Hazret-i Ömer (radıyallahü anh), bir bayram günü, Resulullah Efendimiz'in huzuruna geldi. Sonra ikisi çıktılar. Bir yere gidiyorlardı. Çocuklar onları görüp koştular ve Server-i kâinatın eteğine yapışıp bayramlık istediler. Efendimiz, Hazret-i Ömer'e dönüp "Yâ Ömer! Beni bunlardan satın alıp kurtar" buyurdu. O da bu emri aldı. "Başüstüne" dedi. Ve çarşıya gidip bir parça et, bir miktar da meyve aldı ve getirip çocuklara verdi. Çocuklar sevinip dağıldılar. *** Resûl-i Ekrem Efendimiz "Yâ Ömer! Sen beni, Malik bin Za'rin Yusuf aleyhisselamı aldığından daha ucuza aldın. Malik, Yusuf'u birkaç dirheme aldı. Sen beni meyveye ve ete aldın" buyurdular. Hazret-i Ömer sevindi! Hemen tebessüm etti. Ve "Yâ Resulallah! Her ne kadar Yusuf aleyhisselamdan ucuza aldımsa da, siz Ondan çok daha güzel ve şirinsiniz" dedi. *** Hazret-i Ömer öyle heybetliydi ki şeytan gölgesinden kaçardı! Mısır'ın Nil Nehri kurumuşken onun mektubuyla aktı... Onun kamçısıyla zelzele durdu... O Medine'de hutbe okudu. Sesi Irak'tan duyuldu. *** Hak teâlâ, onun re'yine uygun âyet-i kerime gönderdi... Cennet meleği Rıdvan, onun evine odun taşıdı. İslam, onunla kuvvetlendi. Vakta ki o îman etti. Cibrîl-i emin geldi. Ve onunla oturup sohbet etti. Arslan, onun yastığının bekçiliğini yapardı. > www.go

.Resulullah'ın şefkati

Peygamber Efendimiz insanlara olduğu gibi her can taşıyan mahluka da acır, şefkat ederdi. Hayvanlara eliyle su kabını tutar içip doymasını beklerdi. Bindiği at koşup da terlese yüzünü mübarek eliyle silerdi. Hem mütevazıydı. Hem de heybetliydi. *** Bir gün huzuruna bir kimse geldi. Bir derdini arz edecekti. Ancak mübarek yüzüne bakınca heybetinden terlemeye başladı. Zira korkuya kapılmıştı. Efendimiz bunu sezdiler. *** Ve o kimseye dönüp "Sıkılma! Ben hükümdar değilim. Ben, kurumuş et yiyen bir kadının oğluyum. Herkes gibi yer içer, yorulur otururum" buyurdu. Adam bunları işitti. O korkusu da gitti. Ve derdini açabildi. *** Efendimiz, ekseri mahzun idi. Sebebini sorduklarında "Benim gördüğümü siz görseydiniz, az güler çok ağlardınız" buyururdu. O, Hak teâlânın sevgilisiydi. Ona, "İste vereyim" dedi. O, dünya serveti istemedi. *** Peygamber Efendimiz, Allahü teâlânın Habibi olduğu hâlde Allah'tan en fazla korkan da yine O idi. Bir gün evden çıktı. Ve mescide geldi. Eshabına döndü. Ve "Allahü teâlâdan en çok korkanınız benim" buyurdu. *** Bu korku iledir ki namaza durunca göğsünün hırıltısı işitilir; su fokurdar gibi sesler duyulurdu. Hazret-i Aişe, bu sesi daima işittiğini haber vermiştir. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Seni memnun edebildim mi?"

Peygamber Efendimiz, herkesi memnun etmeye çalışırdı. Bir gün eshabı ile oturuyordu. Oraya bir köylü geldi. Biraz dünyalık istedi. Resûl-i Ekrem Efendimiz, ona bir şeyler verdi ve "Seni memnun edebildim mi?" diye sordu. Köylü "Hayır" dedi. *** Eshab-ı Kiram bu cevaba taaccüp ettiler. Hatta öfkelendiler içlerinden. Zira Efendimiz'e "hayır" demek, küstahlığın âlâsıydı. Onun için kızmışlardı. Ama Efendimiz kızmadı. Ona daha başka şeyler de verip "Şimdi memnun oldun mu?" diye sordu. Köylü memnundu. Yüzü gülüyordu. Efendimize döndü ve "Allah senden razı olsun, beni ihsana boğdun" dedi ve dua ederek ayrıldı huzurdan. Efendimiz Eshaba döndü ve "Ey Eshabım! Az önce siz o köylüyü neredeyse azarlayacaktınız. Eğer böyle yapsaydınız bizden uzaklaşacak ve helak olacaktı. Ama şimdi memnun olarak ve bizi severek ayrıldı" buyurdu. *** Yine bir gün Cabir bin Abdullah koyun kesip Sevgili Peygamberimiz'i davet etti. O Server "peki" buyurdu. Birkaç eshabı aldı. Onun evine vardı. Sofraya oturdular. Efendimiz "Yiyin, ama kemiklerini kırmayın" buyurdu. "Başüstüne" dediler. Ve öylece yaptılar. Fahr-i Âlem Efendimiz, mübarek ellerini o kemiklerin üzerine koyup "Allah'ın izniyle kalk" buyurdu. Koyun o anda dirilip kalktı. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212

.İki yüz sene yaşadı

Salih aleyhisselam, Semud kavmine gönderilen peygamberdir. Nuh aleyhisselamın dinini kuvvetlendirmek için gönderildi. İki yüz sene yaşadı. Kabr-i şerifi Mekke'dedir. Allahü teâlâ, Ad kavmini helak edince burayı yurt edinen Semudlular, kayaları oyup evler yaptılar. ? ? ? On kabile idiler. Gittikçe çoğaldılar. Ad kavmi kadar oldular. Ömürleri de uzundu. Kiminin üç yüz seneydi. Kiminin de bin sene. Nimet içindeydiler... Önceleri şükrederlerdi. ? ? ? Sonra bunu terk ettiler. Zevkü sefaya düştüler. Ve günah işlediler. Zulüm ve haksızlık yaptılar. Allah'ı unutup putlara taptılar. ? ? ? Müminler, bunlara Allahü teâlânın Ad kavmini nasıl helak ettiğini anlatıp Hud aleyhisselamın nasihatlerini hatırlattılar. Ama dinleyen olmadı. Hiç kulak asmadılar. Onlara cevaben "Ad kavmi, binaları sağlam olmadığı için helak oldu. Bizse kayaları oyup kapıları demirden evler yapıyoruz ki rüzgâr onları yıkamaz" dediler. ? ? ? Ve puta tapmaya devam ettiler. Yıllar yılları kovaladı. Küçükler ihtiyar oldu. Büyükler ölüyordu. Varlık içinde yüzdüler. Hayvanları vadileri doldurdu. Ağaçları iki defa meyve verdi. Nimetlere gark oldular. (Devamı yarın)

.Kavminin en şereflisiydi

(Dünden devam) Semud kavmi azdıkça azdılar. Ahlaksızlık ve zina yayıldı. Öyle ki kadın erkeği davet ederdi. Yalan söylemekte, haksızlıkta ve adam öldürmekte birbirleriyle yarışırlardı. Allahü teâlânın nimetlerini putlarından biliyorlardı. Onlara ibadet ediyorlardı. Günden güne azıttılar. Salih Nebi orta hâlli bir aileye mensuptu. Soyu çok kıymetliydi. Kavminin en şereflisiydi. Babası da mümtaz bir kişiydi. Ve putlara tapmazdı. Bir gün evden çıktı. Puthanenin önünden geçiyordu ki putlardan ses geldi. *** Buna çok şaşırdı. Böyle bir şeye ilk defa şahit oluyordu. Durup dinledi. "Ey kişi! Senin neslinden çok yakında bir peygamber gelecek" diyordu. Buna çok sevindi. Çok da duygulandı. O anda alnında bir nur parladı. Ve bütün yeryüzünü aydınlattı. Sonra da bir rüzgâr esti. Bütün putlar yüzüstü düştüler. Çok büyük bir putları vardı. İnsanlar ona taparlardı. O da yüzüstü devrildi. Başındaki taç yerlere yuvarlandı. Günler böylece geçti. Nihayet vakit doldu. Salih Nebi doğdu. O teşrif edince; kara, deniz ve sahralarda ilahi bir ses Onun doğumunu müjdeledi. Rahmet melekleri yere indiler. Ağaçlar, hayvanlar, şükür secdesi ettiler. (Devamı yarın) >> www.gonulsultanlari

.Niçin ibret almazsınız?"

(Dünden devam) Reisleri Cenda ve ileri gelenler, puthaneye gittiler ve putlarının hâlini görüp çok hayret ettiler! Şaşkın hâlde büyük puta yaklaşıp "Bu ne hâl?" dediler. *** O anda şeytan putun içine girip konuştu ve "Sizi, Hud aleyhisselam'ın dinine davet edecek birisi doğdu. Fakat O, size zarar yapamayacak" dedi. Bunu işitip sevindiler! Ve dağılıp gittiler. *** Bir bayram gecesiydi. Semudlular eğleniyorlardı. Ağaçlar dile gelip "Ey Semud kavmi! Niçin ibret almazsınız? Allahü teâlâ, senede iki defa ağaçlarınızda meyve yaratıyor, siz ise putlara ibadet ediyorsunuz" diye seslendiler. *** Onlar bu sesi işittiler. Kızıp öfkelendiler! Ve o ağaçları kestiler. Bu defa ehli hayvanlar dile geldi... Aynı sözleri söylediler. Onlar yine öfkelendiler! Hayvanları da kestiler. *** Sonra vahşi hayvanlar dile gelip "Ey Semudlular! Size yazıklar olsun... Niçin ağaçları kesiyor, neden o hayvanları öldürüyorsunuz? Onlar doğru söyledi" dediler. Semudlular kızdılar! Derhal silahlandılar. Ve vahşi hayvanları kovaladılar. Hayvanlar kaçarlarken "Bizim İlahımız, sonsuz kudret sahibi olan Allahü teâlâdır" diyorlardı. Onlar bunu işitip "Bunlar, putlarımıza karşı geliyor" diye söylendiler. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Çok güzel sureti vardı

(Dünden devam) Salih Nebi'nin yüzü beyazdı. Çok güzel sureti vardı. Sözleri de çok tatlıydı. Çok fasih konuşurdu. Büyüyüp kavminin sevgisini kazandı. *** Herkesle iyi geçinmesi, güler yüzlü olması, fakirlere yardımı, zayıfları koruması, hastaları ziyareti ve başka olgun hâlleriyle herkes tarafından sevilip takdir gördü. Semudlular "Bunda büyük kabiliyet var, ileride ondan istifade ederiz" dediler. *** O, putlara tapmıyordu. Onlar da ses çıkarmıyordu. Yirmi yaşını aştı. Güzelliği fazlalaştı. Öyle ki yüzüne bakılamazdı. *** Otuz yaşına geldi. Hak teâlâ Ona ilim, hikmet ve çok faziletler verdi. Yün elbise giyerdi. Yaratılışta kavminin en iyisiydi. Sözleri gayet tatlı idi. Konuşması fasihti. Çantacılık yapardı. *** Yaşı kırk olunca Allahü teâlâ Onu, Semud kavminine peygamber olarak gönderdi. Cebrail aleyhisselam geldi. Peygamber olduğunu söyledi. Cennet elbisesi giydirdi. Sağ eline nübüvvet mührünü bastı. Âdem Nebi'nin asâsını verdi. Ve semaya yükseldi. *** Salih aleyhisselam bu ilahi emir üzerine kavminin toplandığı yere gitti. Reisleri Cenda oradaydı. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sen aklını kaçırmışsın!"

(Dünden devam) Salih aleyhisselam, kavmin reisi olan Cenda'ya güler yüz ve tatlı dille "Ey Cenda! Allahü teâlâ beni size peygamber gönderdi... Seni ve kavmimi 'Lâ ilahe illallah' demeye ve benim Allahü teâlânın kulu ve Resulü olduğuma inanmaya çağırıyorum" dedi. *** O da cevaben "Ey Salih! Kavmime bildireyim, bakayım ne derler. Sen yarın gel" dedi. Ve eşrafını topladı. Bu durumu anlattı. Onlar da "Bunları kendisinden duyalım" dediler. *** Bir gün geçti. Salih Nebi teşrif etti. Çok nasihatler etti. Lakin çok azı îman etti. Çoğu inanmadılar. Onu inkâr ettiler. Ona büyücü dediler. Ve küfürde direndiler. *** Hatta bir kısmı "Ey Salih! Senin maksadın, bizim elimizdeki mallara konmaktır" dedi. Bazısı "Senin maksadın, bize reis olmaktır" dedi. Bir kısmı da "Sen aklını kaçırmışsın" dediler. Sonra dağıldılar. *** Ertesi gün gelip "Eğer doğru söylüyorsan, hiç kimsenin yapamıyacağı bir şeyi yapmalısın" dediler. Mucize istediler. Salih aleyhisselam "Rabbim dilerse yaratır" buyurdu. Onlara, Ad kavmini anlattı. Kuvvetli rüzgârla nasıl helak olduklarını söyledi. "İnanmazsanız, size de azap gelir" dedi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bu, Salih'in sihridir!'

(Dünden devam) Semud kavmi, Salih Nebi'ye cevaben "Onlar evlerini kumlara yaptıkları için rüzgârla yıkıldı. Bizim evlerimiz ise kaya- lara oyulmuştur ki, rüzgâr onları yıkamaz. Senin Rabbinin de -hâşâ- bize gücü yetmez" dediler. *** O anda bir ses işittiler. Ve çok korkup irkildiler. Zira o meçhul ses "Ey Semudlular! Salih doğru söylüyor... O, Allahü teâlânın peygamberidir" diyordu. *** O anda putları devrildi! Onlar bu sesi işittiler. Bu mucizeyi gördüler. Yine inkâr edip "Bu, Salih'in sihridir" dediler. Huzurları kaçtı. Küfürleri fazlalaştı. *** Salih aleyhisselam hiddetlendi ve elindeki asâyı kaldırıp kavmini tehdit etti! Çok korktular... Etrafa kaçıştılar. İzdihamdan ölenler oldu! *** Sonra yine toplanıp "Ey Salih! Peygamber olduğunu bize vahşi hayvanlar söylerse inanırız" dediler. Salih Nebi dua etti. Sonra "Ey hayvanlar! Geliniz, benim kim olduğumu söyleyiniz" diye seslendi. Fazla zaman geçmedi. İleriden bir aslan belirdi. Korkunç ve çok iriydi! *** Kükreyerek geldi ve Salih Nebi'ye yaklaşıp, "Buyur ey Salih! Sen Allah'ın peygamberisin" dedi. Ve boynunu eğdi. Edeple bekledi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bu belayı bizden def et!"

(Dünden devam) "Semud"lular bu kerameti gördüler. Ve birbirlerine "Şu sihre bakın" dediler. Îman edemediler. Yine inkâr ettiler. *** Arslan yerinden kalktı. Ve onlara hücum etti! Hepsi de kaçıştılar. Evlerine girip kapılarını kilitlediler. Yine de rahat değildiler. *** Zira o arslanın korkusundan dışarı çıkamıyorlardı. Çok pişman oldular. Salih Nebiye gelip "Ey Salih! Bu arslanı bizden uzaklaştırırsan sana îman ederiz" dediler. Ve Ondan özür dilediler. *** Salih Nebi emretti. Arslan da geri gitti. O gün bazıları îmanla şereflendi. Gerisi îman etmediler. Ve küfürde inat ettiler. *** Cenab-ı Hak onlara musibetler gönderdi... Mesela kadınları kısır oldu. Ağaçları kurudu. Sığırları buzağı vermedi. Davarları kuzulamadı. Kuyuları susuz kaldı. *** Bütün bu olanları Salih Nebi'den bildiler. Toplanıp Ona geldiler. "Ey Salih! Aramıza fitne soktun! Buradan çek git, yoksa seni öldürürüz..." dediler. Salih Nebi mescide döndü. Ve müminlere, "Siz burada kalın. Ben bir müddet dağlarda Rabbime ibadet edeceğim" dedi ve ayrılıp dağlara çıktı. (Devamı yarın)

.Bir su görüp abdest aldı

(Dünden devam) Salih aleyhisselam dağda ibadet edecek bir yer ararken akşam oldu. Bir su görüp abdest aldı. Ve namazını kıldı. Kalkıp etrafı yokladı. İçi nurlu ve misk kokulu bir mağara gördü. Merak edip içeri girdi. Etrafta koltuk ve yaygı vardı. Bir kandille aydınlatılmıştı. Hayretle o koltuğa oturdu. *** Sonra bir yatak gördü. Dinlenmek için ona uzandı. Hak teâlâ Ona uyku verdi. Tam kırk sene uyudu... Bundan, kimsenin haberi olmadı. Müminler Onu aradılar. Ama bulamadılar. Ayrılık ateşiyle yandılar! Gözyaşıyla ağladılar! *** O ara bir melek geldi. İnsan şeklindeydi. Müminlere görünüp "Üzülmeyin, Salih, Allah'ın himayesindedir. Allahü teâlânın irade ettiği zaman Onu görürsünüz" dedi. Onlara teselli verdi. Müminler ferahladılar. *** Aradan yıllar geçti. Kuvvetleri azaldı. Teker teker vefat ettiler. Mescidin dibine defnedildiler. Kırk sene tamamlandı. Salih Nebi uyandı. Bir şey anlayamadı. Kendi kendine "İki rekât namaz kılıp kavmimi davete koşayım. Nasıl oldu da uykuyu ibadete tercih ettim" dedi. Abdest alıp namaz kıldı. Ve yola koyuldu. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sen her şeye kâdirsin

(Dünden devam) Gaibden bir ses "Ey Salih! Hak teâlâ sana kırk yıl süren bir uyku verdi. Şimdi kavmine git, nasihatte bulun" dedi. O bunu duydu. Secdeye kapanıp "Yâ Rabbî! Sen her şeye kâdirsin" dedi. Kavminin yanına gitti. Ve yüksek sesle "Ey kavmim! 'Lâ ilahe illallah Salih nebiyyullah' deyiniz" dedi. *** O anda putlar yere devrildi. Hayvanlar dile geldi... Ve hepsi bir ağızdan "Ey insanlar! Salih doğru söylüyor" dediler. Reis Cenda bunları gördü. Sesleri hayretle duydu! Salih Nebiye döndü. Ve "Sen kimsin?" diye sordu. *** O da cevaben "Ben Salih'im" dedi. Cenda sinirlendi! "Sen kırk senedir aramızda yoktun, kaybolmuştun, sen Salih olamazsın, sen bir sihirbazsın!" dedi ve Onu ölümle tehdit etti. *** O an bir kartal göründü. Ve Allah'ın kudretiyle dile gelip, o müşriklere "Ey Semudlular! Bu, Allahü teâlânın size gönderdiği peygamber Salih'tir" diye seslendi. *** Bir Semudlu "Ey Salih! Biz senin nasihatine muhtaç değiliz, buradan git, bizi rahat bırak" diye çıkıştı. *** Salih Nebi ona dönüp "Ey kişi! Sen bugün şu saatte öleceksin, çoluk çocuğun da falan saatte ölecek, yarın da annen ve baban ölecekler, çabuk îman et" dedi. (Devamı yarın)

.Buyur ey Allah'ın peygamberi!"

(Dünden devam) O kimse Salih aleyhisselamı dinledi. Hemen hidayete geldi. Ve o anda îman etti. Ayrılıp evine gitti. Denilen saatte vefat etti. Hanımı ve çocukları da öldüler. Ertesi gün de anne babası öldü. *** Semudlular şaştılar. Hatta telaşlandılar. Reis Cenda korktu. Olanları takip ediyordu. Salih Nebi sordu onlara: "Ey Semudlular! O vefat eden kişiyi nasıl bilirdiniz?" "Hayırlı biriydi" dediler. "Allahü teâlâ, onu benim duamla diriltirse îman eder misiniz?" diye sordu. "Evet, îman ederiz" dediler. *** Salih Nebi sevindi. Birlikte, ölen kişinin evine gittiler. O kişi, eşi, çocukları, anası, babası, her biri bir köşede ölü olarak yatıyorlardı. Salih Nebi dua etti. Ve o kişiyi ismiyle çağırdı. O da hemen dirildi. *** Ve doğrulup "Buyur ey Allah'ın peygamberi!" dedi. Kelime-i şehadet getirdi. Zaten îman etmişti. Semudlular bunu gördüler. Lâkin îman etmediler. Yine inkâr ettiler. *** "Sen sihirbazsın" dediler. Ve puthaneye vardılar. Bunu putlarına anlattılar. Şeytan, putlara girip "Dert etmeyin, eğlencenize devam edin" diye seslendi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (

.Nasıl bir mucize istersiniz?

(Dünden devam) Salih aleyhisselam "Ey kavmim! Bu kadar mucizeler gördünüz, inanmadınız. Nasıl bir mucize istersiniz?" diye sordu. Reis Cenda "Ey Salih! Şu karşıki kayadan, kızıl tüylü, doğurmak üzere olan dişi bir deve çıksın ve hemen yavrulasın. Yavrusunun rengi de anasına benzesin; sütü, yazın soğuk, kışın sıcak olsun. Hasta içse şifa bulsun; fakir içse fakirlikten kurtulsun" dedi. *** Salih Nebi sordu: "O zaman îman eder misiniz?". Hep birden "Ederiz" dediler. Salih Nebi kalktı. Namaza durdu. Herkes kayaya bakıyordu. *** O anda kaya büyümeye başladı. Gebe bir deve şeklini aldı. Sancılı sesler çıkardı... Ve kaya çatlayıp içinden bir deve çıktı. "Lâ ilahe illallah Salih Nebiyyullah" dedi. *** Reis Cenda bunu gördü. Salih Nebi'nin alnından öptü. Sonra kavmine dönüp "Bu kadar körlük yeter, ben inandım. Eşhedü en lâ ilahe illallah ve enne Salihan Nebiyyullah" dedi. Ve îmanla şereflendi. O gün yüz kişi îman etti. *** Geri kalanı îman etmediler. "Sihir" deyip geçtiler. Cenda şehre döndü. Evindeki putları parçaladı. Malını müminlere dağıttı. Sert keçeden bir elbise giydi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Süt isteyen gelsin alsın!"

(Dünden devam) Reis Cenda îman edince "Semud"lulara gidip "Ey Semud oğulları! Devenin söylediğini söyleyiniz. 'Lâ ilahe illallah Salih Nebiyyullah' deyiniz" dedi. Onlar kızdılar. Ona döndüler. "Yazıklar olsun, Salih'in sihrine kandın" dediler. *** Deve, yavrusuyla birlikte dağlara çıkar, ağaçlar kendisine dallarını eğerdi. O da yapraklarını yerdi. Vadilerde otlardı. Akşam şehre gelir ve "Süt isteyen gelsin alsın!" derdi. "Semud"lular gelir, kaplarını doldurur giderlerdi. *** Deve, sabaha kadar Allahü teâlâyı tesbih eder, sabah tekrar meralara giderdi. Her gün yeni otlar biterdi. O da onları yer, şükrederdi. Kavmin bir kuyusu vardı. Etrafında da havuz vardı. Deve o havuzdan su içer, "Beni suya kandıran Rabbime hamd ederim" derdi. *** Her sabah olunca da "İlahî, benden süt içen ve sana îman edenlerin îmanlarını arttır. Sana îman etmeyenlere de ilacı olmayan bir dert ver" derdi. "Semud"lular, bir gün su içerlerdi. Bir gün de süt içerlerdi. *** Su nöbetlerinde, kuyunun suyu deveye kalmasın diye çok su alırlardı. Birbirlerine de "İşte görüyorsunuz, bu devenin sütünü içtiğimizde bedenlerimizde hastalık oluyor, bu deve bize hayır getirmiyor" dediler ve "Bu deveyi öldürelim" diye karar aldılar. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Şimdi Semud kavmi helak oldu

(Dünden devam) Semudlulardan iki kişi çıkıp "Bu deveyi biz öldürebiliriz!" dediler. Sonra dokuz kişi oldular. Kabileleri dolaştılar. Ve taraftar topladılar. Semud oğullarının küçüğü-büyüğü, kadını-erkeği, devenin öldürülmesine rıza göstermişti. *** Bu dokuz kişi plan yaptılar. Devenin yoluna pusuya yattılar. Yaklaşınca, ok attılar! Deve yaralandı... Ve yere düştü. Üzerine atılıp boğazladılar. Yavrusunu da öldürdüler! Etlerini pay ettiler. Ve pişirip yediler. *** Kuşlar ve yırtıcı hayvanlar dile gelip "Şimdi Semud kavmi helak oldu!" diye çağrıştılar. Salih aleyhisselam bunu işitti. Müminlerle oraya gitti. O hâli görüp çok üzüldü. Hatta kederinden ağladı. Ve gözyaşları sakallarına aktı. *** Yine de kavmi için "İlahî! Ahir zamanda göndereceğin âlemlere rahmet olacak olan Muhammed Mustafa hürmetine kavmime hidayet ver" diye dua etti. O anda vahiy geldi. Hak teâlâ "Kavmine azap geleceğini bildir" buyurdu. O, bu emri aldı. Kavmine iletti. Semudlular cevaben "Ey Salih! Elinden geleni ardına koyma!" dediler. Ertesi gün oldu. Acayip hâller görüldü. Görenler şaşırıyordu. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Biz Onu öldürelim!"

(Dünden devam) Salih aleyhisselamın devesinin bastığı yerlerden kan fışkırıyordu... Ağaçların yaprakları kızardı. Kuyunun suyu kan gibi oldu! Yüzleri sararıp soldu. Semudlular "Ey Salih! Bu olanlar nedir?" dediler. *** Salih aleyhisselam "Bu, Allahü teâlânın azabının ilk alametidir" buyurdu. Deveyi öldürenler "Salih bize sihir yapıyor, üç güne kadar da azap vadediyor. O azap gelmeden, biz Onu öldürelim" dediler. Ve gece mescide geldiler. Salih Nebi içerideydi. Cibrîl-i emin geldi. Ve hepsini taşla öldürdü. *** Salih Nebi de Allahü teâlânın emriyle îman edenleri yanına alıp oradan ayrıldı. Azap devam ediyordu... Ve ikinci gün oldu. Semudluların yüzleri kızardı! Azaba iyice inandılar. Ve feryat ettiler! Îman etseler kurtulacaklardı. Ama edemediler. Üçüncü gün geldi. Yüzleri simsiyah oldu! Sanki zift sürülmüştü. Hepsi me'yus olup "Azap hangi taraftan gelecek" diye sağa-sola bakar, semayı gözlerlerdi. *** Allahü teâlâ, Cebrail aleyhisselama "Semud kavmi bana îman etmediler; Resulüm Salih'i yalanladılar, onları şiddetli sayhanla helak et! Saraylarını harab et..." buyurdu. O da emri ifa etti. Hepsinin ödü patladı. Ve helak olup gittiler. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0

.Halife seçimine başladılar

Resulullah Efendimiz ahirete intikal edince Eshab-ı Kiram (aleyhimürrıdvan), acilen halife seçimi işine başladılar. Ensar'dan biri kalktı. Muhacirlere döndü. Ve "Bizden bir emîr, sizden de bir emîr olsun" dedi. Herkes dinliyordu. *** Hazret-i Ebu Bekir kalktı ve "Halife olmaya Ali layıktır, ben isterim ki ona biat edeyim" dedi. Hazret-i Ali kalktı. "Hayır hayır" dedi. Ve Hazret-i Sıddık'a dönüp "Kalk yâ Eba Bekir! Allahü teâlânın ve Resulünün halifesi sensin. Resûl-i Ekrem, seni hepimizin önüne geçirmiştir, kim seni geri çekebilir?" dedi. *** Ve şöyle devam etti: "Ben Resulullah'ın huzurundaydım. Bana emredip buyurdular ki: 'Git Ebu Bekir'e söyle, eshabıma imam olup namaz kıldırsın.' Resulullah'ın, dinimizdeki bir işte razı olduğu kimseden, dünyalık bir iş için biz razı olmaz mıyız?" dedi. Böylece üç gün geçti *** Sahabe-i Kiram'ın cümlesi, Hazret-i Ali'ye tabi olup Hazret-i Ebu Bekr-i Sıddık'ta ittifak eylediler. Ve ona biat ettiler. Onu halife yaptılar. Hazret-i Ebu Bekir, eshaba seslenip "Beni halife seçtiniz, hâlbuki en hayırlınız ben değilim, beni kabul ediniz" dedi. *** Hazret-i Ali kalktı. Halifeye döndü. Ve "Seni Resûl-i Ekrem Efendimiz bizim önümüze geçirmiştir, kim geri çekebilir?" dedi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Dostu dosta kavuşturun!"

Resûl-i Ekrem hazretlerinin ahirete intikalinden sonra Ebu Bekr-i Sıddık (radıyallahü anh), günden güne zayıfladı... Ve bu hâl gittikçe arttı. Hazret-i Aişe bunu fark etti. Bir gün yanına geldi. Ve "Ey benim babam! Sana ne oldu ki gün be gün zayıflarsın?" diye sordu. *** Hazret-i Ebu Bekir "Ey benim kızım! Resulullah'ın ayrılığına tahammül edemiyorum... bu sebeple zayıflıyorum" buyurdu. *** Hazret-i Aişe-i Sıddıka (radıyallahü anha) der ki: "Babamın ömrü bitti. Ahirete göç etti. Cenaze hizmetini yaptık. Sıra define geldi. Ancak Eshab-ı Kiram'ın hepsi, 'onu nereye defnedelim?' diye tereddüt ettiler. Herkes bir şey söylüyordu. *** Ben o ara uyumuşum. Uykuda bir ses duydum. 'Dostu dosta kavuşturun!' diyordu. Uykudan uyandım. Hemen sahabeye vardım. Gördüğümü onlara anlattım. *** Onlar beni dinlediler. Ve 'Bu sesi biz de işittik' dediler. Mesele anlaşılmıştı. İstişareye ihtiyaç kalmadı. Onu Habîb-i Ekrem'in yanına defnettiler. Ve rahat ettiler..." *** Resûl-i Ekrem Efendimiz "Bize kim bir iyilik yaptıysa karşılığını verdik. Yalnız Ebu Bekir'in iyilik ve ikramının karşılığını veremedik. Hak teâlâ kıyamette ona karşılığını verir" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212)

.Münafıklar başkaldırdı!..

Fahr-i Âlem (aleyhisselam) ahirete sefer ettikten sonra münafıklar başkaldırıp Arapların ekserisi dinden çıktı ve aralarında anlaşıp zekât toplayan memurları öldürdüler... Yani itaatten çıktılar. Ve mürted oldular. Kadınlar, ellerine kına yaktılar ve Resul aleyhisselamın vefatına sevinip def çaldılar ve şarkı söylediler. *** Bu haber Eshaba ulaştı. Çok üzüldüler. Mahzun oldular. Ve mescide toplanıp meşveret ettiler. Sonra kalkıp Hazret-i Ebu Bekr-i Sıddık'ın kapısına gelip vaziyeti kendisine söylediler. Hazret-i Ebu Bekir, Habibullahın ayrılığından bitab düşmüş, âdeta yürüyen ölü gibi olmuştu... *** Ama din gayreti çoktu. Bu gayret ona galip geldi. Eshaba haber saldı ki: "Namaza hazır olun!" Cümlesi mescitte toplandılar. Ebu Bekr-i Sıddık geldi. Minbere çıktı. Ve bir hutbe okudu. *** Eshaba hitap edip "Ey Müslümanlar! Biliniz ki münafıklar fitne çıkardılar... Resulullahın zekât toplayıcılarını öldürdüler. Vallahi bugünden sonra onlarla benim aramda ancak kılınç vardır" dedi. *** Hazret-i Ömer kalktı. Halifeye döndü. Ve "Ey Resulullah'ın halifesi! Hepimiz emrine amadeyiz, lâkin Üsame'ye de haber gönderin ki cümle askerle gelsin. Zira bu, az iş değildir" dedi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Arslanlar gibi!..

(Dünden devam) Halife Hazret-i Ebu Bekir "Üsame'ye ihtiyacımız yok... Burada hazır olan asker kâfi gelir. Allahü teâlânın yardımıyla mürtedlerin hakkından geliriz" buyurdu. Kararlı bir hâli vardı. Eshab ondan kuvvet aldı. *** Cabir bin Abdullah der ki: "Biz sahabiler, minber dibinde oturmuştuk. Halifenin bu konuşmasıyla yüreklenip kuvvetlendik. Arslan gibi şahlandık! Gaza davulları çalındı. On bin asker silahlandık. Ve cenge hazır olduk. *** Hazret-i Ebu Bekir, Halid ibni Velid'i on bin askere kumandan tayin edip cümlesini Allahü teâlâya ısmarladı ve mürtedlerin üzerine gönderdi. Halid bin Velid gitti. Karşılarına dikildi. Resûlullahın zekât memurlarını şehit edenleri bir bir katletti... Resulullahın vefatında, sevincinden ellerine kına yakan ve def çalan kadınları buldu. Hepsinin ellerini kestirdi! *** Onlar bunu gördüler. Hep pişman oldular. Ve eman dilediler! Halifeye gelip "Yanıldık, hata ettik; namaz kılalım, zekât verelim, her ne buyurursan yerine getirelim, yeter ki Halid bin Velid'i üstümüzden kaldır... Zira damarımızı kuruttu, kökümüzü kesti" dediler. Yalvarıp yakardılar. *** Halife onları dinledi ve "Ben Peygamberimiz'den işittim. 'Halid, Allahü teâlânın kılıcıdır, asla boş yere kan dökmez' buyurmuştu" diye cevap verdi. >> www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 

.Bana İlahi emir geldi!"

Bir gün Resul aleyhisselam evindeydi. Hazret-i Ömer geldi. Selam verip oturdu. Server-i Âlem Efendimiz ona bakıp "Yâ Ömer! Bana ilahî emir gelmiştir ki: 'Adalet nurunu Ömer bin Hattab'a ver.' Şimdi onu sana verdim. Cihanda adalet etmek senin nasibindir" buyurdu. *** Hazret-i Ebu Bekir'in yaşı ilerledi. Dünyadan göç vakti yaklaştı. Hilafet için bir vasiyetname yazdı. Ancak halife olacak şahsın ismini yazmadı. O yeri boş bıraktı. Zira kimse incinmesin, diyordu. *** Hazret-i Abbas bunu işitti. Hemen Halifenin huzuruna gitti. Bu vasiyetnameyi istedi. Ve eline alıp okudu. Açık olan yere gelince düşünüp o yere "Ömer bin Hattab" yazdı. *** Daha sonra Halife, Hazret-i Abbas'a, "Vasiyetnameyi getir" buyurdu. O da getirip verdi ve hemen ardından "Ey Resulullah'ın halifesi! Ben küstahlık edip o açık yere 'Ömer' adını yazdım" diye arz etti. Halife bunu duydu. Sevinip "Elhamdülillah benim de muradım böyleydi" buyurdu. *** Bazı Eshab, Halifeye gelip "Niçin böyle ettin. Ömer, sert tabiatlıdır. Allahü teâlâ bunu senden sorarsa ne cevap verirsin?" dediler. Halife onları dinledi. Ve cevap olarak "Hak teâlâ sorarsa 'Yâ Rabbi! O gün yeryüzünde Ömer'den daha adil bir kimse bulamadım. O sebeple Ömer'i halife tayin ettim' derim" buyurdu. -------- www.gonulsultanlari.com Tel

.Yiyeceğimiz yok!"

Hazret-i Ömer (radıyallahü anh), İran'ı fethedip deve ve attan, koyun ve sığırdan, köle ve cariyeden, dirhem ve dinardan çok ganimet getirdi. Ve bunları askere taksim etti. Ama kendine bir şey almadı. *** Gece vakti evine gelince hanımı "Neden bizim için de iki dirhem getirmedin, evde yiyecek bir şey yoktur" dedi. Halife buna üzüldü. Hanımına döndü. Ve "Ey hatun! Korktum şu taifeden olmaktan ki Allahü teâlâ onların hakkında mealen 'Dünya hayatında güzel nimetleri bol bol yiyerek iyi işlerinizin sevabını giderdiniz' buyuruyor" dedi. *** Sonra devam edip "Yine Allahü teâlânın, mealen 'Dünyaya mağrur olup aldandılar' ve 'Sizi dünya hayatı aldatmasın' buyurduğu kimselerden olurum diye korktum" dedi. Hanımı dinliyordu. *** Şöyle devam etti: "Ey hatun! Kıyamet günü, Resulullah'tan uzak kalmaktan da korktum ki kendileri zaman zaman 'Ey Allah'ım! Beni miskin/fakir yaşat, miskin olarak öldür. Kıyamet günü miskin olduğum hâlde, miskinlerle/fakirlerle beraber haşr eyle' buyururdu" dedi. Ve dışarı çıktı. Mescide gitti. Minbere çıkıp "Ey Müslümanlar! İçinizde bana iki dirhem kim borç verir. Ta ki yiyecek bir şeyler alıp eve götüreyim" buyurdu. *** Sahabe bunu işitip ağladılar. Abdurrahman bin Avf kalktı. İki dirhem borç verdi Halifeye. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212)

.Zelzele iki şeyden olur"

Allahü teâlâ, ateşi, havayı, suyu ve toprağı hazret-i Ömer'in emrine verdi. Nitekim onun hilafet zamanıydı. Medine'de zelzele oldu. Halk çok korktular. Ve Halifeye ilettiler. O da halkı topladı. *** Minbere çıkıp "Ey Müslümanlar! Resulullah'tan işittim. 'Zelzele, iki şeyden olur. Biri zina, öteki zulüm. Zina ve zulüm aşikâr olursa yer/toprak Allahü teâlâya yalvarır, inler ve sallanmaya başlar. Ta ki Allahü teâlâ onları helak eder' buyurdular" dedi. Halk dinliyordu. *** O devam edip "Eğer günahkâr ben isem tövbe ettim, siz de tövbe ediniz!" buyurdu. Hepsi tövbe ettiler. O da kamçısını aldı. Ve şiddetle yere vurup "Ey toprak! Sen tövbe edenlerin altında sallanıyorsun... Eğer durmazsan, sana bir vururum ki kıyamete kadar onu söylerler" buyurdu. O sözünü bitirdi. Zelzele de durdu. *** Hazret-i Ömer'e rüzgâr da itaat etti. Nitekim bir cuma günüydü. Hutbe okuyacaktı. Minbereye çıkıp "Yâ Sariye! El cebel, el cebel!"/Yâ Sariye! Dağa dikkat et, dağa! diye seslenmişti. Rüzgâr bu sesi aldı. Sariye'ye ulaştırdı. Hazret-i Sariye o esnada ordusuyla Nihavend'de bulunuyordu. Hazret-i Ömer'in sesini oradan işitip tedbirini aldı ve onlardan önce davranıp düşman askerini hezimete uğrattı. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Niçin dikkatle bakarsınız?"

Bir gün Hazret-i Ömer (radıyallahü anh) fakirlere yemek yediriyordu. Onlardan biri, oğlunu da getirmişti. Halife onları gördü. İkisine dikkatli baktı. Ve "Sübhanallah! Bu çocuğun sana benzediği kadar birbirine benzeyen iki kimse görmedim" buyurdu. *** O kimse cevap verip "Ey Halife! İzin verirsen bir şey arz edeyim" dedi. Ve şöyle anlattı: "Ben sefere gidecektim. Bunun anası hamileydi. 'Beni bu hâlde koyup da mı sefere gidersin?' dedi. Ben şaşırdım. Hanıma döndüm. Ve 'Karnındaki çocuğu Allah'a emanet ettim' dedim ve çıkıp gittim. *** Sonra geri eve geldim. Baktım, annesi ölmüş. Bir gece vakti yakınlarımla konuşuyorduk ki karşımızdaki mezarlıkta bir ateş gördüm. Sual ettim ki: "Bu ateş nedir?" Dediler ki: "Bu, senin hanımın kabrindendir, biz bunu her gece görürüz." Çok şaşırdım. Ve onlara "Sübhanallah! Benim hatun namazını kılan, orucunu tutan bir hanımdı. Bu ateş nedir?" diyerek kabristana gittim. Kabrini açtım. Ve çok şaşırdım. *** Bir kandil yanıyordu. Bu oğlan da onun ışığında oyuyordu. O esnada gaibden bir ses işittim. "Bunu bize ısmarladın, biz de sana iade ettik. Eğer anasını da bize ısmarlasaydın, onu da geri verirdik!" diyordu. > www

.Ne için ağlarsınız?'

Hazret-i Ömer (radıyallahü anh), her gece şehri dolaşır, nerede bir noksanlık görse onu düzeltirdi. Bu kadar hassasiyet göstermesine rağmen daima ağlardı. Yakınları üzülürdü. Ve sorarlardı ki: "Ne için ağlıyorsun?" Cevaben "Bir koyun Fırat kenarında gezerken boğulsa, kıyamette onu benden sorarlar" derdi. *** Abdullah bin Amr bin As anlatır: "Hazret-i Ömer'in vefatından sonra hep dua eder, 'Yâ Rabbî! Ömer'i rüyada bana göster' diye yalvarırdım. On iki ay geçmişti. Duam kabul oldu. Rüyada gördüm ve kendisine, 'Yâ Emir-el müminin! Allahü teâlâ sana ne muamele etti?' diye sordum. *** Hazret-i Ömer 'Yâ Abdullah! Sizden ayrılalı ne kadar zaman oldu?' diye sordu. 'Bir sene oldu' dedim. *** O zaman bana, 'Şimdiye kadar sorgudaydım. Amellerimin bozukluğundan helak olmak korkusu vardı. Allahü teâlânın rahmeti gazabını aşmasaydı, mahvolurdum' dedi. Hayret ettim. *** O devam edip 'Şimdi ben ve sen bilelim ki amel defterlerimizi günahla simsiyah etmişiz. Ben ve sen, iyi işlerimizi rüzgâra vermişiz' dedi. Ağlıyordu. *** Sözüne devamla 'Ben ve sen Allahü teâlâ ve Resulüne karşı edepsizlik etmişiz. Ben ve sen dünya için meşgul olup ahiret hazırlığı yapmamışız' dedi..." > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Rafizinin acı sonu!..

Bir gün bir kervan Mekke-i Mükerreme'ye ticarete giderken, Medine'ye uğradı. Kervan halkı Hazret-i Osman'ın kabrine yakın geldiler. Mola verdiler. İstişare ettiler. Ve "Bu gece, Hazret-i Osman'ın kabr-i şerifini ziyaret edelim" diye karar verdiler. *** Ertesi günü Sultan-ı kâinatı da ziyaret edeceklerdi. Bütün kervan halkı Hazret-i Osman'ın kabrini ziyaret için abdest aldılar. İçlerinde biri rafizi idi. Fakat bunu bilmiyorlardı. Ona da teklif ettiler. O rafizi, bin türlü behane bulup ziyarete gitmedi. Bunlar gittiler. *** O ara bir arslan geldi. O rafiziye saldırdı. Parçalayıp yerken, kervan halkı ziyaretten döndüler. Çadırlarına gelip gördüler ki bir büyük arslan, arkadaşlarının başını kemirir. Arslan bunları gördü. O leşi dışarı çıkardı. Ve fasih bir lisanla "Hazret-i Osman'ı sevmiyenin sonu budur" dedi ve o leşi dağa doğru sürüye sürüye alıp gitti. *** Mugire tebni Şube (radıyallahü anh) şöyle anlatır: "Müşrikler Huneyn gazasında hezimete uğradılar. Resul aleyhisselam onlardan birine, 'Ey Allah'ın düşmanı! Allahü teâlâ sana buğz eder' buyurdu. Ben bunu işittim. Huzuruna gittim. Ve 'Yâ Resulallah! Bu, Kureyş'e buğz eder' dedim. Efendimiz 'Evet, Osman bin Affan'a buğz eder' buyurdu." > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Böyle olduğunu bilmiyor musunuz?

Hazret-i Hüseyin (radıyallahü anh) rivayet eder: "Hazret-i Osman'ı katledenler/öldürenler, mescitte oturmuş pişmanlıklarını anlatıyorlardı ki, gök yüzünden bir şahıs belirdi. Onlara göründü. Çok da üzgündü. Elinde Kur'an-ı kerim vardı. *** O kimselere seslenip 'Muhammed aleyhisselam, dininde ayrılık çıkaran ve fırkalara ayrılmaya sebep olan kimselerden uzaktır... Böyle olduğunu bilmiyor musunuz?' dedi." Onlar bunu işittiler. Tövbe edip ağlaştılar. *** İslam dini yayılmaya başlayınca, her taraftan Araplar Medine'ye gelmeye başladılar. Mescid-i şerifte, gelenler yer bulamadılar. Mescit dar geldi. Mecburen sahraya çıktılar. Çadır kurup oturdular. Resûl-i Ekrem Efendimiz "Her kim bizim mescidimizi bir zıra/seksen santim büyültürse cennet onun içindir" buyurdu. *** Hazret-i Osman bunu işitti. Derhâl ayağa kalktı. Ve "Yâ Resulallah! Benim ne malım varsa sana feda olsun. Ben genişleteyim" dedi. Ve kırk zıra genişletti. *** O anda bir vahiy geldi. Rabbimiz, onun hakkında "Allahü teâlânın mescitlerini, ancak Allah'a ve ahiret gününe inanan, namaz kılan, zekât veren ve Allah'tan korkan kimseler tamir eder..." mealindeki Tövbe suresi, on sekizinci âyet-i kerimesini gönderdi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bana yakın ol!"

Bir sahabi şöyle anlatır: "Bir gün Resulullah Efendimiz, bir cemaatle oturmuşlardı. Ben de onların içindeydim. Hazret-i Osman da geldi. Bir köşeye çikilip oturdu. Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) onu gördü ve 'Yâ Osman! Bana yakın ol' diye seslendi. *** O, bu emri aldı. Biraz yaklaştı. Efendimiz yine buyurdu ki: 'Yâ Osman! Bana yakın gel.' Az daha yakın geldi. Öyle oldu ki Hazret-i Osman'ın dizi, Habibullah'ın mübarek dizine ulaştı. *** Resul aleyhisselam Hazret-i Osman'ın (radıyallahü anh) yakasının bağının açık olduğunu gördü. Mübarek eliyle bağladı. Sonra yüzüne baktı. Gözlerinden yaşlar aktı. Sonra şöyle anlattı: *** -Yâ Osman! Sen kıyamet gününde benim havzıma erişenlerin ilki olursun. Damarlarından kan akar. Rengi, kan rengi olur. Kokusu, misk kokusu. Ben sana, 'Yâ Osman! Sana bunu kimler etti?' derim. Sen cevap verirsin: 'Falan ve falan' dersin. *** Sonra Allahü teâlâ hazretleri sana, 'Yâ Osman! Seni şehid edenler hakkında ne düşünürsün?' diye sorar. Sen bunu işitirsin. Ve cevap verirsin: 'Yâ Rabbî! Sen onları azarlarsan, ben de azarlarım. Sen affedersen, ben de affederim' dersin."

.Sen Osman'ı sever misin?"

Hazret-i Ali (radıyallahü anh), kölesi Kamber'e "Yâ Kamber! Mescide git ve oradaki insanlara 'İçinizde Osman'ı seven kimse var mı?' diye seslen!" dedi. O da "peki" dedi. Ve gidip seslendi. Bir kişi ayağa kalktı. Ve "Ben severim" dedi. Hazret-i Kamber, o kimseyi alıp Hazret-i Ali'nin huzuruna götürdü. Hazret-i Ali ona sordu ki: "Osman'ı niçin seversin?" O da şöyle anlattı: *** "Bir vakit Resulullah'a gidip 'Yâ Resulallah! Ben evleneceğim, bana birazcık maddî yardım ediniz' dedim. Bana bir vekiyye altın verdi. Bir vekiyye, dörtyüz dirhemdir. Hazret-i Ebu Bekir'e vardım. O da bir vekiyye verdi. Hazret-i Ömer'e vardım. O da bir vekiyye verdi. Hazret-i Osman'a söyledim. O iki vekiyye verdi. *** Ben buna çok sevinip 'Yâ Osman! Resulullah, Ebu Bekir ve Ömer birer vekiyye verdiler. Sen niçin iki vekiyye verdin?' dedim. Merak etmiştim. Bana döndü ve 'Bir vekiyye kendim için, bir vekiyye de Ali bin Ebi Talip için verdim. Zira Aliyyül mürteza'nın sana verecek bir şeyi yoktu' dedi. *** Efendimize gittim ve 'Yâ Resulallah! Bu malın bereketli olması için, bana dua ediniz' dedim. Bana döndüler. Ve 'Bu malın bereketi nasıl olmaz ki bunu sana bir Peygamber, bir Sıddık ve iki şehit vermiştir' buyurdular." > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.O, ahiret azabından korkar!"

Hazret-i Osman (radıyallahü anh), gündüzleri oruç tutardı. Gece namaz kılardı. Ekseri iki rekât kılardı. Birinci rekâtte Kur'ân-ı kerimin tamamını okuyup hatmeder, ikinci rekâtte bin İhlas-ı şerif okurdu. Hak teâlâ bunu beğendi. Ve kendisini metheyledi. *** Şöyle ki: Onun hakkında "Bütün gece devamlı secde edip ve kıyamda/ayakta durup hep ibadet ve taat eden kimse ile isyan eden bir olur mu? O, ahiret azabından korkar ve Rabbinin rahmetini ümit eder" mealindeki Zümer suresi, dokuzuncu âyet-i kerimesini gönderdi. *** Cabir bin Abdullah rivayet eder: "Resulullah Efendimiz Arafat'ta idi. Hazret-i Ali de vardı. Ve karşılarındaydı. Ona sevgiyle baktı. *** Ve buyurdu ki: -Yâ Ali! Bana yakın ol. Tenini benim tenime değdir ki beni ve seni bir ağaçtan halk ettiler/yarattılar. Ben, o ağacın aslıyım, sen kolusun, Hasan ve Hüseyin dallarıdır. O dinliyordu. Efendimiz devam etti. **** Ve buyurdu ki: -Her kim o ağaçtan bir dala yapışırsa Allahü teâlâ o kimseyi cennete koyar. Yâ Ali! Kim sana buğz/düşmanlık ederse Allahü teâlâ azap meleklerine emreder. Melekler onları yüzleri üzerine çeke çeke sürükleyip cehenneme atarlar." > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 

.Sen sus!.."

Velid bin Ebi Muayt, kâfir olup Hazret-i Osman'ın (radıyallahü anh) ana tarafından akrabasıdır. Hazret-i Ali ile bu Velid arasında anlaşmazlık oldu. İkisi konuştular. Hatta tartıştılar. Velid, Hazret-i Ali'ye, "Sen sus! Sen henüz çocuksun. Ben lisan cihetinden/yönünden senden daha üstünüm. Ok ve mızrak atmakta senden mahirim/hünerliyim. Kalp cihetinden senden cesaretliyim. Harblerde, daha cesurum" dedi. Kendisini övdü. *** Hazret-i Ali ona cevaben "Asıl sen sus! Zira sen kâfirsin, Allah'ın düşmanısın, ben ise Müslümanım ve her cihette senden üstünüm" buyurdu. O böyle söyledi. O an vahiy geldi. Gelen ayette mealen "Onlar müsavi/eşit değillerdir" buyuruldu. "İkisi müsavi değildir" buyurmadı. Zira bir mümin ve bir kâfir murad etmedi/dilemedi. Belki bütün müminleri ve bütün kâfirleri irade buyurdu. *** Cabir bin Abdullah (radıyallahü anh), Resul aleyhisselamdan rivayet etmiştir: Efendimiz buyurdu ki: "Beni miraca ilettiler. Göklerde perdelerden geçtim. Bir nida edici 'Yâ Muhammed! Senin baban İbrahim ne güzel babadır. Ali bin Ebi Talib ne güzel kardeştir. Ona, hayırla vasiyet eyle' diye nida eyledi/seslendi." *** Rivayet edilir ki: "Resul aleyhisselam 'Üç kimse vardır ki cennet onlara müştaktır/âşıktır. Ali bin Ebi Talib, Ammar bin Yaser ve Selman-ı Farisi' buyurdu." (radıyallahü teâlâ anhüm). > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Niçin kâdir olmasın ki!"

Resul aleyhisselam buyurdular ki: "Kıyamet günü ben gelirim. Ali de benimle olur. Liva-i hamd'i o tutar. O sancak iki parçadır. Bir parçası sündüs'tendir. Bir parçası istebrak'tan." *** Efendimiz böyle anlatırken bir sahabi ayağa kalkıp "Babam ve anam sana feda olsun yâ Resulallah! Hazret-i Ali, Liva-i hamd'i taşımaya kâdir olur mu?" diye sordu. Zira merak etmişti. Efendimiz ona döndü. Ve "Niçin kâdir olmasın ki ona üstün hasletler verilmiştir. Onun sabrı, benim sabrım gibidir. Güzelliği, Yusuf aleyhisselamın güzelliği gibidir. Kuvveti, Cebrail'in kuvveti gibidir" buyurdu. *** Sa'd bin Ebi Vakkas (radıyallahü anh) anlatır: "Resulullah'tan işittim. Buyurdu ki: 'Ben kimin velisi/dostu isem, Ali de onun velisidir' buyurdu." *** Yine o anlatır: "Hayber günü Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) 'Yarın ben bu bayrağı bir kimseye vereceğim ki Allahü teâlâ ve Resulü onu severler. O da Allah'ı ve Resulünü sever' buyurdu. Ve bayrağı aldı. Hazret-i Ali'ye verdi. Dua edip gönderdi. *** Resulullah'tan işittim: Bir gün ona, 'Yâ Ali! Sen benimle Harun'un Mûsa ile olduğu gibisin' buyurdu." > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Yâ Eba Bekir! Ali ne yaptı?"

Hazret-i Ebu Bekr-i Sıddık anlatır: "Ben, Ömer bin Hattab ve Osman-ı Zinnureyn, Resulullah'a bazı müşkillerimizi sual edelim diye geldik. Gördük ki kapının önünde koca bir arslan durur. Biz ondan korktuk. Ve geriye döndük. Ben, o iki arkadaşıma, 'Ali ibni Ebi Talib'den başkası bununla baş edemez' dedim. Ömer geriye bakıp 'İşte Ali de geliyor' dedi. Sonra Ali geldi. *** Ben Ali'ye dönüp, 'Yâ Ali! Bu arslan bizi korkutup geri döndürdü' dedim. Ali, gömleğinin önünü açtı ve o arslana işaret edip 'Gel, yenime/koynuma gir' dedi. Arslan söz dinledi. Gelip yenine girdi. Ali yenini kapattı. Daha sonra Resûl-i kâinat Efendimizin huzuruna gittik. *** Efendimiz Ali'ye sordu: 'Yâ Ali! Nedir o yenindeki?' Ali cevap verdi: 'Yâ Resulallah! Bir arslandır ki Ebu Bekir, Ömer ve Osman'ı korkutmuş' dedi. *** Efendimiz tebessüm edip 'Yâ Ali! O, arslan değil, bir melektir. Bir hatası sebebiyle bu surete dönüştürüldü. Bu kapıya, senden şefaat istemek için gelmiş' buyurdu. Biz hayret ettik. Efendimiz, yine Ali'ye, 'Yâ Ali! Ben ona şefaat ettim. Allahü teâlâ kabul etti. Şimdi yenini aç!' buyurdu. Ali 'Başüstüne' dedi. Hemen yenini açtı. O melek, bir yeşil kuş suretinde uçup gitti. Giderken 'Sadaka Muhammed!' yani 'Muhammed aleyhisselam doğru söyledi' diyordu." > www.gonulsultanlari.com Tel:

.Evlenme çağına erişmişti

Hazret-i Fatıma-tüz-Zehra küçük yaştayken, annesi Hatice-tül-Kübra (radıyallahü anhüma) vefat ettiği için, Resulullah Efendimiz onu, büluğ yaşına kadar yanından ayırmadı. Onu bizzat yetiştirdi. Kendisi terbiye etti. *** Bir gün Hazret-i Fatıma Resûl-i Ekrem'in huzuruna girmişti. Efendimiz ona bakıp evlenme çağına geldiğini müşahede ettiler/gördüler. Kureyşten çokları istedi. Ama kimseye vermediler. Soranlara da "Onun işi, Hak teâlânın buyruğuna bağlıdır" buyurdular. Bir gün Hazret-i Ebu Bekir, Hazret-i Ömer ve Sa'd İbni Muaz bu işi konuşup "Fatıma'yı, Ali'den gayri herkes istedi. Kimseye iltifat olunmadı" dediler. Sebebi ne idi? Bunu düşündüler. Ve merak etiler Hazret-i Ebu Bekir "Zannederim ki bu devlet Ali'ye nasip olur. Gelin Ali'ye varıp bu meseleyi açalım. Fakirliği öne sürerse ona yardım edelim" dedi. Onlar bunu dinlediler. "Evet iyi olur" dediler. Hazret-i Sa'd "Yâ Eba Bekir! Sen her hayırda öndesin. Kalk, biz sana yoldaş olalım" dedi. Üçü kalkıp İmam-ı Ali'nin evine gittiler. *** O esnada Hazret-i Ali Ensar'dan birinin hurmalığına su veriyordu. Onları görüp sevindi. Ve yanlarına koştu. Hazret-i Ebu Bekir "Yâ Ali! Fatıma'yı çok kimseler istedi, kimseye iltifat olunmadı. Sen niçin istemezsin?" dedi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Gözleri yaşla doldu...

(Dünden devam) Hazret-i Ali, Hazret-i Ebu Bekir'i dinledi. Ve çok duygulandı. Gözleri yaşla doldu. Sevinç içinde "Yâ Eba Bekir! Ateşimi ziyade ettin. Bunu ben de çok isterim, lâkin elimin darlığı buna manidir" dedi. Hazret-i Sıddık sevindi. Hazret-i Ali'ye döndü. Ve "Allah ve Resulünün yanında dünyalık mühim değildir. El darlığı buna mani olamaz. Var talep eyle" dedi. *** İmam-ı Ali devesine binip hanesine/evine geldi. Peygamberimiz, o esnada Ümmü Seleme validemizin hanesindeydi. Ali bin Ebi Talip çıktı. Gidip kapıyı çaldı. Efendimiz, Ümmü Seleme'ye, "Koş kapıyı aç, gelen o kimsedir ki Allah'ı ve Resûl'ünü sever. Onlar da onu severler" buyurdu. *** Ümmü Seleme "Başüstüne" dedi. Ve lâkin kapıyı açmaya giderken "Yâ Resulallah! O gelen kimdir ki hakkında böyle şehadet edersin?" diye sordu. Merak etmişti. Cevap bekledi. Efendimiz cevaben "Kardeşim ve amcamoğlu Ali'dir" buyurdu. *** Ümmü Seleme anlatır: "Hızla kapıya koştum. Az kaldı düşecektim. Varıp kapıyı açtım. O içeri girip 'Esselamü aleyke yâ Resulallah!' dedi. Resûl-i Ekrem 'Ve aleykesselam ve rahmetullahi ve berekâtüh' diye cevap buyurdu. Yanında yer verdi. O da edeple geldi. Mahcup bir vaziyette başını eğip oturdu. (Devamı yarın)

.Dileğin neyse söyle!"

(Dünden devam) Resulullah Efendimiz "Yâ Ali! Öyle zannederim ki bir muradın var, lâkin söylemeye utanırsın. Çekinme, dileğin neyse söyle" buyurdu. Hazret-i Ali sevindi. Ve başını kaldırdı. Büyük bir edeple "Yâ Resulallah! Anam ve babam sana feda olsun. Hazretine malumdur ki babam Ebu Talib ve anam Fatıma beni senin hizmetine verdiler. Hizmetinle şeref bulduk" diye arz etti. *** Efendimiz dinliyordu. O şöyle devam etti: "Şimdi muradım odur ki bir hayat arkadaşım ve bir dert ortağım yoktur. Bir müddetten beri hatırımdadır ki küstahlığa cüret edip Fatıma'yı sizden isteyeyim." *** Ümmü Seleme anlatır: "İmam-ı Ali böyle deyince Efendimiz tebessüm edip 'Peki, bunun için hiç dünyalığın var mıdır?' diye sordu. O, başını kaldırdı. Efendimize baktı. Ve 'Yâ Resulallah! Benim hâlimi en iyi sen bilirsin. Malum olduğu üzere bir kılıcım, bir de devem vardır. Gayri bir şeyim yoktur' dedi. Ve başını eğdi. *** Resulullah cevaben 'Kılıcın harp için lazımdır. Deven de bineğindir. Seninle cübbeye anlaşalım' buyurdu. Çok neşelilerdi. Ona nazar ettiler. Ve 'Yâ Ali! Sana müjdeler olsun ki Hak teâlâ yedinci kat gökte ve meleklerin şehadetiyle ikinizin nikâhını bizzat kıydı' buyurdular." (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Annesi hayatta olsaydı...

(Dünden devam) Hazret-i Ali sevindi, gözleri yaşardı. Sevgili Peygamberimiz, kızı Hazret-i Fatıma'yı çok severdi. Bir ara mübarek kalplerine, "Fatıma'nın annesi hayatta olsaydı, çeyizini hazırlardı" düşüncesi geldi. Mahzun olmuşlardı. *** Hak teâlâ emretti. Hazret-i Cibril geldi. Ve Hak teâlânın "Habibime selam söyle, hiç merak etmesin. Fatıma'nın bütün ihtiyaçlarını, elbiselerini cennetten temin edip yakında mümin ve sadık bir kuluma vereceğim" buyurduğunu haber verdi. *** Efendimiz bunu işitti. Fevkalade sevindi. Ve secde-i şükre vardı. Cebrail aleyhisselam Hak teâlânın huzuruna varıp tekrar geri döndü. Elinde bohçayla örtülmüş bir altın sini ve yanında bin melek vardı. *** O sinileri getirdiler. Efendimize arz ettiler. Resûl-i Ekrem Efendimiz bunları görünce "Ey kardeşim Cebrail! Hak teâlânın bize emri nedir, bu siniler ne içindir?" diye sordu. Hazret-i Cibril "anlatayım" dedi. *** Ve "Yâ Resulallah! Hak teâlâ sana selam etti ve 'Ben, Habibimin kızı Fatıma'yı Ali'ye verdim ve Arş-ı âlâ'da nikâh ettim/evlendirdim. Habibim de Eshabı arasında nikâh etsin. Sinilerin birinde cennet elbiseleri var, Fatıma'ya giydirsin. Diğer sinilerde cennet yemekleri var, onlarla da Eshabına ziyafet versin' buyurdu" diye haber verdi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com

.Secde-i şükre vardı...

(Dünden devam) O Server bu müjdeyi aldı. Secde-i şükre vardı. Sonra kalkıp "Ey kardeşim Cebrail! Nikâhın nasıl yapıldığını merak ediyorum. Bana aynen anlat" buyurdu. Hazret-i Cibril şöyle anlattı: *** Hak teâlâ emreyledi. Cennetin kapıları açıldı. Ve zinetlerle süslendi. Cehennemin kapıları kapandı. Yedi kat yerde ve yedi kat gökte olan bütün melekler, Arş-ı âlâ altında, Tûbâ ağacının gölgesinde toplandılar. *** Hak teâlâ yine emretti. Tatlı bir rüzgâr esti. Gönüller ferahladı. Bu rüzgârın, cennet ağaçlarının yapraklarını birbirine dokundurarak çıkardığı tatlı sesler, dinleyenlerin aklını durdurdu. Cennet kuşları da nağmeye başladılar. *** Neşeye gark olduk. Cemal-i ilahî ile şereflendik. Hak teâlâ hazretleri "Yâ Cebrail! Sen Arslanım Ali'nin vekili ol. Ben de Fatıma'nın vekili olayım. Ey melekler! Siz de şahit olun. Fatıma'yı, Ali'ye zevceliğe/hanımlığa verdim. Yâ Cebrail! Sen de vekâletin hasebiyle kabul et" buyurdu. *** Resulullah Efendimiz bunu duyunca bir daha şükür secdesi etti. Sonra kalkıp Eshab-ı Kiram'a emretti. Cümle Eshab geldi Mescitte toplandılar. Efendimiz, Cebrail aleyhisselama "Kızım, benim hatırımı kırmaz. Bu cennet elbiselerini dünyada giymeye değmez. Bunları cennete geri götür" buyurdu. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: 

.Mehir dört yüz akçeydi

(Dünden devam) Sıra nikâha gelmişti. Ancak nikâhta kim vekil olacaktı? Eshab-ı Kiram toplanmış bunu konuşuyorlardı. Bir duraklama oldu. Hazret-i Cibril geldi. Ve Efendimize "Yâ Resulallah! Hak teâlâ sana selam ediyor. Ali'nin yerine hiç kimsenin vekil olmamasını, nikâhta bizzat kendisinin bulunmasını emrediyor" dedi. *** Sonra mehir tayin edildi. Mehir dört yüz akçeydi. Bu mehirle nikâh kıyıldı. Müjdeciler, Hazret-i Fatıma'ya koşup bunu haber verdiler. Ama o, bu mehire razı olmadı. Cebrail aleyhisselam gelip Allahü teâlânın "Fatıma dört yüz akçeye razı olmuyorsa dört bin akçe olsun" buyurduğunu bildirdi. *** Bunu teklif ettiler. Yine razı olmadı. Hazret-i Cibril tekrar geldi. Mehrin "dört bin altın" olduğunu haber verdi. Ancak Fatıma-tüz-Zehra dört bin altına da razı olmadı. Mehir, nikâh yapılırken erkeğin kadına vereceği bedeldir. Hazret-i Cibril gitti. Yeni emir getirdi. Resulullah Efendimize "Yâ Resulallah! Hak teâlâ, Fatıma'nın isteğinin ne olduğunu bizzet senin öğrenmeni emir buyuruyor" dedi. *** Resûl-i Ekrem gitti. Kendisine sordu: Hazret-i Fatıma "Babacığım, kıyamet gününde sen, müminlerin günahkârlarından kimlere şefaat edeceksen, ben de o kimselerin hanımlarına şefaat edeyim, benim mehrim bu olsun" dedi. (Devamı yarın) > 

.Ey ciğerparem!

(Dünden devam) Resûl-i Ekrem Efendimiz, Hazret-i Fatıma'nın ahirette günahkâr hanımlara şefaat edeceğini Hazret-i Cebrail'den öğrendi. Sevinip kızına gitti. Ve müjdeyi verdi. Hazret-i Fatıma "Babacığım! Senin ahirette şefaat edeceğine Kur'ân-ı kerim delildir. Benim şefaat edeceğimin delili nedir?" diye sordu. *** Resûl-i Ekrem Efendimiz "Ey ciğerparem! Cenab-ı Hakka arz edeyim. Ne ferman buyurursa sana diyeyim" buyurdu. Sonra dışarı çıktı. Hazret-i Cibril'i gördü. Ve Hazret-i Fatıma'nın bu sualini kendisine bildirdi. Cebrail aleyhisselam Hak teâlânın huzuruna vardı. *** Sonra geri döndü. Elinde bir ipek vardı. Üzerinde "Kıyamet günü günahkâr mümin kadınlara Fatıma kulumu şefaatçi kıldım" yazılıydı. Resulullah Efendimiz o cennet kâğıdını yine ipeğe sardı ve acele götürüp kızı Hazret-i Fatıma'ya teslim etti. O da bunu gördü. Nikâha razı oldu. *** Nikâhtan sonra Resulullah Efendimiz bir hutbe okudu. Hazret-i Fatıma "Ben vefat edersem bu senedi kabrime koyun. Tâ ki kıyamet günü bu yazıyı delil gösterip günahkâr hanımlara şefaat edeyim" diye vasıyet eyledi. Hazret-i Ali sevindi. Ve gayet ferahladı. Resulullah'ın huzurundan sürur ve neşeyle çıkıp mescide vardı. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Ne haber getirdin?"

(Dünden devam) Hazret-i Ebu Bekir ve Hazret-i Ömer, Hazret-i Ali'yi mescit önünde görünce heyecanla yanına koşup "Ne haber getirdin?" diye sordular. O, çok sevinçliydi. Çok da heyecanlı. Onlara sevgiyle bakıp "Elhamdülillah, Peygamber aleyhisselam dileğimi kabul buyurdu" dedi. Bu habere onlar da çok sevinip, üçü birlikte mescide girdiler. *** Efendimiz de neşeliydi ve mübarek cemali güneş gibi parlıyordu. Hazret-i Bilal'e hitap edip "Muhacirîn ve Ensar'a söyle, burada toplansınlar!" diye emretti. Cümle Eshab geldiler. Mescitte toplandılar. Efendimiz minbere çıktı. Hamd ve sena eyledi. *** Sonra bütün sahabeye hitaben "Ey Müslümanlar! Biliniz ki kardeşim Cebrail bana haber verdi ki Hak teâlâ bütün melekleri Beyt-i mamura toplayıp 'Fatıma binti Muhammed'i, kulum Ali bin Ebi Talib'e verdim ve akd-i nikâh ettim' buyurdu. Bana da 'Bu nikâhı tazeleyin' diye emretti" buyurdu. *** Efendimiz böyle dedi. Ve İmam-ı Ali'ye buyurdu ki: "Kalk yâ Ali! Hutbe oku!" Ali (radıyallahü anh) kalktı. Efendimizin önüne geldi. Hak teâlâya hamd eyledi. Resule salevat getirdi. Ve eshaba hitaben "Biliniz ki Resulullah Efendimiz kızı Fatıma'yı bana tezvic etti/verdi. Onun mehri benim cübbemdir. Ben buna razı oldum. Sizler de şahit olun" dedi. Mehr, nikâh yapılırken erkeğin kadına vereceği bedeldir. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Yâ Ali! Cübbeni sat!"

(Dünden devam) Eshab bunu işitip çok mutlu oldular ve Efendimiz hazretlerine "Yâ Resulallah! Bu şekilde tezvic buyurdunuz mu, biz şahit olalım mı?" diye sordular. Efendimiz onlara döndü. "Evet şahit olun!" buyurdu. Böylece nikâh işi bitti. *** Efendimiz (aleyhisselam) Hazret-i Ali'ye "Yâ Ali! Cübbeni sat, parasını bana getir!" buyurdu. Hazret-i Osman o gün pazarda dolaşıyordu. O cübbeyi gördü. Ve hemen tanıdı. Onu değerinden fazla olarak dört yüz seksen dirheme satın aldı ve yine kendisine verip "Yâ Ali! Bu cübbeye sen benden daha layıksın. Bunu sana hediye ettim, lütfen kabul et" dedi. *** Hazret-i Ali, Hazret-i Osman'ın hediye teklifini kabul etti. Cübbeyi ve parasını alıp Hazret-i Peygambere getirdi ve Hazret-i Osman'ın bu alicenaplığını kendilerine anlattı. Efendimiz sevindiler. Ve ona dua ettiler. Sonra o paradan bir miktar aldı ve Hazret-i Ebu Bekir'e verip "Fatıma'nın çeyizi için sarf edersin" buyurdu. Hazret-i Selman ile Hazret-i Bilal'e de "Taşınacak şey olursa siz taşıyın" buyurdu. *** Ebu Bekr-i Sıddık (radıyallahü anh) hazretleri anlatır: "Ben dışarı çıktım. Ve parayı saydım. Üç yüz altmış dirhemdi. Fatıma'nın çeyizini o parayla gördüm. İçi yün dolu bir döşek, içi hurma lifiyle dolu bir yastık ve topraktan birkaç kap kacak alıp Resul aleyhisselama getirdim". (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sana müjdeler olsun!"

(Dünden devam) Hazret-i Fatıma'nın çeyizi, içi yün dolu bir döşek; içi hurma lifiyle dolu bir yastık ve topraktan yapılmış birkaç kap kacaktan ibaretti. Bunları Resulullah'a arz ettiler. Efendimiz onlara baktı. Gözünden yaşlar aktı! Ve ağlayarak "Yâ Rabbî! En iyi kapları toprak çanak olan bu kullarına bereket ver" diye dua etti ve geri kalan dirhemleri Ümmü Seleme'ye verdi. O da çarşıya gidip güzel koku getirdi. *** Hazret-i Ali der ki: "Bunun üzerinden bir ay geçti. Ancak hane-i saadette düğünden hiç konuşulmazdı. Efendimiz bazen beni yalnız görüp 'Sana müjdeler olsun ki hatunun âlemdeki hatunların seyyidesidir' buyururdu." *** Yine O anlatıyor: "Bir ay daha geçti. Kardeşim Ukayl bir gün bana gelip 'Yâ Ali! Bu akd-i izdivac/nikâh ile mesrur olduk. Lâkin muradım odur ki artık birbirinize yakın olasınız' dedi. Ben buna sevindim. Hemen ona döndüm. Ve 'Benim de muradım budur, lâkin bu hususta söz söylemeye utanıyorum' dedim." *** Hazret-i Ukayl, İmam-ı Ali ile birlikte Hazret-i Peygamberin hanesine geldiler. Kapıda Resulullah'ın hizmetçisi Ümmü Eymen'e rastladılar. Durumu ona söylediler. Ümmü Eymen dinledi. Ve "Merak etmeyin" dedi. Onlar "Niçin?" deyince "Bu husus için sizin gelmeniz lazım değildir. Biz Resulullah'ın hanımlarıyla konuşup size haber veririz. Zira bu hususta hatunların sözü dinlenir" dedi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanl

.O hayatta olsaydı..."

(Dünden devam) Ümmü Eymen, Hazret-i Ukayl ile Hazret-i Ali'yi dinledikten sonra onlardan ayrılıp hane-i saadete geldi ve Ümmü Seleme'yi gördü. Bu işten bahsetti. Ve durumu anlattı. Efendimiz de evdelerdi. Vaziyeti Ona da arz ettiler ve diğer zevcelere/hanımlara da haber verildi. Cümlesi Hazret-i Âişe'nin hanesine geldiler. Orada toplandılar. Ümmü Seleme söz aldı ve Hazret-i Hatice'den bahsedip "Eğer o hayatta olsaydı bize iş düşmezdi" dedi. *** Resulullah bunu işitti. Ve ağlamaya başladı. Eskileri hatırlamıştı. Onlara dönüp "Hatice gibi hatun hani? Halk beni yalanlarken o tasdik etti, bütün malını benim yoluma sarf etti ve dîn-i İslam'a çok yardım etti" buyurdu. Onlar dinliyordu. Şöyle devam etti: "Hak teâlâ, Hatice'nin hakkında bana 'Hatice'ye müjde ver ki cennette onun için zümrütten bir köşk yapılmıştır' buyurdu." *** Ümmü Seleme "Yâ Resulallah! Cenab-ı Hak ona rahmet eylesin. Şimdi amcan oğlu Ali ister ki onu zevcesiyle bir araya getiresin. O iki cevheri birbirine kavuşturasın" dedi. Efendimiz dinledi. Hayretini bildirdi. Ve "Ey Ümmü Seleme! Ali bana bu hususta bir şey söylemedi" buyurdu. Ümmü Seleme "Yâ Resulallah! Ali gayet mahcuptur. O yüzden muradını söylemekten utanır" dedi. *** Resûl-i Ekrem "Yâ Ümmü Eymen! Ali'yi çağır, gelsin!" diye emretti. İmam-ı Ali gelince meclisteki hatunlar kalkıp perde arkasına çekildiler. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Zevceni ister misin?"

(Dünden devam) Ümmü Eymen, Resulullah'ın emriyle Hazret-i Ali'ye gidip "Resulullah seni çağırıyor" dedi. Hazret-i Ali "Başüstüne" deyip hane-i saadete koştu. İzin alıp içeri girdi. Başını eğip oturdu. Gayet mahcuptu. Efendimiz (aleyhisselam) Ona sevgiyle bakıp "Yâ Ali! Zevceni ister misin?" diye sordular. *** Hazret-i Ali "Evet yâ Resulallah! Anam ve babam sana feda olsun" dedi ve başını öne eğdi. Efendimiz "peki" dedi. Zevcelere emreyledi. Hazret-i Fatıma'nın çeyizini hazırlayıp tamam ettiler. Hazret-i Ali'ye de bir miktar para verip "Bununla hurma ve yağ al!" buyurdular. *** Hazret-i Ali anlatır: "Parayı alıp çıktım. Beş dirhemle hurma, dört dirhemle yağ aldım ve Resulullah Efendimizin huzuruna getirip arz eyledim. Deriden sofra istedi. Hurma ile yağı aldı. İkisini birbirine kattı. Mübarek eliyle iyice karıştırıp bir yemek yaptı ve bana dönüp 'Yâ Ali! Var, kimi bulursan çağır gelsinler!' buyurdu. *** 'Başüstüne' dedim. Hemen dışarı çıktım. Gördüğümü çağırdım. Sonra huzura gelip 'Yâ Resulallah! Halk çoktur' dedim. Resûl-i Ekrem 'Olsun. Onları onar onar içeri al, yemekten yesinler' buyurdu. Ben de öyle yaptım. Onar onar geldiler. Erkek ve kadın tam yedi yüz kimse o yemekten yemiş ve doymuşlardı." (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com 

.Zevcen, iyi zevcedir"

(Dünden devam) Bu iş de bitti. Yemek yenildi. Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir eliyle İmam-ı Ali'nin elini tuttu, bir eliyle de Hazret-i Fatıma'nın eline yapışıp onları evlerine götürdü. Kızı Hazret-i Fatıma'yı bağrına bastı. Alnından öptü. Ona dua etti. Sonra Hazret-i Ali'ye teslim edip "Zevcen iyi zevcedir" buyurdu. Hazret-i Fatıma'ya da "Erin iyi erdir" dedi. İkisine de dua etti. Mutluluklar diledi. Sonra çıkıp gitti. *** Hazret-i Ali der ki: Resulullah Efendimizin hanemize tekrar teşrif buyurduğu gün gerdekten dört gün geçmişti. Bana seslendi. "Emredin!" dedim. "Yâ Ali! Su getir!" buyurdu. Koşup getirdim. Suya bir âyet okudu. Ve bana verip "Bu sudan biraz iç, bir miktar kalsın" dedi. Öyle yaptım. Kalan suyu başıma ve göğsüme serpti. *** Tekrar "Su getir!" buyurdu. Getirdim. Bana yaptığı gibi Fatıma'ya da yaptı. Sonra bana döndü. "Dışarı çık!" dedi. "Başüstüne" dedim. Ve hemen çıktım. Fatıma'dan beni sordu. O da "Babacığım, bütün üstün sıfatlar kendisinde mevcuttur. Lâkin bazı Kureyş hatunları bana 'senin erin fakirdir' diyorlar" dedi. (Devamı yarın) >

.Benim bildiğimi bilseydin...

(Dünden devam) Efendimiz, Hazret-i Fatıma'ya "Ey kızım! Senin baban ve helalin fakir değildir... Bütün yer ve gök hazinelerini bana arz ettiler, kabul etmedim. Allahü teâlânın katında makbul olanı istedim. Ey kızım! Eğer benim bildiğimi sen bilseydin dünya senin nazarında hor ve aşağı olurdu" buyurdu. *** Efendimiz devam etti: "Ey kızım! Senin erin sahabenin evveli, İslam'da büyüğü, ilimde en derinidir. Allahü teâlâ, Ehl-i beytten iki kimseyi seçti. Biri baban, öbürü helalindir. Zinhar ona isyan etme ve emrine muhalefet eyleme/karşı çıkma!" buyurdu. *** Sonra Hazret-i Ali'yi çağırdı. Ona da Hazret-i Fatıma'yı ısmarlayıp "Yâ Ali! Fatıma'nın hatırına riayet eyle. O, benden bir parçadır. Onu hoş tut. Eğer onu üzersen, beni üzmüş olursun" buyurdu. İkisine de dua etti. Ve Allah'a emanet eyledi *** Sonra ayağa kalktı. Dışarı çıkacaktı. O arada Hazret-i Fatıma "Babacığım! İçerinin hizmetini ben görürüm, dışarı hizmetlerini de Ali görür. Bana bir cariye/hizmetçi ihsan ederseniz, bazı işlerimde yardımcı olur, beni memnun edersiniz" dedi. *** Efendimiz "Ey kızım! Sana bir hizmetçi mi, yoksa hizmetçiden daha iyi bir şey mi ihsan edeyim?" diye sordu. Hazret-i Fatıma "Hizmetçiden iyisini ihsan eyle" dedi. Efendimiz sevindi. "Peki kızım" dedi. (Devamı yarın) w

.Sübhanallah!

(Dünden devam) Efendimiz (aleyhisselam), Hazret-i Fatıma'ya "Ey kızım! Her gün otuz üç kere 'Sübhanallah', otuz üç kere 'Elhamdülillah', otuz üç kere 'Allahü ekber', bir kere de 'Lâ ilahe illallahü vahdehu lâ şerike leh. Lehül mülkü ve lehül hamdü ve hüve alâ külli şey'in kadîr' söyle" buyurdu. *** Resulullah devam etti: "Bunların hepsi yüz kelimedir. Bunları okursan kıyamette bin sevap bulursun ve mizanda/terazide sevapların ağır gelir" buyurdu. Sonra evden ayrıldı. *** Hazret-i Fatıma, Hazret-i Ali'yi üzecek bir şey yapmadı. Emrine hiç muhalefet etmedi. Yani karşı çıkmadı. Hazret-i Ali de Hazret-i Fatıma'nın gönlünü kıracak bir harekette bulunmadı. *** Enes bin Malik hazretleri der ki: "Resulullah'ın huzurunda oturmuştuk. O sırada Hazret-i Ali geldi ve en geride oturdu. Efendimiz onu gördü. Yanına çağırdı. Önüne oturttu. Ve 'Yâ Ali! Allahü tebareke ve teâlâ hazretleri seni dört hasletle benden faziletli kıldı' buyurdu. *** Eshab bunu işittiler. Ve çok hayret ettiler! Zira akılları almamıştı. Bir sahabi izin alıp 'Yâ Resulallah! O şeyler nedir? Bize onu bildirin' diye arz etti Efendimiz 'peki' dedi. Ve 'Allahü teâlânın ihsanıyla ona Fatıma gibi hanım, Hasan ve Hüseyin gibi oğullar ve Resulullah gibi kayınpeder nasip olundu, bana ise olunmadı' buyurdu." > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Dileğini iste, vereyim!

Hace Osman Haruni hazretleri, ahireti düşünerek çok ağlardı. Bir gün namazdayken gaipten bir ses "Yâ Osman! Namazını beğendim ve kabul ettim. Dileğini iste vereyim" dedi. Namazını bitirdi. Ellerini kaldırdı. Ve o sese cevaben "Yâ Rabbî! Ben senden, seni istiyorum" dedi. *** Aynı ses yine "Ey Osman! İsteğini kabul ettim. Başka ne istersen iste ki vereyim" dedi. O, bu sesi işitti. "Yâ Rabbî! Muhammed aleyhisselamın ümmetinden olan bütün Müslümanların günahlarını affet" diye niyazda bulundu. *** Duası kabul olundu. O sesi yine duydu. "Yâ Osman! Onlardan otuz bin günahkârı sana bağışladım" diyordu. Osman Haruni, bundan sonra her namazının arkasından hep böyle dua eder ve aynı cevabı işitirdi. *** Bir gün de halkı mecusi/ateşperest olan bir yere gitti ve bir ağaç altında namaz kılmaya başladı. Yemek pişirmek için de Fahreddin isimli yardımcısını ateş almak için mecusi köyüne gönderdi. Fahreddin gitti. Birisine yaklaştı. Ve ateş koru istedi. *** Lâkin o vermedi. Zira o anda ateşe tapıyorlardı. Ateş almadan geri dönüp durumu arzedince Osman Haruni hazretleri kendisi bizzat kalktı. Abdestini aldı. Yanlarına gitti. Halk, ateşin etrafında toplanmış ona tapıyorlardı. Başkanlarının yedi yaşındaki oğlu da oradaydı. (devamı yarın) > 

.Niçin Allah'a tapmıyorsunuz?

(Dünden devam) Osman Haruni hazretleri, o mecusilere "Allahü teâlânın önemsiz bir mahluku olan ve az bir su ile sönebilecek olan şu ateşe tapmaktan maksadınız nedir? dedi. Cevap vermediler. Hatta ona kızdılar. O da onlara kızıp "Ateş, Cenab-ı Hakk'ın aciz bir yaratığıdır. Onun ve her şeyin sahibi yalnız Allahü teâlâdır. Niçin Allah'a tapmıyorsunuz? Allahü teâlâya taparsanız sonsuz kurtuluşa kavuşursunuz" dedi. *** Başkanları kızdı ve "Ateşin, bizim dinimizde yeri büyüktür. Biz ona, kıyamet gününde bizi yakmasın diye ibadet ediyoruz" deyince Osman Haruni hazretleri "O ateşe elini sok da yakmasın" dedi. *** Başkan ona baktı. "Sokmam" dedi. "Neden?" deyince "Çünkü ateşin âdeti yakmaktır. Buna kim karşı gelebilir?" dedi. Osman Haruni "Ateş de Allahü teâlânın emrindedir. O'nun izni olmadan bir saç telini bile yakamaz" dedi. *** Sonra adama yaklaştı, küçük oğlunu kucağına aldı ve Besmele çekip "Ey ateş! İbrahim'in üzerine serin ve selamet ol" mealindeki âyet-i kerimeyi okuyarak ateşin içine girdi. *** Az sonra çocukla çıktı. Yaşlı rahip bunu gördü. Ve sevince garkoldu. Öbürleri de sevinip ateşin içinde ne gördüğünü çocuğa sordular. Çocuk "Şeyhin sayesinde bir bahçede oynadım" diye cevap verdi. Mecusiler bu kerameti görüp toptan Müslüman oldular. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Gözlerini aç kapat!

Muinüddin-i Çeşti anlatır: "Bir gün Osman Haruni ile birlikte bir seyahate çıkmıştık. Dicle kenarına geldiğimizde karşıya geçebilmek için bir kayığın bulunmadığını gördük. Osman Haruni bana 'Gözlerini kapat!' buyurdu. Ben de kapattım. Sonra 'Aç!' dedi. Açtığımda karşı sahilde olduğumuzu gördüm ve Allahü teâlâya şükrettim." *** Yine bu zat anlatır: "Benim bir komşum vardı ki Osman Haruni'nin talebelerindendi. O bir gün vefat etti, ben de cenazesinde bulundum. Definden sonra herkes gitti. Ben biraz daha kalıp murakabeye daldım ve kabir hallerine vakıf oldum. *** Azap melekleri geldiler. Osman Haruni de geldi. Ve o meleklere "Bu, benim talebelerimdendir... Ona azap etmeyin!" dedi. Onlar "peki" dediler. Ve oradan gittiler. *** Sonra geri gelip "Ama bu kişi, senin hilafına iş yaparmış" dediler. Mübarek onlara döndü. "Evet öyledir, fakat bir zaman bizi sevmişti" dedi. Cenab-ı Hakk; "Ey melekler! Osman Haruni'nin talebesinden elinizi çekiniz... Ben onu, Osman Haruni'nin dostluğuna bağışladım" buyurdu. *** Melekler emri aldılar. Ve o yeri terkettiler. Muinüddin-i Çeşti hazretleri bunu anlattıktan sonra "Rabbimden ümidim odur ki Osman Haruni'nin hürmetine inşaallah bizi de affeder" dedi. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Fakirliği severdi

Sevgili Peygamberimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), fakirliği severdi. Doyuncaya kadar yediği görülmedi. Bazan ekmeğine sirkeyi katık edip yer, bazan da katıksız yerdi. *** Evinde iki üç ay hiç yemek pişmediği olurdu. Vefat ettiğinde, zırhı bir Yahudi'de çıkmıştı. Araştırdılar. Anladılar ki: Mübarek zırhını "az arpa" karşılığında rehin vermişti o Yahudi'ye. *** Efendimiz, çok da merhametliydi. Kendisini öldürmek isteyenleri bile affeder, hatta hayır dua ederdi onlar için. *** Nitekim Hazret-i Ömer bir gün "Anam babam yoluna feda olsun yâ Resulallah! Ne kadar merhametlisin ki; nübüvvetini inkâr ettiler, seni Mekke'den çıkardılar, üzerine saldırıp dişini kırdılar da yine onlara bir bedduada bulunmadın, hatta hayır dua ettin" dedi. *** Yine bir harpten dönülmüştü. Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), ganimet mallarını dağıtıyordu. O esnada biri geldi. Bu, cahil bir köylü idi. Efendimize yaklaştı. Laubali bir tavırla "Ganimet taksiminde adaletli ol!" dedi. *** Efendimiz, onun bu sözünü işitti. Fevkalade üzüldü! Ama yine kızmadı. Hoş gördü onu. Ve yumuşaklıkla cevap verip "Ben adil olmazsam kim adil olur? Ben peygamber olarak adalet yapmakla mükellefim; aksi takdirde dünya ve ahiretim yıkılır" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir ahde vefa örneği

Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), ahde vefa konusunda çok titizdi. Şöyle ki: Henüz peygamberliğini tebliğ etmemişken alışveriş yapmıştı bir kişiyle. Bir miktar borçlanıp ödeme hususunda anlaştılar. Falan gün falan saatte, bir yerde buluşup ödeyecekti borcunu. *** O gün geldi. O saat oldu. Efendimiz, anlaştıkları yere gitti. Ama adam yoktu ortalarda. *** Ertesi gün yine gitti. Adam yine yoktu... O yere gelmemişti. Üçüncü gün yine gidip aynı yerde bekliyordu ki o kimse geldi nihayet. *** Ama çok mahcuptu. "Özür dilerim!" dedi. İki gün de unuttuğunu söyledi. Ama Efendimizi çok sevmişti. Peygamberlik ilan edilince koştu hemen. İlk iman edenlerden oldu. *** Yine Hayber'den dönülüyordu. Bir Yahudi kadını bir eti zehirleyip kızarttıktan sonra Peygamber Efendimize getirdi ve kendisine "Bu eti sizin için kızarttım... afiyetle yiyiniz" dedi. Efendimiz yemedi o eti. Eshabına da yedirmedi. *** Zira et zehirliydi! Onun için yemedi. Kadın, ete zehir kattığını itiraf ettiği hâlde yine cezalandırmadı onu. O da bu merhameti gördü. İnsafa geldi. Şehadeti söyleyip imanla şereflendi. >> www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir vefakârlık örneği

Âlemlerin Efendisi çok vefakârdı. Mesela kendisine bir hediye gelseydi "Onu filan kadına götürün. Çünkü o, Hatice'nin arkadaşıdır" buyururdu. *** Hazret-i Âişe de "Hatice'ye gıpta ediyorum. Çünkü Resulullah ondan çok bahseder, onu çok sevdiğini söylerdi... Ne zaman bir koyun kesilse onun akrabasına da gönderirdi" derdi. *** Bir gün de Habeşistan Meliki Necaşi'den elçiler geldi huzuruna. Onlara çok iltifat etti. İkramları bizzat kendisi yaptı. Sahabe-i Kiram "Yâ Resulallah! Siz yorulmayın, biz hizmet ederiz" dediler. *** Onları dinledi. Ve buyurdu ki: "Evet siz yaparsınız. Ama onlar vaktiyle Eshabıma çok hizmet ettiler. Onun teşekkürü için bu hizmeti severek yapıyorum." *** Bir gün de savaş esirleri arasında süt kardeşi Şeyma'yı gördü. Hemen tanıdı ve çok sevindi! Mübarek arkasındaki örtüyü yere serdi... Üzerine onu oturttu. Hâlini hatırını sordu. Ve kendisine "İstersen yanımda kal; istersen seni köyüne göndereyim, ama bir ihtiyacın olursa yine bana gel!" buyurdu. *** Resulullah Efendimize doksan bin altın hediye gelmişti. Hiç bekletmeden tamamını Eshaba taksim etti. Sonra biri daha geldi. Ama altın kalmamıştı. Ona "Her neye ihtiyacın varsa git benim namıma satın al, ben sonra öderim" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com

.Bir şartla inanırım!

Bir gün Sevgili Peygamberimiz, Kureyş'ten birini imana davet etti. Adam dedi ki: "İman ederim, ama bir şartla." *** Efendimiz sordu: "Şartın nedir?" Cevabında "Geçen gün Müslüman bir komşumun kızı vefat etti... Ben onu çok seviyordum. O kızı diriltirsen iman ederim" dedi. *** Efendimiz "Pekâlâ" buyurdu. Birlikte kabristana gittiler. Efendimiz kabre yaklaştı. Ve o kızı ismiyle çağırdı. Kız dirilip çıktı mezardan. *** Efendimiz "Ey kızım! Dünyaya geri gelmek ister misin?" diye sordu. Kızdan cevap geldi: "İstemem yâ Resulallah!" "Niçin kızım?" "Çünkü burası baba evimden daha rahat yâ Resulallah! Ben buraya gelince öğrendim ki müminin ahireti dünyasından hayırlıymış" dedi. *** Adam buna şahit oldu Hem gözleriyle gördü. Kulağıyla da işitti. Ve bütün hücreleriyle Kelime-i şehadeti söyleyip Müslüman oldu. *** Bir gün de Efendimiz "Ey Eshabım! Allahü teâlâdan hayâ ediniz!" buyurdu. "Yâ Resulallah! Allah'tan hayâ etmek/utanmak nasıl olur?" dediler. Cevabında: "Bir kimse ki yedi âzâsını haramdan korur; Allah korkusu ile her günahtan kaçar, ölümü unutmaz ve hep ahireti düşünür, işte Allah'tan hayâ etmek böyle olur" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com 

.Onu ilk gördüğüm gün

1962 senesiydi. Abim Lütfü Uyan, beni Enver Abi ile tanıştırmak istedi ve bir sabah Eminönü'nden Boğaz vapuruna binip, Beylerbeyi'ne gittik. Evine varıp kapıyı çaldık. Pazara çıktığını öğrenince, pazara yöneldik. O arada ileriden bir gencin bize doğru gülümseyerek geldiğini gördüm. Sevinç içinde gelip önce ağabeyime sarıldı, sonra bana. Ama ne muhabbet! Şaşırıp kaldım. Kolumuza girip eve götürdü. Yemek yedik, sohbet ettik. Sonra izin isteyip kalktık. Buraya kadar tamam. Asıl anlatacağım, bundan sonrası. Biz Allaha ısmarladık deyip çıktık. Baktım, o da bizimle beraber çıktı ve iskeleye kadar bizimle geldi. Biz bilet alıp turnikeden geçtik. Baktım, o da geçti. Hiçbir şey anlamadım. Bize, vapurun dışını gösterip "Şuraya oturun" dedi. Öyle yaptık. Vapur kalkıncaya kadar bize sevgiyle, muhabbetle gülümseyerek baktı durdu. Nihayet gemi kalktı. Ama biz bakışmaya devam ettik. Gemi iyice uzaklaştı. Öyle ki, Enver Abiyi nokta gibi görüyorduk. Ama o, hiç yerinden ayrılmadı. Ta ki artık onu göremez olduk. Abim bana döndü ve "Enver Abiyi nasıl buldun?" dedi. Cevap veremedim. Zira aklım şaşmıştı, şoktaydım. Ben 17 yaşındaydım, abim 20. Enver abi de 22 olmalıydı... Cumartesi günü cenazeden döndüğümüzde Mücahid Bey Holding merkezindeki mescitte bizlere yaptığı kısa konuşmada "Babam, hepinizi aşk derecesinde seviyordu" demişti. Benim, deminden beri anlatmak istediğimi bir cümlede özetledi. Bilvesile Enver Abimizin muhterem hanımefendisi Dilvin Ablamıza, kıymetli oğlu Mücahid Beye ve eşi Aslıhan Hanıma, biricik torunu Ayşe Nazlı'ya, sevgili yeğeni Ferruh Beye ve eşi Didem Hanıma ve bütün akraba ve sevdiklerine başsağlığı ve sabr-ı cemil diliyorum. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Asıl ismi İskender'dir

Zülkarneyn aleyhisselam, ya peygamber veya velidir. Kur'ân-ı kerimde adı zikredilir. Asıl ismi İskender'dir. Dünyanın en doğusuna ve en batısına kadar gittiği için İskender-i Zülkarneyn namıyla anılmıştır. *** Hazret-i İbrahim ile haccetti. Onun elini öpüp duasını aldı. Hızır aleyhisselam, teyzesinin oğluydu. Onu ordusuna kumandan tayin etti. *** Ye'cüc ve Me'cüc kavminin insanlara zarar vermelerini önlemek için taş ve demirden bir set yaptı. Asya ve Avrupa'ya hakim oldu. O yerlere İslam'ı yaydı. Kâfirlerle savaştı. Vefat edince Mekke'de defnedildi. *** Kureyş müşrikleri Resulullah Efendimize inanmadılar. Ona muhalefet ettiler. Ve imtihana kalkıştılar. Medine'de Yahudiler vardı. Onlardan yardım istediler. *** Onlar da "Ona, Eshab-ı Kehf'i, Zülkarneyn'i ve ruhu sorun. Bunlardan haber verirse peygamberdir, O'na uyun. Cevap veremezse yalancıdır, istediğinizi yapın" dediler. *** Resulullah kimseden ilim öğrenmemişti. Okuması yazması yoktu. Allahü teâlânın kendisine vahyettiği/bildirdiği şeyleri insanlara anlatıyordu. Eshab-ı Kehf'i, ruhun mahiyetini ve Zülkarneyn'i henüz öğrenmemişti. Müşrikler sorunca, Allahü teâlâ Kehf suresini gönderdi. (Devamı yarın) >> www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sen bana yardım et!"

(Dünden devam) Kehf suresinde Zülkarneyn aleyhisselam şöyle anlatılır: Hak teâlâ, Zülkarneyn'i, insanlara emir ve yasaklarını tebliğ ile vazifelendirdi. O da Rabbine niyaz edip "Yâ Rabbî! Bu işi nasıl yapacağımı bilmiyorum, sen bana yardım et" dedi. *** Hak teâlâ buyurdu ki: 'Sana kuvvet veririm. Göğsünü açarım. Zor şeylere gücün yeter. Anlayışını açarım. Kolayca anlarsın. Kulağını açarım. Uzaktakileri işitirsin. Basiretini genişletirim. Her şeye nüfuz edersin. Tedbirli olmak istidadı veririm. Her şeyi sağlam yaparsın. İstediğin her şeyi ihsan ederim. İstediğine kavuşursun. Ayağını sağlam bastırırım. Sana heybet veririm. Kimse sana kötü gözle bakamaz. Ben sana yardım ederim. Hiçbir şey sana zarar veremez. Seni kuvvetlendiririm. Hiçbir şeye yenilmezsin. Kalbine kuvvet veririm. Hiçbir şeyden korkmazsın. Aydınlığı emrine veririm. Karanlık, sana hizmet eder. Onları senin askerin yaparım. Nur, önünde yol gösterir. Karanlık seni muhafaza eder' *** Hak teâlâ Ona ihsan eyledi. Bulutları emrine verdi. İlim ve kudret ihsan etti. Ona iki sancak ihsan etti. Gece beyaz sancağı açsa, önü aydınlık olurdu. Gündüz siyah sancağı açsa, düşman karanlıkta kalır, kendi tarafı aydınlık olurdu. (Devamı yarın) >> www.gonulsultanlari.com Tel: (0 21

.Düşmana galip gelirdi

(Dünden devam) Hak teâlâ ona yardım ederdi. Düşmana galip/üstün gelirdi. Bir sefere çıksaydı. Önü aydınlık olurdu. Arkası karanlık olurdu. Düşmanları göremezdi. Az zamanda memleketi genişledi. Allahü teâlânın emir ve yasaklarını bütün dünyaya yaymaya çalıştı. *** Önce batıya yürüdü. Kâfirleri hak dine davet etti. İnananlara ikram etti. İnanmayanlarla harb etti. Meskûn yerlerin sonuna vardı. Artık karalar bitmişti. Deniz başlamıştı. Güneşin batma vaktiydi. *** Orada bir kavim buldu. Ama insanları kâfirdi. Deriden elbise giyerlerdi. Balık cinsinden şeyleri yerlerdi. Değişik dille konuşurlardı. Güçlü kuvvetli insanlardı. Acayip tabiatları vardı. *** Onları imana davet etti. Bir kısmı imanla şereflendi. Bir kısmı yüz çevirdi. İman etmeyenlerin üzerine yürüdü. Onları karanlık içinde bıraktı. Fevkalade şaşırdılar. Ne yapacaklarını bilemediler. *** Kalpleri döndü. Allahü teâlânın varlığına ve birliğine iman edip O'nun emir ve yasaklarına canla başla tabi olacaklarına söz verdiler. O da bunlardan bir ordu kurdu. Arkasını karanlıkla emniyete aldı. Beyaz bayrağı açtı. Önünü aydınlattı. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İbrahim aleyhisselamla görüştü

(Dünden devam) Zülkarneyn aleyhisselam, rastladığı her millete hak dini anlattı. İmana ve ibadete çağırdı. İman etmeyenleri cezalandırdı. Yaya olarak hacca gitti. İbrahim aleyhisselamla görüştü. Ve hayır duasını aldı. Nasihatlerine mazhar oldu. *** Sonra doğuya yöneldi. Güneşin ilk ışıklarının vurduğu en uçtaki kara parçasına ulaştı. Onları da hak dine davet etti. Sonra kuzeye sefer yaptı. İki dağ arasına geldi. Kalabalık bir kavimle karşılaştı. Bilmediği bir dille konuşurlardı. *** Allahü teâlânın ihsanıyla sözlerini anladı. O kavmin bir padişahı vardı. Zülkarneyn'i iyilikle karşıladı. Hak dini kabul etti. Kavmini de ettirdi. Ona Ye'cüc ve Me'cüc'den şikâyet etti. Birlikte set yaptılar. *** Velhasıl Zülkarneyn aleyhisselam, Allah'ın yardımıyla doğu, batı ve kuzeydeki bütün ülkeleri fethetti. Vazifesini bitirdi. Askerine izin verdi. Kendisi de uzlete çekildi. Allahü teâlâya ibadet ederdi. *** Sonra da vefat etti. Mekke civarındaki Tehame dağlarında bir yere defnedildi. Vefat etmeden önce yakınlarına "Vefat edersem usulüne uygun yıkayıp kefenleyin. Sonra tabuta koyun ama kollarım dışarıda sarkık kalsın. Hazinelerimi de katırlara yükleyin" diye vasiyette bulundu. (Devamı yarın) > 

.Halkına karşı mütevazıydı

(Dünden devam) Söyledikleri aynen yapıldı. Bunu, bir âlime sordular. Şöyle açıkladı: "İskender-i Zülkarneyn, bu vasiyetiyle 'Arkamdaki ordularımla bütün dünyaya hâkim oldum. Sayısız hizmetçilerim ve hazinelerim vardı. Fakat gördüğünüz gibi mezara eller boş gidiliyor. Dünya malı dünyada kalıyor. Siz ahirette de faydalı olacak işleri yapın' demek istedi." *** O, beyaz-kırmızı benizliydi. Orta boyluydu. Güzel ahlaklıydı. Halkına karşı mütevazıydı. Adalet sahibiydi. Çok ihsanlara kavuştu. Gaza ve cihadda çok gayretliydi. *** Dünyaya rağbet etmezdi. Haramdan sakınırdı. Elinin emeğini yerdi. Alnının teriyle geçinirdi. Kendi eliyle zenbil/sepet örerdi. Bunun kârıyla geçinirdi. Artanını fakirlere verirdi. *** Zülkarneyn aleyhisselam, Ye'cüc ve Me'cüc kavminin zararlarına mâni olmak için bir set yaptı. Bunu, Asya'nın kuzey doğusundaki mümin Türklerin ricası üzerine inşa etti. Bu set, iki dağ arasında olup taş ve demirdendi. Bugünkü Çin Seddi'nden başkadır. *** Bu seddin yapılmasına sebep olan ve kıyamete yakın seddi yıkıp yeryüzüne dağılacak olan bu kavmin nasıl olduğu; özellikleri, üremeleri, dünyaya yayılışları ve yok olmaları gibi hususlar, ayet-i kerime ve hadis-i şeriflerde bildirilmiş ve İslâm âlimlerinin eserlerinde anlatılmıştır...

.Bir gecelik ameline...

Hazret-i Ömer (radıyallahü anh), bir gün eshaba "Ebu Bekir'in bir gecelik ameline; ömrüm boyunca işlediğim bütün iyi amellerimi, mümkün olsa değişirim" buyurdu. Eshab bunu işittiler. Çok merak ettiler. Ve "Yâ Emir-el müminin! Ebu Bekir'in bir gecelik ameli neydi?" diye sordular. *** Hazret-i Ömer, cevaben "Peygamberimize hicret etmesi emrolundu. Ebu Bekir, Resulullah'a yol arkadaşı oldu. Resul aleyhisselamla ikisi Mekke'den çıkıp Medine'ye teşrif buyurdular. Bundan büyük devlet bir kimseye nasip olmamıştır, bundan sonra da olmaz" buyurdu. Eshab bunu dinlediler. Ve onu tasdik ettiler. *** O, şöyle devam etti: "Yine Efendimiz ahirete göçünce Arapların çoğu mürted oldu/dinden çıktı. Ebu Bekir, bunlarla savaşı emretti. Ben, kendisine 'Ey Resulullah'ın halifesi! Bu mürtedlere birkaç gün mühlet verseniz/zaman tanısanız olmaz mı?' dedim. Kabul etmedi. Zira kararlıydı. Bana döndü ve 'Yâ Ömer! İslam dini kuvvetlenmiştir, şimdi geri dönüş yoktur. Allahü teâlâ Maide suresinin üçüncü ayetinde mealen (Bugün dininizi ikmal ettim; üzerinize olan nimetimi tamamladım ve size din olarak İslamiyeti vermekle razı oldum) buyurmuştur' dedi. *** Ve ilave edip 'O Allah hakkı için ki O'ndan gayri İlah yoktur; ben o mürtedlere/dinden çıkanlara bir an eman vermem ve onlarla kılıçtan başka bir şeyle konuşmam!' buyurdu." > 

.Ben vefat edersem..."

Cabir bin Abdullah (radıyallahü anh) rivayet eder: "Ebu Bekr-i Sıddık'ın vefatı yaklaştı. Yakınlarını çağırdı. Onlarla sohbet etti. Ve vasıyet olarak 'Ben vefat edersem cenazemi Ravda-i mübarekin kapısına götürün ve kapısını çalın. Eğer kapı kendiliğinden açılırsa beni oraya defnedin' buyurdu. *** Dediği gibi yaptık. Ravda'ya götürdük. Ve kapısını çalarak 'Yâ Resulallah! Ebu Bekir kapıdadır, yanınıza defnolunmak ister' dedik. Kapı kendiliğinden açıldı ve 'Onu yanımıza defnediniz!' sesini duyduk." *** Hazret-i Ebu Bekir, son hastalığında buyurdu ki: "Hilafeti kime bırakacağım konusunda istihare ettim/hayırlısını istedim. Allahü teâlâdan diledim ki bana rızasına uygun olanı versin. Sizler de bilirsiniz. Yalan söylemem. Hiçbir akıllı kimse de Allahü teâlâya kavuşma vaktinde kendine iftira yapılmasını arzu etmez ve Müslümanları aldatmayı uygun bulmaz." *** Eshab onu dinliyordu. Söz için izin istediler. Ve "Ey halife! Hiç kimsenin; doğruluğunuzda şüphesi yoktur, muradınızı/istediğinizi söyleyin, size bütün kalbimizle inanıyoruz" dediler. Çok memnun oldu. Ve şöyle anlattı: "Rüyamda Resûl-i ekremi gördüm. İki beyaz kaftan giymişti. Sonradan yeşil oldular. Ve parlamaya başladılar. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Ben de sizi çok özledim"

(Dünden devam) Hazret-i Ebu Bekir rüyasını anlatıyor: "Resulullah Efendimizin iki tarafında, iki uzun boylu kimse vardı. Çok güzel yüzlüydüler! Bakana sürur/neşe verirlerdi... Resul aleyhisselam, benimle müsafaha edip mübarek elini benim göğsüme koydu. Üzüntüm gitti. Ve rahatladım. Bana bakıp 'Yâ Eba Bekir! Sana kavuşma arzumuz artmıştır, vakti geldi ki bizden yana gelesin' buyurdu. *** Ben duygulandım. Sevinçten ağladım! Ve kendilerine dönüp 'Ben de sizi çok özledim yâ Resulallah!' dedim. Memnun oldular. Bana doğru döndüler. Ve sevgiyle bakıp 'Yâ Eba Bekir! Yerine; bu ümmetin adil ve sadıkı, yerde ve gökte herkesin rızasını kazanmış, zamanının temizi olan Ömer bin Hattab'ı geçir!' buyurdu. *** Yanında iki kişi vardı. Bana onları gösterip 'Bu ikisi; senin dünyada vezirlerin, vefatında yardımcıların, cennette komşularındır' buyurdu. Buna çok sevindim! Efendimize döndüm. Ve o iki nurlu kişiyi işaret ederek 'Yâ Resulallah! Anam-babam sana feda olsun, bunlar kimlerdir ki bir benzerini görmedim' dedim. *** Efendimiz cevaben 'Bunlar Cebrail ve Mikâil'dir' buyurup ayrıldılar. Ben de uyandım. Gördüm ki; yüzüm, gözyaşlarımdan ıslanmış, aile efradım/eşim ve çocuklarım başucumda toplanmış ağlaşırlardı..." > 

.Öyle zannederim ki!..

Hazret-i Ebu Bekir (radıyallahü anh), son hastalığında evlatlarını; Hazret-i Âişe'ye ısmarlayıp iki oğlan, iki kız vasıyet eyledi. Hazret-i Âişe şaşırdı. Ve "Babacığım, benim bir kız kardeşim var, diğer kız kardeşim hangisidir?" diye sordu. *** O, kızına sevgiyle bakıp "Hanımım hamiledir, öyle zannederim ki doğurduğu kız olur" buyurdu. Gerçekten kız evladı oldu. *** Ebu Bekr-i Sıddık halife olduğunda Yemame vilayetinde Müseyleme adında bir yalancı, peygamberlik dâvâsında bulundu!.. Hazret-i Ebu Bekir; Sahabe-i kiramı onun üzerine gazaya/harbe gönderdi. Büyük cenk oldu. Ve onu öldürdüler! *** Müseyleme cenginde Kur'ân-ı kerim hafızları öldürüldüğü için Eshab-ı kiram; Kur'ân-ı kerimin yeryüzünden kalkacağını düşündüler. Çok korktular! Ve endişe ettiler. Allahü teâlâ, Hazret-i Ömer'in kalbine, Kur'ân-ı kerimi bir araya toplayıp bir mushaf/kitap hâlinde yazılmasını ilham eyledi. *** O da hemen kalkıp Hazret-i Sıddık'a gitti ve bu durumu ona arz etti. Hazret-i Ebu Bekir cevaben "Habîb-i Ekrem Kur'ân-ı kerimi toplamadılar, toplayın diye emir de buyurmadılar" dedi. *** Ama sonra fikri değişti. Hak teâlâ, onun kalbine de "Hayır ve iyilik, Kur'ân-ı kerimi toplayıp bir mushaf/kitap hâlinde yazmaktadır" diye ilham eyledi. > www.gonulsultanlari.com

.Bu iş ağır geldi bana!.."

Zeyd bin Sabit (radıyallahü anh) şöyle anlatır: "Hazret-i Sıddık beni istemiş. Kalkıp huzuruna vardım. Hazret-i Ömer de oradaydı. İkisi de Kur'ân-ı kerimi bir yere cem etmeyi/toplamayı bana teklif ettiler. *** Bu iş bana ağır geldi! Hatta dağlardan bile. Cesaret edemedim. Bir nice gün sonra Allahü teâlâ benim kalbime de ilham eyledi ki: "Hayır ve iyilik, Kur'ân-ı kerimi cem etmekte, bir araya toplamaktadır." *** Ben vahiy kâtibiydim... Cibrîl-i Emin'in; Hazret-i Peygambere en son âyet-i kerimeyi kıraat ettiklerinde/okuduklarında bile orada idim. Derhâl harekete geçtim. Çok hayırlı bir işti. Tahta ve kâğıtlarda; taş ve ağaçlarda yazılanları ve Eshabın hafızasında olanları toplayıp Resûl-i Ekrem'in buyurduğu tertip/sıra üzere yazdım. *** Sonra Halifeye götürdüm. Çok memnun oldu! Ona 'İlk Mushaf' dediler..." ** Ali bin Ebi Talib (radıyallahü anh), "Hazret-i Ebu Bekir, insanlar arasında en büyük sevaba kavuşmuştur... Çünkü Kur'ân-ı kerimi toplu hâle ilk getiren odur" demiştir. *** İlk Mushaf yazıldı. Büyük hizmet oldu. Bu mushaf Hazret-i Ebu Bekir'in yanında kaldı... O ahirete göçünce Hazret-i Ömer'in yanında durdu. O da vefat edince Resulullah'ın zevcesi ve Hazret-i Ömer'in kızı Hazret-i Hafsa'nın yanında durdu. > www.gonulsultanlari.com T

.Öküz konuşuyor!..

Efendimiz buyurdu ki: "Bir adam öküzünü sürüp giderdi. Adam yoruldu. Ve öküze bindi. Allahü teâlânın izniyle öküz dile gelip fasih lisanla 'Biz binilmek için değil, ancak çift sürmek için halkolunmuşuz' dedi İnsanlar bunu işitti; ve hayret edip 'Sübhanallah! Öküz konuştu' dediler." *** Bunu anlattılar. Ve buyurdular ki: "Muhakkak ben öküzün konuşmasına inandım, Ebu Bekir ve Ömer de iman ettiler." Oysa onlar orada yoktu. Bunu görmemişlerdi. Buna rağmen gıyaplarında onlar için şehadette bulundular. *** Resûl-i Ekrem yine buyurdular ki: "Bir çoban kendi koyunları içinde dururdu; o sırada bir kurt koşarak geldi ve bir koyunu kapıp gitti. Çoban ise yetişti. Koyunu kurtardı. O anda kurt dile geldi ve 'Öyle bir gün gelir ki; o gün benden başka koyunlara çoban olmaz...' dedi. İnsanlar bunu işittiler. Ve 'Sübhanallah! Kurt konuşuyor' dediler." *** Resul aleyhisselam "Muhakkak ben kurdun konuşmasına iman getirdim; Ebu Bekir ve Ömer de iman getirdiler" buyurdu. Hâlbuki onlar yoktu. Bunu işitmemişlerdi. Orada olmadıkları hâlde gıyaplarında onlar için şehadet ettiler. Kurdun dediği o güne "Seb' günü" derler ki; o gün fitne ve fesat çok olur! İnsanlar koyunları sahipsiz bırakıp kurtların eline fırsat düşer. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Onlar Naim cennetindedir"

Resul aleyhisselam bir gün Eshab-ı Kiram'a "Sizin gökteki yıldızlara bakıp gördüğünüz gibi, cennet ehli de İlliyyîn ehline bakar. Ebu Bekir ve Ömer onlardandır. Lâkin onlar bu mertebeden de yükselip Naim cennetine girdiler" buyurdu. *** Enes bin Malik der ki: "Resulullah Efendimiz 'Ebu Bekir ve Ömer, cennet erkeklerinin, Enbiya ve mürselinden/peygamberlerden gayri seyyididir/büyüğüdür' buyurdular." *** Hazret-i Huzeyfe der ki: "Resulullah Efendimiz 'Şu iki kimseye tabi olun ki benden sonra halifelerimdir. Onlar, Ebu Bekir ve Ömer'dir' buyurdular." *** Enes bin Malik der ki: "Resulullah Efendimiz mescide geldiklerinde Hazret-i Ebu Bekir ve Hazret-i Ömer'den başka hiçbir sahabi başını yukarı kaldırmazdı. Yalnız o ikisi hariç. Sırf onlar kaldırırlardı. Efendimize bakarlardı. Ve tebessüm ederlerdi. Resulullah Efendimiz de onlara bakıp tebessüm ederdi." *** Resulullah Efendimiz bir gün mescide geldiler. Hazret-i Ebu Bekir ve Hazret-i Ömer de vardı. Biri sağındaydı. Biri de solunda. Resulullah Efendimiz aralarındaydı ve bu iki büyük sahabinin ellerinden tutarak "Kıyamet gününde biz üçümüz kabirlerimizden böylece kalkarız" buyurdular. > www.gonulsultanlari.com 

.Eğer Allah'ın Resulü isen!"

Resulullah Efendimiz'in huzuruna bir gün bir kişi geldi ve "Filan Yahudi'nin köpeği ne zaman beni görse ısırır ve elbisemi yırtar. O Yahudi'ye emredin ki köpeğine sahip çıksın" dedi.