 |
|
|
 |
|
| ABDULHAMİD HAN |
ABDÜLHAMİD HAN
Osmanlı padişahlarının 34'üncüsü olan Sultan II. Abdülhamid Han aklı, zekası ve ilmi fevkalade üstün olan bir zattı. Batılıların ve iç düşmanların asırlar boyunca devleti yok etmek için hazırladığı yıkıcı, sinsi planlarını sezip, önlerine aşılmaz bir set olarak dikildi. Hazırlayanları ve maşa olarak kullandıkları yerli işbirlikçilerini, sahte kahramanları işbaşından uzaklaştırdı.
İşte bu büyük zatın 10 şubat, 96. yıldönümü idi. Yıldönümü vesilesi ile Yıldız Üniversitesi ve İstanbul Medeniyet Üniversitesi işbirliği ile iki açık oturumdan oluşan etkinlik düzenlendi. İlk panel Abdülhamid'in sağlık politikasıyla ilgiliydi. Oturum başkanlığını yaptığım bu panelde konuşmacılar özet olarak şunları anlattılar:
Prof. Dr. Hüsrev Hatemi; Abdülhamid'in çok iyi niyetli, sağlam karakterli ve vefalı bir insan olduğunu söyledi. Kendisinden çok devleti düşünürdü. 33 sene zalimlik yapmadan devleti ustalıkla idare etmişti. Ona atılan iftiralardan biri de pinti olduğuna dairdi. Bu çok çirkin bir suçlama olduğunu ifade etti. Aristokrat havada, halktan uzak yaşamamıştı. Atatürk'ün Abdülhamid'i küçümseyici veya kötüleyici bir sözünün olmadığını da ekledi.
Prof. Dr. Nil Sarı ise Abdülhamid'in sağlık alanındaki eserlerinden söz etti ve bazılarının fotoğraflarını gösterdi. Abdülhamid 90 adet gureba hastanesi, 19 adet belediye hastanesi, 89 adet askeri hastane ayrıca eğitim hastaneleri, kadın hastaneleri, akıl hastaneleri açmıştı. Bu hastaneler ülkemizden Lübnan'a, Yemen'den İsrail'e, Makedonya'dan Suriye'ye, Yunanistan'dan Libya'ya, Suudi Arabistan'dan Irak'a pek çok yerleşim bölgesine yayılmıştı. Ayrıca eczaneler, hapishane, sağlık merkezleri, fakirler, acizler ve hacılar için misafirhane de pek çoktur. Müthiş bir sağlık hizmetidir bu. Maalesef tahttan düştükten sonra bu eserlerin isimleri değiştirilmiş, bazıları yıkılmış ve bir kısmı da başka alanlarda kullanılmaya başlanmıştır. Kısacası bu büyük insan unutturulmak istenmiştir. Kasımpaşa, Haydarpaşa, Gülhane ve Mektebi Tıbbiye-i Şahane adlı eğitim ve üniversite hastanelerini açan da Abdülhamid olmuştur.
Doç. Dr. Adem Ölmez ise Abdülhamid Han'ın özellikle eğitim, sağlık, ulaşım ve asayişe önem verdiğini anlattı. Zamanında yeni bulunan aşıları ülkeye getirmiş, aşı ve kuduz hastalığı üzerine merkezler kurmuş, Bimarhaneleri yani akıl hastanelerini ıslah etmiştir. Akıl hastalarına zincir kullanımını yasaklayarak bugün bile saldırgan hastalarda kullanılan gömleği yerine koymuştur.
Dr. Şerif Esendemir konuşmasına Necip Fazıl'ın, "Abdülhamid'i anlamak her şeyi anlamak olacaktır." sözleriyle başladı. Abdülhamid'in tren yolları, bakteriyolojihane, cami ve mektepler yaptırdığını, çağına uygun yaşlılık politikası izlediğini, habitat yani biyosferi merkezi alan ekolojik politikaya önem verdiğini anlattı.
Bunları dinlerken aklıma hep başbakanımız Recep Tayyip Erdoğan çağrışım yaptı. O da ülkeye duble yollar, hızlı trenler, Marmaray, üçüncü boğaz köprüsü, çok sayıda havaalanı gibi sayılamayacak eserler hediye etti. Sağlık alanında yeni hastaneleri hizmete açtı. Sağlık hizmetlerini halka yaydı. Eğitim alanını pek çok üniversite, sayısız derslik ve binlerce yeni öğretmenle destekledi güçlendirdi. Kısacası Abdülhamid'in çağdaş bir takipçisiyle karşı karşıyayız.
Abdülhamid Han'ı nasıl ki bir takım vicdansız, merhametsiz ve acımasız kişiler, iç ve dış düşmanların oyununa gelerek, maşası olarak bir saray darbesi ile düşürdülerse aynı komplo şu an başbakanımıza karşı düzenlenmektedirler. Bu ülkeye hizmet etmek bazılarının gözüne batmakta ve ellerinden geleni yapmaktadırlar.
Rabbim Başbakanımızı korusunu2026 |
|
|
|
|
 |
www.enfal.de/dinlertarihi/dinler%20tarihi/dinlertarihi/47.htm
“Allah katında din, ancak İslâm'dır.” (3/Âl-i İmrân, 19). İslâm dininde, ilâhî düzen ve ulûhiyet tektir. O yüzden kullu
.
Allah’ın emir ve yasaklarını insanlara tebliğ eden ve nasıl uygulanacağını gösteren peygamberler vardır.
Her peygamberin, ya kendisine verilen suhuf (sayfalar -küçük kitap-) veya kitabı vardır. Ya da kendinden önceki peygambere inen henüz bozulmamış kitabın hükümlerini tatbik eder.
Allah’a, meleklere, kitaplara, peygamberlere, âhirete inanç vardır.
Akla, bilime ve ilmî gelişmelere aykırı hiçbir şey yoktur.
“Allah katında din, ancak İslâm’dır.” (3/Âl-i İmrân, 19). İslâm dininde, ilâhî düzen ve ulûhiyet tektir. O yüzden kulluk da tek yeredir. Bu ulûhiyete teslim olduktan sonra, insanoğlunun ne ruhunda, ne de dış hayatında Allah’ın hükümranlığından/egemenliğinden başka bir şeyin eseri kalmaz. Ulûhiyet tektir, öyleyse yönelecek tek bir cihet vardır, tek bir akîde vardır: Allah’ın rızâsına uygun olarak kullarından kabul ettiği akîde/inanç, yani açık, berrak ve hâlis tevhid akîdesi ki, o da Allah indinde din olan İslâm’dır.
O İslâm ki, yalnız dâvâ, yalnız dirâyet, yalnız dille ifade edilen söz, yalnız kalpte cereyan eden tasavvur, yalnız şahısların namazda, hacda, oruçta edâ ettikleri vecîbelerden ibâret değildir. İslâm, teslimiyettir, itaat ve bağlılıktır, Allah’ın kitabının kulların hayatına hâkim olmasıdır. Bugün “biz de müslümanız!” deyip de Allah’ın kitabı ile hükmetmeye çağırıldıkları zaman ondan yüz çevirip arkalarını dönenler de ehl-i kitaba benzemektedirler. Zira onlar da dini insanların günlük hayatına, ekonomik, sosyal, hatta âilevî ilişkilerine sokmayı lüzumsuz sayarlar. Bunlar, ileri sürdükleri bu iddiâlar ile birlikte müslüman olduklarını söylemekten de geri kalmazlar. Hiçbir dinî esasa dayanmayan bu gaflet ile ehl-i kitabın ileri sürdüğü zan ve iddiaların farkı yoktur. Her iki grup da dinî esaslardan sıyrılmakta farksızdırlar.
Halbuki bu dinin birtakım ayırıcı özellikleri vardır ki, onlar olmayınca hak din de olmaz: Allah’ın şeriatına itaat, Allah’ın Rasûlü’ne uyma, Kitabullah’ın ahkâmına teslimiyet. İşte, tevhid akîdesinin gerçeği bunlardır. Ayrıca din, beşer hayatının tanzimi için teşrîî kanunları da içerir. Dinin gayesi, sadece ahlâkı güzelleştirmekten, vicdânî şuuru uyandırmaktan, inanç ve ibâdetten ibâret değildir. Böyle bir din olamaz.
Din, Allah’ın insanoğlu için tesbit ettiği bir hayat programıdır, insan hayatını yaratıcının yoluna bağlayan ve Allah’ın kudret eliyle çizilen bir hayat nizamıdır. Allah’ın dinine iman eden müslüman, Allah’tan bu dinin şâhitliğini talep eder. İnsan, bu dine, insanların açıkça göreceği ve onlara güzel bir örnek teşkil edecek tarzda hakkıyla bağlanmalıdır. Kâinatta mevcut olan diğer bütün düzenlere ve teşkilatlara/kurumlara karşı bu dinin üstünlüğüne ve yüceliğine iman etmeli, kendi nefsini, mesleğini ve hayatını canlı bir şekilde Allah’ın çizdiği bu programa tahsis etmelidir. Onlar, toplum ve ferdin dayanağını Allah’ın kudret elinden çıkan o yüce programa oturtmayıp, böyle bir toplum meydana getirmedikçe şâhit olamazlar.
Mü’minler, İlâhî programı tahakkuk ettirmeye mecburdurlar. İşte bu, Allah yolunda ölümün, yani İlâhî dinin ortaya koyduğu ve bizzat yaşamaktan daha hayırlı kabul ettiği şehâdetin ta kendisidir. Müslüman olduğunu iddia eden her insan üzerine, “Bizi şâhit olanlarla beraber yaz” (3/Âl-i İmrân, 53) niyâzı, Allah ile akdedilen bir bey’attır. Her mü’min, dinî bir hayatın ihyâsı ve toplumun huzur ve refahı arzusuyla bu İlâhî nizamı gerçekleştirmek için cihad etmek zorundadır. Bunu yapmıyorsa ya şehâdetinde yalancıdır veya bu dinin gâye edindiği şehâdetin zıddını yapmak gayretindedir. Mü’min olduklarını iddia ettikleri halde, insanları Allah’ın dininden uzaklaştıranların ise vay haline!
İşte, bütün bu mânâlarla İslâm Allah katında yegâne dindir. Bütün peygamberlerin Allah’tan getirmiş oldukları en üstün nizamdır. Yüce Allah, insanları kullara kulluktan/ibâdetten kurtarıp Allah’a ibâdet ettirmek için peygamberleri vâsıtasıyla bu dini göndermiştir. Allah şâhittir ki, bundan yüz çevirenler müslüman değildirler.
Hiç şüphe yok ki Allah’ın dini tektir. Bütün peygamberler o dini getirmişlerdir. İslâm'a sırt çevirenler, bütün peygamberlere ve onların getirdikleri dine sırt çevirmekte ve Allah’ın ahidlerinin bütününe ihânet etmiş olmaktadırlar. İslâm –ki, yeryüzünde Allah’ın tek nizâmıdır- mevcûdâtın temel kanunudur. Varlıklar dünyasında bütün canlıların dini aslında İslâm’dır.
.
|
İmansız amel
|
Sual: Bir hoca, oruç tutan Hristiyan için, (Tuttuğu orucun sevabını alır)diyor. Delil olarak da şu iki âyet-i kerimeyi söylüyor:
(Zerre kadar hayır yapan sevabını, zerre kadar şer yapan cezasını görür.) [Zilzal 7, 8]
(Allahü teâlâ zerre kadar haksızlık etmez, zerre kadar bir iyiliğin sevabını da kat kat artırır, kendinden de büyük ecir verir.) [Nisa 40]
Bir Hristiyan yaptığı ibadetlerin, iyiliklerin sevabını alır mı?
CEVAP
Asla alamaz. İmansız amel olmaz. Yani ibadet ve sevap, imana bağlıdır. İman da İslamiyet’e bağlıdır. Yani iman İslâmiyet'e uygun olmalıdır. Ancak bu imana kavuştuktan sonra yapılan ibadetler iyilikler geçerlidir. Şartsız bildirilen hükümlerin, bazı şartları bulunur. Mesela(Cömerdin yeri cennettir) hadis-i şerifi, düzgün imana sahip olan Müslümanlar içindir. Kâfirler için değildir. Kâfirler, kitaplı kâfir ve kitapsız kâfir diye ikiye ayrılır. Hristiyanlar, kitaplı kâfirdir. Kitaplı olsun, kitapsız olsun veya müslüman iken mürted olsun, hiçbir kâfirin iyiliğine sevab verilmez. Birkaç âyet-i kerime meali:
(Kâfir olarak ölenlerin işleri, dünyada da, âhirette de boşa gider.)[Bekara 217]
(İmansızın ameli boşa gider.) [Maide 5]
(Kâfirlere âhirette yalnız Cehennem vardır. Emekleri boşa gider.)[Hud 16]
(De ki: Size en çok ziyana uğrayanları haber verelim mi? Onlar dünya hayatında iyi işler yaptıklarını sandıkları hâlde, çabaları boşa giden kimselerdir. İşte onlar, Rablerinin âyetlerini ve Ona kavuşmayı [dirilmeyi, hesabı, ceza ve mükâfatı] inkâr eden, bu yüzden amelleri boşa giden kimselerdir. Onlar için, Kıyamet günü, hiç terazi kurmayız. [İyilikleri ile kötülüklerini ölçmeyiz çünkü amelleri boşa gitmiştir, tartıya girecek makbul şeyleri kalmamıştır.])[Kehf 103, 104, 105]
Bir hadis-i şerif:
(İmanı olmayan [her çeşit kâfir] Cennete girmez.) [Tirmizî]
Küfür, öyle büyük günahtır ki, sevabları yakıp yok ediyor. İtikatta bid’at sahiplerinin de günahları sevablarını yok ediyor. Din kitaplarında da deniyor ki:
İmanı olmayanlara âhirette af ve mağfiret yoktur ve küfürlerinin karşılığı olarak Cehennem azabında sonsuz kalacaklardır. (İbni Âbidin)
İmanı olmayanın kötülükten sakınmasını veya kötülüklerden, haramlardan sakınmayanın farzları yapmasını yahut farzları yapmayanın, sünnetleri, nâfile ibadetleri yapmasını, Allahü teâlâ beğenmez, kabul etmez. İman, Muhammed aleyhisselamın bildirdiklerine inanmaktır. (İslam Ahlakı)
Kâfirlerin ve bid’at sahibi olanların, yani itikadı bozuk olan müminlerin iyilikleri reddedilir, şerleri için de ceza görürler. (Cevap Veremedikitabı)
Yalnız imanla Cennete girilirse de, yalnız amelle Cennete girilmez. Amelsiz iman makbul, imansız amel ise makbul değildir. Peygamber efendimiz, (Hiç kimse, ibadeti sebebiyle Cennete girmez)buyurmaktadır. Yalnız imanla Cennete girilir. Fakat yalnız amelle, Cennete girilmez. İmanı olmayanların yaptıkları ibadetler, hayırlı işler, sadakalar, Kıyamette hiçbir işe yaramaz. (Miftah-ül-Cennet)
|
.
|
Hak olan din hangisidir?
|
Sual: Bekara suresinin 62. âyetini delil gösterip, (Muhammedün Resulullah demeye lüzum yok, La ilahe illallah diyen herkes Cennete girer. Allah’ın rahmeti her şeyi kuşattığı için Ehl-i kitap olan Yahudi ve Hristiyanlar da Cennete gidecektir. Zaten Müslümanların Ehl-i kitapla iman birliği vardır. Bu bakımdan onlara yakınlık gösterip kiliselerine gitmek ve ayinlerine katılmak lazımdır) diyenler oluyor. Müslüman olmayanlar da Cennete gidecek midir?
CEVAP
Müslüman olmayanın, getirdiği din kabul edilmiyor ki, işlediği salih amel kabul edilsin. Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
([Senden önce peygamberlere] iman edenler, Yahudi, Hristiyan ve sabiinlerden Allah’a ve ahirete inanıp salih amel işleyenler için elbette Rablerinin katında mükâfatlar vardır.) [Bekara 62, Maide 69]
[Hazret-i Musa zamanında, ona inanan Yahudiler ve Hazret-i İsa zamanında ona inanan Hristiyanlar, elbette Cennete gidecektir, çünkü bütün peygamberler gibi, Hazret-i İbrahim gibi, Hazret-i Musa da, Hazret-i İsa da Müslüman idi.]
Diğer dinler bozulduğu için Allahü teâlâ, en son olarak İslam dinini gönderdi. Başka dinleri kabul etmediğini açıkça bildirdi.
Hristiyan ve Yahudiler, bizim Peygamberimiz dâhil bütün Peygamberlere inanmadıkça kâfirlikten kurtulamazlar. Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(Onlardan kimi, ona [Muhammed aleyhisselama] iman etti, kimi de, ondan yüz çevirdi. Bunlara da çılgın ateşli Cehennem yetti. Âyetlerimizi inkâr ederek kâfir olanları elbette ateşe atacağız.)[Nisa 55–56]
(İbrahim ne Yahudi, ne de Hristiyandı. O Allah’ı tanıyan doğru bir Müslüman idi.) [Al-i İmran 67] [Her Peygamber gibi Hazret-i İbrahim de Müslüman idi. Ehl-i kitap hak olsa idi, böyle denmezdi.]
(Yahudiler, Üzeyr’e, Hristiyanlar da Mesih’e Allah’ın oğlu dediler. Daha önceki kâfirlerin [“melekler Allah'ın kızlarıdır” diyenlerin]sözlerine benziyor. Allah onları kahretsin! Nasıl da sapıtıyorlar)[Tevbe 30] [Ehl-i kitap, diğer kâfirleri taklit ettikleri için kötülenmektedir.]
(Ehl-i kitap [İslam’a] iman edip, [kötülükten] sakınsalardı, kötülüklerini örter ve onları nimetleri bol Cennete sokardık.)[Maide 65] [İslam’a inanmadıkları için iman etmiş olmazlar.]
(Ey iman edenler, Yahudi ve Hristiyanları dost edinmeyin! Onlar,[İslam düşmanlığında] birbirinin dostudur. Onları dost edinen de onlardan [kâfir] olur. Allahü teâlâ, [kâfirleri dost edinip, kendine]zulmedenlere hidâyet etmez.) [Maide 51] [Ehl-i kitap kâfir olduğu için dost olmaz.]
(Müminler, kâfirleri dost edinmesinler! Onları dost edinenler, Allah’ın dostluğunu bırakmış olur.) [Al-i İmran 28] [Kâfirlere kucak açanlar da, Allah’ın dostluğunu bırakmış olur.]
(Sen, onların dinine uymadıkça, Hristiyanlar ve Yahudiler senden hoşnut olmazlar. De ki "Doğru yol, ancak Allah’ın [bildirdiği İslamiyet] yoludur.") [Bekara 120] (Yani, Ehl-i kitap, doğru yolda, [Allah’ın yolunda] değildir. Ehl-i kitabın bozuk dinine girmedikçe, Resulullahtan hoşnut olmazlar. Kiliseye gitmekle, Papa’nın elini öpmekle, Hristiyanlar, Müslümanlardan hoşnut olmaz.)
Amentü’deki altı esastan birini inkâr eden kâfir olur. Sadece Allah’a inandım ve la ilahe illallah demek kâfi değildir. Hristiyan ve Yahudiler, bizim peygamberimiz dâhil bütün peygamberlere inanmadıkça kâfirlikten kurtulamazlar.
Ehl-i kitapla iman birliğimiz yoktur. Amentü’deki altı esasa inanmayanlarla iman birliği olur mu? Ehl-i kitap, bütün peygamberlere [mesela bizim peygamberimize] inanıyor mu ve bütün kitaplara [mesela Kur’an-ı kerime] inanıyor mu? Onların Allah’a inançları bile farklıdır. Hristiyanlar teslise [üç tanrıya] inanırlar, Hazret-i İsa’ya Allah’ın oğlu derler. Böyle iman birliği mi olur?
Cennete girmek için Müslüman olmak, yani Amentü’deki altı esasa inanmak şarttır. Ehl-i kitap, onların istemesiyle Cennete, bizim istememizle Cehenneme girmez. Müslüman olmadıkları için Cehenneme girer. Mülkün sahibi Allahü teâlâdır. Cennetine girmek için Müslüman olma şartını koymuştur. Müslüman olsunlar, onlar da girsin.
Tek hak din vardır
Sual: Bazıları, semavi dinlerin hepsinin hak olduğunu, onlara inananların da Cennete gideceklerini söylüyorlar. Semavi dinler bozulmadı mı? Yalnız Müslümanlığın hak din olduğuna dair âyet ve hadis yok mudur?
CEVAP
Semavi dinler hiç bozulmamış olsaydı bile, onlarla amel edilmez. Onlar yürürlükten kalktı. Dini tabir olarak, onlar nesh edildi. Bunları nesh eden ise, Allahü teâlâdır. Bu konuda, diğer maddelerde de yeterli bilgi vardır.
Bugün herhangi bir kâfirin imana gelmesi için, Kelime-i şehadeti söylemesi ve imanın altı şartını bildiren Amentü’ye inanması lazımdır. Birini bile kabul etmese Müslüman olamaz.
Hristiyan olmak
Sual: Bir arkadaş, (Müslümanlığın namaz, oruç, zekât, hac gibi zor görevleri bulunduğu ve haramlardan sakınmak zor olduğu için Hristiyanlığa geçeceğim, çünkü Hristiyanlıkta sadece pazardan pazara kiliseye gidiliyor. Öyle haram çeşidi de çok değildir) dedi. Hristiyan da cennete gidecek mi?
CEVAP
Hristiyan, gayrimüslimdir, gayrimüslimlerin hepsi cehenneme gidecektir. Hristiyanlık batıldır. Hak din yalnız İslam’dır. İki ayet-i kerime meali:
(Allah indinde hak din ancak İslam’dır.) [Al-i İmran 19]
(Kim İslam’dan başka din ararsa, bilsin ki, o din asla kabul edilmez.) [A.İmran 85]
Bir hadis-i şerif meali de şöyledir:
(Beni duyup da iman etmeyen Yahudi ve Hristiyan şüphesiz Cehenneme girecektir.) [Hâkim]
Hakiki kâfir
Sual: Bazıları (Hakiki Hristiyan) tâbirini çok kullanıyor. (Hakiki Hristiyanlarla hakiki Müslümanlar, omuz omuza verip ateistliği yok etmeye çalışmalıdır) diyorlar. Hakiki Hristiyanlar kimdir?
CEVAP
Hakiki Hristiyan, hakiki kâfir yani tam kâfir demektir. Hakiki Hristiyanların sonsuz olarak cehennemlik olduğu Kur’an-ı kerimde bildiriliyor. Ateistler, zaten Hristiyanlar gibi Cehennem ehlidir. Ateisti hakiki Hristiyan yapmak için çalışmadaki gizli maksat nedir? Belki Hristiyanların da Cennete gideceğine inananlar, ateistleri Hristiyan yaparak Cennete sokmaya çalışıyorlardır. Yahut bu işi yapanlar, Hristiyan misyonerleridir. Müslüman görünüp de, son birkaç asırdır böyle taktikler uyguluyorlar. Başka bir ihtimal olabilir mi?
Hakiki Müslüman, Ehl-i sünnet itikadında olan kimsedir, hakiki Hristiyanlarla, tam kâfirlerle omuz omuza gelmez.
Başka hak din var mı?
Sual: Almanya’da hoca denilen biri, (Namaz kılmak veya İslamiyet’in diğer emirlerini yapmak zor geliyorsa, Hristiyanlığa geçebilirsiniz. Bir mezhepten diğer bir mezhebe geçmek caiz olduğu gibi, bir dinden başka dine geçmek de caizdir. Hristiyanlığa geçerseniz çok rahat edersiniz. Zorlanacağınız hiçbir ibadet yoktur. Yasaklar da yok gibidir. Takva sahibi papazlar, size yol gösterir, doğruları öğretir) diyerek Hristiyanlığa geçmemizi söylüyor. Hristiyanlık hak din midir?
CEVAP
Kur'an-ı kerimde, hak dinin ancak İslamiyet olduğu ve İslam’dan başka din arayanın bulacağı dinin asla kabul edilmeyeceği bildiriliyor. (Âl-i İmran 19 ve 85)
Hristiyanlığı hak ve cazip bir din olarak gösterenlerin, Müslüman görünen papazların tuzağına düşmekten çok sakınmalıdır.
.
|
Peygamberimize inanmayan mümin olamaz
|
Sual: “Kelime-i tevhidin La ilahe illallah kısmını söyleyen, fakat Muhammedün Resulullah kısmını söylemeyen insanlara da merhametle bakmalı, çünkü ahirette onlar da Allah’ın sonsuz rahmetine kavuşacak” diyenler çıkıyor.
Böyle inanan Müslüman olur mu, Cennete girer mi?
CEVAP
Allah’ın rahmeti, dünyada herkesedir. Ahirette, gayrimüslimlere zerresi yoktur. Allahü teâlâ, (Rahmetim her şeyi kaplamıştır) dedikten sonra, (Rahmetim, benden korkup, haramdan kaçan, zekâtını veren ve Kur'ana inananlar içindir) buyuruyor. Daha sonra da resule iman edip uymamızı emrediyor. (Araf 156–158)
Resulullaha inanmayan Müslüman olamaz, Cennete giremez. Resulullaha inanmak demek, Onun bildirdiklerinin tamamını kabul etmek, inanmak ve hepsini beğenmek demektir.
Kur’an-ı kerim baştan sona kadar Muhammed aleyhisselama iman edip uymayı emrediyor, uymayan Müslüman olamaz, kâfir olur buyuruyor. İşte bazı âyet-i kerime mealleri:
(Allah’a ve Resulüne itaat edin!) [Enfal 20]
(Allah ve Resulüne itaat eden, en büyük kurtuluşa ermiştir.)[Ahzab 71]
(Resule itaat eden, Allah’a itaat etmiş olur.) [Nisa 80]
(Biz her peygamberi kendisine itaat edilsin diye gönderdik.) [Nisa 64]
(Allah ve Resulüne itaat eden Cennete, isyan eden Cehenneme gider.) [Nisa 13,14]
(Allah’a ve Resulüne karşı gelen, apaçık bir sapıklıktadır.) [Ahzab 36]
(Aralarında hüküm verilmek üzere Allah’a ve Peygambere çağırıldıkları vakit: Müminler, “İşittik, itaat ettik” derler, işte kurtuluşa erenler bunlardır.) [Nur 51]
(Allah’a ve Resulüne karşı gelen, bilsin ki, Allah’ın azabı çok şiddetlidir.) [Enfal 13]
(O Peygamber, güzel, temiz şeyleri helal, çirkin, pis şeyleri haram kılar.) [Araf 157]
(Kendilerine kitap verilenlerden, Allah'a ve ahiret gününe inanmayan, Allah'ın ve Resulünün haram ettiği şeyi haram tanımayan ve hak dini [İslamiyet'i] din edinmeyen kimselerle; zelil bir halde kendi elleriyle [boyun eğerek] cizye verinceye kadar savaşın.) [Tevbe 29]
(Resulümün verdiğini alın, yasakladığından da sakının!) [Haşr 7]
(O, [Resulüm] vahiyden başkasını söylemez.) [Necm 3,4]
Mümin olmak için bütün peygamberlere inanmak gerekir. Yahudiler ve Hristiyanlar, diğer küfürleri bir yana, Muhammed aleyhisselama inanmadıkları için de kâfir oluyorlar. İbni Âbidin hazretleri buyuruyor ki: İman edilecek şeylerden birine bile inanmayan kimse, (La ilahe illallah Muhammedün Resulullah) dese de, Müslüman olmaz. Amentü’deki altı şeye inanan ancak Müslüman olur. (Redd-ül-muhtar)
Resulullaha uymakla ilgili hadis-i şeriflerden birkaçı da şöyledir:
(Allah’tan başka ilah olmadığına ve benim de, Onun kulu ve resulü olduğuma şehadet eden, Cennete girer.) [Deylemi]
(Allah’ın Rab, benim de peygamber olduğuma kesin olarak inanana, Cehennem haram olur.) [Hâkim]
Hakiki Hristiyan
Sual: Bir arkadaşa niçin Kiliseye gittiğini sordum, (Ben hak yolda olan, bizim Peygamberimize de inanan hakiki Hristiyanlarla görüşüyorum, küfre karşı onlarla omuz omuza cihat ediyoruz) dedi. Hak yolda olan Hristiyan olur mu?
CEVAP
Hakiki Yahudi gibi, hakiki Hristiyan da gayrimüslimdir, yani Müslüman değildir, şeksiz, şüphesiz kâfirdir. Resulullahın, sadece peygamber olduğunu kabul etmek yetmez; bildirdiklerinin hepsine de iman etmek şarttır. Resulullahı sevip, onun düşmanlarını sevmemek ve İslamiyet geldikten sonra, diğer bütün dinlerin, bozulmamış olsalar bile artık geçersiz olduğunu yani Hristiyanlığın batıl olduğunu bilmek de, şarttır. Bir kimse Lenin veya Mao için, (O vardır, komünizmin büyük lideridir) dese; fakat komünizmi kabul etmese, komünistler için bunun önemi olmaz. Peygamber efendimizi kabul etmek demek, İmanın altı şartını da kabul etmek demektir. Birini kabul etmeyen kâfir olur. Hristiyanlar, Kur’an-ı kerimi de, Peygamber efendimizin bildirdiği İslamiyet’i de kabul etmiyor. Hak din yalnız İslamiyet’tir. Bir âyet-i kerime meali:
(İslam’dan başka din arayanın, o dini asla kabul edilmez.) [Al-i İmran 85]
Bir hadis-i şerif meali de şöyledir:
(Cennete ancak Müslüman girer.) [Buhari]
Bu âyet-i kerime ve hadis-i şerife de, ancak Müslüman olan inanır, hakiki Hristiyanlar inanmaz.
|
.
|
La ilahe illallah diyen Cennete girer mi?
|
Sual: İhlâsla bir defa La ilahe illallah diyerek imanla ölen herkesin Cennete gireceğine, Resulullahın şefaat edeceğine dair hadis yok mu? Yine bir hadiste (İhlâsla "La ilahe illallah" diyen Cennete girer)denmiyor mu? Hiçbir ibadeti yapmasak da, hiçbir haramdan kaçmasak da, Resulullahın bu sözlerine göre Cennete girmeyecek miyiz? Hâşâ Resulullah yalan mı söylüyor? La ilahe illallah diyen İsevi ve Musevi Müslümanlar da Cennete girmeyecek mi?
CEVAP
Yazdığınız hadis-i şerifler doğrudur ama bunların açıklaması vardır.İmam-ı Rabbani hazretleri, (Şartsız bildirilen bir hüküm şartlı olarak anlaşılır) buyuruyor. Mesela koyun eti yemek caizdir. Hüküm şartsız bildirilmiştir. Koyun eti caiz diye canlı bir koyunun bir budunu kesip yiyemeyiz. Ehl-i kitap hariç, gayrimüslim keserse veya kendiliğinden ölürse, leş olur, yenmez. Besmelesiz kesilirse de yenmez. Bu anlaşılınca hangi şartlar altında Cennete girileceği anlaşılır.
Mesela Resulullah efendimiz, (İhlâsla La ilahe illallah diyen Cennete girer) buyurunca (İhlâsla ne demektir?) diye sual ettiler. Cevaben, (Söyleyeni haramlardan alıkoymasıdır) buyurdu. (Taberani)
Cennete girebilmek için birkaç şart var:
1- Birincisi kelime-i tevhidi ihlâsla söylemek gerekiyor. İhlâs ise ibadetleri yaparak haramlardan kaçmaktır. Namaz kılmayan, oruç tutmayan, zekât vermeyen, hacca gitmeyen de haram işlemiş oluyor. İçki, zina, kumar, yalan, gıybet, hırsızlık, kul hakkına girmek de zaten haramdır.
2- Sadece La ilahe illallah demek yetmez. Peygamber efendimize de iman etmek, son Peygamber olduğuna şehadet getirmek şarttır. YaniMuhammedün Resulullah demek de gerekir.
Birkaç hadis-i şerif meali şöyledir:
(İhlâs ile Eşhedü en la ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve Resulühü diyen Cennete girer.)[Taberani, Deylemi]
(La ilahe illallah, Muhammedün Resulullah diyene Cehennem ateşi haramdır.) [Müslim]
(Allah'tan başka ilah olmadığına Allah'ın bir ve ortağı olmadığına ve Muhammed'in Onun kulu ve Resulü olduğuna, keza Cennet ve Cehennemin hak olduğuna şehadet ederse, Allahü teâlâ onu Cennetine koyar.) [Buhari, Müslim, Tirmizi]
(Rab olarak Allah’ı, din olarak İslam’ı, Resul olarak Muhammed'i seçen yani kabul edip beğenene Cennet vacip olur.) [Ebu Davud]
(Kitap ehli olan bir kavme [İsevi veya Musevilere] görevle gidince, önce, La ilahe illallah Muhammedün Resulullah demeye davet et. Bunu kabul ederlerse, günde beş vakit namazın farz olduğunu bildir. Bunu da kabul ederlerse, Allah’ın Müslümanların zenginlerinden alınıp fakirlerine verilen zekâtı farz kıldığını söyle.) [Buhari, Müslim, Ebu Davud]
(Size şu beş şeyi emrediyorum. Birincisi Allah’a imandır. Allah’a iman nedir biliyor musunuz? Allah’tan başka mabut olmadığına ve benim son Peygamber olduğuma şehadet etmektir.) [Buhari, Müslim, Tirmizi, Nesai, Ebu Davud, İbni Hibban, Taberani]
Netice:
Müslüman olan Allah’a inanır. Allahü teâlâ Kur'an-ı kerimde mealen buyuruyor ki:
(Allah indinde hak din ancak İslam’dır.) [Al-i İmran 19]
(Sizin için din olarak İslam’ı beğendim.) [Maide 3]
(İslam’dan başka din arayan, bilsin ki, o din asla kabul edilmez.)[Al-i İmran 85]
(Allah’a itaat edin, Peygambere itaat edin. İşlerinizi boşa çıkarmayın.) [Muhammed 33]
Kelime-i tevhidin fazileti
Sual: İslam Ahlakı kitabında, Kelime-i tevhidin sevabının, bütün günahlardan ağır geldiği bildirilerek, (Mahşer günü bir kişi gelecek, 99 amel defteri olup, her bir defterin yaprağı göz gördüğü kadar geniştir. Hiç birinde iyiliği olmayıp, yalnız bir parmak kadar, o kimsenin dünyada söylediği bir kelime-i tevhid bulunur. O 99 defter terazinin bir kefesine ve bir kelime-i tevhidi diğer kefesine koyarlar. Kelime-i tevhid tarafı ağır gelir) mealindeki hadis bildiriliyor. O zaman, La ilahe illallah diyerek bir kelime-i tevhid söyledikten sonra, günahlardan sakınmaya ve ibadet etmeye gerek var mıdır?
CEVAP
Akıl mantık yürütmekle din olmaz. Bizim gibilerin hadis-i şeriften mana çıkarması yanlış olur. Allah saklasın, günahlardan kaçmaz, ibadeti lüzumsuz görebiliriz.
Dinimizde bir şey şartsız bildirilirse, onun bir çok şartlarının olduğu anlaşılır. La ilahe illallah diyenin Cennete gidebilmesi için birçok şartları var. Birkaçını bildirelim:
1- Kelime-i tevhidi inanarak söylemek şarttır. İnanmadan söylenirse faydası olmaz. Müslüman olarak söylemek gerekir. Kâfirliği bırakmadan bir gayrimüslim söylese hiç kıymeti yoktur.
2- Amentü’deki altı esasa inanması ve beğenmesi şarttır. İnanmadan La ilahe illallah demenin hiç önemi yoktur. İnansa fakat beğenmese yine kıymetsizdir. Bu altı esastan birine inanmasa yine kıymetsizdir. Mesela Muhammedün Resulullah demese yine ebedi Cehennemliktir.
3- İtikadının düzgün olması şarttır. İtikadı bid’at olanlar, muhakkak Cehenneme gider.
4- Haramlardan kaçması lazım. Namaz, oruç gibi ibadetleri yapmamak haramdır. (Haramlardan kaçıp, ihlasla, la ilahe illallah diyen Cennete girer) hadis-i şerifindeki (İhlasla) ifadesi için Resulullah efendimiz, (Söyleyeni haramlardan alıkoymasıdır)buyurdu. (Taberani)
Demek ki haramlardan kaçmadan la ilahe illallah demenin insanı Cehennemden kurtarması çok zordur.
5- Meşhur bir harama helal dese, mesela şarap veya domuz eti helaldir dese, la ilahe illallah demesi onu Cehennemden kurtarmaz. Meşhur bir farzı inkâr etse, mesela namaz, oruç farz değil dese, la ilahe illallah demesi onu Cennete sokmaz.
Bir kimse, haramlardan kaçmaz, ibadetlerini yapmazsa, o kimsenin ölürken imanını muhafaza etmesi çok zordur. O halde haramlardan kaçmak ve ibadetleri yapmak, insanın imanlı ölmesine sebep olmaktadır.
.
|
Hazret-i İbrahim’e iftira ediyorlar
|
Sual: Son günlerde İbrahimi dinler diye bir şey söyleniyor. Din kitaplarında böyle bir tabir var mı?
CEVAP
Böyle bir tabir yoktur. Sadece semavi dinler tabiri geçer. Bunlar Hristiyanlığı ve Yahudiliği hak din gibi göstermeye çalışan misyonerlerin sinsi bir oyunudur. İbrahimi dinler diye milleti toptan gayrimüslim yapmaya çalışıyorlar. Allahü teâlânın, İslamiyet’i göndererek yürürlükten kaldırdığı bozuk dinleri [Hristiyanlıkla Yahudiliği] yürürlüğe koymaya ve ehl-i kitap denilen gayrimüslimleri Müslüman göstermeye gayret ediyorlar.
Allahü teâlâ, o dinler bozulduğu için, son olarak İslam dinini göndermiştir. O dinler bozulmamış bile olsa, sonraki gelen din önceki dini nesh eder, yürürlükten kaldırır. Onun için Hristiyanlığı, Yahudiliği hak din gibi göstermeye çalışmakta, bir art niyet yoksa misyonerlerin tuzağına düşmekten başka şey değildir. Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(İbrahim, ne Yahudi, ne de Hristiyan idi; o, Allah’ı bir tanıyan doğru bir Müslüman idi; müşriklerden de değildi.) [Al-i İmran 67]
Allah böyle buyuruyor, misyonerlerin uşakları, Hristiyanlık ve Yahudilik için, İbrahimi din diyor. İbrahim aleyhisselam Hristiyan veya Yahudi mi idi? Değilse ne diye ona böyle iftira ediliyor?
İbrahimi dinler perdesi altında gayrimüslimlere kucak açanlar, şu âyete de aykırı hareket etmiş olur:
(Sen, onların dinine uymadıkça, Hristiyanlar ve Yahudiler senden hoşnut olmazlar. De ki "Doğru yol, ancak Allah’ın [bildirdiği İslamiyet] yoludur.") [Bekara 120]
Şimdiki Yahudi ve Hristiyanlar, Muhammed aleyhisselama inanmadıkça, yani Müslüman olmadıkça ebedi Cehennemliktir. Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
(Beni duyup da Peygamber olduğumu kabul etmeyen Yahudi ve Hristiyan, mutlaka Cehenneme girecektir.) [Hâkim]
Bozulan dinler
Sual: İslamiyet gelmeden önce Hicaz’daki insanların, mesela Peygamber efendimizin mübarek ana babalarının, İbrahim aleyhisselamın dini üzerine oldukları kitaplarda yazılıdır. Niye İsa aleyhisselamın veya Musa aleyhisselamın diniyle değil de, bunlardan önce gelen İbrahim aleyhisselamın diniyle amel ediliyordu?
CEVAP
Bunun iki sebebi var:
1- Hazret-i Âdem’den beri gelen dinlerde, dinin adı, gönderilen peygamberin adıyla söylenirdi. Mesela, Hazret-i Musa’nın dinineMusevilik, Hazret-i İsa’nın dinine İsevilik denirdi. Her peygamber, bir bölgeye, bir kavme gelirdi. O bölgenin, o kavmin peygamberi olurdu. Mesela Hindistan’a gönderilen bir peygamber, Amerika’daki veya Afrika’daki insanlara peygamber olarak gönderilmiyordu. Her ülkenin peygamberi ayrıydı. İslamiyet ise, cihanşümul [evrensel] olarak geldi. Bir bölgeye, bir ırka değil, bütün insanlığa, bütün dünyaya geldi.
Hicaz halkı bu yüzden Musa aleyhisselamın veya İsa aleyhisselamın dinine tâbi olmadılar, İbrahim aleyhisselamın dini üzerine devam ettiler.
2- İkinci bir sebep de, az da olsa, Musevilik Yahudilik olarak, İsevilik de, Hristiyanlık olarak Hicaz’a ulaştığında, bunları incelediler, bozuk olduğunu gördüler. Dini bilen insanlar, (Hak din böyle olmaz) dediler. Bu yüzden Hicaz halkı gibi, Peygamber efendimizin annesi ve babası da, İbrahim aleyhisselamın dinindeydi. Daha sonra diriltilerek, Muhammed aleyhisselamın ümmetinden de oldular. Bu konudaki hadis-i şerif, Kurtubi’den naklen İbni Hacer-i Mekki hazretlerininNimet-ül-kübra kitabında da yazılıdır.
.
|
Cennete Müslüman olan girer
|
Sual: İnsanlara da hizmet etmek sevab mıdır? Sevapsa, bazı kâfirlerin hizmetleri pek çoktur. Onların da Cennete gitmesi gerekmez mi? Sayısız iyilikleri, cami yaptırmak gibi ibadetleri ve insanlığa büyük hizmetleri olan çok cömert bir kâfir, zulüm ve işkence görüp, mazlum olarak öldürülse, Cennete gitmez mi?
CEVAP
İmanı olmayanın hiçbir amelinin kıymeti yoktur. İbadetler ve bütün iyi işler kıymetli ise de, bunları yapmak, imanın yanında ikinci derecede kalır. İman temel, iyi işleri yapmak, ikinci derecededir, imandan sonra gelir. İmanın ve iman ile birlikte olan iyi işlerin dünyada da, ahirette de faydaları vardır. İnsanı saadete ulaştırırlar. İmansız olan iyi işler, insanı, dünyada saadete kavuşturabilir. Ahirette faydası olamaz.
İyi işlere, ibadetlere sevap verilebilmesi için düzgün iman sahibi olmak gerekir. Bir kâfirin yaptığı hiçbir iyiliğin Allah katında kıymeti yoktur, hatta cami, çeşme yaptırsa, namaz kılsa, oruç tutsa hiç kıymeti olmaz. Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(İmansızların yaptıkları faydalı işler, fırtınalı bir günde rüzgârın savurduğu kül gibidir. Ahirette o işlerin hiçbir faydası olmaz.)[İbrahim 18]
(Kıyamette onların yaptıkları her işi toz duman ederiz.) [Furkan 23]
(Kıyamette en çok ziyana uğrayanlar, iyi işler yaptıklarını sanıp da, bütün çabaları boşa gidenlerdir.) [Kehf 103–104]
(Kâfir olarak ölenlerin yaptıkları işler, dünyada da, ahirette de boşa gider, Cehennemde devamlı kalırlar.) [Bekara 217]
Kâfirlerin azapları hafiflemez. Birkaç âyet meali şöyledir:
(Onlar, Cehennemin bekçilerine, “Rabbinize yalvarın da hiç değilse bir gün, azabımızı hafifletsin” derler. Halbuki kâfirlerin yalvarması boşunadır.) [Mümin 49, 50]
(Hak din yalnız İslam’dır.) [Al-i İmran 19]
(İslam dininden başka din isteyenlerin, dinlerini Allah kabul etmez. Bunlar ahirette en büyük zarara uğrayacaklardır.) [Al-i İmran 85]
Kâfirlerin iyilikleri, Müslüman olmalarına sebep olabilir. Fakat iman etmedikçe, kâfirlerin hiçbir iyiliğine sevap verilmez. Müslümanların yaptığı iyilikler de, günahlarının affına sebep olur. Hadis-i şerifte bildiriliyor ki, Müslüman bir kadın, susuz bir köpeğe pabucu ile kuyudan çıkarıp su verdiği için, Allahü teâlâ onun günahlarını affetmiştir.
Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(İman edip, salih amel işleyenler Cennete girer.) [Kehf 107]
İman doğru olmazsa, ibadetlerin, hizmetlerin hiç kıymeti olmaz. Bunun için Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdikleri gibi iman etmek, ibadetleri yapıp haramlardan sakınmak lazımdır. Kalbde doğru imanın bulunmasına alamet, dinin emirlerini seve seve yapmak ve kâfirleri düşman bilmektir.
Mülk Allah’ındır. Mülkün sahibi Odur. Allahü teâlâ, Cennete girmek için, sadece imanlı olma şartını koymuştur. Suç ve günah işlese de, iman kaydı bulunan mümin Cennete gider. İman kaydı bulunmayan kâfir de, yararlı işler yapsa da Cehenneme gider.
Şimdi ilk suale cevap verelim. Muhammed Masum hazretleri buyurdu ki:
Allahü teâlânın kullarına hizmet etmek için çalışmalı! Rabbimizin kullarına hizmet etmekle dünyada ve ahirette nimetlere kavuşulacağını düşünmeli! İnsanlara karşı yumuşak olmanın, onlara iyilik etmenin, onların işlerini güler yüzle ve tatlı dille ve kolaylıkla yapmanın, Allah sevgisine kavuşturan yol olduğunu bilmeli! Ahiretin azaplarından kurtulmaya ve Cennet nimetlerinin artmasına sebep olacağında, hiç şüphe etmemelidir! İnsanlara hizmet etmek ve onların ihtiyaçlarını karşılamak, dünya ve ahiret derecelerine kavuşmaya sebeptir.
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Seferde, topluluğun efendisi, onlara hizmet edendir. Şehitlik hariç, hiçbir amel onun sevabına erişemez.) [Hâkim]
(İnsanlar, Allah’ın ıyali [çoluk çocuğu gibi] dir, Allahü teâlâya en sevimli olan, Onun ıyâline iyilik edendir.] [Bezzar]
(Din kardeşine yardım edenin yardımcısı, Allahü teâlâdır.)[Müslim]
(Müslümanın işini gören, hac ve umre yapmış gibi sevaba kavuşur.) [Hatib]
(Bir Müslümana elbise veren, o elbiseden bir parça kalsa da, Allahü teâlânın hıfzı emanında olur.) [Hâkim]
Cennete girmenin şartlarının ne olduğunu, Allahü teâlâ açıkça bildirdi. Cennete gitmenin şartı imanlı, yani Müslüman olmaktır. İmanlı olmayan, yani kâfir olan Cennete giremez. Kâfirlerin gideceği ve sonsuz kalacağı yer cehennemdir.
Şu halde, bir kâfir haksız olarak, işkence ile zulüm ile öldürülse, bütün dünyaya hizmet etse, Cennete giremez.
Bazıları da, (çok temiz olan, yalan dolan bilmeyen, hırsızlık etmeyen, yol köprü, çeşme gibi insanlığa hizmet eden kâfirler de var. Bunlar da mı cennete girmeyecek) diyorlar. Cennete girmenin çaresini, yolunu Cennetin, Cehennemin ve kâinatın sahibi olan Allahü teâlâ bildirdi. Bizim istememizle kimse Cennete veya Cehenneme girmez. Zengin-fakir, zenci-beyaz, köylü-şehirli, kadın-erkek, temiz-kirli, tembel-çalışkan, cimri-cömert, cahil-bilgin, zalim-mazlum benzeri hiçbir ayrım yapılmaz. Sadece imanlı ve imansız ayrımı yapılır. Yani Müslüman olan Cennete girer, ebedi nimetlere kavuşur. İmansız olan da, Cehenneme gider, ebedi azaba maruz kalır.
Ehl-i kitap Cennete girer mi?
Sual: Bir yazar, (Allah’a inanıp barışa yönelik hizmetler veren herkes, ister Yahudi, ister Hristiyan olsun Cennete girecek) diyor. Doğru mu?
CEVAP
Elbette doğru değildir. Cennete yalnız Müslüman olanlar girer. Hud suresi 16. ve Tevbe suresi 17. âyet-i kerimelerinde, gayrimüslimlerin iyi amellerinin hiç fayda vermeyeceği, Muhammed aleyhisselama tâbi olmadıkları için Cehennemde sonsuz kalacakları bildirilmektedir. İyi işlere, ibadetlere sevap verilebilmesi için düzgün iman sahibi bir Müslüman olmak şarttır. (Kitab-üt-tevhid)
Kur'an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(Eğer Ehl-i kitap [Kur'ana ve Muhammed aleyhisselama] iman edip[kötülükten] sakınsaydı, günahlarını örter, nimetleri bol Cennetlere koyardık.) [Maide 65]
([Ehl-i kitap] "Yahudi ve Hristiyanlar hariç hiç kimse Cennete girmeyecek" dediler. O iddia, onların kuruntusudur. Onlara de ki "Doğru söylüyorsanız delilinizi getirin.") [Bekara 111]
(İbrahim, ne Yahudi, ne de Hristiyan idi; fakat o, Allah’ı bir tanıyan hanif, doğru bir Müslüman idi; müşriklerden de değildi.)[Al-i İmran 67]
Hazret-i İbrahim, Hazret-i Musa, Hazret-i İsa da her Peygamber gibi Müslüman idi. Hazret-i Musa’ya ve Hazret-i İsa’ya o zaman inanan kimseler de Müslüman idi. Şimdiki Yahudi ve Hristiyanlar, Muhammed aleyhisselama inanmadıkça, yani Müslüman olmadıkça ebedi Cehennemliktir.
Diyalogcuyu sollayan kişi
Sual: Bir yazar, sanki azap âyetleri yokmuş gibi, hep rahmet âyetlerini yazarak, Hristiyanlara kucak açan diyalogcuları geride bırakıyor. Kitap, sünnet, icma ve kıyasa aykırı olarak, mazlum olarak ölen Hristiyanların şehit olduklarını söylüyor. Şöyle diyor: (Şirke girmemiş, fakat zulümle ölmüş Hristiyanların bir nevi şehit olduklarını söylemek âyet ve hadislere aykırı değildir. Çünkü Allah’ın rahmeti her şeyi kuşatmıştır.)
CEVAP
Yazarın bu sözü dindeki dört delile [Kur’ana, sünnete, icmaya ve kıyas-ı fukahaya] aykırıdır. Şirke girmemiş Hristiyan demek, Müslüman bir kâfir demektir. Kâfirse Müslüman denmez, Müslümansa kâfir denmez. Bu söz, necasete [pisliğe], temiz necaset demeye benzer. Yani temiz necaset denmez, temiz ise, o zaman necaset değildir. Hristiyan gayrimüslimdir, kâfirdir. Her kâfir şirke girmiştir. Şirke girmemiş olana gayrimüslim veya Hristiyan denmez, o Müslümandır. Şirke girerse kâfir olur. Hangi Hristiyan Amentü’deki altı esasın hepsine inanıyor ki? Diyalogcu bir yazar da, (Hristiyanlarla iman birliğimiz, Amentü’de ittifakımız var) diyordu. Ama o mazlum ölen Hristiyana şehit demiyordu.
Hristiyanlarla aramızdaki inanç farklılıkları çok ise de birkaçını bildirelim:
1- Biz bir Allah’a inanırız. Onlar üç ilaha inanırlar. Hazret-i İsa’ya tanrının oğlu ve tanrı diyorlar. Onlar melekleri kız gibi görüyorlar, biz ise, meleklerde erkeklik dişilik olmadığını biliyoruz. Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(Allah ile birlikte başka ilah edinen Cehenneme atılır. Rabbiniz oğulları size ayırdı da kendisi için kız olarak melekleri mi edindi? Elbette vebali çok büyük söz ediyorsunuz.) [İsra 39, 40]
2- Onlar tanrı gökte derler, biz Allah’ı mekândan münezzeh biliriz.
3- Biz semavi kitapların hepsine inanırız, onlar, Kur’ana inanmazlar.
4- Biz bütün Peygamberlere inanırız, onlar, Muhammed aleyhisselama inanmazlar. Âyet-i kerimede mealen buyuruluyor ki:
(Kimi, Ona [Resulüme] iman etti, kimi de, Ondan yüz çevirdi. Bunlara da çılgın ateşli Cehennem yetti. Âyetlerimizi inkâr ederek kâfir olanları elbette ateşe atacağız.) [Nisa 55–56]
5- Biz hayrın ve şerrin Allah’tan olduğuna inanırız, onlar, (Tanrı kötülükleri takdir etmez) derler.
Amentü’ye inanmayan Cennete gider mi? Yazar, Allah’ın rahmeti her şeyi kuşatmış diyerek gâvurlara da ahirette rahmet edileceğini söylüyor. Rahman, dünyadaki her mahlûka acıyan, Rahim, ahirette yalnız müminlere acıyan demektir. Allahü teâlânın rahmeti, şefkati dünyada müminlere ve kâfirlere, herkese birlikte yetiştiği halde, ahirette kâfirlere merhametin zerresi bile yoktur. İşte üç âyet meali:
(Kâfirlerin cami yapmaları ve diğer bütün [iyi] işleri, boşa gidecek, Cehennemde sonsuz kalacaklar.) [Tevbe 17]
(Bunlara ahirette yalnız Cehennem vardır. Emekleri ahirette boşa gider.) [Hud 15, 16]
(Kâfirlerin dünyada yaptıkları iyi işler, çölde görünen seraba benzer.) [Nur 39]
Doğru iman [Ehl-i sünnet itikadı] şöyledir: Allah’ın azabından emin olmamak, rahmetinden de ümit kesmemek. Dostlarına dost, düşmanlarına düşman olmak... Hazret-i Zekeriyya şöyle övülüyor:
(Korku ile ümit arasında dua ederdi.) [Enbiya 90]
Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Müslüman havf ve reca [korku ile ümit] arasında bulunursa, Allahü teâlâ, ona umduğunu verir ve korktuğundan onu emin kılar.) [Tirmizi]
(İmanın temeli Müslümanı sevmek ve kâfiri sevmemektir.) [İ. Ahmed]
(İmanın efdali Allah için sevgi, Allah için buğzdur.) [Taberani]
Cenab-ı Hak, Hazret-i İsa’ya buyurdu ki:
(Yer ve göklerdekilerin ibadetlerini yapsan, dostlarımı sevmedikçe ve kâfirlere düşmanlık etmedikçe, hiç faydası olmaz.)[K.Saadet]
Hak din yalnız İslam’dır
Sual: (Hristiyanların mazlumları şehit olarak ölür ve Cennete gider) deniyor. Niye Yahudilerin veya başka kâfirlerin değil de, Hristiyan kâfirlerin mazlumları şehit oluyor ve Cennete gidiyor?
CEVAP
Müslüman olmayan kimse, mazlum da olsa, zalim de olsa asla Cennete giremez. Zerre imanı olan Müslüman da, çok zalim de olsa, çok günahkâr da olsa, yine sonunda Cennete gider. Böyle inanmayan kimse Müslüman olamaz.
Çocuktan al haberi
Sual: Hristiyanlarla irtibat halinde olan Müslüman bir komşumuzun 9–10 yaşlarında bir kız çocuğuyla konuşuyordum. Namaz kılıyor musun dedim. Bana dedi ki:
(Hristiyanlık da hak dinmiş. Onlar da Allah’a inanıyormuş. Müslümanlıkta olduğu gibi emir ve yasaklar yokmuş. Her gün namaz kılmak gerekmiyormuş. Kadınların örtünmesi de lazım değilmiş. Bunun için, annem babam, namaz kılmama lüzum olmadığını söylediler.)
Acaba, Allah'a inandıkları için, Hristiyanlar da Cennete girerler mi?
CEVAP
İman, sadece Allah’ın varlığına inanmak demek değildir. Amentü’de bildirilen altı esasın hepsine birden inanmak ve beğenmek gerekir. Yani Allah’a, meleklere, kitaplara, peygamberlere, ahiret gününe, öldükten sonra dirilmeye, hayrın ve şerrin Allah’tan olduğunainanmak şarttır. Bunlardan birine inanmayan Müslüman olamaz. Peygamber efendimize iman etmeyen, hangi dinden olursa olsun, kâfirdir. Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
(Beni duyup da iman etmeyen Yahudi ve Hristiyan elbette Cehenneme girecektir.) [Hâkim]
Hristiyanlar ehl-i kitabdır. Ehl-i kitab kâfirdir. Bir âyet-i kerime meali şöyledir:
(Elbette, ehl-i kitaptan [Yahudi ve Hristiyan] olsun, müşriklerden olsun bütün kâfirler Cehennem ateşindedir, orada ebedi kalırlar. Onlar yaratıkların en kötüsüdür.) [Beyyine 6]
.
|
Allah’a inanan gayrimüslim
|
Sual: Allah’a inanan gayrimüslim, mesela Yahudi ve Hristiyan kâfir mi olur?
CEVAP
Bu konudaki âyet-i kerimeleri diğer yazılarımızda bildirmiştik. Şimdi üç âyet meali daha bildirelim:
([Ey Habibim, Yahudi ve Hristiyanlara] de ki: (Eğer Allah’ı seviyorsanız, bana uyun ki Allah da sizi sevsin.) [Al-i İmran 31] (Demek ki Ehl-i kitap olan Hristiyan ve Yahudiler, Peygamber efendimize iman etmedikçe, Allahü teâlâ onları sevmez.)
(De ki: “Ey Ehl-i kitap, gelin aramızda şu müşterek söze uyalım: “Ancak Allah’a kulluk edelim, Ona şirk koşmayalım, Allah’ı bırakıp insanları Rabler edinmeyelim” Yine de, yüz çevirirlerse, “Şahit olun ki, biz Müslümanız” deyin!) [Al-i İmran 64] (Ehl-i kitap yani Yahudi ve Hristiyanlar buna yanaşmadı, yani Müslüman olmadılar.)
([Senden önce peygamberlere] iman edenler, Yahudi, Hristiyan ve sabiinlerden Allah’a ve ahirete inanıp salih amel işleyenler için elbette Rablerinin katında mükâfatlar vardır.) [Bekara 62] (Hazret-i Musa zamanında, ona inanan Yahudiler ve Hazret-i İsa zamanında ona inanan Hristiyanlar, elbette Cennete gidecektir, çünkü bütün peygamberler gibi, Hazret-i İbrahim gibi, Hazret-i Musa da, Hazret-i İsa da Müslüman idi.)
Diğer dinler bozulduğu için Allahü teâlâ, en son olarak İslam dinini gönderdi. Başka dinleri kabul etmediğini açıkça şöyle bildirdi:
(Allah indinde hak din ancak İslam’dır.) [Al-i İmran 19]
Bu konudaki birkaç hadis-i şerif meali de şöyledir:
(Yahudi ve Hristiyanlara selam vermeyiniz!) [Müslim]
(Ehl-i kitap size selam verdiği zaman “ve aleyküm” deyin.)[Buhari]
(Yahudi ve Hristiyanlar sakal boyamaz. Onlara benzemeyin, boyayın!) [Müslim]
(Saçlarınızı kırmızı veya sarıya boyayın, ehl-i kitaba muhalefet edin!) [İ. Ahmed]
Amentü’deki altı esastan birini inkâr eden kâfir olur. Sadece Allah’a inandım demek kâfi değildir. Hristiyan ve Yahudiler, bizim peygamberimiz dahil bütün peygamberlere inanmadıkça kâfirlikten kurtulamazlar. Yahudiler, Hazret-i İsa’ya, Hristiyanlar da, Muhammed aleyhisselama inanmadıkları için kâfir oldular. Amentü’de bildirilen altı husustan birini, mesela kaderi inkâr eden, kâfir olur, bütün iyi amelleri yok olur. (Redd-ül-muhtar)
|
Ehl-i kitabın durumu
|
Sual: Kur’anda ehl-i kitabın kâfir olduğu bildirilmiyor mu?
CEVAP
Kur’an-ı kerimde, Ehl-i kitabın kâfir olduğunu bildiren âyet-i kerimelerden bazıları şöyledir:
(İbrahim ne Yahudi, ne de Hristiyandı. O Allah’ı tanıyan doğru bir Müslüman idi.) [Al-i İmran 67] (Her peygamber gibi Hazret-i İbrahim de Müslüman idi. Ehl-i kitap hak olsa idi, böyle denmezdi.)
(“Yahudi veya Hristiyan olun ki, doğru yolu bulasınız” diyenlere de ki: “Aksine biz, hanif [doğru olan] İbrahim’in dinine uyarız.”)[Bekara 135] (Ehl-i kitap hak olsa idi, sözleri reddedilmezdi. Hazret-i İbrahim’in dini olan İslam’a uyan kurtulur.)
([Ehl-i kitap] "Yahudi ve Hristiyanlar hariç hiç kimse Cennete girmeyecek" dediler. Bu, onların kuruntusudur. De ki: "Doğru söylüyorsanız delilinizi getirin." Hayır onların dedikleri gibi değildir.) [Bekara 111,112] (Şu halde Ehl-i kitabın iddiaları kuruntudur, gerçek değildir.)
(Yahudiler, Üzeyr’e, Hristiyanlar da Mesih’e Allah’ın oğlu dediler. Daha önceki kâfirlerin [“melekler Allah'ın kızlarıdır” diyenlerin]sözlerine benziyor. Allah onları kahretsin! Nasıl da sapıtıyorlar.)[Tevbe 30] (Ehl-i kitap kâfir olduğu için lanete uğradı.)
(Ehl-i kitap [İslam’a] iman edip, [kötülüklerden] sakınsalardı, kötülüklerini örter ve onları nimetleri bol Cennete sokardık.)[Maide 65] (Ehl-i kitap hak olsa idi, imana davet edilmezdi.)
(Ey iman edenler, Yahudi ve Hristiyanları dost edinmeyin! Onlar,[İslam düşmanlığında] birbirinin dostudur. Onları dost edinen de onlardan [kâfir] olur. Allah, [kâfirleri dost edinip kendine]zulmedenlere hidayet etmez.) [Maide 51] (Ehl-i kitap hak olsa, onlara dost olana kâfir denir miydi?)
[Ey habibim, Ehl-i kitaba] de ki: (Eğer Allah’ı seviyorsanız, bana uyun ki Allah da sizi sevsin.) [Al-i İmran 31] (Yani Ehl-i kitap, Resulullaha iman etmedikçe, Allah onları sevmez.)
(De ki: “Ey Ehl-i kitap, gelin aramızda şu müşterek söze uyalım: “Ancak Allah’a kulluk edelim, Ona şirk koşmayalım, Allah’ı bırakıp insanları Rabler edinmeyelim” Yine de, yüz çevirirlerse, “Şahit olun ki, biz Müslümanız” deyin!) [Al-i İmran 64] (Ehl-i kitap kâfir olduğu için, onlara biz Müslümanız deyin buyuruluyor.)
([Senden önce peygamberlere] iman edenler, Yahudi, Hristiyan ve sabiinlerden Allah’a ve ahirete inanıp salih amel işleyenler için elbette Rablerinin katında mükafatlar vardır.) [Bekara 62] (Hazret-i Musa zamanında, ona inanan Yahudiler ve Hazret-i İsa zamanında ona inanan Hristiyanlar, elbette Cennete gidecektir. Çünkü, bütün peygamberler gibi Hazret-i Musa da, Hazret-i İsa da Müslüman idi.)
Bu vesikalara rağmen, (Muhammedün Resulullah demeye lüzum yok) diyenler çıkarsa, bunların cahil değil, sinsi birer misyoner olduklarında şüphe kalmaz.
Sual: Bir Yahudi’ye veya Hristiyan’a hacı demek caiz midir? Bir de, Müslümanlığı kötülemeyen bir Hristiyan’a, İsevi Müslüman denir mi?
CEVAP
Hacı, İslam’ın hac şartını eda eden Müslümana denir, gayrimüslime hacı denmez. Müslümana kâfir demek küfür olduğu gibi, gayrimüslime de Müslüman demek küfür olur. Bir insan ya Müslümandır veya kâfirdir. Hem kâfir, hem Müslüman olmaz. Müslüman Hristiyan veya Hristiyan Müslüman olmaz. Hristiyanlar için de, İsevi demek yanlıştır. Şimdi İsevi ve Musevi yoktur.
İnsanların en kötüsü
Sual: Beyyine sûresinin altıncı âyetinde, ehl-i kitabın [Yahudilerle Hristiyanların] insanların en kötüsü olduğu bildiriliyor? Ehl-i kitab, ateistlerden de mi kötüdür?
CEVAP
Sadece ehl-i kitab değil, o âyet-i kerimede müşrikler de geçiyor. Şirk, Allahü teâlâya ortak yapmak, benzetmek demektir. Benzeten kimseye müşrik denir. Küfrün çeşitleri vardır. Hepsinin en kötüsü, en büyüğü şirktir. Bir şeyin her çeşidini bildirmek için, çok defa, bunların en büyüğü söylenir. Bunun için, âyet-i kerimelerde ve hadis-i şeriflerde geçen şirk, her çeşit küfür demektir.
Bütün küfürler şirkin içine girdiği gibi, Ehl-i kitab da, müşriklerin içine girmektedir. Böyleyken, onların kâfir olduklarının ayrıca bildirilmesinin elbette hikmetleri vardır. Belki Ehl-i kitab kâfirlerini, mümin zanneden çıkabilir. Nitekim (Ehl-i kitabın içinde takva sahipleri de vardır) diyenler de vardır.
Ehl-i kitab ve hak din
Sual: (Kur’anı ve onun Peygamberini dışlayarak tevhid inancına ve salih amele ulaşmak imkânsız gibi olduğu için, bir kısmı hak yolda ise de, bugün Ehl-i kitabın büyük çoğunluğu, tevhitten veya salih amelden uzaklaşmıştır) diyenler oluyor. Ehl-i kitap bâtıl yolda değil midir?
CEVAP
Ehl-i kitab, tek bir yaratıcıya inansa da, salih ameller işlese de, mesela namaz kılsa, oruç tutsa ve cami yapsa da, Müslüman olmadıkça hiç faydası olmaz. İşte bir âyet-i kerime meali:
(Kâfirlerin cami yapmaları ve [hayır olarak yaptıkları] diğer bütün amelleri, boşa gidecek, Cehennemde sonsuz kalacaklar.) [Tevbe 17]
Müslümana kâfir diyenin kendisi kâfir olduğu gibi, kâfire de Müslümandır, cennetliktir demek küfürdür. İslamiyet gelince, önceki bütün dinler yürürlükten kalktı. Hiç değişmemiş, bozulmamış bile olsa, artık bunlarla amel etmek caiz değildir. Üç âyet-i kerime meali de şöyledir:
(İslam’dan başka din arayan, bilsin ki, o din asla kabul edilmez.)[Âl-i İmran 85]
(Kimi, ona [Muhammed aleyhisselama] iman etti, kimi ondan yüz çevirdi. Bunlara da çılgın ateşli Cehennem yetti. Âyetlerimizi inkâr edip kâfir olanları ateşe atacağız.) [Nisa 55, 56]
Gayrimüslimlerin yeri
Sual: (Hristiyanların cehenneme mi, yoksa cennete mi gideceğini bilemeyiz. Bu Allah’ın takdirine kalmıştır, dilerse cennetine koyar) diyenler oluyor. Dinimiz kimlerin cennete, kimlerin cehenneme gideceğini açıkça bildirmemiş midir?
CEVAP
Elbette bildirmiştir. Gayrimüslim için (Allah dilerse cennete koyar) veya (Resulullahın sözü geçersizdir) denmez. Yahut (Allah’ın Kur’andaki sözleri tarihseldir, o zamanki kâfirler içindi) denmez. Allahü teâlâ, gayrimüslimleri yani Müslüman olmayan herkesi cehenneme koyacağım diyor. Resulullah da aynısını bildiriyor. Buna inanmamak küfür olur. Allahü teâlâ gayrimüslimlerin cehenneme gideceğini bildirdiğine göre, Allah’ın takdirine kalmış denemez. Bu Allah’ın verdiği sözden dönebileceği anlamına gelir. Hâlbuki Allahü teâlâ verdiği sözden dönmez. İki âyet-i kerime meali:
(Allah asla sözünden dönmez.) [Âl-i İmran 9, Zümer 20, Rad 31]
(Allah vaadinden dönmez.) [Rum 6]
Gayrimüslimlerin de cennete girebileceğini söylemek şu âyet-i kerimeyi de inkâr olur:
(Elbette, ehl-i kitap olsun, müşrik olsun, bütün kâfirler Cehennem ateşindedir. Orada ebedi kalırlar. Onlar yaratılmışların en kötüsüdürler.) [Beyyine 6]
Şu hadis-i şerifi de inkâr etmiş olur:
(Cennete sadece Müslüman olan girer.) [Buhari, Müslim]
Kâfirlikte şüphe
Sual: Gayrimüslimlerin kâfir olduklarında şüphe eden de kâfir olur mu?
CEVAP
Evet, bütün gayrimüslimlerin, Cehennemde sonsuz azap çekeceğinde şüphe eden de kâfir olur. Bir Hristiyan’ı, bir Yahudi’yi ve başka bir gayrimüslimi kâfir kabul etmeyen kimsenin kâfir olacağında şüphe eden kimsenin de kâfir olacağını, İslam âlimleri söz birliğiyle bildirdiler.(Bezzaziyye, Dürr-ül-muhtar, Şifa-i şerif, Ravda, El-A’lam)
Kâfir olmasında şüphe eden de kâfir olunca, onu [gayrimüslimlerin Cennete gideceğini söyleyeni] Müslüman bilenin nasıl olacağını ve hele onu, İslam âlimlerini öven kelimelerle övenin nasıl olacağını düşünmelidir. Böyle kimseleri İslam âlimi sananların ve bunların küfür saçan sözlerini, yazılarını övenlerin, yayanların kâfir olacaklarını iyi anlamalıdır. Övmek, yaymaya çalışmak ve reklamını yapmak, razı olmayı, beğenmeyi gösterir. Küfre rıza, küfür olur. Küfre rıza demek, kâfirin küfür üzere kalmasını istemek değildir. Onun küfrünü beğenmek demektir. (F. Bilgiler)
Ehl-i kitabın kurtulması
Sual: Maide suresinin 68. âyetinde mealen, (Ey Ehl-i Kitab! Siz Tevrat’a, İncil’e ve Rabbinizden size indirilen Kur’ana uymadıkça, doğru yol üzerinde değilsiniz. And olsun, sana Rabbinden indirilen bu Kur’an, onlardan birçoğunun azgınlığını ve küfrünü artırır. O halde kâfirlerin azgınlığına karşı üzülme!) deniyor. Burada Ehl-i kitaba kendi kitaplarına uymaları bildirilmiyor mu?
CEVAP
Hayır. Aksine Kur’an-ı kerime iman edip, ona uymaları emrediliyor.
Kur’an-ı kerimin muhatabı Peygamber efendimizdir. Onu doğru açıklayan da, hadis-i şeriflerdir. İşte Peygamber efendimiz Kur’an-ı kerimi açıklayarak, (Beni duyup da iman etmeyen Yahudi ve Hristiyanlar, elbette Cehenneme girecektir) buyuruyor. (Hâkim)
İmam-ı Kurtubi hazretleri de buyuruyor ki:
İbni Abbas hazretlerinin bildirdiğine göre, Yahudilerden bir topluluk Resulullah efendimize gelip, (Sen, Tevrat’ın Allah’tan gelmiş hak bir kitap olduğunu kabul etmiyor musun?) diye sordular. Peygamberimiz,(Elbette, kabul ediyorum) diye cevap verdi. Bunun üzerine Yahudiler, (Biz de ona iman ediyoruz, fakat onun dışındakilere iman etmiyoruz) dediler. Bunun üzerine, bu âyet-i kerime nazil oldu. Burada, (Her iki kitapta [Tevrat’ta ve İncil’de] yer alan ve geleceği bildirilen Muhammed aleyhisselam’a iman edip, her iki kitabın belirttiği bu hüküm gereğince de amel etmedikçe, iman etmiş olmazsınız)deniliyor. Ebu Ali el-Farisi de, (Bu âyet-i kerime, Tevrat ve İncil’in nesh edilmeden önceki halleri hakkındadır) demiştir. (Cami’ul Ahkâm)
Âyet-i kerimenin sonunda, Ehl-i kitab kâfir olduğu için, (Kâfirlerin azgınlığına karşı üzülme!) deniyor. Ehl-i kitabın kâfir olduğu başka âyet-i kerimelerde de bildiriliyor.
Takva sahibi (!) papaz
Sual: Bir tanıdık, (Ben Avrupa’ya gittim. Papazlarla ve rahiplerle görüştüm. Haramlardan sakınıyorlar, yani çok takva ehli zatlardır. Hayırlarına ve hasenatlarına diyecek yoktur. Bizde öyle Müslümanlara rastlanmaz) diyor. Takva ehli olmak için Müslüman olma şartı yok mu?
CEVAP
Elbette vardır. Müslüman olmayana gayrimüslim denir. Bütün gayrimüslimlerin kâfir olduğunu bizzat Allahü teâlâ ve Resulü bildiriyor. Bir âyet-i kerime meali şöyledir:
(Ehl-i kitab [Yahudi ve Hristiyan] olsun veya müşrik olsun bütün kâfirler, Cehennemde ebedî kalırlar.) [Beyyine 6]
Bir hadis-i şerif meali de şöyledir:
(Beni duyup da, bana inanmayan Yahudi ve Hristiyanlar, muhakkak Cehenneme girecektir.) [Hâkim]
Kâfir içki içmese de, zina etmese de, hattâ namaz kılsa, oruç tutsa da, çok büyük camiler yaptırsa da, zerre kadar faydası olmaz. Üç âyet-i kerime meali şöyledir:
(Kâfirlerin iyi işleri engin çöllerde görünen seraba benzer. Susayan kimse onu uzaktan su sanır, ama yanına varınca, umduğunu bulamaz.) [Nur 39]
(Kâfirlerin faydalı işleri fırtınalı bir günde rüzgârın savurduğu küller gibidir. Âhirette o işlerin hiç faydası olmaz.) [İbrahim 18]
(Kâfirlerin [iyi olarak] yaptığı bütün işler, Kıyamette boşa gider.)[Tevbe 17]
(Papazlar takva ehlidir) diyenler, ya İslamiyet’i bilmiyorlar veya art niyetli kimselerdir.
Ehl-i kitabın seçkin yeri
Sual: (Kur’an-ı kerimde, Ehl-i kitabın yani Yahudilerle Hristiyanların, diğer gayrimüslimlere göre daha seçkin yeri vardır. Bunun için, imamların, papaz ve hahamlarla diyalog kurarak bir araya gelmeleri, ateizme yani dinsizliğe karşı mücadele için işbirliği yapmaları farzdır)deniyor. Kâfilerle nasıl bir işbirliği yapılabilir? Kur’anda, Ehl-i kitabın nasıl seçkin bir yeri vardır?
CEVAP
Kur’an-ı kerimde Ehl-i kitabın seçkin yerinden kasıt, onlar için seçilen yer denmek isteniyorsa, bu konuda bir âyet-i kerime meali:
(Elbette, Ehl-i kitabdan [Yahudi ve Hristiyan] olsun, müşriklerden olsun bütün kâfirler Cehennem ateşindedir, orada ebedi kalırlar. Onlar mahlûkların en kötüsüdür.) [Beyyine 6]
Demek ki Ehl-i kitab için Allahü teâlâ tarafından seçilen yer, Cehennemdir. Onlar için sıfat olarak da, “kâfir” ve “mahlûkların en kötüsü” tabirlerini seçmiştir. Dolayısıyla, adına (Ehl-i kitab) denilen kâfirlerle işbirliği içine girmek kadar tehlikeli ne olabilir?
Kur’an-ı kerimde, mahlûkların en kötüsü denirken, onlarla yakınlaşmanın ne faydası olacak? Yani kâfirlerle işbirliği yapıp, ateistleri Ehl-i kitap [Yahudi veya Hristiyan] yapmanın Müslümanlığa faydası ne? Bir hadis-i şerif:
(Beni duyup da, bana inanmayan Yahudi ve Hristiyanlar, muhakkak Cehenneme girecektir.) [Hâkim]
Yine din kitaplarında bildiriliyor ki:
Ehl-i kitabın hepsi kâfirdir. (Fetava-i Hindiyye)
.
|
Gayrimüslimleri sevmek
|
Sual: Bazı kimseler, kiliseye gidip âyinlere katıldığımız için, onlarla yakınlık ve dostluk kurduğumuz için bizi eleştiriyorlar. Eğer kâfirleri sevmek yasak olsaydı, onlara hoşgörüde bulunmak yasak olsaydı dinimiz kitaplı kâfirlerle evlenmeye izin vermezdi. Çünkü insanın hanımını sevmemesi mümkün değil. Yoksa Ehl-i kitapla evlenmek yasak mı?
CEVAP
Ehl-i kitap zimmi ise tenzihen mekruh, harbi ise tahrimen mekruhtur. Bugün zimmi olan Ehl-i kitap yoktur. Hepsi harbidir. Tahrimen mekruh olsa da caizdir. Ancak evlenmekle kâfiri sevmeyi aynı kefeye koymak ne kadar yanlıştır. İnsan muzu da sever ama bunu yemek için sever. Gayrimüslim kızının kaşını, gözünü sever. Dinini sevmesi asla caiz olmaz.
Muhammed Masum hazretleri buyurdu ki:
Kâfirleri sevmemek Kur'an-ı kerimde açıkça emredilmiştir. Kur'ana uymak ise farzdır.
Kâfirleri sevmenin haram olduğunu bildiren âyet-i kerimelerden birkaçının meali şöyledir:
(Kâfirleri dost edinen, Allah’ın dostluğunu bırakmış olur.) [Al-i İmran 28]
(Ey iman edenler, benim ve sizin düşmanınız olanları dost edinmeyin.) [Mümtehine 1]
(Ey Nebi, kâfirlerle [silahla] ve münafıklarla [öğütle, delille, belgeyle]cihad et, [öğüt de kâr etmezse] onlara sert davran! Onların gidecekleri Cehennem, ne kötü yerdir.) [Tevbe 73, Tahrim 9]
Eshab-ı kiram (Kâfirlere gazap ederler, birbirlerine merhametlidirler) diye övülüyor. (Feth 29)
Hakiki imana kavuşmak
Hadis-i şeriflerde de buyuruluyor ki:
(Allah’ın dostunu seven, düşmanını düşman bilenin imanı kâmil olur.) [Ebu Davud]
(İsyan edenlere düşmanlık ederek, Allah’a yaklaşın!) [Deylemi]
(Kâfirlerle mal, can ve dilinizle cihad edin!) [Redd-ül-muhtar] (Kâfirleri sevmek cihad değildir.)
Halife Hazret-i Ömer'e, (Hireli bir Hristiyan var. Çok zeki, yazısı da çok güzel, bunu kendine kâtip yap) dediler. Kabul etmedi. Aşağıdaki âyeti okuyup, (Mümin olmayan birini dost edinemem) dedi.
Ebu Musel Eşari hazretleri anlatır:
Halife Ömer'e (Hristiyan kâtibim çok işe yarıyor) dedim. “Niçin bir Müslüman kâtip almadın? (Ey müminler, Yahudi ve Hristiyanları sevmeyin) âyetini işitmedin mi sen?” dedi. Ben de, “Onu dini için değil, kâtipliği için aldım” dedim. “Allahü teâlânın hakir ettiğine ikram etme! Onun zelil ettiğini aziz eyleme! Allah’ın uzaklaştırdığına yaklaşma” dedi. “Ama Basra’yı onunla idare edebiliyorum” dedim. “Hristiyan ölürse ne yapacaksan, şimdi onu yap! Hemen onu değiştir”dedi.
Bir hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Allahü teâlâ, hakkı Ömer’in diline ve kalbine yerleştirdi.) [Tirmizi]
Sual: Bazı kimseler, hoşgörü adı altında gayrimüslimlerle arkadaşlık kuruyorlar, Kiliselerine gidiyorlar, ayinlerine katılıyorlar. Bu dinen caiz midir?
CEVAP
Asla caiz değildir. Aşağıdaki âyet-i kerimeler, kâfirleri sevmenin haram olduğunu bildiriyor:
(Ey müminler, mümin olmayan kâfirlerle dost olmayın!) [Âl-i İmran 118]
(Ey iman edenler, benim ve sizin düşmanınız olanları dost edinmeyin.) [Mümtehine 1]
(İbrahim ve Onunla beraber olan müminlerin sözlerinden ibret alın! Onlar, kâfirlere dediler ki: Biz sizden ve putlarınızdan uzağız. Dininizi beğenmiyoruz. Allah’a inanıncaya kadar, aramızda düşmanlık, nefret vardır.) [Mümtehine 4]
Eshab-ı kiram, (Kâfirlere karşı çok çetin, sert davranırlar) diye övülüyor. (Feth 29)
Hadis-i şerifte buyuruluyor ki:
(Allahü teâlâ, bir Peygambere vahy etti ki, şu âbide söyle: Benim için ne yaptı?) Âbid dedi ki: Yâ Rabbi! Senin için ne yapılır? Allahü teâlâ buyurdu: (Düşmanıma, benim için düşmanlık ettin mi ve sevdiğimi benim için sevdin mi?) [Mektubat-ı Rabbani 3/55]
Kâfirler ve fâsıklar, Allahü teâlânın düşmanı olmasalardı, Buğz-ı fillahfarz olmazdı. İnsanı Allahü teâlânın rızâsına kavuşturacak şeylerin en üstünü olmaz ve imanın kemaline sebep olmazdı.
Şeyhülislam Abdullah-ı Ensâri hazretleri buyuruyor ki: Falancayı sevmiyorum; çünkü hocamı üzmüştü. Bir kimse, hocanı üzer de sen üzülmezsen, köpekten aşağı olursun.
Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(Müminler, müminleri bırakıp da, kâfirleri dost edinmesinler! Onları dost edinenler, Allah’ın dostluğunu bırakmış olurlar.) [Al-i İmran 28]
Hadis-i şerifte de buyuruldu ki:
(Bir kavmi sevip de onlarla dostluk kuran, kıyamette onlarla haşrolur.) [Taberani]
Yani bir milletin, âdete, tekniğe ait işlerini değil de, onların dinlerini, ibadetlerini, günah olan işlerini seven kimseler, kıyamette onlarla birlikte Cehenneme giderler. Fenne ait işlerini ve günah olmayan âdetlerini yapmak caiz ve lazımdır; çünkü fen, müminin kaybettiği malıdır, nerede bulursa alması lazımdır. Gayrimüslimler ile ticaret yapılır. Aldatılmaz, kötülük yapılmaz. Herkese olduğu gibi onlara da iyi davranılır. Müslüman olmaları için dua da edilir. Fakat onları kâfir iken şerefli kabul etmek caiz değildir. Cenab-ı Hak buyurdu ki:
(Kâfirleri dost edinenler, onların yanında izzet, şeref mi arıyorlar? Bilsinler ki, bütün izzet yalnızca Allah’a aittir.) [Nisa 139]
(İzzet ve şeref isteyen, bilsin ki, izzet ve şerefin hepsi Allah’ındır.)[Fatır 10]
(Münafıklar, “Eğer bu savaştan Medine’ye dönersek, andolsun ki, şerefliler, alçakları oradan çıkaracak” diyorlardı. Oysa, şeref Allah’ın, Resulünün ve müminlerindir; ama münafıklar bunu bilmezler, anlamazlar.) [Münafikun 8]
Hazret-i Ömer, kölesi ile nöbetleşe deveye biniyorlardı. Şam’a girerken deveye binme sırası köleye geldiği için, köle deve üzerinde idi. Şam ordusunun kumandanı olan Ebu Ubeyde bin Cerrah, bir heyetle karşılayıp, (Ya Halife! Böyle ne yapıyorsun? Bütün Şamlılar, bilhassa Rumlar, Müslümanların halifesini görmek için toplandılar. Sana bakıyorlar. Bu yaptığını beğenmezler) der.
Hazret-i Ömer buyurur ki:
(Ya Eba Ubeyde, senin bu sözün, çok zararlıdır. İşitenler, şerefi, vasıtaya binip gitmekte ve süslü elbise giymekte sanacaklar. Şerefin, Müslüman olmakta olduğunu anlamayacaklar. Biz aşağı insanlardık. Allahü teâlâ Müslüman yapmakla bizleri şereflendirdi. Onun verdiği bu şereften başka şeref ararsak, Allahü teâlâ bizi yine zelil eder. Her şeyden aşağı eder. İzzet, İslam’dadır. İslam’ın ahkâmına uyan, aziz olur. Bu ahkâmı beğenmeyip, izzeti, şerefi başka şeylerde arayan zelil olur.)
Dünya kardeşliği mi?
Sual: Hazret-i Mevlana’nın veya Yunus Emre hazretlerinin ismini kullanıp, (Dünya kardeşliği) veya (Evrensel din birliği) gibi isimler altında yayınlar yapılıyor. (Herkes kardeştir. Bütün dinler aynıdır. İleride tek kutsal kitap olacak) gibi şeyler söyleniyor. Bunların dinimizdeki yeri nedir?
CEVAP
Bu açıkça dinsizliktir. Hakla bâtıl birleşmez. Mezhepsizler de, bid’at yani sapık mezhepleri hak mezheple birleştirip, tek mezhep haline getirmek için çalışıyorlar. Domuz sütüyle inek sütü aynı kaba konursa, inek sütü de necis olur. Bid’at mezheplerle, hak mezhep birleşirse bâtıl bir mezhep ortaya çıkar. Hristiyanlık, Yahudilik ve Mecusilik gibi batıl dinlerle İslamiyet birleştirilmeye kalkılırsa, inek sütünün içine, idrar, kan ve zehir katmaya benzer. Allahü teâlâ, (Hak din İslamiyet’tir. Başka dini kabul etmem) buyuruyor. (Âl-i İmran 19, 85)
Allahü teâlânın emrine aykırı hareket etmek, dinsizlik olur.
Dünya kardeşliği demek çok yanlıştır. Batıl din mensuplarıyla müminler kardeş olamaz. Allahü teâlâ, (Ancak müminler kardeştir)buyuruyor. (Hucurat 10)
Masonların ve bazı başka grupların da bunlara benzer çalışmaları vardır. Sözün özü, İslamiyet’e aykırı olan her şey dinsizliktir.
Saplantının böylesi
Sual: Bir arkadaş, (Biz, hocamıza çok bağlıyız. Bizim hocamız bana Hristiyan ol dese, tereddütsüz olurum) dedi. Böyle söylemek küfür olur mu?
CEVAP
Evet, küfür olur. Bu söz, hocaya bağlılığını göstermek için söylenmiş gibi görünse de, bu sözden o hocanın talebelerine Hristiyanlığı ne kadar cazip ve şirin gösterdiği de anlaşılmaktadır. İçki içerim, filan günahı işlerim yahut Yahudi veya başka dinden olurum demiyor da, özellikle Hristiyan olurum diyor.
Bir kimse, filan şey, filan kimsededir yahut yoktur, kâfir olayım, Yahudi olayım diye, yemin etse, o şey, onda olsun veya olmasın, o kimse, kendi rızasıyla küfre varmıştır. İmanını ve nikâhını yenilemesi gerekir.(İslam Ahlakı)
Bir kâfir için, başka kâfirden daha hayırlıdır demek küfür olur. (Redd-ül muhtar)
Mesela Hristiyan olmak Yahudi olmaktan daha iyidir veya Yahudi olmak Hristiyan olmaktan iyidir demek küfür olur, çünkü böyle söylemekle bu bâtıl dinlere iyi denmiş oluyor. Bu konu bu kadar hassasken, sebebi ne olursa olsun, Hristiyan olurum demenin ne kadar tehlikeli olduğu meydandadır. İhtiyaç olunca, biri diğerinden daha kötüdür demek gerekir. Hak din, iyi din, yalnız İslam'dır.
Ancak müminler kardeştir
Sual: Evrensel din kardeşliği ismi altında, gayrimüslimlerekardeşlerimiz demek doğru mudur?
CEVAP
Çok yanlıştır. Böyle bir düşünce, Kur’an-ı kerimi yalanlamak olur. Dinimiz, kâfirlerle de iyi geçinmeyi emreder, fakat iyi geçinmek ayrı, onları dost ve kardeş bilmek ayrıdır. Allahü teâlâ, (Ancak müminler kardeştir) buyururken, mümin olmayanları, gayrimüslimleri kardeş bilmek, bu âyet-i kerimeye de aykırıdır. Mümin, İslamiyet’e inanan demektir. Ehl-i kitaba inananlara mümin denmez. Müslüman olmayan herkes kâfirdir. Nelere inanırsa inansın, kâfirlere mümin denemez.
İmam-ı Kurtubi hazretleri, Bekara suresinin, (Müslüman olarak can verin) mealindeki 132. âyet-i kerimesinin, (Müminler olarak can verin) demek olduğunu bildiriyor. Hücurat suresinin, (Ancak Müminler kardeştir) mealindeki onuncu âyet-i kerimenin tefsirinde ise, bunun (Müslümanlar kardeştir) anlamında olduğunu bildiriyor. Peygamber efendimiz de bu âyet-i kerimeleri, aynı şekilde açıklamıştır. Mümin ve müslüman olanlar için din kardeşiniz tabirini kullanmıştır. Bu konudaki hadis-i şeriflerden birkaçı şöyledir:
(Din kardeşinize rastlayınca selam verin!) [İ. Sünnî]
(Mümin geçim ehlidir. O, din kardeşine rahatlık verir.) [Dare Kutnî]
(Mümin beş çeşit şiddet arasındadır: Müslüman kardeşi onu çekemez, münafık ona buğzeder, sevmez onu, kâfir onun canına kasteder, kendi nefsi onunla uğraşır ve şeytan onu şaşırtmaya uğraşır.) [İbni Lâl]
(Bir Müslüman, bir din kardeşine, onun hidayetinin artmasına vesile olacak hikmetli bir söz veya kendisini tehlikeden kurtaracak bir söz kadar iyi hediye veremez.) [Ebu Ya’la]
(Bir müminin, Müslüman din kardeşine, hayırla, sevgiyle ve şefkatle bakması, benim şu mescidimde bir yıl itikâf etmesinden daha sevabdır.) [İbni Lâl]
(Bir Müslümanın din kardeşine üç günden fazla dargın durması helâl değildir.) [Ahmed]
Gayrimüslimlerle dostluk
Sual: Hristiyanlar düşman bilinip, (Siz kâfirsiniz) denirse, savaşılırsa, onlara dinimizi anlatamayız. Onlara hoş davranıp, dinlerine saygı göstermek gerekmez mi?
CEVAP
Dinimizi anlatmak için, diğer kâfirler değil de, niye özellikle Hristiyanlar tercih ediliyor? Sanki aralarında iş bölümü yapılmış gibi, başkaları da Yahudileri şirin göstermeye çalışıyor. Gayrimüslimlerin Müslümanların dostu olamayacağını Allahü teâlâ bildiriyor. Onları dost bilmeden, uygun şekilde emr-i maruf yapılır.
İslam dini yeni gelmedi. 1400 yıldır dünyada Müslümanlarla gayrimüslimlerin aynı ülkelerde beraber yaşadıkları da olmuştur. Osmanlılar ve onlardan önceki Müslümanlar, gayrimüslimleri dost bilmediler, fakat hepsiyle iyi geçinerek, onlara güler yüz göstererek, aynı yerde yaşadıkları gayrimüslimlere yaşayışlarıyla örnek oldular. Onlara kötü davranmadılar. Merhametli davranarak çoğunun Müslüman olmasına sebep oldular. Zaten yüzlerine karşı siz kâfirsiniz diye hakaret etmek, günah olur.
Cihad da, kâfirlerin şahsına karşı yapılmadı. Cihad, İslam devletinin, insanların İslam dinini işitmelerine, Müslüman olmalarına mani olan zalim diktatörlerin ordularıyla savaşması demektir. Böylelikle fethedilen yerlerdeki gayrimüslimlerden bir kısmı, İslamiyet’in adaletini, güzelliğini, Müslümanların örnek hayatını görerek Müslüman oldular. Müslüman olmayanlar bile, bu adalet sayesinde dünyada rahat ve huzur içinde yaşadılar.
Kâfiri sevmek
Sual: Kâfirleri sevmek küfür müdür?
CEVAP
Bu husus, sevginin durumuna göre değişir. Muhammed Masumhazretleri buyuruyor ki:
Kâfirleri sevmek, onlarla dostluk kurmak haramdır. Müminin kâfiri sevmesi üç türlü olur:
1- Onun küfrünü beğenirse imanı gider.
2- Herkesle iyi geçinmek için, kâfire dost görünmesi yasak değildir. Dost olmakla dost görünmek farklıdır.
3- İkisinin ortasıdır. Kâfire meyleder, yardım eder. Akrabalık, iş arkadaşlığı sebebiyle dostluk kurar. Bu dostluk, küfre sebep olmazsa da, caiz değildir. Âyet-i kerimeler, bu sevgiyi yasaklamaktadır. (M. Masumiyye 3/55)
Enes bin Malik hazretleri buyuruyor ki: (İnsan, dünyada kimi seviyorsa, âhirette onun yanında olacaktır) hadis-i şerifi, Müslümanları sevindirdiği kadar, hiçbir şey sevindirmemiştir. Müslümanları seven, Müslümanlarla birlikte Cennete; kâfirleri seven ise, kâfirlerle birlikte Cehenneme gidecektir. (Berika)
(Kâfirlerle muaşeret ve mübaşeret edene Allahü teâlâ lanet eder)hadis-i şerifini düşünüp kâfirlerle dostluktan uzak durmalıdır. (K. Yazılar)
Yani, kâfirlerle dostluk kurup, onları seven lanetleniyor. Bu kadar açıkça yasak edilmesine rağmen, bir kimse kâfirleri severse, zamanla bu emre önem vermez. Yukarıda da bildirildiği gibi, zaruretsiz onlarla görüşmemek gerektiği anlaşılıyor. Zaruretsiz olan bu dostluk ve sevginin küfre sürükleyeceği anlaşılıyor.
Bid’at ehli olan Müslümanları bile sevmek çok tehlikelidir. Fudayl bin İyad hazretleri buyuruyor ki: Bid’at ehlini sevenlerin ibadetlerini, Allahü teâlâ kabul etmez, kalblerinden imanlarını çıkarır. (Gunye)
Bid’at ehline sevgi besleyenin kalbinden iman nuru çıkar. (Seyf-ül Ebrar)
İmam-ı Rabbani hazretleri, (Bid’at sahibine kıymet veren İslamiyet’i yıkmaya yardım etmiş olur) buyuruyor.
(Bid'at sahibine hürmet eden, İslamiyet’i yıkmaya yardım etmiş olur) hadis-i şerifi de, bid’atin tehlikesini göstermektedir. (Taberanî)(İslamiyet’i yıkmaya yardım etmek küfür olur.)
Bid’at Ehl-i, Müslüman olduğu hâlde, onu sevmek bu kadar tehlikeli olursa, kâfiri sevmenin dehşeti daha kolay meydana çıkar. Kâfirleri, münafıkları ve mürtedleri sevmemek dinin emridir. Bunun için, hubb-i fillah ve buğd-i fillah imanın şartı oldu. (S. Ebediyye)
Hubb-i fillah, Allah'ı sevenleri sevmek, buğd-i fillah Allah’ın düşmanlarını sevmemektir. Bir hadis-i şerifte, (İmanın temeli, hubb-i fillah, buğd-i fillahtır) buyurulmuştur. (Ebu Davud)
İmanın temeli, şartı yoksa o kişi nasıl mümin kalır? Bu hadis-i şerifi her Müslüman kendine düstur edinmeli. Kâfirleri Müslüman yapmak için onlarla dost olup, kendi imanını tehlikeye atmamalıdır.
S. Ebediyye’de de, (Kızını kâfire veren kimsenin kendisi de, kızı da kâfir olur) buyruluyor. Kızı kâfirle evlendirmekle, Allah'ın emri beğenilmemiş oluyor. Allah'ın emrine önem vermediği için evlenmiş veya evlendirmiş oluyor. Allah'ın emrine önem vermeyen de kâfir oluyor.
Kıyamet ve Âhiret kitabında, (Allahü teâlânın sevmediklerini sevmek yasaktır, küfürdür) buyuruluyor. Burada da aynı incelik var. Allahü teâlâ, (Dinsizle evlenilmez) buyurduğu gibi, (Düşmanlarım sevilmez) de buyuruyor. Bir dinsizle evlenince veya onu sevince, Allah'ın emri beğenilmemiş oluyor. Hem Allah'ın emrini beğenmek, hem de dinsizle evlenmek mümkün değildir. Burada küfür olan, günah işlemek değil, emri beğenmemektir.
Kâfirle zina küfür olmaz. Ama onunla evlenmek küfür oluyor. Küfür olmasının sebebi, Allah’ın, (Dinsizle evlenilmez) emrini hiçe saymak oluyor. Günah olduğunu bilerek zina edilince, haram işleniyor, fakat evlenince, Allah'ın emrine önem verilmemiş oluyor. Günaha önem vermemek de böyle küfür oluyor. Mesela içki içtiğine veya namaz kılmadığına üzülmeyen kimse, içki içtiği veya namaz kılmadığı için değil, dinin emir ve yasaklarına önem vermediği için küfre giriyor.
İlmin dehaları
Sual: Gaflarıyla meşhur olan bir hoca, (İlmin dehaları olan Dekart, Kant ve Aristo gibi büyük zatlara insanlık tarihinde yetişen olmamıştır) diyor. Bu filozoflar ne yaptılar da, insanlık yetişemedi?
CEVAP
Bu övgü, gayrimüslimleri üstün gösterme çabasıdır. O hoca, hiçbir İslâm âlimini böyle övmemiştir. Hepsine bir kulp takmıştır. Aynı hoca,(İmam-ı Gazâlî Arapçayı iyi bilmezdi) diyor. İmam-ı Rabbânî hazretlerini feci şekilde suçluyor. Kâfirlere toz kondurmuyor. Hristiyanların Cennete gideceğini söylüyor. Gayrimüslimleri övüyor.(Muhammedün Resulullah demeye gerek yok) diyor. Âyetlere tarihsel diyor. Müslümanları Hristiyan yapmaya çalışıyor. Sözlerine itibar edilmez.
Âyinlere katılmak
Sual: Almanya’da bazı Türklerin Hristiyanlarla ilişkileri çok sıkıdır. Kiliseye gidiyorlar, orada namaz kılıp Kur’an okuyorlar, sonra Hristiyan âyinlerine katılıyorlar. İncillerin dördünü de okuyorlar, haç çıkarıyorlar. Papazların çok takva sahibi olduklarını söyleyerek çocuğunu hattâ kendini vaftiz yaptıranlar da oluyor. Bunlar uygun mudur? Haç çıkarmak ve vaftiz nedir?
CEVAP
Önce haç çıkarmak ve vaftiz yapmanın Hristiyanlıktaki yerini açıklayalım. Sonra bunları yapan Müslümanın akıbetini bildirelim:
Haç [istavroz] çıkarmak nedir?
Haç, Hristiyanlara göre, İsa aleyhisselamın, çarmıha gerilmiş hâlini temsil ettiğine inandıkları artı işaretine benzeyen semboldür. Haça, salip ve istavroz da denilir. Haç, Hristiyanlığın simgesidir.
Hristiyanların bildirdiğine göre, haç, önceleri Hristiyanlık uğruna ölenlerin mezarlarına konulurdu. Daha sonra bütün Hristiyanların mezarlarına konulmaya başlandı. Boyunlara kolye olarak da takılır. Dua sırasında da, haç işareti yapılır. Sağ elin parmaklarıyla göğse haç biçimi çizilerek kutsama yapılır. Haç çıkaran kimse, elini önce alnına, sonra göğsüne, sonra sol omzuna ve en sonunda da sağ omzuna dokundurur. Bu işaret, aynı zamanda (Baba - Oğul - Kutsal Ruh)teslisini, üçlemeyi yani üç tanrı inancını simgeler.
İstavroz veya haç çıkarmak, Katolik ve Ortodoks mezheplerinde var, Protestanlıkta yoktur. Protestanlar, haç çıkarmanın, Hristiyanlıkta yeri olmadığını, dört incilin hiçbirinde böyle bir şey yazmadığını, Katolik papazlarının uydurduğunu söylerler.
Haç çıkaran kimse, daha önce Müslümansa, kâfir olur. Daha önce de kâfirse, kâfirliğini perçinlemiş olur. İsteyerek, zaruretsiz boynuna haç takan veya beline zünnar kuşanan da kâfir olur.
Vaftiz nedir?
Hristiyanlar, vaftiz için şöyle diyorlar:
(Günahkâr doğan çocukların ve Hristiyanlığa giren büyüklerin günahlarını silmek ve onu Hristiyanlaştırmak maksadıyla yapılan kutsal işlemdir. Vaftiz, şaraplı suya batırıp çıkarmaktır. Kişinin doğuştan meydana gelen eski günahlarını temizleyip yeni günahsız bir hayata kavuşturmaktır. Ancak İsa'nın Tanrı ve Tanrı’nın oğlu olduğuna inanıp, incilleri Tanrı sözü olarak kabul eden kişi vaftiz olur. Bu törenin herkesin gözü önünde gerçekleşmesi gerekir. Vaftiz, “Eski kötü hayatımı bırakıp üç tanrı ile birlikte iman hayatımı sürdürmek için bu kararımı sizlerle paylaşıyorum” anlamını taşır. Matta İncil'inde, İsa Mesih, ölüp dirilişinden sonra ve göğe alınmadan az önce şöyle demiştir:
Gökte ve yeryüzünde bütün yetki bana verildi. Bunun için gidin, bütün milletleri bana öğrenci olarak yetiştirin; onları (Baba, Oğul ve Kutsal Ruh)'un adıyla vaftiz edin; size buyurduğum her şeye uymayı onlara öğretin. Ben, dünyanın sonuna dek her an sizinle birlikteyim. (Matta28.18-20)
Vaftiz edilen kişi, Mesih İsa ile birleşmek istediğini ifade eder. Mesih İsa öldü ve tekrar dirildi. O'na iman eden insanın eski günahlı hayatı ölür ve yeni kutsal bir hayat başlar. Vaftiz töreninde eski hayatın gömüldüğü ve yeni hayatın dirildiği simgesel bir anlamda gösteriliyor.(İnciller, Romalılar 6: 3-6)
Hristiyan kaynaklarından aldığımız yukarıdaki bilgilere göre, haç çıkaran gibi vaftiz olan kimse de, Müslümansa kâfir olur. Hristiyanlara jest olsun diye, dinimizden taviz verilmez. Onlar, (Müslümanların bir olan ilah inancına saygımız vardır) deseler de, biz onların üç ilah inancına saygı duyamayız. Onlar bizim verdiğimiz zemzemi içtiler diye, biz de onların verdiği şarabı içemeyiz. Onlarla (Haftada bir kiliseye, haftada bir de camiye gidelim) diye anlaşma yapılmaz. Müşrikler, Peygamber efendimize, (Gel sen bizim dinimize, biz de senin dinine tâbi olalım. Bir yıl sen bizim putlarımıza ibadet et, bir yıl da biz senin ilahına ibadet edelim. Eğer tanrılarımıza ibadet etmek sûretiyle bir hayra ulaşırsan, bize katılırsın. Yok, eğer biz senin tanrına ibadet ederken bir hayra ulaşırsak, biz sana katılırız) dediler. Resulullah efendimiz, (Şirk koşmaktan Allah’a sığınırım) buyurdu. Sonra (Sizin dininiz size, benim dinim banadır) mealindeki Kâfirun sûresi indi.
Hristiyan âyinlerine giden kimselere, (Kâfirun) sûresini okuyup, böylece (Sizin dininiz size, bizim dinimiz bize) demeliyiz.
Zulüm ve küfür
Sual: Hristiyanları öven biri, kiliseyi gölgeliyor diye, Müslüman birinin evini dinamitlemek için hazırlık yaparken, Müslüman onu görür ve hemen polise haber verir. Polisler gelip suçüstü yakalayıp götürmek isterken polislere direnir. Polis de götürmek için zorlar, bunun canı yanar ve kendisini ev sahibinin şikâyet ettiğini anlayınca, (Bu evi hırsızlıktan kazandığı parayla yaptığı için yıkacaktım, şikâyet etmekle bana zulmediyor, ama yukarıda Allah’ın olduğunu unutuyor. Hem hırsız, hem yolsuz, hem de zâlimdir o) der. Bunu duyan ev sahibi de, (Ben zulmetmedim, evimi de helâl parayla yaptırdım. Şikâyette de, meşru hakkımı kullandım. Diyelim ki benim yaptığım zulüm olsa bile, en fazla günahtır. Ama senin, Hristiyanlar gibi Allah'ın gökte olduğunu söylemen küfürdür. Küfrün cezası, zulüm ve hırsızlığın cezasından çok ağırdır, ebedî Cehennemde kalmaktır) der.
Bu olayda şikâyet eden mi, yoksa şikâyet edilen mi haklıdır?
CEVAP
Biz haklıyı haksızı bilemeyiz. Ancak söylenen sözlerin dine aykırı olup olmadığına bakarız. Hristiyanları övenler, Hristiyanlık inançlarından ne kadar çok etkilenmişler ki, onlar gibi, (Allah göktedir) diyorlar. Allahü teâlâ, mekândan münezzehtir, yani Allah yerde, gökte, yukarıda, aşağıda veya Arş’ta demek de mekân tayin etmek olur. Hattâ (Allah her yerdedir) de denmez. Her yer denince de mekân tâyin edilmiş olur. Allah'a mekân isnat etmek caiz olmaz. Her yeri O yaratmıştır. Yaratılan şey mahlûk olur. Mahlûk Hâlıka, yani yaratıcıya mekân olamaz.
Her fırsatta Hristiyanlığı öven böyle kimseler için, (Kendi gözündeki merteği görmez, başkasının gözünde saman çöpü arar) denir. İyiye, doğruya ve güzele muhalif olan basında da böyle garabetler çok oluyor.
|
.
|
Dinlerin ortak noktası olur mu?
|
Sual: Dünyada Müslümanlara karşı oluşan önyargıları gidermek için, (Bütün dinlerin mensupları olarak, dinlerin ortak noktasında, kardeşçe buluşalım) denilerek toplantılar yapılıyor. Gayrimüslimle hangi ortak noktada, nasıl kardeş olacağız?
CEVAP
Böyle demek, Allah’a inanmamak, Onun hükmünü beğenmemek demektir. Zira Allahü teâlâ öyle buyurmuyor, (Müslüman olun)buyuruyor, (İslamdan başka dini kabul etmem) buyuruyor. İslamda buluşmayı emredip, (Ancak, müminler kardeştir) buyuruyor. Kardeşçe buluşmanın yolu, Müslüman olmaktır. Bu konudaki âyet-i kerimelerden bazıları şöyledir:
(Allah indinde hak din ancak İslam’dır.) [Al-i İmran 19]
(Sizin için din olarak İslam’ı beğendim.) [Maide 3]
(İslam’dan başka din arayan, bilsin ki, o din asla kabul edilmez.)[Al-i İmran 85]
(Allah’a ve Onun ümmi nebi olan Resulüne iman edin, Ona tâbi olun ki doğru yolu bulasınız.) [Araf 158]
(Kimi, ona [Resulüme] iman etti, kimi de, ondan yüz çevirdi. Bunlara da çılgın ateşli Cehennem yetti. Âyetlerimizi inkâr ederek kâfir olanları elbette ateşe atacağız.) [Nisa 55–56]
(Allah’a itaat edin, Resulüne itaat edin. İşlerinizi boşa çıkarmayın!) [Muhammed 33]
(Allah ve Resulüne itaat edin.) [Enfal 1]
(Ancak müminler kardeştir.) [Hucurat 10]
Onlar da Müslüman olurlarsa, hem bizimle kardeş olurlar, hem de dünya ve ahiret saadetine kavuşurlar. İslamiyet’i tanımalarına, Müslüman olmalarına engel olan yahut Müslümanlara düşmanca yaklaşmalarına sebep olan önyargıları varsa da, bunu gidermenin yolu dinimiz hakkında onları doğru bir şekilde bilgilendirmektir. Onların istediği anlamda diyalog yapmak, çözüm değildir. Zaten onların diyalogdan anladıkları şeyin, misyonerlikten başka bir şey olmadığını, kendileri de açıkça itiraf ediyorlar.
Vatikan yetkilisi Kardinal Jean-Louis Tauran da, 20 Ekim 2007 tarihinde yaptığı açıklamada, diyalogun şartı olarak, Kur’an-ı kerimin tartışmaya açılmasını teklif ederek şöyle demiştir:
(Müslümanlarla gerçek anlamda dini tartışma yapılamaz; çünkü Müslümanlar Kur’anı, Allah’ın kelamı olarak görüyorlar ve Kur’an üzerinde derinlemesine tartışmayı kabul etmiyorlar.)
Kardinal, yeni bir konuşmasında şunu rahatça söylerse şaşmayız:
(Reformcu Müslümanlar, Kur’anda tarihsel âyetlerin olduğunu bildiriyorlar. Bizimle omuz omuza verebilmeleri için, tarihsel olan bu âyetlerin Kur’andan çıkarılması lazımdır.)
Kardinalin zaten Kur’anı tartışmaya açalım demesi de budur.
Ortak payda, ortak inanç
Sual: (Hristiyanlık ve İslâm diniyle büyümüş insanlar, Allah’ın birliği, Ona olan sevgi ve inancı gibi, iki ortak temel düşünce benimsenmeli ve bu ortak payda, gelecekteki ortak inancın temellerini oluşturmalı) diyenler oluyor. Buradaki ortak inançtan maksat ne ki? Acaba bu zihniyetteki insanlar İslamiyet’le Hristiyanlığı birleştirip, yeni bir din mi oluşturmaya çalışıyorlar?
CEVAP
İki dinin ortak paydası yoktur. İmanın altı esasında bile, müşterek inanç yoktur. Mesela, aynı Allah’a bile inanmıyoruz. Onlar teslise inanırlar. Vaftiz yaparlar, haça taparlar. Hazret-i İsa’ya bizim gibi inanmazlar, bazen tanrı, bazen tanrının oğlu derler. Kitaplara da bizim gibi inanmazlar. Zaten ellerindeki, İncil’in değil, İncillerin hâli malumdur.
Kur’an-ı kerime ve Peygamber efendimize inanmazlar. Masum çocukların günahkâr doğduğuna ve meleklerin kız olduğuna inanırlar. O halde, balla sirke, zemzemle şarap birleşmeyeceği gibi, hak olan İslamiyet’le, batıl olan Hristiyanlık da birleşemez. Birleştirilmeye kalkılırsa, netice de batıl olur. Zaten Hristiyanlar böyle bir şeye razı olmazlar. (Ortak payda, gelecekteki ortak inanç) gibi ifadeler, Müslümanları Hristiyanlaştırmak için yapılan sinsi gayretlerden kaynaklanmaktadır.
Domuz ve inek sütü
Sual: Şimdi bazı gençler, (Ben Protestan Müslümanım, yarı Hristiyan, yarı Müslümanım) diyorlar. Bazıları da, (Ben şii, vehhabi ve ehl-i sünnetim) diyor. Böyle söylemek caiz mi?
CEVAP
Bir kural var: İki zıt şey bir arada bulunmaz. Mesela ateşle barut veya ateşle su. Ateş barutu yakar, su da ateşi söndürür. İnek sütü ile koyun sütü karıştırılabilir. Fakat domuz sütü ile inek sütü karışmaz. Karışınca hepsi necis olur, artık koyun sütü var denmez. Bir teneke temiz suya, bir bardak idrar konsa, artık o su necis olmuştur. Temiz suyun hiç önemi kalmaz.
Bunlar gibi, biraz Müslüman biraz da Hristiyan olunmaz. Böyle kimse kâfir olur. Bunun gibi, ehl-i sünnet olan, biraz şii, biraz da vehhabi olamaz. Ne olur? Ehl-i sünnet dışı olur.
Bu tür sözleri din düşmanları uyduruyor, Müslümanlar bu tuzağa düşmemelidir.
Kilisede Resulullah’ı anmak
Sual: Kilisede (Resulullah’ı anma programı) düzenlemek uygun mudur?
CEVAP
İbni Âbidin hazretleri buyuruyor ki: Kilisede namaz kılınmaz ve Kur’an okunmaz, çünkü kilisede şeytanlar toplanır. Kilise putlardan temizlenirse namaz kılmak mekruh olmaz. (Redd-ül-muhtar)
Eğer Hristiyanlar böyle bir şeye izin veriyor, hattâ destekliyorlarsa, burada bir art niyet var demektir, çünkü Hristiyanlığı kabul etmedikçe sadece kiliseye gitmek onları hoşnut etmez. Bir âyet-i kerime meali şöyledir:
(Sen, onların dinine uymadıkça, Hristiyanlar ve Yahudiler senden asla hoşnut olmazlar.) [Bekara 120]
Âyet-i kerimenin yanlış olması mümkün olmadığına göre, Hristiyanların bir çıkarı olmasa buna izin vermezler.
İmanda ortak nokta
Sual: (Hristiyanlarla iman birliğimiz olduğu için, ortak olan kelimede buluşuyoruz. Onlar da, Allah'a inanıyorlar) deniyor. İmanda birliğimiz var mı? Allah inancında ortak mıyız?
CEVAP
Hayır, iman birliğimiz olmadığı gibi, Allah inancında bile ortak noktamız yoktur.
Biz, (Allah birdir) deriz; onlar teslise inanırlar, (Tanrı üçtür) derler.
Biz, (Allah mekândan münezzehtir) deriz; onlar, (Tanrı göktedir)derler.
Biz, (Allah insana veya hayâl edilen hiçbir şeye benzemez, oğlu kızı yoktur, doğmamıştır ve doğurmamıştır) deriz; onlar (Tanrı baba) ve (Tanrının oğlu vardır, melekler tanrının kızlarıdır) derler. Melek diye kanatlı kız resimleri yaparlar.
Biz, (Allah hiçbir şeyi yapmaya mecbur değildir) deriz; onlar (Tanrı, günahkâr doğan insanların kurtuluşu için biricik oğlunu, suçsuz kuzusunu kurban etmek zorunda kaldı) derler. Hâşâ (Oğlunu kurban etmeden insanları affedemezdi) derler.
Biz, (Allah madde değildir, onunla birleşme olmaz) diyoruz. Hristiyanlar ise şöyle diyor: (İlahımız İsa, havarileriyle son akşam yemeğinde, ekmeği bölüp, "Alın yiyin, bu benim bedenimdir" demiş ve şarabı verip, "İçin, bu benim kanımdır, benden sonra bunu hatırlayın" demiş.)
Bunun için kiliselerde, papazların bir ekmek üzerine dua okuyunca, bu ekmeğin Hazret-i İsa'nın eti olacağına, ekmeği parçalara ayırınca onun kurban edilmiş sayılacağına, bir tastaki şaraba okuyunca, onun kanına dönüşeceğine ve ekmek parçalarını alıp şaraba batırarak yiyenin, tanrıyla birleşeceğine inanırlar. Görüldüğü gibi, imanın altı şartı olan iman birliğinde değil, sadece Allah inancında bile bir birliğimiz yoktur.
Allah'ın istediği ortak söz
Sual: (Âl-i İmran sûresindeki, Hristiyanlara, “Aramızda ortak olan bir söze gelin” emri, “Aramızda, iki tarafın da kabul edebileceği ortak esaslar belirleyip, bu esaslara inanmalı” demektir) deniyor. Bu âyette Ehl-i kitaba yani hem Yahudilere, hem de Hristiyanlara hitap edildiği hâlde, niye misyonerler gibi davranıp da, sadece Hristiyanlarla ortak söz bulunmaya çalışılıyor? Bir de, ortak sözü Allah belirlemedi mi? Hristiyanların da kabul edebileceği ortak bir sözün Allah katında, bir değeri olur mu?
CEVAP
Elbette, değeri olmaz. Allahü teâlâ, o âyette, (Allah'a şirk koşmayın!)buyuruyor. Bu ise, (Üç tanrıya inanmayın, Allah'tan gayrısına ibadet etmeyin, Hazret-i İsa’ya veya Üzeyr nebiye Allah'ın oğlu diyerek şirke girmeyin, bunların putlarına tapmayın, hak din olan İslamiyet’e gelin!) demektir. Bir âyet-i kerimede mealen, (Yahudiler, Üzeyr’e, Hristiyanlar da Mesih’e Allah’ın oğlu dediler. Daha önceki kâfirlerin [“Melekler Allah'ın kızlarıdır” diyenlerin] sözlerine benziyor. Allah onları kahretsin! Nasıl da sapıtıyorlar) buyuruluyor. (Tevbe 30)
Ortak sözle ilgili âyeti kerimenin meali:
(De ki, “Ey Ehl-i kitap [Yahudi ve Hristiyanlar], bizimle sizin aranızda ortak bir söze gelin: Allah’tan başkasına ibadet etmeyelim. O’na hiçbir şeyi ortak koşmayalım ve Allah’ı bırakıp da birbirimizi rab edinmeyelim.” Eğer yüz çevirirlerse, “Şahit olun, biz Müslümanız” deyin.) [Âl-i İmran 64]
İmam-ı Kurtubi hazretleri bu âyet-i kerimeyi açıklarken buyuruyor ki: Allahü teâlâ, bu ortak sözün ne olduğunu, (Allah'tan başkasına ibadet etmeyelim) emriyle açıklamıştır. Tevbe sûresinin 31. âyetinde mealen, (Onlar Allah’ı bırakıp rahiplerini rab edindiler)buyurmuştur. Yani onlar, Allah'ın haram ve helâl kıldığını değil, rahiplerinin haram ve helâl kıldıklarını kabul edip, onları rab makamında tuttular. Bu âyette, Ehl-i kitap olan Yahudi ve Hristiyanlar, sadece Allah'a ibadet etmeye, şirkten uzak kalmaya, Müslüman olmaya davet edilmektedir. (Cami-ul-ahkâm)
Peygamber efendimizin, Rum imparatoru Herakliyüs’e gönderdiği mektup da şöyledir:
(Seni İslâm’a davet ediyorum. Müslüman ol, selâmeti bul! Allah da ecrini iki kat verir. Yüz çevirirsen, bütün tebaanın günahı üzerine olur.) [Buhari, Müslim, Tirmizi]
Bu ifadelerden sonra mektuba, Âl-i İmran sûresinin, 64. âyet-i kerimesi yazılmıştır. Bu âyet-i kerimede de, Peygamber efendimizin açıklamasında da, ortak sözün, İslamiyet olduğu açıkça bildirilmiştir. Ehl-i kitabın Müslüman olmadan bulacakları ortak sözün, Allah indinde hiçbir değeri olmaz. İki âyet-i kerime meali şöyledir:
(Allah indinde hak din ancak İslam’dır.) [Âl-i İmran 19]
(Sizin için din olarak İslam’ı beğendim.) [Maide 3]
Âl-i İmran sûresinin, (İslam’dan başka din arayanın bulacağı din asla kabul edilmez) mealindeki 85. âyet-i kerimesi, ortak sözün İslamiyet olduğunu, İslamiyet’e aykırı olan ortak bir sözü, Allahü teâlânın kabul etmeyeceğini bildirmektedir.
.
|
Allah’ın azabı çok şiddetlidir
|
Sual: Bir yazar, Allah’ın rahmeti her şeyi kuşatmış diyerek mazlum Hristiyanların Cennete gideceklerini, hatta şehit olacaklarını bildiriyor, rahmet âyetlerini yazıyor, azap âyetlerinden hiç bahsetmiyor. Böyle yapmak uygun mu?
CEVAP
İslamiyet, ifrat ve tefritten [aşırılıklardan] uzak bir dindir. Allahü teâlânın rahmeti bol olduğu gibi azabı da şiddetlidir. Mümin havf ve reca arasında olmalıdır. Havf, Allah’tan korkmak, reca da Allah’ın rahmetini ümit etmek demektir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Havf ve reca [korku ile ümit] arasında bulunan mümin, umduğuna kavuşur, korktuğundan emin olur.) [Tirmizi]
Hep Allah’ın azabından bahsedip insanları korkutmak doğru olmadığı gibi, hep Allah’ın rahmetinden bahsedip azabından hiç bahsetmemek de yanlıştır. Mümin, ikisi arasında olmalıdır! Yaşarken, havfı, ölürken recası daha fazla olmalıdır! Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(Kullarıma haber ver ki, ben gafururrahim olduğum gibi, azabım da çok acı, çok şiddetlidir.) [Hicr 49-50]
(Allah’ın azabı şiddetlidir.) [Bekara 211, Yunus 70, Rad 6,13, 34, Taha 127, Mümin 22, Haşr 7]
(Allah’ın azabının şiddetli olduğunu bilebilselerdi!) [Bekara 165]
(Elbette azabım çok şiddetlidir.) [İbrahim 7]
(İşte o gün, hükümranlık çok merhametli olan Allah’ındır. Kâfirler için de pek çetin bir gündür. O gün, zalim kimse ellerini ısırıp, “Vay başıma gelene, keşke Peygamberin yoluna uysaydım da falancayı [bâtıl yoldakini] dost edinmeseydim.) [Furkan 26-28]
(Allah ve Resulüne karşı gelen, bilsin ki Allah, azabı şiddetli olandır.) [Enfal13]
(Kurtuluşa erenler, Allah’a ve Resulüne itaat edip Allah’tan korkan ve sakınanlardır.) [Nur 52]
(İşlediklerinin cezası olarak, artık az gülüp, çok ağlasınlar.) [Tevbe 82]
(Allah katında en kıymetliniz, Ondan çok korkup sakınanınızdır.)[Hucurat 13]
(Allah’tan nasıl korkmak gerekiyorsa, öylece korkun.) [A.İmran 102]
(Sizden öncekilere de, size de Allah’tan korkmanızı tavsiye ettik.)[Nisa 131]
Müminun suresinin, (Rablerinin huzuruna çıkacaklarından kalbleri korku ile çarpar) mealindeki 60. âyetinde bildirilen kimselerin hırsız mı, zani mi olduğu sorulunca, Peygamber efendimiz buyurdu ki:(Bunlar, namaz, oruç ve zekat gibi ibadetlerini yerine getirdikleri halde “acaba ibadetlerimiz kabul olmadı mı” diye korkan kimselerdir.) [Tirmizi]
Yine buyurdu ki: (Allah korkusu, her hikmetin başıdır.) [Taberani]
Hristiyanlara kucak açıp kiliselere gidip âyinlerine iştirak edenler, onların Cennete gideceklerini, hatta mazlumlarının şehit olacaklarını söyleyenler, şu âyeti bilmiyorlar mı?
(Müminler, kâfirleri dost edinmesinler! Onları dost edinenler, Allah’ın dostluğunu bırakmış olur.) [A. İmran 28] [Kâfirlere kucak açanlar da, Allah’ın dostluğunu bırakmış olur.]
.
|
Eski ve yeni Hristiyanlar
|
Sual: Yahudilerle Hristiyanların kâfir olduğunu, hatta onları dost edinenlerin de kâfir olacağını bildiren âyetler hakkında deniyor ki:
“Kâfir olan Yahudi ve Hristiyanlar, Asr-ı saadetteki kitap ehli idi. Şimdikiler, Cennete gidecektir. Çünkü dinsizliği yok etmek için onlarla omuz omuza çalışıyoruz.”
Bu iddia hakkında açıklama yapar mısınız?
CEVAP
Zırva tevil götürmez diye demek ki böyle sözler için söylenmiş.
Şimdiki Hristiyanların çoğu müşrik olup, kestikleri hayvan bile yenmez. Bir kimsenin, mümin olup Cennete gidebilmesi için imanın altı esasının hepsine de inanması gerekir. Birine bile inanmayan kâfirdir. Hristiyanlar, imanın altı esasından kaçına inanıyorlar?
İmanın altı esası şunlardır:
1- Allah’ın varlığına, bir olduğuna ve ortağının bulunmadığına inanmak.
[Hristiyanların Allah inancı bile yanlıştır. Eflatunun uydurduğu teslis[trinite yani üç tanrı] fikrine inanıyorlar. Baba tanrı, oğul tanrı, kutsal ruh gibi değişik üç tanrıya inanıyorlar.
Hazret-i İsa böyle sözler söylememiştir. Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(Allah, “Ey İsa, insanlara ‘Beni ve anamı Allah’tan başka iki ilah bilin” diye sen mi dedin?” diye sorunca, o da, “Hâşâ, seni tenzih ederim. Bu söz bana yakışmaz” dedi.) [Maide 116]
(İsa dedi ki: “Allah, benim de, sizin de Rabbinizdir.”) [Zuhruf 63, 64]
(Meryem oğlu İsa, “Ben Allah’ın resulüyüm. Benden önce gelen Tevrat’ı doğrulayıcı, benden sonra gelecek Ahmed isimli peygamberi müjdeleyici olarak geldim” demişti.) [Saf 6]
(İsa’ya, Allah diyenler kâfirdir. Halbuki Mesih, “Rabbim ve Rabbiniz olan Allah’a kulluk edin” dedi. “Allah üçün üçüncüsü” diyenler de kâfirdir.) [Maide 72, 73]
Bir de tanrı gökte diyorlar. Bu da küfürdür. Böylece bu birinci maddeye inanmamış oluyorlar.]
2- Meleklerin varlığına, onlarda erkeklik ve dişilik olmadığına inanmak.
[Hristiyanlar, melekleri kız olarak kabul ediyorlar. Hatta “Onlar tanrının kızlarıdır” diyorlar. Melekleri kız olarak bildikleri için meleklere imanları da yanlıştır. Kur’an-ı kerimde mealen, (Allah ile birlikte başka ilah edinen Cehenneme atılır. Rabbiniz oğulları size ayırdı da kendisi için kız olarak melekleri mi edindi? Elbette vebali çok büyük söz ediyorsunuz) buyuruluyor. (İsra 39, 40) Bu âyet-i kerime, birinci ve ikinci maddeye yanlış inanan Hristiyanların kâfir olduklarını açıkça gösteriyor.]
3- Semavi kitapların hepsine inanmak.
[Halbuki Ehl-i kitap, Kur’ana inanmaz. Kur’anda, (Âyetlerimize ancak kâfirler inanmaz) buyuruluyor. (Ankebut 47).
Bir âyet meali de şöyledir:
(Ey ehl-i kitap, resulümüz [Muhammed aleyhisselam] kitaptan gizlediğiniz şeyleri açıklamak üzere geldi. Size Allah’tan bir nur ve apaçık bir kitap geldi.) [Maide 15]
Kitaplara imanları da yanlıştır. Kur’ana inanmadıkları için de kâfir oluyorlar.]
4- Bütün Peygamberlere inanmak.
[Onlar, Muhammed aleyhisselama inanmazlar. Peygamberlerden bazısını kabul edip, bazısını inkâr ederek ayrım yapanlar kâfirdir.(Bekara 285)
Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(Biz seni âlemlere rahmet olarak gönderdik.) [Enbiya 107]
(Âlemlere [Cin ve insanlara ilahi azap ile] korkutucu [uyarıcı] olarak Furkanı [Kur’anı] kuluna [Muhammed aleyhisselama] indiren[Allah’ın şanı] ne yücedir.) [Furkan 1]
(Kimi, ona [Resulüme] iman etti, kimi de, ondan yüz çevirdi. Bunlara da çılgın ateşli Cehennem yetti. Âyetlerimizi inkâr ederek kâfir olanları elbette ateşe atacağız.) [Nisa 55-56]
Bir hadis-i şerifte de, (Bana iman etmeyen Yahudi ve Hristiyan, mutlaka Cehenneme girecektir) buyuruldu. Peygamberlere imanları da yanlıştır. Muhammed aleyhisselamı hak peygamber bilip ona tâbi olmadıkları için kâfir oluyorlar.]
5- Hayrın ve şerrin Allah’tan olduğuna inanmak.
[Onlar, “Tanrı kötülükleri takdir etmez” derler. Acaba, takdir etmeyen, üç tanrıdan hangisi?]
6- Öldükten sonra dirilmeye, ahirete, Cennet ve Cehenneme inanmaktır.
[Hristiyanlar, İsa gökte krallık kuracak diyerek Cennete de inanmıyorlar. Bu altıncı maddeye aynen Müslümanlar gibi inansalar bile, diğer maddelere İslamiyet’in bildirdiğinin zıddına inandıkları için kâfir oluyorlar.]
Kur’anda kâfir olarak bildirilen Hristiyanların eski Hristiyan olduğunu, yenilerinin Cennetlik oldukları nasıl söylenebilir ki? Bu, Kur’anda mümin olarak bildirilen müslümanların eski Müslüman olduğunu, yenilerinin Cehennemlik olduğunu iddia etmeye benziyor. Yahut Kur’anda bildirilen hususların ilk müslümanlar veya ilk kâfirler için olduğunu, sonrakiler için bu hükümlerin geçersiz olduğunu iddia etmeye benziyor. Her ikisi de İslam’ı tanımıyorum demenin başka şeklidir.
Yeni Hristiyanlar imanın bu altı şartına inanıyorlar mı da Cennetlik olsunlar? Cennetlikse hepsine inanmıştır, tevbe edip Müslüman olmuştur, buna artık Hristiyan denmez. Hristiyansa kâfirdir, Allah ve Resulünün düşmanıdır, buna Müslüman denmez.
Yeni Hristiyanların eskilerden farkı nedir? Farkları şirkte daha ileri gitmeleri değil midir?
(Hristiyanlarla dinsizliği yenmek için omuz omuza çalışıyoruz) diyorlar. Misyonerlerle omuz omuza çalıştıkları doğrudur. Bütün Müslümanları Hristiyan yapmak için omuz omuza çalışıyorlar.
Allahü teâlâ, kitap ehli gayrimüslimlerle dinsizliği yok etmek için bile olsa, onlarla omuz omuza çalışmayı istemiyor. Onların Müslüman olmasını istiyor. Müslüman olana kadar onlarla mücadele etmeyi emrediyor. Bir âyet meali şöyledir:
(Allah'a ve ahiret gününe inanmayan, Allah ve Resulünün haram kıldığını haram saymayan ve hak dini [İslamiyet’i] kendilerine din olarak kabul etmeyen kitap ehli [Yahudi ve Hristiyanlar] ile, küçülerek boyun büküp kendi elleriyle cizye verinceye kadar savaşın.) [Tevbe 29]
Ehl-i kitap Allah’ın âyetlerini gizliyordu. Şimdi bazılarına ne oluyor da Allah’ın âyetlerini Ehl-i kitap gibi gizliyorlar? Allah’ın âyetlerini kim gizler? Niçin bu bildiğimiz âyetleri gizlemeye çalışıyorlar?
Hak olan sadece İslam dinidir. Bu husustaki âyet-i kerimelerden birkaçının meali şöyledir:
(Allah indinde hak din ancak İslam’dır.) [Al-i İmran 19]
(Sizin için din olarak İslam’ı beğendim.) [Maide 3]
(Kim İslam’dan başka din ararsa, bilsin ki, bulacağı o din, asla kabul edilmez.) [A.İmran 85]
(Sen, onların dinine uymadıkça, Hristiyanlar ve Yahudiler senden hoşnut olmazlar. De ki: Doğru yol, ancak Allah’ın [bildirdiği İslamiyet] yoludur.) [Bekara 120]
([Ehl-i kitap] “Yahudi ve Hristiyanlar hariç hiç kimse Cennete girmeyecek” dediler. Bu, onların kuruntusudur. De ki: “Doğru söylüyorsanız delilinizi getirin.”) [Bekara 111]
.
|
İzzet ve şeref isteyen
|
İzzet ve şeref isteyen
Sual: Birbirlerine izzet şeref vermek, insanların elinde midir?
CEVAP
Şeref kelimesi sözlükte, yükseklik, büyüklük, yüksek mertebe, insanlar arasında geçerli ve makbul olma, cenab-ı Hakka itaat ve yüksek hizmeti ile çok ihsana kavuşma demek olup, gerçek şeref, yalnız Müslümanlıktadır. Âyet-i kerimelerde mealen buyuruluyor ki:
(İzzet ve şeref isteyen, bilsin ki, izzet ve şerefin hepsi Allah’ındır.)[Fatır 10]
(Kâfirleri dost edinenler, onların yanında izzet, şeref mi arıyorlar? Bilsinler ki, bütün izzet yalnızca Allah’a aittir.) [Nisa 139]
(“Eğer bu savaştan Medine’ye dönersek, andolsun ki, şerefliler, alçakları oradan çıkaracak” diyorlardı. Oysa, şeref Allah’ın, Peygamberinin ve Müminlerindir.) [Münafikun 8]
(Allah indinde en üstününüz, en şerefliniz takvada en ileri olandır.) [Hucurat 13] (Takva, Allah’a ve Resulüne inanıp, emirlerine riayet etmektir.)
(Kur’an-ı kerim, şerefli bir elçinin getirdiği sözdür.) [Hakka 40, Tekvir 19]
(Yasaklandığınız büyük günahlardan kaçınırsanız, küçük günahlarınızı örter ve sizi şerefli bir yere [Cennete] koyarız.) [Nisa 31]
(De ki, mülkün gerçek sahibi olan Allah’ım! Sen mülkü dilediğine verir, dilediğinden geri alırsın. Dilediğini aziz, şerefli; dilediğini de zelil edersin.) [Al-i İmran 26]
Allahü teâlâ, son âyet-i kerimede insanları dört sınıfa ayırmıştır:
1- Hem mülk, hem de şeref verdikleri. [Süleyman aleyhisselam gibi]
2- Mülk verip, şeref vermedikleri. [Firavun, Nemrut gibiler]
3- Şeref verip, mülk vermedikleri. [Mülk sahibi olmayan her Müslüman böyledir]
4- Şeref ve mülk vermedikleri. [Mülk sahibi olmayan her kâfir böyledir]
Peygamber efendimiz de, (Şeref ve üstünlük, mal ile değil, ilim ve irfan iledir) buyuruyor. Üstünlük, şeref, büyük bir zatın yakını olmakta da değildir. Kan bakımından daha yakın olan, daha üstün olsaydı, Hazret-i Abbas, Hazret-i Ali’den daha üstün olurdu. Kan bakımından çok yakın olan Ebu Leheb’de ise, şeref ve üstünlük hiç yoktur.
Hazret-i Ömer, kölesi ile nöbetleşe deveye biniyorlardı. Şam’a girerken deveye binme sırası köleye geldiği için, köle deve üzerinde idi. Şam ordusunun kumandanı olan Ebu Ubeyde bin Cerrah, bir heyetle karşılayıp, (Ya Halife! Böyle ne yapıyorsun? Bütün Şamlılar, bilhassa Rumlar, Müslümanların halifesini görmek için toplandılar. Sana bakıyorlar. Bu yaptığını beğenmezler) der. Hazret-i Ömer buyurur ki:
(Ya Eba Ubeyde! Senin bu sözün, buradaki insanlar için çok zararlıdır. İşitenler, insanın şerefini, vasıtaya binerek gitmekte ve süslü elbise giymekte sanacaklar. Şerefin, Müslüman olmakta ve ibadet yapmakta olduğunu anlamayacaklar. Biz aşağı insanlardık. Allahü teâlâ Müslüman yapmakla bizleri şereflendirdi. Allahü teâlânın verdiği bu şereften başka şeref ararsak, Allahü teâlâ bizi yine zelil eder. Her şeyden aşağı eder. İzzet, İslam’dadır. İslam’ın ahkâmına uyan, aziz olur. Bu ahkâmı beğenmeyip, izzeti, şerefi, saadeti başka şeylerde arayan zelil olur.)
.
|
İnanca saygı
|
Sual: Her dine, her inanca saygılı olmalı deniyor. Doğru mudur?
CEVAP
Akaid kitaplarında deniyor ki:
Tazim edilmesi emredilen bir şeyi tahkir etmek ve tahkir edilmesi emredilen bir şeyi tazim etmek küfürdür. (Birgivi vasiyetnamesi şerhi)
Tahkir edilmesi ve buğz edilmesi emredilen bir şeye saygı göstermek, doğru olmaz. Saygı göstermek, onu yüceltmek anlamına gelir. Müslüman elbette kimseye kötülük etmez, kimseye zor ile kendi inancını kabul ettirmeye çalışmaz. Dost düşman, kimse ile münakaşa etmez. Herkese karşı güler yüzlü ve tatlı sözlü olur. Fakat, saygı göstermek ayrıdır, iyi geçinmek, kalbini incitmemek ayrıdır. Bu ikisini karıştırmamalıdır.
Saygı ne demek?
Sual: Bizim ibadetlerimize saygı gösteren, bayramlarımızı tebrik eden gayrimüslimlerin ibadetlerine, dini bayramlarına saygılı olmamız, Noellerini tebrik etmemiz gerekmez mi?
CEVAP
Gayrimüslim, ibadetlerimize saygılı olsa, kâfirliğine asla bir zararı olmaz. Hatta Müslümanlara saygı için cami yaptırsa, Ramazanda oruç tutsa, bayramlarımızı tebrik etse, dinlerine, inançlarına bir zarar gelmez. Fakat bir Müslüman, onlara mahsus ibadetleri yaparsa, mesela haç takarsa, zünnar kuşanırsa, Noel’i kutlarsa kâfir olur.
Saygı duymak, kıymet vermek demektir; fakat günümüzde farklı anlamda kullanılabiliyor. Mesela, oruçlu bir kimse rahatsız olmasın diye, yanında yiyip içmeyen için, Müslümanın orucuna saygı gösterdi deniyor. Bu anlamda, Müslümanlar da, hiçbir gayrimüslimin ibadetine, bayramına karışmaz. Dinimiz, herkese din ve ibadet hürriyeti vermiştir. Fakat onların kiliselerine, haçlarına ve dini bayramlarına hürmet edilmez. Bu ikisini karıştırmamalıdır.
Papanın jesti imiş!
Sual: Papa jest olsun diye Sultanahmet Camii'nde dua etmişti. Bunu örnek alan imamların, papanın jestine karşılık vermeleri gerekmez mi? Mesela, kilisede haç çıkaramazlar mı?
CEVAP
Her şeyde fedakârlık olur, dinde ve namusta fedakârlık olmaz. Bu, jest için değil, misyonerlik içindir. Bir gayrimüslim jest olsun diye karısını teklif etse, Müslümanın da, buna karşılık aynı şeyi yapması haç çıkarmaktan daha hafif olur, çünkü karısını peşkeş çekmek haram, haç çıkarmaksa küfürdür.
Bir kâfir, camiye girip dua ederse, kendi bâtıl dinine hiçbir zarar gelmez, ama bir Müslüman, Hristiyanların ibadetlerine mahsus olan bir şeyi yaparsa, mesela haç çıkarırsa, haç takarsa, vaftiz olursa, imanını kaybeder, kâfir olur. İki dinli olmak, mesela hem Hristiyan, hem de Müslüman olmak da küfürdür. İki dinli görünüp jeste karşılık verilmesini söyleyenler, misyoner veya din cahili kimselerdir.
Kilisede namaz
Sual: Amerika'da âyinlere katılarak Hristiyanları hoşnut etmeye kalkan Müslümanlar, kiliselerde de, namaz kılıyorlarmış. Kilisede namaz kılmak caiz olur mu?
CEVAP
Âyinlere katılmak caiz olmadığı gibi, kilisede namaz kılmak da caiz olmaz. Bunlar, misyonerlik faaliyetlerinin yeni şeklidir. Kiliseyi Müslümanlara şirin göstermeye çalışıyorlar. İbni Âbidin hazretleri buyuruyor ki:
Kilisede namaz kılınmaz ve Kur'an-ı kerim okunmaz, çünkü kilisede şeytanlar toplanır. Kilise putlardan temizlenirse, namaz kılmak caiz olur. (Redd-ül-muhtar)
Âyinlerine katılmakla veya kilisede namaz kılmakla, Hristiyanlar, Müslümanlardan hoşnut olmazlar. Çünkü bir âyet-i kerimede mealen buyuruluyor ki:
(Sen, onların dinine uymadıkça, Hristiyanlar ve Yahudiler senden hoşnut olmazlar. De ki: Doğru yol, ancak Allah'ın [bildirdiği İslamiyet] yoludur.) [Bekara 120]
Yani Ehl-i kitap, doğru yolda [Allah'ın yolunda] değildir. Ehl-i kitabın bozuk dinine girmedikçe, istavroz çıkarılsa da, haç altında âyin yapılsa da, Hristiyanlar Müslümanlardan hoşnut olmaz. Zaten Hristiyanlar, maksatlarının, Müslümanları Hristiyanlaştırmak olduğunu da gizlemiyorlar.
Beddua etmek
Sual: Okul arkadaşım, (Biz ehl-i kitaba hiç beddua ve lanet etmeyiz, Allah kahretsin demeyiz, Allah ıslah etsin deriz. Özellikle, “Allah Yahudileri ve Hristiyanları ıslah etsin” diye dua ediyoruz. Bunların Müslüman olma ihtimalleri olduğu için bedduadan kaçıyoruz. Peygamberimiz de kâfirlere beddua etmedi ve onlardan, daha sonra Müslüman olanlar oldu. Beddua etseydi, onlar Müslüman olamazdı. Peygamberimize uyarak, biz de beddua etmiyoruz) dedi. İslam düşmanlarına, kahrolsun demek caiz olmuyor mu?
CEVAP
Önce şu hususu açıklayalım. Böyle düşünenler, Ehl-i Kitabın ebedi Cehennemlik olduğunu bildiren âyetleri tarihsel kabul ediyor, yani onları kâfir bilmiyor. Bu bakımdan, onların ıslah olmaları için niye dua etsin ki? Bu işte bir gariplik yok mu?
Allah ve Resulü ile İslam âlimleri, zalimlere, kâfirlere beddua etmiştir, lanetlemiştir, kahrolsunlar demişlerdir. Onlar hâşâ bunların Müslüman olabileceğini, onun için beddua etmemek gerektiğini bilememişler mi?
Birkaç âyet-i kerime meali şöyledir:
(Allah onları [Yahudi ve Hristiyanları] kahretsin!) [Tevbe 30]
(Allah’ın laneti inkârcıların üzerine olsun.) [Bekara 89]
(Allah, inkârları yüzünden onlara [Yahudilere] lanet etmiştir.) [Nisa 46]
(Allah’ın eli sıkı diyen Yahudilere lanet olsun!) [Maide 93]
(Allah’ın laneti zalimlerin üzerine olsun!) [Araf 44]
(Bozgunculara lanet olsun.) [Rad 25]
(Koyu bir cehalet ve gaflet içinde olan o yalancılar kahrolsun!)[Zariyat 10,11]
Peygamber efendimiz de, bazı gruplara beddua etmiştir. Birkaç hadis-i şerif meali:
(Yahudileri Allah kahretsin, iç yağını Allah haram edince, onu eriterek satıp parasını yediler.) [Müslim]
(Allah Yahudi ve Hristiyanları kahretsin! Peygamberlerinin kabirlerini mescid edindiler. Siz Arap topraklarında iki din bırakmayın!) [Beyhekî]
(Karşı cinsin elbisesini giyene lanet olsun!) [Hâkim]
(Lutilere Allah lanet etsin!) [Beyheki]
(Bid’at ehline lanet olsun!) [Deylemi]
(Paraya tapana lanet olsun!) [Tirmizi]
(Kızını fâsıkla evlendirene lanet olsun.) [Şir’a]
.
|
Küfürle iman birleşmez
|
Sual: Bir arkadaşa, (Niye kiliseye gidiyorsun?) dedim. (Ben Müslüman Hristiyanlarla görüşüyorum. Ehl-i kitabın, yani Yahudi ve Hristiyanların içinde hak yolda olanların da bulunduğunu Kur’an haber veriyor) dedi. İşte o âyet: (Ehl-i Kitabın hepsi bir değildir. Kitap ehli içinde doğruluk üzere bulunan bir ümmet vardır ki, gecenin saatlerinde onlar secdeye kapanarak Allah'ın âyetlerini okurlar.) [Al-i İmran 113]
“Müslüman kitap ehli” veya “Müslüman Hristiyanlar” diye bir şey var mı?
CEVAP
Elbette, öyle bir şey olamaz. Bir insan, Müslümandır veya gayrimüslimdir. Müslüman Yahudiler veya Müslüman Hristiyanlar, Müslüman Protestanlar olmaz. Tersi de olmaz. Yani Protestan Müslümanlar, Hristiyan Müslümanlar da olmaz. Başka bir ifadeyle iki zıt şey bir arada olmaz, imanla küfür zıttır, bir arada olmaz.
(Müslüman Hristiyan) tabiri dinimize zıttır; çünkü İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
İslam’la küfür birbirinin zıttı, tersidir. Birinin bulunduğu yerde, öteki bulunamaz, gider. Bu iki zıt şey bir arada bulunamaz. Birine kıymet vermek, ötekini aşağılamak olur. (1/163)
Allahü teâlâ, birçok âyette, hatta bu âyetten üç âyet önce, ehli kitabın kâfir olduğunu bildiriyor. Bu âyette de onların doğruluk üzere bulunduklarını bildirir mi hiç? Hâşâ, böyle çelişkili olur mu?
O arkadaş, ne diye 110, 111, 112. âyeti almıyor da sadece 113. âyeti alıyor? Âyetin dördü birlikte alınınca mesele ortaya çıkıyor. Kurtubi, Beydavi ve diğer tefsirlerde bildirilen olay şudur:
Orada bahsedilen ehl-i kitaptan kasıt Hristiyanlar değil, Yahudilerdir. Hak yolda olup namaz kılanlar da, Yahudilerden Müslüman olanlarıdır; yoksa Hristiyan veya Yahudi secdeye kapanıp namaz kılar mı? Kılsa da, iman etmedikçe faydası olmaz. Âyet-i kerimenin sebeb-i nüzulünde buyuruyorlar ki:
Yahudi hahamları, Müslüman olan Yahudiler için, (Bizim ırkımızdan olduğu halde, Muhammed’e iman edenlerde hayır yoktur, eğer hayır olsaydı ecdatları olan benî İsrail’in dinini bırakıp da Müslüman olmazlardı) dediler. Bunun üzerine bu âyetler indi. O âyetlerin mealleri:
(Siz [Müslümanlar], insanların iyiliği için ortaya çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz; iyiliği emreder, kötülükten men eder ve Allah'a inanırsınız. Ehl-i kitap da [Yahudiler de] inansaydı, elbet bu, kendileri için çok iyi olurdu. İçlerinde iman edenler,[Müslümanlığı kabul edenler] varsa da, çoğu yoldan çıkmıştır. Onlar[Yahudiler] size, incitmekten başka zarar veremezler. Sizinle savaşacak olsalar, arkalarını dönüp kaçarlar. Sonra kendilerine yardım da edilmez.) [Al-i İmran 110, 111]
(Onlar [Yahudiler], nerede bulunurlarsa bulunsunlar [öldürülmek, esir edilmek, malları elinden alınmak, cizye vermek, her yerde, Müslümanlar ve Hristiyanlar arasında hakir olmak gibi] üzerlerine zillet [damgası] vurulmuştur [kurtulamazlar]. Meğerki Allah’ın ipine[dinine] ve [inanan] insanların ahdine [sığınmış] olsunlar. Onlar döne dolaşa, Allah’ın hışmına uğradılar. Üzerlerine de bir miskinlik vuruldu. Bunun sebebi, onlar Allah’ın âyetlerini inkâr etmişler, Peygamberleri haksız yere öldürmüşler, isyan etmişler ve aşırı gitmişlerdi. Ehl-i kitabın [Yahudilerin] hepsi bir değildir, onlardan [Müslüman olanlar] dimdik ayakta [iman edip İslam’ın emirlerini yerine getiren] bir ümmet [hak yolda olan bir topluluk]vardır ki, geceleyin secde ederler [namaz kılıp, namazda] Allah’ın âyetlerini okurlar.) [Al-i İmran 112, 113]
Beydavi tefsirinde diyor ki: Ehl-i kitaptan olup da, iman eden Müslümanlar, diğer Müslümanlar gibi gece vaktinde Kur’an-ı kerimi yatsı namazlarında okurlardı. Resulullah efendimiz, bir gün yatsı namazına, her günkünün aksine geç geldi, cemaatin beklediğini görünce yukarıdaki âyetleri okuyarak buyurdu ki:
(Bu vakitte, siz Müslümanlardan başka Allah’ı zikreden [namaz kılan] hiçbir din ehli yoktur.)
Müslüman olmayanların içinde, hak yolda olan olur mu hiç? Yani Cennetlik Yahudi, Cennetlik Hristiyan olmaz. Allah indinde hak din yalnız İslam’dır. Birkaç âyet-i kerime meali şöyledir:
(Allah indinde hak din ancak İslam’dır.) [Al-i İmran 19]
(Sizin için din olarak İslam’ı beğendim.) [Maide 3]
(İslam’dan başka din arayan, bilsin ki, o din asla kabul edilmez.)[Al-i İmran 85]
Bu konudaki bir hadis-i şerif meali de şöyledir:
(Beni duyup da iman etmeyen Yahudi ve Hristiyan elbette Cehenneme girecektir.) [Müslim]
Çünkü gayrimüslimler, imansızdır. Amentü’deki altı esastan birini inkâr eden kâfir olur. Sadece Allah’a inandım demek kâfi değildir. Hristiyan ve Yahudiler, bizim peygamberimiz dâhil bütün Peygamberlere inanmadıkça kâfirlikten kurtulamazlar. Yahudiler, Hazret-i İsa’ya, Hristiyanlar da, Muhammed aleyhisselama inanmadıkları için kâfir oldular. Amentü’de bildirilen altı husustan birini, mesela kaderi inkâr eden, kâfir olur, bütün iyi amelleri yok olur. (Redd-ül-muhtar)
Ehl-i kitabın durumu
Sual: (Gerçek bir Hristiyan, “Hazret-i Muhammed peygamberdir, Kur’an da Allah kelamıdır” diye inansa, Cennete girer) deniyor. Hristiyanlıktan ayrılıp Müslüman olmak şart değil mi?
CEVAP
Öyle demekle ve inanmakla bir Hristiyan Müslüman olmuş olmaz. Önce küfrünü terk etmesi, sonra Müslümanlığı kabul etmesi ve sevmesi de şarttır. Müslüman olmayanlar cehennemliktir. Bir âyet-i kerime meali:
(Ehl-i kitab [Yahudi ve Hristiyan] olsun, müşrik olsun bütün kâfirler, muhakkak Cehennemdedir, orada ebedi kalırlar. Onlar yaratıkların en kötüsüdür.) [Beyyine 6]
Tahrif edilmemiş İncil ortaya çıksa, her Hristiyan ona inansa bile, Müslüman olmadığı sürece, onun dinî kabul edilmez. İslamiyet’in gelmesiyle, önceki bütün dinler nesh edilmiştir. Bir âyet-i kerime meali:
(İslam’dan başka din arayan, bilsin ki, o din asla kabul edilmez.)[Âl-i İmran 85]
Bu konudaki bir hadis-i şerif meali de şöyledir:
(Beni duyup da iman etmeyen Yahudi ve Hristiyan Cehenneme girecektir.) [Hâkim]
İmam-ı Rabbani hazretleri de buyuruyor ki: Hem Müslümanlığı, hem de kâfirlik ibadetlerini yapan, müşriktir. Kâfirliği beğenen de müşriktir. Mümin olmak için, şirkten sıyrılmak şarttır. (3/41)
.
|
Mason Abduh taraftarı
|
Sual: Bir ilahiyatçı, (Son devir İslam âlimlerinden Abduh ve talebesi Reşit Rıza’nın, “Son peygamberden sonra yaşayan ve Müslüman olmayanlardan, Allah’a, ahiret gününe iman eden ve salih amel işleyen kimseler de kurtuluşa erecekler” sözü savunulabilir) diyor. İmanın şartı altı değil mi? Sadece Allah var, ahiret var demekle iman olur mu? Bir de, salih amel deniyor. Amel imandan parça mı da, böyle söyleniyor?
CEVAP
Sicilli mason Abduh’la çömezi mezhepsiz Reşit Rıza, İslam âlimi değil, birer İslam düşmanıdır. Kahire mason locası reisi olan Cemaleddin Efgani’nin İslam’ı içeriden yıkma propagandalarına aldanan mason Abduh hakkında önce kısaca bilgi verelim:
Beyrut mason locası başkanı, (Mısır’da Efgani’den sonra mason locası başkanı olan imam Abduh, masonluk ruhunu yayarak çok hizmet etti) diyor. (Daire-tül-mearif-ül-masoniyye s. 197)
Efgani’den sonra, Abduh da, masonluğa çok yardım etti. (Les franco-maçons s. 127)
(Salih amel işleyen kâfir de olsa, Cennete girer) diyor. Hayranı Seyyit Kutup bile, (Üstad Abduh, düşünüşünü nakzeden âyetleri hatırlamıyor) diyerek tenkit ediyor. [Nisa 124. âyetinin tefsirinde]
Fil suresindeki kuşlara sivrisinek, attıkları taşlara da mikrop diyor. Elmalılı Hamdi, tefsirinde buna gerekli cevabı vermiştir. (s. 84, 87)
(İslamiyet ve nasraniyet) kitabında, (Bütün dinler birdir. Dış görünüşleri değişiktir) diyor. Londra’daki papaza yazdığı mektupta, (İslamiyet ve Hristiyanlık gibi iki büyük dinin el ele vererek kucaklaşmasını beklerim) diyor. (F. Bilgiler) [Hristiyanlığa büyük din diyor.]
Mehmet Sofuoğlu, (Abduh faize helal der, Kur’anı mahlûk kabul eder) diyor. (Tefsir kitabı s.41)
Yüksek İslam enstitüsü eski müdürü Ahmed Davudoğlu, Din Tahripçileri kitabında diyor ki:
1- Şeyh-ül-islam Mustafa Sabri efendinin (Mevkıful akl) kitabında dediği gibi, Abduh, Efgani vasıtasıyla Ezhere masonluğu sokup kadınların açılmasını destekledi. (s. 81)
2- Ezher Mecellesinde, (Mısır’da ilk mason locasını kuran Abduh’tur) diyor. (s. 81)
3- Şeytan, cin gibi şeyleri kabul etmez. Mucizeler, ona göre İslam için birer kara lekedir. Mesela Hazret-i Musa’nın denizi yarma mucizesine, med-cezir olayı der. (s. 82, 83)
4- Kur’anda bulunan her şeye doğru demek gerekmediğini söyler. (s. 82)
5- Teselsülün batıllığına inanmaz. (s. 82) [Sırf bu bile, Abduh’un küfrünü gösteren bir delildir.]
Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretleri buyuruyor ki:
(Abduh, İslam âlimlerinin büyüklüğünü anlayamamış, İslam düşmanlarına satılmış, sonunda mason olarak İslamiyet’i içerden yıkan azılı mülhidlerden olmuştur.)
Mezhepsiz Reşit Rıza, hocası mason Abduh’un dinde reformcu fikirlerini yaymak için Mısır’da El-Menar dergisini çıkardı. (Eldavetü vel-irşad) medresesinde hocalık yaptı. El-Muhaverat kitabında, Ehl-i sünnet mezhebine ve fıkıh kitaplarına saldırdı.
Mezhepsizler kitabında Dr. Hasib Es-Samirai [Ali Nar tercümesinde] diyor ki:
Reşit Rıza ne aldıysa, M. Abduh’tan aldı. O da bütün sermayesini, şarkın filozofu denilen Efgani’den devşirdi. Yani bu iki zatın, özü ve fikrî hüviyeti üstadlarına bağlıdır. (s. 45)
Reşit Rıza, Efgani’nin fikir mirasçısı ve çömezi Abduh’la beraber olmuştur. (s. 80)
El-Menar dergisinde Vehhabiler hakkında çeşitli makaleler yayımlayan Reşid Rıza, Vehhabi hareketini yerinde ve lüzumlu görmüştür. [Prof. Yusuf Ziya Yörükan, "Vahhabilik", A.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, Sayı 6]
Eserleri incelendiğinde bozuk mutezile fırkasının fikirlerinin hâkim olduğu görülür. Yaymaya çalıştığı düşüncelerinden bir kısmı şunlardır:
1- Mucizeleri kendi düşüncesine göre tevil etmekte ve birçoğunu inkâr etmektedir.
2- Hazret-i Musa ve Hazret-i İsa’nın peygamberliklerine dil uzatmaktadır. İsa aleyhisselamın diri olarak göğe kaldırıldığı Kur’an-ı kerimde bildirildiği ve Ehl-i sünnet âlimleri bunu açıklayıp izah ettikleri halde o, (İsa aleyhisselam öldü) demektedir.
3- Cinlerin varlığını kabul etmeyip, onlara zararlı mikroplar der.(Tefsir-i Menar 3/s.95,96) Hâlbuki cinlerin varlığı, yaratıldığı Kur’an-ı kerimde ve hadis-i şeriflerde açıkça bildirilmektedir.
4- Ehl-i sünnetin dört hak mezhebini kabul etmiyor, mezhepler birleştirilmeli diyor. Bu konuda yazdığı (Muhaverat) veya (Telfık-ı mezahib) kitabının propagandası, yandaşları tarafından yapılmaktadır. Bu kitabında, üstadı Abduh gibi dört mezhebi tenkit etmiş, mezhepleri şahsi tartışmalar şeklinde göstererek, (İslam birliğini bozmuşlardır) diyecek kadar ileri gitmiştir. Bin yıldan beri dört mezhepten birine uyan halis Müslümanlarla alay etmiştir.
Muhaverat kitabında, dört mezhebe çatılmakta, İslam bilgilerinin dört kaynağından biri olan (icma-ı ümmet) inkâr edilmekte, herkes kitaptan, sünnetten kendi anladığına göre amel etmeli denilmektedir. Böylece, İslam bilgilerini ve İslam birliğini kökünden yıkmak istemektedir. Maalesef yandaşları bu kitabı Türkçeye tercüme ederek bozuk fikirlerini her tarafa yaymaya çalışıyorlar.
Mezhepsiz Reşit Rıza
Reşit Rıza’nın resmi, geçtiği an elime,
Neler geçti içimden, neler geldi dilime.
Sakalını kısaltmış, sünnete hiç uymamış,
Kulağını tıkamış, hak sözleri duymamış.
Doğru yola girmedi, dolaştı hep kenarda,
Ne zehirler kusmuştu, Mecelle-i Menar’da.
(Muhaverat) adıyla, düzdü sayısız yalan,
Okuyan afyonlandı, sapıttı nice insan.
Hocası Abduh gibi, ne naneler yemişti,
İslam’ı kendisine uydurmak istemişti.
Sayısız hurafeler soktu din-i İslam’a,
Haince saldırmıştı mübarek dört imama.
Büyük bir insan diye Firavun’u övmüştü,
Hazret-i Musa için, (O bir kâhin) demişti.
Lakin peygamber dedi, kral Hammurabi’ye,
Reformu örnek oldu bugünkü Vehhabi’ye.
Ölçü aldı kendine, mezhepsiz Şevkani’yi,
Büyük bir üstat bildi, farmason Efgani’yi.
Ne kadar sapık varsa, hepsine kucak açtı,
Dört mezhebin üstüne, telfîk zehrinden saçtı.
Dil uzattı selefe, büyük küçük bilmedi,
Mezhebi bid’at saydı, taklide haram dedi.
Şer’i delil dört iken, ikisini kaldırdı,
İcma ile kıyasa, pek sinsice saldırdı.
Mucizelerin hepsi, görünmüşken aşikâr,
Kimini tevil etti, kimini ise inkâr.
İnanmadı hadise, mütevatir habere,
Şüphe gözüyle baktı, meşhur Şakk-ul kamere.
Sözde din adamıydı, düşmanlık etti dine,
İctihadlar yapmıştı, hiç bakmadan haddine.
Âlimlere küfretti, gayet edepsiz idi,
Ehl-i sünnet düşmanı, koyu mezhepsiz idi.
Sakın aldanmayalım, Mısırlı bu fellaha!
Küfre varan sözünden, sığınalım Allah’a!
Şimdi de, Reşit Rıza’nın, (Son peygamberden sonra yaşayan gayrimüslimlerden, Allah’a, ahiret gününe iman eden ve salih amel işleyenleri de kurtuluşa ereceklerdir) sözüne cevap veriyoruz:
Amentü’de bildirilen imanın şartı altıdır. Bunlardan birini bile kabul etmeyen nasıl kurtuluşa erer ki? Peygamber efendimiz, Buhari veMüslim gibi en sahih iki hadis kitabında, (Cennete sadece Müslüman olan girer) buyuruyor. Reşit Rıza, Müslüman olması şart değil diyerek, Resulullah efendimizi yalanlıyor. Peygamberlere inanma, melekleri inkâr et, kitapları kabul etme, imanın diğer şartlarını hiçe say ve kurtuluşa er! Bu kadar saçmalık olur mu? Reşit Rıza’nın amentüsünde, salih amel de geçiyor. Kime göre salih amel? Kur’an-ı kerimi iman esasları arasından çıkarınca, dört hak mezhepten birine uymayınca, neye göre salih amel işleyeceksin? Dört mezhepten birine uymadıkça dine uygun sahih namaz kılınamaz. Sonra, imanı olmayanın amelini, Allahü teâlâ kabul eder mi?
Mezhepsiz Reşit Rıza’nın böyle saçma inançlarını gündeme getirip savunmak kadar büyük tehlike var mıdır? Amentü’deki altı esasa inanmayan, mümin olamaz. İslamiyet’ten başka hak din yoktur. Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(Allah indinde hak din ancak İslam’dır.) [Âl-i İmran 19]
(Kim İslam’dan başka din ararsa, bilsin ki, o din asla kabul edilmez.) [Âl-i İmran 85]
(Yahudiler, Üzeyr’e, Hristiyanlar da Mesih’e Allah’ın oğlu dediler. Daha önceki kâfirlerin [“melekler Allah'ın kızlarıdır” diyenlerin]sözlerine benziyor. Allah onları kahretsin! Nasıl da sapıtıyorlar.)[Tevbe 30] (Ehl-i kitap, diğer kâfirleri taklit ettikleri için kötülenmektedir.)
(Ey iman edenler, Yahudi ve Hristiyanları dost edinmeyin! Onlar,[İslam düşmanlığında] birbirinin dostudur. Onları dost edinen de onlardan [kâfir] olur. Allahü teâlâ, [kâfirleri dost edinip, kendine]zulmedenlere hidayet etmez.) [Maide 51] (Ehl-i kitap, kâfir olduğu için dost olmaz.)
(Sen, onların dinine uymadıkça, Hristiyanlar ve Yahudiler senden hoşnut olmaz. De ki: Doğru yol, ancak Allah’ın [bildirdiği İslamiyet]yoludur.) [Bekara 120] (Yani, Ehl-i kitap, doğru yolda, [Allah’ın yolunda] değildir. Ehl-i kitabın bozuk dinine girmedikçe, Resulullahtan hoşnut olmazlar.)
.
|
Müşriklerle işbirliği
|
Sual: (Dünyadaki dinsizliği, şirki yok etmek için, Hristiyanlarla el ele, omuz omuza vermek şarttır) deniyor, Noelleri kutlanıyor. Kitapsız kâfirleri, kitaplı kâfir yapmak için çalışmak, Hristiyanlığa hizmet olmuyor mu?
CEVAP
Bugün dünyada, şirksiz [müşrik olmayan] Hristiyan yok gibidir. Müşrik olmayıp Ehl-i kitab olsalar da, yine hepsi kâfirdir. Bu kitaplı kâfirlere hizmet etmek, dinimize düşmanlık olur. Dinsiz Türkleri Hristiyan [Ehl-i kitab] yapınca elimize ne geçecektir? Ehl-i kitabın kendisi Cehennemliktir. Bir âyet-i kerime meali:
(Elbette, ehl-i kitap olsun, müşrik olsun, bütün kâfirler Cehennem ateşindedir. Orada ebedi kalırlar. Onlar yaratılmışların en kötüsü, en şerlileridir.) [Beyyine 6]
Şu hâlde yaratılmışların en kötüsü olan Ehl-i kitabla omuz omuza verip, diğer şerli olan müşrikleri Ehl-i kitab yapmak ne büyük gaflettir! Dinsizin Müslüman olma ihtimali vardır; ama Hristiyan olunca bu ihtimal çok zayıflar. Üstelik bugün omuz omuza verilmesi istenen Hristiyanların, büyük ekseriyeti müşriktir. Hristiyanlar, üç ilaha inanıp,(İsa’da ilahlık sıfatları var. Babası gibi, her dilediğini yaratır. Ebedi, ezeli olarak diridir) diyorlar. Bunun için, böyle bilenleri müşriktir. Böyle inanmaya şirk, böyle inanana da müşrik denir.
Din kitaplarında bildiriliyor ki: Bir Müslüman, müşrik olan bir kızla evlenemez, müşriklerin kestikleri hayvan leş olur, yenmez. Müşrik bir kadınla evlenen Müslüman kâfir olur. (Eşbah, Hadika)
Âyet-i kerimede bildirildiği gibi, insanların en kötüsü olan müşriklerle, Ehl-i kitabla işbirliği içinde olmak büyük gaflettir, hatta İslamiyet’e hıyanettir. Bu gafletten uyanmalıdır. Noel gibi gayr-i Müslimlerin bayramlarını kutlamanın küfür olduğu da din kitaplarında yazılıdır.
Müminin dostu kimdir?
Sual: (İmanda ittifak halinde olduğumuz Yahudilerle Hristiyanlar, dinsizliğe karşı bizim dostumuzdur) deniyor. Gayrimüslimlerden dost olur mu?
CEVAP
Müminlerin dostlarının kimler olduğunu, Allahü teâlâ mealen şöyle bildiriyor:
(Sizin dostunuz ancak, Allah ve Resulüyle, namazlarını kılan, zekâtlarını veren ve Allah’ın emirlerine boyun eğen müminlerdir.)[Maide 55]
Hristiyanlar, başta Allah’ın Resulü Muhammed aleyhisselama inanmazlar, diğer emirlerine de zaten riayet etmezler. Riayet etseler bile Amentü’deki altı esasa inanmadıkça hiç kıymeti yoktur.
Misyonerlerle işbirliği yapmak
Sual: Bir ilahiyat öğrencisi, (İbrahimî dinlerle kardeş olmalı, çünkü âhir zamanda Hristiyanlık İslamiyet’le kol kola olacak, Hazret-i İsa’nın dini yeniden canlanacak, Hazret-i İsa da kıyamete yakın gelerek hakiki Hristiyanlığı yayacak. İşte bu hakiki Hristiyanlarla işbirliği yapmalıyız) diyor Bu öğrencinin maksadı ne olabilir?
CEVAP
Maksadını, niyetini kendisine sormalı. Biz bilemeyiz. Ama söyledikleri dinimize aykırıdır. Çünkü Hazret-i İsa geldiği zaman, nesh edilmiş, yürürlükten kaldırılmış olan hakiki İsevîliği değil, İslamiyet’i yayacaktır. İki hadis-i şerif:
(İsa, benim dinim [İslamiyet] üzerine gelir.) [İ. Ahmed]
(İsa, âdil bir hakem olarak gökten inecek, haçı kıracak[Hristiyanlığı kaldıracak], domuz etini ve İslam’a aykırı her şeyi yasaklayacaktır.) [Buhârî]
Görüldüğü gibi açıkça, (Haçı yani Hristiyanlığı kaldıracak) deniyor. Hakiki Hristiyanlıkta içki içmek gibi Müslümanlığa aykırı çok şey vardır. Hazret-i İsa, hâşâ İslâmiyet'e aykırı olan böyle şeyleri mi yayacaktır?
(İbrâhimî dinler) tâbiri de çok yanlıştır. Bunlar, tepki çekmemek için,(Hak dinler) diyemeyip, (İbrâhimî dinler) diyorlar. Hak dinler dememesinin sebebi şudur: Müslümanlar, Hak dinin de, İbrâhimî dinin de tek olduğunu, yani İslam dini olduğunu bilir. İki âyet-i kerime meali:
(İbrahim, ne Yahudi, ne de Hristiyan’dı; o, Allah’ı bir tanıyan doğru bir Müslümandı.) [Âl-i İmran 67]
(Sen, onların dinine uymadıkça, Hristiyanlar ve Yahudiler senden hoşnut olmazlar. De ki “Doğru yol, ancak Allah’ın [bildirdiği İslamiyet] yoludur.”) [Bekara 120]
Demek ki, Hristiyanlar hoşnut ve memnun olup bu kitapları övüyorlarsa, bir maksatları var demektir. Müslüman olmayan herkes gayrimüslimdir yani kâfirdir. Kâfir, bize ne yardım edebilir? Onlarla işbirliğinin, ateistleri Hristiyan yapmanın Müslümanlığa ne faydası olur?
Ehl-i kitab olan Hristiyan ve Yahudiler, cehennemliktir. Bir âyet-i kerime meali:
(Ehl-i kitab [Yahudi ve Hristiyan] olsun, müşrik olsun bütün kâfirler, muhakkak Cehennemdedir, orada ebedî kalırlar. Onlar yaratıkların en kötüsüdür.) [Beyyine 6]
Böyle ebedî cehennemlik olan kâfirlerle işbirliği yapmanın arkasındaki niyeti anlamaya çalışmalıdır.
.
|
Hoşgörülü olmak
|
Hoşgörülü rumuzlu birinin sorguları:
Sorgu: Hoşgörüye karşı çıkmakla ittihad-ı İslam’a ve (Müminler kardeştir) âyetine uyulmamış olur. Kiliseye gitmeye, âyinlere katılmaya tepki göstermek hoşgörüyü baltalamaz mı?
CEVAP
Bu tepkinin ittihad-ı İslam’la ve müminlerin kardeş olmasıyla ne alakası vardır ki? Hristiyanlar Müslüman mı da onlarla ittihad-ı İslam için çalışacağız? Hristiyanlara kucak açmakla ittihad-ı İslam nasıl gerçekleşir ki? Hristiyanlarla Müslümanları birleştirmek için çalışmak, domuz sütüyle koyun sütünü karıştırmaya benziyor. Bu karışıma da süt denir, ama koyun sütü denmez. Domuz sütüne koyun sütü katılırsa, domuz sütüne zarar gelmez. Ama koyun sütüne domuz sütü katılırsa, artık o, koyun sütü olmaktan çıkar, hepsi necis olur. İttihad-ı İslam, Müslümanlar arasında olur. Mümkünse, önce yetmiş parçaya bölünmüş Müslümanları tek doğru fırkada birleştirmek gerekir. Müslümanlar arasında birlik sağlamadan nasıl gayrimüslimlerle birlik sağlanacak ki? Hem onlarla ne birliği sağlanır ki?
Sorgu: Artık internetle kötülüğe ulaşmak çok kolay, bu kötülükler dinlere hayat hakkı tanımadığı için, ayakta kalmak isteyen dinler, hoşgörüden yana olmak zorunda değil midir?
CEVAP
Dikkat edin, dinler deniyor. Hak din bir tane değil mi? Bâtıl dinlerin ayakta kalması bizi neden ilgilendiriyor ki? Hristiyanlar, Müslümanlığı yok etmek için, dinsizlerden daha çok çalışıyorlar. Hristiyanların misyoner teşkilatı var, ateistlerin böyle bir teşkilatı yok. Eskiden zimmî olanlar vardı. Devletin gölgesinde yaşadıkları için, hoşgörü önem taşırdı. Zimmî olmayanlara o şekilde bir hoşgörü zararlı olur. İyi geçinmek ayrı, onun küfrünü hoş görmek ayrıdır.
Sorgu: Dini, imanı yok eden TV programları yok mu? İçki ve fuhuş moda hâline gelmedi mi?
CEVAP
Hoşgörü olunca bu programlar kalkacak mı? Misyonerlik bitecek mi? Papaz, günah çıkarttığına göre, içkinin, fuhşun onlar için ne sakıncası olur ki? Hem kâfire günah yoktur. Önce iman etmesi gerekir. Acaba onlar bu günahlardan vazgeçirmeye mi, yoksa Müslümanları onlardan yapmaya mı çalışıyorlar?
Sorgu: İçki, fuhuş gibi olumsuzluklar, dinlerden uzaklaşmayı göstermiyor mu?
CEVAP
Hâlâ dinler deniyor. Bâtıl dinlerin bizimle ne ilgisi vardır? Allahü teâlâ o dinleri nesh etti, Hak din olarak İslam’ı getirdi. Hâşâ o dinleri nesh etmeyip, lüzumsuz yere mi İslamiyet’i getirdi? İslam’la diğer dinler mukayese kabul eder mi? İnsan, diğer dinlerden ne kadar uzaklaşırsa, o kadar iyi olur. Bir dinsizin Müslüman olması mümkün, fakat Hristiyan’ın senelerdir alıştığı bâtıl dinini bırakıp da, Müslüman olması daha zordur.
Sorgu: Kiliseler, havralar gibi camiler de boşaldı. Hurafeler dinleri sardı. Bunun için, dinler arasında yardımlaşma şart değil mi?
CEVAP
Diğer dinlerde hurafe olması bizi niye ilgilendirir ki? Kendisi hak değil ki, içindeki bâtılları, hurafeleri temizleyelim? Domuz sütüne şarap katılsa, o şarabı çıkarabilsek, o süt temiz olur mu hiç? Domuz sütünü necis yapan şarap değildir, sütün kendisi necistir. Bir Hristiyan açık gezmese, içki içmese, zina etmese, yalan söylemese, kumar oynamasa, diğer kötülüklerin hiçbirini yapmasa, üstelik dünyanın her yerine cami yaptırsa Allah indinde makbul olur mu? Bir âyet-i kerime meali şöyledir:
(Kâfirlerin cami yapmaları ve diğer bütün [iyi] işleri, boşa gidecek, Cehennemde sonsuz kalacaklar.) [Tevbe 17]
Sorgu: Hristiyanlarla anlaşıp omuz omuza çalışmamıza niye tepki gösterilir ki?
CEVAP
Ne anlaşması, hangi prensiplerde mutabık kalınacak? Belki sadece tek Allah inancı denebilir. Hristiyan, üç tanrı varken tek Allah’a inanır mı? İnansa bile Peygamberimizi, kitabımızı ve imanın diğer şartlarını kabul eder mi? Onlar, bize gölge etmesin, başka ihsan istemeyiz. Misyoner faaliyetlerini durdursunlar yeter, ama hoşgörülü bunu istemez. Çünkü onların misyonerlik faaliyetlerini tasvip ederek, bunu hizmet kabul ediyorsunuz. Biz de onlarla omuz omuza çalışalım diyorsunuz. Hristiyanlar bize ne yardımı yapacak? Tarihte görüldüğü gibi, hizmet perdesi altında Hristiyanlık propagandası yapacaklar. Zaten açıkça, (Esas gayemiz, dünyayı Hristiyan yapmaktır) diyorlar.
Sorgu: Ne o beni Hristiyan yapabilir, ne de ben onu Müslüman yapabilirim, bizim gayemiz, Hristiyanlarla el ele verip dinsizliği yok etmektir. Bunun neresi yanlış?
CEVAP
Bir insan Müslüman değilse, hangi dinden olursa olsun ne önemi olur ki? Bir insan ister Hristiyan, ister ateist olsun, ikisi de Cehenneme gidecektir. Yoksa bu husustaki âyetlere inanmayıp tarihsel mi diyorsunuz?
Hristiyan’la el ele verip, birkaç dinsizi Hristiyan yapınca faydası ne olacak? Onların tek gayesi, herkesi Hristiyan yapmaktır. Siz de onlarla el ele verip, dinini bilmeyen Müslümanları kurban ederek, Hristiyan dostlarınıza peşkeş mi çekeceksiniz? Yoksa reformcuların dediği gibi, Hristiyanlığa hak din mi diyorsunuz?
.
|
Hak din İslam’dır
|
Sual: (Herkesin Müslüman olması dinin, Kur'anın hedefi değildir)diyenler çıkıyor. Hedef, bütün insanların Cennete gitmesi değil midir? Cennete de yalnız Müslüman gireceğine göre, bu söz yanlış değil mi? Diğer dinler de hak ise, hâşâ Allah İslamiyet'i lüzumsuz yere mi gönderdi?
CEVAP
Elbette yanlıştır. Hâşâ, Allahü teâlâ lüzumsuz iş yapmaz. Yarattığı bütün varlıkların, arıdan deveye kadar, taştan toprağa kadar, yerden göğe kadar, hepsinin bir hikmeti vardır. Faydasız ve hikmetsiz bir şey yaratmamıştır. Gönderdiği İslamiyet ise, bütün insanları iki cihan saadetine kavuşturacak en büyük nimettir.
Allahü teâlâ cihadı, bütün insanların sonsuz saadete kavuşması için emretmiştir. Cihadı farz kılmakla, kâfirleri Müslüman olmakla şereflendirmeyi, onlardan cizye alarak İslamiyet'in himayesi altına girenlerin çalışmalarına, ibadetlerine karışmayıp, canlarını, mallarını, namuslarını korumayı emrediyor.
Müslüman olmayanların, huzura, barışa kavuşmaları, ancak Müslüman olmak veya cizyeyi kabul etmekle mümkündür. Kur'an-ı kerime uyulan yerlerde huzur, barış ve adalet kendiliğinden hâsıl olur. Allahü teâlâ, zaten bunun için İslamiyet'i kullarına lütfedip, ihsanda bulunarak gönderdi. Muhammed aleyhisselamın gönderilmesi, bütün insanlara rahmet oldu.
İşte Müslümanlar, kâfirleri bu tek yoldan huzura, barışa kavuşturmak için cihad eder. Bütün insanların Müslüman olmakla şereflenmeleri için canlarını, mallarını feda ederler.
Allahü teâlâ, bütün insanları Müslüman olmaları için yarattığını bildiriyor. Bütün insanlara, Müslüman olmalarını emrediyor. Kullarını bu saadete kavuşturmak için cihad edenlere çok sevab vereceğini söz veriyor. Cihadda ölenlere şehitlik rütbesi veriyor.
Cihad, Kelime-i tevhidi, yani imanı, İslam'ı yaymak demektir. İnsanlar arasında adaleti, huzuru, barışı ve emniyeti gerçekleştirmek için tek çıkar yol, dünyanın her yerine kelime-i tevhidi yaymaktır. Dünya barışı, ancak böyle sağlanabilir.
Cihad, bütün insanları iman etmeye çağırmak, bu çağrıyı işitmelerine ve kabul etmelerine mani olan diktatörlerle devletin savaşmasıdır. Fertlerin cihadıysa, malla, fikirle ve dua etmekle, İslam ordusuna yardım etmektir. Cihad, farz-ı kifayedir. (Dürr-ül-muhtar)
Cihadı emreden âyet-i kerimelerden birkaçının meali şöyledir:
(İman edenler, [yurtlarını, mallarını bırakıp] hicret edip, Allah yolunda cihad edenler, Allah’ın rahmetini umarlar.) [Bekara 218]
(Ey müminler, Allah yolunda cihad edin ki, kurtuluşa eresiniz.)[Maide 35]
(İman edip de hicret edenlerin ve Allah yolunda mallarıyla, canlarıyla cihad edenlerin, Allah katında dereceleri daha üstündür. Kurtuluşa erenler de işte onlardır.) [Tevbe 20]
(Mal ve canlarını feda ederek din düşmanlarıyla, Allah rızası için cihad eden Müslümanlar, oturup ibadet edenlerden üstündür. Hepsine de Cenneti söz verdim.) [Nisa 95]
(Savaştan geri kalan münafıklar, mallarıyla, canlarıyla Allah yolunda cihad etmekten hoşlanmayıp, “Bu sıcakta savaşa gidilir mi?” dediler. Onlara, Cehennem ateşinin daha sıcak olduğunu söyle! Keşke bunu anlayabilselerdi.) [Tevbe 81]
(Sonradan iman eden ve hicret edip sizinle beraber cihad edenler de sizdendir.) [Enfal 75]
(Gerçek müminler, Allah yolunda cihad eder, kötülenip kınanmaktan korkmaz.) [Maide 54]
(Mekke’nin fethinden önce malını veren ve cihad edene, fetihten sonra malını dağıtan ve cihad edenden daha büyük derece vardır. Allah, hepsine Cenneti vaat etti.) [Hadid 10]
(Hafif ve ağırlıklı olarak [kuvvetli-zayıf, genç-yaşlı, zengin-fakir, yaya-atlı, silahlı-silahsız, hepiniz] savaşa çıkın, malınızla, canınızla Allah yolunda cihad edin! Bu sizin için daha iyidir.) [Tevbe 41]
(Allah içinizden cihad edenleri belli etmeden, sabredenleri ortaya çıkarmadan, Cennete gireceğinizi mi sandınız?) [Âl-i İmran 142]
(Hakiki müminler, Allah ve Resulüne iman ettikten sonra, imanlarında şüpheye düşmeyip Allah yolunda malları ve canlarıyla cihad edenlerdir.) [Hücurat 15]
(Allah’a ve Resulüne iman edip, malınızla, canınızla Allah yolunda cihad etmenizin, sizin için çok hayırlı olduğunu bilmelisiniz.) [Saf 11]
Bir hadis-i şerif de şöyledir: (Cihadla emrolundum. “La ilahe illallah” dedirtene kadar, onlarla savaşırım.) [Siyer-i kebir]
İslamiyet cihanşümul bir dindir
Hazret-i Âdem'den beri gelen dinlerde, dinin adı, gönderilen peygamberin adıyla söylenirdi. Mesela, Hazret-i Musa'nın dinineMusevilik, Hazret-i İsa'nın dinine İsevilik denirdi. Her peygamber, bir bölgeye, bir kavme gelirdi. O bölgenin, o kavmin peygamberi olurdu. O din belli bir zaman yürürlükte kalırdı. Sonra yeni bir peygamberle, yeni bir din gönderilirdi.
İslamiyet ise, cihanşümul [evrensel, üniversal, küresel] olarak geldi. Bir bölgeye, bir ırka değil, bütün insanlığa, bütün dünyaya geldi. Hükümleri de, kıyamete kadar geçerli olduğu için, gönderilen peygamberin ismiyle bildirilmedi. Yani Muhammedilik denmedi. Muhammed aleyhisselamın getirdiği dine, İslamiyet dendi. Önceki dinlerin hiçbiri bozulmamış olsaydı bile, nesh edildiği, yani yürürlükten kaldırıldığı için, artık o dinlerin hiç biriyle amel etmek caiz olmaz. Kur'an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(Hep birlikte Allah'ın ipine [Kur'ana, İslamiyet'e] sımsıkı sarılın!) [Âl-i İmran 103] (Herkes İslam’a sarılmalıdır.)
(Allah indinde hak din, yalnız İslam'dır.) [Al-i İmran 19] (Başka dinler hak değildir.) (Başka dinler hak değildir.)
(İslam'dan başka din arayan, bilsin ki, o din asla kabul edilmez.)[Al-i İmran 85] (İslam’dan başkası geçersizdir.)
(Müşrikler istemeseler de, İslam dinini diğer bütün dinlerden üstün kılmak için resulü Muhammed aleyhisselamı, [sebeb-i hidayet olan] Kur'an ve İslam diniyle birlikte gönderen Allah'tır.)[Saf 9]
(Bugün size dininizi ikmal ettim, üzerinize nimetimi tamamladım ve sizin için din olarak İslam'ı beğendim.) [Maide 3] (Allah'ın beğendiğini beğenmeyenlere ne demeli?)
Diğer dinler, belli bir bölgeye, belli bir kavme gönderilmişken, İslamiyet bütün dünyaya gönderildi. Peygamber efendimiz de bütün dünyadaki milletlere gönderildi. İki hadis-i şerif meali şöyledir:
(Her nebi kendi kavmine, ben ise, kızıl kara, her millete gönderildim.) [Buhari]
(Her nebiye üstün kılındığım altı hasletten biri, bütün insanlara gönderilmemdir.) [Müslim]
.
|
Allah’a iman ne demektir?
|
Sual: (Allah’a iman şarttır, ama Amentü’deki diğer şartlara, mesela Peygamberlere inanmak gerekmediği için Ehl-i kitap da Cennete gider) deniyor. Amentü’nün tamamına inanmak şart değil mi? İnanmayan Müslüman da olsa, Cehenneme gitmez mi?
CEVAP
Amentü’deki imanın şartlarından birini bile inkâr eden kâfir olur. İmanı eksik tarif etmek, Allahü teâlâyı ve Resulünü yalanlamak olur. Peygamber efendimiz, imanı şöyle tarif etmiştir:
(İman; Allah’a, meleklere, kitaplara, peygamberlere, ahiret gününe [Cennete, Cehenneme, hesaba, mizana], kadere, hayrın ve şerrin Allah’tan olduğuna, ölüme, öldükten sonra dirilmeye, inanmaktır. Allah’tan başka ilah olmadığına ve benim, Onun kulu ve resulü olduğuma şehadet etmektir.) [Buhari, Müslim, Nesai]
Âyet ve hadislerdeki (Allah’a iman eden) ifadesi, mümin içindir. Buradan, imanın diğer şartlarına inanmaya gerek yok denmez. İmam-ı Kurtubi buyurdu ki: Allah’a iman, vacib-ul-vücud olan Allahü teâlânın varlığını, Resulünün getirdiği tafsilata göre tasdik etmek demektir.(Cami’u li-Ahkâm)
Bugünkü İncil ve Tevrat’ta bildirildiği gibi inanan, Allah’a iman etmiş olmaz. Bir âyet-i kerime meali:
(Kendilerine kitap verilenlerden, Allah’a ve ahiret gününe inanmayan, Allah’ın ve Resulünün haram ettiği şeyi haram tanımayan ve hak dini [İslamiyet’i] din edinmeyenlerle, zelil bir halde kendi elleriyle [boyun eğerek] cizye verinceye kadar savaşın!) [Tevbe 29]
Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
(Kitab ehli bir kavme görevle gidince, La ilahe illallah Muhammedün Resulullah demeye davet et! Bunu kabul ederlerse, günde beş vakit namazın farz olduğunu bildir! Sonra da, Müslüman zenginlerden alınıp fakirlerine verilen zekâtın farz olduğunu söyle!) [Buhari, Müslim]
Yahudiler, Hristiyanlar ve diğer kâfirler, dinimizin emir ve yasaklarına muhatap değildir. Onlara önce farz olan, iman etmektir. Müslüman olmadıkça, Cennete gitmeleri de mümkün değildir. Müslüman olmayanın Cennete gideceğini söylemek küfürdür. İki âyet-i kerime meali:
(Kim İslam’dan başka din ararsa, bilsin ki, o din asla kabul edilmez.) [Âl-i İmran 85]
(Kimi, ona [Muhammed aleyhisselama] iman etti, kimi ondan yüz çevirdi. Bunlara da çılgın ateşli Cehennem yetti. Âyetlerimizi inkâr edip kâfir olanları elbet ateşe atacağız.) [Nisa 55,56]
Bir hadis-i şerif meali de şöyledir:
(Beni duyup da, bana inanmayan Yahudi ve Hristiyan, elbette Cehenneme girecektir.) [Müslim]
.
|
Mazlum Hristiyanlar
|
Sual: (Hristiyanların mazlumları ve hak dine kuvvet verenler, Cennete gidecektir) diyenler oluyor. Ehl-i kitabdan özellikle Hristiyanların mazlumları Cennete sokuluyor da, Ehl-i kitab olan Yahudilerin mazlumları niye Cennete konmuyor?
CEVAP
Yahudiler de kitab ehli olduğu halde, neden Hristiyanlara bu ayrıcalığın tanındığını bilmiyoruz. Hristiyanların da, Yahudilerin de, ister mazlum olsun, ister zalim olsun, isterse tek hak din Müslümanlığa hizmet etsin, hepsi Cehenneme gidecektir. Cennete sadece Amentü’deki altı esasa inanan Müslüman girecektir. Hristiyan ve Yahudilerin Cehenneme gideceğini bizzat Resulullah efendimiz şöyle bildiriyor:
(Beni duyup da Peygamber olduğumu kabul etmeyen Yahudi ve Hristiyan, mutlaka Cehenneme girecektir.) [Hâkim]
Ehl-i kitab olan Hristiyan ve Yahudilerin Cehennemlik oldukları hakkında âyet-i kerimeler de vardır. Birinin meali şöyledir:
(Ehl-i kitab [Yahudi ve Hristiyan] olsun, müşrik olsun bütün kâfirler, muhakkak Cehennemdedir, orada ebedi kalırlar. Onlar yaratıkların en kötüsüdür.) [Beyyine 6]
Kâfir hak dine kuvvet verse de, ne kıymeti olur ki? Müslüman olmadıkları müddetçe iyi amellerinin hiçbirinin kabul olmayacağını Kur’an-ı kerim haber veriyor. Müslüman olmayan herkes gayrimüslimdir yani kâfirdir. Kâfirin de yaptığı hiçbir iyiliğin, Allah katında kıymeti yoktur; hatta cami, çeşme yaptırsa, namaz kılsa, oruç tutsa hiç kıymeti olmaz. Bir âyet-i kerime meali:
(Kâfirlerin cami yapmaları ve diğer bütün [iyi] işleri, boşa gidecek, Cehennemde sonsuz kalacaklar.) [Tevbe 17]
(Hristiyanların mazlumları Cennete gidecek) diyen çıksa da, asla Hristiyanlara yaranamaz, o kişi Hristiyan olmadıkça, Hristiyanları memnun edemez. Bir âyet-i kerime meali:
(Sen, onların dinine uymadıkça, Hristiyanlar ve Yahudiler senden hoşnut olmaz. De ki: Doğru yol, ancak Allah’ın [bildirdiği İslamiyet]yoludur.) [Bekara 120]
Bu kadar açık nasslara rağmen özellikle Hristiyanları Cennete koymaya çalışanların maksatları ne olabilir?
|
.
|
İki dine uymak
|
Sual: Dinimize de inanan ve birçok İslamî hükmü uygulayan, fakat kendi dinini bırakmayan bir gayrimüslim, Müslüman hükmüne girer mi?
CEVAP
Yine gayrimüslimdir. Müslüman olmak için kafirliğe ait bütün inançları bırakması şarttır. Bırakmadığı sürece, İslamiyet’in bütün emirlerini uygulasa yine kâfirdir.
Emirleri uygulamak ve kelime-i şehadeti söylemek yeterli değildir. Münafıklar da, o kelimeyi söyler, namaz kılar, diğer emir ve yasaklara uyardı veya uymuş görünürdü. Müslüman olmak için İslamiyet’in bütününe inanmakla birlikte, her çeşit kâfirlikten uzaklaşmak lazımdır. Kâfirliği bırakmadıkça, ne yaparsa yapsın Müslüman olmuş olmaz. Müslüman kalabilmek için kâfirliği ve İslamiyet’e uymayan hangi inanış, hangi görüş, hangi teori olursa olsun, hepsini yanlış bilmek ve zararlı olduğuna inanmak şarttır.
İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
Muhammed aleyhisselama uymak için, Onu tam ve kusursuz sevmek lazımdır. Tam ve olgun sevginin alameti de, onun düşmanlarını düşman bilip sevmemektir. Sevgiye müdahene [gevşeklik] sığmaz. İki zıt şeyin sevgisi bir kalbde, bir arada yerleşemez. Cem-i zıddeyn muhaldir. Yani iki zıddan birini sevmek, diğerine düşmanlığı gerektirir.(1/165)
İman, inanılması zorunlu olan bilgileri kalbin tasdik etmesi yani inanması demektir. Bu tasdikin alameti, küfürden uzaklaşmak ve kâfirlikten sakınmaktır. Kâfirlikten sakınmak da, küfre mahsus şeylerden, mesela zünnar bağlamak, [Noeli kutlamak] gibi küfür alametlerini kullanmaktan sakınmak ve kâfirlere düşmanlık demektir. Tasdik edip de, zaruret olmadığı halde, küfürden sakınmayan Müslüman mürted olur. (1/266, 3/16)
Zaruretsiz zünnar bağlayan veya Noel’i kutlayan Müslüman kâfir olduğuna göre, zünnarlı kâfir, zünnarını kesmeden, kâfirlikten çıkmadan, nasıl Müslüman olabilir ki?
İki dinli insan
Sual: Bir Müslüman, İslamiyet’le birlikte başka bir dine de uysa Müslümanlığına zarar gelir mi?
CEVAP
Müslümanlıktan çıkmış olur. Bir insan, hem Müslüman hem kâfir olamaz. İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
Böyle yapan müşriktir, Müslüman değildir, çünkü İslam ve küfür birbirinin zıttıdır. Birini kabul etmek, diğerini inkâr etmek demektir. Küfürden uzak durmak, kaçınmak şarttır. (3/40)
Temiz necaset mi?
Sual: Bir yazar, uzun bir makale yazarak, (Hristiyanların hepsi değil, bir kısmı sapıktır) diyor. Müslümanların ise, bir kısmı değil çoğu sapıktır. O zaman Müslümanlıkla Hristiyanlık arasındaki fark nedir? Hangisi hak dindir? İkisine de hak din denmez. O zaman ortada bir hak din varken, Allah niye Müslümanlığı gönderdi ki? Hâşâ bu lüzumsuz bir şey olmaz mı? İmanın altı şartından birini inkâr eden gayrimüslimler veya İsevîler, nasıl mümin olur, nasıl Cennete gider? Gazetenin biri de kocaman bir manşet atmış, (MÜSLÜMAN İSEVÎLER DUA ETTİ) diyor. İsevîlerin Müslüman olanı da olur mu?
CEVAP
Atalarımız, (Zırva tevil götürmez) diye ne güzel söylemişler. Kâfiri Cennete koyma gayretinin altında yatan ne ki? Dinimizde imanın altı esası net belli değil mi? Amentü’de açıklanmıyor mu? Bu altı şarttan birini kabul etmeyen, Müslüman olabilir mi?
Altı şarttan biri, bütün kitaplara inanmaktır. Hristiyanlar, gavur severlerin tabiriyle İsevî denilen kimseler, Kur'an-ı kerime inanıyor mu? Elbette inanmıyor. İnanmayanlar nasıl Müslüman olur?
Yine altı şarttan biri de, bütün peygamberlere inanmaktır. Hristiyanlar veya İsevîler, bizim peygamberimize inanıyor mu? İnanmıyor. İnanmıyorsa nasıl Müslüman olur?
Onlar bizim inandığımız gibi meleklere de inanmıyorlar. Allah'a da bizim gibi inanmıyorlar. Üç tanrıya inanıyorlar.
Yazara göre, böyle düşünen Hristiyanlar sapık diyelim. Sapık olmayanları inanıyor mu? İnansa zaten Müslüman olur. Altı esasa inanmadığı için gayrimüslimdir. Hiçbir Hristiyan’la iman birliğimiz yoktur.
Müslüman İsevî diye bir şey olmaz. İsevîler gayrimüslim değil mi? Gayrimüslim demek Müslüman olmayan demektir. Müslüman, hiç İsevî olur mu? İsevî ise Müslüman değil, Müslümansa İsevî değildir. Bu tâbir neye benzer açıklayalım:
Müslüman İsevî demek, temiz necaset demeye benziyor. Temiz necaset tâbirindeki necaset, eğer temizse necaset değildir. Yok, necasetse, o zaman temiz değildir. Temiz idrar demek de böyledir. Alkolsüz bira veya alkolsüz şarap da diyenler oldu. Eğer bir sıvı alkolsüz ise ona bira veya şarap denmez.
Bütün bu hezeyanlar, (Allah katında hak din ancak İslam’dır)mealindeki âyet-i kerimeyi inkâra çalışmanın başka yolu mudur?
İki dinli olmak
Sual: Gazetenin birinde, (Bir papaz, kelime-i şehadet getirdi, Hristiyanlığın yanında Müslüman da oldu) diye bir haber çıktı.(Hristiyanlar da Cennete girecek) diyen bazı Müslümanlar, Hristiyan da olmuşlar. Böyle iki dinli olmak daha mı garanti oluyor?
CEVAP
Garanti olmaz, aksine Müslüman olan kimse, başka dini de kabul ederse, kâfir olur. Çünkü iki zıt şey bir arada bulunmaz. Hakla bâtıl birleşmez. Sütle idrar karışırsa, idrara bir zararı olmasa da süt, temizliğini kaybeder. Hristiyan, birkaç dine girse de onun gâvurluğuna bir zarar gelmez. Ama bir Müslüman, Hristiyanlığı veya Yahudiliği kabul ederse kâfir olur. İki dinli Müslüman olmaz.
Bir Hristiyanın Müslüman olabilmesi için, kelime-i şehadet getirmekle birlikte, bâtıl dininden uzak olması da şarttır. Uzak kalmadıkça İslâmiyet'e girmiş olmaz. (İbni Âbidin)
İmam-ı Rabbânî hazretleri de buyuruyor ki:
İki dinli olan kimse müşriktir, Müslüman değildir, çünkü İslam ve küfür birbirinin zıddıdır. Birini kabul etmek, diğerini inkâr etmek demektir. Küfürden uzak durmak, kaçınmak şarttır. (3/40)
.
|
Tebliğ nasıl olur?
|
Sual: Hoşgörülüler diyorlar ki:
1- Maksadımız, ben doğruyum sen yanlışsın değil, benim dinim de, senin dinin de doğru olabilir, farkında olmadığımız bir noktada ortak doğrulara sahip olabiliriz demektir.
2- Gayrimüslimleri dinimize sokmak veya onları dinlerinde şüpheye düşürmek gibi bir düşüncemiz yoktur.
3- Peygamber, herkesi İslam’a çağırmıyor; herkes Müslüman olsun demiyor. Dinimizin amacı da, dinleri teke indirgemek değildir.
Bunlar yanlış değil midir?
CEVAP
Hepsi yanlıştır. Madde halinde cevap verelim:
1- Allahü teâlâ, (Hak din islamdır, İslam’dan başka din arayanın bulacağı din asla kabul edilmez) buyuruyor. O, Ehl-i kitaba (Senin dinin de doğru olabilir) diyor. Allahü teâlâ ise Ehl-i kitabın kâfir olduğunu bildiriyor. Bir âyet-i kerime meali şöyledir:
(Ehl-i kitab [Yahudi ve Hristiyan] olsun, müşrik olsun bütün kâfirler Cehennemdedir, orada ebedi kalırlar. Onlar yaratıkların en kötüsüdür.) [Beyyine 6]
Dininden şüphe edenin dini yoktur. Biz doğru din arayışı içinde miyiz? Allahü teâlâ bize doğru olanı, hak olanı bildirmedi mi? Onlarla hiç ortak noktamız yoktur. Diyelim ki sadece, Allah inancında ortak noktamız var. Onlar üç tanrı diyorlar ya, tek dediklerini kabul edelim. Bu neyi halleder ki? Onları Cehennemden kurtarır mı? İslamiyet’i kabul etmedikleri sürece Cehennemden kurtulamazlar. Bir âyet-i kerime meali:
(Kimi, ona [Muhammed aleyhisselama] iman etti, kimi ondan yüz çevirdi. Yüz çevirenlere çılgın ateşli Cehennem yetti. Âyetlerimizi inkâr edip kâfir olanları ateşe atacağız.) [Nisa 55, 56]
2- Böyle düşünmemek, dinimize aykırıdır. Allahü teâlâ, kâfirleri dine davet et, gerekirse onlarla savaş buyuruyor. Hoşgörenler niye Allah'ın bu emrini kabul etmiyorlar ki? Bir âyet-i kerime meali:
(Ey Nebi, kâfirlerle ve münafıklarla cihad et, onlara sert davran! Onların gidecekleri Cehennem, ne kötü yerdir.) [Tevbe 73, Tahrim 9]
3- Kâfire, sen kâfirliğinde kal diyerek, tebliğ ve cihad olur mu hiç? Resulullah, Rumların lideri olan Herakliyus’a gönderdiği mektubunda,(Hidayete uyup doğru yolda gidene selam olsun! Sizi İslam’a davet ediyorum. Müslüman olursanız, selamet bulursunuz. Allah ecrinizi iki kat verir. Bundan yüz çevirirseniz, dalalette kalan bütün halkın vebali size yüklenir) buyurdu. (Buhari, Müslim, Tirmizi)
Hoşgörenler, kâfirliği niye hoş görüyorlar ki?
.
|
Tarihsel âyet olmaz
|
Sual: Her ne kadar Ehl-i kitabın cehennemlik olduğuna dair âyetler varsa da, Bekara 62, Maide 69’da Ehl-i kitabın cennete gideceği bildiriliyor. Bu bir çelişki midir? Yoksa sapıkların dediği gibi, bu âyetler tarihsel midir?
CEVAP
Hâşâ Kur’an-ı kerimde çelişki de, tarihsel âyet de olmaz. Hak din yalnız İslamiyet’tir, Müslümandan başkası cennete giremez. Üç âyet-i kerime meali şöyledir:
(Allah indinde hak din ancak İslâm’dır.) [Al-i İmran 19]
(Sizin için din olarak İslâm’ı beğendim.) [Maide 3]
(Kim İslâm’dan başka din ararsa, bilsin ki, o din asla kabul edilmez.) [Al-i İmran 85]
Âyet-i kerimeleri en iyi anlayan Peygamber efendimizdir. Bu âyet-i kerimelerin açıklamasında buyuruyor ki:
(Beni duyup da iman etmeyen Yahudi ve Hristiyan [ve her kâfir]elbette cehenneme girecektir.) [Hâkim]
Peygamber efendimiz, imanla ilgili âyetleri açıklayarak imanı şöyle tarif etmiştir:
(İman; Allaha, meleklere, kitaplara, peygamberlere, ahiret gününe,[yani cennete, cehenneme, hesaba, mizana], kadere, hayrın ve şerrin Allah’tan olduğuna ölüme, öldükten sonra dirilmeye, inanmaktır.) [Buhari, Müslim, Nesai]
Amentü’deki altı esastan birini inkâr eden kâfir olur. Sadece Allah’a inandım demek kâfi değildir. Hristiyan ve Yahudiler, bizim peygamberimiz dâhil bütün peygamberlere inanmadıkça kâfirlikten kurtulamazlar. Yahudiler, Hazret-i İsa’ya, Hristiyanlar da, Muhammed aleyhisselama inanmadıkları için kâfir oldular. Amentü’de bildirilen altı husustan birini, mesela kaderi inkâr eden kâfir olur, bütün iyi amelleri yok olur. (Redd-ül-muhtar)
Kur’an-ı kerimde, Ehl-i kitabın kâfir olduğunu bildiren birkaç âyet-i kerime şöyledir:
(Yahudiler, Üzeyr’e, Hristiyanlar da Mesih’e Allah’ın oğlu dediler. Daha önceki kâfirlerin [“melekler Allah'ın kızlarıdır” diyenlerin]sözlerine benziyor. Allah onları kahretsin! Nasıl da sapıtıyorlar.)[Tevbe 30] (Ehl-i kitap, diğer kâfirleri taklit ettikleri için kötülenmektedir.)
(Ehl-i kitap [İslâm’a] iman edip, [kötülükten] sakınsalardı, kötülüklerini örter ve onları nimetleri bol cennete sokardık.)[Maide 65] (İslam’a inanmadıkları için iman etmiş olmazlar.)
(Ey iman edenler, Yahudi ve Hristiyanları dost edinmeyin! Onlar,[İslâm düşmanlığında] birbirinin dostudur. Onları dost edinen de onlardan [kâfir] olur. Allahü teâlâ, [kâfirleri dost edinip, kendine]zulmedenlere hidâyet etmez.) [Maide 51] (Ehl-i kitap kâfir olduğu için dost olmaz.)
(Müminler, kâfirleri dost edinmesinler! Onları dost edinenler, Allah’ın dostluğunu bırakmış olur.) [Al-i İmran 28] (Kâfirlere kucak açanlar da, Allah’ın dostluğunu bırakmış olur.)
(Sen, onların dinine uymadıkça, Hristiyanlar ve Yahudiler senden hoşnut olmazlar. De ki “Doğru yol, ancak Allah’ın yoludur.”)[Bekara 120] (Yani Ehl-i kitap, doğru yolda, [Allah’ın yolunda] değildir. Ehl-i kitabın bozuk dinine girmedikçe, Resulullahtan hoşnut olmazlar. Kiliseye gitmekle, Papa’nın elini öpmekle, Hristiyanlar, Müslümanlardan hoşnut olmaz.)
([Ey habibim, Yahudi ve Hristiyanlara] De ki: Eğer Allah’ı seviyorsanız, bana uyun ki Allah da sizi sevsin.) [Ali İmran 31] (Demek ki Ehl-i kitap olan Hristiyan ve Yahudiler, Peygamber efendimize iman etmedikçe, Allah onları sevmez.)
(De ki: “Ey Ehli kitap, gelin aramızda şu müşterek söze uyalım: “Ancak Allah’a kulluk edelim, Ona şirk koşmayalım, Allah’ı bırakıp insanları Rabler edinmeyelim” Yine de, yüz çevirirlerse, “Şahid olun ki, biz Müslümanız” deyin!) [Al-i İmran 64] (Ehl-i kitap yani Yahudi ve Hristiyanlar buna yanaşmadı, yani Müslüman olmadılar.)
([Senden önce peygamberlere] iman edenler, Yahudi, Hristiyan ve Sabiinlerden Allah’a ve ahirete inanıp salih amel işleyenler için elbette Rablerinin katında mükâfatlar vardır.) [Bekara 62] (Hazret-i Musa zamanında, ona inanan Yahudiler ve Hazret-i İsa zamanında ona inanan Hristiyanlar, elbette cennete gidecektir; çünkü bütün peygamberler gibi, Hazret-i İbrahim gibi, Hazret-i Musa da, Hazret-i İsa da müslümandı.)
(Kitab ehlinden Allah’a huşu duyarak inanıp, Allah’ın ayetlerini az bir değere değişmeyenler vardır. İşte onların ecirleri Rablerinin katındadır. Şüphesiz Allah’ın hesabı çabuktur.) [Ali İmran 199, Maide 69]
Bu âyet-i kerimede, Hristiyan ve Yahudiyken iman eden, yani müslüman olanlar övülüyor. Müslüman olmadan bir kimse iman etmiş olmaz ki. Hâşâ ayetlerde çelişki aramak ne kadar çirkindir.
Kur’an-ı kerim tarihsel demek, (Kur’anın hükmü kıyamete kadar baki değildir) demektir. Ateistlerin iddia ettiği gibi, domuz, o gün için haramdı. Şimdi eti temizleniyor, yenmesinde sakınca yoktur denir mi? İçki, o gün için haramdı, şimdi sarhoş olmayacak kadar içmekte sakınca yoktur denir mi? Gusül, abdest cahiliye Araplarının kirden temizlenmek için emredilmişti, şimdi buna lüzum yok denir mi?
Bunlar gibi, inkâr etmek için, dini emirlerin hepsine birer kulp takmak mümkündür. Eski Hristiyanlar cehennemlikti, şimdikiler cennetlik denir mi hiç?
|
.
|
Hak dinler
|
Sual: Din ne demektir? Hristiyanlığa ve Yahudiliğe din denir mi? İslamiyet’ten başka hak din olmadığına göre dinler tabiri yanlış değil mi?
CEVAP
Yanlış değildir. Allahü teâlâ, ilk insan ve ilk Peygamber olan Âdem aleyhisselamdan beri, her bin senede din sahibi yeni bir Peygamber vasıtasıyla, insanlara dinler göndermiştir. Bunlar vasıtasıyla, insanların dünyada rahat, huzur içinde yaşamaları ve ahirette de sonsuz saadete kavuşmaları yolunu bildirmiştir. Şimdi, dünyada semavî kitabı olan üç din vardır: Yahudilik, Hristiyanlık, İslamiyet. Yahudiler Musa aleyhisselamın, Hristiyanlar İsa aleyhisselamın getirdiği dine tâbi olduklarını söylerler. Şimdi, hiçbir yerde, hakiki Tevrat ve İncil yoktur. Bu kitaplar sonradan tahrif edilmiş, yani insanlar tarafından değiştirilmiştir. Değiştirilmemiş bile olsalar, o dinler nesh edilmiş, yalnız hak din olarak İslamiyet bildirilmiştir. Diğer dinlere, bâtıl din denir.
Kur’an-ı kerimde de dinler tabiri geçmektedir. Üç ayet-i kerime meali şöyledir:
(Kendi dinlerine uymadıkça, Yahudi ve Hristiyanlar senden asla hoşnut olmazlar. “Doğru yol, ancak Allah’ın yoludur” de! Sana gelen ilimden sonra onların heveslerine uyarsan, and olsun ki, Allah’tan sana ne bir dost ve ne de bir yardımcı olur.) [Bekara 120]
(Puta tapanlar hoşlanmasa da, dinini bütün dinlerden üstün kılmak üzere, peygamberini doğru yol ve hak dinle gönderen Allah’tır.) [Tevbe 33]
(Bütün dinlerden üstün kılmak üzere, peygamberini, doğruluk rehberi Kur’an ve hak dinle gönderen O’dur. Şahit olarak Allah yeter.) [Fetih 28]
Hristiyanlık ve Yahudilik semavi din iseler de, nesh edilerek yürürlükten kalkmıştır. Allahü teala bütün dinlerden üstün olan İslamiyet’i göndermiştir. Peygamber efendimiz de buyuruyor ki:
(Ana baba bir kardeşler farklı dinlerden olmadıkça kıyamet kopmaz.) [Deylemi]
(Başka dinlere mensup olanlar birbirine mirasçı olamazlar.)[Tirmizi]
.
|
Gayrimüslim şehit olmaz
|
Sual: (İster herhangi bir dinden olsun, ister dinsiz olsun, bir gayrimüslim eğer ihtiyarsa, fakirse, zayıfsa, belalara maruz kalarak çok sıkıntı çekmişse, zulme uğramışsa veya iyi huyları varsa mesela mütevazı ise, insanlığa faydalı buluşlar yapmışsa, bunların hepsi küfrüne kefaret olur, hatta şehitlik mertebesine yükselir ve Cennete gider) diyenler oluyor. Bir gayrimüslim, ihtiyar genç, fakir zengin, zayıf kuvvetli olsun, ister sıkıntı içinde, ister refah içinde yaşasın, zalim veya mazlum olsun, mütevazı yahut kibirli olsun, cami ve çeşme gibi hayır hasenat yapsın, isterse bilgisayarı bulsun, iman etmedikten sonra bu yaptıklarına sevab alabilir mi, şehit olmasına ve Cennete girmesine sebep olur mu? İmanları olmadıktan sonra, bu bildirilen hususların Cennete gitmek ve şehit olmakla ne ilgisi var? İmansızın iyi amellerinin fayda vermeyeceğine dair âyet yok mudur?
CEVAP
Müslüman olmayanların hiçbir iyi ameline sevab verilmez. Doğruca Cehenneme giderler. Bir âyet-i kerime meali:
(İslamiyet'in hükümlerini tanımayıp imanı inkâr edenin yaptığı bütün [iyi] işler boşa gitmiştir, o âhirette hüsrana uğrayanlardandır.) [Maide 5]
İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
Ahirette Cehennemden kurtulmak, yalnız Muhammed aleyhisselama uyanlara mahsustur. Dünyada yapılan bütün iyilikler ve keşifler, Onun yolunda bulunmak şartıyla ahirette işe yarar. Ona uymayanın yaptığı her iyilik dünyada kalır, ahiretinin yıkılmasına sebep olur. (1/184)
Kâfirin hiçbir iyiliği, hayratı, hasenatı, ahirette faydalı olmaz. Zulmen öldürülen kâfir, şehit olmaz, Cennete girmez. İmanı olmayanın hiçbir iyiliğine sevab verilmez. (Berika, İ.Ahlakı)
Allahü teâlâ, Cennete girmek için, önce Müslüman olma, yani iman etme şartını koymuştur. Müslüman değilse, iyi işleri faydasızdır. İyi işlere, ibadetlere sevab verilebilmesi için, düzgün iman sahibi olmak gerekir. Bid'at ehli bile, Müslüman olduğu halde, ibadetlerine sevab alamaz. Nerede kaldı ki, gayrimüslimler iyiliklerine sevab alıp da Cennete girsin!
Gayrimüslim, hangi dinden olursa olsun, "Müslüman olmayan" yani "kâfir olan" demektir. Kâfirin, hiçbir iyiliğine sevab verilmez; cami, çeşme yaptırsa, namaz kılsa, oruç tutsa hiç sevab alamaz. Zengin fakir, genç ihtiyar, zalim mazlum olmasına bakılmaz. İki âyet-i kerime meali şöyledir:
(Kâfirlerin cami yapmaları ve diğer bütün [iyi] işleri, boşa gidecektir.) [Tevbe 17]
(Kâfir olarak ölenlerin yaptıkları işler, dünyada da, ahirette de boşa gider.) [Bekara 217]
Gayrimüslim şehit olur mu?
Sual: Zulümle öldürülen Hristiyanların şehit olduğunu bildiren bir yazarı destekleyen biri, İngiltere’de savaşta öldürülen bir Hristiyan’ın mezarı için, (Şehitlik ne büyük nimettir) diye övmektedir. Bu yazarlar nasıl Müslüman? Neden Hristiyanları Cennete sokmaya çalışıyorlar? Gayrimüslim şehit olur mu?
CEVAP
Hayır, gayrimüslimler, çok zulüm görseler de, ne kadar çok iyilik etseler de, dünyayı aydınlatsalar da, Cennete giremeyecekleri Kur’an-ı kerimde açıkça yazmaktadır. İki âyet-i kerime meali:
(Kâfirlerin faydalı işleri, fırtınalı bir günde rüzgârın savurduğu küller gibidir. Âhirette o işlerin hiç faydası olmaz.) [İbrahim 18]
(Ehl-i kitab [Yahudi ve Hristiyan] olsun veya müşrik olsun bütün kâfirler, Cehennemde ebedî kalırlar.) [Beyyine 6]
Bir hadis-i şerif:
(Beni duyup da, bana inanmayan Yahudi ve Hristiyanlar, muhakkak Cehenneme girecektir.) [Hâkim]
Savaşta veya zulümle öldürülse de, Ehl-i kitap dâhil, hiçbir kâfirin [gayrimüslimin] şehit olmayacağını merhum Hocamız kitaplarında şöyle bildiriyor:
Kâfirin, [Allah’a düşman olanın] hiçbir iyiliği, hayratı, hasenatı, âhirette faydalı olmaz. [Zulümle öldürülen kâfir, şehit olmaz. Cennete girmez.] İmanı olmayanın hiçbir iyiliğine sevab verilmez. (İslam Ahlâkı)
.
|
Hristiyan Müslüman mukayesesi
|
Sual: Avrupa’daki bazı Müslümanlar, din kardeşi gibi, Hristiyanlarla düşüp kalkıyorlar. (Onlar bizim camimize geliyor, biz de onların kilisesine gidiyoruz, onlar bizim cemaatimize geliyorlar, biz de onların âyinlerine katılıyoruz, onlar Kur’an okuyorlar, biz de İncil okuyoruz. Onlar bizim kutsal değerlerimize saygı duydukları için, bizim de onların kutsal değerlerine mesela haçlarına, kiliselerine saygı duymamızın ne zararı olur? Zaten onlarla iman birliğimiz olduğu için teferruatla uğraşmamalı) diyorlar. Hristiyanlarla aramızda iman birliği var mı?
CEVAP
Onların Müslümanlara yaptıklarını, Müslümanların onlara yapması caiz olmayan, haram, hattâ küfür olan çok şey vardır. Onlar bizim zemzemimizi içse bâtıl dinlerine bir zarar gelmez, bizim onların şaraplarını içmemiz haram olur.
Hristiyanlar camiye girmekle, bozuk dinlerine bir zarar gelmez. Cami Allah’ın evidir, kilise şeytanların evidir. Kilisede, putlar olduğu için namaz kılmak bile tahrimen mekruh olur. (Redd-ül-muhtar)
Onların Kur’an okumaları dinlerine bir zarar getirmez, bizim bozuk İncilleri okumamız ve onlara inanmamız caiz olmaz. Onlar cemaatimize gelse, namaz kılsa, dinlerine bir zarar gelmez, fakat Müslüman, onların âyinlerini beğenirse küfre girer. Onlar bizim kutsal değerlerimize saygı gösterse, onlara bir zararı olmaz, biz haça saygı göstersek küfür olur. Onlar bizim bayramlarımızı tebrik etse, sakıncası olmaz, ama biz onların Noellerini tebrik edersek küfre gireriz. Onların kızları Müslümanlarla evlense, Hristiyanlıklarına zarar vermez, fakat bizim kızlarımız onlarla evlenirse kâfir olur.
Geçen gün, bir kilisede, Hristiyanlarla, Hristiyan hayranı Müslümanlar dua etmişti. Bu haber, (Dinler farklı, ama dua aynı) şeklinde verilerek, üç tanrıya dua edenlerle, bir Allah’a dua edenler aynı gibi gösterilmişti.
(Onlarla iman birliğimiz var) denmesi de çok yanlıştır. Onlar kâfir, biz Müslümanız, onlarla iman birliğimiz yoktur. Amentü’deki altı esasa inanmayanlarla iman birliği olur mu?
Hristiyanlarla aramızdaki iman birliği yok, ayrılık ise çoktur. Birkaçı şöyledir:
1- En başta Allah’a imanda birlik yoktur. Biz bir Allah’a inanırız. Onlar üç tanrıya inanırlar. Hazret-i İsa’ya Tanrı'nın oğlu ve Tanrı derler. Bir âyet-i kerime meali:
(Allah’la birlikte başka ilah edinen Cehenneme atılır.) [İsra 39]
Biz, (Allah, mekândan münezzehtir) deriz, onlar (Tanrı göktedir) derler. Biz, (Allah, insana veya tahayyül edilen hiçbir şeye benzemez, oğlu kızı yoktur, doğmadı ve doğurmadı) deriz, onlar (Tanrı babamızın oğlu vardır, melekler Tanrı'nın kızlarıdır) derler. Biz, (Allah hiçbir şeyi yapmaya mecbur değildir) deriz, onlar (Tanrı insanlığın kurtuluşu için biricik oğlunu kurban etmek zorunda kaldı) derler. Sanki hâşâ oğlunu kurban etmeden insanları affedemezmiş gibi, Allah’ı âciz bir varlık gibi gösterirler. Hâşâ Allah’ın da oğlu olduğunu söylerler. Bu sakat mantıkla, (Tanrı, yeni bir oğul yaratır, onu da kurban eder, herkesin günahını böylece affeder) diyen biri çıkarsa ne diyecekler?
2- Onlar, meleklere kız derler. Biz ise, (Meleklerde erkeklik dişilik yoktur) deriz. Bir âyet-i kerimede mealen, (Rabbiniz oğulları size ayırdı da, kendisi için kız olarak, melekleri mi edindi? Elbette vebali çok büyük söz ediyorsunuz) buyuruldu. (İsra 40)
3- Biz semavî kitapların hepsine inanırız, onlar Kur’an-ı kerime inanmazlar.
4- Biz peygamberlerin hepsine inanırız, onlar Peygamberimize inanmazlar. Bir âyet-i kerime meali:
(Kimi, Ona [Resulüme] iman etti, kimi de, Ondan yüz çevirdi. Bunlara da çılgın ateşli Cehennem yetti. Âyetlerimizi inkâr edip kâfir olanları elbette ateşe atacağız.) [Nisa 55–56]
Bir hadis-i şerifte, (Bana iman etmeyen Yahudi ve Hristiyan, mutlaka Cehenneme girecektir) buyuruldu. (Hâkim)
5- Biz, (Hayrın da, şerrin de yaratıcısı Allah’tır) deriz, onlar Mutezile sapıkları gibi, (Kötülükleri Tanrı yaratmaz) derler. Her şeyin yaratıcısı Allahü teâlâdır.
Amentü’ye inanmayan Cennete gider mi? (Allah’ın rahmeti her şeyi kuşatmıştır) diyerek gâvurlara da ahirette rahmet edileceği söylenir mi hiç? Rahman, dünyadaki her mahlûka acıyan; Rahim ise, ahirette yalnız müminlere acıyan demektir. Allahü teâlânın rahmeti, şefkati dünyada müminlere ve kâfirlere, herkese birlikte yetiştiği halde, ahirette kâfirlere merhametin zerresi bile yoktur.
Sadece Hristiyanlarla değil, hiçbir kâfirle iman birliğimiz yoktur. Bir âyet-i kerime meali:
(Kâfirlerin cami yapmaları ve diğer bütün [iyi] işleri, boşa gidecek, Cehennemde sonsuz kalacaklar.) [Tevbe 17]
Kâfiri etkilemeyen işler
Sual: Bize, Avrupa’da kiliseye gidip Kur'an okuma imkânı sağlanıyor. Papazlar da camiye gelip Hristiyanlığı anlatıyor, fes, sarık giyebiliyor. Biz de, kiliseye gidince haç taksak ne mahzuru olur?
CEVAP
Hristiyan veya başka bir gayrimüslim, fes, sarık giyse, camiye gelse, Kur'an dinlese, zemzem içse, bozuk dinine etkisi olmaz. Kâfir, Müslüman olmadıkça, ne yaparsa yapsın, kendi bâtıl dininden çıkmış olmaz, yani kâfirliğine zarar gelmez. Ama Müslüman öyle değildir, dinine aykırı ne yapsa zararı olur. Mesela, onların verdiği içkiyi içse veya onlarla domuz eti yese büyük günah işlemiş olur. Haçlarını boynuna taksa, zünnarlarını kuşansa kâfir olur. Bunun gibi gayrimüslim, Müslümanın bayramını kutlasa, bâtıl dinini etkilemez, ama Müslüman kâfirin Noel’ini kutlasa kâfir olur. Kâfir olunca, imanı ve nikâhı gider. Bu inceliği iyi anlamalıdır.
.
|
Ehl-i kitaba Cennetlik diyenler
|
Sual: Bir hoca, (“Hristiyanlar ve Yahudiler Cennet’e girecek” diyen kâfir olur) diyor. Böyle demesi dinimize uygun mudur?
CEVAP
Evet, Kur’an-ı kerimde ve hadis-i şeriflerde, Yahudi ve Hristiyanların Cehennemlik olduğu pek açık yazılıdır. Bu âyet-i kerimelere inanmayan elbette kâfir olur.
Bir âyet-i kerime meali şöyledir:
(Âyetlerimizi yalanlayanlar kâfirdir, ebedî Cehennemde kalırlar.)[Bekara 39]
Demek ki, Müslüman olmayan herkes kâfirdir. Hristiyanların çoğu müşriktir. Müşrikler zaten kâfirdir. Ehl-i kitab olanları da kâfirdir. Bir âyet-i kerime meali:
(Elbette, Ehl-i kitabdan [Yahudi ve Hristiyan] olsun, müşriklerden olsun bütün kâfirler Cehennem ateşindedir, orada ebedî kalırlar. Onlar mahlûkların en kötüsüdür.) [Beyyine 6]
Bir hadis-i şerif meali de şöyledir:
(Beni duyup da, bana inanmayan Yahudi ve Hristiyanlar, muhakkak Cehenneme girecektir.) [Hâkim]
Yine din kitaplarında bildiriliyor ki:
Hristiyanlar, Ehl-i kitabdır. Ehl-i kitabın hepsi de kâfirdir. (Fetava-yı Hindiyye)
Dinde zaruri olan şeylerden birine inanmayan kâfir olur ve Cehennemde sonsuz azap çeker. (Belki kâfir olmaz) diye şüphe edenin de kâfir olacağı, Bezzaziyye, Dürr-ül-muhtar, Kadı İyad’ınŞifa, İmam-ı Nevevi’nin Ravda ve İbni Hacer-i Mekki’nin el-A’lamkitaplarında açıkça bildirilmiştir. Bir Hristiyan’ı, bir Yahudi’yi ve din-i İslam’dan ayrılanlardan birini kâfir kabul etmeyen kimsenin kâfir olacağından şüphe eden kimsenin de kâfir olacağını, İslam âlimleri söz birliğiyle bildirdiler. Bu söz birliği adı geçen kitaplarda yazılıdır. Kâfir olmasından şüphe eden de kâfir olunca, onu Müslüman bilenin nasıl olacağını ve hele, onu İslam âlimleri için kullanılan unvanlarla övenin nasıl olacağını düşünmeli. Bu sözümüzden, böyle kimseleri İslam âlimi sananların ve bunların küfür saçan sözlerini, yazılarını övenlerin, yayanların, kâfir olacaklarını iyi anlamalı. Övmek, yaymaya çalışmak ve reklamını yapmak, razı olmayı, beğenmeyi gösterir. Küfre rıza, küfür olur. Küfre rıza demek, kâfirin küfür üzere kalmasını istemek değil, onun küfrünü beğenmek demektir. (Fetavel-Haremeyn, Faideli bilgiler)
Bu vesikalardan açıkça anlaşıldığına göre:
1- Ehl-i kitabın tamamı, yani bütün Yahudi ve Hristiyanlar kâfirdir.
2- Yahudi ve Hristiyanları kâfir kabul etmeyen de kâfirdir.
3- Yahudi ve Hristiyanları kâfir kabul etmeyenin kâfir olduğundan şüphe eden de kâfirdir.
Dindar kime denir?
Sual: Bazıları, Yahudi ve Hristiyanların Cennete gideceğini, hattâ şehit olacağını savunanlara ve kendi görüşünü din diye bildiren mezhepsizlere, (Dindar, muhafazakâr ve Ehl-i sünnet) diyorlar. Böyle demek yanlış olmaz mı?
CEVAP
Elbette yanlıştır. (Dindar) ve (muhafazakâr), dinine bağlı kimse demektir. Bir Budist de kendi bâtıl dinine bağlı olabilir, ama İslâmiyet'te ona (dindar) denmez. Mezhepsiz bir kimse de, namaz kılsa, haramlardan sakınsa, İslamiyet’e hizmet ettiğini zannederek, mezhepsizlik yolunu yaymak için çok uğraşsa, ona (dindar) denmez. Çünkü (dindar) ifadesi, övgü ve saygı ifadesidir.
(Ehl-i sünnet) ifadesi de, imanı doğru olan Müslüman demektir. Ehl-i kitabı yani Yahudi ve Hristiyanları cennetlik bilene, (Ehl-i sünnet)denmeyeceği gibi, (Müslüman) bile denmez.
(Hak din) ve (Doğru din) ifadeleri, nasıl sadece İslamiyet için kullanılıyorsa, (dindar) kelimesi de, sadece Ehl-i sünnet olan Müslümanlar için kullanılır. İtikadı bozuk olanlara (dindar) veya(muhafazakâr) denmez. Böyle diyenler, câhil değilse, mutlaka art niyetlidir.
Bazı Hristiyan hayranları da, papazları (takva sahibi) diyerek övüyorlar. (Takva sahibi), Allah’tan korkup haramlardan sakınan kimse demektir. Papazların günah işlemediklerini söylemek istiyorlar. Hristiyan olmak, tek Allah yerine 3 tanrıya inanıp müşrik olmak, putlara tapmak, en büyük günah değil mi? Küfürden büyük günah olur mu? Takva sahibi olmak için, önce Müslüman olmak gerekir. Bid’at ehline bile, başka hiç günah işlemese de (takva sahibi) denmez. Çünkü Ehl-i sünnet itikadında olmamak, büyük günahtır
.
|
Kâfire, kâfir denmez mi?
|
Sual: Hristiyanlar, (Hristiyanlıktan başka dinde olanlar, Cennete giremez) dese, bu söz bizim hoşumuza gider mi? Gitmez elbette, o halde, (Sadece Müslümanlar Cennete girer) dersek onlar da elbette hoşlanmaz, üstelik Müslümanlıktan da, uzaklaştırmış olmaz mıyız?
CEVAP
Hristiyanlar Cehenneme gidecek dersek, Hristiyanlar elbette hoşlanmaz. Onlar hoşlanmayacak diye biz İslamiyet'i, Allah’ın âyetlerini ve Resulünün hadis-i şeriflerini inkâr mı edeceğiz? Söylemeyecek miyiz?
Peygamber efendimiz İslamiyet'i tebliğ ederken hakaretlere mâruz kalmadı mı? Müşriklere, (Putlara tapmayın) dediği zaman, onlar üzülmedi mi? Yahudilere, Hristiyanlara (Gelin Müslüman olun) dediği zaman, onlar üzülmedi mi? Bu yüzden müşriklerle ve Ehl-i kitabla savaşlar olmadı mı? Kelleler uçmadı mı? Dini tebliğ için ne gerekiyorsa, dinden taviz vermeden yapılmalıdır.
Allahü teâlâ, Resulullah efendimiz, Eshab-ı kiram ve Ehl-i Sünnet âlimleri, dinin emirlerini boşuna mı anlattılar? Onlar, Hristiyanların ve diğer kâfirlerin üzüleceğini bilmiyorlar mıydı? Biz onlardan daha iyisini mi yapacağız? Bütün bunlar, Hristiyanlar ve diğer kâfirler üzülsünler diye değil, iman edip Müslüman olsunlar, böylece Cennet nimetlerine kavuşsunlar, sonsuz Cehennem azaplarından kurtulsunlar diye yapılıyor. Yani bunlar, onlara merhamet edildiği için yapılıyor.
Sadece Müslümanların Cennet’e gireceği, âyet-i kerimelerle sabit olduğu gibi, bunu Allah’ın Resulü de bildiriyor. Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
(Cennete sadece Müslüman olan girer.) [Buhari, Müslim]
Kâfire kâfir demek
Sual: Bir kimseye kâfir demeye hangi insanın yetkisi vardır? (Şunu işleyen kâfir olur, Cehenneme gider) denilerek Allah'ın işine niye karışılıyor? Onu bunu Cehenneme gönderme yetkisi hangi insanda olur?
CEVAP
İnsanların kâfir veya Müslüman demesinin hiç önemi yoktur. Kâfire kâfir diyen, şunu yapan kâfir olur diyen bizzat Allahü teâlâdır. Allahü teâlânın veya Resulünün sözleri nakledilince, (Siz kim oluyorsunuz da kâfirleri Cehenneme yolluyorsunuz) denemez. Hâşâ Cehenneme biz göndermiyoruz, kitaplarda yazılanı bildiriyoruz. Kur’an-ı kerimde ve hadis-i şeriflerde olanı bildirmezsek vazifemizi yapmamış oluruz, dinimize ihanet etmiş oluruz. Bir âyet-i kerime meali şöyledir:
(Sizden kim, dininden dönüp kâfir olarak ölürse, onların yaptıkları[iyi] işler dünya ve ahirette boşa gider. Cehennemlik olarak orada devamlı kalırlar.) [Bekara 217]
Biz bunları nakledince, kâfirleri biz mi Cehenneme göndermiş oluyoruz? Kâfirlere böyle lüzumsuz arka çıkmaları anlaşılır gibi değildir.
Kâfire kâfir dememek
Sual: Muteber bir kitapta, (Bir Hristiyan’ı veya Yahudi’yi yahut başka bir gayrimüslimi, kâfir kabul etmeyenin kâfir olduğunda şüphe edenin de, kâfir olacağını, İslam âlimleri söz birliğiyle bildirdiler) deniyor. Kâfir olup olmadığını bilmediğimiz kimseye kâfir dersek, o da kâfir değilse kendimiz küfre girmiş olmaz mıyız?
CEVAP
Bilmediğimiz kimseye niye kâfir diyeceğiz ki? Hattâ sebep yokken, kâfire bile kâfir demek gereksiz. Şeytana bile, kâfir demesek hiç mahzuru olmaz. Ancak, (Şeytan kâfir mi, değil mi bilmiyorum) demek veya (Hristiyanlar, Mecusîler, ateistler Cennete girecek mi, girmeyecek mi?) diye şüphe etmek küfürdür. Yoksa kâfirlere kâfir demek gerekmez. Hele şahıs olarak, elimizde delili olmadan, (Şu kâfirdir) denmez. Sadece, (Müslüman olmayan herkes kâfirdir) denebilir. Müslüman olmayanların kâfir olduğuna inanmak yeter
.
|
Yahudi hayranlığı
|
Sual: (Hazret-i İbrahim Yahudi soyundandır. Hazret-i Muhammed de, Hazret-i İbrahim’in soyundan olduğu için, o da Yahudi soyundandır. O halde Yahudiler bizim kardeşimizdir) demek doğru mu?
CEVAP
Yahudi kelimesi iki manada kullanılır: Birincisi din, ikincisi ırk anlamındadır. Herkes hazret-i Âdem’den geldi. O zaman ırklar yoktu. Irklar, Nuh aleyhisselamın çocuklarından sonra çıkmaya başladı. Yahudi ırkı Yakub aleyhisselamdan sonra çıktı. İbrahim aleyhisselam ırk yönüyle de, din yönüyle de Yahudi değildi. Irk olarak Yahudilere İsrail oğulları denir. Yahudi denince din anlaşılır. Hristiyanlık gibi Yahudilik de bozulmuştur, fakat bozulmamış olsa bile, nesh edilmiş, yani yürürlükten kalkmıştır. Ehl-i kitab olan Yahudiler de, yine Ehl-i kitab olan Hristiyanlar gibi ebedî Cehennemliktir. Üç âyet-i kerime meali şöyledir:
(Elbette, ehl-i kitaptan [Yahudi ve Hristiyan] olsun, müşriklerden olsun, bütün kâfirler Cehennem ateşindedir, orada ebedi kalırlar.)[Beyyine 6]
(Ey iman edenler, Yahudi ve Hristiyanları dost edinmeyin! Onlar,[İslam düşmanlığında] birbirinin dostudur. Onları dost edinen de, onlardan [kâfir] olur. Allah, [kâfirleri dost edinip, kendine]zulmedenlere hidayet etmez.) [Maide 51]
(İman edenlere en şiddetli düşmanlık edenler Yahudilerle müşriklerdir.) [Maide 82]
İman etmek, Amentü’de bildirilen altı esasa inanmak ve bunların yerinde ve doğru olduğunu beğenmektir. Amentü’nün içinde, kitaplara ve resullere iman da vardır. Yahudiler İncil’e ve Kur’an-ı kerime inanmazlar. Resullerden, İsa aleyhisselamla bizim Peygamberimize inanmazlar. Yahudileri din kardeşi görmek âyet-i kerimelere aykırıdır.
İbrahim aleyhisselama Yahudi demek de çok çirkindir. Bir âyet-i kerime meali şöyledir:
(İbrahim, ne Yahudi, ne de Hristiyan idi; o, Allah’ı bir tanıyan doğru bir Müslümandı, müşriklerden de değildi.) [Âl-i İmran 67]
İbrahim aleyhisselam, Yahudi ırkından olmadığı gibi, Oğlu İsmail aleyhisselam’ın soyundan gelen Peygamber efendimiz de Yahudi ırkından değildir.
Müslüman olmayan kimsenin dini ve ırkı ne olursa olsun, Müslümanın kardeşi olamaz. Ancak Müslümanlar, birbirinin kardeşidir. Hattâ Cehenneme gideceği hadis-i şerifle bildirilen bid’at ehli Müslümanlara bile kardeşimiz demek doğru değildir. Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
(Bid’at ehline hürmet eden, İslamiyet’i yıkmaya yardım etmiş olur.) [Taberani]
Yahudiler, Müslümanları severmiş(!)
Sual: (Yahudiler, Hristiyanları cehennemlik, Müslümanları ise cennetlik görürler. İbrahimî mümin olarak kabul ettikleri için Müslümanları çok severler ve onlara asla düşmanlık beslemezler. Müslümanların Cennete gireceğine, ama Cennette Musa peygamberden uzakta kalacaklarına inanırlar) diyenler çıkıyor. Yahudileri böyle yanlış tanıtıp, onları şirin göstermekteki maksat ne olabilir?
CEVAP
Maksadı bilemeyiz. Ancak Yahudilerin Müslümanları çok sevdiğini söylemek, kasten söylenmiş büyük bir yalandır. Çünkü Allahü teâlâ, Yahudilerin Müslümanlara düşman olduklarını bildiriyor. İki âyet-i kerime meali:
(İman edenlere en şiddetli düşmanlık edenler Yahudilerle müşriklerdir.) [Maide 82]
(Dinlerine uymadıkça, Yahudilerle Hristiyanlar senden asla hoşnut olmazlar.) [Bekara 120]
Yahudilerin Müslümanları sevdiğini söylemek, bu âyetleri inkâr etmek olur.
Hristiyanların küfrü, Yahudilerin İslâm’a düşmanlığı daha çoktur.(Redd-ül-muhtar)
Bugün Müslümanlar, üç fırkaya ayrılmıştır:
1- Eshab-ı kiramın yolunda olan hakiki Müslümanlar. (Ehl-i sünnet olanlar)
2- Eshab-ı kirama düşman olanlar. (İbni Sebeciler)
3- Sünnîlere ve Şiîlere düşman olan bid’at sahipleri. (Vehhâbîler)
Müslümanları böyle parçalayanlar, Yahudilerle İngilizlerdir. (S. Ebediyye)
.
|
Fetret ne demektir?
|
Sual: (Günümüzde fetret devrinde yaşayan kâfirler Cennete gider)deniyor. Günümüzde fetret devri mi vardır?
CEVAP
Fetret, aynı cinsten iki olay arasındaki kesinti devresi demektir. Mesela iki peygamber arasında peygambersiz geçen zamana fetret devri denir. Fetret devri tabiri daha çok İsa aleyhisselamdan, Muhammed aleyhisselama kadar süren bin yıllık zamanda peygamberden uzak yaşayan toplumlar için kullanılmıştır. Bazı köy ve kasabaya nebi gelmişse de, hükmü cihanı kaplamadığı için, bu iki Peygamber arası, fetret devri olarak bilinir. İslamiyet’in hükmünü duymayan yerlere de, fetret devrinde yaşıyor diyenler çıkıyor. Buna fetret devri denmez, İslâmiyet'i duymayan yerler demelidir.
Dağda, çölde yaşayıp da, Peygamberleri işitmeyenler mazurdur. Bunların Peygamberlere inanmaları emredilmedi. (İsbat-ün-nübüvve)
Allahü teâlânın varlığını, birliğini akılla bilmek gerektiğini söyleyen âlimler olmuştur. Ancak, hakkı batıldan ayırmak için yaratılan akıl, hak yol bildirilmedikçe, bunu yalnız başına bulamaz. (Mektubat-ı Rabbanî 1/259)
Peygamberi işitmeyen kimse, Allahü teâlânın var ve bir olduğunu düşünüp, buna iman ederse, Cennete girer. (H. L. O. İman)
Dünyanın bir yerinde yaşayıp da, dinden haberi olmayanlar, imanlı olmadıkları için Cennete girmezler. Allah’ı, Cenneti, Cehennemi duymadığı ve inkâr etmediği için Cehenneme de girmezler. Dirildikten ve hesaptan sonra, bütün hayvanlar gibi, bunlar da yok edilir.(Mektubat-ı Rabbanî, Feraid-ül fevaid)
Buhara âlimleri, İmam-ı Eş’ari’nin bildirdiği gibi, (Peygamber gönderilmeden, tebliğ yapılmadan önce teklif yapılmaz) dediler. Tercih edilen kavil de budur. Bu âlimler, (Yerleri ve gökleri ve kendini gören, aklı başında bir kimsenin Allahü teâlânın varlığını anlamaması özür olmaz) sözünden maksat, Peygamberlerin sözlerini işittikten sonra, anlamaması özür olmaz demektir, dediler. (Redd-ül-muhtar)
Bugün İslâmiyet her tarafa yayılmıştır. Fetret devri diye bir devir veya yer yoktur. Teknolojinin, iletişimin, haberleşmenin çok geliştiği bir zamanda, İslamiyet’ten hiç haberi olmayan kimseler yok gibidir. Ormanda, mağarada yaşayıp İslâmiyet'i duymayan birkaç kişi belki olabilir. Varlığı ihtimal dâhilinde olan bu birkaç kişiyi ileri sürerek, bütün Hristiyanları Cennete sokmaya çalışmakta, bir art niyet yoksa, çok yanlış bir düşüncedir.
.
|
Muhammedîlik suçlaması
|
Sual: Yahudi ve Hristiyan hayranlığıyla bilinen bir hoca, (İslâm, tevhid dinidir. Fakat yanlış olarak hazret-i Muhammed’in getirdiği dine İslam deniyor. Yahudilik de, Hristiyanlık da tevhid dini iken peygamberlerine isnat edildiği için Musevîlik ve İsevîlik denmiştir. Hazret-i Muhammed’in getirdiği dine de, Muhammedîlik, ona inananlara daMuhammedî demek ve bu yanlışlıktan kurtulmak gerekir) diyor. Peygamber efendimizin getirdiği dinin adı İslam, İslâmiyet'e inanan da Müslüman değil midir? Burada (Yanlış yapılıyor) denilerek suçlanan Allah mıdır?
CEVAP
Hayır, burada Peygamber efendimiz suçlanıyor. (Ortaya koyduğun esaslar Muhammedîlik iken, ne diye İslam diyorsun?) demek istiyor. Böylece zımnen Kur’an-ı kerimi Peygamber efendimizin getirdiği, Allah'ın kelamı olmadığı anlatılmaya çalışılıyor. Yoksa o hoca da, Peygamber efendimizin getirdiği dinin İslam olduğunu bilir. Şu mealdeki âyet-i kerimeleri hangi hoca bilmez ki?
(Allah indinde hak din ancak İslam’dır.) [Âl-i İmran19]
(Sizin için din olarak İslam’ı beğendim.) [Maide 3]
(İslam’dan başka din arayanın bulacağı din asla kabul edilmez.)[Âl-i İmran 85]
İslamiyet’i kabul edenlere, Muhammedî değil, Müslüman dendiği Kur’an-ı kerimde bildirilmektedir. Bir âyet-i kerime meali:
(Müslüman erkek ve Müslüman kadınlar, mümin erkek ve mümin kadınlar, ibadete devam eden erkek ve kadınlar, doğru olan erkek ve kadınlar, sabreden erkek ve kadınlar, mütevazı erkek ve kadınlar, sadaka veren erkek ve kadınlar, oruç tutan erkek ve kadınlar, ırzlarını koruyan erkek ve kadınlar, Allah’ı çok zikreden erkek ve kadınlar var ya; işte Allah, bunlar için bir mağfiret ve büyük bir mükâfat hazırlamıştır.) [Ahzab 35]
Hiçbir âyette Muhammedîlik tâbiri geçmemektedir.
Muhammedîlik tâbirini Hristiyanlar çıkarmıştır. İslamiyet’in hak din olmadığını, Müslümanlığı kuranın bizim Peygamberimiz olduğunu söylemek için İslâmiyet'e Muhammedîlik, Müslümanlara da Muhammedî derler.
Müslümanların, Hazret-i Muhammed’e taptığını îmâ etmek için, Hristiyan Avrupalılar Müslüman demeyip Muhammedî derler.(Wikipedia)
Müslüman yerine Muhammedî demek
Sual: Muhammedî ve Muhammedîlik ifadeleri Hakikat Kitabevi yayınlarında çok geçiyor. Caiz olmasa geçmezdi. Buna rağmen İslâmiyet'e Muhammedîlik, Müslümana Muhammedî diyenler, nasıl tenkit edilebilir? Bir de Wikipedia’dan kaynak vermek gülünç değil mi?
CEVAP
Muhammedî ve Muhammedîlik kelimelerini kullanmak başka, İslamiyet’e Muhammedîlik, Müslümana Muhammedî demek başkadır. Bu ikisi karıştırıldığından büyük hatalar yapılıyor. Salih Müslüman, fâsık Müslüman denir. Salih Muhammedî veya fâsık Muhammedî denmez.
İmam-ı Rabbani hazretlerinin Mektubat’ında geçen, (Muhammedî-meşreb), (Hakîkat-i Muhammedî) ve (Vilâyet-i Muhammedî) gibi ifadeler tasavvufî tâbirlerdir. Peygamberimize ait meşrep, hakikat ve vilayet demektir, Müslüman demek değildir.
Mektubat’ta geçen üç ifade daha şöyledir:
Kutb, Muhammed-ül-meşrebdir. Zâtın tecellîsi Muhammedîler içindir.(287. mektub)
Muhammedî olmayan bir Velî, rabbi olan sıfata ve o sıfatın kabiliyetine yetişir. (287. mektub) [Muhammedî olmayan veli, Müslüman olmayan veli demek değildir. Meşrebi Muhammedî olmayan demektir. Muhammedî, Müslüman demek olsaydı, Muhammedî olmayan veli, kâfir olan evliya gibi tuhaf bir mânâya gelirdi.]
Muhyiddîn-i Arabî, (Cem’i Muhammedî Cem’i ilâhîden geniştir) diyor.(95. mektub)
Hakikat Kitabevi’nin kitaplarından birkaç örnek daha verelim:
Şefaat-i Muhammedî, Peygamber efendimizin şefaati demektir.
Ezan-ı Muhammedî, Peygamber efendimizin okuduğu ve okutturduğu ezan demektir.
Risâlet-i Muhammedî, Muhammed aleyhisselamın peygamberliği demektir.
Nûr-i Muhammedî, Peygamber efendimizin nuru demektir. Müslümanın nuru demek değildir.
Envâr-ı Muhammedî, Peygamber efendimizin nurları demektir.
Sırat-ı müstekîm-i Muhammedî, Peygamber efendimizin doğru yolu demektir.
Dîn-i Muhammedî, Peygamber efendimizin getirdiği din demektir.
Hazret-i Ömer, (Hak teâlâ, din-i İslam tacını başımıza koydu. Şer’i şerîf-i Muhammedî elbisesini arkamıza giydirdi) diyor.
Bunların hiçbirinde Muhammedî ifadesi, Müslüman anlamında söylenmiyor.
Faideli Bilgiler kitabındaki ifadede, mezhepsiz Raşit Rıza’nın, (Adam,Muhammedî olmayı bırakıyor da, Hanefî veya Şâfiî oluyor) sözüne cevap veriliyor. Yani mezhepsiz, (Adam Peygamber efendimize değil de, mezhep imamlarına tâbi oluyor) diye mezhepleri kötülüyor. Kitapta, mezhepsizin kullandığı dille cevap veriliyor. (Şâfiî olmak, Hanefî olmak, Muhammedî olmayı [Peygamberimize tâbi olmayı] bırakmak değildir. Çünkü Şâfiî de, Hanefî de Muhammedîdir.Muhammedî olmak için, İmam-ı Şâfiî, Hanefî, Mâlikî veya Hanbelî’den birine tâbi olmak lâzımdır. Muhammedî olmayan kâfirdir)deniyor. Burada (Muhammedî olmayan kâfirdir) demek, (Peygamber efendimize tâbi olmayan kâfirdir) anlamındadır. Öyle olmasa, bütün yayınlarda Müslüman yerine Muhammedî ifadesi geçerdi.
Biz kaynak olarak Kur’an-ı kerimden birçok âyet-i kerime verdik, hak dinin isminin İslam olduğunu Kur’an-ı kerimden kaynak göstererek ispat etmedik mi? Bu sahih kaynakları göz ardı etmek hangi vicdana sığar?
Wikipedia’dan aldığımız (Müslümanların, Hazret-i Muhammed’e taptığını îmâ etmek için, Hristiyan Avrupalılar Müslüman demeyip Muhammedî derler) haberi için, kaynak olarak âyet veya hadis mi yazmamız gerekiyordu? Âyetler yazdık, ama hâlâ Müslüman yerineMuhammedî denmekte ısrar edilmesi, hayra alamet olamaz. Wikipedia’daki ifade, dînî bir fetva, dînî bir yazı değil, bir haberdir. Bir gazeteden veya ansiklopediden haber almak gülünç müdür? Böyle bir kaynak vermesek de, Muhammedî ifadesini Hristiyanların bu anlamda kullandıkları, herkesçe bilinen bir şeydir. Mesela İngiliz Casusu Hristiyan Hempher diyor ki:
(Hristiyanlığı, Muhammedîlerin arasında yaymaya çalışmalıyız. Asırlar sonra da, neticeye varabilirsek, çok iyidir. Zira babalar çocukları için çalışırlar.)
(Ben o kitabı, baştan sonuna kadar itina ile okudum. Bu sayede,Muhammedîlerle alâkalı malumatım arttı.)
(İngiliz sekreter sözlerini şöyle bitirdi: İstanbul’daki büyüklerimiz, çok akıllı ve zeki imişler ki bizim plânımızın aynını uygulamışlar. Ne yapmışlar: Muhammedîlerin arasına sokulup, onların çocukları için okullar açmışlar. Kiliseler inşa etmişlerdir.)
Eshab-ı Kiram kitabındaki bir menkıbede deniyor ki:
Kureyş’in ileri gelenleri, Peygamber efendimizin öldürülme haberini bekliyorlardı. Bazıları, (Ömer, Muhammedîleri toplamış getiriyor)dediler. Burada da Muhammedî ifadesini kullananlar, Mekkeli müşriklerdir. İslamiyet’i hak din olarak kabul etmedikleri için, Müslümanlar demiyorlar, Muhammedîler diyorlar.
Bunların hepsinde kullanış maksadı farklıdır. İslam dini yerine Muhammedîlik veya Müslüman yerine Muhammedî ifadesi kullanılmamıştır. Öyle kullanılması gerekseydi, bu çok önemli konu Kur’an-ı kerimde de açıkça geçerdi. Allahü teâlâ, (Hak din İslamiyet’tir) yerine (Hak din Muhammedîlik’tir) demez miydi?
Görüldüğü gibi, Müslümanlar anlamında Muhammedîler tâbirini özellikle Hristiyanlar kullanmaktadır. (Muhammed’e tâbi olan, ona tapan, onun kendiliğinden kurduğu dine inanan kimseler) mânâsında kullanıyorlar. İmam-ı Rabbânî hazretleri ise, bu tâbiri Muhammedî meşrepliler anlamında, tasavvufi mânâda kullanıyor. Yani Müslümana Muhammedî demiyor. İslâm mânâsında Muhammedîlik tâbiri ise Hakikat Kitabevi’nin hiçbir kitabında geçmemektedir.
|
.
|
Hakiki Hristiyanlık uydurması
|
Sual: Her fırsatta, (Müslüman İsevîler çoğalıyor) diyen bir yazar,(Madem âhir zamanda Hazret-i İsa hakiki Hristiyanlığı yayacaktır; o hâlde Hristiyanlarla birlik içinde olmalıyız) diyor. İslamiyet, Hristiyanlığı nesh etmedi mi? Farklı iki hak din olur mu?
CEVAP
Asla olmaz. Kısaca cevap verelim:
Müslüman İsevî diye bir şey olamayacağı gibi, Müslüman Musevî, Müslüman Budist, Müslüman Komünist, Müslüman Mason da olamaz. Çünkü biri diğerinin zıttıdır. Ateşle su bir arada bulunamayacağı gibi, iki dinli de insan olmaz. İmam-ı Rabbânî hazretleri buyuruyor ki:
Muhammed aleyhisselama uymak için, Onu tam ve kusursuz sevmek lazımdır. Tam ve olgun sevginin alameti de, onun düşmanlarını [Hristiyanları ve diğer kâfirleri] düşman bilip sevmemektir. Sevgiye müdahene [gevşeklik] sığmaz. İki zıt şeyin [Müslümanlıkla Hristiyanlığın] sevgisi bir kalbde, bir arada yerleşemez. Cem-i zıddeyn muhaldir. Yani iki zıttan birini sevmek, diğerine düşmanlığı gerektirir.(1/165)
Demek ki, Müslüman olmak için, nesh edilmiş dinleri de sevmemek gerekiyor.
Hiçbir İslam âlimi, Müslüman İsevî tâbirini kullanmamıştır. Bu tâbir, Müslümanları Hristiyan yapmak isteyen misyonerlerin bir oyunudur. İki dinli kimse, Müslüman değildir. İki dine uyan, bir gün camiye, bir gün kiliseye giden İsevî de olamaz, Müslüman da olamaz.
Hristiyanlık nesh edilmiştir. Hakiki Hristiyan olmaz. Hakiki Hristiyan, hakiki kâfir demektir. Hristiyan’a dinimiz Ehl-i kitap diyor. Ehl-i kitap kâfirdir. Bir âyet-i kerime meali:
(Ehl-i kitap [Yahudi veya Hristiyan] olsun, müşrik olsun, bütün kâfirler Cehennemdedir. Orada ebedî kalırlar. Onlar insanların en şerlileridir.) [Beyyine 6]
Hristiyanların kâfir oldukları hakkında âyet ve hadislere inanan, nasıl (Müslüman İsevîler) diyebilir? (İnsanların en kötüsü) ve(Cehenneme gidecek) denen kimselerle işbirliği yapılır mı? Allahü teâlâ, kâfirlerin birbirinin dostu olduğunu, onları dost edinmemek gerektiğini bildiriyor. Bir âyet-i kerime meali:
(Ey iman edenler, Yahudileri de, Hristiyanları da dost edinmeyin! Onlar, [İslam’a olan düşmanlıklarında] birbirinin dostudur. Onları dost edinen de, onlardan [kâfir] olur. Allahü teâlâ, [kâfirleri dost edinip, kendine] zulmedenlere hidayet etmez.) [Maide 51]
İslamiyet gelince, Hristiyanlık ve önceki bütün dinler nesh edilmiş, yürürlükten kaldırılmıştır. Hakiki Hristiyanlık da olsa, hakiki İncil ve Tevrat da bulunsa, bunlar artık geçerli değildir. Hakikisi geçerli olacak olsaydı, Allahü teâlâ İslamiyet’i göndermez, (Hakiki İsevilîk şudur, İsevî dinine devam edin) derdi. Böyle demeyip, (Hak din, yalnız İslamiyet’tir) buyurdu. (İslamiyet’ten başka din, kabul etmem)buyurdu. İslamiyet’in hükmünü ise, kıyamete kadar geçerli kıldı.
Hristiyanlar, tahrif edilmeyen İncil’i bulsalar, aynen İsa aleyhisselamın bildirdiği gibi ibadet etseler de, Muhammed aleyhisselamı hak peygamber ve Müslümanlığı hak din olarak kabul edip Müslüman olmadıkları müddetçe, küfür üzere olurlar. Çünkü imanın altı şartından biri, bütün peygamberlere inanmaktır. Birini kabul etmeyen kâfir olur. Ehl-i kitab kâfirdir. Hoş gören çıksa da, kâfirlik asla hoş görülmez.
İsa aleyhisselam gelince, zemzemle şarabı, Hristiyanlarla Müslümanları birleştirmeyecek, aksine Hristiyanlığı ortadan kaldıracak, İslamiyet’in bir ferdi olarak Müslümanlığı yayacaktır. Birkaç hadis-i şerif:
(İsa, benim dinim üzerine gelir.) [İ. Ahmed]
(İsa, gökten inecek, haçı kıracak [Hristiyanlığı kaldıracak], domuzu öldürecek [domuz etini yasaklayacak], İslam’dan başka şeyi yasaklayacaktır.) [Buhârî]
(Vallahi Meryem’in oğlu âdil bir hakem olarak inecek, haçı parçalayacak, domuzu öldürecek, kin, nefret ve haset ortadan kalkacaktır.) [Müslim]
Hakiki İncil’de Muhammed aleyhisselamın üstünlüklerini gören Hazret-i İsa, Onun ümmetinden olmak için çok yalvardı, dua etti ve duası kabul edildi. Allahü teâlâ, Onu diri olarak, göğe yükseltti. Kıyamete yakın, Muhammed aleyhisselamın ümmeti olmak için yere inecek, İslamiyeti yayacak, Hristiyanlığı ve Yahudiliği kaldıracaktır. (H. L. O. İman)
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
www.ihvanlar.net/2014/02/15/allah-katinda-tek-din-islamdir/
15 Şub 2014 - Sitemiz takipçilerinden Necak Şimşek Kardeşimizin yaptığı çalışmadır: بسم الله الرحمن الرحيم. AL
.ALLAH İNDİNDE TEK HAK DİN İSLAM’DIR
HAK DİNİN MAHİYETİ
Hz. Adem’den Hz. İsa’ya kadar olan bütün mübarek Peygamberlerin insanlara tebliğ ettiği dinler, aslı itibari ile birdir; Allah’ın birliği akidesine dayalı iken, bunlar sonradan bozulmuş, asılları kaybolmuş tur.Yahudi ve Hristiyanlık asılları bakımından birer hakiki din iken sonradan bozulmuş, ilahi mahiyyetlerini kaybetmiş olan dinlerdir. Zira Yahudi ve Hristiyanların kitaplarının tahrif olması hususunda Cenab-ı Hak şöyle buyurmaktadır :
وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
“Yine şüphesiz o (kitap ehli ola)nlardan elbette bir fırka vardır ki ; kendisini sanasınız diye kitap ile dillerini eğip büker (ek, doğru okuyormuş gibi yapıp gerçek indirilmiş olanın yerine kendi değiştirdiklerini telaffuz eder)ler, halbuki o ( okudukları), kitaptan değildir.
Bir de:” o, Allah katındandır!” derler. Oysa o (tahrif ettikleri şey), Allah katından değildir.
Böylece Allah’a karşı ( iftira ederek ) yalan söylerler, üstelik kendilerine de ( yalancı olduklarını) bilirler.(Al-i İmran 78.)
Hak Teala Hazretleri en son ve en büyük Peygamberi olan Hz. Muhammed (S.A.V)i bütün insanlara Peygamber olarak göndermiş, O’nun vasıtasıyla da hakiki dinlerin en sonu ve en mükemmeli olan İslam dinini kullarına ihsan buyurmuştur.Bundan dolayı yeryüzünde bugün Hakiki ve kıyamete kadar sürecek tek Hak din İslam dinidir.
İSLAM DİNİNİN HAK OLMASININ MAHİYETLERİ
İslam dini, hakiki dinlerin en sonu ve en mükemmelidir.Bu mübarek din, yalnız bir kavme, bir asra mahsus değildir.Bilakis bütün insanlara ve bütün asırlara ait umumi, tabi bir dindir.Cenab-ı Hak Hazretleri Peygamber Efendimizin son ve mükemmel olan İslam’ın son Peygamberi olduğuna dair Ahzab süresinin 40.ayeti şöyle buyurmaktadır :
مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا
“Muhammed sizin erkeklerinizden hiç birinin( gerçek) babası değildir (ki, baba-evlat arasında sabit olan haklar ve yasaklıklar, onunla bir başkası arasında geçerli olsun)!
Lakin(o) Allah’ın elçisi ve Peygamberlerin sonuncusudur!
Allah(, son Peygamber olmaya kimin layık olduğu dahil) her şeyi daima ( hakkıyla bilen bir) Alim olmuştur.(Ahzab)
AYETİN İZAHATI
Alusi (Rh)ın beyanına göre; bu ayetten anlaşıldığı üzere, Rasulullah (S.A.V)den sonra kimseye Peygamberlik verilmeyecektir. Buna göre; İsa (A.S)ın ahir zamanda inmesi buna ters düşmez. Zira o, Rasulullah (S.A.V)den önce Peygamberliğe kavuşmuştu.Dolayısıyla onun inişi, yeni bir peygamber olarak değil, kendi duasının kabulunun bir eseri olmak üzere, Rasulullah (S.A.V)e ümmet olma vasfıyla gerçekleşecektir.
CENAB-I HAKKIN DİN OLARAK SADECE İSLAMDAN
RAZI OLDUĞU
الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا
Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim. Size nimetimi tamamladım ve sizin için din olarak İslâm’ı seçtim ( MAİDE 3.)
Nesefi tefsirinde bu ayeti kerimenin tefsirinde şu ayet ile açıklamaktadır ;
وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ
Her kim İSLAM’dan başka din ararsa, asla kabul edilmeyecektir. O kimse ahirette hüsrana uğrayanlardan olacaktır. (Ali imran 85.)
Celalleyn Tefsirinde zikrolunduğuna göre hüsrayana uğrayanlar cehennem ateşinde ebedi kalacakları yere gireceklerdir.
İslam dini İnsanların yaratılışlarına, yaşayışlarına tamamıyla uygundur.Bu muazzam din, birkurtuluş ve mutluluk yoludur, bir selamet ve saadet kaynağıdır.Cenab-ı Hak Hazretlerinin razı olduğu yegane din İslam dinidir. Bu hususta Rabbimizin ayetlerini zikredelim ;
إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَمَنْ يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ
“Şüphesiz ki Allah nezdinde o ( gerçek ve makbul ) din ancak İslam’dır. O kendilerine ( Tevrat ve İncil ) kitap(ları) verilmiş olan ( Yahudi ve Hristiyan)lar, ( İslam’ın hak olduğunıu dair kesin ) ilim onlara geldikten sonra (hak ve hakikati anladıkları halde) ancak aralarında bulunan bir kıskançlıktan dolayı ayrılığa düşmüştür.
Her kim Allah’ın ( kitaplarının) ayetlerini ( ve hak dinin ancak İslam olduğuna delalet eden hüccetleri) inkar ederse şüphesiz ki Allah, muhasebesi pek çabuk olan Zat’tır.( Tüm kullarının hesabını, dünya saatlerinden altı saate denk gelen kısa bir süre içinde tamamlayacaktır.) (Al-i İmran 19 )
İZAHAT
Bu yüzden Rasulullah (S.A.V)in ve İslam’ın doğruluğuna, Uzeyr ve İsa (A.S) Allah’ın kulu olduğuna inanmak gibi itikadi konularda hak üzere birleşememişlerdir. Kimi Rasulullah (S.A.V)i ve İslam’ı tümüyle nefyetmiş, kimi; Araplara mahsus olarak doğru kabul etmiş, kimi İsa ve Uzeyr (A.S) Allah’ın kulu ve Rasulu olarak görmüş, kimi de oğlu kabul ederek kafir olmuştur.
İSLAM’IN TEK HAK DİN OLDUĞUNA DAİR AYET
Ve HADİS-İ ŞERİFLER
إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ
“Şüphesiz ki Allah nezdinde o ( gerçek ve makbul ) din ancak İslam’dır.
وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ
“Her kim din olarak İslam’dan başkasını ararsa, asla kendisinden (bu yanlış dini de ,diyaneti de ) kabul edilmeyecektir.
Üstelik o, (fıtratında bulunan İslam kabiliyetini işleterek sonsuz cennetleri ve nimetleri kazanma imkanına sahipken, kafirliği seçip bu istidadını iptal ederek ebedi azaplara düçar olacağından ) ahirette hüsrana düşenlerdendir.
AYETİN İZAHI
İslam kelimesi, tevhid ve inkıyad ( Allah’u Teala’nın birliğini kabul edip gönderdiği Peygambere itaat) manasında olduğundan, her peygamberin dini İslam’sa da burada kastedilen, Rasulullah (S.A.V)in getirdiği özel şeri’attır.Bu durumda mana: “ Muhammed (S.A.V) gönderildikten sonra her kim onun şeriatından başka yol arayışına girerse, onun bu yolu, kendisini Allah’u Teala’nın rızasına ve mukafatına asla ulaştırmayacak, üstelik cehennem azabına düşürecektir.” şeklindedir.
Evvela diyaloğu savunup, Yahudi ve Hristiyanların Peygamberimize inanılması yeterli olduğunu, İslama girmenin gerekmediğini savunan bozuk fikirli alim geçinen kişilerin delil olarak ele aldığı ve batıl davalarında öne sürdükleri Ayet-i Kerimeleri tefsir etmek yerinde olacaktır ;
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالنَّصَارَى وَالصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
Şüphesiz o kmseler ki ( önceki peygamberlere ) iman etmştirler, bir de o kimseler ki Yahudi ( olarak yeni bir şeriat gelinceye kadar Musa (A.S)ın tahrif ve neshe uğramamış ıkab şeri’atına tabi ) olmuşturlar,ayrıca (Kuran gelinceye kadar İsa (A.S)ın, değişime maruz kalmamış olan dinine uyan) Hristiyanlar ve ( Nuh ile İbrahim (A.S) döneminde onların dini üzere bulunan ) Sabiler ;( bunlar içerisinden ) her kim ( o günkü şeri’atın emrine göre ) Allah’a ve son güne inanmış, salih amel de işlemişse; onların için Rableri nezdinde ( kendilerine ait )ecirleri vardır. (Kafirler korkuya düştüğünde ) onlar üzerine hiçbir korku yoktur ve (günahkarlar, kaçırdıkları mükafatlara üzülecekleri zaman ) ancak onlar mahzun olmayacaklardır ( Bakara -62 )
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئُونَ وَالنَّصَارَى مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
Şüphesiz o ( münafık) kimseler ki ( dilleriyle) inan(ıp da, kalpten inanma)ışlardır, o kişiler ki Yahudi olmuşlardır, birde o ( Nuh ile İbrahim (A.S) döneminde yaşayıp onların dini üzere bulunan ) Sabiler, Hristiyanlar; işte ( bunlardan ) her kim Allah’a ve son güne inanır ( ahir zaman Peygamberine iman başta olmak üzere diğer iman şartlarına da iman eder ), ayrıca (namaz,oruç,hac,zekat gibi ) salih bir amel işlerse, artık (kafirlerin korkuya düşeceği o kıyamet gününde )onlar üzerine hiçbir korku yoktur ve (günahkarlar kaçırdıkları mükafatlara üzülecekleri zaman ) ancak onlar mahzun olmayacaklardır.(maide 69. )
Bakara 62. ve Maide 69. Ayeti kerimesinde yola çıkan,bozuk fikrlere sahip bazı İlahiyatçı geçinen kişiler, Hak yoldan ayrılmaları veya belli vaadler,menfaatlerden dolayı Hakkı gizlemeye çalışmaları İslam’ı Tahrife yeltenmekten başka bir şey değildir. Nitekim Cenab-ı Hak bu gibi dinlerini dünyalık fani bir takım kıymetsiz metalar satmaları hakkında şöyle buyurmaktadır ;
إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
O ( mürted ve munafık ) kimseler ki ; İmana karşılık kafirliği satın almışlardır, şüphesiz onlar ( kafirliğe dönmekle ) Allah’a (noksanlık ve ziyandan ) hiçbir şeyle asla zarar veremezler. ( Onlar ancak kendilerine zarar vermektedirler. Zira iman ederek ebedi mükafatlara nail olabilecekken, inkarı seçmeleri yüzünden ) onlar için çok acı verici pek büyük bir azap vardır. (Al-i İmran 177.)
لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَى ذَلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (82)
“Andolsun ki; elbette Yahudileri ve şirk koşmuş olan kimseleri, iman etmiş olanlara düşmanlık yönünden mutlaka insanların en şiddetlisi bulacaksın! Ama yemin olsun ki: “Şüphesiz biz hristiyanlarız!” demiş olan kimseleri de, inanmış olan kimselere sevgi bakımından elbette o (insa)nların en yakını bulacaksın.
İşte sana ! Bu, şu sebebledir ki; şüphesiz onlardan bir kısmı (ilim ve ibadetle meşgul olan ) keşişler ve (ahiret korkusuyla dünyayı bırakıp manastıra kapanan) rahiplerdir, bir de gerçekten onlar ( Yahudilerden farklı olarak, doğruyu anladıklarında hakkı kabul etmekten ve ona uymaktan ) büyüklük taslamazlar. ( Maide 82.)
İZAHAT
Ebu Hayyan beyanı vechile; bu ayeti celilede Hristiyanların, Müslümanlara dost olduğu açıklanmamış, ancak onların onların Yahudilerden ve müşriklerden daha yakın olduğu bildirilmiştir.Yahudilerin düşmanlıklarının şiddeti izaha muhtaç değildir, zira onların inançlarına göre; din bakımından kendilerinden olmayan kimselere hangi yol ve şartla olursa olsun kötülük yapmak farzdır.Böylece öldürebildiklerini öldürürler, değilse mallarını gasp etmek, hırsızlık yapmak veyahut çeşitli hile, tuzak ve desiseler kurmak suretiyle insanlara ellerinden gelen zararı yapmaya çalışırlar.
Hristiyanların inancı ise böyle değildir; onların dinine göre, başkalarına eziyet etmek haramdır.Ama şu bilinmelidir ki; Hristiyanlar inanç konusunda Yahudilerden daha kötü durumdadırlar, zira Yahudilerin inancının bozukluğu Peygamberlik konusunda, Hristiyanlarınki ise ilahlık mevzuundadır.
Cessas ve Begavi gibi alimler, ayeti kerimenin bütün Hristiyanları kastetmediğini bilakis Necaşi ve arkadaşları gibi İslamı seçen bir taife hakkında indiğini açıkladıktan sonra: “ Müslümanları öldürmek, esir etmek, şehirlerini harap etmek, mescitlerini yıkmak ve mushaflarını yakmak gibi zülümler hususunda Hristiyanlar da Yahudiler gibidir!” demişlerdir.Sebebi nuzülle ilgili rivayetler de bu görüşü doğrular niteliktedir.
Dini Mübini İslamı Tahrif etme hususunda din düşmanları, bu hususta kendi batıl davalarına yardımcı olacak bir takım bozuk fikirli İlahiyatçıları seçip kendilerine vaadler neticesinde küfürlerini yayma çabasında bu kişileri alet etmektedirler.
Ahir zaman Peygamberine( Ahzab 40.) inanma ve kendi dinlerinden beri olarak İslam’a girme şartlarını yerine getirmedeni, sadece bu ayetlerde zikredilen ( bakara62. Maide 69. ) “ Allah’a ve ahirete iman ’’ bir de “ Salih amel ” şartlarını ifa eden Yahudi ve Hristiyanların da cennete girebileceğini söyleyerek , kendilerini dinden çıkarmış ve “ Cennete girmenin olmazsa olmaz şartı olan İslamı şartı olan “ İslam’ı kabullenme zorunluluğu’nu toplum nezdinde zaafa uğratmaya yönelik büyük bir ihanette bulunmuşlardır.
Zira Kuran ayetleri arasında hiçbir çelişki söz konusu olmayıp, hepside birbirlerini tasdik ve tefsir eder mahiyettedir.Nitekim Bakara süresinin 285. Ayeti kerimesinde
آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ
O Peygamber de , Rabbinden kendisine indirilmiş olana iman etmiştir, müminler de ( indirilenlerin tümüne inanmışlardır) ! Her biri Allah’a, Meleklerine, Kitaplarına ve Resullerine inanmıştır. “ Resullerinden hiçbirinin arasında ayrım yapmayız !” ( demişlerdir ) Onlar (Allah-u Teala’nın, Peygamberler vasıtasıyla kendilerine yöneltilmiş olduğu yükümlülükler karşısında ) : ( Buyruğunu ) işittik, (emrine) itaat ettik ! Ey Rabbimiz ! Mağfiretini (dileriz ) ! ( Ölümden sonra diriltilerek ) varış(ımız) ancak sanadır !” demişlerdir.
Aynı şekilde Nisa süresinin 136.ayeti kerimesinde ;
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَمَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا
Ey ( İslam’ın tümüne ) inanmış olan kimseler ! Allah’a Rasulune, Rasulune peyderpe indirmiş olduğu o Kitaba ( Kurana) ve daha önce topyekün indirmiş olduğu kitaplar a iman (da sebat) edin.
Ey ( Peygamberlerle Kitapların bir kısmına ) inanmış olan ( Yahudi ve Hristiyan)lar! (Peygamberlerle Kitapların tümüne ) iman edin! Ey (kalpleriyle)inan(mayıp,dillerinden im)an (açıklayan munafık)lar! (Dillerinizle inandığınızı söylediğiniz gibi, .kalplerinizle de) iman edin!.
Her kim Allah’ı, Meleklerini,Kitaplarını, Peygamberlerini ve son günü ( yahut bunlardan birini ) inkar ederse, muhakkak ki o, (dönüşü düşünelemeyecek şekilde ) pek uzak sapmayla ( hak yoldan) sapıtmıştır.
Bakara süresininin 285. ve Nisa süresinin 136. Ayeti kerimelerinde; Allah’a ve Ahirete İman etmenin yanında “ Meleklere, Kitaplara ve Peygamberlere İman” dan ibaret üç şart daha ilava edilmiştir.
Zira delalet yolundan ayrılmayan bozuk fikirli kişiler ;
“ Ehli kitap ile amentude ittifakımız var ” şeklinde görüşleriyle hem kendilerini İslam dairesinden çıkarmış olmakta kalmayıp ve de İslamı Tahrif etme hususunda son tek Hak din olan İslama girmenin zorunluğunu inkar etmektedirler.
Beyyine süresinin 6. Ayeti kerimesinde ;
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُولَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ
Kendileri kafir olmuş olab o Ehli kitap ve müşrikler ; gerçekten içerisinde ebedi kalıcılar olarak cehennem ateşindedirler! İşte onlar, yaratıkların en kötüsü ancak onlardır.
Bu ayet-i kerimelerin beyanı vechile ; Rasulullah (S.A.V) gibi bir beyyine kendilerine gelmiş olduğu halde, ona inanmayıp dinine girmemiş olan Yahudi ve Hristiyanlar, Ehl-i Kitap olma vasıflarına rağmen, kafirlik sıfatlarına rağmen, kafirlik sıfatından kurtulamamışlardır.
Günümüzde bazı İlahiyatçılar onları cennete sokma çabasındaysalar da , bu ayeti kerime, Ehli Kitaptan da olsa, RASULLAH’A (SALLALLAH-U ALEYHİ VE SELLEM ) inanmayan ve kendi dinini bırakıp İslama tabi olmayan kafirlerin hepsinin cehennemde ebedi kalacağı hususunda bir nasstır ! Bu konuda Ayeti Kerimeler, farklı sürelerce epeyce geniştir;
إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَيُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلًا (150) أُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا
Şüphesiz o ( Yahudi ve Hristiyanlara mensup ) kimseler ki; Allah’ı ve Peygamberlerini inkar etmektedir. Allah ile Peygamberleri arasında ayırım yapmak isterler ve (Peygamberlerle kitaplardan ) bir kısmı(ın)a inanırız, bir kısmı(nı) inkar ederiz!” derler ve işte sana ! Böylece bu (anlatıla)n (küfürle iman yol) lar(ı) arasında (orta ) bir yol edinmek isterler! İşte onlar ! hakikaten kafirlerin ta kendileridir ! Bizde o kafirler için çok alçaltıcı pek büyük bir azap hazırlamışızdır . ( Nisa 150. ve 151. )
Bu ayeti celilelerden anlaşıldığı üzere ; Peygamberlerin birine dahi inanmayarak aralarında ayırım gözetenler gerçek manada kafirlerdir.
Dolasıyla günümüzde bazı alim geçinen kimselerin Bakara süresi ve Maide süresi 69. Ayeti kerimesinde zikredilen “Allah’a ve ahiret gününe iman ” bir de “salih amel işlemek ” şartlarıyla yetinerek, Peygamberlerin tümüne iman şartı gözetmeksizin Yahudi ve Hristiyanların da cennete gideceklerini söylemeleri öyle bir delalettir ki, asr-ı saadetten günümüze değin hiçbir Müslüman böyle bir şey söylememiş ve bu fikirde bulunmamıştır.
Malum olduğu üzere Kuran-ı Kerim’in ayetleri hususunda hiçbir çelişki söz konusu olamaz. Ama bu husus, ayetlerin tamamı birlikte değerlendirildiği zaman ortaya çıkar. Yoksa bir ayette bulunan bazı şartlarla yetinilip, diğer ayetlerde bulunan şartları göz ardı etmek, insanı inanç ve amel yönünden büyük felaketlere götürür.
Nitekim burada ; Allah’a imandan sonrai, Peygamberlere inanma şartı özellikle belirtilmiş ve onlardan hiçbiri arasında iman bakımından ayırım yapmamak gerektiği, aksi takdirde kişinin hakiki manada kafir olacağı ifade edilmiştir.Bir sonra ki ayeti kerimede de ;
وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ أُولَئِكَ سَوْفَ يُؤْتِيهِمْ أُجُورَهُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا
Ama o kimseler ki; Allah’a ve Peygamberlerine inanmışlardır, o ( gönderilmiş ola)nlardan hiçbirisinin arasında da ayırım gözetmemişlerdir, işte onlar ki, O onlara ecirlerini mutlaka verecektir.Allah ( bu kullarının evvelce yaptıkları günahları ) daima ( çokca bağışlayan bir ) Gafur ve ( kendilerine ziyade acıdığı için sevaplarını kat kat artıran bir) Rahim olmuştur. (Nisa 152.)
Ayeti Kerimede, ancak Peygamberler arasında ayırım yapmayanlara mükafat verileceği açıkca zikredilmiştir.
Rasulullah (S.A.V) gibi en büyük Peygambere inanmadıkları için Allah’u Teala’nın kafir olarak nitelediği ve alçaltıcı azap tehdidinde bulunduğu kafirleri, özellikle Rasulullah (S.A.V)e düşmanlık ve hakarette ileri giden Yahudi ve Hristiyanları cennetle müjdelemek, hemde Kuranı Kerim’in bu konudaki sarih beyanlarına rağmen yapmak, kişinin imanını sağlam bırakmayacak bir inanç tehlikesidir.
YAHUDİ ve HRİSTİYANLARIN İMANSIZLIĞI HAKKINDAKİ
AYETLER
لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ أَنْ يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
“Andolsun ki “ gerçekten Allah, Meryem oğlu İsa’nın ta kendisidir!” demiş olan şüphesiz kafir olmuştur.
(Habibim! Bu iddada olanlara) deki : “Peki O (Allah-u Teala), Meryem oğlu Mesih’i, annesini ve yerde bulunanları topluca helak etmek isterse, Allah’tan ( zuhur edecek bu yöndeki bir irade ve kudreti çevirme hususunda ) en ufak bir şeye kim malik olabilir ? !
(Diğer mümkin varlıklar gibi, İlahi kudrete bağımlı olup,yok olmaya mahkum olan yaratıkların ilahlıkla ne alakası olabilir ? ! )
Göklerin, yer(ler)in ve ikisi arasındakilerin mülkü (; saltanat ve hükümranlığı ) ancak Allah’a aittir. O dilediğini yaratır. Allah ( Adem (A.S) ı erkeksiz ve dişisiz, eşini dişisiz, İsa (A.S)ı erkeksiz yaratmak dahil ) herşeye ( hakkıyla gücü yeten bir ) Kadir’dir. (Maide 17. )
وَقَالَتِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَى نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُمْ بِذُنُوبِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْ خَلَقَ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ (
“ Yahudiler ve Hristiyanlar:
Biz, Allah’ın oğullarıyız ve O’nun (çok yakın ) dostalarıyız.” Dedi.
(Habibim! Bu iftiracılara) de ki :
“( Bu makamda olanın dokunulmazlık hakkı kazanması gerekir.Halbuki mağlubiyetler, esaretler ve maymuna,dönüştürülme gibi suretlerle Allah size dünyada defaatle azap etmiştir ki, ahirette de sayılı günler süresince de olsa, azaba uğrayacığınızı kendiniz bile itiraf etmektesiniz.Eğer bu iddanız doğruysa;) peki ya niçin günahlarınız sebebiyle size azap ediyor ?
Doğrusu siz (diğer ademoğulları gibi, ) O’nun yaratmış oldukları arasından birer beşersiniz (, bu nedenle iyilik ve kötülüklerinizin karşılığını göreceksiniz). O dilediği kimseyi bağışlar (ki onlar, O’na be Peygamberlerine inananlardır). Göklerin, yerin ve ikisi arasındakilerin mülkiyeti ancak Allah’ındır. Son varış da ancak O’nadır !” ( Artık O , herşeye karşılığını verecektir.)
İZAHAT
Yahudi ve Hristiyanların, Allah’ın oğulları ve dostları olduklarına dair iddiaları, Uzeyr ile İsa (A.S) a intisaplarıyla irtibatlıdır. Zira Yahudiler Uzeyr (A.S)ı, Hristiyanlar ise İsa (A.S)ı (Haşa) Allah’ın oğlu olarak görmektedirler ve kendilerinin bu iki zata bağlı olduklarını savunmaktadırlar. Bir kralın yakınları başkalarına karşı övünürken: “ Biz hükümdarlarız!” diyerek, hükümdara olan yakınlıklarını ortaya koydukları gibi, Yahudi ve Hristiyanların da Allah’ın oğlu olarak inandıkları bu iki zata bağlılık açıklamaları, dolaylı olarak kendilerini de Allah’ın oğulları ve dostaları yerine iktiza etmiştir.
يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلَى فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ أَنْ تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِنْ بَشِيرٍ وَلَا نَذِيرٍ فَقَدْ جَاءَكُمْ بَشِيرٌ وَنَذِيرٌ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
Ey Ehli Kitap ! Gerçekten (insanlar,) Peygamber(i göndermemiz)den bir (kesiklik ve ) fetret üzere ( yaşıyorlar) iken size Rasulumuz gelmiştir ki,o size (dinin hükümleri hakkında ) tam manasıyla açıklama yapmaktadır. Ta ki: “ Bize ne bir müjdeleyici, ne de bir uyarıcı gelmemiştir!” diyemezsiniz !
İşte muhakkak size büyük bir müjdeleyici ve tam bir uyarıcı (olan Muhammed (S.A.V) gelmiştir. Allah ( Peygamberlerini ğeş peşe ve ara sıra göndermek dahil ) her şeye ( hakkıyla gücü yeten bir ) Kadir’dir.( Maide 19. )
وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ
“ Yahudiler( Uzeyr (A.S) yüz sene ölü kalmasının ardından diriltilerek, kaybolan Tevrat’ı yazdırdı.Sonra Tevrat’ı bulduklarında bunun, onun yazdırdığına harfi harfine uyduğunu görünce onlar ): Uzeyr Allah’ın oğludur! Dedi(ler)
Hristiyanlar da (İsa (A.S)ın babasız yaratıldığını ve harikulade mücizelerini görünce: )
“Mesih Allah’ın oğlu ! dedi (ler).
İşte sana! Bu, onların (hiçbir delile dayanmaksızın sadece) ağızlarıyla söyledikleridir. (Bu sözleriyle) onlar daha önce kafir olmuş (atalarının ve meleklere: “ Allah’ın kızlarıdır! diyen ) o (müşrik) kimselerin sözüne benze(yen bir sözle)mektedirler.
Allah onları katletsin(; kahretsin)! Onlar nasılda (bile bile haktan batıla ) döndürülüyorlar.
İZAH
İbni Abbas (R.Anhume)dan rivayete göre; Allah (Celle Celaluhu) Uzeyr (A.S)ı ve merkebini yüz sene ölü bıraktıktan sonra diriltince o, merkebine atlayıp mahallesine geldiğinde evini bulamadı, kimse onu tanımadığı gibi, oda kimseyi tanıyamadı.Tahmin üzere vardığı bir evin kenarında, evvelce kendilerinin cariyesi olan, yüz yirmi yaşındaki kör ve kötürüm bir neneye rastladı. Uzeyr (A.S) tanıdığında yirmi yaşında olan bu neneye” Burası Uzeyr’in evi mi?” diye sorunca, o ağlamaya başlayarak: “ Yüz sene oldu Uzeyr’i kaybettiğimiz! Şunca yıldır adını bile ananı duymadık!” dedi. Uzeyr (A.S) ona: “ İşte ben Uzeyr’im! Allah beni yüz sene ölü olarak sakladıktan sonra tekrar dirilti! deyince o: “ Uzeyr duası makbul bir zat idi, o halde dua et, Allah gözlerimi bana geri versin de, seni göreyim! Eğer Uzeyr isen seni tanırım! dedi. Uzeyr (A.S) Rabbine dua edip,eliyle gözlerini sıvazladığı anda gözleri görmeye başladı. Eliyle tutup:” Allah’ın izniyle kalk! Deyince de, kadın sapasağlam kalkıverdi. Uzeyr (A.S)a bakınca: “ Ben şahitlik ederim ki gerçekten sen Uzeyr’sin !” dedi.
Sonra birlikte İsrailoğullarının topluca oturdukları meclise geldiklerinde kadın başından geçenleri anlattıysa da onlar inkar ettiler.O mecliste Uzeyr (A.S)ın torunları bile piri fani vaziyette oturuyorlardı, o an için yüz on sekiz yaşında olan bulunan oğlu: Benim babamın iki omuzu arasında hilal şeklinde siyah bir beni vardı!” diyerek babasının omuzlarını açınca, o beni görüp babasını tanıdı. O zaman İsrailoğulları ondan, kaybolmuş Tevrat’ı kendilerine yazdırmasını istediler, o da bunu yazdırdı, sonra aslını bulduklarında bir harf bile şaşmadığını görünce: “Uzeyr, Allah’ın oğludur! dedile
YAHUDİLERİN ve HRİSTİYANLARIN PEYGAMBERİMİZİN GELECEĞİNİ KİTAPLARINDAN BİLMELERİ
الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
“Kendilerine kitap vermiş olduğumuz o ( Abdullah ibni Selam (R.A) gibi mümin) kimseler ( Muhammed (S.A.V) açık tarifini Tevrat’ta buldukları için, ) kendi oğullarını ( şeksiz şüphesiz ) tanıdıkları gibi onu tanımaktadırlar. Şüphesiz ki onlardan (inat edip Müslüman olmayan) bir fırka elbette (kıskançlık yüzünden) hakkı gizlemektedirler. Oysa kendileri (kitaplarında bildirilen zatın, Muhammed (S.A.V) olduğunu ) bilmektedirler.
İZAHAT
Bu ayeti kerime, Efendimiz (S.A.V)in bütün şemail ( görünen şekli ) ve evsafı (sıfatlar)nın, kütübi salife( geçmiş kitaplar) da mezkur (zikrolunmuş) olduğunu ve ehli kitap alimlerinin, öz oğullarını tanıdıkları gibi Rasulullah (S.A.V)i tanıdıklarını, ayrıca Efendimiz (S.A.V)in verdiği haberlerin doğru olduğunu bildiklerini haber vermektedir.
Beyzavi, Hazin, Nesefi, Beğavi, Fahrurrazi ve diğer tefsirlerin zikrettiğine göre, Hazreti Ömer (R.A), yahudi alimlerinden oluğ İslamla müşerref olan Abdullah ibn-i Selam Hazretlerine bu ayetin manasını sorduğunda, Abdullah ibn-i Selam buyurduki : “ Ben o Peygamberi (S.A.V) oğlumdan daha iyi tanıyorum. Bunun üzerine Hazreti Ömer: “Nasıl?” dedi. O da: “Çünkü ben Muhammed( S.A.V) in Nebi olduğunda hiç şüphe etmiyorum, zira Allah-u Teala, onu sıfatlarıyla bize kitabımız Tevrat’ta tanıtmıştı amma oğlumun annesi belki de hainlik etmiş olabilir, kadınların ne yaptığını bilemem fakat Tevrat’ın haber verdiğinde hiç şüphe etmem!” buyurdu. Bunun üzerine Hazreti Ömer (R.A), Abdullah ibn-i Selamı (R.A) alnından öptü ve “Ey İbn-i Selam! Allah seni muvaffak etsin”. buyurdu.(Suyuti,Durrul-Mensur:1/357)
Taberani, Selman-ı Farisi’nin bu ayetin tefsiri sadedinde şöyle buyurduğunu zikretmiştir: Ben din aramak için dolaşıyordum, ehli kitabın kalıntıları olan rahiplerin arasına düştüm. Onlar :” Bu zaman, arap topraklarından çıkması yakın olan bir Peygamberin zamanıdır, onun bir çok alametleri vardır, birisi de Peygamberlik mühürü olmak üzere iki omuzu arasında bulunan yuvarlak bendir.” dediler.( Suyuti,Durrü-l Mensur: 1 /357)
وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِينٌ
“Hani Meryem oğlu İsa (Peygamber olarak gönderildiği Yahudi milletine hitaben ):
“Ey İsrailoğulları! Gerçekten de ben, kendimden önceki Tevrat’ı doğrulayan ve İsmi Ahmed olup benden sonra gelecek olan pek kıymetli bir Rasülü müjdeleyen biri olarak Allah’ın size elçisiyim!” demişti.
Fakat o onlara (, ölüleri diriltmek, körleri ve alaca hastalarını iyi etmek gibi ) pek açık mucizeler getirdiğinde( inanacakları yerde ):
“İşte bu pek açık bir büyüdür!” demişlerdi.(İsa (A.S)a inanmayan Yahudilerin,onun müjdelediği ahir zaman Peygamberine inanmaları nasıl beklenebilir?)
İZAHAT
Alusi tefsirinde zikredildiğine göre İncil’de İsa (A.S)ın şu sözü nakledilmiştir :
Benim Allah’a gitmem sizin için çok hayırlı olacaktır. Çünkü ben gitmez isem Faraklit(Peygamberimiz) size gelemez. Ben gittiğim zaman onu size göndereceğim. Benim çok söyleyeceklerim var ama siz onları kaldıramazsınız. Ama o size gelince bütün hakikatlere sizi irşad edecektir.Çünkü o kendi katında konuşmayacaktır. Bilakis, vahiy olarak işittiklerini anlatacaktır.Tüm gelecekleri sizlere bildirecektir ve Rabbime ait olan tüm vasıfları size anlatacaktır. Eğer beni seviyorsanız bu vasiyetlerimi iyi tutun. Gerçi bende sizi yetim olarak bırakacak değilim. Zira pek yakında Tekrar geleceğim.İsa (A.S)ın bu sözlerinden geçen Faraklit ilim ve ihtisas sahibi olan bazı hristiyanlar tarafından hamdedici manasıyla tefsir edilmiştir ki, bu Ahmed isminin karşılığıdır.Artık Allah’ın gözlerinden taassup perdesini açtığı kişiler, bu Faraklit tabirinden Rasulullah (S.A.V)in kastedilmiş olduğunu kolayca anlar.
İsa (A.S)ın kendisinin yakında gelecek olduğunu müjdelemesi ise, deccali öldürmek İslam dinini dünyaya hakim kılmak üzere , Rasullullah (S.A.V)in ümmeti olarak ahir zamanda gökten ineceğinin bir ifadesidir. ( Alusi 28/87)
GAYRİ MÜSLİMLERİN MÜSLÜMANLARA OLAN
KİN VE NEFRETİ
َدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَما كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَواءً فَلا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ أَوْلِياءَ
O ( mürted olan)lar temenni ettiler ki ; kendileri kafir olduğu gibi ,keşke siz de kafir olsanız da hepiniz eşit olsanız . ( NİSA -89 )
Evet ayeti kerime gayat açık bir şekilde onların emellerinin müslümanları kendileri gibi küfür dairesine ilhak etmek . Müslümanlar ise bunların farkına varmadan onlara büyük bir özen ,taklit olma yolundalar .Gayri müslimleri medeni , çağdaş oldukları iddasında bulunarak , yaşam tarzlarını onlara uygun yapmaya çalışmaktadırlar. Halbuki bu tür düşünce ve ideal müslümanların ancak dünyasını ve ahiretini heder etmesine seben olacaktır .
Nitekim Mevla Teala hz. onların ( gayri müslim kafirlerin ) müslümanlara ve İslama ne kadar büyük bir buğz , kin , düşmanlık benimsediklerini ayeti celilerinde bize açıklıyor . Birkaç tanesini burada zikr edelim :
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ لاَ يَأْلُونَكُمْ خَبَالاً وَدُّواْ مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاء مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الآيَاتِ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ
Ey iman etmiş olan kimseler ! Kendi ( din kardeşleri)nizden başkası(nı, Yahudi ve Hristiyanlar gibi kafir fırkaları )nı (güveninize mazhar konumda ) bir sırdaş edinmeyin ! (çünkü ) onlar hiçbir (fitne ve ) fesat hususunda size hiçbir şeyi eksik yapmazlar .
Onlar (din ve dünya hususunda daima ) sizin sıkıntınızı ( ve zarara uğramanızı ) istemişlerdir .
Gerçekten (size karşı büyük bir kin ve nefret taşıdıklarından , kendilerine hakim olamamış ve ) ağızlarından (dökülen sözlerinde ) aşırı öfke açığa çıkmıştır .
Onların göğüslerininin gizlemekte olduğu ( düşmanlık ) ise (açıkladıklarından ) daha büyüktür .
Muhakkak Biz (Allah ve Rasulunun düşmanlarıyla dost olmanızı ifade eden )ayetleri size iyice açıklamışızdır. Eğer siz ( dostla düşman arasındaki farkı düşünüp ) anlamakta olduysanız ( gerekeni yaparsınız )! (Ali imran -118 )
Bu ayetin sebebi nuzulü olarak İbni Abbas’ dan rivayete göre ; bazı Müslümanlar cahiliyyet devrinde aralarında bulunan komşuluk ve antlaşma yüzünden kimi Yahüdilerle ilişkilerini sürdüyorlardı. Bunun üzerine Allah’u Teala onlar hakkında bu ayet-i kerimeyi indirerek, kendi dinlerinden olmayan kimselerle gizlice dostluk yapmalarını yasakladı .
وَلَن تَرْضَى عَنكَ الْيَهُودُ وَلاَ النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدَى وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم بَعْدَ الَّذِي جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَلاَ نَصِيرٍ
(Habibim ) Sen onların dinine tamamen uyuncaya kadar, ne Yahudiler ne de Hristiyanlar asla senden razı olacak değillerdir .De ki Allah ın hidayeti ve dosdoğru yolu olan İslam var ya şüphesiz ki iki cihan saadetine ulaştıracak istikameti gösteren hidayet ancak odur. Sizin davet ettiğiniz sapık yolların ise hidayetle hiçbir alakası yoktur. Andolsun ki eğer İslamın doğruluğuna dair sana gelmiş olan bunca ilimden sonra yine onların eğri büğrü görüşlerine ve kötü arzularına uyacak olursan , elbette Allah ‘tan başına gelecek belalara karşı senin için ne bir dost bulunur, ne de bir yardımcı ( bakara -120 )
Ayeti kerime i iyi bir analiz ettiğimiz takdirde şu sonuçlar çıkmaktadır ;
1- bizden razı olmaları onların tahrif olmuş olduğu dinlerine ( hükmü kaldırılmış ) girmekle olacaktır ki bu da imkansızdır.Anlaşılan şudur ki bizden onlar kıyamete kadar razı olmayacaklar ve İslama olan düşmanlıkları devam edecektir .
2-Rabbimiz Peygamberimize (S.A.V) hitaben, eğer onların arzularına uyacak olursan ,yani onların istediklerine uyarsan hiçbir yardımcı ve dostun olmayacağını buyuruyor.Günümüzde müslümanlar ise , gayri müslimlerin arzularına uyduklarından dolayı , İlahi yardım gelmemekle beraber ,aziz ve şerefin yerini zelillik , acizlik almıştır .
EHLİ KİTABIN İNATLARINDAN DOLAYI BİLE BİLE İSLAMI İNKAR ETTİĞİNİ BEYAN EDEN AYETİ KERİMELER
الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمُ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (20) وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ
“Kendilerine kitap verdiğimiz kimseler ( Yahudi ve Hristiyanlar ) tıpkı kendi oğullarını tanıdıkları gibi onu tanırlar ( Peygamberin Allah tarafından gönderildiğini bilirler) fakat nefislerini hüsrana ( kendilerini ziyana) sokan (o inatçı )lar inanmazlar.,
Allah’a karşı yalan ( sözlerle) iftira edenden veya onun ayetlerini yalanlayandan başka zalim kim olabilir. Muhakkak (şu iyi bilinsin ki ) zalimler ( kurtuluş)a ermezler.” (Enam Suresi : 20,21)
وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ
“ Kendilerine kitap verdiğimiz kimseler, onun (Kuranın) gerçekten Rabbin tarafından indirilmiş olduğunu bilirler.Onun için sakın şüpheye düşenlerden olma” (Enam Suresi:114.)
يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ
“Ey Ehli Kitap! Niçin hakkı ( değiştirmeye ve batılı hak süretinde göstermeye gayret ederek onu ) batılla karıltırıyorsunuz ve (Muhammed (S.A.V)in nübüvvetinin doğruluğunu ifade eden ) o hakkı gizliyorsunuz? Oysa siz( gerçeği) biliyorsunuz ! ( Al-i İmran 71. )
PEYGAMBERİMİZİN (S.A.V) RİSALETİNİN BÜTÜN İNSANLARA OLDUĞU vede İNKAR EDENLERİ CEHENNEM ASHABI OLACAĞI HAKKINDA SAHİH HADİS-İ ŞERİFLER
حَدَّثَنِي يُونُسُ بْنُ عَبْدِ الْأَعْلَى، أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ، قَالَ: وَأَخْبَرَنِي عَمْرٌو
، أَنَّ أَبَا يُونُسَ، حَدَّثَهُ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، عَنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنَّهُ قَالَ: «وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ، لَا يَسْمَعُ بِي أَحَدٌ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ يَهُودِيٌّ، وَلَا نَصْرَانِيٌّ، ثُمَّ يَمُوتُ وَلَمْ يُؤْمِنْ بِالَّذِي أُرْسِلْتُ بِهِ، إِلَّا كَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ»
Muhammed’in (S.A.V) canı, elinde olan Zat’a yemin olsunki; bu ümmetten Yahudi veya Hristiyan herhangi bir kimse, beni duyar da, sonra benimle gelen dine inanmadan ölürse, mutlaka cehennem ashabından olur (Müslim,İman:70, No:153,1/134)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
مِنْ مُحَمَّدٍ عَبْدِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى هِرَقْلَ عَظِيمِ الرُّومِ، سَلاَمٌ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الهُدَى، أَمَّا بَعْدُ: فَإِنِّي أَدْعُوكَ بِدِعَايَةِ الإِسْلاَمِ، أَسْلِمْ تَسْلَمْ، وَأَسْلِمْ يُؤْتِكَ اللَّهُ أَجْرَكَ مَرَّتَيْنِ، فَإِنْ تَوَلَّيْتَ فَإِنَّ عَلَيْكَ إِثْمَ الأَرِيسِيِّينَ، وَ: {يَا أَهْلَ الكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ، أَنْ لاَ نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ} إِلَى قَوْلِهِ: {اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ} [آل عمران: 64]
“Rahman ve Rahîm olan Allah’ın adıyla!
Allah’ın kulu- ve elçisi Muhammed’den Rûm’ların Başbuğu Heraklius’a:
Allah’ın selâmı, hidâyet yoluna girmiş bulunan kimse üzerine olsun! Buna göre ben seni tam bir İslâm dâveti ile (İslâma) çağırıyorum. İslâma gir, sonunda emniyet ve selâmet içinde olursun. Ve Allah sana iki defa sevap verecektir, şayet bundan kaçınacak olursan, köylülerin (yani tebeanın) günahları da senin üzerinde toplanacaktır. Ve “(Siz) ey (Mukaddes) Kitap sâhipleri! Gelin, sizinle bizim aramızda müşterek olan bir tek kelimede, (yani) Allah’tan başka bir tanrıya topmamak, O’na hiç bir şeyi şerik ve ortak koşmamak, Allah’tan başka aramızdan hiç bir kimseyi âmir ve efendi yapmamak (hususunda) birleşelim. Şayet onlar sırtlarını dönüp (bundan) kaçınacak olurlarsa şöyle deyiniz: “ – Siz şâhit olun ki kesinlikle bizler, (Allah’a) itaat edip teslim olan müslümanlarız.”(buhari cüz 4 sahife 45 )
Bu hadis-i şerif buharide zikrolunup, Peygamberimiz Dıhyetül kelbi’yi , Rum kralı Hraklius’a İslam dinine davet etmiş, kabul etmediği takdirde günahkar olup cehennem ashabından olacağını beyan edip , İslam’ı tebliğ etmiştir. ( Buhari )
«مَا مِنْ مَوْلُودٍ إِلَّا يُولَدُ عَلَى الفِطْرَةِ، فَأَبَوَاهُ يُهَوِّدَانِهِ أَوْ يُنَصِّرَانِهِ، أَوْ يُمَجِّسَانِهِ، كَمَا تُنْتَجُ البَهِيمَةُ بَهِيمَةً جَمْعَاءَ، هَلْ تُحِسُّونَ فِيهَا مِنْ جَدْعَاءَ» ، ثُمَّ يَقُولُ أَبُو هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: {فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا} [الروم: 30] الآيَةَ
Hazreti Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi Vesellem)’in, “Her doğan, İslâm fıtratı üzerine doğar. Sonra, anne-babası onu Hıristiyan, Yahudi veya Mecusi yapar.” (Buhârî, cenâiz 92; Ebû Dâvut, sünne 17; Tirmizî, kader 5)
Peygamberimiz (S.A.V ) bize bu durumu haber veriyor ;
لَتَتَّبِعُنَّ سَنَنَ مَنْ قَبْلَكُمْ شِبْرًا بِشِبْرٍ، وَذِرَاعًا بِذِرَاعٍ، حَتَّى لَوْ سَلَكُوا جُحْرَ ضَبٍّ لَسَلَكْتُمُوهُ» ، قُلْنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ: اليَهُودَ، وَالنَّصَارَى قَالَ: «فَمَنْ
‘Sizden öncekilere elbette ve elbette karış karış , zira zira tabi olacaksını.Hatta onlar kertenkele deliğine girseler sizde girersiniz ! .Ya Rasulellah Bunlar Yahudi ve Hristiyan mıdır ? diye sorulduğunda ;
Peygamberimiz (S.A.V ) ya başka kimlerdir! (sahihi buhari)
لَيْسَ مِنَّا مَنْ تَشَبَّهَ بِغَيْرِنَا، لَا تَشَبَّهُوا بِاليَهُودِ وَلَا بِالنَّصَارَى
Bizden başkasına benzeyen bizden değildir .Yahudi ve Hristiyanlara benzemeyin ( tirmizi hasen hadis )
__________” أُعْطِيتُ خَمْسًا لَمْ يُعْطَهُنَّ أَحَدٌ مِنَ الأَنْبِيَاءِ قَبْلِي: نُصِرْتُ بِالرُّعْبِ مَسِيرَةَ شَهْرٍ، وَجُعِلَتْ لِي الأَرْضُ مَسْجِدًا وَطَهُورًا، وَأَيُّمَا رَجُلٍ مِنْ أُمَّتِي أَدْرَكَتْهُ الصَّلاَةُ فَلْيُصَلِّ، وَأُحِلَّتْ لِي الغَنَائِمُ، وَكَانَ النَّبِيُّ يُبْعَثُ إِلَى قَوْمِهِ خَاصَّةً، وَبُعِثْتُ إِلَى النَّاسِ كَافَّةً، وَأُعْطِيتُ الشَّفَاعَةَ
Hz. Câbir (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
“Bana beş şey verilmiştir ki, bunlar benden önceki peygamberlerden hiçbirine verilmemiştir.
*Benden önceki Peygamberlerin her biri yalnız kendi kavimlerine gönderilirken, ben bütün insanlara gönderildim.
* Bana ganimetler helal kılındı. Halbuki benden öncekilerden kimseye helal değildi.
* Yer bana tahur, pâk ve mescid kılındı. Her kim namaz vaktine girerse, nerede olursa olsun namazını kılar.
* Ben, bir aylık mesafede olan düşmanımın içine düşen bir korku ile yardıma mazhar oldum.
* Bana şefaat (etme yetkisi) verildi.”
[Buhârî, Teyemmüm 3, Salât 56,l Humus 8; Müslim, Mesâcid 3, (521); Nesâî, Gusl 26, (1, 210-211).]
Nesâî bir rivayette şu ziyadeyi kaydetmiştir.
“Ben, cevami’u’lkelim (veciz sözler)le de gönderildim.”
Bu konu hakkında farklı hadis-i şerifleri zikretmek mümkün, yalnız bu kadarıyla iktifa ettik.Peygamberimiz (S.A.V) bu hadisinde açık bir şekilde kendisinin bütün insanlığa gönderildiğini, kendisine inananların felaha ereceğini, inanmayanların ise gazaba uğradığını açık bir şekilde zikretmiştir. Nitekim Müfessirlerin beyanı vechile “ Hanif ” ; Aralarında hiçbir ayırım gözetmeksizin bütün Peygamberlere inanan kimse demektir ! O halde Peygamberlerin En Şereflisi olan Muhammed ( S.A.V ) e inanmayan kişi hanif olamayacağı için cennet yüzü göremez .
Cenabı Hak İslam dairesinden bizi ayırmasın ..Ümmeti Muhammed’i İslam’dan ayırmaya çalışan şer odaklı güçlerin hidayeti mümkün değilse, bu cihanda rezil ve alçaklardan eylesin. Zira ahirette sığınacakları tek menzilleri ateş yuvasıdır.Bize düşen Allah’ın ipine (İslam’a) hepimizin sarılması ve insanların hidayetine çalışıp taşın altına elimizi koymaktır. Nemelazımcılıktan Allah’a sığınırız.Her müslüman insanlığın ıslahı için bir çaba sarfetmek zorundadır.İnsanlığın ıslah olmasının tek yoluda Dini Mübini İslamı yaşamakladır. Ümmetin bu suskunluğu, umursamaz tavrı edecek olursa korkarız ki, küfür cemiyeti küfrünü yeryüzüne yayacak, gelecek neslimizin İslam’i hassasiyeti kalmamış olacaktır.Bize düşen İslamı yaşayıp aynı zamanda toplumuzda bulunan kişilerin yaşaması için gayret sarf etmektir. Ves-selam ..
www.ihvanlar.net
www.sorularlaislamiyet.com/.../herkes-kendi-dininin-hak-oldugunu-soyl...
12 Eki 2011 - İslam konusunda değişik şüphelerin izale edilmesi için yüz yüze konuşmak çok da
.Herkes kendi dininin hak olduğunu söylüyor. İslam'ın hak bir din olup olmadığına dair delil istiyorum. Sadece Kur’an değil başka kaynaklardan da bilgi istiyorum.
Herkes kendi dininin hak olduğunu söylüyor. İslam'ın hak bir din olup olmadığına dair delil istiyorum. Sadece Kur’an değil başka kaynaklardan da bilgi istiyorum.
Kullanıcı: Muhammed81 | Tarih: Çar, 12/10/2011 - 09:10
BU İÇERİK TASLAKTIR. HENÜZ TASHİH EDİLMEMİŞTİR!
Önce şunu belirtelim ki, burada çok uzun bilgileri vermek, kısa olması gereken soru-cevap sitili bakımından pek kolay değildir. İslam konusunda değişik şüphelerin izale edilmesi için yüz yüze konuşmak çok daha avantajlıdır. Böyle bir arzu olduğu takdirde bizim hazır olduğumuzun bilinmesinde fayda vardır.
Kur’an’ın Allah kelamı olduğu gerçeği –ilmî keşiflerin de desteklemesiyle- gözle görülen bir hakikat olarak ortada dururken, hayali varsayımlarla şeytanın telkinlerine karşı edilgen bir yapıya sahip olan kimselerin hezeyanlarının ne kıymeti var... Mademki Kur’an –yaklaşık 15 asırdan beri insanlığa meydana okuyarak semavî kimliğini ispat etmiş olan Allah’ın kelamıdır, öyleyse her dediği doğrudur. Kur’an’ın bu semavi, ilahî kimliğini gözle görmek isteyenlere Risale-i Nur külliyatını tavsiye ederiz.
Bununla beraber, İslam dininin temel referans kaynağı Kur’an’dır. Kur’an’ın Allah’ın sözü olduğu ispat edilmesi halinde İslam dininin hak din olduğu da ispat edilmiş olur. Kur'an'ı bir kenara bırakarak İslam dininden bahsedilemez.
İslam alimleri Kur’an’ın mucize olduğuna dair yüzlerce eser yazmışlardır. Takdir edersiniz ki, bir konuyu iyice anlamak için o konu hakkında önemli bilgiye sahip olmakla mümkündür. Bu sebeple, biz şu anda ancak -Kur’an’ın-anlaşıla bileceğini tahmin ettiğimiz i’cza/mucize yönlerine dair bazı örnekler vereceğiz: Umarız bu örnekler, Kur’an’ın Allah’ın sözü, Hz. Muhammed’in Allah’ın hak elçisi ve islam’ın hak din olduğunu göstermeye yetecektir.
Ayrıca, Kur’an’ın o günkü Arapça dil belagatının zirvesinde olan Arap müşriklerine karşı meydan okuması, “bir tek surenin bir benzerinin getirilmesi halinde davasından vazgeçeceğini” haykırması ve hiç kimsenin böyle bir şeyi ortaya koyamaması, Kur’an’ın Allah tarafından gönderilen bir kitap olduğunun açık belgesidir.
Belagatın zirvesinde olan onlarca şair, edip kimselerin inadı bırakıp İslam dinine girmesi de ayrı bir hak ve hakkaniyet belgesidir.
Taberî, Zemahşerî, Cahız, Sekkakî, Cürcanî, Bakıllanî, Beyzavî, Nesefî gibi binlerce Arap edebiyatının zirvesine çıkmış dahi alimlerin ittifakla “Kur’an’ın belağatı, edebî vechesi, üslubu, eşsizdir; insanların hiç bir eseri onunla kıyaslanamaz” demeleri, ilim adına konuşan kimseler için Kur’an’ın semavî kimliğinin önemli bir göstergesidir.
a. Hz. Peygamber ümmiydi, okuma-yazması yoktu. Delilimiz şu ayettir: “Resulüm! Sen vahyimizden/Kur’an gelmeden önce kitap okuyan veya yazı yazan bir insan değildin; eğer böyle olsaydı, batıl iddia peşinde olanlar şüphe edebilirlerdi”(Ankebut, 29/48).
Görüldüğü gibi, bu ayette Hz. peygamberin okuma-yazma bilmediği açıkça ilan edilmiştir. Eğer, bu ayetin ilan ettiğinin tersine bir durum sözkonusu olsaydı, aklı başında hiç bir insan ona inanmayacaktı. Bütün arkadaşlarının, canlarını ona feda etmeye hazır olmaları ve bazılarının bizzat canlarını fiilen feda etmeleri, onların bu ayete aykırı hiç bir sızıntıyı görmediklerinin işaretidir.
b.Tebbet suresinde Ebu Leheb’in Kâfir olarak ölüp cehenneme gideceği açık bir surette ifade edilmiş ve Ebu Leheb imansız ölmek suretiyle Kur’an’ın bu gaybî ihbarını fiilen tasdik etmiştir.
(Mekke’de ilk inen surelerden biri olan Tebbet suresinde, Hz. Peygamber(a.s.m)’in amcası Ebu Lehep ve eşinin imana gelmeyecekleri, imansız ölüp cehenneme gireceklerine dair Kur’an’ın beyanı şüphe götürmez bir açıklıktadır. Zaman bu sureyi tasdik etmiştir. Şayet, onlar yalancıktan da olsa iman ettiklerini söyleselerdi, Hz. Muhammed(a.s.m)’in bütün davası sıfırlanırdı. Halbuki, o dönemde bunlar gibi daha pek çok İslam düşmanı vardı, ve sonradan iman ettiler. Bunların da iman etmeyeceklerini Allah’tan başka kim bilebilir?)
c. Kur’an’ın Rum Suresinde Bizanslıların İranlıları bir kaç yıl içerisinde mağlup edeceğine dair bir gaybî habere yer verilmiştir. Üstelik kısa bir süre önce İran/Sasanîler tarafından yenilgiye uğrayan Bizanslıların Sasanilerle kısa bir süre sonra yeniden savaşa başlayacağını ve onları yeneceğini haber vermesi ve bu haberin aynen çıkması tartışılmaz bir mucizedir.
d. Fetih Suresinde, Mekke’nin fethedileceğini iki yıl önce haber vermiştir. Ve tarih bu haberi fiilen tasdik etmiştir.
e. Ayrıca Kur’an’da, Müslümanların kısa bir süre sonra Mekke müşriklerinin eziyetinden kurtulacakları, her tarafta İslam dininin yayılması sonucu Hicaz bölgesinde tam bir emniyet ve güvenin hâkim olacağı, kısa bir süre sonra müşrik topluluğun (Bedir savaşında) hezimete uğrayacağının bildirilmesi, İslam devletinin -Hz. Peygamberin vefatından sonra da-hilafetle devam edeceğinin haber verilmesi gibi, tarih tarafından hepsinin olduğu gibi ortaya çıktıkları tasdik edilen gaybî haberler vardır. Bu gözle görülmüş tarihî realiteleri -dindar olsun, olmasın- her akl-ı selim sahibinin kabul etmesi gereken hak dinin açık kriterleridir.
f. Hz. Muhammed’in gösterdiği hissî(gözle görülmüş) mucizeleri binden fazladır. Bunların hepsinin uydurulmuş olduğunu söylemek na akıl ve izana, ne insaf ve vicdana sığar. Kaldı ki, hadis ilminin otoriteleri tarafından kabul edilen ilmî ve objektif kriterlere uygun olarak bize kadar ulaştırılan yüzlerce mucize olayı vardır. Hiç bir tarih kaynağı, bu kaynaklar kadar sağlam değildir. Bunlara inanmayanın hiç bir tarih bilgisine inanmaması aklın gereğidir.
Bu mucizelerin önemli bir kısmı, başta Buharî ve Müslim olarak Kütübü sitte gibi en sağlam kaynaklarda yer almaktadır.
Evet, Kur’an’da “Bizanslıların Sasanilerle kısa bir süre sonra yeniden savaşa başlayacağını ve onları yeneceğini haber vermesi; Mekke’nin fethedileceğini iki yıl önce haber vermesi, Müslümanların bir süre sonra müşriklerin eziyetinden kurtulacaklarını, her tarafta İslam dinin yayılması sonucu Hicaz bölgesinde tam bir emniyet ve güvenin hâkim olacağını bildirmesi, kısa bir süre sonra müşrik topluluğun (Bedir savaşında) hezimete uğrayacağını bildirmesi, İslam devletinin -Hz. Peygamberin vefatından sonra da-hilafetle devam edeceğini haber vermesi gibi, tarih tarafından hepsinin doğruluğu tasdik edilen gaybî haberler, -dinsiz olsun, dindar olsun- her akl-ı selim sahibinin kabul etmesi gereken hak dinin açık kriterleridir.
Bu mucizelerin bir kaç numunesine işaret eden Bediüzzaman hazretlerinin ilgili ifadelerinin bir özetini buraya almakta fayda görmekteyiz.
-Hz. Peygamberin avucunda küçük taşların zikir ve tesbih etmesi,
- “Resulüm! Sen bedir savaşında attığın küçük çakıl taşlarını hedefine ulaştıran Allahtır” manasına gelen ayetin açık ilanıyla aynı avucunda, küçücük taş ve toprak, düşmana top ve gülle hükmünde onları hezimete sevketmesi,
- “Ay yarıldı” mealindeki ayetin açık ifadesiyle aynı avucunun parmağıyla Ay’ı iki parça etmesi
- Ve aynı el, çeşme gibi on parmağından suyun akması ve bir orduya içirmesi;
- Ve aynı el, hastalara ve yaralılara şifa olması, elbette o mübarek el, ne kadar hârika bir mu'cize-i kudret-i İlahiye/Allah’ın kudret mucizesi olduğunu gösterir. Güya ahbablar içinde o elin avucu küçük bir zikirhane-i Sübhanîdir ki, küçücük taşlar dahi içine girse, zikir ve tesbih ederler. Ve a'daya/düşmanlara karşı küçücük bir cephane-i Rabbanîdir ki; içine taş ve toprak girse, gülle ve bomba olur. Ve yaralılar ve hastalara karşı küçücük bir eczahane-i Rahmanîdir ki, hangi derde temas etse derman olur. Ve celal ile kalktığı vakit, Kamer'i/Ay’ı parçalayıp Kab-ı Kavseyn şeklini verir; ve cemal ile döndüğü vakit, âb-ı kevser akıtan on musluklu bir çeşme-i rahmet hükmüne girer. Acaba böyle bir zâtın bir tek eli, böyle acib mu'cizata mazhar ve medar olsa; o zâtın Hâlık-ı Kâinat/kâinatı yaratıcısı yanında ne kadar makbul olduğu ve davasında ne kadar sadık bulunduğu ve o el ile biat edenler, ne kadar bahtiyar olacakları, bedahet derecesinde anlaşılmaz mı?..”(Mektubat/19. Mektup/13. işaret)
Kur’an’ın indiği çağda Allah’tan başka kimsenin bilmesine imkân olmayan pek çok hakikatleri ihtiva etmesi bir yana; sadece üslubunun harikalığı ve ifadelerinin akışkanlığı bile tek başına bir mucize sahnesidir. Örneğin, Kur’an’ın manasını hiç bilmeyen, hatta okunanın Kur’an olduğunu bilmeyen âmî/alalade bir adam teyp veya sidide okunan Kur’an’ı ve melodisi en hoş olan başka eserleri dinlese, hiç kuşkusuz Kur’an’ın diğer eserlere benzemediğini, onlardan çok daha güzel bir nağmeye, harika bir akışkanlığa, çok ince melodik sanat estetiğine sahip olduğunu söyleyecektir. Biz de bu adamın söylediklerini aynen tasdik ediyoruz. Yüzlerce edebî Arapça kitapları okuduğumuz halde, hiç birinin Kur’an’ın ifade tarzına, o güzel nağmelerine, o harika akışkanlığına ulaşmadığını, yanına bile yaklaşmadığını bizzat müşahede edenlerdeniz.
Bediüzzaman hazretlerinin açıkça ispat ettiği gibi, dört ayetten ve altı cümleden meydana gelen İhlas suresi, öyle bir ifade tarzına, öyle bir harika üsluba, bir dizayna sahiptir ki, tam 36 ihlas suresini ihtiva etmektedir. Bediüzzaman’ın bir temel referans olarak ortaya koyduğu bu iç içe 36 surelik İhlkas suresinin, matematik pörmitasyon kuralı çerçevesinde 1440 sureyi barındırdığı da tespit edilmiştir(bk. Niyazı Beki, Kur’an’ın büyük ve parlak bir tefsiri Risale-i Nur). Demek ki, Kur’an’ın “kendisinin bir tek suresinin bile bir benzerinin getirilemeyeceğine” dair meydan okumasının bir örneği de bu suredir.. O halde Kur’an şüphesiz Allah’ın sözüdür.
Sorularla İslamiyet
turandursun.org/.../islamiyet-hak-din-ise-neden-dünyada-bu-kadar-çok-in...
İslamiyet hak din ise, neden dünyada bu kadar çok inkar eden veya başka dinlerden olanlar var? İns
.
Önce şunu unutmayalım ki, bu gün bütün dünyada İslam dinine mensup olanların sayısı eğer birinci sırada değilse -ki bu kuvvetle muhtemeldir- ikinci sırada olduğu kesindir. Eğer bir dinin hak olması ona bağlı olanların sayısal çoğunluğuna bağlı ise, bu takdirde en başta hak din olarak kabul edilmesi gereken Hristiyanlık ve İslam dinidir. Bu gün dünyada her üç dört kişiden biri Müslüman’dır. Bu sayısal çoğunluk bile önemli bir hakikatin sinyalidir.
Tarih boyunca hiçbir din dünyanın bütün insanlarını kendine bağlama imkânını bulmuş değildir. Eğer bu nokta nazara alınsa hiçbir dinin doğruluğuna inanmamak gerekir. Böyle bir düşüncenin yanlışlığı ortadadır.
İslam dinini kabul etmeyenler iki gruba ayrılır:
Birinci grup: Leh veya aleyhinde herhangi bir delile dayanmadan İslam dinini kabul etmez. Buna “adem-i kabul” denir. Yani İslam’ın doğru olup olmadığıyla hiç ilgilenmeyen, kendi keyfine bakan, İslam’ı herhangi bir delile dayanarak reddetmek gibi bir arzusu olmadığı gibi, herhangi bir delile dayanarak onu kabul etmek için de hiçbir çaba harcamayı aklının ucundan bile geçirmeyenlerdir. İslam dinini kabul etmeyenlerin büyük çoğunluğu bu tip insanlardır. Bir sorumluluk, bir mükellefiyet getirerek insanların hayatına bir düzen vermeyi ön gören İslam’ı kabul etmekle -akıllarınca- kendi keyiflerini kaçırmak istemezler. İslam’a karşı lakayt kalan bu grup tamamen bir cehaletin kurbanıdır.
İkinci grup: Büyük bir ön yargıyla İslam’a karşı alerji duyan ve lehinde olan hiçbir delile müspet olarak bakamayan, aksine İslam’ın aleyhinde gibi görünen en zayıf ve cılız bir emareyi büyük bir delil olarak sarılan kimselerdir. Bunlar çok az bir gruptur ve hiçbir zaman ön yargıdan uzak, gerçek ilmî ve aklî delillere dayanarak İslam’ın hakikatlerini çürütememişlerdir ve çürütemezler de. Aksine tarih boyunca ilmî ve aklî muhakemeyle İslam dinine giren binlerce gayri müslim söz konusudur. Günümüzde bile İslam’dan sonra evrensellik davasında bulunan Hristiyan dinine mensup -yüzlerce bilim adamı ve din adamının da içinde bulunduğu- binlerce insan İslam’a girmiş ve girmeye devam etmektedir.
Konuyla ilgili Bediüzzaman’ın tespitleri de bize ışık tutmaktadır
Bediüzzaman’a göre, evrensel bir din ve bütün meselelerini akla tespit ettiren İslam’ın ve Kur’an’ın şimdiye kadar bütün dünyaya yayılmasını engelleyen sekiz engel vardı. Bunlar şöyle sıralanabilir:
1. Yabancıların/gayri müslimlerin cehaleti. Ehl-i kitaptan olanlar bile çok cahil oldukları için ak ile karayı birbirinden fark edemiyorlardı.
2. Bunların aynı zamanda medeniyetten uzak çok bedevî bir hayat yaşıyor olmaları. Bu sebeple İslam medeniyetinin güzelliğini anlamaktan çok uzak bulunuyorlardı.
3. Özellikle Ehl-i kitap olanların dinlerine körü körüne bağlanmış bir taassup içinde bulunmaları. Bu bağnazlık İslam’ın hakikatlerini görmelerine perde olmuştu.
4. Papazların ve ruhanî reislerin riyasetleri ve tahakkümleri. Bu zorbalık halkın özgürce mantık yürütmelerine ve bir tercih yapmalarına imkân vermiyordu.
5. Halkın bu papazları ve ruhanî reisleri körü körüne taklit etmeleri. Halkın akıllarını onların cebine koymaları, başka yerde de bir hakikatin olabileceği ihtimalini düşünmeye fırsat vermiyordu.
6. Müslümanlarda bulunan ferdî, içtimaî tahakküm ve istibdat. Bu istibdat İslam ve Kur’an medeniyetinin güzelliklerini despotça törpülüyor ve yabancıların nazarında hoş olmayan bir manzaranın oluşmasına sebep oluyordu.
7. Yine Müslümanlarda -Kur’an’a muhalif hareketlerden- meydana gelen türlü türlü ahlaksızlık. Bu gayr-ı İslam ahlak, İslam güneşinin cazibesini kırıyor ve bir kara bulut misali o parlak güneşin akıllara yansımasına büyük bir engel oluşturuyordu.
8. Sekizinci mani, genel olarak Kur’an’ın bazı meselelerinin fen bilimleriyle ispatlanmış bazı gerçekler arasında çelişkinin olduğu vehminin varlığıydı. Bu hatalı vehim sebebiyle birçok fen bilimcisi, İslam’dan uzak kalarak vahim bir hataya imza atıyordu.
Bediüzzmana’a göre, birinci, ikinci, üçüncü mâniler, mârifet ve medeniyetin güzellikleriyle kırıldı ve dağılmaya başlıyor.
Dördüncü ve beşinci mâniler ise, insanlık camiasında hürriyet fikri ve taharrî-i hakikat/hakikati araştırıp bulma meylinin ortaya çıkmasıyla, zeval bulmaya başlıyor.
Altıncı, yedinci mâniler de, istibdadın kırılması ve kötü ahlakın çirkin yüzünün görülmeye başlamasıyla bertaraf olacaklardır. Evet, bir şahıstaki münferit istibdat kuvvetinin şimdi zeval bulması, cemaat ve komitenin dehşetli istibdatlarının otuz kırk sene sonra zeval bulmasına işaret etmekle ve hamiyet-i İslâmiyenin şiddetli feveranı ve sû-i ahlâkın çirkin neticeleri görülmesiyle bu iki mâni de zeval buluyor ve bulmaya başlamış. İnşaallah tam zeval bulacaktır.
Sekizinci mâni ise; Kur’an’ın -doğru algılanan- hakikatleri ile müspet bilimin -doğru anlaşılan- yeni keşifleri arasında hiçbir çelişkinin olmadığının ortaya çıkmasıyla tartışma sahnesinden silinmeye mahkum olacaktır. Eskiden fen ve felsefeciler İslam’ın gerçeklerini bilmedikleri için İslâmiyete muarız çıkmışlar. Şimdi ise bu tablo tamamen değişmiş bulunuyor.
“Hattâ Risale-i Nur, Mucizat-ı Kur'âniye risalesinde, fennin iliştiği bütün âyetlerin her birisinin altında Kur'ân'ın bir i'câz parıltısını gösterip, fencilerin medar-ı tenkit zannettikleri Kur'ân-ı Kerîm'in cümle ve kelimelerinde fennin eli yetişmediği yüksek hakikatleri izhar edip en muannit filozofları dahi teslime mecbur ediyor. Meydandadır, isteyen bakabilir. Ve baksın”
“İstikbal, yalnız ve yalnız İslâmiyetin olacak. Ve hâkim, hakaik-i Kur'âniye ve imaniye olacaktır… Çünkü, biz Kur'ân şakirtleri olan Müslümanlar, burhana tâbi oluyoruz, akıl ve fikir ve kalbimizle imanın hakikatlerine giriyoruz. Başka dinlerin bazı mensupları gibi ruhbanları taklit için burhanı bırakmıyoruz. Onun için akıl ve ilim ve fen hükmettiği istikbalde, elbette burhan-ı aklîye/aklî delillere istinat eden ve bütün hükümlerini akla tespit ettiren Kur'ân hükmedecek.”(Hutbe-i Şamiye).
İlave bilgi için tıklayınız:
Materyalistlerin, inkârcıların, din ve mukaddesat hakkındaki propaganda ve telkinleri nasıl değerlendirilmelidir?
İslam dininin bütün insanlığa rahmet olduğu söylenmektedir. Bu hükmü izah eder misiniz?
.
www.osmannuritopbas.com/hak-katinda-din-islamdir.html
Dolayısıyla bizlere düşen; “Allah nezdinde hak din İslâm'dır…” (Âl-i İmrân, 19) hakikati gereği, niyetlerimizi
.
Yıl: 2013 Ay: Ağustos Sayı: 102
Hazret-i Ömer -radıyallâhu anh- bir gün arkadaşlarıyla beraber yolda yürürken, bir manastır görürler. Hazret-i Ömer, manastırın yanına iyice yaklaştığında durur ve hafif bir nidâ ile:
“–Ey râhip, ey râhip!” diyerek seslenir.
Bir müddet sonra râhip, yukarıdaki pencereden başını uzatarak «Ne istiyorsun?» dercesine Hazret-i Ömer’e bakar. Onu gören Hazret-i Ömer ise, birdenbire kendisini tutamayarak arkadaşlarının önünde ağlamaya başlar. Hem râhibe bakmakta, hem de içli içli ağlamaktadır. Çevresindekiler büyük bir merakla:
“–Ey Mü’minlerin Emîri, bu râhip sebebiyle sizi ağlatan nedir?” diye sorduklarında, nebevî terbiye ile yoğrularak hassas ve rakîk bir gönle sahip olan Hazret-i Ömer -radıyallâhu anh-:
“–Râhibi gördüğüm esnâda, Allah Teâlâ’nın; «Çalışmış fakat boşuna yorulmuştur. Kızışmış bir ateşe atılır.» (el-Ğâşiye, 3-4) âyetini hatırladım. (İslâm ile şereflenmediği takdirde, râhibin de bu âyetin muhâtabı olacağı gerçeği, beni ziyâdesiyle üzdü.) İşte beni ağlatan budur.” cevâbı verir. (İbnü’l-Cevzî, Menâkıb, s. 210)
Bâzen insan, bütün gayretini güzel ve doğru olduğunu düşündüğü bir konuda sarf eder. Lâkin gittiği yol, İslâm’a ters olduğundan, bu gayreti onu sadece hakikatten daha da uzaklaştırır. Âhiret saâdetini ve saltanatını ziyan edenler de işte bu kimselerdir. Nitekim âyet-i kerîmede şöyle buyrulur:
“De ki: Size, (yaptıkları) işler bakımından en çok ziyana uğrayanları bildireyim mi? (Bunlar) iyi ve güzel işler yaptıklarını zannettikleri hâlde, dünya hayatındaki çabaları boşa giden kimselerdir. İşte onlar Rab’lerinin âyetlerini ve O’na kavuşmayı inkâr etmiş, bu yüzden de yaptıkları iyi işler boşa gitmiştir. Tartılacak şeyleri kalmadığından kıyamet günü onlar için artık hiçbir terazi koymayacağız.” (el-Kehf, 103-105)
Dolayısıyla bizlere düşen; “Allah nezdinde hak din İslâm’dır…” (Âl-i İmrân, 19) hakikati gereği, niyetlerimizin ve gayretlerimizin Allah katında geçerli ve makbul olmasına büyük bir ehemmiyet göstermektir.
Zira; “…Bugün size dîninizi ikmal ettim, üzerinize nimetimi tamamladım ve sizin için din olarak İslâm’ı beğendim…” (el-Mâide, 3) âyeti mûcibince Cenâb-ı Hak, kullarının ilâhî huzura sadece İslâm ile gelmesini arzu buyurmaktadır.
Lâkin günümüzde bir kısım insanlar:
“Şüphesiz îman edenler; yahudilerden, hristiyanlardan ve sâbiîlerden de Allâh’a ve âhiret gününe inanıp sâlih amel işleyenler için Rab’leri katında mükâfatlar vardır. Onlar için herhangi bir korku yoktur, onlar üzüntü çekmeyeceklerdir.” (el-Bakara, 62) âyet-i kerîmesini öne sürerek, hâlâ diğer dinlerin de Hak katında geçerli olduğu mânâsına gelebilecek ifâdelerde bulunabilmektedirler.
Bu âyet-i kerîmede Cenâb-ı Hak, İslâm gelmeden evvelki hristiyan ve yahudilerin sâlihlerini methetmektedir. Bu övgü, Âlemlere Rahmet Efendimiz’in nübüvvetinden evvel yaşamış olanlar için geçerlidir. Zira Efendimiz’in teşrifinden sonra, İslâm dışındaki bütün dinler geçersiz sayılmıştır.
Bu sebeple diğer dinlere mensup kimselerle aramızda hak-hukuk, adâlet ve hakkı tebliğ çerçevesinde beşerî münâsebetler kurulabilir. Fakat gerçek dostluk ve kardeşlik, yalnızca mü’minler arasındadır.
Şu husûsu bilhassa ifâde etmek gerekir ki; hak din, tevhîdi kabulle başlar. Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, bu sebeple her tarafa tevhîde davet mektupları göndermiştir. Mektuplarında; “Ey ehl-i kitap! Sizinle bizim aramızda müşterek olan bir söze (kelime-i tevhîd’e) geliniz: Allah’tan başkasına tapmayalım; O’na hiçbir şeyi eş tutmayalım ve Allâh’ı bırakıp da kimimiz kimimizi ilâhlaştırmasın. Eğer onlar yine yüz çevirirlerse, işte o zaman: «Şahit olun ki biz müslümanlarız!» deyiniz.” (Âl-i İmrân, 64) ifâdelerine yer vermiştir.
Hristiyanlarda teslis, yahudilerde antropomorfik Allah inancı varken, bunlar tevhid inancını benimseyen İslâm ile nasıl aynı çerçeve içerisinde değerlendirilebilir?
Bizdeki îman esaslarıyla, onlardaki esasların hiçbiri birbirine uymaz. Onların peygamberlik anlayışıyla bizim peygamberlik anlayışımız arasında büyük farklılıklar vardır. İslâm’da bütün peygamberlerin beş sıfatı[1]varken, onlarda ise iki sıfatı bulunmaktadır. Onlara göre peygamber; Allah’tan aldığı emirleri bildirir ve istikbâlden haber verir. Yalnızca bu kadar… Peygamberler -hâşâ- günah işleyebilir, yalan söyleyebilir, içki içebilir, hattâ zina bile yapabilirler. Bizde ise peygamber ümmete örnek olmalı, dini en güzel bir sûrette yaşayarak tebliğ etmelidir.
Hristiyanlıkta ukûbat, muâmelât ve ahlâk kâideleri yoktur. Fakat İslâm’da fâil-i mutlak, Cenâb-ı Hak’tır. Cenâb-ı Hakk’ın kânunları geçerlidir. Bu gerçekler ortadayken nasıl bir te’lif yoluna gidilebilir?
Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in, 10 Muharrem günü tutulan orucu, 9-10 veya 10-11 Muharrem’de tutmamızı istemesi, hangi gâyeye mâtuftur?
“Herhangi bir topluluğa benzemeye çalışan, onlardandır.” (Ebû Dâvûd, Libâs, 4/4031) buyurması, hangi hikmet gereğidir?
Yine “Muhammed’in nefsini kudret eliyle tutan Zât’a yemîn ederim ki, bu ümmetten her kim -yahudî olsun, hristiyan olsun- beni işitir, sonra da bana gönderilenlere (risâletime) inanmadan ölecek olursa mutlaka cehennem ehlinden olacaktır.” (Müslim, İman, 240) hadîs-i şerîfi, idrâk sahibi bir gönülde nasıl yankılanmalıdır?
Yahyâ ibn-i Ca’de’den rivâyet edildiğine göre Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in ashâbından bâzı kimseler, yahudilerden duyarak bir kürek kemiğine yazmış oldukları bâzı yazıları Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’e getirmişlerdi. Allâh’ın Rasûlü onlara baktı, yere attı ve:
“Kendi peygamberlerinin kendilerine getirmiş olduğundan, başkalarına gelmiş olan peygamberlerin getirmiş olduklarına veya kitaplarından başka bir kitaba meylederek onlara rağbet etmeleri, bir kavmin dalâletine (sapıklığına) kâfî bir alâmettir.” buyurdu. Bunun üzerine şu âyet-i kerîme nâzil oldu:
“Kendilerine okunan bu kitabı, Sana indirmiş olmamız onlara yetmiyor mu? Bunda elbette îman eden bir kavim için rahmet ve öğüt vardır.” (el-Ankebût, 51) (Dârimî, Mukaddime, 42/484; Taberî, XXI, 6)
Velhâsıl Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, insanlığı tevhîde davet etmiştir. İslâm, bir tevhîd dinidir. “İbrahimî dinler” diye bir şey olamaz. Çünkü Yahudilik ve Hristiyanlık, İbrahimî din olmaktan çıkıp aslını kaybetmiştir.
Meselâ tahrif edilmiş şekliyle günümüzdeki Yahûdîlik, sadece Benî İsrâil’e hasredilmiştir. Yine tahrife uğramış olan Hristiyanlık da sadece kulun kalbi ile Allah arasına hapsedilmiş, hayatın diğer sahaları üzerinde herhangi bir bağlayıcı müeyyidesi, tanzim ve tatbikâtı olmayan bir sistem hâline getirilmiştir. Akâid/îman esasları bile konsillerde insanlar tarafından tespit edilmiş ve zaman zaman değiştirilmiştir. Hâlen de değiştirilmektedir.
Zaten bu dinler, aslî menşeinden kaydıkları için Cenâb-ı Hak, Efendimiz’i göndermiştir. Bu sebeple yahudi ve hristiyanlara karşı söylenecek tek söz, “Sizin dîniniz size, benim dînim de banadır.” (el-Kâfirun, 6) âyet-i kerîmesidir.
Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuşlardır:
“Müslümanlar, yahudiler ve hristiyanların durumu, şu zât ile işçilerinin misâline benzer:
Bir kişi bir grup insanı, akşama kadar kendisine çalışmaları şartıyla belli bir ücret karşılığında tutmuştur. Bunlar da günün yarısına kadar çalıştıktan sonra:
«‒Senin bize vereceğin ücrete ihtiyacımız yok. Yaptığımız iş de boşa gitsin.» dediler.
Kiralayan zât:
«‒Yapmayın, işinizin kalan kısmını tamamlayın ve ücretinizi tam olarak alın!» dedi. Onlar bu teklifi kabul etmeyip işi terk ettiler.
O zât da onlardan sonra başka insanlar kiraladı ve onlara:
«‒Günün kalan kısmını tamamlayın, onlara vaad ettiğim ücreti size vereyim!» dedi. Onlar da çalıştılar. İkindi vakti olunca onlar da:
«‒Şimdiye kadar yaptığımız işler senin olsun, biz anlaşmayı bozuyoruz. Çalışmamız karşılığında bize vaad ettiğin ücret de senin olsun, onu da istemiyoruz.” dediler.
Kiralayan zât onlara da:
«‒Çalışmanızın kalan kısmını tamamlayın, zâten günün bitmesine az bir şey kaldı!» dedi. Fakat direttiler ve çalışmadılar.
O zât günün kalan kısmında çalışmak üzere bir topluluk daha kiraladı. Onlar günün kalan kısmında çalıştılar, güneş batınca evvelki iki gruba da verilecek ücreti tam olarak aldılar. (Yani öncekilere teklif edilen ücretin iki katını aldılar.) İşte bu, müslümanların ve bu nûrdan kabul ettikleri şeyin misâlidir.” (Buhârî, İcâre, 11)
Bir gün Hazret-i Ömer t, elinde bir kısım Tevrat sayfaları ile Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’e gelip:
“–Ey Allâh’ın Rasûlü! Bunlar Tevrat’tan bazı kısımlar… Onları Zurayk Oğulları’na mensup bir arkadaşımdan aldım.” dedi.
Peygamber Efendimiz’in yüzünün rengi birden değişiverdi. Bunun üzerine Abdullah bin Zeyd -radıyallâhu anh-, Hazret-i Ömer’e:
“–Allah senin aklını başından mı aldı? Rasûlullâh’ın yüzü ne hâle geldi, görmüyor musun?” dedi.
Hatâsını anlayan Hazret-i Ömer -radıyallâhu anh- hemen büyük bir aşk ile:
“–Rab olarak Allah’tan, din olarak İslâm’dan, peygamber olarak Muhammed -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’den, önder olarak Kur’ân’dan râzı olduk.” dedi.
Bunun üzerine Allah Rasûlü’nün yüzünde güller açtı, üzüntüsü gitti. Sonra da O Gönüller Tabîbi şöyle buyurdu:
“–Nefsim kudret elinde olan Allâh’a yemin ederim ki, eğer Mûsâ -aleyhisselâm- aranızda olup da ona uyarak beni terk etseydiniz, derin bir dalâlete düşmüş olurdunuz. Siz ümmetler içinde benim nasîbimsiniz, ben de peygamberler içinde sizin nasîbinizim.” (Heysemî, I, 174)
Velhâsıl âyet-i kerîmede buyrulduğu üzere:
“Kim İslâm’dan başka bir din ararsa bilsin ki, ondan (böyle bir dîn) aslâ kabul edilmeyecek ve o âhirette de zarar edenlerden olacaktır.” (Âl-i İmrân, 85)
Cenâb-ı Hak, bizleri nasîbi olmakla şereflendirdiği Habîb-i Ekrem Efendimiz’in yüzü suyu hürmetine, Yüce Zât’ına lâyık bir kul, Habîb’ine lâyık bir ümmet eylesin.
Âmîn…
www.diniyazilar.com/2011/06/allah-indinde-hak-din-islamdir-ayeti-ve/
6 Haz 2011 - Ali im
.
ALLAH İNDİNDE HAK DİN İSLAMDIR AYETİ VE…
Posted on Jun 6, 2011 in Kuran Ayetlerinin Düşündürdükleri by Dini Yazilar
Bugün sizlerle Ali imran suresi 19. ayette sözü edilen; ( Allah nezdinde hak din İslam dır) sözleri üzerinde düşünüp ayeti anlamaya çalışacağız. Önce ayeti yazalım.
Ali imran 19: Allah nezdinde hak din İslâm`dır. Kitap verilenler, kendilerine ilim geldikten sonradır ki, aralarındaki kıskançlık yüzünden ayrılığa düştüler. Allah`ın ayetlerini inkâr edenler bilmelidirler ki, Allah`ın hesabı çok çabuktur.
Ayette geçen İslam sözünü önce açalım. Burada bahsedilen hak din yalnız peygamberimize gönderilen dinin ismi midir, yoksa Rabbin gönderdiği tüm dinlerin ismi midir önce onu anlamaya çalışalım. İslam; itaat etmek teslim olmak demektir. Bizler ne yazık ki İslam ismini yalnız peygamberimizin tebliğ ettiği din olarak algılarız. Hâlbuki Rabbim gönderdiği tüm dinler için bu ismi kullanır. Allah nezdinde hak dinin İslam olduğunu söylemesi, tüm gönderdiği dinlerin İslam olduğunun kanıtıdır. Ayete baktığımızda kitap verilenlerin, Rabbin gönderdiği tüm kitaplar için, ilim geldikten sonra aralarında çıkan anlaşmazlık, kıskançlık, menfaat yüzünden ayrılığa düştükleri söyleniyor. Bunun da sonunda yani aralarında menfaat çekişmeleri neticesinde bazı ayetler üzerinde tartışıp, asıl anlamından saptırarak kendilerine göre uydurdukları anlaşılıyor ki Rabbim bunu yapanlara, inkâr edenler bile çıkmış diyor. İşte üzerinde durmamız gereken en önemli konu burası. Rabbim gönderdiği kitaplar için İLİM sözcüğünü kullanıyor. İlim her şeyin açıklayıcısı ve hükmünün verildiği aydınlık bir kitap demektir.
Buradan çıkan en önemli sonuç; Rabbim her topluma elçileri vasıtasıyla İslam dinini göndermiş, ama insanlar bu dini aralarında çıkan menfaat çekişmeleri ile Rabbin gösterdiği yoldan saptırarak, kendi dinlerini yine kendi menfaatleri doğrultusunda yaratmışlardır. Bu durumda elbette Rabbin indirdiği İslam dini yaşanmaz olmuş ve hurafelere, batıla yerini terk etmiştir. Yüce Rabbim de son olarak insanlığa bir şans daha verip, Peygamberimiz Hz. Muhammed`i görevlendirerek, bizlere bir daha din göndermeyeceğini belirterek koruması altında olan KURANI ve İslam dinini tekrar bizlere göndermiştir.
Şimdi gelelim günümüze, acaba bizden önce yine Rabbin tebliğ ettiği İslam, hurafeler ile bozulduktan sonra en son indirilen İslam dini ne durumda dersiniz? Aslında ne duruma geleceğini yine Kur’an söylüyor, hatta verilen bir söz olmasa gereken yapılacak diyor. Peygamberimiz ne yazık ki mahşer günü; Benim ümmetim Kur’anı devre dışı bıraktılar diyecekse, sanırım rabbin en son indirdiği İslam dini de geçmişte olanların akıbetine uğradı ki, böyle bir söz söyleneceği şimdiden bizlere bildirilip uyarılıyor, dikkatimizi çekerek kendimizi kurtarmamız isteniyor. Bakın yazdığımız ayetin devamında ne söylüyor Rabbim?
20: Eğer seninle tartışmaya girerlerse de ki: “Bana uyanlarla birlikte ben kendimi Allah`a teslim ettim. ” Ehl-i kitaba ve ümmîlere de: “Siz de Allah`a teslim oldunuz mu?” de. Eğer teslim oldularsa doğru yolu buldular demektir. Yok, eğer yüz çevirdilerse sana düşen, yalnızca duyurmaktır. Allah kullarını çok iyi görmektedir.
Bu ayeti lütfen tarafsız bir şekilde düşünelim. Rabbimin elçisine indirdiği Kur’an hakkında demek ki tartışmaya giren ve bazı konularda itiraz eden bir topluluk var. Bakın Rabbim onlara ne söylemesini istiyor elçisinin? Bana uyanlarla birlikte bizler kendimizi Allah`a teslim ettik diyor. Devamında ise bakın ne söylenmesini istiyor? Kitap ehline yani kitabı tebliğ alan ona inanan, aklı başında insanlara ve cahil okuma yazma bilmeyenlere, (“Siz de Allah`a teslim oldunuz mu?” de. Eğer teslim oldularsa doğru yolu buldular demektir. ) Şimdi bu sözleri düşünelim. Allah`a teslim olmak ne demek burası önemli. Allah a teslim olmak ayetinde içinde belirttiği, kitap ehli sözünden de anlaşılacağı gibi, KİTABA HARFİYLE UYAN DEMEKTİR. Zaten teslim olan kur’ana uyuyorsa, onların da bu şekilde doğru yolu bulacağını anlatıyor. Ayetin son kısmındaki cümleye gelince. (Yok, eğer yüz çevirdilerse sana düşen, yalnızca duyurmaktır. ) Buradaki cümleden iki şey anlayabiliriz. Birincisi tamamen uzaklaşmak ve kitabı kabul etmemek, ikincisi peygamberimizle kur’andaki bazı ayetler üzerinde tartışmaya girip, kur’ana inandıkları halde atalarının dinini de yaşamak isteyenlerden, onlardan vazgeçmeyenlerden de bahsedildiği anlaşılacaktır. Peki, bunu nereden anladın diye düşünen olacaktır, bakın yine aynı ayetin devamındaki 23. ayet bunu ne kadar güzel açıklıyor.
23: Baksana o kendilerine kitaptan bir nasip verilmiş olanlara, aralarında hakem olması için Allah`ın kitabına davet olunuyorlar da içlerinden bir kısmı, yüz çevirerek dönüp gidiyor.
Yüce Rabbin indirdiği kitaba inanan, yani kitaptan bir nasip verilenlerin içinden bazı insanlar, dikkat edin bunlar kur’ana inandım diyenler. Aralarında bir olay için, hakem olarak KURANA davet edildiklerinde, işlerine gelmediğinden ya da daha önceki inançlarının etkisiyle bazı konularda ondan yüz çevirip, onun hükmüne tabi olmuyorlar diyor ayet. Günümüzde de bu yapılmıyor mu sizce? Kuranda her şey yazmaz, her konuda hüküm yoktur diyenler, hangi kitapları hakem olarak görüyorlar lütfen hatırlayınız. 24. ayet ise çok ibret vericidir şimdi de ona bakalım.
24: Onların bu tutumları: Bize ateş, sadece sayılı günlerde dokunacaktır, demelerinin bir sonucudur. Onların vaktiyle uydurdukları şeyler de dinleri hakkında kendilerini yanıltmıştır.
Bu ayeti okurken lütfen günümüz inancını da düşünelim. Bu gün inandığımız yanlış bilgilere ne de güzel işaret ediyor. Kur’ana inandım diyen ama bazen Rabbin ayetlerine değil, atalarından gelen inançlara göre amel edenler, Allahın ateşi bize fazla dokunmayacak, cehennemde biz fazla kalmayacağız çünkü biz ona inanıyoruz nasıl olsa diyenlere bir cevap olarak, Rabbimin söyledikleri çok dikkat çekicidir. (Onların vaktiyle uydurdukları şeyler de dinleri hakkında kendilerini yanıltmıştır. ) İşte kur’an işte apaçık uyarıları, aklı olan her şeyi anlayacaktır. Onların kur’anın hiç bahsetmedikleri ve kendilerince uydurdukları rivayetlere inanmaları, kendilerini yanıltmıştır diyor Yaratan. Devamındaki ayet bu şekilde kur’andan uzaklaşan kur’anın hükümlerine göre değil, beşerin itikatlarına uyanların sonu hakkında, bakın ne diyor?
25: Fakat onları gelmesinde şüphe edilmeyen bir gün için topladığımız ve hiçbir haksızlığa uğramaksızın herkese kazandığı şeyler tastamam ödendiği zaman halleri nice olur.
Mahşer günü toplandığımızda hesabın hiçbir haksızlığa uğramadan görüleceği gün, yalnız kur’anı hakem olarak görmeyenlerin başka hakemler ve delillerle dinlerini şekillendirenlerin halleri nice olur diyor, Yüceler yücesi Rabbim. Sizce bu sözler bizleri nereye yönlendiriyor? Hangi kitabı hakem tutmamızı istiyor? Yorum ve karar sizlerin.
Şimdi de gelelim geçmişteki İslam dininin bozulmasının ve Rabbin en son din olarak gönderdiği KURAN ve peygamberimizin tebliğ ettiği dinin durumuna. Acaba bizler de daha önceki ümmetlerin durumuna mı düştük dersiniz? Peygamberimiz mahşer günü ümmetinin kur’anı devre dışı bıraktığını söyleyeceğine göre, sanırım içinde yaşadığımız İslam da Rabbin emrettiği İslam olmasa gerek. Bakın günümüzde bizlere Kur’anda her şey yoktur O özet bilgidir dedikten sonra, İslam ı nereden öğreneceğimizi söylüyorlardı lütfen hatırlayın. Hani Allah Aliimran 23. ayetinde bir sorun karşısında hakem olarak KURANA müracaat edin diyenler geri duruyorlardı ve kendi atalarının inançlarına inanıyorlardı ya, lütfen hatırlayın. Bizler de günümüzde aynısını yapmıyor muyuz? Kur’anda her şey yoktur diyerek, kur’anın hüküm vermediği onlarca hatta yüzlerce konularda rivayetleri hakem tutmuyor muyuz? Doğrusu bunu yapanlara, kur’andan referans almayanlara rabbim apaçık ne diyordu? (herkese kazandığı şeyler tastamam ödendiği zaman halleri nice olur. ) Rabbim bizleri bu durumdan korusun inşallah.
Ben Rabbin ayetlerinden anladıklarımı sizlere nakletmeye çalıştım. Rabbim yanlışlarımı affetsin. Günümüzdeki yaptığımız yanlışlarımıza işaret ederek uyanık olmamız gerektiğini hatırlattım. Ben de bir beşerim elbette hata yaparım. Onun içindir ki ne benim söylediklerimi, nede din ve iman adına söylenenlere hemen inanmadan, Rabbin kitabına bizzat müracaat ediniz, onun süzgecinden, onun onayından geçiyorsa alınız. Bizlerin yanında hesap günü hiç kimse olmayacak, çünkü herkes hesabının telâşesine düşecek. Ana, baba, kardeş bile birbirinden saklanacak ise, gelin bugünden aklın ve kur’anın yolundan gidelim. Onun içindir ki gelin işi garantiye alalım. Rabbim tek hüküm veren benim diyorsa, kur’anın vermediği hükümlere iltifat etmeyelim. Yine Rabbim şefaat tümden bana aittir diyorsa, yaptığımız yanlışlar için şefaatçiler aramaya çalışıp, kendimizi kandırmayalım. Yukarıdaki ayeti hatırlayın lütfen, bize ateş sayılı günlerde dokunacaktır diyenler kur’ana inananlar, ama edindikleri yanlış bilgiler tıpkı günümüzde edindiğimiz bazı yanlış bilgilerin aynısı, bunu iyi düşünelim ve ibret alalım. Bugün de bizlere inandık iman ettik diyen, Müslüman’ın asla cehennemde azap çekmeyeceğini söyleyenler, ne yazık ki kur’andan yola çıkanlar değildir, bunu unutmayalım. Rabbim her yapılanın karşılığı verilecek diyorsa, kendimizi temize çıkarmanın yollarını aramak yerine, tertemiz olmanın yolunu arayalım. Rabbimin cümlemizi Kur’an nuruyla aydınlanan, onun ışığıyla yaşama çabası gösteren kulları arasına alması dileklerimle.
SAYGILARIMLA
Yazar : Haluk GÜMÜŞTABAK
www.ulkucudunya.com/index.php?page=kitap-icerik-detay&kod...
olan nimetimi tamamladım ve size din olarak İslâm'ı beğendim” buyurduğu için ... Ülkücüye göre, ulu ve
.
|
Hak Din İslâm’dır
|
| |
| |
|
| |
ÜLKÜCÜ DÜNYA GÖRÜŞÜ'nün temelinde İslâmiyet bulunmaktadır. Hem de ÜLKÜCÜ DÜNYA GÖRÜŞÜ'ne bağlı bir vagon olarak değil, dünya görüşü'nü peşine takarak, istediği yöne ve istasyona, istediği hız ve raydan çekip götüren bir lokomotif olarak... Bu sebeple, bütün Ülkücüler -elhamdülillâh- Müslümandır... Ülkücü olmak için, İslâm'a iman etmek yani Müslüman olmak, olmazsa olmaz bir ön şarttır... Müslüman olmayan bir kimse Ülkücü olamaz... Ülkücü olmak isteyen, önce Müslüman olmak zorundadır...
Ülkücü, önce ve bilhassa, ulu ve yüce Allah'a kalûbelâ'da “evet, Sen bizim Rabbimiz olan Allah'sın” diyerek, Müslüman olmaya söz verdiği için... Bu sözünü tutmak için, Müslümandır... Sonra, ulu ve yüce Allah Al-i İmrân sûresi, 19. âyetinde, “Hak din, Allah indinde İslâm'dır” ve Mâide sûresi, 3. âyetinde, “Bugün dininizi kemâle erdirdim. Üzerinize
olan nimetimi tamamladım ve size din olarak İslâm'ı beğendim” buyurduğu için Müslümandır... Daha sonra, gene ulu ve yüce Allah Al-i İmrân sûresi, 85. âyetinde “Kim İslâm'dan başka bir din ararsa, ondan (bu din) asla kabul olmaz ve o, âhirette büyük zarara uğrayanlardandır” buyurduğu için... Âhirette büyük zarara uğrayanlardan olmamak için,
Müslümandır... Ülkücü, son olarak da, Ülkücü olduğu için, ÜLKÜCÜ DÜNYA GÖRÜŞÜ'ne inandığı için, Müslümandır.
Ülkücü, mukaddes bütün kitaplara iman eder ama, sadece, fıtrat dinini tebliğ eden yüce ve mukaddes Kitap Kûr'ân-ı Kerim'e uyar... Ülkücüye göre, ulu ve yüce Allah indinde tek gerçek ve hak din, yukarda zikredilen âyeti kerime'lerde belirtildiği üzere, İSLÂMİYET'tir.
İyi de İslâm nedir? Bu suale, İslâm âlimi Yaşar Nuri ÖZTÜRK şöyle cevap veriyor: “İslâm. Bu kelimenin kökü olan silm ve selam’dan türeyen kelimeler Kur’ân-ı Kerim bünyesinde 100’den fazla âyette geçmektedir. İslâm kelimesi ise, isim ve fiil halinde 10’dan fazla âyette yeralır.”
“Kur’ân bünyesinde Allah’a teslim olmak anlamında kullanılan islâmın köklerinden biri olan silm; barış, güven ve huzur; selam ise; mutluluk, esenlik, güven demektir. Kur’ân, vahiy kaynaklı dinin adını İslâm koyarak (bk. Âli İmran, 19, 85; Mâide,3) tanrısal dinin amaçladığı hedefleri ve insan hayatına kazandırmak istediği değerleri göstermiştir.”
“Kur’ân’ın tetkiki bize gösteriyor ki, İslâm kavramının iç içe daireler halinde üç anlamı vardır:”
1) Evrendeki bütün şuurlu varlıkların içinde bulundukları düzen, yani fıtrat. Burada İslâm, yaratılmışın yaratıcısına teslim oluşu, boyun eğişi nlamındadır. (bk.Âli İmran, 83)”
2) İlk peygamberden son peygambere kadar bütün tanrı elçilerinin tebliğ ettikleri yaradılış dininin genel adı. Kur’ân’ın bu noktayı delillendiren âyetleri epeycedir. (Örnek olarak bk. Bakara, 131; Âli İmran, 20, 67,52; Yusuf, 101)”
3) Kur’ân’ı Kerim’de ortaya konan ve Hz. Muhammed tarafından tebliğ edilen son din (bk. Âli İmran, 19; Mâide, 3)”
“Kur’ân, İslâm’ın özünde yeralan yukarıda işaret ettiğimiz esasları din gerçeğinin temel unsurları olarak gösterir ve şöyle der: “İslâm’dan başka din arayanın bu dini kabul edilmez.” (Âli İmran, 85) Buradaki İslâm’la, az önce işaret ettiğimiz üç çerçeveden hangisinin amaçlandığı adı geçen âyette açıklanmamaktadır. İslâm bilginlerinin büyük çoğunluğu amacın 3. çerçeve olduğu kanısındadır.”
“Hangi anlamda olursa olsun İslâm’ı benimsemiş kişiye Müslim (kadınsa müslime) denmektedir. Türkçe’de kullanılan Müslüman deyimi, kelimenin Farsça’daki şekli olan müselman’ın bozulmuş bir şeklidir.”
Peki “Hak” nedir?
Hak, Kûr'ân dilinde hem varlık ve hayatın değişmezlerini, hem de ulu ve yüce Allah'ın isimlerinden birini ifade eder. Türkçe'de, realite anlamında kullanılan hakikat da hak kelimesiyle aynı kökten gelir, hatta çoğu kez aynı anlamda kullanılır... Varlık ve oluşun zamanüstü prensipleri ve kanunları hak olduğu için, Kûr'ân zamanüstü dinin niteliklerinden birini de “hak” olarak belirler. İslâm, bir din olarak, Kûr’ân'da, Fetih sûresi, 28. âyette, Hakk'ın Dini (Din-ül Hakk) diye de anılmaktadır. Ulu ve yüce Allah, o âyette, meâlen şöyle buyuruyor: “Bütün dinlerden üstün kılmak üzere, Peygamberini hidâyet ve hak din
ile gönderen O'dur. Şahit olarak Allah yeter.”
Kûr'ân, Hakk'ın Dini'nin Hak'tan gelen mesâja yani vahye dayandığını ısrarla belirtir ve bunun karşısında, ecdât ve ataların yoluna bağlılıktan kaynaklanan, geleneklerin dinini veya örfün
dinini görür. Bunu, halkın dini olarak adlandırmak da mümkündür. Hakk'ın dinine terslikler ve zıtlıklarla dolu olan bu örf ve ecdât dini, Kûr'ân terminolojisinde şirk olarak anılmaktadır. Çünkü, bu dinde Hakk'a teslimiyetin yerini Hak'la pazarlık ve geleneğe teslimiyet almaktadır. Nitekim, bütün peygamberlerin en büyük problemi, Hak dininin halk dini uğruna yozlaştırılması olmuştur. Kûr'ân, işte bu, yozlaştırmadan şikâyetlerle doludur.
Kûr'ân dininin adı da, başka hiç bir şey değil, sadece ve ancak İslâm'dır. İslâm'ın tartışmasız kaynağı ise Kûr'ân-ı Kerim'dir.
Din nedir? “Efrâdını câmi, ağyârını mâni” (kendinden olanları toplayıcı ve aykırı olanları ayıklayıcı) bir tarif yapmamız gerekirse:
Din: Ferdin; ulu ve yüce Allah'la, cansızlarla, bitkilerle, hayvanlarla, fertlerle, ailelerle, sınıflarla, soylarla, milletlerle, ümmetlerle, insanlıkla ve devlet gibi teşkilâtlarla ilişkilerini
düzenleyen vâhiy nizâmıdır, deriz... Başka bir ifade ile din; akil ve bâliğ insanın (yani ferdin)
Allah'la ve maddî ve gayrımaddî bütün varlıklarla ilişkilerini düzenleyen bir vahiy nizâmıdır.
Din nedir, sualine, Yaman ARIKAN ise, şöyle cevap veriyor: “Din, Allah tarafından insanlara gönderilen ilâhi esaslar manzumesidir. Gâyesi, insanoğlunu ilel'ebed mes'ûd ve bahtiyar etmek, saadete ve selâmete kavuşturmaktır.”
“Görüldüğü gibi, tarifte üç temel unsur vardır. Bunlar: 1- Dinin Allah tarafından gönderilmiş olması. 2- İnsanoğluna gönderilmiş olması. 3- İnsanlığı ebediyyen mes'ûd ve bahtiyar etmek, saadete ve selâmete kavuşturmak için gelmiş olmasıdır.”
“Her devirde, mevcut ilâhi din birdir, (bir tanedir). Bugün de mevcut ilâhi din İSLÂMİYET'tir. Hıristiyanlık, Mûsevilik, ... gibi dinler ise, ilâhilik vasıflarını kaybetmiş, bâtıl dinlerdir. Binaen'aleyh, din denince bundan muradımız, bugün, Allah'ın yegâne
hakiki dini olan İSLÂMİYET'tir.”
Din, bizzat ulu ve yüce Allah'ın açtığı kurtuluş yoludur... Din, ancak, Peygamber tebliğleridir ve ilâhi vahye dayanır. Peygamberlerin muhteşem idraklerine, vahiy yolu ile gelir ve Onlar da insanlığa tebliğ ederler. Din, sadece bu tebliğlerden ibarettir. Bu, kesin olarak bilinmektedir.
Ulu ve yüce Allah Zümer sûresinin 3. âyetinde, “Dikkat edin hâlis din Allah'ındır” buyurmaktadır.
Evet İslâm, ulu ve yüce Allah'ındır ve Peygamber Efendimize tebliğlerinden ibarettir... Ashâb-ı Kiram ve Onların izlerinde yürüyen Ehl-i Sünnet vel Cemaat âlimlerinin ve imamlarının hassas, titiz ve samimi gayretleri ile hiç bozulmadan bugüne kadar gelmiştir... İslâm'ı bozmaya bundan sonra da hiç kimsenin gücü yetmeyecektir.
İslâm'ı bozmak, tâhrif etmek, tesirsiz bir hale getirmek ve ortadan kaldırmak isteyen her kötü niyet ve düşmanca gayret, bugüne kadar hep hüsrâna uğramıştır. Bundan sonra da hep hüsrâna uğrayacaktır. Çünkü El-Hicr sûresinin 9. âyetinde bizzat ulu ve yüce Allah şöyle buyurur: “Kûr'ân-ı, Biz indirdik, Biz. O'nun koruyucuları da şüphesiz ki, Biziz.”
Evet, İslâmiyet, ulu ve yüce Allah'ın koruması, Peygamber Efendimizin ve yüce Sahâbi kadrosu ile Ehl-i Sünnet vel Cemaat imamlarının ve âlimlerinin titiz ve samimi gayretleri ile Kitap ve Sünnet olarak, hiç bozulmadan bugüne gelmiştir. Yanlış yorumlar, ard niyetli gayretler neticesinde sapık kollar teşekkül etmekle birlikte, İslâm'ın ana caddesi yani Ehl-i Sünnet vel Cemaat korunmuştur... Bugün yeryüzünde bozulmadan korunabilmiş olan tek Vahiy Kitabı da Kûr'ân-ı Kerim'dir.
EDİLLE-İ ŞER'İYYE NEDİR?
Ulu ve yüce Allah tarafından korunan İslâmiyet'in, İMAM-I AZAM Hazretlerinin tesbitlerine göre, dört ana kaynağı vardır. Bunlar: Kitap, Sünnet, İcma-ı Ümmet ve Kıyas-ı Fukaha'dır. Bunlara, Türk-İslâm kültür ve medeniyetinde Edille-i Şer'iyye yani şer'i deliller denir.
Bunları tek tek ve fakat kısaca açıklamaya çalışalım:
KİTAP: Ulu ve yüce Allah'tan vahiy yoluyla, Peygamber Efendimize gönderilen, hak ile bâtılı birbirinden ayıran yüce ve mukaddes kitabımız Kûr'ân-ı Kerim'dir. Kûr'ân-ı Kerim, ulu ve yüce Allah'ın Kitab'ı, Peygamber Efendimizin Emaneti ve insanlığın Hidâyet Rehberidir.
Peygamber Efendimize, vahiy yolu ile gönderilen Kûr'ân-ı Kerim, El-Kalem sûresinin 52. âyetinde, ulu ve yüce Allah tarafından şöyle takdim ediliyor: “O, ancak âlemlere zikir (ve nasihat)dir.”
Kûr'ân-ı Kerim'e uymamızı, İbrahim sûresinin 1. âyetinde, bizzat ulu ve yüce Allah emretmektedir: “Bu, bir kitaptır ki, bütün insanları, Rablerinin izni ile karanlıklardan aydınlığa, O yegâne galip, hamde lâyık olan (Allah)ın yoluna çıkarman için, onu Sana indirdik.”
Peygamber Efendimizin ifadeleri ile de; “Kûr'ân-ı Kerim, hidâyet ve nur” kaynağımız ve temel kitabımız olarak tescil edilmiştir.
“Kûr'ân”, kelime olarak “okumak” anlamında bir mastardır. Ancak, dünyada en çok okunan ve okunacak kitap olduğu için ism-i mef'ul anlamında kullanılmıştır. Mushafın tamamına Kûr'ân denildiği gibi, bir kısmına hatta bir âyetine de Kûr'ân denir. Kûr'ân-ı Kerim'in başka
adları da vardır, fakat en yaygın olanı Kûr'ân'dır. Diğer adlarından bazıları şunlardır: Kitab, Furkan, Zikar, Tanzil. Meşhur olan sıfatları arasında da şunlar sayılabilir: Mübin, kerim, nûr, hüdş, rahmet, şifâ, mev'ıza, büşrâ, beşir, nezir, aziz.
Özelliklerini gözönünde bulundurarak Kûr'ân'ı şöyle tarif etmek mümkündür: “Kûr'ân, Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed'e 23 yıllık peygamberlik müddeti içinde, Arapça olarak ve vahiy yoluyla indirilen, Fâtiha sûresi ile başlayıp Nas sûresi ile biten, mushaflarda yazılı olup mütevâtir olarak nakledilegelen, tilâveti ile ibadet edilen mucize kelâmdır.”
Kûr'ân'ın 23 yıl boyunca değişik sebeplere ve şartlara göre farklı zamanlarda inzâl buyrulması, onun, irşat ve ıslah etmek istediği insanın psikolojisine uygun bir tedavi ve terbiye yöntemi izlemesi ile yakından ilişkilidir. Çünkü akıl sahibi bir varlık olan insan, öğrenme, kavrama ve intibak etme yeteneğini haizdir. İnsanın, herhangi bir şeye alışıp intibak etmesi gibi, öğrenip alışkanlık haline getirdiği bir davranışı terketmesi de zaman ve gayret gerektirir. İşte bu sebebe bağlı olarak Kûr'ân zaman aralıkları ile inmiştir.
Peygamber Efendimiz Kûr'ân'ı vahiy olarak almış, kendisi hiçbir şey ilâve etmeden ve hiçbir şey çıkarmadan onu aldığı şekli ile ümmetine tebliğ etmiştir.
Kûr'ân, lâfızları ile ibadet edilen bir kitaptır. Namaz gibi temel ibadetlerde okunmasının yanısıra, Kûr'ân'ı ayrıca okumak, dinlemek, yazılarına bakmak, başkasına okumak ve öğretmek de ibadettir.
Namaz kılmak farz olduğu gibi, Kûr'ân'dan, namazlarda okunacak miktarı öğrenip ezberlemek de farzdır. Bu farizayı yerine getirmek Kûr'ân tercümesini ezberlemekle mümkün değildir; başka bir deyişle, Kûr'ân tercümesi ile namaz kılınamaz. Her müslüman, biraz gayret
sarfederek Kûr'ân'ı aslından okumayı öğrenmelidir. Ancak, şu var ki, Kûr'ân tercüme ve tefsirlerini okumak da sevaptır.
Kur'ân, lâfzı ve anlamı ile mucizedir. Kur'ân'ın mucize oluşu, onun benzerinin insanlar tarafından meydana getirilmesinin mümkün olmadığı gerçeğini ifade eder. Gerçekten, Kur'ân-ı Kerim, inişi, okunuşu, yazılması, muhafazası, tertip ve tanzimi, meseleleri ele alış tarzı, ahiret âleminden bilgi vermesi, verdiği haberlerin doğruluğu gibi pek çok hususta, insanlar tarafından telif ve tertip edilen eserlerden tamamen farklıdır.
Kur'ân, üslup bakımından da hiçbir esere benzemez. Çünkü insanların meydana getirdiği eserler ya şiirdir veya nesirdir. Kur'ân ise, ne şiirdir ne de nesirdir. Ayrıca, Kur'ân da, hiçbir eserde görülmeyen zengin ve eşşiz bir musiki vardır. Bu musukiyi yansıtmak için Kur'ân'ın tamamı tecvid ve tertil ile okunur.
Kur'ân Allah kelâmı olduğundan kadimdir (ezelidir); onun için Türkçe'de Kur'ân “Kelâm-ı Kadim” diye de anılır. Bizim dillerimizle okuduğumuz, kulaklarımızla işittiğimiz, kalemlerimizle yazdığımız, gözlerimizle gördüğümüz, ellerimizle tuttuğumuz mushaf, kadim olan aslın madde âleminde tezahüründen ibarettir. Kur'ân'ın kadim olan aslı levh-i mahfuzdadır. Kur'ân önce levh-i mahfuzdan Beytü'lizze denilen bir makama topluca indirilmiştir ki, buna “inzâl”; oradan parça parça Cebrail (a.s) vastası ile vahiy olarak Peygamber Efendimize gönderilmiştir ki buna da “tenzil” denir.
Esasen Peygamber Efendimizin bütün tebliğleri vahiy kaynaklı olmakla birlikte, bunların hepsi Kur'ân kapsamına girmez. Şöyle ki: ulu ve yüce Allah tarafından vahiy olarak indirilen -ve yukardaki tanım çerçevesine giren- lâfızlara “Kur'ân”, anlamı vahyedilip lâfızları Peygamber Efendimiz tarafından ulu ve yüce Allah'a nisbet edilerek söylenen sözlere “hadis-i kudsi”, bunların dışında Hz. Peygamber'in kavil, fiil ve takrirlerini (onaylarını) aktaran sözlere de “hadis-i nebevi” veya kısaca “hadis” adı verilir.
Evet, İslâmiyet bir bakıma, tek başına Kur'ân-ı Kerim demektir... Sünnet, İcma-ı Ümmet ve Kıyas-ı Fukaha adı verilen dini kaynaklar, hep O mübarek Kitab'ın aydınlığında yoğrulmuş ve boy vermişlerdir. İslâm'ın temel kitabı Kur'ân-ı Kerim'dir, diğer kitapların ve kaynakların şerefi de O'na nisbetle tayin olunur... Dinimizde temel kaynak ve temel kitap, yüce ve mukaddes kitabımız Kur'ân-ı Kerim'dir... Bütün Müslümanların bunu böyle bilmesi ve buna
göre hareket etmesi de şarttır...
SÜNNET: Mukaddes kitabımız Kur'ân-ı Kerim'den öğrendiğimize göre, müslümanların dini hayatına yön veren temel kaynaklarından biri de Peygamber Efendimizin Sünnetidir... Sünnet Peygamber Efendimizin mübârek sözleri, örnek hayatları ve davranışlarıdır. Yani, O'nun
yaşayışı, ahlâkı, sözleri, halleri ve davranışları bütün Müslümanlar için örnektir.
Sünnet; Allah Rasûlü'nden söz, fiil veya takrir (tasvib)ler şeklinde nakledilen şeylerdir. Buna göre üç çeşittir:
1- Kavli Sünnet: Allah Rasûlü'nün çeşitli sebeplerle söylediği
sözlerdir. Meselâ, “Müslümanın şu üçte biri haricindeki bir sebeple
öldürülmesi helâl değildir; imandan sonra kâfir olması (irtidadı),
evlendikten sonra zinâ etmesi, yahut haksız yere birisini öldürmesi.” (Nesai)
2- Fiili Sünnet: Bu, Allah Rasûlü'nün ikrardan sonra zinâ cezasına hükmetmesi, hırsızlıkta sağ eli kesmesi, davacının yemini ve bir şahit ile karar vermesi gibi hükümlerdir.
3- Takriri Sünnet: Peygamber Efendimizin bazı ashabına ait söz yahut fiillerdir. Bunları Allah Rasûlü sükût ile ve inkâr etmemek suretiyle, veya uygun, iyi bulduğunu belirterek ikrar ve kabul etmiştir. Sahabinin fiil veya sözünü Allah Rasûlü ikrar suretiyle kabul ederse, bu sanki, Peygamber Efendimizin söz veya fiili imiş gibidir. Meselâ “Peygamber Efendimiz, Muaz b. Cebel'i Yemen'e gönderirken aralarında şöyle bir konuşma geçmiştir: Ne ile hüküm verceksin? Muaz, Allah'ın kitabıyla! Eğer onda aradığını bulamazsan? Allah'ın Rasûlü'nün
sünnetiyle! Eğer onda da bir şey bulamazsan?İşçtihadda bulunacağım, der. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz, Allah, Rasûlü'nün elçisini, Allah Rasûlü'nün rıza gösterdiğinde muvaffak kılan Allah'a hamd olsun!” (Ebu Davud, Tirmizi, Nesai, İbn Mace) diyerek, Muaz'ın beyanını ikrar etmiş, güzel bulmuştur.
Kur'ân'dan hemen sonra gelen sünnetin hükümleri mutlaka şu üç halden birisine girer:
1- Kur'ân'daki bir hükmü teyid eder: Bu Hükmün dayandığı şey aynı anda hem Kur'ân hem de sünnettir. Haksız yere adam öldürmenin, yalancı şahitliğin, hırsızlığın ve diğer yasaklanan hususların Kur'ân ve sünnet ile haram kılınması gibi.
2- Kur'ân'daki mücmel (kısa, öz) bir hükmü tefsir eder: Kur'ân'daki mutlak hükmü, sünnet kayıtlayabilir veya Kur'ân'daki bir genel hükmü sünnet hususileştirir. Böylece sünnetin bu yorumlayıcı ve sınırlayıcı mahiyeti yahut tahsis ediciliği, Kur'ân hükmünden ne
amaçlandığını açıklamak olur. Çünkü ulu ve yüce Allah, Rasûlü'ne Kur'ân hükümlerini açıklama hakkını vermiştir. Ulu ve yüce Allah Nahl sûresinin 44. âyetinde şöyle buyuruyor: “Biz sana Kur'ân'ı indirdik. Tâ ki, insanlara, kendilerine ne indirildiğini açıkça anlatasın.”
Namazın nasıl kılındığını, haccın nasıl edâ edildiğini, zekâtın nasıl verildiğini açıklayan genellikle sünnettir. Çünkü Kur'ân'da namazın kılınması, zekâtın verilmesi, haccın edâsı emredilmiştir. Namazda rekâtların sayıları ve nasıl namaz kılınacağı, her şeyden ne miktarda
zekât verileceği, haccın edâ şekilleri açıklanmamıştır.
Kur'ân'ın birçok hükümlerini, sünnet kayıtlamış, sınırlandırmış, özelleştirmiştir. Kur'ân hükümleri alış-verişi helâl, faizi haram kılmış, sünnet ise, faiz olan alış-verişlerin neler olduğunu açıklamıştır. Kur'ân hükümleri murdar hayvan ve kanı haram kılmış, sünnet bu mutlak, genel anlamı kayıtlayarak, sınırlandırarak haramı tahsis ve ne çeşit murdar hayvan ve kanın helâl olduğunu açıklamıştır. Kur'ân hükümleri çocuklara miras hakkı tanımış, sünnet, mûrisini (miras bırakanı) öldüren çocuğa miras verilmesini yasaklamıştır. Kur'ân, hırsızlık yapan kadın ve erkeğe el kesme cezası verir, sünnet çeyrek dinar ve fazlasına bu cezayı tahsis eder. Miktarı daha az hırsızlığa bu cezayı vermemiş, kendine mahsus yerde olmayan malın çalınmasında da yine el kesme cezasına hükmetmemiştir.
3- Kur'ân'da yer almayan bir hükmü koyar: Bu hükmün esası o zaman sünnettir ve onunla ilgili olarak Kur'ân'da bir delil bulunmaz. Meselâ Allah Rasûlü'nün: “Kadın halası ve teyzesinin üzerine nikâhlanmaz.” (Buhari, Müslim, Ebu Davud, Tirmizi) Altın ve ipeğin
haram kılınışına dair: “Bu ikisi, ümmetimin kadınlarına helâl, erkeklerine haramdır.” (Buhari, Nesai, İbn Mace) “Neseben evlenilmesi haram olan, süt hısımlığı ile de haramdır.” (Buhari, Müslim, Ebu Davud, İbn Mace) gibi.
Ulu ve yüce Allah: En-Nisâ sûresinin 64. âyetinde; “Biz, Peygamberleri, Allah'ın izni ile, ancak, kendilerine itaat edilsin diye gönderdik.” Al-i İmrân sûresinin 132. âyetinde; “Allah'a ve Resûlüne itaat edin ki, size merhamet edilsin.”” En-Nisâ sûresinin 69. âyetinde; “Kim Allah'a ve Peygamber'e itaat ederse, işte onlar, Allah'ın kendilerine nimetler verdiği Peygamberlerle, sıddıklarla, şehidlerle ve en iyi insanlarla beraberdirler. Onlar, ne iyi arkadaştır.”. Al-i İmrân sûresinin 31. âyetinde; “De ki, eğer Allah'ı seviyorsanız, hemen bana
(Peygamber'e) uyun ki, Allah da sizi sevsin.”. El Ahzâb sûresinin 21. âyetinde; “And olsun ki, Resûlüllah'da, sizin için, güzel bir örnek vardır.” En-Nisâ sûresinin 80. âyetinde; “Peygamber'e itaat eden Allah'a itaat etmiş olur.” En-Nisâ sûresinin 59. âyetinde; “Ey iman
edenler! Allah'a itaat edin, Peygamber'e ve sizden olan ulülemre (idarecilere) de itaat edin” buyurmaktadır.
Görülüyor ki, Peygamber Efendimize itaat etmemizi, O'nu örnek almamızı ve O'na uymamızı bizzat ulu ve yüce Allah, Kur'ân-ı Kerim'inde ısrarla emretmektedir. Bu konuda Peygamber Efendimizin de çok sayıda hadisi bulunmaktadır. Ancak biz, bunlardan Sahih-i Buhari'de
zikredilen bir tanesini verelim: “Bana itaat eden Allah'a itaat etmiştir. Bana isyan eden Allah'a isyan etmiştir.” Bu hadisin bir başka rivayeti şöyledir: “Her kim bana itaat ederse, Allah'a itaat etmiştir. Her kim bana isyan ederse, Allah'a isyan etmiştir.”
Peki, Müslümanlar, Peygamber Efendimizin bütün söz ve fiillerine uymaya mecbur mudur?
Peygamber Efendimizin söz ve fiilleri çeşit çeşittir. Bazıları O'ndan bir insan olması hasebiyle sâdır olmuştur: Oturmak-kalkmak, yemek içmek vs. gibi. Müslümanlar bunlara uynaya mecbur değildir. Çünkü bu fiiller, kendisinden Peygamber olması sebebiyle değil, bir insan
olması hasebiyle sâdır olmuştur.
Peygamber Efendimizden sırf peygamber olması dolayısıyla sâdır olan ve sırf kendisine mahsus sayılan bazı fiiller ve hareketler vardır. Başka hiç bir kimse aynı fiil ve hareketleri yapmaya yetkili değildir. Meselâ, Mekke'ye ihramsız girmek, dörtten fazla kadınla evli
bulunmak, aralıksız oruç tutmak vb. İşte bunlar da Müslümanları bağlamaz. Çünkü bunlar Peygamber Efendimize mahsus olup başkaları bu hususta Ona iştirak edemez.
Bazı fiiller de Peygamber Efendimizden, dünya işlerine mahsus tecrübeler şeklinde sâdır olmuştur; ticaret, ziraat, ordu ve asker tanzimi vb. gibi. Bu ve benzeri fiiller de hukuken delil olarak alınmaz, Müslümanlar bunlara da uymaya mecbur değildir. Çünkü bunların dayanağı şahsî tecrübelerdir. Meselâ bazı sahabeye, özel surette hurmaların döllendirilmesini tavsiye etmişti, fakat bu, uygulama iyi sonuç vermemişti. Bunun üzerine görüşünden vazgeçti ve “Siz dünya işlerinizi daha iyi bilirsiniz” buyurdu.
Peygamber Efendimizden açıklama, öğretme ve irşad amacıyla sâdır olan söz ve fiiller tamamen bağlayıcıdır. Müslümanlar da bunlara uymaya mecburdur. Meselâ “Beni nasıl namaz kılıyor görüyorsanız öyle namaz kılınız.” (Buhari) “İbâdet şekillerinizi benden alınız.” (Nesai) demesi bunlardandır.
Peygamber Efendimizin bu mübârek sözlerini, hallerini ve fiillerini tesbiteden ilme Hadis İlmi denir. İslâm dünyasında, bir çok büyük hadis âlimi yetişmiş olup, kıymetli hadis kitapları
yazılmıştır... Bunların en meşhurlarına Kütüb-i Sitte denilmektedirki, bu kitaplarda bulunan hadislerin büyük çoğunluğunun sahih olduklarına kesin olarak inanılmaktadır...
Gerçekten de BUHARÎ, MÜSLİM, TİRMİZî, EBÛ DAVUT, İBN MACE, NESAÎ ve daha nice din büyükleri, hadis imamları, İslâm âlim ve evliyâsı Peygamber Efendimizin örnek hayatını ve mübârek sözlerini kendilerine has ve en titiz metodlarla incelemiş ve bize
ulaştırmışlardır.
İCMA-I ÜMMET: Kitap ve Sünnetten sonra dinimizin temel kaynaklarından üçüncüsü de İcma-ı Ümmettir...
Evet, İslâmiyet'in üçüncü temel kaynağı İcma-ı Ümmet olup her şeyden önce, Ashâb-ı Kiram'ın davranışlarını örnek almaktır. Çünkü, Onlardan hem Allah razıdır, hem de onlar Allah'tan razıdırlar ve İslâm'da Onlar öncü kadrodurlar.
İcma sözünün sözlük anlamı, azmetmek, gayret etmek, söz birliği etmektir. Dinimizdeki kavram anlamı ise, Peygamber Efendimizden sonra gelen İslâm âlimlerinin, dinî bir konuda söz birliği etmesi veya söz birliği içinde bulunmalarıdır.
Önce, Ashâb-ı Kiram'ın, sonra Ehl-i Sünnet vel Cemaat imamlarının söz birliği ile bildirdikleri işlerdir... Yahut, Ümmet'in çoğunun, bilhassa, dinde ilim ve takvâsı ile tanınmış yüce zevâtın, Kitab'a ve Sünnet'e aykırı düşmeyen bir iş ve hükümde birleşmeleridir. Özellikle, Ashâb-ı Kiram'ın ve Dört Mezhep İmamının söz birliği ile bildirdikleri hususlar Şeriatın temel kaynaklarından biridir.
Ehl-i Sünnet vel Cemaat'in büyük imamları, İmam-ı AZAM, İmam-ı MALİK, İmam-ı ŞAFİİ ve İmam-ı HANBEL, söz birliği ile ümmet'in icma-ını, dinde, delil ve senet kabul etmişlerdir. Öyle ise, İcma-ı Ümmet'i reddedenler Ehl-i Sünnet vel Cemaat yoluda olamazlar.
Kesin olarak bilmek gerekir ki, Peygamber Efendimiz, Kur'ân-ı Kerim'e uyarak yaşarlardı. Bütün Ashâb-ı Kirâm'da, Kitab'a ve Peygamber Efendimiz'e uyardı. Onlardan sonra gelen müslümanlar ise, Kitab'a, Peygamber Efendimiz'in Sünnet'ine ve Ashâb-ı Kirâm'ın yaşayış şekline uydular. Böylece müslümanlar için bir Sünnet ve Cemaat Yolu teşekkül etti.
Bazı kişi ve fırkalar, her nedense, İslâm'ın bu üçüncü kaynağını red ve inkâr etmeye çalışırlar. Halbuki, bu konuda ihmal ve inkâr edilmesi imkânsız deliller vardır. Nitekim, ulu ve yüce Allah Et-Tevbe sûresinin 100. âyetinde; “(İslâm'da), birinci dereceyi kazanan Muhâcirler, Ensâr ile Onlara güzellikle tâbi olanlardır. Allah, Onlardan razı olmuştur, Onlar da Allah'tan razı olmuşlardır. Bunlar için, altlarından ırmaklar akan ebedi Cennetler hazırladık. Bu ne büyük saadettir” buyurmaktadır.
Bu âyet-i kerime, çok açık ve net olarak Ashâb-ı Kirâm'ın (Muhâcir ve Ensâr'ın tamamının) İslâm'ın birinci derecede temsilcileri olduklarını; bunlara güzellikle tâbi olanların (diğer
Ashâb'ın, Tâbii'nin, Tebe-i Tâbii'nin) de çok yüksek mertebeler ihraz ettiklerini, bunların cümlesinden ulu ve yüce Allah'ın razı olduğunu; Onların da ulu ve yüce Allah'tan razı olduklarını, hepsinin de Cennet'e gideceklerini bildiriyor. O halde, Ashâb-ı Kirâm'ın icma'ını ve Onlara güzellikle tâbi olmuş tâbii'nin ve tebe-i tâbii'nin icma'ını, dinde senet ve delil saymamak mümkün mü?
Ayrıca ulu ve yüce Allah Nisâ sûresinin 59. âyetinde de şöyle buyuruyor: “Ey iman edenler! Allah'a itaat edin, Peygambere ve sizden olan emir sahiplerine de itaat edin. Eğer bir hususta anlaşmazlığa düşerseniz, onu Allah'a ve Resûle götürün; bu hem hayırlı, hem de netice bakımından daha güzeldir.” Bu âyette emir sahiplerinden maksadın alimlerle birlikte devlet idarecileri olduğunda ittifak vardır. Onlardan herbiri, kendi işinde emir sahibidir. Alimler, bir hüküm hususunda ittifak ederlerse Kur'ân hükmüne göre ona uymak icap eder. Ulu ve yüce Allah Nisâ sûresinin 83. âyetinde şöyle buyuruyor: “Onlara güven ve korkuya dair bir haber gelince hemen onu yayarlar; halbuki onu, Resûle veya aralarında yetki sahibi kimselere götürselerdi,onların arasından işin içyüzünü anlayanlar, onun ne olduğunu bilirlerdi.” Bu
âyetteki yetki sahiplerinden maksat, alimlerdir.
Kaldı ki, Peygamber Efendimizin; Tirmizî ve Nesaî'nin zikrettikleri, “Allah'ın eli birlik olan cemaatın üzerindedir” ve İbn Mâce'nin zikrettiği, “Benim ümmetim asla hatada ittifak
etmeyecektir” şeklindeki hadisleri de icmaya temel olmuşlardır.
KIYAS-I FUKAHA: Dinde mutlak müçtehid mertebesine ulaşmış, hakiki ve hâlis, dehâ çapındaki âlimlerin, Kitab'a, Sünnet'e, İcma-ı Ümmet'e kıyasen, kimsenin kolayca anlıyamıyacağı mânâları ve hükümleri araştırmaları ve bulup çıkarmalarıdır. Ancak, hukukta nasıl ki, Anayasa ve yasalarda belirtilmiş hususlarda hâkimin içtihad yetkisi yoksa, dinimizde de Kitap ve Sünnet ile bildirilen konularda içtihad yapılamaz.
Ulu ve yüce Allah, En-Nahl sûresinin 43. âyetinde şöyle buyuruyor: “Bilmiyorsanız, zikr erbâbına sorunuz.” Burada geçen zikr erbâbı ifadesini bir çok müfessir ve islâm büyüğü, din âlimi ve müçtehidi olarak yorumlamışlardır. Öyleyse, âyet-i kerime'yi şöyle ifade etmek mümkündür: “Bilmediğiniz meseleleri, din sahasında yetişmiş âlim ve müçtehidlere sorunuz.”
Ulu ve yüce Allah, ayrıca, el-Ankebut sûresinin 43. âyeti ile el-Haşr sûresinin 2. âyetinde şöyle buyurmaktadır: “İşte misaller! Biz onları insanlar için irşad ediyoruz. Alim olanlardan başkası onlardan anlamaz.” “İşte ey akıl ve basiret sahipleri, siz (bundan) ibret alın.”
Bu konuda, Peygamber Efendimizin de, Ebu Dâvut ile Tirmizi'de zikredilen bir hadisi var... Sahâbi'den Muaz bin Cebel anlatıyorlar: “Resûlüllah beni Yemen'e (vali) gönderdikleri zaman şöyle buyurdular:”
“Sana bir mesele getirildiği zaman ne ile hükmedeceksin?, ben, Allah'ın Kitab'ı ile hüküm vereceğim, dedim. O zaman şöyle buyurdular: Allah'ın Kitab'ında bulamazsan?, ben, Resûlüllah'ın Sünnet'i ile, diye cevap verdim. O zaman da şöyle buyurdular: Resûlüllah'ın
Sünnet'inde de bulamazsan?, ben, o zaman İÇTİHAD EDERİM, dedim. Bu cevabımdan Allah'ın Resûlü, memnun kalarak şöyle buyurdular: Elçisini, Resûlüllah'ın razı olacağı şekilde konuşturan Allah'a hamd olsun.”
Ayrıca, Ebu Davut'ta zikredilen, “Ben bana vahiy gelmediği hususlarda re'yimle hüküm veriyorum” şeklindeki hadis de, bu konuya, delil gösterilmektedir.
Bu delillerden anlaşıldığına göre, yüksek seviyedeki İslâm âlimleri, Kitap ve Sünnet'in aydınlığında yürüyerek, Müslümanların sorularını cevaplandıracaklar, meselelerine çare bulacaklar, onları sıkıntılardan kurtaracak ve dinî hayatlarına ışık tutup, işleri
kolaylaştıracaklardır. Bu, onlara Kitap ve Sünnet ile verilmiş bir görevdir. Bundan kaçamazlar. Öyleyse, kıyas ve içtihad kavramları, dinde sonradan çıkmış değildir; Asr-ı Saadetten beri vardır.
Asla unutulmamalıdır ki, dinimizin fer'i meseleleri etrafında, yalnız ve ancak gerçek müçtehidlerce içtihad edilmesi ulu ve yüce Allah ile Peygamber Efendimizin emirleridir... Kendilerini içinde yaşadıkları cemiyetlere ilim, ahlâk ve dehâları ile kabul ettiren bu
büyük müçtehidler, içtihadlarını, İslâm'ın temel kaynakları olan Kitab'a, Sünnet'e ve İcma-ı Ümmet'e dayandırmak ve onlara kıyasen yapmak zorundadırlar. Zaten, böyle olması gerektiği için Kıyas-ı Fukaha adı verilmiştir.
İslâm Dünyası'nda büyük kitlelerce kabul edilmiş müçtehidlerin en meşhurları şunlardır: İmam-ı Azam Ebu Hanife, İmam-ı Malik bin Enes, İmam-ı Şafii Muhammed bin İdris, İmam-ı Hanbel Ahmed bin Muhammed Hazretleri'dir. Bunlardan sonra yetişen daha pek çok müçtehid var: İmam-ı Yusuf, İmam-ı Muhammed, İmam-ı Züfer, İmam-ı Rafii, İmam-ı
Nevevi, İmam-ı Gazali, İbn-i Nüceym,.. gibi daha niceleri...
Ancak, unutulmamalıdır ki, bu kaynaklar arasında aşılması mümkün olmayan bir hiyerarşi vardır. İslâm bilginlerinin aslu'l-asl dedikleri Kur'ân ve Sünnet'e, hiçbir şey ilâve edilemez, hiçbir husûsu da görmemezlikten gelinemez. İşin mantığı gereği Sünnet, Kur'ân'a aykırı değildir. İcma da Kur'ân ve Sünnet'e aykırı olamaz. Kıyas ise, kendinden önce gelen üç kaynakla çelişkili bulunamaz.
Durum, asırlardan beri böyleyken, İslâm Dünyası'nda zaman zaman bazı sesler yükselmiş, bütün bu gelişme ve çalışmaları inkâr ve ihmal etmek üzere, ortalığı velveleye vermek istemişlerdir. Bu gibi kişilere göre, “Kur'ân-ı Kerim varken diğer kaynaklara gerek yoktur. Kur'ân-ı Kerim, apaçık ve anlaşılır bir kitaptır. Ayrıca müfessirlere, din otoritelerine ihtiyaç duymak mânâsızdır. Hadislerin çoğu uydurmadır. Eski içtihadların modası geçmiştir. Yeni müçtehidler ve yeni yorumlar gereklidir...” Böylece, İslâm'ın 1500 yıllık gelişimi, büyük ilim ve fikir adamlarının emek ve göz nuru red ve inkâr edilmekle kalmıyor, dinimizin büyük otoriteleri çökertilmek ve kriterleri yok edilmek isteniyor... Ne ise...
Dinimizde, İslâm'ın ana caddesini işte bu, Edille-i Şer'iyye tayin eder. İslâm'ın ana caddesi, Ehl-i Sünnet vel Cemaat yoludur. Müçtehidler, bu ana cadde de yürümeyi kolaylaştıran vazifeliler, onların içtihadları da birer işaret levhası gibidir. Maksat, ana caddeden çıkmadan, rahat, kolay ve emin hareket etmeyi sağlamaktır. Ehl-i Sünnet vel Cemaat Yolu'nun gerek İtikadî Mezhepleri, gerek bugün de taraftarı bulunan dört Fıkhî Mezhebi böylece doğmuş ve
yayılmışlardır. Bunların hepsi de haktır. Hepsi de Edille-i Şer'iyyenin sınırları içindedir. Sadece ayrıntı niteliğinde olan meselelerde farklı içtihadlara göre hareket etmektedirler.
Ülkücü, önce ve bilhassa, kalûbelâ'da ulu ve yüce Allah'a “evet, Sen bizim Rabbimiz olan Allah'sın” diyerek, Müslüman olmaya söz verdiği için... Bu sözünü tutmak için, Müslümandır... Sonra, ulu ve yüce Allah, “Hak din Allah indinde İslâm'dır” ve “Bugün dininizi kemâle erdirdim. Üzerinize olan nimetimi tamamladım ve size din olarak İslâm'ı beğendim” buyurduğu için Müslümandır... Daha sonra, gene ulu ve yüce Allah, “Kim
İslâm'dan başka bir din ararsa, ondan (bu din) asla kabul olmaz ve o, âhirette büyük zarara uğrayanlardandır” buyurduğu için... Ahiret'te büyük zarara uğruyanlardan olmamak için, Müslümandır... Ülkücü sonolarak da, Ülkücü olduğu için, yani ÜLKÜCÜ DÜNYA GÖRÜŞÜ'ne inandığı için, ÜLKÜCÜ DÜNYA GÖRÜŞÜ de kendisini Müslüman olmaya mecbur ettiği için Müslümandır... Ülkücü, bu sebeplerle İslâmiyet'e iman eder ve
İslâmiyet'i yaşar!
. |
.
misak.com.tr/info.aspx?cat=1TEFSIR&id=3496
Âyet-i Kerime'de ge
.
| İslâm Dini’nden Başka Hak Din Yoktur |
| |
Mustafa YUSUFOĞLU
İslâm, ilk insan ve ilk peygamber Hz. Adem’den, Peygamberimiz Efendimiz Hz. Muhammed sallallahu aleyhi vesellem’e kadar bütün Nebi ve Rasuller’in Dini’dir. Bu hakikat,muhkem âyetlerle sabittir: ‘Allah (cc) nezdinde yegane hak din İslâm´dır. Kitap verilenler, kendilerine ilim geldikten sonradır ki, aralarındaki kıskançlık/hased yüzünden ayrılığa düştüler. Allah´ın âyetlerini inkâr edenler bilmelidirler ki Allah´ın hesabı çok çabuktur.” (Âl-i İmran Sûresi/ 19) Bu âyet-i kerime’de Allah’ın katında geçerli olan tek din (itikadi ve ameli nizamın) İslâm olduğu haber verilmiştir. İslâm’ın dışında Allah’ın katında geçerli olan her hangi bir din yoktur. Âyet-i Kerime’de geçen din; itaat ve millettir. İslâm ise iman ve itaatlar demektir.
İslâm Dini’nden Başka Hak Din Yoktur
“ALLAH nezdinde hak din İslâm´dır. Kitap verilenler, kendilerine ilim geldikten sonradır ki, aralarındaki kıskançlık yüzünden ayrılığa düştüler. Allah´ın âyetlerini inkâr edenler bilmelidirler ki Allah´ın hesabı çok çabuktur.”(1)
Bu âyet-i kerime’ye Allah’ın katında geçerli olan tek din (itikadi ve ameli nizam) İslâm’dır. İslâm’ın dışında Allah’ın katında geçerli olan her hangi bir din yoktur. Âyet-i Kerime’de geçen din; itaat ve millettir. İslâm ise iman ve itaatlar demektir.(2) İslâm, ilk insan ve ilk peygamber Hz. Adem’den, Peygamberimiz Hz. Muhammed sallallahu aleyhi vesellem’e kadar bütün Nebi ve Rasuller’in Dini’dir. Hz. Muhammed (sav), Rabbimiz’in ifadesiyle Peygamberlerin Sonuncusu (Hatem’ül Enbiya) ve Efendisi’dir. Peygamberler atadan kardeştirler ve (şeriatlarında bazı farklılıklar olsa da) dinleri bir’dir. O da İslam’dır. Rasûlüllah (sav) buyuruyor: “Ben Meryem oğlu İsa’ya, dünya ve ahirette insanların en evlâsı (yakını ve lâyıkı)yım. Zaten bütün nebiler, anneleri üvey kardeşlerdir; anneleri farklıdır, ama dinleri birdir.” (3) buyurmuştur. Alame Münavi (Rh.a.) ise, aynı konuda şu sahih hadisi nakleder:
“Ben İsa b. Meryem’e dünya ve ahirette insanların en evlası (en yakını ve lâyıkı)yım; onunla benim aramda bir başka nebi olmadı. Ayrıca bütün peygamberler evlâdu allâtırlar; (yani) anneleri başka başka, dinleri bir (kimseler)dirler.” (4)
Peygamberler, anneleri birbiri ardınca aynı yuvaya gelen, babaları bir olan oğullar gibidirler. Nasıl baba birliği, -anneler ayrı da olsa- çocukları “kardeş” yapıyorsa; zamanları farklı da olsa aynı tevhid inancı da, onları birbirlerine kardeş kılmaktadır. Sanki onlar farklı çağların doğurduğu, aynı tevhid din ve inancının oğullarıdırlar. Tevhit ve aslı aynı olan semavi dinleri onları kardeş ettiği gibi; İslam’ın oğulları sayılan farklı insanlar ve ırklar da aynı imandan olmakla birbirlerinin kardeşidirler. Dilleri ve tenleri farklı olsa da, iman onları birleştirmiştir. “Bütün müminler ancak kardeştirler.”(5) Peygamberler de, bir olan aynı Allah’a inanırlar, ondan vahiy alırlar, onun emirlerini tebliğe ve yaymaya çalışırlar. Bu yüzden, nübüvvetleri, inançları, görevleri, işleri, yaşama tarzları, idealleri ve aynı mesajı yaymak istemeleri; onları bu hususta müşterek kılmış, yani kardeş etmiştir. Çünkü bir inanç ve gaye için çalışanlar, birbirinin aynı hükmünde kardeşlerdir. Bu yüzden Hz. Muhammed (sav) ’in bir nebi olduğuna inanan Müslümanlar; onun inanç ve din kardeşi bildiği diğer peygamberlere de şüphesiz inanır ve saygı duyarlar. Bütün Peygamberlerin dini İslâm idi. Çünkü Allah’ın razı olduğu din İslâm’dır. Allahû Teâla buyuruyor:
“İşte bugün sizin dininizi kemâle erdirdim ve üzerinizdeki nimetimi tamamladım. Sizin için din olarak İslâm’ı beğendim.”(6)
Allah’ın beğendiği ve razı olduğu dinin adı İslâm’dır. “İslâm kelimesi ve türevleri, genel olarak Hz. Muhammed’den önceki Peygamberlerin dinleri için de kullanılmıştır. Çünkü vahy’in kaynağı bir olup, o da Yüce Allah’tır. O’na ve peygamberlerine tabi ve teslim olma niteliği önceki dinlerde de vardır. Kuluk Kitabımız Kur’an-ı Kerim bunu kesinlikle teyid etmektedir. Yüce Allah celle celâluhu, Kur’an’da (Hz. Nuh’un diliyle) şöyle buyuruyor: “Ben Müslüman/teslim olanlardan olmakla emrolundum.”(7) Yine Hz. İbrahim ve Hz. İsmail’in diliyle Rabbimiz şöyle buyuruyor: “Ey Rabbimiz, bizi yalnız sana teslim olanlardan kıl.” (8) Hz. İsa’nın Havarilerinin dilinden de şöyle buyuruluyor: “Biz Allah’a iman ettik ve sen şahit ol ki, biz gerçekten teslim olanlardanız.”(9)
Hz. Muhammed (sav) döneminde kim olursa olsun, dini ne olursa olsun, İslâm dinini kabul etmediği sürece Müslüman sayılmaz. Müslüman sayılmayan birisi için kurtuluş da bulunmaz. “Bugün yeryüzünde üç tane hak din vardır” demek, hakka ve hakikate ihanette bulunmaktır... Çünkü hak din bir tanedir. O da İslâm’dır. Diğer dinlerle amel edilip Allah’ın rızasına ulaşılması mümkün değildir. O dinlere uymayı gerektiren hiçbir delil, sebep ve hikmet yoktur. Tevrat ve İncil’in artık aslı olmadığı gibi, onlarda mevcut olan ilâhi hükümler de insanlar tarafından bozulmuştur. Hiç bozulmasaydı bile onlarla amel edilmeyecekti. Çünkü bunu ne Yüce Allah, ne de o kitapları getiren peygamberler istemektedir. Rabbimiz buyuruyor:
“Kim İslâm’dan başka bir din ararsa, o bulacağı şey Allah katında kesinlikle kabul edilmeyecektir ve o kimse ahirette hüsrana uğrayanlardan olacaktır.”(10)
İslâm genel anlamda, Allah’a ve O’ndan gelenlere iman edip kayıtsız ve şartsız teslim olmaktır. Müslüman ise yüce Allah’ın gönderdiğine ve Rasûlü Muhammed (sav)’in bildirdiğine içtenlikle inanıp teslim olandır. Bütün ilâhî dinler, tevhid ve Allah’a teslimiyet itibarıyla aslında İslâm ise de, hepsinin aslî özelliği değişikliğe uğramıştır ve gerçekliği kalmamıştır. Bundan dolayı Hz. Muhammed (sav)’in getirdiği İslâm, Allahu Teâlâ’nın gönderdiği en son Tevhid dinidir. İslâm, yalnız Allah ile kul arasında bir olay olmayıp sosyal ve hukukî esaslarıyla hem dünya hem de âhiret saadetini temin eden ve kaynağını Alah’ın hükmünden ve hâkimiyetinden alan yegâne ilâhî bir dindir. İslâm, içine aldığı iman, ibadet, ahlâk, muâmelât ve ceza hükümleriyle bir bütündür. İslâm’ın esasları, tamamen Allah tarafından konulmuştur. Müslümanlar İslâm’dan başka bir din/sistem, ideoloji aramaya yönelemezler. Aksi halde Allah’ın onaylamadığı, reddettiği bir şeyi onaylamış ve onu beğenmiş olurlar. Ancak bütün dinlerin üstünde olan İslâm’ı tebliğ için veya dünya işlerine ait meselelerde diğer dinlere mensup insanlar arasında diyalog yani konuşma, anlaşma ve tebliğ olabilir. “Nasılsa Hz. Adem’den son peygambere kadar gelen bütün dinler Tevhid’i öğretmişlerdir, onların da sıfatı İslâm’dır, hepsi ile amel edilebilir” demek yanlıştır. Bu anlayış Kur’an’a terstir, Sünnet’e uymaz, hikmete aykırıdır. Bu mesele ancak Hz. Muhammed (sav)’in bütün insanlığa gönderilmiş ve kendisine uyulması emredilmiş son peygamber olduğunu kabul etmekle çözülür. Gerçek budur . Günümüzde, yahudilere Hz. Musa (as)’nın, Hıristiyanlara Hz. İsa (as)’nın ümmeti demek yanlıştır. Onların Tevrat veya İncil’e göre amel ettiklerini söylemek doğru değildir. İslâm’dan sonra Yahudilik ve Hıristiyanlık diye bir “hak din”den bahsetmek hatalıdır. Çünkü ortada bu isimlerle Yüce Allah’a ait olduğunu söyleyebileceğimiz bir din yoktur. Yahudilik veya Hıristiyanlık diye anlatılan şeyler, Yüce Allah’ın dini değil, insanların bozuk fikri ve keyiflerine uygun derledikleri yanlış sözleridir. Onlar, hak ile batılı birbirine karıştırdıklarından, hepsi geçersiz duruma düşmüştür.
“Bugün biz Müslümanlar Yahudi ve Hıristiyanlara kâfir diyemeyiz” iddiasını ileri sürmek, dalâlettir ve kişiyi kâfir yapar. Çünkü Allah Azze ve Celle kendi kitabında Yahudi ve Hıristiyanları kâfir ilan etmiştir. “Yahudiler: ‘Üzeyir Allah’ın oğludur’ dediler; hristiyanlar da: ‘Mesih Allah’ın oğludur’ dediler. Bu, onların ağızlarıyla söylemeleridir; onlar, bundan önceki inkâr edenlerin sözlerini taklid ediyorlar. Allah onları kahretsin; nasıl da çevriliyorlar?” (11) Hz. Muhammed (sav)’e iman etmeyip onu tekzip eden Yahudi ve Hıristiyanların kâfirliklerini kabul etmeyenler, Allah Azze ve Celle’yi yalanlamış olurlar. Allah Azze ve Celle’yi yalanlamak ise, küfürdür. Yahudi ve Hıristiyanların kâfirliklerinden şüphe edenlerin kâfirliklerinden şüphe edilmez. (12) Hz. Muhammed (sav)’e, Hz. Muhammed (sav)’in sahih sünnet ve siretine yöneltilen her eleştiri bir şekilde İslâm’a racidir. İslâm’ın sahibi olan Allah’a itiraz ve isyandır.
Muaz İbni Cebel radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Rasülüllah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“- Tamamıyla işin aslını (başını, temelini) haber vereyim mi sana?”
- Ver, Ya Rasûlallah!
“- İşin başı(aslı) İslâm’dır... “(13)
Hz. Peygamber’in hayır yollarını bildirdikten sonra “her işin başı İslâmdır” tesbitinde bulunması, hem kötülüklerden uzak kalmak hem de hayır ve iyiliklere kavuşabilmek için temelde İslâm’ın vaz geçilmez şart olduğunu iyice vurgulamak anlamına gelmektedir. İslâm temeli olmadan ne din binasını ne de toplum ve ümmet yapısını ayakta tutmak mümkün değildir. Namaz bu temelin varlığının ispatı, cihad ise, o temel üzerinde yapılabilecek ihya eylemlerinin ortak adı ve son noktasıdır. Allah katında Allah’ın kabul edip razı olduğu bir tek din, bir tek yol var, o da teslimiyettir, İslâmiyettir. Allah katında tek bir hayat tarzı var, o da Müslümanlıktır. Dünyada pek çok yol, pek çok din, pek çok hayat programı, pek çok yaşam biçimi, pek çok sistem vardır. Allah bunlardan hiçbirisini kabul etmiyor. Bunlara uyanların hiç birisini hidâyete ulaştırmıyor, cennete götürmüyor. Bunların hiçbirisi bağlılarının aklını, kalbini, duyularını doyuramaz. Hiçbirisi kullarının, evini, ailesini, ülkesini mutluluğa ulaştıramaz. İşte görüyoruz, Allah (cc)’ın dininin dışındaki dinler, sistemler ve programların hiç birisi insanları huzura kavuşturamıyor. Çünkü Allah katında, Allah’ın razı olup kabul buyurduğu tek din İslâm’dır.. Kâfirûn sûresindeki şu ayetler bunu anlatır:
“De ki: Ey kâfirler Tapmam o taptıklarınıza!
Siz de benim kulluk ettiğime tapanlardan değilsiniz.
Hem ben tapıcı değilim sizin taptıklarınıza.
Hem de siz, benim kulluk ettiğime tapıcılardan değilsiniz.
Size dininiz, bana dinim (sizin dininiz size, benim dinim bana)!”De ki Ey kâfirler! Sizin dininiz sizin benim ki de benim olsun!”(14)
Dikkat ederseniz önce, ‘ey kâfirler’ dedi Rabbimiz, sonra da sizin dininiz sizin olsun dedi. Demek ki kâfirin de bir dini, kâfirin de bir hayat programı vardır. Elbette yeryüzünde dinsiz, yâni kanunsuz, kuralsız, yolsuz sistemsiz bir toplum düşünmek mümkün değildir. Yine Yusuf sûresinde: “Melikin/Kralın dinine göre kardeşini alıkoyması Yusuf’a yakışmazdı”(15) Âyet-i Kerime’sinde anlatılan kralın dininden maksat da kralın sistemi ve o toplumda yürürlükte bulunan kralın ceza kanunlarıdır. Öyleyse Allah (cc)’ın kanunlarını uygulayan toplum Allah’ın dinindedir, başkalarının kanunlarını, uygulayan toplum da kanunlarını uyguladığı kimselerin dininde ve onların kulu olmuştur. Şunu bilelim ki; kalemler kaldırılmış, sayfalar kurumuş, iş bitirilmiş, cidal sona ermiştir. Araştırmaya, münakaşaya, dinler arası diyalog veya buna benzer bir şeye gerek yoktur. Allahû Teâla konuşmuş, noktayı koymuştur. Göklerle yerin ve ikisi arasındakilerin yaratıcı olan Allah konuşmuşsa, bütün mahlûkata sükût etmek ve boyun eğerek teslim olmak düşer. Nitekim Allahû Teâla katında İslâm’dan başka din olmadığını, hiç kimseden İslâm dışında bir din kabul etmeyeceğini haber vermiştir. O din ki; peygamberlerin ve rasullerin sonuncusu Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem ile gönderilene dinidir. Allah Subhanehu ve Teala, Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem dışında kendisine ulaşan bütün yolları kapamıştır. Kim Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem’in gönderilmesinden sonra, onun şeriatından başka bir dine tabi olursa, ondan kabul edilmeyecek ve o hüsrana uğrayanlardan olacaktır. M. Hamdi Yazır (rh.a.) der ki: “Kisai kırâetinde feth ile öbür kırâetlerin hepsinde kesr ile okunur. “Enne” okunduğu takdirde bu cümle bir önceki cümleden bedel olmuş olur. Yani Allah Teâlâ, kendi birliğine şahitlik ettiği gibi, hak dinin İslâm dini olduğuna da şehadet eylemiştir, asıl şehadet edilen şey de budur. Kesre olarak “inneddine” okunduğu takdirde ise hükmü şahitliğin sonuca, onun arkasından gelen cümlesi de bu şehadetin gereği olan bir başka cümle olmuş olur. Çünkü İslâm dininin üssü’l esası/en temel ilkesi “La İlahe İllâllah” diye Allah’ın birliğine inanmak ve Allah katından gelen vahiy dinlerinin hepsini ikrar ve itiraf eylemektir. İslâmın diğer temelleri ve ayrıntı sayılan öbür kuralları da hep bu inanca bağlıdır.
Allah katında değişmez ve sabit olan ve “meşhüdün bih” olan hakk, kendi adaletinin, gerçekliğinin ve birliğinin her türlü yanlıştan arınmış olarak ancak İslâm’da, buna bütün yönleriyle ve gerekleriyle şehadet ile Allah’dan gelenin cümlesini ikrar olduğundan hak dinin İslâm’dan başka birşey olmadığı da, ilmelyakîn, aynelyakîn ve hakkalyakîn olarak sabittir. Allah Teâlâ’nın kendisi için ilke edindiği, peygamber gönderdiği, evliyasını yönlendirdiği din ve sırat-ı müstakim budur. Nimet ve mükafatını ancak bununla verir, akıbette selamete ancak bununla çıkarır.
Lügattaki asıl mânâsıyla din ceza, yani mükafat veya mücâzât veya itaat etmek demek olan mastar anlamıyla ilgili olarak bir uyan ve güçlü bir uyulan arasındaki ilişkinin adıdır. Bu ilişki, hakimiyeti elinde bulunduran güçlü önder tarafından gözönünde tutulduğu zaman sevab veya ikab ile sorumluluğun uygulanması demektir. Uyan tarafından ele alındığı zaman da selamet arzusu, korku ile ümit arası bir tutumla itaat ve emre bağlılık anlamı ifade eder ki, bunlar dinin masdar olarak anlamlarıdır. Hasılları dindarlık anlamına gelen deyyaniyet ve diyanettir. Fatiha sûresinde dinin bilinen mânâsıyla tarifi geçmiş idi ki, akıl sahiplerini, kendi istek ve iradeleriyle doğrudan doğruya hayra ve nimete sevkeden bir ilâhî kurumdur. Şeriat ve millet dahi denilen ve beşerin ihtiyari fiillerini, hayra ve mutluluğa yönlendiren ve düzenleyen bir yol, bir kanun ve bir mânevî kuvvet demek oluyordu. Bundan dolayı genellikle din denilince, sorumluluk duygusuyla karışık kendi istek ve iradesiyle bağlılık isteyen ve kendisine bağlananları kötülük ve uğursuzluktan koruyarak hayra ve mutluluğa götüren; aksi halde, yani, kendi istek ve rızası ile iyi uyulmadığı ve uygulanmadığı, aykırı davranışlardan sakınılmadığı zaman doğrudan doğruya hayır ve mutluluğun zıddı olan kötü sonuçlar ile ceza gerektiren hükümlerin zorla ve kaçınılmaz olarak uygulanacağını gösteren, ümit ve korkunun hedefi, hayranlıkla ve son derece saygı ile kulluk edilen hikmet sahibi bir yaratıcı ve yetiştiricinin ortaya koyup, uyulmasını teklif ettiği bir mükafatlar ve cezalar kanunu veya ona itaat ve teslimiyet anlaşılacağından din, her zaman için bir ilâhî ifade ve ona zarurî olarak itaati ve teslimiyeti gerektirir. Diyanet, yani dindarlık da o ilâhî hakime kulluk etmek ve kanunlarına teslim olmak demek olur.
Yukarılarda da beyan olunduğu üzere lügat anlamıyla İslâm kelimesi, silm, selm, selamet köklerinden gelir; hemzesi duhul veya müteaddi (geçişli) fiil yapmak için kullanılır. Kapsamlı ve pek temiz bir kelimedir ki, silm’e (barışa) ve selamete girmek veya koymak veya selamet temin eden teslimiyet, karşılıklı olarak barış içine girmek, hasılı sâlim olan mânâlarına gelir ki, hepsinde selamet ve sâlimiyet gayesiyle bir bağlılık ve uyumluluk mânâsı vardır. Din dahi irade ve akıl sahipleri arasında anlaşmazlıkları ve didişmeleri bir yana bırakıp toplumsal barışı sağlayan bir kanundur. Bununla yalnızca insanlar arasında uyumluluk değil, insanlarla Allah arasında da bir uyum sözleşmesi vardır. Din sayesinde yaratıcının iradesi ile yaratılanın iradesi arasında bir uyum sağlanmış olur. Kul, Allah’ın dilediği gibi ister, Allah da kulun dilediği gibi yapar; böylece arada didişme ve anlaşmazlık kalmaz. Allah’a ebedî vuslat hasıl olur. Bu sayede insanların birbirleriyle çatışan istek ve iradeleri, bir hedefe yönelerek aralarında bir sâlim medeniyet ve sürekli bir barış meydana gelir. Ve hepsi ilâhî nimetten istifade eder, felah bulur. Allah’ın birliğine bağlanıp uymayınca da bu maksat hasıl olmaz. Bu sûretle dinin özü, bu tevhid inancı çerçevesinde, her yönüyle ve gerçek anlamıyla İslâm’dır. “Kendisinden başka ilah olmayan” Allah’ın emrettiği gerçek dindarlığın gereği de bu tevhide şehadet ve bu tevhid çerçevesinde bir olan Allah’a teslimiyet ve itaattir. Hakkiyle kurtuluş, felah ve selamet ve hayır ve mutluluk ancak bu ihlasta, bu bağlılıktadır. Allah katında din, halis din olan “Allah’a teslimiyettir”. Allah’dan başka ilâh ve ilâhlar tanıyan veya gerçeği bildiği halde, dine bağlanmayı gerçekten başka bir şey sanan, din ile ilim, Hak Teâlâ ile en yüce hayır arasında didişme var zanneyleyen veyahut hayırla şer çatışmasının çözümüne Allah Teâlâ’nın hakim olmadığını, O’nun hükmünün dışında herhangi bir şey kalabileceğini farzeden velhasıl Hakk’tan gelmeyen ve Hakk’ın âyetlerinden çıkarılmayan dinlerin, bağlılıkların ve dindarlıkların hiçbiri insanlara selamet ve seadet bahşedecek hak din değildir. Allah Teâlâ’ya ortak tasavvuru, muhal ve batıl olan birşey olduğu gibi, İslâm’dan başka bir hak din tasavvur etmek de batıldır.
Hulâsa, din ve dindarlığın bütün mânâsı, itaat ve bağlılık anlamıyla selametin sağlanmasında toplanır. İslâm’ın mânâsı da faydalı bir selamet, katıksız bir teslimiyet ve bağlılıkta toplanır. Şu halde din kavramı, mutlak anlamıyla ele alındığı zaman bile mutlak olarak İslâm kelimesiyle eşit ve eş anlamlıdır. Hangi din ele alınacak olsa, onun özünün teslimiyet ve boyun eğmekten ibaret olduğu görülür. Zahir din, İslâm’ın dış görünüşü; batın din İslâm’ın içyüzü; tam din, dışyüzü ve içyüzü ile hakiki İslâm; batıl din yalan ve yanlış bir İslâm; hak din, hak bir İslâm’dır. Hakikaten selamet bahşeden hak bir İslâm ise ancak hakiki tevhid inancına dayanan bir İslâm’dır. Hakiki tevhid ise, şeriki ve ortağı bulunmak ihtimali bile olmayan, ezel ve ebed bakımından hayy ve kayyum bir ilâh tanımak ve ancak O’na şehadet etmektir. Böyle bir ilâh ise ancak Allah Teâlâ’dır. Evvel ve âhir bütün izzet ve hakimiyeti şahid ve meşhud olan zat-ı ehadiyyetinde toplayıp, kendisinden başka ilâhları nefyetmiş, O’ndan başka tanrılık iddia eden veya tanrılık nisbet edilenlerin hepsinin acz ve zavallılığını daima göstermiş ve göstermekte bulunmuş ve herhangi bir zamanda tevhid nizamından çıkmak isteyenleri perişan eylemiş ve her türlü mutluluğu tevhid yolundan bahşeylemiş, velhasıl diye ilâhlıkta birliğe kendisi de şehadet etmiş olmakla Allah’ın birliğine şehadet ile hakiki İslâmın, Hak Teâlâ’nın dini olduğunda hiç şüphe yoktur. Hakiki din kurucusu olan Allah Teâlâ’nın İslâmını, melekler ve ilim sahipleri gibi, kendi birliğine iman ve ihlâs ile bağlananları rahmeti ile selamete çıkarmak, kulların İslâm’ı da Allah’a kendilerini teslim ederek bu selamet yoluna girmek demektir. İşte İslâm dini, Allah ile kullar arasındaki bu birlik ilişkisidir. Meleklerin ve ilim sahiplerinin dini de budur. İlim alanında bundan başka bir din yoktur. Bu dinin başı hakkı bilmek, hak ilmin başı da bu dindir. Bu dinden başka bir din aramak ya Allah’ın üstüne çıkmaya çalışmak, ya Allah’dan aşağısına nefsini teslim eylemektir ki, ikisi de dinsizlik ve küfürdür. İsyan ve tefrikadır, felakettir. Binaenalyh kitap ehli olanların anlaşmazlıkları ile bunun bilimselliğine ve gerçekliğine hiç halel gelmez. Onların gerek kendi aralarında, gerek Resulullah’a karşı ihtilaf çıkarmaları, hak ve hakikatı bildiren bütün ilim sebepleri geldikten sonra adalet ve hakkaniyetle hareket etmeyi, hakka ve ilme teslim olmayı, boyun eğmeyi bir yana bırakıp, kendi aralarında azgınlık ve düşmanlıkla, hükmetme sevdasıyla dinsizliğe ve inkâra saptıklarından dolayıdır. Fakat adalet ve hakkın isbatı için gönderdiği ve delil olarak öne sürdüğü gibi kesin âyetler ve belgelere her kim küfreder, bunları inkâr eder, İslâm’dan kaçınırsa Allah hesabı çabuk görendir. Cezalarını hemen vermekten çekinmez.”(16)
Allahû Teâla, “Kitap verilenler, kendilerine ilim geldikten sonradır ki, aralarındaki kıskançlık yüzünden ayrılığa düştüler” buyruğuyla ehl-i kitabın gerçekleri bilmelerine rağmen görüş ayrılığına düştüklerini ve bunun aralarındaki çekememezlik ve dünyalık aramaktan kaynaklığını haber veriyor. Bunu İbn-i Ömer (r.a.) ve başkaları söylemiştir. (17) İlim sahibi olduktan sonra sırf ihtiras ve dünyevi menfaatler yüzünden ihtilafa düşen kendilerine kitap verilen Ehl-i kitap kasıt Yahudi ve Hıristiyanlardan olanlardır. İhtilafa ve anlaşmazlığa düştükleri nokta ise, her iki kesim de Tevhid dini olan İslâm’ı terk ettiler, kabul etmediler. Nasara denilen Hıristiyanlar teslis, yani üç ilah inancına sarıldılar. Yahudiler ise, Uzeyir Allah’ın oğludur, dediler. “Onlar ilim geldikten sonra” ile bildirilen gerçek ise, kendisinde asla bir yanlışlık ve eğrilik bulunmayan hak din olan İslâm’dır. Yahudi ve Hıristiyanlar bir takım insanları peşlerine takarak hakkın kendilerinde olduğu yalanını savunuyorlardı. Oysa ki İslâm’ın hak dini oluşunda şüphe olmadığı gibi onlar da zaten bunda şüphe etmiyorlardı. Çıkarları ve menfaatleri öyle gerektirdiğinden dolayı böyle yanlış ve batıl bir yol izliyorlardı.(18)
İlimlerini hasedlerine kurban edenlerin ihtilafları onları hem din-i İslâm’dan ve hem de nur-u imandan eder. Yahudiler ve Hıristiyanlar, ilimlerine rağmen sırf hasedlerinden dolayı elleri altındaki mukaddes kitaplarını tahrif ettiler. Yahudi ve Hıristiyanların insanlık âlemine armağan ettikleri tefrikadır, kindir, haseddir, tahsilli cehalettir, ilme ihanet eden ihtilaftır, İslâm’dan, imandan uzaklaştıran ideolojileri, şek ve şüphelerdir. Şayet bugün “Biz de Müslümanız” diyen bazı kimseler bu çağda, bu zamanda İslâm ile idare olunmanın mümkün olmadığını savunuyorlarsa, bu Yahudi ve Hıristiyanlardan akıp gelen ideolojilerin, mitolojilerin, şek ve şüphelerin bir neticesidir. Oysa bu Âyet-i Kerime’ye göre İslâm her zamanın ve her mekânın dinidir. İslâm’ın tatbikinin mümkün olmadığı, gerekmediği hiçbir zaman ve mekân yoktur. Muhammed Kutup (rh.a.) der ki: “Allah’ın dünyada ve âhirette razı olduğu İslâm, ‘La İlahe İlâllah Muhammedü’r Rasûlüllah’ nutku ve onun muktezasıyla ameldir.” (19) Çünkü Allah katındaki İslâm ‘Lâ İlahe İllâllah’dır. Yani Tevhid’dir. (20) Allah’ın kendi katında geçerli kılıp razı olduğu İslâm, çağlarüstü olup her çağda tatbiki mümkün ve gerekli olan cihanşümul itikadi ve ameli bir hayat nizamıdır. İslâm’dan başka insanın fıtratına cevap verecek, dertlerine derman olacak her hangi bir din veya sistem yoktur. Bu çağda, bu zamanda İslâm’la birlikte başka dinlerin de Hak olabileceğini iddia etmek, ispatlamaya kalkışmak, abesle iştiğal olup tamamen cehenneme sevdalanmaktır.
_________________
(1) Âl-i İmran Sûresi/ 19
(2) El- Camai-u Li Ahkâmi’l Kur’ân (İmam-ı Kurtubî) C: 4, Sh: 43, Beyrut/ 1965
(3)
(4) Sahihu’l-Buhari, IV, 142. Aynı bâb; Ayrıca krş. Mansur Ali Nasif, et-Tâcu’l- Câmi‘u li’l-Usûl, I-V, Mektebetü Pamuk, İstanbul, 1961, III, 299, K. Nübüvve, İsa (a.s.) konusu. Burada nebiler için “ıhvetü allât” tabiri geçmektedir.
(5) El- Münavi, Abdurrauf, Feyzu’l-Kadir, I-VI, Beyrut, ty. II, 47, nr. 2706; (Ahmed b. Hanbel, İbn-i Mâce ve Ebu Davud’dan)
(6) Hucurat Sûresi/10
(7) Maide Sûresi/3
(8) Neml Sûresi/91
(9) Bakara Sûresi/128
(10) Âl-i İmran Sûresi/ 52
(11) Âl-i İmran Sûresi/85
(12) Tevbe Sûresi/ 30
(13) Es-Sahvetü’l İslâmiyye (Muhammed b. Salih el- Useymîni) Sh: 166-167, Riyad/ 1426
(14) Sünen-i Tirmizî, iman 8; îbn Mace, Fiten 12; Ahmed b. Hanbel, el- Müsned, V, 231, 236, 237
(15) Kâfirun Sûresi/ 1-6
(16) Yusuf Sûresi/ 76
(17) Hak Dini Kur’ân Dili (M. Hamdi Yazır) C: 2, Sh: 1061-1064, İst/ 1971
(18) El- Camai-u Li Ahkâmi’l Kur’ân (İmam-ı Kurtubî) C: 4, Sh: 44, Beyrut/ 1965
(19) Medarikü’t-Tenzil ve Hakaiki’t-Te’vil. (Ebü’l-Berekat Hafizüddin
Abdullah b. Ahmed b. Mahmud Nesefi) C:1, Sh: 149-150, İst/ 1984
(20) Es-Sahvetü’l İslâmiyye (Muhammed Kutub) Sh: 164, Kahire/ 1990
|
www.nurnet.org/hak-din-islam/
14 Şub 2013 - Şüphesiz hak din dır ki bize bahşetti hayat,. Yoksa bu ... "Şiirler" içinde. Etiketler: abdu
.
ŞİİRLER / TARİH 14 ŞUBAT 2013 SAAT 11:53 /
www.hakikat.net/icerik/anasayfa_islam/islam_allah_katinda_tek_din.php
"Şüphesiz, Allah katında tek din, İslâm'dır. ... O, sana Kitab'ı hak ve önceki kitapları(n asıllarını) tasdik e
.İSLAM : 'ALLAH KATINDA TEK DİN'
"Şüphesiz, Allah katında tek din, İslâm'dır."(Âl-i İmran Sûresi, 19)
"Kim, İslâm'dan başka bir din ararsa, bilsin ki; kendisinden (böyle bir din) asla kabul edilmeyecek ve o, ahirette ziyan edenlerden olacaktır."(Âl-i İmran S., 85)
"(Resûlüm!) O, sana Kitab'ı hak ve önceki kitapları(n asıllarını) tasdik edici olarak tedricen indirmiş; daha önce de, insanlara doğru yolu göstermek üzere Tevrat ve İncil'i ve Furkan'ı indirmiştir."(Âl-i İmran S., 3)
"Şüphesiz ki, bu Kur'an, en doğru yola iletir."(el-İsra, 9)
"(Resûlüm) de ki: "Ey Ehl-i Kitap(Yahudi ve Hıristiyanlar)! Sizinle bizim aramızda müşterek olan bir söze geliniz: Allah'tan başkasına tapmayalım; O'na hiçbir şeyi eş tutmayalım ve Allah'ı bırakıp da kimimiz kimimizi ilahlaştırmasın. Eğer onlar, yine yüz çevirirlerse, işte o zaman; 'Şahit olunuz ki, biz Müslümanlarız' deyiniz."(Âl-i İmran S., 64)
***
'İslam', "selâm" kelimesinden türemiştir. 'Selâm'; 'itaat etmek, boyun eğmek, bağlanmak, barış, esenlik ve kurtuluş' demektir. Dinî literatürdeki anlamı; Allah'a ve O'nun Resulü'ne itaat etmektir. 'Müslüman'; 'Allah'tan başka hiçbir gizli ve açık ilaha itaat etmeyen ve Hz.Muhammed(s.a.v.)'i diğer bütün peygamberler gibi Allah'ın kulu ve elçisi kabul eden bahtiyar insandır. "Heva ve hevesini tanrı edinen ve Allah'ın (yanındaki) bir bilgiye göre saptırdığı, kulağını ve kalbini mühürlediği, gözünün üstüne de perde çektiği kimseyi gördün mü?"(el-Câsiye, 23) buyurulmaktadır.
Gerçek "Müslüman"; heva ve heveslerinin esaretinden kurtulup Allah'a teslim olmakla, gerçek hürriyete kavuşan mutlu bir kuldur.
İslamiyet; Hz.Âdem'le başlayan ve Hz.Muhammed (s.a.v.) ile kemale ulaşan ve hükmü, kıyamete kadar devam edecek olan ve evrensel olan son ilahi dinin adıdır.
Miladi 610 yılında, Cebrail adlı vahiy meleğinin, "Yaratan Rabbinin adıyla oku!"(el-Alak, 1) diye başlayan ayetleri getirmesiyle Kur'an'ın tebliği başlamış ve İslamiyet bütün zorluklara rağmen en hızlı yayılan din olmuştur. Bu gerçek, İslam'ın, fıtrat dini olmasındandır: "Sen, yüzünü, Allah'ı birleyici olarak doğruca dine çevir. Allah'ın yaratma kanununa uygun olan dine dön ki, insanları ona göre yaratmıştır. Allah'ın yaratması değiştirilemez. İşte doğru din odur. Fakat insanların çoğu bilmezler."(Rum S., 30)
"Bugün size dininizi olgunlaştırdım ve size nimetimi tamamladım ve size din olarak İslam'ı beğendim."(el-Mâide, 3)
İslamiyet'e göre; hiçbir insan, doğuştan günah yükü taşımaz:
"Her doğan(çocuk), İslâm fıtratı üzerine doğar; çocuğu anne-babası (sonradan) Yahudileştirir, Hıristiyanlaştırır ve mecusileştirir."[Buhari; Cenaiz, 80,93 / Müslim; Kader, 22(2658) / Muvatta; Cenaiz, 52(1, 241) / Tirmizi; Kader 5 (2139) / Ebû Davud; Sünen 18 (4714)]
Ve herkes, kendi günahından sorumludur:
"Hiçbir günahkâr başkasının günahını çekmez."(el-Fâtır, 18 / el-İsra,15)
Ancak, hadislerin beyanına göre; kötü bir çığır açanlar, o çığırda gidenlerin günahlarının bir mislini yüklenirler. Hayırlı bir çığır açanlar da, aynı şekilde sevap kazanır. Bunun dışında günahlar ve sevaplar ferdidir.
İslam'da, dünya ve ahiret dengesi vardır:
"Allah'ın sana verdiği şeylerde ahiret yurdunu gözet; dünyadaki payını da unutma."(el-Kasas, 77)
"Sizin hayırlınız, dünyası için ahiretini, ahireti için dünyasını, terk etmeyendir, her ikisi için aynı derecede çalışandır."(Binbir Hadis, Mehmet Arif, sh.177, Hds.431, 1325)
"Hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için, yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalış."(Muhtaru'l-Ehadis, sh.29)
İslamiyet, sadece bir inanç ve belli ibadetlerden mürekkep bir din değildir.
İslam, aynı zamanda; ailevi, sosyal, iktisadi, hukuki ve siyasi hayatı düzenleyen temel hükümleri hâvi bir hayat nizamıdır. Bu gerçeği; Kur'an ayetlerinden ve Hz.Muhammed(s.a.v.)'in "Canlı Kur'an" olan hayatından rahatlıkla anlayabiliriz.
"Sonra da seni, din konusunda bir şeriat sahibi kıldık. Sen ona(şeriata) uy; bilmeyenlerin isteklerine uyma."(el-Câsiye,18)
"Kim Allah'ın indirdiği ile hükmetmezse işte onlar kâfirlerdir, (zalimlerdir / fâsıklardır.)"(el-Maide, 44,45,47)
[Ayrıca bkz.:
Aile hayatı hakkında: (el-Bakara, 187, 228, 229, 231, 232, 233; el-Ahzab, 50; en-Nisa, 4, 24, 25, 35, 128, 129, 7, 11, 12, 19, 33, 127, 176; Rum S., 21; el-İsra, 23, 24.)
Sosyal(ictimai) konularda: (Âl-i İmran S.,103; el-Enfal, 46; el-Maide 2; en-Nisa 36; en-Nahl, 90, 125; el-Hucurat, 12; el-Maide, 90, 91.)
Ekonomik(iktisadi) konularda: (el-Bakara, 188, 267, 275, 278; ez-Zariyât, 19; et-Tevbe, 60; el-Haşr, 7.)
Hukuki-Siyasi konularda: (el-Maide, 33, 38, 44, 45, 47; en-Nisa, 11-13, 176; en-Nûr, 1-4; el-Câsiye, 18; el-Bakara, 178, 179, 190-193; el-İsra, 57; el-Hucurat, 15.)]
İslamiyet'te her amel-i salih, ibadet şuuruyla yapılır ve ibadetlerde "ihlas", "ihsan", "huşu" ve "takva" esastır:
"Ben, cinleri ve insanları ancak bana ibadet(kulluk) etsinler diye yarattım."(ez-Zâriyât, 56)
"Dini, yalnız Allah'a has kılarak(ihlasla) O'na yalvarın."(el-A'raf, 29)
"Haydi; kafirlerin hoşuna gitmese de Allah'a, Allah için dindar ve ihlaslı olarak dua ediniz."(el-Mü'min, 14)
"Kim, muhsin olarak yüzünü Allah'a dönerse (Allah'a hakkıyla kulluk ederse), onun ecri Rabbi katındadır. Öyleleri için ne bir korku vardır, ne de bir üzüntü çekerler."(el-Bakara, 112)
"İhsan; Allah'a, O'nu görüyormuşsun gibi ibadet etmendir; çünkü, her ne kadar sen O'nu görmüyorsan da, O, seni mutlaka görür."(Müslim; K. İmam, Hds. 
"Gerçekten mü'minler kurtuluşa ermişlerdir; onlar ki, namazlarında huşû(derin saygı ve ürperti) içindedirler."(el-Mü'minûn, 1,2)
"Sonuç, takva sahiplerinindir."(Tâhâ S., 132; Kasas S., 83)
"Nefsanî arzulara, (özellikle) kadınlara, oğullara, yığın yığın biriktirilmiş altın ve gümüşe, salma atlara, sağmal hayvanlara ve ekinlere karşı düşkünlük insanlara çekici kılındı. Bunlar, dünya hayatının geçici menfaatleridir. Halbuki, varılacak güzel yer, Allah'ın katındadır. / (Resulüm) de ki: 'Size, bunlardan daha iyisini bildireyim mi? Takva sahipleri için Rableri yanında, içinden ırmaklar akan ebediyyen kalacakları cennetler, tertemiz eşler ve (hepsinin üstünde) Allah'ın hoşnutluğu vardır.' Allah, kullarını çok iyi görür."(Âl-i İmran S. 14, 15)
"Rabbinizin bağışına ve takva sahipleri için hazırlanmış olup genişliği gökler ve yer kadar olan cennete koşun! / O takva sahipleri ki; bollukta da darlıkta da Allah için harcarlar, öfkelerini yutarlar ve insanları affederler. Allah da, güzel davranışta bulunanları sever. / Yine onlar(takva sahipleri) ki; bir kötülük yaptıklarında, ya da kendilerine zulmettiklerinde Allah'ı hatırlayıp günahlarından dolayı hemen tevbe-istiğfar ederler. Zaten günahları, Allah'tan başka kim bağışlayabilir ki! Bir de onlar, işledikleri kötülüklerde, bile bile ısrar etmezler."(Âl-i İmran S., 133-135)
"Ey iman edenler! Allah'a karşı takva sahibi olun (Allah'tan ittika edin) ve sâdıklarla beraber olun."(et-Tevbe, 119)
.
www.hakikat.com/nur/risaleler/refah/refah5.html
“Bugün size dininizi kemale erdirdim, üzerinizdeki nimetimi tamamladım ve size dinolarak İslâm'ı beğ,,.
.“ALLAH KATINDA DİN İSLÂM’DIR.”
(Âl-i imran: 19)
Allah-u Teâlâ Kelâm-ı kadim’inde kendi dinini ilan etmiştir. Âyet-i kerime’sinde:
“Bugün size dininizi kemale erdirdim, üzerinizdeki nimetimi tamamladım ve size din olarak İslâm’ı beğendim.” buyuruyor. (Maide: 3)
İslâm dininden başka bir din gelmeyeceğini, İslâm dininden başka bir dini de kabul etmeyeceğini de diğer bir Âyet-i kerime’sinde beyan buyurmuştur:
“Kim İslâm dininden başka bir din ararsa, onunki katiyyen kabul edilmeyecek ve o ahirette kaybedenlerden olacaktır.” (Âl-i imran: 85)
Hülâsa:
“Allah katında din İslâm’dır.” (Âl-i imran:19)
Dikkat ederseniz Allah-u Teâlâ’nın kelamı ile Resulullah’ın -sallallahu aleyhi ve sellem- beyanını arzediyoruz. Şahsa atfetmeyin. Şahsa atfederseniz, küfre girmiş olursunuz. Mahlukun hükmü yoktur. Hazret-i Allah’ın hükmü esastır.
Nereye meyl edersen nefsini oraya satmış olursun. Çünkü Cenâb-ı Hakk Âyet-i kerime’sinde:
“Allah hiç kimsenin göğsünde iki kalb yaratmamıştır.” (Ahzab: 4)
Ki birini muhabbet-i Mevla’ya, diğerini muhabbet-i masivaya hasretsin; bir kalbte iki sevgi yaşamaz.
Eğer bunları açıklamasa idim şu Âyet-i kerime mucibince herhalde mesul olurdum. Onlar her ne kadar kelamullahtan ikrah etseler, karşılarında okunduğu zaman nefret etseler de biz Hazret-i Allah’ın emirlerini açık açık söylemek zorundayız.
“Rabbanilerin ve Ahbarın onları günah söz söylemekten ve haram yemekten men etmeleri gerekmez miydi?
İşledikleri sanat ne kötüdür!” (Maide: 63)
Bir bir her şeyi açıklıyorum ki mesul olmamak için. İster imanı seç, ister küfrü seç. Dinde zorlama yoktur.
Siz Allah-u Teâlâ’nın dinini Allah-u Teâlâ’ya öğretmeye mi çalışıyorsunuz?
Allah-u Teâlâ Âyet-i kerime’sinde şöyle buyuruyor:
“De ki: Siz dininizi Allah’a mı öğretiyorsunuz? Oysa Allah göklerde olanları da bilir, yerde olanları da bilir. Allah her şeyi hakkıyla bilendir.” (Hucurat: 16)
Âyet-i kerime’ler karşında açık açık okunduğu, bu tebligatlar, ilâhi hükümler açıkça beyan edildiği halde ikrah ettiğiniz görülüyor. Çünkü artık siz Allah-u Teâlâ’nın hükmüne iman etmiş değilsiniz. Allah-u Teâlâ’nın kelamından tiksiniyorsunuz.
Âyet-i kerime’de:
“İşte böyle, çünkü onlar Allah’ın indirdiğinden tiksinip hoşlanmamışlardır.” buyuruluyor. (Muhammed: 9)
Hakikatı bilmeyenler din kurucuların faaliyetlerini hâlâ İslâm için zannediyor. Onların faaliyetleri ancak kurdukları dini kuvvetlendirmek içindir. Halkı yolmak ve ceplerini de doldurmak içindir. Onlar din-i İslâm’dan çıkalı çok oldu.
Âyet-i kerime’leri ve Hadis-i şerif’leri dikkatle oku ve incele.
İmanın varsa iman et! Eğer bu Âyet-i kerime’lere ve Hadis-i şerif’lere iman etmezsen, bil ki sen de o kâfirlerle berabersin.
“Adam ne olacak, ‘Âyet’” diyenlere gelince;
İşte onlar şeytanlarla beraber tepetakla cehenneme atılacaklardır.
“Onlar ve azgınlar tepetakla oraya atılırlar. İblis’in bütün askerleri de.” (Şuarâ: 94-95)
“Onlar” imamları, “Azgınlar” ise tâbi olan şakşakçılarıdır. İşte onlar dinden çıkacaklar ve bir daha dine dönemeyeceklerdir. Bu hususu Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Hadis-i şerif’lerinde haber veriyorlar:
“Şüphesiz ki benden sonra ümmetimden bir zümre gelecektir. Onlar Kur’an okuyacaklar, fakat Kuran’ın feyzi onların boğazlarından öteye geçmeyecektir. (Yalnız dilde kalacaktır.) Nitekim onlar okun avı delip geçtiği gibi dinden çıkacaklar, bir daha da ona dönemeyeceklerdir. İşte bütün insanların ve hayvanların en kötüsü bunlardır.” (Müslim: 1067)
Ve siz bunlara hâla müslüman nazarı ile bakıyorsunuz.
Biz ancak Hazret-i Allah’a ve Resulü’ne inananlardanız. İmamlarınıza, cemaatlarınıza inananlardan değiliz. Bizi böyle tanıyın. Bu imamların imanları olsaydı, bu Âyet-i kerime’lere ters düşmezlerdi. Bunlar suret-i Hakk’tan görünen birer bölücüdür. Bunca Âyet-i kerime’leri hiçe sayan bu imamlarda iman ne gezer?
Bu yazılar onlar için yazılmıyor. Henüz o bölücü grupların içine düşmemiş, din-i İslâm’dan çıkmamış kimseleri kurtarmak için çalışıyoruz.
Hülâsa bu yazılar onların içine düşmemesi ve din-i İslâm’dan çıkmaması için yazılıyor.
Oysa hiçbir kitaptan ne ücret alınır, ne kimseden bir şey beklenir. Bizim mükafatımız Rabb’ül alemine aittir.
“Selâm olsun hidayete tâbi olanlara!” (Tâhâ: 47)
dergi.altinoluk.com › ... › 1997 › Mart - İslâm'ı Doğru Öğrenmek
İslâm, Allah tarafından konulan ve insanları O'na ulaştıran tek doğru din olduğundan Kur'an, insanları bu
.Dinü'l Kayyim: Doğru ve Sağlam Din
Doç. Dr. Fahreddin Yıldız
1997 - Mart, Sayı: 133, Sayfa: 021
İnsanlıkla yaşıt olan din gerçeği, inkar edilemez bir özellik taşır. Ona karşı takınılan tavır ne olursa olsun, din gerçeğini yok saymak imkansızdır. Ancak önemli olan, "din nedir?" sorusuna doğru cevap verebilmektir. Din, çok geniş kapsamlı bir kavramdır. Bu yüzden din kelimesi, hangi bağlamda kullanıldığına bakılarak manalandırılmalıdır.
Din kavramının bu çok yönlü özelliğinden dolayı Kur'an, batıl ve yanlış din olgularına karşı,"Dinü'l Kayyim"1 ve "Dinü'l Hak"2tabirlerini kullanarak "doğru ve sağlam dinin" ne olduğunu bildirmiş; ayrıca onun, diğer bütün batıl din olgularına üstün kılınacağı müjdesini vermiştir.3 Çünkü Kur'an'da, İslâm dışındaki inanç ve yaşayış sistemlerine de, "din" denilmiştir.4
Kur'an, çeşitli dinler içinde sadece "İslâm"ın hak ve makbul din olduğunu;5 bu dinin son olarak Kur'an kapsamında insanlara sunulduğunu; bu yüzden, diğer din olgularının geçerliğinin bulunmadığını bildirir.(6) Demek ki doğru ve sağlam din tektir, yaratılış kanunları gibi esas ve değişmezdir. Yüce Allah, bu doğru dinden razı olduğunu bildirmiş ve ona "İslâm" adını vermiştir.7
Hak Dinin Tanımı ve Muhtevası
İslâm, Allah tarafından konulan ve insanları O'na ulaştıran tek doğru din olduğundan Kur'an, insanları bu dine girmeye çağırır.8 Hak din, Allah'ın mutlak hakimiyet ve tasarrufa sahip olduğu; insanın da O'nun dinine göre bir hayat sürdürmesi gerektiği mesajını verir. Nitekim doğru dinin tanımını veren bir ayette şöyle buyurulur:
"Allah'ı bırakıp taptığınız her şey, gerçekte sizin ve atalarınızın uydurduğu anlamsız isimlerden öteye geçmemektedir;çünkü Allah, bunlar hakkında hiçbir delil indirmemiştir. (Neyin doğru, neyin yanlış olduğu konusunda) hüküm yalnızca Allah'a aittir. O'da kendisinden başkasına kulluk etmemenizi buyuruyor. İşte dosdoğru olan din budur; ama insanların çoğu bunu bilmez."9
Din kavramının muhtevasını belirleyen ayet ve hadislerde, "iman, İslâm, ihlas ve ihsan" gibi temel kavramlara yer verilir. Nitekim, "Cibril Hadisi" diye nitelendirilen meşhur hadiste de, kamil bir dinin, "iman, İslâm ve ihsan" kavramlarıyla tanımlandığı görülür. Peygamber (a.s.), bu üç kavramın, hak dinin temel telkinleri arasında yer aldığını vurgulamak amacıyla, hadisin sonunda:"İşte bu Cibril'dir. İnsanlara dinlerini öğretmek için gelmiştir."10 buyurarak hak dinin muhtevasına açıklık getirmiştir.
Hak Dinin Genel Özellikleri
Hak din, vahiy eseridir, beşer kaynaklı değildir. Muhatabı, akıl ve irade sahibi olan insandır. O, akıl üstüdür fakat akıl dışı değildir.11
Hak din, iradeye yönelik olduğu için, onda zorlama da yoktur. Kur'an, hak din olan İslâm'da, bir işi istek ve irade dışı yaptırmanın (ikrahın); insanı zora sürmenin (harecin) olmadığım açıkça belirtir.12 Demek ki zorla din seçmek veya değiştirmek, hem temelsiz hem de geçersizdir.
Burada, bir gerçeği hatırlatmanın gerekli olduğunu düşünüyoruz. İslâm'ın benimsediği din seçme özgürlüğüyle, yine İslâm'da yer alan cihad ilkesi arasında, bazı art niyetlilerin sandığı gibi bir çelişki yoktur. İslâm'a göre cihad, dini zor kullanarak benimsetme yolu olmayıp İslâm'ın din olarak varlığının kabul edilmesi ve yayılmasını engelleyen şartların ortadan kaldırılması için, sarfedilen çabadan ibarettir.13 Demek ki hak din, insana vahiyle bildirilmekte, insan onu aklıyla anlayıp iradesiyle seçmekte ve hayatına geçirmektedir. Böylece hak dinin, bir bilgi ve tercih konusu olduğu ortaya çıkmış oluyor. Hemen belirtelim ki hak din, sadece inançtan ibaret değildir. O, aynı zamanda insanın dünyevi hayatını düzenleyecek ahlakî, hukukî ve sosyal kuralları da ihtiva etmektedir. Bu sebeple, hak dinin sadece kişi ile inandığı yaratıcı arasında bir vicdan meselesi olduğunu söylemek, yanlıştır. Çünkü hak dinin getirdiği kuralların, hem bağlayıcılık özelliği hem de yaptırım gücü vardır.
Hak dinin başka bir özelliği de, aynı inancı ve değerleri paylaşan kişilerden meydana gelen bir sosyal birlik oluşturmasıdır. O, tevhidden millete, milletten de ümmete ulaşır.14 Görüldüğü gibi hak din İslâm'ın, ferdî yaşayışı aşan sosyal yönü olduğu gibi, manevi boyutu aşan dünyevi yönü de vardır.
Dosdoğru Dini Doğru Öğrenmek
Allah, insanı yarattı ve ona Kur'an'ı öğretti.15 Bundan maksat, insanın, Kur'an'la doğruyu bulmasını sağlamaktır. Kur'an bunun için vardır. O, baştan sona insanı bilgilendirici ve hidayete erdirici emir ve ölçülerle doludur. İnsan, doğru bilgiye Kur'an'la ve aklını kullanarak ulaşacaktır. Ona yakışan da budur. Bu durumda, İslâm'ı doğru öğrenmek ve yaşamak için, Kur'an'ın yaşayan insana anlaşılır kılınması şarttır. Çünkü Yüce Allah, insana her çağda yeterli olacak doğru yol bilgisini, Kur'an'la ulaştırmıştır. Dini doğru öğrenmek için, şaşmaz doğruluk ölçüsünü de bilmek gerekir. İslâm'ın en üstün bilgi kaynağı ve tek doğruluk ölçüsü, Kur'an'dır. Kur'an, tam ve tutarlı bir kitaptır; onun yalanı ve yanlışı yoktur.16
Dini en doğru biçimde anlamış olan Peygamber (a.s.) in ve sahabe neslinin hayatında Kur'an ve onun aydınlığında yürüyen akıl, tek doğruluk ölçüsü kabul edildiğinden din, onlar tarafından doğru anlaşılmış ve yaşanmıştır. Çünkü o devirde, dine Kur'an ve akıl dışı bir şey sokulmamıştı.
Saadet asrından bir süre sonra Kur'an, sünnet, akıl ve ilim büyük ölçüde terk edilince, mesnetsiz görüşler ve yanlış hükümler dinin yerine;İslâm dışı geleneğin kabulleri de Kur'an'ın önüne geçti. Böyle olunca, önceki ve sonraki yanlışlar, din sanıldı. Kur'an ve sünnet bir tarata bırakılınca herkes kendine göre bir doğruluk ölçüsü ihdas etti. Sonunda, Kur'an ve sahih sünnetin doğru dediğini yapmayan, yanlış dediği bir çok şeyi ise, yapmaya kalkışan kitleler ortaya çıktı. Bütün bu yanlışlıkların tek sebebi, Kur'an ve Sünnetin doğruluk kriteri olmaktan ve devreden çıkarılmaları; akıl ve ilmin de maşa gibi kullanılmasıdır. Dini, Kur'an ve sünnet ölçüleri içinde hayatlarına taşıyamayan; hayatın idaresini İslâm dışı ölçü ve sistemlere teslim eden bir toplumun, dini doğru anladığı söylenemez. İsmen müslüman olmasına rağmen kalben ve fiilen İslâm'a düşman olan bir kimse de, bu yanlışından dönmedikçe hak dinin mensubu olamaz.
Sonuç olarak diyebiliriz ki, hak din İslâm'ın teoride önerip pratikte eğittiği insan İslâm'ı doğru anlayan, şeytan hilelerine kanmayan, inancına şirk, dine de hurafe katmayan kişidir.
DİPNOTLAR: 1) Yusuf, 40; Beyyine, 5 vb. 2) Tevbe-29, 33 vb. 3) Feth, 28; Sarf, 9 4) Al-i İmran, 85; Kafirun, 6 5) Al-i İmran, 19 6) Al-i İmran, 85 7) Maide, 3 Bakara, 208 9) Yusuf, 40 10) Bkz. Tecrid-i Sarih Tercemesi, C, I,S,58 11) Şura, 13; Mülk, 10 vb. 12) Bakara, 256; Hacc, 78 13) Bkz. Enfal, 39 vb. 14) En'am, 161; Bakara, 213; Al-i İmran, 104 vb. 15) Rahman, 1-4 16) Bkz. Bakara, 2; Kehf, 1-2; İsra, 9 vb.
.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Bugün 178 ziyaretçi (321 klik) kişi burdaydı! |
|
 |
|
|
