48 comments on ““M. Kemal Atatürk’ün son sözü Aleykumüsselam’dı” Yalanı”

1. GERİ BİLDİRİM: Atatürk 89 yıl önce bugünü gördü, Atatürk’ün Ortadoğu halkları kehaneti yalanı, Atatürk’ün Amerikalı Gazeteci Marcosson’a verdiği röportajın tam metni « Belgelerle Gerçek Tarih

2. GERİ BİLDİRİM: Allah’ın selamını kaldıran da Atatürk – Selâmün Aleyküm yerine Merhaba Asker « Belgelerle Gerçek Tarih

3. Çok güzel yazmış gülerek okudum peki şunları neden yazmamış elmalı hamdiye kendi cebinden verdiği parayla kuranı Türkçeleştirip o sahte hacı hocalara kanmasınlar diye kuranı türkçeçeşlitirip herkesin anlamasını sağlamış neden diyanet işlerini kurmuş neden meclisi cuma hutbesiyle açtırmış bunları söylerlerse o poh pohçu yalancı hocalar dumur olucağı için tabiki o saat meseleside son sözüde doğrudur saati sorması ölmeden önceki akşamdır saat kaç diye 3 4 defa sormuştur ki arapçayı bırakıpta neden türkçeye dönmüşmüş bizim resmi dilimiz Türkçedir arapça değil ve sen çok biliyosun ya kuranı allahın en nefret ettiği şeylerden biride kuranı boş boş okuyupta hiç bişiy anlamadan okumak olması ki Atatürk selamlaşmalarında annesinin elini selamın aleyküm sabahın hayrolsun şeklinde öpmeden bi yere gitmediği bilirmisin kurtuluş savaşında harbe çıkmadan cepisindeki askerlerle namaz kıldığını bilirmisin ve yine Önce Allahın sonra Mustafa Kemal ve Silah arkadaşları sayesinde bügün rahatca cuma namazını kıldığının farkındamısın bu ülkede ezan sesini onun sayesinde duyduğunun farkındamısın ve hz alinin bi sözünü bilirmisin Herkesi affedin ama vatan hainlerini asla bu ülkekinin kurucusunu karalamak nedir bunu kendin düşün ve Müslüman birine asla kafir demeyin ayeti yada hadisi vardı sanırım ya Atatürk müslümansa ve sen bunun aksini yaymaya çalışıyosun öbür dünyadaki akıbetini düşünebiliyormusun. Ve son olarak Hz mevlanın bir sözü vardır Ya kırdığın gönlü Allah seviyorsa? Bilemezsin, bilseydin ödün kopardı. Dokunamazdın.Hesap günü geldiğinde bunu yazan ve senin bunu yaydığın için Mustafa kemalin gönlünü kırarsan ve kırdığın gönlüde Yaratan seviyosa sonun ne olur düşündünmü ?

   CEVAPLA

   • @Onur, Degerli kardesim, cok güzel bir yorum yaptiniz. Ancak maalesef bilgi eksikliginden dolayi yanlis kisiyi savunuyorsunuz. Bilgi eksiginizi nacizane maddeler halinde siralayacagim:

     1 – Elmalili Hamdi Yazir tefsirinin parasini m. kemal cebinden vermemistir. Bu tamamen uydurmadir. Tefsirin yapilmasini talep eden de sarikli milletvekillerinden Abdullah Azmi beydir. Ayrintili bilgi icin tiklayin:http://belgelerlegercektarih.wordpress.com/2012/08/18/ataturk-elmalili-hamdi-yazira-kuran-tefsir-ettirdi-yalani/

     2 – Kur’an’in türkcelesmesi, onun anlasilmasini saglamaz. Kur’an’i anlamak icin evvela arapca, bu da yetmez, sarf nahiv, tefsir, gramer, belagat ilimleri vs.tahsil etmek lazimdir. Sadece arapca veya türkce bilmek yetseydi, bütün araplar alim olurdu. Ama böyle olmadigi malum.

     3 – m. kemalin annesinin elini öpmesi dogaldir. Bu saygili oldugundan baska bir sey ifade etmez.

     4 – Kurtulus savasinda namaz kildigini yaziyorsunuz. Dogrudur, kilmistir. Ancak Kurtulus savasindan sonra kilmis midir? Yani dizginleri ele aldiktan sonra kilmis midir? O dönem namaz kilmasi ve Islami söylemlere bas vurmasi, muhafazakar halkin destegini almak icindi.

     5 – Kalp kirmak meselesine gelince… Evet haklisin, kalp kirmak cok kötü bir seydir. Ama tabiata tapiyorum diyen, ve ayete hakaret eden adamin bu sözlerini nakletmek onun kalbini kirmak degildir. Ayrintili bilgi icin bakiniz;

     http://belgelerlegercektarih.wordpress.com/2012/04/30/ataturk-ve-din-ataturk-ve-islam-ataturk-ateist-mi-kemal-ataturk-musluman-mi-ataturk-tabiata-mi-tapiyor/

     Ve: http://belgelerlegercektarih.wordpress.com/2012/05/04/m-kemal-ataturk-ikre-bismi-rabbi-safsatasi-hasa/

     6 – Maalesef bu ülkede rahatca cuma namazi kilamiyoruz degerli kardesim. Cuma günleri tatil olsaydi rahatca kilabilirdik. Bir memur mesela Cuma namazini istisnalar disinda rahatca kilamiyor. Cünkü m. kemal cuma tatilini hristiyanlarin ayin günü olan pazara kaydirmistir.

     7 – Ezan sesini de duyamiyorduk 1950’lilere kadar. M. Kemal Ezan-i Muhammedi’yi yasaklamisti. Allah rahmet eylesin Adnan Menderes’in yasagi kaldirmasiyla tekrar okunmaya baslandi.

     Ayrintili bilgi icin bakiniz;

     http://belgelerlegercektarih.wordpress.com/2012/04/29/kemal-ataturkun-eseri-kuran-ve-ezanin-yasaklanmasi/

     http://belgelerlegercektarih.wordpress.com/2012/04/25/ezani-aslindan-m-kemal-ataturk-uzaklastirmadi-yalani/

     http://belgelerlegercektarih.wordpress.com/2012/05/27/ataturkun-yasakladigi-ezan-i-muhammediyi-adnan-menderes-serbest-birakti/

     8 – Diyanet isleri baskanliginin kurulmasi anayasanin 136. maddesinde belirtildigi gibi dini; laiklik ilkesi dogrultusunda anlatmak icindir. Yani bir nevi gercekten uzak yapay din.

     Bu kadar uzunca cevap yazmamin nedeni, senin samimi olduguna inanmamdir.

     CEVAPLA

   • Peki sen şunlara cevap ver;

     Arapça harflerini değiştirip neden milleti Kuran okuyamaz hale getirdi ?
     Neden müslümanların kutsal günü Cuma sıradan bir iş günü oldu?
     Neden kıyafetler değişti ?

     CEVAPLA

   • Merhaba da arapçadır fındıkbeyinli

     CEVAPLA

     • Merhaba farsca kökenli olduguna dair kayitlar var. Kaldi ki biz arapca derken aslinda Allahca demek istiyoruz. Selamun Aleykum Allahcadir, Islam’in siaridir.

        

4. sana niye bu kadar dokundu?. Merhaba arapça bir kelimedir bu arada

   CEVAPLA

   • @gsdsdf

     Merhaba esasen farscadir. Arapca da olsa “Selamun Aleykum” gibi dini sembolize etmiyor. Biz Arapca düsmani derken, “din düsmani” anlaminda söylüyoruz.

     CEVAPLA

     • o sizin kendi düşmanlığınız ve cehaletinizden. ya da işinize öyle geliyor. dünyada faydali bir iş yapabilecek olsanız onu yapardınız ölmiş bir adamla tüm dünyanın hayranlığını kazanacak kadar önemli bir insanla uğraşmak dünyadaki faaliyetiniz olmuş ne acı. onun okuduğu Kuran’ı gördünüz mü notlar alarak yazarak okurdu o . dine değil yobazlığa karşıydı. Allah’ın da sevdiği kullarından olmasa yaptığı her işte böyle muzaffer olabilir miydi ? sevmemekte haklısınız böyle abesle iştigal edenleri dini çarpıtıp söylem haline getirenleri ruhunda temiz duygular besleyemeyenleri pek tutmazdı yani o da yaşasaydı sevmezdi sizi büyük ihtimal. ve ben sizin dinle imanla bir işinizin olduğunu da düşünmüyorum. çarpık dünyanıza Kuran-ı Kerim gibi yüce bir kitaptan bir ayetlik bile delil bulamazsınız. okumamışsınız hissetmemişsiniz Allah sizi ıslah etsin.

        

     • @sude yener, yorumun icin sagol ama bizden biri dünyanin hayranligini kazandiysa orada bir düsünmek lazim. Dünya bu adamin neyini takdir etti de bu denli bir hayranlik besliyor kendisine? Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem efendimize bile düsman olan bu insanlar neden M. Kemal’e hayranlik besliyor? Hic düsündün mü? M. Kemalin ölmüs olmasi bir sey ifade etmez, zira biz onun sahsina degil ideolojisine karsi mücadele ediyoruz. Onun okudugu Kur’an’i gördük evet ama “nicin” okumus bunu da bilmeniz gerekir. Sadece görmekle olmaz, sebebini bilmek gerekir. Napolyon da Kur’an okurdu, elin papazlari ve hahamlari da okuyor. Burada mühim olan okuma sebebidir. Eger M. Kemal Kur’an okumakla müslüman oluyorsa, dinsizlikle alakali okudugu kitaplardan dolayi da dinsiz olmasi icab etmez mi? M. Kemal’in Kur’an’i okumasi degil, Kur’an’i tatbik etmesi gerekirdi. Kur’an’da devletin uymasi gereken kanunlar var ve maalesef kemalist rejim bunlara uymuyor. Uymadiktan sonra Kur’an’in okunmasinda ne gibi bir fayda mülahaza ediyorsunuz?

       Kaldi ki M. Kemal’in Kur’an okumasi ibadetin Türkcelestirme calismalari esnasindadir. Hatta yanlis bir mealden okudugu bir ayete “hezeyan” diyebilmistir. Insanlarin Tebbet Suresinin manasini anladigi takdirde bu sureden “tiksinecegini” söylemistir. Sözlerinizden anlasildigi kadariyla siz din mevzuunda hassassinz. O halde böyle bir adami nasil müdafaa edebiliyorsunuz?

       Muzaffer olmak icin Allah’in sevdigi kul olmaya gerek yok. Allah Teala zalimlere mühlet verir, ki bu ayetle sabittir. NItekim Firavun’a da mühlet vermis, Firavun da muzaffer olmus, Hz. Hüseyin’e karsi Yezid de muzaffer olmus, Filistin cephesinde ingilizler de M. Kemal’e karsi muzaffer olmus. Uhud savasinda Mekkeli müsrikler, Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem efendimizin ordusuna karsi muzaffer oldu. Ne yapacagiz simdi? Muzaffer olan Allah Teala’nin sevgili kulu, digerleri degil mi diyecegiz? Böyle bir anlayis olabilir mi? Ayrica davamiza Kur’an-i Kerim’den bir ayetlik delil bulamayacagimizi iddia ediyorsunuz, halbuki bu mevzuda bir degil onlarca ayet gösterebilirim.

        

5. admin güzel paylaşım bu millete çok çektirdiler kuranları topladılar ,camileri ahır yaptılar ,dinimizi yaşayabileceğimiz bütün alanları yasakladılar, dini bütün insanları ötekileştirdiler , değerli hocaları asıp kendi adamlarını hoca die piyasaya çıkardılar bütün hocaların adını sahtekara çıkardılar ve şimdi bizden o adamı sevmemizi bekliyorlar ama çok beklerler bu millet uyandı (şimdi biri çıkar atatürk olmasa sen gavur babanın oğlu olurdun der atatürk müslümanlara en büyük kötülüğü halifeliği kaldırarak yaptı müslümanların birlik olmasını engelledi şu an dünyadaki müslümanların eziyet çekmesinin bir numaralı suçlusu atatürk kim ne derse desin !)

   CEVAPLA

   • valha dogru dıyon nıe sapka ınklabı nıe teke zıreyet nıe

     CEVAPLA

6. Beğenerek takip ediyoruz paylaşımlarızı. Elinize sağlık. İlk okuduğumda bir şok geçirmiştim. Belgeleri gördüğümden sesimi de çıkartamadım. Yalan tarihle büyümüşüz

   CEVAPLA

7. Elinize emeğinize saglik kaynaklarla desteklenmis.Bu konu hakkinda hic bi bilgim yoktu sayenizde ogrendim.Calismalarinizda basarilar dilerim.

   CEVAPLA

8. Öncelikle şunu söylemek istiyorum. Yok İslam alfabesini(!) kaldırdı yok halifeliği kaldırdı. Bunlar artık ikna edici gelmiyor başka nedenler bulun. Allah Kuran’ı Kerim i, tevhid dinini, adaleti sadece Araplar’a göndermedi. İslam tüm dünyaya gönderildi sadece Araplar’a değil. Sizin şu yaZılarınız sizin ne kadar Arap milliyetçisi olduğunuzu çok da güzel ortaya koyuyor. Arap mısınız ermeni misiniz Kürt müsünüz bilmem ama Türk olmadığınız kesin. Neyse konumuza dönelim. Allah beni bu dünyaya Arap olarak göndermedi Arapça konuşan birisi olarak gönderdi bu benim seçimim değil Rabb’imin bana lutfettiği kaderdir. Amenna! Hiçbir şikayetim yok Allah’a da hamd etmekten hiç vazgeçmedim bu güne kadar. Ona hiçbir zaman beni neden İslam alfabesi(!) bilmeyen Türkçe konuşan biri olarak gönderdin demedim. Ama sizin bu dayatmalarınız o kadar çirkin ki Allah’ın dili (haşa!) araapçaymış gibi konuşuyorsunuz. Halifelik benim gözümde Hz Ali dne sonra (malesef) bitmiştir. Insanları din uğruna kandıran din tüccarlarından tarihte de çok çekti bu millet hala da çekiyor. Buyrun bu da benim belgem aksini ispatlayınca ya da bunlara da bi kılıf veya yalan bulunca bana haber verin.

   Son Hastalığı

   Atatürk’te son senelerde halsizlik, yorgunluk gibi şikâyetler başlamıştı. Zamanla halsizlik artar, renginde ve yüzündeki çizgilerde değişikliklerle beraber, altın gibi sarı saçlarına kır düşmeye başlar. Zaman zaman yüzü sararıp solar, elleri balmumu rengini alır.

   Atatürk, uykudan kalktıktan sonra kendini halsiz hissetmektedir ve bu halsizliğini analjezik sedal tabletler alarak gidermeye çalışmaktadır. Bazen de halsizliklerini alkolle gidermek için sofraya zamanından evvel oturduğu da vaki olurdu. Akşam yemek zamanlarına doğru “ah!… of!…” gibi mecalsizliğini gösterir ve neşesizliklerini artık gizleyemez olur. Soğuğa karşı direnci azalmış, rengi soluklaşmıştır. Tahammül ve toleransı azalmış, sinirli olmuştur.

   İştahı oldukça azalmış, renginde solgunluk artmıştır. 1937 yazında Florya’da iken bir gün idrarından kan gelir. Bu şikâyetlerine iki önemli şikâyet daha, kaşıntılar ve burun kanamaları ilave olur. Kaşıntıların karınca ısırmasından kaynaklandığı düşüncesi ile Dolmabahçe Sarayı ilaçlanır.

   1937 yılı içinde evvela uzun sürelerle, sonraları sık sık olarak burun kanamaları görülmeye başlar. Doktorlar tarafından tedavi edilse de bu kanamalar devam eder. 27 Şubat 1938 günü Balkan İttifakı’na dahil devletlerin Dışişleri Bakanları şerefine Çankaya’daki Hariciye Köşkü’nde bir yemek ve yemeği müteakip bir de suare verilir. Atatürk burnu kanadığı için geç gelir. Suarede bulunan dönemin Sağlık Bakanlığı Müsteşarı Dr. Asım Arar şunları söylemektedir: “Burun kanamaları, kaşıntılar, son zamanlarda kendisinde müşahede ettiğim yorgunluk ve halsizlik şikâyetlerine ilaveten kendisinde hudutsuz alkol iptilasını da bu hadiselere ilave edince Atatürk’ün aman vermez bir hastalığın pençesinde büyük bir felakete sürüklenmekte olduğunu düşünmeye başladım. Derhal kararımı verdim, endişelerimi hükümet erkânına haber vermek lazımdı.”

   Dr. Asım Arar, konuyu önce İşçileri Bakanı Şükrü Kaya’ya söyler, sonra da birlikte Başbakan Celal Bayar’a aktarırlar. Celal Bayar Atatürk’le görüşür ve Türk doktorların bir konsültasyon yapmasına karar verilir. 28 Şubat 1938 günü Çankaya’da Dr. Neşet Ömer İrdelp, Dr. Akil Muhtar Özden, Dr. Hüsamettin Kural, Dr. Asım Arar ve Dr. Ziya Naki Yaltırım’dan oluşan bir hekim grubu tarafından muayene edilir. Muayenesinde kaburga kavsini üç parmak geçen sert kıvamda karaciğer, iki parmak geçen dalak büyüklüğü ile gözlerinde hafif bir sarılık tespit edilir. Ödem ve asit tespit edilmemişti. Dr. Ziya Naki Yaltırım tarafından yapılan kulak burun boğaz muayenesinde de burunda iki sathi yara tespit edilir. Köşkün kütüphanesinde Başbakan Celal Bayar’ın da katılmasıyla yarım saat devam eden tartışma ve değerlendirme yapılır.

   Hastalığın karaciğer hastalığı, siroz başlangıcı olduğu ve bunun en önemli sebebinin alkol olduğu kabul edilir. Alkolün tamamen yasak edilmesi ve sıkı bir bedenî istirahat halinde bulunmasına karar verilir. Başbakan Celal Bayar, Atatürk’ün ruh halini göz önüne alarak içki yasağının devamlı olarak değil muayyen bir süre konulmasını, sonra tekrar uzatılmasını söyler. Raporu Dr. Asım Arar yazar ve bütün doktorlar imzalar. Heyet halinde tekrar Atatürk’ün yanına gidilir. Yanında İsmet İnönü vardır. Rapor Dr. Arar tarafından okunur.

   Bu ilk konsültasyondan sonra yurt dışından bazı doktorlar da çağrılmış Atatürk onlar tarafından da muayene edilmiştir. Muayeneler bazen sadece bu doktorlar tarafından bazen de Türk doktorlarla birlikte konsültasyon şeklinde yapılmıştır. Bunların isimleri, muayene tarihleri ve muayenenin yapıldığı yerler sırasıyla şu şekildedir: Ord. Prof. Dr. E. Frank (12 Mart 1938, Ankara, Çankaya), Dr. Fiessinger (ilk gelişi: 28 Mart 1938, Ankara, Çankaya), Dr. Fiessinger (ikinci gelişi: 8 Haziran 1938, İstanbul, Savarona Yatı), Prof. Dr. Eppinger (31 Temmuz 1938, İstanbul, Dolmabahçe), Prof. Dr. Berkman (1-2-3 Ağustos 1938, İstanbul, Dolmabahçe), Dr. Fiessinger (üçüncü gelişi: 6-7 Eylül 1938, İstanbul, Dolmabahçe).

   Mustafa Kemal Atatürk, 8 Ekim 1938’de girdiği karaciğer komasından vefatına kadar doktorları başındadır. Müşterek muayene ve konsültasyonların dışında Atatürk devamlı olarak özel hekimi Prof. Dr. Neşet Ömer İrdelp’in kontrol ve gözetimindedir.[1]

   Son Sözü: “Aleykümesselâm”

   7 Kasım 1938 Salı günü saat 12.20’de Dr. Mehmet Kamil Berk tarafından üçüncü karın ponksiyonu (sıvı alma işlemi) yapılır. Ponksiyon’dan sonra, ateşi biraz yükselmiş olmakla birlikte, epeyce rahatlamış, akşam saat 20.00’den, gece yarısına kadar sakin uyumuştu. Aynı gece yarısı uyanmış, saat 02.00’den sonra hafif bir unutkanlık hali başlamış ve bu dört saat kadar sürmüştür.

   Atatürk’ün doktorlarından olup, hastalık sürecinde yaşananlarla ilgili olarak anılarını (notlarını) yazan birkaç doktordan birisi olan Dr. Akil Muhtar Özden’in 8.XI.1938 tarihli günlük notlarına göre 7 Kasım saat 18.00’den sonraki gelişmeler şu şekildedir:

   “Gece fena geçti, derin confusion mentale (düşüncede, akli çalışmalarda karışıklık) var. Bu sabah daha açıktır. Saat 18.00’de iki defa kay etti. Akşama doğru yine dimağî teşevvüşler oldu ve geceye doğru fazlalaştı. Observation (müşahede, gözlem) kâğıdından aldığım satırlar:

   Saat 24’e kadar sakin. Saat 24’te etrafındakileri tanımıyor (ördek-idrar kabı olacak- meselesi!) sonra yine 2’ye kadar uyuyor, sakin. 2.10’da uyanıyor.

   Bay Rıdvan’ı çağırıyor, uyuyamadığından şikâyet ediyor:

   — Hayret Monşer! Diyor. Bir sigara istiyor, içiyor. Bu daha bitmeden ikinci bir sigara daha istiyor. Onun da yarısını içiyor. Evvelâ:

   — Beni gezdir, diyor, sonra:

   — Beni sağ tarafıma yatır, diyor. Ört, ört diye emrediyor. Bay Rıdvan çıkmak istiyor.

   — Nereye gidiyorsun? Of beni kaldır, belki bir şey olur, diyor. Yatırılıyor, uykuya dalıyor, 4.40’ta tekrar sesleniyor:

   — Bir şey yiyeyim, diyor. Lakin yiyecek getirilinceye kadar tekrar uykuya dalıyor. 6.00’da uyanıyor. Süt veriliyor.

   — Denizde bir motor sesi var. Bu nedir? Diye soruyor ve tekrar uyuyor.

   7.40’ta:

   — Rıdvan! Diye çağırıyor. Bir şey ister gibi bir jest yapıyor. Lakin istediğini ifade edemiyor.

   Nihayet çay istiyor. Ördek getiriliyor. İdrar ediyor. O esnada:

   — Beni kaldır diye ısrar ediyor.

   — Ördek var, deniyor.

   — Of! Of! (diyor). Bir şey söylemek istiyor. Lakin kelimeleri bulamıyor. Gözleri açık. Ama dalgın. Derece alınıyor. 36.5 deniyor. Bir şey söylemiyor. 8.20’de Bay Rıdvan giriyor.

   Sütlü çay getiriyor. İstemediğini anlatmak istiyor. Sözlerini bulamıyor. Başka bir şey istiyor. Adını bulamıyor. Birçok maddelerin ismi söyleniyor. Nihayet Poriç’te duruyor. Saat 10.00’da verileceği söyleniyor.”[2]

   Atatürk, 8 Kasım 1938 günü çok yorgun olmakla birlikte sakindi. Doktorlar sıra ile yanına geliyor, gerekli tedaviyi yapıyorlardı. O gün gıda olarak saat 6.00’da altı kaşık sütlü kahve, 8.30’da beş kaşık sütlü çay, 11.00’de bir miktar yulaf unundan puriç, 13.00’de altı kaşık süt, 15.00’i 10 geçe biraz çorba ve 17.15’de dört kaşık elma suyu almıştı.[3]

   8 Kasım 1938 günü saat 18.00’den sonraki gelişmeleri Cumhurbaşkanı Genel Sekreteri Hasan Rıza Soyak’tan aynen dinleyelim:

   “Saat 18.00’den sonra yanından ayrılıp, günlük işlerimle meşgul olmak üzere büroma inmiştim; çok geçmeden fenalaştığını telefonla bildirdiler (saat 18.55). Telaşla hususî daireye koştum; yatak odasının iç içe olan iki kapısı arasındaki boşlukta Ali Kılıç duruyordu. Odaya girdiğim zaman Atatürk’ü şu vaziyette gördüm: Yatağın ortasında, iki elini yanlarına dayamış, oturuyor ve mütemadiyen öğürerek: “Allah kahretsin” diye söyleniyordu; ara sıra da hizmetçilerin tuttukları tasa koyu kahverengi bir mayi (pıhtılaşmış kan) çıkarıyordu.

   Nöbetçi Doktor Abrevaya ile o sırada yetişen Prof. Dr. Neşet Ömer İrdelp kendisine yine bir taraftan bazı ilaçlar enjekte etmeye, bir taraftan da buz parçaları yutturmaya başladılar; bir aralık sağında bulunan tuvalet masası üzerindeki saate baktı; her halde iyi göremiyordu ki bana sordu:

   “Saat kaç?..”

   Cevap verdim:

   “7.00 Efendim.”

   Aynı suali bir iki defa daha tekrar etti, aynı cevabı verdim. Biraz sükûnet bulunca yatağa yatırdık; başucuna sokuldum:

   “Biraz rahat ettiniz değil mi efendim?..” diye sordum.

   “Evet!..” dedi. Arkamdan Neşet Ömer İrdelp yanaşıp rica etti:

   “Dilinizi çıkarır mısınız efendim?..”

   Dilini ancak yarısına kadar çıkardı; Dr. İrdelp tekrar seslendi:

   “Lütfen biraz daha uzatınız!..”

   Nafile!.. Artık söyleneni anlayamıyordu; dilini uzatacağı yerde tekrar tamamen çekti; başını biraz sağa çevirerek Dr. İrdelp’e dikkatle baktı ve “ALEYKÜMESSELÂM” dedi; son sözü bu oldu ve ikinci ponksiyondan tam 30 saat sonra komaya girdi.”[4]

   Aynı gelişmeler Dr. Akil Muhtar Özden’in 9.XI.1938 günlü notlarına şu şekilde yansıyor:

   “Gece, zavallı Atatürk tekrar komaya girdi. Adalî secousse (sekus)lar (sıçramalar) var. Akşama doğru traşe (nefes borusu) ralleri (dolgunluk sesleri) başladı. Serum şırıngaları. Agoni (can çekişme). İdrar 560 (cm küp).”[5]

   Son 38 Saat 5 Dakika: “Son Dünya Uykusu”nda Neler Oldu?

   Önce Tanıkları Dinleyelim

   Atatürk, son sözü olan “ALEYKÜMESSELÂM”dan sonra tekrar ağır bir komaya girmiştir. 8 Kasım Saat 19.00’dan beyin ölümünün gerçekleştiği 10 Kasım 09.05’e kadar 38 saat, 5 dakika geçmiştir. Bu süreçte neler yaşanmıştır? Komadaki Atatürk’ün vaziyeti nasıldır? Doktorlar neler yapmıştır? Bütün bu soruların cevabını önce hastanın yanında bulunanların anılarında arayalım. Son süreci Cumhurbaşkanlığı Genel SekreteriHasan Rıza Soyak şu şekilde anlatmaktadır:

   “Bu seferki koma devresi sakin geçiyor; Dev Adam, yatağında âdeta uyur gibi yatıyor; gerçi ara sıra küçük ihtilaçlarla hafif sıçrar gibi oluyorsa da bu asabî haller her defasında ancak birkaç saniye sürüyor ve tekrar sükûna kavuşuyordu.

   Saatler ilerledikçe hançeresinde yavaş yavaş kesik hırıltılar başlamıştı.

   Doktorlar bir an bile Saraydan ayrılmıyorlar ve her zaman olduğu gibi canla, başla vazifelerini yapıyor, ilmin emrettiği bütün tedbirleri alıyorlar; ara sıra (Ouabain), (Huile Camphre) enjeksiyonlarla beraber (Glycose) seromu yapıyorlar… Ne çare ki bunların hiç birisi müessir olamamakta, Büyük Kurtarıcı anbean ölüme yaklaşmaktadır.

   Koma devresinde yayınlanan raporlar:

   8 Kasım 1938 Salı saat: 23.00: Bugün saat 18.30’da hastalık birdenbire normal seyrinden çıkarak şiddetlenmiş ve sıhhî vaziyetleri yeniden ciddiyet kesbetmiştir; hararet derecesi 36.4, nabız muntazam 100, teneffüs 22’dir.

   9 Kasım 1938 saat: 10.00: Geceyi rahatsız geçirdiler; umumi hallerindeki vaziyet ciddiyetini muhafaza etmektedir. Hararet derecesi 36.8, nabız muntazam 128, teneffüs 28’dir.

   9 Kasım 1938 saat: 20.00: Bugünü yorgun ve dalgın geçirdiler. Umumî ahvaldeki ciddiyet biraz daha ilerlemiştir. Nabız muntazam dakikada 124, teneffüs 40, hararet derecesi 37.6’dır.

   9 Kasım 1938 saat: 24.00: Saat 20.00’den itibaren dalgınlık artmıştır. Umum ahval vehamete doğru seyretmektedir. Hararet derecesi 37.6, nabız 132, teneffüs 33’tür.

   1938 yılı Kasım ayının 10 uncu günü saat 9.00… Türk Vatanının Kurtarıcısı, Türkiye Cumhuriyetinin Kurucusu, Eşsiz İnkılâpçı ve beşerin Müstesna Evlâdı Büyük İnsanın fena âleminde ancak 5 dakikası kalmıştır; gözleri kapalıdır; göğsü mütemadiyen inip, çıkmaktadır.

   Odada ve bütün Sarayda derin ve ruhani bir sükût hüküm sürüyor.

   Sağ tarafta başı ucunda Operatör Mim Kemal duruyor; dr. Kâmil Berk başını onun omzuna dayamış, hıçkırıyor…

   Prof. Dr. Akil Muhtar Özden kendinden geçmiş, odanın içinde telâşlı adımlarla durmadan dolaşıyor; hem ağlıyor, hem de mütemadiyen: “Aman Yarabbi” diye mırıldanıyor…

   Ben yatağın sol tarafında ayakta duruyorum; yanımda Muhafız Komutanı İsmail Hakkı Tekçe var… Her tarafım uyuşmuş, bütün duygularım donmuş bir halde, o güzel, o nurlu çehreye dalmış, bakıyorum… Hazin sessizlik içinde kulağıma yalnız Dr. Mehmet Kâmil ve Prof. Akil Muhtar’ın hıçkırıkları çarpıyor.

   Saat tam 9’u beş geçiyor… Birdenbire gözleri açılıyor, dikkat ediyorum: Gök mavisi gözlerinde halâ bildiğimiz çelik parıltıları ışıldamaktadır.

   Bir an sert bir hareketle başını sağa çeviriyor… Bana öyle geliyor ki, bu hareketiyle etrafındakilerin şahıslarında ilahî bir aşk ile bağlandığı ve inandığı aziz milletini son defa askerce selamlamaktadır.

   Birkaç saniye sonra o Azametli Varlık, milletinin kalp ve idrakiyle beşer tarihindeki ölümsüz hayatına göçmüş bulunuyordu…

   Ben de artık hıçkırıklarımı zaptedemedim; yatağa dönüp diz çöktüm, sağ elini ellerlimin içine aldım, öptüm ve yüzüme gözüme sürdüm.

   Bu sırada Operatör Mim Kemal gözlerini kapatıyor, Mehmet Kâmil de çenesini bağlıyordu.

   Yerimden kalktım, yapılacak vazifelerim vardı; gözyaşlarımı sildim ve odadan çıktım.”[6]

   Son gelişmeler Dr. Âkil Muhtar Özden’in 10.XI.1938 günlü notlarında şu şekildeydi:

   “Ahval-i umumiye fenadır. Koma devam ediyor. Agoni ralleri var. Bir defa daha 500 cm küp Glikoz Serumu veride yapıldı. Saat 8.00’de kalbe faydası, nabzın biraz dolgun olmasıyla görünür gibi oldu. Lakin koma ve agoni devam etti. Saat 9.05’de vefat. Ben, Mehmet Kâmil Bey, Mim Kemal Bey orada idik. Herkes hazin hazin ağladı”[7]

   Atatürk’ün ölüm anında orada bulunan Dr. Mehmet Kâmil Berk vefat anını şöyle anlatmaktadır: “Yatağın ayak ucunda son saygı duruşlarını yapan Muhafız Kıtaları Komutanı İsmail Hakkı Tekçe ile Hasan Rıza ve Kılıç Ali Beyler de üzüntü içinde idi ve Hasan Rıza Bey’in üzüntülü sesi duyuldu:

   — Kılıç bak, koca bir tarih göçüyor!

   Ölümü anında bilahare rapora imza koyan hekimler, hepimiz orada idik, yalnız hükümet temsilcisi Dr. Asım Arar yoktu. Sonradan geldi.

   Dr. Akil Muhtar Bey oksijen balonunu bizzat dolduruyor ben de veriyordum. Son nefesini verdikten sonra, ona işaret ettim. Bilahare bir ipek mendille Gazi’nin çenesini, bir gazlı bezle de ayak baş parmaklarını bağladım. Ondan sonra da Hasan Rıza Bey’e (Soyak) haber verdik.”[8]

   27 Şubat 1938’de ilk olarak Atatürk’ün son hastalığının teşhisini koyan konsültasyon heyetinden itibaren bütün gelişmeleri yakından takip eden ve sürecin içinde bizzat yer alan Sağlık Bakanlığı MüsteşarıDr. Asım Arar son gelişmeleri (o sırada görevli olarak Ankara’da bulunmaktadır) şu şekilde anlatmaktadır:

   “(…) Günler bir yandan ilerliyor, aynı zamanda Atatürk’ün hali de gittikçe kötüleşmekte devam ediyordu. Nihayet Kasım ayı geldi. Her gün gelen haberler ve aldığımız malumatla üzgün bir halde idik. Kasım ayının sekizinci Salı günü akşamı Ankara’daki evimde oturup İstanbul’dan telefonla verilmesi mutad hükmüne girmiş olan haberlere intizar ederken birden telefon çaldı ve İstanbul’dan ve Dolmabahçe sarayından arandığımı santralden bildirdiler. Kısa bir zaman sonra Sıhhat Vekili (Sağlık Bakanı) Dr. Hulûsi Alataş karşımda konuşmağa başladı. Yalnız bu akşam, başka günlerden farklı olarak, bana vekilin sesinde çok derin bir hüzün ve ye’sin in’ikasını belirten bir ihtizaz var gibi geldi.

   Birkaç saniye sonra öğrendiğim şeyden bu hissimde yanılmamış olduğumu anlamış bulunuyordum. Dr. Hulûsi Alataş bana Atatürk’ün altı, yedi saatten beri, yani aşağı yukarı öğleyi müteakip başlamış olan derin bir koma içinde bulunduğunu bildiriyordu. Bu haberi alınca büyük bir ye’is ile sarsıldım. Takriben on aydan beri bir şifa ümidi bulmak için her çareye başvurulmasına rağmen bu büyük Türk’ün hayatını ve mevcudiyetini kemiren hastalığın mukadder ve şaşmaz olan feci akıbetine doğru gittiğinden artık şüphe edemezdik. Esasen bundan evvel zuhur ettiğinden bahsettiğim komadan sonra bu ikinci ve devamlı dalgınlığın görülmesi ile de hastalıktaki vahametin artmış olduğuna hükmetmek gayet tabii idi ve ben bu hali artık son devrenin bir başlangıcı olarak telakki etmekte bir an bile tereddüt etmedim.

   Aldığım bu mühim malûmat üzerine vakit kaybetmeden Büyük Millet Meclisi’ni açmak üzere o sırada Ankara’ya gelmiş olan Başbakan Sayın Celal Bayar’ın evini telefonla arayarak kendisiyle görüştüm ve vaziyeti arzettim. Benim ne düşündüğümü sordular. Yukarıda yazdığım endişelerimi kendilerine anlattım. Sözlerinden derin bir teessür içinde bulunduğunu hissettiğim Başbakan ile muhaveremiz burada nihayet buldu. Fakat beş, on dakika geçmemiş idi ki, tekrar telefonla Başbakan’ın evinden beni aradılar ve görüşmek üzere derakap oraya gelmemi emir ettiklerini söylediler.

   Gittiğim zaman Hariciye Vekili (Dışişleri Bakanı) sayın Dr. Tevfik Rüştü Aras ile beraber oturuyorlardı. Tekrar Atatürk’ün içinde bulunduğu vaziyetle muhtemel neticeleri hakkında istenilen izahatı verdim. Her iki devlet adamının bu esnada duydukları ve saklayamadıkları büyük acı tezahürlerini hiçbir zaman unutamam. Hemen Vekiller Heyeti (Bakanlar Kurulu) azasının daveti için emir verildi. Bir müddet sonra Ankara’da bulunan bütün vekillerle beraber Sayın İsmet İnönü ve Merhum Mareşal Çakmak da geldiler. Toplanmış bulunan bu heyet huzurunda son gelen haberlerle öğrendiğimiz Atatürk’ün durumu ve bunun hakkındaki düşündüklerimi izah ettim.

   Büyük bir ihtimalle artık son devreye gelmiş olduğumuzu söyledim. Bütün hazır bulunanların derin bir sükût içinde ve bazılarının gözyaşlarını zapt edememelerine rağmen teessürlerini mümkün mertebe izhar etmemeğe çalıştıkları görülüyordu. Birçok mühim ve hayatî vazifelerin, memleketin ve milletin istikbaline taallûk eden işlerin kendilerini beklediği bu devlet adamlarının o anda itidal ile düşünmeğe ve sinirlerine hâkim olmağa çalıştıkları belli idi. Konuşulacak şeyler bittikten sonra Başbakan’ın derakap İstanbul’a hareket etmesi ve benim de kendisine refakat etmekliğim münasip görüldü. O günlerde Ankara istasyonunda her ihtimale karşı daima islim üstünde bir lokomotif ile iki vagondan mürekkep bir hususi katar bekletilmekte idi. Bu trene binerek yola çıkmak üzere istasyona doğru hareket ettik…

   Ertesi gün 9 Kasım öğleye doğru Haydarpaşa İstasyonu’nda Başbakanı karşılamaya gelenler arasında Sayın Dr. Hulûsi Alataş’ı gözlerimle arıyor ve onun bakışından ve yüzünün ifadesinden bir şeyler anlayabileceğimi düşünüyordum. Biraz sonra gerek Hulûsi Bey’in ve gerekse Baş Yaver Celal Beyin trene doğru yürüdüklerini gördüğüm zaman çehrelerindeki ciddi ve teessürlü ifadeden hastamızın halinde herhangi bir değişikliğin olmadığına hükmettim. Biraz sonra da bu düşüncemin doğru olduğunu öğrenmiş bulunuyordum.

   Dolmabahçe sarayına gelince hemen hastayı gördüm. Bir müddettir Ankara’da bulunduğum cihetle kendisini epeyce zamandır görememiştim. Benim bıraktığım hale nazaran çok ilerlemiş olan zafiyet hali göze çarpıyordu ve derin bir uyku içinde idi. Nefes alma ve kan deveranı faaliyetlerinin ise pek muntazam olduğunu öğrendim. Etrafında o anda rahmetli hocalarımızdan Âkil Muhtar ve Neşet Ömer’den başka Dr. Nihat Reşat ve M. Kemal ve Dr. Abravaya son tıbbî vazifelerini yapmak için feragat ve gayretle çalışıyorlar ve her çareye başvuruyorlardı. Bu doktorlar her iki saatte bir değişmek üzere ikişer ikişer nöbet bekliyorlar ve hastalığın seyrine ait müşahedeleri ve tatbik edilen tedbirleri ve ilaçları kayıt ederek vazifelerini kendilerinden sonra nöbete girecek olan arkadaşlarına terk ediyorlardı. Hastanın halini görünce artık her şeyin bitmiş olduğuna kani oldum. Yalnız bütün hayatı bitmez tükenmez mücadeleler ve Türk vatanını kurtarmak için icabında katlandığı mahrumiyetler ve heyecanlar içinde geçen ve bir seneye yakın bir zamandan beri en ağır bir hastalığın pençesinde ıstırap çeken bu büyük adamın kalbi o kadar sükûn ve intizam içinde çalışıyordu ki devam edip giden komaya rağmen artık önü alınması kabil olmayacak kötü akıbetin ne vakit gelip çatacağını tayin etmek mümkün olamıyordu.

   O günü ve geceyi gözümüzü kırpmadan geçirdik. Bütün gece devam eden aynı şekildeki durum esnasında Atatürk’ü hariçten görebilenler olsaydı kendisinin rahat ve derin bir uykuda olduğunu zannetmemelerine imkan yoktu. Yalnız şu farkla ki etrafındaki ufak tefek gürültü ve hareketler sık sık müdavi tabipler tarafından nabız ve teneffüs muayenesi ve diğer tıbbî tedbirler tatbiki gibi şeylerden tamamı ile habersiz bir halde idi.

   Sabaha kadar kalp ve deveran sistemindeki intizamlı faaliyet devam etti. Otuzaltı saatten fazla devam eden bu derin uyku esnasında bu sistemdeki hayatiyet kudreti hakikaten hayrete şayan idi. Fakat sabaha karşı bu cepheden de zaaf alâmetleri görülmeğe başladı.
   10 Kasım Perşembe günü şafak vakti güneş sonbaharın güzel İstanbul’a mahsus parlak günlerinden birini müjdelerken Türkiye Cumhuriyeti’nin ve inkılâbının kurucu ve koruyucusu Büyük Atatürk’ün halinde büyük bir hezal görülüyordu. Sabahın erken saatlerinde uykusuz ve heyecan içinde geçen uzun bir gecenin sinirlerim üzerinde bıraktığı ıstırabı biraz olsun gidermek ve serin bir hava teneffüs etmek üzere dışarı çıkmak ve dolaşmak lüzumunu hissettim.

   Avdet etmek üzere iken Dolmabahçe sarayının damında sallanan Cumhurbaşkanlığı bayrağının ağır ağır yarıya indirildiğini gördüğüm zaman artık her şeyin bittiğini ve sevgili Atatürk’ün çok uzun süren son dünya uykusundan hiç açılmadan ebedi uykusuna dalarak terki hayat ettiğini anladım… Bütün bu acı düşüncelerle göz yaşlarımı zaptedemedim ve ağlayarak saraya geldim.

   Atatürk 10 Kasım 1938 Perşembe günü sabah saat 9.05’de bu fâni hayata veda etmiş bulunuyordu. Vefatında resmi kayıtlara nazaran 58 yaşında idi…

   Saraya girdiğim zaman Atatürk’e yakın olan bayanların acı feryatları ve bütün etrafın derin teessürleri ile karşılaştım. Hissettiğim ye’is ve matem o kadar büyük ve umumî idi ki kimsenin kimseyi taziye edecek hali ve kudreti yoktu. Yukarı kattaki salonlardan birinde Sayın Celal Bayar ve Şükrü Kaya’nın millete hitaben neşredilecek beyannamenin tanzimi ile meşgul olduklarını gördüm. Biz hekimlere düşen vazifelerden biri de ölüm sebeplerini bildiren fen dili ile yazılmış bir raporun hazırlanması idi. Müdavi tabiplerle görüşerek yazılacak bu raporun müsveddesini hazırladım ve raporu bütün hekimlerle beraber imzaladık…”[9]

   Son anlarında Atatürk’ün yanında bulunanlardan birisi de Kütüphanecisi Nuri Ulusu’dur. Ulusu anılarında, son gelişmeleri pek çok bakımlardan önemli olan gözlemleri ve değerlendirmeleriyle anlatmaktadır:

   “Atatürk’ün son hastalıklı devrelerinde, yani komalara girip çıktığı günlerde, doktorların ve yakınlarının dışında, yanına girip çıkabilen ender kişilerden biriydim. Zaten bilindiği gibi, çok önemli bir cümlesi vardı: ‘Özel hemşire falan istemem, bana benim çocuklarım herkesten iyi bakar.’ Evet, işte o çocukları ben ve arkadaşlarımdı.[10] Ona öyle güzel ve titiz bakardık ki doktorları dahi şaşırırlardı.

   İşte böyle girdiği komaları esnasında zaman zaman ‘Aman Yarabbim, aman Yarabbim’ diye mütemadiyen Halikından, Allah’ından yardım dilediğini gözlerimle gördüm, kulaklarımla işittim.

   Aman Allahım, aman Allahım ne acımasız günlerdi o günler… O koca dev adam, Büyük Komutan, Ulu önder Atatürk. O tüm dünyadan korkmayan, hatta tüm dünyaya kafa tutan o insan. Büyük Allah’ına, Tanrısına olan inancı ve imanıyla ‘Aman Yarabbi, aman Yarabbi’ diyerek ondan yardım bekliyordu. Bu muydu dinsiz Atatürk, bu muydu? Allah’a kitaba inanmayan, Mason Atatürk… Bunları söyleyenin Allah cezasını versin; veriyor zaten, her zaman da verecektir. Bunu yaşayanlar hep göreceklerdir.

   O sıkıntılı günler Cumhuriyet Bayramı’ndan sonra iyice arttı, Atatürk gözlerimizin önünde her geçen gün biraz daha güçsüzleşiyor adeta eriyordu. 9 Kasım günü hemen hemen kendinde değildi. Ben ve arkadaşlarım hiçbir şey yapamamanın acizliği ile sıkıntıdan üzüntüden kendi kendimizi yiyor ve sadece köşe bucakta gözyaşı döküyorduk.

   10 Kasım 1938 saat dokuzu beş geçe Atatürk’üm son nefesini veriyor. Odada bulunan herkes komada, Büyük Komutan göz göre göre gidiyor, kimse bir şey yapamıyor ve son nefesini veriyor. Hiç unutmuyorum, Atatürk öldü der denmez, oda kapısının önünde nöbet tutan genç bir teğmen şöyle bir başını havaya kaldırdı ve küt diye koca vücuduyla kalıp gibi yere düştü, bayılmıştı. Bir tarih göç etmişti, biz ne yapacaktık. İlk telaş sonunda doktorları son muayeneleri yaptılar, çenesini Dr. Kamil Berk, Mim Kemal Öke Bey gözlerini yavaş yavaş kapatıp, bir mendille bağladılar.[11] Bilahare yüzünün maskının alınması gerektiği söylendi. O anda şaşırmış vaziyette odada bulunanlardan kimse cesaret edemzken, ben hemen atıldım ve ‘ben yapayım’ dedim. Gerekli onay bana verildikten sonra, hemen gerekli levazımatlar getirildi, başucuna iliştim, o güzel yüzünü sevip okşayarak, onu bu ölüm halinde dahi incitmekten korkarak, yüzünün mask’ını aldım, işimi bitirdim. Ne kötü kaderdi bu.[12]

   Bilahare o zamanlar Başvekil Celal Bayar olmak üzere Riyaset-i Cumhur yaver ve memurları ile müstahdemler, manevi huzurunda tazim duruşunda bulundukları bir sırada ve doktorların ölüm raporunu hazırlamaları bitiminde, Şef İbrahim’le ben hiç kimseye bir şey söylemeden ve de emir almadan, her gün Dolmabahçe Sarayı’nın üzerindeki bayrağı çekme ve indirme vazifesini yapan saray müstahdemi Hüseyin Efendi’nin rehberliğinde, muayede salonunun kubbesi üzerinde dalgalanan Riyaset-i Cumhur sancağının, yarıya indirmek için kurşun kaplı kubbenin tam zirvesine kadar çıktık ve bu ameliyeyi yaptık. O ara Salih Bozok’un, odadan çıkıp merdivenleri koşa koşa inip bir odaya girerek intihar gişimiyse bizi ikinci bir büyük üzüntüye soktuysa da, bilahare yapılan acil operasyonla kurtulması sevindirdi.

   Günlerdir Atatürk’lerinin sıhhi durumu hakkında endişe içinde bulunan binlerce vatandaş Gümüşsuyu sırtlarından ve meydanlardan bizim sancağı yarıya indirmemizi görünce, acı gerçeği öğrenmişler ve hıçkırıklar içinde, sarayın kapılarına doğru akın akın gelmeye başlamışlardı.

   Tüm İstanbul’a acı haber bir anda yayılmıştı. Binlerce insan, yaşlısı, genci, kadını, erkeği, herkes hıçkıra hıçkıra Atatürk’ün arkasından gözyaşı döküyordu…”[13]

   Atatürk’ün ölümünden önceki son 38 saat 5 dakikalık zamanı o süre içinde yanında bulunanlar, olayın tanıkları bu şekilde anlatmaktadır. Acaba bu süre ile ilgili resmi belgeler, kayıtlar ne demektedir? Anılar bu kayıtlarla doğrulanmakta mıdır? Çelişmekte midir? Şimdi de bu soruların cevabını verelim:

   Ekim ve Kasım Aylarında Hükümetçe Yayınlanan Resmi Raporlar Ne Diyor?

   Atatürk’ün 16 Ekim 1938 günü öğleden sonra birdenbire kısa (5-6 saat) süren bir komaya (dalgınlık) girmesi üzerine hastalığın artık iyice ciddiyet kazandığını düşünen Hükümet, “milleti büyük şefin hâlinden ve hastalığın mahiyetinden haberdar etmeği artık bir mecburiyet olarak telakki etmeğe başladı ve ilk defa olarak ayın 17nci günü ‘Riyaseti Cumhur Umumî Kâtipliğinden’ kaydı ile bir bülten neşredildi.”[14]

   17-23 Ekim 1938 tarihlerine ait olarak toplam 11 adet “bülten-rapor” yayınlanmıştır. Bunların 17 Ekim tarihli ilki üç madde ve üç fıkradan oluşmak üzere toplam altı maddelik bir açıklamadır. Hastalığın seyri ve geldiği aşama ile hastanın nabız, teneffüs, hararet derecesi (ateşi) gibi konuların yer aldığı bu ilk raporun son maddesinde “müteakip sıhhi vaziyet raporları neşredilecektir” denilmiştir. Bundan sonra yayınlanan 9 adet rapor standart olarak iki maddedir ve hastanın durumu genellikle 2. Maddede açıklanmıştır.

   Bir haftanın sonunda hastanın hali normal seyrine dönünce 23 Ekim 1938 günü bir rapor daha yayınlanarak 8 Kasım 1038 gününe kadar, Atatürk’ün sağlık durumunu kamuoyuna duyuran günlük rapor yayınlanmasına ara verilmiştir. Müdavi (Devamlı) Doktorlar: Prof. Dr. Neşet Ömer İrdelp, Prof. Dr. M. Kemal Öke, Dr. Nihat Reşat Belger; Müşavir (Danışman) Doktorlar: Prof. Dr. Âkil muhtar Özden, Prof. Dr. Hayrullah Diker, Prof. Dr. Süreyya Hidayet Serter, Dr. Mehmet Kâmil Berk ve Dr. Abrevaya Marmaralı tarafından imzalanan 23 Ekim Tarihli raporun ikinci maddesi şu şekildedir: “Bir hafta evvel zuhur eden ârazlar tamamile geçmiştir. Nabız muntazam, kuvvetli 80, teneffüs 19, hararet derecesi, 36.8 derecedir. Hastalık normal seyrine avdet etmiştir. Günlük tebliğ neşrine lüzum kalmamıştır.”[15]

   Yukarıda anılara dayalı olarak ortaya konulduğu gibi; Atatürk’ün hastalığı 7 Kasım 1938’den sonra yeniden ağırlaşmış ve 8 Kasım 1938 günü son koma hali başlamıştır. Bu gelişmeler üzerine Hükümet günlük raporları tekrar yayınlamaya başlamıştır. Bu son dönemde hastalığın seyri dört adet günlük bülten-raporla kamuoyuna açıklanmıştır. Yukarıda isimlerini verdiğimiz “Müdavi ve Müşavir Doktorlar”ın imzasını taşıyan bu raporlar konumuz açısından önemlidir. Bu nedenle aynen aşağıya alıyoruz:

   “İstanbul 8 (a. a.)- Riyaseticumhur Umumî Kâtipliği’nden:

   1. Bugün İkinciteşrin (Kasım) sekizinci Salı günü, saat 23’te Reisicumhur Atatürk’ün sıhhî vaziyetleri hakkında müdavî ve müşavir tabibler tarafından verilen rapor ikinci maddededir.

   2. Bugün saat 18.30’da hastalık birdenbire normal seyrinden çıkarak şiddetlenmiş ve sıhhî vaziyetleri yeniden ciddiyet kesbetmiştir. Hararet derecesi 36.4, nabız muntazam 100, teneffüs 22’dir.

   Dün saat 10’da neşrolunan tebliğ:
   İstanbul 9 (a. a.)- Riyaseticumhur Umumî Kâtipliği’nden:

   1. Reisicumhur Atatürk’ün sıhhî vaziyetleri hakkında müdavî ve müşavir tabibleri tarafından bu sabah saat 10’da verilen rapor ikinci maddededir.

   2. Geceyi rahatsız geçirdiler. Umumî hallerindeki vaziyet ciddiyetini muhafaza etmektedir. Hararet derecesi 36.8, nabız muntazam 128, teneffüs 28’dir.

   Dün saat 20’de neşrolunan tebliğ:
   İstanbul 9 (a. a.)- Riyaseticumhur Umumî Kâtipliği’nden:

   1. Reisicumhur Atatürk’ün sıhhî vaziyetleri hakkında müdavî ve müşavir tabibleri tarafından bu akşam saat 20’de verilen rapor ikinci maddededir.

   2. Bugünü yorgun ve dalgın geçirdiler. Umumî ahvaldeki ciddiyet biraz daha ilerlemiştir. Nabız muntazam, dakikada 124, teneffüs 40, hararet derecesi 37.6’dır.

   Dün saat 24’te neşrolunan tebliğ:
   İstanbul 9 (a. a.)- Riyaseticumhur Umumî Kâtipliği’nden:

   1. Reisicumhur Atatürk’ün sıhhî vaziyetleri hakkında müdavî ve müşavir tabibleri tarafından bu gece saat 24’te verilen rapor ikinci maddededir.

   2. Saat “20”den itibaren dalgınlık artmıştır. Umumî ahval vahamete doğru seyretmektedir. Hararet derecesi 37.6, nabız 132, teneffüs 33’tür.”[16]

   Görüldüğü gibi Hükümet tarafından kamuoyuna duyurulan günlük bülten-raporlardaki bilgiler anılarla birebir örtüşmektedir. Hastalığın seyri bu raporlara da tanıkların anlattıkları şekliyle yansımaktadır.

   Son Nöbet Defterlerindeki Kayıtlarda Ne Yazıyor?

   Bir Cumhurbaşkanı olarak Atatürk’ün her anı kayıt altındadır. Özellikle son hastalık süreci ve bu süreçte yaşananlar en küçük ayrıntısına kadar kayıt altına alınmıştır. Gerek resmi tebliğler, gerekse resmi makamların açıklamaları ile kamuoyu gerektiğinde bilgilendirilmiştir. Bir de bu süreci ayrıntılı bir şekilde kayıt altına alan ve günümüze ulaşan “Nöbet Defterleri” bulunmaktadır. Bu defterlerde her şey saat saat ve dakika dakika kayıtlanmıştır.

   Dönemin Sağlık Bakanlığı Müsteşarı Dr. Asım Arar anılarında bu defterler hakkında şunları söylüyor: “Ankara’ya avdetimden sonra (Eylül Ayı sonları) mutad işlerle meşgul olmakla beraber mütemadî bir dikkat ile de Atatürk’ün hastalığının seyrini takip etmekten hali kalmıyordum. Sayın Dr. Hulûsi Alataş (dönemin Sağlık Bakanı), kendisine has olan intizamperverlik ve itina ile bu hususta biz muntazaman tenvir ediyor ve her gün bana verilen tafsilattan ben de lazım gelen makamları haberdar ediyordum. Ayrıca hastanın yakın muhitiyle alâkadar olan hadiseler, ziyaretler, tertip ettiğimiz bir deftere intizam ile kayıt olunuyordu. Bu defterler bir müddet Sıhhat Vekâleti Müsteşarlık kasasında hıfz edildikten (saklandıktan) sonra, zannederim, Cumhurbaşkanlığı Umumî Kâtipliği’ne intikal etmiş idi. Herhalde şimdi orada bulunması lazım gelir. Bu defterlerde bütün olaylar, hastanın umumî durumu, hararet ve nabız, teneffüs derece ve adetleri gibi kayıtlar, tahliller neticeleri, yemek ve içmek vaziyeti, gelenler, vesaire, müşavir hekimlerin imzaları ile kaydedilmiş bulunuyordu. Ben de Ankara’da Dr. Hulûsi Alataş’ın telefonları ile bu deftere yazılan teferruat ve tafsilattan malumat alıyordum…”[17]

   Bugün için “Nöbet Defteri” olarak Atatürk’e ait iki kitap yayınlanmıştır. Özel Şahingiray tarafından 1955 yılında yayınlanan her iki kitapta da, Atatürk’ün günlük programı, ziyaretçileri, saat kaçta yattığı, kaçta kalktığı, hastalık ve tedavi çabaları ile ilgili gelişmeler ayrıntılı bir şekilde anlatılmaktadır. “Atatürk’ün Nöbet Defteri 1931-1938” adını taşıyan ve Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Yayını olan ilk kitap 1931 ile 1938 yılları arasındaki faaliyetleri kapsamaktadır. 3. Cumhurbaşkanı Celal Bayar’ın arşivinde bulunan bu defterler 1931-1938 yılları arasında nöbetçi yaverler tarafından, Başyaverliğe hitaben yazılmış günlük raporları ihtiva etmektedir. Bu yayın incelendiği zaman kayıtların günlük olarak tutulduğu görülmektedir. Atatürk’ün kalkış ve yatış saatleri, gün içinde gidip geldiği yerler ve zamanları ile görüştüğü (kabul ettiği) kimseler ayrıntılı bir biçimde kayıt altına alınmıştır.[18]

   İkici yayın “Son Nöbet Defteri” adını taşımakta ve iki defterden oluşmaktadır. Bu da Türkiye İş Bankası tarafından bastırılmıştır. Dr. Asım Arar’ın bahsettiği ve konumuz açısından önemli olan da bu defterlerdir. Bu defterler; Atatürk’ün, son bir ay içindeki hastalık seyrini tespit etmektedir. Günü gününe tutulmuş olan bu notlar, son bir ayın nasıl bir mücadele halinde geçmiş olduğunu göstermektedir. 3. Cumhurbaşkanı Celal Bayar’ın arşivinde bulunan bu iki defter, bir takım rakamlar ve kısa ibarelerden meydana gelmektedir.[19]

   “Bu iki defterden biri; 01. 10. 1938 Cumartesi’den, 08. 11. 1938 Salı gününe kadar devam edip, Atatürk’e verilen gıda maddelerinin cins ve miktarlarını tespit etmektedir.

   Diğer defter; 01. 10. 1938 Cumartesi’den başlayıp, 10. 11. 1938 Perşembe gününde, saat 9’u 5 geçe sona ermekte ve Atatürk’ün, 1. Nabız, 2. Derece (hararet), 3. Tansiyon, 4. İdrar, 5. Doktorların müdahalesi, 6. Ziyaretçileri tespit etmiş bulunmaktadır.

   Bu rakamlar ve kısa ifadeler, tıp ilminin, dev adımlarla ilerlemekte olduğu şu günlerde, o zaman için, tedavisi imkansız görülen bu hastalığın bertaraf edilmesi, Atatürk gibi bir dahinin kurtarılması için tıp bilginlerinin ne gibi bir tedavi usulü takip etmiş olduklarını dile getirmesi bakımından bir değer taşımaktadır.”[20] Şüphesiz Özel Şahingiray’ın bu son değerlendirmesi önemlidir. Fakat bu defterler sadece Atatürk’ün hastalığı ile ilgili olarak ne yapıldığını anlamamıza yardımcı olmakla kalmıyor, aynı zamanda bugün ortaya atılan bazı asılsız iddiaları (mesela ölüm günü ve saati ile ilgili) da çürütüyor.

   Birinci Defter’den 8, 9, 10 Kasım 1938 günlerine; İkinci Defterden de 8 Kasım 1938 gününe ait kayıtları aynen aldık. Öncelikle şunu belirtmek isteriz ki, bu kayıtlar anılarla birebir örtüşmektedir. Defterlerdeki kayıtlar her gün için yan yana iki sayfa olarak tutulmuştur. Aşağıdaki tablonun en solunda yer alan bilgiler aynı gün defterin sol sayfasındaki bilgilerdir.[21] İkinci Defter’deki yemek durumunu gösteren bilgiler 8 Kasım 1938 günü saat 18. 35’ten sonra bitmektedir. Yukarıda da belirtildiği ve aşağıdaki diğer kayıtlarda izlenebileceği gibi Atatürk yaklaşık olarak bu saatten sonra derin bir komaya girecektir. 18.35’te kanlı bir şekilde kusmaya başladığı için kendisine son olarak buz parçacıkları yutturulmuştur.

   İKİNCİ DEFTER, 8/XI/1938 SALI (YEMEK DURUMU)
   

   Vefat etmişlerdir.

   Dr. Akil Muhtar
   Dr. Neşet Ömer İrdelp
   N. Reşat Belger
   Dr. H. Diker
   Abrevaya
   Mim Kemal Öke

   “Aleykümesselâm” Sözünün Kur’an-ı Kerim’deki Karşılığı Ne?

   Yukarıda 8 Kasım 1938 günü Atatürk’ün son komaya girmeden önce başını sağına çevirip, biriyle konuşur gibi karşıya bakarak, “Aleykümesselâm” dediğini ve son sözlerinin bu ifadeler olduğunu belirtmiştik. Bu sözleri maalesef konuyla ilgilenenler dışında kamuoyumuz tarafından pek bilinmemektedir. Bu sözler adeta bazı çevreler tarafından “saklanmıştır” veya yok sayılmıştır. Gerçek ortaya koyduğumuz gibidir. Bu sözlerin dini inançlarımız bakımından, İslâmiyet açısından manası nedir? Kur’an-ı Kerim’de bu sözlerin bir karşılığı var mıdır? Evet vardır: Nahl Sûresi 32. Ayet.

   Kuran’ı Kerim’de Nahl Sûresi (Onaltıncı Sûre)[22] Allah’a “şirk (ortak) koşma” konusu ile başlamakta, 29. Ayet’te “O halde, içinde ebedî kalacağınız cehennemin kapılarından girin. Kibirlenenlerin yeri ne kötüdür!” buyrularak, “şirk koşanların” (inanmayanların) öldüklerinde cehenneme gideceklerini haber vermektedir. “Türkçe Açıklamalı Tercüme”yi hazırlayan bilim adamlarının açıklamaları ile; “Allah Teâlâ sûrenin başından buraya kadar, kendisinin varlığı ve birliğine, ibâdete lâyık ve müstehak olduğuna dair birçok âfâkî ve enfüsî delilleri sıraladıktan sonra, inanmayanların durumlarını ve neticede gidecekleri yerleri ve bu yerlerin kötülüğünü belirtti. Buna karşılık, bundan sonraki âyetlerde de iman edenlerin durumları ve varacakları yerin iyiliği ve güzelliği anlatılacaktır.”[23]

   Nahl Sûresi 30 ve 31. Âyetler şu şekildedir:

   “30. (Kötülüklerden) sakınanlar da, ‘Rabbiniz ne indirdi?’ denildiğinde ‘Hayır (indirdi)’ derler. Bu dünyada güzel davrananlara, güzel mükafaat vardır. Âhiret yurdu ise onlar için daha hayırlıdır. Takvâ sahiplerinin yurdu gerçekten güzeldir!

   31. (O yurt), onların girecekleri, zemininden ırmaklar akan Adn cennetleridir. Orada kendilerine diledikleri her şey verilir. İşte Allah, takvâ sahiplerini böyle mükafatlandırır.”[24]

   Atatürk’ün son komaya girmeden önceki son sözü olan “Aleykümesselâm” sözünün karşılığını 32. Âyet’te buluyoruz. Bu âyet, “melekler tarafından takvâ sahiplerinin canlarının nasıl alındığı” konusu ile ilgilidir:

   32. (Onlar, takvâ sahipleri), meleklerin, ‘Selâm sizin üzerinize olsun (selâmünaleyküm). Yapmış olduğunuz (iyi) işlere karşılık cennete girin’ diyerek iyilikle canlarını aldıkları kimselerdir.”[25]

   Türkçe çevirilerdeki farklılıkları düşünerek, 32. Ayet’in çevirisini iki değişik mealden daha alıyoruz:

   32. “Melekler, canlarını temiz insanlar olarak aldıklarına şöyle derler: “Selâm size (selâmünaleyküm); yapıp ettiklerinize karşılık olarak girin cennete!” [26]

   32. “Ki bunlar, meleklerin arınmış ve sükunet içinde iken canlarını alacakları kimselerdir: “Selâm (ve selâmet) size (selâmünaleyküm). İşlemekte olduğunuz (iyi hareketlerin, amellerin) karşılığı olmak üzere girin cennete” derler.”[27]

   Görüldüğü gibi, Atatürk’ün son komaya girmeden önce 32. Âyet’te bahsedilen ölüm anının gerçekleştiği; kendisine “selâmünaleyküm” diyen meleklere, “aleykümselâm” dediği anlaşılmaktadır. Biz burada Atatürk’ün “dindar olup olmadığı” veya “takvâ sahibi bir Müslüman olup olmadığı” konularıyla ilgili değiliz. Bunu takdir etme yetkimiz de yoktur. Ölüm yatağındaki bir insanın son sözleri bu sözlerdir, bu sözleri ve o anı Kur’an-ı Kerim Nahl Sûresi 32. Âyet bu şekilde anlatmaktadır. Takdir okuyucunun ve Atatürk’ü doğru, olduğu gibi anlamak isteyenlerindir.

   Bu araştırma aynı zamanda Atatürk’ün ölüm günü ve saati hakkında çeşitli iddialar ortaya atarak, insanların kafalarını bulandırmaya çalışanlara bir cevap niteliğindedir. Bütün resmi raporlar, nöbet defterlerindeki kayıtlar, devamlı ve danışman doktorların anıları ve nihayet olayın birebir tanıklarının ifadeleri ile Atatürk’ün son koma ve ölüm günü, saati bellidir. Atatürk, 8 Kasım 1938 Salı günü 18.30’dan sonra son komaya girmiş, bundan 38 saat 5 dakika sonra 10 Kasım 1938 Perşembe günü saat 9.05’te vefat etmiştir.
   [1] Atatürk’ün bu son hastalığı ile ilgili olarak derli toplu bir bilgi için şu eserlere bakınız: E. Akçiçek, Atatürk’ün Sağlığı, Hastalıkları ve Ölümü, s. 177 vd. Bedi Şehsuvaroğlu, Atatürk’ün Sağlık Hayatı, Hür Yayın A. Ş., İstanbul, 1981, 1-102 s. A. İhsan Özkaya, “Atatürk’ün Son Hastalığı ve Ölümü”, Milliyet, 10 Kasım 1976. Asım Arar, Son Günlerinde Atatürk, İstanbul, 1985.

   [2] “Dr. Akil Muhtar’ın Anılarıyla Atatürk’ün Son Hastalığı”, Prof. Dr. Bedi Şehsuvaroğlu, Atatürk’ün Sağlık Hayatı, Hür Yayın, İstanbul, 1981, s. 36-37.

   [3] H. R. Soyak, Atatürk’ten Hatıralar, C: II., Yapı ve Kredi Bankası A. Ş., Yayınları, İstanbul, 1973, s. 770.

   [4] H. R. Soyak, Atatürk’ten Hatıralar, C: II., Yapı ve Kredi Bankası A. Ş., Yayınları, İstanbul, 1973, s. 771.

   [5] “Dr. Akil Muhtar’ın Anılarıyla Atatürk’ün Son Hastalığı”, Prof. Dr. Bedi Şehsuvaroğlu, Atatürk’ün Sağlık Hayatı, s. 37.

   [6] H. R. Soyak, Atatürk’ten Hatıralar, C: II., s. 771-773. Metindeki imlalar aynen muhafaza edilmiştir (AG).

   [7] “Dr. Akil Muhtar’ın Anılarıyla Atatürk’ün Son Hastalığı”, Prof. Dr. Bedi Şehsuvaroğlu, Atatürk’ün Sağlık Hayatı, s. 37-38. Dr. Mehmet Kâmil Berk ve Dr. Nihat Reşat Belger tarafından, Atatürk’e ölümünden, yaklaşık olarak 3.5 saat önce damara yapılan son serum Filikoze’nin boş ampulü ile Huile Camphree ve Extr. Hepatique’in yapıldığı injecteur (şırınga) iğnesi ile birlikte Dr. Mehmet Kâmil Berk tarafından İstanbul Tıp Tarihi Enstitüsü’ne hediye edilmiştir ve halen müzenin bir vitrininde teşhir edilmektedir. Bakınız: Prof. Dr. Bedi Şehsuvaroğlu, Atatürk’ün Sağlık Hayatı, s. 94, dipnot: 48.

   [8] Prof. Dr. Bedi Şehsuvaroğlu, Atatürk’ün Sağlık Hayatı, s. 94, dipnot: 49.

   [9]Son Günlerinde Atatürk, Dr. Asım Arar’ın Hatıraları, Yayınlayan: İsmail Arar, Selek Yayınları, İstanbul, 1958, s. 58-63.

   [10] Nuri Ulusu’nun burada bahsettiği şahıslar uzun yıllardan beri Atatürk’ün hizmetinde olan Cumhurbaşkanlığı görevlileri idiler. Bunlar arasında, Berber Rıdvan, Berber Mehmet Mete, Sofracıbaşı İbrahim Ergüven, Cemal Granda, Rıza, Şoför Kazım gibi isimler sayılabilir.

   [11] “Bu mendili hatıra olarak ben almıştım, ağzından gelen en son salyasının lekesiyle bu mendil bende hatıra olarak saklıydı, ama onu ve en önemlisi üzerinden keserek çıkarttığımız külotu ve fanilasını da hatıra olarak almıştım, bendeydi. Hepsini daha evvelce bahsettiğim, o sözde basın mensubu bazı gazeteci arkadaşlar, iyi niyetimi suistimal ederek, bunları resim çekip tekrar geri getireceğiz diyerek aldılar, ama maalesef geri getirmediler. İnşallah hak ettikleri bir yerde saklıyor, duruyorlardır.” Atatürk’ün Yanı Başında Çankaya Köşkü Kütüphanecisi Nuri Ulusu’nun Hatıraları, Derleyen: M. K. Ulusu, Doğan Kitap, İstanbul, 2008, s. 236.

   [12] Nuri Ulusu’nun anlattığı bu mask alınma işini yapan Hıfzıssıhha Müdürü Dr. Nuri Hakkı Aktansel’dir. Nuri Ulusu ve Sofracıbaşı İbrahim Ergüven ona yardım etmişlerdir. Bu konuyu bir başka yazımızda ayrıntılı olarak ele alacağız.

   [13]Atatürk’ün Yanı Başında Çankaya Köşkü Kütüphanecisi Nuri Ulusu’nun Hatıraları, s. 235-237.

   [14]Son Günlerinde Atatürk, Dr. Asım Arar’ın Hatıraları, Yayınlayan: İsmail Arar, s. 56.

   [15] Bu raporların tamamı için bakınız: Cumhuriyet Gazetesi, 18-23 Birinciteşrin (Ekim), sayfa: 1, sütun: 1. Prof. Dr. Bedi Şehsuvaroğlu, Atatürk’ün Sağlık Hayatı, s. 52-55.

   [16] Bu raporların tamamı için bakınız: Cumhuriyet Gazetesi, 9-11 İkinciteşrin (Kasım), sayfa: 1, sütun: 1. Prof. Dr. Bedi Şehsuvaroğlu, Atatürk’ün Sağlık Hayatı, s. 55-56.

   [17]Son Günlerinde Atatürk, Dr. Asım Arar’ın Hatıraları, Yayınlayan: İsmail Arar, s. 54-55.

   [18]Atatürk’ün Nöbet Defteri 1931-1938, Yayınlayan: Özel Şahingiray, Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Yayını, Ankara, 1955.

   [19]Son Nöbet Defteri, Yayınlayan: Özel Şahingiray, Doğuş Ltd. O. Matbaası, Ankara, 1955, 1-183 s.

   [20]Son Nöbet Defteri, s. 12-13.

   [21]Son Nöbet Defteri, s. 198-107. 09. 11. 1038 Çarşamba günü kayıtları 1. Defter’de toplam 4 sayfadır. Biz 4 günlük bilgileri burada aynı tabloda birleştirilmiş olarak vereceğiz.

   [22] Nahl Suresi, 128 âyet olup, son üç ayeti Medine’de, diğerleri Mekke’de inmiştir. 68. âyette “bal arısı”ndan söz edildiği için, sûreye bu ad verilmiştir. Bakınız: Kur’ân-ı Kerim ve Türkçe Açıklamalı Tercümesi, Hazırlayanlar: Dr. Ali Özek Başkanlığında H. Karaman, A. Turgut, M. Çağrıcı, Dr. İ. K. Dönmez, S. Gümüş, Medine, 1987, s. 266.

   [23]Kur’ân-ı Kerim ve Türkçe Açıklamalı Tercümesi, Hazırlayanlar: Dr. Ali Özek Başkanlığında H. Karaman, A. Turgut, M. Çağrıcı, Dr. İ. K. Dönmez, S. Gümüş, s. 269.

   [24]Kur’ân-ı Kerim ve Türkçe Açıklamalı Tercümesi, Hazırlayanlar: Dr. Ali Özek Başkanlığında H. Karaman, A. Turgut, M. Çağrıcı, Dr. İ. K. Dönmez, S. Gümüş, s. 269.

   [25]Kur’ân-ı Kerim ve Türkçe Açıklamalı Tercümesi, Hazırlayanlar: Dr. Ali Özek Başkanlığında H. Karaman, A. Turgut, M. Çağrıcı, Dr. İ. K. Dönmez, S. Gümüş, s. 269.

   [26] Yaşar Nuri ÖZTÜRK, Surelerin İniş Sıralarına Göre Kur’an-ı Kerim Meali (Türkçe Çeviri), 74. Baskı, Yeni Boyut Yayınları, İstanbul, 2008, s. 308.

   [27] H. Basri ÇANTAY, Kur’ân Meâli, Kur’ân-ı Hakîm ve Meâli Kerîm, Yayına Hazırlayan: Prof. Dr. M. Ali Y. SARAÇ, Risale Yayınları, İstanbul, 2006, s. 270.
   
   

   Vahidüddin Enver paşanın itiraz mektubuna rağmen M. Kemal’i Anadolu’ya göndermiştir

   Sultan Vahidüddin Enver paşanın itiraz mektubuna rağmen M. Kemal’i Anadolu’ya göndermiştir

   

   (Fotoğraf: Enver paşanın Sultan Vahidüddin’e gönderdiği mektup. Bu mektup aynı zamanda, M. Kemal’in “Padişah” tarafından Kurtuluş Savaşı’na gönderildiğine dair bir delildir.)

   ***

   Sultan Vahidüddin, M. Kemal’in kendisini devireceğinden haberdar olduğu halde onu Anadolu’ya göndermiş ve bu hususta yapılan itirazları dahi dinlememiştir. Bu itirazlardan biri olan Enver paşanın mektubu[1]şöyledir:

   Harbiye Nezareti

   Velinimetimiz, sebeb-i hayatımız, babamız, padişahımız, efendimiz Hazretlerine,

   Yapmış olduğum tahkikat neticesi evvelce arzetmiş olduğum veçhile M. Kemal’in Anadolu’ya gönderilmesi badi-i felaketimiz olacaktır. Istanbul’da Kavaklı Sadık, Kadıköylü Kemal ve Karaağaç Fişek Fabrikası Müdürü Kürt Bilal vesaireden müteşekkil bir hey’et kurmuşlar. Fransız nakliye şirketlerinin ve bazı eşhasın maddi yardımları ile aleyhimize isyan hazırlamaktadırlar. Bendenizin hemen Rusya’ya hareketim farz olmuştur. M. Kemal’i vaki davete icabet ettiremedim. Enver benim için Yusuf Izzeddin’e yaptığını bana da yapacak demiş. Emirlerinize intizardayım efendim hazretleri.

   Tarih:

   Enver

   (Imza)

   Şifre

   21.1435

   ***

   Sultan Vahidüddin’i bu hususta telkin ve tesir altına almak ve bu suretle M. Kemal Paşa’nın Anadolu’ya gönderilmesini önlemeye çalışmak isteyen başka kimseler de vardır. Fakat O, bunların hiçbirini dinelememiş ve M. Kemal Paşa’yı her türlü imkanla teçhiz ederek Anadolu’ya göndermiştir.[2]

    

   **********

    

   KAYNAKLAR:

    

   [1] Kadir Mısıroğlu, Osmanoğulları’nın Dramı, Sebil Yayınevi, 6’ıncı basım (ilk basım 1974), Istanbul 1992, sayfa 84 – 86.

   [2] Şeyhulislam Mustafa Sabri, Islam’da Imamet-i Kübra, Yarın Gazetesi, 1 Teşrinisani 1929.

    

   CHP’nin kapattığı Camiler ile ilgili Başbakan R. Tayyip Erdoğan’ın açıkladığı o belgeler

   CHP’nin kapattığı Camiler ile ilgili Başbakan R. Tayyip Erdoğan’ın açıkladığı o belgeler

   Partisinin grup toplantısında konuşan Erdoğan, “1926-1950 arasında 513 cami satılıyor. 327 cami arsası ki bunların çoğu üzerinde cami var, bunlar da satılıyor. 1070 mescit satılıyor. Bunlarla birlikte, kilise, manastır, mezarlık gibi çok sayıda tarihi eserin satışı yapılıyor. Toplamda 3 bin 411 adet hayrat vakıf taşınmazının satışı gerçekleştiriliyor. Bunların tamamının belgesi elimizde” dedi. İşte Başbakan’ın açıkladığı o belgelerden biri…

    

   

   ***

   

   İşte Erdoğan’ın grup toplantısında yaptığı açıklamalar…

   – Bakın, bir zihniyeti bugün bu konuşmamda işleyeceğim. Ama zihniyet olarak işliyorum. Bunu bütün milletimin böyle anlamasını özellikle istiyorum. CHP, 27 Mayıs’ın öncesinde müdahaleye su taşımış, 27 Mayıs’ın hemen ertesinde de alkış tutmuş hatta silahlı güçlere emrinizdeyim diyerek, müdahale karşısında el pençe divan durmuştur. CHP bugün dahi 27 Mayıs darbesinin ilerici bir darbe olduğunu savunarak, gaflet ve delaletinden bir adım bile ileriye gidemediğini zaman zaman göstermektedir.

   – Bakın şu son dönemde, gerek 12 Eylül gerek 28 Şubat’la ilgili CHP birbiriyle çelişen açıklamalar yapıyor. Doğrudan darbeleri eleştiremeyen, müdahaleye karşı olduğunu söyleyemeyen CHP, adeta minderden kaçıyor. “Darbelere karşıyım ama” diye başlayan her ifade doğrudan doğruya darbeleri meşrulaştırmaktır. Hastalıklı ruh halinden başka bir şey değildir.

   – Çıkıyorlar, televizyonlarda gazetelerde, “ama o günkü hükümette çok hata yaptı” diyerek meseleyi meşrulaştırmaya çalışıyorlar. Siyasetçinin elbette yanlışı olabilir. Ama siyasetçinin hesap vereceği mercii TBMM’dir. Kendisini milletin yerine koyarak, kendisini TBMM’nin yerine koyarak hiç kimse gayri meşru hukuk dışı yöntemlerle siyasetçiyi hesaba çekemez, cezalandıramaz.

   – Sayın Kılıçdaroğlu, Ömer Seyfettin’in Pembe İncili Kaftan hikayesinden bahsediyor. Okumuş mu okumamış mı bilmiyorum. Bu hikayeyi birinin ona özetleyip anlatmasına ihtiyacı var. Ak Parti’nin dış politikası Pembe İncili Kaftan’da bahsedilen hayaldir. Yani el pençe divan duran bir hükümet değil. Yani Şah İsmail’in önünde sağında solunda oturacak bir yeri olmadığını görünce, büyükelçinin kendisinin pembe incili kaftanını serip onun üzerine oturması ve çıkarken almadan çıkması ve askerler onu getirdiğinde “Osmanlı’nın elçileri bile tekrar omuzlarına almaz” diyecek kadar asaletli elçilerdir. İşte Ak Parti dış politikada hayali gerçeğe dönüştürmüştür.

   – Sayın Kılıçdaroğlu iktidara geldiklerinde Yunanistan ekonomisini de kurtaracağını söylemişti. Yunanistan’ın en büyük gazetesi de “Dayan Yorgo Kılıçdaroğlu geliyor” diye haber yapıp dalgasını geçmişti. Bir Amerikalı yazarın kuyruğuna takılıp İsrail’de düşünce özgürlüğünün olduğunu söyleyen Kılıçdaroğlu, İsrail’in Nobel ödüllü Günter Grass’a koyduğu ülkeye giriş yasağını izah etsin bakalım.

   – Suriye’deki BAAS rejimiyle benzer kafayı taşıyan biri bize dış politikada öneride bulunamaz. Sen BAAS’çısın. Çok açık net ortada. Gitsin kendisi önce “Diyet” adlı hikayesini bir okuyuversin. Orayı okursa sayın Kılıçdaroğlu bizzat kendisini görecektir. Geçmişiyle yüzleşmediği sürece geçmişin diyetini ödemediği sürece, Kemal Kılıçdaroğlu darbelere karşı çıkamaz.

   – Bu ülkede darbelerin kuvözünde sadece CHP üremiştir. CHP’den başka hiç kimse darbelerden nemalanmamıştır. Daha ilk günden 28 Şubat soruşturmasının başladığı anda intikam kelimesini telaffuz edenler, samimiyetlerine kimseyi ikna edemezler. Biz intikam duygusu içinde asla değiliz. Süreç hukuki bir süreçtir.

   – İki tane kitaptan yola çıkarak 1940’lardan binlerce kitabın yasaklanmasını meşru göstermeye çalışmak yüzsüzlüktür. Karanlık geçmişinizle gurur duyabilirsiniz, bir şey diyemeyiz. Ama zulüm ve baskıyla dolu geçmişinizi meşrulaştırmaya kalkarsanız biz de size belgelerle gerekli cevabı veririz.

   – Biz CHP döneminde camilerin satıldığını, ahıra çevrildiğini söylediğimizde Kılıçdaroğlu bizi şiddetle reddetti. Ben bu zatın kılavuzunun kim olduğunu bilmiyorum. Bununla kalmadı değerli bir bilim adamı olan Diyanet İşleri Başkanı’mıza son derece münasebetsiz bir üslupla dil uzattı.

   – Şimdi burayı Kılıçdaroğlu’nun özellikle dinlemesini, bilmeden konuştuğu tarihini öğrenmesini tavsiye ediyorum. Kılıçdaroğlu’nun bir yol arkadaşı var. Eski Başbakan, eski Cumhurbaşkanı… Bu zat şapkasını kaptırmaz, şapkasını alır gider ama, 12 Haziran seçimlerinde Kılıçdaroğlu ile al takke ver külah yapmaktan kaçınmadı. 28 Şubat’ın özenle dışında tutulmak istendiğini bu zat, 1966’da CHP’nin camileri kapattığını ifade ediyor. 12 Ekim 1966’da bakın çok enteresan, bugün Kemal Kılıçdaroğlu gibi İnönü aynen şunları söylüyor “Acaba cumhuriyetin hangi devrinde, camiler kapalı ve ibadet yasak olmuştur. Hiçbir zaman olmamıştır” diyor. Bugün Kılıçdaroğlu ne diyorsa o gün İsmet İnönü onu söylüyor. Dün dündür, bugün bugündür derse bilemem.

   – 19 Ekim 1966’da Yeni İstiklal Gazetesi, İnönü’nün yalanlarına karşı vatandaşı ispata çağırıyor. Bir Müslüman değil, bir Hristiyan Ermeni vatandaş aynen şu mektubu yazıyor:

   ”Muhterem Yeni İstanbul gazetesi, İnönü’nün yalanlarına karşı yaptığınız ispat çağrısına Diyarbakır’dan, uyruğu bulunduğum Türkiye’ye karşı vazife diye yazıyorum. Ben bu zat’ın faaliyetini arz edeyim. Müslümanların Kurşunlu Camii dedikleri ibadethane 1941-1942 yılında depo yapılıp kapatılmıştı. İçerisinde pek az miktarda, kütüklük, kama at eğeri gibi döküntü konmuştu. Avlusunda hurda at arabası takoza alınmış ve nöbetçi dikilmişti. Bizim Latin Kilisesi’ne de bir manga asker yerleştirilmiştir. Dini ibadethanemizi tuvalet olarak kullanıyorlardı”

   Evet bu satırları Diyarbakır’dan bir Ermeni vatandaş yazıyor. Sayın Kılıçdaroğlu bak bunları iyi öğren.

   Kahramanmaraş’tan Mehmet Karaca şunları yazıyor:

   “1945’te Ulu Camii kapatılmıştır. 1947 senesinde Şekerli ve Hatuniye Camii’si de kapatılmıştır. Biri ambar diğeri karakol olarak kullanılmıştır.”

   Balıkesir’den mektup:

   “Sayın muhalefet lideri İnönü, son konuşmalarında hiçbir camii ve mescit kapatılmamış diye milletin gözünün içine baka baka utanmadan bu yaştan sonra yalan söyleyerek milleti yanıltmak istemektedir. Balıkesir’de, bütün camiiler kapatılmış, içlerine ot saman askeri malzeme depo edilmiştir. Bu millet bir daha CHP’yi tekrar başa geçirip eski aç günlerinde dönmek niyetinde değildir. devir değişti paşam. Arayıp bulamadığın aptal köylü kalmadı. Bugünün kıymetini daha iyi anlıyor. Senin zamanında çarık alamayan köylü şimdi ayakkabı giyiyor. Senin zamanında yırtık pırtık gezen köylü, bugün ekstra kumaş giyiyor. Bizi artık rahat bırak paşam.”

   Belge 1: Camilerin satışını gösteren yasa. Sayın Kılıçdaroğlu belge konuşuyor bak. Tasnif harici camii ve mescitler kendilerinden başkaca ifade edilmek üzere kapatılır. Bu caminin çıkmasının ardından Türkiye’nin her vilayetinde camiler kapatılmaya başlandı.

   Belge 2: İşte cetvel. 1926-1950 arasında 513 camii satılıyor. 327 cami arsası ki, bunların çoğunun üzerinde camii var, bunlar da satılıyor. 1070 mescit satılıyor bu arada. Bunlarla birlikte, kilise mezarlık gibi çok sayıda tarihi eserin satışı yapılıyor. Bunların tamamının belgeleri de elimizde. Ben sayın Kılıçdaroğlu’na sadece bir kaçını gösteriyorum.
   Buyurun bakanlar kurulu kararı

   Belge 3: Kılavuzu değiştir kılavuzu. Ben CHP’ye gönül veren kardeşlerimize de sesleniyorum. İnanıyorum ki sizin mayanız sağlam, ama genel başkanınız sıkıntılı. Satılan camiler, müze olarak, toprak mahsulleri ofisi, hububat deposu olarka kullanılıyor. Eğlence merkezine dönüştürülen cami bulunuyor. Camilerin satışı denilirken, harap ve vakıf bina deniliyor.

   Belge 4: Vakıflar umum müdürlüğünden Tekirdağ Valiliği’ne, satılmasına bakanlar kurulunca karar verilip tebliğ edilmiş olan camilerin satış ilanlarının mevki olarak adı tahsis edilmek suretiyle, harap bina şeklinde neşrettirilmesi rica olunur. Bunlar millet uyanmasın diye yapılıyor.

   Belge 5: Vakıflar Genel Müdürlüğü önemli ve acele notuyla bir belge gönderiyor. Üsküdar’da, Atik Valide Camii ve müştemilatından Efkan Tekkesi, vakıflar müdürlüğüne haber verilmeksizin işgal edilmiş ve yalnız Efkan Tekkesi’nin havuzlu odalarının işgaline devam edilmekte bulunmuştur. Emsalsiz, ince ve kıymetli yadigarlardır.

   Belge 6: Bir vatandaş vakıflar genel müdürlüğüne dilekçe yazıyor, genel müdürlük bunu başbakanlığa gönderiyor. Behçet Öner tarafından gönderilen tel yazıda kazada mevcut camilerin tamamen işgal edildiğinden bahisle, ramazanda cemaatle namaz kılmak üzere, Ulu Camii’nin tahliyesi istirham edilmektedir. Karacabey’de namaz kılacak yer kalmıyor.

   Belge 7: Gaziantep’teki Selim Efendi Camii. Ne olmuş biliyor musunuz? Cumhuriyet Halk Partisi’ne satılmış. Çok manidar. Cumhuriyet Binası burası teşkilat binası olarak kullanıyor.

   Belge 8: Edremit’teki Yıldırım Camii. O da halk evi yapılmak üzere CHP’ye satılıyor. 300 lira bedelle satılıyor. Kılıçdaroğlu’nun bunlardan haberi yoktur.

   Belge 9: Osmangazi İlçesi Tophane Mahallesi’ndeki camii bando müdürlüğüne teslim ediliyor.

   20 Nisan 1936 Cumhuriyet Gazetesi. Bu ne insafsızlık. Seferhisar’da tarihi bir camii ahır yapılmış. Bu dosya içinde tek parti döneminde camilerin satışına, depo olarak kullanılmasına, ahır yapılmasına dair, onlarca yüzlerce haber küpürü bulunuyor.

   – Şimdi sayın Kılıçdaroğlu önce Diyanet İşleri Başkanımızdan, o makamdan özür dile. Seni sana değer vererek kutlu doğum haftalarına çağıran Diyanet İşleri Başkanı’na, ondan onurun varsa, bunları gel bize sor. Ben de şimdi özellikle grup başkanvekili arkadaşlarımı özellikle çağırıyorum. Bunları meclis gündeminde kayda girin. Bunun cevabını verecek makam biziz. Camilerden Diyanet İşleri Başkanlığı sorumlu değildir. Diyanet İşleri Başkanlığı camiilere sadece hizmet verir. İmamını, vaizini atar. Ama bu adamlar bunu bilmiyor ki, geliyor diyanet’ten bunun cevabını istiyor.

   – Yanlış adres seçtin. Diyanet İşleri Başkanı ve o makamdan özür dile. Ne dersen yerin belli, yurgun belli. Her şeyinle ortadasın. Ama bunu bana söylemek düşmez. Çünkü Ak Parti 75 milyonu kucaklayan bir parti.

   – Sayın Kılıçdaroğlu sen tarihinle gurur duymayı bırakta, oku. Git 12 Haziran’daki yol arkadaşın olan o zat’ın dizinin dibine otur o sana anlatacaktır. İstediğin kadar pişkinliğe vur, senin tarihin bu millette hiç silinmeyecek yanıklı iz bırakmıştır. Değişmeyen değişemeyen CHP’ye kendi tarihini yine biz öğreteceğiz. Onun için tabi nereye yanaştığını düşünmesi lazım.

    

   **********

    

   `K. Çandarlıoğlu´

    

   **********

    

   “Belgelerle Gerçek Tarih” isimli 792 sayfalık çalışmamızı ücretsiz indirebilirsiniz:

   http://www.mediafire.com/?vgk9k8cozdpy7ez
   
   .

   M. Kemal Atatürk’ün Fazlullah Moral Hoca’ya anlattığı Hakikat

   M. Kemal Atatürk’ün Sivas Merkez Sancağı Delegesi Fazlullah Moral Hoca’ya anlattığı Hakikat

   

   (Fotoğraf: Sivas Merkez Sancağı Delegesi Fazlullah Moral Hoca)

   M. Kemal’in Erzurum’a birlikte gitme teklifi üzerine; “Ne için gidileceği, Erzurum’da ne kadar süre kalınacağı, görülecek hizmet ve görevin nelerden ibaret bulunacağı, hepsi meçhul olduğundan belirli olmayan bir iş için, gidiş tarafı bilinmeyen bir yöne hareket akla uygun ve mantıklı olmadığını belirterek karşı çıktımsa da, yine ısrar ve ricalarından dolayı, Maraş’ta yaptığım özverilere, millî onur ve haysiyetime, vatan ve millet uğrunda bu fedakârlığı da katmağa söz verdim” diyerek Sivas’tan Erzurum Kongresi’ne M. Kemal ile birlikte giden Sivas vilayeti delegelerinden (Sivas Merkez Sancağı Delegesi) Fazlullah Moral Hoca, M. Kemal Atatürk’ün kendisine şunları dediğini aktarıyor:

   “…Cuma tatilinden bilistifade arkadaşım Ziya Bey’le Gazi Paşa’yı (M. Kemal’i) ziyarete gittik. Bize Istanbul’un Müttefik Devletler’in işgal-i askerisi altında bulunduğunu ve Padişah’ın adeta esir olduğunu ve onlar orada bulundukça; idaresi nafiz (geçerli) olmadığından, buna nihayet vermek üzere **kendisini gizlice davet ederek, bu hizmeti ifa etmek için Anadolu’ya gönderdiğini** ve iki ellerini açarak: ‘Aman oğlum! Milletimin yüksek sesini işitmeliyim…’ dediğini yana yakıla anlattı. Harbiye Nezareti’nden (Milli Savunma Bakanlığı’ndan) aldığı şifre ve telgrafları okuyarak bütün askeri kumandanlar kendisiyle hemefkar ve müttefik olduğundan yalnız Kuva-yı Milliye’nin birleştirilmesi mevzuundan ve saireden bahsetmişti.”

    

   **********

    

   KAYNAK: Vehbi Cem Aşkun, Sivas Kongresi, Sivas 1945, sayfa 80.

    

   **********

    

   `K. Çandarlıoğlu´

    

   **********

    

   “Belgelerle Gerçek Tarih” isimli 792 sayfalık çalışmamızı ücretsiz indirebilirsiniz:

   http://www.mediafire.com/?vgk9k8cozdpy7ez
   
   .

   M. Kemal Atatürk neyi kaldırmış? Türk Dil Kurumu cevaplasın

   M. Kemal Atatürk neyi kaldırmış? Türk Dil Kurumu cevaplasın

   *

   Resimleri orjinal boyutunda görmek için üzerlerine tıklayınız

   

   “Türk Dil Kurumu”nun resmi web sitesinden çektiğimiz fotoğraf

   ***

   Türk Dil Kurumu sözlüğünde Şeriat:

   “Kur’an’daki ayetlere, Hz. Muhammed’in sözlerine dayanan İslam kanunu, İslam hukuku”

   ***

   Allahu Teala’nın ayetlerini ve Peygamberimizin (sallallahu aleyhi vesellem) sözlerini uygulamadan kaldıran adamı; BABAM da olsa red ederim.

   ***

   Peygamberimizin ismini okuduğumuzda salavat getirelim: Allahümme Salli Ala Seyyidina Muhammed Ve Ala Ali Seyyidina Muhammed.

    

   **********

    

   KAYNAK: Türk Dil Kurumu (TDK).

   Bağlantı: http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5037ebe1cebeb1.90344815

   Bağlanın ve sorgu kutusuna “Şeriat” yazdıktan sonra “Ara” düğmesini tıklayın.

    

   **********

    

   Kadir Çandarlıoğlu

    

   **********

    

   “Belgelerle Gerçek Tarih” isimli 792 sayfalık çalışmamızı ücretsiz indirebilirsiniz:

   http://www.mediafire.com/?vgk9k8cozdpy7ez
   
   .

   İmam-ı Azam Ebu Hanife (rh.a) Şeriat hakkında ne dedi?

   İmam-ı Azam Ebu Hanife (rh.a) Şeriat hakkında ne dedi?

   

    

   İmam-ı Azam Ebu Hanife (rh.a) Şeriat hakkında şöyle der:

   Bir kimse: “Gel beraber gidip Şeriat’a danışalım” derse öte­ki kişi de “Gitmem,” derse kâfir olur. Çünkü Şeriat’ı reddetmiş oluyor.

   Yine bir kimse: “Şeriat ve ben­zeri müesseselerin bana bir faydası yoktur, bana şeriatın hükmü geç­mez,” derse kâfir olur.[1]

   “El-Muhît” adlı kitapta yazıldığına göre, bir kimsenin yanında Şeriat’tan bahsedilse ve bilerek bu söze karşı gelirse, yahut hakaret için çirkin bir ses çıkarsa, yahut bu Şeriat kötüdür, derse kâfir olur.”

    

   **********

   Ezan’ı aslından M. Kemal Atatürk uzaklaştırmadı yalanı

   Ezan’ı aslından M. Kemal Atatürk uzaklaştırmadı yalanı

   *

   Resimleri orjinal boyutunda görmek için üzerlerine tıklayınız

   

   M. Kemal Atatürk döneminde Kırşehir’de “Allahu Ekber” diye tekbir alan bir müezzin hakkında işlem yapılıp Adliyeye teslim edildiğine dair 10.1.1936 tarihli resmi belge:

   “10.1.1936 gün ve 3/14 sayılı yazıya:

   Kırşehir vilayetinin Kaman nahiyesinde arapça tekbir (yani: “Allahu Ekber”) alan müezzin Yusuf oğlu Hüseyin hakkında yapılan incelemede bilmeyerek tekbiri Arapça okuduğu anlaşılmış ve Adliyeye teslim edilmiş olduğu vilayetin bildirisinden anlaşılmıştır.

   Saygılarımla arz ederim.

   Başvekalete, Riyaseticumhur Umumi Katipliğine de sunulmuştur.

   Dahiliye Vekaleti Vekili

   (Imza)”[1]

   ***

   Maalesef kemalistlerin bir çoğu yakın tarihte yaşananları bilmedikleri halde M. Kemal Atatürk’ü savunmaya kalkışıyorlar. Bu savunmalardan birisi de Ezan’dan “Allah” isminin çıkarılmasıyla ilgilidir. Bazı kemalistler ezanın M. Kemal Atatürk tarafından değil, Ismet Inönü tarafından Türkçe’ye çevrildiğini iddia ederek M. Kemal Atatürk’ü aklamaya çalışıyorlar. “Allah” isminin ezandan çıkarıldığından ve 18 yıl boyunca böyle okunduğundan bazılarının haberi bile yok, ancak buna rağmen M. Kemal Atatürk’ü savunuyorlar. Ezan’ın M. Kemal Atatürk tarafından Türkçeleştirildiğine dair iki kaynak zikrettiğimiz bir konumuz vardı, lakin üzülerek görüyorum ki inanmakta zorlananlar var. Bu yüzden daha geniş kapsamlı bir çalışmayı istifadenize sunuyorum.

   İzmir Milli Kütüphanesi’nin kurucusu olan M. Celal Saygın bu konuda şöyle demektedir:

   “Ezanın Türkçe’ye çevrilmesini isteyen M. Kemal’dir.”[2]

   M. Kemal Atatürk’ün özel hesaplarını tutan ve harcamalarını yapan kişi olarak bilinen ve büyük bir güven duyulan Umumi Kâtibi (Genel Sekreteri) Hasan Rıza Soyak ise bu gerçeği şöyle ifade etmektedir:

   “(Atatürk) Bu yoldaki (ibadetin türkçeleştirilmesi) faaliyetine ilkin ezanı Türkçeleştirmek ve Kur’an’ı tercüme ettirerek bazı camilerde hafızlara mukabelelerini Kur’an’ı Türkçesinden okutmakla başlamıştı.[3]

   Ezan’ın Türkçe okunmasını M. Kemal’in istediğini Emekli Süvari Albayı Şerif Güralp, Dinler ve Devrimler isimli eserinde yazmıştır.[4]

   Cumhuriyet gazetesinin kurucusu Yunus Nadi’nin oğlu Nadir Nadi bile, ki babasının ölümü üzerine Cumhuriyet’in yönetimini ve başyazarlığını üstlenmişti, Cumhuriyet gazetesinde Türkçe Ezan’ın M. Kemal Atatürk’ün inkılabı olduğunu yazmıştır.[5]

   Mustafa Baydar, Menderes hükümetinin Arapça Ezan yasağını kaldırmak istemesine tepki gösterirken, ezanın M. Kemal Atatürk tarafından Türkçeleştirildiğini söylemektedir:

   “Ezan’ın Türkçe okunması Atatürk’ün sağlığında, Atatürk’ün isteği ile kanunlaşmış olmasaydı da hala ezan Arapça okunsaydı, bugün ezan meselesi diye bir meselemiz belki de olmayacaktı. Ama ileriye doğru olduğundan şüphe etmediğimiz bir karardan geriye dönülünce iş değişiyor. Salt bir ezan işi olmaktan çıkıyor iş. Daha bir sürü geriliğin başlangıcı, daha bir sürü geriliğe göz yummanın bir işareti oluyor.”[6]

   Şimdi ise Ezan’ın Türkçeleştirilmesinde görevlendirilen ekipte yer alan Ali Rıza Sağman’ı dinleyelim:

   “Atatürk bu reformasyon hareketine, ezanların ve Bayram namazlarında okunmakta olan tekbirlerin Türkçeleştirilmesiyle başladı. Kur’an-ı Kerim’in de Türkçe (ibadette) okunması, bu merhalenin ikinci kısmını teşkil ediyordu.. Bu işleri sistemli bir şekilde tatbik için Dolmabahçe’de topladığı elemanlar arasında ben de vardım.[7]

   Sağman şöyle devam ediyor:

   “… Bununla beraber sofrada, yine bu mesele üzerinde konuşmalar oldu. Atatürk yeni metnin (Tanrı uludur) aslından daha parlak (!) olduğunu ve yakıştığını söyledi. Hafız Kemal de şöyle garip bir mütalaada bulunmaktan çekinmedi:

   ‘Biz minarede ezan okurken Allah kelimesinde nağme yaparız da…’

   Atatürk birşey söylemedi. Ben işi üzerime alarak dedim ki:

   ‘Bu muazzam inkılab karşısında böyle bir nağme dinlenmez ya!'”[8]

   Dönemin Mlli Eğitim Bakanı Dr. Reşit Galip, M. Kemal Atatürk’ün kendisine Tekbir ile Ezan’ın Türkçeleştirilmesini emrettiğini söylemektedir.[9]

   Falih Rıfkı Atay, münakaşaya girdiği Hikmet Bayur’a cevaben Ulus gazetesinde (yazının son paragrafını alıntılıyoruz) şöyle yazmaktadır:

   “… ben Ezan’ın ve Tekbir’in Türkçe’ye çevrilmesinde Atatürk’ün bizzat çalıştığını ve bir hayli değişiklikler yapıldığını bilirim. Hatta Türkçe zevki bakımından bu değişikliklerin bazılarını sevmemiş ve itiraz etmiştik. Bay Hikmet Bayur’a haber vereyim ki Atatürk sağ kalsaydı, çoktan Kur’an da Türkçe (ibadette) okunacaktı. Bu işi, önceleri bir metin meselesi, sonra da dil çalışmalarının bitmemiş olması geciktirmiştir. Tarihi doğru öğrenmek isteyenler için hakikat budur!”[10]

   

   [10] no’lu dipnot ile ilgili… 8 Şubat’ta Ulus gazetesinde yayınlanan yazıyı, Akşam gazetesi de okurlarıyla paylaşmıştı

   ***

   Türk Tarih Kurumu’nun kurucu üyelerinden olup 1935’de Yusuf Akçura’nın ölümü üzerine M. Kemal Atatürk tarafından Kurum Başkanlığına getirilen Bolu milletvekili Hasan Cemil Çambel de Ulus gazetesinde, Falih Rıfkı Atay’a destek vermiştir:

   “Dünkü Ulus’taki yazınızı okudum. Dediğiniz doğrudur. Çünkü canlı şahitleri hala bugün aramızda yaşamakta olan en yakın tarihimizin henüz unutulmamış bir sayfasının sadık ifadesidir. Evet! Ezan’ı ve Tekbir’i Türkçeleştiren, başka hiç kimse değil, Atatürk’ün kendisidir. (…) Dr Reşit Galip’i bu işe memur etmişti. Reşit Galip Istanbul’dan ayrıldıktan* sonra, aynı vazifeyi bana verdi.”[11]

   *Dr. Reşit Galip, 28 Ocak 1932 gecesi Atatürk’le tartıştıktan sonra, 29 Ocak 1932 sabahı erkenden Ankara’ya hareket edince, Hasan Cemil Çambel bu işe memur edilmiştir.

   

   [11] no’lu dipnot ile ilgili… 9 Şubat’ta Ulus gazetesinde yayınlanan yazıyı, Akşam gazetesi de okurlarıyla paylaşmıştı

   ***

   Öte yandan Hafız Yaşar Okur, Ezan’ın, Kur’an’ın (ibadette) ve Hutbe’nin Türkçeleştirme çalışmalarını şöyle anlatmaktadır:

   “…Atatürk tekbir tercümesinin sadeleştirilmesi hususunda gösterilen arzu üzerine, ‘Peki arkadaşlar’ dedi; ‘Tekbir’in tercümesini okuyunuz bakalım!’

   Okundu: Tanrı uludur! Tanrı uludur! Tanrı’dan başka Tanrı yoktur! Tanrı uludur! Tanrı uludur! Hamd O’na mahsustur!

   Atatürk bu tercüme şeklini çok beğendi. (…) O gece geç vakte kadar hep Kur’an-ı Kerim’in Türkçe tercümesinin camilerde okunması mevzuunda konuşuldu.

   Atatürk Türkçe Ezan, Türkçe Kur’an, Türkçe Hutbe ve Türkçe Tekbir ile ‘dinde inkılab’ yapmak istiyordu.”[12]

   M. Kemal Atatürk’ün bizzat bu konuyla ilgilendiğine dair bir gazete haberi

   

   [13] no’lu dipnotta sözü edilen hadiseyi manşetten duyuran Gazete

   Haber şöyle;

   1 Şubat 1933: “Bursa’da bir grup gerici, ezan ve kametin Türkçe okunmasını bahane ederek, Ulucami’de namazdan çıkan halkı kışkırtarak valilik önünde gösteri yaptı. Güvenlik kuvvetleri, olaya ön ayak olanları tutukladı, ihmali görülen memurlara, işten el çektirildi.”

   Bu olayın patlak vermesiyle M. Kemal Atatürk bizzat Bursa’ya hareket ediyor…

   6 Şubat 1933 – M. Kemal Atatürk’ün Bursa’da gericilik olayı üzerine söyledikleri

   M. Kemal Atatürk’ün, Bursa’da bazı kişilerin ezan ve kametin Türkçe okunması nedeniyle 1 Şubat’ta çıkardıkları olay hakkında Anadolu Ajansı aracılığıyla resmî bildirisi:

   “…Olaya dikkatimizi bilhassa çevirmemizin sebebi, dini siyaset ve herhangi bir tahrike vesile etmeye asla müsamaha etmeyeceğimizin bir daha anlaşılmasıdır. Meselenin mahiyeti esasen din değil, dildir. Kesin olarak bilinmelidir ki, Türk milletinin milli dili ve milli benliği bütün hayatında hâkim ve esas kalacaktır!”[13]

   Bursa’da Ezan-ı Muhammedi’nin yasaklanmasını protesto eden 19 kişi hapis cezasına mahkum edildiler. Cumhuriyet Gazetesi bu haberi, “19 yobaz hapis cezasına mahkum edildiler” manşetiyle okuyucularına duyurmuştur.[14]

   

   [14] no’lu dipnot ile ilgili… Işte Cumhuriyet Gazetesinin söz konusu manşeti

   ***

   Kendilerini “Müslümanım ama Atatürkçüyüm” diye tanımlayanların, “Atatürk olmasaydı Ezan-ı Muhammedi olmayacaktı” yönündeki iddialarına bakacak olursak, bu kardeşlerimiz de bizim gibi Ezan-ı Muhammedi’nin yasaklanmasına karşıdırlar. Ancak Atatürk döneminde yasaklandığından haberleri bile yok. O dönemde yaşamış olsalardı, kendilerine de “yobaz” denilecekti… Hatırlatalım istedik. Inşaallah artık gerçekleri görürler.

   Son olarak yine M. Kemal Atatürk’ün yakın dostu Falih Rıfkı Atay’ın sözlerine yer vererek bu bahsi kapatıyoruz:

   “Atatürk ibadet devrimine ezan ve namazı Türkçeleştirmekle başlamıştı. Gerçekte verdiği ilk emir ezan ve namazın Türkçeleşmesi idi. Muhafazakârların sözcülüğünü yapan İnönü, Atatürk’e yalvarmış, önce ezanı Türkçeleştirelim, sonra namaza sıra gelir, demişti. Arkadan dil ve Kur’an metni meseleleri çıkıp namazın Türkçeleşmesi gecikti idi. Atatürk sağ kalsaydı ibadet reformu olacağında da şüphe yoktu.”[15]

   Şöyle bir sual sorulabilir; “Ne olmuş Allah ismini çıkarmışsa?”

   “Ne var canım bunda, ha Allah, ha Tanrı” diyenler, meseleyi ya kavrayamadıklarından ya da kasten bunu diyorlardır. Zira “Tanrı” asla “Allah” isminin karşılığı değildir. Haşa, karşılığı olsa dahi, adı “Süleyman” olan babanıza “Solomon”, veya adı “Hasan” olan oğlunuza “Hans” denmesine gönlünüz razı olur mu? Veya “Kalpakcı” olan soy isminize “Kalpakcıyan” denmesine? Babanız ve oğlunuz sizi yaratandan daha mı kutsal? Yahudiye Solomon denir, müslümana değil… Islam’da yaratıcımıza “Allah” denir, Tanrı değil !

   Bir sual soruyor ve bir ayet ile konumuzu noktalıyoruz;

   “Kim Allah ismini duymak istemez?”

   Bakara Suresi
   114 – Allah’ın mescitlerini, içlerinde Allah’ın isminin anılmasından meneden ve onların harap olmalarına çalışan kimselerden daha zâlim kim olabilir! İşte bunlar, oralara korka korka girmekten başka birşey yapmazlar. Bunlara dünyada perişanlık, ahirette de büyük bir azap vardır.

    

   **********

    

   KAYNAKLAR:

   [1] Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi (BCA), 490 01/590 38 1.

   [2] M. Celal Saygın, Diyanet Cephesinden Atatürk Inkılapları, Ankara 1952, sayfa 30.

   [3] Hasan Rıza Soyak, Atatürk’ten Hatıralar, Istanbul 1973, cild 1, sayfa 259.

   [4] Emekli Süvari Albayı Şerif Güralp, Dinler ve Devrimler, Istanbul 1961, sayfa 80,81.

   [5] Cumhuriyet gazetesi 7 Haziran 1950.

   [6] Orhan Veli Kanık, Yaprak, 15 Haziran 1950. Mustafa Baydar, Atatürk ve Devrimlerimiz, Istanbul 1973, sayfa 289.

   [7] Konuşan Ali Rıza Sağman, Söyleşiyi yapan: M.Ş.Ö. [Mahmud Şevket], Atatürk ve Din, “Millet” (Bilinmeyen Atatürk’ten Hatıralar), cild 5, sn.3, sy. 109,110,111, sh. 4, 4-11-19 Mart 1948; krş. Ali Rıza Sağman, Hatıralar, Osman Ergin, “Türkiye Maarif Tarihi” içerisinde, Istanbul 1943, cild 5 sayfa 1621-1624.

   [8] Osman Ergin, “Türkiye Maarif Tarihi” içerisinde, Istanbul 1943, cild 5 sayfa 1621-1624.

   [9] Dr. Reşit Galip, Hatıralar, Nakleden: Eski Bir Atatürkçü, Atatürk ve Din, “Millet” (Bilinmeyen Atatürk’ten Hatıralar), cild 4, sene 2, sayı 101, sayfa 4, 8 Ocak 1948; krş. Münir Hayri Egeli, Atatürk’ün Bilinmeyen Hatıraları, Istanbul 1954, sayfa 64-66. 2. baskı 1959, sayfa 74-77.

   [1o] Falih Rıfkı Atay, Ulus gazetesi, 8 Şubat 1949.

   Ayrıca bakınız;

   Akşam gazetesi, 8 Şubat, 1949.

   [11] Hasan Cemil Çambel, Ulus gazetesi, 9 Şubat 1949, Türkçe Ezan ve Tekbir’e Dair, sayfa 2. Ayrıca yazdığı kitaba da almış; Hasan Cemil Çambel, Makaleler-Hatıralar, Ankara 1964, sayfa 36,37.

   Ayrıca bakınız;

   Akşam gazetesi, 10 Şubat, 1949.

   [12] Hafız Yaşar Okur, Atatürk’le Onbeş Yıl / Dini Hatıralar, Istanbul 1962, sayfa 12-15; Atatürk’ten Bilinmeyen Hatıralar 1: Kur’an-ı Kerim’in Tercümesi, Yerebatan Camisinde Tören, Türkçe Ezan, Mehmetciğin Mezarında Mevlut, “Bütün Hafta”, sayı: 1, sayfa 9-10, 22 Nisan 1949; Atatürk ve Bayram Tekbiri: Dinde Ilk Kemalizm Reformun Başlaması, “Dinde Reform: Kemalizm”, Mart 1960, sayı: 28, sayfa 7,8; Yaşanmış Olaylarla Atatürk ve Müzik: Riyaset-i Cumhur Ince Saz Hey’eti Şefi Binbaşı Hafız Yaşar Okur’un Anıları (1924-1938), Haz. Halill Erdoğan Cengiz, Ankara 1993, sayfa 109,110.

   [13] Hadiseyi manşetten duyuran Vakit Gazetesi.

   [14] Cumhuriyet Gazetesi, 5 Mayıs 1933.

   [15] Falih Rıfkı Atay, Çankaya, Istanbul 1984, sayfa 394.

    

   **********

   Haber: “Allahu Ekber demek, Atatürk inkılabına saygısızlıktır”

   Haber: “Allahu Ekber demek, Atatürk inkılabına saygısızlıktır”
   

    

   (Dininizi yaşayabiliyorsunuz diyenlere kapak olsun. Allah-u Teala’yı birlemek ve yüceltmek bile suç idi.)

   Fevzi Çakmak’ın cenazesinde “Allahu Ekber” diye Tekbir getirenler olmuştu. Bunun üzerine dönemin Vakit gazetesi şöyle manşet atmış :

   “Gençlik Takbih Ediyor (ayıplıyor)”

   “Törende bazı grupların Arapça tekbir (yani Allahu Ekber) getirmeleri Atatürk inkılabına saygısızlıktır”

   Gazetenin alt kısmında “Mevkufların sayısı” diye bir başlık var. Yani Allahu Ekber diyenler tutuklanmış.

   “Allahu Ekber” demenin suç sayıldığı bir memleketti burası.

   Başka söze ne hacet…

   Birde gazetenin “gençlik adına” başlık atıp propaganda yapması başka bir garabet.

   **********

   KAYNAK: Vakit gazetesi, 14 Nisan 1950.

   NOT: (O dönemdeki ile bugünkü Vakit gazetesini karıştırmamak lazım)

    
   
   .

   Kemalist rejim din kitaplarını bile yasaklamıştır

   Kemalist rejim din kitaplarını bile yasaklamıştır

   

   ***

   1938’de 3, 1939’da 1, 1944’te 2 ve 1945’de 3 olmak üzere dini propaganda (!) yapan 9 yayın ile 1938’de inkılap aleyhtarı 1 yayına yasak getirilmiştir. Bu bağlamda Istanbul’da basılan ve Ismail Nazım Ergenel tarafından yazılan En’amı Şerif adlı broşür toplattırılmıştır.[1] Yine aynı konuda Istanbul’da Mustafa Kocabaş tarafından yazılmış olan Din Klavuzu isimli eser,[2] Iman ve Amel isimli kitap,[3] Ayet, Hadis ve ahlaki öğütleri içeren Arapça levhalar,[4] Dua Mecmuası adlı broşür,[5] Çocuklarımıza Din Okuma Kitabı adlı eser[6] ve Tam ve Ilaveli Mevlüdü Nebi adlı kitabın satışı yasaklanmıştır.[7] Islam’da kadınların nasıl giyinmesi gerektiğini konu alan ve Halep’te basılan “Islamiyette Tesettürü Nisvan” (Islam’da Kadınların Örtünmesi) adlı bir kitap da 15.07.1936 tarihli ve M. Kemal imzalı bir kararnameyle toplattırılmış ve ülkeye girişi yasaklanmıştır.[8]
   

   

   [1] no’lu dipnotta bahsi geçen dini broşürün yasaklanmasını öngören kararname

   ***

   

   [8] no’lu dipnot ile ilgili… “Islamiyette Tesettürü Nisvan” (Islam’da Kadınların Örtünmesi) adlı dini kitabıntoplattırılmasını ve ülkeye sokulmasının yasaklanmasını öngören M. Kemal imzalı kararname

   ***

   Ahmet Hamdi Akseki tarafından 1934 yılında “Peygamberimiz Hz. Muhammed” (sallallahu aleyhi ve sellem) adlı bir kitap, Sebilürreşad yayını olarak bastırılıp piyasaya çıkarıldıktan sonra sakıncalı (!) bulunarak toplattırılmıştır. Bunun üzerine kitabın yazarı, toplattırılma sebebini öğrenmek üzere müracatta bulunmuştur. Matbuat Umum Müdürü (Basın Genel Müdürü) CHP’li Vedat Nedim Tör imzasıyla gönderilen cevapta,

   “Bizler her ne surette olursa olsun, gençlik için dini bir zihniyet fideliği vücuda getirilmesine taraftar değiliz” denilmektedir.[9]

   Aynı şekilde Necip Fazıl Kısakürek tarafından yayınlanan Büyük Doğu Dergisi, Mayıs 1944 tarihli sayısında “Allah’a itaat etmeyene itaat edilmez” hadisini kapak yapınca, hükümet, halkın yöneticiler aleyhine kışkırtıldığı gerekçesiyle dergiyi kapatmıştır. Böylece Necip Fazıl Kısakürek, kemalistlere; “Allah’a itaat etmediklerini” itiraf ettirmiş oldu. Allahu Teala Necip Fazıl Kısakürek’e ve onun gibi kemalist rejimin din aleyhtarı icraatlerine karşı direnenlere rahmet eylesin.

   *

   Resimleri orjinal boyutunda görmek için üzerlerine tıklayınız

   

   [9] no’lu dipnotta bahsi geçen Matbuat Umum Müdürlüğü’nün (Basın Yayın Genel Müdürlüğü) gönderdiği yazı…

   .

   **********

   .

   KAYNAKLAR:

   .

   [1] Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi (BCA.), 030.18.01.85.97.15.

   [2] Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi (BCA.), 030.18.01.85.97.17.

   [3] Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi (BCA.), 030.18.01.86.14.16.

   [4] Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi (BCA.), 030.18.01.105.28.20.

   [5] Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi (BCA.), 030.18.01.107.80.3.

   [6] Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi (BCA.), 030.18.01.107.103.13.

   [7] Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi (BCA.), 030.18.01.108.43.9.

   [8] Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi, (BCA), (BKK), Fon Kodu: 030.18, Yer no: 67. 61.2., 15.07.1936.

   [9] Sebilürreşad, cild 13, sayı 284, 1959, sayfa 144.

   Belgenin tarihlendirilmesi hakkında bakınız; Dücane Cündioğlu, Cumhuriyet Tarihi Vesikalara Istinaden Nasıl Yorumlanabilir, Yeni Şafak, 16 Temmuz 1998.

   Ayrıca bakınız; Ordinaryüs Profesör Doktor Ali Fuat Başgil, Din ve Laiklik, Yağmur Yayınları, 8. Baskı, Istanbul 2007, sayfa 13.

   ***

   BENZER KONULARIMIZ:

   Kemal Atatürk’ün eseri: Kuran ve Ezan’ın yasaklanması

   http://belgelerlegercektarih.wordpress.com/2012/04/29/kemal-ataturkun-eseri-kuran-ve-ezanin-yasaklanmasi/

   ***

   Kemalist rejimin hakim olduğu Türkiye’de Hacca gitmek yasaktı

   https://belgelerlegercektarih.wordpress.com/2012/06/15/kemalist-rejimin-hakim-oldugu-turkiyede-hacca-gitmek-yasakti/

   ***

   M. Kemal Atatürk Din derslerini ve Imam Hatipleri kaldırmadı yalanı

   http://belgelerlegercektarih.wordpress.com/2012/06/14/m-kemal-ataturk-din-derslerini-ve-imam-hatipleri-kaldirmadi-yalani/

   ***

   Tek parti döneminde satılan Camiler ile ilgili M. Kemal Atatürk imzalı birkaç belge

   http://belgelerlegercektarih.wordpress.com/2012/04/27/tek-parti-doneminde-satilan-camiler-ile-ilgili-m-kemal-ataturk-imzali-birkac-belge/

   ***

   M. Kemal Atatürk’ün Şapka Zulmü ve Istiklal Mahkemesi’nde asılan alimler, hocalar

   http://belgelerlegercektarih.wordpress.com/2012/04/30/m-kemal-ataturkun-sapka-zulmu-ve-istiklal-mahkemesinde-asilan-alimler-hocalar/

   ***

   Hasta Adam, Misak-ı Milli, Kurtuluş Savaşı, M. Kemal Atatürk ve Kemalizm afyonu

   http://belgelerlegercektarih.wordpress.com/2012/07/11/hasta-adam-misak-i-milli-kurtulus-savasi-m-kemal-ataturk-ve-kemalizm-afyonu/

   ***

   Atatürk Başörtüsüne Karşı Değil Miydi?

   http://belgelerlegercektarih.com/2013/07/01/ataturk-ortunmeye-karsi-degil-miydi/

   .

   CEVAPLA.