ehlisunnnetde - F BOL 2022-2

ABDULHAMİD HAN

ABDÜLHAMİD HAN Osmanlı padişahlarının 34'üncüsü olan Sultan II. Abdülhamid Han aklı, zekası ve ilmi fevkalade üstün olan bir zattı. Batılıların ve iç düşmanların asırlar boyunca devleti yok etmek için hazırladığı yıkıcı, sinsi planlarını sezip, önlerine aşılmaz bir set olarak dikildi. Hazırlayanları ve maşa olarak kullandıkları yerli işbirlikçilerini, sahte kahramanları işbaşından uzaklaştırdı. İşte bu büyük zatın 10 şubat, 96. yıldönümü idi. Yıldönümü vesilesi ile Yıldız Üniversitesi ve İstanbul Medeniyet Üniversitesi işbirliği ile iki açık oturumdan oluşan etkinlik düzenlendi. İlk panel Abdülhamid'in sağlık politikasıyla ilgiliydi. Oturum başkanlığını yaptığım bu panelde konuşmacılar özet olarak şunları anlattılar: Prof. Dr. Hüsrev Hatemi; Abdülhamid'in çok iyi niyetli, sağlam karakterli ve vefalı bir insan olduğunu söyledi. Kendisinden çok devleti düşünürdü. 33 sene zalimlik yapmadan devleti ustalıkla idare etmişti. Ona atılan iftiralardan biri de pinti olduğuna dairdi. Bu çok çirkin bir suçlama olduğunu ifade etti. Aristokrat havada, halktan uzak yaşamamıştı. Atatürk'ün Abdülhamid'i küçümseyici veya kötüleyici bir sözünün olmadığını da ekledi. Prof. Dr. Nil Sarı ise Abdülhamid'in sağlık alanındaki eserlerinden söz etti ve bazılarının fotoğraflarını gösterdi. Abdülhamid 90 adet gureba hastanesi, 19 adet belediye hastanesi, 89 adet askeri hastane ayrıca eğitim hastaneleri, kadın hastaneleri, akıl hastaneleri açmıştı. Bu hastaneler ülkemizden Lübnan'a, Yemen'den İsrail'e, Makedonya'dan Suriye'ye, Yunanistan'dan Libya'ya, Suudi Arabistan'dan Irak'a pek çok yerleşim bölgesine yayılmıştı. Ayrıca eczaneler, hapishane, sağlık merkezleri, fakirler, acizler ve hacılar için misafirhane de pek çoktur. Müthiş bir sağlık hizmetidir bu. Maalesef tahttan düştükten sonra bu eserlerin isimleri değiştirilmiş, bazıları yıkılmış ve bir kısmı da başka alanlarda kullanılmaya başlanmıştır. Kısacası bu büyük insan unutturulmak istenmiştir. Kasımpaşa, Haydarpaşa, Gülhane ve Mektebi Tıbbiye-i Şahane adlı eğitim ve üniversite hastanelerini açan da Abdülhamid olmuştur. Doç. Dr. Adem Ölmez ise Abdülhamid Han'ın özellikle eğitim, sağlık, ulaşım ve asayişe önem verdiğini anlattı. Zamanında yeni bulunan aşıları ülkeye getirmiş, aşı ve kuduz hastalığı üzerine merkezler kurmuş, Bimarhaneleri yani akıl hastanelerini ıslah etmiştir. Akıl hastalarına zincir kullanımını yasaklayarak bugün bile saldırgan hastalarda kullanılan gömleği yerine koymuştur. Dr. Şerif Esendemir konuşmasına Necip Fazıl'ın, "Abdülhamid'i anlamak her şeyi anlamak olacaktır." sözleriyle başladı. Abdülhamid'in tren yolları, bakteriyolojihane, cami ve mektepler yaptırdığını, çağına uygun yaşlılık politikası izlediğini, habitat yani biyosferi merkezi alan ekolojik politikaya önem verdiğini anlattı. Bunları dinlerken aklıma hep başbakanımız Recep Tayyip Erdoğan çağrışım yaptı. O da ülkeye duble yollar, hızlı trenler, Marmaray, üçüncü boğaz köprüsü, çok sayıda havaalanı gibi sayılamayacak eserler hediye etti. Sağlık alanında yeni hastaneleri hizmete açtı. Sağlık hizmetlerini halka yaydı. Eğitim alanını pek çok üniversite, sayısız derslik ve binlerce yeni öğretmenle destekledi güçlendirdi. Kısacası Abdülhamid'in çağdaş bir takipçisiyle karşı karşıyayız. Abdülhamid Han'ı nasıl ki bir takım vicdansız, merhametsiz ve acımasız kişiler, iç ve dış düşmanların oyununa gelerek, maşası olarak bir saray darbesi ile düşürdülerse aynı komplo şu an başbakanımıza karşı düzenlenmektedirler. Bu ülkeye hizmet etmek bazılarının gözüne batmakta ve ellerinden geleni yapmaktadırlar. Rabbim Başbakanımızı korusunu2026

ehlisunnnetde

Erdoğan neden hedefte?
#Yazarlar#Fuat Bol#Çerçeve

Ekim 28, 2020 06:292dk okuma

On sekiz yıldır girdiği her seçimi kazanıp tek başına iktidarını sürdüren Sayın Erdoğan, iç ve dış mihrakların neden hedefindedir? Siyaset s.aikıyla içeridekileri anlamak mümkünse de dışarıdakilerin tekmilinin birden cephe almalarının temelinde derin manalar olsa gerektir.
Haberin Devamı

Öyle ya, ABD Başkan adaylarından Biden, Erdoğan’ı iktidardan alaşağı edebilmek için Türkiye’deki muhalefetin desteklenmesi gerektiğini niçin söylesin? Dünyanın öbür ucundaki bir başkan adayının Sayın Erdoğan’la ne alışverişi olabilir?

Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, “Biz Avrupalılar Erdoğan ve hükümetine karşı açık ve sert olmalıyız” derken hangi dertten mustariptir? Hollandalı bir parti lideri müsveddesinin, Erdoğan’a karşı öz ciğerinin ufunetini kusması hangi saikledir? Azerbaycan Cumhurbaşkanı’na telefon eden çeşitli ülke liderlerinin “Sizin arkanızda Erdoğan var!” deyip aba altından sopa göstermeleri nedendir? Türkiye, Akdeniz’de kendi hak ve menfaatlerine sahip çıktı, Suriye sınırındaki tehlikeleri bertaraf etti, FETÖ-PKK ve diğer terör örgütlerinin belini kırdı ve daha önemlisi, kendi kabuğunu kırıp atağa geçti diye çıldıracak gibi oluyorlar.

Dışarıdaki Erdoğan karşıtı güçlere dikkat ederseniz, ortak noktalarının emperyalizm olduğunu görürüz.

Erdoğan iktidarlarında Türkiye çehre değiştirdi, Cumhuriyet tarihi boyunca yapılabilenlerin 3-5 ve hatta on misli işler yapıldı. Ayrıca bir de yapılamayanlar vardı, dışarısı tarafından el atmamız sakıncalı görülen sahalar vardı.

Bunların başında da savunma sanayisi gelmekteydi. Sayın Erdoğan bu sahaya da el attı ve ülkemiz adına çok büyük başarılar elde etti.

Türkiye’nin güçlenmesi ve meydan okumasıyla beraber, emperyalist güçler artık dünyayı, özellikle de eski sömürgelerini (başta Afrika) “köpeksiz köy görüp değneksiz dolaşamıyorlar”.

Belli ki Türkiye bu şahlanışıyla emperyalizmin kovanına çomak soktu.

Bütün bunlardan dışarıdakiler rahatsız da içeridekilere ne oluyor?

Onların da hedefinde Erdoğan var; onlar da biliyor ki Erdoğan siyasette oldukça kendilerine ekmek yok.

Türkiye’nin hemen her sahadaki şahlanışıyla, sittin senedir iktidar yüzü görmeyen içeridekilerin bir sittin sene daha iktidar yüzü görebilecekleri şüpheli.

Bu durumu en iyi Kılıçdaroğlu biliyor ve o yüzden Cumhurbaşkanlığı’na aday olmayı aklının ucundan bile geçirmiyor, geçiremiyor. Çünkü Erdoğan’ın karşısında seçilemeyeceğini biliyor.

Bu yüzden hiç değilse milletvekilliğinden olmayalım deyip aday dahi olmuyor.

Abdullah Gül’ü sevdiğinden ve takdir ettiğinden değil, Erdoğan’ı düşürebilmek için kullanışlı gördüğü Gülgillerde ısrar ediyor.

Düne kadar Erdoğan’ın kılıcını sallayan bu ‘kullanışlı’ tiplere hayret etmemek lazım. Çünkü iyilik yapılan kişi ona layık değilse, diğer bir deyişle ‘yediği kaba pisleyen nankör’ ise, iyilik yapana mutlaka kötülük yapacaktır.

Belli ki onların da kin ve öfkeleri ‘davalarını’ örtüyor, unutturuyor ve inkâr ettiriyor.

Bu arada, Türkiye’deki siyasi tabloyu iyi okuyup gereğini yapan tek bir muhalefet lideri var: Sayın Devlet Bahçeli.

Sayın Bahçeli, Türkiye’yi bu denli kuşatılmışlıktan başkanlık sisteminin çıkarabileceğini gördü ve bunu iktidara önerdi. El ele vererek Türkiye’yi patinaj yapmaktan kurtardılar. Bu yeni sistemde muhalefet partilerinin iktidara gelebilme umutları büsbütün tükendi.

Zira parlamentoda çoğunluk elde etseler bile iktidar olamayacaklar.

İktidarın başkan seçilmekle elde edileceğini bile bilmiyorlar.

Bu şaşkınlıkla, başkanlığa aday bile olmuyorlar.

.

Hak, hukuk, adalet mi dediniz?
#Yazar#FUAT BOL#Macron

Ekim 26, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Hak, hukuk ve adalet kavramları yalnızca sözcüklerde kaldı, zira bunların hakikatlerinin, işlevsel yansımalarının sırra kadem bastığı, onlarca ve hatta yüzlerce yıl oldu.
Bugün gelinen noktada, güçlü konumda olan dünyanın sözde en medeni(!) ülkeleri -ki bunların hiçbirisi Müslüman değildir- başta Türkler olmak üzere tüm Müslümanlara insan gözüyle bakmamaktadırlar.

Ne demek istediğimizi, İsrail’in ve Ermenistan’ın çoluk çocuk demeden işlemekte olduğu sivil katliamlarında görebilirsiniz. Bir hayvan katli için ayağa kalkan insanlığın, bunca Müslüman katliamları karşısındaki sessizliğini başka ne ile izah edebiliriz?

Bu denli bir düşmanlık, Müslümanların şahıslarından ziyade inanç sistemleri olan İslam dininedir. Bunu da saklamıyorlar; kimileri TV ekranlarından bu durumu dünyaya haykırmakta, kimi soysuzlar da bu dinin kutsal kitabı olan Kuran-ı Kerim’i meydan yerinde yakmakta bir beis görmüyor.

Fransa Cumhurbaşkanı Macron’un İslamiyet’i dizayn etme küstahlığını hayretle izliyoruz.

Almanya’daki camiye saldırı, İslam düşmanlığı değil de nedir?

Siz hiç İncil’i veya Tevrat’ı yakan veya bunlara dil uzatan bir Müslüman gördünüz mü?

Peki kutsal kitap yakan mı, yoksa kutsal kitaplara saygılı olan mı daha medeni?

Bilmeliyiz ki onları razı edebilmenin tek bir şartı var: Onlardan olmak, İslamiyet’i bırakıp Yahudi veya Hıristiyanlık dinine girmek.

Bu hali Allahü Teala da bildirmektedir: “Sen onların dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hıristiyanlar da senden asla memnun (razı) kalmayacaklardır.” (Bakara suresi, 120. ayet meali)

Bakınız Bulgarlar ve Macarlar aslen Türk olmalarına rağmen Hıristiyanlığı seçtiklerinden dolayı kabul görüyorlar.

O yüzden diyoruz ki, Türkiye olarak AB’nin kapısında boşuna oyalanıyoruz. Onlardan olmadıkça bizi almazlar.

Ve adeta bizimle alay ediyorlar.

AB’ye üye tek bir devlet bile istemese oraya giremeyiz. dün Yunanistan’ı kullanıyorlardı, bugünse G. Kıbrıs Rum yönetimini kullanıyorlar.

Kıbrıs’ta barış ve çözüm için onca uğraşıldı, Türkiye ve Kıbrıslı Türkler Annan Planını kabul etti. Rum yönetimi ise reddetti. Buna rağmen ve AB müktesebatına aykırı olarak Güney Kıbrıs’ı birliğe aldılar.

Türkiye’nin birliğe girişini de onun eline verdiler.

Bunca yanlıştan, bunca hukuksuzluk ve adaletsizlikten sonra gelin de AB’ye girin ve Kıbrıs’ta çözüm üretin!

Kıbrıslı Rumlardan ve Yunanistan’dan anlayış beklemek beyhudedir. AB üyeleri olarak tüm kozları ellerinde bulunduruyorlar ve asla çözüme yanaşmıyorlar.

Yanaşmazlar da...

Bu saatten sonra yapılması gereken şey, KKTC’yi uluslararası tanımaya açmaktır.

Tarihe not düşmesi için bu durumu bir kez üzülerek burada yazıyoruz: KKTC’nin tanımasını vaktiyle Türkiye engellemişti. Bunu bana bizzat Rauf Denktaş söylemişti. “Pakistan, KKTC’yi tanıyacaktı, Türkiye mani oldu” dedi.

Ama Türkiye, artık o eski Türkiye değildir.

Boşuna akıntıya kürek çekmenin de manası yok; oynamakta oldukları oyunlarda oyalanmanın manası da yoktur.

Onların anlayacağı dil budur ve o dil, zorla kabullendirmektir.

Zira zor, oyunu bozar!

.

İstifa için ne bekliyor?
#Yazar#Engin Yıldırım#FETÖ

Ekim 24, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Malum, Anayasa Mahkemesi 1960 darbesi sonrası oluşturulan 1961 anayasasının bir ürünüdür.
Geçen bu altmış dokuz yıllık serencamında, sicili hiç iyi değildir.

Bir devletteki mahkemeler, o devletin milleti adına karar verirler. Ama gelin görün ki bizim Anayasa Mahkemesi’nin verdiği kararlardan halkımız, kahir ekseriyetiyle hoşnut değildir.

Hatta birçok kez millete rağmen kararlar alınmıştır.

Yine malum, bizim demokrasimiz darbelerle maluldür. Darbe öncesi ve sonrasındaki uygulamalarda yargının, bu meyanda Anayasa Mahkemesi’nin vebali az değildir.

Bu ülkede darbeleri her ne kadar asker yaptıysa da asker bu aşağılık eylemin icazetini yargıdan almıştır. Ve hatta yargı, diğer paydaşlarıyla el ele vererek darbeleri teşvik etmiştir.

Darbelere Genelkurmay Başkanlığı’nda sabahlara kadar yanan ışıklar sonucunda karar verilmiş ancak aynı mahalle, yargı mensupları, bu kez gündüz gözüyle gidip tekmil vermişlerdir.
Darbeci askerler karşısında bu denli hizalanmanın, yargıcın düğmesiz cübbesiyle izahı kabil mi?

Malum, FETÖ’nün en yoğun yuvalandığı yerlerden biri de yargıdır. Dört bin dolayında hâkim ve savcı, FETÖ’cü oldukları gerekçesiyle meslekten men edildi. Daha geçen gün, görevde olan 11 hâkimin FETÖ’cülükten görevlerine son verildi.

Anayasa Mahkemesi de FETÖ’cülükten nasibini almıştı, ByLock kullandığı tespit edilen iki üyenin FETÖ’cü olduğu kanıtlandı ve bunlar kurumdan ihraç edildi.

Ayrıca Anayasa Mahkemesi’nde çalışmakta olan raportörlerden 33’ü hakkında FETÖ’den işlem yapıldı. Anayasa Mahkemesi’nde çalışmakta olan raportörlerin yarıya yakını hakkında FETÖ’cülükten işlem yapıldıysa, durumun vahameti ortadadır.

İşte böyle bir Anayasa Mahkemesi’nin üyesi (Engin Yıldırım), ışıkları yanan binalarının resmini sosyal medyaya koyarak “Işıklar yanıyor” paylaşımında bulundu.

Engin Yıldırım bu paylaşımı herhangi bir zamanda yapmadı, İstanbul 14. Ağır Ceza Mahkemesi’nin Enis Berberoğlu kararı sonrasında ve adeta darbeye davetiye çıkarırcasına yaptı.

Her ne kadar sonradan maksadını aşan bir eylemde bulunduğunu ifade edip özür dilediyse de bu durumda, sıradan bir adama bile “özrü kabahatinden büyük” denir.

Ki üstelik bu kişi, sokaktaki herhangi bir insan olmayıp Anayasa Mahkemesi’nin üyelerinden biridir.

Böyle bir kişinin yapacağı tek şey istifa etmektir. Zira kendisi yüksek yargıçlık makamını işgal etmektedir, yargıçlar kararlarıyla konuşur.

Bu denli absürt eylem ve söylemleriyle değil.

İstifa, onurlu, erdemli bir duruştur ve en çok da düğmesiz cübbe giyen hukuk adamına yakışır.

Engin Yıldırım, hakkında bunca söylenen ve yazılanlardan sonra bile şu ana kadar bu duruşu sergileyememiştir.

Neden acaba?

.

Macron’un herzeleri!
#Yazar#FUAT BOL#Emmanuel Macron

Ekim 17, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Fransa, liderlik yönünden en sönük ve kifayetsiz dönemini yaşıyor.
İçeride ve dışarıda, hemen her konuda ülkesine kaybettiren Emmanuel Macron, beceriksizliğinin şaşkınlığı içinde boyundan büyük laflar ediyor.

Geçen hafta ‘ulusa sesleniş’ konuşmasını yaparken “İslam sadece kendi ülkemizde değil, bugün dünyanın her yerinde kriz içerisinde olan bir din” dedi.

Sözde mahut krizin olumsuz etkilerinden korunmak için de başta İslami eğitim olmak üzere, İslami kurum ve kuruluşların yeniden yapılandırılıp sıkı denetime tabi tutulmalarını istediğini ve bu amaçla hazırlayacakları kanunu 9 Aralık’ta parlamentoya sunacaklarını söyledi.

Şu had bilmez kifayetsiz muhterisin küstahça yavelerine bakar mısınız?

Modernlik, medenilik, asrilik hukuku adı altında gelinen şu kepaze hale ne buyurulur?

Farzı muhal fert, cemiyet ve hatta devlet bazında bir kriz yaşanıyorsa, bunda sahip olunan dinin ne suçu vardır?

Başta İslamiyet olmak üzere, bütün semavi dinler ve hatta insan eliyle oluşturulan en ilkel dinler bile mensuplarını suç işlemekten korumak için ikaz ederler.

Şu halde krizde olan İslam ya da diğer dinler olmayıp, Macron gibilerin zift dolu beyinleridir.

Vaktiyle İngiltere’nin, İspanya’nın vb boğuştuğu teröristler, Hıristiyan dinine mensuptu. Hiçbir Müslüman çıkıp da “Hıristiyanlık dini krizdedir” dedi mi?

Macron gibi ciğeri ufunet saçan bir Müslüman demiş olsa bile bu ne ifade eder ki?

Müslümanlığın, Müslümanların ve dünyadaki tüm mazlumların koruyup kollayıcısı olan biz Türklerin imparatorluğu yıkıldıktan sonra, anılan tüm bu zümreler başsız, sahipsiz ve yalnız kaldılar.

İslamiyet’i çarpıtma ve çığırından çıkarma konusunda içimizdekiler de (Müslümanlar) boş durmadı. Onlar da tıpkı Macron gibi küstahça, İslamiyet’i sözde yeniden yapılandırmaya kalktılar.

Bu nasipsizler günümüzde de boş durmuyor; işgal ettikleri ilahiyat fakülteleri kürsülerinden ve televizyon ekranlarından tek kelime ile küfür kusuyorlar.

Neymiş efendim, Kuran-ı kerim hükümlerinde ‘tarihsellik’ söz konusu imiş... Bu yüzden Mekki (Mekke’de inen ve daha çok imana ait) ayetleri kabul edebilirlermiş lakin Medeni olan (Medine’de inen ve daha çok muamelata ait) hükümler o devre aitmiş; bugün için bir geçerlilikleri yokmuş...

Yani bu aşağılık zihniyete göre Allahü Teala o hükümleri indirirken, bugünleri görüp değerlendirememiş, bilememiş; hâşâ!

Halbuki Allahü Teala “Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim; size nimetimi tamamladım; size din olarak İslamiyet’i beğendim (seçtim)” buyuruyor. (Maide, 3)

Cenab-ı Hakk, ilk insandan itibaren, tarih boyunca insanlara peygamberleri vasıtasıyla din göndermiş; bunları da sonuncusu olan İslamiyet’le en mükemmel hale getirmiş (kemale erdirmiş).

Ayrıca din (dünya ve ahiret mutluluk bildirgesi) olarak insanoğlu üzerindeki nimetini tamamladığını buyuruyor. Dolayısıyla bu son peygamberden (Muhammed aleyhisselam) sonra yeni bir peygamber ve yeni bir din gelmeyecektir.

Kıyamete kadar baki olan İslamiyet’in hükümleri geçerlidir.

İnanan inanır, inanmayan inanmaz; hiç kimse inanmaya ve inanmamaya zorlanmaz, zorlanamaz.

Bu da en güzel ifadesini Kuran’da bulmuştur: “Sizin dininiz size, benim dinim banadır!” (Kafirun, 6)

İyi de bu aziz dini çarpıtmak isteyen ve kendi arzu heveslerine göre din uydurma gayretinde olan bu aşağılık taifeye ne oluyor?

.

Bu coğrafyanın kaderi!
#Yazar#FUAT BOL#Doğu Akdeniz

Ekim 14, 2020 06:292dk okuma
Dün, üç kıta yedi iklimde hükümrandık. Bugün o görkemli imparatorluğumuzun külleri üzerinde yeşerttiğimiz Türkiyemiz de üç kıtanın kavşak noktasında, çok netameli bir coğrafyayı işgal etmektedir.

Çetin coğrafyanın ne olduğunu biz Karadenizliler çok iyi biliriz. Zira sahip olunan bir avuç arazinizde bile ayağa kalktığınızda, yuvarlanmamak için

.dik duramazsınız. Arazi öylesine meyillidir ki dengeyi sağlayabilmek için kontrollü olmak zorundasınız.

Düz arazide ayakta durmak için ayrıca bir efor sarf etmeye gerek yoktur ama meyilli (dik) arazide buna mecbursunuz.

Şu halde bu coğrafyada var olabilmek ve varlığını sürdürebilmek için çok daha güçlü olmalıyız.

Aksi halde ya uydu, kullanışlı olacağız ya da yutulup gideceğiz.

Geçen asrın başlarında bize bir kefen biçilmişti. Cihan savaşıyla imparatorluğumuzu kaybettik lakin Kurtuluş Savaşıyla biçilen o kefeni yırttık.

Yedi düvel (devlet) üzerimize çullandı; bize bırakmak zorunda kaldıkları şimdiki bu vatan topraklarını aralarında paylaşamadılar, akıllarınca dizayn ettiler ve geldikleri gibi gittiler.

Vaktiyle, Fransa imparatoru Napolyon Bonapart, “Bir gün dünya tek bir ülke olsaydı, başkenti İstanbul olurdu” demiştir.

Dünyaya başkentlik yapacak bir yeri elinde bulunduracak ülkenin güçsüzlüğü düşünülebilir mi? Daha açık ifadeyle, böylesine kıymetli bir yeri veya yönetimini güçsüz bir ülkeye bırakırlar mı? Böyle bir ülke dünyanın en güçlü ülkeleri arasında yer almak zorundadır.

Bu yüzden düşmanlarımız ve dost gibi görüNen en tehlikeli düşmanlarımız, bizi zayıflatmak için ellerinden geleni artlarına koymadılar ve koymuyorlar ve bundan böyle de koymayacaklar.

Dışarıdan direkt saldıramıyorlar ama içeriden bizi birbirimize düşürüp kırdırmak için dünyanın en güçlü terör örgütlerini kurup, eğitip donatıp üzerimize salıyorlar.

2.Dünya Savaşı’na kadar Türkiye’nin izlediği denge politikaları savaşa girmemizi önledi lakin Sovyetlerin tehditleri, İnönü’yü ABD’nin kucağına itti.

Cumhuriyet’le birlikte Türkiye, tercihini Batı’dan yana kullanmış ve o günün lider gücü olan İngiltere’nin yanında yer almıştı. 2. savaştan sonra Batı’nın yeni lideri ABD oldu, Türkiye de ister istemez onun yanında konumlandı.

Truman Doktrini ve Marshall Yardımı ve NATO ile Türkiye, tamamen ABD’nin hinterlandına girmiş oldu.

Artık savunmamızı bile NATO (ABD) üstlenecekti, bizim kendiliğimizden bir şey yapmamıza gerek yoktu! Çünkü ABD, bu denli gafleti ve hatta ihaneti içselleştiren mankurtları içimize yerleştirmişti. (FETÖ)

Aklımızı başımıza devşirmemiz gerektiren onca hengâmeye rağmen uyutulduk. Zira dost ve müttefik bilip birlikte hareket ettiğimiz ülkelerin, düşmanın ta kendileri olduklarını ve düşmanca davrandıklarını neden sonra görüp anlayabilecektik.

Seneler senesi, komünizm tehlikesine karşı ABD’nin koruma ve himayesine güvenip dayandık.

İyi de dost ve müttefik !) bildiğimiz ABD’den bizi kim koruyabilecekti?

İşte bu yakıcı sualin cevabını ancak bu günlerde verebiliyoruz.

Nasıl mı?

Irak’a, Suriye’ye, Libya’ya, Doğu Akdeniz’e, Kafkasya’ya bakın; anlarsınız!

.

Amerikan demokrasisi
#YAZAR#Fuat Bol#ABD

Ekim 12, 2020 06:302dk okuma
Paylaş

Dünyaya nizamat (sözde düzenler) veren süper güç ABD demokrasisinin ne denli kırılgan olduğunu en yetkili ağızları itiraf ediyor.

Türkiye’ye “Demokrasilerde sandık her şey değildir” diyen ABD’nin kendisi, sandığa sahip çıkamamanın endişesini yaşıyor.

Zira Trump da Biden da seçimi hileyle kaybedebilecekleri inanç ve iddiasındalar.

Bize demokrasi dersi vermeye kalkışanların hali pür melalini görüyorsunuz; ne halkın önüne koydukları sandığa sahip çıkabiliyorlar ve ne de sandıktan çıkacak sonuca itimat ediyorlar.

Televizyon ekranına çıkan her iki adayın münazarasına değil, ağız dalaşına şahit olduk.

Allah’tan en ufak bir fikir çilesine sahip olmayan bu adamlar dünyayı idare etmiyor, edemiyorlar. Çünkü kendilerinin de ifade ettiği gibi, ABD başkanlarının idaredeki rolleri ancak yüzde 5 (yanlış okumadınız, yazıyla beş) dolayındadır.

Malum ABD, çeşitli milletlerin oluşturduğu bir göçmenler ülkesidir. Bu ülkede hemen her şeyi yönlendiren lobilerdir.

İki partinin (Cumhuriyetçiler ve Demokratlar) başkan adaylarını bile bu lobiler belirler.

İşte bu lobilerin en güçlüleri (finans, silah, Yahudi, Ermeni vb) ABD derin devlet mekanizmalarını, onlar da başkanları yönlendirir.

En güçlü ve etkili lobiler Yahudilerin elindedir. Bu yüzden olsa gerektir ki, ABD mi büyük İsrail mi sorusu, münakaşa konusudur.

Sovyetlerin yıkılışından sonra rakipsiz kalan ABD’nin kendisini ve dünyayı ne hale getirdiği malum. Bizdeki tabirle, “Ne kendi etti rahat, ne âleme verdi huzur!”

Ancak hayırda da şerde de her kemalin (zirvenin) bir zevali (çöküşü) vardır.

ABD, kendi parasını cihanşümul kılarak ‘dolar’ üzerinden bir imparatorluk kurdu. Başlangıçta altın karşılığı basılan dolar, zamanla karşılıksız basılmaya başlandı.

İmparatorluğunu kaybetmemesi, bu para gücünü elinde bulundurmasına bağlı. Bu yüzden dünyanın belli başlı güçlerini (AB dahil) rakip görüyor ve her birisiyle, hemen her alanda kıyasıya savaşıyor.

ABD’nin en büyük avantajı, rakiplerinin (Çin, AB, İngiltere, Rusya, Hindistan vb) el ele verip birlik olamayışıdır.

ABD’nin başına hangi başkan seçilirse seçilsin, ülkesinin emperyal emellerini sürdürmek zorundadır. Aksi halde parlatıp tedavüle sunduğu dolarının foyası o saat ortaya çıkar ve tepetaklak olur.

Başta Çin olmak üzere, rakipleri doların yerine ikame olabilecek yeni bir para arayışındalar. Zira onlar da en az ABD kadar, ellerindeki doların altın karşılığı olmadığını biliyorlar.

Vaktiyle ‘ABD rüyası’ diye başlayan aldatmaca, yerini süratle ABD emperyalizmine bıraktı.

Aynı zoraki yaklaşım BM’nin 5’li güvenlik konseyinde de var. Malum, bu 5’li çete dünyanın toplamından daha büyük!

Hatta bunlardan her birisi, dünyanın toplamından daha büyük!

Gel de Ziya Paşa’yı hatırlama: “Böyle gecenin hayır umulur mu seherinde?”

.

Eksen
#Yazar#NATO#FUAT BOL

Ekim 10, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Son yüzyılda dünyanın geçirdiği iki büyük savaşta, birincisinin sonucunda İngiltere, ikincisinin sonucunda da ABD ve Sovyetler dünyanın eksenini belirledi.Güçlüydüler, galip geldiler ve kendi çıkarları doğrultusunda dünyayı parsellediler.

Tabiatıyla her iki parselasyonda da dünya, sömürü ve zulüm eksenleri üzerine oturtuldu.

Maddi ve manevi olarak en büyük zararı da mazlum milletler ve onların hamisi konumundaki Osmanlı, biz Türkler gördük.

Birinci savaş, imparatorluk nizamlarını (düzen) altüst etti.

Böylece devletimizle beraber dünya üzerinde kısmen de olsa var olan adalet düzenini de yıktılar.

Artık hak güçlünündü ve altta kalanlar ölmeye mahkûmdu.

Batı’da dün olduğu gibi bugün de ‘Türk’ korkusu hâkimdir. Asırlar boyunca, çocuklarını “Türkler geliyor!” diye korkuttular ve sürekli olarak “Türkler bizim şehrimizi (ülkemizi) ne zaman ‘istila’ (fetih) edecek” diye endişeyle beklediler.

Bu korku bugün de var ve bunu asla silemezsiniz.Zulüm ilelebet devam etmez. Nitekim Sovyet zulmü üç çeyrek asrı tamamlamadan bitti, bitmek zorunda kaldı. Zira koca Sovyet imparatorluğunun çatırdamasıyla dağılıp yıkılması bir oldu.

Şimdi dağılma sırası ABD’de. Amerikalılar da uzatmaları oynadıklarının farkında.

Gelinen noktada dünya, yeniden bir kuruluş aşamasında ve yeni bir eksen(ler) arayışında.

ABD, kendine tehdit olarak gördüğü yeni yükselen güç olan Çin’e karşı gardını almaya çalışıyor. Bu cümleden olarak, Çin’i çepeçevre kuşatıyor.

Tıpkı Rusya’yı ve Türkiye’yi kuşatmak istediği gibi.

Ama artık nafile, zira atı alan Üsküdar’ı çoktan aştı.

Dünya yeni bir eksene oturacak; dün olduğu gibi, devletler emperyalist güçlerin arzuları istikametinde hizalanmayacak. Zira uşaklık eden uydu devletler silinip gidecek.

Devlet gibi devlet kalabilenler hayatiyetlerini devam ettirebilecek.

Bunların başında da Türkiye gelmektedir. Türkiye’nin ekseniyse ne Doğu ve ne Batı olmayıp dünyanın dört bir tarafı olacaktır.

Bu demek değildir ki Türkiye, NATO’dan çıkmalıdır, AB’ye üye olmaktan vazgeçmelidir.

Bundan böyle NATO’nun sadece külfetini yüklenmeyecek, nimetlerine de ortak olacak.

AB, Türkiye’yi almazsa kendisi dağılacak. Türkiye AB’ye ne kadar muhtaçsa, AB de Türkiye’ye bir o kadar muhtaç.

Kader olan coğrafya da bunu söylüyor, reel politikanın gereği de budur.

Öte yandan ne NATO Türkiye’siz, ne Türkiye NATO’suz yapabilir.

Yeter ki karşılıklı hak ve menfaatler gözetilip birbirine saygı duyulsun.

Bu bugüne kadar olmadı, olamadı; bundan sonra olmak zorunda.

Zira ne Türkiye eski Türkiye ve ne de Türkiye liderliği eskiden olduğu gibi idare-i maslahatçı bir liderlik.

Suriye’de, Doğu Akdeniz’de, Libya’da, Kafkasya’da, KKTC’de alınan ve daha da alınacak mesafeler işte bu kararlı duruşun ifadesinden başka bir şey değildir.

.
Medeni dünyaya bak!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Ekim 07, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Batı emperyalizmi kurguladığı yeni dünya düzeninde işin kolayını buldu. Savaşın konseptini değiştirdi, kendi insanını ölüme atmamak için maşa kullanmaya başladı.Bunun için de vesayet savaşını model olarak seçti. Artık karıştırmak istedikleri ülkeleri, içlerinde oluşturdukları vesayet odakları vasıtasıyla kendilerine ram ediyorlar.

Zira ‘barış ve ittifak’ adı altında, kendilerine uydu yaptıkları ülkelere istedikleri kadar Truva atı yerleştirerek zaman kolluyorlar. Çizgiden çıkmak isteyen ülkelerdeki mahut odakları harekete geçirerek emellerine kavuşuyorlar.

Yeni dünya düzeninde güçlünün yanında yer al, onun emrinden çıkma; işlemekte olduğun suçların bir kıymeti yok.

İşte Suudi Arabistan veliahtı, dünyanın gözleri önünde bir gazeteciyi hunharca öldürttü, Türkiye’nin dışında tüm dünya sessiz kaldı. Ama görmezden gelinen bu olaydan sonra Suudi Arabistan devleti, ABD’nin sadık bir köpeği oldu.

O veliaht görevde olduğu müddetçe bu sadakat devam edecektir, etmek zorundadır.
Satılmayan Prefabrik Evler Neredeyse Yok Fiyatına Satılıyor!
Prefabrik Evler | Arama İlanları

2023'ün En Güçlü İşitme Cihazları (Fiyatlar Sizi Şaşırtabilir)
İşitme cihazları | sponsorlu reklamlar
by Taboola
BAE’nin başındaki kişi de Batı’nın maşası olarak Orta Doğu’daki terör örgütlerini finanse ediyor. Kimsenin çıtı çıkmıyor.

Mısır’ın başındaki modern(!) Firavun, sivil halkın üzerine bombalar yağdırarak üç bin masum insanı katlediyor; yetmiyor, önceki seçilmiş başkanı tıktığı hapishanede çürütüp öldürüyor. Yine çıt yok.

Suriye devletinin başındaki cani, sivil halkını varil bomlarıyla katlediyor; ülke insanının yarıya yakın nüfusu (on milyon) sığınmacı olarak perişanlığı yaşıyor. Bu insanlar Türkiye’nin dışında kimsenin umurunda değil.

ABD, Suriye’de kurmak istediği terör devletinin ve onun elemanlarına bekçiliğini yaptırdığı petrolün peşinde.

Rusya ise sıcak denizlere inmenin rahatlığı içinde, Suriye’deki üslerini tahkim etmenin derdinde.

İran, mezhep taassubuyla hareket ederek Körfez ülkelerini perişan etmenin derdinde.

Yunanistan, elindeki adaları anlaşmalara aykırı olarak silahlandırdı ve namlularını Türkiye’ye doğrulttu. Bununla yetinmeyip Akdeniz’de provokasyon peşinde koşuyor, Türkiye’nin yetki alanı içinde NAVTEX ilan ediyor.

İşte son bu Azerbaycan-Ermenistan savaşında, Ermenistan sivil halka füzeler yağdırıyor; masum insanlar şehit olup yaralanıyor. Evler barklar yıkılıp sokaklar viraneye dönüyor.Bu denli aşağılık provokasyonlarla istiyor ki Azerbaycan da aynı hatayı işlesin ve haklı iken haksız duruma düşsün.

Tüm bu kepazelikleri, dünya aval aval seyrediyor.

Değil kınanmak, bilakis himaye ve destek görüyorlar.

İnsanlık tarihleri boyunca tüm zalimler, mazlumların kanında boğulmuştur.

Günümüz zalimlerinin de son çırpınışlarıdır; akıttıkları kanda boğulmaları yakındır.

.

Ocak kızıştı!
#YAZAR#Fuat Bol#Aliyev

Ekim 07, 2020 10:482dk okuma
Bunlardan yalnızca Türkiye destansı bir milli mücadele vererek ayaklarının üzerinde durabildi. Lakin müstevliler onu da rahat bırakmadı; uyanıp kendine gelmemesi için sürekli kontrol altında tutuldu.

Sözde müttefik olarak NATO’ya alındı ancak sürekli oksijen çadırında tutularak ne olmasına ne de ölmesine müsaade edildi.

Hepsinden önemlisi, Türkiye adeta bir fanus içine hapsedildi ve asla diğer Türk kardeşleriyle ve inanç birliği içinde olduğu İslam ülkeleriyle görüşmesine müsaade edilmedi.

Bu zulüm tam 70 sene (1920-1990) sürdü. Sovyetlerin yıkılışıyla peş peşe bağımsızlıklarını ilan eden Orta Asya’daki Türk Cumhuriyetlerini ilk tanıyan, kardeş özlemiyle yanıp tutuşan Türkiye oldu.

Sevinç çığlıkları atan merhum Özal, “Adriyatik’ten Çin Seddi’ne kadar uzanan bir Türk dünyası olduğunu ve önümüzdeki 21. asrın Türk asrı olacağını” tüm dünyaya haykırdı.

Her an pusuda bekleyen düşman, Türk uyanışından çok korktu. İç ve dış müdahalelerle onları perişan etmenin

.gayretine girişti. Hedef tahtasına da Türkiye ve onunla diğerleri arasında fiziki irtibatı sağlayan en yakın (sınırdaş) ülke olan Azerbaycan’ı oturttular.

İlk katliam 25 Şubat 1992’de Hocalı şehrinde, Sovyetler ordusuna bağlı 366. Motorize Piyade Alayı’nın desteğindeki Ermenistan Silahlı Kuvvetleri tarafından sivil halka yapılmıştır. (1300 şehit)

1994 yılına değin süren bu savaşta Azerbaycan hazırlıksız yakalanmıştı. Ermenistan’ın yanında ise başta Sovyetler, daha sonra Rusya (hem askeri birlik ve hem de silahlarıyla), Fransa, İran, Yunanistan ve ABD vardı.

Sonuçta 16 bin Azeri Türkü’nü katleden Ermenistan, Azerbaycan toprağı olan Karabağ’ı işgal etti. BM’nin onca karar ve ikazlarına rağmen Ermenistan, 28 yıl boyunca bu Türk yurdunu işgale devam etti.

Aynı küstah Ermenistan, bugün de kabına sığmayarak Azerbaycan’a saldırdı.

Ermenistan ava giderken avlandı, zira köprülerin altından çok sular aktı ve artık Azerbaycan o eski Azerbaycan değildi. Yeni haliyle durumu fırsat gören Azerbaycan karşı taarruza geçti.

Kardeş ülke Türkiye, her şeyiyle Azerbaycan’ın yanında olacağını ilan etti.

Ermenistan’ın başında Soros’un seçtirdiği, Rusya karşıtı Nikol Paşinyan var. Halkını sefalet içinde yaşatan bu maceraperest adam, ağababalarına güvenerek ülkesini ateşe atmakta bir beis görmüyor.

Ama kazın ayağının öyle olmadığını gördü ve görmeye devam edecek.

Nitekim işgal altında tuttuğu Karabağ’da önemli toprak kayıpları yaşayan Ermenistan, Minsk grubu üyelerinin (Rusya, ABD, Fransa) çağrısına karşılık “Ateşkes görüşmesi yapmaya hazırız” açıklaması yaptı.

Demek ki paçaları tutuştu!

Azerbaycan Cumhurbaşkanı Aliyev de “Biz ‘Durun, çalışacağız, müzakere yürüteceğiz, yardım edeceğiz’ gibi beyanları dinleyecek durumda değiliz. Bunları defalarca duyduk. 30 yıl daha bekleyecek vaktimiz yok. Sorun şimdi çözülmelidir” dedi.

Ocağın kızıştığı bu demde onu soğutacak tek şey adilane bir barıştır. O da Ermenistan’ın işgal ettiği topraklardan çekilmesidir.

Aksi halde bedeline katlanır, katlanıyor da.

Yunanistan yine oyuna mı geliyor?
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Ağustos 29, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Yunanistan, geçen asrın başında da birilerinin (İngiltere) oyununa gelerek İzmir’e asker çıkarmıştı. Neticesi malum.
Denize döküldüklerinde kendilerini ateşe atan ve sözde destek için İzmir’e gelen İngiliz amiral, kılını bile kıpırdatmadan olayı seyretmekle yetinmişti.

İngiliz’in bahanesi bile hazırdı: “Biz onlara ‘Manisa’da durun’ dedik, dinlemeyip daha ileriye gittiler ve bu felaketle karşılaştılar!”

Dikkat edilirse, Yunanistan aynı aymazlıkla hareket ediyor. Bu kez de arkasına başta Fransa olmak üzere AB’yi, Mısır’ı, BAE’yi ve sözde ikili oynayan, gerçekte Yunanistan’a hep arka çıkan ABD ve İngiltere’yi alarak kabadayılık taslıyor.

Yunanistan, dün olduğu gibi bugün de üzerine oynanan oyunu görmüyor ve oyuna geliyor. Çok ağır bedel ödeyeceğini ve bunun karşılığında ise eline en ufak bir şey geçmeyeceğini, sadece kendisini ateşe itenlerin ellerini güçlendireceğini göremiyor.

Zira Doğu Akdeniz’de oynanan oyun, küresel çapta olup Yunanistan’ın boyunu çok aşıyor.

Gelinen noktada dünyanın en önemli geçer akçesi olan enerji havzaları ve bunların geçiş güzergâhları için yapılan hesaplar öncesi kartlar yeniden dağıtılıyor.

Malum, birinci ve ikinci büyük savaşlardan sonraki parselasyonda Türkiye’nin esamisi okunmadığı gibi yağmalanıp paylaşılan Osmanlı coğrafyasıydı.

Zira yapılan kurt taksimiydi, ademe (yokluk) mahkûm edilen Türkiye’ye zırnık koklatılmamıştı.

İşte yine yapılmak istenen, yeni taksimde de Türkiye’yi masanın dışında tutmaktır.

Bunun için PKK’yı ve FETÖ’yü başımıza bela ettiler, darbe üzerine darbe girişiminde bulundular. Bunun için güney sınırımızda bir terör devleti kurabilmek uğruna kirli ittifaklar oluşturuyorlar.

Bunun için Yunan palikaryasını üzerimize sürüyorlar!

Dünyanın en büyük hegemonik gücü olan, sözde dost ve müttefikimiz ABD, Türkiye ile de Türkiye’siz de yapamıyor. Çünkü Türkiye, işgal ettiği coğrafya itibarıyla enerji havzalarının merkezinde yer alıyor.

Türkiye’yi kontrol edip hizaya sokan bir ABD’nin, başta Çin ve Rusya olmak üzere rakipleriyle baş edebilmesi daha rahat olur. Zira bugüne kadar hep böyle yaptı, Türkiye’yi ileri bir karakolu olarak gördü ve kullandı.

Ama bugün gelinen noktada, başkaldıran ve hakkını yedirmek istemeyen bir Türkiye, tüm emperyal güçlerin uykularını kaçırıyor.

Bu durumu hâlâ anlamayan aymazlara ne demeli? Bunlar “Türkiye’nin Suriye’de, Libya’da ve Doğu Akdeniz’de ne işi var” diye geveliyorlar.

Türkiye bu yerlerde olmasaydı, tıpkı önceki iki büyük taksimde olduğu gibi, yağmalanan mallarını yine seyretmekle kalacak ve bundan da önemlisi güvenliğini yitirecekti.

Türkiye yeniden bir istiklal ve istikbal mücadelesi veriyor, bunu görmemek için kör olmak lazım.

Böyle bir durumda iktidar-muhalefet çekişmesi yapılabilir mi? Hani söz konusu vatansa gerisi teferruattı?

Yoksa kinleri dinlerinin önüne geçen birileri gibi hükümetin (Tayyip Erdoğan’ın) düşmesi pahasına devletin düşmesine göz mü yumacaklar?

.

Hep aynı oyun!
#Yazar#FUAT BOL#Ziya Paşa

Ağustos 26, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Müslüman aynı delikten iki kez ısırılmaz. İyi de aynı delikten 222 kez ısırıldığında bu nasıl oluyor ve buna ne demeli?
İşte bundan dolayıdır ki Ziya Paşa boşuna “Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz. Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde” dememiştir.

Bugün Müslümanların aynalarında gözüken bu denli perişanlıkları da kendi Müslümanlıklarından başkası değildir. Zira Müslümanlık ne diyor, neyi emrediyor ve neyi yasaklıyorsa, günümüz Müslümanı bunların tam tersini yapıyor. Yani alayı ‘marka Müslümanı’...

Müslümanlar birbirlerini yerken, emperyalistler de Müslümanların mallarını (yeraltı ve yer üstü zenginliklerini) afiyetle yiyor, bunlar seyrediyor.

Zavallı Müslüman halkların sahip oldukları zenginliklerden gırtlaklarına zırnık girmiyor. Kendi mallarının bekçiliğini başkaları adına ve üstelik uşak rolünü oynayarak çok güzel yapıyorlar.

Irak’a, Suriye’ye, Libya’ya bakın, her üç ülke de emperyalistlerin kuşatmasında.

Irak’ın petrol kuyuları ABD’li askerlerin gözetim ve denetiminde. Aynı ABD, Suriye’deki petrol kuyularını işletip çıkan petrolü pazarlamak üzere terör örgütü PYD/PKK’yı taşeron olarak seçti.

Oysa o petrolün gerçek sahibi Suriye halkı, lakin zalimler bir tek galonu bile Suriye halkına reva görmüyor.

Dikkat edin: Tüm bu şekildeki kurt taksimlerinde hakları yenilen, malları gasp edilen hep Müslümanlar oluyor. Onlar birbirlerinin boğazlarken, malları birileri götürüyor.

Libya’da da aynı oyun tezgâhlanıyor. Emperyalistler grup halinde Libya’dalar. Bunlardan hiçbiri BM’nin tanıdığı Libya’nın meşru hükümetinin yanında değil.

Çünkü bunların derdi Libya halkı değil. Bunlar petrolün peşinde.

Libya’da da petrol kuyularını gayrimeşru olan eli kanlı bir teröristin (Hafter) kontrolüne verdiler. Rusya, Fransa ve ABD’nin Ortadoğu’daki uydu devleri (Mısır, BAE, Suudi Arabistan), Hafter’e silah, mühimmat ve asker temin edip meşru hükümete karşı savaştırıyorlar.

Ölenler hep Libyalılar, malı götürenler ise hep emperyal güçler.

Türkiye, düne kadar tüm bu oyunlara seyirciydi. Zira kendi kabuğuna çekilmeye zorlanmış bir ülkeydi. IMF’nin borç batağında, faiz-enflasyon ve döviz şer üçgeninde boğulmuş, terör örgütlerinin hedefinde, kendi derdine düşmüş bir ülke konumundaydı.

Yapılan zulümleri görüyor lakin canımızla uğraşmaktan kimsenin derdine bakamıyor ve en ufak bir müdahalede bulunamıyorduk. Köprülerin altından çok sular aktı ve belli ki güneş zalimlerin üzerine doğmaktan bıktı!

Türkiye titredi ve kendine geldi.

Ve işte artık Türkiye, o eski Türkiye değil. Silkinip kendine gelen, IMF’ye olan borcunu kesen, savunma sanayisini geliştirerek milli silahlarını üreten; hepsinden önemlisi, rol biçilen değil, rol biçen bir ülke konumunda.

Bu yüzden Suriye’deyiz, Akdeniz’deyiz ve Libya’dayız. Bizim bulunmamız, petrol yüzünden ve sömürü maksatlı değil.

Suriye’de kendi güvenlik kaygılarımız yüzünden varız.

Libya’ya da meşru hükümetin daveti üzerine gittik, meşru hükümetle yaptığımız anlaşma gereği Akdeniz’deki haklarımızı savunmak üzere oradayız.
Türkiye’nin bulunması, emperyalist oyunları bozduğu için hop oturup hop kalkıyorlar ve Türkiye’ye ateş püskürüyorlar.

Bu yüzden Sayın Erdoğan’a ‘Fatih’ yakıştırması yapıyorlar ve onun “Sevr’in intikamını aldığını” ileri sürüyorlar.

Yunanistan’ı kışkırtıp ateşe sürüyorlar. O da dünden hiç ibret almamış ki boynunu ‘Osmanlı’ kılıcına sürtüyor.

Türkiye’nin kimseye kılıç falan çektiği yok, yalnızca haklarını yedirmemek için dik duruyor.

Yunanistan bir asır önceki gibi yine oyuna gelir ve ateşle oynarsa, bu kez Ege’de boğulmakla kalmaz, tutuşturduğu ateşte çıra gibi yanar ve kül olur.

Bizden hatırlatması!

.

Düşman çatlatan müjde!
#Yazar#FUAT BOL#Doğal Gaz

Ağustos 24, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Geçen asır (20. yüzyıl) milletçe felaketimizle sonuçlandı. Üzerimize çullanan Batılı emperyalistler bizi öldü diye bıraktılar. Yedi düvele karşı verdiğimiz bağımsızlık mücadelesiyle Türk’ün devlet-i ebet müddeti (sonsuza dek sürecek devleti) yeniden filizlendi.
Haberin Devamı

O filiz, tam bir asır müddetle (1920-2020) istiridyenin kabuğundaki inci misali için için oluşarak, yenilenerek, ilerleyerek, yükselerek boy attı ve şairin ifade ettiği gibi:

“Hani bir gün seninle Topkapı’dan

Geliyorduk, yol üstü bir meydan

Bir çınar gördük: Enli, boylu, vakur

Bir ağaç; hiç eğilmemiş, mağrur

Koca bir gövde; belki altı asır,

Belki ondan da fazla, dalgın, ağır,

Kaygısız bir ömür sürüp gelmiş;

Öyle serpilmiş, öyle yükselmiş,

Ki civarında kubbeler, damlar

Onu haşyetle seyreder gibidir....”

İşte kesilen ve öldü diye bırakılan bu devasa çınarımız yeniden yeşillendi, filizlendi.

Yepyeni, taptaze bir çınar oldu. Bundan dolayıdır ki 21. asır Türk asrı olacaktır. En az bir altı asır daha, bu kez de bu yeni çınar (Türkiye) söyleyecek ve tam dünya dinleyecek.

Mazlumlar, mağdurlar, ezilmişler ne kadar sevinseler azdır.

Dikkat ederseniz, biz başkaları gibi enerji kaynaklarının üzerine çullanmadık veya çilesini çekmeden bu kaynaklara kavuşmadık.

Bizim sahip olduğumuz tek bir varil petrolde bile ne bir gözyaşı ve ne de bir damla kan var.

Sondaj gemisi kiralamak istedik, vermediler. Tıpkı savunmamız için Patriot vermedikleri gibi. Kötü komşu insanı mal sahibi yapar, tüm dünyada mevcut olan toplam 13 sondaj gemisinin üçüne sahip olduk.

İsimlerini de Fatih, Kanuni, Yavuz koyduk.

İlk müjdeli haber, Karadeniz’in batısına uğurladığımız Fatih’ten geldi; sekiz kuyudan sonra dokuzuncuda 320 milyar metreküplük rezerv bulundu.

Ve bu daha taptaze bir başlangıç.

Bugüne değin milyar dolarlar vererek kiralık gemilerle petrol arattık. Bizim eşeğimizi ya türkü çağırarak aradılar ya da buldular lakin söylemediler.

Zira önceki iki dünya savaşı da enerji kaynakları yüzünden çıktı, bundan böyle olabilecek bir üçüncü dünya savaşının sebebi de yine enerji kaynakları olacaktır.

İngiltere Başbakanı Winston Churchill’in “Bir damla petrol, bir damla kandan daha değerlidir” sözü, emperyalizmin enerjiye bakış açısını tüm çıplaklığıyla sergilemektedir. Nitekim vaktiyle ‘Petrol Fırtınası’ kitabının yazarı Raif Karadağ, yukarıdaki gerçeğin ipuçlarını verdi diye öldürüldü.

Şu halde Türkiye’de petrolü ancak serdengeçtiler, halka hizmet için kefeni giyenler bulabilirdi.

İşte Sayın Erdoğan ve aile bireyleri (başta Berat Albayrak ve Selçuk Bayraktar), bu denli milli davalarda bütün vücutlarını taşın altına koyarak bu başarılara imza attılar. Damatların neden hedefte olduğu şimdi daha iyi anlaşılmaktadır!

Hem savunma sanayisinde ve hem de enerjide lig atladık.

Bu müjde düşman çatlatan cinstendir dedik ve ilk örneğini gördük: Uluslararası kredi derecelendirme kuruluşu Fitch Rating, bu hamle ekonomiye müspet manada yansımasın diye, Türkiye’nin notunu durağandan negatife indirdiğini açıkladı.

İşin tuhafı, içimizdeki muhalefet de bu müjde karşısında dut yemiş bülbüle döndü. Belli ki onlar da dışarıdakilerden aşağı kalmıyor ve dün olduğu gibi “Edirne’yi Enver (Paşa) alacağına Bulgarlar alsın” anlayışındalar.

Türk insanına ve Türkiye’ye gıpta edilecek ufuklar açan ve daha da açacağına inandığımız Sayın Erdoğan’a, eski ve yeni Enerji ve Tabii Kaynaklar bakanları olan Berat Albayrak ile Fatih Dönmez’e ve başta Fatih sondaj gemi mürettebatımız olmak üzere diğer gemi, sismik ve sondaj personellerine kalbî şükranlarımızı arz ederiz.

.

İşte ABD’nin gerçek yüzü!
#Yazar#ABD#FUAT BOL

Ağustos 19, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Elbette bir tek ABD yok, bu durum belki de modern devlet olmanın gereğidir! Ama onlar devlet olabilmenin şanındandır diyorlar. Öyle veya böyle, kaç tane ABD varsa, hemen hepsinin ortak özelliği sömürgeci olmalarıdır.
Zira bunlardan her birisi kendini büyük balık hatta en büyük balık görüyor ve küçük balıkları yutmayı hem görev ve hem maharet biliyorlar.

Ha, bu durumu birileri açıktan, aşikâre yapıyor, diğerleri ise aynı şeyi gizli yapıyor.

Önümüzdeki 3 Kasım’da ABD’de seçimler var. Hem başkan, hem Temsilciler Meclisi üyeleri ve hem de Senato’nun üçte biri yenilenecek. Cumhuriyetçilerin adayı, şimdiki başkan Trump’ı iyi kötü tanıdık. Türkiye için kötünün iyisi diyebileceğimiz türden, hiç olmazsa diyaloğa açık bir başkan.

Demokratların adayı Joe Biden ise 78 yaşında. Önceki başkan Obama’nın başkan yardımcılığı görevinde bulunmuş. O vakitler Türkiye’ye karşı saman altından yürüttüğü düşmanlığını, daha sonraları açıktan ve küstahça sergiliyor ve haddini aşan lafları utanmadan söyleyebiliyor.

Türkiye’yi eskiden olduğu gibi kendi vesayetleri altında görüp Türkiye’nin iç siyasetini dizayn etmeye ve bu cümleden olarak Tayyip Erdoğan’ı başkanlıktan indirmeyi, bunun için de onun karşısındaki muhalefeti güçlendirmeyi diline doluyor.

Bu rezil adam, 15 Temmuz aşağılık kalkışmasını da ‘internet oyunu’ zannettiklerini söyleyip sinsice sonucu beklemiş, işler kendilerince ters gidince de ertesi gün sözde kınama mesajı yayınlamıştı.

Nitekim 12 Eylül darbesini emir-komuta içinde yaptırıp başarılı olduklarında da kendi hempaları (ayaktaş, omuzdaş) “Bizim çocuklar başardı” diye başkanlarına müjdeyi veriyordu.

Haddizatında Biden, “Şecaat arz ederken sirkatin söylüyor” ve gerçek bir itirafta bulunuyor.

Nitekim ABD’nin Türkiye’ye bakış açısı hep aynı olmuştur. Bizi NATO’nun güneydoğu kanadındaki ileri karakolu olarak görür ve kendi emriyle hareket edeceğimizi vehmederler.

Dinlemek istemeyip
biraz yan çizdiğimizde de tepemize binerler.

Menderes’in, İnönü’nün, Demirel’in, Ecevit’in, Erbakan’ın ve son olarak Erdoğan’ın tepelerine bindikleri ve binmek istedikleri gibi...

ABD hinterlandına girdiğimiz günden beri hep hışma uğradık. Bize hep tepeden, buyurgan bir eda ile baktılar. Bize hiçbir zaman eşit düzlemde, bağımsız ve bağlantısız bir devlet gibi bakmadılar; hep kendi uyduları olarak gördüler.

Ama köprülerin altından çok sular aktı. Türkiye, o eski Türkiye değil artık.

Bundan böyle kaç çeşit ABD varsa, hepsi birden bunu bu şekilde bilecek ve ayaklarını ona göre denk alacaklar.

Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın, Türk halkının hissiyatına tercüman olarak şu mesajı yayınladı: “Joe Biden’ın Türkiye analizi saf bir cehalet, kibir ve ikiyüzlülüğe dayanıyor. Türkiye’ye emir verilen

.günler geride kaldı. Ama hâlâ deneyebileceğinizi düşünüyorsanız, buyurun deneyin, bedelini ödersiniz!”

İş budur, bundan gayrısı boştur. Biz bu sözü edebilmek için tam bir asır ‘araf’ta bekledik, bekletildik.

ABD’nin ileri yaştaki bu başkan adayı, belli ki sittin senedir emek vererek ektikleri zehirli tohumların meyveleri olan içimizdeki FETÖ’cülere ve kinlerini din edinen uşak ruhlulara güvenip sesleniyor.

Bu saatten sonra duyan olacağını sanmıyoruz lakin akrep doğası gereği zehrini kusacak.

Bu şaşkın adam müsveddesi, 15 Temmuz’la birlikte şahlanan milletin ok gibi yayından çıktığını ve o okun bir daha döndürülemeyeceğini bilmiyor mu?

Bilmiyorsa, öğreneceği çok şey var demektir.

Hodri meydan!

.

Atina ateşle oynuyor!
#Yazar#Yunanistan#FUAT BOL

Ağustos 15, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Yunanistan kurulduğu günden beri, kendisini hep Batı’nın şımarık çocuğu olarak gördü ve öyle davrandı. Bu yüzden yaptığı ve yapmakta olduğu onca hataları, Batı tarafından görülmedi, görülmek istenmedi.
Batı’nın koruyup kolladığı Yunanistan hiçbir zaman kendi (bağımsız) olamamış ve hep onun-bunun teşvik ve tahrikleriyle hareket etmiştir.

Dün, İngiltere’nin teşvikiyle İzmir’e çıkmış, yıkılan Osmanlı’nın külleri üzerinden yapılan parselasyonda pay kapmak istemişti.

O çılgınlıkla Anadolu içlerine kadar gelmiş lakin o küllerin altında saklı cevheri (Türk’ün ruh kökünü) görüp hesap edememişti.

Türk’ün ruhu yeniden şahlanıp Yunan’ı önüne kattığında; teşvikçileri olan İngiliz amiral ve generalleri olayı seyretmekle yetinmiş, kaçan Yunan askeri ise soluğu Ege Denizi’nde alabilmiştir.

Yunanistan o günkü kullanışlı halinden bugün de vazgeçmiş değildir.

Zira o gün, İngiltere’nin himayesinde ayakta durabiliyordu, bugün de Almanya’nın (Merkel) sağladığı Euro’larla memurlarının maaşlarını ödeyebilmektedir.

Yunanistan bugün de kimden akıl(!) almışsa, kimin ya da kimlerin dolduruşuna geldiyse, Akdeniz’de en uzun kıyısı olan Türkiye’nin yetki alanını, Türkiye’nin kıta sahanlığını görmezlikten gelerek, haksız ve hukuksuz bir şekilde Mısır’la anlaşma yaptı.

Mısır’ın başına getirilen Sisi de, kullanışlı bir lider olarak, bu iş için biçilmiş kaftan.

Türkiye, doğal olarak bu anlaşmayı yok hükmünde saydığını ilan etti ve Merkel’in ricası üzerine ertelemiş olduğu sondaj çalışmalarını yeniden başlattı.

Durumlardan vazife çıkarmaya çalışanlardan biri de Fransa’nın başındaki Macron. Beyrut Limanı’ndaki patlamadan sonra, Lübnan’da boy gösterip fotoğraf çektirdi ve sömürü amacımızdan vazgeçmiş değiliz demeye getirdi.

Yunanistan kendine verilen rolü iyi oynuyor, Mısır’la yaptığı hukuksuz anlaşmadan sonra, Fransa ve İsrail’le görüşüp destek aradı ve aradığı bu desteği de buldu.

Fransa, Doğu Akdeniz’deki askeri varlığını arttırma kararı aldı ve bölgeye iki adet savaş uçağıyla firkateyn gönderme kararı aldı.

Beyrut’u harabeye çeviren patlamanın ardından Fransa çıkarsa hiç şaşırmayın, zira Macron’un Lübnan’ı ziyareti ‘katil cenazede!’ miydi dedirtti.

Belli ki, bu eski Fransız sömürgesi paramparça edilip, ağababalarının üsleri haline getirilmek isteniyor.

İsrail de Yunanistan’a deniz alanlarında, münhasır ekonomik bölgesini belirleme hakkına tam desteğini vurguladı ve dayanışma içinde olacaklarını açıkladı. İsrail de Lübnan’a aynı gözle bakıyor, bir an önce parçalansın ki, Hizbullah belasından kurtulsun istiyor.

İşte Yunanistan o cürmü ile bölgeyi ateşe atmak istiyor. Belli ki daha dünkü tarihten bile hiç ibret almamış.

Birazcık ibret alabilseydi, Türk’ün ölüsünün, kendisini denize döktüğünü unutmaz ve bugünkü dipdiri halinin karşısına dikilmezdi.

.

Bunlar devlet mi?
#Yazar#FUAT BOL#Türkiye

Ağustos 12, 2020 06:292dk okuma
Cihan devletimizi yalnızca o gün oluşacak her bir parçasını sahiplenmek için paramparça etmediler. Her bir parçasından, daha sonraları kullanmak üzere sözde birer devlet(çik) oluşturup bu günlere taşıdılar.
Diğer bir deyişle, her birini bir çıban başı olarak bıraktılar; zamanı gelince patlatmak üzere...

Malum, günümüzdeki savaşlar vekâlet yoluyla, ya bu denli devletçikler kullanılarak ya da bir kısım terör örgütleri üzerinden yapılıyor.

Ortadoğu’daki petrol bölgesinde, birkaç kuyunun başına topladıkları irili ufaklı kabileleri devlet haline getirdiler. Gerçekte bunlar devlet değil, devlet süsü verilmiş uydu topluluklar.

Bunların başına geçirdikleri sözde liderler (şeyh, kral, başkan vb), kendilerini o göreve getiren Batılı efendilerinin sadık birer uşağıdır.

Batılı efendilerinin bunlardan istedikleri tek şey, kendilerine itaat etmeleridir. Batılının bunlarla ilgili asla bir rejim kaygısı yoktur. Ne şekilde idare edilirlerse edilsinler, yeter ki kendi sözlerinden çıkmasınlar.

Bu devletçiklerin ellerindeki petrolü Batılı şirketler çıkarıyor, işliyor ve dünyaya pazarlıyor. Mahut liderlerin her biri petrol milyarderidir. Lakin o uşak ruhlu halleriyle ne sahip oldukları(!) parayı ne de işgal ettikleri makamları taşıyabiliyorlar.

Hemen hepsinin parası, ABD’deki bankaların kasalarında adeta ‘rehin’ olarak duruyor.

Emperyalistler, onlardan yürüttükleri vekâlet savaşlarında ‘vekil’ olmaların istiyor. Onlar da efendilerinden aldıkları bu vekâletle silah satın alıyor, terör örgütleri kuruyor, mevcut terör örgütlerini eğitip, donatıp çeşitli cephelere sürüyorlar. Daha da ileri giderek, sahip oldukları(!) ordularını onların emrine vermekten çekinmiyorlar.

Şimdilik bunların başında BAE, Suudi Arabistan ve Mısır var. Bunların üçü birden el ele verip Batılı müttefikleriyle(!) birlikte Türkiye’nin karşısındalar. Mısır, Yunanistan’la Türkiye’ye rağmen ‘deniz anlaşması’ imzalıyor.

Çok şükür, Türkiye eski Türkiye değildir. Mahut anlaşmanın yok hükmünde olduğunu açıkladı. Türkiye artık dünkü gibi terörü sınırlarında veya içinde bekleyen edilgen bir politika izlemiyor. Terörün tahribatını yaşamadan, onu bulunduğu ininde imha ediyor.

Bu yüzden Türkiye’nin sınırları, maruz kaldığı terör karşısında güvenliğine endeksli olarak değişti, değişmek zorunda kaldı.

Ya Akdeniz’de burnumuzu çıkarıp denize giremeyeceğiz ya da Akdeniz’i kullanma ve koruma sahamız Libya’dan başlayacak.

Ya Suriye ve Irak sınırlarımızda bir terör devletine göz yumacağız ve bu terör devleti, bizim güneydoğumuzu her an tehdit altında bırakacak ya da bu örgütleri sınırlarımızdan uzaklaştırıp Suriye’nin ve Irak’ın derinliklerinde üsler kurup bunların haddini bildireceğiz.

“Türkiye’nin oralarda ne işi var?” diyenlere küçük bir hatırlatmamız olacak:

Şu BAE denilen kabile devleti(!), efendilerinden aldığı talimatla Türkiye’ye karşı yürüttüğü hasmane tavırların binde birini İsrail’e karşı yürütseydi, hali nice olurdu hiç düşündünüz mü?

Derhal (24 saat geçmeden) gök kubbeyi başına yıkar ve o kral bozuntularının tahtlarını başlarına geçirmezler miydi?

Biz ne mi yapıyoruz?Her yiğidin yoğurt yiyiş tarzı başkadır. Biz önce ihtar ederiz, muhatabımızın aklını başına devşirmesini bekleriz.

Aklını başına devşirdiyse ne âlâ, aksi halde ne yapacağımızı Milli Savunma Bakanı Hulusi Akar söyledi: “Birleşik Arap Emirlikleri (BAE), zarar vermek amacıyla Türkiye karşıtı terör örgütlerini destekliyor. DOĞRU YER VE ZAMANDA HESABINI SORACAĞIZ!”

.

Türkiye’nin söyleyecek sözü var!
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Ağustos 08, 2020 06:292dk okuma
Tarihte bizim kadar inişli çıkışlı ne bir millet var, ne de böyle bir milletin sahip olduğu devletler...
Cumhurbaşkanlığı Forsu’ndaki 16 yıldız tarihte kurulup yıkılan Türk devletlerini, ortadaki büyük güneş ise bunlardan 17.’si olan Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni simgeliyor.

16. devletimiz olan Osmanlı’yı yıktıklarında bizi öldü diye bıraktılar. Nitekim biz, yeni devletimizi Osmanlının külleri üzerine inşa ettik.

Lozan’la yeni devletimizin bağımsızlığını tanıdıklarında da şu değerlendirmeyi yaptılar: “Bundan böyle Türklerin en iyi hali, bizim (İngiltere) müsveddemiz olacaktır.”

Dedikleri gibi de yaptılar; zira ne Doğulu kalabildik ne Batılı olabildik.

Avrupalıların gözünde Türklerin dünyadaki yeri Orta Asya’dır. Nitekim AB kapısındaki halimiz ortadadır. Ne yaparsak yapalım, bizleri asla kendilerinden (Avrupalı) görmeyeceklerdir.

70 yıldır (üç nesil) Avrupa’da bulunan Türklere hangi gözle baktıklarını görün, ne demek istediğimizi anlarsınız. Biz kendimize ne kadar ‘Almancı’ da desek, onların gözünde hep ‘yabancı’yız.

Batı taklitçiliğinde elmalarla armutları birbirine karıştırdık. Ruh köklerimizden koparsak bizi alırlar sandık. Böyle yapanlarımız beterin beteri oldu, zira şahsiyetlerini büsbütün kaybettiler.

Türkiye’ye ziyarete gelen ve kati dönüş yapan gurbetçilerimizi düşünün. Başlarına geçirdikleri fötr şapkalarına taktıkları tüyle (Bavyera köylü şapkası) Alman cakası satarlar ama ne yaparlarsa yapsınlar, bizim gözümüzde sadece ‘Almancı’dırlar ve hep öyle iki arada bir derede kalmışlardır.

Geçen asrın başında (imparatorluğumuzu yıkarlarken) sesimizi, soluğumuzu kestiler. Genç Cumhuriyetimizi tanırlarken de “Ancak bu kadar konuşabilirsiniz” dediler veya öyle planladılar.

Halbuki biz Türkler, biçarelerin çaresi, kimsesizlerin kimsesi, mazlumların koruyup kollayıcısıydık.

Topkapı’daki (saray) kulemizden dünyanın dört bir yanına adalet dağıtan bir medeniyetin temsilcileriydik.

Özellikle 2. Cihan Savaşı’ndan sonra Türkiye’yi yörüngesinden çıkarıp NATO’ya üye, kendilerine (Batı) sözde müttefik yaptılar.

Tabii böyle müttefiklik düşman başına!

Akıllarınca bizi darbeler demokrasisi(!) ile tedip ettiler, istedikleri çizgide tutup uslandırdılar.

Ne zamanki 15 Temmuz 2016’daki alçak FETÖ kalkışması vuku buldu, çömlek patladı!

Uyuyan dev silkindi, bir hışımla doğruldu ve “Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!” diye gürledi.

Kalkış o kalkış, bir daha Türkiye’yi tutabilene aşk olsun!

Bir asrı aşkın bir zamandır onlar konuştu biz dinledik, onlar oynadı biz seyrettik.

“Dost olun” dediler olduk, “Müttefik olun” dediler olduk, “Asker gönderin” dediler gönderdik, “Ölün” dediler öldük...

Onlarsa kendilerine ihtiyaç duyduğumuz her anda karşımıza dikildiler.

Düşmandan beter düşman kesildiler.

Artık söz söyleme sırası bizde, biz söyleyeceğiz onlar dinleyecek, biz yapacağız onlar seyredecek!

Yeter ki biz kendimiz olalım ve kimselerin taklitçisi olmayalım.

.

Hesaplaşma (1)
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Temmuz 18, 2020 06:362dk okuma
Paylaş

Türkiyemizi dün rahat bırakmadılar, bugün de rahat bırakmıyorlar, bu gidişle yarın da rahat bırakmayacaklar.
Koca Birinci Cihan Savaşı’nı Osmanlı Devleti’ni tasfiye için çıkardılar. Ana neden budur, diğerleri bahaneden ibarettir. Bu savaşın sonunda Osmanlı postundan kendilerine uşak (uydu) elliye yakın ülke çıkardılar.

O gün nasıl ki tüm emperyal güçler Osmanlının karşısında ise bugün de aynı güçler Türkiye’nin karşısındadır. Aralarındaki ayrılık satıhtadır, Türkiye’ye karşı hepsi birden aynı saftadırlar.

Türkiye, Osmanlı’nın enkazı üzerinde filizlenip gelişti lakin tam bir asırdır (yüz sene) Türkiye’nin başını kaldırıp bakmasına, kendine gelmesine ve hele hele atılım yapmasına asla müsaade etmediler.

Türkiye’ye dost görünen gerçek düşmanlar terör örgütleri kurup hemen yanı başımızdaki devletlerde konuşlandırdılar. Bize de “Sakın burnunun ucunu dışarı çıkarma” dediler!

Bataklık dışarıda ama biz içeride sivrisinekleri teker teker avlayacaktık.

Düşmanın içimize yerleştirdiği FETÖ unsurlarıyla da tüm kurum ve kuruluşlarımızla çürümeye terk edilmiştik. Zira koca bir devleti FETÖ’cü unsurlarla yapılandırdılar.

Burada bir yerde çok büyük bir hata yapıyoruz ve bu yüzden siyasetçileri suçluyoruz. İnsanlar yetkileri oranında sorumlu olurlar; bizdeki devlet yapılanmamızda yetkili mercide bulunanlar hep bürokratlar olmuştur.

Bürokrasi hancıdır, gelip giden siyasetçiler ise hep yolcu olarak görülmüştür.

Bu yüzden gelip geçen tüm hükümetler (sivil-asker) ülke yönetiminin ancak beşte birinde söz sahibi (yetkili) olabilmiştir. Bu beşte birlik alan da devleti devlet yapan kurum ve kuruluşlar değildir.

Düşman bizi bizden iyi bildiği içindir ki, devleti ele geçirmek adına yapılanırken yetkisiz siyaset kurumunu es geçmiştir. Yani bir siyasi partiyi, kısmen veya tamamen ele geçirmek derdinde olmamıştır.

Ama bunun yanında bir TSK’yı, bir EGM’yi, bir yargıyı ve sürüsüyle sivil ve resmi kurum ve kuruluşu ele geçirmek için sınırsız gayret sarf etmiştir.

Olayları değerlendirirken insaflı olmak lazım. Başbakan Süleyman Demirel’i hatırlayın, kurumlara genel müdür atayamıyordu.

Ortalık güllük gülistanlıkken ülkenin başbakanına (S. Demirel, 1965-1971) “Bırak git” diyorlardı. O da bırakıp gidiyordu. “Neden gidiyorsun” dendiğinde de “Bana ‘Git’ diyen ordu, benim ikinci bir ordum mu var ki karşı koyabileyim, gitmeyip ne yapacaktım yani” diyebiliyordu.

Bir diğer Başbakan Bülent Ecevit, sözde kendisine bağlı Özel Harekât’ın maaşının ABD tarafından ödendiğini bürokratından öğrenebilecekti. O da ABD ödemeyi kesince ancak belli olacaktı! (Daha önceden bu bilgi bürokrat tarafından başbakana iletilmiyor!)

Erdoğan da elindeki malzemeyi kullandı, kendisine sunulan ve kabul gören emir subayından beşi FETÖ’cüydü. Bunların içyüzünü bilseydi canını emanet eder miydi?

Unutmayın: Bunlar 70 senedir her kademeye kadro yetiştiriyor, başbakanlar da elindeki mevcut kadroya ve kendisine verilen istihbarata göre değerlendirme yapıyor. İstihbarat bunların elindeydi ve sadece adı ‘milli’ydi.

Erdoğan, istihbaratı gerçek milli kimliğine kavuşturarak işe başladı. O dönem bu fakir de TBMM’deydim. Sabahlara kadar çalışıp bu kanunları çıkardık.

FETÖ’nün dişe dokunur bir siyasi ayağının olmadığını (şimdiye kadarki siyasi yapılanmamızda buna gerek olmadığını), pazartesi ve çarşamba günlerindeki yazılarımda açıklamaya devam edeceğim.

.

Hesaplaşma (2)
#Yazar#FETÖ#FUAT BOL

Temmuz 20, 2020 06:373dk okuma
Vesayet, kendi hükümranlığı paralelinde anayasalar yaptı. Bol denilen 61 ve daraltıldığı iddia edilen 82 anayasalarının her ikisinde de davul siyaset kurumunun boynuna asıldı, tokmak ise bürokrasinin eline verildi.
Zavallı Süleyman Demirel, halktan yüzde 52 oy alıp sözde tek başına iktidara gelmesine rağmen bir TRT Genel Müdürü atayamadan muhtıraya muhatap kılınıp görevden uzaklaştırıldı.

Seçilmişler, atanmışların (bürokrasi) gözünde adeta hep ‘hain’, ‘satılmış’ görüldü ve halka da böyle gösterildi. Biz medya mensupları da buna bilerek veya bilmeyerek alet olduk. Düzenlenen anketlerde en güvenilmeyen çıkan siyaset kurumunu manşetlerimize taşımayı maharet bildik. Siyasetçinin satılmış ve hain olabileceğini saklamayıp, televizyonlara çıkıp utanmadan dillendirdiler. (15 Temmuz aşağılık ayaklanmasından sonra hangi meslek mensuplarının yurtdışına kaçtığını ve dış ülkelere iltica ettiğini dikkatlerinize sunarım.)

Kafaya bakar mısınız: Başbakanlara güvenilmiyor ve devletin sırları kendisiyle paylaşılmıyor. Necmettin Erbakan başbakan olunca, Başbakanlık’taki kasaların Genelkurmay Başkanlığı’na nakli söz konusu oldu.

Hesabı başbakan veriyor, hem millete veriyor ve hem de bürokrasiye (MGK) veriyor (daha doğrusu kendisinden hesap soruluyor) ve üstelik kendisinden devletin bilgileri esirgeniyor.

İşe bakın: Demokrasilerdeesap sorması gereken başbakanken, bizde hesap veren konumunda!

Hak ve hürriyetlerin daraltıldığı 82 anayasası ile ise tam bir karakuşi hal meydana geldi. Sorumlu olan başbakan yetkisiz, sorumsuz olan cumhurbaşkanı ise yetkili kılındı.

İki başlı sistemle AK Parti’nin tek başına iktidarda olmasına karşın yaptığı tüm atamalar, Cumhurbaşkanı Sezer tarafından veto edildi. Devlet (cumhurbaşkanı) güvenilir, hükümet (başbakan) güvenilmez addedildi.

Ülke, beş sene müddetle vesayetle birlikte vekâletle yönetildi. Hükümetlere ‘el’ gözüyle bakılıyor ve devlete nüfuz etmesine asla müsaade edilmiyordu.

Edilmiyordu çünkü devlet vesayetle çoktan kuşatılmıştı.

Oysa nüfuz etmesi gereken çoktan ettirilmişti.

Ondan sonra da kalkıp “Siyaset kurumu, devletin kılcallarına değin nüfuz eden FETÖ’yü nasıl fark edemedi” diye hayıflanıyoruz ve hesap sormaya kalkıyoruz.

Demirel’in ifade ettiği gibi, siyasetçinin başka devleti yok, başka ordusu yok, başka istihbaratı yok. Siyasetçi mevcut kurumlardan (bürokrasiden) aldığı bilgiye göre amel ediyor.

Hükümet gökten zembille insan indirip atamıyor, mevcut bürokratlar arasından tercih yapıyor. Ama tercih edeceklerinizin kahir ekseriyeti FETÖ’cü ve üstelik bunların dosyaları göz kamaştırıyor.

Devleti kılcallarına kadar hainlere teslim eden ve ettiren, hikmet-i devlet gereği hep bürokrasi (atanmışlar) olmuş lakin bütün bunların hesabını siyaset kurumu sandıkta millete vermiştir. (Yurtdışı görevde iken yurda dönmeyip bulundukları ülkelere iltica eden NATO’daki subaylarımızdan siyaset kurumu mu sorumlu?)

Halk da seçtiği başbakanını devleti yönetmekte yetkili zannediyor ve bu zannının doğrultusunda da sandıkta hesabını sorduğunu zannediyor. Bir partiyi indirip diğerini çıkarıyor ve iktidarı değiştirdiğini zannediyor. Oysa götürüp getirdikleri hep yolcu, asıl hancı olan vesayet, hep muktedir.

Halk, devletin içinde kendi başlarına buyruk çeşitli devletçiklerin olduğunu ve seçtiği başbakanların (hükümet) bunlara söz geçiremediğini nereden bilebilir ki?

Hangi demokraside ülkedeki Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde gerekli çoğunluk sağlanmasın diye siyasi parti liderlerine telefon edilip tehdit edilir ve böylece Meclis’e girmemeleri sağlanır?

Şu son hüküm cümlesi okunmadan bu yazı anlaşılmaz: Evet, gelip geçen her hükümet (sivil veya darbe hükümetleri), FETÖ’ye (FETÖ’nün görünen yüzüne) yardım etti; bu yardımların en çoğunu da AK Parti hükümetleri yaptı. “Ne istediler de vermedik?” sözü onlara aittir.

Burada dikkat edilmesi gereken husus: Bu yapının gerçek yüzünü bilerek yardım edenler kimlerdir?

Legal görünümlü bu yapının illegal olduğu neden sonra anlaşıldı? Onlar da tüm kurumları ele geçirdikten sonra sıranın kendilerine gelip alaşağı edilecekleri anda anlayabildiler. (MİT TIR’ları operasyonu, 17-25 Aralık girişimleri)

Asıl mesele, son elli yılda FETÖ’yü gizleyen, kurup yeşerten, geliştiren ve devletin her kurum ve kuruluşuna nüfuz ettiren kim? Ya da kimler?

Ağaca bakıp ormanı göremiyoruz, “Sen şu kadar yaptın”, “Ben yapmadım” diyerek zaman öldürüyoruz.

Bu yapının devletimize kast eden bir derin devlet yapılanması olduğu kesin.

Ölüm kalım savaşı verilirken, meleklerin cinsiyetini tartışmayalım.

‘Sen’i, ‘ben’i bırakıp el ele verelim ve yeniden dirilişin yoluna koyulalım.
Zira tehlike henüz geçmiş değil!

.

Hesaplaşma (3)
#FETÖ#Yazar#FUAT BOL

Temmuz 22, 2020 06:293dk okuma
Hesaplaşma başlıklı ilk iki yazımda okuyucularımdan çok tepki aldım. Olumlu kadar olumsuz tepkiler de var. Belli ki olumsuz tepkilerin hemen hepsi yanlış anlamadan kaynaklanıyor.
Olumsuz tepki verenler hep Sayın Erdoğan’a ve AK Parti’ye yükleniyor. ‘O ne istediler de vermedik mi’ demedi mi? Cemaatle kol kola yürüyen kim ya da kimlerdi? Bürokrasideki bunca FETÖ’cü atamaları AK Partili başbakan ve bakanlar yapmadı mı? FETÖ’cü kurum ve kuruluşlara bütün bu imkânları AK Parti iktidarları sağlamadı mı? şeklinde eleştiriyorlar.

Bunların hepsi doğru lakin şu hususu çok iyi bilelim ki, FETÖ, AK Parti’den çok önceleri (70’li, 80’li yıllardan itibaren) devlete sızdı ve sızdığı her yeri ele geçirdi. Bu, öyle akşamdan sabaha olmadı, en az yarım asırlık bir çalışma söz konusu.

Örgüt, ‘eğitim’ şemsiyesi altında, devletin tüm kurum ve kuruluşlarına kadro yetiştirdi.

Ayrıca bu teşkilat, hep güce, yani iktidara oynadı, iktidarda kim varsa onunla işbirliği yaptı. Asker-sivil fark etmez, örgüt hepsini tepe tepe kullandı. Örgüt uluslararası menşeli olup, çok sinsi ve çok gizli çalıştı, su gibi, girdiği her kabın şekline almakta zorlanmadı.

FETÖ için hiçbir mukaddes değer yoktur, gayeye ulaşmak için her yol mubahtır. Bundan dolayı da en mukaddesleri bile kullanmaktan çekinmedi, düşünün, muazzez dinimizi ve devletimizi bile kullandı.

Cumhurbaşkanı ve başbakanlarımız, ‘cemaat’ olarak bilinen FETÖ’nün yurtdışındaki faaliyetlerine yardımcı olmaları için yabancı ülke başkanlarına mektup yarışına girmişti.

Evet, devletin kimi birimleri ve bir kısım yazar–çizer F. Gülen’in ne menem şey olduğunu raporlarda belirtti ve yazıp çizip söylediler. Bunlardan birisi de bu fakirdir. Ama her seferinde, devletin içindeki ‘gizli’ bir el bunlara sahip çıktı. Unutmayın, zaten devletimizin idaresi hep o ‘gizli’ bir elin yönetiminde olmuştur.

Kendilerinin farkına varıp aleyhte bulunanların hesaplarını bir şekilde gördüler! Şu hususu kesinlikle ifade edebiliriz ki bu ülkedeki tüm faili meçhullerin arkasında ya bizzat FETÖ ya da FETÖ’yü kullanan dış güçler vardır. Farkına varmayıp kendisine hizmet edenleri ise ödüllendirdiler. Örneğin DSP lideri Ecevit için “Şefaat imkânı verilirse bunu Ecevit için kullanırım” deyip partisini iktidara taşıdılar.

Ecevit de, başbakanlığı döneminde, başta F. Gülen olmak üzere ‘cemaati’ gözetip korudu.

Düşünün, 28 Şubat döneminde bunları askerler korudu. Bunlar askerle bir olup meşru hükümeti devirdiler.

Biz gazeteciler cumhurbaşkanları ve başbakanlarla birlikte yurtdışı seyahatlerde bunların okullarının açılışlarında bulunduk. O ülkelerdeki büyükelçilerimiz adeta FETÖ militanı gibi çalışıyorlardı, biz bu duruma bir anlam veremezken, bir kısım arkadaşlarımız bu durumu büyükelçilerimizin vatan-millet aşkına bağlıyordu.

Dikkat edin, bu süre esnasında siyasetçilerin görev yaptığı hükümetlerin ömrü 18 ayla sınırlı, oysa bunlar adeta devletle kaimler. Atama mevkiindeki siyasetçinin önüne gelen isimlerin hepsi FETÖ’cü, dolayısıyla başka birisini atama şansı yok. Dedik ya, bunlar hancı, hükümetler yolcu!

Bu durumun tipik örneği, Cumhurbaşkanı’na sunulan beş emir subaylarından hepsinin FETÖ’cü olmasıdır. Sözde seçim yapacak kişi ne yapsın?

TSK’daki generallerin yüzde 40’ı bunlardandı, daha alt rütbelerdeki subayların sayısını moraliniz bozulmasın diye vermiyorum! Hadi diyelim sivildeki atamaları gafil hükümetler yaptı, ya askeriyedeki atamalar?!..

Tarla, sizin bilginiz ve kontrolünüz dışında sürülmüş. Siz, orada yetişmiş sebzelerle yemek yapmak zorundasınız! Üstelik pişirdiğiniz bu zehirli aştan ilk önce siz tadacak ve siz servis yapacaksınız.

Allah c.c. bu millete acıdı da bu canavar sürüsünü şaşırttı. Zira boşuna darbelere yeltendiler, biraz daha sabretselerdi, darbeye gerek kalmadan ülkeyi her şeyiyle teslim alabilirlerdi.

Bunların şaşırıp darbeye tevessül etmeleri, onların tabiriyle ‘Uzun adam’ı’ uyandırdı. Sayın Erdoğan tehlikeyi gördü ve tehlikenin gözünün içine bakmakta en ufak bir tereddüt göstermedi. Burada bir şeyi itiraf etmek zorundayız, bu büyüklükteki bir tehlikeyi gören hiç kimse bunun üzerine gitmek istemez, öldürülmekten korkar.

Ama Sayın Erdoğan korkmadı ve üzerine gitti, hem de ölümüne!

Bu hakkı teslim etmek herkesin namus borcudur, fikir namusu olan bu hakkı teslim eder.

Sayın Erdoğan ya bu cesareti gösterip bunlarla mücadeleye girişmeseydi, ülke ve millet olarak halimiz ne olurdu?

Bir düşünün, biraz izan lütfen!

.

Suçlu, ayağa kalk!
#FUAT BOL#Yazar#Pandemi

Ağustos 05, 2020 06:292dk okuma
Birey, toplum ve devlet planında başımıza ne gelmişse, hep had bilmezlikten, ayağımızı yorganımıza göre uzatmamamızdan, kendimizi dev aynasında görmemizden geldi.
İnsan boşuna afra tafra atıyor, işte gözle göremediği bir virüs çırpına çırpına ölmesine neden oluyor ve bunca teknolojik imkânla elinden bir şey gelmiyor.

Daha nezlenin ilacını bulamayan insana bu kendini beğenme ve başkalarına tepeden bakma hali yakışıyor mu Allah aşkına?

Dünya yaşlandıkça (aslında onu yaşlandıran, çığırından çıkaran biz insanoğluyuz, zira o kendi halindeyken her an yenilenip tazeleniyordu) hırçınlaşıyor ve adeta kendini bu hale getiren insanoğluna ihanet edip intikam alıyor.

Dengesini bozduğumuz tabiat da ister istemez bizim dengemizi bozuyor.

İnsanoğlundaki gafletin büyüklüğüne bakın ki ne tüm dünyayı kasıp kavuran pandemiden, ne de sürekli artmakta olan doğal afetlerden en ufak bir ibret almadan, eski tas eski hamam yoluna devam ediyor.

Eskiden bir cenaze çıkan köy veya mahallede bir hafta hüzün olurdu, şimdi ise onlarca, yüzlerce ve hatta birlerce cana mal olan doğal afetler bile vaka-yı adiyeden oldu. Ateş düştüğü yeri yakıyor, diğerleri duyup geçiyor ve kimsenin kılı kıpırdamıyor.

Şehirleri insanca yaşanır olmaktan çıkarıp beton yığınları haline getirdik. Dere yataklarını binalarla doldurduk. Selde, taşkında, şiddetli bir yağmurda suyun gideceği yer yok, önüne kattığını götürüyor.

Bu denli çarpık yapılaşmada vatandaşın bir kabahati varsa, devletin (belediye) bin kabahati vardır. Bütün bu kepazeliklerin yanında vatandaş yaptığı hatanın bedelini canıyla, malıyla ödüyor, lakin o kepazeliklere göz yuman veya imkân tanıyan belediye sorumluları(!) sefa sürmeye devam ediyor.

Halbuki asıl katiller onlar; uygunsuz yerleri imara açanlar, uygunsuz yapılara iskân ruhsatı verenler, yerleşim yerlerindeki dere yataklarını ıslah etmeyenler ve bu yerlerdeki yapılaşmaya göz yumanlar hesap vermediği müddetçe bu devran sürüp gider.

Daha dün, herkesin gözleri önünde İstanbul’daki Basın Ekspres yolunda büyük bir sel felaketi yaşandı. Su TIR’ları gazete kâğıdı gibi buruşturup sürükledi. Onca suyun nereden geldiğini yetkililer hâlâ açıklamadı.

O zamanki İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı dedi ki “Burası dere yatağıdır, yapılaşmaya asla müsaade etmeyeceğiz.”

Dedi ama tam tersini yaptı: Mevcut dere yatağında bir uçtan öbür uca gökdelenler dikildi. Üstelik bunların bir kısmı (Fatih Koleji vb) FETÖ’cülere yaptırılmıştı.

Nerede o belediye başkanı veya o imarları veren belediye yetkilileri?

1999 depreminde 17 bin insanımızı (resmi rakam) kaybettik, şehirlerimiz yerle bir oldu. Bir-iki yapımcı-yüklenicinin (müteahhit) dışında kim ya da kimlerden hesap sorulabildi?

Dünyanın çeşitli ülkelerinde bizim iki, üç hatta dört katımız şiddetinde depremler oluyor. Çok az maddi hasarla atlatıyorlar. Bizse her şeyimizle depremin altında kalıyoruz.

Hadi malımızdan vazgeçtik diyelim, bizim canımız bu kadar ucuz mu?

Üstelik yüksek kalitede inşaat yapım sektöründe, dünyada sayılı ülkeler arasında yer alıyoruz. Bu demektir ki istersek yapabiliyoruz.

Ee, neden yapmıyoruz?

.

Asıl tehlike!
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Temmuz 25, 2020 06:293dk okuma
Bundan önceki üç yazıda, vesayete endeksli önceki parlamenter sistemimizde siyasette FETÖ’nün ayağı olmadığına, olmasına gerek duyulmadığına dikkat çekmiştik.
Haberin Devamı

Çünkü FETÖ güç ister, güçlünün yanında olmak ister; siyasette devletle ilgili bir güç yoktu ki öyle bir ayağa (siyasi ayak) gereksinim duysun!

Dikkat ederseniz, her gelen iktidar (ister asker ister sivil) ona yardımcı olmuştur. Dolayısıyla FETÖ asla durakta beklemez, hep giden arabaya biner. Kim iktidarsa onunla beraberdir ve onunla iş tutar.

Asker-sivil her çeşit bürokrasiyi ele geçirmiş olduğundan, mevcut iktidarlara ayrıca bir seçenek bırakmamıştır. Bürokrasi siyasetin önüne neyi koyarsa, iktidar onu imzalamak zorundadır. En fazla birkaç seçenek sunarlar, onlardan birisini siyaset kurumu tercih eder.

Halbuki hangisini tercih ederse etsin, seçeceği yine FETÖ’cü olacaktır. Zira devletin kılcallarına değin nüfuz etmiş bu yapıda başka türlü hareket etmeniz mümkün değildir.

Diğer bir deyişle, siz istediğiniz kadar zar tutun, muhatabınızın zarları cıvalıdır.

Zira bu yapı yarım asırdır kadro yetiştirmektedir. Böyle bir yapıyla kim baş edebilir? Kim ya da kimler böyle bir yapıya alternatif olabilir? Kimde böylesine organize olmuş bir güç var?

Bundan dolayıdır ki özellikle 15 Temmuz 2016’dan sonra Türkiye, 2. bir bağımsızlık savaşı vermektedir.

Türkiye, 2. Dünya Savaşı’ndan sonra (savaşa girmemesine rağmen) iplerini ABD’nin eline verdi. NATO’yla birlikte bu el daha da güçlendi. Karşılığında demokrasi vaat ettiler ama bize reva gördükleri demokrasi malum.

Vesayet demokrasisi...

Bununla bile yetinmediler ve on yılda bir bu ‘güdük’ demokrasiyi bile çığırından çıkarıp darbe yaptılar. Yaptıkları darbelerle öylesine gına getirttiler ki ‘güdük’ de olsa o demokrasiyi bile arattırdılar.

Denize düşmüş, yılana sarılıyorduk!

15 Temmuz 2016 aşağılık darbesi bardağı taşıran son damla oldu, zira uyuyan devi uyandırdılar. Millet yenile yenile yenmesini öğrenmişti! “Yetti gayri” diyen millet, sağına soluna bakmadı, bayrağını kapan sokağa döküldü.

Muhatabı ABD’nin 6. filosu dahi olsaydı, çıplak elleriyle onu da dürüp bir kenara atacaktı. Zira o gün sokağa çıkan her çeşitten insanın tek bir hedefi vardı: ÖLMEK!

Ölümüne gelen insana ne yapılabilir ki? En fazla öldürürsünüz değil mi? Bu şekilde ölmeye hazır milyonlar varsa hiçbir şey yapamazsınız, nitekim yapamadılar da...

Şimdi gelelim bundan sonra gelebilecek asıl tehlikeye... Devlet yeniden yapılandırılırken, malum, sistem de değişti ve biz başkanlık modeline geçtik. Yani demokrasinin üzerindeki vesayeti kaldırmak istiyoruz. Siyasetin elini güçlendirmek istiyoruz.

Sistem demokrasiyse olması gereken de budur zaten.

FETÖ’yü ve benzer örgütleri ellerinde bulunduran dış güçler, bundan böyle bürokrasiyle uğraştıkları kadar siyasetle de uğraşacaklar. Siyasi partiler kuracaklar, mevcut siyasi partileri ele geçirmeye çalışacaklar.
Çünkü artık güç siyasetin elindedir, FETÖ’nün hedefi de artık bu gücü ele geçirmek olacaktır. Bürokrasideki uyuyan ‘kripto’ FETÖ’cüler, böyle bir günün hayaliyle yanıp tutuşuyorlar!

Bir kısım şom ağızlar, sözde nedamet duyan FETÖ’cülere affı dillendirmektedir. Onlara söylenecek söz şundan ibarettir: Ya devlet başa, ya kuzgun leşe! Acırsanız, acınacak hale düşersiniz. Siz hiç pişmanlık duyan FETÖ’cü gördünüz mü, duydunuz mu?

FETÖ’ye arka çıkan, FETÖ ağzı kullanan, FETÖ’yü kayırmaya yeltenen partilere veya zevata bakın, ne demek isteğimizi anlarsınız!

Çıkarılacak yeni siyasi partiler ve seçim kanunlarında bu hususların göz önünde bulundurulmasında fayda vardır. Zira buldukları en ufak bir gedikten girmeye çalışacaklardır.

Cumhurbaşkanlığı makamını ele geçirmek için ellerinden geleni ve hatta gelmeyeni de bulup buluşturup artlarına koymayacaklardır. FETÖ’ye yardımcı veya bizzat FETÖ’cü bir cumhurbaşkanı çıkarmak için yırtınacaklardır.

Bundan böyle Cumhurbaşkanı adaylarında arayacağımız en önemli özellik, FETÖ düşmanı olmalıdır. Bu da yetmez, FETÖ’yle mücadelede kesin kararlı ve bir o kadar da cesur olmalıdır.

Türkiye düşmanları ise kirli emellerine hizmet edecek ‘uşak ruhluları’ tercih edecektir.

Ziyadesiyle faydalanacakları tipler, her kesimden insanın (sağ, sol, muhafazakâr, milliyetçi ve hatta faşist) gaflet, dalalet ve hatta hıyanet içindekileri olacaktır.

Bu iş için fazla yorulmayacaklar, zira kinleri dinleri olan zevat, hazır, tetikte (alesta) beklemektedirler!

Ne diyelim, Allah cc müstahaklarını versin!

.

Yeniden diriliş: 15 Temmuz
#Yazar#FUAT BOL#Ayasofya

Temmuz 15, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

‘Batı Batı’ diye yırtınıyoruz ama Batı’nın bizi görmek istediği yer Orta Asya’dır. Batı’ya rağmen biz batıdayız. Bundan dolayıdır ki Batı, bizi hiçbir zaman kendi içinde düşünmedi ve bundan böyle de düşünmeyecektir.

Çünkü Batı’nın gözünde biz ‘Türk’üz’, yani Müslümanız. Daha dün, Batı’nın kendi içindeki ‘Türklere’, Balkanlar’daki Müslüman Boşnaklara ne yaptığını görmedik mi? (Avrupalılar Müslüman’a ‘Türk’ derler.)

Batı’nın kendi dinlerince en saygın insanı olan Papa bile müzeye çevrilmiş bir ibadethanenin aslına (yeniden ibadethane-cami) döndürülmesinden üzüntü duyduğunu belirtti. Gerçek manada din adamı ise sevinmesi gerekmez miydi?

Papa, Ayasofya’nın kendi mensupları (Latinler-Haçlı Seferi) tarafından işgal edilip yağmalandığını ve içerisinde her türlü ahlaksızlığı sergilediklerini bilmiyor mu? Yıkılmak üzere olan bu köhne yapıyı Fatih Sultan Mehmet’in kurtarıp eski ihtişamına kavuşturduğunu bilmiyor mu?

Evet, orası bir Hıristiyan mabedi idi, ama başka mezhebe mensup Hıristiyanlar tarafından Ayasofya çığırından çıkarılmış ve yıkılmaya yüz tutmuştu. Bugün Ayasofya tüm ihtişamıyla göz kamaştırıyorsa, bunu beğenmedikleri Türklere borçlular.

Batı bizi dün anlayamadığı gibi bugün de anlamıyor, daha doğrusu işlerine geldiği şekilde anlıyorlar.

Bu yüzden Batı’nın bize reva gördüğü vesayetten bir türlü kurtulamadık ve sözde demokrasimiz bir darbeden diğerine yuvarlandı.

İçimizden devşirip mankurtlaştırdıkları hainler eliyle kalkışılan bu darbelerin en alçağı, milleti birbirine kırdırmayı ve devleti paramparça etmeyi amaçlayan 15 Temmuz 2016 darbesi idi.

Öncekilere benzemeyen bu darbe gerçekleşseydi, Türkiye bugün komşularına yaptıkları gibi bir Irak, bir Suriye gibi olacaktı. Milyonlarca insan ölecek ve ülkemiz paramparça edilecekti.

Hep söylüyoruz: Bizim milletimiz başa bağlıdır; lideri yiğitse, onunla birlikte kahramanlık destanları yazar.

Önceki onca darbede liderler pasif kalınca halk da otuz iki dişini sıkıp sessizce bekleyişini sürdürdü.

İlk kez 27 Nisan 2007 tarihinde TSK’nın vermiş olduğu e-muhtıraya boyun eğilmedi ve karşılık verildi. Genelkurmay Başkanlığı’na Başbakanlığa bağlı olduğu hatırlatıldı.

TBMM’ye (milletvekillerine) Cumhurbaşkanı seçtirilmeyince halka gidildi. Cumhurbaşkanı seçtirilmeyen parti (AK Parti) yüzde 48 oy aldı ve daha da güçlendi.

Vesayet odakları boş durmadı, bu kez de tek başına iktidarda bulunan partiyi kapattırmak istedi. Sadece bir oy farkla kapatılmaktan kurtulan iktidar partisine darbe üstüne darbeler yapıldı. (17-25 Aralık ve MİT TIR’larının durdurulup faş edilmesi)

Tüm bu başkaldırılarda milletin emanetine sahip çıkan Sayın Erdoğan, tüm bu darbe teşebbüslerinin üstesinden geldi.

Her seferinde hezimete uğrayan kahpelerin tek seçeneği kalmıştı: Milletin adamı olan Erdoğan’ı öldürmek!

Gözlerini karartıp bu aşağılık eyleme de yeltendiler.

Emanetine sahip çıkan liderine halk da sahip çıktı, onu yalnız bırakmadı.

Erdoğan “Ölümüne!” deyip ölüm yolculuğuna çıktığında, halk ölümsüzlüğü tatmak için çoktan yollardaydı.

Haberin Devamı

251 şehit veren halk, o gece (15 Temmuz 2016) tankları elleriyle durdurarak destan yazdı.

Yeniden dirilişin destanıydı bu. Millet liderini bulmuş coşuyor, bayrak rüzgârını bulmuş dalgalanıyordu.

Ve bu yeniden diriliş, taze bir başlangıçtı!

.

FETÖ tehlikesi geçmedi!
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Haziran 24, 2020 06:292dk okuma
Dünya üzerinde bizim kadar ikinci bir tuhaflıklar ülkesi yok. Geçen asrın başlarında en güçlü 3-5 ülkeden birisiydik. Neredeyse tüm dünya birlik olup üzerimize çullandılar. İmparatorluğumuz paramparça edildi.
Osmanlı topraklarının üzerinde her birisi diğerine düşman, hepsi de Osmanlı’ya (Türk’e, Türkiye’ye) düşman edilerek 50’ye yakın ülke oluşturdular.

Bunlar sözde bağımsız ama gerçekte hiçbirisi bağımsız ve bağlantısız değil, hepsi uydu konumunda.

Türkiye’nin asıl tuhaflığı ise gerçek dostunun olmaması şöyle dursun, dost ve müttefiki olan ülkelerle savaş halinde olmasıdır.

Bakınız: Türkiye bunca darbeler yaşadı, her bir darbenin arkasında dost ve müttefikimiz olan ülkeler vardı. Darbelerin en alçağı ve insafsızı, Meclis’in bombalandığı ve kardeşin kardeşe kırdırılmak istendiği 15 Temmuz 2016’daki FETÖ ayaklanmasıydı.

Zira düşman, bize kast edecek düşmanı içimizden seçmiş ve yine içimize yerleştirmişti. Sinsi düşmanlığın devletin kılcallarına değin nüfuz ettirildiği bu denli kahpesine tarih tanıklık etmiş değildir.

Türkiye’nin talihsizliğine bakın ki, PKK/PYD/YPG, DHKP-C ve en tehlikelisi FETÖ ile mücadele eden Türkiye, gerçekte bunların sahipleriyle, başta ABD olmak üzere Batılı müttefikleriyle savaşıyor.

Tıpkı sırtlan sürüleri gibiler; dün de yedi düvel olarak üzerimize çullanmışlardı, bugün de hepsi birden üstümüze üstümüze geliyor.

FETÖ elebaşı ABD’de ikamet ediyor, FETÖ militanları başta ABD olmak üzere tüm Avrupa ülkelerinde cirit atıyor. Tüm bu ülkeler, bir yolunu bulup kaçan ve kendilerine sığınan tüm asker ve sivil sığınmacılara kucak açtılar ve oralarda melanetlerini sergilemelerine göz yumuyorlar.

Geçenlerde savcılarımız çok önemli bir bilgiye ulaştılar: Genelkurmay İstihbaratı’nın başında bulunan Tümgeneral Ali Serin’in emir astsubayı (M.K.) FETÖ’cü çıktı.

Normal olarak istihbarattan gelmesi gerekli bu bilgiye savcı, yürüttüğü bir soruşturmada sanık ifadesi üzerinden ulaşıyor.

En az yarım asırlık bir gizli yapılanmadan bahsediyoruz; bu öyle sabahtan akşama bitirilebilecek bir örgüt değil.

Elli senedir herkesten kendini gizleyebilmiş bu örgüt, belli ki ‘Haşhaşiler’ gibi çok iyi saklanabiliyor.

Şu halde, daha düne kadar her kurum ve kuruluşta cirit atan bu örgüt mensupları buharlaşıp uçmadıkları gibi, yer yarılıp yerin içine de girmiş değiller; hâlâ içimizdeler.

Yakalanıp, yargılanıp hüküm giyenler ve yargısı devam edenler, bilinen yapılanmasıyla sadece devede kulak mesabesinde.

Her biri bulunduğu yere göre Atatürkçüden daha Atatürkçü, dindardan daha dindar, şu veya bu partiliden daha çok o partili... Bukalemun tipler.

Özellikle TSK (Jandarma dahil) ve Emniyet Genel Müdürlüğü mensupları (silah taşıyan kamu görevlileri) FETÖMETRE’den geçirilmek için daha ne bekleniyor?

Beş-on savcıya işi havale edip dünya çapındaki bu ihanet şebekesinden kurtulabileceğimizi mi zannediyoruz?

Etkili ve yetkililere en yüksek perdeden bir kez daha haykıralım ve diyelim ki: Acınacak hale düşmeden, acımadan, işin gereğini yapın!

Yapın ki, milletçe yarınlara umutla bakabilelim.

.

Eskinin neyine özlem duyalım? (1)
#Yazar#FUAT BOL#Başkanlık Sistemi

Haziran 08, 2020 06:292dk okuma
Başkanlık sistemini içine sindiremeyenleri bir dereceye kadar anlayabilmek mümkün. Zira sistem henüz oturmadı, zaten akşamdan sabaha hiçbir sistem dört dörtlük oturmaz, oturamaz.
Haberin Devamı

Dünyanın en mükemmel sistemi de olsa, uygulama esnasında mutlaka aksayan yönleri olacaktır ve bunlar görülerek zamanla düzeltilecektir.

Ama böyle değil de sisteme temelden karşı olup eski düzenin özlemini çekenleri anlamak mümkün değildir.

Bu tiplerin genelde üç argümanları var: 1- Bu sistemde Meclis işlevsiz. 2- Bu sistem tek adam sistemi. 3- Yasama (Meclis) ve yargı erkleri bağımsız ve bağlantısız değil.

Bunlar hâlâ daha iki sistem arasındaki asıl farkı kavrayamamışlar. Başkanlık sisteminde halk, cumhurbaşkanını doğrudan belirliyor. Eski sistemdeki gibi başbakan yok ve bakanlar Meclis dışından atanıyor. Bakanlar Kurulu’nun (hükümet) kurulması veya düşürülmesi de Meclis’in güvenoyu ve gensorusuna (güvensizliğine) tabi değil.

Parlamenter sistemde hükümet, dolaylı olarak, yani milletin seçtiği vekiller marifetiyle kuruluyordu ve bir sürü engeli vardı. Kurulabilmesi için ya tek başına iktidar sağlayacak sayıda milletvekiline sahip olunması, ya da güvenoyu sayısını teşkil edecek çoğunluk gerekliydi.

Bu da ancak iki veya daha çok partinin uzlaşması ile mümkündü (koalisyon).

Bir kere biz bu eski sistemi tecrübe ettik ve sistem her on yılda bir darbelere maruz kaldı. Ayrıca eski sistemdeki hükümetlerin ömrü ortalama on sekiz aydı.

Bu on sekiz ayda hangi proje yapılıp hayata geçirilebilir? Düşünün, o vakitler IMF’in elinde tutsaktık. Birinci tutsaklık bitirilemeden (alınan borç ödenemeden), ikinci ve daha katmerli bir tutsaklığa mahkûm ediliyorduk.

Bugünleri kötülemeye kalkanlar, o meşum günleri ne çabuk unuttular!

Bakınız: O dönem, kamu açıklarının yüksek maliyetli iç borçlanma ile karşılanması faiz giderlerinin payını hızla arttırmıştır. 1990 yılında toplanan her 100 liralık vergi gelirinin 32 lirası faiz ödemesi için kullanılırken, 1999 yılında bu rakam 72 liraya yükselmiştir.

Bu gelişmelerin sonucu olarak, devlet eğitim, sağlık, adalet ve güvenlik gibi asli fonksiyonlarına kaynak ayıramaz olmuştu.

O günlerde terörle mücadelede kullandığımız İHA’ları ABD bize vermiyor, verdiği birkaç tanesinin yazılımlarını da ellerinde bulunduruyordu. Bozulanları tamir için gönderdiğimiz İsrail bile bunları zamanında tamir edip geri göndermiyordu.

Bize verilen yanlış koordinatlarla yıllar boyu dağları taşları bombalayıp durduk.

Teröristler gruplar halinde gelip askeri üs, karakol ve gözlem noktalarını vurup giderlerdi; bize de şehit sayılarını saymak düşerdi!

Özellikle Doğu ve Güneydoğu bölgeleri, teröristler için adeta yolgeçen hanı gibiydi.

Hükümetin iyi niyetle başlatmış olduğu ‘çözüm süreci’ni bile bin bir hile ve desise ile istismar edip akamete uğrattılar. Akılları sıra koskoca Türkiye’yi kandırmışlardı, öyle zannediyorlardı.

Şehirlerde kazdıkları hendeklerle Türkiye’yi hizaya getirebileceklerini sandılar, birer birer kazdıkları çukurlara gömülünce Hanya’yı Konya’yı anladılar!

Bir de bugün geldiğimiz noktaya bakın, kendi ürettiğimiz İHA ve SİHA’larla, içeride ve dışarıda teröristleri inlerinde vuruyoruz ve tabir caizse girmiş oldukları deliklerden burunlarını bile çıkaramıyorlar.

Denediğimiz parlamenter sistemin dört kelimeile özeti; kaos, terör, zam ve zulümdür.

Bunları özleyenler, ancak bunlarla beslenenler olabilir!

Eskinin neyine özlem duyalım? (2)
#Yazar#FUAT BOL#Türkiye

Haziran 10, 2020 06:292dk okuma
Demokrasiyi sindirebilmiş ülkelerin anayasalarında yer alan ‘temsilde adalet, yönetimde istikrar’ cümlesinin, bizim gibi ‘malul’ demokrasilerde anayasalara laf olsun diye konduğunu gördük.
Zira 1960 darbesiyle çığırından çıkardığımız demokrasimiz bir daha iflah olmadı ve biz ne yönetimde istikrarı sağlayabildik, ne de temsilde adaleti temin edebildik.

Kısa süreli koalisyon hükümetleriyle çözemediğimiz sorunlarımız devasa boyutlara varınca, askeri yönetimle hallederiz zehabına kapıldık ve her on yılda bir darbe yaptık.

Kurabildiğimiz sivil(!) hükümetlerin ortalama ömrü de on sekiz ayla sınırlı kaldı.

AK Parti’nin iktidara geldiği 2002 yılında doğanlar bugün 18 yaşında, bu gençlerimiz elbette 2002’den önceki Türkiye’yi hatırlamayacaklardır.

Dolayısıyla da bugünlerin kıymetini bilmeyeceklerdir.

Hepsinden önemlisi ülkemiz, IMF’nin boyunduruğuna girmiş ve bağımsızlığı elinden alınmıştı. Parlamentomuz ipotek altına alınmış, dışarıdan dayatılan kanunları çıkarmakla meşguldü.

Meclis’in duvarında yazılı olan “Egemenlik milletindir” sözü lafta kalmıştı, zira gerçek egemenlik IMF ve Dünya Bankası gibi kuruluşlarındı. Onlar, bizim sosyal, siyasal, ekonomik ve hatta askeri hayatımızı biçimlendirip şekillendiriyorlardı.

Bize borç olarak verdikleri parayı öyle istediğimiz yerlere kullanamazdık, istihdam oluşturacak yatırımları yapamazdık.

Yollar çamurdan geçilmez, insanlar hastane kapılarında sürünürdü; hastaneye sağlam giden refakatçi hasta olur, hastanede ölenlerin cesetleri parasızlıktan rehin kalırdı.

Her gün elektrikler kesilirdi, saatler süren bu durum bazen gün boyu devam ederdi.

Doğalgaz da nesi? Tüp yoktu. çiçek yağı, margarin, benzin, motorin, akaryakıt yoktu ve bütün bunlar karaborsaydı.

Hani bir söz var ya: “Devlete verilen size yol, su, elektrik olarak geri döner.” Bize bir şeyin döndüğü yoktu, zira ne suyumuz, ne yolumuz ve ne de elektriğimiz vardı.

Düşünebiliyor musunuz? Bu ülkenin başbakanı, kaloriferler yanmadığı için makamında palto ile oturuyordu. Mazot yokluğundan tarlalar sürülemiyor; bu perişan hal başbakana sorulduğunda “Akaryakıt vardı da biz mi içtik?” diyerek geçiştiriyordu.

Başbakanı bu halde olan ülkenin halkını siz düşünün!

2002 öncesi, Ecevit’in başbakanlığı döneminde (DSP-ANAP MHP koalisyonu) Türkiye Cumhuriyeti tarihinde ilk defa esnaf yürüyüş yaptı ve hükümeti protesto etti. Bir esnaf, kucağındaki yazarkasayı Ecevit başbakanlıktan çıkarken önüne atıp parçaladı.

İş insanlarımız fabrikalarını Türkiye’den söküyor, başka ülkelere götürüp kuruyorlardı.

Başörtüsü zulmü ayyuka çıkmıştı; başörtülü milletvekili TBMM’den yuhalanarak kovuluyor, aynı şekildeki öğrenciler için üniversitelerde ‘ikna odaları’ kuruluyordu.

Halkının çoğunluğu Müslüman olan bu ülkede başörtülü kadınlara ‘cadı’ muamelesi yapıldı ve başta okullar olmak üzere, tüm kamu kurum ve kuruluşlarında cadı avına çıkıldı.

Başbakanın eşi başörtülü diye TSK Rehabilitasyon Merkezi’nde tedavi gören ünlü tiyatrocu Nejat Uygur’u ziyaret edemedi.

Dillerine pelesenk ettikleri laiklik ve irtica kavramlarıyla milleti canından bezdirmişlerdi.

Bugün isteyen her yerde (üniversite, devlet dairesi, parlamento vb) başörtüsü takabiliyor. Ne irtica hortladı, ne laiklik yerinden oynadı.

Toplum hayatımızdaki anormallikleri törpüleyerek normal hayata geçmenin mücadelesini veriyoruz.

Kimileri anormal dönemin özlemiyle yaşasa da bizler önümüze bakalım ve bekleyen reformları bir an önce toplum hayatına kazandıralım.

.

Eskinin neyine özlem duyalım? (3)
#Yazar#FUAT BOL#TSK

Haziran 17, 2020 07:212dk okuma
Paylaş

Ülke yönetimini 100 birim olarak düşünürsek, vesayet odaklı parlamenter sistemde, milli irade (parlamento ve hükümet) bunun yalnızca 20 birimlik kısmında söz sahibiydi.

Geride kalan 80 birimlik kısmında, dışarıya endeksli içerideki vesayet odakları hükümrandı. Diğer bir deyişle, davul seçilmişlerin boynunda ancak tokmak başkalarının (askeri ve sivil bürokrasi) elindeydi.

Mahut sistemde, ‘kerameti kendinden menkul’ sözde bir derin devlet algısı vardı. O zihniyete göre ‘devlet’ kutsaldı ve seçilmişlere emanet edilemeyecek kadar ‘korunaksızdı’!

TSK İç Hizmet Kanunu’nun 35. maddesini asker, ihtilal gerekçesi yaptı. Kenan Evren bunu savunmasında söyledi. Bu maddede “Silahlı kuvvetlerin vazifesi, Türk yurdunu ve anayasa ile tayin edilmiş olan Türkiye Cumhuriyeti’ni kollamak ve korumaktır” diyor.

İdraki vesayetle şartlanmış o kafa, bu kanunla TSK’yı TBMM’nin üstünde görüyor ve kendilerini ev sahibi, seçilmişleri de kiracı addediyordu.

Halbuki demokratik bir ülkede bu kanunun bu şekilde anlaşılması için insanların akıllarını peynir ekmekle yemeleri gerekirdi.

Cumhuriyet’in kuruluşundan 1960 darbesine kadar Genelkurmay Başkanlığı, Milli Savunma Bakanlığı’na bağlı iken, 1961 Anayasası’yla sözde Başbakanlığa bağlandı. O nasıl bağlanmaksa, ülkenin başbakanının Afrika’nın herhangi bir yerindeki darbeden haberi oluyor ama kendisine bağlı(!) askerin darbesinden haberi olmuyor, olamıyordu.

Demokratik bir ülkede bu kanunun anlamı: TSK, jandarma ve polis teşkilatları sizin (hükümetlerin) güvenlik birimlerinizdir, bunlarla olayları önleyeceksiniz. Durum ağırlaştıkça OHAL ve sıkıyönetim ilan edip bu güçleri kullanırsınız.

Yani siyasi otorite orduyu göreve çağırır ve der ki “Gel, burada bunu yap ve işi bitir.”

Demokrasilerde anayasal düzeni ortadan kaldırmaya ve hükümetin görevini yapmasını engellemeye yönelik hiçbir güç olamaz. Olduğu takdirde, bu Cumhuriyet’i korumak ve kollamak olmaz, bilakis yıkmak olur.

Nitekim öyle oldu ve her bir darbeyle ülkemiz onlarca yıl geri gitti.

Sözde ‘korunaksız’ devletin başı (Cumhurbaşkanlığı makamı) da adeta askerlere tapuluydu. Bu yüzden her cumhurbaşkanlığı seçiminde kriz yaşadık.

Bu nasıl “Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir” anlayışıdır ki, TBMM’nin etrafını tanklarla sarıp cumhurbaşkanı seçtirilir? Sonraki her cumhurbaşkanlığı seçiminde, başbakan ve parti liderlerine isim dikte ettirilir ve onun seçilmesi sağlanırdı.

Seçim esnasında, seçilmişlere gözdağı vermek için de generaller TBMM localarını doldururdu.

Atanmışların çoğunlukta olup hesap sorduğu, seçilmişlerin ise adeta suspus oturup hesap verdiği ve ‘Politbüro’yu andıran MGK’yı hatırlayın! Böyle bir ülkede demokrasinin esamisi okunur mu?

Hatırlayın: Daha düne kadar, asker ve sivil ne kadar atanmış varsa bunlar hancı, seçilmişler ise yolcu olarak görülüyordu.

Bu absürt durum dışarısının da işine geliyordu. Zira ‘bizim çocuklar’ dedikleri içimizdeki aymazlara, her istedikleri zaman ‘iyi işler başartarak’ darbe yaptırıyorlardı.

Darbe özlemcilerinin sloganlarına bakar mısınız: “Ordu-millet el ele!”

Kime karşı biliyor musunuz? Milletin çoğunluğuna ve o çoğunluğun seçtiği hükümete karşı.

Bundan daha vahim bir ayrımcılık ve ötekileştirme olabilir mi?

Ama gelin görün ki o kafa, tüm bu yaptıklarını görmezden gelir ve karşısındakini suçlar.

.

Eskinin neyine özlem duyalım? (4)
#Yazar#FUAT BOL#CHP

Haziran 20, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

2. Dünya Savaşı’nda yer ile yeksan olan Almanya’ya ve Kore’ye bakıp hem imrenir, hem hayıflanırız. Onlar bunca ilerlemeyi yapmışken biz neden geri kaldık? Öyle ya, onlar da biz de parlamenter sistemle idare ediliyoruz. Onlardaki istikrar bizde neden olmadı, olamadı?

İşin püf noktası burada. Onlar bizim gibi demokrasicilik oynamıyor, vesayetle idare edilmiyor ve daha önemlisi demokrasi tarihlerinde ‘darbe’ nedir bilmiyorlar.

Biz ise 1960 yılında dağıttığımız bilyeyi hâlâ tam manasıyla toplayabilmiş değiliz.

Halk, 1965 seçimlerinde ihtilalcilere tokat mahiyetinde bir ders verdi; yıktıkları DP’nin devamı olan AP’yi tek başına iktidara getirdi, bu durum 1969’da tekrar etti.

Türkiye, 1965-1970 arası yüzde 5 kalkınma, yüzde 7 enflasyonla iyi bir trend yakalamışken tek başına iktidarda bulunan S. Demirel hükümeti ‘muhtıra’ ile görevden uzaklaştırıldı.

Halbuki daha on sene önce bu ülkenin seçilmiş başbakan ve bakanlarını boğmuşlardı, bu kanlara doymadan yeniden milli iradeye kast edildi.

Sözde partiler üstü (gerçekte CHP’li) karakuşi hükümetler oluşturuldu. O arada Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay’ın görevi sona ermişti, yeni bir cumhurbaşkanı seçilmeliydi.

Asker, kendi komutanını (Faruk Gürler) istifa ettirip seçilmesi için siyasi parti liderlerine dayattı. TBMM’de turlar dönüyor lakin Gürler, gerekli olan oyu bir türlü alamıyordu.

Meclis’in locaları generallerle doluydu. Askersiz olamayacağını bilen biçare S. Demirel, emekli olan ve Bakırköy’de evinde oturup habersiz duran Fahri Korutürk’ü Cumhurbaşkanı seçtirdi. (6 Nisan 1973)

Hemen ertesi gün ‘teknokrat hükümet’in (ne demekse) başı olan Ferit Melen istifa etti.

Zavallı Korutürk görevi boyunca hep hükümet bunalımlarıyla uğraştı. Düşünebiliyor musunuz, 7 yıl içinde 8 ayrı hükümet kuruldu. Naim Talu ve Sadi Irmak’ın oluşturduğu iki ayrı ‘teknokrat hükümet’in yanında Ecevit ile Demirel de üç ayrı hükümete başkanlık etti.

Bu süre içerisinde 16 kez hükümet bunalımı oluştu.

Böylesine istikrarsız bir ortamda günde 11 saat elektrikler kesiliyordu. Türkiye, Bulgaristan’dan elektrik alıyordu. Borcunu ödeyemediği için Bulgarlar elektriği kestiler, kesinti 16 saate çıktı.

Borç ödenemediğinden Irak, petrol boru hattını kapattı.

Ecevit, dünyanın hiçbir yerinden kredi bulamadığı için Türkiye’nin sahip olduğu tarım ürünlerini kredi karşılığı bir ABD bankasına rehin verdi.

Bu arada ülkenin dört bir yanında terör can almaya, ortalığı yakıp yıkmaya devam ediyordu. Üniversitelerde boykotlar, fabrikalarda grevler ve işçilerin kendi fabrikalarını kundaklamaları gırla gidiyordu.

Ülkede sıkıyönetim olmasına rağmen, asker olayları seyretmekle yetiniyordu.

Enflasyon üç haneli rakamlara çıkmış, yapılan korkunç devalüasyonlarla TL pula dönmüştü.

Zenginlik bile para etmiyor, sahip olduğumuz fabrikalar çalışmadığı gibi bir gecede yapılan kur ayarlamaları ile yüzde 50 daha fakirleşiyorlardı.

Ülkede günde 50’ye yakın kişi teröre kurban verilip kan gövdeyi götürürken darbe yapıldı ve hemen ertesi gün terör bıçak gibi kesildi!

Sıkıyönetim zaten vardı, neden o vakit yapmadınız denildiğinde, darbecilerin verdiği cevap çok manidardır: “Olgunlaşmasını bekledik!”

Haberin Devamı

Olgunlaşmasını bekleyen, ABD’nin içimizdeki ‘bizim çocuklar’ı yaptıkları darbeyle efendilerinin gözünde ‘iyi iş çıkarmış’ oluyorlardı.

Damdan düşen birisi olan Süleyman Demirel ve onu takip eden Turgut Özal, var olan parlamenter sistemle bu işin gitmeyeceğini gördüler ve başkanlık sistemine geçmek için adeta can attılar.

Ama başaramadılar.

Tüm bu sıkıntıları yaşayarak gören iki lider (Erdoğan ve Bahçeli) el ele verdi ve başkanlık sistemini getirerek ülkenin önünü ve ufkunu açtılar.

İşte Türkiye, geçtiği yeni başkanlık modeliyle yukarıda özetlemeye çalıştığımız tüm bu kepazeliklere set çekti.

Vesayetten ve uydu olmaktan kurtuldu, bölgesinde artık yön verilen değil yön veren ülke konumuna geldi.

Sistemin eksikleri yok mu? Elbette var ama mühim olan trenin rayda olmasıdır.

Eskiden olduğu gibi, treni raya sokmak için yıllarımızı vermiyoruz. Diğer bir ifade ile patinaj yapmıyoruz.

Eksiklikleri görüp giderecek ve hızla yolumuza devam edeceğiz.

.

En uğursuz gün!
#Yazar#FUAT BOL#Salim Başol

Mayıs 27, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Bundan 60 sene önce, 27 Mayıs 1960’ta Türk demokrasisi en kötü, en uğursuz gününü yaşadı. Zira yeni yeni filizlenmekte olan halkın iradesine (hepsi hepsi on yıl) silahla el konuldu.

Halkın iktidarı alaşağı edildi; Cumhurbaşkanı, Başbakan, Bakanlar Kurulu üyeleri ve iktidar partisine mensup milletvekilleri derdest edilip Yassıada’ya tıkıldı.

Cumhurun (milletin) temsilcisi Cumhurbaşkanı Celal Bayar’ı korumakla görevli Muhafız Alayı Komutanı tutukladı.

Yassıada’da sözde bir mahkeme kuruldu ve adına Yüksek Adalet Divanı denildi.

Gerçekte ise 20. yüzyılda, Batı’nın ortaçağ karanlığından devşirdiği ‘engizisyon’un ta kendisiydi.

Meğerse mahut cinayet şebekesinin askeri üyeleri, daha işin başında, 1950 seçimleriyle seçimi kaybeden İnönü’ye gitmişler ve o isterse iktidarı DP’lilere teslim etmeyeceklerini söylemişlerdi.

İnönü ise bir önceki (1946) seçiminin şaibesi altında ezilerek ve daha da önemlisi, ‘açık oy, gizli tasnif’ şeklindeki akla ziyan, karakuşi kanunun mimarı olarak böylesi bir kepazeliğe ‘evet’ demedi, diyemedi.

Diyemezdi çünkü bu rezil hali dünyaya anlatamazdı.

Böylece 27 yıllık tek partili CHP iktidarı son buldu. 14 Mayıs 1950, “Yeter, söz milletindir” denilip demokrasiye geçtiğimiz gündür. Şu halde bu gün (14 Mayıs) gerçekte demokrasi bayramıdır.

Ama gelin görün ki milli iradeye kast edenler, katlettikleri bu uğursuz güne, 27 Mayıs’a (1960) ‘hürriyet ve anayasa bayramı’ dediler.

Aynı darbe zihniyetinin maskara haline bakın ki bundan 20 sene sonraki ihtilalde (1980), bu kez daha baskıcı bir anayasa yapmak zorunda kalır ve eskisiyle birlikte o uğursuz bayramı da kaldırır.

Yüksek Adalet Divanı denilen en alçak cinayet şebekesinin reisi Salim Başol, sözde mahkemede kendisine itiraz eden şehit Başbakan Adnan Menderes’e aynen şöyle diyecektir: “Sizi buraya tıkan kuvvet böyle istiyor!”

İşte böylesine düzmece bir mahkemenin kararıyla bu ülkenin başbakan ve iki bakanı darağacına gönderildi.

Gerçekte idam edilen sadece Menderes ve arkadaşları değildi; milli irade idi, demokrasiydi ve topyekûn bir milletin istikbali ve umuduydu.

Mahut şebekenin soysuzluklarına ve iğrençliklerine bakın ve hak-hukuk adına utanın! Sözde mahkeme üyelerinin ellerinde delil diye gösterip dillendirdikleri şey, Menderes’in kasasına kendi elleriyle koyup getirdikleri bir kadın külotudur.

Bu çukur insan müsveddeleri, ‘köpek davası, bebek davası’ gibi konularla bu ülkenin cumhurbaşkanını, başbakanını, bakan ve bürokratlarını suçlayıp cezalandırdılar.

Aynı cunta, basına talimat vererek şu aşağılık yalanları yazdırıyordu: “Menderes, gösteri yapan üniversite gençlerini toplayıp işkence yapıyor ve onların ölülerini kıyma makinelerinden geçiriyor.”

Düşünebiliyor musunuz? 1924 Anayasası’na göre sadece vatana ihanetten yargılanması gereken Cumhurbaşkanı Celal Bayar, bu sözde mahkemede ‘köpek davası’ndan yargılanıp mahkûm olmuştur. (Afgan kralının kendisine hediye ettiği bir köpeği sattırıp bu parayla Ödemiş’te Mursallı Köyü’ne çeşme yaptırması.)
Hukuku guguk yapan bu zihniyete merhum Menderes’in son ikazı şöyledir: “Kellemi onlara götürdüğünüzde deyiniz ki ‘Adnan Menderes hürriyet uğruna koyduğu başını 17 sene evvel almadığınız için sizlere müteşekkirdir.’ İdam edilmek için ortada hiçbir sebep yok. Ölüme kadar metanetle gittiğimi, silahların gölgesinde yaşayan kahraman(!) efendilerinize acaba söyleyebilecek misiniz? Şunu da söyleyeyim ki milletçe kazanılan hürriyet mücadelesinde sizi ve efendinizi yine 1950’de olduğu gibi kurtarabilirdim. Dirimden korkmayacaktınız ama şimdi milletle el ele vererek Adnan Menderes’in ölüsü ebediyete kadar sizi takip edecek ve bir gün sizi silip süpürecektir. Buna rağmen duam sizlerle beraberdir.”

İşte 27 Nisan e-muhtırasındaki karşı direnişte ve 15 Temmuz aşağılık darbesinde tankları durduran o öpülesi ellerde Menderes’in ruhu vardı ve olmaya devam edecektir.

Onlar, vatan ve milletleri uğruna şehit edilen milli kahramanlar olarak tarihteki yerlerini aldılar.

Dualarımız ve Fatihalarımız onlar için...

.

Darbeci, devlet ve millet düşmanıdır
#Yazar#FUAT BOL#Darbe

Mayıs 18, 2020 06:292dk okuma
Darbe, millete yapılabilecek en büyük ihanettir.
Darbe vatan hainliğidir, zira darbeci, ülkesini topyekûn milleti ve vatanıyla dış düşmana peşkeş çekmiştir. Her ihtilalin arkasında mutlaka dış güçler vardır ve onlardan icazet alınarak bu aşağılık eylem gerçekleştirilebilmektedir.

Nitekim bizdeki generallere, eski CHP Genel Sekreteri Kasım Gülek’e ve Enver Altaylı’ya yakınlığıyla bilinen Türkiye’nin eski CIA şefi Paul Henze, 12 Eylül darbesini Başkan Jimmy Carter’a bildirirken şu ifadeyi kullanmıştı: “Bizim çocuklar başardı.”

Yabancıların içimizdeki ‘bizim çocukları’ da dışarısının beslediği ve dışarısının emelleri için kendi halkına kılıç sallayan ve ülkelerinin tüm kaynaklarını onlara amade kılan, vatan ve millet düşmanlarının ta kendileridir.

Zira milletin dişinden tırnağından arttırarak kendisini ve ülkesini korusun diye maaş, makam ve imkân verdiği bu alçaklar, ellerindeki silahı o milletin kendisine ve seçtiklerine doğrultmuşlardır.

Görünürde sanki sadece mevcut iktidar alaşağı edilip o iktidar mensupları cezalandırılır. Gerçekte ise cezalandırılan topyekûn milletin kendisi ve o milletin sahip olduğu maddi ve manevi tüm değerleridir.

Vatan ve millet düşmanı olan darbeci, bu niyetini gizler ve yalnızca iktidarı ve hatta o iktidarın başını hedef aldığını söyler. Bunu söylerken o iktidarı sevmeyen ve ona karşı olanları da yanında hisseder, onlardan, onların karşı oluşlarından güç vehmeder.

Çoğu zaman da bu gücü, siyasal ve bürokratik olarak yanlarında bulurlar. Nitekim buldular da.

Bugün de aynı şeyleri söylemiyorlar mı? “AK Parti kalsın ama Erdoğan gitsin” diyorlar!

Bugün de bunlar salgınla insanlar ölsün, ekonomi çöksün, tedarik zinciri işlemesin, açlık ve kaos olsun ve yeter ki Erdoğan gitsin diyen zihniyettir.

Dünyada örneği bulunmayan zehirli bir damar maalesef bizim içimizde mevcut. Bu zihniyet Batıcı gözükür, Batıya hayranlığını her fırsatta dillendirir lakin ‘Araf’ta kalıp ne gerçek Batılı olabilmiş ve ne de Doğulu kalabilmiştir.

Bulamaç bu tipin tipik özelliği yerlilik ve millilikten kopmuş olması ve bunlara sahip halkına düşman kesilmesidir.

Milletinden nefret eden bu tiplerin diğer önemli bir özellikleri de millet için değil, millete rağmen iş yapmaktır. Yani millete dayatmaktır.

Bu zihniyete göre halk zencidir (köle), bu halkın tek yapabileceği şey bu efendileri ne diyorsa onu yapmaktır, onlara hizmet etmektir.

Yerli ve milli olan zenciler hadlerini bilecek ve asla çizmeyi aşmayacaklar. Üst düzey bürokrat olmak ve hele ülkenin yönetimine talip olmak bunların ne haddine!

On sekiz yıldır mahut zihniyetin çanlarına ot tıkandı.

Ağalıktan düşürüldüler, milleti yalın ayak başıkabak çalıştırıp sömüremiyorlar, ihaleleri alamıyor, makam ve servetleriyle milletin üzerinde tepinemiyorlar.

Bu yüzden deli divane oldular, hırsları akıllarını örtmüş, abuk sabuk konuşuyorlar.

Darbe çığırtkanlığı yapıyorlar.

.

Darbe utancı!
#YAZAR#Fuat Bol#DARBE

Mayıs 09, 2020 06:292dk okuma

Özellikle Osmanlı’nın son döneminden günümüze değin darbe utancıyla yaşayan bir milletiz, vesselam!
Her bir darbeyle, maddede ve manada onlarca yıl gerigitmemize rağmen bu uğursuz eylemi gerçekleştirmekten vazgeçmedik.

Zamanla bu baş belası hali içselleştirip yasa maddesi haline bile getirdik.

Bütün bunların temelinde tek bir olgu var. O da bu millete, bu milletin seçtiklerine güvenmemektir.

Diğer bir ifadeyle, dışarıya bağlı içerideki vesayet odakları, kendilerini sürekli olarak hancı, milletin seçtiği iktidarları ise hep yolcu olarak görmüştür.

Osmanlı’nın son döneminden beri gerçek iktidarlar hep bürokratik oligarşi olmuştur. Onlar vatanın öz evlatlarıdır ve asıl sahipleridir.

Dolayısıyla bu ülkede onların astığı astık, kestiği kestik olmalıdır. Nitekim öyle de oldu!

Biz Cumhuriyet’i yedi düvele karşı verdiğimiz bağımsızlık savaşından sonra yerli ve milli olarak kurduk.

Tek parti rejimiyle uzun bir süre gittikten sonra, Cumhuriyet’i demokrasi ile taçlandırıp çokpartili hayata geçtik.

Sovyetlerin Kars’ı, Ardahan’ı, Artvin’i isteyip boğazlarda hak iddia etmesiyle biz, demokrasiye geçmeye ve NATO’ya girmeye adeta zorlandık.

İşte bu mecburiyet hali, bizi ABD vesayetine soktu.

Artık bizim bir şey yapmamıza gerek yoktu, zira her şeyi bizim adımıza ABD yapıyor ve yapacaktı. Nitekim ilkokuldaki çocuğun sırasındaki süttozundan kuru üzümüne, ordudaki askerin potinine ve elindeki silaha kadar her şey ABD menşeliydi.

‘Küçük Amerika’ olmak hevesi ayyuka çıkıyordu.

Menderes iktidarının birazcık yerli ve milli olmaya dönük hamleleri onu darağacına götürdü. Menderes, halkı ile birlikte ‘ol’mak istedi, onu ‘öl’dürdüler.

Zira yerli ve milli kalabilmenin şartı: Ya olacak, ya ölünecek. Ama hayır, emir yüksek yerdendi: Ne olunacak ne de ölünecekti, yalnızca sürünülecekti!

Sürüne sürüne 2000’li yıllara geldik. Süründürmekle de yetinseler iyi, üstüne üstlük yaptırdıkları onca darbelerle alçak süründürdüler.

Yerli ve milli bayrağı açan ve bu uğurda tüm dünyaya meydan okuyan Erdoğan’ı ve iktidarını hedef tahtasına oturttular.

Onun tek başına iktidarlarına karşı darbenin her çeşidini denediler.

Hiçbirisini başaramadılar, 15 Temmuz 2016’da ise en alçağını denediler. Meclis’i bombaladılar.
Savunmasız sivil halkın üzerine tankları sürdüler.

Padişah boğan, padişahı tahtından indiren, başbakanı alaşağı edip bakanlarıyla asan, seçilmiş hükümetleri devirip parlamentonun kapısına kilit vuran, siyasi partileri patır patır kapatan, getirdikleri zulüm yönetimleriyle çocukların yaşlarını büyütüp ipe çeken, hayali iddialarla kendilerinden olmayan asker-sivil bürokrasiyi içeri tıkan ve yüz binlerce sivil ve askere işkence odalarında kan kusturan bir yapının adıdır darbe.

Cumhuriyet’in bu ikinci yerli ve milli kıyamında devletin tüm kurum ve kuruluşlarında yapılmaya çalışılan gerçekten 2. bir bağımsızlık savaşıdır.

Bu yüzden ya olacağız, ya öleceğiz!

Haberin Devamı

Kim olursa olsun, darbe çığırtkanlığı yapanlar ve hatta bunun imasında bulunanlar bu milletin yegâne düşmanıdırlar.

Milletimiz sabırlı ama sabrın da bir sonu var. Nitekim bunu 15 Temmuz günü sergiledi.

Erdoğan’la Menderes’in resimlerini yan yana koyup idamı çağrıştıranlar ve avaneleri, bu milletin çıplak elleriyle tankları durdurup ‘milletin adamı’na nasıl sahip çıktığını unutmasınlar!

Zira bundan sonra kopacak kıyamet onların kıyameti olacaktır.

.

Hiç ibret alınsaydı...’
#Yazar#FUAT BOL#Donald Trump

Mayıs 06, 2020 06:292dk okuma
Şair, insanoğlunun gafletini ne güzel özetlemiş: “Geçmişten adam hisse kaparmış... Ne masal şey! Beş bin senelik kıssa yarım hisse mi verdi? Tarihi ‘tekerrür’ diye tarif ediyorlar. Hiç ibret alınsaydı, tekerrür mü ederdi?”
Eski dünya düzeni çift kutupluydu. Sovyetlerin dağılmasıyla ABD tek kutup kalarak, dünya hegemonyasını ilan etti.

Dünyamız da küreselleşmeyle birlikte büyükçe bir köy halini aldı.

İşte ABD, köpeksiz bulduğu bu koca köyde değneksiz dolaştı; sömürü ile elde ettiği devasa güçle ‘kötülük tanrısı’ oldu.

Ne insanlık bildi, ne ahlak ne din ve ne de hukuk tanıdı. Tek bildiği şey, kan emerek vampirleşmekti.

Yaptıklarından asla utanmıyor, yalanı yüzüne vurulunca kahkahayı basıyordu.

Zulüm düzeninin karargâhı Beyaz Saray’dı. Zira Beyaz Saray’da bulunanlar kendilerini Olimpos’un sakinleri olarak görüyorlardı.

Biri (G. Bush) çıkıp Haçlı seferi başlattı. “Saddam’ın kimyasal silahı var” deyip İngiltere’yi yanına aldı ve Irak’a çullandı. Kimseler daha ne oluyor diye soramadan tüm dünyaya “Ya benimlesiniz ya da karşımda!” deyip meydan okudu.

Irak’ta bir milyon insan öldü, hâlâ ölmeye devam ediyor. Irak’taki her bir petrol kuyusun başında ABD’li askerler, leşin başında bekleşen akbabalar gibi aportta bekliyor.

Bugünkü (D. Trump) ise davet ettiği medya mensuplarının önünde babasının malı gördüğü dünyayı taksim eden kararları imzaladığını açıklıyor. Suriye toprağı olan Golan Tepeleri’ni İsrail’e veriyor, Kudüs’ü İsrail’in başkenti ilan ediyor.

Venezuela’nın seçilmiş başkanı Maduro’yu tanımadığını ve yakalanması için başına 15 milyon dolar ödül koyduğunu, onun yerine muhalefet liderini başkan olarak tanığını söylüyor.

“Şu şu şu devletler terörist” deyip onları kara listeye alıyor ve ambargo uyguluyor. Aynı anda Türkiye’nin başına bela olan dünyanın en kanlı terör örgütü PKK, YPG, PYD’yi silahlandırıp üzerimize saldırtıyor.

Fransızlara “Biz ABD olmasaydık sizlerin babaları Almanlar olacaktı” diyor.

Haraca bağladığı Ortadoğu ülke liderlerinin cinayet dahil her türlü kepazeliklerine göz yumuyor ve onları adeta sağmal inek gibi sağıyor.

Pandemiyle sarsılan ABD’de ölümler kol gezerken, Başkan Trump, “200 bin ölüyle bu süreci atlatırsak çok iyi” diyor. Topu Çin’e atıyor; koronavirüsü saklamakla tehdit ettiği Çin’den tazminat talebinde bulunuyor. (20 trilyon dolar)

En lazım olduğu anda, DSÖ’yü Çin’le işbirliği yapmakla suçluyor ve bu örgüte sağladığı yıllık 350 milyon dolarlık fonu kesiyor.

Daha önemlisi, ABD Dünya Sağlık Örgütü’nün dünya çapında koordine ettiği ortak aşı çalışmalarından çekildiğini duyurdu.

Halbuki dünyamız aynı asrın içinde 1. Dünya Savaşı’nda 10 milyon askeri, 6.6 milyon sivili; 2. Dünya Savaşı’nda 65 milyon insanı ve 1918’deki İspanyol salgınında da 100 milyon insanı yitirmişti.

İnsanlık bu denli büyük felaketlerden ibret almadı ki bu günkü rezil tabloyla karşı karşıyayız.

İnsanoğlunun kendisine ve çevresine bu denli ihaneti sürdüğü müddetçe başka ne beklenir ki?

Yine ders almayacak ve gitgide daha korkunç tablolarla karşılaşacak.

Allah c.c. insanlığı zalimlerin şerrinden korusun!

.

Nereden nereye!
#Yazar#FUAT BOL#İdris Küçükömer

Mayıs 04, 2020 06:293dk okuma
Gençler hatırlayamaz ama biz yaşlılar sağlıkta nereden nereye geldiğimizi çok iyi biliyoruz. Malum, devletler dört ana sütun üzerine yükselir: Adalet, güvenlik, eğitim ve sağlık.
Haberin Devamı

Sağlıkta tek kelime ile perişan bir halimiz vardı. Hastanelerimize gitmeyen bir, giden bin pişmandı. Ertesi günkü muayene için geceden kuyruğa girilir, alınan numaraya sıra gelmeden dönülürdü.

Hasbelkader bir reçete yazdırabilirseniz bile bu kez eczanelerde ilaç kuyruğu çilesi başlardı. Öyle şimdiki gibi herkes her eczaneden ilaç alamazdı; hastaneler gibi eczaneler de ayrılmıştı. SSK’lıysanız belli eczanelerden ilaç alabilirdiniz, kuyrukta saatlerce bekledikten sonra reçetenizdeki ilaçlardan bir kısmının olmadığını öğrenir, eliniz boş dönerdiniz. Yatan hasta iseniz para ödenmeden taburcu edilmezdiniz, paranız yoksa rehin kalırdınız.

Tuzu kurular Avrupa’ya, ABD’ye gidip tedavi olurlardı.

Hastaneler bile ayrılmıştı; askeri hastaneler, Emekli Sandığı’na tabi olan memurların gidebileceği devlet hastaneleri, işçilerin gidebileceği SSK hastaneleri ve Bağ-Kur’luların gidebileceği hastane... İstanbul’da bir tane esnaf hastanesi... İstanbul’un dışında esnafın hastaneleri olmadığına göre onların hasta olmak gibi bir lüksleri yoktu!

Sosyal güvenceniz yoksa, yani bir yerde çalışmıyorsanız hastane ve doktor yüzü görmeden ölmeye mahkûmdunuz.

Sağlık sistemimiz tek kelime ile felçti.

Çok açık söylüyorum, bu koronavirüs salgını şayet bizi eski sağlık sistemimizle yakalamış olsaydı bugünkü ABD, İngiltere, İtalya, Fransa ve İran’ın perişan hallerine bile gıpta ederdik.

Toplu ölümlerin önünün alamaz ve ülke olarak cehennemi yaşardık.

Oysa bugün geldiğimiz noktaya bakın: Ülkemiz genelinde 1518 hastane var. 166 bin doktor, 262 bin hemşire ve ebe çalışanımızla bir milyon yüz bin kişilik bir sağlık ordusuna sahibiz.

240 bin yatağımız var, bunlardan 40 bini yoğun bakım yatağı. Ayrıca tek kişilik bin hasta odamız var, bunlar yoğun bakım yatağı olabilecek donanıma sahipler.

Ayrıca toplam 40 bin yatak kapasiteli 18 şehir hastanesi planlandı. Bunlardan 12’si hizmete açıldı, kalan sekiz tanesi de yıl sonuna kadar hizmete hazır hale getirilecek.

Bu hastaneler planlandığında ve hatta bir kısmı bitirilip hizmete açılığında bile uğursuz ağızlar yeri göğü inletip “Bunlara ne lüzum var, israf değil mi, bu kadar hastayı nerede bulacaksınız, yandaş müteahhitlerinize iş bulmak için bunları yapıyorsunuz” diyorlardı.

Bugünkü salgında dünyanın en gelişmiş ülkeleri bile kitlesel ölümlerin önüne geçemez ve hatta cesetlerini muhafaza edecek morg bulamazken, Türkiye sağlık altyapısıyla destan yazıyor.

Anayasamıza ‘sosyal devlet’ ilkesini yazmışız ama bunu bir türlü kuvveden fiile çıkaramadık. Hep altta kalanın canı çıktı, üsttekiler ve devlet seyretmekle yetindi.

İdris Küçükömer’in dediği gibi, “Türkiye’de sol sağdır, sağ ise soldur.” Nitekim bugünkü iktidar muhafazakâr olmasına karşın hep sosyal politika üretti ve sürekli fakir fukaranın, garip gurabanın yanında oldu.

Kimsesiz yaşlıları ve özürlüleri maaşa bağladı ve onlara bakıcı tuttu, ayrıca periyodik olarak evlerini temizledi. Sağlık hizmetlerini bedelsiz karşıladı.

Haberin Devamı

Sosyal devletimiz en güzel sınavını bugün korona salgınında veriyor. Herkese doktor, ilaç ve hastane ücretsiz. Dünyanın neresinde olurlarsa olsunlar, vatandaşlarını alıp ülkeye getiriyor. Sözde gelişmiş ülkeler gibi vatandaşlarına içeride ve dışarıda nerede ölürseniz ölün demiyor.

Geçen hafta İsveç’te yaşanan olay gerçekten ibretlikti. Onca zenginliğine ve hatta siyasal ve sosyal konumuyla dünyaya örnek gösterilmesine rağmen İsveç de bu salgında sınıfta kaldı.

Virüse yakalanan bir Türk’ü hastaneye bile kabul etmedi, evinde ölüme terk etti.

Ama Türkiye öyle yapmadı, insanlığın ve gerçek büyüklüğün ne demek olduğunu gösterdi, ambulans uçak göndererek hastayı Türkiye’ye getirdi.

Bu doğru tespitleri yapmak asla iktidar borazanlığı değildir, bir hakkın teslimidir.

Bunları yazmamak nankörlük olur.

Başarı takdir görsün ki daha büyük başarılara imza atılabilsin.

..

3. dünya savaşı!
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Nisan 11, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

BELDELERİN imarı ve görkemli hale getirilmesi, teknolojinin gelişmesi, hızın artıp mesafelerin kısalması insanoğluna mutluluk getirmedi.

Dünya üzerine indirilen insanoğlu sürekli arayış içinde oldu, çevresini sürekli araştırırken kendini hep ihmal etti. Bulduğu daireyle beraber tekerleği keşfetti.

...Ve o gün bugündür hız peşinde.

İnsanın yaratılışında mevcutla, elindekiyle yetinmek yoktur, hep daha fazlasını ister.

Zaten kutsal kitapların da ifade ettiği gibi, dünya hayatı, “...bir oyun, bir eğlence, bir süs, aranızda karşılıklı bir övünme, çok mal ve evlat sahibi olmak yarışından ibarettir...”

Yarıştı da ne oldu?

Ölünce hepsi gittiğine göre bu yarışın kazananı olmasa gerektir.

O halde, bunca hırs, hiç ölmeyecekmiş gibi tamah niye?

İnsan hırslandıkça hızlandı, öyle ki bu hızla dünya kendisine dar geldi ve uzaya yöneldi.

Dünyayı bitirdiğini gören insan, kendini bitirdiğinin farkına bile olmadı. Zira dünyayı bitirme hırsı ve hızı aklını başından almıştı.

Bu yüzden aradığı mutluluğu bir türlü bulamadı. Artık ne yapsa boşunaydı.

İpin ucunu kaçırmış, bataklığa saplanmıştı bir kere, adım attıkça daha da batıyordu.

Geçmişine ilkellik ve hatta vahşet deyip teselli aramıştı. Oysa geçmişinde at arabası ile öküz arabasının çarpışması sonucu onlarca insan hayatını yitirmiyordu!

Aklınca belirlediği normlarla uygarlaştığını zannetti. Halbuki aynı normları, gücü oranında yine kendisi tanımadı.

Sahip olduğu bu güçle en büyük zalimlerden oldu. Zira artık kravatlı yamyamdı.

Sahillere vuran bebekler umurunda bile değildi. Feryatları, çığlıkları, yakarışları duymuyor, toplu katliamları, yerlerinden yurtlarından edilen, sefalet içindeki milyonlarca mülteciyi görmüyordu.

Vicdanlar dumura uğramış, kalpler taşlaşmış, gözler körelmiş ve kulaklar sağırlaşmıştı.

Her şey en ince yerinden, zulüm ise en kalın yerinden kopar.

Yaşlı dünyanın çökük omuzları bunca zulmü taşıyamazdı, taşıyamadı da.

Görünmez, küçücük bir virüse yenik düştü. Onca gücü, dünyayı boşaltıp evlere tıkılmaktan başka bir işe yaramadı.

Halbuki düne kadar tanrılaştırdığı gücüne (kendine) tapıyordu, bugün neden kaçacak delik arıyor?

Dünkü mü insandı, bugünkü mü?

Koca bir insanlık, uygarlık diye ilkelliğe yelken açmış olmasın! Zira dönüp de geriye baktığında, tüm insani değerleri ve mutluluğu düne bırakmış olduğunu görüyor.

Haberin Devamı

Boşuna dememişler: 3. dünya savaşından sonra, dünya üzerinde kalacak insanlar okla ve mızrakla savaşacak!

Böylece insanoğlu hem haddini bilecek ve sahip olduğunu zannettiği sahte tanrılık kibrinden ve nükleer bombaların yakıcılığından da kurtulmuş olacak.

Ve ister istemez insan, ünlü Fransız düşünürü Pascal’ın şu sözünü koro halinde haykıracak: “Bana peygamberlerin haber verdiği Tanrı gerek, filozofların bahsettiği değil...”

Ama...

.

AB’nin tetikçisi Yunanistan!
#YAZAR#Fuat Bol#Mülteci

Mart 09, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

NERDE -gösterdiği vahşetle- ‘Bu bir Avrupalı’
Maske yırtılmasa hâlâ bize afetti o yüz...

Medeniyet denilen kahbe, hakikat yüzsüz.”

Âkif bu dizeleri, geçen asrın başlarında Çanakkale önlerine gelip ateş kusan Avrupalılar için yazmıştı.

Aradan bir asır geçmesine rağmen, kendisini medeni addeden Avrupalının maskesinin bir kez daha yırtıldığını görüyoruz.

O günden bugüne insanlık güya çok dersler çıkardı ve sözde medeniyet adına bir sürü kurum ve kuruluşlar kurdu, kararlar aldı, beyannameler neşretti.

Hani nerede İnsan Hakları Sözleşmesi?

Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği ne iş yapar?

Cenevre Sözleşmesi hangi tozlu raflarda küfleniyor?

Avrupalı olarak, sahile vuran Aylan bebeğe ne kadar üzülmüş ve kahrolmuştuk... Timsah gözyaşlarımızla tüm dünyayı inandırmıştık. Medeniydik ve insan hakları savunucusuyduk.

Ne de olsa Avrupalıydık.

Aaa! O da nesi? Aylan bebeklerle yüklü botları demir çubuklarla delme görevi aldık. Bunun karşılığında bize para vaat ettiler. Biz Yunanız ve sınırlarımızdan mültecilere geçit vermeyiz.

Kapılarımızı tel örgülerle kapatır, buna rağmen içeri girmek isteyen mültecilerin üzerine gaz bombası, sis bombası, göz yaşartıcı bomba, plastik mermi, gerçek mermi ve hatta makineli tüfekle ateşler yağdırırız.

Oysa bu mültecilerden hiçbirinin Yunanistan’da kalma derdi yok. Hepsi de batı Avrupa ülkelerine gitmek istiyor. Dedik ya, Avrupa’nın şımarık çocuğu olan Yunanistan, tek kelime ile tetikçilik yapıyor.

Avrupa’nın tetikçisi olarak bunca iğrençlikleri ve hatta vahşeti sergiliyor.

Gelen mülteciler PKK yahut FETÖ militanı ise başüstüne deyip buyur edersin; lakin garip, kimsesiz, ateşten ve öldürülmekten kaçan zavallı insanlar ise işkence yapıp ölüme terk edersin.

Eski İngiltere Başbakanı Margaret Thatcher, “Bizim medeniyetimiz çok ince bir zarla kaplıdır; en ufak bir çizilip yırtılmayla altından tüm vahşetimiz görülür!” diye boşuna dememişti.

Maske yırtıldı; Yunanın şahsında Avrupa’nın tüm ikiyüzlülüğü, rezilliği ve iğrençliği ortaya çıktı.

Birliğinizi de medeniyetinizi de başınıza çalın!

Suriye’de, Akdeniz’de ve sahillerinde, Yunanistan kapılarında çaresizlikten ya da kahpe kurşunlarla veya caniyane bot delmelerle ölen ve öldürülenlerin tabutlarında taşınan, mülteci cesetlerinden ziyade tüm bir insanlıktır ve bütünüyle insanlık değerleridir.

Siz insanlığı öldürdünüz.

.

Güçlü lider, güçlü diplomasi
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Mart 07, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

DÜNYA nefesini tutmuş İdlib zirvesinin sonucunu bekliyordu. Lider diplomasisi, diğer bir ifadeyle aklıselim galip geldi ve korkulan olmadı.

İdlib ateşkes antlaşmasıyla birlikte, Türkiye’nin oradaki askeri varlığının meşruiyeti de tanınmış oldu. Daha doğrusu, Türkiye’nin oradaki askeri varlığı ve başarıları, İdlib masasında elini güçlendirdi.

Sahada ne kadar güçlüyseniz, masada da o kadar güçlüsünüzdür.

Astana ve Soçi süreçleriyle Türkiye’nin oluşturduğu gözlem noktaları savunmasızdı. Türkiye mahut anlaşmaları Rusya ve İran’la yapmıştı. Unutulmasın ki, Rusya ile İran rejimin yanında ve hatta onun adına savaşan ülkelerdi.

Dolayısıyla kendi gözlem noktaları tehdit altında olup savunmasız kalan sadece Türkiye’ninkilerdi. Esed, bu durumu fırsat bildi ve çok adice bir oyun oynadı.

Türkiye’nin savunması olmayan gözlem noktasına saldırarak 34 askerimizi şehit etmesindeki asıl amacı Türkiye ile Rusya’yı karşı karşıya getirmek ve savaşa sokmaktı.

Çünkü gütmekte olduğu beldeleri insansızlaştırma politikasını kimseye anlatamazdı. Büyük bir savaş suçu işliyor ve bunu kamufle etmesi gerekiyordu.

Türkiye, tıpkı önceki harekâtlarda olduğu gibi, kendi göbeğini kendisi kesti.

Türkiye, onca iyi niyetini hem Suriye’deki muhataplarına ve hem de dünyaya anlatamadı yahut onlar anlamak istemedi.

Suriye rejimi alenen kendi halkına kıyıyor, onları ya öldürüyor ya da göçe zorluyor. 1 milyon insanı öldürdü, nüfusundan yarısından fazlasını göçebe yaptı.

Türkiye’nin Avrupa’ya açılan kapılarında yığınla mülteci var ve orada tam bir insanlık dramı yaşanıyor.

AB de Türkiye’yi anlamadı yahut anlamak istemedi. Türkiye 40 milyar doların üstünde masraf ederken, AB sözünü verdiği 6 milyarı bile göndermedi.

Türkiye, sonunda, her ikisiyle de (rejimle ve AB’yle) anladıkları dille konuştu.

Rejimin tüm unsurları hedeftir dedi, onları ateş altına alıp büyük zayiatlar verdirdi.

İçerisindeki mültecileri de serbest bıraktı, dileyen kalabilir, dileyen istediği yere gidebilir dedi.

Eli taşın altında olup Suriyelilerin tüm külfetini çeken Türkiye, başından beri bir şey söylüyor: Suriye toprakları içinde güvenli bölge kurulup silahsızlandırılsın, uçuşa yasak bölge ilan edilsin ve mülteciler orada iskân ettirilsin.

Dedi ama kimseye anlatamadı. Niyetler bozuk olduğu için başta ABD ve AB olmak üzere kimse verdiği sözde durmadı. ABD, önce muhaliflerin yanında göründü ve ‘Esed bir aya kadar gider’ dedi. Bir ay olmadan çark etti, muhalifleri Türkiye ile baş başa bıraktı. ABD ile birlikte onlarca ülke aynı şeyi yaptı, önce Esed’e tavır aldılar, daha sonra bıraktılar.

Türkiye bırakamazdı, zira Suriye ile 910 kilometrelik sınırı vardı ve Suriye’deki yangın kendi ülkesine sıçrıyordu.

Bugün gelinen noktada Moskova’da yapılan mutabakatla, Suriye sorununun savaşla değil barışçıl müzakere metoduyla çözülebileceğine vurgu yapılarak Cenevre’ye atıfta bulunuldu.

Yunanistan, AB ülkelerinin oyununa gelerek, mülteci krizinde kötü adam rolünü icra ediyor. Mültecilere insanlık dışı muamele etmekle hem kendisini, hem AB’yi dünyaya rezil ediyor.

Artık AB ülkeleri de ellerini taşın altına koymak zorunda.

.

İdlib neden önemli?
#YAZAR#Fuat Bol#İdlib

Mart 02, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Türkiye başından beri “Bizim kimsenin toprağında gözümüz yok” diye avaz avaz bağırıyor.

Hem toprağında gözümüz yok diyoruz ve hem de Suriye’de harekât üzerine harekât düzenliyoruz. Bu nasıl oluyor?

Bunu söylemekten dilimize tüy bitti ama hâlâ anlamamakta ısrar edenler var ve bunlar “Türkiye’nin Suriye bataklığında ne işi var?” diyerek sureta haktan gözüküyorlar.

İşin tuhafı bu kişiler, “ABD’nin, Rusya’nın, İran’ın Suriye’de ne işleri var?” diye sormuyorlar. Üstelik bu ülkeler, emperyal emeller için oradalar. Bunlardan her biri, ya terör örgütlerinin arkasında ya da kendi halkına katliam uygulayan terör devleti hüviyetindeki rejimin arkasındadır.

Kısaca, bu devletlerin her biri zulme bizzat ortak, sözde ses çıkarmadan izlemekle yetinen devletler de zulme rıza gösterdikleri için suçludurlar.

Türkiye’nin Suriye ile 910 kilometrelik sınırı var ve bu sınırın hemen ötesinde militan sayıları yüz binleri bulan terör örgütleri cirit atıyor. Bunların başında DAEŞ geliyordu ve Türkiye’nin başına musallat edilmişti.

Bu ve diğer terör örgütleri, sınır illerimizde olduğu gibi, İstanbul ve Ankara’da da eylem düzenleyerek onlarca masum vatandaşımızın ölmesine sebep oluyorlardı. DAEŞ yalnızca bizim değil, başta İslam âlemi olmak üzere tüm dünyanın başına bela idi.

Türkiye girdi ve 3 bin 500 DAEŞ’li teröristi etkisiz hale getirdi. Teröristlerin işgal ettiği toprakları tekrar Suriye halkına kazandırdı.

Türkiye kendi sınır güvenliğini emniyete alabilmek için ABD ve Rusya ile anlaşmalar imzaladı. Bunların destekledikleri terör örgütleri bizim sınırımızın 30 kilometre güneyine çekilecekti. Buna ne ABD, ne de Rusya uydu.

Türkiye de kendi göbeğini kesti, kesmek zorunda kaldı. Gözlem noktaları oluşturup tahkim etti.

Rejim daha önce başka merkezlerde olduğu gibi, bu kez de İdlib’de sivil halkı bombalayarak yüz binlerce insanı göçe zorladı. Şu anda Cilvegözü kapısının hemen ardında bir milyon sekiz yüz bin göçmen, gayr-i insanî şartlarda hayata tutunmaya çalışıyor.

Rejim bombalamaya devam ederse, üç milyon insan daha Türkiye’ye doğru yollara düşecek.

Türkiye kendi içindeki üç milyon yedi yüz bin mülteci ile baş edemiyor. En az o kadar daha mülteci (Bunun içinde envaiçeşit gruplardan teröristler olabilir) kapıya dayanırsa Türkiye ne yapar?

Affedersiniz ama burada bir şey sorabilir miyim? Türkiye, güvenliğine musallat olan terör örgütlerini inlerinde vurma ve etkisiz hale getirme kararı aldı. Bu inler, dünyanın neresinde olurlarsa olsun Türkiye için hedeftir.

Zira Türkiye onların hedefindedir. Artık savunma yok, en iyi savunma taarruzdur.

Birileri (üstelik içimizdeki) bu durumdan neden gocunuyor ki?

Siz biliyor musunuz ki, Türkiye’nin sınır güvenliği İdlib’den başlıyor. Şayet Suriye içindeki köşe başları tutulmasaydı, Türkiye şu andaki mevcut sınırlarını koruyamazdı.

Türkiye, kendisine oynanmak istenen oyunu bozdu. Bu oyunu oynayanlar çılgına döndü.

İçimizdeki aymazlara ne oluyor?

Biz Suriye’ye girmeseydik, Suriye tüm melanetiyle bizim içimizdeydi.Neden anlamıyorsunuz?

.Ayıdan post, moskoftan dost olmaz
#Yazar#FUAT BOL#NATO

Şubat 29, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

“EY bu topraklar için toprağa düşmüş asker!
Haberin Devamı

Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.

Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?

Gömelim gel seni tarihe desem sığmazsın.” M. Âkif Ersoy

33 canımız daha vatanları uğruna toprağa düştü. Şehitler tepesini boş bırakmayan aziz şehitlerimize cenab-ı Allah’tan rahmet, yakınlarına ve milletimize başsağlığı dilerim.

İnsanlık, insanı insan yapan değerlerini yitirdiği bir dünyada yaşıyor artık, hiçbir şeyin kıymeti yok.

Koskoca devlet başkanları bile attıkları imzalarına sahip çıkmıyor, muhatabının yüzüne gülüp arkasından bin bir türlü fırıldağı çevirebiliyor.

Kendini sözde medeni addeden Batı’nın gerçek yüzünü, daha dün Bosna’da görmüştük, bugün de Suriye’de, Irak’ta, Libya’da görüyoruz.

Burnumuzun dibindeki Suriye’de, başkanlık koltuğunda oturan bir canavar tam on yıldır kendi halkını boğazlıyor.

Ölenler Müslüman olduğu için, Batı’nın çıtı çıkmıyor, nasılsa insanca zayiat yok demeye getiriyorlar.

ABD, desteklediği PYD-YPG örgütleriyle Suriye’nin petrolüne çöktü. Bundan sonraki derdi, Suriye’yi parçalayıp lokmalara ayırmak ve bunları İsrail’e servis etmektir.

Türkiye ile sözde barış ve silahsızlandırma, teröristleri silahtan arındırma gibi süreçler başlatan Rusya ise, Esed’in yanında yer alarak, tavşana kaç tazıya tut diyor.

İdlib hava sahasını Türkiye’ye açmazken, Suriye’nin hava gücünü kendisi sağlıyor.

Rejimin yanında yer alıp tüm katliamlarda başrol oynayan Rusya ile İran, Türkiye’ye karşı çok sinsi hareket ediyorlar. Esed’in savaş gücünü, biri havadan diğeri karadan sağlıyor.

Rusya, her ne kadar bizim haberimiz yoktu, rejim yaptı dese de dünya âlem rejimin, Rusya’sız ve İran’sız parmağını bile kımıldatamayacağını biliyor.

Nitekim Savunma Bakanı Hulusi Akar yaptığı açıklamada, “Birliklerimizin bulunduğu yerler Rus yetkilileri ile koordine edilmesine rağmen saldırı gerçekleştirilmiştir. Uyarılarımıza rağmen ambulanslar dahi vurulmuştur” diyerek Rusya’yı yalanlamıştır.

Çirkin yüzlü Batı, kendilerine dokunmayan yılana, sürekli uzun ömürler dileyerek Türkiye’yi oyaladı. Türkiye’nin başına sardığı mülteciler için vaat ettikleri yardımları bile göndermediler.

Geç de olsa, Türkiye nihayet kararını verdi ve mültecileri Avrupa’ya yollamaya başladı. Tatsınlar ve kazın ayağının nasıl olduğunu görsünler bakalım.

Türkiye’nin çağrısı üzerine NATO olağanüstü toplandı ve hava savunması dahil destek sözü verdi. Ayrıca müttefikler, daha fazla ne yapabileceklerine bakacaklar.

Dikkat edilirse NATO da somut bir şey söylemedi. Acil bir önlem almadı.

Oysa öncelikle yapması gereken şey, İdlib hava sahasını uçuşa kapatması idi. Bunu yapmadı ve adeta rejime, sivillere misket bombalarını yağdırmaya devam et dedi.

Türkiye’nin sınırında bir milyonu aşkın insan perişan halde, acil yardım bekliyor.

Bu arada Cumhurbaşkanı Erdoğan’la Putin telefonla görüştü ve en kısa zamanda yüz yüze görüşme kararı aldılar.

Top, ipe un sermeye çalışan NATO’dan ziyade Rusya’nın ayağındadır. Zira bizzat sahadadır, isterse ateşkesi de sağlayabilir, Esed’in sivillere karşı zulümlerini de durdurabilir.

Her ne olursa Türkiye’ye düşen, kendi göbeğini kendisinin kesmesidir.

.

Suriye tuzağına dikkat!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Şubat 24, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Baştan beri söyleyip yazıyoruz: Suriye’de Türkiye’den başka güvenlik kaygısıyla hareket eden ve Suriye’nin toprak bütünlüğüne saygı duyan bir ülke yok.
Ayrıca Suriye’deki insanlık dramına Türkiye’den başka duyarlı olan ve çaresizlik içinde olan milyonlarca Suriyeliye kucak açan, sınırın öte yakasındaki insan yığınları için de yardım için çırpınan başka bir ülke yok.

Rejim varil bombalarıyla Sünni bölgeleri yakıp yıkıyor, istiyor ki halk buraları terk etsin ve yarın demokratik bir seçim olursa aleyhlerine bir sonuç çıkmasın.

Türkiye ile sözde barış ve müzakere süreci başlatan Rusya ve İran ise başından beri rejimin yanında yer alarak onun adına savaşıyorlar. Aynı amaca hizmet etmek için Rusya havadan, İran karadan sivil katliamlarına devam ediyor.

AB ülkeleri ise düne kadar “Bana dokunmayan yılan bin yaşasın” idraksizliği içinde bu trajediyi seyrediyordu. İdlib bombardımanlarından sonra yüz binler yeniden Türkiye sınırına akın etti. AB ülkeleri, Türkiye’nin kaldıramayacağı bu yoğunluktaki mültecinin kendilerini tehdidi söz konusu olunca, başta Almanya ve Fransa, Rusya’ya ateşkes çağrısı yaptı.

Türkiye’nin yine bir gözlem noktası bu kez havadan vuruldu. Bir kez daha görüldü ki, Rusya’nın ve İran’ın yürüttüğü sinsi plan, zaman kazanmak ve Suriye topraklarını insansız olarak Şam yönetimine teslim etmektir.

ABD ile NATO, Türkiye’nin sözde yanında olduklarını açıklayarak sureta haktan gözükmek istemekteler. Belli ki tavşana kaç, tazıya tut demenin gayretindeler.

ABD bu tavrıyla aklı sıra çocuk kandıracak. FETÖ elebaşını ülkende tut ve onun emriyle Türkiye’de darbe üstüne darbeler yaptır; DAEŞ’i kur, silahlandır, Irak’ta ve Suriye’de iç savaş başlat; PKK/YPG/PYD gibi terör örgütlerini silahlandır, kendi uzmanlarınla eğit ve Türkiye’nin üzerine sal...

Bütün bunlardan sonra kalk ve de ki: “Türkiye bizim dostumuz, müttefikimiz ve ortağımız. Biz İdlib’de Türkiye’nin yanındayız!”

Yanında olmak böyleyse, karşısında olmak nasıldır diye düşünmek bile istemiyor insan.

İşin başından beri ABD’nin hedefi Sevr’i hortlatmak ve bölgeyi paramparça edip çok sayıda butik devletçikler oluşturmaktır. Dolayısıyla Türkiye’ye karşı takındığı bu tavrında asla samimi değildir. ABD’nin bölgemizde yaptığı her şey, petrol ve İsrail’in ‘arz-ı mevûd’a ulaşması içindir.

Türkiye’nin oluşturduğu gözlem noktalarının kendi güvenliği için hayati önemi var, bunlara havadan ve karadan uzanan eller mutlaka kırılmalıdır.

Türkiye ile Rusya arasında hem Ankara’da hem de Moskova’da yapılan görüşmelerden olumlu bir sonuç çıkmadı. Cuma günü saat 18.00’de Erdoğan’la Putin telefonla görüştü. Erdoğan, rejimin İdlib’de dizginlenmesinin ve insani krizin durdurulmasının şart olduğunu vurgulayarak, İdlib’de çözümün Soçi Mutabakatı’nın tam olarak uygulanmasından geçtiğini belirtti.

Malum, Türkiye, Suriye rejimine ayağını denk alması için şubat sonuna kadar süre verdi.

Bu arada Türkiye, takviye güçlerini bölgeye gönderdi. Zira maruz kaldığı tehditten yine kendi göbeğini kendisi keserek kurtulabileceğini çok iyi bilmektedir.

ABD ve Batı’nın istediği şey, Türkiye’yi Rusya’yla, o olmazsa İran’la, o da olmazsa Suriye rejimi ile savaşa sokmaktır.

Bu tuzak Suriye’de başından beri var, ancak Rusya’nın aymazlığı yüzünden git gide daha tehlikeli bir boyut kazanıyor.

Rusya, Türkiye ile el ele verirse Suriye’de rahat edebilir. Zira Suriye halkı, Rusya’ya da ABD’ye baktığı gibi bakıyor. O ise Suriye halkı yerine halka varil bombaları yağdıran rejimi tutuyor ve onun adına savaşıyor.

.

AK Parti, FETÖ’yü kucağında buldu!
#Yazar#FETÖ#FUAT BOL

Şubat 22, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Günlerdir, ‘Tencere dibin kara seninki benden kara’ türünden bir tartışma yapıyoruz.

Yahu! ALTMIŞ-YETMİŞ SENEDİR, TOPLUCA HEPİMİZİ CAMBAZA BAKTIRDILAR. BİZ BAKTIKÇA, ONLAR AYAĞIMIZIN ALTINDAN DEVLETİMİZİ ÇEKMEYE KALKTILAR. YAPILAN ONCA DARBELERDE AĞIR BEDELLER ÖDEDİK. YETER ARTIK! BU KÖR DÖVÜŞÜ SÜRDÜKÇE, BİRİLERİ, YİNE O UĞURSUZ DARBEYİ DİLLENDİRİYOR. İÇİMİZDEKİ DARBE SEVERLER DE İŞARET ALMIŞCASINA, BULUNDUKLARI DELİKLERDEN HEP BİRDEN SÖKÜN ETTİ! YERLİ VE YABANCI TÜM BU ŞOM AĞIZLAR SİZLERE BİR ŞEY ANLATMIYOR MU?

Hem, ne diye FETÖ’nün ayağıyla uğraşıyorsunuz ki? Zira FETÖ’nün kendisi ayak. Ta 40’lı yıllardan beri içimize giren ABD-CIA’in, NATO’yla, Seferberlik Tetkik Kurulu’yla, Özel Harp Dairesi’yle, Komünizmle Mücadele Dernekleri’yle, dershane, yurt, okul ve her türlü sosyal ve ticari kurum ve kuruluşlarıyla, devlet ve millet bünyemizi sarmaladığı ahtapotu.

Kendilerini gizledikleri gibi, ellerindeki bilgileri de sakladılar. Sahte bilgilerle herkesi yanılttılar. Asker ve sivil liderlerden yanıltamadıkları sadece Necmettin Erbakan’dır. Onun iktidarına da asker ve sivil olarak elbirliğiyle yapılanlar ortadadır.

‘Ne istediler de vermedik?’ sözü dillerde pelesenk edilip Sayın Erdoğan suçlanıyor. Yarım asır boyunca, bunlar ne istediler de elde edemediler? Asker ve sivil herkes, bunların talepleri karşısında alesta değil miydi?

Elbette ve üstelik hemen hepsi, bunlara gıpta ile bakıyordu, çünkü herkes bunları ve taleplerini meşru, yani ‘hizmet’ zannediyordu.

Dananın kuyruğu 2004 yılında MEB Müsteşarı olan Prof. Dr. Necat Birinci’nin dershanelerinin kapatılması girişimiyle koptu. Zira fideliklerinin köreleceğinden korkup, hop oturup hop kalktılar.

Aynı Necat Birinci, bu kez, İstanbul milletvekili sıfatıyla, ÖSYM’nin yapısıyla ilgili olarak, 17 Şubat 2011 de Meclis kürsüsünden şunları söyleyecektir: “ÖSYM’deki 318 personelin 58’i arasında eş ya da kardeş ilişkisi, 100 kişi arasında da ikinci ve üçüncü derecede akrabalık bulunuyor. Bu yapısıyla ÖSYM tam bir aile şirketini andırmıyor mu?”

Diğer bir ifadeyle AK Parti, devleti adeta bir ahtapot gibi saran bu yapının üzerine iktidar oldu.

Ülkeyi derinden ve için için yakan ama üzeri örtük bu ateşe AK Parti iktidarları da kendinden öncekiler gibi odun atmadı mı? Elbette attı ve hem de fazlasıyla attı.

Bilmeden, iyi niyetle yapılan bu hatayı da itiraf edip özür dileyen yalnızca Sayın Erdoğan var. Diğerleri neden susuyor? Konuşanlar da olayı çarpıtma, sulandırma ve hedef şaşırtma peşinde.

Bu saatten sonra asıl yapılması gereken, körü körüne birbirlerini suçlamak değil, bu uğursuz yapıyla içimizi çürütmeye ve ülkemizi parçalamaya çalışan üst aklı ortaya çıkarıp onunla ve onun yerleştirdiği zihniyetle mücadele etmemizdir.

Allah aşkına söyler misiniz, bu devasa yapıyla mücadeleyi, ölümü pahasına tek başına başlatan (partisindeki bakan ve milletvekillerine rağmen) ve kararlılıkla yürüten Sayın Erdoğan değil mi?

Bakınız, bu yapı, muazzez dinimizi kullanarak, onu çığırından çıkararak, ılımlı İslam adı altında yetiştirdiği mankurtlarla darbe yapabilecek güce erişti.

Yarım asrı aşkın bu erişim sürecinde kullanmadıkları asker ve sivil yönetici yokken (Erbakan hariç), bütün bunların faturalarının Sayın Erdoğan’a çıkarılmak istenmesi insaf ve adalete sığar mı?

Biz, acaba nerede yanlış yaptık, hiç düşündük mü? Neyi eksik veya yanlış yaptık ki, bu zihniyete sahip yapılar ortam bulup yeşerdi?

Hangi kapıyı açık bıraktık ki oradan sızdılar?

Gelin, asıl bunları tartışıp konuşalım, cambaza bakıp havanda su dövmeyelim.

.

Ağaca bakıp ormanı görememek!
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Şubat 19, 2020 06:292dk okuma
MECLİS’in duvarına ‘Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir’ diye yazdık ama reel politikada millet ve onun seçtikleri kimsenin umurunda olmadı.
Olmadı ki, milletin seçtiklerine, onun temsilcilerine (gerçekte milletin ta kendisine) onca darbeler yapılmasına karşın, kendilerini yetkili addeden kişilerden herhangi bir ses çıkmaması bir yana, bilakis, mahut darbelerin yanında konumlandılar.

NATO’yla birlikte ABD’nin bize dayattığı sistem vesayet rejimiydi. Malum, bu sistemde hukukun üstünlüğü yerine, üstünlerin hukuku söz konusudur.

Bunun da devlet yönetimindeki en çarpık yansıması, atanmışların kendilerini memleketin asıl sahipleri olarak görmesi ve seçilmişleri ‘gelip geçenler’ şeklinde değerlendirmeleridir.

Demokrasiyle taban tabana zıt olan bu durumu biz demokrasi diye belleyip uyguladık. Bundan dolayıdır ki, halkın seçip iktidara taşıdığını silahla indirmeye ‘Demokrasi bayramı’ dedik.

Gerçek demokrasilerde en büyük suç olan darbe eylemi, bizde kutsandı ve bayram ilan edildi.

Atanmış ve seçilmişlerin toplandıkları en yüksek merci Milli Güvenlik Kurulu’dur (MGK). Bu kurulun üyelerine ve oturuş şekillerine bakınca, adeta Sovyetler’in Politbüro toplantısını görürdünüz.

Önlerinde kalın klasörlerle (yığınla gazete kupürü) hesap sormaya gelmiş, asık suratlı, ceberut tipler, atanmışlar (generaller). Zoraki gülümsemeye çalışan ve hesaba çekilmeyi bekleyen siviller (başbakan ve kurul üyesi birkaç bakan).

Temel özellikleri birbirlerine güvensizlik olan bu yapıyla, bu ülke sittinsene idare edildi.

Kurulun değişmez gündem maddesi ‘irtica’ ve onunla mücadele!

Atanmışlar, sürekli şeytan taşlattı ve sivillerin tavaf yapmalarına asla müsaade edilmedi. Her iki taraf da ağaca bakmaktan, baktırılmaktan ormanı göremediler.

Devletin kaymakamlarını imam-hatip liselerinin önünde nöbet tutturup başörtülü kız öğrencilere savaş açtılar. Üniversiteleri başörtülü kızlara yasakladılar.

‘Bela’ gördükleri başörtüsü ile uğraşmaktan, belanın asıl püsküllüsünü görmediler.

Her on yılda bir yapılan darbelerle bu ülkenin ışıltılı beyinleri (sağda ve solda) tepelendi. Budanan gençliğin gür bir şekilde, yeniden filizlendiğini gören dış mihraklar, işin kolayını, içimizdeki ışıltılı beyinleri mankurtlaştırmakta buldu ve bunu yıllar boyu oya gibi işledi.

Ülkeyi yönettiğini zannedenler halka pösteki saydırırken, birileri (ABD-FETÖ), asker ve sivil tüm kurum ve kuruluşlara nüfuz ederek devletin kodlarını ele geçirdi.

Neden sonra farkına varıldığında ise ocak çoktan kızışmıştı!

Su boğuyor ve ateş yakıyordu, boğulmayı ve yanmayı göze alıp atlamaktan başka çare yoktu. Ya da korkak sünepeler gibi sinip aşağılık bir ölüm tadılacaktı.

İnançla esen rüzgâr, bayrağı dalgalandırmış ve millet yeniden şahlanmıştı.

Kendiliğinden ve bilahare, ‘Ölümüne!’ ‘Ölümüne!’ çağrısıyla sokaklara dökülen halk, çıplak elleriyle tankların üzerine yürüdü.

Bedenlerini mermilere siper etti.

Hem kahpe darbecilere ve hem de kendisine pösteki saydıranlara hadlerini bildirdi.

.

FETÖ’nün siyasi ayağı (1)
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Şubat 10, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

ÖNÜNE gelen FETÖ’nün siyasi ayağını sorguluyor. Eski Genelkurmay başkanlarından İlker Başbuğ da bu konudaki sözü 2009 yılında çıkarılan ‘askerlerin de sivil mahkemelerde yargılanması’ kanununa getirerek AK Parti’yi suçladı.
Haberin Devamı

Gelinen bu noktada bile FETÖ’nün hedefindeki kurum ve kuruluşlar birbirlerini suçlarken, örgüte de ellerini ovuşturup bu manzarayı seyretmek kalıyor.

FETÖ olayını şuraya buraya çekip çarpıtmanın manası yok. Bu yapı, devletin temeline dinamit yerleştiren ve daha önemlisi CIA (dış) bağlantılı, en az yarım yüzyıllık bir suç örgütüdür.

Bu uzun zaman zarfında örgütün sızmadığı devlet kurumu yok gibidir. İhtilal amaçlı bir örgüt olduğundan, en çok da askerde, poliste ve yargıda palazlanmıştır.

Zira o vakitler güç, bu kurumların elindeydi. Siyasetin esamisi okunmazdı. Bunun da en açık delili hemen tüm darbelerde bu kurumların aktif rol almaları, bunlara karşı siyaset kurumunun ne yaptığı veya ne yapabildiğidir.

Daha işin başlangıcında F. Gülen, CHP’nin gedikli genel sekreterlerinden Kasım Gülek, eski Diyanet İşleri Başkan Yardımcısı Yaşar Tunagür ve Fuat Doğu tarafından MİT’e devşirildi. O vakitler MİT’in CIA’in Ortadoğu masası olarak çalıştığını bizzat yetkilileri söylüyordu.

Devletin istihbaratı bu örgütün elindeydi. Başbakan S. Demirel, “Afrika’daki darbeden haberim oluyor ama burnumun dibindeki darbeyi olduktan sonra öğreniyorum” diye boşuna hayıflanmıyordu.

Darbeler karşısında bilgisiz, yetkisiz ve sorumlu zavallı başbakanlara da şapkalarını alıp gitmek kalıyordu.

Evet, bu gizli yapı kendini eğitim şemsiyesi altında saklayarak tüm kurum ve kuruluşlara sızdı.

Bu sinsi yapıyı siyasiler anlamadı da asker ve sivil bürokrasi mi anlayabildi?

O vakitler siyaset askeriyeye nüfuz edemiyordu. TSK kendi içinde kapalı devre çalışan bir kurumdu. Örgüt, bu kurumun okullarını ele geçirdi. Öğrenci girenler general ve amiral oldu. Yani sittin sene boyunca ordu bu yapıya hizmet etti.

Şimdilerde ekranlarda bol keseden atan komutanlar, o vakitler neredeydiler?

Öte yandan gelip geçen hangi siyasi grup ve hatta darbeciler bu yapıya yardımcı olmadı? Hemen hepsi iyilik yapıyoruz diye kötülük yaptılar. Bunlara en çok yardım yapan AK Parti iktidarları olabilir. Çünkü en uzun süre iktidarda onlar kaldılar.

Ama şunun hakkını teslim etmeliyiz: Bu yapıyı ilk defa çözen ve bu yapıyla mücadeleye girişen Sayın Erdoğan’dan başkası değildir. Partisinin içindeki bakan ve milletvekillerine rağmen gözünü kararttı ve tek başına mücadele başlattı.

İçimizdendevşirilen asker, yargı mensubu, siyasetçi, gazeteci, iş insanı, bürokrat vb yüzlercesiyle yurtdışına kaçmadı mı? Veya dışarıda iken iltica etmedi mi?

Tencere dibin kara, seninki benden kara demenin ve bunu tartışmanın kime ne faydası var? Bu durum meleklerin cinsiyetini tartışmaya benzer ve yalnızca FETÖ’nün işine yarar.

İçinden çökertilmek istenen bu devlet, yeniden, sil baştan kuruluyor; kurulmak zorunda.

Hangi partiden olursak olalım, partili partisiz herkes elini taşın altına koymalı ve gücü oranında bu kirli yapıyla mücadele etmelidir.

Zira bu ülke hepimizin ve bizim başkaları gibi gidecek başka bir yerimiz yok.

.

FETÖ’nün siyasi ayağı (2)
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Şubat 12, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

KİMİLERİ dumanlı ortamdan istifade ederek içlerindeki kini kusmak istiyor. Ama bunu da sözde sureti haktan görünerek yapmaya çalışıyorlar.

Neymiş efendim, askerlerin de sivil mahkemelerde yargılanmasının önü açılarak ordu mensupları FETÖ’cü hâkim ve savcılara kıydırıldı.

Mahut kanun 2009 yılında çıkarıldı, bu zamanda FETÖ bilinmiyordu ki. Zira bu kanunun amacı, darbelerin önünü kesmek, demokratikleşmek ve AB yasalarına uyum sağlamaktı.

Nitekim daha öncesinde de CHP lideri olan Deniz Baykal, darbelere imkân veren Anayasa’nın 15. maddesinin değiştirilmesini bizzat teklif etmişti.

Ayrıca bu kanuna CHP milletvekilleri de onay verdi, ne olduysa üç gün sonra, onay verdikleri kanunun iptali için Anayasa Mahkemesi’ne başvurdular. Ne olduğu çok açık, o zamana kadarki olanlar oldu. Kendilerini en üstte (lider) zanneden kesimden birileri aradı ve siyaset hizaya çekilmek istendi.

Nitekim o zamana kadar siyaset, hep o gerçek lider bilinen birileri tarafından hizaya sokulmuyor muydu? O birileri de içimizde olmalarına karşın, maalesef ABD’nin muhatapları değil miydi? Ki onlar, 12 Eylül darbesiyle ‘Bizim çocuklar başardı!’ övgüsüne layık görülmemiş miydi?

Türkiye demokrasisi 1960 yılından beri darbelerle maluldü. Zira ihtilalin ürünü olan 1961 Anayasası ile darbe meşrulaştırıldı. O zamana kadar Milli Savunma Bakanlığı’na bağlı olan Genelkurmay Başkanlığı Başbakanlığa (sözde) bağlandı. Adına ‘Demokrasi Bayramı’ dedikleri mahut darbeyle, gerçekte demokrasi katledildi. Her Cumhurbaşkanlığı seçiminde ülke krize sokuldu.

Unutulmasın ki bu kanunun arifesinde iktidar partisi kapatılmak istendi ve sadece bir oy farkla kapatılmaktan kurtuldu.

Daha sonra referandumla tüm askeri mahkemeler ortadan kaldırıldı. Bu durum, dünyadaki tüm demokratik ülkelerde böyledir. Ne yani, bu referandumda ‘Evet’ diyen milletin kahir ekseriyeti FETÖ’cü mü oldu?

Yine malum, daha düne kadar (darbeler dönemi Türkiye’sinde) asker, pekâlâ siyasete nüfuz edebiliyor ve hatta siyaseti askıya alıp TBMM’yi kapatabiliyor, ancak, siyaset askere karışamıyordu. Açıkçası, askeri vesayet altında bir demokrasimiz(!) vardı.

Asker, siyaseti kendisine karıştırmıyordu lakin FETÖ, askeriyede cirit atabiliyordu. Bunun sorumluları kimlerdir? Kurmay subayların yüzde 72’sinin FETÖ’cü olduğunu resmi beyanlar ifade ediyor.

Son elli yıllık serencamımızda FETÖ konusunda, asker-sivil (çok az istisna dışında) herkes sınıfta kalmıştır ve dolayısıyla kimse sütten çıkmış ak kaşık değildir.

Bu sinsi örgütün dünyanın 160’tan fazla ülkesinde boy gösterdiğini kimse unutmasın.

Örgütün başı ABD’dedir ve onu vermemektedir. Vermez de. Çünkü verip de konuşursa ABD’nin kirli çamaşırları ortaya dökülür.

ÖZET OLARAK: FETÖ’NÜN SİYASİ VE GAYRİSİYASİ AYAĞI ABD DERİN DEVLETİDİR.

İÇİMİZDEKİ AYAĞI İSE SAYIN BAHÇELİ’NİN İŞARET ETTİĞİ GİBİDİR: “15 TEMMUZ DARBESİ BAŞARILI OLSAYDI YURTTA SULH KONSEYİNİN SİYASİ AYAĞI KİM OLACAKTI? CUMHURBAŞKANI, BAŞBAKAN, BAKANLAR, BÜROKRATLAR KİMLER OLACAKTI?”

CIA güdümlü FETÖ örgütünün metotları ve nasıl çalıştığı belli. İnsanların (siyasetçi, asker-sivil bürokrat, işinsanı, sanatçı, sporcu, gazeteci vb) açıklarını tespit ve tevsik edip onları örgüt amaçları doğrultusunda kullanıyor.

Gelinen bu noktada, geçmişte şöyle olmuş böyle olmuş, sen bunu dedin ben bunu dedim şeklideki münakaşaların kimseye bir faydası yok.

FETÖ, gerçek yüzüyle anlaşılıp kendisiyle mücadeleye girişildikten sonrası mühim. Bundan sonra kim, nerede duruyor?

Kim ya da kimler söylem ve eylemleriyle FETÖ’nün yanında, kimler karşısındadır?

Dünden ibret alalım, bugüne ve yarınlara bakalım!

.

FETÖ’nün siyasi ayağı (3)
#YAZAR#FUAT BOL#FETÖ

Şubat 15, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

FETÖ, CIA yönetiminde gizli bir suç örgütüdür. Yarım asırlık bu örgütün hedefi, ülke yönetimini ele geçirmek ve ülkeyi paramparça etmek ve bu parça halindeki butik devletçikleri de ABD ve İsrail’e peşkeş çekmektir.

Bakınız, Irak ve Suriye’yi paramparça ettiler, şimdiki hedeflerinde ise Türkiye ve İran var.

Ülkesinin güvenliğini savunmada Türkiye, taarruza geçip terör örgütlerini inlerinde vurmasaydı çoktan parçalanmıştı.

15 Temmuz’daki alçakça darbe girişiminin hedefi de ülkede iç savaş çıkarmak ve ülkeyi bölmekti.

FETÖ ve arkasındaki güçler, bu amaçlarından asla vazgeçmiş değildir.

Vaktiyle Türkiye, ABD tarafından dizayn edilirken, devletin gerçek sahipleri makamına bürokratik oligarşiyi oturttular. Yani kendilerince asker ve sivil bürokrat krallığı oluşturdular.

İşte yarım asırlık bu terör örgütü gergefini işlerken, onlarca yıl sonrasının asker ve sivil kadrolarına eleman yetiştirdi. Dershane temelli sözde eğitim kurumları ile istikbalin mankurtlarını, her meslek grubundan bolca hazırladı.

Siyaset kurumuna istediği gibi nüfuz edemedi. Özellikle iktidar partilerinde, arzu ettiği milletvekili sayısına hiçbir zaman ulaşamadı. AK Parti için 80-100 dolayında milletvekili var sözü tamamen iftiradır.

Zira öyle olsaydı, AK Parti hükümetini o dakika yıkarlar ve bunca zilleti çekmezlerdi. Hangi mantık, kendini bitirmeye azmetmiş bir iktidarı ayakta tutar?

AK Parti’de de hemen her partide olduğu kadar, sınırlı sayıda milletvekili oldu. Bunlar da zaten kendilerini belli ettiler ve defolup gittiler.

Hangi siyasi parti olursa olsun, siyasi liderlik, partilerinde, FETÖ’cülerin yekûn tuttuğu bir oluşuma hiçbir zaman fırsat vermedi. Bu durum, belki de pek de demokratik olmayan Siyasi Partiler Kanunu’ndan kaynaklandı.

Yanlış anlaşılmasın, FETÖ’nün ne olduğu anlaşılmadan önce, herkes gibi hemen her siyasinin yönetimi ve sahip oldukları milletvekilleri kahir ekseriyetiyle ‘cemaat’ görünümlü bu yapı ve mensuplarına sempati duyuyordu.

Her kesimden olduğu gibi, milletvekillerinden de karşı olanlar yok muydu? Elbette vardı, bendeniz dahil, çok çok azınlıktaydık.

Kendimiz söylüyor kendimiz dinliyorduk ve kendimiz yazıyor kendimiz okuyorduk.

Şu kadarını söyleyeyim, o vakitler ‘cemaat’ görünümlü yapıya yakın durmak, öyle görünmek adeta bir ayrıcalıktı. Bunların dershanelerine veya okullarına çocuklar torpille kaydedilebiliyordu.

Bürokraside yükselebilmek bunlara yakın durmakla mümkündü.

Bunlardan görünmeden ne bir işe girebilirdiniz ve ne de bir ihale alabilirdiniz!

Çünkü tüm muslukların başları bunlar tarafından tutulmuştu.

Bunların onayladıkları asker veya polis okullarına girebiliyor, bunların yandaşları sınavlarda başarılı(!) olup istedikleri üniversiteye veya işe girebiliyordu.

Bunların beslemelerine devlet ihaleleri veriliyor, bunlar palazlandırılıyordu.

Neden mi?

Çünkü alan da, veren de bunlardandı ve bunlar adeta emme basma tulumba gibi çalışıyordu.

Alan da veren de, kumarda kazanan ve kaybeden gibiydi. Asıl kazanan ve malı götüren ise bu tezgâhı kuran ve oyunu oynatan örgüttü.

O da, aldığı meblağı ABD’ye aktarıyordu.

Allah topunun müstahaklarını versin!

Veriyor da...

.

FETÖ’nün yaptığı en büyük kötülük!
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Şubat 17, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

DIŞ güçler FETÖ ile içimize kelimenin tam manasıyla bomba yerleştirdi. Bu bombayı sözde din eksenli bir eğitimle kamufle ederek, elli yılda için için oluşturarak patlama noktasına getirdi.

2016 yılının Temmuz ayına gelindiğinde, kendilerince bomba patlatılmaya hazırdı ve fitili ateşlendi.

Türkiye maalesef bir darbeler ülkesiydi ve her yapılan darbe, halkı ve yöneticileri sindirip başarıya ulaşmıştı.

Darbelere en çok muhatap olan Süleyman Demirel’e “Neden her seferinde şapkanı alıp gittin?” dendiğinde “Darbeyi yapan ordu, benim ikinci bir ordum mu var ki karşı koyabileyim!” şeklinde cevap vererek zevahiri kurtarmaya çalışırdı.

Darbecilerin hesaplarına göre, iş tereyağından kıl çeker gibi rahatlıkla yapılabilecekti. Zira elli yıl boyunca kadrolaşarak, devletin her kurum ve kuruluşunu tepeden tırnağa kadar ellerine geçirmişlerdi.

Daha önemlisi, para gücü de ellerindeydi ve o parayla herkesi satın alacaklarını umuyorlardı.

Haddizatında her şey ellerinde olduğuna göre darbe yapmalarına da gerek yoktu. Bir yerde mecbur kaldıklarını düşündüler, çünkü devletin derin kodları, şifrelerini çözüp kendilerinden olmayan birilerinin (Sayın Erdoğan) önüne koymuştu.

Bundan dolayı da 2016’nın Ağustos ayında yapılacak YAŞ toplantısında örgüte çok ağır bir darbe indirilecekti.

Bu durumu öğrenen FETÖ, ağustos gelmeden (15 Temmuz) askeri darbeye kalkıştı. Darbeciler her zamanki gibi, yönetimden ve halktan kuzu kuzu boyun eğmelerini beklediler.

Darbeciler ilk defa yanıldıklarını gördüler; halk kendiliğinden sokağa fırladı, yönetim (Sayın Erdoğan) de halkı ölümüne sokağa çağırdı.

Halk, meydanları doldurup çıplak elleriyle tanklara karşı koyunca elli yıl boyunca geliştirdikleri ve 15 Temmuz akşamı fitilini ateşledikleri BOMBA ELLERİNDE PATLADI.

Patlayan ise atom bombasından daha tesirliydi, bu yüzden ölümcül radyoaktif tesirleri devam etmektedir ve daha uzun yıllar devam edecektir.

Zira arkadaşımız Nedim Şener’in çok yerinde isabetle ifade ettiği gibi: “FETÖ, Türkiye Cumhuriyeti devletiydi. Kurmay subayların yüzde 72’si, 81 il istihbarat şube müdürünün yüzde 74’ü, 13 bin hâkim ve savcının 4 bin 500’ü FETÖ’cüydü. Devlet kendileri olduğu için bunlar bilinse de görevden alınamıyordu. Ama darbe sabahı 3 bin 200’ü bir anda görevden alındı. MİT’ten 500 kişi çıkarıldı. FETÖ DEVLETE SIZMADI, DEVLETİ ELE GEÇİRDİ. ERDOĞAN, FETÖ’CÜLERİN YÖNETTİĞİ DEVLETE SIZDI VE ÖRGÜTÜ DAĞITTI.”

Haberin Devamı

FETÖ’nün yaptığı kötülüklerden biri de dine olmuştur. Bunların yüzünden insanımız dinden ve dindardan soğumuştur. Halbuki daha önce yapılan araştırmalarda 2000’li yıllardan itibaren yükselecek dinin böylece önü kesilmiş oldu.

Ayrıca bunlar devletin her kademesine sızmış olduğundan, vatandaş işini bunlara ancak rüşvet vererek halledebildi. Rüşvet vermeyince de kimsenin işi görülmedi.

Bu ahlaksız durumun en kötü yanı ise toplumda rüşvetin olağan görülüp kanıksanmasıdır.

Toplumun değer yargılarını aşındıra aşındıra yok ettiler. Sonuçta toplumu, başta aile yapısı olmak üzere hemen her şeyiyle çürüttüler.

Etrafınızdaki boşanma oranlarına ve kadına şiddet olaylarına bakın ve çürümenin boyutunu görün!

.

Cani geziyor dipdiri, can vermede masum!’
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Şubat 08, 2020 06:303dk okuma
Paylaş

BATI’nın bin bir yüzlülüğüne, daha açık ifadesiyle Âkif’in deyişiyle “Maske yırtılmasa hâlâ bize afetti o yüz/ Medeniyet denilen kahpe hakikat yüzsüz”lüğüne onlarca kez tanık olmamıza rağmen, körü körüne Batı taklitçiliğimiz bize ağır bedeller ödetiyor.
Haberin Devamı

Malum, kör taklitçiler yüzünden toplumca girdaba sürüklendik. Bu denli bir kendini kaybedişte kimimiz ‘Yalnızca Türk kalalım, Müslümanlık ve Batı bizim neyimize’ dedi. Kimimiz ‘Yalnızca Müslüman kalalım, Türklük ve Batı neyimize’ dedi. Diğer bir kesimimiz de ‘Yalnızca Batılı olalım yeter, Müslümanlık ve Türklük neyimize’ dedi.

Gerçekte ise Yusuf Akçura’nın işaret ettiği gibi, bizim hem Türk, hem Müslüman ve hem de Batılı olma zorunluluğumuz var. Zira Türk ve Müslüman kalanın Batıcılığından korkmamak lazım, zira o,Batı’dan neyi ve nasıl alacağını bilir. Türk ve Müslüman kalan asla Batı’nın potasında erimez ve böylece maddesiyle ve manasıyla tarih sahnesindeki yerini korumaya devam eder.

AB ülkeleri ve ABD bizim NATO’da sözde müttefiklerimiz. Güya teröre karşı mücadelede bizim yanımızda olmaları gerekiyor. Halbuki terör örgütleriyle el ele vererek karşımızda yer alanlar ve almaya devam edenler kendileri.

Avrupa Parlamentosu’nu gördük, kırmızı bültenle aranan teröristleri davet edip Türkiye aleyhinde konuşturdu. Avrupa demokrasisi bu denli bir kepazelikle iç içedir.

Koca ABD, İsrail’in taşeronluğuna soyunarak yüz yıl önceki, kendilerinin çalıp kendilerinin oynamak isteyip de İstiklal Savaşımızla kursaklarında bıraktığımız oyunları yeniden sahnelemek istiyor.

Bu cümleden olarak, İran, Irak, Suriye ve Türkiye’nin toprakları üzerinde Ermenistan ve Kürdistan devletlerinin yanı sıra butik devletçikler kurup bu ülkeleri paramparça etmek istiyorlar.

1943 yılında vefat eden büyük İslam âlimi Seyyid Abdülhakim Efendi, “Batılılar, doğuda Ermeni aşı kaynatırlar, Kürtler de o aşa tuz ve biber olurlar!” buyurmuştu.

ABD, DEAŞ’a ön vererek ve onun canavarlıklarını dünya kamuoyunun gözüne sokarak, aklı sıra PKK-PYD’ye meşruiyet kazandırıyor. Bu terör örgütlerini silahlandırarak, işgal ettiği petrol sahaları ve daha önemlisi İsrail için tampon güç olarak kullanıyor.

Malum Türkiye, güney sınırları tehdide açık hale getirilerek ve dört buçuk milyon mülteciye ev sahipliği yaparak Suriye’deki iç savaşın en büyük sıkıntısını yaşıyor. Gerekli önlemleri almadığı takdirde de her bomba patladığında yeniden mülteci akınına uğrayacak.

Haberin Devamı

Bu halin tipik örneğini İdlib’de yaşıyoruz ve görüyoruz. Rejimin bombalarından canını kurtarabilen on binlerce insan sınırımıza doğru geliyor. ABD ve AB, Türkiye’yi kaosa sürükleyip emellerine ulaşmak istiyorlar. Karşılarında yeni Türkiye’yi ve kendilerine direnen bir iradeyi görünce de deliye dönüyorlar.

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Suriye rejimine şubat sonuna kadar mühlet verdi. Türkiye, bu arada rejimin arkasındaki Rusya ile de görüşmelere devam ediyor.

Olmadı Türkiye, Barış Pınarı harekâtına kaldığı yerden devam edecek.

Türkiye buna mecbur, zira ne yeni bir mülteci akınını kaldırabilir ve ne de sınır güvenliğinin tehlikeye girmesine göz yumabilir.

Kendi sınır güvenliğini korumak için hareket eden ve müstevlilerin heveslerini kursaklarında bırakan Türkiye’yi ‘işgalci’ diye suçlamaya kalkanlar var.

Oysa asıl işgalci, dünyanın öbür ucundan gelip petrolün başına konan ve bu yağmacılığı utanmadan tüm dünyaya ilan eden ABD’den başkası değildir.

‘Medeniyet denilen tek dişi kalmış canavar’ın yeni saldırılarıyla karşı karşıyayız. Ama tüm bu emperyalistlerin unuttukları bir şey var: Yüz sene önce, yedi düvel olarak karşımıza dikilmişlerdi ve biz ‘kağnı’ ile onlara gerekli dersi vermiş ve bağımsızlığımızı kazanmıştık.

Bugün dikildiklerinde ise canavarın kalan o tek dişini sökmek de güçlü ve çelikleşmiş iradesiyle Türkiye’ye kalacaktır!

.

Suriye’de herkes ikili oynuyor
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Şubat 05, 2020 06:512dk okuma
Paylaş

TÜRKİYE’nin dışında tüm ülkeler, Suriye’de emperyal emellerin peşinde.
Haberin Devamı

Suriye iç savaşının bedelini, bu ülkeden göç etmek zorunda kalan masum sivil halk ile bu halka kucak açan ve bu savaş sebebiyle sınırlarının güvenliği tehlikeye düşen Türkiye ödüyor.

Türkiye dört milyon Suriyeli mülteciyi barındırıyor ama görünen o ki, Suriye rejimi, bunlar gibi daha milyonlarcasını göndermek derdinde.

Türkiye’nin onca gayretleriyle Rusya, ABD ve İran’la sağladığı anlaşma ve mutabakat süreçlerinin sahada işlevsiz kaldığı görülüyor.

Çünkü Türkiye’nin dışındaki hiçbir ülke Suriye’deki savaşın bitmesini istemiyor ve bunların hiçbirisi Suriye’nin toprak bütünlüğünden yana değil.

Rusya destekli Şam yönetimi haftalardır okul ve hastane demeden, İdlib’de, El Bab’da sivil yerleşim yerlerini bombalıyor. Yüz binlerce insan bu soğukta yollara dökülmüş Türkiye sınırına doğru geliyor.
Arap Birliği (!), İİT, ve Rabıta Örgütü çeşitli vesilelerle toplanıp dağılıyor ancak Suriye’de insanlık dramı için en ufak bir tedbir düşünülmüyor.

Ne düşünülüyor biliyor musunuz?

Türkiye ile Libya arasında gerçekleşen ‘Deniz Yetki Alanları Sınırlandırmasına Dair Mutabakat’ kınanıyor!

Yeni bir mülteci akını Türkiye için tehdit olur. AB ülkeleri için de tehdit olur ama yine isteniyor ki bu tehdidi Türkiye yine yalnız başına göğüslesin.

Türkiye’nin de istediği ve Avrupalıların da sözde kabul ettikleri husus, bu mültecilerin Suriye içerisinde (Türkiye’nin sağladığı 30-40 kilometrelik güvenlikli alana) iskân ettirilmesidir.

Belli ki rejim buna da fırsat vermek istemiyor, Türkiye’nin İdlib’in çevresinde oluşturduğu gözlem noktalarını etkisizleştirerek yüz binlerce mülteciyi Türkiye sınırına yığmak amacında.

Bu yüzden, Türk gözlem noktasını hedef alıp 7’si asker 1’i sivil olmak üzere sekiz şehit vermemize sebep oldular. Türkiye misliyle karşılık verdi, 73 rejim askeri öldürdü, şehitlerin kanı yerde kalmadı ama...

Rusya, her ne kadar bize haber verilmedi dese de, Türk istihbaratı Rusya tarafını iki kez uyardığını açıkladı. Bundan böyle de Türkiye niyetini açıkça Rusya’ya iletti: “Özellikle Rus yetkili makamlarına muhatabımız siz değilsiniz, tamamıyla rejimdir, bizim önümüzü kesme gibi bir durum söz konusu olmasın!”

Rejim güçlerine hava dahil her türlü desteği sağlayan Rusya, Suriye’de kilit ülkedir.

Yine belli ki, Şam şeytanı Beşar Esed, Türk-Rus mutabakatının bozulup karşı karşıya gelmelerini arzu ediyor. Bu cümleden olarak da işin kolayını bulduğunu zannediyor; bugün İdlib, yarın Halep ve Fırat’ın doğusunu hedef alıp yüz binlerce mülteciyi daha Türkiye sınırına akın ettirmek isteyecek.

Türkiye kendi güvenliğini tehlikeye atamaz ve yeni bir göç dalgasını kaldıramaz.

Bunun için de rejimi ya Rusya durduracak ya da Türkiye’ye hava sahasını açıp Türkiye durduracak.

Aksi halde mülteci göçü konusunda Türkiye’nin AB sınırını daha fazla koruyamayacağı bilinmelidir.

Haberin Devamı

Rusya, bunca stratejik ortaklıklar ve işbirliğinden sonra Türkiye’ye gereken özeni göstermeli ve Şam şeytanına haddini bildirmelidir.

.

İşgal planı!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Şubat 01, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Trump Ortadoğu’da ateşle oynamaya devam ediyor. ‘Yüzyılın antlaşması’ diyerek açıkladığı şey aslında Filistin’i yok etme projesi.
Trump, taraflardan yalnızca İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu ile birlikte düzenlediği toplantıda, dünyanın gözlerinin içine bakarak Filistin’i İsrail’e peşkeş çekti.

Tıpkı dün, Kudüs’ü İsrail’in başkenti ilan etmesi ve Suriye’nin toprağı olan Golan Tepeleri’ni İsrail’e verdim diyerek peşkeş çekmesi gibi.

Dünya bir kere daha gördü ki İsrail diye bir devlet yok, küçük (belki de ondan da büyük) ABD var!

‘Yüzyılın antlaşması’ yerine ‘yüzyılın yüz karası’ denilebilecek ve yok hükmündeki bu paçavraya göre bütünüyle Kudüs (bölünmemiş haliyle) İsrail’in başkenti olacak. Sözde Filistin diye bağımsız(!) bir devlet olacak ama bu, tamamen İsrail’in kuşatmasında ve askerden arındırılmış olacak.

ABD Başkanı Trump, İsrail’in bir eyaleti olarak tasarladığı bölünmüş ve savunmasız Filistin’e, bu aşağılık anlaşmayı kabul etmeleri halinde, 50 milyar dolarlık bir rüşvet teklif etti.

Bu kirli parayı da kendi cebinden (ABD’den) değil, Körfez’deki uşağı konumundaki ülkelerden temin edecek.

Müslüman görünümlü bu ülkelerin düştüğü çukuru görüyor musunuz?

Yüzyılın yüz karası anlaşmasına kolay gelinmedi. Büyük Ortadoğu Projesi’yle (BOP) başlatılan süreçle, İsrail’e diş bileyen ülkeler birer birer tasfiye edildi.

Irak’ta, Suriye’de, Yemen’de ve Libya’da iç savaş çıkardılar. Sudan’ı ikiye böldüler. Uydusu konumundaki ülkeleri (Suudi Arabistan, Ürdün, Bahreyn, Mısır, BAE ve Umman) yanına alarak, kendi ifadeleriyle ‘kutsal toprakları’ İsrail’in yönetimine verdiler.

Sözde karşılıklı komisyonlar kurulup dört yıl boyunca müzakereler yapılacakmış.

Bu uğursuz açıklamanın akabinde, ABD’nin İsrail Büyükelçisi işgal açıklamasında bulundu: Büyükelçi Friedman, İsrail’in istediği zaman Batı Şeria’daki yasadışı Yahudi yerleşim birimlerini ‘ilhak’ edebileceğini söyledi.

Malum ABD Başkanı Trump dünyanın sayılı zenginlerinden ve her şeyi parayla satın alabileceğini vehmediyor.

Tek taraflı ilan ettiği bu sözde anlaşmayı ‘azil sürecinde’ açıklayarak hakkındaki oylamayı yapacak senatörlere de işaret veriyor.

Netanyahu da İsrail’de yolsuzluktan yargılanıyor. Üstelik 2 Mart’ta İsrail’de, kasım ayında da ABD’de seçimler var.

Şaibeli bu iki insan, şahsi ikbal ve koltukları uğruna, zaten yangın yerine dönen bölgeyi büsbütün alev topuna çevirmek istiyor.

Yapabilirler mi?

Elbette.

Zira bu ikili (Trump, Netanyahu), alikıran başkesen olarak her türlü zulmü ve vahşeti rahatlıkla işleyebiliyorlar.

Kimse de niye yaptın diye sormuyor, soramıyor.

Arap Birliği, İslam Ülkeleri İşbirliği Teşkilatı ya da BM mi dediniz?

Sahi bunlar ne işe yarar?

.

Avrupa’nın ödü patlıyor!
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Ocak 25, 2020 07:292dk okuma
LİBYA, keşfedilmiş haliyle, 48.36 milyar varil ile dünyanın dokuzuncu petrol rezervine ve çok zengin doğalgaz yataklarına (1505 milyar metreküp ile dünyada 22. sırada) sahip ülkesidir. Daha keşfedilmemiş yığınla sahası bulunmaktadır.
Bu durum, tüm emperyal güçlerin gözlerini Libya’ya döndürmüştür. Dünyanın petrol üreten belli başlı ülkelerinin büyük firmaları burada ham petrol çıkarmaktadır. Üstelik dünyada gravitesi (petrol yoğunluğu) en yüksek, diğer bir deyişle en değerli petrol Libya’da bulunmaktadır.

Emperyal güçler, iştahlarını kabartan Libya gibi ülkelerde, kendilerine tabi uşaklar vasıtasıyla karışıklık çıkarır ve bunların çizmeyi aşmalarına asla müsaade etmezler.

Bu durumun tipik örneği de Libya’da Kaddafi döneminin genelkurmay başkanı general Hafter’dir. Hafter, eğitimini Rusya’da gördü, Çad’la yapılan savaşta esir düştü. Kendisini esaretten ABD kurtardı.

İşte bu karanlık tip, arkasına emperyal güçleri ve onların uşağı konumundaki devletleri (Suudi Arabistan, BAE, Mısır, Fransa) alarak, merkezi yönetime başkaldırarak, Libya’da iç savaş çıkardı. Aynı anda hem Rusya ve hem de ABD kartlarına oynuyor!

Dünya (BM) Hafter’i hem terörist görüyor ve hem de meşru addedip onunla sözde barış masasına oturuyor. Bir avuç petrol uğruna insanlığın düştüğü çukuru görüyor musunuz?

Petrole ulaşmak için kaybedemeyecekleri değer ve yapamayacakları alçaklık yok.

Hafter, ileri gidip petrol tesislerini tehdide yönelince (çizmeyi aşmaya başlayınca) dur dediler.

Çünkü biraz daha ileri gitse, tüm dünyada yeniden bir petrol krizi çıkacak ve ayrıca Avrupa’nın hop oturup hop kalktığı korktuğu şey başına gelecek.

Zira Libya’daki göç dalgasından ödleri kopuyor. Çünkü onlar da biliyor ki, Libya’nın göçmenlerini kabul edebilecek Türkiye gibi merhametli, komşu bir ülke yok. Dolayısıyla mahut göçmenlerin İtalya üzerinden kıtaya yayılmaları Avrupalıların uykularını kaçırıyor.

Bu cümleden olarak Almanya Şansölyesi Merkel, Berlin’de Libya konferansı düzenledi. Rusya ile Türkiye’nin belirleyici rol oynadığı konferansta şimdilik silahların susturulması kararı alındı.

Libya irili ufaklı bir aşiretler topluluğudur (7’si büyük 1500’e yakın aşiret). Vaktiyle Kaddafi, bu aşiretleri mecliste temsil yetkisi vererek (cemahiriye) bir düzen sağlamıştı.

Emperyal güçler Kaddafi’yi öldürüp ülkeyi kaosa sürüklediler.

Berlin’de varılan mutabakatın ömrünü merak etmeye gerek yok. O petrol orada olduğu müddetçe Libya’ya huzur gelmez, getirmezler.
.Zira ellerinde, asla sözünde durmayacak Hafter gibi kullanışlı bir tip var.

Türkiye her an tetikte olmalı ve asla Türkiye’siz bir oldubittiye göz yummamalıdır.

.

İhtiyaca göre sınır belirlemek!
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Ocak 22, 2020 07:302dk okuma
Paylaş

Birinci ve ikinci büyük savaşların galipleri, malum, bölgemizdeki ülkelerin sınırlarını cetvelle belirlediler! Bu denli belirlemede dikkat ettikleri yegâne konu, birbirine komşu devletler arasında ihtilaflı mevzular yerleştirmek ve zamanı gelince bunları kaşıyabilmektir.
İçerideki halklara sürekli pösteki saydıran emperyal güçler, kendilerince şirazesinden çıkanları da darbelerle hizaya soktular.

Bölge ülkeleri kendi içlerindeki karışıklıklarla veya birbirleriyle olan ihtilaflarıyla boğuşurken, mahut güçler petrol kuyularını tutarak malı götürdüler ve götürüyorlar.

Küresel güçler (başta BMGK üyesi 5 ülke ve diğer emperyalist ülkeler) petrol havzalarının bulunduğu bölgelerde ve bunların geçiş güzergâhı üzerindeki coğrafyada asla istikrar istemiyor.

Buralarda sürekli kaos çıksın ki, emperyal güçlerin elleri bu ülkelerin içinde olsun.

Irak, Suriye ve Libya’da bu halin tipik örneklerini yaşıyoruz. Bu ülkeleri karıştırıp iç savaşa sürüklediler, ardından müdahil olup içlerine girdiler (ve hatta içeridekiler bunları davet etti, etmek zorunda bırakıldı) ve onları canlarını kurtarmakla oyalayıp petrol kuyularını zapt ettiler.

Türkiye’yi boğmak ve bölmek istemelerinin önemli sebeplerinden birisi de budur. Zira Türkiye, bölgesinin kilit ülkesidir. Avrupa’ya aktarılacak enerji, en rantabl ve en ekonomik olarak Türkiye üzerinden geçebiliyor.

Sadece Rus doğalgazı değil, Ortadoğu’nun doğalgazı da Avrupa’ya götürülürken Akdeniz’deki Türkiye karasuları güzergâhı en ekonomik olanıdır.

Bundan dolayı Akdeniz’den dışlanmak istedik. Türkiye, Libya’yla mutabakat imzalayınca da hop oturup hop kalktılar. Çünkü Türkiye’nin bu hamlesiyle çanlarına ot tıkandı.

Ayrıca Avrupa yalnızca Rus doğalgazına bağımlı kalmak istemiyor. Mamulü çoğaltıp Rus boyunduruğundan kurtulmak istiyor.

Bu yüzden, Türkiye’nin jeopolitiği emperyal güçleri ve onların bölgemizdeki uydu devletlerini çıldırtıyor. Çünkü Türkiye olmadan (Türkiye’nin belirleyici rolüne boyun eğmeden) bir şey yapamıyorlar.

İşte bundan dolayı PKK, PYD, YPG, DEAŞ, FETÖ ve bölgemizde hunharca eylemler işleyen tüm terör örgütlerinin hedefinde Türkiye var.

Yine bundan dolayı, Türkiye’de üst üste darbe girişimleri yaptırdılar. Bölünmüş, güçsüz ve içeride kendi dertleriyle uğraşmaktan başını kaldıramayan Türkiye, onlar için idealdi.

Türkiye’nin devlet aklı tüm bu tehlikeleri yıllar öncesinden gördü ve önlemlerini ona göre aldı ve almaya devam ediyor. Türkiye, bu yüzden (süratli karar alabilmek için) idari sistemini değiştirdi, güçlü lidere endeksli Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’ni benimsedi.

Ama maalesef bu durumu, hâlâ Sayın Erdoğan’ın şahsına endekslemek isteyenler var. Ne alakası var? Sayın Erdoğan bugün var, yarın yok.

Devlet ise, ebet müddettir.

.

Zalimler dipdiri durdukça
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ocak 20, 2020 07:302dk okuma
Paylaş

MALUM, günümüzde yeryüzü zalimlere emanet... Zira her birisi tüm melanetlerini kusarcasına dört koldan saldırıyorlar.
İstikbalin tarihçisi günümüzün özetini yaparken son değerlendirme cümlesi şöyle olsa gerektir: İnsanoğlunun tarihinden tevarüs ettiği tüm birikimlerini üst üste koyarak adalet, güvenlik, sağlık, eğitim, barış, huzur adına kurup örgütlediği tüm kurum ve kuruluşlar S.O.S. veriyor.

Zira dünyanın yegâne süper gücü olan ABD’nin başındaki adam(lar), kendi sapık inançları doğrultusunda, sözde “Tanrı’yı kıyamete zorlamak için” ellerinden geleni artlarına koymuyorlar.

Uluslararası arenada ne sözün ne mutabakatın ne anlaşmanın ne sözleşmenin bir hükmü kalmadı.

Bakınız: Türkiye, Suriye konusunda hem Rusya ile ve hem de ABD ile mutabakat zabıtları imzaladı. İki ülke de sözlerinde durmadı ve Suriye’de kan oluk oluk akmaya devam ediyor.

Merkezi yönetim, Rusya ile el ele vererek sivil yerleşim yerlerini bombalıyor.

İdlib’de tam bir insanlık dramı yaşanıyor; bombalardan kurtulabilen çoluk-çocuk, kadın yaşlı on binlerce insan Türk sınırına doğru kaçıyor. Rusya ile el ele veren Suriye rejimi, bir taşla birkaç kuş vurduğunu zannettiği bu durumu bilerek ve isteyerek yapıyor.

En başta da Türkiye’yi zora sokmak istiyor. Zira Türkiye’nin yeni bir göç dalgasını kaldırmasının imkânı yoktur. Sınırın hemen öbür tarafında yığılan bunca masum, aç açıktaki insanın yürek paralayıcı hallerini dünya sadece seyrediyor.

Yardım elini yine Türkiye’den başka uzatan yok. Sözde mutabakat yaptığımız İran da Suriye rejimi ile işbirliği halinde, o da kendi ideolojisi doğrultusunda hareket edip Sünni yerleşim yerlerini ortadan kaldırıyor.

ABD deseniz, sözde Türkiye’nin dost ve müttefiki lakin ne kadar Türkiye düşmanı terör örgütü varsa hepsine kol kanat gerip üzerimize saldırtıyor.

Emperyalistlerin bölgemizdeki amaçları farklı da olsa eylem ve hedefleri paralellik arz ediyor.

Kimisi petrol peşinde, kimisi sıcak denizlere inmenin derdinde, kimisi rejimini ihraç etmenin gayretinde ve lakin hepsinin ortak hedefinde Türkiye var!

Tüm bu keşmekeş içerisinde yalnızca Türkiye’nin derdi kendi güvenliğidir ve asla emperyal bir gaye gütmemektedir.

Böyle bir hengâmede Berlin’de Libya için barış konferansı düzenleniyor. Dikkat ediniz, Türkiye hariç masada oturanların hemen hepsinin niyeti bozuk.

Türkiye’den başka hiç kimsenin Libya’nın barış ve güvenliği diye bir derdi yok.

Hepsi de petrolün peşinde.

Hepsi de Libya’yı parçalamanın derdinde. Tıpkı Irak ve Suriye’de olduğu gibi.

Suriye için kurulan masalardan ne kadar barış çıktıysa, Libya için kurulan masadan da o kadar barış çıkabilir. Zira niyetler bozuk olunca, sonu da malum hüsran olur.

.

Devlet adamı Devlet Bahçeli
#Yazar#FUAT BOL#Devlet Bahçeli

Ocak 15, 2020 07:292dk okuma
Paylaş

Sayın Devlet Bahçeli, Türk siyasi hayatının son çeyreğinde çok önemli olaylara imza atmıştır.
Koalisyon hükümetinde olduğu ta 2000’li yılların başından, bugünleri, bugünlerin vahametini görmüş ve adımlarını ona göre atmıştır.

O, hükümetlerin ömrünün bir buçuk yılla sınırlı olduğu bir dönemde, seçimlere bir buçuk yıl varken hükümeti yıkıp seçimlere gitmiş ve Türkiye’de uzun yıllar sonra tek başına iktidar olmanın yolunu açarak siyasi istikrarı sağlamıştır.

Sayın Bahçeli Türk siyaset tarihinde ender görülen şahsiyetlerdendir. En önemli özelliği, her şeyden önce devlet ve millet demesidir. Başkaları gibi şahsi siyasi ikballerin esiri olmamıştır.

Bu yüzden altın tepside kendisine sunulan başbakanlık makamını iki kez elinin tersiyle itti.

Malum, ülkemiz vesayet demokrasisine geçtiği günden beri, sudan konular nedeniyle kısırdöngü içerisindeydi. Halk, deliye pösteki saydırırcasına, adeta meşguliyetle tedaviye tabi tutulmuştu. Zira hayali öcüler keşfedilip, halk onlarla korkutuluyor ve sözde o korkular için alınan önlemlerle hizaya sokuluyordu.

Malum korkuların başında komünizmin gelmesi ve laikliğin ortadan kaldırılması tehlikesi yer alıyordu.

Halbuki asıl tehlike FETÖ ve bölücülüktü, bunların ikisini de ABD içimize soktu ve sittinsenedir bir maden gibi için için işletti.

Mahut tehlikeler ur olup bünyemizi sararken, sittinsene boyunca tehlike diye cambaza baktırıldık.

Şayet Sayın Devlet Bahçeli gibi devlet ve siyaset adamları olmasaydı, biz, bir sittin sene daha cambaza bakar dururduk.

Sayın Bahçeli’nin konuşmasından satır başları şöyle: “Ankara’nın güvenliği Şam’dan, Tahran’dan, Bağdat’tan, Trablus’tan, Mogadişu’dan başlayacaktır...”; “Eğer engel olunmazsa komşu coğrafyalardaki çözülmenin dayanacağı son sınır Türkiye’dir...”; “ABD Başkanı suçlu arıyorsa Pensilvanya’ya bakmalıdır... DAEŞ liderini öldürenler buyursunlar, PKK ve YPG’nin liderlerini de öldürsünler...”; “Türkiye, Libya’da huzurun yanındadır. Libya’da ne aradığımızı söyleyenler Akdeniz’de boğulmamızı isteyen işbirlikçilerdir...”; “Irak, ABD’li askerlere topraklarımdan çık diyor, buna rağmen ne çıkan, ne de çıkmaya gönüllü bir irade görülüyor. Bize göre ABD’nin stratejik ortaklık masalı, işgalin örtülmesinden, mütecaviz emellerin gizlenmesinden başka bir anlama gelmeyecektir. Kiminle stratejik ortaklık kurduysa yapmadığı eziyet, işkence, yaptırım ve baskı kalmayan bir ülke karşımızdadır”.

Sayın Bahçeli bir muhalefet partisi lideri olmasına karşın, iktidara muhalefet edeceğine, onunla aynı paralelde siyaset yapmayı neden gerekli gördü? Oysa bu durum, varlığıyla (muhalefet) taban tabana zıt bir hal arz ediyor ve yapılması gerekenin tersini yaptırıyor.

Bundan dolayı kendi tabanından oy kaybedeceğini bile bile neden bu yola tevessül ediyor?

Çünkü o, inandığı yolda tek başına da kalsa gitmekten başka çare (yol) bilmiyor.

Doğru yolda olduğuna tüm kalbiyle inandığı için, bir kaybetse bile bin kazanacağını biliyor.

Hem şahsi veya grup (parti) olarak kaybetse ne çıkar?

Mesele vatansa gerisi teferruat değil mi?

İşte vatan ve millet de bu denli serdengeçti, devlet ve siyaset adamlarının omuzlarında yükselir.

Tıpkı Sayın Bahçeli gibi.

.

Güç savaşları
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Ocak 13, 2020 07:302dk okuma
Paylaş

İnsanoğluna bakar mısınız, tüm bu katliamları ve cinayetleri bir avuç petrol uğruna işliyor.
Aynı insanoğlu kendi elleriyle oluşturduğu sözde medeniyetini, hemen her şeyiyle petrole (enerjiye) muhtaç hale getirdi. Zira tüm gereksinimlerini enerji ile sağlıyor ve onsuz neredeyse adım atamıyor.

Kaderin cilvesine bakın ki dün imparatorluk olarak enerji kaynaklarının üzerinde bulunuyorduk. Bu yüzden bizi parçalayıp darmadağın ettiler. Topraklarımız üzerindeki petrol sahalarını taksim ederek, kendilerine uydu devletçikler kurdular.

İmparatorluğumuzu elimizden aldılar, onun külleri üzerinden kurduğumuz yeni devletimiz de bölgesinin enerji hatlarının geçiş güzergâhı üzerinde bulunuyor.

Daha da önemlisi, en uzun kıyı şeridine sahip olduğumuz Akdeniz havzasında dünyanın en zengin petrol rezervleri keşfedildi.

Tüm emperyalistlerin gözleri ister istemez yeniden bu coğrafyaya çevrildi.

İşte Arap Baharı denilen olaylar bu yüzden çıkarıldı, BOP bu yüzden dizayn edildi.

Türkiye bu yüzden dört bir koldan kuşatılmaya çalışıldı.

Hedefleri belli: Elli parçaya böldükleri bölgeyi yüz elli parça edip böylece ortaya çıkacak kabile devletçiklerinin enerji kaynaklarını ele geçirmektir.

İşte Türkiye, hem içeride ve hem de dışarıda bu büyük oyunları bozuyor. Bozmakla kalmıyor, kendisi oyun kuruyor.

Suriye ve Libya gerçeğini bu gözle okumak gerekir. Türkiye, Suriye ve Libya’da olmazsa (bu oyunları kurmasa) boğulacak ve emperyalistler, bu bölgede istedikleri gibi at oynatacaklar.

Bölgemiz yangın yerine çevrilirken etliye sütlüye karışmak istemeyen Türkiye’yi sakin bırakırlar mı sanıyorsunuz?

Bırakmayacakları, içeride giriştikleri onca darbe teşebbüslerinden belli değil mi?

Dost ve müttefikimiz(!) ABD’nin Türkiye’ye ne gözle baktığı ortada değil mi? ABD, 2020 bütçesini (savaşa 873 milyar dolar) Türkiye, İran ve Rusya düşmanlıkları üzerine kurgulamadı mı?

Aklı sıra Türkiye’yi güçsüz bırakıp Akdeniz’de rahat oyun sergileyecek.

Bu cümleden olarak Türkiye’yi dışlayarak ve hatta Türkiye’ye karşı, Akdeniz’de İsrail-Mısır-Yunanistan-G. Kıbrıs Rum yönetimi ile kirli ittifak kurdu.

Tüm bu kirli ittifaklara karşı Türkiye var olma savaşı vermesin mi?

Türkiye, Libya ile anlaşmamış olsaydı, Akdeniz’de değil petrol aramak, balık tutmamıza bile müsaade etmeyeceklerdi. Çünkü Akdeniz’e komşu diğer ülkeler, Türkiye’yi dışlayarak kendi aralarında anlaşmaya varmış ve Türkiye’nin kıyı şeridi dahil tüm Akdeniz’i parsellemiş durumdalar!

Türkiye, Libya ile anlaşma yapıp ön alınca, başta Yunanistan olmak üzere bölgedeki tüm şer güçlerin nasıl hop oturup hop kalktığını görmüyor musunuz?

Yunanistan’ın gördüğünü içimizdeki aymazlar görmüyor ve Libya’da ne işimiz var diyorlar.

Allah akıl fikir versin!

.

Orada bir İran var, uzakta...
#Yazar#FUAT BOL#Kasım Süleymani

Ocak 18, 2020 07:302dk okuma
ABD Başkanı Trump, “İran’da asla bir rejim değişikliği istemiyoruz” derken, o da selefi Obama gibi gizli Müslüman(!) ya da sözde İran İslam Devrimi âşığı mı(!)?
ABD ve bilumum İslam karşıtları gökte aradıklarını yerde bulmanın (Müslüman’ı Müslüman’a kırdırmak) sevinciyle İran ve Suudi gibi sözde İslam rejimlerinin üzerine titrerler ve asla yıkılmalarını istemezler.

Zira İran, tarih boyu hep Müslümanlarla savaşmıştır, hiçbir gayrimüslim devletle savaşmamıştır. Mesela Osmanlı ne zaman Avrupa’ya sefere çıktıysa, İran bu durumu fırsat bilip arkadan vurmuştur.

Bakınız, aynı Fars geleneğinden gelmesine rağmen, Pakistanlı ünlü şair M. İkbal, İranlılar için şu ilginç tespiti yapar: “Farslar İslamlaşma yerine, İslam’ı Farslaştırdılar!”

İran’ın din algısında inançla (akide) devlet (yönetim) aynı düzlemde, birbirinin olmazsa olmazıdır.

İran Şia inancındadır, bu inanca göre sahabe (Peygamberimizin arkadaşları) bütünüyle kâfirdir. İmamlar (ayetullahlar) tıpkı peygamberler gibi masumdur. Nitekim İran anayasası kaynak olarak kitap, yani Kuran-ı Kerim’i (ki, o da eksiktir!) ve Peygamber’in sünneti yerine imamların sünnetini esas alır.

Kuran-ı Kerim haşa eksikse, Hicr Suresi’nin 9. ayetine ne diyecekler? Mealen: “Şüphesiz ki zikri (Kuran) biz indirdik, onu koruyacak olan da biziz”. Yani sümme hâşâ Allah, indirdiği kitabı korumaktan aciz mi? Allah’a bu denli bir isnatta bulunan İslam dairesinde kalabilir mi?

Şia’nın diğer bir özelliği de ‘takiye’ dir. Yani kendilerini gizlemeleri, olduğu gibi görünmemeleri, ki bu hal İslami inançla (ihlas) taban tabana zıttır.

Yeryüzündeki tüm ehl-i sünnet itikadındaki İslam ülkelerine bakın, bunlardan hiçbiri İran’da veya Suudi Arabistan’da Sünniliği yayma gayretinde değildir.

Ama İran ve Suudi Arabistan, tüm dünyada Şiiliği ve Vehhabiliği yayma gayretindedir. Bunun da başlıca sebebi, bu her iki grubun, kendinden olmayanları Müslüman saymamalarıdır.

İran’ın gayesi, inancını ve rejimini, diğer İslam ülkelerine ihraç etmektir. Bu cümleden olarak, Afganistan ve Pakistan’da Fatımiyyun Tugayları’yla, Irak’ta, Suriye’de ve Lübnan’da Haşdi Şabi ve Hizbullah’la, Yemen’de Husilerle sürekli Sünnilerle savaş halindedirler.

Öldürülen Kudüs Tugayları Komutanı Kasım Süleymani’nin Sünnilere uyguladığı katliamı ve hatta soykırımı, dünyanın en kanlı terör örgütü olan PKK bile yapmamıştır, yapamamıştır.

Bunların Irak’taki Sünni azınlığa uyguladıkları baskı ve zulümler yüzünden DAEŞ denilen sözde Sünni, gerçekte ise canavarlar sürüsü doğdu.

ABD tavşana kaç, tazıya tut deyip avuç ovuşturarak, Müslümanları bu canavar sürülerine ‘Allahü ekber’ diyerek kırdırdı, kırdırıyor.

ABD, her iki taraf da çizmeyi aşmaya meyledince, önce DEAŞ’ın, bilahare Kudüs Tugayları’nın başlarını koparıp her iki kesime suret-i haktan göründü.

İyi de, tüm bu melunlara karşı enva-i çeşit melanetleri işleyen ABD, çok mu masum?

Unutulmasın ki, zalimler, yeryüzünde bir şekliyle adalet vasıtasıdırlar. Nasıl mı?

Zalimler eğeye benzer, zulmettiklerine acı ve işkence çektirip onları öldürürken (törpülerken), zamanla kendi dişleri de aşınır ve büsbütün körelir.

Artık intikam alınma sırası onlardadır.

Zira, ‘Kuluna zulmetmez Hüdası, kulun çektiği kendi cezası’.

.

Kayıkçı kavgası!
#ABD#Irak#FUAT BOL

Ocak 11, 2020 07:302dk okuma
Paylaş

ABD, İran’ın çok önemli bir figürünü öldürmekle Ortadoğu’daki gerilimi daha da arttırdı.
İran’ın füzelerine karşı Trump’ın geri adım atması ve olayı ABD açısından sıcak bir çatışmaya dönüştürmek istememesi hiç şaşırtmadı.

Haddi zatında tarih tekerrür ediyor ama maalesef ibret alan yok. Zira benzer gerilimler İran-Irak Savaşı’ndan önce de yaşanmıştı. ABD, tarafları kızıştırıp birbirlerinin üzerine saldırttı.

Sekiz yıl süren İran-Irak Savaşı’nın kazananı Batılı silah üreticileri, kaybedeni ise İran’la Irak oldu.

ABD aynı oyunu sahnelemek istiyor, ikinci adamını öldürerek burnundan soluyan İran’ı, BAE veya Suudi Arabistan’a saldırtmak istiyor. İran, Irak’ın zaten içinde.

Suudi Arabistan’ın ve BAE’nin başlarına getirilen veliaht prensler tam da bu iş için kurgulanmış kuklalardır. Körfez’de yürütülmekte olan vekâlet savaşlarında kullanılan terör örgütlerinin arkasında bu kişiler var.
İran, ta Afganistan’dan Yemen’e kadar Şii yayılmacılığını, ABD’nin önünü açmasıyla gerçekleştirdiğini bilmiyor mu? Üstelik tüm bu katliamlar, infazı, sahibinin eliyle yapılan Kasım Süleymani öncülüğünde gerçekleştirildi.

ABD, İran’ın kara kaşı, kara gözü için mi tüm bu kepazeliklere göz yumdu? İran bir delikten daha ne kadar ısırılacak? Neden ABD’nin ve Batı’nın elinde limon olduğunu görmüyor?

O denli yayılmacılığı, limonun sıkılmasına dek idi, posası kalınca da infazı gerçekleştirildi.

İran aklı ne bekliyordu ki? ABD tüm bu bölgeyi İran’a mı terk edecekti? Eğer böyle düşündüyse veya düşünüyorsa kendisiyle İsrail’i karıştırdı demektir.

ABD, İran’ı bu şekilde sokup başlarına bela ettiği tüm ülkelere, ‘Bizi İran’ın şerrinden ancak ABD kurtarabilir!’ dedirtiyor.

Trump, İran’ın iki üsse yaptığı saldırı sonrası açıklamasında “Biz NATO’nun Ortadoğu sürecinde daha fazla yer almasını istiyoruz” dedi. Hemen akabinde de NATO Genel Sekreteri, Trump’ın bu çağrısına olumlu karşılık verdi.

Aynı basın açıklamasında Trump, “İran asla nükleer silaha sahip olamayacak” dedi ve İngiltere, Almanya, Fransa, Rusya ve Çin’in, İran’la olan nükleer sözleşmeden vazgeçmeleri gerektiğini vurguladı.

Nedemişler, ürümesini bilmeyen it, sürüye kurt getirir.

Haberin Devamı

ABD’nin gelişinin nasıl olduğunu ve geldiğinde neler yaptığını merak edenler, Irak’ın bugünkü haline bakabilirler. Irak Meclisi’ndeki Şii milletvekillerinin ABD’ye ‘Defol!’ demelerine sakın inanmayın. Irak fiilen üçe bölünecek ve her bir parça, yaşaması için ABD’ye yalvaracaktır.

Evet, görünürde ABD bölge ülkelerini İran’ın tasallutundan koruyacak ama bizzat ABD’nin tasallutundan kim koruyabilecek?

Ah! Bunu bilselerdi, bu zillet içinde olurlar mıydı?

.

Ortadoğu barut fıçısı!
#Yazar#FUAT BOL#Obama

Ocak 06, 2020 07:292dk okuma
Ortadoğu’da ipler iyice gerildi, bölge bir uçtan diğerine adeta bir barut fıçısını andırıyor.

Her an her şey olabilir.

Obama döneminde ABD, bilerek ve isteyerek İran’ın önünü açtı. İran da köpeksiz gördüğü Körfez bölgesinde değneksiz dolaşabilmek için yayıldıkça yayıldı.

Şii nüfusun çoğunluğunu fırsat bilerek Irak’ı arka bahçesi gördü ve tüm melanetini orada sergiledi. Azınlıktaki Sünnilere öylesine baskı ve zulümler yaptı ki tepki olarak DAEŞ’i hortlattı.

ABD’nin şeytani planı, Körfez’de Şii-Sünni savaşı çıkartmaktı. Bu olmadığı takdirde, DAEŞ bahanesiyle bölgeyi yeniden dizayn etmekti.

Önce İran’ın içi karıştırıldı. İran’ın günlük petrol ihracı 2 milyon varilden 250 bine düşürüldü. Bu yetmezmiş gibi bir de petrol ürünlerine zam yapılınca halk sokağa indi.

Irak’ta da halk, İran belasından kurtulmak için sokaktaydı.

Sıkışan İran yönetimi, Irak’taki askerlerine delice bir iş yaptırdı. ABD’nin Bağdat Büyükelçiliği işgal edildi. Amerikalılar canlarını kaçarak kurtardılar.

İran aynı hatayı yıllar önce kendi ülkesinde yaptı; ABD’nin Tahran Büyükelçiliği’ni işgal edip rehin aldığı ABD’lileri tam 444 gün esir etmişti.

Tek kelime ile emanete ihanet etmişlerdi.

İran, Obama’dan bulduğu yüzle bölgedeki pervasızlıklarını sürdürdü. Suudi Arabistan’ın ABD kökenli petrol rafinerisini vurdu. ABD’de bu yıl kasım ayında seçimler var ve Başkan Trump azil süreci yaşıyor. Bir taşla birkaç kuş vurmanın hesabını yaptı ve Irak’taki üslerinden fırlatt ğı füze ile İran’ın kendilerince efsanevi generali Kasım Süleymani’yi nokta atışı ile vurdu.

Ve hemen arkasından bölgeye 3 bin 500 asker sevk etti.

Kasım Süleymani Kudüs tugaylarının başındaydı ve Irak’tan Yemen’e kadar tüm Körfez boyunca durmadan kan akıtıyordu.

Kasım Süleymani İsrail’in de korkulu rüyası idi. İsrail’de de önümüzdeki mart ayında seçim var. Bu olayla Netanyahu’nun da eli güçlenmiş oldu.

Olayın ardından Trump şu ilginç açıklamayı yaptı: “Savaşı durdurmak için harekete geçtik, savaş başlatmak için değil. ABD ordusu Süleymani’yi benim emrimle öldürdü. ABD uzun zamandır yapması gerekeni yaptı. Kasım Süleymani Ortadoğu’da binlerce masum insanı öldürdü ve terör saldırıları düzenledi. ABD’ye saldıran herkesin peşine düşeriz.”

Görüldüğü üzere Müslümanlar akıllarını başlarına devşirmediği ve Batının kayığına bindikleri müddetçe daha çok şeytanın maskarası olup birbirlerini boğazlar ve en sonunda da düşman bombasıyla can verirler!

Zira dinleri şu yalın gerçeği haykırır: “Zalime yardım eden, onun zulmüne uğramadan ölmez.”

Malum, günümüzde savaşın konsepti değişti, artık eskisi gibi ordular karşı karşıya gelip savaşmıyor. Daha çok vekâlet savaşı yapılıyor ve bu da vur-kaç şeklinde oluyor.

“Haşa zulmetmez kuluna Hüdası, herkesin çektiği kendi cezası!”

.

Libya’ya asker göndermek
#Yazar#FUAT BOL#TBMM

Ocak 01, 2020 07:292dk okuma
Paylaş

TBMM, bütçe maratonundan sonra girdiği ara tatilini bitirmeden olağanüstü toplanma kararı aldı. Cumhurbaşkanlığı’ndan gelen, Libya’ya asker gönderme ‘tezkere’si, yarın (2 Ocak 2020) ele alınıp sonuçlandırılacak.
Haberin Devamı

Dün, Suriye’de ne işimiz var, hani cuma namazını Emeviye Camisi’nde kılacaklardı deyip sözde alay edenler, bugün de Libya çöllerinde ne işimiz var yaveleriyle ortalığı velveleye vermekteler.

Bunlardan bir kısmının jetonu yeni düşmüş olacak ki, onlar, “Hadi Suriye ile sınır komşusuyuz, oraya çöreklenen terör örgütleri sınır güvenliğimizi tehdit ediyordu ve oraya askeri harekât yaptık. Oysa Libya ile sınır komşusu değiliz, oradan bir tehdit de söz konusu değil, Libya’ya asker gönderme işi nereden çıktı?” diyor.

Ayol! Siz Türkiye’nin ne denli kuşatılmak istendiğini görmüyor musunuz?

Akdeniz’i, gözlerimizin içine bakarak, buraya en uzun kıyısı olan Türkiye’yi yok sayarak parsellemek istiyorlar. Bu duruma seyirci kalırsak, Cumhurbaşkanı’nın ifade ettiği gibi, Akdeniz’e olta atamayacağız.

Öyle ya, burnunu çıkaramadığın yerin güvenliğini nasıl sağlayacaksın?

Bu aklıevvellere öncelikle şunu hatırlatalım ki, Libya ile Türkiye deniz yetki alanlarının çakışması sebebiyle iki komşu ülkedir. Biz bu durumu BM’ye anlatabildik ama gelin görün ki, içimizdeki aymazlara anlatamadık, anlatamıyoruz.

Akdeniz’de Türkiye’nin başına çorap örülmek istendi, Türkiye onların başına çorap ördü. Bu durumu Yunanistan görüp küplere biniyor, Libya büyükelçisini sınır dışı ediyor.

Türkiye, güneyindeki kara sınırından kuşatılmak istendiği gibi, deniz sınırından da kuşatılmak istendi. Türkiye, önce kara sınırındaki oyunu bozdu, hem sınır güvenliğini korudu ve hem de Suriye’de kurulmak istenen Kürt devletini doğmadan tarihe gömdü.

Şimdi de Akdeniz’de oynanan oyunu bozdu, aksi halde ne KKTC’nin ve ne de Türkiye’nin güvenliği kalırdı.

Evet, Libya’da iç savaş var. Türkiye, Libya’ya asker göndermekle BM’ce kabul edilen, meşru, merkezi yönetimin elini güçlendirecek, ayrılıkçı Hafter güçlerini siyasi çözüme ve barışa zorlayacaktır.

Malum masadaki gücünüz, arkanızdaki silah gücünüzle doğrudan orantılıdır.

Nitekim Cumhurbaşkanı Erdoğan da, Türkiye’nin ne yapması gerektiğini şu sözlerle ifade etmişti: “...Biz ülkenin meşru hükümetinin yanında davete icabet ediyoruz. Çeşitli Avrupa ve Arap ülkelerince desteklenen darbeci generale karşı mücadele yürüten Trablus yönetimine her türlü desteği vereceğiz”.

Türkiye’nin amacı elbette ki Libya’daki iç savaşı durdurmaktır, bunun için bir denge unsuru olarak orada askeri varlığı ile orada bulunmak zorundadır.

Zira Libya’da vesayet savaşı yürüten müstevlilerin, önümüzdeki ay (şubat) Berlin’de toplanacak olan konferansa ne niyetle katılacakları malum.

İşte Türkiye, müstevlilerin bu denli kirli emellerini bertaraf etmek ve heveslerini kursaklarında bırakmak için Libya’ya her türlü desteği vermek zorundadır.

Ayrıca şu husus da iyi bilinmelidir ki, meşru hükümetin davetine icabet etmek, o ülkeye müdahale etmek değildi

.

Havanda su dövmek
#Yazar#FUAT BOL#Kaf Dağı

Aralık 23, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Birinci büyük savaştan sonra dünyanın bilyesi dağıldı. İkinci büyük savaştan sonra ise her şey toz duman oldu. Hak ve hakikat namına ne varsa, hepsi Kaf Dağı’nın ardına çekildi.

Son yüz yılda dünya, emperyalistlerin cirit alanı oldu.

Her iki kurt taksiminde de asıl yarayı İslam âlemi aldı. Paramparça edilip sömürgeleştirilmekle kalmadı, her bir İslam ülkesinin halkı, kendi yöneticilerinin elinde tutsak edildi.

Dünya üzerindeki 63 İslam ülkesinden rüştünü ispata çalışan ülke sayısı, sadece birkaç tanedir. Diğerlerinin tamamı uydu konumunda olup sömürgeci güçlerin uşaklarıdır.

Geçen hafta Malezya’nın başkenti Kuala Lumpur’da İİT’nin (İslam İşbirliği Teşkilatı) ‘Milli Egemenliğe Erişimde Kalkınmanın Rolü’ konulu zirvesi yapıldı.

Bu teşkilatın çatısı altında 57 ülke olmasına rağmen, toplantıya yalnızca 22 ülke temsilci gönderdi. Zirvede yalnızca Türkiye, İran, Malezya ve Katar devlet başkanları düzeyinde temsil edildi, diğer 18 ülke ise farklı düzeydeki kişilerle temsil edildi.

Suudi Arabistan’ın kendisi bu toplantıya katılmadığı gibi, tehditle Pakistan ve Endonezya’nın da katılımlarını engelledi.

Şu hale bakın! Bir araya gelebilmekten bile aciz bu ülkelerle nereye varılabilir ki?

Tevhid (birlik) dininin mensuplarının düştüğü derekeye( gerçekte çukura) bakar mısınız?

Petrol İslam ülkelerinde, doğalgaz İslam ülkelerinde, petro-dolarlar bunlarda ama gelin görün ki daha ellerindeki bu nimetlerin hiçbirisine, gerçek manada sahip ve malik değiller. Kendi paralarına bile sahip olamıyorlar, onları koruma altına alamıyorlar.

Paralarını saklamak için efendilerine hem rüşvet veriyor ve hem de bedel ödüyorlar.

Kendileri ve sözde sahip oldukları güvende değil.

Bu kadarla kalsalar iyi, ellerindeki bu kirli paralarla silah alıp birbirlerini boğazlıyorlar.

Sömürgecilerin İslam âleminde yürüttüğü vekâlet savaşlarına bakın, ölen de öldüren de “Allahü ekber!” diyor.

Ki o “Allahü ekber!” sadası her gün, her İslam ülkesinin semalarında yankılanıyor ve ne hazindir ki hiçbir İslam ülkesinin yöneticisi ve halkı, bu haykırışlara bakıp ibret almıyor, alamıyor.

Sayın Erdoğan, İslam ülkelerinin yakınlaşması ve ortak bir güç oluşturabilmeleri için boşuna uğraşıyor. Dün de merhum Erbakan Hoca çok uğraşmıştı.

Görüldüğü üzere hep havanda su dövülüyor, zira kendi tabirleriyle “Kellim kellim la yenfa”, yani ne söylesen faydasız!

Yahu! Bu ülkeler, daha kendi şahsiyetlerini müdrik değiller ki! Bunların tamamına yakını emperyalistlerin tutsağı konumunda ve üstelik bu aşağılık uşaklık hallerinde birbirleriyle yarış halindeler. Yalnızca ikili temaslarla, karşılıklı olarak bir şeyler yapılabilirse ne âlâ..

Bu da ağababalarının müsaade ettiği kadardır, ondan ötesi ise ham hayaldir.

İster fert ister toplum ve ister devlet düzeyinde olsun, günümüz Müslümanının halini, Kuran-ı Kerim’deki İbrahim Suresi’nin 7. ayet-i kerimesi çok güzel özetliyor: (Mealen) “Hatırlayın ki Rabbiniz size ‘Eğer şükrederseniz, (verdiğim nimetleri yerli yerinde kullanırsanız) elbette size (nimetimi) arttıracağım ve eğer nankörlük ederseniz hiç şüphesiz azabım çok çetindir!(şiddetlidir)’ diye bildirmişti.”

Müslümanlar dinlerinin gereği olan sadece zekâtlarını verseler, bünyelerinde açlıkla boğuşan ve ölümle pençeleşen 350 milyon kişinin utancıyla karşı karşıya kalmazlardı.

Ama belli ki her halleriyle utancı yeğliyorlar ve şiddetli azaba müstahaklar.

.

Sevr’i hortlatmak istiyorlar
#Yazar#FUAT BOL#Serv

Aralık 21, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Yüz yıl öncesini yaşıyor gibiyiz. Türkiye yine yalnız ve tüm şer güçler, Türkiye karşıtı olarak, el ele vererek, güç birliği halinde saldırıyorlar.

Türkiye, içeriden ve dışarıdan kuşatılıp paramparça edilmek isteniyor.

O gün de düşmanın mandalığını kabul etmek isteyenler vardı, bugün de. O gün de düşmanla işbirliği içinde olanlar vardı, bugün de.

Kırk yıldır terörle savaştırarak, akılları sıra kaynaklarımızı tüketip güç ve kuvvetten düşeceğimizi sandılar. Terörle mücadeledeki kararlılığımızı görünce, FETÖ’ye yöneldiler ve iç savaş çıkarıp, yedi düvelin dışarıdan yapamadığını, kardeşi kardeşe kırdırarak içeriden yapmak istediler.

Topyekûn Türk halkını karşılarında görünce, bu kez dışardan kuşatmaya kalktılar.

Türkiye, üst üste düzenlediği sınır dışı harekâtlarla düşmanın hevesini kursağında bıraktı. ABD ve Rusya ile anlaşmalar yaparak, sınırlarını terör örgütlerinden temizledi ve hepsinden önemlisi, hemen sınırımızın yanı başında kurulmak istenen uydu bir Kürt devletine asla göz yumulmayacağını gösterdi.

İran sınırından Akdeniz’e kadar uzanan, Irak ve Suriye cephelerinden düşünülen kuşatma olamayınca, bu kez Akdeniz’e yöneldiler.

Türkiye’yi boğmak isteyen emperyalist güçler, tüm bu şer planlarını, Suudi Arabistan, Mısır, BAE, İsrail, Güney Kıbrıs Rum yönetimi ve Yunanistan’ı yanlarına alarak yürürlüğe koymak istediler.

Antalya’nın hemen karşısındaki Meis Adası’nı ve Ege’deki ada ve kayalıkları bahane ederek ve kendilerince oluşturdukları bir ‘kıta sahanlığı’ anlayışıyla Türkiye’yi Akdeniz’den dışlamak istediler.

Türkiye, herhangi bir emrivaki ile karşı karşıya kalmamak için, sondaj ve petrol arama gemilerini çoktan Doğu Akdeniz’e göndermişti.

Türkiye’nin, KKTC ile yürüttüğü bu çalışmalar belli ki birilerini ürküttü ve peş peşe savaş gemilerini bölgeye yönlendirdiler.

İşte tam bu sırada Türkiye öyle bir adım attı ki dost-düşman tüm dünya hâlâ şaşkınlığını üzerinden atamadı. Türkiye ile Libya arasında ‘Akdeniz’de Deniz Yetki Alanlarının Sınırlandırılmasına İlişkin Mutabakat Muhtırası’ imzalandı ve bu anlaşma bilahare TBMM’de onaylandı.

Şaşkına dönen emperyalist güçler, Libya’nın meşru hükümet liderini bıraktı ve oradaki bir terör örgütünü ve liderini destekleme kararı aldı. Meşru merkezi hükümete karşı, bu terör örgütünü her türlü silah ve mühimmatla donattılar.
Libya Ulusal Mutabakat Hükümeti lideri Fayez el Sarrac Türkiye’ye gelerek Başkan Erdoğan’dan yardım istedi. Zira emperyalistler Libya’yı da tıpkı Irak, Suriye ve Yemen gibi böldü ve orada da terörist Hafter’i destekliyorlar.

Libya’da, BM’nin tanıdığı merkezi hükümete karşı, terör örgütünü destekleyen ülkeler: ABD, Rusya, Fransa, Mısır, Suudi Arabistan ve BAE.

Yani Türkiye’nin Suriye’de, Irak’ta ve Doğu Akdeniz’de karşısındaki güçler.

Türkiye, Libya’ya yardım etmeye mecbur ve hatta mahkûmdur.

Çünkü bu hal, Türkiye’nin kendi milli güvenliği ile de birebir örtüşmektedir.

Libya’da ve Suriye’de ne işimiz var diyenlere sormak lazım, ayol, bizi paramparça etmek isteyenlerin buralarda cirit attığını görmüyor musunuz?

On bin kilometre öteden gelene laf yok, sınırından, üstelik tehdit altındaki sınırından burnunu çıkarana laf et!

Yargılayacaksanız, hırsızlardan başlasanıza!

.

İran da çok olmadı mı?
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Aralık 18, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

İRAN’la tarih boyunca iyi komşuluk münasebetleri içinde olamadık. Ne zaman elimizi uzattıysak, ya kerhen ya da yumruk yaparak el uzattılar.

Malum, Osmanlı döneminde, Ordu-yu Hümayun Avrupa’ya her sefere çıkışında, bu durumu fırsat bilen İran bizi arkadan vurmaya yeltenmiştir.

İran, özellikle 1979’daki Şii mezhebinin siyasi görüşlerini esas alan ‘devrim’den sonra, sürekli olarak rejim ihracına yönelik çabalarını sürdürmüştür ve halen sürdürmektedir.

İran’ın sahip olduğu petrol, petrole sahip olan diğer ülkelerde olduğu gibi başlarına bela olmuştur. Nitekim 1950 yılında İran petrollerini millileştiren başbakan Musaddık, CIA tarafından görevinden uzaklaştırıp idam edilir ve ülke Batı’nın istediği şekle sokulur.

Devrimin hemen akabinde ise (1980), Irak’la sekiz sene sürecek bir savaşa tutuştu. Bu manasız savaşın galibi olmadı ama her iki ülke de kaynaklarını heba etti. Gelinen noktada, bugün bile İran halkı ambargo altında, Irak halkı da işgal altında inim inim inliyor.

Bakınız her iki ülkede halk, sokakları yangın yerine çeviriyor. ABD, utanmadan ambargo altında inlettiği İran halkının yanında olduğunu açıkladı.

İran, Obama döneminde ABD’ye yanaştı, tıpkı şah döneminde olduğu gibi. Obama iyi polisi oynadı, Trump ise kötü polisi oynuyor. Halbuki ABD, petrol sahibi diğer İslam ülkeleriyle olduğu gibi İran ve Irak’la da kedinin fareyle oynaması gibi oynuyor.

Obama’dan yüz bulan İran, Körfez boyunca, Yemen dedahil rejim ihracına kalkıştı. Meydanın kendisine bilerek ve Müslümanları birbirine karşı kırdırmak için boş bırakıldığını anlamadı veya anlamak istemedi.

Emperyalistlerin niyeti dün olduğu gibi bugün de aynıydı: Müslümanlar arasında mezhep savaşı çıkarmak, İran’la-Suudi Arabistan’ı, İran’la-Türkiye’yi birbirine kırdırmak.

Devletler arasında bir savaş çıkaramadılar ama İran’ı Lübnan’ın, Suriye’nin, Suudi Arabistan’ın ve Yemen’in başına bela ettiler.

Kabına bir türlü sığmayan, esip gürleyen İran, aklı sıra bölgede yegâne belirleyici güç olacaktı.

ABD, daha da ileri giderek, Irak’ta İran yanlısı Şii hükümet kurdurup Sünnilere zulmettirdi ve DAEŞ’i yine kendisi hortlattı.

Emperyalistlerin bir taşla kaç kuş vurduğunu görüyor musunuz?

DAEŞ denilen canavarlar sürüsünü de tüm dünyaya İslamiyet diye tanıttılar. İslamiyet bu ise Müslümanlar da teröristlerin ta kendileriydi. O halde, Müslümanların şu ya da bu şekilde kırılmasında insanca zayiat olmayacaktı!

Nitekim olmuyor da!

Müslüman ülke liderlerinin bu denli gaflet ve dalaletlerinden, Müslüman halklar birbirlerini gırtlaklarken, ülkeleri ve sahip oldukları zenginlikleri emperyalistlerin işgal ve tasarrufu altında.

Emperyalistlerin, Nasrettin Hoca’nın evine giren hırsız gibi olduğunu bir türlü anlamadılar; gel dersin gelmez, git dersin gitmez.

Müslüman ülkelerin evlerini hırsız giremeyecek şekilde sağlam yapmalarından başkaca çareleri yoktur.Bunun da tek yolu güçlü olmaktan geçiyor.

Mevcut liderlerle de bu olamayacağına göre, ibret alınmadan, tarih tekerrür etmeye devam edecek.

Emperyalistler sürekli tavşana kaç tazıya tut derken, zavallı İslam ülkeleri de birbirlerinin tavşanı ya da tazısı olmak için adeta yarışıyorlar.

Sonuçta her biri aynı kodese tıkılıyor ama gel de anlat!

.

Ayıplı demokrasi
#Yazar#FUAT BOL#Sultan Abdülaziz

Aralık 16, 2019 07:302dk okuma
Paylaş

Ta Osmanlı’nın gününden devralıp (tevarüs ettirip) inat ve ısrarla sürdürdüğümüz bir ihanet damarımız var. Bizdeki bu şedit (çok kuvvetli) ihanet damarının dünyada ikinci bir örneği yoktur.
Haberin Devamı

Bu damar, o günden beri muhalefet etmekle ihanet etmeyi aynı gördüğünden, bizim tarihimize bir yerde ‘ihanetler tarihi’ de denilebilir.

O gün halife-sultanını (Sultan Abdülaziz) boğduran o zihniyet, Cumhuriyet’in sözde demokrasi ekseninde de başbakan ve bakanlarını astırdı.

O gün bugündür tüm bu darbelere ve darbe girişimlerine bakınca, bunları yapanların gerçekte millet düşmanı olduklarını görürüz. Millete ve milletin değerlerine düşmanlık...

Dışarısı da işte içimizdeki bu hain damarı adeta bir maden gibi işleterek, yandaşları olan bu kişileri yönetime taşımış ve onlara da istediklerini rahatlıkla yaptırmıştır.

Çok eskilere gitmeyi bırakın, yalnızca şu yakın tarihteki demokrasi sürecimize baktığımızda tek kelime ile utanç tablosu ile karşılaşırız.

Hem Markette Hem Restoranda kullanılabilen Yemek Kartı ile Gelir Vergisi ve KDV Tasarrufu
Ticket Restaurant Yemek Kartı

Benim araba kaça gider diye soranlar, şimdi mutlu.
Carvak
by Taboola
Oysaki devletle millet bir bütündür. Bunlardan her biri varlığını diğerine borçludur. Millet, devletini yapılandırırken kendinin ve devletinin güvenliği için güvenlik birimleri ve ordular kurmuş ve onları silahla donatmıştır.

Düşmanlara karşı kullanılması gereken bu silahlar, düşman bellenen millete, milletin değerlerine ve milletin seçtiklerine doğrultulmuştur.

Emrinde olduğu cumhurbaşkanına, başbakanına, bakanlarına ve vekillerine silah doğrultup teslim alan ve ona hakaretler yağdırmayı maharet bilen bir asker dünyanın neresinde görülmüştür?

Ordumuzun kahir ekseriyeti her daim vatan ve milletperver olmuş, lakin içinde küçük bir azınlık konumundaki mahut güruh, dışarısının da telkinleriyle darbeye kalkışmış ve bu melanetlerine, emir-komuta içinde tüm orduyu dahil etmişlerdir.

Üstelik bunu her on yılda bir işlemiş ve bu kepazelikle övünmüşlerdir.

Şükürler olsun ki aynı ordunun içinden bu hainlere hadlerini bildiren kahramanlar da çıkmadı değil. Mesela günümüzün Ömer Halisdemir’i ile vaktiyle Sultan Abdülaziz’i boğduranları katleden Çerkes Hasan Bey aynı şeref payesine sahiptir.

Çerkes Hasan Bey, eniştesi Halife Sultan Abdülaziz’i katlettiren Serasker Hüseyin Avni’yi takip eder. Mithat Paşa’nın konağında toplantıda olduğu öğrenir. Konağı basar ve Hüseyin Avni Paşa’yla birlikte toplam dört kişiyi delik deşik eder.

Çerkes Hasan Bey’in Edirnekapı’daki mezar taşında şu ifade yer almaktadır: “Genç yaşında velinimeti uğruna canını feda etmiştir!”

Bu olaydan sonra geçen 140 sene zarfında (Atatürk dönemi hariç) ordu, hep içindeki o damar yüzünden, hiçbir zaman kabına sığmamış, yani darbe üstüne darbe yapmayı maharet bilmiştir.

Son ve en iğrenç örneğini 15 Temmuz 2016’da yaşadık. İçsavaş çıkartılıp kardeş kardeşe kırdırılacaktı.

Bu darbe sırasında Özel Kuvvetler Komutanlığı’nda görevliyken komutanlığı ele geçirmeye çalışan darbe yanlısı Tuğgeneral Semih Terzi’yi göğsünden vurarak öldüren, ardından da darbe yanlısı askerler tarafından vurularak şehit edilen koruma astsubayı Ömer Halisdemir tarih yazdı.

Takvim yapraklarını çevirdikçe, ayıplı demokrasimizin bu denli utanç tabloları her daim önümüze çıkacak ve şanlı tarihimizde birer kara leke olarak kalacaklardır.

.

Nereden nereye?
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Aralık 14, 2019 07:293dk okuma
Paylaş

Malum günümüz savaşları kalleşçe yapılıyor. Zira ‘Delikli demir çıktı mertlik bozuldu’ diye boşuna dememişler.
Devletler artık yeni model olarak vesayet savaşını benimsediler. Bunu da her türlü kullanıma açık terör örgütleri marifetiyle sürdürmektedirler.

İşte Türkiyemiz de dost ve müttefiklerimizin(!) 40 yıldan beridir başımıza bela ettikleri bu terör örgütleri ile boğuşmaktadır.

Bu koca ülke, 40 yıldır terör belasıyla baş edemedi. Bunun başlıca iki sebebi vardı. Birincisi, hırsızın içeride olmasıydı. Yani bu terör örgütlerini kurup geliştiren, mühimmatla donatıp eğiten ve üzerimize salanlar bizim dost ve müttefik bildiğimiz ülkelerdi.

İkincisi ise içimizden bu terör örgütleriyle sözde mücadele edenlerin (rütbesi ve mevkii ne olursa olsun), yine bu dost ve müttefik bildiğimiz ülkeler tarafından devşirilmiş olmasıdır (FETÖ’cü vali, FETÖ’cü kaymakam, FETÖ’cü komutan, FETÖ’cü emniyet müdürü).

Yani demem o ki, biz seneler senesi (bir devre hariç, o da kısıtlı imkânlarla bir dereceye kadardı), terörle mücadeleyi dostlar alışverişte görsün kabilinden yaptık. Yani yapmadık, yapamadık...

AK Parti iktidarları döneminde ise bilindiği üzere maalesef başarısız bir ‘çözüm süreci’ yaşandı. Açılım için her türlü fedakârlığı yapan iktidar, kazın ayağının göründüğü gibi olmadığını çok geç fark etti. Uzun süre eylem yapmayan örgüt, yeniden saldırmaya başladı.

Bıçağın kemiği deldiğini gören ve sabrı büsbütün tükenen AK Parti hükümetleri terörle kıyasıya mücadeleye girişti.

Siyasi irade tamdı, lakin bu mücadelede kullanacağımız araç ve gereç konusunda dost ve müttefiklerimizin(!) ellerine bakıyorduk. Bilhassa İHA (insansız hava aracı) konusunda.

İşte tam bu hengâmede, bendeniz İstanbul milletvekili olarak Milli Savunma Komisyonu’nda görev yapıyordum. TBMM’nin Florya’daki misafirhanesinde bir grup arkadaşla buluştuk.

ANAP Sakarya eski milletvekili Yalçın Koçak, yanındaki arkadaşı benimle tanıştırdı. Rahatsız olan ve çok düşünceli görünen Özdemir Bey’le iki Karadenizli olarak (Trabzon-Rize) önce tartıştık, hatta kavga ettik ama sonunda sıkı dost olduk.

Ben ondan, o benden özür diledi.

Özdemir Bey’i dinledikçe kendisine hayranlığım arttı. Zira evlatlarıyla birlikte İHA’lar üzerinde çalıştıklarını, işi bir noktaya kadar getirdiklerini ve ülkemizdeki malum bürokraside tıkanıp kaldıklarını söyledi.

Projenin detaylarını öğrendikçe, koruma altına alınıp sahiplenilmesi gereken bu insanların tek başlarına nasıl dolaşabildiklerine şaşırdım. Çünkü bu denli hayati projeleri yürütenlerin, yabancı ajanların hedefinde olduğunu biliriz.

Özdemir Bey’in sıkıntıdan kalbinin ana damarı patlamış, hastaneye zor yetiştirilmişti. Yoğun bakımda yatarken, ta Milli Selamet döneminden dava arkadaşı olan Sayın Tayyip Erdoğan’ı karşısında görünce gözlerine inanamamıştı. Çünkü bu eski iki dost, artık ayrı partilerde bulunuyordu.

Tesadüf mü, tevafuk mu bilemem ama Savunma Komisyonu üyesi olduğumu kendisine söyledim ve Ankara’ya davet ettim.

Komisyon Başkanı Kemal Yardımcı ve diğer üye arkadaşlarla tanıştı ve derdini anlattı.

Haberin Devamı

Milli Savunma Bakanı İsmet Yılmaz ve Başbakan Erdoğan derken, hem komisyon üyeleri ve ilgili zevat üretim mahalline giderek yapılan çalışmaları ve gelinen noktayı yakinen gördük.

Aranan kan bulunmuştu.

Zira yazılımları elinde tutan ABD’ye, onarımları için İsrail’e avuç açacağımıza, onları kendi art niyetleriyle baş başa bırakıp yerli ve milli üretim için ne gerekiyorsa yaptık.

Bugün geldiğimiz noktada kendi İHA’larımızı (insansız hava aracı), SİHA’larımızı (silahlı insansız hava aracı) ve hatta TİHA’larımızı (taarruzi insansız hava aracı) yapar hale geldik.

İşte bu araçlar sayesinde teröristlere dünyayı dar ettik.

İçişleri Bakanı Süleyman Soylu diyor ki: “Söz veriyorum, 2020 yılında dağlarda bir tek terörist kalmayacak!”

Elbette ki bu araç ve gereçlerin sayesinde bu başarıyı elde ettik. Bu araçları imal edip ülkemize kazandıran Bayraktar ailesi, milletçe bağrımıza basılıp tebrik edileceğine, ailenin bir ferdinin (Selçuk Bayraktar) Tayyip Erdoğan’ın kızıyla evli olmasını dile doluyor ve utanmadan yeriyoruz.

ABD’ye ve İsrail’e vermediği İHA’lar yüzünden el açmaya ve yalvarmaya ‘evet’ ama bu vatanın öz evladının yerli ve milli olarak ürettiği İHA’lara ve üretenlere ‘hayır’ öyle mi?

Neden?

Çünkü o, Tayyip Erdoğan’ın damadı.

Yuh artık!

.

Milli Savunma ve çatlak sesler
#Yazar#FUAT BOL#NATO

Aralık 11, 2019 07:302dk okuma
Paylaş

Her zaman söylüyoruz, başında ‘milli’ sözcüğü olan kurum ve kuruluşlarda particilik yapılmamalıdır. Zira bunlar, hükümetler üstü ‘devlet’ kurumlarıdır.
Şu veya bu siyasi parti iktidara geldi diye, başında ‘milli’ ifadesi yer alan kurumların siyasetleri değişmemelidir. Siyasi partiler ve bunların iktidarları, ‘milli’ konuların geliştirilmesinde ve daha iyi yapılmasında yarış halinde olmalıdırlar.

İşte, milli savunma konusu da başlıca bu kabildendir.

1952 yılından beri savunmamızı emanet ettiğimiz NATO’nun başımıza hangi gaileleri açtığı malumdur.

NATO’ya güvenmemiz yüzünden savunma sanayimizi kurup geliştiremedik. Oysa en sıkışık, en muhtaç olduğumuz anda NATO bizi yalnız bıraktı, bize silah ambargosu uyguladı ve hatta karşımıza dikildi.

Dün Kıbrıs Barış Harekâtı’ndan sonra yaşadıklarımızı, bugün, sınır güvenliğimiz için Suriye’de yaptığımız harekâtlardan sonra aynen yaşıyoruz. Müttefik bildiğimiz NATO üyesi AB ülkeleri, Türkiye’ye karşı ambargo yarışına girdiler.

Malum, dün olduğu gibi bugün de iş başa düştü ve kendi göbeğimizi kendimiz kestik, kesmeye devam edeceğiz.

Acaba, savunma sanayimizi yerli ve milli yapmadan bu başarıları elde edebilir miydik?

Açık konuşalım, bir adım bile atamazdık, attırmazlardı. Çünkü Kıbrıs Barış Harekâtı’nda, Mehmetçiğin elindeki M-1 piyade tüfeğini bile NATO menşeli olduğu için ‘Kullanamazsınız!’ dediler.

Tüm bu askeri harekâtlarda İHA ve SİHA’ların ne denli hayati rol üstlendiği bilinmektedir. İHA ve SİHA’lar sayesinde düşman burnunu çıkardığı anda görülüyor ve anında imha ediliyor.

Oysa düne kadar, yalnızca İHA’ları ABD’den (sadece birkaç tane) alıyor, bakım ve onarımlarını da İsrail’e yaptırabiliyorduk. Yazılımları yani kontrolleri onlara aitti, bu yetmemiş gibi, ellerimiz böğrümüzde, İsrail’den tamir edilecek İHA’ları bekleyip duruyorduk.

Ne yenileri ABD’den, ne de onarımı yapılmışları İsrail’den geliyordu.

Türkiye, bulunduğu coğrafya itibarıyla güçlü olmak zorundaydı. Burnunun dibindeki ülkelerde yangınlar çıkarılıyor ve bu yangınlar Türkiye’ye sıçratılıyordu.

Bu ülkelerde barındırılan terör örgütleri, NATO’daki dost ve müttefiklerimiz(!) tarafından silahlandırılıp üzerimize saldırtılıyordu.

Türkiye, onca iyi niyetiyle başlattığı ‘Çözüm Süreci’nde, yine mahut dost ve müttefikleri yüzünden bir sonuç elde edemedi.

İçeriden darbe üstüne darbelere maruz bırakıldı, dışarıdan tüm cepheleriyle (Irak, Suriye, Doğu Akdeniz...) kuşatıldı.

Türkiye, kendi yerli savunma sanayisi için adeta yırtınırken, ana muhalefetin başı kalkıyor ve Meclis kürsüsünden şu lafı edebiliyor: “Erdoğan ailesi, savunma sanayisini ele geçirmeye çalışıyor”.

Erdoğan ailesi dediği, İHA, SİHA ve TİHA’ları üretip ülkemize kazandıran damadı Selçuk Bayraktar’ı kastediyor.

O halde gelin bu ilginç hikâyeyi, bu evlilikte ve bu araçların üretiminde, çorbada tuzu olan birisi olarak benden dinleyin! (Cumartesi günkü makalemde)

.

NATO kafa, NATO mermer!..
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Aralık 07, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

2. DÜNYA Savaşı’nın galipleri dünyanın kurallarını belirledi. İki kutup eksenli olarak parsellenen dünyada aslan payı, ABD ile Sovyetler’e bırakıldı.
Haberin Devamı

Kızıl sömürü düzeni 1990’a kadar sürdü. 1990’larda Sovyet imparatorluğu dağılınca, tek kutuplu kalan dünyanın jandarması ABD kaldı.

Rakipsiz kalan ABD, tüm dünyayı köpeksiz köy olarak gördü ve tabir caizse, zücaciye dükkânına fil gibi daldı. Elindeki gücü, sömürü ve zulüm aracı olarak kullandı ve kullanmaya devam ediyor.

Uluslararası askeri bir pakt olan NATO’yu da adeta ABD’nin ‘özel’ ordusu gördü ve bu şekilde kullandı ve kullanmaya devam ediyor.

ABD, NATO’yla, üye olan bir kısım ülkelerle güvenlik işbirliği yaparken, diğer bir kısmını da kontrol ediyor. Türkiye de ikinci kategoride yani kontrol edilen ülkeler arasında bulunuyor.

Nitekim Türkiye, haklı olarak, “Ben, NATO’daki tüm yükümlülüklerimi yerine getirdim ve getiriyorum ama NATO bana yardım etmediği gibi, beni yalnız bırakıyor ve hatta NATO’nun ipini elinde tutan ABD, terör örgütleriyle el ele verip benim üzerime geliyor” diyor ama lafını kimseye dinletemiyor.

Düşünebiliyor musunuz, kırmızı bültenle aranan terör örgütü militanları, başta ABD olmak üzere NATO’ya dahil tüm AB ülkelerinde ellerini kollarını sallayarak geziyor ve hatta lüks içinde yaşatılıyorlar.

Türkiye’nin önünde iki yol vardı, birincisi statükonun devamıydı. Yani eskiden olduğu gibi tüm bu yapılanlara seyirci kalacak, Suriye’nin kuzeyinde yeni bir Kürt devleti (gerçekte terör devleti) kuruluşuna ve kendi ülkesinin parçalanmasına göz yumacaktı.

Ya da yetti gayri diyerek, kendi göbeğini kendisi kesecekti.

İşte, sınır ötesinde yapılan harekâtlar, emperyalistlerin bu oyununu bozmaya yönelikti. Üçüncüsü olan Barış Pınarı harekâtında, pabucun ne denli pahalı olduğunu gören tüm şer güçler tutuştular.

Türkiye, ABD ve Rusya ile yaptığı sınır güvenliği anlaşmalarıyla, yüz yıl sonra yeniden hortlatılan emperyalist planları tarihin çöplüğüne attı.

NATO zirvesinden hemen önce ise Türkiye, Libya ile ‘Deniz Yetki Alanlarının Sınırlandırılmasına İlişkin Mutabakat Muhtırası’nı imzalayarak, Doğu Akdeniz’deki siyasi gücünü perçinledi.

İşte Londra’da gerçekleştirilen NATO zirvesi bu hengâmede yapıldı ve hiçbir sonuç elde edilemeden bitti.

Ne hazindir ki NATO’ya üye ülkeler, daha terör ve terörist tanımlarında bile anlaşabilmiş değiller. Gerçi NATO’nun sonuç bildirgesinde, “Her türlü terörist örgütle mücadele kararı alındı” deniyor denmesine de, bu kararın kuvveden fiile çıkabileceğine kimse inanmıyor.

Zira görünen köy kılavuz istemez.

ABD, kendi ülkesindeki terör saldırısını bahane edip, “Ya yanımdasınız, ya karşımdasınız!” diyerek bir ülkeyi işgal edebiliyor ama 40 yıldır terörist eylemlere maruz kalan Türkiye’yi sadece yalnız bırakmakla kalmıyor, Türkiye’nin mücadele ettiği YPG’ye terör örgütü bile diyemiyor.

Üstelik diğer NATO ülkeleri ve hatta içimizdeki ‘İrlandalılar’ da YPG’ye terör örgütü demiyor, diyemiyor.

NATO kafa NATO mermer!

Nato kafa, nato mermer!

Bu kafa ve bu NATO’yla nereye kadar?

.

Hep aynı oyun!
#Yazar#FUAT BOL#Hz. Ali

Aralık 02, 2019 07:293dk okuma
Paylaş

Türkiye’mizde kardeşi kardeşe düşürmekten daha iğrenç, daha korkunç ve daha alçakça bir oyun olabilir mi?
Haberin Devamı

Müstevlilerin hakkımızdaki niyetleri belli, bunu gizlemeden açıktan sergiliyorlar. Bir yandan bizimle dost ve müttefik gözüküyorlar, diğer yandan bizim kıyasıya mücadele ettiğimiz terör örgütleriyle iş tutup onları üzerimize salıyorlar.

Biz bir imparatorluk bakiyesiyiz, bizim bünyemizde çeşitli inanç ve etnik kökende insan toplulukları var. Gerçekte zenginliğimiz olan bu denli çeşitliliğimizi, karşıtlık ve birbirine düşmanlık şeklinde gösterip kaşıyanlar her daim olmuştur.

Bundan böyle de olacaktır.

Nitekim geçen gün İzmir’de Alevi bir yurttaşımızın kapısına, çok çirkin bir işaretle iğrenç bir yazı yazıldı. Bunu yazan asla bu ülkenin insanı olamaz.

Bunu yapan belli ki, kelimenin tam manasıyla bir kışkırtıcı ajandan başkası değildir. Akılları sıra Alevilerle Sünnileri karşı karşıya getirip birbirlerine kırdırmak istiyorlar. Tıpkı daha dün Kahramanmaraş’ta, Sivas’ta, Çorum’da yaptıkları gibi.

Unutmayalım ki, müstevlilerin hakkımızda düzenledikleri dosyalar raflarda bekletiliyor. Zaman ve zemine göre, kendilerince hangisinin indirilip yürürlüğe konulması istenirse, o dosya açılır. Türk-Kürt, Alevi-Sünni, laik-antilaik...

Bu netameli coğrafyada bizim öncelikle devlet gibi devlet olmamız lazım. Devlet gibi devlet, yani yerli, milli ve gerçekten bağımsız olmak. Bilmeliyiz ki, biz içeride sağlam olursak dışarısı bize bir şey yapamaz.

Şimdiye kadar devamlı yaptılarsa, yapabildilerse, bu hep devletimizin sağlam durmayışından olmuştur. Bu şer odaklarının devletimizin kılcallarına değin nüfuz etmesinden olmuştur.

Bunlar yüzünden devlet devletliğini, yani işin gereğini yapmamıştır. Tıpkı terörle mücadelede olduğu gibi... Çeşitli kademelerde bulunan resmi ve sivil memurların terörü himaye ve hatta teşvik etmeleri, yapılan iğrençlikleri görmezden gelmeleri ve terör yuvaları yerine dağların-taşların bombalanması hâlâ hafızalarımızda tazeliğini korumaktadır.

Aynı silahla sabahleyin ülkücü, öğleden sonra da solcu gençler öldürülmüştür bu ülkede.

Daha düne kadar devletin istihbarat örgütleri bile birbirlerine kontra gidiyor ve hepsinden önemlisi, kendi ülkelerinden ziyade yabancı ülke servislerinin bölgesel uzantıları gibi çalışıyorlardı.

Bundan dolayı da devrin Başbakanı Süleyman Demirel, “Afrika’daki olaylardan haberim var ama burnumun dibindeki darbeden habersizim!” diyordu.

Geçirdiğimiz bunca acı tecrübelerden sonra nihayet devletten (Cumhurbaşkanı, Adalet ve İçişleri bakanları) gerekli ve kararlı açıklamaların yapıldığına şahit olduk.

Devletin bu denli kararlılığının yanında, yapması gereken çok daha mühim bir iş var. O da Alevi ile Sünni’nin gerçekte kardeş olduklarının hemen her platformda (TRT, Diyanet, YÖK-üniversite, Milli Eğitim, sendikalar vb) anlatılmasıdır.

Aleviler Hz. Ali’yi çok ama daha çok severler değil mi? Peki ya Sünniler? Onlar Hz. Ali’yi sevmezler mi?

Bilakis, Hz. Ali’nin ismi her caminin başköşesinde yer alır ve bir Sünni için Hz. Ali’yi sevmek, son nefesinde imanlı olarak ölmesine sebeptir. Bir Müslüman için bundan daha önemli ne olabilir ki?

Haberin Devamı

O halde Alevilerle Sünniler gerçekte Hz. Ali’yi sevmede yarış halindeler.

Hz. Ali’yi sevmek Alevilikse, herkes Alevidir.

Ha, bizi parçalamak isteyen dışımızdaki düşmanların, örneğin Almanya’nın yaptığı gibi maksat ‘Hz. Ali’siz Alevilik’se, orada hiç kimseyi, ne Alevi’yi ve ne de Sünni’yi bulamazlar.

Zira herkes Alevi olur.

.

Yenile yenile yenmesini öğrendik!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Kasım 27, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

MERHUM Seyyid Ahmet Arvasi Bey’in çok yerinde bir tespiti var: “Bu ülkeye yapılanlar, bu ülke insanına dayatılanlar, dünyanın başka bir ülkesine yapılsaydı, o ülke ve insanlarının esamisi okunmazdı, yeryüzünden silinip giderlerdi.”

Biz Türkler, tarihin akışını değiştiren bir millet olduğumuzdan, hep hedefte olmuşuz. Şimdi bile bizi şanlı bir imparatorluğun vârisi olarak görüp değerlendirdikleri için, gözlerini üzerimizden, ellerini üstümüzden çekmiyorlar.

Zira eski kuvvetli ve kudretli günlerimize geri döneceğimizden çok korkuyorlar. Bir gerçeğin altını kalınca çizelim: Korkularında yerden göğe kadar haklılar. Çünkü biz, güçlenip yönlendirmeye başlarsak, emperyalistlerin çanına ot tıkanır.

Çünkü biz, haksızlık karşısında susmayız, zulme sessiz kalmayız.

Bundan dolayıdır ki bize biçtikleri rol ‘olma ve ölme’dir. Yani asla, kendi ayaklarımızın üstünde durmamızı istemezler. Hep kendilerine muhtaç olmamızı isterler.

Bakınız: Bize reva gördükleri demokrasi bile güdümlüdür, vesayetle illetlidir, hastalıklıdır.

Bizden başka, dünyanın hangi demokratik ülkesinde bunca darbe yapılmıştır? 1960, 1971, 1980, 1997 (28 Şubat), 2007 (27 Nisan e-muhtıra), 2013 (FETÖ’nün 17 ve 25 Aralık Emniyet ve Yargı darbe girişimleri), 15 Temmuz (2016 FETÖ’nün askeri darbe girişimi).

Tüm bu darbelerin arkasında, bizim dost ve müttefik bildiğimiz ülkeler var. Buna nasıl cüret edebiliyorlar derseniz, elbette ki içimizdeki işbirlikçilerin sayesinde. Zira haini bizden daha çok olan bir ülke yeryüzünde bulunmamaktadır.

En büyük hainlikleri ise devletle milleti birbirine düşman etmek istemeleridir.

Her bir darbede çok acı bedeller ödeyen milletimiz, en son 15 Temmuz’daki aşağılık girişimde, darbecilere gereken dersi verdi. Yenile yenile yenmesini gösterdi.

Kardeşi kardeşe düşürüp birbirine kırdırmak için hangi aşağılık hallere başvurmadılar? Türk-Kürt, Alevi-Sünni, dindar-laik...

Tüm bu iğrençlikler sergilenirken, biz medya da sütten çıkmış ak kaşık değildik. Maalesef bir kısım medyamız bilerek veya bilmeyerek bunlara çanak tuttu, bunların borazanlığını yaptı.

Bugünlerde ise milletimizin inançları üzerinden en iğrenç şekliyle peş peşe provokatif eylemler yapılmak isteniyor.

Vaktiyle Maraş’ta Türk kadınının başını zorla açmaya yeltenen Fransız’a karşı ayaklanan Türk’ün ruh halini çok iyi bilen bu aşağılık kışkırtıcılar, aynı iğrençliği sergileyerek, akılları sıra milletimizi ayaklandırıp birbirine kırdıracaklarını sanıyorlar.

FETÖ kaynaklı bu aşağılık tipler, sosyal medyayı da psikolojik savaşları için araç olarak kullanıyorlar.

Ne yaparlarsa yapsınlar, hangi iğrençlikleri sergilerlerse sergilesinler, bu asil millet, onca darbelerin mağduru ve bedel ödeyeni olarak, tüm bu aşağılıkların hiçbirine prim vermez ve kendilerini kaale almaz.

Bunca acı tecrübeden sonra, halkımızı kin ve düşmanlığa sevk etmek isteyen kim ya da kimler olursa olsun avuçlarını yalarlar.

Yaptıkları rezillikleriyle kalırlar ve artık bundan böyle, bedelini, şimdiye kadar ödettikleri millet değil, kendileri öderler.

Nitekim ödüyorlar.

.

Çatır çatır pazarlık (1)
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Kasım 16, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

MALUM, dünyamız, 2. Cihan Savaşı’ndan sonra, başını ABD’nin çektiği galip devletlerce parsellendi.

Türkiye’miz de Birinci Büyük Savaş’ın sonunda olduğu gibi yine Batı’nın nüfuz sahasına bırakıldı.

O vakitler Sovyetler Birliği, komünizmi ve Demir Perde’yi, ABD ise demokratik hür dünyayı temsil ediyordu.

Türkiye olarak, yeni devletimizi Cumhuriyet’in temelleri üzerine kurmamıza karşın henüz demokrasi ile tanışamamıştık. Atatürk’ün sağlığında yapılan çok partili sistem denemeleri de başarısız oldu.

Dışarısının teşvik ve telkinleriyle 1946 seçimlerine iki partiyle girdik ama bunun yanında Şark kurnazlığımızı da ihmal etmedik. ‘Açık oy gizli tasnif’le sözde seçim yaptık.

Bu denli şaibeli bir seçimle yine iktidar olan CHP’nin bu dönemde (1946-1950) ABD ile yaptığı anlaşmalar ve sonrasında iktidar olan DP ile NATO’ya girmemizle birlikte bütünüyle ABD’nin nüfuz sahasına dahil olduk.

Daha açık ifadesiyle, onlar böyle olmasını istedi, biz de ister istemez kabullendik.

O gün bugündür ABD bizi peyki olarak gördü. Hani Suudi Arabistan Veliaht Prensi’ne diyor ya: “Bak Kral! Seni ve paralarını biz koruyoruz. Biz istemesek iki haftada gidersin. Seni ve paralarını korumamızın bedelini ödemelisin!”

Tıpkı bunun gibi, bizi de sözde komünizm illetinden korumuştu. Hani her yıl, yetkililerimize ‘Bu kış gelebilir’ dedirttikleri mahut komünizm illeti. Kışlar gelip geçti ama komünizm gelmese de Türkiye bunun bedelini ödemeliydi!

Hem de fazlasıyla ödedi. NATO’nun hiçbir nimetini görmedi lakin tüm külfetlerini çekti ve çekmeye devam ediyor.

Bırakın savunma sanayiimizi kurup geliştirmemizi, askerimizin potin, palaska ve matarasına kadar her ihtiyacımızı ABD karşılıyor, bir topluiğne bile yapmamızı istemiyordu.

Uzun yıllar, bu ülkede sanayinin, teknolojinin lafı bile edilmedi. Bu acizlik ve çaresizlik içinde, milli konularda sıkışıp kapılarına gittiğimizde yüzümüze bile bakmadılar.

Kıbrıs gibi milli hamlemizde ise büsbütün karşımızda yer alıp bize ambargo uyguladılar.

ABD’ye giden ve bir şeyler isteyen tüm başbakanlarımız elleri boş döndü. Reçete olarak gösterdikleri IMF’nin sarmalında ümüğümüz sıkılıyor, faiz batağında çırpındıkça batıyorduk.

ABD’den ümidi kesen ve son çare olarak Rusya’ya yanaşan başbakanların akıbetleri ya idam sehpası oldu ya da darbe sonucu iktidardan uzaklaştırıldılar.

ABD’nin dostluğunun kısaca özeti şuydu: Ya benimle olursun ya da bu diyardan gidersin. Hatırlayın, Başkan Bush Irak’ı işgal ederken, dünyaya seslendi ve “Ya yanımda olacaksınız ya da karşımda olursunuz!” dedi.

Sayın Erdoğan, başbakanlığı döneminde de ABD politikalarına karşı çıktı, hep mazlumdan yana tavır aldı.

ABD, İsrail’le birlikte hareket edip Filistinlilere zulmederken, zulme dur diyen ve baş kaldıran hep Türkiye ve onun lideri Sayın Erdoğan oldu.

1950’den sonraki onca başbakan ve cumhurbaşkanlarımız arasında, yalnızca Sayın Erdoğan’ın ABD başkanlarıyla yapılan müzakerelerde diklenmeden dik durabildiğini gördük.

.

Çatır çatır pazarlık (2)
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Kasım 18, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Uluslararası ilişkiler mütekabiliyet, yani karşılıklılık esasına göre yürütülür, yürütülmesi gerekir. Bugüne değin, ABD ile eşit düzlemde yapılması gereken görüşmelere hiç tanık olmadık.
Haberin Devamı

Bill Clinton’ın karşısında adeta el pençe duran Ecevit’i veya ABD tezlerine karşı çıkmaktan ürken Süleyman Demirel’in “Washington’a yapacağınız telefon uzun çalar ama açanı olmaz!” deyişini hatırlayın. Veya ABD’ye gidip eli boş dönen ve hatta randevu dahi verilmeyip geri dönen yetkililerimizi hatırlayın.

Nereden nereye geldik? ABD, mücadele ettiğimiz terör örgütlerini, gözümüzün içine baka baka silahlandırıp bir terör devletini burnumuzun dibinde kurmak istiyor. Biz de ABD’nin gözünün içine baka baka üst üste harekâtlar düzenleyip mahut projeleri tarihin çöplüğüne atıyoruz.

Sayın Erdoğan, ABD’ye gitmeden önce görüşeceği konuları açıkladı; bunlar Türkiye’nin doğruları ile ABD’nin yanlışlarıydı. Gidince de her birini dillendirip yüzlerine vurdu.

Türkiye’nin haklı olduğu tezlerini, dünyanın gözü önünde (canlı yayında) sayıp döktü ve muhataplarına iletti.

Eli kanlı bir terör elebaşını davet edip muhatap olmak isteyen Trump’a, caninin filmini izlettirdi ve onun terörist olduğu gerçeğini CIA’in belgesiyle gösterdi.

Kürtlerle teröristleri ayırt edemeyen ABD’li başkan ve senatörlere, Kürtlerin bizim kardeşlerimiz olduğunu, en çok Kürdün Türkiye’de yaşamakta olduğunu ve kendi partisinde elliden fazla Kürt kökenli milletvekili bulunduğunu vurguladı.

Probleminse Kürt ve diğer etnik kökenli teröristlerle olduğunu; terörün milliyetinin, dininin, mezhebinin olmadığını, olamayacağını ifade etti.

Temsilciler Meclisi’nde kabul edilen sözde Ermeni soykırımı tasarısının ne denli yanlış olduğunu, bunun kararını siyasiler değil tarihçilerin vermesi gerektiğini, bunun için de bizim arşivlerimizin açık olduğunu, karşı taraf da açarsa konunun uzmanlarınca bir komisyon kurulabileceğini söyledi.

Böylece Senato’ya giden tasarının görüşülmeden bloke edilmesini sağladı.

Rusya’dan satın aldığımız S-400 hava savunma sistemi konusunda haklı olduğumuzu başkan Trump da itiraf etmişti. Zira Türkiye bu sistemi ortak üretmek ve yazılımını yapıp kontrolünün kendisinde olmasını istiyor.

Aynı şartlarda Patriot vereceklerse, onu da müzakereye hazır olduğumuzu kendilerine iletti.

Trump’ın yazmış olduğu yüz karası mektubu da yine tüm dünyanın gözü önünde kendisine iade ettiğini söyledi.

Bir kısım muhalefet temsilcileri, “Mektubu kendilerine takdim ettim” sözündeki ‘takdim’ kelimesine takıyorlar.

Ayol! Oradaki ince alayı nasıl anlamazsınız? Bu sözde ki ‘takdim’ gerçekte yüzüne çarpmaktan daha tesirlidir. Nitekim takip eden cümlede “Şahsına verdim” ifadesi var.

Trump anladı ve yuttu ama belli ki milli konularımıza Fransız kalan içimizdeki Fransızlara da bir kere daha kendi dillerinden anlatmak gerekli.

Ne diyelim, kedi uzanamadığı ciğere mundar dermiş.

.

Ayıdan post, düşmandan dost olmaz!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Kasım 13, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Kendini tüm dünyanın jandarması addeden ABD, ülkeleri resmen ve alenen tehdit ederek haraç topluyor ve bu topladığı haraç paralarıyla da terör örgütlerini besliyor. Beslediği bu örgütleri, uslandırıp hizaya sokmak istediği ülkelere karşı sopa olarak kullanıyor.
PKK-YPG-PYD’nin finansmanı için Suriye petrollerine çöktü, tıpkı dün, savaş tazminatını bahane edip Irak ve Suudi Arabistan petrollerine çöktüğü gibi.

Türkiye ile yaptığı anlaşmadan sonra, 16 üs ve askeri kamptan çekilir gibi yapan ABD, daha anlaşmanın mürekkebi kurumadan petrol alanlarına geri döndü.

Türkiye’nin Barış Pınarı harekâtına ara vermesiyle 6 üsse dönüş yapan ABD, Haseke, Rakka, Ayn el-Arap ve Deyrizor’daki üslerine ilaveten iki yeni üssün daha inşasına başladı.

Böylece Rakka-Deyrizor hattından Haseke ve Türkiye sınırına kadar petrol bölgesinin tamamında asker barındırıyor.

Emperyalistlerin elinde oyuncak olan şu İslam âleminin haline bakar mısınız?

Sahip oldukları petrolün kıymetini bilmedikleri ve şükrünü ifa etmedikleri için, yani kendi halklarına yedirmediklerinden dolayı nimet başlarına bela oluyor. Petrol nimetini ellerinden kaçırdıkları gibi, emperyalistler adına onun bekçiliğini yapıyorlar ve ülke inanlarını perişan ederek bedel üstüne bedel ödüyorlar.

Erdoğan bugün Trump’la görüşüyor. ABD, aklı sıra her zamanki gibi önce eşeğini kaybettirdiği Türkiye’ye buldurma sevinci yaşatacak! Kendisiyle ABD kurumları arasında iyi polis-kötü polis oynayıp Türkiye’yi avutmaya çalışacak.

Malum, Erdoğan, Trump’la yapacağı görüşmenin gündemini açıklayarak gitti.

Türkiye’nin, Suriye’deki işgalci güçler gibi kafasının gerisinde bin bir şeytanlık yok. Talepleri çok net, açık ve üstelik meşru.

ABD ise hem verdiği sözde durmuyor ve hem de Türkiye sınırından 32 km aşağı indirmeyi vaat ettiği teröristlerle iş tutup onları güvenlik şeridinin içinde barındırmaya devam ediyor.

Bu işin Türkiye’nin güvenlik sorunu olduğunu ve bundan asla taviz verilmeyeceğini görmüyor. Anlaşma dedi, oyaladı. Şimdi ne diyecek?

Türkiye yaşanan ve yaşanmakta olan tüm bu olumsuzlukları fotoğraf ve belgeleriyle beraber Trump’ın önüne koyacak. Ve hatta dost kalacaksak, barındırdıkları FETÖ elebaşını bize verin diyecek.

Rusya da verdiği sözde durmadı, o da Fırat’ın doğusundaki sınır boyunu teröristlerden temizlemedi.

Rusya da Kamışlı çevresindeki petrol sahalarına çökme derdinde.

Dikkat edilirse Suriye’deki işgal güçlerinin hepsi bir koyup birkaç almanın peşinde. Rusya hem sıcak denizlere indi, Suriye’de üsler kurup Doğu Akdeniz’de söz sahibi oldu ve hem de Suriye’nin bir kısım petrol sahalarına çöktü.

Bu demektir ki Suriye’nin toprak bütünlüğü sağlanamaz ve adil bir anlaşma yapılamazsa petrole musallat olanların, pek yakında hırlaşıp bölgeyi ve hatta tüm dünyayı alev topuna çevirmeleri işten bile değildir.

.FETÖ’yü anlamak istemeyenler
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Kasım 11, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Belli ki kimileri bu devleti sokakta bulduğumuzu zannediyor ve kaybetmekte bir sakınca görmüyor.
Dünyanın 160’dan fazla ülkesinde kılıç sallayan FETÖ, Türkiye’deki kılıcını kalbimize saplamak isterken suçüstü yakalandı. 251 insanımız şehit oldu, özel harekât merkezimiz alev topuna çevrilerek onlarca polisimizin cesetleri eridi. Cumhurbaşkanlığı ve TBMM bombalandı.

Mahut kalkışma başarıya ulaşsaydı, paramparça edilen ülkemizin her bir parçası işgal altında olacaktı. Sözde Türklere bırakılacak kısmının başına da ruhunu büyük şeytana (ABD) satmış olan küçük şeytan (F. Gülen) getirilecekti.

Sözde muhalefet adına bu günkü iktidarın başına gök kubbeyi yıkmak isteyenler ve bu cümleden olarak KHK’ları eleştirenler, sürekli olarak FETÖ mağdurlarından dem vuruyorlar.

Bunların içinde, özrü kabahatlerinden büyük, iktidar yanlısı kişiler de var.

Türkiye ne yaptı? Her devlet gibi yapılması gerekeni yaptı. Hatta en hafifini, en insancıl olanını tercih etti. Mesela o kalkışmadan sonra pekâlâ sıkıyönetim ilan edebilirdi, bu da anayasal bir haktı. Ama iktidar bunu yapmadı, olağanüstü hal ilanıyla yetindi.

Süratle karar alıp uygulayabilmek için (ki bu gibi durumlarda elzemdir) peş peşe KHK’lar çıkarıldı. Olağanüstü halin esprisi, süratle karar alınmasını sağlayan KHK’lardır. Aksi halde biz hâlâ mahkeme tebligatlarını bekler dururduk ve Allah saklasın atı alan Üsküdar’ı çoktan geçmiş olurdu!

Ayrıca süratle iş yaparken, kurunun yanında yaşın da yanabileceğini düşünerek bir komisyon kurdu ve mağdur olduğunu söyleyenlerin başvurularını dikkate aldı; böylece yüz bine yakın kişinin dosyasını karara bağladı ve sekiz bin kişiyi akladı.

Yine ayrıca, bunlara yargıya gidebilme imkânı da sağlandı. Yani yapılması gerekenler yapıldı ve yapılmaya devam ediyor.

Halbuki hükümet isteseydi, elindeki anayasal hakkı kullanır, KHK’lara itiraz hakkı tanımazdı. Nitekim bundan önceki olağanüstü dönemlerin hiçbirinde mağdur iddiasında olanlara böyle bir hak verilmedi.

Hangi ‘KHK’lar faciadır’? Elinizi vicdanınıza koyup (şayet varsa tabii) söyleyiniz.

Bunlara sormak lazım: Onlarca yıl boyunca FETÖ’nün mağdur ettikleri ne olacak? Çaldıkları sorularla on binlerce, hatta yüz binlerce kişinin gasp ettikleri kul hakları ne olacak? Şehitlerimizin kanı, gazilerimizin yarası ne olacak?
Adları (FETÖ, PKK, YPG, PYD, DAEŞ) değişik olsa da tüm terör örgütleri nitelik, mahiyet olarak aynıdır. Bunların zihniyetleri de aynı tornadan çıkmış gibidir, asla şehitleri veya mağdur ettiklerini dillendirmezler.

Varsa yoksa da kendi bencil ve sözde mağduriyetleri.

Türkiye, gerçekte FETÖ adı altında ABD (CIA) ile mücadele ediyor. Baksanıza, ABD hâlâ adama (F. Gülen) ‘sürgündeki din adamı’ diyor ve mağdur olduğunu ileri sürerek Türkiye’ye iade etmiyor.

İçimizdeki beyinsizler –ki bilerek yapıyorlarsa haindirler, bilmeyerek yapıyorlarsa gafildirler- KHK’ları dillerine dolayarak büyük bir özveri ile çalışan kişi ve kurumların FETÖ ile mücadeledeki azim ve kararlılığını kırmak istiyorlar.

Şu veya bu sebeple FETÖ borazancılığı yapanlar, gerçekte Türkiye düşmanlarının ekmeğine yağ sürdüklerinin farkında değiller mi?

Ey idrak! Ey izan! Neredesin?

.

Tek çıkar yol
#Yazar#Yazarlar#Fuat BOL

Kasım 09, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

ULUSLARARASI camiada onurlu yaşayabilmenin tek yolu güçlü olmaktan geçiyor.

Türkiye olarak, vaktiyle NATO’ya mecbur kaldığımız için girdik. Sovyetler Birliği bizden Kars’ı, Ardahan’ı, Artvin’i istedi ve Boğazlar’da hak iddia etti. Darda kalan Türkiye NATO’nun kapısını çaldı. Onlar da, önce Kore’ye asker gönderin sonra bakarız dedil

O gün bugündür NATO’nun her türlü külfetine katlandık ve katlanmaya devam ediyoruz.

Türkiye’yi pakta dahil eden NATO (ABD), iliklerimize kadar nüfuz etti. Askeri vesayet altındaki sistemimiz, bütünüyle ABD’nin güdümüne girmiş oldu.

Gelip geçen her türlü iktidar (asker-sivil) ABD’nin şamar oğlanı konumundaydı. Beğenmediği iktidarı anında indiriyor, yerine getirdiğine istediklerini kolayca yaptırabiliyordu.

Bütün bu melanetleri işlerken de içimizdeki bölünmüşlükten, birbirimizi ötekileştirmemizden faydalanıyordu. Örneğin: İktidarı düşürürken muhalefeti yanına alıyordu. Muhalefetimiz de mal bulmuş Mağribi gibi bunlarla işbirliği yapmaktan keyif alıyordu.

Zira muhalefeti Osmanlı’nın İttihat ve Terakki’sinden devşirmiştik. Şöyle ki: ‘Edirne’yi Enver alacağına Bulgar alsın!’ zihniyeti hâkimdi.

Adnan Menderes, sıkıştığında ABD’ye gidip avuç açtı ama elleri boş döndü. Sovyetler’e yanaşmaya kalkışınca da, sonu malum.

Takip eden yıllarda aynı şeyi Süleyman Demirel, Bülent Ecevit, Necmettin Erbakan ve Tayyip Erdoğan denedi, başlarına gelmeyen kalmadı. Bunlardan yalnızca AK Parti iktidarları hariç, diğerlerinin iktidarlarını yıktılar.

Kurulduğu günden beri de Erdoğan’ın iktidarını yıkmaya uğraşıyorlar.

ABD, ya benim dediğimi yaparsın ya da bu diyardan gidersin anlayışında. Nitekim dediğini yapmayan tüm iktidarları gönderdi. Süleyman Demirel’in “Altı kere gittim, yedi kere geldim” sözü meşhurdur.

Biz içeride, iktidarıyla muhalefetiyle, bürokrasisiyle, STK’larla vb özellikle milli konularda birlik olsaydık, olabilseydik, ABD bizim iktidarlarımızı alaşağı edebilir miydi?İşimiz gerçekten zor. Baksanıza, davalarımızın haklılığını daha içimizdekilere anlatamamışız.

Oysa içeride tek yumruk olup hep birlikte dışa açılmalıydık. Zira dışarıda müthiş algı operasyonları yapılıyor ve Türklerin Kürtleri kestiği beyinlere kazınıyor. Değil dışarıdaki ülkelerin halkları, başkan ve başbakanları bile gerçeklerden bihaberler.

Resmi ve sivil tüm iletişim kanallarımızla seferberlik başlatıp hakkımızdaki bu denli kötü propagandaların önüne geçmeliyiz.

İçimizdeki aymazların haline bakıp haklılığımızın bir şey ifade etmediğini bilelim ve gerçekleri en yüksek seda ile tüm dünyaya haykıralım.

.

Böyle dost düşman başına!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ekim 14, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

TÜRKİYE, kurulduğu andan bugüne değin en zorlu günlerini yaşıyor. Gerçek dost kara günde belli olur. Bu ne menem dostluktur ki en ufak bir zorlama veya menfaat karşısında sırra kadem basıyor.
Türkiye güya NATO ülkesi, orada dost ve müttefikleri var. Ki bunlar öyle sıradan dostluklar ve müttefiklikler değil, ölümüne birliktelikler. Zira birine bir saldırı olduğunda, hepsine birden saldırı addedilip hep birden karşı koymaları gerekir.

Türkiye, NATO’daki sorumluluklarını aksatmadan ve pürüzsüz bir şekilde yerine getiren bir ülke. Diğer bir deyişle, Türkiye NATO’ya girdiğinden beri ittifakın sıkıntısını çekti ve çekiyor.

Bir NATO üyesi olan Türkiye 35 yıldır terörle savaşıyor. NATO üyesi müttefik ülkelerden hiçbiri Türkiye’nin yanında yer almadı. Bilakis Türkiye’nin savaş halinde olduğu terör örgütlerinden yana tavır sergilediler.

Görünürde PKK’yı terör örgütü ilan ediyorlar lakin bu örgütün militanlarına kucak açıp hem her türlü desteği sağlıyorlar ve hem de bu militanları kendi ülkelerinde barındırıp palazlandırıyorlar.

Hele de NATO ittifakının en büyük ülkesi olan şu ABD’ye bakın: Türkiye’de darbe girişiminde bulunan FETÖ elebaşını Türkiye’nin tüm ısrarlarına rağmen vermiyor; vermediği gibi, ABD başkanları gibi koruyup bağrına basıyor ve ikametine müsaade ediyor.

Türkiye’de mahkeme kararlarıyla mahkûm olan teröristlere kapılarını açıyor ve Türkiye’ye karşı her türlü melanetlerine göz yumuyor ve hatta teşvik ediyor.

Türkiye’nin kıyasıya savaş halinde olduğu terör örgütlerine (PKK-PYD-YPG) her türlü silah ve mühimmatı hem de parasız verip onları eğitiyor.

Türkiye mecbur kalıp sınır ötesi harekât düzenleyince de tavşana kaç tazıya tut diyor.

Mahut terör örgütleri, ABD’nin kendilerine bağışladığı silahları Türkiye’nin sınırı boyunca sivil yerleşim yerlerine atarak bebekler dahil her yaştaki masum insanları katlediyorlar.

Türkiye güney sınırında oluşturulmak istenen terör koridoruna asla müsaade edemezdi. Etseydi yalnızca sınır boyunca değil, tüm Türkiye’de güvenlikten eser kalmaz ve ülke bölünürdü.

Yalnızca nefsimüdafaa için yapılan bu harekât karşısında dost ve müttefik olduğumuz, NATO’da sözde kader birliği yaptığımız ülkelerin tutumlarını gördünüz. Hemen hepsi terör örgütlerinden yana oldular.

Türkiye’nin bu meşru hakkını ‘işgal’ ve ‘Kürt kıyımı’ olarak değerlendiriyorlar. Halbuki Türkiye’de 4 milyona yakın Suriyeli mülteci var ve bunların her birisi Avrupa ülkelerine gitmek için can atıyor. Türkiye, Avrupa’ya karşı verdiği sözü tutuyor, böylece Avrupa ülkeleri mülteci akınına uğramaktan korunuyor.

Türkiye’yi bu şekilde suçlamaya devam ederlerse, onların ağızlarının payını vermek pahasına “Buyurun! Mülteciler sizin olsun” demek zorunda kalacağımızı bilmeliler.

Hem maddi ve manevi olarak bunca sıkıntıyı çekeceğiz ve hem de sıkıntılarını aldığımız ülkelere yaranamayacağız.

Oysa aynı Avrupa ülkeleri, mültecileri kendilerine göndermememiz için Türkiye’ye yardım vadinde bulundular ve adeta yalvarıp teşekkür ettiler.

Vaatlerini yerine getirmedikleri gibi bir de kalkmış suçluyorlar.

Bu saatten sonra Türkiye’nin yapması gereken şey, sınırlarını güvence altına alıp elindeki ve bundan sonraki tüm mültecileri Avrupa’ya yollamaktır.

Bunların akılları ancak böyle başlarına gelir.

.

Türkiye bu!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Ekim 12, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

İçerimizde ne kadar sahibinin sesi yaratık varmış meğer. Malum, Türkiye yetkili makamları bir yıldan beri Fırat’ın doğusuna askeri harekâtı dillendiriyor. Üstelik bunu dillendirirken, benzer harekâtın örneğini Fırat’ın batısında vermişti.

Hem de üstün bir başarıyla vermişti.

Bu şom ağızlıların bir kısmı, tamamen Batı’ya satılmış olup, onların düdüğünü çalıyor. Bizdeki ABD Büyükelçisi bile bunlar kadar fütursuz değil! Bunlara göre Türkiye, ABD’den müsaade almadan adım atamaz. ABD, Suriye’nin kuzeydeki hava sahasını uçuşa kapatsa imiş, Türkiye tek bir savaş uçağı bile kaldıramazmış.

Fırat’ın batısı Ruslara, doğusu Amerikalılara aitmiş, onlar kendi aralarında anlaşmışlarmış, Putin de, Trump da Erdoğan’ı kandırıyormuş. Zira onlar Suriye’yi çoktan aralarında pay etmişlermiş. Bizim o bataklıkta işimiz yokmuş...

Yine bunlara göre ABD, PYD-YPG-PKK’yı son model silahlarla donattı, üstelik onları ABD askerleri eğitiyor. Türkiye hangi cüretle, son model ABD silahlarıyla donatılmış ve ABD askerlerinin bulunduğu mevzilere saldırabilir?

İşte Erdoğan bir yıldan beri, ‘Bir gece ansızın gelebiliriz!’ diyor. O bir gece gelmiyor ve gelmeyecek, çünkü gelemez. Türkiye aklını peynir-ekmekle mi yedi? ABD ile savaşı göze alabilir mi?

Papaz Brunson olayında gördük, Türkiye’ye hem tükürdüğünü yalattılar ve hem de Türk ekonomisini dibe vurdurdular.

Dışarısının borazanları ile birlikte bir de içimizdeki aymazlar var, bunlar da zaman tünelinde kalmış zavallılardır. Türkiye’yi hâlâ 2. Dünya Savaşı yıllarındaki Türkiye sanıyorlar.

Oysaki köprülerin altından çok sular aktı ve maymun gözünü bir değil dört açtı!

Onlar düşünmüyorlar mı ki Türkiye’nin kimsenin toprağında gözü yoktur. Türkiye’nin yaptığı ve yapmakta olduğu tüm harekâtların hedefinde Suriye’nin toprak bütünlüğünün gözetilmesi var.

Türkiye’nin yaptığı nefsi müdafaadan başkası değildir. Bunu ABD Başkanı teslim ediyor, NATO Genel Sekreteri teslim ediyor, içimizdeki aymazlar anlamıyor! Trump kendinden önceki başkanı PKK’yı desteklemekle suçluyor, bizdeki beyinsizler ABD’ye tek kelime etmiyor, bununla birlikte ülkesinin sınırlarını güvence altına almak için nefsi müdafaa yapan Tayyip Erdoğan’ı suçluyor.

Bizim Suriye’de ne işimiz var diye yaveler yumurtluyorlar. Ayol! Bizim Suriye’de işimiz yok ama Suriye’nin bizde işi var. Suriye’nin (terör örgütlerinin) bizde işlerinin olmaması için biz oradayız.

Tıpkı kuzey Irak’ta olduğumuz gibi...

İçimizde patlattıkları bombalarla yaptıkları toplu katliamları ne çabuk unuttuk?

Dedik ya, terörle mücadelede yeni konsept, terörü kaynağında kurutmaktır.

Türkiye’nin başlattığı Barış Pınarı harekâtıyla Fırat’ın doğusu, ta Irak sınırına kadar (450 km) tüm terör unsurlarından temizlenecek ve ‘terör koridoru’ olarak düşünülüp tasarlanan bölge güvenlikli bölge haline getirilecek.

Harekât iddia edildiği gibi pek uzun sürmeyecek. Zira Türkiye bir yıldan beri, bölgede nokta tespiti yapıyor. Artık atılan her bombanın, her merminin hedefi belli. Hava harekâtından sadece altı saat sonra başlatılan kara harekâtı, belirlenen hedeflerin nokta atışlarla imha edildiğini gösteriyor.

Yürü Mehmetim! Dost, düşman, dost görünen dahili ve harici kahpeler de asker (Mehmetçik) görsün!

Gazanız mübarek olsun!

.

Siyasi arayışlar (1)
#Yazar#FUAT BOL#Süleyman Demirel

Ekim 07, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Başkanlık sisteminin üzerinden henüz bir yıl geçti. Şu hususu asla aklımızdan çıkarmamamız lazım: Refahın, huzurun ve kalkınmanın temini için en az sistem kadar yetişmiş eğitimli insan gücü de önemlidir.
Haberin Devamı

Eğitimli insan gücü sistemden daha önemlidir dense yalan olmaz. Zira insanoğlunun bulup geliştirdiği en iyi rejimi de getirseniz, eğitimsiz insanların elinde çorbaya çevirirsiniz.

Biz yanlışın büyüğünü demokrasiye geçerken, daha başlangıçta yapmışız. İlk defa çokpartili seçimde sandığı milletin önüne koyarken “açık oy, gizli tasnif” diyerek halka güvenmediğimizi göstermişiz.

Halk için demokrasi yerine, halka rağmen demokrasi fikrini hayata geçirerek ilk düğmeyi yanlış iliklemişiz. İşte o yanlış iliklemedeki niyet bozukluğumuz, yani halka ve halkın seçtiklerine güvenmeyişimiz hep sürdü.

Bu ise aportta bekleyen vesayet odaklarının işine yaradı.

61 Anayasası’ndan sonra tek başına iktidara gelen Süleyman Demirel davul kendi sırtında, tokmak başkalarının elinde olarak başbakanlık yaptı.

Millete hizmet için kurulan hükümetlerin işlevini de “selden kütük kapmak” olarak ifade ederdi.

Kısaca, kuşa çevirdiğimiz ve tam manasıyla kendimize benzettiğimiz parlamenter sistemdeki başbakanlarımızı tek kelime ile Yedi Kocalı Hürmüz’e döndürmüştük. O da hangi birine hesap vereceğini şaşırmış, yine Süleyman Demirel’in kendi tabiriyle rodeoculuk (binmeye alıştırılmamış hırçın atın üzerinde durmaya çalışmak) oynamaktan başka bir şey yapamıyordu.

Yüzde 50’nin üzerinde oy alarak tek başına iktidara gelen ve ülkede yüzde 7 enflasyonla yüzde 5’lik kalkınmayı gerçekleştiren Demirel hükümetini, askeri muhtıra vererek alaşağı ettiler.

Devamı olduğu kendinden önceki başbakanı ve iki bakan arkadaşını ise darağacında sallandırdılar.Süleyman Demirel’in suçu neydi ki “Altı kere gittim, yedi kere geldim” sözünü etmek zorunda kalmıştı?

70’li yılların başından 2000’li yılların başına kadar, Necmettin Erbakan’ın kurduğu ve hatta iktidara taşıdığı her parti (Milli Nizam, Milli Selamet, Refah, Fazilet) Anayasa Mahkemesi tarafından kapatıldı.

Sağda ve solda kapatılan partilerle ülke partiler mezarlığına döndü.

Daha çok vesayetten kurtulmak ve demokrasinin gereği olan egemenliği millete, milletin seçtiklerine verebilmek için başkanlık sistemine geçtik.

İktidar ve muhalefet partileri, sistemin aksayan yönlerini tespit edip Meclis’te dillendirsin ve gerekli kanunları çıkarsın ki sistem gelişip olgunlaşsın.

Bu saatten sonra yüzümüze gözümüze bulaştırdığımız parlamenter sistemi tartışmanın kimseye bir faydası yoktur.

Aksi halde kaybolan değirmenin gürültüsünü aramak gibi bir abesle iştigal etmiş oluruz.

...............................................

Siyasi arayışlar yazısına çarşamba günkü makale ile devam edeceğiz.

.

Siyasi arayışlar (2)
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ekim 09, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

YENİ sistem yüzde 50 artı 1’i zorunlu kılıyor, ki bu rakam dünyanın her yerinde, çıtanın çok yüksekte olduğunu gösterir. Tek başına bir siyasi partinin bu sonuca ulaşması neredeyse imkânsız olduğundan, bu durumun doğal sonucu olarak partiler ittifaka gittiler.

Olan ve olası muhalefetin ortak hareket noktasının parlamenter sisteme dönüş olacağını kendileri dillendiriyor. Hepsinin ortak hedefinde de Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan var.

Muhalefetin hedefine ulaşması için iktidar blokunu parçalatmaları gerekir. MHP’yi bölerek bu durumu kısmen başardılar.

Uzun süre tek başına iktidarda kalmasına rağmen kitle partisi konumundaki AK Parti’nin bölünmeden, parçalanmadan hayatını sürdürmesi kendi açısından büyük bir başarıdır.

Bu durumu ister liderinin karizmasına bağlayın, ister başka şeylerle ilgili olduğunu söyleyin, böylesi bir birlikteliğin demokrasimizde ikinci bir örneği yoktur.

AK Parti’de dışişleri bakanlığı ve başbakanlık yapmış olan Ahmet Davutoğlu partisinden ayrılıp partileşme süreci başlatıyor, yanında tek bir aktif milletvekili yok.

Bu da ortada bir davanın olmadığını, şahsi ikbal peşinde koşan küskünler hareketi olduğunu gösteriyor.

Davutoğlu’nun yanında sadece üç-beş eski milletvekili var. Yakından tanıdığımız bu kişilerin seçim bölgelerinde hiçbir karşılıkları yoktur.

Muhalefetin iktidar partisinde gedik açmak için güvendiği tek seçenekleri kalıyor, o da Abdullah Gül’ün desteklediği Ali Babacan’ın kuracağı söylenen parti.

Yıl sonuna doğru resmen kurulması beklenen partinin ne götürüp ne getireceğini hep beraber göreceğiz. Daha açık ifadesiyle söyleyelim: Bu hareket, AK Parti’deki dip bir dalganın sonucu mudur, yoksa tıpkı Davutoğlu’nunki gibi bir küskünler hareketi midir?

Abdullah Gül her ne kadar AK Partililikten sıyrılıp başta CHP olmak üzere muhalefetin ortak adayı olmayı çok istemiş olsa da İYİ Parti’nin hışmına uğrayarak emeline ulaşamadı.

Yerel seçimlerde oylarını arttıran CHP Lideri Kılıçdaroğlu bu kez de Cumhurbaşkanlığı adaylığı için Abdullah Gül’e verilmiş sözümüz yoktur diyerek onu ortada bıraktı.

Ana muhalefet partisinin desteğinden mahrum kalan Abdullah Gül’ün bu saatten sonra ne yapacağını veya yapabileceğini herkes gibi biz de merak ediyoruz.

Çünkü Abdullah Gül’ü de ta gençlik yıllarından beri tanıyoruz, herkes gibi bizim de hakkındaki ortak kanaatimiz, asla risk almaz ve devamlı banko oynar!

Ortada banko bir maç olmadığına göre geride tek bir yol kalıyor, o da Erdoğan düşmanlığı.

Cumhurbaşkanlığı makamını kendisine “Adayımız kardeşim Abdullah Gül’dür!” deyip altın tepside sunan birine yapılacak düşmanlığın, halktan ne tür bir karşılık bulacağını da hep birlikte göreceğiz.

İnsanlar şu veya bu sebeple vefasız olabilirler ama geniş halk kitlelerini şahsi kaprislerinin ve intikam duygularının ardından sürükleyemezler. Zira halkın sağduyusu vefadan ve vefalıdan yana tavır sergiler.

.

Sözün bittiği yer!
#ABD#Yazar#FUAT BOL

Ekim 05, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

ABD, Türkiye’yi Aralık 2018’den beri oyalıyor. Aklı sıra Fırat’ın doğusunu da Menbiç’de yaptığı gibi karambole getirtip unutturacak.
Bu arada, ne olur ne olmaz diyerek de Kuzey Suriye’de PKK’ya butik İsrail devleti kurdurmak için elinden geleni ardına koymadı. AB’nin yaptığını değil dost ve müttefik bir ülkenin yapması, bırakın başkasına, kendisine saygısı olan düşman bir ülke bile yapmaz.

ABD, utanmadan sıkılmadan, gözlerimizin içine baka baka üç maymunu oynuyor.

Aynı anda, bir taraftan Türkiye ile müzakereleri yürütüyor, diğer taraftan ortak karakollar kurup birlikte gözlem uçuşları yapıyor ve Türkiye’nin düşman belleyip ilan ettiği ve her an savaşacağı PKK-YPG-PYD’yi silah ve mühimmatla donatıp Türkiye’ye karşı biliyor.

Türkiye eskisi gibi oyuna gelmeyeceğini ve en kötü ihtimalle tek başına harekâta girişeceğini söyledi. Hatta tarih verdi. Verilen tarih de doldu.

Şu halde, sözün bittiği yerdeyiz, her an her şey olabilir.

Herkesin merak ettiği konu, böyle bir harekâtta ABD’nin tavrının ne olacağıdır.

Silah ve mühimmatla donatıp eğittiği terör örgütlerinin yanında olmayı sürdürecek mi, yoksa yaptığı haltı idrak edip dostu ve müttefiki olan Türkiye’ye hak mı verecek?

Daha açık ifadeyle ABD kendi askerini Türk askerinin karşısına çıkarır mı?

ABD’nin aklı başındaysa böyle bir çılgınlığa kalkışmaması lazım. Zira böyle bir durumda dünyanın tüm dengeleri bozulur. Ne NATO kalır ne bir şey.

Bunu ABD de biliyor. Sırf İsrail’in önünü açmak, Siyonizm’in ‘Vaat edilmiş topraklar’ emeline hizmet için ABD’li askerlerin ölümüne göz yummaz, yumamaz.

Zira ABD şunu da çok iyi biliyor ki Türkiye ne Irak’a ne de Suriye’ye benzer.

ABD 2003’te Irak’a harekât düzenleyerek kendi çöküşünü başlattı. Aynı aymazlığı Türkiye’ye karşı yaparsa çöküşünü hızlandıracağını bilir.

Türkiye’nin Suriye toprağında gözü yok. Türkiye’nin istediği, 30 kilometre derinlikte güvenlikli bir bölgenin oluşturulmasıdır. Böylece hem kendi sınırını emniyete alacak ve hem de Suriyeli mültecileri bu güvenlikli bölgeye iskân ettirecek.

Bu iskânla ilgili olarak, Merkel’in yardım vaadi de var.

Türkiye sınırındaki bu tehdidi bertaraf etmek zorundadır. Türkiye’nin tüm diplomatik girişimleri sonuçsuz kaldı. Ne ABD ne de AB ülkeleri verdikleri sözlerinde durdular.

İş başa düştü ve ‘ocak kızıştı’!

Allahü teala Mehmetçik’in yardımcısı olsun!

.

Tüm dünyaya insanlık dersi
#Yazar#FUAT BOL#DEAŞ

Eylül 28, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

1. yıldönümünü idrak eden BM Genel Kurulu, tarihinde bir ilke sahne oldu. Zira ilk defa haksızlıklar karşısında susmayan, zalim emperyalistlerin gözlerinin içine baka baka gerçekleri haykıran bir lider çıktı.
O lideri, boşuna başka coğrafyalarda aramayın. Çünkü yiğit düştüğü yerden kalkar. Nitekim en yalın hakikatleri zalimler güruhunun yüzlerine adeta ‘Osmanlı tokadı’ gibi indiren, bu coğrafyanın insanı, Türkiye Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan’dan başkası değildi.

70 küsur senedir hep zorbalar konuştu. Zulümlerine bin bir kılıf uydurup ve utanmadan bunları allayıp pullayarak BM kürsüsünden seslendirirlerdi.

Koca bir insanlık da tüm bu zulüm ve haksızlıklar karşısında susup kös kös dinlerdi.

genel kurul da aynı minval üzere başladı. Kendi baskı, dayatma ve zulümlerini şifa kaynağı(!), besleyip büyütüp desteklediği ve her türlü melanet için kullandığı terör örgütlerini ise barış elçisi(!) gören ABD’nin başkanı Trump yine her zamanki gibi esip gürledi. Hedef saptırırcasına, ne İran, ne Çin, ne Kuzey Kore ve ne de Venezuela bıraktı.
İran’ı kana susamış bir devlet olarak gösterip nükleer silah yapmasına mani olunmasını istedi. Halbuki masum kanından beslenen İsrail’e bu silahı vermekte en ufak bir sakınca görmedi ve görmüyor.

Sessiz yığınların sesi Sayın Erdoğan BM kürsüsünden tüm dünyaya insanlık dersi verdi. Çaresizlerin çaresiz olmadığını haykırdı: “...Nükleer güç sahibi olan ülkeler ile buna sahip olmayan ülkeler arasındaki adaletsizlik dahi tek başına dünyanın dengelerini bozmaya yetiyor. Nükleer silahlara sahip olanların olmayanları özellikle tehdit etmesi, nükleer güce dayalı kitle imha silahlarının tümden yok edilmek yerine, her krizde bir koz olarak ortaya konması, herkes gibi bizi de rahatsız ediyor. Bu güç ya herkes için yasak, ya herkes için serbest olmalıdır”.

İsrail’in Filistinlileri öldürüp topraklarını sürekli ilhak etmesini haritalar üzerinden gösterip dünya kamuoyunun gözlerine sokan Erdoğan, “...Bugün dünyamızda en çok adaletsizliğin yaşandığı yer Filistin topraklarıdır. İsrail doymuyor. İsrail şimdi de kalan Filistin topraklarını almanın derdinde... Yüzyılın anlaşması olarak yapılmak istenen Filistin devletinin ve halkının tamamen ortadan kaldırmak mıdır?” diye sordu.

Suriye’de terör örgütlerini bahane edip kirli emeller peşinde koşanları deşifre eden Erdoğan, DEAŞ’la yalnızca Türkiye’nin mücadele ettiğini ve tek bir harekâtla 3 bin 500 DEAŞ militanını etkisiz hale getirdiklerini ifade etti.

Güney sınırımızdaki terör tehdidini de yine harita üzerinden gösteren Sayın Erdoğan, 30 km’lik güvenlik koridorunun şart olduğunu ve bunu, gerekirse tek başımıza sağlayacağımızı söyledi.

Terör örgütleriyle iş tutup, onlara silah ve mühimmat verip eğiten ülkeleri de terörist eylemlerin ve terör cinayetlerinin ortağı ve sorumlusu olarak ilan etti.

Artık gerçekten sözün
bittiği yerdeyiz!

Üstelik yalnızca biz değil, tüm dünya diken üstünde!

..

BM ne işe yarar?
#Yazar#ABD#FUAT BOL

Eylül 30, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

74 yıldır dünyanın gündeminde sözde etkin olan BM’nin gerçekte kuruluş amacı şudur: “Uluslararası barış ve güvenliği korumak ve bu amaçla barışın uğrayacağı tehditleri önlemek ve bunları boşa çıkarmak, saldırı ya da barışın başka yollarla bozulması eylemlerini bastırmak üzere etkin ortak önlemler almak ve barışın bozulmasına yol açabilecek nitelikteki uluslararası uyuşmazlık veya durumların düzeltilmesini ya da çözümlenmesini barışçı yollarla, adalet ve uluslararası hukuk ilkelerine uygun olarak gerçekleştirmek.”
Haberin Devamı

BM kurulduğu günden beri İsrail, Filistin’in güvenliğini tehdit ediyor, bir kısım topraklarını ilhak etti, kalan kısmını da ilhak etmekle tehdit ediyor ve sürekli sivillere katliam uyguluyor. BM, kendisine yapılan çağrıların çoğuna sessiz kaldı, en fazla da ‘protesto’ etmekle yetindi.

Zira BM, kendi içinde oluşturduğu güvenlik konseyi ile zaten kendisini işlevsiz kılmıştı. Şöyle ki: BM’nin tüm üyeleri toplanıp bir karar alsa, güvenlik konseyine üye bir ülke de bu kararı ‘veto’ etse, karar geçersizdir.

O halde BM’nin elinde kalan en etkin(!) ve en önemli(!) yaptırım gücü, bilmem neyin nezdinde protesto etmektir. Bu da mahut ülkelerin çok umurundaydı!

NATO, ABD’nin güdümünde nasıl bir savunma paktı ise BM de başta ABD olmak üzere, toplamda beş büyük ülkenin güdümünde olan uluslararası bir kuruluştur.

Dünya üzerinde, yalnızca son çeyrek asırda barışın yerini savaşa terk ettiği, kan ve gözyaşının sel gibi aktığı, alt ve üst yapıların yıkılıp medeniyetlerin tahrip edildiği ülkelere bakın. Sırbistan-Bosna savaşına, Sovyet Rusya ile Afganistan savaşına, ABD-Irak savaşına, Suriye ve Yemen içsavaşlarına bakın; BM yalnızca seyretmekle kaldı ve kalmaya devam ediyor.

Daha dün Birleşmiş Milletler (BM), Myanmar hükümetinin Arakanlı Müslümanlara karşı şiddet eylemlerinin ‘soykırım niyetiyle’ yapıldığının yeni delillerle pekiştiğini ve hükümetin Müslümanlara karşı ‘sistematik ve geniş çaplı insanlık dışı eylem ve zulmünün’ sürdüğünü duyurdu.

Duyurdu da ne oldu? Koca bir hiç! BM Genel Kurulu da yerinde duruyor, Arakanlı Müslümanlara yapılan zulüm de...

Savaşları önleyemeyip barışı ve güvenliği tesis edemeyen BM, asıl işlevini bıraktı ve ‘sağlık’, ‘iklim’, ‘sürdürülebilir kalkınma’ gibi konuları gündemine aldı.

Aklı sıra, ölü yüzüne pudra sürerek gaz alacak!

Başkan Erdoğan’ın sürekli işaret ettiği gibi, dünya beşten büyük olmadığı müddetçe barış ve huzur, hak ve adalet adına hiçbir oluşa yer yoktur ve bundan böyle de olmayacaktır.

Zira ipin ucu p...tun elinde!

İpin ucunu elinde bulunduranlardan biri de ABD’dir. Hani Türkiye’nin sınırlarına konuşlanıp her biri ayrı tehdit unsurları olan terör örgütlerine silah ve mühimmatı boca eden ve bizimle de sözde ortak gözlem yapan (neye karşı yapıyorsa) dost ve müttefikimiz olan ABD var ya, işte o.

Cenaze namazı için imam yapılan Bekri Mustafa, mevtanın kulağına eğilip bir şeyler fısıldar. Ne söylediğini soranlara da “‘Öte tarafta sana dünyanın halinden sorarlarsa benim imam olduğumu söyle yeter, onlar dünyanın tüm ahvalini anlar’ dedim” demiş.

Dünya jandarması ABD’nin dost ve müttefikleri için yaptıkları da başta müttefikleri olmak üzere, bu dünyadakilere her şeyi anlatıyor!

.

Bu ayıp bize yeter!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Eylül 25, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

MALUM, güneyimizdeki bir İslam ülkesinde (Suriye) iç savaş yaşanıyor. Bu ülkede dökülen kanları durdurmak için, komşu iki İslam ülkesi (Türkiye-İran) ile birlikte bir gayrimüslim ülkenin (Rusya) liderleri Ankara’da bir araya geldi.
Haberin Devamı

Rus lider Putin, bu iki İslam ülkesinin liderlerinin yüzüne, tüm İslam âlemine seslenerek ve adeta siz nasıl Müslümansınız, Müslümanlık bu mudur dercesine Kuran-ı Kerim’den ayet mealleri okudu.

Putin’in Rusça okuduğu meal, Al-i İmran Suresi’nin 103. ayeti idi. O ayet-i kerimede ise cenab-ı Hak şöyle buyurmaktaydı: “Hep birlikte Allah’ın ipine (Kuran-ı Kerim’e-İslamiyet’e) sımsıkı sarılın, bölünüp parçalanmayın. Allah’ın size olan nimetini hatırlayın. Hani siz birbirinize düşman idiniz de, Allah gönüllerinizi birleştirdi ve O’nun nimeti sayesinde kardeş oldunuz. Siz bir ateş çukurunun kenarında iken, oradan da sizi Allah kurtarmıştı. İşte Allah size ayetlerini böyle açıklıyor ki, doğru yolu bulasınız”.

İran, mensubu olduğu Şiiliği, Suudi Arabistan da sahip olduğu Vehhabiliği ihraç etmek için yüz milyarlarca dolar harcamakta ve bunun için Müslüman kanı dökmeyi maharet bilmektedirler.

İran bu yüzden Suriye’dedir, Irak’tadır ve tarumar ettiği ülkesiyle insanlarını kana bulayıp aç susuz bıraktığı Yemen’dedir.

Suudi Arabistan da Yemen’de İran güçleriyle savaşarak aynı zulme ortaklık etmektedir.

Aynı soydan olmalarına ve sözde aynı inancı paylaşmalarına rağmen, bin bir parçaya bölünmüş Arap âlemini düşünün! Başlarındaki kişiler, sömürgeci (emperyalist) güçlerin elinde esir ve oyuncak konumunda, ülkelerindeki insanlar da bunların elinde esir ve oyuncak konumunda.

Belli ki, bunların dinleri yalnızca dillerinin ucunda ve asla kalplerine nüfuz etmiş değil. Zira etmiş olsaydı, Tevhid (birlik) inancı, hayatlarına yansır, bölünüp birbirlerinin gırtlaklarına yapışmaz ve birbirlerinin kanlarını dökmezlerdi...

İslam dini, birlikte (beraberlikte) Allah’ın rahmetinin ve yardımının olacağını, parçalanıp bölünmede ise Allah’ın azabının olacağını söyler ki, bu, değişmez kuraldır.

Şu halde, paramparça olan İslam âleminin içinde bulunduğu hal, azab-ı ilahinin ta kendisidir. Biz demeyip ‘ben’ diyerek şeytana tabi olmuşlar ve yine Kuran’ın ifadesiyle her biri ‘Ben hakkım, gerçek benim’ diyerek, sözde ferah bulup mutlu olmaktadırlar.

Gırtlaklarına kadar kardeş kanına boğulanların mutluluğu artık nasıl olacaksa...

İstikbalin tarihçisine, günümüz İslam âleminin özeti nedir diye sorarsanız, alacağınız cevap şudur: Kardeşleri olan Habilleri öldüren Kabiller topluluğu!

Neden böyledir diye sormayın, zira dünyayı ahirete tercih eden güruhların hali başka nasıl olsundu?

Dinde, hayallerle, süsleme ve temennilerle iman olmaz, inanılan şeyin kalbe yerleşip karar kılması gerekir. Hem Allah’a inanıp, O’na teslim olduğunu söyler ve hem de zenginliğinden ve makamından dolayı birilerinin huzurunda eğilen, onun yanlışlarına doğru diyen inancında samimi olabilir mi?

Zira inandığını söylediği Allah (c.c.) “Yalnızca benim huzurumda eğil ve emrolunduğun gibi dosdoğru ol!” diyor.

Allah’ı unutup huzurlarında eğildikleri de onları işte böyle rezil ve rüsva ediyor.

Üstelik hem bu dünyada ve hem de öbür dünyada.

.

Malum ABD, icraatlarını hep içimizdeki ‘Bizim çocuklar’ dediği işbirlikçileri marifetiyle yerine getirdi.

En son çocukları, asker ve sivil olarak dört bir yanımızı kuşatan FETÖ mensuplarıdır. Bunlar da darbe üzerine darbe denediler ama başarılı olamadılar.

Bunun da başlıca üç sebebi var: Birincisi milli olması gereken kurum ve kuruluşlarımızı gerçek kimliğine kavuşturmamız (MİT gibi), ikincisi güçlü olmamız, en mühimi olan üçüncüsü ise darbe karşısında tek yumruk olmamızdır.

Eskiden, bir kesimimiz sol yanağına vurulduğunda sağ yanağını uzatıyordu, diğer bir kesimimiz ise vurulanın kendi hükümetleri olduğunu görmezden gelerek, ‘Oh olsun!’ diyordu. Şimdi ise daha ilk kaldırışta kolunu tutuyoruz. Darbeye yeltendiklerinde de milletçe hep birlikte ayaklanıp karşı koyuyoruz.

İçeriden deviremeyeceklerini anlayınca da bu kez dışarıdan kuşatıyorlar, Irak, Suriye ve Doğu Akdeniz’den gedik açmak istiyorlar.

Türkiye, ne pahasına olursa olsun, bu gediklerden herhangi birinin açılmasına imkân vermedi ve bundan böyle de vermeyecektir.

Zira bu konularda en ufak bir akıl tutulması Türkiye’nin sonu olur.

Baksanıza, Sevr’i hortlatanlar aportta bekliyorlar!

.

DAEŞ bitti mi?
#Yazar#FUAT BOL#DEAŞ

Kasım 06, 2019 07:293dk okuma
Paylaş

Emperyalist ülkeler çok çirkin oynuyorlar. Sömürü hedeflerine ulaşabilmek için her yolu mubah görüyorlar.
Tarih boyu şu iki olgu insanoğlunun zaafını teşkil etmiştir: Din ve milliyetçilik.

İnsanoğlunun zaafını çok iyi bilip yönlendiren şer güçler, dini ve milli duyguları adeta maden gibi işletip tepe tepe kullandılar ve halen daha kullanmaktalar.

Bakınız, El Kaide terör örgütünü ABD kurdu ve Afganistan’da Ruslara karşı kullandı. Miadı dolunca örgütün liderini öldürüp, cesedine taş bağlayıp okyanusta balıklara yem ettiler.

Aynı örgütün içinden bu kez DAEŞ’i çıkardılar. DAEŞ’i çıkarmakla en büyük kötülüğü muazzez dinimize yaptılar. Zira böylece terörle İslam kelimelerini yan yana getirip adeta özdeşleştirmeye çalıştılar.

ABD önce Esed’e karşı oluşturulan koalisyonun içinde yer aldı. Özgür Suriye Ordusu’nun eğitilip donatılmasına söz verdi. Kısa bir süre sonra tüm sözlerinden çark etti. Başta Türkiye olmak üzere tüm müttefiklerini ortada bıraktı.

Zira oluşturduğu bahane işe yaramıştı. DAEŞ’in canavarlıklarını dünyaya izlettirip, onu yok etme bahanesiyle de bu kez PKK-YPG’nin önünü açıp onlarla Suriye’de iş tuttu.

Aklı sıra kanı kanla temizleyecekti.

Bu, gerçekte İsrail’in bir oyunuydu. Zira Suriye’nin kuzeyinde PYD-PKK’ya kurdurulacak kanton devletçikleri atlama taşı olarak kullanıp Fırat’a ulaşmayı umuyordu.

Türkiye’nin başlatmış olduğu Barış Pınarı harekâtıyla Hem PYD-PKK’nın ve hem de İsrail’in oyunları bozuldu.

ABD, dün olduğu gibi bugün de sözünde durmuyor. Bize PKK-YPG unsurlarının tümüyle 32 kilometrelik alanın aşağısına indiğini ve tüm tahkimatı tahrip ettiklerini yazılı olarak bildirdi.

Oysa kazın ayağının hiç de öyle olmadığını çok kısa sürede gördük. Ne teröristler bütünüyle bölgeden çekildi ve ne de tahkimatın büyük çoğunluğu tahrip edildi. Bakınız ABD, DAEŞ’in sözde liderini Hatay’ın 10-15 km aşağısında evinde kıstırarak öldürürken PYD-PKK’dan istihbarat aldığını söylüyor. Bunu söylerken de aklı sıra ‘Canavar, Türkiye’nin hemen dibinde, sizin nasıl haberiniz yok?’ demeye getiriyor.

Ayol! PYD-PKK senin himayende değil mi? Mademki canavarı adım adım takip ettiriyordun, neden daha önce işini bitirmedin? Türkiye’nin burnunun dibine sokulmasına neden göz yumdun?

Dedik ya, emperyalistler çok pis oynuyor, şayet Türkiye Barış Pınarı harekâtını başlatmasaydı, kim bilir belki de DAEŞ’in sözde liderinin önce dirisini ve bilahare ölüsünü Türkiye’nin aleyhinde kullanacaklardı.

Alesta bekleyen içimizdeki beyinsizler de dışarıdaki bu meşum koroya rahatlıkla eşlik edip Türkiye’yi dünya kamuoyu nezdinde mahkûm edeceklerdi.

Ne demişler, niyet hayır akıbet hayır. Türkiye’nin, Suriye’nin toprak bütünlüğünü esas alan ve tamamen meşruiyet sınırları içinde nefsi müdafaa kabilinden başlattığı harekât, bildiğimiz ve bilmediğimiz nice hayırlara vesile oldu, oluyor ve olacak. Ne yapalım, üzerinde yaşadığımız coğrafyanın kaderi bu.
Birileri sürekli tuzak kuracak, biz bozacağız.

Bilmeliyiz ki, liderini öldürmekle DAEŞ bitmez, bitirilmez. Çünkü ABD’nin Suriye’deki yegâne bahanesi DAEŞ’tir ve bundan dolayı da Suriye’deki varlığını ve sözde meşruiyetini bu örgüte borçludur.

Buldukları yeni DAEŞ liderine dikkatinizi çekerim: sözde hem Haşimi ve üstelik Kureyşi!

Yani sözde peygamber soyundan... Satılmış, aşağılık bir meluna bu sıfatları vererek ne denli bir iğrençlik sergilediklerini görüyor musunuz?

Ne diyelim, arayan bulur, ABD’nin aradığı ise beladan başka bir şey değildir.

Hiç meraklanmayın, bulması çok yakındır.

.

Güçlünün hukuku
#Yazar#FUAT BOL#PKK

Kasım 04, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

İnsanlık tarihi boyunca hak ve hukuk kendine zemin aradı. Bugün hâlâ hukukun üstünlüğü mü, üstünlerin hukuku mu diye tartışıyor ve kantarın topuzunu kaçırıyorsak yandığımızın resmidir.
Haberin Devamı

Zira Marcus Aurelius’un evrensel kabul gören vecizesinde ifade ettiği gibi, “Yasalar örümcek ağına benzer; küçük sinekler ağa takılır kalır, büyük sinekler ağı deler geçer”.

Hele uluslararası arenada hukuk, güçlü ülkelerin elinde kuşa çevrilip tek kelimeyle ‘guguk’ yapılmıştır.

Öyle ki ülkelerin güçleri oranında hukuksuzlukları ve zulümleri artıyor. Üstelik bu ülkeler küstah olmalarının yanında pervasız da.

Nitekim vaktiyle alay-ı vâlâ ile kurulan ve kendi konularında uluslararası hukuku sağlayacak tüm kurum ve kuruluşlar çöktü. Yalnızca adları var, kendileri yok.

Bunların başında da BM ve NATO gelmektedir. BM’de 196 ülkenin kara dediğine, tek bir ülke, sadece ABD ak dese, ak olarak kabul görür. Dolayısıyla güçlü zalimlerin yaptıklarının yanlarında kâr kaldığı ve altta kalanların canlarının çıktığı bir dünyada yaşıyoruz.

ABD dünyanın öbür ucundan Irak’a gelip neden işgal etmişti? Sözde gerekçesi neydi?

Bozacının şahidi şıracı kabilinden İngiltere’yi yalanına ortak ederek “Saddam’ın kimyasal silahı var” deyip gelip işgal etti. Sonunda yalancı ortağıyla birlikte itiraf ettiler, kimyasal silah olmadığını söylediler.

Bir ülke liderine iftira edip ülkesine gireceksin, ülkeyi yangın yerine çevireceksin (ki Irak hâlâ yanıyor), yüz binlerce insanın ölümüne sebep olacaksın, sonunda da petrol kuyularını ele geçirip, çekip gideceksin.

Giderken de içeride döşediğin dinamitlerin fitillerini ateşleyip gideceksin. (İran’a endeksli Şii yönetimi ve DAEŞ terör örgütü yapılandırılması)

Bütün bu kepazelikler yetmezmiş gibi bir de Irak sınırını DAEŞ’ten korumak bahanesiyle gelip Suriye’ye girecek, oradaki terör örgütlerini silahlandıracak ve bu kez de Suriye’nin kuzeydoğusundaki petrole konacaksın.

Irak’a Saddam’ın sahip olduğu kimyasal silahlar yalanını bahane edip girdin, peki Suriye’ye giriş bahanen ne? DAEŞ mi? DAEŞ’i kurup geliştiren sensin. DAEŞ militanları Rakka’da ablukaya alındığında, silahlarıyla birlikte oradan çekip gitmelerine göz yuman da sensin.

Şimdi de kalkmış, göstermelik olarak liderini öldürüyor ve bunu dünyaya bir başarı gibi sunuyorsun.Mekkeli müşrikler gibi, önce putu yapıyor ve tapınıyorsun, ardından acıkınca o putu yiyip yerine başka bir put dikiyorsun!

Trump aklımızla alay edercesine Obama’yı suçluyor ve PKK’ya destek verdiğini söylüyor. Bunu söylerken de aynı PKK’nın Suriye’deki uzantılarına (YPG/PYD) 30 bin TIR dolusu silah ve mühimmatı vermekten geri kalmıyor.

ABD dün olduğu gibi bugün de bölgemizi üstünlerin hukukuna göre dizayn etmek istedi.

Türkiye’nin onca ikazlarına aldırış etmedi ve gözümüzün içine baka baka sınırımızda bir terör devleti kurulmasını teşvik etti.

Türkiye, nefsi müdafaa kabilinden yaptığı askeri harekâtla ilk defa ABD’nin sahip olduğu ‘güçlü hukuku’nu alt edip hukukun üstünlüğünü sergiledi.

Türkiye’nin bu tavrı, dileriz hem ders hem ibret ve hatta örnek olur.

.

ABD ne istiyor?
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Kasım 02, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Günümüzün büyük devlet modeli ABD gibi oluyormuş. Böylece, büyük devletle dostluk ve müttefikliğin ne menem şey olduğunu öğrenmiş olduk.

Yazıklar olsun bize ki, Kıbrıs Barış Harekâtı’ndan sonra bile eski tas eski hamam yolumuza devam etmişiz. Zira en lazım olduğu günde, ABD, değil yardım etmek tam karşımıza geçerek ambargo uygulamıştı.

Ne bundan önceki 1964 Haziran’ında Johnson’un İnönü’ye yazdığı tehdit mektubu, ne 1974’ten sonraki ambargo, ne 1980 yılındaki ‘bizim çocuklar’ın darbesi ve ne de AK Parti iktidarları boyunca sürdürülen onca FETÖ darbe girişimleri, aklımızı başımıza devşirmemize yetmedi.

Varsa da yoksa da Amerika diye tutturduk ve asla başka bir şey demedik, diyemedik.

Daha doğrusu, karar mercilerimizde bulunanlara dedirtmediler.

ABD, Türkiye’den uydu olmasını ve asla şahsiyetli iç ve dış politika gütmemesini istiyor.

ABD, Türkiye’de sürekli kaos çıkmasını ve terör örgütleriyle boğuşmasını istiyor.

ABD, Türkiye’de asla siyasi istikrar istemiyor. Başkanlık sistemi de neymiş, o, kendine özgüymüş, çok partili koalisyonlar neyimize yetmiyormuş?

ABD, Türkiye’yi IMF’nin sarmalında istiyor. IMF’nin borcunu kesmek de neymiş? Ya, IMF’ye borç vermeye kalkmak?

ABD, Türkiye’den, teröristlerin inlerinin yerine dağı taşı bombalamamızı istiyor. MİT-TSK işbirliğiyle teröristleri nokta hedef şeklinde yok etmek de ne oluyor?

ABD, Türkiye’den yazılımı kendisine ait olan İHA’ları kullanmasını istiyor. Oysa Türkiye yazılımı kendine ait SİHA’ları bile üretip teröristlerin tepesine biniyor.

ABD, Türkiye’nin güney sınır boyunun terör koridoru olmasını istiyor. Türkiye ise üst üste yaptığı harekâtlarla sınırını boydan boya güvenli hale getirdi.

ABD, tıpkı Irak’taki gibi, Suriye’de de Kürt devleti kurdurup İsrail’e ‘iskele’ yaptırmak istiyor.

Türkiye ise tüm bu hevesleri hem ABD’nin ve hem de İsrail’in kursağında bıraktı.

ABD, Türkiye’yi içeriden ve dışarıdan terör örgütleriyle kuşatıp paramparça etmek istiyor. Bu cümleden olarak, FETÖ elebaşını ülkesinde bulundurup iade etmiyor. PKK-PYD-YPG’yi silahlandırıp üzerimize salıyor.

Türkiye ise tüm bu şer odaklarına karşı yeniden Milli Mücadele başlatıyor ve ‘Ya devlet başa, ya kuzgun leşe!’ diyor.

ABD, sahte gerekçelerle, on bin km uzaktan gelip burnumuzun dibindeki ülkeleri işgal ediyor. Milyonlarca masum insanın kanına giriyor. Milyonlarca insanı yerinden yurdundan edip mülteci yapıyor.

ABD, Irak’ta ve Suriye’de sergilediği ve sergilettiği tüm bu vahşetleri petrol uğruna yapıyor.

Türkiye ise hem mültecilere sahip çıkıyor ve hem içerideki, hem dışarıdaki ABD menşeli terör örgütleriyle kıyasıya boğuşuyor.

Nefsi müdafaa olarak hem içerisini, hem sınırlarını terör örgütlerinden temizliyor.

İşte asıl işgalci ve terörist sever olan bu ABD, Temsilciler Meclisi, ‘Türkler Ermeni soykırımı yapmıştır’ diye karar alıyor ve Türkiye’yi kınıyor.

Bizce az bile yapıyorlar.
.

Esed’le görüşmek!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ekim 30, 2019 07:293dk okuma
Paylaş

BEŞAR Esed’in babası Hafız Esed de ülkesini uzun yıllar demir yumrukla yönetti. Hama ve Humus’ta katliamlar yaparak binlerce sivil ve masum insanın kanına girdi.
Bir yerde, Ortadoğu’nun kaderidir bu. Bu ülkelerde sabah erken kalkan darbe yapar sözü boşuna söylenmemiştir. Her zaman söylüyoruz, mahut ülkelerin halkları, kendi yöneticilerinin elinde tutsak, tüm bu yöneticiler de emperyalizmin elinde tutsaktır.

Zira emperyalistlere göre İslam coğrafyasında yaşayanlar insan sayılmazlar. Dün zencilere yaptıkları muameleleri, bugün Müslümanlara reva görmektedirler.

Şu halde İslam coğrafyasına barış, huzur ve adalet gelecekse bu, kendisini insan dahi görmeyen Batı’nın himmetiyle değil, bizzat kendi gayretleriyle olacaktır.

Biz Türkiye olarak, bu realiteye göre politika geliştirip uygulamalıyız.

Mesela: Türkiye, Ortadoğu ülkeleriyle canciğer kuzu sarması olamaz, zira onların ağababaları buna müsaade etmez. İç savaş öncesi Suriye ile olan münasebetimiz böyleydi, ortak bakanlar kurulu toplantıları yapıyorduk.

Yaptırmadılar tabii, yaptırmadıkları gibi kanlı bıçaklı hale getirdiler.

Bugün geldiğimiz noktada, Şam’la tüm münasebetler kesilmiş olup, birbirini tamamen yanlış anlayıp değerlendiren, birbirini tehdit eden ve hatta neredeyse birbiriyle savaşacak konumdayız.

Bu hale eskiler ‘ifratla tefrit’ (çok ileri gitme-çok geri kalma, yani ölçüyü kaçırma) derlerdi ve uygun bulmazlardı.

Bakınız: Hz Peygamber’le (aleyhisselam) Mekkeli müşrikler arasında bir antlaşma yapılmıştı. Hüdeybiye Antlaşması’nın hemen tüm maddeleri Müslümanların aleyhinde olmasına karşın, lehte olan tek bir madde için ve sonuçta barış getirdiği için imzalanmıştı.

Başta Hz. Ömer olmak üzere, neredeyse tüm Ashab-ı kiram, kendileri için ‘zillet’ gördükleri bu antlaşmaya karşıydılar. Ancak Hz. Ebubekir ve onunla birlikte çok az kişi, buradaki ince siyaseti gördü ve itaat etti.

En ağır maddelerden biri şuydu: Mekke’den birisi Müslüman olup Medine’ye gelirse geri iade edilecek, buna karşın Medineli birisi putperestliğe dönüp Mekke’ye giderse geri gönderilmeyecekti.

Müşrikler, metinde besmele yazılmasını ve imza kısmında da Allah’ın resulü Muhammed yazılmasını kabul etmediler. Peygamberimiz onların istediği gibi yazdırdı. (Allah’ın ismiyle, Abdullah’ın oğlu şeklinde yazıldı.)

Antlaşmanın maddeleri müzakere edilip kabul edildiği anda, Mekkelilerin zincire vurup işkence yaptıkları Ebu Cendel, hapsedildiği yerden gizlice kaçıp Medine’ye geldi ve kendini Hz. Peygamber’in huzurunda yere atıp ‘Beni kurtarın!’ diye feryat etti.

Üstelik bu Ebu Cendel, müşrikler adına müzakereleri yürüten Süheyl bin Amr’ın oğluydu. Oğlunun onca yakarışına ve Hz. Peygamber’in onca ricasına rağmen Süheyl, bağışlamayı kabul etmedi ve oğlu zincirleri sökülmeden Mekke’ye geri gönderildi.

Kâbe’yi ziyaret için gelen Hz. Peygamber ve arkadaşlarının bu istekleri kabul edilmedi ve ziyaret adına elleri boş olarak Medine’ye döndüler.

Bu ve buna benzer diğer tüm ağır şartlar, bir madde hatırına kabul edilmişti, o da her iki tarafın (müşrikler ve Müslümanlar) birbirleriyle görüşebilmesiydi. Yani diyalog.

İşte bu madde, ‘görüşebilme’, kısa zaman içinde aleyhte olan diğer tüm maddeleri lehe çevirdi.

Sonuçta Mekke de Medineleşti, yani Müslüman oldu!

Devlet başkanları düzeyinde değil elbette ama eli kanlı da olsa Esed’le, hükümetiyle, kurum ve kuruluşlarıyla mutlaka görüşülmelidir.

Esed gidecek, gitmeli, anladık da gidene kadar ne olacak?

Ayrıca onun kalmasına veya gitmesine karar verecek olan Suriye halkıdır. Türkiye de bu kararın güvenlikli ve sağlıklı bir ortamda verilebilmesi için uğraşmıyor mu?

Baksanıza ABD’nin veya terör örgütlerinin boşalttıkları yerlere Esed yönetimi yerleşiyor.

Eli kanlı biriyle konuşmak, onun icraatlarını kabul etmek manasına gelmez.

Konuşmanın kime, ne zararı var?

Konuşmamanın zararı ise ortada değil mi?

.

Limon devletler ve yapılar
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ekim 28, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

DÜNYA üzerinde BM Genel Kurul üyesi olan toplam 193 ülke var ama bunların büyük çoğunluğu limon devletlerdir. Yani bağımsız olmayan, uydu devletler; daha açık ifadesiyle devlet görünümlü piyonlar.
Haberin Devamı

Dünkü insanlar, bugüne göre çok daha samimiydiler; o insanların kurdukları devlet teşkilatları da öyleydi. Bağımsız devletlerle uydu devletler belliydi. Buna göre, herkes haddini biliyor ve ayağını yorganına göre uzatıyordu.

Sözde modern(!) dünyada kölelik kalktı ya, artık birilerinin uşağı devletler yokmuş.

Artık mevcut bu 193 ülkenin her birisi, bağımsız, bağlantısız, hür ve başına buyruk addediliyor. Gerçek ise modernlik şalının örttüğü koca bir yalanın altında gizlenmiş durumda.

Bu yalanla, kendi halklarını ve dünya kamuoyunu oyalayıp avutuyorlar.

Limon ülkeler arasında başta Arap ülkeleri olmak üzere, İslam ülkelerinin birkaçı hariç hemen hepsi bulunmaktadır.

Limon ülke sahibi tarafından, sahibinin keyfine ve ihtiyacına göre kullanılıp tüketilen ve sıkılıp çöpe atılan devletçikler demektir.

Devlet görünümlü bu limon ülkelere sahiplerinin nasıl davrandığı malum. Daha dün, ABD Başkanı Trump, Suudi Arabistan Kralı’na “Bak Kral! Seni koruyoruz. Biz olmasak, orada (iktidarda) iki hafta bile duramazsın. Ordun için ödeme yapmalısın!” ve “Kral! Trilyonlarca doların var. Biz olmasak ne olacağını kim bilir? Sen bizimleyken paraların güvendedir. Ancak biz almamız gerekeni alamıyoruz!” diyordu.

Sonuç mu? ABD’ye 500 milyar dolar haraç!

Limon devletler böyle de, bir de limon yapılar, yapılandırmalar var. Bunların da başında devlet vaadiyle kandırılan, ırki veya sözde dinsel temele dayanan terör örgütleri geliyor. PKK, PYD, El-Kaide, Taliban ve DEAŞ gibi.

Emperyalistler bu örgütleri adeta birer manivela olarak kurup işletiyorlar ve güdümlerine almak istedikleri ülkelerin başlarına bela ediyorlar.

İşte Türkiye’miz de 40 yıla yakındır, emperyalistlerin taşeronu konumundaki PKK terör belasıyla boğuşuyor. 40 bin kişinin hayatına mal olan bu bela yüzünden 300 milyar dolarımız gitti ve halen gitmeye devam ediyor.

ABD, PKK’nın Suriye’deki uzantısı olan YPG/PYD’ye 30 bin TIR dolusu silah ve mühimmatı bedava verip kendi uzmanlarıyla eğitti. Proje çok açıktı: Türkiye içeriden ve dışarıdan kuşatılarak, sınırında bir Kürt devleti (gerçekte İsrail’in uydusu) kurulmak istendi.

Türkiye ayağa kalkıp yeri göğü inletince, daha doğrusu ABD pabucun pahalı olduğunu görünce “Kürtler için Türkiye gibi bir müttefik ülkeyle savaşacak halimiz yok!” diyerek kenara çekildi.

Tabii ABD’nin çekildiği (çekileceği) kenar, Suriye’nin kuzey doğusundaki petrol bölgeleridir.

Üzerlerine yatırım yapıp milyarlarca dolar harcadığı bu tür örgütler, belli ki ABD için ‘yastık limon’ konumunda; yani öyle bir sıkımlık değil!

Hem bol sulu ve hem uzun süre dayanıklı!

Malum, eşekler hazır ve mebzul (bol) miktarda olunca semer vuran çok olur.

Nitekim oluyor da.

.

Zafer süngünün ucunda ama...
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Ekim 26, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Güç, hatta süper güçlülük namertlerin, emperyalistlerin, kandan beslenen sömürgecilerin elinde olduğu için, haklı olmak bir şey ifade etmiyor. Bundan dolayıdır ki, bizim inanç sistemimizde, maddi ve manevi olarak üstün olmak mecburiyetimiz vardır.
Şayet üstün değilsek, hem inancımızda ve hem de maddi yapılanmamızda zafiyetimiz, eksikliğimiz, noksanlığımız var demektir.

Bakınız, düne kadar, cephede kazansak bile masada kaybediyorduk. Hem sahada, hem masada kazandığımız devirler, her bakımdan güçlü ve üstün olduğumuz zamanlardı.

Elin silahı ile harekât yapsanız bile bu bir yere kadardır, önünde sonunda sizi durdururlar ve harekâtınız zaferle bitmiş olsa da masada sizi mahkûm ederler.

Mehmetçik, şimdiye dek örneği çok az ve hatta hiç görülmeyen bir başarıya imza attı. Zira malum, terör örgütleri en modern silah ve mühimmatlarla donatılmış ve mevzileri en sağlam şekilde tahkim edilmişti.

NATO’da sözde müttefiklerimiz olan ABD ve AB ülkeleri, herhangi bir askeri harekâta girişmememiz için tüm kozlarını oynadılar. Türkiye’ye silah satışını durdurdular, yeni yaptırımlarla Türk ekonomisini çöktürmek istediler.

Oysa Türkiye kararını çoktan vermişti, ‘Azdan az, çoktan çok’ diyerek zaman kolladı.

Olası bir harekâtta işin en zor kısmı, teröristlerin silah ve mühimmatlarıyla meskûn mahallerde sivil halkın içinde konuşlanmasıydı. Böyle yaparak, karşı taraftan gelecek saldırılar sonucu meydana gelen sivil ölümlerini dünyaya göstererek, akılları sıra Türkiye’yi masumları öldüren katil devlet ilan edeceklerdi.

Mehmetçik bir haftalık harekât boyunca, adeta oya işlercesine, tek bir sivilin burnunu kanatmadan 800’e yakın teröristi inlerinde tesirsiz hale getirdi.

Böylesine üstün bir başarıyı beklemeyen ABD, B planını devreye sokarak, bu kez Türkiye’nin yanında yer almayı yeğledi. ABD’li üst düzey bir ekip Ankara’ya gelerek Türk tezlerinin kabulü yönünde mutabakata vardılar.

Mehmetçiğin hayranlık uyandıran bu başarısı Türkiye’nin elini çok güçlendirdi. Bu korku, İran’dan Akdeniz’e kadar uzanan sınır güvenliğimizi sağlamak için görüşme ve anlaşma yapmamız gereken tüm taraflara yetti.

Önce ABD ile Ankara’da, daha sonra Rusya ile Soçi’de varılan mutabakatlar sonucunda, Türkiye sınırında kurulması tasarlanan terör devleti hayal oldu.

Şayet Barış Pınarı harekâtına kalkışılmasaydı Türkiye, dünyanın iki süper gücü olan ABD ve Rusya ile bu anlaşmaları yapıp sınırını güvence altına alabilir miydi?

Evet zor oyunu bozdu, Türkiye haklılığını ve bunun gereğini, önce Mehmetçikle sahada ve güçlü siyasi iradesiyle de masada göstererek galip geldi.

İş bitti mi? Elbette bitmedi ama şu realitenin altını çizelim: Kurulacak Suriye ve hatta Ortadoğu masasında Türkiye, yalnızca oyun bozucu olarak değil, bundan böyle oyun kurucu olarak yer alacaktır.

Şehitlerimize rahmet, gazilerimize acil şifalar dileriz.

..

Yurtta sulh, cihanda sulh ne demektir?
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ekim 23, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

TÜRKİYE’nin uygulamakta olduğu aktif dış politikasının, Mustafa Kemal Atatürk’ün 20 Haziran 1931’de, seçim dolayısıyla millete beyannamesinde dile getirdiği ‘Yurtta sulh, cihanda sulh’ ilkesine karşı olduğunu ileri süren zavallılara birkaç sözümüz olacak.
Haberin Devamı

Mustafa Kemal Atatürk bir Osmanlı kurmayıdır ve bu ilkeyi “Hazır ol cenge istiyorsan sulh ü salah” sözünden esinlenerek dile getirmiştir. Nitekim aynı Mustafa Kemal, doktor ve şair olan Abdülhak Molla’nın “Bu mesel ile bulur cümle düvel fevz ü felah/ Hazır ol cenge eğer ister isen sulh ü salah” bu günün Türkçesiyle: “Tüm devletler kurtuluş başarısını şu ibretlik sözde bulur: Şayet barış istiyorsan savaşa hazır ol” mısralarını 1 Mart 1922 günü Meclis’te açış konuşmasında ifade etmiştir.

Türkiye’nin dün Kıbrıs’ta, bugün Suriye’de gerçekleştirdiği harekâtlara bakın, isimleri Kıbrıs BARIŞ Harekâtı, BARIŞ Pınarı harekâtıdır. Yani Türkiye barış için operasyon düzenliyor, bir kısım andavallıların iddia ettikleri gibi ‘fetih’ için değil.

Şayet kimilerinin anladığı gibi Atatürk, öyle etliye sütlüye karışmayan ve bana dokunmayan yılan bin yaşasın anlayışında olsa idi, Hatay olduğu yerde kalır ve anavatana katılmazdı.

Üstelik buradaki yılan (terör örgütleri) bize dokunuyor ve hatta bunların kuruluş amaçları ve hedefleri Türkiye’dir, Türkiye’yi paramparça etmektir.

Türkiye başından beri kendi güvenliği ve Suriye’nin toprak bütünlüğü için uğraş veriyor.

Görmüyor musunuz, ABD’nin silahlandırdığı terör örgütleri sınırımızda konuşlanıyor ve aldıkları bu silahları Türkiye’ye doğrultuyor.

ABD’ye, bunları niçin yapıyorsun diye sormayalım mı? Türkiye’yi bölmeyi hedefleyen ve bu amaçla sınırımızda konuşlanan terör örgütlerini sınırımızdan kovmayalım mı?

Aynı ABD, dün de Rakka için, sözde DAEŞ’e karşı PYD’yi ağır silahlarla donatmışlardı. PYD Rakka’yı ele geçirince 4 bin DAEŞ’li militanın kılına zarar vermeden oradan gitmelerine göz yumdular.

DAEŞ oradan çekilince ABD verdiği ağır silahları PYD’den alacaktı, bunun sözünü vermesine rağmen almadı.

13 maddelik bu yeni anlaşma ile de PKK-PYD’nin elindeki ağır silahların bırakılacağı sözü var.

Hani nerede? Hangi ağır silahları nerede bıraktılar?

Kim ne derse desin, artık mızrak çuvala sığmıyor. DAEŞ’i de PYD-YPG-PKK’yı da kurup geliştiren, silahlandırıp eğiten ve sonra da bunlardan birini bahane edip tavşana kaç tazıya tut diyen ABD’nin ta kendisidir.

ABD’ye bütün bunları yaptıran İsrail ve İsrail’in ABD’deki derin Siyonist güçleridir.

Malum, Türkiye eski Türkiye değildir. Terörle mücadelede yeni konsept, terörün dünyanın neresinde olursa olsun ininde vurulmasıdır.

Her türlü savaşta ve terörle mücadelede en iyi savunma hücumdur.

Türkiye’nin hücumu, terörü bitirmek, sınırlarında emniyeti sağlamak ve içerideki sığınmacıları yurtlarına yerleştirmektir.

Yani ABD’nin terör örgütlerine yıktırıp yok ettirdiği barış ve huzur ortamını geri getirmektir.

Demek ki neymiş?

Barış için her an cenge hazır olmalıyız.

.

Ne yapsak yaranamayız!
#Yazar#FUAT BOL#Selahattin Demirtaş

Ekim 21, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Kendi sınır güvenliğimizi sağlamak için başlattığımız Barış Pınarı harekâtında yalnızlığımızı bir kere daha gördük. Uğrunda tüm dünyayı karşımıza aldığımız ülkeler ve hatta yavru vatan KKTC bile haklılığımızı tescil etmedi.

Geçen asrın başlarında oynanan emperyal küresel oyun, bugün yeniden sahneye konuyor. O gün hedefte Osmanlı vardı, bugünse Türkiye. Osmanlı’yı lime lime edip yıktılar. Türkiye’yi de aynı şekilde paramparça etmek istiyorlar.

Emperyal güçler dün ASALA’yı, PKK’yı, FETÖ’yü hangi amaçla kurup çalıştırdıysa, bugün de YPG/PYD’yi aynı kirli emellerini gerçekleştirmek için üzerimize salıyorlar. YPG/PYD ise PKK’nın ta kendisidir.

İşin tuhafına bakın ki sözde Kürt hakları için kurulup faaliyet gösteren bu örgütler, gerçekte birer maşa olup sadece emperyalistlere hizmet etmektedirler. Mahut örgütlerin Kürtlükle, demokrasiyle, insan hak ve hürriyetleriyle yakından ve uzaktan bir ilgileri yoktur.

Kürtlerin en büyük düşmanı ve Kürtlere en büyük kötülükleri yapan PKK/YPG/PYD’dir.

Bakınız, Hafız Esed zamanında Abdullah Öcalan onun himayesinde Suriye’de yaşıyordu. Suriye’de militanlarını eğitip üzerimize salıyordu. Bunlar Türkiye’de terörist eylemler yaparak Kürtlerin sözde demokratik haklarını elde etmek istiyorlardı.

Halbuki o gün bugündür Suriye’de Kürtlerin nüfus cüzdanı bile yoktur. Değil Suriye vatandaşı, insan bile sayılmamaktadırlar. Bir Kürt, Suriye’de bir şehirden diğerine gitmek isterse, yetkili makamlardan izin belgesi almak zorundaydı.

Şu halde eğer demokratik haklar için mücadele yapılacaksa, bu yer Suriye olmalıydı. Ama onlar kendilerini insan bile saymayan böyle bir ülkede üs kurup Türkiye’ye saldırdılar.

Dün Saddam da aynı zulmü Irak’taki Kürtlere uygulamıştı.

Dün Irak’tan kaçan Kürtler, bugün Suriye’den kaçan Kürtler, Türkiye’ye sığındılar, sığınıyorlar.

Dikkat edin: Dün Selahattin Demirtaş’ın Kürtleri sokağa çağırmasıyla onlarca Kürt öldü ve Kürt beldeleri yakılıp yıkıldı, yağmalandı. Bugün de sınırın öbür tarafından PYD’nin attığı mermilerle, havan toplarıyla vb hep Kürtler öldürülmektedir.

Çocuk yaştaki yavruları dağa kaçırılan ve ciğerleri dağlanıp gözleri yaşlı bırakılan Kürt anneleridir.

Bu ABD, milyarlarca dolarlık silah ve mühimmatı, üstelik bedelsiz olarak eli kanlı bu terör örgütlerine neden veriyor acaba? Kürtler hiç düşünmüyor mu?

Barış Pınarı harekâtı esnasında Kudüs’te yapılan protesto eyleminde ABD, İsrail, Suriye bayraklarının yanı sıra sallandırılan PKK/PYD paçavraları Kürtlere bir şey anlatmıyor mu?

Kürtler neden emperyalistlerin kirli emellerine alet olmaya can atıyor? Onların hedefinde Türkiye var, Türkiye’yi parçalamak var. Kürtler, Türkiye’deki rahatlarını ve kazanımlarını bugün başka hangi ülkede görebiliyorlar?

Türkiye ne yapsa yaranamıyor, üstelik hem içeride ve hem de dışarıda.

Tuhaflığın kimlerde olduğu gözükmüyor mu?

.

Zor oyunu bozdu!
#Yazar#FUAT BOL#PKK

Ekim 19, 2019 07:302dk okuma
Paylaş

Barış Pınarı harekâtıyla Türkiye, Suriye’de kötü emelleri olan tüm ülkelerin heveslerini kursaklarında bıraktı. Kaderin cilvesine bakın ki tüm ülkeler Türkiye’yi suçluyor ama Suriye’de bulunan ülkeler içinde yegâne masum Türkiye’dir. Yalnızca Türkiye’nin meşru sebebi vardır, zira Türkiye’nin güney sınırı terör örgütlerinin tehdidi altındadır. Ayrıca Türkiye orada, Suriye’nin toprak bütünlüğünün temini için vardır.

Bunu da ABD ile yaptığı anlaşmayla teyit etti.

Türkiye’nin ne istediğini Sayın Erdoğan son grup toplantısında dile getirmişti. “Askeri harekâtı yalnızca bir şekilde sonlandırırız, o da terör örgütlerinin silah ve mühimmatlarını bırakıp Türkiye’nin belirlemiş olduğu güvenlik şeridinin dışına çıkmaları halinde” dedi.

ABD ile varılan anlaşmada Türkiye tüm isteklerini kabul ettirdi.

Yarın kurulacak Suriye masasında eli en güçlü ülkeler Türkiye ile Rusya olacaktır. Putin izlediği ince siyasetle tüm taraflarla konuşabilen tek ülke konumundadır ve rejimin davetlisi olarak oradadır. Rusya, bu bahane ile sıcak sulara inmenin keyfini sürmektedir.

İran tamamen Şii emelleri için orada ve tüm bölgede fırsat kollamaktadır. Lakin bir taşla iki kuş vurmak isterken az kalsın evdeki bulgurdan da oluyordu. İran, aklı sıra Irak, Suriye, Körfez ülkeleri ve Yemen dahil, Şii-Pers yayılmacılığını gerçekleştirecekti.

Oysa şimdi İran, Irak’ta kaybettiği prestijini Suriye’de kurtarmanın derdindedir.

Suriye’nin en büyük kaybedeni ise ABD ve İsrail’dir. Çünkü İsrail güdümündeki ABD yönetimi, PKK/YPG ve PYD’yi, DEAŞ’la mücadelede kullandı. O da aklı sıra terör örgütünü başka bir terör örgütüyle temizleyecekti.

Yani kanı kanla temizlemeye kalktı ve her zaman ve her yerde olduğu gibi burada da yüzüne gözüne bulaştırdı.

Suriye’nin kuzeyinde ve doğusunda kanton devletçikler oluşturacak ve bilahare bunları birleştirecekti. Bunlar da İsrail’in dinsel ideali olan Fırat’a ulaşmak için tadımlık lokmalar olacaktı. (Arz-ı mevud ‘Nil ile Fırat arası’: Tanrı’nın sözde İsrailoğullarına vaat ettiği kutsal topraklar)

Türkiye önce Fırat’ın batısına harekât düzenleyerek muhayyel devletçiğin denizle bağını kopardı. Fırat’ın doğusuna yaptığı harekâtla da başta Türkiye olmak üzere, İran’ı ve Irak’ı da tehdit edecek ve her birisi için ‘hançer’ olabilecek böyle bir devletçiğin kurulmasını önledi.

ABD, Ortadoğu’nun ne denli netameli bir coğrafya olduğunun farkında değil. İngiltere bunun farkında ve dikkat ederseniz, kucağındaki kediyi severek(!) olayları uzaktan izliyor.

Zira bölgenin ‘Pandora’nın kutusu’ olduğunu en iyi İngiltere bilir.

ABD gibi bodoslama dalmıyor. Pragmatist Trump, Türkiye’nin başlattığı ve başarıyla sürdürdüğü harekâtla durumun vahametini gördü ve anlaşmaya gitti.

Zaten daha önce Suriye’den çekilme kararı almıştı.

Türkiye’nin hesabı ise çok açık: Suriye’nin kuzeyinde güvenlik koridoru oluşturup (ki burasını müstevliler terör koridoru olarak hayal etmişlerdi) bir kısım mülteciyi orada iskân ettirmektir.

ABD bir taraftan “PKK, DEAŞ’tan daha tehlikeli bir terör örgütüdür” derken, diğer taraftan onunla mücadele eden Türkiye’ye ‘dur’ diyemezdi.

Hele hele Türkiye gibi NATO’nun güneydoğusunu kontrol eden bir müttefikini Rusya’nın kucağına itemezdi.

Sonuçta Türkiye, şimdilik hem sahada hem masada kazandı.

Dileriz bundan sonraki süreç de sahaya iş düşmeden masada halledilsin.

.

Haklı olmak yetmiyor
#Yazar#FUAT BOL#PYD/PKK

Ekim 16, 2019 07:302dk okuma

Uluslararası arenada müthiş bir bilgi kirliliği var. Önceleri, uluslararası kitle iletişim araçlarını ellerinde bulunduran büyük devletler, haberi ve bilgiyi istedikleri formatta verip dünya kamuoyunu istedikleri şekilde yönlendirebiliyorlardı.
Sosyal medya ağlarının çoğalması ve bunları milyonlarca kişinin kullanması ile birlikte, bilgi kirliliği devasa boyutlara ulaştı. Artık kimin neyi nasıl ve niçin dediği belli değil.

Enformasyon, yani haberleşme ve bilgilendirme konusunda maalesef yetersiziz.

Biz daha Kıbrıs gibi milli bir konumuzu KKTC’ye cumhurbaşkanı yaptığımız adama bile anlatamamışız. Ondan sonra da kalkıyoruz ve diyoruz ki “Yahu! Bu KKTC’yi neden Türkiye’den başka tanıyan bir ülke yok?”

Mustafa Akıncı’nın yavelerine bakarsanız KKTC’yi tanımayan ülkelere değil, tanıyanların olmasına şaşarsınız.

Adamın ettiği şu lafa bakın: “Biz adına ‘Barış Harekâtı’ desek de 1974’te yaşanan bir savaştı ve akan kandı. Şimdi Barış Pınarı desek de akan su değil kandır.”

Ey Mustafa Akıncı! Türkiye durup dururken mi Kıbrıs Barış Harekâtı’nı başlattı? Rumlar, Türklere saldırdığında akıttıkları kan değil miydi? Akan o kanın durdurulması için yapılmadı mı o harekât?

Nitekim o gün bugündür Kıbrıs’ta kan akmıyor ve sen o kan akmayan yerin kuzey kısmında cumhurbaşkanlığı yapıyorsun!

Sizin orada ne derler bilmem ama bizim buralarda velinimetini inkâr edene en hafifinden ‘nankör’ derler.

PKK-YPG-PYD terör örgütlerinin 35 senedir bu ülkede akıttıkları nedir? Yoksa senin nezdinde çoluk-çocuk, kadın, yaşlı demeden akıtılan masum kanının hiçbir değeri yok mudur?

İşte sana ve senin gibilere bu denli vahametleri anlatamadığımız ve daha doğrusu anlamadığınız ve anlamak istemediğiniz için, anladığınız dile ihtiyaç duyduk.

O da bizim Ziya Paşa’nın ifade ettiği gibi: “Nush ile uslanmayanı etmeli tekdir. Tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir!”

Ne hazindir ki Mustafa Akıncı bu denli talihsiz açıklamasında yalnız değil. İçimizdeki bir kısım sivil toplum kuruluşları da aynı yaveleri gevelediler.

Terör örgütleri benim ülkemin sınır boyunca terör koridoru oluşturacaklar ve oradan benim topraklarıma mermi, havan topu, füze yağdıracaklar; onlarca masum insanın kanını dökecekler ve ben buna seyirci kalacağım öyle mi?İşimiz gerçekten zor. Baksanıza, davalarımızın haklılığını daha içimizdekilere anlatamamışız.

Oysa içeride tek yumruk olup hep birlikte dışa açılmalıydık. Zira dışarıda müthiş algı operasyonları yapılıyor ve Türklerin Kürtleri kestiği beyinlere kazınıyor. Değil dışarıdaki ülkelerin halkları, başkan ve başbakanları bile gerçeklerden bihaberler.

Resmi ve sivil tüm iletişim kanallarımızla seferberlik başlatıp hakkımızdaki bu denli kötü propagandaların önüne geçmeliyiz.

İçimizdeki aymazların haline bakıp haklılığımızın bir şey ifade etmediğini bilelim ve gerçekleri en yüksek seda ile tüm dünyaya haykıralım.

.

Böyle dost düşman başına!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ekim 14, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

TÜRKİYE, kurulduğu andan bugüne değin en zorlu günlerini yaşıyor. Gerçek dost kara günde belli olur. Bu ne menem dostluktur ki en ufak bir zorlama veya menfaat karşısında sırra kadem basıyor.
Türkiye güya NATO ülkesi, orada dost ve müttefikleri var. Ki bunlar öyle sıradan dostluklar ve müttefiklikler değil, ölümüne birliktelikler. Zira birine bir saldırı olduğunda, hepsine birden saldırı addedilip hep birden karşı koymaları gerekir.

Türkiye, NATO’daki sorumluluklarını aksatmadan ve pürüzsüz bir şekilde yerine getiren bir ülke. Diğer bir deyişle, Türkiye NATO’ya girdiğinden beri ittifakın sıkıntısını çekti ve çekiyor.

Bir NATO üyesi olan Türkiye 35 yıldır terörle savaşıyor. NATO üyesi müttefik ülkelerden hiçbiri Türkiye’nin yanında yer almadı. Bilakis Türkiye’nin savaş halinde olduğu terör örgütlerinden yana tavır sergilediler.

Görünürde PKK’yı terör örgütü ilan ediyorlar lakin bu örgütün militanlarına kucak açıp hem her türlü desteği sağlıyorlar ve hem de bu militanları kendi ülkelerinde barındırıp palazlandırıyorlar.

Hele de NATO ittifakının en büyük ülkesi olan şu ABD’ye bakın: Türkiye’de darbe girişiminde bulunan FETÖ elebaşını Türkiye’nin tüm ısrarlarına rağmen vermiyor; vermediği gibi, ABD başkanları gibi koruyup bağrına basıyor ve ikametine müsaade ediyor.

Türkiye’de mahkeme kararlarıyla mahkûm olan teröristlere kapılarını açıyor ve Türkiye’ye karşı her türlü melanetlerine göz yumuyor ve hatta teşvik ediyor.

Türkiye’nin kıyasıya savaş halinde olduğu terör örgütlerine (PKK-PYD-YPG) her türlü silah ve mühimmatı hem de parasız verip onları eğitiyor.

Türkiye mecbur kalıp sınır ötesi harekât düzenleyince de tavşana kaç tazıya tut diyor.

Mahut terör örgütleri, ABD’nin kendilerine bağışladığı silahları Türkiye’nin sınırı boyunca sivil yerleşim yerlerine atarak bebekler dahil her yaştaki masum insanları katlediyorlar.

Türkiye güney sınırında oluşturulmak istenen terör koridoruna asla müsaade edemezdi. Etseydi yalnızca sınır boyunca değil, tüm Türkiye’de güvenlikten eser kalmaz ve ülke bölünürdü.

Yalnızca nefsimüdafaa için yapılan bu harekât karşısında dost ve müttefik olduğumuz, NATO’da sözde kader birliği yaptığımız ülkelerin tutumlarını gördünüz. Hemen hepsi terör örgütlerinden yana oldular.

Türkiye’nin bu meşru hakkını ‘işgal’ ve ‘Kürt kıyımı’ olarak değerlendiriyorlar. Halbuki Türkiye’de 4 milyona yakın Suriyeli mülteci var ve bunların her birisi Avrupa ülkelerine gitmek için can atıyor. Türkiye, Avrupa’ya karşı verdiği sözü tutuyor, böylece Avrupa ülkeleri mülteci akınına uğramaktan korunuyor.

Türkiye’yi bu şekilde suçlamaya devam ederlerse, onların ağızlarının payını vermek pahasına “Buyurun! Mülteciler sizin olsun” demek zorunda kalacağımızı bilmeliler.

Hem maddi ve manevi olarak bunca sıkıntıyı çekeceğiz ve hem de sıkıntılarını aldığımız ülkelere yaranamayacağız.

Oysa aynı Avrupa ülkeleri, mültecileri kendilerine göndermememiz için Türkiye’ye yardım vadinde bulundular ve adeta yalvarıp teşekkür ettiler.

Vaatlerini yerine getirmedikleri gibi bir de kalkmış suçluyorlar.

Bu saatten sonra Türkiye’nin yapması gereken şey, sınırlarını güvence altına alıp elindeki ve bundan sonraki tüm mültecileri Avrupa’ya yollamaktır.

Bunların akılları ancak böyle başlarına gelir.

.

Türkiye bu!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Ekim 12, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

İçerimizde ne kadar sahibinin sesi yaratık varmış meğer. Malum, Türkiye yetkili makamları bir yıldan beri Fırat’ın doğusuna askeri harekâtı dillendiriyor. Üstelik bunu dillendirirken, benzer harekâtın örneğini Fırat’ın batısında vermişti.

Hem de üstün bir başarıyla vermişti.

Bu şom ağızlıların bir kısmı, tamamen Batı’ya satılmış olup, onların düdüğünü çalıyor. Bizdeki ABD Büyükelçisi bile bunlar kadar fütursuz değil! Bunlara göre Türkiye, ABD’den müsaade almadan adım atamaz. ABD, Suriye’nin kuzeydeki hava sahasını uçuşa kapatsa imiş, Türkiye tek bir savaş uçağı bile kaldıramazmış.

Fırat’ın batısı Ruslara, doğusu Amerikalılara aitmiş, onlar kendi aralarında anlaşmışlarmış, Putin de, Trump da Erdoğan’ı kandırıyormuş. Zira onlar Suriye’yi çoktan aralarında pay etmişlermiş. Bizim o bataklıkta işimiz yokmuş...

Yine bunlara göre ABD, PYD-YPG-PKK’yı son model silahlarla donattı, üstelik onları ABD askerleri eğitiyor. Türkiye hangi cüretle, son model ABD silahlarıyla donatılmış ve ABD askerlerinin bulunduğu mevzilere saldırabilir?

İşte Erdoğan bir yıldan beri, ‘Bir gece ansızın gelebiliriz!’ diyor. O bir gece gelmiyor ve gelmeyecek, çünkü gelemez. Türkiye aklını peynir-ekmekle mi yedi? ABD ile savaşı göze alabilir mi?

Papaz Brunson olayında gördük, Türkiye’ye hem tükürdüğünü yalattılar ve hem de Türk ekonomisini dibe vurdurdular.

Dışarısının borazanları ile birlikte bir de içimizdeki aymazlar var, bunlar da zaman tünelinde kalmış zavallılardır. Türkiye’yi hâlâ 2. Dünya Savaşı yıllarındaki Türkiye sanıyorlar.

Oysaki köprülerin altından çok sular aktı ve maymun gözünü bir değil dört açtı!

Onlar düşünmüyorlar mı ki Türkiye’nin kimsenin toprağında gözü yoktur. Türkiye’nin yaptığı ve yapmakta olduğu tüm harekâtların hedefinde Suriye’nin toprak bütünlüğünün gözetilmesi var.

Türkiye’nin yaptığı nefsi müdafaadan başkası değildir. Bunu ABD Başkanı teslim ediyor, NATO Genel Sekreteri teslim ediyor, içimizdeki aymazlar anlamıyor! Trump kendinden önceki başkanı PKK’yı desteklemekle suçluyor, bizdeki beyinsizler ABD’ye tek kelime etmiyor, bununla birlikte ülkesinin sınırlarını güvence altına almak için nefsi müdafaa yapan Tayyip Erdoğan’ı suçluyor.

Bizim Suriye’de ne işimiz var diye yaveler yumurtluyorlar. Ayol! Bizim Suriye’de işimiz yok ama Suriye’nin bizde işi var. Suriye’nin (terör örgütlerinin) bizde işlerinin olmaması için biz oradayız.

Tıpkı kuzey Irak’ta olduğumuz gibi...

İçimizde patlattıkları bombalarla yaptıkları toplu katliamları ne çabuk unuttuk?

Dedik ya, terörle mücadelede yeni konsept, terörü kaynağında kurutmaktır.

Türkiye’nin başlattığı Barış Pınarı harekâtıyla Fırat’ın doğusu, ta Irak sınırına kadar (450 km) tüm terör unsurlarından temizlenecek ve ‘terör koridoru’ olarak düşünülüp tasarlanan bölge güvenlikli bölge haline getirilecek.

Harekât iddia edildiği gibi pek uzun sürmeyecek. Zira Türkiye bir yıldan beri, bölgede nokta tespiti yapıyor. Artık atılan her bombanın, her merminin hedefi belli. Hava harekâtından sadece altı saat sonra başlatılan kara harekâtı, belirlenen hedeflerin nokta atışlarla imha edildiğini gösteriyor.

Yürü Mehmetim! Dost, düşman, dost görünen dahili ve harici kahpeler de asker (Mehmetçik) görsün!

Gazanız mübarek olsun!

.

Siyasi arayışlar (1)
#Yazar#FUAT BOL#Süleyman Demirel

Ekim 07, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Başkanlık sisteminin üzerinden henüz bir yıl geçti. Şu hususu asla aklımızdan çıkarmamamız lazım: Refahın, huzurun ve kalkınmanın temini için en az sistem kadar yetişmiş eğitimli insan gücü de önemlidir.
Haberin Devamı

Eğitimli insan gücü sistemden daha önemlidir dense yalan olmaz. Zira insanoğlunun bulup geliştirdiği en iyi rejimi de getirseniz, eğitimsiz insanların elinde çorbaya çevirirsiniz.

Biz yanlışın büyüğünü demokrasiye geçerken, daha başlangıçta yapmışız. İlk defa çokpartili seçimde sandığı milletin önüne koyarken “açık oy, gizli tasnif” diyerek halka güvenmediğimizi göstermişiz.

Halk için demokrasi yerine, halka rağmen demokrasi fikrini hayata geçirerek ilk düğmeyi yanlış iliklemişiz. İşte o yanlış iliklemedeki niyet bozukluğumuz, yani halka ve halkın seçtiklerine güvenmeyişimiz hep sürdü.

Bu ise aportta bekleyen vesayet odaklarının işine yaradı.

61 Anayasası’ndan sonra tek başına iktidara gelen Süleyman Demirel davul kendi sırtında, tokmak başkalarının elinde olarak başbakanlık yaptı.

Millete hizmet için kurulan hükümetlerin işlevini de “selden kütük kapmak” olarak ifade ederdi.

Kısaca, kuşa çevirdiğimiz ve tam manasıyla kendimize benzettiğimiz parlamenter sistemdeki başbakanlarımızı tek kelime ile Yedi Kocalı Hürmüz’e döndürmüştük. O da hangi birine hesap vereceğini şaşırmış, yine Süleyman Demirel’in kendi tabiriyle rodeoculuk (binmeye alıştırılmamış hırçın atın üzerinde durmaya çalışmak) oynamaktan başka bir şey yapamıyordu.

Yüzde 50’nin üzerinde oy alarak tek başına iktidara gelen ve ülkede yüzde 7 enflasyonla yüzde 5’lik kalkınmayı gerçekleştiren Demirel hükümetini, askeri muhtıra vererek alaşağı ettiler.

Devamı olduğu kendinden önceki başbakanı ve iki bakan arkadaşını ise darağacında sallandırdılar.Süleyman Demirel’in suçu neydi ki “Altı kere gittim, yedi kere geldim” sözünü etmek zorunda kalmıştı?

70’li yılların başından 2000’li yılların başına kadar, Necmettin Erbakan’ın kurduğu ve hatta iktidara taşıdığı her parti (Milli Nizam, Milli Selamet, Refah, Fazilet) Anayasa Mahkemesi tarafından kapatıldı.

Sağda ve solda kapatılan partilerle ülke partiler mezarlığına döndü.

Daha çok vesayetten kurtulmak ve demokrasinin gereği olan egemenliği millete, milletin seçtiklerine verebilmek için başkanlık sistemine geçtik.

İktidar ve muhalefet partileri, sistemin aksayan yönlerini tespit edip Meclis’te dillendirsin ve gerekli kanunları çıkarsın ki sistem gelişip olgunlaşsın.

Bu saatten sonra yüzümüze gözümüze bulaştırdığımız parlamenter sistemi tartışmanın kimseye bir faydası yoktur.

Aksi halde kaybolan değirmenin gürültüsünü aramak gibi bir abesle iştigal etmiş oluruz.

...............................................

Siyasi arayışlar yazısına çarşamba günkü makale ile devam edeceğiz.

.

Siyasi arayışlar (2)
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ekim 09, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

YENİ sistem yüzde 50 artı 1’i zorunlu kılıyor, ki bu rakam dünyanın her yerinde, çıtanın çok yüksekte olduğunu gösterir. Tek başına bir siyasi partinin bu sonuca ulaşması neredeyse imkânsız olduğundan, bu durumun doğal sonucu olarak partiler ittifaka gittiler.

Olan ve olası muhalefetin ortak hareket noktasının parlamenter sisteme dönüş olacağını kendileri dillendiriyor. Hepsinin ortak hedefinde de Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan var.

Muhalefetin hedefine ulaşması için iktidar blokunu parçalatmaları gerekir. MHP’yi bölerek bu durumu kısmen başardılar.

Uzun süre tek başına iktidarda kalmasına rağmen kitle partisi konumundaki AK Parti’nin bölünmeden, parçalanmadan hayatını sürdürmesi kendi açısından büyük bir başarıdır.

Bu durumu ister liderinin karizmasına bağlayın, ister başka şeylerle ilgili olduğunu söyleyin, böylesi bir birlikteliğin demokrasimizde ikinci bir örneği yoktur.

AK Parti’de dışişleri bakanlığı ve başbakanlık yapmış olan Ahmet Davutoğlu partisinden ayrılıp partileşme süreci başlatıyor, yanında tek bir aktif milletvekili yok.

Bu da ortada bir davanın olmadığını, şahsi ikbal peşinde koşan küskünler hareketi olduğunu gösteriyor.

Davutoğlu’nun yanında sadece üç-beş eski milletvekili var. Yakından tanıdığımız bu kişilerin seçim bölgelerinde hiçbir karşılıkları yoktur.

Muhalefetin iktidar partisinde gedik açmak için güvendiği tek seçenekleri kalıyor, o da Abdullah Gül’ün desteklediği Ali Babacan’ın kuracağı söylenen parti.

Yıl sonuna doğru resmen kurulması beklenen partinin ne götürüp ne getireceğini hep beraber göreceğiz. Daha açık ifadesiyle söyleyelim: Bu hareket, AK Parti’deki dip bir dalganın sonucu mudur, yoksa tıpkı Davutoğlu’nunki gibi bir küskünler hareketi midir?

Abdullah Gül her ne kadar AK Partililikten sıyrılıp başta CHP olmak üzere muhalefetin ortak adayı olmayı çok istemiş olsa da İYİ Parti’nin hışmına uğrayarak emeline ulaşamadı.

Yerel seçimlerde oylarını arttıran CHP Lideri Kılıçdaroğlu bu kez de Cumhurbaşkanlığı adaylığı için Abdullah Gül’e verilmiş sözümüz yoktur diyerek onu ortada bıraktı.

Ana muhalefet partisinin desteğinden mahrum kalan Abdullah Gül’ün bu saatten sonra ne yapacağını veya yapabileceğini herkes gibi biz de merak ediyoruz.

Çünkü Abdullah Gül’ü de ta gençlik yıllarından beri tanıyoruz, herkes gibi bizim de hakkındaki ortak kanaatimiz, asla risk almaz ve devamlı banko oynar!

Ortada banko bir maç olmadığına göre geride tek bir yol kalıyor, o da Erdoğan düşmanlığı.

Cumhurbaşkanlığı makamını kendisine “Adayımız kardeşim Abdullah Gül’dür!” deyip altın tepside sunan birine yapılacak düşmanlığın, halktan ne tür bir karşılık bulacağını da hep birlikte göreceğiz.

İnsanlar şu veya bu sebeple vefasız olabilirler ama geniş halk kitlelerini şahsi kaprislerinin ve intikam duygularının ardından sürükleyemezler. Zira halkın sağduyusu vefadan ve vefalıdan yana tavır sergiler.

.

Sözün bittiği yer!
#ABD#Yazar#FUAT BOL

Ekim 05, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

ABD, Türkiye’yi Aralık 2018’den beri oyalıyor. Aklı sıra Fırat’ın doğusunu da Menbiç’de yaptığı gibi karambole getirtip unutturacak.
Bu arada, ne olur ne olmaz diyerek de Kuzey Suriye’de PKK’ya butik İsrail devleti kurdurmak için elinden geleni ardına koymadı. AB’nin yaptığını değil dost ve müttefik bir ülkenin yapması, bırakın başkasına, kendisine saygısı olan düşman bir ülke bile yapmaz.

ABD, utanmadan sıkılmadan, gözlerimizin içine baka baka üç maymunu oynuyor.

Aynı anda, bir taraftan Türkiye ile müzakereleri yürütüyor, diğer taraftan ortak karakollar kurup birlikte gözlem uçuşları yapıyor ve Türkiye’nin düşman belleyip ilan ettiği ve her an savaşacağı PKK-YPG-PYD’yi silah ve mühimmatla donatıp Türkiye’ye karşı biliyor.

Türkiye eskisi gibi oyuna gelmeyeceğini ve en kötü ihtimalle tek başına harekâta girişeceğini söyledi. Hatta tarih verdi. Verilen tarih de doldu.

Şu halde, sözün bittiği yerdeyiz, her an her şey olabilir.

Herkesin merak ettiği konu, böyle bir harekâtta ABD’nin tavrının ne olacağıdır.

Silah ve mühimmatla donatıp eğittiği terör örgütlerinin yanında olmayı sürdürecek mi, yoksa yaptığı haltı idrak edip dostu ve müttefiki olan Türkiye’ye hak mı verecek?

Daha açık ifadeyle ABD kendi askerini Türk askerinin karşısına çıkarır mı?

ABD’nin aklı başındaysa böyle bir çılgınlığa kalkışmaması lazım. Zira böyle bir durumda dünyanın tüm dengeleri bozulur. Ne NATO kalır ne bir şey.

Bunu ABD de biliyor. Sırf İsrail’in önünü açmak, Siyonizm’in ‘Vaat edilmiş topraklar’ emeline hizmet için ABD’li askerlerin ölümüne göz yummaz, yumamaz.

Zira ABD şunu da çok iyi biliyor ki Türkiye ne Irak’a ne de Suriye’ye benzer.

ABD 2003’te Irak’a harekât düzenleyerek kendi çöküşünü başlattı. Aynı aymazlığı Türkiye’ye karşı yaparsa çöküşünü hızlandıracağını bilir.

Türkiye’nin Suriye toprağında gözü yok. Türkiye’nin istediği, 30 kilometre derinlikte güvenlikli bir bölgenin oluşturulmasıdır. Böylece hem kendi sınırını emniyete alacak ve hem de Suriyeli mültecileri bu güvenlikli bölgeye iskân ettirecek.

Bu iskânla ilgili olarak, Merkel’in yardım vaadi de var.

Türkiye sınırındaki bu tehdidi bertaraf etmek zorundadır. Türkiye’nin tüm diplomatik girişimleri sonuçsuz kaldı. Ne ABD ne de AB ülkeleri verdikleri sözlerinde durdular.

İş başa düştü ve ‘ocak kızıştı’!

Allahü teala Mehmetçik’in yardımcısı olsun!

.

Tüm dünyaya insanlık dersi
#Yazar#FUAT BOL#DEAŞ

Eylül 28, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

1. yıldönümünü idrak eden BM Genel Kurulu, tarihinde bir ilke sahne oldu. Zira ilk defa haksızlıklar karşısında susmayan, zalim emperyalistlerin gözlerinin içine baka baka gerçekleri haykıran bir lider çıktı.
O lideri, boşuna başka coğrafyalarda aramayın. Çünkü yiğit düştüğü yerden kalkar. Nitekim en yalın hakikatleri zalimler güruhunun yüzlerine adeta ‘Osmanlı tokadı’ gibi indiren, bu coğrafyanın insanı, Türkiye Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan’dan başkası değildi.

70 küsur senedir hep zorbalar konuştu. Zulümlerine bin bir kılıf uydurup ve utanmadan bunları allayıp pullayarak BM kürsüsünden seslendirirlerdi.

Koca bir insanlık da tüm bu zulüm ve haksızlıklar karşısında susup kös kös dinlerdi.

genel kurul da aynı minval üzere başladı. Kendi baskı, dayatma ve zulümlerini şifa kaynağı(!), besleyip büyütüp desteklediği ve her türlü melanet için kullandığı terör örgütlerini ise barış elçisi(!) gören ABD’nin başkanı Trump yine her zamanki gibi esip gürledi. Hedef saptırırcasına, ne İran, ne Çin, ne Kuzey Kore ve ne de Venezuela bıraktı.
İran’ı kana susamış bir devlet olarak gösterip nükleer silah yapmasına mani olunmasını istedi. Halbuki masum kanından beslenen İsrail’e bu silahı vermekte en ufak bir sakınca görmedi ve görmüyor.

Sessiz yığınların sesi Sayın Erdoğan BM kürsüsünden tüm dünyaya insanlık dersi verdi. Çaresizlerin çaresiz olmadığını haykırdı: “...Nükleer güç sahibi olan ülkeler ile buna sahip olmayan ülkeler arasındaki adaletsizlik dahi tek başına dünyanın dengelerini bozmaya yetiyor. Nükleer silahlara sahip olanların olmayanları özellikle tehdit etmesi, nükleer güce dayalı kitle imha silahlarının tümden yok edilmek yerine, her krizde bir koz olarak ortaya konması, herkes gibi bizi de rahatsız ediyor. Bu güç ya herkes için yasak, ya herkes için serbest olmalıdır”.

İsrail’in Filistinlileri öldürüp topraklarını sürekli ilhak etmesini haritalar üzerinden gösterip dünya kamuoyunun gözlerine sokan Erdoğan, “...Bugün dünyamızda en çok adaletsizliğin yaşandığı yer Filistin topraklarıdır. İsrail doymuyor. İsrail şimdi de kalan Filistin topraklarını almanın derdinde... Yüzyılın anlaşması olarak yapılmak istenen Filistin devletinin ve halkının tamamen ortadan kaldırmak mıdır?” diye sordu.

Suriye’de terör örgütlerini bahane edip kirli emeller peşinde koşanları deşifre eden Erdoğan, DEAŞ’la yalnızca Türkiye’nin mücadele ettiğini ve tek bir harekâtla 3 bin 500 DEAŞ militanını etkisiz hale getirdiklerini ifade etti.

Güney sınırımızdaki terör tehdidini de yine harita üzerinden gösteren Sayın Erdoğan, 30 km’lik güvenlik koridorunun şart olduğunu ve bunu, gerekirse tek başımıza sağlayacağımızı söyledi.

Terör örgütleriyle iş tutup, onlara silah ve mühimmat verip eğiten ülkeleri de terörist eylemlerin ve terör cinayetlerinin ortağı ve sorumlusu olarak ilan etti.

Artık gerçekten sözün
bittiği yerdeyiz!

Üstelik yalnızca biz değil, tüm dünya diken üstünde!

..

BM ne işe yarar?
#Yazar#ABD#FUAT BOL

Eylül 30, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

74 yıldır dünyanın gündeminde sözde etkin olan BM’nin gerçekte kuruluş amacı şudur: “Uluslararası barış ve güvenliği korumak ve bu amaçla barışın uğrayacağı tehditleri önlemek ve bunları boşa çıkarmak, saldırı ya da barışın başka yollarla bozulması eylemlerini bastırmak üzere etkin ortak önlemler almak ve barışın bozulmasına yol açabilecek nitelikteki uluslararası uyuşmazlık veya durumların düzeltilmesini ya da çözümlenmesini barışçı yollarla, adalet ve uluslararası hukuk ilkelerine uygun olarak gerçekleştirmek.”
Haberin Devamı

BM kurulduğu günden beri İsrail, Filistin’in güvenliğini tehdit ediyor, bir kısım topraklarını ilhak etti, kalan kısmını da ilhak etmekle tehdit ediyor ve sürekli sivillere katliam uyguluyor. BM, kendisine yapılan çağrıların çoğuna sessiz kaldı, en fazla da ‘protesto’ etmekle yetindi.

Zira BM, kendi içinde oluşturduğu güvenlik konseyi ile zaten kendisini işlevsiz kılmıştı. Şöyle ki: BM’nin tüm üyeleri toplanıp bir karar alsa, güvenlik konseyine üye bir ülke de bu kararı ‘veto’ etse, karar geçersizdir.

O halde BM’nin elinde kalan en etkin(!) ve en önemli(!) yaptırım gücü, bilmem neyin nezdinde protesto etmektir. Bu da mahut ülkelerin çok umurundaydı!

NATO, ABD’nin güdümünde nasıl bir savunma paktı ise BM de başta ABD olmak üzere, toplamda beş büyük ülkenin güdümünde olan uluslararası bir kuruluştur.

Dünya üzerinde, yalnızca son çeyrek asırda barışın yerini savaşa terk ettiği, kan ve gözyaşının sel gibi aktığı, alt ve üst yapıların yıkılıp medeniyetlerin tahrip edildiği ülkelere bakın. Sırbistan-Bosna savaşına, Sovyet Rusya ile Afganistan savaşına, ABD-Irak savaşına, Suriye ve Yemen içsavaşlarına bakın; BM yalnızca seyretmekle kaldı ve kalmaya devam ediyor.

Daha dün Birleşmiş Milletler (BM), Myanmar hükümetinin Arakanlı Müslümanlara karşı şiddet eylemlerinin ‘soykırım niyetiyle’ yapıldığının yeni delillerle pekiştiğini ve hükümetin Müslümanlara karşı ‘sistematik ve geniş çaplı insanlık dışı eylem ve zulmünün’ sürdüğünü duyurdu.

Duyurdu da ne oldu? Koca bir hiç! BM Genel Kurulu da yerinde duruyor, Arakanlı Müslümanlara yapılan zulüm de...

Savaşları önleyemeyip barışı ve güvenliği tesis edemeyen BM, asıl işlevini bıraktı ve ‘sağlık’, ‘iklim’, ‘sürdürülebilir kalkınma’ gibi konuları gündemine aldı.

Aklı sıra, ölü yüzüne pudra sürerek gaz alacak!

Başkan Erdoğan’ın sürekli işaret ettiği gibi, dünya beşten büyük olmadığı müddetçe barış ve huzur, hak ve adalet adına hiçbir oluşa yer yoktur ve bundan böyle de olmayacaktır.

Zira ipin ucu p...tun elinde!

İpin ucunu elinde bulunduranlardan biri de ABD’dir. Hani Türkiye’nin sınırlarına konuşlanıp her biri ayrı tehdit unsurları olan terör örgütlerine silah ve mühimmatı boca eden ve bizimle de sözde ortak gözlem yapan (neye karşı yapıyorsa) dost ve müttefikimiz olan ABD var ya, işte o.

Cenaze namazı için imam yapılan Bekri Mustafa, mevtanın kulağına eğilip bir şeyler fısıldar. Ne söylediğini soranlara da “‘Öte tarafta sana dünyanın halinden sorarlarsa benim imam olduğumu söyle yeter, onlar dünyanın tüm ahvalini anlar’ dedim” demiş.

Dünya jandarması ABD’nin dost ve müttefikleri için yaptıkları da başta müttefikleri olmak üzere, bu dünyadakilere her şeyi anlatıyor!

.

Bu ayıp bize yeter!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Eylül 25, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

MALUM, güneyimizdeki bir İslam ülkesinde (Suriye) iç savaş yaşanıyor. Bu ülkede dökülen kanları durdurmak için, komşu iki İslam ülkesi (Türkiye-İran) ile birlikte bir gayrimüslim ülkenin (Rusya) liderleri Ankara’da bir araya geldi.
Haberin Devamı

Rus lider Putin, bu iki İslam ülkesinin liderlerinin yüzüne, tüm İslam âlemine seslenerek ve adeta siz nasıl Müslümansınız, Müslümanlık bu mudur dercesine Kuran-ı Kerim’den ayet mealleri okudu.

Putin’in Rusça okuduğu meal, Al-i İmran Suresi’nin 103. ayeti idi. O ayet-i kerimede ise cenab-ı Hak şöyle buyurmaktaydı: “Hep birlikte Allah’ın ipine (Kuran-ı Kerim’e-İslamiyet’e) sımsıkı sarılın, bölünüp parçalanmayın. Allah’ın size olan nimetini hatırlayın. Hani siz birbirinize düşman idiniz de, Allah gönüllerinizi birleştirdi ve O’nun nimeti sayesinde kardeş oldunuz. Siz bir ateş çukurunun kenarında iken, oradan da sizi Allah kurtarmıştı. İşte Allah size ayetlerini böyle açıklıyor ki, doğru yolu bulasınız”.

İran, mensubu olduğu Şiiliği, Suudi Arabistan da sahip olduğu Vehhabiliği ihraç etmek için yüz milyarlarca dolar harcamakta ve bunun için Müslüman kanı dökmeyi maharet bilmektedirler.

İran bu yüzden Suriye’dedir, Irak’tadır ve tarumar ettiği ülkesiyle insanlarını kana bulayıp aç susuz bıraktığı Yemen’dedir.

Suudi Arabistan da Yemen’de İran güçleriyle savaşarak aynı zulme ortaklık etmektedir.

Aynı soydan olmalarına ve sözde aynı inancı paylaşmalarına rağmen, bin bir parçaya bölünmüş Arap âlemini düşünün! Başlarındaki kişiler, sömürgeci (emperyalist) güçlerin elinde esir ve oyuncak konumunda, ülkelerindeki insanlar da bunların elinde esir ve oyuncak konumunda.

Belli ki, bunların dinleri yalnızca dillerinin ucunda ve asla kalplerine nüfuz etmiş değil. Zira etmiş olsaydı, Tevhid (birlik) inancı, hayatlarına yansır, bölünüp birbirlerinin gırtlaklarına yapışmaz ve birbirlerinin kanlarını dökmezlerdi...

İslam dini, birlikte (beraberlikte) Allah’ın rahmetinin ve yardımının olacağını, parçalanıp bölünmede ise Allah’ın azabının olacağını söyler ki, bu, değişmez kuraldır.

Şu halde, paramparça olan İslam âleminin içinde bulunduğu hal, azab-ı ilahinin ta kendisidir. Biz demeyip ‘ben’ diyerek şeytana tabi olmuşlar ve yine Kuran’ın ifadesiyle her biri ‘Ben hakkım, gerçek benim’ diyerek, sözde ferah bulup mutlu olmaktadırlar.

Gırtlaklarına kadar kardeş kanına boğulanların mutluluğu artık nasıl olacaksa...

İstikbalin tarihçisine, günümüz İslam âleminin özeti nedir diye sorarsanız, alacağınız cevap şudur: Kardeşleri olan Habilleri öldüren Kabiller topluluğu!

Neden böyledir diye sormayın, zira dünyayı ahirete tercih eden güruhların hali başka nasıl olsundu?

Dinde, hayallerle, süsleme ve temennilerle iman olmaz, inanılan şeyin kalbe yerleşip karar kılması gerekir. Hem Allah’a inanıp, O’na teslim olduğunu söyler ve hem de zenginliğinden ve makamından dolayı birilerinin huzurunda eğilen, onun yanlışlarına doğru diyen inancında samimi olabilir mi?

Zira inandığını söylediği Allah (c.c.) “Yalnızca benim huzurumda eğil ve emrolunduğun gibi dosdoğru ol!” diyor.

Allah’ı unutup huzurlarında eğildikleri de onları işte böyle rezil ve rüsva ediyor.

Üstelik hem bu dünyada ve hem de öbür dünyada.

.Suriye’de ne mi arıyoruz?
#Yazar#FUAT BOL#Beşar Esed

Eylül 23, 2019 07:302dk okuma
Paylaş

Uluslararası güçler dün Irak’ta hangi oyunu oynadılarsa bugün de Suriye’de aynı oyunu oynuyorlar. Irak’ı bölüp kuzeyinde nasıl bir Kürt devleti kurdularsa aynısını Suriye’nin kuzeydoğusunda oluşturmak istiyorlar.
Bunu görmemek için kör, sağır ve alil olmak gerekir.

Suriye de tıpkı Irak gibi burnumuzun dibindedir ve 900 kilometrelik sınırı paylaşmaktayız.

Suriye’deki yangının sebebi Türkiye değildir. Türkiye bu yangının çıkmaması için elinden geleni yaptı lakin Beşar Esed’e laf anlatamadı. Anlatması da mümkün değildi. Çünkü Esed, sahip olduğu yüzde 8’lik bir azınlıkla yüzde 92’lik bir çoğunluğa hükmediyordu.

Yüzde yüz aleyhindeki bir tablo ile demokratik seçimlere geçmesini istedik. Bu ise Esed için intihar demekti. Kabul etmedi, edemezdi ve ülkesinin iç savaşa sürüklenmesine göz yumdu.

Suriye’yi işgal edip parçalama hevesinde olan dış güçler de bunu istiyordu. Rusya, bu sayede sıcak denizlere indi ve Suriye’de üsler kurdu. İran’ın Suriye ile zaten Şii ittifakı vardı, gökte aradığını yerde bulan İran, Irak’ta kaybettiği itibarını burada kazanmak emelindeydi.

İsrail güdümündeki ABD ise Irak’ta sergilediğinin en rezil şeklini burada işleyip, PKK-PYD-YPG terör örgütlerine her türlü yardımı yaparak, ‘butik’ Kürdistan devleti peşine düştü.

Dünyanın öbür ucundan gelip her türlü haltı karıştıran ABD’ye, ‘Suriye’de ne işin var’ diyen yok ama Suriye iç savaşının tüm olumsuzluklarının ziyadesiyle yansıdığı Türkiye’nin oradaki varlığına laf edenler var.

Ayol! Türkiye’nin kimsenin toprağında gözü yok lakin kendi topraklarının güvenliği tehlikede. Suriye’deki yangının alevi Türkiye’nin göğünü yalıyor!

Sınır güvenliğimizi temin etmeyelim de, teröristler ellerini kollarını sağlayarak ülkemize mi girsin?

ABD, kuzey ve kuzeydoğu Suriye’yi terör örgütlerine teslim etti. Yani bizim sınırımızın hemen yanı başı terörist kaynıyor. Böyle bir oluşuma göz yumarsak, sınır güvenliğimiz kalır mı?

Dört milyona yakın mülteci Türkiye’de, ABD’de değil. ABD oradaysa Türkiye elbette orada olacaktır, olmak zorundadır.

Bakınız çok açık söylüyorum: Türkiye, Kandil’de ne arıyorsa Suriye’de de onu arıyor. Üstelik aradığını bulup tesirsiz hale getirecek ki kendi içi güvende olsun.

YPG ve PYD’yi terörist görmeyen, görmek istemeyen aymazlarımız var. Tıpkı 80’li yılların başında PKK’yı üç-beş çapulcu görenler gibi. O üç-beş çapulcu denilen örgütle 36 senedir savaşıyoruz, on binlerce insanımız, yüz milyarlarca dolarımız gitti ve hâlâ gitmeye devam ediyor.

Biz Kandil’i bitirmeye çalışırken, ikinci bir Kandil’i Suriye’nin kuzeyinde oluşturmak isteyen güçlere karşı sessiz mi kalalım?

Bir kırk sene de maddi ve manevi imkânlarımızı buna mı harcayalım?

Sahi söyler misiniz, siz hangi kafaya hizmet ediyorsunuz?

Ve yine söyler misiniz, sizlerin, bir kısım insan müsveddelerinin dağa gidip teröristlere ‘SAKIN SİLAH BIRAKMAYIN!’ telkininde bulunan, gaflet, dalalet ve hatta hıyanet içinde bulunan kişilerden ne farkınız var?

.

Haddini bildirmek!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Eylül 16, 2019 07:302dk okuma
Paylaş

DEVLET devletliğini bilmek ve gereğini yapmak zorundadır. “Ya devlet başa, ya kuzgun leşe!” sözü boşuna söylenmemiştir.
Haddini aşan bir milletvekili “Savaş çıkaran zihniyet, Kürt sorununu çözümsüz bırakan zihniyettir. Bu sürdüğü sürece gerillaya katılım da olacak, savaş da olacak” yavelerini dillendirdi.

Bu kişi, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının ödediği vergilerden maaşını alıyor ve TBMM’de sandalye işgal ederek bu milleti temsil sıfatıyla karar veriyor, kanun çıkarıyor.

Türk ceza kanunlarında suç teşkil eden bu cümlelerin her kelimesi sorunlu ve baştan sona kadar yanlışlarla dolu.

Bir kere bu ülkede Kürt sorunu yoktur, terör sorunu vardır. Bu ülke bir imparatorluk bakiyesidir ve çeşitli etnik unsurları bünyesinde barındırmaktadır. Söz gelimi Kürtlerle beyaz Türkleri ele alalım: Kürtler, beyaz Türklerin sahip oldukları hakların hangilerinden mahrumlar?

Bu memlekette Kürtler ne olmak istediler de olamadılar veya olamıyorlar?

Allah aşkına söyler misiniz: Kürtlerin, Türklere veya diğer etnik unsurlara göre çözümsüz kalan ve çözüm bekleyen hangi meseleleri var? Daha doğrusu var olan ve sürekli dillendirdikleri tüm sorunları halledilmedi mi?

Diğer birçok etnik grubun sahip oldukları haklardan fazlası Kürtler için var.

Savaş Türklerle Kürtler arasında yapılmıyor ki bunu Türkler başlatmış olsun. Savaşı dış güçlerin maşası konumundaki terör örgütü (PKK) başlattı ve Türkiye Cumhuriyeti Devleti de buna mukabelede bulundu, bulunmaya devam ediyor.

Terör örgütünün istediği ise Türkiye’yi bölmek ve bir Kürt devleti kurmaktır.

Dünyanın her yerinde terör örgütünü methetmek suçtur ve bu suçun cezası mutlaka verilir.

Bu milletvekili, dağa katılımı, çatışmayı ve savaşı teşvik ederek provokatörlüğün daniskasını yapmıştır.

Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı mahut kişi hakkında gerekli soruşturmayı başlatmış. Fezleke TBMM’ye gelir gelmez işleme konulup, kişinin milletvekilliği derhal düşürülmelidir.

Bu milletvekili Kürt halkını da temsil edemez. Zira Kürt halkının (başta Hakkâri) terörü lanetleyen haykırışları yeri-göğü inletmektedir.

Kürt halkı, her zaman kendisiyle terör örgütü arasında mesafe koymuş ama gelin görün ki Kürt halkını temsil ettiğini iddia eden HDP ve onun milletvekilleri bu mesafeyi koymamıştır, koymamaktadır.

Evlatları dağa kaçırılan anneler partilerinin kapısında feryat ederken, ana olacak bu milletvekili hanımefendi, gençleri dağa çıkmaya ve savaşa kışkırtıyor.

Ne demiş Ziya Paşa: “Nush ile uslanmayanı etmeli tekdir; tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir”.

Haddini bilmeyene had bildirmek de devletin görevidir.

.

ABD zamanla oynuyor!
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Eylül 18, 2019 07:302dk okuma
Paylaş

ŞU hususu peşinen kabul etmek zorundayız: Dış politikada Türkiye’nin dostu ve müttefiki yoktur.

Olanlar ve olur gibi görünenler, yalnızca kâğıt üzerindedir ve en ufak bir tehlike ve tehdit anında Türkiye’yi yalnız bırakmakta ve hatta Türkiye’nin karşısında yer almaktadırlar.

Şu halde, her tehdit ve tehlike karşısında Türkiye kendi göbeğini kesmek zorundadır.

Bakınız, Türkiye 36 senedir, dünyanın en vahşi terör örgütüyle savaşıyor. Dost ve müttefik olduğumuz(!) ülkeler yanımızda olmadığı gibi, savaş halinde olduğumuz terör örgütünü destekliyorlar.

Demek ki Türkiye, gerçekte dost ve müttefik olduğu ülkelerle savaşıyor.

İşte ABD, Türkiye’nin savaştığı terör örgütlerine her türlü silah ve mühimmat yardımını yapıyor, bununla da yetinmeyip kendi askerini gönderip onları eğitiyor.

Kime karşı? Elbette Türkiye’ye karşı!

Önceki gün, Türkiye, Rusya ve İran, Suriye’de gelinen noktayı görüşmek üzere bir araya geldi. Lakin her üç ülkenin de Suriye’ye bakışı, niyeti ve yapmak istedikleri farklı.

Masum olan ve maruz kaldığı tehditlere karşı nefsi müdafaa yapan tek ülke Türkiye’dir.

Türkiye, Fırat’ın doğusunu da tehdit olmaktan çıkarmak zorundadır. Bu durumu ABD de bilmekte ama sürekli bizi oyalamaktadır.

ABD ile ortak devriye, ortak gözetleme mahalleleri, bunların hepsi göz boyama ve zamana oynama bahaneleri.

Başkan Erdoğan’ın da işaret ettiği gibi, ABD, PYD ve YPG’ye güvenlik koridoru oluşturmanın peşinde. Terör örgütlerini güvende tutmak için mevzi kazıyor, silah ve mühimmat depoluyor ve teröristleri donatıp eğitiyor.

ABD Başkanı, sürekli savaş çığırtkanlığı yapan ulusal savunma danışmanı J. Bolton’ı görevden aldı. Böylece Suriye’de, Afganistan’da, İran’da, Venezuela’da, Kore’de diken üstünde olan dünya bir nefes aldı.

Malum, Trump tüccar adam, Irak’ı işgalle ABD’nin başına neler geldiğini çok iyi biliyor. Hâlâ o bataklıktan kurtulamamışken, başka bataklıklara saplanmanın manasız olduğunu görüyor.

ABD’yi yeni bataklıklara sürüklemek isteyenleri görevlerinden azlediyor

Dileriz, Türkiye’ye karşı oynanan oyunlara da son verir ve dev gibi bir müttefikini bırakıp terör örgütlerine bel bağlamaz. Bolton’ı görevden alması iyi niyet işareti ancak bu niyeti sürdürüp sürdürmeyeceğini, sürdürecekse nereye kadar sürdüreceğini kısa zamanda göreceğiz.

Yine malum Başkan Erdoğan ABD’ye iki haftalık opsiyon tanıdı, ondan sonra dananın kuyruğu kopacak. Trump’ın rengi asıl o zaman belli olacak.

Suriye’de işler karıştıkça, her geçen saniye Türkiye’nin aleyhine işliyor. Rejim güçleri bombaladıkça, yüz binlerce mülteci tekrar Türkiye’ye akın edecek.

Türkiye, oluşacak yeni göç dalgasını kaldıramaz ve elindeki son seçeneği uygulamak zorunda kalır. O da sınır kapılarını açıp mülteci akınını Avrupa’ya yönlendirmektir.

Ancak o zaman Türkiye’nin ne çektiğini görür ve kıymetini anlarlar ve biz ne yaptık deyip dövünürler.

.

Robotik insan!
#Yazar#Robot#FUAT BOL

Eylül 14, 2019 07:302dk okuma
Paylaş

İletişimdeki baş döndürücü hız, insanı çepeçevre kuşattı ve kendi güdümüne aldı.

Koca bir insanlık, esaret kıtaları halinde, modernleşme adına hızla vahşete sürükleniyor.

Sosyal medya denen ve aynı kaynaktan beslenen, yalan, iftira ve küfür söylemini şiar edinen oldukça geniş bir kitle var. Toplumun önderleri diyebileceğimiz kişiler de -ki bunların içinde gazeteci-yazar, sanatçı ve siyasi aktörler de var- maalesef bu kitlenin ön safında yer alıyorlar.

Bilgiye (sağlam olmayan) erişmenin son derece hızlı ve zahmetsiz olduğu günümüzde, birbirine küfür ve hakaretin bin bir türlüsünü yapabilir, enva-ı çeşit iftiraları atabilirsiniz.

İnsanların yazılarından veya konuşmalarından, işinize gelen cümleleri cımbızla seçip, yalanlarla süsleyip, medyada, sosyal ağlarda kamuoyu oluşturarak sanal lince de sebep olabilirsiniz. Hem de en ufak bir adli takibe uğramadan bu denli iğrençlikleri sergileyebilirsiniz!

Tu-kaka edilip ötekileştirilen ve suçlanan kişi ya da kişilere yönelik kullanılan söylemler, onları kamuoyu karşısında ‘tehdit’ unsuru olarak gösterip ‘hedef’ haline getiriyor.

Çoğu zaman bilinçli olarak yönlendirilen kalabalıklar, kendilerine yöneltilen en ufak eleştirilere bile öfke kusuyor. Üstelik bunu yapanlar, özgürlüklerin ve demokrasinin yılmaz savunucuları!

Bizden olmayana saygı göstermemek, bizim, ülkece devamlı sınıfta kaldığımız bir erdem.

Geçmişte resmi ideolojinin faşist uygulayıcıları, kendilerinden görmediklerine, özellikle muhafazakâr kesime ve öteki olarak addettiklerine türlü zulümler uyguladı. İnsana ait en temel hak ve özgürlükleri ellerinden aldılar. Bununla birlikte hiç utanmadılar, pişman olmadılar, özür dilemediler.

Hatta bugün bile yaptıklarını savunacak kadar arsız ve pervasızdırlar.

Belli ki, geçmişten, onca gayriinsani uygulamalardan hiçbirimiz gerekli dersi çıkarmadık. Yönetim erkini eline geçiren kimse, kendi fütursuzluklarını ayyuka çıkarmakta bir beis görmüyor.

Baskı ve zulüm erbabının her birisi, sergiledikleri vahşetle, savunageldiği ideolojileri veya kutsalları ile çelişiyor ama ne gam?!

Bütün bu olumsuzlukların sebebi, her birimizin yanlış kaynaktan besleniyor olmamızdır. Hazır, araştırılmamış, ne idüğü belirsiz bilgi bizi yanıltıyor ve ters istikametlere yöneltiyor.

Doğruyu asla araştırmıyoruz, kolayından hazıra (yalan ve yanlış da olsa) konuyoruz.

Tek ölçümüz kalabalıklar, onlara karışarak haklı çıkmayı bekliyoruz!

Kurtuluşumuzu kalabalıklara karışmakta arıyoruz!

Kalabalıklarla birlikte bir yanlıştan diğerine sürükleniyoruz!

İliklerimize kadar işlemiş şiddetin her türlüsünü hunharca işliyoruz. Küçücük dünyamızda ‘bizim’ dışımızdakiler asla umurumuzda değil.

Oysa bu koca dünyada, bizden çok çok farklı, yığınla insanla birlikte yaşamak ve bu yerküreyi hep beraber paylaşmak zorundayız.

Bunun da yegâne yolu, robotluktan çıkıp esaretten kurtulmaktır.

Kendimiz olmaktır.

.

Coğrafya kaderdir!
#Gazetehaberleri#Yazar#Yazarlar

Eylül 04, 2019 07:293dk okuma
Paylaş

İBN-İ Haldun’un bütün zamanlara hitap eden bu sözünün geçerliliği kıyamete kadar bakidir ve hiçbir toplum bundan müstesna değildir.

Bu hal şahıs planında da aynıdır, dağ, sahil, ova, güney-kuzey, doğu-batı insanlarına bakınız, aralarındaki karakter farkını görürsünüz.

Toplumların ve kültürlerinin de bulundukları coğrafyanın özelliklerine göre şekillendiğini bilir ve gözlemleriz.

Çetin ve zorlu bir coğrafyadaki insanlar daha bir mücadelecidir. Sarp bir arazide ayakta durabilmek bile emek-çaba ister. İstisnaları olmakla beraber, bir kısım coğrafyanın insanları çalışkan, diğer bir kısım coğrafyanın insanları ise tembel olurlar.

Dünya sahnesinde rol alan biz Türklerin kaderi hep zor ve çetin coğrafyalar olmuştur ve olmaya da devam etmektedir. Bundan dolayı da ‘Türk’e durmak yaraşmaz!’ denmiştir.

Türkler Müslüman olduktan sonra da yüklendikleri misyon gereği (ila-yı kelimetullah: Allah’ın birliğini ilan etme, duyurma ve yüceltme, kısaca tebliğ etmek) durmamış ve en çetin coğrafyalarda at koşturmuştur.

Bir kısım haramzadelerin ve nankörlerin iddia ettikleri gibi, ‘zulüm 1453’te başlamadı’. Başlasaydı eğer bugün İstanbul da tıpkı Endülüs (İspanya) gibi olurdu.

Nitekim İstanbul’un fethinden 39 sene sonra (1492), Haçlılar Endülüs Emevi devletini yıktılar ve koskoca İber Yarımadası’nda bir tek Müslüman ve Yahudi bırakmadılar. Alayının kökünü kuruttular.

Bunu zulüm görmeyen içimizdeki gafiller, İstanbul’un ve Bosna’nın fetihlerinden sonra aşağıdaki fermanları yayınlayan ve yürürlüğe koyan Türk hakanını ve Türkleri, utanmadan zalimlikle suçlamaya yelteniyorlar:

(Kısmen kısaltılmış ve sadeleştirilmiş metin) “Kabul ettim ki, kendilerinin ayinleri ve erkânları nasılsa, yine o şekilde yerine getireler. Ben dahi üzerlerine varıp kalelerini yıkıp harap etmeyem.

Buyurdum ki, kendilerinin malları ve rızıkları ve mülkleri ve mahzenleri ve bağları ve değirmenleri ve gemileri ve sandalları ve bilcümle metaları ve avretleri ve oğlancıkları ve kulları ve cariyeleri kendilerinin ellerinde buluna, onlara ilişmeyem ve üşendirmeyem. Onlar dahi rençberlik edeler. Karadan ve denizden sefer edeler, kimse dokunmaya ve her birisi güvende ola. Ve kiliseleri ellerinde ola, okuyalar ayinlerince... Ticaret yapıp, gümrükleri âdet üzere vereler, onlara kimse eziyet etmeye...

Ben Fatih Sultan Han, bütün dünyaya ilan ediyorum ki, kendilerine bu padişah fermanı verilen Bosnalı Fransiskanlar himayem altındadır. Ve emrediyorum: Hiç kimse ne bu adı geçen insanları ne de onların kiliselerini rahatsız etmesin ve zarar vermesin. İmparatorluğumda huzur içinde yaşasınlar ve bu göçmen durumuna düşen insanlar özgür ve güvenlik içerisinde yaşasınlar. İmparatorluğumdaki tüm memleketlere dönüp korkusuzca kendi manastırlarına yerleşsinler. Ne padişahlık eşrafından, ne vezirlerden veya memurlardan ne hizmetkârlardan ne de imparatorluk vatandaşlarımdan hiç kimse, bu insanların onurunu kırmayacak ve onlara zarar vermeyecektir.

Hiç kimse bu insanların hayatlarına, mallarına ve kiliselerine saldırmasın, hor görmesin veya tehlikeye atmasın...”

Türkler, güç ve kudreti ellerinde bulundurduklarında, başka insanlara işte böyle davranıyorlardı.

Bir de güç ve kudreti elinde bulunduran ve kendine medeni diyen ABD’nin ve AB’nin davranışlarına bakın!

15. asır Bosna’sı ve İstanbul’u ile 20 ve 21. asır Bosna’sına, Irak’ına, Suriye’sine, Filistin’ine, Myanmar’ına bakın, ne demek istediğimizi anlarsınız.

.

Siyasetin kötü algısı!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Eylül 02, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

SİYASET (politika) en çetin sanattır. Seyis (at terbiyecisi) kelimesinden türetilmiştir.

“Siyaset insanının iki gömleği vardır: Biri bayramlık, diğeri idamlık” sözü meşhurdur. Bundan dolayıdır ki siyaset ‘ölüm’ anlamında da kullanılır.

Her şey zıddıyla kaim olduğuna göre bu sanat iyi ve güzel icra edildiğinde kişiyi dünyevi ve uhrevi olarak en yükseğe çıkardığı gibi, kötü icra edildiğinde de kişiyi aşağıların en aşağısına iter.

Her insanda yönetme arzusu vardır lakin bu arzu kimilerinde fazladır, hatta çok fazladır.

Siyaset insanında ise bu arzu doruktadır. Zaten bu arzu olmasa, onca sıkıntı çekilip siyaset yapılmaz.

Demokrasilerde siyaset halkla (taraftar) yapılır. Bunların bir kısmı kendi yandaşı, diğer kısmı ise karşıtı olanlardır. Siyasetçi temsili görev üstlendiğinden lider olmak zorundadır. Liderlik karizması olmayan siyasette başarılı olamaz.

Zaten bilimler içinde de en zor bilim insan idaresidir. ‘İnsan denen meçhul’ olduğuna göre bir yerde bilinmeyeni, bilinemeyeni bilip idare edeceksiniz. Bu da kolay olmasa gerektir.

Siyasette en başarılı kişiler –ki bunlar lider konumundadır- zeki, sabırlı, tahammüllü ve hoşgörülü ve ileri görüşlü olanlardır.

Sabreden zafere ulaşır sözü boşuna söylenmemiştir.

Gelelim siyasetin en kötü tarafına: Bu da taraf olma ile ilgilidir, adeta futbol takımı taraftarlığını andırır. Kendi takımı (partisi) ne yaparsa en güzelini yapmıştır. Kendi parti lideri ne söylemişse, en güzelini ve en doğrusunu söylemiştir.

Bundan daha kötü bir hal, bundan daha büyük bir yanlış olabilir mi?

Batı demokrasilerinde o kadar değil ama bizde bu durum çok kötüdür. Öyle zaman olur ki partili (daha doğrusu partici) bile bile yanlışı doğru diye savunur. Veya doğruyu yanlış diye savunur.

Bu durum siyasetçinin kendi partisi için böyledir, rakip parti için olanı ise tek kelime ile felakettir!

Örneğin: İktidardaki parti onca icraat yapıyor, muhalefet patileri bunların hiçbirisini beğenmiyor ve yanlış buluyor. Ama halk da görüyor. Halkın doğru bulduğunu muhalefet eğri gösterince, halkın nezdinde değer kaybediyor.

Halka yaranmak için muhalefet yapıyorum zannediyorlar lakin gerçekte itibar kaybediyorlar. Zira inandırıcılıklarını yitiriyorlar.

Bizim siyasetimizdeki bir diğer çirkinlik de çamur at izi kalsın anlayışıdır. Yani rakibine iftira atmaktır. Öyle ki ne kadar büyük iftira atarsan o kadar büyük siyasetçisin! Çünkü rakibinde o kadar büyük iz bırakıyor.

Yukarıda birileri tepişirken altta birileri ezilir misali, rakip siyasetçileri meclis kürsülerinden kavga ederken görürsünüz. Birbirlerine laf atarlar, hakaret ederler, suçlarlar. Aynı kişileri meclis kulislerinde ve lokantasında yan yana, şen şakrak bir halde görürsünüz.

Olan sokaktaki particiye oluyor. Liderinin yalanını savunup komşusunun, arkadaşının kalbini kırıyor; tartışıyor, kavga ediyor.

İşin tuhafı, bu tipler iyi partici biliniyor!

.Hukuk ve demokrasi
#Yazar#FUAT BOL#Ahmet Davutoğlu

Ağustos 26, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Uymadığı halde evdeki hesabı çarşıya uydurmak hevesinde olan aklı evvellere de bir çift lafımız olacak. Bunlar fildişi kulelerinden ahkâm kesmeye bayılırlar.
Hukukun felsefesinden bihaberler.

Hukuku dillerine pelesenk edip demokrasi havarisi kesilirler. Kitabın ortasından (realite) yazanları da ‘faşist’ ilan ederler.

Münevver olamamış, yalnızca mum ışığından aydınlanan ‘aydın’ tipi bizde mebzul (zebil-çok) miktarda vardır. Ruhları muhalefetle özdeşleşmiştir. Her şeye karşı olmayı devrimcilik zannederler.

Tamam, devirelim de yerine ne konulacağını kendileri de bilmez.

Seçimle işbaşına gelen belediye başkanlarının görevden alınıp yerlerine kayyım atanmasını ne hukuka ne de demokrasiye sığdırabiliyorlar.

Halbuki bal gibi hukukidir. Zira ilgili kanun maddesini, bentlerine kadar kendileri de bilip söylemektedir. Bir kısmı ise hukuki bulsa da demokratik bulmuyorlar.

Bakın, burada asla particilik yapmadan bir gerçeğin altını çizelim: Olağanüstü hal ve sıkıyönetim, demokratik idare şeklinin yansımaları değil midir? Nitekim AK Parti iktidara geldiğinde Güneydoğu bölgemiz normal idareyi unutmuştu. Çünkü uzun yıllar bölgede olağanüstü hal vardı.

AK Parti iktidara gelir gelmez olağanüstü hali kaldırdı, normal idareye geçti. Bunu bir nazire olarak yaptı, zira terör devam ediyordu. Tıpkı şimdi olduğu gibi.

Üstelik bugün, hemen güneyde (Suriye) amansız bir savaş var ve bu savaş bizim güvenliğimizi tehdit etmektedir. Bu tehdidi ortadan kaldırmak için harekât üzerine harekât düzenliyoruz.

Şu halde, başka bir parti veya partiler üstü(!) bir yönetim olsa, bölgede çok rahat olağanüstü hal ilan edebilir; hatta sıkıyönetim.

Teröre karşı içeride ve dışarıda amansız mücadele verilmesine rağmen hükümet olağan yönetimde ısrar ediyor.

HDP ve bölgede sahip olduğu belediyeler bu olağan yönetimin kıymetini bildi mi, biliyor mu?

Bilmediği gibi, terör örgütüyle müşterek hareket ediyorlar.

Sandıkla gelen elbette sandıkla gitmeli ama o sandık kristal olup çok iyi korunması gerekir. Hem kendileri “Sandık her şey değildir” demiyorlar mıydı? İşte, her şey olmayan sandığı yine demokrasi normları hizaya getiriyor.

Hükümet, savaş şartları var deyip pekâlâ olağanüstü hal ya da sıkıyönetim ilan edebilir. Şimdi valiler atanıyor (kayyım), o vakit askerler atanacak.

Bakın, bunların hepsi hem hukukun hem de demokrasinin içinde olan şeyler.

Ahmet Davutoğlu hendeklerle mücadele ederken “kamu düzeni” diyor, başka bir şey demiyordu. Şimdi ne oldu da sözde demokrasi havarisi kesildi?

Yahu! Sınırdaki hareketliliği görmüyor musunuz? Ordumuz eli tetikte bekliyor. ABD karşı tarafı en modern silah ve mühimmatla donattı.

Bölge her an alev topuna dönebilir.

Biz oturmuş burada meleklerin cinsiyetini tartışıyoruz!

Ya devlet başa, ya kuzgun leşe!

Anlayana!..

.

Hangi demokrasi?
#Yazar#FUAT BOL#AİHM

Ağustos 24, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Seçilmiş belediye başkanları görevlerinden uzaklaştırıldı diye yeri göğü inletenlere bir çift lafımız var.

Ayol! Siz hangi demokrasiden bahsediyorsunuz? Bir ülkenin fiilen savaştığı terör örgütüyle iş tutmak, bu yüzden işten çıkarılanları tekrar işe almak (bu meyanda işe alınan şehit yakınlarını işten çıkarmak), teröristlerin cenazelerine gitmek, onların isimlerini cadde, sokak ve parklara vermek, sözde ‘eşbaşkanlık’ uygulamasıyla yönetimi kendilerine benzetmek (akılları sıra merkezi yönetimden bağımsız ve bağlantısız, özgün yönetim oluşturuyorlar), terör örgünün marşında saygı duruşunda bulunmak, belediye imkânlarını dağa militan hazırlamakta kullanmak...

Bütün bu kepazelikleri bu devletten aldığınız maaş ve bu devletin size sağladığı makamla yapacaksınız. Bu devlet de durup sizi uzaktan seyredecek öyle mi?

Utanmadan sıkılmadan dün de aynını yapmıştınız. Şehit kanıyla yoğurulmuş o mübarek beldeleri; ‘tünel şehir’ ve ‘hendek-çukur şehir’ haline getirmiştiniz. Devlet müdahale edince de halkı ayaklanmaya çağırmış ve onlarca vatandaşın ölümüne sebep olmuştunuz.

Devlet yumuşak durdukça, merhametle yaklaştıkça siz onu, uysal koyun zannettiniz!

Yahu! Bu devlet ne sokakta bulunan bir çadır devletidir ve ne de sizin zannettiğiniz gibi yolgeçen hanıdır. Öyle destursuz, kafanıza göre takılamazsınız. Bu devletin kurallarına, kanunlarına ve Anayasa’sına siz de diğerleri gibi uymak zorundasınız.

Dünyanın hiçbir demokratik ülkesinde siyasi partiler ve onların seçilmişleri (belediye başkanları, milletvekilleri, belediye meclis üyeleri) herhangi bir terör örgütü ile iç içe olamaz, onların meddahlığını yapamaz, bilakis onlarla arasına mesafe koyar, koymak zorundadır.

Aksi halde görevi, makamı, rütbesi ne olursa olsun, kulağından tuttukları gibi atıverirler. Ve bu yaptıklarının hesapları da kendilerinden sorulur. Efendim, yapılan kanuniymiş de ahlaki değilmiş.

Terörün olduğu yerde hangi ahlaki değerden bahsedilebilir? Terör olduğunu nereden biliyormuşuz, mahkeme kararı mı varmış. Devletin eli armut mu topluyor, bu istihbarat raporları neyi haykırıyor? Zaten kanunsuzlukların çoğunu gözlerimizin içine baka baka yapıyorlar. Bu sorunun cevabı, devletin dünkü hoşgörüsü karşısında sergilenen çukur siyasetidir. Bunu mu istiyorsunuz?

Sizin seçilmişliğiniz, layüsel (sorumlu tutulamaz) olmanızı gerekli kılmaz. Üstelik bu ülkenin kanunlarını bilerek seçiliyorsunuz ve hatta seçildikten sonra da bu kanunlara uyacağınıza dair yemin ediyorsunuz.

İşlediğiniz haltlar karşısında kanunlar uygulandığında da ‘Faşist devletin antidemokratik uygulaması’ diye bağıracaksınız.

Bakınız dünyada hiçbir demokrasi, varlığına kasteden oluşumlara imkân vermez, veremez. Verdiği takdirde, millete ihanet etmiş olur, tıpkı sizin, milletin verdiği helal oylara ihanet ettiğiniz gibi.

Devletin verdiği imkânları, devletin aleyhinde kullanmaya kalkışırsanız, bu, bütün rejimlerde olduğu gibi demokraside de suçtur.

Adı, sanı, rejimi, sistemi ne olursa olsun, her devlet, bunun hesabını sorar ve bedelini mutlaka ödetir.

Buyurun, Türk mahkemeleri burada, hukuka başvurun.

Bunlara güvenmiyorsanız AİHM’ye başvurun!

Bu arada, Tayyip Erdoğan düşmanlığı muhalefetin (CHP-İP) aklını örtmesin. Seçimlerde işbirliği yaptıkları HDP’nin gerçek yüzünü görüp devletin (hükümetin değil!) ve milletin yanında yer alsınlar.

Bindikleri dalı kesmesinler!

Aksi halde bunun hesabını millete veremezler.

.

AK Parti gerçeği
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Ağustos 19, 2019 07:293dk okuma
Paylaş

AK Parti’nin Türk siyaset tarihinde tartışmasız önemli bir yeri vardır. Kuruluşundan hemen sonra tek başına iktidara gelmesi ve bu hali kesintisiz 17 sene sürdürmesi, yine tartışmasız büyük bir başarıdır.

Bu denli bir demokratik arayışın daha önce de örnekleri oldu: DP, AP, ANAP... Lakin onların ömürleri uzun sürmedi. Ya birileri tarafından alaşağı edildiler ya da kendilerini bitirdiler.

Şahsen, AK Parti’nin gelişini DP’nin gelişine benzetirim. Uzun süren tek parti yönetiminden bıkan millet, yeni gelene “Kurtar bizi!” diyerek sarılmıştır.

2002 öncesi şartları bir düşünün: Gecelik faizler yüzde 1500’lere çıkmış, sahipleri tarafından içleri boşaltılan 21 bankaya devlet el koymuş, ülke ABD’den gönderilen ithal beyinle -Kemal Derviş- yönetilmeye çalışılmış, IMF’in cenderesinde, fabrikaları sökülüp başka ülkelere taşınmış, Cumhuriyet tarihinde hiç olmamış şekliyle canından bezdirilen esnaf yürümüş ve Başbakanlığın kapısına yazarkasa atılarak hükümet protesto edilmiş, gün boyu elektriklerin kesildiği ülkede üretim durmuş, işsizlik tavan yapmıştı.

Başörtülü kızlarımızın eğitim haklarının ellerinden alınması ve imam-hatiplilere -onların yüzünden tüm meslek liselilere- yapılan katsayı zulmü yüzünden gençlerimiz ülkeyi terk etmiş ve soluğu kendilerine eğitim imkânı tanıyan ülkelerde almışlardı.

Vesayet hortlatılmış, Müslüman mahallesinde salyangoz satılır olmuştu: Vatanı-milleti ve dini uğruna şehit düşen Mehmetçiğin annesi, davet edildiği ödül törenine başörtülü olduğu için sokulmamış, bir yolunu bulup içeri girebilen de hakarete maruz kalmıştı.

Böyle bir hengâmede seçimler yapılmış ve millet kendisine bunları yaşatanları sandığa gömmüş, yeni kurulan ve lideri mağdur edilmiş AK Parti’yi tek başına iktidara taşımıştır. Malum, Sayın Erdoğan okuduğu bir şiir yüzünden belediye başkanlığı elinden alınarak hapse atılmıştı.

AK Parti büyük umutlarla geldi ve ilk iki dönem (2002-2011) yaptığı reformlarla her kesimden olumlu not aldı.

IMF’in borcunu sıfırlayarak ta İnönü’nün gününden başlayıp partili-partisiz hükümetler boyunca Türkiye’nin ayağına takılan prangayı kırdı.

İçeride ve dışarıdaki vesayet odaklarıyla kıyasıya savaşa girdi ve bu savaşı elan sürdürmekte. Bu meyanda atlattığı badireler hâlâ hafızalarda tazeliğini koruyor: E-muhtıra, Gezi olayları, partiye kapatma davası, 17-25 Aralık darbeleri ve 15 Temmuz içsavaş girişimi.

AK Parti’nin en büyük başarılarından bir tanesi de devasa yapıdaki kitle partisini böldürmeden bu günlere taşıyabilmesidir. Parti, girdiği her seçimi kazanmasındaki başarısını ve bütünlüğünü korumasını Sayın Erdoğan’ın liderlik karizmasına borçludur.

En büyük yanlışı, sonradan FETÖ olduğu anlaşılan, “cemaat” zannettikleri fesat ocağına kucak açmakla yaptı. Zaten başına ne geldiyse onların yüzünden geldi ve gelmeye devam ediyor! Burada bir parantez açıp hem nalına hem mıhına vurmak durumundayız: AK Parti dahil, gelip geçen tüm hükümetler (asker-sivil) F. Gülen ve hareketinin önünü açtı ve yardım etti. AK Parti, bu yapıya en çok yardım eden olmakla beraber bu yapının ne olduğunu anlayıp onunla mücadeleye girişen tek parti olmuştur. Hatta Sayın Erdoğan, partisine rağmen bu savaşı tek başına başlatmıştır.

Bütün bunlara rağmen bugünü 2002’yle kıyasladığımızda maddede ve manada çok mesafe kat ettiğimiz ortadadır. Yeterli mi, asla. Zira daha çok kat edilmesi gereken yolumuz var.

17 yıllık tek başına iktidar ama hâlâ darbecilerin yaptırdığı ve sonradan yamalı bohçaya çevrilen vesayet anayasası ile idare ediliyoruz. Bunda muhalefet partilerinin de vebali büyüktür.

Sayın Erdoğan’ın işaret ettiği gibi, “Dün dündü, geçti”. İyisiyle kötüsüyle geçip gitti.

Dün, ibret almak ve yapılan yanlışlardan ders çıkarmak için önemli.

Mevlânâ’nın dediği gibi, “Dünle beraber gitti cancağızım ne kadar söz varsa düne ait. Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.”

Görelim Mevla’m neyler, neylerse güzel eyler.

.

ABD’ye güvenmek mi? Asla!
#Yazar#ABD#FUAT BOL

Ağustos 17, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Büyük devletlerin önemli özelliklerinden biri de ‘iyi polis-kötü polis’ oyunu oynayıp muhataplarına yutturmaktır. Hemen her pis işte olduğu gibi, bunda da başı ABD çekmektedir.

Başkanın sözde istediğini Kongre istemez ya da bunun tam tersi. Bir de Pentagon (askeriye) vardır ki, o da mahut şeytan üçgeninin üçüncü ayağıdır.

Muhataplar, bu üçlünün arasında pinpon topu gibi, sürekli vurulup karşı tarafa atılan ve asla bir elde tutulmayan şaşkın ördek konumundadır. Dövülenler, kim ya da kimler tarafından dövüldüğünü bile bilemez.

ABD, özellikle haksız olduğu konularda hep böyle yaparak zaman kazanıyor. Öyle ki zamanla muhatabına matemini bile unutturuyor!

Bunun tipik misali ‘Çekiç Güç’tür. ABD, Irak’a operasyon düzenliyor, çıkan karmaşada Kürtler Türkiye sınırını zorladı. Türkiye de BM’ye ve ABD’ye başvurarak çözüm bulunmasını ister.

Çekiç Güç (Huzur operasyonu!) adı altında PKK palazlandırılıp üzerimize salındı. Biz de kuzu kuzu ‘Peki’ dedik ve gelip geçen tüm hükümetlerce Çekiç Güç’ün süresi altı aylık periyotlarla uzatıldı. (On iki yıl boyunca, ta ki ABD, Irak’ı işgal etti, Çekiç Güç’e gerek kalmadı.)

Aynı oyunu ABD, Menbiç’te oynadı, 90 günlük süre, yıllar geçti hâlâ dolmadı! Ama bu arada PYD-YPG (PKK) ağır silahlarla donatıldı, teröristler eğitildi, mevziler kazıldı ve tahkim edildi.

Türkiye, kendi güvenliğini tehdit eden bu oluşuma seyirci kalamazdı, kalmadı da. Hem Suriye’nin ve hem de Irak’ın kuzeyinde harekât üzerine harekât düzenledi.

ABD’nin oyalamaları yüzünden Fırat’ın doğusu, tehdit unsuru olmaya devam ediyor.

Türkiye gerekli yığınakları yaptı, her an müdahale edebileceğini en yüksek perdeden duyurdu.

ABD her zamanki pis oyununu oynadı, her kafadan ayrı sesler çıkararak Türkiye’nin nabzını tutmaya çalıştılar. Türkiye kararlı tutumunu sürdürünce (operasyonda ısrar), bu kez ‘Güvenlik koridorunu birlikte oluşturalım’ deyip müzakerelere başladılar.

Türkiye kendi güvenliği için, Kürt devletini Fırat’ın batısında engellediği gibi doğusunda da engellemek zorundadır. Aksi halde Türkiye’de bulunan 4 milyona yakın Suriyeli mültecinin ülkelerine dönme imkânı olmaz.

Zira Kürtler ellerine geçirdikleri Arap yoğunluklu beldelerden Arapları sürüp oralara Kürtleri yerleştiriyorlar. Demografik yapıyı Kürtlerin lehine bozuyorlar. Tel Abyad’da bunu yaptılar, başka yerlerde de yapıyorlar.

ABD ile varılan mutabakata göre PYD-YPG’den (PKK) ağır silahlar alınıp, güneye doğru (Türkiye’nin 35 km uzağına) kaydırılacaklar. ABD ile ortak harekât merkezi oluşturulacak.

ABD daha şimdiden ipe un sermeye başladı, başkanlarının 30 km verdiği sözü, müzakere heyeti önce 5, daha sonra 15 km olarak teklif etti. Bu ise PKK’nin talebiydi.

Belli ki ABD’nin hedefi Suriye’yi tıpkı Irak gibi parçalayıp bölmek. Bu durum İsrail’in işine yarar, Türkiye’ye ise zarar verir.

Test edelim ama ABD’ye asla güvenilmeyeceğini de bilelim!

Diğer bir ifadeyle ayı ile yatağa girdiğimizi bilelim!

Zira er ya da geç Türkiye göbeğini yalnız başına kesecek, kesmek zorunda kalacak!

x

FETÖ tehlikesi geçmedi!
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Haziran 24, 2020 06:292dk okuma

Dünya üzerinde bizim kadar ikinci bir tuhaflıklar ülkesi yok. Geçen asrın başlarında en güçlü 3-5 ülkeden birisiydik. Neredeyse tüm dünya birlik olup üzerimize çullandılar. İmparatorluğumuz paramparça edildi.
Osmanlı topraklarının üzerinde her birisi diğerine düşman, hepsi de Osmanlı’ya (Türk’e, Türkiye’ye) düşman edilerek 50’ye yakın ülke oluşturdular.

Bunlar sözde bağımsız ama gerçekte hiçbirisi bağımsız ve bağlantısız değil, hepsi uydu konumunda.

Türkiye’nin asıl tuhaflığı ise gerçek dostunun olmaması şöyle dursun, dost ve müttefiki olan ülkelerle savaş halinde olmasıdır.

Bakınız: Türkiye bunca darbeler yaşadı, her bir darbenin arkasında dost ve müttefikimiz olan ülkeler vardı. Darbelerin en alçağı ve insafsızı, Meclis’in bombalandığı ve kardeşin kardeşe kırdırılmak istendiği 15 Temmuz 2016’daki FETÖ ayaklanmasıydı.

Zira düşman, bize kast edecek düşmanı içimizden seçmiş ve yine içimize yerleştirmişti. Sinsi düşmanlığın devletin kılcallarına değin nüfuz ettirildiği bu denli kahpesine tarih tanıklık etmiş değildir.

Türkiye’nin talihsizliğine bakın ki, PKK/PYD/YPG, DHKP-C ve en tehlikelisi FETÖ ile mücadele eden Türkiye, gerçekte bunların sahipleriyle, başta ABD olmak üzere Batılı müttefikleriyle savaşıyor.

Tıpkı sırtlan sürüleri gibiler; dün de yedi düvel olarak üzerimize çullanmışlardı, bugün de hepsi birden üstümüze üstümüze geliyor.

FETÖ elebaşı ABD’de ikamet ediyor, FETÖ militanları başta ABD olmak üzere tüm Avrupa ülkelerinde cirit atıyor. Tüm bu ülkeler, bir yolunu bulup kaçan ve kendilerine sığınan tüm asker ve sivil sığınmacılara kucak açtılar ve oralarda melanetlerini sergilemelerine göz yumuyorlar.

Geçenlerde savcılarımız çok önemli bir bilgiye ulaştılar: Genelkurmay İstihbaratı’nın başında bulunan Tümgeneral Ali Serin’in emir astsubayı (M.K.) FETÖ’cü çıktı.

Normal olarak istihbarattan gelmesi gerekli bu bilgiye savcı, yürüttüğü bir soruşturmada sanık ifadesi üzerinden ulaşıyor.

En az yarım asırlık bir gizli yapılanmadan bahsediyoruz; bu öyle sabahtan akşama bitirilebilecek bir örgüt değil.

Elli senedir herkesten kendini gizleyebilmiş bu örgüt, belli ki ‘Haşhaşiler’ gibi çok iyi saklanabiliyor.

Şu halde, daha düne kadar her kurum ve kuruluşta cirit atan bu örgüt mensupları buharlaşıp uçmadıkları gibi, yer yarılıp yerin içine de girmiş değiller; hâlâ içimizdeler.

Yakalanıp, yargılanıp hüküm giyenler ve yargısı devam edenler, bilinen yapılanmasıyla sadece devede kulak mesabesinde.

Her biri bulunduğu yere göre Atatürkçüden daha Atatürkçü, dindardan daha dindar, şu veya bu partiliden daha çok o partili... Bukalemun tipler.

Özellikle TSK (Jandarma dahil) ve Emniyet Genel Müdürlüğü mensupları (silah taşıyan kamu görevlileri) FETÖMETRE’den geçirilmek için daha ne bekleniyor?

Beş-on savcıya işi havale edip dünya çapındaki bu ihanet şebekesinden kurtulabileceğimizi mi zannediyoruz?

Etkili ve yetkililere en yüksek perdeden bir kez daha haykıralım ve diyelim ki: Acınacak hale düşmeden, acımadan, işin gereğini yapın!

Yapın ki, milletçe yarınlara umutla bakabilelim.

.

Eskinin neyine özlem duyalım? (1)
#Yazar#FUAT BOL#Başkanlık Sistemi

Haziran 08, 2020 06:292dk okuma

Başkanlık sistemini içine sindiremeyenleri bir dereceye kadar anlayabilmek mümkün. Zira sistem henüz oturmadı, zaten akşamdan sabaha hiçbir sistem dört dörtlük oturmaz, oturamaz.

Dünyanın en mükemmel sistemi de olsa, uygulama esnasında mutlaka aksayan yönleri olacaktır ve bunlar görülerek zamanla düzeltilecektir.

Ama böyle değil de sisteme temelden karşı olup eski düzenin özlemini çekenleri anlamak mümkün değildir.

Bu tiplerin genelde üç argümanları var: 1- Bu sistemde Meclis işlevsiz. 2- Bu sistem tek adam sistemi. 3- Yasama (Meclis) ve yargı erkleri bağımsız ve bağlantısız değil.

Bunlar hâlâ daha iki sistem arasındaki asıl farkı kavrayamamışlar. Başkanlık sisteminde halk, cumhurbaşkanını doğrudan belirliyor. Eski sistemdeki gibi başbakan yok ve bakanlar Meclis dışından atanıyor. Bakanlar Kurulu’nun (hükümet) kurulması veya düşürülmesi de Meclis’in güvenoyu ve gensorusuna (güvensizliğine) tabi değil.

Parlamenter sistemde hükümet, dolaylı olarak, yani milletin seçtiği vekiller marifetiyle kuruluyordu ve bir sürü engeli vardı. Kurulabilmesi için ya tek başına iktidar sağlayacak sayıda milletvekiline sahip olunması, ya da güvenoyu sayısını teşkil edecek çoğunluk gerekliydi.

Bu da ancak iki veya daha çok partinin uzlaşması ile mümkündü (koalisyon).

Bir kere biz bu eski sistemi tecrübe ettik ve sistem her on yılda bir darbelere maruz kaldı. Ayrıca eski sistemdeki hükümetlerin ömrü ortalama on sekiz aydı.

Bu on sekiz ayda hangi proje yapılıp hayata geçirilebilir? Düşünün, o vakitler IMF’in elinde tutsaktık. Birinci tutsaklık bitirilemeden (alınan borç ödenemeden), ikinci ve daha katmerli bir tutsaklığa mahkûm ediliyorduk.

Bugünleri kötülemeye kalkanlar, o meşum günleri ne çabuk unuttular!

Bakınız: O dönem, kamu açıklarının yüksek maliyetli iç borçlanma ile karşılanması faiz giderlerinin payını hızla arttırmıştır. 1990 yılında toplanan her 100 liralık vergi gelirinin 32 lirası faiz ödemesi için kullanılırken, 1999 yılında bu rakam 72 liraya yükselmiştir.

Bu gelişmelerin sonucu olarak, devlet eğitim, sağlık, adalet ve güvenlik gibi asli fonksiyonlarına kaynak ayıramaz olmuştu.

O günlerde terörle mücadelede kullandığımız İHA’ları ABD bize vermiyor, verdiği birkaç tanesinin yazılımlarını da ellerinde bulunduruyordu. Bozulanları tamir için gönderdiğimiz İsrail bile bunları zamanında tamir edip geri göndermiyordu.

Bize verilen yanlış koordinatlarla yıllar boyu dağları taşları bombalayıp durduk.

Teröristler gruplar halinde gelip askeri üs, karakol ve gözlem noktalarını vurup giderlerdi; bize de şehit sayılarını saymak düşerdi!

Özellikle Doğu ve Güneydoğu bölgeleri, teröristler için adeta yolgeçen hanı gibiydi.

Hükümetin iyi niyetle başlatmış olduğu ‘çözüm süreci’ni bile bin bir hile ve desise ile istismar edip akamete uğrattılar. Akılları sıra koskoca Türkiye’yi kandırmışlardı, öyle zannediyorlardı.

Şehirlerde kazdıkları hendeklerle Türkiye’yi hizaya getirebileceklerini sandılar, birer birer kazdıkları çukurlara gömülünce Hanya’yı Konya’yı anladılar!

Bir de bugün geldiğimiz noktaya bakın, kendi ürettiğimiz İHA ve SİHA’larla, içeride ve dışarıda teröristleri inlerinde vuruyoruz ve tabir caizse girmiş oldukları deliklerden burunlarını bile çıkaramıyorlar.
Denediğimiz parlamenter sistemin dört kelime ile özeti; kaos, terör, zam ve zulümdür.

Bunları özleyenler, ancak bunlarla beslenenler olabilir!

*

.

Eskinin neyine özlem duyalım? (2)
#Yazar#FUAT BOL#Türkiye

Haziran 10, 2020 06:292dk okuma

Demokrasiyi sindirebilmiş ülkelerin anayasalarında yer alan ‘temsilde adalet, yönetimde istikrar’ cümlesinin, bizim gibi ‘malul’ demokrasilerde anayasalara laf olsun diye konduğunu gördük.

Zira 1960 darbesiyle çığırından çıkardığımız demokrasimiz bir daha iflah olmadı ve biz ne yönetimde istikrarı sağlayabildik, ne de temsilde adaleti temin edebildik.

Kısa süreli koalisyon hükümetleriyle çözemediğimiz sorunlarımız devasa boyutlara varınca, askeri yönetimle hallederiz zehabına kapıldık ve her on yılda bir darbe yaptık.

Kurabildiğimiz sivil(!) hükümetlerin ortalama ömrü de on sekiz ayla sınırlı kaldı.

AK Parti’nin iktidara geldiği 2002 yılında doğanlar bugün 18 yaşında, bu gençlerimiz elbette 2002’den önceki Türkiye’yi hatırlamayacaklardır.

Dolayısıyla da bugünlerin kıymetini bilmeyeceklerdir.

Hepsinden önemlisi ülkemiz, IMF’nin boyunduruğuna girmiş ve bağımsızlığı elinden alınmıştı. Parlamentomuz ipotek altına alınmış, dışarıdan dayatılan kanunları çıkarmakla meşguldü.

Meclis’in duvarında yazılı olan “Egemenlik milletindir” sözü lafta kalmıştı, zira gerçek egemenlik IMF ve Dünya Bankası gibi kuruluşlarındı. Onlar, bizim sosyal, siyasal, ekonomik ve hatta askeri hayatımızı biçimlendirip şekillendiriyorlardı.

Bize borç olarak verdikleri parayı öyle istediğimiz yerlere kullanamazdık, istihdam oluşturacak yatırımları yapamazdık.

Yollar çamurdan geçilmez, insanlar hastane kapılarında sürünürdü; hastaneye sağlam giden refakatçi hasta olur, hastanede ölenlerin cesetleri parasızlıktan rehin kalırdı.

Her gün elektrikler kesilirdi, saatler süren bu durum bazen gün boyu devam ederdi.

Doğalgaz da nesi? Tüp yoktu. çiçek yağı, margarin, benzin, motorin, akaryakıt yoktu ve bütün bunlar karaborsaydı.

Hani bir söz var ya: “Devlete verilen size yol, su, elektrik olarak geri döner.” Bize bir şeyin döndüğü yoktu, zira ne suyumuz, ne yolumuz ve ne de elektriğimiz vardı.

Düşünebiliyor musunuz? Bu ülkenin başbakanı, kaloriferler yanmadığı için makamında palto ile oturuyordu. Mazot yokluğundan tarlalar sürülemiyor; bu perişan hal başbakana sorulduğunda “Akaryakıt vardı da biz mi içtik?” diyerek geçiştiriyordu.

Başbakanı bu halde olan ülkenin halkını siz düşünün!

2002 öncesi, Ecevit’in başbakanlığı döneminde (DSP-ANAP MHP koalisyonu) Türkiye Cumhuriyeti tarihinde ilk defa esnaf yürüyüş yaptı ve hükümeti protesto etti. Bir esnaf, kucağındaki yazarkasayı Ecevit başbakanlıktan çıkarken önüne atıp parçaladı.

İş insanlarımız fabrikalarını Türkiye’den söküyor, başka ülkelere götürüp kuruyorlardı.

Başörtüsü zulmü ayyuka çıkmıştı; başörtülü milletvekili TBMM’den yuhalanarak kovuluyor, aynı şekildeki öğrenciler için üniversitelerde ‘ikna odaları’ kuruluyordu.

Halkının çoğunluğu Müslüman olan bu ülkede başörtülü kadınlara ‘cadı’ muamelesi yapıldı ve başta okullar olmak üzere, tüm kamu kurum ve kuruluşlarında cadı avına çıkıldı.

Başbakanın eşi başörtülü diye TSK Rehabilitasyon Merkezi’nde tedavi gören ünlü tiyatrocu Nejat Uygur’u ziyaret edemedi.

Dillerine pelesenk ettikleri laiklik ve irtica kavramlarıyla milleti canından bezdirmişlerdi.

Bugün isteyen her yerde (üniversite, devlet dairesi, parlamento vb) başörtüsü takabiliyor. Ne irtica hortladı, ne laiklik yerinden oynadı.

Toplum hayatımızdaki anormallikleri törpüleyerek normal hayata geçmenin mücadelesini veriyoruz.

Kimileri anormal dönemin özlemiyle yaşasa da bizler önümüze bakalım ve bekleyen reformları bir an önce toplum hayatına kazandıralım.

.

Eskinin neyine özlem duyalım? (3)
#Yazar#FUAT BOL#TSK

Haziran 17, 2020 07:212dk okuma
Paylaş

Ülke yönetimini 100 birim olarak düşünürsek, vesayet odaklı parlamenter sistemde, milli irade (parlamento ve hükümet) bunun yalnızca 20 birimlik kısmında söz sahibiydi.

Geride kalan 80 birimlik kısmında, dışarıya endeksli içerideki vesayet odakları hükümrandı. Diğer bir deyişle, davul seçilmişlerin boynunda ancak tokmak başkalarının (askeri ve sivil bürokrasi) elindeydi.

Mahut sistemde, ‘kerameti kendinden menkul’ sözde bir derin devlet algısı vardı. O zihniyete göre ‘devlet’ kutsaldı ve seçilmişlere emanet edilemeyecek kadar ‘korunaksızdı’!

TSK İç Hizmet Kanunu’nun 35. maddesini asker, ihtilal gerekçesi yaptı. Kenan Evren bunu savunmasında söyledi. Bu maddede “Silahlı kuvvetlerin vazifesi, Türk yurdunu ve anayasa ile tayin edilmiş olan Türkiye Cumhuriyeti’ni kollamak ve korumaktır” diyor.

İdraki vesayetle şartlanmış o kafa, bu kanunla TSK’yı TBMM’nin üstünde görüyor ve kendilerini ev sahibi, seçilmişleri de kiracı addediyordu.

Halbuki demokratik bir ülkede bu kanunun bu şekilde anlaşılması için insanların akıllarını peynir ekmekle yemeleri gerekirdi.

Cumhuriyet’in kuruluşundan 1960 darbesine kadar Genelkurmay Başkanlığı, Milli Savunma Bakanlığı’na bağlı iken, 1961 Anayasası’yla sözde Başbakanlığa bağlandı. O nasıl bağlanmaksa, ülkenin başbakanının Afrika’nın herhangi bir yerindeki darbeden haberi oluyor ama kendisine bağlı(!) askerin darbesinden haberi olmuyor, olamıyordu.

Demokratik bir ülkede bu kanunun anlamı: TSK, jandarma ve polis teşkilatları sizin (hükümetlerin) güvenlik birimlerinizdir, bunlarla olayları önleyeceksiniz. Durum ağırlaştıkça OHAL ve sıkıyönetim ilan edip bu güçleri kullanırsınız.

Yani siyasi otorite orduyu göreve çağırır ve der ki “Gel, burada bunu yap ve işi bitir.”

Demokrasilerde anayasal düzeni ortadan kaldırmaya ve hükümetin görevini yapmasını engellemeye yönelik hiçbir güç olamaz. Olduğu takdirde, bu Cumhuriyet’i korumak ve kollamak olmaz, bilakis yıkmak olur.

Nitekim öyle oldu ve her bir darbeyle ülkemiz onlarca yıl geri gitti.

Sözde ‘korunaksız’ devletin başı (Cumhurbaşkanlığı makamı) da adeta askerlere tapuluydu. Bu yüzden her cumhurbaşkanlığı seçiminde kriz yaşadık.

Bu nasıl “Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir” anlayışıdır ki, TBMM’nin etrafını tanklarla sarıp cumhurbaşkanı seçtirilir? Sonraki her cumhurbaşkanlığı seçiminde, başbakan ve parti liderlerine isim dikte ettirilir ve onun seçilmesi sağlanırdı.

Seçim esnasında, seçilmişlere gözdağı vermek için de generaller TBMM localarını doldururdu.

Atanmışların çoğunlukta olup hesap sorduğu, seçilmişlerin ise adeta suspus oturup hesap verdiği ve ‘Politbüro’yu andıran MGK’yı hatırlayın! Böyle bir ülkede demokrasinin esamisi okunur mu?

Hatırlayın: Daha düne kadar, asker ve sivil ne kadar atanmış varsa bunlar hancı, seçilmişler ise yolcu olarak görülüyordu.

Bu absürt durum dışarısının da işine geliyordu. Zira ‘bizim çocuklar’ dedikleri içimizdeki aymazlara, her istedikleri zaman ‘iyi işler başartarak’ darbe yaptırıyorlardı.

Darbe özlemcilerinin sloganlarına bakar mısınız: “Ordu-millet el ele!”

Kime karşı biliyor musunuz? Milletin çoğunluğuna ve o çoğunluğun seçtiği hükümete karşı.

Haberin Devamı

Bundan daha vahim bir ayrımcılık ve ötekileştirme olabilir mi?

Ama gelin görün ki o kafa, tüm bu yaptıklarını görmezden gelir ve karşısındakini suçlar.

.

Eskinin neyine özlem duyalım? (4)
#Yazar#FUAT BOL#CHP

Haziran 20, 2020 06:293dk okuma

2. Dünya Savaşı’nda yer ile yeksan olan Almanya’ya ve Kore’ye bakıp hem imrenir, hem hayıflanırız. Onlar bunca ilerlemeyi yapmışken biz neden geri kaldık? Öyle ya, onlar da biz de parlamenter sistemle idare ediliyoruz. Onlardaki istikrar bizde neden olmadı, olamadı?
Haberin Devamı

İşin püf noktası burada. Onlar bizim gibi demokrasicilik oynamıyor, vesayetle idare edilmiyor ve daha önemlisi demokrasi tarihlerinde ‘darbe’ nedir bilmiyorlar.

Biz ise 1960 yılında dağıttığımız bilyeyi hâlâ tam manasıyla toplayabilmiş değiliz.

Halk, 1965 seçimlerinde ihtilalcilere tokat mahiyetinde bir ders verdi; yıktıkları DP’nin devamı olan AP’yi tek başına iktidara getirdi, bu durum 1969’da tekrar etti.

Türkiye, 1965-1970 arası yüzde 5 kalkınma, yüzde 7 enflasyonla iyi bir trend yakalamışken tek başına iktidarda bulunan S. Demirel hükümeti ‘muhtıra’ ile görevden uzaklaştırıldı.

Halbuki daha on sene önce bu ülkenin seçilmiş başbakan ve bakanlarını boğmuşlardı, bu kanlara doymadan yeniden milli iradeye kast edildi.

Sözde partiler üstü (gerçekte CHP’li) karakuşi hükümetler oluşturuldu. O arada Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay’ın görevi sona ermişti, yeni bir cumhurbaşkanı seçilmeliydi.

Asker, kendi komutanını (Faruk Gürler) istifa ettirip seçilmesi için siyasi parti liderlerine dayattı. TBMM’de turlar dönüyor lakin Gürler, gerekli olan oyu bir türlü alamıyordu.

Meclis’in locaları generallerle doluydu. Askersiz olamayacağını bilen biçare S. Demirel, emekli olan ve Bakırköy’de evinde oturup habersiz duran Fahri Korutürk’ü Cumhurbaşkanı seçtirdi. (6 Nisan 1973)

Hemen ertesi gün ‘teknokrat hükümet’in (ne demekse) başı olan Ferit Melen istifa etti.

Zavallı Korutürk görevi boyunca hep hükümet bunalımlarıyla uğraştı. Düşünebiliyor musunuz, 7 yıl içinde 8 ayrı hükümet kuruldu. Naim Talu ve Sadi Irmak’ın oluşturduğu iki ayrı ‘teknokrat hükümet’in yanında Ecevit ile Demirel de üç ayrı hükümete başkanlık etti.

Bu süre içerisinde 16 kez hükümet bunalımı oluştu.

Böylesine istikrarsız bir ortamda günde 11 saat elektrikler kesiliyordu. Türkiye, Bulgaristan’dan elektrik alıyordu. Borcunu ödeyemediği için Bulgarlar elektriği kestiler, kesinti 16 saate çıktı.

Borç ödenemediğinden Irak, petrol boru hattını kapattı.

Ecevit, dünyanın hiçbir yerinden kredi bulamadığı için Türkiye’nin sahip olduğu tarım ürünlerini kredi karşılığı bir ABD bankasına rehin verdi.

Bu arada ülkenin dört bir yanında terör can almaya, ortalığı yakıp yıkmaya devam ediyordu. Üniversitelerde boykotlar, fabrikalarda grevler ve işçilerin kendi fabrikalarını kundaklamaları gırla gidiyordu.

Ülkede sıkıyönetim olmasına rağmen, asker olayları seyretmekle yetiniyordu.

Enflasyon üç haneli rakamlara çıkmış, yapılan korkunç devalüasyonlarla TL pula dönmüştü.

Zenginlik bile para etmiyor, sahip olduğumuz fabrikalar çalışmadığı gibi bir gecede yapılan kur ayarlamaları ile yüzde 50 daha fakirleşiyorlardı.

Ülkede günde 50’ye yakın kişi teröre kurban verilip kan gövdeyi götürürken darbe yapıldı ve hemen ertesi gün terör bıçak gibi kesildi!

Sıkıyönetim zaten vardı, neden o vakit yapmadınız denildiğinde, darbecilerin verdiği cevap çok manidardır: “Olgunlaşmasını bekledik!”

Olgunlaşmasını bekleyen, ABD’nin içimizdeki ‘bizim çocuklar’ı yaptıkları darbeyle efendilerinin gözünde ‘iyi iş çıkarmış’ oluyorlardı.

Damdan düşen birisi olan Süleyman Demirel ve onu takip eden Turgut Özal, var olan parlamenter sistemle bu işin gitmeyeceğini gördüler ve başkanlık sistemine geçmek için adeta can attılar.

Ama başaramadılar.

Tüm bu sıkıntıları yaşayarak gören iki lider (Erdoğan ve Bahçeli) el ele verdi ve başkanlık sistemini getirerek ülkenin önünü ve ufkunu açtılar.

İşte Türkiye, geçtiği yeni başkanlık modeliyle yukarıda özetlemeye çalıştığımız tüm bu kepazeliklere set çekti.

Vesayetten ve uydu olmaktan kurtuldu, bölgesinde artık yön verilen değil yön veren ülke konumuna geldi.

Sistemin eksikleri yok mu? Elbette var ama mühim olan trenin rayda olmasıdır.

Eskiden olduğu gibi, treni raya sokmak için yıllarımızı vermiyoruz. Diğer bir ifade ile patinaj yapmıyoruz.

Eksiklikleri görüp giderecek ve hızla yolumuza devam edeceğiz.

.

En uğursuz gün!
#Yazar#FUAT BOL#Salim Başol

Mayıs 27, 2020 06:293dk okuma

Bundan 60 sene önce, 27 Mayıs 1960’ta Türk demokrasisi en kötü, en uğursuz gününü yaşadı. Zira yeni yeni filizlenmekte olan halkın iradesine (hepsi hepsi on yıl) silahla el konuldu.
Halkın iktidarı alaşağı edildi; Cumhurbaşkanı, Başbakan, Bakanlar Kurulu üyeleri ve iktidar partisine mensup milletvekilleri derdest edilip Yassıada’ya tıkıldı.

Cumhurun (milletin) temsilcisi Cumhurbaşkanı Celal Bayar’ı korumakla görevli Muhafız Alayı Komutanı tutukladı.

Yassıada’da sözde bir mahkeme kuruldu ve adına Yüksek Adalet Divanı denildi.

Gerçekte ise 20. yüzyılda, Batı’nın ortaçağ karanlığından devşirdiği ‘engizisyon’un ta kendisiydi.

Meğerse mahut cinayet şebekesinin askeri üyeleri, daha işin başında, 1950 seçimleriyle seçimi kaybeden İnönü’ye gitmişler ve o isterse iktidarı DP’lilere teslim etmeyeceklerini söylemişlerdi.

İnönü ise bir önceki (1946) seçiminin şaibesi altında ezilerek ve daha da önemlisi, ‘açık oy, gizli tasnif’ şeklindeki akla ziyan, karakuşi kanunun mimarı olarak böylesi bir kepazeliğe ‘evet’ demedi, diyemedi.
Diyemezdi çünkü bu rezil hali dünyaya anlatamazdı.

Böylece 27 yıllık tek partili CHP iktidarı son buldu. 14 Mayıs 1950, “Yeter, söz milletindir” denilip demokrasiye geçtiğimiz gündür. Şu halde bu gün (14 Mayıs) gerçekte demokrasi bayramıdır.

Ama gelin görün ki milli iradeye kast edenler, katlettikleri bu uğursuz güne, 27 Mayıs’a (1960) ‘hürriyet ve anayasa bayramı’ dediler.

Aynı darbe zihniyetinin maskara haline bakın ki bundan 20 sene sonraki ihtilalde (1980), bu kez daha baskıcı bir anayasa yapmak zorunda kalır ve eskisiyle birlikte o uğursuz bayramı da kaldırır.

Yüksek Adalet Divanı denilen en alçak cinayet şebekesinin reisi Salim Başol, sözde mahkemede kendisine itiraz eden şehit Başbakan Adnan Menderes’e aynen şöyle diyecektir: “Sizi buraya tıkan kuvvet böyle istiyor!”

İşte böylesine düzmece bir mahkemenin kararıyla bu ülkenin başbakan ve iki bakanı darağacına gönderildi.

Gerçekte idam edilen sadece Menderes ve arkadaşları değildi; milli irade idi, demokrasiydi ve topyekûn bir milletin istikbali ve umuduydu.

Mahut şebekenin soysuzluklarına ve iğrençliklerine bakın ve hak-hukuk adına utanın! Sözde mahkeme üyelerinin ellerinde delil diye gösterip dillendirdikleri şey, Menderes’in kasasına kendi elleriyle koyup getirdikleri bir kadın külotudur.

Bu çukur insan müsveddeleri, ‘köpek davası, bebek davası’ gibi konularla bu ülkenin cumhurbaşkanını, başbakanını, bakan ve bürokratlarını suçlayıp cezalandırdılar.

Aynı cunta, basına talimat vererek şu aşağılık yalanları yazdırıyordu: “Menderes, gösteri yapan üniversite gençlerini toplayıp işkence yapıyor ve onların ölülerini kıyma makinelerinden geçiriyor.”

Düşünebiliyor musunuz? 1924 Anayasası’na göre sadece vatana ihanetten yargılanması gereken Cumhurbaşkanı Celal Bayar, bu sözde mahkemede ‘köpek davası’ndan yargılanıp mahkûm olmuştur. (Afgan kralının kendisine hediye ettiği bir köpeği sattırıp bu parayla Ödemiş’te Mursallı Köyü’ne çeşme yaptırması.)

Hukuku guguk yapan bu zihniyete merhum Menderes’in son ikazı şöyledir: “Kellemi onlara götürdüğünüzde deyiniz ki ‘Adnan Menderes hürriyet uğruna koyduğu başını 17 sene evvel almadığınız için sizlere müteşekkirdir.’ İdam edilmek için ortada hiçbir sebep yok. Ölüme kadar metanetle gittiğimi, silahların gölgesinde yaşayan kahraman(!) efendilerinize acaba söyleyebilecek misiniz? Şunu da söyleyeyim ki milletçe kazanılan hürriyet mücadelesinde sizi ve efendinizi yine 1950’de olduğu gibi kurtarabilirdim. Dirimden korkmayacaktınız ama şimdi milletle el ele vererek Adnan Menderes’in ölüsü ebediyete kadar sizi takip edecek ve bir gün sizi silip süpürecektir. Buna rağmen duam sizlerle beraberdir.”

İşte 27 Nisan e-muhtırasındaki karşı direnişte ve 15 Temmuz aşağılık darbesinde tankları durduran o öpülesi ellerde Menderes’in ruhu vardı ve olmaya devam edecektir.

Onlar, vatan ve milletleri uğruna şehit edilen milli kahramanlar olarak tarihteki yerlerini aldılar.

Dualarımız ve Fatihalarımız onlar için...

.

Darbeci, devlet ve millet düşmanıdır
#Yazar#FUAT BOL#Darbe

Mayıs 18, 2020 06:292dk okuma

Darbe, millete yapılabilecek en büyük ihanettir.

Darbe vatan hainliğidir, zira darbeci, ülkesini topyekûn milleti ve vatanıyla dış düşmana peşkeş çekmiştir. Her ihtilalin arkasında mutlaka dış güçler vardır ve onlardan icazet alınarak bu aşağılık eylem gerçekleştirilebilmektedir.

Nitekim bizdeki generallere, eski CHP Genel Sekreteri Kasım Gülek’e ve Enver Altaylı’ya yakınlığıyla bilinen Türkiye’nin eski CIA şefi Paul Henze, 12 Eylül darbesini Başkan Jimmy Carter’a bildirirken şu ifadeyi kullanmıştı: “Bizim çocuklar başardı.”

Yabancıların içimizdeki ‘bizim çocukları’ da dışarısının beslediği ve dışarısının emelleri için kendi halkına kılıç sallayan ve ülkelerinin tüm kaynaklarını onlara amade kılan, vatan ve millet düşmanlarının ta kendileridir.

Zira milletin dişinden tırnağından arttırarak kendisini ve ülkesini korusun diye maaş, makam ve imkân verdiği bu alçaklar, ellerindeki silahı o milletin kendisine ve seçtiklerine doğrultmuşlardır.

Görünürde sanki sadece mevcut iktidar alaşağı edilip o iktidar mensupları cezalandırılır. Gerçekte ise cezalandırılan topyekûn milletin kendisi ve o milletin sahip olduğu maddi ve manevi tüm değerleridir.

Vatan ve millet düşmanı olan darbeci, bu niyetini gizler ve yalnızca iktidarı ve hatta o iktidarın başını hedef aldığını söyler. Bunu söylerken o iktidarı sevmeyen ve ona karşı olanları da yanında hisseder, onlardan, onların karşı oluşlarından güç vehmeder.

Çoğu zaman da bu gücü, siyasal ve bürokratik olarak yanlarında bulurlar. Nitekim buldular da.

Bugün de aynı şeyleri söylemiyorlar mı? “AK Parti kalsın ama Erdoğan gitsin” diyorlar!

Bugün de bunlar salgınla insanlar ölsün, ekonomi çöksün, tedarik zinciri işlemesin, açlık ve kaos olsun ve yeter ki Erdoğan gitsin diyen zihniyettir.

Dünyada örneği bulunmayan zehirli bir damar maalesef bizim içimizde mevcut. Bu zihniyet Batıcı gözükür, Batıya hayranlığını her fırsatta dillendirir lakin ‘Araf’ta kalıp ne gerçek Batılı olabilmiş ve ne de Doğulu kalabilmiştir.

Bulamaç bu tipin tipik özelliği yerlilik ve millilikten kopmuş olması ve bunlara sahip halkına düşman kesilmesidir.

Milletinden nefret eden bu tiplerin diğer önemli bir özellikleri de millet için değil, millete rağmen iş yapmaktır. Yani millete dayatmaktır.

Bu zihniyete göre halk zencidir (köle), bu halkın tek yapabileceği şey bu efendileri ne diyorsa onu yapmaktır, onlara hizmet etmektir.

Yerli ve milli olan zenciler hadlerini bilecek ve asla çizmeyi aşmayacaklar. Üst düzey bürokrat olmak ve hele ülkenin yönetimine talip olmak bunların ne haddine!

On sekiz yıldır mahut zihniyetin çanlarına ot tıkandı.

Ağalıktan düşürüldüler, milleti yalın ayak başıkabak çalıştırıp sömüremiyorlar, ihaleleri alamıyor, makam ve servetleriyle milletin üzerinde tepinemiyorlar.

Bu yüzden deli divane oldular, hırsları akıllarını örtmüş, abuk sabuk konuşuyorlar.

Darbe çığırtkanlığı yapıyorlar.

.

Darbe utancı!
#YAZAR#Fuat Bol#DARBE

Mayıs 09, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Özellikle Osmanlı’nın son döneminden günümüze değin darbe utancıyla yaşayan bir milletiz, vesselam!

Her bir darbeyle, maddede ve manada onlarca yıl geri gitmemize rağmen bu uğursuz eylemi gerçekleştirmekten vazgeçmedik.

Zamanla bu baş belası hali içselleştirip yasa maddesi haline bile getirdik.

Bütün bunların temelinde tek bir olgu var. O da bu millete, bu milletin seçtiklerine güvenmemektir.

Diğer bir ifadeyle, dışarıya bağlı içerideki vesayet odakları, kendilerini sürekli olarak hancı, milletin seçtiği iktidarları ise hep yolcu olarak görmüştür.

Osmanlı’nın son döneminden beri gerçek iktidarlar hep bürokratik oligarşi olmuştur. Onlar vatanın öz evlatlarıdır ve asıl sahipleridir.

Dolayısıyla bu ülkede onların astığı astık, kestiği kestik olmalıdır. Nitekim öyle de oldu!

Biz Cumhuriyet’i yedi düvele karşı verdiğimiz bağımsızlık savaşından sonra yerli ve milli olarak kurduk.

Tek parti rejimiyle uzun bir süre gittikten sonra, Cumhuriyet’i demokrasi ile taçlandırıp çokpartili hayata geçtik.

Sovyetlerin Kars’ı, Ardahan’ı, Artvin’i isteyip boğazlarda hak iddia etmesiyle biz, demokrasiye geçmeye ve NATO’ya girmeye adeta zorlandık.

İşte bu mecburiyet hali, bizi ABD vesayetine soktu.

Artık bizim bir şey yapmamıza gerek yoktu, zira her şeyi bizim adımıza ABD yapıyor ve yapacaktı. Nitekim ilkokuldaki çocuğun sırasındaki süttozundan kuru üzümüne, ordudaki askerin potinine ve elindeki silaha kadar her şey ABD menşeliydi.

‘Küçük Amerika’ olmak hevesi ayyuka çıkıyordu.

Menderes iktidarının birazcık yerli ve milli olmaya dönük hamleleri onu darağacına götürdü. Menderes, halkı ile birlikte ‘ol’mak istedi, onu ‘öl’dürdüler.

Zira yerli ve milli kalabilmenin şartı: Ya olacak, ya ölünecek. Ama hayır, emir yüksek yerdendi: Ne olunacak ne de ölünecekti, yalnızca sürünülecekti!

Sürüne sürüne 2000’li yıllara geldik. Süründürmekle de yetinseler iyi, üstüne üstlük yaptırdıkları onca darbelerle alçak süründürdüler.

Yerli ve milli bayrağı açan ve bu uğurda tüm dünyaya meydan okuyan Erdoğan’ı ve iktidarını hedef tahtasına oturttular.

Onun tek başına iktidarlarına karşı darbenin her çeşidini denediler.

Hiçbirisini başaramadılar, 15 Temmuz 2016’da ise en alçağını denediler. Meclis’i bombaladılar.
Savunmasız sivil halkın üzerine tankları sürdüler.

Padişah boğan, padişahı tahtından indiren, başbakanı alaşağı edip bakanlarıyla asan, seçilmiş hükümetleri devirip parlamentonun kapısına kilit vuran, siyasi partileri patır patır kapatan, getirdikleri zulüm yönetimleriyle çocukların yaşlarını büyütüp ipe çeken, hayali iddialarla kendilerinden olmayan asker-sivil bürokrasiyi içeri tıkan ve yüz binlerce sivil ve askere işkence odalarında kan kusturan bir yapının adıdır darbe.

Cumhuriyet’in bu ikinci yerli ve milli kıyamında devletin tüm kurum ve kuruluşlarında yapılmaya çalışılan gerçekten 2. bir bağımsızlık savaşıdır.

Bu yüzden ya olacağız, ya öleceğiz!

Kim olursa olsun, darbe çığırtkanlığı yapanlar ve hatta bunun imasında bulunanlar bu milletin yegâne düşmanıdırlar.

Milletimiz sabırlı ama sabrın da bir sonu var. Nitekim bunu 15 Temmuz günü sergiledi.

Erdoğan’la Menderes’in resimlerini yan yana koyup idamı çağrıştıranlar ve avaneleri, bu milletin çıplak elleriyle tankları durdurup ‘milletin adamı’na nasıl sahip çıktığını unutmasınlar!

Zira bundan sonra kopacak kıyamet onların kıyameti olacaktır.

.

Hiç ibret alınsaydı...’
#Yazar#FUAT BOL#Donald Trump

Mayıs 06, 2020 06:292dk okuma

Şair, insanoğlunun gafletini ne güzel özetlemiş: “Geçmişten adam hisse kaparmış... Ne masal şey! Beş bin senelik kıssa yarım hisse mi verdi? Tarihi ‘tekerrür’ diye tarif ediyorlar. Hiç ibret alınsaydı, tekerrür mü ederdi?”
Eski dünya düzeni çift kutupluydu. Sovyetlerin dağılmasıyla ABD tek kutup kalarak, dünya hegemonyasını ilan etti.

Dünyamız da küreselleşmeyle birlikte büyükçe bir köy halini aldı.

İşte ABD, köpeksiz bulduğu bu koca köyde değneksiz dolaştı; sömürü ile elde ettiği devasa güçle ‘kötülük tanrısı’ oldu.

Ne insanlık bildi, ne ahlak ne din ve ne de hukuk tanıdı. Tek bildiği şey, kan emerek vampirleşmekti.

Yaptıklarından asla utanmıyor, yalanı yüzüne vurulunca kahkahayı basıyordu.

Zulüm düzeninin karargâhı Beyaz Saray’dı. Zira Beyaz Saray’da bulunanlar kendilerini Olimpos’un sakinleri olarak görüyorlardı.

Biri (G. Bush) çıkıp Haçlı seferi başlattı. “Saddam’ın kimyasal silahı var” deyip İngiltere’yi yanına aldı ve Irak’a çullandı. Kimseler daha ne oluyor diye soramadan tüm dünyaya “Ya benimlesiniz ya da karşımda!” deyip meydan okudu.

Irak’ta bir milyon insan öldü, hâlâ ölmeye devam ediyor. Irak’taki her bir petrol kuyusun başında ABD’li askerler, leşin başında bekleşen akbabalar gibi aportta bekliyor.

Bugünkü (D. Trump) ise davet ettiği medya mensuplarının önünde babasının malı gördüğü dünyayı taksim eden kararları imzaladığını açıklıyor. Suriye toprağı olan Golan Tepeleri’ni İsrail’e veriyor, Kudüs’ü İsrail’in başkenti ilan ediyor.

Venezuela’nın seçilmiş başkanı Maduro’yu tanımadığını ve yakalanması için başına 15 milyon dolar ödül koyduğunu, onun yerine muhalefet liderini başkan olarak tanığını söylüyor.

“Şu şu şu devletler terörist” deyip onları kara listeye alıyor ve ambargo uyguluyor. Aynı anda Türkiye’nin başına bela olan dünyanın en kanlı terör örgütü PKK, YPG, PYD’yi silahlandırıp üzerimize saldırtıyor.

Fransızlara “Biz ABD olmasaydık sizlerin babaları Almanlar olacaktı” diyor.

Haraca bağladığı Ortadoğu ülke liderlerinin cinayet dahil her türlü kepazeliklerine göz yumuyor ve onları adeta sağmal inek gibi sağıyor.

Pandemiyle sarsılan ABD’de ölümler kol gezerken, Başkan Trump, “200 bin ölüyle bu süreci atlatırsak çok iyi” diyor. Topu Çin’e atıyor; koronavirüsü saklamakla tehdit ettiği Çin’den tazminat talebinde bulunuyor. (20 trilyon dolar)

En lazım olduğu anda, DSÖ’yü Çin’le işbirliği yapmakla suçluyor ve bu örgüte sağladığı yıllık 350 milyon dolarlık fonu kesiyor.

Daha önemlisi, ABD Dünya Sağlık Örgütü’nün dünya çapında koordine ettiği ortak aşı çalışmalarından çekildiğini duyurdu.

Halbuki dünyamız aynı asrın içinde 1. Dünya Savaşı’nda 10 milyon askeri, 6.6 milyon sivili; 2. Dünya Savaşı’nda 65 milyon insanı ve 1918’deki İspanyol salgınında da 100 milyon insanı yitirmişti.

İnsanlık bu denli büyük felaketlerden ibret almadı ki bu günkü rezil tabloyla karşı karşıyayız.

İnsanoğlunun kendisine ve çevresine bu denli ihaneti sürdüğü müddetçe başka ne beklenir ki?

Yine ders almayacak ve gitgide daha korkunç tablolarla karşılaşacak.

Allah c.c. insanlığı zalimlerin şerrinden korusun!

.

Nereden nereye!
#Yazar#FUAT BOL#İdris Küçükömer

Mayıs 04, 2020 06:293dk okuma

Gençler hatırlayamaz ama biz yaşlılar sağlıkta nereden nereye geldiğimizi çok iyi biliyoruz. Malum, devletler dört ana sütun üzerine yükselir: Adalet, güvenlik, eğitim ve sağlık.

Sağlıkta tek kelime ile perişan bir halimiz vardı. Hastanelerimize gitmeyen bir, giden bin pişmandı. Ertesi günkü muayene için geceden kuyruğa girilir, alınan numaraya sıra gelmeden dönülürdü.Hasbelkader bir reçete yazdırabilirseniz bile bu kez eczanelerde ilaç kuyruğu çilesi başlardı. Öyle şimdiki gibi herkes her eczaneden ilaç alamazdı; hastaneler gibi eczaneler de ayrılmıştı. SSK’lıysanız belli eczanelerden ilaç alabilirdiniz, kuyrukta saatlerce bekledikten sonra reçetenizdeki ilaçlardan bir kısmının olmadığını öğrenir, eliniz boş dönerdiniz. Yatan hasta iseniz para ödenmeden taburcu edilmezdiniz, paranız yoksa rehin kalırdınız.

Tuzu kurular Avrupa’ya, ABD’ye gidip tedavi olurlardı.

Hastaneler bile ayrılmıştı; askeri hastaneler, Emekli Sandığı’na tabi olan memurların gidebileceği devlet hastaneleri, işçilerin gidebileceği SSK hastaneleri ve Bağ-Kur’luların gidebileceği hastane... İstanbul’da bir tane esnaf hastanesi... İstanbul’un dışında esnafın hastaneleri olmadığına göre onların hasta olmak gibi bir lüksleri yoktu!

Sosyal güvenceniz yoksa, yani bir yerde çalışmıyorsanız hastane ve doktor yüzü görmeden ölmeye mahkûmdunuz.

Sağlık sistemimiz tek kelime ile felçti.

Çok açık söylüyorum, bu koronavirüs salgını şayet bizi eski sağlık sistemimizle yakalamış olsaydı bugünkü ABD, İngiltere, İtalya, Fransa ve İran’ın perişan hallerine bile gıpta ederdik.

Toplu ölümlerin önünün alamaz ve ülke olarak cehennemi yaşardık.

Oysa bugün geldiğimiz noktaya bakın: Ülkemiz genelinde 1518 hastane var. 166 bin doktor, 262 bin hemşire ve ebe çalışanımızla bir milyon yüz bin kişilik bir sağlık ordusuna sahibiz.

240 bin yatağımız var, bunlardan 40 bini yoğun bakım yatağı. Ayrıca tek kişilik bin hasta odamız var, bunlar yoğun bakım yatağı olabilecek donanıma sahipler.

Ayrıca toplam 40 bin yatak kapasiteli 18 şehir hastanesi planlandı. Bunlardan 12’si hizmete açıldı, kalan sekiz tanesi de yıl sonuna kadar hizmete hazır hale getirilecek.

Bu hastaneler planlandığında ve hatta bir kısmı bitirilip hizmete açılığında bile uğursuz ağızlar yeri göğü inletip “Bunlara ne lüzum var, israf değil mi, bu kadar hastayı nerede bulacaksınız, yandaş müteahhitlerinize iş bulmak için bunları yapıyorsunuz” diyorlardı.

Haberin Devamı

Bugünkü salgında dünyanın en gelişmiş ülkeleri bile kitlesel ölümlerin önüne geçemez ve hatta cesetlerini muhafaza edecek morg bulamazken, Türkiye sağlık altyapısıyla destan yazıyor.

Anayasamıza ‘sosyal devlet’ ilkesini yazmışız ama bunu bir türlü kuvveden fiile çıkaramadık. Hep altta kalanın canı çıktı, üsttekiler ve devlet seyretmekle yetindi.

İdris Küçükömer’in dediği gibi, “Türkiye’de sol sağdır, sağ ise soldur.” Nitekim bugünkü iktidar muhafazakâr olmasına karşın hep sosyal politika üretti ve sürekli fakir fukaranın, garip gurabanın yanında oldu.

Kimsesiz yaşlıları ve özürlüleri maaşa bağladı ve onlara bakıcı tuttu, ayrıca periyodik olarak evlerini temizledi. Sağlık hizmetlerini bedelsiz karşıladı.

Sosyal devletimiz en güzel sınavını bugün korona salgınında veriyor. Herkese doktor, ilaç ve hastane ücretsiz. Dünyanın neresinde olurlarsa olsunlar, vatandaşlarını alıp ülkeye getiriyor. Sözde gelişmiş ülkeler gibi vatandaşlarına içeride ve dışarıda nerede ölürseniz ölün demiyor.

Geçen hafta İsveç’te yaşanan olay gerçekten ibretlikti. Onca zenginliğine ve hatta siyasal ve sosyal konumuyla dünyaya örnek gösterilmesine rağmen İsveç de bu salgında sınıfta kaldı.

Virüse yakalanan bir Türk’ü hastaneye bile kabul etmedi, evinde ölüme terk etti.

Ama Türkiye öyle yapmadı, insanlığın ve gerçek büyüklüğün ne demek olduğunu gösterdi, ambulans uçak göndererek hastayı Türkiye’ye getirdi.

Bu doğru tespitleri yapmak asla iktidar borazanlığı değildir, bir hakkın teslimidir.

Bunları yazmamak nankörlük olur.

Başarı takdir görsün ki daha büyük başarılara imza atılabilsin.

..

3. dünya savaşı!
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Nisan 11, 2020 06:292dk okuma

BELDELERİN imarı ve görkemli hale getirilmesi, teknolojinin gelişmesi, hızın artıp mesafelerin kısalması insanoğluna mutluluk getirmedi.
Dünya üzerine indirilen insanoğlu sürekli arayış içinde oldu, çevresini sürekli araştırırken kendini hep ihmal etti. Bulduğu daireyle beraber tekerleği keşfetti.

...Ve o gün bugündür hız peşinde.

İnsanın yaratılışında mevcutla, elindekiyle yetinmek yoktur, hep daha fazlasını ister.

Zaten kutsal kitapların da ifade ettiği gibi, dünya hayatı, “...bir oyun, bir eğlence, bir süs, aranızda karşılıklı bir övünme, çok mal ve evlat sahibi olmak yarışından ibarettir...”

Yarıştı da ne oldu?

Ölünce hepsi gittiğine göre bu yarışın kazananı olmasa gerektir.

O halde, bunca hırs, hiç ölmeyecekmiş gibi tamah niye?

İnsan hırslandıkça hızlandı, öyle ki bu hızla dünya kendisine dar geldi ve uzaya yöneldi.

Dünyayı bitirdiğini gören insan, kendini bitirdiğinin farkına bile olmadı. Zira dünyayı bitirme hırsı ve hızı aklını başından almıştı.

Bu yüzden aradığı mutluluğu bir türlü bulamadı. Artık ne yapsa boşunaydı.

İpin ucunu kaçırmış, bataklığa saplanmıştı bir kere, adım attıkça daha da batıyordu.

Geçmişine ilkellik ve hatta vahşet deyip teselli aramıştı. Oysa geçmişinde at arabası ile öküz arabasının çarpışması sonucu onlarca insan hayatını yitirmiyordu!

Aklınca belirlediği normlarla uygarlaştığını zannetti. Halbuki aynı normları, gücü oranında yine kendisi tanımadı.

Sahip olduğu bu güçle en büyük zalimlerden oldu. Zira artık kravatlı yamyamdı.

Sahillere vuran bebekler umurunda bile değildi. Feryatları, çığlıkları, yakarışları duymuyor, toplu katliamları, yerlerinden yurtlarından edilen, sefalet içindeki milyonlarca mülteciyi görmüyordu.

Vicdanlar dumura uğramış, kalpler taşlaşmış, gözler körelmiş ve kulaklar sağırlaşmıştı.

Her şey en ince yerinden, zulüm ise en kalın yerinden kopar.

Yaşlı dünyanın çökük omuzları bunca zulmü taşıyamazdı, taşıyamadı da.

Görünmez, küçücük bir virüse yenik düştü. Onca gücü, dünyayı boşaltıp evlere tıkılmaktan başka bir işe yaramadı.

Halbuki düne kadar tanrılaştırdığı gücüne (kendine) tapıyordu, bugün neden kaçacak delik arıyor?

Dünkü mü insandı, bugünkü mü?

Koca bir insanlık, uygarlık diye ilkelliğe yelken açmış olmasın! Zira dönüp de geriye baktığında, tüm insani değerleri ve mutluluğu düne bırakmış olduğunu görüyor.

Boşuna dememişler: 3. dünya savaşından sonra, dünya üzerinde kalacak insanlar okla ve mızrakla savaşacak!

Böylece insanoğlu hem haddini bilecek ve sahip olduğunu zannettiği sahte tanrılık kibrinden ve nükleer bombaların yakıcılığından da kurtulmuş olacak.

Ve ister istemez insan, ünlü Fransız düşünürü Pascal’ın şu sözünü koro halinde haykıracak: “Bana peygamberlerin haber verdiği Tanrı gerek, filozofların bahsettiği değil...”

Ama...

.

AB’nin tetikçisi Yunanistan!
#YAZAR#Fuat Bol#Mülteci

Mart 09, 2020 06:292dk okuma

NERDE -gösterdiği vahşetle- ‘Bu bir Avrupalı’

Maske yırtılmasa hâlâ bize afetti o yüz...

Medeniyet denilen kahbe, hakikat yüzsüz.”

Âkif bu dizeleri, geçen asrın başlarında Çanakkale önlerine gelip ateş kusan Avrupalılar için yazmıştı.

Aradan bir asır geçmesine rağmen, kendisini medeni addeden Avrupalının maskesinin bir kez daha yırtıldığını görüyoruz.

O günden bugüne insanlık güya çok dersler çıkardı ve sözde medeniyet adına bir sürü kurum ve kuruluşlar kurdu, kararlar aldı, beyannameler neşretti.

Hani nerede İnsan Hakları Sözleşmesi?

Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği ne iş yapar?

Cenevre Sözleşmesi hangi tozlu raflarda küfleniyor?

Avrupalı olarak, sahile vuran Aylan bebeğe ne kadar üzülmüş ve kahrolmuştuk... Timsah gözyaşlarımızla tüm dünyayı inandırmıştık. Medeniydik ve insan hakları savunucusuyduk.

Ne de olsa Avrupalıydık.

Aaa! O da nesi? Aylan bebeklerle yüklü botları demir çubuklarla delme görevi aldık. Bunun karşılığında bize para vaat ettiler. Biz Yunanız ve sınırlarımızdan mültecilere geçit vermeyiz.

Kapılarımızı tel örgülerle kapatır, buna rağmen içeri girmek isteyen mültecilerin üzerine gaz bombası, sis bombası, göz yaşartıcı bomba, plastik mermi, gerçek mermi ve hatta makineli tüfekle ateşler yağdırırız.

Oysa bu mültecilerden hiçbirinin Yunanistan’da kalma derdi yok. Hepsi de batı Avrupa ülkelerine gitmek istiyor. Dedik ya, Avrupa’nın şımarık çocuğu olan Yunanistan, tek kelime ile tetikçilik yapıyor.

Avrupa’nın tetikçisi olarak bunca iğrençlikleri ve hatta vahşeti sergiliyor.

Gelen mülteciler PKK yahut FETÖ militanı ise başüstüne deyip buyur edersin; lakin garip, kimsesiz, ateşten ve öldürülmekten kaçan zavallı insanlar ise işkence yapıp ölüme terk edersin.

Eski İngiltere Başbakanı Margaret Thatcher, “Bizim medeniyetimiz çok ince bir zarla kaplıdır; en ufak bir çizilip yırtılmayla altından tüm vahşetimiz görülür!” diye boşuna dememişti.

Maske yırtıldı; Yunanın şahsında Avrupa’nın tüm ikiyüzlülüğü, rezilliği ve iğrençliği ortaya çıktı.

Birliğinizi de medeniyetinizi de başınıza çalın!

Suriye’de, Akdeniz’de ve sahillerinde, Yunanistan kapılarında çaresizlikten ya da kahpe kurşunlarla veya caniyane bot delmelerle ölen ve öldürülenlerin tabutlarında taşınan, mülteci cesetlerinden ziyade tüm bir insanlıktır ve bütünüyle insanlık değerleridir.

Siz insanlığı öldürdünüz.

.

Güçlü lider, güçlü diplomasi
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Mart 07, 2020 06:292dk okuma

DÜNYA nefesini tutmuş İdlib zirvesinin sonucunu bekliyordu. Lider diplomasisi, diğer bir ifadeyle aklıselim galip geldi ve korkulan olmadı.

İdlib ateşkes antlaşmasıyla birlikte, Türkiye’nin oradaki askeri varlığının meşruiyeti de tanınmış oldu. Daha doğrusu, Türkiye’nin oradaki askeri varlığı ve başarıları, İdlib masasında elini güçlendirdi.

Sahada ne kadar güçlüyseniz, masada da o kadar güçlüsünüzdür.

Astana ve Soçi süreçleriyle Türkiye’nin oluşturduğu gözlem noktaları savunmasızdı. Türkiye mahut anlaşmaları Rusya ve İran’la yapmıştı. Unutulmasın ki, Rusya ile İran rejimin yanında ve hatta onun adına savaşan ülkelerdi.

Dolayısıyla kendi gözlem noktaları tehdit altında olup savunmasız kalan sadece Türkiye’ninkilerdi. Esed, bu durumu fırsat bildi ve çok adice bir oyun oynadı.

Türkiye’nin savunması olmayan gözlem noktasına saldırarak 34 askerimizi şehit etmesindeki asıl amacı Türkiye ile Rusya’yı karşı karşıya getirmek ve savaşa sokmaktı.

Çünkü gütmekte olduğu beldeleri insansızlaştırma politikasını kimseye anlatamazdı. Büyük bir savaş suçu işliyor ve bunu kamufle etmesi gerekiyordu.

Türkiye, tıpkı önceki harekâtlarda olduğu gibi, kendi göbeğini kendisi kesti.

Türkiye, onca iyi niyetini hem Suriye’deki muhataplarına ve hem de dünyaya anlatamadı yahut onlar anlamak istemedi.

Suriye rejimi alenen kendi halkına kıyıyor, onları ya öldürüyor ya da göçe zorluyor. 1 milyon insanı öldürdü, nüfusundan yarısından fazlasını göçebe yaptı.

Türkiye’nin Avrupa’ya açılan kapılarında yığınla mülteci var ve orada tam bir insanlık dramı yaşanıyor.

AB de Türkiye’yi anlamadı yahut anlamak istemedi. Türkiye 40 milyar doların üstünde masraf ederken, AB sözünü verdiği 6 milyarı bile göndermedi.

Türkiye, sonunda, her ikisiyle de (rejimle ve AB’yle) anladıkları dille konuştu.

Rejimin tüm unsurları hedeftir dedi, onları ateş altına alıp büyük zayiatlar verdirdi.

İçerisindeki mültecileri de serbest bıraktı, dileyen kalabilir, dileyen istediği yere gidebilir dedi.

Eli taşın altında olup Suriyelilerin tüm külfetini çeken Türkiye, başından beri bir şey söylüyor: Suriye toprakları içinde güvenli bölge kurulup silahsızlandırılsın, uçuşa yasak bölge ilan edilsin ve mülteciler orada iskân ettirilsin.

Dedi ama kimseye anlatamadı. Niyetler bozuk olduğu için başta ABD ve AB olmak üzere kimse verdiği sözde durmadı. ABD, önce muhaliflerin yanında göründü ve ‘Esed bir aya kadar gider’ dedi. Bir ay olmadan çark etti, muhalifleri Türkiye ile baş başa bıraktı. ABD ile birlikte onlarca ülke aynı şeyi yaptı, önce Esed’e tavır aldılar, daha sonra bıraktılar.

Türkiye bırakamazdı, zira Suriye ile 910 kilometrelik sınırı vardı ve Suriye’deki yangın kendi ülkesine sıçrıyordu.

Bugün gelinen noktada Moskova’da yapılan mutabakatla, Suriye sorununun savaşla değil barışçıl müzakere metoduyla çözülebileceğine vurgu yapılarak Cenevre’ye atıfta bulunuldu.

Yunanistan, AB ülkelerinin oyununa gelerek, mülteci krizinde kötü adam rolünü icra ediyor. Mültecilere insanlık dışı muamele etmekle hem kendisini, hem AB’yi dünyaya rezil ediyor.

Artık AB ülkeleri de ellerini taşın altına koymak zorunda.

.

İdlib neden önemli?
#YAZAR#Fuat Bol#İdlib

Mart 02, 2020 06:292dk okuma

Türkiye başından beri “Bizim kimsenin toprağında gözümüz yok” diye avaz avaz bağırıyor.

Hem toprağında gözümüz yok diyoruz ve hem de Suriye’de harekât üzerine harekât düzenliyoruz. Bu nasıl oluyor?

Bunu söylemekten dilimize tüy bitti ama hâlâ anlamamakta ısrar edenler var ve bunlar “Türkiye’nin Suriye bataklığında ne işi var?” diyerek sureta haktan gözüküyorlar.

İşin tuhafı bu kişiler, “ABD’nin, Rusya’nın, İran’ın Suriye’de ne işleri var?” diye sormuyorlar. Üstelik bu ülkeler, emperyal emeller için oradalar. Bunlardan her biri, ya terör örgütlerinin arkasında ya da kendi halkına katliam uygulayan terör devleti hüviyetindeki rejimin arkasındadır.

Kısaca, bu devletlerin her biri zulme bizzat ortak, sözde ses çıkarmadan izlemekle yetinen devletler de zulme rıza gösterdikleri için suçludurlar.

Türkiye’nin Suriye ile 910 kilometrelik sınırı var ve bu sınırın hemen ötesinde militan sayıları yüz binleri bulan terör örgütleri cirit atıyor. Bunların başında DAEŞ geliyordu ve Türkiye’nin başına musallat edilmişti.

Bu ve diğer terör örgütleri, sınır illerimizde olduğu gibi, İstanbul ve Ankara’da da eylem düzenleyerek onlarca masum vatandaşımızın ölmesine sebep oluyorlardı. DAEŞ yalnızca bizim değil, başta İslam âlemi olmak üzere tüm dünyanın başına bela idi.

Türkiye girdi ve 3 bin 500 DAEŞ’li teröristi etkisiz hale getirdi. Teröristlerin işgal ettiği toprakları tekrar Suriye halkına kazandırdı.

Türkiye kendi sınır güvenliğini emniyete alabilmek için ABD ve Rusya ile anlaşmalar imzaladı. Bunların destekledikleri terör örgütleri bizim sınırımızın 30 kilometre güneyine çekilecekti. Buna ne ABD, ne de Rusya uydu.

Türkiye de kendi göbeğini kesti, kesmek zorunda kaldı. Gözlem noktaları oluşturup tahkim etti.

Rejim daha önce başka merkezlerde olduğu gibi, bu kez de İdlib’de sivil halkı bombalayarak yüz binlerce insanı göçe zorladı. Şu anda Cilvegözü kapısının hemen ardında bir milyon sekiz yüz bin göçmen, gayr-i insanî şartlarda hayata tutunmaya çalışıyor.

Rejim bombalamaya devam ederse, üç milyon insan daha Türkiye’ye doğru yollara düşecek.

Türkiye kendi içindeki üç milyon yedi yüz bin mülteci ile baş edemiyor. En az o kadar daha mülteci (Bunun içinde envaiçeşit gruplardan teröristler olabilir) kapıya dayanırsa Türkiye ne yapar?

Affedersiniz ama burada bir şey sorabilir miyim? Türkiye, güvenliğine musallat olan terör örgütlerini inlerinde vurma ve etkisiz hale getirme kararı aldı. Bu inler, dünyanın neresinde olurlarsa olsun Türkiye için hedeftir.

Zira Türkiye onların hedefindedir. Artık savunma yok, en iyi savunma taarruzdur.

Birileri (üstelik içimizdeki) bu durumdan neden gocunuyor ki?

Siz biliyor musunuz ki, Türkiye’nin sınır güvenliği İdlib’den başlıyor. Şayet Suriye içindeki köşe başları tutulmasaydı, Türkiye şu andaki mevcut sınırlarını koruyamazdı.

Türkiye, kendisine oynanmak istenen oyunu bozdu. Bu oyunu oynayanlar çılgına döndü.

İçimizdeki aymazlara ne oluyor?

Biz Suriye’ye girmeseydik, Suriye tüm melanetiyle bizim içimizdeydi.

Neden anlamıyorsunuz?

.

Ayıdan post, moskoftan dost olmaz
#Yazar#FUAT BOL#NATO

Şubat 29, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

“EY bu topraklar için toprağa düşmüş asker!

Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.

Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?

Gömelim gel seni tarihe desem sığmazsın.” M. Âkif Ersoy

33 canımız daha vatanları uğruna toprağa düştü. Şehitler tepesini boş bırakmayan aziz şehitlerimize cenab-ı Allah’tan rahmet, yakınlarına ve milletimize başsağlığı dilerim.

İnsanlık, insanı insan yapan değerlerini yitirdiği bir dünyada yaşıyor artık, hiçbir şeyin kıymeti yok.

Koskoca devlet başkanları bile attıkları imzalarına sahip çıkmıyor, muhatabının yüzüne gülüp arkasından bin bir türlü fırıldağı çevirebiliyor.

Kendini sözde medeni addeden Batı’nın gerçek yüzünü, daha dün Bosna’da görmüştük, bugün de Suriye’de, Irak’ta, Libya’da görüyoruz.

Burnumuzun dibindeki Suriye’de, başkanlık koltuğunda oturan bir canavar tam on yıldır kendi halkını boğazlıyor.
Ölenler Müslüman olduğu için, Batı’nın çıtı çıkmıyor, nasılsa insanca zayiat yok demeye getiriyorlar.

ABD, desteklediği PYD-YPG örgütleriyle Suriye’nin petrolüne çöktü. Bundan sonraki derdi, Suriye’yi parçalayıp lokmalara ayırmak ve bunları İsrail’e servis etmektir.

Türkiye ile sözde barış ve silahsızlandırma, teröristleri silahtan arındırma gibi süreçler başlatan Rusya ise, Esed’in yanında yer alarak, tavşana kaç tazıya tut diyor.

İdlib hava sahasını Türkiye’ye açmazken, Suriye’nin hava gücünü kendisi sağlıyor.

Rejimin yanında yer alıp tüm katliamlarda başrol oynayan Rusya ile İran, Türkiye’ye karşı çok sinsi hareket ediyorlar. Esed’in savaş gücünü, biri havadan diğeri karadan sağlıyor.

Rusya, her ne kadar bizim haberimiz yoktu, rejim yaptı dese de dünya âlem rejimin, Rusya’sız ve İran’sız parmağını bile kımıldatamayacağını biliyor.

Nitekim Savunma Bakanı Hulusi Akar yaptığı açıklamada, “Birliklerimizin bulunduğu yerler Rus yetkilileri ile koordine edilmesine rağmen saldırı gerçekleştirilmiştir. Uyarılarımıza rağmen ambulanslar dahi vurulmuştur” diyerek Rusya’yı yalanlamıştır.

Çirkin yüzlü Batı, kendilerine dokunmayan yılana, sürekli uzun ömürler dileyerek Türkiye’yi oyaladı. Türkiye’nin başına sardığı mülteciler için vaat ettikleri yardımları bile göndermediler.

Geç de olsa, Türkiye nihayet kararını verdi ve mültecileri Avrupa’ya yollamaya başladı. Tatsınlar ve kazın ayağının nasıl olduğunu görsünler bakalım.

Türkiye’nin çağrısı üzerine NATO olağanüstü toplandı ve hava savunması dahil destek sözü verdi. Ayrıca müttefikler, daha fazla ne yapabileceklerine bakacaklar.

Dikkat edilirse NATO da somut bir şey söylemedi. Acil bir önlem almadı.

Oysa öncelikle yapması gereken şey, İdlib hava sahasını uçuşa kapatması idi. Bunu yapmadı ve adeta rejime, sivillere misket bombalarını yağdırmaya devam et dedi.

Türkiye’nin sınırında bir milyonu aşkın insan perişan halde, acil yardım bekliyor.

Bu arada Cumhurbaşkanı Erdoğan’la Putin telefonla görüştü ve en kısa zamanda yüz yüze görüşme kararı aldılar.

Top, ipe un sermeye çalışan NATO’dan ziyade Rusya’nın ayağındadır. Zira bizzat sahadadır, isterse ateşkesi de sağlayabilir, Esed’in sivillere karşı zulümlerini de durdurabilir.

Her ne olursa Türkiye’ye düşen, kendi göbeğini kendisinin kesmesidir.

.

Suriye tuzağına dikkat!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Şubat 24, 2020 06:293dk okuma

Baştan beri söyleyip yazıyoruz: Suriye’de Türkiye’den başka güvenlik kaygısıyla hareket eden ve Suriye’nin toprak bütünlüğüne saygı duyan bir ülke yok.
Ayrıca Suriye’deki insanlık dramına Türkiye’den başka duyarlı olan ve çaresizlik içinde olan milyonlarca Suriyeliye kucak açan, sınırın öte yakasındaki insan yığınları için de yardım için çırpınan başka bir ülke yok.

Rejim varil bombalarıyla Sünni bölgeleri yakıp yıkıyor, istiyor ki halk buraları terk etsin ve yarın demokratik bir seçim olursa aleyhlerine bir sonuç çıkmasın.

Türkiye ile sözde barış ve müzakere süreci başlatan Rusya ve İran ise başından beri rejimin yanında yer alarak onun adına savaşıyorlar. Aynı amaca hizmet etmek için Rusya havadan, İran karadan sivil katliamlarına devam ediyor.

AB ülkeleri ise düne kadar “Bana dokunmayan yılan bin yaşasın” idraksizliği içinde bu trajediyi seyrediyordu. İdlib bombardımanlarından sonra yüz binler yeniden Türkiye sınırına akın etti. AB ülkeleri, Türkiye’nin kaldıramayacağı bu yoğunluktaki mültecinin kendilerini tehdidi söz konusu olunca, başta Almanya ve Fransa, Rusya’ya ateşkes çağrısı yaptı.

Türkiye’nin yine bir gözlem noktası bu kez havadan vuruldu. Bir kez daha görüldü ki, Rusya’nın ve İran’ın yürüttüğü sinsi plan, zaman kazanmak ve Suriye topraklarını insansız olarak Şam yönetimine teslim etmektir.

ABD ile NATO, Türkiye’nin sözde yanında olduklarını açıklayarak sureta haktan gözükmek istemekteler. Belli ki tavşana kaç, tazıya tut demenin gayretindeler.

ABD bu tavrıyla aklı sıra çocuk kandıracak. FETÖ elebaşını ülkende tut ve onun emriyle Türkiye’de darbe üstüne darbeler yaptır; DAEŞ’i kur, silahlandır, Irak’ta ve Suriye’de iç savaş başlat; PKK/YPG/PYD gibi terör örgütlerini silahlandır, kendi uzmanlarınla eğit ve Türkiye’nin üzerine sal...

Bütün bunlardan sonra kalk ve de ki: “Türkiye bizim dostumuz, müttefikimiz ve ortağımız. Biz İdlib’de Türkiye’nin yanındayız!”

Yanında olmak böyleyse, karşısında olmak nasıldır diye düşünmek bile istemiyor insan.

İşin başından beri ABD’nin hedefi Sevr’i hortlatmak ve bölgeyi paramparça edip çok sayıda butik devletçikler oluşturmaktır. Dolayısıyla Türkiye’ye karşı takındığı bu tavrında asla samimi değildir. ABD’nin bölgemizde yaptığı her şey, petrol ve İsrail’in ‘arz-ı mevûd’a ulaşması içindir.

Türkiye’nin oluşturduğu gözlem noktalarının kendi güvenliği için hayati önemi var, bunlara havadan ve karadan uzanan eller mutlaka kırılmalıdır.

Türkiye ile Rusya arasında hem Ankara’da hem de Moskova’da yapılan görüşmelerden olumlu bir sonuç çıkmadı. Cuma günü saat 18.00’de Erdoğan’la Putin telefonla görüştü. Erdoğan, rejimin İdlib’de dizginlenmesinin ve insani krizin durdurulmasının şart olduğunu vurgulayarak, İdlib’de çözümün Soçi Mutabakatı’nın tam olarak uygulanmasından geçtiğini belirtti.

Malum, Türkiye, Suriye rejimine ayağını denk alması için şubat sonuna kadar süre verdi.

Bu arada Türkiye, takviye güçlerini bölgeye gönderdi. Zira maruz kaldığı tehditten yine kendi göbeğini kendisi keserek kurtulabileceğini çok iyi bilmektedir.

ABD ve Batı’nın istediği şey, Türkiye’yi Rusya’yla, o olmazsa İran’la, o da olmazsa Suriye rejimi ile savaşa sokmaktır.

Bu tuzak Suriye’de başından beri var, ancak Rusya’nın aymazlığı yüzünden git gide daha tehlikeli bir boyut kazanıyor.

Rusya, Türkiye ile el ele verirse Suriye’de rahat edebilir. Zira Suriye halkı, Rusya’ya da ABD’ye baktığı gibi bakıyor. O ise Suriye halkı yerine halka varil bombaları yağdıran rejimi tutuyor ve onun adına savaşıyor.

.

AK Parti, FETÖ’yü kucağında buldu!
#Yazar#FETÖ#FUAT BOL

Şubat 22, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Günlerdir, ‘Tencere dibin kara seninki benden kara’ türünden bir tartışma yapıyoruz.

Yahu! ALTMIŞ-YETMİŞ SENEDİR, TOPLUCA HEPİMİZİ CAMBAZA BAKTIRDILAR. BİZ BAKTIKÇA, ONLAR AYAĞIMIZIN ALTINDAN DEVLETİMİZİ ÇEKMEYE KALKTILAR. YAPILAN ONCA DARBELERDE AĞIR BEDELLER ÖDEDİK. YETER ARTIK! BU KÖR DÖVÜŞÜ SÜRDÜKÇE, BİRİLERİ, YİNE O UĞURSUZ DARBEYİ DİLLENDİRİYOR. İÇİMİZDEKİ DARBE SEVERLER DE İŞARET ALMIŞCASINA, BULUNDUKLARI DELİKLERDEN HEP BİRDEN SÖKÜN ETTİ! YERLİ VE YABANCI TÜM BU ŞOM AĞIZLAR SİZLERE BİR ŞEY ANLATMIYOR MU?

Hem, ne diye FETÖ’nün ayağıyla uğraşıyorsunuz ki? Zira FETÖ’nün kendisi ayak. Ta 40’lı yıllardan beri içimize giren ABD-CIA’in, NATO’yla, Seferberlik Tetkik Kurulu’yla, Özel Harp Dairesi’yle, Komünizmle Mücadele Dernekleri’yle, dershane, yurt, okul ve her türlü sosyal ve ticari kurum ve kuruluşlarıyla, devlet ve millet bünyemizi sarmaladığı ahtapotu.

Kendilerini gizledikleri gibi, ellerindeki bilgileri de sakladılar. Sahte bilgilerle herkesi yanılttılar. Asker ve sivil liderlerden yanıltamadıkları sadece Necmettin Erbakan’dır. Onun iktidarına da asker ve sivil olarak elbirliğiyle yapılanlar ortadadır.

‘Ne istediler de vermedik?’ sözü dillerde pelesenk edilip Sayın Erdoğan suçlanıyor. Yarım asır boyunca, bunlar ne istediler de elde edemediler? Asker ve sivil herkes, bunların talepleri karşısında alesta değil miydi?

Elbette ve üstelik hemen hepsi, bunlara gıpta ile bakıyordu, çünkü herkes bunları ve taleplerini meşru, yani ‘hizmet’ zannediyordu.Dananın kuyruğu 2004 yılında MEB Müsteşarı olan Prof. Dr. Necat Birinci’nin dershanelerinin kapatılması girişimiyle koptu. Zira fideliklerinin köreleceğinden korkup, hop oturup hop kalktılar.

Aynı Necat Birinci, bu kez, İstanbul milletvekili sıfatıyla, ÖSYM’nin yapısıyla ilgili olarak, 17 Şubat 2011 de Meclis kürsüsünden şunları söyleyecektir: “ÖSYM’deki 318 personelin 58’i arasında eş ya da kardeş ilişkisi, 100 kişi arasında da ikinci ve üçüncü derecede akrabalık bulunuyor. Bu yapısıyla ÖSYM tam bir aile şirketini andırmıyor mu?”

Diğer bir ifadeyle AK Parti, devleti adeta bir ahtapot gibi saran bu yapının üzerine iktidar oldu.

Ülkeyi derinden ve için için yakan ama üzeri örtük bu ateşe AK Parti iktidarları da kendinden öncekiler gibi odun atmadı mı? Elbette attı ve hem de fazlasıyla attı.

Bilmeden, iyi niyetle yapılan bu hatayı da itiraf edip özür dileyen yalnızca Sayın Erdoğan var. Diğerleri neden susuyor? Konuşanlar da olayı çarpıtma, sulandırma ve hedef şaşırtma peşinde.

Bu saatten sonra asıl yapılması gereken, körü körüne birbirlerini suçlamak değil, bu uğursuz yapıyla içimizi çürütmeye ve ülkemizi parçalamaya çalışan üst aklı ortaya çıkarıp onunla ve onun yerleştirdiği zihniyetle mücadele etmemizdir.

Allah aşkına söyler misiniz, bu devasa yapıyla mücadeleyi, ölümü pahasına tek başına başlatan (partisindeki bakan ve milletvekillerine rağmen) ve kararlılıkla yürüten Sayın Erdoğan değil mi?

Bakınız, bu yapı, muazzez dinimizi kullanarak, onu çığırından çıkararak, ılımlı İslam adı altında yetiştirdiği mankurtlarla darbe yapabilecek güce erişti.

Yarım asrı aşkın bu erişim sürecinde kullanmadıkları asker ve sivil yönetici yokken (Erbakan hariç), bütün bunların faturalarının Sayın Erdoğan’a çıkarılmak istenmesi insaf ve adalete sığar mı?

Biz, acaba nerede yanlış yaptık, hiç düşündük mü? Neyi eksik veya yanlış yaptık ki, bu zihniyete sahip yapılar ortam bulup yeşerdi?

Hangi kapıyı açık bıraktık ki oradan sızdılar?

Gelin, asıl bunları tartışıp konuşalım, cambaza bakıp havanda su dövmeyelim.

.

Ağaca bakıp ormanı görememek!
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Şubat 19, 2020 06:292dk okuma

MECLİS’in duvarına ‘Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir’ diye yazdık ama reel politikada millet ve onun seçtikleri kimsenin umurunda olmadı.
Olmadı ki, milletin seçtiklerine, onun temsilcilerine (gerçekte milletin ta kendisine) onca darbeler yapılmasına karşın, kendilerini yetkili addeden kişilerden herhangi bir ses çıkmaması bir yana, bilakis, mahut darbelerin yanında konumlandılar.

NATO’yla birlikte ABD’nin bize dayattığı sistem vesayet rejimiydi. Malum, bu sistemde hukukun üstünlüğü yerine, üstünlerin hukuku söz konusudur.

Bunun da devlet yönetimindeki en çarpık yansıması, atanmışların kendilerini memleketin asıl sahipleri olarak görmesi ve seçilmişleri ‘gelip geçenler’ şeklinde değerlendirmeleridir.

Demokrasiyle taban tabana zıt olan bu durumu biz demokrasi diye belleyip uyguladık. Bundan dolayıdır ki, halkın seçip iktidara taşıdığını silahla indirmeye ‘Demokrasi bayramı’ dedik.

Gerçek demokrasilerde en büyük suç olan darbe eylemi, bizde kutsandı ve bayram ilan edildi.

Atanmış ve seçilmişlerin toplandıkları en yüksek merci Milli Güvenlik Kurulu’dur (MGK). Bu kurulun üyelerine ve oturuş şekillerine bakınca, adeta Sovyetler’in Politbüro toplantısını görürdünüz.

Önlerinde kalın klasörlerle (yığınla gazete kupürü) hesap sormaya gelmiş, asık suratlı, ceberut tipler, atanmışlar (generaller). Zoraki gülümsemeye çalışan ve hesaba çekilmeyi bekleyen siviller (başbakan ve kurul üyesi birkaç bakan).

Temel özellikleri birbirlerine güvensizlik olan bu yapıyla, bu ülke sittinsene idare edildi.

Kurulun değişmez gündem maddesi ‘irtica’ ve onunla mücadele!

Atanmışlar, sürekli şeytan taşlattı ve sivillerin tavaf yapmalarına asla müsaade edilmedi. Her iki taraf da ağaca bakmaktan, baktırılmaktan ormanı göremediler.

Devletin kaymakamlarını imam-hatip liselerinin önünde nöbet tutturup başörtülü kız öğrencilere savaş açtılar. Üniversiteleri başörtülü kızlara yasakladılar.

‘Bela’ gördükleri başörtüsü ile uğraşmaktan, belanın asıl püsküllüsünü görmediler.

Her on yılda bir yapılan darbelerle bu ülkenin ışıltılı beyinleri (sağda ve solda) tepelendi. Budanan gençliğin gür bir şekilde, yeniden filizlendiğini gören dış mihraklar, işin kolayını, içimizdeki ışıltılı beyinleri mankurtlaştırmakta buldu ve bunu yıllar boyu oya gibi işledi.

Ülkeyi yönettiğini zannedenler halka pösteki saydırırken, birileri (ABD-FETÖ), asker ve sivil tüm kurum ve kuruluşlara nüfuz ederek devletin kodlarını ele geçirdi.

Neden sonra farkına varıldığında ise ocak çoktan kızışmıştı!

Su boğuyor ve ateş yakıyordu, boğulmayı ve yanmayı göze alıp atlamaktan başka çare yoktu. Ya da korkak sünepeler gibi sinip aşağılık bir ölüm tadılacaktı.

İnançla esen rüzgâr, bayrağı dalgalandırmış ve millet yeniden şahlanmıştı.

Kendiliğinden ve bilahare, ‘Ölümüne!’ ‘Ölümüne!’ çağrısıyla sokaklara dökülen halk, çıplak elleriyle tankların üzerine yürüdü.

Bedenlerini mermilere siper etti.

Hem kahpe darbecilere ve hem de kendisine pösteki saydıranlara hadlerini bildirdi.

.

FETÖ’nün siyasi ayağı (1)
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Şubat 10, 2020 06:292dk okuma

ÖNÜNE gelen FETÖ’nün siyasi ayağını sorguluyor. Eski Genelkurmay başkanlarından İlker Başbuğ da bu konudaki sözü 2009 yılında çıkarılan ‘askerlerin de sivil mahkemelerde yargılanması’ kanununa getirerek AK Parti’yi suçladı.
Haberin Devamı

Gelinen bu noktada bile FETÖ’nün hedefindeki kurum ve kuruluşlar birbirlerini suçlarken, örgüte de ellerini ovuşturup bu manzarayı seyretmek kalıyor.

FETÖ olayını şuraya buraya çekip çarpıtmanın manası yok. Bu yapı, devletin temeline dinamit yerleştiren ve daha önemlisi CIA (dış) bağlantılı, en az yarım yüzyıllık bir suç örgütüdür.

Bu uzun zaman zarfında örgütün sızmadığı devlet kurumu yok gibidir. İhtilal amaçlı bir örgüt olduğundan, en çok da askerde, poliste ve yargıda palazlanmıştır.

Zira o vakitler güç, bu kurumların elindeydi. Siyasetin esamisi okunmazdı. Bunun da en açık delili hemen tüm darbelerde bu kurumların aktif rol almaları, bunlara karşı siyaset kurumunun ne yaptığı veya ne yapabildiğidir.

Daha işin başlangıcında F. Gülen, CHP’nin gedikli genel sekreterlerinden Kasım Gülek, eski Diyanet İşleri Başkan Yardımcısı Yaşar Tunagür ve Fuat Doğu tarafından MİT’e devşirildi. O vakitler MİT’in CIA’in Ortadoğu masası olarak çalıştığını bizzat yetkilileri söylüyordu.

Devletin istihbaratı bu örgütün elindeydi. Başbakan S. Demirel, “Afrika’daki darbeden haberim oluyor ama burnumun dibindeki darbeyi olduktan sonra öğreniyorum” diye boşuna hayıflanmıyordu.

Darbeler karşısında bilgisiz, yetkisiz ve sorumlu zavallı başbakanlara da şapkalarını alıp gitmek kalıyordu.

Evet, bu gizli yapı kendini eğitim şemsiyesi altında saklayarak tüm kurum ve kuruluşlara sızdı.

Bu sinsi yapıyı siyasiler anlamadı da asker ve sivil bürokrasi mi anlayabildi?

O vakitler siyaset askeriyeye nüfuz edemiyordu. TSK kendi içinde kapalı devre çalışan bir kurumdu. Örgüt, bu kurumun okullarını ele geçirdi. Öğrenci girenler general ve amiral oldu. Yani sittin sene boyunca ordu bu yapıya hizmet etti.

Şimdilerde ekranlarda bol keseden atan komutanlar, o vakitler neredeydiler?

Öte yandan gelip geçen hangi siyasi grup ve hatta darbeciler bu yapıya yardımcı olmadı? Hemen hepsi iyilik yapıyoruz diye kötülük yaptılar. Bunlara en çok yardım yapan AK Parti iktidarları olabilir. Çünkü en uzun süre iktidarda onlar kaldılar.

Ama şunun hakkını teslim etmeliyiz: Bu yapıyı ilk defa çözen ve bu yapıyla mücadeleye girişen Sayın Erdoğan’dan başkası değildir. Partisinin içindeki bakan ve milletvekillerine rağmen gözünü kararttı ve tek başına mücadele başlattı.

İçimizden devşirilen asker, yargı mensubu, siyasetçi, gazeteci, iş insanı, bürokrat vb yüzlercesiyle yurtdışına kaçmadı mı? Veya dışarıda iken iltica etmedi mi?

Tencere dibin kara, seninki benden kara demenin ve bunu tartışmanın kime ne faydası var? Bu durum meleklerin cinsiyetini tartışmaya benzer ve yalnızca FETÖ’nün işine yarar.

İçinden çökertilmek istenen bu devlet, yeniden, sil baştan kuruluyor; kurulmak zorunda.

Hangi partiden olursak olalım, partili partisiz herkes elini taşın altına koymalı ve gücü oranında bu kirli yapıyla mücadele etmelidir.

Zira bu ülke hepimizin ve bizim başkaları gibi gidecek başka bir yerimiz yok.

.

FETÖ’nün siyasi ayağı (2)
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Şubat 12, 2020 06:293dk okuma

KİMİLERİ dumanlı ortamdan istifade ederek içlerindeki kini kusmak istiyor. Ama bunu da sözde sureti haktan görünerek yapmaya çalışıyorlar.

Neymiş efendim, askerlerin de sivil mahkemelerde yargılanmasının önü açılarak ordu mensupları FETÖ’cü hâkim ve savcılara kıydırıldı.

Mahut kanun 2009 yılında çıkarıldı, bu zamanda FETÖ bilinmiyordu ki. Zira bu kanunun amacı, darbelerin önünü kesmek, demokratikleşmek ve AB yasalarına uyum sağlamaktı.

Nitekim daha öncesinde de CHP lideri olan Deniz Baykal, darbelere imkân veren Anayasa’nın 15. maddesinin değiştirilmesini bizzat teklif etmişti.

Ayrıca bu kanuna CHP milletvekilleri de onay verdi, ne olduysa üç gün sonra, onay verdikleri kanunun iptali için Anayasa Mahkemesi’ne başvurdular. Ne olduğu çok açık, o zamana kadarki olanlar oldu. Kendilerini en üstte (lider) zanneden kesimden birileri aradı ve siyaset hizaya çekilmek istendi.

Nitekim o zamana kadar siyaset, hep o gerçek lider bilinen birileri tarafından hizaya sokulmuyor muydu? O birileri de içimizde olmalarına karşın, maalesef ABD’nin muhatapları değil miydi? Ki onlar, 12 Eylül darbesiyle ‘Bizim çocuklar başardı!’ övgüsüne layık görülmemiş miydi?

Türkiye demokrasisi 1960 yılından beri darbelerle maluldü. Zira ihtilalin ürünü olan 1961 Anayasası ile darbe meşrulaştırıldı. O zamana kadar Milli Savunma Bakanlığı’na bağlı olan Genelkurmay Başkanlığı Başbakanlığa (sözde) bağlandı. Adına ‘Demokrasi Bayramı’ dedikleri mahut darbeyle, gerçekte demokrasi katledildi. Her Cumhurbaşkanlığı seçiminde ülke krize sokuldu.

Unutulmasın ki bu kanunun arifesinde iktidar partisi kapatılmak istendi ve sadece bir oy farkla kapatılmaktan kurtuldu.

Daha sonra referandumla tüm askeri mahkemeler ortadan kaldırıldı. Bu durum, dünyadaki tüm demokratik ülkelerde böyledir. Ne yani, bu referandumda ‘Evet’ diyen milletin kahir ekseriyeti FETÖ’cü mü oldu?

Yine malum, daha düne kadar (darbeler dönemi Türkiye’sinde) asker, pekâlâ siyasete nüfuz edebiliyor ve hatta siyaseti askıya alıp TBMM’yi kapatabiliyor, ancak, siyaset askere karışamıyordu. Açıkçası, askeri vesayet altında bir demokrasimiz(!) vardı.

Asker, siyaseti kendisine karıştırmıyordu lakin FETÖ, askeriyede cirit atabiliyordu. Bunun sorumluları kimlerdir? Kurmay subayların yüzde 72’sinin FETÖ’cü olduğunu resmi beyanlar ifade ediyor.

Son elli yıllık serencamımızda FETÖ konusunda, asker-sivil (çok az istisna dışında) herkes sınıfta kalmıştır ve dolayısıyla kimse sütten çıkmış ak kaşık değildir.

Bu sinsi örgütün dünyanın 160’tan fazla ülkesinde boy gösterdiğini kimse unutmasın.

Örgütün başı ABD’dedir ve onu vermemektedir. Vermez de. Çünkü verip de konuşursa ABD’nin kirli çamaşırları ortaya dökülür.

ÖZET OLARAK: FETÖ’NÜN SİYASİ VE GAYRİSİYASİ AYAĞI ABD DERİN DEVLETİDİR.

İÇİMİZDEKİ AYAĞI İSE SAYIN BAHÇELİ’NİN İŞARET ETTİĞİ GİBİDİR: “15 TEMMUZ DARBESİ BAŞARILI OLSAYDI YURTTA SULH KONSEYİNİN SİYASİ AYAĞI KİM OLACAKTI? CUMHURBAŞKANI, BAŞBAKAN, BAKANLAR, BÜROKRATLAR KİMLER OLACAKTI?”

CIA güdümlü FETÖ örgütünün metotları ve nasıl çalıştığı belli. İnsanların (siyasetçi, asker-sivil bürokrat, işinsanı, sanatçı, sporcu, gazeteci vb) açıklarını tespit ve tevsik edip onları örgüt amaçları doğrultusunda kullanıyor.

Gelinen bu noktada, geçmişte şöyle olmuş böyle olmuş, sen bunu dedin ben bunu dedim şeklideki münakaşaların kimseye bir faydası yok.

FETÖ, gerçek yüzüyle anlaşılıp kendisiyle mücadeleye girişildikten sonrası mühim. Bundan sonra kim, nerede duruyor?

Kim ya da kimler söylem ve eylemleriyle FETÖ’nün yanında, kimler karşısındadır?

Dünden ibret alalım, bugüne ve yarınlara bakalım!

.

FETÖ’nün siyasi ayağı (3)
#YAZAR#FUAT BOL#FETÖ

Şubat 15, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

FETÖ, CIA yönetiminde gizli bir suç örgütüdür. Yarım asırlık bu örgütün hedefi, ülke yönetimini ele geçirmek ve ülkeyi paramparça etmek ve bu parça halindeki butik devletçikleri de ABD ve İsrail’e peşkeş çekmektir.

Bakınız, Irak ve Suriye’yi paramparça ettiler, şimdiki hedeflerinde ise Türkiye ve İran var.

Ülkesinin güvenliğini savunmada Türkiye, taarruza geçip terör örgütlerini inlerinde vurmasaydı çoktan parçalanmıştı.

15 Temmuz’daki alçakça darbe girişiminin hedefi de ülkede iç savaş çıkarmak ve ülkeyi bölmekti.

FETÖ ve arkasındaki güçler, bu amaçlarından asla vazgeçmiş değildir.

Vaktiyle Türkiye, ABD tarafından dizayn edilirken, devletin gerçek sahipleri makamına bürokratik oligarşiyi oturttular. Yani kendilerince asker ve sivil bürokrat krallığı oluşturdular.

İşte yarım asırlık bu terör örgütü gergefini işlerken, onlarca yıl sonrasının asker ve sivil kadrolarına eleman yetiştirdi. Dershane temelli sözde eğitim kurumları ile istikbalin mankurtlarını, her meslek grubundan bolca hazırladı.

Siyaset kurumuna istediği gibi nüfuz edemedi. Özellikle iktidar partilerinde, arzu ettiği milletvekili sayısına hiçbir zaman ulaşamadı. AK Parti için 80-100 dolayında milletvekili var sözü tamamen iftiradır.

Zira öyle olsaydı, AK Parti hükümetini o dakika yıkarlar ve bunca zilleti çekmezlerdi. Hangi mantık, kendini bitirmeye azmetmiş bir iktidarı ayakta tutar?

AK Parti’de de hemen her partide olduğu kadar, sınırlı sayıda milletvekili oldu. Bunlar da zaten kendilerini belli ettiler ve defolup gittiler.

Hangi siyasi parti olursa olsun, siyasi liderlik, partilerinde, FETÖ’cülerin yekûn tuttuğu bir oluşuma hiçbir zaman fırsat vermedi. Bu durum, belki de pek de demokratik olmayan Siyasi Partiler Kanunu’ndan kaynaklandı.

Yanlış anlaşılmasın, FETÖ’nün ne olduğu anlaşılmadan önce, herkes gibi hemen her siyasinin yönetimi ve sahip oldukları milletvekilleri kahir ekseriyetiyle ‘cemaat’ görünümlü bu yapı ve mensuplarına sempati duyuyordu.

Her kesimden olduğu gibi, milletvekillerinden de karşı olanlar yok muydu? Elbette vardı, bendeniz dahil, çok çok azınlıktaydık.

Kendimiz söylüyor kendimiz dinliyorduk ve kendimiz yazıyor kendimiz okuyorduk.

Şu kadarını söyleyeyim, o vakitler ‘cemaat’ görünümlü yapıya yakın durmak, öyle görünmek adeta bir ayrıcalıktı. Bunların dershanelerine veya okullarına çocuklar torpille kaydedilebiliyordu.

Bürokraside yükselebilmek bunlara yakın durmakla mümkündü.

Bunlardan görünmeden ne bir işe girebilirdiniz ve ne de bir ihale alabilirdiniz!

Çünkü tüm muslukların başları bunlar tarafından tutulmuştu.

Bunların onayladıkları asker veya polis okullarına girebiliyor, bunların yandaşları sınavlarda başarılı(!) olup istedikleri üniversiteye veya işe girebiliyordu.

Bunların beslemelerine devlet ihaleleri veriliyor, bunlar palazlandırılıyordu.

Neden mi?

Çünkü alan da, veren de bunlardandı ve bunlar adeta emme basma tulumba gibi çalışıyordu.

Alan da veren de, kumarda kazanan ve kaybeden gibiydi. Asıl kazanan ve malı götüren ise bu tezgâhı kuran ve oyunu oynatan örgüttü.

O da, aldığı meblağı ABD’ye aktarıyordu.

Allah topunun müstahaklarını versin!

Veriyor da...

.

FETÖ’nün yaptığı en büyük kötülük!
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Şubat 17, 2020 06:292dk okuma

DIŞ güçler FETÖ ile içimize kelimenin tam manasıyla bomba yerleştirdi. Bu bombayı sözde din eksenli bir eğitimle kamufle ederek, elli yılda için için oluşturarak patlama noktasına getirdi

2016 yılının Temmuz ayına gelindiğinde, kendilerince bomba patlatılmaya hazırdı ve fitili ateşlendi.

Türkiye maalesef bir darbeler ülkesiydi ve her yapılan darbe, halkı ve yöneticileri sindirip başarıya ulaşmıştı.

Darbelere en çok muhatap olan Süleyman Demirel’e “Neden her seferinde şapkanı alıp gittin?” dendiğinde “Darbeyi yapan ordu, benim ikinci bir ordum mu var ki karşı koyabileyim!” şeklinde cevap vererek zevahiri kurtarmaya çalışırdı.

Darbecilerin hesaplarına göre, iş tereyağından kıl çeker gibi rahatlıkla yapılabilecekti. Zira elli yıl boyunca kadrolaşarak, devletin her kurum ve kuruluşunu tepeden tırnağa kadar ellerine geçirmişlerdi.

Daha önemlisi, para gücü de ellerindeydi ve o parayla herkesi satın alacaklarını umuyorlardı.

Haddizatında her şey ellerinde olduğuna göre darbe yapmalarına da gerek yoktu. Bir yerde mecbur kaldıklarını düşündüler, çünkü devletin derin kodları, şifrelerini çözüp kendilerinden olmayan birilerinin (Sayın Erdoğan) önüne koymuştu.

Bundan dolayı da 2016’nın Ağustos ayında yapılacak YAŞ toplantısında örgüte çok ağır bir darbe indirilecekti.

Bu durumu öğrenen FETÖ, ağustos gelmeden (15 Temmuz) askeri darbeye kalkıştı. Darbeciler her zamanki gibi, yönetimden ve halktan kuzu kuzu boyun eğmelerini beklediler.

Darbeciler ilk defa yanıldıklarını gördüler; halk kendiliğinden sokağa fırladı, yönetim (Sayın Erdoğan) de halkı ölümüne sokağa çağırdı.

Halk, meydanları doldurup çıplak elleriyle tanklara karşı koyunca elli yıl boyunca geliştirdikleri ve 15 Temmuz akşamı fitilini ateşledikleri BOMBA ELLERİNDE PATLADI.

Patlayan ise atom bombasından daha tesirliydi, bu yüzden ölümcül radyoaktif tesirleri devam etmektedir ve daha uzun yıllar devam edecektir.

Zira arkadaşımız Nedim Şener’in çok yerinde isabetle ifade ettiği gibi: “FETÖ, Türkiye Cumhuriyeti devletiydi. Kurmay subayların yüzde 72’si, 81 il istihbarat şube müdürünün yüzde 74’ü, 13 bin hâkim ve savcının 4 bin 500’ü FETÖ’cüydü. Devlet kendileri olduğu için bunlar bilinse de görevden alınamıyordu. Ama darbe sabahı 3 bin 200’ü bir anda görevden alındı. MİT’ten 500 kişi çıkarıldı. FETÖ DEVLETE SIZMADI, DEVLETİ ELE GEÇİRDİ. ERDOĞAN, FETÖ’CÜLERİN YÖNETTİĞİ DEVLETE SIZDI VE ÖRGÜTÜ DAĞITTI.”

FETÖ’nün yaptığı kötülüklerden biri de dine olmuştur. Bunların yüzünden insanımız dinden ve dindardan soğumuştur. Halbuki daha önce yapılan araştırmalarda 2000’li yıllardan itibaren yükselecek dinin böylece önü kesilmiş oldu.

Ayrıca bunlar devletin her kademesine sızmış olduğundan, vatandaş işini bunlara ancak rüşvet vererek halledebildi. Rüşvet vermeyince de kimsenin işi görülmedi.

Bu ahlaksız durumun en kötü yanı ise toplumda rüşvetin olağan görülüp kanıksanmasıdır.

Toplumun değer yargılarını aşındıra aşındıra yok ettiler. Sonuçta toplumu, başta aile yapısı olmak üzere hemen her şeyiyle çürüttüler.

Etrafınızdaki boşanma oranlarına ve kadına şiddet olaylarına bakın ve çürümenin boyutunu görün!

.

Cani geziyor dipdiri, can vermede masum!’
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Şubat 08, 2020 06:303dk okuma

BATI’nın bin bir yüzlülüğüne, daha açık ifadesiyle Âkif’in deyişiyle “Maske yırtılmasa hâlâ bize afetti o yüz/ Medeniyet denilen kahpe hakikat yüzsüz”lüğüne onlarca kez tanık olmamıza rağmen, körü körüne Batı taklitçiliğimiz bize ağır bedeller ödetiyor.

Malum, kör taklitçiler yüzünden toplumca girdaba sürüklendik. Bu denli bir kendini kaybedişte kimimiz ‘Yalnızca Türk kalalım, Müslümanlık ve Batı bizim neyimize’ dedi. Kimimiz ‘Yalnızca Müslüman kalalım, Türklük ve Batı neyimize’ dedi. Diğer bir kesimimiz de ‘Yalnızca Batılı olalım yeter, Müslümanlık ve Türklük neyimize’ dedi.

Gerçekte ise Yusuf Akçura’nın işaret ettiği gibi, bizim hem Türk, hem Müslüman ve hem de Batılı olma zorunluluğumuz var. Zira Türk ve Müslüman kalanın Batıcılığından korkmamak lazım, zira o,Batı’dan neyi ve nasıl alacağını bilir. Türk ve Müslüman kalan asla Batı’nın potasında erimez ve böylece maddesiyle ve manasıyla tarih sahnesindeki yerini korumaya devam eder.

AB ülkeleri ve ABD bizim NATO’da sözde müttefiklerimiz. Güya teröre karşı mücadelede bizim yanımızda olmaları gerekiyor. Halbuki terör örgütleriyle el ele vererek karşımızda yer alanlar ve almaya devam edenler kendileri.

Avrupa Parlamentosu’nu gördük, kırmızı bültenle aranan teröristleri davet edip Türkiye aleyhinde konuşturdu. Avrupa demokrasisi bu denli bir kepazelikle iç içedir.

Koca ABD, İsrail’in taşeronluğuna soyunarak yüz yıl önceki, kendilerinin çalıp kendilerinin oynamak isteyip de İstiklal Savaşımızla kursaklarında bıraktığımız oyunları yeniden sahnelemek istiyor.

Bu cümleden olarak, İran, Irak, Suriye ve Türkiye’nin toprakları üzerinde Ermenistan ve Kürdistan devletlerinin yanı sıra butik devletçikler kurup bu ülkeleri paramparça etmek istiyorlar.

1943 yılında vefat eden büyük İslam âlimi Seyyid Abdülhakim Efendi, “Batılılar, doğuda Ermeni aşı kaynatırlar, Kürtler de o aşa tuz ve biber olurlar!” buyurmuştu.

ABD, DEAŞ’a ön vererek ve onun canavarlıklarını dünya kamuoyunun gözüne sokarak, aklı sıra PKK-PYD’ye meşruiyet kazandırıyor. Bu terör örgütlerini silahlandırarak, işgal ettiği petrol sahaları ve daha önemlisi İsrail için tampon güç olarak kullanıyor.

Malum Türkiye, güney sınırları tehdide açık hale getirilerek ve dört buçuk milyon mülteciye ev sahipliği yaparak Suriye’deki iç savaşın en büyük sıkıntısını yaşıyor. Gerekli önlemleri almadığı takdirde de her bomba patladığında yeniden mülteci akınına uğrayacak.

Bu halin tipik örneğini İdlib’de yaşıyoruz ve görüyoruz. Rejimin bombalarından canını kurtarabilen on binlerce insan sınırımıza doğru geliyor. ABD ve AB, Türkiye’yi kaosa sürükleyip emellerine ulaşmak istiyorlar. Karşılarında yeni Türkiye’yi ve kendilerine direnen bir iradeyi görünce de deliye dönüyorlar.

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Suriye rejimine şubat sonuna kadar mühlet verdi. Türkiye, bu arada rejimin arkasındaki Rusya ile de görüşmelere devam ediyor.

Olmadı Türkiye, Barış Pınarı harekâtına kaldığı yerden devam edecek.

Türkiye buna mecbur, zira ne yeni bir mülteci akınını kaldırabilir ve ne de sınır güvenliğinin tehlikeye girmesine göz yumabilir.

Kendi sınır güvenliğini korumak için hareket eden ve müstevlilerin heveslerini kursaklarında bırakan Türkiye’yi ‘işgalci’ diye suçlamaya kalkanlar var.

Oysa asıl işgalci, dünyanın öbür ucundan gelip petrolün başına konan ve bu yağmacılığı utanmadan tüm dünyaya ilan eden ABD’den başkası değildir.

‘Medeniyet denilen tek dişi kalmış canavar’ın yeni saldırılarıyla karşı karşıyayız. Ama tüm bu emperyalistlerin unuttukları bir şey var: Yüz sene önce, yedi düvel olarak karşımıza dikilmişlerdi ve biz ‘kağnı’ ile onlara gerekli dersi vermiş ve bağımsızlığımızı kazanmıştık.

Bugün dikildiklerinde ise canavarın kalan o tek dişini sökmek de güçlü ve çelikleşmiş iradesiyle Türkiye’ye kalacaktır!

.

Suriye’de herkes ikili oynuyor
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Şubat 05, 2020 06:512dk okuma
Paylaş

TÜRKİYE’nin dışında tüm ülkeler, Suriye’de emperyal emellerin peşinde.

Suriye iç savaşının bedelini, bu ülkeden göç etmek zorunda kalan masum sivil halk ile bu halka kucak açan ve bu savaş sebebiyle sınırlarının güvenliği tehlikeye düşen Türkiye ödüyor.

Türkiye dört milyon Suriyeli mülteciyi barındırıyor ama görünen o ki, Suriye rejimi, bunlar gibi daha milyonlarcasını göndermek derdinde.

Türkiye’nin onca gayretleriyle Rusya, ABD ve İran’la sağladığı anlaşma ve mutabakat süreçlerinin sahada işlevsiz kaldığı görülüyor.

Çünkü Türkiye’nin dışındaki hiçbir ülke Suriye’deki savaşın bitmesini istemiyor ve bunların hiçbirisi Suriye’nin toprak bütünlüğünden yana değil.

Rusya destekli Şam yönetimi haftalardır okul ve hastane demeden, İdlib’de, El Bab’da sivil yerleşim yerlerini bombalıyor. Yüz binlerce insan bu soğukta yollara dökülmüş Türkiye sınırına doğru geliyor.
Arap Birliği (!), İİT, ve Rabıta Örgütü çeşitli vesilelerle toplanıp dağılıyor ancak Suriye’de insanlık dramı için en ufak bir tedbir düşünülmüyor.

Ne düşünülüyor biliyor musunuz?

Türkiye ile Libya arasında gerçekleşen ‘Deniz Yetki Alanları Sınırlandırmasına Dair Mutabakat’ kınanıyor!

Yeni bir mülteci akını Türkiye için tehdit olur. AB ülkeleri için de tehdit olur ama yine isteniyor ki bu tehdidi Türkiye yine yalnız başına göğüslesin.

Türkiye’nin de istediği ve Avrupalıların da sözde kabul ettikleri husus, bu mültecilerin Suriye içerisinde (Türkiye’nin sağladığı 30-40 kilometrelik güvenlikli alana) iskân ettirilmesidir.

Belli ki rejim buna da fırsat vermek istemiyor, Türkiye’nin İdlib’in çevresinde oluşturduğu gözlem noktalarını etkisizleştirerek yüz binlerce mülteciyi Türkiye sınırına yığmak amacında.

Bu yüzden, Türk gözlem noktasını hedef alıp 7’si asker 1’i sivil olmak üzere sekiz şehit vermemize sebep oldular. Türkiye misliyle karşılık verdi, 73 rejim askeri öldürdü, şehitlerin kanı yerde kalmadı ama...

Rusya, her ne kadar bize haber verilmedi dese de, Türk istihbaratı Rusya tarafını iki kez uyardığını açıkladı. Bundan böyle de Türkiye niyetini açıkça Rusya’ya iletti: “Özellikle Rus yetkili makamlarına muhatabımız siz değilsiniz, tamamıyla rejimdir, bizim önümüzü kesme gibi bir durum söz konusu olmasın!”
Rejim güçlerine hava dahil her türlü desteği sağlayan Rusya, Suriye’de kilit ülkedir.

Yine belli ki, Şam şeytanı Beşar Esed, Türk-Rus mutabakatının bozulup karşı karşıya gelmelerini arzu ediyor. Bu cümleden olarak da işin kolayını bulduğunu zannediyor; bugün İdlib, yarın Halep ve Fırat’ın doğusunu hedef alıp yüz binlerce mülteciyi daha Türkiye sınırına akın ettirmek isteyecek.

Türkiye kendi güvenliğini tehlikeye atamaz ve yeni bir göç dalgasını kaldıramaz.

Bunun için de rejimi ya Rusya durduracak ya da Türkiye’ye hava sahasını açıp Türkiye durduracak.

Aksi halde mülteci göçü konusunda Türkiye’nin AB sınırını daha fazla koruyamayacağı bilinmelidir.

Rusya, bunca stratejik ortaklıklar ve işbirliğinden sonra Türkiye’ye gereken özeni göstermeli ve Şam şeytanına haddini bildirmelidir.

.

İşgal planı!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Şubat 01, 2020 06:292dk okuma

Trump Ortadoğu’da ateşle oynamaya devam ediyor. ‘Yüzyılın antlaşması’ diyerek açıkladığı şey aslında Filistin’i yok etme projesi.

Trump, taraflardan yalnızca İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu ile birlikte düzenlediği toplantıda, dünyanın gözlerinin içine bakarak Filistin’i İsrail’e peşkeş çekti.

Tıpkı dün, Kudüs’ü İsrail’in başkenti ilan etmesi ve Suriye’nin toprağı olan Golan Tepeleri’ni İsrail’e verdim diyerek peşkeş çekmesi gibi.

Dünya bir kere daha gördü ki İsrail diye bir devlet yok, küçük (belki de ondan da büyük) ABD var!

‘Yüzyılın antlaşması’ yerine ‘yüzyılın yüz karası’ denilebilecek ve yok hükmündeki bu paçavraya göre bütünüyle Kudüs (bölünmemiş haliyle) İsrail’in başkenti olacak. Sözde Filistin diye bağımsız(!) bir devlet olacak ama bu, tamamen İsrail’in kuşatmasında ve askerden arındırılmış olacak.ABD Başkanı Trump, İsrail’in bir eyaleti olarak tasarladığı bölünmüş ve savunmasız Filistin’e, bu aşağılık anlaşmayı kabul etmeleri halinde, 50 milyar dolarlık bir rüşvet teklif etti.

Bu kirli parayı da kendi cebinden (ABD’den) değil, Körfez’deki uşağı konumundaki ülkelerden temin edecek.

Müslüman görünümlü bu ülkelerin düştüğü çukuru görüyor musunuz?

Yüzyılın yüz karası anlaşmasına kolay gelinmedi. Büyük Ortadoğu Projesi’yle (BOP) başlatılan süreçle, İsrail’e diş bileyen ülkeler birer birer tasfiye edildi.

Irak’ta, Suriye’de, Yemen’de ve Libya’da iç savaş çıkardılar. Sudan’ı ikiye böldüler. Uydusu konumundaki ülkeleri (Suudi Arabistan, Ürdün, Bahreyn, Mısır, BAE ve Umman) yanına alarak, kendi ifadeleriyle ‘kutsal toprakları’ İsrail’in yönetimine verdiler.

Sözde karşılıklı komisyonlar kurulup dört yıl boyunca müzakereler yapılacakmış.

Bu uğursuz açıklamanın akabinde, ABD’nin İsrail Büyükelçisi işgal açıklamasında bulundu: Büyükelçi Friedman, İsrail’in istediği zaman Batı Şeria’daki yasadışı Yahudi yerleşim birimlerini ‘ilhak’ edebileceğini söyledi.

Malum ABD Başkanı Trump dünyanın sayılı zenginlerinden ve her şeyi parayla satın alabileceğini vehmediyor.

Tek taraflı ilan ettiği bu sözde anlaşmayı ‘azil sürecinde’ açıklayarak hakkındaki oylamayı yapacak senatörlere de işaret veriyor.

Netanyahu da İsrail’de yolsuzluktan yargılanıyor. Üstelik 2 Mart’ta İsrail’de, kasım ayında da ABD’de seçimler var.

Şaibeli bu iki insan, şahsi ikbal ve koltukları uğruna, zaten yangın yerine dönen bölgeyi büsbütün alev topuna çevirmek istiyor.

Yapabilirler mi?

Elbette.

Zira bu ikili (Trump, Netanyahu), alikıran başkesen olarak her türlü zulmü ve vahşeti rahatlıkla işleyebiliyorlar.

Kimse de niye yaptın diye sormuyor, soramıyor.

Arap Birliği, İslam Ülkeleri İşbirliği Teşkilatı ya da BM mi dediniz?

Sahi bunlar ne işe yarar?

.

Avrupa’nın ödü patlıyor!
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Ocak 25, 2020 07:292dk okuma

LİBYA, keşfedilmiş haliyle, 48.36 milyar varil ile dünyanın dokuzuncu petrol rezervine ve çok zengin doğalgaz yataklarına (1505 milyar metreküp ile dünyada 22. sırada) sahip ülkesidir. Daha keşfedilmemiş yığınla sahası bulunmaktadır.

Bu durum, tüm emperyal güçlerin gözlerini Libya’ya döndürmüştür. Dünyanın petrol üreten belli başlı ülkelerinin büyük firmaları burada ham petrol çıkarmaktadır. Üstelik dünyada gravitesi (petrol yoğunluğu) en yüksek, diğer bir deyişle en değerli petrol Libya’da bulunmaktadır.

Emperyal güçler, iştahlarını kabartan Libya gibi ülkelerde, kendilerine tabi uşaklar vasıtasıyla karışıklık çıkarır ve bunların çizmeyi aşmalarına asla müsaade etmezler.

Bu durumun tipik örneği de Libya’da Kaddafi döneminin genelkurmay başkanı general Hafter’dir. Hafter, eğitimini Rusya’da gördü, Çad’la yapılan savaşta esir düştü. Kendisini esaretten ABD kurtardı.

İşte bu karanlık tip, arkasına emperyal güçleri ve onların uşağı konumundaki devletleri (Suudi Arabistan, BAE, Mısır, Fransa) alarak, merkezi yönetime başkaldırarak, Libya’da iç savaş çıkardı. Aynı anda hem Rusya ve hem de ABD kartlarına oynuyor!

Dünya (BM) Hafter’i hem terörist görüyor ve hem de meşru addedip onunla sözde barış masasına oturuyor. Bir avuç petrol uğruna insanlığın düştüğü çukuru görüyor musunuz?

Petrole ulaşmak için kaybedemeyecekleri değer ve yapamayacakları alçaklık yok.

Hafter, ileri gidip petrol tesislerini tehdide yönelince (çizmeyi aşmaya başlayınca) dur dediler.

Çünkü biraz daha ileri gitse, tüm dünyada yeniden bir petrol krizi çıkacak ve ayrıca Avrupa’nın hop oturup hop kalktığı korktuğu şey başına gelecek.

Zira Libya’daki göç dalgasından ödleri kopuyor. Çünkü onlar da biliyor ki, Libya’nın göçmenlerini kabul edebilecek Türkiye gibi merhametli, komşu bir ülke yok. Dolayısıyla mahut göçmenlerin İtalya üzerinden kıtaya yayılmaları Avrupalıların uykularını kaçırıyor.

Bu cümleden olarak Almanya Şansölyesi Merkel, Berlin’de Libya konferansı düzenledi. Rusya ile Türkiye’nin belirleyici rol oynadığı konferansta şimdilik silahların susturulması kararı alındı.

Libya irili ufaklı bir aşiretler topluluğudur (7’si büyük 1500’e yakın aşiret). Vaktiyle Kaddafi, bu aşiretleri mecliste temsil yetkisi vererek (cemahiriye) bir düzen sağlamıştı.

Emperyal güçler Kaddafi’yi öldürüp ülkeyi kaosa sürüklediler.

Berlin’de varılan mutabakatın ömrünü merak etmeye gerek yok. O petrol orada olduğu müddetçe Libya’ya huzur gelmez, getirmezler.

Zira ellerinde, asla sözünde durmayacak Hafter gibi kullanışlı bir tip var.

Türkiye her an tetikte olmalı ve asla Türkiye’siz bir oldubittiye göz yummamalıdır.

.

İhtiyaca göre sınır belirlemek!
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Ocak 22, 2020 07:302dk okuma

Birinci ve ikinci büyük savaşların galipleri, malum, bölgemizdeki ülkelerin sınırlarını cetvelle belirlediler! Bu denli belirlemede dikkat ettikleri yegâne konu, birbirine komşu devletler arasında ihtilaflı mevzular yerleştirmek ve zamanı gelince bunları kaşıyabilmektir.

İçerideki halklara sürekli pösteki saydıran emperyal güçler, kendilerince şirazesinden çıkanları da darbelerle hizaya soktular.

Bölge ülkeleri kendi içlerindeki karışıklıklarla veya birbirleriyle olan ihtilaflarıyla boğuşurken, mahut güçler petrol kuyularını tutarak malı götürdüler ve götürüyorlar.

Küresel güçler (başta BMGK üyesi 5 ülke ve diğer emperyalist ülkeler) petrol havzalarının bulunduğu bölgelerde ve bunların geçiş güzergâhı üzerindeki coğrafyada asla istikrar istemiyor.

Buralarda sürekli kaos çıksın ki, emperyal güçlerin elleri bu ülkelerin içinde olsun.

Irak, Suriye ve Libya’da bu halin tipik örneklerini yaşıyoruz. Bu ülkeleri karıştırıp iç savaşa sürüklediler, ardından müdahil olup içlerine girdiler (ve hatta içeridekiler bunları davet etti, etmek zorunda bırakıldı) ve onları canlarını kurtarmakla oyalayıp petrol kuyularını zapt ettiler.

Türkiye’yi boğmak ve bölmek istemelerinin önemli sebeplerinden birisi de budur. Zira Türkiye, bölgesinin kilit ülkesidir. Avrupa’ya aktarılacak enerji, en rantabl ve en ekonomik olarak Türkiye üzerinden geçebiliyor.

Sadece Rus doğalgazı değil, Ortadoğu’nun doğalgazı da Avrupa’ya götürülürken Akdeniz’deki Türkiye karasuları güzergâhı en ekonomik olanıdır.

Bundan dolayı Akdeniz’den dışlanmak istedik. Türkiye, Libya’yla mutabakat imzalayınca da hop oturup hop kalktılar. Çünkü Türkiye’nin bu hamlesiyle çanlarına ot tıkandı.

Ayrıca Avrupa yalnızca Rus doğalgazına bağımlı kalmak istemiyor. Mamulü çoğaltıp Rus boyunduruğundan kurtulmak istiyor.

Bu yüzden, Türkiye’nin jeopolitiği emperyal güçleri ve onların bölgemizdeki uydu devletlerini çıldırtıyor. Çünkü Türkiye olmadan (Türkiye’nin belirleyici rolüne boyun eğmeden) bir şey yapamıyorlar.

İşte bundan dolayı PKK, PYD, YPG, DEAŞ, FETÖ ve bölgemizde hunharca eylemler işleyen tüm terör örgütlerinin hedefinde Türkiye var.

Yine bundan dolayı, Türkiye’de üst üste darbe girişimleri yaptırdılar. Bölünmüş, güçsüz ve içeride kendi dertleriyle uğraşmaktan başını kaldıramayan Türkiye, onlar için idealdi.

Türkiye’nin devlet aklı tüm bu tehlikeleri yıllar öncesinden gördü ve önlemlerini ona göre aldı ve almaya devam ediyor. Türkiye, bu yüzden (süratli karar alabilmek için) idari sistemini değiştirdi, güçlü lidere endeksli Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’ni benimsedi.

Ama maalesef bu durumu, hâlâ Sayın Erdoğan’ın şahsına endekslemek isteyenler var. Ne alakası var? Sayın Erdoğan bugün var, yarın yok.

Devlet ise, ebet müddettir.

.

Zalimler dipdiri durdukça
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ocak 20, 2020 07:302dk okuma

MALUM, günümüzde yeryüzü zalimlere emanet... Zira her birisi tüm melanetlerini kusarcasına dört koldan saldırıyorlar.
İstikbalin tarihçisi günümüzün özetini yaparken son değerlendirme cümlesi şöyle olsa gerektir: İnsanoğlunun tarihinden tevarüs ettiği tüm birikimlerini üst üste koyarak adalet, güvenlik, sağlık, eğitim, barış, huzur adına kurup örgütlediği tüm kurum ve kuruluşlar S.O.S. veriyor.

Zira dünyanın yegâne süper gücü olan ABD’nin başındaki adam(lar), kendi sapık inançları doğrultusunda, sözde “Tanrı’yı kıyamete zorlamak için” ellerinden geleni artlarına koymuyorlar.

Uluslararası arenada ne sözün ne mutabakatın ne anlaşmanın ne sözleşmenin bir hükmü kalmadı.

Bakınız: Türkiye, Suriye konusunda hem Rusya ile ve hem de ABD ile mutabakat zabıtları imzaladı. İki ülke de sözlerinde durmadı ve Suriye’de kan oluk oluk akmaya devam ediyor.

Merkezi yönetim, Rusya ile el ele vererek sivil yerleşim yerlerini bombalıyor.

İdlib’de tam bir insanlık dramı yaşanıyor; bombalardan kurtulabilen çoluk-çocuk, kadın yaşlı on binlerce insan Türk sınırına doğru kaçıyor. Rusya ile el ele veren Suriye rejimi, bir taşla birkaç kuş vurduğunu zannettiği bu durumu bilerek ve isteyerek yapıyor.

En başta da Türkiye’yi zora sokmak istiyor. Zira Türkiye’nin yeni bir göç dalgasını kaldırmasının imkânı yoktur. Sınırın hemen öbür tarafında yığılan bunca masum, aç açıktaki insanın yürek paralayıcı hallerini dünya sadece seyrediyor.

Yardım elini yine Türkiye’den başka uzatan yok. Sözde mutabakat yaptığımız İran da Suriye rejimi ile işbirliği halinde, o da kendi ideolojisi doğrultusunda hareket edip Sünni yerleşim yerlerini ortadan kaldırıyor.

ABD deseniz, sözde Türkiye’nin dost ve müttefiki lakin ne kadar Türkiye düşmanı terör örgütü varsa hepsine kol kanat gerip üzerimize saldırtıyor.

Emperyalistlerin bölgemizdeki amaçları farklı da olsa eylem ve hedefleri paralellik arz ediyor.

Kimisi petrol peşinde, kimisi sıcak denizlere inmenin derdinde, kimisi rejimini ihraç etmenin gayretinde ve lakin hepsinin ortak hedefinde Türkiye var!

Tüm bu keşmekeş içerisinde yalnızca Türkiye’nin derdi kendi güvenliğidir ve asla emperyal bir gaye gütmemektedir.

Böyle bir hengâmede Berlin’de Libya için barış konferansı düzenleniyor. Dikkat ediniz, Türkiye hariç masada oturanların hemen hepsinin niyeti bozuk.

Türkiye’den başka hiç kimsenin Libya’nın barış ve güvenliği diye bir derdi yok.

Hepsi de petrolün peşinde.

Hepsi de Libya’yı parçalamanın derdinde. Tıpkı Irak ve Suriye’de olduğu gibi.

Suriye için kurulan masalardan ne kadar barış çıktıysa, Libya için kurulan masadan da o kadar barış çıkabilir. Zira niyetler bozuk olunca, sonu da malum hüsran olur.

.

Devlet adamı Devlet Bahçeli
#Yazar#FUAT BOL#Devlet Bahçeli

Ocak 15, 2020 07:292dk okuma

Sayın Devlet Bahçeli, Türk siyasi hayatının son çeyreğinde çok önemli olaylara imza atmıştır.

Koalisyon hükümetinde olduğu ta 2000’li yılların başından, bugünleri, bugünlerin vahametini görmüş ve adımlarını ona göre atmıştır.

O, hükümetlerin ömrünün bir buçuk yılla sınırlı olduğu bir dönemde, seçimlere bir buçuk yıl varken hükümeti yıkıp seçimlere gitmiş ve Türkiye’de uzun yıllar sonra tek başına iktidar olmanın yolunu açarak siyasi istikrarı sağlamıştır.

Sayın Bahçeli Türk siyaset tarihinde ender görülen şahsiyetlerdendir. En önemli özelliği, her şeyden önce devlet ve millet demesidir. Başkaları gibi şahsi siyasi ikballerin esiri olmamıştır.

Bu yüzden altın tepside kendisine sunulan başbakanlık makamını iki kez elinin tersiyle itti.

Malum, ülkemiz vesayet demokrasisine geçtiği günden beri, sudan konular nedeniyle kısırdöngü içerisindeydi. Halk, deliye pösteki saydırırcasına, adeta meşguliyetle tedaviye tabi tutulmuştu. Zira hayali öcüler keşfedilip, halk onlarla korkutuluyor ve sözde o korkular için alınan önlemlerle hizaya sokuluyordu.

Malum korkuların başında komünizmin gelmesi ve laikliğin ortadan kaldırılması tehlikesi yer alıyordu.

Halbuki asıl tehlike FETÖ ve bölücülüktü, bunların ikisini de ABD içimize soktu ve sittinsenedir bir maden gibi için için işletti.

Mahut tehlikeler ur olup bünyemizi sararken, sittinsene boyunca tehlike diye cambaza baktırıldık.

Şayet Sayın Devlet Bahçeli gibi devlet ve siyaset adamları olmasaydı, biz, bir sittin sene daha cambaza bakar dururduk.

Sayın Bahçeli’nin konuşmasından satır başları şöyle: “Ankara’nın güvenliği Şam’dan, Tahran’dan, Bağdat’tan, Trablus’tan, Mogadişu’dan başlayacaktır...”; “Eğer engel olunmazsa komşu coğrafyalardaki çözülmenin dayanacağı son sınır Türkiye’dir...”; “ABD Başkanı suçlu arıyorsa Pensilvanya’ya bakmalıdır... DAEŞ liderini öldürenler buyursunlar, PKK ve YPG’nin liderlerini de öldürsünler...”; “Türkiye, Libya’da huzurun yanındadır. Libya’da ne aradığımızı söyleyenler Akdeniz’de boğulmamızı isteyen işbirlikçilerdir...”; “Irak, ABD’li askerlere topraklarımdan çık diyor, buna rağmen ne çıkan, ne de çıkmaya gönüllü bir irade görülüyor. Bize göre ABD’nin stratejik ortaklık masalı, işgalin örtülmesinden, mütecaviz emellerin gizlenmesinden başka bir anlama gelmeyecektir. Kiminle stratejik ortaklık kurduysa yapmadığı eziyet, işkence, yaptırım ve baskı kalmayan bir ülke karşımızdadır”.

Sayın Bahçeli bir muhalefet partisi lideri olmasına karşın, iktidara muhalefet edeceğine, onunla aynı paralelde siyaset yapmayı neden gerekli gördü? Oysa bu durum, varlığıyla (muhalefet) taban tabana zıt bir hal arz ediyor ve yapılması gerekenin tersini yaptırıyor.

Bundan dolayı kendi tabanından oy kaybedeceğini bile bile neden bu yola tevessül ediyor?

Çünkü o, inandığı yolda tek başına da kalsa gitmekten başka çare (yol) bilmiyor.

Doğru yolda olduğuna tüm kalbiyle inandığı için, bir kaybetse bile bin kazanacağını biliyor.

Hem şahsi veya grup (parti) olarak kaybetse ne çıkar?

Mesele vatansa gerisi teferruat değil mi?

İşte vatan ve millet de bu denli serdengeçti, devlet ve siyaset adamlarının omuzlarında yükselir.

Haberin Devamı

Tıpkı Sayın Bahçeli gibi.

.

Güç savaşları
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Ocak 13, 2020 07:302dk okuma

İnsanoğluna bakar mısınız, tüm bu katliamları ve cinayetleri bir avuç petrol uğruna işliyor.

Aynı insanoğlu kendi elleriyle oluşturduğu sözde medeniyetini, hemen her şeyiyle petrole (enerjiye) muhtaç hale getirdi. Zira tüm gereksinimlerini enerji ile sağlıyor ve onsuz neredeyse adım atamıyor.

Kaderin cilvesine bakın ki dün imparatorluk olarak enerji kaynaklarının üzerinde bulunuyorduk. Bu yüzden bizi parçalayıp darmadağın ettiler. Topraklarımız üzerindeki petrol sahalarını taksim ederek, kendilerine uydu devletçikler kurdular.

İmparatorluğumuzu elimizden aldılar, onun külleri üzerinden kurduğumuz yeni devletimiz de bölgesinin enerji hatlarının geçiş güzergâhı üzerinde bulunuyor.

Daha da önemlisi, en uzun kıyı şeridine sahip olduğumuz Akdeniz havzasında dünyanın en zengin petrol rezervleri keşfedildi.

Tüm emperyalistlerin gözleri ister istemez yeniden bu coğrafyaya çevrildi.

İşte Arap Baharı denilen olaylar bu yüzden çıkarıldı, BOP bu yüzden dizayn edildi.

Türkiye bu yüzden dört bir koldan kuşatılmaya çalışıldı.

Hedefleri belli: Elli parçaya böldükleri bölgeyi yüz elli parça edip böylece ortaya çıkacak kabile devletçiklerinin enerji kaynaklarını ele geçirmektir.

İşte Türkiye, hem içeride ve hem de dışarıda bu büyük oyunları bozuyor. Bozmakla kalmıyor, kendisi oyun kuruyor.

Suriye ve Libya gerçeğini bu gözle okumak gerekir. Türkiye, Suriye ve Libya’da olmazsa (bu oyunları kurmasa) boğulacak ve emperyalistler, bu bölgede istedikleri gibi at oynatacaklar.

Bölgemiz yangın yerine çevrilirken etliye sütlüye karışmak istemeyen Türkiye’yi sakin bırakırlar mı sanıyorsunuz?

Bırakmayacakları, içeride giriştikleri onca darbe teşebbüslerinden belli değil mi?

Dost ve müttefikimiz(!) ABD’nin Türkiye’ye ne gözle baktığı ortada değil mi? ABD, 2020 bütçesini (savaşa 873 milyar dolar) Türkiye, İran ve Rusya düşmanlıkları üzerine kurgulamadı mı?

Aklı sıra Türkiye’yi güçsüz bırakıp Akdeniz’de rahat oyun sergileyecek.

Bu cümleden olarak Türkiye’yi dışlayarak ve hatta Türkiye’ye karşı, Akdeniz’de İsrail-Mısır-Yunanistan-G. Kıbrıs Rum yönetimi ile kirli ittifak kurdu.

Tüm bu kirli ittifaklara karşı Türkiye var olma savaşı vermesin mi?

Türkiye, Libya ile anlaşmamış olsaydı, Akdeniz’de değil petrol aramak, balık tutmamıza bile müsaade etmeyeceklerdi. Çünkü Akdeniz’e komşu diğer ülkeler, Türkiye’yi dışlayarak kendi aralarında anlaşmaya varmış ve Türkiye’nin kıyı şeridi dahil tüm Akdeniz’i parsellemiş durumdalar!

Türkiye, Libya ile anlaşma yapıp ön alınca, başta Yunanistan olmak üzere bölgedeki tüm şer güçlerin nasıl hop oturup hop kalktığını görmüyor musunuz?

Yunanistan’ın gördüğünü içimizdeki aymazlar görmüyor ve Libya’da ne işimiz var diyorlar.

Allah akıl fikir versin!

.

Orada bir İran var, uzakta...
#Yazar#FUAT BOL#Kasım Süleymani

Ocak 18, 2020 07:302dk okuma

ABD Başkanı Trump, “İran’da asla bir rejim değişikliği istemiyoruz” derken, o da selefi Obama gibi gizli Müslüman(!) ya da sözde İran İslam Devrimi âşığı mı(!)?
ABD ve bilumum İslam karşıtları gökte aradıklarını yerde bulmanın (Müslüman’ı Müslüman’a kırdırmak) sevinciyle İran ve Suudi gibi sözde İslam rejimlerinin üzerine titrerler ve asla yıkılmalarını istemezler.

Zira İran, tarih boyu hep Müslümanlarla savaşmıştır, hiçbir gayrimüslim devletle savaşmamıştır. Mesela Osmanlı ne zaman Avrupa’ya sefere çıktıysa, İran bu durumu fırsat bilip arkadan vurmuştur.

Bakınız, aynı Fars geleneğinden gelmesine rağmen, Pakistanlı ünlü şair M. İkbal, İranlılar için şu ilginç tespiti yapar: “Farslar İslamlaşma yerine, İslam’ı Farslaştırdılar!”

İran’ın din algısında inançla (akide) devlet (yönetim) aynı düzlemde, birbirinin olmazsa olmazıdır.

İran Şia inancındadır, bu inanca göre sahabe (Peygamberimizin arkadaşları) bütünüyle kâfirdir. İmamlar (ayetullahlar) tıpkı peygamberler gibi masumdur. Nitekim İran anayasası kaynak olarak kitap, yani Kuran-ı Kerim’i (ki, o da eksiktir!) ve Peygamber’in sünneti yerine imamların sünnetini esas alır.

Kuran-ı Kerim haşa eksikse, Hicr Suresi’nin 9. ayetine ne diyecekler? Mealen: “Şüphesiz ki zikri (Kuran) biz indirdik, onu koruyacak olan da biziz”. Yani sümme hâşâ Allah, indirdiği kitabı korumaktan aciz mi? Allah’a bu denli bir isnatta bulunan İslam dairesinde kalabilir mi?

Şia’nın diğer bir özelliği de ‘takiye’ dir. Yani kendilerini gizlemeleri, olduğu gibi görünmemeleri, ki bu hal İslami inançla (ihlas) taban tabana zıttır.

Yeryüzündeki tüm ehl-i sünnet itikadındaki İslam ülkelerine bakın, bunlardan hiçbiri İran’da veya Suudi Arabistan’da Sünniliği yayma gayretinde değildir.

Ama İran ve Suudi Arabistan, tüm dünyada Şiiliği ve Vehhabiliği yayma gayretindedir. Bunun da başlıca sebebi, bu her iki grubun, kendinden olmayanları Müslüman saymamalarıdır.

İran’ın gayesi, inancını ve rejimini, diğer İslam ülkelerine ihraç etmektir. Bu cümleden olarak, Afganistan ve Pakistan’da Fatımiyyun Tugayları’yla, Irak’ta, Suriye’de ve Lübnan’da Haşdi Şabi ve Hizbullah’la, Yemen’de Husilerle sürekli Sünnilerle savaş halindedirler.

Öldürülen Kudüs Tugayları Komutanı Kasım Süleymani’nin Sünnilere uyguladığı katliamı ve hatta soykırımı, dünyanın en kanlı terör örgütü olan PKK bile yapmamıştır, yapamamıştır.

Bunların Irak’taki Sünni azınlığa uyguladıkları baskı ve zulümler yüzünden DAEŞ denilen sözde Sünni, gerçekte ise canavarlar sürüsü doğdu.

ABD tavşana kaç, tazıya tut deyip avuç ovuşturarak, Müslümanları bu canavar sürülerine ‘Allahü ekber’ diyerek kırdırdı, kırdırıyor.

ABD, her iki taraf da çizmeyi aşmaya meyledince, önce DEAŞ’ın, bilahare Kudüs Tugayları’nın başlarını koparıp her iki kesime suret-i haktan göründü.

İyi de, tüm bu melunlara karşı enva-i çeşit melanetleri işleyen ABD, çok mu masum?

Unutulmasın ki, zalimler, yeryüzünde bir şekliyle adalet vasıtasıdırlar. Nasıl mı?

Zalimler eğeye benzer, zulmettiklerine acı ve işkence çektirip onları öldürürken (törpülerken), zamanla kendi dişleri de aşınır ve büsbütün körelir.

Artık intikam alınma sırası onlardadır.

Zira, ‘Kuluna zulmetmez Hüdası, kulun çektiği kendi cezası’.

.

Kayıkçı kavgası!
#ABD#Irak#FUAT BOL

Ocak 11, 2020 07:302dk okuma

ABD, İran’ın çok önemli bir figürünü öldürmekle Ortadoğu’daki gerilimi daha da arttırdı.

İran’ın füzelerine karşı Trump’ın geri adım atması ve olayı ABD açısından sıcak bir çatışmaya dönüştürmek istememesi hiç şaşırtmadı.

Haddi zatında tarih tekerrür ediyor ama maalesef ibret alan yok. Zira benzer gerilimler İran-Irak Savaşı’ndan önce de yaşanmıştı. ABD, tarafları kızıştırıp birbirlerinin üzerine saldırttı.

Sekiz yıl süren İran-Irak Savaşı’nın kazananı Batılı silah üreticileri, kaybedeni ise İran’la Irak oldu.

ABD aynı oyunu sahnelemek istiyor, ikinci adamını öldürerek burnundan soluyan İran’ı, BAE veya Suudi Arabistan’a saldırtmak istiyor. İran, Irak’ın zaten içinde.

Suudi Arabistan’ın ve BAE’nin başlarına getirilen veliaht prensler tam da bu iş için kurgulanmış kuklalardır. Körfez’de yürütülmekte olan vekâlet savaşlarında kullanılan terör örgütlerinin arkasında bu kişiler var.

İran, ta Afganistan’dan Yemen’e kadar Şii yayılmacılığını, ABD’nin önünü açmasıyla gerçekleştirdiğini bilmiyor mu? Üstelik tüm bu katliamlar, infazı, sahibinin eliyle yapılan Kasım Süleymani öncülüğünde gerçekleştirildi.

ABD, İran’ın kara kaşı, kara gözü için mi tüm bu kepazeliklere göz yumdu? İran bir delikten daha ne kadar ısırılacak? Neden ABD’nin ve Batı’nın elinde limon olduğunu görmüyor?

O denli yayılmacılığı, limonun sıkılmasına dek idi, posası kalınca da infazı gerçekleştirildi.

İran aklı ne bekliyordu ki? ABD tüm bu bölgeyi İran’a mı terk edecekti? Eğer böyle düşündüyse veya düşünüyorsa kendisiyle İsrail’i karıştırdı demektir.

ABD, İran’ı bu şekilde sokup başlarına bela ettiği tüm ülkelere, ‘Bizi İran’ın şerrinden ancak ABD kurtarabilir!’ dedirtiyor.

Trump, İran’ın iki üsse yaptığı saldırı sonrası açıklamasında “Biz NATO’nun Ortadoğu sürecinde daha fazla yer almasını istiyoruz” dedi. Hemen akabinde de NATO Genel Sekreteri, Trump’ın bu çağrısına olumlu karşılık verdi.

Aynı basın açıklamasında Trump, “İran asla nükleer silaha sahip olamayacak” dedi ve İngiltere, Almanya, Fransa, Rusya ve Çin’in, İran’la olan nükleer sözleşmeden vazgeçmeleri gerektiğini vurguladı.

Ne demişler, ürümesini bilmeyen it, sürüye kurt getirir.ABD’nin gelişinin nasıl olduğunu ve geldiğinde neler yaptığını merak edenler, Irak’ın bugünkü haline bakabilirler. Irak Meclisi’ndeki Şii milletvekillerinin ABD’ye ‘Defol!’ demelerine sakın inanmayın. Irak fiilen üçe bölünecek ve her bir parça, yaşaması için ABD’ye yalvaracaktır.

Evet, görünürde ABD bölge ülkelerini İran’ın tasallutundan koruyacak ama bizzat ABD’nin tasallutundan kim koruyabilecek?

Ah! Bunu bilselerdi, bu zillet içinde olurlar mıydı?

.

Ortadoğu barut fıçısı!
#Yazar#FUAT BOL#Obama

Ocak 06, 2020 07:292dk okuma
Paylaş

Ortadoğu’da ipler iyice gerildi, bölge bir uçtan diğerine adeta bir barut fıçısını andırıyor.

Her an her şey olabilir.

Obama döneminde ABD, bilerek ve isteyerek İran’ın önünü açtı. İran da köpeksiz gördüğü Körfez bölgesinde değneksiz dolaşabilmek için yayıldıkça yayıldı.

Şii nüfusun çoğunluğunu fırsat bilerek Irak’ı arka bahçesi gördü ve tüm melanetini orada sergiledi. Azınlıktaki Sünnilere öylesine baskı ve zulümler yaptı ki tepki olarak DAEŞ’i hortlattı.

ABD’nin şeytani planı, Körfez’de Şii-Sünni savaşı çıkartmaktı. Bu olmadığı takdirde, DAEŞ bahanesiyle bölgeyi yeniden dizayn etmekti.

Önce İran’ın içi karıştırıldı. İran’ın günlük petrol ihracı 2 milyon varilden 250 bine düşürüldü. Bu yetmezmiş gibi bir de petrol ürünlerine zam yapılınca halk sokağa indi.

Irak’ta da halk, İran belasından kurtulmak için sokaktaydı.

Sıkışan İran yönetimi, Irak’taki askerlerine delice bir iş yaptırdı. ABD’nin Bağdat Büyükelçiliği işgal edildi. Amerikalılar canlarını kaçarak kurtardılar.

İran aynı hatayı yıllar önce kendi ülkesinde yaptı; ABD’nin Tahran Büyükelçiliği’ni işgal edip rehin aldığı ABD’lileri tam 444 gün esir etmişti.

Tek kelime ile emanete ihanet etmişlerdi.

İran, Obama’dan bulduğu yüzle bölgedeki pervasızlıklarını sürdürdü. Suudi Arabistan’ın ABD kökenli petrol rafinerisini vurdu. ABD’de bu yıl kasım ayında seçimler var ve Başkan Trump azil süreci yaşıyor. Bir taşla birkaç kuş vurmanın hesabını yaptı ve Irak’taki üslerinden fırlatt ğı füze ile İran’ın kendilerince efsanevi generali Kasım Süleymani’yi nokta atışı ile vurdu.

Ve hemen arkasından bölgeye 3 bin 500 asker sevk etti.

Kasım Süleymani Kudüs tugaylarının başındaydı ve Irak’tan Yemen’e kadar tüm Körfez boyunca durmadan kan akıtıyordu.

Kasım Süleymani İsrail’in de korkulu rüyası idi. İsrail’de de önümüzdeki mart ayında seçim var. Bu olayla Netanyahu’nun da eli güçlenmiş oldu.

Olayın ardından Trump şu ilginç açıklamayı yaptı: “Savaşı durdurmak için harekete geçtik, savaş başlatmak için değil. ABD ordusu Süleymani’yi benim emrimle öldürdü. ABD uzun zamandır yapması gerekeni yaptı. Kasım Süleymani Ortadoğu’da binlerce masum insanı öldürdü ve terör saldırıları düzenledi. ABD’ye saldıran herkesin peşine düşeriz.”

Görüldüğü üzere Müslümanlar akıllarını başlarına devşirmediği ve Batının kayığına bindikleri müddetçe daha çok şeytanın maskarası olup birbirlerini boğazlar ve en sonunda da düşman bombasıyla can verirler!

Zira dinleri şu yalın gerçeği haykırır: “Zalime yardım eden, onun zulmüne uğramadan ölmez.”

Malum, günümüzde savaşın konsepti değişti, artık eskisi gibi ordular karşı karşıya gelip savaşmıyor. Daha çok vekâlet savaşı yapılıyor ve bu da vur-kaç şeklinde oluyor.

“Haşa zulmetmez kuluna Hüdası, herkesin çektiği kendi cezası!”

.

Libya’ya asker göndermek
#Yazar#FUAT BOL#TBMM

Ocak 01, 2020 07:292dk okuma

TBMM, bütçe maratonundan sonra girdiği ara tatilini bitirmeden olağanüstü toplanma kararı aldı. Cumhurbaşkanlığı’ndan gelen, Libya’ya asker gönderme ‘tezkere’si, yarın (2 Ocak 2020) ele alınıp sonuçlandırılacak.

Dün, Suriye’de ne işimiz var, hani cuma namazını Emeviye Camisi’nde kılacaklardı deyip sözde alay edenler, bugün de Libya çöllerinde ne işimiz var yaveleriyle ortalığı velveleye vermekteler.

Bunlardan bir kısmının jetonu yeni düşmüş olacak ki, onlar, “Hadi Suriye ile sınır komşusuyuz, oraya çöreklenen terör örgütleri sınır güvenliğimizi tehdit ediyordu ve oraya askeri harekât yaptık. Oysa Libya ile sınır komşusu değiliz, oradan bir tehdit de söz konusu değil, Libya’ya asker gönderme işi nereden çıktı?” diyor.

Ayol! Siz Türkiye’nin ne denli kuşatılmak istendiğini görmüyor musunuz?

Akdeniz’i, gözlerimizin içine bakarak, buraya en uzun kıyısı olan Türkiye’yi yok sayarak parsellemek istiyorlar. Bu duruma seyirci kalırsak, Cumhurbaşkanı’nın ifade ettiği gibi, Akdeniz’e olta atamayacağız.

Öyle ya, burnunu çıkaramadığın yerin güvenliğini nasıl sağlayacaksın?

Bu aklıevvellere öncelikle şunu hatırlatalım ki, Libya ile Türkiye deniz yetki alanlarının çakışması sebebiyle iki komşu ülkedir. Biz bu durumu BM’ye anlatabildik ama gelin görün ki, içimizdeki aymazlara anlatamadık, anlatamıyoruz.

Akdeniz’de Türkiye’nin başına çorap örülmek istendi, Türkiye onların başına çorap ördü. Bu durumu Yunanistan görüp küplere biniyor, Libya büyükelçisini sınır dışı ediyor.

Türkiye, güneyindeki kara sınırından kuşatılmak istendiği gibi, deniz sınırından da kuşatılmak istendi. Türkiye, önce kara sınırındaki oyunu bozdu, hem sınır güvenliğini korudu ve hem de Suriye’de kurulmak istenen Kürt devletini doğmadan tarihe gömdü.

Şimdi de Akdeniz’de oynanan oyunu bozdu, aksi halde ne KKTC’nin ve ne de Türkiye’nin güvenliği kalırdı.

Evet, Libya’da iç savaş var. Türkiye, Libya’ya asker göndermekle BM’ce kabul edilen, meşru, merkezi yönetimin elini güçlendirecek, ayrılıkçı Hafter güçlerini siyasi çözüme ve barışa zorlayacaktır.

Malum masadaki gücünüz, arkanızdaki silah gücünüzle doğrudan orantılıdır.

Nitekim Cumhurbaşkanı Erdoğan da, Türkiye’nin ne yapması gerektiğini şu sözlerle ifade etmişti: “...Biz ülkenin meşru hükümetinin yanında davete icabet ediyoruz. Çeşitli Avrupa ve Arap ülkelerince desteklenen darbeci generale karşı mücadele yürüten Trablus yönetimine her türlü desteği vereceğiz”.

Türkiye’nin amacı elbette ki Libya’daki iç savaşı durdurmaktır, bunun için bir denge unsuru olarak orada askeri varlığı ile orada bulunmak zorundadır.

Zira Libya’da vesayet savaşı yürüten müstevlilerin, önümüzdeki ay (şubat) Berlin’de toplanacak olan konferansa ne niyetle katılacakları malum.

İşte Türkiye, müstevlilerin bu denli kirli emellerini bertaraf etmek ve heveslerini kursaklarında bırakmak için Libya’ya her türlü desteği vermek zorundadır.

Ayrıca şu husus da iyi bilinmelidir ki, meşru hükümetin davetine icabet etmek, o ülkeye müdahale etmek değildi

.

Havanda su dövmek
#Yazar#FUAT BOL#Kaf Dağı

Aralık 23, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Birinci büyük savaştan sonra dünyanın bilyesi dağıldı. İkinci büyük savaştan sonra ise her şey toz duman oldu. Hak ve hakikat namına ne varsa, hepsi Kaf Dağı’nın ardına çekildi.

Son yüz yılda dünya, emperyalistlerin cirit alanı oldu.

Her iki kurt taksiminde de asıl yarayı İslam âlemi aldı. Paramparça edilip sömürgeleştirilmekle kalmadı, her bir İslam ülkesinin halkı, kendi yöneticilerinin elinde tutsak edildi.

Dünya üzerindeki 63 İslam ülkesinden rüştünü ispata çalışan ülke sayısı, sadece birkaç tanedir. Diğerlerinin tamamı uydu konumunda olup sömürgeci güçlerin uşaklarıdır.

Geçen hafta Malezya’nın başkenti Kuala Lumpur’da İİT’nin (İslam İşbirliği Teşkilatı) ‘Milli Egemenliğe Erişimde Kalkınmanın Rolü’ konulu zirvesi yapıldı.

Bu teşkilatın çatısı altında 57 ülke olmasına rağmen, toplantıya yalnızca 22 ülke temsilci gönderdi. Zirvede yalnızca Türkiye, İran, Malezya ve Katar devlet başkanları düzeyinde temsil edildi, diğer 18 ülke ise farklı düzeydeki kişilerle temsil edildi.

Suudi Arabistan’ın kendisi bu toplantıya katılmadığı gibi, tehditle Pakistan ve Endonezya’nın da katılımlarını engelledi.

Şu hale bakın! Bir araya gelebilmekten bile aciz bu ülkelerle nereye varılabilir ki?

Tevhid (birlik) dininin mensuplarının düştüğü derekeye( gerçekte çukura) bakar mısınız?

Petrol İslam ülkelerinde, doğalgaz İslam ülkelerinde, petro-dolarlar bunlarda ama gelin görün ki daha ellerindeki bu nimetlerin hiçbirisine, gerçek manada sahip ve malik değiller. Kendi paralarına bile sahip olamıyorlar, onları koruma altına alamıyorlar.

Paralarını saklamak için efendilerine hem rüşvet veriyor ve hem de bedel ödüyorlar.

Kendileri ve sözde sahip oldukları güvende değil.

Bu kadarla kalsalar iyi, ellerindeki bu kirli paralarla silah alıp birbirlerini boğazlıyorlar.

Sömürgecilerin İslam âleminde yürüttüğü vekâlet savaşlarına bakın, ölen de öldüren de “Allahü ekber!” diyor.

Ki o “Allahü ekber!” sadası her gün, her İslam ülkesinin semalarında yankılanıyor ve ne hazindir ki hiçbir İslam ülkesinin yöneticisi ve halkı, bu haykırışlara bakıp ibret almıyor, alamıyor.

Sayın Erdoğan, İslam ülkelerinin yakınlaşması ve ortak bir güç oluşturabilmeleri için boşuna uğraşıyor. Dün de merhum Erbakan Hoca çok uğraşmıştı.

Görüldüğü üzere hep havanda su dövülüyor, zira kendi tabirleriyle “Kellim kellim la yenfa”, yani ne söylesen faydasız!

Yahu! Bu ülkeler, daha kendi şahsiyetlerini müdrik değiller ki! Bunların tamamına yakını emperyalistlerin tutsağı konumunda ve üstelik bu aşağılık uşaklık hallerinde birbirleriyle yarış halindeler. Yalnızca ikili temaslarla, karşılıklı olarak bir şeyler yapılabilirse ne âlâ..

Bu da ağababalarının müsaade ettiği kadardır, ondan ötesi ise ham hayaldir.

İster fert ister toplum ve ister devlet düzeyinde olsun, günümüz Müslümanının halini, Kuran-ı Kerim’deki İbrahim Suresi’nin 7. ayet-i kerimesi çok güzel özetliyor: (Mealen) “Hatırlayın ki Rabbiniz size ‘Eğer şükrederseniz, (verdiğim nimetleri yerli yerinde kullanırsanız) elbette size (nimetimi) arttıracağım ve eğer nankörlük ederseniz hiç şüphesiz azabım çok çetindir!(şiddetlidir)’ diye bildirmişti.”

Müslümanlar dinlerinin gereği olan sadece zekâtlarını verseler, bünyelerinde açlıkla boğuşan ve ölümle pençeleşen 350 milyon kişinin utancıyla karşı karşıya kalmazlardı.

Ama belli ki her halleriyle utancı yeğliyorlar ve şiddetli azaba müstahaklar.

.

Sevr’i hortlatmak istiyorlar
#Yazar#FUAT BOL#Serv

Aralık 21, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Yüz yıl öncesini yaşıyor gibiyiz. Türkiye yine yalnız ve tüm şer güçler, Türkiye karşıtı olarak, el ele vererek, güç birliği halinde saldırıyorlar.

Türkiye, içeriden ve dışarıdan kuşatılıp paramparça edilmek isteniyor.

O gün de düşmanın mandalığını kabul etmek isteyenler vardı, bugün de. O gün de düşmanla işbirliği içinde olanlar vardı, bugün de.

Kırk yıldır terörle savaştırarak, akılları sıra kaynaklarımızı tüketip güç ve kuvvetten düşeceğimizi sandılar. Terörle mücadeledeki kararlılığımızı görünce, FETÖ’ye yöneldiler ve iç savaş çıkarıp, yedi düvelin dışarıdan yapamadığını, kardeşi kardeşe kırdırarak içeriden yapmak istediler.

Topyekûn Türk halkını karşılarında görünce, bu kez dışardan kuşatmaya kalktılar.

Türkiye, üst üste düzenlediği sınır dışı harekâtlarla düşmanın hevesini kursağında bıraktı. ABD ve Rusya ile anlaşmalar yaparak, sınırlarını terör örgütlerinden temizledi ve hepsinden önemlisi, hemen sınırımızın yanı başında kurulmak istenen uydu bir Kürt devletine asla göz yumulmayacağını gösterdi.

İran sınırından Akdeniz’e kadar uzanan, Irak ve Suriye cephelerinden düşünülen kuşatma olamayınca, bu kez Akdeniz’e yöneldiler.

Türkiye’yi boğmak isteyen emperyalist güçler, tüm bu şer planlarını, Suudi Arabistan, Mısır, BAE, İsrail, Güney Kıbrıs Rum yönetimi ve Yunanistan’ı yanlarına alarak yürürlüğe koymak istediler.

Antalya’nın hemen karşısındaki Meis Adası’nı ve Ege’deki ada ve kayalıkları bahane ederek ve kendilerince oluşturdukları bir ‘kıta sahanlığı’ anlayışıyla Türkiye’yi Akdeniz’den dışlamak istediler.

Türkiye, herhangi bir emrivaki ile karşı karşıya kalmamak için, sondaj ve petrol arama gemilerini çoktan Doğu Akdeniz’e göndermişti.

Türkiye’nin, KKTC ile yürüttüğü bu çalışmalar belli ki birilerini ürküttü ve peş peşe savaş gemilerini bölgeye yönlendirdiler.

İşte tam bu sırada Türkiye öyle bir adım attı ki dost-düşman tüm dünya hâlâ şaşkınlığını üzerinden atamadı. Türkiye ile Libya arasında ‘Akdeniz’de Deniz Yetki Alanlarının Sınırlandırılmasına İlişkin Mutabakat Muhtırası’ imzalandı ve bu anlaşma bilahare TBMM’de onaylandı.

Şaşkına dönen emperyalist güçler, Libya’nın meşru hükümet liderini bıraktı ve oradaki bir terör örgütünü ve liderini destekleme kararı aldı. Meşru merkezi hükümete karşı, bu terör örgütünü her türlü silah ve mühimmatla donattılar.

Libya Ulusal Mutabakat Hükümeti lideri Fayez el Sarrac Türkiye’ye gelerek Başkan Erdoğan’dan yardım istedi. Zira emperyalistler Libya’yı da tıpkı Irak, Suriye ve Yemen gibi böldü ve orada da terörist Hafter’i destekliyorlar.

Libya’da, BM’nin tanıdığı merkezi hükümete karşı, terör örgütünü destekleyen ülkeler: ABD, Rusya, Fransa, Mısır, Suudi Arabistan ve BAE.

Yani Türkiye’nin Suriye’de, Irak’ta ve Doğu Akdeniz’de karşısındaki güçler.

Türkiye, Libya’ya yardım etmeye mecbur ve hatta mahkûmdur.

Çünkü bu hal, Türkiye’nin kendi milli güvenliği ile de birebir örtüşmektedir.

Libya’da ve Suriye’de ne işimiz var diyenlere sormak lazım, ayol, bizi paramparça etmek isteyenlerin buralarda cirit attığını görmüyor musunuz?

On bin kilometre öteden gelene laf yok, sınırından, üstelik tehdit altındaki sınırından burnunu çıkarana laf et!

Yargılayacaksanız, hırsızlardan başlasanıza!

.

İran da çok olmadı mı?
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Aralık 18, 2019 07:292dk okuma
İRAN’la tarih boyunca iyi komşuluk münasebetleri içinde olamadık. Ne zaman elimizi uzattıysak, ya kerhen ya da yumruk yaparak el uzattılar.
Haberin Devamı

Malum, Osmanlı döneminde, Ordu-yu Hümayun Avrupa’ya her sefere çıkışında, bu durumu fırsat bilen İran bizi arkadan vurmaya yeltenmiştir.

İran, özellikle 1979’daki Şii mezhebinin siyasi görüşlerini esas alan ‘devrim’den sonra, sürekli olarak rejim ihracına yönelik çabalarını sürdürmüştür ve halen sürdürmektedir.

İran’ın sahip olduğu petrol, petrole sahip olan diğer ülkelerde olduğu gibi başlarına bela olmuştur. Nitekim 1950 yılında İran petrollerini millileştiren başbakan Musaddık, CIA tarafından görevinden uzaklaştırıp idam edilir ve ülke Batı’nın istediği şekle sokulur.

Devrimin hemen akabinde ise (1980), Irak’la sekiz sene sürecek bir savaşa tutuştu. Bu manasız savaşın galibi olmadı ama her iki ülke de kaynaklarını heba etti. Gelinen noktada, bugün bile İran halkı ambargo altında, Irak halkı da işgal altında inim inim inliyor.

Bakınız her iki ülkede halk, sokakları yangın yerine çeviriyor. ABD, utanmadan ambargo altında inlettiği İran halkının yanında olduğunu açıkladı.

İran, Obama döneminde ABD’ye yanaştı, tıpkı şah döneminde olduğu gibi. Obama iyi polisi oynadı, Trump ise kötü polisi oynuyor. Halbuki ABD, petrol sahibi diğer İslam ülkeleriyle olduğu gibi İran ve Irak’la da kedinin fareyle oynaması gibi oynuyor.

Obama’dan yüz bulan İran, Körfez boyunca, Yemen de dahil rejim ihracına kalkıştı. Meydanın kendisine bilerek ve Müslümanları birbirine karşı kırdırmak için boş bırakıldığını anlamadı veya anlamak istemedi.

Emperyalistlerin niyeti dün olduğu gibi bugün de aynıydı: Müslümanlar arasında mezhep savaşı çıkarmak, İran’la-Suudi Arabistan’ı, İran’la-Türkiye’yi birbirine kırdırmak.

Devletler arasında bir savaş çıkaramadılar ama İran’ı Lübnan’ın, Suriye’nin, Suudi Arabistan’ın ve Yemen’in başına bela ettiler.

Kabına bir türlü sığmayan, esip gürleyen İran, aklı sıra bölgede yegâne belirleyici güç olacaktı.

ABD, daha da ileri giderek, Irak’ta İran yanlısı Şii hükümet kurdurup Sünnilere zulmettirdi ve DAEŞ’i yine kendisi hortlattı.

Emperyalistlerin bir taşla kaç kuş vurduğunu görüyor musunuz?

DAEŞ denilen canavarlar sürüsünü de tüm dünyaya İslamiyet diye tanıttılar. İslamiyet bu ise Müslümanlar da teröristlerin ta kendileriydi. O halde, Müslümanların şu ya da bu şekilde kırılmasında insanca zayiat olmayacaktı!

Nitekim olmuyor da!

Müslüman ülke liderlerinin bu denli gaflet ve dalaletlerinden, Müslüman halklar birbirlerini gırtlaklarken, ülkeleri ve sahip oldukları zenginlikleri emperyalistlerin işgal ve tasarrufu altında.

Emperyalistlerin, Nasrettin Hoca’nın evine giren hırsız gibi olduğunu bir türlü anlamadılar; gel dersin gelmez, git dersin gitmez.

Müslüman ülkelerin evlerini hırsız giremeyecek şekilde sağlam yapmalarından başkaca çareleri yoktur. Bunun da tek yolu güçlü olmaktan geçiyor.

Mevcut liderlerle de bu olamayacağına göre, ibret alınmadan, tarih tekerrür etmeye devam edecek.

Emperyalistler sürekli tavşana kaç tazıya tut derken, zavallı İslam ülkeleri de birbirlerinin tavşanı ya da tazısı olmak için adeta yarışıyorlar.

Sonuçta her biri aynı kodese tıkılıyor ama gel de anlat!

.

Ayıplı demokrasi
#Yazar#FUAT BOL#Sultan Abdülaziz

Aralık 16, 2019 07:302dk okuma

Ta Osmanlı’nın gününden devralıp (tevarüs ettirip) inat ve ısrarla sürdürdüğümüz bir ihanet damarımız var. Bizdeki bu şedit (çok kuvvetli) ihanet damarının dünyada ikinci bir örneği yoktur.

Bu damar, o günden beri muhalefet etmekle ihanet etmeyi aynı gördüğünden, bizim tarihimize bir yerde ‘ihanetler tarihi’ de denilebilir.

O gün halife-sultanını (Sultan Abdülaziz) boğduran o zihniyet, Cumhuriyet’in sözde demokrasi ekseninde de başbakan ve bakanlarını astırdı.

O gün bugündür tüm bu darbelere ve darbe girişimlerine bakınca, bunları yapanların gerçekte millet düşmanı olduklarını görürüz. Millete ve milletin değerlerine düşmanlık...

Dışarısı da işte içimizdeki bu hain damarı adeta bir maden gibi işleterek, yandaşları olan bu kişileri yönetime taşımış ve onlara da istediklerini rahatlıkla yaptırmıştır.

Çok eskilere gitmeyi bırakın, yalnızca şu yakın tarihteki demokrasi sürecimize baktığımızda tek kelime ile utanç tablosu ile karşılaşırız.

Oysaki devletle millet bir bütündür. Bunlardan her biri varlığını diğerine borçludur. Millet, devletini yapılandırırken kendinin ve devletinin güvenliği için güvenlik birimleri ve ordular kurmuş ve onları silahla donatmıştır.

Düşmanlara karşı kullanılması gereken bu silahlar, düşman bellenen millete, milletin değerlerine ve milletin seçtiklerine doğrultulmuştur.

Emrinde olduğu cumhurbaşkanına, başbakanına, bakanlarına ve vekillerine silah doğrultup teslim alan ve ona hakaretler yağdırmayı maharet bilen bir asker dünyanın neresinde görülmüştür?Ordumuzun kahir ekseriyeti her daim vatan ve milletperver olmuş, lakin içinde küçük bir azınlık konumundaki mahut güruh, dışarısının da telkinleriyle darbeye kalkışmış ve bu melanetlerine, emir-komuta içinde tüm orduyu dahil etmişlerdir.

Üstelik bunu her on yılda bir işlemiş ve bu kepazelikle övünmüşlerdir.

Şükürler olsun ki aynı ordunun içinden bu hainlere hadlerini bildiren kahramanlar da çıkmadı değil. Mesela günümüzün Ömer Halisdemir’i ile vaktiyle Sultan Abdülaziz’i boğduranları katleden Çerkes Hasan Bey aynı şeref payesine sahiptir.

Çerkes Hasan Bey, eniştesi Halife Sultan Abdülaziz’i katlettiren Serasker Hüseyin Avni’yi takip eder. Mithat Paşa’nın konağında toplantıda olduğu öğrenir. Konağı basar ve Hüseyin Avni Paşa’yla birlikte toplam dört kişiyi delik deşik eder.

Çerkes Hasan Bey’in Edirnekapı’daki mezar taşında şu ifade yer almaktadır: “Genç yaşında velinimeti uğruna canını feda etmiştir!”

Bu olaydan sonra geçen 140 sene zarfında (Atatürk dönemi hariç) ordu, hep içindeki o damar yüzünden, hiçbir zaman kabına sığmamış, yani darbe üstüne darbe yapmayı maharet bilmiştir.

Son ve en iğrenç örneğini 15 Temmuz 2016’da yaşadık. İçsavaş çıkartılıp kardeş kardeşe kırdırılacaktı.

Bu darbe sırasında Özel Kuvvetler Komutanlığı’nda görevliyken komutanlığı ele geçirmeye çalışan darbe yanlısı Tuğgeneral Semih Terzi’yi göğsünden vurarak öldüren, ardından da darbe yanlısı askerler tarafından vurularak şehit edilen koruma astsubayı Ömer Halisdemir tarih yazdı.

Takvim yapraklarını çevirdikçe, ayıplı demokrasimizin bu denli utanç tabloları her daim önümüze çıkacak ve şanlı tarihimizde birer kara leke olarak kalacaklardır.

.

Nereden nereye?
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Aralık 14, 2019 07:293dk okuma
Malum günümüz savaşları kalleşçe yapılıyor. Zira ‘Delikli demir çıktı mertlik bozuldu’ diye boşuna dememişler.

Devletler artık yeni model olarak vesayet savaşını benimsediler. Bunu da her türlü kullanıma açık terör örgütleri marifetiyle sürdürmektedirler.

İşte Türkiyemiz de dost ve müttefiklerimizin(!) 40 yıldan beridir başımıza bela ettikleri bu terör örgütleri ile boğuşmaktadır.

Bu koca ülke, 40 yıldır terör belasıyla baş edemedi. Bunun başlıca iki sebebi vardı. Birincisi, hırsızın içeride olmasıydı. Yani bu terör örgütlerini kurup geliştiren, mühimmatla donatıp eğiten ve üzerimize salanlar bizim dost ve müttefik bildiğimiz ülkelerdi.

İkincisi ise içimizden bu terör örgütleriyle sözde mücadele edenlerin (rütbesi ve mevkii ne olursa olsun), yine bu dost ve müttefik bildiğimiz ülkeler tarafından devşirilmiş olmasıdır (FETÖ’cü vali, FETÖ’cü kaymakam, FETÖ’cü komutan, FETÖ’cü emniyet müdürü).

Yani demem o ki, biz seneler senesi (bir devre hariç, o da kısıtlı imkânlarla bir dereceye kadardı), terörle mücadeleyi dostlar alışverişte görsün kabilinden yaptık. Yani yapmadık, yapamadık...

AK Parti iktidarları döneminde ise bilindiği üzere maalesef başarısız bir ‘çözüm süreci’ yaşandı. Açılım için her türlü fedakârlığı yapan iktidar, kazın ayağının göründüğü gibi olmadığını çok geç fark etti. Uzun süre eylem yapmayan örgüt, yeniden saldırmaya başladı.

Bıçağın kemiği deldiğini gören ve sabrı büsbütün tükenen AK Parti hükümetleri terörle kıyasıya mücadeleye girişti.

Siyasi irade tamdı, lakin bu mücadelede kullanacağımız araç ve gereç konusunda dost ve müttefiklerimizin(!) ellerine bakıyorduk. Bilhassa İHA (insansız hava aracı) konusunda.

İşte tam bu hengâmede, bendeniz İstanbul milletvekili olarak Milli Savunma Komisyonu’nda görev yapıyordum. TBMM’nin Florya’daki misafirhanesinde bir grup arkadaşla buluştuk.

ANAP Sakarya eski milletvekili Yalçın Koçak, yanındaki arkadaşı benimle tanıştırdı. Rahatsız olan ve çok düşünceli görünen Özdemir Bey’le iki Karadenizli olarak (Trabzon-Rize) önce tartıştık, hatta kavga ettik ama sonunda sıkı dost olduk.

Ben ondan, o benden özür diledi.

Özdemir Bey’i dinledikçe kendisine hayranlığım arttı. Zira evlatlarıyla birlikte İHA’lar üzerinde çalıştıklarını, işi bir noktaya kadar getirdiklerini ve ülkemizdeki malum bürokraside tıkanıp kaldıklarını söyledi.

Projenin detaylarını öğrendikçe, koruma altına alınıp sahiplenilmesi gereken bu insanların tek başlarına nasıl dolaşabildiklerine şaşırdım. Çünkü bu denli hayati projeleri yürütenlerin, yabancı ajanların hedefinde olduğunu biliriz.

Özdemir Bey’in sıkıntıdan kalbinin ana damarı patlamış, hastaneye zor yetiştirilmişti. Yoğun bakımda yatarken, ta Milli Selamet döneminden dava arkadaşı olan Sayın Tayyip Erdoğan’ı karşısında görünce gözlerine inanamamıştı. Çünkü bu eski iki dost, artık ayrı partilerde bulunuyordu.

Tesadüf mü, tevafuk mu bilemem ama Savunma Komisyonu üyesi olduğumu kendisine söyledim ve Ankara’ya davet ettim.

Komisyon Başkanı Kemal Yardımcı ve diğer üye arkadaşlarla tanıştı ve derdini anlattı.

Milli Savunma Bakanı İsmet Yılmaz ve Başbakan Erdoğan derken, hem komisyon üyeleri ve ilgili zevat üretim mahalline giderek yapılan çalışmaları ve gelinen noktayı yakinen gördük.

Aranan kan bulunmuştu.

Zira yazılımları elinde tutan ABD’ye, onarımları için İsrail’e avuç açacağımıza, onları kendi art niyetleriyle baş başa bırakıp yerli ve milli üretim için ne gerekiyorsa yaptık.

Bugün geldiğimiz noktada kendi İHA’larımızı (insansız hava aracı), SİHA’larımızı (silahlı insansız hava aracı) ve hatta TİHA’larımızı (taarruzi insansız hava aracı) yapar hale geldik.

İşte bu araçlar sayesinde teröristlere dünyayı dar ettik.

İçişleri Bakanı Süleyman Soylu diyor ki: “Söz veriyorum, 2020 yılında dağlarda bir tek terörist kalmayacak!”

Elbette ki bu araç ve gereçlerin sayesinde bu başarıyı elde ettik. Bu araçları imal edip ülkemize kazandıran Bayraktar ailesi, milletçe bağrımıza basılıp tebrik edileceğine, ailenin bir ferdinin (Selçuk Bayraktar) Tayyip Erdoğan’ın kızıyla evli olmasını dile doluyor ve utanmadan yeriyoruz.

ABD’ye ve İsrail’e vermediği İHA’lar yüzünden el açmaya ve yalvarmaya ‘evet’ ama bu vatanın öz evladının yerli ve milli olarak ürettiği İHA’lara ve üretenlere ‘hayır’ öyle mi?

Neden?

Çünkü o, Tayyip Erdoğan’ın damadı.

Yuh artık!

.

Milli Savunma ve çatlak sesler
#Yazar#FUAT BOL#NATO

Aralık 11, 2019 07:302dk okuma
Paylaş

Her zaman söylüyoruz, başında ‘milli’ sözcüğü olan kurum ve kuruluşlarda particilik yapılmamalıdır. Zira bunlar, hükümetler üstü ‘devlet’ kurumlarıdır.

Şu veya bu siyasi parti iktidara geldi diye, başında ‘milli’ ifadesi yer alan kurumların siyasetleri değişmemelidir. Siyasi partiler ve bunların iktidarları, ‘milli’ konuların geliştirilmesinde ve daha iyi yapılmasında yarış halinde olmalıdırlar.

İşte, milli savunma konusu da başlıca bu kabildendir.

1952 yılından beri savunmamızı emanet ettiğimiz NATO’nun başımıza hangi gaileleri açtığı malumdur.

NATO’ya güvenmemiz yüzünden savunma sanayimizi kurup geliştiremedik. Oysa en sıkışık, en muhtaç olduğumuz anda NATO bizi yalnız bıraktı, bize silah ambargosu uyguladı ve hatta karşımıza dikildi.

Dün Kıbrıs Barış Harekâtı’ndan sonra yaşadıklarımızı, bugün, sınır güvenliğimiz için Suriye’de yaptığımız harekâtlardan sonra aynen yaşıyoruz. Müttefik bildiğimiz NATO üyesi AB ülkeleri, Türkiye’ye karşı ambargo yarışına girdiler.

Malum, dün olduğu gibi bugün de iş başa düştü ve kendi göbeğimizi kendimiz kestik, kesmeye devam edeceğiz.

Acaba, savunma sanayimizi yerli ve milli yapmadan bu başarıları elde edebilir miydik?

Açık konuşalım, bir adım bile atamazdık, attırmazlardı. Çünkü Kıbrıs Barış Harekâtı’nda, Mehmetçiğin elindeki M-1 piyade tüfeğini bile NATO menşeli olduğu için ‘Kullanamazsınız!’ dediler.

Tüm bu askeri harekâtlarda İHA ve SİHA’ların ne denli hayati rol üstlendiği bilinmektedir. İHA ve SİHA’lar sayesinde düşman burnunu çıkardığı anda görülüyor ve anında imha ediliyor.

Oysa düne kadar, yalnızca İHA’ları ABD’den (sadece birkaç tane) alıyor, bakım ve onarımlarını da İsrail’e yaptırabiliyorduk. Yazılımları yani kontrolleri onlara aitti, bu yetmemiş gibi, ellerimiz böğrümüzde, İsrail’den tamir edilecek İHA’ları bekleyip duruyorduk.

Ne yenileri ABD’den, ne de onarımı yapılmışları İsrail’den geliyordu.

Türkiye, bulunduğu coğrafya itibarıyla güçlü olmak zorundaydı. Burnunun dibindeki ülkelerde yangınlar çıkarılıyor ve bu yangınlar Türkiye’ye sıçratılıyordu.

Bu ülkelerde barındırılan terör örgütleri, NATO’daki dost ve müttefiklerimiz(!) tarafından silahlandırılıp üzerimize saldırtılıyordu.

Türkiye, onca iyi niyetiyle başlattığı ‘Çözüm Süreci’nde, yine mahut dost ve müttefikleri yüzünden bir sonuç elde edemedi.

İçeriden darbe üstüne darbelere maruz bırakıldı, dışarıdan tüm cepheleriyle (Irak, Suriye, Doğu Akdeniz...) kuşatıldı.

Türkiye, kendi yerli savunma sanayisi için adeta yırtınırken, ana muhalefetin başı kalkıyor ve Meclis kürsüsünden şu lafı edebiliyor: “Erdoğan ailesi, savunma sanayisini ele geçirmeye çalışıyor”.

Erdoğan ailesi dediği, İHA, SİHA ve TİHA’ları üretip ülkemize kazandıran damadı Selçuk Bayraktar’ı kastediyor.

O halde gelin bu ilginç hikâyeyi, bu evlilikte ve bu araçların üretiminde, çorbada tuzu olan birisi olarak benden dinleyin! (Cumartesi günkü makalemde)

.

NATO kafa, NATO mermer!..
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Aralık 07, 2019 07:292dk okuma

2. DÜNYA Savaşı’nın galipleri dünyanın kurallarını belirledi. İki kutup eksenli olarak parsellenen dünyada aslan payı, ABD ile Sovyetler’e bırakıldı.

Kızıl sömürü düzeni 1990’a kadar sürdü. 1990’larda Sovyet imparatorluğu dağılınca, tek kutuplu kalan dünyanın jandarması ABD kaldı.

Rakipsiz kalan ABD, tüm dünyayı köpeksiz köy olarak gördü ve tabir caizse, zücaciye dükkânına fil gibi daldı. Elindeki gücü, sömürü ve zulüm aracı olarak kullandı ve kullanmaya devam ediyor.

Uluslararası askeri bir pakt olan NATO’yu da adeta ABD’nin ‘özel’ ordusu gördü ve bu şekilde kullandı ve kullanmaya devam ediyor.

ABD, NATO’yla, üye olan bir kısım ülkelerle güvenlik işbirliği yaparken, diğer bir kısmını da kontrol ediyor. Türkiye de ikinci kategoride yani kontrol edilen ülkeler arasında bulunuyor.

Nitekim Türkiye, haklı olarak, “Ben, NATO’daki tüm yükümlülüklerimi yerine getirdim ve getiriyorum ama NATO bana yardım etmediği gibi, beni yalnız bırakıyor ve hatta NATO’nun ipini elinde tutan ABD, terör örgütleriyle el ele verip benim üzerime geliyor” diyor ama lafını kimseye dinletemiyor.

Düşünebiliyor musunuz, kırmızı bültenle aranan terör örgütü militanları, başta ABD olmak üzere NATO’ya dahil tüm AB ülkelerinde ellerini kollarını sallayarak geziyor ve hatta lüks içinde yaşatılıyorlar.

Türkiye’nin önünde iki yol vardı, birincisi statükonun devamıydı. Yani eskiden olduğu gibi tüm bu yapılanlara seyirci kalacak, Suriye’nin kuzeyinde yeni bir Kürt devleti (gerçekte terör devleti) kuruluşuna ve kendi ülkesinin parçalanmasına göz yumacaktı.

Ya da yetti gayri diyerek, kendi göbeğini kendisi kesecekti.

İşte, sınır ötesinde yapılan harekâtlar, emperyalistlerin bu oyununu bozmaya yönelikti. Üçüncüsü olan Barış Pınarı harekâtında, pabucun ne denli pahalı olduğunu gören tüm şer güçler tutuştular.

Türkiye, ABD ve Rusya ile yaptığı sınır güvenliği anlaşmalarıyla, yüz yıl sonra yeniden hortlatılan emperyalist planları tarihin çöplüğüne attı.

NATO zirvesinden hemen önce ise Türkiye, Libya ile ‘Deniz Yetki Alanlarının Sınırlandırılmasına İlişkin Mutabakat Muhtırası’nı imzalayarak, Doğu Akdeniz’deki siyasi gücünü perçinledi.

İşte Londra’da gerçekleştirilen NATO zirvesi bu hengâmede yapıldı ve hiçbir sonuç elde edilemeden bitti.

Ne hazindir ki NATO’ya üye ülkeler, daha terör ve terörist tanımlarında bile anlaşabilmiş değiller. Gerçi NATO’nun sonuç bildirgesinde, “Her türlü terörist örgütle mücadele kararı alındı” deniyor denmesine de, bu kararın kuvveden fiile çıkabileceğine kimse inanmıyor.

Zira görünen köy kılavuz istemez.

ABD, kendi ülkesindeki terör saldırısını bahane edip, “Ya yanımdasınız, ya karşımdasınız!” diyerek bir ülkeyi işgal edebiliyor ama 40 yıldır terörist eylemlere maruz kalan Türkiye’yi sadece yalnız bırakmakla kalmıyor, Türkiye’nin mücadele ettiği YPG’ye terör örgütü bile diyemiyor.

Üstelik diğer NATO ülkeleri ve hatta içimizdeki ‘İrlandalılar’ da YPG’ye terör örgütü demiyor, diyemiyor.

NATO kafa NATO mermer!

Nato kafa, nato mermer!

Bu kafa ve bu NATO’yla nereye kadar?

.

Hep aynı oyun!
#Yazar#FUAT BOL#Hz. Ali

Aralık 02, 2019 07:293dk okuma
Paylaş

Türkiye’mizde kardeşi kardeşe düşürmekten daha iğrenç, daha korkunç ve daha alçakça bir oyun olabilir mi?

Müstevlilerin hakkımızdaki niyetleri belli, bunu gizlemeden açıktan sergiliyorlar. Bir yandan bizimle dost ve müttefik gözüküyorlar, diğer yandan bizim kıyasıya mücadele ettiğimiz terör örgütleriyle iş tutup onları üzerimize salıyorlar.

Biz bir imparatorluk bakiyesiyiz, bizim bünyemizde çeşitli inanç ve etnik kökende insan toplulukları var. Gerçekte zenginliğimiz olan bu denli çeşitliliğimizi, karşıtlık ve birbirine düşmanlık şeklinde gösterip kaşıyanlar her daim olmuştur.

Bundan böyle de olacaktır.

Nitekim geçen gün İzmir’de Alevi bir yurttaşımızın kapısına, çok çirkin bir işaretle iğrenç bir yazı yazıldı. Bunu yazan asla bu ülkenin insanı olamaz.

Bunu yapan belli ki, kelimenin tam manasıyla bir kışkırtıcı ajandan başkası değildir. Akılları sıra Alevilerle Sünnileri karşı karşıya getirip birbirlerine kırdırmak istiyorlar. Tıpkı daha dün Kahramanmaraş’ta, Sivas’ta, Çorum’da yaptıkları gibi.
Unutmayalım ki, müstevlilerin hakkımızda düzenledikleri dosyalar raflarda bekletiliyor. Zaman ve zemine göre, kendilerince hangisinin indirilip yürürlüğe konulması istenirse, o dosya açılır. Türk-Kürt, Alevi-Sünni, laik-antilaik...

Bu netameli coğrafyada bizim öncelikle devlet gibi devlet olmamız lazım. Devlet gibi devlet, yani yerli, milli ve gerçekten bağımsız olmak. Bilmeliyiz ki, biz içeride sağlam olursak dışarısı bize bir şey yapamaz.

Şimdiye kadar devamlı yaptılarsa, yapabildilerse, bu hep devletimizin sağlam durmayışından olmuştur. Bu şer odaklarının devletimizin kılcallarına değin nüfuz etmesinden olmuştur.

Bunlar yüzünden devlet devletliğini, yani işin gereğini yapmamıştır. Tıpkı terörle mücadelede olduğu gibi... Çeşitli kademelerde bulunan resmi ve sivil memurların terörü himaye ve hatta teşvik etmeleri, yapılan iğrençlikleri görmezden gelmeleri ve terör yuvaları yerine dağların-taşların bombalanması hâlâ hafızalarımızda tazeliğini korumaktadır.

Aynı silahla sabahleyin ülkücü, öğleden sonra da solcu gençler öldürülmüştür bu ülkede.

Daha düne kadar devletin istihbarat örgütleri bile birbirlerine kontra gidiyor ve hepsinden önemlisi, kendi ülkelerinden ziyade yabancı ülke servislerinin bölgesel uzantıları gibi çalışıyorlardı.

Bundan dolayı da devrin Başbakanı Süleyman Demirel, “Afrika’daki olaylardan haberim var ama burnumun dibindeki darbeden habersizim!” diyordu.

Geçirdiğimiz bunca acı tecrübelerden sonra nihayet devletten (Cumhurbaşkanı, Adalet ve İçişleri bakanları) gerekli ve kararlı açıklamaların yapıldığına şahit olduk.

Devletin bu denli kararlılığının yanında, yapması gereken çok daha mühim bir iş var. O da Alevi ile Sünni’nin gerçekte kardeş olduklarının hemen her platformda (TRT, Diyanet, YÖK-üniversite, Milli Eğitim, sendikalar vb) anlatılmasıdır.

Aleviler Hz. Ali’yi çok ama daha çok severler değil mi? Peki ya Sünniler? Onlar Hz. Ali’yi sevmezler mi?

Bilakis, Hz. Ali’nin ismi her caminin başköşesinde yer alır ve bir Sünni için Hz. Ali’yi sevmek, son nefesinde imanlı olarak ölmesine sebeptir. Bir Müslüman için bundan daha önemli ne olabilir ki?

O halde Alevilerle Sünniler gerçekte Hz. Ali’yi sevmede yarış halindeler.

Hz. Ali’yi sevmek Alevilikse, herkes Alevidir.

Ha, bizi parçalamak isteyen dışımızdaki düşmanların, örneğin Almanya’nın yaptığı gibi maksat ‘Hz. Ali’siz Alevilik’se, orada hiç kimseyi, ne Alevi’yi ve ne de Sünni’yi bulamazlar.

Zira herkes Alevi olur.

.

Yenile yenile yenmesini öğrendik!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Kasım 27, 2019 07:292dk okuma

MERHUM Seyyid Ahmet Arvasi Bey’in çok yerinde bir tespiti var: “Bu ülkeye yapılanlar, bu ülke insanına dayatılanlar, dünyanın başka bir ülkesine yapılsaydı, o ülke ve insanlarının esamisi okunmazdı, yeryüzünden silinip giderlerdi.”
Haberin Devamı

Biz Türkler, tarihin akışını değiştiren bir millet olduğumuzdan, hep hedefte olmuşuz. Şimdi bile bizi şanlı bir imparatorluğun vârisi olarak görüp değerlendirdikleri için, gözlerini üzerimizden, ellerini üstümüzden çekmiyorlar.

Zira eski kuvvetli ve kudretli günlerimize geri döneceğimizden çok korkuyorlar. Bir gerçeğin altını kalınca çizelim: Korkularında yerden göğe kadar haklılar. Çünkü biz, güçlenip yönlendirmeye başlarsak, emperyalistlerin çanına ot tıkanır.

Çünkü biz, haksızlık karşısında susmayız, zulme sessiz kalmayız.

Bundan dolayıdır ki bize biçtikleri rol ‘olma ve ölme’dir. Yani asla, kendi ayaklarımızın üstünde durmamızı istemezler. Hep kendilerine muhtaç olmamızı isterler.

Bakınız: Bize reva gördükleri demokrasi bile güdümlüdür, vesayetle illetlidir, hastalıklıdır.

Bizden başka, dünyanın hangi demokratik ülkesinde bunca darbe yapılmıştır? 1960, 1971, 1980, 1997 (28 Şubat), 2007 (27 Nisan e-muhtıra), 2013 (FETÖ’nün 17 ve 25 Aralık Emniyet ve Yargı darbe girişimleri), 15 Temmuz (2016 FETÖ’nün askeri darbe girişimi).

Tüm bu darbelerin arkasında, bizim dost ve müttefik bildiğimiz ülkeler var. Buna nasıl cüret edebiliyorlar derseniz, elbette ki içimizdeki işbirlikçilerin sayesinde. Zira haini bizden daha çok olan bir ülke yeryüzünde bulunmamaktadır.

En büyük hainlikleri ise devletle milleti birbirine düşman etmek istemeleridir.

Her bir darbede çok acı bedeller ödeyen milletimiz, en son 15 Temmuz’daki aşağılık girişimde, darbecilere gereken dersi verdi. Yenile yenile yenmesini gösterdi.

Kardeşi kardeşe düşürüp birbirine kırdırmak için hangi aşağılık hallere başvurmadılar? Türk-Kürt, Alevi-Sünni, dindar-laik...

Tüm bu iğrençlikler sergilenirken, biz medya da sütten çıkmış ak kaşık değildik. Maalesef bir kısım medyamız bilerek veya bilmeyerek bunlara çanak tuttu, bunların borazanlığını yaptı.

Bugünlerde ise milletimizin inançları üzerinden en iğrenç şekliyle peş peşe provokatif eylemler yapılmak isteniyor.

Vaktiyle Maraş’ta Türk kadınının başını zorla açmaya yeltenen Fransız’a karşı ayaklanan Türk’ün ruh halini çok iyi bilen bu aşağılık kışkırtıcılar, aynı iğrençliği sergileyerek, akılları sıra milletimizi ayaklandırıp birbirine kırdıracaklarını sanıyorlar.

FETÖ kaynaklı bu aşağılık tipler, sosyal medyayı da psikolojik savaşları için araç olarak kullanıyorlar.

Ne yaparlarsa yapsınlar, hangi iğrençlikleri sergilerlerse sergilesinler, bu asil millet, onca darbelerin mağduru ve bedel ödeyeni olarak, tüm bu aşağılıkların hiçbirine prim vermez ve kendilerini kaale almaz.

Bunca acı tecrübeden sonra, halkımızı kin ve düşmanlığa sevk etmek isteyen kim ya da kimler olursa olsun avuçlarını yalarlar.

Yaptıkları rezillikleriyle kalırlar ve artık bundan böyle, bedelini, şimdiye kadar ödettikleri millet değil, kendileri öderler.

Nitekim ödüyorlar.

.

Çatır çatır pazarlık (1)
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Kasım 16, 2019 07:292dk okuma
MALUM, dünyamız, 2. Cihan Savaşı’ndan sonra, başını ABD’nin çektiği galip devletlerce parsellendi.

Türkiye’miz de Birinci Büyük Savaş’ın sonunda olduğu gibi yine Batı’nın nüfuz sahasına bırakıldı.

O vakitler Sovyetler Birliği, komünizmi ve Demir Perde’yi, ABD ise demokratik hür dünyayı temsil ediyordu.

Türkiye olarak, yeni devletimizi Cumhuriyet’in temelleri üzerine kurmamıza karşın henüz demokrasi ile tanışamamıştık. Atatürk’ün sağlığında yapılan çok partili sistem denemeleri de başarısız oldu.

Dışarısının teşvik ve telkinleriyle 1946 seçimlerine iki partiyle girdik ama bunun yanında Şark kurnazlığımızı da ihmal etmedik. ‘Açık oy gizli tasnif’le sözde seçim yaptık.

Bu denli şaibeli bir seçimle yine iktidar olan CHP’nin bu dönemde (1946-1950) ABD ile yaptığı anlaşmalar ve sonrasında iktidar olan DP ile NATO’ya girmemizle birlikte bütünüyle ABD’nin nüfuz sahasına dahil olduk.

Daha açık ifadesiyle, onlar böyle olmasını istedi, biz de ister istemez kabullendik.

O gün bugündür ABD bizi peyki olarak gördü. Hani Suudi Arabistan Veliaht Prensi’ne diyor ya: “Bak Kral! Seni ve paralarını biz koruyoruz. Biz istemesek iki haftada gidersin. Seni ve paralarını korumamızın bedelini ödemelisin!”

Tıpkı bunun gibi, bizi de sözde komünizm illetinden korumuştu. Hani her yıl, yetkililerimize ‘Bu kış gelebilir’ dedirttikleri mahut komünizm illeti. Kışlar gelip geçti ama komünizm gelmese de Türkiye bunun bedelini ödemeliydi!

Hem de fazlasıyla ödedi. NATO’nun hiçbir nimetini görmedi lakin tüm külfetlerini çekti ve çekmeye devam ediyor.

Bırakın savunma sanayiimizi kurup geliştirmemizi, askerimizin potin, palaska ve matarasına kadar her ihtiyacımızı ABD karşılıyor, bir topluiğne bile yapmamızı istemiyordu.

Uzun yıllar, bu ülkede sanayinin, teknolojinin lafı bile edilmedi. Bu acizlik ve çaresizlik içinde, milli konularda sıkışıp kapılarına gittiğimizde yüzümüze bile bakmadılar.

Kıbrıs gibi milli hamlemizde ise büsbütün karşımızda yer alıp bize ambargo uyguladılar.

ABD’ye giden ve bir şeyler isteyen tüm başbakanlarımız elleri boş döndü. Reçete olarak gösterdikleri IMF’nin sarmalında ümüğümüz sıkılıyor, faiz batağında çırpındıkça batıyorduk.

ABD’den ümidi kesen ve son çare olarak Rusya’ya yanaşan başbakanların akıbetleri ya idam sehpası oldu ya da darbe sonucu iktidardan uzaklaştırıldılar.

ABD’nin dostluğunun kısaca özeti şuydu: Ya benimle olursun ya da bu diyardan gidersin. Hatırlayın, Başkan Bush Irak’ı işgal ederken, dünyaya seslendi ve “Ya yanımda olacaksınız ya da karşımda olursunuz!” dedi.

Sayın Erdoğan, başbakanlığı döneminde de ABD politikalarına karşı çıktı, hep mazlumdan yana tavır aldı.

ABD, İsrail’le birlikte hareket edip Filistinlilere zulmederken, zulme dur diyen ve baş kaldıran hep Türkiye ve onun lideri Sayın Erdoğan oldu.

1950’den sonraki onca başbakan ve cumhurbaşkanlarımız arasında, yalnızca Sayın Erdoğan’ın ABD başkanlarıyla yapılan müzakerelerde diklenmeden dik durabildiğini gördük.

.

Çatır çatır pazarlık (2)
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Kasım 18, 2019 07:292dk okuma

Uluslararası ilişkiler mütekabiliyet, yani karşılıklılık esasına göre yürütülür, yürütülmesi gerekir. Bugüne değin, ABD ile eşit düzlemde yapılması gereken görüşmelere hiç tanık olmadık.

Bill Clinton’ın karşısında adeta el pençe duran Ecevit’i veya ABD tezlerine karşı çıkmaktan ürken Süleyman Demirel’in “Washington’a yapacağınız telefon uzun çalar ama açanı olmaz!” deyişini hatırlayın. Veya ABD’ye gidip eli boş dönen ve hatta randevu dahi verilmeyip geri dönen yetkililerimizi hatırlayın.

Nereden nereye geldik? ABD, mücadele ettiğimiz terör örgütlerini, gözümüzün içine baka baka silahlandırıp bir terör devletini burnumuzun dibinde kurmak istiyor. Biz de ABD’nin gözünün içine baka baka üst üste harekâtlar düzenleyip mahut projeleri tarihin çöplüğüne atıyoruz.

Sayın Erdoğan, ABD’ye gitmeden önce görüşeceği konuları açıkladı; bunlar Türkiye’nin doğruları ile ABD’nin yanlışlarıydı. Gidince de her birini dillendirip yüzlerine vurdu.
Türkiye’nin haklı olduğu tezlerini, dünyanın gözü önünde (canlı yayında) sayıp döktü ve muhataplarına iletti.

Eli kanlı bir terör elebaşını davet edip muhatap olmak isteyen Trump’a, caninin filmini izlettirdi ve onun terörist olduğu gerçeğini CIA’in belgesiyle gösterdi.

Kürtlerle teröristleri ayırt edemeyen ABD’li başkan ve senatörlere, Kürtlerin bizim kardeşlerimiz olduğunu, en çok Kürdün Türkiye’de yaşamakta olduğunu ve kendi partisinde elliden fazla Kürt kökenli milletvekili bulunduğunu vurguladı.

Probleminse Kürt ve diğer etnik kökenli teröristlerle olduğunu; terörün milliyetinin, dininin, mezhebinin olmadığını, olamayacağını ifade etti.

Temsilciler Meclisi’nde kabul edilen sözde Ermeni soykırımı tasarısının ne denli yanlış olduğunu, bunun kararını siyasiler değil tarihçilerin vermesi gerektiğini, bunun için de bizim arşivlerimizin açık olduğunu, karşı taraf da açarsa konunun uzmanlarınca bir komisyon kurulabileceğini söyledi.

Böylece Senato’ya giden tasarının görüşülmeden bloke edilmesini sağladı.

Rusya’dan satın aldığımız S-400 hava savunma sistemi konusunda haklı olduğumuzu başkan Trump da itiraf etmişti. Zira Türkiye bu sistemi ortak üretmek ve yazılımını yapıp kontrolünün kendisinde olmasını istiyor.

Aynı şartlarda Patriot vereceklerse, onu da müzakereye hazır olduğumuzu kendilerine iletti.

Trump’ın yazmış olduğu yüz karası mektubu da yine tüm dünyanın gözü önünde kendisine iade ettiğini söyledi.

Bir kısım muhalefet temsilcileri, “Mektubu kendilerine takdim ettim” sözündeki ‘takdim’ kelimesine takıyorlar.

Ayol! Oradaki ince alayı nasıl anlamazsınız? Bu sözde ki ‘takdim’ gerçekte yüzüne çarpmaktan daha tesirlidir. Nitekim takip eden cümlede “Şahsına verdim” ifadesi var.

Trump anladı ve yuttu ama belli ki milli konularımıza Fransız kalan içimizdeki Fransızlara da bir kere daha kendi dillerinden anlatmak gerekli.

Ne diyelim, kedi uzanamadığı ciğere mundar dermiş.

.

Ayıdan post, düşmandan dost olmaz!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Kasım 13, 2019 07:292dk okuma

Kendini tüm dünyanın jandarması addeden ABD, ülkeleri resmen ve alenen tehdit ederek haraç topluyor ve bu topladığı haraç paralarıyla da terör örgütlerini besliyor. Beslediği bu örgütleri, uslandırıp hizaya sokmak istediği ülkelere karşı sopa olarak kullanıyor.

PKK-YPG-PYD’nin finansmanı için Suriye petrollerine çöktü, tıpkı dün, savaş tazminatını bahane edip Irak ve Suudi Arabistan petrollerine çöktüğü gibi.

Türkiye ile yaptığı anlaşmadan sonra, 16 üs ve askeri kamptan çekilir gibi yapan ABD, daha anlaşmanın mürekkebi kurumadan petrol alanlarına geri döndü.

Türkiye’nin Barış Pınarı harekâtına ara vermesiyle 6 üsse dönüş yapan ABD, Haseke, Rakka, Ayn el-Arap ve Deyrizor’daki üslerine ilaveten iki yeni üssün daha inşasına başladı.

Böylece Rakka-Deyrizor hattından Haseke ve Türkiye sınırına kadar petrol bölgesinin tamamında asker barındırıyor.

Emperyalistlerin elinde oyuncak olan şu İslam âleminin haline bakar mısınız?

Sahip oldukları petrolün kıymetini bilmedikleri ve şükrünü ifa etmedikleri için, yani kendi halklarına yedirmediklerinden dolayı nimet başlarına bela oluyor. Petrol nimetini ellerinden kaçırdıkları gibi, emperyalistler adına onun bekçiliğini yapıyorlar ve ülke inanlarını perişan ederek bedel üstüne bedel ödüyorlar.

Erdoğan bugün Trump’la görüşüyor. ABD, aklı sıra her zamanki gibi önce eşeğini kaybettirdiği Türkiye’ye buldurma sevinci yaşatacak! Kendisiyle ABD kurumları arasında iyi polis-kötü polis oynayıp Türkiye’yi avutmaya çalışacak.

Malum, Erdoğan, Trump’la yapacağı görüşmenin gündemini açıklayarak gitti.

Türkiye’nin, Suriye’deki işgalci güçler gibi kafasının gerisinde bin bir şeytanlık yok. Talepleri çok net, açık ve üstelik meşru.

ABD ise hem verdiği sözde durmuyor ve hem de Türkiye sınırından 32 km aşağı indirmeyi vaat ettiği teröristlerle iş tutup onları güvenlik şeridinin içinde barındırmaya devam ediyor.

Bu işin Türkiye’nin güvenlik sorunu olduğunu ve bundan asla taviz verilmeyeceğini görmüyor. Anlaşma dedi, oyaladı. Şimdi ne diyecek?

Türkiye yaşanan ve yaşanmakta olan tüm bu olumsuzlukları fotoğraf ve belgeleriyle beraber Trump’ın önüne koyacak. Ve hatta dost kalacaksak, barındırdıkları FETÖ elebaşını bize verin diyecek.

Rusya da verdiği sözde durmadı, o da Fırat’ın doğusundaki sınır boyunu teröristlerden temizlemedi.

Rusya da Kamışlı çevresindeki petrol sahalarına çökme derdinde.

Dikkat edilirse Suriye’deki işgal güçlerinin hepsi bir koyup birkaç almanın peşinde. Rusya hem sıcak denizlere indi, Suriye’de üsler kurup Doğu Akdeniz’de söz sahibi oldu ve hem de Suriye’nin bir kısım petrol sahalarına çöktü.

Bu demektir ki Suriye’nin toprak bütünlüğü sağlanamaz ve adil bir anlaşma yapılamazsa petrole musallat olanların, pek yakında hırlaşıp bölgeyi ve hatta tüm dünyayı alev topuna çevirmeleri işten bile değildir.

.

FETÖ’yü anlamak istemeyenler
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Kasım 11, 2019 07:292dk okuma

Belli ki kimileri bu devleti sokakta bulduğumuzu zannediyor ve kaybetmekte bir sakınca görmüyor.
Dünyanın 160’dan fazla ülkesinde kılıç sallayan FETÖ, Türkiye’deki kılıcını kalbimize saplamak isterken suçüstü yakalandı. 251 insanımız şehit oldu, özel harekât merkezimiz alev topuna çevrilerek onlarca polisimizin cesetleri eridi. Cumhurbaşkanlığı ve TBMM bombalandı.

Mahut kalkışma başarıya ulaşsaydı, paramparça edilen ülkemizin her bir parçası işgal altında olacaktı. Sözde Türklere bırakılacak kısmının başına da ruhunu büyük şeytana (ABD) satmış olan küçük şeytan (F. Gülen) getirilecekti.

Sözde muhalefet adına bu günkü iktidarın başına gök kubbeyi yıkmak isteyenler ve bu cümleden olarak KHK’ları eleştirenler, sürekli olarak FETÖ mağdurlarından dem vuruyorlar.

Bunların içinde, özrü kabahatlerinden büyük, iktidar yanlısı kişiler de var.

Türkiye ne yaptı? Her devlet gibi yapılması gerekeni yaptı. Hatta en hafifini, en insancıl olanını tercih etti. Mesela o kalkışmadan sonra pekâlâ sıkıyönetim ilan edebilirdi, bu da anayasal bir haktı. Ama iktidar bunu yapmadı, olağanüstü hal ilanıyla yetindi.

Süratle karar alıp uygulayabilmek için (ki bu gibi durumlarda elzemdir) peş peşe KHK’lar çıkarıldı. Olağanüstü halin esprisi, süratle karar alınmasını sağlayan KHK’lardır. Aksi halde biz hâlâ mahkeme tebligatlarını bekler dururduk ve Allah saklasın atı alan Üsküdar’ı çoktan geçmiş olurdu!

Ayrıca süratle iş yaparken, kurunun yanında yaşın da yanabileceğini düşünerek bir komisyon kurdu ve mağdur olduğunu söyleyenlerin başvurularını dikkate aldı; böylece yüz bine yakın kişinin dosyasını karara bağladı ve sekiz bin kişiyi akladı.

Yine ayrıca, bunlara yargıya gidebilme imkânı da sağlandı. Yani yapılması gerekenler yapıldı ve yapılmaya devam ediyor.

Halbuki hükümet isteseydi, elindeki anayasal hakkı kullanır, KHK’lara itiraz hakkı tanımazdı. Nitekim bundan önceki olağanüstü dönemlerin hiçbirinde mağdur iddiasında olanlara böyle bir hak verilmedi.

Hangi ‘KHK’lar faciadır’? Elinizi vicdanınıza koyup (şayet varsa tabii) söyleyiniz.

Bunlara sormak lazım: Onlarca yıl boyunca FETÖ’nün mağdur ettikleri ne olacak? Çaldıkları sorularla on binlerce, hatta yüz binlerce kişinin gasp ettikleri kul hakları ne olacak? Şehitlerimizin kanı, gazilerimizin yarası ne olacak?

Adları (FETÖ, PKK, YPG, PYD, DAEŞ) değişik olsa da tüm terör örgütleri nitelik, mahiyet olarak aynıdır. Bunların zihniyetleri de aynı tornadan çıkmış gibidir, asla şehitleri veya mağdur ettiklerini dillendirmezler.

Varsa yoksa da kendi bencil ve sözde mağduriyetleri.

Türkiye, gerçekte FETÖ adı altında ABD (CIA) ile mücadele ediyor. Baksanıza, ABD hâlâ adama (F. Gülen) ‘sürgündeki din adamı’ diyor ve mağdur olduğunu ileri sürerek Türkiye’ye iade etmiyor.

İçimizdeki beyinsizler –ki bilerek yapıyorlarsa haindirler, bilmeyerek yapıyorlarsa gafildirler- KHK’ları dillerine dolayarak büyük bir özveri ile çalışan kişi ve kurumların FETÖ ile mücadeledeki azim ve kararlılığını kırmak istiyorlar.

Şu veya bu sebeple FETÖ borazancılığı yapanlar, gerçekte Türkiye düşmanlarının ekmeğine yağ sürdüklerinin farkında değiller mi?

Ey idrak! Ey izan! Neredesin?

.

Tek çıkar yol
#Yazar#Yazarlar#Fuat BOL

Kasım 09, 2019 07:292dk okuma

ULUSLARARASI camiada onurlu yaşayabilmenin tek yolu güçlü olmaktan geçiyor.
Türkiye olarak, vaktiyle NATO’ya mecbur kaldığımız için girdik. Sovyetler Birliği bizden Kars’ı, Ardahan’ı, Artvin’i istedi ve Boğazlar’da hak iddia etti. Darda kalan Türkiye NATO’nun kapısını çaldı. Onlar da, önce Kore’ye asker gönderin sonra bakarız dedil

O gün bugündür NATO’nun her türlü külfetine katlandık ve katlanmaya devam ediyoruz.

Türkiye’yi pakta dahil eden NATO (ABD), iliklerimize kadar nüfuz etti. Askeri vesayet altındaki sistemimiz, bütünüyle ABD’nin güdümüne girmiş oldu.

Gelip geçen her türlü iktidar (asker-sivil) ABD’nin şamar oğlanı konumundaydı. Beğenmediği iktidarı anında indiriyor, yerine getirdiğine istediklerini kolayca yaptırabiliyordu.

Bütün bu melanetleri işlerken de içimizdeki bölünmüşlükten, birbirimizi ötekileştirmemizden faydalanıyordu. Örneğin: İktidarı düşürürken muhalefeti yanına alıyordu. Muhalefetimiz de mal bulmuş Mağribi gibi bunlarla işbirliği yapmaktan keyif alıyordu.

Green Card çekilişine şimdi başvurun!
Global USA

SPOTICAR’da aracınızı değerinde satın!
Spoticar
by Taboola
Zira muhalefeti Osmanlı’nın İttihat ve Terakki’sinden devşirmiştik. Şöyle ki: ‘Edirne’yi Enver alacağına Bulgar alsın!’ zihniyeti hâkimdi.

Adnan Menderes, sıkıştığında ABD’ye gidip avuç açtı ama elleri boş döndü. Sovyetler’e yanaşmaya kalkışınca da, sonu malum.

Takip eden yıllarda aynı şeyi Süleyman Demirel, Bülent Ecevit, Necmettin Erbakan ve Tayyip Erdoğan denedi, başlarına gelmeyen kalmadı. Bunlardan yalnızca AK Parti iktidarları hariç, diğerlerinin iktidarlarını yıktılar.

Kurulduğu günden beri de Erdoğan’ın iktidarını yıkmaya uğraşıyorlar.

ABD, ya benim dediğimi yaparsın ya da bu diyardan gidersin anlayışında. Nitekim dediğini yapmayan tüm iktidarları gönderdi. Süleyman Demirel’in “Altı kere gittim, yedi kere geldim” sözü meşhurdur.

Biz içeride, iktidarıyla muhalefetiyle, bürokrasisiyle, STK’larla vb özellikle milli konularda birlik olsaydık, olabilseydik, ABD bizim iktidarlarımızı alaşağı edebilir miydi?

Malum ABD, icraatlarını hep içimizdeki ‘Bizim çocuklar’ dediği işbirlikçileri marifetiyle yerine getirdi.

En son çocukları, asker ve sivil olarak dört bir yanımızı kuşatan FETÖ mensuplarıdır. Bunlar da darbe üzerine darbe denediler ama başarılı olamadılar.

Bunun da başlıca üç sebebi var: Birincisi milli olması gereken kurum ve kuruluşlarımızı gerçek kimliğine kavuşturmamız (MİT gibi), ikincisi güçlü olmamız, en mühimi olan üçüncüsü ise darbe karşısında tek yumruk olmamızdır.

Eskiden, bir kesimimiz sol yanağına vurulduğunda sağ yanağını uzatıyordu, diğer bir kesimimiz ise vurulanın kendi hükümetleri olduğunu görmezden gelerek, ‘Oh olsun!’ diyordu. Şimdi ise daha ilk kaldırışta kolunu tutuyoruz. Darbeye yeltendiklerinde de milletçe hep birlikte ayaklanıp karşı koyuyoruz.

İçeriden deviremeyeceklerini anlayınca da bu kez dışarıdan kuşatıyorlar, Irak, Suriye ve Doğu Akdeniz’den gedik açmak istiyorlar.

Türkiye, ne pahasına olursa olsun, bu gediklerden herhangi birinin açılmasına imkân vermedi ve bundan böyle de vermeyecektir.

Zira bu konularda en ufak bir akıl tutulması Türkiye’nin sonu olur.

Baksanıza, Sevr’i hortlatanlar aportta bekliyorlar!

.

DAEŞ bitti mi?
#Yazar#FUAT BOL#DEAŞ

Kasım 06, 2019 07:293dk okuma
Paylaş

Emperyalist ülkeler çok çirkin oynuyorlar. Sömürü hedeflerine ulaşabilmek için her yolu mubah görüyorlar.
Tarih boyu şu iki olgu insanoğlunun zaafını teşkil etmiştir: Din ve milliyetçilik.

İnsanoğlunun zaafını çok iyi bilip yönlendiren şer güçler, dini ve milli duyguları adeta maden gibi işletip tepe tepe kullandılar ve halen daha kullanmaktalar.

Bakınız, El Kaide terör örgütünü ABD kurdu ve Afganistan’da Ruslara karşı kullandı. Miadı dolunca örgütün liderini öldürüp, cesedine taş bağlayıp okyanusta balıklara yem ettiler.

Aynı örgütün içinden bu kez DAEŞ’i çıkardılar. DAEŞ’i çıkarmakla en büyük kötülüğü muazzez dinimize yaptılar. Zira böylece terörle İslam kelimelerini yan yana getirip adeta özdeşleştirmeye çalıştılar.

ABD önce Esed’e karşı oluşturulan koalisyonun içinde yer aldı. Özgür Suriye Ordusu’nun eğitilip donatılmasına söz verdi. Kısa bir süre sonra tüm sözlerinden çark etti. Başta Türkiye olmak üzere tüm müttefiklerini ortada bıraktı.

Zira oluşturduğu bahane işe yaramıştı. DAEŞ’in canavarlıklarını dünyaya izlettirip, onu yok etme bahanesiyle de bu kez PKK-YPG’nin önünü açıp onlarla Suriye’de iş tuttu.

Aklı sıra kanı kanla temizleyecekti.

Bu, gerçekte İsrail’in bir oyunuydu. Zira Suriye’nin kuzeyinde PYD-PKK’ya kurdurulacak kanton devletçikleri atlama taşı olarak kullanıp Fırat’a ulaşmayı umuyordu.

Türkiye’nin başlatmış olduğu Barış Pınarı harekâtıyla Hem PYD-PKK’nın ve hem de İsrail’in oyunları bozuldu.

ABD, dün olduğu gibi bugün de sözünde durmuyor. Bize PKK-YPG unsurlarının tümüyle 32 kilometrelik alanın aşağısına indiğini ve tüm tahkimatı tahrip ettiklerini yazılı olarak bildirdi.

Oysa kazın ayağının hiç de öyle olmadığını çok kısa sürede gördük. Ne teröristler bütünüyle bölgeden çekildi ve ne de tahkimatın büyük çoğunluğu tahrip edildi. Bakınız ABD, DAEŞ’in sözde liderini Hatay’ın 10-15 km aşağısında evinde kıstırarak öldürürken PYD-PKK’dan istihbarat aldığını söylüyor. Bunu söylerken de aklı sıra ‘Canavar, Türkiye’nin hemen dibinde, sizin nasıl haberiniz yok?’ demeye getiriyor.

Ayol! PYD-PKK senin himayende değil mi? Mademki canavarı adım adım takip ettiriyordun, neden daha önce işini bitirmedin? Türkiye’nin burnunun dibine sokulmasına neden göz yumdun?

Dedik ya, emperyalistler çok pis oynuyor, şayet Türkiye Barış Pınarı harekâtını başlatmasaydı, kim bilir belki de DAEŞ’in sözde liderinin önce dirisini ve bilahare ölüsünü Türkiye’nin aleyhinde kullanacaklardı.

Alesta bekleyen içimizdeki beyinsizler de dışarıdaki bu meşum koroya rahatlıkla eşlik edip Türkiye’yi dünya kamuoyu nezdinde mahkûm edeceklerdi.

Ne demişler, niyet hayır akıbet hayır. Türkiye’nin, Suriye’nin toprak bütünlüğünü esas alan ve tamamen meşruiyet sınırları içinde nefsi müdafaa kabilinden başlattığı harekât, bildiğimiz ve bilmediğimiz nice hayırlara vesile oldu, oluyor ve olacak. Ne yapalım, üzerinde yaşadığımız coğrafyanın kaderi bu.

Birileri sürekli tuzak kuracak, biz bozacağız.

Bilmeliyiz ki, liderini öldürmekle DAEŞ bitmez, bitirilmez. Çünkü ABD’nin Suriye’deki yegâne bahanesi DAEŞ’tir ve bundan dolayı da Suriye’deki varlığını ve sözde meşruiyetini bu örgüte borçludur.

Buldukları yeni DAEŞ liderine dikkatinizi çekerim: sözde hem Haşimi ve üstelik Kureyşi!

Yani sözde peygamber soyundan... Satılmış, aşağılık bir meluna bu sıfatları vererek ne denli bir iğrençlik sergilediklerini görüyor musunuz?

Ne diyelim, arayan bulur, ABD’nin aradığı ise beladan başka bir şey değildir.

Hiç meraklanmayın, bulması çok yakındır.

.

Güçlünün hukuku
#Yazar#FUAT BOL#PKK

Kasım 04, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

İnsanlık tarihi boyunca hak ve hukuk kendine zemin aradı. Bugün hâlâ hukukun üstünlüğü mü, üstünlerin hukuku mu diye tartışıyor ve kantarın topuzunu kaçırıyorsak yandığımızın resmidir.

Zira Marcus Aurelius’un evrensel kabul gören vecizesinde ifade ettiği gibi, “Yasalar örümcek ağına benzer; küçük sinekler ağa takılır kalır, büyük sinekler ağı deler geçer”.

Hele uluslararası arenada hukuk, güçlü ülkelerin elinde kuşa çevrilip tek kelimeyle ‘guguk’ yapılmıştır.

Öyle ki ülkelerin güçleri oranında hukuksuzlukları ve zulümleri artıyor. Üstelik bu ülkeler küstah olmalarının yanında pervasız da.

Nitekim vaktiyle alay-ı vâlâ ile kurulan ve kendi konularında uluslararası hukuku sağlayacak tüm kurum ve kuruluşlar çöktü. Yalnızca adları var, kendileri yok.

Bunların başında da BM ve NATO gelmektedir. BM’de 196 ülkenin kara dediğine, tek bir ülke, sadece ABD ak dese, ak olarak kabul görür. Dolayısıyla güçlü zalimlerin yaptıklarının yanlarında kâr kaldığı ve altta kalanların canlarının çıktığı bir dünyada yaşıyoruz.

ABD dünyanın öbür ucundan Irak’a gelip neden işgal etmişti? Sözde gerekçesi neydi?

Bozacının şahidi şıracı kabilinden İngiltere’yi yalanına ortak ederek “Saddam’ın kimyasal silahı var” deyip gelip işgal etti. Sonunda yalancı ortağıyla birlikte itiraf ettiler, kimyasal silah olmadığını söylediler.

Bir ülke liderine iftira edip ülkesine gireceksin, ülkeyi yangın yerine çevireceksin (ki Irak hâlâ yanıyor), yüz binlerce insanın ölümüne sebep olacaksın, sonunda da petrol kuyularını ele geçirip, çekip gideceksin.

Giderken de içeride döşediğin dinamitlerin fitillerini ateşleyip gideceksin. (İran’a endeksli Şii yönetimi ve DAEŞ terör örgütü yapılandırılması)

Bütün bu kepazelikler yetmezmiş gibi bir de Irak sınırını DAEŞ’ten korumak bahanesiyle gelip Suriye’ye girecek, oradaki terör örgütlerini silahlandıracak ve bu kez de Suriye’nin kuzeydoğusundaki petrole konacaksın.

Irak’a Saddam’ın sahip olduğu kimyasal silahlar yalanını bahane edip girdin, peki Suriye’ye giriş bahanen ne? DAEŞ mi? DAEŞ’i kurup geliştiren sensin. DAEŞ militanları Rakka’da ablukaya alındığında, silahlarıyla birlikte oradan çekip gitmelerine göz yuman da sensin.

Şimdi de kalkmış, göstermelik olarak liderini öldürüyor ve bunu dünyaya bir başarı gibi sunuyorsun.Mekkeli müşrikler gibi, önce putu yapıyor ve tapınıyorsun, ardından acıkınca o putu yiyip yerine başka bir put dikiyorsun!

Trump aklımızla alay edercesine Obama’yı suçluyor ve PKK’ya destek verdiğini söylüyor. Bunu söylerken de aynı PKK’nın Suriye’deki uzantılarına (YPG/PYD) 30 bin TIR dolusu silah ve mühimmatı vermekten geri kalmıyor.

ABD dün olduğu gibi bugün de bölgemizi üstünlerin hukukuna göre dizayn etmek istedi.

Türkiye’nin onca ikazlarına aldırış etmedi ve gözümüzün içine baka baka sınırımızda bir terör devleti kurulmasını teşvik etti.

Türkiye, nefsi müdafaa kabilinden yaptığı askeri harekâtla ilk defa ABD’nin sahip olduğu ‘güçlü hukuku’nu alt edip hukukun üstünlüğünü sergiledi.

Türkiye’nin bu tavrı, dileriz hem ders hem ibret ve hatta örnek olur.

.

ABD ne istiyor?
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Kasım 02, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Günümüzün büyük devlet modeli ABD gibi oluyormuş. Böylece, büyük devletle dostluk ve müttefikliğin ne menem şey olduğunu öğrenmiş olduk.

Yazıklar olsun bize ki, Kıbrıs Barış Harekâtı’ndan sonra bile eski tas eski hamam yolumuza devam etmişiz. Zira en lazım olduğu günde, ABD, değil yardım etmek tam karşımıza geçerek ambargo uygulamıştı.

Ne bundan önceki 1964 Haziran’ında Johnson’un İnönü’ye yazdığı tehdit mektubu, ne 1974’ten sonraki ambargo, ne 1980 yılındaki ‘bizim çocuklar’ın darbesi ve ne de AK Parti iktidarları boyunca sürdürülen onca FETÖ darbe girişimleri, aklımızı başımıza devşirmemize yetmedi.

Varsa da yoksa da Amerika diye tutturduk ve asla başka bir şey demedik, diyemedik.

Daha doğrusu, karar mercilerimizde bulunanlara dedirtmediler.

ABD, Türkiye’den uydu olmasını ve asla şahsiyetli iç ve dış politika gütmemesini istiyor.ABD, Türkiye’de sürekli kaos çıkmasını ve terör örgütleriyle boğuşmasını istiyor.

ABD, Türkiye’de asla siyasi istikrar istemiyor. Başkanlık sistemi de neymiş, o, kendine özgüymüş, çok partili koalisyonlar neyimize yetmiyormuş?

ABD, Türkiye’yi IMF’nin sarmalında istiyor. IMF’nin borcunu kesmek de neymiş? Ya, IMF’ye borç vermeye kalkmak?

ABD, Türkiye’den, teröristlerin inlerinin yerine dağı taşı bombalamamızı istiyor. MİT-TSK işbirliğiyle teröristleri nokta hedef şeklinde yok etmek de ne oluyor?

ABD, Türkiye’den yazılımı kendisine ait olan İHA’ları kullanmasını istiyor. Oysa Türkiye yazılımı kendine ait SİHA’ları bile üretip teröristlerin tepesine biniyor.

ABD, Türkiye’nin güney sınır boyunun terör koridoru olmasını istiyor. Türkiye ise üst üste yaptığı harekâtlarla sınırını boydan boya güvenli hale getirdi.

ABD, tıpkı Irak’taki gibi, Suriye’de de Kürt devleti kurdurup İsrail’e ‘iskele’ yaptırmak istiyor.

Türkiye ise tüm bu hevesleri hem ABD’nin ve hem de İsrail’in kursağında bıraktı.

ABD, Türkiye’yi içeriden ve dışarıdan terör örgütleriyle kuşatıp paramparça etmek istiyor. Bu cümleden olarak, FETÖ elebaşını ülkesinde bulundurup iade etmiyor. PKK-PYD-YPG’yi silahlandırıp üzerimize salıyor.

Türkiye ise tüm bu şer odaklarına karşı yeniden Milli Mücadele başlatıyor ve ‘Ya devlet başa, ya kuzgun leşe!’ diyor.

ABD, sahte gerekçelerle, on bin km uzaktan gelip burnumuzun dibindeki ülkeleri işgal ediyor. Milyonlarca masum insanın kanına giriyor. Milyonlarca insanı yerinden yurdundan edip mülteci yapıyor.

ABD, Irak’ta ve Suriye’de sergilediği ve sergilettiği tüm bu vahşetleri petrol uğruna yapıyor.

Türkiye ise hem mültecilere sahip çıkıyor ve hem içerideki, hem dışarıdaki ABD menşeli terör örgütleriyle kıyasıya boğuşuyor.

Nefsi müdafaa olarak hem içerisini, hem sınırlarını terör örgütlerinden temizliyor.

İşte asıl işgalci ve terörist sever olan bu ABD, Temsilciler Meclisi, ‘Türkler Ermeni soykırımı yapmıştır’ diye karar alıyor ve Türkiye’yi kınıyor.

Bizce az bile yapıyorlar.
.

Esed’le görüşmek!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ekim 30, 2019 07:293dk okuma
Paylaş

BEŞAR Esed’in babası Hafız Esed de ülkesini uzun yıllar demir yumrukla yönetti. Hama ve Humus’ta katliamlar yaparak binlerce sivil ve masum insanın kanına girdi.
Bir yerde, Ortadoğu’nun kaderidir bu. Bu ülkelerde sabah erken kalkan darbe yapar sözü boşuna söylenmemiştir. Her zaman söylüyoruz, mahut ülkelerin halkları, kendi yöneticilerinin elinde tutsak, tüm bu yöneticiler de emperyalizmin elinde tutsaktır.

Zira emperyalistlere göre İslam coğrafyasında yaşayanlar insan sayılmazlar. Dün zencilere yaptıkları muameleleri, bugün Müslümanlara reva görmektedirler.

Şu halde İslam coğrafyasına barış, huzur ve adalet gelecekse bu, kendisini insan dahi görmeyen Batı’nın himmetiyle değil, bizzat kendi gayretleriyle olacaktır.

Biz Türkiye olarak, bu realiteye göre politika geliştirip uygulamalıyız.

Mesela: Türkiye, Ortadoğu ülkeleriyle canciğer kuzu sarması olamaz, zira onların ağababaları buna müsaade etmez. İç savaş öncesi Suriye ile olan münasebetimiz böyleydi, ortak bakanlar kurulu toplantıları yapıyorduk.

Yaptırmadılar tabii, yaptırmadıkları gibi kanlı bıçaklı hale getirdiler.

Bugün geldiğimiz noktada, Şam’la tüm münasebetler kesilmiş olup, birbirini tamamen yanlış anlayıp değerlendiren, birbirini tehdit eden ve hatta neredeyse birbiriyle savaşacak konumdayız.

Bu hale eskiler ‘ifratla tefrit’ (çok ileri gitme-çok geri kalma, yani ölçüyü kaçırma) derlerdi ve uygun bulmazlardı.

Bakınız: Hz Peygamber’le (aleyhisselam) Mekkeli müşrikler arasında bir antlaşma yapılmıştı. Hüdeybiye Antlaşması’nın hemen tüm maddeleri Müslümanların aleyhinde olmasına karşın, lehte olan tek bir madde için ve sonuçta barış getirdiği için imzalanmıştı.

Başta Hz. Ömer olmak üzere, neredeyse tüm Ashab-ı kiram, kendileri için ‘zillet’ gördükleri bu antlaşmaya karşıydılar. Ancak Hz. Ebubekir ve onunla birlikte çok az kişi, buradaki ince siyaseti gördü ve itaat etti.

En ağır maddelerden biri şuydu: Mekke’den birisi Müslüman olup Medine’ye gelirse geri iade edilecek, buna karşın Medineli birisi putperestliğe dönüp Mekke’ye giderse geri gönderilmeyecekti.

Müşrikler, metinde besmele yazılmasını ve imza kısmında da Allah’ın resulü Muhammed yazılmasını kabul etmediler. Peygamberimiz onların istediği gibi yazdırdı. (Allah’ın ismiyle, Abdullah’ın oğlu şeklinde yazıldı.)

Antlaşmanın maddeleri müzakere edilip kabul edildiği anda, Mekkelilerin zincire vurup işkence yaptıkları Ebu Cendel, hapsedildiği yerden gizlice kaçıp Medine’ye geldi ve kendini Hz. Peygamber’in huzurunda yere atıp ‘Beni kurtarın!’ diye feryat etti.

Üstelik bu Ebu Cendel, müşrikler adına müzakereleri yürüten Süheyl bin Amr’ın oğluydu. Oğlunun onca yakarışına ve Hz. Peygamber’in onca ricasına rağmen Süheyl, bağışlamayı kabul etmedi ve oğlu zincirleri sökülmeden Mekke’ye geri gönderildi.

Kâbe’yi ziyaret için gelen Hz. Peygamber ve arkadaşlarının bu istekleri kabul edilmedi ve ziyaret adına elleri boş olarak Medine’ye döndüler.

Bu ve buna benzer diğer tüm ağır şartlar, bir madde hatırına kabul edilmişti, o da her iki tarafın (müşrikler ve Müslümanlar) birbirleriyle görüşebilmesiydi. Yani diyalog.

İşte bu madde, ‘görüşebilme’, kısa zaman içinde aleyhte olan diğer tüm maddeleri lehe çevirdi.

Sonuçta Mekke de Medineleşti, yani Müslüman oldu!

Devlet başkanları düzeyinde değil elbette ama eli kanlı da olsa Esed’le, hükümetiyle, kurum ve kuruluşlarıyla mutlaka görüşülmelidir.

Esed gidecek, gitmeli, anladık da gidene kadar ne olacak?

Ayrıca onun kalmasına veya gitmesine karar verecek olan Suriye halkıdır. Türkiye de bu kararın güvenlikli ve sağlıklı bir ortamda verilebilmesi için uğraşmıyor mu?

Baksanıza ABD’nin veya terör örgütlerinin boşalttıkları yerlere Esed yönetimi yerleşiyor.

Eli kanlı biriyle konuşmak, onun icraatlarını kabul etmek manasına gelmez.

Konuşmanın kime, ne zararı var?

Konuşmamanın zararı ise ortada değil mi?

.

Limon devletler ve yapılar
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ekim 28, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

DÜNYA üzerinde BM Genel Kurul üyesi olan toplam 193 ülke var ama bunların büyük çoğunluğu limon devletlerdir. Yani bağımsız olmayan, uydu devletler; daha açık ifadesiyle devlet görünümlü piyonlar.
Haberin Devamı

Dünkü insanlar, bugüne göre çok daha samimiydiler; o insanların kurdukları devlet teşkilatları da öyleydi. Bağımsız devletlerle uydu devletler belliydi. Buna göre, herkes haddini biliyor ve ayağını yorganına göre uzatıyordu.

Sözde modern(!) dünyada kölelik kalktı ya, artık birilerinin uşağı devletler yokmuş.

Artık mevcut bu 193 ülkenin her birisi, bağımsız, bağlantısız, hür ve başına buyruk addediliyor. Gerçek ise modernlik şalının örttüğü koca bir yalanın altında gizlenmiş durumda.

Bu yalanla, kendi halklarını ve dünya kamuoyunu oyalayıp avutuyorlar.

Limon ülkeler arasında başta Arap ülkeleri olmak üzere, İslam ülkelerinin birkaçı hariç hemen hepsi bulunmaktadır.

Limon ülke sahibi tarafından, sahibinin keyfine ve ihtiyacına göre kullanılıp tüketilen ve sıkılıp çöpe atılan devletçikler demektir.

Devlet görünümlü bu limon ülkelere sahiplerinin nasıl davrandığı malum. Daha dün, ABD Başkanı Trump, Suudi Arabistan Kralı’na “Bak Kral! Seni koruyoruz. Biz olmasak, orada (iktidarda) iki hafta bile duramazsın. Ordun için ödeme yapmalısın!” ve “Kral! Trilyonlarca doların var. Biz olmasak ne olacağını kim bilir? Sen bizimleyken paraların güvendedir. Ancak biz almamız gerekeni alamıyoruz!” diyordu.

Sonuç mu? ABD’ye 500 milyar dolar haraç!

Limon devletler böyle de, bir de limon yapılar, yapılandırmalar var. Bunların da başında devlet vaadiyle kandırılan, ırki veya sözde dinsel temele dayanan terör örgütleri geliyor. PKK, PYD, El-Kaide, Taliban ve DEAŞ gibi.

Emperyalistler bu örgütleri adeta birer manivela olarak kurup işletiyorlar ve güdümlerine almak istedikleri ülkelerin başlarına bela ediyorlar.

İşte Türkiye’miz de 40 yıla yakındır, emperyalistlerin taşeronu konumundaki PKK terör belasıyla boğuşuyor. 40 bin kişinin hayatına mal olan bu bela yüzünden 300 milyar dolarımız gitti ve halen gitmeye devam ediyor.

ABD, PKK’nın Suriye’deki uzantısı olan YPG/PYD’ye 30 bin TIR dolusu silah ve mühimmatı bedava verip kendi uzmanlarıyla eğitti. Proje çok açıktı: Türkiye içeriden ve dışarıdan kuşatılarak, sınırında bir Kürt devleti (gerçekte İsrail’in uydusu) kurulmak istendi.

Türkiye ayağa kalkıp yeri göğü inletince, daha doğrusu ABD pabucun pahalı olduğunu görünce “Kürtler için Türkiye gibi bir müttefik ülkeyle savaşacak halimiz yok!” diyerek kenara çekildi.

Tabii ABD’nin çekildiği (çekileceği) kenar, Suriye’nin kuzey doğusundaki petrol bölgeleridir.

Üzerlerine yatırım yapıp milyarlarca dolar harcadığı bu tür örgütler, belli ki ABD için ‘yastık limon’ konumunda; yani öyle bir sıkımlık değil!

Hem bol sulu ve hem uzun süre dayanıklı!

Malum, eşekler hazır ve mebzul (bol) miktarda olunca semer vuran çok olur.

Nitekim oluyor da.

.

Zafer süngünün ucunda ama...
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Ekim 26, 2019 07:292dk okuma

Güç, hatta süper güçlülük namertlerin, emperyalistlerin, kandan beslenen sömürgecilerin elinde olduğu için, haklı olmak bir şey ifade etmiyor. Bundan dolayıdır ki, bizim inanç sistemimizde, maddi ve manevi olarak üstün olmak mecburiyetimiz vardır.Şayet üstün değilsek, hem inancımızda ve hem de maddi yapılanmamızda zafiyetimiz, eksikliğimiz, noksanlığımız var demektir.

Bakınız, düne kadar, cephede kazansak bile masada kaybediyorduk. Hem sahada, hem masada kazandığımız devirler, her bakımdan güçlü ve üstün olduğumuz zamanlardı.

Elin silahı ile harekât yapsanız bile bu bir yere kadardır, önünde sonunda sizi durdururlar ve harekâtınız zaferle bitmiş olsa da masada sizi mahkûm ederler.

Mehmetçik, şimdiye dek örneği çok az ve hatta hiç görülmeyen bir başarıya imza attı. Zira malum, terör örgütleri en modern silah ve mühimmatlarla donatılmış ve mevzileri en sağlam şekilde tahkim edilmişti.

NATO’da sözde müttefiklerimiz olan ABD ve AB ülkeleri, herhangi bir askeri harekâta girişmememiz için tüm kozlarını oynadılar. Türkiye’ye silah satışını durdurdular, yeni yaptırımlarla Türk ekonomisini çöktürmek istediler.

Oysa Türkiye kararını çoktan vermişti, ‘Azdan az, çoktan çok’ diyerek zaman kolladı.

Olası bir harekâtta işin en zor kısmı, teröristlerin silah ve mühimmatlarıyla meskûn mahallerde sivil halkın içinde konuşlanmasıydı. Böyle yaparak, karşı taraftan gelecek saldırılar sonucu meydana gelen sivil ölümlerini dünyaya göstererek, akılları sıra Türkiye’yi masumları öldüren katil devlet ilan edeceklerdi.

Mehmetçik bir haftalık harekât boyunca, adeta oya işlercesine, tek bir sivilin burnunu kanatmadan 800’e yakın teröristi inlerinde tesirsiz hale getirdi.

Böylesine üstün bir başarıyı beklemeyen ABD, B planını devreye sokarak, bu kez Türkiye’nin yanında yer almayı yeğledi. ABD’li üst düzey bir ekip Ankara’ya gelerek Türk tezlerinin kabulü yönünde mutabakata vardılar.

Mehmetçiğin hayranlık uyandıran bu başarısı Türkiye’nin elini çok güçlendirdi. Bu korku, İran’dan Akdeniz’e kadar uzanan sınır güvenliğimizi sağlamak için görüşme ve anlaşma yapmamız gereken tüm taraflara yetti.

Önce ABD ile Ankara’da, daha sonra Rusya ile Soçi’de varılan mutabakatlar sonucunda, Türkiye sınırında kurulması tasarlanan terör devleti hayal oldu.

Şayet Barış Pınarı harekâtına kalkışılmasaydı Türkiye, dünyanın iki süper gücü olan ABD ve Rusya ile bu anlaşmaları yapıp sınırını güvence altına alabilir miydi?

Evet zor oyunu bozdu, Türkiye haklılığını ve bunun gereğini, önce Mehmetçikle sahada ve güçlü siyasi iradesiyle de masada göstererek galip geldi.

İş bitti mi? Elbette bitmedi ama şu realitenin altını çizelim: Kurulacak Suriye ve hatta Ortadoğu masasında Türkiye, yalnızca oyun bozucu olarak değil, bundan böyle oyun kurucu olarak yer alacaktır.

Şehitlerimize rahmet, gazilerimize acil şifalar dileriz.

..

Yurtta sulh, cihanda sulh ne demektir?
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ekim 23, 2019 07:292dk okuma

TÜRKİYE’nin uygulamakta olduğu aktif dış politikasının, Mustafa Kemal Atatürk’ün 20 Haziran 1931’de, seçim dolayısıyla millete beyannamesinde dile getirdiği ‘Yurtta sulh, cihanda sulh’ ilkesine karşı olduğunu ileri süren zavallılara birkaç sözümüz olacak.
Haberin Devamı

Mustafa Kemal Atatürk bir Osmanlı kurmayıdır ve bu ilkeyi “Hazır ol cenge istiyorsan sulh ü salah” sözünden esinlenerek dile getirmiştir. Nitekim aynı Mustafa Kemal, doktor ve şair olan Abdülhak Molla’nın “Bu mesel ile bulur cümle düvel fevz ü felah/ Hazır ol cenge eğer ister isen sulh ü salah” bu günün Türkçesiyle: “Tüm devletler kurtuluş başarısını şu ibretlik sözde bulur: Şayet barış istiyorsan savaşa hazır ol” mısralarını 1 Mart 1922 günü Meclis’te açış konuşmasında ifade etmiştir.

Türkiye’nin dün Kıbrıs’ta, bugün Suriye’de gerçekleştirdiği harekâtlara bakın, isimleri Kıbrıs BARIŞ Harekâtı, BARIŞ Pınarı harekâtıdır. Yani Türkiye barış için operasyon düzenliyor, bir kısım andavallıların iddia ettikleri gibi ‘fetih’ için değil.

Şayet kimilerinin anladığı gibi Atatürk, öyle etliye sütlüye karışmayan ve bana dokunmayan yılan bin yaşasın anlayışında olsa idi, Hatay olduğu yerde kalır ve anavatana katılmazdı.

Üstelik buradaki yılan (terör örgütleri) bize dokunuyor ve hatta bunların kuruluş amaçları ve hedefleri Türkiye’dir, Türkiye’yi paramparça etmektir.

Türkiye başından beri kendi güvenliği ve Suriye’nin toprak bütünlüğü için uğraş veriyor.

Görmüyor musunuz, ABD’nin silahlandırdığı terör örgütleri sınırımızda konuşlanıyor ve aldıkları bu silahları Türkiye’ye doğrultuyor.

ABD’ye, bunları niçin yapıyorsun diye sormayalım mı? Türkiye’yi bölmeyi hedefleyen ve bu amaçla sınırımızda konuşlanan terör örgütlerini sınırımızdan kovmayalım mı?

Aynı ABD, dün de Rakka için, sözde DAEŞ’e karşı PYD’yi ağır silahlarla donatmışlardı. PYD Rakka’yı ele geçirince 4 bin DAEŞ’li militanın kılına zarar vermeden oradan gitmelerine göz yumdular.

DAEŞ oradan çekilince ABD verdiği ağır silahları PYD’den alacaktı, bunun sözünü vermesine rağmen almadı.

13 maddelik bu yeni anlaşma ile de PKK-PYD’nin elindeki ağır silahların bırakılacağı sözü var.

Hani nerede? Hangi ağır silahları nerede bıraktılar?

Kim ne derse desin, artık mızrak çuvala sığmıyor. DAEŞ’i de PYD-YPG-PKK’yı da kurup geliştiren, silahlandırıp eğiten ve sonra da bunlardan birini bahane edip tavşana kaç tazıya tut diyen ABD’nin ta kendisidir.

ABD’ye bütün bunları yaptıran İsrail ve İsrail’in ABD’deki derin Siyonist güçleridir.

Malum, Türkiye eski Türkiye değildir. Terörle mücadelede yeni konsept, terörün dünyanın neresinde olursa olsun ininde vurulmasıdır.

Her türlü savaşta ve terörle mücadelede en iyi savunma hücumdur.

Türkiye’nin hücumu, terörü bitirmek, sınırlarında emniyeti sağlamak ve içerideki sığınmacıları yurtlarına yerleştirmektir.

Yani ABD’nin terör örgütlerine yıktırıp yok ettirdiği barış ve huzur ortamını geri getirmektir.

Demek ki neymiş?

Barış için her an cenge hazır olmalıyız.

.

Ne yapsak yaranamayız!
#Yazar#FUAT BOL#Selahattin Demirtaş

Ekim 21, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Kendi sınır güvenliğimizi sağlamak için başlattığımız Barış Pınarı harekâtında yalnızlığımızı bir kere daha gördük. Uğrunda tüm dünyayı karşımıza aldığımız ülkeler ve hatta yavru vatan KKTC bile haklılığımızı tescil etmedi

Geçen asrın başlarında oynanan emperyal küresel oyun, bugün yeniden sahneye konuyor. O gün hedefte Osmanlı vardı, bugünse Türkiye. Osmanlı’yı lime lime edip yıktılar. Türkiye’yi de aynı şekilde paramparça etmek istiyorlar.

Emperyal güçler dün ASALA’yı, PKK’yı, FETÖ’yü hangi amaçla kurup çalıştırdıysa, bugün de YPG/PYD’yi aynı kirli emellerini gerçekleştirmek için üzerimize salıyorlar. YPG/PYD ise PKK’nın ta kendisidir.

İşin tuhafına bakın ki sözde Kürt hakları için kurulup faaliyet gösteren bu örgütler, gerçekte birer maşa olup sadece emperyalistlere hizmet etmektedirler. Mahut örgütlerin Kürtlükle, demokrasiyle, insan hak ve hürriyetleriyle yakından ve uzaktan bir ilgileri yoktur.

Kürtlerin en büyük düşmanı ve Kürtlere en büyük kötülükleri yapan PKK/YPG/PYD’dir.

Bakınız, Hafız Esed zamanında Abdullah Öcalan onun himayesinde Suriye’de yaşıyordu. Suriye’de militanlarını eğitip üzerimize salıyordu. Bunlar Türkiye’de terörist eylemler yaparak Kürtlerin sözde demokratik haklarını elde etmek istiyorlardı.

Halbuki o gün bugündür Suriye’de Kürtlerin nüfus cüzdanı bile yoktur. Değil Suriye vatandaşı, insan bile sayılmamaktadırlar. Bir Kürt, Suriye’de bir şehirden diğerine gitmek isterse, yetkili makamlardan izin belgesi almak zorundaydı.

Şu halde eğer demokratik haklar için mücadele yapılacaksa, bu yer Suriye olmalıydı. Ama onlar kendilerini insan bile saymayan böyle bir ülkede üs kurup Türkiye’ye saldırdılar.

Dün Saddam da aynı zulmü Irak’taki Kürtlere uygulamıştı.

Dün Irak’tan kaçan Kürtler, bugün Suriye’den kaçan Kürtler, Türkiye’ye sığındılar, sığınıyorlar.

Dikkat edin: Dün Selahattin Demirtaş’ın Kürtleri sokağa çağırmasıyla onlarca Kürt öldü ve Kürt beldeleri yakılıp yıkıldı, yağmalandı. Bugün de sınırın öbür tarafından PYD’nin attığı mermilerle, havan toplarıyla vb hep Kürtler öldürülmektedir.

Çocuk yaştaki yavruları dağa kaçırılan ve ciğerleri dağlanıp gözleri yaşlı bırakılan Kürt anneleridir.

Bu ABD, milyarlarca dolarlık silah ve mühimmatı, üstelik bedelsiz olarak eli kanlı bu terör örgütlerine neden veriyor acaba? Kürtler hiç düşünmüyor mu?

Barış Pınarı harekâtı esnasında Kudüs’te yapılan protesto eyleminde ABD, İsrail, Suriye bayraklarının yanı sıra sallandırılan PKK/PYD paçavraları Kürtlere bir şey anlatmıyor mu?

Kürtler neden emperyalistlerin kirli emellerine alet olmaya can atıyor? Onların hedefinde Türkiye var, Türkiye’yi parçalamak var. Kürtler, Türkiye’deki rahatlarını ve kazanımlarını bugün başka hangi ülkede görebiliyorlar?

Türkiye ne yapsa yaranamıyor, üstelik hem içeride ve hem de dışarıda.

Tuhaflığın kimlerde olduğu gözükmüyor mu?

.

Zor oyunu bozdu!
#Yazar#FUAT BOL#PKK

Ekim 19, 2019 07:302dk okuma
Paylaş

Barış Pınarı harekâtıyla Türkiye, Suriye’de kötü emelleri olan tüm ülkelerin heveslerini kursaklarında bıraktı. Kaderin cilvesine bakın ki tüm ülkeler Türkiye’yi suçluyor ama Suriye’de bulunan ülkeler içinde yegâne masum Türkiye’dir. Yalnızca Türkiye’nin meşru sebebi vardır, zira Türkiye’nin güney sınırı terör örgütlerinin tehdidi altındadır. Ayrıca Türkiye orada, Suriye’nin toprak bütünlüğünün temini için vardır.
Haberin Devamı

Bunu da ABD ile yaptığı anlaşmayla teyit etti.

Türkiye’nin ne istediğini Sayın Erdoğan son grup toplantısında dile getirmişti. “Askeri harekâtı yalnızca bir şekilde sonlandırırız, o da terör örgütlerinin silah ve mühimmatlarını bırakıp Türkiye’nin belirlemiş olduğu güvenlik şeridinin dışına çıkmaları halinde” dedi.

ABD ile varılan anlaşmada Türkiye tüm isteklerini kabul ettirdi.

Yarın kurulacak Suriye masasında eli en güçlü ülkeler Türkiye ile Rusya olacaktır. Putin izlediği ince siyasetle tüm taraflarla konuşabilen tek ülke konumundadır ve rejimin davetlisi olarak oradadır. Rusya, bu bahane ile sıcak sulara inmenin keyfini sürmektedir.

İran tamamen Şii emelleri için orada ve tüm bölgede fırsat kollamaktadır. Lakin bir taşla iki kuş vurmak isterken az kalsın evdeki bulgurdan da oluyordu. İran, aklı sıra Irak, Suriye, Körfez ülkeleri ve Yemen dahil, Şii-Pers yayılmacılığını gerçekleştirecekti.

Oysa şimdi İran, Irak’ta kaybettiği prestijini Suriye’de kurtarmanın derdindedir.

Suriye’nin en büyük kaybedeni ise ABD ve İsrail’dir. Çünkü İsrail güdümündeki ABD yönetimi, PKK/YPG ve PYD’yi, DEAŞ’la mücadelede kullandı. O da aklı sıra terör örgütünü başka bir terör örgütüyle temizleyecekti.

Yani kanı kanla temizlemeye kalktı ve her zaman ve her yerde olduğu gibi burada da yüzüne gözüne bulaştırdı.

Suriye’nin kuzeyinde ve doğusunda kanton devletçikler oluşturacak ve bilahare bunları birleştirecekti. Bunlar da İsrail’in dinsel ideali olan Fırat’a ulaşmak için tadımlık lokmalar olacaktı. (Arz-ı mevud ‘Nil ile Fırat arası’: Tanrı’nın sözde İsrailoğullarına vaat ettiği kutsal topraklar)

Türkiye önce Fırat’ın batısına harekât düzenleyerek muhayyel devletçiğin denizle bağını kopardı. Fırat’ın doğusuna yaptığı harekâtla da başta Türkiye olmak üzere, İran’ı ve Irak’ı da tehdit edecek ve her birisi için ‘hançer’ olabilecek böyle bir devletçiğin kurulmasını önledi.

ABD, Ortadoğu’nun ne denli netameli bir coğrafya olduğunun farkında değil. İngiltere bunun farkında ve dikkat ederseniz, kucağındaki kediyi severek(!) olayları uzaktan izliyor.

Zira bölgenin ‘Pandora’nın kutusu’ olduğunu en iyi İngiltere bilir.

ABD gibi bodoslama dalmıyor. Pragmatist Trump, Türkiye’nin başlattığı ve başarıyla sürdürdüğü harekâtla durumun vahametini gördü ve anlaşmaya gitti.

Zaten daha önce Suriye’den çekilme kararı almıştı.

Türkiye’nin hesabı ise çok açık: Suriye’nin kuzeyinde güvenlik koridoru oluşturup (ki burasını müstevliler terör koridoru olarak hayal etmişlerdi) bir kısım mülteciyi orada iskân ettirmektir.

ABD bir taraftan “PKK, DEAŞ’tan daha tehlikeli bir terör örgütüdür” derken, diğer taraftan onunla mücadele eden Türkiye’ye ‘dur’ diyemezdi.

Hele hele Türkiye gibi NATO’nun güneydoğusunu kontrol eden bir müttefikini Rusya’nın kucağına itemezdi.

Haberin Devamı

Sonuçta Türkiye, şimdilik hem sahada hem masada kazandı.

Dileriz bundan sonraki süreç de sahaya iş düşmeden masada halledilsin.

.

Haklı olmak yetmiyor
#Yazar#FUAT BOL#PYD/PKK

Ekim 16, 2019 07:302dk okuma

Uluslararası arenada müthiş bir bilgi kirliliği var. Önceleri, uluslararası kitle iletişim araçlarını ellerinde bulunduran büyük devletler, haberi ve bilgiyi istedikleri formatta verip dünya kamuoyunu istedikleri şekilde yönlendirebiliyorlardı.
Haberin Devamı

Sosyal medya ağlarının çoğalması ve bunları milyonlarca kişinin kullanması ile birlikte, bilgi kirliliği devasa boyutlara ulaştı. Artık kimin neyi nasıl ve niçin dediği belli değil.

Enformasyon, yani haberleşme ve bilgilendirme konusunda maalesef yetersiziz.

Biz daha Kıbrıs gibi milli bir konumuzu KKTC’ye cumhurbaşkanı yaptığımız adama bile anlatamamışız. Ondan sonra da kalkıyoruz ve diyoruz ki “Yahu! Bu KKTC’yi neden Türkiye’den başka tanıyan bir ülke yok?”

Mustafa Akıncı’nın yavelerine bakarsanız KKTC’yi tanımayan ülkelere değil, tanıyanların olmasına şaşarsınız.

Adamın ettiği şu lafa bakın: “Biz adına ‘Barış Harekâtı’ desek de 1974’te yaşanan bir savaştı ve akan kandı. Şimdi Barış Pınarı desek de akan su değil kandır.”

Ey Mustafa Akıncı! Türkiye durup dururken mi Kıbrıs Barış Harekâtı’nı başlattı? Rumlar, Türklere saldırdığında akıttıkları kan değil miydi? Akan o kanın durdurulması için yapılmadı mı o harekât?

Nitekim o gün bugündür Kıbrıs’ta kan akmıyor ve sen o kan akmayan yerin kuzey kısmında cumhurbaşkanlığı yapıyorsun!

Sizin orada ne derler bilmem ama bizim buralarda velinimetini inkâr edene en hafifinden ‘nankör’ derler.

PKK-YPG-PYD terör örgütlerinin 35 senedir bu ülkede akıttıkları nedir? Yoksa senin nezdinde çoluk-çocuk, kadın, yaşlı demeden akıtılan masum kanının hiçbir değeri yok mudur?

İşte sana ve senin gibilere bu denli vahametleri anlatamadığımız ve daha doğrusu anlamadığınız ve anlamak istemediğiniz için, anladığınız dile ihtiyaç duyduk.

O da bizim Ziya Paşa’nın ifade ettiği gibi: “Nush ile uslanmayanı etmeli tekdir. Tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir!”

Ne hazindir ki Mustafa Akıncı bu denli talihsiz açıklamasında yalnız değil. İçimizdeki bir kısım sivil toplum kuruluşları da aynı yaveleri gevelediler.

Terör örgütleri benim ülkemin sınır boyunca terör koridoru oluşturacaklar ve oradan benim topraklarıma mermi, havan topu, füze yağdıracaklar; onlarca masum insanın kanını dökecekler ve ben buna seyirci kalacağım öyle mi?

İşimiz gerçekten zor. Baksanıza, davalarımızın haklılığını daha içimizdekilere anlatamamışız.

Oysa içeride tek yumruk olup hep birlikte dışa açılmalıydık. Zira dışarıda müthiş algı operasyonları yapılıyor ve Türklerin Kürtleri kestiği beyinlere kazınıyor. Değil dışarıdaki ülkelerin halkları, başkan ve başbakanları bile gerçeklerden bihaberler.

Resmi ve sivil tüm iletişim kanallarımızla seferberlik başlatıp hakkımızdaki bu denli kötü propagandaların önüne geçmeliyiz.

İçimizdeki aymazların haline bakıp haklılığımızın bir şey ifade etmediğini bilelim ve gerçekleri en yüksek seda ile tüm dünyaya haykıralım.

.

Böyle dost düşman başına!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ekim 14, 2019 07:292dk okuma

TÜRKİYE, kurulduğu andan bugüne değin en zorlu günlerini yaşıyor. Gerçek dost kara günde belli olur. Bu ne menem dostluktur ki en ufak bir zorlama veya menfaat karşısında sırra kadem basıyor.
Haberin Devamı

Türkiye güya NATO ülkesi, orada dost ve müttefikleri var. Ki bunlar öyle sıradan dostluklar ve müttefiklikler değil, ölümüne birliktelikler. Zira birine bir saldırı olduğunda, hepsine birden saldırı addedilip hep birden karşı koymaları gerekir.

Türkiye, NATO’daki sorumluluklarını aksatmadan ve pürüzsüz bir şekilde yerine getiren bir ülke. Diğer bir deyişle, Türkiye NATO’ya girdiğinden beri ittifakın sıkıntısını çekti ve çekiyor.

Bir NATO üyesi olan Türkiye 35 yıldır terörle savaşıyor. NATO üyesi müttefik ülkelerden hiçbiri Türkiye’nin yanında yer almadı. Bilakis Türkiye’nin savaş halinde olduğu terör örgütlerinden yana tavır sergilediler.

Görünürde PKK’yı terör örgütü ilan ediyorlar lakin bu örgütün militanlarına kucak açıp hem her türlü desteği sağlıyorlar ve hem de bu militanları kendi ülkelerinde barındırıp palazlandırıyorlar.

Hele de NATO ittifakının en büyük ülkesi olan şu ABD’ye bakın: Türkiye’de darbe girişiminde bulunan FETÖ elebaşını Türkiye’nin tüm ısrarlarına rağmen vermiyor; vermediği gibi, ABD başkanları gibi koruyup bağrına basıyor ve ikametine müsaade ediyor.

Türkiye’de mahkeme kararlarıyla mahkûm olan teröristlere kapılarını açıyor ve Türkiye’ye karşı her türlü melanetlerine göz yumuyor ve hatta teşvik ediyor.

Türkiye’nin kıyasıya savaş halinde olduğu terör örgütlerine (PKK-PYD-YPG) her türlü silah ve mühimmatı hem de parasız verip onları eğitiyor.

Türkiye mecbur kalıp sınır ötesi harekât düzenleyince de tavşana kaç tazıya tut diyor.

Mahut terör örgütleri, ABD’nin kendilerine bağışladığı silahları Türkiye’nin sınırı boyunca sivil yerleşim yerlerine atarak bebekler dahil her yaştaki masum insanları katlediyorlar.

Türkiye güney sınırında oluşturulmak istenen terör koridoruna asla müsaade edemezdi. Etseydi yalnızca sınır boyunca değil, tüm Türkiye’de güvenlikten eser kalmaz ve ülke bölünürdü.

Yalnızca nefsimüdafaa için yapılan bu harekât karşısında dost ve müttefik olduğumuz, NATO’da sözde kader birliği yaptığımız ülkelerin tutumlarını gördünüz. Hemen hepsi terör örgütlerinden yana oldular.

Türkiye’nin bu meşru hakkını ‘işgal’ ve ‘Kürt kıyımı’ olarak değerlendiriyorlar. Halbuki Türkiye’de 4 milyona yakın Suriyeli mülteci var ve bunların her birisi Avrupa ülkelerine gitmek için can atıyor. Türkiye, Avrupa’ya karşı verdiği sözü tutuyor, böylece Avrupa ülkeleri mülteci akınına uğramaktan korunuyor.

Türkiye’yi bu şekilde suçlamaya devam ederlerse, onların ağızlarının payını vermek pahasına “Buyurun! Mülteciler sizin olsun” demek zorunda kalacağımızı bilmeliler.

Hem maddi ve manevi olarak bunca sıkıntıyı çekeceğiz ve hem de sıkıntılarını aldığımız ülkelere yaranamayacağız.

Oysa aynı Avrupa ülkeleri, mültecileri kendilerine göndermememiz için Türkiye’ye yardım vadinde bulundular ve adeta yalvarıp teşekkür ettiler.

Vaatlerini yerine getirmedikleri gibi bir de kalkmış suçluyorlar.

Bu saatten sonra Türkiye’nin yapması gereken şey, sınırlarını güvence altına alıp elindeki ve bundan sonraki tüm mültecileri Avrupa’ya yollamaktır.

Bunların akılları ancak böyle başlarına gelir.

.

Türkiye bu!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Ekim 12, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

İçerimizde ne kadar sahibinin sesi yaratık varmış meğer. Malum, Türkiye yetkili makamları bir yıldan beri Fırat’ın doğusuna askeri harekâtı dillendiriyor. Üstelik bunu dillendirirken, benzer harekâtın örneğini Fırat’ın batısında vermişti.
Hem de üstün bir başarıyla vermişti.

Bu şom ağızlıların bir kısmı, tamamen Batı’ya satılmış olup, onların düdüğünü çalıyor. Bizdeki ABD Büyükelçisi bile bunlar kadar fütursuz değil! Bunlara göre Türkiye, ABD’den müsaade almadan adım atamaz. ABD, Suriye’nin kuzeydeki hava sahasını uçuşa kapatsa imiş, Türkiye tek bir savaş uçağı bile kaldıramazmış.

Fırat’ın batısı Ruslara, doğusu Amerikalılara aitmiş, onlar kendi aralarında anlaşmışlarmış, Putin de, Trump da Erdoğan’ı kandırıyormuş. Zira onlar Suriye’yi çoktan aralarında pay etmişlermiş. Bizim o bataklıkta işimiz yokmuş...

Yine bunlara göre ABD, PYD-YPG-PKK’yı son model silahlarla donattı, üstelik onları ABD askerleri eğitiyor. Türkiye hangi cüretle, son model ABD silahlarıyla donatılmış ve ABD askerlerinin bulunduğu mevzilere saldırabilir?

İşte Erdoğan bir yıldan beri, ‘Bir gece ansızın gelebiliriz!’ diyor. O bir gece gelmiyor ve gelmeyecek, çünkü gelemez. Türkiye aklını peynir-ekmekle mi yedi? ABD ile savaşı göze alabilir mi?

Papaz Brunson olayında gördük, Türkiye’ye hem tükürdüğünü yalattılar ve hem de Türk ekonomisini dibe vurdurdular.

Dışarısının borazanları ile birlikte bir de içimizdeki aymazlar var, bunlar da zaman tünelinde kalmış zavallılardır. Türkiye’yi hâlâ 2. Dünya Savaşı yıllarındaki Türkiye sanıyorlar.

Oysaki köprülerin altından çok sular aktı ve maymun gözünü bir değil dört açtı!

Onlar düşünmüyorlar mı ki Türkiye’nin kimsenin toprağında gözü yoktur. Türkiye’nin yaptığı ve yapmakta olduğu tüm harekâtların hedefinde Suriye’nin toprak bütünlüğünün gözetilmesi var.

Türkiye’nin yaptığı nefsi müdafaadan başkası değildir. Bunu ABD Başkanı teslim ediyor, NATO Genel Sekreteri teslim ediyor, içimizdeki aymazlar anlamıyor! Trump kendinden önceki başkanı PKK’yı desteklemekle suçluyor, bizdeki beyinsizler ABD’ye tek kelime etmiyor, bununla birlikte ülkesinin sınırlarını güvence altına almak için nefsi müdafaa yapan Tayyip Erdoğan’ı suçluyor.

Bizim Suriye’de ne işimiz var diye yaveler yumurtluyorlar. Ayol! Bizim Suriye’de işimiz yok ama Suriye’nin bizde işi var. Suriye’nin (terör örgütlerinin) bizde işlerinin olmaması için biz oradayız.

Tıpkı kuzey Irak’ta olduğumuz gibi...

İçimizde patlattıkları bombalarla yaptıkları toplu katliamları ne çabuk unuttuk?

Dedik ya, terörle mücadelede yeni konsept, terörü kaynağında kurutmaktır.

Türkiye’nin başlattığı Barış Pınarı harekâtıyla Fırat’ın doğusu, ta Irak sınırına kadar (450 km) tüm terör unsurlarından temizlenecek ve ‘terör koridoru’ olarak düşünülüp tasarlanan bölge güvenlikli bölge haline getirilecek.

Harekât iddia edildiği gibi pek uzun sürmeyecek. Zira Türkiye bir yıldan beri, bölgede nokta tespiti yapıyor. Artık atılan her bombanın, her merminin hedefi belli. Hava harekâtından sadece altı saat sonra başlatılan kara harekâtı, belirlenen hedeflerin nokta atışlarla imha edildiğini gösteriyor.

Haberin Devamı

Yürü Mehmetim! Dost, düşman, dost görünen dahili ve harici kahpeler de asker (Mehmetçik) görsün!

Gazanız mübarek olsun!

.

Siyasi arayışlar (1)
#Yazar#FUAT BOL#Süleyman Demirel

Ekim 07, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Başkanlık sisteminin üzerinden henüz bir yıl geçti. Şu hususu asla aklımızdan çıkarmamamız lazım: Refahın, huzurun ve kalkınmanın temini için en az sistem kadar yetişmiş eğitimli insan gücü de önemlidir

Eğitimli insan gücü sistemden daha önemlidir dense yalan olmaz. Zira insanoğlunun bulup geliştirdiği en iyi rejimi de getirseniz, eğitimsiz insanların elinde çorbaya çevirirsiniz.

Biz yanlışın büyüğünü demokrasiye geçerken, daha başlangıçta yapmışız. İlk defa çokpartili seçimde sandığı milletin önüne koyarken “açık oy, gizli tasnif” diyerek halka güvenmediğimizi göstermişiz.

Halk için demokrasi yerine, halka rağmen demokrasi fikrini hayata geçirerek ilk düğmeyi yanlış iliklemişiz. İşte o yanlış iliklemedeki niyet bozukluğumuz, yani halka ve halkın seçtiklerine güvenmeyişimiz hep sürdü.

Bu ise aportta bekleyen vesayet odaklarının işine yaradı.

61 Anayasası’ndan sonra tek başına iktidara gelen Süleyman Demirel davul kendi sırtında, tokmak başkalarının elinde olarak başbakanlık yaptı.

Millete hizmet için kurulan hükümetlerin işlevini de “selden kütük kapmak” olarak ifade ederdi.

Kısaca, kuşa çevirdiğimiz ve tam manasıyla kendimize benzettiğimiz parlamenter sistemdeki başbakanlarımızı tek kelime ile Yedi Kocalı Hürmüz’e döndürmüştük. O da hangi birine hesap vereceğini şaşırmış, yine Süleyman Demirel’in kendi tabiriyle rodeoculuk (binmeye alıştırılmamış hırçın atın üzerinde durmaya çalışmak) oynamaktan başka bir şey yapamıyordu.

Yüzde 50’nin üzerinde oy alarak tek başına iktidara gelen ve ülkede yüzde 7 enflasyonla yüzde 5’lik kalkınmayı gerçekleştiren Demirel hükümetini, askeri muhtıra vererek alaşağı ettiler.

Devamı olduğu kendinden önceki başbakanı ve iki bakan arkadaşını ise darağacında sallandırdılar.Süleyman Demirel’in suçu neydi ki “Altı kere gittim, yedi kere geldim” sözünü etmek zorunda kalmıştı?

70’li yılların başından 2000’li yılların başına kadar, Necmettin Erbakan’ın kurduğu ve hatta iktidara taşıdığı her parti (Milli Nizam, Milli Selamet, Refah, Fazilet) Anayasa Mahkemesi tarafından kapatıldı.

Sağda ve solda kapatılan partilerle ülke partiler mezarlığına döndü.

Daha çok vesayetten kurtulmak ve demokrasinin gereği olan egemenliği millete, milletin seçtiklerine verebilmek için başkanlık sistemine geçtik.

İktidar ve muhalefet partileri, sistemin aksayan yönlerini tespit edip Meclis’te dillendirsin ve gerekli kanunları çıkarsın ki sistem gelişip olgunlaşsın.

Bu saatten sonra yüzümüze gözümüze bulaştırdığımız parlamenter sistemi tartışmanın kimseye bir faydası yoktur.

Aksi halde kaybolan değirmenin gürültüsünü aramak gibi bir abesle iştigal etmiş oluruz.

Siyasi arayışlar yazısına çarşamba günkü makale ile devam edeceğiz.

.

Siyasi arayışlar (2)
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ekim 09, 2019 07:292dk okuma

YENİ sistem yüzde 50 artı 1’i zorunlu kılıyor, ki bu rakam dünyanın her yerinde, çıtanın çok yüksekte olduğunu gösterir. Tek başına bir siyasi partinin bu sonuca ulaşması neredeyse imkânsız olduğundan, bu durumun doğal sonucu olarak partiler ittifaka gittiler.

Olan ve olası muhalefetin ortak hareket noktasının parlamenter sisteme dönüş olacağını kendileri dillendiriyor. Hepsinin ortak hedefinde de Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan var.

Muhalefetin hedefine ulaşması için iktidar blokunu parçalatmaları gerekir. MHP’yi bölerek bu durumu kısmen başardılar.

Uzun süre tek başına iktidarda kalmasına rağmen kitle partisi konumundaki AK Parti’nin bölünmeden, parçalanmadan hayatını sürdürmesi kendi açısından büyük bir başarıdır.

Bu durumu ister liderinin karizmasına bağlayın, ister başka şeylerle ilgili olduğunu söyleyin, böylesi bir birlikteliğin demokrasimizde ikinci bir örneği yoktur.

AK Parti’de dışişleri bakanlığı ve başbakanlık yapmış olan Ahmet Davutoğlu partisinden ayrılıp partileşme süreci başlatıyor, yanında tek bir aktif milletvekili yok.

Bu da ortada bir davanın olmadığını, şahsi ikbal peşinde koşan küskünler hareketi olduğunu gösteriyor.

Davutoğlu’nun yanında sadece üç-beş eski milletvekili var. Yakından tanıdığımız bu kişilerin seçim bölgelerinde hiçbir karşılıkları yoktur.

Muhalefetin iktidar partisinde gedik açmak için güvendiği tek seçenekleri kalıyor, o da Abdullah Gül’ün desteklediği Ali Babacan’ın kuracağı söylenen parti.

Yıl sonuna doğru resmen kurulması beklenen partinin ne götürüp ne getireceğini hep beraber göreceğiz. Daha açık ifadesiyle söyleyelim: Bu hareket, AK Parti’deki dip bir dalganın sonucu mudur, yoksa tıpkı Davutoğlu’nunki gibi bir küskünler hareketi midir?

Abdullah Gül her ne kadar AK Partililikten sıyrılıp başta CHP olmak üzere muhalefetin ortak adayı olmayı çok istemiş olsa da İYİ Parti’nin hışmına uğrayarak emeline ulaşamadı.

Yerel seçimlerde oylarını arttıran CHP Lideri Kılıçdaroğlu bu kez de Cumhurbaşkanlığı adaylığı için Abdullah Gül’e verilmiş sözümüz yoktur diyerek onu ortada bıraktı.

Ana muhalefet partisinin desteğinden mahrum kalan Abdullah Gül’ün bu saatten sonra ne yapacağını veya yapabileceğini herkes gibi biz de merak ediyoruz.

Çünkü Abdullah Gül’ü de ta gençlik yıllarından beri tanıyoruz, herkes gibi bizim de hakkındaki ortak kanaatimiz, asla risk almaz ve devamlı banko oynar!

Ortada banko bir maç olmadığına göre geride tek bir yol kalıyor, o da Erdoğan düşmanlığı.

Cumhurbaşkanlığı makamını kendisine “Adayımız kardeşim Abdullah Gül’dür!” deyip altın tepside sunan birine yapılacak düşmanlığın, halktan ne tür bir karşılık bulacağını da hep birlikte göreceğiz.

İnsanlar şu veya bu sebeple vefasız olabilirler ama geniş halk kitlelerini şahsi kaprislerinin ve intikam duygularının ardından sürükleyemezler. Zira halkın sağduyusu vefadan ve vefalıdan yana tavır sergiler.

.

Sözün bittiği yer!
#ABD#Yazar#FUAT BOL

Ekim 05, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

ABD, Türkiye’yi Aralık 2018’den beri oyalıyor. Aklı sıra Fırat’ın doğusunu da Menbiç’de yaptığı gibi karambole getirtip unutturacak.

Bu arada, ne olur ne olmaz diyerek de Kuzey Suriye’de PKK’ya butik İsrail devleti kurdurmak için elinden geleni ardına koymadı. AB’nin yaptığını değil dost ve müttefik bir ülkenin yapması, bırakın başkasına, kendisine saygısı olan düşman bir ülke bile yapmaz.

ABD, utanmadan sıkılmadan, gözlerimizin içine baka baka üç maymunu oynuyor.

Aynı anda, bir taraftan Türkiye ile müzakereleri yürütüyor, diğer taraftan ortak karakollar kurup birlikte gözlem uçuşları yapıyor ve Türkiye’nin düşman belleyip ilan ettiği ve her an savaşacağı PKK-YPG-PYD’yi silah ve mühimmatla donatıp Türkiye’ye karşı biliyor.

Türkiye eskisi gibi oyuna gelmeyeceğini ve en kötü ihtimalle tek başına harekâta girişeceğini söyledi. Hatta tarih verdi. Verilen tarih de doldu.

Şu halde, sözün bittiği yerdeyiz, her an her şey olabilir.

Herkesin merak ettiği konu, böyle bir harekâtta ABD’nin tavrının ne olacağıdır.

Silah ve mühimmatla donatıp eğittiği terör örgütlerinin yanında olmayı sürdürecek mi, yoksa yaptığı haltı idrak edip dostu ve müttefiki olan Türkiye’ye hak mı verecek?

Daha açık ifadeyle ABD kendi askerini Türk askerinin karşısına çıkarır mı?

ABD’nin aklı başındaysa böyle bir çılgınlığa kalkışmaması lazım. Zira böyle bir durumda dünyanın tüm dengeleri bozulur. Ne NATO kalır ne bir şey.

Bunu ABD de biliyor. Sırf İsrail’in önünü açmak, Siyonizm’in ‘Vaat edilmiş topraklar’ emeline hizmet için ABD’li askerlerin ölümüne göz yummaz, yumamaz.

Zira ABD şunu da çok iyi biliyor ki Türkiye ne Irak’a ne de Suriye’ye benzer.

ABD 2003’te Irak’a harekât düzenleyerek kendi çöküşünü başlattı. Aynı aymazlığı Türkiye’ye karşı yaparsa çöküşünü hızlandıracağını bilir.

Türkiye’nin Suriye toprağında gözü yok. Türkiye’nin istediği, 30 kilometre derinlikte güvenlikli bir bölgenin oluşturulmasıdır. Böylece hem kendi sınırını emniyete alacak ve hem de Suriyeli mültecileri bu güvenlikli bölgeye iskân ettirecek.

Bu iskânla ilgili olarak, Merkel’in yardım vaadi de var.

Türkiye sınırındaki bu tehdidi bertaraf etmek zorundadır. Türkiye’nin tüm diplomatik girişimleri sonuçsuz kaldı. Ne ABD ne de AB ülkeleri verdikleri sözlerinde durdular.

İş başa düştü ve ‘ocak kızıştı’!

Allahü teala Mehmetçik’in yardımcısı olsun!

.

Tüm dünyaya insanlık dersi
#Yazar#FUAT BOL#DEAŞ

Eylül 28, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

1. yıldönümünü idrak eden BM Genel Kurulu, tarihinde bir ilke sahne oldu. Zira ilk defa haksızlıklar karşısında susmayan, zalim emperyalistlerin gözlerinin içine baka baka gerçekleri haykıran bir lider çıktı.

O lideri, boşuna başka coğrafyalarda aramayın. Çünkü yiğit düştüğü yerden kalkar. Nitekim en yalın hakikatleri zalimler güruhunun yüzlerine adeta ‘Osmanlı tokadı’ gibi indiren, bu coğrafyanın insanı, Türkiye Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan’dan başkası değildi.

70 küsur senedir hep zorbalar konuştu. Zulümlerine bin bir kılıf uydurup ve utanmadan bunları allayıp pullayarak BM kürsüsünden seslendirirlerdi.

Koca bir insanlık da tüm bu zulüm ve haksızlıklar karşısında susup kös kös dinlerdi.

genel kurul da aynı minval üzere başladı. Kendi baskı, dayatma ve zulümlerini şifa kaynağı(!), besleyip büyütüp desteklediği ve her türlü melanet için kullandığı terör örgütlerini ise barış elçisi(!) gören ABD’nin başkanı Trump yine her zamanki gibi esip gürledi. Hedef saptırırcasına, ne İran, ne Çin, ne Kuzey Kore ve ne de Venezuela bıraktı.
İran’ı kana susamış bir devlet olarak gösterip nükleer silah yapmasına mani olunmasını istedi. Halbuki masum kanından beslenen İsrail’e bu silahı vermekte en ufak bir sakınca görmedi ve görmüyor.

Sessiz yığınların sesi Sayın Erdoğan BM kürsüsünden tüm dünyaya insanlık dersi verdi. Çaresizlerin çaresiz olmadığını haykırdı: “...Nükleer güç sahibi olan ülkeler ile buna sahip olmayan ülkeler arasındaki adaletsizlik dahi tek başına dünyanın dengelerini bozmaya yetiyor. Nükleer silahlara sahip olanların olmayanları özellikle tehdit etmesi, nükleer güce dayalı kitle imha silahlarının tümden yok edilmek yerine, her krizde bir koz olarak ortaya konması, herkes gibi bizi de rahatsız ediyor. Bu güç ya herkes için yasak, ya herkes için serbest olmalıdır”.

İsrail’in Filistinlileri öldürüp topraklarını sürekli ilhak etmesini haritalar üzerinden gösterip dünya kamuoyunun gözlerine sokan Erdoğan, “...Bugün dünyamızda en çok adaletsizliğin yaşandığı yer Filistin topraklarıdır. İsrail doymuyor. İsrail şimdi de kalan Filistin topraklarını almanın derdinde... Yüzyılın anlaşması olarak yapılmak istenen Filistin devletinin ve halkının tamamen ortadan kaldırmak mıdır?” diye sordu.

Suriye’de terör örgütlerini bahane edip kirli emeller peşinde koşanları deşifre eden Erdoğan, DEAŞ’la yalnızca Türkiye’nin mücadele ettiğini ve tek bir harekâtla 3 bin 500 DEAŞ militanını etkisiz hale getirdiklerini ifade etti.

Güney sınırımızdaki terör tehdidini de yine harita üzerinden gösteren Sayın Erdoğan, 30 km’lik güvenlik koridorunun şart olduğunu ve bunu, gerekirse tek başımıza sağlayacağımızı söyledi.

Terör örgütleriyle iş tutup, onlara silah ve mühimmat verip eğiten ülkeleri de terörist eylemlerin ve terör cinayetlerinin ortağı ve sorumlusu olarak ilan etti.

Artık gerçekten sözün
bittiği yerdeyiz!

Üstelik yalnızca biz değil, tüm dünya diken üstünde!

..

BM ne işe yarar?
#Yazar#ABD#FUAT BOL

Eylül 30, 2019 07:292dk okuma

74 yıldır dünyanın gündeminde sözde etkin olan BM’nin gerçekte kuruluş amacı şudur: “Uluslararası barış ve güvenliği korumak ve bu amaçla barışın uğrayacağı tehditleri önlemek ve bunları boşa çıkarmak, saldırı ya da barışın başka yollarla bozulması eylemlerini bastırmak üzere etkin ortak önlemler almak ve barışın bozulmasına yol açabilecek nitelikteki uluslararası uyuşmazlık veya durumların düzeltilmesini ya da çözümlenmesini barışçı yollarla, adalet ve uluslararası hukuk ilkelerine uygun olarak gerçekleştirmek.”
Haberin Devamı

BM kurulduğu günden beri İsrail, Filistin’in güvenliğini tehdit ediyor, bir kısım topraklarını ilhak etti, kalan kısmını da ilhak etmekle tehdit ediyor ve sürekli sivillere katliam uyguluyor. BM, kendisine yapılan çağrıların çoğuna sessiz kaldı, en fazla da ‘protesto’ etmekle yetindi.

Zira BM, kendi içinde oluşturduğu güvenlik konseyi ile zaten kendisini işlevsiz kılmıştı. Şöyle ki: BM’nin tüm üyeleri toplanıp bir karar alsa, güvenlik konseyine üye bir ülke de bu kararı ‘veto’ etse, karar geçersizdir.

O halde BM’nin elinde kalan en etkin(!) ve en önemli(!) yaptırım gücü, bilmem neyin nezdinde protesto etmektir. Bu da mahut ülkelerin çok umurundaydı!

NATO, ABD’nin güdümünde nasıl bir savunma paktı ise BM de başta ABD olmak üzere, toplamda beş büyük ülkenin güdümünde olan uluslararası bir kuruluştur.

Dünya üzerinde, yalnızca son çeyrek asırda barışın yerini savaşa terk ettiği, kan ve gözyaşının sel gibi aktığı, alt ve üst yapıların yıkılıp medeniyetlerin tahrip edildiği ülkelere bakın. Sırbistan-Bosna savaşına, Sovyet Rusya ile Afganistan savaşına, ABD-Irak savaşına, Suriye ve Yemen içsavaşlarına bakın; BM yalnızca seyretmekle kaldı ve kalmaya devam ediyor.

Daha dün Birleşmiş Milletler (BM), Myanmar hükümetinin Arakanlı Müslümanlara karşı şiddet eylemlerinin ‘soykırım niyetiyle’ yapıldığının yeni delillerle pekiştiğini ve hükümetin Müslümanlara karşı ‘sistematik ve geniş çaplı insanlık dışı eylem ve zulmünün’ sürdüğünü duyurdu.

Duyurdu da ne oldu? Koca bir hiç! BM Genel Kurulu da yerinde duruyor, Arakanlı Müslümanlara yapılan zulüm de...

Savaşları önleyemeyip barışı ve güvenliği tesis edemeyen BM, asıl işlevini bıraktı ve ‘sağlık’, ‘iklim’, ‘sürdürülebilir kalkınma’ gibi konuları gündemine aldı.

Aklı sıra, ölü yüzüne pudra sürerek gaz alacak!

Başkan Erdoğan’ın sürekli işaret ettiği gibi, dünya beşten büyük olmadığı müddetçe barış ve huzur, hak ve adalet adına hiçbir oluşa yer yoktur ve bundan böyle de olmayacaktır.

Zira ipin ucu p...tun elinde!

İpin ucunu elinde bulunduranlardan biri de ABD’dir. Hani Türkiye’nin sınırlarına konuşlanıp her biri ayrı tehdit unsurları olan terör örgütlerine silah ve mühimmatı boca eden ve bizimle de sözde ortak gözlem yapan (neye karşı yapıyorsa) dost ve müttefikimiz olan ABD var ya, işte o.

Cenaze namazı için imam yapılan Bekri Mustafa, mevtanın kulağına eğilip bir şeyler fısıldar. Ne söylediğini soranlara da “‘Öte tarafta sana dünyanın halinden sorarlarsa benim imam olduğumu söyle yeter, onlar dünyanın tüm ahvalini anlar’ dedim” demiş.

Dünya jandarması ABD’nin dost ve müttefikleri için yaptıkları da başta müttefikleri olmak üzere, bu dünyadakilere her şeyi anlatıyor!

.

Bu ayıp bize yeter!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Eylül 25, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

MALUM, güneyimizdeki bir İslam ülkesinde (Suriye) iç savaş yaşanıyor. Bu ülkede dökülen kanları durdurmak için, komşu iki İslam ülkesi (Türkiye-İran) ile birlikte bir gayrimüslim ülkenin (Rusya) liderleri Ankara’da bir araya geldi.

Rus lider Putin, bu iki İslam ülkesinin liderlerinin yüzüne, tüm İslam âlemine seslenerek ve adeta siz nasıl Müslümansınız, Müslümanlık bu mudur dercesine Kuran-ı Kerim’den ayet mealleri okudu.

Putin’in Rusça okuduğu meal, Al-i İmran Suresi’nin 103. ayeti idi. O ayet-i kerimede ise cenab-ı Hak şöyle buyurmaktaydı: “Hep birlikte Allah’ın ipine (Kuran-ı Kerim’e-İslamiyet’e) sımsıkı sarılın, bölünüp parçalanmayın. Allah’ın size olan nimetini hatırlayın. Hani siz birbirinize düşman idiniz de, Allah gönüllerinizi birleştirdi ve O’nun nimeti sayesinde kardeş oldunuz. Siz bir ateş çukurunun kenarında iken, oradan da sizi Allah kurtarmıştı. İşte Allah size ayetlerini böyle açıklıyor ki, doğru yolu bulasınız”.

İran, mensubu olduğu Şiiliği, Suudi Arabistan da sahip olduğu Vehhabiliği ihraç etmek için yüz milyarlarca dolar harcamakta ve bunun için Müslüman kanı dökmeyi maharet bilmektedirler.

İran bu yüzden Suriye’dedir, Irak’tadır ve tarumar ettiği ülkesiyle insanlarını kana bulayıp aç susuz bıraktığı Yemen’dedir.

Suudi Arabistan da Yemen’de İran güçleriyle savaşarak aynı zulme ortaklık etmektedir.

Aynı soydan olmalarına ve sözde aynı inancı paylaşmalarına rağmen, bin bir parçaya bölünmüş Arap âlemini düşünün! Başlarındaki kişiler, sömürgeci (emperyalist) güçlerin elinde esir ve oyuncak konumunda, ülkelerindeki insanlar da bunların elinde esir ve oyuncak konumunda.

Belli ki, bunların dinleri yalnızca dillerinin ucunda ve asla kalplerine nüfuz etmiş değil. Zira etmiş olsaydı, Tevhid (birlik) inancı, hayatlarına yansır, bölünüp birbirlerinin gırtlaklarına yapışmaz ve birbirlerinin kanlarını dökmezlerdi...

İslam dini, birlikte (beraberlikte) Allah’ın rahmetinin ve yardımının olacağını, parçalanıp bölünmede ise Allah’ın azabının olacağını söyler ki, bu, değişmez kuraldır.

Şu halde, paramparça olan İslam âleminin içinde bulunduğu hal, azab-ı ilahinin ta kendisidir. Biz demeyip ‘ben’ diyerek şeytana tabi olmuşlar ve yine Kuran’ın ifadesiyle her biri ‘Ben hakkım, gerçek benim’ diyerek, sözde ferah bulup mutlu olmaktadırlar.

Gırtlaklarına kadar kardeş kanına boğulanların mutluluğu artık nasıl olacaksa...

İstikbalin tarihçisine, günümüz İslam âleminin özeti nedir diye sorarsanız, alacağınız cevap şudur: Kardeşleri olan Habilleri öldüren Kabiller topluluğu!

Neden böyledir diye sormayın, zira dünyayı ahirete tercih eden güruhların hali başka nasıl olsundu?

Dinde, hayallerle, süsleme ve temennilerle iman olmaz, inanılan şeyin kalbe yerleşip karar kılması gerekir. Hem Allah’a inanıp, O’na teslim olduğunu söyler ve hem de zenginliğinden ve makamından dolayı birilerinin huzurunda eğilen, onun yanlışlarına doğru diyen inancında samimi olabilir mi?

Zira inandığını söylediği Allah (c.c.) “Yalnızca benim huzurumda eğil ve emrolunduğun gibi dosdoğru ol!” diyor.

Allah’ı unutup huzurlarında eğildikleri de onları işte böyle rezil ve rüsva ediyor.

Üstelik hem bu dünyada ve hem de öbür dünyada.

.

Suriye’de ne mi arıyoruz?
#Yazar#FUAT BOL#Beşar Esed

Eylül 23, 2019 07:302dk okuma

Uluslararası güçler dün Irak’ta hangi oyunu oynadılarsa bugün de Suriye’de aynı oyunu oynuyorlar. Irak’ı bölüp kuzeyinde nasıl bir Kürt devleti kurdularsa aynısını Suriye’nin kuzeydoğusunda oluşturmak istiyorlar.

Bunu görmemek için kör, sağır ve alil olmak gerekir.

Suriye de tıpkı Irak gibi burnumuzun dibindedir ve 900 kilometrelik sınırı paylaşmaktayız.

Suriye’deki yangının sebebi Türkiye değildir. Türkiye bu yangının çıkmaması için elinden geleni yaptı lakin Beşar Esed’e laf anlatamadı. Anlatması da mümkün değildi. Çünkü Esed, sahip olduğu yüzde 8’lik bir azınlıkla yüzde 92’lik bir çoğunluğa hükmediyordu.

Yüzde yüz aleyhindeki bir tablo ile demokratik seçimlere geçmesini istedik. Bu ise Esed için intihar demekti. Kabul etmedi, edemezdi ve ülkesinin iç savaşa sürüklenmesine göz yumdu.

Suriye’yi işgal edip parçalama hevesinde olan dış güçler de bunu istiyordu. Rusya, bu sayede sıcak denizlere indi ve Suriye’de üsler kurdu. İran’ın Suriye ile zaten Şii ittifakı vardı, gökte aradığını yerde bulan İran, Irak’ta kaybettiği itibarını burada kazanmak emelindeydi.

İsrail güdümündeki ABD ise Irak’ta sergilediğinin en rezil şeklini burada işleyip, PKK-PYD-YPG terör örgütlerine her türlü yardımı yaparak, ‘butik’ Kürdistan devleti peşine düştü.

Dünyanın öbür ucundan gelip her türlü haltı karıştıran ABD’ye, ‘Suriye’de ne işin var’ diyen yok ama Suriye iç savaşının tüm olumsuzluklarının ziyadesiyle yansıdığı Türkiye’nin oradaki varlığına laf edenler var.

Ayol! Türkiye’nin kimsenin toprağında gözü yok lakin kendi topraklarının güvenliği tehlikede. Suriye’deki yangının alevi Türkiye’nin göğünü yalıyor!

Sınır güvenliğimizi temin etmeyelim de, teröristler ellerini kollarını sağlayarak ülkemize mi girsin?

ABD, kuzey ve kuzeydoğu Suriye’yi terör örgütlerine teslim etti. Yani bizim sınırımızın hemen yanı başı terörist kaynıyor. Böyle bir oluşuma göz yumarsak, sınır güvenliğimiz kalır mı?

Dört milyona yakın mülteci Türkiye’de, ABD’de değil. ABD oradaysa Türkiye elbette orada olacaktır, olmak zorundadır.

Bakınız çok açık söylüyorum: Türkiye, Kandil’de ne arıyorsa Suriye’de de onu arıyor. Üstelik aradığını bulup tesirsiz hale getirecek ki kendi içi güvende olsun.

YPG ve PYD’yi terörist görmeyen, görmek istemeyen aymazlarımız var. Tıpkı 80’li yılların başında PKK’yı üç-beş çapulcu görenler gibi. O üç-beş çapulcu denilen örgütle 36 senedir savaşıyoruz, on binlerce insanımız, yüz milyarlarca dolarımız gitti ve hâlâ gitmeye devam ediyor.

Biz Kandil’i bitirmeye çalışırken, ikinci bir Kandil’i Suriye’nin kuzeyinde oluşturmak isteyen güçlere karşı sessiz mi kalalım?

Bir kırk sene de maddi ve manevi imkânlarımızı buna mı harcayalım?

Sahi söyler misiniz, siz hangi kafaya hizmet ediyorsunuz?

Ve yine söyler misiniz, sizlerin, bir kısım insan müsveddelerinin dağa gidip teröristlere ‘SAKIN SİLAH BIRAKMAYIN!’ telkininde bulunan, gaflet, dalalet ve hatta hıyanet içinde bulunan kişilerden ne farkınız var?

.

Haddini bildirmek!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Eylül 16, 2019 07:302dk okuma
Paylaş

DEVLET devletliğini bilmek ve gereğini yapmak zorundadır. “Ya devlet başa, ya kuzgun leşe!” sözü boşuna söylenmemiştir.

Haddini aşan bir milletvekili “Savaş çıkaran zihniyet, Kürt sorununu çözümsüz bırakan zihniyettir. Bu sürdüğü sürece gerillaya katılım da olacak, savaş da olacak” yavelerini dillendirdi.

Bu kişi, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının ödediği vergilerden maaşını alıyor ve TBMM’de sandalye işgal ederek bu milleti temsil sıfatıyla karar veriyor, kanun çıkarıyor.

Türk ceza kanunlarında suç teşkil eden bu cümlelerin her kelimesi sorunlu ve baştan sona kadar yanlışlarla dolu.

Bir kere bu ülkede Kürt sorunu yoktur, terör sorunu vardır. Bu ülke bir imparatorluk bakiyesidir ve çeşitli etnik unsurları bünyesinde barındırmaktadır. Söz gelimi Kürtlerle beyaz Türkleri ele alalım: Kürtler, beyaz Türklerin sahip oldukları hakların hangilerinden mahrumlar?

Bu memlekette Kürtler ne olmak istediler de olamadılar veya olamıyorlar?

Allah aşkına söyler misiniz: Kürtlerin, Türklere veya diğer etnik unsurlara göre çözümsüz kalan ve çözüm bekleyen hangi meseleleri var? Daha doğrusu var olan ve sürekli dillendirdikleri tüm sorunları halledilmedi mi?

Diğer birçok etnik grubun sahip oldukları haklardan fazlası Kürtler için var.

Savaş Türklerle Kürtler arasında yapılmıyor ki bunu Türkler başlatmış olsun. Savaşı dış güçlerin maşası konumundaki terör örgütü (PKK) başlattı ve Türkiye Cumhuriyeti Devleti de buna mukabelede bulundu, bulunmaya devam ediyor.

Terör örgütünün istediği ise Türkiye’yi bölmek ve bir Kürt devleti kurmaktır.

Dünyanın her yerinde terör örgütünü methetmek suçtur ve bu suçun cezası mutlaka verilir.

Bu milletvekili, dağa katılımı, çatışmayı ve savaşı teşvik ederek provokatörlüğün daniskasını yapmıştır.

Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı mahut kişi hakkında gerekli soruşturmayı başlatmış. Fezleke TBMM’ye gelir gelmez işleme konulup, kişinin milletvekilliği derhal düşürülmelidir.

Bu milletvekili Kürt halkını da temsil edemez. Zira Kürt halkının (başta Hakkâri) terörü lanetleyen haykırışları yeri-göğü inletmektedir.

Kürt halkı, her zaman kendisiyle terör örgütü arasında mesafe koymuş ama gelin görün ki Kürt halkını temsil ettiğini iddia eden HDP ve onun milletvekilleri bu mesafeyi koymamıştır, koymamaktadır.

Evlatları dağa kaçırılan anneler partilerinin kapısında feryat ederken, ana olacak bu milletvekili hanımefendi, gençleri dağa çıkmaya ve savaşa kışkırtıyor.

Ne demiş Ziya Paşa: “Nush ile uslanmayanı etmeli tekdir; tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir”.Haddini bilmeyene had bildirmek de devletin görevidir.

.

ABD zamanla oynuyor!
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Eylül 18, 2019 07:302dk okuma
Paylaş

ŞU hususu peşinen kabul etmek zorundayız: Dış politikada Türkiye’nin dostu ve müttefiki yoktur.
Olanlar ve olur gibi görünenler, yalnızca kâğıt üzerindedir ve en ufak bir tehlike ve tehdit anında Türkiye’yi yalnız bırakmakta ve hatta Türkiye’nin karşısında yer almaktadırlar.

Şu halde, her tehdit ve tehlike karşısında Türkiye kendi göbeğini kesmek zorundadır.

Bakınız, Türkiye 36 senedir, dünyanın en vahşi terör örgütüyle savaşıyor. Dost ve müttefik olduğumuz(!) ülkeler yanımızda olmadığı gibi, savaş halinde olduğumuz terör örgütünü destekliyorlar.

Demek ki Türkiye, gerçekte dost ve müttefik olduğu ülkelerle savaşıyor.

İşte ABD, Türkiye’nin savaştığı terör örgütlerine her türlü silah ve mühimmat yardımını yapıyor, bununla da yetinmeyip kendi askerini gönderip onları eğitiyor.

Kime karşı? Elbette Türkiye’ye karşı!

Önceki gün, Türkiye, Rusya ve İran, Suriye’de gelinen noktayı görüşmek üzere bir araya geldi. Lakin her üç ülkenin de Suriye’ye bakışı, niyeti ve yapmak istedikleri farklı.

Masum olan ve maruz kaldığı tehditlere karşı nefsi müdafaa yapan tek ülke Türkiye’dir.

Türkiye, Fırat’ın doğusunu da tehdit olmaktan çıkarmak zorundadır. Bu durumu ABD de bilmekte ama sürekli bizi oyalamaktadır.

ABD ile ortak devriye, ortak gözetleme mahalleleri, bunların hepsi göz boyama ve zamana oynama bahaneleri.

Başkan Erdoğan’ın da işaret ettiği gibi, ABD, PYD ve YPG’ye güvenlik koridoru oluşturmanın peşinde. Terör örgütlerini güvende tutmak için mevzi kazıyor, silah ve mühimmat depoluyor ve teröristleri donatıp eğitiyor.

ABD Başkanı, sürekli savaş çığırtkanlığı yapan ulusal savunma danışmanı J. Bolton’ı görevden aldı. Böylece Suriye’de, Afganistan’da, İran’da, Venezuela’da, Kore’de diken üstünde olan dünya bir nefes aldı.

Malum, Trump tüccar adam, Irak’ı işgalle ABD’nin başına neler geldiğini çok iyi biliyor. Hâlâ o bataklıktan kurtulamamışken, başka bataklıklara saplanmanın manasız olduğunu görüyor.

ABD’yi yeni bataklıklara sürüklemek isteyenleri görevlerinden azlediyor

Dileriz, Türkiye’ye karşı oynanan oyunlara da son verir ve dev gibi bir müttefikini bırakıp terör örgütlerine bel bağlamaz. Bolton’ı görevden alması iyi niyet işareti ancak bu niyeti sürdürüp sürdürmeyeceğini, sürdürecekse nereye kadar sürdüreceğini kısa zamanda göreceğiz.

Yine malum Başkan Erdoğan ABD’ye iki haftalık opsiyon tanıdı, ondan sonra dananın kuyruğu kopacak. Trump’ın rengi asıl o zaman belli olacak.

Suriye’de işler karıştıkça, her geçen saniye Türkiye’nin aleyhine işliyor. Rejim güçleri bombaladıkça, yüz binlerce mülteci tekrar Türkiye’ye akın edecek.

Türkiye, oluşacak yeni göç dalgasını kaldıramaz ve elindeki son seçeneği uygulamak zorunda kalır. O da sınır kapılarını açıp mülteci akınını Avrupa’ya yönlendirmektir.

Ancak o zaman Türkiye’nin ne çektiğini görür ve kıymetini anlarlar ve biz ne yaptık deyip dövünürler.

.

Robotik insan!
#Yazar#Robot#FUAT BOL

Eylül 14, 2019 07:302dk okuma
İletişimdeki baş döndürücü hız, insanı çepeçevre kuşattı ve kendi güdümüne aldı.

Koca bir insanlık, esaret kıtaları halinde, modernleşme adına hızla vahşete sürükleniyor.

Sosyal medya denen ve aynı kaynaktan beslenen, yalan, iftira ve küfür söylemini şiar edinen oldukça geniş bir kitle var. Toplumun önderleri diyebileceğimiz kişiler de -ki bunların içinde gazeteci-yazar, sanatçı ve siyasi aktörler de var- maalesef bu kitlenin ön safında yer alıyorlar.

Bilgiye (sağlam olmayan) erişmenin son derece hızlı ve zahmetsiz olduğu günümüzde, birbirine küfür ve hakaretin bin bir türlüsünü yapabilir, enva-ı çeşit iftiraları atabilirsiniz.

İnsanların yazılarından veya konuşmalarından, işinize gelen cümleleri cımbızla seçip, yalanlarla süsleyip, medyada, sosyal ağlarda kamuoyu oluşturarak sanal lince de sebep olabilirsiniz. Hem de en ufak bir adli takibe uğramadan bu denli iğrençlikleri sergileyebilirsiniz!

Tu-kaka edilip ötekileştirilen ve suçlanan kişi ya da kişilere yönelik kullanılan söylemler, onları kamuoyu karşısında ‘tehdit’ unsuru olarak gösterip ‘hedef’ haline getiriyor.

Çoğu zaman bilinçli olarak yönlendirilen kalabalıklar, kendilerine yöneltilen en ufak eleştirilere bile öfke kusuyor. Üstelik bunu yapanlar, özgürlüklerin ve demokrasinin yılmaz savunucuları!

Bizden olmayana saygı göstermemek, bizim, ülkece devamlı sınıfta kaldığımız bir erdem.

Geçmişte resmi ideolojinin faşist uygulayıcıları, kendilerinden görmediklerine, özellikle muhafazakâr kesime ve öteki olarak addettiklerine türlü zulümler uyguladı. İnsana ait en temel hak ve özgürlükleri ellerinden aldılar. Bununla birlikte hiç utanmadılar, pişman olmadılar, özür dilemediler.

Hatta bugün bile yaptıklarını savunacak kadar arsız ve pervasızdırlar.

Belli ki, geçmişten, onca gayriinsani uygulamalardan hiçbirimiz gerekli dersi çıkarmadık. Yönetim erkini eline geçiren kimse, kendi fütursuzluklarını ayyuka çıkarmakta bir beis görmüyor.

Baskı ve zulüm erbabının her birisi, sergiledikleri vahşetle, savunageldiği ideolojileri veya kutsalları ile çelişiyor ama ne gam?!

Bütün bu olumsuzlukların sebebi, her birimizin yanlış kaynaktan besleniyor olmamızdır. Hazır, araştırılmamış, ne idüğü belirsiz bilgi bizi yanıltıyor ve ters istikametlere yöneltiyor.

Doğruyu asla araştırmıyoruz, kolayından hazıra (yalan ve yanlış da olsa) konuyoruz.

Tek ölçümüz kalabalıklar, onlara karışarak haklı çıkmayı bekliyoruz!

Kurtuluşumuzu kalabalıklara karışmakta arıyoruz!

Kalabalıklarla birlikte bir yanlıştan diğerine sürükleniyoruz!

İliklerimize kadar işlemiş şiddetin her türlüsünü hunharca işliyoruz. Küçücük dünyamızda ‘bizim’ dışımızdakiler asla umurumuzda değil.

Oysa bu koca dünyada, bizden çok çok farklı, yığınla insanla birlikte yaşamak ve bu yerküreyi hep beraber paylaşmak zorundayız.

Bunun da yegâne yolu, robotluktan çıkıp esaretten kurtulmaktır.

Kendimiz olmaktır.

.

Coğrafya kaderdir!
#Gazetehaberleri#Yazar#Yazarlar

Eylül 04, 2019 07:293dk okuma
İBN-İ Haldun’un bütün zamanlara hitap eden bu sözünün geçerliliği kıyamete kadar bakidir ve hiçbir toplum bundan müstesna değildir.
Bu hal şahıs planında da aynıdır, dağ, sahil, ova, güney-kuzey, doğu-batı insanlarına bakınız, aralarındaki karakter farkını görürsünüz.

Toplumların ve kültürlerinin de bulundukları coğrafyanın özelliklerine göre şekillendiğini bilir ve gözlemleriz.

Çetin ve zorlu bir coğrafyadaki insanlar daha bir mücadelecidir. Sarp bir arazide ayakta durabilmek bile emek-çaba ister. İstisnaları olmakla beraber, bir kısım coğrafyanın insanları çalışkan, diğer bir kısım coğrafyanın insanları ise tembel olurlar.

Dünya sahnesinde rol alan biz Türklerin kaderi hep zor ve çetin coğrafyalar olmuştur ve olmaya da devam etmektedir. Bundan dolayı da ‘Türk’e durmak yaraşmaz!’ denmiştir.

Türkler Müslüman olduktan sonra da yüklendikleri misyon gereği (ila-yı kelimetullah: Allah’ın birliğini ilan etme, duyurma ve yüceltme, kısaca tebliğ etmek) durmamış ve en çetin coğrafyalarda at koşturmuştur.
Bir kısım haramzadelerin ve nankörlerin iddia ettikleri gibi, ‘zulüm 1453’te başlamadı’. Başlasaydı eğer bugün İstanbul da tıpkı Endülüs (İspanya) gibi olurdu.

Nitekim İstanbul’un fethinden 39 sene sonra (1492), Haçlılar Endülüs Emevi devletini yıktılar ve koskoca İber Yarımadası’nda bir tek Müslüman ve Yahudi bırakmadılar. Alayının kökünü kuruttular.

Bunu zulüm görmeyen içimizdeki gafiller, İstanbul’un ve Bosna’nın fetihlerinden sonra aşağıdaki fermanları yayınlayan ve yürürlüğe koyan Türk hakanını ve Türkleri, utanmadan zalimlikle suçlamaya yelteniyorlar:

(Kısmen kısaltılmış ve sadeleştirilmiş metin) “Kabul ettim ki, kendilerinin ayinleri ve erkânları nasılsa, yine o şekilde yerine getireler. Ben dahi üzerlerine varıp kalelerini yıkıp harap etmeyem.

Buyurdum ki, kendilerinin malları ve rızıkları ve mülkleri ve mahzenleri ve bağları ve değirmenleri ve gemileri ve sandalları ve bilcümle metaları ve avretleri ve oğlancıkları ve kulları ve cariyeleri kendilerinin ellerinde buluna, onlara ilişmeyem ve üşendirmeyem. Onlar dahi rençberlik edeler. Karadan ve denizden sefer edeler, kimse dokunmaya ve her birisi güvende ola. Ve kiliseleri ellerinde ola, okuyalar ayinlerince... Ticaret yapıp, gümrükleri âdet üzere vereler, onlara kimse eziyet etmeye...

Ben Fatih Sultan Han, bütün dünyaya ilan ediyorum ki, kendilerine bu padişah fermanı verilen Bosnalı Fransiskanlar himayem altındadır. Ve emrediyorum: Hiç kimse ne bu adı geçen insanları ne de onların kiliselerini rahatsız etmesin ve zarar vermesin. İmparatorluğumda huzur içinde yaşasınlar ve bu göçmen durumuna düşen insanlar özgür ve güvenlik içerisinde yaşasınlar. İmparatorluğumdaki tüm memleketlere dönüp korkusuzca kendi manastırlarına yerleşsinler. Ne padişahlık eşrafından, ne vezirlerden veya memurlardan ne hizmetkârlardan ne de imparatorluk vatandaşlarımdan hiç kimse, bu insanların onurunu kırmayacak ve onlara zarar vermeyecektir.

Hiç kimse bu insanların hayatlarına, mallarına ve kiliselerine saldırmasın, hor görmesin veya tehlikeye atmasın...”

Türkler, güç ve kudreti ellerinde bulundurduklarında, başka insanlara işte böyle davranıyorlardı.

Bir de güç ve kudreti elinde bulunduran ve kendine medeni diyen ABD’nin ve AB’nin davranışlarına bakın!

15. asır Bosna’sı ve İstanbul’u ile 20 ve 21. asır Bosna’sına, Irak’ına, Suriye’sine, Filistin’ine, Myanmar’ına bakın, ne demek istediğimizi anlarsınız.

.

Siyasetin kötü algısı!
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Eylül 02, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

SİYASET (politika) en çetin sanattır. Seyis (at terbiyecisi) kelimesinden türetilmiştir.

“Siyaset insanının iki gömleği vardır: Biri bayramlık, diğeri idamlık” sözü meşhurdur. Bundan dolayıdır ki siyaset ‘ölüm’ anlamında da kullanılır.

Her şey zıddıyla kaim olduğuna göre bu sanat iyi ve güzel icra edildiğinde kişiyi dünyevi ve uhrevi olarak en yükseğe çıkardığı gibi, kötü icra edildiğinde de kişiyi aşağıların en aşağısına iter.

Her insanda yönetme arzusu vardır lakin bu arzu kimilerinde fazladır, hatta çok fazladır.

Siyaset insanında ise bu arzu doruktadır. Zaten bu arzu olmasa, onca sıkıntı çekilip siyaset yapılmaz.

Demokrasilerde siyaset halkla (taraftar) yapılır. Bunların bir kısmı kendi yandaşı, diğer kısmı ise karşıtı olanlardır. Siyasetçi temsili görev üstlendiğinden lider olmak zorundadır. Liderlik karizması olmayan siyasette başarılı olamaz.

Zaten bilimler içinde de en zor bilim insan idaresidir. ‘İnsan denen meçhul’ olduğuna göre bir yerde bilinmeyeni, bilinemeyeni bilip idare edeceksiniz. Bu da kolay olmasa gerektir.

Siyasette en başarılı kişiler –ki bunlar lider konumundadır- zeki, sabırlı, tahammüllü ve hoşgörülü ve ileri görüşlü olanlardır.

Sabreden zafere ulaşır sözü boşuna söylenmemiştir.

Gelelim siyasetin en kötü tarafına: Bu da taraf olma ile ilgilidir, adeta futbol takımı taraftarlığını andırır. Kendi takımı (partisi) ne yaparsa en güzelini yapmıştır. Kendi parti lideri ne söylemişse, en güzelini ve en doğrusunu söylemiştir.

Bundan daha kötü bir hal, bundan daha büyük bir yanlış olabilir mi?

Batı demokrasilerinde o kadar değil ama bizde bu durum çok kötüdür. Öyle zaman olur ki partili (daha doğrusu partici) bile bile yanlışı doğru diye savunur. Veya doğruyu yanlış diye savunur.

Bu durum siyasetçinin kendi partisi için böyledir, rakip parti için olanı ise tek kelime ile felakettir!

Örneğin: İktidardaki parti onca icraat yapıyor, muhalefet patileri bunların hiçbirisini beğenmiyor ve yanlış buluyor. Ama halk da görüyor. Halkın doğru bulduğunu muhalefet eğri gösterince, halkın nezdinde değer kaybediyor.

Halka yaranmak için muhalefet yapıyorum zannediyorlar lakin gerçekte itibar kaybediyorlar. Zira inandırıcılıklarını yitiriyorlar.

Haberin Devamı

Bizim siyasetimizdeki bir diğer çirkinlik de çamur at izi kalsın anlayışıdır. Yani rakibine iftira atmaktır. Öyle ki ne kadar büyük iftira atarsan o kadar büyük siyasetçisin! Çünkü rakibinde o kadar büyük iz bırakıyor.

Yukarıda birileri tepişirken altta birileri ezilir misali, rakip siyasetçileri meclis kürsülerinden kavga ederken görürsünüz. Birbirlerine laf atarlar, hakaret ederler, suçlarlar. Aynı kişileri meclis kulislerinde ve lokantasında yan yana, şen şakrak bir halde görürsünüz.

Olan sokaktaki particiye oluyor. Liderinin yalanını savunup komşusunun, arkadaşının kalbini kırıyor; tartışıyor, kavga ediyor.

İşin tuhafı, bu tipler iyi partici biliniyor!

.

Hukuk ve demokrasi
#Yazar#FUAT BOL#Ahmet Davutoğlu

Ağustos 26, 2019 07:292dk okuma
Uymadığı halde evdeki hesabı çarşıya uydurmak hevesinde olan aklı evvellere de bir çift lafımız olacak. Bunlar fildişi kulelerinden ahkâm kesmeye bayılırlar. Hukukçu da olsalar, belli ki kanun maddelerini ezberlemekten öte bir şey yapmamışlar.

Hukukun felsefesinden bihaberler.

Hukuku dillerine pelesenk edip demokrasi havarisi kesilirler. Kitabın ortasından (realite) yazanları da ‘faşist’ ilan ederler.

Münevver olamamış, yalnızca mum ışığından aydınlanan ‘aydın’ tipi bizde mebzul (zebil-çok) miktarda vardır. Ruhları muhalefetle özdeşleşmiştir. Her şeye karşı olmayı devrimcilik zannederler.

Tamam, devirelim de yerine ne konulacağını kendileri de bilmez.

Seçimle işbaşına gelen belediye başkanlarının görevden alınıp yerlerine kayyım atanmasını ne hukuka ne de demokrasiye sığdırabiliyorlar.

Halbuki bal gibi hukukidir. Zira ilgili kanun maddesini, bentlerine kadar kendileri de bilip söylemektedir. Bir kısmı ise hukuki bulsa da demokratik bulmuyorlar.

Bakın, burada asla particilik yapmadan bir gerçeğin altını çizelim: Olağanüstü hal ve sıkıyönetim, demokratik idare şeklinin yansımaları değil midir? Nitekim AK Parti iktidara geldiğinde Güneydoğu bölgemiz normal idareyi unutmuştu. Çünkü uzun yıllar bölgede olağanüstü hal vardı.
AK Parti iktidara gelir gelmez olağanüstü hali kaldırdı, normal idareye geçti. Bunu bir nazire olarak yaptı, zira terör devam ediyordu. Tıpkı şimdi olduğu gibi.

Üstelik bugün, hemen güneyde (Suriye) amansız bir savaş var ve bu savaş bizim güvenliğimizi tehdit etmektedir. Bu tehdidi ortadan kaldırmak için harekât üzerine harekât düzenliyoruz.

Şu halde, başka bir parti veya partiler üstü(!) bir yönetim olsa, bölgede çok rahat olağanüstü hal ilan edebilir; hatta sıkıyönetim.

Teröre karşı içeride ve dışarıda amansız mücadele verilmesine rağmen hükümet olağan yönetimde ısrar ediyor.

HDP ve bölgede sahip olduğu belediyeler bu olağan yönetimin kıymetini bildi mi, biliyor mu?

Bilmediği gibi, terör örgütüyle müşterek hareket ediyorlar.

Sandıkla gelen elbette sandıkla gitmeli ama o sandık kristal olup çok iyi korunması gerekir. Hem kendileri “Sandık her şey değildir” demiyorlar mıydı? İşte, her şey olmayan sandığı yine demokrasi normları hizaya getiriyor.

Hükümet, savaş şartları var deyip pekâlâ olağanüstü hal ya da sıkıyönetim ilan edebilir. Şimdi valiler atanıyor (kayyım), o vakit askerler atanacak.

Bakın, bunların hepsi hem hukukun hem de demokrasinin içinde olan şeyler.

Ahmet Davutoğlu hendeklerle mücadele ederken “kamu düzeni” diyor, başka bir şey demiyordu. Şimdi ne oldu da sözde demokrasi havarisi kesildi?

Yahu! Sınırdaki hareketliliği görmüyor musunuz? Ordumuz eli tetikte bekliyor. ABD karşı tarafı en modern silah ve mühimmatla donattı.

Bölge her an alev topuna dönebilir.

Biz oturmuş burada meleklerin cinsiyetini tartışıyoruz!

Ya devlet başa, ya kuzgun leşe!
Hangi demokrasi?
#Yazar#FUAT BOL#AİHM

Ağustos 24, 2019 07:292dk okuma

Seçilmiş belediye başkanları görevlerinden uzaklaştırıldı diye yeri göğü inletenlere bir çift lafımız var.
Haberin Devamı

Ayol! Siz hangi demokrasiden bahsediyorsunuz? Bir ülkenin fiilen savaştığı terör örgütüyle iş tutmak, bu yüzden işten çıkarılanları tekrar işe almak (bu meyanda işe alınan şehit yakınlarını işten çıkarmak), teröristlerin cenazelerine gitmek, onların isimlerini cadde, sokak ve parklara vermek, sözde ‘eşbaşkanlık’ uygulamasıyla yönetimi kendilerine benzetmek (akılları sıra merkezi yönetimden bağımsız ve bağlantısız, özgün yönetim oluşturuyorlar), terör örgünün marşında saygı duruşunda bulunmak, belediye imkânlarını dağa militan hazırlamakta kullanmak...

Bütün bu kepazelikleri bu devletten aldığınız maaş ve bu devletin size sağladığı makamla yapacaksınız. Bu devlet de durup sizi uzaktan seyredecek öyle mi?

Utanmadan sıkılmadan dün de aynını yapmıştınız. Şehit kanıyla yoğurulmuş o mübarek beldeleri; ‘tünel şehir’ ve ‘hendek-çukur şehir’ haline getirmiştiniz. Devlet müdahale edince de halkı ayaklanmaya çağırmış ve onlarca vatandaşın ölümüne sebep olmuştunuz.

Devlet yumuşak durdukça, merhametle yaklaştıkça siz onu, uysal koyun zannettiniz!

Yahu! Bu devlet ne sokakta bulunan bir çadır devletidir ve ne de sizin zannettiğiniz gibi yolgeçen hanıdır. Öyle destursuz, kafanıza göre takılamazsınız. Bu devletin kurallarına, kanunlarına ve Anayasa’sına siz de diğerleri gibi uymak zorundasınız.

Dünyanın hiçbir demokratik ülkesinde siyasi partiler ve onların seçilmişleri (belediye başkanları, milletvekilleri, belediye meclis üyeleri) herhangi bir terör örgütü ile iç içe olamaz, onların meddahlığını yapamaz, bilakis onlarla arasına mesafe koyar, koymak zorundadır.

Aksi halde görevi, makamı, rütbesi ne olursa olsun, kulağından tuttukları gibi atıverirler. Ve bu yaptıklarının hesapları da kendilerinden sorulur. Efendim, yapılan kanuniymiş de ahlaki değilmiş.

Terörün olduğu yerde hangi ahlaki değerden bahsedilebilir? Terör olduğunu nereden biliyormuşuz, mahkeme kararı mı varmış. Devletin eli armut mu topluyor, bu istihbarat raporları neyi haykırıyor? Zaten kanunsuzlukların çoğunu gözlerimizin içine baka baka yapıyorlar. Bu sorunun cevabı, devletin dünkü hoşgörüsü karşısında sergilenen çukur siyasetidir. Bunu mu istiyorsunuz?

Sizin seçilmişliğiniz, layüsel (sorumlu tutulamaz) olmanızı gerekli kılmaz. Üstelik bu ülkenin kanunlarını bilerek seçiliyorsunuz ve hatta seçildikten sonra da bu kanunlara uyacağınıza dair yemin ediyorsunuz.

İşlediğiniz haltlar karşısında kanunlar uygulandığında da ‘Faşist devletin antidemokratik uygulaması’ diye bağıracaksınız.

Bakınız dünyada hiçbir demokrasi, varlığına kasteden oluşumlara imkân vermez, veremez. Verdiği takdirde, millete ihanet etmiş olur, tıpkı sizin, milletin verdiği helal oylara ihanet ettiğiniz gibi.

Devletin verdiği imkânları, devletin aleyhinde kullanmaya kalkışırsanız, bu, bütün rejimlerde olduğu gibi demokraside de suçtur.

Adı, sanı, rejimi, sistemi ne olursa olsun, her devlet, bunun hesabını sorar ve bedelini mutlaka ödetir.

Buyurun, Türk mahkemeleri burada, hukuka başvurun.

Bunlara güvenmiyorsanız AİHM’ye başvurun!

Bu arada, Tayyip Erdoğan düşmanlığı muhalefetin (CHP-İP) aklını örtmesin. Seçimlerde işbirliği yaptıkları HDP’nin gerçek yüzünü görüp devletin (hükümetin değil!) ve milletin yanında yer alsınlar.

Bindikleri dalı kesmesinler!

Aksi halde bunun hesabını millete veremezler.

.

AK Parti gerçeği
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Ağustos 19, 2019 07:293dk okuma

AK Parti’nin Türk siyaset tarihinde tartışmasız önemli bir yeri vardır. Kuruluşundan hemen sonra tek başına iktidara gelmesi ve bu hali kesintisiz 17 sene sürdürmesi, yine tartışmasız büyük bir başarıdır.
Bu denli bir demokratik arayışın daha önce de örnekleri oldu: DP, AP, ANAP... Lakin onların ömürleri uzun sürmedi. Ya birileri tarafından alaşağı edildiler ya da kendilerini bitirdiler.

Şahsen, AK Parti’nin gelişini DP’nin gelişine benzetirim. Uzun süren tek parti yönetiminden bıkan millet, yeni gelene “Kurtar bizi!” diyerek sarılmıştır.

2002 öncesi şartları bir düşünün: Gecelik faizler yüzde 1500’lere çıkmış, sahipleri tarafından içleri boşaltılan 21 bankaya devlet el koymuş, ülke ABD’den gönderilen ithal beyinle -Kemal Derviş- yönetilmeye çalışılmış, IMF’in cenderesinde, fabrikaları sökülüp başka ülkelere taşınmış, Cumhuriyet tarihinde hiç olmamış şekliyle canından bezdirilen esnaf yürümüş ve Başbakanlığın kapısına yazarkasa atılarak hükümet protesto edilmiş, gün boyu elektriklerin kesildiği ülkede üretim durmuş, işsizlik tavan yapmıştı.
Başörtülü kızlarımızın eğitim haklarının ellerinden alınması ve imam-hatiplilere -onların yüzünden tüm meslek liselilere- yapılan katsayı zulmü yüzünden gençlerimiz ülkeyi terk etmiş ve soluğu kendilerine eğitim imkânı tanıyan ülkelerde almışlardı.

Vesayet hortlatılmış, Müslüman mahallesinde salyangoz satılır olmuştu: Vatanı-milleti ve dini uğruna şehit düşen Mehmetçiğin annesi, davet edildiği ödül törenine başörtülü olduğu için sokulmamış, bir yolunu bulup içeri girebilen de hakarete maruz kalmıştı.

Böyle bir hengâmede seçimler yapılmış ve millet kendisine bunları yaşatanları sandığa gömmüş, yeni kurulan ve lideri mağdur edilmiş AK Parti’yi tek başına iktidara taşımıştır. Malum, Sayın Erdoğan okuduğu bir şiir yüzünden belediye başkanlığı elinden alınarak hapse atılmıştı.

AK Parti büyük umutlarla geldi ve ilk iki dönem (2002-2011) yaptığı reformlarla her kesimden olumlu not aldı.

IMF’in borcunu sıfırlayarak ta İnönü’nün gününden başlayıp partili-partisiz hükümetler boyunca Türkiye’nin ayağına takılan prangayı kırdı.

İçeride ve dışarıdaki vesayet odaklarıyla kıyasıya savaşa girdi ve bu savaşı elan sürdürmekte. Bu meyanda atlattığı badireler hâlâ hafızalarda tazeliğini koruyor: E-muhtıra, Gezi olayları, partiye kapatma davası, 17-25 Aralık darbeleri ve 15 Temmuz içsavaş girişimi.

AK Parti’nin en büyük başarılarından bir tanesi de devasa yapıdaki kitle partisini böldürmeden bu günlere taşıyabilmesidir. Parti, girdiği her seçimi kazanmasındaki başarısını ve bütünlüğünü korumasını Sayın Erdoğan’ın liderlik karizmasına borçludur.

En büyük yanlışı, sonradan FETÖ olduğu anlaşılan, “cemaat” zannettikleri fesat ocağına kucak açmakla yaptı. Zaten başına ne geldiyse onların yüzünden geldi ve gelmeye devam ediyor! Burada bir parantez açıp hem nalına hem mıhına vurmak durumundayız: AK Parti dahil, gelip geçen tüm hükümetler (asker-sivil) F. Gülen ve hareketinin önünü açtı ve yardım etti. AK Parti, bu yapıya en çok yardım eden olmakla beraber bu yapının ne olduğunu anlayıp onunla mücadeleye girişen tek parti olmuştur. Hatta Sayın Erdoğan, partisine rağmen bu savaşı tek başına başlatmıştır.

Bütün bunlara rağmen bugünü 2002’yle kıyasladığımızda maddede ve manada çok mesafe kat ettiğimiz ortadadır. Yeterli mi, asla. Zira daha çok kat edilmesi gereken yolumuz var.

17 yıllık tek başına iktidar ama hâlâ darbecilerin yaptırdığı ve sonradan yamalı bohçaya çevrilen vesayet anayasası ile idare ediliyoruz. Bunda muhalefet partilerinin de vebali büyüktür.

Sayın Erdoğan’ın işaret ettiği gibi, “Dün dündü, geçti”. İyisiyle kötüsüyle geçip gitti.

Dün, ibret almak ve yapılan yanlışlardan ders çıkarmak için önemli.

Mevlânâ’nın dediği gibi, “Dünle beraber gitti cancağızım ne kadar söz varsa düne ait. Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.”

Görelim Mevla’m neyler, neylerse güzel eyler.

.

ABD’ye güvenmek mi? Asla!
#Yazar#ABD#FUAT BOL

Ağustos 17, 2019 07:292dk okuma
Büyük devletlerin önemli özelliklerinden biri de ‘iyi polis-kötü polis’ oyunu oynayıp muhataplarına yutturmaktır. Hemen her pis işte olduğu gibi, bunda da başı ABD çekmektedir.

Başkanın sözde istediğini Kongre istemez ya da bunun tam tersi. Bir de Pentagon (askeriye) vardır ki, o da mahut şeytan üçgeninin üçüncü ayağıdır.

Muhataplar, bu üçlünün arasında pinpon topu gibi, sürekli vurulup karşı tarafa atılan ve asla bir elde tutulmayan şaşkın ördek konumundadır. Dövülenler, kim ya da kimler tarafından dövüldüğünü bile bilemez.

ABD, özellikle haksız olduğu konularda hep böyle yaparak zaman kazanıyor. Öyle ki zamanla muhatabına matemini bile unutturuyor!

Bunun tipik misali ‘Çekiç Güç’tür. ABD, Irak’a operasyon düzenliyor, çıkan karmaşada Kürtler Türkiye sınırını zorladı. Türkiye de BM’ye ve ABD’ye başvurarak çözüm bulunmasını ister.

Çekiç Güç (Huzur operasyonu!) adı altında PKK palazlandırılıp üzerimize salındı. Biz de kuzu kuzu ‘Peki’ dedik ve gelip geçen tüm hükümetlerce Çekiç Güç’ün süresi altı aylık periyotlarla uzatıldı. (On iki yıl boyunca, ta ki ABD, Irak’ı işgal etti, Çekiç Güç’e gerek kalmadı.)

Aynı oyunu ABD, Menbiç’te oynadı, 90 günlük süre, yıllar geçti hâlâ dolmadı! Ama bu arada PYD-YPG (PKK) ağır silahlarla donatıldı, teröristler eğitildi, mevziler kazıldı ve tahkim edildi.

Türkiye, kendi güvenliğini tehdit eden bu oluşuma seyirci kalamazdı, kalmadı da. Hem Suriye’nin ve hem de Irak’ın kuzeyinde harekât üzerine harekât düzenledi.

ABD’nin oyalamaları yüzünden Fırat’ın doğusu, tehdit unsuru olmaya devam ediyor.

Türkiye gerekli yığınakları yaptı, her an müdahale edebileceğini en yüksek perdeden duyurdu.

ABD her zamanki pis oyununu oynadı, her kafadan ayrı sesler çıkararak Türkiye’nin nabzını tutmaya çalıştılar. Türkiye kararlı tutumunu sürdürünce (operasyonda ısrar), bu kez ‘Güvenlik koridorunu birlikte oluşturalım’ deyip müzakerelere başladılar.

Türkiye kendi güvenliği için, Kürt devletini Fırat’ın batısında engellediği gibi doğusunda da engellemek zorundadır. Aksi halde Türkiye’de bulunan 4 milyona yakın Suriyeli mültecinin ülkelerine dönme imkânı olmaz.

Zira Kürtler ellerine geçirdikleri Arap yoğunluklu beldelerden Arapları sürüp oralara Kürtleri yerleştiriyorlar. Demografik yapıyı Kürtlerin lehine bozuyorlar. Tel Abyad’da bunu yaptılar, başka yerlerde de yapıyorlar.

ABD ile varılan mutabakata göre PYD-YPG’den (PKK) ağır silahlar alınıp, güneye doğru (Türkiye’nin 35 km uzağına) kaydırılacaklar. ABD ile ortak harekât merkezi oluşturulacak.

ABD daha şimdiden ipe un sermeye başladı, başkanlarının 30 km verdiği sözü, müzakere heyeti önce 5, daha sonra 15 km olarak teklif etti. Bu ise PKK’nin talebiydi.

Belli ki ABD’nin hedefi Suriye’yi tıpkı Irak gibi parçalayıp bölmek. Bu durum İsrail’in işine yarar, Türkiye’ye ise zarar verir.

Test edelim ama ABD’ye asla güvenilmeyeceğini de bilelim!

Diğer bir ifadeyle ayı ile yatağa girdiğimizi bilelim!

Zira er ya da geç Türkiye göbeğini yalnız başına kesecek, kesmek zorunda kalacak!
Skandal karar! -1-
#Yazarlar#Hürriyet#Fuat Bol

Ağustos 07, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

DEVLETİMİZİN kuruluşunda Anayasa Mahkemesi diye bir kuruma sahip değildik. 1960 İhtilali’nden sonra yapılan 61 Anayasası ile bu kurumla tanıştık. Senato da bu anayasa ile getirilmişti ancak yine bir darbe sonucu yapılan 82 Anayasası ile bu kurum kaldırıldı.

Niyet bozuk olup ilk düğme yanlış iliklenince, takip edilen bütün düğmeler de yanlış ilikleniyor. Anayasa Mahkemesi Kurumu gerekli mi, bizce olsa da olur olmasa da. İlla olacaksa vesayet kurumu şeklinde değil, asli fonksiyonunu icra edecek şekilde konumlanmalı.

Biz, Anayasa Mahkemesi’ni ve Senato’yu TBMM’nin üst bir kuruluşu olarak gördük ve bu her iki kurum da TBMM’nin üzerinde Demokles’in kılıcı gibi görev icra etti.

Düşünebiliyor musunuz, 61 Anayasası ile ‘temelli senatörlük’ diye bir görev uydurduk. Türk Dil Kurumu güncel Türkçe sözlüğü, ‘temelli senatör’ü şu şekilde tanımlıyor: (isim) Belli bir süreye bağlı olmayan atanmış senatör.

Demokrasi ancak bu kadar katledilebilir. Şu hale bakın, halk tarafından seçilmiş olmayacak (atanmış çünkü), görev süresi sınırlı olmayacak, yani ömür boyu o görevde kalacak ve bunun adına da senatör, üstelik temelli senatör denilecek.

Ve buna utanmadan demokrasi dedik, yani halkın idaresi. İyi de, insana, hani halk nerede diye sormazlar mı?

Yalnızca bugün değil, kurulduğu günden beri Anayasa Mahkemesi’nin vermiş olduğu kararların pek çoğu hep tartışma konusu olmuştur. Siyasi partiler hakkında öylesine çok kapatma kararı verdi ki ülke siyasi parti mezarlığına döndü.

367 garabeti, hukuk tarihimizde kara bir leke olarak durmaktadır.

2017 yılında yapılan son Anayasa değişikliğiyle Anayasa Mahkemesi’ndeki iki askeri üyenin görevine son verildi ve üye sayısı 17’den 15’e düşürüldü.

Malum, 35 senedir terörle boğuşuyoruz. Kıt olan imkânlarımızı da terör belasından kurtulmak için seferber etmekteyiz.

Devletin içinde çöreklenen FETÖ iblisi yüzünden daha düne kadar, terörle mücadele adı altında dağları taşları bombalayıp durduk. Milyarlarca dolarımız gitti ama bu mücadelede sonuç alamadık.

Çünkü devletimizin istihbarat örgütleri, birbirlerine kontra gidiyor, birinin yapmak istediğini diğeri bozuyordu. Nedeni gayet açıktı: Zira bizim MİT Müsteşarımız kendini, CIA’nın Ortadoğu istasyon şefi olarak görüyordu!

Şahsen benim de içinde bulunduğum Parlamento, istihbaratımızın millileştirilmesi için gerekli kanunları çıkardı. Son günlerdeki operasyonlara dikkat edin, ‘MİT ve Emniyet’ten ortak operasyon’, ‘MİT ve TSK’dan ortak operasyon’ şeklindeki haberlere tanık oluyoruz.

Üstelik hepsi de son derece başarılı olup, nokta hedefleri bulup imha ediyor.

Ayrıca daha düne kadar, yurtdışında iz sürüp belirlenen hedefleri imha edemiyorduk. Bu da bize çok pahalıya mal oluyordu. İçeride sinek kovalıyorduk, oysa bataklık dışarıda, asıl onun kurutulması gerekiyordu.

Bunun için de hem yurtiçinde ve hem de yurtdışında, dört koldan operasyonlar düzenliyoruz.

Artık dağlar ve taşlar bombalanmıyor, nokta hedefler bir bir imha edilip büyük başarılara imza atılıyor.

Bu cümleyi bilerek yazıyoruz, 35 yıllık mücadelemizde ilk kez inlerine girdik ve terörün belini kırdık.

İşte tam bu aşamada, Anayasa Mahkemesi beklenmedik bir karara imza attı ve devleti, güvenlik güçlerini suçladı.

***

NOT: Bu uğursuz kararı irdelemeye cumartesi günkü makale ile devam edeceğiz.

F.B.

İ

Skandal karar (2)
#Yazar#FUAT BOL#PKK

Ağustos 10, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Bir önceki makalede, otuz beş yıldır sürdürmekte olduğumuz savaşta, ilk defa terörün belini kırdığımızı ifade etmiştik. Bu durum, başta terörü besleyip içimize salanlar olmak üzere birçoklarını rahatsız etti.

Barıştan yana olduklarını iddia eden bir grup, sürdürülmekte olan bu savaşın adil olmadığını, devletin zulmettiğini, başta Kürtler olmak üzere bölge halklarına saldırdığını, yine devletin savaşta bile kullanılamayacak silahları kullandığını ve haksız yere masum ve sivil insanları açlığa ve susuzluğa mahkûm ettiğini dile getiren bir metni imzalayıp ‘Hak ihlali var’ diye Anayasa Mahkemesi’ne başvurdu.

Hazırlanan ve imza edilen bu metne göre devlet katil konumunda.

Yüksek mahkeme de bu iddia sahiplerini haklı görerek, ‘Hak ihlali vardır’ dedi. Belli ki oylama tartışmalı geçti ve 8’e 8 çıkan oylama sonucunda başkanın kullandığı oy iki oy sayıldığından, karar, dilekçe sahiplerinin lehine çıkmış oldu.

Bu skandal karar, başta bu savaşı bizzat sürdürmekte olan güvenlik güçleri olmak üzere herkesi üzdü. Teröristleri, terör destekçilerini ve terörden beslenen iç ve dış çevreleri sevindirdi.

Belli ki birileri (hangi makamlarda olurlarsa olsunlar), Türkiye’nin içinden geçmekte olduğu sürecin farkında değiller.

Yahu! Başınızı kaldırıp dünya ülkelerine bir bakın, bizim gibi içeride ve dışarıda terörle savaşmakta olan kaç ülke var? Dost ve müttefikimiz (!) olan ülkeler, hemen burnumuzun dibinde, terör devleti kurmak için yığınak yapıyor.

Aynı odaklar, terör örgütlerine her türlü desteği vererek, güney sınırımızda boydan boya bir terör kuşağı oluşturmak gayretindeler.

Türkiye de kendi güvenliğine kasteden tüm bu girişimleri bertaraf edebilmek için adeta çırpınıyor, vatan savunması yapıyor.

Başta Diyarbakır (Sur) olmak üzere, güneydoğumuzdaki başkaldırıyı ne çabuk unuttuk?

Aymazlığımıza doymayalım, biz sözde barış süreci yürütürken, PKK, şehirlerimizi girilemez yapmak için yolları çukurlaştırıp, yerleşim yerlerini tünellerle birbirine bağlayıp, silah ve mühimmatla doldurup mevzilendi.

Türkiye ne yapmalıydı, girmeyip oraları onlara mı terk etmeliydi?

Dünyanın en acımasız, en alçak ve en vahşi savaşını yürüten PKK ve türevleri bebekleri katlederken, sivil masum insanları topluca imha ederken, yine sivilleri çocuk-kadın demeden kalkan yapıp kahpece Mehmetçik avlarken bu barış (!) gönüllüleri neredeydiler ve elan nerededirler?

Güvenlik güçlerimiz çok hassas davranıp gereğinden fazla özen göstererek, bu kahpeleri tek tek avladı, siviller zarar görmesin diye kendilerini feda ettiler ve bu yüzden o çukur ve tünellerde 795
şehit verdik.

Bu ‘Barış gönüllüleri’ denilen zihniyet ve bunların avaneleri ve her türlü destekçileri, bir gün olsun bir şehit veya yakını için üzüntü belirtti mi? Bir şehit evini ziyaret edip öksüz kalan bebe başı okşadı mı?

Sizin bu canavar sürülerinizin taşıdıkları can ve akıttıkları kan da, canını ve kanını bu aziz vatan ve necip millet için feda eden şühedanın verdiği ve akıttığı ne?

O canlar verildi ve kanlar akıtıldı diye bu vatan üzerinde dirlik ve düzenlik içinde yaşıyorsunuz, yaşıyoruz.

Belli ki, birilerine hiç de hak etmedikleri bu rahatlık batıyor!

.

Eğitim, eğitim, eğitim!
#Yazar#FUAT BOL#Eğitim

Ağustos 01, 2019 08:182dk okuma
Paylaş

Her şeyi yapsak eğitimi ihmal etsek, noksan kalırız. Hiçbir şeyi yapmasak eğitimimiz mükemmel olsa, kısa zamanda her şeyi hallederiz.

Tanzimat’tan beri eğitimle resmen oyun oynuyoruz, birimizin yaptığını diğerimiz bozuyor; işi kavgaya kadar götürüyor lakin bir türlü arzu edilen sonuca ulaşamıyoruz.

Eğitimin en önemli öğesi öğretmendir (eğitici). Oysa biz, öğretmen yetiştiren kurumları bile siyasete kurban verdik. Hızlandırılmış eğitimle (ne demekse ve nasıl oluyorsa) üç ayda öğretmen yetiştirip okullara gönderdik ve bunlara çocuklarımızı emanet ettik.

Kabağın bile yetişemediği sürede biz öğretmen yetiştirdik!

Sonuç ortada: Ört ki ölem!

Tanzimat’la birlikte medreselerdeki (üniversite) fen bölümlerinden din derslerini, ilahiyat bölümlerinden de fen derslerini kaldırdık. Bunun sonucu ne oldu biliyor musunuz?

Köydeki öğretmenle imam birbirini anlayamaz oldu. İmamın cemaati ile öğretmenin etrafındakiler de birbirine diş biler oldu.

Nedeni çok basit: İnsan bilmediğinin düşmanıdır. Öğretmen dini bilmiyor ona karşı, imam da fen bilimlerini bilmiyor ona karşı.

Buyurun eğitimde bugün geldiğimiz nokta, kelimenin tam anlamıyla felaket. İşte 2019 YKS analizi:

Eğitim, eğitim, eğitim
Yürekler acısı bu tablo (S.0.S) ne diyor biliyor musunuz? Bir an önce bu savaşı başlatın ve kazanmak için ne gerekiyorsa yapın!

Zorunlu eğitim süresi olan 12 yıl boyunca mevcut müfredata göre çocuklara eğitim veriliyor. Üniversite giriş sınavlarında bu temel derslerden yapılan ortalama net sayısı 4-6 arasıdır. Sürekli sınava hazırladığımız, etüt merkezlerinde testlerle boğuşan çocuklarımız neden başarılı olamıyor?

Bu denli başarısızlığın temelinde bizim yanlış yönlendirmemiz olmasın!

Ayrıca, niçin herkes üniversite okumak zorunda olsun? Ara eleman işgücünün teminini nasıl sağlayacağız?

Batı Batı deyip yırtınıp duruyoruz, Batı’nın eğitim sisteminde çocukların yüzde 70’i kendi becerilerine göre meslek eğitimine yönlendiriliyor.

Hangi kafaya hizmet ediyorsak, eğitimde de piramidi ters oturtmuşuz. Tabanda mesleki eğitimi yaygınlaştıracağımıza, herkese üniversite gibi bir garabetin peşindeyiz.

Onların da hali ortada! (Üniversiteyi bitirmiş, diploması var ama dilekçe yazmaktan aciz!)

İşveren istiyor, devlet planlamasını yapıp sanayi bölgeleri kuruyor. Ama gelin görün ki oralarda çalışacak kalifiye eleman yok.

Okulu yok ki, nasıl olsun?

Bütün bu yanlışlardan sonra, işsizlikten ve büyük kentlere göçten şikâyet etmeye hakkımız var mı?

Bu kısırdöngü daha nereye kadar?

.

Milli politika
#Yazar#FUAT BOL#Milli Eğitim

Temmuz 29, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Bakınız: Yalnızca iki bakanlığımızın adında ‘milli’ kelimesi var, Milli Eğitim ve Milli Savunma. Bunlar öyle sıradan konulmuş kelimeler değil. Binlerce yıllık bir devlet ve millet geleneğinden bahsediyoruz. Onca birikim ve tecrübe, özellikle eğitim ve savunma konularında milliliğe vurgu yapıyor.
Sebebi gayet açıktır: Her iki konu da partiler üstü öneme haizdir ve bundan dolayıdır ki bu iki konu iktidarların keyfine göre eğilip bükülmez, bükülemez, bükülmemeli. Her iki konuda da devlet politikası asıldır ve bu konuların iktidar ve muhalefeti olmaz, olmamalıdır.

Her iki konunun da ileriye dönük, elli yıllık-yüz yıllık perspektifleri uzmanlarca çizilir, gelen iktidarlar işin uygulatıcıları olarak icra ederler ve denetim yaparlar.

Bizde ise bırakın iktidarla muhalefetin ayrı telden çalmasını, aynı iktidar partisinin farklı bakanları bile değişik politikalar uygulayabiliyor, birinin ak dediğine diğeri pekâlâ kara diyebiliyor.

Üzülerek ifade edelim ki ileriye, daha iyiye gitmesi gereken eğitim yaz-boz yüzünden geriye ve daha kötüye gidiyor.

Elli sene öncesinin liselerinin eğitim seviyesinde çok az üniversitemiz var desem inanır mısınız?

İletişim fakültesinin son sınıflarına derse giriyorum, liseden sonra da dört yıllık bir eğitim almalarına rağmen öğrencilerin hali içler acısı. Liseyi hiç okumadan -atlayarak- gelmiş gibiler. Ders anlatımı esnasında ‘bileşik kaplar’ ifadesini kullandım. Dönüp sınıfa sordum, 60 kişilik sınıfta bilen bir kişi çıkmadı.

Anayasa hazırlarken gösterdiğimiz özeni milli eğitim politikalarını belirlemede göstermiyoruz. Halbuki milli eğitim ülkemizin geleceğini şekillendirecek.

Diplomalı cahillerle nereye gidebiliriz?

Milli eğitim konusu şu veya bu bakanın keyfine terk edilemez. Vaktiyle milli seferberlik başlatılmalıydı, başlatılmadı. O halde bugünden tezi yok derhal başlatılmalıdır.

Çocuklarımızı mutlaka milli şuurla yetiştirmeliyiz. Bunun için de milli tarihi-kültürü ve milli dili pergelin dik ucu yapıp yere sabitlemeli ve diğer her türlü eğitim faaliyetini bunun etrafında şekillendirmeliyiz.

asırda (1526) batının ve doğunun fatihlerini; Kanuni ile Babür Şah’ı bilmeyen bir genç, tarih şuuruna sahip olamaz. Kanuni ile Babür Şah’ın divanlarını mukayeseli olarak irdeleyemeyen genç de milli kültüre sahip değildir.
Milli dilini bilmeyen insana yabancı dil öğretemezsiniz. Güzel Türkçemizi aslına inkılap ettirerek yeniden şaha kaldırmalıyız. Ve dilimizi yabancı kelime istilasından mutlaka kurtarmalıyız.

Sokak ve caddelerimizi kirleten yabancı dille yazılan tabela kirliliğine dur demeliyiz. Bu tür tabelalarla doldurulmuş öyle sokaklarımız var ki, buralara Türkiye demek için bin şahit lazım!

Şehirlerimizin sokaklarında dolaşan İngilizler, emin olun kendilerini ülkelerinde, Londra’nın herhangi bir sokağında sanıyorlar.

Sonuç olarak, biz kendimiz olmak zorundayız.

Şahsiyetimizi müdrik olduğumuzda özgüvenimiz ve saygınlığımız artacak.

Zira insanlar şahsiyete meftundur, ne idüğü belirsize değil!

.

Ah şu ABD!
#ABD#FUAT BOL#Yazar

Temmuz 20, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

ABD kendini onlarca yıl boyunca ‘özgürlükler ülkesi’ olarak tanıttı, dünyanın tek kutuplu jandarması kalınca da yaldızları döküldü ve tüm çirkinliği cascavlak ortaya çıktı.
Haberin Devamı

ABD artık dünyanın alikıran başkeseni.

Üstelik karşınızda yalnızca bir ABD yok; başkan ayrı telden, Pentagon ayrı telden, CIA ayrı telden çalıyor. Bazen iyi polis-kötü polisi oynuyorlar ama çoğu kez birbirlerine kontra gidiyorlar.

Öyle ya da böyle, kimin dediği olursa olsun sonuçta ABD’nin zulmü galip geliyor!

Günümüzün süper gücü olmak da meğer böyle bir şeymiş: Ne attığı uluslararası imzalara sahip çıkıyor, ne verdiği sözleri yerine getiriyor ve ne de beynelmilel kuralları tanıyor.

Sözde biz, ABD’nin dost ve müttefikiyiz. NATO’da birlikteyiz ve NATO’nun güney-doğu kanadının en önemli ülkesiyiz. Birimize vaki bir saldırı olursa, el ele verip ortak düşmana karşı aynı safta çarpışacağız.

Türkiye olarak biz her daim yükümlülüklerimizi yerine getirdik, NATO’nun külfetine katlandık. Ama gelin görün ki Türkiye dara düştüğünde dost ve müttefik bildiğimiz bu ülkeler, bizim yanımızda yer almak yerine düşmanlarımızın safında yer alıyorlar.

Türkiye’nin hak ve menfaatlerini savunması karşısında da utanmadan yaptırım uyguluyorlar.

Ülkemizin savunma sistemini kendilerinden istedik, vermediler. Rusya’dan temin edince de para yatırıp ortaklaşa yürüttüğümüz F-35 savaş uçağı projesinden çıkarıldık.

İbret alınmayan tarih nasıl da tekerrür ediyor. Aynı kepazeliği, Birinci Cihan Savaşı’ndan önce İngiltere yapmıştı. Paralarını ödeyip satın aldığımız iki savaş gemimizi teslim etmeyip el koydu.

Bize paramızla vermediği silahları, aynı ABD, bizimle savaş halindeki terör örgütlerine bedava veriyor. Bununla da yetinmiyor, kendi askerlerini gönderip onları eğitiyor ve üzerimize salıyor.

İçimize, devletimizin tüm kurum ve kuruluşlarının kılcallarına değin Truva atı misali nüfuz ettirdiği FETÖ ise apayrı bir facia.

Böyle bir ABD ile bir yere kadar gitmeyi bırakın, kapının dışına bile çıkamazsınız. Zira elinizi verdiğinizde kolunuzu kaptırıyorsunuz.

Ne diyelim, yine de vaki olanda hayır vardır. Kötü komşu insanı mal sahibi yapar. Dost ve müttefiklerimizin(!) bu denli düşmanca tavırları bizim aklımızı başımıza devşirdi.

Haberin Devamı

Dün piyade tüfeğimi kullanamazsın dediler, bugün daha süperini yaptık. Dün İHA vermediler, elimizdekileri bile onarmadılar, bugün hem İHA’yı ve hem de SİHA’yı kendimiz yaptık.

Bundan sonra da böyle olacak, bize vermedikleri ve ortağı olup dışlandığımız savaş uçağı projesini biz kendimiz yapacağız. O zamana kadar da elimiz kolumuz bağlı oturmayıp daha gelişmişini başka yerlerden temin edeceğiz.

Bu coğrafyada güvenlikten taviz veremeyiz.

Türkiye elbette bir muz cumhuriyeti değildir; ABD de Türkiye’yi bütünüyle gözden çıkaramaz.

Yalnız bundan böyle ABD bilecek ki Türkiye artık bizim uydumuz değil, ona buyuramayız, her ne görüşeceksek karşımızda bizimle eşit haklara sahip saygın bir ülke var.

Ayrıca başta ABD olmak üzere hiç kimse Türkiye’yi başka bir dünyada konumlanmaya zorlamasın!

.

Bağımsızlık yolunda
#FUAT BOL#FETÖ#Yazar

Temmuz 17, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Türkiye tarihi bir süreçten geçiyor. NATO’nun çok önemli -vazgeçilemez- bir müttefiki olmasına karşın savunma sistemini Rusya’dan almak zorunda kaldı.
Savunma sistemi olmayan ülke, her türlü tehlikeye açık demektir.

Türkiye’miz ise coğrafi konumu itibariyle her daim güvenlik tehdidiyle karşı karşıyadır. Düz mantık, Türkiye’nin bu sistemi NATO ülkelerinden temin etmesi gerektiğini söylüyor. Ama gelin görün ki Türkiye’yi tehdit eden ülkelerin başında NATO ülkeleri geliyor.

Bu nasıl ittifak diyeceksiniz ama demek ki günümüz ittifakları(!) böyle bir şey.

Türkiye ‘Patriot’ (uçaksavar sistemi) alımı için önce ABD’ye başvurdu. Önceki başkan Obama döneminde Türkiye sürekli oyalandı ve sonuçta ret cevabı aldı. ABD’nin bu tavrını, şimdiki başkan Trump da dillendirdi ve Türkiye’ye hak verdi.

Hiçbir bağımsız devlet kendi güvenliğini başka bir devletin insafına(!) terk edemez. Daha açık ifadesiyle, devletler güvenliklerini kendileri sağladıkları oranda bağımsızdırlar.

Türkiye’miz 35 yıldır terörle boğuşuyor. Müttefiklerimizin durumu ise malum. Başta ABD olmak üzere birçoğu terör örgütlerinin safında yer alıyor. Silah ve mühimmat dahil, her türlü lojistik desteği sağlıyorlar.

Daha dün, 15 Temmuz 2016’daki aşağılık darbe girişiminde gördük. Dostu da düşmanı da dost görünümlü düşmanları da, hepsinin hal-i pür melali ortada.

Bunlardan bir kısmı FETÖ’yle birlikte hareket etti, diğer bir kısmı da avuç ovuşturarak darbenin başarılı olmasını dört gözle bekledi.

Umduklarını bulamayınca da başta FETÖ elebaşı olmak üzere, örgüt militanlarını bağırlarına bastılar.

Düşünebiliyor musunuz, müttefiki olduğumuz NATO’nun içinde görev yapan subaylarımız darbenin başarısız olduğunu görünce bu ülkelere iltica ettiler. Türklüklerinden, Türkiye aidiyetlerinden bir anda soyutlandılar, Türkiye’nin karşısında yer aldılar.

Yukarıdaki cümle, günümüz ittifaklarının ne menem şey olduğunu çok güzel anlatıyor. Bu subaylar mı Türkiye’nin güvenliğini sağlayacak? Bunlar mı Türkiye uğruna canlarını feda edebilecek?

Aynı satılmış zihniyetin temsilcileri her yerde varlar: Siyasette, bürokraside, sivil toplum örgütlerinde, medyada vb... Neymiş efendim, Türkiye S-400 savunma sistemini Rusya’dan alamazmış, alsa bile işletemezmiş, bir kenara atıp çürümeye terk edermiş, Bu sistem sarayı korumak için alınıyormuş, Türkiye bu sistemi almakla başına bela arıyormuş...
Unutmayalım ki sahibinin sesi, dün olduğu gibi bugün de aynı yaveleri geveleyecektir.

İt ürür, kervan yürür!

Adı üstünde, savunma sistemi... Yahu, bu ülke vaki olabilecek saldırılara karşı kendisini savunmasın mı? Dikkat edin, bu sitemde taarruz yok, savunma var.

Diklenme yok, dik durmak, dik durabilmek var.

Eğiklere, eziklere yazıklar olsun!

Herkese, hepimize ise geçmiş olsun!

.

Ya o direniş olmasaydı?
#Yazarlar#Hüriryet#Fuat Bol

Temmuz 15, 2019 07:293dk okuma
HEMEN her gün televizyon ekranlarında ve gazete sayfalarında yığınla FETÖ’cünün tutuklama kararını dinliyor ve okuyoruz. Haklarında tutuklama kararı verilenlerin çoğu da resmi üniformalı ve silahlı kişiler.
Haberin Devamı

Yani Türk Silahlı Kuvvetleri’nde astsubay veya subay, Emniyet Genel Müdürlüğü’nde polis, komiser, emniyet amiri veya emniyet müdürü...

İlgililerle konuştuğumuzda, işin daha yarısına bile gelinmemiş olduğunu itiraf ediyorlar.

Toplum olarak, iki yönden büyük bir aymazlık içindeyiz. Birincisi, biz hâlâ FETÖ olayını, sıradan vaiz görünümlü bir kişinin dinsel örgütlenmesi zannediyoruz. İkincisi de tehlikenin geçtiğini zannedip, gaflet içinde yüzüyoruz.

Bakınız: F. Gülen ABD’de korunup kollanarak yaşatılıyor. Gücünü ABD’nin derin devletinden alıyor ve dünyanın dört bir yanında melanetini kusmaya devam ediyor.

Öyle anlaşılıyor ki F. Gülen’in yetkisi CIA başkanından aşağı değildir!

Allah (cc) bunları şaşırttı da Türkiye’de darbeye kalkıştılar. En iyi bildikleri ve uyguladıkları şey olan ‘takiyye’ye devam etselerdi bir, bilemediniz iki yıl zarfında ülkemiz, tüm kurum ve kuruluşlarıyla zaten bunların eline geçmiş olacaktı!

O ele geçirmenin nasıl olacağı ise tartışılır. Mutlaka içsavaş çıkar ve Allah saklasın ülkemiz bölünürdü. Zaten kalkışmalarının amacı da bu değil miydi?

O uğursuz 15 Temmuz gecesi asla unutulamaz. TSK’nin içinde yuvalanmış, mankurtlaşan bir kısım çete mensubu ayaklanmış; Cumhurbaşkanlığı’nı, TBMM’yi, Emniyet’in Özel Harekât Müdürlüğü’nü ve sivil halkı bombalayarak kurşun yağmuruna tutmuştur.

Halkın ve liderin (hem Sayın Erdoğan hem Sayın Yıldırım) darbeye karşı gösterdikleri şanlı direniş her türlü övgüye layıktır.

Liderin tek başına kahramanlığı da bir şey ifade etmeyebilir. Yalnızca kendini kahraman yapar, çarpışarak ölümü bile halkını kurtarmaya yetmeyebilir.

Darbelerden gına getiren halkımız, ayaklanmanın ilk belirtileriyle birlikte çağrılı ve çağrısız olarak meydanlara koştu.

Lider de (Sayın Erdoğan) gözünü karartarak, halka darbeye direnme ve meydanlara inme çağrısı yaptı. Kendisi de çoluk çocuğuyla birlikte burnunun dibindeki Yunan adalarına sığınmak yerine, halkının kendisini beklediği Atatürk Havalimanı’na indi. (1967’de Yunanistan’da darbeyle tutuklanan Mitsotakis, Türkiye’ye sığınmıştı.)

Halkımız, uçaksavar mermilerine bedenini siper etmiş, çıplak elleriyle tanklara direnmiştir. Böyle destansı bir direnişin dünyada başka bir örneği yoktur.

İşin en vahim yönü, bu aşağılık darbe her ne kadar dışarısının emir ve telkinleriyle yapılmış olsa da emre uyan ve o soysuz darbeye teşebbüs eden düşman içimizde.

Üstelik hâlâ içimizdeler ve bizler, bunların kimler olduğunu ve ne kadar kaldıklarını bilmiyoruz!

Sayın Erdoğan bu yapıya yardım etmekle suçlanıyor –ki bu durum doğrudur- zaten kendi de bunu itiraf etmektedir. Ama söyler misiniz, asker-sivil gelmiş ve geçmiş hangi iktidar bunlara yardım etmedi?

Kendilerini öyle gizlemiş ve devletin istihbarat kanallarını öylesine ele geçirmişlerdi ki bilinmeleri adeta imkânsızdı.

Yine de bütün bunların arasından sadece Sayın Erdoğan, işin farkına vardı ve evet, yanlış okumuyorsunuz, yalnız başına bu devasa yapıyla mücadeleye girişti. Kendi hükümeti bile onu yalnız bıraktı!

Sayın Erdoğan’ı seversiniz sevmezsiniz ve hatta nefret edebilirsiniz ama hakkını teslim etmek zorundayız.

Tek başına da olsa kararlı bir şekilde bu yapının karşına geçti ve mücadele bayrağını açtı. Sayın Erdoğan bugün var, yarın yok. Ama üzerine titrediğimiz Türkiye’miz sonsuza dek yaşayacak, yaşamak zorunda.

Açmasaydı ne olacaktı? Bunu düşünmek bile istemeyiz. Çünkü ortada ülkemiz olmayacaktı, olmayan ülkede neyin kavgasını verebilecektik?

Hâlâ daha tehlike geçmiş değil, biraz izan lütfen!

.

Sistemi tartışmak!
#Yazar#FUAT BOL#Parlamenter Sistem

Temmuz 13, 2019 07:292dk okuma

Çok partili parlamenter sistemi 70 yıla yakın denedik. Geçen 70 yıl içerisinde, 60’ta, 71’de, 80’de, 97’de ve 2007’de olmak üzere tam beş kez darbelere muhatap olduk.

Bu dönem zarfında iki kez anayasa yapıp yürürlüğe koyduk. Birinci yaptığımız (1961 Anayasası) bol geldi deyip 82’de daha darını (antidemokratik) tasarlayıp yaptık.

Onu da değiştire değiştire yamalı bohçaya çevirdik, baktık ki işin içinden çıkamıyoruz, büsbütün sistemi değiştirdik.

Çünkü her iki anayasa da ‘vesayet’le illetliydi. Şeklen var olan demokraside, davullar iktidarların boyunlarında, tokmak ise her daim vesayet odaklarının ellerindeydi. Zavallı iktidarlar, kendilerinin yapmadığı veya yapmak zorunda bırakıldıkları yığınla yanlışın hesabını, kendileri bilerek ve isteyerek yapmış gibi veriyorlardı.

Evet, seçimden seçime sandık milletin önüne konuluyordu ancak sandıktan çıkan iktidarlar bir türlü muktedir olamıyordu. Senato (82 Anayasası ile kaldırıldı), Cumhurbaşkanlığı, yargı ve bürokrasi (askeri ve sivil), iktidarların başları üzerinde Demokles’in kılıcı gibi duruyordu.

Hangi iktidar olursa olsun, yerlilik ve millilik adına bir adım attığında, iç ve dış vesayet odakları el ele vererek mahut iktidara, geriye doğru iki adım attırıyordu.

Laflarını dinletemedikleri iktidarları ise büsbütün ortadan kaldırıyor ve sözde partiler üstü (ne demekse) hükümetler kurup, dışarının isteklerini yerine getiriyorlardı. (Haşhaş ekiminin yasaklanması, Yunanistan’ın yeniden NATO’nun askeri kanadına dönüşüne Türkiye’nin müsaade etmesi vb.)

Özetle söyleyecek olursak, parlamenter sistemi beceremedik. Milletin hakemliğine rıza gösteremedik, milletin hakemliğiyle yetinemedik. Hep başka dayanaklar, tutamaklar, sığınaklar aradık.

Bunun da sebebi gayet açıktı: Biz hiçbir zaman millete, milletin seçtiklerine güvenmedik, güvenemedik!

Halbuki demokrasilerde iktidarlar sandıkla gelir sandıkla gider. Sandıkla gelen, dört başı mamur iktidarını (hizmetlerini) gerçekleştirsin ki, millet de bunları değerlendirip kanaatini o şekilde sandığa yansıtabilsin.

Demokrasimizin önündeki bu engelleri kaldırmak ve milletin hakemliğini her şeyin üstünde tutmak için başkanlık sistemine geçtik. Bir senedir, bu sistemi hem yerleştiriyor ve hem de aksayan yönlerini not ediyoruz.

Bu sistemi tam manasıyla görebilmemiz için en az iki dönem geçmesi lazım.

Yerel seçimlerin sonucuna bakıp sistem tartışması başlatmak ve eski sisteme dönüşün çığırtkanlığını yapmak kimseye bir yarar sağlamaz. Eski sisteme geri dönmek ne demek biliyor musunuz? Önümüzdeki seçimsiz dört yılı heba edip seçimlerle ve referandumlarla geçirmek demektir.

Bu milletin bunca kıymetli vaktini zayi etmeye kimsenin hakkı olmasa gerektir.

Bu sistemin aksayan yönleri yok mu, elbette var. Bunları dile getirip gidermeye çalışmak yerine, eskiye dönüşü dillendirmek, milletimiz adına tek kelimeyle ‘fetret’ devri oluşturmaktır.

Oluşacak böylesi bir devirde de ancak iç ve dış vesayet odakları bayram eder.

Millet ise ödediği ve ödeyeceği bedelle kalır!

Bugün 606 ziyaretçi (1079 klik) kişi burdaydı!

Bugün 773 ziyaretçi (1962 klik) kişi burdaydı!

Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?

Ücretsiz kaydol