Ayrılsak da beraberiz...
2014-03-11 01:00:00
Değerli okuyucularımız,
1981 yılında Teknik Servis'te Pikajör çırağı olarak başlayan Türkiye gazetesindeki yolculuğum bugün itibariyle sona erdi.
33 yıl boyunca, gazetenin bütün birimlerinde, merdivenleri ağır ağır çıkarak devam eden bu yolculuğun son yedi yılı ise basamakların en yükseği gibi görünen aslında sorumlulukların en yükseğinde; gazetenin kaptan köşkünde geçti.
Teamüllerimize ve benim ölçülerime göre uzun bir süre...
Zira bendeniz, üst düzey yöneticilerin en fazla 5 yıl sonunda yenilenmesi gerektiğini düşünen ve bu düşüncemi de 5. yılın sonunda sayın Yönetim Kurulu Başkanımıza ileten biriyim.
Ama İhlas geleneğinde görev talep etmek de, affını teklif etmek de edebe uymadığından "yenilenme" bugüne kadar gecikti...
Ne mutlu ki, göreve başlarken, benim için değerini izah etmemin mümkün olmadığı merhum Enver Ağabey tarafından tevdi edilen "İhlas Gazetecilik A.Ş.'nin kurumsallaştırılması" ve Mücahid Bey tarafından tevdi edilen "Türkiye'nin okunan ve etkili bir gazete hâline dönüştürülmesi" hedeflerinin her ikisine de, yine onların destekleriyle ulaştığımızı düşünüyorum.
Bu düşünceyle de nöbeti gönül huzuru içinde teslim ediyorum.
BU HUZURU TATTIRANLARA MÜTEŞEKKİRİM...
Bana hiç layık olmadığım halde bu görevi tevdi eden merhum Enver Ağabey'e, gazetedeki değişimin gerçekleşmesinde bana inanan ve güvenen sayın Yönetim Kurulu Başkanımız Mücahid Ören'e teşekkür ediyorum. Bugünkü gelinen noktada Yazı İşleri'nden, Mali İşlere, Reklam Servisi'ne, Teknik Servis'e ve matbaalarımıza kadar yönetici arkadaşlarım başta olmak üzere, İhlas Gazetecilik A.Ş. kadrosunda yer alan bütün mesai arkadaşlarımdan; izahtan aciz olduğum seviyede destek ve gayret gördüm. Onları, üzerimdeki sorumluluğun etkisiyle zaman zaman üzdüğümü biliyorum. Ama bunların hiçbiri "içten" değil, sadece "işten" sitemlerdi. Yoksa hepsini çok seviyorum ve şahsıma olan teveccühlerini her adımda iliklerime kadar hissettim. Şu anda da onlarla vedalaşırken, bu teveccühe layık olamamanın ezikliğini yaşıyor, beni affetmelerini diliyorum.
Ayrıca, "Yeni Türkiye" yolunda bize eşlik etmek için (herkesin şaşkın bakışları arasında), hiç tanımadıkları bir mahalleye taşınmayı göze alan saygıdeğer yazarlarımıza da şükranlarımı arz ediyorum.
Sizlere de teşekkür borçlu olduğumu unuttuğumu sanmayın değerli okuyucularımız. Zira, sizi üzen hatalarımızı hiçbir zaman "emanet"e halel getirmek olarak değerlendirmediğiniz; sadece bizim acizliğimize verdiğiniz için bizi terk etmediniz. Bu vefanızın farkındayım. Ben de sizleri ölünceye kadar unutmayacağım.
Bütün herkesin, nöbeti devralan değerli dostum İsmail Kapan yönetiminde, yeni bir heyecanla, çok daha güzel şeyler yapacağını düşünerek müsterih ayrılıyorum.
"Ayrılıyorum" derken yanlış anlaşılmasın. Sadece artık "o geminin" kaptanı ben değilim o kadar... İsmimin; resmî kadro listesinde yer almaması gibi küçük bir ayrıntı dışında, tayfa olarak da olsa yine bu gemide; dönülmez akşamın ufkuna doğru yol almaya devam edeceğiz...
Yani...
Ayrılsak da beraberiz...
.Meydanların dilini anlamayan uzmanlar!..
2014-03-03 01:00:00
Çok farklı bir mahalli seçime gidiyoruz. Nitekim, bir yandan liderlerin keskin mesajlarıyla meydanların nabzı yükselirken, bir yandan da seçimin ertelenmesinden iptaline kadar bir sürü senaryo havada uçuşuyor.
Elbette seçim sonuçlarıyla ilgili kamuoyu araştırmaları, meydanların oy cinsinden tahlil ve tahminleri de yapılıyor.
KALABALIKLARIN NİTELİĞİ
AK Parti'nin Balıkesir mitingini TV'den izledim. Bir önceki seçimde yerinde izlemiş olmanın da avantajıyla manzara çok dikkatimi çekmişti. Nitekim yazı işleri ekibimiz; son günlerin moda tabiriyle "Montajsız fotoğraf" başlığıyla manşete taşıdı.
Ertesi gün değerli dostum Hakan Çelik, ilgiyle izlediğim hafta sonu programında manşetimize dikkat çekti ve kamuoyu araştırmaları konusunda kurumsal ve bireysel birikimi olan değerli konuğuna, "Bu kalabalıkların, sandıkta ipi göğüsleme anlamına gelip gelmediğini" sordu. Cevap, "Artık kalabalıklar pek anlam taşımıyor. İyi organize olan parti daha fazla kalabalık topluyor" şeklindeydi...
Bu, çok ilginç bir değerlendirmeydi...
Rahmetli Osman Bölükbaşı'yı hatırladım...
Değerli uzmanımız, kendi kurumlarının 5 bin kişi ile görüşerek yaptığı anketi "gerçeğe çok yakın" olarak sunarken 50 bin kişinin irade beyanını anlamsız buluyordu. Denizli'deki kalabalığı da gördükten sonra bu meydanları yakından görmek istedim ve özellikle de AK Parti'nin yönetiminde olmayan Isparta ve Muğla mitinglerini tercih ettim.
BU HAVADA KİMSE ZORAKİ GELMEZ
En tedirgin olduğum uçak inişini yaşatacak kadar rüzgârlı, tahminlere taş çıkartacak kadar soğuk ve yağmurlu bir havaya rağmen her iki ilde de miting meydanı tıklım tıklım doluydu. Elbette Balıkesir ve Denizli'deki kadar geniş meydanlar değildi. Ama uzmanımızı doğrulamayan tespitlerim oldu. Hadi bir an için meydanların "bindirme kalabalıkar"la doldurulduğunu varsayalım. Bu havada bu coşkuyu bu kadar uzun bir süre nasıl muhafaza edeceksiniz.
Daha da ilginci...
Mitingden sonra Valilik binasına giden başbakanın çıkışını (yoğunlaşan yağmura rağmen) yarım saat boyunca aynı meydanda beklemelerini nasıl izah edeceksiniz. Şehir içlerinde güzergâh boyunca konvoya hücum edenleri, pencerelerden kendini paralarcasına el sallayıp tezahürat yapanları da birileri mi zorluyor acaba?
Velhasıl meydanları, plazalardan doğru okumakta zorlananları Anadolu'ya; yerinden analize davet ediyorum.
ISPARTA-MUĞLA
.'Kadınca' bir cazibe... St. Petersburg
2013-10-13 01:00:00
Rus donanması Karadeniz'de sıkışıp kalmasaydı, boğazlardan rahat geçişte endişeleri olmasaydı muhtemelen bugün Petersburg diye bir şehir olmazdı. Yani, "Ruslar, böyle prestijli bir kente sahip olmalarını biraz da bize borçlular" diyebiliriz.
Neva nehrinin Baltık denizine karıştığı yerdeki uçsuz bucaksız bataklığı 300 bine yakın insanın ölümü pahasına doldurarak kurduğu kenti iskâna açan Deli Petro, 1712'de başkenti de Moskova'dan taşımış...
Rehberimiz Evrim Eken'in söylediği, "Petro'dan sonra yaklaşık bir asır kadınların yönetmesi Petersburg'un oluşumuna da yansımış" cümlesini duyunca kentte hissettiğim farkın adını koymuştum artık...
Rusya için "Deli" olan 1. Petro, müthiş bir mükemmeliyetçilik azmi ile St. Petersburg'u kursa da mimari dokunun biçimlenmesinden, saray ve kent ritüellerinin gelişmesine kadar birçok konuda asıl mührü çariçeler vurmuş.
Petro'nun 1725'te ölümünden sonra ikinci eşi 1. Katerina ile başlayan ve yeğeni 1. Anna İvanova, kızı Yelizaveta Petrovna ve 3. Petro'nun eşi 2. Katerina ile devam eden imparatoriçeler dönemi, yeni kurulmuş olan Petersburg'un karakterinin kadın eli ile oluşmasını sağlamış.
Özellikle 2. Katerina 34 yıllık çariçelik döneminde çok yönlü gelişmesine büyük özen gösterdiği Petersburg'u adeta kültür ve sanatın merkezi haline getirmiş. Daha ziyade fırtınalı özel hayatı ile anılsa da Petersburg'u gezerken eserleriyle, heykelleriyle en çok o hatırlanıyor. Hatta şehrin kurucusu 1. Petro bile, tahta çıkışının 100. yılı anısına 2. Katerina'nın yaptırdığı anıtla hatırlanıyor.
Velhasıl, "her başarılı erkeğin arkasında bir başarılı kadın vardır" ilkesi burada da, "Özel bir kentin oluşumunda mutlaka kadın vardır" şeklinde tezahür etmiş, "kadınların eseri" Petersburg'a, Moskova'yı bile gölgede bırakan bir cazibe kazandırmış...
NUH ALBAYRAK'IN ST PETERSBURG FOTOĞRALARI
HERMİTAJ, KATERİNA'NIN EN BÜYÜK İMZASI...
Petro'nun sarayını müze yapan Katerina on binlerce değerli parça biriktirmiş, diğer çarlar da bu gayreti sürdürmüş. Tamamını hakkıyla incelemek için on yıl gerektiği söylenen bu harika eserlerin dört katı da depolarda sergileneceği günü bekliyor.
İMPARATOR KOCAYA "ÇİFTE DARBE"
Deli Petro'nun torunu Peter (III. Petro) ile zoraki evlenen II. Katerina kocasını, yasak aşk yaşadığı komutanlarına boğdurarak tahta oturdu. Katerina, 34 yıllık çariçelik döneminde de hiç evlenmemiş, sınır tanımayan özel hayatını sürdürmüş. Bu anıt da, o komutanların omuzlarında yükselişini sembolize ediyor adeta...
Deli Petro'nun anıtındaki yılan, hayatı boyunca savaştığı statükocuları temsil ediyormuş.
SOM ALTIN SAAT...
Tavus kuşu figürlü altın saat. Mekanizması kurulunca saat çalıyor, figürler açılıyor. QR kodunu telefon veya tabletinize okutun ve o muhteşem gösteriyi izleyin.
##tgvideo##
SANKİ AÇIK MÜZE
Her caddesi tarihten bir yaprak olan St. Petersburg'u gezerken kendinizi açık müzede hissediyorsunuz ve kamerayı elinizden bırakamıyorsunuz...
. Reform nihayet halka indi...
2013-10-01 01:00:00
Dün, paketin açılışını salonda izledik. "Ne farkı var" demeyin... Medyanın başkenti o salona akmıştı. Uçaklarda yer bulmak için neler çektik neler... Ben, eski Genelkurmay Başkanı İlker Başbuğ'un "borulu" toplantısından sonra ilk defa bu kadar medya yöneticisini bir arada gördüm. Öte yandan, önümdeki koltuklara bakınca, "Galiba Bakanlar Kurulunu da burada toplayacak" diye düşündüm.
Hiçbir paket böyle açılmamıştı. Dolayısıyle, beklenti çok yüksekti.
Başbakan Erdoğan'ı beklerken, medyanın "paket-toto"ları konuşuldu. Bizim "XQW açılımı" manşetimizden bahsedilince bir meslektaşım, "Biz de Jandarma açılımını biliyorduk ama yazmadık" dedi.
Derken başbakan salonu teşrîf etti ve "açılış" başladı. Sunumu 20 dakika tutan paketin "takdîmi" 45 dakika sürdü. Erdoğan, değişimin önündeki engelleri uzun uzun anlatı. Çünkü bu ülkede devlet yapısı, TSK'dan YSK'ya; ordu, yargı, siyaset bütün kurumlar bu düzenin "değişmemesi" esası üzerine kurulmuş. Hatta o da yetmemiş belli aralıklarla ek tahkimatlar yapılmış!..
PAKETTEN NE ÇIKTI?
Onun içindir ki, son on yıldır peşpeşe açılan reform paketleri, binanın su basman kısmı gibi hep yapısal problemlere yönelik olduğu için vatandaşlar bireysel hayatta fazla hissedilememişti.
Bu sefer ise durum farklıydı.
Elbette burada maddeleri tek tek sıralayacak değilim. Ama benim açımdan bu düzenlemelerin en kayda değer tarafı halkın en çok hissedeceği paket olmasıdır. Her kesimden bireylerin ırkı, dili, cinsiyeti, milliyeti, siyasi görüşü veya inancı sebebiyle hor görülemeyeceği, hakaret edilemeyeceği, isteyenin istediği gibi inanabileceği ve bu inancını yaşayabileceği bir ortamın oluşturulması birey için en büyük değişimdir.
PAKETTEN ÇIKMAYANLAR...
Elbette hiç eksiği yok demek mümkün değil. Zaten bu paketi hazırlayanların da böyle bir iddiası yok. Toplantının bitiminde salondaki medya yöneticileri arasında ilk duyulan fısıltı "Aleviler'in eli boş kaldı" şeklindeydi. Gerçekten son günlerde sanki paketin içeriği hakkındaki en güçlü tahminlerden biri Alevilerle ilgili açılımlardı. Ancak Cemevlerinin statüsü dahil, Alevilerin birçok beklentisi paketten çıkmadı. Nitekim bu yöndeki eleştiriler üzerine Başbakan Yardımcısı Bekir Bozdağ, twitterdan; "Alevi açılımı konusundaki çalışmalar devam etmektedir. Bu konu daha sonra kamuoyuna açıklanacaktır" şeklinde bir 'acil müdahale'de bulundu. Elbette, toplumsal barış için toplumun bütün kesimlerini tatmin eden geniş bir değişim yelpazesi şarttır. Hakeza, yayın yönetmeni dostumun "biliyorduk" dediği "Jandarma açılımı"nın da yanlış istihbarat olduğu anlaşıldı.
Velhasıl, elbette mükemmel bir paket değildi ama benim açımdan "en canlı" paketti.
.Bayrak çok değerlidir istismar malzemesi değildir
2013-09-30 01:00:00
Birçok yazımda dile getirdim; abonelerimizin, gazeteyi kendi gazetesi olarak görüp en küçük "yanlış veya eksik"ten rahatsız olarak duruma el koyması bizim en büyük farkımızdır.
Aynı anlayışla, çözüm sürecinin devam ettiği, peş peşe reform paketlerinin açıldığı bir dönemde, logomuzda Türk bayrağını göremeyen bazı okuyucularımızın endişesini de saygıyla karşıladık ve durumu izah ederek endişelerini giderdik. Nitekim, "aboneliği bırakacağım"la başlayan görüşmeler, "ömrümün sonuna kadar devam" sözü ile bitti.
ELEŞTİRİYE EVET, İFTİRAYA HAYIR
Ancak...
Çoğunluğunu, logomuzda bayrak varken de Türkiye gazetesini okumayanların oluşturduğu bazı kişiler tezviratını sürdürüyor. Elbette gazetemizi okumayanlar da bizi eleştirebilir ama istismara ve iftiraya yönelmeden...
Efendim...
Sadece Kürtleri ve Alevileri memnun edecek bir süreç başlatılmış. Bu süreçte Türklük ve Türk bayrağı itibarsızlaşacakmış. Türkiye gazetesindeki değişim de aslında bu süreçte kendilerine destek sağlaması için hükümet projesi olarak dizayn edilmiş!..
Bu senaryonun bizimle ilgili kısmı, bunu söyleyen kişilerin Türkiye gazetesini hiç ama hiç tanımadığını gösteriyor.
Çünkü Türkiye gazetesi yayın hayatı boyunca, Türk milleti için hayırlı bir iş yapan herkesi desteklemiş ama hiçbir dönemde hiçbir karanlık ilişki içinde olmamıştır.
Gazetedeki son değişikliklerin her ayrıntısını yürüten kişi olarak "hükümet projesi" ithamlarını hayretle karşılıyorum. Zira, aylar süren çabalarla ilmek ilmek işlediğimiz bu dönemde Yönetim Kurulu Başkanımız Mücahid Ören'in iradesi ve çok değerli desteği dışında hiç kimsenin katkısı değil, bilgisi bile yoktu. Bu düzenlemeler konusunda sayın Başbakan Erdoğan ile ilk diyaloğumuz, her şeyin bittiği 6 Eylül'de Rusya yolunda 16 Eylül'deki lansmanımızın davetiyesini takdîm ederken olmuştur.
Ayrıca bu nasıl bir hükümet projesi ki, yeni dönemdeki ilk manşetimiz, Başbakan Yardımcısı sayın Bekir Bozdağ tarafından, "külliyen" vurgusuyla yalanlanmıştır.
Velhasıl bu, "proje" saçmalığına hâlâ devam etmek isteyenler, delillerini de ortaya koyamazlarsa müfteridirler.
ÖNEMLİ OLAN BAYRAĞA LAYIK İCRAATTIR
Geriye kalan şudur:
Bayrağın logodan kaldırılması tamamen kendi irademizle ve sadece yeni dizayn çerçevesindeki bir tasarrufumuzdur. Türkiye gazetesi kuruluşundan bu yana millî ve manevi değerlerine hep bağlı olmuştur. Logoda bayrağın olmadığı ilk onlarca yıldan sonra yine gazete yöneticilerinin tasarrufu ile bayrak eklenince bu bağlılık artmadığı gibi şimdi de sadece bayrak kaldırılınca bu bağlılık azalmamıştır. Türkiye'de, adı ve icraatı ortadayken milli değerlere bağlılığını pekiştirmek için ekstra enstrümanlara ihtiyacı olmayan tek gazete Türkiye'dir.
Varsayalım ki Türkiye gazetesi, son değişiklikler sırasında yayın çizgisini tamamen değiştirdi ama logosundaki bayrağı muhafaza etti. O zaman bu istismarcılara göre "problem yok" mu demekti?.. Veya logosunda bayrak taşıyan herhangi bir gazete en milliyetçi gazete mi olacaktı?
Velhasıl, neresinden bakarsanız bakın "siyasi proje" niteliği taşıyan bu sun'i dedikodular artık hiçbir anlam ifade etmemektedir. Kulak asmayan, alet olmayan okuyucularımıza şükranlarımızı arz ediyoruz.
.Tam isabet, aynen devam...
2013-09-23 01:00:00
Yeni yazarları muhafazakar değil, liberal kesim bize yakıştıramadı. Devrimciler de değişebilseydi...
Yeni yayın dönemimizde ilk haftayı geride bıraktık.
İlk sonuçlar mükemmel. Mazhar olduğumuz teveccühe, teşekkürden aciziz. Daha çok eksiğimiz olduğunu biliyoruz ve gidermek için bütün ekip gece-gündüz çalışıyoruz. Zaten yayıncılıkta, "eksiğimiz bitti" dediğiniz gün, bittiğiniz gündür.
Bu noktada bizim için önemli olan çıktığımız yolda rotamız ve yol arkadaşlarımızla ilgili değerlendirmelerdir.
MEĞER TOPLUMUN MR'INI ÇEKMİŞİZ...
Bir haftadır gelen tepkilere baktığımız zaman farkında olmadan Türk toplumunun MR'ını çektiğimizi ve bunun sonucunda da toplumdaki uyumsuz hücrelerin oluşturduğu müzmin hastalığı bir kere daha teşhis ettiğimizi gördük.
Zira...
Bizim projemizin omurgası, hayat tarzından düşünce yapısına değişen Türk toplumunun gerisinde kalmama mantığına dayanıyordu. Nitekim, reklam filmimiz de halkın çok değiştiği mesajını veriyor. Hakeza, içerik takviyemizde ve yeni yazar tespitimizde de hep aynı kriteri dikkate aldık.
Reklam filmimizin çok beğenilmesi, yeni içeriğimizin ve yazarlarımızın, yıllardır bu gazetede yazıyormuş gibi kucaklanması, hatta bu çıkışımızın; iki raket arasında gidip gelen pinpon topu durumundaki medyamız için de bir ümit kaynağı olabileceği değerlendirmeleri rotamızın doğru olduğunu gösteriyor.
NEREDE O BARIŞ BEZİRGÂNLARI
Ama ilk haftanın sonunda, yola çıkarken yaptığımız ön kabullerden bir kısmında isabet kaydedemediğimizi de anladık.
Her fırsatta vurguladığımız "bütün kesimlerin kucaklaşması"ndan, daha ziyade "uzak" kaldığımız kesimlerle kucaklaşmayı kastetmiştik. Zaten takdir edersiniz ki, insan kendi kendisiyle değil, "başka"sıyla kucaklaşır. Yani bizim, muhafazakâr kesim ile kucaklaşmak gibi bir problemimiz olamaz, zira başından beri bu kesimin içindeyiz zaten... Nitekim, "bize benzemeyen" yazarları yazı ailemize dahil ederken de Türkiye gazetesinde başlayan bu kucaklaşmanın, Türkiye için bir ilham kaynağı olmasını dilemiştik.
"AYDIN"LAR AYDINLANABİLSE...
Sanırım gerçekleşmesi zor bir dilekte bulunmuşuz. Toplumdaki bir kesimin böyle bir derdi yokmuş. Hatta o kesim, gazetemizdeki kucaklaşmaya bile itiraz etti. Muhafazakârlardan beklediğimiz itiraz, alkış beklediğimiz kesimden geldi. Galiba, anlamları yer değiştirmiş bu isimleri yeniden düzenlemek gerekiyor. Türk Dil Kurumu; yerli yerine oturmuş deyimlere zorlama karşılıklar bulmak için uğraşmaktansa, Türkiye'de kimler muhafazakâr, kimler statükocu yeniden tespit etse gerçek fonksiyonunu yerine getirmiş olur bence...
Anlayacağınız gazete Türkiye'de kollarımız açık kalmadı ama korkarım Türkiye'de kucaklaşmak isteyenlerin kolları açık kalacak.
Derseniz ki, "Günaydın... Bunu, yeni yazarlarınız daha ilk yazılarında yazmıştı zaten..." Haklısınız ama biz o kesimi, onlar kadar iyi tanıyamayız elbette. Ayrıca, ön yargıları yargılarken yola ön yargılarla başlayamazdık.
Velhasıl daha ilk haftada, Türkiye'nin kangren olmuş yarasına parmak bastığımız ortaya çıktı.
Demek ki doğru yoldayız, aynen devam...
.Önce demokrasi
2013-09-17 01:00:00
Milletin beka şartı saydığımız bu rejimi, bugün çok karanlık akîbetlere doğru sürüklemek isteyenler var...Kanaatimizce bu karışık ortamda en büyük sorumluluk basına düşüyor. Gazetemiz halk efkârının nâçiz bir hizmetkârı olarak, sebep ve gerçekleri ne olursa olsun, bu hareketlerin demokrasiye zarar vereceğine inanmaktadır. Bu sebeple, aşırı sağ, aşırı sol denen ve kardeşi kardeşe vurduracak olan rejim dışı sistemlere tamamen karşıyız.
Milliyetçiliği, Türk Milleti'nin bütünlüğüne ve demokrasi içinde yükselmesine yardımcı bir vasıta sayıyor, ırkçı, bölücü akımların çağımızın sosyal adalet ve insancılık anlayışına ve bu memleketin yüksek menfaatlerine uymayacağını düşünüyoruz.
Öte yandan Türkiye bir Müslüman memleketidir. Ama hemen belirtelim ki, dinin yeri politikanın dışında ve üstündedir.
Halkımızın bütün haklarının yanındayız. Gazeteciliğin sadece ticaret olduğuna inananlardan değiliz. Fakir ve geri kalmış milletimizin refaha kavuşmasına, sosyal adalet anlayışının geliştirilmesine hizmet eden her iktidar bizden destek görecektir. İnsan haysiyet ve haklarına aykırı, demokrasiyi zedeleyecek her davranış ise bizi karşısında bulacaktır."
.....
Yukarıdaki satırlar, gazetemizin 22 Nisan 1970 tarihli ilk nüshasında "Önce Demokrasi" başlığıyla ve "doğum tarihi olarak 22 Nisan'ın seçmemiz, demokrasiye yürekten bağlılığımızın bir gereğidir" açıklamasıyla yayınlanan makalenin bir bölümüydü.
BUGÜN YAZILMIŞ GİBİ...
Herhalde bugün yeni bir gazete çıkarsaydık yine benzer bir yazı ile başlardık.
Bu ilkelerin isabet derecesini anlamak için bugün hâlâ Türkiye'nin gündemini meşgul eden konulara bakmak yeterlidir. Bu ilkeler, hiçbir tiraj hesabı yapılmaksızın 43 yıllık yayın hayatımız boyunca harfiyen uygulanmış, kritik dönemlerde Türkiye için çok hayati görevler ifa edilmiştir. Burada akla gelebilecek, "O halde bu ülke 12 Eylül'leri, 28 Şubatları niçin yaşadı?" sorusunun cevabını biz değil, o dönemlerde yanımızda bulamadığımız gazetelerin vermesi gerektiğini düşünüyoruz.
Türkiye gazetesi, toplumda çimento fonksiyonu görme çabalarının yanı sıra, aynı yazıda verdiği söze uyarak, her dönemde iktidarlara elinden gelen desteği de vermeye çalışmıştır. Bu samimi desteğimiz, basın-iktidar ilişkilerinin sabıkalarla dolu olduğu bir ülkede bazen yanlış yorumlanmış, ancak Türkiye gazetesi, hiç komplekse kapılmadan, sadece milletinin menfaatlerini ön planda tutan yayıncılığını sürdürmüştür. Bu gerçeği, kurucumuz merhum Enver Ören Ağabey 40. Yıl Ekimizde, "Bu gazeteyi milletimize hizmet niyetiyle çıkardık. Gazeteyi hiçbir zaman kendi menfaatimiz için kullanmadık" sözleriyle dile getirmiştir.
DEĞİŞMEYEN GELİŞEMEZ...
Köklü kurumlar, dünyadaki değişime ayak uydurabildikleri ölçüde sağlamdırlar. Bu sebeple yayın kurumları zaten toplumda değişen ihtiyaç ve beklentileri zamanında tespit etmek ve cevap vermek durumundadır. Bu anlamda, sürekli olarak yenilenmek, içeriğimizi tazelemek ve çeşitlendirmek her şeyden önce yıllardır bizi tercih eden vefakâr okuyucularımıza olan bir borcumuzdur.
Öte yandan zaten dijital tehdit altında her gün kan kaybeden gazeteler her gün yeni okuyuculara ulaşmak için toplumun farklı kesimlerine ulaşmak için gayret sarf etmek zorundadır.
Türk toplumunda özellikle son dönemde yaşanan hızlı değişimin medyadan beklentileri o ölçüde artırdığını da düşünürsek, mecraları bekleyen değişimin çapı daha iyi anlaşılacaktır.
BİZİ BUGÜN DE BÜYÜK GÖREVLER BEKLİYOR
Yukarıda zikrettiğimiz toplumsal gerçeklere ilaveten, Türkiye'nin içeride ve dışarıda muhatap olduğu riskler ışığında medyanın yeniden bir görev tanımı yapması gerektiğine inanıyoruz. Balkanlar'dan Kafkaslar'a kadar bütün bölgeyi paramparça eden, ülkemizi yıllarca huzura hasret bırakan etnik çalkalanmalardan sonra şimdi de inanç farklarının servis edildiğini görüyoruz. Özellikle ülkemizde, daha bir yarayı kapatmadan farklı inanç ve mezheplere mensup vatandaşlarımızın tahrik edilerek yeni bir kardeş savaşına itilmeye çalışıldığını üzülerek müşahede ediyoruz. O halde medyamızın bugün de bu tahrikleri teşvik eden değil, teskin eden bir üslûp kullanması gerektiğine inanıyoruz. İşte bu noktada, Türkiye gazetesinin tıpkı 1970 yılında olduğu gibi bugün de bağımsız ve ötekileştirmeyen tutumuyla toplumun bütün kesimlerini kucaklayan, kaynaştıran bir çimento görevi üstlenebileceğini düşünüyoruz. Üstelik, en küçük sabıkası, güven problemi barındırmayan tertemiz geçmişi ile kendimizi bu göreve en layık gazete olarak görüyoruz.
PEKİ, NE DEĞİŞTİ?
Böyle bir görev için etkin, toplumun farklı kesimlerinin kendisini bulabileceği, beklentilerine cevap alabileceği, bir gazete hazırlamamız gerektiğini yıllar önce fark eden Türkiye gazetesi işe en önemli ama en zor noktadan başlamış ve habercilikte "devrim" olarak nitelendirilebilecek bir değişime imza atmıştır. Haberciliğin sığlaştığı ve standartlaştığı bir dönemde "özel" haberciliği tekrar keşfeden gazetemiz, artık erbabının bakmadan geçemeyeceği bir yere konumlanmıştır.
Son dönemde ise özellikle bizden farklı düşünen, farklı yaşayan kesimleri daha iyi anlayıp beklentilerine cevap vermeye çalışarak Türkiye Ailesini, özellikle "Hiçbir gazeteyi okumuyorum" diyen kesimden kazanacağımız yeni okuyucularla güçlendirmeyi hedefledik. Bu amaçla, yazar ve editör kadromuza dahil olan değerli arkadaşlarımızla aylarca çalışarak eksiklerimizi tamamlamaya, içeriğimizi çeşitlendirdik. Ve bu zengin içeriği de Görsel Yönetmenimiz Aydoğan Kaçıra ve ekibinin hazırladığı ve beğeneceğinizi umduğumuz özgün bir formatla sunduk.
Son olarak, bizim için çok değerli ve anlamlı olan logomuzda, sadece yukarıda sıraladığımız gelişimin bir sembolü olarak küçük bir değişiklik yaptık.
İŞTE YENİLENMİŞ TÜRKİYE
Ve artık Türk medyasının köklü çınarı, olgun ama gelişmiş ve genç-leşmiş yüzüyle huzurlarınızda...
Başta fedakâr ekibimiz olmak üzere emeği geçen herkese teşekkür ediyorum.
1998 YILI YAZIİŞLERİ...
Gazetemizin, 1998 yılındaki Yazı İşleri toplantısı.. Enver Ören Ağabey, dönemin yöneticileri ile haberleri konuşuyor. Bu salon hala Yazı İşleri Toplantı Salonu olarak kullanıyoruz.
. Demokrasi sınavında medyanın karnesi...2013-06-15 01:00:00
Şer odaklarının Taksim'deki provokasyonunun ardından gazeteler, söz birliği etmişçesine "Ne bu şiddet, bu celal" diyor, meselenin polisin şiddet kullanmasından kaynaklandığını yazıyordu.
OYSA Türkiye Gazetesi, medyamızda yaşanan şaşkınlığın aksine, Gezi Parkı olaylarının karanlık emellere alet edildiğini ilk fark eden ve manşetlerine taşıyan gazete oldu.
Sevgili okuyucularımız,
Masum çevre tepkisi ile başlayan Gezi Parkı eyleminin karanlık bir mecraya taşınması sebebiyle yayınladığımız haberlerden dolayı tebrik ve takdirlerini ileten herkese teşekkür ediyoruz.
Çok şükür ki, şer odaklarının ülkemizin üzerinde oluşturduğu kara bulutlar hızla dağılmaktadır. Bu zor dönemde, Türk medyası da çetin bir sınavdan geçmiştir. Başta Batı olmak üzere, birçok ülkenin ağız birliği etmişçesine meşru Türk hükümetini hedef tahtasına koyduğu, uluslararası medyanın zaman zaman eylemleri yönlendiren bir rol de üstlenerek, "Türk Baharı"ndan bahsettiği günlerde medyamızda yaşanan şaşkınlığın aksine Türkiye Gazetesi, Gezi Parkı olaylarının karanlık emellere alet edildiğini ilk fark eden ve dillendiren gazete olmuştur.
Hafıza-i beşer nisyan ile maluldür.
Olayların şiddete dönüştüğü 31 Mayıs tarihinde mahkeme Topçu Kışlası için yürütmeyi durdurma kararı almış, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş da "Kışla değil, yol genişletme çalışması yapıyorduk" açıklaması yaparak, eylemcilerden özür dilemişti.
Atılan bu adımlar, olayları dindirmek bir yana, daha da şiddetlendirince "asıl niyet" açık edilmiş oldu. Sosyal platformdaki kara propagandanın yanı sıra bazı yerli ve yabancı medyanın aleve benzin dökercesine yaptığı yayınlar karşısında Türkiye'den yana bir duruş sergilemek, gerçek çevre eylemcilerinin iyi niyetinin açıkça suiistimal edildiğini söylemek gerekiyordu. Bu misyonu ilk olarak Türkiye Gazetesi üstlendi. Gece manşet değişikliği yaparak, Taksim'deki provokasyonu İLK gazetemiz dile getirdi.
1 Haziran tarihli manşetimiz TAKSİM'DE TAHRİK oldu.
Aynı gün diğer bütün gazeteler, söz birliği etmişçesine "NE BU ŞİDDET, BU CELAL" diyor, bütün meselenin polisin şiddet kullanmasından kaynaklandığını yazıyordu. Oysa birileri asıl amaca ulaşmak, Tahrir Meydanı'nda ilk toplananların arasına dalarak meydanı ateşleyen atlı polislerin yaptığını yaptırmak için polisi bu oyunun içine çekmek istiyordu.
Güvenlik güçleri en kritik adımı burada atıp geri çekiliyor, fakat polis gidince olayların biteceğini sananlar fena yanılıyordu. Şiddetin dinmesi bir yana, aksine sokaklar ve sosyal medyadan tahrik şiddetlenerek artıyordu. Bunu da dillendiren yine gazetemiz oluyordu;
2 Haziran -Sosyal Medyada Tahrir Tezgâhı- TWEET'LER TAHRİK KOKUYOR (Facebook ve Twitter'da sahte fotoğraflar ve yalanlarla halk isyana davet ediliyor.)
Bir yandan kurulan tezgâhı anlatırken, diğer yandan yaptığımız sağduyu çağrıları ne yazık ki karşılıksız kalıyordu. Aksine uluslararası ve sosyal medyanın yaptığı çığırtkanlıktan cesaret alan yasa dışı gruplar, hem kamunun, hem de vatandaşın malına zarar vererek, olayları daha ileri boyutlara taşımanın gayretine giriyordu. Bir gün sonraki manşetimiz de bunun acı faturasını yansıtıyordu;
"ZARAR 20 MİLYON TL" (3 Haziran)
İlerleyen günlerde de manşetimizde hep oynanan oyunu vatandaşımıza anlatmaya çalışıyorduk. İşte onlardan bazıları;
4 Haziran -BATI KAŞIYOR- (Türk baharı çığırtkanlığıyla, her türlü yalanla propaganda yapıyorlar. BBC kaçta toplanacaklarını bile önceden bildiriyor.)
5 Haziran -Gezi Parkı'nda Bildik Taktikler- GENE Mİ SEN? (Arap Baharı'nın taktisyeni Gene Sharp'ın '198 silahsız devrim yöntemi' ülkemizde de göze çarpıyor. Bu ülkelerdeki sosyal ağ organizasyonunun başındaki Albert Einstein Enstitüsü aracılığıyla ülkelere devrim ihraç eden Gene Sharp vardı. Taksim'deki taktik de birebir örtüşüyor.)
6 Haziran -Dış Bağlantılar Çözülüyor- ORGANİZE İŞLER! Olayların arkasında Turuncu Devrim ve Arap Bahları'nı örgütleyen Occupy, Otpor/Canvas gibi uluslararası oluşumlar var. Ayaklan İstanbul / Occupy İstanbul adıyla internet sayfası oluşturulmuştu. Grup üyeleri çeşitli aralıklarla "Revolt (Ayaklan) İstanbul eylemleri düzenleyip, Yugoslavya'yı parçalayan, Arap Baharı'nı başlatan Otpor/Canvas'ın desteğiyle bir halk hareketi için nabız yokluyordu. ODTÜ eylemlerinde de süreci yönlendirmeye çalışan aynı gruptu.
7 Haziran -MESELE GEZİ DEĞİLMİŞ!- Kanal İstanbul'a Rusya, HES ve nükleere İngiltere, 3. Havaalanı'na Almanya karşı. Bu ülkelerin liderleri Taksim gönüllülerini arayarak bu talepleri iletmişler.
8 Haziran -İşte Derin Darbenin Kodları- KUSURSUZ TESADÜFLER (Spekülatör Soros'un destek verdiği kuruluşlar, tezgâhı medya ve öğrenciler üzerinden kuruyor.)
9 Haziran -GEZİ'Yİ BAHANE EDEN DHKP-C YİNE İŞ BAŞINDA- (Eli silahlı provokatörler çevreye saldırdı.)
10 Haziran -Aynı Bayrağın Altında- BU NEYİN 'TAKSİM'İ? (Başbakan'ı karşılamada da, Gezi'deki mitingde de Türk bayrağı dalgalandı. Küçük bir mesele nasıl bu kadar büyüdü?)
11 Haziran -Celal Bayar'ın torunu Prof. Dr. Emine Gürsoy Naskali: HEDEF İKİNCİ 27 MAYIS'TI
12 Haziran -BÜYÜK OYUN BOZULACAK- 2014'te düğmeye basılacaktı, erken doğum oldu.
Aynı gün yayınladığımız Prof. Burhan Kuzu röportajı: Menderes kibardı, ama O'nu astınız.
13 Haziran -ŞER İTTİFAKI- (DHKP-C, PKK, MLKP, Devrimci Karargâh, SDP, Türkiye Gençlik Birliği gibi örgütler Gezi olaylarında ortak çalışıyor. Örgütlerin uzantıları da eylemleri halka yayıyor.)
14 Haziran -HER SATIRI İHANET- Gezi Parkı organizatörleri İstanbul'un olimpiyat adaylığına karşı kampanya başlattı...
Gezi Parkı olayları sırasında hem protestocuların tahriki, hem de polisin müdahalesi tartışma konusu olmuştu.
Bunlar, Gezi olayları ile ilgili yayınladığımız onlarca haberden bazılarıydı...
Batı'nın bu olaylardaki ikiyüzlülüğünü ortaya koyan yayınlarımızı saymadık bile...
Peki bunu neden yaptık?
Niçin bütün Türk medyası ilk günlerde hükümet ve protestocular arasında dengeli durmaya çalışırken, birilerinin TAHRİK peşinde olduğunu öncü olarak biz yazdık?
Cevabı basit.
Ülkemiz ve milletimiz için oynanan oyun karşısında cesurca durmayı görev bildik.
Tıpkı Turgut Özal'lı yıllarda huzur ortamının bozulması ve 28 Şubat sürecinde Refah-Yol hükümetinin yıkılması için sergilenen haksız tutuma karşı durduğumuz gibi...
Ve bunun gibi daha niceleri...
Mesele zor zamanlarda sesini yükseltebilmektir.
Türkiye Gazetesi, millî duruş gerektiren anlarda hep halkının, ülkesinin yanında olmuştur.
Geçmişte olduğu gibi, ağır bedellere mahkûm edilse de...
Aslında yaptıklarımızı yazmak da pek tarzımız değil. Ama yalnız başımıza yürüdüğümüz o karanlık günler daha tam aydınlanmadan ortaya o kadar çok "kahraman" çıkmaya başladı ki, kupürleri konuşturmak zorunda kaldık.
Hep birlikte, müreffeh bir geleceğe yürümemiz temennisiyle...
.Ağaçlar tamam da fidanlar ne olacak?
2013-06-09 01:00:00
Günlerdir Gezi Parkı'yla yatıp kalkıyoruz. Birkaç ağacın sökülmesine tepki olarak başlayan çevre duyarlılığı, istemediğimiz noktalara geldi. Gezi Parkı'ndan çıkan kaos ortamı neredeyse bütün illerimize sokak sokak yayıldı. Hemen yanı başımızda üçüncü yılına giren yangını; yüz bini aşan can kaybını ve milyonlarca insanın yerinden yurdundan edilmesini görmeyen dünya basını bu yaşananlardan manşet üstüne manşet çıkardı.
Peki Türkiye'de, Taksim'deki ağaçlardan çok daha fazla duyarlılığı hak eden canların yitip gitmesine, yüzlerce insanın yaralanmasına ne demeli? Ateşe verilen araçlar, yerle bir edilen özel mülkler, hurdaya gönderilen otobüsler o ağaçlardan daha mı değersiz? Başka ifadeyle, durumun bu şekilde gelişmesi Gezi Parkı'na hassasiyet gösteren insanımızın istediği bir durum mudur?
Bütün bu sorulara "evet" diyemeyeceğimize göre "bir ihtimal daha var"... Biz, bu ülkede çok daha önemli gerekçelerle yapılan nice gösteriler izledik. Binlerce canımıza mal olan 30 yıllık millî ızdırabımız bile böyle bir toplumsal cinnete sebep olmamıştı.
O hâlde, Türkiye'de yapılmak istenen nedir?
Sosyal medyaya bakarsanız Türkiye'de kan gövdeyi götürüyor... Kimi askerî müdahaleden dem vuruyor, kimileri de vatan cephesini, twitter üzerinden 140 karakterlik cümlelerle kurtarmaya çalışıyor. "Gösteriler beşiği"ne dönen AB'den uyarı üzerine uyarı geliyor. Konuk diplomatlar temaslarına Gezi Parkı'ndan başlıyor.
HERKESİ YANILTTILAR
Orta Doğu'da "Arap Baharı" ismiyle başlayıp Suriye'de mola veren yönetim değişikliklerinde piyangonun Türkiye'ye vurduğunu söyleyerek "Türk Baharı" hecelemelerine başlayan uzman beyanatlarını duyuncaya kadar, hükümet başta olmak üzere hemen hemen herkes eylemin kısa sürede biteceğini umuyordu. Açıkçası biz de öyle düşünüyorduk. Çünkü ekonomideki "bahar"ın ve demokratik reformlardaki dev adımların devamının da yine demokrasi ile mümkün olabileceğini, darbe veya darbeler görmüş milletimiz çok iyi bilmektedir. Hâl böyle olunca, son bir haftadır yaşananları iyi irdelemek, bu mekanizmaların bahar hareketlerindeki rollerine dikkat kesilmek gerekiyordu.
Başka ellerin, başka maksatlarla, başka toplumlara ihraç ettiği devrimleri; öncesi ve akabinde yaşananları mercek altına aldığımızda ise çok şaşırtıcı benzerlikler ortaya çıkıyordu. Bu analizleri "Gene mi sen?"," Organize işler" ve "Kusursuz Tesadüfler" başlıklarıyla paylaştık. Bu haberler Türkiye'nin gündemine oturdu, birçok sitenin manşetini oluşturdu.
Tespitlerimizin çok isabetli olduğunu söyleyenler; "içine çekilmek istendiğimiz oyunu gözler önüne serdiğimiz için" teşekkür edenler de oldu, komplo teorisi ürettiğimizi düşünenler de...
Elbette biz sadece, bu olaylar ve öncesinde yaşananların, "bahar"a yakalanan ülkelerdekilerle benzerliğinden bahsettik. Yoksa hiçbir kurum veya kişi için bir "iş birliği" iddiasında bulunmadık. Özellikle, genel yayın prensibimizin aksine, bir teknik kaza sonucu haberde ismi geçen çok değerli meslektaşım Eyüp Can Sağlık'tan özür diliyorum.
Netice itibariyle, sonunda biz haklı çıkmaktansa, analizlerimizin hayal ürünü çıkmasını bin defa tercih ederiz. Yeter ki, sadece birkaç ağacı kurtarmak için başlayan ancak neredeyse o ağaçlar kadar can kaybı ve birkaç orman oluşturacak maddi kayba ilaveten geleceğimizin garantisi olan fidanları da sokaklarda kaybetmeyelim.
.Suriye'de çözüme ilk defa bu kadar yakınız...
2013-05-25 01:00:00
Suriye krizi başladığından bu yana Dışişleri Bakanı Davutoğlu'nun hangi toplantısına katılmışsam ana konuya girmeden önce, saatlerce Suriye krizi ile ilgili politikamızın nasıl oluştuğunu ve geliştiğini anlatıyor. Ben de hep sayın Bakan'ın boşuna zaman kaybettiğini düşünüyorum. Çünkü bugün hâlâ Türkiye'nin Suriye politikasını sorgulamanın, anlaşılmamaktan kaynaklandığını düşünemiyorum.
Sayın Davutoğlu yine Suriye krizinin başından itibaren aşama aşama Türkiye'nin tutumunu ve kan dökülmeden çözüm için sarfedilen gayretleri, Esad'a dökülen dilleri anlatırken ben de Başbakan Erdoğan'ın Washington gezisi sonrasında çok sık rastladığımız "Türkiye sonunda siyasi çözüme razı oldu" sonucunu çıkaran üst seviye analiz dehalarını düşünüyordum...
10 AY BOYUNCA DİL DÖKMEK ASKERİ ÇÖZÜM MÜ?
Türkiye, krizin başından itibaren, kan dökülmeden çözülmesi için azami gayret sarfertti. Davutoğlu defalarca Şam'a gitti. Artık diyalog ortamının tamamen yok olmasına kadar devam eden bu süreçte İran ve Rusya dahil hiçbir ülkeden bu yönde bir gayret görülmedi. Daha sonraları Suriye'deki krizin çözümü konusunda ipe un seren ülkeler ise o günlerde Esad yönetimini gayrimeşru ilan etmek için yarışıyor; Türkiye'yi, "Temaslarınızı bir an önce sonlandırın" diye sıkıştırıyorlardı.
Ama bütün bu gayretlere rağmen bugün ülkeyi bitirme noktasına getiren süreç engellenemedi. Çünkü Suriye, ülkelerin ulusal menfaatleri için kıyasıya mücadele ettiği bir minyatür 3. Dünya Savaşı arenası olurken, başından beri meseleye insanî açıdan bakarak tavır belirleyen tek ülke Türkiye oldu.
Sayın Davutoğlu, "Ben bu milletin siciline, katillerle aynı yerde bulunmuş bir yönetici olarak geçmek istemiyorum" diyor ve Türkiye farklı bir tutum izleseydi 50 yıl sonraki yöneticilerimiz o ülkelerin halkından özür dilemek zorunda kalırlardı" diyor ve ekliyor: "Türkiye yanlış ata oynuyor" tabiri bana çok ağır geliyor, biz bahis mi oynuyoruz burada...
Aslında Türkiye, Esad'ın yanında yer alsaydı en ağır eleştiriler yine aynı kişilerden gelirdi...
Türkiye'nin başından beri alternatifleri gözetip gelişmelere göre dozu yükselten bir politika izlediğini söyleyen Davutoğlu bir konuda yanıldığını söylüyor ve ısrarımız üzerine bunu şöyle açıklıyor: "Ben Esad'ın kendi halkına karşı bu kadar gaddarlaşabileceğini tahmin etmemiştim" diyor ve şu ilginç analizi paylaşıyor: Esad'ın en büyük dezavantajı annesinin hayatta olması. Gündüz uzun uzun konuşuyoruz ama akşam eve gidip annesini görünce sanki babasının ruhu geliyor ve 'Hama'yı unutma, tek çözüm Hama...' diyor ve Esad tamamen değişiyor.
BU CENEVRE BAŞKA CENEVRE
Malum hep birlikte Cenevre-2'yi bekliyoruz. Bence bu görüşmelerin en büyük dezavantajı da ilkiyle aynı mekânda yapılacak olması. Çünkü hemen ilk toplantıyı çağrıştırıyor ve "İlkinden ne çıktı ki, daha çok Cenevre'ler olur" algısını uyandırıyor. Oysa sayın Davutoğlu'nun değerlendirmelerinden anlıyoruz ki Suriye konusunda ilk defa bu kadar net bir çözüm arzusu ile bir araya geliniyor.
Bu noktada Başbakan Erdoğan'ın ABD ziyareti çok önemli bir aşamayı oluşturuyor. Çünkü, Suriye'deki son durum taze veriler ışığında yeniden gözden geçirildi ve bu senkronizasyon ışığında "Esad'sız Suriye ve muhaliflere daha fazla destek" mutbakatı sağlandı.
(Bu arada... "Askeri müdahale veya uçuşa yasak bölge kararı çıkaramayan Türkiye'nin bu geziden hezimetle döndüğü" mealinde bir analiz yapabilen meslektaşlarıma hayretimi defalarca ekranlardan paylaşmıştım. Çok ilginçtir, sayın Davutoğlu da bu değerlendirmelere çok şaşırdığını, Türkiye'nin hiçbir zaman askeri müdahale hedefi olmadığını söyledi.)
Daha sonra 11 ülkenin katılımıyla gerçekleşen ve yine Türkiye'nin gayretleriyle oluşan Umman Mutabakatı sonucunda "Krizin uzamasından doğacak problemlerin müsebbibinin Rusya olacağı ve Cenevre'deki müzakerelerden sonuç alınamazsa muhalefete desteğin şeklinin değişeceği ilan edilmiş oldu.
Yine bu günlerde yaşanan çok önemli bir gelişme daha... Bana göre krizin bu kadar uzamasındaki en önemli etken olan muhaliflerin ayrı tellerden çalması da yeniden yapılanmaları ve yeni bir temsilci seçmeleriyle önlenmiş oluyor. Pazartesi günü ise sayın Davutoğlu'nun da katılacağı AB Dışişleri Konseyi'nden büyük ihtimalle geç de olsa Suriyeli muhaliflere uygulanan silah ambargosunu kaldırma kararı çıkacak.
Bütün bunları toparladığımızda Suriye'deki krizin çözülmesinde adeta anahtar durumunda olan Rusya belki de ilk defa bu geniş tabanlı ortak pozisyon karşısında konumunu değiştirme mecburiyeti hissedecektir.
"Bu aşamada 'çözüm' veya 'olumlu sonuç'un ölçüsü nedir" sorusuna ise sayın Davutoğlu'nun cevabı çok net:
Suriyeli mülteciler, "Artık ölüm endişemiz yok, evimize dönebiliriz" dediği zaman çözüm zamanıdır...
.Enver Ağabey'e ancak şahlanmış bir Türkiye huzur verir...
2013-04-22 01:00:00
Bugün 44. yılımıza girdik. Benim ise burada idrak ettiğim 33. yıldönümü. İlk 22'sini birbirinden coşkulu kutlamıştık. 22 Nisan'ları iple çekerdik. Resmen "bayram"a bir gün önce başlardık. Çünkü her yıldönümümüzde aramıza binlerce kişi katılır, çok daha büyümüş olurduk. Rahmetli Enver Ağabey, "Dünyadaki en büyük arzum olan '100 bin kişilik İhlas Ailesi'ne biraz daha yaklaştık" derken mutluluğunu gözlerinden okurduk.
Ne zaman ki dünya çağ atlarken Türkiye'de çağ dışı bir anlayışla kurumlar, çalıştırdığı eleman sayısına göre değil, sahibinin dünya görüşüne göre sınıflandırıldı, yatırım yapmak, istihdam açmak suç haline gelmeye başladı, bizim de yıldönümlerimizin tadı kaçmaya başladı. Hele 2001, "Dertleri zevk edindim, bende neşe ne arar" hesabı, yıldönümü coşkuları başta olmak üzere bütün kurumsal canlılığımızı kaybettiğimiz dönemin başlangıcı oldu.
Artık bizim için "22 Nisan"lar, -hayalden ibaret olduğu için- bazan yıldönümü sayısını bile yanlış yazdığımız bir haberden ibaretti...
Yani son 11 yıldönümü, "11 Eylül" gibiydi bizim için...
Bu yıl ise bunların hepsini geride bırakan bir hüzünle giriyoruz 44. yılımıza...
Çünkü önderimizi, ışığımızı kaybettik...
Enver Ağabey aslında 2001'den bu yana yoktu aramızda ama asıl yokluğunu şimdi farkettik.
Bocaladık, ne yapacağımızı şaşırdık bir an...
ŞAFAK, ZİFİRİ KARANLIKLA BAŞLAR
Neyse ki teselli, yine teselliye en çok ihtiyacı olandan geldi.
Değerli Yönetim Kurulu Başkanımız Mücahid Ören, daha babasızlığa alışma fırsatı dahi bulamadan derhal duruma el koyup direksiyonu devraldı ve bütün şirketlerimizi derleyip toparlayarak yeni hedefler ortaya koydu.
EMANET DE BÜYÜK SORUMLULUK DA...
Bu yeni planlama döneminde en büyük sorumluluk ise Türkiye Gazetesi yöneticileri olarak bizlere düştü... Çünkü, son ameliyata giderken dahi tirajı düşünen rahmetli Enver Ağabey için gazetenin çok önemli olduğunu hepimiz çok iyi biliyoruz. Kendisinden yıllar boyunca duyduğumuz, "En önemli ve vazgeçilmez işimiz gazetedir. Şartlar ne olursa olsun gazete mutlaka yayına devam edecek" ifadeleri artık bizim için bir vasiyet niteliğindeydi....
Nitekim Yönetim Kurulu Başkanımız Mücahid Ören, tahayyül edilemez yoğunluğuna rağmen gazetemiz için (baskı merkezlerimizi yerinde incelemek dahil) çok zaman ayırmakta ve bizim şimdiye kadar hayal edemediğimiz hedefler ortaya koymaktadır.
Artık bizim için, "Her gün daha güzel bir gazete" hedefi, genel prensibin ötesinde her şeyimizi borçlu olduğumuz Enver Ağabeye vefanın asgari şartı haline gelmiştir. Sayın Mücahid Ören'in 'hedefi gösteren, her türlü desteği veren ama sonuçtan da taviz vermeyen' yönetim anlayışında yepyeni bir döneme giriyoruz.
Belki bir süre, 'restorasyon perdesi' gerisindeki çalışmaları günü gününe farketmeyebilirsiniz. Ama bir süre sonra perde inecek ve karşınıza, Anadolu'ya yayılan gazetecileriyle, hafta içi ve hafta sonu ekleriyle yepyeni bir gazete çıkacak.
Yani önümüzdeki sonbahar, yine büyük bir tevafuka sahne olacak ve "huzur" içinde yeni ufuklara yelken açacak Türkiye'de, hep "olsa" dediklerinizin "oldu"ğu yepyeni bir Türkiye sizlerle buluşacak.
Yapacaklarımızın teminatı "yaptıklarımız" değil, Enver Ağabeye olan sevgimizdir. Çünkü biliyoruz ki, ancak muhtevasıyla, tirajıyla şahlanmış bir Türkiye ona huzur verir...
***
Bölgeden merkeze bütün ekibimize, özellikle bizi bu günlere taşıyan çok değerli iki kanadımız olan vefakâr abonelerimize ve cefakâr dağıtım elemanlarımıza, duygu yüklü Büyük Türkiye Ailesi ilavemizle şükranlarımızı sunmamızı sağlayan Sadık Söztutan'a çok teşekkür ediyorum.
Hedefine ulaşanlara mahsus duygularla yüklü yeni bir yıldönümünde buluşmak üzere...
.Batmamızı bekleyenlerin kurtarıcısı olduk
2013-03-03 01:00:00
Nuh Albayrak Enver Ören Ağabey'i ve Türkiye'yi anlatıyor -3- Alışılmış; bol sermayeli gazete kuruluşlarından çok farklı şekilde işe başlayan ve bu millete hizmet aşkından başka hiçbir gayesi olmayan Enver Ağabey'i "Bu da nereden çıktı?" diye dudak bükerek karşılayan ve "Kaç ayda batar?" totosu oynayan medya patronları yanılmışlardı, onların hesabı değil, Allah'ın hesabı tutmuştu. Bilahare bazıları gazetesini basacak kâğıt bulamamıştı ve gönderdiği bilâbedel bobinlerle imdadına yine Enver Ağabey yetişmişti. Bazıları da, bizimle kurduğu ortak şirket sayesinde gazetesini dağıtabilmişti. (Ama daha sonra 3'te bir hissemizi birkaç genel kurulda buharlaştırmaktan da geri durmamıştı.) Bütün ihtimal hesaplarını alt-üst eden bu gidişat, dönemin patronlarının kafasını da alt-üst ediyordu. O dönem de gazetemizi de basan matbaanın sahibi bu soruyu bizzat Enver Ağabey'e sormaya karar verir. Fısıldayan bir sesle, "Enver Bey, yemin ediyorum bu odadan dışarı çıkmayacak. Allah aşkına söyler misin arkanda kim var..." diye sorar. Her zamanki mütebessim sîması biraz daha aydınlanan Enver Ağabey meraklı patronumuza, "Söz mü" diye takıldıktan sonra daha da şaşırtan cevabı verir: -Allah var... Devamını Enver Ağabey şöyle anlatmıştı: "O gün cevabıma pek inanmamıştı. Seneler sonra birkaç gazete sahibi toplantı halindeyken odaya girdi ve elindeki bastonu yere vurarak 'Arkamda şunlar var, örtülü ödenek var diyenler battı ama arkamda Allah var diyen batmadı' dedi." İHLAS'A GİREN KALPTE KALIR Enver Ağabey, gazetemizi inşa ettiği "güven"le büyüttükten sonra, daha fazla insanın geçim derdine çare olmak için farklı sektörlere de girdi. Ve gerekirse bir çaycı için bir üst yöneticiyi fedâ ederek de iş yapılabileceğini, çalışana merhametle muamele edilerek bir aile yuvası gibi holdingler kurulabileceğini herkese gösterdi. Enver Ağabey birlikte çalıştığı insanların hem dünyasını, hem de ahiretini düşünür, kararlarını buna göre verirdi. Bu çatının altına bir defa giren, burayı asla unutamadı. Bunun içindir ki, bir vesileyle ayrılanlar, başka yerlerde çok iyi imkanlarla çalışsalar bile, bu kurumdan hep "Bizim..." diye bahsetti. Buna en güzel misal, yıllar önce birlikte çalıştığımız ama ayrıldığından bu yana hiç "ayrılmayan" arkadaşımız Ekrem Çalkılıç'ın dünkü gazetemizde yayınlanan "çınar" ilanıdır. Çünkü, İhlas'taki görev süresi dolup ayrılanlar sadece fiziken ayrılır, Enver Ağabeyin kalbinde baki kalırdı. BU ÇELME TÜRK MİLLETİNE... Tebeşir ve defter satarak başlayıp, "Daha çok kişiye iş vermek, daha çok hizmet demek" anlayışıyla kısa sürede 25 binden fazla kişiye ekmek kapısı olmayı başaran Enver Ağabey'in hayalinde yüzbin kişiye iş ve aş vermek vardı. Anadolu'nun mert, çalışkan insanlarından oluşan kurumların Enver Ağabey'in liderliğinde büyümesi bazılarını rahatsız etti ve demokrasi ve insan/çalışan hakları konularında Türkiye'nin çok çok ilerisinde olan bir güzide kurum "yeşil" ve "siyah" gözlüklülerin hışmına uğradı Şimdi... "En büyük hedefim yüzbin kişiye iş vermektir" diye çırpınan Enver Ağabey'in ayağına uzatılan çelme, aslında ekmeğine doğru koşan yüzbinleri yere sermedi mi? Selam olsun "vatansever"lere!.. İŞTE ENVER AĞABEY BU... Enver Ağabey'in, "Uğruna gençliğimi, hatta sağlığımı fedâ ettim" dediği Türkiye Gazetesi macerasının son 32 yılına bizzat şahit oldum. Üç gündür kırık-dökük anlatmaya çalıştığım şeylerin, Enver Ağabey'in çektiklerinin çok az bir kısmı olduğunu da biliyorum. Buna rağmen, kendi tarifiyle "geceleri ağlayarak" da olsa herkese güler yüzünü esirgemedi. Kendisine dünyayı zindan edenlere beddua etmeyi bırakın, hep dua etti. Bunları yapmak, meyveli ağacı taşlamanın gelenek haline geldiği dünyamızda her kişinin değil, ancak ve ancak "Enver" kişinin harcıdır. Makamın âli olsun Enver Ağabey... *** Cefalarla dolu böyle bir hayatta elbette, yol arkadaşı saygıdeğer Dilvin Ablamız başta olmak üzere, bütün yakınlarına da çok büyük fedakârlıklar düştü. Şimdi ise hicran ateşi... Değerli aile fertlerine ve bütün sevdiklerine Allah'tan sabr-ı cemîl, sağlıklı uzun ömür ve Cennet'te vuslat temenni ediyoruz. -BİTTİ-  BU GÖZYAŞLARI NADİR AKAR AMA SEBEP OLANI DA YAKAR... Enver Ağabey'i, bir ömür boyu hep güler yüzlü gördük. Hatta bendenize bu kadar yıldır sadece "Niye gülmüyorsun" diye sitem ederdi. Ama neler çektiğini de biz biliyoruz diyemiyorum; çünkü bildiklerimizin "sadece denizde damla" olduğunu biliyorum. Ama, O herkese hakkını helal etse de O'nu ağlatanların "kamu davası"nda çok zorlanacaklarını düşünüyorum.   Bir hatıra da benden... Aradığımız ev onun çekmecesinden çıktı! Fatih'te kiralık ev bulmanın Boğaz'da yalı bulmak kadar zor olduğu 80'li yıllarda bir garip pikajöre mi kalmış kiralık ev bulmak. Konudan bir vesileyle Enver Ağabeyin de haberi olmuştu. Aradan aylar geçti... Bir gün Enver Ağabey çekmecesinden çıkardığı bir zarfı uzatarak, "Bu rada bir adres, bir de anahtar var. Oraya taşın" dedi. Bendeniz şaşkın vaziyette teşekkür edip çıkarken geri döndüm ve "Efendim, bu evin kirası ne kadar ve kime ödeyeceğim" diye sordum. "Sen kirayı boş ver. Otur, rahatına bak" cevabıyla bir kere daha şoklandım... Heyecanla adrese koştum. Fatih'teki hizmet merkezimiz olan Mehmedağa'nın yanıbaşında, boyası badanası yapılmış, pırıl pırıl bir daire. Hemen taşındık. Sadece tapu, vergi gibi angaryalarıyla uğraşmadığımız "kendi dairemiz"de oturuyorduk artık. Derken yaz geldi. Çok iyi tanıdığım sıcakkanlı, arkadaş canlısı "Kayacan" ailesinin, o zamana kadar henüz tanışmadığımız İsviçre'de mukîm üyesi Hüseyin Kayacan aradı ve "Oturduğunuz daire bizim. İsviçre'de görmeden aldık. Şimdi İstanbul'dayız. Rahatsız etmez isek gelmişken görebilir miyiz" dedi. Ev sahibine bakın, Türkiye'de yaşamadığı çok belli... Asıl şoku evin alınış hikayesini dinledikten sonra yaşıyorum: Enver Abi, İsviçre'ye geldiğinde, "İstanbul, Fatih'ten bir daire al, anahtarını da bana ver. Ev ihtiyacı olan bir arkadaşa vereceğim" dedi... Enver Ağabey o kadar yoğun işleri arasında bir vesileyle duyduğu ev ihtiyacımızı aylarca unutmamış ve ilk fırsatta İsviçre'den 'çözüm ithal etmiş'... Böyle bir kişi için gel de kendini fedâ etme... ALBÜMÜMDEN SEÇTİKLERİM  Enver Ağabey, kendisini "uğurlayanlar" ve "karşılayanlar"la birlikte.  ZİKRULLAH AĞABEY DE 'YETİM'... Enver Ağabey, Zikrullah Arvas'ı çok severdi ve görünce, takılmadan geçmezdi. Fatih Sofrası'ndaki bir hayırlı buluşmada elini öpmeye çalışırken...  Bir temel atma töreninde merhum Seyyidler Kasım Arvas ve Mazhar Geylani ile...  Cumhurbaşkanı Özal'ın Cağaloğlu'ndaki merkez binamızı ziyaretinden bir kare... Enver Ağabey için özel bir köşe HOŞ SADA Çok iyi biliyorum ki, hepinizin Enver Ağabey'le unutulmaz hatıraları var. Onları gönül dostlarımızla paylaşmaya hazırız. İşte bu köşe, bu duygu dolu hatıraları ve kareleri paylaşmak için açılıyor. Onları bize gönderin, yayınlayalım. Mail adreslerimiz: hossada@tg.com.tr sefa.koyuncu@tg.com.tr Faks: 0 212 454 31 00 Telefon: 0 212 454 30 78
.Hem soldan vurdular hem sağdan
2013-03-02 01:00:00
Nuh Albayrak Enver Ören Ağabey'i ve Türkiye'yi anlatıyor -2- Enver Ören Ağabey, gerçek bir dava adamıydı. Ehl-i sünnet vel cemaate hizmetten başka hiçbir düşüncesi yoktu. O güleryüzlü, yufka yürekli, kadirşinas, olabildiğine mütevazı lider, davasına en ufak bir saldırıda bambaşka biri olurdu. Dini hassasiyetlerin dışında hiçbir sebep O'nu öfkelendiremezdi. Enver Ağabey'e yönelik çirkin ithamların hedefinde de hep Türkiye Gazetesi'nin Bizim Sayfa hizmeti vardı. *** Türkiye Gazetesi'nin siyasetle ilgisi olmayan dinî yazılarından rahatsız olanlar, aslında samimiyet testini kaybettiklerini de ilan ediyorlardı. Her fırsatta, "Bizim dindarlara saygımız sonsuz" diyenler, 35 yıldır bizzat kendisinden defalarca dinlediğim, "Müslüman Allah'a karşı günah işlemez, ama devlete karşı suç da işlemez. Arkadaşlar, dünyada İslamiyet'in en rahat yaşandığı yer Türkiye'dir. Bu ülkenin, bu devletin kıymetini bilelim" diyen ve ömrü boyunca da bunu uygulayan bir insanın neyinden rahatsız olmuştu? Bizi sadece orta sayfamızda dini kitaplardan alıntı yaptığımız için kara listeye alanların, aslında izlediğimiz istikrarlı çizgimiz sebebiyle örnek göstermesi gerekmiyor muydu? Yeri gelmişken belirteyim... Türkiye Gazetesi bu kadar yıl boyunca radikalleşmeden muhafazakâr kalmayı başarmış bir gazetedir. Bilenler bilir, bu hiç de kolay değildir. Birkaç yüz kişilik aktif bir grup, yüzbinlerce makul, lâkin sessiz çoğunluğu bastırır ve siz daha sert, radikal bir yayın yapmanız gerektiği(!) kanaatine varırsınız. Bu karmaşık yolda baskılardan etkilenmemenin tek çaresi, iyi bir kaptanınızın olmasıdır. SİZ DE Mİ?.. Dini bilgileri yayınlamaktan vazgeçmediği için "Ya bu sayfalar biter ya da İhlas..." şeklinde açıkça tehdit edilen Enver Ağabey, ne hazindir ki, dönemin "dindar siyasetçiler"i tarafından da "Yeterli desteği vermediği" için hedef tahtasına oturtuluyordu. Oysa şimdilerde sayın Başbakan'ın üzerine basarak dile getirdiği "din üzerinden siyaset yapılmasına karşı olma"nın ötesinde bir suçumuz yoktu. Yayın ilkemiz olarak ilan ettiğimiz, İslâmiyet'in, her türlü dünyevî hedefe alet edilmemesi gerektiğine dair hassasiyetimiz, müslümanlığımızın tartışılmasına varan akıl almaz tepkilere sebep oluyordu. İlkeleri konusunda en ufak bir şüphe taşımayan Enver Ağabey'in liderliğindeki Türkiye Gazetesi ise kim karşı çıkarsa çıksın, çoğu zaman yalnız da kalsa, en ufak sapma olmadan yoluna devam ediyordu. Zaten birileri, "dindarlığınız sonunuz olacak" derken, başka birileri de "inananlar burada, siz neredesiniz?" diyorsa, biz değil, bize bunları söyleyenlerin kriterlerini gözden geçirmesi gerekiyordu. TENKİT VE TAKLİT EDİLDİK "İlkler zordur. Öncülerin geriden gelenlerde hakkı vardır" sözünü biz, Enver Ağabey'in öncülüğünde yaşayarak öğreniyorduk. Dinî ve millî hassasiyeti esas alan yayınlarla Enver Ağabey sayesinde tanışan bazı muhafazakârlarımız, kendi ölçülerine göre gördüğü eksiklerden dolayı hiç acımadan bizi yerden yere vuruyordu. "Gazetenizde neden spor haberi veriyorsunuz?", "Televizyonunuzdaki spikerlerin başı neden açık?", "Neden müzik yayınlıyorsunuz?"... Ve daha neler neler... İlâhi takdîre bakın ki, bizi en çok eleştirenlerin de yıllar sonra "kanal"ı oluyor, kimin, neyi nasıl yaptığını herkes görüyordu. Fakat aynı tepkiyi onlar almadı. Çünkü sadece "ilk"ler eleştirilirdi... Peki biz, neden mi sustuk? Cevabını hemen vereyim; Bu kurumda görev yaptığım süre boyunca Enver Ağabey'in, gerekçesi ne olursa olsun, hiçbir kişi, kurum, camia veya cemaat aleyhine yayın yapılmaması konusundaki hassasiyetine şahit oldum. Suskunluğumuzun sebebi de buydu. Muhataplarımızın da bize karşı aynı hassasiyeti göstermesini hakeden bu ilkemiz, maalesef, "Nasıl olsa mukabelede bulunmazlar" rahatlığıyla hiç de haketmediğimiz saldırıların peşpeşe gelmesine sebep oluyordu. İyi ki Cenab-ı Hakk'ın katında genel muhasebe eksiksiz tutuluyor... HASSAS TERAZİ; TÜRKİYE GAZETESİ Enver Ağabey'in, "Hayatımın anlamıdır" dediği Türkiye Gazetesi, 43 yıldır her bir nüshasında, bilinen basın meslek ilkelerinden çok daha katı kurallara uydu. "Hiçbir kişi ve kurum rencide edilmeyecek. Sansasyonel başlık verilmeyecek. On binlerce tiraj getirecek bile olsa toplumun huzurunu bozacak haberler yayınlanmayacak..." Bunlar, Türkiye'deki genel gazetecilik geleneğine göre "harakiri" demekti... Daha neler neler... Diğer yayın kuruluşlarında akla bile gelmeyen Enver Ağabey kuralları... "Kesinlikle uydurukça kelimeler kullanılmayacak"tan, "sayfalarda hiçbir sebeple okunabilir büyüklük ve netlikte İslâm harfleri yer almayacak"a kadar uzanan kat'i talimatlar... Sadece Türkiye Gazetesi'nde geçerli olan ve genellikle de mer'i pazarlama prensiplerine göre "pazarlamama" anlamına gelen, uzayıp giden ilkeler. Bunlar, şartlar ne olursa olsun hiç değişmedi. Hatta "iki gün sonra gazeteyi basacak kağıt yok" ifadelerinin sık sık telaffuz edildiği günlerde bile... GÜVEN VEREN GAZETE... Bu ülkede, bu ilkelerden hiç sapmadan gazetecilik yapmak ve bu kadar kalın çizgilere rağmen henüz kırılamamış tiraj rekorlarına erişmek... Daha da önemlisi gazetecilikte ulaşılması en zor hedef olan "güven"i oluşturmak ve bunu, fırtınalarla dolu 43 yıl boyunca muhafaza edebilmek... Bugün Allah'ın izniyle hiç kimse, "Türkiye Gazetesi yalan haber yazıyor" diyemez. Bir yayın kurumu için kazanması ve muhafazası çok zor olan en büyük hazine bu olsa gerek... YARIN: BATMAMIZI BEKLİYORLARDI AMA... ALBÜMÜMDEN SEÇTİKLERİM  Öyle kareler var ki, cihana değer Bir zamanlar, her gün gündem toplantımızı Enver Ağabey'in makam odasında yapıyorduk. Ama son yıllarda çok nadir yaşadığımız bir tablo: Enver Ağabey, Yazı İşleri'ndeki gündem toplantımıza teşrif etmişti...  Dünyadaki en değerli varlığı ile çok mutlu...  İhlas Armutlu Tatil Köyü'nün açılışını Başbakan Recep Tayyip Erdoğan ile birlikte yapmışlardı...  Merhum Türkeş'in O'nun yanında çok özel bir yeri vardı...  "Ağam, keşke seni çok daha önce tanısaydım..."  Türkiye sevdasının 'gazete'ye dönüştüğü oda...  Çok sevdiği merhum S.Ahmet Arvasi ve yazarımız Said Arvas ile...  Afganistan Devlet Başkanı Rabbani'nin ziyaretinden bir kare... Yıl 1987... Büro açılışı için gittiği Tokat'ta arkadaşlarla sohbette...  Enver Ağabey, çok sevdiği dava arkadaşlarıyla öyle bütünleşmiş ki...
.Eser, müessirini tarif eder
2013-03-01 01:00:00
İhlas ile çıktı yola... Enver Ağabey, "Hayatımın anlamı" dediği Türkiye Gazetesi'ne bir ömür harcadı. Ne acılar, ne sıkıntılar, ne baskılar gördü de, ilkelerinden milim sapmadı. Elbette bunun bir bedeli vardı. Şimdi 43 yıl geriye gidip, bunları anlatma zamanı... *** Bir gazete çıkarmak için önce zengin bir sponsor bulunur. Onun parası bitinceye kadar yayına devam edilir... Sonra harcanacak parası olan başka birine satılır veya adı yadigâr kalır, gazete çöplüğündeki yerini alır. Bir Bab-ı ali klasiğidir bu... Gelelim Türkiye Gazetesi'ne... Yıl 1970... Taze demokrasimize ayar üstüne ayar yapılan, dindarlara "yabancı" gözüyle bakılan yıllar... Doktorasını bitirmek üzere iken fakülteden ayrılan genç akademisyen Enver Ören, son asistanlık maaşı ve fakir, ama idealist birkaç arkadaşı ile bir gazete çıkarmaya karar verir. Bu beş temel direkten biri de rahmetli Mahmut Genç amcadır. Mahmut amca o günü, yıllar sonra "Enver abi 'gazete çıkaracağız' dedi. Ben de bir yerden kredi filan bulundu zannettim. Meğer 500 Lira ile başlıyormuşuz. Çok şaşırmıştım..." diye anlatır. İşte Hakikat Gazetesi, 22 Nisan 1970 günü bu şartlarda yayına başlamıştır. İlk nüshada yer alan "Önce Demokrasi" başlıklı makalede, "Niye yeni bir gazete?" sorusunun cevabı şöyle ilan edilir:  43 YILDIR GEÇERLİ... "Hakikat, Millet Meclisi'nin kuruluşunun yarım yüzyılını doldurduğu bir tarihte yayın hayatına atılıyor. Bu bir tesadüf değildir. Böyle mutlu bir günün arefesinde çıkmayı, demokrasiye yürekten bağlı olduğumuz için istedik. ........ Kaynağımız, dayanağımız Hakk'a bağlılık ve hakikate hizmettir. Bu sebeble görevimizin başında, önce millî hâkimiyeti ve demokrasiyi korumak gelmektedir. Milletin bekâ şartı saydığımız bu rejimi, bugün çok karanlık akıbetlere doğru sürüklemek isteyenler var. ...... Kanaatimizce bu karışık ortamda en büyük sorumluluk basına düşüyor. ...... Milliyetçiliği, Türk milletinin bütünlüğüne ve demokrasi içinde yükselmesine yardımcı bir vasıta saymaktayız. Bunun dışında, bölgesel, ırkçı, bölücü akımları milliyetçilik gibi göstermek, hem çağımızın sosyal adalet ve insancılık anlayışına, hem de bu memleketin yüksek menfaatlerine uymaz. Din ve vicdan hürriyetleri hususundaki düşüncemiz ise açıktır. Türkiye bir Müslüman memleketidir. Ama hemen belirtelim ki, O'nun yeri politikanın dışında ve üstündedir. Bu sebeble, onu şu veya bu şekildeki siyasete âlet etmek veya rejimlerden herhangi birinin kalıbına uydurmaya kalkmak, aldanmaların en büyüğüdür." Deklare edilen bu ilkelerin isabet derecesini anlamak için 43 yıl sonra Türkiye'nin neleri tartıştığına bakmak yeterlidir. Peki Türkiye Gazetesi, bu hedeflerinden sapmadan yola devam edebildi mi? Birlikte bakalım... İslamiyet konusundaki hassasiyet, Türkiye Gazetesi'nin yayın hayatı içerisinde esen fırtınalara rağmen zerre eksilmeden bugüne kadar gelmiştir. Bugün, değişen Türkiye'de "yükselen değer" haline gelen muhafazakârlık eskiden bu kadar 'cazip' karşılanmıyordu. Oysa Türkiye Gazetesi, yayına başlarken topu topu 8 sayfasının ikisini, dini bilgilerin yer aldığı "Bizim Sayfa"ya ayırmış ve bu sayfayı her türlü baskı ve tehditlere rağmen yayın hayatı boyunca muhafaza etmişti. Hiçbir siyasi ve ideolojik mesajı olmayan, sadece muteber İslam alimlerinin yazdıklarını nakilden oluşan bu sayfa, sanki "ülkeyi koruma ve kollama görevi"ni düzenleyen 35. maddenin en önemli muhatabıymış gibi sık sık gündeme geldi. Enver Ağabey ise bu sayfaları en önemli görev olarak görüyor ve bütün baskılara karşı duruyordu. Nitekim, 28 Şubat sürecinde "Dini sayfalara son verin" baskısı yapan paşalar, Enver Ağabey'den aldıkları "Gazeteyi kapatırım, ama o sayfaları kaldırmam" cevabıyla irkiliyordu. "28 Şubat sürecinde dik duramadınız" diyenlerin kulakları çınlasın... *** Gazetelere en çok reklam veren, fakat tirajımızın 1 milyonu aştığı bir dönemde bile bizim gazetemizi boykot eden, sebebi sorulduğunda ise "O sayfaları kaldırırsanız ilan veririz" şartı koşanlara Enver Ağabey'in verdiği cevabı da biliyoruz. YARIN: HEM SAĞDAN HEM SOLDAN VURDULAR ALBÜMÜMDEN SEÇTİKLERİM  Kimi hayata veda etti kiminin saçları ağardı Yıl 1994... İstihbarat Servisimizin cefakâr muhabirleri Enver Ağabey ve çok sevdikleri "Ethem Baba"larıyla birlikte. Bu fotoğraftakilerin kimi göçüp gitti, kimi ağarmış saçları ile hizmete devam ediyor.  Onlar "Hakikat"ten, "Türkiye"ye uzanan yolun yolcularıydı. Kimi menzile vardı, kimi yola devam ediyor...   Kalyon hatırası... Değerli yazarlarımız ve Enver Ağabey, hepsi Hakk'a yürüdü...  Enver Ağabey'i çocuklar da çok severdi... O da çocukları...  Osman Yufkayürek'in Gülistan Oteli ve (şimdi benzemese de) tanıdık simalar...  Yazı İşleri ekibimizin bir zamanlar sık sık yaşadığı mutluluk...  O patron değildi... Bir ağabey, bir babaydı... Öyle severdi bizleri...  Ayhan Songar son nefesine kadar gazeteyi bırakmadı, Enver Ağabey de onu..
.Ön'de yaşadı, geç anlaşıldı2013-01-18 01:00:00
Sırası gelen herkes gidiyor.... Ama sadece ömrünü verimli geçirmeyi başaranlar fark ediliyor. Mehmet Ali Birand da uzun sayılmayacak ömrüne, tahayyül edilmeyecek bir verimlilik sığdırmayı başaran bir meslektaşımızdı. Bu başarı sadece, yıllar boyunca 30 günlük 'ay'a '32 gün'ü sığdıracak kadar hızlı, ölüme giderken bile habercilik yapacak kadar hırslı olmasından kaynaklanmıyordu. 'İlk'lerle dolu meslek hayatında daima irdeleyici, sorgulayıcı ama kesinlikle ön yargısız ve objektif tarzıyla farklı olmayı başardı. "Zor" bir maharet daha... Meselelere bakış açısı olarak hep bulunduğu dönemin ilerisinde yaşadı. Hatta bu özelliği sebebiyle zaman zaman da farklı yargılara muhatap oldu. Bizler daha "askerî vesayet" tabirine yabancıyken o "Emret Komutanım" diyebilmiş, yıllar önce "Kürt Sorunu" ifadesini kullanıp "Silahla çözülmez" teşhisini koymuştu. Bu 'farklı' değerlendirmeleri yüzünden de farklı değerlendirilmişti. Oysa yıllar sonra milyonlar aynı yerde buluştu. BELGESELLERLE İZ BIRAKTI Bütün bunlara ilaveten imza attığı belgesellerle Türkiye'nin en karanlık dönemlerinin aydınlatılmasına da büyük katkı sağladı. Özellikle, kendi yanlışlarını da zikredecek kadar cesur bir duruşla hazırladığı son belgeseli, "Son Darbe 28 Şubat" tam zamanında çok önemli bir fonksiyonu yerine getirirken kendisinin de bayağı hırpalanmasına sebep oldu. Üstelik de, ömrünün büyük kısmını aynı saflarda geçirdiği meslektaşları tarafından... Bugün arkasından göz yaşı dökerek ona övgüler dizenlerin çoğu, doğru olmasına ragmen hoşlarına gitmeyecek şeyler yazdığı için onu yerden yere vurmuş, "zamanın ruhuna ayak uydurmakla itham edip(!) adeta ötekileştirmişlerdi. Bu durum, medya mahallesinde yadırganmayacak kadar yaygın bir durumdur. Asıl 'insaflı' olmak nadirattandır. Merhum Mehmet Ali Birand'ın farkı da bundandır... *** Ruhu şâd olsun diyor, ailesine, yakınlarına ve medya dünyasına baş sağlığı diliyorum.
.Biz de 'daraldık'...
2013-01-01 01:00:00
Türkiye'de "gazete" dendiği zaman uzun yıllar o bildiğimiz kallavi ebat anlaşıldı. Bu algıyı değiştirmek için yapılan bazı teşebbüsler başarısızlıkla sonuçlandı. Hatırladığımız son iki tabloid boy gazete -bedava dağıtılmalarına rağmen- medya tarihine gömülmekten kurtulamadı. Ama son dönemde HaberTürk'ün başlayıp Bugün'ün takip ettiği 'ara ebat' denemesi başarılı oldu. "Efendim, giden herkes görüyor; Batıda toplu taşıma araçlarında, okuma kolaylığının da etkisiyle olsa gerek; herkesin elinde tabloid gazeteler var." Olabilir... Malum; alışkanlıkları, ihtiyaçlar oluşturuyor. Bizim metrobüslerde bırakın bir şey okumayı, insanlar yolculuğunu hasarsız bitirmenin savaşını veriyor hâlâ... Neyse... Bu 'ara ebat' formülünün verdiği cesaretle olsa gerek, 15 Ekim'de Hürriyet; aynı matbaada basılan dört gazete ile birlikte enden daraldı. Peşinden diğer gazeteler de peyderpey bu uygulamaya geçti. Elbette, "daha ekonomik, daha sempatik" gibi makul gerekçeler var. Biz, her gün onlarca haberi hazırlayıp; yer yokluğundan size ulaştıramamanın sıkıntısını yaşarken sayfalarımızı biraz daha daraltmak istemedik. Ama artık bizim dışımızda daralmayan iki gazeteden birinin eli kulağında, diğeri de bizim tesislerimizde basıldığı için bizi bekliyor. Geldiğimiz noktada ise ilan ebatları başta olmak üzere gazete literatüründe artık yeni ölçüler baz alınmaya başlandı. KÖYÜN TEK AKILLISI BİZ MİYİZ... Aklıma gelen bir hikâyeyi sizlerle paylaşmak istiyorum. Ermiş bir zat rüyasında bir süre sonra köyünde bir yağmur yağacağını, ondan sonra da köy çeşmesinden su içenlerin delireceğini görmüş. Aynı rüyanın üç defa tekrarlaması üzerine de durumu ciddiye almış ve bahçesine bir sarnıç kazıp içme suyu ile doldurmuş. Nitekim bir süre sonra uzun süren yağmurlar yağmış. Ne olur ne olmaz diye düşünen yaşlı amca ve hanımı artık suyu sarnıçtan içmeye başlamışlar. Nitekim bir süre sonra köy halkının davranışlarında gariplikler zuhur etmeye başlamış. Hâline şükrederek suyu sarnıçtan içmeye devam eden amca bir süre sonra farklı bir durumla karşılaşmış. Ne zaman dışarı çıksa bütün köy halkı "deliye bak, deliye bak" diye peşine takılırmış. Her ne kadar aslında kendilerinin deli olduğunu izah etmeye çalışmışsa da anlatamamış. Sonunda, 'tek kalma'nın yükünü daha fazla taşıyamaz olmuş ve hanımına, "Git şu köy çeşmesinden iki testi su getir" demiş... Bu, sadece bir hikâye. Yoksa biz 'akıllı' meslektaşlarımızı takip ediyoruz... KALBİMİZDEKİ YERİNİZ ÇOK GENİŞ... Elbette kaçınılmaz gibi görünen bu sürecin iyi yönetilmesi de çok önemli. Bu daralmayı, bir ebat ayarlaması olarak uygulayan gazetelerle, yeni bir modele geçiş olarak algılayıp böyle uygulayan gazeteler net biçimde fark edildi. Nitekim, son dönemdeki görsel gelişimimizi borçlu olduğumuz Aydoğan Kaçıra ağabeyimiz, bu "daralma"nın, görüntü ve muhtevamızda herhangi bir olumsuzluğa sebep olmaması için ekibiyle geceler boyu çalışarak yeni ebada en uygun modeli geliştirdi. Yani, kalıbımız daralsa da kalbimizdeki yeriniz her gün genişliyor. Her gün daha güzel bir gazete sunma gayretlerimiz de bundandır zaten... Hatta, size olan sevgimizin bir tezahürü olarak bu yılı "Okuyucuya Vefa Yılı" ilan ettik ve neler planlıyoruz neler... Zamanı geldikçe paylaşacağız... Bu vesîleyle size ve sevdiklerinize mutlu ve sağlıklı bir yıl diliyorum...
.Arap Baharı İran'dan başladı..
2012-12-29 01:00:00
İran Dışişleri Bakan Yardımcısı Rahim Mehmanperest Ankara'daki temaslarından sonra dün de İstanbul Konsolosluğu'nda medya temsilcileriyle görüştü. Bu toplantılarda usuldendir; önce genel bir sunum yapılır ama başlık genellikle soru-cevap bölümünden çıkar. İranlı diplomat Mehmanperest de; meslek hayatım boyunca en sık duyduğum "kritik bir süreçten geçiyoruz" cümlesiyle başladı ve "Batı bu bölgede istikrar istemez. Müdahale edebilmesi için karışıklık çıkarmaya çalışır. Bölgemizdeki problemlerin çözümüne üçüncü ülkeleri dahil etmeyelim, aramızda halledelim" şeklinde özetlenebilecek bir sunum yaptı. Sonra salonda bulunan herkesten soru alındı. Bu soruların tamamını not eden Mehmanperest, belli birkaç başlık altında toplanabilecek büyük bölümünü de "toptan" cevapladı. Ama cevabını bulamadığını düşündüğü birkaç soruya ayrıca değindi. Bunlardan biri de bendenizin, "Suriye'den sonra sıranın size geleceğinden korktuğunuz için Esad'ı desteklediğiniz düşünülüyor, böyle bir endişeniz var mı?" sorusuydu... Mehmanperest bu soruya 'itina' ile cevap verdi: "Böyle bir korkumuz yok. Niye olsun ki, Arap Baharı İran'dan başladı. Biz o süreci 34 yıl önce yaşadık. Bir yönetim halkın desteğini alamıyorsa o zaman korkmalı. Bizim böyle bir endişemiz yok. Arzu ediyorsanız 11 Şubat'ta İran'a gelin ve milyonlarca kişinin coşkulu desteğini görün..."  HALK İSTEMİYORSA DEĞİŞTİRİR... Evet... İlginç bir bakış açısı. Tv kamu spotunda "Aşım var" diyen çocukların, "Ben o sıkıntıyı atlattım" rahatlığıyla verilen bu cevabı inandırıcı kılmak isteyen İranlı diplomat, en güçlü iktidarın halka dayanan iktidar olduğunu, güçsüz yönetimlerin, halkının ne istediğine bakması gerektiğini de ilave etti. Yine aynı bakışla, bizim Arap Baharı diye isimlendirdiğimiz oluşumun asıl doğru isminin "İslamî Uyanış" olduğunu, yıllardır diktatörlerin yönetimi altında ezilen halkların bilinçlenerek demokrasiye sarıldığını ve bunun sonucu olarak da diktatörlerin tek tek yıkıldığını söyledi Mehmanperest... Kendisinden bu cümleleri dinlerken beynimden dilime mekik dokuyan, "O zaman Suriye'de neden bunu engellemeye çalışıyorsunuz" sorusunu bütün salonun gözlerinden de okumuş olacak ki sabrımızı daha fazla zorlamadan konuyu oraya getirdi... "Suriye'de çoğunluğun ne istediğini nereden biliyorsunuz. Türkiye'de de muhalifler silaha sarılırsa ve batı da bunları desteklerse ne olacak!.. Suriye'de halk Esad'ı istemiyorsa onun yerine başkasını seçer..." SON GÜNLERDE TARTIŞILAN YAKLAŞIM Bu izah hazirunu tatmin etmedi doğrusu. Çünkü sayın sözcü de çok iyi biliyor ki Suriye'de de, "uyandığını" ifade ettiği diğer İslam ülkelerinde de defalarca seçim yapıldı. Nitekim, bu çarpıcı gerçeğin farkında olduğu için ilave izah ihtiyacı duydu: "Bu yönetim ile seçime gitme konusunda tereddüt varsa Suriye'deki bütün kesimlerin temsil edildiği bir geçici yönetimle seçime gidilir ve uluslar arası kurumların denetlediği bir seçim yapılır..." Galiba bu da, son günlerde tartışılan "Suriye çözümü"ne İran yaklaşımıydı... Rahim Mehmanperest CNN, BBC gibi batılı kanalların gerçeklerin kamuoyuna ulaşmasını engellediğini iddia ederek özellikle İran ile ilgili haberleri doğrudan kaynağından almamızı tavsiye etti. Hatta Türk yetkililere iki ülke medyasının diğer ülkenin üst düzey yöneticileri ile görüşmeler düzenlemesini ve iki ülke yöneticilerinin diğer ülke hakkındaki değerlendirmelerinin doğrudan kamuoyuna ulaşmasını tavsiye ettiğini söyledi. Hatta toplantı sonrasında da Türk Medyası ile samimi diyalog içinde olduğu için teşekkür ettiği Başkonsolos Mahmud Haydari'ye de kibarca Türk gazetecileri İran'da görmek istediğini ifade etti. Artık bu "medya açılımı"ndan kim kârlı çıkar bilmiyorum...
. Galiba TÜSİAD da normalleşiyor...2012-12-21 01:00:00
 Başkan Ümit Boyner önceki akşam bazı yayın yönetmenlerine görev süresini değerlendirdi. Önce TÜSİAD'ı tanıttı ve "Toplam katma değerin %50'sini, (enerji hariç) dış ticaretin %80'ini, kamu ve tarım dışındaki istihdamın %60'ını, kurumlar vergisinin %85'ini oluşturan 4 bin şirketten oluşan bir sivil toplum kuruluşuyuz" şeklinde özetlediği portre hazırûnu çok etkiledi. Sonra, görevi devraldığı 2010 genel kurulunda yaptığı konuşmadaki, "Türkiye'nin ekonomide ve demokrasideki 'iki açık'la başı dertte..." tespitini hatırlattı. Sonra da bu iki tespiti baz alarak, her iki alanda gelinen noktayı değerlendirdi: "Dünya ticaret hacminde kademeli azalma sürecine gidiliyor. İhracat üzerine kurulu büyüme stratejimiz gözden geçirilmeli. Zira dış ticaretteki bu olumsuz havaya ilaveten içeride de aşırı soğutma politikası problem doğurabilir. Demokraside de 'açık' sürüyor. Sistem kendini askeri vesayetten kurtardı ama kendi içinde sorunları devam ediyor. Başarılı bir demokrasi muhaliflerin ve azınlıkların haklarını da en üst düzeyde koruyabilen sistemdir... Bireyler istedikleri kadar dindar olabilirler veya olmayabilirler ama devletin bu konuda bir tavrı olamaz..." TÜSİAD başkanının yaptığı bu laiklik tarifi çok dikkatimi çekti. Çünkü Türkiye'de laiklik hep "dinsizlik" olarak algılandı ve uygulandı. Bu tarifte de açıkça görüldüğü gibi devlet "laik" olabilir. Oysa Türkiye'de kendini devletin yerine koyup "laik" olarak niteleyen ve kendileriyle aynı görüşte olmayanları da "antilaik" olarak yaftalayan kesim bu tarifi dikkatle incelemelidir. Bu tür bir laikliği herhalde en çok muhafazakâr kesim benimser. Derken elbette konu TÜSİAD'ın durumuna geldi... Sayın Boyner'in çizdiği "şeffaf ve demokrat bir TÜSİAD" portresine salonda itirazlar oldu ve meslektaşımız Eyüp Can, "Toplumdaki algınızı araştırdınız mı?" diye sordu ve hafızalarda, "beğenmediği hükümeti hırpalayan hatta istifa ettiren bir güç odağı" olarak yer aldıklarını vurguladı. Ümit Hanım buna, "Ben o ilanlara baktım tamamen ekonomik eleştiriler sıralanıyor" şeklinde cevap verdi. Bu açıklamayı Enis Berberoğlu, "Ama sonunda hükümetin istifası isteniyor" şeklinde tamamladı. Bu konuda ise Ümit Hanım'ın, "TÜSİAD'a, kurumsal etkinliği dışında ekstra bir siyasi güç atfedilmesinin veya böyle bir güce sahip olmasının doğru olmadığı" tespiti dikkat çekiciydi. Ciddi bir eleştiri de Karaalioğlu'ndan geldi: Geriye dönüp bakıldığında yaşananların kendisini doğrulamadığını, mesela 28 Şubat sürecine karşı net bir duruş sergilemediklerini, yine başörtüsü tartışmalarında mağdurların yanında yer almadıklarını söyledi. Başkan Boyner bu eleştirilere de "TÜSİAD'ın AB sürecini bütün gücüyle desteklediği, AB üyesi bir ülkede başörtüsü tartışmasının çok gülünç olacağı" şeklinde cevap verdi. Erdal Şafak'ın, "üye yatırımların çoğunun çevre düşmanı tekstil sektöründe olduğu" yönündeki doğrudan "şah"a yönelen teşebbüsünü, başkan ve yönetim kurulu üyeleri çevreye duyarlılıklarını dile getirerek topyekûn püskürttüler... Bendeniz, Başkan Boyner'in, "Kürtler, kendini Türk vatandaşı gibi hissetmek istiyor" ifadesini hatırlatarak, gelinen noktada böyle hissedememelerine sebep olan mahrumiyetlerine somut bazı örnekler rica ettim ancak Kürt vatandaşlarımız adına bu tespiti yapmasına rağmen "örnek"leri kendilerine sormamızı tavsiye etti. Netice itibariyle bu sohbetten edindiğim intiba TÜSİAD'ın artık temsil ettiği kurumların ekonomik çıkarlarını koruma yerine birtakım siyasi mülahazalarla öne çıkan hükümetlerüstü bir görüntüden uzaklaşmaya çalıştığı yönünde oldu. En azından bu gazeteyi temsil ettiğim 5.5 yıldır ilk defa "TÜSİAD" imzalı bir davetiye almış biri olarak benim açımdan TÜSİAD normalleşiyor... Bu dönem de "Ümit Boyner" dönemi olarak tarihe geçiyor.
. Güney'in en güneyi: Ümit Burnu2012-12-16 01:00:00
Nuh ALBAYRAK'ın G. AFRİKA İZLENİMLERİ nuh.albayrak@tg.com.tr AVRUPA'NIN 'KURTULUŞ' YOLU İstanbul'un fethedilmesiyle birlikte ticaret yollarının Osmanlı Devleti'nin eline geçmesi Avrupa'yı yeni yollar bulmaya sevk etti. Portekizli denizci Bartholomeu Dias, 1488'de Ümit Burnu'nu keşfetti. Burnun bulunmasıyla Hindistan'a ulaşan ticâret yolunun ağırlık merkezi Atlas Okyanusu'na kaydı. İşte bu tarihten sonra stratejik bir önem kazanan ve 5 asırdır denizcilere yol gösteren Ümit Burnu...   Cape Point, okyanuslar arasında sınır kabul ediliyor.
.Altın ve elmasın vatanı G.Afrika
2012-12-15 01:00:00
GEZİ YAZISI Nuh ALBAYRAK'ın G. AFRİKA İZLENİMLERİ nuh.albayrak@tg.com.tr Avrupalıların, Hindistan'a giderken fark ettiği, Nelson Mandela'nın demokrasiyle yücelttiği ülkenin ekonomik ve politik başkentlerini gezdim; izlenimlerimi sizlerle de paylaşayım istedim. Çünkü Güney Afrika, üç ayrı başkenti olan, orta yerinde başka bir ülkeyi barındıran "farklı" bir ülke... Bir kere daha ilk adımınızda zihninizdeki -en azından benim zihnimdeki- "Afrika" algısı tersyüz oluyor. Çünkü bu ülke, bırakın Afrika algısını "Amerika"yı hele de Güney Amerika'ya bile taş çıkartacak kadar gelişmiş bir ülke... Bence asıl fark, siyahların hakim olduğu bu ülkedeki hoşgörü ve demokrasinin, onlara efendilik taslayan beyazları aydınlatacak seviyede olmasıdır... Yukarıdaki rengârenk fotoğraf çağrıştırdığı için "dünyanın gökkuşağı" diye başlık atmadık. Bu, kendilerinin özellikle kullandığı bir nâm-ı diğer... Neden mi?.. Ülkede yaşayanların %79'u siyah, %8'i beyaz, geri kalanı ise binbir renkten... Yine halkın %68'i Hıristiyan, %2'si Müslüman, %1.5'u Hindu, geri kalanı (%28.5) ise aklınıza gelen her inançtan... Afrikanca ve İngilizce başta olmak üzere 11 resmî dil var, konuşulan dil sayısını hiç sormayın; çünkü bilmiyorum. İşte size tam bir "renkkuşağı"... Daha da önemlisi bütün bu farklılıkları bağrında, huzur içinde barındırmayı başarmış bir ülke. Üstelik de komplekse kapılmadan, farklılıkların üzerini kapatmadan. Tam tersine farklılıklara saygı göstererek, zenginlik bilip; sahip çıkarak... Afrika'da Hıristiyan, Müslüman ve yerel dinlere mensup kişiler özgürce dinlerini yaşamakta. Çoğunluğun Hıristiyan olduğu ülkede her inanca saygı gösteriliyor. Mesela, umumi yerlerde, büyük mağazalarda Müslüman vatandaşların Ramazan ve bayramlarını kutlayan afişler asılıyor. Elbette her yerde olduğu gibi burada da bu hoşgörü ortamını istismar edenler de var. Mesela birçok ülkede olduğu gibi burada da Vehhabilik ismi verilen S. Arabistan kaynaklı sapık bir akımı, 'İslamiyet' gibi göstererek yaymaya çalışıyorlar. Ülkemizde kış mevsiminin ağırlığını tam olarak hissettirdiği bu günlerde Güney Afrika da yaza girmiş durumda. Zaten yılın büyük bölümü yaz-bahar olarak geçiyor... Topu topu bir aylık kışı var. O da bize göre bahar... Nitekim her yer yemyeşil... Gel gör ki sebze-meyve hep 'turfanda'. Bir kilo kıyma 4 Euroya alınırken, senenin en "ucuz" mevsiminde bile biberi 5 Eurodan aşağıya yiyemiyorsunuz. Güney Afrika geleneklerine sıkıca bağlı bir toplum olma özelliğini halen sürdürüyor. Etnik yapısında siyah, beyaz ve melezlerin de içinde bulunduğu bir kültür mozaiği. Mesela Müslüman anne babalar, erkek çocuklarını isterlerse doğumdan 1-2 gün sonra sünnet ettirebiliyor. Yerli siyahlar ise farklı bir "sünnet" geleneğini halen devam ettiriyormuş. Şöyle ki... Erkek çocuklar 18 yaşına gelince özel bir seramoni ile "erkekliğe" adım atıyor. Mahallenin en ehil büyüğü ile 'erkek adayı' ormana gidiyor ve bir hafta boyunca tamamen doğal şartlarda; avlanarak ve ot-kök toplayarak hayatını sürdürmeye çalışıyor. Yedinci gün ormanda sünnet ediliyor ve yaraları iyileştikten sonra, çocukluğu geride bırakmış ve erkekliğini ıspatlamış bir "adam" olarak mahallesine geri dönüyormuş. FOTO GALARİ İÇİN TIKLAYIN  ÇOK RENKLİLİĞİN SİMGESİ Hint Okyanusu sahilindeki bir plajda yer alan değişim kabinleri ülkedeki çok renkliliğin sembolü gibi. Kabinler farklı renklere boyanarak âdeta "Rainbow ülkesi" lakabına uyum sağlamış...  LION PARK'TA ASLANLAR SERBEST, İNSANLAR KAFESTE... Bakmayın adının Aslan Parkı olduğuna; zürafadan çitaya, devekuşundan sırtlana her tür hayvan itina ile besleniyor... Ayrıca bu parkta hayvanlar serbest dolaşıyor, insanlar kafeslerde. Eli sopalı adam da sizi yanıltmasın. O, Aslan Terbiyecisi Alex. Bir türlü anlaşma var aralarında. Alex onları besliyor, aslanlar da onu idare ediyor. Yoksa her eli sopalıya itaat etmiyorlar. Kafesli araçtan inme cesareti gösteren birkaç ziyaretçiyi parçalamışlar netekim...  BURASI DA ONLARIN TENEKE MAHALLESİ Güney Afrika'nın en ünlü gecekondu mahallesi Soweto geniş bir alana yayılmış. Burası aynı zamanda ırkçı yönetimlere karşı olan ayaklanmaların merkezi. 1955'de Freedom Square'de (Özgürlük Meydanı) Özgürlük Bildirisi bu meydanda okunmuş. Burada her gelirden her kültürden insanları görmek mümkün.  TAŞIMA AĞAÇLA YEŞİL ÖRTÜ İngilizler, sömürge döneminde kuru bir kıta olan Güney Afrika'ya, Arjantin'den Hindistan'a kadar ellerinin erdiği her yerden binlerce çeşit, yüzbinlerce ağaç getirmiş ve yetiştirmiş. Rehberimizin bu açıklamasına benim tepkim, "Hayret, İngilizlerin faydalı olduğu ülke de varmış..." oldu.  DIŞI ÇEVRECİ, İÇİ VERİCİ Afrikalılar baz istasyonlarını yapay ağaçlara gizleyip görüntüyü bozmamış. Johannesburg elmas ve altının ana vatanı 1867'de elmasın bulunması Güney Afrika'nın rengini değiştirmiş. 1886'dan itibaren altın yatakları işletilmeye başlanınca Johannesburg, ülkenin en büyük merkezi durumuna gelmiş. Bir süre önce Başbakan'ın ziyareti sebebiyle gittiğimiz Bruney'de bulunduğumuz günlerde, "Aman kaşık-çatal, musluk-anahtar ne bulursanız çantaya atıp getirin" şeklinde onlarca mesaj almıştık... Oysa bu mesajları asıl Johannesburg'ta olanlara göndermek lazım. Zira 'altın'ın, dünya ehli ile ilk buluştuğu yer bu şehirmiş. Dünyada üretilen her 100 kilogram altının 65 kilogramının Güney Afrika'da üretildiğini, Johannesburg'un ise bu ülkenin ekonomik kalbi olduğunu düşünürseniz bu şehrin, bu ülke için ne kadar önemli olduğu anlaşılır sanırım. Ayrıca, toprağı eşeleyince karşınıza çıkan bol kalorili 'siyah altın'ların ocakları da yine bu bölgede yoğunlaşmış durumda... Johannesburg para devir daiminin en hızlı olduğu şehir. 1867'de elmasın bulunması Güney Afrika'nın rengini değiştirmiş. 1886'dan itibaren altın yatakları işletilmeye başlanınca Johannesburg, Güney Afrika'nın en büyük merkezi durumuna gelmiş. Çeşitli endüstri kollarının (işletme, elektrik, kimya sanayi) yanı sıra ticari ve kültürel kuruluşlarıyla Johannesburg, Güney Afrika'nın en büyük ekonomik merkezi. YARIN: GÜNEYİN EN GÜNEYİ, ÜMİT BURNU
.BM'de kıtalar ve inançlar temsil edilmeli
2012-11-10 01:00:00
> BRUNEI Bali'deki Demokrasi Forumu'ndan sonra Başbakan Erdoğan'ın neredeyse bütün ülke temsilcileriyle yaptığı ikili temaslar da bittikten sonra Brunei'ye müteveccihen yola çıktık. Yolu yarıladığımız sıralarda Başbakan Erdoğan sürpriz bir şekilde kabine geldi ve kendisine ikram edilen tropik meyvelerden bize de ikram edilmesini istediğini, bunu kontrole geldiğini söyledi. Ekip bu konuda medyanın tam desteğini aldı çünkü bütün görevliler, ikramlarının geri çevrilmesini âdeta başarısızlık olarak addediyor... Meyve muhabbetinden sonra ayaküstü başlayan ve gelen sorularla daldan dala devam eden sohbetin özellikle BM ile ilgili bölümünü sizlerle paylaşmak istedim. Çünkü konuşulanlar, dün üst manşetimizde yer alan haberin ve Bali'deki forumdan aktardığımız, "Bu BM ile asla..." şeklinde özetlenebilecek izlenimlerimizin sonrasında zihinlerde oluşan, "Nasıl bir yapı olmalı?" sorusunun cevabı gibiydi. ADİL TEMSİL OLMAZSA OLMAZ Başbakan, "Şu andaki haliyle her şeye, her zaman beş ülke karar veriyor. Hatta bunlardan bir tanesi 'hayır' dediği zaman en hayati konuda bile adım atılamıyor" sözleriyle, neye itiraz ettiğimizi bir kere daha hatırlattıktan sonra zihnindeki müstakbel 'BM Güvenlik Konseyi'nin yapısını şöyle açıkladı: Biz diyoruz ki, Güvenlik Konseyi her kıtadan ve İslamiyet'ten Budizm'e her yaygın inanç sisteminden birer temsilciden oluşsun. Bu temsilciler kendi içinde dönüşümlü olarak değişsin. Ve bu üyeler birer yıl tam yetki ile başkanlık görevini yürütsün... Böylece, bugün dünya üzerinde BM'nin aciz kaldığı bütün mağduriyetlerin ana çözümü olarak gösterilen "temsilde adalet" ilkesinin gerçekleşmiş olacağı düşünülüyor. Belki o zaman BM, daha itibarlı ve dünya genelinde, gerektiğinde 'hakem' rolü oynayabilecek bir hale gelecek. ALMANYA ÇIKAR PEŞİNDE "Peki daimi üye olmayan Almanya, Japonya, Brezilya gibi ülkeler BM'nin bugünkü yapısına ve değişiklik çabalarına ne diyor?" sorusuna verilen cevap ise BM'de kimin, nasıl bir değişiklik peşinde olduğunu ortaya koyuyor: Almanya 20 yıldır BM Güvenlik Konseyi'nde değişiklik istiyor ama sadece kendisi için. Yani, 'Şu andaki yapı kalsın ama ben de dahil olayım' diyor. Gerçekleşmesi istenen çoğunluğa dayalı yapıyı da iyi dizayn etmek gerektiği gündeme geldi. Zira, küçük bir ülke, çoğunluğu sağlamak için kilit ülke haline gelebilmekte ve farklı işbirlikleri sağlıksız kararlara sebep olabilmektedir. Bunlar ilerleyen süreçte netleşecek konular. Ama çok net olan bir şey var; BM için geri sayım başladı. Ne mutlu vesile olanlara...
.Zirvenin özeti: Bu BM ile asla...
2012-11-09 01:00:00
> BALİ Arkadaşımız Osman Sağırlı farklı insanî dramlar sebebiyle Haiti'den Somali'ye, Arakan'a kadar dünyanın değişik sancılı bölgelerinden aktardığı izlenimlerinde en büyük sorumluluğu taşıyan BM'nin hiçbir şey yapmadığını, hatta buralardaki muhtaç insanlar için toplanan paraların bir avuç BM görevlisi tarafından, kendi lüks ve konforları için nasıl çarçur edildiğini aktarmıştı kamuoyuna... O dönemlerde henüz fazla tartışılmasa da bizim, "BM'nin yapısı değişmelidir" mealindeki yayınlarımız tarihe önemli bir not düş-müştü. Bir süre sonra özellikle Suriye'de yaşananlar BM'yi kökten sarsan bir etki yaptı. Çünkü, süreç ilerledikçe artan katliamlar karşısında BM'nin kılı kıpırdamadığı gibi Türkiye vb. ülkelerin teşebbüsleri de iki daimi üyenin menfaatleri uğruna harcanırken aslında bir taraftan da BM'nin acziyeti bütün çıplaklığıyla gözler önüne seriliyordu. Bu aşamada Başbakan Erdoğan BM'nin yapısını tartışmaya açtı. Ama artık herkesin bildiği bu gerçekler, dünyanın beş efendisinin işine gelmediği için gündeme de gelmedi. Çünkü, bu ülkeler BM'yi, kendilerine hizmet etmesi için kurmuştu ve bu yapı 'değiştirilemez hatta teklif dahi edilemez'di. ZİRVEDE BM MUTABAKATI... Ama artık dünya çok değişti ve BM'de de mızrak çuvala sığmaz hale geldi. Nitekim, 5. Bali Demokrasi Forumu'nda da ev sahibi Endonezya'nın Cumhurbaşkanı Yudhoyono, daha açış konuşmasında, "Uluslararası toplum, Suriye ve benzer ülkelerdeki insanî trajedilerin önüne geçilmesi için koruma görevini üstlenmelidir. BM Güvenlik Konseyi'nin reformuna bugün hiç olmadığı kadar ihtiyacımız var. Güvenlik Konseyi ancak küresel gerçekliğe uygun olarak temsil ile etkin olabilecektir" diyerek âdeta çerçeve çizdi. Daha sonra kürsüye gelen Başbakan Erdoğan da Türkiye'nin bu konudaki tavrını çarpıcı ifadelerle tekrarladı. Başbakan'ın, "BM'nin hem vizyonu hem de yapısı yenilenmek zorundadır" şeklinde özetlenebilecek bu sözleri geniş yankı yaptı. OKYANUS SAHİLİNDE DE KONU BM Akşam üzeri Hind Okyanusu sahilinde Başbakan Erdoğan ve Türk heyeti ile zencefil çayı içerken perde arkası izlenimleri de aldık. Başbakan Yardımcısı Beşir Atalay, Başbakan'a, "Efendim BM ile ilgili eleştirileriniz bütün liderler tarafından büyük ilgi gördü" derken, Başbakan da "Bütün liderler 'Good speech, good speech' deyip durdular ama önemli olan fiiliyat" ifadeleriyle bu konunun bundan sonra da takipçisi olacağının sinyalini verdi. Görünen o ki, Esad kendisi ile birlikte BM'yi de tarihe gömecek. Bunun zamanı o kadar önemli değil. Âlimler, "Bir şey mutlaka olacaksa, oldu bilmelidir" demişler. Bence artık BM'nin de yeni yapısı üzerinde ders çalışılmalı ve bu yapıda Türkiye'nin, etkin olduğu geniş coğrafya ile mütenasip olarak azami inisiyatif sahibi bir konumda yer alabilmesinin altyapısı hazırlanmalıdır.
.MÜSİAD: Nâm-ı diğer inovasyon...
2012-09-16 01:00:00
> KONYA MÜSİAD ile yakın diyaloğumuz, çok değerli 3. dönem başkanı Ömer Bolat ile başladı kesintisiz devam ediyor. Aynı dönemde iki farklı kurulda görev tevdi etmeye varan teveccühlere mazhar oldum. Bu vesile ile öncelikle 7-8 yıllık izlenimimi paylaşmak isterim ki MÜSİAD'ın, "içki içen birini üye kabul edip etmeme" tartışmaları ile çizilen portrenin çok çok fevkinde, çok aktif, katılımcı ve hızlı gelişen bir yapıya sahip olduğunu gördüm. Yöneticileri, en çok MÜSİAD'ı ve faaliyetlerini hakkıyle tanıtamadıkları gerekçesiyle eleştirmişimdir. Zira... Sabahın 07.00'sinde kurullarla başlayıp gece yarılarına kadar devam eden yoğun faaliyetlerle âdeta bir arı kovanını andıran MÜSİAD Genel Merkezi, sanki bütün teşkilattaki diriliği sembolize ediyor. MÜSİAD, hazırladığı farklı raporlarla da bilhassa ekonomi yönetimi için âdeta projektörlük görevi yapmaktadır. HAZIRLIKLI BAŞKAN Bütün kurumsal faaliyetlerinde, sunumlarda ve yakından izlediğim GİK ve IBF gibi büyük organizasyonda yöneticilerden en çok duyduğum ifadelerden biri "inovas-yon"dur ki, ezber bozan faaliyetleri bu ifadeyi telaffuzu hak etmektedir. Bu hafta sonu da Konya'da gerçekleşen 78. Genel İdare Kurulu'nu (GİK) izleme fırsatı buldum. Aynı zamanda bu organizasyon, yeni dönem ve yeni başkan ile ilk "genişletilmiş" diyaloğumuz idi. Günün yoğun programlarından sonra gittiğimiz Sille'deki sohbette başkan, yönetim mantığını ve başkanlık prensiplerini anlattı. Başkan Nail Olpak da inovasyon geleneğini aynen devam ettireceğe benziyor. Hatta başkanlığa yürüyüş biçimi de tam bir inovasyon örneği... Zira, başkan adaylığı kesinleştikten sonra genel kurula kadarki süreyi, başkan seçildikten sonra zaman ayıramayacağı hazırlık çalışmaları ile geçirmiş. Birçok sektör temsilcisi ile görüşmüş, onları dinlemiş, projelerini paylaşmış. KALKINMA BULUŞMALARI... Konya'daki GİK esnasında ise MÜSİAD'ın, sonuçlarının bütün Türkiye'de hissedileceği daha geniş kapsamlı yeni bir inovasyon uygulamasıyla tanıştık. Kalkınma Bakanlığı bünyesinde bulunan 26 Kalkınma Ajansı ile ortak çalışma başlatılmış. Bu ajansların bölge temsilcileri ile o bölgeyi temsil eden MÜSİAD üyeleri, "kalkınma"nın kamuda belirlenmiş yol haritaları ile özel sektörün beklenti ve şikayetlerini masaya yatırıp, örtüşen ve ayrışan noktaları belirlediler. Hükümetin, uğruna bakanlık ihdas ettiği "kalkın-ma"nın, beklenen seviye ve süratte gerçekleşmesi için neler yapılması gerekenleri tespit ettiler. Bence bu, uzun vadeli bir ulusal inovasyondur... Zira bu teşebbüs her şeyden önce, hep şikayet ettiğimiz 'bürokrasi' ile kalkınma bazında en hızlı ve isabetli mücadelenin de en kestirme yoludur. Bu yeni iş birliği projesi, hükümete de "deneme yanılma" sistemi ile zaman harcamadan, en isabetli uygulamaya en kısa yoldan ulaşma fırsatı vermiştir ki yoğun programını zorlayarak Konya'daki heyecanı paylaşan Kalkınma Bakanı Cevdet Yılmaz da bu fırsatın farkında olduklarını ilan etti.
.Avrupa'dan bakınca...
2012-09-08 01:00:00
2014 Dünya Kupası grup eleme maçı için iki gün evvel Amsterdam'a geldik. Futbol Federasyonu "iyi bir başlangıç için" yayın yönetmenlerini de davet etmiş. Gerçi medya ile başlanan işlerin pek de hayırlı olmadığı görüldü ama Futbol Federasyonu Başkanı Sayın Demirören'in BJK Başkanlığı döneminde (neredeyse bütün yayın yönetmenlerinin Beşiktaşlı olmasının da etkisiyle) gelenekselleştirdiği "medya destekli Avrupa Seferleri"ni federasyona da taşıdığı anlaşılıyor. Neyse Hollanda'ya dönelim... Bendeniz elbette haddimi aşarak bir futbol otoritesi gibi yanlış kurulan takımdan, ilk sınavdaki taktik hatalarından, bu fırsatın bir daha zor yakalanabileceğinden filan bahsetmeyeceğim. Bunlar, biz Amsterdam'ın su kanallarını sayarken Milli Takım'ın antrenmanından aldığı nefese kadar her şeyini takip eden değerli Spor Müdürümüz Naci Arkan'ın işi...  BİZİM İLK DÜĞME YANLIŞ GALİBA... Dün gün boyunca Amsterdam'da dolaştık. Cuma namazını da kilise iken satın alınıp camiye çevrilen görkemli bir binada kıldık. Belki buralarda çok alışılmış bir ayrıntıdır ama beni oldukça etkiledi. Simetrik bir durumun Türkiye'de cereyan ettiğini düşündüm... Sonra maç saatine kadar caddelerde dolaştım. Ay-yıldızlı formalarla gruplar halinde dolaşan, tezahürat yapan Türk gençleri gördüm. Üstelik de etrafta bir tek polis memuru yokken... Bu manzaralar da beni çok düşündürdü. Yine Hollandalıların, bu maçın rövanşında aynı vaziyette İstanbul'da dolaştığını hayal ettim. Gerisini ise düşünmek bile istemedim... Maç öncesinde ise yol boyunca Türk bayraklarıyla süslenmiş konvoylar eşliğinde Amsterdam'ın Arena'sına geldik. Bizi stat civarında Türk ve Hollandalı taraftarlardan oluşan karnaval havasındaki kalabalık karşıladı. Maçı ise Milli Takım formalarımızla Hollandalıların arasında izledik. Hiç kompleks yapmayalım beyler... Avrupa'nın, her şeye rağmen demokrasi, insana saygı ve fair play hususunda bizden fersah fersah ileride olduğu her vesile ile ortaya çıkıyor. Bu özeleştiriye cevap olarak kimse bizim üstün meziyetlerimizden filan bahsetmesin. Zira, oradan baktığımızda durum daha da vahimleşiyor. Çünkü normalde bizim dinimizin, örf ve adetlerimizin bu meziyetlerin çok daha fevkinde telkinleri var aslında... Netice itibariyle spordan siyasete her alanda hâlâ Avrupa Kriterlerine ihtiyacımız olduğu anlaşılıyor...
Atayurt'tan geliyorum
2012-07-08 01:00:00
Gezi yazısı-1 NUH ALBAYRAK yazıyor Altı Çin, üstü Rusya; işte Mongolya... Türkiye'nin iki misli; geniş bir araziye sahip olmasına rağmen denize kıyısı olmayan bir ülke... Bu kadar şanssız bir coğrafya olmaz herhalde. Yukarı baksan Rusya, aşağı baksan Çin... Geleneksel giyinen yaşlıların yanında, 'çılgın batı' tarzı gençler, uzaydan düşmüş gibi görünen kadınlar ve "Bu ne ya... Ben neredeyim?" dedirten cinsten lüks jeepler... İşte Moğolistan! Moğolistan, bizim için özel anlamı olan 'Orta Asya'nın öbür ucunda, 'Türkistan' ile Doğu Türkistan arasında, 'Atayurt' diye andığımız bölgede yer alır. Ama pek tanımadığımız bir ülke olduğu da bir gerçek. En azından ben böyle hissettim ve bana ilginç gelen bazı izlenimlerimi sizlerle paylaşmaya karar verdim. Bu noktada, Orta Asyalı olduğu 'gözlerinden' okunan Yayın Koordinatörümüz Aydoğan Kaçıra'nın teşvik ve tazyikini de dile getirmek zorundayım... FOTO GALERİ Türkiye'nin iki misli; geniş bir araziye sahip olmasına rağmen denize kıyısı olmayan, Rusya ve Çin tarafından kuşatılmış bir ülke... Dünyada bu kadar şanssız bir coğrafya olmaz herhalde. Yukarı baksan Rusya, aşağı baksan Çin... Ne fark eder demeyin. Bir kere, ülkenin bir kısmını Rusya (Rusya'ya bağlı Buryat Özerk Bölgesi), bir kısmını da Çin (İç Moğolistan) zaten iç etmiş. Kalan kısmının da (Moğolistan Halk Cumhuriyeti) bu iki ülkenin, özellikle de Rusya'nın her alanda görünmeyen bir markajı altında olduğunu daha Ulan Batur'un mimarisinden anlıyorsunuz. Zira binalar, (yeni inşa edilen siteler dahil), komünist ülkelerde görmeye çok alıştığımız kibrit kutusu modeli 'soğuk' bloklardan oluşuyor. Yine Rusya'nın "merkeziyetçi" alışkanlığının yansıması olsa gerek; 1350 m. yüksekte kurulu, yıllık iklim ortalaması -1.3 derece olan ve dünyanın en soğuk başkenti olarak anılan Ulan Batur, şehrin ortasından geçen dev boruların oluşturduğu merkezi sistem ile ısıtılıyor. Düşünebiliyor musunuz, biz bu sistemi tek bina için bile çekemiyoruz. Çin işkencesi gibi... Aylarca süren kış boyunca hava sıcaklığının; pardon soğukluğunun eksi 40'ları bulduğu bir yerde bekle ki 'merkez'den sıcak su gele... Neyse binalara takılıp kalmayalım, yavaş yavaş şehre dalalım... Ulan Batur'a adım atar atmaz 'tezat'lar sizi sarsıyor. Tarih kitaplarında gördüğümüz gibi giyinen yaşlıların yanında, kafasının iki tarafını kazıtıp tepesini diken 'çılgın batı' tarzı gençler, çamur deryası caddelerde; sanki yere basmadan yürümeye çalışan, uzaydan düşmüş gibi görünen modern giyimli, yüksek ökçeli Moğol kadınlar, oto tamirhanesi görünümündeki caddelerde birkaç adımda bir gözünüze batan süslü bar ve pavyonlar... Yollarda hakim olan eski model döküntü araçların arasında, "Bu ne ya... Ben neredeyim?" dedirten cinsten lüks jeepler ve arabalar... Halkla olan ilk diyaloglarımdan, kendini beğenmiş şımarık Avrupalıların dışında, Balkanlar'dan Afrika ve Asya'nın büyük bölümünde geçerli olan Türkiye'den; özellikle de İstanbul'dan olmak 'itibarı'nın, burada da geçerli olduğu intibaını ediniyorum. Bu düşüncemi, yaklaşık 20 yıldır orada yaşayan Mustafa Bey ile paylaştığımda, Türkleri 'yabancı' olarak bile görmediklerini söylüyor: "Batılı bir turisti gördükleri zaman, 'bak yabancı' diye bize gösteriyorlar." Bunda, 150 bin civarında olduğu tahmin edilen "Türk" kökenlinin veya nüfusun yüzde 6'sını teşkil ettiği söylenen Müslümanların bir etkisi var mı bilmiyorum... ULAN BATUR AYNEN BİZİM KÖY GİBİ... Bendeniz, Konya'nın Ilgın kazasında geniş bir vadinin ortasında, çok eski tarihlerde kurulmuş, yaklaşık 1500 haneden oluşan büyük bir kasabada doğdum. Kasabamızın adı Çiğil ve bugün Kırgızistan sınırları içinde bulunan 'Balasagun' bölgesinde yaşayan ve Moğolların zulmünden kurtulmak için Anadolu'ya göç eden Çiğil Türkleri tarafından kurulmuş. Çocukluğumda, kasabanın 'old town (eski şehir)' bölümü çok dikkatimi çekerdi. Sanki sarp dağlar arasına sıkışmış, arazinin santimle ölçüldüğü bir yermiş gibi evler kucak kucağaydı. Evin içi ise birinden diğerine geçilen zincirleme odalardan, labirent koridorlardan oluşuyordu. Cephe duvarı olmadığı için pencere de olamayacağından odalar, 'dam'a açılan 'tepedelik'ler vasıtasıyla aydınlatılmaya çalışılırdı. Haliyle evinize, bırakın atın-arabanın gelmesini, yayaların bile tek sıra halinde ilerlemek zorunda olduğu 'aralık'lardan geçerek ulaşabilirdiniz. Tonlarca arpa, buğday hatta saman evin metrelerce uzağındaki aralık başına boşaltılır ve eve sırtınızda taşınırdı. Aslında kendi mahallemi ve doğduğum evi tarif ettim... Rahmetli dedemden, "Bizim aslımız Yörük'tür. Atalarımız burayı yurt edinmiş" sözünü duyup, 'Yörük'ün anlamını da öğrendikten sonra, "Her mevsim başka bir yaylada konaklayan, çadırdan başka kapalı mekanlarda hafakanlar basan atalarımız bu 'tepedelikli' evlere kendisini niçin hapsetti acaba" diye çok düşünürdüm. "Moğolistan'dan memleket muhabbetine nasıl geçtik" demeyin. Ben de bunları, Ulan Batur'da hatırladım ve yılların derinliklerinde kalan o soru tekrar zihnimde canlandı...  ATAYURDA KÖPRÜ KURULDU Asırlardır Atayurdu diye andığımız, hasretiyle uzaktan yandığımız topraklar şimdi artık çok yakın. Haftada üç günle başlayan ve kısa zamanda her güne yayılması beklenen uçak seferleriyle Türk Yurdu şimdi daha yakınlaştı. Coşku ile karşılamalarına bakılırsa onlar da bize kavuştu...  "ATIMIZ CANIMIZ, ÇADIRIMIZ DA ÇADIRIMIZ..." Uçak keşfedilmiş, kapı komşuları uzayı yol etmiş umurlarında değil; "At, 'murat'tır" diyor, onu hiçbir şeye değişmiyorlar. Hâlâ uçsuz bucaksız vadilerde uzun mesafeli at yarışı geleneklerini sürdürüyorlar. Nitekim bir tanesine, Orhun Abideleri'nden dönerken rastladık.  Moğol Çadırı önünde hatıra... THY Psikologu Ceyda Şenel, Hostes Rabia Çalışkan, THY Basın Danışmanı Dr. Ali Genç, TAV Yönetim Kurulu Üyesi Mehmet Erdoğan, Hostes Melike Çokon ve bendeniz...  ÇADIR İTİBARDIR Moğolların "Onsuz olmaz" dedikleri bir diğer gelenek de Moğol Çadırı. Hatta itibarlı misafirleri bu çadırlarda ağırlıyorlar. Mesela Cumhurbaşkanlığı'na kurulan Cengiz Han Çadırı'nda sadece önemli konuklar ağırlanıyormuş. Hele şehir dışına çıktığınızda geniş vadilerde çadır kentler en sık karşılaşacağınız manzaradır.  Direksiyon zıtlığı sadece bu iki araçla sınırlı değil, nerdeyse yüzde 50-50... 70'LERİN SİRKECİ'Sİ GİBİ Bolluk içinde darlık Moğolistan'da yolda gördüğünüz bütün araçlar 'taksi'dir. Her gelene el kaldırabilirsiniz. 'Korsan' da yok, 'korsana bindin' cezası da... Moğolistan 1.5 milyon kilometrekarede sadece 2.8 milyon kişinin yaşadığı dünyanın en seyrek nüfuslu ülkesi. Bu nüfusun da yarıdan fazlası başkent Ulan Batur'da toplanmış. Hadi bu da onların bileceği bir iş; biz de yıllardır, "Köyden geldim şehre, şaşırdım birden bire" şarkısı söylemiyor muyuz!.. Fakat beni şaşırtan ve ta oralardan köyüme döndüren ilginç durum şu... Aynen bizim dedeler gibi ucu bucağı görünmeyen vadileri at ve davar sürülerine terk etmişler ve daracık bir alanda binaların itişip kakıştığı bir şehir kurmuşlar. Bizim köyün aralıkları kadar olmasa da; daracık yollarda her gün saatlerce çile dolduruyorlar. 70'lerin Sirkeci, Eminönü manzaralarından daha vahim. Kilitlenmiş kavşaklarda trafik polisi de çaresizlikten kenara çekilip seyrediyor. Bizim, polis eskortuyla 'bir düz, iki tersten' örerek iki saatte geçtiğimiz caddeleri onlar, ne kadar zamanda ve nasıl aşıyor bilmiyorum. Yolların tamamı çift yönlü ve çok dar. Belli başlı ana kavşaklar dışında sinyalizasyon sistemi yok. Gece yarısında bile trafik sakinleşmiyor. Bundan sadece trafiği fırsata çeviren taksiciler memnun. 'Taksimetre' diye tutturmaz, parayı bastırırsanız sizi çok ilginç yerlerden götürüp 'şıp' diye menzile ulaştırıyor. Bu arada, yolu düşenlere bir not; Moğolistan'da yolda gördüğünüz bütün araçlar 'taksi'dir. Her gelene el kaldırabilirsiniz. 'Korsan' da yok, 'korsana bindin' cezası da... Sadece, 'uluslararası' havaalanının iki şeritli, tek yönlü 'protokol' yolunun yanı başındaki boş araziden iki şeritlik bir yol daha açıyorlar. Muhtemelen, Başbakan Erdoğan, bu ülkeyi ziyaret ettiği sıralarda, 'duble yol'u kulaklarına fısıldadı... Trafikte dikkatimi çeken bir ilginç durum daha... Araçların kiminin direksiyonu sağda, kimininki solda... "Peki trafik hangi yönden işliyor" diye sorarsanız, sağdan ama ne fark eder ki... Bu karma direksiyon meselesini araştırdım. Rusya'dan Kore'ye, Japonya'ya kadar her yerden ikinci el araba almışlar. Özellikle Japonlar buraya sattıkları önemli miktardaki ikinci el araçların boyasını, kaportasını elden geçirmiş ama direksiyonları sola almayı unutmuşlar!.. Artık öyle ne bulurlarsa almıyorlar ama mevcut karmaşa ne zaman sona erer bilinmez... KAYIPLARIMIZI ORADA BULDUK Bizim çocukluğumuz da yaylalarda geçti. Çadırlarda, damlarda yattık, sürüler otlattık. Minik oğlakların, kuzuların inanılmaz sevgisini tattık. Sonraları modaya uyup şehirlere taşındık ama bu bahsettiğimiz manzaralar bıraktığımız yerlerde de yok artık. Elbette yaylalar yerinde duruyor ama damların yerinde villalar, davarların yerinde de arabalar var. İşte çocukluğumla birlikte yıllara gömülüp giden bu hatıraları Moğolistan'da tekrar hatırladım. Yeşile boyanmış uçsuz bucaksız yaylalar ve keyfince otlayan kuzular, koyunlar. Her şey eskisi gibi, hiç bozulmamış. Oksijen bile hormonsuz. Hele o gökyüzü... Meğer bizim gördüklerimiz gökyüzü değil, 'gömük yüzü'ymüş. Cam gibi parlayan gökyüzü ile bembeyaz bulutlar; başlı başına bir fotoğraf... YARIN: TARİH HAZİNESİ, ABİDELER BELDESİ
.
. Türk medeniyetinin doğduğu yer2012-07-09 01:00:00
Gezi yazısı-2 NUH ALBAYRAK yazıyor Altı Çin, üstü Rusya; işte Mongolya... Bugünkü Moğolistan Türklerin 'Anayurdu'dur. Türk medeniyetinin en eski eserleri olan Orhun Âbideleri devletimiz tarafından restore edildi. Türk tarihinde ilk defa iki kardeş; Bilge Kağan ve Kül Tigin, devlet idaresini kıskançlık duymadan birlikte idare etme basiretini göstermiştir Moğolistan'ın tarihi değer ve derinliklerini anlatmak için "Atayurt"un üzerine söylenecek başka söze hacet yok zaten... Gezimiz kapsamında bu bölgede bulunan ve bizim için çok büyük değere haiz olan Orhun ve Tonyukuk Abidelerini de ziyaret ettik. Bunlarla ilgili bilgileri, tarih konusunda otorite olan yazarımız Ekrem Buğra Ekinci'den talep ettim, sağ olsun bizi kırmadı. Dilerseniz ilk yazılı belgelerimiz olan bu abideleri biraz tanıyalım... 'Türk' sözünü ilk defa resmî devlet adı olarak kullanan Göktürk Hakanlığı'dır. 'Göktürk'; Gök'ten türemiş gibi bir mânâya gelir. Göktürkler, Hun İmparatorluğu'nun mirasçısıdır. Bilge Kağan ve Kül Tigin; Göktürk Hakanlığı'nın en meşhur hükümdarlarıdır. 682 yılında dağılmış boyları bir araya topladığı için İlteriş (Ülke Toplayan) unvanını alan Kutluğ Kağan'ın oğullarıdır. Türk tarihinde ilk defa iki kardeş devlet idaresinde birlikte hareket etmiş ve hiçbir kıskançlık duymadan birbirlerine yardım etmiştir. Bilge Kağan ile Kül Tigin iç ve dış bütün tehlike ve tehditleri ortadan kaldırdı. Doğu Roma İmparatoru Göktürklere elçiler gönderip iyi münasebetler kurmuştu. Bu devirde Göktürk Devleti, Asya'da büyük bir prestij elde etti. Bilge Tonyukuk, Türk tarihinin en mühim şahsiyetlerindendir. Bilge Kağan, Budizm'in Türkler arasında yayılmasına göz yumunca, vezir Bilge Tonyukuk buna karşı gelerek, hayatî bir din olmayan Budizm'in Türk milletini uyuşturacağını söylemiştir. Nitekim Çin hâkimiyetine düşen Tibetliler buna canlı bir misaldir. Böylece tarihçiler Bilge Tonyukuk'un bu ileri görüşlülüğü ile Türk milletine büyük bir hizmetinin geçtiğini söyler. Göktürk devrinin en mühim eseri Orhun Âbideleri'dir. Bunlar 720-735 seneleri arasında diktirilmiş altı taş sütundur. Moğolistan'ın kuzeyinde Orhun Nehri kenarındaki Koşo Saydam gölü vadisindedir. Bugünkü Moğolistan, Türklerin anayurdudur. Moğolların anayurdu ise daha kuzey doğusundadır. Bilge Kağan ile Kül Tigin kitâbeleri bir km arayla bulundu. Bilahare Türkiye tarafından restore edilerek iki abide de aynı bölgede kapalı bir alana taşındı. Bilge Tonyukuk'un kitâbesi bunların doğusunda Tola Nehri yanında Bayan Çokto havzasındadır. Kitâbeler, eski Türk dili, tarihi, edebiyatı, hukuku, sanatı, töresi hakkında mühim bilgiler verir. Türk ismi, ilk defa bu kitâbelerde geçer. Dünyanın eski ve mükemmel alfabelerinden birisi olan ve sağdan sola yazılan 38 harfli Göktürk yazısı ile yazılmıştır. Burada, Bilge Kağan ile kardeşi başkumandan Kül Tigin'in ve Bilge Kağan'ın kayınpederi olan Vezir Bilge Tonyukuk'un bir ara Çin esâretine düşen Türk Devletini yeniden kalkındırmak için yaptıkları gayretler anlatılır ve gelecek Türk nesillerinin bu tecrübelerden istifadeleri istenir. Ayrıca istiklâl fikri verilir. Bu kitâbelerdeki ifadeler parlak bir millet şuurunun göstergesidir. Hakan, kendisini halktan birisi gibi görüp teb'asına hesap vermektedir. Ayrıca teb'asını hatalarından dolayı bir baba gibi ikaz etmektedir. Kitâbelerden üç tanesi çok mühimdir. Bunlardan ilki 243 ve 217 cm yükseklikteki iki taştan müteşekkil Bilge Tonyukuk kitâbesidir. 720 yıllarında dikilmiştir. Kül Tigin'e ait olan 732 tarihlidir ve 3.35 metre yüksekliktedir. Bilge Kağan'a ait olanı ise 735 tarihlidir ve 3.75 metre yüksekliktedir. Zamanın yıpratmasından oldukça iyi korunmuş sayılabilir. Orhun Kitâbeleri'ni 1889 yılında Rus tarihçi Yardintsev buldu. 1893 yılında Danimarkalı Vilhelm Thomsen, Rus Türkolog Radloff'un da yardımıyla, kitâbelerdeki Çince yazılardan istifade ederek Orhun alfabesini çözdü ve kitâbeleri okumaya muvaffak oldu.  HASRETLE SARILDILAR Orhun Abideleri'ne ulaştığımızda geriye çekilip Türk heyetinin kavuşma coşkusunu 'panoramik' izledim. Yıllar süren hasretten sonra gelen vuslat gibiydi...  ANITLAR BAYRAM ETTİ "Türklüğün temel taşları"na ilgi çok büyüktü... Sayın Maliye Bakanı Mehmet Şimşek ile birlikte hatıra fotoğrafı çektiren kabin görevlileri doyamamış olacak ki takım halinde tekrar kuşattılar anıtın çevresini... Heyetimizin şahsına münhasır üç değerli ismi olan İskender Pala, Aladdin Kuday ve Dr. Ali Genç'i ise içeride yakalayamadığımız için müze kapısında telafi etmeye çalıştık hatamızı... Bendeniz ise fotoğraf çektirme zevkini, Karakurum'da emanet bulduğum ok ve yay ile tatmaya çalıştım.  MOĞOLİSTAN'IN EN KALİTELİ YOLU Burası Türkiye'nin inşa ettiği, Karakurum ile Orhun Abideleri arasındaki 40 km'lik yol. Başkentin en 'lüks' caddelerinde bile bu kalitede yol yok. Hatta diğer yollarda Ege haritası çizer gibi gitmeye alışan Moğol şoförlerin bu yolda seyrederken uykusu geliyor.  Paralanan Ulan Batur'da her yer inşaat. Köprü de kuruldu. Şimdi sıra Türk müteahhitlerde... BİNALAR YÜKSELİYOR Moğollar maden bulmuş gelirini halka dağıtmış Moğolistan, birkaç yıl öncesine kadar birçok ülke gibi yer altındaki hazinelerin fakir bekçisi durumundaymış. Ama 2009'da bir düzenleme ile madenlerini yabancı şirketlere açmış. Bu karar, Moğollar için tam bir dönüm noktası olmuş. Çünkü devlet, madenlerden aldığı payın büyük kısmını doğrudan nakit olarak halka dağıtmış. Cebi para gören çarşı-pazara koşmuş, ekonomileri rekor büyüme kaydetmeye başlamış. Alışveriş hevesleri biraz geçince bina yapmaya başlamışlar. Nitekim, Ulan Batur'un her yerinden inşaatlar yükseliyor. İşin ilginç yanı, Moğolistan'ın etrafında çok aktif olan Türk yatırımcılar burada pek yokmuş. Ama THY uçuşlarının başlamasından sonra bu durumun da değişeceğini tahmin ediyorum.  Moğolistan Milli Müzesi, tarihî değerlerinin büyük bölümünü içinde barındıran en önemli mekanları... ADIM BAŞI MÜZE VAR Asırlık geleneklerini yaşatmaya çalışıyorlar Moğollar, Rus kültürünün yoğun etkisine rağmen geçmişle irtibatlarını sağlayan kültürlerine sımsıkı sarılmışlar. İnsan, onları görünce; "Bizi savuran ne menem rüzgârmış ki, Ruslardan baskın çıkmış; bizi atalarımızdan koparmış" diye düşünmeden edemiyor. Belki kalkınmayı tamamlayamamış olabilirler ama kültür ve sanat konusunda çok iddialılar. Hayatın her adımında atalarından, köklü geçmişlerinden derin izler bulursunuz. Sadece Ulan Batur'daki müzeleri hakkıyla gezmek için bir hafta yetmez. Sanat merkezleri, tiyatro salonları, kütüphaneleri... Ayrıca en popüler alışveriş merkezleri atalarının kullandığı objelerle dolu. Hatta günlük hayatlarından kullandıkları eşya ve aksesuara kadar her alanda tarihlerini hâlâ yaşıyorlar. BİTTİ
. Artık Türkiye gazetesinde haber de seyredebilirsiniz
2012-06-27 01:00:00
Değerli okuyucularımız, Yayıncılıkta başarılı olarak 40., 50. Yaşları idrak etmek oldukça zordur. Bir lokantacı olsanız, lezzeti bir kere tutturduğunuzda ve tattırdığınızda artık kurumunuzu aynı verimlilikte asırlara taşımanın tek şartı o lezzeti iyi muhafaza etmektir. Sultanahmet köftecisi önünde, komşu köfteciye kadar uzanan kuyrukların aradığı tek şey "o eski lezzet"tir. Oysa gazetecilikte bu, o kadar kolay değildir. Çünkü bir taraftan yayın ilkelerinizi, ilerleyen yıllarda şartlar ne olursa olsun muhafaza etmek, diğer taraftan da sektörünüzdeki baş döndüren gelişmeleri sürekli izlemek ve uygulamak zorundasınız. Yani son derece muhafazakâr ama aynı zamanda bir o kadar da yenilikçi olmak zorundasınız. Oysa köklü yayın kurumlarında değişim; büyük gemilerin manevrası gibi oldukça zordur. BİZE BAKINCA... Bu iki açıdan Türkiye gazetesini değerlendirecek olursak... Bir kere başlangıçta belirlenen yayın çizgisi ve ilkelerimizin isabet derecesi her geçen gün daha iyi anlaşılmaktadır. Nitekim, 22 Nisan 1970 tarihinde yayınlanan ilk nüshamızda yayınlanan adeta bir manifesto niteliğindeki "Önce Demokrasi" başlıklı yazıdan birkaç satır aktarmamız bu iddiamızı ispatlamaya yetecektir: "Gazetemiz, Millet Meclisinin kuruluşunun yarım yüz yılını doldurduğu bir tarihte yayın hayatına atılıyor. Bu (yayına başlama tarihi olarak 22 Nisan'ın seçilmesi), bir tesadüf değildir. Böyle mutlu bir günün arefesinde çıkmayı, demokrasiye yürekten bağlı olduğumuz için istedik. ... Görevlerimizin başında önce Millî Hâkimiyeti ve demokrasiyi korumak gelmektedir. Milletin beka şartı saydığımız bu rejimi, bugün çok karanlık akıbetlere doğru sürüklemek isteyenler var. İlim kuruluşları ise bambaşka bir hüviyet içindedir. Profesörler kürsülerini terk etmiş, politikacıların arasına karışmıştır. Gençlik, bombalar imal ediyor, barikatlar kuruyor, birbirini öldürüyor. Gazetemiz, bu hareketlerin eninde sonunda demokrasiye zarar vereceğine inanmaktadır. Bu sebeple, aşırı sağ, aşırı sol denen ve kardeşi kardeşe vurduracak olan rejim dışı sistemlere tamamen karşıyız. ....... Milliyetçiliği, "ırkçılık" değil, Türk Milletinin bütünlüğüne ve demokrasi içinde yükselmesine yardımcı bir vasıta saymaktayız. ....... Din ve vicdan hürriyetleri hususundaki düşüncemiz ise açıktır. Türkiye bir Müslüman memleketidir. Ama hemen belirtelim ki, dinin yeri, politikanın dışında ve üstündedir. İslâmiyet'in muhatabı bütün insanlık, alanı ise bütün dünyadır. Bu sebeple, onu şu veya bu şekilde siyasete âlet etmek veya rejimlerden herhangi birinin kalıbına uydurmaya kalkmak, aldanmaların en büyüğüdür. ....... Gazeteciliğin "ticaret" olduğuna inananlardan değiliz. İnsan haysiyet ve haklarına aykırı, demokrasiyi zedeleyecek her davranış bizi karşısında bulacaktır." 42 yıl önce yazılan ve Türkiye gazetesinin gen haritasını oluşturan bu ilkelerin isabet derecesini anlamak için bugün hâlâ darbelerle yüzleşmeye ve demokrasimizi kesintilerden kurtarmaya çalıştığımızı hatırlamak yeterlidir. Gazetemizin Kurucusu ve Sahibi Sayın Enver Ören'in, 40. Yıl Mesajı'nda yer alan, "Bu gazeteyi milletimize hizmet niyetiyle çıkardık. Onu her zaman milletimizin bir emaneti olarak gördük. Bu emaneti göz bebeğimiz gibi koruduk. Gazeteyi hiçbir zaman kendi menfaatimiz için kullanmadık. En sıkıntılı günlerimizde dahi bu hizmetin kesintiye uğramadan devam etmesi için ne gerekiyorsa onu yaptık" ifadeleri, bu ilkelerimizin 42 yıldan beri kıl kadar esnetilmeden uygulanmakta olduğunu göstermektedir. NE KADAR YENİLİKÇİYİZ... Gazetecilikte belki de en zor ve belirsiz konudan bahsediyoruz. Hızla gelişen dünyada insanların her gün değişen ihtiyaçlarına cevap vermeye çalışacaksınız. Bu, yazıldığı kadar kolay yapılabilecek bir şey değildir. Değişen hayat şartlarına paralel olarak gazetelerden beklentiler de sürekli değişmektedir. Durumu gazetemiz açısından değerlendirecek olursak... Açık yüreklilikle söylemeliyiz ki, özellikle 90'lı yıllarda Türkiye'de kültür promosyonunu başlatmış, "eve götürülecek tek gazete" unvânını alarak tiraj rekorları kırmış bir gazete olmamıza rağmen, 2001'den itibaren başlayan krizli yıllar yayınlarımızı da büyük ölçüde rutinleştirmişti. Oysa aynı dönem, yayıncılığın büyük değişim yaşadığı, rekabetin çok acımasızlaştığı ve dijital medyanın da etkisini arttırdığı, bir dönemdi. Biz de bu değişimden daha fazla geri kalmamak için yaklaşık beş yıl önce, başarıya susamış genç kadromuzun verdiği cesaretle yayın kalitemizi arttırma seferberliğine giriştik. Üstelik de çıtayı oldukça yükseğe taşıyarak dijital yayın tehdidine karşı nitelikli yayıncılığı da hedefledik. Bu meyanda sektörümüzde ilk defa, toplumda büyük kesimlerin ortak problemi olan çevre, sağlık, engelliler gibi konulara sosyal sorumluluk anlayışı ile yaklaşan tematik sayfalar oluşturduk. Son üç yıldır ise özel haberciliğe ağırlık verdik ve çok önemli bir mesafe de katettik. Artık her gün bir veya birkaç haberimizin 100'ün üzerinde haber sitesi tarafından iktibas edilmesine alıştık. Onlarca özel manşetimiz bizden günler sonra diğer gazetelerde yer aldı. Bize, takip ve taklit edilme onurunu yaşatan ekibimize şükranlarımı sunuyorum. YENİ BİR DÖNEM BAŞLIYOR... Elinizde bulunan gazete ile yeni bir döneme adım atma gayreti içindeyiz. Şöyle ki... Artık mizanpajımızı da içerikte oluşan canlılığa uygun hale getirdik. Bundan sonra grafik derinliği olan, daha rahat okunan bir gazete sunmaya çalışacağız. Öte yandan uzun zamandır gereken önemi veremediğimiz dijital türevlerimizi de teknik ve editoryal açıdan daha sağlıklı bir yapıya kavuşturduk. Artık yepyeni yüzü ile aktif bir web sitemiz, onun da iPad, iPhone ve Android versiyonları test yayınlarını tamamlamış olarak hizmete sunulmuştur. Yine, bütün sayfalarımızın orijinal haliyle yer aldığı e-Türkiye çalışmamız da tamamlanmış olup birkaç aydan beri yayındadır. Öte yandan Twitter ve Facebook başta olmak üzere önemli sosyal mecralarda da gazetemiz yer almakta, hem her gün içeriğimiz geniş kitlelerle paylaşılmakta hem de yeni gelişmeler, Türkiye Gazetesi imzası ile sunulmaktadır. Bu konuda çok tecrübeli bir ekibimiz günün 24 saatinde görev başındadır. Ve artık önemli bir gelişme olduğu zaman gerek web sitemizde, gerekse Twitter'da ilk duyuran birkaç mecradan biri biz oluyoruz. HÂLÂ KALİTELİ ÜRÜN DEĞERLİDİR... Netice itibariyle hâlâ özgün ve değerli üretiminiz varsa bunu sunduğunuz mecranın hiç önemli olmadığını, her halükârda katma değere dönüşeceğini düşünüyoruz. Evet, şu anda dijital ortamda bu pek mümkün olmuyor. Ama insanlar, sizin o özgün içeriğinize sizden başka yerden ulaşamadığı zaman bu realize dönemi başlayacaktır. Bunun da çok uzak olmadığını düşünüyoruz. Nitekim gazete yönetimleri tarafından bu konuda çok ciddi adımlar atılıyor. Buraya kadar paylaşmaya çalıştığımız dijital hamlelerimiz hemen her gazetenin yapmaya çalıştığı olmazsa olmaz şeylerdir. Oysa biz gazetecilikte yine bir 'ilk'e imza atarak, gazete-internet ilişkisine farklı bir boyut getirdik. İnternet teknolojisini sürekli olarak gazetenin tepesindeki bir tehdit olarak algılamaktansa, interneti bizatihi yazılı medyayı güçlendirmekte kullanabileceğimizi düşündük ve "gazetecilikte görüntülü haber" dönemini başlattık. Artık Türkiye gazetesindeki haberleri okumakla kalmayacak, aynı zamanda "seyredeceksiniz"... Bunun için mobil cihazınıza, gazetemizde seyretmek istediğiniz haberi taratmanız kâfi... Bugünden itibaren bazı haberler için başlattığımız bu uygulama yakında daha da çeşitlenecek ve gazetemizde yer alan yemek tarifini arzu ederseniz yine gazetemizden görüntülü olarak da izleyebileceksiniz. Veya çocuğunuzun yaş gününde çektiğiniz 3 dakikalık görüntüyü, gazetemizde yayınlatarak bu mutluluğunuzu yüz binlerle paylaşabileceksiniz. Bugün gazetemizle birlikte takdim ettiğimiz dört sayfalık tanıtım gazetemizde bu yeni uygulamalarımızla ilgili geniş bilgiler bulabilirsiniz. Ayrıca gazetemizin bu günlere gelmesinde payı olan yöneticilerimize, yazarlarımıza, mesai arkadaşlarımıza ve elbette Türkiye Ailesi'nin ayrılmaz parçası olan okuyucularımıza vefa borcumuzun gereği olarak, Sadık Söztutan'ın yoğun gayretleri ve derin üslûbuyla anlam kazanan "Aile Albümü"nü de yine bugünkü gazetemizle birlikte takdim ediyoruz. Aramızdan ayrılanlara Allah'tan rahmet diliyoruz. Bu vesile ile dar kadro ve imkanlara rağmen amatör bir heyecan ve inanılmaz bir gayretle bu çalışmaları gerçekleştiren ve bizim için dünyanın en değerli gazetecileri olan mesai arkadaşlarımıza şükranlarımızı arz ediyoruz.
.Dışişleri gerçekten, 'dış' işler mi?
2012-06-21 01:00:00
> RIO DE JANEIRO  Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu, Meksika'da başta ABD?Dışişleri Bakanı Hillary Clinton olmak üzere çok sayıda mevkidaşı ile görüşme fırsatı buldu. Türkiye'nin dışişleri politikasının son dönemde büyük bir değişim yaşadığında herkes mutabık, değerlendirmeler ise muhtelif. "Statikocu bir politikadan, daha doğrusu politikasızlıktan, bulunduğumuz bölgenin gereği olan aktif bir durum kazandık" diyen de var, "Atatürk'ün 'Yurtta sulh, cihanda sulh' ilkesi terkedildiği için 'sıfır sorun' hedefi ile yola çıktık, 'safi sorun'a battık" diyen de... Özellikle Meclis'te ise "Dışarıyla uğraşmaktan içeriyi unuttular" eleştirisi sık sık dile getiriliyor. UÇAKLARDA İLAÇLANIRDIK Bir kere Türk vatandaşı olarak sınıf atladığımız, yurt dışına çıkan herkesin dile getirdiği bir gerçek. Uçakta dezenfekte edilen, kapısında da pasaport kontrolü yapılan günlerden, 70 ülkenin vize bile sormadığı günlere geldik. Bize karşı en çok kapris yapan Avrupa'da sohbet ettiğimiz birçok diplomatımız, "Eskiden bizi davet bile etmezlerdi şimdi, bizimle istişare etmeden bölge ile ilgili hiçbir karar almıyorlar" diyor. Sırbistan Cumhurbaşanı Tadiç, kendi ülkesinde, kendi medyasına, "Türkiye'nin bir bölgesel güç olduğu malum. Ama bunun da ötesinde artık Balkanlar'dan Ortadoğu ve Kafkaslar'a kadar dünyanın baş ağrısı olan bu bölgede hiçbir uluslararası problem Türkiye'nin katkısı olmaksızın asla çözülemez" diyor. Dış politikamızdaki bu değişimin başrol oyuncularından olan Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu, Los Cabos'ta Pasifik Okyanusu'nun; gece sessizliğinde daha da esrarengizleşen çırpınışları eşliğinde yaptığımız uzun sohbette bu değişimin anlaşılmamasından yakındı, Özellikle "Sıfır sorun ilkesi çöktü" değerlendirmelerine çok kızan Davutoğlu, Türkiye ile ilgili algı değişikliğinin diplomatik derinliklerini ilginç örneklerle anlattı. DIŞA HARCANAN, BOŞA HARCANAN MIDIR? Aktif dış politika döneminde tarihi eserlerin ihyasından Somali'ye kalkınma projesine kadar bütün Osmanlı coğrafyasına önemli hizmetler götürülmesine içeride "Himmete muhtaç dede, kime himmet ede?" eleştirisi yapılıyor. Oysa, Osmanlı'dan bu yana aleyhimizde yapılan sistemli yıpratmaların bertaraf edilmesine en büyük katkıyı bu hizmetler yapıyor. "Güneydoğu'da yüzlerce susuz köy varken Lübnan'daki içme suyu ve hastane ihtiyacından bize ne?" eleştirisi, ne insani açıdan ne de ulusal açıdan muteber bir yaklaşım değildir. Kaldı ki, 'içeride hiçbir şey yapılmıyor' görüşü de pek gerçekçi olmasa gerek... Zaten Türkiye uluslararası arenada, kendi menfaatine yönelik, dar bakış açılarını terkedip, bütün dünyanın ihtiyaç duyduğu ve kimsenin reddedemeyeceği insani ve vicdani politikalar üretmeye başladıktan sonra gelişmiş ülkelerin modern emperyalist çemberini yırtmayı başarmış; dünya genelinde itibar kazanmıştır. Bunun en bariz tezahürü BM'deki oylamalardır. Nitekim, BM Güvenlik Konseyi Geçici Üyeliğini başarıyla tamamlayan Türkiye, en popüler ülkelerin en kısa 10 yıl aradan sonra tekrar aday olabildiği halde "Emin misiniz?" soruları arasında ilk defa 6 yıl aradan sonra tekrar aday oldu ve destek konusunda aynı dönem için yıllardır kulis yapan Almanya ve İspanya'yı ikiye katlamış durumda... 'NAMIN YÜRÜSÜN TÜRKİYE' İÇİN Mİ? Bütün bu algı değişikliğinin amacı sadece dünya çapında kuru itibar kazanmak değildir. Çünkü, ülkeler arası ilişkileri de sonuçta insanlar yönetiyor ve insanın devrede olduğu her yerde 'sıcak ve samimi diyalog' fark yapıyor. Ticarette de siyasette de bu böyledir. Çok yakınmışızdır, "Bizde daha iyisi var ama satamıyoruz" diye. Çünkü dış ticaret bile siyasi yumuşamayı izliyor. Zaten bugün Türkiye'nin ihracatta geldiği nokta gibi, 2023 için konan 1 trilyon dolarlık dış ticaret hedefi de ancak siyasi ilişkilerin gelişmesi sayesinde mümkündür. Bütün bunlara ilaveten sayın Davutoğlu'nu dinlediğiniz zaman, uygulanan dış politika konusunda kafanızda en küçük soru işareti kalmıyor.
. Arena'ya muhteşem dönüş...2012-05-28 01:00:00
Malumunuz Başbakan Erdoğan, bu stadın inşaatının bir an önce tamamlanıp devreye girmesi için bakanını, başkanını seferber etmiş, açılış maçında da hazır bulunmuştu... Ama konuşması esnasında protesto edilmiş, tamamlamasına izin verilmemişti. Bunun üzerine de maçı beklemeden stattan ayrılmıştı. Sayın Başbakan kariyeri, insani değerlerini değiştirmeyen nadir kişilerden biridir. Bunun için de çok duygusaldır. Oysa, bu statta o akşam gördüğü muamele, bırakın işin "nankörlük" boyutunu, insan olarak da son derece ağır bir davranıştı. "KARŞILIKSIZ KALMAZ" DEMİŞTİM O akşam da buradaydım. O manzarayı bizzat izledim ve kendi kendime, "Ben Recep Tayyip Erdoğan'ı birazcık tanıyorsam bunu cevapsız bırakmaz" diye düşünmüştüm. Fakat dürüst olmak gerekirse, böyle bir rövanş aklımın ucundan bile geçmemişti. Dün stattakilerden kaç kişi bunu düşündü bilmiyorum ama ben daha İstanbul İl Başkanı Aziz Babuşcu'nun, arkadaşımız Ercan Seki'ye bizzat bu mekandan verdiği mesajları gazetemizde okurken o günü hatırladım. Buradaki manzarayı da gördükten sonra, Siirt'teki kürsüde okuduğu şiir sebebiyle reva görülen muameleye yine orada aldığı halk desteği ile verdiği cevap gibi Türk Telekom Arena kürsüsünde gördüğü tepkiye de yine buradaki muhteşem manzara ile cevap verdiğinden şüphem kalmadı. Stattaki havayı anlatmak için, protokol bölümünde etrafı seyrederken gözü dolan bakanlar, vekiller gördüğümü söylemem yeter sanırım. ORGANİZASYON MUNTAZAM... Bu tür organizasyonlarda kalabalığı toplamak pek zor değildir. Asıl zor olan intizamı sağlamak, kimsenin ruhu ve burnu kanamadan işin üstesinden gelmektir... Bu anlamda, daha önceki mitinglerde ve organizasyonlarda da başarılı çalışmalarına şahit olduğumuz İstanbul Teşkilatı bence bu kongrede "ustalık" belgesini imzalamış. Âdeta mini bir İstanbul gibi düzenlenmiş sahneden, gelin gibi süslenmiş sahaya kadar muazzam bir hazırlık yapılmış. Ve daha da önemlisi, bu organizasyona mütenasip biçimde organize olmuşlar, her ihtimali düşünüp hazırlanmışlar. İSTANBUL, TÜRKİYE'NİN ANAHTARI Tek aday olarak kongreden güçlenerek çıkan başkan Babuşcu kürsüden çok iddialı sözler verdi. İstanbul'u kazanan bütün Türkiye'yi kazanmıştır hep. Nitekim Başbakan Erdoğan, "İstanbul'un desteği devam ettiği sürece İstanbul'dan aldığımız ilham ve güçle 21. Yüzyılı Türkiye Yüzyılı yapacağız" dedi ve statta bulunan herkesten, "desteğin devam edeceği" konusunda söz aldı. Bu stat İstanbul'un, İstanbul ise Türkiye'nin anahtarı olarak kabul edilirse sayın Kılıçdaroğlu kapıda daha çok bekleyeceğe benziyor..
.Bu plan tutar mı?..
2012-04-14 01:00:00
Suriye yönetiminin, Annan Planı çerçevesinde biraz da kerhen başlattığı Ateşkes Süreci ağır-aksak gidiyor. Bir kere ateşkesin başlangıç anına kadar; son fırsatları değerlendirme anlayışıyla devam eden katliamlar Esad'ın samimiyet testini daha baştan kaybettiğinin bir işareti aslında... Nitekim dün cuma namazı çıkışı farklı yerlerde barışçı gösteriler yapan halkın üzerine ateş açılması sonucu ilk gelen haberlere göre 11 kişi öldü. Umarım bu sayı artmaz. Her şeye rağmen izafi bir sessizlikten bahsetmek mümkün. Ama bu sürecin başarılı olup olmayacağını belirleyecek asıl unsur, bu sükûnetin kalıcı hale gelmesi ve Suriye halkının beklentilerine cevap verilmesi yönünde ciddi adımların sür'atle atılıp atılmayacağıdır. Türkiye'nin, Annan Planı'na olumsuz yaklaştığı iddiaları doğru değildir. Asıl Kofi Annan ne hikmetse, Türkiye'nin Suriye'deki kanı durdurma konusundaki gayretlerine şaşı bakmaktadır. Başbakan Erdoğan, G. Kore seyahatimiz esnasında "Kofi Annan'ın İstanbul'da toplanacak olan Suriye'nin Dostları Zirvesi'ne bizzat katılmasını özellikle rica ettim" demişti ama yine de yardımcısını göndermekle yetindi. Oysa Esad'ın, bugün Annan barış planını uygulamasındaki en büyük etken İstanbul'da toplanan zirvedir. Ve Annan bunu görebilseydi bizzat katılmanın yanı sıra bu zirveden daha güçlü mesaj çıkması, için elinden geleni yapardı. Yani, bugün Suriye'de şeklen de olsa kan dökülmesi yavaşlamışsa bunda Türkiye'nin payı büyüktür. Nitekim Başbakan Erdoğan, "Annan Planının uygulandığı kanaatinde değilim. Uygulansın, Suriye halkının beklentilerine cevap versin başımız gözümüz üstüne diyelim" şeklindeki ifadesiyle Türkiye'nin yöntem değil sonuç peşinde olduğunun altını çizdi. PLÂNIN BAŞARI KRİTERLERi Peki Annan Planı'nın başarılı olduğu nasıl anlaşılacak... Gerçi bunun kaba tarifini yukarıda yaptık. Ama daha müşahhas kriterleri dün, bazı medya yöneticisi ve yazarlarla yaptığı toplantıda Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu ifade etti. Bu kriterler, bu plandan Türkiye'nin beklentilerini de ifade etmesi bakımından önemlidir. Kısaca aktaracak olursak: Gerilimde düşme trendi var. Ancak bu, 6 maddelik planın uygulandığı anlamına gelmiyor. Bunun için üç önemli kriter var: 1- Tanklar ve ağır silahlar şehir merkezlerinden çekildi ama şehirler etrafında bir tehdit oluşturacak şekilde mevcudiyetini sürdürmekte olduğu bir tespittir. En kısa zamanda kışlasına dönmesi ve orada kalması önemlidir. 2- Bu durumun kalıcı olabilmesi için BM gözlemcileri bütün alana sirayet edecek sayıda ve yetkiyle gönderilmelidir. 3- Bu 6 maddelik plan bu sürecin tümünü kaplayan bir plan değil, bir "başlangıç zemini" oluşturabilecek bir plandır. Bunun kalıcı olup olmadığının en önemli göstergesi ise barışçıl gösteriler yapan kişilere, gruplara; hangi düşüncede olursa olsun müdahale edilmemesi, onların kendi görüşlerini ifade edebilecekleri platformun oluşturulması. Bu olmadan siyasi diyalogdan bahsetmek mümkün olmaz. Bu yöndeki talep, fikir ve yayınların serbest bırakılması, bütün Suriye'nin uluslararası medyaya açılmasıdır... Sayın Davutoğlu'nun ifade ettiği bu kriterleri zikrettikten sonra dün cuma çıkışı olanlar tekrar hatırlanırsa bu planın geleceğini tahmin etmek zor değil...  ANNAN PLANI MÜLTECİLERİ ARTIRDI Türkiye'ye gelen Suriyeli mülteci sayısı, Annan Planı'ndan sonra büyük artış gösterdi.
. Medya taraf olmalı"2012-04-10 01:00:00
PEKİN Dün Urumçi'den Pekin'e geçtik. Yol 4 saate yakın sürüyor. Ama saat ayarı değişmiyor. Daha doğrusu ben Türkiye'nin her yerinde aynı saat dilimini kullanmanın yanlış olduğunu düşünürken 11 katımız genişlikteki Çin'in her yerinde aynı saat dilimi kullanılıyor. Neyse biz yine Pekin yoluna dönelim... Uçakta, mütevazı ve mütebessim tavırlarıyla her zaman dikkat çeken Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanımız Taner Yıldız ile biraz sohbet imkânı bulduk. Sohbetin konusu elbette enerjiydi... Sayın bakan da enerji ihtiyacımızın karşılanması konusunda medyanın yerli kaynakları teşvik yönünde birazcık iltimas yapması gerektiğini söyledi. Malum bizde işin magazin tarafıyla ilgilenmek modadır. Medyamız da bu modacılara ilgi göstermeyi pek sever ya... Enerji bakanımız da bu noktada biz medya yöneticilerinin biraz daha sorumlu davranmamız gerektiğini söylüyor. Ve ekliyor: Dünyayı en çok kirleten ABD Kyoto Sözleşmesini imzalamadı. Ama bizden bu konuda her türlü fedakârlık bekleniyor. Hoş biz kirlettiğimiz kadarını temizleyelim ama sen de kendi kirini temizle; bu kadar yıldır kirlettiğini bana temizletmeye kalkma. ABD önden buyursun, biz de peşinden gidelim. Hani her konuda Amerika'yı izlememiz isteniyor ya!.. ASRIN ASIL NÜKLEER BOMBASI ENERJİ Enerji konusunda dışa bağımlılığın beraberinde getirdiği olumsuzlukları sürekli yaşıyoruz. Son doğalgaz zammı buna en açık örnek. Tamamen sizin dışınızdaki sebeplerden kaynaklanan çok küçük bir gelişme bir anda sizin enerji faturanızı zıplatıyor. Hatta bu olumsuzlukların her zaman masumane sebeplerden kaynaklanması da gerekmiyor. Bazen özellikle sizi bitirmek için de sun'i sebepler oluşturulup enerji darboğazında boğulmanız da hedeflenebiliyor. Zaten artık çağımızdaki uluslararası mücadele artık topla-tüfekle veya modern silahlarla değil, neredeyse tamamen enerji savaşları şeklinde cereyan ediyor. Amerika, İran'ın nükleer bomba üretmeye çalıştığını ispatlamaya çalışıyor. Bence bu, göstermelik gerekçe. Nitekim İran, "sadece nükleer enerji üretiyoruz" diye yemin billah ediyor, ABD duymuyor. Çünkü, şımarık çocuğu İsrail'in asıl isteğini yerine getirmek için bu konuyu "Saddam'ın kimyasal bombaları"(!) gibi kullanmak istiyor sadece... Zira, İran petrol rezervine nükleer enerjiyi de ekledikten sonra neyine lazım nükleer bomba... HOPDEDİKS'LER BİTMİYOR Hatırlarsınız, Bergama'da altın üretimi konusunda zavallı Eurogold firmasının 'çevreciler'den çekmediği kalmamış, bu işe girdiğine gireceğine pişman olmuştu. Oysa yıllar sonra anlaşıldı ki bu gösterilerin tamamını Türkiye aleyhine faaliyetlerden sabıkalı bir Alman vakfı finanse, hatta organize ediyormuş. Hatta bu durumun trajikomik hikâyesini arkadaşımız Osman Sağırlı, "Hopdediks'i kim kandırdı" başlığıyla haber yapmış, tam sayfa yayınlamıştık. Nükleer enerji konusunda ülkemizde yaşananlar da bundan farklı değil. Bütün gelişmiş ülkelerin nükleer enerji üretimi ile ilgili rakamlar ortada dururken sıra bize gelince nükleer enerji üretimi birdenbire "büyük bir ihanet" oluyor. Daha bitmedi. Aynı çevreler, HES'lere de çevreyi tahrip ettiği gerekçesiyle karşı çıkıyor. İyi de bu kardeşlerimizin, hızla artan enerji ihtiyacımızı nasıl karşılayacağımız konusunda bir fikri var mı acaba?  Başbakan Yardımcısı Bekir Bozdağ, Ekonomi Bakanı Zafer Çağlayan ve Enerji Bakanı Taner Yıldız ile birlikte Urumçi'deki Büyük Cami'yi ziyaretimiz sırasında, heyetteki ikinci SONY NEX-7 sahibi Mücahit Arslan'dan fotoğrafımızı çekmesini rica ettik; sağolsun bizi kırmadı...
.Hem tarihî, hem ticari, hem de siyasi...
2012-04-09 01:00:00
 Üç günlük resmî ziyaret için Çin'e gelen Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ı takip eden gazete yöneticileri arasında, Genel Yayın Yönetmenimiz Nuh Albayrak da bulunuyor. Çin, Doğu Türkistan sebebiyle Türkiye'deki buluttan bile nem kapan bir politika izleyegeldi... Öyle ki, yıllarca birlikte çalıştığımız Servet Kabaklı'nın Sultanahmet'teki küçücük parkın adını "Doğu Türkistan Parkı" koyması bile diplomatik krize sebep olmuştu bir zamanlar. Genel tavır, "Ben Doğu Türkistan'da istediğimi yapayım, siz hiç sesinizi çıkarmayın" anlamına geliyor. Hatta, 2009 yılında Doğu Türkistan'daki protestoları bastırmak için uyguladığı yoğun şiddete Başbakan Erdoğan'ın "âdeta soykırım" nitelemesiyle iki ülke arasındaki diplomatik ilişkiler en gergin dönemine girmişti. ÇİN'E BAHAR GELİR Mİ? Çin'in, Doğu Türkistan'daki Türklere gösterilecek yakınlığı, Türkiye'de PKK'lılara destek vermekle eşdeğer tutan hassasiyeti, son dönemde kendilerinden binlerce kilometre uzakta yaşanan "Arap Baharı"ndan sonra daha da arttı. Hatta, Çin'in Suriye'deki rejime verdiği desteğin en önemli sebeplerinden biri de bu tedirginliktir. İşte bu yüzden bu gezi tarihî öneme haizdir. Zira, bugüne kadar ilk defa bir Türk başbakan; 6 bakan, onlarca diplomat ve 300'e yakın iş adamı ile, Çin'in 'sinir ucu' demek olan Doğu Türkistan bölgesinin kalbi olan Urumçi'ye çıkarma yapmayı başarmıştır. Yani bütün olumsuzluklara ve eleştirilere rağmen Türkiye'nin dış politikada "sıfır sorun" prensibi işlerliğini sürdürmektedir. REKORLAR ŞEHRİ URUMÇİ Dünyada deniz kıyısına en uzak şehir olarak Guinness Rekorlar Kitabı'na giren Urumçi, Çin'in batı bölgesinin en önemli ekonomi merkezidir. Çin, son yıllarda bu bölgenin kalkınmasına öncelik vererek bu bölgeyi sanayi merkezi haline getirmiş olup, Sincan Uygur Özerk Bölgesi'nin toplam üretiminin yarıdan fazlası Urumçi'de gerçekleşmektedir. Başbakan Erdoğan burada iki gün boyunca bölgenin en büyük şirketleri ile görüşecek, beraberindeki iş adamlarına öncülük edecek. THY'nin buraya direkt seferler düzenlemesi ekonomik ve siyasi bakımdan yeni bir dönem başlatacak. THY Genel Müdürü Temel Kotil bunun için özellikle bu heyetle Urumçi'ye geldi. Başbakan Erdoğan'ın birçok "ilk"lere sahne olan Çin gezisi Urumçi'den sonra başkent Pekin ve Çin'in finans merkezi Şanghay etaplarıyla devam edecek. Bu gezide, Rusya ve Almanya'dan sonra en büyük üçüncü partnerimiz olan Çin ile son dönemde artan ithalat sebebiyle oluşan ticari dengesizliğin giderilmesi için Türk yatırımcılara yeni kolaylıklar talep edilecek. Bu çalışmalar aynı zamanda Çin ile ticaret hacmimizi 2015'te 50 milyar dolara, 2020'de ise 100 milyar dolara çıkarma hedeflerine önemli katkı sağlayacak. YİNE SURİYE Bu gezinin elbette çok önemli siyasi hedefleri de var. Bu noktada ise en önemli başlık yine Suriye... G. Kore ve İran gezilerinde İstanbul'daki Suriye'nin Dostları Zirvesi'nin tatmin edici kararlarla sonuçlanmasını hedefleyen Türkiye bu gezide ise Pekin'in dikkatini 10 Nisan'dan sonraya teksif etmeye çalışacak. Başbakan Erdoğan'ın hareketinden önce Konya'daki, "10 Nisan'dan sonra ciddi adımlar atarız" ifadesi de bunu işaret etmektedir. Zira şayet Suriye'de 10 Nisan'dan sonra da kan akmaya, Esad can yakmaya devam ederse ne ayak sürüyen ülkelerin ne de bunu kamufle eden Annan'ın da hiçbir bahanesi kalmayacak.
. Ahmedinejad mı rahatsızdı, İran mı?2012-03-30 01:00:00
MEŞHED İran ile ilişkilerimiz tarih boyunca diplomatik nezaket ifadelerinin önüne pek geçememiş. Birbirimize karşı hep itinalı ve ihtiyatlı davranmışız. Ulusal çıkarlarımız için birbirimizi idare etmişiz. Zaten ülkeler arası ilişiler hissiyatla değil, karşılıklı kazanımlar üzerinden yürür. İran ile şu andaki durumumuz da bence 'tarihin tekerrürü'nden ibaret. Devrimden sonra Avrupa ve Amerika ile arası limonileşen, son dönemdeki nükleer krizi ile de hedefteki ülke haline gelen İran, bu badireyi hasarsız atlatma konusunda Türkiye'ye hiç olmadığı kadar ihtiyaç duyuyor. Türkiye de bazen 'stratejik ortağı' ABD'yi kızdırma pahasına bu desteği hakkiyle veriyor. Daha iki gün önce Başbakan Erdoğan, "İran'ı ne zaman vuralım?" sorusuna cevap aranan bir dönemde gerçekleşen ve İran'ın davet bile edilmediği Nükleer Enerji Güvenliği Zirvesi'nde bile İran'a çok ciddi destek verdi. ...VE GELDİK İRAN'A Temaslar başladı. Cumhurbaşkanı Birinci Yardımcısı Rahimi ile yapılan görüşme sonrasında karşılıklı olarak iki ülke arasındaki ilişkiler, "Kardeşçe ve kesinlikle zarar görmez" olarak tarif edildi. (Hoş içeride kavga edilse bile dışarıda yine böyle konuşulur.) Bir süre sonra da Sadabad Sarayı'ndaki resmî yemek için hazırlıklar başladı. Ancak, tam yola çıkmak üzereyken yayın yönetmenlerinin arasına bir bomba düştü: "Yemek iptal..." Böyle bir saatte böyle bir söz şaka değilse gazeteciler için tek anlamı "kriz" demektir. Altı doldurulmaya başlandı bile... "Zaten Rahimi ile yapılan görüşme sonrasında, 'Suriye'yi hiç konuşmadık' ifadesi de oldukça manidardı!.." Nitekim İstanbul'daki meslektaşlarımız da teyakkuza geçmiş, bizden "Krizin ayrıntıları"nı soruyordu. Daha sonra Cumhurbaşkanı Ahmedinejad'ın rahatsızlığından bahsedildi ama bizim literatürde bunun anlamı da "diplomatik gerekçe"dir... Yapacak bir şey yok. Kıyafetlerimizi değiştirip yemeğe gittik. GERÇEKTEN KRİZ OLABİLİR Mİ? Bu düşünceler gazetecilik açısından oldukça cazibeli ama acaba gerçekten doğru mu? Şu anda iki ülke arasındaki en belirgin iki pürüz doğalgaz fiyatı ve "Suriye"dir. Birincisinde asıl mağdur Türkiye, ayak sürüyen İran'dır. Suriye konusunda ise İran'ın, aylar önce can kaybı konusunda uyarmak zorunda kaldığı ve artık Rusya'nın bile savunamadığı Beşar Esad için, en çok ihtiyacı olan Türkiye'yi bu kadar kolay gözden çıkarması pek akılcı görünmüyor. Nitekim, aynı akşam bir süre sonra yemeğe katılan başbakanlık danışmanları da, "Kriz mi var" sorumuzu şaşkınlıkla karşıladı. Zaten dün de malumunuz görüşme gerçekleşti... Anlaşılan odur ki, rahatsızlık Türkiye ile ilgili değil. O halde Ahmedinejad hakkında bir "iç hastalık" söz konusuydu. "Yüksek tansiyon"dan veya "yüksek kademe"den...
.Enerji Güvenliği Zirvesi'nde 'can güvenliği' arıyoruz
2012-03-27 01:00:00
SEUL Başbakan Erdoğan'ın, 5 ay aradan sonra ilk defa çıktığı yurt dışı gezisinin görünen gerekçesi Enerji Güvenlik Zirvesi'ne katılmaktı. Bu, sürekli artan enerji açığına nükleer çözüm arayan Türkiye için son derece önemli bir zirve elbette. Zira Çernobil faciası henüz zihnimizden silinmeden Japonya'daki Fukişuma Nükleer Santrali'nde yaşanan sızıntı ile had safhaya ulaşan endişeler bu zirvede ele alınacak ve nükleer santrallerdeki güvenlik problemlerine çözüm aranacaktı. Ancak, Başbakan'ın bu gezisinde, görünenden çok daha önemli bir anlam yüklü. Başbakan Seul'de ABD Başkanı Obama ile görüştü; ana konu Suriye idi. Dün Ürdün, Şili, Kazakistan ve İtalya liderlerinden BM Genel Sekreteri Ban Ki-mun'a kadar herkese yine Suriye'deki vahameti aktardı, Türkiye'nin çözüm teklifini paylaştı. Bugün, Rusya Devlet Başkanı Medvedev'le, Türkiye'ye döndükten sonra da 7 Mayıs'ta görevi devralacak olan Putin ile aynı konuyu görüşecek. MİT Müsteşarı Hakan Fidan ve Genelkurmay İkinci Başkanı Orgeneral Hulusi Akar da heyetle birlikte Seul'e geldiler. Oysa zirvede konuşulan "enerji güvenliği" meselesinin, MİT'in veya askerin görev alanına giren türden bir güvenlik meselesi olmadığı malum. Nitekim bu görüşmelerin tamamında bu iki isim de yer aldı. Dahası var... Heyet bu akşam buradan ayrılacak ve Suriye'deki 'oyun'un en önemli aktörlerinden olan İran'a geçecek ve dinî lider Hamaney'e kadar bir dizi görüşmeler yapacak. Konuyu söylemeye gerek yok herhalde... Görüldüğü gibi bu gezi aslında Uzak Doğudan Orta Doğuya kadar uzanan bir Suriye turu... BÖYLE DEVAM ETMESİ MÜMKÜN DEĞİL Çünkü: Suriye'de bıçak kemiğe dayandı. Artık problem kangrenleşiyor ve Türkiye'ye yansıması her geçen gün taşınamaz boyutlara ulaşıyor. Suriye sınırımıza çok yakın köylere bomba yağıyor. Sayıları 100 binlere ulaşabilecek mülteci akını bekleniyor. Ama durum Libya'daki boyutları çoktan aşmış olmasına rağmen kimse oralı olmuyor ve bu karmaşık problemle Türkiye baş başa kalmış görünüyor. Suriye konusunda başından beri uluslararası irade ile hareket etmeye özen gösteren Türkiye, gelinen son noktayı konunun muhataplarına anlatmaya çalışıyor. Zira, 1 Nisan'da İstanbul'da toplanacak olan "Suriye'nin Dostları" zirvesinden mutlaka etkili bir sonuç alınması gerekiyor. Artık durum özellikle Türkiye açısından, bilmem ne zaman ve nerede toplanacak olan zirveyi bekleyebilecek gibi görünmüyor. İşte Başbakan Tayyip Erdoğan ve Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu başta olmak üzere bütün Türk heyeti Seul'de, "enerji güvenliği" afişleri altında, Suriye halkı için "can güvenliği" arıyor. Ve bu konudaki "kararlılığını" anlatıyor...
.Tarihin teşekkürü...
2012-02-10 01:00:00
Aslında hiç düşünmüyordu ama çok sevdiği gazetemizin sahibi Enver Ören'in ısrarı üzerine başlamıştı yazmaya... Fakat... Türkiye ailesi onu bağrına öyle bastı ki, 12 Ocak 1992 günü başlayan bu beraberliği ancak 20 yıl sonra gelen ölüm ayırabildi. Hatta son yazısını, yoğun bakım yolunda yazmıştı. Vazife şuurunu bize lisan-ı hal ile öğrettin. Bir de hem mütefekkir hem de mütevazı olabilmeyi... Değerli hocam, Abdülhamid Han'ın ahirete intikal ettiği gün uğurluyoruz sizi. İşte tarihin teşekkürü...
.Avrupa'da 'Egemen'lik artık bize geçti...
2011-12-04 01:00:00
> PRAG Cumhuriyet döneminde Avrupa ile ilişkilerimizde her alanda fırçalanan, aşağılanan taraf biz idik. Düne kadar, "içinde şeytan var" diye insanları diri diri yakanlar, bize sürekli insanlık dersleri verirlerdi. Avrupa maçlarına 1-0 yenik başlar, 8-0'lara kadar giderdik!.. Uçaklarımızı mı ilaçlamadılar, hakkımızda aşağılayıcı filmler mi çevirmediler... Haritada yerini bile bulamadığımız Lüksemburg diye bir kasaba devletinden, 1 milyon dolar kredi için gördüğümüz muameleyi hâlâ dehşetle hatırlıyorum. Meğer cebi delik olanın başı da eğik olurmuş... Nitekim son yıllarda ekonomimiz güçlendikçe bizim de Avrupalılar karşısında duruşumuz değişti. İnsan hakları, demokrasi ve hayat standartları bakımından Avrupa'nın hâlâ bizden önde olduğu bir gerçektir. Hatta, AB'den ekonomik bir beklentisi kalmayan Türkiye de bu yüzden Avrupa yolculuğuna devam etmek istiyor. Ama artık ilişkiler seviye kazandı, hiçbir platformda aşağılanmıyoruz. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, "Avrupa'nın ağababası"nın evinde "sefil kıta" ifadesini kullanabiliyor artık. EGEMEN BEY 'BAĞIŞ'LAMIYOR Bu ekonomik dik duruşa son yıllarda Avrupalılarla görevleri gereği en çok muhatap olan Egemen Bağış'ın espri ve hazırcevap kabiliyetleri de eklenince durum daha da değişti. Artık deplasmanlarda da saha avantajını biz kullanıyoruz ve rövanşı alıyoruz. Her müzakerede biz kazanıyoruz demiyorum ama en azından artık aşağılanmıyoruz. Bizi doğrulayan bu tür anekdotlar, görüşme salonlarından çıkıp bize kadar ulaşıyor artık. Nitekim bir süre önce KPK'da sırf Türk heyetini rezil etmeye çalışan Hollandalı haşarı parlamenter Barry Madlener'ın, Egemen Beyden aldığı cevabın "ıstılah manası"nı öğrendiği zaman düştüğü durumdan sonra bir daha böyle bir şeye teşebbüs edeceğini sanmıyorum. Yine, Yunanlı parlamenterin, topu Egemen Beye çarptırarak Cumhurbaşkanımıza gol atma niyetiyle, "Sefil Avrupa'ya girmek için niye bu kadar çabalıyorsunuz" sorusuna, "Sizi sefaletten kurtarmak için..." cevabıyla topu kendi kalesinde gördü. Daha dün Prag'daki konferansta, konuşması boyunca Egemen Bağış'a sataşan ve her seferinde cevabını alan Rum parlamenter, Egemen Beyin yanına gidip, "Kendisini 10 dakika dinlerse ikna edebileceğini" söyleyince "Benim argümanlarım çok güçlü. Ben seni ikna ederim, işinden de olursun" cevabını alınca susup geri çekildi. Kendisinden dinlediğim şu ayrıntı ise gerçekten tam bir rövanş niteliğinde... Özellikle, yaşadıkları ekonomik kriz sebebiyle halkına kötü davranan AB ülkesi temsilcilerine, hafif bir gülümsemeyle; "Biz de kriz yaşadık. Ama gecelik faizin % 8.000'lere ulaştığı dönemlerde bile hürriyetleri kısıtlamadık. Kriz var diye insanlara böyle muamele etmek medeni Avrupa'ya yakışmıyor. Arzu ederseniz, insan haklarına saygı çerçevesinde krizle mücadele yöntemleri konusunda yardımcı olabiliriz" diyerek, Avrupalıların 'insan hakları' kılıfına sokulmuş sorgulamaları karşısında terleyen seleflerinin intikamını alıyormuş. Bu da "Avrupa çapında normalleşme" olsa gerek...  CAFE SLAVIA'DA SON ESPRİLER... Prag'da tarihî derinliğe sahip mekânlardan bir olan Cafe Slavia'da, tarih boyunca burada kahve içmiş meşhurların fotoğrafları asılı. Bunlardan biri de Türk Şair Nazım Hikmet... Meşhur olmadığımız için fotoğrafımız asılmayacak da olsa burada biz de kahve içtik ve AB Bakanı ve Başmüzakereci Egemen Bağış'ın, Twitter'de fırtına estiren Leonardo Da Vinci esprisiyle başlayıp yenilerinin eklendiği güzel bir kahve sohbeti yaptık.  Prag'daki şehir turu sırasında AB Bakanı ve Başmüzakereci Egemen Bağış'ın rastladığı Giresun Endüstri Meslek Lisesi mezunu gençler bir AB projesi için burada bulunduklarını anlattılar ve AK Parti hükümetinin kendilerini "katsayı zulmünden kurtardıkları için" teşekkür ettiler.
. Gidilmeyen yolları diken kaplar...2011-11-17 01:00:00
> MUMBAI Devlet, hükümet ve özel sektör temsilcilerimizin Japonya, G. Kore, Endonezya, Singapur ve nihayet Hindistan gezilerinde bulundum. Her ziyarette cumhurbaşkanımızdan bakan ve oda başkanlarımıza kadar bütün yetkililerimiz her konuşmalarında, doğuyu çok ihmal ettiğimizi, artık bu yanlışa son verileceğini ifade ettiler. Ancak, bugün geldiğimiz noktaya bakılırsa yönümüzü pek de doğuya dönememişiz. Zira bir ülke ile ilişkilerin gelişmişlik ölçüsü sık gerçekleşen ziyaret ve iade-i ziyaretlerde sarf edilen karşılıklı iltifatlar değil ticaret hacmini ifade eden rakamlardır. Burada da bizi ilgilendiren elbette ne kadar mal ve hizmet satabildiğimizdir. Bu açıdan bakınca geçen yıl Çin'e 2.2 milyar dolar tutarında ihracat yapmışız ama 17 milyar dolar da ithalatımız var. Aynı şekilde, bir zamanlar düşman işgalinden kurtulması için yardıma gittiğimiz ve çöküşüne bizzat şahit olduğumuz G.Kore'ye geçen yıl 4.7 milyar dolar ödememize karşılık sadece 300 milyon dolarlık geri alabilmişiz. Ve Hindistan... 406 milyon dolar ihracata karşılık 4.8 milyar dolar ithalat... Şuraya gelmek istiyorum. Bir ülkeye ürün veya hizmeti özel sektör satıyor ise de kapıyı devlet açıyor. Yani, rekabetin kol gezdiği bir dünyada ne kadar kaliteli malınız olursa olsun, yıllar boyu sırtınızı döndüğünüz bir ülke ile sadece alışverişte maksimum iş birliği sağlayamazsınız. Başka bir deyişle, devlet yanında olmadığı zaman özel sektörün yapabileceği budur... YOLLAR YÜRÜMEKLE AŞINMAZ AMA... İTO Başkanı Murat Yalçıntaş fuar açılışındaki konuşmasında bir Hind atasözünü aktardı: Uzun süre gidilmeyen yolları diken kaplar... Yani... Uluslararası ilişkileri coğrafi bazda ele alan Türkiye uzun yıllar, Batı'ya yaklaşmak için Doğu'dan uzaklaşmak gerektiğini zannetti. Şimdi ise Avrupa sallanmaya başladı. Yani yıllardır yatırım yaptığımız tahvil tepetaklak... Elbette Türkiye, son yıllarda güneşin doğduğu yönü fark etti ve "eksen kayması" eleştirileri pahasına bu hatayı telâfi etmeye çalışıyor, ama yollardaki kökleşmiş dikenleri temizlemek kolay olmuyor... Nitekim, bir süre önce bizimle iş birliği yapmak isteyip yeterli ilgi görmeyenler şimdi nazlanıyor. Bu bakımdan, İTO önderliğinde düzenlenen bu fuar, özellikle Hindistan için yeni bir dönemin başlangıcı oldu. Bu arada, elbette bundan sonra da Batı'ya sırtımızı dönmekten bahsetmiyoruz. Çünkü bu daha büyük bir hata olur. Sadece, dış ilişkileri, sadece Türkiye'nin menfaatlerine göre düzenlemeyi, değişmeyen devlet geleneği haline getirelim yeter.
.Ya Almanlar, "Önden buyurun" deseydi...
2011-11-02 01:00:00
> BERLİN Almanya'nın gündeminde Türkiye ve Türkler var. Sirkeci'den tekrar kalkan tren Türk siyasetçilerle birlikte 50 yıllık bir yükü de Almanya'ya taşıdı. Dün Başbakan Erdoğan'ın da dahil olmasından sonra en üst seviyede gündeme yerleşmiş olduk. Türkler, elbette yarım asırdır burada. Ama bence bu yarım asırlık serüven, Yurtdışı Türkler ve Akraba Topluluklar Başkanlığı tarafından düzenlenen ve Berlin'de iki gündür devam eden "50. Yılında Almanya'daki Türkler Sempozyumu" sayesinde "resmiyet" kazandı. Çünkü... 1961'de, birkaç yıl sonra geri dönecekleri özellikle vurgulanan anlaşma çerçevesinde Türkiye'nin trene bindirip "postaladığı" bu garibanlar, burada karşılaştıkları bütün zorluklara göğüs germiş, Almanya'nın geri gönderme gayretlerine direnmiş ve bu soğuk toplum içerisinde imkansızı başararak kendine yer bulmuş. Ama Almanya'nın, artık ihtiyacı kalmadığını düşündüğü bu insanları başından atma hayalleri hiç bitmemiş. Hâlâ yürürlükte olan "Alman vatandaşı olmak istiyorsan Türk vatandaşlığından çıkacaksın", daha da beteri, "Almanca bildiğini sınavla ıspatlayamayan eşini, anneni-babanı yanına getiremezsin" gibi çağ dışı uygulamaların hedefi başka ne olabilir? İşte, bu platformda Türk yetkililer, "Meğer vatandaşlarımızı Sirkeci'den davul-zurna ile meçhule uğurlamışız" derken, "Sadece iş gücü beklerken, insanların geldiğini" geç fark eden Almanlar ise bütün engellemelerine rağmen Türklerin artık bu toplumun ayrılmaz bir parçası olduğunu itiraf ediyordu. Nasıl etmesinler ki, bir zamanlar köle seçer gibi uzun sopalarla uzaktan muayene ile işe aldıkları bu insanlar bugün, kurdukları 70 bin işletmede 400 bine yakın işçi çalıştırarak 35 milyar Euro ciro oluşturmanın ötesinde bu ülkeye spordan siyasete, sanattan sosyal hayata her alanda çok önemli katkılar sağlamış. Hepsi bir tarafa artık binlerce Alman gelinimiz, bu evliliklerden doğan 120 binin üzerinde ortak ürünümüz var... Velhasıl bu sempozyum, içten içe herkesin kabul ettiği bu gerçeğin resmiyet kazanması açısından çok önemli. Bundan sonra her iki ülke de bu fiili duruma uygun politikalar üretecektir. "Bu noktada asıl eksiği olan Almanlar'dır" diye düşünebilirsiniz. Ama siz, burada yaşayan vatandaşlarınızın daha en temel hak olan "seçme" hakkını kendisine verememişseniz, burada yaşayan 3 milyon Türk'ü baştan siz yok sayıyorsunuz demektir. Bu durumda, başka bir devletin ciddiye almasını nasıl beklersiniz? Ya Almanlar, kendi vatandaşlarımıza daha Anayasal hakkını bile veremediğimizi hatırlatıp, "Siz önden buyurun"deselerdi ne cevap verecektik acaba?.. Sonuç... 50 yıl önce Münih Tren İstasyonu'nda 11. Perona yanaşan Gurbetçi Treni ile başlayan serüven 1-11-11 tarihinden itibaren yeni bir aşamaya geçti. Her iki ülke bu sempozyumda ortaya koyduğu samimiyeti sürdürürse, macera mutlulukla, Türk filmi mutluluk sahnesiyle bitecek. Yok her şey salonda kalırsa gurbetçiler, "Almanya acı vatan" türküsünü bilmem kaç nesil daha çalmaya devam eder..
.Medya Zirvesi'ndeki en rahat kişi bendim...
2011-10-21 01:00:00
Başbakan Erdoğan'ın Medyayı Bilgilendirme Toplantısı, yakın zamanda bir benzerini hatırlamadığım türden bir "medya zirvesi"ydi. Bütün gazete ve TV'lerin sahibi ve yöneticisi salonda yerini almıştı. Üç saat süren toplantıda Başbakan önce terörle mücadele konusunda son bilgileri paylaştı, sonra da soruları cevapladı. "Konuşulanların orada kalması" birkaç defa rica edildiği için ayrıntılara girmek doğru olmaz ama terörle mücadelede medyadan yeterli desteği almayı hedefleyen bir toplantıda neler konuşulacağını tahmin etmek çok da zor olmasa gerek... O salonda sayın Başbakan medyanın tutumunu değerlendirirken belki de koltuğunda en rahat oturan gazete yöneticisi bendim... Çünkü... Gazetemizin kurucusu ve sahibi Enver Ören'in, "Milletin huzurunu feda etme pahasına kazanılacak bir tirajı kesinlikle istemiyorum. Fedakârlık eden her zaman biz olacağız, milletimizin bir ferdi bile bizim yayınımızdan dolayı maddi-manevi zarar görmeyecek" şeklindeki talimatı, yayın hayatımızda daima hukuki sınırlardan önce devreye girmiştir. Dünkü toplantıda sayın Başbakan'ın kibarca telkin ettiği kriterler bizim yıllardır uyguladığımız şeylerdi ve bize çok "tanıdık" geldi. Oysa bazı meslektaşlarımız bu talebe, "Ne yapmamız gerektiğini tam olarak anlayamadık" diye cevap verdi. Terör eylemleri ile ilgili haberleri sunuş biçimimiz işte bu yüzden medyadaki genel eğilime uymuyor. Ve, bu farklı "sunuş"un gerekçelerini anlatan dünkü yazımız Başbakanlık Konutu'ndaki toplantının özeti gibiydi... Başbakan'ın, "Terörle mücadeleden sonuç alan ülkelerde, başta siyaset ve medya olmak üzere bütün kesimler tam bir uyum içindeydi. Bizde ise bu milli meselede böyle bir uyum ve koordinasyon olmadı" ifadesi ile "Bu beladan kurtulmak istiyorsak siyaset ve medya başta olmak üzere herkes üzerine düşeni yapmalı" satırlarının ne farkı var... Hakeza... Başbakan'ın, "Medya, terör örgütünün kanlı eylemlerini geniş kitlelere aktararak teröre hizmet ediyor. Hatta örgütü eleştirdiğini zannediyor ama örgütün amacını gerçekleştiriyor. Cenaze törenlerindeki dramların geniş kitlelere yayılmasını sağlayan medya tam da örgütün istediğini yapıyor. Medya, terörün ülke gündemini esir almasına izin vermemeli. Biz de millet de hassas ve sorumlu bir yayıncılık bekliyoruz" ifadeleri, tam da bizim defalarca yazdığımız ama bazı meslektaşlarımıza bir türlü anlatamadığımız gerçeklerin ta kendisi değil mi?.. Bu toplantı, kendiliğinden bir araya gelemeyen medya mensuplarını da yan yana getirmeyi başardı. Umarım, bir türlü anlaşılamayan bu ilkelerin uygulandığı "sorumlu yayıncılık" anlayışının da başlangıcı olur. Toplantı sonundaki "topyekûn mutabakat"a bakılırsa problem yok gibi ama malum... "Ayinesi iştir kişinin, lâfa bakılmaz...
.Yeter artık ama...
2011-10-20 01:00:00
Neredeyse her gün yeni bir acı. Sonuncusu hepsinden acı... Hepimizin canı burnunda... Herkes "Yeter artık..." diyor. Ama bazan "söylem" ile "eylem" birbirini tutmuyor. Yani, bu beladan gerçekten kurtulmak istiyorsak herkes kendi üzerine düşeni yapmalıdır. Teröristlerden 'intikam'ı asker alacaktır. Devlet ve hükümetin asıl görevi teröristlerin istismar malzemelerini ortadan kaldırmaktır. Hem de bu cinayetlerden olumsuz etkilenmeden... Geriye kalan her kurum ve kişi ise konumu ve durumu itibariyle bu çalışmalara katkı yapmak zorundadır. Bu katkı, muhalefet için "konu terör ise siyaset biter" diyebilmek, Kürt vatandaşlarımız için "kalleşten kardeş olmayacağını bilmek", medya için ise "duygu ve öfkeyi kontrol ederek PKK'nın ekmeğine yağ sürmemek"tir. ARTIK FARKINA VARILMALI Terörle dolaylı mücadelede en etkili yöntem olan "sorumlu yayıncılık" konusunda maalesef medyamız sınıfta kalmıştır. 15 Ağustos 1984'te verdiğimiz ilk şehitten itibaren, yaşanan dramı, gözyaşı edebiyatıyla tiraja dönüştürmeye başlayan medyamız, terör örgütüne 'PR' hizmeti anlamına gelen bu habercilik tarzını bırakamadı. Bu tarzı, ilk yıllar için anlayışla karşılasak bile sonuçlarının net biçimde ortaya çıktığı günümüzde hâlâ devam edilmesi anlaşılır gibi değildir. Acı ama gerçek... Terör örgütü medyayı çok iyi kullanmaktadır. Medyanın en iyi biçimde değerlendirilebileceği saatlerde planlanan saldırılardan sonra haber, fotoğraf ve görüntü servisi bile yapılmaktadır. Daha da üzücü olanı, devlet kurumlarının olaylardan sonraki anlamsız ketumluğu yüzünden asıl etkiyi oluşturan ilk haberlerin kaynağı tamamen terör örgütüdür. Cenaze törenlerinde yaşanan ve sadece katilleri zevkten dört köşe eden görüntüler ise sadece eylemlerin etkisini kat kat arttırmaya yaramaktadır. Aslında, terör örgütünün; milyarlarca lira ödeyerek veya silahla gerçekleştiremeyeceği asıl başarısı budur. BU, GAZETECİLİK DEĞİL... Değerli meslektaşlarım, Sadece terör örgütüne yarayan yayın tarzının adı gazetecilik olamaz. Zira, burada olayları gizlemekten filan bahsetmiyoruz, sadece sorumlu davranılmasını istiyoruz. Bütün bu acılara rağmen bu tarz yayınlarda ısrar etmenin en "masum" sebebi, "akan kanı tiraj veya reytinge dönüştürme gayreti"dir. Zira diğer şık, "terör örgütüne bilinçli olarak destek vermek"tir. Bu net ifadeleri kullanmaya hakkımız olduğunu düşünüyoruz, çünkü yıllardır bu tür "acı" sayfaları yaparken bu itinayı özellikle gösteriyoruz. Lütfen bu katkıyı, bu millet için çok görmeyin.
.Kaliforniya'daki Türkiye
2011-10-10 01:00:00
GEZi YAZISI NUH ALBAYRAK - LOS ANGELES > LOS ANGELES Bu yıl üçüncüsü düzenlenen Anadolu Kültür ve Yemek Festivali'ndeyiz. 50 dönüm alana sığdırılan bu mini Türkiye'yi görüp de etkilenmemek mümkün değil... Festival alanına, her biri Anadolu'da yaşamış 14 medeniyeti sembolize eden kapılardan geçerek giriyorsunuz. Ve her kapıda, o dönemin kıyafetleriyle tarihten ışınlanmış gibi görünen Amerikalı mankenler tarafından karşılanıyorsunuz. Böylece daha girişte Anadolu'nun ne kadar zengin bir kültür hazinesi olduğu beyinlere işleniyor. Buradan geçenlerin, yeni kurulmuş; kültür fakiri bir ülke olan ABD'de yaşayanlar olduğunu da düşünürseniz etkinin boyutunu daha iyi tahmin edebilirsiniz. İçeride ise başta İstanbul olmak üzere Konya, Mardin, Van, Antalya, Burdur, Isparta gibi şehirlerin burada tekrar kurulduğunu görüyorsunuz. TÜRKİYE'Yİ GEZİYORLAR... Mini Türkiye'de hayat, farklı saatlerde, farklı illerin farklı faaliyetleriyle yürüyor. Ziyaretçilerin ilk durağı "Van" oluyor. Van'ın gülen yüzü "Bak Hele Bak Yusuf Konak" aynı neşe ve esprileriyle Los Angeles'a taşınmış. Nitekim ziyaretçiler, burada yaptıkları ve bir daha hiç unutamayacakları Van kahvaltısı ile güne başlıyorlar. Biraz sonra, "Mardin" tarafından gelen yanık namelere doğru yönelen ziyaretçileri, Elkadim müzik grubu, fondaki Mardin Kalesi'nin de katkısıyla Erdoba Hotel'deki sıra gecesinin büyülü atmosferine taşıyor. Reyhani oyunu başlıyor ve biraz sonra meydan; yerli-yabancı herkesin katıldığı iç içe geçmiş halay halkalarıyla doluyor. Hemen yan tarafta ise Mardin İl Kültür Müdürü Davut Beliktay, mahalli kıyafetiyle kolları sıvamış çiğköfte yoğuruyor. "Hayırdır Davut Bey?" diyoruz, "Memleketimizi tanıtmak için her türlü fedakârlığa hazırız" cevabıyla bizi duygulandırıyor. KALİFORNİYA'DA EZAN SESLERİ... Derken öğle saatlerinde bir anda bütün faaliyetler duruyor. Kısa bir sessizlikten sonra Şehzadebaşı Camii'nden yükselen yanık bir ezan sesi bütün festival alanına hakim oluyor. Ve yoğun bir katılımla öğle namazı eda ediliyor. Cami çıkışında, önemli bölümleri aslına uygun olarak kopya edilmiş olan Topkapı Sarayı'nı gezerken "Hazine Dairesi"nden gelen Kur'an-ı kerim tilaveti ile birlikte oraya yöneliyorsunuz. Ve Hafız Abdullah'ı rahle önünde görünce bunun bir teyp kaydı olmadığını anlıyorsunuz. Ve yemekler... Gönüllü ev hanımlarının aylar öncesinden başlayarak hazırladığı, Türkiye'nin her yöresinden tam 190 ayrı lezzete buyurun... Bir yandan Amerikalılar yeni lezzetlerle tanışırken, burada yaşayan Türkler de özledikleri yemekleri tadarak hasret gideriyorlar. HERKES MEMNUN... Kaliforniya eyaleti, Ermeniler'in kalesi... Hatta geçmişte iki konsolosumuzu da burada katletmişlerdi. Hatta, Los Angeles'ta rastladığımız "Little Armenian" tabelasının, bu bölgede kurulan "Küçük Ermenistan"ı gösterdiğini öğrenmiştik. Nitekim bazı Ermeniler başlangıçta, Anadolu Festivali'ni engellemeye çalışmışlar. Ama akıllı bir strateji ile bu çalışmalara dahil edilen Türkiye'deki Ermeniler, buradakilerin bakış açısında önemli değişiklikler sağlamış. Burası "Küçük Türkiye"... Burada, Akdamar Kilisesi maketi önünde diz çöküp ağlayan Ermenileri, üç yaşında ayrıldığı Mardin'i çok merak ettiği için geldiğini söyleyen Süryanileri her zaman görmeniz mümkün. Buradaki manzara bize şunu söylüyor: Toplumlar, üzerlerindeki siyasi ipoteklerden kurtuldukları anda ülkemiz hakkındaki yanlış algılardan da kurtulacaklar...  MEŞHUR KAHVALTI MEKÂNI Namını dünyanın öbür ucuna taşıyan "Bak Hele Bak Yusuf Konak" da festivalde... "Sıra 7 kilometrelik kahvaltıda" diyen Yusuf Konak'ın menüsünde bulunan zeytin hariç her şey Van'da yetişiyor. Kavurmalı yumurta, bal-kaymak, tereyağı ve Van'ın otlu peyniri sofranın vazgeçilmezi...  AMERİKALILAR HALAY ÇEKTİ Festival alanına giren ziyaretçileri, İstanbul Boğazı'nın dev maketi karşılıyor. Kalabalık bir grubun katılımıyla çekilen halay, ortama daha da neşe katıyor. Festival için 400 gönüllü çalışıyor... Dolmabahçe Sarayı'nın kapısından giriş yapılan festivalin İstanbul bölümünde, üç boyutlu Kız Kulesi, İstanbul Boğazı ile Sultanahmet Camii'nin silüeti, içerideki konuklarda İstanbul'da gezintiye çıkmışlar hissini uyandırıyor. Mevlânâ Müzesi, Mardin Taşevleri, Aspendos Antik Tiyatrosu, Van Akdamar Kilisesi olağanca ihtişamıyla misafirlerini karşılıyor. 60 bin kişinin ziyaret etmesi beklenen festival için yaklaşık 400 kişinin gönüllü olarak çalıştığını da kaydedelim...  İSMET YEDİKARDEŞ GÖREV BAŞINDA "Mardin"de dolaşırken değerli sanatçı İsmet Yedikardeş'e rastladık. Kendine has tarzı ile çizdiği Mardin tabloları ve oracıkta; çamur çekerek ürettiği çanak-çömleklerle "Anadolu"ya derinlik katıyor.  AMERİKALI KUR'AN-I KERİM DİNLİYOR! Hafız Abdullah festival alanında kurulu "Topkapı Sarayı"nda Kur'an-ı kerim okuyor. Amerikalılara en enteresan gelen mekân da burası...  101 DÜKKÂNDA YOK YOK... Festival alanında 101 adet dükkân yer alıyor. Bunlardan 40'ı Türk mutfağının seçkin yemeklerini satıyor.   TARİHÎ MEKÂNLAR TANITILIYOR Festival alanına girerken geçilen her kapı bir Anadolu uygarlığını temsil ediyor ve yan duvarlarda da o uygarlık hakkındaki tarihi bilgiler Türkçe ve İngilizce anlatılıyor.
. BM'de Türkiye günü...2011-09-23 01:00:00
> NEW YORK Başbakan BM Genel Kurulu'nda kendinden emin ve son derece zengin gözlem ve birikimiyle bütün dünya temsilcilerinin dikkatini çeken bir konuşma yaptı. Erdoğan'ın bu konuşması dikkatleri?bir kere daha Türkiye üzerinde topladı. Zira bu konuşmanın tek kelime ile özeti, "BM'ye de one minute"tür... HAKLILIĞIMIZ TEYİT EDİLDİ Başbakan Erdoğan, BM Genel Kurulu'ndaki konuşmasına BM'ye yıkıcı darbelerle başladı. Önce BM'nin Somali'deki büyük fiyaskosundan başlayıp, İsrail'in şımarıklıkları karşısındaki aczinden veya sınırsız müsamahasından bahsetti uzun uzun... Bu değerlendirmelerim siz değerli okuyucularımıza bazı başlıklarımızı hatırlattığını zannediyorum. Zira arkadaşımız Osman Sağırlı'nın yerinde ve net tespitlerine dayanarak "BM nerede?" diye sormuş, bu köhnemiş kurumun en kısa sürede masaya yatırılması gerktiğini söylemiştik. Hatta BM memurlarının felaket bölgelerindeki akıl almaz keyfi davranışlarına dikkat çekerek masum ve mağdurları korumak için önce BM için tedbir almak gerektiğini söylemiştik. Nitekim BM'nin, İsrail karşısındaki etkisizliğini de ayrıntılarıyla gündeme getirmiş, son tarafgir Mavi Marmara Raporu ile bu durumunu daha net biçimde ortaya koyduğunu söylemiştik. Evet, tespitlerimizin bizzat BM'nin merkezinde bir kere daha teyit edilmiş olması haberlerimizdeki isabetin en net göstergesidir. Öte yandan Başbakan Erdoğan'ın Kuzey Afrika gezisinden özel fotoğraflarla kamuoyuna aktardığımız önemli ayrıntılar da genel kurulda bu bölümle ilgili satır başlarını oluşturuyordu. Fedakar ekibimizle dünyanın öbür ucunda gurur duydum. Teşekkürler arkadaşlar. Daha nice başarılara...
.Her şey aslına rücu ediyor
2011-09-22 01:00:00
> NEW YORK Yurt dışına çıktığım zaman, özellikle de cumhurbaşkanı ve başbakanın gezilerini izlerken hep aynı duyguları yaşarım. Dışarıdan baktığınız zaman Türkiye'nin büyüklüğü daha iyi anlaşılıyor. İçeride terör başta olmak üzere bazı problemler yaşıyor olabiliriz. Ama bunlar bizim görüş açımızı daraltmamalı, hedeflerimizi küçültmemeli. Özellikle Osmanlı coğrafyasında yaşayanlar, başları her sıkıntıya düştüğünde Türkiye'yi hatırlamıştır. Son dönemde Türkiye'nin kendinden emin adımları, aktif dış siyaseti bu beklentiyi daha da yüksek seviyelere taşıdı. Bunun içindir ki, yıllardır uzaklaşmaya çalıştığımız İslam dünyası, bütün vefasızlığımıza rağmen bizi coşkuyla kucaklıyor. Bir süre önce gittiğim Üsküp'te ilk defa görüştüğümüz bir Makedonyalı müslüman kardeşimiz, "Siz buralarda görünmeye başladığınız andan itibaren bizim yürüyüşümüz bile değişti" demişti. Balkanlar'ın yanısıra Kafkaslar'da, Orta Doğu ve Afrika'da benzer ifadeleri sık sık duymuşuzdur. Hatta, "Siz gideli huzur yüzü görmedik" diyerek Türkiye'ye büyük vebal yükleyenleri de... Son Afrika turu sırasında Başbakan Erdoğan'ın karşılaştığı ve gerçek boyutunun fotoğraf karelerinden anlaşılması asla mümkün olmayan manzara da bu duyguların en üst seviyede ifadesinden başka bir şey değildi. Fütuhat hayallerime gerekçeler hazırlama derdinde değilim. Zira zamanımızda fetihler coğrafi sınırları değiştirmekle değil, sınırları anlamsız kılan siyasi, ekonomik, sosyal ve kültürel hamlelerle yapılıyor. "Biz önce kendi ülkemizi, vatandaşımızı düşünelim" diyenler olsa da artık "büyük ülke" olmanın yolu buradan geçiyor. ARTIK ESKİ TÜRKİYE DEĞİLİZ... Bunu, şu anda icra etmekte olduğumuz gezi sırasında çok daha iyi anlıyoruz. Eskiden buralarda karşılaştığımız muamelelerle bugünkü ortamı mukayese etmek mümkün değildir. Elbette Türkiye güçlü bir ülke olma yolunda dev adımlar atıyor. Ama bunu pekiştiren asıl güçlülük algısı bölgesindeki pozisyonudur. Nitekim dünya zirvesine sahne olan New York'ta Türkiye'nin bu kadar farkedilir olmasının asıl sebebi bölgesinde üstlendiği rol ve gördüğü teveccühün rüzgarıyla birlikte gelmesidir. Bu farklılık ABD Başkanı Obama ile yapılan görüşmeye de yansımıştır. Türkiye artık, "yeni talimatlar almak için" değil, kendi taleplerini dile getirmek için masaya oturmuştur. Nitekim, İsrail gibi ABD'nin sinir uçlarına dokunan maddelerde bile Türkiye kendi tezlerini teyid ettirmiştir. Eski Türkiye-ABD zirvelerinin tam tersine, şimdi muhtemelen Barack Obama, görüşme sonuçlarını kendi organlarına nasıl ifade edeceğini düşünmektedir. Belki de her şey aslına rücu edecektir. Neden olmasın, tarih tekerrürden ibarettir.
.3 ülke ve 3 farklı tablo
2011-09-18 01:00:00
 NUH ALBAYRAK 'Bahar Turu' izlenimleri  3 ÜLKE VE 3 FARKLI TABLO Mübarek döneminin bittiğine inanan Mısır halkı, geçim derdiyle meşgul. Tunus'ta insanların hayatında bir değişiklik yok. Libya ise "Derdin nerede?" diyenlerle, "Cebin nerede?" diyenleri birbirinden ayıramazsa daha uzun süre huzuru bekler...  Dünya liderlerini kıskandıran fotoğraf Libya'nın Misrata kentinde halka hitap eden Başbakan Erdoğan büyük ilgi gördü. Meydanda tekbir getiren binlerce Libyalı, Türkiye ve Başbakan Erdoğan lehine pankartlar açıp sloganlar attı. Erdoğan da bu ilgi karşısında halkı coşturan bir konuşma yaptı. Erdoğan, yaptığı konuşmada, Misrata'ya, 74 milyonluk Türk milletinin selamını getirdiklerini söyledi. "Biz biriz, beraberiz, kardeşiz. Bu kardeşliğimiz, dün vardı, bugün var, yarın da olacak" diyen Erdoğan, şöyle devam etti: "Misrata'nın benim ve arkadaşlarımın dünyasında farklı bir yeri var. Misrata'da, 3 kelimeyi yeniden öğrendim. Burada sabrı gördüm, burada yıkılan binalarda savaşı gördüm, sonunda da zaferinizi gördüm." Erdoğan'ın konuşma yaptığı meydanda, erkeklerin yanı sıra birçok kadın ve çocuk da yer aldı. Başbakan Erdoğan'ın Misrata'dan Bingazi'ye geleceği saatin 17.00 olarak duyurulması üzerine halk, saat 16.30'dan itibaren miting alanını doldurmaya başladı. Trablus ve Misrata programının uzaması sebebiyle halk, Erdoğan'ı dinlemek için yaklaşık 5 saat meydanda bekledi. Erdoğan'ın gelmesiyle birlikte meydandakiler coşkuyla, "Erdoğan, Erdoğan" tezahüratları yaparak tekbir getirdi. Erdoğan da tezahüratlara el sallayarak karşılık verdi. MISIR Yeni bir seferberlik bekliyor Mübarek döneminin tamamen bittiğine inanan Mısır halkı, değişmeyen gündemi olan geçim derdiyle meşgul. Mısır'da değişimin sembolü haline gelen Tahrir Meydanı şimdi sessiz. Ama o günlerde Hüsnü Mübarek'in son darbelerine göğsünü siper eden "Tahrirciler" şimdi de işin peşini bırakmış değil. Kendini iyi yetiştirmiş gençlerden oluşturdukları bir temsilci grubu, gidişatı sürekli izliyor ve gerek gördükleri hallerde sürece müdahil oluyorlar. Yeni dönemin aktörleri de bu uyarıları ciddiye alıyor. Bunun dışında ise, artık Mübarek döneminin tamamen bittiğine inanan Mısır halkı, değişmeyen gündemi olan geçim derdiyle meşgul. KARMAŞA ŞEHRİ KAHİRE... Mısır, dünyanın en eski medeniyetlerinden biri... Arap coğrafyasında eşine zor rastlanır bir kültürel derinliğe sahip. Müslümanların nice göz bebekleri burada yatıyor. Ama gel gör ki, bu değerler çöp dağları arasında kaybolmak üzere. İslam âleminin en kutsal şehirlerinden biri olan Kahire çevre düzeninden trafiğine tam bir karmaşa şehri. Nil gibi bir bereket sembolü, Kahire'den geçerken adeta bir kirlilik kaynağı haline geliyor. YENİLENME BAŞLAMAZSA.... Mısır'ın sembolü olan piramitlerin civarına sanki inşa edildikleri günden bu yana el sürülmemiş. Bir yayın yönetmeni arkadaşımız, "Türkiye'den herhangi bir belediye başkanını buraya getirseniz ve 'Bu bölgeyi düzenle' deseniz, çok değil; üç ay sonra buraların çehresi değişir" diyerek Türkiye'nin, her bakımdan olduğu gibi yerel yönetimcilik açısından da Mısır'dan fersah fersah önde olduğuna dikkat çekti. Yani Mübarek'i başından defeden Mısır, başlarındaki çok daha büyük bir beladan kurtulmak için yıllar sürecek bir yenilenme ve temizlenme seferberliği başlatmadıkça otantik bir turizm ülkesi olarak kalmaya mahkumdur.  OSMANLI'DAN SONRA GARİP KALDI... Mısır'ın başkenti Kahire, Yavuz Sultan Selim'in 1517'de Memlüklerle olan Mercidabık zaferinden sonra Osmanlı yönetimine geçti. Şehirde hâlâ Osmanlı izlerini görmek mümkün. Bunların başında Mehmet Ali Paşa Camisi geliyor. Fakat Osmanlı'dan sonra diğer kentler gibi burası da çarpık yapılaşmanın ve kötü yönetimlerin kurbanı oldu.  Çekilen fotoğraflarda en dikkat çekici kare, bir Libyalı'nın Başbakan Erdoğan'ı alnından öpmesiydi.  Libya sokaklarında savaşın izini görebiliyorsunuz. Top mermileri, sergiye çıkmış... LİBYA Kaddafi gitti ancak daha bahar gelmedi Libyalılar, "Derdin nerede?" diyenlerle, "Cebin nerede?" diyenleri birbirinden ayıramazsa daha uzun süre huzuru bekler... Anadolu'da "acı bahar" diye bir ifade vardır. Yüksek yaylalarda bahar mevsiminin yarılanmış olmasına rağmen bir türlü sırtınız ısınmaz. İşte Libya da tam olarak "acı bahar"ı yaşıyor. Gördüğünüz her Libyalının bir veya iki kolu havada. Konvoyda araç kullanan şoför bile bizim hayatımızı tehlikeye atma pahasına zafer işareti yapmaya çalışıyor. Bu belki zor gerçekleşen bir zaferin pekiştirilmesi içgüdüsünden kaynaklanabilir. Zira, hâlâ tedirginliğin hakim olduğu Libya'da bu noktaya ne kadar zor gelindiğini çok rahat biçimde görebiliyorsunuz. Özellikle Misrata gibi bazı şehirler tam bir harabeye dönmüş. Büyük kayıplar vererek ulaştıkları bu zaferi coşkuyla kutlamaları elbette en tabii hakları. YENİ SÖMÜRÜ DÜZENİ Ancak ülkede bahar havasına kavuşmak için daha katetmeleri gereken çok mesafe var. Bir kere ülke henüz tam huzura kavuşmuş değil. Bazı yerlerde hâlâ çatışmalar sürüyor ve Kaddafi ve oğulları ele geçmedikçe bu tedirginlik de bitmeyecektir. Yönetim ise tam bir karmaşa... Farklı kesimlerin desteklediği farklı isimler şimdilik uyumlu davranmaya çalışıyor. Ama ortak düşman bertaraf edildikten sonra durum ne olacak belli değil. Bütün bunlara ilaveten, Afrika'yı tarih boyunca sömüregelen Avrupa, aynı alışkanlığını yeni dönemde de farklı yöntemlerle sürdürmeye çalışıyor. Nitekim, daha şimdiden Avrupa medyasında, "Libya'yı kurtarmak için çok masraf yaptık, yeniden imarı için harcanacak 300 milyar euronun da aslan payı elbette bizim olacak" mealinde beyanatlar çıkıyor. İşte size yeni sömürü düzeni... Önce yık, sonra yap. Faturasını da kat kat çıkart... Ayrıca zamanında bu ülkeyi bu diktatöre kim teslim etmişse... Velhasıl Libyalılar bu aşamada, "Derdin nerede?" diyenlerle, "Cebin nerede?" diyenleri birbirinden ayıramazsa "baharı bekleyen kumrular gibi..." daha uzun süre huzuru bekler.  Ülke tam huzura kavuşmuş değil. Bazı yerlerde hâlâ çatışmalar sürüyor . TUNUS Devrimi yaşayan ülke... İnsanların hayatında bir değişiklik yok. İlgilendikleri tek şey ülkenin istikrarlı bir yönetime kavuşması... Kahire'nin üçte biri kadar nüfusa sahip olan Tunus, Kuzey Afrika'daki ülkelerin en temiz ve düzenlisi. Halkın gelir seviyesi ve hayat standardı bakımından da rahatlıkla hissedilebilecek bir üstünlüğe sahip. Aynı zamanda Arap Baharı'nın da öncüsü olan bu ülkede devrim kolay gerçekleştiğinden Tunus da, Tunuslular da fazla bedel ödememişler. İnsanların hayatında bir değişiklik yok. İlgilendikleri tek şey ülkenin istikrarlı bir yönetime kavuşarak belirsizlikten kurtulması. BAŞÖRTÜSÜ ÖZGÜRLÜĞÜ "Bu değişikliğe nasıl bakıyorlar?" derseniz, devrimi en kolay gerçekleştiren ama pratik hayatta en belirgin hisseden ülke Tunus'tur. Zira, artık başörtüsü ile rahatça sokağa çıkılabiliyor. Evet, size garip gelebilir ama Tunus'ta "Bahar"dan önce başörtüsü yasaktı. Bu yasağa uymayan birçok kadının sokak ortasında başörtüsünün çekilip alındığı olmuştur. Her şeylerini alan Fransa'nın bir 'hediyesi' midir bilinmez ama bir İslam ülkesinde başörtüsü ile sokağa çıkılamaması olacak şey değildi. Nitekim de olmadı... Malum... "Bir kavim kendinde olanı değiştirmedikçe Allah onları değiştirmez." Tunus'taki iş adamlarımız da bu değişimden son derece mutlu. Çünkü, hukukun olmadığı bir ülkede işiniz bir diktatörün insafına kalmış demektir.  Yusuf Ziya Cömert, Tunus'ta bir âmâ hafızı dinlerken... Yusuf Ziya Cömert için ambulans uçak Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın Kuzey Afrika temaslarını takibi sırasında rahatsızlanan Yeni Şafak Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Yusuf Ziya Cömert'in sağlık durumu iyi. Tunus'ta hastaneye kaldırıldıktan sonra bir kalp damarına stent takılan Cömert, tedavi gördüğü hastanede bir süre kontrol altında tutulacak. Cömert, tedavisi tamamlandıktan sonra hafta başında ambulans uçakla İstanbul'a getirilecek. Erdoğan'ın sağlık durumu ile yakından ilgilendiği Cömert'in tedavisine Türkiye'de devam edilecek. > Fotoğraflar: Nuh Albayrak
. Bu gezi Türkiye'nin bölgedeki gücünü tescilledi2011-09-17 01:00:00
> TRABLUS Arap Baharı turumuzun son durağındayız. Son günde Libya'nın en önemli ve stratejik üç şehrini ziyaret ettik. Trablus ve Bingazi malum... Üçüncü durağımız ise hem coğrafi hem de siyasi bakımdan bu iki şehrin arasında yer alan Misrata... TRABLUS BİR ÖLÜ ŞEHİR Trablus'a girişte Amerikan filmlerindeki terk edilmiş kasabaları hatırladım. Diğer önemli değişiklik ise, yakın zamana kadar bütün ülkeyi, özellikle de Trablus'u süsleyen Kaddafi odaklı görsellerden eser kalmamış olması. Hatta eski Libya, bazı sivil araçlardaki El Cemahiriye ibaresi dışında bayrağına varıncaya kadar değişmiş. Kapalı kepenkler önünde ilerleyen konvoyumuz Şüheda Meydanı'na gelince ıssızlığın sebebini anladım. Çünkü neredeyse bütün Trablus bu meydana toplanmıştı. BU GEZİ BİR "MİLAT" OLACAK... Başından itibaren değerlendirdiğimizde bu gezinin, zamanlama ve hazırlama bakımından son derece isabetli olduğunu şimdi daha iyi anlıyoruz. Bunun bir kanıtı da Sarkozy'nin önceki gün İngiliz meslektaşı ile birlikte, görüntüye girmek için başını uzatan meraklıların telaşıyla yaptığı geziydi... Ama Başbakan'ı her üç ülkede de yakînen izlemiş biri olarak bu bölgede hiçbir Batı ülkesinin, kesinlikle Türkiye kadar şansı olmadığını söyleyebilirim. Çünkü onların bu ülkelerle teması hep sömürü seviyesinde olmuş. Bazı yöneticilerle zaman zaman karşılıklı menfaate dayanan uyumları olmuşsa da hiçbir zaman Arap halkının sevgi ve sempatisini kazanamamışlar. Asimilasyon sonucu hakim olan Fransızca benzeri emareleri yanlış yorumlamamak gerekir. Oysa Türkiye her fırsatta İslam dünyasını kendinden uzaklaştırmak için elinden geleni yapmasına rağmen, bu coğrafyada yaşayanlar, Osmanlı sevgisini bütün canlılığıyla nesilden nesile aktarmışlardır. Son yıllarda ise Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu'nun tezleri ve Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın kararlı tavrı ile Türkiye zorla tutunmaya çalıştığı sun'i yörüngeden, olması gereken tabii konuma geçince de bu sevgi derhal tezahür etti. Bugün Arap dünyasında gelmiş geçmiş hiçbir liderin, gittiğimiz her ülkede gün boyunca terennüm edildiğini duyduğumuz "Erdogan" ismi kadar popülaritesi yoktur. TÜRKİYE BU BÖLGENİN YILDIZI OLABİLİR Yani, Batı ne kadar yırtınsa da bu bölgede en geniş tabanlı destek Türkiye'ye aittir. Türkiye, bu ülkelerin yeniden yapılanma döneminde, eski dönemin Batı işbirlikçisi alışkanlığı ile hareket eden yeni oyuncularına karşı biraz tahammüllü ve stratejik davranmayı başarabilirse Orta Doğu'da ebed, elbet bizimdir. Başbakan Erdoğan'ın Şüheda Meydanı'nda yaptığı konuşmayı ve Libyalıların coşkulu mukabelesini izleyenler bunu çok daha iyi anlayacaktır. Bu arada... Başbakan Erdoğan "laiklik reçetesi" tartışmasını da özellikle mi bu gezi esnasında başlattı bilmiyorum ama bu 'açılım'ın da Türkiye'nin bu bölgedeki faaliyetleri hakkında dış dünyada oluşacak tereddütleri bertaraf edecek ve Türkiye'ye küresel destek sağlayacak son derece stratejik bir hareket olduğunu düşünüyorum. Yani içeride yıllarca başımızı ağrıtan laiklik, dışarıda işimize yarayabilir.
.Yeni dönemin başlangıcı
2011-09-14 01:00:00
> KAHİRE Eskiden, Arap ülkelerinde veya İslam dünyasında Türkiye'ye karşı gördüğümüz yakınlık Mısır'a gelince biraz dozaj kaybediyordu? Bunu da yadırgamamak gerekiyordu. Zira Mısır, İslam dünyası liderliği konusunda Türkiye'yi en büyük rakip olarak görüyordu. Oysa Türkiye son dönemde dış politikada yaşadığı normalleşmeden sonra daha ciddi bir tehlike haline gelmişti Mısır için... Şimdi, Hüsnü Mübarek ile birlikte Mısır halkı üzerindeki ambargo da kalkmışa benziyor. Düşünebiliyor musunuz, Mübarek döneminde İsrail Büyükelçiliği'ne böyle bir muamele yapılabilir miydi? Yani yeni dönemde Türkiye'ye karşı Mısır'da da sempatinin arttığını, daha doğrusu baskı ortadan kalkınca halkta Türkiye'ye karşı zaten var olan teveccühün ortaya çıktığını görüyoruz. Ki, iki gündür Kahire'de şahit olduğumuz manzara da bunu doğruluyor. Arap baharının nasıl bir 'yaz' getireceğini henüz bilmiyoruz. Bu biraz da baharda ekilecek tohumlara bağlı. YENİ DÖNEM, YENİ DÜZEN... Her ne kadar, eski saplantılarından kurtulamayanlar Arap dünyasında yaşananların, yine ABD ve özellikle de İsrail'in kontrolünde ve arzuları doğrultusunda cereyan ettiğini düşünüyor ise de ben aynı kanaati taşımıyorum. Bu ülkelerde yeni dönemin dikkatle dizayn edilmesi şartıyla... Başbakan Erdoğan da dün bütün dünyanın izlediği konuşmasında özellikle bu aşamanın hassasiyetine dikkat çekmiş, yaşananları kendi çıkarlarına göre yönlendirebilecek mihraklara dikkat çekmiştir. Şayet Türkiye, hassas ve dikkatli bir strateji ile birikimlerini aktararak bu ülkelerin, gücünü milletinden alan istikrarlı yönetimlere kavuşmasına katkı sağlayabilirse hem İslam dünyasında hem de batıda büyük itibar ve güç kazanacaktır. Başbakan'ın dünkü konuşmalarında itina ile seçtiği mesajları, bu dönemin başlangıcını ilan eder gibiydi...
.Terör örgütüne destek verdiğinizin farkında mısınız!..
2011-08-20 01:00:00
Terör haberlerini soğukkanlı değerlendirmek yayın hayatımız boyunca sürdürdüğümüz bir hassasiyettir. Hem de vatandaşlarımızın; yanan yüreğinden fışkıran öfke ile mütenasip olmayan başlıklarımızı görünce telefona sarılıp, "Bu şehitlerin sizin için hiç mi değeri yok" şeklindeki tahammülü zor tepkilerine rağmen... Çünkü, tam tersine, teröristin işini kolaylaştırmamak için böyle davranıyoruz. Hatta, "Bütün basın yayın organları, başından beri bu hassasiyeti gösterseydi bu bela bugün bu seviyeye gelemezdi" iddiasında bulunuyoruz. Kamuoyunda dehşete sebep olmayan bir eylem, terör örgütü için beyhude çabadan ibarettir. Saldırı talimatını verenler ancak ertesi gün gazetelerdeki manşetleri, TV ekranlarındaki yürek parçalayan cenaze törenlerini gördükten sonra hedefine ulaştığına emin oluyor. Kimse, "Emin misin, yanında mıydın?" demesin. Roj TV'nin ofisinde ele geçen "Talimatname" ile teröristlere, "Saat 14.30'dan sonra eylem yapmayın, haber yayınlarında geniş yer almasını güçleştiriyor" talimatı verdiği ortaya çıktı. Başka söze ne hacet... Ama çok ilginçtir... Bu 'ifşaat' salı günü gazetelerimizde geniş yer aldı. Ertesi gün, (talimatlara uygun olarak) erken saatte Hakkari'deki hain saldırı gerçekleşti. Ve ne yazık ki, medyamız, sanki bir gün önce yayınlanan tavsiyelere uyarcasına bu haberi yine çarşaf çarşaf yayınladı. Meslektaşlarımızla yaptığımız sohbetlerde, bu düşüncelerimize hemen herkes katılıyor, gel gör ki, "Ama bu da önemli haber canım... Görmezden gelemezsin ki..." diyorlar. Elbette haberi görmezden gelmeyelim. Ama duygusal da davranmayalım. İşte bir medya yöneticisinin sorumluluk alması, dik durması gereken nokta da tam burasıdır. Bizler, bu konuda içimizden geldiği gibi davranamayız. Soğukkanlı olmak zorundayız. Bizim takınacağımız tavrın, toplumun büyük kesimini; katlanarak etkileyeceğini unutmayalım.  ACABA BİZ Mİ YANLIŞ YOLDAYIZ!.. Bu konuda yalnız kaldığımız için hassasiyetimiz sonuçsuz kalıyor. Sadece teröristlere yarayan bu yayın tarzında ısrarı anlamak mümkün değil. Rüyasında, bir süre sonra yağacak yağmurun suyundan içen herkesin aklını kaybedeceğini gören biri bahçesine bir sarnıç kazıp temiz su ile doldurur. Bir süre sonra gerçekten yağmur yağar ve köy çeşmesinden su içenlerin davranışları garipleşmeye başlar. Derken bir süre sonra sarnıçtan su içen karı-koca dışındaki herkes aklını kaçırır. Ne var ki, herkes bunların peşine takılıp, "Deliye bak, deliye..." diye bağırmaktadır. Bir gün, bu duruma daha fazla dayanamayan amca, "Hanım... Git şu köy çeşmesinden bir testi su getir" der... Velhasıl, değerli meslektaşlarımız kimin ters yönde ilerlediğini tekrar gözden geçirmezlerse korkarım biz de daha fazla dayanamayıp köy çeşmesinden su içmeye başlayacağız. Lütfen biraz sorumluluk...
. Somali'yi Türkiye'ye duyuran gazeteci2011-08-16 01:00:00
Tarih 24 Temmuz 2011 pazar... Dünya basını Norveç'teki katliamı müslümanların üzerine yıkmakla meşgul; Türkiye'deki meslektaşlarımız da "Vahşet adası" üzerine senaryolar yazmakla... Gelelim bize... Dünyanın sancılı bölgelerini bir radar gibi tarayan arkadaşımız Osman Sağırlı, yeni hedefini Somali olarak belirlemiş ve maceralı bir yolculuktan, akla gelmez engellerden sonra Kenya'ya, oradan da Dadaab Kampı'na ulaşmıştı. İşte biz de aynı gün Osman Sağırlı'nın bu kamptan gönderdiği birbirinden çarpıcı fotoğrafları yüreğimiz parçalanarak sayfalarımıza aktararak "Somali Harekatı"nın ilk startını aynı tarihli gazetemizin sürmanşetinden diye verdik. Birkaç gün sonra Osman Sağırlı Kenya'dan Somali'ye geçti ve karşılaştığı manzarayı bize aktardı. Hatta, gündem toplantılarımıza telefonla katılarak vehameti iyi anlamamız için ilave çaba sarfetti. Somali, "Sözün bittiği yer"di...  HER GÜN TAM SAYFA Hafta boyunca tam sayfa haberlerle, "Ölüme çeyrek kala"yı yaşayan "Somali'nin son hali"ni Türkiye'ye haykırdık. Özellikle, adeta "Ölüyorum anne" diye feryad ederek bu dünyayı daha göremeden terkeden Abdullah'ın kendinden kopuşunu an be an yaşayan Madina annenin gözyaşları orada yaşanan dramın boyutlarını anlatmaya yetiyordu. Milletimiz bu haberlere büyük ilgi gösterdi. Yanlış anlaşılmasın, medyamız demedim. Çünkü, sitesinde yayınladığı "Gazete manşetleri" bölümüne Türkiye gazetesini almaya bile gerek görmeyen at gözlüklü yöneticilerin, sadece bizde yayınlanan bu haberlerden haberi bile olmadı... Ta ki, kamuoyunda Somali farkındalığı oluşuncaya kadar... Derken Somali'den dönen Osman kardeşimiz, 3 Ağustos Çarşamba günü TGRT HABER TV'de başlayan Türkiye Platformu programına konuk olarak katıldı ve can alıcı özel görüntüler eşliğinde yaptığı son derece isabetli yorumlarla "Afrika'da neler oluyor" sorusuna tatmin edici cevaplar verdi. Bu günlerde zaten Türk medyası da Somali'yi keşfetmişti artık!... Türk milletinde Somali'de yaşayan kardeşlerimize karşı görülmemiş bir hassasiyet oluşmuş, mübarek Ramazan ayının da etkisiyle kişiler ve kurumlar yardım için seferber olmuştu. Bu gayretler gün geçtikçe çığ gibi büyüdü, devletin de sürece dahil olması ile birlikte koordineli ve kurumsal bir özellik kazandı. OSMAN YİNE ÖNCÜLÜK ETTİ Bu yardım seferberliğinden çok etkilenen Osman kardeşimiz durumu yerinde görmek için bir hafta önce tekrar Afrika yollarına düştü. Nairobi Havaalanı'nda başlayan engelleri aşarak Somali'den kaçabilen Somalililer'in çilehanesi olan Dadaab Kampı'na ulaştı. İlk izlenimlerini, ülkelerinin yeraltı zenginliklerinin faturasını ödeyen bu zavallı kardeşlerimizin, "Bir lokma ekmek için" katettikleri yolları, çektikleri çileyi geçen Cumartesi günü sizlere aktardık. Güzel yansımalar da vardı. Önceki ziyareti esnasında gözyaşı ve dram görüntülerini tespit eden kamerası, bu sefer de ay-yıldız markalı kolileri kucaklayan kardeşlerimizin; unuttukları için pek beceremedikleri gülüşlerinin fotoğrafını çekiyordu... Elbette yine sadece Türkiye gazetesi... Dadaab Kampı'ndan her gün birbirinden çarpıcı gözlemlerini hem TGRT HABER TV ekranlarında hem de sayfalarımızda sizlerle paylaşmaya devam eden Osman Sağırlı, önümüzdeki günlerde tekrar Somali'ye geçecek ve dramın kaynağındaki son durumu izleyip sizlere aktaracak. Nihayet Türk gazetecilerden oluşan kalabalık bir ekip de Dadaab Kampı'na ulaştı. Konunun, kamuoyumuzda konu ile ilgili hassasiyetin muhafazası açısından, yaşananların daha geniş bir yelpazeden aktarılması elbette çok daha etkili olacaktır. Hatta belki de bu sayede Somali'de yıllar sonra ilk defa "farklı" bir bayram yaşanacak. İyi ki yoğun gündeme rağmen günlerce devam eden ısrarlı yayınlarımızla Somali'ye dikkat çekmişiz. Onların ahvalini Türkiye'ye aktararak hem onların bir nebze olsun ferahlamalarına hem de kadirşinas milletimizin, din kardeşi açlıktan ölürken tok yatma vebalinden kurtulmasına vesile olabilmişsek ne mutlu bize. İşte bizim gazetecilik anlayışımız budur... Teşekkürler Türkiye... Teşekkürler Osman Sağırlı...
. Kuzey Kıbrıs, Güney'i geçecek2011-07-21 01:00:00
> GİRNE Kıbrıs'ın kuzeyi ile güneyi arasındaki çarpıcı farkı çoğumuz bizzat görmüş, benim gibi görmeyenler de defalarca dinlemiştir. "Aradaki tel örgü sanki bir sınır çizgisi değil, çöl ile vaha gibi iki farklı dünyayı birleştirmeye çalışan dikiş ipliğidir." Bu tablo, Ada'nın bir bölümünde yaşayan insanları, bütün dünyanın amansız bir biçimde cezalandırması sonucu oluşmuştu. Ekonomik ve siyasi bakımdan çifte kıskaca alınan KKTC iflas edecek ve Rumlar'ın kucağına düşecekti... Kuzey Kıbrıs üzerinde kurulan bu oyun tutmadı. Onuruna önem veren Kıbrıs Türkü, Anavatan'ın ciddi desteği sayesinde bu ucuz plana teslim olmadı. Bütün olumsuz şartlara rağmen hem siyasi hem de ekonomik mücadelesini sürdürdü. Kuzey Kıbrıs'a çok önemli yatırımlar yapıldı. Ada'nın eski halini bilenler, güney ile aradaki farkın hızla kapandığını ifade ediyorlar. Hatta, sahil şeridinde yer alan ultra lüks tesislerin güney kesimde bulunmadığını söyleyen Türk iş adamları, benzer tesisleri Rumlar'ın da istediğini söylüyorlar. ARTIK KUZEY DE GÜNEŞ GÖRECEK Velhasıl, nereden bakılırsa bakılsın, Kıbrıs'ta zaman Kuzey'in lehine işliyor. Başbakan Erdoğan'ın gezi boyunca yaptığı açıklamalara bakılırsa önümüzdeki dönem KKTC'de içme suyundan duble yollara, tam bir kalkınma seferberliği başlıyor. Siyasi cephede de şartlar Türkiye'den yana gelişmeye başlamış olup Başbakan'ın, "Bıçak kemiğe dayandı" ifadesi aslında çözümü haber vermektedir. Türkiye'nin muhataplarına itimat telkin eden, karşılıklı güvene dayalı ve çözüm odaklı dış politikası bir müzmin hastalığı daha tedavi sürecine sokmuş görünüyor. Bütün bunlardan da önemlisi bu gezi sayesinde, Kıbrıs'taki kardeşlerimize empoze edilen "yalnız bırakılma" endişesi bertaraf edilmiş, bir zihniyet devriminin startı verilmiştir. Yani... Başbakan Erdoğan'ın dün Barış ve Özgürlük Bayramı'ndaki konuşmasında yer alan, "Kuzey Kıbrıs, Güney'i geçecektir" ifadesi bir temenni değil, tespittir.
.Son Barış Harekâtı...
2011-07-20 01:00:00
> LEFKOŞA Başbakan Tayyip Erdoğan'ın, ehemmiyetine dünkü manşetimizde dikkat çektiğimiz KKTC gezisine biz de iştirak ettik. Ercan Havaalanı'nda büyük bir coşku ile karşılandık. Sayın Başbakan'ın manifesto niteliğindeki konuşması esnasında coşkulu kalabalık, "Vatanımız için hep beraber çalışacağız. Çocuklarımız için, geleceğimiz için hep beraber başaracağız" şeklinde sloganlar atıyordu. Gezi öncesine dönecek olursak... Son dönemde gerek Kıbrıs'ın her iki kesiminde gerekse Türkiye ve Yunanistan'da cereyan eden gelişmelere bakıldığında öne çıkan ortak paydayı "Kıbrıs'ta hiçbir şey bundan önceki gibi devam etmeyecek" şeklinde ifade edebiliriz. Bahsettiğimiz gelişmeleri biraz daha yakından analiz ettiğimizde ise yaşadığı ekonomik kriz sebebiyle uzun süredir kendi derdine düşen Yunanistan'ın Rumlar'a fazla destek şansı kalmazken, Rum Kesimi de yaşadığı bir patlama sonunda yaşadığı rüya aleminden uyanarak gerçeklerle yüz yüze geldi. Türk tarafının ise Ada'sı ile Anayurdu ile başından beri yürüttüğü ama Rumlar'ı şımarık çocuğa çeviren Avrupa'nın bir türlü görmek istemediği gerçekçi ve yapıcı politikanın nihayet sonuçlarını alma aşamasına geldiği anlaşılıyor. Aslında Avrupa'nın da ne Yunanistan ile ne de Rumlar ile uğraşacak mecali yok... Kimsenin başına gelen felaket bizi sevindirmez ama bizde, "Keser döner, sap döner. Gün gelir, hesap döner" diye bir söz vardır. Veya... "Onların hesabı varsa, Allah'ın da bir hesabı vardır." Anlayacağınız, bu yıl, özellikle sayın Başbakan'ın bu gezisinden sonraki dönem Kıbrıs için çok farklı bir dönem olacak. Kısaca... Bu gezi, gerek ilk iki barış harekatı, gerekse o dönemden beri Türkiye'den KKTC'ye yapılan üst düzey ziyaretler dikkate alındığında Kıbrıs için "Nihai Barış Harekâtı" olacağa benziyor.
.Sözleşmelilere 'zorunlu tatil'
2011-07-18 01:00:00
Sözleşmeli kamu personelinin önemli bir bölümü seçimden önce kadrolu statüsüne alındı. Ancak, tamamen 'bürokratik sağırlık' sonucu, sözleşmelilerin bir kısmı bu düzenlemenin dışında kaldı. Bürokrasinin iddiası, "Bu sözleşmeliler 4B statüsü dışında olduğu için bu düzenlemenin dışında kaldı". Mağdur sözleşmeliler ise, "Biz 4B statüsüne tabiyiz, kadroya alınmalıydık" diyor... Biz bu konuyu, seçim öncesi yaptığımız canlı programlarda sayın Başbakana ve ilgili bakanlara ilettik. Edindiğimiz genel intiba, "bu sonucun; düzenleme aşamasındaki bir aksaklıktan kaynaklandığı, hükümetin böyle bir iradesi olmadığı" yönünde... Bunun içindir ki hemen hemen bütün yetkililer, problemin seçimden sonra düzeltileceğini ifade etti. Gerçi, "düzeltme" konusunda da tarafların görüşü farklı. Sözleşmeliler, ilk uygulamadaki aksaklığın yine bir ek kararname ile halledilebileceğini söylerken, hükümet tarafı ise "önce bir kanuni düzenleme ile sözleşmelilerin 4B kapsamına dahil edilmesi gerekir" diyor. Mağdur sözleşmeliler, seçimden hemen sonra twitter ve facebook da dahil olmak üzere her türlü vasıta ile seçim öncesinde verilen sözlerin yerine getirilmesini beklediklerini bize ilettiler. Biz de bazı duyarlı meslektaşlarımız ile birlikte konunun takipçisi olduk. YEMİN KRİZİ SÖZLEŞMELİYİ VURDU Gel gör ki, daha seçimin ertesi gününden itibaren Türkiye'nin gündemine sun'i bir bomba düştü... Bir partinin yüzde 50 oy oranıyla iktidara geldiği bir ülkede, daha hükümet kurulmadan 'erken seçim'in bile telaffuz edildiği bu garip dönemde, sözleşmelilerin feryadı da bizim hatırlatmalarımız da amacına ulaşamadı. Şimdi bu kriz giderildi ama Meclis de tatile girdi. Araştırmalarımız, 'yemin krizi'ne kilitlenen siyasi otoriteden herhangi bir irade beyanı gelmediğinden olsa gerek ki, bürokrasi camiasında da bu yönde bir hazırlık çalışması tespit edemedik. Saygıdeğer sözleşmeli kardeşlerimiz... "Bizdeki emanetiniz" olarak gördüğümüz bu konuyu sürekli takip ettik, ediyoruz, edeceğiz. Sorumluluğumuzun bilincindeyiz. Onun için, size 'mutlu son'la neticelenecek en küçük adımı bile iletmeyi çok arzu ediyoruz. Ama bazı meslektaşlarımızın yaptığı gibi küçük kelime oyunları ile umut tacirliği yapmayı da kesinlikle istemiyoruz. Konuyu bu şekilde canlı tutmayı sürdürürseniz mutlaka sonuca ulaşacağınızdan şüpheniz olmasın. Ve... O zamana kadar daima yanıbaşınızda olacağımızdan da...
.Medya, terörün ekmeğine yağ sürmemeli...
2011-07-16 01:00:00
Önceki gün 13 askerimizin şehid edilmesi ile ilgili acı haberi alınca yine meslek hayatımın en zor günlerinden birini yaşadım. Böyle acılı günlerde bu duyguları hep yaşıyorum... Önce insanî tarafım devreye giriyor ve, "Olabilecek en sert biçimde tepkini dile getirmelisin" diyor. Hatta ne sürmanşet ne de manşet beni tatmin etmiyor, içimden sayfayı yan yatırmak geçiyor. Ama biraz sonra akan bu kanların, ağlayan anaların vebali üzerime çöküyor, "Başka ocakların da sönmesimi istemiyorsan duygularınla değil, aklınla hareket etmelisin, terör haberlerini büyütmemelisin" düşüncesi beynime hakim oluyor. Peşinden, "Ama yarın yine birçok gazete bu haberi geniş verecek ve haklı olarak herkes bizi eleştirecek" diye düşünüyorum. Sonunda yine içim kan ağlayarak hatta bazı okuyucularımızı üzmeyi dahi göze alarak sorumlu davranmaya karar veriyorum. Değerli okuyucularımız, Elbette acı çok büyük ve ateş düştüğü yeri yakar. Ama emin olun ki biz bu muhasebeyi çeyrek asırdır yapıyoruz. En kolayı bu tür acı haberleri manşete çekip hepimizin duygularına tercüman olmaktır. Biz de bunu rahatlıkla yapıp taktir toplayabiliriz. Peki neden yapmıyoruz?.. Bu kayıplara herkesten fazla üzüldüğümüz ve akan kanın durmasını en çok biz istediğimiz için... Çünkü, terör eylemlerini gazetelerin, lanetleyerek dahi olsa çarşaf çarşaf vermesi, TV kanallarının döndüre döndüre yayınlaması inanın sadece teröristlerin işine yarıyor. Onların, milyarlar harcayarak yapamayacağı kadar etkili biçimde reklamı yapılıyor. Ve bendeniz iddia ediyorum; eğer bütün basın ve yayın kuruluşları bu konuda başından beri bu hassasiyeti gösterseydi terör bu seviyeye gelemezdi. Bugün manşet yapmamızın sebebi ise çok açık; birincisi, dualarla ebediyete yolcu ettiğimiz 13 fidanın arkasında bıraktığı çarpıcı insan öykülerini... İkincisi de devlet ve milletin teröre tepkisini seslendirebilmek... Allah'ın, bu kandil günü hürmetine bize bir daha böyle acılar göstermemesini diliyor, saygılar sunuyorum.
.Zamanın ruhunu okuyamayan zaman aşımına uğrar
2011-07-15 01:00:00
Sayın Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu'nun, birkaç defa dinleme fırsatı bulduğum geçmişten geleceğe ışık tutan analizleri gerçekten insanın ufkunu genişletiyor. Dün de (gazetemizin Mayıs ayında gerçekleştirdiği Türkiye Toplantıları'nda "Yüzyılın Dönüşümü" başlığı altında ülkemizin yeniden inşasını anlattığı konuşmasıyla birçok noktada örtüşen) ve yeni Türk dış politikasını çok iyi tercüme eden bir analizini, Çırağan Sarayı'nda sınırlı sayıdaki gazeteci ile yaptığı sohbette dinledik. Sayın Bakan Türkiye'de Tazminat, Cumhuriyet ve Demokrasiye geçiş dönemlerinden sonra şimdi de "4. Büyük Restorasyon Dönemi"nin yaşandığını, kısaca vatandaşlık ve tarihdaşlık paydasında oluşturulacak bir kimlik anlayışı ile içeride ve koptuğumuz coğrafyada ilişkileri tamir etmek şeklinde ifade edebileceğimizi söyledi. Bu restorasyonun önemini anlatırken de, "2050'de ilk on büyük ekonomiye Çin, ABD, Hindistan, Brezilya, Rusya, Kanada gibi büyük nüfus ve toprağa sahip "kıta ülke"lerinin sahip olacağı tahmin edilmektedir. Bizim bu saatten sonra fütuhat yapamayacağımıza göre tek çare etrafımızdaki coğrafya ile sağlayacağımız iyi ilişkilerle ekonomik ve siyasi entegrasyonu oluşturmaktır" dedi. Bu analizler esnasında sayın bakanın sık sık vurgu yaptığı "zamanın ruhunu yakalamak" mefhumu çok dikkatimi çekti. Kısaca, konjonktürü iyi yakalayarak uluslararası ilişkilerde ileriyi gören, isabetli bir diplomasi ile kısa sürede hedefe ulaşmanın sırrı... Her yerde ve her zaman geçerli bir kurallar manzumesi değil, tam aksine ülkeye, zamana ve şartlara göre değişen stratejiler... Bunu yakalayabilirseniz, masum ifadesiyle 'süreklilik' denilen statüko bile size karşı direnemez. Nitekim, son dönemde bu formülü keşfeden ve uygulayan Türkiye, etrafındaki 'düşmanımın düşmanı dostumdur' ortak paydasında oluşturulan demir perdeleri eritti ve yepyeni bir imaj yakaladı. Öbür taraftan zamanın ruhunu yakalayamayan bazı liderlerin, Arap Baharı'nda nasıl tam bir hazan mevsimi yaşadığını hep birlikte izliyoruz. Hatta bu açıdan bakınca sayın Davutoğlu'nun, "Rum kesiminin Kıbrıs'ta çözümü geciktirerek tek taraflı olarak dönem başkanlığını üstlenmesi durumunda AB ile olan ilişkilerimiz donma noktasına gelir" ifadesini bir tehditmiş gibi algılayarak, "Şimdi bu açıklamaların zamanı değil" şeklinde cevaplandıran Avrupa Komisyonu Genişlemeden Sorumlu Üyesi Stefan Füle de zamanın ruhunu yakalayamamış... Öyle olmasaydı bu ifadelerin, uzun zamandır AB ile aramızda bir buzdağı olan Kıbrıs meselesini çözmenin tam zamanı olduğu işaretini anlayabilirdi.
.Konya için büyük şans..."
2011-07-06 01:00:00
Konya Valisi Nezih Doğan için kullanılan bu ifadeyi birçok kişiden duydum. Kendisi ile iki saatten uzun bir süre sohbet etme imkânı buldum. Küresel rekabet, ülke ve bölge kalkınması gibi konulardaki düşüncelerini, Konya ile ilgili çalışmalarını ve ileriye dönük planlarını hayranlıkla dinledim. Çünkü sayın valinin anlattıkları, kafamızdaki alışılmış vali şablonuna hiç uymuyordu. "Son yıllarda tanımakla müşerref olduğum 'ezber bozan' valilerden biri daha..." diye düşünüm. Zira... Eskiden bütün valiler yetkisizlikten bahseder, aslında birçok şey yapmak istediklerini ama ellerininin, kollarının bağlı olduğunu söylerlerdi. Bu doğruydu aslında. Ama yeni İl Özel İdareleri Kanunu valilere büyük fonksiyonlar yükledi. Bundan sonraki dönemde de gerçekten bir şeyler yapmak isteyenlerle kanunu bahane edenler belli oldu. Sayın Konya Valisi Nezih Doğan'ın da kendisine verilen hizmet imkânını sonuna kadar kullanmaya çalışanlardan biri olduğunu yakınen gördük. Hem de paradigmaları alt-üst ederek... Konya'da tarımın, hayvancılığın geliştirilmesinden bahsetmek anlaşılabilir bir durum. Ama bir vali Konya'nın denize açılmasından, enerji üssü olmasından bahsediyorsa hakikaten "Konya için büyük şans" demektir. Sayın valiyi dinlerken Başbakan Erdoğan'ın 2023 hedefinin içi boş bir söylemden ibaret olmadığını anladım. Meğer 2023 yürüyüşü Anadolu'dan başlamış bile...
.Herkesin yüzü gülüyor
2011-06-25 01:00:00
NUH ALBAYRAK, MÜLTECİ KAMPINDAKİ İZLENİMLERİNİ YAZIYOR Sadece çocuklar değil herkes mutlu. Oysa bu imkânsız bir şey. Meğer onlar "sevgi"ye hasretmiş...  "SURİYELİ MİSAFİRLERİMİZ" YENİDEN HAYATA TUTUNDU Kamplarda yaşayan binlerce Suriyelinin Türkiye sayesinde hayata tutunduğunu gördük. Mültecilerin her türlü ihtiyacı karşılanıyor. Bursa Büyükşehir Belediye Başkanı Recep Altepe de iş adamlarının katkısıyla hazırlanan yardımları 'misafirlerimiz'e ulaştırdı.  YÜZLER GÜLDÜ, UMUTLAR YEŞERDİ... Hatay Yayladağ'da eski bir fabrikaya kurulan çadırkentte bulunan Suriyeli mültecilerin yüzü Türkiye'nin uzattığı şefkât eli sayesinde gülüyor. Kendi ülkelerinde görmedikleri sevgi ve şefkati gören mülteci çocukların yüzünden gülücükler eksik olmuyor... > HATAY ONLAR BİZİM MİSAFİRLERİMİZ! Biz mülteci ifadesini kullanmıyoruz. Bu kardeşlerimiz zaten bizim akrabalarımız, yakınlarımız, en azından din kardeşlerimizdir. Niye sığınmış olsunlar ki bize... Ancak misafirimiz olurlar. Samimi dostlukların uzakları yakın; olmazları mümkün kıldığını dün bir kere daha müşahede ettim. Şöyle ki... Samimiyet abidesi Abdüssamet Sürmeli Hataylıdır. Ama uzun yıllardan beri Bursa'da mukimdir. Her ne kadar kendisini "Yıldırım'da garip bir mobilyacı" diye takdim etse de Bursa'nın önemli şahsiyetlerindendir. İşte bu güzel insanın Hatay aşkı ile Büyükşehir Belediye Başkanı Sayın Recep Altepe'nin, Türkiye sınırlarını aşıp Balkanlar'a kadar ulaşan yardımseverliği birleşince Bursa ile Hatay "kardeş şehir" olmuş. BURSA'DAN SURİYE'YE! Eee malum... Kardeşin derdi senin derdin... Hatay bu günlerde yağmur gibi yağan misafirlerini en iyi şekilde ağırlama derdinde... Bursalılar da bu yoğun gayrete bir katkı yapmak istemişler. Kamyonlara malzemeler yüklenmiş, ver elini Hatay... Daha da önemlisi Başkan Recep Altepe malzemeleri adrese teslim gönderme yerine bizzat kendisi de gitme kararı almış ki, asıl anlamlı olan da bu. Çünkü oradaki yetkililer, "Devletimiz güçlü, hiçbir şeye ihtiyacımız yok. Ama bize ve mülteci kardeşlerimize 'yanınızdayız' mesajı veren bu tür ziyaretler bizim için çok önemli" diyor. Bu güzel yolculukta Recep Başkan'a biz de eşlik ettik. Antakya Belediye Başkanı sayın Lütfi Savaş bizi karşıladı ve hep birlikte Altınözü ve Yayladağ'daki mülteci kamplarını ziyaret ettik. Önce Altınözü... Belediye Başkanı M. Cavit Alkan bazı genel bilgiler verdi: "4556 misafirimiz var. Buradaki Tekel depolarına yerleştirdik. Dağınık gelen aile fertlerini bir araya getirmeye çalışıyoruz. Dolayısıyla, yerleşim birimleri arasında transferler oluyor, yekun değişebiliyor..." Sonra Yayladağ'a geçtik. Belediye Başkanı Mustafa Kemal Dağıstanlı'nın da katılımı ile çadırkente gittik. YAŞASIN TÜRKİYE Kampların girişinde toplanan Suriyeliler bizi alkışlarla ve tempo halinde, "Yaşasın Türkiye... Kanımız, canımız sana feda Erdoğan" tezahüratlarıyla karşıladı. Her iki kampta da Hataylı gönül dostumuz Mehmet Tuna'nın yardımıyla birçok mülteci ile konuştuk. Birbirinden vahim şeyler anlattılar. Ben bunlara girmeyeceğim. Çünkü daha önce Osman Sağırlı, Adem Demir ve Salih Bilici arkadaşlarımız hem de sınırın her iki tarafından da bu dramı detaylarıyla aktardılar. Ben burada hemen hemen bütün mültecilerin dile getirdiği başka bir gerçekten bahsedeceğim... GÜLEN MÜLTECİLER GÖRDÜM Bir kere bir mülteci kampındayım ama çocuklar neyse ama kadınlar, gençler dahil herkesin yüzü gülüyor. Yani gülen mülteciler gördüm, düşünebiliyor musunuz... Oysa bu imkansız gibi bir şey... Evini-yurdunu terk etmiş, başına inanılmaz işler gelmiş, nice yakınlarını kaybetmiş insanlar... Şimdi de gurbette, her ne kadar mevcut şartlarda olabileceğin en iyisi yapılmaya çalışılıyorsa da alışmadıkları bir tarzda ve akîbeti meçhul bir halde yaşıyorlar... Bu insanlar kolay kolay gülebilir mi?.. Ama gözlerinin içi gülüyordu hepsinin... Bakışları mutluluk doluydu... Teşekkür ve duaların hesabı yok... Bu nasıl mümkün oluyor diye uzun uzun düşündüm ve buldum... Günlerdir 3-4 saat uyku ile idare eden ve neredeyse bütün mesaisini mülteci kampı ile geçiren Cavit Beyin açıklamalarındaki bir bölüm çok dikkatimi çekmişti. Cavit Bey, bütün programını hatta hayatını alt-üst eden mültecilerden "misafirlerimiz" diye bahsediyor: "Biz mülteci ifadesini kullanmıyoruz. Bu kardeşlerimiz zaten bizim akrabalarımız, yakınlarımız en azından din kardeşlerimizdir. Niye sığınmış olsunlar ki bize... Ancak misafirimiz olurlar..." diyor. İşte, mültecileri bile güldüren sır, Türkiye'nin konuya bakışını özetleyen bu cümlelerde saklıydı aslında... Zira, bizler iyi biliriz vatandaşını potansiyel düşman olarak gören bir yönetimin dayanılmaz ağırlığını. Onlar meğer sevgi ve şefkate muhtaçmış...
. Herkes kazandı, çokbilmişler kaybetti...2011-06-14 01:00:00
Bizler, tevazu kültürüyle yetiştik. Kendi başarımızdan bahsetmek 'ayıp' sayılır. Başkası bile bahsetse yüzümüz kızarır. Ama bugün sizden özür dileyerek tevazuya bir günlük ara vereceğiz... Malumunuz, seçim öncesinde birçok ilde nabız tutmaya çalıştık, gözlemlerimizi sizlerle paylaştık. Özellikle 'ağır abiler' diye nitelediğimiz isimlerin aday gösterildiği illerden bakınca bunun; üzerinde çok çalışılmış, sonuçları iyi sorgulanmış bir çalışma olduğunu düşünmüşüz ve yazımızın başlığını, "Asıl çılgın proje bu..." şeklinde atmışız (04 Haziran 2011). Sonuçlara bakınız. Bakanların gönderildiği ve de çoğu AK Parti açısından problemli olan bu illerde oy patlaması olmuş. Hatta bu iddia, yüzde 60 müktesep oyu olan Gaziantep'te bile işlemiş. Şimdi de il bazındaki değerlendirmelerimizi sorgulayalım: İzmir için "Gelenek değişiyor. Değişim bu seçimde başlar, gelecek seçimlerde netleşir" demişiz (25 Mayıs). AK Parti İzmir'de oyunu yüzde 30'dan 37'ye, milletvekili sayısını da 9'dan 11'e yükseltmiş. "Bursa seçmeni farkı görmüş... Sonucu da 12 Haziran'da göreceğiz" demişiz (27 Mayıs). AK Parti Bursa'da, Faruk Çelik'i kaybetmekten dolayı 'evlat hasreti' burukluğuna rağmen oyunu da milletvekili sayısını da arttırmış.  45 BAYAN VEKİLİ KİM SEÇTİ? Hatay'da Başbakan Erdoğan'ın mitingini izlemiş ve coşkuya dikkat çekmiştik (29 Mayıs). Sonuç ortada... Aynı yazıda dile getirdiğimiz ve "insafsızlık"la itham edilmemize sebep olan, "AK Parti'nin bayan oyları artabilir" ifademizin de arkasındayız. AK Parti yetkilileri son iki seçimde aldıkları oyların analitik değerlerini açıklasın, bakalım. Giresun'da, "AK Parti'nin 4. sıra adayı ile CHP'nin 1. sıra adayı yarışıyor" demişiz (8 Haziran). Öyle olmuş ve sonuç 3-1 çıkmış. "Erzurumlu, 'Yaz gardaşım, 5-1' diyor" şeklinde başlık atmışız (9 Haziran). N'olmuş?... Rize'de, AK Parti 2007'de 2 milletvekili çıkardığı halde bu seçim için, "3-0'ın önünde engel görünmüyor" demişiz (10 Haziran). Aynen öyle olmuş. Hatta Rizeliler'in bu tahminini paylaştığımız sayın Hayati Yazıcı'nın, "Biz, (olsaydı) 4. milletvekilini de çıkarabileceğimiz kadar oy almalıyız" demişti, bu bile gerçekleşmiş... Son olarak... Benim "Çılgın Proje" diye nitelediğim aday sisteminin Batman'da, Kürt Maliye Bakanı Mehmet Şimşek'e rağmen işe yaramayacağına dikkat çekerek, "2007'deki 2-2 dengesinin bozulması zor" demişiz (10 Haziran). Bozulmamış. MİLLETİ TANIMAYAN BİLMİŞLER... Şimdi... Bizim alemdeki, âleme tepeden bakan, çok bilmiş üstadların gerdanlarını gere gere yaptıkları dış destekli dizaynlar ve beyanlara ne oldu? Demek ki, ya onlar bu milleti hiç ama hiç tanımıyor, ya da bu millet onları çok iyi tanıyor! Nitekim, CHP dahil herkesin kazandığını beyan ettiği bu seçimin tek mağlubu bu bizim müzminler oldu ve Kılıçdaroğlu'ndan önce onların ne yapacağı merak konusu bence. İkincisi de, sırf hissettiklerimizi yazdığımız için bizi uzaydan gelen yaratıklar olarak niteleyen ve "AK Parti'nin merkezinden bakanlar bile böyle bir manzara göremiyor. Acaba siz nereden bakıyorsunuz da bunları görmeyi beceriyorsunuz" diyen değerli kardeşlerime şimdi ben soruyorum: Siz neredesiniz Allah aşkına?... SAYIN GÖKÇEK, SIRA SİZDE... Biz bu seçimden sonraki dönemde iki konuyu çok yakından takip edeceğiz. Biri, teknik bir ayrıntıdan dolayı 4B'lilere tanınan kadro hakkından istfade edemeyen belediyeli sözleşmelilerin mağduriyetinin giderileceği yönünde aldığımız sözlerin yerine getirilmesi... Diğeri de, Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı sayın Gökçek'in, Kırıkkale'deki programımızda, "Kırıkkaleliler Beşir abiyi iki arkadaşı ile birlikte Meclise göndersin, Yeşilvadi Projesi'ni gerçekleştirmeyi ben taahhüt ediyorum" demişti. Biz de "Sayın Başkan, canlı yayındayız, Kırıkkaleliler bunu yaparsa sözünüzü unutmayın" demiş, "Bizim sözümüzü diğerleriyle karıştırmayın" cevabını almıştık. Kırıkkale 3-0 dedi. Sıra sayın Başkan'da!...
. Ne cevherler görürsün gezsen Anadolu'yu2011-06-12 01:00:00
SEYAHAT NUH ALBAYRAK Anadolu'dan kampanya izlenimlerini yazıyor BİR UÇTAN BİR UCA 25 gün boyunca Türkiye'nin bir ucundan öbür ucuna dolaştık. "Şimdiye kadar neden buralara gelmedim ki" diye hayıflandığım, her biri diğerinden güzel o kadar çok yer gördüm ki... İNSANLIK YAŞIYOR Asıl cevher ise Anadolu insanımız... Yeni tanıştığımız fedakârlık sembolü o kadar dost var ki... Bence, "İnsanlık kalmamış" diye düşünenler, Anadolu'da birkaç gün dolaşsın yeter... Sakın, "Yeter artık, suyunu çıkardın" demeyin. Aslında ben dün seçim gezilerini de sözlerimi de noktalamıştım. Ama "yoğun istek üzerine" bugün de bir potpuri yapmak zorunda kaldım. Bu 'yoğun istek' maymuncuk gibi bir şey. TV programları tekrarlanırken, siyasete girmek için bahane aranırken vs... O kadar ki, arada benim gibi gerçek anlamda kullananlar da kaynar gider. Neyse... Başa dönelim... Geçen ay nasıl olduğunu anlamadan kendimi yollarda buldum. Devamını zaten biliyorsunuz. Ayrıntılar ise bana, "Bi daha..." diyen arkadaşların seçtiği fotoğraflarda... Ben, fotoğrafı çekilemeyecek bir ayrıntıdan bahsedeceğim. Bu geziler esnasında duyduğum, "Hiçbir aday böyle bir performans sergilemedi. Bu seçim geçti ama 2015'i kaçırma..." türü sözlerin haddi hesabı yok. Demek ki dolduruşa gelmek böyle bir şey... Bir ara, "YSK'ya bir gitsem... Onlar olmayacak şeyleri yapmakta mahirdir. Belki benim için de bir yol bulur, adaylığımı bu seçime yetiştirirler" diye bile düşündüm. Neyse ki, kendimi fazla kaybetmeden seçim bitti. GENEL TESPİTLER... Dolaştığımız bütün şehirlerdeki gözlemler ışığında şu tespiti yapabiliriz. Türkiye'de 'propaganda'da da büyük değişim gerçekleşti. Hadi, çevre konusundaki hassasiyet, yapılan kanuni düzenlemeden kaynaklandı diyelim. Ama sokakta karşılaşan rakip ekiplerin birbirine başarı dilemesi, 'fanatik' taraftar olan esnafın, hayatında oy vermeyeceği partiye mensup ekipleri davet edip ikramlarda bulunması gibi şeyler de kanunda yazmıyor herhalde... ANADOLU DOST DOLU Tabii bunlar 'normal' yerlerde. Güneydoğu'da ise BDP'li ekiplerin en önemli görevi, esnaf ziyareti yapan AK Parti ekiplerini takip ederek, girdikleri her dükkânın önüne bir minibüs dolusu 'gönüllü' ile gelip, müziğin sesini sonuna kadar açarak tacizde bulunmakmış. Bu uygulamadan da en fazla Tarım Bakanı Mehdi Eker ve ekibi mağdur olmuş. Bu ekiplerin bir diğer önemli görevi de bilboardlardaki BDP dışındaki adayların gözünü oymak... Umarız onlar da bir gün 'normal'leşir... Hareketli bir seçim dönemi yaşadık. Gittiğimiz her şehirde çok değerli dostlar edindik. Hepsine gönüller dolusu sevgilerimizi gönderiyor, tekrar görüşmeyi diliyoruz.  KOCATEPE MANZARASINA NAZAR DEĞDİ TGRT HABER TV Ankara Temsilcisi ve 25 gün boyunca en çok gördüğüm kişi olan Batuhan Yaşar, Ankara'da AK Parti Genel Başkan Yardımcısı Haluk İpek ile olan yayınımızı, bana jest olsun diye binamızın Kocatepe Camii manzaralı terasından başlattı. Ama bu manzaraya nazar değmiş olacak ki stüdyoda tamamlayabildik. (Fotoğraf: Gökhan Kaya)  YAŞINI SORMAYIN... Bursa'da, sayın Bülent Arınç ile doğum gününde görüştük. Yayından sonra sürprizimiz olan doğum günü pastasını samimi bir ortamda yedik. Yalnız söz verdiğimiz için yaşını yazamıyoruz.  KALENİN BURCUNDAYIM... Giresun Kalesi'nin zirvesinden şehir manzarası. Yanlış anlamayın, gezmek için çıkmadık. Yayın için uygun mekân ararken yolumuz düştü. (Fotoğraf: Bünyamin Yazar)  MEYAN KÖKÜ DOPİNGİ... Hatay'da Uzunçarşı'da şerbetçinin ikramını, "Bilmediğim şeyi içmem" diye reddettim. Ama dostumuz Abdussamet Sürmeli'nin (solda) tavsiyesine güvenerek bardağı diktik. (Fotoğraf: Mehmet Tuna)  YAYINIMIZA İLGİ ZANNETMİŞTİM Erzurum'da etrafımıza toplananların TV yayınına ilgi gösterdiğini zannetmiştim ama yayın bitince Sağlık Bakanı Recep Akdağ'ın etrafını çevirip taleplerini sıralayınca gerçeği öğrendim.  SAMSUN'DA ESKİ BİR DOST Cezayir'den tanıştığımız ve candan dost olduğumuz Zaman Gazetesi Samsun Bölge Temsilcisi Mükremin Albayrak ile de yıllar sonra seçim turu sayesinde hasret giderdik.  KIZILIRMAK MANZARASI Kırıkkale'de yayın saatini beklerken zamanımızı değerlendirdik ve Şarlak mevkiine giderek Kızılırmak'ın oluşturduğu harika manzarayı seyrettik.  ADANA EKİBİMİZLE HASRET GİDERDİK Yıllardır bir araya gelemediğimiz Adana Baskı Merkezi personelimiz ile yemekte buluştuk. İHA Adana Bölge Müdürü Adnan Kulak'ın da hazır bulunduğu yemek Adana gezimizin en güzel tarafıydı.  ERDOĞAN BEY'E RASTLADIK Trabzon'dan Rize'ye giderken Erdoğan Bayraktar'a, sabahın erken saatlerinde Sürmene'de turlarken rastladık. Maratonun sonlarına yaklaşmış olmasına rağmen hâlâ dinamikti. (Fotoğraf: Batuhan Yaşar)  BUNLAR DA İZMİR'İN FEDAİLERİ İzmir'de de Baskı Merkezimiz'de çalışan cefakâr arkadaşlarımızla bir araya geldik. Yemek yedik, muhabbet ettik, "İyi ki seçim oldu" sitemlerine de hak verdik. (Fotoğraf: Arif Ergün)  EVET AYDER... Ayder yaylasına giderken gördüğüm bu şelale beni hayran bıraktı.
. 35 saat canlı yayın...2011-06-11 01:00:00
BATMAN- Dün Trabzon'dan 'son durak' Batman'a geldik. Birçok büyük şehirde olmadığı kadar modern bir havaalanı sizi şaşırtıyor. Şehre geldiğinizde karşınıza çıkan ultra lüks binalar şaşkınlığınızı katmerliyor. Vakit kaybetmeden Maliye Bakanı Mehmet Şimşek'in izini sürmeye başladık. Nerede yakaladık dersiniz? Kuveyt, S.Arabistan ve Katar'dan gelen, bölgeye toplam 11 milyar dolar tutarında yatırım yapmak isteyen iş adamları ile görüşürken!... Yanlış duymadınız... Türkiye için bile büyük rakam ama bölge için doping, terör için panzehir... Bu heyet normalde Ankara'da görüşmelerini yapıp dönerlerdi. Bakanların Anadolu'ya dağılmalarının hikmetleri işte... DENGE BOZULUR MU? Burada nabız tutmak kolay değil. Yok yok... Çok şükür güvenlik problemi bile yok. Ancak, insanlar kolay kolay fikrini söylemiyor. Yarın için bir şeyler "koparmak" için ısrar ettiğimiz birkaç kişi ancak, "Denge..." diyebildi. Yani 2007'deki 2-2'lik skoru kastediyorlar. Bu seçimde bir Batmanlı bakanın kendi şehrinde olması elbette önemli. Ancak asıl önemlisi, devletin mâli musluğuna hükmeden bir Kürt bakanın burada olması, ana istismar konularından olan 'mağduriyet ve ayırım' iftirası için en canlı cevaptır. Bütün bu etkenler 'denge'yi bozabilecek mi? Zor ama imkânsız değil... NOKTAYI BATMAN'DA KOYDUK 25 gündür devam eden yayın maratonumuza dün noktayı koyduk.. 25 ilin nabzını tuttuk. Binlerce kilometre yol gittik, 20 ilden toplam 35 saat canlı yayın yaptık. Bu süre içerisinde çok tecrübeler, ilginç hatıralar yaşadık. Uydudan düştük, çatıdan stüdyoya uçtuk. En ilgincini de Giresun'da yaşadık. Planlanan hizmetlerin anlatıldığı son 20 dakikaya girdiğimiz anda bütün Giresun'un elektrikleri kesilmiş, yayının sonuna kadar da gelmemişti. BİZ GÖRÜNDÜK, ONLAR YORULDU Gazete veya TV yayıncılığında asıl yıprananlar, görülmeyenlerdir. Programlarımız esnasında gerek karşımızda, gerekse merkezde onlarca sessiz kahraman, bizi kusursuz olarak size ulaştırmak için kendilerini paraladılar. Zaman zaman karşılaştığımız küçük aksaklıkları size yansıtmamak için kendilerini paraladıklarına hep şahit olmuşumdur. Bunlar gazete için de geçerli. Editörden operatöre, renk ayırımdan, baskıya hatta dağıtıma kadar yüzlerce cefakâr insan bu satırların ve karelerin size kaliteli ve zamanında ulaşması için gece-gündüz emek sarfediyor. Bu vesileyle bizi sayfada veya ekranda sizlere ulaştıran bu isimsiz kahramanlara kalbî teşekkürlerimi arz ediyorum. ÇAT ORAYA... ÇAT BURAYA... Coğrafya'dan borçlu geçen yönetmenlerin, bize Türkiye sahnesinde köşe kapmaca oynatan, yola çıkarken güzergâh değiştirip bizi zıplatan 'engelli koşu' programlarına rağmen yayınlarımıza zamanında yetişmemizde, günde birkaç uçak bileti değiştiren Burcu Hanım'ın katkısı büyüktür. Ama, haksızlık etmeyelim, yayın saatinden yayın tarzına kadar her türlü talebimizi büyük bir elastikiyetle karşılayan, yayın ve program yönetiminin yaklaşımı her türlü takdîrin uzerindedir. Tabii bu arada bilhassa yayın saatleri konusunda bize gösterilen 'elastikiyet' bazı programcı arkadaşlarımız için 'mağduriyet'e dönüştü. Özellikle, saat 20:00 civarında programı olan arkadaşların sabrını çok zorladık zannediyorum. Ama bu kadar... Söz... Artık ayağınıza dolaşmayacağız!
.Rizeli mi, vefalı mı?..
2011-06-10 01:00:00
RİZE - Artık maratonun sonuna yaklaştık. Allah izin verirse siz bu satırları okurken biz Maliye Bakanı sayın Mehmet Şimşek ile son noktayı koymak üzere Batman'da olacağız. Bu son programda size önemli sürprizler hazırladığımızı da belirtelim. Rize'ye mecburen çok erken saatte geldik ve henüz esnaf işbaşı yapmadığı için nabız tutmaya, havaalanındaki kafeteryaları saymazsak sabahçı kahvelerinden başladık. Her tanışma faslında soyadımı duyan herkes, "Albayraklar'la akrabalığın var mı" diye sorar. Ben de "Yok, ben Konyalı'yım" diye cevap veririm. Bu net açıklamaya rağmen konuşmanın devamı genellikle şöyle devam eder: "Ama burnun Karadenizliler'e çok benziyor..." Bence bir sakıncası yok. Hatta içten içe memnun bile oluyordum. Düşünsenize... Burundan dolayı Başbakan'ın hemşehrisi sayılırdım. Ama bu gezide bütün hayallerim söndü. Zira bu buruna rağmen her Karadenizli, benim Karadenizli olmadığımı anladı. Gerçi, telefonu şarja takmak için girdiğim çay ocağına dalan birisi bana dönüp, "Şurada oturan müfettişlere üç torpilli çay..." dedi ama o da benim gibi yabancıydı galiba... IPhone'un zararları işte... VEFÂLİDUR RİZELİ... Malum Rize, Başbakan Erdoğan'ın memleketi ve kendisi burada çok seviliyor. Biz Başbakan'ın Kasımpaşa'da doğup İstanbul'da büyüdüğünü biliriz ama sanki hep Rize'de yaşamış. Zira neredeyse her Rizeli'nin kendisiyle ilgili bir hatırası var. Rizeliler bu muhabbeti vefa ile de süslemiş. Zira Rizeliler, 2007'de bağımsız aday Mesut Yılmaz'a yol verdi ise de kuruluşundan itibaren tek temsilcisi olarak AK Parti''yi Meclis'e gönderdi. Bu seçimlerde ise bir Mesut Yılmaz pürüzü de mevzubahis olmadığına göre 3-0'ın önünde bir engel görülmüyor. Program konuğumuz olan Türk siyasî tarihine "son devlet bakanlarından" diye geçecek olan sayın Hayati Yazıcı idi. Yayından sonraki çay sohbeti sırasında, Rizeliler'in bu tahmini kendisine iletip fikrini sorduğumda, "Biz fazlasını bekliyoruz"cevabını aldım ve çok şaşırdım. - Nasıl yani... Zaten toplam 3 milletvekili çıkaracaksınız?.. - Olabilir... Öyle yüksek bir oy oranına ulaşmalıyız ki, dördüncü milletvekili hakkımız olsaydı onu da biz çıkarmalıyız. SÖZLEŞMELİLER İÇİN SON NOKTA Sözleşmeli kardeşlerimiz sağ olsunlar bütün programlarımızda bizi yalnız bırakmadı. Biz de onların feryadını, etkili-etkisiz demeden görüştüğümüz her yetkiliye iletmeye çalıştık. Dünkü konuğumuz ise Devlet Personel Başkanlığı'nı uhdesinde bulundurması sebebiyle Başbakan'dan sonra konunun en yetkili kişisiydi. Meseleyi bütün çıplaklığıyla kendisine ilettik ve son durumu sorduk. Kendisi de konuya gösterdiği hassasiyetin bir emaresi olarak reklam arasında Devlet Personel Başkanı sayın M. Tekin Arslan ile görüştü ve nihai durumu açıkladı: Belediyelerde ve diğer bazı kamu kurumlarında çalışan sözleşmeliler, yapılmakta olan bir düzenleme ile 4B kapsamına alınarak kadrolu olacak. Çok farklı bir statüye tabi olan 4C'lilerle ilgili herhangi bir çalışma yok. AYDER Mİ, KÜMBET Mİ? Bu arada bazı Rizeli dostlarımız bizim önceki günkü Giresun notlarımız arasındaki Kümbet Yaylası muhabbetimizi okumuşlar ve biraz da bozulmuşlar. Oysa biz, bugüne kadar Karadeniz Bölgesi dışında gördüğümüz bütün 'yeşil'lerin çakma olduğunu söylemiştik. Dediler ki, "Sizi Ayder Yaylası'na götürelim de yeşil görün..." Benim "Hayır" demem mümkün mü?.. Yaklaşık bir saatlik yolculuktan sonra menzile ulaştık. Zaten yol boyunca gördüğüm manzara sebebiyle ben kendimden geçmiştim. Fotoğraf makinemi alıp kendimi, yaylanın sadece kuş sesleriyle delinen sükûnuna bıraktım. Ne kadar zaman geçtiğini bilmiyorum. Batuhan'ın, "Programa geç kalacağız" paniği ile kendime geldim ve hemen dönüşe geçtik. Ama bana, "Kümbet mi, Ayder mi" diye sormayın lütfen... Her ikiside...
.Yaz gardaşım 5-1!..
2011-06-09 01:00:00
> ERZURUM Dadaşlar diyarında gün boyu çarşı pazar dolaştık. Eee... Erzurum'da iseniz nabız tutmaya elbette cağ kebabından başlanır... Gerçi bazı okuyucularımız, "Mutfak kısmını transit geç" dese de biz yediğimizi inkâr etmeyiz. Konu yemekten açılmışken... Batuhan ile 15 gündür dolaşıyoruz. Oldukça stresli bir iş yapıyoruz. Düşünün... Size verilen yayın programına göre biletlerinizi ayarlamış, bavulunuzu toparlamış yola koyulmuşsunuz. Ertesi gün Bülend Bey'den iki satırlık bir ferman; "Yarın İzmit iptal, canlı yayın Batman'dan..." Tabii Batuhan darmaduman... Hadi şimdi kendini bir kenara bırak, Batuhan'ı toparlamaya bak... Zaten son iki ili de bitirdikten sonra bu maratonun genel hikayesini yazacağım, bazılarının ipini pazara çıkaracağım... Yani bütün bunlara rağmen Batuhan ile (yemek hariç) hiçbir problemimiz olmadı... Yemekte de sadece 'süre' problemimiz var. Genel Müdürü gibi, daha ben çorbayı bitirmeden o tatlı tabağının dibini görüyor. Neyse, her anlaşmazlık böyle olsa keşke... KITLAMA EŞLİĞİNDE SİYASET 'Nabız turu'muzu Taşhan'da sürdürdük. Orta yerindeki ulu çınarın serinliğinde sıralanmış oltu taşı mamulleri arasında kıtlama çaylar eşliğinde siyaset muhabbeti... - Erzurum'da durum nasıl? - Abi, 6-0 filan diyorlar ama bence 5-1 olur, öyle de olsun varsın... - Neden? - Ya... Bunlarla olmuyor ama bunlarsız da olmaz. Gerçi bu Bahçeli'den hiçbir şey olmaz ama... - Ne oldu şimdi!.. - Ya öyle işte... Geçen gün BDP'liler Cumhuriyet Caddesi'ne pankart asmaya kalktı, yine ülkücü arkadaşlar engel oldu. - Peki çözüm bu mu sence... - Ya ne ya!.. - Bence o tepki sandıkta gösterilmeli. - Yok gardaşım, sandıkta da gösterilmeli, pankart da indirilmeli... - BDP'li bağımsız adayın durumu nasıl peki... - Ümitsiz vaka... Hatta son günlerde yaptıkları bazı taşkınlıklar daha da tepki topladı. Merak etmeyin, her dükkandaki sohbeti aktarıp başınızı ağrıtmayacağım ama hepsinin ortak paydası, "Erzurum'dan bir tane MHP çıkarır, gerisini AK Parti alır..." SOĞUKTA SICAK YAYIN... Yayın konuğumuz kabinenin başarılı üyesi Sağlık Bakanı Recep Akdağ idi. Yakutiye Medresesi önünde, Erzurum'un 'erkek havası'nda sıcak ve tempolu bir yayın oldu. Twitterdan yağan sorulardan sadece Erzurum ile ilgili olanları sorabildik. Programın ayrıntılarını tekrarlamaya gerek yok. Fakat sayın bakanın anlattığı bir anekdotu izninizle aktarmak istiyorum. Yayın sonuna doğru sayın bakana, "Efendim, hiç gizlemeyeceğim, ben çok üşüdüm. Umarım sizi de üşütmemişizdir" dedim. Sayın bakan, "Erzurumlu üşümez" dedi ve ekledi: Benim 5 yaşında bir kızım var. Kış Olimpiyatları sırasında buradaydık, beraber annemin mezarını ziyarete gittik. Elbette hava çok soğuktu, üşümesin diye sarıp sarmalamak istedik. Reddetti ve "Ben Erzurumlu'yum, üşümem" dedi. (Gerçi annesi Ordulu ama...) Sonra birlikte Olimpiyat Oyunları'na geldik. Basın mensubu arkadaşlar kızımı görünce, "Sen üşümüyor musun" dediler. Ben hemen araya girip, "O Erzurumlu, üşümez" dedim. Fakat daha sözüm bitmeden kızım, araya girdi ve titrek bir sesle, "Ben Orduluyum" dedi...
.4-0 sürpriz değil
2011-06-08 01:00:00
> GİRESUN Şu âna kadar nabzını tuttuğumuz 14 ilden en ilginç izlenimi Giresun'da edindik... Çünkü belediye başkanı CHP'den ama 12 Haziran için CHP'nin 1. sıra adayı ile AK Parti'nin 4. sıra adayı yarışıyor ve AK Partililer "4-0 değil, 3-1 sürpriz olur" diyor! Bu bir ütopya olabilir mi?.. Bir kere, 16 ilçenin 11'i AK Parti'nin, biri merkez ilçe olmak üzere sadece 3'ü CHP'nin... Bunların da, isabetsiz aday sebebiyle AK Parti tarafından resmen hediye edildiği söyleniyor. Bunlara, "İki yıldır bir şey görmedik" diyen Giresunlular'ın pişmanlığını ve genel seçimin mantığını da ilave edersek neden olmasın... ALTIN KALPLİ ŞAHİN Giresun seferimizde az zamanda çok şeyler yaşadık. Öncelikle, bizi her zamanki içten tebessümü ile karşılayan Dostlar Meclisi'mizin kurucusu değerli valimiz Dursun Ali Şahin ile hasret giderdik. Programa, Batuhan'ı çok etkileyen 'Gizem'li Giresun türkülerinden bir demet ile başlamamızdan da çok memnun olduğunu söyleyen değerli valimiz, bu kısacık sürede Giresun kültürüne yaptığı katkıları uzun uzun anlattı ve sonunda da ekledi: Yine de bunlar yapacaklarımın teminatı olamaz. YENİ TANIŞTIĞIM 'ESKİ DOSTLAR' Beni çok duygulandıran anlamlı bir hâtırayı da sizlerle paylaşmak istiyorum. Abdullah Üzeyir ve Bünyamin Yazar, uçaktan iner inmez bizi teslim alan ve bir sonraki durağımız olan Erzurum'a teslim edinceye kadar hiç yalnız bırakmayan iki fedakârlık abidesi. Her ikisi de kendini iyi yetiştirmiş, özgüven sahibi ama aynı zamanda son derece olgun ve mütevazı arkadaşlar. İlk defa görüşüyor olmamıza rağmen bize onlarca yıllık dost gibi davrandılar. Bu meziyetler, Bünyamin'in anlattıkları ile daha da anlam kazandı: "Benim babam kesintisiz 25 yıldır Türkiye Gazetesi abonesidir. Ben, kendimi sizin Sevgili Peygamberim kitaplarıyla Evliyalar Serisi kasetlerinin arasında buldum. Hâlâ her dolabımızda bir ansiklopedi veya kitap takımınız var. Ben, büyüme çağımda sizin neşriyatınız dışında TV dahil hiçbir farklı yayınla muhatap olmadım." İşte 'iyi arkadaş'ın marifeti. Darısı şimdiki çocukların başına... KÜMBET BİR ÂFET... Öte yandan, bir günlük bu yoğun geziye bir de Kümbet turu sığdırdık. Yol boyunca gördüğüm manzaradan anladım ki ben şimdiye kadar 'yeşil'in hep 'çakma'sını görmüşüm... Hızlı tırmanışta tek problem doyasıya fotograf çekememekti... Ayrıca Albayrak Grubu'nun işlettiği Koçkaya Tesisleri'nde de tıpkı yeşilin hası gibi misafirperverliğin de hakikisini gördük. Tadı damağımızda kaldı. Genel Müdür Turhan Toraman'a söz verdik, tekrar geleceğiz.
.Sözleşmelilerden Başbakan'a bin şükran, bir istirham
2011-06-07 01:00:00
> KIRIKKALE Bugün size bir kereye mahsus olmak üzere sabrınızı zorlayıp bir 'sözleşmeli' öyküsü anlatacağım. Malumunuz TBMM iki ay önce tatile girdi. Herkes seçim bölgelerine dağıldı. Artık çok zaruri işler dışında her şey yeni Meclisi bekleyecek. Sadece 'çok zaruri' durumlar için de hükümete Kanun Hükmünde Kararname yetkisi verildi. Meydanlar şenlenmeye başlayınca -siyaset hiçbir zaman ilgi alanıma girmemesine rağmen- biz de seçim heyecanına kapıldık. Hatta bizimki çok daha çetin bir maratondu. Çünkü adaylar nihayetinde kendi il sınırları içerisinde turlarken, biz İzmir'den Hatay'a, Samsun'dan Mersin'e savrulmaya başladık. Gittiğimiz her ilde, otantik mutfaklarda 'nabız tuttuk'. Akşamları da kabine üyelerini TGRT HABER Tv Ankara Temsilcisi Batuhan Yaşar ile birlikte programa aldık. İnteraktif programlarımızda twitterdan 'yağan' bütün soruları konuklarımıza aktarmaya çalıştık. Bazan da "Arkadaşlar, boşuna uğraşmayın, onlar aralarında anlaşmışlardır, bunları sormazlar" türü sitemler aldık. Mesajların çoğu, 'mailbox'larımızın da uzun zamandır aşina olduğu 'sözleşmeliler'e aitti. Hem kadro talep ediyorlar hem de, "Bu kadar zamandır sesimizi duyuramadık da şimdi seçim telaşı arasında mı duyuracağız" türü ümitsizlik "serdediyorlardı." Feryat Başbakan Erdoğan'a ulaştı ve kürsüden "sözleşmelilerin probleminin çözüleceğini" ilan etti. Ama elbette çözüm yeri yeni Meclisti... İŞ BİLENİN, TWITTER KULLANANIN... Bu açıklama sözleşmelileri tetikledi ve "Seçimden önce..." diye tempo tuttular. Programlarımızda sözleşmeli bombardıman daha da yoğunlaştı. Çok acıklı öyküler de vardı: "Evleneceğim, nikah tarihi için sözleşmeyi bekliyorum" veya "İki hafta sonra çocuğumuz doğacak, lütfen..." Samsun'da, bu talepleri ilettiğimiz sayın Suat Kılıç, "Kardeşlerimiz merak etmesin, söz veriyorum. Zeynep Hanım, düğün tarihini belirleyebilir. Hemen araştıracağım, konu KHK ile çözülebiliyorsa Allah'ın izniyle seçimden önce halledeceğiz. Ama kanuni düzenleme gerekiyorsa mecburen 'sona' kalır ama kesinlikle 'dona'kalmaz" dedi. Sözleşmeliler, bu işin takibini bize yüklemişti. Biz de halkımızın verdiği bu görevden kaçmadık, 'sözleşmeli avukat' olduk... Suat Kılıç Bey'den sonra Mersin'de sayın Zafer Çağlayan'a, Gaziantep'te sayın Hüseyin Çelik'e twitter mesajlarını bütün açıklığıyla aktardık. Özellikle Hüseyin Çelik ile Dünya TV'nin şık stüdyosunda yaptığımız programa sözleşmeliler damgasını vurdu... Bu yoğunlaşma kendisinin Milli Eğitim Bakanlığı görevi münasebetiyle bu konuda 'müdahil' özelliğinden kaynaklanıyordu. O akşam, takdire şayan bir tutumla konunun seçimden önce çözülmesi için çok gayret sarf etti, program arasında ilgili kişileri arayarak teknik açıdan 'olabilirlik' yollarını araştırdı. Programda 'avukatlık' yetkimize dayanarak kendisinden bu konuyu sonuna kadar takip etme sözü aldık. Adana'da sayın Ömer Çelik'in bilimsel söylemlerinden fırsat bulamadık ama biz de iştahımızı ertesi gün sayın Başbakan ile olan randevumuza sakladık. KARAR TAMAM AMA NOKSAN... Ertesi gün sözleşmelilerin kadroya alınmasını öngören KHK, Resmî Gazete'de yayınlanarak yürürlüğe girdi. Tam, "Çok şükür davayı kazandık, avukatlık bitti" diye rahat nefes almayı hayal ederken, bu sefer de kapsam dışı kalan 5393'lüklerin sitem bombardımanına tutulduk. Daha sabahtan fragmanlar ile birlikte mail ve twitter yağmaya başladı. Program geceyarısı başlamasına rağmen bizimkiler tam kadro mesaideydi, mesajlar tavan yaptı... Tabii, twitter muhabbetleri de eksik değildi: Bizim "geleneksel programcılarımız" Nuri Elibol ile Murat Odabaş'ın kucağındaki kağıt tomarlarına takılan bir kullanıcı, "Ya arkadaşlar, boşuna uğraşmayın, bunlar kağıtlara gömülmüş, bizim twitleri görmezler bile" diyenden, "Bunlar soruları Başbakandan almıştır, bizim konuyu soramazlar" diyene kadar birçok arkadaşa da cevap yetiştirmeye çalıştım ve büyük risk alarak, "Beni izlemeye devam edin" dedim. Çünkü acemi biri olarak, bir seferde beş soru sorma marifetini gösteren iki ustadan söz almak kolay iş değildi. Derken bir ara sözü kaptım sahaya daldım: -Efendim, öncelikle sözleşmelilerin kadroya alınmasını bugün itibariyle hallederek bizi kurtardığınız için teşekkür ederiz. Ama belediyelerdekiler sitem ediyor... -Bildiğim kadarıyla o arkadaşların şartları iyi, böyle bir talebi yok. - Hem de çok var efendim, bize gün boyunca mesaj yağdı. - Bize talep ulaştırırlarsa değerlendiririz. GÖKÇEK'E DE İLETTİK İlk adım tamam... En azından önümüze bir bürokrasi canavarı çıkmamıştı. Tabii bu cevaptan sonra, "Lütfen bu konunun takipçisi olun" şeklindeki yoğun twitlerden sonra bizim avukatlık görevi tazelendi. Pazar akşamı Kırıkkale'de izinli İçişleri Bakanımız Beşir Atalay'ı konuk ettik. Burada bir parantez açayım. Sayın bakan meğer ekranlardaki görüntüsünden çok daha sıcakkanlı ve hoşsohbetmiş, umarım bu fırsatı tekrar yakalarım. Mesaj yağmuru altında biten programdan sonra aynı mekanda Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek ile programımız başladı ama sayın Gökçek'in Kılıçdaroğlu muhabbetinden fırsat bulmak bizimkilerden söz almaktan daha zormuş... Nitekim programın normal süresinde bizim twitlere sıra gelmedi. Neyse ki, eski yöneticilik gücümü kullanarak sayın Bülend Ayanoğlu'ndan ek süre aldım ve beklenen soruyu sayın başkana ilettim: - Belediyelerdeki sözleşmeliler de kadro istiyor. - Aynen katılıyorum, sayın Başbakana bizzat ileteceğim, herhalde bizi kırmaz. Sayın Başbakanın konu ile ilgili beyanlarını aktardık. - O halde mesele kalmamış... Evet, gerçekten mesele kalmadı sayılır ama bizimkiler de "Seçimden önce bitsin, sandığa neşeli gidelim" diyor. Sayın Başbakanım... Mahalli idarelerdeki sözleşmelilerin sayısı sadece 6 bin civarındaymış. Seçim öncesinde özel itina ile gerçekleştirdiğiniz bu hayırlı hizmet, küçük bir ayrıntı yüzünden gölgede kalmasın...
.Asıl çılgın proje...
2011-06-04 01:00:00
> GAZİANTEP İki gündür Gaziantep'teydik... Çarşı-pazar dolaştık. Esnafla, tüccarla, konuştuk. Güvenilir, tarafsız gözlemcilerden şehirdeki gidişatı soruşturduk. Gerçi, Gaziantep'in son dönemde hızla ilerlediği İstanbul'dan da hissediliyor. Ama bu kadarını ancak yerinde görebilirsiniz. Çünkü durum, uzaktan görülenin çok çok üzerinde... İşin ilginç yönü bu hızlı gelişme süreci AK Parti'nin genel ve yerel iktidar dönemi ile tam örtüşüyor. Gaziantep ekonomiden, sosyal hayata her alanda tabiri caizse çağ atlamış. Eskiden insanların yakınından bile geçmediği harabeler şimdi şehrin en yoğun alanları... Elbette ahali de olanların farkında... Kadirşinas Antepliler, "Bu hükümet güzel şeyler yapıyor ama ben yine de bunlara oy vermeyeceğim" diyen bazı beynini kiraya vermiş ucubeler gibi davranmamış ve geçen seçimlerde sandığa gidenlerin % 60'ı AK Parti'ye oy vermiş. YENİ?SEÇİM, YENİ?HEDEF Şimdi yeni bir seçim sürecindeyiz. Ve, Başbakan Erdoğan'ın 2023 stratejisi gereği buralı olmayan ağır toplardan Hüseyin Çelik buradan aday ve seçim çalışmalarının lokomotifi... Bu seçimde AK Parti'nin yaptığı bu düzenlemenin hedefi oyları arttırmak ise sayın Hüseyin Çelik'in, Gaziantep'teki oy oranını yüzde 60'ın üzerine çıkarması gerekir. Sayın Çelik de bunun için "Kendi rekorumuzu kıracağız" diyor ama... Bu, özellikle Gaziantep'te pek kolay bir değil... Zira, seçmenin adı Kemal mi ki, boş laflara prim versin. Geçen seçimde AK Parti'ye oy vermeyen bir vatandaş (yani yüzde 60'ın dışındaki seçmen) mevcut hizmetlerden daha fazlasını görmeli ki oyunun rengini değiştirsin. Bu durumda, Gaziantep için şimdiye kadar yapılanlar geride kalmış olup yeni şeyler gerçekleştirmek lazım... Yani, yeni adaylar, Gaziantep'in şanına layık bir yatırım paketi ile gelmek zorunda... ASIL ÇILGIN PROJE Bu noktadan bakınca, AK Parti'nin bu dönem uyguladığı "ağır abi aday sistemi", bu iller için büyük bir açılım vesilesi oldu. Nitekim, daha önce ziyaret ettiğimiz İzmir, Ankara, Mersin gibi illerde de aynı durum var. Bu illerin her birinde sağlık kompleksi, istihdam alanları ve de mutlaka yeni bir stat yatırım listesindeki asgari müşterekleri olmuş. Dolayısıyla bence, birçok büyük ilde büyük yatırımlar yapılmasını sağlayan bir strateji olması hasebiyle asıl çılgın proje bu... Kaldı ki bu güçlü adayların gittiği her ile yeni bir heyecan gelmiş. Galiba AK Parti, sayın Hüseyin Çelik'in ifadesiyle muhalefete 'kalıcı rahatsızlık' vermeye devam edecek...
.Ya siyasî gericiler...
2011-06-03 01:00:00
> GAZİANTEP Yaklaşık on gündür farklı illerimizde nabız tutuyoruz. TGRT HABER Tv'nin 'atom karınca' Ankara Temsilcisi Batuhan Yaşar ile birlikte ağır topları interaktif Tv programlarında ağırlıyoruz. Seçime kadar devam edecek bu turlar sonunda ortaya çıkacak tabloyu sizlerle paylaşmayı arzu ediyorum. Bugün izin verirseniz propaganda sürecine geniş açıdan bakmak istiyoruz. YALANDAN 'SİYASET' ÖLMÜŞ... Hemen hemen bütün az gelişmiş ülkelerde olduğu gibi eskiden bizde de popülist politikalar revaçtaydı. Liderler, seçim dönemlerinde akla gelmedik vaatlerde bulunurdu. Orta yaş grubu, "Kayseri'ye liman getireceğim... Bütün bekarları evlendireceğim" türü seçim esprilerini iyi hatırlar. Bunların durduk yerde çıkmadığını da... Ne yazık ki, bugün bize çok komik gelen bu tarz, o yıllarda ilgi görüyor, her lider diğerinden "beş fazla vererek" oyları satın alıyordu. Seçimden sonra da 'hafıza-i beşer, nisyan ile malul' oluyordu. Arada unutulmayan sözler de vardı ama keşke hepsi unutulsaydı. Çünkü, bu tür küçük hesap icraatlarının faturasını yıllardır ödüyoruz ama hâlâ bitiremedik. İşte size örnek... Sayın Süleyman Demirel bir 'baba'lık yaptı ve emeklilik yaşını düşürdü. Sonrası hepimizce malum... Babalık, ülkeye oldu 'baba bir kazık'... Bu 'musibet'ler, yeni dönem siyasetçilere ders oldu. Arada, "Mazot 1 TL olacak, ÖSS kalkacak" gibi vaatlerle ortaya çıkan üretim hatası siyasi virüsler olmuşsa da bünyeyi sarmadan atılmışlardır. Artık, siyasiler belli bir konsensüs dahilinde, sorumlu politikalar izlemeye başlamıştı. Özellikle AK Parti, seçim ekonomisi denen 'serap'a sarılmayarak, oy uğruna ülkeyi harap etmemiştir. ÜRPERTEN NOSTALJİ Derken geldik bugünlere... Sayın Kılıçdaroğlu'nun, meydanlarda savurduğu vaatler bize hep 70-80'li yılları hatırlatıyor. Verilen bu sözlerin listesinin bile tutulduğunu sanmıyorum. Hatta sayın Kılıçdaroğlu muhtemelen gündüzleri vaat dağıtıyor, geceleri de seçimi kazanmamak için dua ediyordur. Zira, farz-ı muhal iktidar oldu, o gün yandığı gündür. Velhasıl seçmene, "Denenmişi deneme..." diyen muhalefet, denenmiş çıkmaz yolları tekrar denememelidir.
.Bayan oylarında patlama olabilir...
2011-05-29 01:00:00
> ANTAKYA-ESKİŞEHİR Antakya dün çok kalabalıktı. Sanki iki gün önce gördüğüm şehirden başka bir yere gelmiştik... Miting alanına ulaşıncaya kadar Başbakan'ın otobüsünün önü defalarca kesildi. Caddenin her iki tarafı da miting alanı gibiydi. Bütün binaların balkon ve terasları salkım-saçak bayrak sallayan vatandaşlarla doluydu... Daha sonra, polis kayıtlarına göre 70 bin civarında kişinin toplandığı miting alanına ulaştık. Bizi eski Adalet Bakanı Sadullah Ergin karşıladı. İki gün önceki görüşmemizde miting için yoğun şekilde hazırlandıklarını anlatmış, "Bu sefer çok farklı olacak" demişti. Ve yüzünde, beklediğine kavuşan insanlara mahsus bir memnuniyet ifadesiyle miting hakkında bilgiler verdi: Burası Antakya'nın en geniş meydanı ve ilk defa miting için kullanıldı. Etrafta en az bu kadar da alana girememiş hemşehrilerimiz var... Bu arada gerek caddelerde, gerekse miting alanında baskın çoğunluğun bayanlardan oluştuğu ve büyük bir heyecanla Başbakan Erdoğan'a tezahürat yaptığı dikkatimi çekti. Başbakan'ın, aday tespitinde bayanlar lehine kota koyduğunu biliyoruz. Ama siyaset dünyasında Deniz Baykal ile başlayan kaset vukuatları karşısında ortaya koyduğu, "Bunlar özel hayat değil, ahlâksızlıktır" şeklindeki net tavır, bayanların gönlünü fethetti. Bu seçimde AK Parti'nin bayan oylarında büyük patlama olabilir. Hatta, hiç tahmin etmediğiniz ailelerde bayanlar, eşlerinden gizli olarak AK Parti'ye oy verirse şaşırmayın. "KISKANANLAR ÇATLASIN" İkinci durağımız olan Eskişehir'e girişte aynı coşkuyu göremedik ama miting alanı oldukça neşeliydi. Başbakan, Eskişehir'de gerçekleştirdikleri hizmetlere CHP'li belediyenin sahip çıktığını söylemesi üzerine yükselen, "Kıskananlar çatlasın" tezahüratlarına, "Çatlamasınlar, onları da aramıza alalım" şeklinde cevap verdi. Bu arada AK Parti Teşkilatı'nın organizasyonunu kutlamak gerekir. Gün boyunca açık havanın hakim olduğu şehirde miting esnasında aniden şiddetli bir yağmur bastırdı. Fakat kısa sürede miting alanında bulunan herkese yağmurluk dağıtılarak ıslanmaları önlendi. VALİ İKNA ETTİ Dün programda Simav ziyareti de vardı. Ancak heyetin Eskişehir'de bulunduğu sıralarda Simav'da hava şartlarının çok olumsuzlaştığı, yoğun yağmur ve sel oluştuğu yönünde haberler geldi. Başbakan Erdoğan yine de Simav'a gitmekte ısrar etti. Ancak Kütahya Valisi Kenan Çiftçi'nin, Başbakan Erdoğan'ı ikna etmesi üzerine gezinin Simav bölümü iptal edilerek İstanbul'a dönüldü.
.Hatay'da icraatlar konuşuyor...
2011-05-28 01:00:00
> ANTAKYA Hatay'da bizi gönül ehli iki değerli dost Abdüssamed Sürmeli ve Mehmet Tuna karşıladı. Ama onlardan da önce, daha uçağın kapısında iken çok şık bir havaalanı tesisi bize, "Hoş geldiniz" dedi. Şehre ilerlerken karşılaştığımız modern çevre yolları, viyadükler, alt ve üst geçitler dikatimizi çekti. TGRT HABER TV Ankara Temsilcisi ve program arkadaşım Batuhan Yaşar'ın, "Sadece 7-8 yıldır görmediğim Antakya'nın bu kadar değiştiğine inanamıyorum" şeklinde ifade ettiği şaşkınlığını, bölgenin önde gelen iş adamlarından Mehmet Tuna gidermeye çalıştı... "Son dönemde Hatay resmen yeniden inşa ediliyor. Bir taraftan modern yollar, barajlar, sanayi tesisleri kurulurken diğer taraftan bütün tarihî ve kültürel değerler restore edildi." Bu duygularla eski belediye binası önünden başladığımız canlı yayında da eski Adalet Bakanı Sadullah Ergin, Hatay'ın büyük bir şantiyeye döndüğünü, her gün bir açılış veya temel atma töreni yaptıklarını söyledi. Şehrin, sırtını dayadığı Habib-i Neccar Dağının zirvesindeki tarihî kale kalıntılarının bile restore edileceğini ve kurulacak teleferik tesisleri ile bu müstesnâ mekânların halkla buluşturulacağını anlattı. 12 Haziranda tekrar yetki isteyen iktidar partisi adayları, en büyük teminat olarak bu icraatlarını gösteriyor. Programda, Hataylılara bir mesajı olup olmadığını sorduğumuz sayın Sadullah Ergin, "Hemşehrilerime çok açık ve net söylüyorum. Şayet yapılan hizmetlerden memnunlarsa ve artarak devam etmesini istiyorlarsa bize görev versinler..." diyerek, bu hizmetleri başka hiçbir partinin gerçekleştiremeyeceğine işaret etti. TATLI SOHBETLER Günübirlik ziyaretimizde sınırlı vaktimizi "kasapta tepsi kebabı" ve "közde pişmiş künefe" ile değerlendirirken aslında nabız tutma peşindeydik. Sohbet ettiğimiz Hataylılar, "Sadullah Bey siyasete girmiş olmaktan memnun mu bilmiyoruz ama biz 'iyi ki girmiş' diyoruz. Çünkü eskiden kişilerin avukatlığını yapıyordu. Şimdi ise Ankara'da bütün Hatay'ın avukatlığını yapıyor" diyorlar. Bu arada ziyaretimiz esnasında Hatay'ın, Başbakan'ı ağırlama heyecanına da şahit olmuştuk. Ve, bugün de miting izlenimlerimizi sizlerle paylaşmak üzere sayın Başbakan ile tekrar Antakya'ya gidiyoruz...
.Bursa, Uludağ'ı aşıyor
2011-05-27 01:00:00
Bu seçimlerin dikkat çekici illerinden biri de Bursa... Biri dışında bütün adaylar değişti. Meclis'in en belirgin isimlerinden sayın Bülent Arınç buradan aday oldu. O halde... "Haydi Bursa'ya" dedik ve TGRT HABER'in cefakâr ekibi ile birlikte yola düştük. Önce, şehre damgasını vuran Büyükşehir Belediye Başkanı Recep Altepe'den canlı yayında "Gelişen Bursa"yı dinledik. Daha sonra Bursa'nın "en son kazanımı" Arınç'ı, kamp kurduğu Polisevi'nde ziyaret ettik. Bir süre sohbetten sonra birlikte gittiğimiz bir mitingde kendisini dinledik, dinleyenleri yakından izledik. Hatta civardaki bazı kahvehanelerde kendisini dinlemeyenleri biz dinledik. Kendisine, "Bursa'nın yeni değeri" dedik. Çünkü, bu şehrin Türkiye'ye hatta dünyaya açılması hususunda daha şimdiden, bu seçim telaşı arasında attığı adımları dinledik. Yakın zamanda, Bursa'ya özel uçaklarla Balkanlar'a ve birçok ilimize yoğun seferler başlarsa şaşırmayın. Hakeza, Ankara İstanbul hızlı treni iki yıl içerisinde buraya kadar uzatılacağı da dikkate alınırsa, dağ ve denizle kuşatılmış olan Bursa havadan ve karadan bu kuşatmayı yaracak ve dünyaya açılacak. Yani, Bursa'nın bizatihî sahip olduğu tarihî ve manevî hazinelerle, çok değerli yerel yöneticilerin ve politikacıların bu güne kadar kazandırdığı değerler bundan sonra iç ve dış piyasaya sunulacak. Netice itibariyle Bursa gibi bir hazine hak ettiği miktarda ziyaretçiye kavuşacak. Bu ise şehri, ekonomik anlamda da sıçratacak. AK Parti'nin buraya gösterdiği itinanın bir emaresi de muhacir adaylar. Demek ki, daha önceki seçimlerde Batı Trakyalılar'a gereken ilginin gösterilmediği yönündeki eleştiriler dikkate alınmış ve gereği yapılmış. Kaldı ki AK Partili bir belediye başkanı olarak sayın Recep Altepe'nin Balkanlar'da yaptığı yatırımları, hayırlı hizmetleri yakînen müşahede etmiş biriyim. Sayın Bülent Arınç'ın ifadesiyle çok uyanık olan Bursa seçmeni de bunu görmüş... Sonucu da 12 Haziran'da göreceğiz.
.Artık İzmir'de "gelenek" değişiyor
2011-05-25 01:00:00
İki gündür İzmir'de seçim havasını kokluyorum. Türkiye genelindeki başarısını buraya bir türlü yansıtamayan?AK Parti'nin durumunu daha yakından takip?ettim.?AK Parti'nin İzmir'deki en büyük kozu olan?2.?Bölge?1.?sıra?adayı eski Ulaştırma Bakanı Binali Yıldırım başta olmak üzere birçok aday ile görüştüm. Esnaf ziyaretlerini kenardan izleyip, halkın adaylara davranışlarını gözlemledim. Taksi şoföründen kahve ahalisine birçok İzmirli ile siyaset muhabbeti yaptım. Bütün bu gözlemlerim bu sefer İzmir'de farklı bir şeyler olduğu kanaatimi daha da güçlendirdi. AK Parti bu sefer İzmir'de ne yapmıştı ki, sokak aralarına kadar yansıyan bu canlılığı sağlamıştı? Bu sorunun cevabını araştırmak için de AK Parti İl Başkanlığı'na gittim. İzmir MÜSİAD'ın mimarı (ve ilginç bir tesadüfle MÜSİAD Başkanı'nın adaşı) babacan tavırlarıyla insana güven telkin eden başkan Ömer Cihat Akay ile gö-rüştük. Değerli başkanın, lokmalarını bizimle paylaştıran samimiyetini (ki, bize göre samimiyet bütün başarıların ön şartıdır) müşahede ettikten sonra kendisinin sitayişle gösterdiği adres olan İsmail Hakkı Turunç'a gittim. Her ne kadar resmî görevi Fatih Belediye Başkan Yardımcılığı olmakla birlikte kendisine, dünyanın neresinde kriz varsa ekibiyle beraber oraya koşan "mobil kriz yönetim merkezi" demek daha doğru olur. Başbakan Erdoğan'ı meclise gönderen Siirt'ten, tsunami mağduru Japonya'ya kadar birçok önemli yerde onun ve ekibinin ayak izleri var. İşte İzmir'e de bu dönem sayın Turunç ile birlikte hareket gelmiş. Çünkü o, "Bizim gö- revimiz bir tek İzmirliyi dahi es geçmeden herkese kendimizi anlatmak" diyor. Bu seçimde aday belirleme sürecinde gösterilen itinayı da dikkate aldığımızda 12 Haziran'da İzmir'de sürpriz, sürpriz olmaz diye düşünüyorum. Ama ben bu seçim sonuçları ile sınırlı bir değişimden bahsetmiyorum. Halkla yoğunlaşan bu diyalog bu seçimde, olmazsa öbür seçimde İzmir'de "geleneği" mutlaka değiştirecektir.
.Meğer ölümle randevusu varmış
2011-04-28 01:00:00
Medyada yeni şeyler yapma arzumla yola çıktığımız günlerde, yazarımız Mustafa Selçuk'un sayesinde tanıştığım Prof. Dr. Arman Kırım'a hiç vakit kaybetmeden birlikte çalışmayı teklif etmiştim. "Memnuniyetle..." dedi ancak bir de nezaket örneği verdi. "Farklı bir formatta da olsa yaklaşık beş yıldır Hürriyet'e yazıyorum. Bir sakıncası olup olmadığını sormam gerekir" dedi. Birkaç saat sonra da bir engel kalmadığını müjdeledi. Hemen işe koyulduk, ilk sayfamızı ve yayın planımızı hazırladık. Reklam filmi hazırlanırken, kendi sayfasının tanıtımında rol almasını istedik. Ona da peki dedi ve eline tutuşturulan senaryoyu, yönetmen, "Bu oldu hocam" diyene kadar defalarca okudu, rolünü tekrarladı. Yayın öncesi son ziyaretinde bütün ayrıntıları gözden geçirdik, yayın tarihini kararlaştırdık. Gün sonunda tam Arman Hoca'yı evine uğurlarken, iki aydır her şeyi konuşmamıza rağmen bir şeyi unuttuğumu hatırladım. O bir profesyoneldi ve bu önemli hizmetin de bir faturası olmalıydı ama bu konuyu hiç konuşmamıştık! Tam arabasına binerken kendisinin, pazarlık konusunda hiç toleransı olmadığını da hatırlayarak, "Hocam işin 'duygusal' tarafını hiç konuşmadık. Sonra sürpriz olmasın, biz bu işleri -sizin lisanla- bütçesiz yapıyoruz. Uyguladığımız telif ücreti size komik gelebilir" dedim. Cevap, kafamdaki 'olumsuz ihtimal endişesi'nden daha çok etkiledi beni: "Hiç önemli değil Nuh bey. Ben üniversitedeki maaşım dışındaki ek gelirlerle muhtaç öğrencileri okutuyorum. Verebileceğiniz cüz'i bir miktar varsa bir-iki çocuk fazla okutmuş olurum." BİR DERS DE "ZENGİN MEDYA"YA Derken 21 Ekim 2009 Çarşamba günü ilk sayfamızı yayınladık... İlerleyen haftalarda aldığımız geri dönüşler bizi çok şaşırtmıştı. Bizim prestij amaçlı sayfamız orta ölçekli kesimde de çok iyi anlaşılıyor ve pratik sonuçlar alınıyordu. Ve bu durum hocamızı çok mutlu ediyordu. Derken bir gün korktuğum başıma gelmiş ve bizim 'hazırcı' medya yöneticilerimizden biri kendisini arayıp, "Onlar size fazla para veremez. Aynı sayfayı bizde yap, ne istiyorsan verelim" demiş. Cevap konusunda Arman Hoca'nın her ortamda ve herkese, içinden geçeni aynen söyleyen birisi olduğunu hatırlatıp, "Siz her şeyi paradan ibaret mi sanıyorsunuz? Türkiye Gazetesi'nde beni çok mutlu eden ve sizde olmayan bir şey var" diyerek buradaki aile ortamından, vefa duygusundan bahsetmiş ve bizim hiçbir zaman layık olamayacağımız kadar teveccühte bulunmuş. Bütün bu ayrıntıları Arman beyden değil, çok daha sonra kendisinin çok sevdiği bir kadim dostundan dinledim. BUSINESS yaklaşık 1.5 yıldan beri her hafta sizlerle buluştu. Merhum Arman beyi anlatmak için başka söze hacet yok aslında!.. VE SON KİTAP... Gelelim hikayenin hazin bölümüne... Hocamın bu gayret ve okuyucularımıza gösterdiği bu özen bizi daha da mahçup ediyordu. Hastalığın yoğunlaştığı son dönemlerde defalarca, "Hocam, bizim için önemli olan sizin okuyucularımızla irtibatınızın kesilmemesi... Bu kadar kendinizi yormasanız da daha kısa yazılar hazırlasanız" teklifime şiddetle karşı çıkmış ve son nefesine kadar ilk günkü kalite ve çizgiyi muhafaza etmiştir. Derken birkaç ay önceki bir görüşmemizde, "Hocam, bu yazıları ne zaman kitap haline getireceksiniz" demiştim. Kendisi de "Neden olmasın..." cevabını vermişti. Nitekim, hastane odalarına bu işi de sığdırmış ve birkaç gün önce kitabı basılmış halde bize ulaştırdı. İlişikte bir not ile: Nuh Bey, kitap çıktı. Özellikle teşekkür bölümünü mutlaka oku... Meğer, gazetemizde yayınlanan yazılardan oluşan ve çok sevdiği kızı Zeynep'in adını koyduğu yeni kitabı, gazetemize, sayfanın formatından tashihine emeği geçen arkadaşlarımız Aydoğan Kaçıra, Canan Eraslan ve Necmettin Öksüz'e teveccüh ve teşekkürlerle başlıyordu. Arman Hoca ile tanışmamızdan, BUSINESS'in doğup büyüyüşüne kadar her şeyiyle bizim hikayemiz olan kitap bizi çok etkilemişti. Önceki gün yaptığımız görüşmede kendisini ziyaret etmek istediğimizi söylediğimizde "Bekliyorum..." demişti. Dün gündem toplantısında yeni çıkan kitabının haberini yayına hazırlarken arkadaşlarla, "Yarın gazeteyi alıp ziyarete gidelim" diye sözleştik. Ve bu sözleşme gereği bugün (dün)?saat 11.00 civarında ziyaretimizi bildirmek üzere kendisini aradım. Arman hocanın bir özelliği daha... Hastalığının en ağır safhalarında, sesinin zor çıktığı günlerde dahi bütün aramalarımda telefona kendisi çıkmıştır. Dün ilk defa başkası cevap verince benim yüreğim ağzıma geldi... Ama korkunun ecele faydası yokmuş: "Arman Hocayı maalesef az önce kaybettik..." MİZAMPAJI KENDİSİ SEÇMİŞTİ Türk basınında ilk defa yayınlanan 'Business' sayfasının mizampajına karar verdiğimiz toplantıda Arman Hocamız, ben ve editörümüz Canan Eraslan, Yayın Koordinatörümüz?Aydoğan Kaçıra'nın hazırladığı birbirinden güzel sayfa örneklerinden birini seçtik. Arman Hoca, Aydoğan Kaçıra için de son kitabında emeği geçenlere teşekkür ederken, "Hiçbir yerde karşılaşmadığım harika bir Business sayfası tasarımı anlayışı getirdi" diye yazmıştı. GAZETEMİZE YAZDIĞI SON MAİLİ Arman beyin aşırı yoğun gündemine, her fırsatta genellikle 'keşfedilmemiş' ülkelere yaptığı uzun gezilere rağmen. Daha da önemlisi, uzun zamandır direndiği ama son dönemde iyice acımasızlaşan amansız derdine rağmen... Hastane köşelerine, serum şişelerine aldırmadan... İşte, bütün titizliğine rağmen beğendiği sayfalar yapmayı başaran editörümüz Canan Eraslan'a gönderdiği son e-mail: Canan, İyi akşamlar. Bu haftanın yazısı ilişikte. Ama dünyada delinin tek bir türü olmadığını görmen için yazıyı hangi şartlarda yazdığımı anlatayım: * Üç gündür hastanede yatıyorum, * Şu an tepemde üç tane sıvı torbası (serum, besin, ilaç vs) damarıma akıyor. * Midemde, burnumdan çıkan ve yatağın yanındaki bir torbaya bağlı sonda var. * Ateş 38.7. * Tansiyon 14/9 (Taşikardi). * Üç haftadır yemek yiyemediğimden dolayı parmaklarımı bile oynatmaya mecalim yok. Ama yine de yata kalka yazıyı bitirdim. Odama giren tüm hemşirelerden de "Siz deli misiniz?" iltifatı aldım. Artık güzel bir sayfa yaparsınız. Sevgiler, Arman Kırım
.Kuveyt'i şimdi keşfediyoruz
2011-01-11 01:00:00
Kuveyt, daha 50 yıl önce İngilizler'in esaretinden kurtulmuş, belini doğrultamadan Saddam'ın hışmına uğramış bir ülke... Gerçi bir süre sonra bu işgal sona ermiş ise de etkisi hiç bitmemiş. Bu travma sebebiyle kimse çivi çakmamış, evini dahi başka ülkelerden almış, hep teyakkuz halinde kalmış. 10 yıldır burada faaliyet gösteren bir iş adamımız, "Saddam Hüseyin asılıncaya kadar Kuveyt'te hiçbir önemli altyapı yatırımı yapılmadı" diyor. ARTIK KESENİN AĞZI AÇILIYOR Son yıllarda bölgede yaşanan gelişmeler, Saddam'ın (Irak halkına çok pahalıya mal olan bir yolla da olsa) bertaraf edilmesi Kuveyt yönetiminin geleceğe daha güvenli bakmasını sağlamış. Ve artık kolları sıvamışlar. Önce Meclis, yatırım harcamaları konusundaki sıkı ambargoyu kaldırmış, sonra da tam bir kalkınma seferberliği başlamış. Şimdi neredeyse Kuveyt baştan başa yeniden inşa edilecek. Yollar, kavşaklar, dev binalar, aklınıza ne gelirse... Ve bu imar seferberliği için tam 140 milyar dolar ayrılmış. Özellikle büyük inşaat firmaları hatta birçok devlet bu paraya ortak olmanın planını yapıyor. Türkiye ise bütün avantajlarını kullanarak pastadan en büyük payı almaya çalışıyor. İşte bu gezi de bu 'plan'ın kuvveden fiile geçmesi anlamını taşıyor. BİZE "BAYBAY", ÂLEME "HAYHAY" BİTECEK Mİ? Tam da bu noktada çok merak ettiğim bir hususu dün sohbet imkânı bulduğumuz Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanımız sayın Taner Yıldız'a sordum: "Sayın Bakan, bu ülkelerde çok iyi karşılanıyoruz, iltifata boğuluyoruz ama ticarette aynı sıcaklığı göremiyoruz. Kuveyt için de durum aynı..." Bakan bey, "Bu doğru ama vebali sadece bunlara ait değil" dedi ve ilginç bir anekdot anlattı: Halen Katar Başbakan Yardımcılığı görevini yürüten ve Emir'in de süt kardeşi olan El Atiye, 1998 yılında Enerji Bakanı olarak Ankara'ya gidiyor. Bütün gayretlerine rağmen Türk meslektaşı ile görüşmeye muvaffak olamıyor. Kendisinin yönlendirildiği genel müdür de daire başkanına havale edince, El Atiye, Türk meslektaşını arayıp, resmi gezisini yarıda kestiğini belirterek ülkesine dönüyor. El Atiye, bu kötü anısını birçok Türk yetkilisine, son olarak da ticari iş birliğini artırma maksadıyla Katar'a giden Enerji Bakanımıza anlatmış... Sayın Yıldız dönüşte bunu Meclis'te aktarmış ve dönemin başbakanı olayı doğrulayarak, "O zaman öyle gerekiyordu" diye izah etmiş!.. Bu hadise, yakın zamana kadar bütün İslam âlemine, hatta neredeyse Avrupa ve ABD dışındaki bütün dünyaya olan tavrımızı çok 'iyi' özetleyen bir 'resmi davranış'tır. Ne gariptir ki, Türkiye'nin son dönemde bu tür hataları önleme gayretleri bazı çevreler tarafından "eksen kayması" olarak değerlendiriliyor. Ama bize göre bu gezide çok vahim bir kangrenin daha tedavisi yapılıyor.
.Büyük hedeflere dev adımlar
2010-11-26 01:00:00
> NUH ALBAYRAK BEYRUT'TAN YAZIYOR Son yıllarda Türkiye'nin uluslararası platformlarda sergilediği bir tutum var ki bize göre dış politikadaki en belirgin değişikliklerden birisidir. Şöyle ki... Orta Doğu, Kafkaslar ve Balkanlar gibi asırlardır devam eden problemlere, teröre veya son dönemde dünyayı kasıp kavuran küresel krize karşı bilinen ve konuşulan klasik çözüm yollarının çok çok ötesinde, meselelerin özüne hitap eden ve köklü çözüm hedefleyen teklifler geliştirmiştir. "Senin teröristin-benim teröristim olmaz, Orta Doğu'daki zulme öncelikle insani açıdan bakılmalı ve bu noktada da insan ayırımı yapılmamalı, global krizin global çözümü adalettir. Zengini daha zengin, fakiri daha fakir yapan bir sistemin zengine de huzur getirmesi mümkün değil..." gibi söylemler hep bu köklü çözümlerin ifadesidir. Türkiye bu ilkelerini son yıllarda bütün uluslararası ortamlarda ısrarla dile getiriyor. Yaşanan problemlerin 'sürdürülebilir' tarafı kalmadığı ve yolun sonuna gelindiğinden dolayı Türkiye'nin sunduğu, 'herkesin fedakârlık yapması'na dayanan teklifleri uygulamaktan başka çare kalmadığı mutlaka anlaşılacaktır. Türkiye'de olduğu gibi dünyada da elindeki maddi-manevi gücü bırakmak istemeyen statükocular bu köklü çözüm teklifleri karşısında ayak sürüyebilir. Çünkü, bütün dünyayı haraca bağlayan bir ülke için; 'sen bunlardan vazgeç, kendi imkânlarınla kifayet et' anlamına gelen bu teklifleri kabul etmesi oldukça zordur. Ama sayın Başbakan'ın Beyrut'ta yaptığı ve büyük ilgi gören konuşmasında da ifade ettiği gibi küresel kriz fakir bir Afrika ülkesinde değil, 'süper devlet' Amerika'da doğmuştur. Ayrıca, dünya hızla değişiyor ve ülkeler, insanlar her gün biraz daha birbirine yaklaşıyor. Bu sayede Türkiye'nin bütün bu söylemleri; özellikle mağdurlar arasında çok daha hızlı olmak üzere bütün dünyada hızla yayılmakta ve destek bulmaktadır. Bunu, değişik ülkelerdeki temaslarda çok net gözlemliyoruz. Nitekim dün Lübnanlılar Türkiye'nin bu tezlerini ve haklılığını bütün ayrıntıları ile defalarca tekrarladı. İletişim çağı yaşanan dünyamızda Türkiye'nin bu haklı ve kararlı duruşunun kısa zamanda geniş kitleler tarafından kabul göreceği anlaşılıyor...
.Lübnan bizi bağrına bastı...
2010-11-25 01:00:00
Devlet ve hükümet temsilcilerimizin birçok ülkeye yaptığı ziyarette bulundum. Ama böyle hüsn-ü kabüle, böyle coşkuya ilk defa şahid oldum. Türkiye ve Türkler'e gösterilen yakın ilgiyi iliklerimize kadar hissettik, duygu seli yaşadık. TÜRKİYE İYİ ANLAŞILMIŞ... Türkiye, Lübnan'ın siyasî ve ekonomik istikrarı için uzun zamandan beri yoğun çaba harcıyor. Nitekim, uzun süren bir krize dönüşen Cumhurbaşkanlığı seçimi yine Türkiye'nin katkılarıyla çözülebilmişti. Hatta bizim de izleme imkanı bulduğumuz Cumhurbaşkanı Michel Suleyman'ın yemin törenine Başbakan Erdoğan şeref konuğu olarak katılmıştı. Türkiye'nin, Lübnan'ın bütünlüğü hususundaki gayretleri daha sonra da aralıksız devam etti. Nitekim Başbakan Erdoğan bugünün neredeyse tamamını buradaki bütün kesimlerin lider ve temsilcileri ile görüşmekle geçirecek. Bunun yanında Türkiye özellikle 2006'dan itibaren Lübnan'ın yeniden imarı için büyük gayret sarfediyor. Elliden fazla modern okul, sağlık ocakları, su tesisleri ve daha birçok eser inşa etti. Başbakan'ın, "Lübnan ne kadar mutlu olursa Türkiye de o kadar mutlu olur" şeklinde ifade ettiği bu anlayış burada kalpleri fethetmiş. Dünkü törenler esnasında edindiğimiz izlenimler, Türkiye'nin bu gayretleri sadece devlet temsilcileri tarafından değil, Lübnan halkının tamamınca da çok iyi anlaşılmış.... Zaten bizi duygulandıran da işin bu tarafıdır. Çünkü Lübnan'da ve birçok İslam ülkesinde gördüğümüz bu kaynaşma Türkiye'nin son dönemde uyguladığı dış politikanın bir sonucudur ve bazılarının iddia ettiği gibi ekseninin kayması değil, gerçek eksenine oturmasıdır.
.Kültürel ekonomi...
2010-10-07 01:00:00
> FRANKFURT Frankfurt Kitap Fuarı'ndayız... Bu yıl 62.'si düzenlenen, dünyanın en büyük kitap fuarı. 172 bin metrekare alan tahsis edilmiş. 111 ülkeden 7 bin 533 yayınevi katılmış. 300 bin civarında ziyaretçi bekleniyormuş. Yayın dünyası her yıl buraya akın ediyor. Bir taraftan yeni ürünler görücüye çıkarken, diğer taraftan da yayıncılığın geleceği tartışılıyor. Nitekim, son yıllarda tamamen e-kitap tanıtımına ayrılmış bölümler tahsis edilmiş ve bu bölümler her yıl genişliyormuş. Fuarda Türkiye'nin ayrı bir yeri var. Onur konuğu ülke olarak katıldığımız 60. Frankfurt Kitap Fuarı'nda ziyaretçi rekoru kırılmış. Yani fuara, tarihi boyunca en fazla o yıl ziyaretçi gelmiş ve bu tamamen Türkiye'den kaynaklanmış. Türkiye bu yıl da ulusal standıyla ve İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür A.Ş. dahil 40'tan fazla yayıneviyle yerini almış durumda... Bu standlardan biri de İstanbul Ticaret Odası'na ait... Ve İTO hem ziyaret, hem ticaret için değil, tamamen kültüre hizmet için burada... Bu noktanın üzerinde biraz durmak istiyorum. Burada stant açan, oturumlarda Türkiye'yi temsil eden bütün kurum ve kişilere teşekkür ediyoruz elbette. Ancak, esnaf teşekkülleri genellikle her şeye ticari açıdan bakar, "Biz bu işten ne kazanırız"ın hesabını yapar. Ayrıca bu da normaldir. Ama İTO'nun son yıllarda yoğunlaşan kültür ve sanata yönelik yoğun faaliyetlerini yakından takip ediyorum. Kültür dünyamıza kazandırdıkları şaheser nitelikteki onlarca kitabı hayranlıkla izledim. Birçok kültürel faaliyete büyük katkılarını yakından biliyorum. Bunda, "At, sahibine göre kişner" misali, İTO'da son dönemlerde inisiyatif alan yöneticilerin büyük payı olduğunu tahmin ediyorum. Burada da görkemli bir standın yanı sıra, güçlü bir ekiple temsil edilen İTO çok başarılı çalışmalara imza atıyor... Kaldı ki, bu kadar büyük bir pazar payı olan "kültür"ün de bir ekonomisi var. Meseleye bu açıdan da bakarak yeniden dizayn etmek belki de kültürümüze yapılabilecek en büyük hizmettir.
.Viyana'da zafer gecesi!
2010-10-01 01:00:00
Spor gazetecisi değilim ama Beşiktaş'ın Rapid Wien ile oynadığı maçı izlemek için Viyana'ya gelen heyet arasında ben de vardım. Çünkü Beşiktaş, bir 'ilk'e imza atarak Beşiktaşlı olan medya yönetici ve yazarlarını davet etti. Burada, Beşiktaş'ın Avrupa sahalarında kendinden emin hale gelmesinin büyük payı var elbette... Ekipte medyadan Ekrem Dumanlı, İsmail Küçükkaya, Nurullah Öztürk, Ergun Diler, Mehmet Soysal, Erdoğan Aktaş, Reha Muhtar, Yalçın Doğan, Fikret Ercan, Aydın Ayaydın vardı. Enis Berberoğlu ise son anda zuhur eden mazereti sebebiyle katılamadı. Farklı kesimlerden daha birçok değerli kişiyle "Beşiktaşlılık" ortak paydasında çok renkli iki gün geçirdik. Bu süre içinde daha yakından tanıma fırsatı bulduğum Sayın Başkan Yıldırım Demirören'i, uzaktan görünüşünün aksine oldukça mütevazı ve "kafa dengi" kişiliğiyle Beşiktaş'ın 'mutedil' imajını tam temsil eder nitelikte buldum. ZAFERE ŞAHİTLİK ETMEK Bir kere Avrupalıların maça savaşa değil, eğlenceye gittiği dikkat çekiyor. En küçük endişeye kapılmadan "aile boyu" gelen taraftarlar temiz tesislerde vakit geçiriyor, sonra da maçını izliyor. Maça gelince... Viyana'da zafer bizim, gerisi teferruat.
.
"Samimiyet testi"ne buyurun...
2010-09-26 01:00:00
Dün, bütün gazete ve televizyonların hatta kurumların temsil edildiği geniş bir medya toplantısına şahit olduk. Katılımdaki farklılık muhtevada da kendini hissettirdi. Zira sayın başbakan oldukça samimi ve içten bir konuşma yaptı. Verilen mesajlar, 12 Eylül akşamı AK Parti İstanbul İl Başkanlığı'nda yapılan konuşmanın devamı niteliğindeydi. Hatta takdir gören o akşamki ifadelerin içinin daha da doldurulduğunu söyleyebiliriz. Toplantı dört saate yakın sürdü ama aslında "anafikir" çok kısa... "Türkiye'nin ve Türk milletinin gerçekten daha iyi şeylere layık olduğunu düşünüyorsanız buyurun ıspata... Yani sayın başbakan, başta muhalefet ve medya olmak üzere herkesi bir nev'i samimiyet testine tabi tutuyor ve "Eğer sonuç pozitifse bu 'iyi şeyler' için siz de katkı yapın" diyor. Bu noktada, en az hükümet kadar önemli olmasına rağmen, Anayasa değişiklik taslağının kapağını açmadan Anayasa Mahkemesi'ne götüreceğini söyleyen, şimdi de sandıkta aldığı cevabı hiçe sayarak, yeni Anayasa çalışmalarına destek vermeyeceğini peşin peşin ilan eden bir muhalefet veya 12 Eylül'de yediği tokatın sesini 'buyurun erken seçime' çığlıklarıyla bastırmaya çalışan bir muhalefet samimiyetini kendisi sorgulasın. Biz kendi dünyamıza dönelim... MEDYAYA DERSLER... Başbakan, öncelikle medyada kendisine yönelik eleştirilerden rahatsız olmadığını ifade etmek için Hazret-i Mevlana'dan "İyi bir dostu olanın aynaya ihtiyacı yoktur..." sözünü aktardı. Yani, samimi ve dürüst olduğu sürece medyadan gelecek her türlü eleştiriyi "dost tavsiyesi" olarak gördüğünü ifade etti. Ama, "İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığına aday olduğum günden beri manşetlerle çarpışarak bu günlere geldim" sözü ile de medya ile ilişkilerinin pek de "Mevlana misali..." gitmediğini ortaya koydu. Peki neden?... Medyanın tutumu konusundaki şu "genel" tespiti, kendisi ile ilgili durumu da izah ediyor aslında... "Eğer 'olgu' ile 'algı' arasındaki makasın aşırı biçimde açılmasına sebep oluyorsanız Türkiye'de demokratik standartların yükselmesine katkı sağlamıyorsunuz demektir." İşte en 'güncel' örnek... Tophane'de meydana gelen olayı bazı gazeteler öyle yansıttı ki, herkes neredeyse İstanbul'un yaşanamayacak hale geldiğini zannetti. Demek ki medya bazı konuları yansıtırken 'ayna' olma yerine 'dev aynası' olmayı tercih ediyor. Bu da medyanın 'test' sorusu... "Bu güne kadar verdiğiniz manşetlere bakın, bunların ülkemize ve milletimize ne kazandırdığını veya ne kaybettirdiğini iyi düşünün ve aynı hataları bundan sonra tekrarlamayın..." Herkes elini vicdanına koyup kendi notunu kendisi versin...
.Genel seçimi de kaybettiler...
2010-09-13 01:00:00
Dün, Anayasa Değişikliği Paketi oylandı... Biz başa dönelim. Sadece birkaç madde çıkarılırsa paketin geri kalanını destekleyeceğini açıklayan CHP, bu maddelerden birini TBMM'de 'bertaraf' ettirdi, diğerlerini de Anayasa Mahkemesi'ne 'düzelttirdi'(!)... O halde mesele kalmamalıydı... 'Halkçı' CHP, halk için hazırlanan bu paketi artık desteklemeliydi. 'Değişim'ci lider Kılıçdaroğlu'nun önünde çok büyük bir fırsat vardı. Anayasa Mahkemesi'ndeki başvurularını geri çekebilseydi en büyük değişimi gerçekleştirecek ve partisindeki müzmin rahatsızlığa son verecekti ve herkes CHP'de gerçekten bir şeyler değiştiğine inanacaktı. Ama bunu yapmak için güçlü bir lider olması gerekiyordu. Bu da kurultayda alınan hormonlu oylarla olmuyordu. Nitekim, sadece 'belki...' dedi ama gerisini getiremedi. Çünkü partide ipleri elinde tutan asıl 'önder'ler öyle istemiyordu. İLK DÜĞME YANLIŞ İLİKLENDİ... 'Özü-sözü doğru, güvenilir lider' imajı oluşturmaya çalışan Kılıçdaroğlu, aslında Türkiye'nin ihtiyacı olduğunu düşündüğü bir Anayasa Değişikliği'ne 'Hayır' demek zorunda kaldı... Bu yanlış başka bir yanlışı doğurdu ve kendini ispatlama derdinde olan CHP lideri sonuca ulaşmak için her şeyi mubah sayan bir yol haritası izlemeye başladı. "Bu bir genel seçim değil" dedi ama her ilde yeni bir söz verdi. Sadece Nevşehir'e deniz getirmediği kaldı. AK Parti'nin varlık sebebi olan ve kendilerinin engellemeleri yüzünden çözülemeyen başörtüsü meselesini bile bir çırpıda hallediverdi(!). Ya MHP... Bizzat kendi bünyesindekilerin mağduriyetini gidermek için hazırlanan değişikliğe; omurgasını kaydırma pahasına karşı çıktı. Mücadele ederek yüceldiği CHP ile aynı saflarda yer aldı. Nitekim bu tarihî çelişki sandığa da yansıdı ve MHP, muhalefette oy kaybetti ve baraj derdine düştü. BDP zaten samimiyet sınavında defalarca sınıfta kalmış, bütün planını 'istismar' üzerine kurmuş bir partidir. Bu üçlü; oylamayı bir referandumdan çıkarıp ölüm-kalım savaşına çevirdi, her türlü argümanı kullandı ve bu sonucu alabildi. Yüzde 42'yi aralarında istedikleri gibi paylaşsınlar... Oysa, Anayasa değişikliğinde katılımcı bir rol alabilselerdi genel seçime de ümit taşıyabilirlerdi. Ama bunu yapamadılar, yine milletle ters düştüler ve dün referandumdan çok daha fazlasını kaybettiler... Bu sonuçlar Türkiye'de çok şeyi değiştirecek. Hatta CHP'de Kılıçdaroğlu'nun balayı erken bitebilir, MHP'de ise "Titre ve kendine dön" süreci başlayabilir. Bekleyelim, görelim...
.Neden Kandil?
2010-06-18 01:00:00
Asya ve Avrupa'yı birbirine bağlayan köprü. Jeopolitik ve jeostratejik özelliği sürekli gündeme getirilen bir ülke. Aynı zamanda Orta Doğu'nun da en büyük gücü ve etkili ülkesi: Türkiye. Ama nedense hep etkinliği tartışılıyor. Nedeniyse hiç kuşku yok ki 30 yıldır süren Türkiye'nin âdeta baş ağrısı olan terör. Üstelik bu süre zarfında bu meselenin sebep olduğu faturanın bedeliyse oldukça ağır: 40 bin can ve 300 milyar dolar... Aslında bu kayıplara son vermenin yolları hep araştırıldı. Çözüm için geçmişte de adımlar atıldı. Rahmetli Turgut Özal döneminde yapılanlar bunun en bariz örneğiydi. Elleri kınalı kuzularını kaybeden gözü yaşlı anne-babaların; şehit yakınlarının "yeter artık" sesleri o dönemde de epeyce yankılanmıştı. Fakat bugün hâlâ tartışılan ve bir türlü aydınlatılmayan bir eylemle çözüm ötelendi. Hatırlanacağı gibi 1993 yılında Şemdin Sakık'ın başını çektiği terörist grubun saldırısı sonucu 33 askerin şehit edilmesiyle terörü şiddet kullanmadan bitirmenin yolları âdeta tıkanmış oldu. O günden bugüne çok şey gelişti ve değişti. PKK'nın başı Abdullah Öcalan'ın yakalanıp İmralı'ya konulması militanlar arasında travmaya yol açtı ama örgüt bitmedi. Gelinen noktada şiddetin şiddetle son bulmayacağı gerçeği toplumun geniş kesimleri arasında kabul edilebilir hale geldi. Tek çözüm noktasının silahların susmasından geçtiği reddedilmeyecek bir gerçek. Bundan hareketle önce Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, "tarihî fırsat" ve "Güzel şeyler olacak" dedi. Ardından hükümet, sorunu demok-ratik adımlarla çözmek için açılım politikaları yürüttü. Açılımın Koordinatörü İçişleri Bakanı Beşir Atalay, toplumdaki farklı görüşteki aydınlar ve sivil toplum kuruluşları temsilcileriyle birbiri ardına toplantılar gerçekleştirdi. Olumlu bir hava esmeye başladı. "Demokratik Açılım" ya da Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın deyimiyle "Milli Birlik ve Kardeşlik Projesi" çerçevesinde bir yıllık süre zarfında konu o kadar çok konuşuldu ki 90 yıllık cumhuriyet tarihinden daha fazla dillendirildi. Neredeyse bu konuda sözünü söylemeyen kalmadı. Öyle ki PKK'nın barındığı Kandil'deki örgüt yöneticileri de "barış" lafları ettiler. Bu amaçla da hem Mahmur hem de Kandil'den gönüllüler gönderdiler. Terör örgütü yöneticilerinin söyledikleri hep kendilerine yakın internet sitelerinde ve basın yayın organlarında yayınlandı. Oradaki havayı, onların söylemlerinde ne kadar samimi ve inandırıcı olduklarını yerinde gidip görmek gerekiyordu. İşte bu amaçla biz de bizatihi onların yaklaşım tarzlarını yansıtmak amacıyla iki defa Kandil'e gittik. İlk görüşmemiz örgütün bir numaralı ismi Murat Karayılan ile oldu. Karayılan, atılan adımları sorgularken biz de kendilerinin şiddeti bitirme noktasında ne kadar samimi olup olmadıklarını soruşturduk. Karayılan, şiddetin tek çözümünün demokratik yollarla olabileceğini ve silahları susturmaktan geçtiğini söylemişti. Aradan geçen zaman dilimi içinde aynı örgüt bu defa sadece Öcalan'ın "çekiliyorum" demesiyle tekrar saldırılarına başladı. Onlar açısından değişenleri yerinde görmek ve Türkiye'ye tekrar saldırmanın sebeplerini yansıtmak gerekiyordu. İkinci görüşmemiz örgütün üç numaralı ismi Mustafa Karasu ile oldu. Karasu, Karayılan'ın aksine şiddeti öne çıkaran sözler sarf etti. Arkadaşımız Osman Sağırlı, saatler süren görüşmede aklına gelen her türlü soruyu yöneltti. Can alıcı noktalara dikkati çekmek ve Türkiye'nin nasıl kişiliklerle karşı karşıya kaldığını ortaya koymak istedik. Bunu büyük ölçüde de başardığımızı söylemek abartı olmasa gerek. Zira, sorularda ve verilen mesajlarda tam anlamıyla bir gazetecilik örneği sergilendi. Terör örgütünün barındığı ortam ve oradaki gençlerin nasıl bir zihnî altyapısı olduğunu bir ölçüde gözler önüne serdik. Devletin ilgili birimleri daha fazlasına sahip olabilirler. Ama biz kendimizce terörü başlatanları ve tırmandıranları tanımak ve gerçek yüzlerini topluma göstermek, Türkiye'nin de ayağındaki prangalardan kurtulmasına katkı sağlamak için gazetecilik yaptık. Tablo net. Yazdıklarımız da ortada... Gerisi çözümde sorumluluğu bulunanların işi.
.Muhteşem giriş
2010-04-14 01:00:00
Merhum Turgut Özal'dan beri devam eden bir gelenektir, dış gezi yolundaki sohbetlere hep iç gelişmeler damgasını vurur. Yine öyle oldu... Baykal, Anayasa değişikliği konusunda Cumhurbaşkanı Gül'e bir teklifte bulunmuş ve Gül'ün cevabı merak ediliyor. Artık kim tutar gazetecileri!.. MİSAFİRLİKTE AİLE TARTIŞMASI GİBİ... Şimdi düşünün... Bugünkü gazetelere bakan Umman yöneticileri Cumhurbaşkanı Gül'ün, yol boyunca hiç Umman'dan bahsetmediğini zannedecekler. Oysa tam aksi... Hatta bazı gezilerde böyle bir durum olmasın diye iç politika ile ilgili sorulara cevap vermemişti. TARİHÎ BİR GEZİ... İşte bu duygularla biraz da Umman'dan bahsetme gereği duyduk. Bir kere, sayın Gül, yine çok isabetli bir güzergâh seçmiş. Çünkü Umman, ihracatının % 80'ini oluşturan petrol ve doğalgaz rezervlerinin 15 yıllık ömrü kaldığını tespit etmiş ve önümüzdeki on yıl içinde petrolü yok sayan bir ekonomik seferberlik başlatmış. Türkiye ise en şanslı ülke. Zira Umman, adına bile karar veremeyecek kadar bize 'uzak' gibi görünse de iş adamlarımız burada çoktan yerini almış ve zamanında gerçekleştirdikleri önemli projelerle ülkemize güven ve itibar kazandırmışlar. Velhasıl, altyapı hazır. Buradaki yatırım planlamasına göre tespit edilmiş yüzlerce iş adamımız da devamını getirecek. Ve bu çıkarma ile Arap Yarımadası'na arka kapıdan da muhteşem giriş başlatılmış oldu.
.Bir de kendilerine soralım' dedik...
2010-03-08 01:00:00
Genelkurmay Başkanı Org. Başbuğ 16 Eylül 2008 tarihindeki "Medya ile Diyalog" toplantısında bugüne kadar 40 bin teröristin etkisiz hale getirildiğini ama terörün bitmediğini belirterek, problemin sadece askerî mücadele ile çözülemeyeceğini, ekonomik ve sosyal tedbirlerle kendilerine destek verilmesi gerektiğini söylemişti. Daha sonra bu talebe paralel olarak 'Açılım' tartışmaya açıldı. Bu, önemli bir aşamaydı. Konu bütün kesimler tarafından layıkıyla ele alınmalı ve 'en ideal içerik'in oluşmasına katkı sağlanmalıydı. Ancak 'Açılım'ın, 'adı' ile uğraşmaktan 'aslı'na bir türlü sıra gelmedi. Üstelik de genellikle, hayat tarzı bakımından orada yaşayanları temsil etmesi mümkün olmayan kişiler konuştu. Oysa asıl önemli olan bölge halkının ne düşündüğüydü... Bunu öğrenmek için muhabirlerimiz Osman Sağırlı ve Cemil Yıldız'ı bölgeye gönderdik ve halkın bizzat kendisinin fikrini sormalarını istedik. Arkadaşlarımız 20 gün boyunca Güneydoğu'yu il, ilçe ve köylerine varıncaya kadar dolaşıp yüzlerce kişi ile görüştü. Gördük ki, halkın çoğu daha 'Açılım'ın ne olduğunu bilmiyor. O halde 'çok bilen'ler acaba neyi tartışıyor?.. Demek ki önce, 'Açılım'ın bölgeye açılması gerekiyor..
.TERÖR HABERLERİNİ GENİŞ YAYINLAMAK TERÖRİSTİ SEVİNDİRİR
2009-12-12 01:00:00
Tokat'taki hain pusuda şehid olan 7 kardeşimiz ile ilgili haberin geniş verilmemesi eleştirilere sebep oluyor. Bu tür haberleri büyütmemek konuya ehemmiyet vermemekten değil, tam aksine, çok önemsemekten kaynaklanıyor. Ve eğer bütün medya aynı kararlılığı gösterebilseydi terör bu seviyelere gelemezdi. 28 yıldır bu gazetenin haber mutfağındayım ve işim gereği her gün bütün medyayı izliyorum. Daha PKK'nın ne olduğunun bile bilinmediği dönemlerdeki ilk eylemler gazetelere, yöneticilerin "Okuyanı ağlatacaksın" talimatlarıyla yazılan haberlerle aktarıldı. Kendilerini tanıtmak için toplumda kaos ve korku oluşturmaya çalışan teröristlerin en çok ihtiyaç duyduğu şey de buydu. Onlar için haberin üslûbu değil ebadı önemlidir. Yani büyük vermek kaydıyla istediğiniz kadar lanetleyebilirsiniz... Peki... Bütün gazete ve televizyonlar bizim gibi davransaydı ve terör örgütünün "ses getirmesi" için düzenlediği eylemler basında, "bilgi" mahiyetindeki ölçülerde yer alsaydı, örgüt bu eylemlerden ne kazanırdı? Bize göre medyanın başaramadığı bu tutum, terörle mücadelede belki de en etkili unsurdu. ASLINDA HERKES BİLİYOR... Bu haberleri geniş yayınlamanın, dolaylı da olsa teröre katkı anlamına geldiğini bütün medya yöneticileri biliyor. "7 şehid" haberini manşetten veren bir gazetenin genel yayın müdürü dünkü yazısında, "Attığımız her manşet terör örgütünün gururunu okşuyor, İmralı'dakine 'Ben neymişim be' dedirtiyor" diyor ve doğru söylüyor. "Peki o zaman bu manşetler neyin nesi?" sorusuna da şu cevabı veriyor: "Bu duygu selinin dışında kalamayız..." İşte burada ayrılıyoruz. Bazı kişiler, içlerinden geldiği gibi davranamaz, umumun selameti için ızdırap çekmeyi göze alırlar. Sayın meslektaşlarımız, 'duygu'ları ile değil akılları ile karar vermelidir. Bu, elbette zordur. Biz bunu yapıyoruz. Aynen, oğlunun cenazesinde metin olmaya çalışarak, "Bu acıyı başkalarının da yaşamaması için ne gerekiyorsa yapılsın" diye inleyen şehid babası gibiyiz ve o "ne gerekiyorsa"nın bize düşen kısmını içimiz sızlayarak yapmaya çalışıyoruz. Ve herkesin üzerine düşeni yaptığı zaman bu acıların biteceğine inanıyoruz. "Peki PKK temsilcisinin sözlerini yayınlamak aynı amaca hizmet değil midir?" diye düşünebilirsiniz. Biz, terör örgütünün bugünkü konuma ulaşmasına doğrudan veya dolaylı katkı sağlamadık. Ancak; bugünkü gelinen noktada çözüm için başlatılan gayretlere ışık tutmaya çalıştık ama terör örgütünün propagandasına yönelik tek cümleye izin vermedik. Nitekim aynı düşünce ile sayın MHP lideri Bahçeli ve CHP lideri Baykal'ın da konu ile ilgili görüşlerini aktarmak için randevu talebinde bulunduk, cevap bekliyoruz. Terörsüz bir Türkiye ümidiyle...
. Sırplar eski dostu yeniden keşfetti...
2009-11-30 01:00:00
Sırbistan'da TADİlat dönemi HAZIRLAYAN: NUH ALBAYRAK -1-  BELGRAD'IN DAMARLARI: SAVA VE TUNA Bazı şehirleri, bazı nehirler ziynetlendiriyor. Sava ve Tuna da Belgrad için öyle... Hele şehrin ortasında birbirlerine kavuşmaları ise Belgrad'a ayrı bir değer katıyor. Bu 'kavşak' iki nehrin basit bir buluşmasından ziyade, Tuna'nın iki kola ayrılarak oluşturduğu adacık ve 'üçüncü kol' durumundaki Sava ile Belgrad'ın can damarlarını oluşturuyor. Sırbistan ile tarih boyunca hiçbir problemimiz olmamış. O bölgeden yetişen Sokollu, Mahmut Paşa gibi nice insanlar önemli hizmetler yapmış. Yeniçeri Ocağı'nda konuşulan Sırpça, Saray'da da bir dönem ikinci dil haline gelmiş. Yıldırım Bayezid Han, Sırp Kralı Lazar'ın kızı Detina ile evlenmiş. Hatta, Ankara Savaşı'nda bazı beyliklerin Timur Han tarafına geçmesiyle zor duruma düşen Yıldırım Bayezid'in yanında sadece Sırp asıllı askerler kalmış ve 'enişteleri'ni; etrafına etten duvar örerek muharebe sonuna kadar canları pahasına korumuşlar. Yine 1921'de, Anadolu'yu parçalamayı planlayan İngilizler, Ege Bölgesi'ne önce Sırplar'ı göndermek istemiş, Sırp Kralı Aleksandr'ın kabul etmemesi üzerine 'ihale' Yunanistan'a verilmiş... Daha sonraki dönemlerde özellikle Rusya'nın gayretleri ile iki ülkenin arası açılmaya çalışılmış. Özellikle Bosna Savaşı sırasında bazı kısa görüşlü Sırp komutanların acımasızlığı Türkiye'de, medyanın da 'yardımı' ile çok iyi kullanılmış ve Türkler'in Sırplar'dan, asıl mağdurlardan daha fazla nefret etmesi sağlanmış... Öyle ki, şimdi Bosnalı işadamları bile Sırbistan'da iş yapmaya çalışırken, Türk işadamlarından henüz siftah yok... 8-9 milyonluk Sırbistan'dan Türkiye'ye her yıl 200 bin civarında Sırp turist gelirken, Türkiye'den Sırbistan'a bırakın gezmeye gitmeyi, mümkün olsa transit bile geçmeyeceğiz. Bir ay önce Cumhurbaşkanı Abdullah Gül ve bazı işadamları ile birlikte gittiğimiz Belgrad'ta, Sırp yöneticilerin hatta vatandaşların Türkiye'ye karşı sergilediği sıcak tutumu yakından gözlemledik. İşte, 'bildiklerimiz' ile 'bulduklarımız' arasındaki bu büyük çelişkiyi sizlerle paylaşmayı bir görev bildik... BÜYÜK SIRBİSTAN DERSİ... Şimdi, zaman makarasını biraz geri saralım... Yugoslavya Cumhuriyeti'nden Hırvatistan, Slovenya ve Makedonya'dan sonra Bosna'nın da ayrılmaya kalkması Sırplar'ı harekete geçirmiş ve "Büyük Sırbistan" hayali ile Avrupa'nın ortasında katliamlara girişilmişti... Bu yüzden bütün dünyanın nefretini kazandılar. Uluslararası arenada düştükleri yalnızlık çukurundan onları Rusya bile çıkaramadı ve bu süreç, etnik bakımdan 'ayrılmaz parça' zannettikleri Karadağ'ın da ayrılmasıyla sonuçlandı. Bu durum Belgrad'ı derinden etkiledi. Zira Sırbistan'ın, 'deniz'le irtibatı kesilmiş; turizm potansiyeli en yüksek olan bölgesini kaybetmenin yanı sıra, 'atıl' hale gelen Sırbistan Donanması 'tasfiye nedeniyle satış'a çıkarılmıştı. Bilahare Kosova da bağımsızlığını ilan edince Sırbistan, 'veresiye satan tüccar'ın hesabı kendi başına kaldı. 'Aşırı milliyetçilik' politikası Sırbistan'ı iflas noktasına getirmişti... MUSİBETTEN DERS ALDILAR Ancak Sırplar, kendileri için 'felaket' gibi görünen bu gelişmelerden ders çıkararak yeni bir başlangıç yapmayı başardı. Zira, "Büyük Sırbistan" hedefinin 'hayal'den ibaret olduğu anlaşılmıştı. Dünya gerçeklerine göre yeni bir politika geliştirilmeliydi. Yugoslavya'dan ayrılan 6 ülkenin tamamında önemli miktarda Sırp azınlık vardı. O halde Sırbistan'ın bundan sonra yeni maceralardan ziyade, kendi vatandaşlarının ve bu soydaşlarının huzuru için Balkanlar'da istikrarı korumayı ve güçlendirmeyi hedeflemesi gerekiyordu. Oysa uluslararası platformdaki imajı, böyle bir fonksiyonu yerine getirmeye çok da uygun görünmüyordu... Kaldı ki, Balkanlar'da 'istikrar'ı sağlamak eskisinden daha da zordu. Bölge ile yakından ilgilenenler, "Şu anda Balkanlar'da görünmeyen ciddi bir savaş var" diyor. Zaten bunu görmek için dış politika uzmanı olmak da gerekmiyor. Zira, Dayton Anlaşması'nın sanki "yaşamasın" diye kurduğu Bosna'da durum artık içten yanmayı çoktan geçip dışa vurmuştu. Gazetelerde bile yine "Bosna barut fıçısı" türü başlıklar hortlamaya başladı. Makedonya henüz köklü bir devlet olamadı. Yunanistan başta olmak üzere Bulgaristan ve Romanya'nın farklı hesapları var. Hakeza, diğer 'genç' ülkeler de kurtlar sofrasına taş çıkartan bir coğrafyada tutunmaya, köklü bir "devlet" olmaya çalışıyor. ÇIKAR YOL TÜRK DOSTLUĞU Böyle bir durumda Sırbistan'ın yapacağı en akıllı politika yine bütün balkan ülkelerinde soydaşı ve ağırlığı bulunan Türkiye ile iyi ilişkiler kurmaktı. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül ile yıllardır tanışan ve bu konularda uzun istişareler yapan Sırbistan Cumhurbaşkanı Boris Tadiç de aynen böyle düşünüyordu. Sırbistan'ın 'makas değişikliği' 11 Mayıs 2008'de yapılan genel seçimler sonrasında başladı. Sırplar'ın çoğunluğu, "Büyük Sırbistan"ın hayalden ibaret olduğunu anlamış ve aşırı miliyetçi Radikal Parti yüzde 29'larda kalmıştı. Ancak, Sırp halkından yüz bulamayan Radikal'ler sandıktaki kayıbını masada telafi etmeyi başararak sosyalist ve liberal partilerle anlaştı. Artık iktidar olmak için sadece iki milletvekiline ihtiyaçları vardı. Bunu da Sancak Bölgesi'nden seçilen iki milletvekili ile sağlayabilirlerdi!.. Allah'ın takdirine bakın ki, Türkiye'de hemen her seçimde, o dönemin gerektirdiği 'ince ayar'ı çeken 'seçmen sağduyusu' Sancak'ta da tahakkuk etmişti. Zira, Boşnak milletvekilleri Süleyman Uglanin ve Rasim Ljajiç radikaller yerine, "Avrupalı Sırbistan İttifakı" ile işbirliği yaparsa, onlar da hükümet kurabiliyordu... Bu iki milletvekili için belki her iki yol da aynı 'koltuk'lara gidiyordu ama bu iki tercihin Sırbistan, hatta bütün balkanlar açısından çok farklı sonuçları olacaktı. İşte tam burası, Sırbistan'ın tabiri caizse şansının döndüğü yerdi... BU HÜKÜMET ANKARA'DA KURULDU Demokrasi ve diyalog yanlısı Cumhurbaşkanı Tadiç, Sırbistan'da yeni bir dönem başlatabilmek için kendisi gibi düşünen bir hükümet istiyordu. Sancak Bölgesi milletvekillerinin Avrupalı Sırbistan İttifakı ile birlikte hareket etmesi için Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün yardımını istedi. Gül, Rasim Ljajiç ile Süleyman Uglanin'i Ankara'ya davet etti. Bilirkişiler, bu iki Boşnak liderin yıllardır birbiri ile konuşmadığını belirterek ikna etme konusunda fazla ümit vermediler. Ama Gül, bu iki milletvekilini ikna etmeyi başardı. İşte Sırbistan treninin makas değiştirdiği nokta da burasıydı. Değişimin şahidi BÜYÜKELÇİ Türkiye'nin Belgrad Büyükelçisi Süha Umar 17 Şubat 2008'de tayin edilmiş. O tarihte, Türkiye Kosova'yı ilk tanıyan ülke olduğu için ilişkiler gerilmiş, Sırbistan, Ankara büyükelçisini geri çekmişti. Süha Umar, tayin edildikten sonra, güven mektubunu sunabilmek için Cumhurbaşkanı Tadiç'ten 4 ay randevu beklemiş, sonra da Kosova gölgesi altında 'gergin bir sunum'la işe başlamıştı. Ancak ilerleyen dönemde, Türkiye'nin dış politikada artan etkinliğinin de rüzgârıyla ibre hızla bizden yana döndü. Büyükelçi Umar diyor ki: "Artık şimdi aramız gayet iyi. Hatta diğer ülke temsilcileri ile de güzel bir diyaloğumuz var. İhtilaflı bir durum sözkonusu olduğunda, buradaki diplomatların neredeyse tamamı benimle istişareyi kaçınılmaz bulur..."  Değişimin şahidi BÜYÜKELÇİ Türkiye'nin Belgrad Büyükelçisi Süha Umar 17 Şubat 2008'de tayin edilmiş. O tarihte, Türkiye Kosova'yı ilk tanıyan ülke olduğu için ilişkiler gerilmiş, Sırbistan, Ankara büyükelçisini geri çekmişti. Süha Umar, tayin edildikten sonra, güven mektubunu sunabilmek için Cumhurbaşkanı Tadiç'ten 4 ay randevu beklemiş, sonra da Kosova gölgesi altında 'gergin bir sunum'la işe başlamıştı. Ancak ilerleyen dönemde, Türkiye'nin dış politikada artan etkinliğinin de rüzgârıyla ibre hızla bizden yana döndü. Büyükelçi Umar diyor ki: "Artık şimdi aramız gayet iyi. Hatta diğer ülke temsilcileri ile de güzel bir diyaloğumuz var. İhtilaflı bir durum sözkonusu olduğunda, buradaki diplomatların neredeyse tamamı benimle istişareyi kaçınılmaz bulur..."  KALEMEGDAN VE BELGRAD KALESİ TOPLANMA MERKEZİ Belgrad Kalesi ile park ve meydanların yer aldığı bu bölgeye Kalemegdan (Kalemeydan) deniyor. Nehir manzarası ve akşamları devreye giren romantik ışıkları ile âdeta bir rüya beldesine dönüşen bu bölgeye Belgradlılar, bilhassa havanın güzel olduğu günlerde âdeta 'akıyor'... Şehrin en hakim tepesindeki Belgrad Kalesi ise Romalılar tarafından yapılmış, Osmanlılar tarafından defalarca tamir edilmiş. Nasıl İstanbul'da "Belgrad Kapı" varsa, bu kalenin de en büyük girişinin adı "İstanbul Kapı"... Kalenin altı dehlizlerle doluymuş... Bu doğru mu bilmiyoruz ama Roma Kuyusu'na attığınız taşın sesini, ne kadar dinleseniz de duyamıyorsunuz...  BELGRAD'IN TEK CAMİSİ Osmanlı döneminde Belgrad'da inşa edilen 250 civarındaki camiden sadece Bayraklı Camii ibadete açık. Onun da geçmişi macera dolu. Avusturyalıların Belgrad'a hakim olduğu dönemde 22 yıl kilise olarak kullanılan cami, Belgrad'ın geri alınmasından sonra tekrar ezan sedalarına kavuşmuş. 2004'te radikal Sırpların yaktığı cami tamir edilerek ibadete açılmış.  BİZE ÇOK BENZİYORLAR Osmanlı idaresinde yüzyıllarca huzurla yaşayan Sırpların birçok alışkanlığı, gelenekleri, yemekleri, düğünleri, hüzünleri hep bize benziyor. Sırpça'da, 8 bin civarında (12 bin diyen de var) Türkçe kelime olduğu söyleniyor. Tabii bizim 'Türkçe'miz değiştiği için büyük kısmını anlayamıyoruz.  SMS İLE PARK ÜCRETİ İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin geçen yıl pilot bölgelerde başlattığı SMS ile otopark ücreti ödenmesi Belgrad cadde ve sokaklarında yıllardır uygulanıyormuş. Nitekim, üç gün boyunca hiç otoparkçıya rastlamadık.  KNYAZ MİHAİLOVA CADDESİ BEYOĞLU GİBİ Cadde trafiğe kapatılmış, halkın rahatlıkla dolaşması ve alışveriş yapması için düzenlenmiş... Aynen Beyoğlu... Sadece tramvayı eksik. Bilhassa akşamları cadde ve burada bulunan restorantlar tıklım tıklım doluyor. > YARIN: Fırsat kaçmadan rota Sırbistan
.
. Fırsat kaçmadan rota SIRBİSTAN2009-12-01 01:00:00
Sırbistan'da TADİLAT dönemi HAZIRLAYAN: NUH ALBAYRAK - 2 -  AVRUPA FATİHİ TUNA NEHRİ Almanya'da doğan Tuna, 10 ülkeyi dolaşıp 2800 km'ye yakın yol katettikten sonra Karadeniz'e kavuşuyor. Bu yolculuk esnasında 300'den fazla nehir veya akarsunun dahil olduğu Tuna, bazen bir km'yi aşan genişliği ile Avrupa'yı dolaşan bir 'tatlı deniz' gibi... Dolayısıyla, Avrupa'nın tarımına, taşımasına, çevresine, turizmine velhasıl her şeyine çok büyük katkı sağlıyor. Tuna, Sırbistan'ın kuzeyinde yer alan Voyvodina Özerk Bölgesi'nin ve karşı yakada görülen başşehir Novi Sad'in de her şeyi... Sağ tarafta ise Petrovaradin Kalesi'nin, 'uzun kol'u saati, 'kısa kol'u dakikayı gösteren saatiyle ilginç Saat Kulesi... Temmuz ayı sonunda Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu Belgrad'ı ziyaret etti. 100 yıl aradan sonra bir Türk bakanın Sancak Bölgesi'ne hem de Sırp meslektaşı ile birlikte gitmesi bu geziyi daha da anlamlı hale getirdi. (Dışişleri Bakanı Davutoğlu bu gezisi sırasında 15 yıldır küs olan iki Boşnak bakanı da barıştırdı.) Bu gezi Sırbistan ile yeni dönemin fiilen başlangıcı oldu... İki ülke arasında, 6-7 yıldır sürüncemede olan bütün meseleler büyük bir sür'atle çözüme kavuştu. Serbest Ticaret Anlaşması imzalandı ki bu, Türkiye için Sırbistan üzerinden Rusya gibi dev bir ülkeye aynı esaslar çerçevesinde ürün satma imkanı anlamına geliyordu... Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün geçen ay yaptığı ziyarette ise, Sırp meslektaşı Tadiç'in Türkiye ziyaretiyle başlayıp, Dışişleri Bakanı Davutoğlu'nun ziyaretiyle olgunlaşan sağlıklı zemin üzerinde, stratejik ortaklığa giden adımlar atıldı. Bu ortaklığa mani olacak en küçük bir pürüz bırakmak istemeyen Sırbistan, 300 yıldır duvar örülü olan "Kin Kapısı"nı açarak Cumhurbaşkanı Gül'ü bu kapıdan "buyur" etti. 'HAKEM AVANTAJI' TÜRK İŞ ADAMLARINA... Cumhurbaşkanı Tadiç, Sırp TV kanallarına yaptığı değerlendirmelerde Türkiye'nin mutlak bir 'bölgesel güç' olduğunu, 'şeytan üçgeni' gibi dünyanın en sancılı bölgesi olan Balkanlar, Kafkasya ve Ortadoğu'da hiçbir uluslararası problemin Türkiye'nin katkısı olmaksızın çözülemeyeceğini söylüyordu. 7 milyar dolar tutarındaki altyapı yatırımlarını, (birçok ülke kapılarını aşındırırken) Türk yatırımcılara ihalesiz vermenin önünü açacak anlaşmalar imzalandı. Devletin uygulamaya koyduğu bu "Türkiye Açılımı" Sırp halkından da destek görüyor. Son yıllarda Türkiye'ye adeta akın eden Sırbistan vatandaşları, Türkiye'yi ve Türkler'i yakından tanıma fırsatı buluyor. Ülkelerine döndükten sonra ise Türk misafirperverliğini öve öve bitiremiyor. Belgrad çarşı pazarında Türk olduğunuzu farkeden birçok Sırp'tan sitayiş dolu benzer izlenimleri dinleyebilirsiniz... Bu gelişmelerden hiç memnun olmayan radikal Sırplar, Türkiye ile stratejik ortaklığı, Sırp milletine yapılabilecek en büyük 'ihanet' olarak niteledi ve "Türk isen söyle de bilelim" diyerek akıllarınca 'hakaret' ettiler. Demek ki yapıcı muhalefetten sadece biz mahrum değilmişiz... GELELİM BİZİM CEPHEYE Sırbistan tarafından net olarak ortaya konan stratejik iş birliği iradesi Türk tarafından da destek buldu. Nitekim Belgrad ziyaretleri ve yapılan anlaşmalar bu karşılığın nişanesi... Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün, "Bugün, Bosna'daki ve bütün balkanlardaki soydaşlarımızın, dindaşlarımızın huzur içinde olmasını istiyorsak mutlaka Sırbistan ile ilişkilerimizi geliştirmeliyiz. Türk-Sırp yakınlaşması, Balkanlar'daki birçok problemin çözümüne de katkı sağlayacaktır" ifadeleri bu iradeyi net olarak ortaya koyuyor. Zaten Türkiye, gerek Balkan ülkeleriyle olan güçlü bağları, gerekse Türkiye'de yaşayan yaklaşık 9 milyon Balkan kökenli sebebiyle bu bölgede olup biten her şeyi yakından izlemek mecburiyetindeydi. Nitekim şu anda da Bosna'da istikrarı sağlamak için en fazla Türkiye'nin çaba sarfettiğini biliyoruz. Yani, Balkanlar'ı her zaman yakından izlemek zorunda olan Türkiye'nin de bölgenin en önemli aktörlerinden biri olan Sırbistan ile paslaşabilmesi elbette çok önemliydi... Ancak, Türkiye'de devlet nezdinde ortaya konan bu iradenin millet tarafından da paylaşıldığını düşünmek mümkün değil. Bosna Savaşı'nda yaşananları unutmak elbette mümkün değil. Ama birbiriyle kıyasıya savaşan ülkeler barış masasına oturup iş birliği geliştirmeye çalışırken bizim hâlâ "Sırp" kelimesine bile bu kadar ön yargılı olmamız ne bizim ne de başta Boşnaklar olmak üzere Balkanlar'daki müslüman kardeşlerimizin menfaatine hizmet etmez. Neyse ki Sırp turistlerin alnında "Sırp" yazmıyor. Yoksa buradan aynı güzel intibalarla ayrılmaları biraz zor olurdu. Türk işadamları Papua Yeni Gine'de bile yatırım yaparken Sırbistan'da kayda değer bir Türk yatırımından bahsetmek mümkün değil. Son dönemde devreye sokulan bütün teşviklere, Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün ısrarlarına rağmen iş adamlarımızın hâlâ isteksiz davranması ne ile izah edilebilir. Ancak, bölgeyi yakından tanıyanların, hatta bizzat Cumhurbaşkanı Gül'ün uyarılarına göre bu fırsatların ilelebet devam etmesi mümkün değil. En fazla beş yıl içinde trenin çoktan hareket edeceği, o zamana kadar binemeyenin gidişini seyretmek zorunda kalacağı ifade ediliyor.  SADULLAH SİPAHİOĞLU: TÜRKİYE'nin gayretleri desteklenmeli Önümüzdeki sene 60. kuruluş yıl dönümünü kutlamaya hazırlanan Rumeli Türkleri Kültür ve Dayanışma Derneği Genel Başkanı Sadullah Sipahioğlu da Cumhurbaşkanı Gül'ün Sırbistan heyetindeydi. Başkan'dan geziyi değerlendirmesini istedik, bizi kırmadı: Yugoslavya'nın bölünmesinden itibaren Balkanlar'da aktif rol almaya başlayan Türkiye, özellikle 2000'den sonra geliştirdiği politikalarla bu bölgenin en önemli aktörlerden biri olmuştur. Türkiye, önce Balkanlar'da barış ve huzurun tesisi, arkasından da oralarda yaşayanların ekonomik refahının yükseltilmesi için çalışmaktadır. Bu anlamda, özellikle son 3-4 yıldır atılan adımlar oradaki soydaşlarımızı ve bütün Balkan ahalisini olduğu kadar Anavatan'da yaşayan biz evlad-ı fatihanı da ziyadesiyle mutlu etmektedir. Hele Sırbistan ile ilişkilerin geliştirilmesi Balkanlar'da barış yoluyla her şeyin daha kolay çözleceğinin en iyi kanıtı olsa gerektir. Ancak, Balkanlar'da yaşayan kardeşlerimiz, bizler, bu bölge ile ilgilenen bütün sivil toplum örgütleri Türkiye'nin bu gayretlerine destek olmalıyız. Bu da öncelikle her türlü küçük hesabı bir kenara bırakarak aramızda birlik ve beraberliği sağlamakla, fitneye fırsat vermemekle mümkündür.  TARİHE GEÇEN KASABA: KARLOVCİ Osmanlı İmparatorluğu ile Avusturya İmparatorluğu'nun temsil ettiği "Kutsal İttifak" arasında 1699'da imzalanan antlaşmaya 'mekan' olan ve adını veren Karlovci kasabası... Voyvodina Bölgesi'ndeki Srem şehrine bağlı kasaba, Belgrad'tan Macaristan'a giden kara ve demir yollarının üzerinde yemyeşil bir tarım merkezi...  İŞTE O TEPE, O 'ÇADIR' VE O KAPI... Karlovci kasabasının bu hakim tepesi, Osmanlı'nın; alışmadığı 'ilk'leri yaşamak zorunda kaldığı bir mekan. Avrupa'da ilk yenilginin ve büyük toprak kaybının tescil edildiği antlaşma bu şapelin yerinde bulunan çadırda gerçekleşti. İlk defa taraflar çadırın ortasında kurulan yuvarlak masa etrafında müzakere yaptı. Dört taraf ülkenin temsilcileri, çadıra açılan dört ayrı kapıdan aynı anda girdi. Böylece, dört yüz yıl boyunca, gücünün tescili anlamında masaya en son oturan Osmanlı İmparatorluğu'na daha masaya gelirken çöküşün başladığı kabul ettirilmiş oluyordu. Bu çadırın yerine 18. asır başlarında inşa edilen "Barış Şapeli", imar biçimi ile o çadırı, yuvarlak kubbesi ile de anlaşmanın imzalandığı masayı temsil ediyor. Dahası, aynen çadırda olduğu gibi 4 ayrı giriş kapısı var. Bunlardan, ana girişin tam arkasındaki kapı, Karlofça Antlaşması'nda Osmanlı İmparatorluğu'nu temsil eden Hüseyin Paşa ve Dışişleri Bakanı Mehmed Efendi'nin girdiği kapı, özellikle inşa edilmesine rağmen tuğla duvarla kapatılıyor. Böylece, Türkler'e Avrupa kapılarının burada kapatıldığı ve artık ilelebet Avrupa'ya giremeyecekleri ilan edilmiş oluyordu. Bu durum 200 yıl böyle devam etti. Sırp devleti, Türkiye'nin talebi üzerine, bu tuğlaların ilişkilerin gelişmesine mani olmaması için yıktı, diğer kapılarla aynı duruma getirdi. 26 Ocak 2009'da burada düzenlenen Karlofça Antlaşması'nın 310. Yıldönümü Törenleri'ne ilk defa Türkiye Cumhuriyeti temsilcisi de katıldı. Aynı imza gününde olduğu gibi, antlaşmaya taraf ülkelerin büyükelçileri, kendi ülkelerine ait kapılardan aynı anda içeri girdiler. İşte fotoğrafın sağındaki bu kapıdan Cumhurbaşkanı Gül de girerek Avrupa'ya anlamlı bir mesaj verdi...  GAZETECİLERLE TUNA HATIRASI Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Petrovaradin Kalesi'nin Tuna Nehri manzaralı balkonunda hatıra fotoğrafı çektirme talebimizi kırmadı ve bir kereliğine objektifin önüne geçtik...  CUMHURBAŞKANI'NA 'KÂTİBİM' SÜRPRİZİ Voyvodina Özerk Bölgesi Başkanı Bojan Patjic tarafından Petrovaradin Kalesi'nde verilen yemekte Sırp müzisyenler sembolik Türkçe parçaları seslendirerek Türk heyetine jest yaptı.
. Türkiye'ye alkışlar...
2009-11-21 01:00:00
> BEYRUT Akdeniz Ticaret ve Sanayi Odaları Birliği'nin (ASCAME) 20. Genel Kurulu'nu izlemek üzere Beyrut'tayız. Tabii bu vesileyle Beyrut'u da yakından görme fırsatı bulduk. Malumunuz, bir zamanlar "Orta Doğu'nun Paris'i" diye nitelenen bu destan şehir '80 öncesinde sahne olduğu iç savaş sonucu harabeye dönmüş, o şaşaalı günler sadece fotoğraflarda kalmıştı. Bir ara sükûnete kavuşunca yaralarını sararak tekrar normale dönmeyi büyük ölçüde başaran Beyrut'un "kara talihi" tekerrür etmiş ve tekrar silahların hedefi olmuştu. SAKİN AMA ÜRKEK... Toplantıya geçmeden kısaca arz edelim ki, Beyrut, hedef olduğu son tecavüzün yaralarını da büyük ölçüde sarmış. Ama bu saldırıların oluşturduğu travmayı atlatmak, mermi izlerini kapatmak kadar kolay olmayacağa benziyor. Bir nev'i Orta Doğu'nun ortak kaderi diyebileceğimiz dehşet yüklü saldırılar da bu tedirginliği sürekli kılıyor. Nitekim şu andaki başbakanın babası olan ve "Lübnan'ın Özal'ı" diyebileceğimiz Refik Hariri'nin nasıl öldürüldüğü hepimizin hatırından çıkmayacak kadar taze ve çarpıcı... Şehre girişte başlayıp her adımda devam eden aramalar, trafiğe kapatılan caddeler, fotoğraf makinesine gösterilen aşırı tepkiler hep bu travmadan kaynaklanan hassasiyetin eseri olmalı... GELELİM SEBEB-İ ZİYARETİMİZE... ASCAME, Akdeniz etrafındaki 23 ülkeye mensup 210 odanın oluşturduğu bir birlik. Bu ülkeler arasındaki ekonomik iş birliğini artırmak için 1982 yılında kurulan ASCAME'nin 2007'de İstanbul'da yapılan genel kurulunda başkan seçilen İTO Başkanı Murat Yalçıntaş tek aday olarak katıldığı bu genel kurulda da başkanlığını devam ettirdi. Tekrar başkan seçilmesinin ötesinde, iki gün süren ve Lübnan Başbakanı Saad Al Hariri'nin de katıldığı toplantılarda sayın Yalçıntaş'a gösterilen büyük ilginin de hep şahidi olduk. Başta Lübnan Başbakanı olmak üzere bütün katılımcıların gözdesi sayın Yalçıntaş'tı. Bunda genç ve aktif bir başkan olmasının çok etkisi var elbette. Zira, yurt içindeki yoğun faaliyetlerinin bir o kadarına da uluslararası platformda şahit oluyoruz. Hem de "Özalvari" büyük hedefler ortaya koyarak... Bu etki, Türkiye'nin son dönemde parlayan yıldızını ve dış politikada ortaya koyduğu performansı da arkasına alınca elbette daha etkili ve sürekli oluyor. Tebrikler yeniden seçilen ve bütün Akdeniz havzasına Türkiye'yi alkışlatan Başkan'a...
.Sırbistan sizi bekliyor...
2009-10-28 01:00:00
Yugoslavya'nın parçalanmasından sonra Sırplar "Büyük Sırbistan" hayaliyle Balkanlar'ı kana buladı ama hesapları tutmadı. Üstelik ellerindekiler de gitti. Hatta, Karadağ'ın özerkliğini ilan etmesiyle 'gereksiz' hale gelen donanmasını satmak gibi bir vahameti bile yaşadılar. Aşırı milliyetçiliğin kabarık faturasıyla karşı karşıya kalan Sırplar, güvenilmeyen, gözaltında tutulması gereken bir ülke haline geldi. Ancak, "Bir musibet, bin nasihatten yeğdir" hesabı, bu sonuçlardan büyük ders aldıklarını görüyoruz. Bu noktada, Ankara'nın büyük gayret ve katkılarıyla kurulan hükümetin diyalog yanlısı, sağduyulu anlayışının da büyük payı oldu. Velhasıl, "Avrupa'nın şımarık çocuğu" artık olgunlaşmış... TÜRKİYE 'YENİ GÖZDE' Ayrıca, bu kurtlar sofrasında güven içinde iş birliği yapabileceği ülkenin Türkiye olduğunu da keşfetmiş. İşte bunun için, birçok ülkenin peşinde koştuğu yatırımları Türkiye'ye ihalesiz vermek istiyorlar. Dünkü ortak basın toplantısında Sırbistan Cumhurbaşkanı Tadiç'in, baştan sona Türkiye ve Cumhurbaşkanı Gül'e övgülerle dolu konuşması, "Tadiç'e yanlış metin verilmiş" esprilerine sebep oldu. Ne var ki, Türkiye'de hâlâ Bosna'daki katliamları ile hatırlanan Sırplar, devletler arasındaki sıcaklığı Türk halkından göremiyor. 7 milyonluk Sırbistan'dan 200 bin civarında turist gelirken, bizden buraya kimse gelmediği gibi yolu düşen bile transit geçiyor. İçeride dışarıda herkesin açılımdan bol bol nasibini aldığı bu dönemde Sırplarla ilgili düşüncelerimizi de gözden geçirmemiz gerekiyor herhalde. Çünkü sayın Cumhurbaşkanımız, "Balkan ülkelerinin tamamında hem Türk hem de Sırp azınlıklar var. İki ülkenin ilişkileri iyi olursa herkes rahat eder, yoksa herkes bulunduğu yerde acı çeker" diyor. Bu meyanda devlet, üzerine düşeni fazlasıyla yerine getiriyor ama siyasî çabalar milletin de katılımıyla müşahhas gelişmelere dönüşür. Nitekim, Sırbistan ile serbest ticaret anlaşması, vergi muafiyeti dahil her türlü altyapı hazırlandı ama Türk firmalarının katılımı olmadıkça bu anlaşmalar hiçbir anlam kazanamaz. FIRSATLAR İLELEBET BEKLEMEZ Kaldı ki, uluslararası ilişkilerde duygusal bir yaklaşımla sonuç almak mümkün değildir. Anlayacağınız, Sırbistan değişmiş ve gelişmeye karar vermiş. Herkes kapısını çalarken onlar bizi tercih etmiş. Bizim de bu davete icabet ederek burada yerimizi almamız gerekir. Üstelik de bunu öncelikle Balkanlar'ın istikrarı ve Bosnalı, Makedonyalı, Kosovalı kardeşlerimizi çok sevdiğimiz için yapmalıyız. Buradaki fırsatlar ilelebet bizi beklemez. Cumhurbaşkanı Gül, iş adamlarımızın; henüz buranın önemini kavrayamadığı için isteksiz davrandığını söylüyor ve "5 sene sonra gelirseniz burayı böyle bulamazsınız" diyor. Daha 5-6 yıl öncesine kadar iş adamlarımız dış ülkelerde tek başlarına mücadele ederken, yeni yatırım alanlarını keşfedip, sağlıklı bir altyapı hazırladıktan sonra "Buyurun" diyen bir Türkiye... İşte asıl değişim bu.
.Sırp Kapısı' da açılıyor
2009-10-26 01:00:00
> BELGRAD Ülkelerin dış politika gelenekleri ve sonuçları kolay değişmez. Bu açıdan bakıldığı zaman Türkiye sayın Özal'a kadar maalesef şanssız bir dönem yaşadı. Tepeden tırnağa batı hayranlığı ve aşırı kompleks kokan, geçmişinden uzak durmaya çalışan, hedefsiz garip bir gelenek... Bir valimiz hayretler içinde anlatmıştı... Bir heyetimizin ziyareti sırasında Makedonya Cumhurbaşkanı, "Biz Osmanlı'nın mirasıyız" diye başlayıp, Osmanlıları takdir ve şükranla yâd eden bir dizi ifadeler kullanmış. Valimiz diyor ki, "Bu sırada baktım bizim büyükelçi utancından kıpkırmızı kesildi..." 1994'te Cidde'ye gitmiştik, konsolosluğumuza da uğradık. Konsolosumuz, örtünmekten hatta giyinmekten nefret eden bir hanımefendi idi ve oradaki kurallardan uzun uzun dert yanmıştı. Ve ben o zaman, "Acaba böyle birisi bu ülkeye ne maksatla gönderilebilir..." diye çok düşünmüştüm. BÜYÜKELÇİ FIRÇALARI Türkiye sevdalısı Erol Yarar beye, Kahire'deki sohbetimizde son dönemde yürütülen dış politikanın ekonomimize ne kadar yansıdığını sormuştum. "Bir zamanlar dış ticaretimizin sadece yüzde 10'unu komşu ülkelerle yapıyorduk. Şimdi, komşularımızın payı o dönemdeki toplam dış ticaretimizden daha fazla. Onun için bu açılımları, hücrelerimize kadar destekliyoruz" demişti ve peşinden de o bahsettiğimiz garip dış politika geleneğine hazin bir örnek vermişti: Biz bir dönem bir uçak dolusu iş adamımızı Sudan'a götürdük. Sudan bizi devlet töreni ile karşıladı. Fakat büyükelçimiz, "Burada iş yok, niye geldiniz" diye bizi fırçaladı... "Eskiden, gittiğimiz hiçbir ülkede büyükelçilerimizi yanımızda göremezdik. Akşam yemeğe gelirlerse büyük ihsan sayardık" sözlerini hemen her iş adamımızdan duymuşuzdur. ROTA DEĞİŞİYOR Neyse ki bu 'kayıp' yıllar sona erdi. Dış politikamızın rotası merhum Turgut Özal ile birlikte değişmeye başladı. Ancak daha sonra; üstelik de dünyanın tam da hızlı globalleştiği bir dönemde biz tekrar kabuğumuza çekildik. Hele sayın Necdet Sezer'in yurt dışına çıkması için bir devlet başkanının ölmesi gerekiyordu. 2000'den sonra tekrar yoğunlaşan milli dış politika gayretleri, sayın Abdullah Gül'ün Köşk'e çıkması ile birlikte perçinlendi. Gayretlerin hedefi 'ülke menfaati'ne yöneldi. Ve bu işlerde çok kısa bir süre sayılan 7-8 yıl içinde çok şey değişti. 'Diyalog' denen anahtarı keşfettik. "Komşularla sıfır sorun" hayali neredeyse gerçek hale geldi. Bırakın dışarıyı en büyük iç problemimiz olan terör bile yine başarılı dış politika ve diyalog anahtarı ile çözülecek. Tabi bu arada ekranlarda, "Türkiye'nin dış politika geleneği değişiyor" diye feryat edenler çok. BALKAN KİLİDİ DE AÇILACAK Ama artık fark farkedildi. Buradan geri dönüş olmaz. Nitekim sayın Cumhurbaşkanımız ve beraberindeki heyet şimdi de Sırbistan'da. Bizim de izlediğimiz bu ziyaretin de çok önemli sonuçlara gebe olduğuna inanıyoruz. Hatta bize göre, "Sırp Kapısını açmak da, Sarp Kapısı kadar önemli. Çünkü, Belgrad ile ilişkilerin gelişmesi hem Balkanlardaki 'yakınlarımız' diyebileceğimiz ülkelerin huzurunu arttıracak, hem de Avrupa'ya gidişimize stratejik katkı sağlayacaktır. Yani bugün burada, "Büyük Türkiye" için atılan dev adıma şahitlik ediyoruz.
.Domuz gribi değil, kirli bilgi tehlikeli
2009-10-24 01:00:00
Sağlık Bakanı Recep Akdağ dün medya yöneticileri ile bir araya gelerek Domuz Gribi ile ilgili son bilgileri paylaştı ve bu salgını en az hasarla atlatabilmek için bir konuda yardım istedi. Önce salgınla ilgili son bilgileri paylaşalım: "Aylardır 'kapıda' diyorduk ama artık içeri girdi ve (farklı hız ve yoğunluklarda olsa da) bütün Türkiye'de yayılıyor. Hastanelere başvuran 'grip' vakalarının neredeyse tamamına yakını H1N1 kaynaklı..." Bu tespitlere bakılırsa durum oldukça "vahim" görünüyor. Aslında değil... Çünkü Türkiye, ekonomik krizde olduğu gibi bu süreci gayet güzel yönetiyor. Sağlık Bakanlığı aldığı yoğun tedbirlerle salgının Türkiye'ye girişini birkaç ay geciktirmeyi başarmış. "Birkaç ay önce gelseydi n'olacaktı ki..." demeyin. Bu çok önemli. Zira böylece hem insan hareketlerinin uluslararası ve ulusal bazda çok hızlı seyrettiği yaz mevsimi kurtarılmış oldu, hem de salgına hazırlık imkanı bulundu. Nitekim, Sağlık Bakanlığı, en değerli hocaları bir araya getirerek birim kurulları oluşturmuş, bütün illerde kriz yönetim merkezi kurmuş. Yine bu geciktirmenin sayesinde yeterli miktarda aşı temini sağlanmış. Şimdi, tedbirler alınmış, bütün Türkiye'de vaka yakından izleniyor ve gereken noktalarda müdahale ediliyor. Endişe edecek bir durum yok gibi... GÖLGE ETMEYİN... Aslında var... Çünkü biz, gelişmeleri birtakım varsayımlara bağlamayı çok severiz ya. Hiçbir ehliyeti olmayan birkaç kişinin bazı basın organlarında ortaya attığı dedikodular yüzünden vatandaşlarımız aşı yaptırmaya yanaşmıyormuş. İşte bu noktada sayın bakan, "Gecesini gündüzüne katarak, sağlığını tehlikeye atarak çalışan sağlık ordusunun aldığı ve alınmakta olan bütün tedbirlerin gayesine ulaşması tamamen size bağlı" diyerek medya yöneticilerine büyük bir mesuliyet yükledi. Ve ekledi: "Kıyamet ve kâbus senaryoları çizerek, okulların önünde pusu kurarak, domuz gribi virüsü taşıyanları afişe ederek hiçbir katkı sağlayamayız." YİNE İLKELİ YAYINCILIK Sayın bakanı dinlerken problemin yine ilkeli bir yayın politikası izleme veya izleyememe noktasında düğümlendiğini düşündüm. Biz yıllardır masaya gelen her haberin ve sunuş biçimimizin bu ülkeye, milletimize hatta bütün insanlığa ne kazandırıp ne kaybettireceğini tartıyor ve çıkan sonuca göre karar veriyoruz. Çünkü yaptığımız işin ne kadar büyük bir sorumluluk gerektirdiğinin farkındayız. Sadece tiraj ve reyting amaçlı sorumsuz ve asılsız yayınların insanlara domuz gribinden çok daha fazla zarar verdiğini biliyoruz. Zira, "Dedikodu kanser gibidir..."
.MÜSİAD'ın muhteşem sorumluluğu...
2009-10-14 01:00:00
> KAHİRE 13. Uluslararası İş Forumu, tesettürle ilgili haklı tespitleri yüzünden aldığı eleştiriler sebebiyle son günlerde Türkiye'de de ismini sıkça duyduğumuz El Ezher Üniversitesi Rektörü Şeyh Tantavi'nin Kur'an-ı Kerim'den aktardığı nasihatlerle başladı. Tantavi, "Allah ticarette meşru ve adil iş birliği emrediyor" ifadeleriyle önce ana çerçeveyi çizdi. IBF Başkanı Erol Yarar'ın hazirunla paylaştığı bazı tespitler ise bu çerçevenin fersah fersah uzağındaydı. Çünkü, sayın Yarar üzülerek ifade etti ki, "İslam ülkelerinin, toplam ticaretteki payı sadece %9. Bunun da sadece %16'sı kendi aralarında gerçekleşiyor. Yani, 'yok' mesabesinde. *** Şimdi... Sayın Tantavi'nin dile getirdiği kriterlere hiçbir İslam ülkesi yöneticisinin itirazı olamayacağına göre bu berbat sonuç neyin nesidir... İPLER KİMİN ELİNDE?.. Dünya gidişatının siyasi ve ticari senaryosunu yazanlar, her şeyi kendi menfaatlerine göre dizayn ederek, Üstad Necip Fazıl'ın tabiriyle kurtların bile yapamayacağı bir şekilde yıllar boyunca hem İslam dünyasını yönetmişler, hem de bütün kaynaklarını sömürmüşler. Ama, 'ana çerçeve'ye uymayan bu gidişat son bulmuş ve bu ülkeler, bütün uzun vadeli hesaplarına rağmen öngöremedikleri bir krizle duvara toslamışlardır. ŞİMDİ MÜSİAD ZAMANI Tekrar Kahire'deki IBF'ye dönelim. MÜSİAD Başkanı Ömer Cihad Vardan açılış konuşmasında MÜSİAD'ın üyelerin ve ülkenin ekonomik gelişmesine katkı için kurulduğunu ve IBF toplantılarının özellikle İslam ülkeleri ile iş birliğini geliştirmeyi hedeflediğini söyledi. İŞTE 'KRİZ FIRSATI' 19 yıl önce, bugün çok daha iyi anlaşılan ulvi bir misyonla kurulan MÜSİAD, krizle birlikte finansal merkezin İslam ülkelerine kaydığı önümüzdeki dönemde özellikle IBF platformu sayesinde, dünya ticaretini rayına oturtmada çok önemli rol oynayabilir. Bu 'muhteşem misyon'u yerine getirmekte herkes MÜSİAD'a destek olmalıdır.
.
|
