İmanın gitmesinden korkmalıdır   01.11.2015 Bir Müslüman, sözünün ve işlerinin neye varacağını düşünmeli, her şeyde dinini kayırmalıdır. Hiçbir günahı küçük görmemelidir. Bir kimse küçük günah işlese, buna tevbe et denilince, “Tevbe edecek bir şey yapmadım ki” yahut “Niçin tevbe edeyim” dese imanı gider. Çocuğun, küçükken ana babasına tabi olarak imanı vardı. Baliğ olunca yani ergenlik çağına girince onlara tabi olması devam etmez, imanı, islamı bilmese, sorulunca anlatamasa imanı, evli ise nikahı da gider. Çünkü nikahın sahih olması ve devam etmesi için imanlı olmak lazımdır. Bir mümini öldüren veya öldürülmesini emreden kimseye, “İyi yaptın” diyenin imanı gider. Bir kimseyi haksız olarak döven veya öldüren zalime, “İyi yaptın, bunu hak etmişti” demek de imanı giderir. Yalan olarak, “Allah biliyor ki, seni çocuğumdan çok seviyorum” demek imanı giderir. Vazife olduğuna inanmayarak, önem vermeyerek, hafif görerek namaz kılmamak, oruç tutmamak, zekât vermemek imanı giderir. Allahü teâlânın rahmetinden ümidini kesmek küfürdür. Kendisi haram olmayıp, sonradan hasıl olan bir sebepten dolayı haram olan mala, paraya,haram li-gayrihi denir. Çalınan ve haram yollardan gelen mal böyledir. Bunlara helal demek küfür olmaz. Leş, domuz, şarap gibi, kendileri haram olan şeylere haram li-aynihi denir. Bunlara helal demek küfür olur, imanı giderir. Kesin olarak bilinen haramlardan birine helal demek de, böyledir. Ezan, cami, fıkıh kitapları gibi İslamiyet’in kıymet verdiği şeyleri aşağılamak küfür olur, imanı giderir. Abdestsiz olduğunu veya namaz vaktinin gelmediğini bildiği hâlde namaz kılmak ve bildiği hâlde kıbleden başka tarafa dönerek namaz kılmak küfür olur, imanı giderir. Bir Müslümanı kötülemek için kâfir demek küfür olmaz ise de, kâfir olmasını isteyerek söylemek, küfür olur, imanı giderir. Günah işlemek küfür olmaz Allahü teâlânın emirlerine farz, yasak ettiği şeylere haram denir. Farzlara ve haramlara İslamiyet denir. İslamiyet’e uymayan şeyi yapmaya günah işlemek denir. Günah işlemek küfür olmaz. Günah olduğuna önem verilmezse küfür olur, iman gider. İbadet yapmanın ve günahtan sakınmanın lazım olduğuna inanmamak küfür olur, imanı giderir. Akıllı, bilgili, edebiyatçı olduğunu göstermek veya yanındakileri hayrete düşürmek, güldürmek, sevindirmek yahut alay etmek için söylenen sözlerde de, “küfr-i hükmî”den korkulur. Gadap, kızgınlık ve hırs ile söylenen sözler de böyledir. .Salih bir Müslüman olmak için   02.11.2015 Salih bir Müslüman olmak için din bilgilerini Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından öğrenmek lazımdır. Cahil olan kimse salih değil, Müslüman bile olamaz. Salih bir Müslümanda şu özellikler bulunur: 1- Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiği gibi inanmalıdır. 2- Dört mezhepten birinin, nakli esas alan ilmihal kitabını okuyarak din bilgilerini doğru öğrenip, buna uygun ibadet yapmalı ve haramlardan sakınmalıdır. Dört mezhepten birinde olmayan veya dört mezhebin kolay yerlerini ayırıp bir araya toplayan yani mezhepleri birbirine karıştıran kimseye mezhepsiz denir. Mezhepsiz olan kimse, bid’at ehli olur. 3- Çalışıp dine uygun yollardan para kazanmalıdır. Fakir kimse bu zamanda dinini, namusunu, hakkını bile koruyamaz. Bunları korumak ve İslamiyet’e hizmet edebilmek için fennin bulduğu yeniliklerden, kolaylıklardan faydalanmak da lazımdır. Helal kazanmak ve İslamiyet’i yaymak için çalışmak büyük ibadettir. Namaz kılmaya mani ve haram işlemeye sebep olmayan her kazanç yolu hayırlıdır, mübarektir. İbadetlerin ve dünya işlerinin faydalı, mübarek olması, yalnız Allah için yapmakla, yalnız Allah için kazanmakla ve yalnız Allah için vermekle, kısacası ihlas sahibi olmakla olur.İhlas, yalnız Allahü teâlâyı sevmek ve yalnız Allah için sevmektir. Din büyüklerinden, Allah dostlarından feyz almak isteyenin salih Müslüman olması lazımdır. Ehl-i sünnet itikadında olmayan, mesela Eshab-ı kiramdan herhangi birine dil uzatan ve dört mezhepten birine uymayan, haramdan sakınmayan, çocuklarının din bilgisi, Kur’an-ı kerim öğrenmeleri için çalışmayan bir kimse salih bir Müslüman olamaz. Peygamber efendimiz buyurdu ki: (Benim yolumda ve benden sonra dört halifemin yolunda olunuz!) [Buharî, Tirmizî] Dört halifenin yolunda olan İslam âlimlerine Ehl-i sünnet denir. Görülüyor ki, Allahü teâlânın sevgisine kavuşmak için Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarında yazılı olduğu gibi iman etmek ve bütün sözleri, işleri, onların bildirdiklerine uygun olmak gerekiyor. Allahü teâlânın sevgisine kavuşmak isteyenin, böyle iman etmesi ve böyle yaşaması lazımdır. Bir insanda bu ikisi olmazsa o salih Müslüman olamaz. Dünyada ve âhirette rahata ve huzura kavuşamaz. Bu ikisi, ya Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından okuyarak öğrenilir, yahut böyle âlimleri görerek elde edilir. Ehl-i sünnet âlimlerinin sözleri ve bakışları insanın kalbini temizler. Kalb temiz olunca, imanın, ibadetlerin tadı duyulur. Haramlar acı, çirkin ve iğrenç görünürler. .   Mezhep imamı kime denir? 03.11.2015 Mezhep imamı demek, Kur'an-ı kerim ve hadis-i şeriflerde açıkça bildirilmiş olan din bilgilerini Eshab-ı kiramdan işiterek toplayan, kitaba geçiren, açıkça bildirilmemiş olan bilgileri de açık bildirilmiş olanlara benzeterek meydana çıkaran büyük âlim demektir.Hadika kitabında buyuruluyor ki: “Bilinen dört imam zamanında başka mezhep imamları da vardı. Bunların da mezhepleri vardı. Fakat bunların mezheplerinde olanlar azala azala bugün hiç kalmadı.” İbni Hacer-i Mekkî hazretleri “Eshab-ı kiramın hepsi müctehid, derin âlim ve mezhep imamı idi” buyuruyor. Hepsi de mezhep imamlarımızdan daha üstün, daha çok bilgili, mezhepleri daha doğru, daha kıymetliydi. Fakat bunların kitapları olmadığı için mezhepleri unutuldu, mevcut dört mezhepten başkasına uymak imkanı kalmadı. “Eshab-ı kiram hangi mezhepteydi” demek, “Alay komutanı, hangi bölüktendir” demeye benzemektedir. Hicretten dört yüz sene geçtikten sonra, mutlak ictihat yapabilecek kadar derin âlim kalmadığı muteber kitaplarda yazılıdır. Hadika’da yazılı hadis-i şerifte, doğru yoldan ayrılmış din adamlarının çoğalacakları bildirilmektedir. Bunun için Ehl-i sünnet olan her Müslümanın, bilinen dört mezhepten birini seçerek, bu mezhebin, nakli esas alınarak hazırlanmış ilmihal kitabını okuyup öğrenmesi, imanını ve bütün işlerini buna uydurması lazımdır. Dört mezhepten birini taklit etmiyen kimse Ehl-i sünnet olamaz. Buna mezhepsiz denir ki, ya yetmişiki bozuk fırkadan birindedir veya imanını kaybetmiştir. Böyle olduğu, Bahr, Hindiyye, Tahtâvî’nin Zebâyıh kısmında ve İbn-i Âbidin’de yazılıdır. Mizan-ül kübra kitabında buyuruluyor ki: “Unutulmuş olan mezheplerin ve bugün mevcut bulunan dört mezhebin hepsi haktır, sahihtir. Birinin başkası üzerine üstünlüğü yoktur. Çünkü hepsi aynı din kaynağından alınmışlardır. Bütün mezheplerde, yapılması kolay işler, ruhsatlar bulunduğu gibi yapılması güç, azimet olan işler de vardır. Azimet olan işi yapabilecek kimsenin kolay işi yapmaya kalkışması din ile oynamak olur. Azimeti yapmaktan aciz olan, özürlü olan kimsenin ruhsat olanı yapması caiz olur ve ruhsat olanı yapması, azimet yapmış gibi çok sevap olur. Aciz olmayanın, kendi mezhebindeki ruhsatları yapmaması, azimetleri yapması gerekir. Hatta kendi mezhebinde yalnız ruhsatı bulunan işin, başka mezhepte azimeti varsa, o azimeti yapması iyi olur. Mezhep imamlarının sözünü beğenmemekten, kendi düşüncesini onlardan üstün sanmaktan, çok sakınmalıdır. Çünkü başkalarının ilimleri, anlayışları, müctehitlerin, ilimleri ve anlayışları yanında hiç gibi kalır.”   .Ahlakı değiştirmek mümkün müdür?   04.11.2015 Ahlakı değiştirmek, kötüsünü yok edip iyisini getirmek mümkündür. Hadis-i şerifte,(Ahlâkınızı iyileştiriniz) buyuruldu. İslamiyet mümkün olmayan şeyi emretmez. Tecrübeler böyle olduğunu göstermektedir. İnsanların, ahlaklarını değiştirme konusunda istidatları, kabiliyetleri aynı değildir. Ahlakın kaynağı, insanî ruhun üç kuvvetidir ki, bunlardan birincisi, ruhun idrak kuvvetidir ve buna akıl denir. Aklın orta miktarda olmasına hikmet denir. Hikmet, iyiyi kötüden, hakkı batıldan ayıran kuvvettir. Bu kuvvetin lüzumundan fazla olmasına ukalalık denir. Ukala insan, mümkün olmayan şeyleri anlamaya kalkışır. Müteşâbih âyetlere mânâ verir, kaza kader üzerinde konuşur, hile, büyü gibi zararlı şeyler yapar. Bu kuvvetin az olmasına ahmaklık denir. Böyle kimse, hayrı, şerri birbirinden ayıramaz. Ahlakın kaynağı olan kuvvetlerden ikincisi gadaptır. Hayvanî ruhun kuvvetidir. Beğenmediği, istemediği bir şey karşısında, kanı harekete gelir. Bu kuvvetin insanî ruh tarafından temin edilen orta miktarına şecaat, cesaret denir. Lüzumlu, faydalı işlere atılmaktır. Bu kuvvetin fazla olması saldırgan olmaktır. Çabuk hiddetlenir. Bu kuvvetin az olması korkaklıktır. Lüzumlu olan şeyi yapmaktan çekinir. Ruhun kuvvetlerinden üçüncüsü şehvettir. Hayvanî ruhun, kendine tatlı gelen şeyleri istemesidir. Bunun insanî ruh tarafından temin edilen orta miktarına iffet, namus denir. İnsan, tabiatının muhtaç olduğu şeyleri İslamiyet’e ve insanlığa uygun olarak yapar. Lüzumundan fazla olmasına hırs denir. Helalden olsun, haramdan olsun, her istediğini elde etmeye çalışır. Başkalarının zararına da olsa beğendiği şeyleri toplar. Şehvetin lüzumundan az olmasına uyuşukluk denir ki, hasta olduğundan veya hayâsından yahut korkusundan, kibrinden, muhtaç olduğu şeylere kavuşmakta gevşek davranır. Bu bildirilen dört orta derece, yani hikmet, adalet, iffet ve şecaat, iyi huyların esasıdır. İnsan, ruhun üç kuvvetinden hikmete tabi olunca diğer ikisine yani gadaba ve şehvete hakim olur. Bu ikisini orta dereceli olan iffete ve şecaate kavuşturarak saadete erer. Eğer, aklın orta derecesi olan hikmeti bulamayıp, iki kötü uca meylederse kötü huylar hasıl olur. Aşırı olan huylar, her zaman kötüdür. Orta derecede olan huylar da kötü niyetle yapılınca kötü olur. Mala, mevkiye kavuşmak için din adamı olmak, riya ile, gösteriş olarak namaz kılmak, hikmeti kötüye kullanmak olur. Bir zevke veya mevkiye kavuşmak için bazı zevklerini terk etmek, iffeti kötüye kullanmaktır. .Mezheplerin kolaylıklarını toplamak   05.11.2015 Dinimizin bildirdiği bir özrü yani mazereti olmayan kimsenin, kendi mezhebindeki ruhsatla amel etmesi caiz olmaz. Böyle olan kimsenin, başka mezheplerdeki kolaylıkları araştırması, mezhepleri telfik etmesi, birleştirmesi ise hiç caiz olmaz. Dürr-ül-muhtar ve bunun Redd-ül-muhtar haşiyesinde buyuruluyor ki: “Bir işi, ibadeti yaparken dört mezhebin kolaylıklarını araştırıp, bunlara göre yapmak batıldır. Mesela abdestli kimsenin derisinden kan aksa Şafii mezhebinde abdesti bozulmaz, Hanefi’de bozulur. Yabancı kadının derisine derisi değse Şafii’de bozulur, Hanefi mezhebine göre bozulmaz. Abdest aldıktan sonra derisinden kan akan ve derisi yabancı kadının derisine değen bir kimsenin bu abdestle kıldığı namaz sahih olmaz. Bunun gibi, bir işi bir mezhebe göre yaparken ikinci bir mezhebe de uymak söz birliği ile batıldır. Şafii mezhebine uyarak başının az bir yerini mesh eden kimseye köpek sürtünse, bu kimsenin Maliki’yi de taklit ederek, burasını yıkamadan kıldığı namaz sahih olmaz. Çünkü Şafii’de köpek sürtünenin namazı sahih olmaz. Maliki’de köpek necis değil ise de başının hepsini mesh etmesi lazımdır. Yine bunun gibi, tehditle, korkutularak yaptırılan talak, Hanefi’de sahih olur, diğer üç mezhepde sahih olmaz. Bu kimsenin Şafii mezhebine uyarak boşadığı kadın ile ve Hanefi’yi taklit ederek, bu kadının kız kardeşi ile aynı zamanda evli olması caiz değildir. Çünkü, bir iş yaparken mezhepleri telfik etmek yani kolaylıklarını arayıp bunlara göre yapmak söz birliği ile sahih değildir. Dört mezhepten hiçbirine uymadan bir şey yapmak da caiz değildir.” İbni Âbidin hazretleri namaz vakitlerini anlatırken buyuruyor ki: “Sefer, yolculuk ve yağmur gibi özür olunca, öğleyle ikindiyi ve akşamla yatsıyı birlikte kılmak Şafii’de caizdir, Hanefi’de ise caiz değildir. Bir Hanefi seferi iken, meşakkat olmadığı halde, öğleyi ikindi vaktinde kılsa haram olur. İkindiyi öğle vaktinde kılsa hiç sahih olmaz. Şafii mezhebinde ise ikisi de sahih olur. Kendi mezhebine göre haraç yani meşakkat olduğu zaman, kendi mezhebindeki ruhsatla amel etmesi caiz olur. Ruhsat ile de yapmakta meşakkat olursa, başka mezhebi taklit etmek caiz ise de, o mezhepte, o ibadet için farz ve vacip olan şeyleri de yapması, ayrıca müfsitlerinden de sakınması lazımdır.” Bir işi, bir ibadeti yaparken başka bir mezhebi taklit eden kimse, kendi mezhebinden çıkmış, mezhep değiştirmiş olmaz. Yalnız o işi yaparken diğer mezhebin şartlarına da uyması lâzımdır. Sünnet ve mekruhlarda yine kendi mezhebine uyar. .Küfürden, inkârdan korunmak için   06.11.2015 Muhammed aleyhisselamın Allahü teâlâdan getirip bildirdiği şeylerin hepsine kalb ile inanıp dil ile söylemeye iman denir. İmanın yeri kalbdir. Kalb, yürek denilen et parçasında bulunan bir kuvvettir, buna gönül de denir. İmanı söylemeye mani bulunduğu zaman söylememek affolur. Mesela korkutulduğu, hasta, dilsiz olduğu, söyleyecek vakit bulamadan öldüğü zaman söylemek gerekmez. Anlamadan, taklit ederek inanmak da iman olur. Allahü teâlânın var olduğunu anlamamak, düşünmemek günah olur. Peygamber efendimiz tarafından açıkça bildirilenlerden birine bile inanmamak, hepsine inanmamak olur. Her birini bilmeden, “Hepsine inandım” demek de iman olur. İmanın hasıl olması için İslamiyet’in küfür, inkâr alameti dediği şeylerden sakınmak da lazımdır. İslamiyet’in emir ve yasaklarından birini hafif görmek, Kur’an-ı kerimle, meleklerle, Peygamberlerden biri ile alay etmek, küfür, inkâr alametlerindendir. İnkâr etmek yani işittikten sonra inanmamak, tasdik etmemek demektir. Şüphe etmek de inkâr olur. Küfür yani imanın gitmesine sebep olduğunu herkesin bildiği bir şeyi, işitmediği, düşünmediği için kafir olanların, imanı gidenlerin küfrü, “küfr-i cehlî”dir. Cehalet de iki türlüdür: Birincisi, cahil olduğunu bilir, fakat bu cehaletini gidermek için uğraşmaz. Böyle olanlar için, “Hayvanlar gibidir hatta hayvandan da aşağıdır” denmiştir. Çünkü insanı hayvandan ayıran, ilim ve idraktir. Hayvanlar yaratıldıkları şeyde ileridedirler. Kendilerine faydalı şeyleri anlar ve onlara yaklaşırlar. Zararlı olanları da anlayıp onlardan uzaklaşırlar. Halbuki böyle cahiller bilmediklerini bildikleri hâlde bu çirkin hâlden uzaklaşmaz, ilme yaklaşmazlar. Cehaletin ikincisi, “cehl-i mürekkep”tir. Yunan felsefecilerinden ve Müslümanlardan yetmiş iki bid’at fırkasından imanı gidenler böyledir. Bu cehalet, birincisinden daha kötüdür. İlacı bilinemeyen bir hastalıktır. İsa aleyhisselam, (Sağırı, dilsizi tedavi ettim, ölüyü dirilttim, fakat cehl-i mürekkebin ilacını bulamadım) buyurmuştur. Çünkü böyle kimse, cehaletini ilim ve olgunluk, üstünlük sanmaktadır. Cahil ve ruh hastası olduğunu bilmez ki ilacını arasın! Ancak Allahü teâlânın hidayeti ile hastalığını anlayan, bu dertten kurtulabilir. İman edilecek şeyleri ve farzlardan, haramlardan meşhur olanları, lüzumu kadar öğrenmek farzdır. Bunları öğrenmemek haramdır. İşitip de öğrenmeye ehemmiyet, önem vermemek, küfre yani imanın gitmesine sebep olur. Cehaletten kurtulmanın ilacı ise Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okuyarak öğrenmektir. .   İnanmak, iman etmek kolaydır 07.11.2015 Allahü teâlânın varlığına ve Peygamberleri vasıtası ile bildirdiklerine inanmak, imana gelmek çok kolaydır. Yaratılan bütün mahluklardaki hesaplı düzene bakmak ve bunlardaki incelikleri düşünmek, herkese vaciptir. Atomdan güneşe kadar bütün varlıklardaki düzen, bunların birbirlerine bağlılıkları, kendiliklerinden tesadüfen var olmadıklarını, bilgili, hikmetli ve sonsuz kudret sahibi, kuvvetli bir varlık tarafından yaratıldıklarını açıkça göstermektedir. Aklı başında olan bir kimse, astronomi, fen, biyoloji ve tıp bilgilerini öğrenince, bu varlıkların bir yaratıcısı, bu yaratıcının da her türlü kusur ve eksiklikten uzak olduğunu ve Muhammed aleyhisselamın Onun Peygamberi, bildirdiklerinin hepsinin de Ondan gelmiş olduğunu hemen anlar ve bu yaratana hemen inanır, iman eder. İnkâr edenlerin yani imansız olarak ölenlerin sonsuz Cehennemde kalacaklarını, müminlerin de sonsuz olarak Cennet nimetleri içinde yaşayacaklarını öğrenince seve seve Müslüman olur. Zira Allahü teâlâ merhametinden, Cennete ve Cehenneme gitmeye sebep olanları bildirmiştir. Marifetname’de buyuruluyor ki: “Fen ve astronomi bilgileri, makineler, fabrikalar, akıl, tecrübe ile hasıl oldukları için zamanla yenileri bulunmuş, birçok eski bilgilerin yanlış olduğu anlaşılmıştır. Eski ve yeni, yanlış ve doğru bütün fen bilgileri, bu âlemin yoktan var edildiğini, sonsuz ilim ve kudret sahibi bir yaratıcının varlığına inanmak lazım olduğunu göstermektedir.” Allahü teâlânın güzel isimleri vardır. Bu isimleri de kendi varlığı gibi ezelîdir. Yani başlangıcı yoktur. Her şeyin yoktan var olduğu gibi, bütün varlıkların sonradan yok oldukları da görülmektedir. Bu hâl sonsuzdan böyle gelmiş ve böyle devam etmiş olamaz. Bunları her şeyi yoktan var eden ve hiç yok olmayan bir yaratıcı yaratmıştır. Bu yaratıcı, varlığını bildirmek için Peygamberler ve kitaplar göndermiştir. Peygamberlerin ve kitapların isimleri, dünyanın her yerindeki kütüphanelerde yazılıdır. Meydanda olan şey, inkâr olunamaz. Allahü teâlânın varlığına inanmamak, meydanda olan şeyi inkâr etmek olur. Allahü teâlânın varlığına ve birliğine inanmamak, günlük hadiseleri, olayları, kitaptan okuyup inanmamak gibidir. Bu da akıllı bir kimsenin yapacağı bir şey değildir. Muhammed aleyhisselamın hayatını, güzel ahlakını ve mucizelerini okuyup anlayan insaflı bir kimse de, Onun peygamber olduğunu, bildirdiklerinin de doğru olduğunu anlar ve iman eder.   .Mevki ve şöhret sahibi olmak arzusu   09.11.2015 Mevki, makam ve şöhret sahibi olmak arzusu, insanlarda üç sebepten hasıl olmaktadır: Birinci sebep, nefsin arzularına kavuşma isteğidir. Çünkü nefis, arzularının, haram yollardan elde edilmesini ister. İkinci sebep, kendinin ve başkalarının haklarını zalimlerden kurtarmak, sadaka vermek, hayrat, hasenat yapmak yahut mubah olan, iyi yemek, iyi giyinmek, iyi evlerde oturmak ve çoluk çocuk sahibi olup, rahat, mesut yaşamak veya ibadetlerine mani olacak şeylerden kurtulmak, İslam dinine, Müslümanlara hizmet için mevki, makam sahibi olmak istenir. Bu niyetle mevkiye kavuşurken riya, hakkı batıl ile karıştırmak gibi, İslamiyet’in yasak ettiği şeyleri yapmazsa, farzları vacipleri, sünnetleri terk etmezse, bu kimsenin mevki, makam sahibi olması caizdir, hatta müstehaptır. Caiz ve lazım olan şeylere kavuşturucu sebepleri yapmak da, caiz ve lazım olur. Allahü teâlâ Kur’ân-ı kerimde, iyi insanların nasıl olacağını bildirirken bunların Müslümanlara imam olmak istediklerini de bildirmektedir. Süleyman aleyhisselam, (Yâ Rabbî! Benden sonra kimseye nasip etmeyeceğin bir mülkü bana ihsan eyle!) diyerek melik ve emîr olmak istemiştir. Önceki dinlerden bildirilen ve reddedilmeyen haberler, bizim dinimizde de muteberdir. Berika’da bildirilen hadis-i şeriflerde buyuruldu ki: (Hak ve adalet üzere bir gün hâkimlik yapmayı, bir sene devamlı cihad etmekten daha çok severim.) (Bir saat adaletle idarecilik yapmak, altmış sene nafile ibadet yapmaktan daha iyidir.) Riya, gösteriş ve hakkı batıl ile karıştırarak mevki, makam sahibi olmak caiz değildir. İyi niyetle olsa da, caiz değildir. Çünkü haramları ve mekruhları iyi niyetle yapmak da caiz değildir. Hatta bazı haramların iyi niyetle yapılması daha büyük günah olur. Niyetin iyi olması ibadetlerde faydalı olur. Mubah hatta farz olan bir amel, niyete göre günah olabilir. Günah işleyenin, “Sen kalbime bak! Kalbim temizdir. Allah kalbe bakar” sözünün yanlış hatta zararlı olduğu buradan da anlaşılmaktadır. Mevki, makam sahibi olmayı istemenin sebeplerinden üçüncüsü, nefsini eğlendirmektir. İnsanın nefsi, maldan olduğu gibi, mevkiden de lezzet almaktadır. Arada İslamiyet’e uymayan işler bulunmazsa, nefsi lezzet aldığı şeye kavuşturmak haram olmaz ise de, takvanın az olduğunu gösterir. Mevki sahibi olmanın bu üçüncü sebebi haram değil ise de, iyi olmadığı için, ilacını bilmek ve yapmak lazımdır. .İbadetleri yapmamanın sebebi   10.11.2015 Sual: Bazı kimseler, Müslüman olduklarını söyledikleri hâlde ibadetleri yapmakta gevşek davranıyorlar ve haramlardan da pek sakınmıyorlar. "Allah affeder" diyorlar. Bunun sebebi ne olabilir? Cevap: Bu konuda, İslam âlimlerinin büyüklerinden olan İmam-ı Rabbani hazretleri,Mektubat kitabının 1. cilt 73. mektubunda, bir talebesine hitaben buyuruyor ki: “Ey oğlum! İyi biliyorsun ki, dünyada biri mevki sahibi olsa, emrinde bulunanlardan birine önemli bir vazife verse, bu vazifenin yapılmasında emir verene de fayda olduğu hâlde, bu işçi bu vazifeye ne kadar çok kıymet verir. Bu vazifeyi bana büyük bir zat verdi diye övünür ve seve seve, zevk ile yapmaya çalışır, değil mi? Allahü teâlânın büyüklüğü bu kimsenin büyüklüğü kadar değil midir de, İslam dininin emirlerini yapmaya böyle çalışılmıyor. Allahü teâlânın emirlerini yapmamak iki sebepten ileri gelir: 1- Allahü teâlânın emirlerine, yasaklarına inanılmamıştır. 2- Allahü teâlânın emirlerine önem verilmiyordur. Bu emirlerin büyüklüğünü, mevki sahibi kimselerin büyüklüğünden aşağı görmektedir. Her iki sebeple de ibadet etmemenin çirkinliğini düşünmemiz lazımdır. Ey evladım! Yalancılığı çok defa görülmüş olan biri, düşman bu gece filan yerden baskın yapacak dese, idareciler, akıllılar, karşı koyma güçlerini düşünmez mi? O kimsenin yalancı olduğunu bildikleri hâlde, tehlike bulunan işlerde, ihtiyatlı, tedbirli, uyanık bulunmak lazımdır demezler mi? Peygamber efendimiz tekrar tekrar, açıkça, âhıretin sonsuz azaplarını ve kurtuluş yolunu bildiriyor. Buna inanmıyorlar. İnanılsa da tedbir, kurtulma çaresi düşünmüyorlar. O hâlde Peygamber efendimizin sözlerine bir yalancının sözleri kadar kıymet vermemek nasıl bir imandır? İmanım var demek, Müslümanım demek, insanı kurtarmaz. Kalbin inanması, yakîn hasıl etmesi lazımdır. Halbuki, yakîn nerede, zan bile yok. Belki vehim yani hayal bile değil. Çünkü tehlikeli zamanlarda vehim edilen şeye karşı da tedbir almak akıl icabıdır. Hucürat suresinin 18. âyetinde mealen, (Allahü teâlâ yaptıklarınızı hep görmektedir) buyurulduğu halde haramları yapıyorlar. Halbuki herhangi bayağı bir kimse bu çirkin işleri görecek olsa, belki görme ihtimali olsa, yapmaktan vazgeçerler. Bu hâlin iki sebebi olabilir: Ya Allahü teâlânın verdiği habere inanmıyorlar veya Allahü teâlânın görmesine önem vermiyorlar. Haramları bu iki sebeple de işlemek, imanı mı, yoksa inkârı mı gösterir?” .   Hangi ilimleri öğrenmek farzdır? 10.11.2015 Sual: Her Müslümanın, kendine lazım olan din ve fen bilgilerini, bizzat kendisinin mi öğrenmesi yoksa din bilgilerini din adamlarının, fen bilgilerini de fen adamlarının mı öğrenmesi gerekir? Cevap: Her Müslümanın, kendisine lazım olan ibadet ve kazanç ilimlerini öğrenmesi farzdır. Daha fazlasını öğrenmesi ise efdaldir yani iyi olur. Deylemi’deki hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Bir saat ilim öğrenmek veya öğretmek, sabaha kadar ibadet etmekten daha sevaptır.) İman bilgilerini, Ehl-i sünnet itikadını kısaca öğrenmek, iyi ve kötü huyları öğrenmek farz-ı ayndır yani herkesin öğrenmesi farzdır. Abdesti, guslü, namazı, orucu ve haramları da her Müslümanın öğrenmesi farz-ı ayndır. Cenaze namazını, ölüye hizmeti, ticaret ve fen bilgilerini iyi öğrenmek farz-ı kifayedir yani lazım olan kimselerin öğrenmesi farz olup başkalarına farz olmaz. Fakat lüzumu kadar kimse öğrenmezse, bütün Müslümanlar büyük günaha girer. Mesela doktor olacak kimsenin lise ve tıp okuması farz olup, mühendis olacak kimsenin tıp okuması farz değildir. Suizan, iyi kimseyi kötü bilmek, gıybet, dedikodu, söz taşımak, yalan söylemek gibi şeylerin haram olduğunu öğrenmek, her mümine farz-ı ayndır. İbni Âbidin hazretleri buyuruyor ki: “Din bilgilerinden kendine lazım olanları öğrenmek farz-ı ayndır. Bundan fazlasını ve faydalı olan diğer bilgileri öğrenmek farz-ı kifayedir. Bir âyet ezberlemek, herkese farz-ı ayndır. Fatiha’yı ve üç âyet veya bir kısa sure ezberlemek vaciptir. Kur’an-ı kerimin hepsini ezberlemek farz-ı kifayedir. Kendine lazım olmayan fıkıh bilgilerini öğrenmek, hafız olmaktan daha iyidir. Başkalarına öğretmek için ilim öğrenmek, kendi işlemesi için öğrenmekten daha sevaptır.” *** Sual: Kendilerine tarikat ehli diyen bazı kimseler, fıkıh, ilmihal kitaplarına pek itibar etmiyorlar. Fıkıh, ilmihal bilgileri olmadan evliyalık olur mu? Cevap: Doğru bir iman yani Ehl-i sünnet itikadı olmaz, İslamiyet’in emirleri yapılıp yasaklarından sakınılmazsa, evliyalık hasıl olamaz. Bu konuda İmam-ı Mâlik hazretleri buyuruyor ki: “Fıkıh bilgilerini öğrenmeyip tasavvufla uğraşan, dinden çıkar, zındık olur. Fıkıh öğrenip tasavvuftan haberi olmayan da bid'at sahibi, sapık olur. Her ikisini edinen hakikate varır.” Fıkıh bilgilerini doğru yazılmış ilmihal kitaplarından öğrenen, bunlarla amel eden ve tasavvufun zevkini alan kimse, kamil, olgun insan olur.     İman artmaz ve azalmaz 11.11.2015 Sual: Halk arasında bazı kimseler için, "onun imanı çoktur" gibi sözler söyleniyor. İmanın artması, çoğalması ve azalması olabilir mi? Cevap: İman, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarında yazılı olan, Peygamber efendimizden gelen haberlere inanmak ve inandığını söylemek demektir. Her lisan ile söylemenin caiz olduğu, Dürr-i yekta kitabında da yazılıdır. İbadetler imandan parça değildir. Fakat imanın kemalini arttırır ve güzelleştirir. İmam-ı a'zam Ebu Hanife hazretleri, “İman artmaz ve azalmaz” buyuruyor. Çünkü iman, kalbin kabul etmesi, inanması demektir. İnanmanın azı çoğu olmaz. Azalan ve çoğalan bir inanışa inanmak değil, zan ve vehim denir. İmanın kâmil veya noksan olması, ibadetlerin çok ve az olması demektir. İbadet çok olunca, imanın kemali çok denir. O hâlde müminlerin imanları Peygamberlerin imanları gibi olmaz. Çünkü bunların imanları, ibadetler sebebi ile kemalin tepesine varmıştır. Diğer müminlerin imanları oraya yaklaşamaz. Her ne kadar, her iki iman da, iman olmakta ortak iseler de, birincisi ibadetler vasıtası ile başka türlü olmuştur. Sanki aralarında benzerlik yoktur. Müminlerin hepsi, insan olmakta Peygamberler ile ortaktır. Fakat başka kıymetler, üstünlükler bunları yüksek derecelere çıkarmıştır. * * * Sual: Peygamber efendimizin vefatından sonra, ilk Müslümanlar arasında meydana gelen harplerin sebebi ne idi? Cevap: Eshab-ı kiram arasındaki muharebeler iyi niyetlerle, güzel sebeplerle yapılmış olup, inat ve düşmanlık ile değildi. Çünkü onların hepsi Peygamber efendimizin sohbeti ile, hırs, kin ve düşmanlık gibi şeylerden temizlenmişlerdi. Her biri kendi ictihadına göre hareket etmiştir. İctihadı doğru olanlara iki veya on sevap, isabet etmeyenlere de bir sevap vardır. O hâlde doğruyu bulmaya çalışıp da bulamayıp yanılanlarına da doğru olanlar gibi dil uzatmamak lazımdır. Hazret-i Ali kendisinden ayrılanlar için, “Kardeşlerimiz bizden ayrıldı, onlar kâfir, fâsık değildir. Çünkü ictihatlarına göre hareket ediyorlar” buyurmuştur. Peygamber efendimiz de, (Eshabıma dil uzatmaktan sakınınız!) buyurmuştur. Eshab-ı kiramın hepsini büyük bilmemiz ve hepsini hürmetle, iyilikle anmamız lazımdır. Çünkü Eshab-ı kiramı sevmek, Peygamber efendimizi sevmekten ileri gelir. Eshab-ı kirama düşmanlık, Peygamber efendimize düşmanlık olur. Ebû Bekr-i Şiblî hazretleri buyurdu ki: “Eshab-ı kirama hürmet etmeyen bir kimse, Muhammed aleyhisselama iman etmiş olmaz.” .   İmam olmanın şartları 12.11.2015 Sual: İş yerinde cemaatle namaz kılarken, arkadaşlar arasında imam olmak için çekişme oluyor. Herkes kendine göre bir şeyler söylüyor. İmam olabilmek, namaz kıldırabilmek için, dinimizin bildirdiği şartlar var mıdır yoksa herkes imam olabilir mi? Cevap: Bu konuda Nur-ül-izah şerhi haşiyesinde buyuruluyor ki: “İmam olmak için altı şart lazımdır. Bunlardan biri bulunmadığı bilinen imamın arkasında kılınan namaz sahih olmaz: 1- Müslüman olmak. Hazret-i Ebu Bekir ve hazret-i Ömer’in meşru halife olduğuna inanmayan ve tevilini bilmeden miraca, kabir azabına inanmayan, imam olamaz. 2-Büluğ, erginlik yaşında olmak. 3- Akıllı olmak. 4- Erkek olmak. 5- Hiç olmazsa, Fatiha ile bir âyeti doğru okuyabilmek. Bir âyeti ezberlememiş olan ve ezberlese de tecvit ile okuyamayan, nağme yapan, imam olamaz. 6- Özürsüz olmaktır. Özrü olan, özrü olmayanlara imam olamaz.” Özür, bir yerinden durmadan kan akmak, yel kaçırmak, idrar kaçırmak, “te” ve “fe” harflerini tekrarlayarak okumak, “sin” harfini “se”, “ra” harfini “gayn” okumaktır. Özürleri birbirine benzeyenler birbirlerine ve bir özrü olan, iki özrü olana imam olabilir. Maliki ve Şafii mezhebinde, özürlü olan, özürsüz olana imam olabilir. Dürr-ül-muhtar’da buyuruluyor ki: “Din cahillerinin, fâsıkların, yani büyük günah işleyenin, âmânın imam olması mekruhtur.” Âmâ yani gözleri görmeyen, din bilgilerini biliyorsa imam olabilir. * * * Sual: Camiye girip çıkarken, giyeceklerimizi giyerken ve çıkarırken, nelere dikkat edilmeli, nasıl hareket etmelidir? Cevap: Camiye sağ ayak ile girilir ve camiden çıkarken, önce sol ayakla çıkılır. Uyun-ül-besair’de buyuruluyor ki: “Camiye girmeden, önce sol, sonra sağ ayakkabı çıkarılır. Bundan sonra, önce sağ ayakla camiye girilir. Önce sol ayakla çıktıktan sonra veya çıkmadan, önce sağ ayakkabı giyilir.” Hadika’da buyuruluyor ki: “İmam-ı Nevevi Müslim şerhinde buyuruyor ki: Mübarek, şerefli ve temiz işleri yaparken sağdan başlamak müstehaptır. Ayakkabı, gömlek giyerken, baş tıraş ederken ve tararken, bıyık kırkarken, misvak kullanırken, tırnak keserken, el, ayak yıkarken, mescide, Müslümanın evine ve odasına girerken, heladan çıkarken, sadaka verirken, yemek yerken, su içerken sağdan başlanır. Bunların zıddı olanları yaparken, mesela ayakkabı, çorap, elbise çıkarırken, camiden ve Müslümanın evinden, odasından çıkarken, helaya girerken, taharetlenirken soldan başlamak müstehaptır. Bunları tersine yapmak, tenzihen mekruh olur. Çünkü, şekilde olan sünneti terk etmek olur.”   .Selam vermekte öncelik sırası   13.11.2015 Sual: Karşılıklı olarak selam verilirken, sıralama nasıl olmalı, kim önce selam vermelidir? Cevap: Selam verirken, kimlerin önce ve nasıl selam vereceği konusunda kitaplarda sünnete uygun şekli şöyle bildirilmektedir: “Önce büyük küçüğe, şehirli köylüye, devedeki ata binmiş olana, attaki merkepte olana, merkep üstündeki yaya yürüyene, ayakta olan oturana, az olan çok olana, efendi hizmetçisine, baba oğluna, ana kızına verir. Rütbe ve nimeti çok olan önce verir. Nitekim mirac gecesi önce Allahü teâlâ selam verdi.” İki Müslüman, birbirine aynı anda selam verirse, her ikisinin de, birbirine cevap vermesi farz olur. Birbirinden sonra selam verirlerse, ikincinin verdiği selam cevap yerine geçer. Çok kimseye selam verildiği zaman, bir kişi, hatta bir çocuk cevap verince, ötekiler vermese de olur. Âdem aleyhisselamdan İbrâhim aleyhisselama kadar selamlaşma birbirine secde etmekle olurdu. Sonra, bunun yerine boynuna sarılmakla oldu. Muhammed aleyhisselâm zamanında el ile müsafeha sünnet oldu. *** Sual: Kız ve erkek çocukların yatak odalarını kaç yaşından itibaren ayırmalıdır? Cevap: İbni Âbidin’de, “On yaşına gelen kız ve erkek çocukların yatak odalarını birbirinden ve ana babalarından ayırmalıdır” buyuruluyor. *** Sual: Kendimizden yaşça büyük olanlar veya büyük bildiğimiz kimseler geldiğinde ayağa kalkmalı mıdır? Cevap: İbni Âbidin’de, “Büyükler geldiği zaman kalkarak karşılamak müstehaptır. Kendi gelince, kalkılmasını sevmek mekruhtur” buyuruluyor. *** Sual: Selam verirken veya alırken eğilmek, kucaklaşmak uygun mudur? Cevap: Bu konuda Berika'da buyuruluyor ki: “Selam verirken ve selam alırken eğilmek günahtır. Hadîs-i şerîfte, (Karşılaştığınız zaman, birbirinize eğilmeyiniz, kucaklaşmayınız!) buyuruldu. Allahü teâlâdan başkası için rüku ve secde yapmak haramdır.” *** Sual: Selam verene ve aksırıp "Elhamdülillah" diyene hemen cevap vermek gerekir mi? Cevap: Selam verene ve üçe kadar aksırıp da Elhamdülillah diyene hemen cevap vermek farz-ı kifayedir. İşitenlerin cevabı geciktirmesi haramdır. Tövbe etmeleri lazım olur. Mektupla gelen selamı okuyunca hemen “Ve aleyküm selam” demek farzdır. Bunu yazıp göndermek müstehaptır. Birisine selam götürmeyi kabul eden kimsenin, bu selamı götürmesi farzdır. Çünkü üzerinde emanettir. Götürmeyi kabul etmemiş ise, götürmek lazım olmaz. *** Sual: Erkeklerin gözlerine sürme çekmesinde mahzur var mıdır? Cevap: Bahr-ür-râık’ta; “Erkeğin tedavi için sürme çekmesi caiz, zinet yani süs için çekmesi caiz değildir” buyuruluyor. .Eve, iş yerine girerken izin istemek   14.11.2015 Sual: Birinin evine, iş yerine gidildiği zaman, kapıyı, zili çalıp izin istemek, telefon ederken önce kendini tanıtmak gerekir mi? Cevap: Bu konuda Hadika’da deniliyor ki: “Birinin evine, odasına, bahçesine girileceği zaman izin istemek vaciptir. Kapıya vurarak, zili çalarak veya seslenerek, mesela selam vererek izin istemeden içeri girmemelidir. Ana baba, çocuğunun, çocuk, bunların odasına gireceği zaman da izin istemelidir. İzin üç defa istenir. Birincisinde izin verilmezse, bir dakika kadar bekleyip sonra ikinci defa izin istemeli, yine verilmezse, üçüncü defa istemelidir. Yine izin verilmezse, dört rekat namaz kılacak kadar beklenmiş ise, geri dönüp gitmelidir. İçeri girmeye rızası olduğu bilinen kimsenin yanına izin almadan da girilebilir. Kapı aralanırsa, aradığı kimseyi sormadan önce, kendini tanıtmalıdır.” Telefon edince de, önce kendini tanıtmalıdır. *** Sual: Ücret karşılığında namaz kıldıran imamların arkasında namaz kılınabilir mi? Cevap: İmamlık şartlarını taşıyan bir kimse, ücret veya maaş karşılığı imamlık yapıyorsa, bunun arkasında namaz kılmanın caiz olduğuna fetva verilmiştir. *** Sual: Peygamber efendimizin ismini her söylediğimizde salevat getirmek şart mıdır? Cevap: Bu konu hakkında İbni Âbidin’de buyuruluyor ki: “Peygamber efendimize ömründe bir kere salevat getirmek farzdır. İsmini her söylediğinde, işittiğinde, okuduğunda ve yazdığında bir kere salevat getirmek vacip, tekrar edildiklerinde söylemek ise müstehaptır.” *** Sual: Peygamber efendimizin sık sık okuduğu dua var mıdır? Cevap: Peygamber efendimizin sık sık okudukları dualar çoktur. Şu duayı da çok okudukları kitaplarda nakledilmektedir:(Allahümme innî es'elüke-ssıhhate vel-âfiyete vel-emânete ve hüsnel-hulkı verrıdâe bilkaderi bi-rahmetike yâ Erhamerrâhimîn!) Bu duanın anlamı ise, (Yâ Rabbî! Senden, sıhhat ve afiyet, emanete hıyanet etmemek, güzel ahlak ve kaderden razı olmak istiyorum. Ey merhamet sahiplerinin en merhametlisi! Merhametin hakkı için bunları bana ver!) demektir. Biz de Peygamber efendimiz gibi dua etmeliyiz. *** Sual: Dinimizde ilim öğrenmenin farz olduğu bildirilmektedir. Bu ilimden, lazım olsun olmasın her bilgi mi kastediliyor? Cevap: İslamiyet’te ilim diye, faydalı bilgilere denir. Faydalı ilim, saadet-i ebediyyeyi elde etmeye yani Allahü teâlânın rızasını kazanmaya vesile olan ilimdir ki, bunlara, İslam bilgileri denir. .Resulullah efendimiz herkese yardım ederdi   15.11.2015 Sual: Peygamber efendimizin evdekilere, hizmetçilerine bile yardım ettiği anlatılıyor. Gerçekten böyle midir? Cevap: Bu konuda İmam-ı Gazâlî hazretlerinin Kimya-i Saadet kitabında buyuruluyor ki: “Ebu Said-i Hudri hazretleri buyurdu ki: Resulullah efendimiz, hayvana ot verir, deveyi bağlardı. Evini süpürür, koyunun sütünü sağardı. Ayakkabısının söküğünü diker, çamaşırını yamardı. Hizmetçisi ile birlikte yer, hizmetçisi el değirmeni çekerken yorulunca ona yardım ederdi. Pazardan öteberi alıp torba içinde eve getirirdi. Fakirle, zenginle, büyükle, küçükle karşılaşınca önce selam verirdi. Bunlarla müsafeha etmek için mübarek elini önce uzatırdı. Köleyi, efendiyi, beyi, siyahı ve beyazı bir tutardı. Her kim olursa olsun çağırılan yere giderdi. Önüne konulan şeyi, az olsa da hafîf, aşağı görmezdi. Akşamdan sabaha ve sabahtan akşama yemek bırakmazdı. Güzel huylu ve iyilik etmesini severdi. Herkesle iyi geçinir, güler yüzlü, tatlı sözlü idi. Söylerken gülmez, üzüntülü görünürdü. Fakat çatık kaşlı değildi. Aşağı gönüllü idi, fakat alçak tabiatlı değildi. Heybetli idi yani saygı ve korku hasıl ederdi. Fakat kaba değil, nazikti. Cömert idi, fakat israf etmez, faydasız yere bir şey vermezdi. Herkese acırdı. Mübarek başı hep önüne eğikti. Kimseden bir şey beklemezdi. Saadet, huzur isteyen, Onun gibi olmalıdır.” *** Sual: Davet edilen yere gitmenin sevap olduğu, bunun için haram işlense de gitmek gerektiği söylenmektedir. Gerçekten haram da işlense davet edilen yere gidilir mi? Cevap: İbni Âbidin’de bu konu ile alakalı olarak buyuruluyor ki: “Haram olan şeyler, odada ise gidilir, sofrada ise gidilmez. Bilmeyerek gidildi ise, kalbi ile beğenmeyerek oturulur veya bir bahane ile geri dönülür. Çünkü haram işlememek için, sünnet terk edilir. Gıybet etmek veya dinlemek, çalgıdan ve oyundan daha büyük günahtır. Davet edilen yere giden kimse, söz veya makam sahibi ise, sofrada günaha mani olmalı veya geri dönmelidir.” *** Sual: Dua etmek için belli şeyleri ezberlemek mi gerekir? Cevap: Bu konu ile alakalı olarak Bezzâziyye ve Hindiyye’de buyuruluyor ki: “Kalbim gafil diyerek, duayı terk etmemelidir. Kalbine geleni dua olarak söylemek, ezberlediği duayı okumaktan efdaldir. Yalnız namazda okunacak duaları ezberlemelidir. Sünnet olan ibadetleri yapmak, dua etmekten efdaldir. Vaiz, imam, cemaate öğretmek için sünnet olan duaları sesli okur, cemaat de sessizce tekrar eder. Cemaat öğrenince imam da sessiz okumalıdır, çünkü sesli okuması bid’at olur.” .Nimetler herkese gelmektedir   16.11.2015 Sual: Allahü teâlâ nimetlerini bütün insanlara ayırım yapmadan mı göndermektedir? Cevap: Allahü teâlânın nimetleri, ihsanları, her an insanların iyisine de kötüsüne de gelmektedir. Herkese mal, evlat, rızık, hidayet gibi her iyiliği fark gözetmeksizin göndermektedir. Fark, bunları alabilmekte ve bazılarını da alamamak suretiyle insanlardadır. Nahl sûresinin 33. âyetinde mealen, (Allahü teâlâ kullarına zulüm, haksızlık etmez. Onlar kendilerini azaba, acılara sürükleyen bozuk düşünceleri, çirkin işleri ile kendilerine zulüm ve işkence ediyorlar) buyurulmuştur. Güneş, hem çamaşır yıkayana, hem de çamaşırlara aynı şekilde parlamakta iken, adamın yüzünü yakıp karartır, çamaşırlarını ise beyazlatır. Bunun gibi, elmaya ve bibere aynı şekilde parladığı halde, elmayı kızartınca tatlılaştırır, biberi kızartınca acılaştırır. Tatlılık ve acılık hep güneşin ışıkları ile ise de aralarındaki fark, güneşten değil kendilerindendir. Allahü teâlâ bütün insanlara bir ananın yavrusuna olan merhametinden daha çok acıdığı için, her insanın, her ailenin, her milletin her zamanda ve her işlerinde nasıl hareket etmeleri lazım geleceğini, dünyada ve ahırette rahat etmeleri için işlerini ne yolda yürütmeleri, nelerden kaçınmaları lazım geldiğini Kur’an-ı kerimde bildirdi. Ehl-i sünnet âlimleri de bunların hepsini bulup, milyonlarca kitap yazarak bütün dünyaya bildirdi. Allahü teâlâ insanları işlerinde başıboş bırakmamış, İslamiyet’in girmediği bir yer de kalmamıştır. *** Sual: Hiç kimseye suizan etmemeli, kötü gözle bakmamalı, kâfir olduğunu gösteren işine ve sözüne değil, imanı olduğunu gösteren işine ve sözüne bakmalıdır deniliyor. Böyle söylemek ve düşünmek doğru mudur? Cevap: “Hiç kimseye suizan etmemeli” sözü yanlıştır. Bunun doğrusu, “Müslümana suizan etmemeli”dir. Yani Müslüman olduğunu söyleyen ve küfre sebep olan bir sözde ve işte bulunmayan kimsenin, bir sözünden veya işinden, hem imanlı hem de imansız olduğu anlaşılırsa, imanı olduğunu anlamalı, dinden çıktı dememelidir. Fakat bir kimse dini yıkmaya, gençleri kâfir yapmaya uğraşır veya haramlardan birinin iyi olduğunu söyleyerek bunun yayılması, herkesin yapması için uğraşırsa yahut Allahü teâlânın emirlerinden birinin zararlı olduğunu söylerse buna kâfir denir. Müslüman olduğunu söyler, namaz kılar, hacca giderse, zındık denir. Müslümanları aldatan böyle ikiyüzlüleri Müslüman sanmak, ahmaklık olur. .Evlat, ana baba elinde emanettir   17.11.2015 Sual: Çocukların yetiştirilmesinde öncelik ne olmalı, önce okul ve iş mi yoksa önce dinini mi öğretmek gerekir? Cevap: Evlat, ana, baba elinde emanettir ve büyük bir nimettir. Nimetin kıymeti bilinmezse elden gider. Peygamber efendimiz,(Bütün çocuklar Müslümanlığa uygun ve elverişli olarak dünyaya gelir. Bunları sonra anaları, babaları Hıristiyan, Yahudi ve dinsiz yapar) sözü ile Müslümanlığın yerleştirilmesinde ve yok edilmesinde en mühim işin, gençlikte olduğunu bildiriyor. Bunun için her Müslümanın birinci vazifesi, evladına İslamiyet’i ve Kur’an-ı kerimi öğretmek olmalıdır. Çünkü evlat, ana baba elinde bir emanettir. Çocukların temiz kalpleri kıymetli bir cevher gibidir. Mum gibi her şekli alabilir. Küçükken hiçbir şekle girmemiştir. Temiz bir toprak gibidir. Temiz toprağa hangi tohum ekilirse, onun meyvesi hâsıl olur. Çocuklara iman, Kur'an ve Allahü teâlânın emirleri öğretilir ve yapmaya alıştırılırsa, din ve dünya saadetine ererler. Bu saadette anaları, babaları ve hocaları da ortak olur. Eğer bunlar öğretilmez ve alıştırılmaz ise bedbaht olurlar. Yapacakları her kötülüğün günahı, ana, baba ve hocalarına da verilir. Tahrim suresinin 6. ayet-i kerimesinde mealen, (Kendinizi, evlerinizde ve emirlerinizde olanları ateşten koruyunuz) buyurulmaktadır. Bir babanın evladını Cehennem ateşinden koruması, dünya ateşinden korumasından daha mühimdir. Cehennem ateşinden korumak da, imanı, farzları ve haramları öğretmekle, ibadete alıştırmakla ve dinsiz, ahlaksız arkadaşlardan korumakla olur. Bütün kötülüklerin başı, kötü arkadaştır. *** Sual: Dinimizde eve gelen misafirlere, her gün ziyafet vermek şart mıdır? Cevap: Gelen misafire ziyafet konusunda Mâ-lâ-büddekitabında buyuruluyor ki: “Gelen misafire üç gün ziyafet vermek, müekked sünnettir. Sonraki günlerde ise müstehabdır.” *** Sual: Her yerde, yapılan her işte Besmele çekilir mi, Besmele’nin çekilmediği yerler de var mıdır? Cevap: Her hayırlı işe Besmele ile başlanır. Abdest almaya, yemeye, içmeye ve her faydalı işe başlarken, Besmele çekmek sünnettir. Ancak avret yerini açarken, necaset bulunan yere girerken ve Berâe, Tevbe suresini, önceki sureye bitişik olarak okurken, sigara içmeye ve bunun gibi, kötü kokulu şeyleri, mesela soğan, sarımsak gibi şeyleri yemeye, sakal tıraşı olmaya başlarken Besmele çekmek mekruhtur. Haram işlemeye başlarken besmele çekmek haramdır. Kesin haram olana bile bile Besmele çekmek imanı giderir. .Dinimizi Kur’andan mı öğrenmeli?   18.11.2015 Sual: Bazı kimseler, “Tefsir, meal okumalıyız. Dinimizi, Kur'anı anlamayı, din âlimlerine bırakmamalıyız. Kur'an-ı kerimde, ey din alimleri değil, ey iman edenler gibi hitaplar geçiyor. Bunun için, her Müslüman, Kur'an-ı kerimi kendisi anlayacak, başkasından beklemeyecektir” diyorlar. Gerçekten dinimizi bu şekilde mi öğrenmeliyiz? Cevap: Bu konuda İslam âlimlerinden Yusuf Nebhani hazretleri Huccetullahi alel-âlemîn kitabında buyuruyor ki: “Kur'an-ı kerimden hüküm çıkarmak, herkesin yapabileceği şey değildir. Müctehid imamlar bile, Kur'an-ı kerimdeki hükümlerin hepsini çıkaramayacakları için, Resulullah efendimiz Kur'an-ı kerimdeki hükümleri hadis-i şerifleri ile açıklamıştır. Kur'an-ı kerimi ancak Resulullah efendimiz açıkladığı gibi, hadis-i şerifleri de yalnız Eshab-ı kiram ve müctehid imamlar anlayabilmişler ve açıklamışlardır. Bu hükümleri anlayabilmeleri için Allahü teâlâ müctehid imamlara idrak, anlama kuvveti, keskin zihin, fazlasıyla akıl ve daha nice üstünlükler ihsan eylemiştir. Bu üstünlüklerin başında, takva ve kalblerindeki nûr-u ilâhî gelmektedir. Bu müctehidler, Kur'an-ı kerimden ve hadis-i şeriflerden başkalarının anlayamayacağı hükümleri anlamışlar, anladıklarını bildirmişlerdir. Müslümanlar da onların Kitap ve Sünnetten anlayıp bildirdiklerine tabi olmuşlardır. Nahl suresinin 43. âyet-i kerimesinde mealen; (Bilmiyor iseniz, bilenlerden sorunuz!) buyuruluyor. Bu âyet-i kerime, herkesin Kitabı ve Sünneti doğru anlayamayacağını, anlayamayanların da olacağını göstermektedir. Anlayamayanların, Kur'an-ı kerimden ve hadis-i şeriflerden anlamaya çalışmalarını değil, anlamış olanlardan sorup öğrenmelerini emretmektedir. Kur'an-ı kerimin ve hadis-i şeriflerin manalarını herkes doğru anlayabilseydi yetmiş iki sapık fırka meydana çıkmazdı. Bu fırkaları çıkaranların hepsi de derin âlim idi. Fakat hiçbiri Kur'an-ı kerimin ve hadis-i şeriflerin manalarını doğru anlayamadı. Yanlış anlayarak, doğru yoldan ayrıldılar ve milyonlarca Müslümanın felakete sürüklenmelerine de sebep oldular.” *** Sual: Âhırette şefaat var mıdır, varsa kimler şefaat edecektir? Cevap: Şefaat vardır ve haktır. Tövbesiz ölen müminlerin küçük ve büyük günahlarının affedilmesi için, Peygamberler, veliler, salihler, melekler ve Allahü teâlânın izin verdiği kimseler şefaat edecek ve kabul edilecektir. Peygamber efendimiz, (Ümmetimden büyük günah işleyenlere şefaat edeceğim) buyurmuştur. .   Kur’an-ı kerim, her bakımdan mucizedir 20.11.2015 Sual: Kur’an için bir mucizedir deniyor. Tek bir özelliği sebebi ile mi yoksa çeşitli özellikleri ile mi mucizedir? Cevap: İslam âlimleri, Kur’an-ı kerimin birçok özellikleri sebebi ile mucize olduğunu açıklamışlar ve bunlardan birisini de şöyle bildirmişlerdir: “İslamiyet’ten önce Arabistan bir çöldü. İnsanları da yarı vahşi, putperest kimselerdi. Kız çocuklarını diri diri gömmek gibi korkunç âdetleri vardı. Bu yarımada bir geçiş yolu üzerinde olmadığı için, ne büyük İskenderler, ne Persler, ne Romalılar, bu yarımadaya hiç uğraşmamış, yanından geçmemişlerdi. Bu sebepten İranlıların, Romalıların ahlaksızlıkları bu yarımadada yaşayanlara bulaşmadı, mert olarak kaldılar. İşte böyle zavallı, fakat temiz olan bir kavim, onlara rehberlik eden Muhammed aleyhisselamın getirdiği Kur’an-ı kerim sayesinde birdenbire değişmiş, tam bir medeniyete kavuşmuş, olağanüstü bir gayretle 30 sene içinde, doğuda Türkistan ve Hindistan, batıda İspanya olmak üzere akla hayret veren çok kudretli bir İslam devleti meydana getirmiştir. İlimde, fende ve medeniyette son derece ilerlemişler, o zamana kadar bilinmeyen birçok şeyler keşfetmişlerdir. İlimde o kadar ileri gitmişlerdi ki, Papalar bile Endülüs’teki İslam Üniversitelerinde okuyordu. O zamanın Avrupa’sından bahseden John W. Drapper gibi tarafsız bir tarihçi, Avrupa’nın Manevi İnkişafı ismindeki eserinde şöyle demektedir: O zamanki Avrupalılar barbardı. Hıristiyanlık onları barbarlıktan kurtaramamıştı. Hıristiyan dininin başaramadığını, İslam dini başardı. İspanya'ya gelen Müslümanlar, önce onlara yıkanmasını öğrettiler. Sonra onların üzerindeki parça parça olmuş, bitlenmiş hayvan postlarını çıkararak, temiz, güzel elbiseler giydirdiler. Evler, konaklar, saraylar yaptılar. Onları okuttular. Üniversiteler kurdular. Hıristiyan tarihçiler, İslam’a karşı olan kinlerinden, bu hakikati gizlemeye çalışmakta, Avrupa’nın medeniyette Müslümanlara ne kadar borçlu olduğunu bir türlü itiraf edememektedirler.” Thomas Carlyle de, bu hakikatleri aynen kabul ettikten sonra, "Araplara bir kahraman Peygamber, onların çok iyi anladıkları bir kitap ile reislik etti. O zaman İslam dini bir kıvılcım gibi parladı. Hindistan’dan Granada’ya kadar, büyük bir dünya parçasını ateşledi. Karanlık dünyayı nur içinde bıraktı” demektedir. O zaman Arap yarımadasında yaşayanları ve dünyayı kısa zamanda medeniyete kavuşturması, Kur’an-ı kerimin mucize oluşuna bir başka delildir.   .Nimetlerden mahrum kalmanın sebebi   21.11.2015 Sual: Bazı kimseler dünya, bazı kimseler de âhiret nimetlerinden mahrum kalmaktadır. Bunun sebebi nedir? Cevap: İnsanların, Allahü teâlânın ihsan ettiği dünya ve ahiret nimetlerine kavuşamamalarının sebebi, bu nimetlerden yüz çevirdikleri içindir. Yüz çeviren, elbette bir şey alamaz. Ağzı kapalı bir kap, nisan yağmuruna elbette kavuşamaz. Dünyada Allahü teâlâyı inkâr eden çok kimsenin, dünya nimetleri içinde yaşadığı görülüp, mahrum kalmadıkları zannediliyor ise de, bunlara dünya için çalışmalarının karşılığı verilmektedir. Yalnız dünya için çalışanlara verilen dünyalıklar hakikatte azap ve felakettir. Allahü teâlânın aldatarak, nimet şeklinde gösterdiği musibetlerdir. Nitekim Müminun suresi, 55. ve 56. ayetinde mealen, (Kâfirler, mal ve çok evlat gibi dünyalıkları verdiğimiz için kendilerine iyilik mi ediyoruz, yardım mı ediyoruz sanıyor. Peygamberime inanmadıkları ve İslamiyeti beğenmedikleri için, onlara mükafat mı ediyoruz, diyorlar? Hayır öyle değildir. Aldanıyorlar. Bunların ni'met olmayıp, musibet olduğunu anlamıyorlar)buyuruldu. Allahü teâlâdan yüz çevirenlere verilen dünyalıklar, hep haraplıktır, felakettir. Şeker hastasına verilen tatlılar gibidir. *** Sual: Hakiki, iyi bir Müslüman olmak için kısaca ne yapmak, nelere sahip olmak lazımdır? Cevap: İslam dininin temeli; ilim, amel ve ihlastır. İlim; iman, fıkıh ve ahlak bilgileridir. Bunlar, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından öğrenilir. Amel, bu bilgilere uygun işlerdir. İhlas; ilmin ve amelin, Allah rızası yani Allahü teâlânın sevgisini kazanmak için elde edilmesidir. Bu üç temele malik olan Müslümana hakiki Müslüman denir. Hakiki Müslüman olmak demek, yalnız âdetlere tabi olarak ibadet etmek değil, İslam’ın emrettiği güzel ahlakı edinerek, insanlık vazifelerini yaparak, ruhen de tertemiz olmak demektir. İbadet eden, fakat hileyi zekâ eseri sayan, insanları aldatan, hatta bazen zararlı propagandalara aldanarak insan öldüren, ortalığı yakıp yıkan, yalan söyleyen bir kimse, Müslüman olduğunu söylese de hakiki Müslüman değildir. *** Sual: Kötü huylu olan bir kimse, kalbinin temiz olduğunu söylese, buna itibar edilir mi? Cevap: Kötü huylar, kalbi hasta eder. Bu hastalığın artması, kalbin ölümüne yani küfre, inkâra sebep olur. Kötü huyların en kötüsü olan küfür, inkâr ise, kalbin en büyük zehridir. İmanı olmayanın, “Kalbim temizdir, sen kalbe bak” gibi sözleri, boş laflardır. Ölmüş olan kalp temiz olmaz. .Hadis-i şeriflerle amel etmek   22.11.2015 Sual: Bir Müslüman, hadis-i şerifleri öğrenerek, bunlara göre amel edebilir ve ibadet yapabilir mi? Cevap: Müctehit olmayan bir Müslüman, bir sahih hadis öğrenip, mezhep imamının buna uymayan hükmünü yapmak kendine ağır gelirse, bu Müslümanın, dört mezhep arasında, bu hadise uygun ictihat etmiş olan müctehidi arayıp bulması ve bu işini onun mezhebine göre yapması lazımdır. İmam-ı Nevevi hazretleriRavdat-üt-talibin kitabında bunu uzun açıklamaktadır. Çünkü ictihat derecesine yükselmemiş olanların Kitap ve Sünnet’ten hüküm çıkarmaları caiz değildir. Zamanımızda bazı kimseler, kendilerinin mutlak müctehit derecesine yükseldiklerini, Kitap ve Sünnet’ten hüküm çıkarabileceklerini ve dört mezhepten birine uymaya ihtiyaçları olmadığını söylüyorlar. Bozuk düşünceleri ile mezhepleri çürütmeye kalkışıyorlar. “Bizim gibi olan din adamlarının reylerine, görüşlerine uyamayız” gibi cahilce sözler söylüyorlar. Şeytanın vesvesesi ve nefislerinin tahriki ile üstünlük iddia ediyorlar. Böyle sözleri ile, üstünlüklerini değil, ahmaklıklarını ortaya koymuş olduklarını anlayamıyorlar. Bunlar arasında, “Herkes tefsir okumalı, tefsirden ve Buhari’den hüküm çıkarmalıdır” diyenler de vardır. Böylelerini din adamı sanmaktan ve uydurma kitaplarını okumaktan çok sakınmalıdır. Ameldeki dört mezhepten birini seçmeli ve ona sımsıkı sarılmalıdır. *** Sual: Mezheplerin kolay hükümlerini toplayarak bunlarla amel etmek uygun olur mu? Cevap: Mezheplerin kolaylıklarını araştırmak, yani mezhepleri telfik etmek caiz değildir. Telfik, mezheplerin kolaylıklarını toplayarak, yapılan bir işin bu mezheplerden hiçbirine uymaması demektir. Bir işi yaparken bir mezhebe uyduktan sonra, ayrıca diğer üç mezhebe de mümkün olduğu kadar uyulursa, buna takva denir ki, çok sevap olur. *** Sual: Araplarla Yahudiler, nesep, soy olarak aynı kökten mi gelmektedirler? Cevap: İbrahim aleyhisselam iki defa evlenmiştir. İlk hanımı hazret-i Sare veya Sara’dır. Bu hanımı, 70 yaşına geldiği hâlde çocuğu olmamıştı. Bunun üzerine İbrahim aleyhisselam, hazret-i Hacer ile evlendi ve bundan İsmail aleyhisselam doğdu. Hazret-i Sare de, Allahü teâlâya kendisine bir çocuk vermesi için dua etti. Allahü teâlâ, ona da bir çocuk ihsan etti ki, bu da İshak aleyhisselam idi. İsmail aleyhisselam Arapların, İshak aleyhisselam da İbranilerin, Yahudilerin ceddi, atası oldu. Yani Araplarla İbraniler, soy olarak aynı babadan, fakat ayrı analardan gelmektedirler. .Gayrimüslimlerin yaptıklarını yapmak   23.11.2015 Sual: Gayrimüslimlerin ibadet olarak yaptıkları veya kullandıkları şeyleri Müslümanın yapması, imanına zarar verir mi? Cevap: Bu konuda Birgivî vasiyetnâmesinde deniyor ki: “Kafirlerin kullandıkları şeylerin ikinci kısmı, ibadet olarak yaptıkları, İslamiyet’i inkâr etmek, inanmamak alameti olan ve tahkir etmemiz vacip olan şeylerdir ki, bunları yapanın ve kullananın imanı gider. Bunlar ölümle veya bir uzvun kesilmesi ile yahut bunlara sebep olan şiddetli dayak, hapis, bütün malını almak ile tehdit edilmedikçe kullanılamaz. Bunlardan meşhur olanlarını bilmeyerek veya şaka olarak yahut herkesi güldürmek için yapanın da imanı gider. Mesela papazların ibadetlerine mahsus şeyi kullanmak küfür olur ki, buna Küfr-i hükmî denir.” *** Sual: Peygamberlerde bedeni kusurların da olmadığını biliyoruz. Musa aleyhisselamın ise iyi konuşamadığı söyleniyor. Gerçekten Musa aleyhisselamda böyle bir kusur var mı idi? Cevap: Musa aleyhisselam, gösterişli, heybetli ve keskin bakışlı bir zat idi. Kendisi ile karşılaşanlar üzerinde büyük bir tesir yapıyordu. Fakat bir yaşında iken, Firavun’un incilerle süslü sakalını yolarak onu kızdırmıştı. Hanımı Âsiye Hatun'un şefaati ile, öldürmeden önce imtihan etmişti. İçinde altın ve ateş bulunan tepsiyi önüne koyunca, elini altına uzatırken, Cebrail aleyhisselam ateş tarafına döndürmüş, ateşi ağzına götürünce, dilinin ucu yanarak ateşi atmıştı. Bu sebeple önceleri konuşması kusurlu idi. Onun için halka hitap etmek icap edince bu işi kardeşi Harun aleyhisselama bırakırdı. Fakat Peygamberliği bildirilince bu kusuru gitti. Kendisine Harun aleyhisselamdan daha güzel konuşma ihsan olundu. *** Sual: İslamiyet, müctehid âlimler vasıtası ile mi, bozulmadan zamanımıza kadar doğru olarak gelmiştir? Cevap: Allahü teala, mutlak müctehid olan mezhep imamlarının ictihat etmelerini, mezheblerini kurmalarını ve bütün Müslümanların bu mezhepler üzerinde toplanmalarını, yalnız sevgili Peygamberinin ümmetine ihsan etmiştir. Cenab-ı Hak, bir yandan itikad imamlarını yaratarak sapıkların, zındıkların, insan şeytanlarının iman bilgilerini bozmalarına mani olduğu gibi, mezhep imamlarını da yaratarak dinini bozulmaktan korumuştur. Hıristiyanlıkta ve Yahudilikte bu nimet olmadığı için dinleri bozulmuş, oyuncak hâline gelmiştir. *** Sual: İmamda, namazı bozan bir şey olsa, o namazı tekrar kılmak mı gerekir? Cevap: Evet, imamda namazı bozan bir şey bulunduğunu anlayan kimse, bu namazı tekrar kılar. .   Zarar veren karıncaları öldürmek 24.11.2015 Sual: İnsana zarar veren bit, pire, akrep gibi haşaratı ve zarar veren karıncaları öldürmek caiz midir, caiz ise nasıl öldürmelidir? Cevap: Bu konuda Berika’da buyuruluyor ki: “İnsana ve yemeklere zarar veren karıncaları eziyet etmeden ve suya atmadan öldürmek caizdir. İçinde karınca bulunan odunu yere vurup silkeledikten sonra yakmak caizdir. Fare, bit, pire, akrep ve çekirgeyi her zaman öldürmek caizdir. Biti diri olarak yere atmak ve her canlıyı yakmak mekruhtur. Zarar veren kediyi, kuduz köpeği ve yırtıcı hayvanları keskin bıçakla kesmek ve vurmak, zehirlemek caizdir. Dövmek caiz değildir. Dövmek terbiye için olur, hayvanın ise aklı olmadığı için terbiye edilmez. Öldürülmesi vacip olan haşaratı, başka çare bulunmadığı zaman yakarak öldürmek caiz olur.” *** Sual: İdarecilerin, emirleri altında bulunanların verdikleri sıkıntılara sabredip katlanmaları mı, yoksa ceza vermeleri mi gerekir? Cevap: Verilen sıkıntının, zararın ve işlenen suçun durumuna göre hareket edilir. İnsanlık sıfatları sebebi ile verilen sıkıntılar hakkında Eshab-ı kiramdan Enes bin Mâlik hazretleri buyuruyor ki: “Resul aleyhisselamla birlikte gidiyorduk. Üzerinde bürd-i Necrânî yani Yemen kumaşından bir palto vardı. Arkadan bir köylü gelip yakasından öyle çekti ki, paltonun yakası mübarek boynunu çizdi, yeri kaldı. Resul aleyhisselam geriye döndü. Köylü zekat malından bir şey istedi. Resul aleyhisselam onun bu hâline güldü ve ona bir şey verilmesi için emir buyurdu.” Tetimmet-ül mazher kitabında, bu hadise hatırlatılarak deniyor ki: “Buradan anlaşılacağına göre, insanların başında bulunan kimsenin, Resul aleyhisselama uyarak bunların eziyet ve sıkıntılarına katlanması lazımdır. Zaten sıkıntıya katlanmak herkes için iyi bir huydur. Üstlerin katlanması ise daha güzel olur.” *** Sual: Peygamberlerden İbrahim aleyhisselamın getirdiği dinin ismi neydi? Cevap: İbrahim aleyhisselama 90 yaşında peygamber olduğu bildirildi. Onun dini, Allahü teâlânın tek olduğunu bildiriyordu. Kur'an-ı kerimde Âl-i İmrân suresinin 67. âyetinde mealen; (İbrahim, Yahudi ve Hristiyan değildi. O Allahü teâlâya teveccüh etmiş [Hanîf] ve Ona teslim olmuş bir Müslüman idi) buyurulmuştur. *** Sual: Kangren olmuş uzvu kesmekte dinimiz açısından bir mahzur var mıdır? Cevap: Kangren gibi hastalığı tedavi için insanın bu uzvunu kesmek caizdir. İçindeki taşı almak için böbreği, safra kesesini yarmak da caizdir.   .Peygamber efendimize uymanın dereceleri   25.11.2015 Sual: Peygamber efendimize uymanın, tâbi olmanın da belli dereceleri var mıdır, yoksa her Müslümanın tâbi olması aynı mıdır? Cevap: Peygamber efendimize uymak, tâbi olmak, her Müslümanda aynı değildir. Ehl-i sünnet âlimleri, Resulullah efendimize tâbi olmanın yedi derecesini şöyle bildirmişlerdir: Birincisi, İslamiyet’in bildirdiklerine inanarak, bunları öğrenmek ve yapmaktır. Bütün Müslümanların, âlimlerin, zahidlerin ve âbidlerin tâbi olması bu derecededir. Bunların nefisleri iman etmemiştir. Allahü teâlâ merhamet ederek yalnız kalbin imanını kabul etmektedir. İkincisi, emirleri yapmakla beraber Resulullah efendimizin bütün sözlerini, âdetlerini yapmak ve kalbi kötü huylardan temizlemektir. Tasavvuf yolunda yürüyenler bu derecededir. Üçüncüsü, Resulullah efendimizde bulunan hâllere ve kalbine doğan şeylere de tâbi olmaktır. Bu derece, tasavvufun Vilayet-i hassa dediği makamda ele geçer. Burada, nefis de iman ve itaat eder. Bütün ibadetler hakiki ve kusursuz olur. Dördüncüsü, ibadetler gibi bütün hayırlı işler hakiki ve kusursuz olmaktır. Bu derece, Ulema-i rasihin denilen büyüklere mahsustur. Bütün Peygamberlerin Eshabı böyle idi. Hepsinin nefisleri iman etmiştir. Böyle tâbi olmak, ya tasavvuf yolundan ilerleyenlere veya bütün sünnetlere yapışarak bidatlerden kaçanlara nasip olur. Beşincisi, Resulullah efendimize mahsus kemâlâta, yüksekliklere tâbi olmaktır. Bu kemâlât, ilim ve ibadetle ele geçemez. Ancak Allahü teâlâdan lütuf ve ihsan ile gelir. Bu derecede olanlar, büyük Peygamberler ve bu ümmetin pek az büyükleridir. Altıncısı, Resulullah efendimizin mahbubiyet ve maşukıyet kemâlâtına tâbi olmaktır ki, Allahü teâlânın çok sevdiklerine mahsustur ve lütuf ile ele geçmez, muhabbet lazımdır. Yedinci derece, insan vücudunun her zerresinin tâbi olmasıdır. Tâbi olan, tâbi olunana o kadar benzer ki, tâbi olmak aradan kalkar. Bunlar da sanki Resulullah efendimiz gibi aynı kaynaktan her şeyi alır. *** Sual: Öğlenin ilk sünneti ile farzı arasında, bize bir şey söyleyen birine veya telefona cevap verilebilir mi, namazımıza bir zararı olur mu? Cevap: Dürr-ül-muhtar’da, bu konuda deniyor ki: “Sünnetle farz arasında konuşmak, sünneti iskat etmez yani kılınmamış olmaz ise de, kılınan sünnetin sevabını azaltır. Bir şey okumak da böyledir. Bazı âlimler, sünnet kabul olmaz, önceki sünneti tekrar kılmak lazım olur dedi.” .Her işte iyi niyet esastır   26.11.2015   Sual: Bir Müslüman, haram ve mekruh olmayan şeyleri dilediği gibi kullanabilir mi yoksa bunları kullanırken, kullananın niyetine mi bakılır? Cevap: Haram ve mekruhların dışında kalanlar, helal ve mubahlardır. Her mubah iyi niyetle yapılınca sevap, kötü niyetle yapılınca günah olur. Koku sürünen, iyi giyinen kimse, dünya lezzeti, gösteriş yapmak, övünmek veya kendini kıymetlendirmek, yahut yabancı kadınları, kızları avlamak için şık giyinirse, günah işlemiş olur. Dünya lezzetini tatmak için olan niyetine azap verilmez ise de, ahiret nimetlerinin azalmasına sebep olur. Uygun olmayan başka niyetleri için azap görür. Bu kimse, sünnet olduğu için koku sürünür, şık giyinirse, camiye saygı, camide yanına oturan Müslümanları incitmemek, temiz olmak, sıhhatli olmak, İslam’ın vakarını, şerefini korumak için niyet edince her niyeti için ayrı sevaplar kazanır. Bazı âlimler, “Her mubah işte, hatta yemede, içmede, uyumada ve helaya girmekte bile iyi niyet etmeyi unutmamalıdır” buyurmuşlardır. Bu sebeple insan mubah bir işe başlarken niyetine dikkat etmelidir. Niyeti iyi ise o işi yapmalı, iyi değilse yapmamalıdır. Hadis-i şerifte; (Allahü teâlâ, sizin suretlerinize, mallarınıza, bakmaz. Kalplerinize ve amellerinize bakar) buyuruldu. Yani Allahü teâlâ, insanın yeni, temiz elbisesine, malına, rütbesine bakarak sevap vermez. Bunları ne düşünceyle, ne niyetle yaptığına bakarak sevap veya azap verir. *** Sual: Fitne çıkarmayın sözünü çok kimse söylemektedir. Fitne ne demektir, ne yapılır veya söylenirse fitne olur? Cevap: Hadika’da, fitne anlatılırken buyuruluyor ki: “Fitne, Müslümanlar arasında bölücülük yapmak, onları sıkıntıya, zarara, günaha sokmak, insanları isyana kışkırtmak demektir. Zalim olan idareye de itaat etmek vaciptir.” Berika’da da buyuruluyor ki: “Başınızdaki âmir, bir Habeş hizmetçi gibi aşağı kimse olsa da, İslamiyet’e uygun emirlerine itaat vaciptir. İslamiyet’e uymayan emirlerine de, fitneye sebep olmamak için karşı gelmemelidir.” Din adamlarının insanlara yapamayacakları fetvaları bildirmeleri de fitneye sebep olur. Köylüye ve ihtiyara, tecvitsiz namaz kılınmaz demek böyledir. Çünkü bunlar, artık öğrenemez ve namazı büsbütün bırakır. Halbuki, tecvitsiz namazın caiz olduğuna fetva verenler vardır. Bu fetva zayıf ise de, hiç kılmamaktan iyidir. Haraç, sıkıntı, meşakkat olunca başka mezhebi taklidin caiz olduğunu düşünerek, cahillere, acizlere zorluk çıkarmamalıdır. .Kur’an-ı kerim, nazm-ı ilahidir   27.11.2015   Sual: Kur’an-ı kerim için Peygamberimizin sözü yani insan sözü diyenler oluyor. Böyle söyleyenlere nasıl cevap vermelidir? Cevap: Kur’an-ı kerim, nazm-ı ilahidir. Nazım lügatte, incileri ipliğe dizmeye denir. Kelimeleri de inci gibi yan yana dizmeye nazım denilmiştir. Şiirler birer nazımdır. Kur’an-ı kerimin kelimeleri Arabîdir. Fakat bu kelimeleri yan yana dizen Allahü teâlâdır. Bu kelimeler insan dizisi değildir. Muhammed aleyhisselam, Allahü teâlâ tarafından mübarek kalbine bildirilen şeyleri, Arapça olarak anlatırsa, bu Kur’an-ı kerim olmaz, bunlara Hadis-i kudsi denir. Kur’an-ı kerimdeki Arabî kelimeler, Allahü teâlâ tarafından dizilmiş olarak, âyetler hâlinde gelmiştir. Cebrail aleyhisselam bu âyetleri, bu kelimelerle ve bu harflerle okumuş, Muhammed aleyhisselam da mübarek kulakları ile işiterek ezberlemiş ve hemen Eshabına okumuştur. Allahü teâlâ Kur’an-ı kerimi Kureyş kabilesinin dili ile gönderdi. Redd-ül-muhtar’da buyuruluyor ki: “Feth-ul-kadir kitabında da denildiği gibi, Allahü teâlâ Kur’an-ı kerimi harf ve kelime olarak gönderdi. Bu harfler mahluktur. Bu harf ve kelimelerin manası, kelâm-ı ilahiyi taşımaktadır. Bu harflere, kelimelere Kur'an denir. Kelâm-ı ilahiyi gösteren manalar da Kur'andır. Bu kelâm-ı ilahi olan Kur'an mahluk, yaratılmış değildir. Allahü teâlânın başka sıfatları gibi ezeli ve ebedidir.” Kur’an-ı kerim, Kadir gecesinde inmeye başlamış ve hepsinin inmesi yirmi üç sene sürmüştür. Tevrat, İncil ve bütün kitaplar ise, hepsi birden bir defada inmişti. Hepsi de insan sözüne benziyordu ve lafızları mucize değildi. Onun için çabuk bozuldu, değiştirildiler. Kur’an-ı kerim ise, Muhammed aleyhisselamın mucizelerinin en büyüğüdür ve insan sözüne benzememektedir. *** Sual: Kur’an-ı kerimi bugünkü kullandığımız Latin harfleri ile yazıp okumak uygun olur mu? Cevap: Kur’an-ı kerimin Latin harfleri ile yazılması mümkün değildir. Çünkü Latin harflerinde Kur’an-ı kerim harflerinin hepsinin karşılığı yoktur. Bunun için mana bozulmaktadır. Okunan, Kur'an olmayıp, manasız bir ses yığını olacağı, 1986 baskılı El-muallim dergisinde de uzun yazılıdır. Mesela, ehad yerine ehat dense, namaz fasit olmakta, bozulmaktadır. *** Sual: Teyemmüm yapan bir kimse, vakit girmeden de teyemmüm yapabilir mi? Cevap: Teyemmüm, Hanefi mezhebinde vakit girmeden önce de yapılabilir. Diğer üç mezhepte ise vakit girmeden önce teyemmüm yapılmaz.. .   "Rabbike" kelimesini "rabbinâ" diye okumak 28.11.2015   Sual: Sübhane rabbike âyetini, rabbike değil rabbinâ yani çoğul olarak okuyanlar oluyor. Rabbinâ diye okumak, âyeti değiştirmek olmuyor mu? Cevap: Kur’an-ı kerim okuduktan, dua ettikten, vaazlardan sonra Sübhane rabbike âyet-i kerimesini okumak sünnettir. Bazıları bu âyet-i kerimeyi değiştirerek, “Sübhâne rabbinâ şeklinde okumak daha iyidir” diyor. Taberani’nin bildirdiği hadis-i şerifte; (Bir kimse namaz sonunda, üç defa Sübhane rabbike âyet-i kerimesini okursa, yetişir miktarda sevaba kavuşur) buyuruldu. İbni Hibban’ın bildirdiği hadis-i şerifte de; (Kıyamet günü büyük ölçeklerle, bol sevap kazanmak isteyen kimse, bir meclisten kalkınca Sübhane rabbike âyet-i kerimesini okusun!)buyurulmaktadır. Bunlar ve benzeri hadis-i şerifler gösteriyor ki, Resulullah efendimiz bu âyet-i kerimeyi okurken, tavsiye buyururken, Kur’an-ı kerimdeki şeklini değiştirmemiş, hep Sübhane rabbike demişler, Sübhâne rabbinâ dedikleri işitilmemiştir. Bu âyet-i kerimeyi Sübhâne rabbinâ şekline sokmak, Kur’an-ı kerime el uzatmak olduğu gibi, sünnete de tecavüz etmek, çok çirkin bir hareket olur. Hadis-i şerifler, fıkıh kitapları ve fetvalar, bu âyet-i kerimenin değiştirilmeden okunmasını bildirmektedir. Ayrıca Rabbike, senin yani Muhammed aleyhisselamın Rabbi demektir. Âyetin manası da; (Ey, şerefli Peygamberim! Seni bu kemâle, şerefe ve bu izzete kavuşturan Rabbin) demek oluyor. Rabbinâ ise, bizim Rabbimiz diyerek, kendimizi Muhammed aleyhisselamın yerine koymak olup, güneş yerine yıldızları koymak demektir. Allahü teâlâ sevgili Peygamberini insanların hepsinden daha yüksek tutarak, hepsi yerine Onu söylemiştir. Onun şerefini bu âyet-i kerime ile de anlatmıştır. Bu kelimeyi değiştirmek, Muhammed aleyhisselamın şerefine dokunmak, o şerefi Ondan alıp kendimize vermek olur. *** Sual: İslamiyet’in emirlerine uymayıp bu emirleri kendilerine göre değiştirerek uygulayanların imanı gider mi? Cevap: İman edip de kendini İslamiyet’in hükümlerine uyduran kimse Müslümandır. İslamiyet’in hükümlerini kendi arzularına, keyiflerine uydurmak isteyenler ise, Müslüman değildir. Çünkü Allahü teâlâ dinleri, nefsin arzularını, keyiflerini kırmak ve taşkınlıklarını önlemek için göndermiştir. *** Sual: Dinimizin emretmediği, beğenmediği şeyleri yaparak sevap kazanılır mı? Cevap: İslamiyet’e uymayan şeylerin hiçbirisini Allahü teâlâ sevmez, beğenmez. Sevilmeyen, beğenilmeyen şeye sevap verilmediği gibi, cezaya da sebep olur.   .Gayrimüslim çocuklarının suçu nedir?   29.11.2015   Sual: İslam memleketlerinde dünyaya gelen çocuklar, ana babasından, hocalarından görerek Müslüman oluyor. Gayrimüslim memleketlerdeki çocuklar ise, Müslümanlıktan mahrum kalıyor. Böyle yetişen çocukların Cehenneme gitmesi haksızlık olmaz mı? Cevap: Adalet ile ihsanı karıştırmamalıdır. Allahü teâlâ her memleketteki kulları için, adaleti fazlası ile yapmıştır. Âkıl ve bâliğ olmadan ölen gayrimüslim çocuklarını Cehenneme sokmayacaktır. Âkıl ve bâliğ olduktan sonra Muhammed aleyhisselamın dinini duymadan ölenlere de azap yapmayacaktır. Bunlar İslam dinini, Cenneti, Cehennemi işittikten sonra merak etmez, öğrenmez ise, inat edip inanmazsa, o zaman azap göreceklerdir. Âkıl ve bâliğ olanlar, ana babanın çevrenin tesiri altında kalmaz. Eğer kalsaydı İslam memleketlerinde, İslam terbiyesi altında yetişen yüz binlerce Müslüman evladı, İslam düşmanlarının yalanlarına aldanmaz, dinsiz hatta din düşmanı olmazdı. Bunlar âkıl ve bâliğ olduktan hatta hoca, hafız olduktan sonra dinden çıkmakta, din düşmanı olmakta ve önderlik yapmaktadırlar. Anasına, babasına, akrabasına yobaz, gerici diyerek alay etmektedirler. Bu misaller ana baba terbiyesinin tesirinin devamlı olmadığını açıkça göstermektedir. Diğer taraftan, birçok gayrimüslimin, ilim, fen adamlarının Müslüman olduğu da görülmektedir. Az da olsa dinini değiştirmeyenlerin bulunması, ana terbiyesinin tesirinin, bazen devamlı olduğunu gösteriyor denirse, bir çocuğun Müslüman evladı olması, İslam terbiyesi ile yetişmesi, Allahü teâlânın bir ihsanıdır. Kafir çocuklarına bu ihsanı yapmıyor. Fakat kimseye ihsan yapmaya mecbur değildir ve ihsan yapmamak zulüm olmaz. Bakkaldan bir kilo pirinç alsak, tam bir kilo tartması adalet, noksan tartması zulüm, biraz fazla vermesi ihsan olur. Bu ihsanı istemek kimsenin hakkı değildir. İşte Allahü teâlânın İslam terbiyesi ile yetiştirmesi, büyük ihsanıdır. Gayrimüslim çocuklarına bu ihsanı yapmaması zulüm olmaz. ***   Sual: Kur’andaki âyet ve sure sayıları net ve kesin değil midir? Cevap: Kur’an-ı kerimde 114 sure ve 6236 âyet vardır. Âyetlerin sayısının 6236’dan az veya daha çok olduğu bildirildi ise de, bu ayrılıklar, büyük bir âyetin, birkaç küçük âyet sayılmasından veya birkaç kısa âyetin, bir büyük âyet yahut surelerin başındaki Besmelelerin bir veya ayrı ayrı âyet sayılmasından ileri gelmiştir. Bu hususta Bostan-ül-ârifin kitabında geniş bilgi vardır. .   Buhtunnasar’ın gördüğü rüya 30.11.2015   Sual: “Eski hükümdarlardan Buhtunnasar bir rüya görmüş, Peygamberlerden Danyal aleyhisselam da bu rüyayı tabir ederek Peygamber efendimizin geleceğini müjdelemiştir” diye bir şey anlatılıyor. Böyle bir şey olmuş mudur, aslı var mıdır? Cevap: Evet, bu hadise doğrudur. Şevâhid-ün nübüvve kitabında Tabiin’den Ka’bul Ahbar hazretlerinin şöyle rivayet ettiği bildirilmektedir: “Asuri devletinin hükümdarı Buhtunnasar bir rüya görür ve gördüğünü de unutur. Kâhinlerine rüyasının tabirini sorar. Onlardan, 'rüyayı söyle ki tabir edelim' cevabını alınca da çok kızar, ölümle tahdit eder. Bu haber halk arasında yayılır. O sırada Peygamberlerden Danyal aleyhisselam Buhtunnasar’ın hapsindedir. Zindancıyla, rüyayı tabir edebileceği haberini gönderir ve Buhtunnasar’ın yanına götürülür. İçeri girince Buhtunnasar’a secde etmez. Niçin secde etmediği sorulunca Danyal aleyhisselâm; - Rabbim bana, başkasına secde etmemem şartıyla rüya tabiri ilmini öğretti. Eğer sana secde edersem o ilmi benden alır. Senin rüyanı tabir edemem. Sana secde etmemem hem benim için, hem de senin için iyi olacağı için secde etmedim,buyurur. Bunun üzerine Buhtunnasar; - Sen Rabbinin ahdine vefa ettiğin için sana itimat edilir. Rabbinin ahdine vefa eden, iyi kimsedir. Benim rüyamı ve tabirini biliyor musun, der. Danyal aleyhisselam buyurur ki: - Sen rüyanda bir put gördün. Üst tarafı altından, ortası gümüşten, uçları bakırdan, topukları demirden, ayakları saksıdan idi. Sen bu puta bakarken, aniden gökten bir taş düştü ve o putu toz hâline getirdi. Sonra gördün ki, o puta isabet eden taş büyüdü, büyüdü ve bütün yer ve gökyüzünü kapladı... Buhtunnasar bunları dinleyince; - Doğru söyledin, gördüğüm rüya böyle idi. Şimdi bu rüyayı tabir eyle der. Danyal aleyhisselam da şöyle tabir eder: - O gördüğün put çeşitli ümmetlerdir. Gökten inen ve o putu toz hâline getiren taş ise âhir zamanda gelecek olan bir dindir. Allahü teâlâ âhir zamanda bir Peygamber gönderecek ve Onun dini bütün dinleri yürürlükten kaldıracak, yeryüzünün tamamına yayılacaktır.” ***   Sual: Adalet kelimesini değişik tarif edenler oluyor. Adalet deyince ne anlayacağız, esas tarifi nedir? Cevap: Adalet, bir âmirin, memleketi idare için koyduğu kanun, çizdiği hudut içinde hareket etmektir. Zulüm ise bu kanunun, bu hududun dışına çıkmaktır. Adaletin esas tarifi ise, kendi mülkünde olanı kullanmak demektir. Zulüm de, başkasının malına, mülküne tecavüzdür. Adaletin dinimizdeki tarifi de budur.   XXXXXXXXXX   Fitne çoğaldığında fitneye karışmamalıdır 01.12.2015   Sual: Dedikoduların, fitnelerin, fesadın çoğaldığı zamanlarda, bir Müslüman nasıl hareket etmelidir? Cevap: Böyle zamanlarda nasıl hareket edilmesi gerektiği hakkında, İmam-ı Rabbani hazretleri bir talebesine hitaben yazdığı mektupta buyuruyor ki: “Yavrum, fitnelerin yayıldığı, fesatların çoğaldığı zamanlar, tövbe ve istiğfar zamanıdır. Kenara çekilmeli, fitnelere karışmamalıdır. Fitneler çoğalıyor. Gün geçtikçe yayılıyor. Peygamber efendimiz, (Kıyamet yaklaştıkça fitneler çoğalır. Gece başlarken karanlığın artması gibi olur. Sabah evinden mümin olarak çıkan çok kimse akşam kâfir olarak döner. Akşam mümin iken gece sefalarında imanları gider. Böyle zamanlarda evinde kapanmak fitneye karışmaktan hayırlıdır. Kenarda kalan, ileri atılandan hayırlıdır. O gün oklarınızı kırınız! Silahlarınızı, kılıçlarınızı bırakınız! Herkesi tatlı dil, güler yüzle karşılayınız! Evinizden çıkmayınız!) buyurdu.” Her Müslümanın, Ehl-i sünnet âlimlerinin böyle nasihatlerine uyması, mezhepsizlerin, sapıkların, din cahillerinin isyana teşvik eden, fitneyi körükleyen zararlı, uydurma tefsirlerine, kitaplarına aldanmaması lazımdır. Âdil veya zalim olsun, kendi devletine isyana, vatandaş kanı dökmeye, birbirine saldırmaya cihat değil, fitne, fesat çıkarmak denir. Peygamber efendimiz, (Fitne çıkarana Allah lanet etsin!) buyurmuştur. Müslüman, isyan etmez, fitneye karışmaz. İçinde yaşadığı ülkenin kanunlarına da karşı gelmez. ***   Sual: İnsanı sonsuz felaketten, Cehenneme gitmekten kurtaracak olan şey nedir? Cevap: Ahirette azaplardan kurtulmak, ancak Muhammed aleyhisselama tabi olmaya bağlıdır. Muhammed aleyhisselamın bildirdiği ve gösterdiği yolda giden, Allahü teâlânın sevgisine kavuşur. Ona tabi olan, Allahü teâlâya sadık bir kul olmak saadetine erer. Dünyaya gelmiş olan 124 binden fazla Peygamberin en büyükleri, Ona tabi olmayı istemiştir. Musa aleyhisselam, Onun zamanında bulunsaydı, O büyüklüğü ile beraber, Ona tabi olmayı severdi. İsa aleyhisselamın gökten inip Onun dini yolunda yürüyeceğini herkes bilir. Onun ümmeti olan Müslümanlar, Ona tabi oldukları için bütün insanların hayırlısı ve en iyileri oldu. Cennete gireceklerin çoğu bunlar oldu ve Cennete herkesten önce gireceklerdir. ***   Sual: Yemek yerken nasıl niyet etmelidir? Cevap: Yemekleri, keyif için, lezzet için yememeli, Allahü teâlânın emirlerini yerine getirmeye kuvvet bulmak için diye niyet etmeli öyle yemelidir. .   Her zaman istiğfara devam etmeli 02.12.2015   Sual: Teheccüd vaktinde ve diğer zamanlarda, vakti müsait olan bir kimsenin ne ile, hangi ibadetlerle ve dualarla meşgul olması daha faydalıdır? Cevap: Teheccüd vaktinde ve diğer zamanlarda tövbe, istiğfar etmek, Allahü teâlâya yalvarmak, günahlarını düşünmek, ayıplarını, kusurlarını hatırlamak, kıyametteki azapları düşünüp korkmak, Cehennemin sonsuz acılarından titremek lazımdır. Af ve mağfiret için çok yalvarmalıdır. Teheccüd vaktinde ve her zaman yüz kere(Estagfirullahel’azîm ellezî lâ ilâhe illâ hüv el hayyel kayyûme ve etûbü ileyh)demeli ve manasını düşünerek söylemelidir. Bu istiğfar duasını, ikindi namazından, tesbihlerden ve duadan sonra da yüz defa okumalıdır. Abdestsiz okunabilir. Hadis-i şerifte, (Kıyamette sayfasında çok istiğfar bulunanlara müjdeler olsun!) buyuruldu. Muhammed Masum hazretleri buyuruyor ki: “Belalardan, sıkıntılardan kurtulmak için istiğfar okumak çok faydalıdır ve tecrübe edilmiştir. Ölümden başka her dertten kurtarır. Eceli gelenin de ağrısız, sıkıntısız ölümüne yardım eder. Her sıkıntıdan kurtaracağı ve rızkı arttıracağı hadis-i şerifte bildirildi.” İstiğfarı ve bütün duaları manalarını düşünmeden, temiz kalble söylenmezse, yalnız ağız ile söylenirse hiç faydası olmaz. Ağız ile üç kere söyleyince temiz kalb de söylemeye başlar. Günah işlemekle kararmış olan kalbin söylemesi için ağız ile çok söylemek lâzımdır. Namaz kılmayanın ve haram lokma yiyenin kalbi simsiyah olur. Böyle kalblerin de söylemeye başlaması için ağız ile en az yetmiş kere söylemelidir. ***   Sual: Allahü tealanın verdiği nimetlere şükür için, sabah ve akşam ne gibi bir dua okumalıdır? Cevap: Her gün ve her gece yüz kere (Sübhânallahi ve bi-hamdihî sübhânallahil’azîm) demelidir, çok sevaptır. Her sabah bir kere (Allahümme mâ esbaha bî min ni’metin ev bi-ehadin min halkıke, fe minke vahdeke, lâ şerîke leke, fe lekel hamdü ve lekeşşükr) demeli ve her akşam “Mâ esbaha” yerine “Mâ emsâ” diyerek, hepsini aynen okumalıdır. Peygamber efendimiz, (Bu duayı gündüz okuyan, o günün şükrünü yapmış olur. Gece okuyunca, o gecenin şükrünü ifâ etmiş, yerine getirmiş olur) buyurmuştur. Abdestli okumak şart değildir. Her gün ve her gece okumalıdır. ***   Sual: Teheccüd ve kuşluk namazları en fazla kaç rekat olarak kılınır ve kaç rekatta bir selam verilir? Cevap: Teheccüd ve kuşluk namazlarının en çoğu on iki rekattir. Nafile namazlarda gece iki rekatte, gündüz ise dört rekatte selâm verilir.   .Cenazeyi götürürken tekbir getirmek!   03.12.2015   Sual: Cenazeyi götürürken çiçek bulundurmak, ölenin resmini taşımak, tekbir getirmek ve türbedeki sanduka üzerine ipekli kumaşlar sermek dinimiz açısından uygun mudur? Cevap: Cenazeyi taşırken, çiçek, çelenk götürmek, bunları mezarın üstüne koymak ve matem, yas alametleri taşımak, yakaya rozet, resim gibi şeyler takmak, gayrimüslimlerin âdetidir. Müslümanların bunları yapması haramdır ve meyyit için zararlıdır. İbni Mâce’nin bildirdiği hadis-i şerifte, (Cenazeyi yüksek sesle, ateş, ışık ve başka şeyler taşıyarak götürmeyiniz!) buyuruldu. Cenazenin arkasında ve ona yakın yürümelidir. Cenazede bulunmak sünnet-i müekkededir. Şafii mezhebinde cenazenin önünde gidilir. Kadınlar cenazede bulunmaz. Cenaze sessiz götürülür. Yüksek sesle tekbir, tehlil, ilahiler okumak bidat ve günah olduğu Halebi-yi kebir, Merakıl-felah, Tahtavi haşiyesinde, Nimet-i İslam’da ve Şir’atül-İslam şerhi sonunda uzun yazılıdır. Cahillerin yapmalarına aldanmamalıdır. Böyle bidatler bulunan cenazeyi terk etmemeli, mümkünse mani olmalıdır. Cenazenin ön ve yan taraflarında yürümek caiz ise de arkasında gitmek daha iyidir. Türbe içindeki kabir üzerine ipekli veya başka bez serip üzerine gül serpmek, böylece türbenin güzel kokmasını sağlamak iyi olur. Bunun caiz olduğu, Tahkik-ul-hakk-ıl-mübin kitabında yazılıdır. ***   Sual: Ölüm alametleri görülen hastanın yanında kimler bulunmalı, ne yapmalı ve nelere dikkat etmelidir? Cevap: Ölüm alametleri görülen hasta yanında, çocuk, cünüp, hayızlı kadın bulundurulmamalıdır. Odada ve hatta evde açıkta resim bulunmamasına çok dikkat etmelidir. Yanında âlim, salih kimseler bulunup, zorlamadan Kelime-i tevhid söylemesi temin edilmeli, söylemesi için sıkıştırmamalıdır. Yanındakiler söyleyip ona duyurmalı, usandırmamalıdır. Bir kere söylerse bir daha söyletmemeli, başka şey söylerse Kelime-i tevhidi bir daha söylemesi hatırlatılmalı, yani son sözü Kelime-i tevhid olmalıdır. Zorlamadan bir kere “Lâ ilâhe illallah” demek yanındakilere sünnettir. Kelime-i tevhidi hatırlatanların, hastanın düşmanı, vârisi olmaması uygundur. Kimse yoksa vâris hatırlatır. Ölüm hastası İhlas suresini çok okumalıdır. Yatağı karşısında Kelime-i tevhid yazılı levha asılı olmalıdır. Hasta yanında, evliyanın, âlimlerin ve salihlerin menkıbeleri ve sözleri konuşulmalı, bunlara sevgisi arttırılmalıdır. Evliyanın, salihlerin söylenmesi, rahmetin inmesine sebep olur. .Kabir ve türbede namaz kılmak   04.12.2015   Sual: Kabirlerde, türbe içinde ve kabre karşı namaz kılınabilir mi? Cevap: Kabre karşı namaz kılmak mekruhtur. Hadika’da buyuruluyor ki: “Hadis-i şerifte, (Mezar üzerinde namaz kılanlara lanet olsun!) buyuruldu. Çünkü kabir üzerinde namaz kılmak, Yahudilere benzemek olur. Bunun için mekruh denilmiştir.” Kabristanın kabir olmayan yerinde kılmanın mekruh olmadığı Hâniyye ve Hâvî kitaplarında yazılıdır. Kabir, namaz kılanın arkasında olursa veya önünde olup da önünden geçmesi caiz olacak uzaklıkta ise, yine mekruh olmaz. Peygamberlerin ve salihlerin türbelerini de mescid hâline getirmek, Yahudilere benzemek olur. İbadette başkasını Allahü teâlâya ortak yapmaya benzediği için Peygamber efendimiz bunu da yasak etmiş, (Yâ Rabbî! Kabrimi ibadet olunur put haline getirme!) buyurmuştur. Fakat salih bir kimseye yakın mescid yapılırsa, o zatın hürmetine Allahü teâlânın merhametine kavuşmayı veya ibadetinden ona da faydası olmasını düşünerek kabri yanında namaz kılınırsa, ona saygı olmak için, ona karşı kılmayı düşünmezse, hiç zararı olmaz. Çünkü İsmail aleyhisselamın kabri, Kâbe’nin yanında Hatîm denilen yerdedir. Mescid-i Haram’da kılınan namazların en kıymetlisi burada kılınan namaz olduğundan, hacılar burada kılmak için uğraşmaktadırlar. Marifetname kitabında, “Perdesiz kabre karşı namaz kılmak mekruhtur” deniyor. Fetâvâ-yı Hindiyye’de de deniyor ki: “Mescidin kıblesi ile kabir arasında perde olursa veya kabir yanda, arkada bulunursa mekruh olmaz.” ***   Sual: Dünya sıkıntılarından, hastalıklardan, fakirlikten kurtulmak için ölümü istemenin mahzuru var mıdır? Cevap: Hastalıktan ve dünya sıkıntılarından kurtulmak için ölümü istemek caiz değildir. Dinde sıkıntı ve fitnelerden korkarak Allahü teâlâdan ölümü istemek sünnettir. Allah yolunda şehid olmayı istemek de böyledir. Mekke-i mükerremede, Medine-i münevverede bulunulduğu zamanda ve evliya türbelerinin yanında ölümü istemek de caizdir. Allahü teâlâya kavuşmayı sevdiği için ölümü istemek müstehaptır. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Bir kimse Allahü teâlâya kavuşmayı severse, Allahü teâlâ da ona kavuşmayı sever.) ***   Sual: Namazda sünnete uygun oturmamak günah mıdır? Cevap: Teşehhütlerde sünnete uygun oturmamak tenzihen mekruhtur. Sünnete uygun oturmakta bir özrü, mazereti varsa mekruh olmaz. ***   Sual: İmamdan önce rükü ve secdeye gitmenin hükmü nedir? Cevap: Rükü ve secdelere imamdan önce gidip başını koymak ve kaldırmak mekruhtu .   Olağanüstü hâller herkeste olur mu? 05.12.2015   Sual: Mucize, keramet gibi olağanüstü hâller sadece peygamberlerde ve evliyada mı meydana gelir, eğer gayrimüslimlerde de meydana geliyorsa bunlara ne denir? Cevap: Allahü teâlâ her şeyi bir sebep altında yaratmaktadır. Bu sebeplere, iş yapabilecek tesir, kuvvet vermiştir. Bu kuvvetlere tabiat kuvvetleri, fizik, kimya ve biyoloji kanunları diyoruz. Bir iş yapmamız, bir şeyi elde etmemiz için bu işin sebeplerine yapışmamız lazımdır. Mesela buğday elde etmek için tarlayı sürmek, ekmek, ekini biçmek lazımdır. İnsanların bütün hareketleri, işleri, Allahü teâlânın bu âdeti içinde meydana gelmektedir. Allahü teâlâ sevdiği insanlara iyilik, ikram olmak ve düşmanlarını aldatmak için, bunlara âdetini bozarak sebepsiz şeyler de yaratıyor. Her insanda nefis vardır. Nefis Allah’ın düşmanıdır. Hep kötülük yapmak ister, İslamiyet’e uymak istemez. İslamiyet’e uyanların nefisleri temizlenir, düşmanlıkları kalmaz. Açlık çeken, sıkıntılı yaşayan gayrimüslimlerin nefisleri ise zayıflar, kötülük yapamaz. Bunun için evliyada ve papazlarda olağanüstü hâller meydana gelir. Peygamberlerden, tam temiz oldukları için âdet-i ilahiye dışında ve kudret-i ilahiye içinde meydana gelen şeylere mucize denir. Peygamberlerin mucize göstermesi lazımdır. Peygamberlerin ümmetlerinin evliyasında, nefislerinin kötülükleri kalmadığı için âdet dışı meydana gelen şeylere keramet denir. Evliyanın keramet göstermesi lazım değildir. Bunlar keramet göstermek istemez, Allahü teâlâdan utanırlar. Ümmet arasında, veli olmayanlardan meydana gelen âdet dışı şeylere firaset denir. Fasıklardan, günahı çok olanlardan meydana gelirse buna istidrac denir ki, derece derece kıymetini indirmek demektir. Gayrimüslimlerden meydana gelirse buna sihir yani büyü denir. ***   Sual: Namaz içinde ve namaz dışında parmakları çıtırdatmanın mahzuru var mıdır? Cevap: Camide, namaz için safa girerken, namaza dururken ve namaz içinde parmakları bükerek çıtırdatmak, iki elin parmaklarını birbiri arasına sokup çıtırdatmak mekruhtur. Namaza hazırlanmadan önce, zaruret olursa mekruh olmaz. ***   Sual: İş elbisesi ve pijama ile namaz kılmanın mahzuru olur mu? Cevap: İş elbisesi, büyüklerin yanına çıkamayacak elbise ile, pis kokan elbise ve çorap ile namaz kılmak mekruhtur. Namaz kılacak kimsenin başka elbisesi yoksa mekruh olmaz. Ancak bu kimsenin parası varsa, alması lazımdır. Pijama gibi gecelikle namaz kılmak mekruh değildir.   .Doktora gitmek ve ilaç kullanmak   06.12.2015   Sual: Bazı kimseler, hastalığı veren Allahü teâlâdır diyerek doktora gitmiyor ve ilaç kullanmıyorlar. Böyle yapmak uygun mudur? Cevap: Tedavi olmak yani doktora gitmek, ilaç kullanmak sünnettir. Hadis-i şerifte,(Hastalığınızı tedavi ediniz! Çünkü Allahü teâlâ ölümden başka her hastalık için deva, ilaç yaratmıştır) buyuruldu. Mevâhib-i ledünniyye’de buyuruluyor ki: “Peygamber efendimiz üç türlü ilaç kullanırdı: Kur’an-ı kerim veya dua okurdu. Fen ile bulunan ilaçları kullanırdı. Her ikisini karışık kullanırdı. (Kur’an-ı kerimden şifa beklemeyene şifa nasip olmaz) buyururdu.” Fatiha suresini okumanın, hastalıklara şifa olduğunu bildiren hadis-i şerifler Beydavi ve Çerhi tefsirlerinde ve Tefsir-i Mazheri’de yazılıdır. İmam-ı Kuşeyri hazretleri buyuruyor ki: “Kur’an-ı kerimdeki altı şifa âyetini bir tabağa yazıp, su koyarak eritilir. Hasta içerse Allahü teâlâ şifa ihsan eder.” Âyet-i kerime ve dua elbette şifa verir. Fakat şartların gözetilmesi de lazımdır. Okuyanın veya yazanın ve hastanın buna inanması şarttır. Hastanın zararlı olan gıdalardan, şüpheli ilaçlardan perhiz etmesi, soğuktan sakınması, lüzumlu şeyleri yapması, haramdan, zulümden sakınması lâzımdır. Hadis-i şerifte, (Allahü teâlâyı unutarak, gafletle edilen dua kabul olmaz) buyuruldu. Resulullah efendimiz hasta olunca, Kul-euzü’leri okuyup kendi üzerine üflerdi. ***   Sual: Kur’an-ı kerimdeki secde âyetlerini okumanın sıkıntıları giderdiği söyleniyor, bu bilgi doğru mudur? Cevap: Dürr-ül-muhtar’da ve Nur-ül-izah’ta bu konuda buyuruluyor ki: “İmam-ı Nesefi hazretleri, Kâfî kitabında buyuruyor ki: Bir kimse hüzünden, sıkıntıdan kurtulmak için Allahü teâlâya kalbinden yalvararak on dört secde âyetini ezberden ve ayakta okuyup, her birinden sonra hemen yatıp secde ederse Allahü teâlâ o kimseyi o dert ve beladan korur.” Son secdeden kalkınca, ayakta ellerini ileri uzatarak açar ve kendinin, bütün Müslümanların dünya ve dinlerine gelen beladan, sıkıntıdan kurtulmaları, korunmaları için dua eder. ***   Sual: Bir kimse abdesti olup olmadığında ve kaçıncı rekatta olduğunda şüphe ederse, nasıl hareket eder? Cevap: Bir kimse, iftitah tekbirini söyledim mi, abdestim var mı, elbisem temiz mi, başıma mesh ettim mi diye şüphe ederse ve ilk defa olarak böyle şüphe etmiş ise namazı bozup tekrar kılar. Abdest almaz, elbisesini yıkamaz. Eğer her zaman böyle şüphe ediyorsa namazı bozmaz, tamamlar. .İslamiyetin bir kısmını kabul etmek   07.12.2015   Sual: Dine, islamiyete inanmadıkları hâlde, İslamiyetin bildirdiği güzel ahlakı kabul edenler oluyor. Böyle İslamiyetin bir bölümünü kabul etmekle iman etmiş ve Müslüman olmuş olunur mu? Cevap: İslamiyet bir bütündür. İnanılması bildirilenlerden, yapılması emredilenlerden ve yasak edilenlerden birini bile inkâr etmek, kabul etmemek, imanı giderir. Dolayısı ile İslamiyetin bir bölümünü kabul edenlerin, İslamiyetle bir alakası olmaz. Dinde reform yapıyoruz diyen İslamiyet düşmanları, İslamiyetin Allahü teâlâ tarafından, Peygamber vasıtasıyla bildirilmiş bir din olduğuna inanmadıkları hâlde, güzel ahlakın, iyi geçinmenin ve dünya işlerinde yükselmenin başarılması için, din lazımdır diyorlar. Kısaca dine, dünya için inanmalıdır diyorlar. Dinin aslı olmamakla beraber, iyi huylu olmak, sosyal faydalar sağlamak için, dine inanmak gerekir diyorlar. Hatta bu inanmak, yalancıktan olduğu hâlde, faydası çok olduğu için, doğru imiş gibi inanılacaktır diyorlar. Bunu da, Avrupalıların ve Amerikalıların, dinlerine çok saygılı olduklarını gördükleri için yapıyorlar. Her ne olursa olsun, İslam düşmanları da, dinin lazım olduğunu söylemeye mecbur kalmaktadır. Çünkü insanları cazibesi ile bağlayan ve işlerini düzenlemeye mecbur eden bir kuvvet kudsîleşmedikçe ve kudsîliği yayılmadıkça zayıf kalır. ***   Sual: Bir kimse namazda iken, göğsünü, yüzünü kıbleden başka bir tarafa çevirse, namazı bozulur mu? Cevap: Namaz kılan kimse, özürsüz, göğsünü kıbleden çevirince, bu hâl, o kimsenin namazını hemen bozar. Yüzünü veya başka uzvunu, kıbleden başka bir tarafa çevirince, bozmaz ise de, mekruh olur. Elinde olmayarak, göğsü kıbleden çevrilince, bir rükün miktarı devam ederse, bozar. Kıbleye karşı bir saf -ki yaklaşık olarak bir buçuk metre- yürüyünce, namaz bozulmaz. Kıbleye karşı değilse veya kıbleye karşı devamlı olarak daha çok yürürse, bozulur. Bunun için, yürüyerek namaz kılmak caiz değildir. ***   Sual: Bir kimse, kendisi su ile abdest alamaz ve abdest aldıracak bir kimse de bulamazsa, ne yapar, nasıl abdest alır? Cevap: Konu ile alakalı olarak Merâk-ıl-felâhın Tahtâvî hâşiyesinde deniyor ki: “Kendisi suyu kullanamayan, abdest aldıracak bir kimse de bulamayan kimse, teyemmüm eder. Çocuğu ve hizmetçisi veya hatır için abdest aldıracak kimsesi varsa, bunlar, bu kimseye su ile abdest aldırır. Bunlar yoksa, teyemmüm eder. İmâm-ı a’zam hazretlerine göre, abdest için ücretli adam tutması lazım değildir.” .Uydurma hadis var mıdır?   08.12.2015   Sual: Bazı kimseler, “yalan hadisler uydurulmuştur. Uydurulan ve mevdû denilen bu hadislerin çokluğu meydandadır” diyerek, hadis-i şeriflerin çoğunu inkâr edenlere, İslam âlimlerinin kitaplarına dil uzatanlara ne gibi cevap vermelidir? Cevap: Akla, tecrübeye değil de, yalnız nakle ve rivayete dayanan hadis ilmine dil uzatmak kadar haksız bir iş olamaz. Acaba, böyle söyleyenler, kaç tane hadis-i şerif bilmektedirler? Senetleriyle birlikte bir hadis-i şerifi okuyabilirler mi? Halbuki İslam âlimleri, hadis ilminde binlerce kitap yazdıkları gibi, sahih hadisler arasından mevdû olanlarını bulup çıkarmayı öğreten kitaplar da yazmışlardır. Eğer onlar bu kitapları yazmasalardı, hadis-i şeriflere dil uzatanlar, mevdû hadis isminden bile haberi olmayacaktı. Hadis âlimleri, Resulullah efendimizin söylediği açıkça belli olmayan bir söze, ne kadar iyi ve faydalı olsa da, hadis denilmesini çok sıkı bir şekilde yasak etmişlerdir. Evet, hadis uyduranlar olmuştur. Fakat, İslam âlimleri, yorulmadan, yılmadan çalışarak böyle sözleri aramışlar, bulmuşlar, kitaplardan çıkarmışlardır. İslam âlimlerinin öyle sürekli çalışmaları olmasaydı, itiraz ve inkârda bulunan kimseler, acaba bir tane mevdû hadis bulup ayırabilirler mi idi? Yüzbinlerce hadis-i şerifi bütün râvîleriyle birlikte tanımak ve her birinin doğruluğunu tartmak gibi çok ince ve pek güç çalışmaları İslam âlimleri başarmıştır. İnkâr edenler ise, hadis uyduranlarla, uydurma hadisleri ayıklayanları birbirine karıştırmakta, hepsine birden atıp tutmakla, zihinleri bulandırmakta, hadis-i şeriflere olan güveni sarsmaya çalışmaktadırlar. Şu hususu unutmamak gerekir ki, hadis uyduranların zararı, hadis-i şerifleri inkâr edenlerin yaygaralarının zararı kadar büyük olmamıştır. ***   Sual: Bir kimse, "ben çalınanları, kaybolanları bilirim" dese, böyle bir kimseye inanılır mı ve bu sözleri söyleyen kimsenin, bu sözlerden dolayı imanına bir zarar gelir mi? Cevap: Ben çalınanları ve kaybolanları bilirim diyen, söyleyen ve inanan kimsenin, imanı gider. Bana cin haber veriyor dese, yine imanı gider. Çünkü Peygamberler ve cinniler de gaybı bilmez, bilemezler. Gaybı, ancak Allahü teâlâ bilir ve bir de Onun bildirdikleri bilir. ***   Sual: Günah işleyen kimseye, "tövbe et" denildiğinde, o da reddederse, imanına bir zarar gelir mi? Cevap: Bir kişi, küçük günah işlese, birisi de ona "tövbe et" dese, o kimse de, "ne işledim ki tövbe edeyim" dese, imanı gider. .İbadetleri orta miktarda yapmalıdır   09.12.2015   Sual: İbadetlerde aşırı davrananlar oluyor ve başkalarını da böyle olmaya zorluyorlar. İnsanın, ibadetleri yaparken, kendi gücünün üstünde hareket etmesi veya böyle yaparak kendini zorlaması doğru mudur? Cevap: Abdülganî Nablüsî hazretleri Hadîka kitabında, konu ile alakalı olarak buyuruyor ki: “İbadetleri ne az, ne de pek aşırı olmayarak, orta miktarda yapmak lâzımdır. Bakara suresinin 185. âyetinde mealen; (Allahü teâlâ, sizin için kolaylık istiyor. Güç işleri yapmanızı istemiyor) buyuruldu. Bunun için, hastanın ve yolcunun oruç tutmamasına izin verdi. Bize ağır ve sıkıntılı işler yapmayı emretmedi. İnsan iki işten birini yapacağında, bunlardan hafif ve kolay olanını yapması daha doğrudur. Peygamber efendimiz, birinin mescitte saatlerce namaz kıldığını işitti. Mescide gelip, bunu omuzlarından tutarak; (Allahü teâlâ, bu ümmetten kolay işler yapmasını istiyor. Güç işleri beğenmiyor) buyurdu. Allahü teâlâ, bu ümmete kolay şeyleri emretti. Hadis-i şerifte; (Allahü teâlâ, emrettiği şeyleri yapmanızı sevdiği gibi, izin verdiği şeyleri yapmanızı da sever) buyuruldu. Zaruret olduğu zaman, haram işlemeye ve farzı terk etmeye ruhsat, izin verilmiştir yani azap yapılmaz. Zaruret zamanında da, dinin emirlerini yapmaya azimet denir. Bazen, azimet olanı yapmak daha iyidir. Mesela ölüm ile korkutulan kimsenin, imanını gizlememesi böyledir. Öldürülürse, şehit olur. Bazen ruhsat olanı yapmak, daha iyi olur. Yolcunun oruç tutmaması böyledir. Yolcu, orucu tutarak hastalanır, ölürse günaha girer.” ***   Sual: Bir kimsenin başında hastalık ve yaralar varsa, abdest alırken ne yapması, nasıl hareket etmesi gerekir? Cevap: Bu konu ile alakalı olarak Merâk-ıl-felâhın Tahtâvî hâşiyesinde deniyor ki: “Başında hastalık olup, abdestte başını meshetmek zarar verirse, meshetmek sakıt olur.” Yani abdest alırken başını meshetmez, sadece diğer uzuvlarını yıkar. ***   Sual: Allahü teâlâya kavuşmak, yaklaşmak, tanımak, sevmek ne ile olur, bunlara nasıl kavuşulur? Cevap: Allahü teâlâya kavuşmak, yaklaşmak, tanımak, sevmek, gibi şeyler, hep kalp ile olur. Bunlara akıl eremez, anlayamaz. Allahü teâlâ, her şeye kavuşmak için bir sebep yaratmıştır. Bir şeye kavuşabilmek için, o şeyin sebebine yapışmak lazımdır. Bu şeylere kavuşmanın sebebi, kalbi temizlemek, mahlukların sevgisini kalpten çıkarmaktır. Buna, Fenâ-i kalbî denir. Kalp, Allah'tan başka her şeyi tam unutursa, bahsedilen şeyler, kendiliğinden kalbe dolar. .“Kişi, sevdiği ile beraber olur”   10.12.2015   Sual: Dinin emirlerini yapmayan, yasaklarından sakınmayan bir kimse, "ben Allahı ve Resulünü seviyorum" demekle kurtulmuş olur mu? Cevap: Konu ile alakalı olarak Hadîka’da buyuruluyor ki: “Resulullah efendimiz; (Kişi, sevdiği ile beraber olur) buyurdu. Müslim’de bildirildiği üzere, bir kimse, Resulullah efendimize kıyameti sorunca; -Kıyâmet için ne hazırlık yaptın? buyurdu. -Allahın ve Resulünün sevgisini hazırladım dedi. -Sevdiklerinle berâber olursun buyurdu. İmam-ı Nevevî hazretleri, bu hadîs-i şerîfi açıklarken; “Bu hadis-i şerif, Allahü teâlâyı, Onun Resulünü, salihlerin ve hayır sahiplerinin dirilerini ve ölülerini sevmenin kıymetini, faydasını bildiriyor” buyurdu. Allahü teâlâyı ve Onun Peygamberini sevmek demek, emirlerini yapmak, yasaklarından sakınmak, bunlara karşı edepli, saygılı olmak demektir. Salihleri severek onlardan faydalanmak için, onların yaptıklarını yapmak lazım değildir. Çünkü, onların yaptıklarını yaparsa, o da, onlardan olur. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Bir kimse, bir cemaati sever. Fakat onlardan olmaz.) Onlarla beraber olmak, onların derecesine yükselmek demek değildir. Hadis-i şerifte; (Bir cemaati seven kimse, onların arasında haşr olunur) buyruldu. Ebû Zer Gıfârî hazretleri; -Ya Resulallah! Bir kimse, bir cemaati sevse, fakat onların yaptıklarını yapmasa, nasıl olur diye sual edince; -Ya Ebâ Zer! Sevdiklerinle beraber olursun buyurdu.” Hasan-ı Basrî hazretleri buyuruyor ki: “Bu hadis-i şerifler seni yanıltmasın! Sen iyilere, ancak onların iyi amellerini yapmakla kavuşabilirsin! Yahudiler ve Hıristiyanlar, Peygamberlerini seviyorlar ise de, onlar gibi olmadıkları için, onların yanına gidemeyeceklerdir.” İmâm-ı Gazâlî hazretleri de bunun için; “Onların iyi amellerinden birkaçını veya hepsini yapmadıkça, yalnız sevmekle, onların yanına kavuşulamaz” buyurdu. ***   Sual: Karı-koca, ihtiyaç hâlinde, abdestte ve gusülde birbirine yardım etmeye mecbur mudur ve soğuk su kendisine zarar veren kimse, teyemmüm yapabilir mi? Cevap: Bu konu ile alakalı olarak Merâk-ıl-felâhın Tahtâvî hâşiyesinde diyor ki: “Karı-koca birbirlerinin abdest ve namazlarına yardım etmeye mecbur değil iseler de, böyle ihtiyaç durumlarında erkeğin hanımından yardım istemesi lazımdır. Şehir, köy dışında olan bir kimse, sıcak su bulamazsa ve soğuk su ile gusül, boy abdesti alınca, hasta olacağından da korkarsa, teyemmüm eder. Şehir içinde de böyle olduğuna fetva verildi.” .Peygamberlerde bulunan sıfatlar   11.12.2015   Sual: Her Peygamberde, Peygamberlik sıfatları, Peygamberlik özellikleri var mı idi? Cevap: Allahü teâlânın gönderdiği her Peygamberde, Peygamberlik sıfatları vardı ve bu konuda bütün Peygamberlerin hepsi eşittir. Çünkü Peygamberler, insanları, Allahü teâlânın beğendiği yola kavuşturmak, doğru yolu göstermek için seçilmişlerdir. Bütün Peygamberler hep aynı imanı söylemiştir. Peygamberlerde bulunan ortak sıfatlar şunlardır: 1- İsmet: Günah işlememek demektir. Peygamberler, herhangi bir dinde haram olmuş ve olacak küçük ve büyük hiçbir günah işlemezler. 2- Emanet: Peygamberler her bakımdan güvenilir kimselerdir. Asla emanete hıyanet etmezler. 3- Sıdk: Peygamberler sözlerinde, işlerinde ve her türlü davranışlarında doğru ve dürüst insanlardır. Asla yalan söylemezler. 4- Fetanet: Peygamberler çok akıllı ve çok anlayışlı kimselerdir. Körlük, sağırlık gibi kusurları bulunan kimselerden ve kadınlardan Peygamber gelmemiştir. 5- Tebliğ: Peygamberler, insanlara bildirip açıkladıklarının hepsini Allahü teâlâdan gelen vahiy ile öğrenmişlerdir. Bildirdikleri emir ve yasakların hiçbiri kendi düşünceleri değildir. Emir olunan şeylerin hepsini bildirmişlerdir. 6- Adalet: Peygamberler hiç zulüm ve haksızlık yapmazlar. Kimsenin hatırı için adaletten ayrılmazlar. 7- Emnül-azl: Peygamberler, Peygamberlikten atılmazlar. Dünyada ve ahırette hep Peygamberdirler. ***   Sual: Hasta bir kimse, su ile abdest aldığında, bu hal kendisine zarar verirse, teyemmüm yapabilir mi? Cevap: Merâk-ıl-felâhın Tahtâvî haşiyesinde, konu ile alakalı olarak deniyor ki: “Hastalık, teyemmüm etmek için özürdür. Ancak sağlam kimsenin, abdest alınca, hasta olacağından korkması özür olmaz. Sağlam kimse oruç tutunca, hasta olacağından korkarsa, kazaya bırakması caiz olur diyen âlimler ise, hasta olmaktan korkan kimsenin de teyemmüm etmesi caiz olur dediler. Hastaya, su ile abdest almak ve hareket etmesi zarar verirse, teyemmüm yapar. Suyun veya hareketin zarar vermesi, kendinin çok zannetmesi veya Müslüman ve mütehassıs bir doktorun haber vermesi ile anlaşılır. Fıskı açıkça bilinmeyen doktorun sözü de kabul edilir.” ***   Sual: İnsan veya hayvan resmi bulunan elbise ile namaz kılınabilir mi? Cevap: Üzerinde canlı resmi, insan veya hayvan resmi bulunan elbise ile namaz kılmak tahrimen mekruhtur. Cansız resimleri bulunursa, mekruh olmaz. İster hürmet, ister hakaret edilmek için olsun, ister büyük, ister küçük olsun, canlı resmi yapmak günahtır .Peygamberimizi görenleri sevmek   12.12.2015   Sual: Eshab kime denir ve bunların hepsini, bir Müslümanın sevmesi şart mıdır? Cevap: Peygamber efendimizi görmekle, sözlerini işitmekle şereflenen Müslümanlara, Eshâb-ı kirâm denir. Peygamberlerden sonra, bütün insanların en hayırlısı ve üstünü hazret-i Ebû Bekir, bundan sonra insanların en üstünü hazret-i Ömer, sonra en üstünü hazret-i Osman, bundan sonra insanların en hayırlısı, hazret-i Ali'dir. Hadis-i şeriflerde, hazret-i Fatıma'nın, hazret-i Hatice'nin, hazret-i Aişe'nin, hazret-i Meryem'in ve hazret-i Asiye'nin dünya hanımlarının en üstünleri olduğu bildirilmiştir. Bir hadis-i şerifte; (Fatıma, Cennet hatunlarının üstünüdür. Hasan ve Hüseyin de, Cennet gençlerinin yüksekleridir)buyuruldu. Bunlardan sonra Eshab-ı kiramın en üstünleri Aşere-i mübeşşeredir ki, Cennetle müjdelenmiş on kişidir. Bunlar; hazret-i Ebu Bekir, Ömer-ül-Faruk, Osman bin Affan, Ali bin Ebu Talib, Ebu Ubeyde bin Cerrah, Talha, Zübeyr bin Avvam, Sa’d bin Ebi Vakkas, Sa’îd bin Zeyd, Abdürrahmân bin Avf hazretleridir. Bunlardan sonra Bedir'de, sonra Uhud'da, sonra da Bî’at-ür-rıdvân'da bulunanlardır. Resulullah efendimizin yolunda canlarını, mallarını feda eden, Ona yardım eden, Eshâb-ı kirâmın hepsinin isimlerini saygı ve sevgi ile söylememiz bize vaciptir. Onların büyüklüğüne yakışmayan sözler söylememiz, caiz değildir. İsimlerini saygısızca söylemek dalâlettir, sapıklıktır. Resulullah efendimizi sevenin, Onun Eshabını da sevmesi lazımdır. Çünkü hadis-i şeriflerde buyuruldu ki: (Eshabımı seven, beni sevdiği için sever. Onları sevmeyen kimse beni sevmemiş olur. Onları inciten beni incitir. Beni inciten de, Allahü teâlâyı incitmiş olur. Allahü teâlâyı inciten kimse, elbette azap görecektir.) (Allahü teâlâ, benim ümmetimden bir kuluna iyilik yapmak isterse, onun kalbine Eshabımın sevgisini yerleştirir. Onların hepsini canı gibi sever.) Peygamber efendimiz vefat etdiği gün, Medine şehrinde 33 bin Sahâbî vardı. Sahâbîlerin hepsi, yüzyirmidört binden fazla idi. ***   Sual: Gıybet, dedikodu yapan bir kimseye, "bunu yapma günahtır" diye ikaz edildiğinde, o da, “bu da bir şey mi ki” diye cevap verse, bu kimsenin imanına bir zarar gelir mi? Cevap: Bir kimse, birinin gıyabında bir şey söylese, dedikodusunu yapsa, yanında bulunanlar da, gıybet etme dese, buna karşı o kimse de, bu bir şey midir dese, bunu söyleyenin imanı gider. Çünkü bu hareketiyle, haramı hafife almış, harama ehemmiyet vermemiştir. .İnsanın kaderi değişebilir mi?   13.12.2015   Sual: Bir kimsenin, yaptığı ameller ve tercihlere göre kaderi değişebilir mi, iyiyken kötü ve kötüyken iyi olabilir mi? Cevap: Konu ile alakalı olarak Ahmed ibni Kemâl paşa hazretleri, “Levh-il-mahfûz ve Ümm-ül-kitâb” risâlesinde buyuruyor ki: “Ra’d sûresindeki, (Allahü teâlâ, dilediğini siler. Dilediğini değiştirmez. Ümm-ül-kitâb, Ondadır) mealindeki âyet-i kerimede, levh-i mahfûz bildirilmektedir. Ümm-i kitâb, ezelî olan kelâm-ı ilâhînin ismidir. Melekler, bunu anlayamaz. Zamanlı değildir. Yani burada zaman yazılı değildir. Allahü teâlâdan başka, kimse bilmez. Hiç yok olmaz. Levh-i mahfûzda ise, değişiklik olur. Bunu melekler görür. İnsanın, işine göre, ömrü ve rızkı değişir. İyiler kötü, kötüler iyi olarak değiştirilebilir. Böylece birine ölümüne yakın, iyi işler yaptırıp, son nefeste iman ile gönderir. Bir başkasına kötü amel işletip, imansız gönderir. Bunun için, Resulullah efendimiz, her zaman, (Allahümme, yâ mukallibelkulûb, sebbit kalbî, alâ dînik) duasını okurdu ki, “Ey büyük Allahım! Kalpleri iyiden kötüye, kötüden iyiye çeviren, ancak sensin. Kalbimi, dininde sâbit kıl, yani dininden döndürme, ayırma!” demektir. Eshab-ı kiram bunu işitince; “Ya Resûlallah, siz de, dönmekten korkuyor musun?” dediklerinde; (Mekr-i ilâhîden, beni kim temin eder?) buyurdu. Çünkü hadis-i kudsîde; (İnsanların kalbi Rahmânın kudretindedir. Kalpleri, dilediği gibi çevirir) buyurulmuştur. Yani Celâl ve Cemâl sıfatları ile, kötüye ve iyiye çevirir.” ***   Sual: Hasta bir kimsenin, doktora gitmesi, ilaç almasının yanı sıra, sadaka vermesi, dua etmesi, hastalığının iyi olmasında faydalı olur mu? Cevap: Allahü teâlânın âdeti şöyledir ki, her şeyi bir sebeple yaratır. Bir şeye kavuşmak için, bu şeyin yaratılmasına sebep olan şeyi yapmak lazımdır. Her şeyin yaratılmasında müşterek olan manevi sebep, sadaka vermek, yetmiş kerre “Estağfirullah min külli mâ kerihallah” duasını okumaktır. Bu iki manevi sebep, maddi sebepleri bulmaya da yardım eder. Peygamber efendimiz; (Allahü teâlâ, her hastalığın ilacını yaratmıştır. Yalnız, ölüme çare yoktur) ve (Hastalıkların başı, çok yemektir. İlaçların başı, perhizdir) ve (Hastalarınızı, sadaka vererek tedavi ediniz!) buyurdu. ***   Sual: Bir caminin veya mescidin, küçük veya büyük olmasındaki ölçü nedir, neye göre küçük veya büyük denmektedir? Cevap: Bir caminin veya mescidin, kıble duvarı ile arka dıuvarı arası yirmi metreden az ise, bu mescide, küçük mescid denir. .     Mezhepleri karıştırarak ibadet yapmak 14.12.2015   Sual: Bir ibadeti yaparken, o ibadetin şartlarından biri bir mezhebe, şartlarından başka biri de bir başka mezhebe uygun olsa, bu şekilde yapılan ibadet sahih olur mu? Cevap: Konu ile alakalı olarak, Redd-ül-muhtârda deniyor ki: “Bir işin, bir ibadetin sahih olması için, dört mezhepten herhangi birinin şartlarının hepsine uygun olması lazımdır. Bir ibadeti yaparken, şartlarından biri bir mezhebe, başka biri de başka mezhebe uygun olursa, bu ibadet sahih olmaz. Mesela, deriden kan akarsa, Hanefi mezhebinde abdest bozulur, Şâfi’î mezhebinde bozulmaz. Bir erkek, yabancı kadının derisine dokununca, Şâfi’î mezhebinde, ikisinin de abdesti bozulur, Hanefi mezhebinde ikisininki de bozulmaz. Derisinden kan aksa ve kadına da dokunsa, her iki mezhebe göre abdesti bozulur. Bu abdest ile kılınan namaz sahih olmaz. “Bunun abdesti, bir mezhebe göre sahih olmadığı zaman, diğer mezhebe göre sahih oluyor. Namazı sahih olur” denilemez. Bu kimse, iki mezhebi Telfîk etmekte, karıştırmaktadır. Böyle kimseye Müleffık denir. Müleffıkın ibadetinin sahih olmayacağı söz birliği ile bildirilmiştir.” ***   Sual: Kur’an-ı kerimde, durak işareti olarak ayın harfi vardır. Bu ayın harfi bulunan yerlerde durmak gerekir mi? Cevap: Kur’an-ı kerimdeki durak işaretlerinden olan ayın harfi, rükü demektir. Hazret-i Ömer'in namaz kıldırırken, ayakta okumayı bitirip, rüküya eğildiğini gösterir. Ayın işareti, hep âyetlerin sonunda bulunmaktadır. ***   Sual: Bir kimse, namaz kılarken secde etmeyi unuttuğunu hatırlarsa, o namazı bozup yeniden mi kılar yoksa nasıl hareket eder? Cevap: Namaz kılarken secdeyi unutan bir kimse, unuttuğunu, rüküda veya secdede hatırlarsa, rüküdan hemen, secdeden ise, oturduktan sonra o secdeyi yapar, rükü ve secdeyi iade eder. Sonra secde-i sehiv yapar. Bu hatırladığı ve son oturuşta hatırladığı secdeyi son oturuş arasında veya sonunda yapar, tekrar oturarak tehıyyatı okur ve secde-i sehiv yapar. Tekrar oturmazsa, namazı bozulur. ***   Sual: Küçük ve büyük abdesti sıkışık olan veya yel zorlayan bir kimsenin, bu hâlde namaza durmasının bir mahzuru var mıdır? Cevap: Küçük ve büyük abdesti sıkıştırırken ve yel zorlarken namaza durmak mekruhtur. Namaz arasında zorlarsa, namazı bozmalıdır. Bozmaz ise, günaha girer. Cemaati kaçırsa da, bozması efdal olur. Kerahetle kılmaktansa, cemaat sünnetini kaçırmak evladır. Namaz vaktini veya cenaze namazını kaçırmamak için, mekruh olmaz.   .Seven, sevdikleri ile beraber olur   15.12.2015   Sual: Bir kimse, bir cemaati, bir topluluğu sevince, onlar gibi mi olur ve ahırette de birlikte mi olurlar? Cevap: Bir cemaati seven kimse, üç şekilde olabilir: 1-Sevdiklerinin bütün amellerini ve ahlakını edinmiştir. 2-Yahut hiçbirini edinmemiştir. 3-Yahut da, birkaçını yapmış, başkalarını yapmamış, bunların tersini yapmıştır. Hepsini yapabilen, onlardan olur ve onlarla olur. Sevdiklerine olan sevgisi, onu da tam onlar gibi yapmıştır. Muhabbetin en yüksek derecesine erişmiştir ve elbette onlardan olur. Sevdiklerine hiç uymayan, onlara hiç benzemeyen kimse, onlardan hiç olamaz. Sevgisi, sözde kalır, kalbine girmez. Böyle sevgi, yalnız sözde kalmaktadır. Yalnız sözde kalan sevgiye, sevmek denilmez. Seviyorum demesi doğru olmaz. Sevdiklerinin birkaç ameline uyan kimseye gelince, imanda uymamış ise, onlardan olamaz. Onları seviyorum demesi hiç doğru değildir. Onun kalbinde, onlara karşı sevgi değil, düşmanlık vardır. Din düşmanlığından daha büyük düşmanlık olmaz. Yahudilerin ve Hıristiyanların, Peygamberleri seviyoruz demeleri böyledir. Kişi, sevdikleri gibi inanıp, ibadetlerde, onlara tam uymazsa, beğenmediği için uymamış ise, seviyorum demesinin yine faydası olmaz, onlarla birlikte olamaz. Gücü yetmediği, nefsine hâkim olamadığı için, hepsine uyamamış ise, onlarla birlikte olmasına mani olmaz. Hadis-i şerifler, bu ikinci kısmı bildirmektedir ki, bir cemaati seven, fakat tam onlar gibi olamayan kimseye karşı söylenmiştir. Ebû Zer hazretlerinin bildirdiği hadis-i şerif, bunu açıkça bildirmektedir. ***   Sual: Kırda, evde ve camilerde namaz kılanların önünden insan veya hayvan geçtiği zaman, namaz kılanın namazına bir zarar gelir mi? Cevap: Kırda, büyük veya küçük camilerin her yerinde, namaz kılanın önünden, yakın olsun, uzak olsun kadın veya erkek veya kedi, köpek geçerse, namazı bozulmaz. Kırda ve büyük camide ayaklar ile secde yeri arasından, küçük mescidde ve odada ise, ayakları ile kıble duvarı arasından geçen, günaha girer. ***   Sual: Cemaatle namaz kılarken, öndeki safta boş yer varken arka safta tek başına durmanın bir mahzuru olur mu? Cevap: Öndeki safta boş yer varken, arkasındaki safta durmak ve safta yer yok iken, saf arkasında yalnız durmak mekruhtur. Safta yer olmayınca, yalnız başına durmayıp, rüküya kadar, birini bekler. Kimse gelmezse, öndeki safa sıkışır. Öndeki safa sığmazsa, güvendiği birini arkaya, yanına çeker. Güvendiği kimse yoksa yalnız durur. .Ney de, bir çalgı aletidir   16.12.2015   Sual: Ney bir çalgı aleti midir, bunu, ilahilerde, dini sözlerde veya şiirlerde kullanmak uygun olur mu? Cevap: Ses çıkarmak için kullanılan cansız cisimlere Mizmâr, çalgı aleti denir. Müncid lügatında da, böyle yazılıdır. Gök gürlemesi, top, tüfek, baykuş, papağan, çalgı değildirler. Ses çıkaran eğlence aletleri, davul, dümbelek, zilli maşa, ney, kaval, hep çalgıdır. Çalgı, kendiliğinden ses çıkarmaz. Ses çıkarmak için, yani kullanılmaları için, davul tokmağını gergin deriye vurmak, neyi, kavalı, üflemek lazımdır. Bunlardan çıkan ses, bu çalgıların hâsıl ettiği sesdir. Üfleyen insanın sesi değildir. İbni Abidînde deniyor ki: “Lu’b, la’ib, lehv ve abes, hepsi oyun ile vakit geçirmektir. Tavla ondört taş oynamak, bütün çalgıları çalmak, dinlemek, raks, dans etmek, hokkabazlık, şaklabanlık etmek, el çırpmak, hep oyun olup, tahrimen mekruhturlar. Devamlı yapılırsa veya farzları yapmaya mani olurlarsa, kumar ile yapılırsa, sözbirliği ile haram olurlar. Def, kaval, ney çalmak ve dinlemek de böyledir. Hadis-i şerifde; (Her türlü lehv haramdır. Yalnız, zevce ile oynamak, at ve silah ile talim, yarış yapmak caizdir) buyuruldu.” Merâkıl-felâhda ve Tahtâvî şerhinde deniyor ki: “Duanın ve her zikrin sessiz olması efdaldir. Tarikatçıların yaptıkları gibi, raksetmek, dönmek, el çırpmak, def, dümbelek, ney, saz çalmak, sözbirliği ile haramdır.” Tekkelerde de, önceleri bağırmak çağırmak yoktu çünkü haramdır. Celâleddîn-i Rûmî hazretleri de, ney çalmadı, raks etmedi, dönmedi. Bunları, sonradan gelen cahiller uydurdu. Hikmet yani fen, sanat, faydalı şeyler ve nasihat bildiren şiirler yazmak ve sesle okumak helaldir. Şehvete ait şiirler okumak haramdır. Bunları okumak kalbde nifak yapar. Üflemekle, vurmakla, temas veya tel ile çalınan bütün çalgıları çalmak, dinlemek ve dinlemeye gitmek haramdır. Peygamber efendimiz çalgı çalınan bir yere tesadüf ettiğinde, mübarek parmaklarını kulaklarına tıkadılar. Kur’an-ı kerimi, mevlidi, ezanı ve ilahileri çalgı çalarken okumak veya çalgı aletleri ile okumak küfürdür. Haram bulunan şiirleri okumak mekruh, teganni ile okumak ve fuhuş olanları okumak haramdır. Berîka kitabında, teganni uzun anlatılmaktadır. Burada şeyh-ül-islâm Ebüssü’ûd efendinin fetvası da yazılıdır. Bu fetvada helal ve haram olan teganniler bildirilmektedir. Çalgılar hakkında hiçbirşey yazılı değildir. Ney ve çalgı çalanların, bu fetvayı ileri sürmeleri, Ebüssü’ûd efendiye iftira olmaktadır. .Hazret-i Mevlânâ, ney çalmadı, dönmedi   17.12.2015   Sual: Mevlânâ hazretleri ney çalmış mıdır, ellerini açıp dönmüş müdür, eğer ney çalmadı ve dönmediyse, bu yapılanlar nedir? Cevap: Mevlânâ Celâleddîn Rûmî hazretleri, evliyanın büyüklerindendir. Babası Bahâeddîn-i Veled hazretleri büyük âlim ve veli idi. Nefehât kitabında; “Beş yaşında iken kiramen katibin meleklerini, evliyanın ruhlarını görürdü” denmektedir. Divanında otuzbin, Mesnevisinde kırkyedibin beyit vardır. Allahü teâlânın aşkı ile dolmuş, evliyânın büyüklerinden olan, Celâleddîn-i Rûmî hazretleri, ney ve başka hiçbir çalgı çalmadı, raks etmedi. Dünyaya nur saçan Mesnevîsine, her memlekette, birçok dillerde şerhler, açıklamalar yapılmıştır. Bunlardan en kıymetlisi, Mevlânâ Câmî'nin kitabıdır ki bu kitapta deniyor ki: “Mesnevînin birinci beytinde, 'Dinle neyden, nasıl anlatıyor ayrılıklardan şikâyet ediyor' deniyor. Ney, İslam dininde yetişen kâmil insan demektir. Bunlar, kendilerini ve her şeyi unutmuş, her an, Allahü teâlânın rızasını aramaktadır. Ney, Farsçada 'yok' demektir. Bunlar da, kendi varlıklarından yok olmuştur. Ney denilen çalgı, içi boş bir çubuk olup, bundan çıkan her ses, onu çalan kimseden hâsıl olmaktadır. O büyükler de, kendi varlıklarından boşalıp, kendilerinde, Allahü teâlânın ahlakı zahir olmaktadır. Neyin üçüncü manası, kamış kalem demektir ki, bundan da, insan-ı kâmil kastedilmektedir. Kalemin hareketi ve yazması kendinden olmadığı gibi, kâmil insanın hareketleri ve sözleri de, hep Allahü teâlâdandır.” İkinci Abdülhamîd Han zamanında Ankara Valisi olan Âbidîn Paşa, Mesnevî şerhinde, neyin, insan-ı kamil olduğunu, dokuz türlü ispat etmektedir. Sonraları, bazı cahiller, neyi, çalgı sanarak, ney, dümbelek gibi, şeyler çalmaya, dans etmeye başladılar. Oyun aletleri, o tasavvuf üstadının türbesine konuldu. Celâleddîn-i Rûmî hazretleri, yüksek sesle zikir bile yapmazdı. Nitekim Mesnevîsinde: “Pes zi cân kün, vasl-ı cânânrâ taleb, bî leb-ü bî gâm mîgû, nâm-ı Rab!” buyuruyor ki; “O halde, sevgiliye kavuşmayı, can-u gönülden iste. Dudağını ve damağını oynatmadan, Rabbin ismini kalbinden söyle!” demektir. Sonradan gelen din cahilleri, ney, saz, def gibi çalgılar çalarak, gazel okuyup dönerek, dans ederek, nefslerini zevklendirmişlerdir. Bu günahlara ibadet adını verebilmek, kendilerini din adamı tanıtabilmek için, Mevlânâ da böyle çalar ve oynardı. Biz mevlevîyiz, onun yolunda gidiyoruz diyerek, yalan söylemişlerdir. .   Şeb-i arûs, düğün gecesi 18.12.2015   Sual: Mevlana hazretleri, ölüme, “Şeb-i arûs” yani “Düğün gecesi” adını vermektedir. Ölmek, sevinilecek bir şey midir ki böyle denmiştir? Cevap: Ehl-i sünnet âlimleri, İslam bilgilerinin kaynağının, insan aklı, insanın düşüncesi olmadığını, ayet-i kerime ve hadis-i şerifler olduğunu bildirmişlerdir. Tasavvufun esası, insanın kendini ve aczini tanımasıdır. Tasavvuf, sırf Allah sevgisi ve aşkı esası üzerine kurulmuştur. Buna da ancak, Muhammed aleyhisselama uymakla kavuşulabilir. Kur’an-ı kerimde bildirildiği gibi, Allahü teâlâ, insanın kalbine tecelli eder. Fakat bu tecelli yalnız Allahü teâlânın sıfatlarının tecellisidir, akıl ile alakası yoktur. Tesavvuf ehli, Allahın tecellisini kalbinde duyar. Onun için tasavvuf ehline ölüm, bir felaket değil, Allaha dönmek olduğundan ancak bir sevinç vesilesidir. Bunun için Mevlânâ Celâlüddîn-i Rûmî hazretleri, ölüme, “Şeb-i arûs” yani “Düğün gecesi” adını vermiştir. Tasavvufta, keder ve ümitsizlik değil, sevgi ve tecelliler vardır. Mevlânâ hazretleri; “Bâzâ, Bâzâ, Her ançe hestî Bâzâ” yani “Gel, gel, her kim olursan ol gel, Allaha ikilik koşanlardan, mecusilerden, puta tapanlardan da olsan gel! Bizim dergâhımız ümitsizlik dergâhı değildir. Tövbeni yüz defa bozmuş olsan bile, gel!” diyor. Bu sözler, 13. asırda yaşamış, Baba Efdal Kâşîye de nisbet edilmektedir. Kalbi hastalıktan kurtarmak için, ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdikleri gibi iman etmek, ibadetleri yapmak ve haramlardan sakınmak lazımdır. İslamiyetten ve tasavvuftan haberi olmayan kimseler, dini, dünya kazançlarına alet ediyorlar. Bunlar, tasavvufa, hatta ibadetlere, mistik bir hareket olarak, müzik sokmuş, müzik aletlerinin nağmelerine göre vücut hareketleri yaparak, Mevlevî ayinleri gibi ayinler oluşturmuşlardır. Başlarında mezar taşına benzeyen beyaz uzun külahları ile dönen mevleviler, sağ ellerini göğe kaldırırlar ve sol ellerini gökten aldıklarını dünya yüzüne göndermeyi belirtmek için, aşağı indirirler. Zamanımızda, yapılan bu ayinleri görmek için dünyanın çeşitli yerlerinden birçok insan gelmekte ve bunları İslamiyetin bir emri zannetmektedirler. Bu işleri yapanlar, malesef İslam dini ile hiçbir alakası olmayan, ayet-i kerime ve hadis-i şeriflerde bulunmayan böyle ayinleri, tarikat olarak, İslamiyet olarak tanıtıyorlar. Peygamber efendimiz ve Eshab-ı kiramdan hiçbiri, böyle ayinler yapmadı. Onların zamanlarında tasavvuf vardı, fakat böyle tarikatçılık yoktu.   .   Bir mezhebin bütün şartlarına uymalı 19.12.2015   Sual: Hanefi mezhebindeki bir kimse, abdest alırken başının tamamını mesh etmese, abdestten sonra da bir köpeğe dokunsa, bu haldeyken yolculuğa çıksa ve Şafii veya Maliki mezhebine uyarak namazlarını birleştirerek kılabilir mi? Cevap: Redd-ül-muhtâr’da konu ile alakalı olarak deniyor ki: “Bir ibadetin bir şartı bir mezhebe, başka şartı da başka mezhebe göre sahih olursa, bu ibadet sahih olmaz. Mesela abdest alırken, başının bir parçasını mesh eden kimse, köpeğe değdikten sonra, Maliki veya Şafii mezhebine uyarak namaz kılsa, bu kimsenin kıldığı namaz, her iki mezhebe göre de sahih olmaz. Çünkü abdesti, başının tamamını mesh etmediği için Mâlikîye göre sahih değildir. Köpeğe dokununca da, Şâfiîye göre üstü necis olmuş ve böylece namazı sahih olmamıştır. Fakat bir kimse, bir ibadeti, bir işi, bir mezhebin bütün şartlarına uyarak yapıp bitirdikten sonra, bunu tekrar yaparken veya başka bir ibadeti, başka mezhebin bütün şartlarına uyarak yapması, âlimlerin çoğuna göre sahih olur. İhtiyaç olduğu zaman yapmak ise, söz birliği ile sahih olur. Hatta bir mezhebin şartlarına uyarak yapılan bir işin, bir ibadetin bu mezhebe göre sahih olmadığı, başka bir mezhebe göre sahih olduğu sonradan anlaşılsa, o mezhebe göre sahih olduğunu düşününce, o mezhebi taklit etmiş ve o işi sahih olur. Çünkü o ibadeti kurtarmak için, mezheb taklidine ihtiyaç hasıl olmuştur. Menfaati, zevki için, çeşitli işlerini, çeşitli mezheplere uyarak yapmak telfik olur. Bir ibadeti kendi mezhebine göre yapmasına mani olan bir özür hâsıl olunca, bu ibadeti başka bir mezhebi taklit ederek yapmak lazım olur. Başka mezhebi taklit etmesine mani olan ikinci bir özür de hâsıl olsa ve bu özür kendi mezhebine uymasına mani olmasa, bu ibadeti, iki mezhebe göre de sahih olmadığı hâlde, özür ve ihtiyaç ile olduğu için, bu hâli telfîk olmaz, ibadeti sahih olur. Başka bir mezheb taklit edilirken, kendi mezhebinde mekruh veya haram olsa bile, o mezhebin farzlarına ve müfsitlerine uymak lazımdır. Kendi mezhebinin haram demesine bakılmaz.”   ***   Sual: Arazide namaz kılarken, secde yerindeki taşı, toprağı el ile temizlemenin, namaza bir zararı olur mu? Cevap: Arazide namaz kılarken, secde yerindeki taşı, toprağı ve benzeri namaza mani olan şeyleri el ile süpürmek, çekmek, mekruhtur. Eğer secde yapılacak yerdeki taş, toprak, secde yapmayı güçleştiriyorsa, bir hareketle yapmak, caiz olur ise de, bunları namazdan önce temizlemelidir.   .   Mevlid kasidelerini okumak, dinlemek 20.12.2015   Sual: Peygamber efendimizin hayatını, doğum zamanındaki hâlleri, anlatan şiir şeklindeki kasideleri okumanın, okutmanın ve dinlemenin, dinimiz açısından bir mahzuru var mıdır? Cevap: Dünyanın her tarafındaki Müslümanlar, her sene, Peygamber efendimizin dünyayı şereflendirdiği geceyi, mevlid kandili olarak kutlamakta, bu gece ve her zaman Mevlid kasideleri okunarak Resulullah efendimiz hatırlatılmaktadır. Hadîs-i şerîfte; (Allahü teâlâ bir kuluna yazı ve söz sanatı ihsan ederse, Resulullahı övsün, düşmanlarını kötülesin!) buyuruldu. İslam memleketlerinde mevlid kasidelerinin okunması, bu hadis-i şerifteki emre uygun bir ibadet olmaktadır. Mevlid okumaya karşı gelen bir kimse, Resulullah efendimizin ve Eshab-ı kiramın yaptıkları bir şeyi beğenmemiş olduğu gibi, bu hadis-i şerife de karşı gelmektedir. İbni Battâl Mâlikî hazretleri buyuruyor ki: “Mevlid gecesinde sadaka vermek, Müslümanları toplayıp caiz olan şeyleri yedirmek, caiz olan şeyleri okutup dinletmek, salih kimseleri giydirmek, bu geceye hürmet etmek olur. Bunları Allah rızası için yapmak caizdir ve çok sevap olur. Bunları yalnız fakirler için yapmak şart değildir. Fakat muhtaç olanları sevindirmek daha sevap olur. Zamanımızda olduğu gibi, toplantıda sarhoş edici şeyler kullanılırsa, kadın erkek karışık olursa ve şehveti tahrik eden şiir ve şarkılar okunursa, çalgı, ney, dümbelek gibi lehv aletleri çalınırsa, çok günah olur.” Böyle haram şeyleri, ibadet olarak ve ibadet arasında yapmanın günahı kat kat ziyade olur. Böyle haramlara, İslam müziği diyenlere aldanmamalıdır. Abdil-Melik Kettânî hazretleri de buyuruyor ki: “Mevlid günü ve gecesi, mübecceldir, mukaddesdir, mükerremdir. Şerefi, kıymeti çoktur. Resulullah efendimizin varlığı, vefatından sonra, Ona tabi olanlar için, kurtuluş vesilesidir. Onun mevlidi, doğumu için sevinmek, Cehennem azabının azalmasına sebep olur. Bu geceye hürmet etmek, sevinmek, bütün senenin bereketli olmasına sebep olur. Mevlid gününün fazileti, Cuma günü gibidir. Cuma günü, Cehennem azabının durduğu, hadis-i şerifte bildirildi. Bunun gibi, mevlid gününde de azap yapılmaz. Mevlid geceleri sevindiğini göstermeli, çok sadaka, hediye vermeli, davet olunan ziyafetlere gitmelidir.” Haram işlenen, haram bulunan toplantılara gitmemeli, haram işlemekten ve haram işleyenlerin arasına karışmaktan ve ibadetlere haram karıştırmaktan çok sakınmalıdır.   .   Mevlid okumak ibadettir 21.12.2015   Sual: Mevlid okunmasına, çeşitli bahanelerle karşı çıkanlar oluyor. Mevlid okumak, Peygamberimizin hatırlanması, anılması sebebiyle bir ibadet değil midir? Cevap: Mevlid okumak demek, Resulullah efendimizin dünyaya gelişini, miracını ve hayatını anlatmak, Onu hatırlatmak, Onu övmek demektir. Her Müminin, Resulullah efendimiz çok sevmesi lâzımdır. Hadis-i şerifde; (Bir kimse, beni çocuğundan, babasından ve herkesten daha çok sevmedikçe, iman etmiş olmaz) buyuruldu. Yani imanı olgun olmaz. Allahü teâlâyı sevenin, Onun Resulünü de sevmesi vaciptir. Resulullah efendimizi çok seven, Onu çok anar, çok söyler, çok över. Deylemînin bildirdiği hadis-i şerifte; (Birşeyi çok seven, onu çok anar) buyuruldu. Resulullah efendimizi çok sevmenin lazım olduğunu bütün İslam alimleri uzun yazmışlardır. Mevlid okumanın bir ibadet olduğunu, nasıl okunması lazım geldiğini ve faydalarını bildirmek için, İslam alimleri, her dilde kitaplar yazmışlardır. Bu kitaplar, Kâtip Çelebî hazretlerinin Keşf-üz-zünûn kitabında ve zeylinde yazılıdır. Mesela Süleymân Çelebînin Türkçe mevlid kasidesi çok şöhret kazanmıştır. Ak Şemseddîn efendinin oğlu Hamdullah efendi ve Molla Hasen-ül Bahrî hazretleri de, mevlid kasidesi yazmışlardır. Afîfüddîn Muhammed Tebrîzî ve Seyyid Muhammed Kavukcu hanefî hazretleri de, Mevlid-in-Nebî kitabını yazmışlardır. Ayrıca Ahmed Sa’îd-i müceddidînin İsbât-ül-mevlid kitabı ve allâme Muhammed Zerkanînin Şerh-ul-Mevâhib-il-ledünniyye kitabında, Mevlid okumanın ibadet olduğunu vesikalarla isbat etmektedirler. Seyyid Abdülhakîm Efendinin, Türkçe Mevlid kırâetinin fazileti de çok kıymetlidir. Resulullah efendimiz, Medine şehrine gelince, Yahudilerin, Muharrem ayının onuncu gününde oruç tuttuklarını görür ve sebebini sorarlar. -Bugün, Allahü teâlâ, Firavunu boğdu, Musa aleyhisselamı kurtardı. Bunun için, sevincimizden oruç tutarak Allaha şükrediyoruz dediler. -Musa aleyhisselam kurtulduğu için, ben daha çok sevinirim buyurarak, oruç tuttu ve Müslümanlara da, Aşure günü oruç tutmalarını emretti. Bir nimet geldiği, bir sıkıntıdan kurtulunduğu zaman, Allahü teâlâya şükür edildiği gibi, her sene, o gün yine şükretmek lazım olduğu, bu hadis-i şeriften anlaşılmaktadır. Allahü teâlâya şükretmek, secde etmekle, sadaka vermekle, Kur’an-ı kerim okumakla ve bunlar gibi, her ibadeti yapmakla olur. İhsan sahibi, rahmeti bol olan yüce Peygamberin dünyaya gelmesinden daha büyük nimet var mıdır?   .Mevlid kandili   22.12.2015   Sual: Mevlid kandilinin dinimizdeki yeri nedir ve niçin kutlama yapılmaktadır? Cevap: Mevlid gecesi; Rebî'ul-evvel ayının 11. ve 12. günleri arasındaki gecedir. Dünyadaki bütün insanlara Peygamber olarak gönderilen, Muhammed aleyhisselamın doğduğu gecedir. Bu gece, Kadir gecesinden sonra, en kıymetli gecedir. Bu gece, Peygamber efendimiz doğduğu için sevinenler affolur. Bu gece, Resulullah efendimizin doğum zamanlarında görülen hâlleri, mucizeleri okumak, dinlemek, öğrenmek çok sevaptır. Kendileri de anlatırdı. Bu gece, Eshab-ı kiram da, bir yere toplanıp, okurlar, anlatırlardı. Bütün Müslümanlar da, her sene, bu geceyi, mevlid kandili olarak kutlamakta, her yerde mevlid kasideleri okunarak Resulullah efendimiz hatırlatılmaktadır. Erbil sultanı Ebû Sa'îd Muzaffer-üd-dîn Kükbûrî bin Zeyneddîn Alî, mevlid gecelerinde şenlikler yapar, ikram ve ihsanlarda bulunurdu. Mevlid, doğum zamanı demektir. Rebî'ul-evvel, ilkbahar demektir. Peygamber efendimiz, nübüvvetten sonra, her yıl, bu geceye ehemmiyet verirdi. Her Peygamberin ümmeti, kendi Peygamberinin doğum gününü bayram yapmıştı. Bugün de, Müslümanların bayramıdır, neşe ve sevinç günüdür. Âdem aleyhisselam ve her şey, Onun şerefine yaratılmıştır. Arş ve gökler, Cennetler üzerine, mubarek ismi yazılmıştır. Ona Muhammed adını, dedesi Abdülmuttalib koydu. Onun adının yeryüzüne yayılacağını, herkesin Onu medhedeceğini rüyada görmüştü. Muhammed, çok medholunan demektir. Resulullah efendimiz, mevlid gecelerinde Eshabına ziyafet verir, dünyaya teşrif ettiği ve çocukluğu zamanında olan şeyleri anlatırdı. Hazret-i Ebû Bekir, halife iken, mevlid gecesinde, Eshab-ı kiramı toplayıp, Resulullah efendimizin dünyaya teşrifindeki olağanüstü hâlleri konuşurlardı. Doğum gününe önem vermeyi Hıristiyanlar, Müslümanlardan öğrenip almışlardır. Dünyanın her yerindeki Müslümanlar, Peygamber efendimizin ve Eshab-ı kiramın yaptıkları gibi, mevlid gecesinde, Resulullah efendimizi anlatan kitapları okurlar ve bu şerefli gecede şenlik yapar, sevinirlerdi. İslam âlimleri, bu geceye çok önem vermişlerdir. Bu geceyi bütün mahluklar, melekler, cin, hayvanlar ve cansız maddeler, birbirlerine müjdelemekte, Resulullah efendimiz dünyaya teşrif etti diye sevinmektedirler. Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî hazretleri; “Mevlid okunan yerden belalar, sıkıntılar gider” buyurmuştur. Mevlidi, şiir olarak okumanın, daha tesirli ve faydalı olduğu kitaplarda yazılıdır.Alemlere rahmet olarak gönderildi   23.12.2015   Sual: Peygamber efendimiz, sadece insanlara mı yoksa kâinatta bulunan her varlık için mi rahmet olarak gönderildi? Cevap: Allahü teâlâ, Muhammed aleyhisselamı âlemlere rahmet olarak göndermiştir. Enbiyâ suresinin 107. âyetinde mealen; (Seni, âlemlere rahmet, iyilik için gönderdik) buyuruldu. Ebû Hüreyre hazretleri; “Bir gazada, kâfirlerin yok olması için dua buyurmasını söyledik. Cevaben; (Ben, lanet etmek, insanların azap çekmesi için gönderilmedim. Ben, herkese iyilik etmek, insanların huzura kavuşması için gönderildim) buyurdu.” Resulullah efendimizin bütün varlıklara rahmeti, faydası yayılmıştır. Müminlere faydası meydandadır. Başka Peygamberlerin zamanındaki inkâr edenlere, dünyada azaplar yapılır, yok edilirlerdi. Muhammed aleyhisselama iman etmeyenlere dünyada azap yapılmadı. Bir gün Peygamber efendimiz, Cebrâîl aleyhisselama; -Allahü teâlâ benim âlemlere rahmet olduğumu bildirdi. Benim rahmetimden sana da nasip oldu mu? buyurunca Cebrâîl alehisselam; -Allahın büyüklüğü, dehşeti karşısında, sonumun nasıl olacağından hep korku içindeydim. Emin olduğumu bildiren Tekvîr sûresindeki 20. ve 21. âyetleri getirince, bu müthiş korkudan kurtuldum, emin oldum. Bundan büyük rahmet olur mu? dedi. Muhammed aleyhisselam, hâtemün nebiyyîn, son Peygamber ve Seyyidil mürselîn, bütün resullerin en üstünü olarak, âlemlere rahmet ve kıyamet gününün şefaatçisidir. Mahşer günü, bütün insanlara, mahşer azabının kaldırılması için şefaat edecek ve bu şefaati kabul olunacak, mahşer azabı hepsinden kaldırılacaktır. Nitekim hadis-i şerifte; (Kıyamet günü, en önce ben şefaat edeceğim) buyuruldu. İmam-ı Rabbânî hazretlerinin babası Abdül-ehad hazretleri; “Günlerin uğursuzluğu, âlemlere rahmet olan Muhammed aleyhisselamın gelmesi ile bitmiştir. Uğursuz günler, eski ümmetlerde vardı” buyurmuştur. ***   Sual: Namazda pantolon paçalarını çekmenin mahzuru olur mu? Cevap: Namazda secdeye giderken etekleri, pantolon paçalarını kaldırmak, çekmek mekruhtur. ***   Sual: Namaz kılarken ceketi, gömleği giymeden omuza alarak bu şekilde namaz kılmanın mahzuru olur mu? Cevap: Elbiseyi giymeyip, omuzlarına alarak namaz kılmak mekruhtur. ***   Sual: Ezan okumayı, imamlık yapmayı ve din bilgisi öğretmeyi, ücret karşılığında yapmak uygun olur mu? Cevap: Ezan okumak, imamlık yapmak, Kur’an-ı kerim ve mevlid okumak, din bilgisi öğretmek için ücret almak caiz değil ise de, imamlık, müezzinlik ve ilim öğretmek için ücret almaya izin verilmiştir. .

Rahata, huzura kavuşmak için

Osman Ünlü osman.unlu@tg.com.tr     Rahata, huzura kavuşmak için, İslamiyete uymak, yani Müslüman olmak lazımdır. Müslüman olmak için de, hiçbir formaliteye lüzum yoktur...     Sual: Bir kimse, kendi aklı ile, iyiyi kötüden, faydalıyı zararlıdan ayırıp rahat ve huzurlu olamaz mı? Cevap: Dünyada iyi, faydalı şeyler, kötü, zararlı şeylerle karışıktır. Saadete, rahat ve huzura kavuşmak için, hep iyi, faydalı şeyleri yapmak lazımdır. Allahü teâlâ çok merhametli olduğu için, iyi şeyleri kötülerden ayıran bir kuvvet yaratmıştır. Bu kuvvete akıl denir ki herkeste aynı değildir. Ancak temiz ve sağlam olan akıl, bu işini, çok iyi yapar, hiç yanılmaz. Günah işlemek, nefse uymak, aklı ve kalbi hasta yapar. O zaman akıl, iyiyi kötüden ayıramaz. Allahü teâlâ, merhamet ederek, iyi işleri Peygamberleri vasıtası ile bildirmekte ve bunları yapmayı emretmektedir. Zararlı şeyleri de bildirip, bunları yapmayı yasak etmektedir. Bu emir ve yasaklara Din denir. Muhammed aleyhisselamın bildirdiği dine İslamiyet denir. Bugün, yeryüzünde, değiştirilmemiş, bozulmamış tek din, İslamiyettir. Rahata, huzura kavuşmak için, İslamiyete uymak, yani Müslüman olmak lazımdır. Müslüman olmak için de, hiçbir formaliteye, imama, müftüye gitmeye lüzum yoktur. Önce kalp ile iman etmeli, sonra da, İslamiyetin emir ve yasaklarını öğrenmeli ve yapmalıdır.            ***   Sual: Ölmekte olan bir kimsede, en son kaybolan görmesi mi, işitmesi midir? Cevap: Konu ile alakalı olarak, İmam-ı Gazâlî hazretleri, “Dürre-tül Fâhire fî-keşf-i ulûm-il-âhıre” kitabında buyuruyor ki: “Ölünün his duygularından en son kaybedeceği şey işitmesidir. Zira ruh kalpten ayrıldığı vakit yalnız görmesi bozulur. Fakat işitmek, ruh kabzoluncaya kadar kaybolmaz. Bunun için Fahr-i âlem efendimiz; (Ölüm hastalığında olanlara şehâdeteyn-i kelimeteyn ki, “Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah”tır. Bu kelimeyi telkin ediniz!) buyurmuştur.”            ***   Sual: Ücret karşılığında Kur’an-ı kerim, mevlid okumanın dinimiz açısından bir mahzuru var mıdır? Cevap: İbadetleri, mesela Kur’an-ı kerimi, mevlid, ezan okumayı, imamlığı, duayı para karşılığı yapmak, bunlarda pazarlık etmek, alana da, verene de haramdır. Bunları Allahü teâlânın rızası için yapmalı, hediye verilirse, kabul etmelidir. Hediye veren hasis, cimri olmamalıdır. Ne kadar çok verirse, o kadar sevabı çok olur. Dünya işleri için çok verip, Allahü teâlânın rızası için az vermek, hasislik, cimrilik olur ki çok kötüdür.            ***   Sual: Din bilgilerini öğrenen ve öğretenlere zekât, uşur verilebilir mi? Cevap: Nisaba malik olsalar bile, ilim öğrenen ve öğretenlere zekât ve uşur vermek efdaldir. 24.12.2015 .

Ölüm anındaki insanın hâli

Osman Ünlü osman.unlu@tg.com.tr   Peygamber efendimiz buyurdu ki: "Elbette ölüm acılarından birinin şiddeti, üçyüz kere kılıç vurmaktan daha şiddetlidir."       Sual: İnsan ölürken ruhunu sadece bir melek mi alır yoksa başka melekler de bulunur mu ve ölüm anında insanın hâli nasıl olur? Cevap: Bu konu ile alakalı olarak, İmam-ı Gazâlî hazretleri, “Dürre-tül Fâhire fî-keşf-i ulûm-il-âhıre” kitabında buyuruyor ki: “Allahü teâlâ, insanı hayatı boyunca, dünyada durdurur. Belli olan eceli gelinceye, rızkı tükeninceye ve ezelde takdir edilmiş olan amelleri bitinceye kadar, dünyada durur. Ölümü yaklaştığında dört melek gelir. Bunların biri, ruhunu sağ ayağından, biri sol ayağından, biri sağ elinden ve biri sol elinden çekerler. Çok defa, ruhu gargara hâline gelmeden, melekleri, yaptıkları işleri, kendi âlemlerinde durdukları hâl üzere görür. Eğer dili söylerse, onları haber verir. Çok defa da, gördüğü şeyleri, şeytanın bir işi zanneder. Lisanı tutuluncaya kadar hareketsiz kalır. Bu hâlde, yine melekler ruhunu parmak uçlarından çekerler. Soluğu ise, sanki saka kırbasından su boşalır gibi, gırıl gırıl öter. Fâcirin ruhu da yaş keçeye takılmış olan diken çekilir gibi çıkarılır ki, bunu insanların en üstünü olan Peygamber efendimiz haber verdi. Bu hâlde iken o kimse, karnını diken ile dolu zanneder. Ruhunu da, sanki bir iğne deliğinden çıkıyor, gök yere bitişiyor ve kendisi arasında kalıyor zan eder. Hazret-i Ka’bül-ahbârdan, ölüm nasıl oluyor diye sual edilince, cevaben; 'Bir diken dalını bir kişinin içerisine koymuşlar. Ve kuvvetli bir kimse onu çekiyor. Kestiğini kesiyor. Kalan kalıyor gibi buldum' buyurmuştur. Peygamber efendimiz de buyurdu ki:   (Elbette ölüm acılarından birinin şiddeti, üçyüz kere kılıç vurmaktan daha şiddetlidir.) İşte bu zamanda insanın cesedi terler. Gözleri süratle iki tarafa gider. Burnunun iki tarafı çekilir. Göğüs kemikleri kalkar, soluğu kabarır, benzi sararır.”            ***   Sual: Melekler ve cinler aynı maddeden mi yaratılmıştır ve birbirine benzeyen tarafları var mıdır? Cevap: Cin, ateşin alev kısmından yaratılmış cisimler olup, her şekle girebilirler. Melekler ise, nûrânî cisimlerdir. Çeşitli şekillere girebilirler. Melekle cin, yaratılış bakımından birbirine yakındır. Melekler, muhteremdir, kıymetlidir. Cin, hakirdir, kıymetsizdir. Melekte, nûr, ışık kısmı, cinde ise, alev maddesi fazladır. Elbette nûr, zulmetten efdaldir. Meleklerin, cinnilere yakınlığı, insanın hayvana yakınlığı gibidir. İnsanların üstün olanları, melekten kıymetli, cin de hayvandan kıymetlidir. Meleklerde nefis yoktur, cinlerde ise nefis vardır. 25.12.2015 .

Para karşılığında hatim okumak

Osman Ünlü osman.unlu@tg.com.tr “Para ile Kur’ân-ı kerim ve başka şeyler okutmak haramdır. Bu parayı fakirlere sadaka verip, sevabını ölüye bağışlamalıdır..."     Sual: Para karşılığında, hatim, cüz, mevlid okumak, dinimiz açısından uygun mudur? Cevap: Konu ile alakalı olarak Bey ve Şirâ risâlesinde deniyor ki: “Para ile Kur’ân-ı kerim ve başka şeyler okutmak haramdır. Bu parayı fakirlere sadaka verip, sevabını ölüye bağışlamalıdır. Ücret ile yalnız Kur’an-ı kerim, din dersi öğretmek, imamlık, müezzinlik caiz görülmüştür.” Hadîka ve Berîka’da deniyor ki: “Hâfız pazarlık etmeden, Allah rızası için hatim, cüz veya mevlid okursa, okutanın hediyye ettiğini alması caiz olur. İtiraz ederse, aldığı haram olur.” İbni Âbidîn’de buyuruluyor ki: “Hâkimlik gibi ibadetleri, ücret şart etmeden kabul edip işe başlamalı, sonra ne verirlerse almalıdır. Bu kadar para verirsen yaparım, vermezsen yapmam demek batıl olur, ücreti alması haram olur.” Hâfız, çok verenle az vereni ayırt etmemelidir. Ayırt ederse, para kazanmak için hâfız olmuş demektir. Bu ise, haramdır. Hâfızlar, Kur’an-ı kerim ve mevlid okumakla geçinmemeli. Bunları, para düşünmeden, Allah rızası için okumalıdır. Kur’an-ı kerimi, geçim vasıtası yapan hâfızlar, tecvitle okumayıp, tegannî ile okuyanlar, gerçekten hamele-i Kur’ân değildir. Bunlar; (Çok hâfızlar vardır ki, Kur’ân-ı kerîm, bunlara lanet eder) hadis-i şerifinde bildirilenlerden olurlar.            ***   Sual: Bazı hastalara ve kaza geçirenlere, hastaneye yetiştirilseydi, doktor bulunsaydı ölmezdi deniyor. Böyle söylemek ve düşünmek, dinimiz açısından doğru mudur? Cevap: Doktor ve ilaç bulmak, takdire bağlıdır. Allahü teâlâ, takdirine göre sebepleri yaratmaktadır. Bir yeri kesilen insanın eceli gelmedi ise, damarı bağlanır, ilaç verilir, ölmez. Eceli gelmiş ise, damarı bağlayacak biri bulunamaz, kanı akar, mikrop kapar ve ölür. Kalbi, yüreği hasta olana, ölmek üzere olan bir başkasının sağlam yüreği takılıp takılmaması da, ecelin gelip gelmemesine bağlıdır. Kalbin değiştirilmesi de hastayı muhakkak iyi yapmıyor, çoklarının ölmesine de sebep olmaktadır.            ***   Sual: Bir evin kirası karşılığı olarak, bir tarlayı kiralamak ve namaz kılmak için yer kiralamak, dinimiz açısından uygun mudur? Cevap: Bir menfaati, başka cins bir menfaat karşılığı kiraya vermek caizdir. Evin kirası karşılığı olarak tarlayı kiralamak caizdir. Fakat, elbiseyi kiraya verip, kira olarak başka elbise almak caiz olmaz. Bir yeri, namaz kılmak için kiraya vermek caiz değildir. Bunun kirasını almak haram olur. Burasını bir iş yapmak için kiralamalı ve namaz da kılmalıdır. 26.12.2015 .

Dua ve sadaka belayı önler

Osman Ünlü osman.unlu@tg.com.tr Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Kazâ-i muallakı, hiçbir şey değiştiremez. Yalnız dua değiştirir ve ömrü, yalnız, ihsan, iyilik arttırır."     Sual: Bir kimse, dua etmekle veya sadaka vermekle, kendisine gelmekte olan bir belayı durdurabilir mi? Cevap: Konu ile alakalı olarak İmâm-ı Gazâlî hazretleri, İhyâ-ül’ulûm kitabında buyuruyor ki: “Kazâ-i muallak, Levh-i mahfûzda yazılıdır. Eğer o kimse, iyi amel yapıp, duası kabul olursa, o kaza değişir.” Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Kader, tedbir ile, sakınmakla değişmez. Fakat kabul olan dua, o bela gelirken korur.) Duanın belayı defetmesi de, kaza ve kaderdendir. Kalkan, oka siper olduğu gibi, su, yerden otun yetişmesine ve havanın oksijen gazı, canlının hücrelerindeki gıda maddelerini yakıp hararet meydana gelmesine sebep olduğu gibi, dua da, Allahü teâlânın merhametinin gelmesine sebeptir. Bir hadis-i şerifte; (Kazâ-i muallakı, hiçbir şey değiştiremez. Yalnız dua değiştirir ve ömrü, yalnız, ihsan, iyilik arttırır) buyuruldu. Allahü teâlânın takdirinin, yani kaderin, Levh-i mahfûzda yazılması kazadır. Bir kimseye takdir edilen bela, kazâ-i muallak ise, yani, o kimsenin dua etmesi de, takdir edilmiş ise, dua eder, kabul olunca, belayı önler. Ecel-i kazâyı da, iyilik etmek geciktirir. Fakat, Ecel-i müsemmâ değişmez. Ecel-i kazâ denilen, mesela, bir kimse, eğer iyi iş yapar, yahut sadaka verir, haccederse ömrü altmış sene, bunları yapmazsa kırk sene diye takdir edilmesi gibidir.            ***   Sual: Kur'ân-ı kerimi basarak satmak ve bundan kâr elde etmek, dinen uygun olur mu? Cevap: Kur’ân-ı kerimi bastırıp satanlar, bunu kitapçılık ticaretine âlet edenler, Kur’ân-ı kerim öğretilmesine, okunmasına sebep olmak niyeti ile olursa, caiz ve sevap olur. Aldığı satış parası da helal olur. Fakat, böyle niyetin alameti vardır ki, mal oluş fiyatına yakın, az bir kârla satmalıdır. Geçimi başka kitaplardan sağlanıyorsa, Kur’ân-ı kerimi kârsız satmalıdır. Şir’a kitabında deniyor ki: “Muâz bin Cebel hazretlerine, falanca, Kur’ân-ı kerim yazıp satıyor dediklerinde, bu, Kur’ân-ı kerim satmak değildir. Kâğıt ve işçilik ücreti istemektir. Kur’ân-ı kerimi satmak demek, onu para ile, ücret ile öğretmektir buyurdu.”            ***   Sual: Namaz kılarken ceketin, paltonun önünün açık olması, mahzurlu mudur? Cevap: Ceketin ve paltonun önünü kapalı veya açık bulundurmak mekruh değildir.            ***   Sual: Abdest alırken başın tamamını mı yoksa bir kısmını mı mesh etmek gerekir? Cevap: Hanefi mezhebinde abdest alırken başın dörtte bir kısmını mesh etmek farzdır. Başın her tarafını, bir kere mesh etmek ise sünnettir. 27.12.2015 .

Peygamberlerin cesedi çürümez

Osman Ünlü osman.unlu@tg.com.tr Bütün Peygamberler, mezarlarında, bizim bilmediğimiz bir hayat ile diridir ve mübarek vücutlarını toprak çürütmez.     Sual: Peygamberlerin cesetleri kabirde çürümez mi, eğer çürümezse, Peygamberlerden başka kabirde cesedi çürümeyenler de var mıdır? Cevap: Bütün Peygamberler, mezarlarında, bizim bilmediğimiz bir hayat ile diridir ve mübarek vücutlarını toprak çürütmez. İbni Hibbân, İbni Mâce ve Ebû Dâvud'un bildirdikleri hadis-i şerifte Peygamber efendimiz; (Cuma günleri bana çok salevat okuyunuz! Bunlar, bana bildirilir) buyurunca, orada bulunanlar, öldükten sonra da bildirilir mi diye arzettiler. Peygamber efendimiz de; (Toprak, Peygamberlerin vücudunu çürütmez. Bir mümin bana salevat okuyunca, bir melek bana haber vererek, ümmetinden falan oğlu filan, sana selam söyledi ve dua etti der) buyurdu. Zevâcir kitabında deniyor ki: “Ebüdderdâ hazretlerinin bildirdiği hadis-i şerifte; (Toprak Peygamberlerin cesetlerini çürütmez. Cuma günleri bana çok salevat okuyunuz! Ümmetimin okuduğu salevat, her Cuma günü bana bildirilir) buyuruldu. Ya Resûlallah! Sen mezarda çürüdükten sonra, selamlar nasıl bildirilir dediler. Cevabında; (Allahü teâlâ, toprağın Peygamberleri çürütmesini haram etmiştir)buyurdu. Bunlar gibi hadis-i şerifler gösteriyor ki, Peygamberler mezarlarında diridir, çürümezler. Evliya da, onların varisidir.” Ayrıca hiç haram lokma yememiş, takva ehlinin cesedi de çürümez. Başka sebeple çürümemenin, şehitlik ile alakası da yoktur.            ***   Sual: Bir yerde, birden fazla cenaze varsa, bunların cenaze namazı ayrı ayrı mı kılınır? Cevap: Birkaç cenaze birlikte ise, her birinin namazını ayrı kılmak efdaldir. Hepsi için bir namaz kılınması da caizdir. Bunun için, birinin başı ötekinin ayağına gelmek üzere sıralanır. İmam, derecesi yüksek olanın önünde durarak kılar. Cenazelerin bir kısmı imamın sağında, bir kısmı da imamın solunda bulunur. Yahut, hepsini imamın önünde olarak yan yana koyup, imam hepsinin göğsü hizasında durur. Önce erkekler, sonra oğlan, sonra kadın, en sonra kız cenazesi konur. Bunlar için niyet ederken, erkek veya kadın olduklarını söylemek şart değildir.            ***   Sual: Canlı doğup hemen ölen ile cansız doğan çocukların yıkanıp kefenlenme durumu aynı mıdır ve bir de bu çocuklar mirastan pay alabilirler mi? Cevap: Doğduktan sonra hemen ölen çocuk yıkanır ve namazı kılınır, vâris olur ve mirası kalır, ismi de konur. Cansız doğan çocuk, dört aylık değil ise, yıkanmaz ve namazı kılınmaz. Dört aylık olmuş ise, yıkanıp bir kefene sarılıp gömülür, namazı yine kılınmaz. 28.12.2015 .

Hazret-i İsâ’nın doğumu belli değil midir?

Osman Ünlü osman.unlu@tg.com.tr   İsâ aleyhisselâm, gizli dünyaya gelip ve dünyada az kalıp, göğe çıkarıldığından, İsevîler az ve asırlarca gizli yaşadıklarından, milat doğru anlaşılamamıştır.     Sual: Hazret-i İsâ’nın doğum gecesi ve miladi takvimin başlangıcı olarak kabul edilip kutlanan Noel gecesi belli değil midir? Cevap: İsâ aleyhisselam, Peygamberlik vazifesini yapmaya başladığı zaman, Yahudilerden bazıları, onu beklenilen Mesih kabul ettiler. Ancak, Onun sözlerini ve kendisini, Yunan felsefesi ve putperest cemaatlerin fikirleri ışığında, tefsire tabi tuttular. Böylece, İsâ aleyhisselamın hakiki dini, değiştirilmeye başlandı. İsâ aleyhisselamın yolunu öğretmek yerine, Onun şahsını yüceltme teşebbüsleri, bu değişikliğin ilk işaretleri idi. Dr. Morton Scott Enslin, Christian Beginnings kitabında diyor ki: “İsâ aleyhisselamın şahsiyeti ile uğraşma, kim olduğunu araştırma, her şeyi Onun şahsiyeti ile ilgi kurarak açıklama gayretleri, kendisi için uydurulan ve kendisinin hiçbir zaman söylemediği şeyleri, kendisinin tebliğ ettiği, Allahü teâlânın kullarından istediği şeyleri ve tövbeye çağırdığı hususunu unutturdu. Böylece, ümmetine tebliğ ettiği ahkamın öğrenilmesi ve itaat edilmesi yerine, şahsiyetinin açıklanıp anlaşılması lazım olan bir kimse hâline geldi.” Eski çağdaki putperestlerde, tanrıların ve kahramanların efsanevi hikâyelerine mitoloji denir. Önce ayin vardır, sonra bu ayini izah için mitolojik hikâyeler uydurulmuştur. Hayali tanrıların ölmesi veya dirilmesi ile kendilerinin kurtulacağı zannolunurdu. Kurtarıcı tanrıya inanan kavimlerin ayinlerinin en mühimi, kişinin tanrı ile birleştiğine, bütünleştiğine inandıkları, sembolik et yeme ve içki içme ayinleridir. Kurtarıcı tanrı inancı, bir müddet sonra güneş tanrısı inancı ile birleştirildi. Her bir kurtarıcı tanrının, kış başlangıcında doğduğuna inanıldı. Kış başlangıcı ise, Julian takvimine göre 25 Aralık'tır. Hıristiyanlar da, İsâ aleyhisselamı kurtarıcı bir tanrı yaparak, bu tarihte doğduğunu kabul ettiler ve bu geceyi milat ve Noel olarak her sene kutlamaya başladılar. New York Üniversitesinde tarih profesörü olan, Waelance Ferguson diyor ki: “Hıristiyanların yortuları, putperest yortuları ile aynı tarihlere rastlar. Mesela, Noel tarihi, İran ve Roma'da güneş tanrısı Mithras'ın doğum tarihi idi. Ayrıca bu tarih çok eskiden beri putperest dünyasında önemli bir yortu günü idi.” İsâ aleyhisselâm, gizli dünyaya gelip ve dünyada az kalıp, göğe çıkarıldığından ve kendisini ancak oniki havâri bilip, İsevîler az ve asırlarca gizli yaşadıklarından, milat, yani Noel gecesi doğru anlaşılamamıştır. 30.12.2015 .

Noel gecesini kutlamak

Osman Ün. osman.unlu@tg.com.tr   Hristiyanların Noel gecelerine ve diğer paskalyalarına hürmet etmek, o zamanlarda, onların âdetlerini, onlar gibi yapmak, şirk olur, küfre sebep olur.     Sual: Hıristiyanların ve diğer gayr-i müslimlerin, kutsal kabul ettikleri gün ve geceleri Müslümanların kutlamalarında mahzur var mıdır? Cevap: İslamiyette, güneş yılının ayları içinde sayılı bir mübarek gün, bir gece yoktur. Nevruz, Noel gecesi, Müslümanlıkta değil, Müslüman olmayanlar arasında değerli sayılır. Dürr-ül-muhtârda deniyor ki: “Nevruz ve Mihrican günleri şerefine bir şey vermek caiz değildir. Bu günlerin isimlerini söyleyerek veya niyet ederek bir şey hediye etmek haramdır. Eğer bu günlere kıymet vererek yaparsa, kâfir olur. Çünkü bu günlere müşrikler kıymet vermektedir. Ebül Hafs-ı kebîr diyor ki: Bir kimse Allahü teâlâya elli sene ibadet etse, sonra bir müşrike, Nevruz günü şerefine yumurta hediye etse, kâfir olur. Yapmış olduğu ibadetlerin sevapları yok olur. Eğer bir Müslümana hediye eder ve bu güne değer vermezse, âdete uyarak verirse, kâfir olmaz. Fakat, tehlikeden kurtulmak için bir gün önceden veya sonradan vermek iyi olur. Başka bir gün almadığı bir şeyi, o gün satın alırsa, o güne değer vermiş ise kâfir olur. Değer vermeyip, yalnız yemek içmek niyet etmiş ise, kâfir olmaz.” İmâm-ı Rabbânî hazretleri buyuruyor ki: “Kâfirlerin âdetlerini, kâfirlik alâmetlerini yapıyorlar. Bilhassa, çiçek hastalığı zamanında, bu bela, iyilerinde de, fenalarında da görülüyor. Bu şirkten kurtulabilen ve kâfirlik alametlerinden birini yapmayan kadın, çok azdır. Hinduların bayram günlerine, ateşe tapınanların Nevruz günlerine, Hristiyanların Noel gecelerine ve diğer paskalyalarına hürmet etmek, o zamanlarda, onların âdetlerini, onlar gibi yapmak, şirk olur, küfre sebep olur. Kâfirlerin bayramlarında, Müslümanların cahilleri ve hele kadınlar, kâfirlerin yaptıklarını yapıyor ve bu günleri, Müslüman bayramı zannediyor ve kâfirler gibi, birbirlerine hediye gönderiyorlar. Eşyalarını, sofralarını kâfirlerin yaptığı gibi, süslüyorlar. O geceleri, başka gecelerden ayırt ediyorlar. Bunlar hep şirktir, kâfirliktir. Sûre-i Yûsuf'taki âyet-i kerîmede meâlen; (Biz, Allahü teâlânın varlığına, birliğine, her şeyi yaratan O olduğuna inandık, Müslüman olduk diyenlerin çoğu, başkalarına ibadet ve itaat ederek ve daha birçok hareketleri ve sözleri ile, müşrik oluyorlar) buyuruldu.” Büyük Kostantin putperest iken, Hristiyanlığı kabul etmiş ve putperestlikten de birçok şeyi Hristiyanlığa sokturmuştur. Noel gecesinin yılbaşı olmasını da kabul ettirmiş, böylece yeni bir Hristiyanlık dini kurulmuştur. 31.12.2015 Bugün 1 ziyaretçi (47 klik) kişi burdaydı!

Her nimeti gönderen Allahü teâlâdır

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Kullardaki üstün ve iyi sıfatlar, Allahü teâlânın lütfu ve ihsânıdır. Hayatımız, aklımız, ilmimiz, gücümüz, görmemiz, işitmemiz, söyleyebilmemiz, hep Ondandır...

 

Herkese her nimeti gönderen, her şeyi var eden, ancak Allahü teâlâdır. Her varlığı, her ân varlıkta durduran Odur. Kullardaki üstün ve iyi sıfatlar, Onun lütfu ve ihsânıdır. Hayatımız, aklımız, ilmimiz, gücümüz, görmemiz, işitmemiz, söyleyebilmemiz, hep Ondandır. Saymakla bitirilemeyen çeşitli nimetleri, iyilikleri gönderen hep Odur. İnsanları güçlüklerden, sıkıntılardan kurtaran, duâları kabul eden, dertleri, belâları gideren hep Odur. Rızıkları yaratan ve ulaştıran yalnız Odur. İhsânı o kadar boldur ki, günâh işleyenlerin rızkını kesmiyor. Günâhları örtmesi o kadar çoktur ki, emrini dinlemeyen, yasaklarından sakınmayanları, herkese rezîl ve rüsvâ etmiyor ve nâmus perdelerini yırtmıyor. Affı ve merhameti o kadar çoktur ki, cezâyı ve azâbı hak edenlere azap vermekte acele etmiyor. Nimetlerini, ihsânlarını, dostlarına ve düşmanlarına saçıyor. Kimseden bir şey esirgemiyor. Bütün nimetlerinin en üstünü, en kıymetlisi olarak da, doğru yolu, saâdet ve kurtuluş yolunu gösteriyor. Yoldan sapmamak ve Cennete girmek için teşvik buyuruyor. Cennetteki sonsuz nimetlere ve kendi rızasına, sevgisine kavuşabilmemiz için, Sevgili Peygamberine uymamızı emrediyor.

Allahü teâlânın nimetleri güneş gibi meydandadır. Başkalarından gelen iyilikler, yine Ondan gelmektedir. Başkalarını vâsıta kılan, onlara iyilik yapmak isteğini veren, onlara iyilik yapabilecek gücü, kuvveti veren, yine Odur. Bunun için, her yerden, herkesten gelen nimetleri gönderen hep Odur. Ondan başkasından iyilik, ihsân beklemek, emânetçiden emânet ve fakîrden sadaka istemeye benzer.

İnsanın, bu nimetleri gönderen Allahü teâlâya, gücü yettiği kadar şükretmesi, insanlık vazîfesidir. Aklın emrettiği bir vazîfe, bir borçtur. Allahü teâlâya yapılması icap eden bu şükrü yerine getirebilmek, kolay bir iş değildir. Çünkü insanlar, zayıf, muhtaç, ayıplı ve kusurludur. Allahü teâlâ ise, ayıplardan, kusurlardan, uzaktır.

İnsanların Allahü teâlâya karşı, kalp, dil ve bedenle yapmaları ve inanmaları lâzım olan şükür borcu, kulluk vazîfeleri, Allahü teâlâ tarafından bildirilmiş ve Onun Sevgili Peygamberi tarafından ortaya konmuştur. Allahü teâlânın gösterdiği ve emrettiği kulluk vazîfelerine İslâmiyet denir. Allahü teâlâya şükür, Onun Peygamberinin getirdiği yola uymakla olur. Allahü teâlâya şükür, Onun Peygamberinin getirdiği yola uymakla olur. Bu yola uymayan, bunun dışında kalan hiçbir şükrü, hiçbir ibâdeti, Allahü teâlâ kabul etmez, beğenmez...

18.10.2015


.

İslâma hizmet, insanlığa hizmettir

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

İnsanlığa hizmet, İslâma hizmet ile olur. İnsanlığa düşman olanlar, İslâmiyeti yok etmeye çalışmıştır. Saldırmalarının en tesîrlisi, Müslümanları aldatmak, içeriden yıkmak olmuştur.

 

Herkes, insanlığa hizmet etmenin en şerefli vazife olduğunu ve bunun için çalıştığını söyler. Kendi keyfi, zevki ve para kazanmak için olan çalışmalarını, didinmelerini, bu hizmet maskesi ile örtenler pek çoktur. İnsanlara hizmet, onları dünyada ve âhirette rahata, huzura kavuşturmak demektir. 

Bunun da, tek yolu, tek başarıcısı, insanları yaratan, yetiştiren, merhameti ve ihsânı sonsuz bol olan Allahü teâlânın gösterdiği, saadet yolu, yani İslâmiyettir. İnsanlığa hizmet, İslâma hizmet ile olur. İslâma hizmet, insanlığa hizmettir. İnsanlığa düşman olanlar, İslâmiyeti yok etmeye çalışmıştır. Saldırmalarının en tesîrlisi, Müslümanları aldatmak, içeriden yıkmak olmuştur. Onları bölmüşler, birbirine düşman etmişler, dinsizlerin pençesine düşmelerine sebep olmuşlardır. 

İslâmiyete hücum edenlerin başında, ingiliz câsusları gelmektedir. Bir İngiliz câsusu olan Hempher, hatıratında diyor ki:

"Devletimiz, Hindistan, Çin ve Orta Doğu'daki sömürgelerinde nisbeten zayıftır, tam mânâsı ile idaremizin altında değildir. Hükûmetimizin, Hindistan için hiç endişesi yoktur. Zîrâ Hindistan, değişik milletlere, ayrı dillere ve zıt çıkarlara sahip bir ülkedir. Çin'den de pek korkumuz yoktur. 

Çünkü Çin'e hâkim olan Budizm ve Konfüçyüs dinlerinin canlanmasından korkulmuyor. Zîrâ bunlar, hayatla hiç ilgilenmeyen, iki ölü dindir. Bu iki ülke, biz İngiltere hükûmetini rahatsız etmiyor. 

İslâm memleketleri ise son derece rahatımızı bozuyor. Osmanlı devleti ile birkaç anlaşma yapmıştık. İrân hükûmeti ile de, gizlice birkaç anlaşma yapmış ve bu iki ülkeye, mason yaptığımız, devlet adamlarını yerleştirmiştik. Rüşvet, kötü idare ve din bilgisi noksan idarecilerin, güzel kadınlarla meşgul olup, vazîfelerini unutması, bu iki ülkenin belini kırdı. Fakat, bütün bunlara rağmen, şu sayacağım sebeplerden dolayı yaptıklarımızın beklediğimiz neticeyi vermemesinden endişe ediyorduk. Müslümanlar, İslâma son derece bağlıdırlar. Osmanlıların, yaptıklarımızın farkına vararak, plânlarımızı bozup tesirsiz hâle getirmelerinden çok endişe ediyorduk. Bir de, İslâm âlimlerinden son derece rahatsızdık. Lâkin, ümitsizliğe kapılmıyorduk. Çünkü biz, derin nefes almayı ve sabretmeyi âdet edinmişizdir..."

Netice olarak İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin bir talebesine yazdığı mektubun sonunda buyurduğu gibi:

"Bunun için, gücüm, kuvvetim olmadığı hâlde, yardıma koşmaya özeniyorum. Güçlükleri yenerek, İslâmiyete ufacık bir hizmet edebilmek yolunu arıyorum. İyilerin çoğalmasını isteyen de, onlardan sayılır buyurmuşlardır."

 

18.10.2015


.

Herkese ilk lazım olan şey...

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

"Lâ ilâhe illallah Muhammedün resûlullah"ın mânâsı; (Allah vardır ve birdir. Muhammed aleyhisselâm, Onun Peygamberidir) demektir...

Herkese ilk lazım olan şey, Kelime-i tevhîd söylemek ve bunun mânâsına inanmaktır. Kelime-i tevhîd; "Lâ ilâhe illallah Muhammedün resûlullah"tır. Bunun mânâsı; "Allah vardır ve birdir. Muhammed aleyhisselâm, Onun Peygamberidir" demektir. Buna inanmaya, îmân etmek ve Müslümân olmak denir. İmânın devamlı olması lâzımdır. Bunun için, îmânın gitmesine sebep olan şeyleri yapmaktan, söylemekten ve küfür alâmeti olan şeyleri kullanmaktan sakınmak lazımdır.

Kur'ân-ı kerîm Allah kelâmıdır. Allahü teâlâ, Cebrâîl aleyhisselâm ismindeki melek ile Kur'ân-ı kerîmi Muhammed aleyhisselâma göndermiştir. Kur'ân-ı kerîmin kelimeleri Arabîdir. Fakat bu kelimeleri yan yana dizen Allahü teâlâdır. Kur'ân-ı kerîmdeki Arabî kelimeler, Allahü teâlâ tarafından dizilmiş âyetler hâlinde, harf ve kelime olarak gelmiştir. Bu harf ve kelimelerin mânâsı kelâm-ı ilâhîyi taşımaktadır. Bu harflere, kelimelere Kur'ân denir. Kelâm-ı ilâhîyi gösteren mânâlar da Kur'ândır. Bu kelâm-ı ilâhî olan Kur'ân mahluk, yaratılmış değildir. Allahü teâlânın başka sıfatları gibi ezelî ve ebedîdir. Cebrâîl aleyhisselâm her sene bir kere gelip, o âna kadar inmiş olan Kur'ân-ı kerîmi, Levh-il mahfûzdaki sırasına göre okur, Peygamber efendimiz de tekrar ederdi. Âhırete teşrif edeceği sene, iki kere gelip, tamamını okudular.

Peygamber efendimiz ve Eshâb-ı kirâmın çoğu, Kur'ân-ı kerîmin tamamını ezberlemişlerdi. Hazret-i Ebû Bekir, ezber bilenleri toplayıp, yazılı olanları getirtip, bir heyete bütün Kur'ân-ı kerîmi yazdırdı. Böylece Mushaf denilen bir kitap meydana geldi. Otuzüç bin sahâbî, bu mushafın her harfinin tam yerinde olduğuna söz birliği ile karar verdi.

Muhammed aleyhisselâmın sözlerine Hadîs-i şerîf denir. Bunlardan, mânâsı Allahü teâlâ tarafından, kelimeleri Muhammed aleyhisselâm tarafından olan hadîs-i şerîflere Hadîs-i kudsî denir.

Allahü teâlânın emirlerinden, inanılacak bilgilere imân, yapılacak olanlara farz, sakınılacak olanlara harâm denir. Farzlara ve harâmlara Ahkâm-ı islâmiyye denir. İslâm bilgilerinden birine bile inanmayana kâfir denir...

İnsana ikinci lâzım olan şey, kalbini temizlemektir. Kalb, yürekte bulunur ki, buna gönül denir. İslâm bilgilerinin yeri bu kalbdir. İnanan ve inanmayan da bu kalbdir. İnanan kalb, temizdir, inanmayan, inkâr eden kalb ise, pistir, ölüdür. Kalbin temiz olması için çalışmak, birinci vazîfedir. İbâdet yapmak, bilhassa namaz kılmak ve istiğfâr söylemek kalbi temizler. Harâm, günâh işlemek ise, kalbi bozar...

 

19.10.2015

.

İslamiyet, huzur ve barış dinidir

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

İnsanlar arasında adâleti, huzuru, barışı ve emniyeti gerçekleştirmek için, biricik çıkar yol, dünyanın her yerine Kelime-i tevhîdi yaymaktır. Dünya barışı, ancak böyle sağlanabilir.

 

İslâmiyet, huzuru ve barışı, temin eden bir dindir. Huzur ve barış, ancak Allahü teâlânın emirlerine uymak ve yasaklarından sakınmakla sağlanır. Gayr-i müslimlerin rahatları, huzurları ve barış içinde yaşamaları için, Müslümanlar harp etmez. Zaten harp ile gayr-i müslimler huzura ve barışa kavuşamaz. Gayr-i müslimlerin huzura, barışa kavuşmaları, ancak Müslüman olmaları ile olabilir. 

 

Kur'ân-ı kerîme uyulan yerlerde huzur, barış ve adâlet kendiliğinden hâsıl olur. Allahü teâlâ, zaten bunun için İslâmiyeti kullarına lütfetmiş, ihsân etmiş, göndermiştir. Muhammed aleyhisselâmın gönderilmesi, bütün insanlara rahmet olmuştur. İşte Müslümanlar, gayr-i müslimleri bu yoldan huzura, barışa kavuşturmak için emr-i ma'rûf ederler. Yeryüzündeki bütün insanların Müslüman olmakla şereflenmeleri için canlarını, mallarını feda ederler.

 

Allahü teâlâ, bütün insanları Müslüman olmaları için yarattığını bildiriyor. Bütün insanlara, îmân etmelerini, Müslüman olmalarını emrediyor. Kullarını bu saâdete kavuşturmak için çalışanlara, çok sevap vereceğini söz veriyor. Allah kelimesini yaymak demek, Kelime-i tevhîdi yaymak demektir. 

 

Cihâd demek de, Kelime-i tevhîdi, yani îmânı yaymak demektir. İnsanlar arasında adâleti, huzuru, barışı ve emniyeti gerçekleştirmek için, biricik çıkar yol, dünyanın her yerine Kelime-i tevhîdi yaymaktır. Dünya barışı, ancak böyle sağlanabilir. Dürr-ül-muhtâr da diyor ki:

 

"Cihâd, bütün insanları, îmân etmeye çağırmak, bu çağrıyı işitmelerine ve kabul etmelerine mâni olan diktatörleri ile devletin harp etmesidir. Fertlerin cihâdı ise, mal, fikir, her lâzım olanı yapmakla ve duâ etmekle olur. Cihâd etmek farz-ı kifâyedir. Düşman hücum ettiği zaman, kadın, çocuk bütün milletin devlete yardım etmeleri farz-ı ayın olur."

 

Netice olarak, dinini bilen, seven ve kayıran her Müslümanın, kitap, dergi, gazete, radyo, televizyon ve filmlerle İslamiyetin üstünlüğünü, faydalarını, hem Müslümanlara, Müslüman yavrularına öğretmesi, hem de bütün dünyaya yayması, bunun için çalışması lâzımdır. Bunu yapabilmek için, İslâm bilgilerini; hem din, hem de fen kollarını iyi öğrenmelidir. İslâm medreselerinde eskiden fen bilgileri de okutuluyordu. İslâma hizmet etmek ve din düşmanlarının yalanlarını, iftiralarını yüzlerine çarpabilmek istiyenlerin, bugün de, en az lise bilgilerini ve Ehl-i sünnetin temel bilgilerini iyi kavramaları lâzımdır. Bu ikisinden birinde eksiği olanların İslâmiyete faydaları değil, zararları dokunur. "Yarım âlim insanın dînini alır" sözü meşhurdur...

19.10.2015


..

Din, insanı ebedi saâdete götürür

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Allahü teâlâ, Âdem aleyhisselâmdan beri, her bin senede, bir Peygamber vâsıtası ile, insanlara bir din göndermiştir. Bu Peygamberlere Resûl denir...

 

Din, insanları ebedi saâdete götürmek için Allahü teâlâ tarafından gösterilen yol demektir. Din ismi altında insanların uydurduğu eğri yollara din denmez. Allahü teâlâ, Âdem aleyhisselâmdan beri, her bin senede, bir Peygamber vâsıtası ile, insanlara bir din göndermiştir. Bu Peygamberlere Resûl denir. Her asırda, en temiz bir insanı Peygamber yaparak, bunlar ile dinleri kuvvetlendirmiştir. Resûllere tâbi olan bu Peygamberlere de, Nebî denir.

Bütün Peygamberler, hep aynı îmânı söylemiş, hepsi ümmetlerinden aynı şeylere îmân etmeyi istemişlerdir. Fakat dinleri, yani kalb ile, beden ile yapılması ve sakınılması lâzım olan şeyleri başka başka olduğundan, Müslümânlıkları da ayrıdır.

İmân edip de kendini İslâmiyetin bildirdiklerine uyduran Müslümandır. İslamiyetin bildirdiği hükümleri kendi arzularına, keyiflerine uydurmak isteyen ise, kâfirdir. Zira Allahü teâlâ, dinleri, nefsin arzularını, keyiflerini kırmak ve taşkınlıklarını önlemek için göndermiştir.

Her din, kendisinden önce gelen dîni neshetmiş, değiştirmiştir. En son gelen ve her dîni değiştirmiş, daha doğrusu dinlerin hepsini kendinde toplamış olup, kıyâmete kadar hiç değişmiyecek olan din, Muhammed aleyhisselâmın dînidir. Bugün, Allahü teâlânın sevdiği, beğendiği din de, İslam dînidir. Bu dînin bildirdiği farzları yapanlara ve harâmlardan kaçınanlara Allahü teâlâ, âhırette nimetler, iyilikler verecektir. Farzları yapmayanlara ve harâmlardan kaçınmayanlara, âhırette cezalar vardır. Îmânı olmayanların farzları kabul olmaz. Farzları yapmayan müminlerin, sünnetleri kabul olmaz, yani bunlara sevap verilmez. Bunlar Peygamber efendimize  tâbi olmuş olmaz. Bir kimse, bütün farzları yapıp da, bir farzı özürsüz terk ederse, bu borcunu ödemedikçe, bu cinsten olan hiçbir nâfile ibâdetine ve sünnetine sevap verilmez. Peygamber efendimiz, hazret-i Ali'ye hitâben;

(Yâ Ali, insanlar fedâil, nâfilelerle meşgûl oldukları zaman, sen farzları tamamlamaya çalış!) buyurmuştur.

Mubahlar iyi niyetle, güzel düşüncelerle yapılınca, insan sevap kazanır. Kötü niyetlerle yapılırsa veya bunları yapmak, bir farzı vaktinde eda etmeye mâni olursa, günah olurlar. Farzlar yapılırken, kötü niyetler karışırsa, borç ödenmiş ise de, sevap kazanılmaz, belki günah da olur.

Harâm işleyenlerin farzları ve sünnetleri sahih olur. Yani borçlarını ödemiş olurlar ise de, sevap kazanamazlar. Hadîka'da;

"Günahlardan sakınmayan Müslümanların ibâdetleri sahîh olsa da kabul olmaz" buyurulmaktadır...

20.10.2015

.

Âlimler, ruhu ve kalbi besler

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

İslâm düşmanları, İslâmiyeti içeriden yıkmak için, uydurma din kitapları yazıp dünyanın her yerine gönderiyorlar. Gençlerin bu yaldızlı kitapları okuyup aldanmamaları için çok dikkatli olması lâzımdır.

 

Fıkıh yani İslâmiyetin emir ve yasaklarını, Kur'ân-ı kerîm ve hadîs-i şerîflerden çıkaran âlimler, bedeni, ruhu besleyen gıda ve hastalıklardan koruyan devadırlar. Ruhun ve kalbin gıdası ve devası, ilimdir. İslam ilimleri; din ve fen bilgileri olmak üzere ikiye ayrılır. Din bilgileri, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitapından öğrenilir. Bunlardan îmân ve fıkıh bilgileri, her memlekette vardır. İslâm düşmanları, İslâmiyeti içeriden yıkmak için, uydurma din kitapları yazıp dünyanın her yerine gönderiyorlar. Gençlerin bu yaldızlı kitapları okuyup aldanmamaları için çok dikkatli olması lâzımdır. İmâm-ı Rabbânî hazretleri bir talebesine yazdığı mektupta buyuruyor ki:

"Sizin bu nimete kavuşmanız, İslamiyet bilgilerini öğretmekle ve fıkıh hükümlerini yaymakla olmuştur. Oralara cehâlet yerleşmişti ve bid'atler yayılmıştı. Allahü teâlâ, sevdiklerinin sevgisini size ihsân etti. İslâmiyeti yaymaya sizi vesile eyledi. Öyle ise, din bilgilerini öğretmeye ve fıkıh ahkâmını, hükümlerini yaymaya elinizden geldiği kadar çalışınız. Bu ikisi bütün saadetlerin başı, yükselmenin vasıtası ve kurtuluşun sebebidir. Çok uğraşınız! Din adamı olarak ortaya çıkınız! Oradakilere emr-i ma'rûf ve nehy-i münker yaparak, doğru yolu gösteriniz! Müzzemmil sûresinin 19. âyetinde meâlen; (Rabbinin rızâsına kavuşmak isteyen için, bu elbette bir nasîhattir) buyuruldu."

İster Ehl-i sünnet olsun, ister bid'at sahibi olsun, dînini dünya çıkarlarına âlet eden, yani dünyalığa kavuşmak için dîninden veren cahillere yobaz denir. Hiçbir dîne inanmadığı hâlde, Müslümanları aldatarak îmânlarını yok etmek, İslâmiyeti içeriden yıkmak için, Müslüman görünüp küfre sebep olan şeyleri isbât etmek için delilleri yanlış te'vîl edene zındık denir. Bid'at sâhiplerine, zındıklara ve bunların yolunda olan cahillere mezhebsiz denir. Mezhebsizler ve îmân hırsızları olan zındıklar, dinde reformcu olarak ortaya çıkmaktadırlar.

Netice olarak, para kazanmak, mevki, etiket ele geçirmek, kısacası dünyalığa kavuşmak için, mukaddes dînimizi âlet eden cahillere ulemâ-i sû denir. Böyle olan kötü din adamları, Müslümanlara çok zarar vermiş, kardeşi kardeşe düşman yapmışlardır. Hâlbuki, İslâm dîni, birleşmeyi, birbirini sevmeyi, yardımlaşmayı, fitne çıkarmamayı, gayr-i müslimlerin bile haklarını gözetmeyi, kimseyi incitmemeyi emretmektedir. İslâm âlimleri, bütün istirahatlerini, menfâatlerini feda ederek, dînimizin bu güzel emirlerini bildirmek ve torunlarının îmânlarını korumak için, çok sayıda, kıymetli kitap yazmış ve bizlere yâdigâr bırakmıştır...

20.10.2015


.

İyi niyet, günahları değiştirmez!..

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

"Ameller, niyete göre iyi veya kötü olur" hadîs-i şerîfi, taatlara ve mubahlara niyete göre sevap verileceğini bildirmektedir...

 

Günahlar, niyetsiz veya iyi niyetle işlenirse, günah olmaktan çıkmaz. (Ameller, niyete göre iyi veya kötü olur) hadîs-i şerîfi, taatlara ve mubahlara niyete göre sevap verileceğini bildirmektedir. Bir kimse, birinin gönlünü almak için başkasını incitse veya başkasının malı ile sadaka verse, yahut haram para ile mektep, câmi yaptırsa, bunlara sevap verilmez. Bunlara sevap beklemek, cahillik olur. Zulüm, günah, iyi niyetle işlenirse, yine günah olur. Böyle işleri yapmamak sevaptır. Bilerek yaparsa, büyük günah olur. Günah olduğunu bilmeyerek yaparsa, Müslümanların çoğunun bildiği şeyleri onun bilmemesi, öğrenmemesi de günah olur. İslam bilgilerinin yaygın olduğu yerde, bilmemek özür olmaz, günah olur.

Taatlar, niyetsiz veya Allah için niyet ederek yapılınca, sevap hâsıl olur. Taat yaparken, Allahü teâlâ için yaptığını bilse de, bilmese de kabul olur. Bir kimse Allahü teâlâ için yaptığını bilerek taat yaparsa, buna kurbet denir. Kurbet olan işi de yaparken sevap hasıl olması için niyet etmek şart değildir. Sevap hasıl olması için, Allah rızası için niyet etmek lazım olan taate, ibâdet etmek denir. Niyetsiz alınan abdest ibâdet olmaz, kurbet olur, bununla, namaz kılınır.

Görülüyor ki, her ibâdet kurbettir ve taattır. Kur'ân-ı kerîm okumak, vakıf, sadaka, Hanefî mezhebinde abdest almak ve benzerleri yapılırken sevap hasıl olması için, niyet lazım olmadığından, kurbettirler ve taattırlar. Fakat, ibâdet değildirler. Taat veya kurbet olan bir iş yapılırken, Allah için niyet edilirse, ibâdet yapılmış olur. Fakat bunlar, ibâdet olarak emrolunmadı.

Allahü teâlâyı tanımaya yarayan fizik, kimya, biyoloji, astronomi gibi bilgileri öğrenmek taattır, kurbet değildir. Taat, kötü niyetle yapılırsa, günah olur. Güzel niyyetlerle taatın sevabı arttırılır.

Her mubah, iyi niyetle yapılınca taat, kötü niyetle yapılınca, günah olur. Koku sürünen, iyi giyinen kimse, gösteriş yapmak yahut haram işlemek için şık giyinirse, günah işlemiş olur. Bu kimse, sünnet olduğu için koku sürünür, şık giyinirse, câmiye saygı için, câmide yanına oturan Müslümânları incitmemek için, temiz olmak için, sıhhatli olmak için, İslâmın vakârını, şerefini korumak için niyet edince, her niyeti için ayrı sevaplar kazanır. İslam âlimlerinden bazısı; "Her mubah işte, hatta yemede, içmede, uyumada ve helâya girmekte bile iyi niyet etmeyi unutmamalıdır" buyurmuşlardır. Bunun için insan, mubah bir işe başlarken bile, niyetine dikkat etmelidir...

NOT: Aşure günü için oruç tutmak isteyen, 22-23 Ekim veya 23-24 Ekim günleri tutabilir. Sadece Aşure günü tek olarak tutmak mekruh olur.

21.10.2015


.

İmanı, farz ve haramları öğrenmek

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Her mümine önce lazım olan şey, imanı, farzları, haramları öğrenmektir. Bunlar öğrenilmedikçe, Müslümanlık olamaz, iman elde tutulamaz.

 

İman etmek, Muhammed aleyhisselâma tâbi olmaya başlamak, saâdet kapısından içeri girmek demektir. Allahü teâlâ Onu, dünyadaki bütün insanları saadete davet için gönderdi ve Sebe sûresinin 28. âyetinde meâlen;

(Ey sevgili Peygamberim! Seni, dünyadaki bütün insanlara ebedî saadeti müjdelemek ve bu saadet yolunu göstermek için, beşeriyete gönderiyorum) buyurdu.

Muhammed aleyhisselâma uyan bir kimsenin, gün ortasında bir parça uyuması, Ona uymaksızın, birçok geceleri ibâdetle geçirmesinden, kat kat daha kıymetlidir. Çünkü kaylûle etmek, yani öğleden önce biraz yatmak âdet-i şerîfesi idi. Mesela, Onun dîni emrettiği için, bayram günü oruç tutmamak ve yiyip içmek, Onun dîninde bulunmayıp senelerce tutulan oruçlardan daha kıymetlidir. Onun dîninin emri ile fakire verilen az bir şey ki, buna zekât denir, kendi arzusu ile, dağ kadar altın sadaka vermekten daha efdaldir. Hazret-i Ömer, bir sabah namazını cemâat ile kıldıktan sonra, cemâate bakıp, bir kimseyi göremeyince, nerede olduğunu sordu. Yanındakiler dediler ki:

-Geceleri sabaha kadar ibâdet ediyor. Belki şimdi uyku bastırmıştır. Bunun üzerine hazret-i Ömer;

-Keşke bütün gece uyuyup da, sabah namazını cemâat ile kılsaydı, daha iyi olurdu, buyurdu.

İslamiyetten sapıtmış olanlar, sıkıntı çekip ve mücâhede edip, nefislerini körletiyor ise de, bu dîne uygun yapmadıklarından kıymetsizdir ve hakîrdir. Eğer bu çalışmalarına ücret hasıl olursa, dünyada birkaç menfaatten ibaret kalır. Hâlbuki, dünyanın hepsinin kıymeti ve ehemmiyeti nedir ki, bunun birkaçının itibarı olsun! Bunlar, mesela çöpçüye benzer ki, çöpçüler herkesten daha çok çalışır ve yorulur. Ücretleri de herkesten aşağıdır. İslamiyete tâbi olanlar ise, latîf cevâhir ve kıymetli elmaslar ile meşgul olan mücevherciler gibidir. Bunların işi az, kazançları pek çoktur. Bezen bir saatlik çalışmaları, yüzbinlerce senenin kazancını hasıl eder. Bunun sebebi şudur ki, İslamiyete uygun olan amel, Allahü teâlânın makbulüdür, ondan râzıdır ve çok beğenir.

O hâlde, her mümine önce lazım, birinci farz olan şey, imanı, farzları, haramları öğrenmektir. Bunlar öğrenilmedikçe, Müslümanlık olamaz, iman elde tutulamaz. Hak borçları ve kul borçları ödenilemez. Niyet, ahlâk düzeltilemez ve temizlenemez. Düzgün niyet edinilmedikçe de, hiçbir farz kabul olmaz. Bunun için herkesin ilmihâl bilgilerini öğrenmesi lazımdır. Hadîs-i şerîfte;

(Bir saat ilim öğrenmek veya öğretmek, sabaha kadar ibâdet etmekten daha sevaptır) buyuruldu...

22.10.2015


.

Aşûre günü

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Muharrem ayı, Kur'ân-ı kerîmde kıymet verilen dört aydan biridir. Aşûre, bu ayın en kıymetli gecesi ve günüdür. 

 

Muharrem ayının onuncu gecesi, Aşûre gecesi, onuncu günü de Aşûre günüdür. Muharrem ayı, Kur'ân-ı kerîmde kıymet verilen dört aydan biridir. Aşûre, bu ayın en kıymetli gecesi ve günüdür. Allahü teâlâ, birçok duâları Aşûre günü kabul buyurdu. Âdem aleyhisselâmın tövbesinin kabul olması, Nûh aleyhisselâmın gemisinin tûfandan kurtulması, Yûnus aleyhisselâmın balığın karnından çıkması, İbrâhîm aleyhisselâmın Nemrud'un ateşinde yanmaması, İdrîs aleyhisselâmın diri olarak göğe çıkarılması, Yâkûb aleyhisselâmın, oğlu Yûsuf aleyhisselâma kavuşması ve gözlerindeki perdenin kalkması, Yûsuf aleyhisselâmın kuyudan çıkması, Eyyûb aleyhisselâmın hastalıktan kurtulması, Mûsâ aleyhisselâmın Kızıldeniz'den geçip, Firâvun'un boğulması ve İsâ aleyhisselâmın vilâdeti, doğumu ve Yahûdîlerin öldürmesinden kurtulup, diri olarak göğe çıkarılması hep Aşûre günü oldu...

Nûh aleyhisselâm gemide aşûre tatlısı pişirdiği için Müslümanların Muharremin onuncu günü aşûre pişirmesi ibâdet olmaz. Muhammed aleyhisselâm ve Eshâb-ı kirâm  böyle yapmadı. Bugün aşûre pişirmeyi ibâdet sanmak, bid'attir, günahtır. Muhammed aleyhisselâmın yaptığı veya emrettiği şeyleri yapmak ibâdet olur. Din kitaplarının yazmadığı, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirmediği şeyleri yapmak, sevap olmaz, günah olur. O gün, herhangi bir tatlı yapmak, tanıdıklara ziyafet, fakirlere sadaka vermek sünnettir, ibâdettir. İbni Âbidîn'de diyor ki:

"Kirpiklere sürme çekmek sünnettir. Fakat, bunu yalnız Aşûre günü yapmak haramdır."

Hazret-i Hüseyin  o gün şehît oldu diyerek, mâtem tutmak, döğünmek de bid'attir, günahtır...

Aşûre günü, Berât ve Regâib geceleri, câmilerde toplanarak cemâat ile namaz kılanlar, bu toplantılarla sevap kazandıklarını sanıyorlar ise de, bunlar fıkıh âlimlerinin söz birliği ile mekruh dedikleri işi işlemektedirler. Mekruhu iyi bilmek ise, büyük cinayetlerdendir. Çünkü haramı mubah bilmek, küfür olur. Mekruhu mubah bilmek, ondan bir basamak aşağıdır. Bu işin çirkinliğini iyi anlamalıdır.

Cuma, Arefe, Kadir, Berât, Mirâc, Aşûre, Mevlid ve Regâib gecelerinde ibadet etmek çok sevaptır. Rıyâd-un-nâsıhîn kitâbında buyuruluyor ki:

"Büyük İslâm âlimi, imâm-ı Nevevî hazretleri, Ezkâr kitâbında 'gecenin oniki kısmından bir kısmını yani bir saat kadar ihyâ etmek, yani okumak, kılmak, dua etmek, bütün geceyi ihyâ etmek olur. Yaz ve kış geceleri için hep böyledir' buyuruyor."  İbni Abidîn'de de böyle olduğu bildirilmektedir...

23.10.2015


.

İslamiyette mâtem tutmak yoktur

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "İki şey vardır ki, insanı küfre sürükler. Birisi, bir kimsenin soyuna sövmek, ikincisi, ölü için mâtem tutmaktır."

 

İslâmiyet'te mâtem tutmak yoktur. Peygamber efendimiz mâtem tutmayı yasak etmiştir. 

Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Mâtem tutan kimse, ölmeden tövbe etmezse, kıyâmet günü şiddetli azâb görecektir.) [Müslim]

(İki şey vardır ki, insanı küfre sürükler. Birisi, bir kimsenin soyuna sövmek, ikincisi ölü için mâtem tutmaktır.) [Müslim]

Muharremin onuncu Aşûre günü mâtem yapmanın, bağırıp çağırmanın, ilk olarak hicrî 65 yılında, güya hazret-i Hüseyin'in intikamını almak için ayaklanıp, Kûfe'yi alarak bir Şii devleti kuran Muhtâr-ı Sekâfî tarafından ortaya çıkarıldığı, Tuhfe kitabının başında yazılıdır. Bu bid'at, maalesef bir ibâdetmiş gibi yayılmıştır. Hâlbuki Muhtâr-ı Sekâfî, bunu Kûfe ahâlisini aldatıp, onları Emevîlerle harbe sürüklemek, böylece devleti ele geçirmek için bir hile olarak yapmıştır.

Mâtem yasak olmasaydı, herkesten önce Peygamber efendimizin ölümü için mâtem tutulurdu. Sonra hazret-i Ömer, hazret-i Osman, hazret-i Ali ve hazret-i Hüseyin şehit edildikleri için mâtem tutardık. Bunların hepsini çok seviyoruz. Şehit edildikleri için çok üzülüyoruz. Fakat mâtem yapmıyoruz, ama kalbimiz kan ağlıyor. Müslümanların mâtem yapması ve başkalarına lânet etmeleri yasak edildiği için, mâtem yapmıyoruz.

İslâmiyette doğum gününü kutlamak, Allahü teâlâya şükretmek vardır. Peygamber efendimiz, pazartesi günü oruç tutardı. Sebebini sorduklarında, (Bugün dünyaya geldim. Şükür için oruç tutuyorum) buyururdu. Peygamber efendimizin doğum günü ve diğer mübârek geceler, hicrî sene ile kutlanır.

Tevbe sûresinin 36. âyetinde meâlen buyuruldu ki:

(Allahü teâlâ, gökleri ve yeri yarattıktan beri, ayların adedi on ikidir. Bunlardan dördü, haram olan aylardır. Bu dört ayın harâm olduğu kuvvetlidir, kesindir. [Yani İbrâhîm ve İsmâîl aleyhimesselâmdan beri bilinmektedir.] Bu dört ayda, kendinize zulmetmeyin!) 

Müslümanların mübârek günleri veya geceleri, güneş aylarına göre değil, hicrî kamerî aylara göre yapılır. Dinimiz böyle emretmektedir. Yılın mübârek günü, hicrî ayın belli günü demektir. 

Aşûre günü, Muharrem ayının onuncu günü demektir. Haftanın günleri içinde de mübârek olanları vardır. Mesela pazartesi günü, hep hayırlı vakaların bu günde olması bakımından kıymetli bir gündür.

Muharremin onuncu günü Müslümanların mübarek günüdür. O günün mübarek olduğunu Peygamber efendimiz bildirmiştir. O gün yapılan ibâdetlere çok sevab verileceğini müjdeledi. O gün, bir gün öncesi veya sonrasıyla birlikte oruç tutmak sünnet oldu, mâtem tutmak ise yasak edildi...

24.10.2015


.

Dua ve ibadetlerin kabul olması için...

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Bir amelin, ibadetin sahih olması başka, kabul olması başkadır. İbâdetlerin sahih olmaları için, kendilerine mahsus şartları, farzları vardır.

Duaların ve herhangi bir amelin kabul olmasının şartları vardır. Bunlar, kişide iman, ilim, niyet, ihlâs olması ve kul hakkı bulunmamasıdır. Önce Ehl-i sünnet itikâdında olmak, sonra yapılacak ibadetin sıhhatinin şartlarını bilmek lazımdır.

Bir amelin, ibadetin sahih olması başka, kabul olması başkadır. İbâdetlerin sahih olmaları için, kendilerine mahsus şartları, farzları vardır. Bunlardan biri noksan olursa, o ibadet sahih olmaz, yani yapılmamış olur. Cezasından, azabından kurtulamaz. Sahih olup da, kabul olmayan ibadet için azap yapılmaz ise de, o ibadetin sevabına kavuşamaz. İbadetin kabul olması için, önce sahih olması, sonra bildirilen şartlarının bulunması da lazımdır. İmâm-ı Rabbânî hazretleri buyuruyor ki:

"Bir kimse, Peygamberler gibi ibadet etse, fakat üzerinde çok az kul borcu olsa, bunu ödemedikçe Cennete giremez."

Bu kimsenin duaları da kabul olmaz. İbni Hacer-i Mekkî hazretleri, Zevâcir kitabında buyuruyor ki:

"Bakara sûresi 188. âyetinde meâlen, (Ey müminler! Birbirinizin mallarını bâtıl yoldan yemeyin!) buyuruldu. Buradaki bâtıl yol, faiz, kumar, gasp, hırsızlık, hile, hıyânet, yalancı şahitlik, yalan yemin ederek aldatmaktır. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Helâl yiyen, farzları yapıp, haramlardan sakınan ve insanlara zarar vermeyen bir Müslümân Cennete gidecektir.) 

(Haram ile beslenen beden, ateşte yanar.) 

(Şerrinden, zararından emîn olunmayan kimsenin, dîni, namazları, zekâtları, kendisine fayda vermez.) 

(Üzerindeki cilbâbı haramdan gelmiş olan adamın namazları kabul olmaz.) [Zevâcir]

Müslüman olsun, gayrimüslim olsun, kimsenin malına, canına, ırzına saldırmamalı, kimseyi incitmemeli, herkesin hakkını ödemelidir. Kul hakkının en önemlisi ve azabı en çok olanı, akrabasına ve emri altında olanlara din bilgisi öğretmeyi terk etmektir. Onların ve bütün insanların din bilgisi öğrenmelerine ve ibâdetlerini yapmalarına mâni olanın İslâm düşmanı olduğu anlaşılır. Din düşmanı ve bid'at sahipleri ile arkadaşlık etmemeli, onların kitaplarını, gazetelerini okumamalı, radyolarını dinlememeli, televizyonlarını izlememelidir Sözünü dinleyenlere emr-i maruf yapmalıdır. Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okuyarak ve dağıtarak, bir de güler yüzle, tatlı dille, hâl ve hareketlerimizle örnek olarak emr-i maruf yapmalı, hiç kimse ile münakaşa etmemelidir. Güzel ahlâk ile süslenmeli, İslam dininin şânını, şerefini herkese göstermelidir...

25.10.2015


.

Takva ibadetlerin en kıymetlisidir

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Takva sahibi olmanın yolu, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okuyup, itikadımızı onların bildirdiği gibi düzeltmek, ibadet bilgilerimizi de bu doğru kitaplardan öğrenerek, her işimizi bu kitaplara uydurmaktır.

 

İnsana dünyada ve âhirette zarar veren her şey, kötü ahlâktan meydana gelmektedir. Yani zararların, kötülüklerin başı, kötü huylu olmaktır. Haramlardan, kötülüklerden sakınmaya takva denir. Takvâ ibadetlerin en kıymetlisidir. Çünkü bir şeyi süslemek için önce pislikleri, kötülükleri yok etmek lâzımdır. Bunun için günahlardan temizlenmedikçe ibadetlerin faydası olmaz. Hiçbirine sevab verilmez. Kötülüklerin en kötüsü, küfür yani kâfir olmaktır. Kâfirin hiçbir iyiliği, âhirette ona fayda etmez. 

Bütün iyiliklerin temeli takvadır. Her şeyden önce, takva sahibi olmaya çalışmak lazımdır. Herkese, takva sahibi olmalarını tavsiye etmelidir. Bunun yolu da, uygun gördüklerimize, doğru din bilgilerini anlatan bir kitap vermektir.

Takva, Ehl-i sünnet itikadına uygun olarak iman edip, haramlardan sakınmak demektir. Şüpheli olan şeylerden de sakınmaya verâ denir. Ehl-i sünnet âlimleri, verâ ve takva sahibiydiler. 

Kutbüddîn İznikî hazretleri, bir sohbetinde buyurdu ki:

"Allahü teâlâya hamd olsun ki, bize evliyâyı ve âlimleri sevmeyi nasip etti, gönlümüzü onlara bağladı. Peygamberlerin en üstününe selâmlar olsun ki, Resullerin imamı ve sonuncusudur. Dünyada ümidimiz Onadır, âhirette Ondan şefâat umarız. Onun yüksek mertebede olan Ehl-i beytine ve Eshâbına selâm olsun! Onlara uyanlar hidâyet üzeredirler.

Eğer bir kişi bütün yer ve gök ehli kadar ibâdet etse, imanı Ehl-i sünnete uygun değilse kabul olmaz. Zira amelin kabul olması ve imanın doğru olması, takvanın şartıdır. Takvâ Allah'tan korkmaktır. Allah'ı hakkıyla bilmeyince, Onun azametini, büyüklüğünü ve celâlini anlamayınca, Allah'tan korkmak hâsıl olmaz. Dinin ve imanın aslı, ilmin temeli, Allahü teâlâyı bilmek ve birliğini kalb ile tasdik etmektir. Şöyle olmalı ki, eğer başını kesseler ve bütün varlığını alsalar da, Allahü teâlânın birliğini gönlünden çıkarmayasın!"

Demek ki, takvâ sahibi olmanın yolu, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okuyup, itikadımızı onların bildirdiği gibi düzeltmek, ibadet bilgilerimizi de bu doğru kitaplardan öğrenerek, her işimizi bu kitaplara uydurmaktır. Herkese Lâzım Olan İman ve İslâm Ahlâkı kitaplarında bu hususta geniş bilgi vardır. (www.hakikatkitabevi.net) 

Netice olarak, Muhammed Hâdimî hazretlerinin buyurduğu gibi; dünyada rahata, huzura kavuşmak, kardeşçe yaşayabilmek, âhirette de sonsuz azaptan kurtularak sonsuz nimetlere, saadetlere kavuşmak, ancak takva ile nasip olur.

25.10.2015


.

Muhammed aleyhisselâmın ahlâkı

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Muhammed aleyhisselâmın bin mûcizesi göründü, dost düşman herkes de bunu söyledi. Bu kadar mûcizesinden en kıymetlisi, edepli olması ve güzel huyları idi. 

 

Allahü teâlâ, sevgili Peygamberine verdiği iyilikleri, ihsânları sayarak, Onun mübârek kalbini okşarken, kendine güzel huylar verdiğini, (Sen güzel huylu olarak yaratıldın) meâlindeki âyet-i kerîme ile bildirmektedir. 

Hazret-i Akreme buyurdu ki:

"Abdullah ibni Abbas'tan işittim. Bu âyet-i kerîmedeki güzel huylar, Kur'an-ı kerimin bildirdiği ahlâktır."

Hadâik-ul-hakâyık'ta deniyor ki:

"Âyet-i kerîmede, (Sen huluk-ı azîm üzeresin) buyuruldu. Huluk-ı azîm demek, Allahü teâlâ ile sır, gizli şeyleri bulunmak, insanlara karşı da güzel huylu olmak demektir. Çok kimselerin İslâm dînine girmesine, Resûlullah efendimizin güzel ahlâkı sebep oldu."

Muhammed aleyhisselâmın bin mûcizesi göründü, dost düşman herkes de bunu söyledi. Bu kadar mûcizelerin en kıymetlisi, edepli olması ve güzel huyları idi. 

Kimyâ-i Se'âdet kitâbında buyuruluyor ki:

"Ebû Sa'îd-i Hudrî hazretleri buyurdu ki, Resûlullah efendimiz, hayvana ot verir, deveyi bağlardı. Evini süpürür, koyunun sütünü sağardı. Ayakkabısının söküğünü diker, çamaşırını yamardı. Hizmetçisi ile birlikte yer, hizmetçisi el değirmeni çekerken yorulunca, ona yardım ederdi. Pazardan öte beri alıp torba içinde eve getirirdi. Fakirle, zenginle, büyükle, küçükle karşılaşınca, önce selâm verir, bunlarla müsâfeha etmek için, mübârek elini önce uzatırdı. Köleyi, efendiyi, beyi, siyâhı ve beyâzı bir tutardı. Her kim olursa olsun, çağırılan yere giderdi. Önüne konulan şeyi, az olsa da, hafif, aşağı görmezdi. Güzel huylu idi. İyilik etmesini severdi. Herkesle iyi geçinirdi. Güler yüzlü, tatlı sözlü idi. Söylerken gülmez, üzüntülü görünürdü, fakat çatık kaşlı değildi. Aşağı gönüllü idi, fakat alçak tabiatlı değildi. Heybetli idi, yani saygı ve korku hâsıl ederdi, fakat kaba değil, nâzik idi. Cömert idi, fakat isrâf etmez, faydasız yere bir şey vermezdi. Herkese acırdı. Mübârek başı hep önüne eğik idi. Kimseden bir şey beklemezdi. Saadet, huzur isteyen, Onun gibi olmalıdır."

Mesâbih'te bildirildiğine göre, Enes bin Mâlik hazretleri buyuruyor ki:

"Resûlullah efendimiz insanların en güzel huylusu idi. Beni bir gün, bir yere gönderdi. Emrini yapmak için dışarı çıktım. Çocuklar sokakta oynuyordu. Onların yanından geçerken arkama baktım. Resûlullah efendimiz arkamdan geliyor, mübârek yüzü gülüyordu. (Yâ Enes! Dediğim yere gittin mi?) buyurdu. (Evet gidiyorum yâ Resûlallah) dedim. Resûlullah efendimize on sene hizmetçilik yaptım. Bana bir kere üf demedi. Şunu niçin böyle yaptın, bunu niçin yapmadın buyurmadı."

26.10.2015


.

Dinimiz "uçmak" değil, "yürümek" dinidir

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: "Bid'at ortaya çıkaran ve bunu yapan kimseye şeytan çok ibadet yaptırır. Onu çok ağlatır."

 

İslâm âlimlerinin büyüklerinden Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri buyurdu ki:

"İnsanı saadet-i ebediyeye kavuşturacak tek yol, Resulullah'ın (sallallahü aleyhi ve sellem) izinde bulunmaktır. Bunun için, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okumayan din adamına uymayınız! Çünkü İslâm âlimi, Kur'ân-ı kerimin ve hadis-i şeriflerin gösterdiği yolda olur. Selef-i sâlihîn, Kur'ân-ı kerimin ve hadis-i şeriflerin gösterdiği doğru yola sımsıkı sarılmışlardı. Sâdık idiler. Allahü teâlânın sevgisine, rızâsına kavuşmuşlardı."

Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinin talebelerinden biri, gördüğü rüyalar üzerine, "Artık ben kemâle geldim. Sohbete lüzum kalmadı" vesvesesine kapılıp bir kenara çekildi. Bundan sonra gördüğü güzel rüyalar daha da arttı. Rüyasında kâh uçuyor, kâh insanlara vaaz ediyor, kâh bağlık bahçelik içinde güzel nehirler ve çok lezzetli yemekler yediğini görüyordu. Kendisini bulup sohbetlere niye katılmadığını soran arkadaşlarına bu hâlini anlattı, artık ilmi tamamladığına inandığını, bundan sonra da başkalarını irşatla uğraşacağına dair karar verdiğini söyledi.

Arkadaşları hocaları Cüneyd-i Bağdâdi hazretlerine durumu arz ettiklerinde, "Madem öyle, gidin ona söyleyin, onu bu gece Cennete götürürlerse, Cennete vardığında üç defa Lâ havle... okusun" buyurdu. Talebeler gidip o arkadaşa bunu söylediler. O da, peki dedi.

Hakikaten o kimseyi rüyasında Cennete götürdüler. O kimse Cennete vardığında üç defa Lâ havle... okudu. Gördüklerini ve kendisinde hâsıl olan şeytanî hâllerin hepsini unuttu. Bir anda kendisinin pislik ve çöplük içerisinde olduğunu gördü. Uyandığında içine düştüğü hatayı anladı. Çok pişman olup tevbe etti ve gelip hocasının elini öptü. Sohbetlere devam edip, talebeler arasındaki yerini aldı.

Evliyânın büyüklerinden Ebû Saîd Ebül-hayr hazretlerine sordular:

- Filanca kimse su üstünde yürüyor. Buna ne dersiniz?

- Bunun kıymeti yoktur. Ördek ve kurbağa da suda yüzer dedi.

- Filan adam havada uçuyor dediler.

- Sinek ve çaylak da uçuyor. Sinek kadar kıymeti var dedi.

- Filan kimse, bir anda şehirden başka şehre gidiyor dediler.

- Şeytan da, bir solukta batıdan doğuya gidiyor. Böyle şeylerin dinimizde kıymeti yoktur. Mert olan, herkesin arasında bulunur. Alışveriş yapar, evlenir. Fakat bir an Rabbini unutmaz buyurdu.

Demek ki, böyle olağanüstü zannedilen hâllerde çok dikkatli olmalı, şeytanın oyununa gelmemeye çalışmalıdır. Dinimiz "uçmak" değil, "yürümek" dinidir.

Netice olarak, Muhammed Mâsum Fârûkî hazretlerinin bildirdiği hadis-i şerifte buyurulduğu gibi: (Bid'at ortaya çıkaran ve bunu yapan kimseye şeytan çok ibadet yaptırır. Onu çok ağlatır.)

27.10.2015

.

Peygamberimiz soy bakımından da üstündür

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Resûlullah efendimizin dedelerinden birinin iki oğlu olsa veya bir kabile iki kola ayrılsa, Peygamber efendimizin soyu, en şerefli ve hayırlı olan tarafta bulunurdu. 

 

Peygamber efendimizin ve bütün Peygamberlerin babalarının ve analarının hiçbiri kâfir, aşağı kimseler değildi. 

Bununla ilgili hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Her asırda, her zamanda yaşayan insanların en iyilerinden, seçilmişlerinden dünyaya getirildim.) [Buhârî]

(Allahü teâlâ, İsmâîl aleyhisselâm evlâdından Kinâne ismindeki kimseyi ve onun sülâlesinden, Kureyş ismindeki zâtı beğendi, seçti. Kureyş evlâdından da Hâşimoğullarını sevdi. Onlardan da beni seçti.) [Müslim]

(Allahü teâlâ insanları yarattı. Beni insanların en iyi kısmından vücûda getirdi. Sonra bu kısımlarından en iyisini Arabistân'da yetiştirdi. Beni bunlardan vücûda getirdi. Sonra evlerden, âilelerden en iyilerini seçip beni bunlardan meydana getirdi. O hâlde benim rûhum ve cesedim, mahlukların en iyisidir. Benim ecdâdım en iyi insanlardır.) [Tirmizî]

Şevâhid-ün-Nübüvve'de buyuruluyor ki:

"Muhammed aleyhisselâmın zerresini taşıdığı için, Âdem aleyhisselâmın alnında nur parlıyordu. Bu zerre, hazret-i Havva'ya ve ondan da, Şit aleyhisselâma geçti.

Mevâhib-i ledünniyye'de buyuruldu ki:

"Âdem aleyhisselâm vefat edeceği zaman oğlu Şit aleyhisselâma dedi ki:

(Yavrum! Bu alnında parlayan nur, son Peygamber olan Muhammed aleyhisselâmın nûrudur. Bu nûru, mümin, temiz ve afif hanımlara teslim et ve oğluna da böyle vasiyet et!)

Muhammed aleyhisselâma gelinceye kadar, bütün babalar, oğullarına böyle vasiyet etti. Hepsi bu vasiyeti yerine getirip en asil, en kibar kız ile evlendi. Nûr, temiz alınlardan temiz kadınlardan geçerek sâhibine ulaştı."

Kısas-ı enbiyâ'da deniyor ki:

"Resûlullah efendimizin dedelerinden birinin iki oğlu olsa veya bir kabile iki kola ayrılsa, Peygamber efendimizin soyu, en şerefli ve hayırlı olan tarafta bulunurdu. Her asırda onun dedesi olan zat, yüzündeki nurdan belli olurdu. İsmail aleyhisselâmın alnında da bu nur vardı. Bu nur ona babasından kalmış, bundan da evlatlarına geçerek, Meadd ve Nizar'a gelmişti. Nizar dünyaya gelince, babası Meadd, oğlunun alnındaki nûru görüp sevinmiş, büyük ziyâfet vermiş ve (Böyle oğul için bu kadar ziyâfet az bir şeydir) demekle, oğlunun adı Nizar kalmıştı. Bu nur, Muhammed aleyhisselâmın nûru idi. Âdem aleyhisselâmdan beri, babadan evladına geçerek, asıl sahibi olan Resulullah efendimize kadar gelmiştir."

27.10.2015


.

Duâ etmek de ibâdettir

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Duânın kabul olması için, önce imanını Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiklerine uygun olarak düzeltmelidir. 

 

Duâ, ibâdet demektir. Bunun için namaza duâ denilir. Yani duâ anlamındakisalât kelimesi, namaz için de kullanılır. İslâmiyet'te duâ, Allahü teâlâya yalvararak murâdını istemektir. Allahü teâlâ, duâ eden Müslümânı çok sever, duâ etmeyene gadab eder. Duâ müminin silahıdır, dînin temel direklerinden biridir. Yerleri ve gökleri aydınlatan nurdur. Duâ, gelmiş olan dertleri, belâları giderir, gelmemiş olanların da gelmelerine mâni olur.

(Bana hâlis kalble duâ ediniz! Böyle duâları kabul ederim) meâlindeki âyet-i kerîmeden anlaşılıyor ki, duâ etmek, namaz, oruç gibi ibâdettir.

Allahü teâlâ her şeyi sebeple yaratmakta, nimetlerini sebeplerin arkasından göndermektedir. 

Zararları, dertleri gidermek ve faydalı şeyleri vermek için de duâ etmeyi sebep yapmıştır.

Diğer ibadetler gibi, duâ etmenin de şartları vardır. Önce günahlarına pişman olup, tevbe etmeli, istiğfâr okumalı, sadaka vermeli, imanını Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiklerine uygun olarak düzeltmeli. Duânın kabul olacağına inanmalı, güvenmeli. Duâyı üçten fazla söylemeli. 

Kabul olmadı diyerek, ümidi kesmemeli, kabul oluncaya kadar uzun zaman tekrar etmelidir. 

Haram yememeli ve içmemeli. Haram şeyleri söylememeli. Mesela gıybet etmemeli, yalan söylememeli, fuhuş sözleri söylememeli yani sövmemelidir.

Duâ ederken evliyayı vesile etmelidir. Tezkiret-ül-Evliyâ'da deniyor ki:

"Talebesinden bir kısmı sefere çıkarken, Ebül Hasen-i Harkânî hazretlerine gelip, (Yol uzundur ve çok korkuludur. Bize bir duâ öğretir misiniz?) diye sordular. (Önünüze bir belâ çıkarsa, yâ Ebel-Hasen deyiniz) buyurdu. Yolda karşılarına eşkıyâ çıktı. İçlerinden biri, (Yâ Ebel-Hasen) dedi. 

O ve eşyâsı, hayvanı görünmez oldu. Diğerlerinin mallarını haydutlar götürdüler. Eşkıyâ gidince ona, (Sen nasıl kurtuldun?) dediler. (Yâ Ebel-Hasen dedim, yanıma gelmediler) dedi. Sonra, (Biz yâ Allah dedik, Rabbimize yalvardık, soyulduk. Bu, yâ Ebel-Hasen dedi kurtuldu. Bunun sebebini nedir?) diye hocalarına sordular. (Siz Allahü teâlâyı, haram giren, haram çıkan bir ağızla çağırdınız. Bu ise, Ebül-Hasen'i vesile eyledi. Allahü teâlâ, bunun sesini Ebül-Hasen'e duyurdu. O da bunun kurtulması için duâ etti, duâsı kabul oldu. Kurtaran Allahü teâlâ idi) buyurdu."

Mazlumların, sâlihlerin, misâfirin, oruçlunun iftâr vaktindeki duâsı, seher vaktinde yapılan duâ, Müslümanın arkasından yapılan duâ, sabreden hastanın duâsı ve mübârek zaman ve yerlerde, namazlardan sonra ve Peygamber efendimizin, evliyânın kabirleri yanında, onları vesile ederek yapılan duâlar çabuk kabul edilir.

28.10.2015


.

Allahü teâlâ emrini Peygamberlerle bildirdi

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Peygamberlerin birincisi Âdem aleyhisselam, sonuncusu, Muhammed aleyhisselamdır. Bu ikisinin arasında çok Peygamber gelip geçmiştir.

 

Allahü teâlâ, bu âlemi yoktan var etti ve kıyamete kadar insanlarla mamur olmasını istedi. Âdem aleyhisselamı topraktan yaratıp, Onun çocukları ile âlemi süsledi. İnsanlara dünyada ve âhirette rahat yaşamak, saadete kavuşmak için lazım olan şeyleri bildirmek için, bazılarını Peygamber yaparak şereflendirdi. Bunlara yüksek mertebe vererek başka insanlardan ayırdı. Bu Peygamberlere Cebrail aleyhisselam ismindeki bir melekle emirlerini ve yasaklarını bildirdi. Bunlar da bu emirleri ümmetlerine bildirdi. Peygamberlerin birincisi Âdem aleyhisselam, sonuncusu, Muhammed aleyhisselamdır. Bu ikisinin arasında çok Peygamber gelip geçmiştir. Bunların sayısını ancak Allahü teâlâ bilir. İsimleri bilinen yirmi yedisi, Âdem, Şit, İdris, Nuh, Hud, Salih, İbrahim, İsmail, İshak, Yakub, Yusuf, Eyyub, Lut, Şuayb, Musa, Yuşa, Harun, Davud, Süleyman, Yunus, İlyas, Elyesa, Zülkifl, Zekeriyya, Yahya, İsa ve Muhammed aleyhimüsselamdır.

Bunlardan Sit ve Yuşa'dan başka yirmi beşi Kur'an-ı kerimde bildirilmiştir. Kur'an-ı kerimde, Uzeyr, Lokman ve Zülkarneyn de yazılıdır. Fakat âlimlerimiz arasında, bu üçü için ve Tübba ile Hızır için, peygamber diyen olduğu gibi, veli diyen de vardır.

Muhammed aleyhisselam Habibullah, İbrahim aleyhisselam Halilullah, Musa aleyhisselam Kelimullah, İsa aleyhisselam Ruhullah, Âdem aleyhisselam Safiyyullah, Nuh aleyhisselam Neciyyullahtır. Bu altısı, diğer Peygamberlerden daha üstündür. Bunlara Ülül'azm denir. Hepsinin üstünü, Muhammed aleyhisselamdır.

Allahü teâlâ yeryüzüne 100 sayfa ve dört büyük kitap indirmiştir. Bunların hepsini Cebrail aleyhisselam getirmiştir. 10 sayfa Âdem aleyhisselama, 50 sayfa Şit aleyhisselama; 30 sayfa İdris aleyhisselama; 10 sayfa İbrahim aleyhisselama gönderildiği hadis-i şerifte bildirilmiştir. Burada "sayfa" küçük kitap, risale demektir. Dört kitaptan, Tevrat Musa aleyhisselama, Zebur Davud aleyhisselama, İncil İsa aleyhisselama, Kur'an-ı kerim ise Muhammed aleyhisselama inmiştir.

Nuh aleyhisselam zamanında tufan olup, bütün dünyayı su kapladı. Yeryüzünde bulunan insanların ve hayvanların hepsi boğuldu. Nuh aleyhisselam ile gemide bulunan müminler kurtuldu. Nuh aleyhisselam gemiye binerken her hayvandan birer çift almış olduğundan, hayvanlar da bunlardan üredi. Bu, Nuh aleyhisselamın mucizesi idi.

Nuh aleyhisselamın gemide üç oğlu vardı: Sam, Yafes ve Ham. Şimdi yeryüzünde bulunan insanlar, bu üçünün soyundandır. Bunun için Nuh aleyhisselama "ikinci baba" denir.

29.10.2015


.

Peygamberimizin daveti herkesedir

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Muhammed aleyhisselam, bütün âlemlere Peygamber olarak gönderildi ve İslam dini, bütün dinleri neshetti yani yürürlükten kaldırdı...

İsmail ve İshak aleyhimesselam, İbrahim aleyhisselamın oğullarıdır. İshak aleyhisselamın oğlu Yakub aleyhisselamdır. Yakub aleyhisselamın oğlu Yusuf aleyhisselamdır. Yakub aleyhisselama "İsrail" de denir. Bunun için çocuklarına ve torunlarına Benî-İsrail yani İsrailoğulları denmiştir. Benî-İsrail çoğalarak içlerinden çok Peygamber gelmiştir. Musa, Harun, Davud, Süleyman, Zekeriya, Yahya ve İsa aleyhimüsselam ve İsa aleyhisselamın annesi hazret-i Meryem onlardandır. Süleyman aleyhisselam Davud aleyhisselamın oğludur. Yahya aleyhisselam da Zekeriya aleyhisselamın oğludur. Harun aleyhisselam Musa aleyhisselamın kardeşidir. Yûşa aleyhisselam da Musa aleyhisselamın kız kardeşinin oğludur. İsmail aleyhisselamın soyu "Arap" olup, Muhammed aleyhisselam bu soydan meydana gelmiştir.

Hud aleyhisselam Ad kavmine, Salih aleyhisselam Semud kavmine, Musa aleyhisselam Benî-İsrail'e gönderilmiştir. Yuşa, Harun, Davud, Süleyman, Zekeriya ve Yahya aleyhimüsselam da yine Benî-İsrail'e gönderilmiştir. Fakat bunların ayrı dinleri olmayıp Benî-İsrail'i Musa aleyhisselamın dinine davet etmişlerdi. Davud aleyhisselama Zebur kitabı indi ise de, Zebur'da ahkâm, emir, ibadet yoktu, vaaz ve nasihatlerle dolu idi. Bunun için Tevrat'ı neshetmedi, yürürlükten kaldırmadı. Hatta onu kuvvetlendirdi. Musa aleyhisselamın dini, İsa aleyhisselam zamanına kadar devam etti. İsa aleyhisselam gelince, bunun dini Musa aleyhisselamın dinini neshetti. Yani Tevrat'ın hükmü kalmadı ve bundan sonra Musa aleyhisselamın dinine uymak caiz olmayıp, Muhammed aleyhisselamın dini gelinceye kadar İsa aleyhisselamın dinine uymak lâzım oldu. Fakat Benî-İsrail'in çoğu İsa aleyhisselama iman etmeyip Tevrat'a uymak için inat etti. İşte Yahudilik, Musevilik ile İsevilik böylece ayrıldı. İsa aleyhisselama iman edenlere Nasara denildi. İsa aleyhisselama iman etmeyip de küfürde, dalâlette kalanlara Yahudi denildi.

Yahudiler hâlâ Musa aleyhisselamın dinine uyduklarını söyleyip, "Tevrat ve Zebur okuyoruz" diyorlar. Hıristiyanlar da, İsa aleyhisselamın dinine uyduklarını söyleyip, "İncil okuyoruz" diyorlar. Şimdi hiçbir yerde hakiki Tevrat ve İncil yoktur. Bu kitaplar sonradan tahrif edilmiş, yani insanlar tarafından değiştirilmiştir.

Muhammed aleyhisselam, bütün âlemlere Peygamber olarak gönderildi ve İslam dini, bütün dinleri neshetti, yani yürürlükten kaldırdı. Bu dinin hükmü kıyamete kadar süreceğinden, dünyanın hiçbir yerinde Onun dininden başka bir dinde bulunmak câiz olmadı. Ondan sonra hiç Peygamber gelmeyecektir.

 

30.10.2015


.

İnsan, önce kendine merhamet etmeli

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Kendisine ve başkalarına merhamet edene, acıyana, herkes merhametle muamele eder ve böylece o kimse Allahü tealanın rahmetine, merhametine kavuşur.

 

İnsanlara ve bütün canlılara karşı şefkatli, merhametli olabilmek için, insanın önce kendisine merhamet etmesi, acıması lazımdır. Bu ise, Allahü tealanın emir ve yasaklarını öğrenmek, doğru bir imana sahip olmak ve öğrendikleri ile amel etmekle mümkün olur. İnsanın kendisine merhamet etmesi, acıması demek, kendini sonsuz olan Cehennem ateşinden koruması demektir. Kendisine merhamet etmeyen, acımayan yani Cehennem ateşinden koruyamayan bir kimse, başkalarına hiç acımaz ve onları koruyamaz. Zaten kalbinde imanı olmayanın, merhamet, acıma duygusu da olmaz. İmandan mahrum olan bir kimse, sadece nefsinin istekleri peşinde koşar. Nefsinin istekleri için her türlü kötülüğü, eline fırsat geçince rahatlıkla yapar. Bunun için, dinimizi doğru olarak öğrenmemiz, öğrendiklerimize uygun olarak yaşamamız, Resulullah efendimizin ve Onun yolunda olan âlim ve evliyanın ahlakı ile hallenmemiz, ahlaklanmamız lazımdır. Bunu yapmazsak, sonsuz felaketten kurtulmamız mümkün değildir. Kendisine acımayana, hiç kimse acımaz. Kendisine ve başkalarına merhamet edene, acıyana da, herkes merhametle muamele eder ve böylece o kimse Allahü tealanın rahmetine, merhametine kavuşur.

Resûlullah efendimiz merhametli olduğu gibi, Eshâb-ı kiramın hepsi de, bütün mahlûkata karşı merhametliydiler. Hatta gayrimüslimlere karşı bile çok merhametliydiler. Hazret-i Ömer halife iken, kapı kapı dolaşıp dilencilik yapan yaşlı bir Hıristiyan kadınını görür. Niçin dilendiğini sorduğunda kadıncağız;

-Çalışacak durumda değilim, bakacak kimsem de yoktur, cevabını verir. Bunun üzerine hazret-i Ömer;

-Biz senin gençliğinde, senden vergi aldık. Yaşlandığında da sana bakmak mecburiyetindeyiz. Senin bu hâline göz yumamayız, der ve;

-Bu kadına geçimine yetecek kadar maaş bağlansın, emrini verir.

Eshab-ı kiramdan Ammar bin Yâser hazretleri;

"Kim ki, üç şeyi kendinde toplarsa kâmil îmâna sahip olmuş olur. Bunlar: 1-Darlık zamanında yedirip içirmek. 2-Kimseye zarar vermemek. 3-Herkese karşı insaflı, merhametli olmak" buyurmuşlardır.

Netice olarak, insanlara merhamet etmek demek, onların âhıretlerini kurtarmaya çalışmak ve Cehennem ateşinden korumak demektir. Dünyâ işlerinde yardım etmek ise, âhıretlerine yardım yanında hiç kalır. Hadîs-i şerîfte buyurulduğu gibi:

(Ümmetimin sâlihleri çok namaz kılmakla ve çok oruç tutmakla Cennete girmezler. Bilâkis, kalblerinin temizliği, rûhlarının cömertliği ve bütün Müslümanlara olan merhametlerinden dolayı, Allahü teâlânın merhametine mazhar olurlar ve bu sebepten Cennete girerler.)

Peygamberimizin daveti herkesedir

Muhammed aleyhisselam, bütün âlemlere Peygamber olarak gönderildi ve İslam dini, bütün dinleri neshetti yani yürürlükten kaldırdı...

 

İsmail ve İshak aleyhimesselam, İbrahim aleyhisselamın oğullarıdır. İshak aleyhisselamın oğlu Yakub aleyhisselamdır. Yakub aleyhisselamın oğlu Yusuf aleyhisselamdır. Yakub aleyhisselama "İsrail" de denir. Bunun için çocuklarına ve torunlarına Benî-İsrail yani İsrailoğulları denmiştir. Benî-İsrail çoğalarak içlerinden çok Peygamber gelmiştir. Musa, Harun, Davud, Süleyman, Zekeriya, Yahya ve İsa aleyhimüsselam ve İsa aleyhisselamın annesi hazret-i Meryem onlardandır. Süleyman aleyhisselam Davud aleyhisselamın oğludur. Yahya aleyhisselam da Zekeriya aleyhisselamın oğludur. Harun aleyhisselam Musa aleyhisselamın kardeşidir. Yûşa aleyhisselam da Musa aleyhisselamın kız kardeşinin oğludur. İsmail aleyhisselamın soyu "Arap" olup, Muhammed aleyhisselam bu soydan meydana gelmiştir.

Hud aleyhisselam Ad kavmine, Salih aleyhisselam Semud kavmine, Musa aleyhisselam Benî-İsrail'e gönderilmiştir. Yuşa, Harun, Davud, Süleyman, Zekeriya ve Yahya aleyhimüsselam da yine Benî-İsrail'e gönderilmiştir. Fakat bunların ayrı dinleri olmayıp Benî-İsrail'i Musa aleyhisselamın dinine davet etmişlerdi. Davud aleyhisselama Zebur kitabı indi ise de, Zebur'da ahkâm, emir, ibadet yoktu, vaaz ve nasihatlerle dolu idi. Bunun için Tevrat'ı neshetmedi, yürürlükten kaldırmadı. Hatta onu kuvvetlendirdi. Musa aleyhisselamın dini, İsa aleyhisselam zamanına kadar devam etti. İsa aleyhisselam gelince, bunun dini Musa aleyhisselamın dinini neshetti. Yani Tevrat'ın hükmü kalmadı ve bundan sonra Musa aleyhisselamın dinine uymak caiz olmayıp, Muhammed aleyhisselamın dini gelinceye kadar İsa aleyhisselamın dinine uymak lâzım oldu. Fakat Benî-İsrail'in çoğu İsa aleyhisselama iman etmeyip Tevrat'a uymak için inat etti. İşte Yahudilik, Musevilik ile İsevilik böylece ayrıldı. İsa aleyhisselama iman edenlere Nasara denildi. İsa aleyhisselama iman etmeyip de küfürde, dalâlette kalanlara Yahudi denildi.

Yahudiler hâlâ Musa aleyhisselamın dinine uyduklarını söyleyip, "Tevrat ve Zebur okuyoruz" diyorlar. Hıristiyanlar da, İsa aleyhisselamın dinine uyduklarını söyleyip, "İncil okuyoruz" diyorlar. Şimdi hiçbir yerde hakiki Tevrat ve İncil yoktur. Bu kitaplar sonradan tahrif edilmiş, yani insanlar tarafından değiştirilmiştir.

Muhammed aleyhisselam, bütün âlemlere Peygamber olarak gönderildi ve İslam dini, bütün dinleri neshetti, yani yürürlükten kaldırdı. Bu dinin hükmü kıyamete kadar süreceğinden, dünyanın hiçbir yerinde Onun dininden başka bir dinde bulunmak câiz olmadı. Ondan sonra hiç Peygamber gelmeyecektir.

30.10.2015


.

Müctehid âlimlere tabi olmalıdır

 

Osman Ünlü

osman.unlu@tg.com.tr

Din âlimleri arasında, işlerin nasıl yapılabileceğini, benzeterek anlayabilenlere, müctehid denir.

 

İman ve ibadet bilgileri, Kur'an-ı kerimde ve hadis-i şeriflerde açık olarak bildirilmedi. Açıkça bildirilse idi, öylece yapmak farz ve sünnet olurdu. Farzı yapmayanlar günaha girer, farza ve sünnete kıymet vermeyenler de kâfir olurdu. Müminlerin hâli güç olurdu. Böyle işleri, açık bildirilmiş bulunanlara benzeterek işlemek lazım olur. Din âlimleri arasında, işlerin nasıl yapılabileceğini, böyle benzeterek anlayabilenlere, müctehid denir. Müctehidin, bir işin nasıl yapılacağını anlamak için, son gayreti ile uğraşarak, doğruya en yakın zannına göre amel etmesi, kendine ve ona uyanlara vacib olur. Âyet-i kerimeler ve hadis-i şerifler, böyle yapmayı emretmektedir.

Müctehid bir işin nasıl yapılacağını anlamaya çalışırken yanılırsa günah olmaz, çalışması için bir sevab verilir. Doğruyu bulursa on sevab verilir. Eshab-ı kiramın hepsi büyük âlim yani müctehid idiler. Bunlardan sonra gelenler arasında ilk zamanlar ictihad yapabilecek büyük âlim çok idi. 

Bunların her birine nice kimseler uyardı. Zamanla, bunların çoğu unutularak, Ehl-i sünnet içinde yalnız dört mezheb kaldı. Sonraları, olur olmaz kimselerin çıkıp da, müctehidim diyerek bozuk fırkalar çıkarmamaları için, Ehl-i sünnet itikadındaki Müslümanlar, bu dört mezhebden başka mezhebe uymadı. Bu dört mezhebden her birine Ehl-i sünnetten milyonlarca kimse uydu.

Dört mezhebin itikadı aynı olduğundan, birbirine yanlış demez, bid'at sahibi, sapık bilmezler. 

"Doğru yol bu dört mezhebdedir" deyip her biri, kendi mezhebinin doğru olma ihtimalini daha fazla bilir.

İctihad ile anlaşılan işlerde İslamiyet'in açık emri bulunmadığı için, bir mezhebin hükmünün yanlış olup diğer üç mezhebden birinin doğru olmak ihtimali var ise de herkes "Benim mezhebim doğrudur, yanlış olma ihtimali de vardır ve diğer üç mezheb yanlıştır, doğru olma ihtimali de vardır" demelidir. Böylece haraç, sıkıntı olmadıkça, bir işi bir mezhebe, başka bir işi de başka mezhebe göre yaparak dört mezhebi karıştırmak caiz olmaz.

Bir kimse dört mezhebden hangisini taklid ediyorsa, hangi mezhebi seçmişse, o mezhebdeki bilgileri öğrenmesi, haraç, sıkıntı olmadıkça her işinde o mezhebe uyması lazımdır. Ancak bir işin yapılmasında haraç, güçlük bulunursa, kendi mezhebinde de çıkış yolu yoksa, o işi başka mezhebe uyarak yapmak caiz olur. Fakat ikinci mezhebin o işe bağlı olan şartlarını yani farzlarını ve müfsitlerini, yani o işi, o ibadeti bozan şeyleri gözetmesi lazımdır.

31.10.2015



XXXX