Çocukluğunda koşullandığı “en önde olma”, “kendisinden herhangi bir şekilde söz ettirme” tutkuları, din adına yaşadığı bütün negatif tecrübeleri, ileride bilinçaltından çıkacak, büyük ölçüde şahsiyetini ve dine bakışını etkisi altına alacaktır. Çocukluğunu anlatırken bütün olumsuzlukların sebebi olarak, annesine ve kendisine şiddet ve baskı uygulayan, sürekli “Abdul Hoca” diye bahsettiği ve dinle özdeşleştirerek “zalim baba” şeklinde nitelendirdiği babasını gösterir. Diğer yandan masumâne, insanî duygu ve güdülerini de din karşıtı bir bağlamda konumlandırır ve kendisine şefkatle davranan annesi ile özdeşleştirir. Babasının zulmünden kurtulup, insanî ideallerini gerçekleştirmek için çok okuyup ‘en öne’ geçmesi gerektiğini düşünür.Dursun için “din ve ilim” sözü edilen duygular denkleminde hayatı boyunca hep “araçsal” bir niteliğe sahip olmuştur. Öyle görünüyor ki, İslâm adına küçük yaşta, henüz anlamayacağı seviyede aldığı eğitim, ezberlediği kitaplar ve çektiği sıkıntılar, hayatı boyunca onu hedefine ulaştırması bakımından işlevsel olmuştur. Fakat diğer yandan da bütün bunlar hakikatte dini anlayıp kavramasına, Tanrı ile içsel bir iletişim kurmasına hayatı boyunca aşamayacağı bir engel oluşturmuştur. Bundan dolayı onun dini inanç ve anlayışının, aslında hayatının hiçbir döneminde, dinin özü olan Allah’a duygusal yakınlık ve içten bağlılık düzeyine ulaşmadığı anlaşılıyor...TRT’ye geçtiği yıllarda dine bakışı da değişir, namazı ve orucu da bu yıllarda bırakır. Dursun’a, dini varoluş meselesi olarak algılayan, samimi ve bilgi temelli inanç sahibi bir mü’min gözüyle baktığımızda onun bu değişimini anlamamız güçleşir. Şöyle ki, Türkiye Gençlik Teşkilatı aydın bir dindar olarak gördüğü Dursun’a Papa ile tartışma teklifi götürdüğünde, okuma ihtiyacı hissettiği Tevrat ve İncil’de Kur’an’da anlatılanların benzerini görünce, Hz. Muhammed’in bir “sahtekâr” olduğu fikrine vardığını ve Peygamberlik inancını yitirdiğini anlatır.[4] O’nun bu iddiasında samimi olduğunu kabul etmemiz için, Kur’an’ı da hiç okumadığını düşünmemiz gerekir. Çünkü Kur’an’ın birçok ayeti zaten bu benzerlikten bahseder, hatta bazı tahrifleri dışında bu kitapları onayladığını belirtir.

Dursun’un kişiliğinde belirgin olarak öne çıkan unsurlardan birisi de cinsel içerikli tecrübeleridir. Bunda bulunduğu eğitim ortamlarında kendisinden yaşça büyük olan talebelerde şahit olduğu, sağlıksız cinsel davranış ve konuşmaların yetiştiği ortamdaki katı geleneklerin vs. etkisi olmuş olabilir. Çünkü Kulleteyn isimli romanında bunlara uzunca yer verir. Dursun yine aynı romanında köpeklerin, koyunların çiftleşmesi gibi anlatımlara doğal görünmeyen bir tarzda yer verirken, koça masturbasyon yaptırdığını da anlatır. Rüyasında gördüğü peygamberden, sevdiği kızı elinden alacağı endişesiyle kaçar. Çocukluğunu anlattığı bu çalışmasında yazar, bazen aynı sayfada onlarca olmak üzere, yüzlerce defa argo ve iğrendirici ifadeye yer verir. Çoğu zaman da bu kullanımlarla İslâmî kavram ve değerler arasında irtibat kurar. Bütün bunlar aynı zamanda onun çocukluğunda din adına yaşadıklarının kişiliğinde bıraktığı derin izlerin işaretleri olarak görülebilir. Dursun’un bu üslûbu sadece bu romanında değil, başta Hz. Muhammed’i tanıtırken olmak üzere bütün yazılarında öne çıkar. Öyle ki kitaplarının yayıncısının bile, zaman zaman küfür derecesine varan bu ifadeleri “.......” işareti koyarak çıkarmak durumunda kaldığı anlaşılmaktadır. Onun İslâmî değerleri tanımlarken kullandığı üslûp ancak kendi kişiliğini tanımlaması bakımından bir anlam ifade edebilir. Çünkü herhangi bir nesneyi/değeri tanımlarken kullanılan sıfatların gerçeği yansıtıp yansıtmadığı ancak tartışmalı yollardan sabit olabilir, fakat uslûp ve ifade tarzının sahibiyle alakası direkt ve tartışmasızdır.

İFTİRALAR VE CEVAPLARI

GÖRÜŞ DEĞİŞTİREN TANRI

 Bakara suresinin 106. ayetinin, Diyanet'in resmi çevirisindeki anlamı: "Herhangi bir ayetin hükmünü yürürlükten kaldırır veya unutturursak, onun yerine daha hayırlısını veya onun benzerini getiririz. Allah'ın her şeye kadir olduğunu bilmez misin?"

    Burada anlaşılmayan bir nokta var kanaatindeyim... Kuranı tefsir ederken nasih ve mensuh adlı ortaya konan usulü takip etmeden yola çıkmak insanı asli manadan uzaklaştırır ki Turan Dursun hakkıyla bildiği bu ilmi Yahudi alimleri gibi gizlemiş ve insanların gözlerinden her yazısında olduğu gibi kaçırmaya çalışmıştır... Burada bunun sebeblerini araştıracak değiliz ama bunun böyle olduğu muhakkak aksi takdirde Turan Dursun hakkında ne dediğini bilmez bir ahmak  hükmü sabitlenmiş olacaktır... Evet çeviride ayetin hükmü deniyor... Ayetin hükmünün nesh olması, ayeti nesh demek değildir herhalde çünkü o ayetin kıraati hala devam etmektedir. Bu gün bile... Bu demek oluyor ki, ayet nesh olunmuyor sadece içeriği ya benzeriyle ya da o günün ve insanların şartlarına göre yenileniyor...

    Buna en açık misal içki ve şarabın haramlığını adım adım tamamlayan ayetlerdir ki, bu ayetler bir millete inmiştir ki o millet hayatının vazgeçilmez alışkanlıkları arasına soktuğu şaraptan soyutlanmalıydı... Bunun için adım adım iman kalblerde kökleştikçe dozajı artan bir hürmet ifade edilmiştir.

 Demek ki Kuran'ın "Tanrı"sı, yukarıdaki ayette şunu diyor:

 -Zaman zaman ayet yürürlükten kaldırırız.

 -Kimi zaman ayeti unuttururuz da...

 -Bir ayeti yürürlükten mi kaldırdık ya da unutturduk mu; ya "daha hayırlısı"nı önünüze getiririz; ya da benzerini.

 -Bilesin ki "Tanrı"nın gücü her şeye yeter.

 Burada kimi ayetin yürürlükten kaldırıldığı, kiminin ise unutturulduğu çok açık biçimde anlatılıyor. Yerine konanlardan kiminin daha hayırlı, kimininse benzeri olduğu da...

 Ama bunu hırsız feneri gibi kullanmak aklın ve mantığın ötesinde bilinçli bir karalamanın alameti, sefihliğin en açık resmidir. Bu girişten sonra vakayı şöyle izah etmeye çalışalım... Kuran top yekun indirilmiş bir kitap değildir. Onun inişi İslami bir toplumun oluşumunu takip etmiştir. Varsayımlar üzerine değil bilakis sosyal hayata bağlı olarak gerçekleşen her müşkül olaya cevaplar vererek ve çözüm yolları sunarak inmiştir. Kur’anı bu yönüyle el almayanlar elbette aldanacaklar ve alim sandıkları nefislerinin süslediği güya bir tanrıtanımazlığa(ateizm) inanacak ,fakat hakiki tanrıyı bırakıp sahte tanrıların en adisi ve an basiti olan nefse ve hevaya putunu ilah olarak tanımayacaklardır ama bunun da şuurunda olamazlar ki gözlerini, kalplerini ve kulaklarını perdeleyen  ve kendi  oluşturdukları  önyargı  perdeleri vardır.

     Evet Kuran yeni oluşan bir toplumun nabzını tutmuş ve muhtemel doğacak problemleri ve var olan güncel problemleri tevhidi ölçüde çözmeye çalışmıştır ki bunu da hakkıyla yerine getirmiş ve diğer ideolojiler gibi tarihin belirli bir döneminde varlığını hissettirip kısa zamanda yok olmamak ve aktivitesini her zaman muhafaza etmekle haklılığını ispatlamıştır.

     Nesh olayı Kuran için bir acziyet ve zillet değil bilakis onun şan ve şerefini bir kat daha  arttıran, lafzının sahibi Allah'u zülcelal hazretlerinin rahmaniyetinin sembolüdür çünkü o kullarına zorluk murad etmemiştir. 

 AYET YÜRÜRLÜKTEN KALDIRMA, DEĞİŞTİRME

 Nahl Suresinin 101. ayetinin anlamı:

 "Biz bir ayeti, bir başka ayetin yerine koyup değiştirdiğimiz zaman -ki, Tanrı ne indireceğini iyi bilir- dediler ki :"Sen, yalnızca bir uydurmacısın. Hayır, onların çoğu bilmez."

 Burada anlatılan bir ayet, bir başka ayetin yerine konuyor. Biri yürürlükten kaldırılırken diğeri yürürlüğe sokuluyor. Bakara suresinde de, burada da "Tanrı": "Biz yapıyoruz bunu" diyor.

 "Nesh", Kuran'daki çelişkilere, Kuran yorumcularınca bulunan bir açıklama biçimidir. Hadislerdeki çelişkiler için de "nesh" ileri sürülerek açıklama getirilir.

 Nesh ile kasdedilen Nasih ve mensuh ilmi diye hadis ve tefsir ilimlerine geçen kavram alimlerin Kuranı doğru anlama noktasında ortaya koydukları bir metoddur. Bunu Kurandaki çelişkelere Tefsir alimlerince uydurulmuş bir açıklama biçimi değildir. Demokratik ve Laik sistemleri savunan yazarların böylesine basit bir hukuk olayını büyüterek İslamın önüne sürmeye kalkması onun islam karşısındaki acziyetini gösterir...

 Çünkü beşeri yargıların hakim olduğu sistem ve düzenlerde günü birlik yapı değişirken, ideal hiçbir zaman yakalanamamıştır. Nasıl beşeri sistemlerde her ne kadar istenilen bir ideali yakalamaksa Rabbul aleminde o gün ki insanlık seviyesini istenilen seviyeye çekmekte insanlara zorluk yerine bir kolaylık olması yolunda merhale merhale ilerleyen bir tedricilik sunmuştur.

     İlk satırlarda örnek verdiğimiz içki meselesi bunun en bariz örneğidir. Alkolik bir toplum, ilk emirle nasıl evet hem de tam anlamıyla içlerine sindiremedikleri bir imanın tesiriyle nasıl bırakacaklardı...? Bu zor olmayacak mıydı... Elbette hemen bir anda senelerin alışkanlıklarını bırakmak zordur... Bu sebeple Allah önce içkinin bazı iyilik içerdiğini ama bu iyiliklerin kötülüklerinden az olduğunu söyledi, sonra aynı insanlara içkiyi hoş bulmadığını bildirdi ve son aşamada da dedi ki “içki şeytanın pisliğidir, onu kati surette terkediniz” bu güzelliği karalamaya çalışmak, karanlıklar içinde kalmış olmanın resmi değil de nedir? Şu satırların sahibinin ne kadar bedbaht olduğunu ve aşırı tarafgirliğin ve taassubun insanı ne kadar kör , sağır ve hissizleştirdiğini her vicdan ve insaf sahibi anlayacaktır :

 Enfal suresinin 65.ayetinde "Ey Peygamber! İnanırları, öldürüşmeye (savaşa) kışkırt!" dendikten sonra şöyle deniyor:"Sizin sabırlı 20 kişiniz, onlardan 200 kişiyi yener. Sizin 100 kişiniz, kafirlerden 1000 kişiyi yener. Çünkü onlar anlamayan topluluktur."

 "Tanrı" burada, inanırları, kendilerinden sayıca 10 kat daha çok olan inanmazları yenecek güçte olduklarını açıkça bildiriyor. Ama daha sonra görüş değiştirmiştir. Bakın ne diyor:"Şimdi Tanrı sizden (yükü) hafifletti. Bildi -anladı (alimellahu)ki, sizde bir güçsüzlük vardır. Sizin sabırlı 100 kişiniz, onlardan (yalnızca) 200 kişiyi yener. Sizin 1000 kişiniz, Tanrı'nın izniyle, onların 2000 kişisini yener. Tanrı, sabredenlerle birliktedir. (Enfal, ayet:66 )
26/Kasım/1989 Turan Dursun (L.a.)

    Allah'ın izniyle nice az bir topluluk, nice çok gruplara galip gelmiştir... Tarih bunun misalleriyle doludur ki Arap müşriklerle yapılan üç savaş (Bedir, uhud, hendek) buna apaçık bir misaldir ve destektir, köstek değil.

      Burada anlatılanlar artık trajikomik bir hal almıştır nitekim olayları sadece çarpıtmaktan ibaret bir şekle dönmüştür. Bu sözler bu yazılar, akıl ve mantığı akla ve mantığa rağmen savunmadır... Bu aklı savunan kendi gerzekliğini zevzekliğiyle beraber insanlara evrensel akli hükümlermiş gibi sunmak yoluna gitmiştir.

       En baştan beri ifade edilen ufacık bir metodun göz ardı edilmesi maalesef Turan Dursun’u böyle izansız ve ölçüsüz fikirler ortaya sürmeye götürmüştür. Bu satılmış ve düşüncesiz beyin şunu iyice belleneli ki Kuran statik bir ibadetler rehberi olmaktan, pat diye semadan alın size bir din ne yaparsanız yapın diye yollanmış bir emir ve yasaklar manzumesi olmaktan ziyade insanla ve onun hayatıyla özdeşleşerek gelişmiş sure sure ayet ayet insanın derdine derman olmaya gelmiştir. Onun için de zaman ve mekana göre olaylar içermesi doğaldır ki burada şu durum ortaya çıkar ki, sadece bir olaya mahsus inmesi onu 1400 yıl öncesi çöl kanunu yapmaz bilakis onun bu hükmü o olaya benzeyen o olayla aynı şekilde tezahür edecek olan tüm olaylar için örnek bir hükümdür.

     Tekrar asıl mevzuya dönecek olursak burada savaşan bir kavim vardır. Bu kavim sayıca, teknik bakımdan, alt ve üst yapı bakımından kendinden üstün ve kendilerini güç ve kuvvetlerini iyi bilen bir diğer kavimle savaşmaktadırlar. Bir komutan elbette böyle bir durumda ey askerler bu düşman fazla hadi geriye dönün demeyecektir artık iş işten geçmiş ve er meydanı gözükmüştür. Buradaki ayetler nasih ve mensuh şeklinde değil nüzul sebebi yani vahyediliş sebebi ve o anki durum göz önüne alınarak incelenmelidir ki Allahu teala kendi yolunda cihad edenleri kat kat düşmana karşı teskin ediyor ve onlara psikolojik bir destek sağlıyor ve her şeyin maddi servet ve kuvvetten ibaret olmadığını ifade ederek, iman ehli o kutlu orduya kat kat fazla 2 misli ,10 misli ve ya 100 misli karşıdaki kuvvet ne olursa olsun onların iman kuvvetini ve Allah'ın desteğini almadıkları sürece hezimete mahkum olduklarını ifade ediyor. Allah vadinden dönmez ki dönmemiştir de o mübarek orduları iman silahını bırakmadıkları müddetçe hep zaferlere muhatab kılmıştır, maddiyatları her ne kadar kat be kat az da olsa... Ne büyük nimet? Kulunu hak üzere sabitleyip yerlerin ve göklerin anahtarını veren Allah'a hamdolsun....

EFSANELERDE VE İSLAMDA ÇAMURDAN YARATILIŞ

     "And olsun ki, biz insanı süzme çamurdan yarattık. Sonra da onu nutfe halinde sağlam bir yere yerleştirdik. Sonra nutfeyi bir kan pıhtısı haline getirdik, derken o kan pıhtısını bir çiğnemlik et yaptık, bir çiğnemlik etten kemikler yarattık, kemiklere de et giydirdik. Ve sonra onu başka bir yaratık yaptık. Yaratanların en güzeli olan Allah'ın şanı ne yücedir." (Mü'minün, 12-16 ayetler.)

    Sad Suresi'nde ise, insanın yaradılışından tedirginlik duyan şeytanla Allah tartışıyor: "Rabbin o münazara zamanında meleklere demişti ki: 'Ben muhakkak çamurdan bir insan yaratacağım. Artık onu tamamlayıp içerisine de ruhumdan üfürdüğüm zaman kendisi için derhal ona secdeye kapanın: Bütün melekler toptan secde etmişlerdi. İblise gelince, o büyüklük taslamış ve kafirlerden olmuştur. Allah: 'Ey İblis, kudretimle yarattığıma secde etmekten seni men eden nedir? Böbürlendin mi? Yoksa gururlandın mı?' dedi. İblis :'Ben ondan hayırlıyım. Beni ateşten, onu ise çamurdan yarattın' dedi." (Sad:71-76)

   Kuran'a göre, Adem çamurdan yaratılmıştır, sonra onun kaburga kemiğinden Havva, sonra ikisinin birleşmesinden Habil ile Kabil. Öykü uzar gider.

      Sıtkı, Luksor Tapınağında

      Sıtkı, dinine bağlı bir gençti. Namazını, orucunu hiç kaçırmazdı. İmam Hatip mezunuydu. Bütün amacı daha da derinleşmekti. Süleymaniye' nin arka sokaklarında otururdu. Babası manifaturacıydı. Geceleri, Kur'an ve Hadis kitapları okurdu. Meraklı bir gençti, felsefeyle ilgilenirdi. Bütün düşüncesi, Mısır'da El-Ezher'de okumaktı.

      Babası sonunda kararını verdi. Elindeki avucundakiyle, Sıtkı'yı Mısır'a yollayacaktı. Oğlu, orada okuyacaktı. Dünyalar, Sıtkı'nın olmuştu.

     Mısır, Sıtkı'yı büyülemişti. Gezecek, görecek, araştıracaktı. Bir gün, ünlü Luksor Tapınağı'nı gezmeye başladı. Elinde bir katalog vardı. Sayfalarını karıştırdı. O ne? Ne kadar ilginç bir kabartma resmiydi. Hemen altındaki yazıyı yutar gibi okudu: "Kral Amonhotap III olarak betimlenen Tanrı Khnemu'yu çömlekçi çarkında erkek ve dişi iki insanı yaratırken görüyoruz."

     Sıtkı'nın kafasında birden şimşekler çaktı. Soluğu kabartmanın önünde aldı. Aklına, Kuran'daki sureler gelmişti. Kur'an, ilk insanın çamurdan yaratıldığını söylüyordu. İşte, önündeki kabartmada, öküz başlı Mısır tanrısı Khnemu, bir çömlekçi ustalığıyla, çamura biçim verip insanı yaratıyordu. Hem de Kuran ayetlerinin inişinden yüzyıllar öncesine ait bir kabartmaydı bu.."Allah, Allah.." dedi.

     Düşüncelere daldı Sıtkı. Acaba, eski çağların, diğer uygarlıklarında yaratılış öyküleri nasıldı? "Tanrılara sormalı" diye düşündü. Sonra kendi kendine kızdı. Ne biçim şeyler düşünüyordu. Mısır'da öğle sıcağı ne kadar bunaltıcıydı. Gevşedi. Luksor Tapınağının loş bir köşesinde tatlı hayallere bırakmıştı kendisini. Birden silkelendi, araştıracaktı. Sıtkı, eski efsaneleri, mitoloji ve arkeoloji kitaplarını topladı. Durmadan okuyor, kitap sayfaları arasından tanrıları çağırıyor, onlarla konuşuyordu.

    "Ey yüce tanrı Zeus, in bakalım Olimpos dağından. Yanına Prometheus'u da al gel bakalım." Böyle bağırıyordu Sıtkı, Olimpos Dağı'na karşı. Zeus da şaşırmıştı. Aşağıda bir ademoğlu kendisine emrediyordu. Olacak iş miydi? Vardır bir hikmeti diye düşündü Zeus. Prometheus'u da yanına aldı, merakla indi.

    "Önce sen anlat Prometheus, anlat bakalım insanı nasıl yarattın?"

    "Ey ademoğlu, 2000 yılının adamı, anlatayım" dedi Prometheus. Falso vermemek için iyice düşündü ve söze başladı: "Babam Titan Giapeto, Zeus ile savaş halindeydi. Ağabeylerim Menezius ve Atlas'ı, gaddar Zeus cezalandırdı. Ben savaşa katılmamıştım. Fakat, Zeus'u da hiç sevmedim. Çünkü, evrenin dört köşesinde yaşanan acılara tatsızlıklara karşı çok ilgisiz davranırdı Zeus. Nefret ederdim ondan. Sonunda kararımı verdim. Kendim gibi duygulu varlıklar yaratmalıydım. Gözyaşlarımla toprağı çamur haline getirdim ve yoğurdum. Bir insan heykeli yaptım. Sonra bu heykele ruh verdim. İlk ölümlü yaratıklar oluştu böylece."

    "Ey Prometheus, neden çamuru kullandın?" diye sordu Sıtkı."Bilmem ki," dedi Prometheus. "Ben, önceki tanrılardan böyle gördüm. Böyle terbiye aldım. Örneğin, Zeus da böyle yaratmıştı insanı."Onlar nereden bileceklerdi Sıtkı'nın ne düşündüğünü? Kuran'ı okumamışlardı ki. Elindeki mitoloji kitabına baktı. Prometheus,doğru söylüyordu. Hışımla Zeus' a döndü:

    "Sen anlat bakalım gaddar tanrı, sen nasıl yarattın insanı?"

"Namlı, şanlı Hephaistos'u çağırdım hemen, 'bir parça toprak al, suyla karıştır' dedim. 'İçine insan sesi koy, insan gücü koy. Bir varlık yap ki, yüzü ölümsüz tanrıçalara benzesin.' Koca Hephaistos, topal tanrı, hemen yaptı dediğimi. Bir kız biçimine soktu toprağı. Ses koydu içine. Ve, Pandora adını koydu. İşte, böyle yarattım insanı."

    İyice terlemişti Sıtkı'nın karşısında Zeus. Koca yunan tanrısı, yalan söyleyecek değildi ya. Milattan önce 8.yüzyılda yazılan Hesiodos Destanı da aynen öyle anlatıyordu olayı.

   "Ey Zeus, insanı yaratmak için çamurdan başka bir şey bulamadın mı?" diye sordu Sıtkı. Örneğin, demirden veya taştan yaratılsa, belki insanın mayası daha sağlam olurdu. "Bizde adet böyledir," dedi Zeus. "Benden önce, Marduk da böyle yaratmıştı insanı."

    "Peki, dönün bakalım yüce dağınıza," diye emretti Sıtkı. Bu sefer aklına Marduk takılmıştı. Sümer tanrısıydı, Marduk. Mezopotamya'da yaşardı. Kitabına baktı. Ilk Sümer dönemine dayanan ve milattan önce 7. Yüzyıla ait olan tabletler, 1914-1929 yılları arasındaki arkeolojik kazılarda bulunmuştu. Oluşma tarihi dörtbin yıl öncesine uzanan Sümer Efsaneleri'nde, "Enuma-eliş Destanı"nda tanrı Marduk'tan söz ediliyordu.

   "Olimpos'un tanrısı Zeus senden söz etti. Anlat bakalım insanı nasıl yarattığını" dedi Sıtkı.

   "Bizim eski tanrılar, yaptığım işlerden dolayı teşekkür etmişlerdi bana. Hallerinden çok memnun olduklarını, ancak kendilerine hizmet edecek, tanrı niteliği taşımayan bir yaratığa ihtiyaçları olduğunu söylemişlerdi. Bunun üzerine, ben de Ea'nın yardımını istedim. Toprağı, Kingu'nun kanıyla yoğurdum. İlk insanı meydana getirdim."

    Bu kadar da benzerlik olur mu diye düşündü Sıtkı. Yoksa Marduk palavra mı atıyordu? Kitabından "Enuma-eliş Destanı"nı buldu. Okudu. Hayret!..Sadece Enuma-eniş'te değil, Ullikumi, Sankhuniaton gibi diğer Sümer efsanelerinde de yaratılışın ilk harcı olarak çamur kullanılmıştı. Marduk'a teşekkür etti. "Kafamı iyice açtın sevgili Marduk" dedi.

     Marduk da şaşırmıştı. Kimdi bu ademoğlu? Nasıl olur da yüce tanrıları sorguya çekerdi? Zeus kendisine önceden haber vermişti. "Aman,dikkat et," demişti. "Bu Sıtkı dedikleri 2000 yılının adamı." Marduk, "Ben de Aruru'yu arayayım" diye düşündü. "Ne de olsa dayanışmak zorundayız bu devirde. Ademoğulları işi azıttı."

    Gılgamış'ta da yaratılış çamurdan

    Birden karşısında Aruru belirdi Sıtkı'nın. Bulunmaz fırsattı. "Ey yüce Aruru," dedi Sıtkı, "Bir inceleme yapıyorum, tüm tanrılara soruyorum, insanı nasıl yarattınız diye?" Aruru, hazırlıklıydı. Marduk'tan bilgi almıştı. Karşısındakinin kül yutmayacağını biliyordu. "En iyisi doğruyu anlatmak," dedi ve başladı konuşmaya: "Büyük gök tanrısı Anu -ki, kendisini ben yarattım- Uruk halkının ah ve figanlarını dinlemişti. Beni çağırdı. 'Sen,' dedi, 'Beni yarattın, şimdi de fikrimi yarat.' Bunu duyar duymaz, Anu'nun fikrini kalbimde yarattım. Ellerimi yıkadım. Bir parça çamur koparıp yazıya attım. Ve bu yazıda, kahraman Engidu'yu yarattım. Çamurdan yarattığım Engidu, demir gibi serttir. Bütün gövdesi kıllardan simsiyahtır. Kadın gibi uzun saçları vardır."

   "Doğru söylüyor," diye düşündü Sıtkı. Gılgamış Destanı'nı hatırlamıştı. Fakat şimdiye kadar çamur meselesi ilgisini çekmemişti. Şimdi, herşey kafasında yerli yerine oturuyordu. Bereketli toprakların efsanelerinde ilk harç, çamurdu.

   Acaba uzak diyarların tanrıları da insanı çamurdan mı yaratmıştı? "Çinliler ilginçtir," diye düşündü Sıtkı. "Bir de onlara bakalım." Kitapları okumaya devam etti. Çin Efsaneleri bölümünü buldu. Tanrı Pen-gu'dan bahsediliyordu. "Pen-gu" iye seslendi. Zümrüdü Anka'nın kanadına binerek geldi Pen-gu.

    "Anlat bana yüce Pen-gu," diye sordu Sıtkı. "Sen nasıl yarattın insanı?"

   "Ben çok kuvvetliydim," dedi Pen-gu. "Havayı toprak ve yeryüzü olarak ikiye böldüm. Sonra öldüm. Nefesimden rüzgarlar, sesimden gökgürültüsü, gözlerimden güneş ve ay, vücudumdan dağlar, kanımdan ırmaklar ve denizler, saçlarımdan yıldızlar, terimden de yağmur meydana gelmiş. Daha sonra çürüyen bedenimde kaynaşan böceklerden insanlar oluşmuş."

    "Hah!" diye bağırdı Sıtkı. "İşte şimdi değişik bir öykü buldum. Demek Çinliler böcekten geliyorlar."

    "Daha bitmedi, sabırlı ol," diye seslendi yüce Pen-gu, bilge bir tavırla. Ve devam etti.

    "Zamanla gökyüzünün bir bölümü denizlere düşerek insanlığı yok etti. Bunun üzerine tanrıça Ngüho, yengeç elleriyle gökyüzünü yukarıya kaldırdı, denizleri yeniden sınırlarına itti ve çamurdan yeni bir insan türü yarattı."

    "Hayret," dedi Sıtkı. "Demek Çin tanrıları da insanı çamurdan yaratmışlar." Pen-gu'ya teşekkür etti.

     Tevrattan Kur'an'a:

    Nereye al atmışsa, önüne çamurdan yaratılış çıkmıştı. Evet, hepsi birbirinden "kopya çekmiş"ti.

     Acaba, Tevrat ne diyordu? İşte bulmuştu, okudu:

    "Ve Allah dedi: 'Suretimizde, benzeyişimize göre insan yapalım/Ve Allah insanı kendi suretinde yarattı, onu Allah'ın suretinde yarattı./Ve Rab Allah yerin toprağından Adam'ı yaptı ve onun burnuna hayat nefesini üfledi ve Adam yaşayan can oldu./Fakat adam için kendisine uygun yardımcı bulunmadı./Ve Rab Allah Adam'ın üzerine derin bir uyku getirdi ve o uyudu ve onun kaburga kemiklerinden birini aldı ve yerini etle kapladı./Ve Rab Allah Adam'dan aldığı kaburga kemiğinden bir kadın yaptı ve onu Adam'a getirdi.."

    Adem ile Havva'nın ilk günahları ve cennetten kovuluşları ile devam eden bu yaratılış öyküsü, hemen hemen aynen Kur'an'a geçmişti.

    Neden Çamur?

    "Neden çamur?" diye düşüdü Sıtkı. Kimbilir, belki de atalarımız, kendilerine son derece gerekli olan, tüm ihtiyaçlarını karşılayan 
su ve toprağa özel bir önem vermişlerdi. Su ve toprak birlrşince çamur oluyordu. Zaten günümüze değin gelen büyük efsaneler, soyut düşünce sistemleri, Dicle'nin, Fırat'ın, Nil'in, Indus'un, sulak ve bol çamurlu topraklarından yeşermişti. Büyük uygarlıklar yaratan bu topraklar, zengin efsanelere de yataklık etmişti. Bin yıllar öncesi insanlarının su ve toprağa olan bu şükran borçlarını anlamamak mümkün değildir.

    Ortadoğu Tanrılarının Etimolojik Gelişimi:

      Ortadoğu'da çeşitli dönemlerde yaşayan halkların tanrılarının adları ilginç bir evrim gösterir:

     Ibraniler'de kah "Yehova" kah "Elohim" olur. Tevrat'taki bu iki tanrı adı Yehova ve Eloha'nın geçtiği satırlara dayanılarak metin ayrılıkları saptanmış. Aramice "elah" kelimesi ile Tevrat'taki bu "eloha" kelimesi, Incil'de Isa'nın ağzından, "Eloi, eloi, Lama sabachtani" (Tanrım, tanrım. Beni niçin bıraktın) biçiminde görülür. Islam öncesi Araplar'da erkek tanrı için kullanılmış olan "ilah" kelimesi de Islamiyet'ten sonra ufak bir gramer türetilmesi ile "Allah" olur. Kur'an'ın bazı surelerinde yer yer "ilah" kelimesine de rastlanır.

     "İnsan Çamurdan Yaratıldı" Efsaneleri Özeti:

    Kutsal kitaplarda sözedilen "insanın çamurdan yaratıldığı" fikri, kutsal kitapların ortaya atılmasından çok daha önceki çağlarda yaşayan insanların eserlerinde ve efsanelerinde görülmüştür. Bu durum, kutsal kitapların içine bu eser ve efsanelerden alıntı yapıldığının göstergesidir. Bu efsane ve kutsal kitapların ifadeleri şu şekildedir:

1)Gılgamış Destanı: "Ellerimi yıkadım. Bir parça çamur koparıp yazıya attım. Ve bu yazıda ,kahraman Engidu'yu yarattım."

2)Sümer'lilerin Enuma-eliş Destanı: "Bunun üzerine ben de Ea'nın yardımını istedim. Toprağı, Kingu'nun kanıyla yoğurdum. İlk

insanı meydana getirdim."

3)Çin Efsanelerinden: "Bunun üzerine Tanrıça Ngüho yengeç elleriyle gökyüzünü yukarıya kaldırdı, denizleri yeniden sınırlarına

itti. Ve çamurdan yeni bir insan türü yarattı."

4)Mısır'da Luxor Tapınağı'nda bulunan kabartma bir resim: "Kral Amonhotap III olarak betimlenen Tanrı Khnemu çömlekçi

çarkında erkek ve dişi iki insanı yaratıyor."

5)Hesiodos Destanı. "Namlı, şanlı Hephaisdos'u çağırdım hemen. 'Bir parça topral al, suyla karıştır' dedim. 'İçine insan sesi koy,

insan gücü koy."

6)Yunan Efsaneleri'nden: "Gözyaşlarımla toprağı çamur haline getirdim ve yoğurdum (Prometheus anlatıyor.) Bir insan heykeli

yaptım. Sonra bu heykele ruh verdim. İlk ölümlü yaratıklar oluştu böylece.)

7)Tevrat'tan: "Ve Rab Allah yerin toprağından Adam'ı yaptı ve onun burnuna hayat nefesini üfledi ve adam yaşayan can oldu."

8) Kur'an, Mü'minün 12-16: "And olsun ki Biz insanı süzme çamurdan yarattık."

9) Kur'an, Es-Safaat 11: "Hakikat Biz onları cıvık bir çamurdan yarattık."

10)Kur'an, Sad 71-76: "Ben muhakkak çamurdan bir insan yaratacağım. Artık onu tamamlayıp içerisine de ruhumdan üfürdüğüm zaman kendisi için derhal ona secdeye kapanın."

     Bu yazıyı kaleme alış gayemiz yukarıda yazılmış olan yazıya bir reddiye sunmaktır... Bazı tarihi gerçekliklerden yola çıkarak yazar kendine göre bazı mantıksal bağıntılar kurarak bazı sonuçlara varmıştır ki biz de aynı metodla bağıntılar kuracak ve onun mantıksal denklemlerine önermeler sunacak ve çözümlemelerimizle, yazar Turan Dursunun mantığının sağlamasını yapacak ve meseleyi sağlam zeminler üzerine oturtmaya çalışacağız...

   Öncelikle yazar bu yazıda hangi hedefi seçmiş ve bu yazıda hangi temayı işlemeye çalışmış onu tesbit ederek konumuza bir giriş yapalım...

   Yazar tarihte kendine ait özel bir yeri olan bilinen medeniyetlerin kalıntılardan elde edilen bilgilerden bir derleme yapmış, bu derlemelerinde de bir gerçek bulmuş ki her medeniyet kendi inancını etrafında şekillendirdiği ilah veya ilahları adına yaratılış gerçeğini yorumlamıştır... Bu yorumlardan sonuç olarak her medeniyet yaratılışın topraktan olduğunu kabul etmiştir, diyerek bunların hepsi birbirinden iktibas ederek inançlarını şekillendirmişlerdir tezini ortaya sürmüştür... Denklem bu... madem tüm medeniyetler toprağı yaratılışın hammaddesi olarak almış, o halde bu medeniyetlerin hepsi bu hikayeyi birbirinden aşırmış, kopyalamış... Gerçekten yazarın dediği gibi bu anlatılan şeyler bu şekilde bir anlayışı destekler mi, acaba?

    Allahu Teala Kitab-ı Hakiminde şöyle buyurur: “Andolsun biz her kavme Allaha itaat edin ve Tağuta kulluktan sakının diye bir peygamber göndermişizdir” Dikkat edilirse ayet her kavme bir nebi rasul ve elçinin geldiğini ifade eder... - Yazar bu ayeti neden gözlerden uzak tutar acaba :..!? -

   Yukarıda yazar Turan Dursun’un metninde geçen olayları başka şekilde yorumlamak mümkün değil midir? Sadece kurulacak mantık örgüsü, bu şekilde mi tezahür eder, başka ihtimal hesaplarına mahal yok denilebilir mi? Bilimsellik görüşü sadece bu görüşte mi ortaya çıkmıştır? Elbetteki hayır...

     Şimdi biz meselemize geri dönelim inşaallah...

    İslamın Tarih anlayışına göre İnsanlık bir tek ana ve babadan türemiştir... Buradan da sonuç insanlar hakiki bir tevhid inancı ve Rabbani bir anlayışla Tarih sahnesinde adımlarını atmaya başlamışlardır gelecek zamanlara, zamanımıza ve bizden sonraki zamanlara... Yani insanlığın başlangıcı bir Allah inancı, Ahret inanışı, Yaratılış bilinci ile olmuştur...