sustum.
Ama bunun ne kadar zor olduğunu bir bilseniz?
Bu çok uzun bir konu.
Başka bir yazıda geniş geniş yazmam lazım.
İnanın olanları okuyunca; sadece Enver Abi’ye değil bana yapılanlara da çok üzülürsünüz.
Bu arada şunu da bilmenizi isterim.
O ekibin isimlerinin tamamını tespit ettim. Başından kıçına kadar. O isimleri tek tek Enver Abi’ye verdim. Enver Abi öyle bir buğz etti ki…
Onların ahirette işleri çok.
O kişilerden bazıları şimdi ortalıkta ‘Abiyiz’ diye dolaşıyor.

xxxxxx
Bu yazıyı yazarken de ellerimi yana açıp, “Ya Rabbi. Enver Abi’ye, Yalçın Abime, bana ve tüm mazlum Müslümanlara iftira ve hararet edenleri sana havale ediyorum. Ya Kahhar! Kahrınla helak eyle iftiracı zalimleri. Onların iki yakasını iki cihanda bir araya getirme. (Amin)” diye dua ettim.

xxxxxx
Neyse gelelim diğer meselelere…
Bu arkadaş beni Star TV’nin başına Amcaoğlum Kayhan’ın getirdiğini Tayyip Bey’in de kovduğunu yazmış.
Yav hakikaten tek bir satırın doğru değil.
Ben Star’a 2003 yılında geldim. O tarihte Kayhan Başbakanlık’ta bile değildi.
Ayrılmama gelince, Star TV’yi Aydın Doğan satın aldı. Ben de istifa ettim. Tayyip Bey, benim ayrıldığımı sonradan öğrendi. Hatta “Niye ayrılmış bir sorun bakalım?” diye de haber gönderdi.
Sebahattin, ben senin gibi değilim. Ben çalışacağım patronu kendim seçerim. Yapıma uygun olanla çalışırım.

Biraz da alaycı bir ağızla benim 2005 yılından bu yana işsiz olduğumu yazmışsın.
İşim olmadığını nerden biliyorsun ki!..
Benim bir işim var.
Hem de zevkle yaptığım bir işim.
Benim işim Ehli sünnete hizmet etmek.
Ben bu yolun temizlikçiyim, bekçisiyim ve savaşçısıyım.
O yüzden Enver Abi’yi anlatıyorum.
İşimden de son derece memnunum.
Ha, yaptığım işin karşılığında para almadığımdan beni işsiz sanıyorsun.
Oysa ben paradan çok daha kıymetli olan bir şeyi; duayı alıyorum.
Senin kafan bunlara basmaz.
Boş ver benim işimi gücümü, sen kendi işine gücüne bak.

xxxxxxx
Bu arada unutmadan, geçen haberini yaptık.
Tayyip Bey’e iftira ve hakaretten 15 bin lira ödemeye mahkum olmuşsun.
Ne yalan söyleyeyim, acayip sevindim.
Sevincim 15 bin lira kaybetmenden değil, aklıma müthiş bir geçim kaynağı bulduğundan.
Biliyorsun epeydir işsizim. Biraz da mali sıkıntım var.
Sen de para çoktur.
Bir türlü alamadığım evimi belki senden gelecek paralarla alabilirim.
Haberin olsun ben de sana dava açmaya karar verdim.
Avukat olarak da bir arkadaşa yetki verdim.
Artık meydanı boş bulamayacaksın.
Enver Abi, Yalçın Abim ve benim hakkımda yazdığın ve yazacağın her yazıya, dava açacağım.
Bu arada benim avukat arkadaş senin son yazını çok beğendi.
Yazında 10 tane iftira buldu.
Bir yazıda 10 iftira, süper rakam.
Her bir iftira için ayrı ayrı dava açacak.
İftira başı 15 bin liradan, 150 bin lira eder.
Vallahi fena para değil.
Evimin yarısını aldım sayılır.
Sen bu hızda yazılar yazmaya devam edersen, bir yılda sayende villa sahibi bile olabilirim.
Söz; villamın kapısına ‘Sebahattin Önkibar’ın hayratı” diye kocaman bir levha asacağım.
Hay güzel Allah’ım…
Gariplere nereden ne imkanlar çıkarıyorsun?

XXXXXXX
Bu sana ilk ve son cevabım.
Bundan sonraki cevaplarımı köşemde değil, mahkeme salonunda öğreneceksin.
Sana yazmak serbest.
Bol bol yaz ki, senden çok para kazanayım.
Yazarken paralarından bir köşeye ayırmayı da ihmal etme.
Sonra hacizle filan beni uğraştırma.

XXXXXXX
Artık eski günler geride kaldı.
Sen kendi yolunu seçtin, ben kendi yolumu.
Sen; Silivri ve Sincan Cezaevlerinde YATANLARIN yolundasın.
Ben; Eyüp Sultan ve Bağlum Kabristanında YATANLARIN yolundayım.
Allah yolunu kapalı etsin.
Kusura bakma yazım uzun oldu. Seni yordum.
Aslında yazacağım çok şey var ama köşe yazısında olmuyor.
Belki bir kitap yazar orda geniş geniş anlatırım.
Yazımdan anlaman gereken şu;
Senin sevdiklerin farklı, benim sevdiklerim farklı.
Ben ne yazsam da sen beni anlamayacak, ikna olmayacaksın.
Sen de öleceksin, ben de öleceğim.
Seni de musalla taşına koyacaklar beni de.
Sen de mahşerde dirileceksin, ben de.
Sen orda; Çevik Bir ile mıntıka temizliği yaparken, ben Enver Abi ile sohbet ediyor olacağım.
Ne demişti Enver Abi :
-Kişi sevdiğiyle beraberdir.
Anca beraber kanca beraber.
Allah sevenleri sevdiklerinden ayırmasın.
AMİN

METİN ÖZER / HABERVİTRİNİ

.

ENVER ABİ’YE İHANET EDENLER!..

• 25.5.2013

Bugüne kadar Enver Abi’ye ve İhlas Holding’e dışarıdan yapılan saldırıları yazdım.
Bunları hiç abartısız, bizzat yaşadığım şekli ile sizler ile paylaştım.
Emin olun, eksiğim var fazlam yok.
Yazdığım konuları da belgeleri ile, isim isim şahitleri ile kaleme aldım.
28 Şubat’ta cuntanın TGRT’ye fiilen nasıl el koyduğunu, İhlas Finans’ın nasıl batırıldığını, uyduruk MİT belgeleriyle İhlas Holding’in nasıl iş yapamaz hale getirildiğini ve herkesin gözü önünde aldığı 9 milyar dolarlık Bursa- Yalova elektrik dağıtım işinin nasıl gasp edildiğini ilk kez bu satırlardan öğrendiniz.
Bugün ise İhlas’ın içerisinden Enver Abi’ye yapılan ihanetleri anlatacağım.
Anlayacağınız Enver Abi, sadece dışarıdan değil içeriden de vuruldu.
Hem de ekmek verdiği gözü dönmüş nankörler tarafından.
Bir yazımda sizlere aktarmıştım.
Rahmetli Yalçın Abim ile (Yalçın Özer) ilgili, cuntanın 3 klasör sözde belge topladığını anlatmıştım.
O klasörlerin ikisi tamamen yazılarından oluşuyordu.
Üçüncü klasör ise telefonları ve kendisine kimlerin gelip gittikleri ile ilgiliydi.
Bir gün Yalçın Abim odama geldi.
Hayretler içerisindeydi.
“Metin, Genelkurmay’da yakın tanıdığım bir paşa var. ’Benim ile ilgili ne iddialar var?’ diye sordum. Korkunç şeyler anlattı. Bana ziyarete gelenleri bile isim isim not etmişler. Hadi telefonları anladım, dinlenmiş ama buraya gelenleri nasıl öğrenmişler?. Burada yabancı birisi de yok. Binaya her gün bir sürü insan girip çıkıyor. Onların arasında kimin bana geldiğini nasıl bilebilirler?” dedi.
Bu bilgilerin içeriden verildiğine karar verdik.
O haini bulmak için kolları sıvadık.
O tarihte namaz kıldığı için ordudan atılan subaylar konusu gündemdeydi.
Bu subayların bir kısmı bazı belediyelerde işe başlamıştı.
Genelkurmay sert bir bildiri yayınlayarak, o subayları işe alan belediyeleri resmen tehdit etti.
Bunların hiçbir kamu kurumunda çalıştırılmamasını tavsiye etti.
Sadece kamu kurumları mı?
Özel şirketlerde bile çalıştırılmaması istendi.
O subaylardan herhangi birisi bir yerde işe başladığında hemen oraya telefon gidiyor ve hızla işten çıkartılıyordu.
Emin olun; bölücü teröristler, bu subaylar kadar sıkı ve yakından izlenmemiştir.
İzlenmediği için de zaten memlekette bölücülük bu hale geldi.
Bütün suçu namaz kılmak olan bu subayların, evlerine ekmek götürmemesi için ellerinden geleni ardlarına koymadılar.
Adamların bütün yasal haklarına el koyarak ordudan attılar.
Atıldılar da yakalarını kurtarabildiler mi?
Aç kalmaları için de inanılmaz bir baskı ve zulüm yaptılar.
Bu subaylar gerçekten helal süt emmiş vatan evlatlarıymış.
Onların yerinde başkası olsa, eline silah alıp dağa çıkardı.
Onlar bunu yapmak bir yana, devletlerine ve milletlerine tek kelime kötü söz söylemediler.
Bunları niçin anlattım?
Konunun Enver Abi ile de ilgisi var da onun için.
Enver Abi, aç ve açıkta kalan bu subayların bir kısmını, evlerine ekmek götürebilsinler diye İhlas’ta göreve başlattı.
Hepiniz bilirsiniz.
Enver Abi insanları ekmek sahibi yapmayı çok severdi.
Evine ekmek götüremeyen bu subayların durumuna üzülmüş ve onları geri planda bazı bürolarda işe almıştı.
Enver Abi’nin nasıl sorguya çekildiğini, Tansiyonunun 20’nin üstüne fırlayıp, nasıl rahatsızlandığını daha önce yazmıştım.
İşte o görüşme sırasında cunta, Enver Abi’nin önüne bir liste koydu.
Listede o subayların isimleri ve nerede çalıştıkları yazıyordu.
Enver Abi bunları görünce gözlerine inanamadı.
Tek tek hepsinin isimleri vardı.
Cunta; bunların tamamının, derhal işten atılmasını istedi.
Enver Abi bu olayı anlatırken; “Metin, isim isim liste tutmuşlar. O arkadaşların tamamı göz önünde olmayan yerlerde, pasif görevlerde çalıştırılıyordu. Bunları nasıl öğrenmişler? Çok şaşırdım.” dedi.
Ben de kendisine; “Efendim, Yalçın Abi’m için de benzer durum var. Sanırım içerideki adamları haber veriyor” dedim.
Enver Abi buna çok ama çok üzüldü.
Bu şahsı bulabilmek için çok farklı kanallardan çok geniş araştırmalar yaptık.
Sonuçta karşımıza hep aynı isim çıktı.
Sizin de yakından tanıdığınız bir isim.
Sırtını Demirel’e dayayan, Mesut Yılmaz ile iş çeviren ve askere gönüllü muhbirlik yapan hep aynı kişi.
Burada ismini yazmama gerek yok.
Siz onu zaten tanıyorsunuz.
Onun yalan - dolan ihbarlarıyla, Enver Abi tam 3 kez hesaba çekildi.
Tansiyonu 20’nin üstüne çıktı, az kalsın o tarihte beyin kanaması geçirecekti.
9 milyar dolarlık ihaleden komisyon alma hırsıyla, ihalenin iptal edilmesine neden olan da o.
Rahmetli Yalçın Abi’mi askere ihbar eden de o.
Daha bitmedi.
Ali Baransel’i şikayet edip Genelkurmay’da sorguya çektiren yine o.
Böyle bir ispiyoncu.
Bütün ihanetlerine rağmen her ay İhlas’tan utanmadan maaşını alan da o.
Yukarıda “Gönüllü muhbir” dedim.
Bunu biraz açmam lazım.
Askerler bunu görevlendirmiş değil. Hatta çok da sevmiyorlar. Bu nankör, kendi kendine ispiyonculuk görevini üstlendi.
Askere bilgi taşıyarak onların güvenini kazanıp, onların gücüyle yarınlarını garantiye almaya çalışan bir zavallı.
Ekmek yediği çanağa pisleyecek kadar karaktersiz anlayacağınız.
Hemen aklınıza şu gelecektir :
-Enver Abi’nin bundan haberi oldu mu?
Oldu.
Hatta bunlardan çok daha fazlasından da haberi vardı.
Ben Enver Abi’ye bildiklerimi anlattım.
Ama gördüm ki; Enver Abi benim bildiklerimden çok daha fazlasını biliyordu.
Şimdi hepinizin aklına gelen soruya cevap vereyim.
Enver Abi bu muhbiri niçin işten atmadı?
Gerçekten de bu şahıs, İhlas Finans krizine kadar hainlikleri bilindiği halde, işine devam etti.
Hatta bir dediği iki edilmedi, ne isterse verildi.
Maaşı herkesten yüksek tutuldu.
En iyi markalar, makam arabası olarak buna tahsis edildi.
Yaptığı olağanüstü yüksek kişisel harcamalarının tamamı karşılandı.
Peki ama neden?
İşin sırrı Enver Abi’de.
Enver Abi ile bir gün telefonda konuşuyordum.
Kendisi çok neşeliydi.
Ben de bundan cüret alarak kendisine, “Efendim, siz bana ‘içinden çıkamadığın bir konu ve mesele olursa bana sor, kurtul’ demiştiniz” dedim.
Enver Abi, “Doğru” dedi.
Arkasından ekledim, “Efendim, ben bu şahsı niçin görevde tuttuğunuzu bir türlü anlayamıyorum. Bunun sırrını çözemedim” dedim.
Enver Abi, “Bak Metin” dedi ve devam etti :
-Bu adamın yaptığı her şeyden haberim var. Bunları bile bile bünyenin içerisinde tutuyorum. İçimizde tutarak daha büyük yanlışlıklara düşmesini engelliyorum. En azından bizlerden çekiniyor. Ben bunu sokağa atarsam, Allah korusun çok daha fena şeyler yapar ve imanı gider. Ben onun imanından olmasını istemiyorum. Onu attığımda onun imanı giderse “ahirette bana bunun hesabı olur” diye çekiniyorum. O yüzden işten atmayacağım. Kendi rızasıyla giderse o başka” dedi.
İşte Enver Abi bu…
Hainine bile merhamet eden bir insan.
Yaptığı bütün kötülüklere rağmen, hainin imanını düşünecek kadar mübarek birisi.
Düşmanının imanının gitmemesi için çabalayan bir güzel insan.

Olay bu kadarla da bitmedi!..
Sanırım iki yıl önceydi.
Bu şahsın, Enver Abi hakkında yazdığı iftira ve hakaret dolu yazısını okudum.
Kan beynime çıktı.
O Hızla Enver Abi’yi aradım.
Kısa bir hal-hatırdan sonra Enver Abi’ye konuyu açtım.
“Efendim, bu şahsın yazısını okudunuz mu?” diye sordum.
Enver Abi, “Ben okumadım ama arkadaşlar bahsetti” dedi.
Ardından kendisine, “Efendim, bana müsaade edin. Köşemden çok sert bir cevap yazısı yazayım” dedim.
Enver Abi, “Sakın ha!..” diye cevap verdi.
Enver Abi, “Bak kardeşim. Şunu unutma. Kimse kimseye bir şey yapmaz. Yapan kendisine yapar. Hayrı da şerri de. Bizler hesap görme makamı değiliz. Hesap görmek Allahü Teala’ya aittir. Onun işine biz karışamayız. Benim de, senin de, bir başkasının da böyle bir yetkisi yok. Ben sadece onu değil, bana yapılanların hepsini Allahü Teala’ya havale ettim. Artık onların işi Allahü Teala ile” dedi.
Arkasından da sinirlenmememi ve sakin olmamı isteyip, uzun uzun dua etti.
Enver Abi’nin kendisine yapılan iftira ve kötü sözlere niçin sessiz kaldığını şimdi anladınız mı?
Bunlara karşı tek kelime bile etmemesinin, hatta haklı olduğu konularda kendisini hiç savunmamasının sırrı yukarıdaki cümlede saklı.
Allah dostu olan Enver Abi, bütün meselelerini Allahü Teala’ya havale etti.
O yüzden; bazıları mükafatın, bazıları da cezanın en büyüğünü görecek.
Meselenin aslını astarını bilmeden Enver Abi hakkında ileri geri konuşanları boş yere uyarmıyorum.
Aman kardeşim; siz siz olun Enver Abi hakkında kötü söz etmeyin!.
Bazıları bizim Enver Abi’yi niçin bu kadar çok sevdiğimizi bir türlü anlayamıyor.
Böyle bir insan sevilmez mi kardeşim?
Emin olun sizler de bunları bizzat yaşasaydınız, Enver Abi’yi bizden çok severdiniz.
Biz Enver Abi’yi böyle tanıdık ve böyle sevdik.

Burada bir hatırlatma yapmak isterim.
Ben bu muhbirlerden sadece birini kaleme aldım.
Emin olun bunun gibi daha çok muhbir vardı.

Enver Abi bütün Türkiye’nin tanıdığı bir isim.
Bütün cemiyetlerin içerisinde bulundu.
İyilerden de kötülerden de çok farklı kesimlerden dostlukları oldu.
Kimisi “Enver Bey” olarak, kimisi, “Enver Ören” olarak tanıdı.
Kendisini gerçekten sevenler, “Enver Abi” olarak bildi.
Bütün mesele Enver Abi’yi tanıyabilmekte.
Daha doğrusu, doğru tanıyabilmekte.

Hazır yeri gelmişken sizler ile bir dörtlüğü paylaşmak isterim.
Bu dörtlüğün son derece önemli olduğuna da dikkatinizi çekerim.
Mevlana Celaleddin-i Rumi Hazretleri’nin Mesnevi’sinde bir dörtlük var.
Bu dörtlüğünde mealen buyuruyor ki :

1. Satır : Bütün cemiyetlerde inledim (Ah çektim)
2. Satır : İyiler ile de kötüler ile de beraber oldum.
3. Satır : İyiler de kötüler de beni dostu zannetti. (Herkes beni dostu sandı)
4. Satır : Ama hiç birisi benim kalbime bakmadı. Gönlümün derinliklerindeki esrarı öğrenmedi. İnsanlar buna bakmadan benim dostum olduğunu zannetti.

İşte size Enver Abi!...

Allahü Teala bizleri, Enver Abi’nin kalbine bakanlardan eylesin.
Onun gönlünün derinliklerindeki esrarı öğrenmeyi nasip etsin.

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

.

ENVER ABİ’Yİ AĞLATAN TEHDİT

• 10.5.2013

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

Bugün sizlere hepinizi dehşete düşürecek bir olayı açıklayacağım.
Ancak bu konuya girmeden önce bir okuyucumdan gelen soruya cevap vermem gerekiyor.
Soru gerçekten çok güzel.
Yazılarımla birlikte sayısız telefon ve mail aldım.
Bunlardan bir kısmı çeşitli soruları da içeriyordu.
O sorulara dilim döndüğünce cevap verdim.
Okuyucularımdan biri şu soruyu yöneltti :
“Metin Bey, ben 28 Şubat dönemine kadar 20 yıl Türkiye Gazetesi’ne abone oldum. Gazeteyi kesintisiz aldım. O süreçte Sebahattin’in (Sebahattin Önkibar) yazılarına kızdım. Gazetenin aboneliğini iptal ettirdim.
TGRT’nin yayın politikasındaki değişiklikten sonra da Enver Bey’e sinirlendim. O günden bu yana bulunduğum her ortamda Enver Bey hakkında kötü şeyler söyledim.
Sizin yazılarınızı dehşet içerisinde okudum. Ben bunları bilmiyordum. Kimse de söylemedi. Yazılarınızdan sonra ne kadar büyük bir hata yaptığımı anladım. İlk işim Türkiye Gazetesi’ne yeniden abone olmak oldu. Benim sizden öğrenmek istediğim şu;
-Bu yazıları niçin o günlerde yazmadınız?
-O günlerde yazmayarak benim gibi on binlerce kişinin Enver Bey’e kötü söz söylemesine neden olduğunuzu düşünüyor musunuz?
-Bizim günahımızda sizin de vebaliniz var mı?”
Eyvah ki eyvah!..
Allah’a çok şükür ki bu ağır soruya verecek bir cevabım var.
Cevabım olmasa gerçekten yanmıştım.
Cevabım şu;
- Bizim dinimizde ve geleneklerimizde büyüğün yanında küçükler konuşmazlar. Büyüklerin yanında küçüklere susmak düşer. Enver Abi benim büyüğümdü. O’nun konuşmadığı konularda benim konuşmam, yani yazmam edepsizlik olurdu.
-Enver Abi’nin vefatıyla birlikte bu yazıları kaleme aldım. Çünkü önümde büyüğüm kalmadı.
-Bu olayları yaşayan biri olarak bu kez yazmamam edepsizlik olurdu. Ben de bunu yerine getirdim.
O okuyucum zaten Türkiye Gazetesi’ne yeniden abone olarak ilk adımını atmış oldu.
Allah-u Teala affedicidir.
Enver Abi konusunda da inşallah tövbesini kabul eder.
Gelelim konumuza…
“Balyoz Harekat Planı” adıyla bilinen darbe girişimini hepiniz biliyorsunuz.
Halen süren davada tam 43 klasörlük belge var.
Savcının çıkardığı belgeler arasında; Fatih Camii’nin bombalanması, 200 bin kişinin tutuklanması ve gerekirse 5 milyon kişinin katledilmesi gibi konular vardı.
Bu belgeleri görenler adeta şok yaşadı.
Bütün Türkiye dehşete düştü.
Dehşete düşmeyenlerden biri Rahmetli Enver Abi’ydi.
Ben ve birkaç arkadaş daha bu belgelere fazla şaşırmadık.
Şaşırmak bir yana, bu darbe planını hazırlayanları oldukça insaflı buldum.
En azından 28 cuntasından daha insaflılar!..
Durun!. Hemen şaşırmayın.
Birazdan yazacaklarımı okuyunca, eminim sizler de bana hak vereceksiniz.
28 Şubat sürecinde medya patronları tek tek Genelkurmay’a çağrılıyordu.
Burada kendilerine yapacakları ve yapmayacakları işler TAVSİYE ediliyordu.
Türkiye Gazetesi’ne konuşan dönemin Sabah Grubu’nun patronu Dinç Bilgin, kendisine verilen tavsiyeleri anlatmıştı.
Orda anlatmadığı şey; bu tavsiyelerin kendilerine hangi şiddetle tebliğ edildiği.
Bunu da dönemin Star Grubu patronu Cem Uzan itiraf etmişti; “Tavsiye ne ki? Hakaretler ve sinkaflı küfürler havada uçuştu” demişti.
Enver Abi de Genelkurmay’a çağrılan medya patronlarından birisiydi.
Sanırım Enver Abi 4 veya 5 kez çağrıldı.
Bunların 2'si diğer medya patronlarının çağrılması gibi normal davetlerdi. Diğer 3'ü İhlas bünyesindeki hainlerin ihbarı sonucunda gerçekleşti.
Neyse bugünkü konumuz farklı.
O rutin davetlerden biriydi.
Ankara’ya gelen Enver Abi oldukça neşeliydi.
Öğleden sonra saat 16.00 civarında Genelkurmay’a geçti.
Geçti ama geçeceğine de bin pişman oldu.
Toplantı yaklaşık 3 saat sürdü.
İçeride dönemin Genelkurmay Genel Sekreteri Erol Özkasnak vardı.
Toplantıda bırakın nezaket sınırlarını, insanlık sınırlarını bile aştılar.
Masayı yumrukladılar.
Bağırtıları karargahın duvarlarında yankılandı.
Enver Abi bir mübarek insan.
Hayatında kimseye sesini bile yükseltmemiş biri.
Tek bir kişinin bile kalbini kırmamış bir insan.
Böyle bir insan, hak etmediği bir muameleyi görünce çok şaşırdı.
28 cuntasının elemanları yağdı, esti, gürledi.
Dönemin Refah – Yol hükümetine, yapmasını istediklerini madde madde ilettiklerini söylediler.
Hükümetin bunları ya rızasıyla veya zorla yapacağını biraz da alaycı bir ağızla belirttiler.
Hızlarını alamayıp Enver Abi’yi şaşkına çeviren bombayı patlattılar :
-Türbanı sadece kamuda değil sokaklarda da yasaklayacağız.
Bunu duyan Enver Abi’nin tansiyonu fırladı.
Üzüntüden dili damağı kuruyup su istedi.
İçtiği sudan sonra kendine gelen Enver Abi, onlara tarihi bir söz söyledi :
-Sakın bunu yapmayın, ülkede iç savaş çıkar.
Dinleyen kim?..
Enver Abi o anları anlatırken, “Adeta çıldırmışlar” dedi.
Arkasından deprem gibi korkunç yıkıcı sözler geldi:
- Enver Bey, biz bir araştırma yaptırdık. Bu ülkede dini vecibelerini eksiz yerine getiren 23 milyon insan var. Gerekirse bunların hepsini katlederiz. Hiç önemli değil. Her şeyi göze aldık.
Enver Abi duyduklarına inanamadı.
“23 milyon insanı katlederiz”
Üzüntü, baskı ve bu tehditten sonra tansiyonu 20’nin üzerine çıktı.
Arabasından tansiyon ilacını getirtti.
“Etmeyin, Yapmayın” dediyse de kendisini dinlemediler.
Cuntacıların yüzlerindeki kararlılık ifadesi, Enver Abi’yi dehşete düşürdü.
O gün Genelkurmay’da bir resepsiyon vardı.
Enver Abi toplantıdan sonra resepsiyona geçti.
Geçti ama üzüntüden ayakta duracak hali kalmamıştı.
Akşam saat 22.00 gibi kendisini Enver Yazıcı Abi’nin evine zor attı.
O gün Enver Abi’yi görenler neye uğradığını şaşırdı.
Yüksek tansiyon nedeniyle deyim yerindeyse Enver Abi’nin yüzü mosmor olmuştu.
2-3 dakika dinlendikten sonra ilk müdahaleyi evde bulunan doktor Salih Eken yaptı.
O müdahaleden sonra tansiyonu 16’ya indi.
Enver Abi de kendine geldi.
Ama çok üzüntülüydü.
“Sokaklardan türbanın yasaklanması ve 23 milyonun katledilmesi” sözleri kendisini tedirgin etmişti.
Orada iki ellerini yana açıp; “Ya Rabbi, bu ülkenin Müslümanlarına yardım et” diye dua etti.
Ertesi gün Enver Abi büroya geldi.
Odamda otururken bir şey dikkatimi çekti.
Enver Abi’nin gözlerinin önü morarmış ve şişmişti.
Ağlamaktan dolayı oluşan bir şişlik.
Ben o ana kadar Genelkurmay’da olup bitenlerden habersizdim.
Enver Abi’yi o halde görmek inanın beni çok üzdü.
Dayanamayıp sordum :
-Efendim, gözünüz biraz şişmiş. Rahatsız mısınız?
Enver Abi bütün gece uyumadığını dua ettiğini söyledi.
Anlaşılan dualarını gözyaşıyla yapmış.
Ardından da yaşadıklarını anlattı.
İnanın tüylerim diken diken oldu.
Bir hafta kendime gelemedim.
Varın Enver Abi’nin halini siz düşünün.
Enver Abi İstanbul’a dönüşünde rahatsızlandı.
Nasıl rahatsızlanmasın?
Bütün bu zulümlere, acılara ve tehditlere rağmen direndi.
Kabus gibi geçen o süreçte kendini; hem ülkesine hem de arkadaşlarına siper etti.
28 Şubat sürecinde bir tek arkadaşının burnu bile kanamadı.
Bizler için kendisini feda edip, gitti.
Kendinizi Enver Abi’nin yerine koyun.
Karşınızda 23 milyon insanı katletmek için gözünü karatmış bir güruh var.
Onların yaptıkları baskılar ve tehditler var.
Balyoz Darbecilerinin niçin insaflı olduklarını bu rakamlara bakarak söyledim.
O gün bu ülkenin 23 milyon insanını katletmeyi düşünecek kadar gözünü karartan cuntacılar, bugün 23 metrekarelik bir oda bile bulamıyor.
Sincan Cezaevinin 3-5 metrelik odalarında volta atıp, avluya bile özel izinle çıkabiliyor.
O yıllarda orduevlerinde padişah sofraları kurarken şimdi cezaevinin karavanasına kaşık sallıyor.
İlahi adalet böyle bir şey.
Allah-u Teala, Şura Suresi’nde buyurduğu gibi; Kötülüğün cezasını misliyle kötülük olarak veriyor.
Bu onun şaşmaz bir adaletidir.
Bakınca bu büyük fotoğrafın içerisinde; İhlas Finans, TGRT ve Egebank inanın çok küçük ayrıntılar.
Yaşadıklarım ve yazdıklarımda fazlam yok, eksiğim var.
Sevgili arkadaşlar!..
Allah rızası için bu mübarek insan hakkında kötü düşünmeyin.
Kötü sözler söylemeyin.
İnanın çok üzülürsünüz.
Bunu kendim için değil sizin için, sizleri düşündüğüm için söylüyorum.
Benim bundan ne kazancım, ne de bir çıkarım var.
Aranızdan birkaç kişi insafa gelip bundan vazgeçerse ne mutlu bana.
Sadece onun hayrına ve dualarınıza talibim.
Başka da bir talebim yok.

GELİN HEP BİRLİKTE AF DİLEYİP TÖVBE EDELİM
BU GÜZEL İNSANI HEP HAYIRLA YAD EDELİM

ALLAH’A EMANET OLUN

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

.

ENVER ABİ’Yİ UYKUSUNDAN EDEN HABER

• 16.4.2013

Metin ÖZER/ HABERVİTRİNİ

Enver Abi ile ilgili yazılarımdan sonra inanılmaz bir telefon ve mesaj yağmuruna tutuldum.
Sevenleri gerçekten çok üzülmüş.
Ağlayarak dua ettiler.
Türkiye’den ve dışarıdan çok sayıda telefon aldım.
Hemen hepsi Enver Abi’ye yapılan bu zulümlerden habersizdi.
Bunlardan birisi de TBMM Anayasa Komisyonu Başkanı Burhan Kuzu oldu.
Telefonla beni arayan Burhan Kuzu, “Neler olmuş neler. Haberimiz olmamış” dedi.
Burhan Bey, “28 Şubat dönemiyle ilgili her şeyi bildiğimi sanıyordum. Senin yazıları okuduktan sonra hiçbir şey bilmediğimi anladım. Yazılarını okuyan milletvekilleri de aynı şaşkınlık içerisinde. Çok büyük ve önemli bir hizmet yapıyorsun. Bu yazıların tarihe düşülecek önemli notlar” dedi.
Aslında benim yaptığım o süreci ve o süreçte Enver Abi’nin çektiklerini aktarmak.
Bunu yaparken de olup bitenleri bilmeden, Enver Abi hakkında yanlış düşünenleri kul hakkından kurtarmak.
Bunun dışında ne bir amacım ne de bir hesabım var.
Sevinerek söyleyebilirim ki; çok sayıda insan düşüncelerini değiştirmiş durumda.
Bu da beni çok mutlu ediyor.
Gelelim bugünkü konumuza.
Bu çok acı bir konu.
Bu meseleyi sadece Enver Abi ile ben biliyorum.
Sanırım olayı bilen üçüncü bir kişi olmadı.
Bu yüzden sizler de ilk kez öğreneceksiniz.
Enver Abi’yi tanıyanlar bilirler.
Enver Abi’de ‘yok, yoktu’
Kim ne isterse verirdi.
Dua isteyene dua, para isteyene para, ev isteyene ev, iş isteyene iş verirdi.
Kötü niyetliler zaten en çok da bu özelliğini kullandı.
Hüseyin Bayraktar ve Sami Erdem, Enver Abi’ye ısrarla Egebank’a ortak olmasını istedi.
Enver Abi bunları kıramadı.
Gönülsüz de olsa ‘Yok’ diyemediği için Egebank’a ortak oldu.
1994 yılında yapılan bu ortaklıkta, İhlas Holding aktif bir rol almadı.
Ta ki 1998 yılına kadar.
1998 yılının Mayıs ayında, Egebank’ın en büyük ortağı konumunda olan Bayraktar Grubu ve Sami Erdem, İhlas Holding’in bilgisi dışında hisselerinin tamamını Demirel Grubu’na satarak, ortaklıktan çekildi.
İhlas Holding ortada kaldı.
Egebank’ı satın alan Süleyman Demirel’in yeğeni Yahya Murat Demirel, İhlas’ı dışarıda bırakmak için yüksek oranlı sermaye artırımına gitti.
Aslında İhlas’ın buna katılacak parası vardı ama Enver Abi sermaye artırımına girmedi.
Sonuçta İhlas Holding’in ortaklığı, yanlış hatırlamıyorsam yüzde 2.15 seviyesine düştü.
1998 yılında Egebank’ı satın alan Demirel, bir yıl içerisinde bankanın içerisini boşalttı.
Bankadan hortumlanan para, 3 katrilyon liraydı.
1999 yılında sonlarında TMSF içi boşaltılan bankaya el koydu.
Aynı tarihte yine içleri boşaltılan; Yurtbank, Esbank, Sümerbank ve Yaşarbank da TMSF’nin kontrolüne geçti.
Bankada araştırma yapan müfettişler 3 katrilyonluk bir yolsuzluk ve hortumlama belirledi.
Egebank’a el konulduktan 9 ay sonra 2000 yılının 28 Eylül’ünde, Yahya Murat Demirel tutuklandı.
İhlas Holding, hortumlama olayına bulaşmadığı gibi Demirel’in aldığı kararlara muhalefet şerhi koymuştu.
Yapılan işlemlerin hiç birisine de katılmamıştı.
Hatta tamamında muhalefet şerhi bulunuyordu.
Buna rağmen bazı İhlas yöneticileri de gözaltına alındı.
Yahya Demirel’in tutuklandığı günlerdi.
2000 yılının Ekim ayının başlarıydı.
Enver Abi beni aradı.
Kısa bir hal – hatırdan sonra Egebank ile ilgili bildiklerimi anlatmamı istedi.
Aktardım.
İşin doğrusu ben daha çok siyaseti takip ettiğim için, Egebank konusunda çok da bilgili değildim.
Bildiklerimi de söyledim.
Dikkatimi çekti.
Enver Abi çok keyifsizdi, canı bir şeye sıkılmıştı. Ama bir şey demedi.
Telefonu kapattı.
Ertesi gün telefonum çaldı.
Arayan Enver Abi’ydi.
Yine Egebank konusunu sordu. Bu kez sesi oldukça değişmişti.
Ben de bildiklerimi aktardım.
“Efendim, sesiniz kötü geliyor. Rahatsız mısınız?” diye sordum.
“Ah Metin Ah. Enver Abi’nin sıkıntılarını bir bilsen” deyip, Peygamber Efendimiz’in (Sallahu Aleyhi ve Sellem) yaşadığı acı ve sıkıntıları anlattı.
“Bu dünyada O’ndan büyük acı ve sıkıntı çeken insan olmadı. O’nun yanında benim sıkıntılarımın zerre önemi yok” dedi.
Telefonu kapattık.
Enver Abi iki gün üst üste Egebank olayını sorunca, içime bir kurt düştü.
“Bu işte bir iş var” deyip büroyu topladım.
Haber müdürüm ve muhabir arkadaşlarımdan işlerini güçlerini bırakıp, Egebank olayının üstüne gitmelerini istedim.
Ben Başbakan’la onlar bakanlarla görüştü.
İki gün sonra Egebank’ın murakıp raporunu ele geçirmeyi başardık.
“Rapor” deyince yanlış anlamayın.
Tam 500 sayfa.
Okuyup bitirmem iki günümü aldı.
İhlas Grubunu ilgilendiren bölümlerin altını çizdim.
Raporda; “İhlas Grubu Egebank’ta küçük ortak durumundadır. Yapılan usulsüz işlemlerin hiç birisine katılmadığı belirlenmiştir. Bankadan para kaçırma kararlarına da muhalefet ettiği anlaşılmıştır.” İfadesi var.
Bunun dışında tek tek bütün kararlarda İhlas’la ilgili yukarıda yazdığım türden ifadeler yer alıyor.
Hemen Enver Abi’yi aradım.
Rahatsızdı, dinleniyordu.
Buna rağmen telefona geldi.
“Efendim, siz bana Egebank’ı soruyordunuz. Egebank’ın murakıp raporunu ele geçirdik” dedim.
Enver abi inanılmaz heyecanlandı.
“Nasıl, rapor sende mi? Şu anda rapor nerde?” dedi.
Bende, “Önümde, masamda” dedim.
“Bizim için ne diyor?” diye sordu. Ama çok heyecanlıydı.
Ben de yukarıda yazdığım ifadeleri söyledim.
Müthiş keyiflendi.
Birisine seslendi :
-Bana bir kahve getirin. Keyifle içeyim.
“Sen özeti boş ver. Bana raporu oku” dedi.
Bende, “Efendim, rapor 500 sayfa. Okumakla bitmez. Sizi telefonda o kadar tutmayayım” dedim.
Enver Abi, “Metin Abi, bırak beni. Sen oku” dedi.
Başladım okumaya.
40’ncı sayfaya gelmiştim.
Enver Abi, “Haklıymışsın. Bu böyle olmayacak. En iyisi ilk uçağa bin raporu bana getir” dedi.
Telefonu kapatır kapatmaz uçaklarda yer aramaya başladım.
10 dakika geçmişti ki Enver Abi tekrar aradı.
“Metin Abi, uçağı bırak. Sen arabayla gel. Sarıyer’de seni bekleyeceğim. Raporu benden başka kimseye sakın verme. Ben uyumayacağım. Seni bekleyeceğim”dedi.
Saatime baktım. 21.00 civarı.
“Efendim, saat 9’a geliyor. Benim Sarıyer’e gelmem gece 2’yi bulur. Siz uykusuz kalmayın. Ben gelir dışarıda sabah namazına kadar beklerim. Kapıyı öyle çalarım. Namazı da beraber kılarız” dedim.
Sözüm bitti, ardından yüreğimi yakan sözü geldi:
- Metin, ben tam 6 gündür hiç uyumadım. Gözümü bile kırpmadım.
Şok oldum.
Enver Abi, 6 gün hiç uyumamış.
“Hayırdır efendim” dedim.
Enver Abi, “ Seni aradığım gün beni Ankara’dan aradılar. Egebank olayıyla ilgili beni de tutuklayacaklarını söylediler. O günden bu yana hiç uyumadan gelip tutuklamalarını bekliyorum. Geldiklerinde hazır olmak için sabaha kadar bekledim” dedi.
Boğazım düğümlendi.
Enver Abi, “Bu durumdan ne arkadaşlara ne de başka kimseye bahsetmedim. Her kapı çaldığında, ‘geldiler’ deyip ayağa kalktım” dedi.
Enver Abi üzüntümü görünce, “Metin, canını sıkma 6 gün üzüntüden uyumadım. Bugün de sevincimden uyumayayım. Sayende bundan sonra rahat rahat uyurum” dedi.
Telefonu kapattık.
Hale bakın!..
Hükümet üyelerinden birisi Enver Abi'ye, "Seni tutuklayacağız" diye haber gönderiyor.
Enver Abi'ye birkaç kez sormama rağmen o ismi bana söylemedi.
Biz o raporun aslını ele geçirmeseydik, oradaki bazı ifadeleri değiştireceklerdi.
İhlas’ı hortumculuğun içerisine sokup belki de Enver Abi’yi tutuklayacaklardı.
Raporun aslı elimize geçince, Allah’a çok şükür bunu yapamadılar.
O günlerde Enver Abi rahatsızdı.
Sık sık hastaneye gidip geliyordu.
Hasta olduğunu bildiğiniz suçsuz bir insana, “Seni tutuklayacağız” demek ne demek?
Bu alenen cinayete teşebbüs.
Hasta yatağındaki bir insana kötü haber verilir mi?
O’nu gerilime ve strese sokacak şeyler söylenir mi?
Eğer bunu yapıyorsan, sen canisin.
Yaptığın iş de cinayete teşebbüstür. Hatta cinayettir.
28 Şubat cuntası Enver Abi’nin malını almış, hükümette canına göz dikmiş.
Ben, “Enver Abi’ye yapılan zulümler” derken bu, bazılarınız bunu anlamak istemiyor.
İşte size somut bir olay.
Bir an kendinizi Enver Abi’nin yerine koyun.
Aynı şartlarda siz ne hissedersiniz.
Dönemin iktidarı, hiçbir yanlış işinin olmadığını raporla belirledikleri Enver Abi’yi yine de tutuklamaya hazırlanıyor.
Bu zulüm değil mi?
Şu görüşmeyi tamamlayayım.
Tam yola çıkacaktım ki Enver Abi tekrar aradı.
“Metin, sen şimdi bu saatte buralara kadar yorulma. O dosyayı çok güvendiğin birisine ver. O getirsin” dedi.
Ben ısrar ettim ama Enver Abi kabul etmedi.
Ardından da, “Metin Abi, sen beni sevindirdin. Allah-u Teala’da seni sevindirsin. Ben sana bir şey vereceğim. İste bakalım. Sana ne vereyim?” diye sordu.
Ben de, “Efendim, ben sizin sağlığınızı ve duanızı isterim. Başka da bir şey istemem” dedim.
Enver Abi, “Onlar tamam. Ben sana başka bir şey vereceğim” dedi.
Ardından uzun uzun dua etti.
Hayatımda böyle bir dua almadım.
Yazmaya başlasam sayfalar yetmez.
Sonra raporu İstanbul’a yolladım. Gece bende uyumadım. Gönderdiğim arkadaşlardan,“Enver Abi’ye teslim ettik” bilgisini aldıktan sonra yatağıma yatabildim.
Bu raporla birlikte Enver Abi’nin tutuklanma riski tamamen ortadan kalktı.
Uğradığı bütün zulümler de olduğu gibi Enver Abi bu konuda da şikayetçi olmadı.
Kendisine yapılan her saldırılarda; Egebank olayında da söylenen kötü söz ve yayınlarda bile bu raporu gündeme getirmedi.
Bir şeye dikkatinizi çekmek isterim.
Bu dördüncü yazım.
Yazılarımda bilinmeyen olayları sizlerle paylaştım.
Her birisi başlı başına büyük sıkıntı ve mağduriyet.
Enver Abi gibi Pırıl pırıl, tertemiz insana; hiç hak etmediği muameleleri reva gördüler.
Dişiyle tırnağıyla kurduğu İhlas Holding’i, sıkıntıya soktular.
Oysa İhlas Holding’in tek bir yanlışı bile yoktu.
Bu ülkede İhlas kadar devletine ve milletine bağlı ikinci bir kuruluş yoktur.
Buna rağmen İhlas birilerinin hoşuna gitmedi.
28 Şubat sürecinde en ağır darbeyi de maalesef İhlas grubu yedi.
Manevi kayıpları bir kenara koyarsam, sadece maddi olarak 10 milyar dolardan fazla zarara uğrattılar.
10 milyar doların elde olması bir yana; Enver Abi’yi mudilere borçlu bıraktılar.
Rahatsızlığına ve hastalıklarına rağmen delik deşik edilmiş İhlas Holding’i ayakta tutarak, bu borcun 2/3’ünü ödedi.
Son nefesine kadar da kalan borçlarını ödeyebilmek için çabaladı.
Bazı arkadaşlar İhlas Finans’taki paranın nerede olduğunu soruyor.
Bugüne kadar hem mudilere hem de devlete 700 milyon dolardan fazla ödeme yapıldı.
Geri kalanı da Allah’ın izniyle ödenecektir.
Mudi kardeşlerim alacakları olan 3-5 bin doları haklı olarak mesele ediyor.
Enver Abi ise; ne elinden gasp edilen 9 milyar dolarlık ihaleden ne de İhlas Finans'a el konulmasından doğan zararlarından tek kelime bahsetmedi.
Hakkı olan teşviklerin ödenmemesine bile itirazı olmadı.
İtiraz bir yana, yakın arkadaşlarına bile dert yanmadı.
Sadece bunlardan mı?
Uğradığı hiçbir zulümden bahsetmedi.
Çünkü Enver Abi, bu dünyada rahat ve huzur olmadığını biliyordu.
Enver Abi bu dünyanın sıkıntı olduğunu baştan kabul etmişti.
Hazır yeri gelmişken size bir büyüğümden yeni öğrendiğim Hadis-i Şerif aktarayım.
Mübarek peygamberimiz (Sallahu Aleyhi ve Sellem) buyuruyor ki; İnsanlar rahatlık, huzur ve kavuşmak isterler. Üçü de bu dünyada yoktur. Ahmaklar üçünü de bu dünyada isterler. Ne rahat, ne huzur ne kavuşmak burada yoktur.
İşte Enver Abi bunu baştan kabul etmişti.
O yüzden de hayatı boyunca hiçbir konuda şikayetçi olmadı.
Uğradığı zulümleri bu dünyanın doğal akışı saydı.
Neyse konunun sonuna döneyim.
Aradan, 1-1.5 ay geçti.
Enver Abi Ankara’ya geldi.
Herkesi çıkardı, odada yalnız kaldık.
“Hediyeni vereceğim” dedi.
Çok şaşırdım. Mübarek insan bunu bile unutmamış.
Ne olduğunu açıklamayayım.
Hayatımda aldığı en güzel hediyeyi verdi.
Maddi değil manevi olarak paha biçilmez bir hediye.
Ben böyle bir insanı nasıl sevmeyeyim kardeşim?
Sağ ve ayakta olduğum sürece Enver Abi’ye laf söyletmem.

Zaten vicdan sahiplerinin de söyleyebileceği tek kelime yok.
Kalbi mühürlenmiş olanlara da söylenebilecek bir cümle yok.

Bu yüzden Enver Abi’yi sevenleri daha çok ağlatacağım.
Ama Enver Abi'yi tanımayanları da hep aydınlatacağım.

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

.

DEMİREL’DEN ENVER ABİ’YE ŞOK MEKTUP!..

• 7.4.2013

DEMİREL’DEN ENVER ABİ’YE ŞOK MEKTUP!..

Son yazımda Egebank olayını sizlerle paylaşmıştım.
Enver Abi’yi haksız yere tutuklamak için kurulan kumpası bütün yönleriyle anlattım.
Bu konudaki bilmediğim ayrıntıyı ise gelen bir telefonla öğrendim: Enver Abi tutuklanacağına o kadar inanmış ki; meğer cezaevi için valizini bile hazırlamış!..
O dönem İhlas Holding’de yönetici olan İsmet Anaç aradı:
“Senin yazınla birlikte yıllardır çözemediğim bir sırrı çözmüş oldum. Allah senden razı olsun” dedi.
Ve şöyle devam etti:
“Tam o tarihlerde Enver Abi bizi aradı, çağırdı. Odasına girdik. Bize masasının hemen yanında bir valiz gösterdi. Valizine; seccadesini, havlularını, çamaşırlarını ve ilaçlarını koymuş… '(Bunlar beni tutuklayacaklar. Böyle bir şey olduğunda sizler şu işleri yapacaksınız)' dedi. Başka da bir şey söylemedi. Bizler dışarıya çıktık. Hepimiz Enver Abi’yi kimin, niçin tutuklayacağına bir akıl yürütemedik. 4-5 gün kendimize gelemedik. Daha sonra arayıp tehlikenin geçtiğini söyledi ve işimize devam etmemizi istedi. Senin ele geçirdiğin o raporu okuyunca yıllardır çözemediğimiz bu olayı da çözmüş olduk” deyip uzun uzun dua etti.

* * *
Egebank konusu geçen yazımı okuyan bir mudi arkadaş soru sormuş:
- Hatır için bankaya ortak olunur mu?
Olunur... Hem de bal gibi olunur!
Eğer “hatır” sahibi, o baskıcı döneminin en tepesindeyse, tıpış tıpış olunur!..
Yazımın içerisinde ima etmiştim ama sanırım tam anlaşılamamış.
Ben bu yazıları bizzat şahit olduğum olayların üzerinden kaleme alıyorum. Öyle yapmasam esas hatır sahibinin Demirel olduğunu da açıkça yazardım!..
Bu soru zaten beni çok memnun etti.
28 Şubat’ı yazarken “Demirel’i nasıl anlatayım” diye kara kara düşünüyordum.

O dönemi yazarken Demirel’i pas geçmek hiç işime gelmiyordu.
Hadi itiraf edeyim, elim kaşınıyordu.
Bülent Arınç’ın: “28 Şubat’ın baş aktörü Süleyman Demirel’dir.” dediği bir insanı o dönemden ayırmak olmaz.
İşte bu soru, Demirel’i yazmama neden oldu.
Sizleri tekrar o günlere götüreyim...

* * *
28 Şubat’ın en karanlık günleriydi. Gazetelerde irtica manşetleri havada uçuşuyordu!
Bir sabah kalktım. Hürriyet Gazetesi’ni aldım. Yarım sayfalık bir manşet haber vardı:
“Cumhurbaşkanı Demirel’den Başbakan Erbakan’a irtica uyarısı mektubu.”
Haberin içeriği değil ama olay beni imrendirdi.
“Vay be" dedim. "Müthiş bir gazetecilik başarısı…”
Cumhurbaşkanı’nın Başbakan’a yazdığı özel mektubu ele geçirip yayınlamışlar. Adamları takdir ettim. Hatta bir gazeteci olarak kıskandım!
Ne kadar saf olduğumu daha sonra acı bir şekilde öğrendim.
Arabayla büroya doğru giderken gazetecilik damarım kabardı:
“Madem onlar Demirel’in Erbakan’a yazdığı mektubu ele geçirdiler. Erbakan Hoca mutlaka bu mektuba bir cevap vermiştir. Ben de gidip Başbakan Erbakan’ın cevabî mektubunu alıp, bunu patlatayım.” diye düşündüm.
Fikir hoşuma gitti.
Büroya gelir gelmez Başbakan Necmettin Erbakan’ı aradım.
Hoca: “Öğlen eve gelsin” demiş.
Atladım Balgat’a gittim.
Rahmetli Erbakan’ın salonunu bilenler bilir. Oldukça büyük ve uzun bir salondu. Yerler tamamen halıyla kaplıydı. En dipte klasik oymalı 3’lü bir kanepe vardı.
Odaya girdiğimde Erbakan yeni abdest almıştı. Çoraplarını giyiyordu. O kanepenin ortasında namaza hazırlanıyordu.
Beni görünce gülümsedi. Yan tarafına oturttu.
Uzun uzun iktidarda yaptıklarını anlattı. Sözlerini tamamlayınca da:
“Metin Bey’ciğim. Sebeb-i ziyaretiniz neydi?” diye sordu.
Hemen konuya girdim.
“Hocam, Cumhurbaşkanı Demirel size bir mektup yazmış. Bugünkü Hürriyet Gazetesi’nde var. Ben de sizin bir cevabî mektup yazdığınızı sanıyorum. Uygun görürseniz o cevabi mektubu bana verir misiniz?” dedim.
“Ne mektubu?” dedi.
Müthiş şaşırdım, adeta şoke oldum ve ekledim:
“Sayın Başbakan’ım. Bugünkü Hürriyet Gazetesi’nde yarım sayfa var. Demirel’in size yazdığı mektup…
Rahmetli Erbakan: “Bende mektup falan yok, onlar üfürüyor! Ortalığı karıştırmak için böyle şeyler yapıyorlar… Hem Sayın Cumhurbaşkanı bana mektup yazsa, önce bana gelir. Onlara niçin gitsin? Zaten dün kendisiyle görüştüm böyle bir mektup olsa orada kendi eliyle bana verirdi.” dedi.
İçime bir kurt düştü:
“Hocam, bu işte bir yanlışlık olmasın. Koskoca Hürriyet Gazetesi böyle bir konuda bu kadar aleni bir hata yapmaz.”
Erbakan: “Dur o zaman Mehmet Bey’i (Özel Kalem Müdürü Mehmet Kahraman) arayıp sorayım” dedi.
Az sonra sevgili dostum, arkadaşım Mehmet Kahraman içeriye girdi.
Erbakan:
“Mehmet Bey, Sayın Cumhurbaşkanı’ndan bize gelmiş, bir mektup var mı?” diye sordu.
Mehmet Kahraman da;
“Efendim, yarım saat öncesine kadar yoktu” dedi.
Erbakan bana dönüp:
“Bak gördün mü? Bize gelmiş bir mektup falan yok. Olmayan mektuba ne cevabı vereyim?” dedi.

* * *
Kafamda bin bir soruyla Erbakan’ın yanından ayrıldım.
Akşama kadar bu meseleyi düşünüp durdum.
Akşam saatlerinde Mehmet Kahraman aradı: “Abi o sorduğun mektup şimdi geldi.” dedi.
Hale bakın!..
Ankara’yı bilenler bilir. Cumhurbaşkanlığı ile Başbakanlık arası 5 dakikalık mesafe…
Demirel’in Erbakan’a yazdığı özel mektup, bir gün uzaklıktaki İstanbul’a, Hürriyet Gazetesi’ne gidiyor. Hürriyet Gazetesi o mektubu yayınlıyor. Her şey bittikten sonra mektup muhatabına geliyor!
Her şey açık değil mi?
Demirel, Erbakan’a yazdığı mektubu önce Hürriyet Gazetesi’nde yayınlatıyor. Yayınlandıktan sonra hakaret eder gibi Erbakan’a yolluyor…
Kumpasa bakar mısınız?
Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı, ülkenin Başbakanına tuzak kuruyor!

Günlerdir 28 Şubat sürecinde Enver Abi’ye kurulan kumpasları anlattım.
Bazılarınız; “Metin Bey, bu kadar da olmaz. Siz her şeyi 28 Şubat’a bağlıyorsunuz” dedi.
Değerli arkadaşlarım.
Cumhurbaşkanının Başbakana kumpas kurduğu bir dönemden bahsediyoruz.
Halkın seçtiği başbakana tuzak kurulduğu bir dönemde, Enver Abi’ye kurulan kumpaslara neden şaşırıyorsunuz?

* * *
Hazır mektup işine girmişken başka bir mektubu size aktarayım.
Demirel bir mektup da Enver Abi’ye yolladı.
Bu bölümü okumadan önce derin derin nefes alıp rahatlayın.
Çünkü birazdan sinirleriniz yerinden oynayacak!
Bu güzel ülkemin nasıl yöneltildiğini öğrenince kan beyninize çıkacak.

Yine o yıllarda Enver Abi Ankara’ya geldi.
TGRT’deki odamda konuşuyoruz.
Odada ikimiz vardık. Enver Abi çok neşeliydi. Sürekli şakalar yapıp takılıyordu.
O sırada bir telefon geldi.
Baktım özel bir konu, ben dışarıya çıktım.
Kapının önünde o dönem Türkiye Gazetesi’nin Ankara Temsilcisi olan Sebahattin Önkibar bekliyordu.
Elinde sarı bir zarf vardı:
“Hayrola” dedim.
“Cumhurbaşkanı Demirel, Enver Bey’e ulaştırmak üzere bir yazı yollamış. Onu getirdim” dedi.
“Demirel, Enver Abi’ye yolladığı yazıyı sana niçin göndermiş ki? “ dedim.
Kem-küm ettikten sonra:
“Valla bilmiyorum. Ama konu seninle ilgili olabilir. Yeminle, benim bu meseleyle bir ilgim olmadı” cevabını verdi.
“Hayırlısı” deyip içeriye girdik.
Enver Abi benim koltuğumda oturuyor…
Sebahattin ile ben de hemen önündeki koltuğa oturduk. İçeride iki kişi daha var…
Sebahattin: “Efendim, Sayın Cumhurbaşkanı size bir mektup yollamış onu getirdim” dedi.
Enver Abi;
“Hayırdır inşallah Sebahattin… Ben sarı zarflardan korkarım! Ver bakalım” dedi.
O arada Enver Abi bir an duraladı:
“Sebahattin, benim Ankara’ya geleceğimi kimse bilmiyordu. Demirel nasıl öğrenmiş de mektubu sana yollamış?”
Sebahattin Önkibar hemen atıldı:
“Efendim biliyorsunuz, Sayın Demirel’in uçan kuştan haberi olur” dedi…
Enver Abi zarfı yırttı, gözlüğünü taktı ve başladı mektubu okumaya.
O arada zarfa baktım “Cumhurbaşkanlığı forsu” taşıyordu.
Oldukça neşeli olan Enver Abi’nin yüzü, mektubu okudukça değişti.
Birkaç kez, “Allah, Allah” diye mırıldandı.
Mektubu bitirdiğinde felaket üzgündü.
Mektubu masaya fırlattı.
Odada müthiş bir sessizlik var...
Hepimiz ağzından çıkacak sözü bekliyoruz.
Uzun uzun pencereden dışarıya baktıktan sonra:
“Ya Rabbi, nelerle uğraşıyorlar. Ne olacak bizim halimiz?” dedi.
Sonra bana döndü: “Mektup seninle ilgili” dedi.
Dondum kaldım.
Enver Abi yüzümdeki şaşkınlığı görünce;
“Al oku” deyip mektubu bana uzattı.
Mektubu aldım.
Cumhurbaşkanlığı amblemi taşıyan antetli bir A4 kağıtta aynen şunlar yazıyordu:
“Sevgili kardeşim Enver Ören.
Seninle 40 yılı aşkın süren bir dostluğumuz var. Bu süre içerisinde çok sıkıntılar çektik. Çok engelleri aştık. Ben Cumhurbaşkanı oldum sen ise iş âleminde zirveye çıktın. Buralara gelirken dostluğumuz hep sürdü.
Sevgili kardeşim, senin Ankara’da çalıştırdığın Metin Özer isimli şahıs, benim hasmım durumundadır. Metin Özer yüzünden yıllara dayanan dostluğumuzun zedelendiğini görmekteyim.
Adı geçen kişinin bana büyük bir husumeti var. Dostluğumuza zeval gelmemesi için bu kişiyi derhal işten atmanı beklerim. Bunu yaptığın takdirde dostluğumuzun sürdüğüne inanacağım.
Sevgili kardeşim, adı geçen şahsı işten attığını da tarafıma ivedilikle bildirmeni rica ederim.
Gözlerinden öperim.
Süleyman Demirel. 9. Cumhurbaşkanı.
İmza…

* * *
“Gariban bir gazeteciyi işten at ve bana bu müjdeyi ivedilikle bildir!”
Buyurun bakalım.
Vay be!..
Ben neymişim be abi...
Meğer Türkiye’nin bir numaralı sorunu olmuşum da haberim olmamış. Utancımdan yüzüm renkten renge girdi…
Enver Abi bana döndü:
“Canını sıkma. Birisi istiyor diye ben bir arkadaşını ekmeğinden eden patronlardan değilim. Görevine devam et” dedi.

* * *
Şimdi anladınız mı Enver Abi’yi niçin bu kadar çok seviyorum? Bu ülkede Enver Abi’nin bu yaptığını yapabilecek kaç patron var?
Hikayenin burada bittiğini sanıyorsanız yanılıyorsunuz!..

Sebahattin izin isteyip odasına gitti.
Sebahattin gidince Enver Abi çok şey daha söyledi. Onlar bende kalsın.
Aradan 15-20 dakika geçti Sebahattin tekrar geldi.
Tam koltuğa oturmak üzereyken Enver Abi’den muhteşem bir soru geldi:
“Sebahattin, Demirel şimdi beni telefonla ararsa ben ona ne söyleyeyim?”
Sebahattin resmen şok oldu!
Ardından da;
“Estağfurullah efendim. Siz ne söyleyeceğinizi bilirsiniz. Benim haddim değil” dedi.
Sebahattin sözünü tamamlamıştı ki, kapı çalındı.
Enver Abi’nin Özel Kalem Müdürü içeriye girdi: “Efendim, Sayın Cumhurbaşkanı telefonda. Sizinle görüşmek istiyor.” deyip cep telefonunu uzattı.
Telefonda Demirel vardı.
Kısa bir hal ve hatırdan sonra Demirel hemen konuya girdi.
Benimle ilgili neler söylediğini işitemedim.
Ancak Enver Abi beni kurtarabilmek için en az yarım saat dil döktü.
Enver Abi: “Sayın Cumhurbaşkanım, bu çocuk gariban birisi. Evi bile yok. Bu kışta kıyamette sokağa atarsak Allah muhafaza kim bilir neler yapar? Siz ki barajlar kralısınız. On binlerce insanı iş ve aş sahibi etmiş bir kişisiniz. Gelin bu arkadaşı işten atmayalım. Yıkmak kolay, yapmak zordur. Ben onun kulağını çekerim. Sizden ricam beni bir insanı işinden eden birisi durumuna düşürmeyin” dedi.
O yarım saatlik sürede daha çok şey söyledi ama aklımda kalan bunlar oldu.
En sonunda Demirel, “Peki” dedi ve Enver Abi rahatladı.
“Size de bu yakışır” diyen Enver Abi telefonu kapattı.
Bana döndü, “Oh be! Seni kurtardım…” dedi.
Utancımdan yüzüm kıpkırmızı oldu.
Yanlış anlamayın!..
Utancım; koskoca Cumhurbaşkanı’nın işi gücü bırakıp bir gariban gazeteciyi işten çıkarmak için çabalamasından değil.
Utancım; böyle bir kişiye Enver Abi’yi dil döktürmek zorunda bıraktığımdan.
Demirel halen sağ.
Buyursun, “Ben böyle bir şey yapmadım” desin!
Ortada bir mektup, 4 de canlı şahit var…
Benim İhlas’a kurulan tuzaklar ve Enver Abi’ye yapılan zulümleri yazdığım yazılarıma, küçük de olsa inanmayan bir kesim var.
Buyurun…
Bu olayı okuduktan sonra, daha ne diyeceksiniz?
29 bin çalışanının arasında benim gibi bir kişiye bile bir zarar gelmemesi için kendini ortaya koyan bir insandan söz ediyoruz.
Böyle bir insan bilerek veya isteyerek sizlerin zarar görmesini isteyebilir mi?
Tek bir kişi zarar görmesin diye nasıl çabaladığının canlı şahidiyim.
Emin olun benim yaşadığım sadece küçük bir örnek.
Sizler bizim Enver Abi’yi niçin bu kadar çok sevdiğimizi anlamıyor olabilirsiniz.
Bizim yaşadıklarımızı sizler yaşasanız emin olun siz O’nu bizden daha çok severdiniz.

* * *
Yazılarımda hep aynı şeyi vurguluyorum.
Enver Abi; yaşadığı acılardan, uğradığı zulümlerden ve gördüğü baskılardan hiçbir zaman yakınmadı.
Bunları; değer vermediği bu dünyanın olağan akışı saydı.
Şahit olduğum olayları kaleme almasam, çoğunuzun da bunlardan hiç haberi olmayacaktı.
Bunları öğrenen sevenleri sürekli gözyaşı döküyor.
Onlara bir şey daha söyleyeceğim:
Bugün ağlayan arkadaşlarının gözyaşı toplamı, Enver Abi’nin sağlığında döktüğü gözyaşının yanında denizde damla kalır!
Bu güzel insan, gündüz sürekli güldü ama her gece gözyaşı döktü.
“Bizler üzülmeyelim” diye, ağladığını bile göstermedi.

Sağlığında baba gibi bizleri koruyup kollayan Enver Abi artık yok.
İşin aslına bakarsanız Onsuz bu dünyanın da hiç tadı tuzu yok.

Allah-u Teala bizleri nefsinin peşinden değil
Enver Abi’nin peşinden koşanlardan eylesin ( AMİN)

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

.

TGRT OLAYININ PERDE ARKASI!..

• 3.4.2013

İhlas Finans olayından sonra gelelim ikinci çetrefilli konuya.
TGRT yazısı yazacağımı duyan bir arkadaş aradı.
“Aman abi, bu konu çok karışık elini ateşe sokma” dedi.
Güldüm.
TGRT konusu benim için bırakın bir ateş olmayı, buzlu su.
O kadar rahatım, o kadar ferahım.
“TGRT” denilince şu meşhur ‘vur patlasın, çal oynasın’ dönemini kastediyorum.
Enver Abi’ye yapılan saldırılar iki ana başlıkta yapıldı.
Birincisi; hepinizin bildiği İhlas Finans olayıydı, diğeri de TGRT’deki sanatçıların ekranda boy gösterdiği dönemdi.
Ana konuya girmeden önce bir şeye dikkatinizi çekmek isterim.
Enver Abi'ye kötü söz söylenen her iki konu da, 28 Şubat döneminin eserleri.
O dönem öyle kirli bir dönemdi ki; Enver Abi gibi tertemiz, pırıl pırıl bir insanın üstüne bile çamur sıçrattılar.
Demek ki 28 Şubat olmasaydı; bu güzel insana kimse tek kelime kötü söz söylemeyecekti.
Gelelim konumuza.
Refah-Yol hükümeti henüz düşürülmemişti.
Gerilim zirvedeydi.
Ankara güne kasvetli bir hava ile uyanıyordu.
Gazetelerde irtica manşetleri havada uçuşuyordu.
İşte o günlerde Enver Abi aradı:
-Metin, Ankara’da çok önemli bir görüşmem var. Büroya uğrayamayacağım. Sen havaalanına gel, biraz konuşalım.
Hemen havaalanına gittim.
Enver Abi son derece tedirgindi. Kısa bir konuşmadan sonra Enver Abi şehire hareket etti.
Yaklaşık 2 saat sonra tekrar aradı.
Büroya uğramadan havaalanına geçeceğini söyledi.
Etimesgut Havaalanı’na gittim.
Enver Abi son derece düşünceliydi. Yorgun, bıkkın ve bezgin bir haldeydi.
Bana hiç bir şey demedi.
Sonradan öğrendim.
Enver Abi Genelkurmay’da toplantıya alınmış.
İki saat boyunca; İhlas holding, Türkiye Gazetesi ve TGRT ile alakalı hesap sorulmuş.
TGRT’deki ‘Huzura doğru’ ve evliyaların hayatlarının anlatıldığı programların irticaya zemin hazırladığını söylemişler.
İki saat boyunca bağırıp çağırmışlar.
Hatta masaları yumruklamışlar.
Daha ötesi TGRT’deki mescidi bile sormuşlar.
Nezaket abidesi Enver Abi’nin gözleri dolmuş ama yine de sesini yükseltmemiş.
Bu programların kaldırılıp TGRT’nin diğer eğlence Televizyonları gibi olmasını “TAVSİYE” etmişler.
Bunlar yapılmazsa İhlas Grubu’nun sakıncalı kuruluşlar arasına alınacağını ima etmişler.
“Sakıncalı kuruluş” demek toptan batırılma demek.
Enver Abi’yi havaalanında o halde görünce inanılmaz üzüldüm.
Kahroldum.
Bu güzel insan yine de kimseye bir şeyler demedi.
Enver Abi, Ankara dönüşü hak etmediği davranış ve uğradığı zulüm nedeniyle rahatsızlandı.
Sanırım 3-4 gün evden çıkamadı.
Holdinge bile gidemedi.
Sakın yanlış anlamayın.
Hesaba çekilen tek medya patronu Enver Abi değildi.
28 Şubat’ı destekleyen Aydın Doğan, Dinç Bilgin, Cem Uzan ve Mehmet Emin Karamehmet de sorguya alınıp çeşitli tavsiyelerde bulunulan medya patronlarıydı.
Bunların tamamı zaten o günlerde sorguya çekildiklerini anlattılar.
Cem Uzan geçen hafta çok ilginç bir açıklama yaptı.
Uzan; Takvim Gazetesi’ne bakın ne dedi :
-Bir Pazar günü Londra’daki evimde telefon çaldı. Sekreterim arıyor. Efendim Star’ın bütün telefonlarından sizi arıyorlar. Genelkurmay’dan sizi arıyorlar. Peki dedim. Açtım beni çağırıyorlamış. Atladım gittim Ankara’ya. Çağıran Erol Özkasnak. Medya patronu çağrılıyor. Uyarılma ne, fırça atılıyor. Gerisi için de nokta nokta nokta diyelim tamam mı? Ondan sonrası bana kalsın.
Cem Uzan’ın o yıllarda ne irtica ile ne de başka bir konuyla suçlandığı yok.
Buna rağmen hakaret, fırça hatta küfür yiyor.
İşte böyle bir toplantı.
Cem Uzan’a bunu yapanlar, Enver Abi’ye Allah bilir neler yapmıştır?
O toplantıdan bana da tek kelime anlatmadı, içine attı.
Olup bitenleri çok sonra öğrendim.
Ah Enver Abi ah.
Sana ne zulüm yaptılar?
Ne çile çektirdiler?
Medya patronlarıyla yaptıkları görüşmede, dizilerdeki karakterlere hatta onlara verilen isimlere kadar bir dizi tavsiyelerde bulundular.
Enver Abi’ye verilen tavsiye ise; TGRT’nin çağdaş bir kanal olmasıydı.
Onların çağdaşlık anlayışı, baldır ve bacakların açılması.
Ne kadar kısa etek giyersen, o kadar çağdaş ve ilericisin.
Etek boyun uzadıkça; gerici hatta irticacısın.
28 Şubatçıların cetveli bu.
İşte o toplantıdan 10 gün falan sonraydı.
Telefonum çaldı, arayan Enver Abi’ydi.
Enver Abi, “Metin, TGRT’yi baştan sona değiştirmek zarureti doğdu. Başına çok iyi bir genel müdür getirmem lazım. Bana iki isim önerdiler ama tam içime sinmedi. Senin aklında kimse var mı?”dedi.
Hiç beklemediğim bir soru.
O şaşkınlıkla, “Efendim, nasıl bir genel müdür arıyorsunuz?” diye sordum.
Enver Abi, “Askerle, devletle, hükümetle ve medya ile arası iyi olan bir isim olmalı” dedi.
Nasıl oldu hala bilmiyorum. Aklıma tek bir isim geldi:
-Efendim RTÜK Başkanı Ali Baransel var. Benim de çok iyi bir dostum. Bu şartla uyan tek insan o.
Enver Abi, Ali Baransel’in ismini duyunca durakladı; ”Kesinlikle çok iyi bir isim. Ama o RTÜK başkanı. O görevi bırakmaz. Bıraksa da bizde çalışmaz”dedi.
Ben de, “Efendim, ben bu dünyada Enver Abi ile çalışmayacak bir kimseyi tanımıyorum” dedim.
Bu sözüm çok hoşuna gitti.
Ardından sıkı sıkıya tembihi geldi :
-Bu konu ikimizin arasında kalsın. Kimse bunu bilmesin. Ben Ali Baransel ismini biraz düşüneyim. İki – üç gün içerisinde sana kararımı bildiririm.
Ertesi gün akşamdı.
Enver Abi aradı.
Müthiş neşeliydi. Çok sevinçliydi.
“Metin Abi, Ali Baransel tamamdır. Ne yap et, ikna et” dedi.
Telefonu kapattım. Kara kara düşünüyorum.
Ali Baransel’i nasıl ikna edeceğim?
Bütün bu görüşme trafiğinde kendisiyle tek kelime bile konuşmadım.
RTÜK Başkanlığı’ndan istifa eder mi?
Etse bile bize gelir mi ?
Sabahı zor ettim.
Hemen Ali Baransel’i aradım. ”Gel bir çay içelim” dedi.
Atladım RTÜK’e gittim.
Kısa bir muhabbetten sonra kıyısından köşesinden konuya girdim.
“Ali Abi” dedim :
-Ömrün bürokratlıkla geçti. Sıkılmadın mı devlet de çalışmaktan. Gel seni TGRT’ye genel müdür yapalım.
Şaka yaptığımı sanıp başladı gülmeye.
“Aman Metinciğim. Ben özel kanallardan korkarım. Burada rahatım. Durduk yere cadı kazanının içerisine niye gireyim?” dedi.
Ben damardan girip, “Abi, ben ciddiyim. TGRT de yalnız başıma kaldım. İkimiz bir arada olursak sırt sırta verirsek medyayı sarsarız.” deyip, uzun uzun Enver Abi’yi anlattım.
Kafası biraz karıştı. “Ben bunu bir düşüneyim. Hem Enver Bey beni ister mi ?“ dedi.
Ben de , “Abi, orayı bana bırak. Ben Enver Abi’yi ikna ederim” dedim.
Çıktıktan sonra Enver Abi’yi aradım.
En ince noktasına kadar görüşmeyi aktardım.
Enver abi çok sevindi.
“Ha gayret Metin Abi, olacak bu iş galiba” dedi.
Ali Baransel’i akşam evinden, gündüz RTÜK’ten arıyorum. Sıkı markaj durumundayım.
En sonunda Enver Abi ile görüşmeye ikna ettim.
Benim de zaten derdim bu.
Biliyorum ki; Enver Abi ile yüz yüze gelirse iş bitecek.
Enver Abi gibi güler yüzlü, tatlı dilli insanı kim geri çevirebilir?
Enver Abi aradı, “Metin, yarın Ankara’ya geliyorum. Direk Bağlum’a geçeceğim. Sen gözden ırak kimsenin göremeyeceği bir restoran ayarla. Ali Baransel ile orda görüşelim. Ben Bağlum’da senden telefon bekleyeceğim”dedi.
Ben de kendisine, “Efendim, siz zaten yoldan geleceksiniz. Yorgun olursunuz. Müsade ederseniz ben Ali Bey’i Bağlum’a getireyim.” dedim.
İnanılmaz sevindi.
Ertesi gün RTÜK’e geçtim. Ali Bey’le çıktık.
Ben Ali Baransel’in arabasındayım. Benim Arabam önden gidiyor.
Ali Bey’e nereye gideceğimizi de söylemedim.
“Ali Abi seni hiç görmediğin bir yere götüreceğim. Neresi olduğunu hiç sorma”dedim.
Ankara’yı çıktık. Bağlum’a döndük.
Ali Abi, “Yav nereye gidiyoruz. Sen beni kaçırıyor musun?” dedi.
O halde Enver Abi’nin evine geldik.
Enver Abi, güler yüzüyle Ali Bey’i karşıladı.
Üçümüz birlikte yemek yedik. Sonra ben kendilerini yalnız bırakıp bahçeye indim.
Yaklaşık 3 saat süren bir görüşmeydi.
Dönüşte Ali Baransel’in bütün fikri değişmişti.
Eşiyle ve dostlarıyla görüşmesi gerektiğini söyledi.
3 gün sonra da görevi kabul ettiğini bana iletti.
Enver Abi’ye haberi verdiğimde nasıl sevindiğini anlatamam.
İşte Ali Baransel böylece TGRT’ye genel müdür oldu.
Kendisini gerçekten çok severim. Hala da görüşüyorum.
Hasta olmasına rağmen Ankara’dan kalkıp Enver Abi’nin cenazesine gelmesi de zaten bir vefaydı.
İşte o süreçte; 28 Şubatçıların TAVSİYESİNE uygun ÇAĞDAŞ bir TGRT ortaya çıktı.
Bir yığın hanım sanatçı TGRT ekranlarında boy göstermeye başladı.
Şimdi bazılarınızın aklına şu gelebilir.
Enver Bey direnseydi?
Tabi, bekara hanım boşamak kolay.
“Ömrümü bir kişiyi kurtarmaya adadım” diyen Enver Abi, 29 bin İhlas çalışanını tehlikeye atar mı?
Böyle düşünenlere Aydın Doğan’ı örnek gösteririm.
Merhum Mehmet Ali Birand, Aydın Doğan’ın her şeyiydi.
Hem gözü hem kulağıydı.
28 Şubat cuntası Birand’ı istemedi.
Aydın Bey saniye tereddüt etmeden Cengiz Çandar ile birlikte Birand’ı kapının önüne koydu.
Oysa Aydın Doğan o süreci destekleyen bir medya patronuydu.
O’nun direnemediği tavsiyeye Enver Abi nasıl dirensin!..
Yine de ikna olmayıp Akit Gazetesi’ni örnek gösterebilirsiniz.
Akit’in başında benim dostum, arkadaşım olan Hasan Karakaya var.
Keşke Hasan kardeşimin yaşadıklarını bir bilseniz. Kaç kez baskına uğradıklarını, kaç yazarlarının sebepsiz yere hapse atıldığını bir bilseniz.
Bu noktada önemli bir ayrıntıya dikkatinizi çekmek isterim.
Ekran gülü denilen hanım hanımcık!.. Sanatçılarımızla ilgili.
Kusura bakmayın, isim veremiyorum.
Bu hanım hanımcık sanatçılarımız maalesef her haltı aleni yaparlar, bunları yazarsan namus abidesi kesilip mahkemeye koşarlar.
Şimdi ben cevabını hepinizin bildiği veya tahmin edeceği bazı sorular soracağım.
1- O dönemde ekranlarda boy gösteren hanım sanatçılarından hangilerinin, 28 Şubat’ın kudretli komutanlarından hangileriyle yakın ilişkisi hatta çok yakın ilişkisi vardı?
2-Bu sanatçılara program yaptırılması için hangi komutan tavsiyelerde bulunmuştur?
3-Hangi hanım sanatçımız, dönemin kudretli komutanına Fenerbahçe Orduevi’nin komutanlara ait VIP salonunda özel solo konser vermiştir?
Konser sonrası geceyi orada geçirmiş midir?
4-O dönemde hemen her gazetede haklarında çarşaf çarşaf haberler yayınlanan bu hanım sanatçılar, 28 Şubat’ın bitmesiyle birlikte neden ortadan kayboldu?
Haklarında tek bir haber bile yapılmaz oldu.
Bunun nedeni; o sanatçıların arkasındaki gücün, bugün hapishanede olması olabilir mi?
Buradan bir ayrıntıyı daha sizinle paylaşayım.
O dönemde her ay Genelkurmay’da özellikle medya ile ilgili düzenli toplantılar yapılıyordu.
Ocak ayının sonunda yapılan toplantıda İhlas Grubu masaya yatırıldı.
Toplantıya katılanların bir kısmı Enver Abi’nin takiyye yaptığını belirterek İhlas’ın batırılması gerektiğini savunmuş.
Uzun tartışmalardan sonra bir müddet daha izlemeye almaya karar vermişler.
Bu bilgiyi alır almaz Enver Abi’yi aradım.
Enver Abi zaten konudan haberdardı.
10 Şubat Enver Abi’nin doğum günüydü.
Enver Abi, apar topar TGRT’nin hanım sanatçılarıyla doğum günü kutlayıp, o fotoğrafı vermek zorunda kaldı.
Böylelikle onların şerrinden bir süre daha kurtuldu.
Bu mübarek insan ne sıkıntılardan geçti, ne zulümler gördü, ne dertler çekti?
Uğradığı zulümler yetmez gibi bir de TGRT’den dolayı çamur atıp, zulüm yaptılar.
Bütün bunlara rağmen tek kelime etmedi.
Bu olayın finaline Enver Abi’nin kendi sözüyle noktayı koyalım.
Enver Abi, Ankara’ya geldi.
Refah Partisi’nin kurmayları randevu almışlar.
TGRT’deki odamda oturuyoruz.
Söz döndü dolaştı TGRT’ye geldi.
Yanlış hatırlıyor olabilirim. Sanırım Recai Kutan’dı.
Recai Kutan, “Enver Bey biz sizi severiz. Muhterem kayınpederinizi de tanırız, çok severiz. Ama bu TGRT bizi çok üzüyor. Ne olacak bu TGRT’nin hali?”diye sordu.
Enver Abi, “Recai Bey, siz TGRT’ye bakmayın Türkiye Gazetesi’ne bakın. Türkiye Gazetesi benim, TGRT benim değil” dedi.
Enver Abi’nin sözünden TGRT’yi sattığını düşünen Recai Kutan, “Ya.. Öyle mi? Hiç duymadık. Kime sattınız?” diye sordu.
Enver abi, “Kimseye satmadım, geçici süre devlete verdim” dedi.
Buradaki “devlet”in kim olduğunu açıklamaya gerek yok.
O dönemde 28 Şubat cuntası kendini devlet, hatta devletin de üstünde görüyordu.
Kendini devlet görenler, şimdi devletin hapishanesinde yatıyorlar.
Dönemin kudretli komutanlarına 1.80 santimlik yataklar vermişler.
Aslında bu bile onlara çok.
Çünkü onların yatacak yeri yok.
Yeri gelmişken bir parantez açmak isterim.
Ben elinde viskiyle askerimize küfreden entel-dantel liboşlardan değilim.
Ordumuza hakaret eden fanatiklerden de değilim.
Peygamber ocağı kabul ettiğim TSK’ya büyük bir sevgim ve saygım var.
Benim kızgınlığım; o şanlı üniforma altında görev alanının dışına çıkan bir avuç darbecilere.
Komuta kademesinde sayıları 20’yi bile bulmayan o komutanlar; sadece kendilerini değil, silah arkadaşlarını da yaktı.
Bu 20-25 kişiye bakıp TSK’ya laf söyleyenlere, Genelkurmay Başkanı Org.Necdet Özel’i hatırlatırım.
Askerle karavana yiyen Necdet Paşa’nın yanındaki erin bardağına su doldurduğunu hepiniz görmüşsünüzdür.
Böyle bir komutan sevilmez mi?
Bu vesileyle Necdet Paşa’ya sevgi ve saygılarımı sunuyorum.
Bu yüzden Enver Abi’ye laf söyletmediğim gibi askerimize de laf söyletmem.
Abilerin paralarını vererek, ablaların bileziklerini satarak bir gelinlik kız gibi tertemiz kurdukları TGRT, 28 cuntası tarafından kirletildi.
Enver Abi de TGRT’nin kirletildiğine inanıyordu.
Onun için büyüklerle bir sohbet sırasında, “TGRT zehir saçıyor” dedi.
O Yüzden 28 Şubat belası bitince, bir daha TGRT’yi İhlas’ın içine almadı.
Kirletildiğini düşündüğü TGRT’yi apar topar satıp elden çıkardı.
Bu kadar zulüme rağmen, Enver Abi yine de kimseye tek kelime kötü söz etmedi.
İhlas’ta çalışan 29 bin arkadaşına zarar gelmemesi için kendini feda etti.
Bizlere hep güler yüzünü gösterirken, içine attığı zalimlikler organlarına zarar verdi.
Her darbede bir organını kaybetti.
İki kez böbrek nakli geçirdi.
Beli, akciğeri ve karaciğeri zarar gördü.
En sonunda beyin kanaması geçirdi.
Bu da yetmez gibi yoğun bakımda karaciğeri de iflas etti.
Sonunda rahat edeceği aleme göçtü, gitti.
Yetim kalan biz olduk.
Enver Abi, “Biz senin hakkını nasıl ödeyeceğiz?” bunun cevabını ben bilmiyorum.
“Bizim için çektiğin çilenin karşılığını nasıl vereceğiz?” bunu da bilmiyorum.
Enver Abi’ye; TGRT konusunda iftira atanlara, şüphe duyanlara, ve kalbinden ”acaba” sorusu geçirenlere bir tavsiyem var.
Hemen abdest alıp, göz yaşıyla tövbe edin.
Bu mübarek insana bol bol dua edin.

.

TGRT’NİN ASKERLERİ!..

• 30.3.2013

TGRT’NİN ASKERLERİ!..

Metin Özer/ HABERVİTRİNİ

Son yazımda biliyorsunuz Demirel’in mektuplarını yazmıştım.
Orada Demirel’in beni görevden aldırmak için nasıl çabaladığını belge ve şahitleriyle aktardım.
Aradan bir hafta geçti.
Güniz Sokak’tan tık çıkmadı.
Demirel’in görevden aldırmak istediği tek gazetecinin ben olduğumu sanıyordum.
Yanılmışım.
Demirel, dönemin İHA Genel Müdürü Fevzi Kahraman’ı da görevden aldırmak için Enver Abi’ye telefon etmiş.
Gerçi Fevzi Bey’in olayı biraz daha kapsamlı ve bir ekip çalışması ama yine Demirel işin içerisinde.
Bu arada bir konuya açıklık getirmek isterim.
İhlas Finans mudilerinin bir kısmı bana sürekli sorular yöneltiyor.
Sorular hiç bilmediğim ve hayatımda anlamadığın konular.
Ben bu sorulara cevap vermeyince de, “Hah. Tamam. Metin Bey sorularımıza cevap veremedi” deyip mesaj üstüne mesaj yolluyor.
Soruların da hepsi İhlas Finans ile alakalı.
Sevgili arkadaşlar!..
Ben finanstan ne anlarım?
Ben bir gazeteciyim.
Hayatım boyunca da finans işinden hiç çakmadım.
Çakmadığım için de kendi adıma bir şey sahibi olamadım.
Ömrüm cumhurbaşkanları ve başbakanlarla geçti.
Bakanların ‘abi’ dediği bir insanım.
Bu geniş çevreme rağmen halen bir evim bile yok.
18 yaşındaki oğlumdan 4 yaş küçük bir arabam var.
Şahsıma ait ne malım ne de bir mülküm var.
Pardon. Özür dilerim.
Bir mülküm var.
İhlas’ın Kuzuluk’taki tesisinde bir devre mülküm var.
Her ay sonu, “Habervitrini’ni kapatır mıyım, kapatmaz mıyım?” diye papatya falı açıyorum.
Siz böyle bir adama “temettü” sorusu soruyorsunuz.
Allah aşkına ben temettüden ne anlarım.
Siz sorunca işimi gücümü bırakıp Türk Dil Kurumu’nun sözlüğüne bakıp öğreniyorum.
Böyle bir insana hortumculuk sorusu yöneltiyorsunuz.
Siz, “hortum” deyince benim aklıma çocukluğumda bahçeyi suladığım hortum geliyor.
Başka da bir hortum zaten bilmem, hiç de görmedim.
Emin olun o nakarat gibi tekrarladığınız hortumlamadan Enver Abi’nin anladığı benim hortumdan anladığımdır.
Neyse!..
Dönelim esas konumuza..
Ben 28 Şubat’ta yaşadıklarımı aktardıkça okuyanlar büyük şok yaşıyor.
Bizler o şokları canlı canlı yaşadık.
28 Şubat, 12 Eylül gibi sadece tek bir TV kanalının olduğu bir dönem değildi.
12 Eylül’de askerler TRT’yi kuşatıp bildirilerini radyodan okur ve ihtilal yaptıklarını herkese haber verirdi.
28 Şubat’ta çok sayıda özel TV kanalı ve radyo vardı.
28 Şubat cuntası bunu da düşünmüş.
Karargahta planlama yapmışlar.
O süreçte Enver Abi’yi 2-3 ayda bir Ankara’ya çağırıp müthiş baskı yapıyorlardı.
Her toplantıda TGRT’nin “Huzura doğru” programı ve Türkiye Gazetesi’nin orta sayfası masaya yatırılıyor, bunların kaldırılması için nezaket sınırlarının dışına çıkılıyordu.
Enver Abi bu baskılardan o kadar bunaldı ki…
Sonunda hastalandı.
O baskıları ve içeride konuşulanları ayrıca kaleme alacağım.
İnanın siniriniz yerinden oynayacak.
Enver Abi, her seferinde kendini ve kurumunu savunuyor ama nafile.
Cuntacılar bunları dinlemiyor bile.
Yine bu toplantıların birinde Enver Abi dayanamadı patladı:
-Buyrun TGRT’yi size vereyim ama bir şartla; gazetenin orta sayfasına dokundurtmam.
TGRT ile ilgili yazımda zaten bunu ayrıntısıyla aktarmıştım.
TGRT’yi veren Enver Abi, gazetesini ve orta sayfayı ancak böyle kurtarabildi.
O yüzden Enver Abi, “TGRT benim değil, Türkiye Gazetesi benim” dedi.
TGRT’nin yayın politikasının değişikliğinde bu alış veriş yatıyordu.
TGRT kağıt üstünde İhlas’ın gözükse de politika olarak askerin eline geçti.
İşte o günlerdeydi.
TGRT’nin Haber Dairesi’nin başındaki arkadaş beni aradı:
-Abi gözün aydın. Ankara’ya 5 kişilik bir takviye yapıyoruz.
“Hayırdır” dedim. Benim böyle bir talebim olmadığını söyledim.
O arkadaş, “Abi bu personel bildiğin personel değil. Bunlar albay. Ankara’da 5 albay görev yapacak. Bunlar TGRT Ankara Temsilciliği kadrosunda olacaklar.” dedi.
Şaştım kaldım.
“Kardeşim albay TGRT’den, televizyonculuktan ne anlar? Ben onları büroya sokmam” dedim.
O arkadaş da, “Abi gözünü seveyim itiraz etme. Hem sen şanslısın. Bize 15 albay geldi” dedi.
Hayda!..
Sanki resmen ihtilal olmuş ve askerler TGRT’yi ele geçirmiş.
Kendimi felaket kötü hissettim.
Dönemin Genelkurmay Genel Sekreteri Erol Özkasnak’ın siyasi literatürümüze soktuğu “Postmodern darbe” böyle bir şeydi.
Kısaca, “Resmen el koyma, fiilen yönet” tarzı bir darbe.
Bir yandan TGRT’de operasyon yapılırken öte yandan diğer medya kuruluşlarına da el atıldı.

Aynı tarihlerde “Andıç skandalı” patladı.
1998’de yakalanan PKK'nın üst düzey yöneticilerinden Şemdin Sakık'ın soruşturma zaptına, yalan ifadeler eklendi.
Bu ifadelerin yalan olduğu daha sonra resmen belgelendi.
Çevik Bir ve Erol Özkasnak'ın gönderdiği sahte belgeye göre; Sakık’ın ifadesinde bazı gazetecilerin ve sivil toplum kuruluşlarının "para karşılığı PKK’ya destek verdikleri" iddia edilmişti.
Sabah Gazetesi’nin sahibi Dinç Bilgin başta olmak üzere bazı medya patronları adı geçen gazetecilerin işine son verdi.
Bu gazeteciler arasında Kürt sorununda devletin resmi politikasına uyum göstermeyen Cengiz Çandar, Ahmet Altan, Mehmet Altan, Mehmet Barlas, Mehmet Ali Birand gibi önemli isimler bulunuyordu.
Bu kişilerden Cengiz Çandar'ın yazıları durdurulurken; Mehmet Ali Birand, Sabah'tan atıldı ve Show TV'deki 32. Gün programı askıya alındı.
Belgede adı geçen Akın Birdal ise suikaste uğradı. Birdal suikastten ağır yaralı olarak kurtuldu.
O süreçte bizim de 5’i Ankara’da 15’i İstanbul’da nur topu gibi 20 albayımız oldu.
Hemen Enver Abi’yi aradım :
- Efendim, Ankara’da benim kadroma 5 albay geliyormuş. Ben bu işten bir şey anlamadım.
Enver Abi, “Aman abim. Hiç sesini çıkarma. Onlarla da ters düşme. Ne isterlerse ver. Sakın ola sürtüşmeye falan girme” dedi.
Ben de, “Efendim, bu arkadaşlar ne iş yapacaklar, Nerede çalışacaklar?” diye sordum.
Enver Abi, “Günlük işlere ve haberlere karışmayacaklar. Sadece gözlemde bulunacaklar” diye cevap verdi.
Enver Abi, “Onlara bir oda ayarla. Orada çalışsınlar, ayrıca buradan bir de altlarına araba verdim” şeklinde konuştu.
Ben de kendisine, “Efendim, bu arkadaşlar bizimle aynı ortamda olmasınlar. Haber merkezinin içerisinde 5 albayın olması farklı söylentilere neden olur. Hoş da görünmez. Madem günlük işlere karışmayacaklar o zaman bizimle birlikte olmalarına da gerek yok. Dışarıda bir büro tutalım” dedim.
Enver Abi bu düşüncemi çok beğendi.
Arkasından bu albaylara özel bir büro tutuldu.
Hepsine TGRT’den maaş verildi.
İnanmayanlar TGRT’den maaş bordrolarını isteyebilir.
İstanbul’dakilerin ne iş yaptığını emin olun bilmiyorum.
Ankara’daki albaylarla bir kez bir araya geldim.
Onun dışında ne karşılaştım ne de bir görüşmem oldu.
Karargahta her ay medya kuruluşları için bir değerlendirme toplantısı yapılıyordu.
Sanıyorum bunlar bizimle ilgili her ay rapor hazırlayıp o toplantılara yolladılar.
28 Şubat’ın bitimiyle birlikte geldikleri gibi sessizce gittiler.
İşte böyle bir ortamda Enver Abi’nin yaşadıklarını düşünün.
Zulüm ve baskıları hesaplayın.
Bir konuya dikkatinizi çekmek isterim.
O yıllarda sadece medyada değil hemen her konuda operasyonlar yapıldı.
Cemaatlerin üzerine korkunç bir baskı kuruldu.
Çok sayıda Müslüman sudan sebeplerle gözaltına alındı.
Bunca baskı, bunca zulüme rağmen Enver Abi arkadaşlarını korudu.
İhlas ailesinden tek bir kişinin burnu bile kanamadı.
Yıldırımları ve şimşekleri üzerine çekti.
Bir paratoner gibi o saldırıları adeta emdi.
Kanatları altındaki arkadaşlarını elektrik çarpmasından korudu.
Bunu yaparken de yaşadıklarından kimseye tek kelime bahsetmedi.
Yakınmadı ve şikayet etmedi.
Arkadaşları “üzülmesinler” diye içindeki fırtınaları ve yaşadığı dayanılmaz acıları belli etmedi.
Belli etmediği gibi, yüzünden tebessümü de eksik etmedi.
Enver Abi’nin sevenleri yazılarımla birlikte yaşananları öğreniyor.
Öğrendikçe gözyaşı döküyor.
O arkadaşlar şunu çok iyi bilsin!..
Enver Abi, sizin bugün döktüğünüz gözyaşını o günlerde her gün döktü.
Ortalıktan el ayak çekildiğinde, Allah-u Teala ile baş başa kaldığında hep ağladı.
Arkadaşlarına, ülkesine ve Müslümanlara bir zarar gelmemesi için sabahlara kadar gözyaşıyla dua etti.
İhlas bugün o dualarla ayakta.

BU GÜZEL İNSANIN ARKASINDAN HEPİMİZ NE YAPSAK AZDIR
O’NUN GÖSTERDİĞİ YOLDAN YÜRÜMEK ÜSTÜMÜZE FARZDIR.

ALLAH’A EMANET OLUN

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

.

İHLAS'A VURULAN EN AĞIR DARBE!..

• 20.3.2013

İHLAS'A VURULAN EN AĞIR DARBE!..

METİN ÖZER / HABERVİTRİNİ

Son yazımdan sonra telefon ve mesaj yağmuruna tutuldum.
Yurtiçi ve dışından yüzlerce kişi aradı.
Çok kişiyi ağlatmışım.
Haklarını helal etsinler.
Amacım kimseyi ağlatmak değil, bu güzel insanın, Enver Abi’nin uğradığı zulümleri gözler önüne sermekti.
O yazının bu kadar etkili olmasının tek nedeni; her kelimeyi aklımla değil kalbimle yazmamdı.
O yüzden de 300 binin üzerinde insana ulaştı.
Şöhretin felaket olduğunu bilen birisi olarak bu rakamın benim için bir önemi yok.
Ancak; Enver Abi’nin yaşadıklarını bu kadar insana aktarabildiğim için sevinçliyim.
Beni arayan arkadaşların tamamı, yazılarıma devam etmemi istedi.
Ben zaten ilk yazıyı yazarken bunu bir seri haline getirmeye karar vermiştim.
O yüzden bugün; ağızlara sakız edilen TGRT’deki ‘Vur patlasın, çal oynasın’ muhabbetini kaleme alacaktım.
Hepinizin ilk kez duyup okuyacağı TGRT olayının perde arkasını aktaracaktım.
Yazacaklarımı okuyanlar, Enver Abi’den bir kez daha özür dilemek zorunda kalacaktı.
Ancak bu yazıyı bir sonraya bırakmak zarureti doğdu.
Çünkü yazdıklarımla ilgili çok sayıda da soru geldi.
Aslında onların cevabı yazımın içerisinde vardı ama mesele tam olarak anlaşılamamış.
O yüzden bunları biraz açmam gerekiyor.
Sorulardan birisi şöyle:
-O dönemde başta Bank Asya olmak üzere Kuveyt Türk ve Al Baraka Türk gibi İslami finans kuruluşları da vardı. 28 Şubat’ta bunlar batmadı da niçin İhlas Finans battı?
Bu sorunun cevabını biraz uzun anlatmam lazım.
28 Şubat operasyonu 3 temel ayak üzerinde yapıldı.
Siyaset, tarikat ve ticaret.
Siyasetteki hedef Refah Partisi’ydi.
Tarikatteki hedef; Başta Süleymancılar olmak üzere, İsmailağa Cemaati, Menzil Cemaati, İskenderpaşa Cemaati,Nurcular, Fethullah Gülen ve irili ufaklı bütün cemaat ve gruplardı.
Ticaretteki hedef ise başta İhlas Grubu olmak üzere Kombassan, Yimpaş, Petlas hatta Ülker’di.
28 Şubat cuntası büyük balığın peşindeydi.
O dönemde ticaretteki büyük balık, İhlas grubu’ydu.
İhlas’ı vurmak için grubun kasası olan İhlas Finans’ı hedef aldılar.
10 Şubat’ta İhlas Finans’a el koyarak İhlas Holding’in kasasını ele geçirdiler.
Bu operasyonla birlikte İhlas Grubu’nu zıpkınladılar ama tekneye çekemediler.
Allah’ın bir lütfu olarak 9 gün sonra, 19 Şubat faciasını yaşadılar.
O fırtınada Allah’a çok şükür tekneleri alabora oldu.
10 Şubat’ta İhlas Finans’a el koyduktan sonra 19 Şubat’ta MGK’daki o beklenmedik olaylar yaşanmasıydı, yaralı İhlas Holding’i bitireceklerdi.
İhlas Holding’i bitirdikten sonra sıra küçük balıklara gelecekti.
Bunlarında başında Bank Asya, Al Baraka Türk ve Kuveyt Türk geliyordu.
Ama İhlas operasyonu bütün bunların önünü kesti.
Bu yüzden başta Bank Asya olmak üzere Al Baraka Türk ve Kuveyt Türk bugün faliyetlerini sürdürüyorlarsa İhlas Grubuna teşekkür etmeleri gerekir.
Hatta kem söz bir yana, saldırılara kendini siper eden Enver Abi’ye bol bol dua etmeliler.
Ben; bu finans gruplarının bugün ayakta olmasından son derece memnunum.
Söz buradan açılmışken bir noktaya özellikle dikkatinizi çekmek isterim.
28 Şubat’ta batırılan İhlas Finans, Kombassan ve Yimpaş’ın ortak bir yönü bulunuyor.
Kombassan ve Yimpaş mütedeyyin insanların birikimleriyle kurulan şirketlerdi.
İhlas Finans ise mütedeyyin insanların birikimlerinin tutulduğu bir finans kuruluşuydu.
28 Şubat’ta bu 3 kuruluşun aynı anda hedef almasının tek nedeni; bu kuruluşlara paralarıyla destek veren bu mütedeyyin insanlara mesaj vermekti :
-Sakın paranızı yeşil sermayeye vermeyin, sonra batarsınız!..
28 Şubat cuntası yeşil sermaye olarak adlandırdığı kesimlerin ticareten güçlü olmasını istemiyordu.
Bunun de yolu; buralara destek olan Müslüman vatandaşları bu kuruluşlardan uzak tutmaktı.
Maalesef bunda da başarılı oldular.
Bir başka soru da şu oldu :
-Koskoca İhlas Finans, 50 trilyonluk teşviğini alamadığı için batar mı?
Elbette ki batmaz.
Bu sorunun cevabı zaten o yazının içerisinde vardı.
28 Şubat’da asker duyumlu uyduruk yazı,(MİT'ten çıkan "İhlas Grubu'nun zararlı faliyetler yaptığına ilişkin duyumlar alınmıştır." şeklindeki yazı) İhlas Finans’ı değil İhlas Holding’i içeriyordu.
Ben sadece canlı şahidi olduğun bir teşvik konusunu aktardım.
Konu sadece teşvik değildi.
İhlas’ın bütün faliyetleriydi.
Birazdan da zaten bunu okuyacaksınız.
Gelelim konumuza!..
28 Şubat sürecinde REFAH-YOL hükümetinin devrilmesinden hemen sonra, Demirel hükümet kurma görevini Mesut Yılmaz’a verdi.
Mesut Yılmaz’ın görevi alır almaz medya patronu Aydın Doğan’ın evine koştuğu o günlerdi.
ANAP, DSP ve DYP’den kaçanların içeriden, CHP’nin dışarıdan desteklediği ANASOL-D hükümeti kuruldu.
Başbakan Mesut Yılmaz’dı.
Türkbank ve Korkmaz Yiğit olayına kadar bu iktidar görevde kaldı.
Nakit sıkıntısı çeken o iktidar, bazı şehirlerdeki elektrik dağıtım işinin özelleştirilmesine karar verdi.
Açılan ihaleye İhlas Holding’de katıldı.
Buryal-Bursa Yalova Enerji Dağıtım Limited Şirketi adıyla kurulan şirket, bu iki ilin enerji dağıtım işini kıran kırana geçen bir pazarlık sonucunda aldı.
İhlas Holding’in tarihindeki en büyük yatırımdı.
İhale sonuçları diğer illerle birlikte Enerji Bakanlığı tarafından onaylandı.
İhalenin alınmasıyla birlikte İhlas Holding ilk kez girdiği enerji alanına çok büyük yatırımlar yaptı.
Çok sayıda insan işe alındı.
Teknolojik cihazlar ve makine alımları yapıldı.
İş sadece bakanlığın devir teslimine kaldı.
İhalenin üzerinden bir yıl geçmesine rağmen bu devir teslim bir türlü yapılmadı.
İşte o günlerdi.
Enver Abi beni aradı.
Bu devir teslimin niçin yapılmadığıyla ilgili bir bilgim olup olmadığını sordu.
Enver Abi, “Metin, diğer illeri alanlara devir teslim yapıldı.Hatta bazıları işe bile başladı ama bize bir türlü çağrı gelmiyor” dedi.
Dönemin Enerji Bakanı Cumhur Ersümer’di.
Kendisine gidip İhlas’la ilgili niçin bir davet gelmediğini bir sıkıntı olup olmadığını sordum.
Tabi o sırada geçen yazımda uzun uzun anlattığım, MİT'in duyum yazısından haberim yoktu.
Bakan açık olarak söylemese de tıkanmanın Başbakan Mesut Yılmaz’dan kaynaklandığını ima etti.
Ben de bu bilgiyi Enver Abi ile paylaştım.
Enver Abi’de, “Peki o zaman ben Mesut Yılmaz ile görüşeyim” dedi.
Enver Abi, Başbakan Mesut Yılmaz’dan randevu istedi.
Defalarca aramasına rağmen hiç ses çıkmadı.
Sadece şunu soracak;
-Niçin devir teslim yapılmıyor?
Bir ayın sonunda, “Bu hafta belki görüşebilirim” şeklinde gün ve saat verilmeyen bir cevap gelmiş.
Bunun üzerine Enver Abi Ankara’ya geldi.
“Mesut Yılmaz ile görüşürüm” umuduyla her gün bizimle birlikte sabah erken saate büroya geliyor, akşama kadar gelecek bir telefonu bekleyip akşam üzgün halde tekrar dönüyor.
İstanbul’daki bütün işini gücünü bırakıp tam bir haftayı böyle geçirdi.
Enver Abi’nin yaşadığı gerilimi, stresi ve üzüntüyü düşünebiliyor musunuz?
Buna rağmen tek kelime kötü bir söz söylemedi ve İstanbul’a geri döndü.
O yıllarda Türkiye Gazetesi’nin Ankara temsilcisi Sebahattin Önkibar’dı.
Mesut Yılmaz, Türkiye Gazetesi’nin sahibi Enver Abi’nin telefonuna bile çıkmıyordu ama Türkiye Gazetesi’nin Ankara Temsilcisi Sebahattin Önkibar’la hemen her gün birlikteydi.
Sebahattin Önkibar aynı zamanda TGRT’de program yapıyordu.
Mesut Yılmaz, Önkibar’ın programına çıkmaya karar verdi.
Yılmaz’la bir türlü görüşemeyen Enver Abi, kurumun sahibi olarak Başbakan’ı karşılamak hem de fırsat olursa da enerji meselesindeki sıkıntıyı öğrenmek için Ankara’ya geldi.
Başbakan’ın gelmek üzere olduğu haberi gelince hepimiz karşılamak için binanın önüne indik.
Mesut Yılmaz arabadan iner inmez Enver Abi’yi görünce suratının şekli değişti.Yarım yamalak, "İyi akşamlar" dedi.
Sebahattin’in koluna girip güle oynaya binaya girdi.
Onlar önde, Enver Abi arkada.
Hepimiz donduk kaldık.
Manzaraya bakar mısınız?
İhlas Holding’in patronu, Türkiye Gazetesi ve TGRT’nin sahibi olan Enver Bey’e hal hatır bile sormayan Mesut Yılmaz, Enver Abi’nin maaşlı çalışanının kolunda, selam vermediği insanın binasına girip ekrana çıkıyor.
Yüzsüzlüğün böylesi!..
Bütün bunları şunun için ayrıntılı olarak anlatıyorum.
Bu güzel insanın nasıl bir zulüm yaşadığını, hangi acıları ve hangi çileleri çektiğini herkes bilsin istiyorum.
Bütün bu zulüme, acıya ve baskıya rağmen yüzünden eksik olmayan o gülümsemenin kıymetinin bilinmesini istiyorum.
Neyse, olaya dönelim.
Programın reklam arasında stüdyoya indik..
Aaaa!.. Ne görelim, kapı içeriden kitlenmiş.
Mesut Yılmaz; Enver Abi ile yüz yüze gelmemek için kapıyı kapattırmış, içeride sigarasını tüttürüyor.
Program bitti, geldiği gibi gitti.
Sebahattin ile kolkola stüdyodan çıkıp yine Enver Abi ile konuşmadan arabasına bindi ve çekti gitti.
Enver Abi ile tekrar binanın en üst katındaki ofise çıktık.
Ben yukarıda sinirden yumruğumu sıkmış haldeyim.
Enver abi’me yapılan bu terbiyesizliği bir türlü hazmedemiyorum.
Ama Enver abi’de ne üzüntüden ne de moral bozukluğundan eser yok.
Hala gülümsüyor.
Her zaman yaptığı gibi…
Daha sonra bizzat kendisinden öğrendim ki; Enver Abi geceleri ağlıyormuş.
Sırf bizler üzülmeyelim diye gündüzleri gülüyor, geceleri yalnızken ağlıyormuş.
Ah be Enver Abi Ah.
İhaleden iki yıl sonra, İhlas’ın anasının ak sütü gibi kazandığı enerji ihalesi iptal edildi.
Bunun üzerine mahkeme başvuruldu.
Mahkeme İhlas’ı haklı buldu.
Bu kez mahkemenin kararını Danıştay’a götürdüler.
Danıştay mahkemenin kararını bozarak ihaleyi iptal etti.
Gerekçe neydi biliyor musunuz?
RTÜK kanunu.
RTÜK kanunda yer alan, “Medyada yüzde 10’dan fazla hissesi olanlar kamu ihalelerine giremez” hükmü.
İhlas için çalıştırılan bu hüküm, Aydın Doğan için çalıştırılmadı.
İhlas’ın ihalesinin bu maddeyle iptalini duyan Aydın Doğan, ihaleden sonra medyadaki hisse oranını düşürdü ve işi aldı.
İhlas’ın; Aydın Doğan gibi hisse oranını düşürme talebi ise kabul görmedi.
Sonuçta bu dev iş İhlas’ın elinden alındı.
Gelelim işin boyutuna.
Tezgah kurulmasa; bugün Bursa ve Yalova’nın Elektrik dağıtım işini İhlas yapıyordu.
Aylık olarak iki şehirden toplam 25 milyon dolar kar edildiğini düşünelim.Yıllık kar 300 milyon dolar, 30 yıllık kar 9 milyar dolar olacaktı.
Tam 9 milyar dolar.
İşe alınacak binlerce kişi de cabası.
9 milyar dolarlık bir işi olan İhlas’ın ne mudilere ne de başkasına beş kuruş borcu olmayacaktı.
Hatta İhlas Finans mudileri, bu işten elde edilecek kardan pay alacaklardı.
İhlas Finans’tan alacaklı mudi kardeşlerime, “Enver Abi’yi kötü söz söylemeyin.O’nu bu hale düşürenlere buğz edin” derken bunları kastettim.
Hayatını zulüm altında geçiren bu güzel insana, en azından vefatından sonra zulüm etmeyi bırakın.
Gelelim olayın sonucuna
İhalenin iptal edildiğini Enver abi’yi ben söyledim.
“Ne dedi” biliyor musunuz?
-Allah hayırlısını versin.
9 milyar doları elinden alınan Enver abi, ne Mesut Yılmaz’a ne de 28 Şubat cuntasına tek kelime kötü söz söylemedi.
Yıllar sonra bile bu olayın ayrıntılarını anlatıp yakınmadı.
Hatta mudiler sıkıştırdığında, benim bu satırlarda anlattığım olayları bile örnek olarak göstermedi.
Bu nasıl bir feraset?
Bu nasıl bir tahammül?
Enver Abi’nin; KİR TUTMAYAN CAM GİBİ, KİN TUTMAYAN BİR KALBİ vardı.
Ben böyle bir insanı nasıl sevmeyeyim!..
Yazıma gelen tek tük eleştirilerin birisinde bir kişi, beni Enver abi’nin yalakası olmakla suçlamış.
İtiraf edeyim ki hayatımda aldığım en güzel övgü.
Ah be güzel kardeşim.
Keşke Enver Abi’nin yalakası olabilsem.
Bir Allah dostunun bir Allah adamının yalakası olmaktan daha büyük bir şeref ne olabilir?
İşte bizler Enver Abi’mize bu gözle bakıyoruz.
O’nu bu nedenle hesapsız ve çıkarsız olarak seviyoruz.

ALLAH-U TEALA SEVENLERİ SEVDİKLERİNDEN AYIRMASIN
BİZLERİ DE SEADET-İ EBEDİYYE YOLUNDAN ÇIKARMASIN!..

.

İHLAS FİNANS NASIL BATTI (RILDI)?

• 15.3.2013

İHLAS FİNANS NASIL BATTI (RILDI)?

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

Enver Abi’nin arkasından söylenen bazı olumsuz ifadeleri okuyunca, yıllardır içimde kanayan bir yara olan bu meseleyi kaleme almak istedim.
Birazdan okuyacağınız şeyleri pek çoğunuz ilk kez işiteceksiniz. Hatta, Enver Abi’nin en yakınında olanlar bile ilk kez öğrenecek.
Öncelikle şunu belirtmek isterim:
Ben 2002 yılında TGRT’den yani, İhlas Grubu’ndan tamamen ayrıldım. O zamandan beri de İhlas ile maddi anlamda hiçbir bağım kalmadığı gibi bir alışverişim de olmadı.
Ancak, 25 yıl ekmeğini yediğim Enver Ören’e, bizim tabirimizle Enver Abi’ye hiçbir zaman kopmayacak çelikten bir gönül bağım var.
Bugün bildiğim her şeyi bana öğreten bu güzel insana, aşk derecesinde bağlıyım.
Dolayısıyla burada yazdıklarımın İhlas ile bir ilgisi yoktur. Duyduğum aşkla ilgilidir.
Sonuçta bu ifadeler sadece beni bağlar.
Gelelim İhlas Finans olayına!..
İş başındaki REFAH YOL hükümeti, Demirel önderliğindeki 28 Şubat cuntası tarafından görevden uzaklaştırıldı.
29 Mayıs 1999 tarihinde zorlama yöntemlerle ANASOL-M hükümeti kuruldu. O tarihte kurulan 57. Hükümet’te Bülent Ecevit’in başında olduğu DSP, Mesut Yılmaz’ın başında olduğu ANAP ve Devlet Bahçeli’nin MHP’si bulunuyordu.
İşte o yıllardı...
Yanlış hatırlamıyorsam 2000 yılının sonlarıydı.
Bir gün Enver Abi’yi aradım.
Son derece canı sıkkın ve morali bozuktu.
“Efendim, sesiniz biraz keyifsiz geliyor. Canınızı sıkan bir şey mi var?” dedim.
Sanki bu sorumu bekliyormuş gibi adeta patladı:
“Metin, iki yıla yaklaştı devletten alacağımızı alamıyoruz. Bizim devletle bir işimiz olmadı. Sürekli yatırım yapıyoruz ve bu yatırımlar nedeniyle yasal olarak teşvik haklarımız var. Bunları ödemiyorlar. Ödemedikleri gibi bize bir gerekçe de göstermiyorlar. Diğer bütün şirketlere ödeme yapılıyor. Sadece bize yapılmıyor. İhlas’tan 29 bin kişi ekmek yiyor. Bir sürü yatırım yaptık. Hakkımız ödenmezse bu çarkı nasıl döndüreceğiz?”
Ben de; “Efendim, kaç lira alacağımız birikti?” diye sordum.
Enver Abi; “Arkadaşlar hesaplamışlar 50 trilyon lirayı aştı. Tabi enflasyonu düşündüğünde bu para, ödenmeyen her gün hızla eriyor.” dedi.
Rakamı duyunca adeta şok oldum.
2000 yılının 50 trilyonu!..
“Efendim” dedim.”Müsaade ederseniz ben bu konuyu Sayın Başbakan’a götüreyim mi?” diye sordum.
Enver Abi, “Bu çok hayırlı bir iş olur. Allah hayırlı iş yapanları çok sever. Bu meseleyi çözersen hem hayır hem de çok büyük dua alırsın” dedi.
O cümle üzerine kollarımı sıvadım.
Dönemin Başbakanı Bülent Ecevit’ten randevu almak için Özel Kalem Müdürü Zeynel Yeşilay’ı aradım :
-Zeynel Bey, önemli bir konu var. Sayın Başbakan ile görüşmem gerekiyor.
İki saat sonra Zeynel Bey dönüş yaptı:
-Sayın Başbakan yarın saat 14.00’da sizi bekliyor.
Ertesi gün Başbakanlık Özel kalemine gittim. Randevu saatine birkaç dakika kala Başbakan Ecevit bir jest yaparak odasından çıktı ve benim elimden tutup içeri götürdü.
Her zamanki nezaketi ve zarafetiyle hal hatır sorduktan sonra; ”Metin Bey, sizin için ne yapabilirim?” dedi.
Ben de kendisine; “Sayın Başbakan’ım, bugüne kadar size sadece haber ve TV programım için geldim. İlk kez sizden çalıştığım grup için bir şey isteyeceğim. Tatsız bir durum ile karşı karşıyayız. Devletten alacağımız var. Yaklaşık iki yıldır bu ödenmiyor ve bunun nedenini öğrenmek istiyorum” dedim.
Ecevit beni dinledikçe şaşkınlığı artarak;
-Metin Bey, emin olun benim böyle bir şeyden haberim yok. Yasal alacaklarınızın ödenmemesi büyük haksızlık!..
Sözlerini tamamlar tamamlamaz Başbakan Yardımcısı Hüsamettin Özkan’ı aradı ve yanına gelmesini istedi.
Birkaç dakika sonra Hüsamettin Özkan odaya girdi.
Ecevit, Özkan’a dönerek; “Hüsamettin Bey, İhlas Holding’in yasal alacakları aylardır ödenmiyormuş. Metin Bey bunun için gelmiş. Bu ödeme niçin yapılmıyor?” diye sordu.
Hüsamettin Özkan olaydan haberdar olmadığını, dönemin Ekonomiden Sorumlu Devlet Bakanı Recep Önal ile konuyu görüşeceğini belirtti.
Sonra da beni odasına götürdü.
Çıkmadan Başbakan Bülent Ecevit’e teşekkür ettim ve ayrıldım.
İki gün sonra Hüsamettin Özkan Bey aradı ve gelmemi istedi.
Büyük bir heyecan ile odasına gittim.
“Metin Bey” dedi. “Ortada ciddi bir sıkıntı var.” diye devam etti ve bana bir kağıt uzattı.
Kağıt, Milli İstihbarat Teşkilatı antetliydi. “İlgili kuruma” diye başlıyordu.
O kağıtta şu yazıyordu:
-İhlas Holding’in bir takım zararlı faaliyetler içerisinde olduğuna yönelik duyumlar alınmıştır. Bu holding ve bağlı kuruluşları hakkında dikkatli olunması gerekmektedir.
Dehşete düştüm.
İfadeye bakar mısınız?
“ZARARLI FAALİYETLER” ve “DUYUMLAR”
İhlas hangi zararlı faaliyetlerde bulunmuş?
Cevap yok.
Peki bu zararlı faaliyetleri nasıl belgelediniz?
Duyumlarla…
Güler misin, ağlar mısın?
Devletin Milli İstihbarat Teşkilatı, aldığı bir duyumla Türkiye’nin gözbebeği olmuş koskoca İhlas Holding’in ipini çekiyor.
Türk Dil Kurumu; duyumu; “Doğruluğu kesin olarak bilinmeyen haber, istihbarat” olarak tanımlıyor.
Nereden alındığı, kimden alındığı ve içeriğinin ne olduğu belli olmayan bu duyum nedeniyle İhlas Holding’e blok uygulanıyor.
Sinirden titreyerek; “Hüsamettin Bey, Allah aşkına böyle rezalet olur mu? Burada suç belli değil. Mesele belli değil. Kabahat belli değil. Sadece bir duyum. Duyum doğru da olabilir, yanlış da olabilir. Böyle bir nedenle koca bir grup mahkum edilir mi?” dedim.
Hüsamettin Özkan da yazının ve ifadelerin anlaşılmaz olduğunu ancak yapacağı başka bir şeyin de olmadığını söyledi.
Ben de bunun üzerine konuyu Sayın Başbakan’a tekrar götüreceğimi söyledim.
Kendisi de bu meseleyi tekrar Ecevit’i götürmemem konusunda ricada bulunarak MİT ile bizzat görüşme sözü verdi.
O yazının fotokopisini alıp çıktım.
Kara kara düşünüyorum.
Bu yazıyı Enver Abi’me nasıl vereyim?
Kapıda şoförüm bekliyor.
Dedim ki, “Büroya hiç gitmeyelim. Biraz dolaşalım”
Elimde tekrar tekrar okuduğum bir yazı ve biz Ankara’yı turluyoruz.
Kafamda Enver Abi’yi üzmeden işi biraz daha yumuşatarak anlatmak var. O gel gitler arasında en azından meselenin nedeninin ortaya çıktığını düşünerek büroya döndüm.
Korka korka, çekinerek Enver Abi’yi aradım.
Başbakan Ecevit ile görüşmemden, Hüsamettin Özkan’ın odasından ayrılmama kadar geçen zaman dilimindeki bütün konuşmaları aktardım.
Telefonda yazıyı okumamı istedi. Okudum. Tekrar okumamı istedi, bir kez daha okudum.
Adeta şok olmuştu. Duyduklarına inanamadı.
Devletine bu kadar bağlı bir insanın nasıl bir zararlı faaliyeti olabileceğini sordu.
Bütün hayatının devletine ve milletine hizmetle geçtiğini anlattı.
Özellikle devletin istihbarat teşkilatının böyle bir yazı yazmasına çok üzüldü, çok kırıldı.
Söylediği diğer ayrıntılara fazla girmeyeyim. Onları aktarırsam pek çoğunuz gözyaşına boğulursunuz, tıpkı benim gibi…
Ben de kendisini rahatlatmak için, “Efendim, en azından hakkımız olan alacaklarımızın niçin ödenmediğini öğrenmiş olduk. Hüsamettin Bey zaten MİT ile görüşme sözü verdi. İnşallah o çözer de sorun ortadan kalkar” dedim.
Ancak Enver Abi yaralanmıştı.
Ömrünü harcadığı, kuruşuna kadar vergilerini ödediği devletinin; kendisi hakkında böyle bir olumsuz düşüncesi olması, çok zoruna gitmişti.
Devletten alması gereken parada pulda gözü kalmadı.
Hep, o, “zararlı faliyet” sözüne takıldı.
Ben de kendisine bu meselenin peşini bırakmayacağımı belirtip, telefonu kapattım.
İki gün bekledikten sonra Hüsamettin Özkan’ı tekrar aradım.
Henüz konuyu halletmediğini belirtti.
Bu kez aramama sözü verdiğim halde Başbakan Ecevit’i aradım.
Oradan da, randevu alamadım.
En sonunda MİT Müsteşarından randevu istedim.
Defalarca aramama rağmen oradan da bir sonuç çıkmadı.
Bu kez hükümetin MHP’li bakanlarına gittim. Eskiden beri tanıdığım ve çok samimi olduğum bir bakana durumu anlatıp yardımını istedim.
Sağolsun, ilgilendi.
Birkaç gün sonra beni aradı:
-O yazının MİT ile falan bir ilgisi yok. Duyum askerden gelmiş.
Böylece bulmaca çözüldü.
28 Şubat cuntası, bir önceki yazımda değindiğim, “zararlı kuruluşlar listesine alırız” tehdidini hayata geçirmiş.
Oysa Enver Abi’ye bunu yapmayacakları konusunda söz vermişlerdi.
Sonradan öğrendik ki, o yazı bütün bakanlıklara gitmiş.
Enver Abi, bu yazının geri çekilmesi için defalarca dönemin Cumhurbaşkanı Demirel’e gitti. Mesut Yılmaz’a ricada bulundu.
Genelkurmay’da o malum komutanlara gitti.
Aylarca uğraştıktan sonra İhlas Finans olayından birkaç ay önce o yazı iptal edildi.
Yanlış hatırlıyor olabilirim.
O para ödendi.
Ancak 50 trilyon lira, yüksek enflasyon nedeniyle 50 bin lira değere düştü.
Zulüm bitti mi ?
Bitmedi!..
ANASOL-M iktidarı döneminde; bütün işleri Türkiye’de olan İhlas Holding, devlet eliyle iş yapamayınca, bu kez kendi imkanlarıyla birbirinden çok farklı işlere soyundu.
Yazının da ortadan kalkmasıyla rahatlayan grup, yeni iş sahalarıyla uğraşırken bu defa da şer cephesinin en kapsamlı saldırısına uğradı.
Önce fısıltı gazetesi kanalıyla sonra da yüksek sesle İhlas Finans’ın battığı söylentisi çıkarıldı.
Bu şayia dalga dalga bütün Türkiye’ye yayıldı.
28 Şubat cuntasının organize ettiği bu ahlaksız saldırıya, maalesef bir cemaatin, bir kısım üyeleri de destek verdi.
“Bizim şeyhimiz bütün şeyhleri döver” havasındaki bu cemaatin bir kısım üyeleri, goygoyculukta en ön safta yer aldı.
İhlas Finans mudileri şubelere saldırdı.
On binlerce mudi aynı anda paralarını istedi.
Holding merkezinden kamyonlar dolusu para taşındı. Sadece bir haftada 280 milyon dolar ödeme yapıldı.
Ödeniyor, ödeniyor ama bir türlü kuyruk azalmıyor.
En sonunda nakit bitti ve ödemelere son verildi.
Ve nihayetinde BDDK 10 Şubat 2001 tarihinde tepeden gelen bir emirle İhlas Finans’a el koydu.
10 Şubat tarihinin çok önemli bir yanı var:
10 Şubat rahmetli Enver Abi’nin doğum günü.
Bu operasyon için Enver Abi’nin doğum günü seçilerek, adeta “Doğum gününde seni bitirdik” mesajı verdiler.
Hem de bunu bir tatil günü olan Cumartesi günü yaptılar.
365 günün içinden bu tarihin seçilmesi çok açık bir mesaj oldu.
Ama Allah’a çok şükür bitiremediler.
Bu arada İhlas Finans’a el konulmasını kadeh tokuşturur gibi kafa tokuşturarak kutlayan o cemaatin bir kısım üyelerine bir Arap sözünü hatırlatmak isterim:
-Men Dakka, dukka. Yani, kim çalarsa çalınır veya atasözü olarak ÇALMA KAPIMI ÇALARLAR KAPINI.
İhlas Finans ile başlayan İhlas’ı bitirme operasyonu İhlas Holding ile sürecekti.
Ancak bunu yapamadılar.
İhlas Finans’ın başına ördükleri belanın bin beteri, hiç beklemedikleri bir anda kendi başlarına geldi.
İhlas’a yaşattıkları felaketten sadece ve sadece 9 gün sonra eşi benzeri görülmedik bir gazaba uğradılar.
Cumhurbaşkanı Sezer, 19 Şubat 2001'de dönemin Başbakanı Bülent Ecevit'in yüzüne anayasa kitapçığı fırlatarak Türkiye'nin büyük bir kaosa sürüklenmesine neden oldu.
Tartışma haberi duyulduktan saatler sonra Türkiye tarihinin en ağır ekonomik krizlerinden biri başladı. Kriz doruk noktasına ulaştı. Borsa öldü, repo faizleri yüzde 760'a fırladı. Kriz öncesi 670 bin TL olan dolar Nisan'da 1 milyon 161 bine tırmandı.
19 Şubat krizi tarihe kara bir leke olarak düştü...
Canının derdine düşen 28 Şubat cuntası ve onun maşaları, İhlas’ı bırakıp iktidarı kurtarmaya çalıştı.
Allah zalimleri sevmez ve mazlumların yanındır.
Ve cezâu seyyietin, seyyietun misluhâ, fe men afâ ve asleha fe ecruhu alâllâh(alâllâhi), innehu lâ yuhıbbuz zâlimîn(zâlimîne).
“Kötülüğün cezası da misli kötülüktür, fakat her kim affedip ıslâh ederse onun da ecri Allah’adır, her halde o zalimleri sevmez” mealindeki Kuran-ı Kerim’in Şura Suresi’nin 40. ayeti bir MGK şurasında resmen zuhur etti.
MGK Şurasında, Şura Ayeti'nde yazdığı gibi gazaba uğradılar.
28 Şubatçılar beklenmedik bir anda olmadık bir meseleden birbirine düştü.
Onları kendi dertleriyle bırakıp dönelim bizim meselemize.
Fırtınanın ortasında bir de tsunamiye yakalanan Enver Abi, bu kez holdingi sağ salim sahile ulaştırmaya çabaladı.
Şer cephesi tarafından topa tutulan, her tarafı delik deşik olan ve su alan İhlas gemisini o fırtınadan batırmadan çıkardı.
Bence bu bir keramet.
İddia ediyorum!..
Bugün İhlas Holding’in sapasağlam ayakta durması Allah-u Teala'nın HİKMETİDİR.
Bunu yaparken de elindeki avucuyla İhlas Finans mudilerinin borçlarını ödemeye çalıştı.
Uçağını, helikopterini, arabalarını sattı.
Yetmedi TGRT’yi sattı, o da yetmedi KİA’yı sattı.
Bütün bunları görmezden gelenler, Enver Abi’nin hortumcu olduğunu iddia ediyor.
Hangi hortumcu mescide kapanıp saatlerce, “Ya Rabbi, borçlarımı ödememe yardım et” deyip ağlamıştır?
Vefatından 3-4 ay önce kendisini aradım. Selam verdim, “Metin Abi dua et Enver Abi’n borçlarını ödesin” dedi.
Allah aşkına ben kimim ki? Borçlarını ödeyebilmek için benden bile dua istiyor?
Düşünün yani!..
Yazıktır, günahtır.
Ne yapmış Enver Abi?
“Benim borcum yok” deyip kenara mı çekilmiş?
Paraları uçağına yükleyip yurtdışına mı kaçmış?
Veya Cem Uzan gibi Cannes’te partiler verip gününü gün mü etmiş?
Herkes elini vicdanına koysun.
Bugün Türkiye’nin en büyük bankası hakkında “Batıyor” söylentisi çıkarılsa, o banka kesin batar.
Hangi banka; şubelerine hücum eden mudilerin parasını tıkır tıkır ödeyebilir?
Hatta bir bankada paranız varsa, 10 milyardan (10 bin lira) fazla para çekmek isterseniz bir gün öncesinden bildirmek zorundasınız. O parayı istediğiniz anda alamazsınız.
Bilinenin aksine bankada para olmaz.
Çünkü bankalar buzdolabı değildir. Bankalar paraların saklandığı kasa da değildir.
Sizlerin paraları bir takım yatırımlarda kullanılır. Elde edilen karın bir kısmı bankaya bir kısmı da paranın sahibine verilir.
İhlas Finans da bunu yaptı. Ama o yatırımların geri dönmesini engellediler.
Şer odakları İhlas Holding’i ve Finans’ı kıpırdayamaz hale getirdi.
Yanlış adrese kin ve buğz ederseniz hidayetten mahrum kalırsınız.
Bu da işinizi kolaylaştırmaz, zorlaştırır.
Bu kadar zulüme uğramış bu güzel insanın ardından kötü söz söylemek kimseye hayır getirmez.
Şunu da belirtmek isterim.
İhlas mudilerine gerçekten hayranım.
Büyük çoğunluğu feraset gösterip fevri davranış içerisinde olmadı. Hiç bir bankanın mudisi, böylesine feraset göstermezdi.
Allah hepsinden razı olsun.
Hepsi pırıl pırıl insanlar.
Onlar için gerçekten üzülüyorum.
İnşallah hepsi alacaklarının son kuruşuna kadar alır (AMİN)
Bir noktaya daha dikkatinizi çekmek isterim.
Rahmetli Enver Abi’den sonra oğlu Mücahit Ören babasının mirasına sahip çıkacağını duyurdu.
Miras, sadece kar demek değildir.
Miras, karıyla zararıyla bir bütündür.
Bu bakımdan er veya geç alacaklarınızı tam ve eksiz alacağınızdan bir şüphem yok.
Buradan Enver Abi’yi sevenlere de seslenmek isterim.
Enver Abi’nin mirası; sadece İhlas Holding’in veya Mücahit Ören’in omuzlarına bırakılmayacak kadar ağırdır.
Bu güzel insanın o mübarek yeşil tabutuna omuz verebilmek için nasıl koşturduysak bu mirasa da aynı şekilde omuz vermek için koşmalıyız.
Bunu yapmalıyız ki mahşerde o kutlu sancağın altına girmeye yüzümüz olsun.
Seadet-i Ebediyye yolu otoban değildir.
Bu yol, taşlı dikenli meşakkatli bir yoldur.
Bu yolun hem sağında hem de solunda pusuya yatmış düşmanlar vardır.
Yol boyunca kayalar, uçurumlar ve hatta heyelanlara rastlarsınız.
Önemli olan bütün bu engellerin üstüne basa basa, eli ayağı kanaya kanaya yol almaktır.
Çünkü bu yolun sonunda büyük müjde vardır.

YÜKÜMÜZ ÇOK AĞIR YOLUMUZ ÇOK UZUN
BU YOLDA YÜRÜYENLERE SELAM OLSUN!...

METİN ÖZER/ HABERVİTRİNİ

.

ENVER ÖREN, YALÇIN ÖZER VE 28 ŞUBAT

• 28.2.2013

ENVER ÖREN, YALÇIN ÖZER VE 28 ŞUBAT

METİN ÖZER

Bugün 28 Şubat’ın yıldönümü.
28 Şubat’ın en büyük çilesini çeken Enver Ören’i beş gün önce kaybettik.
Enver Abi o kara günlerde kan ağladı ama “kızılcık şurubu içtim” dedi.
Koskoca İhlas Finans batırıldı, İhlas Holding sallandı.
Yapılan zulüme rağmen ne askere ne de devlete tek kelime kötü söz söylemedi.
Hep içine attı.
28 Şubat sürecinde ben TGRT’nin Ankara Temsilcisi olarak çalışıyordum. O günlerde yaşananların canlı tanığıyım.
O süreçte Enver Abi ile günde 15-20 kez görüştüğümü bilirim.
Yaşananları yazmayı çok istedim ama Enver Abi’nin olayları tekrar hatırlayıp üzülmemesi için kaleme almadım.
O günlerde Genelkurmay Basın ve İletişim Bölümü’nden adını şimdi hatırlamadığım bir albay ziyaretime geldi.
TGRT’deki odamda hal-hatırdan sonra konuya girdi:
-Metin Bey, TGRT ile bir sorunumuz yok ama... Türkiye Gazetesi’nde problem var.
“Hayırdır” dedim.
“Komutanlarımız gazetenin orta sayfasında irticai faliyet yürütüldüğüne inanıyor” dedi.
Dondum kaldım.
“Orta sayfanın tamamen kaldırılması lazım. Bu yapılmazsa korkarım İHLAS sakıncalı kuruluşlar listesine girecek” dedi.
“Sakıncalı kuruluşlar” demek, kısaca batmak demek. O listeye giren bir kuruluşun devletten tek bir ihale ve tek bir kuruş alması mümkün değil. Hatta ticaret yapması da imkansız.
Durum bu derecede ciddi yani.
“Albay’ım” dedim, “Siz hiç orta sayfayı incelediniz mi?”
İncelemediğini, sadece komutanların görüşünü ilettiğini belirtti.
Ben de kendisine; gazetenin orta sayfasında sadece dini konuların aktarıldığını, evliyaların hayatlarının seri halinde verildiğini ve kesinlikle uç konuların yer almadığını sadece millete dini bilgiler verildiğini söyledim.
Hatta bu sayfadan dolayı Türkiye Gazetesi’ne teşekkür edilmesi gerektiğini bildirdim.
Bunların hiç birisiyle ilgilenmedi.
Ayrılmadan önce, “Bu durumu üstlerinize bildirirseniz iyi olur” dedi.
Resmen bir gözdağı ve tehditle karşı karşıya kaldık:
-Ya Türkiye Gazetesi’nin orta sayfasını kapatırsınız veya İHLAS’ı batırırız.
Odamda kara kara düşünüyorum.
Bunu Enver Abi’ye nasıl söyleyeyim?
Söylemesem olmaz. Söylesem üzüntüden kahrolur.
Telefonu çevirdim.
Enver Abi her zamanki neşeli haliyle karşımda:
“Anlat” dedi.
Yutkundum. “Efendim az önce bir albay geldi. Gazetenin orta sayfasının kapatılmasını istiyorlar” dedim.
Telefonda bir sessizlik oldu.
“Metin, böyle şey olur mu? Bizim irtica ile ne işimiz olur? Biz orada millete dinini anlatıyoruz. Benden her şeyi istesinler ama bunu istemesinler. Ben Türkiye Gazetesi’ni sadece orta sayfa için çıkartıyorum. Orta sayfası olmayan Türkiye Gazetesi neye yarar? Holdingin anahtarını istesinler vereyim ama benden bunu istemesinler. Ben olduğum müddetçe gazetenin orta sayfası yayında olacak.” dedi.
Ben de, “Efendim, o albay tekrar ararsa bunları kendisine ileteyim mi?” dedim.
Enver Abi, “Hayır. Ben komutanlarla bizzat görüşeceğim ve bunu onlarla konuşacağım” dedi.
Yaklaşık bir hafta sonra Enver Abi Ankara’ya geldi.
Şimdi Sincan Cezaevi’nde hapis yatan adlarını bile anmak istemediğim dönemin kudretli komutanı Çevik Bir ve Erol Özkasnak’tan randevu almış.
Enver Abi ile odamda oturuyoruz.
Görmeye alışık olmadığım kadar canı sıkkın ve üzüntülü. Buna rağmen gelen arkadaşları gülerek karşılıyor hal hatır soruyor.
Randevu saati yaklaşınca, kalktı.
“Allah hayırlısını versin” deyip gitti.
Gerilimle geçen birkaç saatten sonra Enver Abi geldi.
Buruk bir sevinç vardı.
Odama geldi bir kahve istedi.
Ben bir şey sormadan Enver Abi :
-Orta sayfayı kurtardım ama Yalçın’a (Türkiye Gazetesi’nin Başyazarı olan rahmetli Yalçın Özer Ağabeyim) kafayı takmışlar.
Sonradan öğrendim ki Yalçın Ağabeyim ile ilgili Enver Abi’nin önüne 3 klasör dosya koymuşlar.
Bu 3 klasörde neler olduğunu yıllar sonra öğrendim.
Tamamı Yalçın Ağabeyimin köşe yazıları.
Demokrasiyi savunduğu, askerin ve politikacının kendi işini yapması gerektiğini anlattığı köşe yazıları...
Komutanlar;
-Bu adam bize düşmanlık ediyor. Olumsuz yazılar yazıyor.
Yalçın Ağabeyimin yazılarına irtica diyememişler ama düşmanlık olarak görmüşler.
İçeride korkunç bir tehditte bulunmuşlar:
-Ya bu adam gider veya biz götürürüz.
“Götürürüz” tehdidinin öldürmek olduğunu küçük çocuklar bile anlar.
Enver Abi de zaten bu ifadeye çok üzülmüştü.
Enver Abi Yalçın Ağabeyime döndü:
-Yalçın, bu akşam yemeğe sendeyim. Kimse olmasın beraber yemek yiyelim.
Ben kendi kendime, “Eyvah” dedim.
Gece yarısına doğru Yalçın Ağabeyim aradı:
-Metin, ben başyazarlığı bıraktım.
“Nasıl oldu?” dedim.
Yalçın Ağabeyim:
- Ya Yalçın Özer gider veya İhlas demişler. İhlas’ta 29 bin kişi çalışıyor. Benim için bu kadar insanı riske etmenin bir anlamı var mı? Enver Abi bana “Ayrıl” demedi ama “Ben bu vebali alamam. Bu kadar insanı tehlikeye atamam. Ayrıca Enver Abi’min üzülmesine sıkıntı çekmesine hiç gönlüm razı olmaz. Müsade ederseniz ben istifa edeyim” dedim ve istifa ettim.
Gözlerim doldu. Boğazım düğümlendi.
Uzun bir süre sessizlik oldu. Öfke ve sinirden ağlayacağım ama kendimi tutuyorum.
Dile kolay. Yaklaşık 30 yıl kesintisiz yazarlık yapmış birisinin kalemi kırılıyor ve o kişi benim ağabeyim.
Sağdan sola, bütün Türkiye yazılarına bayılıyor. Herkes büyük saygı ve sevgi duyuyor. Genelkurmay’daki birkaç darbeci sözde komutan, böylesi bir değerin kalemini kırıyor.
Çok zoruma gitti.
Ama belli etmedim.
Yalçın Ağabeyim, “Devamı var” dedi.
Enver Abi, “’Yalçın, ‘Bu götürürüz’ sözü beni çok rahatsız etti. Sen çocukları da yanına al, uzaklara, Amerika’ya gidin. Ortalık sakinleşene kadar 3-5 ay Amerika’da yaşayın. Bütün masraflarınızı ben karşılacağım. Yeter ki sana bir şey olmasın.” dedi.
Rahmetli ağabeyim, kalemini kaybettiği yetmez gibi canından da çok sevdiği vatanını da kaybetti.
Öz vatanında parya!
Vatanı bölmek isteyen bölücü hainler Türkiye’de yaşarken, vatanı savunan ağabeyim Amerika’ya sürüldü.
Yalçın Ağabeyim Türkiye’ye dönüşünde de elini kalemine süremedi. Daha doğrusu sürdürmediler.
Darbecilerin öfkeleri ve kinleri hiç dinmedi.
Hiç yazı yazamadan da üzüntüden kahrından hayatını kaybetti.
Allah Rahmet Eylesin. Mekanı Cennet Olsun (Amin)
Benim yaşantımda iki hocam vardı. Bilemediğim her şeyi bu ikisine sorardım.
Birisi Enver Abi’ydi. Diğeri Yalçın Abim..
Yalçın Abimi kaybettiğimde, “Enver Abim var” deyip avunmuştum.
Enver Abi’yi de kaybedince tam bir boşluğa düştüm.
Bu iki insana yapmadığı zulüm kalmayan o darbeciler halen hapiste yatıyor.
Hem Enver Abi’yi hem Yalçın Abimi on binlerce insan dualarla, hayırla uğurladı.
28 Şubat sürecinde bu güzel insanlara zulüm eden o darbecilerin, hem bu dünyada hem de ahrette nasıl helak olduklarını hep birlikte görüp yaşayacağız İNŞALLAH!..
ALLAH’IN LANETİ ZALİMLERİN ÜSTÜNE OLSUN!.. (AMİN)

.

 

.