ehlisunnnetde - F BOL 2022

ABDULHAMİD HAN

ABDÜLHAMİD HAN Osmanlı padişahlarının 34'üncüsü olan Sultan II. Abdülhamid Han aklı, zekası ve ilmi fevkalade üstün olan bir zattı. Batılıların ve iç düşmanların asırlar boyunca devleti yok etmek için hazırladığı yıkıcı, sinsi planlarını sezip, önlerine aşılmaz bir set olarak dikildi. Hazırlayanları ve maşa olarak kullandıkları yerli işbirlikçilerini, sahte kahramanları işbaşından uzaklaştırdı. İşte bu büyük zatın 10 şubat, 96. yıldönümü idi. Yıldönümü vesilesi ile Yıldız Üniversitesi ve İstanbul Medeniyet Üniversitesi işbirliği ile iki açık oturumdan oluşan etkinlik düzenlendi. İlk panel Abdülhamid'in sağlık politikasıyla ilgiliydi. Oturum başkanlığını yaptığım bu panelde konuşmacılar özet olarak şunları anlattılar: Prof. Dr. Hüsrev Hatemi; Abdülhamid'in çok iyi niyetli, sağlam karakterli ve vefalı bir insan olduğunu söyledi. Kendisinden çok devleti düşünürdü. 33 sene zalimlik yapmadan devleti ustalıkla idare etmişti. Ona atılan iftiralardan biri de pinti olduğuna dairdi. Bu çok çirkin bir suçlama olduğunu ifade etti. Aristokrat havada, halktan uzak yaşamamıştı. Atatürk'ün Abdülhamid'i küçümseyici veya kötüleyici bir sözünün olmadığını da ekledi. Prof. Dr. Nil Sarı ise Abdülhamid'in sağlık alanındaki eserlerinden söz etti ve bazılarının fotoğraflarını gösterdi. Abdülhamid 90 adet gureba hastanesi, 19 adet belediye hastanesi, 89 adet askeri hastane ayrıca eğitim hastaneleri, kadın hastaneleri, akıl hastaneleri açmıştı. Bu hastaneler ülkemizden Lübnan'a, Yemen'den İsrail'e, Makedonya'dan Suriye'ye, Yunanistan'dan Libya'ya, Suudi Arabistan'dan Irak'a pek çok yerleşim bölgesine yayılmıştı. Ayrıca eczaneler, hapishane, sağlık merkezleri, fakirler, acizler ve hacılar için misafirhane de pek çoktur. Müthiş bir sağlık hizmetidir bu. Maalesef tahttan düştükten sonra bu eserlerin isimleri değiştirilmiş, bazıları yıkılmış ve bir kısmı da başka alanlarda kullanılmaya başlanmıştır. Kısacası bu büyük insan unutturulmak istenmiştir. Kasımpaşa, Haydarpaşa, Gülhane ve Mektebi Tıbbiye-i Şahane adlı eğitim ve üniversite hastanelerini açan da Abdülhamid olmuştur. Doç. Dr. Adem Ölmez ise Abdülhamid Han'ın özellikle eğitim, sağlık, ulaşım ve asayişe önem verdiğini anlattı. Zamanında yeni bulunan aşıları ülkeye getirmiş, aşı ve kuduz hastalığı üzerine merkezler kurmuş, Bimarhaneleri yani akıl hastanelerini ıslah etmiştir. Akıl hastalarına zincir kullanımını yasaklayarak bugün bile saldırgan hastalarda kullanılan gömleği yerine koymuştur. Dr. Şerif Esendemir konuşmasına Necip Fazıl'ın, "Abdülhamid'i anlamak her şeyi anlamak olacaktır." sözleriyle başladı. Abdülhamid'in tren yolları, bakteriyolojihane, cami ve mektepler yaptırdığını, çağına uygun yaşlılık politikası izlediğini, habitat yani biyosferi merkezi alan ekolojik politikaya önem verdiğini anlattı. Bunları dinlerken aklıma hep başbakanımız Recep Tayyip Erdoğan çağrışım yaptı. O da ülkeye duble yollar, hızlı trenler, Marmaray, üçüncü boğaz köprüsü, çok sayıda havaalanı gibi sayılamayacak eserler hediye etti. Sağlık alanında yeni hastaneleri hizmete açtı. Sağlık hizmetlerini halka yaydı. Eğitim alanını pek çok üniversite, sayısız derslik ve binlerce yeni öğretmenle destekledi güçlendirdi. Kısacası Abdülhamid'in çağdaş bir takipçisiyle karşı karşıyayız. Abdülhamid Han'ı nasıl ki bir takım vicdansız, merhametsiz ve acımasız kişiler, iç ve dış düşmanların oyununa gelerek, maşası olarak bir saray darbesi ile düşürdülerse aynı komplo şu an başbakanımıza karşı düzenlenmektedirler. Bu ülkeye hizmet etmek bazılarının gözüne batmakta ve ellerinden geleni yapmaktadırlar. Rabbim Başbakanımızı korusunu2026

ehlisunnnetde

Hani PYD-YPG saldırmazdı
#YPG-PYD#İYİ Parti#Kılıçdaroğlu

Kasım 26, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Hani YPG-PYD terör örgütü değildi?

Hani Türkiye’nin beka sorunu yoktu? Hani bunlar Türkiye’ye saldırmazdı? Bütün bu hezeyanları sokaktaki herhangi bir vatandaş değil, Türkiye’nin idaresine talip ve iktidarın bir adım uzağındaki ana muhalefet partisi genel başkanı söylüyor.

Türkiye’mizin yönetimine talip mahut 6’lı masa (İYİ Parti hariç) sözde, terörü lanetleyen bildiri yayınlıyor. Bildirinin içinde terör örgütlerinin ismi yok!

Bununla yetinseler bir derece; aynı partilerdeki kimi milletvekilleri, terör örgütünün uzantısı olan partiyle ortak dili kullanarak, neredeyse bu aşağılık terör eylemlerini hükümetin yaptığını söyleyecekler.

Bir kısım sözde ‘baro’ların temsilcileri de bildiri yayınlıyor; hükümetin, terörü bitirmek için giriştiği harekâtları eleştiriyor ve akıllarınca bu harekâtlarla sorun daha da derinleşiyormuş ve ancak ‘barış’la bu iş halledilebilirmiş.

Bu insanlar, sözde hukukçu olmuş lakin belli ki ideolojik saplantıları akıllarını örtmüş. Zira öyle olmasaydı terörle barış kelimesini yan yana getirirler miydi? Bizden, bebeklerimizi hunharca katleden teröristlere gül atmamızı mı bekliyorlar?

Teröristlerin sergilemekte oldukları bu insanlık dışı vahşete seyirci kalıp bir de üstüne üstlük, çıkıp ‘barış’ şarkıları mı söyleyelim istiyorlar.

Ey idrak! Neredesin? Ey akıl! Hangi dipsiz kuyuda kayboldun?

Yahu! Bu alçaklar, sınırımızın öte yanından, havan topları, çok namlulu roketlerle, füzelerle ülkemizin meskûn mahallerini ateşe veriyorlar. Okullarımız bombalanıyor, hamile kadınlarımız, bebeklerimiz, 22 yaşındaki öğretmenlerimiz şehit ediliyor.

Binlerce insanın dolup taştığı İstiklal Caddesi’nde bomba patlatıyor, masum insanları paramparça ediyorlar.

PKK ve paydaşları olan YPG-PYD bütün bu alçaklıkları bugün sergilemiyor ki; 40 yıldır aynı kahpelik içindeler.

Kılıçdaroğlu ve aveneleri 40 yıldır bu örgütü tanıyamamış ve adını bile belleyememişlersd, sözün bittiği yerdeyiz. Biliyor da dillendirmiyorlarsa eylemde olmasa bile hedefte, terör örgütleri ve uzantıları ile aynı siyasetin bileşenleri olarak hareket ediyorlar.

Haberin Devamı

Biz, bu sinsi siyaseti çok iyi biliyoruz. Bu, ABD’nin, Batı’nın ve İsrail’in ortak siyasetidir.

Bu siyaset, Türkiye’nin paramparça edilmesi için Sevr’in yeniden hortlatılmasıdır.

ABD Başkanı Biden, Kılıçdaroğlu’nun karakaşı karagözü için Türkiye muhalefetini desteklemiyor. Türkiye’deki muhalefet partilerini ‘kullanışlı’ gördükleri için destekliyorlar.

Sayın Erdoğan’ı, bağımsız ve bağlantısız politika izliyor diye tefe koyuyorlar. Sayın Erdoğan ABD’nin dümen suyunda gitmediği için hedefte!

Vesayet sistemiyle, sittin senedir ABD ve Batı’nın dümen suyunda gittik, bir arpa boyu yol alabildik mi?

Türkiye bir NATO ülkesi değil mi? Polonya da NATO üyesi; oraya iki bomba düşünce (üstelik bu bombaları Rusya değil, Ukrayna atmıştı) derhal Patriot füze sistemlerini yığdılar.

Haberin Devamı

Türkiye’ye bombalar yağarken, mevcut Patriot sistemlerini söküp götürdüler.

Böyle dostlar düşman başına!

Çok şükür ki hırsları akıllarını örten muhalefet, bu durumu görmek istemese de milletimiz, hem bu durumu ve hem de muhalefetin hali pür melalini çok iyi görüyor ve not ediyor!

.

Kara para ve kara yüz
#CHP#Türkiye#Para

Kasım 09, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

CHP’nin başındaki zat, daha dün, ‘Sakın Türkiye’ye gitmeyin! Türkiye’de mal ve can güvenliği yoktur! Türkiye yatırım yapılacak yer değildir!’ diyordu.

Bugün de emperyalistlere temenna etmeye giderken, ‘Türkiye, cari açığını uyuşturucu parası ile kapatmaya çalışıyor!’ diyerek ortalığı velveleye verdi.

Bu şahsın dünkü ve bugünkü ifadelerinde en ufak bir devlet terbiyesi görüyor musunuz? Yahu! İnsan, kendi devletine iftira atar mı? Cümle âlemin önünde kendi devletini karalar mı? Hangi yüzle, daha açık ifadesiyle yüzsüzlükle, bu devletin Cumhurbaşkanlığı’na aday olduklarını söyleyebiliyorlar?

Şimdi de kalkmış, güvenliği olmayan, uyuşturucu parasıyla geçinen bir devlet için para aramaya çıktığını iddia ediyor. Yüz milyarlarca dolar bulduğunu da binbir çeşit yalanlarına ekliyor.

Neredeyse İngilizlerin, milyarlarca doları, proje görmeden ve karşılık beklemeden, sırf Kılıçdaroğlu’nun hayali yalanları ve iftiraları uğruna vereceklerini iddia edecekler.

Haberin Devamı

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app

31 Temmuz'a kadar araba al
otoplus
by Taboola
Kambersiz düğün olmaz; emperyalistlerin kucağına oturmak için gittiği İngiltere’de kendisine refakat eden kişiye bakar mısınız? 2000’li yıllarda Türkiye’yi iflas ettiren ve emperyalistlere teslim eden ekipte yer alan kişi, yani Faik Öztrak.

2001 krizinde bankalar hortumlanırken, mahut Faik Öztrak BDDK yönetiminde (Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulu) bulunuyordu. 13 banka batırılırken bu kişi seyretmekle yetindi.

Aynı kişi, ABD’den ithal edilen müstemleke valisi konumundaki Kemal Derviş döneminde Hazine Müsteşarı yapıldı. Birlikte Türkiye’yi IMF’nin vesayetine soktular ve ülkemizin 30 yıllık geleceğini ipotek ettirdiler.

Bu kafa, o vakitler Türkiye’yi dolar bazında yüzde 12 ile borçlandırıyor ve böylece milli gelirin yüzde 20’si faize gidiyordu. Gelirimizin yüzde 72’si borca gidiyor, içeride gecelik faizler yüzde 190’ları buluyordu.

Sizin kapısında el pençe divan durduğunuz ve emirlerini harfiyen yerine getirdiğiniz IMF’yi, beğenmediğiniz bu iktidar kovdu ve bir daha da kapısına gitmedi. Üstelik sizin yaptığınız yüksek faizli borçları da ödedi.

Kendi ülkenize, ‘Kara para kullanıyor’ demekten utanmadan, sözde para bulmak için kara paranın merkezine gidiyorsunuz! Malum dünyanın iki büyük finans merkezinden biri ABD, bir diğeri de İngiltere’dir.

Meşru ve gayri meşru, dünyada, tedavülde dolaşan tüm paralar, bu merkezlerin kontrolündedir.

Ayrıca daha cumhurbaşkanlığına aday bile olmadan, aday olsa bile kazanacağı belli olmadan, bu acullük (acelecilik) nedendir? Ortada fol yok yumurta yokken, emperyalistlerin kapısına gidip, diz çöküp yalvarmak neyin nesidir?

Utanmadan da para bulduklarını söylüyorlar; kat be kat karşılığı garanti altına alınmadan borç para verildiği nerede görülmüştür?

Yoksa vaktiyle yalanını ortaya atıp bir daha asla seslendirmediğiniz; Orta Anadolu’ya kuracağınızı söylediğiniz, sözde ambalaj fabrikası için kredi verebileceklerini mi düşünüyorsunuz?

At bakalım Debreli Hasan, dağlar inlesin!

Haberin Devamı

Öyle ya, yalandan kim ölmüş ki?

.

Bu kafa oldukça
#CHP#Muhalefet#Boğaziçi Üniversitesi

Ekim 15, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Ana muhalefet partisi olacak CHP’nin, dışarıdan herhangi bir düşmana hiç ihtiyacı yok.
Haberin Devamı

Zira kendi içindekiler veya kraldan daha fazla kralcılar olarak dışarıdaki destekçileri, ona düşmanlık etmede ve onu bitirmede yetiyor da artıyor bile.

Bunlardan, bir televizyon kanalında sözde program yapan bir aklıevvelin, Boğaziçi Üniversitesi’nin bir kısım öğrencilerinin yer sofrasında iftar etmelerini görünce ettiği laflar, aynı zihniyetin öz ciğerlerindeki ufunetlerini yansıtmaktan başka bir mana ifade etmemektedir.

Bu kafaya göre, ‘yer sofrasında yemek yiyenlerden bilimadamı yetişmezmiş’. Üstelik bu kişiler, üniversite öğrencileri olmasına rağmen, iftar ediyorlarmış ve yemeklerini kadın-erkek ayrı gruplar halinde yiyorlarmış.

Üniversite, üstelik Boğaziçi Üniversitesi, oruç, iftar, yer sofrası ve haremlik selamlık...

Bu öğrencilerin yaptıklarından daha büyük bir cinayet, çok daha büyük bir irtica, çok çok daha büyük bir felaket olabilir mi?

Bu kafaya göre, başörtüsü de böyle bir şeydi; onu takandan biliminsanı değil insan bile olamazdı. Hatta ve hatta başörtüsünü Sümerlerde kötü yola düşmüş kadınlar takardı.

Bunlar sürüydü, erkekleri kıllı ve göbeklerini kaşıyan tiplerdi.

Bu tiplerin kendileri ne ki seçtikleri ne olsun?

İşte gördük; bunların seçtikleri 20 yıldır ülkeyi ne hale getirdi. Ülke Ortaçağ karanlığına (!) gömüldü. Baksanıza; Boğaziçi gibi ilerici bir üniversitenin öğrencileri ne haldeler...

Bu kafa donmuştur, dün ne idiyse bugün de odur; yarınlarda da aynı olacaktır.

Dün de köylüden ve ona giydiremedikleri giysilerinden iğreniyorlardı; turistler onları görüp fotoğraflarını çekmesinler diye, şehir merkezlerine gelmelerine müsaade edilmezdi.

On yıllar boyu, bu millete bu gözle baktılar; aşağıladılar, ötekileştirdiler, dışladılar, alay ettiler.

Devran dönüp milletin önüne sandık konunca; bu kafa gömüldüğü seçim sandığından bir daha çıkamadı. Hâlâ en dipte debelenip duruyor.

Bu gidişle sandıktan çıkmalarına imkân yok zira yandaşları geçinen mahut tipler var güçleriyle onları sandığın dibine dibine itiyor.

Ne diyelim; kendi düşen ağlamaz. Kişinin ve en yakınlarının kendine ettiğini kimse ona yapamaz.

Haberin Devamı

O kafa, şeytanla envaiçeşit şeytanlıklarla köşe kapmaca oynayadursun; kervan yoluna devam ediyor.

Zira o şehirde görmek istemedikleri ve iğrendikleri kişilerin çocukları, ülkenin dört bir yanını üniversitelerle, otobanlarla, köprülerle, tünellerle; savunma sanayiinin en gelişmiş silah-mühimmat, araç ve gereçleriyle, kendi uydularımızla, yerli ve milli lokomotiflerimizle, kendi otomobillerimizle, yerli denizaltı, sondaj ve araştırma gemilerimizle ve daha neler ve nelerle donattılar.

Türkiye’yi en emin, güvenilir, güçlü ve müreffeh bir ülke yapmak için gecelerini gündüzlerine katıyorlar.

Çünkü onlar, gelmiş geçmiş en büyük medeniyetleri kurmuş olan bir ceddin ahfadıdır (torunları). Bütün bir insanlığın gıpta ile baktığı, o üstün insanların hepsi de başörtülü, oruçlu ve yer sofrasında yemek yerlerdi.

Sonradan görmeler, onları ve onların torunlarının hal ve tavırlarını beğenmezler, içlerindeki ufuneti kusup onlara her ne söylerlerse aynaya bakıp kendilerine söylüyorlar.

Belli ki gördüklerinin çok azını söylüyorlar!

Bizimse, daha ilerisini söylemeye terbiyemiz müsaade etmiyor.

.

Şark kurnazı
#CHP#Kemal Kılıçdaroğlu#Meclis

Ekim 10, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

CHP’nin başındaki kişi, zaman zaman öyle laflar ediyor ki, muhataplarını olduğu kadar, kendi partisinin yönetimindekileri ve hatta kendi seçmenlerini bile çileden çıkarıyor.
Haberin Devamı

Türk siyaset tarihi onun kadar desteksiz iftira atan, binbir çeşit yalanı yüzü kızarmadan söyleyen, bugün ak dediğine yarın kara diyen, ülkesini yabancılara şikâyet eden bir siyasi lider görmedi.

Sayın Kemal Kılıçdaroğlu’nun akıl hocaları kimlerse ve nerelerden talimat alıyorlarsa, kendisini çok kötü ve çok zor durumlara düşüyorlar.

Tüm bu olumsuzluklar ve tepetaklak yuvarlanmalar karşısında insan, ister istemez soruyor; Sayın liderin bütün bu bedel ödemeleri, kasetle getirilmesinin karşılığı mı?

İşin tuhafı, Sayın Kılıçdaroğlu söylediği yalanlara zamanla kendisi de inanıyor. Örnek mi istiyorsunuz? Sorduğunuzda, büyük bir pişkinlikle başörtüsü konusunu kendisinin çözdüğünü söyleyecektir.

Çözdüğü (!) başörtüsü konusunu, kanunla tahkim etmek için de parti yetkililerine kanun teklifi hazırlamalarını söyledi.

Haberin Devamı

31 Temmuz'a kadar araba al
otoplus

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app
by Taboola
Böyle yapmakla, sağ seçmenden, özellikle mütedeyyin, başını örten (mesture) seçmenden oy devşirebileceğini vehmediyor.

Ayrıca epeyce zamandır, işin kolayını buldum diyerek, ‘Helalleşme’ adı altında günah çıkardığını zannederek çalmadığı kapı bırakmamakta.

Halbuki mensup olduğu partinin yalnızca başörtüsü konusundaki günah galerisine bakınca, işinin öyle zannedildiği gibi kolay olmadığı görülür.

Bugün başörtüsü için kanundan bahseden Kılıçdaroğlu’nun samimiyetine nasıl inanalım? Daha dün, aynı konuda çıkan kanunu iptal ettirmek için Anayasa Mahkemesi’ne başvuran CHP’li imzalar arasında, Kılıçdaroğlu’nunki CHP Grup Başkan Vekili olarak yer alıyordu.

Yine dün İstanbul Üniversitesi’nde çeşitli fakülteleri birincilikle bitiren başörtülü kızları diploma törenlerinden yaka paça dışarı attıran, aynı öğrencilere okul dönemlerinde, ‘ikna odalarında’ işkence çektiren Nur Sertel’i ödüllendirip CHP’den milletvekili yapan kim ya da kimlerdi?

O dönemi çok iyi hatırlıyorum; üniversiteye girişi engellenen imam-hatipliler ve başörtüsü yasağı yüzünden on binlerce öğrenci ülkelerini terk etmişti. Almanya’ya, Fransa’ya, Macaristan’a, Avusturya’ya, Kanada’ya, dünyanın muhtelif ülkelerine gidip binbir zorlukla eğitimlerini tamamlamaya çalışıyorlardı.

Haberin Devamı

Yüz binlercesinin eğitim hakları ellerinden alınarak sokağa atıldılar. Doktor, avukat, mühendis, öğretmen vb. olacak kızlarımıza; “Temizlikçi olmanıza ve o işi yaparken başörtüsü takmanıza bir mani yok” diyen de aynı Kılıçdaroğlu ve onun zihniyeti değil miydi?

Sayın Erdoğan da “Samimiyseniz, gelin konuyu anayasal teminat altına alalım” diyerek Kılıçdaroğlu’nu (başörtüsü ve helalleşme konusunda) teste tabi tuttu.

Ama nerdeee! Kendisi ve partisi açısından, konuyu seçimlerden sonraya bırakarak topu taca attı. Belli ki Kılıçdaroğlu ve zihniyeti aynı yerde duruyor. Maksatları asla üzüm yemek (başörtüsünü güvence altına almak) değil, bağcıyı dövmek.

Koskoca bir milleti on yıllar boyu dövdükleri yetmezmiş gibi kan revan içinde bıraktıkları milletin bir de üstüne çıkıp tepinmek istiyorlar.

Haberin Devamı

Şark kurnazlığı yaparak seçmene yaranmak istiyorlar.

Sayın Erdoğan’ın girişimi ile Meclis’teki tüm partiler aynı samimiyet testine tabi tutulacak.

Milletimiz de yanında olanlarla karşısında olanları görüp 2023 seçimlerini ona göre değerlendirecek.

Hodri meydan!
Bunlardan ne köy olur ne kasaba
#CHP#AK PARTİ#İYİ Parti

Temmuz 30, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Dün ve bugün, siyaseti kör nefisleri ve şahsi çıkarları uğruna yapan bir yığın insan tanıdık. Bunlar, kendi menfaatlerini devlet ve millet çıkarlarının üstünde tutan, zavallı, küçük insan tipleridir.
Zira bilmezler ki devlet ve milletlerinin olmadığı yerde, kendileri de çıkarları da yoktur.

Yalnızca Sayın Erdoğan ve AK Parti’nin serencamına bakalım ve küçük dilimizi yutalım.

AK Parti’yi temelde kuran dörtlü sacayağına ve kurucu olup sonradan milletvekili olan yığınla insana bakın. Bunlardan Sayın Erdoğan dışındakilerin her biri ayrı telden çalıyor ve hemen hepsi, davamız dediği AK Parti’den ve liderimiz dediği Erdoğan’dan yollarını ayırdı.

Hani AK Parti, yüzyılın davasıydı, bunlar da şaşmaz neferleriydi? Hani ölmek var, dönmek yoktu? Öyle deyip milletten oy almadılar mı?

Liderliğin ne kadar zor olduğunu anlayın; insan ülkeyi mi idare etsin, dış dünyayı mı, bu tipleri mi?

Evet, insanlar evlatlarını seçemez, arkadaşlarını seçebilir ama inanın malzeme budur. Sadece siyasette değil, hemen her yerde malzeme bu kalitededir; liderler bu malzemelerle işlerini yürütmek zorundadırlar.

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin

Mahut tipler, Erdoğan’ın şahsında icraatlarına ve dolayısıyla bizzat kendilerine hakaretin ve aşağılamanın binlercesini yapmaktan geri kalmıyorlar.

Halbuki onların her birinin, Erdoğan’ın karşısında söğüt yaprağı gibi nasıl titrediklerini ve hazır ol vaziyetinde emre amade olup nasıl yaltaklandıklarının canlı şahidiyiz.

Bu nadan takımı, 15-18 senede göremediklerini (hükümetin tüm icraatlarının içinde yer alarak), son iki üç senede görmüş olduklarını iddia ediyorlar.

Ne görüp göremediklerini, bendeniz de vaktiyle içlerinde bulunmuş birisi olarak sizlere söyleyeyim: Bunların bir kısmı FETÖ’nün kullanışlı görüp parmağında oynattığı tipler, diğer bir kısmı da nefislerinin ve kinlerinin esiri olan gafiller ve dalalet içinde bulunanlardır.

Onlar da CHP ile İYİ Parti’nin kayığına binerek yeniden FETÖ’ye ve FETÖ’yü kullanan malum güçlere hizmete amade hale geldiler.

Diğer bir ifadeyle; bunlardan bir kısmı, sahiplerinin sesi olarak icra-i faaliyette bulunmaktadırlar.

Bu yüzden davet edildikleri 6’lı masaya koşarak gitmişlerdir.

Hepsinin ortak özelliği, kinlerinin dinleri olması ve iddia ettikleri davalarına ihanet etmeleridir.

Şimdilerde bunların efelenmelerine, öyle atıp tutmalarına ve Sayın Erdoğan’ı akılları sıra kötülemelerine bakmayın. Dile kolay; on sekiz yıl boyunca ak dediklerine bugün kara diyenlerin sözlerine inanılır mı? Böylesi tiplerin kişilikleri, toplumda saygı görür mü?

Başka partilere katılanları görüyoruz, sadece kullanılmak için varlar, daha da önemlisi oradakilerin gözlerinde yok hükmündeler. Karakterlere bakar mısınız: Bunları milletvekili, komisyon başkanı, bakan, genel başkan yardımcısı ve hatta başbakan yaptığı zaman, Sayın Erdoğan’dan daha öngörülü, daha büyük, daha güvenilir, daha demokrat bir lider yoktu.

Bu karaktere yalnızca bir örnekle yetineceğim: Sakarya’da basit, sıradan bir kasaba avukatı iken dört dönem milletvekilliği, komisyon başkanlığı ve genel başkan yardımcılığı yaptırılan kişiye, artık bir dinlen dendiğinde, ufunetini kusuyor; başka bir partide yer aldığı gibi, Sayın Erdoğan’ı ‘diktatör’ ilan etmekten utanmıyor.

Haberin Devamı

Şayet o, gerçekten diktatör idiyse, onunla birlikte yirmi yıldır kılıç sallayan sizler neden sustunuz? Onun diktatörlüğü, diğer bir ifadeyle zulümleri (!) sizlerin vasıtasıyla (başbakan yardımcısı, bakan, komisyon başkanı vb.) millete ve cihana yansıtıldı; öyle mi?

Zulme rıza zulümdür; üstelik sizler, rızadan da öte, bizzat zulmü işleyenlersiniz. Şimdi hangi yüzle milletin huzuruna çıkıyorsunuz?

Bu millet sizi yirmi yıldır sırtında taşıdı, size katlandı ve en ufak bir ses çıkarmadı. Şimdi kalkmış, aynı millete başka bir istikamet çizmeye yelteniyorsunuz.

Herkesi kör, âlemi sersem mi sanıyorsunuz?

.

Bu nasıl CHP
#CHP#HDP#PKK

Temmuz 06, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

CHP, bir taraftan Kuvayi Milliye ruhunu taşımakla ve Cumhuriyetin kurucusu olmakla övünürken diğer taraftan HDP’nin kuyruğuna takılarak iş görmeyi maharet biliyor ve bu cümleden olarak, Libya Tezkeresi’ne ’Hayır’ diyor, diyebiliyor.
Haberin Devamı

CHP dün de, Irak ve Suriye Tezkerelerine hayır oyu vermişti. Bu ne menem ‘Kuva’cılık ki; Türkiye’miz için hayati öneme haiz Mavi Vatan (Türkiye Cumhuriyeti’nin Karadeniz, Akdeniz ve Ege’de ilan ettiği deniz yetki alanlarını), ‘karasuları, kıta sahanlığı ve münhasır ekonomik bölge’yi kapsayan doktrine karşı çıkıyor ve ülkemiz insanını, sahillerinden burnunu çıkaramayacak halle cezalandırıyor.

Aynı şeyi Türkiye için Yunanistan istediğinde, biz bu durumun savaş sebebi olacağını söylüyoruz.

CHP’nin, HDP aşkına savrulduğu yere bakar mısınız?

Suriye ve Irak Tezkereleri ise, sınırlarımızın güvenliğini sağlamak ve terör örgütü mensuplarını inlerinde tesirsiz hale getirebilmek için başvurulan bir izindi. CHP buna da hayır diyerek; PKK ve türevleri, Irak ve Suriye sınırlarımız boyunca istedikleri melaneti işlesinler, oralardan ülkemize sızıp her türlü terör eylemini pervasızca sergilesinler mi demek istiyor?

Türkiye’nin Irak’ta, Suriye’de ve Libya’da ne işi olduğunu, dost düşman cümle alem bilmesine rağmen, sadece CHP, ‘Suriye’de ne işimiz var?, Libya’da ne işimiz var?’ diyerek tecahül-i arifane (bildiği halde bilmezlikten gelmek) bir tavır sergiliyor.

Bu yerlerde ne işimiz olduğunu çok iyi bilmelerine rağmen, sırf HDP’nin gönlünü yapabilmek, onlara şirin gözükebilmek için göz göre göre bindikleri dalı kesiyorlar.

Erdoğan düşmanlığı akıllarını öylesine örttü ve gözlerini öylesine kör etti ki, şeytanla dans ettiklerini bile görmüyorlar. Bunu da büyük şeytanın (ABD Başkanı) emrine uyarak yapıyorlar.

Büyük şeytan (Biden) onlara şunu dikte etti: ‘Biriniz ya da altınız birden, beş para etmezsiniz. Tüm varlığınızla HDP’ye muhtaçsınız, onsuz bir adım atabilmeniz mümkün değildir. Ona göre ayağınızı denk alın ve HDP’yi baş tacı yapın! Sakın onları üzmeyin; şayet üzer ve darıltırsanız, bu durum sizin de sonunuz olur!’

Bundan dolayıdır ki, başta CHP olmak üzere, mahut masada boy gösterenlerin altısı birden, iplerini HDP’ye teslim etti; etmek zorunda kaldılar.

Körle yatan şaşı kalkar misali; 6’lı masanın müdavimleri tüm milli meselelerde ‘ecnebiler’ gibi düşünüyor ve onlar gibi hareket ediyorlar.

Haberin Devamı

Ege adaları, Kıbrıs, Akdeniz konularında Miçotakis’le aynı fikirdeler; Irak, Suriye, PKK ve türevleri konusunda da tıpkı Biden ve Putin gibi davranıyorlar.

Öyle olmasaydı; ‘YPG bize mi saldıracak?’, ‘Sakın Afrin’e girmeyin!’ , ‘Yerel yönetimlerin özerklik şartını aynen kabul edeceğiz’, ‘Türkiye’de can ve mal güvenliği yok, sakın oraya gitmeyin’, ‘Türkiye, Karabağ savaşına silah, mühimmat ve emrindeki terör örgütlerini gönderiyor’, ‘Türkiye Madrid’de taviz verdi ve eli boş döndü’, ‘İktidara geldiğimizde FETÖ’cülerle dolu hapishaneleri boşaltacağız’ derler miydi?

Bu durumu fırsat bilen HDP de, ilk iş olarak CHP’yi çığırından çıkardı; kendi yörüngesine soktu.

Sittin senedir CHP’li olanlar da kendi partilerini tanıyamıyorlar ve ‘Bu nasıl CHP?’ diyorlar.

CHP değil ki; CHHDP (Cumhuriyet Halk-Halkların Demokratik Partisi)

Nasıl tanıyabilsinler ki?

.

Kedi uzanamadığı ciğere murdar dermiş
#AK Parti#CHP#HDP

Temmuz 04, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

AK Parti kuruluşunun hemen akabinde yapılan seçimlerden sonra tek başına iktidara geldi ve o gün bugün mahut iktidarını sürdürmektedir.
Haberin Devamı

Malum AK Parti, konumlandığı yer itibarıyla, toplumun her kesimini içinde barındıran merkez sağdaki bir kitle partisidir.

Ana muhalefette ise Cumhuriyetle yaşıt CHP var. CHP de, kuruluşundan itibaren tek başına 27 sene boyunca iktidarda kaldı. İktidarı kaptırdığından beri, bir daha tek başına iktidar yüzü görmedi.

CHP’nin millet nezdinde umut olamamasının üç ana sebebi var; birincisi jakoben (tepeden inmeci) anlayışı yani millete tepeden bakması ve dayatması, ikincisi yalan ve iftira üzerine kurulu yıkıcı muhalefet anlayışı (her şeye karşı gelerek, inandırıcılığını yitirmesi), laikliği din düşmanlığı şeklinde anlaması ve dolayısıyla inanan kesimlerle arasının açık olması.

Bundan da büyük kabahatleri ise tüm bu suçların hiçbirisini kabul etmemeleri ve kendilerini sütten çıkmış ak kaşık görmeleridir. Kemal Kılıçdaroğlu, nasıl olduysa son zamanlarda bunun farkına vardı ve partisi için, kendine göre bir helalleşme programı yaptı.

Haberin Devamı

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app

Anlatılmaz, yaşatır!
Opel
by Taboola
Bunu da yaparken, o kadar gayri ciddi ve gayri samimi bir poz içine girdi ki, millet, bu helalleşmenin bir kandırmaca olduğunu fark etmekte gecikmedi. Bu cümleden olarak; başörtüsü konusunda bu millete en büyük zulmü CHP yapmasına karşın, Kılıçdaroğlu çıktı ve ‘Başörtüsü yasağını ben kaldırdım’ dedi.

Halbuki başörtüsünü serbest bırakan kanunun iptali için Anayasa Mahkemesi’ne koşan CHP’lilerin arasında, CHP Grup Başkan Vekili olarak Kemal Kılıçdaroğlu’nun da imzası var.

Helalleşmek için, öncelikle suçun kabul edilmesi lazım; yanlış yaptık denilmesi lazım. Özür dilenmesi lazım. Bu ise yasağı ben kaldırdım diyor; o halde neyin helalleşmesinden bahsediliyor?

Bu durumda başörtülülerin mi kendisinden özür dileyip helallik istemesi lazım, anlamadık!

Dış politikada Türkiye, Madrid’de büyük bir başarıya imza attı. CHP’nin değerlendirmesi ise ‘Hükümet (Tayyip Erdoğan) tükürdüğünü yaladı!’ şeklinde oldu. Milli bir heyecanı bile duyamayan, hissedemeyen ve paylaşamayan bir partiden başka ne beklenebilir ki?

HDP’nin kayığına binen CHP; İYİ Parti’yi de kendine benzetti. O da, bu başarıyı görmezden geldi ve hükümetin taviz verdiğini söyledi.

Ayol! Ne tavizi? Hükümet verdiği sözde duruyor; asıl tavizi veren karşı taraf yani İsveç ve Finlandiya. Türkiye, verilen sözlerin tutulup tutulmadığına bakacak ve kararını ona göre verecek. Üstelik bu kararı verecek merci TBMM’dir.

Terör örgütleri (PKK, YPG, PYD, FETÖ, DHKP-C) şimdiye kadar hep NATO ülkelerinde palazlandırılıp üzerimize saldırtıldı, saldırtılıyor. Belli başlı AB ülkeleri, mahut terör örgütlerinin cirit attığı yegâne arenalardır.

İlk defa NATO’nun resmi belgelerinde bunların terör örgütü oldukları yer almaktadır. Ve bu iki ülke (İsveç ve Finlandiya) bu örgüt mensuplarını Türkiye’ye iade edeceklerini, bu örgütlerin faaliyetlerine izin vermeyeceklerini ve bunlara yardımcı olmayacaklarını resmi belge ile taahhüt ettiler.

Haberin Devamı

Bu durum diğer NATO ülkeleri için de emsal teşkil eder.

Kırk yıldır ilk defa elde edilen bu kazanım görmezden gelinmekle kalmıyor, üstelik eleştiriliyor.

Bunun adına da muhalefet deniyor, öyle mi?

Millet de zaten bunun için sizleri ebedi muhalefette tutuyor!

Ne demişler; kedi uzanamayacağı ciğere murdar dermiş!

.

TÜSİAD bunu hep yapıyor
#TÜSİAD#Tayyip Erdoğan#NATO

Haziran 20, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Seçimlere bir yıl kala; sütre gerisinde bekleyen (bekletilen) tüm kişi, kurum ve kuruluşlar, cibilliyetlerinin gereğini sergilemeye başladılar.

Malum bunların hepsi vesayet özlemi içinde kıvranmaktadır; ağababaları da dışarıda olup (ABD Başkanı Biden), Erdoğan’ı, darbe dışı yollarla düşürebilmek için, bu denli muhalefeti destekleyeceğini söylemişti.

Kurt dumanlı havayı sever misali, mahut zevat da bir bir sökün ederek içlerindeki ufuneti kusmaya başladı. Bunların başında da sicili her daim bozuk olan TÜSİAD gelmektedir.

Bunlar, paranın verdiği şımarıklıkla halka tepeden bakarlar. Düşünce yapıları itibarıyla, Batılı olmaktan ziyade Batıcıdırlar. Yerli ve milli konularda hep karşı tarafta konumlanırlar.

Siyasette CHP’nin yapamadığını yapmak ister ve bunda da çoğu kez ellerindeki para gücüyle başarılı olurlar.

Dün, Ecevit’i ve Erbakan’ı başbakanlıktan uzaklaştırmada başrolü TÜSİAD üstlenmişti.

Haberin Devamı

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app

Anlatılmaz, yaşatır!
Opel
by Taboola
Kendilerinin benimsemediği iktidarları alaşağı edebilmek için darbe destekçisi olmayı maharet bilirler.

Tayyip Erdoğan ve AK Parti iktidarlarıyla TÜSİAD’ın arası hiçbir zaman iyi olmadı. Erdoğan da bu durumu gizlemiyor ve açıktan dillendiriyor: ‘Ey TÜSİAD’ın başına gelen Beyefendi, dış politikada bize ders veremezsin. Önce haddini bil. Bunlar da akıllarını başlarına almadıkları sürece iktidarın kapılarından içeri giremezler. Biz İsveç’e Finlandiya’ya neden tavır alıyoruz? Sokaklarında terör örgütleri cirit atarken biz onlara kapılarımızı mı açacağız? Ey TÜSİAD! Siz onların yanında yer alabilirsiniz, biz şehitlerimizin kanını yerde bırakmayacağız... Siz aynı merkezden idare ediliyorsunuz. CHP oradan neyi sufle ediyorsa siz de aynı şekilde konuşuyorsunuz. Bu kapı yerli ve milli duruş sergileyenlere açıktır, sergilemeyene kapalıdır.’

Neymiş efendim; Hükümet, İsveç ve Finlandiya’nın NATO üyeliğine zorluk çıkarmamalıymış.

TÜSİAD, böyle söyleyerek teröre, terör örgütlerine ve onların Avrupa ülkelerindeki Türkiye karşıtı eylemlerine sempati ile bakıp onların yanındayım mı demek istiyor?

PKK’lı ve FETÖ’cü teröristler de NATO’ya girip bizimle dost ve müttefik olsunlar demeye getiriyorlar.

Kırk yıldır teröre karşı en ağır bedelleri ödemiş olan Türkiye’nin eline tarihi bir fırsat geçti. Bu fırsatı kendi ellerimizle tepelim istiyorlar.

Haberin Devamı

80’li yıllarda, darbe lideri olan Kenan Evren de aynı yanlışa düştü ve Yunanistan’ın NATO’ya girişine evet dedi. Böylece bir kırk yıl da, Yunanistan’ı ve onun bitmez tükenmez taleplerini başımıza bela ettik.

Aynı şekilde; Fransa’nın da NATO’nun askeri kanadına girişine yeşil ışık yaktık. Fransa bugün, ikisi de NATO ülkesi olmalarına karşın, Yunanistan’la ikili savunma işbirliği anlaşması imzalıyor.

Kime karşı? Elbette Türkiye’ye karşı.

Geldiğimiz bu günde, ülkemizin başına yeni belalar açmanın manası var mı?

Bu durumu İsveç ve Finlandiya ülkelerinin yetkilileri anladı ve önlemlerini almaya çalışıyorlar. Ama gelin görün ki, içimizdeki TÜSIAD ve muhalefet partileri anlayamadılar veya anlamak istemiyorlar.

Muhalefet, 6’lı masa olarak ipi 7.’nin (HDP) eline verdikleri için ses çıkaramıyor.

Milletimiz anlıyor ya; milletimiz de onlara ses çıkarmayacak!

Gerisi vız gelir tırıs gider!

.

Bu ülke yolgeçen hanı mı
#Seçim#TBMM#HDP

Haziran 18, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Seçimlere bir yıl kala provokatif eylemler çoğaldı, daha da çoğalacak.
Haberin Devamı

Attilâ İlhan bu ülkede yüzde 10 oranında hain olduğunu söylemişti, eksik söylemiş; o rakamın birkaç misli kadar da kullanışlı tip var bu ülkede. Kullanılmaya elverişli tipler de iki sınıf; birincileri, birileri adına çalışan tiplerdir. Bunlar kullanıcılar yönleriyle haindir; ikincileri ise serapa kullanılan, gafletten öte ahmak tiplerdir ve mebzul (bol) miktarda vardırlar.

Özendiğimiz ve onlar gibi olmak için can attığımız Batılı ülkelerdeki polisin, kendi vatandaşlarına karşı davranışını görüyoruz. Onların uyguladığı şiddet demokrasi gereği oluyor, bizde ise, bazı siyasetçilerin ya da kimi gazetecilerin içeride olmasını demokrasinin olmayışına bağlıyoruz.

Bu durum şuna benziyor; bu ülkede sağdaki (iktidarda ya da muhalefette fark etmiyor) bir partinin lehinde yazı yazıyorsanız yalaka ve yandaş oluyorsunuz, sözde soldaki partilerden birinin lehine yazı yazdığınızda da özgürlükçü, aydın, ilerici yazar oluyorsunuz.
Kimse muhakeme ederken ve hüküm verirken şunu sormuyor; bu ülkede şu kadar siyasetçi, bu kadar gazeteci ve yazar var, bunların hepsi dışarıda ve işlerinin güçlerinin başındalar.

Bu ülkede hiç kimse, siyasetçi veya gazeteci-yazar olduğundan dolayı içeride değil, suç işledikleri için içerideler. Hiçbir meslek sahibinin olmadığı gibi, siyasetçilerle gazetecilerin de suç işledikleri takdirde, içeri girmeme lüksü yok.

Yine bu ülkede birileri hasbelkader milletvekili oldular ve dokunulmazlıkları var diye kendilerini layüsel (dokunulamaz) zannediyor. Halbuki hukuk önünde hiç kimse dokunulamaz değildir.

Bu absürt düşünceyle yetinseler bir derece; bundan da vahimi, kendilerini dokunulmaz olduğunu ve kendilerinin ise herkese dokunabileceklerini ve hatta ısırıp yumruk atabileceklerini vehmediyorlar.

İşte dünün HDP’li, bugünün ise HDP’nin yedeği olan bir partinin (DBP) milletvekili olan Saliha Aydeniz, PKK’yı desteklemek için katıldığı izinsiz gösteride bir polis memurunu yumrukladı.

Bu milletvekili bozuntusu, bu iğrenç hareketi Amerika’da veya Almanya’da yapabilir mi? Yapmaya kalksa, bu soysuzluğun bedelini o anda canıyla ödettirmezler mi?
Evet, bizde demokrasi, hürriyet, insan hakları yok ve diktatörlük var; var ki polisi ısırabiliyor ve yumruklayabiliyoruz.

Dağın içimizdeki yansıması olan bu tipler milletvekili geçiniyor ve mazbatayı alabilmek için de Meclis kürsüsünde, bu ülkenin bağımsızlığı ve bölünmez bütünlüğü (!) için çalışacaklarına ‘yemin!’ ediyorlar.

Düpedüz 84 milyonun aklıyla alay ediyorlar.

TBMM derhal görevini yapmalı; bu tiplerin dokunulmazlıkları kaldırılıp milletvekillikleri düşürülmeli ve yargı önüne çıkarılmalılardır.

Mahut tipler belli k, dağa çıkacaklarına yanlış yere, Meclis’e gelmişler. Nitekim bundan önceki bir diğeri de dağdaki sevgilisiyle poz vermiş ve ardından sırra kadem basmıştı.

Bütün bu aşağılık hallerden daha korkuncu ise, muhalefet partilerinin dilsiz şeytan misali sessizliğe gömülmeleridir.

Kör bir inatla Erdoğan düşmanlığı, bunlara varlıklarını inkâr ettiriyor ve kendi ayaklarına sıktırıyor.

Bunlar daha muhalefetteyken böyle, Allah saklasın yarın iktidar olduklarında HDP bunları parmağında oynatmakla kalmayacak, her birisini kendilerine oyuncak yapıp kendileri dağın, dağ ABD’nin, ABD ise şeytanın oyuncağı olarak bu trajedi sahnelenecek.

Bugünden tezi yok, neon gazıyla gökyüzüne ‘Ya devlet başa, ya kuzgun leşe!’ yazalım ve onu sürekli okuyup gereğini yapalım!

Aksi halde yarın çok geç olur!

.

Etme bulma dünyası
#FETÖ#CHP#Kemal Kılıçdaroğlu

Mayıs 25, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Eden kendine ediyor, dolayısıyla kimsenin yaptığı yanına kâr kalmıyor. Eskilerin güzel bir sözü vardır; ‘Allah, karşılık vermede imhal eder (mühlet verir-erteler) lakin ihmal etmez!’
Haberin Devamı

Er ya da geç, eden mutlaka karşılığını bulur.

Bu durumun tipik örneğini, her daim toplumun önünde bulunan siyasetçilerde açık bir şekilde görüyoruz.

Deniz Baykal, CHP Genel Başkanı iken, vergi memurluğu ve Tuncelili olmaktan başka hiçbir özelliği olmayan Kemal Kılıçdaroğlu’nu önce milletvekili yaptı, sonra da Grup Başkan Vekilliği’ne kadar çıkardı.

Kılıçdaroğlu tüm bu görevlere, Baykal’ın tensipleriyle, uygun görmesiyle geldi.

Yine bizim kültürümüzde çok önemli bir ikaz var, şöyle ki: ‘İyilik ettiklerinizin (şayet iyiliğe layık değillerse) zararından, şerrinden sakınınız!’

Deniz Baykal’a, FETÖ malum kaset komplosunu kurdu, görüntülerin bir kısmının yayınlanması üzerine Baykal, derhal genel başkanlık görevinden istifa etti.

Kılıçdaroğlu önce aday olmayacağım dedi, ertesi gün, birilerinin destek ve teşvikiyle adaylığını ilan etti. Seçildikten sonra yaptığı ilk icraat, kendisini destekleyip genel başkanlık koltuğuna oturtanları harcamak oldu.

Daha da vahimi ise, ne Kılıçdaroğlu ve ne de başında bulunduğu CHP, kurumsal olarak, kaset komplocularının peşine düştü. Yakalanıp adliyeye sevk edilen kişilerin mahkemelerini bile takip etmediler.

Velinimetleri olan eski genel başkanlarını cascavlak ortada bıraktılar. Sizin anlayacağınız, vefasızlıkta ve ihanette Brütüs’ü bile geçtiler.

Aynı Kılıçdaroğlu bu kez, CHP Genel Başkanı sıfatıyla, Beylikdüzü ilçesinde en ufak bir icraatı bulunmayan silik ve son derece başarısız bir belediye başkanının elinden tuttu ve getirdi, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı adayı yaptı.

Bu kişi, adı sanı duyulmayan, ANAP kökenli ve müteahhit meslekli Ekrem İmamoğlu’ndan başkası değildi.

AK Parti’nin yanlış seçim stratejisi ve bunun yanında üst üste yaptığı hatalar sonucu, İstanbul merkezde (Büyükşehir) seçimi CHP kazandı. Dikkat ediniz, CHP adayı kazandı demiyorum, CHP kazandı diyorum. Zira aday olarak gösterilen İmamoğlu’nun esamesi bile bilinmiyordu.

Ama kendisine ve dışarıdaki destekçilerine (başta ABD Başkanı Biden) sorarsanız, İmamoğlu kişiliğiyle Erdoğan’ı yenen tek siyaset insanıdır. Bundan dolayıdır ki kendisini pohpohlayanlar, dışarısının da gazıyla daha da ileri giderek onu cumhurbaşkanı yapmak istemekteler.

Haberin Devamı

O da nasılsa haybeden, İstanbul gibi bir metropole başkan oldum, aynı metotla niçin cumhurbaşkanı olmayayım diyerek yanıp tutuşmaya başladı.

Doğrusu biz de İstanbul’a en ufak bir katkısı olmayan bu kişinin Türkiye’ye ne verebileceğini çok merak ediyoruz. Onun başkanlığında İstanbul çok şeyler kaybetti, muhal farz onun cumhurbaşkanlığında Türkiye’nin neler kaybedeceğini düşünmek bile istemiyoruz.

Cumhurbaşkanlığı makamı adaylığına yakışanı, elbette ki ana muhalefet partisi genel başkanı Kılıçdaroğlu’dur. Kemal Kılıçdaroğlu da onca yalpalamadan sonra (E. İhsanoğlu, A. Gül, M. İnce) gerçeği gördü ve ‘Önümden çekilin!’ diyerek meydan okudu ve adaylığına vurgu yaptı.

Haberin Devamı

Dün, kendisinin Baykal’a söylediği ‘Aday değilim’ lafını, bugün İmamoğlu aynı ifadeyle ona söylüyor ve ilave ediyor: ‘Konuşmak için Genel Başkan’dan izin almama gerek yok!’

Dün de aynı gereksinimi Kılıçdaroğlu duymamış ve kendisini o makamlara taşıyan Genel Başkan Baykal’dan izin almadan ‘Adayım’ demişti!

İmamoğlu da adaylık konusunda şimdilik geveliyor ama yarın, ‘Adayım’ derse kimse şaşırmasın!

Eskilerin kitap gibi sözleriyle başladık, yine onların sözleriyle bitirelim: Men dakka dukka.

Yani çalma kapımı, çalarlar kapını!

.Her zaman söylememize rağmen, kendimiz söyleyip kendimiz dinliyoruz ki siyasi yönden Türkiye’mizin en büyük problemi aklı başında, tutarlı, umut veren, güvenilir bir muhalefeti olmamasıdır.
Haberin Devamı
Bunun da ana sebebi, 27 yıl tek başına iktidarda kalan ve ondan sonra da bir daha, darbesiz iktidar yüzü görmeyen ve bir türlü muhalefeti kabullenip gereğini yapmayan CHP’nin, muhalefet etmeyi mütlif etmek (telef eden, öldüren, yok eden) şeklinde anlayıp uygulamasıdır.

Zira ‘İktidar, dünyanın en güzel, en hayırlı işini de yapsa, bu muhalefet anlayışının ona, iyi ve güzel deme lüksü yok’muş. ‘Onu karalamakla ve yerin dibine sokmakla mükellef’ olduklarını kendileri itiraf ediyor.

Bakınız milenyumun bu ilk çeyreğinde dünya yeniden kuruluyor. Milletlerarası münasebetler, hiç olmadığı kadar girift ve yoğun bir şekilde sürdürülüyor. 3. Dünya Savaşı’nın eşiğine gelen ülkeler, gecelerini gündüzlerine katıp harıl harıl çalışıyor; çeşitli önlemler alarak ülkelerini bu badireden kurtarabilmenin yollarını arıyorlar.

Rusya’nın saldırganlığından korkan İskandinav ülkeleri NATO’ya girebilmek için başvuruda bulundular.

Türkiye’mizin etrafı ateş çemberi; ülkemizin içeriden ve dışarıdan kuşatılması ve oyun dışına itilmesi için, dost ve müttefiklerimiz dahil bir kısım devletler ellerinden geleni artlarına koymuyorlar.

Aynı dost ve müttefiklerimiz 40 yıldır, bizi terörle boğuşturuyorlar. Üstelik onlara her türlü desteği verip üzerimize salıyorlar; envaiçeşit terör örgütleri marifetiyle, ülkemize karşı vesayet savaşı yürütüyorlar.

Çok şükür, başımızda aklıselim bir iktidar var; içeride ve dışarıda gerekli önlemleri alıyor, diklenmeden dik duruyor ve ülkemizin menfaatlerini savunuyor.

Başımıza bela edilen terör örgütlerinin mensupları, müttefikimiz (!) olan ülkelerde cirit atıyor, oralarda yuvalanıyor, himaye edilip destek görüyor.

Mehmetçiğimizi şehit eden silahlar bu ülkeler tarafından veriliyor, bunların arasında NATO’ya girmek için başvuran İsveç ve Danimarka ülkeleri de var.

Türkiye bu ülkelerin, özellikle İsveç’in terör yatağı olduğunu, teröristleri desteklediğini söyleyerek NATO’ya girişlerini VETO edeceğini açıkladı.

Yunanistan, ABD’ye giderek Türkiye’nin Mavi Vatan ilanını ağababasına şikâyet ediyor ve demek istiyor ki, Türkiye Ege ve Akdeniz sahillerinde yalnızca balık tutabilsin; asla daha ileri gidemesin.

Haberin Devamı

Bütün bu olaylar karşısında, muhalefetten bir şey duydunuz mu? En çok konuşulması gereken bu denli milli meselelerde muhalefet neden susuyor? Neden, yol göstererek iktidarın yanında durmuyor ve dışarıya karşı birlik olduğumuzu göstermiyor?

Neden susuyor ve neden 6 artı 1’in ağzını bıçak açmıyor, biliyor musunuz? Milli menfaatlerimizi korumaya matuf açıklama yaparlarsa HDP’yi, dağdaki ve mahut ülkelerdeki terör örgütlerini ve onların dışarıdaki ağababalarını üzmekten ve ürkütmekten korkuyorlar.

Milli menfaatlerimiz aleyhinde söz söylerlerse bu kez milleti kızdıracaklar ve bir çuval inciri berbat edecekler.

Kendilerini öylesine bir çıkmazda konumladılar ki, aşağı tükürseler sakal, yukarı tükürseler bıyık!

Haberin Devamı

İşte muhalefet, sittin senedir bunun için umut olamıyor, iktidara alternatif olamıyor.

En iyi halleriyle bile merkebin kuyruğu gibi ne uzuyor ne kısalıyorlar!

.

Demokrasiden ne anlıyorlar
#FETÖ#ABD#CHP

Nisan 20, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Kelimelerin ve terimlerin içini boşaltmakta üstümüze yok. Demokrasi kavramı da içini boşalttığımız ve kendi meşrebimize göre mana verdiğimiz mefhumların başında gelmektedir.
Haberin Devamı

Bunun yegâne sebebi ise, halka olan güvensizliktir. Hem ‘Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir’ diyoruz ve hem de milleti sürekli aşağılıyoruz. İsminde halk kelimesi olmasına rağmen CHP, demokrasinin başlangıcından beri asla halkçı, halktan yana, halkın değerlerinden yana ve halkın sandıktaki (demokrasi) tercihinden yana olmamıştır ve halen daha bu durumunu sürdürmektedir.

Çünkü daha işin başından beri bunların niyetleri bozuktur. Bakınız; demokrasiyi İsmet İnönü’ye mal ederler ama alakası yoktur. ABD, Türkiye’yi kendi hegemonyasına sokmak için çok partili hayata (demokrasi) geçmeyi İnönü’ye dayatmıştır. O da zoraki buna evet demiştir, demek zorunda kalmıştır.

Niyetinin bozukluğu şuradan belli ki daha işin başında, 1946 seçimlerine (!) çıkardığı şu antidemokratik kanunla gitmiştir: AÇIK OY, GİZLİ TASNİF!

Haberin Devamı

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app

Ya Birinci Dünya Savaşı hiç yaşanmamış olsaydı? Strateji oyunu tarihi senaryoları simüle ediyor
Tarihsel Strateji Oyunu
by Taboola
Kendisine dayatılan demokrasiyi kendi lehine çevirmek için, (aleni-gösterilerek verilen oyları kendi partisine verdirip ölümü göze alıp da verilmeyen oyları da gizli sayıp kendi partisi hesabına yazdırarak) bu yola başvurmuş ve demokrasi adına millete adeta deli gömleği giydirmiştir.

İşte öve öve bitiremedikleri İnönü’nün demokrasi anlayışı bu şekildedir. Bundan dolayıdır ki aşağıladıkları bu necip millet, demokrasiyi aslanın ağzından değil karnından söküp almıştır.

İlk defa 1950 seçimleriyle, ‘gizli oy, açık tasnif’le demokratik seçimler yapılabilmiş ve o seçimler dahil bugüne kadar CHP, bir daha tek başına iktidar yüzü görmemiştir.

Görüyorsunuz, daha demokrasinin başlangıcında ilk düğme yanlış iliklenmiştir.

ABD’nin bize, sözde demokrasi dayatmasının tek bir sebebi vardı, o da bizi vesayeti altına alması içindi.

Yoksa bizi çok sevdiğinden ya da bizim kara kaşımız, kara gözümüz için değildi.

ABD vesayeti, sarmaşığın, ağacın her tarafını sarıp kuşatması gibidir. Zamanla öyle bir hal alır ki ağaç, sarmaşığın içinde kaybolur ve sarmaşık ağacın yerini alır.

ABD, FETÖ ile attığı son adımla, ülkemizi tümüyle kuşatacak ve hükmü altına alacaktı.

Allah onları şaşırttı da darbeyi erken saate almak zorunda kaldılar. Darbenin başladığı saatte dışarıda olan millete de yine Allah öyle bir cesaret verdi ki onları çıplak elleriyle tankların üzerine yürüttü.

Haberin Devamı

Merhum Menderes’in milletin karnını doyurması, değerlerine sahip çıkması ve onlara hürmet etmesi (imam hatip okullarını ve Yüksek İslam enstitülerini açması, ezanı asli lisanıyla okutması vb.), içerideki ve dışarıdaki vesayet odaklarını kudurtmuş ve onlara 27 Mayıs Darbesi’ni yaptırmıştır.

Darbeyi takiben vesayet anayasası yapılmış ve getirilen darbe hükümetleriyle onlarca antidemokratik yasa (Meclis’in ve hükümetin elini kolunu bağlayan vesayet yasaları) yürürlüğe sokulmuştur.

Sayın Erdoğan 20 yıllık iktidarlığı boyunca hep vesayetle savaşmış ve tabiri caizse vuruşa vuruşa bugünlere gelebilmiştir.

Demokrasi halkın idaresi ise, bu denli idareyi Sayın Erdoğan ve AK Parti kadroları sağlamıştır. Ondan öncekiler, vesayet odaklarının idaresi idi. Ama gelin görün ki vesayet odaklarının çanına ot tıkayan, onları darbe yapamaz hale getiren, halkın önünü açan, halkın özlem ve beklentilerine cevap veren, cumhurbaşkanını doğrudan halka seçtiren, halkın değerlerine sahip çıkan ve onlara saygı gösteren Sayın Erdoğan ‘diktatör’ addediliyor; vesayetin emrine amade olan diğerleri ise demokrat diye meydan yerinde dolaşıyor!

Haberin Devamı

2023 seçimleri gerçek demokratlarla vesayet özlemiyle yanıp tutuşanlar arasında olacaktır.

.

Erdoğan neden hedefte
#Cumhurbaşkanı Erdoğan#NATO#ABD

Nisan 11, 2022 06:292dk okuma

Sayın Erdoğan, alışageldiğimiz liderlere benzemiyor. Dava adamı, gözü kara, vatan ve millet sevdalısı ve bir o kadar da çalışkan kişiliğiyle öne çıkan Erdoğan, gelip geçen hiçbir liderin cüret edemediği vesayetle mücadeleyi göze aldı. Büyük bir cesaretle, bu yapıyla ölümüne mücadelesini sürdürdü ve onu yenmeyi başardı.
Haberin Devamı

Vaktiyle CHP’nin tek parti zihniyeti ile oluşturduğu dikta rejimi, ülkede bürokratik oligarşiyi iyiden iyiye yerleştirdi. Bu durum, Osmanlı’nın son dönemlerinde, özellikle İttihat ve Terakki döneminde idarenin halka baskısı ve dayatması ‘zorba yönetim’ şeklinde uygulanmıştı.

1946’dan itibaren çok partili, 1950’den itibaren de ‘kısmi-vesayete tabi’ demokrasiye geçmemize rağmen idarede hep bürokrasinin borusu ötmüş, tek başlarına hükümet kuran iktidarlar bile asla muktedir olmamış, olamamıştır.

Diğer bir deyişle, vesayetle malul demokrasi dönemimizde, asker ve sivil bürokrasi hancı, şu veya bu şekilde gelen tüm hükümetler ise yolcu olarak görülmüştür.

Özellikle 2. Dünya Savaşı’ndan sonraki yeni dünya düzeninde Türkiye, yaptığı anlaşmalarla hem maddede ve hem de manada ABD’nin güdümüne sokulmuştur. Buna bir de Türkiye’nin NATO’ya girişi eklenince ABD, devletin kılcallarına değin nüfuz etti. (FETÖ)

Haberin Devamı

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app

Anlatılmaz, yaşatır!
Opel
by Taboola
Bundan böyle, Türkiye için vesayetin ağababası ABD olmuştur. Artık Türkiye için, ABD ne derse o olacaktır. Türkiye’nin ABD’ye karşı ‘Hayır’ diyebilmesi asla söz konusu değildir.

Menderes, Demirel, Ecevit, Erbakan başbakanlıkları dönemlerinde ABD’nin ihanetlerini gördüklerinde, sadece bir veya iki konuda ABD’ye rağmen iş yapmaya giriştiklerinde başlarına gelmeyen kalmadı.

Kimine darağacı boylatıldı, kimine iktidar yerine ateşten gömlek giydirildi, kimi iktidardan uzaklaştırıldı, kimine ise partisi kapatılıp siyaset yasağı getirildi.

ABD, içimizde tüm bu denli melanetleri işlerken hep askeri ve sivil bürokrasi ile ortak hareket etti. Yani gerçek muktedirlerle (kendisinin ‘lider’ bellediği kişilerle) iş tuttu. (Darbelerde ABD’li yetkililerin ‘Bizim çocuklar başardı!’ diye tanımladığı malum kişiler)

Aynı kesimlerle el ele vererek, on yılda bir darbe yaparak, milletin seçtikleri ve millet cezalandırıldı ve topyekûn bir millet istenilen hizaya çekildi.

Tüm bu uğursuzluklar sergilenirken, biz millet olarak parlamenter demokrasiyle idare edildiğimizi zannettik. Halbuki demokrasi adına, bize ‘hükümetçilik’ oynatılıyordu.

ABD, Batı FETÖ ve PKK’yı başımıza bela etti, içeriden ve dışarıdan bütünüyle kuşatıldık.

Uslu uslu oturmazsan ve her istenileni harfiyen yerine getirmezsen kırk satır mı kırk katır mı denilerek, ölümlerden ölüm beğenmemiz istendi.

İşte Sayın Erdoğan, böyle bir gidişe ‘Dur!’ dedi. Böyle gelmiş ama böyle gitmez diyerek, devletimizin hür ve var olma mücadelesini başlattı. Bunu yaparken serden geçip kefenini giydi. Tek dayanağı Rabbi ve inançla ardına düşen milletiydi.

Böyle bir milli lider, elbette ABD’nin ve onun dünyadaki yardakçılarının hedeflerinde olacaktır. Bu yüzden, Türkiye’ye karşı ellerinden geleni artlarına koymuyorlar.

Bu durumu bir dereceye kadar anlamamız mümkündür zira Türkiye’nin, özellikle savunma sanayiinde geldiği nokta, onların gözlerini korkutuyor.

Haberin Devamı

Peki, içimizdekilere ne oluyor dersiniz? Onlar neden ABD’nin dümen suyuna gidiyorlar? Hem de ‘muhalefet’ adı altında, hepsi el ele vererek Erdoğan’ı ‘İstemezük’ diyorlar.

Bunlar iki husus için bir araya getirildi: Erdoğan gitsin ve vesayet sistemine yeniden dönülsün.

Halbuki atı alan Üsküdar’ı çoktan geçti!

.

İbretlik muhalefet
#Kılıçdaroğlu#Muhalefet#Tek Adam

Nisan 06, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Sayın Kılıçdaroğlu 12 yıldır ana muhalefet partisinin başında olup girdiği her seçimi kaybetmesiyle ünlüdür.
Haberin Devamı

Hale bakın ki kaybettiği tek bir seçimden sonra istifa etmesi gerekirken o, koltuğunu korumuş ve hatta git gide daha da sağlamlaştırmıştır.

Başında bulunduğu ana muhalefet partisinin, seçim kazanmak diye bir derdi olmadığı için de yüzde 28-29’larda aldığı partisinin oylarını yüzde 24-25’e indirmekte bir sakınca görmemiştir.

İşin tuhafı, partinin oylarının düşmesine ve üst üste onca seçim kaybetmesine rağmen partililer de herhangi bir sakınca görmüyorlar ki bu durumun hesabı kendisinden sorulmuyor.

Bu durum biraz da bizdeki siyasi partiler yasasından kaynaklanıyor. Genel başkan, partisini istediği gibi dizayn edebiliyor ve partideki yetkili tüm kişileri kurşun asker haline getirebiliyor. Bu da genel başkanı tek adam, tek otorite ve hatta diktatör ve despot yapabiliyor.

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app

Anlatılmaz, yaşatır!
Opel
by Taboola
Cumhurbaşkanı Sayın Erdoğan’ı, Başkanlık Sistemi’ndeki yetkilerinden dolayı ‘tek adam’lıkla suçlayan muhalefet liderleri, gerçekte kendi partilerinde tek adamlığın şaheser örnekleridir.

İYİ Parti Genel Başkanı’nın, partinin ikinci ve üçüncü şahıslarını bir çırpıda nasıl saf dışı ettiği ortadadır.

Bakınız Sayın Erdoğan, yürüttüğü akılcı ve barışçıl politikalar yüzünden tüm dünyanın dikkatini çekiyor, bir hafta içinde 40’a yakın ülkenin liderleriyle görüşüyor ve daha önemlisi savaşmakta olan ülke heyetlerini İstanbul’da bir araya getiriyor ve bu durum, bizzat mahut ülke temsilcileri tarafından ayakta alkışlanıyor.

Ankara, dünya liderlerinin danışma mercii haline geliyor, biri gitmeden diğeri geliyor.

Biden’ın destekleyip bir araya getirdiği bizdeki ’28 Şubat muhalefeti’ ise ne ile uğraşıyor dersiniz? Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın geceleri yediği ve yenmesini tavsiye ettiği bir kâse manda yoğurduğunu dillerine doluyorlar.

Şu ufuksuzluğa, şu kifayetsizliğe, şu sığlığa, şu basiretsizliğe, şu tükenmişliğe bakar mısınız?

Cumhurbaşkanı’na 20-25 liralık yemeği (250 gram yoğurt, 3-4 adet hurma, bir kaşık bal, bir kaşık yulaf) çok görüyorlar ve partilerinin grup toplantılarında dile getirip siyaset yaptıklarını sanıyorlar.

Siyaset yaptıklarını sanırlarken, yandaşı oldukları CHP liderinin konakladığı, geceliği 100 bin lira olan otelden bahsetmezler ve methiyeler düzdükleri İBB Başkanı İmamoğlu’nun 4 kişilik yemek bedeli olan 48 bin lirayı da görmezden gelirler.

Haberin Devamı

İYİ Parti Genel Başkanı Meral Akşener bu absürt yaklaşımıyla yetinmeyip dış güçlerin dayatmalarını da sıralamaktan geri kalmıyor: Neymiş efendim, ‘S-400’lerden bir an önce kurtulmalıymışız, Kanal İstanbul projesinden vazgeçmeliymişiz ve Akkuyu Nükleer Santrali’ni derhal millileştirmeliymişiz.’

Vesayet döneminde kalmış bu zihniyet ya ABD’den korkuyor ya da ABD’ye ram oluyor, boyun eğip teslim oluyor.

Aynı kişi, daha önce de S-400’lerin Beştepe’yi (onlara göre Saray) korumak amaçlı alındığını söylemişti.

Akılları bir kâse yoğurtla sınırlı kalan bir muhalefet, Türkiye’nin en büyük ayıbı ve açmazıdır.

Bunların 6’sı değil 60’ı bir araya gelse bir baltaya sap olamazlar. Ülkenin Cumhurbaşkanı’na bir kâse yoğurdu fazla gören bu zihniyetin, halka neyi reva görebileceğini düşünebiliyor musunuz?

Ne yani, bunlar sözgelimi iktidara gelse tıpkı CHP’nin tek başına iktidarda olduğu yıllarda yaptığı gibi ekmeği halka karneyle mi vermeyi düşünüyorlar?

Manda yoğurdu yiyenleri zengin addedip onlar için ‘varlık vergisi’ çıkarmayı ve bu parayı ödemeyenleri de Aşkale’ye sürgüne göndermeyi mi düşünüyorlar?

Doğrusu, demokrasi adına ülkemizdeki muhalefet eksikliğine üzülmüyor değiliz.

İnanın, bu denli yüzkarası halleri ise evvelemirde iktidar karşıtlarını kahrediyor.

Bizden söylemesi!

.

FETÖ anlaşılmadan hiçbir şey anlaşılmaz
#FETÖ#Kuran-I Kerim#CIA

Mart 28, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

İçimizdeki bir kısım gafiller (şayet bilerek yapıyorlarsa hainler) FETÖ’yü hâlâ basit bir cemaat yapılanması olarak görüyor.
Haberin Devamı

Önce Türkiye’deki cemaat olgusuna bakalım. Bunlar nedir? Kuruluşları itibarıyla neden yeraltında gelişip büyüdüler? Gayeleri nedir; ne yapmak istemektedirler? FETÖ de diğer yapılanmalar gibi bir cemaat oluşumu mudur?

Bu millet her şeyden önce Müslümandır; asırlar boyu İslamiyet’le yoğrulmuş ve ‘Türklük bedenimiz, İslamiyet ruhumuz’ demiştir. Türkler bununla da yetinmemiş; Allahü Teâlâ’nın son dini İslamiyet’i insanlara tebliğ edebilmek için öncü olmuş, bu kutsal işin bayraktarlığını üstlenmiştir.

Sosyolojik bu gerçekler ortada dururken, 1924 yılında okullarda okutulmakta olan Siyer-i Nebi (Sevgili Peygamberimizin hayatı) dersi, müfredattan kaldırıldı. Daha sonra din dersleri de kaldırıldı. Dini tedrisat yapan okullar ve hatta İlahiyat Fakülteleri kapatıldı.

Kuran-ı Kerim’in öğretilmesi yasaklandı, okutan hocalar takip edilip ya hapsedildi ya asıldı.

Böyle bir durumda bu millet ne yapabilirdi? Din öğretimi, ister istemez yerin altına indi ve bu kez büsbütün devlet kontrolünden çıktı. İnsanımız artık, o yerin altındakilerin insafına kaldı.

Buralardaki iyi niyetleri suistimal edenler de olabilir; dini, dini değerleri kendi şahsi çıkarları için kullanan da olabilir. Bunlar var diye, hepsini birden, toptan kötüleyemezsiniz.

Zira o durum, dindarlar açısından bir zorunluluktu; başka çareleri yoktu.

FETÖ’nün dışındaki hiçbir cemaatin devletle, devleti ele geçirmeyle bir işi olmamıştır. Zaten yönünü Allah’a ve ahirete samimiyetle dönen kişinin devletle ne işi olabilir ki?

Lakin FETÖ öyle değil, hatta FETÖ cemaat görünümlü uluslararası bir casusluk teşkilatıdır. Din, onun kalkanıdır, maskesidir. Ve asla milli değildir; CIA yönetiminde uluslararası bir gizli teşkilat ağıdır.

Bu yapının merkez üssü, dinamosu Türkiye’dir. Devletin her kademesini ele geçirmek için kadrolar yetiştirmiş ve bunu büyük bir gizlilik içinde yarım asır boyunca sürdürmüştür.

Bunca yıl, bu denli gizliliği, onlarca kurum ve kuruluşta nasıl temin etti derseniz; bu sorunun cevabını bulduğumuz an, FETÖ’yü ve bizdeki ‘Vesayet Sistemi’ni anlayabiliriz.

O vakitler idare edildiğimiz vesayet sisteminde, tüm kurum ve kuruluşlarımız ABD’ye (CIA) endeksliydi. FETÖ, CIA’nin içimizdeki manivelasıydı. CIA, FETÖ’yü kullandı ve devletin kılcallarına kadar nüfuz ettirdi.

Türkiye’ye, ABD’nin Ortadoğu’daki ileri karakolu ve hatta 51. eyaleti gözüyle bakılıyordu. ABD istiyor darbe yapıyoruz, ABD istiyor bakan veya başbakan indirip bindiriyoruz, ABD istiyor kanunlar çıkarıyoruz, ABD istiyor F. Gülen’i verip Öcalan’ı teslim alıyoruz. ABD bizi öldürüyor; suret-i haktan gözükmek için MİT’in ve Özel Harp Dairesi’nin maaşlarını ödeyerek ölünün yüzüne pudra sürüyor!

FETÖ, içimizde sistemli ve çok gizli bir şekilde, her kademede yetiştirilmiş bir kadro hareketidir. Böyle bir durumda gelip geçen tüm iktidarlara (gerçekte muktedir olmayan), bu FETÖ’cüleri devlet kadrolarına atamaktan başka bir şey kalmıyor.

Haberin Devamı

İşte Cumhurbaşkanı’na, seçmesi için 5 albay öneriliyor, hepsi de FETÖ’cü; bunlardan birisini seçti diye Cumhurbaşkanı suçlanabilir mi? Askeriyenin, yargının, Emniyet’in ve hatta bakanlıkların personel daireleri ve memurların gizli dosyaları bunların elinde.

Bir başbakan veya bakan, kişiler hakkında hangi daireye başvurup da sağlıklı bilgi alabilirdi ki?

Zira kurum ve kuruluşların istihbarat servisleri de bunların elinde ve yönetiminde.

İşte Sayın Erdoğan, bu vesayet sistemini darmadağın etti, tüm kurum ve kuruluşları millileştirdi.

Bunun için hedefte!

Bunu, neden, birileri hâlâ anlamamakta ısrar ediyor?

.

Kinleri dinleri olunca!
#Vesayet#HDP#Necmettin Erbakan

Şubat 16, 2022 06:293dk okuma

Hâlâ vesayet sistemi özlemi içinde olanlara hayret etmemek mümkün mü?
Haberin Devamı

Bunlar 6+1 ama 1’i özenle masanın dışında tutuyorlar. Kendilerinden utanmaları yok lakin milletten utandıkları ve çekindikleri ortada. Zira bunların altısının toplamı hiçbir şey ifade etmiyor. Masaya davet etmeye çekindikleri HDP’ye muhtaçlar. Onsuz bir adım atamazlar.

HDP de eline geçirdiği bu tarihi fırsatı kaçırmıyor ve anahtar rolünü oynuyor. Anahtar konumundaki HDP olmadan bu altılının bir baltaya sap olamayacakları ortada.

Vaktiyle Erbakan’ın partisi de hem anahtar konumundaydı ve hem de partisinin amblemi anahtardı. Erbakan da eline geçirdiği bu fırsatı çok iyi değerlendirir, ‘kadayıfın altının kızarmasını’ bekler ve rakip partilere kök söktürürdü. O vakitler Türkiye halkının siyasi yapısı yüzde 65 sağ, yüzde 35 sol oylar olarak sandığa yansırdı.

Vesayet, o zamanki sağa, yani Süleyman Demirel’e söz geçiremeyince sağı bölmekten başka çare bulamadı ve General Muhsin Batur’u İsviçre’ye yolladı. Batur, İsviçre’de bulunan N. Erbakan’a güvence vererek Türkiye’ye getirtti ve ona parti kurdurttular.

Kurdurulan parti, sağı (Adalet Partisi) bölecek, bunun yanında bölen parti ise hiçbir zaman meşru addedilmeyecekti. Nitekim öyle de oldu. Sağ bölünüp parçalandı. Uzun yıllar boyunca siyasi istikrar sağlanamadığı gibi Erbakan’ın kurduğu tüm partiler de kapanmaktan kurtulamadı.

Bütün bunlara rağmen Erbakan’ın hırsı ve azmi, onu koalisyonla da olsa Başbakanlık koltuğuna oturttu. Aynı vesayet odakları, ona bu kez Başbakanlığı zehir ettiler ve meşum 28 Şubat darbesiyle alaşağı ettiler.

Yuvarlak masaya oturan ‘altılı ganyan’ ekibinden beşine dikkat edin; hepsi sözde sağdan, sağı bölmek için görevlendirilmiş cins tipler. Hepsi de görünürde solun emrinde. Solu iktidar yapmak için çırpınıyorlar.

Bu yetmemiş gibi, bir de açıklamalarını 28 Şubat günü duyuracaklar. Bu da, 28 Şubat generallerinin içeride olmasını içine sığdıramayan Karamollaoğlu’na kapak olur!

İşe bakın ki ne Kılıçdaroğlu’nun CHP’si gerçek sol ve ne de etrafındaki küsurat partileri gerçek sağ parti. Erdoğan düşmanlığının yapay olarak bir araya getirdiği ve her an infilak etmeye hazır bir saatli bomba görünümündeler.

Her an patlamaya hazır bomba, içlerinde taşıdıkları, üst üste yenilmiş olmanın öfkesi ile diğerlerinin kin ve intikam duygularıdır.

Hırsla, kinle, öfkeyle, intikamla çıkılan yolun sonu elbette ki hüsrandır.

70 senelik sözde demokrasi hayatımızın 30 yıla yakını koalisyon ve partiler üstü (ne demekse) hükümetlerle, yani siyasi istikrarsızlıkla, kaosla geçti. Ki onlar ikili, üçlü, bilemediniz en fazla dört partili ortaklık ya da darbe yönetimleriydi.

Ortalama ömrü 18 aylık yamalı bohça hükümetlerle ülkede taş üstüne taş konamadı.

Bu millete, demokrasi diyerek yarım asır boyunca deli gömleği giydirildi. Davul başbakanların boynuna asılarak, tokmak vesayet erbabının eline verildi.

Millete de pösteki saydırıldı.

Haberin Devamı

Neden sonra gerçek demokrasiye ve siyasi istikrara kavuşan halk, elindeki Cumhurbaşkanı’nı seçme yetkisini kaptırır mı sanıyorsunuz?

İktidara giden yol, okyanus ötesi telkinlerle kurulan yuvarlak masa toplantılarından ve kapalı kapıların ardındaki karanlık odaklardan geçmiyor, milletten geçiyor. Hani Kılıçdaroğlu; CHP iktidarında Ali Babacan’ı Yüksek Divan’a gönderip yargılatacaktı? Hani Ahmet Davutoğlu gelmiş geçmiş en kötü dışişleri bakanıydı? Hani Türkiye’yi Suriye bataklığına sokan Davutoğlu’ydu?

Hani Davutoğlu’na göre, Kılıçdaroğlu tedaviye muhtaç kirli ve seviyesiz adamdı? Hani Kılıçdaroğlu önce tıbbi bir muayeneden sonra da ahlaki bir dersten geçirilmeliydi?

Haberin Devamı

Davutoğlu stratejik derinlikte boğulurken kurtuluşu ‘Mazhar Osman’lığa soyunmakta mı buldu?

‘Patolojik vaka’ dediği adamla aynı masada buluştuğuna göre...

.

Parayı veren düdüğü çalar
#Attilâ İlhan#Hasan Celal Güzel#Mesut Yılmaz

Şubat 09, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Ünlü şair Attilâ İlhan’ın çok yerinde tespitleri vardır: ‘Türk aydınlarının bir kısmı Batı’nın manevi ajanıdır; şimdi o aydınlar haysiyetten önce banka hesaplarına dikkat ediyorlar.’

İnsanı dehşete düşüren diğer bir tespiti de şöyledir: ‘Türkiye’nin bir hain kontenjanı var; bu, nüfusun yüzde onudur.’

Şimdi sorarım size sevgili okuyucularım; bu kadar çok haini olan başka bir ülke gösterebilir misiniz? Elbette ki hayır. Peki, bu durumun nereden kaynaklandığını biliyor musunuz?

Dün olduğu gibi, bugün de tüm emperyalist ülkelerin gözleri bizim topraklarımızdadır. Birinci ve İkinci Büyük Savaşların galipleri, bu toprakları paylaşamadıkları için bize bıraktılar. Bıraktılar derken, tamamen terk etmediler; terk etti gözüküp içimizden devşirdikleri insanlarla, oluşturdukları vesayet sistemiyle devlet ve millet hayatımızın en ücra köşelerine kadar nüfuz ettiler.

Attilâ İlhan’ın, ‘Nüfusun yüzde onu’ dediği kesim, toplumun kimi kanaat önderleri ve sözde kimi aydınlardır. Yalnızca FETÖ’nün her kesimden devşirdiklerine bakın, ne demek istediğimizi anlarsınız.

Haberin Devamı

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app

Anlatılmaz, yaşatır!
Opel
by Taboola
Toplumumuza arız olan bu hastalık, bugünün meselesi de değildir, dünden, ta Osmanlı’nın gününden tevarüs ettiğimiz (adeta bize miras kalan) bir illettir. Zira İngiliz’den daha İngiliz, Alman’dan daha Alman, Rus’tan daha Rus, Fransız’dan daha Fransız paşalarımız yakın tarihimizin kirli şahsiyetleridir.

Rus yanlısı Mahmut Nedim Paşaya, ‘Nedimof’ isminin verilmesi, paşanın dışının bizden, içinin ve kalbinin Rus’tan yana olduğunu göstermez mi?

Merhum Hasan Celal Güzel’den dinlemiştim; ANAP Genel Başkanlığı için Mesut Yılmaz’la yarışırken, büyük bir ülkenin büyükelçiliğinden iki kişi, iki bavul dolusu dolarla ziyaretine gelirler. Her türlü yardıma hazır olduklarını söylerler.

Onlar, herkesi kendileri gibi gördüklerinden (onların ilahları paradır), hemen herkesin belirli bir fiyatı olduğuna inanırlar. Hasan Bey onları defeder, tabiatıyla seçimi de kaybeder ve genel başkan seçilemez.

Hasan Bey, yerli ve milli olduğundan, o paraları almadı; alsaydı, belki genel başkan ve hatta başbakan olacaktı ama o süreçlerde davul kendi boynunda, tokmak başkalarının elinde olacaktı.

Parayı veren düdüğü çalacaktı.

Onların düdükle beraber, insanımızı, insanlarımızın ışıltılı beyinlerini nasıl çaldıklarını (devşirdiklerini) ve kendi kirli emelleri istikametinde nasıl kullandıklarını hep gördük ve görmeye devam ediyoruz.

Burada vurgulanan paradan kasıt, yalnızca alışverişte kullanılan değişim aracı değildir. Makamdır, maldır, şöhrettir, kasettir (şantaj) ve hepsinden önemlisi, kitlesel devşirme aracı olarak kullandıkları sözde dindir.

Attila İlhan’ın belirttiği, toplumun yüzde onluk kesiminden olmamak için, daha açık ifadesiyle yukarıda sayılan nefsin arzularına yenik düşmemek için, paha biçilmez olmanız lazımdır.

Onlar, insanları alınıp satılan mal (meta) olarak görürler; dolayısıyla onlara göre her malın bir fiyatı vardır.

Şu halde; liderlerde arayacağımız özellik, onların alınıp satılamayan ‘vakıf malı’ olmalarıdır. Hem vakfedilmiş olacaklar ve hem de kendilerini millet ve devletlerine vakfetmiş, dava insanları olacaklar.

Haberin Devamı

Sözümüz meclisten dışarı da bu yabancı ülkelerin büyükelçi ve konsoloslarının, ısrarla bazı kapıları aşındırmasına ne demeli?

Açıklasalar da bilsek ve olur olmaz düşüncelerden kurtulsak olmaz mı?

.

Halkçılık lafla olmaz!
#Halkçılık#AK Parti#Terör

Şubat 05, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Halka tepeden bakanlar mı halkçıdır yoksa halkla aynı safta durup, onun hizmetinde olduğu söyleyip, söylediklerini bir bir gerçekleştirenler mi gerçek halkçıdır?
Haberin Devamı

Kendilerini elit (seçkin) görüp halkı küçümseyen ve onların değer yargılarıyla alay edenler halkçı olabilir mi?

Yurdun sadece 5-10 şehrinde havaalanı yapıp yalnızca seçkinleri (zenginleri) uçuranlar mı halkçıdır yoksa havaalanlarını ülkenin dört bir tarafına yayıp havayolunu halkın yolu yapanlar mı halkçıdır?

Aynı müfredatı ve hatta daha fazlasını okuyan meslek okulu mensuplarını ötekileştirip, puanlarını kırıp üniversitelere sokmayanlar mı halkçıdır, adaleti uygulayıp herkesi aldıkları eşit puanlara göre üniversitelere yerleştirenler mi halkçıdır?

Başörtülü kızlarımıza eğitimi çok gören ve onları üniversite kapılarından kovanlar mı halkçıdır, onların en temel insan ve eğitim haklarını verip üniversitelere yerleştirenler mi halkçıdır?

İşgal güçlerinin bile yapmadığını, yapamadığı şeyi yapıp; ülkenin yerleşim yerlerini, kamu alanı ve dışı diye ayıran ve başörtülülere devlet dairelerini yasaklayanlar mı halkçıdır, tüm devlet dairelerini bütün vatandaşlarına, ayrım yapmaksızın açanlar mı halkçıdır?

Halkını hastane ve eczane kuyruklarında süründüren, hasbelkader yatabilenleri de hastanelerde rehin alanlar mı halkçıdır, teknolojinin en son ürünleri cihazlarla donatıp kurduğu hastaneleri yurdun dört bir yanına yayıp halkının hizmetine sunanlar mı halkçıdır?

“AK Parti’ye oy veren hâkime hâkim demem, öğretmene öğretmen demem, polise polis demem, çitçiye çiftçi demem, işçiye işçi demem, sanatçıya sanatçı demem” zırvasını edip insanımızı ötekileştirenler mi halkçıdır, benim memurum, benim öğretmenim, benim işçim, benim çiftçim deyip onları baş tacı edenler mi halkçıdır?

IMF’nin güdümüne girip borç ve emir alan ve ülkesinin halkını köleleştirenler mi halkçıdır, IMF’nin borcunu kesip kapı dışarı eden ve faiz lobisiyle dişe diş mücadele edenler mi halkçıdır?

Halkının savunmasını dış güçlere havale edip sırtüstü yatanlar mı halkçıdır, savunma gereçlerini A’dan Z’ye kadar, günün ihtiyaçlarına cevap verecek şekilde üreten ve ürettikleriyle Türk’ün gücünü tüm dünyaya gösterenler mi halkçıdır?

Haberin Devamı

PKK’nın Suriye versiyonu YPG ve PYD hakkında; kendi ülkeleri için çalışan ulusal güçler, bunlar bize mi saldıracaklar diyenler mi halkçıdır, ABD’nin güdümündeki bu örgütlerin, hemen sınırımızın dibinde kurmayı düşündükleri devleti başlarına geçiren ve sınırlarımızı güvence altına alanlar mı halkçıdır?

Suriye’de ne işimiz var deyip, sınırlarımızı eleğe çevirip terör örgütlerine amade kılmak isteyenler mi halkçıdır, terörü ininde vurup tesirsiz hale getiren ve sınırlarımızı bir uçtan diğer uca teröristlere kapatanlar mı halkçıdır?

El diyarına gidip de Türkiye’de can ve mal güvenliği yoktur, sakın oraya gitmeyin diyenler mi halkçıdır, ülkemize bir turist daha getirebilmek için gecesini gündüzüne katan ve dünya kazan kendileri kepçe olarak çalmadık kapı bırakmayanlar mı halkçıdır?

Haberin Devamı

Üst üste on seçime girip hepsinde hezimete uğradığı halde hâlâ aynı koltuğa yapışanlar mı halkçıdır, yirmi yıl boyunca girdiği her seçimden oylarını artırarak çıkan ve hâlâ ümit olmaya devam eden mi halkçıdır?

Fakir fukara edebiyatı yapıp geceliği yüz bin lira olan otellerin kral dairelerinde kalanlar mı halkçıdır, ramazanlarda her gün iftarını gecekondu muhitlerinde fakir fukaraların evinde yapıp onlarla birlikte Allah ne verdiyse yetinen ve şükredenler mi halkçıdır?

Kar fırtınasında, İstanbullular yollarda perişan olup 10-12 saatte evlerine ulaşamazken, ‘Her şey daha güzel olacak’ diye İstanbul’un sorumluluğunu üstlendiği halde, aynı saatlerde İngiltere Sefiriyle boğazda balık sefası sürenler mi halkçıdır, aynı gece Ankara’dan gelip, İstanbul halkıyla birlikte 10-12 saat yaya yürüyüp halkın imdadına koşanlar mı halkçıdır?

Sanık da sizin, karar da sevgili okuyucularım.

.

Hz. Âdem (a.s.)
#Hz. Âdem#Havva#Peygamber

Ocak 24, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Hz. Âdem aleyhisselam, yeryüzünde yaratılan ilk insan ve ilk peygamberdir. Diğer bir ifade ile tüm insanların atasıdır yani büyük büyük büyük... babamızdır.
Haberin Devamı

Ne acı bir gerçektir ki, en ziyade kendi dinimizin ve kendi dinimizce kutsal olanların cahiliyiz.

Yönümüzü Batı’ya döndüğümüzden olacak; tüm dini gerçeklikleri de Batı’dan, Batı kaynaklarından öğreniyoruz. Oysa Batı’nın ve Doğu’nun tüm dinlerinden bozulmamış (tahrif edilmemiş) tek din vardır, o da İslamiyet’tir.

Hz. Âdem aleyhisselamı da Batılı, bozuk ve yanlış olan kaynaklardan, özellikle İsrailiyattan öğrenip ahkâm kesiyoruz.

Bu cümleden olarak; sözde, Hz. Âdem ile Havva Annemizi ve melekleri çıplak heykeller şeklinde teşhir ediyorlar. Hz. Âdem ile Havva Annemizin günah işlediklerini ve onların nesillerini de (biz insanları) günah çocukları olarak ilan ediyorlar.

Halbuki İslam inancına göre peygamberler günah işlemezler; zira günah işlemekten korunmuşturlar. Bu yüzden onlarda ‘İsmet: Günahsız’ sıfatı vardır. Diğer sıfatları (özellikleri) ise:

1-Sıdk, doğruluk sıfatıdır.

2- Emanet, güvenilir.

Haberin Devamı

Anlatılmaz, yaşatır!
Opel

Citroen Yetkili Servis!
Citroën
by Taboola
3- Fetanet, bulunduğu toplumun en akıllısı olmak.

4- Tebliğ, Allahü tealadan aldığı vahyi, eksiksiz olarak insanlara sunmak.

5- Adalet, hiçbir peygamber asla haksızlık ve zulüm yapmamıştır.

6- Emn-ül azl, peygamberlik görevleri kendilerinden alınmaz.

Hz. Âdem ile Havva Annemizin hem dünya ve hem de Cennet hayatları vardır. Asla cahil değildi; meleklerin bile bilmediklerinin kendisine öğretildiği Kuran-ı Kerim’de bildirilmektedir.

Cennette, Havva Annemiz ile birlikte, unutarak yedikleri yasak meyve yüzünden Cennet’ten çıkarılıp dünyaya indirilmişlerdir. Bunun nice hikmetleri vardır.

Oğullarına ve torunlarına peygamberlikle görevlendirildi; Cebrail aleyhisselam, 12 defa gelmiş ve kendisine 10 suhuf (forma: kitap) verilmiştir. Bunlarda; iman edilecek hususlar, çeşitli diller ve lügatler, her gün bir vakit namaz kılmak, oruç tutmak, gusül boy abdesti almak, tıp, ilaçlar, hesap, geometri, fizik, kimya öğretildi.

İlk insanlar, bazı tarihçilerin zannettiği gibi ilimsiz, fensiz, görgüsüz, çıplak ve vahşi kimseler değildi. Bugün bile Asya, Afrika çöllerinde, Amerika ormanlarında, Tunç devri dedikleri zamandakilere benzeyen vahşiler yaşadığı gibi, ilk insanlarda da bilgisiz, basit yaşayanlar vardı.

Haberin Devamı

Hz. Âdem ve ona inananlar şehirlerde yaşarlardı. Okuma yazma bilirlerdi. Demircilik, dokumacılık, çiftçilik yaparlardı. Kabe’yi ilk inşa eden Hz. Âdem’dir.

Günümüz insanının emekleyerek bulduğu bilgilerin kaynağı, yazının keşfi olarak bilinen M.Ö. 3500 yıllarına kadar inebilmektedir. Oysa Şanlıurfa’da daha yeni bulunan Göbeklitepe’deki tapınağın, 12 bin yıllık olduğu anlaşıldı.

Müslümanlığın diğer tahrif edilmiş dinlerden bir farkı da, bütün peygamberlere inanmak ve saygı göstermektir. Onların her birinin, yukarıda saydığımız sıfatlarla bezenmiş olduklarına inanmaktır.

Bütün peygamberler; yaşadıkları kavimlerin meşale tutucuları, yol göstericileri ve öncüleridir. Tebliğ ettikleri hak dinlerle, onların dünya ve ahiret saadetlerini temin etmişlerdir.

Haberin Devamı

Muhammed aleyhisselam ise tebliğ ettiği İslamiyet ile, kıyamete kadar gelecek bütün insanların, dünya ve ahiret kurtuluş umudu olmuştur. Diğer bütün peygamberler, sahip oldukları Fetanet (akıllı olmak) sıfatıyla yaşadıkları kavmin en akıllısı idiler.

Muhammed aleyhisselam ise, ilk insandan son insana kadar, yaratılmış ve yaratılacak bütün insanların en akıllısı idi.

Zira o, bütün alemlere rahmet olarak gönderilmiştir.

.

Din tartışılır mı?
#Din#Tartışma#İslamiyet

Ocak 22, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Siz hiç, dünyanın herhangi bir yerinde, dinin tartışıldığını gördünüz mü?
Haberin Devamı

Herhangi bir dine girmek veya mensup olunan dinden çıkmak için yapılabilecek tek şey, o dini enine boyuna irdelemek ve araştırmaktır.

Karar verdikten sonra, ya o dinin mensubu (inananı) ya da münkiri (inanmayanı) olunur. Her iki halde de bulunanlar, birbirlerinin imanına ve imansızlığına karışamazlar, karışmamalıdırlar.

Zira herkesin dini ya da o dine veya başka dinlere olan kayıtsızlığı kendinedir. Bu durum kendisinden başka kimseyi ilgilendirmez.

Ama gelin görün ki son iki asırdan beri, bizim toplumumuzda bu tartışmalara şahit oluyoruz. Bunun da yegâne sebebi, tarafların birbirlerine olan tahammülsüzlükleri ve karşı tarafı zorla kendine benzetmek istemesidir.

Asıl tartışmayı başlatanlar ise, inananlara ve inançlara tahammül göstermeyen, kendilerini dinden soyutlayanlar, yani inanmayanlar olmuştur. Zira bunlar, kendileri inanmadıkları gibi inananlara kendi hayat tarzlarını dayatmaktadır.

Başı açık olanları kimse kapatmaya zorlamadı lakin başını örtmek isteyenlerin eğitim hakları bile ellerinden alındı.

Bu kafa, kendine gerekçe olarak şu aşağılık formülü bulmuştur: ‘Din, terakkiye (ilerlemeye) manidir. Dindar bir kafa bilimsel düşünemez. Felsefi hiç düşünemez. Dolayısıyla yarınlarımızı emanet edeceğimiz nesillerimizi dinden azade (uzak) yetiştirmeliyiz. Başka türlü modernleşemeyiz ve kalkınamayız.’

Mahut kesim böyle düşünmekle kalmadı, bu hali inanan kesime zorla dayattı; bu denli bir etki-tepki sonucunda da, toplumda ikilik, ayrışma ve hatta çatışma başladı.

O gün bugündür ne bu tartışma ve ne de çatışma bitmiş değildir.

Halbuki Osmanlı’ya bakın; onca millet, onca inanç, onca renk, onca dil, hepsi bir arada yaşamış ve gül gibi geçinip gitmişlerdir. Orada ne aynı dinin mensupları kendi dinlerini, ne de ayrı din mensupları birbirlerinin dinlerini tartışmış ve birbirlerine karşı din dayatmışlardır.

‘İki günü müsavi (eşit) olan ziyan etmiştir (zarardadır)’ ve ‘Bilgi, müminin yitiğidir, onu nerede bulursa alır’, ‘Rütbelerin en yücesi ilim rütbesidir’ diyen bir din, ilerlemeye mi, gerilemeye mi manidir (engeldir)? Durmayı bile yasaklayan ve bilgiye koşmayı emreden bir dine gericilik isnadında bulunmak, güneşi zifiri karanlık göstermek ve kendi yüz karalığını haykırmaktan başka bir mana ifade etmez.

Haberin Devamı

Felsefi düşünceye gelince: İmam-ı Gazzâlî gibi ‘El-Münkız mine’d-Dalâl’ adlı eserinde, Yunan felsefi ekollerinin her birini, en ince ayrıntısına kadar irdeleyip hepsine ayrı ayrı reddiyeler yazan ve birer paçavra gibi yüzlerine çarpan bir deha ortada iken, Müslümanlar felsefi düşünemez denebilir mi?

Batı’nın batıl zihniyeti beyinlerimizi öylesine şartlandırdı ki, terörist dendiğinde akıllara Müslüman ve İslamiyet gelmektedir. Müslümanlardan terörist olmaz mı, elbette olur ama bunun, ‘Haksız yere bir insanı öldürmek bütün bir insanlığı öldürmek gibidir’ diyen İslamiyet’le ne alakası olabilir?

Batı’da birçok kilisenin onlarca papazlarının ufak çocuklara sarkıntılık ettiği haberleri sürekli ayyuka çıkıyor. Ne orada ve ne de bizde hiç kimse çıkıp da bu iğrenç eylemden dolayı toptan Hıristiyanları veya Hıristiyanlığı suçluyor mu?

Haberin Devamı

Ama bizde, imamın keçisi çalınsa, ‘İmam keçi çaldı!’ diye gazetelere manşet atılıyor!

Demek ki körü körüne Batı’nın batılını (yanlışlarını ve ahlaksızlıklarını) taklit etmek, bizi bizden, sahip olduğumuz manevi değerlerden öylesine kopardı ve kişiliksiz hale getirdi ki kafası kesik tavuklar gibi ne yana uçacağımızı bilmiyoruz.

‘İnsan, ya üstünler üstünü ya da aşağılıkların en aşağılığı!’ diye boşuna denmemiş.

Biraz kendimize, kendi değerlerimize baksak, Avrupa’nın ortaçağ karanlığını ışığıyla aydınlatanın, İslamiyet ve Müslüman âlimlerin yazdıkları ve tercüme ettikleri kitaplar olduğunu göreceğiz.

Binlercesinden yalnızca birini, bir asra adını veren (dünyada başka bir örneği yok) Biruni’yi tanısak, tanıyabilsek, gerçeği göreceğiz ama ne mümkün!

Sen, hakikati ceket astarının içinde unut, ondan sonra kalk, bilmediğine düşman ol ve bilmeden, onun hakkında ahkâm kes!

.

Ekmekle oynayanlar!
#Mana#İnsan#ESNAF

Ocak 19, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Manasını bütünüyle yitiren ve tüm hakikatiyle maddenin esiri olan insan; kendinin keşfettiği oyuncaklarıyla oynayıp dururken, bir de baktı ki, kendisi, oyuncakların oyuncağı olmuş.
Haberin Devamı

Eskiden insanlar avlanacakları nesneleri tutarlardı (balık, kuş, hayvan vb.), bunun için de koşup yorulur ve neticede zinde kalırlardı. Darlık görüp sıkıntı da çekseler; tasasızdılar, kanaatkâr ve mutluydular.

Arkadaşlıkları, dostlukları, yârenlikleri ve hepsinden önemlisi komşulukları vardı. Her biri, tarağın dişleri gibi olup birbirlerine yardım için yarışırlardı.

Mahalle kültürü insanları birbirine bağlar, birinin sevinciyle herkes sevinir, hüznü ile herkes hüzünlenirdi.

Bu denli paylaşımlar; sevinçleri çoğaltır, acıları asgariye indirirdi.

Ailede, sokakta, kahvehanede, mahallede, okulda, işyerinde birlikte yaşama kültürü vardı. Ortak değerler etrafında insanlar; yekkalp, yekvücut olarak, tek hedefe, hayra, iyiliğe, güzelliğe koşarlardı.

Manasını yitiren günümüz insanı ise, bırakın toplulukları, tek başına kalan insanın bile bilyesi dağıldı.

Haberin Devamı

Evinizde de 1.000 Mbps İnternet Mümkün!
TurkNet

Citroen Yetkili Servis!
Citroën
by Taboola
Ailede, aynı apartmanda, sokakta, kahvehanede, mahallede, okulda ve işyerinde insanlar birbirlerine yabancı, kimse kimseyi tanımıyor, kimsenin sevinci ve derdi kimseyi ilgilendirmiyor.

İnsanoğlu, modernleştim, bilişim çağını yakaladım ve zamana hükmedecek hale geldim dediği ve ava çıktığı günde; inter-net ağlarına girerek hapsoldu ve kendisi av oldu.

Artık insan, elindeki akıllı(!) telefonu ve önündeki bilgisayarı ile öylesine yalnızlaştı ve gerçek hayattan soyutlandı ki sorsanız, kendisini bile tanıyamaz hale geldi.

Sanal âlemin, zavallı, yapayalnız, duygusuz, düşüncesiz ve çaresiz insanı, rüzgârın önünde savrulan yaprak misalidir.

Bastığı her tuşla, biraz daha hayattan ve kendinden uzaklaşıyor, sürüklendiği girdap ise dipsiz kuyu olup en ufak bir kurtuluş ümidi vadetmiyor.

Bu salgın (Korona virüs) tüm dünyada turnusol kâğıdı gibi, herkese mayasını belli ettirdi. Kötü günde herkesin foyası ortaya çıktı.

Ülkemiz, döviz manipülasyonuyla karşı karşıya kalınca, emtia ve hizmet fiyatları füze hızıyla çıktı. Döviz fiyatları düşmesine rağmen, ESNAF, yükselttiği fiyatları, bir türlü indirmiyor.

ESNAFı bilerek büyük harfle yazıyorum. Zira ESNAF, toplumun omurgasıdır, fütüvvet sahibidir (alçak gönüllü, yiğit, dünya malına önem vermeyen, başkalarını düşünen, hoşgörülü, emin...).

Haberin Devamı

Sorarım size; tarih boyunca esnafımızın sahip olduğu yukarıdaki sıfatlardan hangisine malikiz?

Halkın ekmeğiyle, bebeklerin sütüyle, temel gıda maddeleriyle oynayan kişilerden esnaf olabilir mi?

ESNAF bu haldeyse gerisini siz düşünün!

Döviz çıktı diye, günde üç kez etiket değiştiren; döviz inince, son yazdığı yüksek etiketle müşteri kazıklamaya çalışana esnaf denir mi?

Vefa, nasıl ki İstanbul’da bir semt olarak kaldıysa fütüvvet de eskimiş bir söz olarak sözlüklerde kaldı.

Belleğimize ve ruhumuza kazınan internet dili ve yakalandığımız ağlarıyla bakalım daha hangi şekillere gireceğiz?

Dışarıdan insan gözüküp içeriden hiçbir insani melekesi kalmayan bu yaratığa ne diyeceğiz?

Haberin Devamı

İnsan; ya üstünler üstünü ya da aşağıların en aşağısı diye boşuna denmemiş!

.

Bilimsel kafa bu ise!
#Enes Kara#TIP Fakültesi#İslam

Ocak 17, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

TIP fakültesinde okuyan ve bir cemaatin yurdunda kalan, bıraktığı mektupta da ateist (dinsiz-Tanrıtanımaz) olduğunu beyan eden Enes Kara’nın intiharı, bir haftadır tartışılıyor.

Tüm bu tartışmalara baktığımızda, insanın, ölmüşüz de ağlayanımız yok diyeceği geliyor.

Bir olay, bu kadar mı saptırılıp çığırından çıkarılır? Olay ve kişi hakkında en ufak bir inceleme ve araştırma yapmadan, hemen herkes, durduğu yerden ahkâm kesiyor.

Bunlardan en çarpıcıları ise kendilerini aydın ve bilime önem veren diye tanıtan; dine, dini değerlere ve dindarlara şaşı bakanlardır. Bunların büyük çoğunluğu din cahili olduğu için (elifi görseler mertek sanırlar) dine, dini değerlere ve dindarlara düşmandırlar.

Zira insan bilmediğinin düşmanıdır.

Bu kafaya göre, bu gencimizi intihara sürükleyen şey cemaat ve tabiatıyla bunlara göre cemaat denilince de akıllarına (!) tarikat geliyor ve suçluyu buluyorlar: Tarikatlar!

Halbuki bu gencimiz, cemaat ve tarikat mensubu olmadığını söylüyor. Üstelik ateist olduğunu söylüyor. Şimdi birileri de kalkıp bu genci intihara sürükleyen şey, onun ateist olmasıdır diyebilir mi?

Haberin Devamı

Enerjisine yükseleceksin
Opel

Yeni C3 Aircross SUV
Citroën
by Taboola
Bu ne kadar gülünçse, onu cemaat ya da tarikat intihara sürükledi demek de aynı derecede tutarsız ve gülünçtür.

O zaman, diğer ateistler veya mahut yurtlarda kalan diğer kişiler neden intihar etmiyor, diye sorarlar.

Demek ki olay, öyle uzaktan bakıldığı gibi basit bir olay değildir, mutlaka derinlemesine incelenmesi ve irdelenmesi gerekir. Bir olaya, üstelik dürbünün tersinden bakıp toptancı yaklaşımda bulunmak, değil bilimselliğin zerresini barındırmak, aptallığın dik alasıdır.

Bundan takriben bir asır önce (1925) Tekke ve Zaviyeler yani tarikatlar kapatıldı (677 sayılı kanun). Oysaki o tarikatlar, hakikatleri itibarıyla çığırından çıkmış olduklarından, kendi kendilerini çoktan kapatmışlardı. Diğer bir ifade ile mahut kanunla yapılan iş, zaten kapalı olan tekke ve zaviyelerin kapılarına birer kilit vurmaktan ibaretti.

Yani müritlik devri yüz yıl öncesinde bitti, ondan sonra ve bugün kim tarikat ve şeyhlik iddiasında bulunuyorsa yalan söylüyordur.

Günümüzün cemaat ve tarikatları, çoktan kaybolup giden değirmenlerin gürültüsünü aramak ve kendileri gibi başkalarını da kandırmaktan öte bir mana taşımamaktadırlar.

Ya Birinci Dünya Savaşı hiç yaşanmamış olsaydı? Strateji oyunu tarihi senaryoları simüle ediyor
Tarihsel Strateji Oyunu
|
Patrocinado

İslam’ın aşk ve saffet devirlerinde elbette hak tarikatlar, onların şeyhleri (hakiki İslam âlimleri) vardı (Mevlana, İmam-ı Rabbani, Ahmet Yesevi, Mevlana Halid, Hacı Bektaş-ı Veli vb.)

Günümüz mümini, kurtuluş rehberi olan bu ulu kişilere mürit olamayacağına göre, muhip (seven) olacaktır. Onları seven, kitaplarını okuyan ve hayatlarını onlara göre, İslamiyet’e göre tanzim edenin başkaca bir şeye ihtiyacı yoktur.

Ne ad altında olursa olsun, tüm öğrenci yurtları devletin denetim ve gözetiminde olmalıdır. Yurtlarda idarecilik ve eğitmenlik yapacak kişiler de mutlaka pedagoji eğitiminden geçirilmelidir.

Daha da önemlisi, yurt konusunda devletin attığı adımlar, dev adımlardır ama belli ki yeterli değildir. Çoğu gitti azı kaldı, az bir gayretle yurt işi tamamen halledilebilir ve çocuklarımız, başka yurt aramak zorunda kalmazlar.

Haberin Devamı

Yurt (barınma) ve eğitimin olduğu her yerde, devletin gözetim ve denetimi şarttır. Zira oralara, geleceğimiz olan yavrularımızı emanet ediyoruz. Toplumun geleceği kimselerin insafına veya insafsızlığına bırakılamaz.

.

El-cevap!
#CHP#Kemal Kılıçdaroğlu#TBMM

Ocak 12, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

08.01.2022 Cumartesi günkü makalemin başlığı ‘CHP’liler demokrat olabilir mi?’ şeklindeydi.
Haberin Devamı

Sadece başlığa bakıp hüküm çıkaranlar oldu. Okuyucularımdan lehte-aleyhte epeyce e-mail aldım. Doğru anlayan ve hiç de layık olmadığım iltifatlarda bulunan sevgili okuyucularıma, kalbi muhabbetlerimle şükranlarımı sunarım.

İmdi; bakınız bendeniz o yazıya şöyle bir girişle başlamışım: ‘Genlerinde tek parti sultası yatan, kendi yaşam ve inanç ya da inançsızlıklarını halka dayatan, halka tepeden bakan, halkı ve halkın değerlerini horlayan; kısaca halka rağmen iş yapan bir zihniyet asla demokrat olamaz.’

Burada kast edilen zihniyet; CHP’li yöneticiler mi yoksa içinde milyonlarca CHP’liyi de kapsayan halk mı? Caminin içinde bile İslami usullere riayet eden, sayısız CHP’li vatandaşımız var.

Ayrıca; halkın kendisi, halka rağmen nasıl iş yapacak ki? Veya kendi yaşam biçimini halka nasıl dayatacak, dayatabilecek ki?

Evinizde de 1.000 Mbps İnternet Mümkün!
TurkNet

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app
by Taboola
Örneğin; okumak isteyen kız çocuklarımızın başlarını zorla açtıran halk mıydı? Onlara, kendi yaşam biçimlerini dayatan ve bu uğurda çıkarılan yasaları bile Anayasa Mahkemesi’ne taşıyıp iptal ettiren, CHP’ye oy veren halk mıydı yoksa CHP’yi TBMM’de temsil edenler miydi?

Şu halde; demokrat olmayan, bir türlü olamayan zihniyet; CHP’yi idare edenlerden başkası olabilir mi?

Üstelik bu ifademiz, CHP’yi idare edenlerin tümünü de kapsamaz. Nitekim bendeniz TBMM’de iken, CHP’li onlarca kişiyle arkadaşlığımız vardı.

Bu cümleden yola çıkarak; yazımdaki şu ifademe dikkat buyurunuz: ‘...İşte laikliği din düşmanlığı şeklinde anlayan BİR KISIM CHP’liler, bu milletin bedeninden ruhunu ayırmaya çalışmış ve onu manasıyla ve tüm mukaddesatıyla ölüme terk etmiştir.’

1- Laikliği din düşmanlığı şeklinde anlayan ve onu o şekilde halka dayatan halk mı yoksa CHP hükümetleri mi?

2- Bunu bu şekilde anlayan ve uygulayan tüm CHP hükümetleri de değil; BİR KISIM CHP’liler!

3- Dindarların başında Demokles’in kılıcı gibi duran ve Müslümanları pırasa gibi doğrayan mahut 163. maddeyi CHP çıkarmadı mı? İşbu madde, Müslümanları zulüm altında inletmiyor idiyse, neden kaldırıldı?

4- Bu kanunu çıkaranlar; yanlış anlayıp demokrat olmadıklarını söylediğimizi iddia ettikleri CHP’li halk mı yoksa CHP’nin Parlamento’daki milletvekilleri mi?

Haberin Devamı

Neresinden bakarsanız bakın; yazımızla ilgili tüm iddialar yersiz ve mesnetsizdir.

Anlamak istemeyenlere bir sözümüz olamaz ama samimi olup anlamak isteyenlere bir kere daha hatırlatalım.

CHP’nin tarihten, ta Osmanlı gününden ( İttihat ve Terakki) tevarüs ettiği faşizan bir damar; dün olduğu gibi bugün de CHP’nin içinde vardır ve bunlar asla demokrat olmazlar, olamazlar.

Bakınız; demokrat olmayan CHP zihniyeti, ezanı, asli lisanından çıkarıp Türkçeleştirdi. Aynı CHP’nin içinden çıkan ve ayrı parti kuranlar da (DP) çıkardıkları kanunla serbest bıraktılar. İsteyen Türkçe isteyen Arapça okuyabilir. Biri dayattı, diğeri serbest bıraktı.

Hangisi dayatan ve baskıcı, hangisi demokrat; siz karar verin!

Diyanet, devletin resmi kurumu değil mi? Üstelik Cumhuriyet’in kurumlarından. Diyanetin asli görevleri arasında, Kuran-ı Kerim kursları açmak ve isteyenlere, mukaddes kitabımızın okunmasını ve İslamiyet’in temel esaslarını öğretmek de bulunmaktadır. Diyanetin Kuran kursu hocaları da İlahiyat Fakültesi mezunu ve hepsinin pedagojik eğitimleri var. Yani öğretmenlik yapabilirler.

Bugün bile CHP’li Grup Başkan Vekili kalkmış, Diyanet’in Kuran-ı kerim kurslarındaki eğitimi Ortaçağ zihniyeti (Avrupa’nın zifiri karanlığı) ile bir tutuyor.

Aynı CHP’nin içinde, başkaları da (hatta yine yönetim kadrosunda olanlar) arkadaşlarının bu yaklaşımını yanlış buluyor.

Haberin Devamı

İşte biz de o yanlışa işaret ettik; CHP’nin zorba, baskıcı, dayatmacı zihniyetinden bahsederken; içinde beslediği bu faşizan, İttihat Terakki damarını kast ediyoruz.

Böyle değilse; Sayın Kılıçdaroğlu neyin helalleşmesi peşindedir; söyler misiniz?

Bilmem anlatabildim mi?

.

Koynumuzda yılan beslemişiz!
#Türkiye#ABD#Recep Tayyip Erdoğan

Ocak 10, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Türkiye ile ABD’nin dost ve müttefikliği, vaktiyle ifade edildiği gibi; ayıyla yatağa girmeye benziyor. Bu sözü, zamanında ABD ile yatağa giren siyasetçi (İnönü), tecrübesiyle söylemiştir.
Haberin Devamı

2. Dünya Savaşı’nı kesin bir zaferle sona erdiren ABD ayısının yatağına bir girdik, pir girdik!

Demokrasi ve maddi yardım vaadiyle, İsmet İnönü’yle kedi fare ile oynar gibi oynadılar. ABD’nin İnönü’ye dayatıp imzalattırdığı anlaşmalarla Türkiye, kelimenin tam anlamıyla ‘uydu’ devlet haline getirildi.

Böylece; sözde demokrasinin (vesayetle hastalıklı) gelip geçen tüm iktidarları, ABD’ye bağımlı kalmış; ufak bir şekilde de olsa aykırı davranan iktidarlar alaşağı edilmiş; idam dahil, hemen her çeşit cezaya çarptırılıp hizaya sokulmuşlardır.

Bu yüzden; Adnan Menderes ve arkadaşları darağacını boylamış, Süleyman Demirel altı kere gitmiş, yedi kere gelmiş, Bülent Ecevit’e (Türkiye’ye)
ambargo konulmuş, Necmettin Erbakan’a dünya dar edilip iktidardan uzaklaştırılmış, Recep Tayyip Erdoğan’a da darbe üstüne darbe yapılarak iktidardan düşürülmeye çalışılmıştır.

1940’lı yıllarda iliklenen ilk düğme yanlış olduğundan (ABD’nin isteği doğrultusunda anlaşmalar imzalandığından), ondan sonra iliklenen tüm düğmeler hep yanlış olmuştur.

ABD, Türkiye’nin yalnızca siyasetini teslim almadı; NATO ile askeriyesini, müfredatla Milli Eğitimini ve topyekûn ekonomisini güdümüne aldı.

Türkiye’ye biçilen kefen: İç siyasette; laiklik, komünizm gibi hayali tehlikeler oluşturulup halkın üzerine gidilerek (Bu yüzden, devlet baskısı ve zulmünden nasibini almayan hiçbir kesim olmamıştır); dış siyasette, başta komşular olmak üzere dış dünyayla irtibat kesilecek; eğitimde müfredatı ABD Büyükelçisi’nin başkanlığında ABD’li uzmanlar belirleyecek; ekonomide ise Türkiye, toplu iğne yapmaktan mahrum bırakılacaktı.

Türkiye, kendisine biçilen bu kefeni, ilk defa Turgut Özal’la yırtmış böylece dünya sahnesinde varlık gösterebilmiştir. Özal’dan önce, Türk girişimcisi için, sınırlarımızdan ötesi uzay gibiydi!

Cebinde 1 dolar taşıyan, eroin taşıyan muamelesi görürdü. Şu gördüğünüz, 81 vilayetin sokaklarını dolduran lüks araçlardan bir tekini bile göremezdiniz.

1965 yılında iktidar olan Süleyman Demirel’in şu ibretlik sözleri her şeyi anlatıyor: “Elektrik düğmesine bastığınızda yanan lambada ben varım; musluğu açtığınızda akan suda ben varım. Ben bu ülkenin Başbakanı olarak valimi, Hakkâri’ye katırın kuyruğunda yolladım.”

Haberin Devamı

İşte her şeyi ile ABD’ye teslim olan Türkiye’nin durumu bu idi. Oysa bize, “Siz bir şey yapmayın, nerede ne gerekiyorsa biz yaparız” demişti Amerika. Bizim siyasetçiler de buna kanıp Türkiye’yi küçük Amerika yapma vadinde bulunuyorlardı.

Gerçekten küçük Amerika olmuştuk ama bu, bizim anladığımız manada değildi. Askerimiz, polisimiz, adliye teşkilatımız, eğitim müesseselerimiz ve diğer tüm kurum ve kuruluşlarımız, içeriden ele geçirilmişti.

Dışı FETÖ, içi CIA olan bu sinsi yapı, ülkemizi paramparça edip her bir parçayı ağa-babaları olan ABD’ye peşkeş çekeceklerdi.

Sittin senedir koynumuzda beslediğimiz bu ejderhaya, ilk defa Recep Tayyip Erdoğan karşı koydu.

Ejderha, üst üste, her yanımızdan ısırmak istedi, başaramadı. Altın vuruşu 15 Temmuz’du, onda da Erdoğan’a sahip çıkan milletin, azim ve karlılığı ile boyunun ölçüsünü aldı.

Bu kez ekonomik kozunu deniyor; zira önceki Başkan: “...Benim belirlediğim sınırların dışına çıkarsa Türkiye ekonomisini mahvederim” demişti.

Diğer bir ifadeyle bize, “Çizmeyi aşmayın, aşarsanız ezerim” diyor.

Bu arada, köprülerin altından çok sular aktı ve Erdoğan Türkiye’si boş durmadı; yalnızca çizmeyi değil, onların boylarını da aştı.

Artık kedi, fareyle oynamak istese de hevesi kursağında kalıyor.

Minderde Koca Yusuf’la Yankee’nin (Yanki) güreşi var.

Bahisçiler Yankee’ye oynadı lakin bir ve ikinci devreyi kaybettiler.

Haberin Devamı

Kıran kırana geçen müsabakanın son devresi yapılıyor.

Görelim Mevla’m neyler; neylerse güzel eyler.

.

CHP’liler demokrat olabilir mi?
#CHP#Kuran Kursu#Demokrasi

Ocak 08, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Genlerinde tek parti sultası yatan, kendi yaşam ve inanç ya da inançsızlıklarını halka dayatan, halka tepeden bakan, halkı ve halkın değerlerini horlayan; kısaca, halka rağmen işi yapan bir zihniyet asla demokrat olamaz.
Haberin Devamı

Bunların demokratlıkları da demokratik solculukları da medenilikleri de ilericilikleri de hep laftadır, göstermeliktir, su katılmamış ikiyüzlülüktür.

Bunlar, Müslüman mahallesinde salyangoz satmayı ilericilik, solculuk ve medenilik bilirler.

Bu millet büyük çoğunluğuyla Müslümandır ve asırlar boyunca İslamiyet’in bayraktarlığını yapmıştır. Başka bir deyişle, bu milletin büyük çoğunluğunun ruhu İslam’dır.

Ruh, bedenden ayrılınca ölüm gerçekleşir. İşte, laikliği din düşmanlığı şeklinde anlayan bir kısım CHP’liler, bu milletin bedeninden ruhunu ayırmaya çalışmış ve onu, manasıyla ve tüm mukaddesatıyla ölüme terk etmiştir.

Tek başına, mutlak iktidar olduğu dönemde (tek parti ve o partinin il başkanları, aynı şehrin hem valisi ve hem de belediye başkanı); okullardan din dersleri kaldırılmış, halkın Kuran-ı kerim okuması yasaklanmış, ezanın asli lisanıyla okunması yasaklanmış, ahırlarda, izbelerde gizli Kuran-ı Kerim öğreten hocalar yakalanıp, ellerindeki Mushaflar yırtılıp atılmış ve kendileri kodese tıkılmıştır.

Öyle ki 1940’lı yılların sonuna gelindiğinde, cenazeleri İslami usulle defnedecek imam bulmakta zorluk çekilmiştir.

Aynı zihniyet, Avrupa’dan ithal edip Anayasa’ya koyduğu laikliği, Avrupa’nın tersine anlamış ve din düşmanlığı şeklinde tatbik etmiştir.

Türk Ceza Kanunu’na konan 163. Madde ile ‘Allah’ diyen, evinde dini kitap okuyan, toplanıp dini sohbet eden Müslümanlar takibata uğramış ve mahut madde yüzünden çekmedikleri cefa ve zulüm kalmamıştır.

Merhum Turgut Özal bu maddeyi kaldırdı da Müslüman memleketinde, inançlı kesim rahat bir nefes alabildi.

Bu ne menem laiklikse, Allah diyen siyasetçi, Kuran kursu ve imam hatip açan siyasetçi, namaz kılan ve Kuran okuyan siyasetçi Anayasa’yı ihlal etmiş oluyor ve bu zihniyete göre suç işlemiş oluyor.

Mahut laiklik yüzünden 80 seneyi aşkın bir zaman zarfında, örtülü kızlarımız, üniversiteler dahil, okullara alınmamış ve onlarca neslin cahil bırakılmasına göz yumulmuştur.

Daha dün (28 Şubat 1997), kaymakamlar, imam hatip okullarının kapılarına gönderilmiş ve başörtülü kızların okullara alınması engellenmiştir. İslamiyet’te inanmayan bir gayrimüslim kadın bile, saygısından dolayı, komşusunun evinde okunan mevlidi ve Kuran-ı Kerim’i başı örtülü olarak edeple dinlerken, bizde, kız imam hatip okullarında, Kuran dersinde başlar açılmıştır. Mahut zihniyet Tefsir dersinin, Kuran-ı Kerim’le ilgili olduğunu bilmediğinden bu cinayetler işlenmiştir.

Haberin Devamı

Şimdi Kılıçdaroğlu başörtüsü yasağını ben kaldırdım diyor; halbuki gelen tüm sağ partiler bu yasağı Meclis’te kaldırmaya çalışırken, altında kendisinin de imzası olduğu halde, CHP’li vekillerin Anayasa Mahkemesi’ne başvurularıyla ilgili kanunu iptal ettirmişlerdir.

Yanlış anlaşılmasın, CHP’lilerin kendilerine özgü tavırları, inançları veya inançsızlıkları kimseyi ilgilendirmez. O durum, kendilerinin bilecekleri bir şeydir.

Lakin dün olduğu gibi, bugün de kendi durumlarını millete dayatmalarının demokrasiyle yakından ve uzaktan bir ilgisi yoktur. Dün, başbakanları (Ş. Saraçoğlu), ‘Din zehirdir. Türkiye’den dini tamamen atabilmemiz için bize otuz sene lazımdır’ diyordu.

Haberin Devamı

Sana göre din zehir olabilir, bunu millete dayatmanın demokratlıkla ne alakası olabilir? Millet sana illa ki dindar ol diyor mu? Demiyor. Şu halde o tepeden baktığın ve beğenmeyip horladığın millet, senden fersah fersah ileride, çok daha demokrat ve hoşgörülü.

Bugün de aynı partinin Grup Başkan Vekili Kuran’a ve onu öğrenmeye ve öğretmeye dil uzatıyor, bunun laiklikle, çağdaş eğitimle (ne demekse) bağdaşmayacağını ve bu denli bir eğitimin ortaçağda kaldığını zırvalıyor.

Bu zihniyetin, millete şu veya bu şekilde bir yaşam şekli ve inanç sistemi dayatması faşizmin dik alasıdır, bunu yapanlar da faşistin ta kendileridir.

Oldu olacak 1950 öncesi CHP’ye dönün ve milletin oylarını zorla partinize verdirin. Vermeyenleri, şahıs ve beldeleriyle birlikte cezalandırın.

Haberin Devamı

Demokratsınız ya... Başkanınız da Demokrat Amca...

Millet de her seferinde bunları yiyor ve sizi iktidara taşıyor zaten.

.

Kendisine yakışanı yapıyor!
#Kemal Kılıçdaroğlu#CHP#Mahmut Özer

Ocak 05, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

CHP Genel Başkanı Kılıçdaroğlu, artık kimlerden talimat almışsa son günlerde sürekli aynaya bakar oldu; hem de boy aynasına. Zira, ‘Kişi, kişinin aynasıdır’ diye boşuna dememişler.
Haberin Devamı

Kılıçdaroğlu da, özellikle iktidar cenahındaki muhataplarına baktığında, onların aynasında kendisini görüyor ve sürekli içindeki ufuneti kusuyor.

Bu yüzden; onların, insanların haklarını gasp ettiklerini, hak etmeyen kişileri öğretmen olarak atadıklarını diline doluyor.

Bununla da yetinse iyi. İster gibi yaptığı randevunun cevabını beklemeden, emrivaki yapıp Milli Eğitim Bakanlığı’nın kapısına dayanıyor. Resmen baskın yapmak istiyor.

Orası ve diğer tüm devlet kurumları, yolgeçen hanı olmadığı için (ama o öyle sanıyor), içeri alınmıyor.

Herkesin rahatlıkla ve hiçbir zorlukla karşılaşmadan girebildiği kapıdan, ana muhalefetin başı giremiyor. Yol ve yordam bilemediği için mi giremiyor? Yoksa biliyor da, inadına mı bu rezaleti işliyor?

CHP Lideri’nin bu eşkıya tavrı karşısında Milli Eğitim Bakanı Mahmut Özer, insanlığını takınarak, devlet adamlığı ciddiyetiyle: ‘Bakanlığımızın kapıları herkese açık. Kamuoyunu yanlış yönlendirerek maksadını aşan, emrivaki şeklinde yapılacak görüşme talebini karşılamamız beklenmesin’ diyerek, ilgiliye haddini bildiriyor.

İnsanların haklarını gasp etmek ve kendi yandaşlarını devlet dairelerine doldurmak, CHP’nin genlerinde var. Var ki, şimdilerde devlete eleman alanlara da aynı gözle bakıyor. Muhatabını, kendisi gibi zannediyor.

Nitekim vaktiyle, CHP’li Adalet Bakanları M. Moğultay ile S. Oktay: ‘Ne yani, MHP’lileri mi atayacaktık?’ diyerek, kendi yandaşı olan binlerce hâkim ve savcının atamasını yapmakla övünüyordu.

Yeni nesiller bilmezler; demokrasi tarihimiz boyunca yapılan tüm darbelerde, iktidardaki sağ partiler alaşağı edilmiş ve CHP’liler iktidara taşınmıştır. Asker olsun sivil olsun tüm bürokrasi, CHP’ye payanda görevi ifa etmiştir.

CHP’liler, bu şekilde gasp ettikleri makamlarda; kendilerinden olmayan bürokratları (müdüründen yardımcı hizmetlisine kadar) hallaç pamuğu gibi savurmuş ve tüm kadrolara kendi yandaşlarını doldurmuştur.

CHP’nin gasp yoluyla geldiği bakanlık devir teslim törenlerinde bile tüm dünyaya rezil rüsva oluyorduk. İşgalci sözde bakanlar, bir güruh eşliğinde bakanlığı basıyor ve bakan dahil, onlarca yılın devlet bürokratları kollarından tutulduğu gibi kapı dışarı ediliyordu.

Haberin Devamı

Bütün bu kepazelikleri yeni nesiller nereden bilsin? Anlatsanız bile havsalaları almaz, böyle şey olmaz derler.

Kılıçdaroğlu’na da bu baskın tutkusu, işte böyle bir CHP’nin genlerinden tevarüs etti. Yani aslına çekti.

CHP’nin tek başına iktidar olduğu (zaten tek parti vardı) yıllarda da köyler jandarmayla basılır; meteliğe kurşun sıkan zavallı köylüler, küçük ve büyükbaş hayvanlarını ormanlara kaçırırlardı. Zira görülürlerse her bir hayvan başına vergi tahakkuk ettirilecekti.

Köylüde kuruş para yok, bir inek, ya da birkaç koyunuyla zaten kıt kanaat geçiniyor; üstte başta yok, aç biilaç köylü parayı bulup veremiyor. Yakalanan hayvanlar gasp ediliyor, meydanlarda kelepçeye vurulup güneşin altında aç ve susuz bırakılıyor. Suçu sadece bir tek ineğe sahip olmak olan beş parasız köylü de, o hayvanın vergisini veremediği için taş ocaklarında veya yol inşaatlarında mecburi çalışmaya tabi tutuluyor.

Ya da hapsi boyluyor.

Haberin Devamı

Zira eşkıyanın gece ne yapacağı belli olmayacağı gibi, CHP’nin iktidarının da ne yapacağı belli olmaz!

Kısaca dememiz o ki sevgili okuyucularım, CHP’nin halkçılığı, gerçekte gaspçılığın ta kendisidir.

Dolayısıyla Kılıçdaroğlu, bu baskınla kendisine yakışanı yapmıştır.

.

Hırs, muhalefetin aklını örtmüş!
#CHP#Muhalefet#DP

Ocak 03, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Ana muhalefet partisi konumundaki CHP, demokrasiye, diğer bir deyişle, seçimlerde halkın oyuna başvurduğumuz günden beri, girdiği her seçimi kaybediyor.

Adı halk olmasına rağmen, halkla bu partinin arasını açan ve onu halktan koparan ne oldu?

Vaktiyle CHP’den ayrılan kadroların oluşturduğu DP’yi ve onu takip eden partileri iktidara getiren ne idi?

Öyle ya; DP’liler de köken itibarıyla CHP’liydi. Halk, asıl parti dururken, neden onlardan ayrılan bu tali (ikinci) derecedeki partiye teveccüh etti?

Üstelik o günden bugüne, yetmiş küsur sene geçmiş olmasına rağmen halk, hep CHP’nin karşısındaki partileri iktidara getiriyor. Hem de yeni kurulan, kuruluşları daha bir-iki yıl olan partiler iktidara gelebiliyor; kuruluşu Cumhuriyet’le yaşıt olan asırlık CHP, bir türlü iktidar yüzü görmüyor.

İktidar olabilen diğer tüm partilerin bir- iki, bilemediniz üç- beş yılda halka anlatıp onu ikna edebildiğini, CHP bir asır boyunca anlatabilmiş ve ikna edebilmiş değildir?

Neden?

Aradan yüz sene geçti. CHP, bu sorunun cevabını hâlâ bulamadı; ilk defa genel başkan seçtirilen K. Kılıçdaroğlu’na bu durum anlatıldı; o da anlar gibi oldu lakin o da samimi olmayıp ‘takiyye’ yaptığı için inandırıcı olmuyor, olamıyor.

Bu yüzden, başta dindarlar olmak üzere halkın büyük çoğunluğuna karşı yaptıkları zulümlerden dolayı helallik istemesi, timsah gözyaşını yansıtmaktan başka bir mana ifade etmiyor.

Bakınız, bugün bile partisinden yükselen sesler, milletimizin büyük çoğunluğunu derinden yaralıyor ve onlara şunu dedirtiyor: “Bu parti iflah olmaz. Ne kadar göz boyamaya yeltenseler de durum ortada; eski tas eski hamam!”

CHP Grup Başkan Vekili Özgür Özel, 4-6 yaş grubu çocukların gittiği Kuran-ı Kerim kursları için ‘Ortaçağ düşüncesi’ ifadesini kullanarak büyük bir skandala imza attı. CHP Grup Başkan Vekili’nin yaptığı, koyu cehaletinin yanında alenen İslam düşmanlığı değil de nedir?

Bir kere Ortaçağ karanlığı Avrupa’ya mahsus bir tabirdir; zira Ortaçağ’da İslamiyet ve Müslümanlar altın devirlerini yaşıyorlardı. Dini ilimlerin yanında fen bilimlerinde de zirvedeydiler. Tıptan astronomiye, cebirden geometriye, coğrafyadan fizik ve kimyaya kadar tüm bilimlerde öncüydüler. Müslümanlar’ın yazdığı bilimsel eserler batı dillerine tercüme edilerek, Avrupa karanlığını yendi. Müslüman âlimlerin bilim kitapları sayesinde Rönesans’ı gerçekleştirdiler. Bu durumu Batılı itiraf ediyor lakin bizim, içi zift dolu kafalarımız kopkoyu bir cehalet içinde yuvarlanmaktalar.

Fen bilimlerinde zirveye ulaşan İslam âlimlerinin hayatlarına bir baksalar hemen hepsinin çocukluklarında hafız (Kuran-ı Kerimi ezberlediklerini) olduklarını ve dini ilimleri de tam manasıyla edindiklerini göreceklerdir.

Ama yanlışa ve batıla formatlanan bu kafa görmez, görmek istemez. Zira körü körüne bir Batı taklitçisi olmalarına karşın Batı’yı, Batılıyı da bilmezler.

Batılı diye peşine takıldıkları hemen bütün filozofların kökenlerinin papaz olduğunu da bilmezler. Batılı her aydının, en az bir kasaba papazı kadar dini bilgiye sahip olduğunu nereden bilecekler?

Bilmedikleri için, bilmediklerinin düşmanıdırlar ve bilmedikleri dinden, dini ilimlerden ve dindarlardan; aslandan kaçan yabaneşekleri gibidirler.

Haberin Devamı

Biri dinimize, biri ezana, biri başörtüsüne, biri başörtülüye, biri Kuran’a, biri Kuran kurslarına, biri Peygamber Efendimize hakaret etmeyi, inkâr ve aşağılamayı şiar edinir.

Dün ve bugün, bu milletin kutsallarıyla alay etmeyi maharet bilen bu zihniyet, bir de dönüp utanmadan bu milletten oy ister.

Millet de, dün olduğu gibi, bugün de onu layık olduğu ‘esfel-i safilin’e (aşağıların en aşağısı) gönderiyor ve asla iktidar yüzü göstermiyor.

CHP kafası kendine dönüp bakacağına, hâlâ kabahati millette arıyor.

Millete tepeden bakan ve milletin değerlerini inkâr edenlerin, onlardan ve onların vereceği oylardan mahrum kalmasından daha doğal bir şey var mı?

Haberin Devamı

Olmadığına göre; yüzde 20’lerde sürünmeye devam!

.

Asıl satılan!
#ABD#FETÖ#NATO

Aralık 15, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Kendini ve neye hizmet ettiğini bilmeyen (belki de çok iyi bilen!) bizdeki sorumsuz muhalefet, şimdi de ASELSAN’ın satıldığını iddia ederek yeri göğü inletiyor.

Dün de aynı zihniyet, Adapazarı’ndaki Tank-Palet Fabrikasının Katar’a peşkeş çekildiğini iddia etmişti. İddianın yalan, düzmece ve iftira olduğunun delilleri, defaatle gözlerine sokulması rağmen, aynı teranelerini ısrarla sürdürmektedirler.

Savunma sanayimiz, özellikle son on yılda, dünyada parmakla gösterilecek çok üstün başarılara imza attı.

Türkiye’miz, son üç yüz yıldır ilk defa, sahip olduğu çetrefilli coğrafyayı, kendi imkânlarıyla elinde tutabilecek güç ve kuvvete erişti. Bunu nasıl başardı derseniz; cevabı şu atasözümüzdedir: Kötü komşu insanı mal sahibi yapar.

Türkiye’ye dost ve müttefik gözüken; gerçekte ise, ambargolar dahil, kendisine her türlü kötülüğü reva görenler, onu mal sahibi yaptılar.

Bakınız, ABD bizi, ortak olmamıza rağmen F-35 savaş uçağı projesinden çıkardı. Bir milyar iki yüz milyon dolarımızın üstüne de yatmak istedi. Paranın tahsili için Türkiye diretince, ABD görüşmeleri başlatmak zorunda kaldı. Paramızı ne zaman ve nasıl ödeyecekleri belli değil.

Türkiye tank imalatına girişti, dost ve müttefikimiz olan Almanya ile anlaştı. Tankın tüm parçalarını ürettik, iş motora gelince, Almanya yan çizdi, göndermem dedi.

Aynı filmi, on beş sene öncesinde İHA’larda görmüştük. ABD, bize paramızla İHA vermiyor, yazılımı kendilerine ait beş-on İHA’yı tamir için gönderdiğimiz İsrail de bunları onarıp geri göndermiyordu.

Oysa aynı ABD, en sofistike silah ve mühimmatları, bedelsiz olarak, Türkiye ile savaşmakta olan terör örgütlerine boca ediyordu.

Halbuki Türkiye, teröre karşı kıyasıya bir savaş veriyordu, hemen her gün bayrağa sarılı tabut görmek, milletimizi derinden etkiliyordu.

Güya NATO üyesiydik lakin NATO ülkelerinin vekâlet savaşlarına muhataptık. Diğer bir ifade ile Türkiye, kendisine silah ambargosu uygulayan sözde dost ve müttefiki olan ülkelerle savaşıyordu.

Bıçağın kemiğe dayanması şöyle dursun, kaburgalardan girip sırttan çıkmıştı.

Bu ülke Sultan Abdülaziz döneminde dünyanın ikinci büyük donanmasına sahipti, Cumhuriyet döneminde kendi silah ve mühimmatlarını, otomobilini ve uçaklarını üretiyordu.

Haberin Devamı

Mahut dostlarımız, tüm bu işlerden vazgeçmemizi bize dayattılar, biz de (İnönü) tıpış tıpış peki dedik. Kendi silah fabrikalarımızı ellerimizle havaya uçurduk, uçaklarımızı yere gömüp, üzerlerini betonla kapladık.

Dememiz o ki, bu millet, tüm bunları yapabilecek güç ve kuvvete sahiptir lakin onun elini kolunu bağlayan dış ve iç vesayet odakları buna müsaade etmemektedir.

Tüm bu odakların çanına ot tıkayacak siyasi irade olmadan, bu işin yapılması imkânsızdı. Bunun için de hem yardan ve hem de serden geçmek gerekiyordu.

İşte Sayın Erdoğan böyle bir liderdi, çelikten siyasi iradesini sergiledi ve savunma sanayimizi düşmana korku salan, dosta güven veren konuma taşıdı.

Türkiye kendi tankını (motor dahil), uçağını (savaş ve sivil), topunu (obüsler dahil), tüfeğini (makinalı dahil), İHA’sını, SİHA’sını, denizaltısını, uçak gemisini, füzesini, hava savunma sistemlerini, radarlarını, görünmez fırkateynlerini, akıllı bombaları ve bunlar gibi daha nicelerini üretirken, bizim muhalefetten herhangi bir taltif duydunuz mu?

Duymazsınız, duyamazsınız, çünkü bizim muhalefet, dışarıdaki vesayetin içerideki kara sesidir.

Ne duyarsınız, biliyor musunuz?

Deniz topu silahına tenis topu der (Meral Akşener) ve Aselsan satılıyor diye yırtınır (Kılıçdaroğlu ve Akşener). Aselsan, borsaya açık bir şirket, orada yaprak sallansa dünyanın haberi olur.

Haberin Devamı

Sorarım size; satılan Aselsan mı, yoksa satıldı iftirasını atan zift dolu beyinler mi?

İnanın, FETÖ elebaşı, bunları görüp duydukça bana gerek kalmadı deyip intihar edebilir!

.

Hem kel hem fodul!
#CHP#Kemal Kılıçdaroğlu#Seçim

Aralık 11, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

CHP, belli ki ‘altı ok’undaki halkçılığı tersinden anlamış. Zira halk adına yapmak istediği şeylere baktığımızda, onların, halk için, halkın özlem ve beklentileri için değil, halka rağmen olduklarını görürüz.
Haberin Devamı

CHP, bugün de bu huyundan vazgeçmiş değildir. Oysa demokrasilerde, halkın tercihleriyle iktidara gelinir. CHP, bunun da kolayını bulmuştur; halkın tercihleriyle iktidar olan partilerin darbeyle alaşağı edilmesiyle CHP’ye gün doğmuş ve her seferinde gasp yoluyla iktidara gelmiştir.

Her darbeden sonra kurulan sözde partiler üstü hükümetlere bakın; hemen hepsinin CHP’lilerden oluşturulduğunu görürsünüz.

Bugünkü CHP lideri olan Kılıçdaroğlu da aynı alışkanlıkla, Cumhurbaşkanı Erdoğan’a yüzde 52 oranında oy veren milletin kahir ekseriyetini ‘gayri milli’ ilan etmekte bir beis görmüyor.

Halbuki CHP için de iktidarın yolu, ‘gayri milli’ ilan edilen o insanların oyunu almaktan geçiyor. Gayri milli addedilen halkın büyük çoğunluğu, bu anlayışa oy verir mi?
Bu zihniyetin millilikten anladığı şeyi, vaktiyle CHP’li bir Adalet Bakanı (Mahmut Esat Bozkurt), şu rezil sözle dile getirmişti: ‘Türk, bu ülkenin yegâne efendisi, yegâne sahibidir. Saf Türk soyundan olmayanların bu memlekette tek hakları vardır; hizmetçi olma hakkı, köle olma hakkı. Dost ve düşman, hatta dağlar bu hakikati böyle bilsinler!’

Şimdi de bu efendinin (!) temsilcisi kalkmış; seneler senesi hizmetçi ve köle olarak addettiği unsurlardan helallik dileyecekmiş. Boşuna zahmet etmesin; zira ne karşı tarafın böyle bir niyeti var ve ne de senin günahlarını temizleyebilecek su veya herhangi bir temizlik maddesi var.

Yoksa İstanbul İl başkanlarının dediği gibi, hâlâ seçim dışı yollarla mı iktidar olma hayali peşindeler?

Oysa 15 Temmuz’daki rezil kalkışmadan sonra Türkiye muhalefetini güdümüne alacağını söyleyen ABD Başkanı Biden bile, bu işin seçim dışı yollarla olamayacağını söylüyor.

Milletin indirdiği şamardan ibret alan ABD gerekli dersi çıkardı, lakin bizdeki darbe sever zihniyet, FETÖ elebaşının yaveleriyle avunup, çıkmaz ayın son çarşambasını bekliyor.

Bugün, milletin çoğunluğunu ‘gayri milli’ ilan eden CHP zihniyetinin ağababası da, 1950 seçimlerini kaybedince, ‘Bu milleti cezalandırmalıyız!’ demişti.

CHP’deki bu kafa o gün bugündür hiç değişmedi; kendi partileri kazandığı zaman ‘Ne âlâ demokrasi’, kaybettikleri zaman da ‘Kıllı, göbeğini kaşıyan adamların seçtiklerinden demokrasi mi olur? Biz seçkinlerle, cahil cühelanın oyları eşit olabilir mi?’ derler.

Haberin Devamı

Damarlarında dolaşmakta olan CHP kibri, sadece karşıt partililere tepeden bakmaz, kendi öz partili seçmenlerine de aynı gözle bakar. Nitekim hangi adayı çıkarırsa, CHP’li seçmenin ‘tıpış tıpış’ gidip oy vereceğini söyledi.

CHP’nin, millete bu denli bakış açısından dolayıdır ki, sittin senedir oyları yüzde 20’ler civarında seyrediyor ve asla iktidara alternatif olamıyor.

Bakınız; hâlâ kendileri bir muhasebeye girişip, biz ne ettik de bu haldeyiz demiyorlar; bölücüler dahil, diğer partilerin kapısında oy dileniyorlar.

Ve hâlâ oyu, partilerden değil milletten alabileceklerini, bunun için de millete ram olmak gerektiğini bilmiyorlar.

.

Rezil siyaset!
#Menderes#Muhalefer#İktidar

Aralık 06, 2021 06:293dk okuma

Sittin senedir iktidar yüzü görmeyen ve bu gidişle bir sittin sene daha iktidara gelemeyecek olan, bizdeki sorumsuz ve kirli muhalefet yüzünden siyaset arenası tek kelime ile kokuştu.
Malum Türkiye’miz; yaşadığı coğrafya, sahip olduğu tarih ve her daim hak ve hakikati savunması yüzünden emperyalist ülkelerin hedefi olmuştur.

Bu durum dün de böyleydi, bugün de böyledir.

Bu yüzden Türkiye’mizde dert ve belalar bitmez, biri biterse derhal yenisini ikame ederler.

Türkiye düşmanları, ileriye doğru adım atmamızı ve kalkınmamızı asla istemezler. Zira Türkiye kalkınır ve bir güç olarak varlığını sürdürürse başlarına ne geleceğini bilirler!

Tıpkı dün olduğu gibi.

Böyle bir Türkiye, mazlumların sığınağı olmakla kalmaz, zalimlerden zulümlerinin hesabını da sorar. Oysaki onlar: ‘Altta kalanın canı çıksın!’ sistemlerinin, sorgusuz-sualsiz devam etmesini isterler.

Kendilerinden hesap soracak Bir ‘Molla Kasım’a asla tahammülleri yoktur.

Eşek arısı kovanlarına kimsenin çomak sokmasını istemezler.

Pandemi, turnusol kâğıdı gibi tüm emperyalistlerin foyasını ortaya çıkardı. Zulümle abat olunamayacağı ve zulmün ilanihaye gitmeyeceği, gidemeyeceği görüldü.

Köhnemiş zulüm sistemleri çatırdıyor, ha yıkıldı ha yıkılacaklar!

Kaçınılmaz son yaklaştı: Dünyamız, savaşlı ya da savaşsız yeniden kurulmak zorunda.

Birbirlerine diş bileyen süper güçler, muhtemel bir savaşın hazırlıklarını tamamlamakla meşguller. Çin, halkına gıda stok etmeleri için telkinde bulundu.

Türkiye’mizin dört bir tarafı ise, barut fıçısını andırıyor. Ülkemiz adeta ateş çemberi ile çevrilmiş durumda. Dost ve müttefik gözüken ülkeler bile, Türkiye’yi kuşatmanın derdinde. Belli ki, Sevr’i yeniden hortlatmak istiyorlar.

Burnumuzun dibinde terör devleti kurmak ve ülkemizi parçalamak istiyorlar.

Tehlikeyi gören Türkiye, önlem almak amacıyla; terörle mücadelenin konseptini değiştirdi ve terörü yerinde vurmak için harekete geçti. 2014 yılından beri, yurtdışındaki terör yuvalarını vuruyor. Bunun için gerekli olan ‘tezkere’leri de o günden beri Meclis’inden çıkarıyor.

Çıkarılan ‘tezkere’lerin kapsamları aynı. Lakin 7. çıkarılacakken CHP yan çizdi. O güne kadar evet dediği ‘tezkere’lere bu kez hayır dedi.

CHP, terörle mücadelede, iktidarın yaptıklarını beğenmediğini; bunun yerine, dünyadaki dostları ile el ele vererek terörün finansal kaynaklarını kurutacaklarını (!), bunun için de yurtdışına asker göndermeye gerek olmadığını savunuyor.

Halbuki terörü, Türkiye’nin dünyadaki dostları ve müttefikleri besleyip üzerimize salıyor. Finansını temin ettikleri gibi, onları eğitip donatıyorlar ve Türkiye’ye karşı terör eylemlerinde kullanıyorlar.

CHP, bütün bunları bilmesine ve terörle mücadelede, tarihte olmadığı kadar büyük başarıları görmesine rağmen, neden böyle yapıyor dersiniz?

Belli ki, Erdoğan nefreti bunların akıllarını örtmüş; ne yaptıklarını, ne de söylediklerini biliyorlar. HDP’yi küstürmeme adına ülkemizin dört bir yanına yerleştirilen dinamit lokumlarını görmezden geliyorlar.

Sandıkta yenmedikleri Erdoğan’ın sözde ölümünü, sosyal medyada ayyuka çıkarıp siyaset yaptıklarını zannediyorlar.

Haberin Devamı

Erdoğan’ı sandıkla veya başka yollarla (!) indireceklermiş.

Bir diğer ortakları da ‘milliyetçi’ geçinip şehit yakınına küfretmeyi maharet biliyor. Bilmeselerdi, böylesine ağzı bozuk bir kişiyi Meclis çatısı altında, aralarında barındırmazlardı.

Siyasetin ayağa düştüğünü görmüştük de bu denli çürüyeceğini düşünememiştik.

Darağacına gönderdikleri Menderes’ten de ibret almıyorlar.

Zira haksız yere astıkları Menderes’in ruhudur onlardan intikam alan ve onlara ebediyen iktidar yüzü göstermeyen.

Önceki gün Sultan Abdülhamid’e, dün Menderes’e yaptıklarını birebir aynıyla bugün Erdoğan’a yapıyorlar; yapmak istiyorlar.

Lakin unutulmasın ki, ne bugünkü Türkiye eski Türkiye’dir ne de bugünkü millet eski millettir!

Haberin Devamı

Unutanlar, 15 Temmuz gecesindeki filmi geriye sarıp bir kere daha seyretsin!

.Çürümüş muhalefet!
#Muhalefet#FETÖ#ABD

Kasım 24, 2021 06:292dk okuma

Son yirmi yıldır, kesintisiz olarak, AK Parti iktidarında yaşıyoruz. İktidardaki siyasi parti, hâlâ en büyük parti konumunda. İrili ufaklı tüm muhalefet partilerine, bu ayıp yetmez mi?
Haberin Devamı

Neredeyse çeyrek asırdır, niçin iktidara alternatif olamıyoruz diye kendilerine sormuyorlar mı?

Hep yalanla, karalamayla, iftira atmakla muhalefet yapmak olmaz ki. Bunlarla muhalefet olmadığı şundan belli ki, şayet bunların halk nezdinde bir karşılığı olsaydı şimdiye kadar atılan onca iftiralar ve yapılan onca karalamalarla iktidar çoktan düşerdi.

Yıkıcı muhalefet yapmakla, yapılan her hayırlı hizmete hayır demekle umut olunmaz. Yeni fikirlerle, aklı başında projelerle, somut önerilerle ve hepsinden önemlisi bütün bir milleti kucaklayarak umut olunur.

Sittin senedir muhalefette olan partinin bile dişe dokunur tek bir projesi yok.

CHP’deki bu hastalık, diğer muhalefet partilerine de yansıdı; onlar da ‘İstemezük!’ diyerek yeri göğü inletmekten başka bir şey yapmıyorlar.

Haberin Devamı

Evinizde de 1.000 Mbps İnternet Mümkün!
TurkNet

Anlatılmaz, yaşatır!
Opel
by Taboola
Erdoğan’ın yanında ikbal bulup kaybeden bir kısım nadan ise, kinim dinimdir zihniyetiyle muhalefet yaptığını zannediyor.

Bütün bir demokrasi tarihimizde, CHP’nin (DSP ve SHP dahil) halka sunabildiği sadece iki projeyi(!) hatırlıyoruz. Bunlardan biri, Ecevit’in Köy-kent projesi, diğeri de Kılıçdaroğlu’nun ambalaj fabrikasıdır!

İşsizlik sorununu çözecek, piyasaları rahatlatacak, bütçe açıklarını kapatacak, iç ve dış borç stoğunu sıfırlayacak bu projeye asla inanmayan halk, partinizi ve sizi ambalajlayarak, yirmi yıldır kenarda tutuyor.

Sizse, aynı proje fukaralığında ısrar ediyorsunuz.

Bu nasıl bir muhalefet anlayışıdır ki burnumuzun dibindeki terör örgütlerini silahlandırıp üzerimize salan ABD’ye tek laf etmez, edemez!

Millet, onlardan, milli duruş sergilemelerini ve ABD’ye ağzının payını vermelerini isterken, onlar, ABD’yi, kurtarıcı olarak görüp ülkemize müdahale etmeye davet ediyor.

ABD gelirse imiş, Türkiye’deki demokrasiyi rayına oturturmuş. Oysa aynı vaatlerle Irak’a giren ABD’nin orada neler yaptığını, mahut muhalefet hariç, cümle âlem gördü.

Türkiye, FETÖ’ye karşı hem içeride ve hem de dışarıda çetin bir mücadele veriyor. Mevcut iktidar, ölümü göze alarak, çökertilmek istenen devleti bu pisliklerden temizleyip yeniden dizayn ediyor.

Adeta yeni bir kurtuluş savaşı veriliyor.

Uydu devletin prangalarını kırarak, tam bağımsızlığa doğru, hızla yol alıyoruz.

Ülkemiz, IMF başta olmak üzere tüm uluslararası finans çevrelerinin boyunduruğundan kurtuldu.

Ama gelin görün ki mahut muhalefet, vesayet ve boyunduruğa koşulmak özlemiyle, IMF yetkilileriyle, kapalı kapılar ardında gizli toplantılar düzenliyor.

Bu toplantıya İYİ Parti adına katılan Merkez Bankası başkanı eskisi zat, bununla yetinmeyerek, Meclis’te, TL üzerinde döviz baskısı olacağına dair provokasyon yapıyor ve gece saat 24’te yayınlanacak resmi gazeteyi diline doluyor.

Ertesi gün de çıkıp pişkin pişkin; ‘Hiçbir duyumum ve kulis bilgisi olmadan söylediğim sözlerden dolayı özür dilerim!’ dedi.

Haberin Devamı

Bu duruma tek kelime ile ‘çürümüş’ muhalefet denir.

Bir çuval inciri berbat et (bu duyum üzerine kimler vurgun vurduysa!); ondan sonra çık, hiçbir şey olmamış gibi özür dile.

Sonra da muhalefet yapıyoruz diye dolaş ve halktan oy iste!

.

Mandacı zihniyet hortladı!
#ABD#CHP#NATO

Kasım 22, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Dost ve müttefik gibi gözüken ABD, Türkiye’mizi hiçbir zaman tam bağımsız olarak görmek istemez. ABD’ye göre biz, onların sayesinde yaşayabilen, onların korumasında güvenliğimizi sağlayabilen, uyduları olan bir ülkeyiz.
Haberin Devamı

Bu yüzden; onların emir ve komutaları altında, onların yörüngeleri etrafında bulunmamızı isterler. Bu durumun aksine davranışlardan son derece rahatsız olurlar ve bedelini ödetirler.

1960 yılında Menderes’e, 1971 yılında Demirel’e, 1974 yılında Ecevit’e, 1980’de tüm siyasi partilere, 1997 yılında Erbakan’a, 2008’de, 2013-2014’de ve 2016’da Erdoğan’a bedel ödettiler ve halen daha ödettirmeye devam ediyorlar.

Tüm bu liderlerin kabahatleri vardı ve o işledikleri o suçlardan dolayı, ABD tarafından cezalandırılmışlardı. Sadece onlar değil, onlarla beraber ülkemiz de cezalandırılmıştı.

Bugün de o cezalandırma devam etmektedir.

Bu liderlerin suçları, ABD’ye danışmadan Türkiye lehine karar almalarıdır. Bu yüzden Türkiye’ye ambargo uygulandı, iktidardaki partiler alaşağı edildi; Yunanistan’ı NATO’ya dahil ettirmek için tüm siyasilere yasaklar getirildi ve ‘Bizim çocuklar’ denilen zevata mahut karar aldırıldı.

Ve yine bu yüzden, içimize Truva atı misali yerleştirdikleri FETÖ’yü üzerimize saldılar.

Tek başına iktidardaki AK Parti hükümetine ‘e-muhtıra’ verdiler ve halktan yüzde 47.2 oy alan AK Parti’yi kapatmaya kalktılar.

Yetmedi, AK Parti hükümetlerine karşı üst üste yargı darbesi yaptılar (17-25 Aralık 2013).

Bunlar da tutmayınca, 2016’da kardeşi kardeşe kırdırmak ve ülkede içsavaş çıkarmak için, darbelerin en alçağına yeltendiler.

Bugün Türkiye’mizde, özellikle milli savunma alanında yapılan yerli ve milli teknolojik hamleler, başta ABD olmak üzere tüm batılı müttefiklerimizi (!) çıldırtıyor.

Bundan dolayıdır ki Türkiye’deki Erdoğan iktidarını düşürmek için her yolu deniyorlar.

Bütün bu kepazelikleri anlamak, bir dereceye kadar mümkün lakin aynı kepazeliklere eşlik eden ve hatta daha da ileri giden içimizdekileri anlamak mümkün değildir.

Şu kafaya bakar mısınız? Eski bir CHP milletvekili çıkmış, Erdoğan’ı alaşağı edebilmek için, NATO’nun (ABD) Türkiye’ye müdahale etmesini istiyor.

Ülkesi işgal edilsin, yeter ki Erdoğan iktidardan uzaklaşsın!

Kalpleri gâvurdan yana olan bu zevatı çok iyi tanıyoruz. Zira bunlar, Kurtuluş Savaşı öncesinde İngiliz ya da Amerikan mandalığı peşindeydi. Artık İngiliz veya Amerikalı bunlara ne ettiyse bugün de onların düdüğünü çalıyorlar.

Haberin Devamı

Daha önceki gün de Sultan Abdülhamit Han’ı tahtından indirebilmek için, aynı yolu seçmişlerdi.

Sultanı alaşağı etmenin sevinciyle de Londra’dan gelen İngiliz sefirini, Sirkeci Gar’ında alkışlarla karşıladılar. Arabasının atlarını sökerek, onların yerine kendileri koşuldular ve ta Taksim’deki İngiliz sefaretine kadar taşıdılar.

İçimizdeki bu zehirli damar; ‘Edirne’yi Enver alacağına Bulgar alsın!’ diyen zihniyettir.

‘ABD Başkanı Biden, Erdoğan’ı indirsin’ bu zihniyet, aynı nümayişi ona yapar ve arabasına koşulurlar.

Şu zavallı ve sefil idrake bakar mısınız? Neymiş efendim ABD, demokrasi konusunda samimi ise Türkiye’ye müdahale ederdi.

Be hey gafil! Ne vakitten beri demokrasi, Amerika’nın derdi oldu?

Öyle bir derdi olsaydı kendi arka bahçesi olan Güney Amerika ülkelerine, Suudi Arabistan’a Mısır’a vb. demokrasi önermez miydi?

Aklından bile geçirmiyor zira onun tek derdi var, o da sömürmektir.

O, yediği tavuğun etine bakar; güzellik ya da çirkinliğine değil!

Hâlâ anlamadınız mı?

.

Helalleşmek mi dediniz?
#Helalleşme#Kemal Kılıçdaroğlu#Menderes

Kasım 17, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Helalleşmenin bizim kültürümüzde çok önemli bir yeri vardır. Erdemli bir davranıştır.
Zira Allahü Teala bile onca büyük günahları affetmesine rağmen, kul hakkına karışmamaktadır. Kul haklarının başında kalp kırmak, gönül yıkmak gelir.

Nitekim bu hali en veciz şekilde sevgili Yunus Emre’miz ifade etmiştir:

‘Bir kez gönül yıktın ise, kıldığın namaz değil

Yetmiş iki millet dahi elin yüzün yumaz değil.’

‘Yüz kez hacca vardın ise, yüz kez gaza kıldın ise

Bir kez gönül kırdın ise gerektir çekersin ahı.’

Gönüllerin kırılıp paramparça edildiği, şeref ve haysiyetlerin ayaklar altına alındığı, küfür, yalan, iftira ve hakaretlerin gırla gittiği, hakların gasp edildiği siyaset arenasından birisi (Kemal Kılıçdaroğlu) çıkmış, helalleşme turuna çıkacağını söyledi.

Oh! Ne âlâ memleket!

Olmadık şenaatleri (kötülük) işle, özür dileme, pişkin pişkin kalk bir de helallik iste!

Bir kere her şeyden önce helalleşebilmen için, senin günahlarını temizleyecek suyu bulman lazım. Oysaki sen işlediğin cürümlerle tüm suları kirlettin.

Helalleşmek, öyle arsız arsız, tek taraflı istekle olabilecek bir şey değildir. Hakkı yenenlerin, gasba, iftiraya uğrayanların, onuru beş paralık edilenlerin, senin bu isteğini kabul etmeleri gerekir.

Üstelik yalnızca kendi şahsı için değil, mensubu olduğu siyasi partinin, geçmişte işledikleri için de helallik peşindeymiş.

Daha dün, on binlerce başörtülü kızımızın eğitim haklarını ellerinden aldınız, geleceklerini kararttınız. Katsayı farkı uygulatarak, yüz binlerce meslek okulu mensubu yavrumuzu perişan ettiniz.

Başörtülü avukat kızlarımıza avukatlık yaptırmadınız, mahkemelerden kovdunuz. Lise, üniversite mezunu yavrularımıza, başörtüsü takıyorlar diye memuriyet vermediniz.

‘Sokakta, tarlada başörtüsüne karışan mı var?’ diyerek onları sokağa attınız, kendilerini dışlayarak ötekileştirdiniz. Yitirdiğiniz bu nesilleri, nerede bulup da helallik alabileceksiniz?

Üç beş, bilemediniz on on beş insan bir evde toplanıp dini kitap okudu diye, onları dağdaki eşkıya gibi takiple derdest edip hapislerde çürüttüğünüz, devlette görevli memurlarla, işten atıp aç bıraktığınız insan yığınlarıyla nasıl helalleşebileceksiniz?

Haberin Devamı

Sizin bitmez tükenmez zulümlerinizden intikam almakta olan merhum Menderes’in ve arkadaşlarının ruhlarından nasıl helallik alabileceksiniz?

Daha önceki güne gidelim: Kendi memleketinin (Dersim-Tunceli) mağaralara sığınan insanları; çoluk çocuk, kadın erkek, yaşlı genç demeden zehirli gazla sıçanlar gibi (bu ifadeler, sizin yetkili kıldığınız memurlara ait) zehirlendi ve kitleler halinde ölüme gönderildi.

Mağdur edilmiş Dersim halkından Sayın Erdoğan devlet adına özür diledi; siz ise bunu bile yapmazken, hangi yüzle, kimlerle nasıl helalleşeceksiniz?

Siz helallik isteyeceksiniz de, mağdur ettikleriniz ne diyecek, diye hiç düşündünüz mü?

Haklarını gasp edip hayatlarını kararttıklarınız, hakkımı ve mahvettiğiniz hayatımı geri ver derse –ki, bunu demek onların en tabii haklarıdır- ve aksi halde helal etmiyorum derse ne yapacaksınız?

Haberin Devamı

Hemen her işte olduğu gibi bunda da hayal peşinde koşuyorsunuz.

Zira tüm bu hakların büyük çoğunluğu Mahkeme-i Kübra’ya (Ahiret) kaldı.

Asıl oraya hazırlanın!

.Rezilliğin daniskası
#TBMM#İYİ Parti#Meral Akşener

Kasım 08, 2021 06:292dk okuma

İYİ Parti Grup Başkanvekili ve Kocaeli Milletvekili Lütfü Türkkan’ın, bir şehit yakınına karşı gösterdiği aşağılık tavrını ibretle izledik.
Haberin Devamı

TBMM sıralarında bulunan bir kişi olarak, siyasetin ve siyasetçinin düşürüldüğü derekeyi (aşağı derece) görmenin içindeyim. Her şeyi bir tarafa bırakın, insanlığımdan utandım.

Siz, hem milleti temsil makamında olacaksınız hem de temsil ettiğiniz siyasi partinin grup başkanvekilliği makamında bulunacaksınız; yani bir yandan milleti, diğer yandan da siyasi partinizi temsil edeceksiniz.

Dolayısıyla sizin her attığınız adım, sarf ettiniz her söz ve davranışınız dikkatle takip edilmektedir. Zira, temsil ettiğiniz değer ve makamlarla örneksiniz.

Temsil ettiğiniz her değer ve makam, size bir o kadar sorumluluk yükler.

Diğer bir ifadeyle sizin söyledikleriniz, tutum ve davranışlarınız; sizi bağlamaktan öte, temsil ettiğiniz değer ve makamları da bağlar.

Haberin Devamı

Evinizde de 1.000 Mbps İnternet Mümkün!
TurkNet

Anlatılmaz, yaşatır!
Opel
by Taboola
Bugüne değin çok potlar kırdınız ve çeşitli skandallara imza attınız. Bunların arasında gazeteci dövdürmek de vardı. Lakin bunların hepsi yanınıza kâr kaldı, yaptıklarınızla kaldınız.

İYİ Parti yönetiminden gerekli cezaya çarptırılmamanız belli ki sizi pervasızlıkta ve rezalet işlemek konusunda daha da yüreklendirdi.

Siz de sıkılmadan, arlanmadan, hayâsızca öyle bir rezilliğe imza attınız ki bu, hepsine tüy dikti!

Gittiğiniz Bingöl ilinde parçalanmış ceset parçaları toplanarak bir torbaya konulmuş halde kendilerine teslim edilen bir şehit yakını size dertleniyor ve hatta sitem ediyor.

Şehit yakını, yaralı olmasına rağmen, size hitap ve hatta sitem ederken terbiyesini takınıyor ve edep çizgisinden dışarı çıkmıyor.

Siz, milletvekili olarak milletin sesi olmak zorundasınız. Siz ise milletin sesini kısmak için ağzını kapattınız.

Küstahça olan bu tavrınız yetmezmiş gibi, bir de sokak serserilerinin bile ağızlarına almaktan sakındığı o küfrü ettiniz. Şehit yakınının bacısını ‘sin-kaf’ ettiniz.

Yani sözün bittiği yerde, cibilliyetinizi sergilediniz.

Yetmedi, şehit ailesinden ve tüm şehit aileleri başta olmak üzere herkesten özür ve af dileyeceğinize, işlediğiniz iğrenç suçu önce inkâr ettiniz, ardından da şehit yakınına ‘provokatör’ diyerek iftira attınız.

Allah’tan tüm bu iğrençlikleri belgeleyen kaset var.

Yoksa zeytinyağı misali yine üste çıkacaktınız.

İstifa edip özür dilemediniz. Yalnızca parti yönetiminiz, sizi grup başkanvekilliği görevinden aldığını açıkladı. Kesin ihraç talebi ile Parti Disiplin Kurulu’na vermedi.

İYİ Parti, şehit yakınının bacısına söven bir kişiyi, milletin vekili olarak içine sindirebilecek mi? Sindirebilecekse aynı suça ortak olmayacak mı?

İYİ Parti ve sahip olduğu tüm milletvekilleri, tüm şehitler sayesinde o koltuklarda oturmaktalar. Yoksa, HDP’lilerin sizlerin gözlerinin içine bakarak iddia ettikleri gibi HDP’nin sayesin de mi o koltuklarda oturuyorsunuz?

Terör örgütünün uzantısı HDP’ye olan borcunuzu, şehit yakınlarına küfrederek mi ödüyorsunuz?

Haberin Devamı

Benim bildiğim ve tanıdığım Sayın Meral Akşener, bunu Lütfü Türkkan’ın yanına bırakmaz ve gereğini yapar.

Aynı görev TBMM’ye de düşüyor.

O çatının altı, milletvekillerinin barınağıdır; millete sövenlerin orada yeri yoktur.

Milletçe kimlerin ne yapacağını hep birlikte göreceğiz.

.

Saadet Partisi neyin peşinde?
#CHP#FETÖ#İHA

Kasım 06, 2021 06:293dk okuma

Siyasi partiler, halka hizmet için kurulmuş oluşumlardır. Dünya demokrasi tarihinde bunun tek istisnası bizdeki CHP’dir. Zira CHP alışılagelinen siyasi partilerin hiçbirisine benzemez; o, nevi şahsına münhasır bir siyasi partidir.

CHP, 1950 yılında (ilk çok partili demokratik seçim) iktidardan bir düştü, pir düştü! O günden beri kendisini ebedi muhalefette konumlandırarak iktidara kim gelirse gelsin ona karşı inkârcılığı, yıkıcılığı, nefreti ve bozgunculuğu şiar edinmiştir.

CHP’nin iflah olmaz muhalefet anlayışı, “İktidar yıkılsın da, nasıl yıkılırsa yıkılsın, önemli değil”dir. Diğer bir ifade ile iktidarların her türlü yıkılış şekli (darbe, post modern darbe, ihtilal, muhtıra vb.) meşrudur.

İktidarlarında, CHP’nin yıkıcı muhalefetinden bıkmayan, usanmayan, ‘İllallah!’ demeyen tek bir siyasi lider gösteremezsiniz. Menderes, Demirel, Özal, Erbakan ve Erdoğan CHP muhalefetiyle muhatap olmuş; Menderes idam sehpasında can vermiş, Demirel birkaç kez muhtıra ile görevden uzaklaştırılmış, Özal Çankaya’ya çıkmakla da canını kurtaramamış, Erbakan 28 Şubat aşağılık darbesiyle alaşağı edilmiş, Erdoğan’a ise, yapılabilecek darbelerin her çeşidi reva görülmüştür.

Haberin Devamı

Evinizde de 1.000 Mbps İnternet Mümkün!
TurkNet

Anlatılmaz, yaşatır!
Opel
by Taboola
28 Şubat darbecilerinin askeri kanadı yargılandı ve birçoğu müebbet hapis olmak üzere çeşitli cezalara çarptırıldılar. Şimdi sıra, sivil ayaklarının yargılanmasına geldi.

Yargıtay’ın, 28 Şubatçılarla ilgili mahkûmiyet kararı, Erbakan’a ve hükümetine yapılan zulmün tescilidir. Erbakan, o kahırla öldü.

Ama gelin görün ki bugün o Erbakan’ın partisinin devamı olduğunu iddia eden Saadet Partisi; liderlerini istiskal eden ve görevden uzaklaştıran darbeci zihniyetle bir olup Erdoğan düşmanlığı yapıyor. Halbuki o Erdoğan, kendilerinin 40 yıllık sözde dava arkadaşları.

Ve üstelik Erdoğan, icraatlarında Erbakan’ın hayallerini gerçekleştirdiği için, başta CHP olmak üzere diğer muhalefet partilerinin hedefinde.

İşin tuhafına bakın ki, Erbakan Hoca’nın sağ kolu olan Oğuzhan Asiltürk, Saadet Partisi’nin YİK Başkanı olarak; Cumhurbaşkanı’nı ziyaret etti diye partisinin yönetim kademesinden topa tutulmuştu. Yönetime rağmen, iktidar lehine bir şeyler yapacaktı lakin ömrü vefa etmedi.

Eski genel başkan olan Kamalak’ın hanımı, FETÖ’cülerin bedduasını Asiltürk’e yapıyor ve ona ağza alınmayacak hakaretlerde bulunuyor. Fütursuzca sarf ettiği şu cümlelere bakar mısınız: “Allah cehennemine en kısa sürede kavuştursun da Saadet’i AKP’nin günahlarına katamasın. Ne sıfatla, bizlerin adına hareket ediyor? Sen kimsin, kim oluyorsun kendi kendini YİK başkanı yapıyorsun. Bir yıldır YİK toplanmıyor. İstişare Kurulu Başkanı, istişaresiz sırf egosuyla Saadet’i kirletiyor.”

Bu lafları edebilen hanım (avukat), başı türbanlı diye Ankara adliyesindeki duruşma salonundan, hâkim tarafından çıkarılmıştı. Ama şimdi, türbanlı olarak pekâlâ görevine devam edebiliyor.

Acaba kimin sayesinde?

Vefasızlığın ve kadir bilmezliğin, nankörlüğün bu kadarına pes doğrusu!

Saadet Partisi’nin şimdiki ittifak ortakları, vaktiyle Erbakan’la alay ederlerdi. Onun attığı fabrika temellerini söküp Meclis Genel Kurulu’na getirerek gülüp eğlenirlerdi.

Erdoğan, Erbakan Hoca’nın maddede ve manadaki tüm hayallerini bir bir gerçekleştiriyor. Erbakan Hoca vaktiyle İHA’lardan bahsederken, insanlar, ‘hayalci’ diye alay ediyordu.

Erdoğan bunların hayal olmadığını, Libya’dan Azerbaycan’a değin gösterip ispat etti.

Haberin Devamı

Saadet Partililere tek soru sormak lazım: Acaba Necmettin Erbakan Hoca’nın ruhu, hangi olaylar karşısında şad oluyor? Erdoğan’ın bir bir gerçekleştirdiği kendi hayalleri karşında mı yoksa “Seni başkan seçtirmeyeceğiz” diyen Selahattin Demirtaş’la ortak hareket eden Saadet’in yaklaşımları karşında mı?

Aynı Saadet Partililer, İstanbul’da da Binali Yıldırım’ı kendilerinin seçtirmediklerini övüne övüne dillendiriyorlardı.

Doğru; seçtirmediler. CHP’li İmamoğlu’nu seçtirdiler.

Ne kadar övünseler azdır! Tencere yuvarlanmış, kapağını bulmuş.

Müstahak olana ne denir ki?

Alın, başınıza çalın!

.

Sistemsizlik (kaos) arayışları!
#Meclis#FETÖ#MİT

Ekim 18, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Ülkemiz Başkanlık sistemine geçince, birilerinin çanına ot tıkanmış olacak ki o günden beri hop oturup hop kalkıyorlar.

Neymiş efendim, bu sistemde (Başkanlık) kuvvetler ayrılığı yokmuş, tüm kuvvetler bir elde (Başkan) toplanmış. Bu yüzden rejim, demokratik olmaktan çıkmış, otoriter olmuş. Başkan da diktatör...

Demek ki bu tipler hiç diktatör görmemişler. Şayet iddia edildiği gibi Sayın Erdoğan diktatör olsa idi mahut tipler, bu denli kepaze hallerini sergilemek adına hezeyanlarını kusabilecek ve hakaretlerini yapabilecekler miydi?

Bir kere şu hususun üstünü en kalın çizgiyle çizelim ki, bizdeki eski sistem parlamenter sistem değildi; karakuşi bir sistemdi. Zira bize öylesine bir sistem, gerçekte sistemsizlik reva görülmüştü.

Asıl o sistemde kuvvetler ayrılığı birbirine girmiş ve demokrasi adına tam bir kepazelik söz konusu idi. Yürütme (hükümet), Yasamanın (Meclis) içinden çıkıyor ve Meclis’e hükmediyordu. Bakanlar Kurulu (hükümet) kanun tasarılarını hazırlayıp Meclis’e sunuyor ve kanunlaşıyordu.

Bu mudur, Meclis’in işlevselliği?

Birbirimizi kandırmanın manası yok. Bize reva görülen o ucube sistem, asla demokratik değildi ve hepsinden önemlisi istikrarı (kalkınmayı) engellediği gibi, FETÖ gibi gizli yapıların oluşumuna imkân hazırlıyordu.

Nitekim 6 kez gidip 7 kez gelen Süleyman Demirel, “Afrika’daki bir darbeden haberim olabiliyor lakin burnumun dibindeki darbeden haberim yok!” diyordu. Neden böyle söylediğini hiç düşündünüz mü?

Vesayet anayasalarıyla, üst düzey kurum ve kuruluşlar (Genel Kurmay, MİT vb.) kâğıt üzerinde başbakana bağlıydı. Gerçekte ise, kendilerinin de itiraf ettikleri gibi, “Bizdeki MİT, gerçekte CIA’nin Orta-Doğu’daki istasyon şefliğiydi.”

Derleyip topladığı bilgileri CIA’ya bildiriyor, CIA ise, bunlardan istediklerini ve istediği şekilde kurguladıklarını bizdeki yetkililere veriyordu.

Devletin en hayati kurum ve kuruluşları CIA ve CIA’nin emrindeki FETÖ gibi örgütlerin elindeydi.

Böyle bir devlet gerçekten bağımsız olabilir mi?

Böyle bir devlete yerli ve milli kararlar aldırırlar mı?

Bundan dolayı biz, seneler senesi yerimizde patinaj yapmadık mı?

Yerli ve milliliğe en ufak bir yeltenişte, darbelerle hizaya sokulmadık mı?

Allah aşkına o sistemde hangi erk bağımsızdı? Yargı mı?

Yüksek yargı mensupları, Genel Kurmay Başkanlığı’na çağrılıp kendilerine sözde brifing, gerçekte ise talimat verilmedi mi? Bu kepaze halleri ne çabuk unuttuk?

Yine o sistemde cumhurbaşkanını Meclis’e seçtiriyorduk. Her cumhurbaşkanlığı seçimi bir kriz değil miydi? Aylar süren Meclis’teki oylama turlarından cumhurbaşkanı seçilemediği için darbe yapılmadı mı?

Darbe üreten bir sistem demokratik olabilir mi?

Darbe üretmediğinde de kaos üretiyordu; istikrarı sağlayacak hükümetler kurulamıyor, kurulabilen hükümetlerin ömürleri ise bir bilemediniz iki seneyi geçmiyordu.

Ecevit’in, Güneş Motel’den devşirip her birine bir bakanlık verdiği milletvekili pazarlarını hatırlayın. Gümrük Bakanlığını verdiği kişi (T. Mataracı) sayesinde ülkemizin sınırları yolgeçen hanına dönmüştü.

Bu günlerin (kaos) özlemini çekenlere, sağlıklı ve memleket için hayırlı düşünüyorlar diyebilir miyiz?

Geçiniz efendim, geçiniz. Eski çamlar bardak oldu!
Dertleri demokrasi değil, hâlâ anlamadınız mı?
#YAZAR#Fuat Bol#Tunus

Ağustos 09, 2021 06:292dk okuma

Tunus’taki son darbe girişiminden sonra ‘Arap Baharı’ da kışa döndü.

Ne ABD’nin ve ne de AB’nin derdi demokrasi değildir. İslam ülkeleri veya haklarının çoğunluğu Müslüman olan ülkeler, en totaliter, en baskıcı ve en zalim rejimlerle bile idare edilebilirler; yeter ki bu ülkelerin ipleri kendi ellerinde olsun. Onları diledikleri gibi sömürdükten sonra, rejimlerinin gayriinsani olmasının hiçbir kıymeti yoktur. Zira onların gözünde, bu ülkelerdekiler insan bile değildir.

Batı’nın İslam ülkeleri için prensibi şudur: Bu ülkelerdeki halklar, kendi idarecilerinin (kral, başkan, sultan, şah vb.) elinde tutsak, bütün bu zalim yöneticiler de kendilerinin elinde tutsaktır.

Böyle olmalıdır; böyleyse, rejimlerinin gayriinsani olmasının hiçbir sakıncası yoktur.

Tunus’taki darbe adeta bağırarak geldi. Batı ile müşterek hareket eden Suudi Arabistan, Mısır, BAE bu darbenin mimarlarıdır ve tamamen Libya’ya ve daha doğrusu Türkiye’ye dönük bir darbedir.

Haberin Devamı

Opel Astra
Opel

Arabasının değerini merak edenler buraya!
Carvak
by Taboola
Dünya üzerinde Çin ile ABD’nin başını çektiği kıyasıya bir ekonomik savaş var.

Malum 2. Büyük Savaş’tan sonraki taksimin miadı sona erdi; dünya yeni bir taksimin eşiğinde.

Pandemi bile bu savaşı durduramadı; tüm sömürgeci güçler, nüfuz alanlarını genişletmek için çalışıyorlar.

Bu arada yükselen ve bölgesel güç haline gelen Türkiye’yi de kendi saflarına çekmek için adeta çırpınıyorlar. ABD, Türkiye’nin kolunu kanadını kırarak NATO’ya mahkûm hale getirmek istiyor. Türkiye’nin NATO’dan bağımsız hareket etmesi ABD’yi çıldırtıyor.

Tunus’taki bu darbe; ‘Kızım sana söylüyorum, gelinim sen anla’ yani Türkiye anlasın kabilindendir.

Bakınız; peş peşe gerçekleşen bu orman yangınlarının hiçbirisi tesadüf değildir. Ayrıca zamanlamasına dikkat ediyor musunuz? Türkiye, Karadeniz doğalgazını ateşlediği an, birileri Türkiye’nin ormanlarını ateşliyor!

Ne hazindir ki içimizdeki en demokrat geçinen yarı aydınlar, mahut darbeleri alkışladılar ve alkışlamaya devam ediyorlar. Bunlara göre Erdoğan gitsin de, Stalin gelse de olur.

Dikkat ediyor musunuz; Batı’yla bu ülkelerdeki yarı aydınlar aynı frekanstalar. Tıpkı dün, ülkemizde yaptıkları gibi; ‘Bizim çocuklar başardı’ diyenlerin sevinçlerine iştirak eden, içeride tonla mankurtlaşmış yandaşları var.

Tunus’ta da durum bizdekinden farklı değil; orada da darbeyi yapan Cumhurbaşkanı (Kays Said) ile darbe severler sokaklarda birlikte eğleniyorlar.

Kutladıkları şey; En-Nahda hareketinin hükümetten uzaklaştırılması.

Bizde de darbe severler Adnan Menderes’i idam ettikleri günün gecesinde, köylere varıncaya değin fener alayları düzenleyip düğün bayram etmişlerdi.

Tunus Meclis Başkanı ve En-Nahda Hareketi lideri Raşid Gannuşi, Türkiye’yi örnek göstererek, Tunus halkını sokağa davet etmek istedi lakin sahibinin sesi medya bu çağrıyı duyurmadı.

Bilakis ülkede her şey sütliman diye manşet attılar.

Orada da fonlanan basın, hem darbe öncesi ve hem de darbeden sonra; darbecileri kışkırtarak ve alkışlayarak görevini eksiksiz yerine getirdi ve getiriyor.

Haberin Devamı

Neyse ki, biz Türkiye olarak bu filmi çok gördük.

Türk demokrasisi envaıçeşit darbelerle yenile yenile yenmesini öğrendi ve 15 Temmuz’da rüştünü ispat etti.

Birazcık aklı olan, darbeyi aklından bile geçirmemeli.

Zira 15 Temmuz’a kadar onlar aportta bekliyordu; bundan böyle millet onları bekliyor!

.

Bu kafa yangından daha tehlikeli
#Yazar#ABD#AB

Ağustos 02, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Günlerdir ciğerlerimiz yanıyor, milletçe kan ağlıyoruz. Yurdumuzun çeşitli yerlerinde aynı anda çıkan veya çıkartılan yangınlar, aşırı sıcaklar ve rüzgârın da etkisiyle korkunç boyutlara ulaştı.
Haberin Devamı

Devlet, tüm imkânlarını seferber ederek yangınla mücadeleyi sürdürürken, yangından etkilenen alanlar, ‘Genel Hayata Etkili Afet Bölgesi’ ilan edildi.

Ne hazindir ki bu denli milli felaket günlerimizde bile bir araya gelemiyor, yangından, acıdan, ıstıraptan, gözyaşından bile siyasi rant devşirmeye çalışıyoruz.

Sorumsuz davranış ve beyanlarımızla, canları pahasına mücadele eden kahraman itfaiye ekiplerimizin ve onlara destek olan vatandaşlarımızın moral ve motivasyonlarını bozuyoruz.

Yangında, evvelemirde yapılması gereken şey yangını söndürmektir. Yangın esnasında birbirini suçlamanın kimseye faydası olmadığı gibi yangının söndürülmesine zararı vardır.

İnsanlar, canlarını dişlerine takmış alevlerle boğuşurken, had bilmez birileri maalesef taranmanın derdinde!

Kör siyaset vicdanları dumura uğratmış, bir kısım kendini bilmez aşağılık tipler, ‘ülke yansa da olur, yeter ki iktidar gitsin!’ diyecek kadar çukurlaşmıştır.

Kendi pislikleri içinde debelenen sosyal medyadan bahsetmiyorum; bu ve buna benzer nice hezeyanları, toplumun önündeki, anlı-şanlı medya mensuplarından, sanatçılardan, akademisyenlerden ve siyasetçilerden duyuyoruz.

Tam da böylesi bir kara günde, Konya’da iki aile arasında eski bir husumetten dolayı cinayet işleniyor ve yedi kişi öldürülüyor.

Kurt dumanlı havayı sever misali, HDP Eş Başkanı ve üstelik akademisyen olan Mithat Sancar: “Hedefe HDP’yi koyup, Kürt halkına yönelik sistematik katliamlar yapıyorlar!” açıklamasında bulundu.

Olayı araştırmadan, incelemeden alelacele yapılan bu açıklama; kışkırtıcılığın ve faşistliğin dik alası olup, provokatörlükten başka bir şey değildir.

Toplumu dinamitlemeyi hedefleyen bu alçaklığa asla prim verilmemeli ve ilgilinin dokunulmazlığı derhal kaldırılmalıdır. Yakmak istediği fitne ateşinin hesabı kendisinden sorulmalıdır.

Zira bu uğursuz ağız, yangından beterdir?

Ne yapılmak isteniyor? Bu iğrenç ifadeye göre; Kürtler de ayaklanıp, Türkleri sistematik bir şekilde katletmeli öyle mi?

Allah müstahakınızı versin. Akmakta olan bunca kana doymadınız mı?

Haberin Devamı

Solcu, aydın ve ilerici geçinen bir kısım entel-dantel grup da boş durmayıp, durumdan vazife çıkardı ve içlerindeki ufunetleri, sosyal medyada gün boyu kustular. “Türkler Kürt bir aileyi yok etti” diyerek, etnik çatışmanın fitilini tutuşturmak için adeta yarıştılar.

Ülkemizin ormanlarıyla beraber insanlarını da birbirine kırdırıp yakmak isteyen bu zihniyete bir çift lafımız var; Biz bu filmi çok gördük. Boşuna uğraşıyorsunuz. Binlerce yıllık Türk-Kürt kardeşliğini, bugüne kadar kimse bozamadı, siz de bozamayacaksınız.

Sizin arkanızdaki asıl ağababalarınız, bu kardeşliği bozmak için on yıllardır uğraşıyor, on binlerce TIR dolusu silah ve mühimmatı hemen yanı başımızdaki terör örgütlerine boca ediyor. Onları eğitip, donatıyor ve üzerimize salıyor.

Haberin Devamı

ABD’ye ve AB’ye geçit vermeyen Türkiye, onların içimizdeki maşalarına mı dur diyemeyecek?

.

Besleme basın!
#Yazar#FUAT BOL#Abdülhamit Han

Temmuz 31, 2021 06:293dk okuma

İçerisinden insanların devşirildiği ülkelerin başında geliyoruz. Şu hususun üstünü kalın çizgiliyle çizip belirtmeliyiz ki, dünyanın diğer tüm ülkelerinde insanlar, birer ikişer, bilemediniz beşer onarlı adetler şeklinde devşirilirken, bizim ülkemizde bu rakam binlerle ve hatta on binlerle ifade edilir.

Düşman, ülkemizin tarlalarını o kadar verimli gördü ki onlar sürmekten, bizler de devşirilmekten bıkmadık, usanmadık; utanmadık.

Hele de güç, kuvvet ve kudretten düşmeye başladığımız ve zayıfladığımız dönemlerdeki bu insan avı tüm ufkumuzu tutmuştu. Son dönem Osmanlı paşalarımız bile uşağı oldukları ülkelerle anılır olmuştu. Mahmut Nedim Paşa’nın “Nedimof”, Enver Paşa’nın “Enverland” (kölelik, kendisini ülke sahibi şeklinde isimlendirmeye kadar çıkarmıştı!) olarak anılması gibi.

Mustafa Reşit Paşa, mensubu bulunduğu İskoç Locası masonluğundan öylesine mutlu ve kendinden öylesine emindi ki, Osmanlı’nın Hariciye vekilliği ve Sadrazamlık görevlerini ifa ederken, kendine ikamet yeri olarak Londra’yı seçmişti.

Kurtuluş Savaşı’ndan önce de İngiliz, ve Amerikan muhipleri olduğunu ve bu kişilerin anılan ülkelerin mandalığını savunduklarını unutmayalım.

Ta Sultan Abdülhamit devrinde, Kraliçe’nin altınlarıyla beslenen Derviş Vahdeti isimli türedi de, tıpkı bugünkü F. Gülen gibi, sözde dini amaçlı bir örgüt kurmuştu. “Volkan” diye bir mecmua çıkarıyor, padişahı ve gidişatı telin ederek şeriat istiyordu!

Onun satılmış dergisinde, o günün sözde din adamları padişah Abdülhamit Han aleyhinde makaleler döşeniyordu.

Besleme basın, yalnızca bugünün sorunu değil; dünün karanlık dehlizlerinden gelen bu kirli ırmak, bugün çağıldayarak ve üstelik aleni olarak her kanaldan akıyor.

Tüm bu kirli kanalların çıkışı bir, akış yönleri farklıdır. Nitekim kâh milliyetçilik, kâh dincilik ve hatta mezhepçilik, kâh ilericilik, kâh özgürlük, kâh solculuk vb. kısaca geçer akçe ne varsa hepsinin adına, gürül gürül akıtılır.

Biçare halkların bir kesimi, bu kirli ırmakların ‘tez’ine, diğer bir kısmı ise ‘anti tez’ine saplanıp kıyasıya dövüşürler. Oysa her iki kesimi tokuşturan, aynı kirli eldir.

Amerikan, Alman ve diğer Batılı ülkelerin vakıflarının (bunların çoğu istihbarat örgütlerinin emrindedir), içimizdeki bir kısım medyayı nasıl beslediklerini gazetelerden okudunuz, televizyonlardan dinlediniz. Bu yazılıp konuşulanlar, buzdağının yalnızca görünen kısmı.
Pervasızlığı şiar edinen bu güruhun saklısı gizlisi de kalmadı; ahlaksızlıklarını ilan ederek, bununla övünüyorlar. Bir kısım hık deyici yazar-çizer takımı da kendilerini destekliyor.

Bozacının şahidi şıracı!

Yahu! Düşmanın ekmeğini yiyen, onun kılıcını sallamaz mı?

İngiliz’e satılmış Derviş Vahdeti’den ne farkınız var? O da, tıpkı sizin gibi sahibinin sesiydi ve sahibinin kirli emellerine hizmet ediyordu.

En büyük yanlışımız bunca devşirilmişimize ve bunların bunca ihanetlerine rağmen, yapanların yaptıklarını yanlarına kâr bırakmamızdır.

Asıl burada sormak lazım: Bu ülke yolgeçen hanı mıdır?

28 Şubat aşağılık darbesinin askeri kesimi yargılandı; generaller dahil bir sürü subay müebbet hapse mahkûm edildi.

Haberin Devamı

Yeni C3 Aircross SUV
Citroën
|
Patrocinado

O darbenin medya ayağı niçin yargılanmıyor? Darbe, halka karşı açılan bir savaştır ve bu savaşın en önemli unsuru medyadır. Medya kullanılmadan darbeci adım atamaz.

Bakınız Tunus’taki darbede de ‘besleme basın’ kullanıldı. Mahut basına göre darbeden önce Tunus yangın yeriydi, darbeden sonra ise, güllük gülistanlık bir ülke haline geldi!

Tıpkı bizdeki 12 Eylül 1980 öncesinde olduğu gibi; sıkıyönetim olmasına rağmen ülkemizde günde ortalama otuz kişi öldürülürken, darbenin ertesi günü bu rakam ‘sıfır’ oldu.

Bizdeki besleme basın da tüm darbeleri ve darbecileri göklere çıkardı.

İşin daha da vahimi ise ‘özgür basın’, tüm bu kepazelikleri özgürlük, ilericilik ve hatta solculuk adına sergiliyor.
Atatürkçü kim?
#Yazar#Atatürk#FUAT BOL

Temmuz 12, 2021 06:293dk okuma

Önce Atatürkçülüğü tarif etmemiz gerekecek. Zira bu ülkede herkes, kendi meşrebine, kendi anlayışına göre ve kendisinin olmasını istediği şekilde bir Atatürkçülük tarifi yapıyor.
Haberin Devamı

Bununla da kalınsa iyi, Atatürkçülük iddiasında bulunan rakiplerini sahtecilikle suçluyor ve onları dışlıyor.

Bu denli aymazlıkta da başı, maalesef Atatürk’ün kurduğu parti yani CHP çekiyor. Bu sakil anlayışa göre, CHP’li değilsen Atatürkçü de değilsin!

Nitekim onların gözünde Atatürk’ün Aydın İl Başkanı A. Menderes, Atatürk’ün Başbakanı Celal Bayar da Atatürkçü değiller. Kendilerine göre, sebebi de, bu kişilerin CHP’den ayrılmalarıdır.

Mantıksız mantıkları şu: Atatürk’ün partisinden ayrılan ya da kendilerini Atatürk’ün partisinin karışışında konumlandıranlar Atatürkçü olamazlar.

Bir kere demokrasinin vazgeçilmez şartı çok partili hayat değil midir? Dolayısıyla CHP’den farklı partilerin olması kadar tabii bir şey olamaz.

Kimselerin öteye beriye çekmesine gerek yok; hemen herkesin tartışmasız ortak noktası şudur: Atatürkçülük muasır medeniyettir, yerlilik ve milliliktir, diğer bir deyişle, aklı ve bilimi öncelemektir.

Haberin Devamı

Enerjisine yükseleceksin
Opel

Arabasının değerini merak edenler buraya!
Carvak
by Taboola
Kılıçdaroğlu’nun CHP’sinin, bu söylenenlerle ne alakası var Allah aşkına?

Malum Kılıçdaroğlu CHP’yi bir alamete bindirdi, hızla kıyamete doğru sürüklüyor.

Atatürk’ün CHP’si tüm Türkiye’nin partisiydi, ya Kılıçdaroğlu’nun CHP’si? Kılıçdaroğlu’nun CHP’si, Hakkâri mitingini meydanda tek bir Türk bayrağı olmadan yapabildi.

Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde sıfır çeken ve sadece tabela partisi olarak gözüken bir CHP mi Atatürk’ün partisi?

Vatansever tüm CHP’liler yatıp kalkıp Erdoğan’a ve AK Parti’ye dua etsinler. Zira Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde HDP’nin dışında yalnız AK Parti var ve hemen her yerde olduğu gibi burada da Erdoğan çok seviliyor.

Bunun ne demek olduğunu ise vatanın bütünlüğünün kıymetini bilen ve önemini kavrayanlar bilir.

Dışarıya avuç açmak ve boyun bükmek mi Atatürkçülüktür yoksa kendi topunu, tüfeğini, füzeni, güdümlü füzeni, çok namlulu roketatarını, mobil elektronik harp sistemlerini, helikopterini, denizaltını, uçak gemini, İHA’nı, SİHA’nı, TİHA’nı.. vb. üretmek ve diklenmeden dik durmak mı Atatürkçülüktür?

Atatürkçülük, ‘Suriye’de ne işimiz var?’ demek midir yoksa o imkânsızlık şartlarında ve üstelik hasta yatağında iken Hatay’ı anavatana katmak mı Atatürkçülüktür?

Bir, ‘Ordular! İlk hedefiniz Akdeniz’dir. İleri!’ diyen Atatürk ve onun CHP’sine bakın; bir de ‘Akdeniz de ne işimiz var?’ diyen Kılıçdaroğlu’nun CHP’sine bakın!

Dün de, Atatürk, Libya’ya (Akdeniz) Türk’ün hak ve menfaatleri için gitmişti, bugün de Erdoğan Libya’da ve Doğu Akdeniz’de Türk’ün hak ve menfaatleri için var.

Birilerini Atatürkçü değil diye suçlamadan önce Atatürk’ü tanımak şarttır. Öyle ezbere, ham hum şaralop Atatürkçülük olmaz. Zira ‘Aynası iştir kişinin lafa bakılmaz...’

Bugün, yerli ve milli olduğu için Deniz Baykal’ı dışlamak isteyen bir CHP ile karşı karşıyayız. Zaten bütün gerçek Atatürkçüler ve Deniz Baykal’ın yakın mesai arkadaşlarının tümü CHP’den dışlandı.

Haberin Devamı

Deniz Bey’in sipsivri ortada, yapayalnız kalan ve rahatsız haline bile tahammül edilemiyor.

Kılıçdaroğlu CHP’sinin iki tip özelliği var; FETÖ’nün ve HDP’nin sözcülüğüne soyunmak, onlarla aynı dili kullanmak ve onlardan medet ummak.

Ecevit, boşuna CHP’den ‘İllallah!’ dememişti.

Bu arada Livaneli isimli bir eski tüfek de; yalan kumkuması şıracının şahitliğine soyunan bozacı olarak arz-ı endam etti ve aynen şöyle dedi: ‘Deniz Baykal da, önceki CHP liderleri gibi solcu değildir; tipik bir Sünni, sağcı, Ankara politikacısıdır. Kürtleri, Alevileri, ezilenleri sevmez. Bunu çok sefer kendisi de söyledi, basında çıktı...’

Kendisini sözde solda konumlandıran bu kişinin şu tiksindirici yalanlarına bakar mısınız? Nasıl da insanları ayrıştırıyor? İğrenç iftiralarını, utanmadan nasıl atabiliyor?

Haberin Devamı

Aynı Baykal, yıllar önce de, sağ kesime Antalya’nın tahtacılarından (Alevi) birisi olarak lanse edilmişti. Bu kez de sol kesime ‘Sünni, sağcı, Kürtleri ve Alevileri sevmez’ şeklinde anlatılmak isteniyor.

Livaneli’nin yaptığı, ürkütücü bir hokkabazlıktan başka bir şey değil. Değil Deniz Bey’in, herhangi bir insanın bu lafları edebilmesi için aklını peynir ekmekle yemiş olması gerekir.

Lakin hazin olan şu ki bu lafları eden, bu iftiraları atan, bu pervasızlığı sergileyen akıllı ve üstelik solcu diye geçiniyor.

Kılıçdaroğlu’nun yalanlarına akılsız dostu olarak, sözde destek veriyor.

Kılıçdaroğlu, bunca yalan batağında debeleneceğine, akıllı düşmanlarına kulak verse kendine gelir.

Ama nerdeee?

.Bu nasıl muhalefet?
#YAZAR#Fuat Bol#CHP

Haziran 30, 2021 06:293dk okuma

AK Parti’nin yirmi yıla yakındır iktidarda kalmasının en büyük sebeplerinden bir tanesi de, Türkiye’de aklı başında, güven veren, tutarlı ve istikrarlı muhalefetin olmayışıdır.
Şu veya bu şekilde AK Parti’den bıkanlar bile, güvenip oy verebilecekleri bir siyasi lider veya parti göremedikleri için; ya hiç sandığa gitmiyor ya da ‘kerhen’ de olsa, gidip oyunu Erdoğan’a ve AK Parti’ye veriyor, vermek zorunda kalıyor.

Zira bir Sayın Erdoğan’a, bir de diğer, sözüm ona siyasi ‘lider’lere baktığında, mukayesenin bile mümkün olmadığını görüyor. Süleyman Demirel’in yerinde olan tabiriyle, bu ‘lider’ bozuntularına beş keçi emanet edip derenin karşına geçirmelerini isterseniz, karşıda iki keçiyle karşılaşırsınız; onları da yaralı bereli halde bulursunuz.

Allah aşkına! Kendi ülkesini yabancılara jurnalleyen ve ‘Sakın Türkiye’ye gitmeyin, orada can ve mal güvenliği yoktur’ diyen, diyebilen kişi ya da kişilerden bu memlekete ne hayır gelir? Bu ana muhalefet ‘lider’inin hali, gerçekten yürekler acısıdır. Ağzından çıkanı kulağı duymadığı gibi, nerede, hangi ülkede yaşadığının bile farkında değil.

Haberin Devamı

Opel Astra
Opel

Arabasının değerini merak edenler buraya!
Carvak
by Taboola
Koskoca Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni adeta ilkel kabile devletçikleriyle bir tutuyor ve ‘Biz gelirsek, Kanal İstanbul Projesi’nde çalışmakta olan müteahhitlerin paralarını ödemeyiz’ lakırdısını edebiliyor.

Daha devlette devamlılığın asıl olduğunun bilincinde bile olmayana değil devlet idaresi, keçi çobanlığı bile verilmez, verilemez.

Bu kafa yarın kalkıp; ‘Ey bütün memurlar ve hatta emekliler! Sakın Erdoğan’a oy vermeyin! Bizi dinlemeyip AK Parti’ye oy verirseniz, yarın iktidara geldiğimizde maaşlarınızı keseriz!’ derse, hiç şaşırmayın!

Erdoğan düşmanlığı bunların akıllarını örtmüş; gözleri, hak ve hakikat namına hiçbir şeyi görmüyor ve algılayamıyor.

Yalan ve iftira üzerine kurdukları hayal dünyalarında günlerini gün ediyorlar, sözde muhalefetçilik oynuyorlar. Asla iktidara gelmek gibi bir niyetleri yok. Şayet olsaydı, AK Parti’nin uzun iktidar yıllarında, rakibinin onca yıpranmışlığına ve hatta zaman zaman metal yorgunluğuna karşı, insan, partisinin oylarını, bir milim olsun artırmaz mı?

Seneler senesi yüzde 25 bandında takılı duruyorlar. Bozuk saatin bile günde ikiz kez doğruyu göstermesine karşın, başta CHP olmak üzere bizdeki muhalefet partileri, yalancıktan da olsa, bu denli bir doğruluktan bile yoksunlar.

CHP, ittifak yaptığı İYİ Parti’yi de kendisine benzetti. Onun ‘lider’i de her gittiği yerden, adinin bayağısı bir senaryo ile dönüyor.

Affedersiniz ama hangi çağda yaşıyoruz? Bu eskimiş, bayat şark kurnazlıklarınızla, belli ki zaman tünelinde kalmışsınız. Bu iletişim çağında, yalan ve iftiralarınız, eskiden olduğu gibi yatsıya kadar falan sürmüyor. Saatinde, dakikasında ortaya çıkıyor.

Katarlı gençlere imtihansız tıp fakültesi imkânı sağlanıyor yalanına sarıldılar. Gerçek, anında ortaya çıktı lakin o kızarmayan yüzleriyle, çıkıp bir özür bile dilemediler.

Dileyemezler zira yalanların altında ezilmek, mahcubiyet hissi duymak ve özür dilemek de bir haysiyet meselesidir.

Haberin Devamı

İktidar partisini karalamak ya da yıpratmak uğruna, bir gün sonra sınava girecek çocukların moral ve motivasyonlarını mahvettiniz. Elinize ne geçti? Bunca körelmiş vicdanınızla, sahi, nasıl uyuyabiliyorsunuz?

Bizdeki muhalefet kafası, iktidarın her yaptığına (millet için faydalı olup olmadığına bakmaksınız) karşı gelmeyi, diğer bir deyişle, ‘istemezük’ demeyi maharet biliyor.

Dün de otoyollara, köprülere, havaalanlarına, tünellere, Marmaray’a, Avrasya’ya,.. karşıydılar. Başkent Ankara’nın havalimanı bile ne haldeydi? Türkiye gibi büyük bir devlete yakışıyor muydu? Ülkemize gelen tüm yabancılar, adeta metruk ve ahır kokan (hemen yanı başındaki tavuk çiftlikleri etrafa kesif bir koku salıyordu) o havalimanını görüyor ve ele güne rezil oluyorduk.

Haberin Devamı

O görüntü yetmiyormuş gibi, bir de havalimanından Ankara şehir merkezine gidiş vardı ki, yolun her iki yanını görenler, Türkiye’ye değil, Afrika’nın geri kalmış ülkelerinden birine geldiklerini zannediyorlardı.

Bu kafaya göre, modern Türkiye’nin modern başkenti, her yanıyla gecekondu görünümdeydi.

Sadece Ankara değil, bütün şehirlerimiz, alt ve üstyapılarıyla nasıl modernleşti görmüyor musunuz? Kör ve nankör olan birileri ise; ‘Erdoğan bunları babasının parasıyla mı yaptı; iktidarda, tabii ki yapacak; yapmaması suç olurdu!’ demez mi?

Ayol! Sayın Erdoğan’dan önce, bu ülkede hiç mi iktidar olmadı, onların görevi değil miydi?

Şimdi de kalkmış, utanmadan ‘Kanal İstanbul’a karşı olduğunuzu söylüyorsunuz ve yüklenici firmaları aklınız sıra tehdit ediyorsunuz.

Ömürleriniz boyunca, her şeye karşı çıktınız da ne oldu?

Bunca devasa eser, size rağmen yapıldı. Yalnız bütün bu eserlerin tek bir eksiği var.

O da, onlara asılı olması gereken ‘Bu eser, ...’ın lideri olduğu CHP’ye rağmen, onların karşı çıkmalarına rağmen yapılmıştır!’ levhası.

Allah’tan korkmaz, kuldan utanmaz bu yüzler, belki yüz karaları olan bu levhalardan ibret alırlar!

.

Aydın ihaneti!
#YAZAR#Fuat Bol#Oktay Sinanoğlu

Haziran 28, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Öncellikle teşhisi doğru koymak gerekir; bizde gerçek aydın yani münevver çok azdır.
Haberin Devamı

Bizde, ne okuduğuna bakmadan, okumuş insana (gazete ve hatta Tommiks-Teksas okuyana bile) aydın denmiştir. Zira kültür adına samyeli estirilen bizden başka bir ülke gösteremezsiniz!

Bizde aydın olmanın şartı kurulu düzene karşı olmak, halkının değerlerini bilmemek ve onlara, biliyormuş gibi yapıp düşman olmak, bir fikre saplanıp kalmak ve kendi doğrusundan başka doğru tanımamak.

Bakınız Attila İlhan, bizim aydınımızı nasıl tanımlıyor: “...Bizim aydınlarımızın önemli bir kesimi, kesinlikle cahildir. Dünyada ne oluyor, ne bitiyor, kesinlikle okumazlar, izlemezler. İkincisi muhakemeden yoksundurlar. Olay gözüne giriyor, onu doğru değerlendirip doğru sonuç çıkartamıyorlar. Aydınlarımızın büyük bir kısmı, inanışlarından önce menfaat peşindedirler. İşin püf noktası bu... Türkiye’nin toplumsal dinamiğinin çok hareketli, çok yüksek olduğunu düşünüyorum. Avrupa’nın en dinamik ülkesi. Bu dinamizmi büyük ölçüde halkta görüyorum. Aydınlar bitti. Aydın diye bir şey yok Türkiye’de. Çok ciddi bir ‘Kuvayımilliyeci’yim. ABD emperyalizmine bu platformda karşı çıkıyorum.”

Arabanın gerçek değerini biliyor musun?
otoplus

Arabasının değerini merak edenler buraya!
Carvak
by Taboola
Aydının (münevver) ilk işi, kendi medeniyetini, kendi medeniyetinin dinamiklerini bilmek ve bunları sindirmektir. Bundan başka diğer medeniyetleri de bilecek ve bunları, kendi medeniyeti ile kıyaslayıp sentez üretebilecektir.

Aydın (münevver) kendisi aydınlandığı gibi, başkalarını da aydınlatabilecektir.

Günümüzde aydın geçinen tiplere bakınız; hemen hepsinin ortak özelliği, kendi köklerine ihanet etmek ve kurtuluşu, Batı taklitçiliğinde buldum zannetmektir.

Bu yüzden kendilerini ya Amerikan, ya İngiliz, ya Fransız, ya Alman vb. ekolü olarak görürler.

Bu aydın tipinin düsturu ‘Ekmek elden, su gölden’ anlayışıdır. Üretimi ve üretmeyi asla düşünmezler. Erbakan bunlara, ‘makarnacılar’ ve ‘montaj sanayicileri’ derdi.

Başkalarının emeği ile geçinen, burnu büyük, hazırlopçu tipler...

Profesör Dr. Oktay Sinanoğlu ise, “‘El’ ekmeğini elinden alır, suyunu da kurutur!” der ve aynen şöyle devam eder: “Türkiye’nin dış politikası ABD’ye ve Avrupa’ya yalvarmaktan ibarettir.”

Haberin Devamı

Bizdeki aydının yegâne mahareti, hemen her sahada ‘el’e karşı yalvarmak, kendi halkına da tepeden bakmaktır.

Şahsiyetine müdrik olmayan, olamayan aydın tipi, taklitçi olduğundan, çok çabuk devşirilir. Devşirmelerin tipik özelliği ise, düşman kılıcı sallamaktır. Üstelik kendi halkına karşı.

Çare mi? Eğitim, eğitim, eğitim...

Bakınız, ABD, bizden devşirdiği F. Gülen’i kullanarak eğitimde ‘pabuççu muştası’ gibi yandan girip, içimizden on binleri, yüz binleri devşirdi ve kendi halkına düşman etti.

Eğitim derken, bugünkü içi boş eğitimden bahsetmiyoruz. Diline, tarih ve kültürüne sahip, Doğu-Batı muhasebe ve mukayesesini yapan, üretken nesiller yoğurmak zorundayız.

.Beyni ve gönlü birlikte aydınlatacak, sağlamlaştırıcı bir eğitime muhtacız.

Japonya yabancı ülkelerdeki misyonlarında çalışan vatandaşlarının küçük çocuklarının eğitimini başkalarına bırakmıyor. Kendi ülkesinden öğretmen gönderip, çocukları Japon kültürü ile yoğuruyor.

Japonya’daki ilkokul çocuklarını Hiroşima ve Nagazaki’ye götürtüp, onlara tarih bilinci aşılıyor.

Dostu düşmanı tanıtıyor.

Bizdeki aydın tipi ise, uşağı olduğu ülkenin ismini söylerken, neredeyse kendinden geçiyor!

Sonuç mu?

Meftunu olduğu ülkeden aldığı emirleri, kendi halkına dayatmak! Böylece halk, bu denli dayatmacıların elinde esir kalırken, halkı esir alan, sözde aydın, zorba takımı da, aşığı olduğu ülkenin elinde esirdir.

.

Siyasette ilkeli olmak
#YAZAR#Fuat Bol#Erdoğan

Temmuz 03, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Devlet ve siyaset insanları, ülke yönetimine talip olan öncü kişilerdir.
Haberin Devamı

Bu kişiler, söylem ve eylemleriyle topluma yön verecek ve kalabalıkları peşinden sürükleyebilecek kıraatta olmalıdır.

Kısaca, liderlik vasfı taşımayan, o ruha sahip olmayan kişiler, bu arenada boy göstermemelidir. Hele Türkiye gibi, halkı büyük ekseriyetiyle başa bağlı bir milletin önüne düşecek kişinin, üstün vasıflarla donanımlı olması şarttır.

Aksi halde genel başkan olunabilir lakin lider olunamaz.

Siyasi partiler demokrasinin olmazsa olmazlarıdır. 2021 itibarıyla Türkiye’de 105 siyasi parti aktif haldedir. Biz gazeteciler bile, bunlardan 100’ünün ismini bilmiyoruz.

Belli ki, birileri siyasi partiyle derneği birbiriyle karıştırmış ve ortaya bu absürd manzara çıkmıştır. Zira bunların ülke yönetimine talip olma gibi bir arzuları yok, parti kurmak için parti kurmuşlar.

Haberin Devamı

Arabasının değerini merak edenler buraya!
Carvak

Arabanın gerçek değerini biliyor musun?
otoplus
by Taboola
Halkın peşine takılacağı liderde aradığı en önemli vasıflardan biri de, kişinin ilkeli olmasıdır.

Özü-sözü bir, samimi, açık fikirli, seven ve sevilen, dava sahibi ve davasının yılmaz savunucusu, söylem ve eylemleriyle güven veren olmalıdır.

Hepsinden önemlisi, asla yalancı olmamalıdır!

Halk şu veya bu siyasetçiyi affedebilir lakin yalancıyı asla.

Zira unutulmamalıdır ki, halk şahsiyete meftundur. İlkeli insana ne denli tutkunsa, yanar-döner insandan da o nispette nefret eder. Kişilik sahibinin peşinden nasıl koşarsa, ilkesi nefsine endeksli insandan da aynı şekilde kaçar.

Bundan dolayıdır ki siyasi partilerden kopan hareketler, gerçek bir sebebe dayanmıyorsa halktan itibar görmezler. Zira bunların yöneticileri (asla lider olmazlar, olamazlar) kerameti kendilerinden bilen gafiller olarak ortalıkta sürünürler...

Davutoğlu ile Babacan, yıllar yılı Sayın Erdoğan liderliğinde, birlikte siyaset yaptılar. Hem de en üst düzey görevlerde bulunarak (bakan, başbakan yardımcısı ve başbakan) Sayın Erdoğan’ın kılıcını salladılar.

Kime karşı salladılar; elbette CHP ve diğer muhalefet partilerine karşı değil mi?

Biz buyuz deyip, halka bu görüntüyü verdiler. Halk da bunları, Sayın Erdoğan’ın yardımcıları ve CHP karşıtları olarak gördü ve benimsedi.

Haberin Devamı

Sayın Erdoğan, halka söz verdiği yerde duruyor; dün ne dediyse bugün de onları söylüyor. Dün neleri vadettiyse bugün de onları yapmak için çırpınıyor. Dünkü CHP, o günkü Erdoğan’a karşıydı; bugünkü CHP de aynı Erdoğan’a karşıdır.

Demek ki, Sayın Erdoğan’ın dünkü ve bugünkü tavırları arasında bir tutarlılık var. Var ki, CHP, her iki Erdoğan’a karşı tutumunu sürdürüyor.

CHP, dün de Erdoğan’ın büyük projelerine karşıydı; bugün de.

Lakin AK Parti’nin mahut düşükleri; dün, tüm bu projelerin yılmaz savunucuları ve hatta yerine getirenleri idiniz.

Bugünse, size neoldu ki, düne kadar tu kaka ettiğiniz CHP ile canciğer kuzu sarması oldunuz?

Düne kadar Türkiye’nin çehresini değiştirecek, Türkiye’ye çağ atlatacak dediğiniz projeleri bugün, felaket olarak nitelendiriyorsunuz.

Bu durumda, asıl felaket siz olmuyor musunuz? Sizin bu acıklı durumunuz olmuyor mu?

Gerçekten acınacak bir haliniz var; zira siz, bu denli ikircikli tavırlarınızla ancak düşmanlarınızı sevindirirsiniz. Ki, o düşmanımız dediklerinizle, bugün aynı saftasınız.

Dün ak dediğine bugün kara diyenin sözüne kim itibar eder? Etmedikleri gibi, sizi, davasına ihanetle suçlar.

Ayrıca CHP gibi muhalefetin orijinali varken, millet ne diye sizin gibi onuncu karbon kağıdından müsveddelerle uğraşsın?

Bir şeyin aslı varken, kopyasına, üstelik sahte olan kopyasına itibar edilir mi?

Kendinizin yaptırdığı anket sonuçlarından bile utanmıyorsunuz; Erdoğan düşmanlığı o kadar aklınızı örtmüş.

Haberin Devamı

Böylesine sürüneceğinize CHP’ye katılın ve biz buyuz deyin, inanın daha samimi olursunuz!

İnsan, bakanlıktan ve hatta başbakanlıktan iner de yüzde 1 veya 1.5’luk ‘tırtıklamak’ peşinde koşar mı?

Siyasette ‘tırtıklamacı’ olmayı kendinize yakıştırıyor musunuz?

Tarihte bakan, başbakan yardımcısı ve başbakan olarak anılmak varken ‘tırtıklamacı’ olarak anılmak!

Ne güzel demişler: Kişinin kendine ettiğini, kimseler ona yapamaz

.

El insaf!
#YAZAR#Fuat Bol#Süleyman Demirel

Haziran 26, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

İnsaf kelimesi Arapçadır, ‘nısf’ (yarım, yarısı, yüzde 50’si) kökünden gelir.
Haberin Devamı

İngilizcede fifty fifty, elli elli manasına. Dikkat edilirse, kelimenin yapısında bile bir denge, bir adalet duygusu var.

İlaç bile, yüzde 51 faydasına karşılık, yüzde 49 zararına rağmen kullanılır.

İnsanları değerlendirirken insaflı olmak gerektir. Hiçbir insana, baştan başa kapkaradır, ya da kar beyazıdır denemez. Yüzde elliden fazlasına göre hüküm verilmesi, adaletin, diğer bir deyişle insafın gereğidir.

Hatasız kul olmaz, zira insan melek değildir; hataları ve sevaplarıyla insandır. Değerlendirmede bulunurken, hataları fazlaysa kötü, sevapları fazlaysa iyi denir. Ne kadar iyi, ne kadar kötü olduğu ise yüzde 51’den yukarıya doğru gösterdiği, iyi veya kötünün durumuna göre değerlendirilir.

Siyasette ve devlette görevli olanlar da birer insandır ve hiçbirisi hatasız değildir.

Bir insan partili olabilir ancak partici olmamalıdır. Partici demek, kendi partisinde, parti mensuplarında ve liderinde asla hata görmeyen; her söyledikleri ve her yaptıklarını doğru gören kişi demektir. Objektif olamayan bu kişilerin sözlerine itibar edilmez, edilmemelidir.

Particilik, iflah olmaz bir hastalıktır, bu illete uğrayanlar asla sağlıklı düşünemezler.

Partili olmakta bir sakınca yoktur. Partili, hangi görevde olursa olsun, doğruya doğru, eğriye eğri demelidir. Partici bunu diyemez.

Eskiden, danışma meclisleri, günümüzde de parlamentolar bunun için vardır. İstişarelerde danışmanlar, parlamentoda milletvekilleri, konuları enine boyuna tartışıp, serbestçe fikir beyan etmelidirler.

Kürsü dokunulmazlığı bunun için vardır. Partilerin basına kapalı toplantıları bunun için yapılır.

Sorumluluk üstlenip, sürekli toplumun önünde olan siyasetçilerin kaderi, eleştirilmektir; elbette eleştirileceklerdir. Siyasetçi eleştirilerinde, bizde biraz fazla ileri gidilir; çoğu kez kantarın topuzu kaçırılır.

Onca faydalı iş yapan bir siyasetçi, bir yanlışı yüzünden tu kaka edilmemelidir.

Özellikle bizim ülkemizde, iş ve hizmet üretmek hem çok zor ve hem de risklidir. Bunun da başlıca sebebi, bizdeki muhalefet anlayışının, her iş ve hizmete ‘İstemezük!’ şeklinde yaklaşımıdır.

Haberin Devamı

Türkiye’de öylesine yıkıcı bir muhalefet sergilenir ki; millete hizmet edebilmeyi, millet adına hayırlı bir iş yapabilmeyi, Süleyman Demirel, ‘Selden kütük kapmak’ şeklinde ifade ederdi.

İktidarları hedef tahtasına koyup eleştirelim lakin insafı elden bırakmayalım.

1950’den beri, gelip geçen tüm iktidarların hatalarını, günümüz iktidarına yüklemeyelim. Beyaz Torosların hesabı bile Erdoğan’dan sorulmaya kalkışılıyor.

Beyaz Toros demek, faili meçhul cinayet demek; Allah aşkına söyler misiniz, Erdoğan’ın 19 yıllık uzun iktidar döneminde, beyaz Toros’tan, faili meçhullerden söz edilebilir mi?

Ama gelin görün ki, kapkara dönemlerin mensupları, Erdoğan’ı Netanyahu’ya benzetmekten utanmıyorlar.

El insaf!

Malum kurt, dumanlı havayı sever. Kaostan medet uman birileri, beyaz Torosları özlemiş olabilir. Bunlar, ülkemizin normalleşmesinden rahatsız oluyorlar.

İzmir’de HDP binasında gerçekleştirilen cinayet, en ince teferruatına kadar araştırılmalı ve olayın perde arkası mutlaka gün yüzüne çıkarılmalıdır.

Yine Demirel’in tabiriyle; bugünün güneşi ile dünün çamaşırlarını kurutmaya kalkışanlar, büyük yanılgı içindedirlensafın zerresi bulunmayan bu tiplerden ülkeye ne hayır gelir?

.

Siyasette zehirli dil!
#Yazar#FUAT BOL#Kemal Kılıçdaroğlu

Haziran 02, 2021 07:023dk okuma
Paylaş

Siyasette iktidarla muhalefet partileri elbette rekabet edecekler. İktidarın icraatları muhalefet tarafından mutlaka eleştirilecektir.

Demokrasilerin olmazsa olmazı, iktidarları denetleyen muhalefet partileridir. Zira bugünkü muhalefet partileri yarının iktidarına namzettir.

Türk demokrasisi ta başından (1945) beri sorumlu muhalefet sıkıntısı çekmektedir. Bunun da sebebi, 27 yıl tek başına ve üstelik tek parti olarak iktidar olan CHP’nin, demokratik ilk seçimde hezimete uğrayıp muhalefete düşmesidir.

CHP, o gün bugündür, bu denli hezimeti hazmedebilmiş değildir. Nasıl hazmetsinler ki; devri iktidarlarında CHP’nin il başkanları, bulundukları şehrin hem belediye başkanıydılar ve hem de valilik görevini ifa ediyorlardı.

Muhalefetsiz bir sistemle ülkeyi uzun yıllar yönettiler. Bu yüzden olacak ki, iktidar olan rakibini tenkit etmek, sorumlu denetim yapmak yerine, rakibini inkâr, iptal ve hatta imha etmeyi maharet bilmiştir.

Haberin Devamı

Opel Astra
Opel

Arabasının değerini merak edenler buraya!
Carvak
by Taboola
Bunu yerine getirebilmek için de, on parmağında on kara çalmayı düstur edinmiştir.

Karalamaktan öte, yıkıcı muhalefet yapmayı şiar edinmiştir. Nitekim bu durumu kendileri de övünerek dillendirmektedir: ‘AK Parti dünyanın en güzel işini de yapmış olsa, bizim görevimiz, bunu beğenmemek, yanlış bulmaktır. Millet bize bu görevi vermiştir.’

İyi de; millet size, millet adına yapılan en güzel işleri de karalayın, inkâr edin, görmezlikten gelin ve hatta bu denli hizmetleri ve yapanları imha edin diye bir görev vermedi. Millet, size, benim adıma iktidarı denetle, yanlış gördüğün icraatları tenkit et, dedi.

Benim (millet) adıma hayırlı gördüğün hizmetleri karalama, yapanları hor görme, aşağılama, dedi. Bilakis millet adına taş üstüne taş koyanı hayırla yâd et! İlle tenkit edeceksen, neden iki ve hatta üç taş koymadın diye muhalefet et.

Yani hizmeti az gör lakin bütünüyle inkâr etme! İnkâr ettiğinde, yalancı ve gülünç oluyorsun, zira millet yapılan eserleri görüyor.

Bu son on dokuz yıl içinde ülkenin dört bir yanında yapılan devasa eserleri görmemek için kör olmak lazımdır!

İşte bu denli yıkıcı, horlayıcı, inkâr, imha ve iftira edici tavır, siyasetin dilini de zehirledi. Siyasetteki, bu zehirli dil yüzünden, siyasiler arasında tazminat davaları gırla gidiyor.

Kemal Kılıçdaroğlu, kendinden öncekilerden tevarüs ettiği bu denli zehirli dili öylesine alışkanlık haline getirdi ki, bu yüzden mahkûm olduğu tazminat davalarının altından kalkamaz oldu. O da kurtuluşu, zehirli dilden vazgeçmek yerine, mahkûm olduğu parasal cezaları, partili milletvekillerine bölüştürmekte buldu!

Bundan da vahimi ise, sorumsuz siyasetçilerin ülkelerini, ülke yöneticilerini yabancılara kötü göstermesi ve gammazlamasıdır. Bu hale duçar olan siyasetçilerin hırsı, akıllarını öylesine örtmüş ki yaptıklarının millet ve devlet düşmanlığına kadar gidebileceğini görememektedirler.

Demokrasilerde belirleyici olan, hakem olan halktır. Halk, her türlü demokratik çözümün kaynağıdır. Olay ve şahıslar hakkında şikâyet mercii de halktır.
Bizdeki sorumsuz siyasetçi, kendi halkından değil, başka mercilerden medet ummaktadır. Bu tip siyasetçilere dikkat edin; kendi kirli emellerine askeriyeyi, yargıyı, medyayı ve iş dünyasını alet etmekten çekinmezler.

Haberin Devamı

Bunlardan bir kısmı daha da ileri giderek, kendi devlet insanlarını yabancılara şikâyet edip, onlardan himmet beklerler! Ne yazık ki, siyasette bu denli nadanlıklara da şahit olduk.

Siyasetteki zehirli dilin, şimdiye dek örneğine rastlanmayan en çirkin örneğini ise, Sayın Erdoğan’ın, çocuk kanıyla beslenen seri katil Netanyahu’ya benzetilmesinde gördük.

Kundaktaki bebekleri varil bombalarıyla paramparça eden, kan emici bir vampirle; kendi ülkesine ve halkına saldıran teröristleri etkisiz kılan birini aynı kefeye koymak, hangi akla hizmettir?

Bu dengesizlik ve şuur kaybı, teröristlere ve onların arkasındaki güçlere destek olmak ve onlarla ortak hareket etmektir.

Sözün bittiği yerdeyiz.

Haberin Devamı

Ne diyelim; Allah hepsinin müstahakını versin!

.

Zehirli dil!
#YAZAR#FUAT BOL#Abdullah Gül

Nisan 26, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Eğer bu ülkede demokrasi varsa, yani Meclis’in duvarında yazıldığı şekliyle egemenlik, kayıtsız şartsız milletinse, millete rağmen yapılan her iş, her eylem ve her türlü söylem zehirlidir.
70 küsur yıllık demokrasi hayatımızda, milletçe hep bu denli zehirli dile muhatap olduk.

Demokrasilerde güvenlik güçlerinin görevi, elbette ki milleti her türlü tehlikelerden korumaktır. Diğer bir ifade ile millet adına içeride barışı, dışarıdan gelebilecek tehlikelere karşı da güvenliği sağlamaktır.

Demokrasilerde yargı, millet adına karar verir.

Yine demokrasilerde yürütme (hükümet) de millete hizmet için gayret eder.

Millet için değil, aksine millete rağmen iş tutan bürokrasi, yargı ve yürütme asla demokratik olmayıp baskıcı ve dayatmacı (jakoben), kısaca zehirli bir tavır sergilemektedir.

Demokrasilerde halkın üzerinde bir güç yoktur; yönetimde asıl olan odur. Demokrasilerde halk, hakemdir. Halkın seçtiklerini tehdit etmek ve onlara çeşitli bahanelerle gözdağı vermek, parmak sallamak, gerçekte halka diş bilemektir. Halkı aşağılamaktır.

Bizim demokrasi tarihimiz, bir bakıma darbeler tarihidir. Ne hazindir ki tüm bu darbeler yapılırken azınlıkta olan bir kesim bu işin destekçisi olmuş, karşı olan halkın kahir ekseriyeti ise susup sinmiştir; susturulmuş ve sindirilmiştir.

İlk dik duruş 27 Nisan 2007 e-muhtırasına karşı sergilenmiştir. TBMM’nin yüzde 65’ini teşkil eden AK Parti’ye cumhurbaşkanını seçtirmemek için envai çeşit hile ve desiselere başvuruldu.

Mahut hilelere Anayasa Mahkemesi’ni bile alet ettiler ve 367 garabetine imza attırdılar.

Başbakan Erdoğan, kurmaylarını topladı ve bir durum değerlendirmesi yaptı. Öncelikle mahut muhtıraya hükümet cenahından, anlayacakları dilden cevap verildi.

Ve erken seçim kararı alıp millete, milletin hakemliğine gitti. Millet, öncesinde yüzde 34’le iktidar yaptığı AK Parti’yi bu kez yüzde 47 ile Meclis’e soktu.

Muhtıra, ‘Sözde değil, özde Atatürkçü cumhurbaşkanı’ arayışındaydı. AK Parti Abdullah Gül’ü Cumhurbaşkanı seçti.

O vakitler, Abdullah Gül’ün Cumhurbaşkanlığına mırın kırın edenler, aynı Abdullah Gül’ü bir sonraki Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde ‘çatı adayı’ yapmanın derdine düştüler!

Demokrasiyle asla bağdaşmayan aynı zehirli dil, maalesef yine revaçta. Bir yandan hiç üzerlerine vazife olmayan mütekait eskisi amirallerin gece yarısı bildirisi, diğer yandan ana muhalefet partisi başkanvekilinin, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın sonunun merhum Menderes gibi olacağını ima etmesi.

Şayet ar damarları çatlamamışsa, darbeseverlerin 27 Nisan e-muhtırasına milletin ve seçtiklerinin verdiği cevap ile 15 Temmuz ayaklanmasına karşı sergilediği manzaradan utanır ve bir nebze olsun ibret alırlar.

Türkiye demokrasisinde, iktidara gelebilmenin yolunun milletten ve sandıktan geçtiğini öğrenin artık!

İçinizden birilerinin iddia ettiği gibi, “Başka yolu (yolları) yok”, zira millet, tüm yolları tuttu.

Artık tankları yürütseniz de birilerini sokağa indirseniz de para etmeyecek.

Nitekim deneyenler, bunun beş para etmediğini ve rezil rüsva olduklarını gördüler.

Demokrasi demek millet demek; milletle savaşılmaz.

Buna yeltenen sille-i milleti yer ve ebedi iflah olmaz!

Hâlâ ibret almayacak mısınız?

.

Bunlar da KKTC laikçileri!
#YAZAR#Fuat Bol#KKTC

Nisan 24, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

KKTC, vesayet altındaki eski Türkiye’nin adeta maketidir.
Haberin Devamı

KKTC Anayasası’nın mimarı Mümtaz Soysal’dır. Malum Soysal, Türkiye’de özelleştirmelere karşı duruşu ile ün salmıştı. Bu cümleye uygun olarak; Tansu Çiller’in Telekom’u özelleştirmesini Anayasa Mahkemesi’ne götürüp iptal ettirmiş ve böylece ülkeyi 40 milyar dolar zarara uğratmıştı. (40 milyar dolar o zamanki Türkiye’nin dış borçlarının toplamıydı.) KKTC Anayasası’nda bizdeki gibi, din kültürü ve ahlak bilgisi dersi zorunluluğu yoktur. KKTC’de çocuklar, küçük yaşlardan itibaren din bilgisi edinmeden tahsil hayatlarını sürdürürler.

Bilgi edinmeden, fikir sahibi olunamayacağına göre; KKTC’deki nesiller, din konusunda bilgisiz yetiştirilmektedir.

Bununla birlikte; Kıbrıs Barış Harekâtı sonucunda, Türkün tarihsel geleneği sürdürülmüş ve Girne’de inşa edilen büyük camiye, Nurettin Ersin Paşa’nın ismi verilmiştir (Kıbrıs Barış Harekâtı Komutanı).

Ayrıca KKTC’de Din İşleri Başkanlığı da kurulmuş; onca cami ve mescitlere imam-hatip ve müezzinler de atanmış. Bunlar da, okullarda verilmeyen dini eğitimi Kuran-ı Kerim kursları açarak vermeye çalışmışlar.

Sadece üç üyesi bulunan ‘Eğitim Sendikası’ Anayasa Mahkemesi’nde bu kursların kapatılması için dava açmış. Mahkeme de “Kuran-ı Kerim kursları laikliğe aykırıdır” diyerek, kapatılmalarına hükmetmiş.

Dedik ya; eski Türkiye’nin maketi diye: Burada da vaktiyle laiklik, laikçilik (din düşmanlığı) şeklinde algılanmış ve uygulanmıştı. Hâlâ aynı kafada olan sürüyle insan var.

Aynı kafa, KKTC’de imam-hatip lisesi açılmak istendiğinde kızılca kıyameti koparmıştı.

Laikliği din düşmanlığı (hatta yalnızca İslam düşmanlığı) şeklinde anlayan mahut kafa; din, diyanet, Kuran, ezan dendiğinde, aslan görmüş yabaneşekleri gibi kaçmaya başlıyorlar.

Laiklik, bütün dünyada uygulanan şekliyle yani gerçek manasıyla; dinli için de, dinsiz için de teminat değil midir? Devletin, tüm dinlere eşit mesafede durması gerekmez mi? Dinini öğrenmek ve ibadetini yapmak, insan hakkı değil midir?

Türkiye, bu kafadan çok çekti, daha yeni yeni normalleşebiliyoruz. Aynı acıları KKTC halkına çektirmenin manası var mı?

Haberin Devamı

Din karşıtlarının, kendi hallerini, başkalarına dayatmaları laiklik midir, yoksa laikçilik midir?

Türkiye’de merhum Özal ve Sayın Erdoğan gibi liderler gelmeseydi ve mevzuatta gerekli değişiklikleri yapmamış olsalardı, bizler hâlâ o kısır döngünün içinde debelenip duruyorduk.

İnanın dışarıdaki düşmanlar, böyle bir zararı veremez; topyekûn bir milleti, ‘laikçilik’ yüzünden kamplara ayırıp, birbirine düşman edemez.

Gerekiyorsa, KKTC’de de ilgili mevzuat değiştirilir ve orada da normalleşme sağlanır.

Ama belli ki, birilerinin amacı üzüm yemek değil; bağcıyı dövmek!

.

Darbeli demokrasi!!!
#YAZAR#Fuat Bol#DARBE

Nisan 17, 2021 06:303dk okuma
Paylaş

Darbe ile demokrasi birbirine zıt iki kelimedir; birinin olduğu yerde diğeri bulunamaz.

Lakin demokrasiyi (!) bize reva görenler, belli ki onu matkapla karıştırdılar ve kendileri daha tesirli olabilsinler, kendileri çalıp kendileri oynasınlar diye bize, darbelisini armağan ettiler!

Halbuki demokrasi ışıksa, darbe karanlıktır; ışığın yandığı an, darbe kaybolur, defolup gider.

Ama gelin görün ki, bizde peş peşe darbeler oldu ve demokrasi sırra kadem bastı.

Aklımızla nasıl alay ettiklerine bakın ki, bizde yapılan darbelerin gerekçesi, demokrasiyi hâkim kılmak içinmiş.

Darbe, hane halkının (milletin) kendisini düşmanlardan koruması için; yetiştirdiği, maaşa bağladığı ve ellerine silah verdiği güvenlik görevlilerinin; hanenin içişlerine bakıp, onların tutum ve davranışlarını beğenmeyip, sözde düzeltmek adına, silahlarını onlara doğrultmasıdır.

Faşist Hitler’in propaganda bakanı; “Ne kadar büyük yalan söylerseniz, o denli büyük kitleleri inandırırsınız!” derdi. En büyük yalanı, fısıltı ile yayarsanız, insanları gerçeğin ta kendisine inandırırsınız. Yani böylesine kesin inanırlar.

İşte bizde yapılan tüm darbelerin gerekçeleri, bu denli büyük yalanlardır.

Yaptıkları alçakça darbeyi, ‘Hürriyet Bayramı’ şeklinde ilan etmek de, aynı büyük yalanın kuyruklusudur (1960 darbesi ile getirilen 27 Mayıs Hürriyet ve Anayasa Bayramı).

Darbecilerin ve darbe severlerin, “Bu ülkede artık darbe olmaz!” şeklindeki gevelemeleri de aynı şekilde, yalanın daniskasıdır.

Darbe severlik, aşağılık bir ruh halidir ve “kinim dinimdir” diyenlerin harcıdır. Bundan dolayıdır ki; darbe severin sağcısı, solcusu, resmisi, sivili, önlüklü biraderi (masonu), önlüksüzü, Müslim’i, gayrı Müslim’i, üniformalısı, üniformasızı yani her türlüsü aynı habis ruh kökünden beslenen, millet düşmanı tiplerdir.

Darbeler, millete, milletin seçtiklerine karşı yapılır. Egemenliği milletin elinden almak için yapılır.

Tarihin kaydettiği en büyük sahtekârlar darbecilerdir. Halk için yaptıklarını söyledikleri cinayetleri, gerçekte halka rağmen işlerler.

Utanmadan sergiledikleri bu kepazeliklerine ‘Atatürkçülük’ maskesini kullanırlar.

Haberin Devamı

Üst Segment Araçlar İyi Fiyatlarla VavaCars'ta
VavaCars
|
Patrocinado

Halbuki Atatürk Kurtuluş Savaşı’nda bile TBMM’yi açık tutmuş ve o Meclis’in duvarına ‘Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir’ diye yazdırmıştır. Atatürk’ü maske yapan darbeci nadanlar ise parlamentoyu kapattıkları gibi, içindeki seçilmişleri idam etmeyi ve zindanlarda çürütmeyi maharet bildiler.

Masonların büyük yalanlarından biri de bu karanlık yapının siyasetle uğraşmadığını söylemeleridir. Gerçekte ise siyasetin tam göbeğindeler. Sultan Abdülaziz Han’ı tahtından indirip, boğdurarak öldürenler ve yerine, kendileri gibi mason yaptıkları 5. Murad’ı tahta çıkaranlar mason paşalardı.

Darbecilere dikkat edin; köksüzdürler, millete ve milletinin değerlerine düşmandırlar.

Haberin Devamı

Darbeciler, hep dışarısının telkin ve yönlendirmeleriyle iş tutarlar. Vasilerine uşaklık, kendi halklarına ağalık yaparlar.

Bütün bu rezillikler neden başımıza geliyor, bu işin temelinde ne var derseniz; iki şey var: Birincisi, devletimizin tüm kurum ve kuruluşlarını, kılcallarına kadar vesayet odaklarına kaptırmamız; bir diğeri de eğitim sistemimizin gerçekten ‘milli’ olmayışıdır.

Bakınız; biz hâlâ milli eğitimi ve milli savunmayı partiler üstü yapamadık; yani gerçekten milli yapamadık. Bu iş, bir siyasi partinin iktidarında bile sekiz tane milli eğitim bakanı değiştirmekle olmaz. Ki, bunların her biri, bir öncekinin kararlarını iptalle işe koyuluyor.

Yaz-boz tahtasına dönüştürülmüş bir eğitim sistemiyle, milyonları üniversite mezunu yapar lakin insan yetiştirmiş olmazsınız. Zira diploma insanı insan yapmaz!

Darbeci, haindir; kendi milletine ihanet etmiş, en büyük suçu işlemiştir. Her bir darbe, devletiyle milleti, medeniyet yarışından koparır ve onlarca yıl geriye düşürür.

Darbeciye acıyan ve gerekeni yapmayan, acınacak hale düşer.

“Ya devlet başa ya kuzgun leşe” diye boşuna dememişler.

.

Onlar yerine biz utanç duyuyoruz!
#Yazar#FUAT BOL#Amiral

Nisan 07, 2021 06:293dk okuma

Emekli deniz amirallerinin haline bakınca, doğrusu onlar adına biz utanıyor, yerin dibine giriyoruz! Bu ne utanmazlık, ne pervasızlık ve ne hadsizliktir?
Haberin Devamı

Burasını Muz Cumhuriyeti mi sandınız? Muvazzafken yapamadığınızı emekliyken mi yapacaksınız?

Kimden emir alıyor, kimlere emir veriyorsunuz? Emir alabilirsiniz lakin emir verme gücünüz yok artık. O halde ne yapmak istiyorsunuz? Kimlere ne işareti veriyorsunuz?

Bu yaptığınız tek kelime ile fitne değil de nedir?

Hâlâ aynı mahut kafadasınız. Yahu! Bu Cumhuriyetin, bu devletin ve değerlerinin sahibi olarak, yalnızca kendinizi mi görüyorsunuz? Bu hakkı size kim verdi; siz kendinizi ne zannediyorsunuz?

Olmayan şeyleri uyduruyor, ardından bunlara inanıyor ve bunları gerekçe göstererek, sözde bildiri yayınlıyorsunuz. Hem de gece yarısı ve toplam 104 amiral eskisi olarak.

Ve üstelik “Aksi halde!” diyerek, milli iradeye, seçilmiş hükümete ve dolayısıyla milletin kendisine parmak sallıyorsunuz.

Türkiye’nin hangi süreçten geçtiğini görmüyor musunuz? Etrafımız ateş çemberi; kuzeyimiz, yeni bir dünya savaşına gebe. Pandemi, tüm dünyada ortalığı kasıp kavuruyor.

ABD’yi arkasına alan Yunan palikaryasının bile, Türkiye’ye diklenmeye yeltendiği bu ortamda sergilediğiniz bu “alçakça tavırla” kime hizmet ettiğinizin farkında mısınız?

Sizler gibi olan meslektaşlarınız yüzünden bu ülke, Güney Amerika ya da Afrika ülkeleri görünümünde kaldı. Demokrasi tarihimizi, her on yılda bir darbelerle kirlettiniz ve ülkeyi onlarca yıl geriye götürdünüz, yetmedi mi?

Bu milletin ensesinde boza pişirmekten bıkmadınız mı?

15 Temmuz aşağılık girişiminden de mi ibret almadınız? Ki, orada feriştahınız gelmişti. Üstelik tankla, topla, tüfekle, f-16’larla, silahsız, masum sivillerin üzerine çullanılmak istenmişti.

Ne oldu?

Bu millet, çıplak elleriyle tankları durdurup, darbecileri, ellerindeki mühimmatlarla derdest etmedi mi?

Onlardan bir kısmı yakalandı, adalet önünde hesap veriyor. Diğer bir kısmı –ki bunların çoğu sizin arkadaşlarınız- ise, emrine girdikleri, başta ABD olmak üzere, batılı ülkelere iltica ettiler. Yani vatan haini oldular.

Bunların haline bakıp utanacağınıza, onların uydurduğu yalanlara kanıp bildiri yayınlıyorsunuz.

Montrö’yü tartışan kim? Sorulan bir soruya karşı Meclis Başkanı, mantık biliminden örnekleme yaparak cevap verdi: “Marmara Denizi’nden ayran yapabilmek mümkün müdür? Mümkündür; yeterli yoğurdu bulursanız, Marmara Denizi’ni de karıştırırsanız, bu, aklen mümkün olabilir. İmkân ise, gerçeklerden hareketle bir işin olabilirliği üzerinedir. Bu muhtemel değildir.”

İlkokul çocuklarının anlayabildiği şekilde söylenmesine rağmen, belli ki anlamamışsınız. Bu mudur, sizdeki kurmay zekâsı? İçinizde 88 yaşında olanlar var, tapu dairesinde bile imza ehliyeti yokken, bu aşağılık bildiriye ne cüretle imza atabiliyorsunuz?

Ülkeyi yönetmeye çok hevesliyseniz, bunun yolu yordamı belli; ya mevcut bir siyasi partiye girersiniz ya da kendiniz müstakil bir parti kurarsınız. Millete gider, boyunuzun ölçüsünü alırsınız.

Atatürkçü olduğunuzu söylüyorsunuz; Atatürk ne vakit, askeri, yönetime müdahale ettirdi? Siyaset yapmak isteyen askerlere, “Üniformalarınızı çıkarın öyle gelin!” demedi mi?

Atatürkçülük mavi vatandır, Akdeniz’dir, Libya’dır, Suriye’dir, Karabağ’dır; hâlâ anlamadınız mı?

Ve asla vesayet değildir!

Uğur Mumcu’nun ifade ettiği gibi; “Bu ülkeyi soyarken birilerinin Atatürk maskesi taktığını” nasıl görmezsiniz? Aynı maske ile FETÖ’cülerin, bu ülkeyi ABD’ye peşkeş çekmeye kalkıştığını görmediniz mi?

Darbenin, darbe çağrıştırmanın, terörden daha büyük suç olduğunu bilmiyor musunuz?

Gece yarısı bildirilerini, askeri kişiliğinize nasıl yakıştırabiliyorsunuz? O üniformaya yazık değil mi?

Hem de ne yazık!

Aydın ihaneti!
#Yazar#FUAT BOL#CHP

Nisan 05, 2021 06:293dk okuma
Dünyanın hiçbir yerinde bizdeki aydın tipinin örneğini göremezsiniz.
“Batı” deyip yırtınıyoruz lakin Batı’nın nesine hayran olduğumuzu bile bilmiyoruz. Batı’nın aydını, hangi siyasi görüşte olursa olsun, öncelikle kendi ülkesinin vatanseveridir. Solcusu da vatanseverdir, sağcısı da hatta aşırı solcusu ve aşırı sağcısı da.

Batı aydını gerçek entelektüeldir; halkını, diğer halkları, bunların kültürlerini bilir, tanır. Kendisi inanmasa bile halkının inanç değerlerini bilir ve onlara saygılı davranır. Hiçbir zaman halkını ve halkının değer yargılarını aşağı görmez, onları küçümsemez ve asla onlarla alay etmez.

Batı’nın ateisti (inançsızı), inanana, dine, din adamına saygılıdır; kendisine saygı duyulmasını istiyorsa saygılı olmak zorundadır. Batı’daki dindar ya da din adamı da ateiste karşı saygı duyar.

Batılı aydın, en az bir papaz kadar dini bilgiye sahiptir. Batı’da gelişen hemen bütün fikir akımlarının (felsefi ekoller dahil) öncüleri papazlardır.

İnsanın kendisi inanmayabilir veya şu veya bu şekilde inanabilir ama ineğe tapanların ülkesinde bile ineğe hakaret ederse veya onu keserse başına ne geleceğini bilir. Dolayısıyla ona göre hareket eder, etmek zorundadır. Akıllı insan, o ineğe ot verir; tıpkı körler ülkesine giden ve bir gözünü kapatan kişi gibi. Zira böyle yapmasa, gözünün birini çıkaracaklarını bilir!

Bizde ise bunun tam tersidir; bizim sözde aydınımız, halkına tepeden bakar, onun değer yargılarını hem bilmez ve hem de onlara düşmanlık eder. Bunların başında din gelmektedir.

Televizyonda ahkâm kesen bir konuşmacı, teravih namazı konusunda bir şey söylemeye çalışırken hem yanlış söyledi ve hem de “sadece ilkokulda edindiğim dini bilgime göre” demeyi maharet bildi. İleriki yaşlarda, okulda veya okul dışında din bilgisi edinmeyi zül görüyor ve aşağılanmaktan korkuyor.

Ne acı değil mi?

Vaktiyle Ankara’da, Diyanet İşleri Başkanı’nı resmi kıyafeti içinde (cübbeli, sarıklı) gören bir çocuk, babasına “Bu kimdir” diye sorunca dine bigâne (yabancı) bu aile reisinin verdiği cevap çok manidardır: “Türk papazı!” Çocuğun yabancı filmlerde gördüğü papazlara kıyasla, anlayabilsin diye böyle söylemek zorunda kalmıştı.

Haberin Devamı

Ekranlarda arz-ı endam eden sürüyle yarı aydın tipine rastlamışsınızdır. Bunlar her konuda ahkâm kesmeyi maharet bilirler; özellikle de en cahil oldukları din konusunda.

Şu hezeyanlara bakar mısınız: “Hac bu sene Kurban Bayramı’na denk geldi!”, “Pandemi var, Ramazan’ı ertelemeliyiz!”, “Teravih namazı bidattir (dinde olmayan, sonradan uydurulan)”, “Kâbe’nin içinde Hz. Muhammed’in kabri bulunmaktadır!” vb.

Dine ve inanana bu denli şaşı bakış, siyasetimizi de zehirledi ve gelip geçen tüm inançlı başbakanlar, bakanlar ve hatta inançlı bürokratlar bu yüzden suçlandılar.

Merhum Menderes, CHP’nin içinden çıkmış olmasına rağmen sırf ezanı asli lisanıyla okuttu diye suçlandı ve asla affedilmedi. Sonradan gelen Genelkurmay başkanlarından bir tanesi, Menderes’in yalnızca bu suçunun(!) bile darbeye gerekçe olduğunu söyledi.

Meşhur hikâyedir: Eski CHP Trabzon Milletvekili Ahmet Şener, Tonya’da aracıyla seyir halinde iken, yolda iki güğüm ile su taşıyan bir kadını görmüş ve iyilik olsun diye arabasına almış. Yaşlı kadına hangi partiye oy verdiğini sormuş, o da sağ partilerden birine verdiğini söylemiş.

Şener, “Ama artık bundan sonra bizim partiye oy verirsin değil mi?” demiş.

Kadın, “Sizin partiniz hangisi ki?” diye sormuş.

Şener, “CHP” demiş.

Kadın, “Ben o partiye oy vermem, arabayı durdurun” demiş, arabadan inmiş ve güğümlerdeki suları boşaltmış.

Şener, “Tamam, bize oy vermeyeceksin de o suları niye boşalttın be teyze?” diye sorunca, kadın “Biz o sularla abdest alacaktık, su murdar oldu, onun için boşalttım” demiş.

Halkından, halkının değerlerinden böylesine kopuk bir siyasi parti, iktidar yüzü görür mü?

Sittin senedir iktidar yüzü görmüyorlar lakin onlar bunun sebebini hâlâ başka yerlerde arıyorlar!

.

İrtica bahanesi!
#YAZAR#Fuat Bol#FETÖ

Nisan 03, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Çok daha gerilere gitmeyi bırakın, 2. Abdülhamid Han gibi veli ruhlu bir padişahı, alaşağı edebilmek için bile, “Şeriat isteriz!” diye yürüyüşler yapılmıştır.
Haberin Devamı

Daha da vahimi ise, Sultan’ın hal (tahttan indirme) fetvasının gerekçesinde; padişahlar içinde en dindarı olan şahsa yakıştırılan iftira, “Din kitaplarını yaktırması” idi. (Halbuki yakılan bozuk, yanlış, hatalı kitaplardı.)

O günkü vesayet (dış ülkelerin güdümündeki İttihat ve Terakki), iktidar olunca, sözde milliyetçilik adına ülke genelinde cadı avı başlattı.

Cumhuriyeti, Kuran-ı Kerim hatimleri, Buhari-yi Şerif kıraatleri ve dualar eşliğinde ilan ettik. En sonunda ise, din işlerini devlet işlerinden ayırmakta karar kıldık ve anayasaya “laiklik” ilkesini koyduk.

Laiklik ilkesine göre, devletin tüm inançlara eşit mesafede olması ve dinlere müdahale etmemesi gerekirken, tam tersini yaptık.

Özellikle halkın çoğunluğunun mensup olduğu İslamiyet’e kafamıza göre şekil vermeye yeltendik. Daha da vahimi dindarla, dinciyi (dini alet eden sahtekârları) birbirine karıştırdık. 1949 yılında kabul ettiğimiz maddeyle (163. madde) ise, dindarlar için adeta giyotin kurmuş olduk.

Bu yüzden son yüz yıllık yakın tarihimize “cadı avı tarihi” dense yeridir.

Bütün bu kepazelikleri kanunlarımızdaki müphemiyet yüzünden yaşadık. Kuruyla yaşı, Demirel’in tabiriyle, “tetik çekenle tespih çekeni” bir tuttuk.

Dindarla dinciyi ayırt etmek devletin görevidir; devlet, bu ikisini bir mütalaa ettiğinde zulmün daniskasını yapmış olur. Dindarla dinciyi ayırmayan devlet, görevini yapmıyor demektir.

Malum, dindarın yönü Edirnekapı’ya (mezar), dincinin yönü ise Çankaya’ya dönüktür. Dindarın, devletiyle olan münasebeti, onu sahiplenmek ve uğrunda seve seve ölmektir. Zira devlet sayesinde dinini, imanını, namusunu, her şeyini muhafaza edebilmektedir.

Dindar, dine saygısı olanın, devletine sahip çıkma, onun üzerine titreme zorunluluğu vardır.

Dini alet eden sahtekârlar ise, devleti düşman görür, onu yıkıp, uğrunda çalıştığı müstevlilere peşkeş çekmek ister. Bu halin tipik örneği FETÖ’dür.

Bugünlerde askeri okullara giriş yönetmeliğinde bir değişiklik yapıldı ve müphem bir ifade olan “irtica” kelimesi metinden çıkarıldı diye, malum birileri hop oturup hop kalkıyor.

İşte bu malum birileri, 163. maddenin de geri gelmesini isteyen zihniyettir.

Bu zihniyetin dine ve dindara tahammülü yoktur. Dinden ve dindardan, aslandan kaçan yaban eşekleri gibi kaçarlar. Bunların ezana da tahammülleri yoktur.

Bunlar, dine Karl Marx’ın gözüyle bakarlar ve “afyon” derler. Dolayısıyla İslamiyet’ten bihaberdirler. Halbuki İslamiyet, “İki günü eşit olan ziyandadır” ve “Bilim müminin yitik malıdır, onu nerede bulursa alsın” buyurmaktadır.

Durmayı bile yasaklayan ve hep ileri gitmeyi emreden bir dine ve mensuplarına “irtica” ve “mürteci” diyerek iftira atmak, din düşmanlığı değil de nedir?

Yönetmelikteki müphemiyet giderildi ve açıklık getirildi. Nitekim mahut “irtica” kelimesi de, önceki yönetmeliklerde yoktur, 2001 yılındaki yönetmelikte konmuştur. Ayrıca konmuşta ne olmuş, FETÖ’cülerin girişini engelleyebilmiş mi?

Engelleyememiş.

Yeni yönetmelikte ise, giriş şartları arasındaki hüküm şu şekilde değiştirildi: “Terör örgütlerine veya Milli Güvenlik Kurulu’nca devletin milli güvenliğine karşı faaliyette bulunduğuna karar verilen yapı, oluşum veya gruplara üyeliği, mensubiyeti, iltisakı ya da bunlarla irtibatı olmamak”.

İşte bu yeni madde ile yönü kabre dönük samimi dindarla; dini kötü emellerine alet eden ve yönünü Çankaya’ya dönen, buradaki şekliyle, devletin milli güvenliğine karşı faaliyette olanlar ayırt edilmiş oldu.

Biliyoruz, kurt dumanlı havayı sever lakin o devirler geçti!

.

İstemezük!
#Yazar#FUAT BOL#Türkiye

Şubat 08, 2021 06:293dk okuma

Türkiye’yi hâlâ eski Türkiye zanneden nadanlar, zehirlerini kusmak ve kaos oluşturmak için aportta bekliyorlar.
Her üniversiteye atandığı gibi, Boğaziçi Üniversitesi’ne de rektör atandı. Ki atanan rektör, bundan önce de iki ayrı üniversitede rektörlük görevi üstlenmişti. Atandığı bu yeni üniversitede de yüksek lisans ve doktorasını yapmıştı.

Bir kısım öğrenci, en doğal demokratik haklarını kullanarak rektörü istemediklerini dillendirdiler. Demokratik idarelerde birileri birilerini ister, birilerini istemez; bu durum onların en tabii hakkıdır.

Bu hakkın sözlü ve fiili olarak nasıl kullanılabileceği kanunlarda belirtilmiştir. Boğaziçili öğrenciler de aslında bunu yapmıştır; yapmak istemiştir.

Ama gelin görün ki aportta bekleyen karanlık odaklar, derhal durumdan vazife çıkardılar ve öğrenci kalabalığının içine karışarak, onları kanunsuz eylemlere kışkırttılar.
Düşünün, bunların içinde milletvekilleri(!) de var ve bunlardan biri aynen şu beyanda bulundu: “Kimse ‘Seçimle gidiyorlar’ sayıklamasının peşinden gitmesin artık.”

Ateşe benzinle giden bu kafa, ülkede demokratik mücadele verecek öyle mi?

Toplumsal olayların en tehlikeli yönü budur; bu yön, adeta bir maden gibi işletilerek masum şekilde başlayan olaylar, bir bakarsınız fecaate dönüşmüştür. Taksim-Gezi olaylarında da böyle olmadı mı?

Göstericilerin arasına karışan illegal örgüt mensupları, ülkenin dört bir tarafında ellerine geçirdikleri her şeyi yakıp yıkmadı mı? Ve alay edercesine “Maksat ağaç değil, sen hâlâ anlamadın mı?” demediler mi?

Burada da aynı terane, “Maksat rektör değil, hâlâ anlamadın mı?” diyorlar.

Peki, nedir gerçek maksat?

Sayın Erdoğan ve onun iktidarı!

60’lı yıllarda da üniversite gençliğini kışkırtıp, akla hayale sığmayan yalan ve iftiralarla iş darbeye kadar götürüldü.

Halkın adamı Menderes’i yediler.

Şimdi de milli iradenin temsilcisi Erdoğan’ı yemek istiyorlar.

Her şeyden önce de “Rektör istifa etmelidir” diyorlar. Bunların diyenlerin arasına, muhalefet parti liderleri ve Ankara, İstanbul gibi iktidara muhalif olan belediye başkanları da eklendi.

Söz konusu Erdoğan ve onun atadığı rektör olunca, bizdeki her kademedeki muhalefet, illegal örgütlerin ağzıyla konuşmak için birbiriyle yarışıyor.

Söz gelimi değil 200-300 kişi, beş milyon insan “İstemezük!” derse, bu parti liderleri veya belediye başkanları görevlerinden istifa ederler mi? Nitekim işten çıkarıp mağdur ettikleri, binlercesi dedi, istifa ettiler mi?

Ayrıca böyle bir istifa söz konusu olursa, orada devletten ve düzenden bahsedilebilir mi?

Birileri de çıkar, valiyi, kaymakamı, alay komutanını istemez; ne olacak o zaman?

Bunlar istifa edecek de devleti türediler mi idare edecek?

O rektörü atayan imzanın arkasında bu milletin yüzde 52’sinin desteği var. Biliyorum, bu yüzde 52’lik halk desteği sizin için bir şey ifade etmiyor. Çünkü o 26 milyon oy, göbeğini kaşıyanların oyu. Hiçbir kıymet-i harbiyesi yok.

Haberin Devamı

Sizin bir oyunuz, onların milyonlarca oyundan daha kıymetli. Onlar ne ki seçtikleri ne olsun?

Samimiyetle bir şey söyleyeyim mi size? Çatlasanız da patlasanız da alışacaksınız! Milli irade karşısında hizalanacaksınız!

Masum öğrenciler üzerinden kirli emellerinize ulaşamayacaksınız.

Dün ulaştınız; belli ki bugün de aynı hülyaya kapılmışsınız.

Bence uyanın ve 15 Temmuz 2016 gecesi, tankları durduran çıplak ellerin gücünü ve kararlılığını görün!

Görün ki ülkeye ve kendinize yazık etmeyin!

.

Vesayet devri kapandı!
#Yazar#FETÖ#FUAT BOL

Şubat 03, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Başkanlık sistemine geçtik diye birileri hop oturup hop kalkıyor. Bunların hepsinin ortak derdi parlamenter sisteme dönmek, lakin sular tersine akıtılamaz.

O olmuş bitmiş bir iştir zira zaman geriye doğru işletilemez.

Eski sistemin vesayete endeksli olduğunu bilip savunamadıklarından, akıllarınca ‘güçlendirilmiş’ diye bir şey uydurdular ve bundan böyle, güçlendirilmiş parlamenter sistemi (ne demekse?) dillerine doladılar. İster iddia edildiği gibi güçlendirilmiş olsun, isterse güçlendirilmemiş olsun; eski sistem (bizdeki parlamenter sistem) tam bir bürokratik oligarşi idi.

Oligarşiyi Aristo şöyle tanımlar: “Kötülerin, kendi bencil amaçlarını gerçekleştirmek uğruna insanlara tahakküm etmek için kurduğu yönetim sistemi.”

İşte devletlerin işleyiş çarkını döndüren bürokrasi denilen yapı, insanların yararından ziyade, kendi amaçları doğrultusunda dönüyorsa, bu yapı bürokratik oligarşidir.

Bu yapıda, çalan da oynayan da bürokrasidir. Diğer bir deyişle atanmışlardır.

Haberin Devamı

Enerjisine yükseleceksin
Opel

Evinizde de 1.000 Mbps İnternet Mümkün!
TurkNet
by Taboola
Bu yapının tipik özelliği milletin işlerini sürüncemede bırakmaktır; tek kelime ile devlet ve millet hayatının yerinde ‘patinaj’ yapmasıdır.

Atanmışlar (bürokratlar), kendilerini kalıcı, seçilmişleri (siyasetçi) gelip geçici gördüğünden, kendilerini mülkün sahibi addetmiş, seçilmişlere de yolcu diye bakmıştır.

Hükümet ömürlerinin ortalama 18 ayla sınırlı kaldığını düşünürsek –ki bizdeki ortalama budur- devlet işleyişindeki siyasetçinin etkisinin çok az ve hatta hiç olmadığını görürüz.

61 ve 82 anayasalarının değiştirilmemiş hallerine göre ülke, hükümetlerden ziyade bürokratik kurumlar marifetiyle yönetilmektedir. Her iki anayasa da ‘vesayet’ davulunu seçilmişlerin boynuna asmış, tokmağı ise atanmışların eline vermiştir.

Bürokrasinin halkın yararına yapmadığı icraatlarının hesabını, sandıkta seçilmişler vermiştir.

Bürokrasi, devleti hükümetler yerine devletin içinde oluşturulmuş devletçikler (başlarına buyruk kurum ve kuruluşlar) marifetiyle idare etmiştir.

Bakınız: Muhalefet başkanlık sistemini hem ‘tek adam yönetimi’ deyip eleştirmiş ve hem de bütçe görüşmelerinde bakanların sunum yapmalarını uygun bulmadıklarını açıklamışlardı.

Cumhurbaşkanı Başdanışmanı Mehmet Uçum, muhalefetin bu çelişkisini ‘bürokratik vesayet özlemi’ olarak değerlendirdi ve şöyle dedi: “Halkın seçtiği cumhurbaşkanının halka taahhüt ettiği siyasi programdan oluşan hükümet programını kendi ekibiyle uygulaması ve kolektif bir çalışma yapması en doğal demokratik hakkıdır. Atanmışların seçilmiş cumhurbaşkanının programını uygulamasını, takip etmesini ve savunmasını istemeyenler aslında bürokratik vesayet özlemi içindedir. Atanmışların seçilmiş cumhurbaşkanına olan sorumluluğuna karşı çıkanlar, aslında, bürokrasinin halka karşı sorumlu olmasını istemeyenlerdir.”

Haberin Devamı

Yani halk için değil, halka rağmen yapmanın özlemini çekiyorlar.

Vesayet siteminde işin sahibi belli olmadığından, devletin ve milletin işleri ‘kim vurdu’ya gidiyordu! Hükümetin dışında hemen herkesin yetkili olduğu mahut vesayet sisteminde devlet, tüm kurum ve kuruluşlarıyla kapanın elinde kalmıştır.

İşte bu kapanın elinde kalan ve sorumlusu belli olmayan sistemden (gerçekte sistemsizlik) dolayı FETÖ, devletin tüm kurum ve kuruluşlarını nüfuz etti.

Evet, tüm FETÖ’cülerin atamalarını siyaset kurumu yaptı lakin siyaset kurumuna bu atamalar, bürokrasi tarafından yaptırıldı.

Cumhurbaşkanının önüne 5 isim konur, bunlardan bir tanesini seçmesi istenir; 5’i de FETÖ’cüyse siyaset makamı ne yapsın?

Üstelik kurumlardaki bu denli yapılaşma (tarlaların sürülmesi), uzun yıllara dayanıyor. Bürokrasi, mahut yapıyı askeri öğrencilikten generalliğe kadar hep kendinden (FETÖ’cü) yapmış. Askeriyede bunu yapabilen diğer sivil kurumlarda neler yapamaz? Siyaset kurumu bu kadroları önünde buldu, bunları atamak ve bunlarla çalışmak zorunda kaldı.

Vesayete birazcık başkaldıranların, yani devlet ve millet lehine iş yapmak isteyenlerin akıbetlerini gördük. Kimi darağacını boyladı, kimileri de iktidardan alaşağı edildi.

Başkanlık modeline işte bu vesayetten kurtulmak için geçildi. Anlayana!

.
Vesayete özlem duyanlar
#Yazar#FUAT BOL#Sürü

Ocak 27, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

İçimizden birileri, bilerek veya bilmeyerek eski vesayet dönemine özlem duyuyor. Bunlardan, bilmeyerek (düşüncesizce) bu hevese kapılanlara Allah akıl fikir versin demekten başka bir şey yapamayız.
Haberin Devamı

Lakin vesayetin, milletiyle bu devleti nasıl uydu hale getirdiğini ve milletlerarası yarıştan koparıp geri bıraktığını görüp bildikleri halde, inat edenlere ve vesayet özlemiyle yanıp tutuşanlara bir çift lafımız olacak.

Sizler, elbette ki vesayet sisteminin hasretiyle yanacaksınız! Sizlerin bitini bu sistem kanlandırdı. Zira bu sistemden besleniyorsunuz; dün de tuzunuz kuruydu, bugün de.

Sizler hiçbir zaman üretmek, terlemek, koşmak, koşuşturmak, yetiştirmek, ekmek-biçmek, pazarlamak vb derdinde olmadınız! Zira hep hazıra kondunuz.

Ekmeğinin peşinde koşan ve bu uğurda çırpınan millete kene gibi yapıştınız ve bu milletin ensesinde sürekli boza pişirdiniz. Her halinizle asalaksınız.

Salgın olmuş, ölüm kol gezmiş, millet ekonomik sıkıntıya düşmüş, döviz almış başını gitmiş, dükkânlar aylar boyu kapalı kalmış, on binlerce insan işsiz kalmış ve daha onlarca olumsuzluklar ayyuka çıkmış; sizler için ne gam!

Tüm bu olumsuzlukların daha çok olmasını ve hatta milletin çeşitli felaketlerin altında ezilmesini, tükenmesini ve büyük çoğunluğuyla yok olmasını arzu ediyorsunuz!

Bunu da saklamıyor, pervasızca, edepsizce haykırıyorsunuz. Sizler bu devleti babanızın çiftliği, milleti de orada çalışan ve barınan kâhyalar (bürokratlar), işçiler (bunlar sizin yandaşlarınız) ve sizden olmayan milletin kahir ekseriyetini de sürü olarak görüyorsunuz!

Çiftliğin kâhyası konumundakiler, millete rağmen iş gören (görmeyen) kurşun askerleriniz, yani bürokratlardır. Bunlar, millete canından bezdirmek için varlar; düsturları, “Bugün git, yarın gel”dir.

Bu denli bürokratlar, vesayet iktidarının gerçek ve sürekli temsilcileridir. Bu yüzden ancak çiftlik sahibinin iktidarında işlevseldirler. Sürünün seçtiği iktidarlarının atadığı valiler, kaymakamlar, hâkimler, savcılar, öğretmenler vb yalnızca ‘sarayın militanı’ olabilirler! Seçilerek gelenler de (Bunlar, milletin sürü diye tanımlanan kesimi tarafından seçilmiştir) geçici süre ile gelen, bugün var, yarın olmayan ‘yolcu’ tiplerdir.

Halkın seçtiği demokratik yönetimler, tek başına iktidara gelmiş olsalar bile, yalnızca belediye hizmetleriyle uğraştırılıp gönderilirler. Asla devlete, devletin kurumlarına nüfuz ettirilmezler.

‘İktidarcılık oyunu’ oynatılıp gönderilirler.

Çiftliğin işçileri yandaş particiler olup, bürokratik oligarşinin (gerçek iktidarın) nimetlerinden alabildiğince istifade eden, enseleri kalın yoldaşlardır. Her ortamda ali kıran baş kesendirler.

Milletin çoğunluğunu teşkil eden ‘sürü’ ise zavallı, akılsız, göbeğini kaşıyan, kıllı, bidon kafalı, fukara tiplerdir. Bunlar, yalnızca çalışmak-üretmek ve her denileni harfiyen uygulamak zorundadır.

En önemli özellikleri hadlerini bilmiş (bildirilmiş) olmalarıdır. Bu had, onlara çiftlik sahibi ve onun kâhyaları tarafından bildirilmiştir. Zira bunlar, tek kelime ile köledir ve köle haddini bilmelidir!

Efendileri nasıl isterse, öyle yaşamak zorundadırlar.

Onlar nasıl isterse, öyle inanmak, öyle tapınmak, öyle giyinmek, öyle okumak, öyle yazmak-çizmek-konuşmak vb zorundadırlar. Asla çizmeyi aşamazlar! Buna yeltendikleri an, balyoz (darbe) tepelerine inilir.

Böyle bir çiftliğin sahipleri, kâhyaları ve öz evlat olan mahut işçileri, vesayet sistemini özlemez mi, o özlem için yanmaz mı? Bu uğurda her türlü iftirayı atıp, enva-i çeşit tezviratı yaymaz mı?

Bor’un pazarı geçtiğine göre vesayetçilere düşen, son kantocunun çığlıklarına eşlik etmeleridir:

“Yangın var, yangın var! Ben yanıyorum. Yetişin a dostlar, tutuşuyorum!”

.

Muhalefet bu değil!
#Yazar#FUAT BOL#Türkiye

Ocak 18, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Demokratik rejimlerin olmazsa olmazı, elbette ki muhalefettir. Ve bu muhalefet, iktidarların alternatifidir. Şu halde, nasıl ki iktidarların icraatlarında sorumluluğu varsa, muhalefetin de tenkit ve eleştirilerinde aynı oranda sorumluluğu vardır.
Haberin Devamı

Muhalefet öyle işkembe-i kübradan sallamaz, milletin hayrına yapılan işlere kara çalmaz, hizmetlere mani olmaz, iftira atmaz, hakaret etmez, hemen herkesin görmekte olduğu şeyleri inkâr etmez.

Bunları yaparsa, kendi inandırıcılığını ve ciddiyetini ve halkın ona olan güvenini kaybeder, daha açık ifadesiyle lafı yalama yapar.

Bizdeki muhalefet, İttihat ve Terakki’den tevarüsle yıkıcı, karalayıcı, imha edici, inkârcı, mani olucu ve hepsinden önemlisi ayrıştırıcı bir geleneğe sahiptir. Bu durum, o gün bugündür öyle gelmiş böyle gitmektedir.

Dolayısıyla iktidarı yıpratıcı, silkeleyici ve hatta düşürücü yani sonuç alıcı muhalefet yapılmamış olur.

Bu yüzden olsa gerektir ki muhalefet, kendi içinde debelenip duruyor. Kabuğunu kırıp asla dışarıya nüfuz edemiyor.

Bakınız: AK Parti 18 yıldır iktidarda, CHP onca seçimi kaybetmesine rağmen hâlâ yüzde 20’ler bandında. Bu 18 sene esnasında sen nasıl bir muhalefet yaptın da iktidarı silkeleyemedin ve hâlâ iktidar ümidi olamadın, demezler mi insana? Muhalefet sorumsuz davranıp iktidarı haksız yere karaladığında, iktidarın yanlış yaptığında yaptığı haklı eleştiri bile havada kalıyor.

Hep yalan söyleyenin doğru sözüne de itibar edilmeyeceği gibi. Muhalefet yapmak, iktidar olma kadar ciddi ve sorumluluk gerektiren bir iştir ama...

Ülkenin hayati çıkarlarının söz konusu olduğu milli konularda, değil muhalefet, yalpa yapmak bile halkın nefretini celp eder.

Almanya’ya gidip “Türkiye’ye gitmeyin, orada can güvenliği yok!” demek muhalefet ağzı olabilir mi? Olursa, bu kimin işine yarar?

Muhalefet yapmak ülkenin batması için dua etmek midir?

Ama gelin görün ki yandaşlığın daniskasını yapan bir kısım yazar-çizer takımı, muhalefet yapmak adına arzi ve semavi musibetlerden, felaketlerden bile medet ummaktadır.

Cumhurbaşkanı’nın ifade ettiği gibi “vatan yansa, ateşinde ısınacak kadar gözleri kararmış bu güruhun” muhalefetine rağmen bunca hizmetler başarılabilmiş.

“PYD-YPG (PKK) terör örgütü değildir”, “PYD-YPG bize saldırmaz”, “Suriye’de ne işimiz var?”, “Suriye’ye madem girdiniz, orada kalın, daha ileri gitmeyin!”, “S-400’leri niye aldık? Irak, İran mı bize saldıracak? Yunanistan’la mı kavga edeceğiz?”, “Doğu Akdeniz’de, Libya’da ne işimiz var?” deyip ardından,“Herkes Doğu Akdeniz’de, bir Türkiye yok!”, “Şehir hastaneleri israftır, ne lüzumu var?” deyip ardından, “Bu hastanelere kim karşı olabilir, hastaneye laf mı söylenir, hastane gibi güzel bir hizmet olur mu?”, “Şehir hastanesi dediğin ne ki? İşte bizim belediye başkanımız Adana’da 1000 yataklı bir hastane kurdu, hem de kırk beş gün içinde”, “Görüyorsunuz, bir belediye başkanının yaptığını, devasa Cumhurbaşkanlığı yapamıyor, beceriksizlik bu kadar olur, yaptıklarını da yüzüne gözüne bulaştırıyorlar!”, “Türkiye, Irak ve Suriye’deki terör örgütlerine silah yardımı yapıyor. IŞİD militanları Türkiye üzerinden Irak’a ve Suriye’ye gönderiliyor. Yurtdışında yaralanan IŞİD militanları, Türkiye’de tedavi ettirilip tekrar geri gönderiliyor”, “MİT TIR’larıyla terör örgütlerine silah gönderiliyordu”... Ve hepsine tüy diken şu cümle: “Sözde Cumhurbaşkanı!”

Bunları söyleyen bir muhalefet lideri, inandırıcı olabilir mi? Olmadığı, olamadığı, yüzde 20’ler bandında patinaj yapmaktan belli değil mi?

O yüzde yirmilik kesim de bu lafları eden liderlerine değil, liderlerine rağmen kişilikleriyle bütünleşmiş partilerine, CHP’ye oy veriyor.

Ebedi muhalefette kalabilmek için muhalefet yapmak ancak bu kadar olur!

.

Vatan haini öyle mi?
#Yazar#ABD#Ebrehe

Ocak 13, 2021 06:292dk okuma

Ebrehe’nin ordusunda da filler vardı, bu yüzden kendini en üstün ve asla yenilmez bellemişti.
Haberin Devamı

Dağları, tepeleri, ovaları, çölleri aşıyor, önüne ne gelirse ezip geçiyordu. Yenilmez güçle, Allah’ın evi konumundaki Kâbe’ye yöneldi.

Kendi gücüne tapıyor ve herkesi de bu güce tapmaya zorluyordu. Sonunda, mutlak güç sahibi olan Allah’ı da tanımadı ve yenilmez sanılan fillerini (tank) Mekke’ye yöneltti.

Ebabil kuşları ağızlarındaki nohut büyüklüğündeki taşlaşmış çamurları atarak, Ebrehe’nin ordusunu “yenilip çiğnenmiş ekine çevirdi.”

Günümüzün yenilmez gücü de ABD idi. Herkese ve her şeye tepeden bakıyor, “Ben yaptım oldu” diyerek tüm dünyaya meydan okuyordu.

‘Amerikan rüyası’ diyerek göz boyadı, gerçekte zorbalığın daniskasını tüm dünyaya dayattı.

Dünyanın dört bir tarafındaki tüm yıkımların, acı, kan ve gözyaşlarının ardında, ABD’nin kirli eli ve ‘made in USA’ gizli-açık imzası vardı.

Güç zehirlenmesine kapılan Amerika, kendi dışındaki dünyada yalanları doğru, alçakları yüksek, yatayları dikey, mazlumları zalim, vatan haini teröristleri masum siviller, ülkelerini savunan polis ve askerleri katil polis, işgalci diye yaftalayarak dünyayı da tüm bu kepazeliklere inanmaya, inanmasalar da bu şekilde kabule zorladı.

Kimse de delinin zoruna bak demedi, diyemedi.

Müslümanlara karşı Haçlı seferini başlatırken (İkiz Kuleler’in vurulmasının ardından) “Ya benimlesiniz ya da bana karşınız!” diyerek, tüm dünya ülkelerine küstahça meydan okudu.

Sonuncu Başkan Trump da “Golan Tepeleri (Suriye toprağı) İsrail’indir”, “Kudüs İsrail’in başkentidir”, “Venezuela’nın seçilmiş başkanı meşru değildir, onun yerine meşru başkan muhalefet partisi lideridir”, “YPG/PYD terör örgütü değil, İŞİD’e karşı savaşan ve vatanlarını savunan ve bizim de (ABD) her türlü silah ve mühimmat yardımında bulunduğumuz meşru örgütlerdir”, “YPG, ABD’nin dostu ve kara kuvvetidir” gibi daha nice herzeleri yumurtlarken, bunların hiçbirini kabul etmeyen ve dik duran sadece Türkiye olmuş ve gerekeni hem sözle ve hem de fiili olarak icra etmiştir.

Allah’ın takdirine bakın ki ABD’nin dünyanın çeşitli yerlerinde dayattığı ve meşru ilan ettiği ayaklanmaların bir benzeri, bu kez ‘bumerang’ gibi kendini vurdu.

ABD Kongresi (parlamento, senato ve Temsilciler Meclisi), göstericiler tarafından işgal edildi.

Dünyadaki bu tür ayaklanmaları ‘halk darbesi’ olarak tanımlayan ABD, aynı şey kendi başına geldiğinde, olayı başkaldırı, bu kişileri de ‘vatan haini’, terörist olarak niteliyor.

ABD, tarihi boyunca tüm dünyada çalmadık kapı bırakmadı ve nice yıkımlar gerçekleştirdi.

İlk kez kendi kapısı çalınıyor ve üstelik kapıyı çalanlar dışarıdan değil, kendi içinden...

ABD Kongresi’nin basılması milat olup, ABD kalesi için nöbet borusunun baykuşlarca çalındığına işarettir.

ABD’yi artık 79’luk Biden değil, mezardan Biden’ın babası gelse kurtaramaz.

Zira ‘rüya’ diye sunulan kâbusa döndü!

.

Sefil mantık!
#Yazar#Atatürk#FUAT BOL

Ocak 11, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Şu sefil mantığa bakar mısınız? Neymiş efendim, başörtülü hâkim olursa, onun vereceği kararın adaletinden şüphe edermiş. Buna göre hâkim olan hanımefendi, karar verdiği esnada başı açıksa adalet dağıtan oluyor, başını örtmüşse verdiği kararla zulmediyor!
Haberin Devamı

İnsanları ayrıştıran, ötekileştiren, giyim-kuşam ve renklerine göre sınıflandıran bu ırkçı, faşist ve dayatmacı zihniyet yüzünden onlarca yıldır birbirimize kıyıyoruz.

Bu sefil anlayışa göre demek ki başı açık bir hâkimin karşısına, avukat, sanık veya tanık olarak başı kapalı kim gelirse, bunların da savunmaları ve tanıklıkları geçersiz, öyle mi?

Başı kapalı kişilerin savunmalarını ve şahitliklerini esas alıp kararlarınıza dayanak yapacaksınız; bunlar adaleti zedelemeyecek, bunları değerlendiren hâkimin kararı (vereceği hüküm), başının açık veya kapalı olmasına göre değer taşıyacak.

Peki, başı kapalı hâkimin adaletinden şüphe ettiniz de aynı hâkimin, hâkim olan eşinin (kocasının) vereceği karardan nasıl emin olabileceksiniz?

Yani kadın olunca kararı adaletsiz, erkek olunca adaletli mi?
Sizce adaletin ölçüsü başı açık olmak mı?

Aynı sefil mantık, bir de şöyle uyduruk bir gerekçe(!) bulmuş: Başörtüsü ayrıymış, türban daha başka bir şeymiş. Hatta ve hatta türban simgeymiş ve başkaldırı aracıymış.

Kadınların da tıpkı erkekler gibi başlarını örten çeşitli giysileri var; tercihi kendileri yapar ve buna kimse karışamaz. Bir erkek Lenin kasketi (işçi kasketi) giyse, başındaki isyan aracı diye yargılanabilir mi?

Ne diyelim, Allah akıl fikir versin!

Siz kendinizi akıllı, âlemi sersem mi zannediyorsunuz?

Siz insan hakları konusunda ikircikli, yani yalnızca kendinizi insan görüp kendinize hak tanıyan bencillersiniz; faşistlerin ta kendilerisiniz!

Siz öküz altında buzağı arayan, zaman tünelinde kalmış gerçek yobazlarsınız!

Sizde insana, insani değerlere, insan hak ve hürriyetlerine saygının zerresi yok!

Olsaydı böyle düşünebilir miydiniz?

Bu ülke halkının yüzde 90’ına yakını Müslüman değil mi? Müslümanlar inançlarına göre giyinemeyecek mi?

Bu kafanın Türkiye’nin de altına imza atmış olduğu İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi’nden haberi var mı? Bakınız, bu bildirgenin 18. maddesi ne diyor?

“Herkesin düşünce, vicdan ve din özgürlüğüne hakkı vardır; bu hak, din veya inancını değiştirme, tek başına veya topluca ve KAMUYA AÇIK VEYA ÖZEL OLARAK ÖĞRETME; UYGULAMA, İBADET VE UYMA YOLUYLA AÇIKLAMA SERBESTLİĞİNİ DE KAPSAR.” (18. madde)

Haberin Devamı

Evinizde de 1.000 Mbps İnternet Mümkün!
TurkNet
|
Patrocinado

Bu kafa, yoksa başı örtülüleri bildirgede tanımlanan şekliyle ‘herkes’ (insan) saymıyor mu?

Bu kafaya göre İngiltere tarihinde hiç adaletli karar verilmemiştir. Zira oradaki hâkimler (erkekler de) uzun peruk takarlar. Yani başları açık değildir.

Zift dolu bu kafa, asıl kendi derdine yansın: Zira şapka kanununa göre erkeklerin başları açık olarak sokağa çıkmaları, dolaşmaları yasaktır. Neden bunu dillerine dolamıyorlar? Çünkü kendileri de aynı suçu işliyorlar.

Üstelik Atatürk, erkeklere şapkayı zorunlu kılarken kadınlara herhangi bir zorunluluk getirmemiştir. Kadınları, giyim ve kuşamları konusunda serbest bırakmıştır. Dileyen başını açar, dileyen kapatır.

Nitekim Atatürk’ün annesi de hanımı da başları kapalı (başörtülü) hanımlardı.

Atatürk, 1930’lu yıllarda kadınlara seçme ve seçilme hakkını tanıdı lakin kraldan ziyade kralcı geçinenler (sözde Atatürkçüler), bundan yarım asır sonra seçilen başörtülü bir hanımı TBMM’den kovdular.

Yapılan düzenlemelerle tüm bu saçmalıklara son verilmiş, kadınlarımıza yapılan bu zulüm ortadan kaldırılmıştır.

Bundan böyle başörtüsünü-türbanı dillerine dolayanların maksatları başkadır ve asla başörtüsü-türban değildir.

Bu kafa, Milli Mücadele’nin kadın kahramanlarının resimlerine bakınca ne düşünüyor acaba?

Yoksa utancından başını kaldırıp bakamıyor mu?

.

Din, demokrasi ve CHP!
#YAZAR#Fuat Bol#CHP

Aralık 26, 2020 06:303dk okuma
Paylaş

İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı, bu kez, Hz. Mevlânâ’yı anma töreni adı altında bir skandala imza attı ve böylece CHP’nin tarihteki faşizan zihniyetini bir kere daha sergiledi.
Haberin Devamı

Sözde dini bir ritüeli, dinin yasakladığı ve asla hoş görmediği şekillerle bezeyerek icra ettiler.

Akılları sıra Türkçeleştirdiler, böylece anlaşılmasını sağlamış oldular! Daha önemlisi, kızlı-erkekli (karma) sema gösterisi yaparak, aynı dinin haram dediği eylemi ibadet diye sunarak, zaten çığırından çıkarılmış olan Mevlevi ayinine, adına da ‘Mevlevi mukabelesi’ diyerek tüy dikmiş oldular.

Dini ayrı tutarak soralım: Beethoven’in 5. senfonisini icra ederken, bu denli bir kepazeliği sergileyebiliyor musunuz? Onun anlaşılmasını(!) sağlamak için Türkçeleştiriyor musunuz?

Geçen haftaki makalede de izaha çalıştık: Laiklik, devlet işleriyle dinin ayrı tutulması ve bunların her ikisinin de (devlet ve din) birbirinin işine karışmamasıdır, müdahale etmemesidir.

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app

Ya Birinci Dünya Savaşı hiç yaşanmamış olsaydı? Strateji oyunu tarihi senaryoları simüle ediyor
Tarihsel Strateji Oyunu
by Taboola
Bakınız: Vaktiyle CHP, ezanı metazori olarak (dayatarak) Türkçe okuttu, halk bundan çok rahatsız oldu.

Menderes (DP) çıkardığı kanunla ezanın asli lisanıyla da okunabileceğini düzenledi. Dikkat edin, asli lisanı ile (Arapça) okunsun diye dayatmadı, demokrasinin gereği olarak serbest bıraktı, Arapça da okunabilir dedi.

Ama halkın özlem ve beklentisine bakın ki o günden beri ezan asli lisanıyla okunuyor.

CHP (iktidar olduğu dönemlerde) devleti din işlerine bulaştırdı hatta dine yeni bir şekil vermeye kalkıştı. CHP bu yüzden ilk serbest seçimin yapıldığı günden (1950) beri iktidar yüzü görmüyor.

İşte bizdeki bir kısım zorbanın zihniyeti gereği, laiklik İslam karşıtlığı ve hatta İslam düşmanlığı şeklinde anlaşıldı ve uygulandı. Bu zihniyet bugün de var ve zaman zaman hortluyor.

Devlet, kiliseye gidip “siz niçin Rumca, Latince, Ermenice ayin düzenliyor, ibadet ediyorsunuz diyor mu?” Havraya gidip “Siz niçin İbranice ayin düzenliyorsunuz? Bunları Türkçeleştirmelisiniz” diyor mu? Diyebiliyor mu?

Müslümanlara neden diyor? Müslümanlık ve Müslümanlar, birilerinin oyuncağı mı?

CHP’lilerin samimiyetsizliğine ve ikiyüzlülüğüne bakın ki İBB Başkanı İmamoğlu, seçim öncesi Eyüp Sultan Camisi’ne gidip, Kuran-ı Kerim’i asli lisanıyla okuyor ve kendisini halka bu şekilde tanıtıyor. Seçildikten sonra ise sözde ‘Türkçe Kuran’, ‘Türkçe ezan’ ve ‘erkek-kadın karışık sema’ hezeyanlarını sergiletiyor.

Haberin Devamı

Bilmek lazımdır ki Türkçe Kuran veya Kuran’ın Türkçesi olmaz. Kuran-ı Kerim Allah kelamıdır ve hem lafız (söz) ve hem de mana itibariyle mucizedir. Kuran-ı Kerim vahiy yoluyla Peygamberimize gelmiştir. Peygamberimiz de ayetlerdeki murad-ı ilahiyi (Allah’ın kast ettiği manayı), hadisleriyle ve eylemleriyle açıklamış ve ortaya koymuştur.

Kuran-ı Kerim’in, başta Arapça olmak üzere Türkçe, Farsça ve diğer dillerce tefsirleri (açıklamaları) vardır ve olmalıdır. Bakın, Arapça dedik; Celaleyn tefsiri gibi daha birçok Arapça tefsir vardır.

Türkçe Kuran veya Kuran’ın Türkçesi denildiğinde, murad-ı ilahi anlaşılmaz, onu yazan kişinin, indi ve şahsi görüşleri anlaşılır. Ama Türkçe tefsir yapıldığında (o konudaki hadislerle birlikte açıklandığında), murad-ı ilahi anlaşılmaya çalışılır.

Haberin Devamı

Ayrıca erbabınca malum olduğu üzere nasıl ki usul hukuku dersi olmadan hukuk dersi olmayacağı gibi, tefsir usulü olmadan da tefsir olamaz. Ayrıca tefsir yapabilmek için dini ilimlerin yanında fen bilimlerinde de söz sahibi olunması gerekir. Bu dahi yetmez, tertemiz bir itikada ve iyi niyete sahip olunmalıdır. Dikkat edin, tefsir yapılırken bile onca şart aranırken;kendimize göre kelimelere mana verip ortaya konulana Kuran’ın Türkçesi denilebilir mi?

Kelimelerin kelime anlamlarıyla birlikte bir de terim (ıstılah) manaları vardır. Birçok kelime aynı olmasına rağmen değişik bilim dallarında farklı manalar ifade ederler. Mesela zalim kelimesi fıkıhta (İslam hukukunda) zulmeden kişi, zorba manasınadır. Ama aynı kelime tefsir ilminde kâfir (inkârcı) anlamına gelir.

Öyle kelimeler var ki 60’a yakın değişik manası var; öyleleri de var ki manaları anlaşılamaz veya çok az kişi tarafından (üstün âlimlerce), o da kısmen anlaşılabilir.

Yedi kısa ayet olan (altı satırlık) Fatiha suresinin ve hatta bir besmelenin ciltler dolusu tefsiri (açıklaması) var.

Bir de bu gibi konuları, televizyon ekranlarına çıkardıkları ‘echel’ kişilere tartıştırıyorlar. Din, dini bir konu veya dini bilimler söz konusu olunca, malum hemen herkes allame.

Bunlardan birisi, sözde suret-i haktan gözükerek “Allah Türkçe bilmiyor mu?” diye sordu.

Bre hadsiz! Allahü Teâlâ elbette her şeyi hakkıyla biliyor, dert o değil ki. Bizim derdimiz ve problemimiz, Allah’ın buyruklarını anlayıp anlayamadığımız ve nasıl anlayabileceğimizdir.

Haberin Devamı

Meydan yeri maalesef bu denli türedilere (zıpçıktı) kaldı.

Vah ki ne vah!

.

Yine laiklik!
#YAZAR#Fuat Bol#Laiklik

Aralık 19, 2020 06:333dk okuma
Paylaş

Laiklik, başlangıcından (Bizim anayasaya giriş tarihi: 5 Şubat 1937) beri yanlış anlaşıldı ve dolayısıyla yanlış uygulandı.
Haberin Devamı

Laiklik, en genel anlamıyla devlet işleriyle dinin ayrılması, dinin devlet işlerine karıştırılmaması demektir. Yani laiklik, kişileri değil, devleti ilgilendiren bir mefhum; dolasıyla devlet laik olur veya olmaz, kişiler değil.

Kişiler dindar (inanan) veya seküler (inanmayan) olur.

Laik devlet, her çeşitten inanana ve inanmayana eşit mesafededir. O devlette yaşayan insanların inanmaları veya inanmamaları devleti bağlamaz.

Biz asıl hatayı devleti veya devlet kurumlarını idare eden insanlar üzerinden yapıyoruz. Bu kişilerin dindarlıkları (inançlarını yaşamaları), söz gelimi namaz kılmaları, Kuran-ı Kerim okumaları, müzeyi aslına (camiye) çevirmeleri, imam-hatip liseleri, ilahiyat fakülteleri açmaları, dini içerikli söylemde bulunmalarını vb laikliğin ihlali olarak algılıyoruz.

Dikkat edilirse, bunların hiçbirisi devletin işleyişi ile ilgili değildir.

Tipik örnek cumhurbaşkanlarıdır; birinin inançsız olması laikliğe aykırı olmadığı gibi, bir diğerinin inançlı olması ve bu inancını şahsi olarak yaşaması (ibadet etmesi) laikliğe aykırı bir durum teşkil etmez.

Yani inanıp inanmamaları, inançlarını yaşayıp yaşamamaları sadece kendilerini bağlar; bu durumların devletin işleyişi ile bir ilgisi yoktur. Zira inanan da inanmayan da devleti, mevcut anayasa ve kanunlar muvacehesinde idare ettiler ve ediyorlar, etmek zorundalar.

Ayrıca Meclis’ten çıkarılacak kanunların da anayasaya uygunluğu zorunludur.

Anayasamız, devletin şeklini şemailini belirlemiş; demokratik, laik, sosyal ve bir hukuk devleti olarak tanımlamıştır.

Herkesin dinini ve dinsizliğini kendilerine bırakalım ve ne olur artık işimize bakalım.

Demokrasiye geçtiğimiz günden beri muhalefetin (daha öncesinde tek parti vardı ve muhalefet söz konusu değildi) diline pelesenk ettiği kelime laikliktir. DP iktidarından bu güne değin ne kadar iktidar gelmişse, hepsini laiklik karşıtı ve şeriat özlemcisi olarak suçlamıştır.

Ve halen daha da suçlamaktadır.

İktidarlar, halkın dindar kesiminin özlem ve beklentilerini karşılamaya görsünler; muhalefet tarafından derhal laiklik düşmanı olarak hedef tahtasına konurlar.

Haberin Devamı

Bu son Ayasofya’yı camiye dönüştürme konusunda da aynı durum yaşandı. Bu konuyu rejim tartışmasına kadar vardırmak istediler.

Bu hal, bizdeki muhalefette, özellikle CHP’de iflah olmaz bir hastalık halindedir. Dün Adnan Menderes’i, Süleyman Demirel’i, Turgut Özal’ı, Necmettin Erbakan’ı aynı şekilde, laiklik düşmanı ve şeriat özlemcisi olarak suçladılar, bugün de Sayın Erdoğan’ı suçluyorlar.

Bunların içinde en çok laiklik karşıtı olarak gördükleri merhum Necmettin Erbakan’dı. Bu yüzden 28 Şubat darbesine maruz bırakıldı ve iktidardan uzaklaştırıldı.

Sonradan anlaşıldı ki onun döneminde laiklik karşıtı olarak gösterilen tüm söylem ve eylemler, belirli mahfiller tarafından suni olarak üretildi. Laiklik karşıtı hiçbir eylemin gerçekle ilgisi yoktu, hepsi düzmeceydi.

Bu kepazeliği sergileyenler, Necmettin Erbakan’ın arkasından (ölünce) ‘günah çıkarmaya’ kalktılar. “Bu insan yerli ve milli bir adamdı ama kıymetini bilemedik” deyip dövündüler.

Yarın öbür gün de Sayın Erdoğan’ın arkasından (Allah hayırlı ve uzun ömürler versin) söylenecek şeyler aynıları olacaktır.

Bizde, özellikle siyasette insanımızın kıymetini sağlıklarında bilemiyoruz; halbuki marifet iltifata tabidir.

Bizdeki muhalefet anlayışında, takdir edilmek şöyle dursun, iktidarların hemen her icraatı (milletin hayrına olup olmadığına bakılmaksızın) tu-kaka edilir.

Geçen günlerde, Milli Savunma Bakanlığı’nın TSK için alacağı muvazzaf öğretmen subaylar arasında ilahiyat fakültesi mezunlarına da yer vermesi, malum çevreleri hop oturup hop kaldırdı!

Haberin Devamı

Neymiş efendim, laiklik elden gitmişmiş!

Peki biz savaşa gönderdiğimiz insanı ne diye gönderiyoruz? Ya gazi, ya şehit olması için değil mi? Bu anlayışa göre, gazilik ve şehitlik mefhumları da laikliğe aykırı! Zira bu kutsal makamları din bildiriyor.

Bu kafa, çok laik bildiği ülkelerin savaştaki askerlerine baksın, kurdukları çadır kiliselerde askere ibadet yaptırıp, nasıl moral verdiklerini görsünler!

Ne yani, bu kafanın laikliğini yerine getirebilmek için biz de mi papaz ithal edelim?!

.

Satılan kim ya da ne?
#Yazar#FUAT BOL#TSK

Aralık 02, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Sadece doğayı değil, dilimizi de kirlettik. Kirli ve zehirli dilin en çirkin örneklerini politikacılarda görüyoruz. Oysa onlar, güya seçilmişler ve halka örnek olması gereken şahsiyetler.
Haberin Devamı

Yunusumuz ne güzel söylemiş:

“Söz ola kese savaşı,

Söz ola kestire başı,

Söz ola ağulu aşı,

Bal ile yağ ede bir söz.”

Dokunulmazlık zırhına bürünen politikacı, muhatabına hakaret etmeyi, onu aşağılamayı maharet sayıyor. Bunu yaparak, yandaşlarının gözünde büyüyeceğini zannediyor.

Kendisi gibi üç-beş kişi böyle düşünebilir lakin halkın kahir ekseriyeti bu durumu yadırgar, hoş karşılamaz ve kem söz sahibine aittir der.

CHP Mersin Milletvekili’nin belli ki ağzının ölçüsü yok. Türk ordusu için ‘satılmış’ gibi iğrenç bir ifade kullandı. Aynı milletvekili dün de Türkiye’nin Doğu Akdeniz’de sismik araştırma yapmamasını dillendirmişti. Ve belli ki bu ağzın sahibi de yok!

Sonradan yaptığı açıklamada, “Ben bunu Sakarya’daki Tank Palet Fabrikası için söyledim” dese de zırva tevil götürmez. Milyonlarca kişinin anlayamadığını bir siz mi doğru anlıyorsunuz?

Haberin Devamı

Ya Birinci Dünya Savaşı hiç yaşanmamış olsaydı? Strateji oyunu tarihi senaryoları simüle ediyor
Tarihsel Strateji Oyunu

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app
by Taboola
Ayrıca Tank Palet Fabrikası satılmadı ki... 25 yıllığına BMC-Katar ortaklığına kiraya verildi. Yerli BMC şirketinin payı yüzde 51. Burada bir düzeltme yapalım: Buranın sadece adı ‘Tank Palet’; burada tank yapılmıyordu, fırtına obüsleri üretiliyordu. Onların da üretimi durmuştu. Zira Suriye harekâtlarından sonra, Almanya bize ambargo uyguladı ve bu motorları vermemeye başlamıştı.

TBMM’de Savunma Komisyonu üyesi olarak görev yaptığımdan yakından biliyorum: Devletimiz, tank ihalesini önce 7 milyar dolar bedelle Koç’un savunma firmasına verdi. Ülkemiz yedi yıl bekledi, sonunda motoru ithal etmeye kalktılar. Yani Koç, taahhüt ettiği sürede motoru üretemedi.

Devletimiz ihaleyi iptal edip yeniledi, en iyi teklifi veren BMC ihaleyi aldı. BMC, Katarlı bir firma ile ortaklık anlaşması imzaladı. Üretilecek Altay tankının tüm mülkiyet hakları TSK’ya ait olmak kaydıyla ASELSAN, HAVELSAN, TÜBİTAK gibi firmalarımız da projeye dahil edildi. Ortaklık sadece hasılat paylaşımı şeklinde olacak, Katar sadece sermaye ortağı olacak ve tankın üzerinde herhangi bir hak iddia edemeyecek.

İşte Türkiye’nin yerli ve milli tank üretmesini hazmedemeyen dış güçler ve onların içimizdeki uzantıları, bu yerli ve milli hamleye karşı iftira kampanyası başlattılar.

Kimileri tank fabrikasını, kimileri orduyu, kimileri de Türkiye’yi sattığımızı söyleyip, yazıp çizdi.

Katar yerine başka Batılı bir şirket olsaydı, bu vaveyla koparılacak mıydı? Aynı Katar devletinin Batı’nın birçok ülkesinde milyarlarca Euro’luk yatırım ve ortaklıkları var. (Sadece Almanya’da 25 milyar Euro’luk yatırımı var.)

Katar, dost ve müttefikimiz olan bir ülke. Küçük ama zengin bir ülke. (Nüfusu 2 milyon, asker sayısı 12 bin, kişi başına düşen milli gelir olarak, dünyanın en zengin ülkesi)

Katar’da bizim askeri üssümüz var. En darda olduğu günde, Katar’ı biz koruduk. Bunu unutmayan Katar Emiri de bugün “Ölünceye kadar Türkiye’nin yanındayım, Erdoğan için canımı veririm” diyor.

Üstelik bunu Batılı müstevlilerin yüzüne karşı söylüyor.

Dikkat edin: İçimizdeki ve dışımızdaki vesayet aklı (akıl denirse tabii!), Türkiye’ye yaptırım uygulayan ülkelere ses çıkarmaz, onların her türlü yatırımına ve ortaklığına göz yumar ve hatta utanmadan onlardan demokrasi dilenmeye kalkar, velakin kanunlar ve hukuk çerçevesinde ülkemize katma değer üreten yatırımları yapan ülkeleri ve yatırımlarını eleştirir.

Vesayetin dilinin altında olup dillendiremediği asıl korkusu, Türkiye’deki savunma sanayisinin üretimindeki yerlilik oranının yüzde 20’lerden yüzde 70’lere çıkmış olmasıdır.

Belli ki Türkiye’nin bölgesel güç olması, hak ve çıkarlarını koruması, birilerinin uykularını kaçırıyor ve bu gidişle daha da kaçıracak.

Ne diyelim, şeytan azapta gerek!

.

Bu kafayı tanıyoruz!
#YAZAR#Fuat Bol#Sultan Abdülhamid Han

Kasım 28, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Önce ‘bu kafa’yı tarif edelim: Bu milletten olduğunu iddia eder lakin bu milleti millet yapan değerlerle yakından ve uzaktan bir ilgisi yoktur.
Haberin Devamı

Hatta onlara düşmandır. Millete tepeden bakar; milleti için değil, millete rağmen vardır.

Küçüğünden büyüğüne elde ettiği tüm makamları halkına eziyet için kullanır. En yakınları da olsa, onları ayakta ve kuyrukta bekletmekten ve acil görülmesi gereken işlerini dahi ertelemekten haz duyar. Halka ne kadar eziyet ederse, öneminin o denli artacağını bilir ve öyle davranır.

Hele yurtdışındaki temsilciliklerimizdeki bir görevde ise oradaki Türk vatandaşlarına insan gözüyle bakmaz. Öyle ki bulunulan yabancı ülkenin makamları, Türklere daha bir özenle yaklaşır.

El diyarında bu kafa, İngiliz’le İngiliz, Fransız’la Fransız, Alman’la Almandır ve asla, yabancıların bize baktığı gözle Türk (Türk’ü Türk yapan değerlere sahip) değildir.

Sadece o değerlerden soyutlanmakla kalmaz, ömr ü hayatını onlarla mücadele ile geçirir.

Ya Birinci Dünya Savaşı hiç yaşanmamış olsaydı? Strateji oyunu tarihi senaryoları simüle ediyor
Tarihsel Strateji Oyunu

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app
by Taboola
Bu kafa, yabancılarla el ele vererek kendi ülkesindeki iktidarlardan (yabancılara rağmen iş yapan) nefret eder.

Bu durum dün de böyleydi, bugün de böyledir. Zamanın ve dekorun dışında değişen bir şey yoktur; tip olarak şahıslar ve konular, harfi harfine aynıdır.

Bu kafa aydın(!) geçinir; zira aydın olmayı züppelik zanneder. Gerçekte ise zırcahilin tekidir.

Kendi iktidarından nefret eden bu kafa, medet ummak için Batı’ya, uşaklık ettiği ağababalarına sığınır. Onlarla el ele vererek kendi(!) ülkesine savaş açar.

Bu kafa, uşağı olduğu Batılı efendilerine öyle sadıkane meftundur ki yaptıklarını gören ve duyanlar, insanlıklarından utanır.

Bu kafa dün de Batılı müstevlilerin maşası idi, bugün de.

Dün İngiliz’le el ele verip Sultan Abdülhamid Han’ı alaşağı ettiler. O sevinçle, Londra’dan İstanbul’a dönen İngiliz sefirini, Sirkeci Garı’nda alay-ı vâlâ ile karşıladılar. Efendilerini avuçları patlayıncaya kadar alkışladılar. Yetmedi, sefirin bindiği arabanın atlarını çözüp kendileri koşuldular.

Ve İngiliz sefirinin arabasını, Sirkeci’den Tepebaşı’ndaki sefarete kadar hürriyet kahramanı(!) bu gençler çekerek götürdüler.

Bütün bu kepazeliği sözde ‘hürriyet’ adına işliyorlardı. Lakin İngiliz’in vaat ettiği hürriyet, gerçekte 4 milyon kilometrekarelik bir vatan sathının elden çıkıp, Haymana Ovası’na tıkılmaktan başka bir işe yaramayacaktı!

Haberin Devamı

Bugün de aynı gaflet ve hatta ihanet içinde olanlara ne demeli?

Satılmış olup ipleri düşmanın elinde olan güruhları (PKK, YPG, PYD, KCK, FETÖ, DHKP-C vb) ve bunların içimizdeki uzantılarını anlıyoruz da Cumhuriyet’in kurucu partisi olduğunu iddia eden CHP’ye ne oluyor?

Erdoğan düşmanlığı, kendilerini Kandil’in emrindeki HDP yarenliğine itti.

Bu yetmedi, şimdi de Biden’dan medet umuyor ve demokrasi dileniyorlar.

CHP, “Hürriyet ve istiklal benim karakterimdir” diyen kurucu iradenin neresindedir?

Ya Atatürkçü CHP’liler? Onlar nerededir? Neden susmaktadırlar?

FETÖ’yle, PKK ile, HDP ile aynı söylem ve düzlemde bir CHP, Atatürkçü olabilir mi?

Olursa, olabiliyorsa, başka sözüm yok; sanık sizin!

.

İnsan bilmediğinin düşmanıdır
#YAZAR#FUAT BOL#FETÖ

Kasım 23, 2020 06:293dk okuma

FETÖ belasının sosyolojik yönünü hiç düşündünüz mü?
Haberin Devamı

İnsanlığın yüz karası bu adam, nasıl bu kadar rağbet görebildi? O ve ona benzeyen din bezirgânı şarlatanlar, insan müsveddesi melunlar, nasıl oluyor da peşlerinde binlerce ve hatta on binlerce insanı sürükleyebiliyorlar?

Onun dershanelerine veya okullarına olan teveccühün kriteri yalnızca başarı değildi elbet. Zira onun tercih ettiği ve tesir altına aldığı gençler zaten başarılı kişilerdi.

O halde anne-babalar, çocuklarını onun eğitim kurumlarına vermekte neden yarış halindeydi?

Hiç düşündünüz mü?

Bu sorunun tek bir cevabı var, onu da Süleyman Demirel bir yakınmayla ifade etmişti: “Bana tetik çekenlerle tespih çekenler aynıdır dedirtemezsiniz!”

Yani teröristle dindarı aynı kefeye koyduramazsınız.

İşte sistemi içinden çökerten vesayet rejimi, dindarı(!) da terörist yapmayı becerdi ve görün bir taşla kaç vurdu!

Haberin Devamı

Ya Birinci Dünya Savaşı hiç yaşanmamış olsaydı? Strateji oyunu tarihi senaryoları simüle ediyor

Bizdeki rejim, kurulduğu günden itibaren dini ve dindarı öcü gördü. Dinden ve dindarlardan ürktü ve onları takip etti. Birkaç kişinin bir evde oturup din kitabı okumaları, terör eylemi, eşkıyalık sayıldı.

Bu kişilere devletine başkaldıran terörist muamelesi yapıldı.

Devlet, yaşla kuruyu ayırt etmeksizin herkesi aynı torbanın içine koyunca, bu denli şer odaklarına gün doğdu.

Yağmurdan kaçan doluya tutuldu. Bütün olay bundan ibarettir.

Bizim kanaatimize göre yağmurdan kaçıran da doluya tutturan da aynı merkezdir.

Bu ülkede uzun yıllar din eğitimi yapılmadı; dolayısıyla o boşluk, yerin altında, gizlice giderilmeye çalışıldı.

Bir şey yerin altına girince ve de gizli olunca her türlü kontrolden çıkar. O körpe yavrular, ne oldukları belirsiz kişilerin elinde kalır.

Toplumun büyük kesimi dinden habersiz yetişti. Bir kısmı da din diye kulaktan dolma hurafeleri belledi ve tabiatıyla onlara ve dine düşman kesildi.

Dini eğitim almamış, liseli veya üniversiteli gençle anne ve babası çatıştı. Yeterli derecede dini bilgiden yoksun dindar anne ve babalar çocuklarını ikna edemedi.

Durumun vahametini gören anne ve babalar, çocuklarını dinini öğretecek eğitim kurumu arayışına girdi.

Halkın beklentisi şuydu: Oğlum mühendis, doktor, avukat vb olsun ama dinini unutmasın, dinini de bilsin ve onun da gereklerini yerine getirsin.

Haberin Devamı

İşte toplumdaki bu açlığı FETÖ, kendi yöntemleriyle gidermeye çalıştı. O alanı, dershaneleriyle, yurt ve ışık evleriyle, her kademedeki okullarıyla doldurdu.

Halk, çocuklarını dinini, diyanetini öğrensin diye bu kurumlara verdi; mankurt yetişsin diye vermedi.

Devlet ve millet düşmanı olsun, milletin ve Meclis’in üzerine bomba yağdırsınlar diye asla vermedi.

Lakin gelinen bu noktada halkın bir bölümünün (özellikle dine bigâne olanlar) din ve dindar diye karşılarında bu ucube tipleri görünce dine ve dindara olan düşmanlıkları bir o kadar arttı.

Bu toplum, temelde sosyolojik olarak böyle bölündü ve birbirine düşman edildi.

Yani tetik çekenle, sözde tespih çeken aynı oldu.

Devlet her kademedeki okullarında dinin doğrusunu öğretseydi, bu gençler ne bu aşağılık tiplerin, bu sapıkların eline düşerdi ve ne de bunların öğrettiği sahte dine inanırdı.

Ve ne de 15 Temmuz’daki gibi bir aşağılık hal yaşanırdı.

.

Dosta güven düşmana korku
#YAZAR#Fuat Bol#Macron

Kasım 21, 2020 06:293dk okuma

Türkiye, 2. Dünya Savaşı’na girmedi lakin girmekten beter edildi.
Savaş sonrası dünya taksiminde Türkiye, Batı blokunda (ABD hegemonyasında) kaldı. Meğerse Doğusu-Batısı fark etmiyormuş; her ikisi de ölümlerden ölüm beğenmekte eşdeğerdeymiş.

Bizi en yüksek perdeden (Cumhurbaşkanı Celal Bayar) “Bu kış komünizm gelebilir!” tehdidiyle korkutup ABD’nin kucağına oturttular. ABD, sözde dost ve müttefikimizdi.

60’lı yılların bir kısım gençleri, ABD’nin gerçek yüzünü görüp halkı uyandırmaya çalıştıysa da ABD güdümündeki hükümetler, mahut gençlerin üzerinden silindir gibi geçtiler. Bununla da yetinmeyip, gençliği düşman kamplara ayırıp birbirine kırdırdılar.

Bu operasyonda kendi güdümlerine soktukları ‘derin devlet’i (ABD güdümündeki) kullandılar. Zira solculara karşı, Komünizmle Mücadele Dernekleri’nde (F. Gülen de bu dönemde devşirilip kullanışlı hale getirildi) ve birçok farklı dernekte karşıt sağcı(!) gençler bileniyordu. Böylece her çeşitten solcu derneğin karşısına, her çeşitten sağcı dernekler çıkarıldı.

Haberin Devamı

Ya Birinci Dünya Savaşı hiç yaşanmamış olsaydı? Strateji oyunu tarihi senaryoları simüle ediyor
Tarihsel Strateji Oyunu

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app
by Taboola
Karşıt gruplar halinde horoz dövüşü yaptırılan gençler, iplerinin ABD’nin elinde olup tek merkezden idare edildiklerini nereden bileceklerdi?

Derin devlet, cemiyetin sinir krizi konumundaki gençliği, sağı ve soluyla adeta bir maden gibi işledi ve aynı silahla sabahleyin sağcı gençleri, öğleden sonra da solcu gençleri öldürttüler.

Çizmeyi aşmak isteyen hükümetlere de bu gençler kullanılarak ayar (darbe) veriliyordu.

Ayar tutmayan hükümetlerin başına ise bölücü PKK örgütünü bela ettiler ve tabiri caizse, onları da böylece ‘meşguliyetle tedavi’ye tabi tuttular.

Malum, demokrasiye geçtiğimiz 1950 seçimlerinden bugüne değin iki çeşit hükümetle muhatap olduk. Birincisi, normal seçimle işbaşına gelmiş sivil hükümetler, bir diğeri ise bu hükümetleri yıkıp yerlerine geçen darbe hükümetleri.

Darbe ile gelen hükümetlerin başındakiler, adeta ABD’nin genel valileri gibi davrandıklarından, onlarla dış güçler arasında herhangi bir problem yaşanmadı. Fakat normal seçimle işbaşına gelen hükümet başkanlarının hepsi ABD ile sorun yaşadı. (Menderes, İnönü, Demirel, Ecevit, Erbakan, Çiller ve Erdoğan)

Bunlardan laf dinlemek istemeyenler ya darbeyle devrildi, ya hizaya sokuldu ya da Erdoğan gibi hedef tahtasına konulup kendisine batarya ile ateş edilmeliydi.

Nitekim öyle de oldu: ABD’nin sabık Dışişleri Bakanı, Türkiye’ye teamül dışı bir ziyarette bulunuyor ve kendisiyle ortak mesai yapacak kişi olarak da ‘ekümen-cihanşumül’ seçtiği, Ortodoks Patrik Bartholomeos’u ilan ediyor.

Aralarının açık olmasına rağmen Erdoğan’a karşı, AB ile ABD’yi ortak hareket etmeye çağırıyor ve şu rezil cümleyi ediyor: “Fransa Cumhurbaşkanı Macron ile ben, Türkiye’nin son eylemlerinin son derece saldırgan olduğu konusunda mutabık kaldık.”

O bu cümleleri sarf ederken, güvenlik güçlerimizin Suriye’nin El Bab kentinde yakaladığı PKK’lı bir terörist de “5 ABD’linin yaklaşık 500 teröristle birlikte bir ay boyunca silahlı eğitim aldıklarını” itiraf ediyordu!

Böylesi dost, düşman başına!

Haberin Devamı

ABD, bize hep bu gözle baktı lakin biz, ilk kez ABD’ye onun bize baktığı gözle bakıyoruz, bakabiliyoruz.

Düne kadar onun ne menem şey olduğunu bilsek bile bunu dillendiremiyor ve sineye çekiyorduk. Daha açık ifadesiyle bile bile lades diyorduk.

Dosta güven, düşmana korku veren halimiz karşısında, ABD de dahil olmak üzere herkes, yerini belli edip gereğini yapmak zorundadır.

Dostsa bunu dillendirip gereğini yapacak, düşmansa karşımıza geçip melanetini işleyecek.

Öyle yanımızda durup bizden görünüp altımızı oymak ve dost ve müttefikiz deyip, düşmanlarımızı eğitip-donatıp üzerimize salmak devirleri bitti.

Er meydanında erler gerek!

.Bu kafa milleti anlayabilir mi?
#YAZAR#Fuat Bol#Muhalefet

Ağustos 31, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Hep yazıp çizip söylüyoruz; Türk demokrasisinin en büyük sorunu, sorumluluğunun idrakinde olan dişli ve donanımlı bir muhalefet olmayışıdır.
Haberin Devamı

Bu denli bir muhalefet milleti yanına çeker ve vurduğu yerden ses getirir. İktidarı yapmakta olduğu yanlışlarından dolayı sallar. Millet de bilir ki, bu iktidar giderse bunun alternatifi falan muhalefet partisidir.

Bizde öyle mi? Muhalefet partileri yalnızca muhalefet etmek, yapılanları iyi de olsalar kötülemek için varlar.

İşin tuhafı, bizdeki muhalefet asla bir iktidar arayışı içinde değildir. Bundan dolayıdır ki muhalefet etmeyi ve muhalefette kalmayı adeta meslek edinmişlerdir.

Yeni sistemde iktidar olmanın yolu yüzde 50 artı birden geçiyor. Bizdeki muhalefet partilerinden en büyüğünün (CHP) oy oranı yüzde 25 dolaylarında.

Asıl derdi bu yüzde 25’i daha yukarılara nasıl çıkarırız olması gerekirken, başka partilerle ittifak arayışlarına girip iktidarı indirmek istiyorlar. Hadi indirdiniz diyelim, siz iktidara gelebilecek misiniz?

Hayır!

Üzerinde uzlaştığınız bir kişiyi Cumhurbaşkanlığı makamına çıkaracaksınız. Ee, bu sistem zaten Cumhurbaşkanlığı sistemi. Hükümeti o seçilen Cumhurbaşkanı kuracak ve icraatı onlar yapacak.

Bu durumda siz neci olacaksınız?

Parlamentoda milletvekilleri olarak kalacaksınız ve hükümetin icraatlarını seyredeceksiniz. Zaten şimdiden öyle değil misiniz?

Eh, o (seçilen cumhurbaşkanı) bize söz verdi, hep birlikte sistemi değiştirip ülkeyi parlamenter sisteme döndüreceğiz. İddianız bu, değil mi? Bunun için Anayasa’yı değiştirebilecek parlamento çoğunluğu gerekir.

Bunun zorluğu ve şimdiki şartlarda imkânsızlığı ortada.

Hayal peşinde koştuğunuzu siz de görüyorsunuz ki iktidara talip olmuyorsunuz. Mevcut şartlara göre iktidar, cumhurbaşkanı seçilmekten geçiyor.

Siz ise cumhurbaşkanı seçilememekten korkuyorsunuz ve bu yüzden aday bile olmuyorsunuz.

İddianıza göre, önümüzdeki seçimlerde cumhurbaşkanını çıkarsanız bile siz iktidar olamıyorsunuz. Zira o cumhurbaşkanı seçeceğiniz kişi, mevcut Anayasa’ya göre ülkeyi başkanlık sistemine göre paşa paşa yönetecek.

İddia ettiğiniz tüm yapısal değişiklikler (Anayasa değişikliği ve referandum) için her şey sizin arzu ettiğiniz şekilde gitse bile en az on-on beş seneye ihtiyaç var.

Oysa bu ülkenin bir saniye bile harcayacak zamanı yok.

Siz milletle dalga mı geçiyorsunuz?

İşte at, işte meydan!

Öyle kaçak güreşmekle, “Ben aday olmayacağım” demekle iktidar olunmuyor.

Ama derdiniz şimdiye kadar olduğu gibi muhalefette kalmak ise mesele yok, onu zaten en kötü şekilde yapıyorsunuz.

Ne denli kötü muhalefet yaptığınızın ispatı, cumhurbaşkanı adayınızın “Çıkmışsın yenmiş, çıkmışsın yenmiş, çıkmışsın yenmiş!” itirafı değil mi?

Milletin kesintisiz olarak AK Parti’yi 18 yıldır iktidarda tutmasında sizin hiç mi kabahatiniz yok?

Biraz izan lütfen!

Demek ki millet, güveneceği bir alternatif bulamadığı için aynı partide ısrar ediyor.

Neden anlamak istemiyorsunuz?

.

Muhalefetin açmazı
#Yazar#FUAT BOL#Muhalefet

Ağustos 22, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Garip bir muhalefet anlayışımız var. Ondaki bu tuhaflık, demokrasimize de yansıyor ve sittin senedir darbelerle anılan demokrasimiz bir türlü kıvama ermiyor, olgunlaşamıyor.

Bakınız: Bizdeki tüm darbelerin ardındaki güç sahipleri baklayı ağızlarından çıkardılar ve Türkiye’deki iktidarı alaşağı edebilmek için muhalefetin desteklenmesi ve onunla işbirliği yapılması gerektiğini söylediler.

Bu aşağılık durum, bağımsızlığımızın ihlalidir, darbeye davetiyedir, düşmanla işbirliğidir, Türkiye’nin iç işlerinin dışarıdan dizayn edilmeye kalkışılmasıdır.

Çirkin ABD’li, Türkiye’deki iktidarları devirmek için muhalefetle el ele değilse, yani bu bir iftiraysa böyle bir durumda sesi en çok çıkması gereken ve o aşağılık işbirliği teklifine karşı gelip yüzlerine çarpması gereken muhalefet değil midir?

Bizdeki muhalefet ne yaptı? İstemem yan cebime koy kabilinden sade suya tirit bir iki beyanatla işi geçiştirmeye çalıştı.

Ayol! Töhmet altında bırakılan sizsiniz! Bu denli demokrasi düşmanlarıyla işbirliği halinde değilseniz, yeri göğü inletsenize, gökkubbeyi başlarına yıksanıza!

Bunu yapmadıkları gibi, şu yapılana bakın: Neymiş efendim, bu sözler 7 ay önce söylenmiş de neden şimdi dillendiriliyormuş? Ayrıca Erdoğan ve aile bireylerinin, yurtdışındaki (İsviçre) bankalarda paraları olmadığına dair belge getirmelerini istediler. Yahu! Böyle bir kepazeliğin dünü, bugünü, yarını mı olurmuş? Yapılan onca darbelere ne diyeceksiniz? Bunların da arkasında bu güçler yok muydu?

Bu rezil sözü dün eden kişi yarın ABD’nin başına geçecek, o zaman ne diyebileceksiniz?

O zaman da mı susacaksınız? Bu sükût ikrarınız olmayacak mı?

Ayrıca bu sizin iddia diye ortaya sürdüğünüz şey ‘yamyam’ hukukunda bile yok. İddianız varsa, bunu ispatlamakla mükellef olan sizsiniz. Edemediğiniz gibi, milyonları tazminat olarak ödüyorsunuz.

Olsun, biz çamuru atalım, tutmazsa da izi kalır mı diyorsunuz?

Bizdeki muhalefetin tutarsızlığına bakın ki dün tu kaka ettiğini bugün göklere çıkarıyor.

Siz değil misiniz Abdullah Gül’ün Cumhurbaşkanlığı adaylığına karşı gelen? Bu uğurda mitingler düzenleyen, Anayasa Mahkemesi’ne koşan ve daha önemlisi Cumhurbaşkanı seçildikten sonra Çankaya’yı protesto eden, boykot edip oraya gitmeyen ve kendisiyle muhatap olmayan siz değil misiniz?

Abdullah Gül ismini size kim fısıldadı?

Hani Abdullah Gül ‘özde Atatürkçü’ değildi? Siz mi Atatürkçülükten soyutlandınız, o mu ‘öz’üne döndü?

Hangisi?

Bunu açıklayın da halk bilsin ve ona göre size oy verip vermemekte bir karara varsın.

Yeni sisteme (Başkanlık) göre, CHP muhalefetinin en büyük açmazı, Cumhurbaşkanlığı makamı için kendi liderini aday göstermemesidir. Zira iktidar olmak istiyorsa, liderinin Cumhurbaşkanlığı makamına seçilmesi gerekir. Seçilemeyeceğini düşünüyorsa, CHP’nin başında ne arıyor? Böyle bir durumda kendisi ‘fuzuli şagil’ (haksız işgalci) olmuyor mu?

Zira parti liderleri başbakan (parlamenter sistem) veya cumhurbaşkanı (başkanlık sistemi) olmak için siyaset yaparlar. Liderler için hizmet yeri o makamlardır.

Bu arada yandaşı ve karşıtı kim varsa herkes bir şeyler söylüyor ama Abdullah Gül, kendisine ‘suskun’ rolü verilmişçesine hep susuyor. Tek kelime etmiyor.

Belli ki suflörleri kendisine “Sus da molla zannetsinler!” telkininde bulunmuşlar.

Cumhuriyet’le yaşıt CHP, kendi içinden bir Cumhurbaşkanı adayı çıkaramıyorsa bu ayıp ona yeter!

Ayrıca CHP tabanı Kılıçdaroğlu’nun dediği gibi ‘tıpış tıpış’ gidip oylarını Abdullah Gül’e belki verebilirler.

Ama Abdullah Gül’ün içinden çıktığı AK Parti camiası, onun ‘cemaziyel evveli’ni de ‘cemaziyel ahiri’ni de çok iyi biliyor.

.

CHP arayışta!
#Yazar#FUAT BOL#Muharrem İnce

Ağustos 10, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Nasıl arayışta olmasın ki? Çokpartili seçimlerin sağlıklı şekilde yapıldığı 1950’den beri geçen 70 senede 20 genel seçim yapılmış ve bunların hiç birinde tek başına iktidara gelememiştir.

İsminde ‘halk’ kelimesi olmasına karşın girdiği her seçimde halk tarafından sandığa gömülen bir parti arayışta olmayacak da kim olacak?

Bizce bu yenilgilerde iki temel etken var. Birisi, CHP’nin halka rağmen yaptıklarından dolayı çıkıp özür dilememesi ve bir diğeri de seçim kaybeden genel başkanlarının koltuğa yapışmalarıdır.

Cumhuriyet’in kurucu partisi, 70 yıl boyunca tek başına iktidara gelemiyorsa bir durup düşünmeli ve “Ben ne yaptım?” deyip muhasebesini yapmalı ve halkın her bir kesimine (dindarından gayrimüslime, Kürt’ten Türk’e, Alevi’den Sünni’ye vb) karşı yaptığı yanlışlardan, baskı ve zulümlerden dolayı çıkıp özür dilemelidir.

Aksi halde onun samimiyetinden kimse emin olmaz, olamaz. Olamadığı içindir ki tüm seçimlerde yüzde 25 bandında patinaj yapmaktadır.

Bakınız; geçen 50 yıl içinde tüm siyasileri ve bürokratları (asker-sivil) kandıran (Erbakan hariç) FETÖ’den dolayı yalnızca Sayın Erdoğan çıkıp “Aldatıldık, Allah ve millet bizi affetsin!” diye özür diledi.

Aynı Sayın Erdoğan, Cumhuriyet tarihi boyunca devletin yaptığı yanlışlardan dolayı da çıkıp devlet adına, hem sözlü ve hem de fiili olarak özür diledi.

Devletin fiili (eylem) özür dilemesi, yapılan fahiş hatalardan geri dönülmesi, gasp edilen hakların geri verilmesidir. (Cami ve kilise vakıflarının aslına rücu ettirilmesi ve Kürtlere haklarının verilmesi vb.)

Hizipler partisi CHP, şu anda Kemal Kılıçdaroğlu hizbinin elindedir. Öyle ki, ülke başkanlık sistemine geçmiş olmasına rağmen eşyanın tabiatına aykırı olarak kendisi cumhurbaşkanlığına aday olmuyor. Önce bir çatı adayı belirledi (E. İhsanoğlu). O tutmayınca, bu kez CHP’nin içinden bir kişiyi, “Gel bakalım Muharrem!” diyerek Muharrem İnce’yi aday gösterdi.

İnce’nin daha sonradan ifade ettiği gibi, CHP seçimi “Gel bakalım Muharrem!” denilen anda kaybetmişti.

Bu yetmezmiş gibi Cumhurbaşkanlığı makamına aday gösterdiği kişiyi, son kongrede en arka sırada, tuvaletlerin önünde oturttu.

Bizdeki halihazırdaki partiler yasası, genel başkanları adeta kral yetkileriyle donatıyor. O istemediği müddetçe, kimse onu genel başkanlıktan alamaz. Zira delegeleri kurşun askerlerden seçiyor.

Muharrem İnce, genel başkan adayı olarak iki kez Kılıçdaroğlu ile yarıştı ama bilinen sebeplerden dolayı kaybetti.

Kılıçdaroğlu da kendisine rakip çıkan İnce’nin, partinin her kademesindeki (milletvekilinden delegesine kadar) yandaşlarını çizerek ademe (yokluğa) mahkûm etti.

Bu saatten sonra İnce’nin CHP’den cumhurbaşkanlığına adaylığı da söz konusu değildir. Zira Kılıçdaroğlu, yolda bulmaya çalıştığı yeni ‘dostlar’ıyla iktidara yürümek hevesindedir. Belli ki yine bir ‘çatı’ adayı arayışındadır.

Gelinen bu noktada Muharrem İnce’nin CHP’nin içinde yapabileceği fazla bir şey yok.

Elindeki tek seçenek, CHP’nin karşısına geçerek özlemini duyduğu ‘hakiki’ CHP’yi kurmak için ete kemiğe bürünüp Anadolu’yu bir baştan öbür başa arşınlamaktır.

Bülent Ecevit o karizmatik kişiliğiyle İsmet İnönü’yü devirip yerine geçmesine rağmen CHP’deki hiziplerle baş edemedi. Kurtuluşu CHP’den ayrılıp DSP’yi kurmakta bulmuştu.

Ecevit zor olanı seçti, azmetti ve başardı. Koalisyonla da olsa partisini iktidara taşıyıp başbakan oldu.

Muharrem İnce’nin zoru seçip seçmeyeceğini ve daha önemlisi, zoru seçerse başarıp başaramayacağını bekleyip göreceğiz.

Siyaset bu; ince, uzun ve meşakkatli bir yol.

.

Demokrasiyi sindirememek! (1)
#Yazar#FUAT BOL#CHP

Haziran 29, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

1946’daki ilk demokrasi girişimimiz, o günkü tek parti iktidarının adı ‘halk’ olmasına rağmen halka güvenmemesinden olacak ki yüz karası bir kanunla yapılan seçimlerle akamete uğradı.
O seçimler için çıkarılan mahut rezil kanuna göre, oylar açıktan verilip gizli sayılacak ve tutanaklara öyle geçirilecekti. Bu yüzden demokratik ilk doğum ‘düşük’ gerçekleşti.

Buna rağmen halk, kelle koltukta oyunu CHP’nin rakibi olan partiye (DP) verdi. Halk için CHP’den ‘başka’ bir parti olması yeterliydi. Zira maddi ve manevi olarak ezilen halkın tek isteği, CHP’den kurtulmaktı. (Bunda 2. Dünya Savaşı’nın sebep olduğu yokluk ve kıtlık da tesirli olmuştur.)

Bu öylesine büyük bir öfkeydi ki, o günden beri (74 yıl) CHP bir daha tek başına iktidar yüzü görmedi.

Bugün dahi hâlâ yüzde 25’lerde sürünen CHP’nin “Ben ne yaptım?”, “Benim ne yapmam lazım?”, “Cumhuriyet’in kurucu kadrosu olmamıza rağmen, bu halk ne ara bizden bu kadar nefret etti?”, “Nerede yanlış yaptık ve hâlâ bu yanlışı neden sürdürüyoruz?” deyip bir muhasebe yapması gerekmez mi?

CHP bu tavrını (jakoben, baskıcı, tepeden inmeci) ta Osmanlı günündeki ilk kadrolarından (İttihat ve Terakki) devşirdi.

Onlara göre her şeyin doğrusunu kendileri bilir. Onlar yaptıysa, yanlış olsa bile doğrudur!

Bu zihniyete göre her şeyde tekseslilik esas alındı, oysa demokrasi yapısı itibarıyla çok sesli olmak zorundadır.

Eğitimden medyaya kadar her şeyimizi kuşatan ve fikri yapımızı körelten ‘tek’çi modelle bizim demokrasiyi hazmetmemiz mümkün değildir. Nitekim edemedik ve bu yüzden hep demokrasicilik oynadık.

Demokrasinin ilk adımı olan düşünce ve ifade özgürlüğünde bile anlaşamıyoruz. Bizden olmayan, bizim gibi düşünmeyen her fikri ve hareketi aşağılama ve hatta hakaret etme gibi bir alışkanlığımız var.

Her fırsatta özgürlük güzellemeleri yapmamıza karşın, her ideoloji sahibi yalnızca kendi mahallesi için özgürlük ve demokrasi istiyor.

Yalnızca kendilerini ve yaptıklarını beğenen bu zevat, ölçü/değer olarak kendilerini görüyor ve herkesin kendileri gibi düşünüp hareket etmesini ve hatta kendileri gibi giyinmesini istiyor.

Onların mahallesindeki kadının giyim tarzı ölçüdür, ‘diğer’ kadınlar da onlar gibi giyinmeli. Bunun aksi olduğunda, sözde kadın hakları savunuculuğu yapan ‘mor’ dernekler ölü taklidi yapar, nedense kendilerinden olmayan kadınların kadınlığı görülmez.

Siyasette de böyle değil mi?

Bizim parti kazanmışsa yaşasın, demokrasi ne güzel şey! Kaybettiyse, “Göbeğini kaşıyan, kıllı adamlar hangi partiye oy vermek gerektiğini nereden bilecek? İşte yine yanlış yaptılar, bunlar cezalandırılmalıdır” derler.

“Doğruyu yalnız ben bilirim” diyen tepeden inmeci bu anlayış milliyetçidir, halkçıdır, cumhuriyetçidir, laiktir, devletçidir, inkılapçıdır.

Bu ilkeleri başkalarının kısmen veya tamamen benimsemesi mümkün değildir. Zira onların CHP’li olmamaları, bu ilkeleri benimsememelerinin gerçek ve yeter nedenidir.

Kendileri vatan kurtaran, dolayısıyla vatansever, rakipleri ise vatanın öksüzüdür!

‘Acaba’sı olmayan bu düşünce tarzı dogmatiktir ve tarihin dehlizlerinde kalmıştır.

Hâlâ bizde revaçta olmasının sebebi işte bu kafadır!

Bu ‘kafa’ değişmedikçe de bu ülkede, hak ve hakikat namına hiçbir oluşa imkân yoktur.

Zira bu kafa demokrasinin önündeki en büyük engeldir.

Demokrasiye darbe yapan veya yapılmak istenen darbelere çanak tutan da bu kafadır.

.

Demokrasiyi sindirebilmek (2)
#Yazar#FUAT BOL#Erbakan

Temmuz 01, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Bizi yıkan ‘nemelazımcılıktır’; yani bana dokunmayan yılan bin yaşasın anlayışı...
Geçmişte bir general bozuntusu başbakanımıza ‘p...k’ dedi, o başbakan kendi partilerinden değil diye kimseden ses çıkmadı. Halbuki o bu ülkenin ve bu milletin başbakanıydı, dolayısıyla o küfür doğrudan millete yapılmıştı. Partizanlık gözümüzü kör, kulağımızı sağır yapıyor ama ne gam?

Aynı başbakan (Erbakan) başta asker olmak üzere çeşitli vesayet odakları tarafından horlanıp görevden el çektirilme ile karşı karşıya bırakılmak istenince, siyasi parti liderlerini ziyaret etti ve onlardan demokrasiye sahip çıkmaları için destek istedi.

Hiçbirinin umurunda olmadı. Herkesin gözleri önünde, Erbakan’ı demokrasi düşmanı faşistlere parçalattılar. Seyretmekle yetinmeyip bir de “Oh olsun!” dediler.

Siyasetçi bindiği dalı kesiyordu ama ne gam?

Darbecileri teşvik edip ateşe benzinle gidenlerin başında biz medya mensupları geliyorduk. O gün attığımız manşetler, demokrasi adına tek kelime ile yüz karasıdır: “Gerekirse silah bile kullanırız”, “Ya uy, ya çekil”, “Beceremediniz artık bırakın”, “Sincan’da tanklı protesto”, “Ordudan son uyarı”, “Ordudan ambargo”, “Tehdidin adı irtica”...

Daha gerilere, 70’lere gidelim: Ordu Demirel’e hükümeti bırakıp çekilmesi için ‘muhtıra’ veriyor. Ve bu ‘muhtıra’ metni Meclis Genel Kurulu’nda okunuyor, iyi mi?

O Genel Kurul’da oturan bir tek milletvekili çıkıp da “Ne yapıyorsunuz?” demiyor, diyemiyor.

Daha da vahimini 80 darbesinde yaşıyoruz. Darbe ile milletin seçtiği Meclis lağvediliyor, darbecilerin oluşturacakları ‘danışma meclisi’ne üye olabilmek için adeta yarışıyoruz. 120 üyelik için 11 bin 640 başvuru...

Bütün bu kepazelikler yetmiyor; anlı şanlı(!) yüksek yargı üyelerimiz, Genelkurmay Başkanlığı’na davet edilip kendilerine asker tarafından ‘brifing’ veriliyor.

Resmi törenlerde cumhurbaşkanına sırtını dönen (hanımı başörtülü diye) ve başbakanla el sıkışmayan zevatın bu tür densizliklerini maharet bilip gazete manşetlerine taşıdık ve bunlarla övündük.

Laf aramızda ama biz toplumca darbe severiz, darbecilere bayılırız, darbe yapmaları için elimizden geleni ardımıza koymayız.

Kim ne derse desin, biz buyuz!

Rakiplerimizin oluşturduğu iktidarları darbe ile düşürebilmek için mitingler düzenler ve “Ordu-millet el ele” şeklinde naralar atarız. Böyle demekle ordumuzu milletin bir kesiminin karşısına dikmek istediğimizi ve hatta çok kere çok az bir kesim hariç tüm milletin karşısına diktiğimizi düşünmeyiz, düşünemeyiz.

Rejimimizin adını demokrasi koyup kurtuluşu demokrasi dışı cereyanlardan bekliyoruz.

Hem halkın iradesi ve idaresi diyoruz, hem de “Bu halk ne ki seçtikleri ne olsun?” deyip cephe alıyoruz.

“Cahil halkın oyu ile benim gibilerin oyu bir olur mu” deyip hayıflanıyoruz.

Dikkat edilirse gerçekte bizim zorumuz rejimle değil, halkla; halktan alamadığımız intikamımızı doğrudan onun seçtiklerinden alıyoruz.

Her on yılda bir darbe yaparak; demokrasiye balans ayar çekerken, gerçekte milleti hizaya sokuyoruz.

İşte bu yüzden, demokrasi çadırımız her yerinden su alıyor.

Darbeye ilk dur diyen, ‘e-muhtıra’ karşısında AK Parti ve onun yönetici kadroları oldu.

İçimizdeki darbeseverler ise her zaman olduğu gibi konudan vazife çıkarıp ufunetlerini kustular:

(Bir siyasetçi): “Genelkurmay’ın tespitleri bizim tespitlerimizden farklı değildir. Altına imzamızı atarız. ‘Ne mutlu Türk’üm diyene’ sözünü kimse küçümseyemez ve bunu küçümseyenleri devletin düşmanı sayarız. Türkiye’yi Atatürk düşmanlarına teslim etmeyeceğiz.”

(Bir gazeteci-yazar): “Hâlâ deniyor ki bundan sonraki adım ne olur? Bundan sonraki adım tank olur. Gücüm var diye dayatırsan, gücü olan sana dayatır.”

(Bir akademisyen): “Bu, ikinci 28 Şubat’tır.”

(Asker): “Bunların gereği yapılmazsa, istenmeyen şeylerin olabileceği mesajı veriliyor.”

Bunlar bizim

.toplumumuzun çeşitli katmanlarındaki aydınlarımız, üstelik her yerde mebzul miktarda varlar.

Bunca darbesevere rağmen dik duruluyor, o da ancak kefeni giymekle mümkün olabiliyor.

.

Demokrasiyi sindirememek (3)
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Temmuz 08, 2020 06:403dk okuma
Paylaş

Demokrasideki en büyük ve iflah olmaz engelimiz, demokrasinin bize vesayetle dayatılmış olmasıdır.

2. Dünya Savaşı’nın galipleri ülkeleri taksim edip kendi hinterlantlarına geçirirken, Türkiye Batı bloğunda kaldı. Böylece hem demokrasiye geçecek, hem de NATO’ya girecektik.

Zira Sovyetler Birliği Türkiye’den Kars ve Ardahan’ı istemiş ve Boğazlar’da hak iddia etmişti.

Türkiye yeni paktını belirlemiş ve Sovyetler Birliği’ni ezeli düşman bellemişti.

En büyük düşman komünizmdi ve onun hemen her kış gelme tehlikesi vardı! (Cumhurbaşkanı Celal Bayar öyle diyordu.)

Vesayet altındaki devlet de başlıca bu düşmanlara (komünizm ve irtica) göre donatılıp konumlandırılmıştı. Sivilde oluşturulan başta komünizmle mücadele dernekleri olmak üzere birçok dernek, gençlik örgütleri ve bir kısım medya, halka karşı yürütülen psikolojik savaşlarda tepe tepe kullanıldı.

Biz içeride kendimizi demokrasi diye oyalarken, dışarıdakiler bizim gerçek yüzümüzü biliyor ve ona göre davranıyorlardı. Zira yegâne muhatapları askerlerdi ve her istediklerini onlar vasıtasıyla pekâlâ yaptırabiliyorlardı.

ABD yüzümüze karşı dost ve müttefikimiz görünüyor, gerçekte ise Türkiye’nin boğuştuğu terör örgütlerini eğitip, donatıp üzerimize salıyordu. On yıllardır bu örgütlerin en büyüklerinden PKK’yı dışarıdan, FETÖ’yü de içeriden başımıza bela etmişti.

Vesayetin ilk kırılma noktası yeni bin yılla (milenyum) başladı. 25 Şubat 2003’te TBMM’ye sunulup Genel Kurul’da reddedilen (Türk Silahlı Kuvvetleri’nin yabancı ülkelere gönderilmesi ve yabancı silahlı kuvvetlerin Türkiye’de bulunması için hükümete yetki verilmesine ilişkin başbakanlık tezkeresi) tezkere ile ilk defa Hanya’yı Konya’yı gören ABD, şunu söylemek zorunda kalmıştır: “Türk askeri liderlik rolünü üstlenmemiştir!”

Yani Türkiye’de iktidar (muktedir olan-lider), ne hükümet ve ne de TBMM’dir, hepsinin üstünde liderlik konumunda olan askerdir! Bunu açıkça itiraf etmekten çekinmediler.

Atanmışlarla seçilmişlerin yetki ve sorumluluklarına baktığımızda, Türkiye’de demokrasinin henüz alfabesinde olduğumuzu görürüz. Kâğıt üzerinde Genelkurmay başkanları Başbakan’a bağlıdır. Ama daha düne kadar, YAŞ toplantılarında masanın başında Başbakan’la Genelkurmay Başkanı eşit düzlemde iki ayrı koltukta yan yana otururlardı.

Hepsinden daha önemlisi, bu ‘güdük’ demokrasiyi bile bize çok gördüler. Her on yılda bir kesintiye uğratıp, veremi gösterip sıtmaya razı ettiler. TSK meşhur 35. maddeden kendine vazife çıkarıp darbe yapıyordu. Zira “Cumhuriyet’i koruyup kollamak”tan bunu anlıyordu!

Yaptıkları darbeyi de milletin gözünde sözde meşru gösterebilmek için ‘bayram’ ilan ediyorlardı. 27 Mayıs Hürriyet ve Anayasa Bayramı’nı bu millete 20 sene kutlattılar. Milletin yarısı bayram ederken diğer bir yarası kan ağlıyordu.

Sekiz kez askeri müdahalenin olduğu son 70 yıllık serencamımıza bakınca, buna demokrasi tarihi yerine darbeler tarihi dense yeridir. Zira sivil idarelerin yapabildiği, Süleyman Demirel’in ifade ettiği gibi, selden kütük kapmak ve yine kendi tabiriyle ‘rodeoculuk’ yapmak olmuştur.

Köşe kapmaca oyununun adı ne zamandan beri demokrasidir?

Yanlış anlaşılan 35. madde, “yurtdışından gelecek tehdit ve tehlikelere karşı Türk vatanını savunma” şeklinde değiştirilerek darbelerin önü kesildi ve demokrasimiz bu kepazelikten kurtarıldı.

Bitti mi? Her şey sütliman mı peki?

Nerdee!

Bizdeki darbeler yedi başlı ejderhadır.

Son denenen FETÖ’ydü. Sittin senedir koynumuzda besleyip büyüttüğümüz ejderhanın bu başı ile daha çok işimiz var!

Zira mensupları sayıca milyonları bulan bu örgütün militanlarından bir tekinin bile pişman olduğunu (itirafçılar başka, onlar kendilerini kurtarmak adına yapıyor) görmedik ve duymadık!

.

Hukukun katli (1)
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Haziran 22, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

1960 ihtilalinden sonraki netameli yıllarda, Türk siyasetine damga vurmuş olan Süleyman Demirel’in sivil yönetimlerde (halkın seçtiği demokratik iktidarların) halka hizmetin zorluğunu anlatan veciz bir ifadesi vardır: “Selden kütük kapmak!”
1923’te Cumhuriyeti kurduk ama onu ancak 1950’de demokrasi ile taçlandırabildik. Zira 1950’de ilk defa birden fazla partinin seçimlere katıldığı ve oyların gizli olarak verilip açıktan sayıldığı demokratik bir seçim yapılabilmiştir.

Aradan geçen 27 yıllık tek parti (CHP) yönetimiyle ülkede hem sivil hem de askeri alanda tam bir bürokratik oligarşi meydana getirilmişti. CHP il başkanları, aynı anda belediye başkanlığı ve valilik görevlerini yürütüyordu.

Nitekim ilk demokratik seçimle CHP iktidardan uzaklaştırıldı ama aradan 70 yıl geçmesine rağmen bürokrasi, hep CHP’nin borusunu çalmıştır.

CHP’nin dışında gelen iktidarlar, kendilerine takoz olan bu bürokrasiye rağmen iş yapmak istemişler ve atmak istedikleri her adımda engellerle karşılaşmışlardır.

Mahut bürokrasi, NATO’yla birlikte ABD güdümüne girince de halkın seçtiği milli iradeye (hükümete) yalnızca belediye hizmetleri kalmıştır.

Elleri kolları bağlı hükümetlere adeta “Yol yap, baraj yap, okul yap, köprü yap, temizlik yap ama devletin yüksek (âli) işlerine burnunu sokma” denmiştir. 1961 anayasası ile de bu durum (vesayet) kurumsallaşmıştır. Bu yüzden, partiler tek başlarına iktidar olsalar da asla muktedir olamadılar.

1965’te Süleyman Demirel (AP) tek başına iktidar oldu lakin hükümet etmede çok zorlandı. Zira 1961 anayasası, hükümetin dışındaki hemen her kurum ve kuruluşu hükümet (özerk-başına buyruk) yapmıştı!

Başbakan S. Demirel, anayasayı değiştirmek için çırpındı ama yapamadı, yaptırmadılar. Kendisini ‘muhtıra’ ile görevden uzaklaştıran cunta, kurdurduğu vesayet hükümetleri ile mahut anayasanın 71. maddesini değiştirdiler. (1971-73)

1980’de gelen cunta yönetimi ise 1961 anayasasını toptan kaldırıp yerine 1982 anayasasını dayattı. Cunta liderlerinin dediğine göre, bol gelen 61 anayasası, 82 anayasası ile daraltılmış oldu!

Dikkat edilirse, hep ifratla tefrit (aşırılıklar) arasında gidip gelindi; orta yol (makul) bir türlü bulunamadı.

Aradan geçen 40 yıla yakın bir zaman içerisinde yamalı bohça haline getirilmesine rağmen, ülkemiz, bugün hala o darbe anayasası ile idare edilmektedir.

Milli irade (halkın temsilcileri) çok uğraştı ama yeni ve demokratik bir anayasa yapamadılar, yaptırmadılar.

1960 ihtilali ile milletin adamları idam edilip, işkencelere tabi tutulup çeşitli cezalara çarptırılırken bütün bu kepazelikleri ‘hukuk’ adına ve sözde hukuk adamlarına yaptırdılar.

Adına ‘yüksek adalet divanı’ denilen mahkeme gerçekte gözü dönmüş katil sürüsünden ibaretti. Eşkıya dağdan inmiş, mahkeme koltuklarına kurulmuştu.

Sözde mahkeme salonunda hâkim (Salim Başol) ve savcıdan (Ö. A. Egesel) başlayan hakaret, aşağılama ve işkenceler, elleri arkadan bağlı, idam gömleği giydirilmiş ve göğsüne hüküm özeti asılmış Menderes’in idam sehpasına götürülüşüne kadar sürmüştür.

Haberin Devamı

Aynı savcı, yargılanmakta olan Cumhurbaşkanı Celal Bayar için üç kez, Başbakan Menderes için yedi kez ve DP’li diğer 228 sanık hakkında idam talebinde bulunmuştur.

Bunlar hukuk adamı değil, olsa olsa hayatını kan emicilikle sürdüren vampirler olabilirler.

Zira bunca kin ve nefret, bu insan görünümlü canavarların dışında hiçbir mahlûkta bulunmaz, bulunamaz.

Sanık avukatlarından biri (T. Asal), Menderes için ‘ülke üzerine doğan güneş’ ifadesini kullandı diye hakaretle salondan kovuldu ve avukatlığı elinden alındı. Kendisine asker kaçağı diye iftira edildi. Tüm bu çirkeflikler, infaz çetesinin oluşturduğu sözde o mahkeme esnasında sergilendi.

.

Hukukun katli (2)
#YAZAR#FUAT BOL#Adnan Menderes

Haziran 27, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

1960 ihtilaliyle sadece o günkü DP iktidarı değil, topyekûn bir milletin onuru, umudu ve iradesi alaşağı edilmiştir.
Zira o iktidar (DP hükümeti ve TBMM’deki yansıması) Cumhuriyet tarihinde ilk defa halkın hiçbir baskı altına kalmadan, diğer bir ifadeyle milli iradenin hür tecellisiyle vücut bulmuştu.

Önceki CHP iktidarları birçok kez halka rağmen iş yapmış, bu cümleden olarak da ezanı ‘Türkçe’ okuma zorunluluğu getirmişti. Halk bu durumu hiçbir zaman benimsemedi ve affetmedi, bu yüzden çok insan darp edilip cezalandırıldı.

Menderes ise halkın bu isteğine uydu ve kanundan yalnızca ‘yasaklığı’ kaldırdı. Yani “Dileyen Türkçe, dileyen de aslına uygun şekilde Arapça okuyabilir” dedi.

Halkın özleminin şiddetine bakın ki, o gün bugündür ezanı herkes aslına uygun şekilde yani Arapça olarak okudu ve okuyor, hiç kimse Türkçe okumadı ve okumuyor.

Ezan, İslamiyet’in adeta parolasıdır; dünyanın neresinde olursa olsun ve oradaki yöre halkı hangi dili konuşursa konuşsun ezanlar hep asli lisanı üzere okunur.

Bizde maalesef devletin laik yapısını şahıslarına indirgeyen ve laikçi kesilen bir zümre var. Bunlar, kendi inanç şekillerini veya inançsızlıklarını halka dayatmayı laikliğin bir gereği olarak görürler. Nitekim geçenlerde ölen bir eski Genelkurmay Başkanı, 28 Şubat’ın MGK’sında aynen şöyle demiştir: “Laiklik ilkesinin bozulması, ezanın Türkçe okunmasından vazgeçilmesiyle başladı.”

Oysa laiklik din ile devlet işlerinin birbirinden ayrılması değil miydi? Milletin dininden yahut dinsizliğinden devlete ne? Herhangi bir inanca sahip olanların inançlarının gereğini yapmasından, istedikleri dilde ibadet yapmasından daha tabii ne olabilir?

Devlet kilisedeki veya havralardaki ibadet diline karışıyor mu? “Latince veya İbranice yapamazsınız” diyor mu? Onların ibadet dilleri laikliği zedelemiyor da Müslümanınki neden zedelemiş olsun?

Ama bu durum böyle görülmedi ve halka “Böyle inanacaksın, böyle ibadet yapabileceksin, böyle ezan okuyacaksın, kurban derilerini şuraya vereceksin” ve hatta daha da ileri giderek Müslüman kadınlara “Şöyle başörtü takacaksın” vb denilerek dayatıldı.

Bu yüzden halkımız kutuplaşarak ayrıştı.

Yine bu yüzden devletle milletin arası açıldı.

Her ne vakit sivil demokratik yönetimler halkla devletin arasındaki buzları eritmeye başlayıp halkın özlem ve beklentilerine karşılık vermeye çalışsa, ya darbeye ya da muhtıraya hedef olurlar.

Adeta gizli bir el, devletle milletin barışmasını istemiyordu.

Başvekil Adnan Menderes’i ve iki bakan arkadaşını, milleti içine sıkıştırılmış olduğu cendereden çıkardıkları için kararları önceden verilmiş, yasalara ve Anayasa’ya aykırı olarak kurulan düzmece bir mahkemede sözde yargılayıp astılar.

Yassıada komutanından subayına, savcısından hâkimine, doktorundan yalancı şahitlerine ve bu ‘tiyatroyu’ izlemek için davet edilen zevata değin yığınla insan müsveddesinin hukuku ayaklar altına alıp katlettiği meşum (uğursuz) ve kelimenin tam anlamıyla yaslı bir ada idi.

Bu milletin seçilmiş yüzlerce insanına aylar boyunca yapılan hakaret, işkence ve iğrençliklerden yalnızca ikisini yazalım da insanlık yaratılalı beri ne gelmiş ve ne de gelebilecek böylesine aşağılık, soysuz, çukur insan müsveddelerinin ham ervahına siz de tükürün ve onları lanetle anın!

Yassıada’ya tıkıldıktan aylar sonra, sanık avukatları adaya götürülür. Avukatlar müvekkilleriyle görüşürken, yandaki odadan çıkan Menderes bunlarla yüz yüze gelir. “Sen nasıl müsaadesiz kapıyı açar ve içeri girersin” diyen bir sözde subay (deniz yüzbaşı) Menderes’i avukatların yanında bin bir azar ve hakaretle tokatlar...

Aynı Menderes, idama götürülmeden birkaç saat önce, sağlık muayenesinden geçirilir. Bu esnada yine bir askeri tabip Menderes’e prostat muayenesi yapmak ister. Menderes utandığını söyleyip yaptırmak istemese de onu aşağılamak için bu eylemi yaparlar.

Merhum Özal çıkardığı yasayla Menderes ve arkadaşlarının iade-i itibarlarını sağladı, naaşlarını İmralı’dan İstanbul’a naklettirdi ve kendileri için anıtmezar yaptırdı.

Cumhurbaşkanı Erdoğan da o uğursuz adayı demokrasi uğruna canlarını vererek şehit olanlar (Adnan Menderes ve arkadaşları) ve türlü işkenceler altında çeşitli cezalara çarptırılanlar anısına, Demokrasi ve Özgürlükler Adası yaptı.

Peş peşe darbelere maruz kalan Sayın Erdoğan bununla da yetinmedi. Bu utançtan kurtulma adına Anayasa ve kanunlara aykırı olarak kurulan o sözde mahkemeyi ve onun verdiği tüm kararları yok sayan, eski tabirle ‘keenlemyekün’ kılan, yani hiç olmamış gibi addeden bir yasayı Meclis’ten geçirtti.

Yasa, Meclis’ten bütün partilerin katılımıyla ve oybirliğiyle geçti.

Ne diyelim, milletimizin bu kesin tavrı darbecilere ibret olsun ve Allah cc bir daha bu millete darbe utancını yaşatmasın!

.

Hukukun ve demokrasinin cinneti!
#YAZAR#FUAT BOL#CHP

Haziran 15, 2020 06:292dk okuma

CHP İstanbul Milletvekili

.İbrahim Kaboğlu, Meclis kürsüsünden tek kelime ile hezeyan kustu! Bir hukuk ve üstelik anayasa hukuku profesörü olan İbrahim Kaboğlu, hukuku ve demokrasiyi adeta katlederek “Topkapı Sarayı da müze olarak korunmalı, Ayasofya da müze olarak korunmalı hatta Sultanahmet de müze olmalı. Çünkü bunlar artık bizim kendi şeyimiz değil” dedi.

Bizim şeyimiz değilse, kimin şeyi acaba?

Dünyanın hiçbir ülkesinde kendi değerlerine bu denli yabancı aydın(!) tipi bulunmaz, bulunamaz.

Ona da aklı sıra açıklık getiriyor ve “Kendimize özgü değil, insanlığın ortak mirasıdır bunlar” diyor.

Milletvekili sıfatı taşıyan bu kişinin insan hakları ve hukuk anlayışına dikkatinizi çekerim. Bu kişinin acaba inanç hürriyetine ve vakıf hukukuna saygısı var mı? Varsa, bu hezeyan ne?

Hukuk ve anayasa profesörlerimizin hali buysa, yandı gülüm keten helva!

Bizdeki ve dünyanın her yerindeki tarihi mabetler zaten insanlığın ortak mirası değil midir? Bir tarihi yapının insanlığın ortak mirası olabilmesi için ibadethane olmaktan çıkarılması gibi bir zorunluluk mu var?

Bu nasıl bir idraktir?

Bu kişi, aynı söylemini Roma’daki tarihi kiliseler veya Kudüs’teki kadim kilise ve havralar için de yapabilir mi?

Yaparsa, onu tükürük yağmuruna tutmazlar mı?

İnsanlığın ortak mirasından bahsedilirken, mahut yerlerin herkes tarafından serbestçe ziyaret edilebilmesi kast ediliyorsa, bu durum zaten bütün camilerimizde uygulanmaktadır.

Ama belli ki birilerinin bu yapıların ibadethane olmaları ile zoru var! Var ki bu yerlerde ezan okunmasın ve namaz kılınmasın istiyorlar.

O vakit de İstiklal Marşımızla çelişmez miyiz?

“Bu ezanlar ki, şahadetleri dinin temeli,

Ebedi yurdumun üstüne benim inlemeli.”

Dinimizin temelini oluşturan şahadetlerin, göğe uzanan minarelerden okunmasından daha tabii ne olabilir?

Ha, dine ve de ezana inanmayabilirsiniz. Kimse kimseyi buna zorlayamaz. Ama halkın bu değerlerine saygı duymak zorundasınız.

Ve hele de milletvekili iseniz, öyle boşboğazlık yapamazsınız. Söylediğiniz sözün nereye varacağını, hangi çamları devireceğini hesap edeceksiniz.

Halka ve halkın değerlerine ve hepsinden önemlisi halkın kutsallarına saygılı olacaksınız, olmak zorundasınız.

Unutmayın ki bu halkın namaz kılmayıp camiye gitmeyeni de ezanlar okunsun ve camilerde namaz kılınsın ister. Onların eksikliğine bir an bile tahammül edemez.

Demokrasiler, herkesin haddini bilmek zorunda olduğu sistemlerdir. Demokrasilerde üst katman halktır, zira halkın egemenliği esastır. Milletvekilleri, halktan aldıkları güçle vekillik ederler.

Bu vekâleti halka rağmen değil, halk için kullanırlar; kullanmak zorundadırlar.

Halkın cami dediği yere vekili müze derse –ki yukarıdaki beyan bunu söylüyor- veya halkın cami olarak kullandığı yeri vekili müze yapmak isterse, ip kopar!

Vekille vekâleti veren halkın bağı kopar.

Bakınız, bu kişinin mensubu olduğunuz parti (CHP) vaktiyle ezanı asli dilinden çıkarıp Türkçe okuttu. Halk bunu hiçbir zaman affetmedi, ilk serbest seçimden itibaren (1950) geçen 70 yıl içinde CHP’yi bir daha tek başına iktidar yapmadı.

Bizdeki akademisyenler, siyasete girince apışıp kalıyorlar.

Bu denli aymazlığı ‘acemilik’ deyip geçiştiremeyiz. Yaşını başını almış bu profesör, mensubu olduğu partinin geçmişinden ibret almalı ve ağzından çıkanı kulağı duymalı! Bu halkın içinden birisi olarak, bizden söylemesi...

.

Hukuku guguk yapan zihniyet!
#Yazar#FUAT BOL#Ali Erbaş

Nisan 29, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Bizler Müslüman mahallesinde salyangoz satanları çok gördük ama doğrusu kendilerine hukukçu payesi verenlerin bu derekeye düşebileceklerini düşünemezdik.
Hâlâ dayatmacı, jakoben, halka tepeden bakan bir laiklik anlayışı...

Ne günlere kaldık!

Ülkedeki Müslümanların Diyanet İşleri Başkanı, mensup olduğu dinin hükümlerini açıkladı diye Ankara ve İzmir baroları tarafından tefe konuluyor.

Başkana etmedikleri hakareti bırakmıyorlar. Başkanın hutbede okuduğu İslam dininin esaslarını ‘karanlık, ayrımcı ve ötekileştirici zihniyet’ olarak nitelendirdiler.

Karanlık dedikleri de ortaçağ. Belli ki ortaçağ Hıristiyanlığı ile aynı dönemdeki İslam güneşini karıştırıyorlar. Cehaletin bu denlisi ancak bunların yaptığı yüksek(!) tahsille mümkün!

Diyanet İşleri Başkanı Sayın Ali Erbaş görevinin gereği olarak Ankara Hacı Bayram Camisi’nde temsili cuma namazını kıldırdı ve cuma hutbesinde tüm insanlığa, “Ey insanlar! Canımıza, aklımıza, inancımıza, malımıza ve neslimize zarar veren şeylerden uzak duralım” çağrısında bulundu.

Prof. Dr. Ali Erbaş, aynı hutbede “Ey insanlar! İslam zinayı en büyük haramlardan kabul ediyor. Lutiliği, eşcinselliği lanetliyor. Nedir bunun hikmeti? Hastalıkları beraberinde getirmesi ve nesli çürütmesidir, bunun hikmeti. Yılda yüz binlerce insan gayrimeşru ve nikâhsız hayatın İslami literatürdeki ismi zina olan bu büyük haramın sebep olduğu HIV’e maruz kalıyor. Geliniz, bu tür kötülüklerden insanları korumak için birlikte mücadele edelim” ifadelerini kullandı.

Allah aşkına, başkanın yukarıdaki ifadelerinde ne var? Başkan, temsil ettiği İslam dininin hükümlerini açıklıyor. Başkan bunları bu şekilde açıklamasaydı, temsil ettiği makamın gereğini yerine getirmedi diye suçlanması lazımdı.

Ne yani? Zina yapmayın, eşcinsel ilişkiye girmeyin demek toplumun bir kesimini hedef göstermek veya kin ve nefrete teşvik oluyor öyle mi? Bunlar ta başlangıcından beri dinin zaten bilinen hükümleri değil mi? Üstelik yalnızca İslamiyet’in değil, tüm semavi dinlerin hükümleri bu doğrultuda.

Zift dolu kafalardaki bu zihniyeti biz önceden beri tanıyoruz, bunların zoru başkanla veya başkanın söyledikleriyle değil, İslam dininin ta kendisiyledir.

Belli ki bunlar, Malcolm X’in (Malik Şahbaz) ifade ettiği gibi “İslam’a sövmekten başka fikri olmayanlar, fikrin değil, İslam’a sövmenin hürriyetini istiyorlar.”

Cumhurbaşkanı Sayın Erdoğan ise Ankara Barosu’nun bu hezeyanlarına sert tepki gösterdi ve bunun devlete yapılmış bir saldırı olduğunun altını çizdi: “Diyanet İşleri Başkanlığı devletin bir kurumudur ve başkanımız biliyorsunuz bir açıklama yaptı, bu açıklamasıyla sadece inancının, ilminin ve yürüttüğü görevin gereğini yerine getirmiştir. Söyledikleri de sonuna kadar doğrudur. Ankara Barosu’nun açıklaması başta olmak üzere, Diyanet İşleri Başkanımızın görüşlerine karşı kullanılan üslup, konu ve şahıs boyutunu aşıp doğrudan İslam’a yönelen kasıtlı bir saldırı halini almıştır. Zira Diyanet İşleri Başkanımıza yapılan saldırı, devlete yapılan saldırıdır.”

Haberin Devamı

Bu zihniyet kendisini layüsel mi zannediyor? Halkımızın büyük çoğunluğunun benimsediği dini değerleri aşağılama cüretini nereden buluyorlar?

Cumhurbaşkanı’nın dediği gibi “Herkes haddini bilmeli!”, bilmeyenlere de bildirilmelidir.

Nitekim Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’nca Ankara Barosu hakkında resen soruşturma başlatıldı.

.

Muhalefet yapmak için muhalif olmak!
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Nisan 06, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

MUHALEFET yapmayı çok yanlış anladık ve öyle de uyguluyoruz.

Dikkat ederseniz bütün rejimlerde iktidar vardır ama yalnızca demokrasilerde muhalefet vardır.

Muhalefet, iyi ve hatta çok iyi yapılan bir şeye kötü demek değildir. Lakin bizdeki muhalefet anlayışı tam da budur. Üstelik bu absürd hali övünerek dillendirmekte ve böylece muhalefet yaptıklarını sanmaktalar.

Muhalefet elbette eleştirecek ve hatta iktidarı yerden yere vuracak ama yanlış ve eksik gördüklerini, milletin hayrına görmediklerini dillendirecek ve bu şekilde iktidara da yol gösterici olacak.

Bizdeki muhalefet sözcüsü Meclis sıralarından “Bu hükümet dünyanın en doğru işini yapsa bile bizim bu hükümeti alkışlayacak halimiz yok, milletin bize verdiği görev bu” diyor.

Yani, “Biz güzel olana da çirkin demek zorundayız” diyor.

Yok, millet size öyle bir görev vermedi. Millet kendi hayrına yapılan şeylerin eleştirilmesine iyi gözle bakmaz. Bakmadığı içindir ki yapılan bu denli yıkıcı muhalefeti sittin senedir iktidara taşımadı.

İyiye iyi demek çok mu zor?

Bakınız, bu hükümetin sağlıkta yaptığı reformları başından beri eleştiriyorlar. Oysa bu millet bu iktidardan önceki dönemleri de biliyor. İnsanlar insan yerine konulmuyor ve hastanelerde rehin kalıyorlardı.

Şu anda tüm dünya ülkeleri, tarihte eşine rastlanmamış bir salgınla boğuşuyor.

Farkına varalım ya da varmayalım (yakında herkes farkına varacak) şu anda dünya üzerinde yaşanılan şey 3. dünya savaşıdır.

Dünyanın süper güçleri, en zengin ülkeleri sapır sapır dökülüyor. Sağlık sistemleri daha şimdiden çökmüş durumda.

Bizim muhalefet, iktidarın bin bir zahmetle başardığı şehir hastanelerini yerden yere vuruyordu.

İstanbul İkitelli’de yapımı önümüzdeki günlerde bitecek olan şehir hastanesinin yolunu yapmaktan bile imtina eden bir muhalefet anlayışımız var. İstanbul Büyükşehir Belediyesi, iktidara puan yazılmasın diye asli görevini yerine getirmedi.

Hastane açılma aşamasına geldi, yolu yok, iyi mi?

İçinde bulunduğumuz bu salgında mahut hastanenin ve diğerlerinin ne kadar lüzumlu olduğunu anlatmaya gerek var mı?

Neyse ki Altyapı ve Ulaştırma Bakanlığı, İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin inatlaşıp yapmadığını görünce yolu yapma kararı aldı. Bakanlık, 20 Nisan’da hastanenin birinci etabının açılışına yolu yetiştirecek.

Allah aşkına söyler misiniz, biz neyin inatlaşmasındayız? Millet sizi o makamlara kendisine hizmet edesiniz diye seçmedi mi?

2682 (yanlış okumadınız, iki bin altı yüz seksen iki) yatak kapasiteli bir hastanenin yolu yapılmayacak da ne yapılacak?

Bu mudur halka hizmet?

Aynı parti sözcüsü, bu kez de TTB’nin yalan beyanı üzerinden Meclis’te basın toplantısı düzenliyor ve umreden dönen vatandaşlara ateş düşücü verilip yurda sokulduklarını iddia ediyor.

Akılları sıra böyle yaparak Diyanet İşleri Başkanlığı’nı töhmet altında bırakacaklar.

Değil Diyanet, hiçbir kurum veya kuruluş böyle bir densizlik yapmaz, yapamaz. Binlerce tanığı olan bir olay gizlenebilir mi? Ayrıca Diyanet böyle bir işe neden tevessül etsin? Ülkeye virüsü yayarak eline ne geçecek?

Sormadan, araştırmadan, ne yüzle böyle bir basın toplantısı yapılır?

Diyanet yalanladı, ne olacak şimdi? Çıkıp özür dilenecek mi?

Daha dün genel başkanınız “Dindarlara, başörtüsüne karşı yanlış tavır sergiledik” demedi mi?

Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu?!

Öyle anlaşılıyor ki bizdeki muhalefet, iktidar olmak için değil, muhalefet kalmak için muhalefet yapıyor.

Bindiği dalı kesiyor!

.

Eski ile yeni sistemin mukayesesi
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Mart 21, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

16.03.2020 Pazartesi günkü, ‘Marifet iltifata tabidir’ başlıklı makalemde bir hususun, pek yanlış anlaşıldığını üzülerek öğrendim.

O makalede eski sistemle yeni sistemdeki milletvekilliğine değinmiş ve eski sistemde milletvekillerinin töhmet altında olduklarını belirtmiştim. Ve demiştim ki: “...Çünkü eski sistemde milletvekilleri adeta iş takipçisi olarak görülüyordu”.

Devamında da bu görülen olumsuz işlerin bazılarını (bürokrat tayini ve ihale takibi vb) sıralamıştım.

Daha sonra ise ironi yapıp aynen şöyle demiştim: “Daha açık ifadesiyle, milletvekilleri torpil aracı olarak görülüp kullanılıyordu. Bu durum milletvekillerinin de işine geliyordu. Zira böylece hem itibarları artıyor, hem de köşeyi dönüyorlardı!”

Dikkat edilirse cümle ünlem işaretiyle bitirilmiş.

Dolayısıyla tüm bu hüküm gibi görülen cümleleri yukarıdaki “...milletvekilleri adeta iş takipçisi olarak görülüyordu” cümlesindeki bağlamından koparmamak gerekir.

Öyle görülmek başka, öyle yapmak ise çok daha farklıdır.

Üstelik bu satırların yazarı da 23. Dönem İstanbul Milletvekilidir.

Hani, bir söz 100 manaya gelse 99’u kötüyü, yalnızca bir tanesi iyiyi çağrıştırsa, o sözün iyi olduğunu anlayan ve buna göre hüküm veren bir medeniyetin temsilcileriydik?

Milletvekilliği elbette en saygın işlerdendir.

Dememiz o ki, yeni sistemde (Başkanlık ) milletvekilleri asli işlerine (kanun yapma-denetim) yoğunlaştırıldı. Eski sistemdeki gibi Bakanlar Kurulu, parlamentodaki milletvekillerinden oluşmuyor.

Dışarıdan atanıyor.

Hükümetlerin teşkilinde, eski sistemde, milletin verdiği güvenoyuna itimat edilmiyordu ki(!), parlamentodan ayrıca güvenoyu gerekliydi.

Yeni sistem güvenoyunu kaldırdı, hem hükümetlerin kurulması kolaylaştı ve hem de hükümetlerin yıkılması zorlaştırıldı.

Böylece siyasi istikrar sağlanmış oldu.

Türkiyemiz, badire üstüne badire atlatıyor. Terör-sınır dışı askeri harekâtlar, deprem, ekonomik yaptırımlar, koronavirüs...

Bunların yalnızca birinin vukuunda bile ne denli zorluklar çektiğimizi biliyoruz. Ayrıca, eski hükümetlerin, bunların altında nasıl kaldıklarının canlı şahitleriyiz.

Milletvekillerimiz alınmasınlar ama sözü yine onlara getireceğim: Eski sistemde (parlamenter), hükümet teşkilinde milletvekili transferlerini ne çabuk unuttuk?

Güneş Motel’de yapılan kirli pazarlıklarla, her milletvekiline bir bakanlık verilmek suretiyle bir partiden 11 milletvekili koparılıp güvenoyu sayısı tamamlanmamış mıydı?

Yeni sistemde parlamentonun itibarı kalmadı diyenler, hangi itibarı arıyorlar?

Söyleseler de bilsek...

.

Muhalefet yol gösterici olmalı
#Yazar#FUAT BOL#Erdal İnönü

Mart 11, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Çok partili hayata geçtiğimiz günden beri, yapıcı muhalefetin özlemini çekiyoruz. Bunun da en önemli sebebi uzun yıllar (27 yıl) tek parti olarak ülkeyi yöneten CHP’nin, millet tarafından iktidardan uzaklaştırılması ve bir daha yine uzun yıllar iktidara getirilmemesidir.
Demokraside geçen bu 70 sene içinde, CHP, ya ihtilallerle ya da koalisyonlarla ancak iktidar ortağı olabilmiştir.

Üstelik CHP, Cumhuriyet’i kuran parti olarak övünmektedir.

Bu yüzden, kurucu parti olan CHP muhalefeti, kendi dışındaki iktidarlara hep köşklerinin bahçesinde kondurulan gecekondu gibi bakmış ve onları asla affetmemiştir.

Halbuki zaten parti olarak sadece CHP vardı, önceki muvazaa (danışıklı dövüş) partileri de, DP de CHP’nin içinden çıkmıştı. CHP’den ayrılan milletvekilleri tarafından kurulmuşlardı.

Yani CHP, ne kadar Cumhuriyet’in kurucusu ise kendi içinden ayrılıp ayrı parti kuran ve tek başına iktidara gelen DP de o kadar kurucudur.

Uzun yıllar ve üstelik tek parti olarak iktidarda bulunduktan sonra, muhalefete ve hatta neredeyse ebedi muhalefete düşmek kolay değildir.

Hazmı zordur.

Kim bilir, belki de bu hazımsızlığın temelinde hırçın ve yıkıcı muhalefet yatmaktadır.

Oysa muhalefet, demokrasilerin olmazsa olmazıdır. Tenkit ve eleştirileriyle iktidara yol göstermesi gerekir.

Bu durumu, biz gazeteciler Erdal İnönü’ye sormuştuk, o da şu cevabı vermişti: “Ne yani, biz muhalefet olarak iktidara ne yapması gerektiğini açıklayalım da ona kopya mı verelim?”

Yıkıcı muhalefeti yalnızca siyasette değil, medyada da görmekteyiz.

Elbette her gazetecinin kalbinde bir aslan yatar, her gazeteci bir siyasi partiye meyilli olabilir.

Ama bir gazeteci (muhabir, yazar, çizer, konuşmacı) kalemini ve sözünü yalan, yanlış ve iftiralar üzerine algı oluşturmakta sarf etmez, kullanmaz, kullanmamalı.

Bakınız, aynı muhalif gazetenin iki ayrı köşe yazarı, iktidarı eleştirmek adına aynı konuyu işliyorlar. Biri biraz daha duyarlı olacak ki, Erdoğan’la Putin’in görüşme fotoğrafını verirken, ikisinin de arkasında ayakta duran heyetlerini gösteriyor.

İnsafsız olanı ise fotoğrafın yarısını kesip Putin’in arkasındaki ayakta duran Rus heyetini göstermeden Erdoğan’a yükleniyor.

El insaf!

Bir diğeri ise Erdoğan ve heyetinin, sözde koridorda dakikalarca bekletilme görüntüleridir. Bu görüntüleri bir Rus kameraman çekiyor ve oradaki bir televizyonda yayınlanıyor. Bizimkiler de sözde muhalefet edecekler ya, araştırmadan, etmeden, mal bulmuş mağribi gibi olayı sütunlarına ve ekranlarına taşıyorlar.

Haberin Devamı

Halbuki toplantının yapılacağı ortadaki salon hazırlanırken, her iki ülkenin heyetleri iki ayrı salonda aynı şekilde beklemektedir. Birkaç dakikalık bu bekleyişten sonra her iki heyet aynı anda, ayrı kapılardan girdiler.

Heyettekilerden herhangi birisine telefon edip kolayca ulaşılacak bu bilgiye ulaşılmıyor. İşine gelen şekliyle, yani yıpratma amaçlı olarak yazıyor veya yayınlıyor.

Bu mudur objektif gazetecilik?

.

Sığ muhalefet aklı Bahçeli’yi anlayamaz!
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Mart 04, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Ülke olarak 2. bir kurtuluş savaşı veriyoruz dersek yalan olmaz. Üstelik kaç cephede savaştığımıza bakın; FETÖ, DAEŞ, PKK, YPG, PYD, Suriye rejimi ve destekçileri, Libya’da Hafter ve destekçileri...

Destekçilerini iki manada anlamak gerekir, biri, bunları kurup geliştiren ve yönlendiren dış güçler, diğeri de bunlarla işbirliği halindeki diğer terör örgütleridir.

İyi ki terörle mücadelede konsept değiştirmişiz. Eskiden olduğu gibi, oturup terör eylemlerini bekleseydik, bugün itibarıyla Türkiye’yi tıpkı Irak veya Suriye gibi yapacaklardı.

Çukur eylemleriyle başlatılan

.ayaklanmanın, onun öncesinde ve sonrasındaki tüm darbe girişimlerinin amacı ülkemizi paramparça etmekti.

Geç de olsa Türkiye, çok yerinde bir karar aldı ve terörle mücadeleyi kesintili olmaktan çıkarıp sürekli hale getirdi. Ayrıca nerede olursa olsun, terörü kaynağında kurutmak için karar verildi.

Türkiye’nin teröre karşı bu denli bir mücadele yöntemi uygulayabileceğini kimse düşünmüyordu. Bu yüzden şaşkına döndüler ve ne yapacaklarını şaşırdılar.

Bu şaşıranların arasında ABD, AB ve Rusya da var.

Hâlâ sözde muhalefet adına Türkiye’nin Suriye’de, Libya’da ne işi var diyenleri görüyoruz. Böylesi sığ bir muhalefet ancak bizde olabilir.

Bizdeki bu muhalefet, kendi aymazlığıyla yetinmeyip hükümetin (gerçekte devletin) yanında yer alan MHP’yi ve onun liderini eleştiriyorlar.

Dün iktidar ve onun lideri Tayyip Erdoğan hakkında o kadar ileri geri konuşan bir parti ve onun lideri, bütün bu ithamlarını unutup nasıl yanında yer alabilirmiş?

Oysa bunun sebebi gayet açıktır. Sayın Bahçeli ve partisi, ülkesinin halini (paramparça edilmek istenmesini) gördü ve önce ülkem dedi. Bu, bu kadar basit.

Nitekim böyle bir ortamda her vatanseverin böyle demesi gerekmez mi?

Dünya üzerinde yalnızca bize özgü olan bu sığ muhalefet, hâlâ 15 Temmuz’u ve orada yapılmak istenenleri anlayabilmiş değil.

Bunlar FETÖ’yü hâlâ ağlak bir adamdan ve onun sünepe cemaatinden ibaret zannediyorlar. Bunların gözlerini, kendilerinin de içinde bulunduğu Meclis’in bombalanması açmadıysa başka ne açabilir?

Anlamış olsalardı, ülkemizi iç savaşa sürüp paramparça etmek isteyen FETÖ ile aynı dili kullanmazlardı.

15 Temmuz’a ‘kontrollü darbe’, 20 Temmuz’a (olağanüstü hal ilanı) da asıl darbe demezlerdi.

Haberin Devamı

Olağanüstü hal ilan edilmeyip de ne yapılacaktı?

Bir memuru görevden alma yetkisi olmayan iktidar, yargıda aportta bekleyen 4 bin 500 hâkim ve savcıyı nasıl görevden alabilecekti?

Onlar görevde kaldığı müddetçe, FETÖ’yle nasıl mücadele edilebilecekti?

FETÖ’yle mücadele edilmesini istemeyenler ancak böyle düşünebilir.

Enva-ı çeşit düşmanla yedi cephede savaşıyoruz. Böyle bir ortamda iktidardaki partinin şu veya bu olması neyi değiştirir?

Kıbrıs Barış Harekâtı’nda iktidarda CHP-MSP vardı, Ecevit başbakan, Erbakan başbakan yardımcısıydı. Adalet Partisi ve MHP muhalefetteydi.

Muhalefet partilerinden en ufak bir çatlak ses duyulmadı, milletçe herkes hükümetin (iktidarın) yanında yer aldı.

Bu, bir lütuf değildi, olması gerekeni yaptılar.

Ya şimdikiler?!..

İdlib’de 34 ciğerparemiz şehit edildi. Yalnızca İYİ Parti Genel Başkanı Meral Akşener, Cumhurbaşkanı’nı arayarak bilgi aldı.

Ana muhalefet lideri buna gerek duymadı.

Bir diğer muhalefet partisi olan HDP ise Meclis’te grubu bulunan partilerce hazırlanan, olayı kınama metninin altına imza bile atmadı.

Savaşmakta olduğumuz terör örgütlerinin siyasi uzantısı olduğu bilinen böyle bir parti, hâlâ Hazine’den yardım alabiliyor ve onun milletvekillerine bu milletten toplanan paralar maaş olarak veriliyor.

Böyle bir partinin bulunduğu Meclis’te gizli oturum yapılıyor ve devletin sırları bu partinin de milletvekillerine veriliyor!

Dünya üzerinde, demokrasisi bizim kadar aymaz olan başka bir ülke var mı acaba?

.

Bu kafayla nereye?
#Yazar#Yazarlar#Fuat BOL

Ocak 16, 2020 20:182dk okuma
Paylaş

TÜRKİYE, üretmek için kollarını sıvadığı yerli elektrikli otomobilinin prototipini tanıtınca, bildik simalar, eski filmlerini başa sardılar ve tek kelime ile ufunetlerini kusmaya başladılar.

Bütün bunlara bakınca bir kere daha gördük ki bizim asıl sorunumuz aşağılık kompleksimizdir. Biz bir şey yapamayız, bizim elimizden bir şey gelmez, biz teknoloji trenini kaçırdık, onlar Ay’a biz yayayız, bunu kabul edelim şeklindeki sefil anlayıştır.

Dediklerinin özeti şu: ‘Devrim’den itibaren geçen sittinsene esnasında size otomobil yaptırmadık, ‘Devrin’ diyerek başladığınız bugünden itibaren de, bir sittinsene daha size otomobil yaptırmayacağız.

Şu bahanelere ve şu züğürt tesellilerine bakar mısınız? Neymiş efendim: ‘Bu araba yerli değildir, İtalyan Pininfarina tarafından, para karşılığı İtalya’da tasarlanıp bir defaya mahsus ülkemiz için hazırlanmıştır’. Ve ‘Kaportasını gösterdiler, içinde ne var bilmiyoruz!’, ‘Siyasi şov gösterisi!’, ‘Hiçbir teknik bilgi verilmedi, ne, nerede üretilecek bilmiyoruz!’, ‘Her şey muamma!’

Dahası: ‘Tamamen oy avcılığı için siyasilerin yalan söylemesi’. Ve ‘Ortada fol yok yumurta yok ama maşallah herkes elektrikli araba uzmanı kesilmiş. Hayret! Bugüne kadar ne diye beklemişlermiş’ gibi kendi aşağılıklarını sergileyen sözde alaycı yaklaşımlar.

Bunları söyleyenler de her türlü teknik bilgiden yoksun, kavanozu dışından yalayıp içindeki hakkında ahkâm kesen marazi tipler.

Bu halin tipik örneği, Anadolu’dan ilk mektep diploması ile gelip İstanbul’daki hastanelere hademe olarak girip çalışanlardır. Mesaileri temizlik yapmak ve getir-götür işleri ile geçer. Ama doktorlarla aynı beyaz önlüğü giyerler. İşte o beyaz önlük, bizimkilere doktor cakasını sattırır.

Mevcut otomobil fabrikalarında çalışan çokbilmişler de aynı yaveleri geveliyor. Ayol! Sen daha dizel ya da benzinli araçla elektrikli araç farkını bilmiyorsun. Ama ahkâm kesmeyi iyi beceriyorsun. Bence sen, asıl işin olan hastanede kazurat dökmeye devam et!

Dün aynı yalan ve palavraları İHA’lar, SİHA’lar için de söylüyorlardı, ne oldu?

Yahu! NATO’nun ikinci büyük ordusu olmakla övünüyoruz ama daha askerimizin eline verebileceğimiz piyade tüfeğimiz bile yoktu. Kıbrıs Barış Harekâtı sırasında, NATO, askerimizin elindeki M1 piyade tüfeklerini kullanamazsınız dedi. Dost ve müttefiklerimiz, bizden, askerimizi sopayla cepheye sürmemizi istiyor. Hâlâ akıllanmayacak mıyız?

Başladık ve bitirdik, dünyanın en gelişmişini ürettik, askerimiz gururla kendi tüfeğini taşıyor.

İHA ve SİHA’da da en gelişmişlerini yaparak dünyada ilk dört ülke arasına girdik.

Demek ki azimden bir şey kurtulmaz, yeter ki karar verip başlayalım.

Çok şükür, otomobilde de bu karar verildi ve başlanıldı.

Dikkat edilirse bu denli milli projeler, partiler üstü, hükümetler üstü projelerdir. Şu parti devrinde, bu hükümet zamanında yapılmaları önemli değil, önemli olan yapılması.

Her hayırlı işte olduğu gibi, buna da karşı çıkanlar ve hatta karalayanlar çıkacaktır. Bırakın onlar kendi bataklıklarında debelenip dursunlar.

Biz işimize bakalım.

Ne demişler: İt ürür kervan yürür!

.

Rant ve rüşvet!
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Aralık 28, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Günlerdir Ankara Belediyesi hakkında iddia edilen rüşvet skandalı ile yatıp kalkıyoruz. Olay hem adli ve hem de idari yönden soruşturmaya tabi olduğundan, spesifik olarak bunun sonucunu beklemeliyiz.

Ancak görünen o ki, bu olay, toplumda kangren haline gelmiş buzdağının yalnızca görünen kısmının küçücük bir yansımasıdır. Bu konuda kim haklı kim haksız bahs-i diğer olup, bizim asıl üzerinde durmamız gereken konu buzdağının alt kısmıdır.

Dikkat ediniz, şu veya bu parti demeden, imara aykırı bina yapan veya keyfine göre imar düzenleyen tüm belediyeler töhmet altındadır.

Kentlerimizi beton yığınına çeviren ve çarpık yapılaşma ile beldelerimizi yaşanmaz kılan tüm belediye başkanları ve onların meclisleri bu sorumluluktan kaçamazlar.

Belediye başkanlarını görevden almakla veya bu belediye başkanlarını aday göstermemekle, gösterilse bile seçimi kaybetmeleriyle irtikap ettikleri suçların sorumluluğundan kurtulamazlar.

Kurtulmamalılar, bunun için de bu hesap mutlaka kendilerine sorulmalıdır.

Devlet, belediyelerdeki imar yolsuzluklarını araştırıp soruştursun, FETÖ’cü kim, FETÖ ile ortaklık yapan kim, FETÖ’ye yardım ve yataklık yapan kim, hepsini gözler önüne serecektir.

Belediyelerin imar yolsuzluğunda bir sacayağı var: Siyaset, bürokrasi ve müteahhit.

Olay şu: Arsanın mevcut imar durumu, söz gelimi on kat ama taraflar anlaşarak bu on kat, otuz-kırk kata çıkarılıyor. (Emsal şeklinde kullanılan teknik tabirleri bilerek kullanmıyorum.)

İşte, on kat üzerindeki artı katlar, mahut ilgililerce pazarlıkla bölüşülüyor.

Sözüm ona kent planlayıcıları (belediyenin teknik elemanları) kendilerine söylenen imarı çizmekle mükellef. Otuz kat imar verilen yerin altyapısını kimse düşünmüyor. Düşünselerdi, bu binaların yükseldiği yerlerde, o binaların yükünü kaldıracak yollar olurdu.

Bir AK Partili, bir CHP’li belediye örneği vereceğim size: Esenyurt ve Şişli. Tek aracın ancak geçebildiği daracık yolların kenarlarında yükselen binalar yüzünden göğü görmezsiniz.

Yakinen bildiğim için yine tipik iki örnek vereceğim. Küçükçekmece ilçesini AK Parti, sahil şeridine diktiği devasa binalar yüzünden kaybetti. Zira bütün bir ilçenin göle olan manzarasını kestiler.

Millet enayi mi? Hem manzarasını kes ve hem de oyunu iste!

Millet enayi olmadığını gösterdi ve cezayı kesti.

Büyükçekmece Belediye Başkanı CHP’li Hasan Akgün, AK Partililerin Ankara’dan yaptırdıkları sahil şeridine yüksek katlı binaların projesini önce halka anlattı. Ardından orada iskân eden bir kısım AK Partilileri de yanına alarak Ankara’ya gitti ve planı iptal ettirdi.

Seçimleri de yine CHP kazandı.

Biz sadece örnek olsun diye iki ilçeyi verdik. Bütün ilçeler ve hatta tüm şehirler, rant peşinde koşan rüşvetçiler eliyle mahvedildi.

Bir avuç açgözlü zengin olsun diye beldelerimiz yağmalandı ve yaşanmaz kılındı.

Bunlarla ortak hareket eden ve partilerine seçim kaybettiren belediye yetkilileri de paşa paşa evlerinde (pardon paşa konaklarında) oturuyorlar.

.

Devrin’ otomobili
#Yazar#FUAT BOL#Cemal Gürsel

Aralık 30, 2019 07:292dk okuma
Paylaş

Altmış yıldır bir yerli otomobil hayalimiz var. Altmış yıl önce buna karşı olan zihniyet bugün de karşı. İçimizdeki bu “Biz yapamayız” ve hatta “İstemezük” damarı sürekli engeller çıkardı, yaptırmadı.
O gün bugündür aklımızla alay ediyorlar: Neymiş efendim, test sürüşüne çıkan ‘Devrim’ otomobiline benzin konulması unutulmuşmuş,
biraz gittikten sonra durmuş ve çalıştırılamayınca Paşa (Cemal Gürsel) kızmış ve hiddetle tören alanını terk etmişmiş. Böylece yerli otomobil üretimimiz akamete uğramış.

Evet, altmış yıldır bu yalanla uyutuluyoruz.

Hadi diyelim devlet başkanına sunulacak otomobile benzin konulması unutuldu(!), benzine kıran mı girmişti? Birisi koşup bir bidon benzin alıp getiremedi mi? Çocuk oyuncağı mı bu?

Çocuk oyuncağı olmasa da bir milleti yıllar yılı çocuk avutur gibi avutup uyuttular.

Çünkü biz, yerli uçak üretimi için çırpınan ve çok büyük başarılara imza atan Vecihi Hürkuş’ların ve Nuri Demirağ’ların başlarına neler geldiğini, getirildiğini biliyoruz!

Bize “Sizin bir şey yapmanıza gerek yok, ne lazımsa biz size veririz, siz karasabanı çeken öküzlerin peşine takılın ve tarımla uğraşın!” dediler, biz de buna harfiyen uyduk.

Devrim otomobilinin başına gelen (getirtilen) de bundan farklı bir şey değil. Yani benzini koydurmayan da sözde kızıp giden de aynı mahfillerin yazdığı senaryoyu oynadı.

Nokta.

Bakın, bugün bile içimizdeki sahiplerinin sesleri aynı yaveleri geveliyor; “Yapamayız” ve “Ne gerek var” diyorlar. Otomobili görmeden içlerindeki ufuneti kusarak karalamaya başladılar.

Her önemli işimizde olduğu gibi bunda da bir deliye ihtiyaç vardı: Otomobil üretimini yerli ve milli yapacak iradeyi gösterecek bir deli!

Ve o deli, işin yapılabilmesi için en güzel formülü buldu ve uygulamaya koydu. Devlet desteğinin sonuna kadar arkasında olduğu ‘babayiğitler’ ortaklığı.

Eğer bu, ‘babayiğitler’ olmayıp tek bir ‘babayiğit’ olsaydı, inanın yaptırmazlardı. O ‘babayiğit’ tıpkı Vecihi Hürkuş gibi, Nuri Demirağ gibi serdengeçti de olsa, serini (başını) koparır, yine yaptırmazlardı!

Niyet hayır, akıbet hayır. Geç kalışımızı avantaja dönüştürmek imkânına sahibiz.

Şöyle ki: İfade edildiği gibi, ‘Devrim’ otomobilini yaptırmadılar ama biz şimdi ‘devrin’ otomobilini yapıyoruz.

Prototipi Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından görücüye çıkarılan ve adeta ‘yürüyen bilgisayarı’ andıran elektrikli Türk otomobilini görünce, bu milletin en büyük eksiğinin kendinden emin ve kararlı lider olduğunu gördük.

Bu millet liderini bulduğu takdirde başaramayacağı hiçbir şey yoktur, tarih buna şahittir.

Bu millet yapar, hem de en güzelini yapar.

Nitekim yaptı da. Allah tamamına erdirsin ve emeği geçen herkesten razı olsun.

.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Bürokrasi diktatörlüğü
#Bürokrasi#CHP#Süleyman Demirel

Mayıs 18, 2022 06:293dk okuma
Bürokrasinin zorba (ceberut) yüzünü Osmanlının son dönemlerinden ve özellikle Tanzimat’tan sonra tevarüs ettik (miras kaldı).

Önceleri; mahut bürokrasi, halife (Peygamber vekili) de olan padişahları katlederek had bildiriyordu! Daha sonraları ise, padişahların yetkilerini kısarak ve hal’ederek (zorla tahtından indirmek) had bildirdi!

Zira Tanzimat’la birlikte, ‘Gâvura gâvur denmeyecek ve padişahlara hadleri bildirilecekti!’

Sultan Abdülaziz’i katlettiler, Sultan Abdülhamid’i hal‘ettiler. Artık yeni gelen sultanlar, yetkisiz ve adeta kuklaydı. Tüm yetkiler, zorba bürokratlardaydı, onlar da bunu tepe tepe kullandılar.

Yaptıkları zulümle, ‘diktatör’ dedikleri Sultan Abdülhamid Han devrini mumla arattılar.

4 milyon kilometre kare dolayındaki vatan toprağını Haymana Ovası’na sıkıştırıp paramparça ettiler. Her metrekaresi şehit kanıyla yoğrulmuş vatan toprakları, tek kurşun atılmadan düşmana teslim edildi.

Osmanlının son döneminde iktidara gelip vatanı parçalayıp milleti perişan eden İttihat ve Terakki Partisi ve onların oluşturduğu memurin zümresi (asker ve sivil bürokrat) ile Cumhuriyet dönemindeki tek parti (CHP), özellikle İnönü’nün başbakanlığı ve cumhurbaşkanlığı dönemlerinde oluşturulan ceberut bürokrasi, kelimenin tam anlamıyla Ali kıran baş kesen olarak hükmünü icra etmiştir.

Millete tepeden bakılır, horlanıp aşağılanır, itilip kakılır ve onun değerleriyle alay edilirdi.

Halkın seçtiği ve kendisine yaptığı hizmetler karşısında sevgiyle bağlandığı Menderes, Özal ve Erdoğan, mahut bürokrasinin ve onların ağa-babalarının gözünde hep diktatördür, karşı devrimcidir.

Bunu kendileri de (eski bir Genel Kurmay Başkanı) itiraf ettiler ve dediler ki: ‘Menderes’in asılmasının sebebi ezanı Arapça okutmuş olmasıdır!’

Halbuki Menderes, ezanı Arapça okutmak için dayatmamıştır; ‘Okunabilir’ demiştir ve bu şekilde diyenlerin arasında CHP’li vekiller de vardır. Zira çıkarılan kanunda, şu şekilde ‘Okunur, okunmalıdır’ diye bir zorlama hükmü yoktur; dileyen istediği şekilde okuyabilir.

İşte Menderes’in bu şekildeki demokratik tavrını sindiremeyenler, darbe yaparak ondan ve onu seçenlerden intikam almış ve hadleri bildirilmiştir!
Tüm renkleriyle kendilerinden olan ve tıpatıp kendileri gibi düşünen Süleyman Demirel bile bunlara yaranamamış; başbakan ve cumhurbaşkanı olmasına karşın, bunların gözünde ‘Çoban Sülü’ olmaktan kurtulamamıştır.

Bürokratik zihniyet kendilerini aydın, halkı ise zifiri karanlıkta kalmış kara cahiller yığını olarak görmüş ve kendilerinin oyu ile halktan birisinin vereceği oyu eşit kabul etmemiştir. Bu yüzden halkın seçtikleri, hangi makamda olurlarsa olsunlar, bunların gözlerinde değersizdirler.

Halbuki kara cahil dedikleri halktaki basiret, bunların profesörlerinde bile yoktur.

Bakınız¸ CHP İl Başkanı’nın hakkında Yüksek Mahkeme’nin onadığı karar bile bunların gözünde siyasi bir karar oluyor. Yine bunlara göre bu karar, millet adına değil, saray adına verilmiş oluyor.
Kararın siyasi olmasının nedeni, ilgili kişinin siyasetçi olmasından mı kaynaklanıyor, yoksa siyasetçilerin, siyasetçi olmayanlara nazaran suç işleme özgürlükleri mi var?

Bu hatun kişinin, Erdoğan’ın annesine küfrederken ve ağza alınmaz hakaretleri yaparken, siyasi kişiliği yüzünden, suç olan ve mahkûmiyet gerektiren bu eylemleri görmezden mi gelinmeliydi?

Hani kanun önünde herkes eşitti? Malum zihniyetin ‘eşitliği’ bir tık üstte mi oluyor?

Halka tepeden baktıkça, halk da bunlara sandığın dibini gösteriyor!

Sandıktan değil ama yandaşları olan darbeciler marifetiyle, her seferinde kuyulardan çıkarıldılar.

Artık cumhurbaşkanını da halk, bizzat kendi elleriyle belirliyor. Kimse boşuna darbe beklemesin!

Haberin Devamı

Yapılacak tek şey; bütün bunlardan ibret alıp halkın yüksek katına çıkmanın yollarını arayıp bulmak ve onunla bütünleşmektir.

Zira siz yukarıdan baktıkça, asıl, millet sizi yok sayıyor ve sandığa gömüyor!

Baksanıza, sittin senedir, ne uzuyor ne de kısalıyorsunuz; neden acaba?

Bir düşünün bakalım!

.

Yargısız infaz
#Yeniçeri Askeri#Sultan 2. Mahmud#AK Parti

Aralık 14, 2022 06:292dk okuma
'Söyletmen vurun!’ Yeniçeri askerinin zorba kesildiği dönemdeki söylemidir.
Haberin Devamı

Malum o mukaddes Peygamber ocağı hakikatini yitirince, meydan yeri şehir eşkıyasına kalmıştı.

Kanun, nizam ve asayiş (güvenlik) sağlaması gereken ordunun kendisi, her türlü kanunsuzluğu icra eden ve her daim ayaklanma çıkaran başıbozuklar güruhu halini almıştı.

Sultan 2. Mahmud, yeni bir ordu kurarak, tefessüh etmiş olan Yeniçeri Ocağı’nı lağvetti. (Vaka-i Hayriye -1826)

Toplumumuzun bugünkü ibretlik haline bakınca; aşk ve saffetini kaybeden, hakikatini yitirenin yalnızca Yeniçeri Ocağı olmadığını görüyoruz. Zira ‘Söyletmen vurun!’ ilkelliğini toplumca yaşar hale geldik.

Günlerdir, en aşağılık ve en iğrenç bir olayı, ‘Vurun Kahpeye!’ zihniyetiyle tartışıp duruyoruz. Hedefteki kişi, bir tarikat mensubu olunca da at kaçtı torba düştü!

Artık ne haberin kutsallığı kaldı ne de haberin olmazsa olmazı 5N 1K çerçevesi.

Mahut iddialar, dinleyeni de okuyanı da kusturacak cinsten; çocuk istismarı...

İstisnasız milletimizin tüm bireylerinin ortak hissiyatını, her kesimden birçok kişi gibi, Sayın Emine Erdoğan dile getirdi: “Çocuk istismarı, insanlık dışı bir suçtur, sapkınlıktır. Hiçbir dine, ahlaka, geleneğe sığmaz, mazereti kabul edilemez. Bu suçu işleyen, göz yuman, sessiz kalan herkes hesap vermelidir. Sürecin ben de takipçisi olacağım. Adaletin tecelli edeceğine inanıyorum.”

Olay yargıya intikal ettirilmiş, itham edilen kişiler arasında yargı mensubu ve sağlık çalışanları da mevcut.

Gazetecilikte, bu denli bir 3. sayfa haberine (Polis-adliye haberi) meslektaşlarımız elbette ilgisiz kalamazdı, kalmadı da. Lakin gazete sayfalarında yazılanlara, köşeyazılarındaki yorumlara ve televizyon ekranlarındaki değerlendirmelere bakıyoruz; mesleğimiz adına küçük dilimizi yutuyoruz.

Suçlanmak istenen kişi ve kişilerin bir kısmı tarikat mensubu olunca, meslek ilkelerini unutup savaş baltalarına sarılıyoruz. Dini, dindarları, tarikatları ve hatta siyasi partileri hedefe oturtup tüm ufunetimizi kusmakta beis görmüyoruz.

Hani masumiyet (suçsuzluk) karinesi vardı, ispat edilmeden kimse suçlu addedilemezdi?

Hani haberin tarafları dinlenmeden, onların görüşlerine yer verilmeden haber yapılamazdı?

Suçlayan kadının iddialarına yer veriyor ama aynı kadının, onca yıldır niye sustuğunu kimse sormuyor, sorgulamıyor.

Gazeteciler böyle de siyasetçiler farklı mı? Onlar da on parmaklarında on kara, muhataplarına kara çalma derdinde. Allah aşkına, şayet gerçekten böyle bir olay vuku bulmuşsa, insan onurunu ayaklar altına alan bu korkunç olayın neresi siyasi?

Siyasi deyip birbirimizi suçlarsak elimize bir şey geçmeyeceği gibi, hep birlikte bu korkunç olayın altında kalmaz mıyız?

Hani, suçlarda şahsilik esastı? Ortada bir suç varsa bile bunun, tüm bir camiaya şümulü, yansıtılması düşünülebilir mi? Daha yeni bir öğretmenin öğrencisine tacizi söz konusu oldu. Bundan dolayı bütün bir öğretmenler camiası suçlanabilir mi? Bu nasıl bir mantıktır?

Meclis’te AK Parti’nin öncülüğünde ‘Soruşturma Komisyonu’ kuruluyor; Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı, Adalet Bakanlığı, Gençlik ve Spor Bakanlığı davaya müdahil olarak avukat ve müfettiş gönderiyor. Olay dört koldan soruşturulup inceleniyor.

Sadece Berlin’de değil, İstanbul’da da mahkemeler var.

Yargısız infazcılara söylenecek tek söz: ‘Vur, fakat dinle!’ (Themistokles, M.Ö. 490)

.

Eğri otursak da doğruyu konuşalım -1-
#FETÖ#PKK#ABD

Kasım 12, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Bakınız sevgili okuyucularım; aynı dünya görüşünü paylaşmayabiliriz, birimizin ak dediğine diğerlerinin kara dediği olabilir, birimizin sevdiğinden diğerleri nefret edebilir.
Bir elin parmakları bile birbirinden farklıdır; mesele, tüm ayrılıklara rağmen o parmakların birlikte açılıp kapanmasıdır. Diğer bir ifadeyle tasada ve kıvançta (milli ve manevi değer ve meselelerde) bir ve beraber olabilmektir.

Bunun dışındaki ayrı ve aykırı fikir ve düşünceler zenginlikten öte bir mana ifade etmez. Yeter ki birbirimize tahammül edebilelim, saygılı olalım ve birbirimizi dinleyip anlamaya çalışalım.

Bir kısım insanımıza, vesayet sisteminin ne olduğunu, ABD’nin 1947 yılından beri, devlet ve millet hayatımızın kılcallarına değin nasıl nüfuz ettirildiğini, FETÖ’yü, PKK’yı, ve envaiçeşit terör örgütleriyle yapılan ve yapılmakta olan mücadeleyi anlatamadık.

Bütün bunlar anlaşılmayınca ya da yanlış anlaşılınca, ilk düğmenin yanlış iliklenmesi gibi, bütün düğmeler yanlış iliklenir ve hemen her şey yanlış veya eksik anlaşılır.

2. Büyük Savaş’tan sonra egemen güçler, ABD, Sovyetler ve tırnakları sökülmüş olsa da İngiltere idi. Zira İngiltere, 1. Büyük Savaş’tan sonraki parselasyonda altın hissenin sahibi olan ülkeydi.

İkinci parselasyonda İngiltere ile ABD yer değiştirmiş; bu kez altın hissenin sahibi ABD olmuştur.

ABD, yeni düzenin (aslında düzensizliğin) egemen gücü olarak, diğer galip güçlerle dünyayı parselledi. Yaptığı, kurt taksiminden başkası değildi. Galip güçler vasi olup vesayet altına aldıkları ülkeler ise tek kelime ile kısıtlıydı. Diğer bir ifadeyle, bu ülkelerin hak ve menfaatlerinin korunup kollanması ve sorumlulukları vasi konumundaki devletlerin ellerindeydi.

1947 yılında İnönü’nün ABD ile yapmış olduğu anlaşmalarla başlayan, 1952’deki DP döneminde de, NATO ile sürdürülen bu birliktelik, ormandaki aslanla kurdun dost ve müttefikliğini andırıyordu.

ABD, işe bizim uçak, silah ve mühimmat fabrikalarımızı havaya uçurtarak koyuldu. Sizin en ufak bir şey üretmenize gerek yok, size ne gerekiyorsa biz vermeye hazırız dediler.

Gelip geçen tüm hükümetlerimiz (ziyadesiyle itaatkâr olanlar ise, darbe hükümetleriydi!) bu emre uydu. Ülkeyi, IMF’ye borçlandırılarak, emre amade hale getirdiler. Emre uymayıp en ufak yan çizen devlet ve siyaset adamlarımızı ise ya darağaçlarında sallandırdılar ya suikastlara kurban ettiler ya da alaşağı edip iktidardan uzaklaştırdılar.

Bu denli istiskale uğrayan devlet-siyaset adamlarımızın bir kısmı: Adnan Menderes, onun bakan ve milletvekilleri ve üst düzey bir kısım bürokratları, Süleyman Demirel, Bülent Ecevit, Turgut Özal, Necmettin Erbakan ve Recep Tayyip Erdoğan.

Günümüzde birileri, yüksek teknoloji ürünlerinin üretiminden ve ihracatından dem vuruyor. Bilinmelidir ki Necmettin Erbakan, Turgut Özal ve Tayyip Erdoğan olmasaydı, bu ülke hâlâ montaj sanayiinde patinaj yapmakla havanda su dövmeye devam edecekti.

Düşünsenize; 1960’da ihtilal oluyor, devletin kasasında memurlara verilecek para yok! ABD’nin verdiği dolarlarla memurların maaşı ödenebiliyor. İhsan Sabri Çağlayangil’in açıklamasına göre; 1973 yılına kadar MİT’in maaşlarını CIA ödemiş. Daha sonraki yıllarda, ülkenin başbakanı Bülent Ecevit, Özel Harp Dairesi’nin varlığından habersiz olduğunu söyleyecek; bundan da vahimi ise, bu kurumun maaşlarının ABD tarafından ödendiğini, kendisinden örtülü ödeneğin neredeyse tamamının, genel kurmay başkanı tarafından istendiğinde bilebilecektir.

Yalnızca ifade edilen bu hususlar bize neyi anlatmaktadır? Görülüyor ki ülkenin derin devletinin kodları tamamen ABD’nin eline geçmiş. Böyle bir ülkede yerlilikten, millilikten ve gerçek manada bağımsızlıktan, kalkınmadan bahsedilebilir mi?

ABD’nin bizde oluşturduğu sözde devlet aklını görüyor musunuz? Bize biçilen ne menem demokrasiyse, atanmış genel kurmay başkanına güvenip sözde devlet sırrını veriyor (İşine gelen miktarını ve işine geldiği şekliyle); seçilmiş başbakana ise güvenilmiyor ve ondan devlet sırları esirgeniyor.

Ve o başbakan da ülkeyi idare ettiğini sanıyor!

Eğri oturup doğruları konuşmaya devam edeceğiz.

.

Eğri otursak da doğruyu konuşalım -2-
#ABD#Kenan Evren#NATO

Aralık 10, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

ABD, Türkiye’de kurduğu vesayet sistemiyle, seçilmişleri istiskal edip atanmışlarla iş tuttu.

Daha açık ifadesiyle, bu durumu yine kendileri dillendirmişti: “Türkiye’de asker, liderlik rolünü üstlenmedi!” (ABD askerlerinin Türkiye’de konuşlanmasına imkân veren tezkerenin TBMM’deki reddi ve buna askerin sessiz kalması üzerine söylenen söz.)

Yani Türk askerinin, ABD’nin gözündeki konumu ve işlevi, hükümetlerin ve TBMM’nin üzerindedir. Peki, bu yaklaşım tarzı demokratik midir? Bu yaklaşım tarzının sergilendiği ülkede, gerçek demokrasi vardır diyebilir miyiz?

1980’de ‘Bizim çocuklar başardı!’ diyen ABD, Kenan Evren yönetimindeki cuntayı işbaşına getirmişti. İşbaşına getirilen cunta yönetimine yaptırılan ilk icraat, hiçbir karşılık almadan Yunanistan’ın NATO’ya, yeniden alınmasına evet denilmesidir.

O gün bugündür, Yunanistan’ın, Türkiye için neler yaptığı ve yapmakta olduğu ortadadır.

ABD’nin, Türkiye sayesinde NATO üyesi olan Yunanistan’ı ne hale getirdiği de izahtan varestedir.

Bazı aklı evvellerin mevcut iktidarları karalarken, mevcut iktidarların eskiden kalma hangi pislikleri temizlemek için uğraştıklarını da görmeleri lazımdır.

Burnumuzun dibindeki Karaağaç dahil birçok adada ve Yunanistan’ın her tarafında ABD üsleri kuruldu, gayri askeri statüdeki Yunan adaları silahlandırıldı. Türkiye aleyhindeki tüm bu olumsuzlukların temelinde Kenan Evren ve ekibinin aymazlığı yatıyor.

Türkiye’mizde, ağır aksak da olsa bir asrı aşkın demokrasi tecrübesi var.

Evet; demokrasimiz vesayet altındaydı, üst üste darbelerle yaralı ve bereliydi. Mahut demokrasimizde atanmışlar hancı, seçilmişler yolcu olarak görülüyordu.

Kısaca, bizim demokrasi piramidimiz adeta tersine çevrilmişti. En üstte ve amir konumunda olması gereken halk en alttaydı ve o halkın talep ve beklentileri dikkate alınmazdı. Halkın seçtiklerine itibar edilmezdi.

Cumhur İttifakı, demokrasi adına sergilenen tüm bu kepazeliklere son verdi ve demokrasi adına her kurumu yerli yerine oturtmak için ilk adımı attı. Türkiye başkanlık sistemine geçti, öyle akşamdan sabaha her kurum ve kuruluşun yerli yerine oturtulmasını beklemek safdillik olur.

Diğer bir ifadeyle: Demokrasi adına, halka rağmen değil halk için atılan ilk adımda, ilk düğme ilk defa doğru iliklendi.

Muhalefet, mevcut sistemin tüm kurum ve kuruluşlarıyla demokratik yapıya kavuşturulması için iktidara yol göstereceğine, aksayan tarafları tenkit edip nasıl olması gerektiğine vurgu yapacağına, reel politikten ırak, hayali bir yolu seçti.

Kendilerinin de ne olduğunu bilmedikleri ‘Güçlendirilmiş Parlamenter Sistem’ diye bir şey tutturdular. Bu ifadeyi kullanırlarken bile, sirkatin söylüyorlar ve millete reva gördükleri önceki garabet sistemin, zayıf-temelsiz ve aldatmaca olduğunu da itiraf etmiş oluyorlar.

Zira mahut parlamenter sistemde davul, siyasetçilerin boynunda, tokmak ise vesayet odaklarının elindeydi. Elindeydi ki, bu odaklar; hükümetlerden ve parlamentodan habersiz olarak, Türkiye’nin tüm kurum ve kuruluşlarını FETÖ’ye (CIA) teslim ettiler.

.Birileri, bilerek veya bilmeyerek FETÖ’ye –ki, o vakitler cemaat olarak biliniyordu- yardım konusunda (şu az yaptı, şu çok yaptı diye) hükümetleri ve siyasileri suçluyor.

Halbuki bu olaydaki suçlular belli; F. Gülen’i vaktiyle derin devletin içine alıp onu meşru gösterip önünü her bakımdan açanlardır. Yani dışarıdaki vesayet odaklarıyla(CIA-MOSSAD vb.) iş tutan içimizdeki işbirlikçilerdir.

Bunları da şimdilik, şu kadarıyla açıklamakla yetinelim: Çok ünlü bir işadamı (Türkiye’nin devi), MİT Müsteşarı Fuat Doğu, CHP eski Genel Sekreteri Kasım Gülek, DİB Yardımcısı Yaşar Tunagür.

Eğri oturup doğru konuşmaya devam edeceğiz.

.

FETÖ ağzı
#FETÖ#Batı Medyası#Türkiye

Kasım 05, 2022 06:292dk okuma

FETÖ ağzıyla ortak hareket eden batı medyasının görevi, envaiçeşit iftira ve karalamalarla Türkiye’yi kötü göstermek ve böylece onu, uluslararası mahkemelerde mahkûm etmektir.

Bütün bu şer odaklarının yaptığı, tek kelime ile Türkiye düşmanlığıdır. Eh, tüm bu hezeyanları, onların görevleridir deyip bir dereceye kadar anlamak mümkündür.

Peki, tüm bu düşmanlarla ortak hareket edip aynı dili kullanan, kendi ülkelerini karalayan ve düşmanca tavır sergileyen ana muhalefet partisine ve onun genel başkanına ne demeli?

Belli ki onca seçimlerde, kendisini hezimete uğratan Erdoğan ve AK Parti düşmanlığı, bunların akıllarını başlarından almış; Erdoğan’ı suçlamak isterken Türkiye’yi suçlu gösteriyorlar, Erdoğan’ı karalamak isterken Türkiye’yi karalıyorlar, Erdoğan’a iftira atmak isterken Türkiye’ye bühtanda bulunuyorlar.

Normal şartlarda, aklı başında hiçbir insan bu denli alçaklıklara imza atmaz, atamaz. Bundan dolayıdır ki, insan, ister istemez soruyor; icra edilen tüm bu çukur siyaset, kendilerini o makamlara getirenlere bir bedel ödemesi midir?

Zira dün de, bu rezillerle aynı pespaye iddialarda bulunmuş ve Türkiye’nin, yabancı terör örgütlerini silah temin ettiğini ileri sürmüştü.

Hemen ertesinde de, Almanya’ya gidip: ‘Türkiye’de can güvenliği yok, turist olarak bile sakın oraya gitmeyin!’ demişti.

Bugün de İngiltere’ye gidip “Turist olarak bile gitmeyin” dediği ülkesine, yabancı yatırımcıları davet ediyor! Kafaya bakar mısınız, Can güvenliğinin olmadığını söylediği yerde, mal güvenliği vaat ediyor.

Bu nasıl bir muhalefet ağzıdır ki sürekli olarak yalan söyleyerek iftiralar atmakta ve üstelik seçimler yaklaştıkça, bu denli alçakça söylemlerin dozu arttırılmaktadır.

Yalan ve iftiraları bir bir yüzüne vuruldukça ve her biri için maddi ve manevi tazminat ödemeye mahkûm oldukça, asla yüzü kızarmıyor ve en ufak bir utanma emaresi göstermiyor.

Son hezeyanları ile gemi azıya almışa benziyor; zira hükümetten (Erdoğan) ziyade devleti, devletin kurumlarını, güvenlik birimlerini hedef almış durumda.

TSK’ya, Emniyet Genel Müdürlüğü’ne ve Jandarma Genel Komutanlığı’na atılan bu iğrenç iftiralar, öyle yenilir yutulur cinsinden değildir. Bunların hesabı mutlaka sorulmalı ve müfterileri ibretlik cezalara çarptırılmalıdır.

Güvenlik birimlerimizin, bu dönemde, fütursuzca hedefe konulması boşuna değildir. Zira hedefe konulan her kurum, demokrasi tarihimizde görülmedik başarılara imza atmaktadırlar.

Vesayetten kurtulan bu kurumlarımız, yerli ve milli bir anlayışla kendi vatanlarına ve milletlerine hizmet etmektedirler.

Güvenlik birimlerimizin hedefinde ‘son teröriste varıncaya değin’ şeklinde, bir mücadele azim ve kararlılığı var. Sadece içeride değil, sınırlarımızın öte yakasında da, inlerinden burunlarını çıkaran teröristler anında indiriliyor.

Terör örgütünün en büyük para kaynağı olan uyuşturucu bataklığı, jandarmanın üstün gayretleri sonucunda kurutuldu, kurutuluyor.

Teröristlerin ve arkalarındaki güçlerin (örgüt ya da devlet) bu denli tükeniş ve yok oluşları karşısında kudurmaları ve bu iftiraları atmaları normaldir. Lakin onlarla ortak dili kullanan ve aynı alçaklığı sergileyen içimizdeki muhalefete ne oluyor?

İnsan, bu kadar mı milletinden ve milli kuruluşlarından ayrı düşer?

.

Hakkı teslim etmek
#NATO#ABD#TOGG

Ekim 31, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Evet, ne çektiysek komşularımızdan, bizimle dost ve müttefik görünen, gerçekte ise ülkemize en büyük kötülükleri reva görüp onları icra eden devletlerden çektik.

Milletçe saf bir yanımız var; yüzümüze her gülene inanıyor, sırtımızı her sıvazlayana kanıyoruz. Bu durum, belli ki kendi mayamızın temizliğinden geliyor. Nitekim ne demişler, insan, karşısındakini kendisi gibi görür.

Ama zaman öyle bir zaman değil; bu zamanda malum birileri ve hatta birçokları şeytana bile pabucunu ters giydiriyor. Siz de, şeytani tıynetteki bu insanlarla birlikte yaşamak ve onlarla ittifak yapmak ve yol yürümek zorundasınız.

19.yüzyıldaki dünyanın ikinci parselasyonunda, pay edilenler arasında olup ABD’nin payına düşmüştük.

O vakitler ABD, bize, sözde dostluk ve yardım eli uzattı. O uzattığı meşum (uğursuz) elle ciğerlerimizi söktü, milletçe bizi nefessiz bıraktı. Tüm yatırımlarımızı durdurdu, özellikle savunma konusunda bizi, kendisine tam bağımlı yaptı.

Size ne lazımsa vereceğim deyip, bizdeki uçak, silah ve mühimmat fabrikalarımızı, bir daha açılmamak üzere kapattırdı.

Tehlike anında NATO bizi savunacaktı. Savunmak bir yana; en muhtaç olduğumuz anda karşımıza dikildi ve tabiri caizse bizi, kazma kürekle, sopayla, baltayla savaşmakla baş başa bıraktı.

Neden sonra uyandık, savunma sanayisini kurup gereken adımları atmak istedik, lakin sahip olduğumuz vesayet rejiminde, karar mekanizmalarımıza hükmettiklerinden, adım atmamıza müsaade etmediler.

Bu yolda adım atmak isteyen siyasetçilerimizi alaşağı ettiler, bu uğurda gayret gösteren bürokratlarımızı görevden uzaklaştırdılar, mühendislerimizi şehit ettiler.

Ülkemizin bu denli hayati ihtiyacının ıstırabını kalbinin derinliklerinde hisseden insanımız, her daim çoğunlukta olmasına rağmen; vesayetin teslim aldığı bir avuç zorbanın aymazlığı, milletine ve devletine karşı duyarsızlığı yüzünden, milli savunmamızı on yıllar boyu kuvveden fiile çıkaramadık.

Vesayet döneminde işbaşına gelen başbakanlar; Menderes, Demirel, Özal, Erbakan ve Ecevit çok özverili olarak millete hizmet etmek istemelerine rağmen, tüm yapabildikleri, Demirel’in benzetmesiyle ‘Rodeo’ oyunu oynamaktan ibaret kaldı.

Tüm bu olumsuzlukları, gençlik yıllarından beri siyasetin içinde olarak bizzat yaşayan Sayın Erdoğan, onca siyasi tecrübesiyle, cesareti, gözü karalığı ve serdengeçtisiyle kefeni giyip yola çıktı.
Yol boyunca, kan kusup kızılcık şerbeti içtim diyerek, yalınkılıç, iç ve dış vesayetle ölümüne savaştı.

Onca darbelere direndi.

Yanında yalnızca aziz milleti vardı; milleti onu hiçbir zaman yalnız bırakmadı, o da hiçbir zaman milletine hizmetten geri durmadı.

Türkiye’nin dört bir bucağını gezip gören insaflı kişiler, bu hakkı teslim ederler. Zira Türkiye’yi Avrupa ile mukayese edenler, fazlası olanın Türkiye olduğunu görürler.

Asırlık hayalimiz olan, sadece şu; yerli otomobil TOGG’un banttan inip seri üretime geçtiğini görenler bu hakkı teslim ederler.

Ama vicdansız ve insafsızlar –ki, bunların sembol ismi, şehit yakınına küfretmesiyle bilinen İYİ Parti Kocaeli Milletvekili Lütfü Türkkan ve onun gibilerdir- varsın, ‘Karnı aç olan arabayı ne yapsın?’ deyip uzanamadıkları ciğere mundar (murdar) desin.

Ciğerlerindeki ufuneti kussunlar; kötülüğün kaynağı olanlardan başka ne beklenebilir ki?

Onlar böyle dedikçe TOGG kervanı yürür!

Türkiye kervanı yürür!

Kötü komşu insanı mal sahibi yapar
#İHA#TBMM#ABD

Kasım 02, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

TBMM’de Milli Savunma Komisyonu’nda görev yaptığımdan, yakından biliyorum. Terörle kıyasıya mücadelemizde İHA’lara çok ihtiyacımız vardı. Israrla talep etmemize rağmen, bedeli karşılığında bile ABD, bunları bize vermiyordu.
Haberin Devamı

Neden sonra, birkaç İHA’yı bize teslim etti ama yazılımları ve yönlendirilmeleri kendilerine aitti.

ABD, bizi teröristlerle adeta köşe kapmaca oynatıyor ve sonuç aldırtmıyordu. Arızalanan İHA’larımızı İsrail’e gönderiyor, orada da vaktinde tamir edilip geri gönderilmiyorlardı.

Aynı ABD, bizi, ortağı olduğumuz F-35 projesinden çıkardığı gibi, paramızla satın almış olduğumuz iki adet F-35 uçağımıza da el koydu.

Yerli ve milli tank üretimine giriştik; ortak motor üretimi için Almanya ile anlaşma yaptık.

Milli muharip savaş uçağı yapmaya karar verdik; bunun da motoru için İngiltere ile anlaşma yaptık. Bu iki ülke de, ABD gibi anlaşmaları feshedip Türkiye’yi ortada bıraktılar.

İki seçenekle yüz yüze kalmıştık. Bunlardan birincisi, ya dost ve müttefikimiz olan bu ülkelere boyun eğecek ve onların her türlü taleplerine peki diyecektik ya da onlara hayır deyip kendi başımızın çaresine bakacaktık.
Birinci şıkkın olmayacağı, olamayacağı ortadaydı. Zira 70 seneyi aşkın bir zamandır, onlara peki deyip taleplerini karşılamamıza rağmen, bize yapmadıkları düşmanlık bırakmadılar.

Onlara göre, terörle mücadelede, bir 40 sene daha bu şekilde köşe kapmaca oynamalıyız.

Daha dün, elinden tüm silahları alınmış bu milletin evlatları, o yoksulluk ve çaresizlik içinde, 7 düvele karşı Kurtuluş Savaşı’nı kazanmıştı.

Dost ve müttefiklerimizin (!) bu alçakça tavırları karşısında ‘hayır’ deyip göbeğimizi kendimizin kesmemizden başka çaremiz yoktu. Öyle de yaptık. Zira dünkü o çelik irade, azim ve kararlılık bugün de dünkü Başbakan’ımız, bugünkü Cumhurbaşkanı’mız Sayın Erdoğan’da vardı.

Sayın Erdoğan, aynı kararlılık içinde olup hizmet aşkıyla tutuşan Prof. Dr. İsmail Demir’i Savunma Sanayii Başkanlığı’na getirdi. Prof. Dr. İsmail Demir, bendenizin de öğretim görevlisi olarak bulunduğum İstanbul Aydın Üniversitesi’nin 2022-2023 öğretim yılı açılış töreninde şeref konuğu idi.

Demir, törende yaptığı konuşmada, milletçe 400 yıldır, büyük bir özlemle beklediğimiz muştuyu verdi: “F-35’i vermezlerse vermesinler; biz de, kendi milli muharip uçağımızı yaparız; F-16 talebi oldu olmadı umurumdu değil, biz F-16 modeli üstünü, daha iyisini yaparız.”

“Diplomasi masasında gücünüzün gölgesi yoksa masada değilsiniz demektir. Günümüz dünyasında haklı olmanız yetmiyor ve hatta güçlü olmanız önemli olmuyor, o gücü masaya koymak gerekiyor. Bütün dünya İHA’larımıza, SİHA’larımıza gıpta ile bakıyor. Geçen günlerde Güney-Doğu Anadolu Bölgesinde idim. Zamanında girilemeyen, birçok şehit verdiğimiz, 3-4 bin teröristin bulunduğu bölgelerde, sahip olduğumuz teknoloji sayesinde terörist kalmadı...”

İstanbul Aydın Üniversitesi Mütevelli Heyeti Başkanı Doç. Dr. Mustafa Aydın da güvenlik konusuna vurgu yaparak şunları söyledi: “Ekonomi, sosyal hayat, eğitim tabii ki de çok önemli ama güvenliğiniz yoksa bunların hiçbirini yapamazsınız. Eğer güvenliğiniz yoksa diğer hiçbir şeyin önemi yoktur. Eğer bu gökkubbenin altında hür ve özgür bir şekilde eğitim yapabiliyorsak, özgürce ibadet yapabiliyorsak ülkemiz özgür ve hür olduğu içindir.

Bu ülkenin özgürlüğünü, hayatını seve seve veren şehitlere borçluyuz. O zaman ille de güvenlik, ille de sınırlarımızı korumak diyoruz. Hep şunu savunurum, savunma sanayii temelli ekonomik kalkınmaya yönelmediğimiz müddetçe bu coğrafyayı bize bırakmayacaklar. Savunma sanayi yemek içmek kadar önemlidir.”

.

Türkiye Yüzyılı
#Sokullu Mehmet Paşa#Karlofça Antlaşması#Türkiye Yüzyılı

Ekim 29, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Sokullu Mehmet Paşa’nın ölümüyle başlayan duraklama (1606) ve onu takip eden Karlofça Antlaşması (1699) ile devam eden gerileme dönemlerimiz boyunca, cereyan eden tüm olumsuzluklardan dersler çıkarıp gerekli önlemleri alamadığımız için, tüm dünyanın gıpta ile baktığı Cihan devletimizi yitirdik.

Yitirdiğimiz Cihan imparatorluğumuzun külleri üzerinden, son bir çırpınışla (Milli Mücadele-Kurtuluş Savaşı) yeni devletimizi kurduk.

Yıkılışımız esnasında (Birinci Cihan Savaşı) ve hemen onun akabinde cereyan eden; dünyanın 2. kez taksiminde, kuvvet ve kudretten düştüğümüz için, galipler arasında yer alamadık.

Birinci paylaşımda, dağıtılan toprakların kahir ekseriyeti bizimdi. Osmanlının hüküm sürdüğü topraklar üzerinde, bugün 45 ayrı devlet var.

Anadolu ve doğu Trakya üzerinde kurduğumuz Milli devletimizi de rahat bırakmadılar; önce İngiltere, daha sonra ise ABD ülkemizi boyunduruğuna almak istedi.

Son yüzyılı da, dost ve müttefikimiz olduğunu iddia eden bu iki devletle; barış görünümü altında, şeytanın bile aklına gelmeyen envaiçeşit, örtülü savaşlarla geçirdik. (Darbeler, dayatma kanunları, ambargolar, yaptırımlar, terör örgütlerine destek vb.)

Şu kadarını söyleyebiliriz ki, son yüzyıllık sözde barış dönemimizde, dost ve müttefiklerimizden (!) çektiğimizi düşmanlarımızdan görmedik.

Özellikle de bize dayatılan ‘güdümlü’ demokrasi döneminde; iktidarlarımız asla muktedir kılınmadı; tek başına iktidarlarını bile Süleyman Demirel, ‘Selden kütük kapmak’ şeklinde tarif etmiştir. Darbe ve koalisyon dönemlerini varın siz hesap edin!

Devlet ve milletimiz, kendisine reva görülen tüm bu alçaklıkları; bir yandan, tarihi misyonu olan devlet vakarı ve milletinin, otuz iki dişini sıkmış, sabır, hınç ve inadıyla gözlemlerken diğer yandan da istiridyenin bağrında sakladığı inciler misali için için oluştu.

Bugün gelinen noktayı, İngiltere Savunma Bakanı’nın, Türkiye’nin yerli ve milli olarak ürettiği savunma araç ve gereçleriyle ilgili olarak söylediği şu sözler çok iyi özetlemektedir: ‘Türk ordusunun, dünyanın çeşitli bölgelerinde bunları nasıl kullandığını gördüm. Muazzam bir şekilde oyun değiştiriciler... Modern savaş meydanını değiştirdiler...’

İşte; 400 yılı aşkın bir zamandır, bu denli bir cümlenin, muhatabı olmanın hasretiyle yanıp tutuşmaktaydık.

Şükürler olsun ki bugünleri gördük.

Hüküm, sonuçtaki duruma göre verilir. Malum içimizde birileri, hâlâ eskinin (güdümlü demokrasi) peşinde koşmak için yırtınıyor. Onların gözleri var ama görmezler, kulakları var ama işitmezler, kalpleri var ama hissetmezler.
Bunların göremediğini veya görmek istemediğini elin oğlu görüyor ve Türkiye’yi, oyun kurucu, oyun değiştirici olarak değerlendiriyor.

Dileriz bunlar da, ölüm vaki olmadan gerçekleri görürler ve ülkelerinin kıymetini bilirler.

Unutmasınlar ki kıymet bilirlerse onlarla da, bilmezlerse onlara rağmen önümüzdeki yüzyıl Türkiye Yüzyılı olacaktır.

.

Tavşana kaç, tazıya tut
#ABD#Rusya#Ukrayna

Ekim 26, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Miladi hesapla, dünyamızın yaşamakta olduğu üçüncü bin yıl çok büyük olaylara gebedir. Bir kısım fütüristlere (geleceğe dair tahmin ve yorum yapanlar) göre, ‘Kıyamet Savaşı’ bu yüzyılda olacak ve dünyadaki hayat son bulacaktır.

ABD’deki Evanjelistler ve başta İsrail’de olmak üzere dünyanın muhtelif yerlerindeki Siyonistler, akılları sıra Tanrı’yı kıyamete zorlamak (zorlamayla iş gören, artık, nasıl Tanrı oluyorsa!) için ellerinden geleni artlarına koymuyorlar.

Dolayısıyla da maddi ve manevi olarak kendilerini ve hatta tüm dünyayı bu savaşa hazırlıyor, bu hususta gereken ne varsa yapıyor ve yaptırmak için çırpınıyorlar.

Mahut zihniyet, önceleri terör örgütleri vasıtasıyla vekâlet savaşları yürütürken, daha sonraları bu savaşları devletlerarası boyuta taşıdı.

Bu arada harp silah ve vasıtaları öylesine baş döndürücü hızla gelişip değişti ki, ‘Ummadık taş, baş yarar’ oldu. Savaşların konsepti değişti, konvansiyonel silahlarla yapılan savaşlar, yerini dijital silahlara ve hatta biyolojik, kimyasal ve nükleer silahlara bıraktı, bırakıyor.

Bu durumun tipik örneğini Rusya-Ukrayna savaşında görmekteyiz. Batı, elindeki en sofistike silahları Ukrayna’ya yığınca Rusya gerilemek zorunda kaldı.

Aylar süren savaşın yıllara uzayacağı ve sonunda da bu savaşın galibi olmayacağı, olamayacağı ileri sürülüyor.

Batı (ABD), başlangıçta nasıl ki Rusya ile Ukrayna’yı savaşa zorladıysa, şimdi de savaşı uzatmaya ve hatta nükleer silah kullanmaya zorluyor.

Aynı ABD’nin, Türkiye’nin güneyinde bir terör devletçiği kurmak ve böylece İsrail’in ‘Arz-ı Mev’ûd’a (Tanrı’nın İsrail oğullarına vadettiği kutsal topraklar) ulaşması için neler yaptığı ortada!

Türkiye her ne pahasına olursa olsun, sınırının dibinde böyle bir devletçiğe müsaade etmedi, edemez de. Bunun için de bir dizi sınır ötesi harekât düzenledi ve bundan böyle de bu harekâtlara devam edeceğini açıkladı.

ABD, Rusya’ya yaptığı savaş kışkırtıcılığını Türkiye ile Yunanistan’a da yapıyor. İstiyor ki Türkiye ile Yunanistan savaşa tutuşsun ve güneyde yapmak istediği harekâtlardan vazgeçsin.

Böylece kurulacak terör devletçiğine ve dolayısıyla İsrail’e gün doğsun.

Vaktiyle Ahmet Davutoğlu’nun yanlış yönlendirmesiyle Suriye politikasında iki büyük yanlış yaptık. Biri, Esed’i demokratik seçimlere zorlamamızdı (yüzde 8 azınlığa, iktidardan uzaklaşması için sözde akıl verdik), bir diğeri de Esed’le yüz yüze görüşmeyi kesmemizdi.

O Ahmet Davutoğlu ki, Esed’le saatler süren görüşmeler yapıyordu, aklı sıra onu seçim yaptırmaya ikna edecekti. Bunun için Stratejik Derinlik kitabı yazmaya gerek yok, orta seviyede zekâlı bir insan bile onun adil bir seçime evet diyemeyeceğini bilirdi.

Koskoca Ortadoğu’da hangi ülkede demokrasi var ki Suriye’de de olabilsin?

Neyse, zararın neresinden dönülse kârdır. Bir an evvel Esed’le yüz yüze görüşmeyi gerçekleştirmek lazımdır. Bizim sınır güvenliğimizle birlikte Suriye’nin toprak bütünlüğünü sağlamak için kararlı adımı bir an evvel atmak gerekmektedir.

Zira Türkiye, sınır güvenliğine ne kadar muhtaçsa, Suriye de aynı şekilde kendi toprak bütünlüğüne bir o kadar muhtaçtır.

Böylece ABD’nin ve İsrail’in çanlarına ot tıkanmış olur.

Terör devletçiği kurma hevesleri kursaklarında kalan bu ülkelerin beklemekte oldukları Arz-ı Mev’ûd ve Kıyamet Savaşları da hayallerini süslemeye devam eder!

Türkiye düşmanları
#Türkiye#PKK#HDP

Ekim 24, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Yaşanılan bu netameli süreçte, tüm ülkeler, siyasi, ekonomik ve sosyal açılardan derinden sarsılıyorlar.
İnsanlık olarak, elde ettiğimizi sandığımız kazanımların ne denli tutarsız, sanal, sahte ve pamuk ipliğine bağlı olduklarını gördük.

Koronavirüs salgını ve ardından Rusya-Ukrayna savaşının gün yüzüne çıkardığı olumsuzluklar, tüm ülkelere takkelerini düşürtüp kellerini gösterdi.

İşin bundan da vahimi ise, gidişatın çok daha kötüye yelken açmış olmasıdır.

Türkiye’miz, bu denli kötü gidişatı dünden gördü ve Başkanlık Sistemi’ne geçerek önlemini aldı.

Zira parlamenter sistemle idare edilen Batılı en güçlü ülkelerin hali pür melalleri ortada. Daha dün (45 gün önce) İngiltere’de başbakan olan Liz Truss görevinden istifa etmek zorunda kaldı.

İngiliz Sterlini doların altına düştü. Aynı durum, AB ülkelerinin ortak parası olan Euro için de söz konusu.

İskandinav ülkeleri dahil, tüm Avrupa ülkelerinde aşırı sağ partilere yönelim var. İtalya’da Mussolini’nin devamı olan bir parti iktidara geldi.

Türkiye’miz ise, barışın ve siyasi istikrarın gözde ülkesi olarak bölgesinde nazım rol oynamaya devam ediyor.

Dünyaya tahıl sevkıyatı, Türkiye sayesinde ve Türkiye üzerinden yapılmakta.

Ayrıca Türkiye’miz yakında Avrupa’nın enerji naklinin merkez üssü olacak.

Rusya-Ukrayna savaşında barışın umudu da Türkiye ve Türkiye liderliğidir.

Dost ve düşman tüm gözlerin çevrili olduğu böyle bir Türkiye’yi rahat bırakırlar mı?

Elbette bırakmazlar; bu yüzden Türkiye, hemen her gün yeni bir hengâme ile boğuşmak zorunda bırakılıyor. Türkiye düşmanları istiyor ki siyasi istikrar olmasın ve bu ülke kaosa sürüklensin.

Böylece kendi derdine düşsün ve ne Doğu Akdeniz’de ne Libya’da ne Kafkaslar’da ne Suriye’de ne Irak’ta... söz sahibi olmasın.

Olmasın ki meydan yeri emperyalistlere kalsın.

Türkiye düşmanlığı yapan sadece dışarıdakiler değil; içimizdeki hempaları da aynı koroya alçakça iştirak etmektedir.

Neymiş efendim, Türkiye, PKK ile mücadelede kimyasal silah kullanıyormuş. PKK aynı iftirayı daha önce de yapmış ve iddia ettiği o fotoğrafların, 2017 yılında Esad güçlerinin bir saldırısında çekildiği ortaya çıkmıştı.

PKK ile mücadelenin yürütüldüğü Suriye ve Irak coğrafyasında, onlarca ülkenin gizli servis elemanları cirit atıyor. Şayet iddia edildiği gibi bir durum söz konusu olsaydı, anında Türkiye tüm dünyaya rezil ve rüsva edilmez miydi?

Ayrıca TSK’nın envanterinde olmayan bir silahı nasıl kullanacaktı?

Bu durum, yok olmak tehlikesiyle karşı karşıya kalan PKK’nın ve hempalarının son çırpınışlarıdır.

PKK ile ortak dili kullanan TTB, HDP ve CHP ileri gelenlerinin bu yaptıkları alçakça iftiraları, asla yanlarına bırakılmamalı, hukuk önünde hesap vermeleri sağlanmalıdır.

.

Kader
#Kader#Maden Kazası#Amasra

Ekim 19, 2022 06:292dk okuma

Cehaletimiz, özellikle de dini konulardaki korkunç cehaletimiz paçalarımızdan damlıyor. Televizyonlarda hemen her akşam arzı endam eden Prof. Dr. titri taşıyan insanlara ve onların konuşmalarına, değerlendirmelerine bakınca ye’se, ümitsizliğe düşmemek mümkün değil.
Üstelik bunların birçoğu, çeşitli üniversitelerde öğretim üyesidir. Bu denli cehalet bataklığında debelenen sözde hocaların öğrencilerinin halini varın siz hesap edin!

Malum; Amasra’da içimizi yakan bir maden felaketi oldu ve orada 41 kardeşimizi şehit verdik. Olay mahalline giden Cumhurbaşkanı Erdoğan, gözleri yaşlı, ciğerleri dağlı vatandaşlara hitap ederken şu cümleleri kullandı: “Bizim mevcut bu tür ocaklarımız içerisinde Amasra Kömür İşletmeleri şu anda en ileri imkânlara sahip olmasına rağmen... Tabii birileri bununla dalga geçebilir ama önemli değil. Bizler kader planına inanmış insanlarız, kader planına inandığımız için de bunun ne dünü, ne bugünü, ne de yarını hiçbir zaman olmayacaktır.

Maden ocaklarında hâlâ önemli sayıda ölümlerin olduğu kazaların yaşanıyor olmasını kabul edemeyiz. Artık madenlerimizde hiçbir kaza, gereksiz risk görmek istemiyoruz.
Teknolojinin tüm kabiliyetlerini, işletmeciliğin tüm maharetlerini kullanarak, maden kazalarını tarihe gömmek için ne gerekirse yapmak durumundayız.”

Bu konuşmanın içinden, önünü arkasını dinlemeden, yalnızca kaderle ilgili söyledikleri cımbızlanıyor ve ‘Suçu kadere atıyor’, ‘Batıdaki maden ocaklarında neden kaza olmuyor? Allah, onları bizden daha mı çok seviyor?’, ‘Sen gerekli önlemleri alma, suçu kadere yık!’yorumları yapılıyor.

Bu denli sefil mantıksızlık karşısında, inanın insan nereden başlayacağını bilemiyor.

Ayol! Size önlem almayın diyen mi var? Cumhurbaşkanı, teknolojik tüm gelişmeleri ve işletmeciliğin tüm gereklerini yerine getirelim, getirilmeli diyor.

Bu patlamanın sebepleri araştırılıyor; diyelim ki büyük bir ihmal, eksiklik ve hatta kasıt var. Terör eylemi var, cinayet var. Her ne varsa sonuç itibarıyla bunların hepsi kader dahilinde cereyan etmiyor mu?

Zira her şey Allah’ın ezelde bilmesi ve zamanı gelince de yaratmasıyla olmaktadır. Biz kullar olarak, fiillerimizi bilinçli bir şekilde bilerek ve isteyerek talep ediyoruz; Cenabıhak da bizim istediğimiz şekilde yaratıyor.

Ve üstelik hiçbir şeyi sebepsiz yaratmıyor. Kulun şu veya bu şekilde istemesi, sebeplere yapışıp yapışmaması, onun sorumluluğunu gerektiriyor.

Bu maden faciasında olduğu gibi... Burada gerekli incelemeler-araştırmalar-soruşturmalar yapılacak; varsa suçlular cezalandırılacak.

Şayet bir ihmal varsa bunun suçlusu o ihmali yapanlardır. İşte o ihmalin yapılacağını, Cenabıhakk’ın ezelde bilmesi kaderdir.

Kader, Allah’ın ezeldekini bilmesi ve vakti saati gelince ortaya çıkmasıdır. Allah, kulların, zamanında gerekli önlemleri alıp kazaya sebebiyet vermemelerini de almayıp felakete sebep olacaklarını da ezelde bilir. O bildiği için böyle olmuyor; böyle olacağı için o biliyor.

Allah’ın olacak her şeyi ezelde bilmesine kaza ve kader denir. ‘O’nun bu denli bilmesi, kullarına zorla yaptırması değildir. Zira kullar fiillerinde muhtardırlar (özgür).

.Ayrıca kader, inananlar için imanın şartlarındandır. Bundan dolayıdır ki kader hakkında, öyle uluorta, bilir bilmez konuşmamak lazımdır.

Sebebe yapışma, gerekli önlemleri alma; başına gelen musibeti kadere yükle!

Üstelik kaderin ne olduğunu bilmeden, bilenlerin ne dediğini anlamadan ahkâm kes!

.

Türkiye eksene şimdi kavuştu
#NATO#Türkiye#IMF

Ekim 12, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

AK Parti iktidara geldiği günden beri ve özellikle, Sayın Erdoğan’ın ‘One minute’ çıkışından sonra, malum çevreler hop oturup hop kalkmışlar ve Türkiye’nin eksen kayması yaşadığını, dolayısıyla artık iflah olmayacağını ileri sürmüşlerdi.
Halen daha bu düşüncede olan yığınla insan var.

Mahut zihniyetin zavallı mensupları, eski Türkiye’nin bağımsız olarak bir eksende durduğunu zannediyorlardı. Daha açık ifadesiyle, onlar, uydu olmayı eksende durmak sanıyordu.

Başta güvenlik olmak üzere hemen her şeyiyle dışarıya bağımlı, uydu bir ülkenin ekseni mi olurmuş?

Sözde NATO üyesiydik lakin en lazım olduğu anda NATO karşımıza dikilmedi mi? Benim silahlarımı kullanamazsınız demedi mi? Elimizde NATO’nun silahından başka (piyade tüfeği dahil) silah bulunmadığına göre, Türkiye kazma kürekle mi savaş yapacaktı?

On yıllar boyu gençlerimiz ‘Bağımsız Türkiye’ diye yeri göğü inletti.

Savunmasını havale ettiği NATO’nun, yeri geldiğinde ‘Silahlarımı kullanamazsın’ dediği bir ülkenin bağımsız olabilmesi mümkün mü?

İşte iç ve dış vesayet odakları, sittin senedir bizi Bağımsız Türkiye diye avuttular.

Bundan da vahimi ise, bağımsızlık adına adım atmak isteyen hükümetlerimize yapılan darbeleri yerli ve milli zannettik. Her darbeyle onlarca yıl geri gidiyorduk; oynanan oyunu fark edip darbelerle mücadele edeceğimize, bizi, başörtüsünü takıp takmama konusunda mücadele ettirdiler.

Dışarısı bize resmen deli muamelesi yapıp ‘meşguliyetle tedaviye’ tabi tutuyor lakin biz bir türlü uyanamıyoruz.

Devlet olarak komşularımızla görüşmek, onlarla ticaret yapmak hayal bile edilemezdi. Hür teşebbüsün dış ticaret yapabilmesini merhum Özal sayesinde öğrendik.

Türkiye, ne komşularına ne Batı’ya ve ne de Doğu’ya sırtını dönebilir.

Bugünkü iktidar, olması gerekeni yapıyor; NATO ülkesiyiz ama NATO’nun (ABD) uşağı değiliz. Milli çıkarlarımız neyi gerektiriyorsa onu yapıyoruz.

Bunu vesayet döneminde yapamazdık, yaptırmazlardı. Bu da öyle durduk yerde olmadı, mevcut iktidarın başta savunma sanayisi olmak üzere ülkeyi kalkındırması sayesinde oldu.

IMF’nin borç batağında kıvranan bir ülke bağımsız olabilir mi?

Bundan böyle, güçlü Türkiye’nin ekseni; pergelin sivri ucunu Anadolu yaylasına sabitleyip diğer ucuyla tüm dünyayı çevrelemektir.

Malum Türkiye, dün oynanan oyunlara yalnızca alet edilir, kurulan masalara gözlemci olarak bile davet edilmezdi. Bugünse, hangi oyun oynanacaksa onu kendisi belirliyor ve oyuncuları bizzat davet ediyor. Yani ya bizzat masa kuruyor ya da kurulan masalarda, olmazsa olmaz aktörler arasında yer alıyor.

Türkiye dün ülkesinde petrol aratmak için yabancı şirket bulamıyordu; bin bir zorlukla buldukları ise, açtıkları kuyuları ‘yok’ diyerek betonla kapatıyordu.

Bugün ise, kendi sondaj gemileriyle doğalgazını çıkarabiliyor ve karada ve denizde kazan kazan anlayışıyla, Türk ve yabancı ülke firmaları ile birlikte sondaj ve araştırma işbirliği anlaşmaları imzalayabiliyor.

.

Mal mı can mı daha önemli
#Can#Mal#Kanalizasyon

Ekim 08, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Eskiden kanalizasyonlar, dünyanın belli yerlerinde yerin üstünden akardı; Türkiye’mizde bu durumun tipik örneği de, medyanın kalbinin attığı yer olan Bab-ı Ali idi.

Günümüzde ise, neredeyse dünyanın her yerinde kanalizasyonlar, yerin üstünden akıyor. Dünyayı bu hale getiren ve yaşanamaz kılanlar ise, karınları aşırı şekilde doyduğu halde gözleri doymayan emperyalist ülkelerdir.

Yine eskiden, çeşitli boyutlardaki felaketlerde can kaybı olmayıp mala geldiğinde, insanlar şükreder ve ‘Gelen mala gelsin’ diyerek avunurdu. Zira giden can olunca yerine konulamazken, miktarı ne olursa olsun giden malın telafisi bir şekilde mümkündür.

Başta ABD olmak üzere, bütün emperyalist ülkelerin doymak bilmez halleri, bu durumu tersine çevirdi. Canların değeri bile parayla ölçülmekte ve uğruna verilmek istenen canlar için; ‘Canın kaç para eder ki? Ne yapayım ben bunu? Bana verebileceğin paradan haber ver. Kaç paran var, onu söyle!’ söylemleri geçer akçe oldu.

Bize gösterilen Rusya-Ukrayna Savaşı, ‘Cambaza baktırmaktan’ başka bir mana ifade etmemektedir lakin bir nükleer savaşın ayak seslerini çağrıştırmaktan da geri kalmamaktadır. Malum, asıl savaş, ABD ile başta Almanya olmak üzere AB ülkeleri arasında yapılmaktadır.

Ayrıca bu durum, bugünkü mesele de değildir; yıllar önce, ABD derin devletinin politikalarının gereğidir. Bunu, ta o günden bilen İngiltere, AB’ye girerken de kerhen girdi, milli parasını bırakmadı, Schengen vizesine dahil olmadı, bu organizasyonda ayak sürümekle yetindi.

Çıkarken de onca bedeller ödedi. Bütün bunları, AB ülkeleriyle (özellikle Almanya ve Fransa) birlikte gözükmemek, dolayısıyla ABD’nin hedefi olmamak için yaptı.

ABD, AB ülkelerinin Rusya’ya değil, kendisine bağımlı olmasını istiyor. Daha açık ifadesiyle söyleyelim; ABD, müttefikleri arasında hiçbir ülkenin bağımsız olmasını istemiyor.

Her birinin kendisine bağımlı ve muhtaç olmasını istiyor.

Avrupa ülkelerinin Rusya’dan gaz alması ve bu amaçla yeni hatlar için anlaşmalar yapmaları, ABD’yi çileden çıkardı. Öyle ki, Rusya’dan Avrupa’ya gaz akışını sağlayan boru hatlarına sabotaj düzenlemekten kendini alamadı.

Bunu, Avrupalıların donması ve Avrupa ülkelerinin sanayilerinin durması ve insanların perişan olması pahasına yapıyor. Sadece Ukrayna halkı değil, Avrupa halklarının da ABD’nin gözünde bir değerleri yoktur.

ABD bu sabotajı yapmakla, AB ülkelerini Rusya’nın hegemonyasından kurtarıyor ve Rusya’nın bu ülkelere karşı elinde bulundurduğu şantaj kozunu sıfırlıyor.

Başta ABD olmak üzere, dünyadaki emperyalizmin varlık sebebi yeryüzünde fesat çıkarmak, kan ve gözyaşı akıtıp insanlara zulüm etmek; onları aç ve açıkta bırakarak sahip oldukları tüm malları (yeraltı ve yerüstü zenginlikleri) ellerinden almaktır.

Çin’in son yıllardaki hamleleriyle, ABD’nin ekmeğine kan doğranmış oldu. ABD, bu durumu hazmedemez; bu hazımsızlıkla öteye beriye saldırıyor; önüne gelen yerlerde fesatlar çıkarıyor.

Direkt olarak Çin’i hedef almak yerine, etrafından dolanarak, ‘kuşatma’ seçeneğini yeğledi. Böyle yapmakla, belli ki, çayın taşı ile çayın kuşunu vurmak istiyor.

ABD ne yaparsa yapsın, dünyanın kayan eksenini eski yerine oturtamayacaktır.

Kibrin, ABD aklına verdiği ziyana bakar mısınız? Dünyayı, hâlâ 1945 dünyası olarak görüyorlar.

Halbuki bu müddet zarfında, köprülerin altından o kadar sular aktı ki vaktiyle ABD’nin balık tırmandırdığı kavakların hemen hepsi kurudu, balıkları ise çoktan öldü!

Avrupa’yı tedip etmekle, ‘beyin ölümü gerçekleşen’ NATO’yu uyandırmak ve onu yeniden, bir manivela olarak kullanmak istemektedir.

Ölü yüzüne pudra sürmekle, bu işi nereye kadar sürdürebilecek?

.

Bu milleti tanımıyorlar
#ABD#NATO#Yunanistan

Ağustos 29, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Batılı emperyalistler (ABD, İngiltere, Fransa ve Almanya), Rusya’ya karşı oynadıkları oyunu, bu kez Türkiye’ye karşı oynamak istiyorlar. Ukrayna’nın yerine de eskiden beri sürekli kullandıkları Yunanistan’ı şamar oğlanı olarak seçmişler.

Akılları sıra, tavşana kaç tazıya tut diyecekler.

Yunanistan kurulduğu günden beri genişliyor, bu amaçla yürüttüğü sinsi politikalarla topraklarını üç katına çıkardı. Bütün bu kepazelikleri işlerken de ne hak tanıyor ne hukuk.

Her zaman olduğu gibi, arkasındaki malum emperyalist güçlere güveniyor. İkisi de NATO ülkesi olmasına rağmen, Fransa ile güvenlik anlaşması imzalıyor; buna göre biriyle savaşan diğeriyle de savaşmış olacak. NATO’nun 5. Maddesi zaten bu hükmü vazediyor; bundan dolayıdır ki böyle bir anlaşmanın tek bir manası var, o da bu maddenin Türkiye için işletilmemiş ve işletilmeyecek olmasıdır. Zira mahut üyeler, Türkiye’yi bir NATO ülkesi görmemekte, ‘kerhen üye’ gibi idare etmektedirler.

Zaten Türkiye’yi, NATO müttefiki bir ülke olarak görselerdi 40 yıldır Türkiye’nin savaşmakta olduğu terör örgütlerini destekleyip üzerimize salmazlardı.

Öyle ya, müttefikle savaşıldığı nerede görülmüştür?

Zulüm payidar olamayacağına göre, bu dünya böyle gelmiş ama böyle gitmez. Gitmediği ortada; zira dünyanın üzerinde kurulu olduğu zulüm düzeninin kolonları çatırdıyor.

Rusya ile Çin kendi milli paralarıyla ticarette anlaştılar. Türkiye dahil birçok ülke, aralarındaki ticarette kendi milli paralarını kullanmak üzere anlaştı ve anlaşmaya devam ediyor. Bu demektir ki doların, yani ABD’nin pabucu dama atılıyor, atılacak. ABD’nin hırçınlığı bundan kaynaklanıyor, bu yüzden Türkiye’deki seçimlerde muhalefeti destekliyor ve Yunanistan’ın her tarafına üsler kuruyor.

Dün, Türkiye vesayet döneminde iken oyuna getirilmiş ve içimizdeki darbecilere, Yunanistan’ı NATO’ya aldırtmışlardı. Vesayet dönemi bitti, artık Türkiye kararlarını kimseden talimat almadan verebiliyor.

Artık eskisi gibi Türkiye’ye dayatılamıyor.

Şeytanın bile aklına gelmeyen envaiçeşit darbeleri üst üste denediler; 15 Temmuz 2016’da akılları sıra altın vuruş yapıp Türkiye’yi paramparça edeceklerdi.

Ne oldu? Bizzat millet karşılarına dikildi, emperyalizmin uğursuz emellerini kursaklarında bıraktı.

Tüm cihana, Türkiye’nin eski Türkiye olmadığını gösterdi.

Ordunun içindeki binlerce subayı-astsubayı devşirmelerine rağmen akşamdan sabaha derlenip toparlanan bu ordu, çelikleşen iradesiyle üst üste sınır dışı harekâtlar yapmış ve dünya savaş tarihinde emsali görülmedik başarılara imza atmıştır.

İngiliz, vaktiyle Yunanı kontrollü bir şekilde Anadolu’ya çıkardı. Sonunda ne oldu? Denize dökülmekten kurtulabildiler mi? Yunanlılar, İngiliz oyununa gelen siyasi ve askeri kişileri idam etmek zorunda kaldılar.

Aynı oyuna yine geleceklerse bu kez iş kontrolden çıkacak ve korkarım dökülecek deniz bile bulamayacaklar. Zira bu millet sabırlıdır lakin o sabır taştığı zaman, önünde yanardağlar duramaz.

Kullanışlı bir tip olan Yunanistan Başbakanı Miçotakis, güdümüne girdiği ülkelerin koltuklarının altından sürekli başını uzatıp bir şeyler geveliyor.

Miçotakis şunu unutmasın; dün, öldü dedikleri Türkiye’nin neler yaptığını onca bedeller ödeyerek gördüler. Bugünkü Türkiye’nin neler yapabileceğini merak ediyorlarsa ağa-babalarının oyununa gelmeden önce, Suriye’ye, Irak’a, Libya’ya ve Karabağ’a baksınlar!

Ve adımlarını ona göre denk atsınlar!

.

Meşum (uğursuz-kötü) yıllar
#İkinci Dünya Savaşı#ABD#TSK

Ağustos 27, 2022 06:292dk okuma
İkinci Dünya Savaşı’na girmedik ama savaş sonrasında galiplerle (ABD) yapmak zorunda kaldığımız (!) anlaşmalar, Türkiye’yi savaşa girmekten beter etmiştir. Zira “Truman Doktrini paralelinde ‘Türkiye’ye Yapılacak Yardım Anlaşması’” ile ABD, TSK’yı silah mühimmat ve bilahare NATO ile de sevk ve idare yönüyle kendi güdümüne almıştır.
Haberin Devamı

Önce ABD’den askeri bir heyet gelir, TSK’nın tüm birliklerini gezip incelerler, gerekli eksiklikleri tespit ederler. Bunun sonrasında da Amerika’nın elinde kalmış ne kadar hurda askeri araç ve gereç varsa hepsini Türkiye’ye gönderirler.

Yapılan yardım anlaşmasının 2. ve 4. maddeleri ile Türkiye’nin elini kolunu bağlarlar. Bu maddelere göre; Türkiye, ABD’den aldığı silah ve mühimmatı komünizm tehlikesi dışındaki bir durumda kesinlikle kullanamayacaktı.

İsmet İnönü’nün imzaladığı bu ve bir diğeri eğitim konusundaki anlaşmalarla Türkiye’nin geleceği ipotek altına sokulmuştur. Bunların sancılarını o gün bugün çekmekteyiz.

Yapmış olduğu anlaşmanın ilk darbesini bizzat İnönü, başbakan olduğu 1964 yılında yemiştir. Kıbrıs gerginliğinde, Sovyetler Türkiye’yi tehdit edince, ABD Başkanı Johnson, İnönü’ye bir mektup gönderir. Johnson mektubunda; Türkiye’nin Kıbrıs’a müdahale etmemesi gerektiğini, ettiği takdirde elinde bulunan ABD menşeli silahları kullanamayacağı ve Sovyetler’in müdahalesi karşısında da kendilerinin ve NATO’nun seyirci kalacaklarını ihtaren bildirdi.

Dikkat ediyor musunuz, komünist Sovyet Rusya ile savaşta bile yanımızda olmayacaklarını söylüyor. NATO’nun Türkiye’yi korumayacağını o zamandan ilan etmesine rağmen bu durumu anlamamamıza veya anlayıp da gereğini yapmamamıza ne demeli?

ABD’nin bu denli kepazeliği karşısında İnönü; “Yeni bir dünya kurulur ve Türkiye de bu dünyada yerini alır” demek zorunda kalmış lakin o dediği, o gün bugün kuvveden fiile çıkamamıştı.

Sadece İnönü değil, gelip geçen tüm siyasi liderler (darbe liderleri hariç) ABD’nin hışmına uğradı. ABD’nin yörüngesine sokulan Türkiye’nin bağımsız kararlar almasına ve kendisini bağımsızlığa taşıyacak büyük hamleler yapmasına imkân tanımadılar.

Zira bu uğurda atılan her adımın önü darbeyle kesiliyordu. İnönü’nün kendisi bile mahut mektuptan sonra alaşağı edildi (hükümeti düşürüldü).

1974’teki Kıbrıs Barış Harekâtı’nda da ABD aynı melaneti işledi. NATO’nun silahlarını (Mehmetçiğin elindeki G3 piyade tüfeği dahil) kullanamayacağımızı bildirdi ve ardından ambargo uyguladı.

Aynı delikten defalarca ısırılmamıza rağmen uyanmadık ve gereğini yapmadık.

Peki, bütün bu kepazeliklere karşı bizim ne yaptığımızı biliyor musunuz? ABD’nin ‘Bizim çocuklar başardı’ dediği 1980 darbecileri marifetiyle, Yunanistan’ın NATO’ya dönüşüne evet dedik ve başımıza bela ettik.

Bugün bile hâlâ aynı bela ile başımız dertte; ABD Meclis’inde, verecekleri F-16 uçaklarını Ege sahasında, Yunanistan’da ve Kıbrıs’a karşı kullanamayacağımızın kararını veriyorlar.

Abdülhamid Han sondaj gemisi karşısında çılgına dönen Yunanistan’ın, arkasındaki güçler marifetiyle ne denli tehlikeli oyunlara cüret ettiğine hemen her gün şahit oluyoruz.

Türkiye’nin tek çıkar yolu, kendi göbeğini kendinin kesmesi ve gerekli silah, mühimmat, araç ve gereci bizzat kendisinin üretmesi ve hadsizlere hadlerini bildirmesidir.

Türkiye’ye düşmanlarından bile fayda dokunabilir lakin sahip olduğu dost ve müttefiklerden asla!

Ne diyelim; böyle dost ve müttefikler düşman başına!

.

Avrupa’ya bakıp ibret almak
#Avrupa#Türkiye#Cumhurbaşkanı Erdoğan

Ağustos 24, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Dünyamızın hemen her yanı, yeni ve çok büyük bir savaşın ayak sesleri ile sarsılıyor.

En ileri teknolojilere sahip Avrupa kıtası ülkeleri, bu kışı nasıl geçireceklerini kara kara düşünüyorlar. Refaha alışmış halkların birdenbire bu denli irtifa kaybedeceklerini kimse düşünememişti.

Rusya doğalgaz vanalarını kısınca, dünyanın en gelişmiş ve sözde en medeni ülke halkları, sudan çıkmış balığa döndü.

Ne yapacaklarını şaşırdılar. Daha dün seçilmiş yöneticiler, tüm itibarlarını kaybetmiş durumdalar.

Düşünebiliyor musunuz; sanayi devi Almanya’nın geceleri sokakları kapkaranlık.

Avrupalı, bahçesini sulayamıyor, arabasını yıkayamıyor ve hatta kendileri bile doğru dürüst yıkanamıyorlar. Yöneticileri, kendilerine yıkanmak yerine nemli bir bezle silinmelerini veya buzla vücutlarını ovmalarını salık veriyor.

Doğalgazla kombilerini çalıştıramayacak Avrupa halkları, kömürlü sobaya dönmenin yoğun gayreti içindeler. Attan inip eşeğe binmek belli ki kendilerine çok zor gelecek.

Daha durun bakalım, bunlar daha iyi günleri; asıl kara günleri karda kışta olacak. Pandemide birbirlerinin maskelerini çalıyorlardı; kendileri üçüncü-dördüncü aşıyı olurken bir kere bile aşı olamamış ülke halklarını akıllarına bile getirmiyorlardı.

Yüzyıllar boyu sömürdükleri ülke halklarına reva gördükleri hayat tarzını, bir nebze olsun, kendileri tatsınlar bakalım. Böylece bakarsınız ayakları yere basar da biraz olsun insafa gelirler.

Avrupa gaz bulamazken, Türkiye’miz kendi doğalgazını halkına sunmanın onurunu yaşıyor.

Emperyalist ülkeler, başka ülkeleri bir krizden diğerine sürükledi. İnsanlara yaşattıkları krizlerden nemalanarak, günlerini gün ettiler.

Türkiye’miz gibi krize alışık ülkeler, krizlerle mücadele etmesini ve onların üstesinden gelmesini biliyor.

Sayın Erdoğan, 2008’deki küresel krizin ülkemizi teğet geçeceğini söylediği zaman, kerametleri kendilerinden menkul ekonomistler bıyık altından gülmüşlerdi.

Hükümetin yerinde ve zamanında aldığı tedbirler sayesinde kriz, gerçekten teğet geçince de kaçacak delik aradılar.

Bu süreçte, Türkiye’mizde de çok sıkıntı var; bunların içeriden kaynaklananı var, dışarıdan kaynaklananı var. Hatta ve hatta dışarıdan, Türkiye ekonomisi batsın ve borç dilenmek için IMF’nin kapısına gelsin diye baskı uygulayanlar olduğu gibi, içeriden de halkın perişanlığı görüp zil takıp oynayacaklar var.

Kriz yönetimlerinde ustalaşan Sayın Erdoğan, dışarıdakilere de, onların avaneleri olan içeridekilere de pabuç bırakmadı, bundan böyle de bırakmaz.

Göreceksiniz; bu krizden de en önce Türkiye çıkacak ve gıdasızların yardımına koştuğu gibi, soğuktan donmakta olanların da yardımına koşacaktır.

Avrupa’ya bakıp ibret almalıyız ve halimize şükretmeliyiz.

Zira onlar, kara günlere, karakışa ve umutsuzluğa; bizler ise, ak günlere ve umuda koşuyoruz.

.

Ayakta durabilmek
#ABD#Başörtüsü#Psikolog

Ağustos 22, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Meşhur fıkradır; Temel ile Dursun Galata Köprüsü’nün üzerinde kalabalıkta yürürken, Temel birisinin ayağına basar. Hiçbir şey olmamış gibi yollarına devam ederler. Ayağına basılan kişi, arkalarından koşar ve “Hemşerim! Önüne baksana! Özür bile dilemeden nereye gidiyorsun?” diye çıkışır.
Adamı, ufak tefek gören Temel: ‘Ne özrü?’ deyip yumruğu suratına patlatır. Çelimsiz gözüken adam, meğerse boksörmüş, vurduğu gibi Temel’i yere seriyormuş. Temel’in perişan haldeki durumunu gören Dursun, işin yumrukla olamayacağını anlayınca şöyle haykırır: ‘Ula! Tak ona bıçağı; ne duruyorsun?’

Ağzı burnu kan revan içinde kalan Temel, ‘Dikine duramıyorum ki nasıl takayım ona bıçağı?’ diye sızlanır.

ABD’nin gemisine bindirildiğimiz 1945’li yıllardan beri; dayak yiyoruz, yerlerde sürünüyoruz. Vurdukları gibi oturtturuyorlar. Ayaklarımızın üstüne kalkmamıza asla müsaade etmiyorlar.

Temel gibi, bir dik durabilsek ne yapacağımızı biliyoruz ama...

Deliye pösteki saydırır gibi âdeta bizi ‘meşguliyetle tedaviye’ tabi tuttular.

On yıllar boyu, toplum olarak nelerle uğraştığımızı ve halen daha nelerle uğraştırıldığımızı görürseniz; tüm enerjimizin toprağa verildiğini anlarsınız.

İncir çekirdeğini doldurmayan meselelerle, sürekli ayrıştırıp kavga ettirdiler. Sittin senedir, başörtüsü yüzünden kavga edip durduk. Üstelik kavga ettiğimiz yer, Müslüman mahallesiydi. İsteyen takar, istemeyen takmaz diyemedik. Başörtüsünün rejimimizi yıkabileceğini vehmettik. Müslüman mahallesinde salyangoz satanlar, öyle anlamamızı sağladı.

Bugün geldiğimiz bu noktada bile, zaman tünelinde kalmış bir aklı evvel çıkıp “Başörtülü psikolog meslek etiğine aykırıdır” diyebiliyor. Üstelik bu kişi, profesör unvanlı sözde bir biliminsanı. İçi zift dolu bu kafalar yüzünden ülkemiz tımarhaneye döndü.

İmam hatiplilerin önüne kesmek için, bir katsayı garabeti uydurduk ve tüm meslek liselileri o ateşte yaktık. Artık ara elemanı bulabilmek için akla karayı seçiyoruz. Suriyeliler ve Afganlılar olmasa yandık.

Sözde laiklik adına ülkemizi parti mezarlığına çevirdik. Necmettin Erbakan’ın kurduğu ve hatta iki kez iktidara taşıdığı tüm partileri kapattık. Böylece rejimimizi koruduğumuzu zannettik.

Erbakan başbakan iken kendisine etmediğimizi bırakmadık, iktidardan uzaklaştırıp partisini yine kapattık. Lakin öldüğünde, hakkında yanıldığımızı anlayıp hem günah çıkardık (!) ve hem de oturup ağladık.

O kafaya göre Taksim’e cami yapılarsa rejim elden giderdi! Nitekim Erbakan’a yaptırmadılar.

Erdoğan döneminde ise daniskası yapıldı; Taksim’e cami ile birlikte modern bir kültür merkezi de inşa edildi. Aynı kafa, yıkılmakta olan, ucube kültür merkezinin tek tuğlasına dokundurtmuyordu.

.Sayın Erdoğan’la birlikte diklenmeden dik duran Türkiye, dayak yemediği gibi, vurdu mu oturtturuyor!

Azerbaycan-Ermenistan savaşına seyirci kalan Rusya, Türkiye’nin geliştirdiği SİHA’lara talip.

Dik durabilmemiz sayesinde onca alt ve üstyapıları gerçekleştirdik. Savunma sanayiinde ve enerji konusunda dev adımlarla yeni bir çığır açtık.

IMF’nin borcunu kestik; artık kanunlarımızı dışarısının telkinleriyle çıkarmıyoruz.

Dışarıdan bakan da ithal etmiyoruz.

Hepsinden önemlisi, milletçe pösteki saymıyoruz. Herkes işine gücüne bakıyor, sahip olduğumuz enerjiyi toprağa değil, kalkınmaya harcıyoruz.

Mevcut pahalılık ve ekonomik savaşla, dik duramayan bir Türkiye’de karşılaşsaydık çoktan sıfırı tüketmiş ve IMF’nin eline tutsak olmuştuk.

Kim ne derse desin; ayağa kalkan Türkiye, bugünkü sıkıntıları da aşacak ve alnı açık, başı dik olarak yoluna devam edecektir.

.

AK Parti gerçeği
#AK Parti#FETÖ#Cumhurbaşkanı Erdoğan

Ağustos 17, 2022 06:293dk okuma

AK Parti kuruluşunun 21. yılını idrak etti. Kurulmasından bir yıl sonra, Cumhuriyet ile yaşıt partileri geride bırakıp tek başına iktidara geldi (2002) ve o gün bugündür iktidarını sürdürüyor (2002).

1950 yılından başlayan yakın tarihimizdeki demokrasi maceramızda; 1950’de DP’nin (Adnan Menderes), 1965’te AP’nin (Süleyman Demirel), 1983’te ANAP’ın (Turgut Özal) ve 2002’de AK Parti’nin (R. Tayyip Erdoğan) tek başlarına iktidara gelişlerindeki büyük başarı, necip milletimize, milletimizin engin sağduyusuna aittir.

Milletimiz her seferinde sandığın hakkını vermiş ve seçimlerde, yönetimde istikrarı temin etmiştir (Bir siyasi partiyi tek başına iktidara taşımıştır). Ama gelin görün ki iç ve dış vesayet odakları, istikrarımızı bozmak için, her türlü hileye, desiseye ve darbeye başvurarak milli iradeyi boşa çıkarmış ve ülkeyi sürekli kaosa sürüklemişlerdir. (Darbelerle oluşturulan ucube hükümetler)

Vesayetin en sinsi ve korkunç planı ise, FETÖ tipi paralel yapılanma ile iktidara gelecek tüm partilere kadro yetiştirmek olmuştur. Böylece iktidarlar, kendi elleriyle, bürokratik oligarşiye teslim olmuşlardır.
Vesayetle ortak çalışan bürokrasi yüzünden, gelip geçen hiçbir iktidar muktedir olamamış, tabir caizse hükümetçilik oynayıp gitmişlerdir.

Bu denli korkunç gidişin farkına varabilen yegâne lider Tayyip Erdoğan olmuştur. Başlangıçta (farkına varmadan önce), diğer liderler gibi Sayın Erdoğan da bu yapıyla yan yana yürümüştü.

Bunların gerçek yüzlerini gördüğü andan itibaren de onlarla tek başına, ölümüne mücadeleye girişmiştir.

Malum AK Parti kitle partisidir; bu denli devasa kitle partisini bölünmeden, bir arada tutabilmek ve girdiği her seçimde zaferle çıkmak, öyle her babayiğidin harcı değildir.

Bunu da AK Parti, Sayın Erdoğan’ın karizmasına borçludur. Zira bizde lidere oy verilir.

Menderes’e, Demirel’e, Özal’a, Erbakan’a neler yaptıkları ortadadır. Çevirdikleri bin bir çeşit entrikalarla, tüm bu liderleri iktidardan uzaklaştırmış ve etkisiz kılmışlardır. Envaiçeşit melanetlerini Sayın Erdoğan’a ve partisine reva görmelerine rağmen onu iktidardan alaşağı edememişlerdir.

Millet, aradığı liderini bulmuş, lider de milletin emanetine sahip çıkarak, onu canı pahasına korumasını bilmiştir.(Onca darbe girişimleri ve son olarak da 15 Temmuz işgal girişimi)

Onca seçim başarılarıyla halkıyla bütünleşen Erdoğan ve partisi, iktidarda kaldığı yirmi yıl müddetle, ülkesine ve insanına hizmette sınır tanımadı ve Cumhuriyet tarihi boyunca yapılanları 5-10 misliyle ve yapılamayanları da dünyadaki emsallerinden daha iyi yaparak ülkesine çağ atlattı.

Hepsinden önemlisi; ülkeyi vesayetten kurtararak bağımsız hale getirdi. Malum, bağımsızlık öyle laf ile olunabilecek bir şey değildir. Güçlü ve kendisine yeter millet ve devletlerin bağımsızlığından söz edilebilir.

İşte Türkiye’miz her bakımdan güçlü ve kendisine yeter duruma, lider Erdoğan ve partisi sayesinde kavuştu. Erdoğan’ın yürüttüğü dış politika, dünyada gıpta ile izleniyor.

Yine malum, tüm dünya ülkeleri pandemi ve ardından Rusya-Ukrayna Savaşı yüzünden çok sıkıntılı bir süreçten geçiyor. Türkiye’miz de bundan nasibini almıyor değil.

Ama milletimiz şunu gördü; Erdoğan ve partisi, Türkiye’yi 2002’deki duvara toslayan ve sıfırı tüketen bir halden alıp önce düzlüğe çıkardı ve ardında da şaha kaldırdı.

Milletimiz, kendisini bu badireden de atlatabilecek ve Türk insanına rahat nefes aldıracak yegâne liderin Sayın Erdoğan olduğunu biliyor.

Zira o, ne dediyse yapan, sözünün eri olan ve vaadinden ölümü pahasına da olsa dönmeyen; gözü kara, millet sevdalısı bir hizmet insanıdır.

Zira: ‘Ayinesi iştir kişinin, lafa bakılmaz...’

.

Boşuna uğraşmayın
#Türkiye#Asker#YAŞ

Ağustos 13, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Belli ki birileri zaman tünelinde kalmış. Türkiye’yi hâlâ eski Türkiye zannediyorlar ve eskiden oynadıkları ve hemen her seferinde istedikleri sonuçları elde ettikleri pis oyunları yeniden sahnelemek istiyorlar.
Malum; yolgeçen hanı görünümünde, at izinin it izine karıştığı vesayet altında bir sistemimiz vardı. İç ve dış melanet odaklarının, ayrı ayrı veya el ele vererek işledikleri envaiçeşit rezilliğin faturası hükümetlere kesilirdi.

Sorumlu lakin yetkisiz ve hatta olan bitenden habersiz hükümetler, adeta şamar oğlanı muamelesi görür; git denilince gider, gel denilince de gelirlerdi.

Bizim gazetecilik mesleği bile literatürde olmayan branşlarla anılır olmuştu. ABD’nin lider addedip muhatap olduğu ve kendileriyle iş tuttuğu askerler ve onların kurumları, ister istemez bu denli bir gazeteciliği doğurmuştu. (Genelkurmay gazeteciliği!)

YAŞ toplantıları öncesinde ve sonrasında gazetelerin birinci sayfaları bunların haberleriyle dolardı. Kurmay albaylara kadar, isim isim tüm terfi eden subayların listeleri yayınlanırdı.
Genel Kurmay Başkanı’nın, 2. Başkan’ın, kuvvet komutanlarının, ordu komutanlarının isimlerini hemen herkes ezbere bilirdi. Ezbere bilirdi çünkü günlük gazetelerin birinci sayfaları bu zevatın beyan ve resimleriyle her gün beyin yıkardı.

Bütün bunların tek bir sebebi vardı; vesayet dışına çıkmaya yeltenen hükümetleri, darbeyle hizaya sokmak. Yani aranılan kişi ya da kişiler, darbeye teşne komutanlardı.

İşte buna demokrasi deyip bunun özlemini çekenler var. 6’lı, gerçekte 7’li masanın sözde liderleri, böyle bir sistemin hayali ile yanıp tutuşmaktalar.

Neden acaba?

Yoksa onları konsolide eden ‘kuvvet’ böyle mi istiyor?!

Beğenmedikleri ve diktatörlük tesmiye ettikleri bugünkü Türkiye’ye bakar mısınız? Değil ordu komutanlarının, kuvvet komutanlarının ve hatta Genel Kurmay Başkanı’nın ismini bilen yok.

Gazetelere, televizyonlara bakın; hiçbir askeri yetkilinin beyan ve resmini görüyor musunuz?

Eskiden, ipin ucu kendi ellerinde olduğu için istedikleri melaneti işleyebiliyor ve toplumun sinir uçlarıyla rahatlıkla oynayabiliyorlardı.

Belli ki eski alışkanları yeniden depreşenler var. Türk-Kürt, Sünni-Alevi, seküler-muhafazakâr vb. ayrımları yaparak insanımızı birbirine düşürmek isteyenleri görüyoruz.

Boşuna uğraşıyorlar. Zira o günler çok gerilerde kaldı. Ne aradıkları öyle bir devlet yapısı ve ne de bulabilecekleri öyle bir halk var.

Artık kimsenin yaptığı yanına kâr kalmıyor; faili meçhuller, azmettiricileriyle birlikte tarihte kaldı.

Çok bedel ödedik ama ödeye ödeye artık ödenmemesi gerektiğini öğrendik.

İç ve dış vesayet odaklarına yeni Türkiye’de ekmek yok.

Çok istiyorlarsa, tüm melanetleriyle başka kapıya!

.

Batı zulme doymuyor ama...
#ABD#Rusya#Putin

Ağustos 10, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Her şey en ince yerinden, zulümse en kalın yerinden kopar. Ayyuka çıkan Batı zulmü altında inleyen milyonlarca insanın ahı Arş’ı titretiyor!

Malum; Komünizm, işçi hakları adına iktidara geldi; işçi haklarını yok eden ve işçiyi köleleştiren bir sistem olarak yapmadığı zulüm kalmadı. Sonunda, kangrenleşen sistem, kendi içinden infilak ederek yıkılıp gitti.

Yine malum; insan hakları, hürriyet diye gelen Batı sistemleri de insan haklarını yok ederek (hayat hakkı dahil) ve insanları maddede ve manada köleleştirerek zulmünü icra etti ve etmeye devam ediyor.

Sular bulanmadan durulmaz; bize şer görünen pandemi ve Rusya-Ukrayna savaşı, tıpkı turnusol kâğıdı gibi, dünyanın örtülü gerçeklerini (hemen hepsi de iğrenç ve pislikten ibaret) tüm çıplaklığıyla gözler önüne serdi.

Mızrağın çuvala sığmayacağı görüldü. Batı (ABD ve AB), zoru görünce (kıtlık ve pahalılık) kendi derdine düştü. Küçük şeytanların her birisi, büyük şeytanın güdümünden çıkmak ve ayrıca onun zulmüne ortak olmamak için çırpınıyor. Zira iş başa düştü!

Rusya’ya karşı uyguladıkları ambargolar ters tepti; Rusya doğalgazı kesince hemen hepsi kalın battaniye arayışına girdi. Yakında birbirlerinin battaniyelerini çalarlarken görürseniz şaşırmayın. Malum dün de birbirlerinin maskelerini çalıyorlardı.

ABD Başkanı’nın Ortadoğu ziyareti fiyasko ile bitti. Buna mukabil aynı dönemde gerçekleşen Türkiye, Rusya, İran zirvesi ve ayrıca Erdoğan-Putin görüşmesi, yeni bir dünyanın doğuşunun sinyallerini verdi. Aralarındaki ticareti milli paralarıyla yapma kararları, Batı’nın zulüm düzenine atılacak en önemli şamardır.

Ve bu daha başlangıçtır.

Açlıkla karşı karşıya kalan ve yarınlarından emin olmayan, olamayan ülkelerin gözleri Türkiye’de. Batı, körelmiş vicdansızlığıyla; sebep oldukları Ukrayna-Rusya savaşının devamını istiyor. İstiyor ki, silahları Ukrayna’ya boca ediyorlar.

Ukraynalılarla Rusların savaşta, onlarca ülke halklarının da gıdasızlıktan ölmesi, gözleri hırs ve kan bürümüş ABD’nin ve diğer Batılı emperyalist ülkelerin umurunda değildir.

Dünya yansa, bunların hasırları yanmaz ve umurlarında olmaz.

Ama ipin ucu (doğalgaz yokluğu) biraz kendilerine dokununca, onlar da Hanya’yı Konya’yı gördüler. Hepsinin ayakları yere değdi ve ‘Biz ABD’nin ileri karakolu değiliz!’ demeye başladılar.

Almanya, Japonya ve Fransa gibi kimi ülkeler, ABD’ye rağmen ulusal kararlarını almaya başladılar. En başta da anlaşmalarla silahsızlaştırılan Almanya ile Japonya’nın, kendi milli ordularını kurmak için harekete geçmeleri geliyor.

Türkiye, zulme karşı haykırmakta, zulmü önlemede elinden geleni yapmakta, mazlumlara sahip çıkmakta ve hepsinden önemlisi zalimlerin karşısında dikilmektedir. Türkiye, tarihin her devrinde olduğu gibi bugün de tüm mazlum ülkelere kol kanat germektedir.

ABD çatırdıyor, daha da çatırdayacak. Yıkılacak enkazın altında kalmamak ve onunla birlikte aynı kaderi paylaşmamak için şimdiden onun güdümünden çıkmak ve gerekirse başka bir gezegene gitmek lazım!

Zira onun enkazının altında bütün bir dünya kalacaktır!

.

Değişmez kural
#Türkiye#ABD#NATO

Ağustos 08, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Dünyada her kuralın istisnası olabilir, bir kural hariç; o da “Hüküm, güçlü olanındır” kaidesidir.
Güçlü iseniz kural koyabilirsiniz, güçlüyseniz koyduğunuz kuralları uygular ve uygulatırsınız.

Amerikan Doları’na, dünyadaki dolaşımına, değerine ve etkisine bakın; ne demek istediğimizi anlarsınız.

Dünya üzerinde güç, adillerin elindeyse adalet, huzur ve sükûn vardır; güç zalimlerin elindeyse fitne, kaos, kan, zulüm, gözyaşı, işkence ve vahşet vardır.

Dünyanın bugünkü haline bakıp gücün kimin ya da kimlerin elinde olduğunu söyleyebiliriz.

Bizim medeniyetimizde; iki günü eşit olan ziyandadır ve düşmanın silahlarıyla silahlanmak ve her bakımdan daha üstün olmak vardır. Diğer bir deyişle namuslu olmak ve haklı olmak yetmiyor; namusu ve hakkı koruyabilmek için güçlü olmak mecburiyeti vardır.

Dünyanın son taksimi 2. Büyük Savaş’tan sonra yapıldı (1945). Güçsüz devletler, güçlülerin hegemonyalarına sokuldu. Sovyetler tehdidi karşısında Türkiye, ABD’ye boyun eğmek zorunda bırakıldı.

Geçen bu 75 yıl zarfında ABD, Türkiye ile, kedinin fare ile oynadığı gibi oynadı ve halen daha oynamak istiyor.

ABD, sivil ve askeri sistemimizi (NATO ile) vesayet altına alarak, güçlenmesi konusunda Türkiye’ye adım attırmadı.

Dün olduğu gibi bugün de ne savunmamızı sağladı ve ne de en zor zamanlarımızda yanımızda oldu. Nasıl olsun ki, her sıkıştığımızda binbir zorluğu çıkaran bizzat kendileriydi.

Soydaşlarımız Kıbrıs’ta doğranırken, yaptığımız müdahalede ABD Başkanı’nın tehdit ve hakaret dolu mektubuyla karşılaştık.

1974’teki Barış Harekâtı’nda ise, elimize verdiği NATO silahlarını (jandarmadaki piyade tüfeği dahil) kullanamazsınız diye karşımıza dikildi.

NATO’nun güney-doğu kanadını sözde emanet ettiği, dost ve müttefiki(!) Türkiye’ye silah ambargosu uyguladı.

Güney sınırlarımızı güvence altına alabilmek için başlattığımız harekâtlar esnasında, Türkiye’de konuşlu hava savunma sistemlerini söktürüp ülkemizi cascavlak ortada bıraktı.

NATO’nun düşman bellediği Rusya’dan hava savunma sistemi alınca da Türkiye’ye etmediğini bırakmadı ve hâlâ daha etmeye devam ediyor.

Dost ve müttefikten(!) görmediğimiz yakın ilgi ve işbirliğini, bulunduğumuz paktta düşman belletilenden(!) görmek; nasıl bir dünyada ve ne şartlar altında yaşadığımızın açık göstergesidir.

Türkiye güney sınırlarında güven ortamı aradıkça, ABD, aynı sınırı Türkiye düşmanlarıyla tahkim etmenin derdinde.

Türkiye bütün bu olumsuzlukların farkında lakin dün bir şey yapamadı, yaptırmadılar.

Zira sistemi vesayet altındaydı ve kendi kararlarını verip uygulamaya koyamıyordu. En ufak bir girişim ise darbeyle karşılık buluyordu.

Bütün bu söylediklerimize rağmen, NATO’dan çıkalım diyemeyiz. Zira NATO’dakilerin şerrinden sakınmak için bile NATO’da olmak lazımdır!

İşte Sayın Erdoğan, güçlenerek adım atmak yolunu tutarak bu tabuları yıktı ve yıkmaya devam ediyor ve bunun için de hedefe konmuştur.

ABD de bunun için muhalefetle iş tutmak, Erdoğan’ı devirmek ve Türkiye’yi yeniden eski vesayet günlerine döndürmek istiyor.

İstiyorlar ki Türkiye’de taş üstüne taş konmasın, başta savunma sanayisi olmak üzere tüm yatırımlar dursun.

Öyle ya, bizim yerimize ABD her şeyi yapıyor, o bizi korur ve her daim koruyacaktır.

Nasıl mı?

Şimdiye kadar nasıl koruduysa, öyle!

ABD ve diğer müttefiklerimizin ne menem dost olduklarını milletimiz anladı lakin ABD Başkanı Biden’la iş tutan muhalefet liderlerimiz anlamamakta veya yanlış anlamakta ısrar ediyor.

Neden acaba?

.

Etrafımız ateş çemberi
#İran#Irak#Türkiye

Ağustos 06, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

ABD diye hepi topu iki asırlık bir devletten bahsediyoruz. Bu devleti Avrupa’nın kaçkınları (her türlü suça bulaşmış, memleketinde yaşayacak yüzleri kalmamış azgın tipler) kurmuş.
Haberin Devamı

Kovboy (sığır çobanı) filmlerini (Western) izleyin; oradaki vahşeti görün, ne demek istediğimizi anlarsınız. ABD, tarihi, kültürü ve medeniyeti olmayan köksüz bir devlet.

Ama güçlü.

Gücünü alınteriyle çalışarak değil, zorbalıkla sömürdüğü ülkelerden elde etmiş.

Aynı emperyalist anlayışı bugün de sürdürüyor; yaptığı hemen her hareket ve davranışıyla, tabiri caizse zücaciye dükkânına fil gibi girip, ortalığı tarumar edip bırakıyor.

Şu Irak’ı getirdiği hale bakar mısınız? Bütün dünyanın gözlerinin içine bakıp yalan söyleyerek; uydurduğu bu büyük yalanı bahane ederek Irak’a girdi. Girerken de utanmadan, ‘Ya benimlesiniz ya karşımda!’ diyerek tüm dünyaya meydan okudu.

Güçlü olduğu için de hiç kimse delinin zoruna bakmadı, bakamadı.

Yalanı bütün çıplaklığıyla ortaya çıkmasına rağmen, ne kendi yüzü kızarıp özür diledi ne de herhangi bir ülke bu yalanını yüzüne vurabildi.
O gün bugündür Irak kan ağlıyor; paramparça olmuş ülkenin birleştirilmesinin imkân ve ihtimali yok. Aynı Irak, yine aynı güçler tarafından, daha önceleri İran’la sekiz yıl boyunca savaştırıldı.

İran, Irak’ın perişan halini fırsat bilerek oraya çöktü. İstiyor ki Irak’ta İran yanlısı bir hükümet kurulsun. Envaiçeşit terör örgütlerinin cirit attığı Irak, içsavaşın eşiğinde.

İran, tarihi boyunca hep pis oynadı; hiçbir zaman kabına sığmadı. Şii yayılmacılığı için şeytanla bile ortaklık yapmaktan çekinmez. Bu durumun tipik örneğini, Azerbaycan-Ermenistan savaşında, Ermenistan’ın yanında yer alarak gösterdi.

Aynı İran, Türkiye’nin Azerbaycan’a yardım etmesinden ve Irak ile ilişkilerini geliştirmesinden son derece rahatsızdır. Kuzey Irak’taki sivillerin öldürülmesi olayı, planlı bir hareket olup Türkiye’nin üzerine atılmak istenmiştir.

Maksat, Türkiye ile Irak’ın arasını açmak ve Türkiye’nin yürüttüğü, terörle savaşını olumsuz yönde etkilemektir; böylece bir taşla birkaç kuş vurmaktır.

Türkiye’nin etrafı fiilen sıcak çatışmalarla dolu ve her an yenilerinin patlayabileceği ateş çemberini andırıyor. Suriye ve Irak’la birlikte; İran’ın, Yunanistan’ın, Rusya’nın, Ukrayna’nın ve bunların komşuları olan ülkelerin hali ortada.

İşte Türkiye’miz böyle bir hengâmede dış politika yürütüyor, ülkemizi bu bataklıklara sokmadan, en az zararla atlatabilmenin mücadelesini veriyor.

Peki, sorarım size; bizim ana muhalefetimiz dahil, tüm muhalefet partilerimiz ne ile uğraşıyor? Ülkemizin bu denli en hayati konularında, ağızlarını açtıklarını ve bir şeyler söylediklerini duydunuz mu?

Bu partiler sözde bu ülkeyi yönetmeye ve sorunlarını çözmeye talipler.

Buyurun; problemler ortada ve üstelik her biri can yakıcı! Bir çözüm önerisi getirin; hükümetin yaklaşımlarını beğenin veya beğenmeyin; bir şey söyleyin!

Çıt yok!

Neden acaba?

Yoksa kendilerini ve tüm bölgeyi konsolide eden ağababalarını üzmekten mi korkuyorlar?

.

Türkiye’yi hazmedemeyenler
#Erdoğan#Mücadele#Demokrasi

Temmuz 23, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Kim ne derse desin, Sayın Erdoğan ve partisi, iktidarda kaldığı 20 yıl boyunca, Türkiye’de yapılanmayanları yaptı ve hemen her bakımdan ülkemize sınıf atlattı.
Ülkemizin 100-150 senelik hayallerini gerçekleştirdi. Ülkemizin çehresi değişti; kasaba görünümlü büyük şehirlerimiz, gıptayla baktığımız ve acaba bir gün bizde de olabilir mi dediğimiz Avrupa şehirleriyle yarışır hale geldi.

Artık bir numaralı havalimanı bizdedir, bunun yanında, Türkiye sathında tüm şehirlerimizde havayolu halkın yolu olmuştur.

Hepsinden önemlisi, batıyı imar edip doğuyu ihmal etmedi, bugün batıda ne varsa doğuda da o var. Kırsal ve köy kavramıyla birlikte mahrumiyet bölgesi terimini ortadan kaldırdı; artık şehirde ne varsa, köyde (mahalle) fazlası var.

Yurdun dört bir köşesini bırakın, başkent dediğimiz şu Ankara’nın 20 yıl önceki halini göz önüne getirin, tek kelime ile utanırsınız. Her taraf; dağlar, dereler, vadiler, tepeler gecekondu. Sokaklar çamur deryası, her evde yakılan linyit kömürünün isi ve dumanı adeta karabasan gibi Ankara’nın üzerine çökmüştü. İnsanlar hava yerine zehir soluyordu.

Ülkemize gelen yabancı devlet insanları, baraka şeklindeki Esenboğa Havalimanı’ndan, gübre kokuları içinde arabalarına binip şehrin merkezine giderken yolun her iki tarafındaki manzara (dağ taş gecekondu) bir Afrika ülkesini andırıyordu.

Şehrin merkezindeki bir iki ana cadde boyunca düzgün bir mimari lakin hemen arkalarındaki tüm sokaklar viraneyi andırıyordu.

Teşekkür etmeyi bilmeyen bir kısım nadanın dediğine bakar mısınız? “Yapacak tabii, görevi onun; hem kendi parasıyla mı yapıyor; bizim verdiğimiz vergilerle yapıyor, asıl yapmasaydı suçlu olurdu!”

Erdoğan’dan önce de bir sittin senelik demokrasi tarihimiz var; onlar neden yapmadı, ellerinden tutan mı vardı? Onların görevi değil miydi? Onların dönemlerinde vergi verilmiyor muydu? At binenin, kılıç kuşananın; yiğidin hakkını teslim etmek, insan olmanın gereği değil midir?

Sayın Erdoğan’la sandıkta baş edemeyenler, yalan ve iftira yolunu tuttular. Ne demediler ki: Türkiye’yi İran, Malezya, Suudi Arabistan yapmak istiyor. Amerikancı, ABD politikalarının uygulayıcısı, İhvancı, DAEŞ’çi, Kürtçü, Şeriatçı vb...

Sonuncudan (Şeriat) başlayalım:

Hatırlayın; vaktiyle Menderes’e, Demirel’e, Özal’a Erbakan’a da aynı suçlamada bulunuldu. Bu suçlamayı yapanlar çok gülünç oluyorlar ama gelin görün ki cehaletlerinin bile farkında değiller. Şeriat doğrular demektir; bu anlamıyla herkesin şeriatçı (doğruları savunucu) olması gerekmez mi?. Meşru doğru, gayri meşru ise yanlış anlamında kullanılır.

Şeriatın terim anlamı İslam Hukuku demektir. Malum bizim ülkemiz, eskiden idare edildiği sistemi bırakarak Avrupa hukuk sistemine geçti (İsviçre Medeni Kanunu, Fransa İdare Hukuku, Alman ve İtalyan Ceza ve Ticaret Hukukları vb.) Uğur Mumcu’nun yerinde işaret ettiği gibi; “Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları, İslam Hukuku’na göre sadece gömülürler, bunun dışındaki tüm hukuk sistemlerini Batı’dan almışlardır.” Devletin yönetim şekli Cumhuriyet’tir. Bunu kimse değiştiremez. Şu halde, Türkiye’de şeriat (din), devlet düzeni olmaktan çıkıp bireysel bir inanç ve hayat tarzı olmuştur.

Onu da benimseyen benimser, benimsemeyen benimsemez.

Unutulmasın ki insanlar layık oldukları idare şekli ve idarecilerle idare edilirler. Demek ki bu toplum sistem olarak Cumhuriyet’i kendisine layık gördü ve ona layık oldu.

Bugün Müslümanların ve her kesim insanın istediği şey, demokrasi oyunu değil, kâmil manada demokrasidir. Yani Cumhuriyet’in demokrasi ile taçlanmasıdır. Dinde zorlama yoktur; devletten beklenen her kesime eşit mesafede durması, kendisinin din dayatmaması ve her kesimin insanca yaşamasını temin etmesidir. Gerçek manada laiklik, tüm toplumun beklentisidir.

İşte Sayın Erdoğan, ülkemiz halkı için maddede ve manada bu mücadeleyi vermektedir. Bir insan inanç hakkını savunuyor ve onu yaşıyorsa, ‘dinci’ olmayacağı gibi, kadın haklarını savununca da ‘feminist’ olmaz. Sözünde ve inancında samimi insan olur.

.

Büyük savaşa doğru
#ABD#Çin#Hindistan

Temmuz 20, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

İnsanoğlunun her yeni keşfi ve bulduğu, geliştirdiği her teknolojik hamle, kendi elleriyle kendi sonunu (kıyamet) hazırlamaktan başka bir mana ifade etmiyor.
20.yüzyılda iki büyük savaşı ağır bedeller ödeyerek atlatan yaşlı dünyamız, 21. yüzyılla birlikte yeni bir büyük (topyekûn) savaşın eşiğine geldi.

Bunun işaretlerini gören ülkeler (Çin, Hindistan, Rusya vb.) gıda stoku yaparak önlem almaya çalışıyor ama nereye kadar?

3.büyük savaş ABD ve yandaşları ile Çin ve yandaşları arasında olacaktır. Bu yüzden ABD, AB ülkelerini ve bir kısım Pasifik ülkelerini (Japonya, G. Kore, Avustralya vb.) mahut savaşta yanında hizalanmaları için hazırlıyor.

Önce Çin’in en güçlü müttefiki olabilecek Rusya’yı, kuvvetten düşürmek için Ukrayna’ya sardı.

ABD, şimdi de istiyor ki Rusya-Ukrayna savaşı hiç bitmesin; hem kendi silah fabrikaları gününü gün etsin ve hem de Rusya gün geçtikte kudret ve kuvvetten düşerek erisin.

Ve Ukrayna, Rusya için yeni Afganistan olsun.

Malum 2. büyük savaşın suçlu ve mağlup ülkeleri olan Almanya ve Japonya kendilerine özgü silahlı kuvvetler oluşturamazlar. ABD, bu her iki ülkeyi de kendi güdümüne alıp silahlandırmak ve olası bir savaşta yanında olmalarını sağlamak istiyor.

Almanya ve Japonya sittin senedir savunmaya para harcamıyor; bundan dolayıdır ki dünyanın sayılı zengin ve gelişmiş ülkeleri oldular. Onlar da elde ettikleri bu üstünlüğü, bağımsızlığın olmazsa olmazı olan silahlı kuvvetler oluşturmakta kullanmak istiyorlar.

Bu durumu kaçınılmaz gören ABD, bu iki devleti de eski Türkiye’de yaptığı gibi kendi kontrolündeki ve güdümündeki bir yapıyla silahlandırmak ve böylece kendi ileri karakolu olarak kullanmak istiyor.

Yine malum, ABD, ileri karakollarını manivela olarak kullanmak ister; yani çayın taşı ile çayın kuşunu vurmaktır asıl hedefi.

Ukrayna ile Rusya’yı tuzağa düşürüp birbirleriyle savaştırdığı gibi, ileri karakolu konumundaki ülkeleri de savaştırıp avuçlarını ovuşturmak, ABD’nin birinci tercihidir.

O ister ki kendisi için tehlike arz eden ülkeler birbirleriyle savaşsın ve yorgun düşsünler. Sonunda kendisi mindere çıkacağı zaman, muhataplarının kolları kanatları kırılmış olsun.

Aynı oyunu 2. Dünya Savaşı’nın bitiminde oynadı; savaşan taraflar bitap düşünce ABD devreye girdi ve parsayı topladı.
Muhtemel bir 3. Dünya Savaşı’nda nükleer silahlar kullanılacağından, böyle bir savaşın galibi de olmayacaktır.

Zira ortada herhangi bir parsa kalmayacak ki toplayanı olabilsin.

Dedik ya, eden kendine eder.

Ne diyelim, Allah akıl fikir versin.

.
Milletin azim ve kararı
#15 Temmuz#Darbe#Darbe Girişimi

Temmuz 18, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

15 Temmuz hadisesi sıradan bir darbe girişimi değildir; üst üste yapılan alçakça darbe girişimlerinin sonuncusu, topyekûn imha edici ve ülkemizi paramparça edecek ve tabiri caizse kahpelerin ‘altın vuruş’u olacaktı!

Malum envaiçeşit darbelerle malul, vesayet altında, her yanı postal kokan ‘çürük’ bir demokrasimiz vardı.

Milletimiz bu alçakça darbelerin hiçbirisine layık değildi lakin dışarıdan malum kişiler (ABD ve Batılı ülke temsilcileri), içerideki hempalarıyla birlikte bu necip milleti her daim buna layık gördüler ve bunu alışkanlık haline getirdiler. (27 Mayıs, 71 Muhtırası, 80 Darbesi, 28 Şubat, e-Muhtıra, MİT Operasyonu, 17 ve 25 Aralık darbe girişimleri ve 15 Temmuz...)

Yukarıdaki parantez içindeki darbe ve darbe girişimlerine bakar mısınız? 1950-2016 arası, 66 yıl içerisinde en az on darbe veya darbe girişimi! Ortalama her 5-6 yılda bir postal hâkimiyeti. Söyler misiniz; buna hangi dilde demokrasi denir, denebilir?

Artık ne menem şeyse; bizde bunun adı demokrasiydi. Bizim halkımıza demokrasi diye bu layık görülmüştü. (Sözde güçlendirilmiş parlamenter sistem diyerek, postal vesayetinin özlemini çekenleri, aziz milletimizin ferasetine havale ediyoruz. Demokrasi adına bunlara yuf dememek için kendimizi zor tutuyoruz.)

Malum darbeler hep orduya yaptırılıyordu; ordu da bu eylemi alışkanlık haline getirmiş ve tıpkı Ortadoğu ülkelerinde olduğu gibi sabah erken kalkan general darbe yapıyordu.

Her darbede millet, otuz iki dişini sıkmış; öfke ve nefretle seyrediyor lakin Süleyman Demirel’in dediği gibi, ‘Başka bir ordumuz mu var ki mukabele edebileyim? Ordu, bizim ordumuz’ cümlesinden hareketle sabrediyordu.

Şimdilerde olduğu gibi eski siyasilerin (liderler) de çoğu aymaz, vurdumduymaz ve hatta nankördü. Nankör idiler, zira bindikleri demokrasi dalını bizzat kendileri kesiyor veya kesenlere öncülük ediyorlardı.

Nitekim N. Erbakan kendisine ve hükümetine karşı girişilmekte olan darbeye topyekûn siyasiler olarak karşı koyabilmek için tüm siyasi liderleri dolaştı; tek birisinden olsun olumlu karşılık görmedi.

Hemen hepsi askerin yanında konuşlandı. Bu siyasi partilerin artıkları da bugün Erdoğan’ın kurmaya çalıştığı demokratik devletin karşısında hizalanmak ve yine mahut ülkelerin vesayetine girmek için adeta yırtınıyorlar.

Daha önemlisi, onların hedefinde, Erdoğan’ın şahsında, Türkiye’nin kararlarını, kendilerine danışılmadan alması; yani Türkiye’nin tam bağımsızlığa doğru gitmesi bulunmaktadır.

Unutulmasın ki darbelerin özünde milletle kavga vardır; zira darbe yapılan hükümetleri seçen bu millettir; onlar, bu milletin temsilcileridir. Mahut hükümetler alaşağı edilerek milletten intikam alınmak istenmektedir. (Onlara göre milletin suçu(!), kendi istedikleri partilere (vesayet seven) oy vermemesidir.)

Onlar darbe yapmaktan bıkmadı ama milletin sabır taşı çatladı.

15 Temmuz 2016 günü millet, tıpkı 1950 yılında yapıp sandıkları patlattığı gibi, bu kez de kimseden emir almadan, kendiliğinden infilak etti (patladı) ve meydanlara döküldü.

Silahsızdı lakin atom bombasını söndürecek imana, yüreğe ve kararlılığa sahipti. Nitekim çıplak ellerle, önüne çekilen çelikten dağları aşıp geçti.

1950’de söylenen ‘Yeter söz milletindir’ düsturunu o zaman sandıkta, bu kez de sokakta gösterdi ve demokrasiyi kuvveden fiile çıkardı.

Böylece millet, seçtiği lideriyle el ele vererek hem liderini yedirmedi ve hem de demokrasiye sahip çıktı. Bununla birlikte, gerekli olanı yaparak, darbelerin

.önünü ebediyen keserek idari sistemi rayına oturttular.

.

Cübbeli Ahmet Hoca doğru söylüyor
#FETÖ#CHP#Cübbeli Ahmet Hoca

Temmuz 16, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Bu çok önemli konuya, 1940’lı yıllarda CHP’den Kahramanmaraş milletvekilliği yapmış, şair, yazar, siyasetçi ve akademisyen Ahmet Hamdi Tanpınar’ın anılarının yer aldığı ‘Günlüklerin Işığında’ adlı eserdeki bir tespiti ile başlamak isterim.
Tanpınar, anılan eserin 315. sayfasında ‘Din meselesi’ konusunda şu, acıdan da acı, yakıcı ve gerçek tespitleri yapar: ‘Din meselesi ihmal edilmeyecekti. Kanalize edilecekti. Biz halkımızı kendi elimizle cahil kuvvete teslim ettik. Dini, bir cenaze gömme meselesi yaptık. Türkiye Müslüman’dır; bu hakikati unuttuk. Laikliğimizi ilan ettik; fakat laik olamadık. Gizli ateistlik yaptık. Bu suretle münevver, ‘köksüz’ kaldı. Her şeyi, yerine ‘yenisini koymadan’ zedeledik. İşte Halk Partisi’nin macerası!’

İşte bizim didinip de anlatamadığımız derdimiz bu. Bunu biz dediğimiz zaman, ne CHP karşıtlığımız kalıyor ne CHP’li düşmanlığımız.

Hamdi Tanpınar Cumhuriyet’in kurucu kadrolarından, kendisi de itiraf ediyor ki din konusunda mevcut kadroyla ters düşmüş. Onların uygulamalarının yanlış olduğunu ve bunun bedelini toplum olarak ödediğimizi ve bundan böyle de ödeyeceğimizi söylüyor.

Biz de farklı bir şey söylemiyoruz. Din öğretim ve eğitimi yasaklanınca insanlar dinlerinden kopmadı. Yine camilere gittiler lakin camide âlim din adamıyla karşılaşmadılar; çoğu kez cahil cühela ile yüzleştiler.

O tip din adamlarının cehaleti, okumuş insanları dinden soğuttu ve böylece aydınımız (münevver değil) eksik kaldı ve ‘köksüz’ yetişti.

Batı, Batı diye yırtınıyoruz da felsefi ekollerin Batı’daki temsilcilerinin din adamı olduklarını görmezden geliyoruz. Ama biz, Batı felsefi ekollerine reddiye yazan İmam-ı Gazali’yi, Türk filmlerinde oynattığımız ve kendimize benzettiğimiz hokkabaz sözde imam zannediyoruz.

Osmanlı bile hilafetle idare edilmesine rağmen dini başıboş bırakmadı. Öyle her önüne gelen dini kitap yazamaz ve dini kitapları tercüme edemezdi. Biz ne yaptık? Ya yasakladık ya da hürriyet diye dini büsbütün çığırından çıkardık.

Aşırılıklar içinde debeleniyoruz (ifrat ve tefrit).

Diyanet büyük bir aymazlık içinde Vehhabi din adamlarına camilerimizde vaaz verdiriyor. Cübbeli Ahmet Ünlü Hoca bu durumun çok yanlış olduğunu, milli birliğimizi bozacağını ve hatta iç çatışma çıkarabileceğini söylüyor.

Doğru söylüyor. Mukaddes topraklar, din savaşlarıyla elimizden çıktı. İngilizler, Necdilere Vehhabi mezhebini kurdurdu ve kendinden olmayan Müslümanları kâfir ilan ettirdi.
Hacca gidenler Medine’de sevgili Peygamberimizi ziyaret ederken Vehhabi polislerin yaklaşımını görüyorlar. Ziyaretçilere, bu yaptıklarının şirk (küfür-dinden çıkmak) olduğu kendilerine ihtar ediliyor.

Müslümana kâfir diyenin kendisi kâfir olur. Birbirlerini kâfir bilen iki oluşumun, din diye karşılaşmasının sonucu nereye varır? Hiç düşünülmez mi?

Diyanet kendisinde bir eksiklik görüyorsa, bunu tamamlamak için ne idüğü belirsiz, sapkın ve sapık kişileri camilerde görevlendireceğine, kendi elemanlarını yetiştirip bu eksikliğini gidersin.

Türkiyemizin ikinci bir FETÖ olayına tahammülü yoktur.

Diyanet’in FETÖ olayında karne kırıklığı kendisine yeter; yeni belalar aramasına gerek yok!

.

Şimdi onlar düşünsün
#Türkiye#İsveç#Finlandiya

Temmuz 02, 2022 06:292dk okuma
Devlet ve millet hayatımızın son 200 yılını şöyle bir göz önüne getirin; devletlerarası münasebetlerde, sahada kaybettiklerimizin sonucu hezimetle, kazandıklarımızın sonucu da yenilgiyle bitmiştir.
Haberin Devamı

Daha açık ifadesiyle sahada kazandıklarımızı bile masada kaybetmişiz.

Mahut masa kurtlar sofrasıdır ve orada geçerli tek kural vardır: Büyük balık küçük balığı yutar. Haklı olmanız hiçbir şey ifade etmez zira yine orada, güçlülerin hukuku geçerlidir; hukukun üstünlüğü ise sadece laftadır. Yani gücünüz oranında hakkınız vardır.

Kurtlar sofrasında yem olmamak için mutlaka güçlü olmak zorunluluğu vardır. Her bir kurt, gücü nispetinde pay kapar. Kaptıkları paylar da masada esamisi okunmayan kuzulardır.

Dünya basını, Erdoğan’ın Madrid’den zaferle döndüğünü yazıyor. Malum önce NATO Genel Sekreteri, Türkiye, İsveç ve Finlandiya liderleri aralarında dörtlü zirve yapıldı.

Tüm dünyanın gözü bu zirvedeydi. Bu zirvenin olumlu ya da olumsuz sonucu, akabinde toplanacak olan NATO zirvesini de aynı şekilde etkileyecekti.

Neyse ki korkulan olmadı; NATO Genel Sekreterliği’nin hakemliğinde, Türkiye iddialarının ispatı olan dosyaları bir bir muhataplarının gözüne soktu ve tabiri caizse karşı tarafın gıkı çıkmadı, çıkamadı.

Sadece dinleyici olarak kaldılar ve Türkiye’nin tüm isteklerine peki demekle yetindiler, yetinmek zorunda kaldılar.

Türkiye masaya yalnızca haklı olarak oturmamıştı, haklı olmakla birlikte güçlüydü. İşte muhataplarını da susturan ve peki dedirten, Türkiye’nin bu gücüydü.

Türkiye bu gücüyle ilk defa uluslararası arenada, FETÖ’yü ve PKK’nın türevleri olan YPG ve PYD’yi terör örgütü olarak yazdırıp tescil ettirdi.

İçinde bulunulan konjonktürde, bu durum, Türkiye’nin dış politikası açısından adeta bir milattır.

Zira Türkiye, onca çektiklerine, sıkıntılarına ve canhıraş mücadelelerine rağmen FETÖ’nün, PYD ve YPG’nin terör örgütleri olduğunu kabul ettirememişti.

Bu durum, başta ABD olmak üzere NATO’nun diğer üye ülkeleri için de geçerli. Aksi halde; NATO’yu kendileri, çelişkiler yumağı haline sokup işlevsiz ve güvensiz bir pakt haline getirmiş olurlar.

Kâğıt üzerinde bu sözleri verdiler; sözlerinde durup durmadıklarını bundan sonraki icraatları gösterecek. Türkiye, bu ülkelerde cirit atan malum terör örgütü mensuplarının iadesini bu ülkelerden defaatle istemişti.

Tüm bu talepler karşılıksız kalmıştı. Bu talepler bir kez daha yinelendi; bu kez ‘İade edeceğiz’ dediler. Sözlerinde samimi olup olmadıklarını hep birlikte göreceğiz. Türkiye de tavrını ona göre belirleyecek.

Türkiye her bakımdan güçlü oturduğu masadan, talepleri karşılanmış olarak kalktı.

Artık top onlarda, şimdi onlar düşünsün!

Türkiye’yi aldatmaya kalkarlarsa kendilerini aldatmış olurlar. Zira karşılarında eskiden olduğu gibi bir yanağına vurulduğunda diğerini uzatan Türkiye yok.

Artık bir yanağına vurulduğunda misliyle karşılık veren, güçlü bir Türkiye var.

Türkiye oyun oynamıyor, terör örgütlerine karşı 40 yıldır düşük yoğunluklu bir savaş yürütüyor. Dile kolay, Türkiye, terörle mücadelede 40 bin insanını yitirdi.

Türkiye’nin gücünü sınamak isteyen Azerbaycan’a, Libya’ya, Irak’a ve Suriye’ye baksın!

Ve bir daha düşünsün!

Türkiye’nin ‘VETO’su, Demokles’in kılıcı gibi tepelerinde!

..

Kepazeliğin daniskası
#FETÖ#ABD#PKK

Haziran 29, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

‘Uyu uyu, yat uyu!’ Onlarca yıldan beri eğitim politikamız uyumak, hep uyumak ve yatmak üzerine şekillendiriliştir. Uyuyan ve yatan nesiller oluşturalım ki yapıp ettiklerimizin hesabı sorulmasın. Sorgulayıcı-düşünen bir nesil yerine, söylenen tüm yalanlara kolaylıkla kanan ve hemen her şeyi, kendisine gösterilen şekilde kabul eden insan yığınları yetiştirelim.
Sosyal medya denilen gayya çukuru da bu iş için bulunmaz Hint kumaşıdır.

Sosyal medya mecrasında bire bin katılır, Galata Kulesi Gor Çukuru olarak gösterilir, olmamış şeyler olmuş gibi gösterilir, yalanın bini bir paradır. İnsan şeref ve haysiyetleri, namuslar payimal edilir

(çiğnenir, ayaklar altına alınır), iftira ve çamur atma yarışı gırla gider vb... Bu yüzdendir ki bütün dikeyleri yatay hale getirecek ‘sur’ üflenmedikçe (Kıyamet kopmadıkça) , yalan söyleyen tarihin söyledikleri hep gerçek kabul edilecek ve İsrail’in kurucu Cumhurbaşkanı’nın dediği gibi bu millet, 200 sene daha ecdadına ve özellikle Sultan Abdülhamid’e sövmeye devam edecek.

Bu durum karşısında; psikolojik savaşın en etkin ve önemli argümanı sosyal medya oldu. Çünkü orada ne verilirse, ne yazılıp çizilirse, hangi iddiada bulunulursa bulunulsun hemen hepsinin mebzul (bol) miktarda müşterisi var.

Zira bir ömür boyu uyutulan nesiller, uykudan uyanmayı, bilinçlenme/gafletten uyanma zannediyorlar. Gaflet, dalalet ve hatta hıyanet içinde uyanıklık taslıyorlar.

Biden’ın (ABD Başkanı) takımı (PKK, FETÖ ve onlarla müşterek hareket eden muhalefet); görüldüğü üzere, el ele vererek yangına körükle gittiler, gidiyorlar. Marmaris’te aynı anda üç ayrı noktada yangın çıktı. Bu durum tesadüfi olamaz, yakalanan kişinin üzerine derinlemesine gidilmeli ve arka plandakiler, mutlaka su yüzüne çıkarılmalıdır.

Katil, maktulün cenazesinde, en önde olur misali; bunlar da koro halinde, ‘Nerede bu devlet?’ diye naralar atıp algı oluşturmaya çalıştılar. Canlı yayında tepelerinde helikopterler cirit atarken, bunlar, ‘Uçak ve helikopter niye yok?’ diye trajikomik hallerini sergilediler.

Oysa devlet, başta Cumhurbaşkanı ve ilgili bakanları olmak üzere tüm imkânlarıyla oradaydı. Yangın söndürme ekipleri havadan ve karadan canhıraş bir şekilde olaya müdahale edip hemen hepsi insanüstü bir gayretle çalışmaktaydı.

Yangınlardan medet uman, ne kadar çok yangın çıkarsa o kadar çok sevinen ve avuç ovuşturan ve bunu istismar malzemesi yapan PKK, FETÖ ve bunlarla el ele veren mahut muhalefet; inanın, o yangını çıkaran aşağılık mahluktan daha soysuz ve daha alçaktır.

Aynı zihniyet, Batı Karadeniz illerimizde meydana gelen sel felaketlerinde de sevinip dört köşe oluyor. Akılları sıra, Sayın Erdoğan’ı ve hükümeti suçlayacak bir malzeme daha ele geçirmiş olacaklar. Doğal afetlerden medet uman bir muhalefetin kalite ve kalibresini varın siz hesap edin.

Neyse ki sosyal medyaya çekidüzen verecek ve orasını, kendi pespaye dünyalarının arenası zanneden sorumsuz kişilere sorumluluklarını kanun yoluyla hatırlatacak yasa Meclis’in gündeminde.

Öyle sütre gerisinde saklanıp küfretmek, iftira atmak, toplumu galeyana getirmek ve gereksiz yere infiale sebep olmak, kışkırtıcılık yapmak, insanların namus, şeref ve haysiyetleriyle oynamak cezasız kalmayacak.

Bir kısım aklı evveller, bu yasa sansürü getiriyor diye karşı çıkıyor. Malum bu sosyal medya mecraları belli kişilerin elinde ve tasarrufundadır; onlar istedikleri gibi sansür uygulayabiliyor. Hatırlayın, ABD eski başkanına bile bu sansürü uyguladılar. Üç-beş kişinin uygulamaları sansür sayılmayacak, toplumun düzenini bozan ve suç teşkil eden beyanların yayınlanması önlenince sansür olacak.

Oh ne âlâ memleket!

.

Dere geçerken at değiştirilmez
#Türkiye#Rusya-Ukrayna#Gıda

Haziran 11, 2022 06:292dk okuma
Dünyanın hemen her ülkesi gibi Türkiye de zor süreçten geçiyor. Rusya-Ukrayna savaşının nerede ve nasıl duracağı belli değil. Batı, Rusya’yı oyuna getirdiğini ve böylece Rusya’nın çökeceğini hesap ederken tam tersi oldu; Rusya her bakımdan güç kazanırken muhatapları güç kaybetti.
Haberin Devamı

Savaşın olumsuz yansımalarından, özellikle gıda konusunda etkilenmeyen ülke yok gibi. Bunlardan bazılarını yakın bir gelecekte kıtlık ve açlık beklemektedir.

Çok şükür, Türkiye o durumda değil; gıda yönüyle kendisine yeten ender ülkelerden birisidir.

Lakin petrol ve enerji fiyatlarındaki anormal artışlar ister istemez her türlü mal ve hizmeti etkiliyor. Bütün bunların yanında bir de doyumsuz açgözlüler, fırsatçılar var.

Hükümet tüm imkânlarını zorlayarak halkın yükünü hafifletmeye çalışıyor. Eğer zamanında, tüm bu kalkınma hamleleri yapılmamış olsaydı; enerjiden tarıma, sanayiden ulaşıma, savunmadan bayındırlığa vb. gerekli önlemler alınmamış olsaydı, bugün ülkemiz, vaktiyle Ecevit’in başbakanlık yaptığı ülke gibi 5 sente muhtaç hale gelirdi.

Tıpkı o vakitlerde olduğu gibi, temel gıda maddelerinin yokluğu çekilir ve olan mallar da karaborsaya düşerdi.

Milletimiz şunu görüyor: Sayın Erdoğan 20 yıllık iktidarında, bu ülkeye sınıf atlattı. Şehirler modernleşti, köyler şehirleşti. 81 vilayetin artık hiç birisi mahrumiyet bölgesi değil.

Tüm dünya ülkelerini etkileyen bu olumsuz havadan, Türkiye’yi çekip çıkaracak ve rayına oturtacak kişi yine Erdoğan’dır. Zira Sayın Erdoğan bu durumun örneğini defalarca verdi.

2002 yılını hatırlayın; Sayın Erdoğan duvara toslayan ve sıfırı tüketen bir Türkiye teslim almıştı. Yüzde 80’ler dolayında aldığı enflasyon oranını birkaç yıl içinde 10’lu rakamlara indirdi.

Daha sonraki yıllarda ise son 50 yılın tek haneli enflasyonunu milletimiz Sayın Erdoğan’ın döneminde gördü.

O gün o kötü gidişe dur dediği gibi bugün de tüm dünyayı olumsuz etkileyen krize de dur diyecek veya teğet geçirecek kişi Erdoğan’dan başkası değildir.

Türkiye, dosta güven-düşmana korku salan savunma sanayisinde dev adımlarla ilerliyor. Önümüzdeki beş yıllık dönem çok ama çok önemli; mevcut yatırımların tamamlanması ve Türkiye’nin kimseye muhtaç olmadan güvenliğini sağlayabilmesi için siyasi irade şarttır.

Bu irade de ölümü göze alıp bu hizmetleri başlatan ve büyük bir kararlılıkla sürdüren Sayın Erdoğan’da var. Erdoğan’a rağmen iktidar arzulayanlar, ABD’nin borusunu öttürmek ve eski vesayet (parlamenter) sistemine dönmek istiyorlar.

Türkiye’nin bir yüzyıl daha beklemeye ne sabrı ve ne de şansı vardır. Demir tavında dövülür ve dere geçilirken at değiştirilmez.

Millet, aradığını Erdoğan’da bulmasa ve onun yaptıklarını beğenmese, 20 yıl boyunca yapılan tüm seçimlerde onu baş tacı yapar mıydı?

Milletimiz kadirşinastır ve vefalıdır. Dün, paramızla İHA alamazken ve aldıklarımızı tamir ettiremezken bugün, İHA’ların, SİHA’ların, TİHA’ların daniskasını yapıyor ve onlarla terörü bitiriyor, savaş tarihini yeniden yazıyoruz.

Bunları Erdoğan’ın damadı (Selçuk Bayraktar) yapıyor diye küçümseyenler, dudak bükenler; Karabağ’a (Azerbaycan), Libya’ya, Suriye ve Irak’taki teröre karşı verilen başarılı mücadelelere baksın ve utansın!

Tabii utanacak yüz varsa!

Utanacak yüz olmadığı içindir ki ABD ve Batı’nın ve terör artıklarının (FETÖ ve PKK) kılıcını kuşanarak Erdoğan’a karşı mücadele ediyorlar

ABD’ye güvenmenin sonu
#ABD#Ukrayna#Putin

Haziran 15, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Zulüm payidar olmaz; zalim er ya da geç belasını bulur, üstelik hem bu dünyada ve hem de ebedi âlemde.

Osmanlı, dünya sahnesinden çekildikten sonra, milletlerarası ilişkilerde ‘adalet’ sırra kadem bastı ve tabiri caizse Kaf Dağı’nın ardında saklandı. Ve bütün bir insanlık zalimlerin, emperyalistlerin, vicdan yerine cüzdan taşıyanların ve canilerin elinde kaldı.

Bu son ‘Tufan’dan (Cihan İmparatorluğumuzun yıkılışı; malum birincisi Nuh Tufanı) sonra yerküresi üzerinde âdeta iki canlı türü kaldı; bunlardan birincisi sırtlanlar, diğeri ise ceylanlardır.

Sırtlanlar, ceylanların canlarına, mallarına, namuslarına, dinlerine, dillerine ve sahip oldukları tüm değerlerine musallat.

Sırtlanların kurdukları yeni dünya düzeninde(gerçekte kaos); emperyalist engereklerin her birinin ağzında irili ufaklı kurbağalar; bunlardan bir kısmının kanını bir lokmada, diğerlerininkini ise yavaş yavaş emmekteler.

Tüm bu denli vahşetlere ve sömürü sistemine de; Batılı değerler, insan hakları, adalet, hukukun üstünlüğü ve demokrasi demekteler.

Engereklerin başı elbette ve her hal ve şartta ABD’dir. Onunla dost olan, tokalaştığında kolunun yerinde olup olmadığına dikkat etmelidir. Onunla dost ve müttefik olan bizim gibi ülkelerin başkaca düşmana ihtiyaçları yoktur.

ABD ile İngiltere’nin diğerlerinden farkı, düşman bellediklerini sözde sevgi göstererek ve hatta okşayarak imha edip tüketmeleridir.

Bu durumun son örneğini Rusya Ukrayna Savaşı’nda görmekteyiz. Ukrayna’nın başına kullanışlı bir tip getirdiler, ona güvence (!) verdiler ve her iki tarafı birbirlerine kışkırttılar.

Her iki ülkeyi de bataklığa soktular ve karşılarına geçip ölümlerini, yakılıp yıkılmalarını avuçlarını ovuşturarak seyrediyorlar.

Dün, ‘Son Ukraynalı ölünceye kadar bu savaş sürecek ve bunun sonucunda, Moskova’da rejim değişecek ve Putin gidecek’ diyen ABD Başkanı Biden, bugün ‘ Barış için Ukrayna toprak vermeli’ ve ‘Zelenski beni dinlemedi’ diyerek yüzüstü bıraktı.

ABD eski Dışişleri Bakanı Henri Kissinger ise, ‘Barış için Batı, Kırım’ın ilhakını tanımalıdır’ diyerek; ABD’nin ne olduğunu tüm çıplaklığı ile gözler önüne serdi.

ABD ve Batı’nın bu denli kalleş hallerini ve sözde dost ve müttefiklerini, en olmayacak zamanda nasıl yüzüstü bıraktıklarını ve bırakacaklarını bizler, Kürt kardeşlerimizin bir kısmına anlatamadık. Anlatamadık ki mahut bir kısım Kürtler hâlâ ABD’nin kayığına biniyor ve ona güvenip teslim oluyor.

ABD ve Batı’nın; Türkiye’yi zayıflatmak için Kürt kardeşlerimizi yem olarak kullandıklarını görmüyorlar, göremiyorlar. Oltaya takılan yemin görevi, avın zokayı yutmasıyla biter ve sonunda sıkılmış limon gibi bir kenara atılır.

Şu son bir asır içinde bu kaçıncı aldanış? Kaçıncı yem oluş? Kaçıncı terk ediliş ve yüzüstü bırakılış?

Sevgili Kürt kardeşlerimiz; yüzüstü bırakılan, masum halkına ölümlerden ölüm beğendirilen Ukrayna’ya bakıp ibret almalılar ve ABD ile dost ve müttefiklik deyince bir değil bin kez düşünmelidirler.

ABD’nin Orta-Doğu’da pişirmeye çalıştığı aş, Yahudi ve Ermeni aşıdır; Kürtleri bu aşa tuz-biber olarak kullanıyorlar.

Bütün bunları görüp de ABD’ye bel bağlamak, göz göre göre lades değil mi?

.

Palikarya
#Yunanistan#ABD#Birinci Cihan Savaşı

Haziran 06, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Yunan, tarihten ders almamışa benziyor. Ders almamış ki hâlâ onun bunun kayığına binerek devletçilik oynamanın derdinde.
Yunanistan kurulduğu günden beri, hiçbir gün kendi olamamış bir devletçik; sürekli birilerinin güdümünde olarak hayatını idame ettirmiştir.

Sürekli vesayet altında olduğundan dolayı da hep birilerinin maşası olarak kullanılmıştır. Kullanışlı hale getirilmesi için de şımartılmıştır.

Birinci Cihan Savaşı’nı biz kaybettik, İngiltere savaşın kazananı idi. İngiltere’nin önderliğinde Osmanlı toprakları, galipler tarafından paylaşıldı.

İngiliz bununla yetinmedi, Cihan Savaşı’nın sona ermesinin akabinde hem Yunanistan’a ve hem de Türkiye’ye karşı yeni bir oyun tezgâhladı.

Yunanları pohpohladı ve İstanbul ve İzmir gibi kadim şehirleri vadederek, onları İzmir’e çıkardı.

Bu, gerçekte, ‘Tavşana kaç, tazıya tut’ oyunundan başka bir şey değildi.

İngiliz’e kanan Yunan, Polatlı önlerine kadar geldi. Hayallerini süsleyen İstanbul ise, İngiliz işgalindeydi. İngiliz, Yunanı İzmir’e çıkardı lakin İzmir’deki işgal komutanlığını kendisi üstlendi.

Savaşın sevk ve idaresini İngiliz kontrollü bir şekilde kendi elinde tuttu; Yunanı başıboş bırakmadı.

Anayurdun dört bir tarafında ‘kurtuluş’ ve ‘yeniden doğuş’ hareketleri baş gösterdi. Tüm bu hareketler Mustafa Kemal Paşa’nın önderliğinde nizam ve intizama sokularak ‘Kurtuluş Savaşı’ başlatıldı.

Türkün çelik iradesi karşısında tutunamayan düşman, Anadolu’ya çıktığı yerden (İzmir) denize döküldü.

Yunanistan, neden sonra oyuna getirildiğini anlayacak ve İngiliz’e güvenip Türkiye’ye saldıran sorumlularını muhakeme edip kurşuna dizecekti.

Bu kez Yunanistan’a aynı oyunu ABD ve Batı (özellikle Fransa) oynamaktadır. Yunanistan’a önce, sıfırı tükettirdiler; ülke iflas etti. Her şeyiyle biten Yunanistan, başta ABD olmak üzere Batı’nın kucağına oturtuldu.

ABD ve Batı, Yunanistan’a karşılıksız para verdi ve son model silahları boca etti. Yunanistan aldığı bu silahlarla hukuksuz bir şekilde Ege adalarını donattı.

ABD, durumdan vazife çıkararak, Yunanistan’ın 9 ayrı noktasında askeri üsler kurdu. Tüm bu üslerde konuşlanan silahların namluları Türkiye’ye çevrildi.

Bütün bunlardan cüret alan Yunanistan, Türkiye’ye karşı havlamaya başladı. Yunan Başbakanı Miçotakis gittiği her ülkede Türkiye’yi şikâyet ediyor. O ülkeler de Yunanistan’a hak vererek sırtını sıvazlıyorlar.

Yunanistan’ın Türkiye’ye saldırmasını istiyorlar.

ABD ve Batı, Putin’i kışkırttı ve Ukrayna bataklığına soktu. Aynı ABD ve Batı şimdi de Miçotakis’i kışkırtıp Türkiye’ye saldırtmak istiyorlar.

Yunanistan eskisinden ders almayıp yeni bir oyuna girerse bu kez denize dökülmekle kalmaz; o deniz üzerindeki tüm adalarının yanı sıra, mahut vesayet altındaki bağımsızlığını da kaybeder.

Aynı yanlışı ABD ve Batı yapıp Türkiye’ye saldırırsa bu da 3. Dünya Savaşı’nın fitilini ateşler.

O vakit de, ateşle oynamanın bedelini herkes öder!

.

Mazlumların gözü Türkiye’de
#Türkiye#ABD#Rusya

Haziran 01, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Türkiye’miz güçlü olmak, hatta çok güçlü olmak zorundadır. Zira günümüzün zorba devletleri, güçsüz olan ülkelerin ekmeğine kan doğramakta ve bunun sonucunda da bütün bir insanlık altta kalanın canının çıktığı bir dünyada yaşamak zorunda kalmaktadır.
Haberin Devamı

Ve maalesef, bu durumun adı tersinden konuyor ve o şekilde okunması dayatılıyor. Neymiş efendim; bu hal medeniyetmiş, özgürlükmüş, ulusların kardeşliğiymiş, adaletmiş ve hatta eşitlikmiş.

Yutturulmaya çalışılan bu değerlerin ne menem şey olduklarını, bütün bir insanlık, acıyı ve vahşeti yaşayarak görüyor. Bunların yüzünden insanlığın büyük bir yekûnu aç biilaç, kan ve gözyaşıyla yoğrulup ölümle pençeleşiyor.

Dahası, güçsüz ve mazlum milletlerin ellerindeki, avuçlarındaki dünya nimetleri, kendilerine çok görülüyor ve zorla, dayatmayla ve gerektiğinde savaşın bin bir çeşidiyle ellerinden alınıyor.

Bakınız; Rusya ile Ukrayna’yı savaşa kışkırttılar, yetmedi, şimdi de aynı ateşe benzin döküyorlar. Bunu yaparlarken de sureti haktan gözüküyor ve utanmadan, mazlumun yanında olduklarını söylüyorlar.
ABD, Suriye’de yetiştirdiği YPG-PYD militanlarını, Ukrayna saflarında Rusya’ya karşı savaştırıyor. Rusya da Çeçen militanlarını Ukrayna’ya karşı savaştırıyor. Dikkat ediniz; emperyalist güçler hiçbir zaman ellerini taşın altına koymazlar, çayın taşı ile çayın kuşunu vururlar.

Kullanışlı YPG ve PYD militanlarına sormak lazım; Ukrayna’da ne işiniz var? Hani siz, bizdeki Kılıçdaroğlu’nun demesine göre, kendi vatanınızın bağımsızlığı için savaşıyordunuz?

Yoksa sizin vatanınızın sınırları Dinyester Irmağı’ndan başlıyor da bizim mi haberimiz yok? Ah! Şu kullanışlılık! Ne demişler: Sen eşek olduktan sonra semer vuran çok olur!

Batı uygarlığının öve öve bitiremediği İskandinav ülkelerini de görüyoruz. Adam, eline Kuran-ı Kerim alarak çıkmış ülke ülke dolaşıp kutsal kitabımızı yakıyor ve herkes seyrediyor. Bu sözde uygar rejim ne diyor biliyor musunuz? Hürriyet var, biz buna bir şey yapamayız.

Aynı uygar (!) anlayışla PKK, YPG, PYD’ye kucak açıyorlar, her şekilde onları destekleyip üzerimize salıyorlar ve utanmadan da NATO’ya girip müttefikimiz olmaları için de bizden himmet bekliyorlar.

Kuran-ı Kerim’e yapılan soysuzca provokasyon karşısında Müslümanlar infiale kapılıyor, polis Müslümanları engellemeye kalkıyor. Aynı polis, Kuran-ı Kerim’i yakan adamı koruma altına alıp o iğrenç cinayetin işlenmesine göz yumuyor.

Dünya üzerindeki bütün bu envai çeşit cinayetlerin sebebi, mazlumların sahipsiz olması, zalimlerin yaptıklarının yanlarına kâr kalmasıdır.

Dün Osmanlı güçlüydü ve dünyanın her tarafındaki mazlumların hamisi, kollayıp gözeteni idi. Osmanlının güçlü olduğu dönemlerde, zalimler istedikleri gibi at oynatamıyorlardı.

Osmanlıdan sonra meydan çakallara, sırtlanlara ve yaban köpeklerine kaldı.

Sultan Abdülhamit döneminde, Fransa’da böyle bir densizlik yapılmıştı. Sevgili Peygamberimizin (aleyhisselem) aleyhinde, onu küçük düşüren ve onunla alay eden bir piyes sahnelenmek istenmişti.

Sultan Abdülhamit Han, bunun savaş sebebi olacağını ihtar ederek Fransa kralına bildirdi ve piyes oynatılmadı.

Haberin Devamı

Hani Batı medeniyetinde (!) kutsallara saygı vardı?

Hani hiç kimse inancından dolayı kınanmayacak, aşağılanmayacak ve horlanmayacaktı?

Sen, elindeki köpeği bana havlatacak ve hatta daha da ileri gidip benim kutsalımı parçalamasına ve yakmasına göz yumacaksın ve buna ‘hürriyet’ diyeceksin.

Eşek hürriyetinin adı, meğer sizde uygarlıkmış da bizim haberimiz yokmuş.

Türkiye, o ceddin torunları ise, ona layık olmalı ve süratle güçlenmelidir. Zira dünyadaki tüm mazlumların gözü, dün olduğu gibi bugün de Türkiye’dedir.

.

14 Mayıs Demokrasi Bayramı -1-
#Demokrasi Bayramı#Anayasa#Millet

Mayıs 14, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Türk toplumu olarak, 1876 yılından beri anayasa yapıyoruz lakin bugün geldiğimiz noktada (2022) hâlâ ‘darbe anayasası’ ile idare ediliyor olmamız; demokrasiyi, milletçe, aslanın karnından ne şartlarda çıkarıp aldığımızın, ne bedeller ödediğimizin ve daha da ödememiz gerektiğinin işaretidir.
Yine toplum olarak, hem taçlı demokrasiyi (Meşrutiyet) ve hem de Cumhuriyet döneminde, 1950 yılına kadar tek partili sistemi yaşadık.

Cumhuriyet’le birlikte Meclis’in duvarına; ‘Hâkimiyet (egemenlik) kayıtsız şartsız milletindir’ diye yazdık ama bu durumu, gerçek manasıyla bir türlü kuvveden fiile çıkaramadık.

Bu durumun özeti şudur: Sistemimize ‘halkın kendini idaresi’ dememize karşın; halk için değil, halka rağmen iş yapmayı marifet bildik. Bunun da tek bir sebebi var, o da halka olan güvensizliktir.

Birilerinin kendilerini seçkin ve üstün görmeleri ve halka tepeden bakmalarıdır; halkı cahil ve ne istediğini bilemez addetmeleridir. Halkın değerlerini hiçe saymalarıdır.

Oysaki demokrasinin olmazsa olmaz iki ana ekseni vardır; birincisi, halkın idaresi (seçimle iktidarların belirlenmesi), ikincisi de muhalefet parti ya da partilerinin olmasıdır.

Cumhuriyet’in ilanından 1945 yılına değin iki kez, birden çok parti kurulma girişimi oldu. İkisine de müsaade edilmedi. Kâzım Karabekir Paşa’nın kurduğu partinin (Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası, 1924) kapatılma gerekçesi neydi, biliyor musunuz? Partinin tüzüğünde, ‘halkın dini değerlerine saygılı olunacağı’ yazılmasıydı.

Halkın dini değerlerine saygılı olunması, rejim için tehlike görüldü ve bu parti kapatıldı.

İkinci denemeyi bizzat Atatürk yaptı; hem de en güvendiği insanları ve kız kardeşini de dahil ederek Serbest Cumhuriyet Fırkasını kurdurdu, 1930.

Zaten danışıklı kurulan bu partinin de yaşamasına müsaade edilmedi. Bunun de kapatılma sebebi, halkın büyük teveccühü, bu partiye gösterilen büyük rağbet ve yönelimdi.

2. Büyük Savaş’ın galipleri (Başta ABD) dünyayı taksim ederlerken, Türkiye ve Yunanistan ABD’nin tarafında kaldı. ABD, İnönü’ye çok partili hayatı dayattı, o da istemeyerek de olsa, kabul etmek zorunda kaldı.

Neden istemeyerek biliyor musunuz; çünkü halka güveni yoktu. Zira halka neler çektirdiğini en iyi kendisi biliyordu. Halkın serbest seçimle kendisini seçmeyeceğini bildiğinden, hinlik yaparak bir kanun çıkardı ve ‘Açık oy gizli tasnif’ diyerek, hak etmediği halde bir dönem daha iktidarda kaldı.

14 Mayıs 1950’ye gelindiğinde ise, mahut kanun iptal edilmişti ve böylece ilk defa serbest ve hür seçimler yapılabilecekti.

Demokrat Parti, ‘Yeter Söz Milletindir!’ diyerek seçimlere katıldı ve 416 milletvekili çıkararak iktidar oldu. Yalnızca 69 milletvekili çıkarabilen CHP ise, 27 yıllık iktidarını sonlandırmak zorunda kaldı.

14 Mayıs 1950 seçimleriyle ilk defa milletin dediği oldu, milletin seçtikleri iktidar oldu.

Böylece millete rağmen iktidarlar devri bitti ve millet için iktidarlar devri başladı. O gün bugün de ülkemizde, şaibesiz serbest ve hür seçimler yapılabilmektedir.

Dolayısıyla bu kutlu gün resmi bayram olarak ilan edilmelidir.

Bütün bu gayretlere rağmen, o gün bugündür içimize çöreklenen ABD, bu durumun da kolayını buldu, milleti ve milletin seçtiklerini etkisiz kılmak için vesayet rejimini devreye soktu.

Bu kez de davul milletin seçtiklerinin boynunda olmasına karşın, tokmak her daim vesayet odaklarının elinde oldu. Dolayısıyla işbaşına gelen hiçbir iktidar, muktedir olamadı.

Milletin verdiği emanete sahip çıkmak ve onun özlem ve beklentilerine cevap vermek isteyen, yani azıcık muktedir olmak isteyen seçilmişlerin başlarına gelmeyen kalmadı.

Millet adına yapılan siyasi mücadelede ilk şehitler; milletin iktidarını alaşağı edenler tarafından işlenen cinayetler marifetiyle 1960 ihtilalinden sonra verildi. Başbakan Menderes ve iki bakan arkadaşı, düzmece bir mahkeme ile idam edildi.

Kana doymayan demokrasi cellatları her on yılda bir darbe yaparak, zaten vesayetle hastalıklı olan demokrasimize tüy diktiler.

Gelip geçen tüm siyaset ve devlet insanlarımız bu durumun farkındaydı lakin bunlardan hiçbirisi risk alıp milletin emanetine sahip çıkmadı, çıkamadı. Her birisi ‘hükümetçilik’ oynayıp gittiler. Birazcık halka dönük icraat yapmak isteyenler ise derhal iktidardan uzaklaştırıldılar.

.

Demokrasi bayramı -2-
#Menderes#Demokrasi#Cumhurbaşkanı Erdoğan

Mayıs 16, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

İç ve dış vesayet odakları, halkın idaresine (demokrasiye) on yıl zor dayandılar. Demokrasi sevincini milletin kursağında bırakıp o uğursuz (meşum) 1960 İhtilali’ni yaptılar. Menderes’in kanını içse doymayacak, kindar, vicdansız ve sadece cellat olabilecek tiplerden sözde bir mahkeme heyeti kurdular. Adına da Yüksek Adalet Divanı dediler. Gerçekte ise Çukur Zulüm Şebekesi olarak görev icra edecekti; etti de.

Kargaları güldüren, şeytanları çatlatan şu hezeyanlara bakar mısınız?

Menderes, üniversite öğrencilerini Et ve Balık Kurumu’nda kıyma makinelerinden geçiriyor, asfalt malzemesi olarak kullanıp gömüyordu!

DP Hükümet yöneticileri on iki ton altınla yurtdışına kaçarlarken yakalanmışlardı! Aynı hükümet 1953 yılında çıkarmış olduğu bir kanunla, meslekte 25 yılını doldurmuş hâkimlere emekli olma hakkı verdiğinden, yargı bağımsızlığını ihlal etmiş oluyordu!

6-7 Eylül olaylarını Menderes hükümeti çıkarmış oluyordu. (Gezi olaylarını Erdoğan hükümetinin çıkardığını iddia etmek gibi...)

Menderes, örtülü ödeneği (Tamamen başbakanın tasarrufunda) kanunsuz harcamış; kara cüppeli ve kapkara vicdanlı heyetin onca ısrarlarına rağmen Fransızlara karşı bağımsızlık savaşı veren Cezayir mücahitlerine para gönderdiğini söylemedi. O milli sırla, şerefle şehadeti tattı.
Cumhurbaşkanı, köpek davasından, başbakan bebek davasından sözde yargılanıp hüküm giydi!

Aynı cellat heyeti, Bitlis Milletvekili Selahattin İnan’a: ‘Sen şeyhsin, bu durumunu kullanarak vekil olmuşsun. DP grubunun çıkarmış oldukları hukuksuz bir kanun oylamasında, şahsınız her ne kadar yurtdışında bulunmuş olsa da, bu kanuna evet diyeceğiniz anlaşıldığından, mahkûmiyetinize...’ deyip karar verdi.

Yalnızca insanların değil, hukukun da ar damarını çatlatan bu karar karşısında Selahattin İnan: ‘Bana yakıştırdığınız bu ne menem şeyhlik ki şeyh olmanın suçunu bana atfediyor; burada olmadığım halde, mahut kanuna evet diyeceğimin kerametini sizler gösteriyorsunuz’ diyerek bu kepaze heyet hariç, salondakileri güldürdü.

Sadece sözde mahkemenin sözde başsavcısı Egesel’in bir hareketini ve sözde sorgusunu buraya yazarsak mahut heyetin ne denli denaet (alçaklık) kumkuması olduğunu anlarsınız.

Başbakanlık ofisinin içindeki bir kasada sözde bir kadın külotu bulunmuş (oysa, kendileri oraya koymuştu), bunu eline alıp sal-
layarak; ‘Bu nedir?, Kime aittir?, Orada ne aramaktadır?’ diyerek hesap sormaya kalktı. Bu hareketiyle malum savcı, kendi cibilliyetsizliğini tescil etmiş oldu.

Bu ülkede, milyonların seçtiği bir başbakan ve arkadaşları, böylesine çukur bir heyetin sözde yargılaması sonucunda idama mahkûm edilmiş ve bu cinayet hükmü infaz edilmiştir.

1960 İhtilali’yle halktan intikam alınmıştır. Sen, nasıl bizim dediğimiz partiyi değil de başka bir partiyi seçip iktidara taşırsın, diye halk cezalandırılmıştır.

Halk her seferinde sözünde durmuş ve hep CHP’nin karşısındaki partileri iktidara taşımıştır. Vesayet de buna karşılık vermiş ve her on yılda bir darbe yaparak, halkı ve seçtiklerini cezalandırmıştır.

Ta ki 2002 yılına gelinceye kadar, bu denli köşe kapmaca oyunu süregelmiştir.

Erdoğan ve hükümetleri ilk defa bu oyuna son vermiş ve halkın emanetine sahip çıkmıştır. Ölümü göze alarak halkın hakkını savunmuş ve demokrasiyi yerli yerine oturtmaya çalışmıştır.

Şimdi sıra darbe Anayasası’ndan kurtulmaya geldi.

Asıl mesele vesayetin kovulmasıydı; bu başarıldı, iş (demokrasi) rayına girdi. Bundan sonrası, onarım ve demokrasiyi daha da geliştirmektir.

Nereden nereye geldiğimize bakınca, umutlanmamak için bir sebep olmadığını düşünüyoruz.

Eskiden olduğu gibi bu kez ilk düğme yanlış iliklenmedi, artık her atılan adım ileriye ve güzele doğru gidecek.

Zira olması gerektiği şekliyle, top millette!

.

Çukur siyaseti
#Siyaset#Utanma#Doğu

Mayıs 11, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Hemen her bakımdan olduğu gibi, siyasette de ne günlere kaldık deyip hayıflanmamak elde değil. Kıyamete yaklaştıkça, önceki gün sonraki günü aratır (yevmül-beter) derler ya, günümüz politikacılarına baktığımızda, geçmiş siyasetçileri ve siyaset tarzlarını arar olduk.

Evet, önceki siyasetçiler de birbirleriyle kavgalıydı lakin onların kavgaları şahıs temelli değildi. Her birisi, ama hayır ama şer birer dava adamıydı ve davalarının kavgalarını veriyorlardı.

Beğenirsiniz beğenmezsiniz eski siyasetçiler, dünya görüşleri ne olursa olsun, hemen hepsinin bir kimliği (sağda veya solda), karizması vardı. Memleketlerinde birçok bakımdan öne çıkmış ve kendilerine gıpta ile bakılan kişilerdi.

Her birinin ağırlığı vardı, birbirleriyle olan münakaşaları bile belirli bir seviyede olurdu.

Şahsi saygınlıkları, siyasetlerine de yansımıştı.

Esas itibarıyla, Türk siyasetini çığırından çıkaran şey darbeler olmuştur. Her bir darbede, siyaset örselenmiş, siyasetçiler aşağılanmış, itibarsızlaştırılmış ve toplumun gözünden düşürülmüştür.
Bu yüzden, günümüzde çok kişiden ‘Siyasetten nefret ederim’ diye duyarsınız.

Memleket ve millet sevdalısı ışıltılı beyinler, bundan dolayı siyasete soğuk bakmış ve meydan yeri malum tiplere kalmıştır.

Her on yılda bir normal siyasetin önü kesilince ve üstüne üstlük vatan ve millet sevdalısı siyasetçiler, istiskal edilip görevden el çektirilince ve kendilerine darağaçları ve zindanlar reva görülünce; siyaset olanca mehabetini (görkemlilik) ve cazibesini yitirmiş ve kendi içinden, tek kelime ile ifade edelim, adeta kadük (değerini yitirmiş) olmuştur.

Özetle söylenecek olursa, en kıymetli hizmet mekanizmasını tu-kaka ederek en değersiz hale getirmişiz.

Kifayetsiz muhterisler yüzünden günümüz siyaseti öyle bir hal aldı ki artık yalanın, iftiranın, hakaretin, şantajın, tehdidin ve hatta en galiz küfrün bini bir para!

Adam bir iftira atıyor, yalan üstüne yalan söylüyor, küfrediyor ve bunu sosyal medya denilen olguyla, anında dünyanın dört bir yanına yayıyor.

Muhatabı onun doğrusunu yineleyinceye ve kendini savununcaya kadar, yalan yedi kez dünyanın etrafına dönmüş oluyor.

İletişimdeki baş döndürücü hız, bu denli aşağılık tiplerin sönmeyen mumu oldu!

Mahut kişilerin ölçüsü yoktur, pervası da yoktur; yalanını yüzüne vursan ve hatta yüzüne tükürsen yağmur yağıyor sanır! En ufak bir hicap (utanma) duymaz, yüzü kızarmaz.

Zira günümüz siyasi yalancılarının büyük çoğunluğu, sahiplerinin sesleri olup dışarıdaki ağababalarının emrinde iş görürler. Ne kadar çok para

.verirsen, o kadar büyük yalan söyler ve o kadar büyük iftira atarlar.

Yalan makinesi gibi çalışan bir siyasetçinin hızına hiçbir doğru siyasetçi yetişip cevap veremez.

Bu durumun tipik örneği, batı ile doğunun sentezinde ortaya çıkar; zalim batı, yalan propaganda ile algı oluşturur; mazlum doğu ise, kısık sesi ile derdini kimselere duyuramaz. Dolayısıyla ‘Batı, yalanların üzerinde yaşar; Doğu, hakikatin üzerinde uyur’ diye boşuna dememişler.

Günümüz siyasetinde de öyle. Yalancı bin bir çeşit dalavereliyle algı oluştururken, doğru siyasetçiler de gerçeklerin üzerinde uyumayı yeğliyorlar.

Ne demişler; namuslular da namussuzlar kadar cüretkâr, cesur olmazlarsa yandı gülüm keten helva!

Terörde, çukur eylemlerinden sonra siyasette de çukur seviyesizliğiyle tanıştık.

Kim mi bunlar? İnanın benden çok daha iyi sizler biliyorsunuz; üstelik siyasette olduğu kadar bizim medya sektöründe de varlar! Zaten, emme-basma tulumba şeklinde birlikte çalışıyorlar!

Bu denli pespayelerin adını verip yazımı kirletmeye niyetim yok!

Şu kadarını söyleyeyim, bu tipler ufak bir menfaat için ülkelerini satmaya hazırdır.

Ve maalesef bu tiplerin bolluğu bizim coğrafyamızın kaderidir.

Vah benim memleketim!

.

Ermeni aşı kaynatılıyor
#Ermeni#Osmanlı Devleti#Aş

Nisan 30, 2022 06:293dk okuma
Paylaş

Yıllar yılı, ABD başkanlarının ‘soykırım’ kelimesini kullanıp kullanmayacağına odaklandık. Her 24 Nisan’ı büyük bir merakla bekler, tam o kelime değil ama ona yakın bir kelime kullanıldığında da derin bir nefes alırdık.
Haberin Devamı

Son iki senedir Başkan Biden, ‘soykırım’ kelimesini kullanıyor, bir de baktık ki boşuna heyecanlanmışız. Zira daha önce de dünyadaki birçok ülke aynı telden saz çalmış ve çaldıklarıyla kalmışlardı.

Kendileri çalıp kendileri oynamışlardı.

ABD’ninki de aynı hesap, kendisi çalıp kendisi oynayacak, zira yerdeki köpeklerin havlamaları gökteki yıldızlara zarar veremez.

Asırlar boyu içimizde yaşamış Ermeni vatandaşlarımıza, bizler, ‘Tebaa-i sadıka’ demiş ve bağrımıza basmışız. Özellikle Osmanlı’nın son iki asrında Ermeni vatandaşlar, en üst düzey devlet memurluklarına getirilmiştir.

Osmanlı’nın maliyesi, hariciyesi, imar ve iskân işleri ve hatta sarayın hekimliği Ermenilere emanet edilmiştir.

Böylesine güvene layık bir unsur, nasıl oldu da ‘tebaa-i sadıka’dan ‘hain-i devlet’ oldu?
İşte tehcir denilen olayın can alıcı noktası budur. Bu sorunun cevabı bulunmadan ‘Ermeni sorunu’na doğru bir tespit yapılamaz ve doğru bir teşhis konamaz.

Bakıyoruz da bu konuya olan hemen tüm yaklaşımlar, can alıcı bu sorunun cevabı araştırılmadan, ezbere veriliyor. Kimin siyasetine ne uygun geliyorsa, o şekilde yorumlayıp cevabı bastırıyor.

Evet, doğuda yerleşik Kürt halkına karşı Ermeniler çok acımasız ve hatta vahşet boyutlarında kıtaller yaptı. Rusya’nın ve Batılı devletlerin tıpkı PKK’yı kurup üzerimize saldıkları gibi, o gün de Hınçak ve Taşnak Ermeni terör örgütlerini kurdular. Bunlar da Ermenilerin yoğun bulunduğu vilayetlerde, mahut azınlığı ayaklandırdılar.

Osmanlı Devleti 9 ayrı cephede 7 düvele ve onların uşaklarına karşı savaşırken Ermeniler, anılan çetelerin teşvikiyle, bulundukları mıntıkada sivil ahaliye karşı katliama giriştiler. Ermenilerin katliamlarıyla yüz binlerce Müslüman katledildi. Ermenilerin, Müslüman ahaliye yaptığı zulmün örneğine, insanlık tarihi çok az şahit olmuştur.

O günkü hükümet, sadece bu bölgedeki Ermeni ahaliyi tehcire (imparatorluğun daha sakin, huzurlu ve verimli yerlerine mecburi iskâna) tabi tuttu.

Bu durum her iki tarafın can güvenliği için elzem görüldü. İşte bu tehcir esnasında, aile bireyleri öldürülmüş kişiler, intikam amacıyla bir kısım Ermeni’yi öldürdü.

Yaşananların isimlendirilmesi mukatele yani karşılıklı birbirini öldürmedir ve asla soykırım değildir. Ayrıca mukateleyi icra eden Müslümanlardan tespit edilenler yargılanmış ve idam dahil çeşitli cezalara çarptırılmışlardır.

Bunların hepsi tarihi konular, bunların tüm belgeleri arşivlerdedir. Türkiye olarak arşivlerimizi açıyoruz, onlara da (kim varsa) gelin arşivlerinizi açın, hep beraber inceleyelim ve sonucu ilan edelim diyoruz.

Buna yanaşmıyorlar; tarihi gerçeklere değil, politikacılara söz hakkı tanıyorlar, onlar da kendi meşreplerine göre karar veriyorlar. Tüm bu kararlar yok hükmündedir ve asla Türkiye’yi bağlamaz.

PKK, gerçekte Ermeni davası için kurulmuştur; büyükelçilerimize karşı girişilen ASALA eylemlerinden sonra bu örgüt tahkim edilmiştir.

PKK’nın kaynattığı aş, Ermeni aşıdır; zavallı bir kısım Kürtler, bilerek ya da bilmeyerek de bu aşa tuz biber olmaktadır.

Ermeni asıllı HDP Diyarbakır Milletvekili Garo Paylan, bilinçli olarak baklayı ağzından çıkardı ve TBMM Başkanlığı’na o aşağılık önergeyi vermek istedi.

Önerge, TBMM Başkanlığı tarafından suratına çarpıldı ama bu yetmez; bu hadsize haddi bildirilmeli, dokunulmazlığı kaldırılarak milletvekilliği düşürülmeli ve Türk adaleti önüne çıkarılarak hesap vermelidir.

.

Meselenin aslı
#ABD#HDP#Türkiye

Nisan 25, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Lafı uzatmadan baştan söyleyelim; dünya, yeniden kurulurken Türkiye’miz de yeni bir kurtuluş savaşı vermektedir. Ve vermekte olduğu bu savaşın sonucuna göre, kurulmakta olan yeni dünyada yerini alacaktır.
Malum dünyanın son parselasyonu, 2. Büyük Savaş’tan sonra yapılmıştı ve biz Türkiye olarak, kerhen (zoraki) demokrasiye geçmiş ve ABD hinterlandında yerimizi almıştık.

O zamanki moda deyimiyle ‘Küçük Amerika’ olacaktık!

Sonradan öğrendik ki ABD, karşısında hür ve bağımsız bir devlet istemiyor; kendinin tüm direktiflerine harfiyen uyacak ve asla karşı gelmeyecek ‘uydu’ bir sözde devlet istiyor.

Kurdun kocadığını görüp onu kendilerine maskara etmek istediler. Lakin burada unuttukları ve hesaba katmadıkları bir şey vardı; bu asil milletin damarlarında mevcut olan, ‘devlet-i ebed müddet’ algısı ve hür yaşama azim ve kararlılığı.

Türkiye’yi de, sınırlarını cetvelle belirledikleri ve başlarına kendi uşaklarını geçirdikleri Ortadoğu’daki kabile devletçikleri gibi, tarihi olmayan, köksüz ve hudayinabit bir devlet zannettiler.

Halbuki daha dün, Türkün üzengisini öpmek için yarış halindeydiler; bu denli sığıntı hallerini ne çabuk unuttular!

İşin daha da vahimi ise, bizim unutmamızdı, bize unutturulmasıydı. Hem de öylesine unuttuk ki bey olduğumuz kapıya uşak yapılmak istendik. Bu hali bizim sindirmemiz istendi.

Birinci Büyük Savaş’tan beri, üzerimizde bunun için tepiniyorlar.

Asıl mesele Sevr’i yeniden hortlatmaktır. Dışarısının da içerideki uşaklarının da asıl hedefi budur.

Vaktiyle ne demiştik; Doğuda Ermeni aşı pişer, Kürtler de o aşa tuz-biber yapılır. Bakınız Ermeni asıllı bir HDP milletvekili, TBMM Başkanlığına ‘1915 olaylarının Ermeni soykırımı’ olduğunun kabulü için kanun teklifi veriyor.

Bu iğrenç, iğrenç olduğu kadar küstahça teklifi verebiliyor.

Düne kadar yabancı ülkelerin parlamentolarında, böylesi bir teklif verildiğinde yeri göğü inletiyor, mahut ülkeleri şiddetle protesto ediyorduk.

Şimdi de aynı pespaye teklifi kendi parlamentomuzda gördük.

Kandil’in yansıması olan HDP’nin, gerçekte neye hizmet etmek amacıyla kurulduğunu gördünüz mü? Bu sözde milletvekillerine bizler vergilerimizle maaş veriyor ve eller üstünde tutuyoruz.

Şeytan, peri yanaklarını gösterip naz ediyor; hak ve hakikat ise susuyor ve sadece seyretmekle kalıyor.

Haberin Devamı

Yok artık! Bu kadarı da çok fazla! Burası yolgeçen hanı değildir ve biz bu devleti sokakta bulmadık.

Ya devlet başa ya kuzgun leşe!

Ne demişti Ziya Paşa? ‘Nush (nasihat-öğüt) ile uslanmayanı etmeli tekdir; tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir!’

Dikkat ediyor musunuz; bu alçakça münasebetsizliği tam da Ermenistan’la ilişkileri yoluna koymak üzere olduğumuz bir zamanda sergiliyor.

Sahibinin sesi bu denli iğrenç provokasyona, ortakları olan altılı masanın ve özellikle de Kılıçdaroğlu ile Akşener’in ne diyeceğini merak ediyoruz.

Bize göre; yedinci ayak olan masanın altı çöktü; altılı ortak, desteksiz olarak havada kaldı.

Hayır deyip kırık bacaklı olarak yedili masaya devam ederlerse bilmelidirler ki kendilerinin de o kırık bacaktan farkları yoktur. Hemen hepsi aynı davaya hizmet etmektedirler.

.

ABD ve Rusya dünyaya huzur vermeyecek
#ABD#Türkiye#Rusya

Mart 09, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

ABD, 2. Büyük Savaş’tan sonra dünyada komünizm tehdidi bahanesiyle onlarca devlete, bu arada Türkiye’ye de nüfuz ederek kendi sistemini yerleştirdi.

Aklı sıra veremi gösterip sıtmaya razı edecekti lakin onun sıtma dediğinin, sonradan kanser olduğu anlaşılacak ve tedavisi mümkün olmayacaktı.

Sovyetlerin dağılmasından sonra ise, kendini tek kutuplu kalan dünyanın yegâne hâkimi gördü ve tek başına tüm dünyaya nizamat (gerçekte nizamsızlık-kaos) vermeye kalkıştı.

Sudan bahanelerle Irak’ı ve Afganistan’ı işgal etti. Her iki işgalde de rezil-rüsva oldu ve ardına bakamadan çekilmek zorunda kaldı.

Rusya’nın başındaki Putin de alışılagelen liderlere benzemiyor. Putin, devletini için için dönüştürmek ve eski (Sovyetler) nüfuz alanlarını yeniden ele geçirmek için yoğun çaba sarf ediyor.

Öyle görünüyor ki, KGB kökenli olan Putin, 21. asır Rusya’sının ‘Çar’ı olarak anılmak istemektedir. Nitekim gelmiş ve geçmiş hiçbir Rus çarının başaramadığını Putin gerçekleştirmiş ve böylece Rusya, tarihinde ilk defa Akdeniz’e (Suriye) inmiştir.

Rusya ile Ukrayna arasındaki savaş, gerçekte ABD-Batı ve Rusya arasındaki zımni (üstü örtülü) bir anlaşmanın ve dünyayı yeniden taksim etmenin bir göstergesidir. Zira Rusya, dağılan imparatorluğunu derlemek-toparlamak ve eski Sovyet topraklarında kurulan devletler üzerinde hegemonyasını sürdürmek istemektedir.

Bundan dolayı da ABD-Batı ile iyi polis-kötü polis oyunu oynamakta ve tavşana kaç tazıya tut demektedirler. Dikkat edilirse, ABD, Rusya’nın; Rusya da ABD’nin yaptıklarına hep seyirci kalmaktadır.

Ya da sade suya tirit kabilinden kınamayla geçiştirmektedirler. Keza BM de kınamayla yetindi!

ABD (Batı) ise, Rusya’ya Girit’ten kuzeye doğru çizilecek bir hattın doğusunu bırakmış gözükmektedir. Ve böylece dünya, yeniden iki kutuplu ve hatta Çin’le birlikte üç kutuplu oluşumlara gebedir.

Bu kutuplaşmada, en büyük tehdide maruz kalacak ülkeler, Türkiye ve Orta-Asya Türk Cumhuriyetleridir.

Trump döneminde ABD, kendi kabuğuna çekileceğini, bundan böyle savaşı, anlamsız şekillerde dünyanın çeşitli ülkelerine asker göndererek yapmak yerine, ekonomik kalkınmayla vereceğini vaadetmişti.

Trump, bu cümleden olarak Irak’tan, Suriye’den ve Afganistan’dan çıkacaklarını duyurmuştu.

Haberin Devamı

Lakin seçimi kaybetti; yerine getirilen Biden (ABD derin devleti), Trump’ın tam tersi bir politikayla, ABD’ye yeniden şahinlik rolü biçti.

Batı’nın, özellikle ABD ve İngiltere’nin, Rusya ile Ukrayna’yı birbirlerine karşı kışkırtması ve bunun sonucu olarak, onları kanlı bir savaşa sürüklemesi, bölgesel ve hatta küresel dengeleri de yerinden oynattı.

Böylece tüm dünyayı cambaza baktırarak gerekli taksimi yapıp malı götürecekler.

ABD, bununla da yetinmeyerek; ağırlığını Yunanistan tarafına koydu ve ülkenin her tarafına üsler kurup asker yığdı. Böylece hem Rusya’yıhem de dost ve müttefiki olduğu bir ülkeyi, Türkiye’yi kuşatmış oldu. Bu durumda; Türkiye, kendisiyle savaşmakta olan terör örgütlerini destekleyen, kendisine ekonomik savaş açan ve hepsinden önemlisi, iç işlerine karışmayı görev bilen bir ABD ile Orta-Asya Türk Cumhuriyetlerini, nüfuz sahasında görüp onları kendi hegemonyasına almak isteyen bir Rusya ile karşı karşıya kalmaktadır.

Her iki hal de Türkiye için zor bir durum.

Bundan dolayı da Türkiye, muhataplarının kayıkçı kavgasına aldanmamalı ve her iki emperyal güce karşı eşit mesafede durmalıdır

.

Türkiye parlayan yıldız
#Süleyman Demirel#ABD#CHP

Mart 14, 2022 06:293dk okuma

En son söyleyeceğimizi baştan söyleyelim: İyi ki ülkemizin yönetimi, koalisyonlarda olduğu gibi onun bunun (kimin elinde olduğu belli olmayan), sorumsuz, işleri oluruna bırakan (idareimaslahatçı), en ufak bir alt ya da üstyapı yapmaktan aciz, halkın problemlerini çözeceğine yeni baş belası problemler üreten, beş altı aylık, bilemediniz bir yıllık ‘ucube’ hükümetlerin elinde değil.
Haberin Devamı

Mahut ‘ucube-darbe’ hükümetlerinin kurulmasında milletimizin en ufak bir kusuru ve kabahati yoktur. Sandığın yansımasını şirazesinden çıkaran hep dış güçler (ABD ve İngiltere) olmuştur. İçimizdeki bir kısım sözde aydın, solcu, ilerici, Atatürkçü, devrimci kurum ve kuruluşlar ve bunların ileri gelenleri, darbe severler olarak; yönetimdeki iktidarları (kendilerinden olmayan merkez sağ iktidarları) alaşağı etmeyi her zaman marifet bilmiştir.

Bakınız 12 Mart Muhtırası’nın üzerinden 41 yıl geçti; bu uğursuz (meşum) günleri unutmamalı ve yeni nesillere aktarmayı borç bilmeliyiz. Zira dünü bilmeyenin ve dünden ibret almayanın yarınları olmaz; olsa da böyle olur!

1965 ve 1969 seçimlerini büyük bir başarıyla kazanan Süleyman Demirel (AP), tek başına iktidarını sürdürürken, ülkede yüzde 5 enflasyon vardı ve yüzde 7 kalkınma sağlanmıştı.

Erdoğan’ın bugün yürütmekte olduğu ‘denge’ politikasını, o gün Süleyman Demirel yapmak istemiş, Sovyetler Birliği ile bir dizi anlaşmalar imzalamış ve bunların çoğunu hayata geçirmişti. (İzmir Aliağa Rafinerisi, İskenderun Demir Çelik, Seydişehir Alüminyum Tesisleri, Arpaçay Barajı vb.)

Demirel’in bu denli denge politikası, ABD ve onun içimizdeki sözde aydın hempaları (omuzdaş) tarafından, Türkiye’nin eksen kayması şeklinde yorumlandı. Malum onların eksen dediği şey ABD’nin kucağına oturmaktı!

Yukarıda olmasına rağmen, ‘Suyumu bulandırıyorsun’ diyen ABD Başkanı, özel adamını Süleyman Demirel’e gönderdi ve Türkiye’de haşhaş ekimine son verilmesini talep etti. Halbuki Türkiye’deki haşhaş ilaç sanayisinde (başta ABD’de) kullanılmaktaydı ve ABD ile Batı’ya giden uyuşturucuyla bir ilgisi yoktu.

Demirel, bu haksız ve hukuksuz talebi kabul etmedi. ABD talimat verdi, içerideki yandaşları harekete geçti. Tehlike anında, ABD’nin Türkiye’deki muhatapları askerlerdi ve askerlerden olan cumhurbaşkanlarıydı. Zira lider olarak onları görüyordu; onlara verdiği talimatlarla Türkiye’yi dizayn ediyordu.

12 Mart 1971’de Meclis’te askerin muhtırası okundu. Çankaya’da bulunan asker kökenli Cumhurbaşkanı Sunay, Başbakan’ın telefonuna çıkmadı. Demirel, güvensizlik oyuyla hükümetten düşürüldü.

Haberin Devamı

CHP’den istifa ettirilen Nihat Erim’e hükümet kurduruldu. Erim, ayağının tozuyla gittiği ABD’de haşhaş ekimi yasağına ‘Baş üstüne’ dedi ve Türkiye’deki tüm yatırımları durdurdu. Böylece Türkiye, istenilen eksene oturtulmuş oldu.

Bugün de Türkiye denge politikası güdüyor; bir farkla ki, Sayın Erdoğan bu kez pergelin sivri ucunu Ankara’ya sağlam sabitledi (savunma sanayiini geliştirerek, ayağı yere sağlam basıyor).

Bu yüzden, pergelin diğer ucuyla bütün dünyayı rahatlıkla dolaşabiliyor.

Kendilerini yukarıda sanıp suyumu bulandırıyorsun diyen onca ülkeler, ellerinden geleni artlarına koymadılar ve Sayın Erdoğan’ın kalemini onlarca kez kırmaya yeltendiler.

Süleyman Demirel, kendisine yapılan onca kahpelikleri bildiğinden, ABD’nin suyuna gidilmesi gerektiğini söyler ve ‘Lazım olduğunda Washington’un telefonlarını çevirir, uzun uzun çaldırır ve açılmadığını görürsünüz’ diye ikaz ederdi.

Pergelin ucu, Ankara merkezli sağlam bastığından, bunların hemen hepsi avuçlarını yaladı.

Bakınız, Türkiye nereden nereye geldi; dün başbakanın telefonuna, kendi cumhurbaşkanı çıkmıyordu. O da şapkasını alıp gitmekten başka çare bulamıyordu.

Bugünse bölgesel ve hatta küresel siyasetin nabzı Türkiye’de atıyor.

Rusya ve Ukrayna barış için Türkiye’nin arabuluculuğuna evet diyor ayrıca Ukrayna, Türkiye’nin garantörlüğünü talep ediyor.

.

Kurt dumanlı havayı sever
#ABD#Ukrayna#Rusya

Mart 19, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Geçen yüzyılda dünyamız iki kez kurt taksimine tabi tutuldu. Bu taksimlerin üzerinden bir asırdan fazla zaman geçmesine rağmen, dünyanın toplamı, bir avuç olan bu kurtları doyuramadı.

Eskiden, iletişim araçları ve özellikle sosyal medya gelişmemiş olup bugünkü gibi yaygın değildi. O vakitler, zulüm erbabı olan bu emperyalistler, saman altından su yürütebiliyor ve işledikleri bu cinayetlerden, sömürdükleri ülkelerin halkları haberdar olamıyordu.

Artık mızrak çuvala sığmıyor; kim ne cinayet işlerse, anında ortalığa dökülüyor ve dünya kamuoyundan gereken tepkiyi görüyor.

Ama bunlarda utanmanın zerresi olmadığı için yüzlerine tükürseniz en ufak şekilde de olsa, aldırış etmezler.

Görüyorsunuz; göz göre göre Ukrayna’yı ateşe attılar. Hem de aynı ırk, aynı din, aynı mezhep sahibi olan Ruslarla savaşa soktular.

Ukrayna’nın, Rusya’nın arka bahçesi değil, kapısının önü olduğunu bilerek, onu, Rusya’dan koparıp NATO’ya ve AB’ye alacaklarını söylediler. Bu halin yalanı bile Rusya’yı ürkütmeye yetti. Zira Sovyetler döneminde Ukrayna bölgesi, Rusya’nın kalbinin attığı yerdi.

Nükleer dahil tüm endüstri kuruluşları Ukrayna’daydı ve burası Rusya’nın ikinci tahıl anbarıydı, bu yüzden Ukrayna, Rusya için vazgeçilemezdi.

Ayrıca Ukrayna’nın müstakil konumu da dünya için yeni bir nükleer tehlikeydi! Tek başına bırakılıp kendilerine rakip yapılamazdı.

Bu yüzden, Batı Ukrayna’daki demokratik seçimle seçilenleri alaşağı etti ve Soros-ABD yanlısı Vladimir Zelenski’yi işbaşına getirdi.

Zelenski de Batı-ABD kendisine ne üflediyse öyle çalmaya başladı; bilerek ya da bilmeyerek Batı’nın oyununa geldi. Anladığında, iş işten çoktan geçmişti.

Çilesini çekmeden, algılarla getirtilen makamlar, insanı devlet adamı yapmaz; yapmıyor. Eskiler, ‘İerefül mekân bil mekin’ demişler, yani makamlar, onlara oturanlarla şeref kazanır. Yoksa şerefsiz bir insana makamın şeref vermesi düşünülemez.

Zelenski, Batı’nın oyuncağı olmayıp gerçek bir devlet adamı olsaydı, Rusya ile savaşa girmezdi. Daha açık ifadeyle Rusya’yı savaşa zorlamazdı. Zira Batı’nın ne denli kaypak olduğunu bilirdi.

Halbuki önünde onca örnekler vardı: Batı, Rusya’ya karşı Suriye’de, Libya’da ve hatta Kırım’ı işgalinde ne yapmıştı?

Duran saatin günde iki kez doğruyu göstermesi misali, o bunak haliyle bile Biden, gerçeği saklamadan olduğu gibi açıkladı. ‘Bizim yapabileceğimiz yalnızca iki seçenek var; birisi yaptırım, diğeri üçüncü dünya savaşıdır.’

Zelenski, Batı’nın, kendisi için üçüncü dünya savaşına evet diyeceğini düşünecek kadar saf değildir.

O halde savaş öncesi ve esnasında sergilediği bunca afra ve tafralarına ‘tiyatro’dan –ki, bu işi çok iyi becerir- başka ne denilebilir?

Batı, tüm ikiyüzlülüğüyle silah satışı yapıp ardından ve timsah gözyaşları dökmek derdinde.

İki taraftan da ölenler ya da perişan olan onca insan yığınları Batı’nın çok mu umurunda?

Batı’nın en ufak bir samimiyeti olsaydı, bunu, Rusya’nın Kırım’ı işgalinde gösterirdi. Nitekim bugünkü ağır yaptırımlar o vakit gösterilebilseydi, Rusya Ukrayna’yı işgale yeltenemezdi.

Batı da Rusya da sözüm ona ‘dengeli’ bir hesap içinde; olan zavallı Ukrayna halkına oldu ve oluyor.

Unutulmasın ki onların ne çeşit iğrenç hesapları varsa –ki, var- hesapları çok çabuk gören cenab-ı Hakk’ın da bir hesabı var.

Görelim Mevla’m neyler?

Neylerse güzel eyler.

.

Avrupa çaresiz
#RUSYA#Ukrayna#İşgal

Mart 02, 2022 06:292dk okuma

Dünyamız, yalnızca son yüzyılda iki ‘Büyük Savaş’ yaşadı; on milyonlarla ifade edilen (1.’de 17 milyon, 2.’de 55 milyon) insan kaybının yanında, onca şehirler, ocaklar, tesisler, fabrikalar, limanlar, havalimanları, yollar, köprüler vb. yer ile yeksan edildi.

Avrupa ülkeleri, savaşların enerji kaynaklarına sahip olmaktan çıktığını gördü ve o günkü enerji kaynakları olan çelik ve kömür üzerine bir birlik kurdu. Şimdiki AB’nin temelleri böyle atıldı.

Gittikçe safları sıkılaştırdılar; gümrük birliği ve bilahare ortak para kullanımında anlaştılar.

Avrupa devletlerinin büyük kısmı güvenliklerini NATO’ya havale etti. Bunlardan yalnızca ikisi (İngiltere ve Fransa) nükleer güce sahip ülke konumundadır. Diğer bir kısmı (Doğu Avrupa ülkeleri) Sovyetlerin hegemonyasında, Varşova Paktı’na dahil edildiler.

1990’da Sovyetlerin dağılmasından sonra, bir kısım eski Varşova Paktı ülkeleri NATO’ya alındı ve diğerlerinin de alınması için çalışmalar yürütülüyordu.

Bunların başında da Ukrayna geliyordu.

Kimileri, Varşova Paktı çöktü ve dağıldı, NATO’ya ne gerek var demesine rağmen NATO, daha da genişlemesini sürdürdü.

Malum NATO’da altın hisse ve en büyük güç ABD’nin elindedir. Gücüne güvenen, diğer bir deyişle ortaklarının güçsüzlüğünü bilen ABD, NATO’yu kendi hegemonyası istikametinde adeta manivela olarak kullanmaktadır.

Mesela ABD, Türkiye’yi NATO’nun güneydoğu kanadının ileri karakolu olarak görmekte olup NATO’nun her türlü külfetine muhatap kılmasının yanında; en lazım olduğu zamanda nimetlerinden yoksun bırakıyor. Üstelik bununla da yetinmeyip terör örgütlerinin saldırılarına hedef olan Türkiye’nin yanında yer alması gerekirken, mahut örgütlerin yanında hizalanmakta ve Türkiye’ye karşı düşmanca tavır sergilemektedir.

Güç zehirlenmesine kapılan ABD, bu yüzden Almanya’ya, ‘Biz olmasaydık Rusça konuşuyor olacaktınız’; Fransa’ya da, ‘Bizim sayemizde Almanca konuşmaktan kurtuldunuz’ diyerek pervasızca davranabiliyor.

AB ülkelerinin en büyük hatası, Türkiye’yi birliğe dahil etmemeleri, Türkiye ile birlikte AB güvenlik sistemini kurmamaları ve bu önemli işi NATO’ya (ABD) havale etmeleridir. Bunu bilen ABD de, AB ülkeleriyle kedi fareyle oynar gibi oynuyor.

NATO’nun ülke sayısı 19’dan 30’a çıktı. Yeni üye ülkelerle Rusya, çepeçevre kuşatılmak istendi. Rusya, kendisine oynanan büyük oyunu göremedi ve yapılanları tehdit olarak algıladı, Ukrayna’ya saldırdı. Malum 2014’te de Ukrayna’nın güneydeki Kırım bölgesini işgal etmişti.

Yeni harekâtla Rusya, Ukrayna’nın Karadeniz’le kıyıdaşlığını kesmek istemektedir.

İki arada bir derede kalan AB ülkeleri, ne yapacaklarını bilmez haldeler. Bilseler de bu durumun gereğini yapabilecek kuvvet ve kudretten yoksundurlar. Bundan dolayı da ABD’nin ağzının içine bakmaktadırlar.

Zira birçoğu Rusya’nın doğalgazı ile ısınmakta, fabrikalarını Rusya’nın doğalgazı ile çalıştırmaktadır. Ayraca Rusya, Avrupa’ya günde 5 milyon varil petrol (bunun 2 milyon varili rafine) ihraç etmektedir.

Putin’in insafına(!) kalmış, dağınık bir AB, birliği toparlayacak tecrübeli ve karizmatik liderlerden de yoksundur. Nitekim başında Merkel olsaydı, Almanya bu günkü çaresiz durumlara düşmez, kararlarını ABD’nin isteği doğrultusunda değil, kendi verebilirdi.

Emperyalist ülkelerin hepsi oyun içinde; kimileri de oyun içinde oyunlar peşinde olup akılları sıra dengeyi ve düzeni bu şekilde sağlayacaklar.

Dedik ya, ABD çok pis oynuyor ve bu pis oyunuyla Putin’i yeni bir bataklığa soktu.

Nasıl mı?

Cevabı, cumartesi günkü makalemizde.

.

İngiliz oyunu!
#ABD#NATO#Rusya

Şubat 28, 2022 06:293dk okuma

ABD’yi güdümüne alan İngiltere, sessiz ve derinden dünyadaki tüm siyasete, şeytani odaklı olarak yön veriyor. Dünyadaki gelişmelere bakıldığında, hiç kimse İngiltere’yi perdenin önünde görmez, göremez. O daima, tıpkı mafya filmlerindeki gibi ortalıkta gözükmeyen, kara gözlüklü, kucağındaki kediyi okşamakla meşgul kanlı lider rolünü üstlenir.
Haberin Devamı

ABD’yi önüne katıp Ukrayna’yı Rus silahlarına karşı koyabilecek silahlarla donattılar. Yetmedi, bu silahların eğitimlerini Ukraynalı askerlere verdiler. Ardından da: ‘Yürü! Biz, AB-ABD-NATO olarak yanındayız!’ dediler.

Rusya’ya da, NATO’ya aldığımız birkaç eski Varşova Paktı ülkeleriyle yetinmeyeceğiz, hepsini alacağız diyerek onu da kışkırttılar.

Kelimenin tam anlamıyla, tavşana kaç tazıya tut diyerek; sonuçta her ikisini de bitmiş ve tükenmiş bir halde, kendi yönlendirmelerine alacaklarını hesap ettiler. Zira 2. Büyük Savaş’tan sonra da hep böyle pis oynadılar ve kazandılar. Lakin ilk defa gözlerini karartıp ‘ayı’yı oyunlarına dâhil ettiler.

Önceki aşağılık oyunlarının ve sözde başarılarının sarhoşluğuyla ateşle oynadıklarını fark etmediler.

İngiltere ve ABD akılları sıra, gözlerine kestirdikleri maşaları vasıtasıyla vekâlet savaşlarıyla işin içinden sıyrılabileceklerini zannediyor.

Belli ki Türkiye’nin güneyinde destekledikleri Kürt ayrılıkçılarla Putin’i karıştırdılar. ‘Ayı’nın severken bile muhatabını öldürdüğünü unuttular. Üstelik bu ‘ayı’ dünyanın 2. büyük nükleer gücü.

Dolayısıyla dünyanın bu en pis oyuncuları ilk kez tüm dünyayı yakabilecek bir ateşle oynuyorlar.

Mahut pis oyuncuların hedefinde yalnız Rusya yok, bir o kadar önem addedip düşmanca tavır sergilemekten çekinmedikleri Türkiye var.

İngiltere ile ABD’nin kendisine ne denli dost ve müttefik olduklarını en iyi Türkiye bilir! Bundan dolayıdır ki Türkiye yoğurdu üfleyerek yemek zorundadır.

Onlar, Türkiye’yi hâlâ ‘Enverland’ Enver Paşa’nın güdümündeki ‘Hasta adam’ ülkesi zannediyorlar. Odessa’yı, bir kez daha mürettebatlarına giydirilen Türk askeri üniformalarıyla ve göndere çekilen Türk bayraklı gemilerle bombalar ve böylece Türkiye’yi de ateşe atarız diye hesap ediyorlar!

Ondan sonra da; PKK, YPG, PYD, FETÖ ile yapamadığımızı yapar ve Türkiye’yi paramparça ederiz diye düşünüyorlar.

Türkiye’nin aynı delikten ikinci kez sokulabileceğini vehmediyorlar. Türk’e kefen biçenin ölümünün korkunç olacağını düşünemiyorlar.

İyi de Türkiye’de iktidarda, kendilerinin de dört gözle bekledikleri Jön Türkler’in (İttihat Terakki) maceraperest sergerdeleri (kötü elebaşları) yok ki.

Sayın Erdoğan gibi milletine ve devletine sevdalı, bir o kadar da cesur, temkinli, emin, akil ve gayretli bir lider var.

Dolayısıyla Türkiye, her iki tarafa da büyük bir dikkat ve özenle yaklaşıyor ve bu anlamsız savaşın bir an önce bitmesi için bütün gayretini sarf ediyor.

Şimdilik olan, zavallı Ukrayna halkına oluyor. Masum halka yapılan bu zulüm, kendi dindaşları ve hatta kendi dindaş ve milletleri tarafından yapılıyor.

İşte batının ve Rus’un insanlıktan, insani değerlerden anladığı budur. Ve bunun adı, yine kendilerine göre medeniyettir, hukuktur, insan haklarıdır.

Dua edelim de bu ateşten çıkan kıvılcımlar sınırlı kalsın ve etrafa sıçramasın. Allah saklasın, bir sıçrarsa değil bölge, tüm dünya bir anda alev topuna döner.

Yine malum o 3. Büyük Savaş’ın galibi olmaz, olmayacaktır.

İnsanlık, büyük kıyametten önce kendi kıyametini koparacak ve milyarlarca insan birbirini yiyip bitirecek; tüm dünya enkaz yığını haline gelecektir.

Biten ve tükenen insanlık, bütün bunlardan sonra yapabileceği savaşta silah olarak ok, yay ve balta kullanabilecektir.

.

Demokrasi oyunundan gerçek demokrasiye!
#Demokrasi#Celal Bayar#TSK

Ocak 31, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Demokrasi, her şeyden önce halka inanmak, halkın kararlarına ve seçtiklerine saygılı olmak ve halkın seçtiklerini öncelemektir.

Daha açık ifadesiyle; atanmışları (sivil ve askeri bürokrasi) seçilmişlerin emrine vermektir. Seçilmişleri amir, atanmışları memur kılmaktır.

Daha işin başlangıcından beri, bize demokrasicilik oynatmalarının temelinde millete güvensizlik yatmaktadır. Millete tepeden bakan, onu horlayan, onu insan yerine koymayan bir zihniyet; demokrasimizi geliştirmedi.

Geliştirmek isteyenlere mani oldu.

Kendilerini dev aynasında; milleti ise sinek kadar görüp; ‘Bizim oylarımızla, cahil-cühelanın oyu bir olur mu?’, ‘Cahil, askerde okuma-yazma öğrettiğimiz baldırı çıplaklar ne ki, bunların seçtikleri ne olsun?’ diyerek milli iradeyi istiskal ettiler.

Lafa gelince, milli iradenin üstünde güç yok, tatbikatta ise milli irade kimsenin umurunda değildi. Düşünebiliyor musunuz; Cumhurbaşkanı Celal Bayar’ı, Cumhurbaşkanlığı Muhafız Alayı Komutanı tutukladı.

O komutanın, Anayasa’da ve kanunlarda belirtilen görevi; cumhurbaşkanını, ölümü pahasına korumaktır. Aynı asker ise Anayasa’yı ihlal ederek, cinayetlerin en büyüğünü işliyor. Meclis’i kapatıyor, seçilen milletvekillerini suçlu addedip içeri alıyor, Başbakan ve Bakanlara (Hükümet) katil muamelesi yapıyor, Anayasa’yı rafa kaldırıyor, milli iradeyi yok sayıyor, demokratik tüm hürriyetleri kısıtlıyor. Ve dönüp utanmadan diyor ki: “Bu yaptığımın adı ‘Anayasa ve Hürriyet Bayramı’dır.”

Halka da diyor ki: ‘Gelin hep beraber kutlayalım!’

Delinin zoruna bak!

Biliyorum, gülüyorsunuz ama gülmeyin zira bu absürt bayram(!) 1980 darbesine kadar kutlanageldi. Üstelik bunu da kaldıran yine başka bir askeri idare idi.

Demokrasinin belkemiği olan halkın kendisi ise tüm bu olup bitenleri sadece seyrediyordu.

Her on yılda bir yapılan darbelerle milli irade askıya alındı ve darbe ürünü olan anayasalarla toplum hizaya getirildi.

Vesayetin ve onun kanlı eli olan darbelerin adı, ‘Demokrasiyi rayına oturtmak!’ oldu! Hiçbir demokratik ülkede, bundan bahsedilemez lakin işbu rivayet bizde moda olmuştu!

Vesayetle hastalıklı (illetli) sivil idareye bile tahammül edemediler ve on yıl dolmadan, sabah erken kalkan asker darbe yaptı.

Dünyanın bütün demokratik ülkelerinde, Genelkurmay Başkanlığı ile Kara, Deniz ve Hava Kuvvetleri Komutanlıkları, Milli Savunma Bakanlıklarına bağlıdır.

Bizde öyle miydi? Peki, biz mi demokratik ülkeydik yoksa onlar mı?

Üstüne üstlük bir de; darbeleri kurumsal hale getiren, TSK İç Hizmet Kanunu’nun 35. maddesi; adeta Demokles’in kılıcı gibi TBMM’nin üstünde asılı duruyordu.

Asla demokrat olamayan, kuzu postuna bürünen bir kısım kurt siyasetçi de (İ. İnönü, Abdullah Gül vb.) bu maddeye atıfla: ‘Şartlar gerçekleşirse darbe kaçınılmaz olur!’ diyerek cibiliyetlerini belli ediyordu.

Bütün bu antidemokratik kepazeliklere Sayın Erdoğan ve Sayın Bahçeli son verdi ve sivil-asker her kurumu yerli yerine yerleştirerek, hepsinden önemlisi darbe heveslilerinin çanına ot tıkayarak, ülkeye demokrasiyi getirdiler.

Bir de, utanmadan kalkıp bu şahsiyetlere ve özellikle de Sayın Erdoğan’a ‘Diktatör’ diyorlar. Millete diyemediklerini, milletin seçtiğine diyerek, akılları sıra milletten intikam alıyorlar!

Kedi uzanamadığı ciğere mundar dermiş.

.

3. Dünya Savaşı
#ABD#Rusya#Andrey Krutskih

Şubat 02, 2022 06:292dk okuma
Paylaş

Tüm insanlık, ‘ne, nice, nasıl ve niçin’ olduğunu anlamadan; bindirildiği alametlerle, bilinçsizce, hızla kıyamete doğru gidiyor.

O insanlık ki, siber teknolojiyi keşfedinceye kadar yokuş tırmandı, bu keşifle birlikte uçuşa geçti. Lakin bu uçuştaki rotasının ne olduğunu (düz mü, eğri mi, yukarıya mı, uçuruma mı?) kendi de bilmiyor.

Pandeminin meydana getirdiği derin sarsıntılar bile insanoğlunun akılını başına devşirmesine yetmedi.

Oysa insanoğlu yeni keşifleriyle kendini öve öve bitiremiyor, bir dokunuşla yerin altını üstüne getirebiliyor.

Aynı insan, eskiden sevgiyle bakıyor ve gönüllere dokunuyordu. Zira o vakitler dokunduğu insandı, insani duygulardı.

Şimdi ise, duyguları körelmiş olarak yalnızca makineye dokunuyor ve olan biteni şuursuzca seyrediyor.

İnsanoğlu, dünyanın en mükemmel bilgisayarının, taş kafa, geri zekâlı, angut birisinin tırnağı kesilince duyabileceği hissin trilyonda birini duymadığını, duyamayacağını bir bilebilse, bir anlayabilse!

O vakit bilinçsizce emrine girdiği oyuncağı elinden fırlatıp atacak, kendine gelip onu ve onun gibi her şeyi hükmü altına alabilecek ama nerdee...

Bakınız; Rusya Dışişleri Bakanlığı yetkilisi Andrey Krutskih, siber alandaki savaşta şimdiden küresel bir çatışmanın patlak verdiğini belirterek, Moskova’nın riskleri azaltmak için ABD ile çalışmayı umduğunu ifade etti.

Krutskih, siber saldırıların kamuoyundan gizlenen ve yeni bir dünya savaşı çıkaracak kadar sık ve şiddetli hale geldiğini söyleyerek sözlerine şöyle devam etti:

“... Bir savaş yaşanıyor ve çok yoğun bir şekilde yaşanıyor. Bu, gizliymiş gibi davransak da, aslında tam kapasite siber savaş yaşanıyor. Medya, bunun zaten 3. Dünya Savaşı olduğunu söylemekte haklı. Sadece hasarın boyutunu, sonunda kimin kaybedeceğini ve dünyanın konfigürasyonunun ne olacağını bilmiyoruz.

Malum; daha önce de, ABD menşeili güvenlik firması Fire Eye, Amerikalıların gelecekte daha da kötü siber saldırılarla karşı karşıya kalacağı konusunda uyarmıştı. Firmanın CEO’su Kevin Mandia, ‘İnsanlar bağımlı oldukları şeyi bile bilmiyorlar. Bilgisayar çalışmadığı için, birden tedarik zinciri bozulmaya başlayabilir!” uyarısında bulundu.
İnsanın elinden, bağımlı olduğu dokunmatik aletini (akıllı telefon, bilgisayar vb.) üç-beş saatliğine alın, sudan çıkmış balığa döndüğünü görürsünüz.

İnsanoğlunun elde ettiği maddi kazanımlar, bu kazanımların renkli, şaşalı ve büyülü dünyası ona, manasını, hakikatini ve Yaradan’ını unutturdu. Bu yüzden, medenileşeceğine, daha da vahşileşti ve altta kalanın canı çıksın demeye başladı.

Dün, Peygamberlerin ektiği sevgi tohumları toplumları esenliğe kavuştururken; bugün, zalimlerin ektiği nefret tohumları toplumları birbirinin ekmeğine musallat ve birbirlerine diş bileyen vahşi sürüler haline getirdi.

NOT: Bugün mübarek üç ayların başlangıcı (Hicri, 1 Receb). Ayrıca, Receb ayının ilk cuma gecesi ise, ‘Regaib kandilidir’. Malum her cuma gecesi kıymetlidir; bu iki kıymetli gece böylece bir araya geliyor ve çok daha kıymetli oluyor.

Allahü teâlâ kullarını çok sevdiği ve onlara çok acıdığı için böyle kıymetli zamanlar yaratmıştır ki, bu zamanlarda yapılan dua ve tövbeleri kabul edeceğini bildirmiştir.

Bu denli manevi ganimet günlerini fırsat bilelim; dua ve tövbeden gafil olmayalım, sevgili okuyucularım.

.

ABD çok pis oynuyor!
#ABD#Türkiye#Çin

Şubat 07, 2022 06:293dk okuma

2. Büyük Savaş’tan sonra dünyanın ipleri ABD’nin elinde kaldı. Sovyet Rusya ve İngiltere ile birlikte parselledikleri dünyanın aslan payını kendine ayıran ABD; suyun yukarısında durarak, ‘Suyumu bulandırıyorsun’ ithamıyla, irili ufaklı devletlerin büyük miktarını kendi güdümüne aldı.

Türkiye, 2. Büyük Savaş’a girmedi lakin 1. Büyük Savaş’taki yenilgisi onu, önce İngiltere’nin ve ardından ABD’nin kapsama alanına soktu. Onlar da ellerine geçirdikleri bu tarihi fırsatlarla, Osmanlı’yı ve ardından Türkiye’yi maddede ve manada pırasa gibi doğradılar.

Ruslar, Türkiye’den Kars’ı, Ardahan’ı, Artvin’i isteyip Boğazlar’dan hak iddia edince, ABD ve NATO, Türkiye’nin kurtuluş simidi olarak görüldü. NATO’ya girdiği ilk günden itibaren, Kuzey Atlantik Paktı’nın külfetini yüklendi ve bu ilk iş olarak; Anadolu çocuklarını gemilere bindirip savaşmak için dünyanın öbür ucuna (Kore) gönderdi.

Denize düşüp yılana sarıldığını, yılanın bıkmadan, usanmadan sürekli sokmasından anlayacak lakin ona karşı koymayı aklının ucundan bile geçiremeyecektir. Zira yapılan ikili anlaşmalarla eli kolu bağlı, savaş yorgunu ve çaresiz bir haldedir.

.1990’da Sovyetler’in dağılmasından sonra, ABD, rakipsiz süper güç olarak, tek başına dünyanın jandarması oldu; artık ‘Ali kıran baş kesen’di.

Oluşturduğu vahşi kapitalizm sistemiyle tüm dünya ülkelerini sömürüyor, bu sömürü düzenini sürdürmek için de kimsenin gözünün yaşına bakmadan tüm kahpelikleri pervasızca sergiliyordu.

ABD Başkanı, Almanya’ya: ‘Biz olmasaydık şimdi Rusça konuşuyor olacaktınız!’, Fransa’ya: ‘Biz olmasaydık şimdi Almanca konuşuyor olacaktınız!’, Suudi Arabistan’a: ‘Bizim desteğimizle o koltuklarda oturuyorsunuz. ABD’nin desteği olmasa iki hafta zor dayanırsınız; tacınız tahtınız başınıza yıkılır!’, Türkiye’ye: ‘ABD’nin sana biçtiği rolün dışına çıkma; aksi halde ekonominizi mahvederim!’ diyor.

Cumhurbaşkanı Erdoğan, alışagelinen siyasetçilerin aksine, dik durup ABD’nin Türkiye’ye biçtiği rolün dışına çıkınca da, son gelen Başkan: ‘Tayyip Erdoğan’ı indirmek için muhalefetle işbirliği yapıp onları destekleyeceğini’ söylüyor.

Şu şımarık, had bilmez, buyurgan ve kepaze tavrı görüyor musunuz? ‘Güçlüyüm haklıyım, haklılığımı gücümden alıyorum, ne istersem onu yaparım; herkesten hesap sorarım ve asla kimseye hesap vermem’ diyor.

Hepsinden önemlisi, dünyanın düzenini ben kurarım ve herkes bu düzene uymak zorundadır diyor.

Gerçekte ise tüm yapıp ettikleri, düzensizliğin, kaosun, baskı ve zulmün ta kendisi.

ABD’nin bir diğer özelliği de kurulduğu günden beri, İsrail’in Siyonist politikalarına angaje olmasıdır. Öyle ki, ABD ile İsrail yumurta ile tavuk misali olmuşlardır; adeta birbirlerini tamamlayıcı parçalar halindedirler (mütemmim cüz).

El ele veren ve ruh ikizi olan bu gücün tek hedefi var; o da yeryüzünde fesat çıkarmak, dünyayı yaşanamaz hale sokmak.

ABD’nin bu denli pis oyunundan daha çok şaşılacak şey ise; tüm bu kirli emellerini gerçekleştirmek istediği ülkelerde yandaş bulması ve onlarla ortak hareket edebilmesidir.

Bu cümleden olarak; Çin’i, Rusya’yı ve Türkiye’yi çevreleyip kuşatmak istemektedir.

Rusya’yı kuşatması yetmedi, bir de kışkırtıyor; istiyor ki Ukrayna’yı işgal etsin ve böylece AB’yi ve NATO’yu karşısında bulsun!

Bilmiyor ki ne AB ve ne de NATO ülkelerinin büyük çoğunluğu ABD’nin yanında yer almayacaktır. ABD, kışkırtmasıyla kalacak ve aklı başında hiçbir ülke lideri, onun pis oyunlarına artık alet olmayacaktır.

Türkiye’yi dışarıdan kuşatmakla oynadığı pis oyununa, içeriden de FETÖ, PKK ve onlara arka çıkan bir kısım muhalefetle birlikte hareket ederek devam ediyor.

Geçen asrın başlarında da, ABD’nin rolünü İngiltere, içimizdeki muhalefetle ortaklaşa oynuyordu. Onlar başardılar, Sultan 2. Abdülhamid Han’ı alaşağı ettiler.

On seneye kalmadan, Cihan İmparatorluğu elimizden çıktı.

Haberin Devamı

ABD, Türkiye’de Sevr’i horlatıp ülkemizi paramparça etmek istiyor da bizdeki bu aymaz, gafil ve akıllarını hırslarıyla örten, kinim dinimdir diyen muhalefet, kimlerin değirmenine su taşıdığının farkında mı?

Anlayan beri gelsin!

.

Bu ülke
#Türkiye#Faşizm#Milliyetçilik

Ocak 15, 2022 06:293dk okuma

Bu ülke bir imparatorluk bakiyesidir, üstelik bu bir cihan imparatorluğu olup, üç kıta yedi iklimde hükümran olmuştur.
Altı yüzyılı aşkın bir zamanda, bağrında onlarca milleti barındırmış ve bu süre zarfında ırk, dil, din ve renk gibi aidiyetleri bakımından, hiç kimse diğerine yan gözle bakmamıştır, bakamamıştır.

Atalarımız bunu, bugün bile dünyanın bulamadığı ‘adil sistem’ sayesinde gerçekleştirmiştir.

Tüm bu farklı topluluklar, sahip oldukları değerler ve becerileriyle maddede ve manada cihanşümul bir zenginliği oluşturuyordu.

1789’daki Fransız İhtilali ile birlikte, imparatorluklar dönüşüm sürecine girdi. Milliyetçilik kavramı öne çıkarak milli devletlerin önü açıldı. İmparatorlukların yıkılması mukadderdi artık, onlar da bir bir yıkılıp yerlerini, irili ufaklı onca milli devlete bıraktı.

Milliyetçilikte endaze (ölçü) kaçırılınca, faşizm kaçınılmaz oldu. Kurulmuş olan ve kurulmakta olan hemen her milli devlet, faşizmden az ya da çok nasibini aldı.

Almanya ve İtalya, faşizmin öncüleri olarak, en üstün ırk olduklarını iddia ederek kendilerinden olmayanlara akla hayale gelmedik zulümleri reva gördüler.

Türkiye’de kurulan devletteki ‘İttihatçı kanadı’ boş durmadı ve milliyetçiliği ırka indirgedi; ‘En üstün ırk Türk’, ‘Bir Türk dünyaya bedeldir’, ‘Türk olmayı en büyük şeref ve şan sayarız’, ‘Saf Türk soyundan olmayanların bu memlekette tek hakları vardır; hizmetçi olma hakkı, köle olma hakkı. Dost ve düşman, hatta dağlar bu hakikati böyle bilsinler!’ diyerek, Mimar Sinan dahil on binlerce insanın mezarları açılarak kafatası ölçümleri yapıldı.

Cumhuriyet Gazetesi, faşist Hitler’i öve öve bitiremiyordu.

Üstün ırk taslayan yönetimler, kendi zorba yöneticilerinin dışında herkese, hangi ırk, din, dil, renk, mezhep ve meşrepte olursa olsun herkese zulmetti. Bu şekildeki yönetim tarzı, halkın büyük çoğunluğunu teşkil eden kitlelerle devletin (yönetim erkinin) arasını açtı.

Tek anladıkları zorbalık olan bir kısım yöneticiler, devletle arası açılan kitleleri, şiddet kullanarak, silah zoruyla hizaya sokmaya çalıştı.

İşin en vahim tarafı ise, tek tipçi bir anlayışla, kendinden olmayanları, kendisi gibi düşünmeyenleri, kendisinin dayattığı hayat tarzını benimsemeyenleri –ki bunlar saf Türk de olsa- dışladı.

Devlet, kendini fildişi kulesine çekti ve halkıyla arasına kalın çizgiler çekti. Bir valiyi, bir kaymakamı, bir belediye başkanını ve hatta basit bir daire müdürünü halk, dürbünün tersinden görebilirdi. Onların makamlarına çıkmak, onlarla muhatap olabilmek hayal ötesiydi.

Buyurgan ve halka rağmen iş gören, halka dayatan, halka tepeden bakan bir yönetim anlayışıyla kitleler sindirildi ve ‘öz yurdunda garip, öz vatanında parya’ muamelesine tabi tutuldu.

Bu anlayıştaki devletin zulümlerinden nasibini almayan hiçbir etnik köken, dil, din, ırk, mezhep ve meşrep olmamıştır.

İşte vaktiyle açılan bu derin yaraları, aportta bekleyen dış düşman, sürekli kaşıdı ve maalesef bazısını kangrene çevirmeyi başardı.

Demokrasiyle birlikte (özellikle Menderes, Özal ve Erdoğan dönemlerinde), zamanla tüm bu engellemeler peyderpey kalktı. Tüm bu baskılara her kesim sabretti, yalnız dışarısının kaşımasıyla kangrene dönüşen bölücü hareket, demokratik mücadele yerine, düşmanların destek ve teşvikiyle terörü seçti.

Bölücü hareket, Türkiye’ye dost gözüken dış mihrakların manivelasıydı. Bununla Türkiye’nin ayağına pranga vuruyor ve adeta meşguliyetle tedaviye tabi tutuluyor ve ilerlemesine ve kalkınmasına asla müsaade edilmiyordu.

Gerçekte ise, kurulmak istenen ikinci bir İsrail Devleti ile Büyük Ermenistan devletleriydi. Kürtler ise, bu Ermeni ve İsrail aşına tuz- biber edilmek isteniyordu.

Bu ülke, kendisine biçilen kefeni yırttı, doğruldu ve ayağa kalktı. Dün, Türkiye’nin en zayıf halinde başaramadıklarını, bugün yeniden denemeye kalkıyorlar.

Türkiye, eski haşmetli günlerine dönecek diye ödleri kopuyor.

Korkunun ecele faydası yok; ödleri kopsa da korktukları başlarına gelecek!

.

Kara Afrika’nın kara bahtı
#Türkiye#Afrika#BMGK

Aralık 20, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

3. Türkiye-Afrika Ortaklık Zirvesi, Türkiye’nin ev sahipliğinde İstanbul’da gerçekleştirildi.
Osmanlı tarih sahnesinden silinip yerine kurulan genç Türkiye Cumhuriyeti’ne de kabuğunda kalması ve asla dışarı çıkmaması dayatılınca; asırlar boyu, tasada ve kıvançta birlikte olduğumuz ülkelerden ayrı düştük.

Merkezkaç kuvvetinden çıkıp çil yavrusu gibi dağılan ve sahipsiz kalan ülkelerin her biri, kapanın elinde kaldı.

Bunlardan Afrika’da olanlara, renklerinden dolayı zenci, kıtalarına da Kara Afrika denmişti.

Halbuki emperyalistlerin nasırlaşan vicdanlarındaki zifiri karanlıktı yüzlerine yansıyan. Zira zenci dediklerinin aynalarında, kendi kapkaralıklarını görüyor ve sözde kurtuluşu, onları ezmekte, köleleştirmekte, sömürmekte ve öldürmekte görüyorlardı.

Sözde beyaz, gerçekte ise karadan da daha kara olan vicdansız Batılılar; sırtlan sürüleri misali, siyahi insanlara saldırdılar.

Afrika’nın altını üstüne getirdiler; mallarını yağmaladılar, envai çeşit işkencelere tabi tutarak canlarını aldılar.

Bütün bu zulüm ve işkencelerden, canlı olarak günümüze kalabilen Afrikalı’nın ruh hali son derece dramatiktir. Öyle ki, beyaz adamı gördüğünde, ondan, canavar görmüş gibi ürküp kaçıyor.

Oysa aynı topluluklar, daha bir asır öncesine kadar, beyaz tenli olan Türklerle hemhal idiler; birbirlerine şefkatle bakıyorlardı.

Onlara neler yapıldı ki, yüz sene sonra bu hale gelmişlerdi!

Batılı emperyalistlere göre, daha düne kadar siyahi olanlar, birbirlerini çiğ çiğ yiyen yamyam sürüleriydi ve asla insan olamazlardı.

Bir asır sonra da olsa Türkiye, kendi ayakları üzerinde doğruldu, titredi ve kendine geldi; yeniden ‘Molla Kasım’ oldu ve ‘Dünya beşten büyüktür’ diyerek, kara bahtlı Afrikalı’nın imdadına koştu.

Medeni(!) denilen şu dünyanın adaletine bakar mısınız; 1.6 milyar insanın yaşadığı Afrika kıtası, BMGK’da temsil edilmiyor. Bu pandemide, Afrika’nın yalnızca yüzde 6’sı aşılanabildi. ‘Bu taksimi kurt yapmaz, kuzulara şah olsa!’

Türkiye, en büyük dış temsilciliğini Afrika’nın en fakir ülkelerinden birinde açarak, 15 milyon aşıyı yola çıkararak ve tüm Afrikalıları aşılatmak için de Türkovac (yerli aşı) göndermek sözü vererek, tarih boyu olduğu gibi mazlumların hamisi olduğunu gösterdi ve göstermeye devam edecek.

Güçlü Türkiye’nin Kafkaslar’da, Doğu Akdeniz’de, Libya’da ve Körfez ülkeleri nezdinde yürüttüğü başarılı diplomasi, başta ABD, Rusya ve İran olmak üzere tüm batılı sömürge ülkelerini derinden rahatsız ediyor. Cephede ve masada yenemedikleri Türkiye’yi, bu kez ekonomik yönden çökertmek için saldırı üzerine saldırı düzenlemektedirler.

Sayın Bahçeli’nin ifade ettiği gibi: “Oyun büyük, oyun vahşi, oyun düşmancadır. Türkiye spekülatif atakların hedefindedir. Fiyat artışlarının içinde kim varsa, vatandaşlarımızın ekmeğine, sofrasına, cüzdanındaki paraya kimler doğrudan veya dolaylı musallat olmuşlarsa, analarından doğduğuna pişman edilmelidir.

Anlık fiyat değişimleri, gün içinde defalarca fiyat etiketlerinde yapılan değişiklikler en ince detayına kadar ele alınmalı ve bu vahim sorunun üzerine gidilmelidir. Ederi bir dolar olan alçakların dolar üzerindeki oyunlarına teslim olacak bir Türkiye asla yoktur. Dik duruşumuzu bozmaya hiç kimsenin gücü yetmeyecektir.”

.

Devletlerarası ilişkiler
#BAE#Türkiye#ABD

Aralık 08, 2021 06:302dk okuma
Paylaş

Devletler birbirlerine Katolik nikâhı ile bağlı değillerdir; bugün dost gözüken devletler yarın, pekâlâ düşman olabilirler.

Devletlerin dostlukları da bilinen manada bir dostluk değildir. Zira devletlerin dostluğu daha ziyade karşılıklı menfaate dayanır.

Türkiye olarak biz, NATO müttefikiyiz; müttefiklerimizle bilinen manada bir dostluğumuzdan söz edemeyiz. Şu halde NATO da bir menfaat birlikteliğidir ve başka hiçbir şey değildir.

Üstelik biz Türkiye olarak, NATO’nun hep külfetine katlandık. Hatta üzerimize musallat edilen terör örgütlerini, sözde müttefikimiz olan NATO ülkeleri eğitip donatıyor.

Düne kadar BAE ile birbirimize diş biliyorduk. Bu durum, durduk yerde olmadı elbette.

BAE, Türkiye’nin menfaatlerine, açıktan ve gizli, halel getirici davranışlar sergiledi. Bunun üzerine iki ülke arasındaki münasebetler uzun süre kesildi.

İktidar partisi, bölgesindeki Suriye, Mısır, BAE, İsrail ve Suudi Arabistan gibi ülkelerle münasebeti, şu veya bu sebeple kesince, muhalefetin şimşeklerini üzerine çekmişti.

Muhalefet partileri, ‘Tüm komşuları düşman ilan edip Türkiye’yi yalnızlığa ittiniz’ diye serzenişte bulunuyordu.

BAE Veliaht Prensi, önceki hafta Türkiye’ye geldi diye, aynı muhalefet bu kez; ‘Hani bunlar düşmandı, Türkiye’ye her türlü kötülüğü yapmışlardı; ne işiniz var bunlarla’ demeye başladı.

Süleyman Demirel’in demesi gibi; dün dündür, bugün bugündür ve siyasette 24 saat çok uzun bir süredir. Ayrıca, ne dostluklar ve ne de düşmanlıklar ebedidir.

Devletlerarası münasebetlerde dostluk da düşmanlık da konjonktüreldir. Dün düşman olduğunuz ülkeyle bugün pekâlâ dost olabilirsiniz; bu durumun tersi de mümkündür.

Ayrıca bakınız; Türkiye olarak ABD ile nasıl didiştiğimiz ortada. Bize karşı alenen düşmanlık sergiliyor, burnumuzun dibinde bir terör devleti kurmaya çalışıyor.

Üstelik kendilerinin vermedikleri savunma silahlarını Rusya’dan aldık diye, bizi tehdit ediyor.

Hal böyleyken, biz ABD ile münasebetleri kesiyor muyuz?

Adına Millet İttifakı diyen muhalefet partileri, iktidarı pekâlâ yerden yere vuruyorlar; Türkiye’nin milli çıkarlarını yok etmeye çalışan ABD’ye karşı da, çıkıp iki laf etseler ya!

Veya iktidar partisine; niye ABD ile ilişkileri sürdürüyorsun, diye hesap sorsalar ya!

İkisini de yapamazlar zira Erdoğan’a karşı ABD ile ittifak halindeler.

Sadece BAE ile değil, bölgedeki diğer ülkeler; Mısır, Suudi Arabistan ve hatta İsrail ile dahi münasebet kurup ilişkileri geliştirmeliyiz.

Küresel aktörlerin güdümündeki bölge ülkelerinin kendilerine gelme zamanı geldi de geçiyor.

Tarih de coğrafya da bizleri yakın kılmış, bu ayrılık niye?

Çil yavrusu gibi dağıldık da ne oldu? Kimlere taşeronluk yapıyor, kimlerin ekmeğine yağ sürüyoruz?

ABD ile ‘Yüzyılın Anlaşması’nı yapmışlardı, daha şimdiden unutuldular.

Coğrafya kaderdir ve bizler bu kaderi, bölgemizdeki tüm ülkelerle hep birlikte paylaşacağız

.

Takiyyeci genel başkanlar!
#Takiyye#Kemal Kılıçdaroğlu#Ali Babacan

Aralık 04, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Takiyyecilik, Ortadoğu coğrafyasında çok yaygın bir sıfattır. Takiyyeciler sinsidir, asla gerçek yüzlerini belli etmezler.

Samimi değillerdir; her kalıba rahatlıkla girerler ve hemen herkes, onları kendilerinden sanır.

Bu halleriyle tipik münafıktırlar.

FETÖ’cülerin en bariz vasfı takiyye yapmaktır. Hedeflerine ulaşmak için her yolu mubah görürler ve bu yüzden işlemeyecekleri halt yoktur.

Takiyyecinin, diğer insanların bilmesini istemediği bir sırrı vardır ve hep bu gizli emeli uğruna uğraş verir.

Her çeşit terör örgütü mensubunun ortak özelliği takiyyeci olmalarıdır.

Ama gelin görün ki bu sıfat, son dönemde bizdeki siyasetçilerde karar kıldı.

Öyle ki son dönem siyasetçilerimizin birçoğu, siyasetlerini takiyyecilik doğrultusunda yürütmeyi maharet bildi ve bilmeye devam ediyorlar.

Son dönemde, siyasette, takiyyeciliğin öncüsü CHP Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’dur. Nitekim kendinden sonra gelen siyasetçileri de kendine benzetmiştir.

Şaibeli kasetleri, bana yüzleri maskeli kişiler izlettirdi diyerek, açmış olduğu karanlık kapıdan girdi ve bir daha oradan çıkamadı.

Bir ana muhalefet partisi liderinin huzuruna, yüzleri maskeli kişiler nasıl girebilir diye kimse sorgulamadı. Böyle bir şeyin olabilmesi imkânsızdır. Nitekim o partinin genel sekreterliğini yapmış eski bir bakan, senin huzuruna dahi çıkamadan partiden kovuldu.

Yüzleri maskeli kişiler çıkabilecek, öyle mi?

Öte yandan, partisinde her türlü ikbali görüp nankörlük eden ve Kılıçdaroğlu’nun dümen suyunda giden Davutoğlu da, “Partimin ve liderimin aleyhinde konuştuğumu görürseniz yüzüme tükürün” demiş olmasına rağmen; tüm siyasetini, milyonlarca tükürük karşısında ‘Ya Rabbi! Şükür!’ demekle yürütüyor ve bunda en ufak bir beis görmüyor.

Takiyyecilik denen habis ruh hali, sonunda ‘casus’luğa da evrildi.

DEVA Partisi (artık neyin devası olacaksa!) kurucularından, emekli asker Metin Gürcan, casusluk suçlamasıyla Ankara’da sevk edildiği Sulh Ceza Hâkimliği’nin tutuklama kararının ardından cezaevine gönderildi.

Bu şahsı biz, Irak’ta Türk askerlerinin başına çuval geçiren Amerikalı askerlere çay ikram etmesinden hatırlıyoruz.

Bu şahıs, artık Amerikalılara kendisini nasıl şirin göstermişse, onlardan aldığı emirleri raporlayarak, gizlice buluştuğu kafe köşelerinde ve otoparklarda araç içinde, yabancılara servis ediyor.

Bu alışverişlerde de, karşılıklı zarflar birbirlerinin eline tutuşturuluyor.

Kendisi, bu denli eylemlerini pişkince, ‘Açık istihbarata dayalı siyasi analiz’ diye açıklıyor.

Tayyip Erdoğan’ın cumhurbaşkanlığı adaylığına imza veren ve buna rağmen Erdoğan’a rakip düşünülen muhalefetin aday yapmak istediği Abdullah Gül’e desteğini; ‘Görünür değildim ama tam göbeğindeydim’ deyip takiyyeciliğini haykıran Ali Babacan, bu şahsa sahip çıkıyor ve ne diyor biliyor musunuz?

‘Fikirleri hoşunuza gitmeyen herkesi hain veya casus ilan ederek kimseyi susturamazsınız.’

Demek ki; tıpkı Metin Gürcan gibi, Ali Babacan’ın da bildiği ve güvendikleri lakin bizim bilmediğimiz karanlık durumlar var.

Kendileri açıklamasa da, yargı, çorap söküğü gibi her şeyi gözler önüne serecektir.

Bu denli karanlık dehlizlerde nasıl siyaset yapabileceklerini hep beraber göreceğiz!

.

Kararsızlık ya da iradesizlik!
#CHP#İnönü#Parti

Aralık 01, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Her işte en kötü şey kararsızlıktır. Öyle ki en kötü karar bile kararsızlıktan iyidir.

Bize dayatılan sözde demokrasi kelimenin tam anlamıyla vesayet rejimiydi. Dikkat ediniz; dayatılan dedik, zira iddia edildiği gibi, biz İnönü’nün demokrasiye tutkusu yüzünden çok partili hayata geçmedik.

İnönü’nün böyle bir niyeti olsaydı, daha önce iki kez başvurulan çok partili hayatı akamete uğratmazdı.

İkinci Büyük Savaş’tan sonra, dünya galipler tarafından bölüşülürken; Türkiye, ABD tarafında kaldı. Şayet Sovyetler tarafında kalsaydı, biz de tıpkı Bulgaristan veya Romanya gibi komünist ülke olacaktık.

Dolayısıyla İnönü’ye çok partili hayata (demokrasiye!) geçmesini ABD dayattı. İnönü de bunu şark kurnazlığı yaparak kabul etti. Etmek zorunda kaldı.

İnönü’nün şark kurnazlığı, şapkadan tavşan çıkarmak şeklinde vuku buldu. Çıkardığı yüzkarası bir kanunla, kaybettiği seçimlerde kazanmış görünecekti. Bu rezil kanuna göre, halk, oyunu açık (verdiği partiyi belli ederek) şekilde verecek lakin sandıktaki oylar gizli sayılacaktı!

Oy sandığı CHP’li muhtarın dizleri arasında olup, başında, süngü takılı tüfeğiyle jandarma bekleyecekti. Dipçikle sindirilen halk, jandarmayı gördüğünde yolunu değiştiriyor, aksi halde adı bile kendisine unutturuluyordu!

Bütün bu baskılara rağmen, halk ölümü göze aldı ve sandıkları, CHP’nin rakibi olan DP lehine patlattı. Ucube kanuna göre, gizli tasnifte oylar, DP yerine CHP’ye yazıldı. Buna rağmen rakip partinin oylarının önüne geçilemedi zira binlerce sandıkta oyların yeri değiştirilemiyordu.

Çünkü o sandıklarda tek bir CHP oyu yoktu. Onun da kolayını, mahut sandıkları yakarak veya denize atarak bulmuşlardı.

İşte 1946’da CHP, diğer bir deyişle demokrasi şampiyonu (!) İnönü, seçimleri bu şekilde kazanmış oldu.

Bu rezil kanun kalkar kalkmaz, 1950 seçimleriyle DP, ezici bir çoğunlukla (487 milletvekilliğinin 408’ini alarak) tek başına iktidar oldu.

DP değil, CHP’nin karşısında hangi parti olursa olsun aynı şekilde, ezici bir çoğunlukla kazanacaktı.

DP iktidar oldu lakin muktedir olmadı, olamadı. Olamadı ki 1957 yılında yüzde 47 oyla tek başına iktidarken, alaşağı edildi; başbakan ve iki bakanı darağacına, topyekûn milletvekilleri, il ve ilçelerdeki yöneticileri de hapse atıldı.

Darbeciler, iktidarı İnönü’ye teslim ettiler (Etmek zorundaydılar, zira bürokrasi baştan aşağıya kadar CHP’liydi. Nitekim ihtilali yapan general, İnönü’ye ‘Emirleriniz bizim için Peygamber buyruğudur’ diyecektir) ve yaptırdıkları anayasa ile vesayeti kurumlaştırdılar. Zira bundan böyle davul, gelecek iktidarların boynunda, tokmak ise vesayet odaklarının elinde olacaktı. Öyle de oldu.

Artık gelecek iktidarlar, tek başlarına bile gelseler, sorumlu lakin yetkisiz olacaktı.

Getirdikleri sözde demokratik parlamenter sistemde, sözde başbakan ve onun başındaki sözde hükümetler TRT’ye genel müdür atayamıyordu.

Hükümetlerin yetkileri, belediye hizmetleriyle sınırlı kalıyor ve asla devlete, devletin kurum ve kuruluşlarına söz geçiremiyordu. Ama hükümetlere herkesin sözü geçiyordu.

Yedi kocalı Hürmüz’ü andıran hükümetlerle ülke yerinde sayıyor, darbe hükümetleriyle de onlarca yıl geri götürülüyordu.

1971-73 yıllarında, hükümet edebilmek için, yine kendileri mahut anayasanın 72 maddesini değiştirmek zorunda kaldılar.

Yetmedi, bu kez 1980 darbesiyle ‘Bol geldi’ iddiasıyla o anayasa büsbütün ortadan kaldırıldı. Onun yerine ‘daha darı’ yürürlüğe sokuldu.

Millete dar kılınan o anayasa ile sorumsuz cumhurbaşkanına kral yetkileri verildi.

Tüm bu abukluklara dur demek için, millet, başkanlık sistemini benimsedi. Yeni sistemin eskisinden farkı, demokrasinin gereğinin yapılmış olmasıdır. Yani siyasi irade yetkili kılınmıştır.

Artık işlerin sahibi vardır ve sahip kılınan kişiler, yetkileri oranında sorumludurlar.

Özetle: Demokrasi adına gözbağcılıktan vazgeçilmiş, demokrasinin temelleri atılmıştır.

Hem de olması gerekenden yarım asır sonra!

Ama gelin görün ki bugün dahi millete güvenmeyen, bütün bunları millete çok gören bir zihniyet var. Bunlar da eskinin özlemiyle yanıp tutuşuyorlar.

Millet, kendi elleriyle, doğrudan cumhurbaşkanını ve dolayısıyla hükümeti seçiyor.

Millet, elde ettiği bu kazanımdan asla vazgeçmez.

Vazgeçilebileceğini sanıp beyhude politika yapanlar, hayal dünyasındalar.

.

Diriliş şairi Sezai Karakoç’un ardından
#Fuat Bol#Yazar#Yazarlar

Kasım 20, 2021 10:272dk okuma
Paylaş

ANADOLU’muzun yiğit, bir o kadar da kavruk insanı, ötelerin, sonsuz ötelerin muştulu, diriliş şairi Sezai Karakoç, özlemiyle yanıp kavrulduğu Rabb’ine kavuştu.

Hamur mayası sevgiyle yoğrulan diriliş şairi, gençlik yıllarında tattığı aşkta sevgiyi ve sevgiliyi yana yakıla aradı.
Oysa seher rüzgârı, çoktan önüne katmış sürüklüyordu yaprağı. Bir ömür boyu peşinden koştu lakin bir türlü yakalayamadı kendine göz kırpan nazlı sevgiliyi.
İyi ki yakalayamadı; yakalasaydı buldum diye donacak ve sıradanlaşacaktı. Bundan dolayıdır ki:
‘Ben çiçek gibi taşımıyorum göğsümde aşkı
Ben aşkı göğsümde kurşun gibi taşıyorum
Gelmiş dayanmışım demir kapısına sevdanın
Ben yaşamıyor gibi yaşamıyor gibi yaşıyorum
Ben aşkı göğsümde kurşun gibi taşıyorum’ mısralarını terennüm etmişti.
Çileli ömrünü tükettiği siyah güller diyarından, hasretini çektiği ak güller diyarına kucak açtı.
Ölmeden evvel ölerek, ballar balını buldu ve ölümsüzlüğü tattı.
O, yaşarken ölüydü, ölünce yaşıyor.
Allah’a, resulüne ve onun getirdiği ilahi mesaja görür gibi iman etti ve o minval üzere yaşadı. Dışarıdan bakınca sessiz ve sakin ve hatta ürkek görülürdü lakin içinde volkanlar patlıyordu.
Hayal olan bu dünyada hayalet gibi yaşadı, bu yüzden ‘Diriliş’in şairi oldu.
Şiiriyle, ölü canları dirilişe davet etti.
Bu yüzden, ‘Müslüman! İslam’ı öyle sağ ve diri, canlı yaşa ki, seni öldürmeye gelen sende dirilsin’ derdi.
Bir ömür boyu sahte güllerden ve onların oluşturduğu insan yığınlarından kaçtı, yalnızlığı seçti. Zira dışarıda gördüğü Müslümanlar, Müslümanlıktan fersah fersah uzaktaydılar. Onların kara yüzlerine bakmaya tahammülü bile yoktu.
Nasıl bakabilirdi ki, onlar birbirlerini boğazlıyorlardı. Üstelik ölen de öldüren de ‘Allahü ekber’ diyordu.
O ise münzevi hayatında güller gülünü bulmuştu, sahtelerini ne yapsındı?
Zira Muhammedi gülün kokusuyla sarhoştu, mest olmuştu.
Hz. Ali efendimiz gibi, derdini kuyulara bağırıp döktü, içini döktüğü kuyulardan ‘Diriliş’ yankılandı.
Diriliş’in gür sedası, kutlu nesiller eliyle kıyamete değin yankılanacaktır.
Sezai Karakoç üstadımız, ‘İnsan, kendini hakikate adadığı, ruhunu ona açtığı ölçüde insandır’ derdi.
Dediği gibi yaptı; Hakk’a adanmış bir ömürle gözlerini yumdu ve ruhunu sonsuzluğa açtı.
Güzel adamlar, güzel gidiyorlar lakin güzellikleri de beraberlerinde götürüyorlar.
Biz kendi derdimize yanalım!
Cenab-ı Hak, onu sevdikleriyle haşretsin ve onlardan ayırmasın.

.

Uyuyan dev uyanıyor!
#Emperyalist#Ahıska Türkleri#Türkiye

Kasım 15, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Meşum (uğursuz) 20. asrın hedefinde Türkler vardı. Tüm emperyalist güçler el ele vererek Türk’e kefen biçtiler.
Adriyatik’ten Çin Seddi’ne uzanan Türk coğrafyasını yakıp yıkıp tarumar ettiler. Türkleri envaiçeşit işkencelere tabi tutarak katlettiler; öldüremediklerini kitleler halinde sürdüler. (Batıda, Müslümana Türk denir)

Böylece doğudan doğan güneşi söndürdüler.

Zifiri karanlıkta kalan dünyada hep emperyalistlerin borusu öttü. Nasıl öttüğünü ise dünyanın bu günkü haline bakıp söyleyebiliriz.

Türkler, zulüm pençesi altında on yıllar boyu inletildi; paramparça edilmiş ülkeleriyle ya uydu yapıldı ya da büsbütün esir edildi.

Devi uyutmakla kalmadılar; bir gün uyanacağından korkarak, tüm değerleriyle oynadılar. Yazılarını değiştirdiler, dillerini, dinlerini yasakladılar, mezarlıklarını yok ettiler, çocuklarına Türkçe isim koydurmadılar, mabetlerini yıktılar, din kitaplarını yaktılar.
Bunlardan yalnızca Ahıska Türklerine reva görülen zulmün, dünyada başka bir örneği yoktur. Aile fertlerini bile birbirlerinden ayırıp Sovyet coğrafyasının bin bir noktasına sürgün ettiler.

Eskiden devletler, savaşlar sonucunda parçalanır veya zapt edilirdi. Günümüzün zorba devletleri ise yaptıkları zulmün yankılarıyla, çökmekte ve paramparça olmaktalar.

Bu durumu, komünizm zulmünde gördük, şimdi sıra kapitalist zulmünde. Zira birisi yıkıldı, diğeri çatırdıyor.

Sovyetlerin enkazından pıtrak gibi Türk Cumhuriyetleri çıktı: Azerbaycan, Kazakistan, Türkmenistan, Özbekistan, Kırgızistan...

Geçen asrın başlarında küllerinden doğan Türkiye, kardeş Cumhuriyetleri ilk tanıyan ülke oldu.

Kış geçmiş, baharın ilk ışıklarıyla birlikte uyuyan dev uyanırken, dünya yeniden kuruluyordu. Zira çatırdayan kubbeler bir bir emperyalistlerin başlarına yıkılıyordu.

Ademe (yokluğa-ölüme) mahkum ettikleri Türk, için için oluşarak kömürden elmasa dönüşüyordu. Bu ise, emperyalistlerin uykularını kaçırıyordu.

Bu yüzden Türklüğün lokomotifi olan Türkiye, kuşatılmaya çalışılıyor ve bin bir çeşit hile ve desise ile baskılanıyor.

İt ürüyor, kervan yürüyor; yürümek zorunda.

12 Kasım günü İstanbul’daki toplantıda Azerbaycan, Kırgızistan, Kazakistan, Özbekistan ve Türkiye TDT (Türk Devletleri Teşkilatı) ülkelerinin devlet başkanları ve heyetleri bir araya geldi. Bu toplantıya Türkmenistan ve Macaristan da gözlemci olarak katıldı.

Artık bundan böyle Avrasya coğrafyasının yeni oyun kurucusu Türkiye ve Türkler olacaktır.

Doğmakta olan Türk güneşi ile tıpkı eskiden olduğu gibi, cihan yeniden aydınlanacak ve mazlumlar derin bir nefes alacaktır.

Türk Devletleri Teşkilatı (TDT),Türkiye ile Azerbaycan’nın yaptığı gibi safları her bakımdan sıklaştırmalı ve ekonomide, kültürde, savunmada ve siyasette tek yumruk haline gelmelidir.

Zira bir asrı aşkın bu denli kardeş ayrılığına, daha fazla yürek dayanmaz!

.

Erdoğan gerçeği
#Recep Tayyip Erdoğan#Altyapı#Cumhuriyet

Kasım 13, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Cumhurbaşkanı Sayın Erdoğan’ı sevmeyebilirsiniz. Ayrıca kimse, kimseyi sevmek zorunda değildir. Lakin Türkiye’nin son çeyrek asrına mührünü vuran Erdoğan gerçeğini görmezden gelemezsiniz.

Erdoğan’ın karşısındaki partilere gönül verebilirsiniz ya da partisiz olabilirsiniz ama demokrasi tarihimiz boyunca, Erdoğan kadar çalışkan ve milleti için gecesini gündüzüne katan ve tatil nedir bilmeyen bir lider gösteremezsiniz.

Kimileri bizi, yağcılıkla ve yardakçılıkla suçluyor, ‘besleme’ olduğumuzu ileri sürerek kötü sözler sarf ediyor. Kötü söz sahibine aittir, ne diyelim, her kaptan içindeki sızıyor. Zira cife dolu kapları bal doldurmak kimin haddine!

Besleme medya mensuplarının kimler olduğu vesikalarıyla ortaya dökülmesine rağmen, onlar yandaş olmuyor da, hakkı teslim eden, gerçeğin altını çizenler mi yandaş oluyor?

Belediye başkanlığı döneminde İstanbul’da ve yirmi yıla yakındır da Türkiye genelinde Erdoğan’ın yaptığı devasa hizmetleri görmemek için kör ve kalbi mühürlü olmak gerekir.

Alt ve üstyapı bakımından, Türkiye’miz her bir yanıyla çağ atlamıştır.

‘Seçildi ya; tabii ki yapacak, babasının parasıyla mı yaptı?’ demenin bir mantığı var mı? Erdoğan’dan öncekiler seçilmemiş miydi? Onlar neden yapmadılar...

Demek ki, at binenin kılıç kuşananın.

Bakınız, Cumhuriyet’in kuruluşundan 2002 yılına kadar (Erdoğan iktidarı) yapılabilen tüm barajların sayısı 276’dır. Erdoğan, bunlara 585 baraj daha ekledi.

Ayrıca yenilenebilir enerjide devrim yaparak 97 olan hidroelektrik santral sayısını 584’e çıkardı.

1993 yılında yapımına başlanan Bolu Dağı Tüneli, gelip geçen onca iktidarlar döneminde bitirilememiş ve kurtuluşu; orayı patates ambarı yapmakta bulmuşlardı. Erdoğan, Bolu Tüneli’ne 352 tünel daha ilave etti ve 2003-2019 yılları arasında yapılan tünellerin uzunluğu 408 kilometreyi aştı.

Türkiye’mizde ulaşım ağının en güçlü öğesi olan karayollarında bölünmüş yol uzunluğu 27 bin 470 kilometreye ulaştı. Erdoğan’dan önce ise yalnızca 6 bin kilometre bölünmüş yolumuz vardı.

Erdoğan’dan önceki depremlerde yıkılan şehirler, yıkıldıklarıyla kalır; ölen ölür, sağ kalan vatandaşlar sittin sene evsiz barksız olarak sefilleri oynardı. Erdoğan’la birlikte, yıkılan şehirler bir yıl içinde, sıfırdan inşa edilerek hak sahiplerine teslim edildi, edilmeye devam ediliyor.

Dile kolay, 1.000.000’u aşkın (bir milyondan fazla) konut yapılıp vatandaşların hizmetine sunuldu.

Türkiye’nin alt ve üst yapılandırılması olarak neye ve nereye bakarsanız bakın, hemen hepsinin Cumhuriyet tarihi boyunca yapılanların en az 5 misli yapıldığını görürsünüz.

Havalimanı sayısını 25’ten 61’e (9’unun inşası devam ediyor) çıkaran ve her 100 kilometrede bir havalimanı imkânını sağlayan ve sonuç itibarıyla havayolunu halkın yolu yapan Erdoğan değil de bir başkası mıdır?

Erdoğan’dan önce, bu ülkede sağlık sistemi mi vardı? Kılıçdaroğlu’nun SSK genel müdürü olduğu dönemde vatandaş hastane veya ilaç bulabiliyor muydu? Hasbelkader 10-15 kişilik koğuşlarda yer bulabilen hastalar, hastanelerde rehin kalmıyorlar mıydı?

En son model teçhizatla donattığı şehir hastanelerini, illerde araştırma, ilçelerde devlet hastanelerini halkımızın hizmetine sunan ve sağlık altyapısında, dünyayı kendisine gıpta ile baktıran hangi liderdir?

Burada yalnızca ufak bir kesitini yazdığımız hizmetleri, birileri görmese ve görmek istemese de millet görüyor.

Lafta değil yaşayarak görüyor.

Görüyor ki, girdiği her seçimde Erdoğan’ı seçiyor.

İftiracıların iddia ettikleri gibi, bu ülke yolsuzluk bataklığına batmış ise bütün bu hizmetler nasıl yapılabilmiştir?

Millet, yalan dolana, iftiraya ve algılara değil, gördüklerine ve yaşadıklarına bakıp olayları değerlendiriyor.

Şayet Erdoğan dindar bir kişiliğe sahip olmasaydı, eşinin başı kapalı olmasaydı, namaz kılıp Kuran-ı Kerim okumasaydı, muhal farz bunların hiçbirini yapmayıp içki içen ve kendileri gibi solcu geçinen biri olsaydı, onu yere göğe sığdıramaz ve inanın, değil meydanlarda heykelini dikmek, evlerini onun ikonlarıyla süslerlerdi.

Neden diye sormaya gerek var mı?

.

2023’te neyi oylayacağız?
#2023#Seçim#Menderes

Kasım 10, 2021 06:302dk okuma
Paylaş

Demokrasimizin en büyük şanssızlığı, kendisini sürekli iktidarda gören (bürokrasi sayesinde) ve topluma tepeden bakan CHP gibi bir siyasi partinin, iktidarların alternatifi konumundaki ana muhalefet partisi olmasıdır.
Kendisini ‘sol’da konumlandırmasına rağmen, dünyadaki sol ideoloji ile uzaktan ve yakından en ufak bir ilgisi bulunmamaktadır. Zira en ziyade statükocu ve tutucu parti kendisidir.

Bugüne kadar, tek bir proje üretip de onları halka anlatarak yeni bir umut ve alternatif olma yoluna gitmedi.

Yapmak yerine yıkmak ve yapılanları karalamak üzere bir politikayı kendisine düstur edinmiştir.

Buna zahmetsiz ve sorumsuz politika yapmak deniliyor. Nasıl olsa sırtlarında yumurta küfesi yok; atıp Debreli Hasan gibi yeri göğü inletiyorlar lakin sadra şifa olabilecek ne bir söylem ve ne de bir eylemleri var.

2023 seçimlerine 18 ay kaldı; ana muhalefet dahil tüm muhalefet partilerinin seçim gündemiyle ilgili tek gündem maddeleri var, o da parlamenter sisteme dönüş.

Proje olmayınca ve hatta ülkenin yığınla iç ve dış sorunları hakkında herhangi bir fikirleri olmayınca geride yapabilecekleri tek şey kalıyor, hayalle milleti oyalamak.

Halbuki eski sistemi (parlamenter sistem) 72 yıl boyunca uyguladık; bu sistem vesayet, kaos ve darbeden başka bir şey üretmedi. Bu durumu görmemek için ya kör olmak ya da vesayetin, kaosun ve darbenin parçası olmak gerekir.

Yok efendim, eski sistem ‘güçlendirilmemiş’ti, şimdi ise ‘güçlendirilmiş’ parlamenter sistemi kuracaklarmış.

Menderes’i astıkları darbede ve onu takip eden her on yılda bir yapılan darbelerde de aynı şey söylenmişti: Sistemi rayına oturtmak ve güçlendirmek...

Şu halde, millet, sizin güçlendirilmiş parlamenter sistemden neyi murat ettiğinizi çok iyi biliyor. Zira aynası iştir kişinin lafa bakılmaz...

Çok açık söylüyorum, şayet dünyanın kasıp kavrulduğu pandemi döneminde biz, parlamenter sistemle idare edilmiş olsaydık, yokluk ve kıtlık yıllarına geri dönerdik ve milletimiz sefilleri oynardı.

Evet, bütün dünya ülkelerinde olduğu gibi bizde de pahalılık var lakin hiçbir mal ve hizmetin yokluğu görülmüyor. En pahalı mal ve hizmet olmayan mal ve hizmettir.

Eski sistemde at izi it izine karışmıştı; hükümetler kurulamıyordu ki işin sahibi ve mesulü belli olsun. Yapılan veya yapılmayan icraatların sorumlusu ortada olmadığına göre, millet, neyin hesabını, kime sorabilecektir?

Bu yüzden,sandıktan istikrar çıkmıyor, kaos üreten koalisyon hükümetleri zorunlu hale geliyordu.

Eskiye rağbet olsaydı, bitpazarına nur yağardı. Belli ki bu taifenin millete de itimadı yoktur. Zira geçmişi yaşayarak acıları tatmış olan millet, eskiyi bir kalemde sildi ve yeniyi seçti.

Bu saatten sonra yapılabilecek iş, yeninin aksayan yönlerini rehabilite etmektir, iyileştirmektir.

Yoksa olmayacak duaya amin demek değildir.

Ülkemizin savunulmasını amaçlayan, yurtdışına asker gönderilmesini içeren ‘tezkereler’, partiler üstü milli meseledir. Hükümetleri aşan, devletin beka konusudur.

CHP ve onunla ittifak halindeki partiler (İYİ Parti hariç) Tezkere’ye hayır dediler.

Bu oylama, aynı zamanda 2023 seçimlerinde de neyin nasıl oylanacağını göstermiştir.

Devletle, devlet karşıtları teraziye çıkacak.

.

Böyle dost ve müttefik düşman başına!
#ABD#NATO#FETÖ

Kasım 03, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Başta ABD olmak üzere Türkiye’nin düşmanı olan dış güçlerin içimizdeki manivelası FETÖ ile PKK (PYD-YPG) dır.

Dış güçler onlarca yıldır, bu örgütlere emek verdiler, yatırım yaptılar, eğitip donattılar, silahlandırıp üzerimize saldılar ve salmaya devam ediyorlar.

Yukarıdaki terör örgütlerinden yalnızca bir tanesi, dünyanın her hangi bir ülkesinin üzerine salınsaydı, o ülkeden eser kalmazdı.

Bunların her ikisini ve irili ufaklı daha nicelerini Türkiye’nin üzerine salmalarına rağmen, istedikleri sonuca ulaşamadıkları gibi, tam tersiyle karşı karşıya kaldılar. Zaafa uğratıp kendilerine uydu yapmak istedikleri Türkiye’yi daha da güçlendirdiler.

Zira kötü komşu, insanı (devleti) mal sahibi yapmıştı.

Hem öylesine güçlendirdiler ki paramparça edilmiş halini dört gözle bekledikleri Türkiye’yi karşılarında dimdik ayakta duran bir bölgesel güç olarak gördüler.

Gelinen nokta itibarıyla, kedi fareyle oynar gibi yönlendireceklerini bekledikleri ülkenin, kendi bölgesini bizzat yönlendirmesini görmenin dehşeti içindeler.

Türk’e kefen biçerken, uyuyan devi uyandırdılar.

Dost ve müttefikimiz (!) olan ABD, bize devlet başkanımızın korumaları için tabancayı bile fazla gördü ve vermekten imtina etti. Dost ve müttefikimiz(!) olan başka bir ülke Almanya ise tanklarımızın modernizasyonu, tamir ve bakımı için gerekli motorları vermedi.

İsrail ise, tamire gönderdiğimiz HERON’ları (İHA) vermedi.

ABD, ortak olarak dahil olduğumuz F-35 savaş uçağı projesinden Türkiye’yi çıkardığı gibi, ödemiş olduğumuz 1 milyar 400 milyon dolarımızın da üzerine yatmaya çalıştı.

Biz bu filmi geçen asrın başlarında da görmüştük. O zaman da Türk’e kefen biçilmişti. İngiltere, kendilerine paralarını ödediğimiz iki savaş gemimize el koymuştu. Gemileri almaya giden Türk mürettebat, İngiltere’den elleri boş döndü.

İngiltere’nin dün Yunanistan’ı silahlandırıp Türkiye’nin üzerine saldığı gibi, bugün de ABD, Yunanistan’a aynı rolü vermenin gayretindedir. Yunanistan, dün o akılsızlığı yaptı ve bedelini, askerlerinin Akdeniz’e dökülmesiyle ödedi.

NATO üyesi Fransa, Yunanistan’la ortak savunma anlaşması imzaladı. Bu işbirliğini, NATO’da birlikte oldukları Türkiye’ye karşı yapıyorlar.

Yunanistan, bu kez de ABD ve Fransa’nın oyununa gelip bir çılgınlık yaparsa gümbürtüyü seyredin!

ABD’nin dostluğunu görüyor musunuz? FETÖ ve PKK ile başaramadığını Yunanistan’la denemeye yelteniyor.

Yunanistan aynı delikten ikince kez ısırılmayı denerse bu kez denize İzmir’den dökülmekle kalmaz, pirince giderken evdeki bulgurdan da olur.

Zira köprülerin altından çok sular aktı; Türkiye, artık o eski Türkiye değil.

Bundan böyle ateşle oynayan, oynadığı ateşte yanar!

.

Erdoğan: ‘Aldandık!’ Kim aldanmadı ki?
#Cumhurbaşkanı Erdoğan#FETÖ#ABD

Kasım 01, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Cumhurbaşkanı Erdoğan: “FETÖ’nün son mensubu etkisiz hale getirilene kadar bu mücadeleyi sürdüreceğiz. Din kisvesi altında bu milleti sömürenlere prim vermeyeceğiz. Bizim kutsallarımıza saldıranlara izin vermeyeceğiz. Bunlar bizim dinimizi sömürdüler. Açık söylüyorum, aldandık!” dedi.
Erdoğan, Başbakan iken de aynı mealde şeyler söylemişti ve çok yadırganmıştı.

Erdoğan’ın bu denli samimi açıklamaları üzerine ne tezviratlar yapılmadı ki: ‘Sen değil misin, ne istediler de vermedik diyen?’, ‘Herkes aldanabilir, Başbakan aldanabilir mi; orası aldanma makamı mıdır?’, ‘Sen değil misin bunların avukatlığına soyunan?’, ‘Bunları devletin her kademesine atayan senden başkası mı; ee, daha ne diye dert yanıyorsun?’ ve bunlara benzer daha nice tezviratlar...

‘Söyletmen vur!’ demeden önce, vur ama dinle! Bir ülkenin başbakanı ve ya cumhurbaşkanı ‘aldandık’, ‘aldatıldık’ kelimesini kullanıyorsa burada başımızı iki elimizin arasına alıp derin derin düşünmemiz gerekmez mi?

Affedersiniz ama bana söyler misiniz, son elli yıldır bu ülkenin hangi cumhurbaşkanı veya başbakanı aldatılmadı ki? Asker olsun, sivil olsun gelip geçen tüm cumhurbaşkanları ve başbakanlar, F. Gülen olayına ‘Hizmet hareketi’ deyip sahip çıkmadı mı?

Orta Asya’daki Türk Cumhuriyetleri’nin devlet başkanlarına bizim cumhurbaşkanlarımız, başbakanlarımız, Gülen okullarının açılmasına yardımcı olmaları için mektup yazmadılar mı?

Şu veya bu siyasetçiyi, haksız yere suçlamadan önce, salim kafayla bir durup düşünelim.

Demek ki sittin senedir bu ülkenin tüm kurum ve kurumları, bizden habersiz sürülmüş. Biz derken; özellikle hükümet ricalinden habersiz sürülmüş.

Şu iki cümle de sizin gözünüzü açmıyorsa o gözler ya gerçekten kör ya da bile bile görmek istemiyordur.

Bu ülkenin MİT Müsteşarı ‘Ben burada CIA’in Orta Doğu İstasyon şefiyim’ ve bu ülkenin Başbakanı Süleyman Demirel ‘Afrika’nın ücra köşesinde bulunan ülkedeki darbeden haberim oluyor lakin burnumun dibinde, ülkemdeki darbeden bihaberim!’ diyor.

Demek ki bu ülkenin çivisi çıkmış, bilyesi dağılmış. Bizim zannettiğimiz bu ülke, başkalarına hizmet veriyor; kendi yöneticilerine değil.

Tüm bu hengâmenin farkına varan ve onunla kıyasıya mücadeleye girişen ve devleti fabrika ayarlarına döndürmek için çırpınan kim? Elbette Sayın Erdoğan!

Görünen o ki, Erdoğan’ın dışındakiler, bu ihanet şebekesinin farkına varsalar bile, bunlardan hiçbirisi bu yapıyla mücadeleye girişmedi girişemedi.

Değil mücadeleye girmek, bugün bile o yapının yanında olduklarını, söylem ve eylemleriyle haykırıyorlar.

Erdoğan ise, her bir yanını bitlerin kapladığı yorganı yaktı; zira biliyordu ki, bunları tek tek ayıklayarak sonuç alınmaz.

Bahçeli ile el ele vererek başkanlık sistemine geçtiler ve devleti, sil baştan yeniden kuruyorlar. Bu durum, bizim gerçekten 2. Bağımsızlık Savaşımız.

Cumhur İttifakı’nın iktidarıyla beraber, bu ülke, ABD’nin ve tüm emperyalist güçlerin avuçlarından kayıp gidiyor; gerçek bağımsızlığına kavuşuyor. Erdoğan bunun için hedefte.

ABD, Erdoğan’a karşı ne kadar benzemez varsa onları bir araya getirmek için adeta yırtınıyor.

Erdoğan’ı seversiniz, sevmezsiniz; bu, sizin bileceğiniz iş. Lakin Erdoğan’ın bu halk ve bu ülke için mücadelesini takdir etmek zorundasınız.

Zira Erdoğan, bunları ölümü göze alarak yapıyor. Üstelik yaptıklarının hiç birisi kendi şahsı için değil. İsteseydi, o da diğerleri gibi suya sabuna dokunmadan rahatına bakabilirdi. Ayrıca Erdoğan’ın aldatıldığı yerde aldatılmayan mı vardı?

Hiç değilse Erdoğan, bunu samimi olarak itiraf ediyor, özür diliyor; bunu telafi edebilmek için de gerekli mücadeleyi ölümüne sürdürüyor. Ya diğerleri?!

.

Kökü mazide atiye koşmak
#Osmanlı#İmam Hatip Okulları#Erdoğan

Ekim 30, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Osmanlının yükselme devrinde, o irtifa ve o yüksekliğin sebepleri unutulup ihmal edildiğinden ve gereği yapılmadığından olacak, aynı Osmanlı bu kez duraklama ve hatta gerileme devirlerine girmiştir.

Osmanlı kültüründe bilim (hikmet), Müslümanın yitiğidir, onu nerede bulursa alır.

Bilimle donanıp aşk ve ihlasla yaşadığında, bayrağını en yüksek burçlara dikti. Herkes ona gıpta ile baktı. Beldelerdeki Hıristiyan ahali bile, ‘ Başımızda kardinal külahı görmektense Osmanlı sarığı görmeyi arzu ederiz’ demekten kendini alamamıştır.

Zira Latin külahında zulüm, Türk’ün sarığında ise, hoşgörü ve adalet vardı.

Nitekim Osmanlı zirvedeyken, Topkapı Sarayı’nda bulunan Adalet Kulesi’nden cihanın dört bir yanına huzur, barış ve adalet yayılıyordu.

Bu yüzden olsa gerektir ki, Türkler tarih boyunca mazlumların sığınağı olmuştur.

Aşk ve saffetimizi kaybedip bilimle ve ihlasla aramıza mesafe konulunca, devletlerarası rekabette geri düştük. Kurtuluş için çareler ararken, yanlış reçetelerle bataklığa saplandık.

Mesela Tanzimat’la beraber eğitim kurumlarımızda reform yapacağız diye baltayı taşa vurduk. Fen okullarından din derslerini, din okullarından da fen derslerini kaldırdık.

Her iki kesimde yetişen nesiller, birbirini anlamaz ve birbirine düşman oldu. Bu kaçınılmazdı, zira insan bilmediğinin düşmanıdır. Bundan dolayıdır ki ne imam, öğretmeni anlayabildi ve ne de öğretmen, imamı anlayabildi.

Bu durum “İmam-Hatip Okulları” açılıncaya kadar (1951) devam etti. ( 40’lı yılların sonunda İnönü’nün açtığı, 6 ay süreli İmam-Hatip kursları değil. Onlar, cenaze kaldıracak imam kalmadığından zoraki açılan kurslardı!)

Hasbelkader bendeniz de bir İmam-Hatipliyim. Cumhurbaşkanımız Sayın Erdoğan’la, ortaokul ve liseyi İstanbul İmam-Hatip okulunda okuduk. Öğrenim süresi yedi yıldı ve bu süre içerisinde normal ortaokul ve liselerin tüm sosyal ve fen derslerinin yanında din derslerini de aldık.

Cumhuriyetle birlikte yazı devrimini de, eski yazıyla yazılan ve basılan kitaplara düşmanlık etmek şeklinde, yanlış anladık ve öyle uyguladık. Kütüphaneler dolusu kitapları yaktık, denize attık, kilo ile yabancı devletlere sattık.

Kendi tarihimizi ve kültürümüzü yağmaladık ve yağmalattık.

Bu kitapların Haliç’e döküldüğünü gören Avusturya elçisi, onları satın almak ister ve alır. Viyana’ya gönderdiği kitapların arasından, İbn-i Sina’nın, tek nüsha, kendi elyazması olan El-Kanun fit-Tıp kitabı çıkar. Bu kitap, bugün Viyana müzesinde sergilenmektedir.

Bu kitabı Avrupalılar, asırlar boyu, tıp fakültelerinde ders kitabı olarak okuttular.

Demem o ki sevgili okuyucularım, bilime dayanıp yeniliğe açık olalım ve ileriye bakalım ama eskiyi, eskinin göz kamaştıran medeniyetini karalamayalım. Dedemizi, onların şanlı tarihini inkâr etmeyelim!

Gökten paraşütle inmedik, binlerce yıllık köklerimiz var. O köklerden kuvvet alarak ileriye hamle yapmalıyız.

Yahya Kemal’in dediği gibi: ‘Ne harabiyim, ne harabati; kökü mazide olan atiyim.’

.

Asıl tehlike içeride!
#FETÖ#15 Temmuz#ABD

Ekim 27, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Çoğumuz, 15 Temmuz’da atlattığımız tehlikenin farkında değiliz. Oysa bu alçakça darbe girişimi, şimdiye kadarki darbelere benzemeyecek kadar korkunçtu.

Zira önceki tüm darbelerde asker ve sivil bir kısım bürokratik elitler, ülke yönetimini ele geçirip milletin sırtında tepinmişlerdir. Üç, bilemediniz beş sene sonra da defolup gitmişlerdir.

FETÖ’nün bu hain girişimi, Allah muhafaza, eğer başarılı olsaydı Türkiye’yi, Suriye’den beter hale getirirdi. Suriyelilerin gidecek yerleri var, bizim gidecek yerimiz de yok.

Bu darbeyle ABD, Türkiye’den intikam almak istedi. 2003’ün intikamını.

Malum ABD; Irak’a kuzeyden girişte, Türkiye topraklarını kullanacaktı. On binlerce ABD askeri Türkiye’de konuşlanacaktı. Bu imkânın kendilerine sağlanacağını bilmenin rahatlığı içinde geldiler. ABD askerleri, günler, haftalar boyunca Akdeniz’deki gemilerde bekletildiler.

Türkiye’nin yerli ve milli güçleri bir araya gelip karar verdiler:
ABD askerinin Türkiye topraklarına konuşlanmasına müsaade edilmeyecekti. Zira eşkıyanın gece ne yapacağı belli olmazdı, bundan korkuldu.

O vakitler CHP’nin başında yerli ve milli olan Deniz Baykal vardı, Erdoğan’la görüşüp mutabık kaldılar. Asker de TBMM’den çıkan bu ortak karara ses çıkarmadı.

Türkiye’nin bu denli milli duruşu, ABD’yi küplere bindirdi. İşte Deniz Baykal’ın kalemi o zaman kırıldı. Türk Genel Kurmayı için ettikleri şu lafa bakar mısınız: ‘ Türk askeri, liderlik rolünü üstlenmemiştir!’

Askerin, Meclis’in kararına uymasını hazmedemediler. İstediler ki, kendilerince lider olan asker, bu kararı tanımasın; gerektiğinde darbe yapıp ABD askerine müsaade etsin!

Baykal’la birlikte Erdoğan’ın da, askerin de kalemini kırdılar!

Ve bunların hepsinden intikam almak için adeta yırtındılar, hâlâ daha ellerinden geleni artlarına koymuyorlar.

Manivela olarak kullandıkları FETÖ’yü (o günkü yargıyı) askere musallat ederek, Genel Kurmay Başkanı’nı dahi içeri attırarak, ‘liderlik rolünü üstlenmeyen’ ordudan intikamlarını aldılar.

Deniz Bey’i kaset kumpasıyla(!) gönderip CHP’yi istedikleri gibi dizayn ettiler.

Benzer kaset kumpaslarıyla, MHP’yi parçalayıp kendilerince ‘İYİ’ partiyi meydan yerine sürdüler.

Erdoğan’a da darbe üstüne darbe yaptılar.

Tüm bu intikam teşebbüslerinden yalnızca Erdoğan kurtulabildi.

Hiçbir dış düşman, içeridekilerin yardımı olmadan bir ülkeye zarar veremez. Dikkat edin, ABD bu ülkeye ne kadar kötülük yapmışsa (başta tüm darbeler) hemen hepsinde içimizdeki birileriyle iş tutarak, bu emellerini gerçekleştirdiler.

Şairin de ifade ettiği gibi, ‘Toplu vurdukça yürekler, onu top sindiremez.’ İşte 2003 yılında, iktidarıyla muhalefetiyle ve askeri bürokrasisiyle yürekler toplu vurdu. Daha açık ifadesiyle ABD, içimizde iş tutabilecek birilerini ilk defa bulamadı!

Başkanlık sistemine geçildikten sonra ise, askeri ve sivil bürokrasiden de ümitlerini kesmek zorunda kaldılar. Bu yüzden Erdoğan’a düşmanlar.

Haberin Devamı

Geriye, tek güvenecekleri kale(!) muhalefet kalıyordu. Onunla da nasıl iş tutacaklarını saklamadan söylüyorlar.

Ayrıca bir kısım muhalefetin nasıl ‘kullanışlı’ hale getirildiğini görüyor musunuz? ‘İktidara gelir gelmez, FETÖ’cüleri derhal serbest bırakacağız’ diyorlar.

Elinde binlerce masumun kanı olan Demirtaş’ı salıvereceğiz diyorlar.

Bundan dolayıdır ki 15 Temmuz’a ‘kontrollü darbe’ diyerek unutturmaya çalışıyorlar.

Ve yine bundan dolayıdır ki demokrasi havarisi kesilip FETÖ ile mücadeleyi akamete uğratmak istiyorlar ve ‘Olağanüstü hal şartlarında seçim mi olur?’ diyerek fitne çıkarıyorlar.

ABD ve içimizdeki avanelerinin (FETÖ, PKK vb.) bize getirecekleri demokrasiyi kendi uçaklarımız, Meclis’imizi bombalarken gördük.

Görmeyen gözler kör olsun!

.

Vesayet hortlakları!
#Vesayet#ABD#FETÖ

Ekim 25, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Vesayet, bizde emme basma tulumba gibi, hem içeriden hem dışarıdan müşterek çalışıyor. Bunun da yegâne sebebi, bizim ülkemizi birilerinin kendi arkabahçeleri görmeleridir.
Daha 1940’lı yıllarda İnönü’nün ABD ile yapmış olduğu ikili anlaşmalarla, bilahare NATO ile resmen ve alenen ABD’nin yörüngesine girdik.

Savunmamızdan eğitimimize değin, hemen her şeyimizle ‘Küçük Amerika’ hayaline kapıldık. Lakin kazın ayağının hiç de öyle olmadığı görüldü.

Bugün gelinen noktada bile ABD yönetimi, Türkiye’deki iktidarın nasıl değiştirileceğini ve bunun için de muhalefetin desteklenmesi gerektiğini söyleyebiliyor.

Batılı on ülkenin Büyükelçileri, Dışişleri Bakanlığımıza gelerek, bağımsız yargımızın kararlarına dil uzatarak küstahça talepte bulunabiliyor.

Ne hazindir ki bize müstemleke muamelesi yapan ABD’ye karşı muhalefetten çıt çıkmıyor. Amaç, Tayyip Erdoğan’ı düşürmek ise, her yolu meşru gören bir muhalefetle karşı karşıyayız.

Zaten ABD, içimizdeki yardakçıları sayesinde vesayeti bu denli hortlatabildi, şimdi de aynı aymazlarla iş tutmak hevesinde.

ABD Başkanı olacak adam, direkt içişlerimize müdahale ediyor ve bunun için de muhalefetle iş tutacağını pervasızca dillendiriyor. Bağımsızlığı dillerine pelesenk eden muhalefet ise sus pus oturuyor.

Bu şaşkınlığın sebebi gayet açıktır. Zira mahut muhalefeti aynı dış vesayet odakları dizayn etti. Bir kasetle CHP genel başkanını değiştirdi. Bir kasetle de MHP’yi parçaladı.

Elde ettiği yeni oluşumlarla da istediği gibi oynuyor.

Düşünebiliyor musunuz, sözde FETÖ karşıtı görünen CHP’nin yeni Genel Başkanı, Meclis kürsüsünden FETÖ’nün tapeleriyle canlı yayın yaptı. Belli ki kendini o makama getirenlere borcunu ödüyordu!

15 Temmuz aşağılık darbe girişimi öncesinde, ‘Başbakan’ olacağı vehmine kapılan Meral Akşener ise, hevesi kursağında kalmanın saikıyla Erdoğan’ı, vampirin Yahudi versiyonu Netenyahu’ya benzeterek, aynı vesayet odaklarına aklı sıra şirinlik yaptı.

Bütün bu kepazeliklere, bugün de mafya bozuntularının yalan ve iftiraları eklendi ve üstelik bunların çoğu, üstleri örtük dünün pislikleri.

Yalan, tezvirat ve iftiraların bini bir para! Akılları sıra dünkü güneşle bugünkü çamaşırları kurutacaklar!

Demokrasi tarihimizin fail-i meçhullerine fail mi arıyorsunuz? Hiç uzağa gitmenize gerek yok, emrine girdiğiniz vesayet odaklarına bakın, görürsünüz!

Bizdeki resmi ve gayriresmi tüm derin çevreleri besleyen –ki bunlar dışarıya endekslidir- ve yönlendiren ABD ve İsrail’in istihbarat örgütleridir. Bunlar bu milletin ensesinde sittin senedir boza pişiriyorlar.

Bunca acı tecrübeden sonra, aynı delikten ısırılacağımızı zannedenler avuçlarını yalayacaklar.

Zira Hanya’yı da Konya’yı da gördük. Ağır bedeller ödedik lakin bugün, belki de onların sayesinde dünyanın en iyi savaşan ordusu haline geldik.

Vesayet, merhum Menderes’i yerken milletin sesi çıkmadı, çıkamadı. Çünkü millet, seçtiklerine olduğu gibi, atanmışlarına da güveniyordu.

Bir kısım atanmışların (bürokrasi) o denli alçalabileceğini düşünmedi, düşünemezdi de.

Millet, güvendiği dağlara yağan karla mücadele ederek bu günlere geldi. Artık kimin ne olduğunu, kimlerin hesabına çalıştığını biliyor!

Kim ya da kimler, yabancı ülkelerle bir olup nasıl gelirlerse gelsinler, karşılarında yine çıplak elleriyle milleti, milletin azim ve kararlılığını bulacaklardır.

.

ABD ve AB önce aynaya baksın!
#ABD#AB#Terör

Ekim 23, 2021 06:292dk okuma
PaylaşABD ve AB’deki bir kısım emperyalist ülkeler ve onların uyduları, Türkiye’ye parmak sallayarak, ülkemizi hizaya sokmak istiyorlar.

Bu kepaze hal, onların iki yüz seneden beri uyguladıkları bir yöntemdir. Lakin şimdiye kadar olanlar, hep kapalı kapılar ardında olurdu. Son yaptıkları ise, kepazeliğin gemi azıya aldığı şekilde vuku buldu.

ABD ve bir kısım AB ülkeleri (toplam on ülke; ABD, Almanya, Danimarka, Finlandiya, Fransa, Hollanda, İsveç, Kanada, Norveç, Yeni Zelanda) büyükelçileri, utanmadan Türkiye’de yargılanmakta olan Osman Kavala’nın ve hüküm giymiş olan Selahattin Demirtaş’ın serbest bırakılması için ortak bir bildiri yayınladılar.

Hicap duymadan bu denli bir kepazeliği sergilediklerini söylüyoruz zira bu yaptıkları, pervasızlıktan öte düpedüz küstahlıktır.

Dost (!) ve müttefik (!), diğer bir deyişle silah arkadaşı (!) olduğumuz bu ülkelerin Türkiye’mize hangi gözle baktıklarını görüyor musunuz?

Üzüntüyle ifade edelim ki maalesef şimdiye kadar bize hep bu gözle baktılar; perde önünde olmayıp, perde arkasından hep bu denli küstahça tavırlarını sergilediler ve biz bunların hepsini yuttuk, yutmak zorunda kaldık.

Bu kez ise, ufunetlerini perde önünde, alenen kusuyorlar.

Demek ki onlar bizi hâlâ bir müstemleke ülkesi, yöneticilerimizi de kendilerinin atadıkları valileri olarak görüyorlar.

Türkiye düşmanı envaiçeşit terör örgütlerinin başları ve bunların mensupları kendi ülkelerinde ikamet edip cirit atıyorlar. Bunlar hakkında tüm bilgi ve belgeler ve hatta mahkeme kararları, bu ülkelerin yöneticilerinin önüne konulmasına rağmen, duymazlıktan gelip, kıllarını bile kıpırdatmıyorlar.

En fazla; ‘Bizim ülkemizde yargı bağımsızdır, elimizden bir şey gelmez’ diyorlar.

Türkiye’de de yargı bağımsız olduğuna göre, göz göre göre bu küstahlığı nasıl sergileyebilirsiniz?

Sizler, teröristleri besliyor ve üzerimize salıyorsunuz, bu, uluslararası arenada, insan haklarını ihlal olmuyor; haklarında yargı kararı bulunan teröristlerin serbest bırakılmasını istiyorsunuz.

Yargı kararlarını hiçe saymamızı ve yargıya müdahale etmemizi istiyorsunuz.

Burası yolgeçen hanı mı?

Bakınız, tavırlarınızı en iğrenç şekilde ve küstahça sergilediğiniz Türkiye çok gerilerde kaldı. Vesayet ortaklarınızla beraber mahut Türkiye’nin o uğursuz devirleri çoktan kapandı.

Artık yeni bir Türkiye var; kimseden emir almadan, kendi kararlarını, kendi çıkarları doğrultusunda alabilen, vesayetten arınmış bir Türkiye var.

Böyle bir Türkiye’yi hazmedemediğiniz için her yönden saldırıyorsunuz. Eskiden, ufak bir saldırıda Türkiye’yi hizaya sokabiliyordunuz. Çünkü o vakitler Türkiye’ye borç veriyordunuz. Borçla birlikte emirler yağdırıyordunuz.

Yani parayı veren düdüğü çalar diyordunuz.

Türkiye artık sizden borç para istemiyor, eşit ortaklar olarak ticaret yapmak istiyor.

Alışık olmadığınız bu durum, belli ki size zor geliyor.

Türkiye’yi terörle yenemediğiniz gibi, ekonomik savaşla da yenemeyeceksiniz.

Bakınız daha şimdiden tedarik zincirleriniz çöktü, halklarınız marketlere hücum ediyor. Birçok marketinizin rafları tamtakır. İnsanlarınız benzin alabilmek için saatlerce kuyruklarda bekliyor.

Tez elden savaş baltalarını gömün ve akılla hareket edin.

Aksi halde, Türkiye’ye kazmakta olduğunuz kuyuya siz düşeceksiniz.

..

Geçti Bor’un pazarı!
#Başkanlık Sistemi#İktidar#Muhalefet

Ekim 09, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Batı, Batı’nın demokrasisi diye haykıranlara bir çift sözümüz var. Batı’da tek bir seçim kaybeden siyasi parti lideri istifa etmeyi görev bilir. Bizde ise on seçimi üst üste kaybeden siyasi parti lideri, koltuğuna daha büyük bir iştahla sarılır ve asla bırakmaz.
Bakınız; Almanya’da 16 yıldır iktidarı elinde bulunduran CDU’nun lideri, ilk seçim yenilgisiyle görevini bıraktı. Bizimkiler, siyaseti güreşle karıştırmış olacaklar ki yenilen pehlivan güreşe doymaz aymazlığıyla, görevlerini sürdürmeyi maharet bilirler.

Batı’daki siyasiler, şahsiyetleriyle işgal etmekte oldukları koltuklara şeref verirler; bizdekiler ise, şerefi, işgal ettikleri koltuklardan beklerler. Tılsım, Batı’da kişilerde iken, bizde koltuklardadır.

Bu yüzden olsa gerektir ki bizde o koltuğa oturan yapışıyor ve bir daha asla kopamıyor!

Ve yine bu yüzden olsa gerektir ki bizdeki muhalefetin iktidara alternatif olma, olabilme diye bir niyeti ve derdi, tasası yoktur. Olmamıştır da.

Zira kendileri, vaktiyle oluşturdukları bürokratik oligarşiyle her daim iktidardadırlar; bundan dolayıdır ki, sandıktan (milletten) gelecek iktidara pek itibar etmezler.

Çok sıkıştıklarında anti demokratik yollarla (darbe) iktidara gelmek, eskiden beri hünerleridir.

Hayal âleminde yaşarlar ve asla reel politiği görmezler. Mevcut durumu içlerine sindirmezler ve ona göre bir siyaset tarzı benimsemezler. Böyle olmasaydı, sürekli hayallerin peşinde koşmaz, kendilerine umut bağlayan milyonlarca insanı mahut hayallerin peşinde sürüklemezlerdi.

Millet, 70 küsur yıllık sözde parlamenter sistem deneyimiyle (gerçekte vesayetin envaiçeşidiyle) Hanya’yı Konya’yı gördü! On yıllar boyunca, millete liderlik yapan siyasi parti genel başkanları da (S. Demirel, T. Özal, N. Erbakan) aynı vahim tabloyu gördü ve yegâne kurtuluşun Başkanlık Sistemi’nde olduğunu dillendirdiler.

Lakin bunlardan hiçbirisi, arzulanan kurtuluş reçetesini kuvveden fiile çıkartamadı.

Bizdeki ucube parlamenter sistemi en güzel şekilde Süleyman Demirel özetlemişti: ‘Selden kütük kapmak!’ Ve bütün bunların sonucunda, maddede ve manada burnundan soluyan bir millet.

Sayın Erdoğan ile Sayın Bahçeli bu makûs talihi yenerek milletin sırtındaki deli gömleğini yırttı ve Başkanlık Sistemi’nin önünü açtılar. Millet de oylarıyla (referandum) yeni sistemi benimsedi.

Sayın Erdoğan milleti, milletinin geleceğini düşünmeseydi yalnızca kendisini ve partisini düşünseydi, parlamenter sistemde ısrar eder ve böylece sittin sene iktidarda kalırdı. Zira yüzde 35’le elde edebileceği iktidarı, yüzde 50 artı 1’e çıkartarak zoru seçti.

Sayın Erdoğan’ın bu özverili halini görmeyen ya da kasıtlı olarak görmek istemeyenler, onu diktatörlükle itham ediyorlar. Belli ki eskiye, eskinin karanlık dehlizlerine özlem duyuyorlar. Ülkede iş ve aş üretilmesin, huzur olmasın, işler sürüncemede kalsın, karar verici bir merci olmasın istiyorlar.

Başbakanlar ‘selden kütük kapmak’ yarışına girsin istiyorlar.

Depremlerde millet, enkazın altında kalsın ve Ankara’daki sözde yetkililer deprem alanlarına ulaşmak şöyle dursun, ancak 48 saat sonra olay mahallinden haber alabilsinler. Yıkılan evler, ya hiç yapılmasın veya onlarca yıl sonra ancak yapılabilsin.

Terörle, sözde mücadele edilsin, teröristler yerine dağlar-taşlar bombalanarak geri dönülsün. İHA’lar için İsrail’in kapısında beklenilsin!

Koskoca Türkiye’de yalnızca bir tünel (Bolu Dağı Tüneli) 16 senede bitirilemesin ve patates deposu olarak terk edilsin.

Hükümetler, ancak koalisyonlar şeklinde kurulabilsin ve ömürleri bir buçuk yılla sınırlı olsun. Bir buçuk yıllık koalisyon hükümetlerinin de tek icraatları, devlet bankalarını paylaşmak ve içlerini yandaşlarına peşkeş çekmek olsun.

Böylece; Türkiye her daim duvara toslasın ve IMF’ye avuç açmak zorunda kalsın.

82 milyonluk ülke, kemerleri sıksın, tüm enerjisini faize çalışarak tüketsin.

Yetti artık; yağma yok!

.

Acıma; acınırsın!
#Yazar#FETÖ#FUAT BOL

Temmuz 14, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Yarın 15 Temmuz; aşağılık darbe girişiminin üzerinden beş yıl geçmesine rağmen, FETÖ tehlikesi bitmiş değil. Dünyanın bu en sinsi terör örgütünün öyle kolay biteceğini beklemeyelim.

Takiyeciliği hayat düsturu olarak benimsemiş bu örgüt, bukalemun gibidir; her renge, her kılığa kolayca girer ve kendini gizler.

Sahte de olsa din temelli oluşu, masonluğu çağrıştırmaktadır. Masonluğa da girilir ama çıkılamaz. Aktif olmayan mason birader, ‘uyuyan’ olarak ilan edilir ve ancak zamanı gelince kendinden istifade edilmeye bakılır.

Destansı çapta verdiğimiz Kurtuluş Savaşı’nın sonucunu Batı, zoraki kabul etti ve aklı sıra bizim için bir plan yaptı. Bu plana göre, Türkiye’nin en iyi hali, Batı’nın gerisinde olacaktı. Hepsinden önemlisi, hemen her hususta devamlı kendilerine muhtaç olacaktık.

En ufak bir kıpırdanışta, kendimize gelişimizde, kendi ayaklarımız üzerine doğrulmaya yeltenişimizde tepemize bindiler.

Bu yüzden zaten vesayetle hastalıklı olan demokrasimizi, envaı çeşit darbelerle kuşa çevirdiler.

Her şeye rağmen direndik ve demokraside ısrar ettik. Lakin üzerimize çullanan dışarıdaki vesayet odaklarının derdi asla ve kata demokrasi değildi.

Onların kendi dışındaki ve özellikle Müslüman ülkeler için demokrasiden anladıkları, Afganistan’a ve Irak’a götürdüklerinden başkası değildir.

15 Temmuz’daki, onlara göre ‘altın vuruş’la Türkiye’de yapmak istedikleri de, Irak’takinden farklı değildi. Burada da içsavaş çıkartıp, ülkemizi paramparça edeceklerdi.

Planları, geçen asrın başındakiyle aynı, yani Türkiye’yi İç Anadolu steplerine hapsetmek, doğuda ve güneydoğuda Ermenistan ve Kürdistan kurmak, İstanbul ve Marmara’yı da ayrı özerk bir bölge haline getirmek.

Dünkü planlarını da, Atatürk’ün öncülüğündeki Türk’ün azim ve kararlılığı bozmuştu, bugün de aynı planı yine milletin azmi ve kararlılığı bozmuştur.

Dün de Amerikan yahut İngiliz mandalığını isteyenler vardı, bu günde iş, bürokratik elitlere kalsaydı dünkünden farklı olmayacaktı.

Zira asker ve sivil bürokratların birçoğu devşirilmişti ve düşmanın kılıcını sallamaktaydı. Nitekim bunların kahir ekseriyeti, uşağı oldukları ülkelere iltica edip, oralara sığındılar.

İşte bu tehlikeyi görüp yüreğinde hisseden Bahçeli ve MHP, kısır particilikten sıyrıldı ve bağımsızlık hareketinin yanında yer aldı.

Bahçeli, ülkemizin beka sorununu gördü ve başkanlık sisteminin getirilmesine öncülük etti. Böylece hainlerin çanına ot tıkadı.

Devletin her kademesine nüfuz etmiş FETÖ’yü görmemek ve anlamamak için ya serapa gafil ya da hain olmak gerekir.

ABD’nin kayığına binip FETÖ’nün borusunu öttürenlere ne demeli?

Yoksa bunlar, hâlâ ‘Yurtta sulh...’ teraneleriyle başbakanlık mı bekliyorlar?

Tankları çıplak elleriyle durduran bu asil millet durdukça, kıyamet sabahına kadar bekleseler de nafile.

Kurtuluş Savaşı’nda da Atatürk’ün emriyle; ‘hattı müdafaadan çıkıp sathı müdafaaya girişmiştik ve o satıh bütün bir vatandı’.

Aynı azim ve kararlılıkla Türkiye’nin nerelerde boy gösterdiğine dikkatinizi çekerim: Libya’dan Basra Körfezi’ne, Karabağ’dan Akdeniz’e Türk’ün gücü şahlanıyor.

Türk’ün oku yaydan çıktı; bu dem, onların sinmek, siperlenmek ve kaçmak zamanı.

Onlar istemeseler de 21. asır,

Acıma; acınırsın!
#Yazar#FETÖ#FUAT BOL

Temmuz 14, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Yarın 15 Temmuz; aşağılık darbe girişiminin üzerinden beş yıl geçmesine rağmen, FETÖ tehlikesi bitmiş değil. Dünyanın bu en sinsi terör örgütünün öyle kolay biteceğini beklemeyelim.

Takiyeciliği hayat düsturu olarak benimsemiş bu örgüt, bukalemun gibidir; her renge, her kılığa kolayca girer ve kendini gizler.

Sahte de olsa din temelli oluşu, masonluğu çağrıştırmaktadır. Masonluğa da girilir ama çıkılamaz. Aktif olmayan mason birader, ‘uyuyan’ olarak ilan edilir ve ancak zamanı gelince kendinden istifade edilmeye bakılır.

Destansı çapta verdiğimiz Kurtuluş Savaşı’nın sonucunu Batı, zoraki kabul etti ve aklı sıra bizim için bir plan yaptı. Bu plana göre, Türkiye’nin en iyi hali, Batı’nın gerisinde olacaktı. Hepsinden önemlisi, hemen her hususta devamlı kendilerine muhtaç olacaktık.

En ufak bir kıpırdanışta, kendimize gelişimizde, kendi ayaklarımız üzerine doğrulmaya yeltenişimizde tepemize bindiler.

Bu yüzden zaten vesayetle hastalıklı olan demokrasimizi, envaı çeşit darbelerle kuşa çevirdiler.

Her şeye rağmen direndik ve demokraside ısrar ettik. Lakin üzerimize çullanan dışarıdaki vesayet odaklarının derdi asla ve kata demokrasi değildi.

Onların kendi dışındaki ve özellikle Müslüman ülkeler için demokrasiden anladıkları, Afganistan’a ve Irak’a götürdüklerinden başkası değildir.

15 Temmuz’daki, onlara göre ‘altın vuruş’la Türkiye’de yapmak istedikleri de, Irak’takinden farklı değildi. Burada da içsavaş çıkartıp, ülkemizi paramparça edeceklerdi.

Planları, geçen asrın başındakiyle aynı, yani Türkiye’yi İç Anadolu steplerine hapsetmek, doğuda ve güneydoğuda Ermenistan ve Kürdistan kurmak, İstanbul ve Marmara’yı da ayrı özerk bir bölge haline getirmek.

Dünkü planlarını da, Atatürk’ün öncülüğündeki Türk’ün azim ve kararlılığı bozmuştu, bugün de aynı planı yine milletin azmi ve kararlılığı bozmuştur.

Dün de Amerikan yahut İngiliz mandalığını isteyenler vardı, bu günde iş, bürokratik elitlere kalsaydı dünkünden farklı olmayacaktı.

Zira asker ve sivil bürokratların birçoğu devşirilmişti ve düşmanın kılıcını sallamaktaydı. Nitekim bunların kahir ekseriyeti, uşağı oldukları ülkelere iltica edip, oralara sığındılar.

İşte bu tehlikeyi görüp yüreğinde hisseden Bahçeli ve MHP, kısır particilikten sıyrıldı ve bağımsızlık hareketinin yanında yer aldı.

Bahçeli, ülkemizin beka sorununu gördü ve başkanlık sisteminin getirilmesine öncülük etti. Böylece hainlerin çanına ot tıkadı.

Devletin her kademesine nüfuz etmiş FETÖ’yü görmemek ve anlamamak için ya serapa gafil ya da hain olmak gerekir.

ABD’nin kayığına binip FETÖ’nün borusunu öttürenlere ne demeli?

Yoksa bunlar, hâlâ ‘Yurtta sulh...’ teraneleriyle başbakanlık mı bekliyorlar?

Tankları çıplak elleriyle durduran bu asil millet durdukça, kıyamet sabahına kadar bekleseler de nafile.

Kurtuluş Savaşı’nda da Atatürk’ün emriyle; ‘hattı müdafaadan çıkıp sathı müdafaaya girişmiştik ve o satıh bütün bir vatandı’.

Aynı azim ve kararlılıkla Türkiye’nin nerelerde boy gösterdiğine dikkatinizi çekerim: Libya’dan Basra Körfezi’ne, Karabağ’dan Akdeniz’e Türk’ün gücü şahlanıyor.

Türk’ün oku yaydan çıktı; bu dem, onların sinmek, siperlenmek ve kaçmak zamanı.

Onlar istemeseler de 21. asır, Türk’ün asrı olacaktır.

Zira 100 yıldır yanan ocak hem kızıştı ve hem de sabır taşı çatladı!

Üstat Necip Fazıl’ın işaret ettiği gibi:

‘Bekleyin, görecektir, duranlar yürüyeni!

Sabredin, gelecektir, solmaz, pörsümez Yeni!

Karayel, bir kıvılcım; simsiyah oldu ocak!

Gün doğmakta, anneler ne zaman doğuracak?’

Başta FETÖ’cüler olmak üzere, tüm darbecilere hadleri, kanun dairesinde bildirilmelidir. Vatana ve millete yapılabilecek en büyük ihanet darbeciliktir. Hainin affı yoktur!

Zira bugün haini affeden, yarın, aynı hainin hışmına uğrar!

.Türk’ün asrı olacaktır.

Zira 100 yıldır yanan ocak hem kızıştı ve hem de sabır taşı çatladı!

Üstat Necip Fazıl’ın işaret ettiği gibi:

‘Bekleyin, görecektir, duranlar yürüyeni!

Sabredin, gelecektir, solmaz, pörsümez Yeni!

Karayel, bir kıvılcım; simsiyah oldu ocak!

Gün doğmakta, anneler ne zaman doğuracak?’

Başta FETÖ’cüler olmak üzere, tüm darbecilere hadleri, kanun dairesinde bildirilmelidir. Vatana ve millete yapılabilecek en büyük ihanet darbeciliktir. Hainin affı yoktur!

Zira bugün haini affeden, yarın, aynı hainin hışmına uğrar!

.

Batı gözündeki merteği görmüyor!
#Yazar#FUAT BOL#PYD

Temmuz 10, 2021 06:292dk okuma

Batı, kendi gözündeki merteği görmüyor lakin bizim gözümüzdeki çöpü ayyuka çıkarıyor. İşte ABD, yine bir ilke imza attı ve hazırladığı raporda NATO üyesi ve sözde dostu ve müttefiki olan Türkiye’yi ‘Çocuk Asker’ kullanan ülkeler listesine dahil etti.

Türkiye, Suriye’de sözde çocuk yaştakileri silah altına alıp askeri eğitime tabi tutuyormuş.

ABD aynı raporda, Türkiye’yi insan kaçakçılığı ile mücadelede, ‘ikinci kategorideki’ ülkeler arasında göstermiş.

Pişkinliğin, pervasızlığın ve utanmazlığın bu kadarına da pes doğrusu!

Batı’nın çocuklara yaklaşımını Kanada’da çıkarılan siyahi çocukların toplu mezarlarında görüyoruz. Yine aynı Batı’nın çocuk yaklaşımının nasıl olduğunu papazların, kiliselerde çocuklara yaptıkları iğrenç tacizlerinde görüyoruz.

Batı, tüm bu vahşetlerin ve iğrençliklerin hiçbirisinde sesini çıkarmıyor.

‘En iyi savunma hücumdur’ diyerek, başkalarına, bu arada Türkiye’ye saldırıyor. Böyle yaparak, kendi suçlarının görülmeyeceğini ve kendilerinden hesap sorulmayacağını zannediyorlar.
Daha da mühimi ise, avuçlarının içinden kayıp giden Türkiye’nin son hali ve tavrı ABD’yi deli divaneye çevirdi ve bu akıl almaz, iftira dolu raporları hazırlattı.

Aklı sıra Türkiye’yi hizaya çekecek ve ona, eskiden olduğu gibi vasilik yapacak.

İnsan kaçakçılığı ile mücadelede ve mülteci barındırmada Türkiye’nin eline kim su dökebilir? Hal böyle iken, Türkiye’nin suçlanması, ikiyüzlülüğün daniskası değil de nedir?

Bir de Türkiye’yi bu denli suçlamaya cüret eden ABD’nin ve diğer Batı ülkelerinin karnelerine bakalım: Akdeniz sahillerine vuran bebek cesetleri (başta Aylan bebek) sözlerimizin vesikasıdır.

Mültecilere, kendi ülke sınırlarında düşman askeri muamelesi yapan kim ya da kimler?

Mülteci botlarını delip öldürenler kim?

Mültecileri çırılçıplak soyup sınır dışı edenler kimler?

Türkiye’deki mültecileri, Avrupa’ya salmamamız için yalvaranlar ve bunun için para teklif edip vermeyenler kim ya da kimler?

Dünyanın eli kanlı ve en acımasız örgütü PKK’yı ve onun türevleri olan YPG, PYD’yi kuran, çocuk yaştaki insanları alıp, besleyip büyüten, silahlandırıp eğiten ve Türkiye’nin üzerine salan kim ya da kimler?

FETÖ’yü kuran ve Türk devletinin her kurum ve kuruluşunun kılcallarına değin nüfuz ettiren ve FETÖ elebaşını ve diğer azılı militanlarını ülkelerinde barındırıp vermeyen kim ya da kimler?

ABD, bir rapor hazırlayacaksa, duayen gazeteci yazar ağabeyimiz Rauf Tamer’in işaret ettiği gibi:

‘Dünyanın en yüzsüz devleti kim? En yalancı, en iftiracı, en pişkin, en utanmaz, en arlanmaz... Kim? Kim? Kim?

Dünyanın en güvenilmez devleti kim? En güvenilmez diplomatları, siyasetçileri kim?

Ne kolay soru! Çabuk cevap verin, kim?

Dünyanın en eli kanlı katili kim? En işgalci, en istilacı, en sömürücü, en insafsız, en vicdansız... Söyleyin kim? Kim? Kim?

...

Tamam anlaşılmıştır.

Bu soruları bilmeyecek insan yoktur.’

Ne diyelim, inanın sözün bittiği yerdeyiz.

Sanık sizin!

.

Eğitim ama nasıl? -1-
#YAZAR#Fuat Bol#Eğitim

Temmuz 05, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Eğitim, eğitim, eğitim...
Haberin Devamı

Asıl olan eğitim diyor ve bütçenin aslan payını eğitime ayırıyoruz lakin sittin senedir, istenilen hedefin yakınına bile yaklaşamıyoruz.

Her kademedeki eğitim kurumlarının sayılarını çoğaltıyoruz, yıllarca ihmal ettiğimiz öğrenci yurtlarını da telafi etmeye başladık. Yurtsuzluğun ceremesini çok ağır bedeller ödeyerek çektik. Buradaki boşluğu, yıllar yılı FETÖ doldurdu ve çocuklarımızı bizden koparıp aldı.

Devlet bu işe uyandığında ise, ba’de harabil-Basra!

Dikkat edilirse, eğitimde dış görünüşü, yani okul ve yurt binalarını güzel şekilde yapmamıza rağmen, eğitimin içini bir türlü dolduramadık. Eğitimi eskilerin ifadesiyle tanımlarsak; zahir (dış) mamur, batın (iç) haraptır.

Eğitimin amacı, nesilleri kendine, ailesine, toplumuna, milletine ve insanlığa faydalı bireyler yetiştirmek olmalıdır.

Eğitimde en büyük yanlışımız, üretken nesiller yerine ezberci nesiller yetiştirmemiz oldu.

Eğitim için, boşuna ‘milli’ demiyoruz, aksi halde kuru kalabalıklar yetiştirmiş oluruz ki, bunların ne kendilerine, ne ailelerine, ne toplumlarına ve ne de insanlığa bir faydaları olmaz.

‘Milli’ eğitimle nesiller, kimlikli (şahsiyetli), bilinçli (şuurlu), dününü-bugününü bilen, bunların mukayesesini yapıp yarınlara hazırlanan idealistler olarak yetiştirilir.

Eğitimin diğer bir amacı, özgüveni sağlam nesiller yetiştirmektir, aksi halde bugüne değin yapageldiğimiz gibi, aşağılık duygusuna sahip, ürkek, ezik ve yitik nesillerle baş başa kalırız.

Ezbercilik yüzünden çocuklarımıza düşünme alışkanlığını kazandıramadık. Sınavları bile, test usulü yaptık ve çocuğun ölçme, düşünme, ifade etme, problem çözme yeteneklerini göz ardı ettik.

Hemen her şeyde olduğu gibi, eğitimde de ‘Batı’, ‘Batı’ diye tutturduk; topyekûn eğitim sistemimizi batılı danışmanlara havale ettik ve bunun sonucunda; köksüz, kimliksiz, taklitçi, gayesiz, başıboş yığınlar yetiştirmiş olduk.

Ortaöğretim, eğitimin omurgasını teşkil eder, orada hem meslek sahibi olunur ve hem de üniversiteye öğrenci hazırlanır.

Bizim yaptığımız ise ortaöğretimin içini boşaltmak; kimliksiz, mesleksiz kalabalıkları üniversitelerin önüne yığmaktır.
Bu anlaşılmaz hal, herkesin üniversite mezunu olmasını zorunlu kıldı. Onlara da üniversite imkânı sağlanınca, bu kez üniversiteler çığırından çıkmış oldu.

İlkokuldan sonra çocuk, ortaöğrenimden atlayarak üniversiteye geliyor.

Bütün bu yanlışlıkların sonucunda ne oluyor biliyor musunuz? Çocuk, üniversitede (birkaç gerçek üniversiteyi tenzih ederim) ortaokulu (liseyi değil) okumak zorunda kalıyor.

1950’li ve 60’lı yıllarda, yetkin, iyi yetişmiş öğretmenler marifetiyle, kaliteli bir lise eğitimimiz vardı.

Bugün, o günkü lise eğitim düzeyinde çok az üniversite mezunumuz olabiliyor.

Eğitimin içine düşürüldüğü vahameti görüyor musunuz?

NOT: Bu mühim konuya çarşamba günkü makale ile devam edeğiz.

Eğitim ama nasıl? -2-
#YAZAR#Fuat Bol#Eğitim

Temmuz 07, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Dil, kâinatın planıdır. Evrendeki tüm olaylara dil ile nüfuz edebilir, onları dil ile ifade eder, dil ile yorumlayabilirsiniz.

Dil, bir milleti meydana getiren en önemli öğelerden biridir. Dilde birlik, haysiyetli her milletin şiarıdır, kimliklerinin sembolüdür.

Gerçek bağımsız olan her milletin eğitim dili, elbette ki kendi anadili olmalıdır. Bir ülkede yabancı dille eğitimin yaygınlaştırılması, o ülke insanını başkalarına, başka kültürlere uşak yapar.

Bize dilimizi kaybettirdiler, diğer bir deyişle evrenin planını kaybettik. Nereye, nasıl nüfuz edebileceğimizi bilmiyoruz ki, eşya ve olaylara tesir edebilelim ve onları hükmümüz altına alabilelim?

Batı, Batı diye yırtınıyoruz; Batı’nın hangi ülkesinde, kendi dillerinin dışında bir dille eğitimin yaygınlaştırıldığını görürsünüz?

Bir Alman’a ya da Fransız’a, İngilizce bir şey sorun bakalım; size cevap verirler mi? Bildikleri halde, asla İngilizce cevap vermezler. Almancanın ve Fransızcanın üzerine titrerler.

Biz ise, dilde tasfiyecilik diye bir ucubenin peşinde giderek güzel Türkçemizi mahvettik. Asırlar boyu oluşmuş medeniyet dilimizi köreltip kaybettik.

Sonunda utanmadan ne dedik biliyor musunuz, Türkçe bilim dili değildir; Türkçe ile bilim yapılamaz!

Elin oğlu (baskın kültür) kendi dilini sana dayatır ve sonunda seni böyle maskara yapar; kendi dilinle alay ettirir.

Merhum Oktay Sinanoğlu Hoca, ‘Türkçe! Türkçe!’ diye diye yırtındı lakin kimselere laf anlatamadı.

Israrla şu örneği vererek dikkatimizi çekmek istedi: ‘Bakınız Kuzey Irak’ta, Kürt üniversitesi kuruluyor, eğitim dili Kürtçe; aynı yerde, Türk üniversitesi kuruluyor, eğitim dili İngilizce!’

Türkçenin sahipsizliğine bakar mısınız?

Merhum Prof. Dr. Oktay Sinanoğlu devam ediyor: ‘Bir millet için, dünyada en kötü şey, en büyük felaket o milletin gönüllerini ve beyinlerini köleleştirmektir. Fransa Cezayir’e gider gitmez, kendi dilini dayattı, eğitim dili yaptı. Cezayir, iki milyon şehit vererek Fransa’ya karşı bağımsızlık savaşı verdiği halde, hâlâ Fransızca konuşmakta ve Cezayir nesillerine Fransızca eğitim vermektedir. İşte bir milletin dilini değiştirerek, onu gönüllü köle yapmanın tipik örneğidir Cezayir.’

Biz de mi öyle olalım?

Ayrıca bu yabancı dil furyasında, nesillerimizin öğrenebildiği dil, Tarzancadan başkası değil.

Cumhuriyetin temelleri atılırken, Türk Dil Kurumu, Türk Tarih Kurumu kurularak hem dilimiz ve hem de tarihimiz için çok önemli adımlar atıldı. Ama ne yazık ki, atılan bu çok önemli adımlar, ehliyetsiz ya da kasıtlı insanlar marifetiyle saptırıldı ve arzu edilen sonuç elde edilemedi.

Önce sözde dilde öze dönüş adı altında dilimiz kuşa çevrildi. Ardından uydurukça furyası başlatıldı.

Duayen gazeteci ve araştırmacı yazar arkadaşımız Murat Bardakçı da Türkçemiz konusunu dert edinerek, felsefe bölümünde okutulan bir ders kitabından örnek vererek, gelinen noktanın vahametini ortaya koydu.

Tamamen uydurukça yazılan, sözde bu kurbağa diliyle bilim olabiliyor lakin üç kıta yedi iklimde yayılan medeniyet dilimiz Türkçe ile bilim yapılamıyor!

Güzel Türkçemize, anayasa ve kanunlarımıza hükümler koyarak sahip çıkmalıyız.

Bugünden tezi yok; zira yarın çok geç olabilir!

(Allah göstermesin!) Zira o zaman, Türkçeyi isteyen Türk’ü ve Türkçeyi ara ki bulasın!

.

FETÖ biter mi?
#YAZAR#FUAT BOL#FETÖ

Haziran 23, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

FETÖ’nün belini kırdık, artık darbe marbe yapamazlar; dışarıdakiler Türkiye’ye gelemez, hapistekiler de çürüyüp giderler diye kimse umutlanmasın.
Haberin Devamı

Zira FETÖ, alışageldiğimiz terör örgütlerinden hiçbirine benzemez, kendine özgü, evrensel bir yapısı vardır. Ve üstelik sahte de olsa din temellidir. Bu yüzden, Hasan Sabbah’ın Haşhaşilerini andırırlar. Beyinleri yıkanmış, hedefe kilitlenmiş; ne derseniz anlamaz, mankurt tipler bunlar.

Bu yapı, kendisine, Osmanlı’nın devşirme sistemini model almıştır. Aynı yöntemle, bu kez Osmanlı’nın torunlarından intikam alınmaktadır. Osmanlı’nın devşirdikleri Müslüman oluyor ve küffara karşı savaşıyordu.

FETÖ’cüler ise, devşirildikleri devlete ve devlette yaşayan Müslümanlara karşı savaşmaktalar.

Sözde işledikleri tüm bu cinayetleri İslamiyet adına yaptıklarını söylüyorlar lakin yapıp ettiklerinin İslamiyet’le yakından ve uzaktan bir ilgisi bulunmamaktadır.

Öyle ya; herhangi bir kurum veya kuruluşa giriş sınavlarının sorularının çalınıp yandaşlarına verilmesi, hırsızlık ve kul hakkını gasp değil de nedir? Bu denli alçaklıkları, İslamiyet adına işlemek ise, o dine yapılabilecek en büyük ihanettir.

Bakınız; tekrar tekrar belirtmek isteriz ki, FETÖ denilen zehirli aşta tuzu biberi olmayan tek siyasi lider merhum Necmettin Erbakan’dır. O da, bunların gerçek yüzünü bildiğinden değil, vaktiyle ihanetlerine uğrayıp, partisini (MSP) bölmelerinden dolayıdır.

Sivil olsun, asker olsun; hangi yönetim F. Gülen haininin elinden tutmadı ki?

Belli ki, bizim devlet ve millet hayatımızın tüm kurum ve kuruluşları, yerin altındakileri üstündekilerle birlikte seneler senesi, bizden habersiz sürülmüş.

Bizim çocuklarımız elimizden alınıp, bize karşı kullanılmış. Dikkat edin, bu tarlalar, 60’lı yıllardan beri sürülüyor. Hasat mevsimi iki binli yıllara denk getirildi ki, o yıllardaki iktidarın muhafazakâr olacağı çok önceden bilinmekteydi.

FETÖ’nün dizginlerini ellerinde bulunduran mahut güçler, bu hesapları on yıllarca öncesinden yaptılar ve geleceğin muhafazakâr iktidarına, her türlüsünden ve her kademede kadrolar yetiştirdiler.

Bu, öylesine sinsi bir yapı ki, sözde dindarlıklarını gizlemek için, ramazanda alenen içki içmekte sakınca görmezler. Kendilerini din ve dindar karşıtı göstermek için, en yakınlarındaki dindar arkadaşlarını (FETÖ’cü olmayan) ispiyon edip, ordudan atılmalarını sağlarlar; böylece sureti haktan gözükürler.

Bu yapı, durakta asla beklemez, hep giden araca biner. İktidarda asker olsun, sivil olsun bu yapı için fark etmez. Zira hep ‘liderlik’ rolünü elinde bulunduranlarla iş tutarlar.

En zorda kaldıkları halde bile, mahut ‘liderlik’ makamından gelen emirle ‘Teşkilat mensubu’ denilerek koruma altına alınırlar.

Yapı, piramit şeklinde olup; tabandaki geniş kitle, her şeyden habersiz, bilgisiz, gafiller güruhudur. Piramitte, tepeye çıkıldıkça çember daralır lakin ihanet artar. Malum 15 Temmuz 2016’da ihanetin daniskasını yaşadık.

FETÖ’cüler, devşirilmiş olduğundan, yapının hangi kademesinde olurlarsa olsunlar, davalarından asla vazgeçmezler. Binlercesi, on binlercesi ile hâlâ içimizdeler ve çeşitli kurumlarda ‘kripto eleman’ olarak kendilerini gizlemekteler.

Sözümüzün ispatı için, etrafınızdaki bilindik FETÖ’cülere dikkat edin; içlerinden hiçbir tanesinin pişman olduğunu göremezsiniz.

Yapı, sahte de olsa, insanların dini duygularına hitap ettiğinden, F. Gülen haini geberse bile devam eder.

Tam bir kıyamet fitnesidir bu yapı. 2000’den fazla okullarıyla, dünyanın 160 ülkesinde insan devşiriyorlar.

ABD, İsrail ve diğer emperyalist güçler, dünyanın hemen her yerindeki, bu denli vekâlet savaşçılarını gördükçe keyif çatmaktadırlar.

Zira kendilerinin canları ve malları pahasına yapamadıklarını, FETÖ’nün kurşun askerleri gönüllü olarak yapmaktadırlar.

Daha ne olsun?

.

Siyasette öncelik sıralaması!
#Yazar#FETÖ#Siyaset

Haziran 09, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Siyaseti şahsının ve partisinin menfaati için yapan siyasetçiden hayır gelmez. Siyaset, millet ve ülke için yapılır. Bizdeki siyasetçileri, genellikle liderler belirlemektedir. Şu halde herhangi bir siyasi mevkiye aday belirlerken liderlerin çok dikkatli olmaları gerekir.

Zira insan, evladını belirleyemez ama arkadaşlarını, kendisi belirler. Dolayısıyla bu belirlemedeki manevi sorumluluk, belirleyene aittir.

Liderlerin, kendilerini ve partilerini vasıta görüp, ülke için çalışacak, idealist kişileri bulup görevlendirmeleri lazımdır. Milletvekili ve bakanları, kendilerini aşmış ve ihtiyaç içinde olmayan kişilerden seçmek gerekir.

Hâlâ körü körüne bir sistem tartışması yapıp duruyoruz. Muhalefet tam bir şaşkınlık içinde, bindiği dalı kesiyor ve eski parlamenter sisteme geçmek için adeta yırtınıyor. Suyu tersine akıtmak için adeta yarış halindeler.

Halbuki cumhur ittifakı (AK Parti ve MHP) başkanlık sistemine geçmekle; kendilerinden ve partilerinden önce ülkelerini düşündüklerini sergilemiş oldular. Kendilerini ve partilerini düşünselerdi, parlamenter sistemde kalıp, sittinsene iktidarda olurlardı.

Haberin Devamı

Enerjisine yükseleceksin
Opel

Arabasının değerini merak edenler buraya!
Carvak
by Taboola
Bakınız; parlamenter sistemde AK Parti, 2002 seçimlerinde yüzde 34 oyla Meclis’in yüzde 65’ini oluşturdu ve tek başına iktidar oldu.

Bu tabloya bakıp, muhalefetin parlamenter sistemde ısrarını anlamak mümkün mü?

Daha sonraki yıllarda, AK Parti oyunu yüzde 49’lara çıkardı. Şu anda yapılan tüm anketlerde, AK Parti’nin ölüsü, en büyük parti olarak iktidara geliyor.

AK Parti, parlamenter sistemin altın tepsi içinde kendisine sunduğu bu denli iktidar imkânını elinin tersiyle itti ve başkanlık sistemini getirdi. Ve dedi ki, cumhurbaşkanı, en az yüzde 50 artı bir ile seçilsin.

Yüzde 34 nire, yüzde 50 artı bir nire?

AK Parti, kendisi için iktidar olmayı zorlaştırırken, muhalefet partileri de, AK Parti için iktidarı kolaylaştırmanın derdinde... Parlamenter sistemde ısrar eden muhalefetin, iktidara gelmek diye bir dertlerinin olmadığı apaçık ortada.

AK Parti, başkanlık sistemine geçmekle, kendisi için zor olanı seçti ancak ülkesi için hayırlı olanı tercih etti.

Başkanlık sistemi her bakımdan daha demokratiktir. Zira iktidarı bizzat halk doğrudan belirliyor. Başkanlık sisteminde koalisyonlar tarih olduğundan, milletin işleri ortada kalmıyor.

Dünyanın gelişmiş ülkelerine bakın, hemen hepsinde başkanlık modeli olduğunu görürsünüz.

Bizim ayrıca başka bir derdimiz var; bizdeki parlamenter sistem, ayrıca vesayetle maluldü. Halk, Ecevit’i başbakan seçip iktidara getirdiğini zannediyor. Lakin aynı Ecevit, Başbakan olarak; Özel Harekât’ın maaşlarının ABD tarafından ödendiğini bilmiyor!

Parayı veren düdüğü çaldığına göre; söyler misiniz, Ecevit veya diğer herhangi bir kişi, neyin başbakanı oluyor veya olabiliyordu?

Böylesi başbakanlar, ülkeleri lehine hangi milli ve yerli kararı alabilirler? Alırlarsa da uygulayabilirler mi?

Daha açık ifadesiyle uygulatırlar mı?

Vesayet kurgulu parlamenter sistemde sen, 45 gün içinde 1000 yataklı hastaneyi yapıp hizmete açabilir misin?

İHA, SİHA, tank, füze, denizaltı, uçak gemisi vb. yapabilir misin?

Öyle derin düşünmeye gerek yok; FETÖ’ye (ABD’ye) bakın, onların da parlamenter sistem istediğini görürsünüz.

Onlar bizim hayrımızı istemeyeceğine göre, tersini yapıp başkanlık modelini uygulayacağız.

Bu kadar basit; bilmem anlatabildim mi?

.

ABD sirkatin söylüyor!
#YAZAR#Fuat Bol#ABD

Haziran 05, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Duayen gazeteci ağabeyimiz Mehmet Barlas’ın, yakında yayınlanan bir makalesinin başlığı ‘Amerikalılar, yalancı Amerikan başkanlarını araştırırken doğru söyleyeni bulamadılar’ şeklindeydi.
Ne kadar doğru ve yerinde bir tespit!

Malum ABD, bir göçmenler ülkesi. Yeni kıtanın keşfiyle, Avrupa’nın gözlerini hırs bürümüş sakinleri buraya adeta hücum etti. Yerli halkı (Kızılderili) katliama tabi tutarak, köklerini kazıdı ve onların kanı üzerine oturdular.

Yaptıkları soykırımı dünyaya unutturmak için, tutunabilecekleri tek bir çürük dal vardı, o da yalandan başkası değildi. Bu yüzden ABD için herhangi bir medeniyetten bahsedilemez zira hayatiyetini gücü ve o güce dayalı yalan üzerine sürdürmektedir.

Amerikan sinema endüstrisinin çevirdiği sayısız kovboy filmleriyle, dünyanın gözü boyanmış ve gerçekler örtülmüştür. Zavallı Kızılderililer, kafa derisi yüzen vahşiler olarak gösterilmiş; toplu katliamlarına bile seyirci kalınmış ve hatta tüm bu cinayetler kahramanlık olarak sunulmuştur.

Medyanın gücüne bakar mısınız? Soykırımı yapan Amerikalı olunca, bunun adı Amerikan rüyası, Amerikan hayali oluyor!

Bu rüyayı görüp, bu hülyaya kapılmayan yok gibidir!

ABD Başkanı Biden, kalkmış, Rusya Devlet Başkanı Putin’i kendi ülkesindeki seçimlere karışmakla (manipülasyon yapmakla) suçluyor.

Şayet bahsedilen şekliyle, başka ülkelerin içişlerine karışmak suçsa, bunun daniskasını bizzat ABD yapıyor. Eli, hep Türkiye’nin içişlerinde. Türkiye’deki bütün darbelerin yönlendiricisi o. Bugün bile, darbeyle değilse de (!) Erdoğan’ı iktidardan indirmek için muhalefetle işbirliğinden bahsediyor.

Bu mudur, başka bir ülkenin içişlerine karışmamak?

Biden bu suçlamayı yaparken, gerçekte sirkatin söylüyor!

Güney Amerika’dan tutun, Ortadoğu’daki tüm darbelerde ABD parmağı var.

ABD Başkanı, Suudi Arabistan’dan haraç isteyip “Aksi halde iki hafta koltukta oturamazsınız” derken ne yapmak istiyor? Tehdit ve şantajla başka bir ülkeden haraç almak, o ülkenin içişlerine karışmak değil de nedir?

Güç zehirlenmesine kapılan ABD; yalanı, hileyi, şantajı, tehdidi, baskıyı, dayatmayı; bunlarla olmadığı takdirde zorla yapmayı veya yaptırmayı kendisine hep hak gördü ve görmeye devam ediyor.

Neden diye sormayın zira ABD kendisini dünyanın jandarması görüyor.

ABD için NATO, Pentagon’a bağlı bir kurum ve kuruluştur. NATO’ya bağlı, eşit haklara sahip ülkeler bulunmamaktadır. NATO’da tek bir horoz var, o da ABD’dir; diğerlerinin her birisi birer tavuktan ibarettir.

Başta Türkiye olmak üzere, tüm dost ve müttefik bildiği ülkelere aynı gözle bakmaktadır.

Hatta tüm dünyayı aynı şekilde değerlendirmektedir; ABD ve diğerleri...

Dünyanın kahir ekseriyeti, ABD hegemonyasının sürdürülemeyeceğini gördü. Başta Çin ve Rusya olmak üzere dünyanın pek çok ülkesi (Türkiye de dahil), mahut yapıyı sonlandırmak ve ABD’nin çanına ot tıkamak için gayret sarf etmektedir.

Dünya düzeni (düzensizliği), geldiği noktada artık bir yol ayrımındadır. Ya kendine bir çekidüzen verip yoluna devam edecek ya da eski düzende (düzensizlikte) ısrar ederse, hep birlikte anılan düzensizliğin altında kalacaktır.

Bu yüzden Brüksel’deki NATO toplantısı önem arz etmektedir. Gözler oradaki Erdoğan-Biden görüşmesinde olacak.

Bu görüşmede merak edilen konu, ABD’nin ayaklarının yere değip değmediğidir.

.

Çerkes soykırımı
#YAZAR#Fuat Bol#Çerkes

Mayıs 22, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Kuzey Kafkasya’nın yerli halkı olan Çerkesler topraklarını işgal eden Rusya ile uzun yıllar mücadele etmiş, vatanlarından sürgün edilmiş, etnik temizliğe maruz kalmışlardır.
Rus İmparatorluğu’nun sözde sınırlarını genişletmek amacıyla başlattığı işgal, bir buçuk milyondan fazla Çerkesin vatanından sürüldüğü, 500 binden fazlasının yollarda hayatını kaybettiği, 600 binden fazlasının doğrudan öldürüldüğü bir soykırım olarak tarihe geçmiştir. Toprak işgalinden öte doğrudan Çerkes halkının yok edilmesinin amaçlandığı, etnik temizliğe dönüşen katliam 3-5 yıl değil 150 yıl sürmüştür. Çerkes köyleri basılmış, kadın-çocuk demeden binlerce insan korkunç şekilde katledilmiştir.

21 Mayıs 1864’te Çerkes’lerin yenilgisi ile resmi olarak savaş sona ermiş, teslim olup itaat etmeyen herkes hunharca öldürülmeye başlanmıştır. Sağ kalanlar ise, en ağır şartlarda Osmanlı topraklarına sürgün edilerek, ölümün envaı çeşidiyle yüz yüze bırakılmışlardır.

Yeme-içme, barınma, taşınma veya tıbbi ihtiyaçlar gibi hiçbir insani koşulun sağlanmadığı sürgünlerde insanlar adeta telef olmuştur. Bazı gemiler, gittikleri limanlara vardığında yolculardan sağ kalan olmamıştır. Rusya, katliam şeklindeki bu denli toplu ölümleri görmesine rağmen, hiçbir tedbir almadan sürgünlere devam etmiştir.

Karadeniz sahillerine sürülen yüz binlerce Çerkesin perişan haline şahit olan Rus tarihçi Berje’nin sözleri 1864 gerçeğini gözler önüne sermiştir: “Novorosisk Körfezi’nde toplanmış 17 bin dağlının bende bıraktığı korkunç izlenimi hiç unutmayacağım. Yılın bu sert zamanında neredeyse tamamen gıdasız kalan, tifüs ve çiçek salgınıyla kırılan bu halkın hali içler acısıdır. Gökyüzünün altında çıplak arazide yırtık elbiselerinin içinde katılaşmış cesediyle yatan genç Çerkes kadının ve biri can çekişen diğeri annesinin göğsünden süt emmeye çalışan çocukların manzarası hangi kalbi sızlatmaz? Benzer pek çok sahne gördüm...”

Çerkesler yolculuk ücretini ödeyebilmek için tüm mallarını hatta bazen aile bireylerini köle olarak satmak zorunda kalmıştır.

Osmanlı kıyılarına varmayı başaran insanların bir kısmı ise hastalıktan, bakımsızlıktan yine ölüme terkedilmiştir. Sürgün edilen Çerkesler için bu yolculuk ikinci bir soykırım gibi olmuş, sürülen halkın yarısı yollarda kötü şartlardan, hastalık ve gıdasızlıktan ölmüştür.

Beklenin çok çok üzerinde bir sürgünün yaşanması sebebiyle sığınılan Osmanlı topraklarında da sağ kalanların bir kısmı mevcut şartlarda hayatta kalamayacağından köle tacirleri tarafından satın alınmıştır.

Rus milliyetçileri her yıl 21 Mayıs’ı Kafkasya işgalinin sona erdiği “kutsal bir fetih günü” olarak kutlarken, Çerkesler bu soykırımın kutlanmasını insanlık suçu sayarak 21 Mayıs’ı soykırımın anıldığı bir yas günü ilan etmiştir.

Özvatanlarından sürgün edilen Çerkeslerin isteği bu vahşi soykırımın herkesçe bilinmesi ve tanınmasıdır.

Ve daha önemlisi, alınlarında bu kara leke ile yaşayanların; atalarına yaptıkları adına, Çerkeslerden özür dilemeleridir.

.Hani hak ve hukuk vardı!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Mayıs 19, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Hak, hukuk, adalet Kaf Dağı’nın ardına çekildiği günden beri, dünyada zalimlerin borusu ötmektedir.

Artık hak, güçlünündür; güçlüyseniz haklısınızdır.

Hak, hukuk ve adalet adına kurulmuş tüm uluslararası kurum ve kuruluşlar, yalnızca tabela kuruluşlarıdır ve ‘desinler’ diye, göstermelik olarak vardırlar. Bunların yaptırım güçleri, güçlülerin arzuları istikametinde olmaktadır.

Günümüz güçlüleri ise, zalimlerin ta kendileridir.

Gücü elinde tutan, BM Güvenlik Konseyi’ndeki beş korsan devletten adalet beklemek, sırtlan sürüsünden merhamet dilenmeye benzer.

İşte Siyonist İsrail; tüm dünyanın gözleri önünde, Filistinli Araplara karşı, sistemli bir şekilde soykırım uyguluyor. Masum sivillerin üzerine bomba yağdırıyor; savunmasız kadınları, çocukları, bebekleri hunharca katlediyor.

İşlediği cinayetler görülmesin ve seslendirilmesin diye, basın merkezlerinin bulunduğu binayı, füzeyle vurup enkaza çeviriyor.

Malum beşli çeteden biri olan ABD, tüm bu olanları görmezden gelerek, ‘İsrail’in kendini savunma hakkı vardır!’ diyerek, Siyonist zulme tüy dikiyor!

ABD’nin yeni Başkanı Biden, bununla da yetinmeyip, hemen arkasından, İsrail’e 735 milyon dolarlık silah yardımını onayladı.

İsrail’in kurulduğu (1948) günden beri sistemli bir şekilde uyguladığı soykırım sonucunda, yedi milyon Filistinli, evlerinden barklarından edilerek yurtlarından kovuldu ve mülteci durumuna düşürüldü.

Bugün itibarıyla, Filistin topraklarının yüzde 87’si, İsraillilerin işgali altında..

İsrail, kör bir taassup (Arz-ı Mev’ud) uğruna giriştiği bu denli katliamlarla, aklı sıra ‘Tanrı’yı kıyamete zorlayacak!’

Hâşâ!

Siyonist akıl (!) Tevrat’ı bozduğu gibi, tek Tanrı inancını da böylece bozmuş oluyor. Zira bir şeye zorlanabilen Tanrı olabilir mi?

Evanjelik-Siyonist ABD yönetimi de tıpkı İsrail gibi düşünüyor, bu terör devletinin arkasında duruyor ve sergilemekte olduğu her türlü vahşeti destekliyor.

Evanjelik Siyonizm, ABD’nin değişmez devlet politikasıdır. Nitekim dün de aynı ABD, Kudüs’ü İsrail’in başkenti ilan etmiş ve Suriye’nin olan Golan Tepeleri’ni İsrail’in topraklarına kattığını duyurmuştu.

BM’nin İsrail aleyhine verdiği tüm kararlar ABD tarafından veto edildi. ABD, tıynetinin gereği, terör örgütlerinin arkasında olduğu gibi, Siyonist-terör devleti olan İsrail’in de hamisi konumunda.

Dün, Nazilerin Yahudilere yaptıkları zulümler sonucunda, sorumlular yargılandı ve cezalarını buldular.

Bugün ise, İsrailli yöneticiler, aynı ırkçı cinayetleri işliyor lakin bunların hesabını sorabilecek bir mahkeme yok!

Var ama yok!

Zalimlerin sahipleri var da, mazlumların yok mu sanıyorsunuz?

Dünya ne zalimler gördü; ne Neronlar, ne Firavunlar, ne Nemrutlar, ne Korkunç İvanlar, ne Şeddadlar ve bunlar gibi daha ne zalimler gördü.

Yıkılıp gittiler, bugün hepsi lanetle anılıyor.

Mazlumların ahı asla yerde kalmaz ve aheste aheste çıkar.

Netanyahu’nun ve destekçilerinin, akıttıkları mazlum kanında boğulmaları yakındır.

Nemrud’u burnuna girip beynini yiyen bir sivrisinek öldürdü!

Haberin Devamı

Bugün de yüz binlerce insanı gözle görülmeyen bir virüs öldürüyor.

Zalimin zulmü varsa, mazlumun ahı ve Allah’ı var!

.

Bize biçilen rol!
#Yazar#FUAT BOL#NATO

Mayıs 10, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Batı, bizi sözde içine alarak (NATO’ya dahil ederek ve sözde demokrasiye geçirerek) kendisine uydu yaptı. Eğitimimizden savunmamıza kadar hemen her şeyimizi kendileri belirledi, bize de dikte ettirdi.
Evet, NATO, komünizm tehlikesine karşı kurulmuştu lakin koruyucu ve kollayıcı postuna bürünen, başta ABD olmak üzere, Batılı ülkelerden bizi kimin koruyup kollayacağını düşünememiştik.

ABD bizi Sovyetler’den koruyacaktı ama ABD’den ve diğer NATO ülkelerinden bizi kim koruyacaktı?

Bunu düşünemediğimiz ve karşı önlemlerini almadığımız, alamadığımız için, NATO’nun ileri karakolu olmaktan başka bir işlevimiz olmadı.

Ne insanımızı istediğimiz şekilde yetiştirebildik ve ne de teknolojimizi ve özellikle savunma sanayimizi kurup geliştirebildik. Düşünebiliyor musunuz, koskoca devletimizin Kırıkkale silah ve mühimmat fabrikasında, yalnızca beylik tabancası üretebiliyorduk.

Halbuki aynı silahın çok daha gelişmişini, Karadeniz’in dağındaki Memiş Usta, kendi mütevazı imkânlarıyla ve eğeyle yapabiliyordu.

Bize reva gördükleri mahut parlamenter sistemle, havanda su dövdürdüler ve bizi adeta mankurtlaştırdılar.

Bize uygun bulup, uygulattıkları bürokratik sistemi, Fransa, vaktiyle Afrika’daki sömürgelerine tatbik ettirmiş; sonuçlarını, gayri insani bulduklarından vazgeçmişler.

Bu bürokrasiyle bir adım atabilmenin, bir şey keşfedebilmenin, geliştirmenin ve hatta bir yanlışı düzeltebilmenin imkân ve ihtimali yoktur.

Bir delinin kuyuya attığı bir taştan bahsetmiyoruz, mevzuat dedikleri olguyla, deliler bütün kuyuları taşlarla doldurmuşlardı.

Büyükşehir yasası çıkmadan önce, İstanbul Trafik Müdürü ile konuşurken; bir caddenin trafik düzeninde değişiklik yapabilmek için 22 dairenin (değişik kurum ve kuruluşun) birbiriyle yazışması ve olur vermesi gerektiğini, bunun da aylarca ve hatta yıllarca süreceğini söylemişti.

Bu denli bürokratik engeller içerisinde, sizin, İHA, SİHA, TİHA ve benzerlerini üretebileceğinizi tahmin edebilir misiniz? İnanın; imkânsız gibi bir şey bu. Bunun için, evvelemirde siyasi iradenin ve ayrıca sivil ve askeri bürokrasinin de o iradenin emrinde olması gerekir.

Bunlardan yalnızca bir kurumun taş koyması halinde bile, adım atabilmeniz mümkün değildir.

Hep ‘siyasi irade, siyasi irade’ deyip duruyoruz ya; bize biçilen şekliyle, parlamenter sistemdeki siyasi iradenin yetki alanı son derece sınırlı olup, sadece belediye hizmetleriyle ilgilidir.

Nerede kaldı ki, bir askeri havalimanını, eğitim veya üretim için kullanabilmek...

Merhum Özal, sıkıntının farkındaydı ve bu yüzden Savunma Müsteşarlığı’nı kurmuştu ama gelin görün ki, eski sistemle bir arpa boyu yol alınamadı. Sürekli patinaj yaptırıldı.

Eski sistemde siyasi irade sorumlu lakin yetkisizdi.

Herkesin ‘ağa’ olduğu yerde, hiç kimse sığırı sağamıyordu. “Sen ağa, ben ağa, sığırı kim sağa?” diye boşuna dememişler!

Dost, kara günde belli olur. En lazım oldukları anda, ABD’nin verdiği 5-10 İHA’yı İsrail tamir edip bize göndermiyordu. Elimiz kolumuz bağlı, teröristlerin gelmesini bekliyorduk.

Kötü komşu, insanı mal sahibi yaparmış. Kendi İHA’larımızı, SİHA’larımızı, TİHA’larımızı ürettik ve böylece teröristleri, dünyanın neresinde olurlarsa olsunlar, inlerinde vurmaya başladık.

Başkanlık sistemiyle taze bir başlangıç yaptık, elbette eksiği-gediği var, hem de çok var.

Ama şunu bilelim ki, ilk düğme, eskiden olduğu gibi ters iliklenmedi.

Hiç değilse; bize verilen rolden kurtulduk ve artık senaryomuzu kendimiz yazıyoruz.

Az bir şey mi bu?

.

Güçlü olmak zorundayız
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Mayıs 03, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Netameli coğrafyada yaşayan, onun bedelini ödemek zorundadır. Üstelik ya öder, ya öder!
Haberin Devamı

Nitekim bu denli coğrafyalarda birçok devlet kurulmuş lakin bu devletler tarih sahnesinden silinip gitmiştir.

Her zaman söyleriz, Karadeniz Bölgesi’nin arazisi dik yamaçlardan oluşur. Ova şeklinde düzlük bir yeri yoktur. Dolayısıyla bu arazide her insan yaşayamaz; burada yaşamanın bir bedeli vardır.

Dik arazide ayakta durabilmek bile bir efor ister; boş bulunursan aşağıya yuvarlanırsın.

O yörede yaşayan insanımıza bakın, değişik bir tip görürsünüz. Hırçın, asabi, çabuk hareket eden, her an teyakkuzda, her an tehlikenin gözünün içine bakan ve öyle yaşamak zorunda olan bir insan tipidir bu.

Devletler arenasında Türkiye de aynı konumdadır. Zira burası, bir imparatorluk bakiyesidir ve o imparatorluğu parçalayan müstevlilerin gözleri hâlâ bu coğrafya üzerindedir.

Müstevliler, Sevr projesinden vazgeçmiş değillerdir. Gayeleri, bu coğrafya üzerinde büyük Kürdistan’ı ve büyük Ermenistan’ı kurmaktır. Türkleri, Orta Anadolu’ya hapsedip, İstanbul ve İzmir’i, bölgeleriyle birlikte Türkiye’den ayırmak ve onlara ayrı bir statü tanımaktır.

Bu projeyi dün tatbik etmek istediler, başarılı olamadılar. Zira bu milletin azim ve kararlılığı buna müsaade etmedi. Vermiş olduğu Kurtuluş Savaşı’yla, müstevlilerin bu heveslerini kursaklarında bıraktı.

Aynı plan, bugün de sahnelenmek istenmektedir.

PKK, PYD, YPG, FETÖ ve enva-i çeşit terör örgütleri bu gaye için kurulmuş ve üzerimize salınmaktadır. Papa’nın başındaki harita, bu uğursuz projenin yalnızca bir parçasıdır.

Dün, Irak’ı üçe böldüler, bugün Suriye’yi üçe bölüyorlar. Hedefte, başta Türkiye olmak üzere, tüm bölge ülkeleri var. Bölge ülkelerinden sadece iki tanesi (Türkiye ve İran) çetin cevizdir, diğerlerinin bir sıkımlık canları var.

Bu ülkelerin ipleri, müstevlilerin elinde bulunduğundan, o bir sıkımlık canlarını, şimdilik bağışlıyorlar. Zira istedikleri an, paramparça eder ve o kurmaca devletlerini başlarına yıkarlar.

Bu ülkelerde zerre kadar akıl, izan olsaydı; dün olduğu gibi, bugün de Türkiye ile birlikte hareket ederlerdi. Türkiye ile birlikte şerefleriyle, haysiyetleriyle yaşarlar, bugünkü gibi zillet içinde bulunmazlardı.

Bu çetin coğrafyada Türkiye, gecesini gündüzüne katıp, dünyanın ilk on ekonomisinde yerini almalıdır. Ne kadar güçlü olursak, bu engebeli coğrafyada ayağımız o denli sağlam basar.

Bölgemizdeki tüm ülkeler, Afganistan’a, Irak’a ve Suriye’ye bakıp ibret ve önlem almalıdır. Akıllarını başlarına devşirmedikleri takdirde, aynı akıbete kendileri de uğrayacaktır.

Malum Saddam ABD’ye, Babrak Karmal ile Esed de Rusya’ya bel bağlamıştı; kendilerinin ve ülkelerinin durumları ortada!

Türkiye, tarihinden aldığı güçle, ne doğudan kopabilir ve ne de batıya sırtını dönebilir. Lakin şu hususun da üstünü kalın çizgiyle çizeriz: Kurda sormuşlar, ensen neden kalın? İşimi kendim görürüm de onun için, demiş.

Bugünümüze ve yarınlarımıza güvenebilmemiz için, işimizi kendimiz görmemiz, başkalarına muhtaç olmamamız lazım.

Bunun da yolu güçlü olmaktan geçiyor.

Zira günümüz dünyasının tek anladığı dil, budur.

Hak, hukuk ve adaletin sırra kadem bastığı bu dünyada, gücün kadar haklısın!

Gücümüz olmasaydı, sınırlarımızı güvence altına alabilir miydik? Gücümüz olmasaydı, Akdeniz’deki haklarımıza sahip olabilir miydik? Gücümüz olmasaydı Azerbaycanlı kardeşlerimizi, Dağlık Karabağ’da, içine düşürüldükleri zilletten kurtarabilir miydik?

.

ABD ve Batı aynaya bakıyor!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Nisan 28, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Her 24 Nisan’da, boşuna hop oturup hop kalkıyorduk; acaba ABD Başkanı, hakkımızda ‘soykırım’ ifadesini kullanacak mı diye. Daha açık ifadesiyle, ABD Başkanı, tarihi gerçekleri saptırıp iftira atacak mı, diye endişeyle izleyip duruyorduk.

Yeni seçilen ABD Başkanı Biden, seçim vaadini yerine getirdi, Ermeni diasporasına verdiği sözü tuttu ve 1915 Olayları için hem ‘büyük felaket’ ve hem de ‘soykırım’ ifadelerini kullandı.

Kullandı da ne oldu? Hiç!

Birçok Batı ülkesi, üstelik parlamentolarında böyle bir kararı aldıklarında, ne olduysa, bundan böyle de olacağı odur.

Yani hiçbir şey olmayacaktır.

ABD’ye ve Batı’ya söylenecek tek söz; aynaya bakın, gerçek soykırımı da, dehşetengiz vahşeti de daniskasıyla görürsünüz.

Türk’ün tarihinde böyle bir şey söz konusu değildir lakin ABD ve Batı’nın tarihi baştan aşağı soykırımlarla doludur.

ABD’nin, daha dün; Hiroşima ve Nagazaki’ye attığı atom bombalarıyla 220 binden fazla kişi öldü. ABD’nin yurt edindiği yerde yaşayan Kızılderililer nerededir? Kızılderililer açlıktan ölsün diye önce, 65 milyon bizonu öldüren ve ardından 70 milyon Kızılderili’yi katleden ABD mi dünyaya insanlık dersi verecek?

İşin içyüzünü Ermenistan’ın ilk başbakanı Ovannes Kaçaznuni, 1923’de Viyana’da toplanan Taşnak Konferansı’na sunduğu raporda açıklıyor. Kaçaznuni özetle şu tespitleri yapıyor: ‘Türklere biz savaş açtık. Denizden denize Ermenistan hayali için ayaklandık; olayların sebebi biziz; aldatıldık. Türklerin uyguladıkları tehcir amaca uygundu. Kendi dışımızda suçlu aramayalım. Yüzlerce yıl birlikte yaşadık, şimdi Türklere bakacak yüzümüz kalmamıştır.’

Bu itiraf Ermeni meselesinin doğru şekildeki bir özetidir. Vahşeti Ermeniler başlattı ve onbinlerce masum ve savunmasız Müslüman kanı akıtıldı. Bu denli kanlı vahşetlere, haklı olarak karşı konulması durumunda, Ermenilerden de elbette ölenler oldu.

Yaşanan olaya mukatele (karşılıklı vuruşma, birbirini öldürme) denilir, asla soykırım denilmez, denilemez. Türklerin öyle bir düşüncesi olsaydı, güçlü oldukları uzun asırlar boyunca yaparlardı.

Tehcir konusu ise; yakınları şehit edilen Türklerin, Ermenilerden öç almasını önlemek içindir. Yani Ermenilerin hayatlarını korumak amaçlıdır. Tehcir esnasında vuku bulan bir kısım kanunsuzluklar, soygunlar ve insan öldürmeler de elbette olmuştur. Bunlar da tek tek tespit edilmiş, ilgilileri muhakeme edilip gerekli cezaları verilmiştir.

Haberin Devamı

Tehcir derken, Ermeniler sınır dışı edilmemiş, bilakis imparatorluğun en mümbit yerlerine iskân ettirilmişlerdir.

Bütün yalan ve iftiralarla bugün yapılmak istenen şudur: Türkiye’yi kuşatmak ve parçalamak. Yani, Ermenistan ve Kürdistan devletçikleri (onlara göre, Büyük Ermenistan ve Büyük Kürdistan) ile İsrail’in önünü açmak ve böylece ‘Arz-ı Mev’ud’u (Yahudilere sözde vaat edilen kutsal topraklar olan “Nil ile Fırat arası”) gerçekleştirmektir.

Dışarısı da (ABD ve Batı), içimizdeki hainler de bu gayeye hizmet ediyor. PKK, PYD, YPG, FETÖ ve daha nice terör örgütleri bu amaca hizmet etmek için kurulmuş ve bu uğurda faaliyet göstermektedirler.

İçimizdeki “19.15’te (1915) Taksim’de buluşalım” diyenler ile “Ermeni soykırımı ile yüzleşelim” diyen zihniyetler, hep aynı amaca hizmet etmektedirler.

Haberin Devamı

ABD Başkanı Biden da, içimizdeki bendelerini bildiği için, mahut sözü ediverdi.

Reagan da başkan seçilmeden önce ‘soykırım’ demişti, Biden ise, seçildikten sonra söyledi.

Vız gelir tırıs gider!

.

Batının piyonu Yunanistan
#Yazar#FUAT BOL#Yunanistan

Nisan 21, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Yunanistan tam 450 sene Osmanlı (Türk) egemenliği altında yaşadı. Bu denli uzun süre esnasında, Yunanlılar maddi ve manevi değerlerinden hiçbir şey kaybetmeyerek bu günlere geldiler.
Osmanlı, imparatorluk dahilindeki tüm unsurlara olduğu gibi Rum asıllı vatandaşlarına da hoşgörülü davrandı. Böyle davranmak zorundaydı. Zira dinleri (İslamiyet) bunu gerektiriyordu. Her Müslüman bilir ki, kul hakkı çok büyük günahtır; gayr-i Müslim hakkı Müslüman hakkından daha mühimdir.

İslamiyet, inansın veya inanmasın veya neye inanırsa inansın; hiç kimsenin canına, malına, ırzına, diline ve dinine karışmaz, karışılmasına asla müsaade etmez.

İslamiyet’in adaleti sayesinde, hem tüm değerlerini koruyup geliştirdiler ve hem de, Osmanlı korumasında kalarak, farklı Hıristiyan mezheplerinin saldırılarından emin oldular.

1789’daki Fransız İhtilali’nden sonra, dünyadaki dengeler değişti. Milliyetçilik fikri, imparatorlukları temelinden sarstı ve sonunda, hepsini yıktı.

Yunanlılar, 1821 Mora isyanını, Batılı ağababalarının teşvik ve desteğiyle başlattı ve bağımsızlıklarını ilan ettiler. Girit’in de ilhakından sonra, Osmanlı’ya kafa tutacak hale geldiklerini sanıp savaş açtılar (1897).

Osmanlı üst üste meydan muharebeleri kazanıp Atina kapılarına dayanır lakin her zamanki gibi Batılı efendileri imdadına yetişir ve Osmanlı’ya “Dur!” derler. Ve maalesef yine her zamanki gibi, sahada kazanan Osmanlı’ya masada kaybettirilir.

Yenilmesine rağmen bir şey kaybetmeyen Yunanistan şımardıkça şımarır ve sonunda, bütün Balkan milletlerinde isyanlar sökün eder; uğursuz Balkan Savaşı patlar.

Padişah Abdülhamit Han tahtından indirilmiş, ipler, İttihat Terakki denilen bir avuç maceraperest kişilerin eline geçmişti. Ordunun siyasete karıştığı bu uğursuz dönemde, sadece on yıl içinde koca bir imparatorluk yer ile yeksan edilir.

Şehit kanlarıyla yoğrulmuş Selanik şehri, tek bir kurşun sıkılmadan Yunanlıya teslim edilir. Koca Rumeli’nin her yanında isyanlar ve hazin son; tüm Balkanlar elden çıkar.

Anadolu’ya hapsolmuş Türk’ün kafesteki bu hali, Yunanlının iştahını kabartır. İngilizlerin telkin ve teşvikiyle İzmir’e çıkarlar. Ankara önlerine, Polatlı’ya kadar gelirler.

Batan imparatorluğun küllerinden, yeniden dirilişi hesap edemezler; Türk’ün çelikleşmiş ‘Kurtuluş’ iradesi karşında yenilgi üzerine yenilgi alırlar.

Mağrur şekilde çıktıkları İzmir’den, kaçışan fareler misali denize dökülürler.

İngiliz’e kanıp Anadolu’ya asker çıkaran generallerini yargılayıp idam ederler lakin Anadolu ve İstanbul üzerindeki hayalleri bitmez.

Hem öylesine bitmez ki; sadece şov yapmak için Türkiye’ye gelen dışişleri bakanları, medyanın önünde, küstahça tavrıyla, Ayasofya ile Kariye Camilerini ve Doğu Akdeniz’i diline dolar.

Batının piyonu Yunanistan, belli ki, dün İngiliz’in, bugün de başta Fransa olmak üzere AB’nin kışkırtmasıyla yeni maceralara sürüklenmek isteniyor.

Yunanistan, Fransız bayraklı gemiyi, Türkiye’nin kıta sahanlığında bulunan bölgeye sokma yeltendi; Türkiye’nin müdahalesiyle gemi, Girit’in doğusuna çekilmek zorunda bırakıldı.

Batı, her daim olduğu gibi, silah satmak ve kirli emellerine alet olacak maşa bulmak derdindedir. Yunanistan’dan daha iyisini bulamayacaklarını bildiklerinden, onu silahlandırıp Türkiye’nin üzerine salıyorlar.

Yunanistan da, sahada kaybetse bile, masada kazanmaya alıştırıldığından, Batı’nın tezgâhına bilerek ve isteyerek geldi ve gelmeye devam ediyor.

Yunanistan’da kurşuna dizilmeye hevesli generaller, ülkelerini ‘eşek’ olarak konumlandırdıkları müddetçe, elbette semer vuran çok olacaktır.

.

Bir Özal vardı diyeler
#FUAT BOL#Yazar#Turgut Özal

Nisan 19, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Merhum Turgut Özal, demokrasi tarihimizin önemli kilometre taşlarındandır. Öyle ki Türkiye demokrasi tarihi, Özal’dan önce ve Özal’dan sonra diye anılsa yeridir.

Özal öncesi Türkiye’deki demokrasi vesayetle hastalıklıydı; Menderes de Demirel de bu hastalıklı yapıyla mücadele etmek istedi lakin bunun bedelini biri canıyla, diğeri sürekli iktidardan alaşağı edilmekle ödedi.

Özal’ın bu iki mücadeleci liderden farkı, onlara bir adım attırılmazken Özal’ın biraz olsun mesafe kaydedebilmesidir. Onlar vesayet burcundan tek tuğla dahi sökemezken Özal, o burcu temellerinden sarstı.

Bir bakıma, gelecekte vesayeti yıkacak liderin önünü açtı.

Özal mühendisti; yaptığı görevler itibariyle özel sektörü de devleti de yakından biliyordu.

Hem sivil ve hem de askeri yönetimlerde, devletin en etkili makamlarında bulunmuştu.

Vesayetle mücadeleye temelden girişti; 141, 142 ve 163. maddeleri kaldırarak düşünce ve fikir hürriyeti ile inanç hürriyetinin önündeki engelleri kaldırdı. Bu denli engellerin kaldırılmasının ne manaya geldiğini bu günkü nesiller bilmez, bilemez.

Şu kadarını söyleyelim: düşüncenin ve onu ifade etmenin suç olduğu bu ülkede düşünen adamın heykelini tımarhaneye, kendisini hapishaneye koyuyorlardı (Nâzım Hikmet).

Düşünen adam heykelinin akıl hastanesi bahçesine dikildiği bir ülkeden düşünür çıkar mı?

Sadece bu mu? Maddi olarak, ekonomik yönden de Türk insanı cendereye sıkıştırılmıştı. Türkiye dünyadan, dünya ticaretinden soyutlanmış, kendi içine hapsedilmiş, dünyadan, dünyadaki gelişmelerden habersiz büyük bir köydü.

Cebinde bir dolar bulundurmak, eroin bulundurmaktan daha büyük suçtu. Döviz, anka kuşuydu ve ancak Merkez Bankası’nda bulunurdu. Onun da miktarını Avrupa’da çalışan Türk işçilerinin getirdikleri dövizler belirlerdi!

Yurtdışına çıkmak uzaya gitmek gibiydi, gitseniz bile Merkez Bankası’ndan alabileceğiniz 200 dolarla gidebilirdiniz.

Bugün gelinen noktada iş insanlarımız, içeride ve dışarıda milyon dolarlarla iş çevirebiliyorlarsa, bunu Özal’a borçlular. Zira Özal, ekonomiyi devletçilikten serbest piyasa ekonomisine geçirerek Türkiye’nin kapalı olan ufkunu açıtı ve bu günlere taşıdı.

Yavuz Donat abimiz, Cuma günkü yazısında yazdı: “6 Kasım 1983... Anavatan Partisi tek başına iktidar... Turgut Özal Başbakan. 1987’ye kadar... Dört yıl boyunca... Başbakan Özal, devlet protokolünün 7’nci sırasında yürütüldü. İlk beş sırada... Milli Güvenlik Konseyi üyesi, darbeci beş komutan. 6’ncı sırada TBMM Başkanı. 7’nci sırada Başbakan.”

Sabretti, sabrederken de gereğini yapmaktan geri durmadı. Vesayetle statükoya hapsolmuş askeriyeyi ‘titretip kendine döndürmek’ için şortla denetledi.

Özal, kendisini Türkiye’nin kalkınmasına adamıştı. En büyük engelin ‘Kürt meselesi’ olduğunu görüyor, bunu çözmek için de yoğun gayret sarf ediyordu.

Aynı niyet ve gayretle çalışan Jandarma Genel Komutanı Eşref Bitlis Paşa’yı bu yüzden öldürdüklerini görmesine rağmen inandığı yolda şaşmadan yürüdü.

Kongre salonunda suikasta uğradı; kurşun önündeki mikrofona ve eline isabet etti. Yirmi yıla mahkûm olan suikastçısını 4. yılında affetti.

Lakin Türk-Kürt barışını ve kardeşliğini istemeyenler, kendisini affetmedi.

Özal’ı zehirlediler; naaşında yapılan otopsiyle zehir tespit edilmesine rağmen failler bulunamadı.

Vesayeti çatlatan, Türk insanının ayaklarındaki prangaları kıran, Türkiye’yi dünyaya açan ve çağ atlatan büyük lider, mekânın cennet olsun, nur içinde yat!

.

Diyalog masalı!
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Nisan 12, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

FETÖ, uluslararası bir casusluk şebekesidir. Amacı, başta Türkiye olmak üzere, topyekûn İslam âlemini ve mazlum milletleri, madde ve manalarıyla Batı’ya, Hıristiyanlığa peşkeş çekmektir.
Haberin Devamı

Bu kirli iş için Türkiye merkez üs seçilmiş, şebekenin başına da F. Gülen adındaki iblis getirilmiştir. Sözde din adamı olan bu kişi, önceleri Türkiye’de yaygın olan Nurculuk perdesi ardına saklandı. Bilahare beklediği kalabalıkları etrafında görünce ondan da sıyrılıp kendi yolunda yürüdü ve tüm ufunetini kustu.

Şeyh uçmaz, mürit uçurur derler ya, satılmış bu habisi, düzenbaz bu iblisi de etrafında toplanan din cahilleri, uyuşturulmuş beyinler uçurdu. O da fırsatı kaçırmadı ve utanmadan kendini ‘kâinat imamı’ (ne demekse) ilan etti.

Papa’ya gidip yaltaklandı ve ondan kardeşlik adına icazet aldı. ‘Dinler arası diyalog’ toplantıları düzenleyerek, kepazeliklerini, sureti haktan gözükerek sergiledi.

Sinsi amacı, İslamiyet’i içinden bozup onu da tıpkı tahrif edilmiş Hıristiyanlık ve Musevilik gibi kuşa çevirmekti. Bu yolda ahmak, sorumsuz ve en ufak bir din gayreti bulunmayan, sözde ilahiyatçıları kullanıp çok mesafe aldı.

Bir kısım ilahiyatçılara, “Kuran’dan başka kaynak tanımayız” dedirterek, Peygamber’i ve O’nun sünnetini inkâr ettirdi. Bir kısmı ise daha da ileri giderek; “Kuran-ı Kerim tarihseldir ve Kuran’ın ayetleri Allah kelamı değildir, bunlar Peygamberin ifadeleridir” diyerek küfürlerini kustu.

‘Dinler arası diyalog’ ifadesi bile dinleri çığırından çıkarmak, onları birbirine kaynak yapmak, birbirine eklemek ve çıkarmak manası taşır. Ama gelin görün ki bu tuzak ifadenin bile kimse farkında olmadı.

Olmadığı gibi, yığınla ilahiyat profesörü, doçenti, doktoru bu tuzağa düştü. Bunlardan bir kısmı bilinçliydi zira F. Gülen iblisinin borusunu çalmaktaydı. Diğer büyük çoğunluğu ise gaflet, dalalet ve hatta hıyanet içinde olduklarının farkında bile değildi.

Koca Diyanet İşleri Teşkilatı bile neden sonra uyandı lakin ba’de harab-il basra!

Burada bir hususa dikkatinizi çekerim: Sözde ilahiyat profesörlerini tuzağa düşüren bu iblis, din cahili olan bu millete ve bu milletin çocukları olan körpe dimağlara neler yapmaz?

Nitekim onları mankurtlaştırdı ve devletine isyan ettirecek hale getirdi.

Haberin Devamı

Bunların döneminde Türkiye’de okunan hutbelerde “Allah indinde hak din İslamiyet’tir” ayet-i kerimesine yer verilmedi. Bu ayeti ve mealini okumak adeta yasaklandı.

O zamana kadar, her cuma hutbesinde okunan bu ayet-i kerime ve meali neden metinden çıkarıldı, niçin okutulmuyor diye, on binlerce imam-hatipten hiçbirisi sormadı ve sorgulamadı.

Dinler arası diyaloğun temelinde ise bu çürük ve batıl düşünce yatmaktadır. Yani ebedi saadet ve kurtuluş için, Müslüman olmak şart değildir.

Başörtüsüne “Füruattır” diyen bu zihniyete karşı, zamanın Diyanet İşleri Başkanı bile çıkıp “Bu adam ne diyor? Başörtüsü Allah’ın emridir” demedi, diyemedi.

Makam ve yetki sahiplerini böylesine sindirmişlerdi.

Zira ağzını açana dünyayı dar ediyorlardı.

Polis onlardan, savcı onlardan, hâkim onlardandı; sivil ve askeri bürokrasinin kilit noktaları onların elindeydi. Sadece Genelkurmay Başkanı’nı tutuklamaları, bunların gücünü ve neleri yapabileceklerini anlatmaya kâfidir.

İnsanları doğduklarına pişman eden bu yapıya karşı gelinip söz söylenebilir miydi?

Evrensel olan bu şeytani yapı gerçekte kıyamet fitnelerindendir.

Her kurum ve kuruluşun bu yapıyla kararlı bir şekilde mücadele etmesi şarttır. Çünkü her kurum ve kuruluşta varlar ve sinmiş haldeler.

.

Bu nasıl demokrasi?
#YAZAR#Fuat Bol#ATATÜRK

Nisan 10, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Ta Tanzimat gününden (1839) tevarüs ettiğimiz, bürokratik oligarşiyi iliklerimize değin içselleştirdiğimizden olacak ki, kafa yapılarımızı demokrasiye bir türlü endeksleyemedik.

Bu hastalıklı halin temelinde halka karşı güvensizlik ve halka rağmen iş görmek kurnazlığımız yatmaktadır.

Bu toplumda, kendilerini seçkinci gören ve halka tepeden bakan zümrenin demokratlığı işte bu kadardır. Bunların partileri kazanırsa, yaşasın demokrasi, aksi halde; “Bu millet cezalandırılmalıdır!”, “Bu millet ne ki, seçtikleri ne olsun?”, “Millet hastadır, hastaya ilaç sorulmaz, zorla da olsa yutturulur!”; “Rüştünü ispatlayamamış bu millet, kendi başına bırakılamaz”; “Bu milleti kendi haline bırakırsan ya davulcuya ya da zurnacıya gider!”; “Bu milleti, özlem ve beklenti içine sokmamak için, meşguliyetle tedaviye tabi tutmalıyız!”.

Batı, bizi bizden iyi tanıyor; senelerce uğraşarak bizi, her şeyimizle birlikte çözdü ve reçetemizi yazdı. Kısacası, nabzımızı ölçtüler ve o nabza göre şerbet veriyorlar.

O yüzden, bize reva gördükleri demokrasi şerbetlidir!

2. Dünya Savaşı’na kadar, Fransızların, Afrika’daki sömürgelerinden Paris’e gelip tahsil yapanların diplomalarına vurdukları bir mühür vardır. O mühürde şöyle yazar: “Bon pour l’Orient” (Doğu için iyidir). Yani bu diploma sömürgelerde ve doğu coğrafyasında geçerlidir. İşte Batı’nın bize biçtiği demokrasi modeli de, “Bon pour l’Orient” özelliği taşımaktadır. Malum Batı, Müslüman topluluklarını insan olarak görmez. Dolayısıyla kendilerince, insani bir sistem olan demokrasi, bunların neyine? Bunlara kâğıt üzerinde bir demokrasi verelim olsun bitsin; onlar da bununla avunsunlar! Dediler ve öyle de yaptılar.

1945’de, bize özgü demokrasiye “cebri hürriyet telkini” ile geçtik. Yani zorlama bir hürriyet empozesiyle (dayatmasıyla), peki demek zorunda kaldık.

Atatürkçüler (!), Atatürk’ün 1924 anayasasına bile tahammül edemeyip, iktidarı alaşağı ettiler ve yeni bir anayasa yaptılar. Sözde demokratik olan bu anayasayla iktidarların elleri kolları bağlanmıştı.

Bürokratik oligarşi, tüm kurum ve kuruluşlara hâkim olmuş; seçilmişler ise peşrevcilikten (cazgır) öteye gidememiştir. Kendilerine yalnızca bayındırlık hizmetleri yaptırılmış ve asla devlete nüfuz ettirilmemişlerdir.

Haberin Devamı

Wyndham Konforu ile Termal Tatilin En İyisini Deneyimleyin
Wyndham Afyonkarahisar Thermal & Spa
|

Gerçek demokrasilerde atanmışlar, seçilmişlerin emrindeyken; bizde başbakanla (seçilmiş) genelkurmay başkanı (atanmış) eşit statüde ve hatta genelkurmay başkanları daha önde mütalaa edilmiştir.

Batı, bizim kel olan başımıza şimşir tarağı reva görmekle yetinmemiş; “kel başa şimşir tarak” diyerek alay etmiş ve hesabını sormuştur.

Bu durumumuzu gerekçe göstererek; sittin senedir AB’nin kapısında bekletiyorlar ve içeri girmemize müsaade etmiyorlar.

Türkiye, bu açmazdan kurtulmak ve gerçek demokrasiye geçmek için Başkanlık sistemini benimsedi. Sistemi, tüm kurum ve kuruluşlarıyla oturtmaya çalışıyor.

Bu adım atılmadan, yanlış iliklenmiş ilk düğme ile ne yapsak ne etsek gerçek demokrasiye kavuşamayacaktık.

Önümüzde daha ince ve uzun bir yol var. Tek tesellimiz hayırlı ve düzgün bir başlangıç yapmış olmamızdır.

‘Tek adam sistemi’ ve ‘Saray’ etrafında gevelenen yavelere bakmayın. Bunlar bürokratik oligarşinin ve arkasındaki güçlerin, vesayeti kaybediş çığlıklarıdır.

Milleti direkt hedef alamıyorlar, milletin seçtiklerini alaşağı edebilmek için darbe çığırtkanlığı yapıyorlar.

15 Temmuz 2016’da, kendilerince altın vuruşu yaptılar ve gerekli cevabı milletin çıplak ellerinden aldılar.

Cevabı aldılar lakin belli ki, hiç ibret almamışlar.

Onlar oradaysa, millet burada!

.

AK Parti ve siyaset (1)
#YAZAR#Fuat Bol#AK Parti

Mart 27, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Siyaset, bir yönüyle sanat, diğer bir yönüyle de zanaattır ve her iki yönüyle de icrası gerçekten zordur. Diğer bir ifadeyle, siyaset, her babayiğidin işi değildir ve hele de Türkiye’de hiç değildir.
Haberin Devamı

Siyasetçi, davasının adamı olup, halka hizmeti şiar edinmişse; biri bayramlık, bir diğeri idamlık iki gömlek sahibi demektir.

Türk siyasi tarihi, nice idare-i maslahatçı (işleri oluruna bırakan) siyasetçiler gördü lakin bunların her birisinin yerinde yeller esmekte ve hiç birisinin esamisi okunmamaktadır.

Malum bizdeki demokrasi, dışarısının dayatmasıyla geldiğinden; halkımız onu gereği gibi sindirememiş ve ayrıca onca badireler yüzünden, bir türlü olgunlaştıramamıştır.

Süleyman Demirel; “Başbakanlık koltuğunda, her başımı kaldırdığımda, merhum Menderes’in darağacında sallanan resmini görürüm!” ve dahası; “Karısı dul, parası pul olmak isteyen varsa siyasete talip olsun!” derdi.

Malum; Birinci Büyük Savaş’tan, yenilerek ve vatanımızı kaybederek çıktık. Kurtuluş Savaşı ile canımızı zor kurtardık lakin galip güçler, dünyayı parselleyip, kendi kurallarını koydular ve dayattılar.

İkinci Büyük Savaş’a girmedik ama savaşın tüm olumsuzluklarını iliklerimize kadar yaşadık.

Sonunda; bu kez yeni galip güçler, bize demokrasiyi (güdümlü-vesayet) dayattılar; onu bile çok gördüler ve devlet ve milletini kalkındırmak adına, bir adım atmak isteyen siyasetçileri alaşağı ettiler. Darağaçlarında sallandırdılar, siyasetten men edip dünyayı kendilerine zindan ettiler.

Bu uğursuz eylemi on yılda bir tekrar ettiler; dolayısıyla milletin parıltılı beyinlerinin kahir ekseriyetini siyasetten soğuttular. Öyle ki, aklı başında insanlar, evlatlarına vasiyet ederken, siyasetten uzak durmalarını salık verdiler.

Bu yüzden de meydan yeri, çoğu kez hokkabazlara kalırdı; onlar da, dostlar alış verişte görsün kabilinden, sorumlu-yetkisizler olarak “demokrasicilik” oynayıp giderlerdi.

Yine Süleyman Demirel’in tabiriyle; devlet ve millet hayrına bir iş yapılabilmişse, bu da ancak “selden kütük kaparcasına” yapılabilmiştir.

Devletse, kılcallarına değin nüfuz edilerek, çığırından çıkarılmış ve gazeteci-yazar arkadaşımız Nedim Şener’in ifadesiyle, “Bu ülkede devlet FETÖ olmuştu”.

Her on yılda bir yapılan darbelerle, siyaset, pırasa gibi doğranmış; ortalama 18 aylık hükümet ömürleriyle, istikrar ve dolayısıyla kalkınma sırra kadem basmıştır.

Haberin Devamı

2002’ye gelindiğinde, siyasetle birlikte tüm devlet, kurum ve kuruluşlarıyla iflas etmiş ve tabiri caizse duvara toslamıştı.

İşte bu hengâmede AK Parti, yeni kurulmuş bir parti olmasına karşılık, girdiği ilk seçimde tek başına iktidara geldi.

Ve bu iktidarını 19 yıldır, kesintisiz sürdürmektedir. Dünya demokrasilerinde bunun tek örneği, Japonya’daki liberallerin 54 yıllık kesintisiz iktidarıdır. Üç yıllık bir aradan sonra, liberaller, Japonya’da yine iktidardadır.

Dedik ya, ülkemizde demokrasi henüz oturmadı, bu yüzden siyasi partilerin oluşumları, gelişmeleri, yükselmeleri ve bitip tükenmeleri hep lidere, liderin karizmasına bağlıdır.

AK Parti iktidarlarının ilk on yılı, vesayetle (FETÖ) paralel geçmiş ve bu dönemde FETÖ, hemen tüm kurum ve kuruluşlarda pik yapmıştır. Zira yarım asırdır yetiştirdiği insan kaynağını iktidara sunmuş, iktidar da onları, devletin tüm kademelerine yerleştirmiştir.

Sadece bürokraside değil, ekonomide ve sosyal hayatın hemen her cephesinde FETÖ’nün borusu ötmüştür.

Burada bir tespiti yapmakta fayda var; FETÖ’nün ve diğer her türlü vesayetin devletin kılcallarına değin nüfuzunda, her kurum ve kuruluşun vebali olmuştur. En az vebal siyaset kurumunundur çünkü siyaset kurumu kadar, sorumlu yetkisiz bir müessese yoktu.

Devletin içinde çeşitli devletler vardı ve bunların çoğundan siyaset kurumunun haberi bile yoktu!

Daha açık ifadeyle siyaset devlete yaklaştırılmıyordu, kendisine yalnızca belediye ve bayındırlık hizmetleri gördürülüyordu.

AK Parti’nin ikinci on yıllık devresinin başında, neredeyse iş işten geçecekken, FETÖ’nün farkına varılmış ve onunla mücadeleye girişilmiştir.

Haberin Devamı

İlk on yıllık devrede AK Parti, vesayetle iç içe olmasına karşın büyük reformlara imza attı.

İkinci on yıllık devrede reformların duraksamasının sebebini ve ne yapılmak istendiğini pazartesi günkü makalede ifade etmeye çalışacağım.

.

AK Parti ve siyaset (2)
#Yazar#FUAT BOL#AK Parti

Mart 29, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

7. kongresini yapan AK Parti, ülkemizde, milenyumun ilk çeyreğine mührünü vuran yegâne siyasi partidir.
Haberin Devamı

Yirmi yıla yakın bir süredir tek başına iktidardadır ve her iktidar gibi, AK Parti de bu uzun süre zarfında ister istemez yıpranmıştır. İşte siyasi partiler, bu denli yıpranmışlıktan kurtulmak için kadrolarını yenileyen kongreler icra ederler ve böylece taze başlangıçlar yaparlar.

Bu kadar uzun bir süre, böylesine büyük bir partiyi bölünmeden ayakta ve iktidarda tutmak kolay olmasa gerektir. Parti bölünmemiş lakin partiden ayrılmalar olmuştur. Ayrılanlardan bir kısmı diğer rakip partilere girerken, diğer bir kısmı da kendi partilerini kurarak ayrı bir yol tutmuşlardır.

AK Parti ilk döneminde vesayetle yürüdü. Yönetimde şeklen ortak görünen, gerçekte ise tek başına yöneten ve ülkenin tüm kurum ve kuruluşlarını kuşatan vesayet, siyaseti de bitirmeye ve onun da yerine geçmeye kalkıştığında, ipler koptu.

Ve o gün bugün kıyasıya savaş olmakta; devleti elinde bulunduran vesayet ilk kez bu savaşı kaybetti. Zira şimdiye dek hep kazanan vesayetti. Malum, o zamana kadar hükümetlere ve hatta parlamentoya “git” diyorlardı, onlar da tıpış tıpış gidiyordu.

Ne oldu, nasıl oldu da vesayet kaybetti derseniz?

Bunun iki sebebi var: Birincisi, benim de içinde bulunduğum parlamentonun çıkardığı kanunlarla, o ana kadar her biri ayrı telden çalan istihbarat birimlerinin bir havuzda toplanmasıdır. Böylece MİT, ABD’nin Doğu Akdeniz’deki istasyon şefliğinden çıkarıldı. Yani gerçekten milli oldu.

Bu denli birlikteliğin hayırlı sonuçlarını terörle mücadelede almaktayız. Artık MİT, Genelkurmay İstihbarat, Jandarma İstihbarat, Emniyet İstihbarat; hepsi el ele ve gönül gönüle, bu devlet ve millet için çalışmaktadır.

İkincisi de lider konumundaki Sayın Erdoğan’ın gözü karalığıdır.

Sayın Erdoğan’dan başka hiçbir lider, FETÖ ile mücadeleyi göze alamazdı. Böylesi bir karar için kefeni giymek ve ölmeden evvel ölmek gerekir. İşte Sayın Erdoğan, devleti ve milleti için bunu yaptı ve yapmaya devam ediyor.

Liderdeki bu cesaret ve kararlılık, ister istemez AK Parti kadrolarına da sirayet etti. Böylece parti, içine sızmış FETÖ’cülerden arındı.

Sayın Bahçeli de lideri olduğu MHP ile birlikte, partiler üstü bir anlayışla bu mücadeledeki yerini aldı. Her zerresi vesayetle kuşatılmış parlamenter sisteme son vererek, başkanlık sistemine geçildi.

Sayın Bahçeli’nin ve MHP’nin, devlet ve millete olan, tarihe geçen bu hizmeti unutulamaz.

Vesayetle malul parlamenter sistemde, siyaset sorumlu lakin yetkisizdi.

Yalnızca o vakitlerde toplanan MGK’ya (Milli Güvenlik Kurulu) ve kimlerden teşkil olduğuna, oturma düzenlerine bakın; ne demek istediğimizi anlarsınız! Kurulda, siyaset (yürütme-hükümet) azınlıkta ve adeta askerlerin yanında sığıntı ve hesap verir konumda oturuyordu.

Seçilmişler bürokratlara hesap soracağına, atanmışlar (bürokratlar) seçilmişlerden hesap soruyordu! Seçilmişlere, yabancı ve hatta işgalci güç gözüyle bakılıyordu. Bu yüzden olsa gerektir ki, birileri çıkıp başbakana ‘p...k’ diyebiliyordu. Aynı başbakana, Genelkurmay koridorlarında omuz atmayı marifet biliyorlardı.

Bunun neresi demokrasi?

İçimize vesayeti yerleştiren dış odak (ABD ve avaneleri), bu durumdan rahatsız olmadıkları gibi, son derece memnundular.

Çünkü onların da derdi asla demokrasi değildi.

Bugün hâlâ, üzeri bulut misali bitle kaplı bu yorganla örtünelim diyenler var. Dikkat edilirse, bu iddia sahiplerinin çoğu vesayetten beslenen tiplerdir.

Sahibinin sesi olarak yavelemektedirler.

Milletimiz bu bitli yorganı yakıp başkanlık sistemini getirdi. Yeni sistemde işin sahibi belli, sahibinin yetki ve sorumlulukları belli, hesap vereceği merci de belli.

Yeni sistemin eksiklikleri yok mu? Elbette var, hangi sistem öyle akşamdan sabaha rayına oturtulabilir?

Artık gelinen noktada, milletimizin siyaset kurumundan beklentisi, devleti ahtapot misali saran vesayetten temizlemek ve devletin tüm kurum ve kuruluşlarını, bu millete özgü hale getirmek için yeniden yapılandırmaktır.

Haberin Devamı

Yani demokrasinin gereğini yapmaktır.

Bu milli dava için bütün partilerin el ele vermesi lazımdır. Çünkü mesele partiler üstüdür. Ne yazık ki bu şuurda olabilen yalnızca Bahçeli ve MHP’dir.

Cumhur ittifakı siyasi istikrarı sağlamamış olsaydı, devlet ve millet hayatımıza kasteden bu habis ur (FETÖ ve diğer terör örgütleri) temizlenemez ve ülkemiz kısa sürede paramparça edilirdi.

Aynı konuyu irdelemeye, çarşamba günkü yazımla devam edeceğim.

.

AK Parti ve siyaset ?
#Yazar#FUAT BOL#AK Parti

Mart 31, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Dün olduğu gibi, bugün de tüm emperyalistlerin gözü bizim coğrafyamızdadır.

Bu çetin ve iştah kabartan coğrafyada iki şekilde hayat sürdürülebilir. Biri, peyk olarak; yani büyük bir devletin emrine girerek, onun himayesinde; bir diğeri ise, kimseye muhtaç olmadan, kendini koruyabilecek güçte olarak.

Birincisinde, zillet içinde yaşarsınız, kolunuz kanadınız kırıktır, başkalarının himayesinde ve elbette ki vesayet altında sürünerek hayatınızı idame ettirirsiniz.

Batı (ABD ve avaneleri) bize, demokrasi yerine vesayeti dayattı. Bizzat Amerikalılar buna, “düşük yoğunluklu demokrasi” diyorlar. 1945-2015 (FETÖ’nün Kırmızı Kitap’a girmesi) arası, tam 70 sene vesayetle yaşadık. Nasıl yaşayabildiğimiz ise, hemen herkesin malumudur.

Birinci Kurtuluş Savaşı öncesi, düşman(lar), dışarıdan gelerek her yanımızı işgal etmişti. Destansı bir mücadele ile düşmanı yendik lakin o zamanki düşman karşımızda ve görünürdeydi. Ama gelin görün ki, bugünkü düşman da her yanımızı işgal etmiş, aksine bu düşman içimizde.

Evlerimizde, sokaklarımızda, çarşılarımızda, okullarımızda, tüm kurum ve kuruluşlarımızda...

Bizim evlatlarımız devşirilerek, hem bize hem de devletlerine düşman edilmiş.

Bu kadarla da yetinilmemiş, başta PKK gibi dünyanın en kanlı terör örgütü olmak üzere, envaı çeşit terör örgütleriyle hem içeriden ve hem de dışarıdan saldırılarla ülkemiz parçalanmak istenmektedir.

Ülkemizi bölmek istedikleri sınırlarımıza komşu iki ülkede, iç savaş çıkartılarak, o ülkelerle birlikte, mahut sınırlarımız da istikrarsızlaştırılmış; dahası, o ülkelerden kaçan milyonlarca mülteci bize sığınmıştır.

Bunlar ve daha nice hercümerç içerisinde, meselelerle boğuşurken, AK Parti iktidarına karşı üst üste darbeler düzenlendi. Hükümet, canını kayırmakla mı uğraşacak, yapılan envaı çeşit darbelerle içeriden ve dışarıdan sürekli saldıran terör örgütleriyle mi?

Askeriyenin e-muhtırası yetmedi, ardından, tek başına iktidarda bulunan AK Parti’yi kapatmaya kalkıştılar. O vakitler, bendeniz de İstanbul milletvekili olarak parlamentodaydım. Meclis’e yakın bir daire tutmak istedim. Emlakçı, beni ev sahibesi ile tanıştırdı, kocası, görevde olan yüksek rütbeli bir subaymış.

Haberin Devamı

Evin annesine ait olduğunu, uzun süreli olursa tutabileceğimizi söyleyince; “Hanımefendi!” dedim ve ekledim: “Biz uzun zaman kalmak isteriz de, ne kadar kalabileceğimizi, siz, asıl kocanıza sorun! Onlar Meclis’i kapatıncaya kadar, bizim ayrılmaya niyetimiz yok.”

AK Parti, bir oy farkla kapatılmaktan kurtuldu.

Sayın Erdoğan ve AK Parti kadroları, birlikte, tıpkı eski iktidarlar gibi (askeri ve sivil); o vakitler “Cemaat” olarak bilinen karanlık yapıyla paralel yürüdü. Lakin onca iktidarlar içinde, bu yapının karanlık ve Türkiye düşmanı olduğunu fark eden, etmekle kalmayıp bununla mücadeleye girişen tek lider olmuştur.

Diğer bir deyişle; 70 yıldır, Türkiye’mizin iki yakasını bir araya getirmeyen vesayetten kurtuluş savaşını başlattı ve bu savaş, elan devam etmektedir.

Haberin Devamı

Bu savaş verilmediği ve kazanılmadığı müddetçe, Türkiye’mizde, hayra, hak ve hakikate dair hiçbir oluşa yer yoktur.

Bu karanlık yapı, içeride saklanarak, dışarıda alenen düşmanlığını sergileyerek aportta beklemektedir. Bu yüzden diyoruz ki, bu ölüm kalım meselesidir ve asla Sayın Erdoğan ve AK Parti meselesi değildir.

Bu konuda siyasi irade ve kararlılık şarttır, bugün iktidarda AK Parti vardır, yarın bir başkası olacaktır.

Ama bu mücadele, kesintisiz devam edecektir, etmek zorundadır.

Zira “Ya devlet başa ya kuzgun leşe!”

.

İstanbul Sözleşmesi
#Yazar#FUAT BOL#TBMM

Mart 24, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Mahmut sözleşmeyi kabul ettiğimiz günden beri üzerinde tartışıyoruz. Belli ki herkesin çok hassas olduğu kadına karşı şiddetin önlemesi için hazırlanan bu metnin içerisine, Türk aile yapısını derinden sarsabilecek ifadeler sinsice yerleştirilmiş.

Dedik ya; konu çok hassas ve hemen herkesin üzerinde ittifak ettiği bir konu olduğu için, TBMM’de gerektiği gibi irdelenmeden, bütün partilerin katılımıyla (oybirliğiyle) yasalaşmıştı.

Malum Avrupa’nın birçok ülkesi bu denli netameli bir sözleşmeye çekincelerini koymuş; diğer bir kısım ülkeler ise metni imzalamalarına rağmen uygulamamıştı.

Bu arada en dikkat çekici tavrı Polonya göstermiş ve doğuştan olmayan, sonradan, kişilerin belirleyeceği cinsiyet anlayışını toplumlara dayattığından (toplumsal cinsiyet, ne demekse); sözleşmeden çekilmek için yasal süreç başlatmıştır.

Bu arada, birileri, bilerek veya bilmeyerek, Cumhurbaşkanı Sayın Erdoğan’ı bu kararından dolayı eleştiriyorlar. Meclis’ten çıkan kanunu, Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi iptal edemez diyorlar.

Elbette edemez; zaten o kanun halen yürürlükte.

Cumhurbaşkanlığı Kararnamesiyle Türkiye, uluslararası bu sözleşmeden çekildiğini ifade ediyor. Bu ise hem bu sözleşmeye ve hem de uluslararası hukuka uygundur. Bunun aksini kimse iddia edemez.

Meclis’ten çıkıp yasalaşan ve yürürlükte olan kanuna gelince; ona yeni şekil verecek (bütünüyle kaldırmak, bir kısmını çıkarıp, bazı ilaveler yapmak, aynen kabul etmek vb) yine elbette ki TBMM’dir.

Fakat bizdeki asıl ayıp nerede biliyor musunuz?

Biz bu kadar köklü bir devlet olmamıza karşın, hâlâ başkalarının hazırladığı sözleşmelerden medet umuyoruz? Bunca hukuk fakültesi ne güne duruyor? Anlı şanlı hukuk insanlarımız, televizyon ekranlarına çıkıp bu sözleşmenin, lehinde ya da aleyhinde konuşup birbirlerine laf yetiştireceklerine, neden kendileri bir sözleşme metni hazırlamazlar?

Ya da bu denli sözleşmelere ihtiyaç duymayan; kadına karşı şiddeti önleyici kanun metinlerini, dört dörtlük hazırlayıp sunmazlar?

Dünyanın en eski ve köklü hukuk geleneğine sahibiz. Bütün dünyanın gıpta ile baktığı Mecelle gibi bir hukuk abidesini hazırlayan milletin çocukları; bugün neden kendi hukuklarını ortaya koyamazlar?

Hâlâ Avrupalının gözlerine bakıyorlar. Ayıp değil mi bu?

Avrupa’nın aile yapısıyla, gelenek ve görenekleriyle, inanç ve töreleriyle bizimki aynı mı?

Neden kendimize güvenmiyoruz? Avrupalıyı taklit edersek, en iyi halimiz bile, Avrupalının gerisine düşmektir. Zira taklit eden, taklit edilen gibi olmaz.

Ayrıca, bu sözleşme öyle iddia edildiği gibi kadına şiddeti azaltmamış, bilakis kadına şiddet ve kadın cinayetleri daha da artmıştır. Rakamlar ortada (yıllara göre kadın cinayetleri): 2011 yılında 121, 2012’de 210, 2013’te 237, 2014’te 294, 2015’te 303, 2016’da 328, 2017’de 409, 2018’de 440, 2019’da 474 kadın cinayeti işlenmiştir.

Bu sözleşmenin tarafı olan AB ülkelerinde, haftada 50 kadın, aile içi şiddet yüzünden hayatını kaybetmektedir.

Demek ki, kadına karşı şiddet ve kadın cinayeti yalnızca kılıftan ibarettir.

Haberin Devamı

Maksat, üzüm yemek değil, bağcıyı dövmektir; aile yapısını kökünden sarsmaktır.

Amaç, kadını koruma altına almak ve ona uzanan elleri kırmaksa, bunun için ne gerekiyorsa yapalım.

Ama biz yapalım; elin ne olduğu belli olmayan sözleşmelerine takılıp kalmayalım.

HDP çok oldu!
#Yazar#FUAT BOL#HDP

Mart 22, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı Bekir Şahin, HDP’nin kapatılması için Anayasa Mahkemesi’nde dava açtı.
Haberin Devamı

Bu durum, başta HDP’liler olmak üzere, hemen herkesin beklediği bir karardı.

Evet, HDP’liler de böyle bir girişimi bekliyordu ve bilerek ve isteyerek ‘lades’ dediler. Zira görünen köy kılavuz istemez; şimdiye dek onca belediye başkanı, belediye meclis üyesi, il ve ilçe başkanı ve parlamenteri yargılanıp mahkûm edilmişti.

Halen daha da bu denli araştırma, soruşturma ve kovuşturmalar (TBMM’deki fezlekeler dahil) devam etmektedir.

Bütün bunlardan ibret almadığı gibi, dağdaki terör örgütüyle arasına en ufak bir mesafe koymadı ve ısrarla örgütün uzantısı olduğunu gösterdi.

Hemen belirtmeliyiz ki hiç kimse Türkiye’nin siyasi partiler mezarlığı haline gelmesini istemez. Siyasi partilerin kapatılmasından hiç kimse hoşnut olmaz.

Ama gelin görün ki HDP, kurulduğu günden beri hiçbir gün bir siyasi parti gibi davranmadı. Öyle ki milletvekilleri bile birbirini Meclis’te tanıdı. Zira her birini dağdaki terör örgütü elebaşları belirlemişti!

Nasıl seçildikleri ise apayrı bir garabettir; mahut yöredeki seçim sandıklarındaki oyların ful HDP’ye çıkması, tehdit ve baskının eseri değil de nedir?

Bir siyasi parti düşünün: Bu devletin hazinesinden yardım alacak, bu milletin dişinden tırnağından arttırarak verdiği vergilerden maaş alacak, bu devletin Meclis’inin çatısının altında faaliyet gösterecek lakin tüm beyan, tutum, davranış ve kararlarıyla bu milletin ve devletin aleyhinde bulunacak.

Hiçbir milli konuda (Suriye’de, Libya’da, Doğu Akdeniz’de, Azerbaycan’da) Türk devletinin ve milletinin yanında yer almayacaklar.

Dağdaki terörün emrinde ve ayrılıkçı olduklarını her fırsatta bas bas bağırıyorlar. Hem bu devletin ve milletin ekmeğini yiyeceksin ve hem de bu devletin ve milletin aleyhinde olacaksın.

Bu devletin yıkılıp parçalanması için gayret sarf edeceksin!

Bütün bu ihanetlere rağmen bu devlet ve millet sabretti; istedi ki bu yolun çıkmaz olduğunu görüp akıllarını başlarına devşirsinler ve bu ülkenin partisi olsunlar.

Anayasa’da belirtildiği üzere, tasada ve kıvançta bir ve beraber olsunlar.

Demokrasi kelimesi ile terör kelimesi yan yana zikredilebilir mi? Daha açık ifadesiyle, terörün olduğu yerde demokrasiden bahsedilebilir mi?

Evet, demokratik devlet kılıç sallamaz lakin asılı duran kılıcına da birileri boynunu sürterse yapabileceği bir şey kalmaz!

Eh, ne demişler: Eden kendine eder!

Malum, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, sadece terörün kınanmamasını bile siyasi partilerin kapanması için yeter sebep görmüştür.

Bizimkiler terörü, terör örgütünü değil kınamak, yanında olduklarını övünerek söylemektedirler.

Ne diyelim: Kendi düşen ağlamaz!
.

Yeni savaş konsepti (1)
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Mart 17, 2021 07:032dk okuma
Paylaş

Eskiler “Tüfek (delikli demir) icat oldu, mertlik bozuldu” demişlerdi. Aynı eskiler, günümüzdeki vesayet savaşlarını, bu savaşlarda kullanılan usul ve yöntemleri görselerdi, tarif etmek için kelime bulamazlardı. Zira onların kelime dağarcığında bu denli kahpelikleri ifade edebilecek mefhum (kavram) bulunmamaktaydı.
Haberin Devamı

Din savaşları, insanlık tarihi kadar eskidir. Günümüzde, laik toplumlara bakıp da din savaşlarının bittiğini zannetmek ahmaklıktır. Zira insan olduğu müddetçe din de olacak ve bu oluşum kıyamete değin devam edecektir.

Nitekim kimyasal silah yalanını uydurup Irak’a saldıran ABD’nin başkanı Bush, bu uğursuz savaşı dünyaya ilan ederken, bunun bir haçlı savaşı olduğunu ifade etmişti.

Savaş düşmanla yapılır; dünün düşmanları, karşıt din mensuplarıydı (aynı din mensupları da yine inanç temelli (mezhepsel) ya da diğer saiklerle savaşmıştır) lakin bu savaşlar öyle durduk yere olmaz, haklı ya da haksız, mutlaka bir sebebe dayanırdı.

Dünün savaşları, savaşan tarafların karşılıklı iradeleri ile yapılan savaşlardı; günümüzde ise savaş konsepti tamamen değiştirilmiştir ve yaptırılan savaşlar olarak karşımıza çıkmaktadır. Daha açık ifadesiyle, hiçbir devlet kendi iradesiyle savaşmıyor, başkaları tarafından savaştırılıyor.

Günümüz savaşlarının yegâne aparatı terör örgütleridir. Artık ülkeler, bu terör örgütlerini kurup geliştiriyor, eğitip donatıyor ve düşman bellediği ülkelerin üzerine salıyor.

Sovyetlerin dağılmasından sonra tek kutuplu kalan dünyada yeni düşman; İslamiyet, İslam devletleri ve halkı Müslüman olan ülkelerdi. Özellikle ‘değerli’ olan ülkeler...

‘Değerli’den maksat, petrolü, altını, kıymetli madenleri olan ya da coğrafi olarak stratejik konumdaki ülkeler. Diğer bir deyişle, emperyalizmin iştahını kabartan ülkeler.

Emperyalist ülkeler malum, bunlardan bir kısmı sinsi düşmanlık yaparken diğer bir kısmı da düşmanlıklarını alenen sergiler. En sinsi hareket eden ülke İngiltere’dir; açıktan düşmanlık sergileyen en yaman ülke ise ABD’dir.

İngilizlerin sinsiliğini en güzel ifade eden Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretleri olmuştur. Şöyle demiştir: “İslamiyet’e düşman diğer milletler, İslam fidanının dallarını keserler; böylece fidanın sürgün verip yeşermesi mümkündür. Lakin İngiliz’in düşmanlığı böyle değildir; o İslamiyet’le ve Müslümanlarla dost görünür. İslam fidanının altını kazar, havalandırır, gübreler, sular.

Haberin Devamı

Müslümanlar da İngiliz’in bu denli gayretkeşliğine aldanır ve dostluğuna güvenir. İngiliz, bir gece, özenle büyüttüğü fidanın dibine zehir döker ve onu kurutur; bir daha asla yeşeremez. İngilizler, bu düşmanlıklarını para, mevki-makam ve kadın vb vererek Müslümanlar içinden devşirerek elde ettikleri hainler vasıtasıyla sergilerler.

İngiliz Milletler Topluluğu başta olmak üzere birçok İslam ülkesine bakın; başları, ‘İngiliz genel valisi’ konumundadır. Bunlar, her yıl İngiliz kraliçesine tabasbus yapmayı, yaltaklanmayı ve onun önünde eğilmeyi marifet bilirler.

İngiliz, bunlara yeraltı ve yerüstü kaynaklarını sömürmek karşılığında bir yetki vermiştir. Halklarını bu kişilere tutsak etmiş, İngiliz de bu kişileri tutsak etmiştir.

İngiltere, tüm bu sömürge siyasetini izlerken asla bir ABD gibi şakıyan bülbül olmaz; sessiz ve derinden gider, saman altından su yürütür.

Yeni savaş konseptinde ya bu genel valilerin ülkeleri birbirine kırdırılır ya da sözde İslam adına kendilerinin kurdukları terör örgütlerini, çökertmek istedikleri ülkelere musallat ederler.”

.

Yeni savaş konsepti (2)
#YAZAR#Fuat Bol#PKK

Mart 20, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Yeni savaş sisteminde amaç, çayın taşı ile çayın kuşunu vurmaktır. Bundan dolayıdır ki savaşın ağa babaları asla ortalıkta görünmez; perde arkasından sürekli kukla oynatır ve avuç ovuştururlar.
Haberin Devamı

Uluslararası çaptaki hiçbir terör örgütü, dışarıdan devlet veya devletlerin yardımı olmadan yaşayamaz. Bu cümleden olarak El-Kaide’yi de Taliban’ı da FETÖ’yü de PKK’yı da DEAŞ’ı da YPG ve PYD’yi de kurup geliştiren, silahlandırıp eğiten ve her türlü lojistiği sağlayan, Türkiye ile dost ve müttefik görünen ülkelerdir ki, bunların başında ABD ve AB’nin belli başlı ülkeleri gelmektedir.

Bu örgütlerin sözde İslami olanlarını, İslamiyet’le ve Müslümanlarla savaştırmak için kurup yönetiyorlar.

Bakınız: Bu emperyalist güçler, 80’li yıllarda, 8 yıl sürecek bir İran-Irak savaşı çıkardılar. İki taraftan da milyonun üzerinde insan öldü, onca yıl her iki ülkenin de kaynakları bu savaşa aktarıldı. Sonuç, her iki ülke için sıfır; kimse bu savaşın niçin çıkarıldığını ve sonucunun ne olduğunu bilmiyor.

Bilinen tek şey, iki taraf için de yıkım olduğu...

Aynı merkezler Vehhabi–Şii (Suudi Arabistan-İran) savaşı çıkarmak için çok uğraştı, başaramadılar. Bölge ülkelerini Türkiye ile savaştırmak istediler, buna cesaret edebilecek ülke bulamadılar.

Bölgemizde İran (Şii) yayılmacılığının önünü açarak, bir Sünni-Şii savaşı çıkarmak istediler; buna da şimdiye dek muvaffak olamadılar. Aynı oyunu yeniden sahnelemek için Papa, Irak’a bir ziyaret düzenledi. Orada bundan sonra ne yapılmak istendiği de açıkça dillendirildi ve Papa’ya aynen şöyle denildi: “Gelecekteki savaş, Mesih’in çocukları ile Yezid’in çocukları arasında olacaktır.” (Reyan el-Keldani. Haşdi Şabi’nin Katolik Keldani komutanı). Yezid’in çocukları dediği yani ehl-i sünnet inancında olan Müslümanlar...

Emperyalizmin hedefi belli: Bölgedeki ülkeleri parçalayıp küçük lokmalar halinde İsrail’in önüne atmak. Nil’den Fırat’a değin kurulacak büyük İsrail’in elini güçlendirmek ve kendi batıl inançları gereği, kıvılcımı bu bölgeden çıkacak kıyamet savaşı için haşa Tanrı’yı bu savaşa zorlamak...

Şu inancın sapıklığına bakar mısınız? Sözde Tanrıları bile bunların zorlamalarına göre hareket ediyor!

Kendilerini Tanrı’nın üstünde gören bu yaratıklar, gözle göremedikleri bir virüsle baş edebilmiş değiller. İnsanoğlu gerçekten çok zalim ve çok cahildir.

Haberin Devamı

Sözde DEAŞ’la savaşmak için PKK-PYD’yi desteklediklerini söylüyorlar. Halbuki DEAŞ’ı kuranlar ve kullananlar kendileridir. Müslümanlık derinden zarar görüp Müslümanlar birbirlerini ‘Allahü ekber’ diyerek doğrarken bunlara sadece ellerini ovuşturmak ve seyretmek kalmaktadır.

Türkiye bu terör örgütleriyle içeride ve dışarıda kıyasıya mücadele ederken (sınır dışı tek bir harekâtla 4 bine yakın DEAŞ militanını öldürdü) ABD, sıkışan ve öldürülmek üzere olan bu örgüt mensuplarını CMS’lere doldurup silahlarıyla birlikte korunaklı bölgelere gönderdi.

Bu örgüt mensuplarından binlercesini öldüren ve sağ kalanlarına göz açtırmayan Türkiye, DEAŞ’a yardım eden ve bu örgüte silah gönderen ülke oluyor. İçerideki bir kısım gafil de aynı aymazlık ve sorumsuzluk içinde hareket ediyor.

DEAŞ’ı kurup geliştiren, silahlandıran ve Müslümanların üzerine salan ABD ise bu örgütle mücadele ediyor gösteriliyor.

Ve bu sözde mücadele için ABD, PKK-YPG ve PYD’ye silah ve mühimmat yığıyor ve onları her türlü kirli emeli için adeta manivela olarak kullanıyor.

Malum, mahut güçler bu kirli emellerini, geçen asrın başlarında, Türkiye’nin en güçsüz olduğu dönemde de denediler ama gerçekleştiremediler.

Belli ki Türk’e kefen biçen zihniyet, Sevr’i yeniden hortlatmak istiyor.

İşte Türkiye’nin sınır ötesi harekâtlarla yapmak istediği şey, müstevlilerin bu heveslerini yine kursaklarında bırakmak ve yeniden bir milli mücadele ruhu sergilemektir.

..

Muhtıra!
#Yazar#FUAT BOL#Joe Biden

Mart 15, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

12 Mart 1971 yılında, halkın oyuyla tek başına iktidarda olan Süleyman Demirel hükümetine ‘muhtıra’ verildi. Sözde parlamentoya verildi ancak hedef Başbakan Demirel ve onun başında olduğu AP idi.
Haberin Devamı

Kim tarafından verildi? Türk Silahlı Kuvvetleri tarafından... Niçin verildi?

Demokrasiye sözde ayar vermek için... Halbuki daha on bir yıl önce (1960), TSK darbeyle iktidarı devirmiş; başbakan ve iki bakanı idam etmiş, parlamentoyu feshetmiş, iktidar partisinin milletvekillerini zindanlara doldurmuştu.

Aynı darbeden sadece üç yıl sonra (1963), TSK’nın içinde bu durumdan memnun olmayan sol kesim, iki kez darbe girişiminde bulunmuş ancak başarılı olamamışlardı. (Talat Aydemir ayaklanmaları)

Cunta, bu kez de 1971 muhtırası öncesinde, yine sol bir darbe girişimi için toplandı ve üstelik iki kademede gerçekleştirmek üzere karar aldı lakin içlerindeki MİT ajanının (Mahir Kaynak) haber vermesiyle, darbe akamete uğradı.

Ordudaki tüm bu atraksiyonları planlayıp uygulatan, sağı da solu da kışkırtan, sağı da solu da darbeye zorlayan ve sonuçta kendi razı olduklarını iktidara taşıyan, ABD’den başkası değildi. Bilerek veya bilmeyerek herkes ve her kesim ABD’nin değirmenine su taşıdı; taşımak zorunda bırakıldı.

Silahlı veya silahsız, vesayet odaklarının mantığına bakın ki demokrasi adına katlettikleri demokrasinin ta kendisinden başkası değildir. Anayasal suç işleyerek, anayasayı rafa kaldırıyorlar ve adına ‘hürriyet ve anayasa bayramı’ diyorlar.

Alay ettikleri halk, işte böylesine umurlarında değildir.

71 muhtırasıyla hükümete “Git!” dediler ama parlamentoyu kapatmadılar. Git deyip gönderdikleri hükümetin başı olan başbakan Demirel’i ve kabine üyelerini de yargılamadılar. Demirel’in dediği gibi, “Suçluysak neden yargılamıyorsunuz, suçsuzsak neden gönderiyorsunuz?”

CHP’nin içinden, iliklerine kadar CHP’li olan bir isim (N. Erim), partisinden istifa ettirilerek ‘bağımsız’ bir başbakanın başkanlığında bir hükümet kurulur.

Ve işin tuhafı, karakuşi olarak, sözde partiler üstü (ne demekse) kurulan bu hükümetler, parlamentodan güvenoyu aldılar. İktidardan zorla indirilen AP’li milletvekilleri de (S. Demirel dahil) güvenoyu verir! İsterse vermesinler!

Parlamenter sistemin ne denli demokratik olduğunu görüyor musunuz?

Haberin Devamı

40 yıllık Yani, Kani yapılınca demokratik oluyor da halkın yarısından fazlasının oylarıyla seçilen partili cumhurbaşkanı demokratik olmuyor!

Aynı sözü, Demokrat Parti’den başkan seçilen ABD Başkanı Biden için niçin söyleyemiyorlar? Söyleyemedikleri gibi, partili başkandan himmet beklemeyi marifet biliyorlar.

İşte tüm bu kepazelikleri ortadan kaldırmak ve demokrasimize işlerlik kazandırmak için başkanlık sistemine geçtik. Böylece hükümetlerimizi halkın emrine verdik; karakuşi parlamenter sistemde olduğu gibi, hükümetlerimizi onun bunun elinde oyuncak olmaktan kurtardık.

Dikkat edilirse, böylece yalnızca parlamentonun ve hükümetlerin değil, askeri ve sivil tüm kurum ve kuruluşların da onurları kurtulmuş oldu.

Haberin Devamı

Artık parlamento emirle cumhurbaşkanı seçmiyor, atanmış hükümete emirle güvenoyu vermiyor!

Bir taraftan partiler demokrasinin olmazsa olmazlarıdır diyeceksiniz, diğer taraftan ‘partiler üstü hükümetlere’ güvenoyu verdireceksiniz.

Ve bunun adına demokrasi diyeceksiniz. Hadi oradan!

.

Eğitim ama nasıl?
#YAZAR#Fuat Bol#Oktay Sinanoğlu

Mart 13, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Eğitim konusunda, aynen merhum Prof. Dr. Oktay Sinanoğlu gibi düşünüyorum.
Haberin Devamı

1. Dünya Savaşı’ndan sonra Türkiye, eğitim sistemi ile ABD’ye teslim edildi. Önce İnönü, daha sonra da Menderes iktidarlarında yapılan anlaşmalarla ABD, Türkiye’deki ‘devlet’ kurum ve kuruluşlarına nüfuz etti.

Bundan dolayıdır ki ondan sonra gelip geçen iktidarlardan (asker-sivil) hiçbiri muktedir olamamıştır. Her gelen başbakan, ABD’nin borusunu öttürmüştür, öttürmek zorunda bırakılmıştır. Birazcık kakofoni yapanlar alaşağı edilip iktidardan uzaklaştırılmıştır.

Türkler, tarihin hiçbir devrinde sömürgeci olmamıştır. Gittikleri yerlere aldıklarından fazlasını vermişlerdir. Ayrıca hiç kimsenin dinine, diline, canına, namusuna, malına karışmamış, dokunmamıştır.

Bu yüzden biz Türklerin alınları açık, yüzleri paktır, vahşi Batı’nın ise (ABD dahil) yüzleri kapkaradır. Gerçek tarih yazılsa, Batılılar insan içine çıkamaz ve kimsenin yüzüne bakamazlar.

Türklerin 500 sene ve daha fazla kaldığı topraklarda insanlar, sahip oldukları tüm değerlerini korumuş ve günümüze taşımıştır. Vahşi Batı’nın ise 50, bilemediniz 100 sene müddetle işgal ettikleri yerlerde insanlar, başta dilleri olmak üzere hemen her şeylerini kaybetmişlerdir.

Cezayir’e bakın: İki milyon şehit verip bağımsızlık savaşı vermesine rağmen Fransız hegemonyasından kurtulamamıştır. Ana dillerini unutup, Fransızca konuşmaktadırlar. Elit tabakada Fransız kültürü hâkimdir.

Batı sömürgeciliği, toplumları asli değerlerinden koparıp önce köksüzleştirir, ardından kendisine tabi, neredeyse köle haline getirir. Bunu oralarda kurdukları eğitim kurumlarıyla ve yerleştirdikleri eğitim sistemiyle sağlarlar.

Zira yetiştirdikleri, kraldan ziyade kralcı olduklarından, bundan sonraki köksüzleşme süreci mahut eğitim kurumlarından mezun ettikleri, mankurt kafalı yerli insanlar marifetiyle yürütülür.

Önce hedef alınan ülkenin diliyle oynarlar, onu çığırından çıkarırlar; bununla da yetinmez, kendi dillerini yerleştirirler. Ondan sonra sıra o ülkenin kültürüne, kültürel değerlerine gelir.

Bunları savunanları da faşist ve hatta gerici ilan edip aşağılarlar.

Bu şekle soktukları bir ülkeyi kendi haline bırakırlar; artık dışarıdan bir müdahaleye gerek kalmaz. Zira içerisi birbirini yer bitirir!

Bu şekildeki bir ülke de kendini bağımsız ve bağlantısız görüp bununla övünür. Halbuki kendi eliyle kendini tutsak etmiştir lakin farkında değildir.

Bu halin bizdeki tipik yansıması, birbirini takip eden darbeler ve özellikle 15 Temmuz 2016’da girişilen darbe teşebbüsüdür.

Zira 15 Temmuz’daki alçakça girişimin dünyada bir örneği yoktur.

FETÖ, bizim çocuklarımızı bizden aldı (Biz de verme yarışına girmiştik), eğitip bize karşı kullandı. Başarılı olsalardı, Türkiye’yi Suriye’den beter yapacaklardı. Suriyelilerin gidecek yerleri var, bizim için o da yok!

Haberin Devamı

Eğitim ‘milli’ kelimesiyle boşuna anılmıyor lakin biz ne yaptık? Eğitimi önce ABD’ye, sonra da FETÖ’ye teslim ettik.

Milli savunmada başlattığımız yerli ve milli seferberliğimizi, milli eğitimde de başlatmalıyız.

Aksi halde ne denli korunaklı, surlarla çevrili, görkemli saraylarda yaşasak da buralardaki nöbet borusunu baykuşlara çaldırırız!
.

Satılmış ruhlar!
#YAZAR#FUAT BOL#FETÖ

Mart 08, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Bu memleketin ekmeğini yiyip düşmanın kılıcını sallayanlar, dün olduğu gibi bugün de üstelik hem içeride, hem de dışarıda mebzul (bol) miktarda olup, ellerinden gelen tüm melanetlerini pervasızca sergilemektedirler.

FETÖ’cü olarak bilinen bu hainlerin binlercesi yurtdışında olup, her türlü iletişim vasıtasıyla zehirlerini kusmaktadır. Malum, içeridekiler takip edilmelerinden dolayı kendilerini gizlediler lakin her an pusuda bekledikleri unutulmamalı.

Kanında insaniyetin, merhametin, bu vatana aidiyetin zerresini taşıyan birinin, asgariden şu muhasebeyi yapması gerekmez mi?

Bizler Türkiye’de doğup büyüdük. Burada tahsil yaptık. Bu memleketin ekmeğini yedik, suyunu içtik, okullarında okuduk. Meslek ve kariyer sahibi ya da çeşitli işkollarında işinsanı olduk. Türkiye’de hemen her işkolunda ve bürokrasinin her kademesinde parmakla gösteriliyorduk. Herkes bize gıpta ile bakıyordu. Başarılarımıza yeni başarılar, zenginliğimize zenginlik katıyorduk.

İtibarımız yerinde, işlerimiz tıkırındaydı.

Hal böyleyken ne ara memleketten ayrı düştük ve artık ülkemize dönemez olduk?

Bize kucak açan ve her türlü imkânı sağlayan, başta ABD olmak üzere, AB ülkelerinde ne arıyoruz? Yâd ellerde bizim ne işimiz var?

Bize kucak açan bu ülkeler Türkiye’ye her türlü düşmanlığı yapıyorlar, bizi de mahut düşmanlıklarına aracı olarak kullanıyorlar. Bizleri bağırlarına basan bu ülkeler, Türkiye’ye saldırmak ve Türkiye’yi bölmek isteyen terör örgütlerine her türlü desteği sağlıyorlar. Onları eğitip, onlarla birlikte Türkiye’yi parçalamaya çalışıyorlar.

Biz bunlarla birlikte ortak bir düşman bellemişiz: Recep Tayyip Erdoğan. Onun şahsında tüm ufunetimizi kusuyoruz. Oysa Erdoğan, bugün varsa da yarın yoktur. Ama biz onun şahsında Türkiye’ye zarar vermiyor muyuz? Türkiye’nin parçalanmasına hizmet etmiyor muyuz?

Dün de Sultan Abdülhamid’e karşı bizim gibi içeridekiler, dışarısıyla işbirliği yaparak sultanı tahtından indirdiler. Yönetimi de tümüyle ele geçirdiler.

Çok değil, yalnızca on sene içerisinde koca bir imparatorluğu yer ile yeksan ettiler. Güvendikleri dağlara karlar yağmış, dost belledikleri ülkeler, Osmanlı’ya derhal savaş açmış ve kısa zamanda paramparça etmişti.

Şimdi de olacağı bu değil midir? Biz neden düşmanın değirmenine su taşıyoruz?

Bize sahip çıkar gibi görünen bu ülkeler, Türkiye’nin hangi yerli ve milli kararına saygı duydular? Kıbrıs harekâtında Erdoğan mı vardı? Neden
ambargo uyguladılar?

Şimdi de kalkmış “Türkiye NATO ülkesidir, Rusya’dan S-400 savunma sistemi alamaz, alırsa NATO’nun Türkiye’ye müdahale hakkı doğar” diyorlar ve bunu bize de dedirtiyorlar.

Patriot’lar verilmediğinde Türkiye NATO ülkesi değil miydi?

Türkiye, kendi canını kayırmak için S-400 aldığında, kendisine NATO ülkesi olduğu hatırlatılacak lakin terör örgütlerini silahlandırıp Türkiye’nin üzerine salarken, NATO ülkesi olması hatırlanmayacak!

İçine düşürüldükleri bu çukuru görmeyen ve hâlâ düşmanın kılıcını sallayan nadanlar, insanlıktan nasibi olmayan, satılmış ruhlu, zavallı yaratıklardır.

.

Kötü günler! (1)
#Yazar#FUAT BOL#28 Şubat

Mart 01, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

28 Şubat’ın üzerinden 24 yıl geçti. Toplumda oluşturduğu travmalar halen yaşanmasına rağmen o meşum günlerin bin yıl süreceğini iddia eden vesayet odakları, aynı hayalle yaşamakta ve tüm bileşenleriyle ‘kripto’ vaziyette beklemedeler.

Bazı kavramları tam tersinden anlamakta üzerimize yok. Cumhuriyet, demokrasi, halk, insan hakları, milli irade, adalet, özgürlük, inanca saygı, hukukun üstünlüğü, laiklik vb; bunlar ve daha nicelerini, benimsediğimizi söylemiş, anayasa ve kanunlarımıza koymuş ve lakin içimize sindirememişiz. Demokrasi tarihimiz, adeta Ziya Paşa’nın şu beytinde özetlenmiştir: “Onlar ki laf ile verirler dünyaya nizamat/Bin türlü teseyyüp (pislik) bulunur hanelerinde.” Yani onlar ki lafla dünyaya nizam, düzen vermeye çalışırlar ama kendi evleri bin türlü düzensizlik ve pislikle doludur.

Tüm bu yanlışlıkların temelinde millete, milletin değerlerine güvensizlik ve hatta düşmanlık yatmaktadır. Bir yandan halkın kendini idaresi diyeceğiz, öbür yandan da idarede halkın esamisini okutmayacağız!

Bu nasıl olur derseniz, işte bu bizim yaptığımız gibi olur.

Toplumca son üç yüz senedir ne kaybettiğimizi bilemediğimiz gibi, kaybettiklerimizi nerede bulabileceğimizi de bilmiyoruz. Bir yanlıştan diğerine yuvarlanarak geliyoruz.

İnancımızı, birbirimize olan saygımızı, aşkımızı, duygumuzu kaybettik; değerlerimizi yitirdik biz.

Bunlara sahipken çok üstündük; yitirince alçaldıkça alçaldık ve onun bunun elinde oyuncak olduk.

Öyle bir yüksekten düştük ki tuzla buz olduk!

Kurtuluş reçetelerini tatbikte ilk düğmeyi hep yanlış ilikledik; ondan sonra ne yapsak dikiş tutturamadık.

Bakınız, Sultan Abdülhamid Han’ı tahtından indirirken de darbe yaptık (31 Mart 1325-13 Nisan 1909). O zaman da gençler ve bir kısım halk “Şeriat isteriz!” diye sokağa döküldü. Ve Sultan 2. Abdülhamid Han gibi en dindar padişahın hal (görevden alma) fetvasında ‘din kitaplarını yaktırdığı’ hezeyanı yer aldı. (Oysa yakılan kitaplar, yanlış yazılıp dizilen bozuk yayınlardı)

Niyet düzgün olmayınca laikliği din düşmanlığı, hukukun üstünlüğünü üstünlerin hukuku, birbirine saygıyı ötekileştirmek, cumhuriyeti baskıcı, demokrasiyi halk için değil halka rağmen, halkı sürü, adaleti zulüm, özgürlüğü eşek hürriyeti şeklinde anladık, uyguladık.

Geriye dönüp baktığımızda, bütün bunların iç ve dış vesayet odaklarınca tasarlanıp bilerek yapıldığı ve milletin cambaza baktırılıp birilerinin malı götürdüğü görülür.

Haberin Devamı

Bunun tipik örneğini 28 Şubat 1997 yılında, Erbakan’ın Başbakanlığı döneminde gördük. (Refah-Doğru Yol koalisyonu) O gün de laiklik istismar edilerek (“Laiklik elden gidiyor” denilerek) darbe yapıldı.

Yapılan her darbe, ülkeyi hem maddi ve hem de manevi olarak on yıllarca geri götürür.

Demokrasi tarihimizde 80 darbesinden sonra (1983) Özal’ın iktidara gelmesi Türkiye değişim ve dönüşümü yaşadı. Nitekim Özal’dan önce ihracat ve ithalat izne bağlıydı. Bu izinler, ekonomik teşviklerden faydalanan bir avuç imtiyazlı kişilere verilirdi. Dünyadaki sermaye şirketleri, bu bir avuç aile şirketiyle iş tutar ve halkı insafsızca sömürürlerdi.

Türk Parasının Kıymetini Koruma Kanunu, bu bir avuç vesayetçi aileye hizmet ederdi.

Döviz bulundurmak suçtu; Türk insanı dünyayı Türkiye’den ibaret bilirdi. Zira sınır ötesini tanımazdı. Halk pasaportu bilmez, uçağı ancak gökyüzünde görebilirdi.

Bu yüzden Türk insanı en adi mallara en yüksek ücreti ödeyerek sahip olabilirdi.

(Çarşamba günkü makalemizle ‘kötü günler’i irdelemeye devam edeceğiz.)

Kötü günler (2)
#Yazar#FUAT BOL#Turgut Özal

Mart 03, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Turgut Özal dönemi, demokrasi tarihimiz için bir milattır. Zira Özal dönemine kadar, Türkiye’de devlet denildiğinde ‘abus surat’ ve ‘yasak’ anlaşılırdı.
Haberin Devamı

Özal 141, 142 ve 146. maddeleri kaldırarak fikir-ifade ve inanç hürriyetinin önünü açtı. Liberal ekonomiye geçerek, teşebbüs ‘girişim’ hürriyetinin de önünü açtı.

Özal’la Türk girişimci dünyayı tanıdı; ihracat ve ithalat yapabildi. Böylece Türk insanı rekabetçi piyasaya kavuştu ve gücü nispetinde en kaliteli malı, uygun fiyata elde edebildi.

Gümrük duvarları arkasına saklanan ve en kalitesiz malları halka fahiş fiyatla satmaya alışmış imtiyazlı vesayet odakları bu durumdan rahatsız oldular. Zira o güne kadar havaalanının yolunu bilmeyen Türk işinsanı, binlercesiyle, gökyüzündeki hemen her uçakta boy gösterdi.

Anadolu’ya yayılan bu sermayeye birileri göz dikti; şapkadan tavşan çıkarmaya alışmış o birilerinin bahaneleri her daim hazırdı. Nasılsa Erbakan başbakandı ve elbette laiklik tehlikedeydi!

Vesayet odakları için basit bir psikolojik savaş yeterliydi. Aczmendiler, Ali Kalkancı’lar, Fadime Şahin’ler yalnızca konu mankeniydi.

Devletin kimlerin elinde olduğuna bakar mısınız? Beş-on çapulcu, Aczmendi denilen, sözde din kisveli figüranlar, Elazığ’dan yola çıkıyor, Ankara’ya kadar gelip Kocatepe Camisi’nde rezilliklerini sergileyebiliyorlar. Her il geçişinde kendilerini o ilin emniyet müdürü alıp il sınırında diğer ilin emniyet müdürüne teslim ediyor! Bu serseri güruha hiç kimse bir şey demiyor; bilakis rezalet sergilemelerine göz yumuluyor.

O günkü medya da ateşe körükle gidiyor. F. Gülen iblisinin “Beceremediniz, artık bırakın!” sözü gazete manşetlerine taşınıyor. Bozacının şahidi şıracı yapılıyor.

Necmettin Erbakan yerli ve milli idi; tahammül edilmeyen de işte bu yerlilik ve millilikti.

Cumhurbaşkanlığı makamında bulunan Süleyman Demirel, tavrını vesayetten yana sergiledi ve demokrasiyi katletti. Başbakanlığı, milli iradeyi temsil etmekte olan Tansu Çiller’e vermedi.

Başbakanlığı verdikleri arasında ise arkasında değil herhangi bir parti grubu (20 milletvekili), tek bir milletvekili dahi bulunmayan Yalım Erez vardı.

Postmodern ekonomik bir darbeyle Refahyol hükümeti iktidardan düşürüldü.

Haberin Devamı

Laik rejimi koruyoruz diye gerçekte yapılmak istenen ve yapılan kaynak, servet ve gelir transferinden ibarettir. Tüm darbelerin amacı budur, gerisi teferruattır, kılıftır.

Bir gecede bir avuç imtiyazlı milyarder olurken, halk tümüyle perişan edildi. 1997’de yüzde 7.3 büyüyen Türkiye bir yıl sonra 3.1’e geriledi, 2001 yılına gelindiğinde ise yüzde 6 küçüldü.

20’yi aşkın banka battı (çoğunun içi sahipleri tarafından hortumlandı), bunların yükünü devlet, yani bu fakir millet çekti. Sadece bunların maliyeti tam 50 milyar dolardı.

Silahlı Kuvvetler, yargı, medya, üniversiteler, finans ve ekonomi dünyası el ele vererek, bu meşum darbeyi gerçekleştirdiler. Sonra da utanmadan Erbakan’ın cenazesinin ardından gözyaşı döktüler.

Bugün bile, 28 Şubat darbe sürecini ağzına almadan Erbakan’ın anma toplantısına katılıp timsah gözyaşı döken siyasi parti liderleri var.

Gecelik faizler yüzde 7 binlere çıktı. ‘Yeşil sermaye’ denilerek, bir kısım müteşebbis ötekileştirilerek iflas ettirildi.

Biz içeride Ali Kalkancı’ların, Fadime Şahin’lerin, Müslüm Gündüz’lerin tiyatro oyununa yoğunlaşırken AB’den gelen 900 milyon dolarlık fonu yatırıma dönüştüremedik.

Sincan’da tankları yürüterek “Demokrasiye balans ayarı verdik” iddiasında bulunan vesayet zihniyeti, gerçekte ekonomiye ve topyekûn millete ayar çekmişti.

Hâlâ o kötü günlerin özlemini çeken ve sözde güçlendirilmiş parlamenter sistemin (ne demekse) özlemini çekenler var, iyi mi?

Vesayet altında siyaset!
#Yazar#FUAT BOL#HDP

Şubat 24, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Birileri çıkmış, “Altı milyon oy alan parti kapatılır mı?” diyor. Aynı kişiler, yirmi milyonun üstünde oy almış ve üstelik tek başına iktidarda olan parti kapatılmaya kalkışılınca el ovuşturdular.

Siyasi partiler, demokrasinin olmazsa olmazlarıdır. Şurası unutulmamalıdır ki hiçbir demokrasi, kendini yok edecek oluşuma müsaade etmez, edemez. Aksi halde kendini inkâr etmiş olur.

2011 yılında ki Anayasa değişikliklerinde bendeniz de Meclis’teydim. Siyasi partilerin kapatılmasını zorlaştıran madde de o değişiklikler arasındaydı. Herkes o günkü adıyla BDP’nin (Barış ve Demokrasi Partisi) ilgili maddeye ‘kabul’ oyu vereceğini beklerken, BDP’li milletvekilleri Meclis’e girmediler. Yeterli çoğunluk sağlanamadığından, madde kabul edilmedi.

Görünürde bindikleri dalı kesiyorlardı; gerçekte ise partilerinin kapatılmasını arzu ediyorlardı. Böylece hem mağduru oynamış oluyorlar, hem de tabanlarını konsolide ediyorlardı.

Ayrıca kapatılan partinin yedeği, şimdi olduğu gibi, her an kurulmaya hazır bekletiliyordu.

Haberin Devamı

Enerjisine yükseleceksin
Opel

Evinizde de 1.000 Mbps İnternet Mümkün!
TurkNet
by Taboola
Peki, PKK’nin sözcüsü ve siyasal temsilcisi gibi hareket eden HDP kapatılmalı mıdır? Anayasa ve kanunlar, “Derhal kapatılmalıdır” diyor lakin siyasi konjonktür, bugüne değin sabretti.

Ama gelin görün ki sabır taşı çatladı!

Cumhurbaşkanı Başdanışmanı Mehmet Uçum’un konuya yaklaşımı şöyle: “(...)Türkiye, terör vesayeti altında siyaset yapılmasına artık daha fazla katlanamaz. Bunun çözümü illa bir kapatma davası mıdır, değil midir, o ayrı bir konu. Terör vesayetinin sona erdirilmesi noktasında yüksek seviyeli bir mutabakat var. Bu mutabakatın hayata geçmesi noktasında çok farklı değerlendirmeler yapılabilir.”

Aynen katıldığımız bu tespitlere göre HDP, Türkiye’nin hiçbir milli meselesinde ortak tavır sergilemediği gibi, Türkiye’nin karşısında konumlanıyor. Daha açık ifadesiyle, Türkiye’nin bir partisi gibi davranmıyor.

Milletvekilleri ve belediye başkan ve belediye meclis üyeleri ve partinin il ve ilçe başkan ve üyeleri güçlerini Anayasa ve yasalardan almalarına karşın, yetkilerini bu Anayasa ve kanunlara karşı kullanıyorlar.

Anayasa ve kanunlardan güç devşirmelerine, o Anayasa ve kanunlara uyacaklarına yemin etmelerine rağmen dağdaki eşkıyaya uyuyor ve oradan aldıkları talimatlar doğrultusunda hareket ediyorlar.

Yetkilerini millete hizmette kullanacakları yerde, PKK, PYD, YPG terör örgütlerine hizmette kullanıyorlar. Meclis yerine dağa gidip, PKK’lı teröristlerle boy boy resim çektirmeyi marifet biliyorlar.

Hangi devlet, sinir uçlarıyla bu denli oynayan pespayeliklere göz yumar?

Devlet, altını oyan bu kurum ve kişilere hadlerini bildirecek yerde, hazinesinden yardım ve maaş ödüyor.

Bunu dünyada ancak yolda bulunan, düzmece bir devlet yapar. Bunun dışında dünyanın hiçbir devleti bu denli bir aymazlığa ve ihanete göz yummaz, yumamaz.

Dünyanın hiçbir demokratik ülkesinde terörün ‘t’sine müsaade edilmez, derhal gereği yapılır.

Ne demişti Ziya Paşa?

“Nush (nasihat) ile uslanmayanı etmeli tekdir, tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir!”

ABD ve Avrupa’nın ne diyeceğini sayıklayanlar, ABD ve Avrupa’nın şu anda ne dediğine baksınlar!

.

Kandırılmayı sevmek!
#Yazar#FUAT BOL#Atatürk

Şubat 15, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Anlaşılmayan, tuhaf bir yanımız var: İster kendimiz isterse başkaları tarafından olsun, kandırılmayı çok seviyoruz.
Haberin Devamı

Bu denli absürt halimizi yasalarımıza ve hatta anayasalarımıza bile yansıttık ve ‘tarafsız cumhurbaşkanı’ diye bir sıfat uydurduk. Bu yalana kendimiz inandığımız gibi, başkalarının da inanmasını salık verdik.

Malum, ilk üç cumhurbaşkanı partiliydi (Atatürk, İnönü, Bayar). İlk ikisi CHP’li, Bayar ise DP’liydi. 1950 yılına kadar zaten tek parti vardı; CHP’nin il başkanları hem belediye başkanı ve hem de valilik görevlerini yürütürdü derseniz, Celal Bayar’ın partili cumhurbaşkanlığına ne diyeceksiniz?

Zira Celal Bayar döneminde demokrasiyi, çokpartili hayatı yaşadık. Cumhurbaşkanının partisinin il başkanları, önceki dönemlerdeki gibi valilik ve belediye başkanlığı görevlerini de sürdürmezdi.

Sözde partisiz cumhurbaşkanlığı, bize 1961 anayasası ile getirildi. O anayasa, daha birçok tuhaflığı da getirmişti. Getirilenler dikkatle incelendiğinde, bunların her birisinin hükümetin elini kolunu bağlamak, onu iş yapamaz, işlevsiz kılmak için yapıldığını görürüz.

Bunun da temelinde, millete ve milletin seçip işbaşına getirdiklerine güvensizlik yatmaktadır. Mesela ucube bir senato ihdas ettiler; bu TBMM’den çıkarılacak kanunları tekrar görüşüp kabul ya da ret edecekti.

Senato üyeleri arasında, yaşadıkları müddetçe senatörlük yapacak eski Milli Birlik Komitesi üyeleri ‘temelli senatörler’, cumhurbaşkanının kontenjanından atanan senatörler ve eski cumhurbaşkanları tabii üye olarak yer alacaktı.

Yalnızca Celal Bayar “Ben ömrümce demokrasi için mücadele ettim, demokrasilerde tabii senatörlük yoktur” diyerek, teklifi reddetmişti.

12 Eylül darbesinden sonra hazırlanan 1982 Anayasası’nda Cumhuriyet Senatosu’na yer verilmedi ve böylece tabii senatörlük kaldırılmış oldu.

Eski cumhurbaşkanları, sorumsuz oldukları halde, kısmen yetkiliydiler. (60 Anayasası’na göre daha sembolik, 82 Anayasası’na göre ise çok daha yetkili ve lakin her ikisinde de herhangi bir sorumlulukları yoktu)

Anayasaya partisiz cumhurbaşkanı diye yazmışız lakin uygulamada bu durumun tam tersini yaşadık. Cumhurbaşkanları partisiz olacak idiyse, seçimlerinde neden sürekli kriz yaşandı? Her siyasi parti, neden kendi adayında ısrar etti?

Haberin Devamı

Dikkat ediniz: Atatürk, sağlığında orduyu hep politikanın dışında tuttu. Çünkü o, ordunun politikaya karıştığında ne denli yıkımlara neden olduğunu bizzat yaşayıp görmüştü. (Bu yüzden imparatorluğumuz yıkıldı)

“Politika yapmak isteyen üniformasını çıkarıp öyle gelsin” dedi.

Ama İnönü tam tersini yaptı; askeri ve sivil bürokrasiyi A’dan Z’ye kadar partili yaptı ve ABD ile yaptığı anlaşmalarla vesayeti egemen kıldı.

Dolayısıyla darbe ile ya da baskıyla başa geçen asker-sivil her cumhurbaşkanı, CHP’nin borusunu öttürdü ve karşıt gördükleri merkez sağ iktidarlara kan kusturdular.

Halkın yüzde 52 iki oyu ile tek başına iktidar(!) olan Süleyman Demirel, TRT’ye genel müdür atayabilmek için akla karayı seçerdi.

Eski sistemde partisiz olur diye Anayasa Mahkemesi Başkanı’nı Cumhurbaşkanı seçtik; en koyu partici o çıktı!

Beş yıl müddetle oturduğu o koltukta, iktidardaki AK Parti’nin tek bir icraatına olumlu bakmadı, hükümetten gelen tek bir kararnameyi imzalamadı. Bu mudur tarafsızlık? Tarafsız cumhurbaşkanlığı, ülkenin önünü tıkamak ve hükümetleri iş yapamaz kılmak mıdır?

Neden kendimizi kandırıyoruz?

Bakınız, şimdi partili cumhurbaşkanı var; halkın verdiği yetkiyi kullanıyor ve kullanmakta olduğu bu yetkiden de sorumlu.

Hem halka karşı sorumlu, hem de kanunlara karşı sorumlu.

Bir şeyin olduğu gibi kabul edilmesi ve adının konması neden birilerini rahatsız ediyor?

Karanlıkta göz kırpmayı ve kandırılmayı ne çok seviyoruz.

.İnce hesaplar!
#YAZAR#Fuat Bol#Kılıçdaroğlu

Şubat 13, 2021 06:292dk okuma

Normalde yirmi yıla yakın bir zamandır iktidarda olan AK Parti’de kaynama, fokurdama ve hatta bölünme olması gerekmez mi?

Nitekim bu iş için az uğraşılmadı. İçeride 80 FETÖ’cü milletvekili olduğu dahi iddia edildi.

Ama gelin görün ki AK Parti’de beklenen bölünme olmadı. Sadece, partiye hasbi değil, hesabi gelen birkaç kişi ayrıldı. Parti, eskisinden daha sağlam olarak ayakta kaldı. İşte buna, yel kayadan ne alır denir.

Ki sağda olsun solda olsun, bu büyüklükteki merkez partilerinde bölünme olması normal ve hatta kaçınılmazdır.

Siyasi partiler tarihimiz, bu hale tanıktır.

Şahsen benim de vaktiyle içinde yer aldığım AK Parti’nin bölünmemesinin ve onca yıpranmışlığına rağmen (iktidar yıpratır), canlı ve heyecanlı kalmasının iki sebebi vardır.

Birincisi, AK Parti kadrolarının hasbi olmaları, yani dava insanı olmaları ve genel başkan pozisyonundaki kişinin ‘lider’ olması.

Ne hazin bir manzaradır ki iktidara alternatif konumundaki CHP, milletçe geçtiğimiz başkanlık modelinin hâlâ farkında değil. Hâlâ eski şiirin rüzgârına yelken açıyor ve kaybettiği değirmeninin gürültüsünü arıyor!

Atı alan Üsküdar’ı geçmiş, bunların haberleri yok!

Zoraki dostlarını da olmayacak duaya âmin dedirtti ve onları da hayal âlemine soktu.

Kılıçdaroğlu’nun CHP’nin başına nasıl geldiği, cümle âlemin malumudur. Onca seçim yenilgisine rağmen ne genel başkanlığı bırakıyor ve ne de geçilen yeni sistemin gereği, Cumhurbaşkanlığına aday oluyor.

Partisinden çıkan adayı da istiskal etmek için elinden geleni ardına koymuyor. Onu, “Gel Muharrem!” diye çağırıyor, seçimde yalnız bırakıyor ve kurultayda tuvaletin önüne oturtuyor.

Sonunda 40 yıllık Kani’yi (CHP’li), Yani yaptı(!) ve Muharrem İnce’yi, ete kemiğe büründüğü partisinden istifa etmek zorunda bıraktı.

Muharrem İnce, partisinden istifa etmemek için çok direndi, çok ince hesaplar yaptı; boşa koydu dolmadı, doluya koydu almadı ve sonunda en zor kararı aldı.

Muharrem İnce bir Bülent Ecevit değil. Ecevit, CHP’de asırlık çınarı devirdi lakin yine CHP’de yaranamayıp ayrı parti kurmak zorunda kaldı.

Ama ne yaptı etti, partisini (DSP) koalisyonla da olsa, iktidara taşımasını bildi.

Muharrem İnce’nin önünde çok uzun ve gerçekten çok ‘ince’ bir yol var.

Şansı kadar, şansızlığı da var.

Kalabalıkları sürükleyebilmesi için ‘lider’ olmak zorunda. Ayrıca lider doğulur mu, sonradan olunabilir mi;¸bunu da ispatlamak bizzat kendisine düşüyor.

İddiasını ispatlamak, yani kuvveden fiile çıkarabilmek için bunu başarması lazım, aksi halde Davutoğlu’nun Gelecek Partisi, Babacan’ın DEVA Partisi gibi iki arada bir derede kalır.

CHP kanadından örnek vermek gerekirse, en fazla Turhan Feyzioğlu’nun Cumhuriyetçi Güven Partisi gibi, pişmiş aşa su katmış olur.

İnce’nin iddiası yerinde; yüzde 51’e talip, yani oyunu kuralına göre oynuyor. Başarıp başarmayacağını zaman gösterecek. Daha açık ifadesiyle, bunu siyasi karizması ve performansı belirleyecek.

Haberin Devamı

Küsurat partileri gibi, onun bunun arkasına takılıp ‘bezirgânlık’ yapmıyor.

Onlar gibi, ne koparırım düşüncesiyle yüzde 0.5’lerin peşinde koşmuyor.

Kısaca “Ben yapacağım, bu işi başaracağım” diyor.

Görelim bakalım!
..

Terazi bu sıkleti çekmiyor!
#Yazar#FUAT BOL#COVID-19

Şubat 10, 2021 06:293dk okuma
Paylaş

Çok eski çağlarda insanlar uzun ömürlüymüş. Hz. Nuh’un 950 yaşında olduğu kitaplarda yazılıdır. Son devirlerde insan ömrü kısaldı, yüz yaşını aşanlar parmakla gösteriliyor.
Haberin Devamı

Günümüz insanının bu kısacık ömründe görüp geçirdikleri, eskilerin görüp geçirdiklerinin binlerce yıllarına bedel ve hatta çok daha fazladır.

Hele yaşları 60’dan yukarı olan bu son nesillerin yaşayıp gördükleri, çağların toplamından fazladır. Diğer bir deyişle, bu son asırda yaşayanlar, asırlar boyu sürdürülen hayatın her kesitini (nimetini de külfetini de) yaşadı.

Ayağında ayakkabısı yoktu, sokağında ve evinde elektriği yoktu, değil cebinde, mahallesinde telefon yoktu. Erkekse, yamasız pantolonu, kızsa yamasız fistanı yoktu. Komşu komşunun külüne muhtaçtı; zira ateşi söndüğünde tutuşturacak kibriti, çakmağı yoktu.

Yol yoktu, iz yoktu; taşıma aracı ya hayvandı ya da bizzat insanın kendisiydi.

İnsanlar daha çok yerleşik yaşarlardı, köylerinden dışarı çıkmazlardı. Hasbelkader at veya öküz arabasıyla, kasaba görünümlü şehre gidip gelmeleri günleri alırdı.

Şehirden gelenler, gurbetten ya da hacdan gelmiş gibi karşılanır, onlar da yolda ve şehirde gördüklerini, askerlik hatırası gibi bir ömür boyu anlatırlardı.

Kısaca demem o ki, bugünkü yaşlı nesiller fakirliği de zenginliği de, açlığı da tokluğu da, varlığı da yokluğu da, elektriksizliği de, elektrik ve elektroniğin baş döndürücü gelişmişliğini de, envaı çeşit zulmü de hürriyeti de kağnıyı da otomobili de hızlı treni ve uçağı da abaküsü de faciti de bilgisayarı da radyoyu da televizyonu da interneti de, hâsılı bu kısacık ömürlerinde sayılamayacak çok şeyi gördüler. Hem de bu kısacık ömürlerinde.

Bu gidişle, kim bilir daha da neler görecekler.

Bütün bunlar kazanım mı, kayıp mı bilemiyoruz.

Yerleşik düzende bir köyde cenaze olduğunda, bütün köylü en az bir hafta yas tutardı. Şimdilerde ise yalnızca COVID-19’dan günde yüzlerce kişi ölüyor, hemen herkes olaya ‘vaka-i adiye’ diye bakıyor.

Bu kadar kısa bir sürede, bunca inişli-çıkışlı ve karmaşık bir hayat süren insan, farkında olmasa da gerçekte çok yoruldu. Üstelik hem bedenen yoruldu, hem ruhen ve hem de zihnen.

Lakin yorgunluğunun farkında değil çünkü her an yeni şeyler öğrenmek zorunda, kendisini daha da geliştirmek zorunda, daha çok merak etmek, daha çok şeyi keşfetmek zorunda.

Haberin Devamı

Fırtınalı yılların koşuşturması insana yorgunluğunu hissettirmiyor.

Zira yorulduğunu hissettiği an, biter ve ölür.

Peki bu hayat mı? İnsan için istenilen hayat bu mu? Bütün bunlar insanı mutlu etmediğine göre istenilen hayatın bu olmaması gerekir.

Allah’ı ve Allah’ın insana yüklediği sorumluluğu unutan insan, dünyaların hâkimi, amiri, başbuğu iken, kendi elleriyle yaptığı ve tapındığı putunun esiri oldu.

Günümüzde insanların büyük çoğunluğu iki sınıfa ayrıldı. Birincileri kendi nefislerini ilahlaştırıp ona tapınanlar, diğerleri ise ellerindeki oyuncakları tanrılaştırıp onlara tapınanlar.

İki kesim insanın ortak özellikleri, kendilerini tanımamaları ve kendilerinde olmamalarıdır.

Evde, durakta, araçta, sokakta, mektepte, fabrikada, dairede, dükkânda, çarşıda vb kullanılan tüm ortak mekânlarda, insanların birbirleriyle olan münasebetleri sıfır.

Zira herkes sanal âlemde, yaşamakla yaşamamak arasında, yani araftalar.

Değil birbirlerini dinlemek, dert veya neşelerine ortak olmak, yakınlarında bomba patlasa kimsenin haberi olmayacak.

Eskiden yalnızca televizyon vardı; insanlar onun içine düşer, kaybolurlardı. Ama bu durum belirli bir süre ile sınırlıydı. Birkaç saat sonra da olsa kendilerine gelirlerdi.

Şimdiyse herkesin elinde bir oyuncak, 24 saat insanlar onun içinde debelenip duruyor.

Üstelik hiç şikâyet eden yok; herkes hayatından memnun gibi gözüküyor.

Haberin Devamı

Gerçekte ise bir dokun bin ah işit...

Kendine zulmetmekte insanın üzerine yok!

Ziyanda olan insan, kaybetti.

Başpiskoposun kini!
#YAZAR#Fuat Bol#Yunan Başpiskopos

Ocak 23, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

Yunan başpiskopos, geçen hafta katıldığı bir televizyon programında “İslamiyet’in bir din olmadığını, Müslümanların da savaş yanlısı ve yayılmacı olduklarını” söyleyerek tarihte hiçbir din adamının etmediği, edemediği lafı etti ve kusmadığı kini kustu.

Malum, her kaptan içindeki sızar, belli ki bu başpiskoposun içi dışına yansımış ve diline vurmuş.

Böyle bir sözü değil bir din adamı, olsa olsa Yunanistan’daki ırkçı, faşist bir partinin militanı söyleyebilir.

Kini dini olan insan müsveddesi, bu olsa gerektir.

Başpiskopos efendi belli ki elindeki muharref (bozulmuş) İncil’i bile okuyup anlamaktan aciz. Anlayabilseydi, Allah’ın gönderdiği bütün dinlerin asıllarının bir olduğunu ve tüm semavi dinlerde, haksız yere bir insanı öldürmenin tüm insanlığı öldürmek kadar büyük bir günah olduğunu da idrak eder ve böyle bir iftira atmaktan sakınırdı.

Piskoposun elindeki Yuhanna İncili’nin 15. ayeti bakın ne diyor: “Ben gerçek asmayım. Ben asmayım, siz dallarsınız. Bende kalırsanız ve ben sizde kalırsam çok meyve verirsiniz. Bir kimse bende kalmazsa, kesilmiş bir dal gibi atılır ve kurur. Böyle dallar toplanır ateşe atılır ve yakılır.”

Ayrıca Matta İncili’nin 34. ayetinde “Yeryüzüne barış getirmeye geldiğimi sanmayın! Barış değil, kılıç getirmeye geldim.” Luka İncili 49. ayette “Ben dünyaya ateş yağdırmaya geldim. Keşke bu ateş daha şimdiden alevlenmiş olsaydı.”

Şimdi biz Müslümanlar, yukarıdaki metinlere bakıp da Hıristiyanlık din değildir diyebilir miyiz?

Tüm semavi dinlerin aslı birdir ve hepsi de insanların dünya ve ahiret mutluluğunu temin etmek için gönderilmiştir.

Kutsal metinleri sonradan bozanlar, onlara ekleme ve çıkarmalar yapanlar ve kendilerine uyduranlar olabilir; bu demek değildir ki o dinin aslı yoktur.

Her din yayılmak, müntesiplerini çoğaltmak ister, bu durum neden suç olsun? Nitekim Hıristiyanlıktaki misyonerler de bu görevi ifa ederler. Misyonerlerin, dinlerini yayma eylemlerine bakıp Hıristiyanlık din değildir mi demeliyiz?

İslam, kelime olarak esenlik ve barışta olmak anlamındadır. Hz Peygamber’in (aleyhisselam) yaptığı bütün savaşlar nefsi müdafaa içindir.

İslamiyet’teki savaşı (cihat) da yanlış anlıyorlar. Nitekim savaş istisnadır; asıl olan barıştır.

Her din gibi İslamiyet’te de tebliğ vardır. Buna ‘emr-i maruf’, yani ‘iyiliği emretmek’ denir.

Bunun da çeşitli yöntemleri vardır. En tesirlisi ise kişinin güzel ahlak üzere olmasıdır. Yani güzel tavırlarıdır, halidir. Bundan dolayı denmiştir ki “Lisan-ı hal, lisan-ı kalden entaktır” yani hal, (yaşayış, davranış) sözden daha tesirli, daha anlamlıdır.

Nitekim tarihte sayısız insan, Müslümanların güzel ahlakına bakarak İslam’la şereflenmiştir. Böyle güzel yaşantıda olan kişinin dini haktır denilmiştir.

İslamiyet’te savaş ancak nefsi müdafaa için ve bir de ‘emr-i maruf’u (iyiliği emretmek) tebliğe mani olunduğunda, karşı taraf zor kullanırsa, bu takdirde ona karşı zor kullanılır, yani savaş yapılır.

Ayrıca bilinen manada savaşı devlet yapar.

Müslümanların birey ve toplum olarak cihadı (savaşı), ilim öğrenmeleri, öğrendiklerini yaşamaları ve bilenlerinin (bilgin) bunları sözle, yazıyla vb tebliğ etmeleridir.

Haberin Devamı

Papaz efendiye sormak lazım: Haçlı seferlerini ve papazlar öncülüğündeki Anadolu’yu işgal girişiminizi nereye koyacağız?

Bilmediğin İslamiyet’e dil uzatmadan önce, kendi kapını, kapındaki pisliği süpür; önce bir kendine bak!

Ondan sonra âleme nizam vermeye kalk!

.

ABD’de ne değişti?
#Yazar#ABD#FUAT BOL

Ocak 25, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

ABD’de başkan değişti lakin ABD’nin içinde ve dışında müessir olan güçler yerli yerinde duruyor.

ABD, bizim gibi ‘sözde stratejik ortaklarına’ uyguladığı vesayet sisteminin daniskasını bizzat kendisi yaşıyor.

ABD’yi yöneten derin güçler (derin ABD), uyguladıkları politikalarla, tüm dünya ile birlikte kendi halkını da cambaza baktırır.

ABD devleti, klasik modelde bir şirketi andırmaktadır. Bu şirkette amaç, her ne olursa olsun kâr etmektir. Müşterinin memnuniyetsizliği, aldatılmış olması, pazarlama esnasında yalan ve hilenin sürüp gitmesi mühim değildir.

Asıl olan, pazarlanan (güdülen politika) satış hacminden elde edilen kârdır.

Yalanla, dolanla ve hileyle Irak’a saldırdı, bir milyondan ziyade insanı katletti, Irak’ı üçe böldü; tüm gerekçeleri yalan çıktı ama sonunda Irak petrolünün üzerine oturdu.

ABD’nin bahanesi, Saddam’ın sözde kimyasal silahlarıydı; öyle bir şey bulamadıkları gibi ‘pardon’ bile deme ihtiyacı duymadılar.

Başkan ve ekibi (bakanlar kurulu-başkanın sekretaryası), ABD şirketini işleten genel müdür ve yardımcıları konumundadır. CEO (genel müdür-başkan) iki dönemle sınırlıdır ama beklenen kârı sağlayamamışsa, bir dönem sonunda işine son verilir.

Tıpkı Trump’ta olduğu gibi. Trump da çok çabaladı, ABD adına iyi işler de yaptı ancak pandemi yüzünden oluşan hasılat düşüşü başını yedi.

ABD, geçen asrın başlarından beri (1. ve 2. büyük savaşlar) kendini dünyanın jandarması görmektedir. Onlara göre ABD, dünyadan büyüktür.

Ve dünya hukuku, hukukun üstünlüğüne göre değil, üstün olan ABD’nin hukukuna göre işlemelidir. ABD’nin hukuku ise kuralı güçlünün belirlemesidir.

Yani "Ben güçlüyüm, benim dediğim olur" diyor.

Bu kibir hali, ABD’yi hiçbir müttefiki ile eşit şartlarda masaya oturtmuyor.

Bakınız: yeni gelen Biden ekibi de Amerikan hegemonyasını, değişik hilelerle dayatmanın politikasını güdecektir. Buna mecburdurlar, aksi halde aç kalırlar ve birbirlerini yerler!

Bu cümleden olarak dışişleri bakanları Türkiye için ‘sözde stratejik ortak’ ifadesini kullandı. Sebep olarak da Türkiye’nin Rusya’dan almış olduğu S-400 savunma sistemini göstermiş.

Neymiş efendim, Türkiye NATO üyesiymiş, Rusya’dan savunma amaçlı da olsa bu sistemi alamazmış. O halde NATO versin. O da olmaz.

Haberin Devamı

ABD’nin bu tavrı, Nasrettin Hoca’nın evine giren hırsızı andırıyor; gel diyorsun gelmiyor, bırak gitsin diyorsun gitmiyor!

Malum, NATO’nun Patriot’ları var; bunlar Türkiye’nin güneyinde konuşluydu.

Türkiye’nin en sıkışık olduğu zamanda (Suriye harekâtı esnasında) NATO, üyesi olduğu ülkeye yardım yapmak yerine bu sistemleri sökerek Türkiye’yi cascavlak ortada bıraktı.

Bu düşmanca tavır, özde stratejik ortaklık oluyor; almak istediği halde verilmeyen hava savunma sistemini başka yerden temin etti diye, Türkiye’nin tavrı ‘sözde’ oluyor öyle mi?

Buna kurt taksimi diyorlar; şimdiye kadar da böyle dediler.

Lakin maymun gözünü açtı!

Böyle gelmiş, böyle gitmez artık!

.

ABD çatırdıyor!
#YAZAR#Fuat Bol#ABD

Ocak 16, 2021 06:292dk okuma
Paylaş

ABD, 1945 yılından beri dünyanın idaresini elinde bulunduruyor.
Haberin Devamı

Nasıl idare edebildiğinin cevabı ise en kısa anlamıyla, dünyanın bugünkü hemen her bakımdan yaşanılmaz halidir.

Yeni kıtanın bugünkü sakinleri, ev sahiplerini (eski sakinleri) öldürerek Amerika’yı mesken tuttular. İşledikleri cinayetler, katliamdan öte tam bir soykırımdı.

Üzerine oturdukları bu kan, gözyaşı ve zulmü unutturmak için ellerinde bulundurdukları emperyal gücü, büyük oranda propaganda amaçlı kullandılar.

Başta sinema olmak üzere tüm iletim araçlarını bu işe tahsis ettiler; amaçları zalimi mazlum, mazlumu zalim olarak tanıtıp göstermek ve bütün insanları bu büyük yalana inandırmaktı.

Bunu başardılar ve böylece Amerika kâbusunu, Amerika rüyası olarak kabul ettirdiler.

Vesayet demokrasisine geçen zavallı Türkiye bile ‘küçük Amerika’ olacağız diye ne ham hayaller kurmuştu.

Avrupa’nın çeşitli milletlerinden oluşan kaçkınlar güruhu, savunmasız, biçare insanlar üzerine yamyamlar gibi saldırdılar; zevk için insanları öldürüp dünyalarını başlarına yıktılar. Yerli halkın (Kızılderili) kanlarını emerek, semirdiler ve devletleştiler.

Aynı zulüm düzenine dünyayı sömürerek devam ettiler, büyük bir iştahla elan da devam etmekteler.

Bakınız: ABD Dışişleri Bakanı Mike Pompeo, 15 Nisan 2019 yılında, Texas A&M Üniversitesi’nde yaptığı söyleşide, ABD’nin küstahlığını şu sözlerle sergiledi: “Ben CIA direktörüydüm. Yalan söyledik. Hile yaptık, Çaldık. Bu, Amerikan deneyinin ihtişamını hatırlatıyor.”

ABD bundan daha güzel özetlenemez; şecaat arz ederken sirkatin söylüyorlar.

ABD dün nasıl idiyse bugün de odur.

Yalan söyler, hile yapar, çalar ve bu yaptığı tüm bu kepazeliklerle övünür.

ABD’nin büyüklüğünün, süper güç olmasının, yenilmezliğinin ve özgürlüğün timsali(!) olmasının sırrının nereden geldiğini gördünüz mü?

Hem teröre karşı oluğunu söyler, hem de terörist başını (F. Gülen) ülkesinde saklar ve onunla en kirli şekilde iş tutar.

PKK/YPG’ye binlerce TIR dolusu silah ve mühimmatı bedava verir; bu terör örgütlerinin saldırdığı Türkiye’ye ise –ki Türkiye ABD’nin NATO’daki müttefikidir- parası karşılığında silah vermemektedir.

Haberin Devamı

İşte bu ABD, Türkiye’ye ve tüm dünyaya demokrasi ve insan hakları dersi vermeye kalkıyor ve işin bundan da vahimi, Türkiyemizden ve dünyanın çeşitli yerlerinden birileri, bu ABD’den demokrasi dileniyor!

Neyse ki kendi derdine düştü ve onu bu dertten Türkiye’deki muhalefet bile kurtaramaz. Malum, Türkiye’deki muhalefetle el ele verip Tayyip Erdoğan’dan Türkiye’yi ve dünyayı kurtaracaklardı!

Dün Sincan’da Türk tanklarını yürütürken, demokrasiye balans ayarı çekiyorlardı.

Şimdi de 20 Ocak’ı beklerken, Kongre binasına yığdıkları askerlerle kendi demokrasilerine balans ayarı çekmeye çalışıyorlar!

Alınan onca mazlum ahları aheste aheste çıkıyor. Daha ne ahların yükselip arşı titrettiğini, yaşayanlar görecek.

Haberin Devamı

AB’nin yıkılışı, dünya üzerindeki herhangi bir ülkenin yıkılışına ve hatta SSCB’nin yıkılışına da benzemez. ABD’nin yıkılışı, sahip olduğu tüm emperyal değerlerle birlikte olup domino etkisiyle tüm dünyayı kasıp kavuracaktır.

ABD, dünyaya hükümran olduğu andan (1945) itibaren, altta kalanın canı çıksın siyasetini en acımasız şekilde güttü.

Bu kez boynu altında kalan kendisi olacak lakin canı kolay kolay çıkmayacaktır.

.

Aşağılık kompleksi (1)
#Yazar#FUAT BOL#Rönesans

Aralık 28, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Bizi biz yapan değerleri, yani benliğimizi kaybettiğimiz günden beri kendimizi arıyoruz!

En büyük yanlışı dinimiz hususunda yapıyoruz. Çünkü aldığımız çarpık eğitimle, dinimizi bilmediğimizden hem ona düşman oluyoruz ve hem de onu başka dinler gibi zannediyor ve hafife alıyoruz.

Bu yüzden “Din bizi geri bıraktı” diyoruz. Halbuki din (İslamiyet) bizi ilerletti ve her daim ilerletir. Zira İslamiyet’te iki günü müsavi (eşit) olan ziyandadır.

Bugünün dünden ileri olmasını şart koşan bir din, ‘irtica-gericilik’ ile anılabilir mi?

Bizde ise bir kesim için din gericilikle anıldı ve anılmakta. Çünkü biz hâlâ ‘orta çağ karanlığı’ deyip duruyoruz! Ne dediğimizi kendimiz de bilmiyoruz. Tarih hususundaki cehaletimiz paçalarımızdan akıyor.

Evet, orta çağda Avrupa karanlıktaydı; hem de zifiri karanlıktaydı. Ama aynı orta çağda İslamiyet, bir güneş gibi doğmuş; doğudan başlayarak tüm dünyayı aydınlatıyordu.

Şu ana kadar Batı’daki tüm aydınlanmalarının temelinde İslam’ın aydınlığı (nuru) vardır.

Ama bize bu öğretilmedi; Batı’nın engizisyon karanlığında, Hıristiyanlıkla beraber İslamiyet de mahkûm edildi.

Kilise (Papalık), dünyayı tepsi gibi düz sandı, yuvarlaktır ve dönüyor diyenleri astı. Papa ve papazlar, Tanrı’nın vekilliğine soyundu ve daha dünyada iken insanları (krallar dahil) yaktı; dünyayı insanlara yaşanmaz kıldılar, hayatı cehenneme çevirdiler.

Cennet para karşılığı, parsel parsel satıldı.

Kilisenin tahakkümündeki Batı’da kadın, insan sayılmazdı. Zira kadın, mücessem şeytandı.

Batı, işte dünyadaki bu cehennemden kurtulmak için kiliseyle savaştı, savaşmak zorunda kaldı. Uzun mücadeleler sonucunda yakasını kiliseden kurtarabildi.

Bu kurtuluşta (Rönesans ve Reform’da) İslam’ın payı çok büyüktür.
Lakin Tanzimat’tan sonraki nesillere, İslam bilimleri tarihi unutturuldu. Artık biz de dünyaya Batı’nın, bu denli aydınlanan gözüyle bakıyorduk ve halen daha aynı gözle bakıyoruz.

Her şeyden önce içine düşürüldüğümüz bu girdaptan, bu aşağılık kompleksinden kurtulmamız lazım. Bunun için de Prof. Dr. Fuat Sezgin Hoca’nın ‘İslam Bilimler Tarihi’ kitabını okullarımızda zorunlu ders olarak okutmalıyız. Başka türlü aşağılık kompleksimizi yenemeyiz.

Çünkü nereye baksak, hangi bilimi incelesek, hangi gelişmişliği görsek, hangi teknoloji ile tanışsak, karşımıza hep Batı, Batılı çıkıyor; çıkarılıyor.

Karşımıza bunlar çıkarılıyor. Biz de hem bal gibi yutuyoruz ve hem de bunun sonucu olarak, müthiş bir aşağılık kompleksine kapılıyoruz.

Ayrıca bir de günümüz Müslümanlarının hal-i pür melaline bakıyoruz; büsbütün yeise (ümitsizliğe) kapılıyoruz.

Halbuki bizim dinimiz “İnanıyorsanız üstünsünüz ve her bakımdan en üstün olmak zorundasınız” diyor.

*

.

Aşağılık kompleksi (2)
#YAZAR#FUAT BOL#İberik Yarımadası

Aralık 30, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Dinimizi dinleyip onun gereklerini yerine getirdiğimiz zaman en üstündük. Batı’da bildiğimiz hemen her şey bizden gitmiş. Bakın nasıl? Dünya çapındaki bilim insanımız, merhum Prof. Dr. Fuat Sezgin Hoca’dan özetleyerek:

“711 yılında İberik Yarımadası’nın alınmasıyla, İslam dünyası ile Avrupa’nın batısı arasında köprü kurulmuştu. İslam dünyasının merkez ve doğusunda keşifler çağına geçen bilimler, gecikmeden İberik Yarımadası’na ulaşıyordu. Bu bilimler onuncu yüzyılın ikinci yarısından itibaren bazı tercümelerle ve aletlerle Fransa’ya, oradan İngiltere’ye yol almaya başladı ve Orta Avrupa’ya geçti...”

“İkinci yol 11. yüzyılın ikinci yarısında başladı, Güney İtalya üzerinden oldu. İlk ziyaretinde İtalya’daki tıp bilgisinin sefaletini gören Cezayirli bir tacir, Afrika’ya dönüp birçok tıp kitabıyla Güney İtalya’ya geldi. Böylece 25 kitap Latinceye çevrildi. Bu güney yolu çok kısa bir zaman sonra, Kuzey Afrika’dan, özellikle Suriye’den Arapça kitapları ve İslam dünyasında süratle gelişmekte olan teknolojiyi, bu arada kâğıdı ve kâğıt teknolojisini Avrupa’ya taşıdı...”

Haberin Devamı

Yeni Citroen C4
Citroën

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app
by Taboola
“Üçüncü ana yol, İslam dünyasının doğusunu Tebriz, Erzurum, Trabzon üzerinden Bizans’ın başkenti İstanbul’a, oradan da İtalya’ya, Doğu ve Orta Avrupa’ya bağlıyordu.”

“Hem İtalyan papazlar ve hem de Bizanslılar Arapçadan tercüme ettikleri bilim kitaplarına kendi adlarını veya eski Yunan bilginlerinin isimlerini veriyorlardı.

İbn-i Sina, ‘Avicenna’ adıyla Avrupa’ya 700 yıl boyunca tıp hocalığı yapmıştır. Yani Avrupa üniversitelerinde, asırlar boyu onun kitabı okutulmuştur.”

“Miladi 9. yüzyılın ikinci yarısında Sabit bin Kurra, Arşimet’in çözümlerini tanımadan, entegral çözümün tamamıyla ayrı ve ilginç misallerini bize bırakmıştır...”

“Yine aynı yıllarda Ebu Cafer el-Hazin 3. dereceden bir denklemi ilk defa çözdü. 11. yüzyılın ikinci yarısında bu denklemlerin sunumunu Ömer Hayyam sağladı (Oysa Ömer Hayyam’ın bu yönü bize hiç okutulmadı). Dördüncü derecede denklemlerin sunumunu ise, 15. yüzyılda Gıyaseddin Kaşi yaptı.”

“Düzlem trigonometrisi, bir açının sinüsü, kosinüsü veya tanjantı anlamında, İslam dünyasında 9. yüzyıldan itibaren kesin ifadesini ve gelişmesini bulmuş, bu süreçte küresel trigonometri miladi 11. yüzyılda tam yapısını kazanmıştı.”

Haberin Devamı

Piri Reis’in dünya haritasına bön bön bakıyor ve bir mana vermiyoruz! Halbuki kartografya alanında Müslümanlar, 15. yüzyılın sonuna kadar, Asya, Avrupa ve Afrika haritalarını gerçeğe çok yakın olarak çizmişlerdi.

“Vasco de Gama, Arapça haritaları kullanarak Hint Okyanusu’na ulaştı.

Kristof Kolumbus, bir Arap haritasının İberik Yarımadası’na gönderilen bir kopyasına dayanarak Asya’ya ulaşmak istemişti.”

Avrupalı Müslümanlardan aldı, kendine mal etti. Bizse hakikatimizi ceket astarımızın içinde unutmanın şaşkınlığı ve çaresizliği içinde bocalıyoruz.

Tanzimat, bizim tarihimizin dönüm noktası olmuştur. Padişaha haddini bildirecek olan o fermanla eğitimimizin temeline dinamit konulmuştur. Zira Mustafa Reşit Paşa’nın İngiliz sefiri ile beraber hazırladığı Tanzimat kanunu (1839), fen derslerinin medreselerde okutulmasını yasakladı. Böylece din adamları cahil bırakıldı.

Haberin Devamı

Daha sonraki devirlerde ise öğretmen yetiştiren kurumlardan (ve hatta tüm eğitim kurumlarından) din dersleri kaldırıldı. Böylece öğretmenle imam, birbirini anlayamaz oldu ve birbirine düşman edildi.

Dinin, din adamının ve dindarın gericiliğinin(!) nereden geldiğini, nereden kaynaklandığını görüyor musunuz?

Bu vahim hata, ilk defa Menderes döneminde (DP) açılan imam-hatip okullarıyla giderilmeye çalışıldı. Zira bu okullar, ilkokuldan sonraki yedi yıllık bir ortaöğretimi kapsıyordu. Bu okullarda, klasik ortaokul ve lise (edebiyat kolu) dersleriyle birlikte, İslam dininin esaslarını öğreten din bilimleri öğretiliyordu.

Dikkat ediniz: Tanzimat’ın hastalığı hâlâ devam etmekte ve ilahiyat fakültelerinde yüksek fen bilimleri okutulmamaktadır.

Haberin Devamı

Sadece bir hususu söylemekle yetinelim: Yüksek matematik bilmeyen, namaz vakitlerini nasıl hesaplayacaktır?

Şu halde bir din adamının, başta matematik ve astronomi olmak üzere tüm fen bilimlerini bilmesi şarttır. Aksi halde, öğrendiği din bilimlerinde de noksandır.

Gözümüzü açan ve bizi bu aşağılık kompleksinden kurtaran Prof. Dr. Fuat Sezgin Hoca’nın kıymetini bilemedik. Hoca Almanya’ya gitti, gitmek zorunda bırakıldı. Alman eşiyle birlikte bir ömür vererek, küllenmiş köklerimizin gerçeklerini gün yüzüne çıkarttı.

Artık görev bizde. Hocamıza, külliyatına ve daha açık ifadesiyle kendimize, kendi değerlerimize sahip çıkalım!

.

21. yüzyıl
#Yazar#FUAT BOL#Akdeniz

Aralık 21, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Geçen asrın başlarında yapılan büyük savaşla dünyanın dengesi altüst oldu. Zira meydan yeri, tamamen emperyalist güçlere kaldı.

Onlar da savaşın galipleri olarak, kendi aralarında anlaşıp dünyayı taksim ettiler.

Bu kurt taksiminin özeti, benimki benim, seninki de benim anlayışıdır. Dolayısıyla dünya üzerinde hiçbir devlet kendi haline bırakılmadı; hemen hepsi bir yere (emperyalist devlete) payanda yapıldı.

Cihan imparatorluğumuzun yıkılmasıyla birlikte biz Türkler, bu taksimde kaybeden taraf olduk. Zaten büyük savaşın asıl amacı, Türk’ün gücünü tarih sahnesinden silmekti.

Sonuçta bizi öldü diye bıraktılar. Zira alınan onca yaralardan sonra, onlara göre kurtuluşun ve yeniden dirilişin imkân ve ihtimali yoktu.

Geçen bu yüz sene esnasında beyin zarımızda sülük emzirdiler, biz kıvrandıkça onlar üzerimizde horon teptiler. Bizi insan saymadılar (şimdi yaptıkları gibi) ve şeytan azapta gerek dediler!

Haberin Devamı

Evinizde de 1.000 Mbps İnternet Mümkün!
TurkNet

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app
by Taboola
Bize kerhen lütfettikleri karakuşi demokrasiyi bile hazmedemediler. Her on yılda bir darbe yaptırarak, bizi adeta ‘tımarhanelikler’ gibi, meşguliyetle tedaviye tabi tuttular.

Bir adım ileri atmak istediğimizde, beş adım geri düşürdüler.

Envaı çeşit terör örgütlerini üzerimize salıp mevcut olan kıt imkânlarımızı da heder ettirdiler.

Sergiledikleri onca zulüm sarhoşluğu içinde, bir şeyi bilmeden ihmal ettiler. Yayı fazla gerdiler ve kırdılar. Zira haddinden aşırı şiddetle amaçlarını hikmetsiz bıraktılar. Halbuki amaçları, ne oldurup ne öldürmekti.

Süründürmeyi yeğlediler lakin ölmüş diye bıraktıkları bu devin bir gün dirileceğini düşünemediler.

Zulüm asla payidar olamazdı ve hep olduğu gibi, ip (zulüm) en kalın yerinden kopmaya mahkûmdu.

Tarih sahnesinden silinmek istenen biz Türkler, tıpkı istiridyenin bağrında sakladığı inci misali, için için oluştuk. Yenile yenile yenmesini de öğrendik; yeniden dirildik.

Son ölümcül darbeyi kılcallarımıza nüfuz ederek içeriden ve üstelik en acımasız şekilde, alçakça indirmek istediler. İçimizden mankurtlaştırıp devşirdikleri bu ülkenin evlatlarına, kendi halkına silah çektirdiler.

Yedi düvel olarak bir araya gelip başaramadıklarını, Türk’ü Türk’e kırdırarak yapmaya çalıştılar.

Otuz iki dişini sıkarak tam bir asır bekleyen Türk’ün sabır taşı çatlamıştı. Genciyle, yaşlısıyla sağına soluna bakmadan meydan yerine koştu ve haykırdı: Savulun! Biz geldik, bu meydan bizim!

Haberin Devamı

Kahpelere, kalleşlere, hainlere, dost görünen hasımlara bu meydanda yer yok! Zira er meydanına sahibi geldi.

Bir asırlık suskunluktan sonra, artık o konuşacak, herkes susacak ve sadece dinleyeceklerdi.

Onun mahallesinde salyangoz satanlar, bundan böyle tezgâhlarını toplayıp başka kapıya gidecekti.

Bulunan doğalgaz rezervleri de Akdeniz’deki dalgalanmalar da Suriye ve Libya’daki şahlanışlar da Karabağ’daki zafer de aynı gerçeği haykırıyor.

21. asır, Türk asrı olacaktır.

.

İşte ABD bu!
#ABD#YAZAR#FUAT BOL

Aralık 16, 2020 06:352dk okuma
Paylaş

20 Ocak’ta görevi teslim edecek ABD yönetimi, giderayak Türkiye’ye olan kinini kustu.

Belli ki bir dizi yaptırım maddeleriyle Türk savunma sanayisini durdurmak istiyorlar. O savunma sanayisi ki son birkaç yıldır yaptığı hamlelerle dosta güven, düşmana korku saldı.

Türk savunma sanayisi İHA, SİHA ve TİHA’larla (Suriye, Libya, Dağlık Karabağ’daki etkinlikleriyle) tüm dünyaya parmak ısırttı.

Türkiye ürettiği bu yeni keşiflerle, savaşın konseptini değiştirdi.

İngiliz Savunma Bakanı bile “Savaş sanayisi teknolojisinde Türklerden geride kaldık” ifadesini kullandı.

Türkiye’yi, kıskanılacak bu duruma, başta ABD olmak üzere sözde dost ve müttefikimiz olan ülkeler getirdi! Tarihte emsali görülmemiş bu denli kötü komşuların, akıl almaz hal ve tavırları Türkiye’yi mal sahibi yaptı.

Üstelik bu hal yeni de değil, zira biz bunların cemaziyelevvellerini de biliriz, cemaziyelahirlerini de.

Haberin Devamı

Arabanın gerçek değerini biliyor musun?
otoplus

Karbonatın sırları, şimdi öğrenin
Lifehack of the day - app
by Taboola
1963’te Türkler Kıbrıs’ta kesilirken Türkiye müdahale etmek istedi (kısmen etti de) ABD Başkanı Johnson, Başbakan İnönü’ye tehdit mektubu gönderdi. Mektupta ABD “Kıbrıs’ta Rumlar, Türkleri kesecek, siz anavatan olarak müdahale edemezsiniz, sadece seyirci kalabilirsiniz. En ufak bir girişimde bizi (ABD’yi) karşınızda bulursunuz. ABD’nin ve NATO’nun size sağladığı hiçbir silahı, Kıbrıslı Türkleri savunma amaçlı kullanamazsınız” demeye getirdi.

1974’te Kıbrıs Barış Harekâtı’nı yaptık, Mehmetçiğin olmazsa olmazı, elindeki piyade tüfeğini bile (G3) kullanamazsınız dediler, Türk askeri sopayla savaşa gitsin istediler. Ardından uzun yıllar sürecek silah ambargosunu dayattılar.

Aynı ABD Kongresi, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın korumaları için alınması planlanan 1.2 milyon dolarlık ABD yapımı silahların (Sig Sauer) satışını iptal etti.

Bunun üzerine Erdoğan talimat verdi; Yavuz 16 tabancaları ile MPT 76 milli piyade tüfekleri üretilip hizmete sokuldu.

Türkiye yerli helikopter üretti, motoru ABD menşeili diye yurtdışı satışına izin verilmedi.

Türkiye motorun da yerlisini üretti.

Türk savunma sanayisi havada, karada, denizde hamle üzerine hamleler yaptı, yapıyor.

Savunma Sanayi Başkanlığı’nın başında İsmail Demir, Anadolu’nun demir gibi yiğit ve yılmaz bir evladı var.

Haberin Devamı

İşte bu İsmail Demir, “Sen nasıl Türkiye’nin ihtiyaç duyduğu savunma araç ve gereçlerini üretirsin” denilerek hedef tahtasına konuldu ve diğer üç arkadaşıyla birlikte ABD’nin yaptırım listesine konuldu.

Bu talihsiz karar için ABD ülkesi ne kadar küçüldüyse, İsmail Demir ve üç arkadaşı da şahsiyetleri ve vatanperverlikleriyle o kadar büyüdüler.

ABD’nin sözde derdi de Türkiye’nin S-400’leri Rusya’dan almasıymış. Sen verdin de mi almadı? Başkan Trump, “Türkiye bunları almakta haklı, onu bu duruma biz zorladık” diyordu?

ABD şahtı şahbaz oldu.

Polisimin eline silah vermeyeceksin, askerimin eline tüfek tutturmayacaksın, ürettiğim helikopterleri sattırmayacaksın, sadece keşif yapabilen İHA’ları bile vermeyeceksin; tüm bunları ve nicelerini üretirken de beni tu kaka edeceksin.

Bunun yanında dünyanın en kanlı terör örgütleriyle (PKK, YPG, PYG, FETÖ) iş tutup, bunları benim üzerime salacak ve bana karşı kullanacaksın.

Daha açık ifadesiyle, taşları bağlayıp köpekleri salacaksın.

Ve ben tüm bu saldırıların karşısında savunma yapmayacağım, yapamayacağım. Öyle mi?

Belli ki ‘kurt taksiminde’ üstünüze yok!

Lakin bu taksimde biz yokuz, başka kapıya!

.

Geçti Bor’un pazarı!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Aralık 14, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Dünya değişti, değişiyor ve daha çok değişecek. Üstelik bu değişim, baş döndürücü hızla olacak. Değişkenliğin kodlarını yakalayıp gereğini yapabilenler kârlı çıkacak; kendilerini bu yeni düzene uyduramayanlar ziyan olacaktır.
Haberin Devamı

Türkiyemiz işte dünyadaki bu değişime ayak uydurduğu, bu uğurda yoğun bir gayretin içinde olduğu için, diğer bir deyişle, canını kayırabildiği ve haklarını savunu, emperyalizme peşkeş çekmediği için hem AB’nin ve hem de ABD’nin hedefinde.

Emperyalizm böylesi bir Türkiye’yi istemiyor, onlar alışageldikleri eski Türkiye’yi istiyorlar.

Kafasına vurup lokmasını ağzından aldıkları bir Türkiye istiyorlar. Zira şimdiye kadar hep böyle olmuştu.

Laf dinleyen, uslu ve uydu bir Türkiye’yi dost ve müttefik biliyorlar. Kendi Hıristiyanlık ahlak ve hassasiyetleriyle söyleyecek olursak, bir yanağımıza vurduklarında –ki şimdiye kadar hep ama hep vurdular- diğer yanağımızı uzatmamızı bekliyorlar.

Yani onlar hep ağa olacak, sığıra biz bakacağız, sütünü sağıp onlara vereceğiz.

Bu durumu tarihteki alışkanlıklarından tevarüs ettiler. Nitekim daha düne kadar, Kızılderililere ve zencilere aynını yapmışlardı. Başkalarının sırtından geçinmeye alıştıkları için aynı alışkanlıklarını bugün de sürdürüyorlar.

Dost ve müttefik dedikleri Türkiye’ye ihtiyacı olan silah ve mühimmatı vermediler (hâlâ daha vermiyorlar); kötü komşu insanı mal sahibi yapar gereğince, Türkiye savunma silahlarını üretti, üretmeye devam ediyor.

Hem de Türkiye’nin ürettikleri (SİHA) karşısında, gözleri fal taşı gibi açılıyor.

Bu silahları nasıl üretiriz ve hatta kendi hak ve menfaatlerimiz doğrultusunda bunları nasıl kullanırız diyerek, bizi hedef tahtasına koyuyorlar. Bu cümleden olarak CAATSA yaptırımlar yasasını çıkarıyorlar. Yani ‘ABD’nin Hasımlarıyla Yaptırımlar Yoluyla Mücadele Etme Yasası’...

Kimmiş ABD’nin hasımları diye bakıyoruz, Türkiye bunların arasında gösteriliyor.

Ee, hani dost ve müttefiktik? NATO’da ortak düşmana karşı aynı safta savaşacaktık?

Neymiş efendim? Türkiye, Rusya’dan S-400 almış! Türkiye sizden bu sistemin muadilini parasıyla istedi, vermediniz. Türkiye savaş halindeyken, sınırında konuşlandırdığınız bu sistemleri söküp götürdünüz. Türkiye’yi savunmasız bıraktınız.

Ayrıca Yunanistan’da benzer sistemin S-300’ünü almıştı. Ona ses çıkarmadınız. Üstelik onu daha da geliştirip Yunanistan’la ortak tatbikat yaptınız. Yunanistan da NATO üyesi.

Bu ne perhiz?

Evet, Türkiye küfürlerinde bile samimi olmayan, sinsi ve riyakâr düşmanlarıyla karşı karşıyadır.

Türkiye’yi ‘hasım’ ilan eden dostlara dikkat edin; kendileri baştan beri hasımlığın tüm gereklerini eksiksiz yerine getiriyorlar.

Dostları olan Türkiye’yi kuşatıyorlar. Hemen sınırları boyunca, küçük bir İsrail devleti (Kürdistan) kurmak için ellerinden geleni artlarına koymuyorlar. Teröristlerden oluşturacakları bu devletçiğin her türlü gereksinimini kendileri karşılıyorlar.

Ve bu teröristleri, dün olduğu gibi bugün de Türkiye’ye karşı savaştırıyorlar.

Bu teröristlere parasız verdikleri silah ve mühimmatı, Türkiye’ye savunma amaçlı kullanılmak üzere parasıyla dahi vermiyorlar.

Haberin Devamı

Türkiye’de darbeye teşebbüs etmiş FETÖ elebaşını ülkelerinde barındırıyorlar ve envaı çeşit fitne ve melanetlerine göz yumuyor ve iade etmiyor.

Türkiye işte tüm bu ihanetlere pabuç bırakmamak için çırpınıyor, savunma araç ve gereçlerini üretiyor ve yeri geldiğinde kendi göbeğini kendisi kesiyor!

Birilerine de eşeklerini Niğde’ye sürmekten başka çare kalmıyor!

Ok yaydan çıktı, ne yaparlarsa yapsınlar!

Yapacakları kadar görecekleri de vardır!

.

Devlet ve siyaset kurumu
#YAZAR#FUAT BOL#FETÖ

Aralık 09, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Yanlış ve eksik bilgilerle doğru hükme varamazsınız.

Devleti yeterince tanımadığımızdan olacak, siyaset kurumunu hep karalayarak bu günlere geldik. Daha açık ifadesiyle, siyaset kurumuna sürekli haksızlık ettik ve onu hiç hak etmedikleri şekilde aşağıladık ve sürekli istiskal ettik.

Siyaset kurumu tek başına iktidara geldiğinde bile muktedir olabiliyor mu? Olması gerektiği şekilde söz sahibi mi, eski tabirle salahiyetli mi?

Nerdeee! İçi beni dışı seni yakar misali, tek başlarına gelen iktidarlar bile ‘hükümetçilik’ oynayıp gittiler.

Devletin idaresini sözde seçilmişlere, siyaset kurumuna verdik ama devlet hep başka telden çaldı; siyasetçi de o çalınanı dinlemek ve itaat etmek zorunda bırakıldı.

Parlamenter demokratik sistemde (bizdeki ucube şekliyle) tek başına bir parti ya da birkaç partili koalisyonlar, hükümeti kuruyor, parlamentoda çoğunluğu teşkil ediyor. Kanun çıkarabiliyor lakin anayasayı değiştiremiyor (yeterli çoğunluğu yoksa) ve bürokraside yalnızca kısıtlı sayıda atama yapabiliyor.

Üst düzey bürokratların atamaları üçlü kararname ile (ilgili bakan, başbakan ve cumhurbaşkanının imzalaması) gerçekleşebiliyordu. Cumhurbaşkanı imzalamasa, hükümet atama yapamıyordu. Nitekim bütün başbakanlar bu durumdan çok çekmiş ve davul bizim boynumuzda tokmak başkasının elinde diyerek sürekli yakınmışlardır.

Cumhurbaşkanı Necdet Sezer, AK Parti’nin 1. döneminde (2002-2007), tek bir atama kararnamesini bile imzalamadı ve koca ülke bürokraside 5 yıl boyunca vekâletlerle idare edildi.

Malum, 2. büyük savaştan sonra Türkiye, ABD’nin güdümüne sokuldu. 1945-50 arasında iki ülkenin yapmış olduğu anlaşmalara bakın, Türkiye’nin gerçekten bağımsız olmadığını görürsünüz. (Yüz milyon dolarlık bir yardım karşılığında, kendi ürettiğimiz uçak ve silah fabrikalarından bile vazgeçtik!)

Akabinde (DP dönemi) NATO’ya girildi ve ülkenin ‘liderlik’ konumundaki yetkili mercileri ABD’nin kontrolüne verildi.

Lider, bir kısım askerdi ve bir kısım üst düzey bürokrasiydi. ABD de bunlarla iş tutarak, bunca kepazelikleri (Her on yılda bir darbe) işledi. (Vatansever asker ve sivil bürokrat, elbette başımızın tacıdır ve bu anlatılanlardan varestedir.)

MİT müsteşarı, “Ben CIA’nin istasyon şefi konumundayım!” diyordu. Başbakanlar, işte ABD’ye endeksli böyle bir müsteşardan aldığı bilgilerle ülkeyi yönetecekti! Nasıl yönetebildikleri ortada!

S. Demirel, “Afrika’da darbelerden haberdardık ama burnumuzun dibindeki darbeleri bizden sakladılar” diye dert yanar ve bizzat kendisi darbelere maruz kalırdı.

O dönemde vesayet sistemi cariydi. İcranın sözde başı olan hükümetlerin, ancak yüzde 20’lik bir yetkileri vardı ve bu da devlet alanının dışındaydı. Zira hikmet-i devletten sual olunmazdı, olunamazdı!

Hükümetler okulların binalarını yapar lakin o okullarda okutulacak derslerin içeriğine (müfredat) karışamazdı.

Haberin Devamı

ABD, gelip geçen tüm iktidarları sürekli baskıladı, çizmeyi aşmaya yeltenenleri de darbeyle indirdi. (Menderes, Demirel, Ecevit, Erbakan bu halin tipik örnekleridir.)

Ülkenin başbakanı (Ecevit), Özel Harekât’ın maaşlarını ABD’nin verdiğini bile bilmiyordu; ABD ambargo uygulayıp maaşı kesince öğrenebildi. Aynı başbakan F. Gülen’i himayesine almıştı, asker dahil kimseye söz söylettirmiyordu. O alçak da başbakana sözde şefaat vaat ediyordu.

Asker ve sivil gelen tüm hükümetler F. Gülen hainini korudu ve önünü açtı. Hatta son kertede AK Parti iktidarları döneminde “Ne istediler de vermedik?” sözüne mazhar olmuşlardı.

Ecevit ve diğer başbakanlar hain miydi? Neden F. Gülen’i koruyup toz kondurmuyorlardı?

Asla!
Çünkü derin devlet, yetkisiz lakin sorumlu hükümet ricalini “F. Gülen devletine ve milletine faydalı insan yetiştiriyor” şeklinde bilgilendiriyordu. O derin devlet de ABD’nin (CIA) güdümündeydi.

Darbeyle uzaklaştırılan S. Demirel’e “Neden şapkanı alıp gidiyorsun” diye sorduklarında “Darbeyi yapan ordu, benim ikinci bir ordum mu var ki karşı koyabileyim?” şeklinde cevap verirdi.

ABD değişmedi, dünkü ABD bugün de aynı. Görüyorsunuz, hemen her hususta Türkiye’ye dayatıyor, dayatmak istiyor. Nitekim dün de dayatıyordu. Türkiye dün “peki” diyordu, demek zorundaydı. Çünkü devletin liderliğini ABD kontrol ediyordu.

Daha açık ifadeyle, Türkiye’deki siyaset, rüştünü ispat edebilmiş değildi. Siyaset görünüşte iktidardaydı lakin muktedir değildi.

Haberin Devamı

Türkiye bugün değişti; devletinin kodlarını ele geçirdi, kendisi lider oldu. Elbette ki yine dayatmak isteyeceklerdir lakin bu kez avuçlarını yalayacaklardır.

Zira artık emir alan değil, emir veren bir Türkiye var.

Hükmedilen değil, hükmeden bir Türkiye var.

İnanmayan savunma sanayimizdeki hamlelerimize, Suriye’ye, Doğu Akdeniz’e, Libya’ya ve Azerbaycan’a baksın!

.

Müslüman mahallesinde salyangoz satmak!
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Aralık 07, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Dünya Müslümanları olarak ahir zamanın tipik yansıması olan garipliği, sahipsizliği ve bin bir parçaya bölünmüşlüğü yaşıyoruz.
Haberin Devamı

Devlet-i Âliye (Osmanlı) yıkılıp tarih sahnesinden çekildikten sonra, İslam dini ve Müslümanlar, beşer planında sahipsiz kaldı.

Paramparça edildiler ve her bir parça kapanın elinde kaldı ve halen de kalmaya devam ediyor.

Kapanlar da Müslümanları ve Müslümanlığı, (çoğu kez içeriden) istedikleri kalıplara sokup çığırından çıkardılar.

Müslümanlık o hale getirildi ki sözde şeriatla idare edildiklerini iddia edenler, gerçek Müslümanlığın en uzağında olanlar. Müslümanlığın en kutsal beldeleri (Mekke, Medine), böylelerinin elinde adeta esaret hayatı yaşıyor!

Devlet memuriyetindeyken, Suudi kraliyet ailesinden birisiyle tanışmıştım (annesi Türk’tü). Cennetin ve cehennemin dünyada olduğunu söylemişti, kendisi de oruç tutmamak için Türkiye’ye gelmişti!

Malum, İngilizler Suudi Arabistan’ı Osmanlı’dan alıp iki aileye teslim etti. Bunlardan Muhammed bin Abdülvehhab ailesine dini (Dinin bozulmuş şekli olan Vehhabilik), Muhammed bin Suud ailesine de devleti teslim etmişlerdi.

Onlar da dini bütünüyle çığırından çıkararak kurdukları Vehhabilik’le, kendileri gibi inanmayan tüm Müslümanları kâfir ilan ettiler. O gün bugündür, ellerindeki petro-dolar gücüyle Vehhabiliği tüm İslam beldelerine yaymak için büyük gayret sarf etmektedirler.

Türkiye de İslam dininin içinde yetiştirilen bu zehirli otlardan ziyadesiyle nasiplendi.

Arap beldelerindeki üniversitelerde (Mekke, Medine, Kahire, Bağdat vb) sözde ilahiyat (teoloji) tahsili yapan Türk gençleri, Türkiye’ye gelerek zehirlerini kustular ve halen kusmaktalar.

Bu ve buna benzer tüm zehirli fikirler, asıl imam-hatip liselerinde ve ilahiyat fakültelerinde işlendi ve bu şekilde yetiştirilen din adamları ve din eğitmen ve akademisyenleri her yanımızı doldurdu.

Bu halin tipik örneğini ramazan ayında görüyoruz: Halkın dine en ziyade susamış olduğu bu mukaddes ayda, bu tiplerden her biri bir televizyon ekranına çıkıp zehrini din diye kusuyor ve her bir dinleyeni gerçek İslamiyet’ten koparıp perişan ediyorlar. (Samimi ve ehil din adamlarını tenzih ederim)

Resmi olsun özel olsun, din sahasının ne denli kontrolsüz ve başıboş bırakıldığının en yakıcı delili ve kötü örneği FETÖ’nün, sözde dini bir yapı olarak her yere nüfuz edebilmesidir.

Haberin Devamı

Bu millete dini doğru dürüst öğretilseydi (Millet dinini doğru bilseydi), önüne gelen soytarıların (başta F. Gülen) herzelerini din diye benimser miydi?

Bu sahipsiz tarlayı önüne gelen sürdü ve maalesef devlet, Diyanet’iyle, YÖK’üyle seyirci kaldı.

İşte Marmara Üniversitesi’nde, sözde tefsir profesörü olan M. Öztürk, yıllar boyu, devletten maaş alarak din adamı olarak yetişmekte olan gençlere din adına dinsizlik, imansızlık aşıladı: “Kuran lafzen (söz olarak) Allah’ın kelamı değildir”, “Medeni ayetlerin (Medine döneminde inen, ona göre Peygamber’in söylemleri) bugün için geçerliliği yoktur” gibi bir sürü dinsizliği zırvalayıp durdu. Emekliliğini isteyinceye kadar, herkes sadece dinledi ve seyretti.

Düşünebiliyor musunuz, kendine tefsir profesörü diyen bu yaratık, Kuran-ı Kerim’den ayet okuyor ve “Bu Allah kelamı olamaz” diyor. Bu aşağılık sözü, bugüne kadar kâfirler bile söylemedi.

Adam, Müslümanların en kutsalı olan Kuran-ı Kerim’e inanmadığını üniversite kürsülerinden, gazetelerden ve televizyon ekranlarından bangır bangır bağırıyor, yazıyor-çiziyor, söylüyor; başta YÖK ve Diyanet olmak üzere herkes bön bön bakıyor.

Ey gaflet, dalalet ve ihanet içinde olanlar!

Uyanmak için İsrafil’in ‘Sur’a üfleyip kıyametin kopmasını mı bekliyorsunuz?

Bakınız şair (M. Akif) ne diyor:

‘Atiyi karanlık görerek azmi bırakmak...

Alçak bir ölüm varsa, eminim, budur ancak.

Haberin Devamı

His yok, hareket yok, acı yok... Leş mi kesildin?

Hayret veriyorsan bana... Sen böyle değildin.

Sahipsiz olan memleketin batması haktır;

Sen sahip olursan, bu vatan batmayacaktır.”

.

Ülkenin çimentosu olmak
#Yazar#FUAT BOL#CHP

Kasım 16, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Demokratik idarelerdeki siyasi partiler, öyle sıradan örgütler olmayıp ülkenin yönetimine talip, sorumluluğu ağır olan kurumlardır.
Haberin Devamı

Demokrasinin olmazsa olmazı olan bu kurumların birinci önceliği, ülkelerinin birliğini ve dirliğini sağlamak, diğer bir deyişle, bu yapıda çimento görevi görmektir.

Bunun için tüm siyasi partilerimizin, söz konusu vatansa gerisi teferruattır demeleri gerekir. Parti menfaatleriyle devletin âli menfaatleri çatıştığında, devleti öncelemek her siyasi partinin boynunun borcudur. Zira o devlet sayesinde vardır ve varlığını devam ettirebilmektedir.

Bizdeki siyasi partilere baktığımızda, esefle belirtelim ki durumun hiç iç açıcı olmadığını görürüz.

Ülkemiz için en büyük tehlike bölücülüktür. Bilindiği üzere ülkemiz, uzun yıllardır küresel bir terör tehdidi ile karşı karşıyadır. Daha da vahimi, bu tehdit bize dost ve müttefiklerimiz(!) tarafından yapılmaktadır.

Bu terörün amacı bellidir: Ülkemizin bir kısım topraklarını (Doğu ve Güneydoğu) koparıp bu yerlerde ayrı devlet kurmaktır. (İsrail’e hazır lokma)

Üzülerek belirtmeliyiz ki anılan bu bölgelerde (Doğu ve Güneydoğu), onca siyasi parti içinden yalnızca ikisinin varlığını görüyoruz: AK Parti ve HDP.

Bu endişeli durum siyasi partilerimizden çok, ülkemizin bekası ile ilgilidir.

Ne hazindir ki Cumhuriyet’in kurucusu olduğunu iddia eden CHP bu bölgelerde yoktur; tabela partisinden ibarettir. Dikkat edin: Devletin kurucu partisi olduğunu iddia etmek, hem gülünç ve hem de bölücülük yapmaktır. Kuruluş döneminde başka partiler mi vardı ki böyle bir söz söyleniyor. Nitekim çoklu partili sisteme geçildiğinde, kurulan CHP’nin dışındaki tüm partiler de CHP’den kopma değil miydi? O tarife göre, bunların hepsi kurucu olmuyor mu? Neden bir tanesi (CHP) bu iddiayı sürekli diline pelesenk ediyor? Böyle diyerek, ayrımcılık yapmıyor mu? Diğer partileri ötekileştirmiyor mu?

Bu zihniyetin geldiği noktaya bakar mısınız? Sözde kurucu partinin ülkemizin büyükçe bir bölümünde esamisi okunmuyor. Bundan da vahimi ise bu iddiadaki partinin, adının anılmadığı bölgelerde söz sahibi olan ve dağla bir türlü irtibatını kesmeyen bir partiye (HDP) payanda olmaktadır.

Haberin Devamı

Üstelik o parti (HDP), gücünü anayasa ve kanunlardan değil, Kandil’den almaktadır.

Bu partinin milletvekillerinin ve belediye başkanlarının ne denli bir dalalet içinde olduklarını görmüyorlar mı? “Biz daha Apo’nun heykelini dikeceğiz”, “PKK sizi tükürüğüyle boğar”, “Türkiye devleti şu anda Kürt şehir ve ilçelerini yıkıyor”, “Asıl inşa edeceğimiz şey özerkliktir; bu halk artık kendini yönetme aşamasına geldi”, “Gelecek yüzyılda Kürdistan statüsü olacak. Belki federal devletleri, belki bağımsız devletleri olacak. Bedeli ağır olacak diye onurumuzu mu yitireceğiz?”, “Sırtımızı YPG’ye, PYD’ye dayıyoruz”, “PKK terör örgütü değildir” gibi hezeyanları söyleyen, nice suç eylemlerine iştirak eden ve bunlardan her birinin hakkında fezleke ve iddianame hazırlanan yıkıcı ve bölücü manzarayı görmüyorlar mı?

Haberin Devamı

İşte CHP böyle bir partiyle işbirliği yapıyor ve onunla birlikte kazandığı belediyelerin kurumlarını onlara teslim ediyor.

Tayyip Erdoğan düşmanlığı bunların akıllarını başlarından almış, nereye sürüklendiklerinin kendileri bile farkında değil.

Oysa o bölgede Ankara’yı temsil eden yalnızca AK Parti var. Kızıp, kinlenip yok olmasını istedikleri Erdoğan ve AK Parti.

AK Parti de o bölgede olmasa, ne olacağını düşünüyorlar mı?

Yoksa ülkenin bölünmesi bunların umurlarında değil mi?

Söylesinler ki millet de kurucu mu, yıkıcı mı olduklarına rahat karar versin!

.

Kral çıplak!
#YAZAR#FUAT BOL#ABD

Kasım 09, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Amerika rüyası da hülyası da bitti bitiyor. Zira kral çıplak ve bu çıplaklığı örtmenin imkân ve ihtimali kalmadı.
77 yaşındaki Biden değil, onun gibi bin tanesi gelse, ABD’yi kurtaramaz. Kral, gerçekte hep çıplaktı lakin algıyla bütün bir insanlık aldatıldı ve ABD hürriyetin timsali olarak beyinlere kazındı.

Envaı çeşit zehir, şekerle kaplanarak tüm uluslara yedirildi.

Sadece Türkiye’de gerçekleştirdiği darbelere bakıldığında bile, ne demek istediğimiz daha iyi anlaşılır.

Zira yaptırdıkları her darbeyi ‘kurtuluş’ diye gösterdiler. 60 darbesi, ülkeyi uçurumun kenarına getiren(!) DP iktidarından kurtarmak içindi. Sonuçta bir ulusun hürriyetini elinden aldılar ve adına ‘Hürriyet Bayramı’ dediler, dedirttiler ve o şekilde de kutlattılar.

80 darbesi öncesinde de kardeşi kardeşe kırdırarak kendilerine davetiye çıkardılar.

İşin tuhafına bakın ki yaptırdıkları her darbede içimizden birilerini kullandıkları gibi, onlara sürüsüyle yandaş bulmakta da zorlanmadılar.

Haberin Devamı

Ya Birinci Dünya Savaşı hiç yaşanmamış olsaydı? Strateji oyunu tarihi senaryoları simüle ediyor

Sebebi açıktı: İçimizdeki bir kısım beyinsizleri mankurtlaştırıp devşirmişlerdi. Bu durum dün de böyleydi, bugün de böyledir ve maalesef yarın da böyle olacaktır.

Dün Kurtuluş Savaşı’ndan önce, ABD veya İngiliz mandalığını savunanlar vardı. Bugün de Tayyip Erdoğan gitsin de kim gelirse gelsin diyenler var.

Ne hazindir ki bu zihniyet kurtuluşu IMF’nin ölüm reçetelerinde arıyor.

Malum, e-muhtırayla, iktidardaki partiyi kapatma tehdidiyle, 17-25 Aralık yargı darbe girişimleriyle, Gezi olaylarıyla, MİT TIR’larının durdurulup iftira edilmesiyle, hendek savaşlarıyla ve en son 15 Temmuz kalkışmasıyla Erdoğan alaşağı edilmek istendi.

Yerine kimin getirileceğinin önemi yoktu; önemli olan getirilecek kişinin ve kadrosunun ABD’ye biat edecek olmasıydı.

Osmanlı gününden beri bu kişi ve kadrolar içimizde mevcuttur ve her an biat etmeye hazırdır.

Bunun da sebebi, içimizden mebzul (bol) miktarda hain çıkmasıdır. Dünya üzerinde en fazla haini barındıran ülkeyiz. 200 seneden beri bizim tarlamıza, envaı çeşit nifak tohumları ekiliyor.

Mümbit bulunan bu tarla hep sürüldü, sürülüyor.

Şükürler olsun ki büyük çoğunluğuyla her kesimden insanımız, oynanan oyunların farkına vardı ve tefrikaya düşmeksizin, sağına soluna bakmadan meydan yerine dikildi ve “Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!” diye gürledi. (15 Temmuz 2016)

Haberin Devamı

En Keyifli Yolculuklar Çetaş 2.El’de
Çetaş
|

Yeni başkan seçilen (lakin eskiden beri ABD derin devletinin güzide evladı olan) Biden’ın da hedefinde Erdoğan var. Seçimlerden önce bunu açıklamış ve Türkiye’deki muhalefete açık çek vaat etmişti.

Türkiye’deki ana muhalefet de Biden daha zaferini ilan etmeden kutlama yarışına girdi.

Ne yaparlarsa yapsınlar, ne ABD eski ABD’dir ve ne de Türkiye eski Türkiye’dir.

Görüyorsunuz, ABD artık kendi derdine yanmanın telaşında. Koronaya karşı zamanında maske bile üretemedi, ne hastalarını yatıracak hastane ve ne de ölülerini koyacak morg bulabildi.

ABD’nin çöküşü, Sovyetler’inkinden beter olacak.

Zira çatırtılar öylesine derinden ve güçlü geliyor ki, ona bel bağlayan ve bu sese kulak veren herkesi sağır edecek!

Haberin Devamı

Ve yutturulmaya çalışılan ABD rüyası tam bir kâbusa dönüşecek.

.

Ağzı olan konuşuyor!
#YAZAR#Fuat Bol#İzmir

Kasım 07, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Lafın yalama olduğu bir ülkede yaşıyoruz.
Dünyanın tüm aklıevvelleri, ahkâm kesenleri, atıp savuranları, mangalda kül bırakmayanları bizde. İğneyi kendimize batırarak itiraf etmeliyiz ki, bu işte başı biz gazetecilerle akademisyenler çekiyoruz.

Maşallah, biz gazeteci tayfasının bilmediği konu yok, her ilimde üstat, her sanatta mahiriz!

Akademisyenlerimizin de biz gazetecilerden aşağı kalır yanı yok, onlar da en ziyade kendi branşlarının cahili olup, diğer tüm bilim ve hatta sanat dallarında allame!

Televizyon ekranlarında her akşam aynı yüzleri görmekten gına geldi. Ondan sonra da reytingler niçin yerlerde sürünüyor diye yakınıyoruz.

Hani moderndik, çağdaştık, bilimsel düşünceye saygımız vardı? Bilim bizim ışığımız, yegâne mürşidimizdi?

İşin uzmanını bile konuşturmuyoruz, lafı ağzına tıkıyor ve utanmadan, kendi önyargılarımızı, bilim diye hezeyanlarımızı dayatmaya çalışıyoruz.

Bu cüreti nereden alıyoruz dersiniz?

Tek kelime ile cehaletimizden. Zira cahil cesur olur diye boşuna dememişler. Lakin bunca katmerli cehalet için de bayağı bir tahsil gerekir!

İnsanın konuştuğu ve güldüğü konu, onun şahsiyeti hakkında bilgi verir. Bundan dolayı demişlerdir ki ya hayır konuş, ya sus!

Bizimkiler susmadıkları gibi, konuştuklarında da hayrın zerresi yok.

Program yapım ve sunucuları da bir tuhaf, konu ne olursa olsun, hemen hemen aynı konukları çıkarıyorlar. Dolayısıyla manasız sorulara lüzumsuz cevaplarla saat dolduruyorlar.

Şu çok enteresan soruya ve isminin önünde Prof. titri olan kişinin verdiği bilimsel(!) cevaba bakar mısınız?

- Ölü sayısı neden az? (İzmir depreminde)

- Çünkü İzmirliler aydın kişilerdir, evde oturmayı değil gezmeyi severler. Zekidirler, Atatürkçüdürler.

Böylece önemli bir konuya değinip tenvir ettiler, izleyiciler de pek münevver oldular, aydınlandılar.

Bu Prof. olacak kişi, aklı sıra Atatürkçülük yapıyor ve Atatürkçülüğü destekliyor. Bu sözünden sonra, Atatürkçü olmayanları de kendi safına çektiğini vehmediyor.

Sürüye kurt getirdiğinin bile farkında değil.

Ne zekâ değil mi?

Demek ki bundan böyle evlerimizde oturmayacağız (gittiğimiz yerlerde de bir yere oturmayacaksak!) deprem olduğunda can kaybı vermeyeceğiz veya çok az vereceğiz.

1999’daki İzmit, Adapazarı, Yalova depremi sabaha karşı saat 03.00’te olmuştu. Aydın, zeki olup, gezmeyi sevenler, derin uykularındaki bu depremi, ne tür bir aydınlanma ve nasıl bir sivri zekâyla atlatabilirler?

Çakma Prof. bunu da açıklasaydı agâh olurduk.

Ayrıca gezmeyi sevenlerin, gittikleri yerlerdeki binaların sağlamlığını kim garanti edebilir?

Hokkabaz profesörlük bu olsa gerek!

Yaşını başını almış bu Prof. geldi gidiyor da, bunun yetiştirmekte olduğu gençlere yazık değil mi?

Bindik bir alamete, gidiyoruz kıyamete!

.

Terbiyesizliğin daniskası!
#Yazar#FUAT BOL#Fransa

Ekim 31, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Fransa bu edepsizliği hep yapıyor. Dün de yaptı, bugün de yapıyor. Belli ki huylu huyundan vazgeçmeyecek.

Malum, her kaptan içindeki sızar. Cenabetten keramet beklediğimiz yok ancak o da haddini bilmeli ve ayağını denk almalı.

Aksi halde haddi bildirilmeli!

Aynı Fransa’da Sultan Abdülhamit Han döneminde, Voltaire’in sevgili Peygamberimizle (aliyhisselam) ilgili, onu (hâşâ) aşağılayan bir piyesi sahneye konulmuştu.

Devrin padişahı, bunun savaş sebebi olacağını ihtar edince, bu pespaye oyuna son verildi.

Dünya üzerinde 2 milyardan fazla müntesibi bulunan bir dinin kutsallarına hakaret etmek, onlarla alay etmek ve onları aşağılamaya yeltenmek ne zamandan beri fikir, ifade ve basın hürriyeti oldu?

Bu hal, kendi cibilliyetsizliklerini sergileyen, düpedüz bir provokasyondur. Belli ki Fransa ve Ermenistan el ele vermiş, Türkiye’yi ve Azerbaycan’ı kışkırtmak istiyorlar.

Sergiledikleri tüm bu rezillikler karşısında istiyorlar ki Türkiye ve Azerbaycan aklıselimi kaybetsin, kendilerinin yaptığı gibi pervasızca saldırsın, savaş çıkarsın ve sivilleri hedef alsın.

Biri sivil ahalinin üzerine misket bombaları, füzeler yağdırıyor; bir diğeri de aklı sıra İslam âleminin kutsallarıyla alay ediyor.

Üstelik bu kepazeliği devlet eliyle sergiliyor, Peygamberimizle ilgili o iğrenç karikatürleri resmi binalarda teşhir ediyor.

Bunu da kâinatın övüncü olan sevgili Peygamberimizin Mevlid Kandili’nin (doğum günü) arifesinde yapıyor.

Fransa, özde laikliğin merkeziymiş; oysa bu durum dinsizlik bile değil, din düşmanlığının ve kışkırtıcılığın ta kendisidir.

Charlie Hebdo denilen paçavrayı da kendi soysuzluklarının maşası olarak kullanıyorlar.

Aynı paçavrada bu kez, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın terbiyesizliğin daniskası bir karikatürünü yayınladı. Bu aşağılık mahlûklar belli ki muhataplarının aynalarında kendilerini görüp resmediyorlar. Paçavralarında teşhir ediyorlar.

Türk ve İslam düşmanlığı Avrupalının genlerinde var.

Bu düşmanlıkta Fransa’nın başı çekmesi boşuna değil. Fransa bütün zamanların en kötü, en kifayetsiz muhteris bir başkan tarafından yönetiliyor.

Macron denilen bu şuursuz adam, içeride ve dışarıda nereye el attıysa yüzüne gözüne bulaştırdı. Libya’da yenildi, Akdeniz’de yenildi; Suriye’de, Lübnan’da, Dağlık Karabağ’da yenilgi üstüne yenilgi alıyor.

Haberin Devamı

Ne yaptığını şaşırmış bir halde İslamiyet’e, Türkiye’ye ve Erdoğan’a yükleniyor.

Buralardan kendisine malzeme çıkarmaya çalışıyor ama nafile.

Adım attığı yerin bataklık olduğunu görmüyor ve adım attıkça daha da batıyor.

Batacak ve hak ettiği yeri boylayacak.

.
Fikri iktidar
#Yazar#FETÖ#FUAT BOL

Kasım 11, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Cumhurbaşkanı Erdoğan, üniversite açılışında yaptığı konuşmada 18 yıllık iktidarlarında hemen her alanda büyük başarılara imza attıklarını, ancak özellikle milli eğitimin içeriğinin konusunda aynı başarıdan söz edilemeyeceğini üzüntüyle belirtti.
Haberin Devamı

Siyasi partiler tek başlarına iktidar olsalar bile, bu durum onların muktedir olmaları anlamına gelmiyor. Muktedir olabilmenin yegâne şartı ise fikri iktidarı temellendirmektir.

Siz kâşaneler, görkemli binalar, yollar-köprüler, tesisler, fabrikalar, tersaneler, otomobiller, uçaklar, trenler, okullar vb yapabilirsiniz; tüm bunlar göz kamaştırıcı da olabilir lakin bunları, insanla (insanın kalıbıyla değil) bezeyemezseniz, boşuna emek çekmişsiniz demektir.

Bakınız, yalnız iki bakanlığın isminde ‘milli’ kelimesi var: Milli Eğitim ve Milli Savunma bakanlıkları. Milli kelimeleri iş olsun diye oraya konmadı.

Şu halde, Cumhurbaşkanı’nın da yakınması bu ‘milli’ kelimesinin içinin doldurulamamasından kaynaklanıyor.

Evet, ülkeyi maddi planda kalkındırdık; yani zahirimizi, dış görünümümüzü mamur eyledik. Peki ya içimizi, beynimizi, ruhumuzu, kalbimizi milliliğin gereği olan özelliklerle, hasletlerle bezeyip donatabildik mi?

Hayır.

Haberin Devamı

En iyi çocuklu tatilin adresi Club Med Palmiye
Club Med

Citroen Yetkili Servis!
Citroën
by Taboola
Dışımız mamur lakin içimiz harap. Bakınız, biz dün de Batı’yla savaşıyorduk, bugün de Batı’yla savaşıyoruz ve belli ki bu savaş kıyamete kadar sürecek. Bunun da sebebi bizden kaynaklanmıyor; Batı bizi Müslüman olduğumuz için insan olarak görmüyor ve bundan dolayı da bize uygulayacakları baskı, işkence ve envai çeşit ölümler onların medeniyeti(!) için bir noksanlık sayılmıyor.

Daha dün Avrupa’nın göbeğinde Boşnaklara yaptıklarına bakın!

Tüm Avrupa’nın dün olduğu gibi bugün de bize yapmakta olduklarına bakın!

Peki biz ne yaptık? Batı Batı diye yırtınırken Batı’dan bize gerekli olanları mı aldık, yoksa kör bir taklitçilikle Batı’nın kusmuğunda mı boğulduk?

Bugünkü makalemde yalnızca bir örnek vermekle yetineceğim. Sadece bu bir örnek bile, milli eğitimimizin bizden nasıl koparıldığının ve yetişecek nesillerimizin nasıl onun bunun elinde heder edileceğinin resmidir.

27 Aralık 1949 tarihinde Türkiye ile ABD hükümetleri arasında eğitim komisyonu kurulması hakkında anlaşma imzalanır. İsmet İnönü’nün imzaladığı bu anlaşmanın 5. Maddesi şu şekildedir: “Komisyon, 4’ü TC, 4’ü ABD vatandaşı olmak üzere sekiz üyeden kurulu olacaktır. Bunlara ek olarak, Türkiye’deki ABD’nin diplomatik heyetinin başı (ABD büyükelçisi) komisyonun fahri başkanı olacaktır. Komisyonda oyların eşit olması durumunda kesin oyu misyon şefi (ABD Büyükelçisi) verecektir.”

Haberin Devamı

Görüldüğü üzere Türk milli(!) eğitim sistemi, ABD büyükelçisinin yönlendirmesine, daha açık ifadesiyle ‘gâvur’un keyfine terk edilmiştir. Eğitimle alakalı bir komisyon kuruyorsun ve bu komisyonda Türklerin sözü geçmeyecek ve üstelik buradan çıkacak kararlar ‘milli’ olacak öyle mi?

Bizim içeriden kendimize yaptığımız kötülüğü, dışarıdan hiçbir düşman yapmamış, yapamamıştır.

Demek ki bizim milli eğitimimiz, FETÖ’den önce de CIA’e bağlıymış.

Merhum Ahmet Arvasi, “Bize dayatılan asimilasyon baskı ve zulümleri, dünyanın her hangi başka bir milletine dayatılsaydı o milletin esamisi okunmaz, tarihten silinip giderdi” derdi. Şimdi sorarım size: Eğitimini düşmana (evet, yanlış okumadınız, DÜŞMANA) teslim eden bir millet bağımsız olabilir mi?

Haberin Devamı

FETÖ’den sonra da ABD düşmanlığını anlamayanlara veya anlamak istemeyenlere söylenecek tek şey, “Çekiver kuyruğunu gitsin!” demekten ibarettir.

Kuzuyu kurda teslim eden ve kurttan merhamet dilenen bir eğitim anlayışıyla bugünlere gelebildiğimize şükredelim ve geçmişe kalın bir çizgi çizip sadece ibret alalım ve geleceğe bakalım.

Olan oldu, bundan sonrası için ne yapmalıyız? Nasıl yapmalıyız?

Ve gece gündüz uyumadan bunun seferberliğini başlatmalıyız!

.Erdoğan neden hedefte?
#Yazarlar#Fuat Bol#Çerçeve

Ekim 28, 2020 06:292dk okuma

On sekiz yıldır girdiği her seçimi kazanıp tek başına iktidarını sürdüren Sayın Erdoğan, iç ve dış mihrakların neden hedefindedir? Siyaset s.aikıyla içeridekileri anlamak mümkünse de dışarıdakilerin tekmilinin birden cephe almalarının temelinde derin manalar olsa gerektir.
Haberin Devamı

Öyle ya, ABD Başkan adaylarından Biden, Erdoğan’ı iktidardan alaşağı edebilmek için Türkiye’deki muhalefetin desteklenmesi gerektiğini niçin söylesin? Dünyanın öbür ucundaki bir başkan adayının Sayın Erdoğan’la ne alışverişi olabilir?

Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, “Biz Avrupalılar Erdoğan ve hükümetine karşı açık ve sert olmalıyız” derken hangi dertten mustariptir? Hollandalı bir parti lideri müsveddesinin, Erdoğan’a karşı öz ciğerinin ufunetini kusması hangi saikledir? Azerbaycan Cumhurbaşkanı’na telefon eden çeşitli ülke liderlerinin “Sizin arkanızda Erdoğan var!” deyip aba altından sopa göstermeleri nedendir? Türkiye, Akdeniz’de kendi hak ve menfaatlerine sahip çıktı, Suriye sınırındaki tehlikeleri bertaraf etti, FETÖ-PKK ve diğer terör örgütlerinin belini kırdı ve daha önemlisi, kendi kabuğunu kırıp atağa geçti diye çıldıracak gibi oluyorlar.

Dışarıdaki Erdoğan karşıtı güçlere dikkat ederseniz, ortak noktalarının emperyalizm olduğunu görürüz.

Erdoğan iktidarlarında Türkiye çehre değiştirdi, Cumhuriyet tarihi boyunca yapılabilenlerin 3-5 ve hatta on misli işler yapıldı. Ayrıca bir de yapılamayanlar vardı, dışarısı tarafından el atmamız sakıncalı görülen sahalar vardı.

Bunların başında da savunma sanayisi gelmekteydi. Sayın Erdoğan bu sahaya da el attı ve ülkemiz adına çok büyük başarılar elde etti.

Türkiye’nin güçlenmesi ve meydan okumasıyla beraber, emperyalist güçler artık dünyayı, özellikle de eski sömürgelerini (başta Afrika) “köpeksiz köy görüp değneksiz dolaşamıyorlar”.

Belli ki Türkiye bu şahlanışıyla emperyalizmin kovanına çomak soktu.

Bütün bunlardan dışarıdakiler rahatsız da içeridekilere ne oluyor?

Onların da hedefinde Erdoğan var; onlar da biliyor ki Erdoğan siyasette oldukça kendilerine ekmek yok.

Türkiye’nin hemen her sahadaki şahlanışıyla, sittin senedir iktidar yüzü görmeyen içeridekilerin bir sittin sene daha iktidar yüzü görebilecekleri şüpheli.

Bu durumu en iyi Kılıçdaroğlu biliyor ve o yüzden Cumhurbaşkanlığı’na aday olmayı aklının ucundan bile geçirmiyor, geçiremiyor. Çünkü Erdoğan’ın karşısında seçilemeyeceğini biliyor.

Haberin Devamı

Bu yüzden hiç değilse milletvekilliğinden olmayalım deyip aday dahi olmuyor.

Abdullah Gül’ü sevdiğinden ve takdir ettiğinden değil, Erdoğan’ı düşürebilmek için kullanışlı gördüğü Gülgillerde ısrar ediyor.

Düne kadar Erdoğan’ın kılıcını sallayan bu ‘kullanışlı’ tiplere hayret etmemek lazım. Çünkü iyilik yapılan kişi ona layık değilse, diğer bir deyişle ‘yediği kaba pisleyen nankör’ ise, iyilik yapana mutlaka kötülük yapacaktır.

Belli ki onların da kin ve öfkeleri ‘davalarını’ örtüyor, unutturuyor ve inkâr ettiriyor.

Bu arada, Türkiye’deki siyasi tabloyu iyi okuyup gereğini yapan tek bir muhalefet lideri var: Sayın Devlet Bahçeli.

Sayın Bahçeli, Türkiye’yi bu denli kuşatılmışlıktan başkanlık sisteminin çıkarabileceğini gördü ve bunu iktidara önerdi. El ele vererek Türkiye’yi patinaj yapmaktan kurtardılar. Bu yeni sistemde muhalefet partilerinin iktidara gelebilme umutları büsbütün tükendi.

Haberin Devamı

Zira parlamentoda çoğunluk elde etseler bile iktidar olamayacaklar.

İktidarın başkan seçilmekle elde edileceğini bile bilmiyorlar.

Bu şaşkınlıkla, başkanlığa aday bile olmuyorlar.

.

Hak, hukuk, adalet mi dediniz?
#Yazar#FUAT BOL#Macron

Ekim 26, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Hak, hukuk ve adalet kavramları yalnızca sözcüklerde kaldı, zira bunların hakikatlerinin, işlevsel yansımalarının sırra kadem bastığı, onlarca ve hatta yüzlerce yıl oldu.
Haberin Devamı

Bugün gelinen noktada, güçlü konumda olan dünyanın sözde en medeni(!) ülkeleri -ki bunların hiçbirisi Müslüman değildir- başta Türkler olmak üzere tüm Müslümanlara insan gözüyle bakmamaktadırlar.

Ne demek istediğimizi, İsrail’in ve Ermenistan’ın çoluk çocuk demeden işlemekte olduğu sivil katliamlarında görebilirsiniz. Bir hayvan katli için ayağa kalkan insanlığın, bunca Müslüman katliamları karşısındaki sessizliğini başka ne ile izah edebiliriz?

Bu denli bir düşmanlık, Müslümanların şahıslarından ziyade inanç sistemleri olan İslam dininedir. Bunu da saklamıyorlar; kimileri TV ekranlarından bu durumu dünyaya haykırmakta, kimi soysuzlar da bu dinin kutsal kitabı olan Kuran-ı Kerim’i meydan yerinde yakmakta bir beis görmüyor.

Fransa Cumhurbaşkanı Macron’un İslamiyet’i dizayn etme küstahlığını hayretle izliyoruz.

Almanya’daki camiye saldırı, İslam düşmanlığı değil de nedir?

Siz hiç İncil’i veya Tevrat’ı yakan veya bunlara dil uzatan bir Müslüman gördünüz mü?

Peki kutsal kitap yakan mı, yoksa kutsal kitaplara saygılı olan mı daha medeni?

Bilmeliyiz ki onları razı edebilmenin tek bir şartı var: Onlardan olmak, İslamiyet’i bırakıp Yahudi veya Hıristiyanlık dinine girmek.

Bu hali Allahü Teala da bildirmektedir: “Sen onların dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hıristiyanlar da senden asla memnun (razı) kalmayacaklardır.” (Bakara suresi, 120. ayet meali)

Bakınız Bulgarlar ve Macarlar aslen Türk olmalarına rağmen Hıristiyanlığı seçtiklerinden dolayı kabul görüyorlar.

O yüzden diyoruz ki, Türkiye olarak AB’nin kapısında boşuna oyalanıyoruz. Onlardan olmadıkça bizi almazlar.

Ve adeta bizimle alay ediyorlar.

AB’ye üye tek bir devlet bile istemese oraya giremeyiz. dün Yunanistan’ı kullanıyorlardı, bugünse G. Kıbrıs Rum yönetimini kullanıyorlar.

Kıbrıs’ta barış ve çözüm için onca uğraşıldı, Türkiye ve Kıbrıslı Türkler Annan Planını kabul etti. Rum yönetimi ise reddetti. Buna rağmen ve AB müktesebatına aykırı olarak Güney Kıbrıs’ı birliğe aldılar.

Türkiye’nin birliğe girişini de onun eline verdiler.

Bunca yanlıştan, bunca hukuksuzluk ve adaletsizlikten sonra gelin de AB’ye girin ve Kıbrıs’ta çözüm üretin!

Kıbrıslı Rumlardan ve Yunanistan’dan anlayış beklemek beyhudedir. AB üyeleri olarak tüm kozları ellerinde bulunduruyorlar ve asla çözüme yanaşmıyorlar.

Yanaşmazlar da...

Bu saatten sonra yapılması gereken şey, KKTC’yi uluslararası tanımaya açmaktır.

Tarihe not düşmesi için bu durumu bir kez üzülerek burada yazıyoruz: KKTC’nin tanımasını vaktiyle Türkiye engellemişti. Bunu bana bizzat Rauf Denktaş söylemişti. “Pakistan, KKTC’yi tanıyacaktı, Türkiye mani oldu” dedi.

Ama Türkiye, artık o eski Türkiye değildir.

Boşuna akıntıya kürek çekmenin de manası yok; oynamakta oldukları oyunlarda oyalanmanın manası da yoktur.

Haberin Devamı

Onların anlayacağı dil budur ve o dil, zorla kabullendirmektir.

Zira zor, oyunu bozar!

.

İstifa için ne bekliyor?
#Yazar#Engin Yıldırım#FETÖ

Ekim 24, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Malum, Anayasa Mahkemesi 1960 darbesi sonrası oluşturulan 1961 anayasasının bir ürünüdür.
Geçen bu altmış dokuz yıllık serencamında, sicili hiç iyi değildir.

Bir devletteki mahkemeler, o devletin milleti adına karar verirler. Ama gelin görün ki bizim Anayasa Mahkemesi’nin verdiği kararlardan halkımız, kahir ekseriyetiyle hoşnut değildir.

Hatta birçok kez millete rağmen kararlar alınmıştır.

Yine malum, bizim demokrasimiz darbelerle maluldür. Darbe öncesi ve sonrasındaki uygulamalarda yargının, bu meyanda Anayasa Mahkemesi’nin vebali az değildir.

Bu ülkede darbeleri her ne kadar asker yaptıysa da asker bu aşağılık eylemin icazetini yargıdan almıştır. Ve hatta yargı, diğer paydaşlarıyla el ele vererek darbeleri teşvik etmiştir.

Darbelere Genelkurmay Başkanlığı’nda sabahlara kadar yanan ışıklar sonucunda karar verilmiş ancak aynı mahalle, yargı mensupları, bu kez gündüz gözüyle gidip tekmil vermişlerdir.

Darbeci askerler karşısında bu denli hizalanmanın, yargıcın düğmesiz cübbesiyle izahı kabil mi?

Malum, FETÖ’nün en yoğun yuvalandığı yerlerden biri de yargıdır. Dört bin dolayında hâkim ve savcı, FETÖ’cü oldukları gerekçesiyle meslekten men edildi. Daha geçen gün, görevde olan 11 hâkimin FETÖ’cülükten görevlerine son verildi.

Anayasa Mahkemesi de FETÖ’cülükten nasibini almıştı, ByLock kullandığı tespit edilen iki üyenin FETÖ’cü olduğu kanıtlandı ve bunlar kurumdan ihraç edildi.

Ayrıca Anayasa Mahkemesi’nde çalışmakta olan raportörlerden 33’ü hakkında FETÖ’den işlem yapıldı. Anayasa Mahkemesi’nde çalışmakta olan raportörlerin yarıya yakını hakkında FETÖ’cülükten işlem yapıldıysa, durumun vahameti ortadadır.

İşte böyle bir Anayasa Mahkemesi’nin üyesi (Engin Yıldırım), ışıkları yanan binalarının resmini sosyal medyaya koyarak “Işıklar yanıyor” paylaşımında bulundu.

Engin Yıldırım bu paylaşımı herhangi bir zamanda yapmadı, İstanbul 14. Ağır Ceza Mahkemesi’nin Enis Berberoğlu kararı sonrasında ve adeta darbeye davetiye çıkarırcasına yaptı.

Her ne kadar sonradan maksadını aşan bir eylemde bulunduğunu ifade edip özür dilediyse de bu durumda, sıradan bir adama bile “özrü kabahatinden büyük” denir.

Ki üstelik bu kişi, sokaktaki herhangi bir insan olmayıp Anayasa Mahkemesi’nin üyelerinden biridir.

Böyle bir kişinin yapacağı tek şey istifa etmektir. Zira kendisi yüksek yargıçlık makamını işgal etmektedir, yargıçlar kararlarıyla konuşur.

Bu denli absürt eylem ve söylemleriyle değil.

İstifa, onurlu, erdemli bir duruştur ve en çok da düğmesiz cübbe giyen hukuk adamına yakışır.

Engin Yıldırım, hakkında bunca söylenen ve yazılanlardan sonra bile şu ana kadar bu duruşu sergileyememiştir.

Neden acaba?

.

Macron’un herzeleri!
#Yazar#FUAT BOL#Emmanuel Macron

Ekim 17, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Fransa, liderlik yönünden en sönük ve kifayetsiz dönemini yaşıyor.
İçeride ve dışarıda, hemen her konuda ülkesine kaybettiren Emmanuel Macron, beceriksizliğinin şaşkınlığı içinde boyundan büyük laflar ediyor.

Geçen hafta ‘ulusa sesleniş’ konuşmasını yaparken “İslam sadece kendi ülkemizde değil, bugün dünyanın her yerinde kriz içerisinde olan bir din” dedi.

Sözde mahut krizin olumsuz etkilerinden korunmak için de başta İslami eğitim olmak üzere, İslami kurum ve kuruluşların yeniden yapılandırılıp sıkı denetime tabi tutulmalarını istediğini ve bu amaçla hazırlayacakları kanunu 9 Aralık’ta parlamentoya sunacaklarını söyledi.

Şu had bilmez kifayetsiz muhterisin küstahça yavelerine bakar mısınız?

Modernlik, medenilik, asrilik hukuku adı altında gelinen şu kepaze hale ne buyurulur?

Farzı muhal fert, cemiyet ve hatta devlet bazında bir kriz yaşanıyorsa, bunda sahip olunan dinin ne suçu vardır?

Başta İslamiyet olmak üzere, bütün semavi dinler ve hatta insan eliyle oluşturulan en ilkel dinler bile mensuplarını suç işlemekten korumak için ikaz ederler.

Şu halde krizde olan İslam ya da diğer dinler olmayıp, Macron gibilerin zift dolu beyinleridir.

Vaktiyle İngiltere’nin, İspanya’nın vb boğuştuğu teröristler, Hıristiyan dinine mensuptu. Hiçbir Müslüman çıkıp da “Hıristiyanlık dini krizdedir” dedi mi?

Macron gibi ciğeri ufunet saçan bir Müslüman demiş olsa bile bu ne ifade eder ki?

Müslümanlığın, Müslümanların ve dünyadaki tüm mazlumların koruyup kollayıcısı olan biz Türklerin imparatorluğu yıkıldıktan sonra, anılan tüm bu zümreler başsız, sahipsiz ve yalnız kaldılar.

İslamiyet’i çarpıtma ve çığırından çıkarma konusunda içimizdekiler de (Müslümanlar) boş durmadı. Onlar da tıpkı Macron gibi küstahça, İslamiyet’i sözde yeniden yapılandırmaya kalktılar.

Bu nasipsizler günümüzde de boş durmuyor; işgal ettikleri ilahiyat fakülteleri kürsülerinden ve televizyon ekranlarından tek kelime ile küfür kusuyorlar.

Neymiş efendim, Kuran-ı kerim hükümlerinde ‘tarihsellik’ söz konusu imiş... Bu yüzden Mekki (Mekke’de inen ve daha çok imana ait) ayetleri kabul edebilirlermiş lakin Medeni olan (Medine’de inen ve daha çok muamelata ait) hükümler o devre aitmiş; bugün için bir geçerlilikleri yokmuş...

Yani bu aşağılık zihniyete göre Allahü Teala o hükümleri indirirken, bugünleri görüp değerlendirememiş, bilememiş; hâşâ!

Halbuki Allahü Teala “Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim; size nimetimi tamamladım; size din olarak İslamiyet’i beğendim (seçtim)” buyuruyor. (Maide, 3)

Cenab-ı Hakk, ilk insandan itibaren, tarih boyunca insanlara peygamberleri vasıtasıyla din göndermiş; bunları da sonuncusu olan İslamiyet’le en mükemmel hale getirmiş (kemale erdirmiş).

Ayrıca din (dünya ve ahiret mutluluk bildirgesi) olarak insanoğlu üzerindeki nimetini tamamladığını buyuruyor. Dolayısıyla bu son peygamberden (Muhammed aleyhisselam) sonra yeni bir peygamber ve yeni bir din gelmeyecektir.

Kıyamete kadar baki olan İslamiyet’in hükümleri geçerlidir.

İnanan inanır, inanmayan inanmaz; hiç kimse inanmaya ve inanmamaya zorlanmaz, zorlanamaz.

Bu da en güzel ifadesini Kuran’da bulmuştur: “Sizin dininiz size, benim dinim banadır!” (Kafirun, 6)

İyi de bu aziz dini çarpıtmak isteyen ve kendi arzu heveslerine göre din uydurma gayretinde olan bu aşağılık taifeye ne oluyor?

.

Bu coğrafyanın kaderi!
#Yazar#FUAT BOL#Doğu Akdeniz

Ekim 14, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Dün, üç kıta yedi iklimde hükümrandık. Bugün o görkemli imparatorluğumuzun külleri üzerinde yeşerttiğimiz Türkiyemiz de üç kıtanın kavşak noktasında, çok netameli bir coğrafyayı işgal etmektedir.
Haberin Devamı

Çetin coğrafyanın ne olduğunu biz Karadenizliler çok iyi biliriz. Zira sahip olunan bir avuç arazinizde bile ayağa kalktığınızda, yuvarlanmamak için dik duramazsınız. Arazi öylesine meyillidir ki dengeyi sağlayabilmek için kontrollü olmak zorundasınız.

Düz arazide ayakta durmak için ayrıca bir efor sarf etmeye gerek yoktur ama meyilli (dik) arazide buna mecbursunuz.

Şu halde bu coğrafyada var olabilmek ve varlığını sürdürebilmek için çok daha güçlü olmalıyız.

Aksi halde ya uydu, kullanışlı olacağız ya da yutulup gideceğiz.

Geçen asrın başlarında bize bir kefen biçilmişti. Cihan savaşıyla imparatorluğumuzu kaybettik lakin Kurtuluş Savaşıyla biçilen o kefeni yırttık.

Yedi düvel (devlet) üzerimize çullandı; bize bırakmak zorunda kaldıkları şimdiki bu vatan topraklarını aralarında paylaşamadılar, akıllarınca dizayn ettiler ve geldikleri gibi gittiler.

Vaktiyle, Fransa imparatoru Napolyon Bonapart, “Bir gün dünya tek bir ülke olsaydı, başkenti İstanbul olurdu” demiştir.

Dünyaya başkentlik yapacak bir yeri elinde bulunduracak ülkenin güçsüzlüğü düşünülebilir mi? Daha açık ifadeyle, böylesine kıymetli bir yeri veya yönetimini güçsüz bir ülkeye bırakırlar mı? Böyle bir ülke dünyanın en güçlü ülkeleri arasında yer almak zorundadır.

Bu yüzden düşmanlarımız ve dost gibi görüNen en tehlikeli düşmanlarımız, bizi zayıflatmak için ellerinden geleni artlarına koymadılar ve koymuyorlar ve bundan böyle de koymayacaklar.

Dışarıdan direkt saldıramıyorlar ama içeriden bizi birbirimize düşürüp kırdırmak için dünyanın en güçlü terör örgütlerini kurup, eğitip donatıp üzerimize salıyorlar.

2.Dünya Savaşı’na kadar Türkiye’nin izlediği denge politikaları savaşa girmemizi önledi lakin Sovyetlerin tehditleri, İnönü’yü ABD’nin kucağına itti.

Cumhuriyet’le birlikte Türkiye, tercihini Batı’dan yana kullanmış ve o günün lider gücü olan İngiltere’nin yanında yer almıştı. 2. savaştan sonra Batı’nın yeni lideri ABD oldu, Türkiye de ister istemez onun yanında konumlandı.

Truman Doktrini ve Marshall Yardımı ve NATO ile Türkiye, tamamen ABD’nin hinterlandına girmiş oldu.

Artık savunmamızı
bile NATO (ABD) üstlenecekti, bizim kendiliğimizden bir şey yapmamıza gerek yoktu! Çünkü ABD, bu denli gafleti ve hatta ihaneti içselleştiren mankurtları içimize yerleştirmişti. (FETÖ)

Aklımızı başımıza devşirmemiz gerektiren onca hengâmeye rağmen uyutulduk. Zira dost ve müttefik bilip birlikte hareket ettiğimiz ülkelerin, düşmanın ta kendileri olduklarını ve düşmanca davrandıklarını neden sonra görüp anlayabilecektik.

Seneler senesi, komünizm tehlikesine karşı ABD’nin koruma ve himayesine güvenip dayandık.

İyi de dost ve müttefik !) bildiğimiz ABD’den bizi kim koruyabilecekti?

İşte bu yakıcı sualin cevabını ancak bu günlerde verebiliyoruz.

Nasıl mı?

Irak’a, Suriye’ye, Libya’ya, Doğu Akdeniz’e, Kafkasya’ya bakın; anlarsınız!

.

Amerikan demokrasisi
#YAZAR#Fuat Bol#ABD

Ekim 12, 2020 06:302dk okuma
Paylaş

Dünyaya nizamat (sözde düzenler) veren süper güç ABD demokrasisinin ne denli kırılgan olduğunu en yetkili ağızları itiraf ediyor.

Türkiye’ye “Demokrasilerde sandık her şey değildir” diyen ABD’nin kendisi, sandığa sahip çıkamamanın endişesini yaşıyor.

Zira Trump da Biden da seçimi hileyle kaybedebilecekleri inanç ve iddiasındalar.

Bize demokrasi dersi vermeye kalkışanların hali pür melalini görüyorsunuz; ne halkın önüne koydukları sandığa sahip çıkabiliyorlar ve ne de sandıktan çıkacak sonuca itimat ediyorlar.

Televizyon ekranına çıkan her iki adayın münazarasına değil, ağız dalaşına şahit olduk.

Allah’tan en ufak bir fikir çilesine sahip olmayan bu adamlar dünyayı idare etmiyor, edemiyorlar. Çünkü kendilerinin de ifade ettiği gibi, ABD başkanlarının idaredeki rolleri ancak yüzde 5 (yanlış okumadınız, yazıyla beş) dolayındadır.

Malum ABD, çeşitli milletlerin oluşturduğu bir göçmenler ülkesidir. Bu ülkede hemen her şeyi yönlendiren lobilerdir.

İki partinin (Cumhuriyetçiler ve Demokratlar) başkan adaylarını bile bu lobiler belirler.

İşte bu lobilerin en güçlüleri (finans, silah, Yahudi, Ermeni vb) ABD derin devlet mekanizmalarını, onlar da başkanları yönlendirir.

En güçlü ve etkili lobiler Yahudilerin elindedir. Bu yüzden olsa gerektir ki, ABD mi büyük İsrail mi sorusu, münakaşa konusudur.

Sovyetlerin yıkılışından sonra rakipsiz kalan ABD’nin kendisini ve dünyayı ne hale getirdiği malum. Bizdeki tabirle, “Ne kendi etti rahat, ne âleme verdi huzur!”

Ancak hayırda da şerde de her kemalin (zirvenin) bir zevali (çöküşü) vardır.

ABD, kendi parasını cihanşümul kılarak ‘dolar’ üzerinden bir imparatorluk kurdu. Başlangıçta altın karşılığı basılan dolar, zamanla karşılıksız basılmaya başlandı.

İmparatorluğunu kaybetmemesi, bu para gücünü elinde bulundurmasına bağlı. Bu yüzden dünyanın belli başlı güçlerini (AB dahil) rakip görüyor ve her birisiyle, hemen her alanda kıyasıya savaşıyor.

ABD’nin en büyük avantajı, rakiplerinin (Çin, AB, İngiltere, Rusya, Hindistan vb) el ele verip birlik olamayışıdır.

ABD’nin başına hangi başkan seçilirse seçilsin, ülkesinin emperyal emellerini sürdürmek zorundadır. Aksi halde parlatıp tedavüle sunduğu dolarının foyası o saat ortaya çıkar ve tepetaklak olur.

Başta Çin olmak üzere, rakipleri doların yerine ikame olabilecek yeni bir para arayışındalar. Zira onlar da en az ABD kadar, ellerindeki doların altın karşılığı olmadığını biliyorlar.

Vaktiyle ‘ABD rüyası’ diye başlayan aldatmaca, yerini süratle ABD emperyalizmine bıraktı.

Aynı zoraki yaklaşım BM’nin 5’li güvenlik konseyinde de var. Malum, bu 5’li çete dünyanın toplamından daha büyük!

Hatta bunlardan her birisi, dünyanın toplamından daha büyük!

Gel de Ziya Paşa’yı hatırlama: “Böyle gecenin hayır umulur mu seherinde?”

.

Eksen
#Yazar#NATO#FUAT BOL

Ekim 10, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Son yüzyılda dünyanın geçirdiği iki büyük savaşta, birincisinin sonucunda İngiltere, ikincisinin sonucunda da ABD ve Sovyetler dünyanın eksenini belirledi.
Güçlüydüler, galip geldiler ve kendi çıkarları doğrultusunda dünyayı parsellediler.

Tabiatıyla her iki parselasyonda da dünya, sömürü ve zulüm eksenleri üzerine oturtuldu.

Maddi ve manevi olarak en büyük zararı da mazlum milletler ve onların hamisi konumundaki Osmanlı, biz Türkler gördük.

Birinci savaş, imparatorluk nizamlarını (düzen) altüst etti.

Böylece devletimizle beraber dünya üzerinde kısmen de olsa var olan adalet düzenini de yıktılar.

Artık hak güçlünündü ve altta kalanlar ölmeye mahkûmdu.

Batı’da dün olduğu gibi bugün de ‘Türk’ korkusu hâkimdir. Asırlar boyunca, çocuklarını “Türkler geliyor!” diye korkuttular ve sürekli olarak “Türkler bizim şehrimizi (ülkemizi) ne zaman ‘istila’ (fetih) edecek” diye endişeyle beklediler.

Bu korku bugün de var ve bunu asla silemezsiniz.

Zulüm ilelebet devam etmez. Nitekim Sovyet zulmü üç çeyrek asrı tamamlamadan bitti, bitmek zorunda kaldı. Zira koca Sovyet imparatorluğunun çatırdamasıyla dağılıp yıkılması bir oldu.

Şimdi dağılma sırası ABD’de. Amerikalılar da uzatmaları oynadıklarının farkında.

Gelinen noktada dünya, yeniden bir kuruluş aşamasında ve yeni bir eksen(ler) arayışında.

ABD, kendine tehdit olarak gördüğü yeni yükselen güç olan Çin’e karşı gardını almaya çalışıyor. Bu cümleden olarak, Çin’i çepeçevre kuşatıyor.

Tıpkı Rusya’yı ve Türkiye’yi kuşatmak istediği gibi.

Ama artık nafile, zira atı alan Üsküdar’ı çoktan aştı.

Dünya yeni bir eksene oturacak; dün olduğu gibi, devletler emperyalist güçlerin arzuları istikametinde hizalanmayacak. Zira uşaklık eden uydu devletler silinip gidecek.

Devlet gibi devlet kalabilenler hayatiyetlerini devam ettirebilecek.

Bunların başında da Türkiye gelmektedir. Türkiye’nin ekseniyse ne Doğu ve ne Batı olmayıp dünyanın dört bir tarafı olacaktır.

Bu demek değildir ki Türkiye, NATO’dan çıkmalıdır, AB’ye üye olmaktan vazgeçmelidir.

Bundan böyle NATO’nun sadece külfetini yüklenmeyecek, nimetlerine de ortak olacak.

AB, Türkiye’yi almazsa kendisi dağılacak. Türkiye AB’ye ne kadar muhtaçsa, AB de Türkiye’ye bir o kadar muhtaç.

Haberin Devamı

Kader olan coğrafya da bunu söylüyor, reel politikanın gereği de budur.

Öte yandan ne NATO Türkiye’siz, ne Türkiye NATO’suz yapabilir.

Yeter ki karşılıklı hak ve menfaatler gözetilip birbirine saygı duyulsun.

Bu bugüne kadar olmadı, olamadı; bundan sonra olmak zorunda.

Zira ne Türkiye eski Türkiye ve ne de Türkiye liderliği eskiden olduğu gibi idare-i maslahatçı bir liderlik.

Suriye’de, Doğu Akdeniz’de, Libya’da, Kafkasya’da, KKTC’de alınan ve daha da alınacak mesafeler işte bu kararlı duruşun ifadesinden başka bir şey değildir.

.
Medeni dünyaya bak!
#Yazar#FUAT BOL#ABD

Ekim 07, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Batı emperyalizmi kurguladığı yeni dünya düzeninde işin kolayını buldu. Savaşın konseptini değiştirdi, kendi insanını ölüme atmamak için maşa kullanmaya başladı.

Bunun için de vesayet savaşını model olarak seçti. Artık karıştırmak istedikleri ülkeleri, içlerinde oluşturdukları vesayet odakları vasıtasıyla kendilerine ram ediyorlar.

Zira ‘barış ve ittifak’ adı altında, kendilerine uydu yaptıkları ülkelere istedikleri kadar Truva atı yerleştirerek zaman kolluyorlar. Çizgiden çıkmak isteyen ülkelerdeki mahut odakları harekete geçirerek emellerine kavuşuyorlar.

Yeni dünya düzeninde güçlünün yanında yer al, onun emrinden çıkma; işlemekte olduğun suçların bir kıymeti yok.

İşte Suudi Arabistan veliahtı, dünyanın gözleri önünde bir gazeteciyi hunharca öldürttü, Türkiye’nin dışında tüm dünya sessiz kaldı. Ama görmezden gelinen bu olaydan sonra Suudi Arabistan devleti, ABD’nin sadık bir köpeği oldu.

O veliaht görevde olduğu müddetçe bu sadakat devam edecektir, etmek zorundadır.

Satılmayan Prefabrik Evler Neredeyse Yok Fiyatına Satılıyor!
Prefabrik Evler | Arama İlanları

2023'ün En Güçlü İşitme Cihazları (Fiyatlar Sizi Şaşırtabilir)
İşitme cihazları | sponsorlu reklamlar
by Taboola
BAE’nin başındaki kişi de Batı’nın maşası olarak Orta Doğu’daki terör örgütlerini finanse ediyor. Kimsenin çıtı çıkmıyor.

Mısır’ın başındaki modern(!) Firavun, sivil halkın üzerine bombalar yağdırarak üç bin masum insanı katlediyor; yetmiyor, önceki seçilmiş başkanı tıktığı hapishanede çürütüp öldürüyor. Yine çıt yok.

Suriye devletinin başındaki cani, sivil halkını varil bomlarıyla katlediyor; ülke insanının yarıya yakın nüfusu (on milyon) sığınmacı olarak perişanlığı yaşıyor. Bu insanlar Türkiye’nin dışında kimsenin umurunda değil.

ABD, Suriye’de kurmak istediği terör devletinin ve onun elemanlarına bekçiliğini yaptırdığı petrolün peşinde.

Rusya ise sıcak denizlere inmenin rahatlığı içinde, Suriye’deki üslerini tahkim etmenin derdinde.

İran, mezhep taassubuyla hareket ederek Körfez ülkelerini perişan etmenin derdinde.

Yunanistan, elindeki adaları anlaşmalara aykırı olarak silahlandırdı ve namlularını Türkiye’ye doğrulttu. Bununla yetinmeyip Akdeniz’de provokasyon peşinde koşuyor, Türkiye’nin yetki alanı içinde NAVTEX ilan ediyor.

İşte son bu Azerbaycan-Ermenistan savaşında, Ermenistan sivil halka füzeler yağdırıyor; masum insanlar şehit olup yaralanıyor. Evler barklar yıkılıp sokaklar viraneye dönüyor.

Haberin Devamı

Bu denli aşağılık provokasyonlarla istiyor ki Azerbaycan da aynı hatayı işlesin ve haklı iken haksız duruma düşsün.

Tüm bu kepazelikleri, dünya aval aval seyrediyor.

Değil kınanmak, bilakis himaye ve destek görüyorlar.

İnsanlık tarihleri boyunca tüm zalimler, mazlumların kanında boğulmuştur.

Günümüz zalimlerinin de son çırpınışlarıdır; akıttıkları kanda boğulmaları yakındır.

.

Ocak kızıştı!
#YAZAR#Fuat Bol#Aliyev

Ekim 07, 2020 10:482dk okuma
Paylaş

Osmanlı yıkıldıktan sonra Türk ve İslam dünyası kapanın elinde kaldı.

Bunlardan yalnızca Türkiye destansı bir milli mücadele vererek ayaklarının üzerinde durabildi. Lakin müstevliler onu da rahat bırakmadı; uyanıp kendine gelmemesi için sürekli kontrol altında tutuldu.

Sözde müttefik olarak NATO’ya alındı ancak sürekli oksijen çadırında tutularak ne olmasına ne de ölmesine müsaade edildi.

Hepsinden önemlisi, Türkiye adeta bir fanus içine hapsedildi ve asla diğer Türk kardeşleriyle ve inanç birliği içinde olduğu İslam ülkeleriyle görüşmesine müsaade edilmedi.

Bu zulüm tam 70 sene (1920-1990) sürdü. Sovyetlerin yıkılışıyla peş peşe bağımsızlıklarını ilan eden Orta Asya’daki Türk Cumhuriyetlerini ilk tanıyan, kardeş özlemiyle yanıp tutuşan Türkiye oldu.

Sevinç çığlıkları atan merhum Özal, “Adriyatik’ten Çin Seddi’ne kadar uzanan bir Türk dünyası olduğunu ve önümüzdeki 21. asrın Türk asrı olacağını” tüm dünyaya haykırdı.

Her an pusuda bekleyen düşman, Türk uyanışından çok korktu. İç ve dış müdahalelerle onları perişan etmenin gayretine girişti. Hedef tahtasına da Türkiye ve onunla diğerleri arasında fiziki irtibatı sağlayan en yakın (sınırdaş) ülke olan Azerbaycan’ı oturttular.

İlk katliam 25 Şubat 1992’de Hocalı şehrinde, Sovyetler ordusuna bağlı 366. Motorize Piyade Alayı’nın desteğindeki Ermenistan Silahlı Kuvvetleri tarafından sivil halka yapılmıştır. (1300 şehit)

1994 yılına değin süren bu savaşta Azerbaycan hazırlıksız yakalanmıştı. Ermenistan’ın yanında ise başta Sovyetler, daha sonra Rusya (hem askeri birlik ve hem de silahlarıyla), Fransa, İran, Yunanistan ve ABD vardı.

Sonuçta 16 bin Azeri Türkü’nü katleden Ermenistan, Azerbaycan toprağı olan Karabağ’ı işgal etti. BM’nin onca karar ve ikazlarına rağmen Ermenistan, 28 yıl boyunca bu Türk yurdunu işgale devam etti.

Aynı küstah Ermenistan, bugün de kabına sığmayarak Azerbaycan’a saldırdı.

Ermenistan ava giderken avlandı, zira köprülerin altından çok sular aktı ve artık Azerbaycan o eski Azerbaycan değildi. Yeni haliyle durumu fırsat gören Azerbaycan karşı taarruza geçti.

Kardeş ülke Türkiye, her şeyiyle Azerbaycan’ın yanında olacağını ilan etti.

Ermenistan’ın başında Soros’un seçtirdiği, Rusya karşıtı Nikol Paşinyan var. Halkını sefalet içinde yaşatan bu maceraperest adam, ağababalarına güvenerek ülkesini ateşe atmakta bir beis görmüyor.

Ama kazın ayağının öyle olmadığını gördü ve görmeye devam edecek.

Nitekim işgal altında tuttuğu Karabağ’da önemli toprak kayıpları yaşayan Ermenistan, Minsk grubu üyelerinin (Rusya, ABD, Fransa) çağrısına karşılık “Ateşkes görüşmesi yapmaya hazırız” açıklaması yaptı.

Demek ki paçaları tutuştu!

Azerbaycan Cumhurbaşkanı Aliyev de “Biz ‘Durun, çalışacağız, müzakere yürüteceğiz, yardım edeceğiz’ gibi beyanları dinleyecek durumda değiliz. Bunları defalarca duyduk. 30 yıl daha bekleyecek vaktimiz yok. Sorun şimdi çözülmelidir” dedi.

Haberin Devamı

Ocağın kızıştığı bu demde onu soğutacak tek şey adilane bir barıştır. O da Ermenistan’ın işgal ettiği topraklardan çekilmesidir.

Aksi halde bedeline katlanır, katlanıyor da.

Yunanistan yine oyuna mı geliyor?
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Ağustos 29, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Yunanistan, geçen asrın başında da birilerinin (İngiltere) oyununa gelerek İzmir’e asker çıkarmıştı. Neticesi malum.
Haberin Devamı

Denize döküldüklerinde kendilerini ateşe atan ve sözde destek için İzmir’e gelen İngiliz amiral, kılını bile kıpırdatmadan olayı seyretmekle yetinmişti.

İngiliz’in bahanesi bile hazırdı: “Biz onlara ‘Manisa’da durun’ dedik, dinlemeyip daha ileriye gittiler ve bu felaketle karşılaştılar!”

Dikkat edilirse, Yunanistan aynı aymazlıkla hareket ediyor. Bu kez de arkasına başta Fransa olmak üzere AB’yi, Mısır’ı, BAE’yi ve sözde ikili oynayan, gerçekte Yunanistan’a hep arka çıkan ABD ve İngiltere’yi alarak kabadayılık taslıyor.

Yunanistan, dün olduğu gibi bugün de üzerine oynanan oyunu görmüyor ve oyuna geliyor. Çok ağır bedel ödeyeceğini ve bunun karşılığında ise eline en ufak bir şey geçmeyeceğini, sadece kendisini ateşe itenlerin ellerini güçlendireceğini göremiyor.

Zira Doğu Akdeniz’de oynanan oyun, küresel çapta olup Yunanistan’ın boyunu çok aşıyor.

Gelinen noktada dünyanın en önemli geçer akçesi olan enerji havzaları ve bunların geçiş güzergâhları için yapılan hesaplar öncesi kartlar yeniden dağıtılıyor.

Malum, birinci ve ikinci büyük savaşlardan sonraki parselasyonda Türkiye’nin esamisi okunmadığı gibi yağmalanıp paylaşılan Osmanlı coğrafyasıydı.

Zira yapılan kurt taksimiydi, ademe (yokluk) mahkûm edilen Türkiye’ye zırnık koklatılmamıştı.

İşte yine yapılmak istenen, yeni taksimde de Türkiye’yi masanın dışında tutmaktır.

Bunun için PKK’yı ve FETÖ’yü başımıza bela ettiler, darbe üzerine darbe girişiminde bulundular. Bunun için güney sınırımızda bir terör devleti kurabilmek uğruna kirli ittifaklar oluşturuyorlar.

Bunun için Yunan palikaryasını üzerimize sürüyorlar!

Dünyanın en büyük hegemonik gücü olan, sözde dost ve müttefikimiz ABD, Türkiye ile de Türkiye’siz de yapamıyor. Çünkü Türkiye, işgal ettiği coğrafya itibarıyla enerji havzalarının merkezinde yer alıyor.

Türkiye’yi kontrol edip hizaya sokan bir ABD’nin, başta Çin ve Rusya olmak üzere rakipleriyle baş edebilmesi daha rahat olur. Zira bugüne kadar hep böyle yaptı, Türkiye’yi ileri bir karakolu olarak gördü ve kullandı.

Ama bugün gelinen noktada, başkaldıran ve hakkını yedirmek istemeyen bir Türkiye, tüm emperyal güçlerin uykularını kaçırıyor.

Bu durumu hâlâ anlamayan aymazlara ne demeli? Bunlar “Türkiye’nin Suriye’de, Libya’da ve Doğu Akdeniz’de ne işi var” diye geveliyorlar.

Türkiye bu yerlerde olmasaydı, tıpkı önceki iki büyük taksimde olduğu gibi, yağmalanan mallarını yine seyretmekle kalacak ve bundan da önemlisi güvenliğini yitirecekti.

Türkiye yeniden bir istiklal ve istikbal mücadelesi veriyor, bunu görmemek için kör olmak lazım.

Böyle bir durumda iktidar-muhalefet çekişmesi yapılabilir mi? Hani söz konusu vatansa gerisi teferruattı?

Yoksa kinleri dinlerinin önüne geçen birileri gibi hükümetin (Tayyip Erdoğan’ın) düşmesi pahasına devletin düşmesine göz mü yumacaklar?

.

Hep aynı oyun!
#Yazar#FUAT BOL#Ziya Paşa

Ağustos 26, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Müslüman aynı delikten iki kez ısırılmaz. İyi de aynı delikten 222 kez ısırıldığında bu nasıl oluyor ve buna ne demeli?

İşte bundan dolayıdır ki Ziya Paşa boşuna “Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz. Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde” dememiştir.

Bugün Müslümanların aynalarında gözüken bu denli perişanlıkları da kendi Müslümanlıklarından başkası değildir. Zira Müslümanlık ne diyor, neyi emrediyor ve neyi yasaklıyorsa, günümüz Müslümanı bunların tam tersini yapıyor. Yani alayı ‘marka Müslümanı’...

Müslümanlar birbirlerini yerken, emperyalistler de Müslümanların mallarını (yeraltı ve yer üstü zenginliklerini) afiyetle yiyor, bunlar seyrediyor.

Zavallı Müslüman halkların sahip oldukları zenginliklerden gırtlaklarına zırnık girmiyor. Kendi mallarının bekçiliğini başkaları adına ve üstelik uşak rolünü oynayarak çok güzel yapıyorlar.

Irak’a, Suriye’ye, Libya’ya bakın, her üç ülke de emperyalistlerin kuşatmasında.

Irak’ın petrol kuyuları ABD’li askerlerin gözetim ve denetiminde. Aynı ABD, Suriye’deki petrol kuyularını işletip çıkan petrolü pazarlamak üzere terör örgütü PYD/PKK’yı taşeron olarak seçti.

Oysa o petrolün gerçek sahibi Suriye halkı, lakin zalimler bir tek galonu bile Suriye halkına reva görmüyor.

Dikkat edin: Tüm bu şekildeki kurt taksimlerinde hakları yenilen, malları gasp edilen hep Müslümanlar oluyor. Onlar birbirlerinin boğazlarken, malları birileri götürüyor.

Libya’da da aynı oyun tezgâhlanıyor. Emperyalistler grup halinde Libya’dalar. Bunlardan hiçbiri BM’nin
.tanıdığı Libya’nın meşru hükümetinin yanında değil.

Çünkü bunların derdi Libya halkı değil. Bunlar petrolün peşinde.

Libya’da da petrol kuyularını gayrimeşru olan eli kanlı bir teröristin (Hafter) kontrolüne verdiler. Rusya, Fransa ve ABD’nin Ortadoğu’daki uydu devleri (Mısır, BAE, Suudi Arabistan), Hafter’e silah, mühimmat ve asker temin edip meşru hükümete karşı savaştırıyorlar.

Ölenler hep Libyalılar, malı götürenler ise hep emperyal güçler.

Türkiye, düne kadar tüm bu oyunlara seyirciydi. Zira kendi kabuğuna çekilmeye zorlanmış bir ülkeydi. IMF’nin borç batağında, faiz-enflasyon ve döviz şer üçgeninde boğulmuş, terör örgütlerinin hedefinde, kendi derdine düşmüş bir ülke konumundaydı.

Haberin Devamı

Yapılan zulümleri görüyor lakin canımızla uğraşmaktan kimsenin derdine bakamıyor ve en ufak bir müdahalede bulunamıyorduk. Köprülerin altından çok sular aktı ve belli ki güneş zalimlerin üzerine doğmaktan bıktı!

Türkiye titredi ve kendine geldi.

Ve işte artık Türkiye, o eski Türkiye değil. Silkinip kendine gelen, IMF’ye olan borcunu kesen, savunma sanayisini geliştirerek milli silahlarını üreten; hepsinden önemlisi, rol biçilen değil, rol biçen bir ülke konumunda.

Bu yüzden Suriye’deyiz, Akdeniz’deyiz ve Libya’dayız. Bizim bulunmamız, petrol yüzünden ve sömürü maksatlı değil.

Suriye’de kendi güvenlik kaygılarımız yüzünden varız.

Libya’ya da meşru hükümetin daveti üzerine gittik, meşru hükümetle yaptığımız anlaşma gereği Akdeniz’deki haklarımızı savunmak üzere oradayız.

Haberin Devamı

Türkiye’nin bulunması, emperyalist oyunları bozduğu için hop oturup hop kalkıyorlar ve Türkiye’ye ateş püskürüyorlar.

Bu yüzden Sayın Erdoğan’a ‘Fatih’ yakıştırması yapıyorlar ve onun “Sevr’in intikamını aldığını” ileri sürüyorlar.

Yunanistan’ı kışkırtıp ateşe sürüyorlar. O da dünden hiç ibret almamış ki boynunu ‘Osmanlı’ kılıcına sürtüyor.

Türkiye’nin kimseye kılıç falan çektiği yok, yalnızca haklarını yedirmemek için dik duruyor.

Yunanistan bir asır önceki gibi yine oyuna gelir ve ateşle oynarsa, bu kez Ege’de boğulmakla kalmaz, tutuşturduğu ateşte çıra gibi yanar ve kül olur.

Bizden hatırlatması!

.

Düşman çatlatan müjde!
#Yazar#FUAT BOL#Doğal Gaz

Ağustos 24, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Geçen asır (20. yüzyıl) milletçe felaketimizle sonuçlandı. Üzerimize çullanan Batılı emperyalistler bizi öldü diye bıraktılar. Yedi düvele karşı verdiğimiz bağımsızlık mücadelesiyle Türk’ün devlet-i ebet müddeti (sonsuza dek sürecek devleti) yeniden filizlendi.
Haberin Devamı

O filiz, tam bir asır müddetle (1920-2020) istiridyenin kabuğundaki inci misali için için oluşarak, yenilenerek, ilerleyerek, yükselerek boy attı ve şairin ifade ettiği gibi:

“Hani bir gün seninle Topkapı’dan

Geliyorduk, yol üstü bir meydan

Bir çınar gördük: Enli, boylu, vakur

Bir ağaç; hiç eğilmemiş, mağrur

Koca bir gövde; belki altı asır,

Belki ondan da fazla, dalgın, ağır,

Kaygısız bir ömür sürüp gelmiş;

Öyle serpilmiş, öyle yükselmiş,

Ki civarında kubbeler, damlar

Onu haşyetle seyreder gibidir....”

İşte kesilen ve öldü diye bırakılan bu devasa çınarımız yeniden yeşillendi, filizlendi.

Yepyeni, taptaze bir çınar oldu. Bundan dolayıdır ki 21. asır Türk asrı olacaktır. En az bir altı asır daha, bu kez de bu yeni çınar (Türkiye) söyleyecek ve tam dünya dinleyecek.

Mazlumlar, mağdurlar, ezilmişler ne kadar sevinseler azdır.

Dikkat ederseniz, biz başkaları gibi enerji kaynaklarının üzerine çullanmadık veya çilesini çekmeden bu kaynaklara kavuşmadık.

Bizim sahip olduğumuz tek bir varil petrolde bile ne bir gözyaşı ve ne de bir damla kan var.

Sondaj gemisi kiralamak istedik, vermediler. Tıpkı savunmamız için Patriot vermedikleri gibi. Kötü komşu insanı mal sahibi yapar, tüm dünyada mevcut olan toplam 13 sondaj gemisinin üçüne sahip olduk.

İsimlerini de Fatih, Kanuni, Yavuz koyduk.

İlk müjdeli haber, Karadeniz’in batısına uğurladığımız Fatih’ten geldi; sekiz kuyudan sonra dokuzuncuda 320 milyar metreküplük rezerv bulundu.

Ve bu daha taptaze bir başlangıç.

Bugüne değin milyar dolarlar vererek kiralık gemilerle petrol arattık. Bizim eşeğimizi ya türkü çağırarak aradılar ya da buldular lakin söylemediler.

Zira önceki iki dünya savaşı da enerji kaynakları yüzünden çıktı, bundan böyle olabilecek bir üçüncü dünya savaşının sebebi de yine enerji kaynakları olacaktır.

İngiltere Başbakanı Winston Churchill’in “Bir damla petrol, bir damla kandan daha değerlidir” sözü, emperyalizmin enerjiye bakış açısını tüm çıplaklığıyla sergilemektedir. Nitekim vaktiyle ‘Petrol Fırtınası’ kitabının yazarı Raif Karadağ, yukarıdaki gerçeğin ipuçlarını verdi diye öldürüldü.

Haberin Devamı

Şu halde Türkiye’de petrolü ancak serdengeçtiler, halka hizmet için kefeni giyenler bulabilirdi.

İşte Sayın Erdoğan ve aile bireyleri (başta Berat Albayrak ve Selçuk Bayraktar), bu denli milli davalarda bütün vücutlarını taşın altına koyarak bu başarılara imza attılar. Damatların neden hedefte olduğu şimdi daha iyi anlaşılmaktadır!

Hem savunma sanayisinde ve hem de enerjide lig atladık.

Bu müjde düşman çatlatan cinstendir dedik ve ilk örneğini gördük: Uluslararası kredi derecelendirme kuruluşu Fitch Rating, bu hamle ekonomiye müspet manada yansımasın diye, Türkiye’nin notunu durağandan negatife indirdiğini açıkladı.

İşin tuhafı, içimizdeki muhalefet de bu müjde karşısında dut yemiş bülbüle döndü. Belli ki onlar da dışarıdakilerden aşağı kalmıyor ve dün olduğu gibi “Edirne’yi Enver (Paşa) alacağına Bulgarlar alsın” anlayışındalar.

Türk insanına ve Türkiye’ye gıpta edilecek ufuklar açan ve daha da açacağına inandığımız Sayın Erdoğan’a, eski ve yeni Enerji ve Tabii Kaynaklar bakanları olan Berat Albayrak ile Fatih Dönmez’e ve başta Fatih sondaj gemi mürettebatımız olmak üzere diğer gemi, sismik ve sondaj personellerine kalbî şükranlarımızı arz ederiz.

.

İşte ABD’nin gerçek yüzü!
#Yazar#ABD#FUAT BOL

Ağustos 19, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Elbette bir tek ABD yok, bu durum belki de modern devlet olmanın gereğidir! Ama onlar devlet olabilmenin şanındandır diyorlar. Öyle veya böyle, kaç tane ABD varsa, hemen hepsinin ortak özelliği sömürgeci olmalarıdır.
Zira bunlardan her birisi kendini büyük balık hatta en büyük balık görüyor ve küçük balıkları yutmayı hem görev ve hem maharet biliyorlar.

Ha, bu durumu birileri açıktan, aşikâre yapıyor, diğerleri ise aynı şeyi gizli yapıyor.

Önümüzdeki 3 Kasım’da ABD’de seçimler var. Hem başkan, hem Temsilciler Meclisi üyeleri ve hem de Senato’nun üçte biri yenilenecek. Cumhuriyetçilerin adayı, şimdiki başkan Trump’ı iyi kötü tanıdık. Türkiye için kötünün iyisi diyebileceğimiz türden, hiç olmazsa diyaloğa açık bir başkan.

Demokratların adayı Joe Biden ise 78 yaşında. Önceki başkan Obama’nın başkan yardımcılığı görevinde bulunmuş. O vakitler Türkiye’ye karşı saman altından yürüttüğü düşmanlığını, daha sonraları açıktan ve küstahça sergiliyor ve haddini aşan lafları utanmadan söyleyebiliyor.

Türkiye’yi eskiden olduğu gibi kendi vesayetleri altında görüp Türkiye’nin iç siyasetini dizayn etmeye ve bu cümleden olarak Tayyip Erdoğan’ı başkanlıktan indirmeyi, bunun için de onun karşısındaki muhalefeti güçlendirmeyi diline doluyor.

Bu rezil adam, 15 Temmuz aşağılık kalkışmasını da ‘internet oyunu’ zannettiklerini söyleyip sinsice sonucu beklemiş, işler kendilerince ters gidince de ertesi gün sözde kınama mesajı yayınlamıştı.

Nitekim 12 Eylül darbesini emir-komuta içinde yaptırıp başarılı olduklarında da kendi hempaları (ayaktaş, omuzdaş) “Bizim çocuklar başardı” diye başkanlarına müjdeyi veriyordu.

Haddizatında Biden, “Şecaat arz ederken sirkatin söylüyor” ve gerçek bir itirafta bulunuyor.

Nitekim ABD’nin Türkiye’ye bakış açısı hep aynı olmuştur. Bizi NATO’nun güneydoğu kanadındaki ileri karakolu olarak görür ve kendi emriyle hareket edeceğimizi vehmederler.

Dinlemek istemeyip
biraz yan çizdiğimizde de tepemize binerler.

Menderes’in, İnönü’nün, Demirel’in, Ecevit’in, Erbakan’ın ve son olarak Erdoğan’ın tepelerine bindikleri ve binmek istedikleri gibi...

ABD hinterlandına girdiğimiz günden beri hep hışma uğradık. Bize hep tepeden, buyurgan bir eda ile baktılar. Bize hiçbir zaman eşit düzlemde, bağımsız ve bağlantısız bir devlet gibi bakmadılar; hep kendi uyduları olarak gördüler.

Haberin Devamı

Ama köprülerin altından çok sular aktı. Türkiye, o eski Türkiye değil artık.

Bundan böyle kaç çeşit ABD varsa, hepsi birden bunu bu şekilde bilecek ve ayaklarını ona göre denk alacaklar.

Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın, Türk halkının hissiyatına tercüman olarak şu mesajı yayınladı: “Joe Biden’ın Türkiye analizi saf bir cehalet, kibir ve ikiyüzlülüğe dayanıyor. Türkiye’ye emir verilen günler geride kaldı. Ama hâlâ deneyebileceğinizi düşünüyorsanız, buyurun deneyin, bedelini ödersiniz!”

İş budur, bundan gayrısı boştur. Biz bu sözü edebilmek için tam bir asır ‘araf’ta bekledik, bekletildik.

ABD’nin ileri yaştaki bu başkan adayı, belli ki sittin senedir emek vererek ektikleri zehirli tohumların meyveleri olan içimizdeki FETÖ’cülere ve kinlerini din edinen uşak ruhlulara güvenip sesleniyor.

Bu saatten sonra duyan olacağını sanmıyoruz lakin akrep doğası gereği zehrini kusacak.

Bu şaşkın adam müsveddesi, 15 Temmuz’la birlikte şahlanan milletin ok gibi yayından çıktığını ve o okun bir daha döndürülemeyeceğini bilmiyor mu?

Bilmiyorsa, öğreneceği çok şey var demektir.

Hodri meydan!

.

Atina ateşle oynuyor!
#Yazar#Yunanistan#FUAT BOL

Ağustos 15, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Yunanistan kurulduğu günden beri, kendisini hep Batı’nın şımarık çocuğu olarak gördü ve öyle davrandı. Bu yüzden yaptığı ve yapmakta olduğu onca hataları, Batı tarafından görülmedi, görülmek istenmedi.
Haberin Devamı

Batı’nın koruyup kolladığı Yunanistan hiçbir zaman kendi (bağımsız) olamamış ve hep onun-bunun teşvik ve tahrikleriyle hareket etmiştir.

Dün, İngiltere’nin teşvikiyle İzmir’e çıkmış, yıkılan Osmanlı’nın külleri üzerinden yapılan parselasyonda pay kapmak istemişti.

O çılgınlıkla Anadolu içlerine kadar gelmiş lakin o küllerin altında saklı cevheri (Türk’ün ruh kökünü) görüp hesap edememişti.

Türk’ün ruhu yeniden şahlanıp Yunan’ı önüne kattığında; teşvikçileri olan İngiliz amiral ve generalleri olayı seyretmekle yetinmiş, kaçan Yunan askeri ise soluğu Ege Denizi’nde alabilmiştir.

Yunanistan o günkü kullanışlı halinden bugün de vazgeçmiş değildir.

Zira o gün, İngiltere’nin himayesinde ayakta durabiliyordu, bugün de Almanya’nın (Merkel) sağladığı Euro’larla memurlarının maaşlarını ödeyebilmektedir.

Yunanistan bugün de kimden akıl(!) almışsa, kimin ya da kimlerin dolduruşuna geldiyse, Akdeniz’de en uzun kıyısı olan Türkiye’nin yetki alanını, Türkiye’nin kıta sahanlığını görmezlikten gelerek, haksız ve hukuksuz bir şekilde Mısır’la anlaşma yaptı.

Mısır’ın başına getirilen Sisi de, kullanışlı bir lider olarak, bu iş için biçilmiş kaftan.

Türkiye, doğal olarak bu anlaşmayı yok hükmünde saydığını ilan etti ve Merkel’in ricası üzerine ertelemiş olduğu sondaj çalışmalarını yeniden başlattı.

Durumlardan vazife çıkarmaya çalışanlardan biri de Fransa’nın başındaki Macron. Beyrut Limanı’ndaki patlamadan sonra, Lübnan’da boy gösterip fotoğraf çektirdi ve sömürü amacımızdan vazgeçmiş değiliz demeye getirdi.

Yunanistan kendine verilen rolü iyi oynuyor, Mısır’la yaptığı hukuksuz anlaşmadan sonra, Fransa ve İsrail’le görüşüp destek aradı ve aradığı bu desteği de buldu.

Fransa, Doğu Akdeniz’deki askeri varlığını arttırma kararı aldı ve bölgeye iki adet savaş uçağıyla firkateyn gönderme kararı aldı.

Beyrut’u harabeye çeviren patlamanın ardından Fransa çıkarsa hiç şaşırmayın, zira Macron’un Lübnan’ı ziyareti ‘katil cenazede!’ miydi dedirtti.

Belli ki, bu eski Fransız sömürgesi paramparça edilip, ağababalarının üsleri haline getirilmek isteniyor.

İsrail de Yunanistan’a deniz alanlarında, münhasır ekonomik bölgesini belirleme hakkına tam desteğini vurguladı ve dayanışma içinde olacaklarını açıkladı. İsrail de Lübnan’a aynı gözle bakıyor, bir an önce parçalansın ki, Hizbullah belasından kurtulsun istiyor.

İşte Yunanistan o cürmü ile bölgeyi ateşe atmak istiyor. Belli ki daha dünkü tarihten bile hiç ibret almamış.

Birazcık ibret alabilseydi, Türk’ün ölüsünün, kendisini denize döktüğünü unutmaz ve bugünkü dipdiri halinin karşısına dikilmezdi.

.

Bunlar devlet mi?
#Yazar#FUAT BOL#Türkiye

Ağustos 12, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Cihan devletimizi yalnızca o gün oluşacak her bir parçasını sahiplenmek için paramparça etmediler. Her bir parçasından, daha sonraları kullanmak üzere sözde birer devlet(çik) oluşturup bu günlere taşıdılar.
Haberin Devamı

Diğer bir deyişle, her birini bir çıban başı olarak bıraktılar; zamanı gelince patlatmak üzere...

Malum, günümüzdeki savaşlar vekâlet yoluyla, ya bu denli devletçikler kullanılarak ya da bir kısım terör örgütleri üzerinden yapılıyor.

Ortadoğu’daki petrol bölgesinde, birkaç kuyunun başına topladıkları irili ufaklı kabileleri devlet haline getirdiler. Gerçekte bunlar devlet değil, devlet süsü verilmiş uydu topluluklar.

Bunların başına geçirdikleri sözde liderler (şeyh, kral, başkan vb), kendilerini o göreve getiren Batılı efendilerinin sadık birer uşağıdır.

Batılı efendilerinin bunlardan istedikleri tek şey, kendilerine itaat etmeleridir. Batılının bunlarla ilgili asla bir rejim kaygısı yoktur. Ne şekilde idare edilirlerse edilsinler, yeter ki kendi sözlerinden çıkmasınlar.
a
Bu devletçiklerin ellerindeki petrolü Batılı şirketler çıkarıyor, işliyor ve dünyaya pazarlıyor. Mahut liderlerin her biri petrol milyarderidir. Lakin o uşak ruhlu halleriyle ne sahip oldukları(!) parayı ne de işgal ettikleri makamları taşıyabiliyorlar.

Hemen hepsinin parası, ABD’deki bankaların kasalarında adeta ‘rehin’ olarak duruyor.

Emperyalistler, onlardan yürüttükleri vekâlet savaşlarında ‘vekil’ olmaların istiyor. Onlar da efendilerinden aldıkları bu vekâletle silah satın alıyor, terör örgütleri kuruyor, mevcut terör örgütlerini eğitip, donatıp çeşitli cephelere sürüyorlar. Daha da ileri giderek, sahip oldukları(!) ordularını onların emrine vermekten çekinmiyorlar.

Şimdilik bunların başında BAE, Suudi Arabistan ve Mısır var. Bunların üçü birden el ele verip Batılı müttefikleriyle(!) birlikte Türkiye’nin karşısındalar. Mısır, Yunanistan’la Türkiye’ye rağmen ‘deniz anlaşması’ imzalıyor.

Çok şükür, Türkiye eski Türkiye değildir. Mahut anlaşmanın yok hükmünde olduğunu açıkladı. Türkiye artık dünkü gibi terörü sınırlarında veya içinde bekleyen edilgen bir politika izlemiyor. Terörün tahribatını yaşamadan, onu bulunduğu ininde imha ediyor.

Bu yüzden Türkiye’nin sınırları, maruz kaldığı terör karşısında güvenliğine endeksli olarak değişti, değişmek zorunda kaldı.

Haberin Devamı

Ya Akdeniz’de burnumuzu çıkarıp denize giremeyeceğiz ya da Akdeniz’i kullanma ve koruma sahamız Libya’dan başlayacak.

Ya Suriye ve Irak sınırlarımızda bir terör devletine göz yumacağız ve bu terör devleti, bizim güneydoğumuzu her an tehdit altında bırakacak ya da bu örgütleri sınırlarımızdan uzaklaştırıp Suriye’nin ve Irak’ın derinliklerinde üsler kurup bunların haddini bildireceğiz.

“Türkiye’nin oralarda ne işi var?” diyenlere küçük bir hatırlatmamız olacak:

Şu BAE denilen kabile devleti(!), efendilerinden aldığı talimatla Türkiye’ye karşı yürüttüğü hasmane tavırların binde birini İsrail’e karşı yürütseydi, hali nice olurdu hiç düşündünüz mü?

Derhal (24 saat geçmeden) gök kubbeyi başına yıkar ve o kral bozuntularının tahtlarını başlarına geçirmezler miydi?

Biz ne mi yapıyoruz?

Her yiğidin yoğurt yiyiş tarzı başkadır. Biz önce ihtar ederiz, muhatabımızın aklını başına devşirmesini bekleriz.

Aklını başına devşirdiyse ne âlâ, aksi halde ne yapacağımızı Milli Savunma Bakanı Hulusi Akar söyledi: “Birleşik Arap Emirlikleri (BAE), zarar vermek amacıyla Türkiye karşıtı terör örgütlerini destekliyor. DOĞRU YER VE ZAMANDA HESABINI SORACAĞIZ!”

.

Türkiye’nin söyleyecek sözü var!
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Ağustos 08, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Tarihte bizim kadar inişli çıkışlı ne bir millet var, ne de böyle bir milletin sahip olduğu devletler...
Cumhurbaşkanlığı Forsu’ndaki 16 yıldız tarihte kurulup yıkılan Türk devletlerini, ortadaki büyük güneş ise bunlardan 17.’si olan Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni simgeliyor.

16. devletimiz olan Osmanlı’yı yıktıklarında bizi öldü diye bıraktılar. Nitekim biz, yeni devletimizi Osmanlının külleri üzerine inşa ettik.

Lozan’la yeni devletimizin bağımsızlığını tanıdıklarında da şu değerlendirmeyi yaptılar: “Bundan böyle Türklerin en iyi hali, bizim (İngiltere) müsveddemiz olacaktır.”

Dedikleri gibi de yaptılar; zira ne Doğulu kalabildik ne Batılı olabildik.

Avrupalıların gözünde Türklerin dünyadaki yeri Orta Asya’dır. Nitekim AB kapısındaki halimiz ortadadır. Ne yaparsak yapalım, bizleri asla kendilerinden (Avrupalı) görmeyeceklerdir.

70 yıldır (üç nesil) Avrupa’da bulunan Türklere hangi gözle baktıklarını görün, ne demek istediğimizi anlarsınız. Biz kendimize ne kadar ‘Almancı’ da desek, onların gözünde hep ‘yabancı’yız.

Batı taklitçiliğinde elmalarla armutları birbirine karıştırdık. Ruh köklerimizden koparsak bizi alırlar sandık. Böyle yapanlarımız beterin beteri oldu, zira şahsiyetlerini büsbütün kaybettiler.

Türkiye’ye ziyarete gelen ve kati dönüş yapan gurbetçilerimizi düşünün. Başlarına geçirdikleri fötr şapkalarına taktıkları tüyle (Bavyera köylü şapkası) Alman cakası satarlar ama ne yaparlarsa yapsınlar, bizim gözümüzde sadece ‘Almancı’dırlar ve hep öyle iki arada bir derede kalmışlardır.

Geçen asrın başında (imparatorluğumuzu yıkarlarken) sesimizi, soluğumuzu kestiler. Genç Cumhuriyetimizi tanırlarken de “Ancak bu kadar konuşabilirsiniz” dediler veya öyle planladılar.

Halbuki biz Türkler, biçarelerin çaresi, kimsesizlerin kimsesi, mazlumların koruyup kollayıcısıydık.

Topkapı’daki (saray) kulemizden dünyanın dört bir yanına adalet dağıtan bir medeniyetin temsilcileriydik.

Özellikle 2. Cihan Savaşı’ndan sonra Türkiye’yi yörüngesinden çıkarıp NATO’ya üye, kendilerine (Batı) sözde müttefik yaptılar.

Tabii böyle müttefiklik düşman başına!

Akıllarınca bizi darbeler demokrasisi(!) ile tedip ettiler, istedikleri çizgide tutup uslandırdılar.

Ne zamanki 15 Temmuz 2016’daki alçak FETÖ kalkışması vuku buldu, çömlek patladı!

Uyuyan dev silkindi, bir hışımla doğruldu ve “Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!” diye gürledi.

Kalkış o kalkış, bir daha Türkiye’yi tutabilene aşk olsun!

Bir asrı aşkın bir zamandır onlar konuştu biz dinledik, onlar oynadı biz seyrettik.

“Dost olun” dediler olduk, “Müttefik olun” dediler olduk, “Asker gönderin” dediler gönderdik, “Ölün” dediler öldük...

Onlarsa kendilerine ihtiyaç duyduğumuz her anda karşımıza dikildiler.

Düşmandan beter düşman kesildiler.
Artık söz söyleme sırası bizde, biz söyleyeceğiz onlar dinleyecek, biz yapacağız onlar seyredecek!

Yeter ki biz kendimiz olalım ve kimselerin taklitçisi olmayalım.

.

Hesaplaşma (1)
#Yazar#Yazarlar#Fuat Bol

Temmuz 18, 2020 06:362dk okuma
Paylaş

Türkiyemizi dün rahat bırakmadılar, bugün de rahat bırakmıyorlar, bu gidişle yarın da rahat bırakmayacaklar.
Koca Birinci Cihan Savaşı’nı Osmanlı Devleti’ni tasfiye için çıkardılar. Ana neden budur, diğerleri bahaneden ibarettir. Bu savaşın sonunda Osmanlı postundan kendilerine uşak (uydu) elliye yakın ülke çıkardılar.

O gün nasıl ki tüm emperyal güçler Osmanlının karşısında ise bugün de aynı güçler Türkiye’nin karşısındadır. Aralarındaki ayrılık satıhtadır, Türkiye’ye karşı hepsi birden aynı saftadırlar.

Türkiye, Osmanlı’nın enkazı üzerinde filizlenip gelişti lakin tam bir asırdır (yüz sene) Türkiye’nin başını kaldırıp bakmasına, kendine gelmesine ve hele hele atılım yapmasına asla müsaade etmediler.

Türkiye’ye dost görünen gerçek düşmanlar terör örgütleri kurup hemen yanı başımızdaki devletlerde konuşlandırdılar. Bize de “Sakın burnunun ucunu dışarı çıkarma” dediler!

Bataklık dışarıda ama biz içeride sivrisinekleri teker teker avlayacaktık.

Düşmanın içimize yerleştirdiği FETÖ unsurlarıyla da tüm kurum ve kuruluşlarımızla çürümeye terk edilmiştik. Zira koca bir devleti FETÖ’cü unsurlarla yapılandırdılar.

Burada bir yerde çok büyük bir hata yapıyoruz ve bu yüzden siyasetçileri suçluyoruz. İnsanlar yetkileri oranında sorumlu olurlar; bizdeki devlet yapılanmamızda yetkili mercide bulunanlar hep bürokratlar olmuştur.

Bürokrasi hancıdır, gelip giden siyasetçiler ise hep yolcu olarak görülmüştür.

Bu yüzden gelip geçen tüm hükümetler (sivil-asker) ülke yönetiminin ancak beşte birinde söz sahibi (yetkili) olabilmiştir. Bu beşte birlik alan da devleti devlet yapan kurum ve kuruluşlar değildir.

Düşman bizi bizden iyi bildiği içindir ki, devleti ele geçirmek adına yapılanırken yetkisiz siyaset kurumunu es geçmiştir. Yani bir siyasi partiyi, kısmen veya tamamen ele geçirmek derdinde olmamıştır.

Ama bunun yanında bir TSK’yı, bir EGM’yi, bir yargıyı ve sürüsüyle sivil ve resmi kurum ve kuruluşu ele geçirmek için sınırsız gayret sarf etmiştir.

Olayları değerlendirirken insaflı olmak lazım. Başbakan Süleyman Demirel’i hatırlayın, kurumlara genel müdür atayamıyordu.

Ortalık güllük gülistanlıkken ülkenin başbakanına (S. Demirel, 1965-1971) “Bırak git” diyorlardı. O da bırakıp gidiyordu. “Neden gidiyorsun” dendiğinde de “Bana ‘Git’ diyen ordu, benim ikinci bir ordum mu var ki karşı koyabileyim, gitmeyip ne yapacaktım yani” diyebiliyordu.

Bir diğer Başbakan Bülent Ecevit, sözde kendisine bağlı Özel Harekât’ın maaşının ABD tarafından ödendiğini bürokratından öğrenebilecekti. O da ABD ödemeyi kesince ancak belli olacaktı! (Daha önceden bu bilgi bürokrat tarafından başbakana iletilmiyor!)

Erdoğan da elindeki malzemeyi kullandı, kendisine sunulan ve kabul gören emir subayından beşi FETÖ’cüydü. Bunların içyüzünü bilseydi canını emanet eder miydi?

Unutmayın: Bunlar 70 senedir her kademeye kadro yetiştiriyor, başbakanlar da elindeki mevcut kadroya ve kendisine verilen istihbarata göre değerlendirme yapıyor. İstihbarat bunların elindeydi ve sadece adı ‘milli’ydi.

Erdoğan, istihbaratı gerçek milli kimliğine kavuşturarak işe başladı. O dönem bu fakir de TBMM’deydim. Sabahlara kadar çalışıp bu kanunları çıkardık.

Haberin Devamı

FETÖ’nün dişe dokunur bir siyasi ayağının olmadığını (şimdiye kadarki siyasi yapılanmamızda buna gerek olmadığını), pazartesi ve çarşamba günlerindeki yazılarımda açıklamaya devam edeceğim.

.

Hesaplaşma (2)
#Yazar#FETÖ#FUAT BOL

Temmuz 20, 2020 06:373dk okuma
Paylaş

Vesayet, kendi hükümranlığı paralelinde anayasalar yaptı. Bol denilen 61 ve daraltıldığı iddia edilen 82 anayasalarının her ikisinde de davul siyaset kurumunun boynuna asıldı, tokmak ise bürokrasinin eline verildi.
Zavallı Süleyman Demirel, halktan yüzde 52 oy alıp sözde tek başına iktidara gelmesine rağmen bir TRT Genel Müdürü atayamadan muhtıraya muhatap kılınıp görevden uzaklaştırıldı.

Seçilmişler, atanmışların (bürokrasi) gözünde adeta hep ‘hain’, ‘satılmış’ görüldü ve halka da böyle gösterildi. Biz medya mensupları da buna bilerek veya bilmeyerek alet olduk. Düzenlenen anketlerde en güvenilmeyen çıkan siyaset kurumunu manşetlerimize taşımayı maharet bildik. Siyasetçinin satılmış ve hain olabileceğini saklamayıp, televizyonlara çıkıp utanmadan dillendirdiler. (15 Temmuz aşağılık ayaklanmasından sonra hangi meslek mensuplarının yurtdışına kaçtığını ve dış ülkelere iltica ettiğini dikkatlerinize sunarım.)

Kafaya bakar mısınız: Başbakanlara güvenilmiyor ve devletin sırları kendisiyle paylaşılmıyor. Necmettin Erbakan başbakan olunca, Başbakanlık’taki kasaların Genelkurmay Başkanlığı’na nakli söz konusu oldu.

Hesabı başbakan veriyor, hem millete veriyor ve hem de bürokrasiye (MGK) veriyor (daha doğrusu kendisinden hesap soruluyor) ve üstelik kendisinden devletin bilgileri esirgeniyor.

İşe bakın: Demokrasilerde hesap sorması gereken başbakanken, bizde hesap veren konumunda!

Hak ve hürriyetlerin daraltıldığı 82 anayasası ile ise tam bir karakuşi hal meydana geldi. Sorumlu olan başbakan yetkisiz, sorumsuz olan cumhurbaşkanı ise yetkili kılındı.

İki başlı sistemle AK Parti’nin tek başına iktidarda olmasına karşın yaptığı tüm atamalar, Cumhurbaşkanı Sezer tarafından veto edildi. Devlet (cumhurbaşkanı) güvenilir, hükümet (başbakan) güvenilmez addedildi.

Ülke, beş sene müddetle vesayetle birlikte vekâletle yönetildi. Hükümetlere ‘el’ gözüyle bakılıyor ve devlete nüfuz etmesine asla müsaade edilmiyordu.

Edilmiyordu çünkü devlet vesayetle çoktan kuşatılmıştı.

Oysa nüfuz etmesi gereken çoktan ettirilmişti.

Ondan sonra da kalkıp “Siyaset kurumu, devletin kılcallarına değin nüfuz eden FETÖ’yü nasıl fark edemedi” diye hayıflanıyoruz ve hesap sormaya kalkıyoruz.

Demirel’in ifade ettiği gibi, siyasetçinin başka devleti yok, başka ordusu yok, başka istihbaratı yok. Siyasetçi mevcut kurumlardan (bürokrasiden) aldığı bilgiye göre amel ediyor.

Hükümet gökten zembille insan indirip atamıyor, mevcut bürokratlar arasından tercih yapıyor. Ama tercih edeceklerinizin kahir ekseriyeti FETÖ’cü ve üstelik bunların dosyaları göz kamaştırıyor.

Devleti kılcallarına kadar hainlere teslim eden ve ettiren, hikmet-i devlet gereği hep bürokrasi (atanmışlar) olmuş lakin bütün bunların hesabını siyaset kurumu sandıkta millete vermiştir. (Yurtdışı görevde iken yurda dönmeyip bulundukları ülkelere iltica eden NATO’daki subaylarımızdan siyaset kurumu mu sorumlu?)

Halk daseçtiği başbakanını devleti yönetmekte yetkili zannediyor ve bu zannının doğrultusunda da sandıkta hesabını sorduğunu zannediyor. Bir partiyi indirip diğerini çıkarıyor ve iktidarı değiştirdiğini zannediyor. Oysa götürüp getirdikleri hep yolcu, asıl hancı olan vesayet, hep muktedir.

Halk, devletin içinde kendi başlarına buyruk çeşitli devletçiklerin olduğunu ve seçtiği başbakanların (hükümet) bunlara söz geçiremediğini nereden bilebilir ki?

Hangi demokraside ülkedeki Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde gerekli çoğunluk sağlanmasın diye siyasi parti liderlerine telefon edilip tehdit edilir ve böylece Meclis’e girmemeleri sağlanır?

Şu son hüküm cümlesi okunmadan bu yazı anlaşılmaz: Evet, gelip geçen her hükümet (sivil veya darbe hükümetleri), FETÖ’ye (FETÖ’nün görünen yüzüne) yardım etti; bu yardımların en çoğunu da AK Parti hükümetleri yaptı. “Ne istediler de vermedik?” sözü onlara aittir.

Burada dikkat edilmesi gereken husus: Bu yapının gerçek yüzünü bilerek yardım edenler kimlerdir?

Legal görünümlü bu yapının illegal olduğu neden sonra anlaşıldı? Onlar da tüm kurumları ele geçirdikten sonra sıranın kendilerine gelip alaşağı edilecekleri anda anlayabildiler. (MİT TIR’ları operasyonu, 17-25 Aralık girişimleri)

Asıl mesele, son elli yılda FETÖ’yü gizleyen, kurup yeşerten, geliştiren ve devletin her kurum ve kuruluşuna nüfuz ettiren kim? Ya da kimler?

Ağaca bakıp ormanı göremiyoruz, “Sen şu kadar yaptın”, “Ben yapmadım” diyerek zaman öldürüyoruz.

Bu yapının devletimize kast eden bir derin devlet yapılanması olduğu kesin.

Ölüm kalım savaşı verilirken, meleklerin cinsiyetini tartışmayalım.

‘Sen’i, ‘ben’i bırakıp el ele verelim ve yeniden dirilişin yoluna koyulalım.

Zira tehlike henüz geçmiş değil!

.

Hesaplaşma (3)
#FETÖ#Yazar#FUAT BOL

Temmuz 22, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Hesaplaşma başlıklı ilk iki yazımda okuyucularımdan çok tepki aldım. Olumlu kadar olumsuz tepkiler de var. Belli ki olumsuz tepkilerin hemen hepsi yanlış anlamadan kaynaklanıyor.
Olumsuz tepki verenler hep Sayın Erdoğan’a ve AK Parti’ye yükleniyor. ‘O ne istediler de vermedik mi’ demedi mi? Cemaatle kol kola yürüyen kim ya da kimlerdi? Bürokrasideki bunca FETÖ’cü atamaları AK Partili başbakan ve bakanlar yapmadı mı? FETÖ’cü kurum ve kuruluşlara bütün bu imkânları AK Parti iktidarları sağlamadı mı? şeklinde eleştiriyorlar.

Bunların hepsi doğru lakin şu hususu çok iyi bilelim ki, FETÖ, AK Parti’den çok önceleri (70’li, 80’li yıllardan itibaren) devlete sızdı ve sızdığı her yeri ele geçirdi. Bu, öyle akşamdan sabaha olmadı, en az yarım asırlık bir çalışma söz konusu.

Örgüt, ‘eğitim’ şemsiyesi altında, devletin tüm kurum ve kuruluşlarına kadro yetiştirdi.

Ayrıca bu teşkilat, hep güce, yani iktidara oynadı, iktidarda kim varsa onunla işbirliği yaptı. Asker-sivil fark etmez, örgüt hepsini tepe tepe kullandı. Örgüt uluslararası menşeli olup, çok sinsi ve çok gizli çalıştı, su gibi, girdiği her kabın şekline almakta zorlanmadı.

FETÖ için hiçbir mukaddes değer yoktur, gayeye ulaşmak için her yol mubahtır. Bundan dolayı da en mukaddesleri bile kullanmaktan çekinmedi, düşünün, muazzez dinimizi ve devletimizi bile kullandı.

Cumhurbaşkanı ve başbakanlarımız, ‘cemaat’ olarak bilinen FETÖ’nün yurtdışındaki faaliyetlerine yardımcı olmaları için yabancı ülke başkanlarına mektup yarışına girmişti.

Evet, devletin kimi birimleri ve bir kısım yazar–çizer F. Gülen’in ne menem şey olduğunu raporlarda belirtti ve yazıp çizip söylediler. Bunlardan birisi de bu fakirdir. Ama her seferinde, devletin içindeki ‘gizli’ bir el bunlara sahip çıktı. Unutmayın, zaten devletimizin idaresi hep o ‘gizli’ bir elin yönetiminde olmuştur.

Kendilerinin farkına varıp aleyhte bulunanların hesaplarını bir şekilde gördüler! Şu hususu kesinlikle ifade edebiliriz ki bu ülkedeki tüm faili meçhullerin arkasında ya bizzat FETÖ ya da FETÖ’yü kullanan dış güçler vardır. Farkına varmayıp kendisine hizmet edenleri ise ödüllendirdiler. Örneğin DSP lideri Ecevit için “Şefaat imkânı verilirse bunu Ecevit için kullanırım” deyip partisini iktidara taşıdılar.

Ecevit de, başbakanlığı döneminde, başta F. Gülen olmak üzere ‘cemaati’ gözetip korudu.

Düşünün, 28 Şubat döneminde bunları askerler korudu. Bunlar askerle bir olup meşru hükümeti devirdiler.

Biz gazeteciler cumhurbaşkanları ve başbakanlarla birlikte yurtdışı seyahatlerde bunların okullarının açılışlarında bulunduk. O ülkelerdeki büyükelçilerimiz adeta FETÖ militanı gibi çalışıyorlardı, biz bu duruma bir anlam veremezken, bir kısım arkadaşlarımız bu durumu büyükelçilerimizin vatan-millet aşkına bağlıyordu.

Dikkat edin, bu süre esnasında siyasetçilerin görev yaptığı hükümetlerin ömrü 18 ayla sınırlı, oysa bunlar adeta devletle kaimler. Atama mevkiindeki siyasetçinin önüne gelen isimlerin hepsi FETÖ’cü, dolayısıyla başka birisini atama şansı yok. Dedik ya, bunlar hancı, hükümetler yolcu!

Bu durumun tipik örneği, Cumhurbaşkanı’na sunulan beş emir subaylarından hepsinin FETÖ’cü olmasıdır. Sözde seçim yapacak kişi ne yapsın?

TSK’daki generallerin yüzde 40’ı bunlardandı, daha alt rütbelerdeki subayların sayısını moraliniz bozulmasın diye vermiyorum! Hadi diyelim sivildeki atamaları gafil hükümetler yaptı, ya askeriyedeki atamalar?!..

Tarla, sizin bilginiz ve kontrolünüz dışında sürülmüş. Siz, orada yetişmiş sebzelerle yemek yapmak zorundasınız! Üstelik pişirdiğiniz bu zehirli aştan ilk önce siz tadacak ve siz servis yapacaksınız.

Allah c.c. bu millete acıdı da bu canavar sürüsünü şaşırttı. Zira boşuna darbelere yeltendiler, biraz daha sabretselerdi, darbeye gerek kalmadan ülkeyi her şeyiyle teslim alabilirlerdi.

Bunların şaşırıp darbeye tevessül etmeleri, onların tabiriyle ‘Uzun adam’ı’ uyandırdı. Sayın Erdoğan tehlikeyi gördü ve tehlikenin gözünün içine bakmakta en ufak bir tereddüt göstermedi. Burada bir şeyi itiraf etmek zorundayız, bu büyüklükteki bir tehlikeyi gören hiç kimse bunun üzerine gitmek istemez, öldürülmekten korkar.

Ama Sayın Erdoğan korkmadı ve üzerine gitti, hem de ölümüne!

Bu hakkı teslim etmek herkesin namus borcudur, fikir namusu olan bu hakkı teslim eder.

Sayın Erdoğan ya bu cesareti gösterip bunlarla mücadeleye girişmeseydi, ülke ve millet olarak halimiz ne olurdu?

Bir düşünün, biraz izan lütfen!

.

Suçlu, ayağa kalk!
#FUAT BOL#Yazar#Pandemi

Ağustos 05, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

Birey, toplum ve devlet planında başımıza ne gelmişse, hep had bilmezlikten, ayağımızı yorganımıza göre uzatmamamızdan, kendimizi dev aynasında görmemizden geldi.
İnsan boşuna afra tafra atıyor, işte gözle göremediği bir virüs çırpına çırpına ölmesine neden oluyor ve bunca teknolojik imkânla elinden bir şey gelmiyor.

Daha nezlenin ilacını bulamayan insana bu kendini beğenme ve başkalarına tepeden bakma hali yakışıyor mu Allah aşkına?

Dünya yaşlandıkça (aslında onu yaşlandıran, çığırından çıkaran biz insanoğluyuz, zira o kendi halindeyken her an yenilenip tazeleniyordu) hırçınlaşıyor ve adeta kendini bu hale getiren insanoğluna ihanet edip intikam alıyor.

Dengesini bozduğumuz tabiat da ister istemez bizim dengemizi bozuyor.

İnsanoğlundaki gafletin büyüklüğüne bakın ki ne tüm dünyayı kasıp kavuran pandemiden, ne de sürekli artmakta olan doğal afetlerden en ufak bir ibret almadan, eski tas eski hamam yoluna devam ediyor.

Eskiden bir cenaze çıkan köy veya mahallede bir hafta hüzün olurdu, şimdi ise onlarca, yüzlerce ve hatta birlerce cana mal olan doğal afetler bile vaka-yı adiyeden oldu. Ateş düştüğü yeri yakıyor, diğerleri duyup geçiyor ve kimsenin kılı kıpırdamıyor.

Şehirleri insanca yaşanır olmaktan çıkarıp beton yığınları haline getirdik. Dere yataklarını binalarla doldurduk. Selde, taşkında, şiddetli bir yağmurda suyun gideceği yer yok, önüne kattığını götürüyor.

Bu denli çarpık yapılaşmada vatandaşın bir kabahati varsa, devletin (belediye) bin kabahati vardır. Bütün bu kepazeliklerin yanında vatandaş yaptığı hatanın bedelini canıyla, malıyla ödüyor, lakin o kepazeliklere göz yuman veya imkân tanıyan belediye sorumluları(!) sefa sürmeye devam ediyor.

Halbuki asıl katiller onlar; uygunsuz yerleri imara açanlar, uygunsuz yapılara iskân ruhsatı verenler, yerleşim yerlerindeki dere yataklarını ıslah etmeyenler ve bu yerlerdeki yapılaşmaya göz yumanlar hesap vermediği müddetçe bu devran sürüp gider.

Daha dün, herkesin gözleri önünde İstanbul’daki Basın Ekspres yolunda büyük bir sel felaketi yaşandı. Su TIR’ları gazete kâğıdı gibi buruşturup sürükledi. Onca suyun nereden geldiğini yetkililer hâlâ açıklamadı.

O zamanki İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı dedi ki “Burası dere yatağıdır, yapılaşmaya asla müsaade etmeyeceğiz.”

Dedi ama tam tersini yaptı: Mevcut dere yatağında bir uçtan öbür uca gökdelenler dikildi. Üstelik bunların bir kısmı (Fatih Koleji vb) FETÖ’cülere yaptırılmıştı.

Nerede o belediye başkanı veya o imarları veren belediye yetkilileri?

1999 depreminde 17 bin insanımızı (resmi rakam) kaybettik, şehirlerimiz yerle bir oldu. Bir-iki yapımcı-yüklenicinin (müteahhit) dışında kim ya da kimlerden hesap sorulabildi?

Dünyanın çeşitli ülkelerinde bizim iki, üç hatta dört katımız şiddetinde depremler oluyor. Çok az maddi hasarla atlatıyorlar. Bizse her şeyimizle depremin altında kalıyoruz.

Hadi malımızdan vazgeçtik diyelim, bizim canımız bu kadar ucuz mu?

Üstelik yüksek kalitede inşaat yapım sektöründe, dünyada sayılı ülkeler arasında yer alıyoruz. Bu demektir ki istersek yapabiliyoruz.

Ee, neden yapmıyoruz?

.

Asıl tehlike!
#Yazar#FUAT BOL#FETÖ

Temmuz 25, 2020 06:293dk okuma
Paylaş

Bundan önceki üç yazıda, vesayete endeksli önceki parlamenter sistemimizde siyasette FETÖ’nün ayağı olmadığına, olmasına gerek duyulmadığına dikkat çekmiştik.
Haberin Devamı

Çünkü FETÖ güç ister, güçlünün yanında olmak ister; siyasette devletle ilgili bir güç yoktu ki öyle bir ayağa (siyasi ayak) gereksinim duysun!

Dikkat ederseniz, her gelen iktidar (ister asker ister sivil) ona yardımcı olmuştur. Dolayısıyla FETÖ asla durakta beklemez, hep giden arabaya biner. Kim iktidarsa onunla beraberdir ve onunla iş tutar.

Asker-sivil her çeşit bürokrasiyi ele geçirmiş olduğundan, mevcut iktidarlara ayrıca bir seçenek bırakmamıştır. Bürokrasi siyasetin önüne neyi koyarsa, iktidar onu imzalamak zorundadır. En fazla birkaç seçenek sunarlar, onlardan birisini siyaset kurumu tercih eder.

Halbuki hangisini tercih ederse etsin, seçeceği yine FETÖ’cü olacaktır. Zira devletin kılcallarına değin nüfuz etmiş bu yapıda başka türlü hareket etmeniz mümkün değildir.

Diğer bir deyişle, siz istediğiniz kadar zar tutun, muhatabınızın zarları cıvalıdır.

Zira bu yapı yarım asırdır kadro yetiştirmektedir. Böyle bir yapıyla kim baş edebilir? Kim ya da kimler böyle bir yapıya alternatif olabilir? Kimde böylesine organize olmuş bir güç var?

Bundan dolayıdır ki özellikle 15 Temmuz 2016’dan sonra Türkiye, 2. bir bağımsızlık savaşı vermektedir.

Türkiye, 2. Dünya Savaşı’ndan sonra (savaşa girmemesine rağmen) iplerini ABD’nin eline verdi. NATO’yla birlikte bu el daha da güçlendi. Karşılığında demokrasi vaat ettiler ama bize reva gördükleri demokrasi malum.

Vesayet demokrasisi...

Bununla bile yetinmediler ve on yılda bir bu ‘güdük’ demokrasiyi bile çığırından çıkarıp darbe yaptılar. Yaptıkları darbelerle öylesine gına getirttiler ki ‘güdük’ de olsa o demokrasiyi bile arattırdılar.

Denize düşmüş, yılana sarılıyorduk!

15 Temmuz 2016 aşağılık darbesi bardağı taşıran son damla oldu, zira uyuyan devi uyandırdılar. Millet yenile yenile yenmesini öğrenmişti! “Yetti gayri” diyen millet, sağına soluna bakmadı, bayrağını kapan sokağa döküldü.

Muhatabı ABD’nin 6. filosu dahi olsaydı, çıplak elleriyle onu da dürüp bir kenara atacaktı. Zira o gün sokağa çıkan her çeşitten insanın tek bir hedefi vardı: ÖLMEK!

Haberin Devamı

Ölümüne gelen insana ne yapılabilir ki? En fazla öldürürsünüz değil mi? Bu şekilde ölmeye hazır milyonlar varsa hiçbir şey yapamazsınız, nitekim yapamadılar da...

Şimdi gelelim bundan sonra gelebilecek asıl tehlikeye... Devlet yeniden yapılandırılırken, malum, sistem de değişti ve biz başkanlık modeline geçtik. Yani demokrasinin üzerindeki vesayeti kaldırmak istiyoruz. Siyasetin elini güçlendirmek istiyoruz.

Sistem demokrasiyse olması gereken de budur zaten.

FETÖ’yü ve benzer örgütleri ellerinde bulunduran dış güçler, bundan böyle bürokrasiyle uğraştıkları kadar siyasetle de uğraşacaklar. Siyasi partiler kuracaklar, mevcut siyasi partileri ele geçirmeye çalışacaklar.

Çünkü artık güç siyasetin elindedir, FETÖ’nün hedefi de artık bu gücü ele geçirmek olacaktır. Bürokrasideki uyuyan ‘kripto’ FETÖ’cüler, böyle bir günün hayaliyle yanıp tutuşuyorlar!

Bir kısım şom ağızlar, sözde nedamet duyan FETÖ’cülere affı dillendirmektedir. Onlara söylenecek söz şundan ibarettir: Ya devlet başa, ya kuzgun leşe! Acırsanız, acınacak hale düşersiniz. Siz hiç pişmanlık duyan FETÖ’cü gördünüz mü, duydunuz mu?

FETÖ’ye arka çıkan, FETÖ ağzı kullanan, FETÖ’yü kayırmaya yeltenen partilere veya zevata bakın, ne demek isteğimizi anlarsınız!

Çıkarılacak yeni siyasi partiler ve seçim kanunlarında bu hususların göz önünde bulundurulmasında fayda vardır. Zira buldukları en ufak bir gedikten girmeye çalışacaklardır.

Cumhurbaşkanlığı makamını ele geçirmek için ellerinden geleni ve hatta gelmeyeni de bulup buluşturup artlarına koymayacaklardır. FETÖ’ye yardımcı veya bizzat FETÖ’cü bir cumhurbaşkanı çıkarmak için yırtınacaklardır.

Bundan böyle Cumhurbaşkanı adaylarında arayacağımız en önemli özellik, FETÖ düşmanı olmalıdır. Bu da yetmez, FETÖ’yle mücadelede kesin kararlı ve bir o kadar da cesur olmalıdır.

Türkiye düşmanları ise kirli emellerine hizmet edecek ‘uşak ruhluları’ tercih edecektir.

Ziyadesiyle faydalanacakları tipler, her kesimden insanın (sağ, sol, muhafazakâr, milliyetçi ve hatta faşist) gaflet, dalalet ve hatta hıyanet içindekileri olacaktır.

Bu iş için fazla yorulmayacaklar, zira kinleri dinleri olan zevat, hazır, tetikte (alesta) beklemektedirler!

Ne diyelim, Allah cc müstahaklarını versin!

.

Yeniden diriliş: 15 Temmuz
#Yazar#FUAT BOL#Ayasofya

Temmuz 15, 2020 06:292dk okuma
Paylaş

‘Batı Batı’ diye yırtınıyoruz ama Batı’nın bizi görmek istediği yer Orta Asya’dır. Batı’ya rağmen biz batıdayız. Bundan dolayıdır ki Batı, bizi hiçbir zaman kendi içinde düşünmedi ve bundan böyle de düşünmeyecektir.

Çünkü Batı’nın gözünde biz ‘Türk’üz’, yani Müslümanız. Daha dün, Batı’nın kendi içindeki ‘Türklere’, Balkanlar’daki Müslüman Boşnaklara ne yaptığını görmedik mi? (Avrupalılar Müslüman’a ‘Türk’ derler.)

Batı’nın kendi dinlerince en saygın insanı olan Papa bile müzeye çevrilmiş bir ibadethanenin aslına (yeniden ibadethane-cami) döndürülmesinden üzüntü duyduğunu belirtti. Gerçek manada din adamı ise sevinmesi gerekmez miydi?

Papa, Ayasofya’nın kendi mensupları (Latinler-Haçlı Seferi) tarafından işgal edilip yağmalandığını ve içerisinde her türlü ahlaksızlığı sergilediklerini bilmiyor mu? Yıkılmak üzere olan bu köhne yapıyı Fatih Sultan Mehmet’in kurtarıp eski ihtişamına kavuşturduğunu bilmiyor mu?

Evet, orası bir Hıristiyan mabedi idi, ama başka mezhebe mensup Hıristiyanlar tarafından Ayasofya çığırından çıkarılmış ve yıkılmaya yüz tutmuştu. Bugün Ayasofya tüm ihtişamıyla göz kamaştırıyorsa, bunu beğenmedikleri Türklere borçlular.

Batı bizi dün anlayamadığı gibi bugün de anlamıyor, daha doğrusu işlerine geldiği şekilde anlıyorlar.

Bu yüzden Batı’nın bize reva gördüğü vesayetten bir türlü kurtulamadık ve sözde demokrasimiz bir darbeden diğerine yuvarlandı.

İçimizden devşirip mankurtlaştırdıkları hainler eliyle kalkışılan bu darbelerin en alçağı, milleti birbirine kırdırmayı ve devleti paramparça etmeyi amaçlayan 15 Temmuz 2016 darbesi idi.

Öncekilere benzemeyen bu darbe gerçekleşseydi, Türkiye bugün komşularına yaptıkları gibi bir Irak, bir Suriye gibi olacaktı. Milyonlarca insan ölecek ve ülkemiz paramparça edilecekti.

Hep söylüyoruz: Bizim milletimiz başa bağlıdır; lideri yiğitse, onunla birlikte kahramanlık destanları yazar.

Önceki onca darbede liderler pasif kalınca halk da otuz iki dişini sıkıp sessizce bekleyişini sürdürdü.

İlk kez 27 Nisan 2007 tarihinde TSK’nın vermiş olduğu e-muhtıraya boyun eğilmedi ve karşılık verildi. Genelkurmay Başkanlığı’na Başbakanlığa bağlı olduğu hatırlatıldı.

TBMM’ye (milletvekillerine) Cumhurbaşkanı seçtirilmeyince halka gidildi. Cumhurbaşkanı seçtirilmeyen parti (AK Parti) yüzde 48 oy aldı ve daha da güçlendi.
Vesayet odakları boş durmadı, bu kez de tek başına iktidarda bulunan partiyi kapattırmak istedi. Sadece bir oy farkla kapatılmaktan kurtulan iktidar partisine darbe üstüne darbeler yapıldı. (17-25 Aralık ve MİT TIR’larının durdurulup faş edilmesi)

Tüm bu başkaldırılarda milletin emanetine sahip çıkan Sayın Erdoğan, tüm bu darbe teşebbüslerinin üstesinden geldi.

Her seferinde hezimete uğrayan kahpelerin tek seçeneği kalmıştı: Milletin adamı olan Erdoğan’ı öldürmek!

Gözlerini karartıp bu aşağılık eyleme de yeltendiler.

Emanetine sahip çıkan liderine halk da sahip çıktı, onu yalnız bırakmadı.

Erdoğan “Ölümüne!” deyip ölüm yolculuğuna çıktığında, halk ölümsüzlüğü tatmak için çoktan yollardaydı.

251 şehit veren halk, o gece (15 Temmuz 2016) tankları elleriyle durdurarak destan yazdı.

Yeniden dirilişin destanıydı bu. Millet liderini bulmuş coşuyor, bayrak rüzgârını bulmuş dalgalanıyordu.

Ve bu yeniden diriliş, taze bir başlangıçtı!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
.

Bugün 605 ziyaretçi (1076 klik) kişi burdaydı!

Bugün 129 ziyaretçi (197 klik) kişi burdaydı!

Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?

Ücretsiz kaydol