Veliyyullah Dehlevi hazretleri, sevdiklerine "Kibir felâkettir" der ve şu menkıbeyi anlatır:
"Vaktiyle kibirli bir padişah vardır. Bir gün azametle biner atına! Alır avanesini de yanına. Bir ihtişamla giderken karşısına biri çıkar.
Eski elbiseli "bir ihtiyar"...
Yaklaşıp selâm verir.
Ama o, selâmını almaz.
Ve sorar o ihtiyara:
'Kimsin, ne istiyorsun?'
'Seninle bir işim var.'
'Benimle ne işin olabilir?'
'Gizlidir, az eğil' der.
Eğilince 'Ben Azrailim!' diye fısıldar kulağına.
Sultanın morali bozulur.
Eli ayağı soğur.
Dizinin bağı çözülür.
Ve kekeleyerek 'Az mühlet ver, ailemle görüşeyim' der.
Ama melek;
'Olmaz!' der, vermez izin.
Ve alır ruhunu hiç de beklemeksizin.
Ölüm meleği oradan ayrılır, aynı kıyafetle 'sâlih bir Müslüman'a varır:
'Selâmün aleyküm!'
'Aleyküm selâm!'
'Ey Müslüman, seninle bir işim var.'
'Hayhay, kimsiniz siz?'
'Ben Azrailim!'
'Oo, hoş geldiniz, ben de sizi bekliyordum. Ne olur çabuk olun, bir an önce beni Rabbime kavuşturun.'
'Ruhunu nasıl alayım?'
'Namaza durayım, ben secdedeyken ruhumu alıver.'
Melek 'peki' der.
Secdeye inince ruhunu kabzeder."

.Hazreti Musa'nın cennetteki komşusu

Pîr Ali Aksarayi hazretleri bir gün sohbetinde şu menkıbeyi anlattı:
"Musa Nebi bir gün 'Yâ Rabbî! Cennette benim komşum kim olacak?' diye sorar.
Hak teâlâ buyurur ki:
'Falan beldede filân kasaptır.'
O bunu öğrenir, o beldeye varır.
Evini öğrenip kapıyı çalar.
Ancak kasap onu tanımaz.
Ama güler yüzle karşılar.
'Hoş geldiniz!' der, içeri alır.
Başköşeye oturtur, hâl hatır sorar.
Sonra izin isteyip mutfağa varır.
Önceden pişirdiği eti alır.
Ve küçük küçük lokmalara ayırır.
Tavanda asılı bir 'zembil' vardır.
Onu yavaşça indirir. Musa Nebi bakar ki zembilin içinde 'yaşlı bir kadın' var.
Pîr-i fani bir ihtiyar.
Bezini değiştirir, etini yedirir ve yerine asar.
Odaya döndüğünde Musa Nebi sorar:
'Zembildeki kimdi?'
'Annemdi.'
'Onu indirip ne yaptın?'
'Bezini değiştirdim, karnını doyurdum ve yerine astım.'
'Peki, hizmetin bitince o bir şeyler mırıldandı, sana dua mı etti?'
'Evet, (Yâ Rabbî! Oğlumu Musa Peygambere komşu et) diye dua etti, ben de (âmin) dedim.'
'Her gün böyle dua eder mi?'
'Evet, her gün eder.'
Musa Nebi kendini tanıtıp 'Musa benim, seni tebrik ederim. Cenâb-ı Hak, annenin duasını kabul etti ve bizi cennette komşu eyledi' buyurur."

."Bizi korktuklarımızdan emin eyle!"

Ebu Said-i Hudri (radıyallahü anh), Benî Mustalak Gazası'na, sonra da Hendek Gazası'na katıldı. Gösterdiği fevkalâde kahramanlıkları Sevgili Peygamberimiz pek beğenmişti.
Hendek Savaşı'ydı...
Ve harp biraz hafiflemişti.
Resulullah Efendimize gelip evine gitmek için izin istedi.
Efendimiz izin verdi.
Ve kendisine;
"Yanına silâhını al. Zira Benî Kureyza Yahudilerinin sana zarar vermelerinden korkarım!" buyurdular.
"Başüstüne" dedi.
Ve huzurdan ayrıldı.
O ara harp şiddetlendi.
Müşrikler her yandan saldırıyorlardı!
Ebu Said-i Hudri, Efendimize yaklaşıp;
"Yâ Resulallah! Yüreğimiz ağzımıza gelmiş bulunuyor, okuyacağımız bir dua var mıdır?" dedi.
Ve bir dua istedi.
Peygamberimiz;
"Evet var. 'Ey Allah'ım! Açık ve korkulu yerlerimizi kapa ve bizi korktuklarımızdan emin eyle' diyerek dua ediniz" buyurdular.
Kendisi diyor ki:
"Hepimiz dua ettik.
Ve Allah'a yalvardık.
Çok geçmeden şiddetli bir 'fırtına' esti! Öyle ki; düşman karargâhını altüst etti ve böylece düşman hezimete uğradı.
Şaşırıp bozuldular.
Ve çaresizlik içinde dağılıp gittiler!

.Reislerini akrep sokmuştu!..

Ebu Said-i Hudri (radıyallahü anh), otuz kişilik bir seriyyeye kumandan tayin edildi.
Ve birlik hareket etti.
Yolda gayrimüslim bedevilere rastladılar ve orada bir ağaç gölgesinde istirahat ederken bunların reislerini "akrep" soktu!
Ama şifa bulamadı.
Ve ölecek hâle geldi.
Bazıları "Şu karşıda istirahat eden kafileye gidip soralım, belki bilen vardır" dediler.
Bir ümitle geldiler.
Ve onlara yaklaşıp;
"Reisimizi akrep soktu, her çareye başvurduk fakat şifa olmadı. İçinizde tabiplikten anlayan var mıdır?" dediler.
Ebu Said-i Hudri;
"Ben bir göreyim" dedi.
Ve reisin yanına vardılar. Ebu Said-i Hudri, reisin üzerine yedi defa "Fâtiha-i şerife" suresini okudu... Okuma biter bitmez reis doğrulup ayağa kalktı.
Ve yürümeye başladı.
Sapasağlam olmuştu... Bedeviler sevindiler ve çok teşekkürler edip kendilerine bir "koyun sürüsü" hediye ettiler.
Onlar da kabul etti.
Ebu Said-i Hudri Eshab-ı kirama "Bu hadiseyi Peygamber Efendimize anlatıp koyunları da kendilerine arz ederiz, ne dersiniz?" dedi.
Öbür sahabiler;
"İyi olur" dediler.
Ve seferden dönünce hadiseyi Resulullah'a anlattılar.
Efendimiz dinleyip Ebu Said-i Hudri  hazretlerine "Fâtiha'nın bu kadar tesirli bir dua olduğunu sana kim öğretti?" buyurarak kendisini taltif buyurdular.

.Ben adalet etmezsem kim eder?"

Bir gün Sevgili Peygamberimiz Eshabına "ganimet malını" taksim ediyorlardı.
Bir köylü geldi.
Ve Efendimize;
"Yâ Resulallah! Adalet üzere hareket et" deyiverdi.
Efendimiz üzüldü!
Ve o köylüye dönüp "Ben adalet etmezsem kim eder?" buyurdu.
Hazret-i Ömer oradaydı.
Bu adama çok kızdı!
Ve Efendimize bakıp "Yâ Resulallah! İzin ver, şu adamın cezasını vereyim" dedi.
Zira çok sinirlenmişti!
Resul aleyhisselâm;
"Hayır bırak! Onun birtakım arkadaşları olacak ki sizin namazlarınızı, oruçlarınızı beğenmeyecek. Ok yaydan nasıl çıkarsa dinden öyle çıkacaklar" buyurdu.
? ? ?
Bir gün de Sevgili Peygamberimize bir kimse gelip "Kardeşim ishal oldu, ne yapayım?" diye sordu.
Efendimiz;
"Bal şerbeti içir" buyurdular.
O da gidip "bal şerbeti" içirdi.
Ertesi gün tekrar gelip;
"İçirdim, ama ishali arttı" dedi.
Resulullah yine;
"Git, bal şerbeti içir" buyurdu.
O kişi gitti. Ertesi gün gelip;
"İçirdim, ishali arttı" dedi.
Efendimiz "Allahü teâlânın kelâmında yanlışlık olamaz, git ona bal şerbeti içir" buyurdu.
Gidip "bal şerbeti" içirdi ve kardeşi tamamen iyileşti.

."Bu, kız kardeşimin oğludur"

Ebu Seleme bin Abdülesed (radıyallahü anh) ve arkadaşlarının Müslüman olduğunu haber alan Kureyş kâfirleri, bunların üzerine hücum edip bazısını bağladılar!
Sonra da dövdüler.
Ve kan revan içinde bıraktılar!
Bazısını da hapsettiler. Hazret-i Ebu Seleme, Peygamber Efendimizin amcası Ebu Talib'e sığındı. Kendi kabilesi, onu ısrarla Ebu Talib'den istediler.
Ama Ebu Talib vermedi.
Çok ısrar ettiler.
Yine vermedi ve;
"Bu, benim kız kardeşimin oğludur" diyerek himayesi altına aldı.
Uhud Harbi'nden bir müddet sonra Sevgili Peygamberimiz Hüveylidoğulları üzerine bir "askerî birlik" gönderdi...
Kumandan "Ebu Seleme" idi.
Zira ona güveniyordu.
Sancağı da ona verip;
"Ey Ebu Seleme! Seni bu birliğin başına kumandan tayin ettim. Onların yurduna gir ve mallarına el koy... Sakın Allahü teâlânın emirlerine aykırı bir iş yapma ve emrindeki askerlere iyi muamele et" diye tavsiyelerde bulundu.
Hazret-i Ebu Seleme;
"Başüstüne" dedi.
Ve o yere gitti. İslâm mücahitlerinin şiddetli hücumuyla Esedoğulları darmadağın oldular! Ebu Seleme "pekçok ganimetle" Medine'ye döndü.
Tavsiyelere tam uymuştu.
Ve emri yerine getirmişti.
Böylece Uhud'dan sonra Müslümanların üzerine saldırmak isteyen düşmanın yuvası dağıtılmış oldu.

.Ölü için feryat etmeyiniz!