Diyanet, dört ilâhiyatçıya beş ciltlik bir tefsir yazdırtmış. Telif ücreti olarak 300 bin dolar ödenmiş. Ayrıca, her baskıdan sonra para verilecek mi bilmiyorum. Bu 300 bin dolar rakamını, Diyanetin sorumlu devlet bakanı açıkça beyan etti.

 

 

Telif ücreti önemli değil, bu tefsirde Ehl-i Sünnet anlayışına ve görüşüne uymayan yerler varmış.Bakara sûresinin 62’nci âyetinin yorumunda cumhura uymayan görüş kabul edilmiş.

 

 

Tefsirden bir takım alıp görmek istedim, mevcudu kalmamış...

 

 

1970’li yılların başında Diyanet çok bozuk bir kitap çıkartmıştı. Reşid Rıza’nın Telfik-i Mezâhib adlı kitabı. Bu kitabı niçin basmışlardı?

 

 

Diyanetten sorumlu devlet bakanı “Tefsirdeki görüşler Diyaneti bağlamaz, yazanların görüşleridir...” demiş.

 

 

Diyanet tefsir yazdıracaksa, kimlere, nasıl bir tefsir hazırlatacağını elbette önceden bilir.

 

 

-Rivayet tefsiri mi?

 

 

-Dirayet tefsiri mi?

 

 

- Rivayet, dirayet karışımı bir tefsir mi?

 

 

Ehl-i Sünnete aykırı (modern) görüşlere yer verilirse, “Tefsir bi’l-heva ve’r-rey” olur.

 

 

Türkiye’de İslâmî kesimin intikal ve reaksiyon müddeti uzundur. Sanırım önümüzdeki aylarda ve yıllarda Diyanetin beş ciltlik, 300 bin dolar telif ücretli ve reformcu yorum ve görüşlerle dolu tefsiri çok konuşulacak, çok tenkit edilecektir.

 

 

Diyanetin, oradaki şahısların üzerinde bir hükmî şahsiyeti vardır. Bu resmî dairenin yayınlayacağı tefsirde ana caddeden sapmalar olmamalıdır.

 

 

Birtakım reformcular, ellerine fırsat geçince bozuk ve bid’at reform ve yenilik görüşlerini yaymaya çalışıyorlar. Yakışıksız bir durum.

 

 

27 Mayıs 1960 darbesinden sonra Diyanete çok baskı yapıldı. Darbeciler, “Kur’ân Türkçeye çevrilsin, yobaz hocalar aradan çıksın, halk dinini Kutsal kitabın tercümesinden öğrensin...” diyorlardı.

 

 

Türkiye’de, Türkçe tercüme veya meâl mi yok? Çok... Hattâ gerekenden ve ihtiyaçtan fazla var. Lâkin bazılarının niyetleri bozuk. Kur’ân tercümesi, Kur’ân meâli diyerek, dinimizi bozmak, Müslümanların kafalarını karıştırmak istiyorlar.

 

 

Son elli sene zarfında birtakım Sabataycı gazeteler, okuyucularına bedava Kur’ân tercümeleri dağıtıyor. Allah, Allah... Adamlar hem Sabataycı, hem Kur’ân tercümesi dağıtıyor. Onların da niyetleri temiz değil. Müslümanların arasında şu fikri ve metodu yaymaya çalışıyorlar:

 

 

-Herkes Kur’ân’ın tercümesini okuyarak dinini öğrensin.

 

 

Sözü ayağa düşürmek istiyorlar...

 

 

Bakkal, işçi, balıkçı, kahveci, küçük esnaf Kur’ân tercümesi okuyarak İslâm’ı öğrenecek...

 

 

Doktor, mühendis, avukat, veteriner, işletmeci... Onlar da Kur’ân tercümesiyle ictihad yapacaklar.

 

 

Hâtemü’l-Hulefa olan cennet mekân Sultan Abdülhamid Hân zamanında böyle şeylere izin veriliyor muydu?

 

 

Yahu Müslümanlar, kafanızı çalıştırsanıza! Sabataycı bedava Kur’ân tercümesi dağıtıyorsa bu işte bir bit yeniği vardır demektir.

 

 

Soruyorum, hangi Sabataycı büyük gazete şimdiye kadar merhum Ömer Nasuhi Bilmen’in büyük İslâm İlmihali’ni okuyucularına dağıttı? Hiç dağıtırlar mı?

 

 

Yazık!.. On binlerce, yüz binlerce Müslümanın zihinlerini karmakarışık ettiler. Elifi görse mertek sanan nice yüksek tahsilli câhil, dinî kendi kafasına göre yorumluyor. Radyoda dinlemiş, Moritanya’da Şevval hilâli görülmüş, bizim âhir zaman Müslümanı güpegündüz oruç bozuyor. A mübarek! Radyodan dinlemekle Şevval hilâlinin rüyeti sübut bulmuş olur mu? Her şeyin bir kuralı, kaidesi var.

 

 

Beyaz karınca denilen bir böcek türü vardır, biyolojide adı termittir. Bu böcek selülozla beslenir. Termitler ahşap bir binaya girdiler mi, birkaç ay sonra yapı çöker. Tahtanın bir ucundan girerler, yiye yiye, içini boşalta boşalta öbür ucundan çıkarlar. Maalesef Müslüman kesimin içine de reformcu, yenilikçi termitler girmiştir. Bunlarla ilmin, irfanın, hikmetin, sağduyunun ışığında mücadele etmezsek İslâm yapısını çökertebilirler. Kimin üzerine çöker? Hepinizin. Sonunda ne Sünnî Müslüman kalır, ne reformcu Müslüman...

 

 

Kefere ve fecere de bayram yapar.

 

 

Bunların tuzaklarına düşmeyelim.

 

 

Peki, reformcu ve bid’atçiler harıl harıl çalışırken Ehl-i Sünnet geçinenler ne yapıyor?

 

 

Ne yaptıklarını söyleyeyim:

 

 

-Bol bol şifahî sızıldanma ve şikayet yapıyorlar.Şifahî kültürle köy olmaz kasaba olmaz. Reformculara karşı, yazılı bir savunma savaşı başlatılmalıdır. Savaş kelimesini mecazî mânâda kullanıyorum. Bir kimsede gerçekten iman varsa, o adam reformcu da olsa, bid’atçi de olsa din kardeşimizdir, onu dışlamaya hakkımız yoktur.

 

 

Bazı reformcuların ve bid’atçilerin sapık görüşleri kendilerini dinden çıkartabilir mi?

 

 

Maalesef çıkartabilir.

 

 

Kitab, Sünnet ve İcmâ-i ümmet ile sâbit bir farzı inkâr ederse İslâm dairesinin dışına çıkmış olur. Tabii, bu konuda ehliyetli, liyakatli, icazetli ulemanın kesin fetvalarının bulunması gerekir. İslâm dini ulu orta tekfir etmeye izin vermez. Herkesin fetva vermesine yine izin yoktur.

 

 

Reformcuların belli başlı bozuk fikirlerini çürüten küçük bir broşür çıkartılmalı, iddia ve çürütmelerin gerekçeleri yazılmalıdır ve bu broşür en az (tekrar ediyorum en az) bir milyon adet basılıp dağıtılmalıdır.

 

 

Söylemeye hacet yok ki, bu broşürün üslubu, muhtevası, tertibi çok vasıflı olmalıdır. Kolay okunmalı, kolay anlaşılmalı, ikna etmelidir.

 

 

Ülkemizde bunca Ehl-i Sünnet hocası var, Maaşallah böyle hizmetler yapmıyorlar.

 

 

Bugünkü reformculuk ve bid’atçilik fitne ve fesadının iki türlü sorumlusu vardır:

 

 

Birinciler reformcu, yenilikçi, oryantalist zihniyetli bozuk adamlardır.

 

 

İkinciler, bunlara karşı Ehl-i Sünnet İslâmlığını; Kur’ân’ın ve Peygamberin anlattığı dini savunmayan, bid’atleri çürütmeyen, sapıklıkları cerh, red ve iptal etmeyen pısırık ve pasif hocalardır.

 

 

Türkiye’de Şeyhülislâm Mustafa Sabri, Zahid El-Kevserî, Elmalılı Hamdi, Ömer Nasuhi Bilmen, Ahmed Davudoğlu (Ezherî) ve benzeri hocalar bulunmuş olsaydı, reformcu, yerli oryantalistler böylesine palazlanamazlardı.


 
 

 

 

Bu konu Müslümanları ilgilendiriyor, Müslüman olmayanlar da okuyabilir ama üzerlerine alınmasınlar.

 

 

Namazdan bahs etmek istiyorum. Hiç tereddüt etmeden söyleyebiliriz ki namaz İslâm dininin en birinci, en önemli aksiyonudur. Beş vakit namazın kılınması Kur’ân-ı Kerim’le, Sünnetle, icmâ-i ümmetle bütün mükellef Müslümanlar üzerine farzdır.

 

 

Yakın tarihte Müslümanlar başıboş kaldılar. Dinî konularda emir verecek, yasaklayacak, zecr edecek (güç kullanarak yaptıracak), tavsiyede bulunacak (öğüt verecek), müjdeleyecek, uyaracak, korkutacak İslâmî üniter bir hiyerarşi kalmadı. Ümmet-i Muhammed, fırtınalı ve yağmurlu çok karanlık bir gecede, çobansız kalmış, azgın kurtların hücumuna uğramış bir koyun sürüsü gibi perişan oldu.

 

 

Mâlum olduğu üzere İslâm nizamı:

 

 

(1) Mâruf (iyi, güzel, doğru) şeylerin emr edilmesi,

 

 

(2) Münker (kötü, çirkin, yanlış) şeylerin yasaklanması,

 

 

(3) Mü’minlere devamlı olarak tesirli (etkili) bir şekilde nasihat edilmesi,

 

 

(4) Halkın müjdelenmesi ve korkutulması (uyarılması)... üzerine kuruludur. Bu emirler, yasaklar, öğütler, müjdelemeler, uyarılar yapılmazsa Müslüman toplumlar bozulur, fısk ve fücur artar, azgınlıklar başlar ve fesat hâkim olur. Sonunda Ümmet yapısı çöker.

 

 

Mübarek Ramazan ayına birkaç gün kaldı. Bu ayda, Müslümanlara nasihat edilmesi gerekiyor. Hangi konularda? Elbette çeşitli hayatî ve önemli konularda. Bence bunların başta gelen ikisi TASHİH-İ İTİKAD ile BEŞ VAKİT NAMAZIN CEMAATLE EDA EDİLMESİDİR.

 

 

Tashih-i itikad demek, inanca ait bilgilerin Kur’ân-ı Azimüşşan’a ve Peygamber Efendimize (aleyhisselatü vesselam) uygun olması demektir. Böyle bir uygunluğa kavuşmak için de Ehl-i Sünnet ve Cemaat imamlarının (din önderlerinin), müctehidlerin, büyük fukahanın (fakihlerin), ‘âmil alimlerin öğrettiği gibi iman etmek gerekir. Reformcuların, dinde yenilik ve değişiklik isteyenlerin, râfızîlerin, bid’atçilerin, sevad-azamdan (ana yoldan) sapmış olanların itikadlarını benimsersek biz de sapıtmış oluruz.

 

 

Bu tashih-i itikad konusu çok önemli, çok derin, çok hayatî bir konudur. Osmanlı İmparatorluğu bu hususa çok önem verirdi.

 

 

Türkiye’de beş vakit namaz konusunda büyük bir gevşeklik, tehâvün, tembellik ve ihmal görünmektedir.

 

 

Bazen cuma namazına biraz gecikerek gidiyorum; İstanbul’da gördüğüm manzara şudur:

 

 

Cuma ezanı okunmuş... Yollar insan dolu, vasıtalar insan dolu, lokantalar ve kahvehaneler insan dolu, dükkanlar insan dolu... Evet, Müslüman halkımızın önemli bir kısmı, haftada bir gün cuma namazı bile kılmıyor.

 

 

Cuma böyle olursa günlük beş vakit namazlardaki eksik tarafımızı siz düşününüz.

 

 

Olgun, disiplinli, ideal bir İslâm toplumunda vakit namazının ezanı okununca sokaklarda kediler, köpekler, eşeklerden başka kimse kalmaz. Herkes camiye gider, ibadet eder.

 

 

Osmanlı devleti beş vakit namaz konusunda da çok titiz davranmıştır. Yaptığı yenilikler dolayısıyla bir kısım halkın “Gâvur Padişah” dediği Sultan İkinci Mahmud Han hazretleri vilayetlere iradeler göndererek, Müslüman tebaanın (vatandaşların) beş vakit namazı camilerde cemaatle eda etmelerini emir buyurmuştur. Gavur Padişah böyle olursa, velî ve dindar padişahı siz düşününüz.

 

 

Eskiden bu ülkenin Müslüman halkının yüzde 90’ı günlük namazları kılıyordu. Şimdi bu nisbet yüzde 10’lara düşmüştür.

 

 

İmanı olmayanlar, namaz konusundaki böyle bir gevşekliğin ve hafife almanın ne kadar vâhim olduğunu anlayamazlar. İman sahipleri şu hususları iyi bilmelidir:

 

 

(1) Beş vakit namaz dinin direğidir. Kim bu direği sağlam tutarsa dinini sağlam tutmuş olur. Kim onu yıkarsa dinini yıkmış olur. Bunu ben söylemiyorum, peygamberimiz söylüyor.

 

 

(2) Namaz (hakkını vererek dosdoğru kılmak şartıyla) fertleri (bireyleri) ve toplumları ahlaksızlıktan, azgınlıktan, kuduzluktan, sefihlikten korur. Namaz gidince toplum bozulur, hastalanır.

 

 

(3) Namaz Müslümanların birliğini sağlayan bir güçtür. O gidince ne birlik kalır, ne de güç.

 

 

(4) Kur’ân-ı Kerim’de mü’minlerin Allah’tan namaz ve sabır ile yardım istemeleri emrediliyor. Namaz terk edilince Allah yardım etmez. O yardım etmeyince zillet, esaret, hakaret Ümmet’in üzerine kara bulut gibi çöker.

 

 

(5) Hür ve mukim erkeklerin farz namazları cemaatle kılmaları gerekir. Kılmazlarsa, hür olmaktan çıkar, köleleşirler. Bu konu çok ince mânalarla, derin sırlarla doludur. Şu anda biz Müslümanlar sözde hürüz ama gerçekte esir değil miyiz?

 

 

Namazın, cemaatin siyasetle, laiklikle, rejimle bir ilgisi yoktur. Diyanet İşleri Başkanlığı, hiç çekinmeden halkı namaza ve cemaate teşvik etmelidir. Bu maksatla çok tesirli bir broşür hazırlanmalı ve bundan milyonlarca basılıp dağıtılmalıdır.

 

 

Sırası gelmişken şu hususa da temas etmek istiyorum. Birtakım hocalar, vâizler, nâsihler (öğüt vericiler) cemaat hakkında konuşurken, farz namazları cemaatle kılmanın hür ve mukim erkek için hanefî mezhebinde vâcibe yakın bir mecburiyet olduğunu nedense söylemiyorlar. Cemaatle kılmak yirmi yedi misli daha sevaplıdır diyerek geçiştiriyorlar. Dinî bilgisi ve kültürü yetersiz olan halk da, canım isterse tek başıma, canım isterse cemaatle kılarım zannediyor. Namaz kılan mü’minler, cemaatin gerekli ve lüzumlu olduğu hususunda uyarılmalıdır.

 

 

Bazıları bu konuda birtakım bahaneler ileri sürüyor. Neymiş efendim zamane imamları yetersizmiş, bozukmuş... Camide veya başka bir yerde bir imama uymak için onun ille de büyük fakih olması gerekmez. İtikadı sahih ise, namazın sıhhatine aykırı bir durumu yoksa ona uyulabilir. Ehl-i SünnetMüslümanlığında (Fıskı ve bid’ati namazın sıhhatine mâni olmuyorsa) fâsık imama uyulur, onun arkasında namaz kılınır.

 

 

Hem imamların hepsi de yetersiz ve bozuk değildir. Bir imamı beğenmeyen, beğendiği bir imam bulur, gider onun arkasında namaza durur.

 

 

Bir de, bu gibi tenkitleri yapanlar aynaya baksınlar.

 

 

Bütün İslâmî cemaatler, tarikatlar, hizipler, fırkalar, zümreler, gruplar müntesiplerini (bağlılarını) beş vakit namaza ve cemaate teşvik etmelidir.

 

 

Bazı cemaat mensupları, imamları beğenmedikleri için farz namazları münferiden (tek başlarına) kılıyorlar. Onlar elden geldiği kadar kendi aralarında cemaat olmalıdır.

 

 

Türkiye camilerine namaz vakitleri dışında gittiğiniz vakit şöyle bir manzara görüyorsunuz: Mâbedin her bir tarafında ayrı ayrı namaz kılan kimseler var. Bu yanlıştır. Kaç kişiyseler içlerinden birini imam yapıp birlikte kılmalıdırlar. Bendeniz bazen camiye gittiğimde bir cemaat görürsem, imamının başı takke ile örtülü ise arkasında namaza katılıyorum. Takkesi yoksa katılmıyorum. Namazda erkeklerin başlarının kapalı olması sünnettir, salâtın edeplerindendir. Melaike-i kiram hazeratı namazı başlarında taylasanlı sarıklar olduğu halde kılarlarmış.

 

 

İmamın başı cascavlak açık, cemaat da öyle. Yaka paça bir tarafta. Evvelce böyle laubalilikler yoktu, sonradan çıktı.

 

 

Ramazan’da birçok Müslüman namaza başlayacak ve bayramdan sonra terk edecek. Bu konuda da halka gereken uyarılar yapılmalıdır.

 

 

Bir hususa daha parmak basmak istiyorum. Cuma günleri bazı camilerde ezan okunduktan sonra vaizler konuşmaya devam ediyorlar. Bendeniz böyle camilere gitmiyorum. Ezan başlar başlamaz vaizlerin konuşmayı kesmeleri gerekir. Ezanın huşu’ içinde hürmetle dinlenmesi dinî bir vazifedir. Ezan bitiyor, kürsüdeki hoca hâlâ susmuyor. Beş, altı, yedi dakika namazı geciktiriyor. Cemaat içinde memur var, işçi var, talebe var, dükkânını kapatmış gelmiş esnaf var, abdestini tutmakta zorlanan yaşlılar var. Behey hoca, sen ne hakla bunca cemaati bekletiyorsun. Sahih hadîs-i şerif var, Resulullah efendimiz namazın uzatılmasına kızmışlardır.

 

 

Bazı büyük camilerin görevlileri cuma namazını uzatmanın bir fazilet olduğunu sanıyor galiba. Cuma namazı ve hutbesi uzatılmamalıdır. Kısa ve veciz konuşularak da çok şeyler söylenebilir.

 

 

Müslümanlara hatırlatıyorum:

 

 

Namaz ve cemaat meselesini halletmedikçe, bu konuda elimizden gelen bütün hizmetleri, nasihatleri, propagandaları, telkinleri yapmadıkça necat bulmamız, selamete çıkmamız ve kurtulmamız mümkün olmaz. Halkın hiç olmazsa yarısı beş vakit namaz kılmalıdır. Vakit namazlarında camiler, cuma günlerindeki gibi cemaatle dolmalıdır.

 

 

Bu konuda çalışmaları gerektiği halde çalışmayan sorumluların vebali çok büyüktür. Bunun hesabını nasıl verecekler?

 

 

Bazı din baronlarının göklerde uçtuğu söyleniyor. A mübarekler, gökten yere inin de Ümmet-i Muhammed’in hal-i perişanına bakın.

 

 

Birtakım agresif (saldırgan, harbî) dinsizler halkın namaz kılmasından hoşlanmıyor, çok rahatsız oluyorlar. Agresifliği bıraksınlar, medenî ve toleranslı olsunlar. Diyanet’e baskı yapmasınlar.



 

 

 

İSLAM’ın reforma ihtiyacı yoktur, Müslümanların vardır. İslâm dininin reforma niçin ihtiyacı yoktur? Çünkü bu dini Allah koymuştur, o yanılmaz. Çünkü bu dini Resulûllah açıklamış ve beyan etmiştir, o da yanılmaz. Çünkü yanlışlardan, hatâlardan korunmuştur.

 

 

Bu dinin esasları Kur’ân-ı Kerim’de bildirilmiştir. Kur’ân Allah kelamıdır, o kitapta yanlış olmaz.

 

 

Peki, Müslümanlar hatâ yapmıyorlar mı? Yapıyorlar, hem de çok vahim hatâlar. Bunlardan kurtulmak için, dinde reform yapmak yerine, kendilerini reforme etmek için çalışmalıdırlar.

 

 

Nasıl?

 

 

H Birincisi: İslâm’ı, Kur’ân’ı, Peygamberi ve onun sünnetini anlamak için yeterli sayıda çok kültürlü, çok anlayışlı, çok geniş ufuklu, çok firâsetli din âlimleri, İslâm aydınları, rehberler, eğiticiler yetiştirmeleri gerekir.

 

 

H İkincisi: Bunların kılavuzluğunda İslâm’ı yaşamaları gerekir.

 

 

Kur’ân hükümlerinde, Sünnet ile sâbit olan dinî kurallarda en ufak bir değişiklik yapılamaz. Bir misal vereyim: İslâm dini erkeklerin altın ziynet eşyası kullanmalarını yasak kılmıştır. Bunu kimse değiştiremez. Bazı reformcuların bu konuda verdikleri fetva ve ruhsatlar yanlıştır, hükümsüzdür.

 

 

Kitab, Sünnet ve İcmâ-i ümmet ile kesin şekilde sâbit olan hiçbir din hükmü değiştirilemez.

 

 

Bazı reformcuların ondört asırlık din hükümlerini değiştirmeye yeltendikleri görülmektedir. Onların teklif ettikleri değişiklikler asla kabul edilemez. Aksi taktirde Müslümanlıkta da bir protestanlık hareketi başlar ve sonunda din yıkılır.

 

 

Bazı reformcular hayızlı ve nifaslı kadınların bazı ibadetleri yapabileceğine dair yanlış ictihatlar yapıyor, yanlış fetva ve ruhsatlar veriyor. Bunlar kâmilen batıldır.

 

 

Hac esnasında şeytan taşlanmayacağını iddia edenler varmış. Bu da, ondört asırlık bir icmâya karşıdır ve yanlıştır.

 

 

İslâm’da reform hareketinin pîri şu meşhur ve mâlum Cemalüddin Afganî’dir.

 

 

Şu, Müslümanları aldatan yalancı kişi... Evet, İranlı olduğu halde kendisini Afgan olarak göstererek Müslümanları aldatmıştır. Şiî olduğu halde kendisini Sünnî göstererek aldatmıştır. Efendi Şiî isen Şiîyim de, Sünnî ise Sünnî... Müslümanları aldatmaya, kandırmaya ne hakkın var?

 

 

Ben bu zatın Yahudilikle ilgisi olduğunu sanıyorum. Çünkü Kahire’de bulunduğu zaman senelerce Yahudi mahallesinde ikamet etmiştir.

 

 

Bugünkü İslâm dünyasındaki bütün olumsuzluklarda, bütün reform hareketlerinde, bütün aktivist faaliyetlerde Afganî’nin ve çömezlerinin tuzu biberi bulunmaktadır.

 

 

Afganî haklı olsaydı İslâm dünyası kurtulmuş olurdu.

 

 

Müslümanlar Afganî gibi şâibeli, bulaşık adamların peşinden giderek kurtulamaz.

 

 

O bir Masondur, hem de azılı bir Mason. Ümmet-i Muhammed birMason’un peşinden giderek mi kurtulacak? Bu soruya evet cevabını verebilecek bir tek vicdanlı ve akıllı Müslüman çıkar mı?

 

 

İslâm dünyasındaki bütün kavmiyet (menfi milliyetçilik) hareketlerinde Yahudi tesiri, Yahudi parmağı vardır. Tekin Alp takma adıyla faaliyet göstermiş olan Moiz Kohen bu konuda verilecek en keskin örnektir.

 

 

İslâm dünyasını, Muhammed Ümmetini yıkmak, parçalamak için yaptıkları plan şuydu:

 

 

(1) Müslüman kavimlere kavmiyetçilik (nasyonalizm) ideolojisi mikrobunu aşılayacaklar ve kardeşi kardeşe düşman edecekler.Moiz Kohen, Türklere menfi Türkçülük mikrobunu aşılarken, başka Moizler, Salamonlar, Mişonlar Araplara Arapçılık aşıladılar. Sonunda İslâm birliği parçalandı. Birlik olsaydı Filistin bu duruma düşer miydi?

 

 

(2) Dinde reform diye bir hareket çıkardılar ve İslâm dini sanki kâmil olmayan bir din ve nizammış gibi onda değişiklik yapmaya kalktılar. Sonunda Müslümanların kafaları karıştı, Ümmet içinde şiddetli tartışma ve hizipleşmeler oldu.

 

 

(3) Tasavvufun, bazı tarikatların içine de girdiler ve sanki Şeriat ile Tarikat ayrı şeylermiş gibi bir yığın fitne ve fesat çıkarttılar.

 

 

Tekrar ediyorum:

 

 

İslâm dininde reform yapılamaz. Böyle bir şeye hitiyaç yoktur.

 

 

Müslümanlar kendilerini reforme etmeye, islah etmeye mecburdur.

 

 

Bu konuda neler yapılmalıdır?

 

 

(1) Önce İslâm’ı iyi anlamak, bilmek gerekir. Hangi İslâm’ı? Kur’ân’a, Sünnete, icmâya dayalı İslâm’ı. Bozuk fırkaların anlattıkları dini değil.

 

 

(2) İslâm dini, birtakım cahillerin ve geri zekâlıların anladığı şekilde cami hoparlörleri, cami kaloriferleri, cami klimaları, cami meşrutaları, cami helaları, cami minarelerinin şerefeleri, Ramazan mahyaları değildir. Dinî hizmet ve faaliyetleri bu zihniyetteki cahillerin ve özürlülerin ellerinden kurtarmak gerekir.

 

 

(3) İslâm dünyası, kaç asırdan beri İSLAM VE ÇAĞ seviyesinde güçlü, vasıflı, üstün elemanlar ve hizmetkârlar yetiştiremiyor, böyle elemanlardan müteşekkil kadrolar kuramıyor. Yeterli sayıda böyle elemanlar yetiştirilmelidir.

 

 

(4) İslâm dünyasının reformcu mâceraperestlere değil; Gazalî’lere, İmamı Rabbanî’lere, Halidi Bağdadî’lere,Şeyhülislâm Mustafa Sabri’lere, Zahid Kevserî’lere ve benzerlerine ihtiyacı vardır.

 

 

İslâm’da reform dinde kopukluk demektir. Müslümanlar kopuklukla değil, devamlılıkla kurtuluşa ve izzete erebilirler.

 

 

Dinde hiçbir değişiklik ve yenilik yapılamaz. Çünkü temel din hükümleri evrenseldir, zaman ile eskimez, değişmesi gerekmez.

 

 

Kur’ân’da hiçbir değişiklik yapılamaz.

 

 

Kur’ân hiçbir şekilde re’y ve heva ile yorumlanamaz.

 

 

Peygamberin Sünnetinde en ufak bir değişiklik yapılamaz.

 

 

İslâm dini için en büyük tehlike ve tehdit dinde reform hareketidir.

 

 

Sünnî geçinip de İslâm’ı anlamayan birtakım dar kafalıları tenkit edebilirsiniz ama bunlar yüzünden dinde reform isteyemezsiniz.

 

 

Bazıları, Arabistan’dan para ve ilham alarak, teşvik görerek bozuk ve bâtıl bir mezhebin propagandasını yapmaktadır. Bunlar da bir tür reformcudur. Bunlara da kulak asılmamalıdır. İsmini vermediğim o bozuk mezhep hakkında İslâm uleması yüzlerce reddiye yazmıştır.

 

 

Bundan on sene kadar önce İstanbul’un büyük camilerinden birinde cuma namazından önce bir vaaz verildi ve şöyle denildi:

 

 

– Dinimizde cuma namazından sonra başka bir namaz yoktur. Binaenaleyh cumanın iki rekat farzını kıldıktan sonra pabuçlarınızı alıp çıkınız, başka namaz kılmayınız...

 

 

Bu vaiz kendini kim zannetmekteydi?

 

 

Bütün fıkıh ve ilmihal kitaplarımızda cumadan sonra sünnet namazı kılındığı yazılıdır. O kitaplara mı inanacağız, yoksa şu nev-zuhur vaize mi?

 

 

Bir başka reformcu, “Oruç tutmak istemeyenler, her oruç için bir fidye verirler ve üzerlerinden oruç borcu düşmüş olur...” diye yazılar yazıyor, boş fetvalar veriyor. Bu da yanlıştır. Oruç tutmaya sağlığı ve gücü yeten her Müslüman bu ibadeti bizzat yerine getirecektir.

 

 

Reformcular bilhassa kadın konusunda acayip yenilikler getiriyor. Bunların hepsi batıldır. Din ne diyorsa, Allah ve Peygamber ne diyorsa, doğrusu odur. Kadınlar için hayırlı olan odur.

 

 

En ufak, en ehemmiyetsiz gibi görünen bir reform bile İslâm için büyük tehlike teşkil eder.

 

 

Bugün küçük bir konu ile başlarlar, yarın dinin temellerini dinamitlerler.

 

 

Yenilik kavramı bir put-kavramdır.

 

 

Evrensel ilahî gerçeklerde değişiklik olamaz.

 

 

Namaz bundan 1400 yıl önce nasıl anlatıldı ve uygulandı ise, bugün yine aynı şekilde anlaşılacak ve uygulanacaktır. Kıyamet’e kadar da böyle olacaktır.

 

 

Dinde reform kapısı aralanırsa, “Beş vakit namaz eskidendi, zamanımız telâşe asrıdır, bu devirde haftada bir namaz yeter...” diyecek şeytanlar da zuhur edebilir.

 

 

İslâm dini ribayı kesin şekilde yasaklamış, haram kılmıştır. Hiçbir reformcunun ribayı helal kılmaya hakkı yoktur. Böyle bir şey küfür olur, irtidat (dinden çıkma) olur.

 

 

Sevgili Müslümanlar!

 

 

* Dinimizin bütünlüğünü sımsıkı koruyalım.

 

 

* Bütün gücümüzle kendimizi islaha çalışalım.

 

 

* İlmimizi ve kültürümüzü artıralım.

 

 

* Ehl-i Sünnet kitaplarında yazılı olduğu şekilde ibadet edelim.

 

 

* Muamelat işlerinde fıkıh kitaplarımız ne yazıyorsa, hiçbir değişiklik yapmadan o hükümleri uygulayalım.

 

 

*  Biz İslâm’ı hakkıyla, iyi bir şekilde anlayamıyoruz. Anlamak için çalışalım, kendimizi yetiştirelim.

 

 

* Din konusunda gelenekçi olalım.

 

 

* Dinî konularda devamlılık şuuruna sahip olalım.

 

 

* Ehl-i Sünnet inancından, fıkhından, ahlakından ayrılmayalım.

 

 

* İslâm dininde terör yoktur, terörden uzak duralım.

 

 

* Kur’ân’ı kendi kafamıza göre yorumlamayalım. Gerçek müfessirlerin yorumlarını kabul edelim.

 

 

* Şeriata aykırı tasavvuf ve tarikatlardan uzaklaşalım.

 

 

* Şeriata uygun tasavvufa ve tarikatlara iyi gözle bakalım, nasibimiz varsa bunlardan feyz alalım, intisab edelim.

 

 

* İslâm dünyasında korkunç bir ahlak fesadı vardır. Ahlakımızı Kur’ân’a, Sünnete uygun hale getirelim, Selef-i Sâlihîn efendilerimizin yüksek ahlakı ile ahlaklanalım.

 

 

* İslâm dini akla büyük değer verir ama akılcılık (rasyonalizm) akıllılık demek değildir. Din konusunda rasyonalist olmayalım.

 

 

* Bütün bid’at-i seyyielerden uzak duralım.

 

 

* Selahaddin Eyyubî, Emîr Abdülkadir, Şeyh Şâmil gibi üç boyutlu (Şeriat, Tarikat, Emîrlik) İslâm büyüklerinin yetişmesi için çalışalım ve böyle kişiler bulursak onlara intisab ve biat edelim.

 

 

* Din sömürücüsü şeytanlardan bucak bucak kaçalım, onlara yardımcı olmayalım, onlara zırnık vermeyelim.

 

 

* Bu devir ictihad ve yenilik devri değildir. İçtihad ve yenilik kapılarını kapatalım, azıcık bile olsa aralamayalım.

 

 

* Dini, Peygamberin bize tebliğ ettiği gibi bir bütün olarak ve aslına uygun şekilde koruyalım.


 

 

 

 

cemaleddin efgani

Bazı (hepsi değil) ilahiyatçılar cihad ve ictihad konusunda Ehl-i Sünnet ve Cemaat Müslümanlığının sınırlarını aşıyor, doğru olmayan görüşlerle, bozuk fetva ve ictihadlarla halkın kafasını karıştırıyor.

 

 

19'uncu asırda, ictihad konusunda aykırı fikirler ortaya süren kişi, Cemaleddin Afganîdir. Bu zata kesinlikle güvenilmez. Onu şüpheli kılan konular nelerdir?

 

 

1. Taqiyye yaparak Şiî olduğu halde kendisini Sünnî göstermiştir. Şiî olmak suç mudur diyeceklerdir. Suç değildir ama Şiî olduğu halde kendisini Sünnî göstererek din kardeşlerini aldatmak büyük suçtur.

 

 

2. Yine taqiyye yaparak, İranlı olduğu halde kendisini Afgan göstermiştir.

 

 

3. Masonluğun en dinsiz ateist veya agnostik locasına üye olmuştur.

 

 

4. İran şahı Nasirüddini onun bir hayranı ve müridi öldürmüştür.

 

 

5. Blunt adlı bir İngiliz ajanı ile birlikte Halife-i Müslimîn Sultan Abdülhamid-i Sâni Han efendimizi tahtından indirmeye çalışmıştır.

 

 

6. Ernest Renan'a reddiye bahanesiyle onu tasdik eden talihsiz cümleler sarf etmiştir.

 

 

7. Kahire'deki ikameti esnasında Müslüman mahallesinde değil, Yahudi mahallesinde ev tutup oturduğu rivayet edilmektedir.

 

 

Ehl-i Sünnet ulema, fukaha ve meşayihinin cumhuru bu şaibeli, karışık, bulaşık zatı tenkit etmişlerdir. Bir iki kişi beğenmişse de, o zaman foyası meydana çıkmamış olduğu, kendisini islâmî uyanış önderi gibi göstermiş olduğu içindir.

 

 

İctihad kapısı elbette kilitli değildir ama kapalıdır. Çünkü artık zamanımızda, yakın tarihimizde mutlak müctehid derecesinde alim ve fakih yetişmemiştir.

 

 

Zaten ictihada lüzum yoktur. İtikad sahasında ictihad yapılamaz... İbadetler konusunda ictihad yapılamaz. Fıkhın ana konularında ictihad yapılamaz. İslâm ahlakının temelleri konusunda ictihad olur mu? Yeni çıkan bazı konularda fetvalar yeterlidir.

 

 

Birtakım reformcu ilahiyatçıların Kur'ân'a, Sünnete, icmâ-i ümmete, cumhur-i ulemaya aykırı ictihadlarını görüyoruz.

 

 

Siyonistler, Haçlılar, bilhassa Amerikalı bir kısım Evangelistler, BOP'çular, Kriptolar, Sabataycılar İslâm dinindeki cihad farzını kaldırmak için çırpınıp duruyorlar. Cihad Kur'an, Sünnet, icmâ-i ümmet ile farzdır.

 

 

Bazı reformcu ilahiyatçılar, cihad savunma için caizdir diyorlar ve halkı şaşırtmaya çalışıyorlar. İslâm'ı çok iyi bilen, dini Peygamber aleyhissalatü vesselamdan öğrenmiş bulunan Hz. Ömer Kudüs'ü, Şam'ı, Irak'ı, İran'ı savunma için mi İslâm bayrağı ve nizamı altına sokmuştu? Cihad, yeryüzünde İslâm'ı hakim kılmak, insanlığı İslâm'ın adalet ve güvenlik gölgesi altında huzur içinde yaşatmak için yapılır. Dinde zorlama yoktur, Ehl-i Kitab zorla Müslüman edilemez. Lakin İslâm barışı için cihad yapılabilir.

 

 

Bir reformcu İlahiyatçı Kur'ânYahudileri ve Hıristiyanları İslâm'a çağırmıyor dedi. Ne kadar yanlış bir ictihad, İslâm'ın ruhuna aykırı bir ictihad...

 

 

İslâm iki teklif yapar:

 

 

1. Müslüman olun, dünyada ve ahirette selamet bulun. Bizimle kardeş olun.

 

 

2. Müslüman olmazsanız, İslâm barışını (pax) kabul edin. Bu ikisinden birini yapmazsanız cihada hazır olun.

 

 

Osmanlı devleti cihadı sadece savunma olarak ele almış olsaydı, o büyük barışı, o büyük milletler birliğini kurabilir miydi?

 

 

Reformcu, Afganîci ilahiyatçılar bu yazdıklarımı benden iyi biliyorlar ama misyonları gereği, tam tersini söylüyorlar. İctihad yapılsın.

 

 

Cihad yapılmasın yahut çok kısıtlı olsun.

 

 

Siyonistler, bir İslâm ülkesi olan Filistini aldılar. Haçlılar Afganistan'a, Irak'a saldırıp işgal ettiler.Somali Müslümanlarının tepesine ateş yağdırıyorlar. Onlar bunu niçin yapıyor? Emperyalizm, sömürgecilik için... Müslümanlar ise i'lâ-i kelimetullah için cihad yaparlar.

 

 

Reformcu, Afganîci ilahiyatçıların Ehl-i Sünnet Müslümanlığına aykırı fikirlerine, görüşlerine, fetvalarına, ictihadlarına, yönlendirmelerine sakın aldanmayın. Aldanırsanız ayağınız kayar.

 

 

* (İkinci yazı)

 

 

Sahte İslâmcılar, Sahte Türkçüler ve Atatürkçüler...

 

 

Bazı sahte İslâmcılara:

 

 

Müslüman yalan söyler mi, söylemez ama siz söylüyorsunuz.

 

 

Müslüman haram yer mi? Yemez ama siz yiyorsunuz.

 

 

Müslüman adaletten, insaftan, itidalden, doğru yoldan ayrılır mı? Ayrılmaz ama siz ayrılmışsınız.

 

 

Müslümanın muazzam miktarda kara parası, necis ve pis serveti olur mu? Olmaz ama sizin var.

 

 

Müslüman emanete hıyanet eder mi? Etmez ama siz ediyorsunuz.

 

 

Müslüman kendi şahsî menfaati ve nüfuzu için militan din düşmanı harbî kafirlerle işbirliği yapar, onları dost ve velî edinir mi? Yapmaz, edinmez ama siz bunları yapıyorsunuz.

 

 

Müslüman kafirlere rahmetli ve yumuşak, mü'minlere sert ve yavuz olur mu? Olmaz ama söz böylesiniz.

 

 

Müslüman hangi şekilde olursa olsun bütçe ve fon hortumlaması yapar mı? Kesinlikle yapmaz ama siz Allah'tan korkmadan yapıyorsunuz.

 

 

Yalan söylediğiniz, emanetlere hıyanet ettiğiniz, haram yediğiniz, küffar ve füccar ile işbirliği yaptığınız için siz müfsid ve münafıksınız.

 

 

Bazı sahte Türkçülere:

 

 

Bir Türk, Moiz Kohen Tekin Alp adlı fesatçı Yahudinin peşinden gider mi? Elbette gitmez.

 

 

Bir Türk yalan söyler mi? Elbette söylemez.

 

 

Bir Türk eğrilik ve yumukluk yapar mı? Elbette yapmaz, o dosdoğru örnek bir insandır.

 

 

Bunları yaptığınız için siz kesinlikle gerçek Türkler değilsiniz.

 

 

Atatürkçülere ve Kemalistlere gelelim:

 

 

Atatürkçü yalan söyler mi?

 

 

Atatürkçü haram yer mi?

 

 

Atatürkçü sözünden döner mi?

 

 

Atatürkçü kendi halkına zulüm, baskı yapar, hakaret eder mi?

 

 

Atatürkçü ülke kadınlarına, kızlarına, annelerine kötü gözle bakar mı?

 

 

Atatürkçü Türklerin lisanına, edebiyatına, kültürüne, kimliğine, sanatına, medeniyetine sabotaj yapar mı?

 

 

Haykırın siz de "Yapmaz yapmaz yapan haindir!.." diye.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

TÜRKİYE’de dinî ve fıkhî bakımdan iki sünnî mezheb hâkimdir. Hanefîlik ve Şafiîlik. Camilerimizde namazlar çoğunlukla Hanefî mezhebine göre kılınır. Şafiî vatandaşlarımızın çoğunlukta olduğu yerlerde Şafiî mezhebine göre. Şiî-Caferî  vatandaşlarımızın ayrı camileri vardır. Onlar Sünnîlerin imamlarının ardında namaz kılmazlar, Sünnîler de onların imamları ardında kılmaz.

 

 

Son yıllarda Diyanet’e bağlı camilerde bazen Hanefî ve Şafiî fıkhına aykırı lâflar edilmektedir.

 

 

Aklı başında vaiz efendileri tenzih ederim. Sayıları az da olsa birtakım reformcuların, mezhepsizlerin cami kürsülerini kullanarak fıkha aykırı konuşmalar yapmaları, hükümler vermeleri son derece yersizdir.

 

 

Son otuz-kırk yıl içinde birtakım mezhebsiz, telfik-i mezâhibçi, Mason Cemalüddin Afganî hayranı, ehliyeti olmadığı halde ictihad yapan, fetva ve ruhsat veren birtakım naylon ilahiyatçılar ve sözde hocalar türemiştir. Diyanet’in, bu gibi kişilerin cami kürsülerine çıkıp halkın kafasını karıştırmalarına izin vermemesi gerekir.

 

 

Arap İslâm dünyasında son elli yıl içinde çok acayip cereyanlar çıkmış bulunuyor.

 

 

Meselâ birtakım din kardeşlerimiz ince naylon çorap üzerine mesh ediyorlar. Yani ayaklarını yıkamıyorlar. Hanefî mezhebinde böyle bir şey câiz olamaz. Bu şekilde abdest alan bir kimsenin abdesti biz Hanefîlere göre sahih değildir. Maalesef bizde de bazıları böyle yapıyor.

 

 

Hanefîlikte kan çıkması abdesti bozar. Telfik-i mezahibe taraftar birinin vücudundan kan çıksa ve Şafiî mezhebini takliden abdestini tazelemese Hanefîler o zatın arkasında namaz kılamazlar.

 

 

Azılı Farmason Cemalüddin Afganî’yi büyük İslâm önderi, Ümmet-i Muhammed’i kurtaracak ulu rehber olarak kabul edenler var. Böylelerinin ne verdikleri fetvalara itibar edilir, ne de arkalarında namaz kılınır.

 

 

Bir ara bazı radikal Müslüman gençler arasında, Sünnîlerin kabul etmediği mut’a nikahıyla evlenmek yaygınlaşmıştı. Mut’a nikahının caiz ve helâl olduğuna itikad eden ve nikahı uygulayan bir kimse Sünnîlikten çıkmış olur.

 

 

Arabistan’daki zengin Arap dünyasındaki zengin bir ülke yıllardan beri kendi mezhebini yaymak için propaganda yapıyor, para dağıtıyor. Sünnî İslâm uleması bu mezheb aleyhinde yüzlerce reddiye kaleme almışlardır. Onların aşırı ve bozuk fikirlerinin tesiri altında kalan birtakım sözde selefî kimselerin telkinlerine aldanmamak gerekir.

 

 

Yine Pakistan’da meşhur bir hoca, Müslümanların 3’üncü hicrî asırdan sonra gerçek İslâm’ı yitirdiklerini ve sapıttıklarını iddia eden bir kitap yazdı. Bu kitap Türkçeye çevrildi, defalarca basıldı. Okuyanların fikirleri karıştı, itikadları sarsıldı. Bu gibi bozuk, yanlış, aşırı fikirlere kapılan kimselerin ardında namaz kılınmaz. (Hindistan’ın büyük Sünnî din âlimi merhum Ebu’l-Hasen Nedvî bu bozuk kitaba cevap vermiştir. Bu da Türkçeye çevrilmiş, ancak bir kere basılmıştır. Niçin yeni baskıları yapılmıyor?)

 

 

Mısırlı meşhur bir Müslüman fikir ve aksiyon adamı da tartışılabilir görüşlerle dolu bir kitabında Sünnîlerin kabul edemeyeceği aşırı ve uç fikirler ileri sürmüştür. Bu kitabın da dilimize çeşitli tercümeleri yapılmıştır. Bu tercümelerden birinde “Namazların ve duaların tembellik çağının ürünleri olduğu” iddia edilmekteydi. İkinci baskıda bu cümle “Salavatlar ve zikirler tembellik çağının ürünleri” olarak değiştirildi. İki tercüme de son derece yanlıştır. Namazların, duaların, salavatların, zikirlerin tembellik çağlarının ürünü olduğunu iddia etmek, küfre kadar gidecek bir sapıklık değil midir? Namazlar, dualar, Peygambere salavat getirmek, Allah’ı zikr etmek farz değil midir? Bu farzlar hafife alınabilir mi, aşağılanır mı?

 

 

Vaktiyle Şah’ın adamları tarafından öldürülen İranlı bir sosyolog da “İslâm’ı Tanımak” adlı kitabında “Allah gerçek bir Janus” diye yazmıştır. Janus, eski Romalıların iki çehresi olan bir putunun adıdır. Yüce Allah bir puta benzetilebilir mi? Ehl-i Sünnet Müslümanları Allah’ı hiçbir şeye benzetmezler. Yüce Allah’ın sıfatlarından biri de “Muhalefetü’n li’l-havadis”tir. Allah’ı bir puta benzetmek küfür sözü değil midir? Bu küfür sözünü sarf eden İranlı sosyoloğu büyük İslâm düşünürü, büyük mücahid, büyük şehid olarak kabul edenler nasıl Müslümanlardır? Böyle kişilerin din hakkındaki görüşlerine, verdikleri hükümlere, ettikleri nasihatlara itibar edilir mi?

 

 

Bir ilâhiyatçı çıkmış, “İftarda oruç cinsel münasebet yapılarak da açılabilir” diye fetva vermiş. Bu gibi fetvalar, konuşmalar dinle alay etmek mânâsına gelmez mi? Zaten Sabataycı gazeteciler bu gibi lâfları, beyanları dillerine dolayıp Müslümanları hafife almaktadır.

 

 

Evvel yoğ idi, yeni çıktı, birtakım nev-zuhur hocalar hayızlı ve nifaslı kadınların da ibadet edebileceklerini, Kur’ân okuyabileceklerini iddia ediyorlar. Sünnî Müslümanlar böyle bir şeyi kabul edemez. Diyanet’in bu gibi saçma sapan, uyduruk fetva ve ruhsatlara cevap vermesi gerekmez mi?

 

 

Kendine alimlerin alimi, çok büyük hoca dedirten bir ilâhiyatçı işkembeden fetvalar ve ruhsatlar veriyor. Erkekler altın ziynet eşyası kullanabilirmiş. Din, Şeriat, fıkıh böyle bir şeye izin vermiyor. Bu “Alimlerin Alimi” zat ilhamını nereden alıyor?

 

 

Yine bazı hoca geçinenler Yahudileri, Hıristiyanları da cennete sokuyor, onların dini de hak dindir diyor. Hatta bu iğfal edicilerin propagandalarına kanan İzmirli tesettürlü bir kız, Hıristiyan oldu, tesettürü bıraktı. Bu kişiler kesinlikle İslâm’ı temsil edemezler. Böylelerini camilerde konuşturmamak lazımdır. Konuşurlarsa dinlenilmemelidir. Dinleyenlere büyük vebal vardır.

 

 

Müslümanlar bağlı oldukları mezhebten zerre kadar ayrılmamalıdır. Klasik ve geleneksel fıkıh kitapları ne diyor, ne yazıyorsa aynen kabul edilmeli ve asla tartışılmamalıdır. Aksi takdirde din, iman tehlikeye girer.

 

 

Ticaret, alış-veriş, riba gibi konularda İslâm Şeriatına ve fıkhına aykırı uyduruk ictihadlar yapılıyor, fetva ve ruhsatlar veriliyor. Bunlara da aldanılmamalıdır.

 

 

Mezhebsiz Müslümanlar arasında birtakım hafiflikler, laubalilikler görülmeye başlandı. Bakıyorsunuz, birkaç Müslüman bir araya gelmişler, içlerinden birini imam yapmışlar, namaz kılıyorlar. Ne güzel... Ancak, ne imamın başında bir imame var, ne de cemaatin. Namaz kılarken başın örtülü olması namazın âdâbındandır, sünnettir. Bunu hafife almamak gerekir. Bundan iki-üç yıl önce Özbekistan’a gitmiştim. Oradaki camilerde cemaatin başlarında hep takke vardı. Camiye giren iki rekat tahiyye namazı kılıyordu. Onlar, yetmiş küsur yıllık komünizm baskısı altında bizim kadar bozulmamışlar.

 

 

Din işlerinin şakası yoktur. Reformcu ilâhiyatçıların ictihad, fetva ve ruhsatlarına kapılanların bir kısmı farkında olmadan dinden çıkabilir, ebedî mutluluklarını yitirebilirler.

 

 

Diyanet İşleri Başkanlığı’nın halkı bu gibi konularda uyarması gerekir.

 

 

Aşağıda madde madde yazacağım konularda Müslüman kardeşlerimi uyarıyorum:

 

 

(1) Mezhebsizlerin, telfik-i mezahibçilerin fikir, görüş, fetva ve ruhsatlarına kulak asmayınız, onlara itibar etmeyiniz, onları dinlemeyiniz.

 

 

(2) Bu devirde Türkiye’de mutlak müctehid seviyesinde hiçbir din âlimi yoktur. “Alimlerin alimi... En yüksek hocaların en yükseği” gibi işkembeden atma unvanlara sahip kimselerin tuzaklarına düşmeyiniz.

 

 

(3) Türkiye’de şu anda Ömer Nasuhî Bilmen ve Ezherî Ahmed Davudoğlu merhumlar ayarında müftü bile yoktur. Müftülük ehliyetine sahip olmayanların fetvalarını kabul etmeyin.

 

 

(4) Gerçek müfessir olmayanların yazdıkları derleme Kur’ân tefsirlerini okumayın. Men fesserel-Kur’âne bi re’yihi fekad kefer (Kur’ân’ı kendi re’y ve kafasıyla tefsir eden kâfir olur) hükmünü unutmayın.

 

 

(5) Reformcu ilâhiyatçılara inanmayın, kanmayın. (Reformcu olmayanlara selâm ve hürmetlerimi arz ederim)

 

 

(6) Muteber, güvenilir bir ilmihal kitabı alın ve onu başucu kitabınız yapın, dininizi ondan öğrenin.

 

 

(7) İsmi cazip, kapağı cafcaflı diye her din kitabını alıp okumayın.

 

 

(8) Arap dünyasındaki bozuk mezhebe kapılarak “Şöyle yapmak şirktir, böyle yapmak küfürdür...” gibi aşırılıklara kapılmayın. Dinimiz ölülerin mezarlarını belli etmeye, kabir ziyareti yapmaya izin vermiştir.

 

 

(9) Tergib ve terhib konusunda zayıf hadîslere uyulur. Mesela namazı teşvik eden, terkinden dolayı korkutan zayıf bir hadîsi zikr etmenin hiçbir sakıncası yoktur. Çünkü namaz zaten Kur’ân’la, Sünnetle, icmâ-i ümmetle sâbit bir farzdır.

 

 

(10) İslâm’ı ilâhî bir din olmaktan çıkartıp, beşerî bir ideoloji ve hümanizma haline getirmeye çalışan müfsidlerin tuzaklarına düşmeyin.

 

 

(11) Dinlerarası diyalog ve hoşgörü çukuruna düşerseniz bir daha çıkamazsınız. Bu gibi tuzaklara karşı çok dikkatli ve uyanık olunuz. Tek hak din İslâm’dır. Hz. Muhammed’in risaletini ve dâvetini duyup da reddedenler için selâmet ve kurtuluş yoktur.


 

 

 

 

EHLİSÜNNET Müslümanlığına karşı reformculuğu, bid’atleri, ehliyetsizlerin ictihad yapmasını, dinde değişiklik ve yeniliğe gidilmesini savunan tâife Sünnî din alimlerinin tanınmasını istemez. Onların kendi bilginleri, fikir adamları, yazarları, aksiyoncuları vardır.

 

 

1850-1936 yılları arasında yaşamış İsmail Yusuf Nebhanî ehl-i sünneti savunmuş, bid’at ve yeniliklerle mücadele etmiş büyük bir din alimidir. Ülkemizde bu zatı tanıyan kaç kişi çıkar?

 

 

Ehl-i Sünnet alimleri unutturulmak istenirken; bid’atçiler, reformcular, rafizîler, bozuk fikirliler yoğun bir propaganda yapılarak tanıtılmıştır. Mesela, Yüce Rabbimiz için “Allah gerçek bir Janus’tur” diyen ve kendisini Şiî hocaların ve ahundların bile reddettiği Ali Şeriatî büyük bir İslâm düşünürü, aziz bir şehid, örnek bir aksiyon adamı olarak tanıtılmıştır.

 

 

19’uncu yüzyılın ikinci yarısında İslâm dünyasında Ehl-i Sünnet taraftarı gelenekçi din alimleriyle, reformcu ve yenilikçiler arasında büyük bir fikir savaşı yaşanmıştır. Bid’atçilerin, reformcuların, yenilikçilerin başını Cemaleddin Afganî çekiyordu. Şu, İranlı olduğu halde kendisini Afgan gösteren, Şiî olduğu halde Sünnî postuna bürünen, Farmasonluğun en koyusuna bağlı olan, İngiliz ajanı Blunt ile işbirliği yaparak Sultan Abdülhamid’i tahtından indirmek isteyen karanlık kişi.

 

 

Onun yanında, yine Mason olan ve İngilizlerin kendisini Mısır başmüftüsü yaptıkları Muhammed Abduh, Menar dergisi sahibi Reşid Rıza...

 

 

Türkiye’mizde 20’nci asrın ilk çeyreğinde, içyüzleri bilinmediği için bu üç şaibeli reformcunun övgüleri yapılmış, kitapları tanıtılmış, fikir ve metodlarının Müslümanları kurtaracağı sanılmıştır. Lakin daha sonraki tarihlerde bu üçünün de maskeleri düşmüş, içyüzleri meydana çıkarılmıştır. Artık zamanımızda Afganî’yi, Abduh’u, Reşid Rıza’yı körü körüne tutan ve destekleyenlerin hiçbir mâzereti yoktur.

 

 

Reformcular ve yenilikçiler Osmanlı Padişahı ve MüslümanlarınHalifesi Sultan İkinci Abdülhamid Han’a düşmanlık ve muhalefet etmişlerdir. Buna mukabil Ehl-i SünnetMüslümanlığına bağlı gelenekçi âlimler Padişaha ve Halifeye sadık kalmışlar, Osmanlı İslâm devletinin ayakta kalması, bütünlüğünü koruması için çalışmışlardır.

 

 

Suriyeli Rufaî şeyhi Ebü’l-Hüda es-Sayyadî o devirde Osmanlı saltanatının ve hilafetinin yaşaması ve devam etmesi için en fazla gayret sarf edenlerdendir. Farmasonların, Siyonistlerin, Sabataycıların, Haçlıların, İslâm’dan uzaklaşmışların, Reformcu ve Yenilikçilerin kötüledikleri bu zat 400’e yakın kitap yazarak Sünnîliği savunmuş, bid’atleri kötülemiştir. Ebü’l-Hüda  Sayyadî’yi ülkemizde tanıyan, eserlerini okuyan kaç Müslüman vardır? Bu büyük zat da unutturulmuştur, kötülenmiştir.

 

 

2005 yılındayız. Türkiye’nin ve İslâm dünyasının haline bakınız. Aradan yüz yıl geçtikten sonra, bugünkü manzara, Ehl-i Sünnet taraftarı gelenekçilerin mi haklı, olduğunu, yoksa Afganî Farmasonunun peşinden giden reformcuların mı haklı olduğunu bize çok açık olarak göstermektedir.

 

 

Reformcular, yenilikçiler, değişim taraftarları Sultan Abdülhamid aleyhinde bulunarak ve onun yıkılması için çalışarak Haçlı ve Siyonist emperyalizmine hizmet etmişlerdir.

 

 

Reformcular, Afganîciler, yenilik ve değişiklik taraftarları İslâm dinini siyasî bir ideoloji haline getirmişlerdi. Geleceğe ait fikirleri ve senaryoları ütopyadan ibaretti. Bunlar ictihad kapısının açılmasıyla Müslümanların düzelip toparlanacaklarını iddia ediyorlardı. İctihad kapısı açıldı da ne oldu? İslâm dünyasında söz ayağa düştü, Müslümanların kafaları karıştı, dehşet verici bir fikir anarşisi hâkim oldu.

 

 

1969’da sürgündeydim, ev kiralamış, Beyrut’ta yaşamıştım. Sokaklarda tekerlekli arabalarda kavun karpuz gibi reformcu ve yenilikçi din kitapları satılıyordu. Bunlar ihtilâlci, radikal, aktivist fikir ve reçetelerle doluydu. Saf Müslüman kitleler, “Asr-ı Saadet Müslümanlığını geri getireceğiz” propagandası ile kandırılıyordu. Yüce İslâm dini beşerî bir ideolocya, siyasî bir rejim gibi gösteriliyordu. Reformcular şiddeti ve terörü en etkili silah ve vasıta olarak görüyorlardı. İslâm’ın boyutlarından biri olan tasavvuf ve tarikatlar kötüleniyordu. Bazı reformcular evrensel İslâm dinini bir Arap ideolojisi kılığına sokmuşlardı.

 

 

Sonunda ne oldu? Müslümanlar kurtuldu mu?

 

 

19’uncu asırda biri Cezayir’de, diğeri Kafkasya’da iki İslâmî cihad hareketi olmuştur, ikisinin başında da hem Şeriat âlimi, hem de tarikat şeyhi olan iki muhterem şahsiyet bulunmuştur. Biri Cezayirli Emîr Abdülkadir, diğeri Dağıstanlı Şeyh (veya İmam) Şâmil. Bu iki zat da, zamanın kutbu olan Halidi Bağdadî hazretlerinden icazet ve hilâfet almışlardır.

 

 

Ehl-i Sünnet taraftarı gelenekçilerin örnekleri bunlardı.

 

 

Sultan İkinci Abdülhamid elbette bir Ömerü’l-Faruk veya Ömer bin Abdülaziz değildi. Böyle iddiası da yoktu. Ancak bi’l-irs ve’l-istihkak Halife idi, Mü’minlerin Emîri idi. Kendisine itaat edilmesi gerekirdi.

 

 

Son otuz yıldan beri Türkiye’mizde Ehl-i Sünnet ve Cemaat taraftarı Müslümanlarla Reformcu, Yenilikçi, Değişimci, Bid’atçi, Aktivist güruh arasında büyük bir propaganda ve fikir savaşı cereyan etmektedir.

 

 

Maalesef bu savaşta Sünnî Müslümanlar gerilemişler, hayli darbe yemişlerdir. Artık toparlanılmalı ve İslâm dini, Kitab’a, Sünnet’e, aslına uygun şekilde tanıtılmalıdır. Bu iş nasıl yapılacaktır?

 

 

(1) Ehl-i Sünnet alimlerinin dini doğru anlatan klasik kitapları, risaleleri tercüme edilmeli, büyük sayıda basılıp on milyonlarca Müslüman tarafından okunmaları sağlanmalıdır.

 

 

(2) Başta Afganî, Abduh, Reşid Rıza ve daha sonrakiler olmak üzere reformcuların, bid’atçilerin, yenilikçi ve değişimcilerin yanlışları, içyüzleri ortaya konulmalı, bu maksatla kolay okunur ve kolay anlaşılır risaleler hazırlanıp yayınlanmalıdır.

 

 

(3) Bu devirde içtihad yapmanın dine ve ümmete faydası olmayacağı, aksine büyük zarar vereceği, hattâ yıkıma sebep olacağı anlatılmalıdır.

 

 

(4) Şeriata uygun ve bağlı gerçek tasavvufun ve tarikatların en büyük güç olduğu, özlenen islahın bunlarla gerçekleştirilebileceği anlatılmalıdır.

 

 

(5) Reformcular ve bid’atçiler “Herkes Kur’ân tercümesi ve tefsiri alsın, bunun yanında hadîs külliyatı edinsin ve dinini ana kaynaklardan bizzat kendisi öğrensin” diyorlar. Bu metodun son derece yanlış olduğu, dini ayağa düşüreceği halka ve okur-yazarlara anlatılmalıdır. Elbette her Müslümanın özel kütüphanesinde ehliyetli, liyakatli, icazetli Sünnî alimlerin hazırladıkları mealler, tefsirler, hadîs külliyatları olabilir ama biz dinimizin esaslarını muteber ilmihallerden öğrenmeliyiz. Ancak bu suretle yanlışlardan, sapıtmaktan korunabiliriz.

 

 

(6) Mezhepsizlik, telfik-i mezahib, Teymiyecilik, Necdîlik gibi cereyanların bozuk olduğu, bunlarla İslâm’a hizmet edilemeyeceği, aksine hezimete sebebiyet verileceği herkese anlayacağı lisan ve üslub ile anlatılmalıdır.

 

 

(7) İslâm dini ilahî ve münzel (Allah katından indirilmiş) hak dindir. Onda reform ve değişiklik yapılamaz, çünkü Allah ve O’nun ilahî vahiy ve ilhamla konuşan ve hareket eden Resûlü yanılmaz. İndirilmiş ilahî İslâm dinini değiştirip, onun yerine uydurulmuş beşerî bir din veya hümanizma çıkartmak isteyenler çok yanlış bir yoldadırlar. Bu da bütün iyi niyetli Müslümanlara anlatılmalıdır.

 

 

(8) İslâm dinini anlamak ve öğrenmek için geçmiş asırlarda yaşamış büyük alimlerin, rabbanî imamların, kâmil mürşidlerin, icazetli fakihlerin, gerçek şeyhlerin yazdıkları mübarek ve feyizli eserler okunmalıdır. İslâm’ın usûlü, temel bilgileri evrenseldir, zaman ve mekan ile değişmeyen gerçeklerdir. Bundan bin yıl önce yazılmış bir din eserinin bugün kıymetinde hiçbir eksilme yoktur. Elbette, zamanımızda da dinî kitaplar yazılacaktır ama esas olan klasik kitaplardır. Onları bırakmamak, onlardan şaşmamak gerekir. Birtakım şarlatan ve soytarı reformcuların, modernistlerin “Sosyolojik, morfolojik, strüktürel...” gibi sözde asrî, göz boyayıcı, câzibeli kelime ve kavramlarla doldurdukları kitapların dinî açıdan kıymeti yoktur.Bunlar Batı özentisinin mahsulleridir. İslâm’ın temelleri, esasları, asılları her asırda aynıdır. Üslup, tarz-ı beyan değişebilir ama öz değişmez.

 

 

Sünnî Müslümanlar harekete geçerek, eski büyük alimlerin, bu arada Yusuf İsmail En-Nebhanî’nin ve Şeyh Ebü’l-Hüda’nın kitaplarını Türkçeye kazandırmalıdır. Bu gibi kitapların bir-iki bin adet basılması yeterli olmaz. Yüzbinlerce basılmalı ve Müslümanların okumaları sağlanmalıdır.

 

 

Hindistan’da, Pakistan’da, Arap ülkelerinde yakın tarihte yaşamış ehl-i sünnet taraftarı büyük ve gerçek alimlerin eserleri de Türkçeye kazandırılmalıdır.

 

 

İslâmî hareket Farmason ve bulaşık Afganî’nin, onun yine bulaşık ve şâibeli müridi Abduh’un, onun talebesi Reşid Rıza’nın, Mısırlı veya Hint yarımadasına mensup birtakım reformcu ve bid’atçi ucuz yazarların tekelinden kurtarılmalıdır.

 

 

İslâm beşerî bir ideoloji veya hümanizma değildir.

 

 

Reformcular son derece yanlış bir yoldadır.

 

 

Osmanlı devleti 600 küsur yıl sahih itikad, fıkhın ve şeriatın korunması, dine muvafık (uygun) tasavvuf ve tarikatlar ile ayakta durmuştur. Tasavvuf ve tarikat boyutu olmayan bir İslâmî hareket eksiktir ve başarılı olması mümkün değildir. Tasavvuf tesbih çekmek demek değildir. Tasavvuf ve tarikat İslâm’ı en iyi şekilde yaşamak ve anlamak demektir. Bu olmadan bir şey yapılabilir mi?

 

 

İslâm davasına en büyük zararı, reformcuların ve bid’atçilerin yanında din sömürüsü yapan eşkiya vermektedir. Onların indinde (katında) sünnetle bid’at arasında bir fark yoktur. Onların dini imanı paradır, servettir, dünyadır, ranttır, beşerî ihtiraslarının tatminidir. Reformcu, bid’atçi, Afganîci, sözde Selefî gurupla mücadele edilirken din sömürüsü yapan eşkiya ve habîslerle de maskelerini düşürecek şekilde mücadele edilmelidir.

 

 

Ehl-i Sünnet İslâmlığının, İslâm birliğinin, Sultan Abdülhamid’in taraftarı olan, reformcu ve bid’atçilerle mücadele eden Yusuf İsmail en-Nebhanî’yi, Şeyh Ebü’l-Hüda es-Sayyadî’yi rahmetle anıyorum. Onları unutmayalım, unutturmayalım, eserlerini tercüme ettirip Türkiye Müslümanlarının yararlanmasını sağlayalım.



 

 

 

 

 

 

DİN nasıl elden gider?.. “Elden gitmenin” yüz çeşidi vardır. Biz insanlar zamanla ve mekânla şartlıyız. Vatan elden giderse din de elden gitmiş olur. Öyle ya, dini uygulayacak bir yer yoksa, din de yok demektir. Şu anda vatan toprakları ayağımızın altında oyulup duruyor. Sinsi bir işgal hareketi var. Hani bundan beş altı ay önce Rahşan Ecevit “Din elden gidiyor!” diye feryad etmişti ya, ben de “Vatan elden gidiyor!” diye bağırsam yeridir. Vatanın elden gitmesi, bir eşyanın bir yerden öbür yere gitmesi gibi olmaz. Her şeyin kendine mahsus bir gidişi vardır. Peki, vatan nasıl elden gider? İşte şimdi bizim vatanımızın gittiği gibi gider.

 

 

Din başka şekillerde de elden gitmektedir. Yeni değildir bu gidiş, yıllardan beri sürüyor.

 

 

Peki Müslümanlar bu gidiş karşısında ne yapıyor?

 

 

Faydalı ve kıymetli hizmetler yapanlar hiç yok değil, lakin çok azınlıktalar. Geri kalan kısım bakınız neler yapıyor din elden giderken:

 

 

* Din elden giderken, Müslümanlar müzeyyen evler yaptırıp, içlerini şahane bir şekilde döşeyip sonra yan gelip oturuyorlar.

 

 

*Sık sık piknik yapıyorlar, gezip tozuyorlar.

 

 

*Kuş besleyenler kuşlarına, balık meraklıları akvaryumlarına, kediseverler kedilerine bakıyor.

 

 

* İstisnâsız herkes kârına kisbine, para kazanmaya yönelmiş. Paraya önem vermeyen 70 kişi çıkar mı, şu 72 milyonluk ülkede.

 

 

*Din elden gidiyor ama bazıları tarikatçılık, cemaatçilik, hizipçilik, fırkacılık yapıyor. “Bizim Hazret-i Muhterememiz büyük, çok büyük, daha büyük, en büyük, daha en büyük...” var mı yok mu cemaat... Yahu din elden gidiyor, bu adamlar neler sayıklıyor...

 

 

*Bir kısım kaba sofular din elden giderken cami helâları, cami şadırvanları, cami meşrutaları, cami hoparlörleri, cami klimaları, cami yaldızları, cami halıları ile uğraşıyor. Din elden gidiyor, onlar hâlâ minareler yüksek olsun, şerefeleri bol olsun, hoparlörleri gür sesle bağırsın diye çırpınıyorlar. Allah akıl fikir versin.

 

 

*Din elden gidiyor, bir kısım Müslümanlar harıl harıl gece gündüz hâfız yetiştiriyor. Din büsbütün elden gidince Yâ-sîn okurlar dinin ruhuna bol bol...

 

 

*Din elden gidiyor, saçlarını deve hörgücü gibi yapmış, gökkuşağı gibi rengarenk bayanlar sokaklarda fink atıyor.

 

 

*Din elden gidiyor, genç düşünür Mücahid Kuşkunmaz “Dadaizm mi Kübizmden çıktı, yoksa Kübizm mi Dadaizmin mahsülüdür” adlı bilimsel betiği dikkatle okuyor.

 

 

*Din elden giderken lüks ve pahalı lokantalar zengin Müslümanlarla dolup taşıyor. Şu zamane Müslümanları yemek içmeyi ne kadar seviyor.

 

 

* Din elden gidiyor, birtakım Müslümanlar uzak ülkelere yatırım yapıyor, cemaatlerinin oralarda şubelerini açıyor.

 

 

Sahiden din elden gidiyor mu?

 

 

Gidiyor değil, gitti bile!.. Nazlı Ilıcak, benim de bulunduğum bir televizyon açık oturum programında böyle bağırmıştı.

 

 

Din elden gitmezmiş, bizde din ve inanç hürriyeti varmış.Böyle söyleyenleri sevsinler. Bir vatandaş dinine ve inancına uygun bir şekilde yaşayamıyorsa, dinini hayatına uygulayamıyorsa orada din hürriyeti olduğu söylenebilir mi?

 

 

Birtakım eblehlerin şu edebiyatına ne demeli?

 

 

Heryer cami doluymuş, minareler gökyüzüne füze gibi uzanıyormuş, günde beş kez yanık yanık ezanlar okunuyormuş, Ramazanda nefis pideler yapılıyormuş. Bülbül sesli hafızlar gürül gürül kaside ve mevlid okuyormuş, zengin Müslümanlar her yıl umre seyahatine çıkıyor, Mekke’de Kâbe’ye yüksekten bakan lüks otellerde krallar gibi ibadet ediyormuş, büyük camilerin duvarları dibinde veya avlularında açılan Ramazan Şenlikleri ve Etkinlikleri Çarşılarında cayır cayır sucuk ekmek yeniyormuş... Aman ne etkinlikler ne şenlikler... Evlere şenlik şu Ramazan etkinlik veşenlikleri... Sucuk ekmek, kokoreç, lahmacun, künefe tatlısı, sigara böreği... Hoş geldin Ramazan!

 

 

* İstanbul’da bir yerde Ramazan münasebetiyle öyle şenlikler yapıldı ki dillere destan... Çıplak karılar teganni ettiler, sazlar çalındı çılgınca, zamane Müslümanları seyretti gevrek gevrek gülerek. Ah Ramazan vah Ramazan...

 

 

*Son Ramazan boyunca yurt çapında ihtişamlı, lüks, pahalı, gösterişli, papazlı, hahamlı iftar ziyafetleri verildi. Din elden gidiyor, biz iftar ziyafetleri ile uğraşıyoruz. Kim çıkartmış bu doktrini “İyi ve bol yersek güçleniriz ve kurtuluruz...” Yiyin efendiler yiyin.

 

 

Yakın tarihteki din büyüklerimiz İslâm için, iman için, Kur’an için, Sünnet için, mukaddesat için bizim gibi mi çalıştılar. Hayır hayır, onlar Resulullah’ın yolunda olgun ve şuurlu Müslümanlar olarak çalıştılar.

 

 

Bediüzzaman altı yıl süren İkinci Dünya savaşı esnasında radyo bile dinlemedi; bütün vaktini, gayretini, himmetini, olanca varlığını; iman, İslâm, Kur’an, din, Şeriat, Sünnet hizmetlerine verdi, halkın ve gençliğin imanını kurtarmak için çalıştı. Zalimler ona kan kusturdular, hiç fütur getirmedi.

 

 

Şeyh Süleyman Hilmi Tunahan, Şeyh Abdülhakim Arvasî hep böyle çalıştılar.

 

 

Yakın zamanın gerçek hizmetkarları Şeyh Sami efendiler, Şeyh Muhammed Zahid efendiler de böyle çalıştı.

 

 

Dersiam Hüsrev efendi, Ömer Nasuhi efendi, Ahmed Davudoğlu Hoca hep böyle çalıştılar.

 

 

Zâlimler Nurcuları, Tarikat erbabını, gençlere din öğreten hocaları, dinî yayın yapan gazetecileri ve kitapçıları zaman zaman zindanlara atıyordu ama onlar asla yılmıyorlardı. Aslında kendileri deli olan birtakım sözde akıllılar onlara deli diyorlardı. Evet onlar deliler gibi din için, iman için, Kur’an için çalışıyorlardı.

 

 

Onlar çok eziyetler, sıkıntılar çektiler. Bazen aç kaldılar, bazen hürriyetlerini yitirdiler, bazen işkence ve hakarete mâruz kaldılar. Hep çalıştılar, hep çalıştılar. Öldüler sonunda, Dar-ı Ceza (Karşılık Dünyası) olan âhirete göçtüler. Onları minnetle anıyoruz. Allah’ın geniş rahmeti gölgelendirsin onları.

 

 

Büyük yokuşu aştık, hedefe yaklaştık ve bizler ipin ucunu kaçırdık. Şaşırmış vaziyetteyiz. Yahu üç şerefeli minarelerden hoparlör bağırtmakla kurtuluş olur mu?

 

 

Ramazan’da israflı ve ihtişamlı iftar ziyafetleriyle selamet olur mu?

 

 

Lüks meskenlerde oturmakla, lüks otomobillere binmekle, lüks yemekler yemekle, lüks ve pahalı giyinmekle, Hazret-i Muhterem edebiyatı yapmakla, Ramazan’da etkinlik ve şenlik yapmakla kurtuluşun ne alakası vardır?

 

 

Kurtulmanın, selamete çıkmanın bir reçetesi vardır:

 

 

- Kur’an ne emr ediyorsa, onları yapacaksın,

 

 

- Peygamber nasıl yaşayın, nasıl çalışın demişse, öyle hareket edeceksin,

 

 

- Fıkıh hükümlerine uyacaksın,

 

 

- Peygamberi kendine örnek ve model alıp O’nun yaptığı, O’nun yaşadığı gibi yapıp yaşayacaksın.

 

 

- Haramların her türlüsünden uzak duracaksın,

 

 

- Emr-i mâruf ve nehy-i münker yapacaksın,

 

 

- Var gücünle iyi işler, sâlih ameller, hayır hasenat yapacaksın. Elinde bir hurma varsa, yarısını bir kardeşine yedireceksin.

 

 

- Dünyada ne kadar kalacaksan dünya için o kadar, ahirette ne kadar kalacaksan ahiret için o kadar çalışacaksın.

 

 

- Hiç ölmeyekmiş gibi dünya için, yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalışacaksın,

 

 

- Kesinlikle azmayacaksın, parayı put ve değer haline getirmeyeceksin,

 

 

- Din büyüklerini erbab (Rabler) haline getirmeyeceksin,

 

 

- Zâhid olacaksın, âbid olacaksın, mücâhid olacaksın,

 

 

- Küfre ve nifaka razı olmayacaksın, küfre rızanın küfür olduğu bilincinde olacaksın.

 

 

Biz bu kafayla gidersek, yurdun yetmiş beş bin camiinin minarelerinden yanık yanık, gürül gürül ezanlar okuna okuna din de elden gidecek, vatan da...



 

 

 

Adam beş-on sene içinde çok şüpheli, çok şâibeli bir şekilde Karun gibi zengin olmuş. Hakkında korkunç rivayetler var. Hortumlamış, çalmış çırpmış, vurmuş götürmüş. Siz hele bu adam hakkında “O bir hırsızdır, o bir soyguncudur, bunca serveti nereden bulmuştur, mal ve servet beyanında bulunsun, açıklasın bakalım...” diye bir yazı yazın, sizi ananızdan doğduğunuza pişman ederler.

 

 

Reformcunun biri bozuk fikir ve görüşlerle dolu bir din kitabı yazmış, başkaları da tenkit etmişler, reformcu mahkemeye vermiş, bu kişiler benim o kitap ile yapacağım ticareti baltaladılar, kârıma kesat geldi demiş ve sonunda 20 milyar lira tazminat almış.

 

 

Kötü yola düşmüş bir karı için “O bir fâhişedir” derseniz bunun da cezası var.

 

 

Hırsızların, fâhişelerin de elbette temel hakları ve haysiyetleri vardır...

 

 

Birkaç yıldan beri birtakım ilahiyatçılar mangalda kül bırakmamacasına reformculuk yapmaya başladılar. Edepsizliğin de bir hududu varmış, bu adamlar o hududu da aştılar.

 

 

Bunlardan birini anlattılar, nasıl diploma almış, nasıl profesör olmuş. Yazsam, beni mahkemeye verecek, yüklü tazminat alacak. Yazamıyorum.

 

 

Reformculuk konusunda sevgili ve muhterem Müslüman kardeşlerime bazı tavsiyelerde bulunmak istiyorum:

 

 

(1) Az reformcu, orta reformcu, çok reformcu, çok aşırı reformcu, zıvanadan tam çıkmış reformcu... Bid’atçi reformcu, mürted reformcu... Bunların hiçbirinde hayır yoktur. Hepsini toptan reddetmemiz gerekir. Hâşâ Allah yanlış yapmış, Peygamber hatâ etmiş de bu reformcular doğrusunu bildiriyorlar... Böyle hezeyan olmaz, böyle sapıklık olmaz. Reformun her türlüsü bâtıldır, hükümsüzdür.

 

 

(2) Din konusunda yüzde yüz olarak kesinlikle Ehl-i Sünnet ve Cemaat imamlarına (din önderlerine), fakihlerine, şeyhlerine uymalıyız. Onlar usûlde ittifak halindedir. Füruat meselelerinde çeşitlilik vardır. Bunlara muhtelefün fih mesail denir, dinin esasına ait mesele ve hükümler değildir bunlar.

 

 

(3) Mezhepsizlik en tehlikeli ve tahripkâr bid’at ve reformculuktur.

 

 

(4) Telfik-i Mezahip tuzağına düşmeyelim. Telfik-i mezahip dört mezhebin hükümlerini karışık şekilde, canının istediği gibi uygulamak demektir.Böyle bir şey dini, fıkhı, şeriatı oyuncak etmek mânasına gelir.

 

 

(5) Bazı reformcular Farmason, Rafızî, taqiyyeci, karanlık, bozuk bir şahsiyet olan Cemalüddin Afganî’yi Müslümanlara kurtuluş önderi olarak gösteriyorlar. Afganî, onun talebesi Abduh, onun talebesi Reşid Rıza bozuk kişilerdir. Bunlardan önder olmaz, kurtarıcı rehber olmaz. Bu tuzağa düşmeyelim.

 

 

(6) Dinî bilgileri öğrenmek hususunda metodumuz şu olmalıdır: Hanifî mezhebine mensup Müslümanlar, merhum dersiâm Erzurumlu Ömer Nasuhî Bilmen hazretlerinin (Eski İstanbul Müftüsü, Diyanet Reisi), “BÜYÜK İSLAM İLMİHALİ”ni veya bu kitap gibi muteber bir kitabı; Şafiî mezhebine mensup olan sevgili kardeşlerimiz ehliyetli, liyakatli, icazetli bir fakihin yazmış olduğu muteber ve güvenilir bir Şafiî ilmihalini esas alacaklar ve her Müslümanın bilmesi gereken temel din bilgilerini bunlardan okuyacaklardır. Reformcuların yazdığı din kitaplarını okumak ve dinini onlardan öğrenmek kişiyi büyük felaketlere, zararlara götürür. Akaide, ahlâka, muamelata, vaaz ve irşada dair bilgileri hep ehliyetli ve icazetli din büyüklerimizin eserlerinden okuyup öğrenmeliyiz.

 

 

(7) Reformcular ve bozuk fırkaların propagandacıları, devamlı olarak şöyle diyorlar: “Dinimizin esası Kur’ân’dır, her Müslüman dinini Kur’ân’dan öğrensin...” Dinimizin esası elbette Kur’ân’dır ama her Müslüman dinini Kur’ân tercümelerini, meallerini, tefsirlerini okuyarak öğrenemez. Din tahsili yapmamış cahil bir kişi, iki sene Kur’ân tefsiri okusa, iki rekat namazın nasıl kılınacağını doğru dürüst öğrenemez. Din, Kur’ân tercüme ve tefsirinden değil; ilmihal, fıkıh, akaid, ahlâk, mev’ize, irşad, nasihat kitaplarından öğrenilir. Doğru olan metod budur.

 

 

(8) Dinî konularda orta yolda, Sevad-ı Âzam dairesinde bulunmak gerekir. Resulullah Efendimiz “Ümmetim içinde ihtilâf (anlaşmazlık) çıktığı zaman siz Sevad-ı Azam yani büyük karaltı (büyük topluluk) içinde bulununuz” demiştir. Büyük karaltı, büyük topluluk Ehl-i Sünnet ve Cemaat topluluğudur. Orta yol budur. İslâm dininin doğru anlatılması ve anlaşılması bu yola girmekle olur.

 

 

(9) Reformcuların, bid’atçilerin, naylon müctehidlerin uyduruk, saçma fetvalarına kesinlikle kulak asılmamalıdır. Onlara dinî mesele soran, onlardan fetva isteyen, onların verdiği fetvaları kabul edip uygulayan kimseler kendi dinlerini kendi elleriyle yıkmış olurlar. Fetva, tabakat-ı fukahanın en alt derecesi olan GERÇEK MÜFTÜLERDEN sorulur.

 

 

(10) Reformcular ve bid’atçiler İslâm dininin reforma muhtaç olduğunu iddia ediyor. Bu çok büyük bir sapıklık ve küstahlıktır. İslâm, Allah tarafından gönderilmiş ilâhî mükemmel dindir.  Onun reforma, yeniliğe, değişikliğe ihtiyacı yoktur. Asıl reforma (islaha) muhtaç olanlar MÜSLÜMANLARDIR. Biz dini kendimize değil, kendimizi dine uydurmakla vazifeli ve mükellefiz. Kur’ân’ın muhkem âyetlerinde, mütevâtir hadislerde bildirilen hükümlerde hiçbir değişikliğe gidilemez.

 

 

(11) Eskiden bazı konular yoktu. Mesela bilgisayar ve internet yeni çıkmıştır. Bununla ilgili bazı fetvalar gerekiyorsa, bunlar gerçek ve icazetli fakihlere sorulmalıdır. Mesela patenti olan, telif hukuku sahibine ait bulunan birtakım bilgisayar programlarını korsan olarak çoğaltmak, bunların ticaretini yapmak, bunları satın almak caiz midir? Hakları saklı olan bir programı başka birinden alıp bedava kullanmak helâl olur mu?.. Başka bir konu: Bütün hakları saklıdır, sahibine aittir diye yazılı olan bir kitabın fotokopi baskısını yapıp satmak yüce İslâm dinine göre caiz midir? Böyle yeni konularda fetva almak isteyenler gerçek fakihlere müracaat etmelidir.

 

 

(12) Bid’ati kendisini küfre götürmeyen bir reformcunun arkasında maalkerahe namaz kılınabilir ama bid’ati ve reformculuğu kendisini dinin dışına atmış, irtidadına sebep olmuş bir reformcuya, selâm vermek bile caiz değildir.

 

 

(13) Reformcular ve bid’atçilerin bir kısmı vazifelidir. Evet onlar vazifelendirilmiştir. Vazifeleri nedir? İndirilmiş (münzel) ilahî İslâm dini yerine uydurulmuş beşerî bir din çıkartmak. İslâm’ı bir ideoloji veya hümanizma haline getirmek. Onları kimler vazifelendirmiştir?

 

 

(14) Son yıllarda Amerika, Avrupa devletleri, İsrail, dünya Yahudiliği, Masonlar, Sabataycılar bizim dinimize karışmaya, birtakım düzenlemeler istemeye başladılar. Biz onların dinlerine karışmıyoruz, onlar da bizim dinimize karışmasınlar.

 

 

(15) Ehl-i Sünnet yolundan giden, dinde reform faaliyetleri dışında kalan ciddî ilahiyatçılara hürmetimiz bakidir. Onlarla bir problemimiz yoktur. Reformculukla yüksek sesle mücadele ederler, reformcuların zırva tevillerine, fetvalarına ilmî cevaplar verirlerse iyi olur.

 

 

(16) Âhir zamanda Hazret-i İsa aleyhisselamın nüzulünü inkâr edenler, sahih hadisleri inkâr etmiş olurlar ve büyük vartaya düşmüş olurlar.

 

 

(17) Mehdi Hazretlerinin geleceği de sahih hadislerle haber verilmiştir. Ceffel kalem “Mehdi falan gelmeyecektir, bunlar hurafedir” diyenler yanlış yoldadır.

 

 

(18) İnşaat mühendisi, makina mühendisi, elektrik mühendisi, doktor, avukat, işletmeci, veteriner gibi yüksek tahsillilerin din konusunda kendi kafalarına, hevalarına, re’ylerine göre yeni ve acayip hükümler çıkartmaları son derece yanlıştır. Vaktiyle, o dille kitap yazacak kadar Arapça bilen Dr. Milâslı İsmail Hakkı, “Tezkiyetü’l-lühum fi’l-İslâm” adıyla bir kitap yazarak domuz etinin, tezkiye edildikten sonra yenilmesinin helal olacağına dair içtihad yapmış, hem kendini rezil etmiş, hem de dinini yıkmıştı. Din kültürünü ilerletmek, din konusunda bilgili olmak isteyenler ehl-i sünnet ulema, fukaha ve ahlâkçılarının kitaplarını okusunlar, oralardaki sahih bilgileri bellesinler. Doğru yol budur.

 

 

(19) Ehl-i Sünnet ve Cemaat uleması ve meşayihi icazetlidir, yâni onların ellerinde, ucu Resûllerin Seyyidine (Salat ve selam olsun O’na) kadar ulaşan bir silsile vardır. Onlara tâbi olanlar din konusunda ayaklarını sağlam zemine basmış olurlar. Reformcu, bid’atçi, yenilikçi, değişimci kişilere tâbi olanlar şeytana tâbi olmuş olurlar.

 

 

(20) Bir kısım reformcular, Peygamber Efendimizin sünnetini, hadîs-i şerifleri din kaynağı olarak kabul etmiyorlar. Böyle bir düşünce büyük bir çarpıklık ve sapıklıktır. Peygamber Allah’ın elçisidir. Peygambere itaat eden Allah’a itaat etmiş olur. Sünnet olmazsa fıkıh olmaz. Bu gibi gulüvve sapmış reformcular, bu dini yıkmak mı istiyorlar. Bilsinler ki, üflemekle İslâm nuru sönmez. Ayette “Onlar Allah’ın nurunu ağızlarıyla üfleyerek söndürmek istiyorlar. Allah ise nurunu tamamlamayı murat etmektedir. Kâfirler istemeseler de” buyurulmaktadır. (9’uncu sure, 32)

 

 

(21) Müslümanların birlik ve beraberlik içinde olması farzdır. Bu birliği Ehl-i Sünnete mensub olmak sağlar. Reformculuk ise bin çeşit fırkadan ve naylon müctehidden müteşekkildir. Hangisine tâbi olacağız? Aklı olan bunlara uymaz, Kur’ân ve Sünnet dairesi içinde kalır.

 

 

(22) Reformculuk en büyük fitnedir, en büyük tefrikadır, en büyük bid’attir. Bundan Allah’a sığınmalıyız.

 

 

(23) Birtakım reformcular “Buharî’de bile mevzu hadis vardır” diyorlar. Din ilimlerini ehil üstad ve hocalardan okumamış cahiller de bu iftiralara inanıyorlar. Buharî, Allah’ın Kitabı Kur’ân-ı Azimüşşandan sonra kitapların en sahihidir. Her Müslümanın böyle bilmesi ve inanması gerekir. Aksi taktirde kendi dininin temelini kendi eliyle dinamitlemiş olur. Hüccetülislâm İmamı Gazalî Hazretlerinin İhyau Ulumi’d-din adlı kitabında da mevzu hadis yoktur.Belki birkaç hadîsin kaynağı bulunamamıştır. Bunun da bir izahı vardır. Çingiz ve Hülagu istilası sırasında milyonlarca yazma din kitabımız yok edilmiştir.Tarihler, Dicle nehrinin, atılan yazma kitapların mürekkepleri yüzünden günlerce siyah aktığını yazıyor. (Hadîs konusunda İmamı Gazalî’ye atılan iftiraların reddini BedirYayınevi’nin neşr etmiş olduğu EY OĞUL adlı kitabın önsözünde okuyabilirsiniz.)


 

 

 

Cami imamı “namaz kıldırma memuru” değildir. Aldığı maaşı namaz kıldırma ücreti, parası, karşılığı olarak gören imamın arkasında namaz kılınmaz, onun namazı sahih olmaz. Maaşını, “Cami hizmeti ile meşgul olduğu için başka işler yapıp para kazanamadığından dolayı aldığını” düşünmelidir. Mesela camiyi beklemek (bekçilik yapmak), temizlemek gibi hizmetler karşılığında...

 

 

İmamın aslî vazifesi günde beş kez namaz kıldırmak değildir. Onun esas vazifesi mihrapta, minberde, kürsüde İslâm’ı temsil ve tebliğ etmektir.

 

 

Büyük şehirlerin büyük camilerindeki imamlar şu şartlara ve sıfatlara sahip olmalıdır:

 

 

1. Âlet ilimlerinden ve ’âli ilimlerden icâzeti olmak.

 

 

2. Arapça ilim, fikir, din kitaplarını okuyup anlayabilecek derecede yazılı, edebî, klasik kültür Arapçasına sahip olmak.

 

 

3. Arapça konuşabilmek ve yazabilmek.

 

 

4. Bilhassa fıkıh ve akaid konusunda yeterli olmak.

 

 

5. Millî kültüre sahip olmak. Fuzulî divanını, kıraatinden haz ve zevk alabilecek derecede okuyup anlamak. Tarih bilmek.

 

 

6. Ayrı madde olarak yazıyorum: Sanat tarihi ve kültürü sahasında yeterli birikimi ve bilgisi olmak.

 

 

7. İslâm’ın iyi haberlerini, müjdelerini, uyarılarını halka ulaştıracak derecede bilgi ve kişilik sahibi olmak.

 

 

8. Kendisini, hizmet ettiği camiin hinterlandında bir İslâm dâvetçisi, tebliğcisi, temsilcisi olarak görmek ve bunun icaplarını (gereklerini) yerine getirmek.

 

 

9. İyi derecede İngilizce bilmek.

 

 

10. Eskiden Rum kilisesi iken sonradan camiye çevrilmiş mabetlerde imamlık yapanlar iyi derecede Elence (Rumca, Grekçe) bilmek.

 

 

11. Geleneksel İslâm-Türkiye sanatlarından birini iyi bilmek, onunla meşgul olmak, o sahada eser vermek, talebe yetiştirmek.

 

 

Gerçek bir imam cami çevresiyle ilgilenir, halkın dertlerine ve sevinçlerine ortak olur. Hastaları ziyaret eder, bir kimse vefat ederse yakınlarına başsağlığına gider.

 

 

İmam, İslâm’ın temel farzlarından emr-i mârufu ve nehy-i münkeri elinden geldiği kadar yapmaya çalışır.

 

 

Mezhepsiz, telfik-i mezahib (Mezheplerin hükümlerinin karışık şekilde uygulanması) taraftarı, reformcu, yenilikçi, değişimci bir imamın arkasında namaz kılınmaz. Çünkü büyük bir ihtimalle onun namazı sahih ve geçerli olmaz.

 

 

İmamlığı şu işleri yapmak zanneden kişi imam değildir:

 

 

1. Cami hoparlörleri,

 

 

2. Camiye kalorifer yaptırtmak,

 

 

3. Cami kliması,

 

 

4. Cami ışıkları, yaldızları, boyaları,

 

 

5. Cami helası...

 

 

“Muhterem cemaat camiye yardım, camiye yardım, dine yardım...” diyerek para toplayan ve sonra bu paralarla (veya bir kısmı ile) imam lojmanı yaptırtan veya tamir ettiren kişi kötü bir imamdır.

 

 

İyi bir imamın aklı fikri camiye gelen cemaati çoğaltmak, onları İslâm’ın nurları ile aydınlatmak, bilgilendirmek, hayırlı işlere yöneltmektir.

 

 

İmamın kılığı kıyafeti düzgün olmalıdır. Bakkal veya kasap önlüğü gibi uyduruk bir cübbe giyen, başına, beyaz kısmı naylon kaplı acayip bir sarık geçiren kişiye ben imam demem.

 

 

İmam, temel islâmî bilgileri halka TESİRLİ bir şekilde anlatacak kadar hitabet sanatına ve tekniğine sahip olmalıdır. Doğru dürüst Türkçe konuşamayan kişi imam değildir, namaz kıldırma memurudur.

 

 

İmamın itikadı (inancı) Kur’âna, Sünnete, Sevâd-ı Azam büyüklerine uygun olmalıdır.

 

 

Ali Şeriatî’yi büyük İslâm düşünürü, şehid, mücahid sanan kişinin arkasında namaz kılınmaz. Çünkü Ali Şeriatî İslâm-Şinasî adlı kitabında “Allah gerçek bir Janus’tur” diye yazarak yüce Allah’ı hâşâ bir Roma putuna benzetmiştir. İran’ın şiî hocaları ve ahundları bile bu adama karşıdır.

 

 

Büyük şehirlerdeki büyük camilerin imamları gazete ve dergilerde makale, araştırma, inceleme, tenkit yazıları yazacak derecede ilme ve kaleme sahip olmalıdır. Ayrıca broşür ve kitap da çıkartmalıdır.

 

 

Yedi sene imam-hatip okulunda, dört sene ilahiyat fakültesinde, yekûn olarak on bir sene Arapça okumuş ve bu lisanla iki kelime konuşamıyor, bir mektup yazamıyor. Böyle imam olmaz.

 

 

İmamların hanımları ve buluğ yaşına gelmiş kızları mutlaka tesettüre uymalıdır.

 

 

İmam vakar sahibi olmalıdır. İmam bir tarikata bağlı olabilir, lakin asla tarikatçılık yapamaz, sadece tarikatli olabilir. Yine imam herhangi bir cemaat, hizip, fırka, grup, klik için çalışamaz.

 

 

Toplum içinde ağırlığı ve saygınlığı olmayan bir imam vasıflı bir imam değildir.

 

 

İmam, az veya çok sayıda liseli ve üniversiteli genci camiye ve dine çekebilmelidir, yâni cazibesi olmalıdır.

 

 

İmamın evi, fakirâne ve sade döşenmiş bile olsa İslâm-Türkiye kültür ve sanatından renklere, çizgilere, üsluplara sahip olmalıdır.

 

 

İmam, günde en az bir-iki saat faydalı ve değerli kitaplar okumalı, zaman zaman kütüphanelere giderek araştırma yapmalıdır.

 

 

Camiler İslâm’ın ve Ümmet’in sosyal yardım, şûra merkezleridir. İmam efendi civardaki fakirleri, muhtaçları, hastaları, işsizleri, problemi onları tesbit eder, cemaati ile görüşür, bunlara yardım için çare ve çözüm üretir.

 

 

İmam, yardım edeceği muhtaç vatandaşlar arasında din ve mezhep farkı gözetmez. Kumkapı’da vazife gören bir imam, oradaki fakir, dul, çaresiz Ermeni kadınlarına da yardım eder. Yardım ederken de kesinlikle din propagandası yapmaz. Allah için yardım eder. Yine, bir imam alevîdir diye fakir ve muhtaç bir vatandaşı dışlayamaz, onunla da ilgilenir. Aramızda farklılık ve çeşitlilik olmakla birlikte Alevîler de bizim din kardeşlerimizdir. Onları da sevgi ve ilgi ile kucaklamalıyız.

 

 

Aklı fikri, dini imanı para olan bir kişinin imam olamayacağını söylemeye hacet yoktur sanırım.

 

 

Büyük camilerin zengin dernekleri vardır. İmam efendiler bu derneklerin tabiî üyesidir. İmamlar, böyle derneklerin çok kaliteli, çok üstün, çok tesirli dinî broşürler bastırıp halka dağıtmaları için çalışmalıdır.

 

 

İyi, vasıflı, üstün, güçlü bir imamda (Şeriata zerrece aykırı tarafı olmamak şartıyla) yeterli derecede tasavvuf neş’esi bulunması gerekir.

 

 

Ehl-i Kitab mensupları İbrahimîdir... Âmentüde Ehl-i Kitab ile aramızda ittifak vardır... Ehl-i Kitab da cennete girecektir... Kelime-i Tevhid’in ikinci cümlesi (Muhammed Resulullah) olmasa da olur... Hazret-i Muhammed’in risâletini inkâr edenler de ehl-i necattır... gibi sapık inançlara saplanmış kimseler imam olamaz; kazara olmuşlarsa onların ardında kılınan namaz sahih olmaz. (Aksini iddia eden varsa bir açık oturum tertiplensin ve tartışılsın. Cesaretleri var mı?..)

 

 

“Allah katında (hak ve geçerli) din İslâm’dır” âyetini icazetli müfessirlerin anladıkları ve anlattıkları gibi anlamayanlar, muharref dinler de geçerlidir diyenler imamlık yapamazlar, çünkü onların Müslümanlığı şüphelidir.

 

 

Farmason, sapık, Rafızî Cemaleddin Afganî için “O büyük bir İslâm önderidir, Müslümanlar onun peşinden gitmelidir...” fikrine ve inancına sahip bir kimse imamlık yapamaz.

 

 

“Allah gökte oturmaktadır... Mezar ziyareti şirktir... Ölülere Fatiha okumak Allah’a ortak koşmaktır... Bütün kabirler, türbeler yıkılıp düzenlenmelidir... Ezkâr ve evrad okumak caiz değildir... Tarikat ve tasavvuf velileri Rahman’ın velileri değil, Şeytan’ın velileridir...” gibi aşırı fikir, görüş ve inançlara sahip kimselerin ardında namaz kılınmaz, kılınırsa iade edilir.

 

 

Bundan kırk sene kadar önce Kırklareli’ne gitmiştim. Oradaki büyük tarihî camide Abdülhamid adında bir imam vazife görüyordu. İki gün o şehirde kaldım. Öğle ve ikindi namazlarında camiyi ortaokul ve lise öğrencileri dolduruyordu. Çocuklar imam efendiyi çok seviyorlardı, öğle tatilinde ve dersler bittikten sonra camiye koşuyorlardı. İmam dediğin böyle olmalı...


 

 

 

 

 

 

 

 

 

ANKARA’da bir din şûrası toplanacakmış. Böyle bir toplantıda neler konuşulacak, ne gibi müzakereler yapılacak, hangi kararlar alınacak, bu gibi konularda bilgim yoktur. Şûra tertipçilerinin ve üyelerinin dikkatlerine bazı hususları sunmakta yarar görmekteyim.

 

 

(1) MERKEZÎ EZAN MESELESİ:Bir şehirde, bir bölgede bütün camilerde sadece bir yerden ezan okunması bid’attir.Her caminin müezzini olmalı, ezanı o zat okumalıdır. Merkezî ezan sistemi yaygınlaşırsa ileride müezzinlik kadroları kaldırılacaktır. Peygamber Efendimizin müezzinler hakkında hadîs-i şerifleri vardır. Bunlardan birinde ihlâsla yedi sene ezan okuyan bir kişinin cehenneme girmeyeceği bildirilmektedir. İhlâslı, takvalı, doğru, dindar müezzinler bir ülkenin bereketidir. Müezzinliğin kalkmasına yol açacak bir uygulama iyi ve hayırlı değildir. Yapılacak iş merkezî ezan sistemi değil, müezzinlerin güzel ezan okumaları için kurslar açmak, cemaatten sesi ve kulağı müsait olanların (fahrî müezzinlik) yapmaları için onları yetiştirmektir. Birtakım müftüler her işi bırakmışlar, merkezî ezan sistemi için çalışıp çırpınmaktadır. Veballeri büyüktür. Unutulmasın ki, Müslümanlara Acı Soğan diyenler, suret-i haktan görünerek dinî hizmet ve faaliyetleri baltalamaya çalışıyorlar. Onlara fırsat verilmesin. Müslümanların içinde sesleri güzel, kulakları müziğe yatkın (müzik kulağı)gençler, esnaf, iş adamları vardır. Bunlar kurslarda ehil hocaların eli altında yetiştirilmeli, halkı cezb edecek ezanlar okumaları sağlanmalıdır. En azından öğle ve ikindi namazlarında, müftülüklerin izniyle bu gibi kişiler ezan okuyabilir. Şu anda, müezzinliği boşalan camilere yeni müezzin tayin edilmiyor. Yani müezzinliği kaldırmak istiyorlar. Bari dindarlar, Diyanet, müftüler bu kötü gidişe âlet olmasınlar.

 

 

(2) MERKEZÎ VAAZ SİSTEMİ: Bu da yanlıştır. Eskiden, bundan elli altmış yıl önce vaiz efendiler, genellikle TENBİHÜL GÂFİLÎN ve BOSTANÜL ARİFÎN adlı mübarek iki kitaptan vaaz ederlerdi. Önlerine bunların Arapça metinlerini koyarlar, ondan tercüme ederek, bazı yerlerini şerh ederek cemaati aydınlatırlardı. Zamanımızda vaaz hizmetleri çok zayıflamıştır. Ben bazen bir camiye gidiyorum, içeride vaaz varsa, dışarıdan biraz dinliyorum. Bu vaaz dinî muhteva, hitabet sanatı, edebî üslub bakımından zayıf ise içeri girmiyorum, dışarıda bitmesini bekliyorum, ondan sonra camiye giriyorum. Niçin?.. İmamı Gazalî hazretleri “Öyle vaazlar vardır ki, edene de dinleyene de vebaldir” buyurmaktadır. Vaazların bazı şartları olması gerekir: Öncelikle tesirli, cezb edici, duygulandırıcı, heyecanlandırıcı, uyarıcı olmaları gerekir. İkincisi: Dolu dolu olmalıdır. Dünyada büyük fitne ve fesat var, memleketimizde bir sürü uygunsuz iş var, bozukluk yaygınlaşmış, bina ve zina haddi aşmış, İslâm dinine her taraftan saldırılıyor, halkın bir kısmı bozulmuş, para en büyük değer, hattâ put olmuş, milyonlarca vatandaşımız dinden uzaklaşmış, kokuşma korkunç boyutlar kazanmış ve bizim vaizimiz incir çekirdeğini doldurmayan konuları işliyor. Lisanı rekaketli, lüzumsuz tekrarlar yapıyor, lâfı uzatmak için mütemadiyen “Ne demiştik efendim...” gibi lüzumsuz ilâveler yapıyor, cümlelerde edebiyat ve gramer hataları var... Be mübarek sen zekâ özürlülere ders mi veriyorsun, yoksa vaaz mı ediyorsun? Bu vaaz işleri de bir düzene konulmalıdır. Tesiri olmayan, hislendirmeyen, heyecan uyandırmayan vaazlar faydalı olmaz. Arap dünyasında öyle hatipler var ki, camilerde onbinlerce mü’mini heyecana getiriyor, çoğunu ağlatıyor. Türkiye’de İslâm düşmanları böyle vaazlar olmasını istemiyor.

 

 

(3) İSLÂM DİNİNDEREFORM OLMAZ: Müslüman oryantalist (müsteşrik, doğu bilimci) zihniyetle birtakım ilâhiyatçılar son yıllarda reformculuk, dinde yenilik, dinde değişiklik bayrağını açtılar ve Ehl-i Sünnet Müslümanlığına karşı saldırıya geçtiler. Uyduruk ictihadların, bozuk fetvaların, çürük fikirlerin bini bir paraya... İslâm dini, Allah’ın gönderdiği bir dindir.Bozulmamıştır. Yüce dinimizde reform olmaz. Reforma muhtaç olan, din değil, Müslümanlardır. Din şûrası bu konuda da halkı uyarmalıdır. Vaktiyle 1960’lı yıllarda Osman Nuri Çerman adında bir reformcu vardı. Bu adam Dinde Reform diye deli saçması bir dergi çıkartıyordu. Çerman soyadı size bir şeyler demiyor mu?İşte bu adama karşı o zaman Diyanet İşleri Başkanlığı merhum üstad Kemal Edib Kürkçüoğlu beyefendinin kaleminden bir reddiye yayınlamıştı. Diyanet bu reddiyeyi yeniden basmalıdır. Dinde reform istemek en büyük sapıklık ve ihanettir. Dinde reform istemek, Allah’ın ve Resulünün yanılmış oldukları mânâsına gelmez mi? Böyle bir dalâletten Allah’a sığınırız.Pakistanlı bozuk Fazlurrahman’ın peşine düşmüş birtakım ilâhiyatçılar var. Fazlurrahman, Pakistan’daki bin kadar ulemanın protestosu üzerine ülkesini terk edip ABD’ye gitmiş, orada Chicago üniversitesinde profesör olmuştur. Bu zatın bozuk doktrini kabul edilirse İslâm dini kuşa döner, ilâhî bir din olmaktan çıkar, beşerî bir ideoloji ve hümanizmaya dönüşür. Ankara’da toplanacak din şûrası bu gibi bozuk ve sapık cereyanlara karşı halkımızı uyarmalıdır.

 

 

(4) DİNLERARASI DİYALOG VE HOŞGÖRÜ TUZAĞI: Bu cereyan İslâm dünyasında çıkmamış, Müslümanları uyutmak ve aldatmak için Haçlılar ve Siyonistler tarafından çıkartılmıştır. Bu doktrinin veya ideolojinin taraftarları İslâm dininin Allah katında tek hak ve geçerli din olduğu kesin hükmünü kabul etmiyorlar; Yahudiler ve Hıristiyanlar ibrahîmidir, onlar da cennete girecektir diyorlar. Hatta bunların aldatıcı ve saptırıcı propagandalarına kapılan İzmirli Müslüman bir kız İslâm dinini bırakmış, Hıristiyan olmuştur. Niçin böyle yaptın diyenlere de “Bana Hıristiyanlığın da hak olduğunu söylediler. O daha kolay, onda abdest yok, namaz yok, tesettür yok. Madem ki, Hıristiyanlar da cennete girecekmiş, ben kolay yolu seçtim ebedî mutluluğa ermek için...” cevabını vermiştir. Bu hikâyeyi uydurduğumu sanmayın, gazeteler yazdı. Din Şûrası, İslâm’ın yegane hak din olduğunu, Hazret-i Muhammed aleyhisselâtü vesselâmın dâveti ve risaleti kendisine ulaşıp da bunu reddedenlerin ehl-i necat ve selâmet olmadığını ve cennete giremeyeceklerini ilân etmelidir.

 

 

(5) AGRESİF MİSYONERLERE KARŞI: Başkan Bush’un da üyesi bulunduğu üç Amerikan Protestan kilisesi ülkemizde yeni bir Haçlı seferi başlatmıştır. Başta Diyanet İşleri Başkanlığımız olmak üzere, bütün Müslüman cemaatler, hocalar, teşekküller bu sefere ve saldırıya karşı savunma yapmakla mükelleftir. Diyanet İşleri Başkanlığı, Hindistanlı büyük âlim Rahmetullah Dehlevî hazretlerinin “İzharül-Hak” adlı büyük ve müdellel reddiyesini Türkçeye çevirtmişti, yayınlamaya hazırlanıyordu. Bu kitap niçin hâlâ yayınlanmamış bulunuyor? Yoksa bizdeki bazı Derinler Haçlı dostlarının üzülmesini mi istemiyorlar? Diyanet’ten bu kitabı bir an önce yayınlayıp piyasaya çıkartmasını bekliyorum. Çok sayıda basılmalı, ucuz fiyat konulmalı, yüz binlerce nüsha dağıtılmalıdır. İzharül-Hakk’ın yanında çeşit çeşit kitap, kitapçık, broşür de basılmalıdır.Agresif misyonerler her yıl on milyonlarca broşür dağıtıyor, biz Müslümanlar uyuyoruz. Ayıptır, günahtır, hiyanettir.

 

 

(6) BOZUK TEFSİR MESELESİ: Hazırlayanlara 300 bin dolar ödenerek beş ciltlik bir tefsir çıkartıldı. Bu tefsirde vahim hatâlar vardır.Bu tefsir reformcu, telfikçi, Mason Afganîci bir zihniyetle hazırlanmıştır. Yazarlar, âyetlerin mânâsını yanlış yorumlayarak Cennetin kapılarını (sanki kapıcılar kendileriymiş gibi) sonuna kadar açmışlar, Hazret-i Muhammed’e yalancı diyen kefereyi ebedî mutluluk yerine doldurmuşlardır.Din Şûrası bu bozuk tefsiri tenkit etmeli ve Müslümanları uyarmalıdır. Aksi takdirde Ümmet-i Muhammed’den sapıtacakların vebali onların üzerine olacaktır.

 

 

*

 

 

Ülkemizde dinî bakımdan büyük bozukluklar, vahim hastalıklar başlamıştır. Müslümanlara AcıSoğan diyenler maalesef birtakım reformcuları, yenilikçileri, Afganîcileri kullanmaktadır. Geçtiğimiz Ramazanda bir Müslümanın tüylerini ürpertecek saçma sapan fetvalar, fikirler üretildi. Vaktiyle meşhur olmak isteyen bir sapık Zemzem kuyusuna işemiş. Bugün de, meşhur olmak, şeytanlardan aferin almak isteyen birtakım beyinsizler İslâm dininin temellerini dinamitliyor.

 

 

İcazetli ve ehliyetli müfessir olmayanların kendi kafalarına, re’y, heva ve heveslerine göre tefsir yapmaları sapıklıktır. Men fesserel Kur’âne bi re’yihi fekad kefer buyurulmuştur.

 

 

Yine birtakım sapıklar, dinimizin ikinci temel kaynağı olan hadîs-i şeriflere saldırıyor. Peygamberimizin sünneti olmazsa Şeriat ve fıkıh elden gider, din yıkılır.

 

 

Sünnet düşmanlığı, dolaylı şekilde Peygamber düşmanlığı demektir. Bunu yapan birinin Amerika’daki Doktor Moon dini ile alâkalı olduğunu biliyor musunuz?

 

 

Diyanet’in Tesettür (Kadın ve kızların örtünmeleri) hakkında 3 Şubat 1993 tarihli bir kararı vardır. Tesettür Kitab ile, Sünnet ile, icma-i ümmet ile sabit temel bir farzdır. Bu farzı inkâr eden dinden çıkar. Farz olduğunu kabul ederek yerine getirmeyen günahkâr olur. Din Şûrası bu hususta da kesin konuşmalıdır.

 

 

İslâm dininde, günah işlemek hususunda itaat yoktur. Gerçek İslâm hocaları, kesin din hükümlerini beyan etmek hususunda asla fütur getirmezler.

 

Din Şûrası’na hayırlı başarılar diliyorum.



 

 

CAMİLERDE namaz kılınırken asıl Kur’an okunmasın, Türkçe tercümesi okunsun; minarelerde Ezan-ı Muhammedî okunmasın, Türkçe ezan okunsun, kadınlar başları açık olarak camilere gitsinler ve erkeklerin arasında karışık olarak namaz kılsınlar şeklinde istek ve dileklerinizi yaygaracı, agresif ve fanatik bir üslupla zaman zaman yazıp duruyorsunuz. Anladık fikir hürriyeti var, tamam da siz ne hakla, hangi selahiyetle böyle konuşuyor, yazıyor ve istekte bulunuyorsunuz?

Müslüman geçiniyorsunuz ama değilsiniz. Sizin iki kimliğiniz var, dıştan Müslüman görünüyorsunuz, gerçek kimliğiniz ise Yahudiliktir. Yahudisiniz de, açık Yahudi değil, Gizli Yahudi’siniz.

Gizli Yahudi olarak Müslümanların din, ibadet, inanç işlerine niçin karışıyorsunuz?

Ezan Türkçe okunsa camiye, namaza gelecek misiniz?

Namaz Kur’an tercümesi ile kılınsa ibadet edecek misiniz?

Gelmeyeceksiniz, etmeyeceksiniz, o halde benim dinime niçin karışıyorsunuz?

Size soruyorum:

İstanbul’da Musevî Hahambaşılığı’na bağlı sinagoglar (havralar) bulunuyor. Bunlarda âyin ve ibadet ediliyor. O mekânlarda Yahudi kadınları erkeklerle birlikte oluyor mu? Olmuyor, kendilerine ayrılan yerlerde ibadet ediyorlar.

Siz kadınlarla erkeklerin bir arada cümbür cemaat ibadet etmelerini istiyorsanız önce sinagoglarda bu işi gerçekleştirmek için çalışınız. Bizim camilerimize karışmayınız.

Hahambaşılık böyle bir şeye izin verir mi?

Asla vermez.

Türkiye Yahudileri büyük çoğunluk olarak Sefarad mezhebine bağlıdır ve onlarda ibadet yerlerinde kadın erkek ayırımı yapılmaktadır.

Siz Yahudiler olarak sinagoglarda yaptıramadığınız şeyi niçin camilerde yaptırmaya kalkıyorsunuz?

Ey Gizli Yahudi! Sana soruyorum:

Şema Yisrael duası şu veya bu dille okunacaktır diye Don Kişot’luk taslıyor musun? Taslamıyorsun... O halde benim dinime de karışma!

İslâm dininde Ezan Arapça okunur, başka dilde okunması doğru değildir.

İslâm dininde namazdaki kıraat (okuma) Arapça Kur’an metni ile olur, başka dillere yapılmış Kur’an tercümeleriyle olmaz. Vaktiyle, ilk asırlarda, İslâm’a yeni girmiş, dili Arapçaya dönmeyen kimselerin, Arapça Kur’an okumasını öğreninceye kadar tercüme ile muvakkaten (geçici) olarak namaz kılmalarına fetva ve ruhsat verilmiştir ama bu fetva ve ruhsat bu gün geçerli değildir. Sen niçin istisnaî bir fetva ve ruhsatı genelleştirmeye kalkıyorsun? Behey  Gizli Yahudi! Sen niçin benim dinime burnunu sokuyorsun?

Ben bir Müslüman olarak Yahudiler şöyle ibadet edecek, Hıristiyanlar böyle ibadet edecek diye ukalalık yapıyor muyum, onların din ve ibadetlerine karışıyor muyum?

Diyebilirsin ki:

Ben Ezanın ve namazdaki Kur’an’ın tercüme olmasını isteyerek Müslümanların yararına bir girişimde bulunuyorum.

Yararına mı, zararına mı?

Gölge etme, senden başka ihsan istemiyoruz...

Dünyanın neresinde, başka dinden olanların, bir dinin ibadetlerine, mâbetlerine (ibadet edilen yer), dualarına karıştıkları görülmüştür?

Böyle bir acayiplik, böyle bir terslik sadece Türkiye’ye mahsustur.

Bizim Kur’anımız “Bizim dinimiz bize, sizin dininiz sizedir...” buyuruyor. Hiçbir yabancının, başka bir dinin inançlarına, ibadetlerine, mâbetlerine baskı yapmaya hakkı yoktur.

Biliyorum şimdi şöyle bir soru yönelteceksin?

- Benim Müslüman olmadığımı, Gizli Yahudi olduğumu nereden biliyorsun?

Cevap:

- Çok iyi biliyorum... Senin bu halin bir sırdır ama bütün sırlar herkese gizli olmaz ve ebediyen muhafaza edilmez. Biz senin gizli tuttuğun Yahudice adını da biliyoruz. Senin soykütüğünü de biliyoruz.

Yahudiysen Yahudisin, bizim dinimize karışma!

Vaktiyle, bir Yahudi çıkmış, asıl adını gizlemiş, buram buram Oğuzluk, Türklük kokan Tekin Alp ismini almış ve Türklere milliyetçilik ve Türklük dersleri vermeye kalkmıştı. Bu Yahudi’nin asıl ismi neydi? Moiz Kohen’di. Ve bu Yahudi, Türkçülük ve milliyetçilik kitaplarından birine kocaman bir fasıl (bölüm) koymuştu. Başlığı “KAHR OLSUN ŞERİAT!..”

Kahr olasıca herif! Senin benim dinime, mukaddesatıma söğüp saymaya ne hakkın var?

Hayır bütün Yahudileri suçlamıyorum, hepsini aynı kefeye koymuyorum. Onların içinde Müslümanlarla iyi geçinen, Müslüman vatandaşlarına saygı besleyen kimseler de vardır. Mesela İstanbul Darülfünunu müderrislerinden (profesörlerinden) Avram (veya Abraham) Galanti bey, Cumhuriyet’in ilk yıllarında Müslümanları, İslâm kültürünü savunmuştur. Bu zatın “Arabî Harfleri Terakkimize Mâni Değildir” ünvanlı (isimli) çok önemli bir eseri basılmıştır. Dinsiz İçtihad dergisinde Galanti aleyhinde bir yazı yayınlanmış, ona sen bir Yahudisin, Müslümanları menfaat için savunuyorsun suçlaması yapılmış, o da başka bir dergide “Müslümanları Niçin Müdafaa Ediyorum?” başlıklı bir makale ile cevap vermişti.

Birtakım ucuz ve kolay adamlar beni antisemitizm yapmakla suçluyorlar. Hayır! Saldırganlara karşı dinimi, inancımı, kimliğimi, kültürümü korumak antisemitizm değildir.

Geçenlerde bir sahhaf dükkanında bir gençle tanıştım, dört lisan biliyormuş, turist rehberliği yapıyormuş. Akıllı, kültürlü, kitap seven bir gençti, ayak üstü sohbet ettik. Kendisi hakkında bilgi istediğimde samimî hareket etti ve “Ben Yahudiyim” dedi. Yahudi olduğu için ona soğuk davranmadım, o da bu ülkenin çocuğu idi, o da benim vatandaşım idi... Konuşma esnasında ona “Yoğurtlu kebap yiyor musun?” diye sordum. Biraz kızardı, utandı ve “Yiyorum ama annem yemiyor...” dedi. “Annenin yememesiyle iş bitmez, senin de yememen gerekir...” cevabını verdim.

Bilmeyen okuyucularıma şu hususu açıklayayım: Musevî dininde sütlü maddelerle etli maddeler birlikte yenmez ve aynı kaba konmaz. Böyle bir şey o dinde haramdır. Dindar bir Yahudinin bu hususa riayet etmesi gerekir.

Bakınız ben bir Müslüman olarak Yahudi vatandaşımın dinine karışmıyorum, aksine o dinde mütedeyyin (dindar, uygulamalı) olmasını istiyorum.

Medenî, haysiyetli, namuslu, şerefli Yahudilerin, biz Müslümanların dinine karışmak şöyle dursun, bizim din hürriyetimiz için çalışmaları, bize destek vermeleri gerekir.

Gizli Yahudilerin İstanbul’da birkaç gizli sinagogları bulunmaktadır. Bunlardan birisi Etiler’de Alkent’te büyük bir binanın alt katındadır. Biri Bakırköy’de, biri Büyükada’dadır. Bir Müslüman olarak onların orada nasıl tapındıkları, hangi dille ibadet ettikleri beni ilgilendirmez. Beni ilgilendiren husus şudur: Onlar iki kimliklidir. Dıştan Müslüman ve Türk, içten Yahudi. Bu iki kimliklilik beni rahatsız ve tedirgin eder. Sahte Müslümanlığı bırakıp sadece kendi Yahudi kimliği ile kalsalar, benim karşıma o kimlikle çıksalar hiçbir şey demem, hiçbir şeylerine karışmam.

Ezan Türkçe okunsun, namaz Kur’ân tercümesiyle kılınsın, camilerde kadın erkek karışık saf tutulup öyle cemaat olunsun diyenler İslâm’ı bozmak istiyorlar. Bu hareketin başını da birtakım Gizli Yahudiler çekiyor. Böyle şeylerden elbette rahatsız olurum, elbette tedirgin olurum.

Gizli Yahudilerden dileklerim, isteklerim vardır:

(1) İslâm dinine karışmayınız.

(2) Dinde reform, yenilik, değişiklik istemeyiniz.

(3) Müslümanların Ezanına, namazına, camisine, cemaatine burnunuzu sokmayınız.

(4) Namaz saflarında kadın erkek karışık olunmasını istemeyiniz.

(5) Kurban kesmeyi vahşet olarak nitelendirmeyiniz. (Bazı câhil Müslümanlar hayvanlara eziyet edebilir, yanlış işler yapabilir ama onların yaptıkları İslâm dinine uygun değildir.)

(6) Fıkıhsız, Şeriatsız bir İslâm türetme çabalarınızı durdurunuz.

(7) Dinlerarası Diyalog ve Hoşgörü propagandaları ardında Müslümanları uyutmaya, uyuşturmaya, şaşırtmaya, sapıtmaya, sersemletmeye yönelik faaliyetlerinizi durdurunuz.

(8) Müslümanların başına ehlî (evcil) bir Halife getirmek projelerinizden vaz geçiniz.

(9) Tek kelime ile: İslâm’a ve Müslümanlara karışmayınız.

Türkiye’de sosyal barış, toplumsal uzlaşma için bizi dinlemeniz gerekir.

Bir de bu ülkenin halkını ilerici gerici, dinci laik, Sünnî Alevî, Şucu-Bucu diye birbirine düşman kesim ve kamplara ayırmak, birbirleriyle çekişip tepiştirmek stratejisini uygulamaktan en kısa zamanda vaz geçiniz.

Sizin dininiz size, bizim dinimiz bizedir. Bizim dinimize karışmayınız.



 

 

TANZİMAT devrinde hazırlanmış Mecelle-i Ahkâm-ı Adliyye’nin başındaki kavaid-i külliye (100 temel ve genel prensip), sadece hukuk konusunda değil, evrensel düşünce ve bilgelik konusunda da çok önemli bir metindir. Hangi branşta olursa olsun, yüksek tahsil yapan bütün Müslüman gençlerin bu kavaid-i külliye’yi, ehliyetli bir hocadan okumaları ve öğrenmeleri gerekir. Tıp, veterinerlik, ziraat, edebiyat, tarih, mühendislik... velhasıl her konuda üniversite tahsili yapan gençlerimizin bu gibi hikmetli bilgilere ihtiyacı vardır.

Müslüman düşünürlerin günümüzde de birtakım kavaid-i külliye denemeleri yapmaları, bunların, çok yüksek derecede ehliyeti ve liyakati olan küçük heyetler tarafından tedkiki yapıldıktan ve son şeklini aldıktan sonra basılmaları ve başta üniversite gençliği olmak üzere bütün halka öğretilmesi de gereklidir.

Ehliyetim olmamakla birlikte, bu sahada herhangi bir çalışma yapıldığını görmediğim için bir miktar kavaid-i külliye denemesini arza cesaret etmiş bulunuyorum:

* Birincisi: Maddî ağırlıklar bir araya getirilip çoğaltılabilir. Meselâ bin adet yarım kiloluk pirinç paketleri bir araya getirilince 500 kilo pirinç olur. Lakin bin adet yarım adam bir araya gelince bir adet tam adam etmezler.

* İkincisi: Muktedir olmayanlar, seçimleri kazansalar ve iktidara geçseler bile, gerçek mânasıyla iktidar olamazlar.

* Üçüncüsü: Sadece kemmiyet üstünlüğü, kelle sayısı çokluğu ile demokrasi olmaz. Keyfiyet, vasıf üstünlüğü yoksa kemmiyet üstünlüğü bir şeye yaramaz.

* Dördüncüsü: İhlâs ya yüzde yüz olur, ya olmaz. Bir kimse için “O yüzde doksan dokuz ihlâslıdır” demek saçma bir sözdür.

* Beşincisi: Temiz ve inançlı yüksek tahsil gençlerine ayda bir miktar burs (para) vermekle onların yetişmesi, olgun ve iyi vatandaşlar olması sağlanmaz. Böyle burslar fakir (veya fakir olmayan) gençlerin geçim masraflarına katkıdan ibarettir. Yetiştirmek, her genç için paralel ve alternatif bir eğitim uygulamakla olur.

* Altıncısı: Her sahada, YETERLİ miktarda VASIFLI, GÜÇLÜ ve ÜSTÜN elemanlara sahip olmayan bir toplum hür, aziz ve haysiyetli bir hayat süremez.

* Yedincisi: Müslüman mâlik ve sahip olmak için değil, OLMAK için yaşar, çalışır.

* Sekizincisi: Lüks, israf, aşırı tüketim, aşırı konfor, gösteriş mübtelâsı olan bir Müslüman toplum dejenere olur, çürür, dağılır ve yıkılır.

* Dokuzuncusu: İnsan kişiliğinin üç boyutu vardır. 1. Bilgi ve kültür... 2. Ahlâk ve aksiyon... 3. Estetik ve güzellik... Bu üç boyutta yeteri kadar varlığı olmayan fertler ve toplumlar geri kalır.

* Onuncusu: İslâm medeniyeti ile bugünkü Batı medeniyeti temelde birbirine zıttırlar ve birbiriyle uyuşup bağdaşmaz.

* Onbirincisi: Müslümanlarla Ehl-i Kitab arasında Amentüde ittifak yoktur, aksine aralarında büyük ve derin ihtilâflar vardır.

* Onikincisi: Uyanmamış fertler ve toplumlar yatakta uyudukları gibi ayakta da uyurlar.

* Onüçüncüsü: Bir İslâm ülkesi ve toplumu için en büyük felâket, en zararlı haşarat din sömürücüleridir. Din sömürücüleri harbî düşmanlardan daha tehlikelidir.

* Ondördüncüsü: Bir Müslüman toplumun dindarlığının derecesi orada yapılan dindarlık edebiyatı ve propagandası ile değil, sergilenen dindarlıkla anlaşılır ve ölçülür.

* Onbeşincisi: Akıllılık ile akılcılık birbirinden ayrıdır. Akılcılık akıllılık değildir.

* Onaltıncısı: Dünya ile cennet birbirinden ayrıdır. Bu fanî dünyayı sahte bir cennet yapmak için çalışanlar İslâm’ı anlamamış kimselerdir.

* Onyedincisi: “Zamanındaki imama biat etmeden ölen kimse, sanki câhiyet ölümü ile ölmüş olur” hadîsini her Müslümana iyice öğretmek ve ezberletmek gerekir.

* Onsekizincisi: İtikad, fıkıh ve ahlâk konusunda ehl-i sünnette müttefakun aleyh olan (üzerinde kesin bir şekilde birleşilmiş bulunan) meseleler tartışılamaz, bunlardan sapma kabul edilemez.

* Ondokuzuncusu: Parça bütünden büyük olamaz.

* Yirmincisi: Hiçbir fırka, hizip ve cemaat İslâm’la özdeşleştirilemez.

* Yirmibirincisi: İslâm sekülerleşmeyi kabul etmez. Din ile hayat birbirinden ayrılamaz.

* Yirmiikincisi: İslâm elbette köylülerin de dinidir, ancak İslâm kesinlikle bir köylü dini değildir.

* Yirmiüçüncüsü: Feminizm, Batı dünyasında çıkmış İslâm dışı bir ideolojidir. Müslümanlar bu ideolojiye iltifat etmez.

* Yirmidördüncüsü: Bir doktrin, inanç sistemi ve ideoloji olarak “Dinlerarası Diyalog ve Hoşgörü” İslâm’a zıttır.

* Yirmibeşincisi: Aklı olmayanın dini de yoktur, aklı olmayan mükellef değildir. Ancak, vahiy akıldan üstündür.

* Yirmialtıncısı: Ateistlerin aydınlığı Müslümanların karanlığıdır.

* Yirmiyedincisi: En iyi, en hayırlı ticaret; Allah ile, mal ve canla yapılan ticarettir.

* Yirmisekizincisi: “Cemaat rahmet, tefrika azaptır.”.

* Yirmidokuzuncusu: Müslümanlar çeşitlilik içinde sarsılmaz bir vahdet teşkil ederler. Vahdetin olmadığı yerde çeşitliliğin kıymeti yoktur.

* Otuzuncusu: Şeriatsız tarikat ve tasavvuf olmaz.

* Otuzbirincisi: İslâm’ın ilk asrında tasavvuf kelimesi yoktu, tasavvufun kendisi vardı. Sonra tasavvuf kelimesi çıktı, kendisi gide gide kayboldu.

* Otuzikincisi: Tasavvuf ve tarikat olgunlaşmak, iyi insan ve iyi Müslüman olmak demektir. Olgunlaşmanın olmadığı yerde tasavvuf ancak bir ism ve resmden ibarettir.

* Otuzüçüncüsü: Ucu Resûllerin Seyyidine kadar ulaşmayan bir icâzete sahip olmayan kimse ne din âlimi olur, ne de tarikat şeyhi.

* Otuzdördüncüsü: İslâm’ın temel ve zarurî hükümlerinden birini inkâr eden kimse dinden çıkmış olur.

* Otuzbeşincisi: Az veya çok din bilgisine ve kültürüne sahip olan Müslüman oryantalistler icazetli din âlimi değildir, bunların fetvalarına ve ruhsatlarına itibar olunmaz.

* Otuzaltıncısı: İslâm’da ruhban sınıfı yoktur, fakat ulema sınıfı vardı. Gerçek ve icazetli uleması olmayan bir İslâm toplumu ayakta duramaz.

* Otuzyedincisi: İmamlar namaz kıldırma memuru değildir. İmamları namaz kıldırma memuru olarak kabul eden bir İslâm toplumu dejenere olur, çöker.

* Otuzsekizincisi: Para bir değer ve amaç değildir, araçtır. Parayı temel değer haline getiren bir İslâm toplumu vahim bir şekilde bozulmuş demektir.

* Otuzdokuzuncusu: Bir İslâm toplumu namazı terk eder ve şehvetlerine (sadece cinsel şehvet değil, en geniş mânasıyla bütün şehvetler) uyarsa zelil, rezil ve esir duruma düşer.

* Kırkıncısı: Hazret-i Muhammed Mustafa (sallallahu aleyhi vesellem) için “O bir postacıydı, dini tebliğ etti, işi bitti...” demek sapıklıktır. O yücedir. O’nun ruhaniyeti ümmetle beraberdir. Sünnetinin ve hâdislerinin hükmü yürürlüktedir. Kendisinden sonra başka peygamber gelmeyecektir.

* Kırkbirincisi: Gerçek, icazetli, ‘âmil âlimler ve yine gerçek ve icazetli şeyhler Peygamberin vekilleri, vârisleri,  halifeleri durumundadır. Peygamberin sünnetine uymayanlar vekil, vâris ve halife olamaz.

* Kırkikincisi: Allah’ın yardımına nâil olabilmek için Müslümanın önce kendisine yardım etmesi gerekir.

* Kırküçüncüsü: Din istismarı (sömürüsü) yapmak, kadın satmaktan daha iğrenç ve alçakça bir kötülüktür.

* Kırkdördüncüsü: Müslümanları aldatan, Müslümanların büyüklerine hürmet etmeyen, küçüklerine sevgi beslemeyen, Müslümanları dolandıran, Müslümanlardan topladıkları hizmet paralarını zimmetlerine geçirenler bizden değildir.

* Kırkbeşincisi: Dinî hizmet ve faaliyetler, boş zamanlarda yapılan hobilere benzemez. Bu gibi hizmet ve faaliyetleri hobi gibi düşünen ve yapan Müslümanlar zelil ve rezil bir duruma düşer.

* Kırkaltıncıs: Ümmet için YETERLİ sayıda VASIFLI, GÜÇLÜ ve ÜSTÜN uyarıcı ve hizmet erbabı olmazsa o ümmet çökmeye mahkumdur.

* Kırkyedincisi: Müslüman bir toplum emr-i mâruf ve nehy-i münker farizasını bilkülliyye terk ederse, onun içinde binlerce kişi peygamberler gibi ibadet etseler de azab-ı ilahiye duçar olur.

* Kırksekizincisi: Hazret-i İsa’nın “Ben Allah’ın izni ve yaratması ile ölüleri dirilttim, lakin ahmaklar için yapabileceğim birşey yoktur” sözü kulaklarımıza küpe olmalıdır.

* Kırkdokuzuncusu: Helalpara ile haram para bir olmaz. Helal ve bereketli az para,  miktar itibarıyla ondan bin misli çok olan haram ve uğursuz paradan hayırlıdır. Haram ateştir.

* Ellincisi: İslâm’da ilk çıkan bid’at, insanların doyasıya yiyip de semirmeleri olmuştur. Müslüman acıkmadıkça sofraya oturmaz, doymadan önce sofradan kalkar. Zengin ve imkânlı olanların aşırı şekilde yedikleri, fakirlerin ise ihtiyaç ve sıkıntı içinde kıvrandığı bir Müslüman toplum hastadır.

* Ellibirincisi: Bir Müslümanın iyi ve gerçek bir Müslüman olup olmadığı, onun para ve menfaat ile ilgili tutumundan anlaşılır. Para konusunda emin, dürüst, doğru, güvenilir olmayan bir kimse; gece gündüz namaz kılsa, oruç tutsa da iyi Müslüman değildir.

* Elliikincisi: Asıl fazilet ve üstünlük, düşmanların kabul, teslim ve şahadet ettiğidir.

* Elliüçüncüsü: Emanetler (işler, hizmetler, memuriyetler, makam ve mevkiler, riyasetler, vazifeler) ehil ve layık kimselere verilmezse çöküş, çürüyüş, gerileyiş ve yıkılış olur.

* Ellidördüncüsü: İslâm’ın önündeki en son ve en büyük engel Müslümanlardır.


 

 

DÜNYA üzerindeki Müslümanların durumu şu anda parlak değil. Bin çeşit tefrika, nifak, şikak, çekişme, tepişme içindeler. İslâm âlemi geri kalmış, siyasî ve iktisadî hürriyetlerini yitirmiş; sadece petrol gelirlerini bile onu müreffeh (refahlı) bir şekilde yaşatabilecekken, ondan da yararlanamıyor. Müslümanlar örs ile çekiç arasında kalmışlar. Bir yanda dış düşmanlar, öte yanda iç düşmanlar. Bu karanlık tablo içinde yine de ümit verici gelişmeler var. İşte, en ufak bir uyanışa, kalkınışa, doğruluşa meydan vermemek için İslâm’ın Müslümanların ezelî düşmanları Tevhid Ehli’ni büsbütün parçalamak, şaşırtmak, daha fazla bağımlı ve köle haline getirmek için şeytanî planlarını tatbike başlamışlardır. Ta ki, bir uyanış olmasın, ta ki, Müslümanlar bir daha bellerini doğrultamasın.

Birleşik Orta Doğu Projesi bu maksatla ortaya çıkartılmıştır.

Dinlerarası Diyalog ve Hoşgörü safsatası bunun için hazırlanmıştır.

İslâm dünyasını kasıp kavuran dinde reform, dinde yenilik, dinde değişiklik rüzgârlarını hep karanlık mihraklar üflemektedir.

İslâm dünyasını büsbütün köle ve bağımlı yapmak için geliştirilen planlar nerelerden kaynaklanıyor?

-Bu işin başında İsrail ve dünya Siyonizmi vardır.

-ABD’deki fanatik, agresif, militan Evangelist iktidar vardır.

-Papalık vardır.

-Uluslararası Farmasonluk vardır.

Hıristiyanlardan ve Yahudilerden İslâm’a ve Müslümanlara aşırı düşmanlık yapmayanlara bir şey dediğimiz yoktur. Bugün ABD halkının yarısından fazlası Bush rejimine karşıdır. Birkaç ay önce yazmıştım, Kapalıçarşı’da karşılaştığım bir Amerikalı Hanım şöyle demişti:

-Amerikalıyım demeye utanıyorum da Kanadalıyım diyorum...Bugünkü rejimin çirkin işleri yüzünden...

Yahudilerin içinde Naturei Karta ismini taşıyan bir cemaat var. Onlar Siyonizme ve İsrail devletine karşıdır. Filistin Filistinlilerindir diyorlar, Yahudi devletinin yıkılmasını istiyorlar. Niçin? Çünkü kendi dinlerine göre dindar Yahudilerdir. Siyonizmin ve İsrail’in kuruluşunun Tevrat’a aykırı olduğunu biliyorlar. Yazık ki, bunlar küçük bir azınlıktır.

İslâm dünyasını bölmek, parçalamak, daha da köleleştirmek isteyen düşmanlar, bu işi doğrudan doğruya yapamayacakları için, birtakım sözde Müslümanları kullanıyorlar.

Kelimeye dikkat buyurunuz: K u l l a n ı y o r l a r...

Bu iş için çok büyük paralar harcıyorlar, yekûn olarak milyarlarca dolar dağıtıyorlar.

Tarihin her devrinde birtakım yarı mühtediler, bozuk Müslümanlar para karşılığında doğrudan doğruya veya dolaylı olarak ihanet etmişlerdir.

Size Buharî’de bulunan bir hadîsten bahs etmek istiyorum:

Resûl-i Kibriya Efendimiz (Salât ve selâm olsun O’na) “Otuz kadar Deccal ve kezzab çıkmadıkça Kıyamet kopmaz...” buyuruyorlar. Kezzab çok yalancı demektir. Hadîsin devamında “Bunlar, ya Tanrı olduklarını, yahut Peygamber olduklarını iddia ederler...” ibaresi yer almaktadır.

Zamanımızda böyle Deccaller ve Kezzablar var mıdır?

Vardır, vardır, vardır...

Her aklı başında Müslüman bir an bile hatırından çıkartmasın ki, şu anda dinimizi bozmak için bir sürü fesat komitası gece gündüz var güçleriyle çalışmaktadır.

Zengin Türkçe’de “tağşiş-i ezhan” terimi vardır. Zihinlerin karıştırılması demektir. Ülkemizde iyi bir din tahsili görmemiş milyonlarca Müslüman bazı temel konularda aldatılmak isteniyor.

Bu konulardan biri Sünnet meselesidir.İlhamlarını Rahmanî kaynaklardan almayan bazıları “İslâm’ın bir tek kaynağı vardır, o da Kur’ân’dır;Sünnet kaynak değildir, hadîsler kaynak değildir” diyorlar veya buna benzer şeyler konuşup yazıyorlar.

Sünnet elden gitti mi, hadîsler inkâr edildi mi din de elden gider. Bugün öyle “Yerli oryantalistler” zuhur etmiştir ki, bu adamlar mütevâtir hadîsleri bile inkâra cür’et etmektedir. Mütevâtir hadîsleri müteammiden inkâr edenin kâfir olmasından korkulur.

Bir buçuk asırdan beri Batılı oryantalistler Sünnet’i yıkmak, hadîsleri çürütmek için çalışıyor.

İslâm ne demektir?

Hazret-i Muhammed’in aleyhisselâm, Allah katından getirdiği dindir.

Aradan Peygamberi çıkarttınız mı İslâm kalmaz.

Peygamber Kur’ân’ın en birinci, en büyük, en baş yorumcusudur.

Peygamber Kitabullah’ın en güzel uygulamasını ortaya koymuştur.

Peygamber, Allah’ın insanlara gönderdiği en güzel örnek ve modeldir.

Müslümanlık, Hazret-i Muhammed’e iman etmekle olur.

Şu dünyadaki 72 millet Allah’a inanmaz değil; Müslümanlarla kâfirlerin aralarını ayırt eden Hz.Muhammed’e olan imandır.

Hazret-i Muhammed’e iman eden O’nun Sünnetini kabul eder.

Peygamberi tasdik eden O’nun mütevâtir, sahih hadîslerini de kabul eder, onları din kaynağı olarak kullanır ve hayatına uygular.

Peygamberi hafife alan, Sünneti inkâr eden, hadîsleri reddeden bir kimse asla din hocası olamaz. Böyleleri eski tâbirle müsteşrik, yeni tâbirle doğubilimci veya oryantalisttir. Böyle adamlara din konusunda itimad edilmez, onlara fetva sorulmaz.

Bin dörtyüz küsur yıllık İslâm tarihinde daima bir ana cadde olmuştur. Peygamber bu ana caddeye “Sevad-ı a’zam” (büyük karaltı) diyor. İçinde büyük karaltı tabiri geçen hadîs şudur:

“Ümmetim içinde ihtilâf çıktığı zaman siz büyük karaltıya tâbi olunuz (uyunuz, onun içinde bulununuz).”

Büyük karaltı ne demektir?Büyük topluluk demektir.

Bu topluluk bin dörtyüz yıldan beri Ehl-i Sünnet ve Cemaat topluluğudur. Sünnet’i ve hadîsleri inkâr edenler Ehl-i Sünnet’in dışına çıkmış olurlar.

Bazı İslâmcıların ilhamlarını Kitabullah’tan, Peygamber Sünneti’nden, Sâlih Seleflerin tâlimatından değil; Amerikalılardan, İsrail’den, AB’den, gayr-i müslim oryantalistlerden aldıklarını üzüntü ile görüyoruz.

Kur’ân ne diyor?

Peygambere iman edin...Peygambere itaat edin... Peygamberi dinleyin... Peygamberi koruyun... Peygamberi örnek ve model olarak alın... diyor.

Bir Müslüman, Peygamberi canından, çoluk çocuğundan, malından daha fazla sevmezse, Peygamber onun için yaratıkların en sevgilisi olmazsa o kişi kâmil mü’min, gerçek Müslüman olamaz.

Bırakınız mütevâtir ve kuvvetli hadîsleri, ahlaka ve fazilete dair zayıf hadîsler bile Müslüman tarafından kabul edilmeli ve gerekleri yerine getirilmelidir.

Bir örnek vereyim:

Diyelim ki, namazın kılınması konusunda zayıf bir hadîs var. Müslüman bunu red mi edecektir? Hayır!.. Reddetmeyecektir. Çünkü bu hadîs, zaten Kitab ile, mütevâtir ve sahîh hadîslerle müeyyed bir hadîstir. Onun zayıflığı mânâsında değil, bize ulaşma şeklindedir. Onunla da amel edeceğiz.

Ancak, Kitaba ve Sünnet esaslarına aykırı bir hadîs olursa onu kabul etmeyiz.

Sevgili Müslümanlar!

Şimdi beni iyi dinleyiniz:

Âhir zaman fitnelerinin fırtınaları içinde bocaladığımız şu devirde, Müslümanların başına büyük bir çorap örülmektedir.Lâfı eveleyip gevelemeden arz edeyim:

-Müslümanların can düşmanı agresif Evangelistler, yine agresif Siyonistler, misyonerler ve bilumum İslâm düşmanları âlem-i İslâm’ın başına, kendilerine itaat edecek ehlî (evcil), ılımlı, uysal bir halife seçmek üzere gizli hazırlıklar içindedirler.

Bu sahte halife:

-Hazret-i Muhammed’i inkâr eden, O’na yalancı diyen, Kur’ân’ı inkâr eden, O’na insan düzmesi kitap diyen, İslâm’ı inkâr eden kâfirleri de ehl-i necat ve ehl-i cennet olarak ilân edecektir.

-İslâm dininin, Allah katında tek geçerli din olduğunu inkâr edecektir.

- Dinlerarası Diyalog ve Hoşgörü ile yeryüzünde evrensel bir barış kardeşlik (!) havası estirecektir.

-Müslümanları büsbütün tutsak etmek için hazırlanan projeleri, Evangelistlerin ve Siyonistlerin direktifleri ışığında ve onların gözetiminde uygulamaya koyacaktır.

Evangelistler ve Siyonistler,İslâm dünyasının başına böyle evcil, ılımlı, diyalogçu, hoşgörülü, uygar, komilfo (gerektiği gibi) bir halife geçirebilirler mi?

Böyle bir halifeyi İslâm dünyası kabul etmez. Bunda hiç kimsenin şüphesi olmasın.

Büyük fitneler ve fesatlar zuhur edecektir.

Mehdi’nin zuhuru, İsâ aleyhisselamın nüzulu zamanı yaklaşmıştır. Hz.İsa nüzul etmeyecektir diyenler mi var?.. Peki, bu konudaki yüzden fazla hadîs ne oluyor? Yirminci asrın büyük Ehl-i Sünnet âlimi Düzceli Zahid Kevserî hazretleri Hz.İsâ’nın nüzulu ile alâkalı kitabında bunu inkâr edenin dinden çıkacağını söylüyor.

Sahte halife âhir zaman fitneleri içinde agresif İslâm düşmanı Evangelistlerin ve Siyonistlerin safında olacaktır. Onun taraftarları da... Onların Mehdi ordularıyla çarpışmaları da düşünülebilir.

Ne kötü bir saf seçmişlerdir onlar!



 

 

SABAHLEYİN internetten bazı gazetelerin haber başlıklarını okuyorum. Yurt haberleri iç karartıcı. Dünya haberleri de kapkara. Savaş, sivil halkın öldürülmesi, zulüm, haksızlık, rüşvet, hıyanet, rezalet diz boyu.

Televizyon seyr etmediğim için o cephede neler olduğunu bilmiyorum. Aynı şeydir.

Cuma günü namazı Çarşıkapı’da bir caminin aralığında kıldım. Yemeği Kapalıçarşı’da bir Lokanta’da yedim, yine orada bir yerde çay kahve içtim. Konuşulanlar, anlatılanlar insanı delirtecek, verem edecek derecede kötü idi. Rüşvet rüşvet rüşvet... Devletin, halkın, vatanın, belediyelerin soyulup soğana çevrilmesi... Bunları dinlerken yediklerim mideme oturdu.

Birinci derecede tarihî eser olan bir yerde geceleyin kaçak olarak 70 metre kanalizasyon kazmışlar, eski dokuyu tahrip etmişler.

Oğlu lisede okuyan bir baba sesi titreyerek “Henüz rüşdüne ermemiş çocuğum tam bir serseri ve âsi olarak yetişti...” diyordu.

Adam karısından ayrılmış, haftada bir Çanakkale taraflarından çocuğunu görmeye geliyormuş. Yakalamışlar, biri onu sözde teşhis etmiş. “Parkta yanıma yaklaştı, beş bin Euromu gasb etti” demiş. Adam suçun işlendiği tarihte İstanbul’da değilmiş, otobüs biletini göstermiş, bileti alıp yırtmışlar... Hikayenin tamamını anlatsam aklınızı kaçırırsınız. Canını zor kurtarmış. “Aldığın beş bin Euroyu iade et” diye ısrar edip duruyorlarmış.

Başka şehirleri bilmem ama İstanbul organize suç çetelerine teslim olmuş vaziyette.

4 Mart Cumartesi tarihinde Akşam gazetesinde birtakım cep telefonu konuşmaları yayınlandı. Bunlar korkunç şeylerdi. Memleketin havaya kalkması gerekirdi. Çıt çıkmadı, tepki gösterilmedi...

- Batman’da bir iki seneden beri evlerin altından, bodrumlarından toprağın birkaç metre altından benzin çıkıyormuş. Hayır petrol değil, basbayağı rafine edilmiş benzin. Halk kazıyormuş, doldurup doldurup satıyormuş. Kimse bu işin mahiyeti nedir diye sormuyormuş. Şehir barut fıçısı gibiymiş. Bir gün patlayacak ve kent havaya uçacakmış.

Tımarhane postası gazetelerde acayip haberler. Filan bürokrat tarikata mensupmuş, zaman zaman hû çekiyormuş... Bu tımarhane gazeteleri, Mason derneğine üye olan ve haftanın belli gecelerinde locada “Hiram Usta, Hiram Usta! Nerdesin, çık ortaya... Akasya ağacını kim kesti, mabedi kim yıktı?..” diye masonik âyinler yapan bürokratlar hakkında hiç mi hiç yayın yapmazlar.

Merkez Bankası’na başkan tâyin edilecekmiş, ehil biri varmış ama eşinin başı kapalıymış... Bakın şu rezalete! Vah vah, tüh tüh... Olamaz... Ya Rabbi ne günlere kaldık!

Müslüman halk akın akın Çanakkale’ye gitmiş, şehitlikleri ziyaret etmiş. Ateistler, materyalistler, Sabataistler hop oturup hop kalkıyorlar. Neymiş efendim bir takım rehberler Çanakkale’de hurafe yapıyormuş.

Müfettiş raporlarına göre bir gümrük kapısında büyük yolsuzluklar olduğu, yüksek miktarda rüşvet alındığı tesbit edildi. Rüşvetin defterleri bulundu. Rüşvetin belgesi olmaz deniliyordu, bu sefer belgesi bulundu. Bulundu da ne oldu? Rüşvetçi bürokratlar görevden alınmadılar. Baş suçlu da tahliye edildi.

Sohbet esnasında büyük bir politikacının gizli hesaplarında 200 milyon doları olduğu söylendi. İtiraz ettim, 200 milyon dolar çok azdır, milyar dolardan bahs ediniz... dedim.

Memlekette milyonlarca aç vatandaş varmış. Öyle âileler bulunuyormuş ki, en mütevazı yemek olan bulgur pilavını veya salçalı patatesi bile pişirip çocuklarının önüne koyamıyorlarmış.

Birkaç ay önce tramvaya binmiştim. Vagonun biraz ilerisinde iki kız ile iki delikanlı yüksek sesle konuşuyorlardı. Kızların biri hiç durmadan, ama hiç durmadan gülüyor, kıkırdıyor, şuh ve şakrak kahkahalar atıyordu. Ya Rabbi, ne kadar âdice gülüşlerdi bunlar. Namuslu, iffetli, terbiyeli, görgülü, edepli bir genç kız nasıl böyle konuşabilir, böyle gülebilir? Çok rahatsız oldum. Dayanamadım, gideceğim yere varmadan önce indim. Tek bu âdilikten kurtulayım diye.

Bir camiye gitmiştim, sessizce hutbe dinliyordum. Arkamdan biri omzuma dokundu, biraz geriye gel, yer açılsın dedi. Be adam, hatip minberde hutbe okurken konuşulmaz, konuşulursa ibadetin sevabı gider. Çeneni tutsan iyi olmaz mı?

Arada bir Beyoğlu’na gidiyor, sahhaflardan birkaç kitap alıyor, hem biraz eğleniyor, hem de mutlu oluyordum. Şimdi bu iş de tehlikeye girdi. Orası kapkaççı kaynıyormuş, hiç güvenlik yokmuş.

Kapalıçarşı’daki Afganistan Türkmenlerine ait dükkanlardan birinden işlemeli ceviz bir sandık (ortaboy) aldım. El yapımı güzel bir parça. Otuz lira verdim. İçine evdeki çeşit çeşit çayları koymayı düşünüyorum.

Ertuğrul Düzdağ dostumuz “Yakın Tarihimizde İslâm ve Irkçılık” adlı değerli kitabının yeni baskısını hazırladı ve yayınlattı. (Kaynak Yayınları, 0216/318 42 88. Üsküdar İST.) 327 sayfalık bu kitabı mutlaka edinmenizi ve dikkatle okumanızı tavsiye ediyorum. Çok önemli, çok hayatî konulara temas ediyor. Bendeniz rastgele kitap tavsiye etmem. Mutlaka alınız, aydınlanınız, ibret ve ders çıkartınız. Kitap altı kısımdan müteşekkildir. Merhum Babanzâde Ahmed Naim beyin, Sadrıazam Said Halim Paşa’nın, millî şair Mehmed Âkif’in, Bediüzzaman Said Nursî hazretlerinin, Çerkesşeyhi zâde Halil Halid beyin bu konudaki risaleleri ve makaleleri çok değerli açıklamalarla bir araya getirilmiştir. Herkes elbette kendi kavmini sever, milletine hizmet eder. Ancak yakın tarihimizde Moiz Kohen gibi bazı Yahudiler, Türkçü ve Türk milliyetçisi postuna bürünerek, Türkleri İslâm’dan uzaklaştırmak, Müslümanları birbirine düşman etmek gibi yıkıcılıklar yapmışlardır.


 

İnternetteki www.darulhikme.org. sitesinde Ebubekir Sifil Hoca ile İslâm dininde Hz. İsa aleyhisselam ile ilgili sahih inançlar ve onun âhir zamanda dünyaya tekrar nüzul edeceği akidesi ile ilgili uzun bir sohbetin metni yayınlandı. Mutlaka okumanızı tavsiye ederim. Birtakım reformcular bu büyük peygamberin göğe ref’ edilmesi inancına karşı çıkıyorlar ve hattâ içlerinden bazıları “Orada şimdiye kadar ne yiyip içti, soğuktan üşümedi mi?” şeklinde istihfafkârane konuşuyor. Manevî tevâtür derecesindeki nice hadîs-i şerif ve sahabe sözüyle Hz. İsa’nın âhir zamanda dünyaya tekrar geleceği kesin bir gerçektir. Hazret-i Âdem’i anasız babasız, Hz.İsa’yı babasız yaratmaya kaadir yüce Allah’ın onu göğe ref’ etmesi ve âhir zamanda tekrar göndermesi pekâlâ mümkündür. Kur’ân-ı Kerim’de Ashab-ı Kehf kıssası geçmektedir. Allah Ashab-ı Kehf’i üç yüz küsur sene yemeden içmeden mağarada yaşatmıştır. “Gökte ne yiyor içiyor, üşümüyor mu?” gibi hafif sorular yöneltmek ciddî ve terbiyeli bir Müslümana yaraşmaz.

Âhir zamanda nüzul ettikten sonra Hz. İsa Müslümanlarla birlikte olacak ve Muhammed aleyhissalatü vesselamın şeriatına tabi olarak yaşayacaktır. Hz.İsa’nın nüzulü ile ilgili hadîsleri inkâr kişiyi küfre kadar götürebilir. İnternetteki sohbeti mütalaa buyurmalarını muhterem okuyucularıma âcizâne tavsiye ederim.

Âhir zamanda Hz. İsa’nın tekrar gelmesi konusunda, Müslümanların, ondört asırdan beri gelip geçmiş ehl-i sünnet ulemasının itikadına sahip olmaları, onların görüşlerini benimsemeleri gerekir. Birtakım reformcu ve yenilikçi ilahiyatçıların şazz görüşlerini benimseyenler yanılırlar ve sapıtırlar.

Pazar günü ikindi namazını Aksaray Horhor’da Kızılminare Camii’nde kıldım. Maşaallah cemaat hayli kalabalıktı, cami dolmuştu. Bütün vakit namazlarında her cami böyle dolmalıdır. Bütün İslâmî cemaatler, hizipler, fırkalar, gruplar beş vakit namaz ve cemaat konusunda devamlı ve yoğun bir faaliyet yapmalıdır. Namaz ve cemaat, bütün Müslümanların müşterek değeridir. Bunda birleşmelidirler.

Devlete ait çok büyük sınaî bir müessese, bir fabrika satılmış, yeni idare hemen namaz kılan personeli tesbit edip işten çıkartmaya başlamış. Ne kadar üzücü bir durum.

Hem namaz kılanların sayılarını çoğaltmak için çalışmamız gerekiyor, hem de dindarların kalitesini yükseltmek için. Kaliteli dindar ne demektir? Birincisi: Bilgi ve kültür bakımından güçlü olmasıdır. İkincisi: Ahlâk, fazilet ve karakter bakımından yüksek olmasıdır. Üçüncüsü: Estetik, sanat, güzellik bakımından güçlü ve yüksek olmasıdır.

Şubat ayında soğuk algınlığından rahatsız oldum ama ayakta geçirdim. Tam iyileşmiştim ki, eve çağırdığım temizlikçiler bütün kapıları, pencereleri açtılar, cereyanda kaldım, hastalık nüksetti, bu sefer yatağa düştüm, altı gün yattım. Son pazar, evde hapis kaldığım günlerin acısını çıkartmak için gezdim, dolaştım. O gün dört iş yaptım: Güzel bir yemek yedim, yine iyi bir yerde güzel bir çay içtim, bir sahhafa gidip birkaç eski kitap aldım, ardından Topkapı Füze çarşısından birkaç eski (antikamsı) eşya aldım. Mutlu olarak evime döndüm. Bu pazar gününü ayrı bir yazımda anlatacağım.



 

HADÎS Meâli: “İki günü birbirine eşit olan zarardadır.”

Her gece yatarken, yukarıdaki hadîs-i şerifin ışığında günümüzün muhasebesini yapmamız gerekmez mi?

Soru: Bugün, düne göre ilimde, irfanda, kültürde ne gibi kazançlarım oldu, ne gibi ilerlemeler kaydettim? FAYDALI, DEĞERLİ, KALICI ne gibi bilgiler öğrendim?Bu bilgilerle ne kadar aydınlandım?

Soru: Düne göre hayırda, hasenatta, iyilikte, fakirlere yardımda ileri miyim, yoksa geri mi kaldım?

Soru: Nefsimi düne göre daha fazla dizginleyebildim mi? Öfkelerime hâkim olabildim mi?

Soru: Bana kötülük edene iyilikle, yumuşaklıkla, afv ile muamele edebildim mi?

Soru: Geçen bir gün ile ölümüme bir gün daha yaklaşmış oldum. Ölüme hazırlanıyor muyum, âhiret yolculuğu için azık tedarik ediyor muyum?

Soru: Çeşitli yollarla dünya ticareti yapıyorum veya ücretli veya maaşlı bir işte çalışıyorum, yahut ticaretle meşgul oluyorum. Bu dünya ticaretinin yanında ebedî mutluluğum için Allah ile ticaret yapıyor muyum? Yapıyorsam ne kadar yapıyorum? Kazançlarımızın bir kısmını şimdiden âhirete sevap şeklinde gönderiyor muyum?

Soru: Namaz konusunda her gün daha dikkatli, daha uyanık, daha titiz, daha hassas hareket edebiliyor muyum? Yoksa, tam aksine bu konuda her gün biraz daha kayıp mı veriyorum? Namazları vaktinde cemaatle kılıyor muyum?

Soru: Bir alış veriş yaparken Kur’ân ve Sünnet’e uygun olarak orta yoldan mı gidiyorum? Kanaate ve tevâzuya riayet ediyor muyum? Yoksa her şeyin en pahalısını, en lüksünü, en gösterişlisini, en kibir ve gurur verici olanını mı tercih ediyorum?

Soru: Yurt içinde ve dünyada milyonlarca Müslümanın çektiklerine üzülüyor muyum; yoksa aldırmıyor, umursamıyor ve kendi keyfime mi bakıyorum?

Soru: Bütün büyüklerimiz bize “Az yemeyi, az uyumayı, az konuşmayı” öğüt veriyor. Ben böyle mi yapıyorum, yoksa aç kurtlar gibi tıkınıyor, hayvanlar gibi mışılıyor, saksağanlar gibi gevezelik ve zevzeklik mi ediyorum?

Reformcu bir İlâhiyatçıya

LÜTUFNÂMENİZİ aldım, teşekkür ederim. “Sen ilâhiyatçı değilsin, dinî konularda konuşup yazamazsın” diyorsunuz. Bu konularda söz hakkı bizimdir...” diyorsunuz. Prensip itibarıyla haklısınız. Ancak şu hususları bilmenizde yarar görmekteyim. Madde madde arz ediyorum:

Birincisi: Bendeniz bir Ehl-i Sünnet Müslümanıyım, benim dinî konularda kendi fikrim ve re’yim olmaz. Medreseler kapatılmış, gerçek din alimlerinin sayısı çok azalmış olduğu için bi’z-zarure, bi’l-mecburiye yazıyorum. Benim yazdıklarım muteber, güvenilir din kitaplarında, ilmihallerde, ahlâk ve tasavvuf eserlerinde yazılı olan şeylerdir.

İkincisi: Reformcu, yenilikçi, değişimci, Fazlurrahmancı, şucu ve bucu bir ilâhiyatçı ile tartıştığım zaman benim dediğim doğrudur; çünkü ben ehl-i sünnet alimlerinin dediklerini nakl ediyorum, kendimden konuşmuyorum. İlâhiyatçı ise heva, re’y ile konuştuğu için yanılıyor.

Üçüncüsü: İnce din konularında elbette konuşup yazamam. Zaten böyle bir şey yapmıyorum.Ancak şu hususu da iyi bilmek gerekir ki, 2 ile 2’nin 4 edeceğini söylemek için matematik profesörü olmak gerekmez. Dinde reform ve değişiklik olmayacağı da böyle zarurî bir bilgidir. Bunu her Müslümanın söylemeye hakkı vardır.

Dördüncüsü: İslâm hükümlerinin dört kaynağından ikincisinin Sünnet olduğunda ondört asırlık bir icma bulunmaktadır. İlâhiyatçıların en bilgilisi bile bu gerçeğe aykırı bir şey söyleyemez.

Beşincisi: Sadece ilâhiyatçı olmak kişiyi din âlimi yapmaz. Din âlimi olabilmek için klâsik din ilimlerini ehliyetli ve icazetli bir üstadtan okuyup, bilâhare imtihan verip, bu imtihanı başarıyla verip icazet almış olmak gerekir. İslâmî usullere uygun icazeti olmayan hiç kimse âlim değildir. Yüz milyonda bir çıkan üveysî şahsiyetler müstesna. Zat-ı ilâhiyatpenahîlerinizin bir Bediüzzaman olmadığı besbellidir.

Sizi uyarıyorum: Aramızda ihtilâflı olan bütün konularda benim yazdıklarım doğrudur, sizin ileriye sürdükleriniz hatâlıdır. Çünkü ben kendimden kendi fikirlerimi yazmıyorum, fakihlerin yazdıklarını tekrarlıyorum.

Bilvesile selâm ve hürmetlerimi sunarım.

Sarık

BUNDAN yıllarca önce İstanbul’daki selatin camilerden birinin bir helâ bekçisi vardı. Bu zat beyaz sarık sarar, cübbe giyerdi. Onun helâ bekçisi olduğunu bilmeyenler haline, kılık kıyafetine bakarak ulemadan biri sanırlardı. Bu kişi cami bahçesinin bir kısmında sebze eker, onları satardı. Tuvalete girip de parası olmayanları pek şiddetle azarlardı. Bir gün onbeş yaşlarında bir delikanlı helaya girmiş, çıktığında bozuk parası olmadığı için bir şey vermemiş, bizim sarıklı cübbeli bekçi fena halde öfkelenmiş, ağır sözler söylemiş. Meğerse bu çocuk Vakıflar’da müdürlük yapan bir bürokratın oğluymuş. Babasına durumu hikaye etmiş ve sarıklı ve öfkeli helâ bekçisi işinden olmuş...

Hiç unutmam bu öfkeli adamla bir gün ben de münakaşa etmiştim. Cami bahçesinde sebze yetiştirip sattığı için...

Neyse, yine de din kardeşimizdir, Allah selâmet versin.

Eskiden Osmanlı devleti zamanında herkes istediği kıyafete bürünemezdi. Din ulemasının belli bir kıyafeti vardı. Tarikat şeyhlerinin her biri, kendi tarikatına uygun olan tacı giyerdi. Bir Mevlevî şeyhi, uzun sikkesinin üzerine sardığı sarıktan belli olurdu. Kadirîlerin ayrı, Rufaîlerin ayrı, Halvetîlerin ve Bektaşîlerin ayrı sarıkları, taçları vardı.

Esnaftan Müslümanlar abanî sarık sararlardı.

Bir köfteci, bir saka (su satıcısı), bir kayıkçı ulema sarığı sararsa devletin kolluk güçleri onu uyarırlardı.

Dinimizde sarığın, imamenin yeri vardır. On küsur yıl önce sarık hakkında bir yazı yazmış, bu konudaki bilgileri özet olarak vermiştim.

Zamanımızda yeni Müslümanlar başları açık olarak namaz kılıyor, hattâ bu şekilde imamlık yapıyor. Böyle bir hal, en hafif tâbiriyle edebe riayetsizliktir. Sarık/imame sarılmasa bile en azından temiz ve güzel bir namaz takkesi takılmalıdır namaz esnasında. “Efendim, cebimde takkeyi koyacak yer yok...” diyen çokbilmişe “Ama cep telefonunu koymaya yer buluyorsun” cevabı verilir.

Sevgili din kardeşlerimizi uyarıyorum:

Din alimi veya tarikat şeyhi veya mensubu olmayanlar ulema, şeyh, derviş sarığı sarmasınlar. Eskiden halk tabakası nasıl sarık sarıyorsa onlar gibi sarıklansınlar.



 

İSLÂM’a, İmana, Kur’ân’a, Şeriata, Sünnete taraftar olanlara ve hizmet edenlere sempati duyar ve hürmet ederim. Onları benimser ve desteklerim...

Ancak bu hizmetlerin ihlâsla ve hikmetle yapılmasını isterim...

İslâm diyor, iman diyor, Kur’ân diyor ama ihlâslı değil, bu kutsal konuları alet ve istismar ederek din sömürüsü yapıyor, onu desteklemem, benimsemem.

İslâm’ı ikinci plana atıyor, kendi cemaat ve tarikatini ön plana çıkartıyor, onu da desteklemem.

Peygambere saldırılıp hakaret edilince kılını kıpırdatmıyor, tepki göstermiyor ama kendi din-başına dil uzatılınca, haklı veya haksız bir tenkit oku atılınca küplere biniyor, ortalığı velveleye veriyor, kızılca kıyamet kopartıyorsa onu da desteklemem, benimsemem.

Bir yandan İslâm İslâm İslâm diye feryat ediyor, öbür yandan mezhepsizlik, telfik-i mezahip, Necdîlik, Mason Afganîcilik, Fazlurrahmancılık yapıyor, onu da desteklemem. Çünkü böyleleri kaş yapayım derken göz çıkartır, merhum üstad Ahmed Davutoğlu hocamızın tâbiriyle “Dine hizmet perdesi altında din tahripçiliği” yaparlar.

İslâmcı geçinir ama kendi hizbini, cemaatini din ile özdeşleştirir, kendi din-başını kâinatın mihveri, Akl-ı Evvel sanır, Ümmet şuuruna sahip değil, hizip ve fırka asabiyeti içinde dengesini kayb etmiş, onlardan da fayda gelmez, hizmet beklenmez.

Bir Ehl-i Sünnet Müslümanı olarak benim gözümde, din konusunda hiç yanılmayan tek kişi Resûlullah Efendimizdir.

Her Müslüman fıkıhta, akaidde hangi müctehid imama bağlıysa onun dediklerini, onun ictihadlarını bütünüyle kabul eder. Müctehid imamımız genelde isabetli ve doğru ictihad yapmıştır. Füruata ait meselelerde yanılma ihtimali de vardır.

Tabakat-ı fukahanın en alt derecesi ve rütbesi olan eshab-ı fetvadan bile olmayan, sıradan bir hocadan başka olmaktan başka bir özelliği bulunmayan kendi din-başları için “O yanılmaz, o ne derse doğrudur, ona itiraz edilmez, o ne yaparsa isabetlidir...” gibi inançlara sahip olanlara acımak gerekir.

Şeyhler ikiye ayrılır: Hakikî şeyhler ile sûrî şeyhler. Bunların iki sınıfı da icazetlidir. İcazeti olmayan şeyh meyh değildir.

Gerçek şeyhler son derece saygıya lâyık, önemli, yol gösterici, doğru yola kılavuzluk yapıcı muhterem kişilerdir.

İcâzeti olmak şartıyla sûrî şeyhler de hürmete layıktır.Tarikatları ve icazetleri dolayısıyla kendilerine saygı gösterilir.

İcazetsiz, sahte şeyhler, eski tâbirle müteşeyyihlar (şeyh taslakları) hürmete layık değildir. Ancak fitne ve fesat çıkmaması için kendilerine bir şey denilmez.

Şeriatsız tarikat olmaz. Binaenaleyh kendisinde Şeriata aykırı haller görünen kişi şeyh değildir.

“İmam-ı Âzam Ebû Hanife de benim gibi bir insandır, o nasıl ictihad yaptı ise ben de yaparım, ayetten ve hadîsten din hükmü, fıkıh kaidesi çıkartırım” diyenler beyinsizdir.Dediklerine kulak asılmaz ve onlarla birlikte hizmet edilmez.

Şu kimseler din, iman, Kur’ân, Şeriat hizmeti yapamazlar:

Birincisi: Ahmaklar...Ahmaklık, tedavisi olmayan bir hastalıktır. Nitekim İsa aleyhisselam “BenAllah’ın izni ve yaratması ile ölüleri dirilttim, lâkin ahmaklar için yapabileceğim bir şey yoktur...” buyurmuştur.Bir ülkede din hizmetleri ahmakların, zekâ özürlülerin eline kaldıysa orası batmış demektir.

İkincisi: Kara câhiller... Karacahil o kadar cahildir ki, cahil olduğunu bilmez ve kabul etmez, her işe ve hizmete burnunu sorkar, hizmet ediyorum diye hezimete sebebiyet verir.

Üçüncüsü: Ahlâksızlar. Ahlâksız ve faziletsiz kişi, “Ben hem hizmetimi yaparım hem de kesemi ve kasamı doldururum” diyerek din sömürüsü yapar, Müslümanları dolandırır, din hizmetleri için harcaması gereken paraların bir kısmını zimmetine geçirir.

Dördüncüsü: Bid’atçiler. Bid’ati kendisini küfre götürecek kadar vahim olan kişiler din hizmeti yapamazlar.Çünkü onlar sapıktır ve saptırıcıdır.

Halk doğrudan doğruya din hizmeti yapabilir mi? Yapamaz. Halk, gerçekten, ihlâs ile, ilim akıl ve hikmet dairesinde hizmet edenleri destekleyerek, dolaylı şekilde hizmet edebilir.

Soru: Sen böyle diyorsun ama birtakım bozuk kimselerin de hizmeti görülüyor...

Cevap: Hadîs-i şerifte “Allah bu dini fâsık ve fâcir kişi ile de te’yid eder (güçlendirir)” buyurmuştur. Bu bir istisnâdır. Kural, din hizmeti yapacakların salih, muttaki, ihlâslı, zâhid, âbid olmalarıdır.

Soru: İslâmî hizmetler, dinî faaliyetler için toplanmış hayır paralarını zimmetlerine geçirenler nasıl kimselerdir?

Cevap:Onlar çok alçak ve düşük kimselerdir, onlar münâfıktır.

Soru: Adam dindar bir kişi. Şöyle böyle namaz kılıyor, Ramazan’da oruç tutuyor, hacca ve umreye gidiyor... Lâkin bu adam cep telefonuna, otomobile dininden fazla önem veriyor. Meselâ kendisini aydınlatacak faydalı, sahih, kıymetli dinî kitapları okumuyor, böyle kitapları almıyor, her ay önemli bir meblâğı cep telefonuna yatırıyor. Günde birkaç saat televizyon seyr ediyor, yarım saat olsun ilmihal ve ahlâk kitaplarını mütalaa etmiyor. Böyle bir adama ne dersiniz?

Cevap: Ona adam bile denilmez. Yeni çıkmış, faydadan çok zararı olan bir âlete tapınırcasına hayran olan, o âlete gösterdiği ilgiyi dinî değerlere göstermeyen bir adam asla dindar olamaz. Bu kafadaki kimselerden köy olmaz, kasaba olmaz.

Soru:Sizce Müslüman halk uyuyor mu?

Cevap: Büyük kısmı uyuyor. Uyuyor demek yerine “uyutuluyor” demek daha doğru olur. “İnsanlar uykudadır, öldükleri zaman uyanırlar...” buyurulmuştur. Müslüman halkı uyandırmak gerek. Bu iş kimlerin vazifesidir?

(1) Gerçek ve icazetli ulemanın (din âlimlerinin)

(2) Gerçek şeyhlerin.

(3) Ziyalı Müslüman okur-yazarların, bilhassa medya mensuplarının.

Gaflet içinde karanlıkta kalmış Müslümanları uyarmak ve aydınlatmak bir emr-i mâruf ve nehy-i münker vazifesidir, farzdır. Bu farz terk edilirse Ümmet’in ve ülkenin üzerine ilâhî azab geleceği Peygamber tarafından haber verilmiştir.

Soru:Bazı Müslümanlar ve sözde hizmet erbabı, dindar kesimden milyarlarca dolar topluyor ve bu paralarla camilere hela, camilere kalorifer, klima, meşruta yaptırıyor. Bunlar hizmet midir?

Cevap: Değildir. Din iman elden gitmiş, cehalet karanlıkları toplumu sarmış, Müslümanlar esir esaret, zillet içinde zebun ve perişan olmuş. Bizim o biçim dindarlar camiye hela, camiye kalorifer, camiye klima, minareye hoparlör yaptırmak için koşturup duruyorlar. Bunlar akıllı mıdır, deli mi? İrtidat (dinden çıkış) almış yürümüş, bizimkiler cami helâsı yaptırıyor...Her iş bitmiş de sıra buna gelmiş gibi.


 

BİR Hacı beye: Hayal ipine kuruntu incileri diziyorsunuz. Para kazanmaktan, ticaretten anlıyorsunuz ama siyasetten hiç anlamıyorsunuz. Anlamadığınız halde, ille de ben bilirim diyorsunuz. Futbol takımı tutar gibi siyaset yapılmaz, bu gerçeği ne zaman kavrayacaksınız. Siyaset bir uzmanlık işidir. Siyasî kültür ister, sezgi ister, yüksekten bakmak ve görmek ister. Ehlullahtan bir zat size neler demişti? Niçin söz tutmuyorsunuz? Delidana gibi siyaset yapılmaz. Allah size akıl, fikir, firaset nasip etsin.

*

BİR militan Sabataycıya: Sanırım sizin cemaatin talihi bundan sonra yaver gitmeyecektir. Gelecekte sürprizlere ve soğuk duşlara mâruz kalacaksınız. Bazıları Türkiye bizim babamızın atamızın çiftliğidir, bizim Tekelistan’ımızdır diyorlar. Biraz dikkatli ve insaflı konuşsalar, iyi ederler. Türkiye onların babalarının atalarının çiftliği de bizim neyimiz? Biz bu vatana paraşütle indirilmedik. Bu memlekette bizim de haklarımız var. Hayır, Türkiye hiçbir zümrenin, lobinin çiftliği, sömürgesi değildir. Türkiye hepimizin vatanıdır. Türkiye’nin bir kimliği vardır. O kimlik de kesinlikle Sabataycılık kimliği değildir. Cemaatinize mensup yaşlı ve hırslı bazıları direniyor, diretiyor ama sanırım sürprizleri ve soğuk duşları önleyemeyecekler. Allah’ın dediği olur...

*

BİR Acemi Çaylak’a: Kendini şimdiden çok yüksek makam ve mevkilerde görüyor, devlet kuşunu çantada keklik sanıyorsun. Bu kadar ümitli ve havalı olmamanı tavsiye ederim. Midhat Paşa ikbal zamanında Bayezid Tavşantaşı’ndaki konağında gece geç vakitlere kadar yaranı ile içkili âlemler yapıyor, körkütük olunca koltukta harem kısmına geçerken peltek peltek “Hânedan-ı Âl-i Osman hayli saltanat sürdü, biraz da Âl-i Midhat sürsün” diyormuş. Sonra ne oldu? Çırağan sarayındaki odasında Kur’an okurken şehid edilen ammisi Sultan Abdülaziz’in intikamını alan Abdülhamid Han Yıldız mahkemesinde mahkum edilmesinden sonra onu Taif’e sürdü. Bu sürgün Midhat Paşa’nın hidayetine vesile oldu. Hâfızdı, hıfzını unutmuştu. Orada tekrar hafız oldu, namaza başladı. Dünyası berbat olmuştu ama inşaallah âhiretini kurtarmıştır. Dünya saltanatı ve ikbali böyledir işte. Ya devlet başa, ya kuzgun leşe demişler tevekkeli...

*

BİR radikale: Seni yirmi küsur senedir görmemiştim. Eskiden canavar gibi bir radikaldin. Konuşmaya başlayınca mangalda kül bırakmıyordun. Astığın astık, kestiğin kestikti. Bu düzen bozuktu, bu devlet bozuktu, taraftarları münâfıktı, kâfirdi, müşrikti. Birkaç hafta önce bir toplantıda seni gösterdiler, tanıyamadım. İyice semirmiştin. Artık radikallik falan yapmıyormuşsun. Düzenin rantlarını yiyerek hayli zengin olmuşsun, yağlı düzen kemikleri yiyormuşsun. Desene sen de düzen-baz oldun çıktın...

*

ÜNLÜ bir reformcuya: Hoca, dünyada işin iş ama âhiretin o kadar parlak mı acaba? Kendi kafana göre bir Müslümanlık türetmek için çırpınıyorsun. Reform falan derken doların milyonlarıyla zengin oldun? “Müslümanların inandığı ilmihal Müslümanlığı bozuk, benim anlattığım din doğrudur” diyormuşsun. Peygambere de istirahat vermişsin. “O bir postacı idi, öldükten sonra işi bitmiştir. Sünnet ve hadîsler dinimizin kaynağı değildir” gibi bozuk laflar ediyormuşsun. Peki Peygamberi bırakıp da kimin peşinden gideceğiz? Senin mi? Biz Müslümanlar aklımızı peynir ekmekle yemedik..

*

BİR türediye: Koru içindeki şahane köşkünün şöminelerinde kış günleri Afrika’dan ithal edilen pahalı odunlar yakıyormuşsun. Niçin yerli odun değil de ithal Afrika odunu. Çünkü bu ikinciler yanarken müzikal çıtırtılar çıkartıyormuş. Sadece şöminede odunlar yanmıyor, şu zavallı ülke için, şu perişan halk için, şu devlet için senin de için cayır cayır yanıyor. Bu yangına can dayanmaz. Yanasın inşaallah!

*

BİR Hortumcuya: Bu millet senin kadr ü kıymetini bilmiyor, anlamıyor. Koskoca bir bankanın dibini deldin, içini boşalttın, milyar doları cebellezi ettin; yaranamadın. Yıllar boyunca halkın mukaddesatına, dinine söğüp saydın; yine yaranamadın. Milyonlarca dolarlık lüks ve şahane yatınla dünya deryalarını köpürterek gezip tozdun; yine yaranamadın. Senin ne kötü talihin varmış...

*

ESKİ bir bürokrata: Ömrün boyunca hiç ticaret, üretim, hizmet işleri yapmadın. Maaşından başka gelirin olmadı. Aileden kalma bir şey de yoktu. Peki şu anda milyonlarca dolarlık bir servete sahipsin. Acaba bunları nasıl elde ettin diye sorsak ayıp mı etmiş oluruz?

*

BAZI ilgili ve bilgili kişilere: Birtakım Anadolu şehirlerinde sadece duvarları kalmış kilise harabelerini tamir ettiriyorsunuz. Halbuki bu şehirlerde bir tek Hıristiyan yaşamıyor. İleride bu kiliseler şenlensin diye Hıristiyan ithal etmeyi mi düşünüyorsunuz?

*

BÜYÜK şairlere, büyük düşünürlere esintiler gelir. Bütün yazdıkları öyle olmasa bile, zaman zaman evrensel hikmet parıltıları taşıyan fikirleri olur. Meselâ Alman şairi Goethe bir kıt’asında şöyle diyor:

Vaizler, verdikleri öğütleri önce kendileri tutsalar,

Şu dünyada ne güzel dirlik düzenlik olur...

Herkes kendi kapısının önünü süpürse,

Şehir ne kadar temiz ve pak olur...

Evet, şehrinin ve ülkesinin temiz olmasını isteyen önce kendi hânesinin ve işyerinin önünü temizlemelidir. “Ben çöpçü değilim, kapımın önündeki pisliği temizleyemem” diyenlerin yaptıkları temizlik edebiyatı ancak kuru laftan ibarettir.

Halkın temizliği hakkında da çok konuşuyoruz. Peki kendimiz ne kadar temiziz? Niçin önce kendi içimizi ve işlerimizi temizlemiyoruz?


 

 

 EHLİYETİ, liyakati, icazeti, ilmi, irfanı olmadığı halde herkesin ictihad yapması gerektiği bozuk fikrini Farmason Cemaleddin Efgâni çıkartmıştır. Aradan bir asırdan fazla zaman geçti ve bu bozuk fikir, İslâm dünyasını tahrip ve tarumar etti. Müslümanlar arasında dinî konularda verimsiz tartışmalar başladı, her kafadan ayrı bir ses çıktı, birlik bozuldu.

Reformcular ve ictihadçılar, suret-i haktan görünerek şöyle diyorlar:

- Bizim dinimizin ana kaynağı Kur’ân değil mi? Ondan sonra Peygamberin sünneti, hadisleri değil mi? Her Müslüman alsın eline Kitabullah’ı ve Sünnet-i Resulullah’ı ve dinini doğrudan doğruya bunlardan öğrensin.

Ne kadar parlak, ne kadar yaldızlı bir söz...

Kur’ân ve Sünnet elbette iki ana kaynak. Ancak herkes bunlardan dinî, fıkhî, şerî hüküm çıkartabilir mi? Asla çıkartamaz.

Al anayasayı ve kanunları eline, kendi kafana göre hüküm ver, yorum yap... Olur mu böyle şey. Anayasadan ve kanunlardan hüküm çıkartmak, onları yorumlamak ehliyetli, ruhsatlı, vazifeli, yetkili hukukçuların işidir.

Herhangi bir kimse beyin cerrahîsi kitabını alarak beyin ameliyatı yapabilir mi?

Kur’ân elbette bizim kutsal Kitabımızdır. Onu ibadet kastıyla okuruz, muteber ve güvenilir tercüme, meal ve tefsirlerinden ders alırız. Emir, yasak ve öğütlerini öğreniriz, ondaki kıssalardan ibret alırız, hatta bazen onu şifa bulmak için bile okuruz. Lakin asla kendi kafamıza, kendi hevamıza, kendi re’yimize göre ondan din, itikad, fıkıh, Şeriat hükmü çıkartmayız. Bu iş, mutlak müctehidlik derecesine çıkmış büyük din âlimlerinin işidir. Onlara eimme-i müctehidîn denir.

Biz Müslümanlar kurtulmak istiyorsak, din konusunda laubalilikten, heveskârlıktan, ciddiyetsizlikten kaçınmamız gerekir.

Bir ara ülkemizde Mealciler diye bir grup türemişti. Bunlar Arapça bilmezlerdi, din ilimlerini okumamışlardı, ellerine Kur’ân tercümeleri ve mealleri alıp kendi kafalarına göre dinî yorum yaparlardı. Din kumaş, onlar makastı. Kes babam kes, biç babam biç...

Bazıları biraz sarf, nahiv okumuşlardır. Daraba Zeydun, ‘Amra... Zeyd ile Amr’ın kavga ettiğini öğrendiler ya, kendilerini alim zannederler ve yüce Kitabullah’a mânâ vermeye, onun yorumunu yapmaya kalkarlar. Bu da, eski tabirle bir had-nâ-şinaslıktır, yani kendini bilmezliktir.

Sözü fazla uzatmayayım, ehliyeti, liyakati, icazeti olmadığı halde Kur’ân’dan hüküm çıkartmak, ictihada yeltenmek çok yanlış bir şeydir.

Müslümanlar, din konusunda şu hususlara dikkat etmelidirler:

(1) Resulullah Efendimizden bugüne değin, Ehl-i Sünnet ulemasının karnen bade karnin bize ulaştırmış oldukları Ehl-i Sünnet Müslümanlığı bir bütün olarak kabul edilecektir.

(2) Bu Müslümanlıktan zerre kadar, en ufak şekilde taviz verilmeyecektir. En ufak bir değişiklik yapılmayacaktır. En ufak bir sapma olmayacaktır.

(3) Mevdudî’nin, Kur’ân’da Dört Terim adlı kitabında iddia ettiği gibi, ümmet-i Muhammed 3’üncü hicrî yüzyıldan sonra dinin dört ana esasını yitirmemiştir. İslâm’ın esasları günümüze kadar korunarak, aslına uygun şekilde aynen gelmiştir. (Mevdudî’nin bu iddiasına çağımızın büyük Ehl-i Sünnet âlimi Ebu’l Hasan Ali Nedvî “İslâm’ın Siyasi Yorumu” kitabıyla gereken cevabı vermiştir. Akabe yayınları, İstanbul)

(4) İslâm dininde reform yapılamaz. Çünkü o indirilmiş (münzel), ilahî dindir. Reform, asıllarından uzaklaşmış, indirilmiş olmaktan çıkıp, uydurulmuş dinî sistemlerde olur.

(5) Dinimizin muhkem (kesin) hükümlerinde ilave, çıkartma, tadilat, değişiklik yapılamaz.

(6) Ehil olmayanların din konusunda kendi heva, heves ve re’yleriyle konuşmaları ümmet içinde tefrikaya, bölünmeye, çekişip tepişmeye yol açar. Bunun neticesinde Müslümanlar birliklerini yitirirler, zelil ve esir olurlar. Bugün olduğu gibi...

(7) Zamanımızda birtakım Müslüman müsteşrikler (oryantalistler) gayr-i müslimlere, Amerikalılara, Avrupalılara, Siyonistlere hoş görünüp yaranmak için, dinimizi kabul edilmesi mümkün olmayan bir şekilde yorumlamaktadırlar. Bu gibi yorumların hiçbir kıymeti yoktur. Aklı başında bir Müslümanın bunlara asla iltifat etmemesi gerekir.

(8) Müslüman âlimlerin vazifesi gayr-i müslimlerin gözüne hoş görünmek değildir; onları irşad etmektir, onları İslâm’a davet etmektir.

Bendeniz din âlimi değilim. Peki, bu gibi yazıları niçin yazıyorum? Dikkat buyurulacak olursa, kendi kafamdan bir şey ilave etmiyorum. Mevcudun olduğu gibi muhafazasını teklif ediyorum. Kendi heva ve re’yi ile ictihad eden reformcu bir ilahiyatçı yanılır da, bendeniz yanılmam. Niçin yanılmam? çünkü kendi hevamla, re’yimle konuşmuyorum. On dört asırdır tekrarlanan bir şeyi söylüyorum.

Din dediğimiz vakit iki şey anlaşılır:

1. Hazret-i Âdem’den beri usulü (temelleri) değişmemiş olan İslâm dini.

2. Tahrife uğramış dinler.

Reformcuların, diyalogcuların iddia ettikleri gibi “Üç İbrahîmi din” yoktur. Bir tek İbrahîmi din vardır, o da İslâm’dır.

Kur’ân-ı Kerim Hazret-i İbrahim için “İbrahim Yahudi ve Nasranî değildi; o Hanîf ve Müslim’di”buyuruyor. Kalkmışlar birtakım diyalogcular, üç İbrahîmi din edebiyatı yapıyorlar. El insaf!..

GAZETELERDEN, sıkıntısı olan bir vatandaşa okunmuş su tavsiye eden Diyanet mensubunun cezalandırıldığını hayretle okudum.Bu cezayı verenlere, öncelikle aşağıdaki kitabı alıp okumalarını salık veririm:

(SUYUN GİZLİ MESAJI, Yazan: Masaru Emoto, Kuraldışı Yayınları, 2005. 142 sayfa, resimli.)

Ateistler, materyalistler, din düşmanları mânevî ve ruhanî her şeye itiraz ediyor, bunları gericilik, hurafe, yobazlık olarak suçluyor.

Dinimizde aşağıda sıralayacağım usûl ve şekillerle tedavi olmak, şifa aramak vardır:

(1) Hastalara Fâtiha okuyup, bu mübarek ve mukaddes sûrenin bereketiyle onlar için şifa dilemek vardır. Nitekim, sahih hadîs kitaplarımızda, Ashabtan bir grubun Fâtiha ile tedâvi ettiklerine, Resûl-i Kibriya Efendimizin bunu duyunca “Siz Fâtiha’nın bu özelliğini nereden biliyordunuz?” diyerek onları taltif ettiğine, tedavi ücreti olarak aldıkları gıda maddesinden bir miktar yediklerine dair hadîs-i şerifler bulunmaktadır.

(2) Dinimizde ve medeniyetimizde âyetlerle, dualarla, salavatlarla, Esma-i Hüsna ile tedavi vardır. Bunlar güzel ve mâkul şeylerdir.

(3) Batı dünyasında guérisseur (iyileştirici, tedavi edici) denilen kimselerin bazısı hastaları elle sıvazlayarak, bazısı ellerini hiç dokunmaksızın hastaya doğru tutarak tedavi gerçekleştirmektedir. (Guérisseurlerin bir kısmı şarlatan ve sahtekâr da olsa, bir kısmının nice hastalığı tedavi ettiği, nice hastaya şifa temin ettiği inkâr edilmez bir realitedir.)

(4) Yine bazı kimselerde yılan, akrep, zehirli örümcek sokmasına karşı “şerbetleme” denilen bir özellik vardır ki, bunların şerbetledikleri kimseleri zehirli hayvan sokmamaktadır. Bundan on küsur yıl önce Uğur Dündar, Adanalı bir şerbetleyici ile televizyonda röportaj yapmış, söylenenlerin doğru olduğu kamera önünde isbatlanmıştı.

(5) Atalarımız Osmanlılar 14’üncü yüzyılda Edirne Darüşşifasında hastaları musiki ile tedavi ediyorlardı.

Okunmuş su ile tedavi haktır, bir realitedir, bunda dinimize aykırı bir husus yoktur. Ancak bu işin şartları vardır:

(1) Herkesin nefesi güçlü ve tesirli değildir. Bu işi, nefesi kuvvetli olan kimseler yapabilir.

(2) Şartlatanlar halkı kandırıp dolandırmak, köşeyi dönmek için böyle şeyler yapabilir. Onlar konumuzun dışındadır. Birtakım muhterem kişiler bu hizmeti sırf Allah rızası için yapmakta, ücret almamaktadır. Kaldı ki, mâkul bir ücret alsa, bu onun hakkıdır.

Tıpta placebo denilen bir olgu vardır. Hastalara “Size yeni çıkmış bir ilaç vereceğiz” denilerek, ilaç yerine glükozdan veya nişastadan yapılmış hiçbir tıbbî tarafı olmayan haplar yutturuluyor ve bu hastaların bir kısmı iyileşiyor... Okunmuş suda, pleceboya benzer bir hassa olabilir.

Yukarıda bibliyografik künyesini verdiğim, Masaru Emoto adlı Japon’un kitabını lütf edip mütalaa buyuracak olursanız, okunmuş suyun bir realite olduğunu ve bu yolla tedavinin tavsiyeye şayan bulunduğunu kabul ve teslim edeceğinizden eminim.

Dinimizde hurafe olmadığı gibi, dine aykırı bir tarafı bulunmayan geleneklerimizde de hurafe yoktur. Ateistlerin, Sabataistlerin, materyalistlerin, din düşmanlarının birtakım dinî olgulara hurafe, safsata, dinde olmayan şeyler demeleri saçmadır. Müslümanlar dinî konuları Ateistlerin veya Sabataistlerin direktifleri ve telkinleri ile değerlendirmezler.

Sıkıntılı veya hasta Müslümana okunmuş su tavsiye eden Diyanet mensubu haksızlığa uğramıştır. Bunun telâfisi gerekir.

Okuyucularıma da “Suyun Gizli Mesajı” kitabını alıp okumalarını hararetle tavsiye ediyorum. (Kuraldışı Yayıncılık, Fenerbahçe Kalamış Caddesi, No: 93/7 34726 Kadıköy/İstanbul. Tel: 0216/449 98 05)

Şu hususu da hatırlatmakta fayda vardır. İslâm âlimleri bütün hadîs-i şerifleri tasnif etmiştir. Senedi, silsilesi, râvileri belli olan bütün hadîsler geçerlidir. Dinsizler, ateistler, Sabataistler istemiyor diye bir kısım hadîsler ayıklanamaz. Böyle bir şey İslâm’a ve Resûl-i Kibriya Efendimize hıyanet olur. Haber-i ahad veya zayıf olan hadîsler bile tergib ve terhib konusunda kullanılabilir. Her hâl ü kârda din işlerine Sabataistlerin, ateistlerin, dinsizlerin, münkirlerin, münâfıkların karışmasına imkân ve fırsat verilmemelidir.

Saygılarımla.

Peygamber

Peygamberimiz, gelmiş, geçmiş ve gelecek insanların, derece itibariyla en yükseği ve en büyüğüdür. Biz O’nun gibi olamayız. Ama elimizden geldiği kadar, gücümüzün yettiği miktarda O’nun bize Allah katından getirdiği Şeriata uymamız, O’nun Sünnetine sarılmamız gerekir.

Bunu yapabilmek için de, büyük İslâm âlimlerinin yazmış oldukları kitapları okumamız gerekir.

Peygamberi sevmek, O’na uymakla olur.

Hem seviyorum diyor, hem de O’nun Sünnetinin zıddını yapıyor. Böyle Müslümanlık olmaz...

Biz sıradan Müslümanlar O’nun kadar faziletli takva sahibi olamayız. Lâkin olamıyoruz diye büsbütün de yoldan çıkmamak gerekir.

Peygamber israftan kaçmış, biz de kaçmalıyız.

Peygamber kanaatli yaşamış, biz de kanaatli olmalıyız.

Peygamber, Allah’ın kendisine verdiği nimetleri paylaşmış, biz de paylaşmalıyız.

Peygamber paraya önem vermemiş, biz O’nun kadar yapamasak bile para konularında dikkatli olmamız, altını, gümüşü, euroyu, doları, lirayı, din-iman, put haline getirmemeliyiz.

Peygamber sıkıntılara göğüs germiş, sabr etmiş; biz de O’nun gibi olmalıyız.

Peygamberi bırakıp da birtakım kefere ve fecereyi kendisine örnek, model, başkan, rehber kabul edenler, muhakkak çok kötü bir yola girmişlerdir.

Böylelerinin, anlayacakları bir lisanla uyarılmaları gerekir. Bu uyarı vazifesiyle yükümlü olan kişi ve kuruluşların ihmalkârlık yapmaları affedilemez.

DİN kitaplarımızda beyan edilen kurallardan biri de şudur: Dinen tâzim edilmesi (ululanması, saygı gösterilmesi) gereken bir şeyi tahkir etmek (aşağılamak) küfürdür. Yine, dinen tahkir edilmesi gereken bir şeyi tâzim etmek de küfürdür.

Prezidentlik tarafından Müslümanların toplanma yerlerinde okunan dinî hitabe metinlerine, İslâm dinine ve yukarıda arz etmiş olduğum prensibe aykırı cümleler sokulmaktadır.

Sayın Prezidentliğin bu konuda büyük vebali ve sorumluluğu vardır. Bundan dolayı Prezidentlik hocaları Yüce Allah’a nasıl hesap vereceklerdir?

Meşhur mütefennin ve mucit (bilim ve teknik adamı, buluşçu) Kedison maytabı icat etmiş... Bu yüzden Cennete girecekmiş. Bu gibi iddialar İslâm dinine göre hezeyandan ibarettir.Kedison, bırakınız Yüce İslâm dinine göre, hattâ Museviliğe ve Hıristiyanlığa göre Cennete giremez. Çünkü o, bâtıl veya hak hiçbir dine inanmamaktadır.Bazı çokbilmişler bir dine bağlı değildir ama haniftir diyebilirler.Bu iddia da hezeyandan ibarettir. Muhammed aleyhisselâtü vesselâmın risâlet, tebligat ve dâveti ulaştıktan sonra haniflik olmaz. Ya mü’minlik olur, ya kâfirlik.

İbadet yerlerindeki dinî konuşmalara, vaazlara, hutbelere kesinlikle siyaset ve ideoloji karıştırılmamalıdır.

Lenin, Stalin, Mao, Tito gibi diktatörlerin övüleceği yerler camiler değil, politik partiya merkezleri ve şubeleridir.

Sayın Prezidentlik yüksek tabaka sorumluları sakın şu kuruntuya kapılmasınlar: Biz hocayız, dinî kültürümüz vardır, Büyük İlâhî Mahkemede paçamızı kurtarırız... Bunlar şeytanî vesvese ve kuruntulardan başka bir şey değildir.

Sırası gelmişken bir fıkra anlatmak istiyorum:

Bundan otuz beş kırk yıl önce Almanya’da bir işçi heim’ında kısa donla dolaşan arkadaşlarına, oradaki bir hâfız efendi (o da işçilik yapıyormuş) söylenmiş, “Arkadaşlar, dinimiz, bu gibi kıyafetlerle dolaşmayı haram kılmıştır” demiş. Tenkid edilen arkadaşları da ona “Hoca zaman zaman aynı şeyi sen de yapıyorsun...” diye itiraz edecek olmuşlar.Bizim hazret hemen cevabı yapıştırmış: “Arkadaşlar, ben hâfızım, hocayım, Ramazanlarda teravih kıldırıyorum.Bu yüzden kendimi kurtarabilirim.Lakin siz ne halt edeceksiniz?..”

Camilerdeki siyasî ve ideolojik konuşmalar kutsal mahallerin vakarına ve ciddiyetine yakışmaz.

Saygılarımla arz ederim.

Bazı Liselerde Prezervatif Dağıtımı

ZAMAN gazetesinin internet sitesinde (16 Mart 2007) okudum. İstanbul’un bazı semtlerindeki liselerde özel bir vakıf seminerler veriyormuş.Bu “Aile Sağlığı” toplantılarında öğrencilere eşcinsellik anlatılmakta, sapık eğilimler normalmiş gibi gösterilmekte, hatta cinsellik derslerinden sonra okul çıkışında bir firma öğrencilere ücretsiz prezervatif dağıtmaktaymış.

Bu cinsellik seminerleri resmî izinle yapılıyormuş.

Kız erkek karışık bulunuyormuş.

Cinsellik, cinsel ilişkiler resimli ve projeksiyonlu gösteriliyormuş.

Öğrencilere, bu derslerden ailelerinize bahs etmeyin deniliyormuş.

Velilerin çoğunluğu bunlardan çok rahatsız ve tedirgin vaziyetteymiş.

Gazetenin muhabiriyle konuşan bir öğrenci, cinsel konularda bilgilendirilmenin faydalı olabileceğini ama kız erkek karışık olarak ve resim ve şemalarla bu konunun anlatılmasının kendilerini utandırdığını, hayâ duygularını zedelediğini bildirmiş.

Herkesin bildiği gibi zamanımız Avrupa’sında cinsellik konusunda başıboşluk ve aşırı serbestlik vardır.

Orada erkeklerle erkeklerin, kadınlarla kadınların resmen evlenmesi ve yuva kurması kanunen serbesttir. Hatta böyle çiftler evlâtlık alarak çocuk sahibi de olabilmektedir. Geçtiğimiz yıllarda bazı kiliselerde bu gibi nikâhlar da kıyılmıştır.

Batısever çağdaşlar ülkemize de bu standartları getirmek istiyorlar.

Zeytinburnu, Gaziosmanpaşa, Bayrampaşa liselerinde verilen cinsellik dersleri Millî Eğitim Müdürlüğü’nden alınan resmî izin ile yapılmakta ve kimse bunu önleyememektedir.

15 yaşından küçük Müslüman çocukların din ve Kur’ân dersleri almasını yasaklayan, bu yasağı ihlâl eden Müslüman hocalara hapis cezası veren bugünkü sistem nedense bu cinsellik faaliyetlerine, bazı liselerin kapılarında öğrencilere bedava prezervatif dağıtılmasına hiç ses çıkartmamaktadır.

AKPbünyesinde hayli dindar, musalli, geleneksel millî ahlâka bağlı milletvekili bulunmaktadır. Onların bu gibi faaliyetleri bilmeleri, yakından takip etmeleri ve gerekeni yapmaları icap etmez mi?

1950’den önce Millî Şef İsmet Paşa devrinde Köy Enstitüleri kurulmuş ve bunlarda, Sovyetler Birliği’ndeki eğitim sistemi tatbik edilmişti. O okullarda da cinsellik konusunda serbestlik fikri aşılanıyordu. Hattâ o zamanın gazetelerinde, dergilerinde, kitaplarında bu enstitülerde okuyan bazı küçük (henüz reşid/ergin olmayan) kızların hâmile kaldıkları hakkında bilgiler bulunmaktadır.

Sovyet sisteminde, İslâm ahlâkının temel ilkelerinden ve değerlerinden olan hayâ/utanma duygusuna yer yoktu.

Peygamberimiz “Hayâ (utanma) imandandır” buyurmuşlardır.

Zaman gazetesini, bu haberi yayınladığı ve halkı uyandırdığı için tebrik ediyorum.

Bu haberi öğrenen her vatandaş en az 10 kişiye duyursun.

AKPiktidarı uyarılsın.

Şikâyetler ve başvurular telefonla sözlü olarak değil, mutlaka yazılı olarak yapılsın.

Birkaç hukukçu bir araya gelsin ve okullarda çocuklara cinsellik, eşcinsellik, lezbiyenlik konusunda böyle eğitim verilmesini ve kapılarda bedava prezervatif dağıtılması konusunda yetkili mahkemelerde dâvâ açsınlar.

AKP, Müslüman halkın isteklerine kulak tıkarsa oy kaybı ile korkutulsun.

Bunca gazetemiz, dergimiz, derneğimiz, vakfımız, özel diyanetimiz, sivil kuruluşumuz var. Onlar harekete geçsinler.

Bazı okullarda onbeş yaşındaki çocuklarımıza bedava prezervatif dağıtıldığına göre herhalde bunları kütüpanelerine koymaları için değil, kullanmaları için dağıtıyorlar. Bu ne demektir?

Tekrar ediyorum, hayâ imandandır, hayâ giderse din de gider, iman da... 

8 NİSAN Pazar günü Büyükada’ya gitmiş, gördüklerimi, düşündüklerimi yazmıştım. Ada’ya her gidişimde, 1930’lu yıllarda orada bir kulüpte cereyan eden hadiseyi hatırlarım. Bunu tabiî ki, ben görmedim, bilenlerden işittim. İnanılacak gibi değil. Önceleri “Böyle birşey olabilir mi?” diye tereddüt geçiriyordum. Sonra, o tarihlerin Türkiye’sini bilen bir Fransız’ın kitabında konu ile ilgili bir paragraf okudum, vak’anın gerçekten yaşanmış olduğuna inandım. Gerçi Fransız isim vermiyor, zaten ben de vermeyeceğim...

Büyükada... Bir gece... Adanın lüks, mutena, ancak ekâbirin ve zenginlerin gidebildiği ve girebildiği bir kulüp... Her yer ışıl ışıl... Masalarda bazı seçkin şahıslar oturuyor, kimisinin yanında hanımları da var... Meşhur ve popüler bir tarihçi de orada... Yeniliyor, içiliyor, sohbet ediliyor... Penguen kuşuna benzeyen siyahlı beyazlı garsonlar harıl harıl hizmet veriyor... Oriste Pasam... Nefis Mercan balığımız var... Hay hay istakozunuzu getiriyorum... Burgulu açacaklarla şaraplar, şampanyalar açılıyor... Çin çin... Şerefinize...

O ne, o ne, o ne!.. Bu gece, kulübe devletli bir zat geliyor... Etrafı, avanesi haşem ve hademi ile... Pür tantana, pür velvele geliyor... Kulübün büyük salonunda bir telaş, bir heyecan, bir kaynaşma ki, sormayın...

Oturuyorlar, masalar donanıyor, yeme içme faslı başlıyor...

Sonra olanlar oluyor... Boyu kadar kitap yazmış yaşlı tarihçi masanın üzerine çıkartılıyor ve “Ben bir eşeğim” diye bağırtılıyor. Herkes şaşkın, herkes sessiz, herkes taşlaşmış...

Tarihçi ölmüştür... Bitkin, ezgin, perişan bir vaziyette masadan iniyor. Boynu bükük, başı eğik, sağa sola bakmadan sessiz sedasız çekilip gidiyor. Bir müddet sonra da kahrından vefat ediyor.

Bizim yakın tarihimiz bunun gibi nice meraklı, ibretli, kayda değer hâdisat ve vukuat ile doludur. Tarihçilerimiz, araştırıcılarımız, güçlü ediplerimiz niçin bunları toplayıp Letâif-i Rivâyât külliyatları yayınlamazlar?

Diyanet’e Yapılan Ağır Baskılar

RİVAYETLER duyuyoruz: Diyanet’e bâlâdan (yukarıdan) çok büyük baskılar yapılmış ve cuma hutbelerinde “Allah katında din İslâm’dır” âyetinin okunması yasaklanmış... Baskı ve yasağın kaynağı AB imiş... Sadece AB olmaz, bunun arkasında ABD ve İsrail’in de olması gerekir. (Son yıllarda medyada bu konuda bazı haberler ve yorumlar yayınlanmıştı.)

Yine Millî Eğitim Bakanlığı’na DERİN GÜÇLER baskı yapmışlar, direktif vermişler ve din dersleri kitaplarında bazı âyetlerin bulunmamasını istemişler. Bilhassa içlerinde “kâfir” kelimesi geçen âyetler okullarda çocuklara okutulmayacakmış... Bu DERİN GÜÇLER kimlerdir? Onların Türkiye’deki maşaları kimlerdir?

Süleyman bey, Cumhurbaşkanlığı sırasında Hürriyet gazetesine beyanat vermiş ve “Kur’ân’daki 300 küsur âyetin hükmü kalmamıştır, onların yerine pozitif kanunlar yapılmıştır” demişti. Gazete de bu cümleyi sür-manşet (başlık üstü) yapmıştı.

Yine derin güçler, Diyanet İşleri Başkanlığı’na çok ağır, çok derin, çok yaman, çok amansız baskılar yaparak hadîslerdeki “hurafelerin ayıklanmasını” istiyormuş. Peygamberimizin kaynağı, râvisi, senedi, silsilesi belli hiçbir hadîsine hurafe denilemez. Hadîsler için bu kelimeyi kullanan dinden çıkar, kâfir olur. Hadîslere hurafe diyen kâfirler ne yapmak istiyor?

İslâm onlara “Bizim dinimiz bize, sizin dininiz size” diyor. Bu adamlar bizim dinimize ne hakla ve selahiyetle karışıyor.

Birtakım Diyalogçular, Yahudiler ve Hıristiyanlar üzülmesin ve tedirgin olmasın diye Kelime-i Şehâdet’in ikinci cümlesinin, “Muhammed Resulullah” cümle-i tayyibesinin söylenmemesini istiyor. Onlar bu ilhamı nereden alıyor? Vatikan’dan mı?

Bazı ilâhiyat fakültelerinde yuvalanmış olan Fazlurrahmancılar, Kur’ân’ın ahkâm âyetlerinin bir kısmı tarihseldir, bu gün için geçerli değildir diye ayırım yapıyor. O Fazlurrahman ki, Pakistan’ın bin (1000 ) uleması, müftüsü, fukahası tarafından şiddetle tenkit edilmiş, aleyhinde fetva verilmiş ve ABD’ye kaçmak zorunda kalmıştı.

Ey Müslümanlar!.. Ne oluyoruz, nereye gidiyoruz, bu adamlar neler yapmak istiyor?

(Diyanet, benim iddialarımı kabul etmez, bize baskı maskı yapılmıyor der ise Riyâset-i Celileden rica ve talep ediyorum: Cuma hutbeleri esnasında “Allah katında din İslâm’dır” âyetini metin ve meal olarak okutsunlar, biz de üzüntüden kurtulalım. Bunu yapmazlar, yapamazlar ise gerisi lâf u güzaftır.)

Kürtlere Kurulan Tuzaklar

KUZEY Irak’taki durum ve olup bitenler, öncelikle Türkiye Kürtlerine ve sair vatandaşlarımıza çok açık, çok şeffaf olarak gösterilmeli ve anlatılmalıdır.

(1) Türkiye’nin kolay, sancısız, kansız bir şekilde parçalanacağını sananlar ve umanlar büyük hatâ ediyor.

(2) ABD ve İsrail tarafından desteklenen maceracılara sempati besleyen Kürtler, şunu iyi bilmelidir ki, Irak’ın parçalanması ve bağımsız bir Kürdistan kurulmasının faturası çok ağır olacaktır.

(3) Tarih boyunca Kürdistan’da büyük miktarda Yahudi yaşamıştır ama günümüzde bu bölgede hiç Yahudi görünmüyor. Bunlar ne olmuştur? Bir kısmı İsrail’e göç etmiş, bir kısmı da kalmış ve dıştan Müslüman görünmektedir. Kürt Yahudileri konusunda bilgi edinmek isteyenlere http://haruth.com/jw/jewskurdistan.htlm sitesindeki malumatı tedkik etmelerini tavsiye ederim.

(4) Türkiye’deki halk; Türkler, Kürtler ve ötekiler o kadar kaynaşmış durumdadır ki, ayrılmaları mümkün değildir.

(5) Şu anda Kuzey Irak’taki Kürdistan’da korkunç bir kokuşma hüküm sürmektedir. Birtakım sahte kahramanlar doların milyarı ile Karun gibi zengin olmuşlardır. Böyle adamlara inanılmaz, onların peşinden gidilmez. Kılavuzu karga olanın burnu pislikten kurtulmaz.

(6) Türkiye’deki Kürtlerin ezici çoğunluğu Sünnî Kürttür. Bu Müslümanlar birtakım Yahudi Kürtlerin yalanlarına inanıp içi ateş dolu çukurlara ve tuzaklara düşmemelidir. Yakın tarihte sadece Kürtlere değil, Türklere ve Bütün Müslümanlara zulm edilmiştir. Pire yüzünden yorgan yakmak, papaza kızıp oruç bozmak akıllıca olmaz.

(7) Ortadoğu’daki yangının üçüncü bir dünya savaşına sebep olacağı anlaşılıyor. Türkiye’deki Türk, Kürt, Çerkes, Arnavut, Boşnak, Gürcü... bütün Müslümanların din kardeşliği bağlarına sımsıkı yapışmaları gerekir. Müslümanlar birbirinin dostu ve velisidir. Müslümanları bırakıp da Kürt veya başka bir posta bürünmüş Yahudilerin peşinden gitmenin sonu felâkettir.

Cemalüddin Afganî’yi, Müslümanlar için önder, lider, kurtuluş rehberi, kılavuz, imam olarak gösterenler var. Polemiğe ve olumsuz tartışmalara girmek istemiyorum. Bu konuda iddialarım ve sorularım var. Acaba Afganîciler bunlara açık ve inandırıcı cevaplar verebilirler mi?

Birincisi: Afganî yalan söyleyerek, taqiyye yaparak Müslümanları, yani din ve iman kardeşlerini aldatmıştır. Şiî olduğu halde kendisini Sünnî göstermiştir. İranlı olduğu halde Afgan göstermiştir. Bazıları mugalata yaparak “Şiî olmak suç mudur?” diyorlar. Ben suçtur demedim. “Niçin Şiî olduğu halde, yalan söyleyerek, gizleyerek kendisini Sünnî göstermiştir?” diye soruyorum. Resûl-i Kibriya Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) “Bizi aldatan bizden değildir” buyurmuşlardır. Müslümanın Müslümanı aldatması, kandırması doğru mudur? Bunu yapan kişi Müslümanlara rehber, kılavuz, önder olabilir mi?

İkincisi: Afganî Masondur. Herkes biliyor ki, Masonluk ve Masonlar İslâm’a ve Müslümanlara karşıdır. Diyelim ki, Afganî onların içyüzünü bilememiş, sezememiş ve iyi niyetle hatâ ederek, içlerine girmiştir. Gerçek böyle midir? Tarihî ve ilmî araştırmaların derinliklerine inince onun herhangi bir “birader” olmadığı, Masonluk konusunda önde gelen bir isim ve şahsiyet olduğu görülecektir. Bazıları, Müslümanların böyle yalancı, taqiyyeci bir masonun peşinden gitmesini mi istiyor?

Üçüncüsü: Sultan Abdülhamid Afganî’ye karşıydı. Ona İstanbul Teşvikiye’de bir konak vermiş (o zaman oralarda bahçeleri ağaçlı konaklar varmış...) ve kendisini ölünceye kadar altın bir kafeste hapis tutmuştur. Kahire’de yaşadığı yıllarda Afganî Sünnîler arasında oturmamış, Yahudi mahallesinde mesken tutmuştur.

Dördüncüsü: Afganî’nin Mısırlı müridi Muhammed Abduh da Masondur ve Sünnî ulema ve meşayih tarafından tenkit edilmiş ve çürütülmüşlerdir. Onun müridi ve Menar Tefsiri sahibi Reşid Rıza da çok tenkide uğramış bir kimsedir. Bu gibi şaibeli kimseleri Müslümanlara din alimi ve din önderi olarak göstermek elbette doğru olmaz.

Beşincisi: Afganî ihtilalci, aktivist bir kişidir. Bugünkü İslâm dünyasındaki terör hareketlerinde (Şeriata uygun cihad hareketlerini kasd etmiyorum) onun ve takipçilerinin büyük tesiri bulunmaktadır.

Altıncısı: Afganî dinde yenilik, dinde reform isteyen bir kişiydi. Her Müslümanın ictihad yapmasına taraftardı. Sünnî olmadığı için, Ehlisünnet dünyasındaki dinî disiplinin, dinî hiyerarşinin, üniter yapının bozulmasını ve yıkılmasını istiyordu. Aradan bir asrı aşan bir vakit geçti ve onun ektiği tohumların İslâm dünyasını ne hale koyduğu görüldü.

Yedincisi: İran şahı Nasırüddin’i, Afganî’nin koyu bir müridi öldürmüştür. Afganî’nin İngiliz ajanı Blunt ile işbirliği yaparak, bi’l-irs ve’l-istihkak sultan ve halife olan Abdülhamid-i Sani Han hazretlerini tahtından indirmeyi planladığını tarihler yazıyor.

Sekizincisi: Biz Ehlisünnet Müslümanları İslâm dininin ilahî olduğuna, onun hükümlerinin yanlış olmadığına, Allah’ın ve Resulünün bildirmiş olduğu kesin, muhkem hükümlerin Kıyamet’e kadar bakî ve geçerli olduğuna; dinde reform yapılamayacağına; Müslümanların dini kendilerine uydurmak yerine, kendilerini dine uydurmaları gerektiğine inanırız. Bir kısım reformcular ve yenilikçiler ise, Kur’ân’daki ve Sünnet’teki bazı kesin hükümlerin “tarihsel” olduğunu ve bunların artık zamanımızda hükümlerinin kalmadığını iddia ederler. Bunların bir kısmı koyu Afganîcidir. Bu bir tesadüf müdür? Şu husus da göz önünden hiç uzak tutulmamalıdır ki, İslâm dinini yıkmak, Müslümanları silmek isteyen agresif ve harbî kafirler de, reforme edilmiş ılımlı, light; Şeriat ve fıkıh ahkamından arındırılmış, bir nev’i beşeri bir hümanizma veya ideoloji haline dönüştürülmüş yepyeni bir İslâm istiyorlar, bunun için büyük paralar harcıyorlar.

Dokuzuncusu: Kur’an’da Müslümanların sağlam bir kulpa (urvetü’l-vuska) yapışmaları isteniyor. Afganî böyle bir kulp değildir. Ciddî araştırmacılar içinde onun Müslümanlığından bile şüphe edenler vardır. Sadece, mason olması gerçeği bile ondan şüphelenmemiz, uzak durmamız için yeterli bir delildir.

Bundan on küsur yıl önce, Afganî aleyhinde bir yazı kaleme almış ve bu yüzden bazı İslâmcıların ağır hakaretlerine mâruz kalmıştım. Bunlara alışkınım, bunlardan dolayı fütur getirmem ve korkmam. Lakin, biz Müslümanların bu gibi ihtilaflı, tartışmalı konuları ve bahisleri terbiye, kardeşlik, hukuk, edeb, akıl, mantık, hikmet sınırları içinde münakaşa ve müzakere etmemiz gerekmez mi? Bana sövüp sayacak ve Afganî’yi temize çıkartacak. Böyle bir şey akla ve mantığa sığar mı? Yapacaksan, yapabiliyorsan adam gibi, Müslüman gibi müdafaanı yap, iddiaları çürüt.

Artık emekli olmuş bir İlahiyat profesörü var. Polemik ve tartışma çıkartmamak için ismini vermiyorum, bu zat çok aşırı bir Afganî hayranı ve propagandacıdır. Müslümanların, Afganî’ye tâbi olarak, onun görüşlerini ve tezlerini benimseyerek ve uygulayarak kurtulacaklarını iddia eder. Bu zat ve bağlıları, Afganî konusunda ahlâka ve hikmete uymayan baskılar yapıyorlar, Ehlisünnet alimlerinin bu konudaki tenkitlerinin yayınlanmasını engelliyorlar. Ne kadar yanlış bir şey.

Afganî meselesi madem ki, tartışmalı muhtelefün fih bir konudur; ilmî bir heyet toplansın ve bunu müzakere etsin. Tabiî, önce toplantının gündemi tanzim edilip açıkça yazılacak. Mesela, benim yukarıda ileri sürdüğüm iddialar, tevcih ettiğim (yönelttiğim) sorular... Sonra bilginler ve uzmanlar heyeti, bunları tartışacaklar ve her şey zabt edilip basılacak.

Beş kişi Ehlisünnetten, beş kişi Afganîcilerden ve yenilikçilerden olacak. Toplantıları da son derece âdil, bîtaraf, insaflı, vicdanlı bir kişi idare edecek.

Şu hususu da bir kere daha belirtmek istiyorum: bendeniz bundan 50 yıl önce Afganî hayranıydım. Hattâ Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde okurken (1952-54 yılları arası) Afganistan elçiliğine mektup yazmış, Afganî hakkında kitaplar istemiştim. Onlar da, eksik olmasınlar, isteğime cevap vermişler, bana Afganistan’dan getirttikleri kitapları hediye etmişlerdi... Zamanla bu konuda kitaplar ve araştırmalar okudum ve Afganî hayranlığını terk ettim. Bazıları Mehmed Akif in ve Bediüzzaman hazretlerinin Afganî’yi övmelerini bir delil olarak gösteriyor. Bu, sağlam bir delil değildir. Çünkü bu iki muhterem şahsiyet masum (ismet sıfatıyla muttasıf, günahtan ve yanılmadan korunmuş) değildirler. Yukarıda beyan ettiğim gibi o tarihlerde Afganî’nin içyüzü, gerçek çehresi bilinmiyordu.

Afganî İstanbul’da vefat etmiş ve Maçka’da (küçük bir kısmı kalmış olan) mezarlığa gömülmüştür. Dönmeler de buraya cenaze gömerlerdi. Afganî’nin mezarını bir Amerikalı yaptırmış, başına bir kitabe koymuştur. Bilahere, sanırım 1930’lu yıllarda, Afganlar kendisine sahip çıkmışlar, mezarını açıp kemiklerini Afganistan’a götürmüşlerdir.

Afganî’nin şöhreti şişirmedir. Ondokuzuncu miladî yüzyılda İslâm dünyasında çok büyük din alimleri, mürşidler, rehberler, şeyhler zuhur etmiştir. Onlar ilim ve hizmet bakımından Afganî’den, Abduh’tan, Reşid Rıza’dan bin kere büyük ve üstündür. Birkaçını sayayım:

Halidi Bağdadî, Mekke Şafiî Reisüluleması Zeynî Dahlan, Yusuf İsmail en-Nebhanî, Şeyhülislam Mustafa Sabri, Düzceli Muhammed Zahid el-Kevserî, Şeyh Muhammed Zafir el-Medenî (Sultan Abdülhamid’in şeyhi ve mürşididir), Şeyh Ebü’l-Hüda es-Sayyadî ve daha nice alimler ve mürşidler. Müslümanların böyle Ehlisünnet büyüklerine bağlanmaları gerekir.

Dinimizde elbette din ve dünya ayırımı yoktur ama Afganî ve takipçileri Yüce İslâm dinini siyasallaştırmışlar, adeta siyaseti dinle özdeşleştirmişler, hattâ dinîn üzerine çıkartmışlardır,

Afganî’den ilham alanlar Mısır’da, Arap dünyasında, Pakistan’da başarılı oldular mı?

Allah cümlemize akıl, mantık, iz’an, insaf, vicdan, basiret, hikmet, firaset, fetanet ihsan buyursun. Amin...

(Afganî hakkında birkaç tercüme ve telif kitap yayınlamış bulunuyorum. Arzu edenler bunları Bedir Yayınevi’nde görebilir.)

ZAMAN zaman G.Y.’lerin gazetelerinde yaygaralar kopartılır. Neymiş efendim filan lisenin bodrum katında bir yer mescit yapılmış, birkaç talebe burada namaz kılıyormuş, hattâ daha fecii, din dersi öğretmeni de bazen imamlık yapıyormuş... Böyle bir şey Anayasa’ya aykırıymış, lâikliğe aykırıymış, bu işin sonu kötü olurmuş, rejimin kökleri, temelleri sarsılıyormuş...

G.Y.’ler başörtüsü konusunda da böyle yaygaracıdır.

Onlar Türkiye halkına din, inanç, vicdan, inandığı gibi yaşamak, düşünce hakkı verilmesini 1’inci Cumhuriyete aykırı görürler.

Bu kafa ve zihniyet yüzünden ülkemizde uzun bir müddetten beri din ile devlet, din ile rejim arasında bitmez tükenmez, müzmin bir gerginlik, zıtlık ve kavga yaşanmaktadır. Bu kavga yüzünden Türkiye geri kalmıştır. Sosyal ve kültürel yapısı çürümüştür, parçalanacak ve dağılacak hale gelmiştir.

Acaba G.Y.’ler niçin İslâm’a, dindar Müslümanlara, din ve inanç hürriyetine bu kadar düşmandırlar?

Bu sorunun cevabını vermek kolay ve basit bir iş değildir.

Yazar Hikmet Çetinkaya’nın, bir internet sitesinde çıkan aşağıdaki satırları dikkatle okunacak olursa yukarıdaki sorunun cevabı biraz olsun anlaşılabilir. Çetinkaya diyor ki:

“Türkiye’de devletin hâkim sistemi iki şeyi aradı durdu. Mümkünse İslâm’ı değiştirmek, ona gücü yetmezse Müslümanların din anlayışını değiştirmek. Kemalizmin en önemli özelliklerinden biri dinde reformu amaçlaması idi. Bunda muvaffak olunamadı çünkü İslâm’ın kitaba bağlı karakterleri böyle bir reformasyona ve deformasyona izin vermiyordu. Bu, Müslümanlara da kabul ettirilemedi. Ağır baskı dönemleri yaşandı Türkiye’de ama dinde reform kabul görmedi.”

1936’da basılan “KAMALİZM: C.H.Partisi Programının İzahı” adlı kitabında Edirne Saylavı (milletvekili) Şeref Aykut bakınız Kemalizmi nasıl tarif ediyor:

“Kamalizm, bir dindir ki onun en büyük ve ana sıfatlarından birisi de devrimci olmasıdır. (.....) Bu sebepledir ki onu (gençliği) Kamalizm dininin hiç şaşmayan, şaşırmayan orunçlu ve coşkun tapkanı yapmak, ona bu kudsal, ulusal ve kurtarıcı dini olanca derinliği ve inceliği ile oydamlamak ister... ta ki, Kamalizm dinine inanı artsın. İşte disiplin altında gençlik böyle olacaktır. Parti bunu amaçlamış, hazırlamıştır.” (Adı geçen kitap, Muallim Ahmet Halil Kitap Evi, İstanbul)

Türk Dil Kurumu tarafından hazırlanan Türkçe SÖZLÜK’te din hanesinde “KEMALİZM TÜRKÜN DİNİDİR” cümlesi yer almaktadır. (Cumhuriyet Basımevi, İstanbul, 1944)

(Daha sonra, ülkemize biraz demokrasi ve biraz hürriyet geldikten sonra, protesto ve tenkitler karşısında SÖZLÜK’teki bu cümle çıkartılmıştır.)

G.Y.’lerin İslâm’da reform, yenilik, değişiklik yapma planları bu gün de yürürlüktedir. Bu işi Müslümanların içinden seçtikleri birtakım kişilere ve zümrelere vermişlerdir.

* BİRTAKIM İLAHİYATÇILAR. Bunların içinde o kadar aşırı gidenler vardır ki, İslâm’da tesettür olmadığını, bunun bize Yahudilikten geçtiğini iddia etmektedirler.

* BAZI DİNÎ GRUPLAR. Bunlar ilâhî İslâm dininin fıkha ve şeriata ait hükümlerinde yüzde 90’a varan hafifletmeler, ılımlaştırmalar yapmak istiyorlar. Yani vahiye dayalı dinin yerine uydurulmuş bir İslâm türetmek istiyorlar.

* DİYALOGÇULAR. Bunlar İslâm’ın yegane/tek Hak din olduğu inancını sarsarak “Üç İbrahimi Din” kavramını ortaya atıyorlar, Hz. Muhammed’in risaletini inkâr eden Ehl-i Kitabın da cennetlik olduğunu söylüyorlar.

G.Y.’lerin en çok kullandığı kelime ve kavram lâikliktir. Türkiye’de lâiklik var mıdır? Gerçek lâiklik yoktur, G.Y.’lerin anladığı ve istediği lâiklik vardır. Lâkin o, lâiklik değildir.

Radikal gazetesi köşe yazarlarından Hasan Celal Güzel 25/01/2008 tarihli yazısının ilk iki paragrafında şöyle diyor:

“Türkiye’de gerçek anlamıyla lâiklik, düşünce, düşünceyi açıklama, din ve vicdan hürriyeti yoktur. Eğitim ve öğrenim hakkı da sınırlandırılmışştır. Bunun en bariz misali, başörtülü kız öğrencilere uygulanan üniversite yasağıdır.

Jakoben oligarşik azınlık, inançlarından dolayı başını örten öğrencileri yüksek öğrenim hakkından mahrum bırakmak için hukuka aykırı her türlü antidemokratik yola başvurmuştur.” hcelalguzel@yahoo.com

Bu satırları yazan zat son derece vatansever, kültürlü, başbakan adayı olacak kadar yükselmiş bir aydındır. Üstelik de Radikal gazetesinde yazmaktadır.

Régis Debray, Le Monde’un 25/01/2008 tarihli nüshasında yayınlanan “Malaise dans la civilisation” başlıklı makalesinde “Türkiye’de olduğu gibi devlete bağımlı bir İslâm...” demektedir.

G.Y.’ler Türkiye’deki lâikliğin “Bize mahsus, bize özel...” bir lâiklik olduğunu iddia ediyorlar. İnsan hakları, çoğulculuk ve demokrasi açısından böyle bir iddianın tutarlılığı yoktur.

Bir yandan lâiklik yaygaraları devam ettiriliyor, öte yandan tam gaz dinde reform, dinde yenilik, dinde değişim, ılımlı İslâm, light İslâm, dinlerarası diyalog faaliyet ve propagandaları sürdürülüyor.

G.Y.’ler ve yardakçıları acaba amaçlarına ulaşabilecekler mi?

Bir kısım câhil bırakılmış Müslümanları kandırabilirler ama İslâm dinini değiştirebilmeleri, kendi istekleri doğrultusunda yeni bir İslâm türetmeleri mümkün olmayacaktır.

Müzmin din ve rejim kavgası Türkiye’nin temellerini sarsacak, varlığını tehlikeye atacaktır.

G.Y.’ler İslâm’da reform yapmak, dini değiştirmek emellerinden vazgeçebilirler mi? Vazgeçmeyeceklerdir...

Onların bu inatları, fanatizmleri yüzünden ileride çok büyük ve vahim bir kopukluk olacaktır. İnşallah bunun sarsıntılarını atlatabiliriz.

REFORMCULAR, oryantalistler, dinde yenilik ve değişiklik isteyenler tek cümle ile münzel ve ilahî İslâm'ı tahrife çalışanlar; Ashab-ı Kiram'ın büyüklerinden Ebu Hureyre radiyallahu anh efendimizi karalamak, ona iftira ve çamur atmak hususunda kirli bir savaşı yıllardan beri sürdürmektedir.

Ebû Hureyre'yi yıpratmak isteyenlerin asıl amacı, münzel İslâm dininin ikinci ana kaynağı olan Sünnet'i çürütmektir.

Mısırlı bozuk alim (veya anti alim) Ebu Reyye, Ebu Hureyre aleyhinde bir kitap yazmıştır. Maalesef bu kitap Türkçe'ye de çevrilmiştir.

Ehl-i Sünnet alimleri, Ebu Reyye ve onun zihniyetinde olanları red ve cerh, Ebu Hureyre'yi müdafaa ve aklama konusunda ilmî eserler yazmışlardır. Arzu edenler, İnkişaf dergisinde yayınlanan "Tek Başına bir Hadîs Mecmuası: Ebu Hureyre" başlıklı uzun makaleyi okuyup aydınlanabilir.

Bütün ehl-i sünnet ulemasının birleştiği husus şudur: "Mü'minlerin Allah'a itaat etmeleri nasıl farz ise Resulullah'a da itaatleri farzdır." Bu konuda on dört asırlık bir icmâ vardır.

Müctehid ve mukallid bütün ulema ve fukaha, Resulullah Efendimizin Sünnetini, İslâm fıkhının hukukunun ikinci kaynağı olarak kabul etmişler ve aksini iddia edenlere kâfir demişlerdir. (Mehmet Çağlayan, İslâm Hukuku'nda Sünnet'in Yeri, s. 181, İst. 1999)

İmam Süyûtî hazretleri "Şunu iyi bilesiniz ki, usûl ilminde mâruf olan şartları taşıyan kavlî olsun, fiilî olsun hadîsler hüccettir. Resulullah'ın bu hadîslerini inkâr eden kişi küfre girer ve İslâm dairesinden çıkar" buyurmuşlardır. (imamı Süyûtî, Sünnet'in İslâm'daki yeri, s. 50)

"Biz kaynak olarak sadece Kur'ân'ı kabul ederiz, Sünnet'i etmeyiz" diyenler bu sözleriyle Kur'ân'a karşı gelmiş olurlar. Zira Kur'ân çok açık ve seçik şekilde mü'minleri Peygambere itaat etmeye çağırmaktadır. Peygambere itaat eden Allah'a itaat etmiş, O'na karşı gelen Allah'a karşı gelmiş olur.

Ülkemizde, bir kısım Müslümanlar dinî eğitim görmedikleri için cahil kalmışlardır. Bunlar, Sünnet'i inkâr eden, Ashaba dil uzatan fesatçılara kanıp inanmakta ve peşlerinden gitmektedir.

İmdi, Müslümanların başını çeken alimler, nüfuzlu kişiler, rüesa, zenginler; Ehl-i Sünnet İslâmlığını, Sünneti, Ashabı, fıkhı savunmak ve korumakla yükümlüdür. Bu işi yapmazlarsa, sapıtanların vebali onların üzerinde olacaktır.

Sapıkların ve fesatçıların iddia ettikleri gibi Ebu Hureyre hazretleri-hâşâ- hadîs uydurmamıştır. Ona atılan bu iftiranın çürütülmesi, halkın uyarılması sorumlu Müslümanların üzerine borçtur.

İstanbul Büyükşehir Belediyesi 1997 yılında uluslararası bir Fazlurrahman toplantısı tertiplemiş, yurt içinden ve yurt dışından konuşmacılar getirtmiş, bunları beş yıldızlı otellerde ağırlamış, yol masraflarını karşılamış, en lüks şekilde yedirip içirmiş, bir sürü masraf yapmıştı.

Bütün bunlar bir bid'atçi içindi.

Böyle toplantıların, masrafları Ehl-i Sünnet, Sünneti ve hadîsleri Ashab-ı kiramı, bu meyanda Ebu Hureyre hazretlerini savunmak için yapılması gerekmez mi?

Ebu Hureyre niçin çok miktarda hadîs rivayet etmiştir? Çünkü o ticaretle, ziraatle, başka bir iş ile meşgul olmuyor, Resul-i Kibriya aleyhi ekmelüttahaya Efendimiz hazretlerinin kapısında, Suffesinde yaşıyordu. Peygamber Efendimiz onun hâfızasının kuvvetli olması için dua etmişti.

Tekrar ediyorum: Ebu Hureyre'yi savunmak ve aklamak Müslümanların vazifesidir. Bu konuda Müslümanları uyarmak gerekir.

Sünnet'i inkâr edenler, Ashab'a iftira edenler Kur'ân Müslümanı değil, bid'atçidir.

Ey imkânı olanlar!.. Yarın huzur-i Hak'ta Ebu Hureyre hazretleri "Beni niçin savunmadınız?" diye sizden davacı olursa ne cevap vereceksiniz?

Aldanmayalım...

İSLÂM'da kerametlerin, faziletlerin, dindarlığın, iyiliğin birtakım ölçü ve kıstasları vardır. Bunları arz etmeme müsaade buyurunuz:

1. İtikadı sahih olmak birinci şarttır. İtikadı fasit olan yahut bid'atler üzerine müesses olan kişiden keramet zuhur etmez, istidrac zuhur eder.

2. Yaptıklarının dinin usûlüne, temellerine, ana prensiplerine aykırı olmaması gerekir.

3. Şeriata uygun olması gerekir. Şeriata aykırı işler keramet olamaz.

Şöyle bir kimse düşünelim: Her gün beş vakit namazını kılıyor, geceleri teheccüd ve nafile namaz kılıyor. Lakin itikadında bozukluk var, Şeriata uymayan laflar ediyor, işler sergiliyor... Şeriatın tâzimini istediği şeyleri tahkir ediyor, tahkirini istediği şeyleri yüceltiyor... Bu adamın namazı, teheccüdü kendisini temize çıkartmaz.

Bir zat harikulade işler yapsa ama onda dinin temel kurallarına aykırı haller, inançlar, davranışlar olsa ona itibar edilmez.

Biz Ehl-i SünnetMüslümanları kimsenin namazına, abdestine, teheccüdüne dil uzatmayız, "Allah kabul etsin" deriz. Lakin hem namaz kılıyor, hem teheccüde kalkıyor, hem de Şeriata, Sünnete, icmâ-i ümmete taban tabana zıt işler yapıyor, inançlar sergiliyor; böyle kişileri uyarırız, Müslümanların bu gibi kişilere dikkat etmelerini isteriz.

Kur'ân-ı Kerim bütün insanları kâffeten İslâm'a, hidayete, Resulullah'ın davetine çağırmaktadır. "Kur'ân, Yahudileri ve Hıristiyanları İslâm'a çağırmıyor..." demek vahim bir bozukluktur.

Peygamberimizin risaletini, davetini, dinini duyup da bunları inkâr eden; "Kur'ân hak değildir, Peygamber hak peygamber değildir, İslâm hak din değildir" diyenlerin ehl-i necat ve ehl-i Cennet olduğunu iddia edenler doğru yolda değildir. Bunların namazları, teheccüdleri kendilerini kurtarabilir mi?

Bu devirde bir tek ibrahimî din bulunduğunu inkar ederek, "Üç İbrahimî din vardır" diyenlerin mutlaka bu bâtıl ve bid'at inançlarından dönüp tevbe etmeleri gerekir.

Bazı bozuk inançlar, bid'atler, yanlış fikir ve görüşler vardır ki, bağlılarını dinden çıkartırlar.

Abdesti ifsat eden şeyler, namazı ifsad eden şeyler olduğu gibi imanı ifsad eden şeyler de vardır.

İslâm, Allah katında tek hak dindir.

Tevhid ile Teslis bağdaşmaz.

Hz.Muhammed'in daveti kendisine ulaşmış olup da bunu kabul etmeyen red ve inkâr eden kimseler ehl-i necat ve ehl-i Cennet değildir.

Kafirleri dost ve velî edinmek, onların emrine girmek, onların bâtıl dâvalarına hizmet etmek imana zarar verir.

İslâm'a aykırı inanç, düşünce ve görüşlere sahip olan; Kur'ân'a ve Şeriat'a aykırı işler yapan kimselerin kıldığı namazlar, teheccüdler, dindarlıklar bizi aldatmamalıdır.


 

ALLAH'ın, Peygamber vasıtasıyla insanlığa gönderdiği İslâm tektir. İnsanların İslâm'ı anlamalarında, yorumlamalarında çeşitlilik vardır. Allah'ın ve Peygamberin razı olduğu dinî anlayış Kur'ân'a ve Sünnete uygun olanıdır.

Son yıllarda ortaya atılan light İslâm, Müslümanları kandırmak için çıkartılmıştır, bir tuzaktır.

Ilımlı İslâm da böyledir.

İslâm'ın ilerlemesinden, Müslümanların çoğalıp güçlenmesinden çok korkan kâfirler ve münâfıklar işlerine gelen, kendilerine zarar vermeyecek olan ehlî/evcil bir İslâm türetmek istiyorlar.

Ilımlı, light, evcil İslâm türetme hareketi ilâhî ve münzel gerçek İslâm'ı bozma, değiştirme, tahrif etme maksadına yöneliktir.

İslâm bize nasıl ulaşmıştır?

1. Kur'ân'la.

2. Sünnetle.

3. Peygambere nurânî bir silsile ile bağlı icazetli ulemâ ile.

4. Yine Peygamber'e kopuksuz bir silsile ile bağlı olan icazetli meşayih ve mürşidler ile.

5. İcazetli ulemânın ve meşayihin yazdıkları muteber kitaplar ile.

Dall ve mudil olan reformcular, fıkhı inkâr ediyor ve hükümlerini ortadan kaldırmaya çalışıyor. Bu bir tahrip ve yıkım hareketidir. Buna muhalefet edilmelidir.

Dinlerarası Diyalog taraftarları "Zamanımızda üç ibrahimî din vardır, üçünün de mensupları ehl-i necat ve ehl-i Cennettir" derken Kur'ân'a, Sünnet'e, gerçek İslâm'a aykırı bir iddiada ve beyanda bulunmaktadır. Bu inanç kendilerini küfre kadar götürebilir.

Dinde reform yapmak isteyenlerin, yenilik ve değişim taraftarlarının, tarihselcilerin, Diyalogçuların, light ve evcil İslâm türetmek isteyenlerin ana sloganı şudur: "İşte Allah'ın kitabı Kur'ân, işte Peygamberin sahih hadîsleri....Her Müslüman bunlardan bizzat kendi kafasına göre hüküm çıkartsın, dinini bu ana kaynaklardan öğrensin..." Böylece icazetli ulemâyı devre dışı bırakmak İslâmî hiyerarşiyi yıkmak, dinin anlaşılmasında, öğretilmesinde kaos ve anarşi çıkartmak istiyorlar.

Reformcuların, Diyalogçuların, ılımlı İslâm taraftarlarının, Tarihselcilerin fikir, görüş, iddia, beyan ve açıklamalarında Kur'ân'a, Sünnete, gerçek İslâm'a uymayan binlerce bozuk anlayış ve yorum vardır. Bunların bazısının kişiyi küfre götürmesinden korkulur.

Yüce dinimizi, yukarıda birkaçını saydığım sapıklıklardan korumamız biz Müslümanlar için çok temel bir vazifedir.

Kur'ân'a ve Sünnete aykırı reformculuklardan, bid'atlardan, yanlış yorumlardan, yanlış metodlardan, light ve evcil din türetme çabalarından, diyalog tuzağından kendimizi korumalıyız.

Dinimizde kopukluk olmamalıdır.

Bizi Peygambere (salat ve selam olsun O'na) bağlayan nuranî silsilede kopukluk olması bizim için büyük bir felâket olur.

İslâm'da, Katolik dininde olduğu gibi bir papazlar/ruhanîler sınıfı yoktur ama icazetli âlimler vardır. Kur'ân "Bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?" buyurmaktadır.

İcazetli gerçek âlimler Peygamberimizin vârisleri, vekilleri ve halifeleridir.

Allah Kur'ân'da biz mü'min kullarına "Allah'a, Resulüne ve sizden olan emir sahiplerine itaat ediniz" buyurmuştur. Bizden olan emir sahipleri icazetli, 'âmil alimlerdir.

Ecdadımız Ehl-i Sünnet ve Cemaat İslâmlığına bağlı olarak üç kıt'ada büyük fütuhat yapmışlar ve devlet-i Osmaniye'nin yükseliş devrinde harika bir dünya barışı kurmuşlardır.

Fıkıh düşmanlığı, dinde reformculuk, kaos ve anarşi ortamı olsaydı bu fütuhatı yapamazlar, bu barışı (pax) kuramazlardı.

Ümmet-i Muhammed için en büyük felâket, dinî konuların ayağa düşmesi, önüne gelenin kendi re'y, heva ve görüşü ile din hakkında uluorta kasıtlı ve cahilane konuşmasıdır.

Sevgili Müslümanlar!.. Yukarıda anlattığım tuzaklara düşmeyiniz. Geleneksel, kopuksuz, Kitaba ve Sünnete bağlı klasik din anlayışından sakın ayrılmayınız. Doğru ve orta yol budur. Bu yol Mevlâ'ya götürür.

Tevhid ve Teslis Asla Uyuşmaz

DİNLERARASI Diyalog taraftarları kendilerini yakacak sözler ve iddialar ile karşımıza çıkıyor. Bu yakıcı beyanların en vahimi "Biz Müslümanlar Âmentü konusunda Ehl-i Kitab ile ittifak halindeyiz" mealindeki sözdür.

Bu sözün gerçekleri aksettirmediğini bilmek ve anlamak için din âlimi olmak gerekmez.

İslâm dini Tevhid (Allah'ı bir ve tek bilme, O'na ortak koşmama) inancı üzerine kuruludur. Hıristiyanlığın Teslis inancı ise Hz. İsa'yı "Tanrı'nın oğlu" olarak kabul eder. Ayrıca Ruhü'l-Kuds denilen üçüncü bir uknum vardır, böylece onlara göre Tanrı hem birdir, hem üçtür.

İslâm dini böyle bir inancı şirk olarak görür. Allah bütün günahları affeder fakat şirki, Kendisine ortak ve şerik koşulmasını affetmez.

Demek ki, İslâm dini ile Hıristiyanlık arasında Tevhid yâni temel inanç konusunda çok büyük bir ihtilâf, anlaşmazlık, uyumsuzluk vardır.

Gerçek ve doğru şudur:

Müslümanlar ile Hıristiyanlar arasında Yüce Rabbe ve Yaratan'a inanç konusunda ittifak yoktur, ittifaksızlık ve derin bir ihtilâf vardır.

İslâm ulemasının ve önderlerinin bu konuda 14 asırlık bir icmâları bulunmaktadır.

Diyalogçular böyle bir icmâya nasıl karşı geliyorlar?

Kendilerini savunmak için birtakım gerekçeleri varsa, bu konuda büyük bir din meclisinin toplanmasını istemeli ve orada (hiçbir inanç ve görüşlerini saklamadan yâni taqiyye yapmadan) kendilerini savunmalıdır.

Böyle bir Meclis'in üyeleri kimler olacaktır?

1. Kesinlikle gerçek ve icazetli Ulemâ olacaktır. Ulemâdan olmayanların böyle bir toplantıya katılmaları caiz olamaz.

2. Kendilerinde en az fetva verecek deredece ilmî ehliyet ve liyakat bulunacaktır.

İslâm ile Hıristiyanlığın Âmentü konusunda, Tevhid ve Teslis konusunda ittifak ve ittihad halinde olduğunu iddia etmenin birkaç vahim sonucu bulunmaktadır.

Birincisi: Böyle bir inanca sahip olan, İslâm dininden çıkmış olur.

İkincisi: Böyle bir inancı ortaya atan hem dâll ve hem de mudil olur yâni hem kendisi sapıtmış, hem de başkalarını sapıttıran olur.

Üçüncüsü: Böyle bir inancı ortaya çıkartanlar, 14 asırlık İslâm tarihinde görülmemiş yeni bir fırka tesis etmiş (kurmuş)olurlar. İlm-i Kelâm âlimleri elbette bu konuyu ileride derin şekilde inceleyecekler, kitaplar yazacaklardır.

Diyalogçuların bu gibi inançlarının Ehl-i Sünnet İslâmlığına, hattâ diğer fırkaların akaidlerine kesinlikle uymadığını ve ters düştüğünü söyleyebiliriz.

Bugünkü İslâm dünyasında düzinelerce büyük fetva merkezi bulunmaktadır. Bunlara müracaat edildiği takdirde hepsinden gelecek cevapların özetleri şöyle olacaktır:

İslâm ile Hıristiyanlık uluhiyet konusunda asla ittifak halinde değildir.... Tevhid ile Teslis asla bağdaşmaz ve uyuşmaz... Bu iki din arasında ittifak değil derin ihtilâf vardır.

Memleketimizde, yakın tarihteki büyük ârızalar, kopukluklar yüzünden din konusunda büyük bir cehalet ve kafa karışıklığı hüküm sürmektedir. Halkımızın ve gençliğimizin bir kısmı din kültüründen ve bilgisinden mahrum kalmıştır, bırakılmıştır.

Halkımızın, İslâm'ın esasları konusunda eğitilmesi, uyarılması zarurî bir vazifedir. Bu vazife öncelikle Diyanet İşleri Başkanlığı'na düşer... Başkanlık bundan birkaç yıl önce Mardin'de Kasimiye medresesinde yapılan bir Diyalog âyinine sarıklı bir müftüyü göndermiş; orada çan sesleri ve ezanlar arasında patrikler, çeşitli kiliselere mensup papazlar ve sarıklı müftü, havuzun üzerindeki temsilî Sırat köprüsünden geçerek akıllarınca hep birlikte Cennet'e girmişlerdi. Diyanet kesinlikle bu gibi Diyalog şovlarına katılmamalıdır.

Hazret-i İsa aleyhisselâm Efendimiz Tevhid inancına bağlı idi. Bu konuda ibrahimî bir yolda idi. O, Allah'ın kulu ve Resûlü idi. O büyük ve mübarek zatı tanrılık taslamaktan ve Teslis inancından tenzih ederiz.

Hz. isa aleyhisselâm âhir zamanda dünyaya nüzul ettiği zaman Müslümanların yanına gidecektir. Onun yeri İslâm'dır.

Teslis inancını Pavlos ortaya çıkartmıştır.

Bugün elimizde sahih ve doğru bir İncil nüshası bulunmamaktadır.

Derin tarihçiler, teoloji uzmanları, araştırıcılar, uzmanlar teslis inancı ile ilgili cümlelerin İncil metnine sonradan ilave edildiğini ilmen isbat etmişlerdir.

Teslis inancı insanlık tarihinin en büyük faciasıdır.

Müslümanların vazifesi Diyalog yapmak değil, Ümmet-i dâvete (Henüz Müslüman olmamış kimselere) dâvet ve tebliğ yapmak, onları hak din ve inanç olan İslâm'a ve Tevhid'e çağırmaktır.

İslâm ve Tevhid Hz. İbrahim'in, Hz.Musa'nın, Hz. İsa'nın bütün hak Peygamberlerin (aleyhimüsselam) dinidir.

Hakaretleri ve düşmanlıkları göze alarak Diyalogçuları uyarıyorum: Geliniz bu büyük yanlıştan dönünüz, kendinizi ateşe atmayınız.

 

BİRTAKIM Türkiyeli aydınlar (Türkiye'de gerçek mânada 10 aydın bile yoktur, bunların aydınlığı kendilerinden menkuldür...) 1915 hadiseleri dolayısıyla Ermenilerden özür dileme kampanyası başlatmışlar.

Meseleyi dar açıdan, tek taraflı ele aldıkları için yanılıyorlar.

Ermeni meselesi bir bütündür, bütünüyle ele alınmalıdır.

Ermenilerin başına gelen felaket, içlerindeki beyinsizlerin haince ve sorumsuzca yaptıkları işlerden dolayıdır.

Birinci dünya savaşında düşman Rus ordusu Van'ı ele geçiriyor. Oradaki Osmanlı vatandaşı bir kısım Ermeniler bu işgal ordusunu kurtarıcı gibi karşılıyor ve kendi vatandaşları olan Müslümanlara yapmadıkları zulmü bırakmıyor. Bunun üzerine Osmanlı hükümeti savaş bölgesindeki Ermenilerin güvenli yerlere sürülmesine karar veriyor ve ondan sonra bir yığın facia yaşanıyor.

Birinci dünya savaşında Ermeni çetelerinin Müslümanlara yaptıkları zulümler ele alınmadan özür mözür olmaz.

Ermeni meselesi iki yüzlü bir madalyon gibidir. Bir tarafında Ermenilere yapılan zulümler, öteki tarafında Ermenilerin Müslümanlara yaptıkları zulümler.

Tek taraflı özür, "özrü kabahatinden büyük bir özürdür."

Ermeniler de, vaktiyle Müslümanlara yapılan zulümleri kınamalı ve halkımızdan özür dilemelidir.

Tarihçi Ahmet Refik, bu meseleyi bütünüyle inceleyen, madalyonun iki tarafına da bakan insaflı bir kimsedir. Onun "İki Komita İki Kıtal" adlı küçük kitabını herkes ibretle okumalıdır. (Bedir yayınevi, 0212/519 36 18)

Ermenilerin felaketine, onları kendi devletleri olan Osmanlı devletine doğrudan doğruya veya dolaylı olarak isyan etmeye teşvik eden emperyalistler ve onların yardakçısı misyonerler sebep olmuştur.

Ermeniler birinci dünya harbinde kendi devletlerini desteklemiş, ona sâdık kalmış olsalardı bugün Türkiye'de en az beş milyon Ermeni yaşayacak ve bu ülkenin kalkınmasına hizmet edecekti.

Osmanlı nüfus cüzdanı (kimlik kartı) taşıyacaksın ve düşman ordusunu kurtarıcı gibi karşılayacaksın... Olur mu böyle şey. Hangi devlet buna izin verir?

Ben bir Müslüman olarak, vicdanlı bir insan olarak Ermeni halkına yapılmış olan zulümleri kesinlikle doğru bulmuyorum.

Ermeniler, Müslümanları soykırıma tâbi tuttukları için özür dilemezlerse ben de onlardan özür dilemem. Böyle şeylerde mütekabiliyet aranır.

Ermeni tehcirine Selanik dönmelerinin büyük rolü ve tesiri olmuştur.

Tehcir esnasında bir kısım zavallı Ermenilere Türkler değil, başka bir kavim zulm etmiştir.

Bir devlet düşünün: Bir ölüm kalım savaşı içine girmiş. Kendi vatandaşlarının bir kısmı düşman ordusunu kurtarıcı gibi karşılıyor. Ne yapacak? Onları, zarar vermemeleri için elbette emin bölgelere sürecek.

Bir sürgün esnasında birtakım haksızlıklar, zulümler, kıyımlar olmuşsa ki olmuştur, bunun da elbette hesabı sorulacaktır.

Lakin meseleyi tek taraflı, dar açıdan, sadece madalyonun bir tarafına bakarak ele almak yanlıştır.

Özürcüleri, gözlerinin iki tarafına taktıkları at gözlükleri dolayısıyla ayıplıyor ve protesto ediyorum.

(Erivan vaktiyle bir Türk İslâm şehriydi. Orada Türklük ve Müslümanlık yok edildi. Özürcüler bu konuda ne derler acaba?)

 

Dine ve Dindarlara Saygılı Olsunlar

OCAK ayında Sibirya'ya giderseniz soğuğa karşı tedbir almanız, çok sıkı giyinmeniz gerekir... Temmuz ve Ağustos aylarında Adana'ya giderseniz sıcaklara karşı tedbirli olmanız gerekir...

İklimlerin insan üzerinde tesiri olduğu gibi dinlerin, kültür yapısının da büyük tesiri vardır.

Diyelim Hindistan'ın Benares şehrine gittiniz, Brehmen dininde kutsal sayılan ineklere herhangi bir saygısızlık, hele tekme vurmak gibi bir çılgınlık yapmamalısınız.

İsrail'in dindar Yahudilerin oturduğu bir mahallesinde Sabat gününe saygısızlık etmeniz size pahalıya mal olabilir.

Sizin dininiz, inançlarınız, görüşünüz ne olursa olsun bulunduğunuz yerdeki dominant kültüre, örf ve adetlere, geleneklere saygılı olmalısınız.

Toplumsal barış ve uzlaşma ancak böyle korunur.

Dindar bir Anadolu şehrinde Ramazan ayında bir üniversite kantinindeyiz... Öğrencilerin yüzde doksan beşi oruçlu. Laikçi bir profesör geliyor ve yiyecek içecek alıyor, herkesin ortasında bunları tüketmeye başlıyor. Dindar talebeler bu provokatif harekete üzülüyor ve 150 kişi saygısız profesörü protesto için kantini terk ediyor.

Dönmeler, aşırı laikçiler, kendilerini ilerici ve çağdaş sananlar, Müslüman halk çoğunluğuna tepeden bakanlar, onlara sömürge yerlisi muamelesi yapanlar hadiseye tam tersinden bakıyor.

Neymiş efendim ülkede dehşetli bir mahalle baskısı varmış, Ramazan'da alenen oruç yenemiyormuş, böyle gericilik olur mu imiş...

O profesörde zerre kadar insaf olsaydı, herkes oruçlu ben onların arasında açıkça bir şeyler yer ve içersem üzülürler demesi gerekirdi.

Aksine "Parmağım kör gözüne..." diyerek kışkırtıcı ve düşmanlık çıkartıcı bir davranış sergilemiştir.

Bazı okullarda ve devlet dairelerinde Cuma vakti kısa bir izin veriliyormuş, öğrenciler ve çalışanlar camiye gidiyormuş. İlericiler, çağdaşlar, Kemalistler, laikçiler, Dönmeler bundan da çok rahatsız oluyormuş.

Rahatsız olmaya hakları var mı? Yok... Niçin? Çünkü Müslüman gencin ve vatandaşın ibadet etmeye hakkı vardır. Bu hak bütün demokrat, hukukun üstünlüğünü kabul etmiş, insan haklarına bağlı ve saygılı ülkelerde kabul edilmiştir.

Türkiye demokratikleştikçe, din hürriyeti genişledikçe, insan hakları korundukça; militan dinsizler, militan dönmeler, militan çağdaşlar agresifleşiyor.

Yarın bu memlekete İngiltere'de olduğu gibi tam bir din, inanç, inandığı gibi yaşamak hürriyeti gelirse büsbütün çıldıracaklar.

Herkesin oruç tuttuğu bir taşra şehrinde yaşayan bir dinsizin, oradaki çoğunluğa saygılı hareket etmesi bir insanlık, vatandaşlık borcudur.

Madem ki, halk rahatsız oluyor, sokakta sigara içmeyecektir.

Müslüman lokantacıların, tatlıcıların, çaycı ve kahvecilerin Ramazan ayında dükkanlarını kapatmalarından daha tabiî ne olabilir.

İslâm dini, mü'min bir lokantacının Ramazan gündüzünde yemek satmasını doğru bulmaz. Müslüman da bu kurala uyar...

Dinsizler yakın tarihimizde Müslüman çoğunluğa çok zulm ettiler. İnançları yüzünden nice Müslümanı uyduruk mahkeme kararları ile katlettiler.

Camileri kapattılar, binalarını sattılar, kiraya verdiler. Sadece İstanbul'un Eminönü bölgesinde 120 küsur tarihî cami yok edilmiştir.

Din derslerini kaldırdılar. Ezan-ı Muhammedî okuyanları zindanlara attılar, işkenceler yaptılar.

Bu eski zulüm baskı, terör günlerinin hasreti içinde yanıp tutuşuyorlar.

Demokrasiye, din ve vicdan hürriyetine, çoğunluğa saygılı olsunlar. Böyle yaparlarsa hiçbir sıkıntı olmaz.



 

Şu ana kadar on camide yangın çıkartıldı... Evet tam on cami kundaklandı... Kimler çıkartıyor bu yangınları? Amaçları nedir?

Pakistan'da, başka İslâm ülkelerinde olduğu gibi Türkiye'de de Sünnî Alevî çatışması çıkartmak istiyorlar.

Yakın geçmişteki Kahramanmaraş, Sivas olayları hep kasıtlı ve tertipli olaylardı. Sivas olaylarını bir tiyatro oyunu gibi önceden tertiplediler, halkı kışkırttılar. Şimdi de şu meşhur Madımak otelini müze yaptırtmak istiyorlar. Peki, Başbağlar köyü ne olacak? O köyün de bir açık hava müzesi haline getirilmesi gerekmez mi?

Bence ne Madımak, ne Başbağlar müze olsun. Kanaması dinmiş, kabuk bağlamış yaralar tekrar açılmasın.

Alisiz Alevîliği kimler çıkartmak istiyor?

Bir Alevî derneği, çıkarttığı takvime günlük namaz vakitlerini koyduğu için niçin bu kadar ağır şekilde tenkit ve protesto ediliyor?

Gazi hadiselerini kimler kışkırtmıştır?

Üzücü Gazi hadiseleri patlak verince Uğur Dündar bendenizle, Profesör İzzettin Doğan'ı birlikte programa çağırdı. Yatıştırıcı konuşmalar yaptık. Birkaç gün sonra ziyaretime Belediyede motor tamircisi olarak çalışan bir vatandaş geldi. "Sizi tebrik etmeye geldim. Ben Alevîyim, o programdaki konuşmanızı çok olumlu ve doğru buldum..." dedi, elimi öpmek istedi, bırakmadım, musafaha ettik.

Bu memlekette yaşayan Sünnîler ile Alevîler kardeştir. Lakin bu kardeşlik birilerine batıyor. İlle de düşmanlık ve çatışma çıkmasını istiyorlar.

Camileri yakacaklar... Ardından Cem evlerini yakacaklar ve vatandaşlar birbirine girecek, bu hain fesatçılar da kına yakıp oynayacak... Sevgili Alevî ve Sünnî vatandaşlar!.. Sakın bunların oyunlarına gelmeyiniz, sakın bunlara fırsat vermeyiniz.

Alisiz Alevîlikmiş...Ne saçma iddia!..

Bir kısım sahte ve sözde Alevîler o kadar ileriye gittiler ki, "Biz Müslüman değiliz..." dediler. Bu ne korkunç saçmalıktır.

Alevîlik Müslümanlığın bir şubesidir. Aramızda farklılıklar vardır ama onlar da kesinlikle Müslümandır. Bundan on üç yıl kadar önce ziyaretime Manisa'dan iki Alevî hocası geldi, oturup sohbet ettik, bana kitaplar hediye ettiler. Onlar da birtakım dinsizlerin, ateistlerin Alevîliği çarpıtmasından çok şikayetçi idiler. Bu konudaki yazılarım dolayısı ile beni tebrik etmeye gelmişlerdi.

Alevîler Müslümandır. Alevîler Allah'a, Peygamber'e, Kur'ân'a iman ederler.Sünnîler, Alevî Müslümanlar gibi Ehl-i Beyt Efendilerimizi severler ve onları kılavuz ve rehber olarak tanırlar. Ehl-i Beyti sevmeyen ne Alevî olur, ne Sünnî... Alevîler de âhirete inanırlar, iyiliklerin ödüllendirileceğini, kötülüklerin cezalandırılacağını bilirler.

Alevîlik adı Hazret-i Ali kerremallahu vecheh ve radiyallahu anh efendimizden gelmektedir. Hz. Ali biz Sünnîlerin de başının tacıdır.

Hepimiz, Alevîler ve Sünnîler bu müştereklerde birleşmeli ve farklılıkları esas olarak almamalı, hele hiç tartışmamalıyız.

Kâfirler, münafıklar, ajanlar, provokatörler, casuslar, kundakçılar, yönlendiriciler, fesatçılar Türkiye gemisini batırmak istiyor. Onların oyunlarına gelmeyelim.

Gemi batarsa ne Sünnî kalır, ne Alevî.

Cami yakma işinde muhakkak dış güçler vardır.

Alisiz Alevîlik çıkartmak isteyenlerin köken itibariyla Alevî olmadıklarını biliyor musunuz?

Kaç sene oldu bilmiyorum, Şam'a gezmeye gitmiştim. Dönüşte havaalanında bıyık ve sakallarından Alevî oldukları anlaşılan bir grup gördüm. Türkiyeliymişler. Selamlaştık, hal hatır sorduk. Muharrem ayıydı. Kerbelâ'dan geliyoruz, ziyaretler yaptık dediler. Mübarek olsun dedim. Onlar da bana, sizin de Şam'daki ziyaretleriniz mübarek olsun dediler.Ayak üstü güzelce, kardeşçe, dostça konuştuk...

Biz Müslümanlar mâzideki fitneler ve çekişmeler yüzünden çok zarara uğradık. İnşaallah bundan sonra tuzaklara düşmeyelim.

Şeytanlar halkımızı Türk Kürt, Sünnî Alevî, dinci lâik diye düşman kesimlere ayırmak istiyor. Bu maksatla dışarıdan büyük paralar geldiğini tahmin ediyorum.

Bir Ortadoğu devleti Türkiye Alevîlerini Şiî yapmak için planlı programlı şekilde çalışıyor. Böyle bir gelişme ülkemizi Pakistan'a benzetir. Camiler bombalanır, kanlar dökülür. Yabancı devletler bizim içişlerimize, dinimize, mezhebimize karışmasınlar.

Bir başka Ortadoğu devleti de Türkiye Sünnîlerini bozuk bir fırkanın taraftarı yapmak istiyor. Bu iş için de paralar harcanıyor, ajanlar yetiştiriliyor.

ABD ve İsrail, Türkiye'de kendi işlerine gelen ılımlı, evcil, light bir İslâm türetmek istiyor. Onlar da büyük paralar harcıyor. Onların da ajanı, hizmetkârı çok.

Camilerin kundaklandığı bölgelerdeki Cem evleri korunmalıdır. Onlara en ufak zarar verilmemelidir.Biz hepimiz Müslümanız, hepimiz kardeşiz, hepimiz aynı geminin yolcusuyuz.

Farklılıklarımıza rağmen barış ve mutabakat (uzlaşma) içinde kardeşçe yaşamayı bilmeliyiz. Cenâb-ı Hak bu vatanı, bu halkı fitne ve fesatlardan korusun.

Alevî ve Sünnî bütün din ve iman kardeşlerimi saygıyla selamlar, benden büyük olanların ellerinden, küçüklerin gözlerinden öperim. Vatanımızı, halkımızı belâlardan, fesatlardan koruması için Yüce Yaratan'a dua edelim.

Kafasızlar Feryat Ediyor

Bir kısım çağdaşlar avaz avaz feryat ediyor: Ülkenin muhafazakâr kısımlarında, bazı taşra şehirlerinde tolerans yokmuş...Korkudan açıkta içemiyorlarmış...Şortla gezemiyorlarmış... Bikini mayo giyilemiyormuş...Mini etekli kadınlar tehdit ediliyormuş... Ojeliler tir tir titriyormuş...

Bunları söyleyenler kimler? Üniversitelere başörtülü kızlar giremesin diyenler... Mahkemelerden, hastanelerden çarşaflı kadınların atılmasını alkışlayanlar...En haklı dinî hizmet ve faaliyetleri gericilik diye damgalayanlar.

Fethullahçılar, şunlar bunlar ülkeyi ele geçiriyormuş... Kanunlara, hukuka aykırı işler mi yapıyorlarmış? Hayır, yasal sınırlar içinde gece gündüz çalışıp çabalayarak başarılı oluyorlarmış. Buna kim karışır? Masonlar, Rotaryenler, Lionsçular, Solcular, Kemalistler, Komünistler çalışınca suç oluyor mu?

Kendilerine ilerici, Müslümanlara gerici diyenlerde hukuk kavramı yok.Onlar ideolojik kafalı kişiler. İdeolojileri hukukun da, adaletin de, toplumsal barışın da, millî uzlaşmanın da üzerinde.

Vatandaşların şapka yüzünden asıldığı, zindanlarda çürütüldüğü o eski kara günleri özlüyorlar.

Ah o eski İstiklâl Mahkemeleri yeniden kurulsa ve cayır cayır gerici asılsa ne iyi olacak.

Bunlar o kadar zavallı ki, içki içmeyi medeniyet sayıyor.

Çıplaklığı, zinayı, evlilik dışı ilişkileri ilericilik sanıyor.

Şortla gezmeyi, bikini mayo giymeyi, fuhşu ilericilik sayıyor.

İşte bu kafadır, Türkiye'yi bugünkü geri kalmışlık çukuruna düşüren.

Türkiye niçin bir Japonya olamadı?

Türkiye niçin bir Güney Kore olamadı?

Türkiye niçin bir Tayvan olamadı?

Türkiye niçin bir Singapur olamadı?

Hep bu kafa, hep bu ideoloji, hep bu çarpık ve sapık uygarlık anlayışı yüzünden.

Türkiye pek bayağı, pek âdi bir hedonizm batağına saplanmıştır. Sorumlular bu kafasızlardır.

Türkiye'nin Güney Kore seviyesinde ve kalitesinde bir otomotiv sanayi olabilirdi, bu kafasızlar önledi, engelledi.

Türkiye uçak fabrikası kurabilirdi. Bu kafasızlar önledi.

Türkiye, ihracatta dünyanın dördüncü ülkesi olabilirdi, hep bu kafasızlar engelledi.

Şu beyinsizlere bakınız: Milyon dolarlık meskenlerde, yazlıklarda içip yestehleyecekler... Lüks otomobillerde caka satacaklar...Lüks restoranlarda zıkkımlanacaklar... En lüks ve en pahalı fuhşu yapacaklar... Ülke gelirinin % 60'ını % 2'lik bir mutlu ve putlu azınlık yiyecek, halk sürünecek... Ve ülke böylece ilerleyip kalkınacak. Sefil kafalar.

 


 

 

 

Bir mezhebe bağlanmak ile mezhepsizlik bir olur mu?.. Kur'ân ve Sünnetten çıkartılmış mübarek ve kurtarıcı hüküm ve bilgileri ihtiva eden (içeren) fıkha tâbi olmanın propagandasını yapmakla; mezhebe lüzum yoktur, herkes kendi kafasından Kitab'tan hüküm çıkartsın, mezhepler putlaştırılmıştır gibisinden yıkıcı propagandalar yapmak bir olur mu?..

• Ne günlere kaldık!.. Müslümanların kafaları karmakarışık edildi... Ne lüzumsuz tartışmalarla birbirimizi yiyip bitiriyoruz...
• Doğru ve isabetli olan, her Müslümanın hak mezheplerden birine bağlanıp onun fıkhını tatbik etmesi değil midir?
• Tartışmayı, çekişmeyi, kör dövüşünü bırakacağız ve el birliği ile var gücümüzle Kur'ân, Sünnet, İman, İslâm, Şeriat gerçekleri için çalışacağız... Maalesef bunu yapamıyoruz.
• Şeytan bizi çekiştiriyor. Cinnî ve insî şeyâtîn...
• Nefs-i emmârelerimiz çekişmekten, tartışmaktan, bölük pörçük olmaktan ne kadar çok hoşlanıyor.
• Ah bu yıkıcı tartışmaları, bu şeytanî çekişmeleri bir bırakabilsek...
• Yakın zamanlara kadar mezhepsizlik fitnesi yoktu... Selefîlik yoktu... Böylesine çekişme ve tepişme yoktu.
• Özet de olsa, yeterli usûl-i fıkıh, usûl-i tefsir, usûl-i hadîs kültürüne sahip olan hiçbir Müslüman hak mezhepleri ve fıkhı inkâr etmez.

Bendeniz "Her Müslümanın mezhebi olması lazımdır... Müslümana mezhep gereklidir..." diyorum ve buna bazıları ne cevap veriyor: "Sen mezhebi Kur'an'dan üstün tutuyorsun!.." Ya Rabbi bu ne kadar mantıksız ve insafsız bir suçlamadır.

Türkiye Müslümanları mezhepsizliği reddetseler ve hak mezheplerden birinin fıkhıyla amel etseler fitnelerin, fesatların, nifak ve şikakların yüzde 95'i ortadan kalkar.

Din konusunda lüzumsuz, zararlı, bölücü ve parçalayıcı tartışmalar yapan, efradı ve grupları birbiriyle çekişen bir İslâm toplumu zayıf düşer ve çöker. Şeytanî tartışma ve çekişmelerin sonu helâk olmaktır.

Bendeniz her mü'minin arkasında namaz kılarım, kestiğini yerim... Lakin bazı şartlar vardır.

• Kur'ân, Yahudi ve Hıristiyanları İslâm'a çağırmıyor diyen bir imama nasıl uyarım?
• Ehl-i Kitab ehl-i necattır ve ehl-i Cennet'tir diyen bir imama nasıl uyayım?
• İslâm'da kadınların başlarını örtmesi diye bir şey yoktur. Bu, bize Yahudilikten gelmedir diyen bir imama nasıl uyayım?
• Muhkem, kesin, tartışılmaz ayetlerdeki ve mütevatir hadîslerdeki hükümleri inkar eden, bunlar tarihseldir, bu zamanda geçerli değildir diyen bir imamın arkasında nasıl cemaat olabilirim?..

Sevgili Müslüman kardeşlerim, bendenizde cemaat, hizip, fırka asabiyeti ve fanatizmi yoktur.Salih veya fasık bir imamın arkasında namaz kılarım. Ancak onun fıskı, fücuru, bid'ati; imanını giderecek ve kendisini maazallah küfre götürecek cinsten olmasın...

Resûl-i Kibriya aleyhissalatü vesselam Efendimizi tekzip edenler (yalanlayanlar) için, O'nu inkâr edenler için, O'na-hâşâ- hakaret edenler için, "Onlar da ehl-i necat ve ehl-i Cennet'tir" diyenler, acaba bu inançlarıyla küfre düşmüş olmazlar mı?

Bu kardeşlerimizi uyarmak gerekmez mi?

Fitne büyük, yangın korkunç ama uyarı ve söndürme işi yeterli değil.

Ey ehl-i sünnet uleması, niçin susuyorsunuz?

İmana, İslâm'a, Kur'ân'a, Sünnet'e uymayan aykırı ve bozuk inançları, fikirleri, görüşleri çıkartanların bazısı bunu kasıtlı olarak müteammiden yapmış olsa bile bunlara kapılanların çoğu cahilliğinden dolayı bu zararlı düşünce, görüş ve inançları benimsemektedir. Bu cahilleri kurtarmak ulemanın vazifesi değil midir?

Efendimiz "En şiddetli azaba çarpılacaklar, bildikleriyle ‘âmil olmayan alimlerdir" buyurmuştur.

İcazetli alimler, insanları helake sürükleyecek yanlışlıklarla, dinin tahrif edilmek istenmesiyle mutlaka mücadele edip halkı uyarmalı ve aydınlatmalıdır. Bu, onların canları isterse yapacakları bir hizmet ve vazife değil, üzerlerine vacip bir vazifedir. Mutlaka yapmaları gerekir.

Hem şer'î zahirî ilimlerde üstad olan, bu Ümmet'e Ruhü'l-Beyan adında harika bir tefsiri yazıp bırakmış olan; hem de ahlâk ve tasavvuf sahasında büyük bir mürşid olan Bursalı İsmail Hakkı Hazretleri, Muhyiddin Arabî için "O Evliyanın hâtemidir" buyuruyor. İlmi kadar aklı olmayan İbn Teymiyye ise onun için "(O Şeyh-i Ekber değil, Şeyh-i Ekferdir" (en kâfir şeyhtir) diyor. Ben, bir Müslüman olarak Bursalı İsmail Hakkı'ya mı tâbi olacağım, İbn Teymiyye'ye mi?

• Biz Müslümanlar niçin topluca orta yolda, Ehl-i Sünnet dairesi içinde toplanmıyoruz?
• Niçin tartışıp duruyoruz?

Altı yüz küsur yıl ayakta kalmış olan Osmanlı devleti zamanında Müslümanların bu gibi yıkıcı, yersiz, parçalayıcı tartışmalar yapmasına izin verilir miydi?

Mezhepsizlik "mezhebini" benimsemiş kardeşlerimiz, lütfen, merhameten, Allah rızası için mezhepsizlik propagandası yapmasınlar, Müslümanları mezhep ve fıkıh dairesi içinden çıkartmaya uğraşmasınlar. Böyle bir şey büyük fitneye ve fesada yol açar ve zaten sarsılmış olan birliğimiz ve kardeşliğimiz büsbütün sarsılır ve maazallah yıkılır.

Tekrar ediyorum: Her Müslümana mezhep ve fıkıh lazımdır... Mezhep ve fıkıh olmadan doğru/sahih şekilde abdest almak, iki rekat namaz kılmak mümkün olmaz.

Mezhepsizlik, "Anayasa ve Ceza Hukuku yeterlidir, Ceza Kanunu'na ve ceza müdevvenatına (bir ülkede yürürlükte olan kanunların, tüzüklerin, yönetmeliklerin bütünü) lüzum yoktur" demek gibi/kadar abestir, yanlıştır, manasızdır.

Ümmet birliğini korumak, yıkıcı tartışmaları önlemek, Müslümanların birbirine düşman olmasını engellemek için hak mezhebin ve fıkhın lüzumunu anlatmaya devam edeceğiz.

Mezhepli ve mezhepsiz (Aslında mezhepsizlik de bir tür mezheptir) bütün kardeşlerime selam ve hürmetlerimi arz ederim. Birbirimize dua edelim. Kardeşliği bozacak söylemlerden ve eylemlerden kaçınalım.



 

ÖNÜMDE büyük boy, ciltli, iyi kağıda basılmış 360 sayfalık bir kitap var.

İsmi: “İslâm ve Modernizm. Fazlur Rahman Tecrübesi.” 1997’de İstanbul’da 2000 adet bastırılmış.

Bastıran: İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür İşleri Daire Başkanlığı.

Sunuş yazısını o zaman Belediye Başkanı olan Sayın Recep Tayyip Erdoğan yazmış. Şu cümlelerle başlıyor.

“Kardeş Pakistan’ın yetiştirdiği büyük bilim adamı ve düşünür Fazlur Rahman, İslâm dünyasında olduğu kadar Batı’da da önemsenen, düşünce ve tezleri üzerinde geniş tartışmalar açılan bir şahsiyettir. Düşünce hayatıyla yakından ilgilenenler merhum Fazlur Rahman’ın Türkiye’de ne büyük bir etkiye sahip olduğunu bilirler. Fazlur Rahman’ı hararetle savunan öğrencileri ve izleyicileri olduğu gibi, ona şiddetli muhalefet gösterenler de var.”

İstanbul Belediyesi 22-23 Şubat 1997’de bir Fazlur Rahman toplantısı tertiplemiş. Buna yabancı uzmanlar da çağrılmış, her gün dört oturum yapılmış, yekun olarak sekiz oturumda otuz kadar tebliğ okunmuş.

Bu kitap, Tarihsellik ekolü veya fırkası denilen bid’at cereyanının kurucusu olan Pakistanlı Fazlur Rahman’ın Ehl-i Sünnete uymayan fikir, inanç ve görüşlerinin bir nevi tanıtım ve savunmasıdır.

O Fazlur Rahman ki, kendi ülkesinde binden fazla din alimi, fakih, müftü, müderris tarafından protesto edilmiş ve kovulmuştur. Kitabın başında Prof. Mehmet S. Aydın’ın bir takrizi (övgüsü) yeralıyor.

Benim bildiğim kadarıyla şu anda Ankara İlahiyat Fakültesi Fazlur Rahman’ın yoluna girmiştir.

Sayın Recep Tayyip Erdoğan, hürmet ve itimat ettiği muhterem Emin Saraç hocaefendiye sormuş olsaydı, Fazlur Rahman’ın kim olduğunu, mahiyetini, içyüzünü öğrenmiş olurdu.

Ben bir Ehl-i SünnetMüslümanı olarak Fazlur Rahman’ı hiç tutmam ve sevmem. Çünkü onun tarihsellik tezi kabul edilirse ortada din diye bir şey kalmaz. O tarihsel, bırak, bu tarihsel boş ver; geriye Yahudilerin ve Haçlıların istediği ılımlı, light, evcil, sulandırılmış bir İslâm kalır. (Diyalog İslâm’ı...)

Türkiye’yi ve İslâm dünyasını kurtaracak yol, zihniyet, tez; yirminci asırda Ehl-i Sünnet İslâmlığının bayraktarlığını yapmış olan Şeyhülislâm Mustafa Sabri, Düzceli Muhammed Zahid el-Kevserî gibi icazetli gerçek hocaların zihniyetidir.

Fazlur Rahman, kelamcıların incelemesi, tahlil etmesi ve yanlışlarını ortaya koyması gereken bozuk bir fırka kurmuştur. Bu fırkanın, Türkiye’de çoğunluğu oluşturan Sünnî Müslümanlara bozuk olduğunun bildirilmesi ve başta inançlı aydınlar olmak üzere halkın uyarılması gerekmektedir.

İstanbul BüyükşehirBelediyesi bu Fazlur Rahman toplantısı için kimbilir ne büyük masraflar etti. Dış ülkelerden gelenlerin uçak, beş yıldızlı otel masrafları, ziyafetler, hediyeler vs... Keşke bu paralarla bir Ehl-i Sünnet büyüğü tanıtılmış olsaydı. Ne kadar faydalı ve hayırlı olurdu.

Ehl-i Sünnet’i Savunmak Her Müslümanın Vazifesidir

MÜSLÜMAN bir gazeteci, okur-yazar olarak niçin Ehl-i Sünnet’i destekliyorum, savunuyorum?

Çünkü böyle bir destekleme ve savunma benim vazifemdir.

Ehl-i Sünnet Müslümanlığı Kur’ân’a, Sünnet’e; Allah’ın rızasına, sevgili Peygamberimizin (salat ve selam olsun O’na) bize bıraktığı mirasa uygun Müslümanlıktır.

Ehl-i Sünnet Asr-ı Saadet’le bizim aramızdaki devamlılıktır. Onda kopukluk olmasını istemeyiz.

Ehl-i Sünnet ana caddedir. Kardeşlerimizin bu ana caddeyi bırakıp patikalara, çıkmaz sokaklara, dar ve ulaştırmaz yollara sapmalarını istemeyiz.

Ehl-i Sünnet İmamı Azam Ebu Hanife’nin, İmamı Mâlik’in, İmamı Şafiî’nin, İmamı Ahmed ibn Hanbel’in bize anlattığı dindir.

Kurdukları fıkıh sistemleri devam etmemiş olan onlarca büyük müctehid efendilerimizin yoludur.

Ehl-i Sünnet Ashab-ı Kiram efendilerimizin yoludur.

Ehl-i Sünnet Selef-i Sâlihîn efendilerimizin yoludur.

Ehl-i Sünnet Tâbiîn efendilerimizin yoludur.

Ehl-i Sünnet ‘âmil ve rabbanî, gerçek ve icazetli ulemanın yoludur.

Ehl-i Sünnet büyük müfessirlerin yoludur.

Ehl-i Sünnet büyük muhaddislerin yoludur.

Ehl-i Sünnet orta İslâm yoludur.

Ehl-i Sünnet akl-ı selimin ışığında vahye ve sünnete dayalı İslâm’dır.

Ehl-i Sünnet on dört asırlık icma-i ümmet yoludur.

Ehl-i Sünnet evliyaullah’ın yoludur.

Ehl-i Sünnet İmamı Buharî’lerin ve diğer büyük hadîs imamlarının, Gazalîlerin, Abdülkadir Geylanî’lerin, İmamı Süyutî’lerin, İmamı Şaranî’lerin, Muhyiddin ibn Arabî’lerin, İmamı Birgivî’lerin, Şah Muhammed Bahaüddin Nakşibendî’lerin, Ahmed er-Rufaî’lerin, Mevlana Celalüddin’lerin, Ahmed Yesevî’lerin, İmamı Rabbanî’lerin ve diğer bütün büyüklerin yoludur.

Ehl-i Sünnet gavsların, kutubların, ebdalların, nücebanın, nükebanın ve diğer ruhaniyet büyüklerinin yoludur.

Ehl-i Sünnet Selahaddin’lerin, İmamı Şamil’lerin, Emîr Abdülkadir Cezairî’lerin yoludur.

Ehl-i Sünnet Ahmed Zeynî Dahlan’ların, Yusuf İsmail Nebhanî’lerin, Şeyhülislâm Mustafa Sabri’lerin, Zahid el-Kevserî’lerin yoludur.

Ehl-i Sünnet Bediüzzaman Said-i Nursî’nin, Erbilli Esad Efendi’nin, Abdülhakim Arvasî’nin, Süleyman Hilmi Tunahan’ın ve benzeri meşayihin yoludur.

Elbette bir Müslüman olarak bu mübarek ve feyizli ve nurlu yolu tutacağım, bu yolu savunacağım ve destekleyeceğim.

Bu yola karşı olanlarla, bu yolu kapatmak isteyenlerle, bu yola düşmanlık edenlerle en güzel, meşru ve uygun şekilde münazara etmek benim vazifemdir.

Yüce Kur’ân’ımızın cahiller, icazetli müfessir olmayanlar, kötü niyetliler tarafından re’ye, heva ve hevese dayalı olarak yanlış şekilde yorumlanmasına elbette karşı çıkacağım ve halkı uyaracağım.

Ehl-i Sünnet’i savunmak sadece ulemanın işi ve vazifesi değildir, bütün Müslümanların vazifesidir.

Ulema ilim ile ulema sınıfına dahil olmayanlar da akıllarının ve kültürlerinin yettiği derecede gerçekleri açıklayarak bu hizmet ve vazifeyi ifa ve eda ederler.

Ehl-i Sünnet yıkılmasın, darbelenmesin, halkın ve gençliğin bir kısmı aldatılmasın. Gayemiz budur.

EHL-İ SÜNNET Müslümanlarının “Allah’ın Kitabından sonra en sahih (doğru) kitap” olarak vasıflandırdıkları Sahih-i Buharî’de yer alan bir hadîs-i şerifin mealini dikkatlerinize sunmak istiyorum.

“Kıyamet, dâvâları bir olan iki büyük topluluk birbiri ile savaşıp aralarında büyük bir harp olmadan kopmaz...

Sayıları otuza yakın olan ve her biri Allah’ın peygamberi olduğunu iddia eden yalancı deccallar zuhur etmeden kıyamet kopmaz...

Şunlar olana kadar da kıyamet kopmaz:

İlim kaldırılacak...

Zelzeleler artacak...

Zaman yaklaşacak...

Fitneler ortaya çıkacak...

(Herc) ölümler, öldürmeler çoğalacak...

Mal (zenginlik) o derecede artacak ki, mal sahibi sadaka verecek adam arayacak...

İnsanlar, yüksek binalar yapmakta birbirleriyle yarışacak...

İnsanlar mezarların başına gidip “Keşke bu kabrin içindeki ben olaydım...” diyecekler...

Güneş batıdan doğunca halkın tümü iman edecek ama daha önce iman etmemiş olduğu ve imanıyla birlikte yararlı ameller yapmamış olan kişiye bu imanı fayda vermeyecek...”

Yalancı deccallarla ilgili bu hadîs, daha kısa metinlerle Ahmed b. Hanbel’de, Müslim’de, Tirmizî’de de yer almaktadır.

Bütün Müslümanlar, kendilerinin peygamber olduğunu iddia eden yalancı deccallara karşı uyanık bulunmalıdır.

Bunların bir kısmı açıkça peygamber olduklarını söylemişlerdir. Bazıları da açıkça söylememişler, üstü kapalı, dolaylı şekilde nebi olduklarını ihsas etmişlerdir.

Mirza Gulam Ahmed Kadiyanî, açık şekilde peygamberliğini ilan etmiş, kendisine Arapça ve Sanskritçe vahiy geldiğini söylemiştir.

Reşad Halife de nebi olduğunu iddia edenlerdendir.

Bazı deccallar ise bu kadar cesur olamamışlardır.

Bu ikinci sınıf deccalları nasıl tanıyabiliriz?

* Onlar, Peygamber Efendimizi devreden çıkartıp, onun yerine kendileri geçmek ister.

* Resûlullahın Sünnetini ya tamamen inkâr ederler, yahut önemsizleştirmeye çalışırlar.

“ Kur’ân’a ve Hz. Peygamberin Sünnetine dayalı fıkhı ve ahkam-ı şer’iyeyi kaldırmak isterler.

* Geleneksel İslâmlığın bozuk, tahrif edilmiş bir din olduğunun, asıl doğru İslâm’ı kendilerinin çıkardığının propagandasını yaparlar.

* Mirza Gulam Ahmed, İslâm dininden cihadı kaldırmıştı. Bazı deccallar da başka farzları kaldırmışlardır.

Deccalların tuzaklarına düşmek istemeyenler, ebedî mutluluklarını ve selâmetlerini yitirmekten korkanlar gerçek, ‘âmil, rabbanî, icazetli din ulemasına, fakihlere, kâmil mürşidlere bağlansınlar.

Her devirde Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin gerçek vârisleri, vekilleri, halifeleri onlardır.

Kur’ân-ı Kerîm’de “Ey iman edenler Allah’a, Resûlullah’a ve İÇİNİZDEN emîn sahibi olanlara itaat ediniz” buyrulmuştur.

Bu devirde siyasî ve idarî bakımdan Halife, Emîr, İmam-ı Kebir olmadığına göre, Müslümanların gerçek ulemâya, gerçek fukahaya, gerçek mürşidlere bağlı ve itaatli olması gerekir.

İslâm fıkhını, Şeriat hükümlerini, icmâ-i ümmeti inkâr edenler gerçek ulemâ ve mürşid olamaz.

Resûlullah Efendimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem), Râşid Halifelerin sünnetine uymamızı emir buyurmuşlardır.

Resûlullah ile aramızda ondört asırlık bir zaman var. Gerçek ulemâya, gerçek mürşidlere, gerçek fukahaya bağlananlar kopukluktan kurtulmuş olurlar, devamlılık çizgisinde bulunurlar.

Fıkhı, Şeriat ahkamını, İslâmî devamlılığı, Sünneti inkâr edenler kopukluğu seçmiş ve doğru yolu yitirmiş olurlar.

İslâm dininin hükmü Kıyamet’e kadar baki olacak, devam edecektir. Lakin insanlar seçim hususunda hür ve serbest bırakılmıştır. Çünkü imtihan edilmektedirler.

Kim Resûlullah’ın Sünnetini bırakır, Hz. Peygamberin gerçek vârislerinin, vekillerinin, halifelerinin izinden gitmez; onları bırakıp deccalların, kezzabların, kendilerini nebi sanan ve öyle gösterenlerin peşinden giderse ekinini ateşe vermiş, ahiretini berbat etmiş olur.

Resûlullah’ın vekilleri ve vârislerinin özellikleri nelerdir:

* Onlar Kur’ân’a bağlıdırlar, Kur’ân’ın doğru yorumunu yaparlar. Kur’ân’ı re’y, heva ve hevesle tefsir etmezler.

* Onlar dâl ve mudil değildir.

* Onlar Resûlullah’ın Sennetine, Râşid halifelerin sünnetine bağlıdır.

* Onların itikadı sahihtir.

* Onların arasındaki çeşitlilik esasta, usûlde, temelde değil, ayrıntılardadır.

* Onlar Peygamber ahlâkı ile ahlâklıdır.

* Onlar dünyayı sevmezler, zarurî ve asgarî ihtiyaçlarından ötesini aramazlar ve istemezler.

* Onlar zühd ve takva sahibidir.

* Onlar doğru yoldadır ve halkı doğru yola dâvet ederler, bu konuda kılavuz olurlar.

* Onlar Allah’ın emir ve yasaklarına uyarlar.

* Onlar Allah’ın âyetlerini ucuz pahalı herhangi bir ücrete satmazlar.

* Onlar halkın paralarını toplayıp yemezler.

* Onlar emr-i mâruf ve nehy-i münker yaparlar.

* Onlarda kibir, gurur, nahvet (böbürlenme, kendini büyük gösterme), enâniyet, kendini beğenmişlik yoktur.

* Onlar lüks, israf, gösteriş, aşırı tüketim sergilemez.

* Onlar örnek Müslüman, örnek insandır.

*Onlar halkı aldatmaz.

* Onlar dünyayı baş tacı etmez, ayak altına alırlar.

* Onlar hikmet (bilgelik) ve fazilet sahibidir.

* Onlar yeryüzünde Allah’ın şâhitleridir.

Onlar Allah’ın ve Resûlullah’ın dostları; insî ve cinnî şeytanların, kezzabların, deccalların düşmanlarıdır.

Ne mutlu böyle gerçek din büyüklerinin izinden gidenlere, eteklerine sarılanlara...

Hadîs-i şerifin devamında ilmin kaldırılacağı haber veriliyor. Gerçekten, medreseler kapatıldıktan sonra, halkımızın dünya ve âhiret selametini sağlayan din ilimleri çok zayıflamıştır.

Osmanlı’nın son devrinde Şeyhülislâm Mustafa Sabri, Zahid el-Kevserî, Elmalılı Hamdi, Ömer Nasuhi Bilmen gibi yüzlerce çok büyük alim, binlerce değerli gerçek alim yetişmiştir. Maalesef bunların yeri doldurulamamıştır. Ortalığı mürekkep cehalet karanlıkları kaplamıştır. Birtakım naylon müctehidler, hayızlı kadınların namaz kılabileceğine dair ictihad yapıyorlar.Kur’ân’ın Yahudi ve Hıristiyanları İslâm’a davet etmediğini iddia edecek kadar ileri gidiyorlar.

Din ilimlerindeki boşluğa paralel olarak genel kültür, edebiyat, tarih, felsefî disiplinler konusunda da cahillik yaygındır. Yeni nesillerden lise tahsili yapmış olanlar, mantık konusunda acınacak bir sefalet ve cehalet içindedir.

Âhir zaman alâmetlerinden birinin de zelzelelerin artmasıdır.

Ölümler, öldürmeler de çoğalmıştır. Irak’ta ABD ve müttefikleri bir buçuk milyon Müslümanı katlettiler.Ülkemizde cinayetler çok artmış, trafik kazalarında ölenlerin sayısı akıllara durgunluk verecek bir miktara ulaşmıştır.

Zengin mahallelerde yaşayan ve zekat vermek isteyen varlıklı kimseler, zekat verecek fakir bulamamaktadır. Kendi gettolarında yaşayan zengin kesim, öteki bölgelerdeki fakirlerle ilgilenmemektedir.

Yüksek binalar yerden mantar gibi bitiyor. Son olarak İstanbul’da 400 metre yüksekliğinde bir gökdelen yapılacağını gazeteler yazdı. Binalar ve zinalar çoğaldı.


 

İSLÂM hukukunun ve hikmetinin (bilgeliğinin) temel prensiplerinden biri “Kadim, kıdemi üzerine bırakılır” kaidesidir.

Bu memlekette ehl-i sünnet mezhebi, ehl-i sünnet fıkhı, tasavvuf tarikatları eskiden beri vardır. Bu ülkeye Müslümanlık büyük ölçüde tasavvuf büyükleri ve dervişleri tarafından getirilmiştir. Osmanlı devleti ehl-i sünnet mezhebine ve fıkhına, tasavvuf tarikatlarına bağlı olarak üç kıt’ada büyük fetihler yapmış, Allah’ın hak dinini yüceltmiştir.

Bu coğrafyada ehl-i sünnetin, fıkhın, tarikatların kıdemi vardır.

Onların aleyhinde bulunmak büyük fitne ve fesada, korkunç sarsıntı ve yıkıma sebebiyet verir.

İran’da Şah İsmail’den bu yana nasıl Şiîlik hakim ise, Anadolu’da da Sünnîlik hâkimdir.

Biz Sünnî Müslümanlar nasıl ki, İran’ı Sünnî yapmak için çalışmıyorsak, Şiî kardeşlerimiz de Türkiye’yi Şiî yapmak için çalışmasınlar.

Bakınız Pakistan’da Sünnîlerin bir kısmı Şiîlerle çatışıyor, camiler bile bombalanıyor, kan dökülüyor, Allah bizi böyle bir felaketten korusun.

Sünnî camilerinde Hulefa-i Râşidîn levhaları vardır. Biz Sünnîler Ashab-ı Kiram efendilerimizin (radiyallahu anhüm ecmain) adil olduklarına inanırız ve onların aralarında bundan 1400 yıl evvel geçmiş bazı üzücü hadiseleri bahane ederek kendilerini suçlamayız.

Edebiyat Fakültesi’nde profesörlük yapan Şiî mezhebinden bir zatın cenazesinde bulunmak üzere bundan birkaç yıl önce Karacaahmet’teki Şiî camiine gitmiştim. Oranın ahunduyla müsafaha ettik, selamlaştık, güzel ve tatlı konuştuk. Bizdeki Hulefa-i Raşidîn levhalarına mukabil o camide belki on yerde “Ya İmam!..” levhaları göze çarpıyordu. Bundan dolayı onları tenkit ve muaheze etmedim.

Namazı orada imam efendinin arkasında kıldım. Mezhep farklılığı yüzünden ihtiyaten sünnet yerine farzı tekrar kıldım. Riyakârlık ve taqiyye yapmadan samimiyetle söylüyorum...

Bir kısım Şiî kardeşlerimizin Hülefa-i Raşidînin ilk üçüne, Hz. Âişe annemize, Ashab-ı Kiram’ın çoğuna dil uzatmamaları lazımdır. Aksi taktirde İslâm ve iman kardeşliği sarsılır, fitne ve fesat çıkar.

Vaktiyle İran şahlarından Nadir Şah, hutbelerde Hz. Ebubekir’e, Hz. Ömer’e, Hz. Osman’a hakaret edilmemesi hususunda bir emirname çıkartmıştır.

Biz Sünnîler Ehl-i Beyt efendilerimizi severiz, çünkü onları sevmek farzdır.

Sünnîlikle Şiîlik arasında usûl sahasında maalesef bazı uyumsuzluklar, anlaşmazlıklar vardır. Ulema ve fudela asırlarca bunları tartışmışlar, lakin birlik sağlayamamışlardır. Bu ihtilafların bir kısmının halli mahşere kalmıştır.

Lütfen tartışmayı, çekişmeyi bırakalım. Birbirimizi üzecek eylemlerden kaçınalım.

Geçenlerde yazmıştım, Tunuslu bir yazar Sünnîliği bırakmış, Şiî olmuş ve “Nasıl hidayete erdim?” (Doğru yola girdim) başlıklı bir kitap yazmış. İran devleti bu kitabı çeşitli dillere çevirtip büyük miktarda yayınlamış. Böyle bir faaliyet maalesef provokatiftir, kışkırtıcıdır, mezhep tartışmalarına yol açar.

Tartışmadan kardeşçe yaşayalım.

Türkiye’de Sünnî mezhepler yıkılacak, mezhepsizlik yayılacak, ondan sonra halk ve gençlik Şiî olacak... Bu gibi ham hayaller gerçekçi değildir.

Hz. Ali, Hz. Hasan ve Hüseyin, Hz. Fatıma (Allah onlardan razı olsun) ve Ehl-i Beyt sevgisi bizi bağlamaya yeterlidir. İhtilaflı konuları gündeme getirmeyelim, açık veya gizli bunların propagandasını yapmayalım.

Bendeniz mezhepsizliği tenkit ederken, Sünnîler arasındaki mezhepsizliği kasd ediyorum. Şiî kardeşlerimi muhatap almıyorum. Bu husustaki samimiyetimden kimse şüphe etmemelidir.

Şiîliğin temel prensiplerinden biri taqiyye ve kitmandır. Onların imamları ve akaid alimleri “Taqiyye ve kidman bizim dinimizdir” demişlerdir.Yine kitaplarında yazılıdır: “Taqiyye ve kitman namaz gibi farzdır... Taqiyye ve kitmanı terk eden namazı terketmiş gibi olur...” hükmünü vermişlerdir. Bu şartlar altında bizim müzakere etmek, olumlu manada tartışmak şansımız yoktur.

Lütfen birbirimizi kırmayalım, ihtilaf ve fitne çıkartmayalım.

Sünnîlik için “Emevilerin çıkarttığı dindir...” gibi söylemler son derece kırıcıdır. Bizi Yezidçi olarak göstermek ne kadar büyük bir haksızlıktır. Hz. Hüseyin efendimizi sevmeyen, onun feci şekilde şehid edilmesinden dolayı kalbi kan ağlamayan bir Sünnî düşünülebilir mi?

Niçin Tenkit Etmemişler?

Muhterem Emin Ezherî hocaefendi anlattı: Bazı müsbet ilahiyatçılara, çok bozuk bir ilahiyatçının yanlışlarını niçin tenkit etmediklerini, halkı niçin uyarmadıklarını sormuş, şu cevabı almış: “Adamın şöhretine katkıda mı bulunalım?..” Ne kadar boş ve kof bir bahane!...

Evet, dindar, ahlâklı, faziletli birtakım ilahiyatçılar ve din hocaları maalesef bid’atlerle, bozukluklarla, bozuklarla, ifsat edici hareket ve cereyanlarla ya hiç mücadele etmemişlerdir, yahut yeteri kadar etmemişlerdir.

Birkaç kişi çırpınmıştır ama onların çırpınması da kötülükleri önlemeye kafi gelmemiştir.

Elimde para ve imkân olsa, hiçbir ticarî amaç olmaksızın şu hizmetlerin yapılması için harekete geçerim:

1. Müslüman halka niçin fıkıh ve mezhep gereklidir?

2. Cahillerin, yetersiz alimlerin ve sahte alimlerin ictihad yapması niçin zararlıdır?

3. Kur’ân’ı açıklamak ve yorumlamak için mutlaka Sünnet ve sahih hadisler lazımdır.

4. Kur’ân’dan herkes kendi kafasına ve re’yine göre hüküm çıkartamaz.

5. Dört hak mezhep ortadan kalkarsa, onların yerine binlerce, yüz binlerce batıl ve sapık mezhep çıkar.

6. Cemaleddin Afganî peşinden gidilecek bir önder, imam, rehber değildir. Onun talebeleri olan Muhammed Abduh ve Reşid Rıza da şaibeli kimselerdir.

7. Müslüman halk için çok kısa, çok faydalı, çok anlaşılır bir üslupla kaleme alınmış birtakım usul kitapçıkları hazırlanıp yayınlanması. Usûl-i fıkıh, usûl-i tefsir, usûl-i hadîs... Bunlar en az birer milyon basılıp dağıtılacaktır. Okunmaları ve içindeki bilgilerin zihinlere nakş edilmesi için çareler ve tedbirler bulunacaktır.

8. Milyonlarca Müslümana fütüvvet ahlâkının, ahîliğin, loncaların önemi anlatılacaktır.

9. Din sömürücülüğü ile mücadele edici yayınlar.

10. Müslümanların bedeviyetten ve varoş kültüründen uzaklaşıp İslâm medeniyetine göre medenî olmaları konusunu geniş halk kitlelerine, bilhassa gençliğe duyuracak yayınlar.

11. İslâm görgüsü, İslâm terbiyesi, yüksek ahlâk ve karakterle ilgili müfîd (faydalı) broşürler.

12. Birleşmek, başımıza ehliyetli ve liyakatli bir İmam-ı Kebir seçmek konusunun işlenmesi, zamanında yaşayan İmam’a veya Emîre biat etmeden ölen kimsenin cahiliyye ölümü ile öleceğini bildiren hadîsi milyonlara duyurmak...

13. Şeyhülislâm Mustafa Sabri, Düzceli Zahid el-Kevserî, Zeynî Dahlan, İsmail Yusuf Nebhanî ve benzeri büyük ehl-i sünnet alimlerini Müslümanlara tanıtmak ve zamanımızda onların yolundan gidecek gerçek ulema yetiştirmek.

Yukarıda yazdığım maddelere bid’atçiler, mezhepsizler, Efganî hayranları, aktivistler, naylon müctehidler karşı çıkacaktır.

Lakin bunların mutlaka yapılması gereklidir.

İmkanım olsa yapardım dedim. İlle de benim yapmam gerekmez. Birisi veya birileri yapsın...

Lakin bu gibi hizmetlere maddî menfaat ve benlik hırsları karıştırılmamalıdır. Bu iş ve hizmetlerde çalışanlara geçinmeleri için maaş verilecektir, o kadar...

Metinleri yazıp hazırlayanlara telif ücreti ödenmeyecektir. Otuz kırk sayfalık bir broşür hazırlayacak, bu broşür hayır için bedava dağıtılacak ve bizim müellifimiz ücret isteyecek ve alacak... Olmaz böyle şey!..

Bu hizmetler ihlasla, rıza-i ilahî için yapılmalıdır, yapanlar da ücret ve mükafatlarını halktan değil Haliq’ten istemelidir.

Ne hayaller değil mi?

Onları nasıl teşhis edebiliriz? Bu konuda birtakım ölçüler, kıstaslar, kriterler vardır. Kısaca arz ediyorum:

1. Tesettüre, kadınların başlarını örtmesine karşıdırlar. İslâm’da böyle şey yoktur derler. (Başını örtmeyen Müslüman hanımefendiler üzerlerine alınmasınlar. Ben inkarcıları kasdediyorum.)

2. Namaz kılmazlar veya namazı hafife alırlar. Bu devirde beş vakit çoktur, günde iki kere kılınsın diyenleri vardır.

3. Biz Müslümanız derler ama Şeriattan, fıkıhtan nefret ederler.

4. Yüce kitabımız Kur’ân-ı Kerim’i kendi kafalarından, r’ey ve heva ile yorumlar, İslâm dininin bütününe aykırı hükümler çıkartırlar; böylece hem kendileri sapıtır, hem de cahilleri saptırırlar.

5. Sünneti, açıkça veya sinsice yıkmaya çalışırlar.

6. Sahih hadîslerin mevzu olduğunu iddia ederler.

7. Şazz ve marjinal fikir ve görüşleri esas alırlar. Muhkemi bırakıp kıyıda köşede kalmış, kabul görmemiş geçersiz re’yleri din hükmü gibi gösterirler.

8. Onlarda takva yoktur.

9. Dinihüm dinarihüm...

10. Ashabın büyüklerini karalarlar. Başta Ebû Hureyre radiyallahu anh olmak üzere.

11. Kendilerini dev aynasında görüp işkembeden ictihad yaparlar. Halbuki fetva verecek kadar bile ilimleri yoktur.

12. Ehl-i sünneti sinsice baltalarlar.

13. İslâm düşmanı agresif, harbî kafirlerle sıkı işbirliği yaparlar, onların emri altına girmişlerdir.

14. Onları kazara bir gün bir vakitte bile camide göremezsiniz.

15. Büyük din imamlarını, büyük ulema ve fukahayı bırakıp Efganî, Fazlurrahman ve benzeri bozukları baş tacı ederler.

16. Ehl-i Sünnet İslâmlığına sımsıkı bağlı olan tasavvuf büyüklerini inkar ederler.

17. Buharî’de bile mevzu hadîs olduğunu iddia ederler.

18. On dört asırdan beri tahrife uğramadan, herhangi bir kopukluk olmadan sahih din kitaplarıyla günümüze kadar gelmiş olan Ehl-i Sünnet Müslümanlığına cephe almışlardır; onun yerine kendi hevalarına uygun, reforme ve deforme edilmiş bir din koymak isterler.

Sevgili Müslümanlar!.. Bu gibi adamların peşlerinden gitmeyiniz. Sapıtır ve ebedî saadetinizi kaybedersiniz.

Zamanımızda yaşamış Ömer Nasuhi Bilmen, Ahmed Davudoğlu (Ezherî) ve benzeri hoca ve fakihlerin güvenilir kitaplarını okuyun İslâm’ı, onların anlattığı ve öğrettiği gibi anlayıp öğrenin.

İslâm dinini İmamı Gazalî, İmamı Süyutî, İmamü’l-Haremeyn el-Cüveynî, İmamı Birgivî, İmamı Şaranî, İmamı Rabbanî ve benzeri büyüklerden öğrenin.

İtikatta ehl-i sünnetten olun, ibadet, fıkıh ve muamelatta ehl-i sünnet yolundan kıl kadar ayrılmayın.

Beş vakit namazı kılın. İhlaslı ve takvalı olun. Dinimizi tahrip etmek isteyenlerin hilelerine aldanmayın.

Peygamberin (salat ve selam olsun ona) ve onun yolundan ve izinden giden gerçek İslam büyüklerinin yüksek ahlakı ile ahlaklı olun. Yalancıların, kezzabların, dâl ve mudil olanların, hokkabaz ve soytarıların, arivistlerin, aktivistlerin, din sömürücülerinin, maceraperestlerin, taqiyyecilerin, iki yüzlülerin, kendilerinde münafıklığın bütün alametleri bulunanların sakın peşinden gitmeyin.

Cahillerin, bozuk itikadlıların, kötü niyetlilerin, reformcuların, Diyalogçuların yazdığı meal, tercüme ve tefsirleri, sözde din kitaplarını alıp okumayın.

Cumhur-i ulemaya tabi olun, Ehl-i Sünnet’in ana caddesinde yürüyün, sakın çıkmaz sokaklara, dar patikalara sapmayın.

Kur’ân’ı baş tacı edin. Onu düstur olarak kabul edin, lakin ilminiz yoksa onu kendi heva ve re’yinizle tefsir etmeyin. Büyük Ehl-i Sünnet ulemasının ve müfessirlerinin yazdığı tefsirleri okuyun.

Mezhepsizlerden uzak durun. Mezhepsizliğin bozuk bir mezhep olduğunu iyi bilin. İslâm’ı hayata, dört hak mezhepten birine bağlanarak uygulayın.

Din hakkında kendinizden konuşmayın, tartışmayın, Peygamberimizin vekili, vârisi, halifesi durumunda olan icazetli Sünnî ulemaya tâbi olun.

İngiltere ve Türkiye

İNGİLTERE bir krallık, orada yüzde yüz, gerçek bir hukuk devleti var, hukukun üstünlüğü var, derin merin devlet yok.

İngiltere demokrasinin beşiği. Orada laiklik yok, din ile devlet birliği var. Hükümdar aynı zamanda millî Anglikan kilisesinin başı.

İngiltere’de yaşayan Müslüman kadınlar ve kızlar başlarını örtebiliyor, hattâ isteyenler peçe bile takıyor.

İngiltere’de, “Kamusal alana başörtülüler giremez” diye bir kural yok.

İngiltere’de, isteyen Müslümanlar Şeriat hukukuna tâbi oluyor.

İngiltere’de, eski şarkıcı Cat Stevens’in (Yeni ismiyle Yusuf İslâm) açtığı İslâm okulunda kız çocukları başörtülü. Buna kimse karışmıyor.

Orada din, inanç ve inandığı gibi yaşamak hürriyeti var.

İngiltere’nin bir kısmında, okullarda sabahleyin öğrenciler toplanıp kilisede ibadet ve ayin yapıyor.

İngiltere’de bir Müslümanın veya bir mühtedinin başına fes, sarık geçirmesi, İslâmî elbiselerle gezmesi serbest. Kimse karışmıyor, karışamıyor. Karışmak çok ayıp, hattâ suç.

İngiltere’de yaşayan Müslüman Türkler, isterlerse Arap harfleriyle Osmanlıca bir gazete, dergi veya kitap yayınlayabilirler.

İngiltere’de tasavvuf tarikatleri açmak serbest, zikrullah yapmak serbest.

İngiltere Veliahdı Prens Charles Londra İslâmKültür Merkezi’nin temel atma törenine başında bir İslâm serpuşu, sırtında bir İslâm elbisesi olduğu halde geldi. Eşi de başörtülü olarak törende bulundu.

İngiltere’de Şeriat ve Hilafet propagandası yapmak serbesttir.

Bu yazdıklarım, övgü edebiyatı değildir, gerçekleri dile getirdim.

İngiltere ve Türkiye...



 

EHL-İ Sünnet Müslümanları arasında mezhepçilik kavgaları yoktur. Sünnîler dört hak mezhebe veya fıkıh ekolüne bağlıdır ama ...çilik yapmazlar, çekişmezler.

Dört hak mezhepten birine bağlanmak, onun fıkhını uygulamak fitne değildir ama mezhepsizlik fitnedir. Çünkü mezhepsizler, bütün Müslümanları kendileri gibi yapmak istiyor. İşte onların bu yoldaki propagandaları fitnedir, hem de büyük bir fitne...

Kimler mezhepsizlik propagandası yapıyor, Sünnî mezhepleri yıkmak istiyor?

1. Rafizîler yapıyor.

2. Vehhabîler yapıyor.

3. Telfik-i mezahib (Mezheplerin hükümlerinin karmakarışık uygulamasını isteyenler) yapıyor.

4. Fıkıhtan ve Şeriat hükümlerinden arındırılmış light, ılımlı, sulandırılmış, evcil, uysal bir İslâm çıkartmak isteyenler yapıyor.

5. Reformcular yapıyor.

6. İslâm’da radikal değişim isteyenler yapıyor.

7. Tarihselci Fazlurrahmancılar yapıyor.

Mezhepler ortadan kalkacak ki, Müslümanları bozuk fırkalara sokabilsinler...

Mezhep ve fıkıh olmasa doğru dürüst abdest alamayız, iki rekat namaz kılamayız.

Bazıları konuyu saptırıyor ve bize “Siz mezhebi Kur’ân’ın üzerine çıkartıyorsunuz, siz mezhebi put haline getirmişsiniz, siz müşriksiniz...” diye saldırıyor. Ne korkunç iftiralar...

Ehl-i Sünneti, dört hak mezhebi, fıkhı, Şeriat ahkamını ortadan kaldırdınız mı, sapıklıklar, bid’atler, dini yanlış yorumlamalar sökün etmeye başlar.

Zamanımızda, kesinlikle yasaklanmış olan mut’a nikahını, (geçici nikah) meşru gösterenler var.

Benim kesin olarak bildiğim şudur: Hanefi mezhebinde ince çorap üzerine mesh edilerek abdest alınmaz. Bunu yapanlar var.

Yine Hanefî mezhebinde midye, istiridye, yengeç, istakoz, karides, pavurya gibi deniz ürünlerini yemek tahrimen mekruhtur. Bunları da yiyenler var.

Mezhepsiz müctehidler Kitab’a, Sünnet’e, icmâ-i ümmete, dine, Şeriata, fıkha aykırı bir sürü sözde ictihadlar yumurtladılar. Ondört asırlık İslâm tarihinde hayızlı kadınların namaz kılmalarına, oruç tutmalarına, Kâbe’yi tavaf etmelerine asla cevaz verilmemişken onlar olur olur diyorlar. Nasıl oluyor? Onlar olur diyor, oluyor...

Zamanımızda mezhepsizlik en büyük fitnedir.

Selefiyiz diyorlar. Hayır Selef-i Sâlihîn’in (ilk çağlardaki sâlih, takvalı, doğru yolda olan örnek Müslümanlar) yolunda olanlar Sünnî Müslümanlardır.

Selefîyiz diyenler Selef’in yolundan gitmiyor, onlar İbn Teymiyye’nin ve Muhammed İbn Abdülvehhab’ın mezhebini veya fırkasını benimsemişlerdir.

Mezhepsizlik çok büyük bir fitnedir. Onlardan istirham ediyoruz, onlara kardeşçe yalvarıyoruz: Lütfen, merhameten, Allah rızası için bu yıkıcı, dağıtıcı, bölücü propagandaları yapmayınız.

Sünnîlikten, Hanefîlikten, Mâlikîlikten, Şâfiîlikten, Hanbelîlikten fitne doğmaz ama mezhepsizlikten doğuyor.

Onların bir kısmının siyaseti, stratejisi, taktiği bellidir. Önce Sünnî mezhepleri yıkacaklar, sonra açıkta kalan Müslümanları kendi bozuk fırkalarına sokacaklar.

Şiî kardeşlerimizden çok rica ediyoruz, Sünnî dünyasında Şiîlik propagandası, Ehl-i Sünnet düşmanlığı yapmasınlar.

Biz Sünnîler Ehl-i Beyt’i, Hz. Ali kerremallahu vecheh ve radiyallahu anh efendimizi, Hasan ve Hüseyin efendilerimizi, Hazret-i Fatıma annemizi, Peygamber soyundan gelmiş büyük imamları gerçekten, bütün kalbimizle seviyoruz, sayıyoruz. Onlar bizim başımızın tacıdır.

Şiîler, Hulefa-i Raşidîn’in ilk üçünü, Ashab-ı Kiram’ın bir kısmını sevmiyorlarsa, fitne çıkmaması için bu sevmemeyi yüreklerinde saklasınlar ve yıkıcı, üzücü, bölücü propagandalar yapmasınlar.

Tunus’lu yazar Et-Ticanî Sünnîlikten Şiîliğe geçmiş, “Nasıl Hidayete Erdim?” adında bir kitap yazmış. Ehl-i Sünnete saldırıyor. İranlı Şiî otoriteleri bu kitabı çeşitli dillere çevirtmiş, yüz binlerce bastırmış ve dağıtmış. Olacak şey midir bu? İslâm dünyasının bir ölüm kalım mücadelesi içinde bulunduğu bu devirde, iman kardeşliğine ve birliğe zarar verecek böyle bir şey yapılır mı? Şiîlikten Sünnîliğe geçen var, biz bu konuda propaganda yapıyor muyuz? Böyle bir propaganda mezhepçilik fitnesi olmaz mı?

Naylon müctehidlerin bozuk ictihadlarını kabul etsek ortada İslâm diye bir şey kalmaz. Baksanıza “Kur’an, Yahudi ve Hıristiyanları İslâm’a çağırmıyor” diyecek kadar zıvanadan çıktılar.

Dört hak mezhepten birine bağlanalım.

Bunların hepsi de Kur’ân’dan, Sünnet’ten hüküm çıkarmıştır.

Bugünkü naylon müctehidler, mezhep imamı büyük müctehidlerin ayaklarının altında toz bile olamazlar.

Zahid Kevserî ne demiş? “Mezhepsizlik dinsizliğe köprüdür” diye uyarmış.

Şam ulemasından Profesör Said Ramazan el-Bûtî’nin çok değerli kitabının adı şudur: “İslâm Şeriatini tehdit eden en tehlikeli bid’at mezhepsizliktir.”

İtikad ve fıkıhta ehl-i sünnet dairesi içinde bulunan bir mezhepli sapıtmaz, bid’ate ve küfre düşmez ama bir mezhepsiz için bu tehlike vardır.

Allah aşkına bu fitne yangınını söndürelim. Mezhepsizlik ve Sünnîlik Şiîlik konusundaki mezhepçilik propagandalarına son verelim.

O Belde

ARNAVUTLUK’ta veya Makedonya’da olabilir. Berat uygun mudur? Osmanlıdan kalma eski İslâm evleri bulunmalı. Cami olmalı, ezan okunmalı, namaz kılınmalı. Küçük bahçeli yarı ahşap yarı kargir bir ev. Hayat, yüklükler, şerbetlikler, eski ocak, gıcırdayan merdiven... Bahçesinde badem, erik, incir, dut ağacı. Dış cephenin bir kısmını sarmış mor salkım ve hanımeli. Kuyu... Duvarlar yüksek... Dış kapıdan giriyorsun, kapıyı kapatıyorsun, dünyadan uzak yapayalnızsın. Oh!..

Haftada bir gün pazar kuruluyor, civar köylerden ilaçsız hormonsuz sebzeler, meyveler, peynir... Hakikî bal... Bir kavanozu bana altı ay yeter.

Birkaç sandık eski kitap olmalı. İkindi çayını demlersin, kışın büyük odada, yazları bahçede... Çiçek açmış badem ağacının altında kitap mütalaası ne büyük keyiftir.

Oralarda tekkeler açıkmış. Haftada bir gün zikre gidersin. Tekkelerde lüzumsuz lâf edilmez.

Zaman zaman uçakla Türkiye’ye gidip gelebilirsin. Canın çekerse. Memleket memleket, vatan vatan da hali çok karışık, çok perişan...

Sakin sakin düşünebilirsin, üzülebilirsin, içinden gelirse bazen ağlayabilirsin.

Senin için yabancı bir ülke sayılmaz. Eski Rumeli-i Şahane’nin bir kısmı. Ayı kırpıp kırpıp bir sürü yıldız yapmışlar.

Oralarda eski Rumeli şairlerinin divanları okunur. Güzel bir gazel, düşündürücü bir rubai, bir mısra-ı berceste, levha yapılıp duvara asılması gereken bir beyit... Mutlaka bir Fuzulî divanı da bulunmalı. Fuzulî Berat’da da okunur, İstanbul’da, Bakü’de, Tebriz’de, Taşkent ve Buhara’da da. Fuzulî’nin okunmadığı, anlaşılmadığı yerde bizim medeniyetimiz yoktur.

Gittiğin yerde hizmet edebilir misin? Belki...

İsteyenlere Türkçe öğretebilirsin...

Nasıl geçineceksin? Allah kerim...

Gülmeyeceksin, hüzünlü olacaksın hep...

Evde bir kedi besleyebilirsin. Kuşlara pencere kenarında yem verebilirsin. Ekmek kırıntılarını bahçede karıncalara ikram etmeyi unutma.

Kediler, kuşlar öleceklerini anlayınca sessiz, sedasız, kimsenin görmeyeceği bir yere çekilir, orada can verirmiş...

 

PAPA 16’ncı Benedictus “Dinlerarası diyalog mümkün değil” dedi. Bu doğru sözün, bizdeki bazı aşırı Diyalogçuları çok üzüp şaşırtacağı şüphesizdir. Yıllardan beri, “Canım Papa... Sayın Papa... Papa cenapları...” deyip duruyorlardı. Diyalog konusunda gerçeğin onun ağzından çıkması üzerlerinde soğuk duş tesiri yapacaktır.

Müslümanların vazifesi ve işi diyalog yapmak değil, İslâm’ı anlatmak ve gayr-i müslimleri hak dine çağırmaktır.

Dinimizde diyalog diye bir kavram, değer, kurum yoktur. Bu, zamanımızda İslâm dünyasının dışından çıkmış bir bid’attir. Çıkaran da bizzat Katolik kilisesi, papalıktır. Papa “Diyalog mümkün değildir” dediğine göre, Diyalogçu Müslüman kardeşlerimizin de artık bu çıkmaz sokakta dönüp dolaşmaktan vaz geçmeleri gerekir.

İslamî ölçülere göre Diyalog niçin mümkün değildir?

1. Ehl-i Kitab Peygamberimizin (salat ve selam olsun O’na) risaletini ve dâvetini kabul etmiyor.

2. Kur’ân’ın hak kitap ve düstur olduğunu kabul etmiyor.

3. İslâm’ın hak din olduğunu kabul etmiyor.

Onların bu redlerine, yalanlamalarına, inkarlarına karşılık Diyalogçular “Üç hak İbrahimî din vardır. Bunların üçünün de bağlıları ehli necat ve ehl-i Cennet’tir” diyorlar. Ne korkunç tenakuz (çelişki)...

Diyalog yolunda harcanan gayretler, paralar, imkan ve fırsatlar davet yolunda harcanmalıdır.

Dünyanın en az 100 dilinde, insanları İslâm’a çağıran çok güzel, mükemmel kitapçıklar hazırlanmalı, bunlar yekûn olarak yüz milyonlarca basılıp dağıtılmalıdır.

Peygamberimiz “İnsanlara akılları (ve kültürleri) derecesinde konuşunuz” buyurmuşlardır.

İslâm, bir Katolik İtalyan’a başka türlü, bir İngiliz’e başka türlü, ateist bir Avrupalıya başka türlü üslupla anlatılmalıdır. Esaslar bir olacaktır ama üslup, metot başka olacaktır. Ta ki, herkes kendi aklı, kültürü, zihniyet ile İslâm’ı anlayabilsin.

İnsanlar İslâm’a iki türlü davet edilir:

Birincisi lisan iledir.

İkincisi hâl iledir. Bu ikinci davet birinciden önemlidir.

Bir gayr-i müslim, Müslümana bakacak ve onda İslâm’ın bütün güzelliklerini, üstünlüklerini, faziletlerini, meziyetlerini görecektir.

Bu üstünlüklerin belli başlıları nelerdir:

İyilik... Doğruluk... Güzellik... Ahlâk ve karakter yüksekliği... Hilm ve kerem sahibi olmak... Misafirperverlik... İkram... Diğer dinlerin mensuplarından daha vicdanlı olmak... Güler yüzlülük... Sabır... Adalet... İnsaf... Mürüvvet... Merhamet... Afv... Lisan afetlerinden uzak olmak... Kötülüğe mukabil (eğer muhatabı layıksa) iyilik yapmak... Cömertlik... Yardımseverlik...

Böyle olan Müslümanın konuşmasına lüzum yoktur. İslâm’ın hak oluşu, İslâm’ın nurları ondan etrafına yayılır.

Bilgi ve kültür bakımından derecesi ve birikimi daha fazla olsa bile gayr-i müslim böyle bir Müslümanın tesiri ve câzibesi altında kalır ve nasibi varsa hidayete erer, Müslüman olur.

Biz zamane Müslümanları genelde maalesef böyle olamıyoruz.

Bozuk bir İngilizce ile İslâm yüksektir, hak dindir demek mi, yoksa hiç konuşmadan İslâm’ın yüksekliğini sergilemek mi?

Cenab-ı Hak bizleri İslâm’ı doğru şekilde bilen, İslâm’ı hayatımıza doğru ve gerektiği gibi uygulayan, hâl ile İslâm’ı yaşayan ve yansıtan nurlu kullarından eylesin.

Cümlemizi Diyalog tuzağına düşmekten korusun.

Var ve Yok

İSLÂM’ı tahrif etmek isteyenler var.

Yalancılar kezzablar var.

Deccallar var.

Sahte peygamberler, sahte mehdiler var.

Allah’ın ayetlerini ucuza satanlar var.

İslâm’ı ve Müslümanları değiştirmek için kafirlerle işbirliği yapanlar var.

Sahte, naylon, türedi müctehid müsveddeleri var.

Ehliyetsiz müfessirler var.

Hem Müslüman geçinen, hem tesettür farzını inkâr edenler var.

Şeriata küfreden o biçim sözde Müslümanlar var.

Müslümanları Allah ve Kur’ân ile aldatmaya kalkışanlar var.

Evliya-i Rahman’a evliyauşşeytan diyen hayâsızlar var.

Namaz kılmayan dini bütünler var.

Hem Müslümanım diyen, hem Tağut taraftarı olanlar var.

Müslümanlar, Yahudiler, Hırıstiyanlar hep birden Cennet’e girecek diyenler var.

Tevhid ile Teslis birdir demeye getirenler var.

Hazret-i Muhammed’i inkar ve tekzib edenleri ehl-i necat ve ehl-i Cennet olarak görenler var.

İmamı Gazalî’ye, Abdülkadir Geylani’ye, Ahmed er-Rufaî’ye ve benzer din büyüklerine dil uzatanlar var.

Kendilerini baş sanan ayaklar var.

Velhasıl fitne ve fesat var, nifak ve şikak var, tefrika var, tezebzüb var.

Kafa karışıklığı var.

Piyasada otuz bin din kitabı var, hangisi doğru, hangisi yanlış bilen var mı?

Yangın var, kimin haberi var?

Cami var, yeterli cemaat yok.

Hoparlör çok, güzel okunan kaç ezan var?

Kitap var okuyan yok; okuyan var, anlayan yok; anlayan var, uygulayan yok.

Fecirlerde, seherlerde evlerinin ışıkları yanan kaç kişi var?

Din var, dindarlık yok.

Var var var.

Yok yok yok...

ESKİDEN Osmanlı devleti zamanında medreseler vardı sarıklı ulema yetiştiriliyordu. Okullarda çok ciddî din dersleri vardı. Hele, o devirde i’dadî ve sultanî denilen liselerde kuvvetli ve sağlam din kültürü veriliyordu. Din konusunda şazz (kural dışı) marjinal, aşırı, aykırı görüşler öğretilmiyordu. Devlet, Ehl-i Sünnet mezhebini ve yolunu benimsemişti.

Osmanlı’nın son zamanlarında Galatasaray Lisesi’nde, Nimet-i İslâm kitabının müellifi meşhur Hacı Mehmed Zihni efendi hazretlerinin sarığıyla cübbesiyle ders okuttuğunu söylemem yeterlidir sanırım.

Sonra medreseler kapatıldı. Onların yerine açılan İlahiyat fakültesi ve İmam-Hatip mektebi de kapatıldı. Çocuklara, gençlere din eğitimi verilmedi. CHP oligarşisinin yıkılmasından ve iktidara Demokrat Parti’nin geçmesinden sonra din eğitimi başladı ama meydana gelen büyük boşluk bir türlü doldurulamadı. Din eğitimi, din kültürü konusunda korkunç bir cahillik, yarı cahillik ve mürekkep cahillik oluştu.

Dinsizler, kötü niyetliler, Ergenekoncular, Dönmeler, gizli ifsad komitaları ciddî dinî konuları ayağa düşürdüler. Ramazanlarda birtakım gazetelerde, TV’lerde yapılan soytarılıkları hepimiz biliyoruz. Din bir magazin konusu olarak ele alındı. Birtakım adamlara astronomik ücretler verilerek tv ekranlarında dinî şovlar ve hokkabazlıklar yaptırıldı. Diyanet başkanı bunlara dayanamayıp ağır tenkitler ve uyarılar yaptı ama nafile...

Senenin 11 ayında dinsizlik, küfür, fuhşiyat, fısk ve fücur sergileyen bazı gazeteler Ramazan sayfaları hazırladılar, yalan yanlış bilgiler, fetvalar, akıl almaz derecede saçma yorumlar yayınladılar.

Bendeniz yakın zamanda Diyanet’e dinayet, tefsire tesvir diyecek kadar cahil Müslümanlar görmüşümdür.

Otuz kırk yıldan beri de dinimizi bozmak, yeni bir İslâm türetmeye gayretleri hız kazanmıştır.

Bir Ortadoğu devletinden gelen petro-dolarla Türkiye’de hakim ve geçerli olan Ehl-i Sünnet İslâmlığının rengi ve meşrebi değiştirilmek; İbn Teymiyyeci, Selefî, Vehhabî bir meşreb bilhassa genç nesillere aşılanmak istendi.

Orta yolda olan değerli Ehl-i Sünnet alimlerine değer ve yüz vermeyen, onları tercih etmeyen birtakım çevreler ve yayıncılar Arap dünyasındaki, Hint yarımadasındaki aktivist, aykırı fikirli, İslâm’ı bir ihtilal hareketi gibi algılayan aşırı fikirlilerin kafa karıştıran kitaplarını tercüme ettirip yayınladılar ve zihinlerin bulanmasına sebep oldular.

İmamı Gazalî, İmamı Süyutî, İmamı Rabbanî, Tâcüddin Subkî ve benzeri binlerce imama ve büyük alime iltifat edilmedi; İbn Teymiyye, Müslümanlara tek imam (din önderi) ve ışık tutucu olarak kabul ettirilmek istendi.

Sohbetlerini dinlediğim Sünnî din büyükleri, İbn Teymiyye’yi “ilmi kadar aklı olamayan” bir alim olarak tanıtıyorlardı. Onun talebesi İbn Kayyım el-Cevzî için de böyle söyleniyordu.

Ehl-i Sünnet büyükleri, İbn Teymiyye’yi gulüvve sapmış bir kimse olarak göstermiştir.

Sanırım 1970’lerde bir Ortadoğu ülkesinden, İbn Teymiyye’nin eserlerinin Türkçe’ye çevrilmesi ve yayınlanması için büyük miktarda para gönderilmişti. Birkaç cilt çevrildi ve kesintiye uğradı. Bu işin içyüzü çok karışıktır. Burada yazmam mümkün değildir.

Eskiden yok iken, ülkemizde Teymiyyeciler diye bir grup türedi. Bildiklerinden ve anladıklarından değil, bir moda gibi, bazıları da “teşvikler” dolayısıyla İbn Teymiyye’nin aşırı ve fanatik taraftarı kesildi.

Büyük Ehl-i Sünnet alimleri İbn Teymiyye’yi tenkit etmişlerdir. Cehennemin ebediliğini inkar ettiği iddia edilmektedir. Üç talak konusundaki aykırı fikirleri itirazlara yol açmıştır. İbn Teymiyye’nin en bariz (göze çarpan) tarafı aşırı, sert, kırıcı, tekfir edici, şirkle suçlayıcı olmasıdır. Şeyhülekber Muhyiddin Arabî için “O Şeyh-i Ekber değil, Şeyhi Ekferdir” (en kafir şeyhtir) demiştir.

İbn Battuta, meşhur Seyahatnamesinde, Şam’da bulunduğu sırada Emeviye Camii’nde minberde bir hatibin, “İşte ben şimdi nasıl bu minberin basamaklarından iniyorsam, Allahü teâlâ hazretleri de bunun gibi Arş üzerine istiva etmiştir” mealinde bir söz ettiğini yazar. Bu zat İbn Teymiyye’dir.

İbn Teymiyye’de, Ehl-i Sünnet alimleri tecsim, Allah’ı bir cisim gibi göstermek bozuk akidesi olduğunu iddia ederler.

Bilindiği gibi Arabistan’daki Vehhabiler, imam olarak İbn Teymiyye’yi kabul ederler.

Merhum Celal Hoca (Celal Ökten) “İbn Teymiyye’nin vur dediğini Vehhabîler öldürdü” derdi.

Sağlam bir din kültürüne sahip olmayan Müslümanlar İbn Teymiyye’nin kitaplarını okuyarak aydınlanmazlar, aksine şaşırır ve yanlış inanç ve düşüncelere kapılırlar.

İbn Teymiyye’nin büyük aşırılıklarından biri de tevessül ve istigase konusundadır.

Tek cümle ile özetlemek gerekirse: İbn Teymiyye’nin aşırılıkları ve yanlışlıkları göz önüne alınarak; onun kitaplarını, dinî bilgileri ve kültürleri yetersiz olan avama okutulmamalıdır.

Bendeniz, Müslüman bir yayıncı olarak, milyonlarca dolar verseler büyük destek sağlasalar bile bu zatın kitaplarını tercüme ettirip yayınlamam. Çünkü böyle bir şeyin büyük vebali vardır. Bunları okuyan birisi sapıtırsa bunun hesabını veremem.

İbn Teymiyye’yi, onun yolundan gidenleri en etraflı şekilde tenkit eden kitap Arapça yazılmış olan“Beraatü’l-Eş’ariyyîn min Akaidi’l-Muhalifîn” adlı kitaptır. Bendeniz bu değerli ve uyarıcı eseri Türkçe’ye tercüme ettirdim ve EHL-İ SÜNNET’İN MÜDAFAASI adı altında yayınladım. (Mütercimi eski müftülerden merhum Hasip Seven hocadır. Büyük boy, 656 sayfa.)

İbn Teymiyye’yi ve Türkiye’deki bugünkü çömezlerini tenkit eden ve Müslümanları uyaran diğer değerli bir eser de, büyük din alimlerinden Sahih-i Müslim şârihi, büyük mücâhid (Bulgaristan’da ve Türkiye’de zindanlarda yatmıştır) merhum Üstad Ahmed Davudoğlu hocaefendidir. Kitabın ismi:DİNİ TÂMİR DÂVASINDA DİN TAHRİPÇİLERİ’dir.

Haram Rantlar Yiyen Pislik Böcekleri

TÜRKİYE bir rantlar ülkesidir. Rant ne demektir? Bunu bir örnekle açıklamak istiyorum: Büyük bir şehrin, mesela İstanbul’un kenarında 100 dönümlük bir arazi var. İnşaata, yapılaşmaya açık değil. Biri bu araziyi çok ucuza alıyor. Ardından gizli kapaklı faaliyetler başlıyor. Allem ediyorlar kallem ediyorlar, araziyi inşaata-yapılaşmaya açtırıyorlar. Kıymeti bir anda 1’den 100’e fırlıyor. Birileri hiç zahmetsiz büyük servetler, voliler vuruyor, köşeyi dönüyor.

Ahlaksızlık, kanunsuzluk bunun neresinde?.. Onu da anlatayım:

Oluşan rantın birkaç kişi tarafından paylaşılmasında. Arazinin, birilerine rant oluşturmak için kanunları nizamları zorlayarak yapılaşmaya açılmasında.

Rant; toplumun, şehir halkının tümünün hakkıdır. Onda saçı bitmedik yetimlerin hakkı vardır. Bir veya birkaç kişinin bu yolla zenginleşmesi ahlaksızlıktır, suçtur, vatana ihanettir.

Son birkaç yıl içinde İstanbul’da binlerce büyük rant oluşturulmuş ve birileri zengin edilmiştir.

Böylece bir İslâm burjuva sınıfı meydana çıkacakmış.

Böyle haram, ahlaksız, faziletsiz rantlarla oluşacak burjuva sınıfı olmaz olsun.

Rantları çoğaltmak için İstanbul’u 40 milyonluk korkunç bir şehir haline getirmek istiyorlar.

Gerçekten dindar, vicdanlı, ahlaklı, faziletli, Allah’tan korkan, Peygamber’in Sünnetine bağlı Müslümanlar haram gelirlerden haram rantlardan uzak dursunlar. Bu onlar için hem dünyada, hem ahirette hayırlı olur.

Allah’a, Peygamber’e, Kur’ân’a, Sünnet’e iman eden haram yemez, gayr-i meşru rantlar peşinde koşmaz.

Müslüman pisliklerden kaçar. Müslüman asla pislik böceği durumuna düşmez.

Rant konusunda ne korkunç dolaplar dönüyor. Bin türlü ranttan biri moloz rantıdır. Eline büyük bir arazi geçirecek, oraya moloz döktürecek ve zahmetsiz, sermayesiz şekilde kısa zamanda milyonlarca dolar vuracak. Ne milyonlarcası... On milyonlarca.

Moloz rantı konusunda bazı belediye başkanlarına yapılan iğrenç baskıları anlatsam şaşkınlıktan aklınız başınızdan gider.

Türkiye’mizi bu gibi pisliklerden mutlaka temizlememiz gerekiyor.

Temiz ve şeffaf bir ülke istiyoruz. Faziletli bir ülke...

BU memlekette maalesef nâdir istisnâlar dışında her şey kirlenmiştir. Tekrar ediyorum: Her şey...

Müslüman kesimde de kirlenme olmuştur.

Bu kirlenmenin çeşitli sebepleri vardır.

*Birincisi: İktidar nimetleridir.

*İkincisi: İlim ve kültür seviyesinin çok düşük oluşudur.

*Üçüncüsü: Ahlâk ve karakter zaaflarıdır.

*Dördüncüsü: Lüks, israf, aşırı tüketim, gurur, kibir, gösteriş hastalarının para hırslarıdır.

*Beşincisi: Benliklerin, nefs-i emmârelerin frenlenememesi, kontrol edilememesidir.

*Altıncısı: Dinin, imanın, mukaddesatın ticaret vasıtası, zenginlik aleti haline gelmesidir.

*Yedincisi: Birtakım ajanların, casusların, provokatörlerin Müslüman kesime sızarak dehşetli tahribat yapmalarıdır.

*Sekizincisi: Ulemâ-i sû’ denilen icazetsiz, yetersiz, ahlâksız, faziletsiz, hikmetsiz birtakım düşük kimselerin ektikleri fesat tohumlarının yeşermesidir.

*Dokuzuncusu: Emr bi’l-mâruf ve nehy ‘ani’l-münker farzının yeterli şekilde eda olunmamasıdır.

* Onuncusu: Müslümanları çekip çevirecek, onlara ışık tutacak, doğru yola kılavuzlayacak, terbiye edecek ciddî kurumların ve olgun kadroların olmamasıdır.

Şu anda Müslüman kesimde büyük bir akıl karışıklığı ve çekişme hüküm sürmektedir.

Örnekler vereyim:

Birileri Cemalettin Afgani’yi Müslümanları kurtaracak, İslâm’ı yüceltecek büyük önder, büyük imam, büyük mânevî lider, büyük rehber olarak gösteriyor; bu zatın içyüzünü bilenler ise onu takiyeci olmakla, kendisini Şiî olduğu halde Sünnî gibi göstermekle, İranlı olduğu halde Afgan gibi tanıtmakla, Masonluğun en dinsiz şubesinin üyesi olmakla ve daha bir sürü kötülükle suçluyor.

Mezhep ve fıkıh konusunda da Müslümanlar arasında büyük ihtilâflar bulunmaktadır. Benim gençliğimde Türkiye Müslümanları bu konularda çekişmiyordu. Din kitaplarında dört hak mezhep (fıkıh ekolü) olduğu yazılıydı ve Ümmet ibadetlerini, muamelâtla alakalı işlerini fıkha göre yapıyordu. Şu anda öyle bir kesim türemiştir ki, mezhepleri neredeyse küfür ve şirk olarak görüyor, mezhepli Müslümanlara akıl almaz hakaretler yapıyor.

Adına Derin Devlet mi, Ergenekon mu, resmî ideoloji mi dersiniz, işte o gizli güç Müslümanları birbiriyle tartışan, çekişen ve tepişen bir sürü kampa, kesime, fraksiyona ayırmıştır. Bunun sonunda Ümmet parçalanmış, birlik ve beraberlik kalmamış, güç yitirilmiştir.

Bir kısım kimseler bu toz duman, bu bulanıklık içinde dini, para kazanma, servet edinme, köşeyi dönme, voli vurma aleti ve vasıtası haline getirmiştir.

Ülkemizi saran kokuşma pisliğinden evet Müslümanlar da paylarını almıştır.

“İslâmî kesim elbette kendi burjuvazisini oluşturacak” bahanesiyle akıl almaz yolsuzluklar yapılmış, kirli ve pis servetler edinilmiştir.

Haram yeme yaygınlaşmıştır.

Haramla beslenen beyinler ve zekalar dumura uğramış ve sapıtmıştır.

Müslümanlar zekâtlarını Kur’ân’a, Sünnete, Şeriata, fıkha uygun şekilde dağıtsalar, bu memlekette bir tek sefalet içinde sürünen Müslüman kalmazdı. Şimdi öyle midir?

İslâm dinini bozma, Müslümanları sapıtma hareketleri o dereceye varmıştır ki, “İslâm tek hak din değildir, Ehl-i Kitab da kurtuluşa erecek ve Cennet’e girecektir” bozuk akidesi büyük sayıda saf ve cahil vatandaşa aşılanmıştır.

Evcil, ılımlı, uysal bir İslâm türetmek isteyen dış düşmanlar, gerektiğinde Müslümanların başına geçirecekleri sahte Halife adaylarını şimdiden hazırlamışlardır.

İş o kadar zıvanadan çıktı ki, “Kur’ân, Yahudileri ve Hıristiyanları İslâm’a çağırmıyor” diyen ilâhiyatçı bile görüldü.

Uzun yıllardan beri İslâm’a hizmet için Müslümanlardan yüz milyarlarca dolar toplandı. Bu paralar, ciddî bir plan ve programla, yerli yerinde sarf edilmiş, gereken hizmetler yapılmış olsaydı, Türkiye Müslümanları düze çıkmış olmazlar mıydı?

Peygamberimiz sallallahu aleyhi ve sellem haber vermiş, “Siz ne halde iseniz öyle idare olunursunuz” buyurmuş. Bu uyarıcı hadîsteki derin mânâları anlayan ve algılayan kaç kişi çıkar?

Bozuk bir toplum olgun ve âdil idarecilere sahip olmaz.

Uluslararası anket ve araştırmalara göre temizlik ve şeffaflık notu 10 üzerinden 4 olan bir ülke nasıl adam olur?

Hem dindar Müslüman geçinen, hem de haram rant peşinde çılgınlar gibi koşan kimselere hangi güç dur diyecektir?

Türkiye Müslüman bir ülkedir, burada Müslümanlar çoğunluktadır ve dominant unsurdur. Türkiye’nin kurtulması ve yücelmesi için öncelikle Müslümanların tertemiz olması gerekir.

Müslüman kesim nasıl temiz ve şeffaf (saydam) olacaktır?

Rantçılığın, haram yemenin, kirli ve necis servet edinmenin önüne nasıl geçilecektir?

Kâfirlerin kemik yalaması tabiîdir ama Müslümanların haram yemesi kesinlikle tabiî değildir.

Müslüman halkı hangi kurumlar ve kadrolar eğitecek, aydınlatacak, daha ahlâklı ve faziletli hale getirecek, birleştirecek, nizama sokacaktır?

Türkiye’nin İmam Şâmil’i, Abdülkadir’i, Selahaddin’i yok mudur?

Keyfiyetsiz ve vasıfsız kemmiyetin faydasız olduğunu ne zaman anlayıp algılayacağız?

Bu satırları ümit kırmak için kaleme almadım. Uyarmak, düşündürmek, tedbir almaya yöneltmek için yazdım.

Fâsıkların, fâcirlerin, münâfıkların, yalancıların, mürtedlerin, haram yiyicilerin, dalkavukların, yalakaların, hokkabazların, rantçıların cirit attığı, bin türlü dolap çevirdiği bir toplum nasıl iflâh olacak?

Kur’ân bizi aydınlatıyor, uyarıyor; Sünnet uyarıyor, ondört asırdır gelip geçen büyükler hep uyarmış, öğüt vermiş. Onları niçin dinleyip nasihatlerini hayata uygulamıyoruz?

İctihada yeltenen, müctehidlik taslayan birtakım adamlar var ki, bırakın mutlak müctehidlik, tabakat-i fukahanın en alt derecesi olan müftülük seviyesinde bile değildirler. Evliyaullah’tan bir zat böyleleri için “Bunlar müftü değil, muhtidirler” (Hatâ yapanlar) buyurmuştur.

Bu gibi haddini bilmez kişilere dinî sorular yöneltmek, onlardan fetva istemek kesinlikle caiz değildir. Onların fetvaları geçersizdir, verdikleri ruhsatlar yanıltıcıdır. Çünkü onlar ilimle ve icazetle değil, hevalarından ve re’yleriyle fetva verir.

Yakın tarihte ülkemizde çok değerli, icazetli, ehliyetli müftüler vardı. Bunlardan ikisinin isimlerini rahmetle zikr ediyorum: İstanbul müftüsü ve bilahare Diyanet İşleri Başkanı olan Ömer Nasuhi Bilmen ile Ahmed Davudoğlu hocaefendiler... Davudoğlu hoca, dinî ve şer’î bir gerçeği dile getirdiği için ağır ceza mahkemesinde yargılanmış ve hapse atılmış, çok çileler çekmiştir.

Birtakım mürekkeb cahillerin, fâcir ve fâsıkların, mezhepsizlerin, bozuk mezheplilerin, haddini bilmezlerin fetvalarını kabul edenler, ekinlerini ateşe vermiş olurlar, sapıtırlar. Bazen bu sapıklık onları dinden çıkartır, küfür ateşine düşürür.

Kur’ân ayetlerini tefsir etmek, hadîsleri yorumlamak, kaynaklardan din hükmü çıkartmak çocuk oyuncağı değildir.

Tedavi ve ameliyat olmamız gerektiğinde nasıl mesleğinde ve uzmanlığında kuvvetli doktorlar ve cerrahlar arıyorsak, dinî sorularımızı  da gerçek, icazetli, râsih, ehliyetli, takvalı ulemaya sormamız gerekir.

Gözü ağrıyan kişi, göz uzmanına gitmeyip de nalbanta gider, onun beygirler için kullandığı merhemi kullanır ve kör olursa, suç kendisine aittir.

Merhum Ahmed Davudoğlu hocaefendi hazretleri “Din Tahripçileri” adlı kitabında Müslümanları reformcu, yenilikçi, ehliyetsiz, değişimci sahte hocaların şerleri konusunda uyarmıştır.

Birtakım reformcular neler istiyor ve yapıyor?

1. Mezheplerin aleyhinde bulunuyor, mezhepsizlik propagandası yapıyor.

2. Sünnetin aleyhinde bulunuyor, sahih hadîsleri inkar ediyor.

3. Fıkhı kaldırmak istiyor.

4. Şeriatsız bir İslâm türetmek istiyor.

5. Kimisi telfik-i mezâhib yapılsın (Mezheplerin hükümleri ve kolaylıkları karışık olarak uygulansın) diyor.

6. Bazıları Peygamberimizi inkâr ve tekzib eden kafirler ehl-i necat ve ehl-i cennettir diyor.

7. Ehl-i Sünneti herhangi bir fırka ve hizip gibi görüp gösteriyor.

8. Kur’ân-ı Kerim’i kendi hevalarına göre tefsir ediyor.

9. Kafirlerin isteği üzere ehlî/evcil ılımlı, light bir İslâm türetmek istiyor.

10. Bazıları Kitab, Sünnet ve icmâ-i ümmet ile sâbit kesin bir farz olan tesettürü inkâr ediyor.

11. Yalancı, aldatan, takiyyeci, farmason, aktivist, bulaşık, maceraperest Efganî’yi Müslümanları kurtaracak büyük önder ve rehber olarak tanıtıyor.

Sevgili Müslümanlar!.. Kur’ân’ın heva ve re’y ile tefsir edilmesi, Sünnet hâdislerin inkârı, ehliyetsizlerin ictihad yapması, İslâm dininde reform yapılması gerektiği iddiası, bozuk fetva ve ruhsatlarla milyonlarca Müslümanın Kitab ve Sünnetten saptırılması gerçekten büyük bir felakettir.

İmanını korumak istiyorsan bozuk ve ehliyetsiz müctehidlere kulak asma,

Onların fetva ve ruhsatlarını kabul etme,

Dinde reform fikrine karşı çık,

Ehliyetsizin yazdıkları tefsirleri okuma,

Sünnete ve hadîslere yapılan saldırıları, doğrudan doğruya İslâm’a yapılmış bil,

Azılı ve harbî İslâm düşmanı Siyonist ve Evangelistleri dost ve velî edinenlerden uzak dur,

Fıkha ve ahkam-ı Şeriata sımsıkı bağlı ol...

Birtakım bozuk mezhepler Kitabullah’taki ve hadîslerdeki müteşebihatı, lügavî manalarına alarak tecsim vartasına düşmektedir. Bunları dinleme.

İşkembe-i kübradan verilmiş uyduruk ictihadları sakın ciddiye alma.

Onları verenler, müctehid değil, mütecehhittir (Müctehid taslağıdır).

Fitne zamanında, fetret devrinde, sözün ayağa düştüğü hemgamda yapılacak şeyler şunlardır:

İtikadda Ehlisünnet imamlarına, ulemasına tabi olmak.

Fıkıhta yine Ehlisünnet ulemasına tabi olmak.

Gerçek müftü olmayanlara dinî soru sormamak, onlardan fetva istememek.

Sadece gerçek icazetli müfessirlerin yazdıkları meal, tercüme ve tefsirleri okumak.

Mezhepsizlerden uzak durmak. Mezhepsizlik dinsizliğe köprüdür. İslâm dinini ve şeriatini tehdit eden en tehlikeli bid’at mezhepsizliktir.

Telfik-i mezahibi kabul etmemek. Çünkü bu, dinimizi ve fıkhımızı oyuncak etmek demektir.

Dinî konularda “Benim görüşüm, benim düşüncem şöyledir, böyledir...” gibi saygısızca, haddini bilmezce, edeb dışı laflar etmemek.

Sevgili Peygamberimizin (Sallallahu aleyhi ve sellem) mucize olarak haber verdiği üzere Ümmet’in yetmiş üç fırkaya ayrılmış olduğunu ve bunlardan ancak birinin “Fırka-i Nâciye” (Kurtulan kısım) olduğu gerçeğini hatırdan çıkartmamak.

Bazı bid’atlerin insanı küfre götüreceğini bilmek ve bundan çok korkmak ve çekinmek.

İlmi, ehliyeti, icazeti olmadığı halde Kur’ân-ı Kerim’i hevası ve re’yi ile tefsir etmenin kişiyi küfre düşürebileceğini bilmek.

Mukallid Müslümanların dinlerini doğrudan doğruya meallerden ve hadis tercümelerinden değil, muteber ve güvenilir ilmihallerden öğrenmesinin en doğru ve sağlam metod olduğunu bilmek.

Cenab-ı Hakk’ın, dinî konularda ayaklarımızın kaymaması için bize yardımcı olmasına dua edelim.

Ehl-i Sünneti Koruyalım

Reformculara, bid’atçilere, müctehid taslaklarına, Kur’ân’ı hevalarıyla yorumlamaya kalkanlara, uyduruk fetvalar verenlere, Ehl-i Sünneti yıkmaya çalışanlara karşı olduğum için, böylelerinin foyalarını meydana çıkardığım için nasıl köpürdüklerini ve saldırdıklarını görüyorsunuz.

İyi niyetli Müslümanların uyarılmaları, bilgilendirilmeleri farzdır.

Kötülüklerle, bid’atlerle mücadele gereklidir.

Dinimizin safiyetini korumak birinci vazifemizdir.

Dinin safiyeti ve devamlılığı cumhur-i ulemaya tâbi olmakla korunur.

Cumhur-i ulemayı bırakıp da İbn Teymiye’yi imam tanımak doğru değildir.

Cumhur-i ulemayı bırakıp da Efganî’yi önder ve rehber olarak kabul etmek çok yanlıştır.

Fıkıhsız, Şeriatsız İslâm olmaz. Fıkhı, Şeriatı, hak mezhepleri yıkmak isteyenler bunlarsız bir İslâm türetmeye kalkanlar ya çok gafil, ya çok hain kimselerdir.

Her Müslümana, Kur’ân’dan ve Sünnet’ten çıkartılmış hükümleri bilmek ve dini hayata uygulayabilmek için fıkıh ve mezhep lazımdır.

Bendenize âdi ve seviyesiz küfürler savuruyorlar. Ben sokak serserisi değilim ki, bunlara misilleriyle cevap vereyim, onların seviyesine düşeyim.

Ehl-i Sünneti savunmaya devam... Bid’atçilerle, dâl ve mudil olanlarla mücadeleye devam...

Yeni bir İslâm türetilmesine kesinlikle karşıyız.

Siyonistlerin, Haçlıların, Evangelistlerin, Sabataycıların, mülhidlerin, sapıkların istediği; ılımlı, light, sulandırılmış, beşerî bir ideoloji ve hümanizma haline getirilmiş bir İslâm’ı halkımıza empoze etmelerine izin vermeyeceğiz.

Bu dini bize Allah emanet etmiştir. Bu dini bize Peygamber, Ashabı ve her asırdaki Peygamber vârisleri, vekilleri, halifeleri olan gerçek alimler ve mürşidler öğretmiştir. Onları devre dışı bırakıp da ibadetsiz, namazsız, takvasız, dengesiz maceraperestlerin peşine düşmeyiz.

Fukahanın, ulemanın, Ehl-i Sünnet büyüklerinin yolundan gitmeye devam... Bu yol bizi selamete, necata, ebedî saadete götürür.

Saptırıcılarla en güzel metod ve üslupla hiç ara vermeden mücadele edelim.

İtikatta, ibadetlerde, fıkıhta, muamelatta, ahkam-ı sultaniyede, ahlâkta ve diğer her konuda Ehl-i Sünnet Ehl-i Sünnet...

 

DİNİME ve mukaddesatıma hizmet etmekten başka bir gayem yoktur. Parada gözüm yok, kanaatle geçinecek kadar gelirim vardır. Millî Gazete’de 1991’den bu yana ücretsiz, maaşsız yazı yazıyorum.

Hiçbir siyasî emelim yoktur. Milletvekili falan olmayı aklımın köşesinden geçirmem. Teklif edilse kesinlikle kabul etmem.

Makam, mevki, danışmanlık, idare meclisi üyeliği gibi işler istemem, teklif edilse kabul etmem.

Şöhretten nefret ederim. Çünkü büyükler “Şöhret âfettir” buyurmuşlardır.

Müslümanlar içinde derece ve rütbemin yüksek olmasını istemem. Müslümanlık bana yeter. Dünya üzerindeki bir buçuk milyar Müslümanın en sonuncusu, en hakiri olmak benim için en büyük şeref ve nimettir.

Kendimi asla beğenmem. Nefsimi çok kötülerim.

En nefret ettiğim insanlar din sömürücüsü namussuz, haysiyetsiz ve şerefsiz haşarattır.

Yüce İslâm dinini, Kur’ân’ı, mukaddesatı âlet ederek, vasıta kılarak şahsî menfaat, nüfuz, prestij, şöhret-i kâzibe kazananları sevmem, onlardan nefret ederim.

Şu değerlere çok önem veririm: İman, İslâm, Kur’ân, Şeriat, Sünnet, fıkıh, ahlâk, fazilet, hikmet (bilgelik), Ümmet, İmâmet-i Kübra.

Allah katında tek hak ve muteber din olduğu açık âyetle bildirilmiş olan İslâm’da reform yapılmasını isteyenleri tenkit ederim.

Dinde yeniliğe, değişime karşıyım.

İslâm’ın emir ve yasakları için “Onlar tarihseldir, eskiden geçerli idi, şimdi geçerli değildir” diyenlerle aram yoktur.

Mezhepsizleri, telfik-i mezâhib taraftarlarını, fıkhı ve şer’î hükümleri inkâr edenleri yanlış yolda görür ve uyarırım.

Müslümanlar arasında Ümmet şuurunun hakim olmasını isterim.

Faydalı, müsbet, meşru cemaatlere, tarikatlere taraftarım. Ancak, bu konudaki asabiyetlere karşıyım.

Belki yüz kere yazdım: Peygamberimize hakaret edilip saldırılınca susup da kendi şeyhine veya baronuna saldırılınca küplere binen Müslümanları çok ayıplarım. Onlara yazıklar olsun!

Şeriata bağlı olmak, zahirî fıkıhtan kıl kadar ayrılmamak şartıyla tasavvuf tarikatlarını severim, beğenirim ve desteklerim.

İmamet-i Kübra konusunda Müslümanların bilgili ve uyanık olmalarını isterim.

Dinimizden ödün verilmesini büyük hıyanet olarak görürüm. Kimsenin buna hakkı yoktur.

İslâm dininin müttefakun aleyh (üzerinde ittifak ve icma olan) hüküm ve müesseselerinde tartışılmasını istemem.

“Peygamber bir postacı idi. İslâm’ı tebliğ etti sonra öldü ve işi bitti...” mealindeki sözleri kabul etmem. Sevgili Peygamberimiz dinimizi tebliğ ettikten sonra vefat etmiştir ama işi bitmemiştir. O’nun hatırası, ruhaniyeti, önderliği Kıyamet’e kadar devam edecektir.

Peygamberimizin sünnetine karşı yapılan tenkitleri kabul etmem.

Ashabın tamamının âdil olduklarını kabul eder ve onlara yapılan saldırıları, hakaretleri, iftiraları meşru yollarla def etmeye çalışırım.

Ehl-i Sünneti beğenmeyenleri beğenmem.

Ehl-i sünnet dışı çığırlar açmaya, Müslümanları çıkmaz sokaklara sokmaya çalışanları tenkit etmeyi bir vazife bilirim.

Müslümanlar hicretin üçüncü asrından sonra Kur’ân’ın dört temel terimi olan Rab,İlah, din, ibadet konusunda sapıttılar, şimdi bu konuda doğruyu ben söylüyorum mealinde laflar eden, kitap yazan Pakistanlı yazarı doğru bulmam. (Büyük alim Ebu’l-Hasen Nedvî bu iddiaya bir kitapla cevap vermiştir.)

Müslümanların din konusunda cumhur-i ulemaya tâbi olmalarını isterim.

İslâm dinini Kur’ân’ın ve Sünnet’in ışığında en güzel ve derli toplu şekilde anlatan kitabın İmamı Gazalî’nin İhyau Ulum’u olduğunu kabul ederim.

Müslümanların lüks, israf, aşırı tüketim, gurur, kibir, aşırı konfor, gösteriş beyinsizliklerine düşmesinden dolayı çok üzüntü duyar ve onları dilimin döndüğü kadar uyarmaya çalışırım.

Bütün Müslümanların beş vakit namaz kılmasını ister ve bu yolda çalışırım. Hür ve mukim erkeklerin mümkün oldukça cemaatle namaz kılmasını arzu ederim.

Bütün Müslüman kadınların tesettüre girmesini isterim. Bu tesettürün elden geldiği kadar dine uygun olmasını arzu ederim.

Tefrikadan, parçalanmışlıktan, Müslümanların bölük pörçük olmasından hoşlanmam; birlik, beraberlik, tesânüd, ittihad isterim.

Zekâtların, Kur’ân’da çok açık şekilde belirtildiği üzere öncelikle fakir ve miskin Müslümanlara verilmesini isterim. Birtakım cemaatlerin ve vakıfların fıkha ve Şeriata aykırı olarak zekat toplamalarını doğru bulmam ve tenkit ederim.

Bütün Müslümanların, bu memleketin bin yıldan fazla kullanmış olduğu Kur’ân harfleriyle Türkçe okumasını, zengin Osmanlıca lisanını öğrenmesini temenni ederim.

Birtakım aşırıların hak fıkıh mezheplerine karşı çıkmalarını, mezhebe bağlı Müslümanları tahkir etmelerini, hattâ küfr ve şirkle itham etmelerini kabul etmem ve onlara karşı fıkhı ve mezhepleri savunurum.

Din hocalarının, din hizmetlilerinin, Ümmet önderlerinin icazetli ve faziletli olmalarını isterim.

Kopukluktan, ârızadan yana değilim, devamlılık taraftarıyım.

Dinlerarası Diyalog ve Hoşgörü cereyanına karşıyım. Bunu Müslümanlara kurulmuş bir tuzak olarak görürüm.

Müslümanların kâfirleri dost ve velî (idareci) edinmelerini, Kur’ân’a ve Sünnete aykırı tehlikeli bir davranış olarak görürüm.

Müslüman kesimin, bugünkü esaret ve zilletten kurtulmak için yeterli sayıda vasıflı, güçlü, üstün, faziletli, ahlâklı, cesur, bilge, mücahid, ihlâslı, takvalı eleman yetiştirmesini isterim.

Birtakım câhillerin bazı din büyüklerini erbab haline getirip onları putlaştırmalarından hiç hoşlanmam.

Bütün Müslümanların, bütün cemaatlerin şu temel değerler ve terimler için çalışmasını isterim: Din, iman, Kur’ân, Şeriat, Sünnet,İslâmî ahlâk, İmamet, Ümmet.

“Sen kim oluyorsun da bu satırları yazıyorsun?” diyerek bendenizi azarlayanlara da “Haklısınız, ben bir hiçim” cevabını verir, onlara selâm ve hürmetlerimi sunar, büyük küçük hepsinin ellerinden öperim.

 

BİR kısım vatandaşlarımızın din konusunda kafalarının ne kadar karışık ve karıştırılmış olduğunu anlamak için, aşağıdaki okuyucu mesajına bir göz atmak yeterlidir. Haber vaktim sitesi bir yazımı iktibas etmiş, vatandaş okumuş ve bendenizi tenkit ediyor: Buna benzer nice protestolar, eleştiriler vardır. İmlasını bile değiştirmeden aynen veriyorum:

Dört mezhep demek lazım

Yazar: Salih Er-2008-11.18 10:13:21

hakk allah’ın isimlerinden biridir, neden mezheplere böyle bir koruyuculuk veriyorsunuz, şafilerin hanefileri müslüman saymaması da hak mıdır, şafilerin ya diğer mezheplerin camilerini bombaları hak mı ya hanefilerin karşılık vermeleri hak mı. haram olmayan şeyleri niye haram sayarsınız kuran ayeti meali varken, muhalefet edip mezheplere haram şeyler helal şeyler listesi yapmak hak mıdır. allah’ın helal kıldığını haram kılınan vay haline diyen kitabımıza rağmen hak mıdır.

http://www.habervaktim.com/yazaryorum,php?id=9046&page=4

Muhterem vatandaşımızın iyi niyetli olduğunu farzederek, kendisini ayıplamıyorum. Lakin yanlışlarını mutlaka düzeltmesi gerekir.

1. Şafiî mezhebi ile Şiîliği karıştırıyor.

2. Şafiîlerin Hanefileri Müslüman saymadıklarını sanıyor.

3. Şafiîlerin Hanefilerin, ayrı camileri olduğunu ve birbirlerinin camilerini bombaladığını zannediyor.

4. Bizim yani Sünnî Müslümanların haram olmayan şeyleri haram saydığımızı sanıyor.

5. Mezheplerin haramları helal yaptığını söylüyor.

Sevgili vatandaşımız bir kaç satır içine bu kadar yanlışı nasıl sığdırmış?

Biz Ehl-i Sünnet ve Cemaat Müslümanları; fıkıh, ahkâm-ı Şer’iye konusunda dört hak mezhep (fıkıh ekolü) olduğunu kabul ederiz. Bu dört mezhepteki bilgilerin hepsi de Kur’ân’dan, Sünnet’ten, icmâdan çıkartılmıştır ve esasta, yukarıda belirttiğim gibi birdir. Teferruata (ayrıntılara) ait bazı çeşitlilikler vardır ki, bunlar tefrika değil, aksine bir zenginlik ve rahmet unsurudur.

Mezhepler arasındaki çok küçük farklılıklara bir örnek vermek istiyorum: Resul-i Zişan Efendimizin yüzünde (Sallallahu aleyhi ve sellem) bir keresinde küçük bir kanama olmuş. Hazret-i Aişe validemiz bunu görmüş, elini koyarak “Yüzünüz kanıyor” demiş. Efendimiz yeniden abdest almış. Bu hadiseden yola çıkarak Hanefilik kan abdesti bozar demiş, Şafiîlik ise, Peygamberimiz kan çıktı diye değil, yüzüne bir kadın eli değdi diye abdestini tazeledi hükmünü çıkartmış.

İşte dört hak mezhep arasındaki çeşitlilikler bu cinsten şeylerdir ve hiçbir zaman usûle, temel hükümlere zarar vermez.

Bu dört mezhep arasında esasta, asıllarda, temellerde hiçbir ihtilaf (anlaşmazlık, uyumsuzluk) yoktur.

İhtilaf Sünnîlikle Şiîlik arasındadır. Ne yazık ki, bu iki grup arasında usûl bakımından derin ihtilaflar vardır. Cenab-ı Hak Kur’ân’ı ve Sünneti doğru şekilde anlamakta uzlaşma ve anlaşma sağlasın. Âmin.

Pakistan’da yıllardan beri maalesef Şiîlerle Sünnîler arasında çatışmalar olmaktadır. Okuyucumuz Şiîleri Şafiî sanarak bunca yanlışı yapmıştır.

Sünnî mezheplerin helalleri haram, haramları helal yaptığı iddiası büyük bir iftiradır.

Türkiyemiz’de Alevî vatandaşlar bulunmaktadır. Alevîlik ile Şiîlik bir değildir. Büyük bir Ortadoğu devleti, Türkiye Alevîlerini Şiîleştirmek için büyük gayretler ve masraflar yapmaktadır.

Türkiye’yi pençesine almış olan Ergenekon zihniyeti “Böl, parçala ve hükm et” prensibi ile halkımızı birbirine hasım, rakip, düşman fraksiyonlara bölmüştür.

Bir kısım Sünnîlerle Alevîleri birbirine düşman etmiştir.

Bir kısım Türklerle Kürtleri...

Dindarlar ile laikleri...

Sağcılarla solcuları...

Bu parçalama, bölme, birbirine düşman etme, çatıştırma, çekiştirip tepiştirme ülkemiz, milletimiz, devletimiz için bir felaket olmuştur.

Aynı topraklar üzerinde yaşayan halkın toplumsal barış ve uzlaşma içinde yaşaması gerekmez mi?

Bugün Türkiye Müslümanlarını birbirine düşürmek, çarpışan sektörler haline getirmek için kimler çalışıyor:

MOSSAD... CIA... Ergenekon... Sabataycılar... Kripto Yahudiler... Kripto Ermeniler... Papalık... Evangelist Protestan kiliseleri...Mooncular... ve daha neler neler...

Birtakım bozuk ilahiyatçılar yıllardan beri, din kültürüne sahip olmayan cahillere mezhepleri put gibi tanıttılar. Mezhepleri Kur’ân’a aykırıymış gibi gösterdiler Şafiî ile Şiînin arasındaki farkı ayırt edemeyen kardeşlerimiz, vatandaşlarımız da onların tuzaklarına düştü.

Birtakım azgın ilahiyatçılar kitaba, Sünnete, icmâya dayanan İslâm’ı -hâşâ- Emevî dini olarak gösterdi.

Büyük bir ilahiyat fakültemiz şu anda Pakistanlı bozuk adam Fazlurrahman’ın fikirleri, inançları, görüşleri çukuruna düşmüştür. O Fazlurrahman ki, kendi ülkesinden bin kadar müftü, fakih ve icazetli din aliminin protestoları ve fetvaları ile kovulmuştur.

Bozuk ilahiyatçılar, reformcular, tarihselciler, aykırı fikirliler Diyanet’i ele geçirmek için çalışıyor.

1960’lı yıllarda papalık tarafından çıkartılan Dinlerarası Diyalog fitnesinin alevleri bacayı sardı. Bazı diyalogçular işi o kadar azıttı ki, Hıristiyanlıktan bile çıkmış, inanç konusunda azmış sapıtmış Edison’u Cennet’e sokmak için şeytana parmak ısırtacak sinsi propagandalar yapıyor.

Bütün bu fitnelerden ve fesatlardan, nifak ve şikaktan, çekişme ve tepişmeden kurtulmak için akaid, fıkıh, ahkam-ı sultaniye ve ahlâk olarak Ehl-i Sünnet ve Cemaat, yani Kur’ân, Sünnet, icmâ-i ümmet dairesi içinde bulunmak, dinî konularda kendi kafasından konuşmamak gerekir.

Ehl-i Sünnet demek, cahillere değil, gerçek alimlere tâbi olmak, din konusunda onları dinlemek demektir. Ehl-i Sünnette dört hak mezhep vardır ve bunlar arasında usûlde ihtilaf yoktur.

Hak mezhepleri kaldırırsak yüz binlerce, hattâ milyonlarca bâtıl mezhep zuhur edecektir. Çünkü herkes dini kendi kafasına, re’yine, heva ve hevesine göre yorumlayacak, elifi görse mertek sanan nice cahiller başımıza müctehid kesilecektir.

Dr. Moon Bazı İlahiyatçılara Kanca Attı

HÜRRİYET gazetesinin webarsiv sitesinde 03.04.2004 tarihiyle şu ilginç bilgi yayınlanmıştı:

Moon tarikatı üyesi ilahiyat dekanı var

Ayda Kayar/İSTANBUL

Bilgi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Niyazi Öktem, Moon tarikatının, ABD’deki sıradan tarikatlardan biri olduğunu ve çok yoğun misyonerlik faaliyeti yaptığını anlattı. Prof. Öktem, çocukların bu faaliyetlerde önemli bir yer tuttuğunu da söyledi.

Moon tarikatını “Hıristiyanlıkla, Ortadoğu dinleri arasında yapılan bir bağdaşım dini olarak tanımlayan Prof. Öktem, ABD’deki New Yorkers Oteli’nin tarikata ait olduğunu ve burada iki-üç ay süren eğitim seminerleri düzenlediğini anlattı. Prof. Öktem, Türkiye’den de çok sayıda ilahiyat profesörünün bu seminerlere katıldığını söyledi. Bunlardan birakçının Moon’a biat ettiğini ve çocuklarının Mooncular tarafından ABD’de okutulduğuna yönelik dedikodular olduğuna da dikkat çeken Prof. Öktem, “Hatta bunlardan biri, bir İlahiyat Fakültesi’ne dekan bile oldu” dedi. Prof. Dr. Öktem, dekan olan ilahiyat profesörü ve Moon eğitimi alan bilimadamlarının isimlerini ise vermeyeceğini söyledi.

http://webarsiv.hürriyet.com.tr/2002/04/03/108262

Muhterem okuyucularımın Dr.Moon dini hakkında az çok bilgileri olduğunu sanıyorum. Aslen Koreli olan Dr. Moon kendisinin peygamber ve mesih olduğunu iddia etmiş ve “EVRENSEL HIRİSTİYANLIĞIN BİRLEŞİMİ AMAÇLI KUTSAL RUH CEMİYETİ” adında bir din kurmuştur. Bu zat dünyanın sayılı zenginlerindendir. Denizde kum, Dr. Moon’da dolar. Bu dolarlar sayesinde dünya çapında faaliyetler yapmakta, nice işler çevirmektedir.

Dr. Moon dini ile İslâm bağdaşır mı? Bu soruya “Hayır kesinlikle bağdaşmaz!..” demek için din uzmanı olmak gerekmez. Peki bizim bazı ilahiyatçılarımızın, İslâm ile bağdaşmayan bu teşkilatla sıkı ve samimi işbirliğini nasıl izah etmeli? Dr. Moon’u kullanıyoruz diyebilirler, peki cin fikirli Dr. Moon asıl onları kullanmış olmasın?

Bizdeki bir kısım Dinlerarası Diyalog taraftarlarının da Dr. Moon dini ile teşrik-i mesai ettiğine dair rivayetler ve bilgiler vardır.

Mooncular halka inmekten ziyade akademik ve askeri çevrelere sızmaktadır.

Bazı İlahiyatçıların Dr. Moon’a biat ettiği, çocuklarının Moon burslarıyla ABD’de okutulduğu da yaygın rivayetler içindedir. (İnternet’e bakabilirsiniz.)

BAZI önemli cümle ve paragraflar vardır ki, onları ezberlemek gerekir. Aşağıdaki kısa metin de bunlardan biridir. Binaenaleyh ezberlenmesini tavsiye ederim.

Yazar Hikmet Çetinkaya diyor ki:

“Türkiye’de devletin hakim sistemi iki şeyi aradı durdu. Mümkünse İslâm’ı değiştirmek, ona gücü yetmezse Müslümanların din anlayışını değiştirmek. Kemalizmin en önemli özelliklerinden biri dinde reformu amaçlaması idi. Bunda muvaffak olunamadı. Çünkü İslâm’ın kitaba bağlı karakterleri böyle bir reformasyona ve deformasyona izin vermiyordu. Bu, Müslümanlara da kabul ettirilemedi. Ağır baskı dönemleri yaşandı Türkiye’de ama dinde reform kabul görmedi.”

(Kaynak: www.angelfire.com / ms / siyaset / index.html.)

Devletimiz ve Cumhuriyetimiz, din konusunda Müslüman halka elbette böyle suikastlar, ağır baskılar yapmaz, insan haklarını ihlâl eden planlar hazırlayıp uygulamaz. Böyle hukuk ve vicdan dışı şeyleri gayr-i meşru Derin Devlet, resmî ideoloji, Ergenekon ve buna benzer gizli güçler yapar.

Son yıllarda Müslümanları, hiç olmazsa onların bir kısmını gerçek İslâm olan Ehl-i Sünnet’ten çıkartıp; light, ılımlı, ehlî (evcil) bir İslâm türetme faaliyetleri ve propagandaları büyük hız kazanmıştır.

Gerçek İslâm’a uymayan birtakım bozukluklar, vahim yanlışlıklar görmekteyiz.

Bir tür hâricilik aldı yürüdü. Yeni yapılan bütün camiler “Mescid-i dırardır” diyecek kadar işi azıtanlar var.

İslâm’ı bozma, değiştirme, Müslümanları şaşırtma faaliyetleri içine ABD’nin CIA’sı, İsrail’in Siyonizmin MOSSAD’ı bile girdi.

CIA ile MOSSAD ile Papalıkla, Evangelist kiliselerle işbirliği yapan Müslümanlar zuhur etti.

Kur’ân, Yahudileri ve Hıristiyanları imana ve İslâm dinine çağırmıyor diyen Diyalogçu modern hocalar zuhur etti.

Sünnet’i yıkmak istiyorlar.Bu maksatla Ashabın büyüklerine, bu arada Ebû Hureyre radiyallahu anh hazretlerine saldırıyorlar.

Mezhepleri ve İslâm fıkhını kaldırmak istiyorlar.

Müslümanların dinlerini öğrendikleri ilmihal kitaplarına karşı bir hakaret, istihfaf (küçük görme), devre dışı bırakma kampanyası açılmıştır. İlmihale önem veren, ilmihal okuyan Ehl-i Sünnet Müslümanları “İlmihali, Kur’ân’dan önemli görmek” iftirasıyla karalanıyor.

Usûl-i fıkha, usûl-i tefsire, usûl-i hadîse aykırı binlerce yanlış ve bozuk görüşlerle dolu sözde din kitapları çıkartıldı.

Bu bozma, tahrif etme, saptırma işlerini kimler yapıyor?

Önceleri bu misyon dinsiz, Allahsız, fâsık, fâcir kimselere verilmişti. Sonra bu metodun başarısız olduğunu gördüler ve devreye birtakım bozuk ilâhiyatçıları, sahte İslâmcıları soktular.

İslâm’ı mihraptan yıkmak istiyorlardı.

Kısmen başarılı da oldular. Doğru dürüst din eğitimi almamış, İslâm’ı gerçek hocalardan ve güvenilir kitaplardan öğrenmemiş bir kısım halkı kandırdılar. Lâkin Müslümanların tamamını kandıramadılar, aldatamadılar, saptıramadılar.

Birkaç yıl önce yürürlüğe giren, devreye sokulan, sahneye konulan BOP’un (Büyük Ortadoğu Projesi’nin) gizli maddelerinden biri de İslâm dinini; ABD’ye, İsrail’e, Haçlılığa zarar veremeyecek uysal ve evcil bir hale getirmektir.

Bir yandan zaten balkanlaşmış, bölük pörçük hale gelmiş mevcut İslâm devletlerini daha da parçalamak ve birbirine düşürmek; öbür yandan Müslümanlardaki Ehl-i Sünnet, cihad anlayışını kaldırarak onları yabancılaştırıp köleleştirmek...

Türkiye’nin bugünkü düşkün durumunda, ülkemizdeki vahim insan hakları ihlâllerinde, İslâm’ı tahrif etme çabalarında, Müslüman halka yapılan ağır baskılarda “Lozan’ın Gizli Protokolları”nın büyük rolü vardır.

Bu protokollere göre Türkiye rejimi İslâm ile bütün ilgilerini kesecek, İslâm dünyasından kopacak, İslâm kültürüne, kimliğine, medeniyetine yabancılaşacaktı.

İslâm’ı tahrif etmek, Müslümanların kafalarını karıştırmak için neler yaptılar ve yapıyorlar?

1. Dinin tek kaynağı Kur’ân’dır diyorlar, Kur’ân’ın anlaşılması ve yorumlanmasında gerekli ve zarurî olan Sünnet’i ve sahih hadîsleri tanımıyorlar ve Kitabullah’ın nice âyetini kendi re’ylerine heva ve heveslerine, “Derinlerden” ve şeytanlardan aldıkları talimata göre yanlış ve yanıltıcı bir şekilde tefsir ediyorlar.Bu, Kur’ân’a bir ihanettir.

2. Defalarca yazdılar. “Peygamber bir postacı idi. İslâm’ı tebliğ ettikten sonra işi bitti, öldü gitti...” meâlinde cümleler sarfettiler. Böyleleri Peygamber’i (salat ve selâm olsun O’na) ve Sünnetini devreden çıkartmak, onun yerine birtakım bozukları geçirmek istiyorlar. Sünnet olmadan İslâm, Kur’ân, Peygamber, nasıl anlaşılacaktır, doğru şekilde nasıl yorumlanacaktır?

3. Fıkıhsız, şeriatsız bir İslâm türetmek istiyorlar. Yani münzel (indirilmiş) İslâm’ı kaldırıp onun yerine uydurulmuş bir İslâm getirmek istiyorlar.

4. Ondört asırlık müctehidlerin, eimmenin, büyük fukahanın icmâ ve mutabakatlarını hükümsüz hale getirmek istiyorlar. Ta ki, meydan kendilerine kalsın.

Ehl-i Sünnet Müslümanlığı, yani gerçek İslâm, sevgili Peygamberimizin (salat ve selâm olsun O’na) zuhurundan bu güne kadar kopuksuz olarak gelmiştir. Peygamberin vârislerinin, yani ulemâ ve mürşidlerin, ucu Resûlullah’a ulaşan nurânî icazetleri, silsileleri bulunmaktadır. İşte İslâm’ı bozmak isteyenler bu zinciri kırmak, bu devamlılığı kopartıp, ehl-i İslâm’ı perişan edecek, darmadağın hale getirecek dehşetli bir kopukluk, kaos, anarşi devri başlatmak istiyorlar. Bu, bir tür terör değil midir?

Bendeniz nâçiz bir Müslüman olarak Ehl-i Sünnet için çalışıyorum. Kur’ân,Sünnet, icmâ-i ümmet, fıkıh, Şeriat için çalışıyorum. Kopukluğu ve yabancılaşmayı önleyip devamlılığı korumak için çalışıyorum. Resûlullah Efendimize (salat ve selâm olsun O’na), Sünnetine, hadîslerine, ashabına, etbâına, Ehl-i Beytine, âline bağlıyım. Selef-i Sâlihin efendilerimize bağlıyım. Ondört asırdan beri gelip geçmiş icazetli ulemaya, evliyaullaha, gerçek şeyhlere, kâmil mürşidlere bağlıyım. Halen hayatta bulunan icazetli ulemâya ve meşayihe bağlıyım, ehl-i sünnet çizgisinde olan ilâhiyatçılara da hürmetim ve güvenim vardır. (Ömürleri müzdad, hizmetleri feyyaz olsun).

Bir Müslüman olarak dinimde reform yapılmasını kesinlikle istemem ve buna bütün yasal yollarla karşı çıkarım.

İslâm ilâhî ve münzel dindir. Onda değişiklik ve yenilik yapılamaz.

Dinimizi bozmaya, tahrif etmeye yönelik bütün bid’atlere ve suikastlere karşıyım.

Dini kendime uydurmak taraftarı değilim, kendimi dine uydurmak taraftarıyım.

Elli yıllık basın yayın, yazarlık hayatımda din, iman, Şeriat, Sünnet,Kur’ân, namaz, cemaat, tesettür, sahih itikad, Müslümanların birlik ve beraberliği, Ümmet şuuru, İmamet-i Kübra için nâçizane çalıştım. Bu yüzden ağır baskılara uğradım, mahkemelerde süründüm, vatanımdan ayrı düşüp altı seneye yakın gurbette sürgün yaşadım, zindanlarda yattım, horlandım, hakir görüldüm. Hizmetlerimin karşılığında riyaset, servet, şöhret, makam, mevki, alkış talep etmedim.

İslâm dinini ortadan kaldırmak, kaldıramazlarsa bozmak isteyenlerle hiçbir zaman barışık olmadım.

Yakın zamanda büyük bir gazetede sokak serserisi ağzıyla aleyhimde seviyesiz küfürler yayınlandı.Hayvan, yobaz, müşrik, echel (en câhil) gibisinden.

Bunlara aynı üslupla cevap veremeyeceğim. Terbiyem buna müsait değildir.

Bu hakaretler bendenize bir zarar vermez. Keskin sirke küpüne zarardır.

Böyle kızıp köpürmeleri, âdi küfürler savurmaları iyiye alâmettir: Deşifre olduklarını anladılar, dini bozma çabalarının başarılı olmadığını, halkın uyandığını gördüler ve kendilerini kaybetmiş bir şekilde saldırmaya başladılar.

Bana küfreden kimse nasıl bir ilâhiyatçıdır, size bir örnek vermek istiyorum. Yakın tarihte, küfürbaz gazetede yayınlanmış bir yazısında bu adam aynen şöyle yazdı:

“Hortlamış bir sürü Damat Ferit ve Mustafa Sabri ile bütün bunlar yapılır, bütün kaleler bir bir düşürülürken, ülke aydınlanmasının önünü açanlardan biri olan adamın anıtlaşmış eserlerini yaratan açıktaki o büyük kafasını bırakıp fermuarının arkasındaki küçük kafasıyla uğraşıyor.”

Herkese soruyorum: Bir ilâhiyatçı böyle bir üslupla yazabilir mi?..

Bu adam üstelik din önderi geçiniyor. Sevsinler!..

Bırakın küfür etsin, ne mal olduğu ortaya çıksın...

TÜRKİYE’de bir müddetten beri Ehl-i Sünnet İslâmlığına sanki amansız bir Haçlı seferi açılmıştır. Kur’an’a, Sünnet’e, akla, vicdana, mantığa, sağduyuya uygun olan Sünnîlik baltalanmakta, bin türlü iftira atılıp hezeyanlar savrulmakta, yanıltıcı düşünce ve görüşlerin propagandası yapılmaktadır. Neler denmiyor ki.

* İslâm’ın tek kaynağı Kur’an’mış, başka kaynak olamazmış.

* Sünnîlik gerçek İslâm değilmiş, Emevîlerin çıkarttığı bir dinmiş.

* Ashab âdil ve güvenilir değilmiş. Başta Ebû Hüreyre radiyallahu anh efendimiz olmak üzere nice ashab (hâşâ sümme hâşâ) binlerce hadîs uydurmuş.

* Tasavvuf bâtılmış.

* Yalancı, taqiyyeci, Müslümanları aldatan, azılı farmason, aktivist, bulaşık, karanlık Afganî büyük bir din önderiymiş, “onu karalayanlar onun taharet bezi olamazlar”mış. (Büyük ulemaya ne büyük hakaret...)

* Mezheplere, fıkha, tanzim edilmiş ahkâm-ı şer’iyeye lüzum yokmuş, herkes kendi kafasına göre Kur’an’dan yahut meal, tercüme ve tefsirlerden dinini öğrenirmiş.

* Peygamber bir postacı imiş, ölmüş işi bitmiş.

* İlmihal Müslümanlığı bozuk bir Müslümanlıkmış, asıl Müslümanlık şu veya bu türedi ilahiyatçının anlattığı İslâm’mış.

Sağlam din bilgisine sahip olmayan milyonlarca Müslümanın kafası fena halde karıştırılmıştır. Dinde reform, dinde yenilik isteyen, light/ılımlı bir İslâm türetmek isteyenlerin amaçları nelerdir? Yazdıklarından anlaşılan şudur:

Geleneksel Ehl-i Sünnet İslâmlığını beğenmiyorlar. Onun yerine ABD’nin, İsrail’in/Papalığın, Protestan Evangelistlerin, Diyalogçuların, Derin Devlet’in, Ergenekoncuların, Farmasonların, Sabatay Sevi bağlılarının istediği ehlî/light bir İslâm getirmek istiyorlar.

Böyle yeni bir İslâm türetme gayretleri, Büyük Orta Doğu Projesinin (BOP) hedefleri içindedir.

Ergenekon evrakı ve belgeleri içinde, günlük namazların ikiye indirilmesi ile ilgili bilgiler de vardır.

Vaktiyle, 1930’lu yıllarda CHP diktatörlüğü de camilere sıralar koymak, mihraba (bazı kiliselerde olduğu gibi) bir müzik aleti yerleştirmek için raporlar hazırlatmıştı. (Şu anda da, camilerin arka tarafına, lüzumundan ve gerekenden fazla sandalya konulması konusunda imamlara baskılar yapılmaktadır.)

Ehl-i Sünnhet Müslümanlığının yerine bir tür İslâm Protestanlığı çıkartmak istiyorlar.

Halkı büsbütün İslâm’dan çıkartamayacaklarını anladıkları için, suya sabuna dokunmaz, kafirlere zarar veremeyecek, fıkhı ve şeriati olmayan, bir tür beşerî ideoloji ve hümanizma haline dönüşmüş hafif İslâm istiyorlar. İstedikleri Müslüman tipi şudur: Beş vakit namazı bıraksın... Cuma bile fazladır... İsterse yılda iki kez bayram namazına gidebilir (o da fazla ya)... Doğduğunda kulağına Ezan-ı Muhammedi okunmasına lüzum yoktur ama öldüğünde tabutu camideki musalla taşına konulur, kadın erkek karışık bir cemaat ile abdestsiz namazı kılınır...

Birtakım light İslâm taraftarları o kadar öfkeli, o kadar ölçüsüz, o kadar gözü dönmüştür ki, “Müslüman halk dinini muteber ve güvenilir ilmihallerden öğrensin” denildiğinde, Sünnî Müslümanlar için “Bunlar ilmihal kitabını Kur’ân’dan yüksek tutuyor...” diyecek kadar vicdansızca ve mantıksızca laflar edebiliyor.

Evet light/ılımlı İslâmcılar yeni bir din türetmek istiyor. Ehl-i Sünnet Müslümanları için “Onlar mezheplerini din haline getirdiler” iftirasını savururken, asıl kendileri yeni bir bozuk mezhep türettiklerinin farkında değiller.

Başlangıcından bu güne kadar İslâm dünyasında, Peygamberimizin (salat ve selam olsun O’na) mucizevî bir şekilde haber verdiği üzere bir sürü bozuk fırka ve grup zuhur etmiştir. Mesela “Gurabiye” fırkasının ana inancı şudur: Güya Peygamberlik Hz. Ali’ye verilecekmiş, Efendimiz ile Hz. Ali birbirlerine iki karganın (Arapçada kargaya gurab denilir) birbirine benzediği gibi benziyormuş. Vahiy getiren Cebrail aleyhisselam bu yüzden şaşırmış ve vahyi yanlışlıkla Hz. Muhammed’e vermiş!..

İlm-i kelam kitaplarında eski bozuk fırkaların hepsi tafsilatlı (ayrıntılı) bir şekilde anlatılır.

Bugünkü ligt, ılımlı, hafif, evcil İslâm çalışmaları da işte böyle fırkalar oluşmasına yol açacaktır.

Dört hak mezhep (fıkıh ekolü) ile onları birbirine karıştırmamak gerekir. Onlar mezhep değil, fırkadır.

Ülkemizdeki bir kısım İslâmcılar bozuk bir fırkayı resmî mezhep olarak kabul etmiş bir Arap devleti tarafından desteklenmektedir.

Hulefa-i Râşidîn devrinden sonra, Kitab (Kur’an) ve Sünnet’e en uygun, en başarılı İslâm denemesi ve uygulaması Osmanlı sistemidir. Tabiî ki, devletin kuruluş ve yükselme devrindeki uygulama... Osmanlılar bu uygulama ile üç asır üç kıt’ada şanla şerefle, Allah’ın tevfikat-ı ilahiyesine nail olarak i’lâ-i kelimetullah yapmışlar, cihad etmişler, bilen ve   anlayanların gözlerini kamaştıran bir Pax İslâmica kurmuşlardır. Osmanlı İslâm sisteminin esasları nelerdir:

1. İnançta ve uygulamada Ehl-i Sünnet ve cemaat.

2. Fıkha ve mezhebe bağlılık.

3. Şeriattan kıl kadar ayrılmamak şartıyla tasavvufa ve turuk-i sofiyyeye müsamaha ve destek.

4. İslâmî çeşitlilik (ve zenginlik) içinde sarsılmaz bir birlik.

5. Loncalar, ahîlik ve fütüvvet teşkilatı ile, başta iktisat ve ticaret olmak üzere bütün toplumsal ve sosyal teşkilatta dinin hakimiyeti.

6- Din ve devlet birliği. (Osmanlı metinlerinde sık sık “din ü devlet” tabiri geçer.)

7. Bütün Müslümanları tek bir millet ve ümmet olarak kabul etmek. Osmanlı devletine, başka ülkelerde yaşayan Müslümanlar pasaportsuz kabul edilirdi. Hattâ Tanzimat’tan sonra, sömürgelerinde yaşayan Müslümanlardan pasaport istenmesi konusunda emperyalist ve kolonyalist Avrupa devletleri Osmanlıya baskı yapmışlardı. Son devrin büyük din alimlerinden Mekke Şafiî Reisü’l-ulema’sı Ahmed Zeynî Dahlan hazretleri Fütuhat-i İslâmiyye adlı kitabının Osmanlı devleti kısmını şu cümle ile başlatır

“Hulefa-i Râşidîn devrinden sonra, Kur’ân’a ve Sünnet’e en uygun devlet Osmanlı devletidir.” İşte bu yüzdendir ki, bir kısım reformcular ve İslâm perdesi altında yeni bir din türetmek isteyenler Osmanlıyı hiç sevmezler. Bozuk Afganî’yi ise baş tacı ederler.

Sevgili, aziz, muhterem din ve iman kardeşlerime tavsiye ediyorum:

Reformcuların, yenilikçilerin, naylon müctehidlerin, Afganîcilerin, diyalogçuların, evcil ve light İslâm taraftarlarının, mezhepsizlerin, telfik-i mezahip taraftarlarının ve benzerlerinin tuzaklarına düşmeyiniz, ahıretinizi (onlar gibi) berbat etmeyiniz, Kur’ân ve Sünnet Müslümanlığı olan, gerçek din olan Ehl-i Sünnet ve Cemaat yolundan kıl kadar ayrılmayınız. Gerçek icazetli ulemaya, gerçek icazetli şeyhlere, kâmil mürşidlere bağlanınız. Bir rehbere (kılavuza, yol göstericiye muhtaç olup da böyle bir kimseye bağlanmayanın şeyhi şeytan olur). Dinî bilgileri, sağlam hocalardan ve sağlam kitaplardan öğrenmeliyiz.

Yenilikçiler işi o kadar ileriye götürdüler ki, ünlü bir ilahiyat profesörü “Kur’ân, Yahudileri ve Hıristiyanları İslâm’a çağırmıyor” diyecek kadar ileri gitmiştir.

Bu konularda, içinde faydalanacağınız yazılar bulunan değerli bir internet sitesinin ismini veriyorum: www.aldananlar.org. (böyle hayli site var. Bir gün vakit bulabilirsem bunların hepsinin listesini çıkartıp bu sütunda tanıtacağım...)

(Önemli rica ve uyarma: Bozuk kimseleri tenkit ederken lütfen  hakaret etmeyelim, onlara İslâmî hilm dairesinde ilmî cevaplar verelim. İlmimiz yoksa, edep ve terbiye dairesinde protesto edelim, eseflerimizi bildirelim. Bu konuda, hastalandığını duyduğu Haçlı kralı Arslan Yürekli Rişar’a, bir elçilik heyetiyle doktor gönderen büyük Sultan, büyük mücâhid, örnek Müslüman Salahaddin Eyyubî’nin yüksek ahlâkı ile ahlâklı olalım... Sabırlı, tahammüllü, terbiyeli, kibar cevaplar verelim. Onlar, “Afganî’yi karalayanlar, onun tuvalet bezi olamazlar...” diyedursunlar, biz Ehl-i Sünnet ahlâkından ve necâbetinden ayrılmayalım.)

Türkiye’de siyasî iktidar İbn Teymiyyeci, İbn Abdülvehhabçı Vehhabîlerin eline geçse ve aşağıda anlattığım işleri yapacak güçleri olsa mutlaka yaparlar:

(1) Başta İstanbul’da Eyyub Sultan semtine şeref veren Ashab-ı Kiram’ın büyüklerinden, mihmandar-ı Resûl-i Kibriya (Sallallahu Aleyhi ve sellem), gerçekten büyük mücahid Ebu Eyyub el-Ensarî radiyallahu anh efendimizin türbe-i şerifini yıkarlar. Mezarını düzleyip yerini bilinmez hale getirirler. Ülkede bir tek evliya türbesi bırakmazlar, dümdüz ederler.

(2) Sadece bununla yetinmezler, ne kadar eski yeni Müslüman kabri varsa kırarlar, düzlerler.

(3) Tarikatlar bizde zaten yasak, açıkça zikrullah yapılamıyor; onlar büsbütün yasaklar.

(4) Mevlid-i şerif okunmasını yasak kılarlar.

(5) En makbul ve muteber salavat kitabı olan Delail-i Hayrat’ı yasak ederler, mevcut nüshalarını toplayıp imha ederler.

Gerçek mi söylüyorum?.. Suudî Arabistan’da bu dediklerim yapılmamış mıdır? Sadece Efendimizin (sallallahu aleyhi ve sellem) türbe-i şerifini yıkmadılar, daha doğrusu yıkamadılar.

Şimdi bazı kimseler itiraz edecekler ve “Onlar namazın ikamesi, cemaate devam, kadınların tesettürü, şer’î hadlerin muhafazası gibi çok faydalı işler de yapıyorlar...” diyecekler. Elbette yapıyorlar, bunları inkâr eden yok. Namaza ve cemaate, tesettüre önem veriyor diye yanlış taraflarına, bilhassa akaid sahasındaki bozukluklarına göz mü yumalım?

Akaid sahasındaki bazı bozuklukları nelerdir?

Müslümanların büyük kısmını şirk ve küfür ile suçluyorlar. Onlara göre dünya üzerindeki Müslüman sayısı pek azdır.

Allah-u Teâlâ hazretlerine cisim, cihet, el, ayak, yüz isnad ederek mücessime fırkasıyla paralellikler arz ediyorlar.

İslâm’ın bir boyutu olan tasavvufu inkâr ediyorlar, tasavvuf ve tarikat büyüklerine müşrik, “Şeytan evliyası” diyorlar.

Tevessülü ve istigaseyi sapıklık olarak kabul ediyorlar.

Vehhabî isyanları esnasında, kendileri gibi inanmayan Müslümanların kanlarını heder, mallarını ganimet olarak kabul etmişler, çok Müslüman kanı dökmüşler, çok yağma yapmışlardır. (Eyüp Sabri Paşa’nın “Tarih-i Vehhâbiyan” kitabını okuyunuz. Bugünkü Türkçeyle yanında Osmanlıcası hem İslâm harfleriyle, hem latin harfleriyle hepsi tek kitap halinde baskısı vardır.)

Ehl-i Sünnet büyüklerinden Ruhü’l-Beyan tefsiri sahibi Bursalı İsmail Hakkı Hazretleri, Şeyh-i Ekber Muhyiddin İbn Arabî hazretleri için “O hâtemü’l-Evliyadır” buyurmaktadır. Vehhabîler ise, pîrleri İbn Teymiyye gibi ona “Şeyh-i Ekfer” (En kâfir şeyh) derler. Vehhabîlerin ve zihniyetlerinin hakim olduğu yerlerde İbn Arabî’yi yüceltmek, açıkça sevmek yasaktır.

Vehhabîlik tek boyutlu ve çok bozuklukları olan bir İslâm anlayışıdır.

Onlar kendilerine Vehhabî denilmesinden hoşlanmazlar, kendilerini Selefî olarak tanıtırlar. Bu selefîlik, İslâm’ın başındaki Sâlih Seleflere mi dayanır? Hayır, kurucusu İbn Teymiyye olan bir fırka veya mezheptir.

Tarih boyunca dünyanın çeşitli coğrafyalarında çeşitli İslâmî uygulamalar olmuştu. Birkaçını zikr edeyim: Emevî uygulaması, Abbasî uygulaması, Fatımî uygulaması, Hindistan’da İslâm sultanlığı uygulaması, Endülüs uygulaması, Osmanlı uygulaması, Vehhabî uygulaması, İran uygulaması...

Bu uygulamada, Kur’ân’a ve Sünnet’e en yakını Osmanlı uygulamasıdır. Nitekim 19’uncu asırda yaşamış büyük alimlerden Mekke Şafiî Reisü’l-uleması Zeyni Dahlan hazretleri Fütuhat-i İslâmiye Tarihi adlı eserinin Osmanlılar bölümünde “Hulefa-i Râşidîn’den sonra Kitap ve Sünnete en uygun İslâmî devlet Osmanlı devletidir” demektedir. (Bu zatı Vehhabîler hiç sevmezler. Çünkü“Ed-Dürretü’l-seniyye fi’r-Reddi’ale’l-Vehhabiyye” adında bir reddiye kitabı yazarak Vehhabîliği çürütmüştür.)

Vehhabîlik konusunda Ehl-i Sünnet alimleri şu ana kadar binlerce red kitabı ve risalesi telif etmişlerdir.

Günümüzde birtakım ilahiyatçılar Vehhabîliği gerçek İslâmmış gibi yorumluyorlar. Gerçek İslâm Ehl-i Sünnet İslâmlığıdır ve onunla Vehhabîlik arasında hayli derin uçurumlar, büyük uyuşmazlıklar bulunmaktadır.

Suudî Arabistan, petro dolarla dünyanın her yerinde Vehhabîlik propagandası yapmakta, ekipler çalıştırmakta, kitaplar yayınlamaktadır. Bir ara Almanya’daki imamların maaşlarını Mekke’deki Râbitatü’l-İslâmiyye teşkilatı veriyordu.

Keşke bu paralarla Kitap ve Sünnete uygun gerçek İslâm’ın propagandası, daveti yapılsaydı... Heyhat!..

Vehhabîlik mezhebi diyorlar. Doğrusu Vehhabîlik fırkasıdır.

Vehhabîlerin son devirde yaşamış, kendilerince büyük alimlerinden biri Medine-i Münevvere’deki İslâm Üniversitesi rektörü Abdülaziz bin Baz’dır. Bundan kırk sene önce bu zat ile bir görüşmem olmuştu. Kendisinin iki gözü ama idi, yani görmezdi. Bir derste Kur’ân’daki müteşâbihatın tevil edilmemesi gerektiğini, zahirî ve lügavî manalarına alınmasını söylemiş. Talebelerinin biri de itiraz etmiş (Ne cesaret), hoca diretmiş, talebe de onu “Bu dünyada kör olanlar, ahirette de kör olacaktır ayetini sizin zihniyetinizle yorumlarsak, siz ahirette de kör kalacaksınız...” diyerek çürütmüş. Öğrencinin akıbeti acaba ne olmuştur?

Bu Bin Baz cenaplarının, yer küresinin yuvarlak olmadığına, güneşin etrafında dönmediğine dair bir de matbu (basılmış) kitabı vardır.

Medine’de iken duymuştum. Bu Abdülaziz bin Baz bir gün o kutsal caminin bir köşesinde şöyle vaaz ediyormuş: “Tarikat velileri, mesela Gazalî, Abdülkadir Geylanî, Ahmed er-Rufaî ve diğerleri evliyaurrahman değil evliyauşşeytandır...” Bunu duyan yerli Sünnî Müslümanlar kısık sesle “Neuzübillah (Allah’a sığınırız) diyerek oradan uzaklaşmışlar.

Ülkemizde şu anda hayli Vehhabî yazar, hoca, ilahiyatçı, yayıncı bulunmaktadır. Bunlar bilhassa internet siteleriyle propaganda yapıyor. Yayınladıkları kitap ve risalelerin sayısı da az değildir.

Böyle giderse, petro dolarlarla beslenen bu akım Ehl-i Sünnet’i ikinci plana itebilir.

(Vehhabîliği reddeden ilmî bir eser: Ehl-i Sünnet’in Müdafaası. Beraatü’l-Eş’ariyyîn min Akaidi’l-Muhalifin kitabının tercümesidir. Bedir yayınevi.

SORULAR yöneltiliyor, cevaplar isteniyor. Bunlardan biri şudur: “Haçlıların, Siyonistlerin gizlice hazırladıkları Halife adayı kimdir?” Böyle bir soruya alenen veya gizli şekilde cevap vermem mümkün değildir.Bu konudaki bilgilerim zannî ve istihbarî bilgilerdir, delilli, senetli sepetli kesin bilgiler değildir. Binaenaleyh isim vermek doğru olmaz.

Bir kısım Amerikalılar, Avrupalılar Türkiye’ye er veya geç İslâm’ın hakim olacağını anlamışlardır ve “Madem ki, gelecek, öyleyse bizim istediğimiz bir İslâm gelsin...” demektedirler.

Yine bir kısım Batılılar, ülkemizdeki resmî ideoloji hakimiyetini yıkmaya ahd etmişlerdir.

Onların istediklelri İslâm nasıl bir İslâm’dır?

1. Mümkün olduğu kadar fıkıhsız ve Şeriatsız sulandırılmış, light hale getirilmiş, suya sabuna fazla dokunmayan bir İslâm.

2. Ehlî/evcil bir İslâm.

3. Bİr hümanizma, bir çeşit Protestanlık şekline dönüşmüş İslâm.

4. Allah katında tek hak, geçerli, makbul dinin sadece kendisi olduğunu iddia etmeyen; Musevîliğin ve Nasranîliğin de ibrahimî hak dinler olduğunu kabul eden bir İslâm.

5. BOP (Büyük Ortadoğu Projesi) ile İslâm dünyasının parçalanmasını, ortaya bir yığın yetersiz ve birbirleriyle çekişen devlet çıkmasını öngören uysal bir İslâm.

İşte Siyonistlerin, Haçlıların, emperyalistlerin Halife adayları yukarıda saydığım maddelere uyacak ve bunlar için çalışacaktır.

Onlar bu iş için ortaya milyarlarca dolar koymuşlardır.

Zerre kadar şüphe yoktur ki, böyle bir Halife:

Gerçek bir Halife olmaz.

Müslümanların böyle fantoş/kukla bir Halifeye biat etmeleri beklenemez.

Halifelik şartlarından biri, Müslümanların başına imam ve emîr olarak geçecek zatın hür olmasıdır. Siyonistlerin ve Haçlıların adayı hür olmayacak, bağlı, bağımlı, uydu, küfrün emir kulu olacaktır.

Müslümanların başına geçecek zatın inançlarının sahih olması gerekir. Sahih inanç ne demektir? Kur’ân’a, Sünnete, icma-i ümmete uygun olacaktır.

İslâm’a, hak din olmak konusunda ortak getiren bir kimsenin akidesi bozuktur ve Müslümanların başına geçmesi asla caiz değildir.

Çünkü böyle bir inanç Kur’ân’a, Sünnete, icmâya, akla, mantığa aykırıdır. Müslümanlar akıllarını başlarına toplasınlar ve küfrün Halife adayına şimdiden cephe alsınlar.

Kahpe Dünya!..

Merhum Ziya Paşa “Bir katre içen çeşme-i pür hûn-i fenâdan/Başın alamaz bir dahi bâran-ı belâdan” demiş. (Bugünkü Türkçe ile “Bu fanilik dünyasının kanla dolu çeşmesinden bir damla içen/Bir daha başını belâ yağmurundan kurtaramaz”)

Eski edebiyatımız böyle hikmetli binlerce mısra, beyit, kıt’a, rubai ile doludur. Bunların lise tahsili esnasında genç nesillere öğretilmemesi ne büyük bir eksikliktir.

Bir Müslümanın dünya hayatı hakkında ilk bilmesi gereken şey onun fanîliğidir. Dünya darü’l-fenadır. Dünyanın diğer özellikleri nelerdir?

Dünya aldatıcı ve oyalayıcıdır.

Dünyaya güven olmaz. Dünya kahpedir.

Dünyaya doğuşun neticesi ölmektir. Her sabah bir nida edici (münadi, melek) dünya semasından seslenir: “Ey bugün doğacaklar, ölmek üzere doğunuz. Ey bugün yapılacak binalar, harap olmak için inşa ediliniz.”

Dünyanın zenginliklerine bel bağlamamalıdır. Nice zengin fakir olmuştur.

Dünya bir vardır, bir yoktur.

Ed-dünya cîfetün ve tâlibüba kilabün=Dünya bir laşedir, ona talip olanlar köpektir”denilmiştir.

Çoluk çocuklarıyla, oğulları ve kızlarıyla öğünüp kibirlenenler bilmiyorlar mi ki, kendilerinden sonra onlar da ölecektir?

Dünyanın bekası, vefası, sadakati yoktur.

Dünya tuzaklarından kurtulmanın çaresi ölmeden önce ölmektir. Resûl-i Kibriya aleyhi ekmelüttahaya böyle buyurmuştur.

Dünya tuzaklarına düşmemek için ihtiyaçlarını asgariye (en aza) indireceksin.

Lüks ve israflı bir hayat sürmeyeceksin. Kur’ân, “Müsrifler (savurganlar) şeytanın kardeşleridir”buyuruyor.

Sen ey dünya sarhoşu, yeri titretircesine yürüme. İleride tepetaklak olursun.

Nemrud’ların, Firavunların, zalimlerin akıbetlerine bakınız.

Adaletin ne şehametli bir tecellisi

Şu, leş görür gibi görmek İkinci Amnofis’i

Müslümanlar!.. Bırakın şu cahilleri, gafilleri, sarhoşları, mağrurları, kibirlileri... Onlar dünya tuzaklarında debelenip dursunlar. Siz sakın dünyaya aldanmayın.Zahidane bir hayat sürün, mütevazı ve alçakgönüllü olun.

Var gücünüzle ahiret için çalışın. Dünyayı bir tarla bilin, bir imtihan meydanı bilin. Ekin, ahirette biçmek için.

Dünya tuzaklarına düşen, haram yiyen, saçı bitmedik yetimlerin haklarını gasb eden, dünyalıkları ile kibirlenip gururlanan, lüks ve tüketim sarhoşu olan birtakım İslâmcılara öfkelenmemek mümkün mü?

Nasıl başladılar, nerelerden nerelere geldiler...

Dünyadaki gençlik ihtiyarlığa dönüşür.

Güzellik ve taravet solar gider.

İkbal çok zaman idbara dönüşür. Taht, tac, saltanat sahibi nice cebbarlar her şeylerini kaybedip perişan olmuşlardır. Dünya bu...

Zavallı Adnan Menderes... Dünya ona ne korkunç bir oyun oynadı. Halkın büyük kısmının kalbinde taht kurmuştu. Alaşağı ettiler ve ipe çektiler. Ona aşık milyonlar gık bile demedi.

1940’lı yıllarda İstanbul’un büyük zenginlerinden bir Ermeni iş adamı varmış. Varlık Vergisi faciasında her şeyini kaybetmiş. Sonunda, vaktiyle kendi kurduğu vakfın fakirlere dağıttığı çorba ile karnını doyurmuş...

Şu dünya sarhoşlarına bakınız:

Yumurtadan çıkmış, kabuğunu beğenmiyor.

Ben beş yıldızlı otelde yatmam diyen şu gurur ve kibir dolu mahlûka bakınız.

Dünya çok garip. Alimden zalim, zalimden alim peydah oluyor.

Şu şaşkınlara acımak mı, öfkelenmek mi lazım? Bundan otuz kırk yıl önce âdil Halife Hazret-i Ömer, devlet işine bakarken devletin mumunu yakar, o iş bitince kendi kandilini uyandırır edebiyatı yapıyorlardı. Şimdi deveyi hamudu ile yutuyorlar. Hangi deveyi? Çift hörgüçlü Türkistan devesini. Deve ne ki, onlar fil bile yutar.

Şu haram yiyenlere bakınız. Dünya onları ne kadar aldatmış, ne kadar sersem ve şaşkın etmiş, ne kadar sarhoş kılmış.

Yüksek tepelerde hem kartala, hem yılana rast gelinir. Biri uçarak, ötekisi sürünerek çıkmıştır.

Oyalanıp duruyorlar.

Ne zamana kadar?

“İnsanlar uykudadır, öldüklerinde uyanırlar...” buyrulmuş.

Daha önce uyanıp toparlanmazlarsa çok geç kalmış olacaklar.

CAMİLERDE Müslümanların sünnet ve nafile namaz kılmalarını engellemek bir zulüm değil midir? “SayınMüslümanlar cumanın iki rekat farzını kıldıktan sonra sakın başka namaz kılmayın” demek yanlış değil midir?.. Elbette zulümdür ve yanlıştır.

Yazıklar olsun ki, bazı taşra şehirlerimizde böyle zulümler ve yanlışlar sergileniyor.

Türkiye halkının ezici ekseriyeti Hanefî ve Şafiî mezheplerine/fıkıhlarına bağlıdır.

Hanefî Müslümanlar için en güvenilir, muteber, sahih ilmihal/fıkıh kitabı merhum ÖmerNasuhi Bilmen hazretlerinin telif ve tasnif ettiği “Büyük İslâm İlmihali”dir. Bu muhterem zat, Halifelik zamanında Fatih sahn medresesinde okumuş, imtihan vermiş ve geçerli bir icazet almıştır. Kendisi bir bakıma Hatemü’l-fukahadır.

Bakınız Büyük İslâm İlmihali’nde Cuma namazından sonra kılınan namazlar nasıl anlatılıyor:

“Cumanın iki rekat farzı cemaatle cehren edâ olunur. Bu farzdan sonra da yine öğlenin ilk dört rek’at sünneti gibi cumanın son dört rek’at sünneti kılınır. Bundan sonra da Zuhr-i âhir adıyla dört rek’at daha namaz kılınır ki; buna dair ileride malumat verilecektir. Bunu müteakip de sünnet-i vakit niyetiyle tam sabah namazının sünneti gibi iki rek’at namaz daha kılınır.” (Büyük İslâm İlmihali, 1985 baskısı, s.161)

Şimdi birtakım adamlar kalkmışlar, “Hayır cumadan sonra namaz kılınmayacaktır” diye diretiyor.

Böyle bir diretme Müslümanların din, ibadet, vicdan hürriyetine vurulan bir darbedir.

İnsan Allah’a ibadetle emr edilmiştir. Namaz ibadetin, kulluğun başıdır. Farz, vacib, sünnet mutlaka kılınmalıdır. Bunlardan başka nafile (tatavvu) namaz kılmak da çok iyi bir şeydir.

Cuma namazından sonra dört rekat zuhr-i âhir namaz kılmak lazımdır. Çünkü zamanımızda İmam-ı Kebir veya Emîrü’l-mü’minîn yoktur, onlardan beratlı ve icazetli Cuma imamları ve hatibleri yoktur. Zuhr-i âhiri kılmakta yarar vardır.

Sultan Abdülhamid zamanında bu namaz kılınmasa da olabilirdi, bu devirde mutlaka kılınmalıdır.

Son gerçek Halife Sultan Abdülhamid’tir. Ondan sonraki Halifeler sûrî halifedir. Çünkü güç ve iktidar onların elinde değil, bir kısım Dönme, Farmason, dinsiz olanJön Türk şakilerinin elindeydi.

Farz olsun, Sünnet olsun, nafile olsun namaz nurdur.

Müslümanları, beytullah olan camilerin içinde namaz kılmaktan men etmek, “kılmayın, kılınması gereksizdir” gibi sözler sarfetmek ne büyük bir beyinsizlik ve insafsızlıktır.

Bu zulmü kimler yapıyor?

Kendilerini Selefî olarak tanıtan, aslında Vehhabî olanlar yapıyor.

Tabakat-ı fukahanın en alt derecesi olan müftülüğe bile ehil olmadıkları halde müctehidlik taslayanlar yapıyor.

Dinde reform, yenilik, değişiklik isteyenler yapıyor.

Tarihselciler yapıyor.

Aklı başında bir ehl-i sünnet hocası kesinlikle böyle saçmalıklar yapmaz.

Sevgili Müslümanlar!.. Cuma namazının farzından sonra, Büyük İslâm İlmihali’nde yazılı olan zuhr-i âhir namazını mutlaka kılınız. Sünnetleri kılamasanız bile onu terk etmeyiniz.

Camilerde cumanın farzından sonra namaz kıldırmamak isteyen zalimlerle yasal sınırlar içinde mücadele ediniz.

YaRabbi!.. Ne günlere kaldık...Eskiden dinsizler, kâfirler namazı engellemek istiyorlardı, şimdi bu zulmü birtakım Müslümanlar yapıyor.

Cuma namazından sonra sünnet ve zuhr-i âhir namazlarını kılmayanları kılmaya teşvik edeceklerine, kılmamaya teşvik ediyorlar. Hattâ kılmamaları hususunda zorluyorlar. Allah’ım bize akıl ve fikir ver.

PKK’yı Onlar Kurdurttu

1. PKK’yı Kürtler kurmadı. Ermenistan’ın, Kripto Ermenilerin, İsrail ve ABD’nin yardım ve desteğiyle kuruldu.

2. Bir ara, sözde PKK ile mücadele etmesi için islâmî bir Kürt teşkilâtı kurdurdular, sonra vakti gelince onu kan içinde boğdular.

3. PKK ile Ergenekon arasında çok yakın bağlar vardır.

4. PKK’yı kurduttular... Bitirtmediler...Sürdürdüler...

5. PKK’nın gölgesinde ve tozu dumanı içinde yüz milyarlarca dolarlık uyuşturucu, silâh ve ticareti ve kaçakçılığı yaptılar.

6. Öcalan onların adamı idi. Onu kullandılar. Hareketin başına onu geçirdiler.

7. PKK terörü esnasında öldürülen 30 bin kişiyi (rakam doğru mudur?) hepsini PKK öldürmemiştir.

8. Kuzey Irak’taki büyük ve güçlü Kürt aşiretleri Türkiye’den yanaydı. İsrail’in, Haçlıların, Siyonist ve emperyalistlerin yönlendirmesi ile o aşiretlerle birlikte hareket etmediler, başlangıçta hiçbir kıymetleri olmayan Barzani ve Talabani ile işbirliği yaptılar, onları palazlandırdılar, bugünkü hale getirdiler. Onlara devlet başkanı muamelesi yaptılar.

9. Güneydoğudaki Kürt kökenli halkı devletten soğutmak için her habaseti yaptılar.

10. Binlerce Kürt köyünü boşalttılar, bağlarını bahçelerini tahrip ettiler, halkını perişan vaziyette sürdüler.

11. Kürtlere düşman muamelesi yaptılar, kimine insan pisliği yedirdiler.

12. Kürt köylüleri dinlerine bağlı idiler. Türklerle Kürtler din kardeşliği bağı ile barış içinde yaşıyordu. Oralardaki medreseleri, tekkeleri söndürdüler, dindarlığı baltaladılar, ateizm ve fısk tohumları ektiler.

BAZI vatandaşlar bendenize hakaret ediyor. Ne yapmışım da onların sövgülerine layık olmuşum?

Şu sözlerime çok kızıp köpürüyorlar:

1. Cemaat başlarını putlaştırmak, onları erbab (rabler) haline getirmek doğru değildir.

2. Derneklere, tarikatlara, tüzelkişilere zekat verilmez.

3. Din sömürücülüğü karı satmaktan daha âdi ve alçakça bir şeydir.

4. Dinlerarası Diyalog, Müslümanlara kurulmuş bir tuzaktır.

5. Kur’ân Yahudi ve Nasranîleri İslâm’a çağırmıyor demek; Kur’ân’a, Sünnete, İcmâ-i Ümmete aykırı bir sapıklıktır.

6. Harbî kâfirleri dost ve velî edinenler dehşetli bir sapıklık içindedir.

7. Peygamberimize saldırılınca ses çıkarmayıp da kendi cemaat başlarına saldırılınca büyük tepki gösterenler dengesizdir, sapıktır.

8. Esas olan Ümmet şuurudur. Ümmet şuuruna sahip olmayanların cemaat ve hizip asabiyetine saplanmaları yanlıştır.

9. Mü’minler kardeştir, mü’minleri “Bizden olan mü’minler ile bizden olmayan mü’minler şeklinde” iki ana gruba ayırmak hatâdır.

10. Resulullah’a iman etmeyen, O’nu yalanlayan, O’nu reddedenlerin ehl-i necat ve ehl-i cennet olduklarını iddia etmek küfürdür.

Peki bunları yazdığım için bendenize savrulan hakaretler nelerdir?

Kibirli ve gururlu herif!..

Kendini beğenmiş...

Karamsar, ümitsiz adam...

Fitne ve fesat çıkartıyorsun...

Daha neler neler.

Yahu, benim fikirlerim, görüşlerim, iddialarım yanlışsa onları tutarlı gerekçelerle çürütsenize.

İddialarımın yanlış olduğunu ilmî ve ciddî şekilde reddetsenize.

Bunları yapamıyorlar. Sövüp sayıyorlar, iftira ediyorlar.

İki kere ikinin dört ettiğini yazmak ve savunmak için matematik profesörü olmak gerekmez.

Kur’ân, Yahudileri ve Hıristiyanları da İslâm’a çağırmaktadır. Bunda zerre kadar şüphe ve tereddüt yoktur. Bu konuda nice ayat u beyyinat, sahih hadîs vardır. On dört asırlık bir icmâ da vardır.

Hazret-i MuhammedMustafa geldikten, risaletini ilan ettikten, davetini yaptıktan sonra, bu risalet ve davet kendisine ulaşmış olan kimse, bunları tasdik etmezse kesinlikle ehl-i necat değildir, Cehennemliktir.

Bendeniz derin ilmî, fıkhî, şer’î, tasavvufî konu ve meselelerden bahs etmiyorum. Her Müslümanın bildiği ve söylediği temel gerçekleri tekrar ediyorum.

Bana hakaret ederek, sapık fikir, inanç ve görüşlerini temize çıkartacaklarını mı sanıyorlar.

Mirza Gulam Ahmed Kadiyanî’nin Müslüman olmadığını söylemek için fakih olmak gerekmez. Madem ki, onun dininin şehadetinde üç unsur vardır ve onlar “Eşhedü en la ilahe illallah, eşhedü enne Muhammeden Resulullah ve (hâşâ) eşhedü enne Mirza Gulam Ahmed nebiyyullah” diyorlar, İslâm dairesi içinde değildirler. Bana sövüp sayacağınıza, hakaretler savuracağınıza itikadınızı tashih etseniz, küfre varan bid’atleri terk etseniz daha iyi olur.

Bediüzzaman Frenkleşmeye Karşı Olmuştur

BEDİÜZZAMAN Hazretleri hiçbir zaman Frenkleri taklid etmemiş, İslâm kültür ve medeniyetinden ayrı düşmemiştir. Başına hep Müslüman imamesi geçirmiş, sırtına cübbe; şapka ve Avrupa kostümü giymemiştir. Risale-i Nurlar başlangıçta İslâm-Kur’ân yazısıyla yazılıp çoğaltılıyordu. Bilahare geçici olarak Latin harfleriyle basılmasına ve yayılmasına izin verilmiştir. Her gerçek ve şuurlu Nurcunun Risale-i Nurları Osmanlıca metninden okumayı öğrenmesi gerekir.

Bediüzzaman izzet-i İslâmiyeyi hassasiyetle korumuş, bundan asla tâviz vermemiştir.Bir keresinde ağır ceza mahkemesinde yargılanırken başkan “Çıkar başından o sarığı” deyince, “Onu başımla beraber çıkartabilirsiniz” cevabını vererek İslâmi cesaretini göstermiştir.

Bediüzzaman Şeriat ve fıkıh hükümlerinden asla tâviz vermemiştir.

Hiçbir gerçek ve şuurlu Nurcu, İslâm düşmanı, Siyonistlerle ve Haçlılarla işbirliği yapmaz.

Ateizme ve Bolşevikliğe karşı (İslâm’a ve Müslümanlara düşmanlık yapmayan) bazı Hıristiyan ruhanîleri ile sırf ateizme karşı savaşmak şartıyla, dar mânâda bir işbirliği düşünülse bile, gerçek Nurcuların azılı ve harbî kâfirlerle ittifak etmeleri işbirliği yapmaları mümkün değildir.

Birtakım kimseler, kendilerini Nurcu göstererek İslâm’a, Kur’ân’a, Şeriat’a, Sünnet’e, icmâ-i ümmete aykırı işler yapıyor, beyanlarda bulunuyor. Böyleleri kesinlikle Nurcu değildir. Bunların tuzaklarına düşmemek gerekir.

Nurcu iyi Müslümandır, iyi insandır.

Nurcu Kur’ân ve Sünnet yolundadır.

Tevhid ile Teslis’in ikisini de hak ve doğru gören, Teslis ehlini ehl-i necat ve ehl-i cennet olarak kabul eden bir kimse Bediüzzaman’ın bağlısı da değildir, Nurcu da değildir.

Üstad Bediüzzaman hazretlerine ve âhirete göçmüş talebe ve bağlılarına rahmet okuyor, sağ olanlarını da hürmetle selamlıyorum. Onlar İman, İslâm, Kur’ân, Sünnet, Şeriat fedaîleridir. Onlar ihlas kahramanlarıdır. Onlar din adına cerrarlık yapmazlar. Ne mutlu onlara.

Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) Ashabına gerçek İslâm’ı, hiçbir eksiksiz tebliğ ve teslim etti.

Ashab-ı Kiram gerçek İslâm’ı Tâbiîn’e öğretti ve teslim etti.

Tâbiîn Tebe-i Tâbiîn’e gerçek İslâm’ı öğretti ve teslim etti.

Sâlih Selefler gerçek İslâm’ı öğrettiler ve bütün olarak teslim edip gittiler..

Her karnda (devirde) yaşayan icazetli ulemâ ve meşayih gerçek İslâm’ı öğrettiler ve sonrakilere teslim edip gittiler.

Böylece gerçek İslâm günümüze kadar geldi.

Arada Peygamberimizin (Salat ve selâm olsun O’na) haber verdiği üzere sapık fırkalar zuhur etti ama Kur’ân’a, Sünnete, icmâ-i ümmete uygun olarak gerçek İslâm anacadde olarak devam etti. Bu İslâm’da hiçbir kopukluk olmadı.

Seleflerimiz (bizden önce gelip geçmiş olan Müslümanlar) bize gerçek İslâm’ı mukaddes bir emanet olarak bıraktılar. Bizler bu emanetten sorumluyuz. Dinimizi, hiçbir kopukluk ve bozulma olmadan, bizden sonrakilere teslim etmekle yükümlüyüz.

Zamanımızda İslâm’ı ve Müslümanları bozma ve sapıtma hareketleri cihanşümul bir hale gelmiş, dünyanın her yerinde görülür olmuştur.

Ehl-i Kitab da ehl-i necat ve Cennet’tir... Ehl-i Kitab ile Amentüde aramızda ittifak vardır...Kur’ân, Yahudi ve Hıristiyanları İslâm’a çağırmıyor...Zamanımızda üç ibrahimi din vardır... Kelime-i Şehadet’in ikinci kısmını (MuhammedResulullah)demeyiverelim... gibi sözler gerçek İslâm’a uymaz.

Dinlerarası Diyalog ve Hoşgörü hareketi gerçek İslâm’la kesinlikle bağdaşmaz.

İsrail’in ve ABD’nin Büyük Ortadoğu Projesi İslâm’ın ve Müslümanların zararınadır.

Sünneti inkâr küfürdür.

Üçyüz küsur âyetin bu devirde hükmü kalmamıştır demek Kur’ân’ı dolaylı şekilde inkârdır.

Mü’min kardeşlerine sırt çevirip kâfirleri dost ve veli (idareci) edinmek hıyanettir.

Allah’ın ve Resulü’nün (aleyhissalatu vesselam) razı olduğu İslâm’ı bırakıp, azılı Müslüman düşmanı harbî kâfirlerin istedikleri ılımlı, light, fıkıh ve şeriatsız bir İslâm türetmeye çalışmak vahim bir sapıklıktır.

Allah ve Resulü Müslümanların bir tek vücut gibi olmalarını, birlik ve ittihadı emr ediyor ve istiyor. Bugünkü İslâm ülkelerinin daha da parçalanmasını, balkanlaşmasını, ortaya, birbirleriyle çekişen bir sürü yetersiz küçük devletçik çıkmasını istemek bir Müslümana yakışmaz. (Kâfirler Türkiye’yi üçe, Suriye’yi üçe, İran’ı dörde,Mısır’ı ikiye bölmek istiyor.)

Hiçbir Müslümanın dinden tâviz (ödün) vermeye hakkı ve selahiyeti yoktur.

İslâm bir bütündür.

Gerçek İslâm, iki silsile ile ucu Resul-i Kibriya (aleyhi ekmelüttahaya) Efendimize ulaşan gerçek icazetli ulemâ ve gerçek icazetli meşayih tarafından bugüne kadar bozulmadan gelmiş ve bizlere emanet edilmiştir.

Biz de bu emaneti gelecek nesillere bozulmadan tevdi etmeliyiz, emanet olarak bırakmalıyız.

İslâm dini reform kabul etmez.

İslâm dini değişiklik kabul etmez.

İslâm dininde tenzilat (indirim) yapılamaz, hükümlerinin bir kısmı kabul edilip, bir kısmı inkâr edilemez. İslâm’ın bir kısmını inkâr eden, tamamını inkâr etmiş gibi olur.

Müslümanların her devirde imamları (din uluları), fakihleri, müfessirleri, muhaddisleri, uleması, üstadları, mürşidleri, şeyhleri olmuştur. Bunların hepsi icazetlidir.

Bunları bırakıp da icazetsiz naylon müctehidlerin, reformcuların, dinde yenilikçilerin, dinde değişiklik isteyenlerin, dini sulandırmaya ve tahrif etmeye yeltenenlerin peşlerine düşen, onlara taraftar olanlar sapıtır.

Gerçek İslâm Allah’ın bize emanetidir. Resulullah’ın (salat ve selâm olsun O’na) vediasıdır. Ondört asırdır gelip geçmiş Müslümanların, nesilden nesle teslim ettikleri kutsal emanettir.

Bu emaneti canımız gibi koruyalım. Hıyanet edenlere izin vermeyelim. Bu konuda kardeşlerimizi uyaralım.

Müslümanların Uyarılması Lazımdır

Herif Müslüman geçiniyor ama dini imanı para. Üstelik de haram para... Soruyorum, böyle Müslüman olur mu?

Adam derviş geçiniyor ama günde birkaç saat gıybet yapıyor. Gıybet ne demek? Ölü kardeşinin etini yemek kadar büyük ve iğrenç bir günah.

Adam İslâmcı geçiniyor. Herkese örnek olmak onun temel vazifesi. O ise bir sürü yamukluk sergiliyor. İslâm ile yamukluk bir arada olabilir mi?

Kadıncağız sözde tesettürlü. Takmış takıştırmış, sürmüş sürüştürmüş ortalıkta dolaşıyor. Saçlarını deve hörgücü gibi topuz yapmış, üzerine altın sarısı parlak mı parlak bir örtü takmış. (Sahih hadîste, Peygamberimiz ‘Saçlarını deve hörgücü gibi yapan kadınlar Cennet’in kokusunu alamayacaklar’ buyuruyor.) Açık kadınlardan daha fazla dikkat çekiyor. Böyle tesettürlü İslâm hanımı olur mu?

Şuna bakınız: Dindar, sofu geçiniyor. Gırtlağına kadar faize, ribaya, haram işlere batmış. Bu ne biçim sofudur, dindardır. Evlere şenlik!..

Muvahhid (tevhid ehli) geçinen şuna bakınız: “Teslis de haktır, Teslis ehli de kurtulacak ve Cennet’e girecektir” diyor. Bu ne biçim muvahhiddir?

Şu namuslu geçinen hayduta bakınız: “Bozuk düzenlerde, İslâm’a ve Şeriat’a aykırı bozuklukları yapmak caizdir” diyor. Elinde Şeytan’dan alınma kapı kadar fetva ve ruhsat da var. Muhammedü’l-Emîn sallallahu aleyhi ve sellemin dininde böyle şey olur mu?

Şeyh geçiniyor, namaz kılmıyor.

Sâlih geçiniyor, yapmadığı fitne ve fesat yok.

Biraz kitap okumuş, kendini müctehid sanan şu zata bakınız.

Örnekleri çoğaltmıyorum. Bu kadarı fikir vermeye yeter. Bu gidişin sonu ne olacaktır?

Gerçekten bir kısım Müslümanlar çok başı boş kaldılar.

Müslümanları çekip çevirecek, uyaracak yeterli sayıda ulemâ yok. İslâm’a, Şeriata, Fıkha, Sünnete, ahlâka aykırı bir yığın yazı yayınlanıyor, iş yapılıyor ve bunlara gereken tepki gösterilmiyor.

Yüz kadar gerçek icazetli din âlimi, gerçek müftü, gerçek fakih, gerçek şeyh, gerçek mürşid bir araya gelseler; Müslümanlara hitaben bir bildiri metni hazırlasalar ve bu metin en az 10 büyük gazetede tam sayfa olarak yayınlansa, ayrıca birkaç milyon tirajlı bir broşür haline getirilip halka dağıtılsa... İyi olmaz mı? Böyle bir hizmet, böyle bir uyarı niçin yapılmıyor? Müslümanlara niçin öğüt verilmiyor?

Bu gidişin sonu ne olacak?



 

KAFİRLER, iki dinliler ve (nifakları küfrü gerektiren) münafıklar var güçleriyle İslâm’ı silmek, kazımak, önemsiz hale getirmek, sadece vicdan işi olarak kabul ettirmek, dinî değer ve hükümleri çarpıtmak, Müslümanların kafalarını karıştırmak istiyorlar.

Bu maksatla Müslümanların içine çok sayıda casus, ajan, provokatör, yönlendirici, dezenformasyon yapıcı, mü’minleri birbirine düşürücü insî şeytan sokmuşlardır.

Onların gizli ve derin protokollerinin bazı maddeleri şunlardır:

1. Müslümanları bir tek ümmet olmaktan çıkartıp bir sürü hizbe, fırkaya, cemaate, kliğe, gruba ayırmak ve bunların aralarına fitne, fesat, nifak, şikak tohumları ekerek İslâmî ittifakı berhava etmek. Delil getirmeye lüzum yok. Manzaraya bakınız yeter.

2. İslâm’ın en doğru yorumu, hattâ bizzat kendisi olan Ehl-i Sünnet ve Cemaati yıkmak; inanç, ibadetler, ahlâk konusunda bid’atleri yaymak.

3. Kur’anımız “Bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?” buyuruyor. Onlar, bilmeyenlerin, yetkili olmayanların, uzmanlığı bulunmayanların da din konusunda kendi heva ve re’ylerine göre işkembe-i kübradan konuşmasını istiyorlar.Bu konuda hayli yol almışlardır.

4. Sadat-ı kiramı, gerçek ve icazetli ulemayı, kâmil mürşidleri, ehliyetli müfessirleri, İmamı Şamil gibi iki taraftan (hem Şeriat hem tarikat) icazetli gerçek imamları ve mücahidleri bırakıp Farmason bozuntularını önder kabul etmemizi istiyorlar.

5. İslâm’ı, münzel (Allah katından indirilmiş) ilahî bir din olmaktan çıkartıp, insan uydurması bir ideoloji ve hümanizmaya dönüştürmek istiyorlar.

Maalesef otuz kırk yıldır sürdürülen zihin karıştırma ve parçalama politikası yüzünden milyonlarca Müslümanın dengesi bozulmuştur.

Dinî konular ayağa düşmüştür.

Her kafadan ayrı bir ses çıkıyor.

Allah’ın kardeş yaptığı mü’minler birbirleriyle kısır çekişmeler ve tepişmeler içinde vakit ve enerji ziyan ediyor.

Sahte ve naylon müctehidler saçma sapan içtihadlar yumurtluyor.

Kur’an, Yahudileri ve Hıristiyanları İslâm’a çağırmıyormuş!.. Böyle hezeyan olur mu? Bunca ayet, bunca hadîs varken, bu konuda 14 asırlık icmâ varken bu adamlar nasıl olup da bu kadar çarpık iddialar ortaya koyabiliyor?

Müslümanların bugünkü kaos ve anarşiden, çekişme ve tepişmeden, fitne ve fesattan, yakıcı tefrikadan kurtulmaları için tek yol vardır. O da toptan Ehl-i Sünnet ipine yapışmak, itikatta ve amelde, Kur’an’ın yorumunda, Sünnetin anlaşılması ve uygulanmasında Sünnî metoda tâbi olmaktır.

Başka yol yoktur.

Ehil olmayan kimselerin dinî konularda içtihad yapmaya yeltenmeleri, Kur’ân’ı kendi heva ve re’yleri ile tefsir etmeleri, fıkıh konusunda dört mezhebe ve icmâ-i ümmete aykırı laf etmeleri, mesela hayızlı kadınlar namaz kılabilir ve oruç tutabilir demeleri Türkiye Müslümanları için gerçekten büyük bir belâ ve musibettir.

Dinimizi mıncıklattırmayalım.

İslâm dini Allah katında tek/yegâne hak, makbul, geçerli dindir. Bu, Kur’ân’la, Sünnetle, icmâ-i ümmetle sâbittir.

Öteki dinleri de hak din olarak gösteren, onların bağlılarını ehl-i necat ve ehl-i Cennet olarak kabul eden Diyalog sapıklığını kesin şekilde reddetmeliyiz.

Dinimizin ana değer ve hükümleri ikiye ayrılır:

(1) Müttefakun aleyh, yani üzerinde ittifak edilmiş olan usûle (asıllara, temellere) ait hükümler. Bunlarda kesinlikle tartışılmamalıdır. Namaz Kıyamet’e kadar beş vakit farzdır. Allah’ın on dört sıfatında hiçbir değişiklik, eksilme yapılamaz...

(2)Muhtelefün fih. Yani üzerinde çeşitlilik, farklılık olan birtakım teferruata (ayrıntılara) ait hükümler. Mesela; Kan Hanefilerde abdesti bozar, Şafiilerde bozmaz...

Din alimi olmayan Müslümanlar dinlerini güvenilir ilmihal, akaid, ahlâk kitaplarından öğrenirler. Kur’an’ın Arapça metnini, Türkçe muteber tefsirlerini elbette okuyacağız ama şeytana uyup kendi kısır kültürümüzle, cahil aklımızla bunlardan din hükmü çıkartmayacağız.

ABD Evangelistleri, Roma Katolikleri, Siyonistler, Dönmeler, Farmasonlar dinimizi bozmak, Müslümanların kafalarını karıştırmak için şeytana parmak ısırtacak propagandalar yapıyor. Onlara kapılanlar, imanlarını yitirme ve ebedî felakete uğrama tehlikesi ile karşı karşıyadır.

Son otuz kırk yıl içinde öyle sözde din kitapları çıktı ki, akıllara durgunluk verecek yanlışlarla doludur.

Meşhur bir Arap İslâmcısının Türkçeye çevrilmiş bir kitabında şöyle bir cümle vardı:

“Namazlar ve dualar tembellik çağının ürünleridir...”

Bendeniz yıllar boyunca devamlı olarak bunu tenkit ettim; namaz ve dua farzdır, nasıl olur da böyle yazılır dedim.

Sonraki baskılarda bu cümleyi nasıl değiştirdiler biliyor musunuz? “Salavatlar ve zikirler tembellik çağlarının ürünleridir...” şeklinde çevirdiler. Peki soruyorum: Salavat getirmek ve zikr etmek Kur’ân’da sarahaten bildirilen iki önemli farz değil midir?

Bu kitabın Türkçe tercümesini kim yapmıştır biliyor musunuz? Çok meşhur bir İlahiyatçı...

Dinimiz bize birlik olun, tek bir ümmet olun, sakın dağılıp parçalanmayın, birbirinize düşerseniz zelil olursunuz... diyor. Biz ise tam tersini yapıyoruz.

Sevgili Peygamberimiz sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz ne buyuruyor:

 

Üç kişi birlikte yolculuğa çıkarlarsa, içlerinden birini yol başkanı seçsinler.

İki Müslüman bir yerde iken, farz namazını ayrı ayrı kılarlarsa şeytan onları istila eder (onlara musallat olur).

TARİH: 13 Mayıs 2004... Yer: Harran ovası Mardin Kasımiye medresesi... Konu: Kültürler Arası Diyalog Platformu’nun tertiplediği Dinler ve Barış Uluslar Arası Sempozyumu.

Ses: Mahsun Kırmızıgül’ün okuduğu türküler... Ezan... Çan sesleri...

Sahne: Medresenin havuzunun üzerine köprü gibi bir şey yapmışlar, en önde Rum Patriği 1. Bartholomeos olmak üzere çan ve ezan sesleri arasında bunun üzerinden Süryanî ve Katolik papazlar, başka gayr-i müslim din adamları ve Diyanet İşleri temsilcisi İstanbul Müftüsü geçiyorlar... Bu köprü Sırat köprüsünü temsil ediyor. Böylece hep beraber Cennet’e giriyorlar...

Toplantının süresi: Üç gün.

Zamanın İçişleri Bakanı da ordadır.

Bu toplantı Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı tarafından tertip ve teşvik ediliyor. Vakfın onursal başkanı Fethullah Gülen Hocaefendi Amerika’dan tebrik mesajı gönderiyor.

Konuşmalar esnasında sık sık “Ortak Ata Hz. İbrahim...” deniliyor.

Yorumlarım:

Müslümanların çoğunun, bu anlattığım toplantı hakkında bilgisi yoktur. Bazıları da bir şeyler duymuş sonra unutmuştur.

Bu hadise 1400 küsur yıllık İslâm tarihinde görülmemiş bir yenilik, bid’attir.

Bu bid’ati nasıl değerlendireceğiz?

Önce Kur’an’a soracağız. Kur’an’da Hz. İbrahim için “O Yahudi ve Nasara değildi, Hanif ve Müslimdi” buyuruluyor. Allah katında tek hak dinin İslâm olduğu bildiriliyor.

Sonra Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimize soracağız. O’na nasıl sorulur? Sünnetine, bize ulaşmış olan sahih hadîslerine bakılarak. Efendimiz bir gün Hz. Ömer el-Faruk radiyallahu anh’in elinde rulo halinde bir kitap görmüş. Nedir bu diye sormuş. Tevrat’tır demiş. Okuyacak, inceleyecekmiş... Efendimiz ona şu cevabı vermiş: Kardeşim Musa bugün hayatta olsa ona bunu okuma izni vermezdim...

1400 küsur seneden beri gelip gitmiş eimmenin, büyük ulemanın, fukahanın eserlerine, yazdıklarına, yaptıklarının ışığında soralım: Onlar böyle bir toplantıyı hoş karşılarlar mıydı? Buna katılırlar mıydı?

Bu gibi toplantıların amacı nedir?

1. Müslümanlardaki, “Tek hak din İslâmdır” inancını yıkmak. Başka hak dinler olduğu zannını uyandırmak. Zaten gizlemiyorlar, açıkça haykırıyorlar: Ehl-i Kitap da necat ehlidir ve Cennetlik’tir...

2. Hz. İbrahim aleyhisselamın “Ortak Ata” olduğu imajını zihinlere yerleştirmek. (Kur’an Hz. İbrahim için “O Yahudi ve Nasranî değildi, hanif ve müslimdi” diyor.)

3. İslâm’ı evcilleştirmek.

4. İslâm’daki cihad farizasını hükümden düşürmek.

Bu gibi Diyalog toplantıları ile Büyük Orta Doğu Projesi arasında paralellikler vardır.

Durumu inceleyelim:

Biz Müslümanlar BÜTÜN Peygamberlere iman ediyoruz. Yahudiler Hz. İsa’yı ve Hz. Muhammed’i (Salat ve selam olsun onlara), Hıristiyanlar Hz. Muhammed’i inkar ve tekzip ediyor.

Biz Müslümanlar, Allah’ın Tevrat ve İncil adında iki kutsal kitap gönderdiğine iman ediyoruz. Lakin bu kitapların asıl metinleri bütünüyle korunamamıştır. Tahrife uğramışlardır... Bu tahrif ve değişim realitesini artık nice papaz bile kabul ediyor. Yahudiler ve Hıristiyanlar ise insanlığa bir kurtuluş düsturu olarak gönderilmiş Kur’ân-ı Azimüşşan’a iman etmiyorlar, onun -hâşâ- düzmece bir kitap olduğunu iddia ediyorlar.

Tarihe bakalım: Müslüman devletler Yahudilere ve Hıristiyanlara tolerans göstermişler, onların kendi dinlerini, kültürlerini ve kimliklerini koruyarak yaşamalarına imkân tanımışlardır. Haçlılar ise Müslümanları ezmiş, silmiş, kazımışlardır. Haçlıların Kudüs’ü feth ettikten sonra yaptıkları vahşet ve zulümleri (Bunları sâbık papa bile kabul etmiş, Müslümanlardan özür dilemiştir) ve bir de Selahaddin Eyyubî’nin kutsal şehri istirdat ettikten (geri aldıktan) sonra sergilediği adaleti, insafı, merhameti ve hoşgörüyü düşünelim. Sömürgecilerin ve emperyalistlerin İslâm dünyasındaki zulümlerine bakalım. ABD Evangelistlerinin Irak’ta, Afganistan’da, Siyonistlerin Filistin’de döktükleri kanlar...

Bendeniz şahsen bir Müslüman olarak çan ve ezan sesleri içinde papazlarla birlikte Kasımiye medresesi havuzu üzerindeki köprüden geçmezdim.

Sevgili okuyucularım, siz çan ve ezan sesleri içinde bu köprüden geçer miydiniz?

(Çanlı, Ezanlı, Köprülü, papazlı, hahamlı, müftülü bu toplantı hakkında mufassal (geniş, ayrıntılı bilgi edinmek isterseniz/Mardin Kasımiye Medresesi Dinler ve Barış Sempozyumu/ kelimeleriyle arayarak internette hayli malumat bulabilirsiniz.)

Büyük Kriz Yaklaşırken

SON büyük zelzelenin üzerinden on seneye yakın zaman geçti. Doğru dürüst tedbirler alındı mı? Alınmadı. Bol bol deprem edebiyatı yapıldı. Toplantılar, konferanslar, bildiriler, şöyle olacak hayır böyle olacak tartışmaları, karşılıklı atışmalar, verip veriştirmeler.

Binalarının yüzde sekseni ruhsatsız yapılmış olan çürük çarık İstanbul, depremini bekliyor...

İlk sarsıntıları başlayan büyük dünya krizi karşısında da umursamaz bir tavır sergiliyoruz.

Medyaya bakın: Sansasyon, magazin, ıvır zıvır haberler, yorumlar...

Geçen hafta bir dostum Denizli’den telefon etti. Krize dayanamayan fabrikalar, atölyeler kapanmaya başlamış. İşsizlik artıyormuş. İş sahipleri, sanayiciler vilayetin milletvekillerine başvurmuşlar, elektriğin son derece pahalı oluşuna karşı bir şey yapılmasını istemişler. Cevap: Kendinizi duruma göre ayarlayınız...

Yerli veya yabancı uzmanlar uyarıyor: Krizin başlangıcındayız. Bundan sonra çok vahim gelişmeler olabilir... Aldıran yok.

Dünü ve yarını olmayan bir toplum haline geldik. Günü de bilmiyoruz, anlamıyoruz, algılamıyoruz.

ABD, batmaktan kurtulmak için büyük bir savaş çıkartacaktır. Bu savaşa hazır mıyız?

Ne savaşı?.. Bizden birileri şimdi pupa yelken, tam gaz, fayrap Dinlerarası Diyalog yapıyor.

Siyonistlerin ve Haçlıların Büyük Ortadoğu Projesi’nin müteahhitliği, bir kısım işbirlikçi Müslümanlara verilmiştir. Bu projede, Türkiye’nin bölünmesinin de öngörüldüğünü biliyor musunuz?

Telefonlarım çalınıyor, bir takım TV kanallarından arıyorlar. Gelir misiniz, konuşur musunuz, gelemezseniz telefonlarla bağlanalım... Konu ne diye soruyorum. “Hüseyin Üzmez” cevabını veriyorlar. Kabul etmiyorum. Başlarına Hüseyin Üzmez kadar taş düşsün inşallah.

Dünyayı allak bullak edecek bir kriz başladı. Onlar nelerle uğraşıyor. Filan hoppa mankenin rüzgarda etekleri açılmış, mahrem yerleri görünmüş...

Şaşkın sadece onlar mı? Biz Müslümanlar ne yapıyoruz?

ÂHİR zamanda İslâm dinini, Şeriatı, Peygamberimizin sünnetini yaşamak ve uygulamak avucunda kor tutmak kadar güç olacakmış. Efendimiz böyle buyuruyor.

Buna mukabil bir müjde var: İslâmın ilk devrinde, bu dinin onda dokuzunu yaşayanlar kurtulacakmış; ahir zamanda ise onda birini uygulayanlar (tabii bu onda birin içinde beş vakit namaz ve diğer kesin zaruri muhkem dini emirleri yerine getirmek; riba, zina, zulüm, israf gibi yasaklardan kaçınmak vardır.)

İslâm’ın temel bilgileri, hükümleri, emirleri, yasakları, öğütleri ilmihâl ve ahlâk kitaplarında yazılıdır. Her Müslüman evinde mutlaka ilmihâl bulunmalıdır. Her Müslüman mutlaka ilmihâlini okumalıdır ve öğrenmelidir.

İlmihâl okumadıkları için birçok namaz kılan Müslümanın ibâdeti tehlikeye girmektedir. Her Müslümanın istibra denilen temizliği bilmesi gerekir. Tuvalete gidiyor, küçük abdestini yapıyor ve hiç beklemeden hemen abdest alıyor... Böylece istibraya dikkat etmemiş oluyor. Biraz bekleseydi, istibra temizliğini yapmış olsaydı abdesti (Vücut’tan çıkan küçük bir damla idrar ile) bozulmamış olacaktı.

Zekât verecek... Mutlaka ilmihâl okuması lâzım; ilmihâli okumadan, zekât ile ilgili temel bilgi ve hükümleri öğrenmeden zekât ödemeye kalkarsa ibâdeti yerine gelmemiş olabilir.

Dinimizde hürmet-i musahare diye bir şey vardır. Bunu bilmeyen, buna dikkat etmeyen bir kimsenin, hiç farkında olmadan hanımı boş düşebilir.

Ticaret, alış-veriş, iktisadi ve mâli işlemler yapan her Müslümanın, riba ile ilgili bilgilere sahip olması lazımdır. Riba, Kur’ân’a ve sünnete göre haramdır. Aklı başında bir Müslüman kesinlikle riba almaz ve vermez, ribaya bulaşmaz.

Dinimizin, Şeriatın, fıkhın bu konudaki hükümlerini bilmiyorsa, cahillik yüzünden bulaşabilir, gelirine ve servetine haram karışabilir. Ne büyük felaket!

İslâm hayat dinidir, hayatın her konusuyla, her boyutuyla ilgili, tanzim edici hükümleri vardır.

Bir Müslümanın, doyduktan sonra yemesi haramdır. İstisnaları vardır: Oruçludur, çok acıkmıştır, biraz fazla yiyebilir. Yahut, misafirleri vardır, onları teşvik için yiyebilir. Misafir, ikram eden ev sahibini üzmemek için yiyebilir... Bütün bunlar ilmihâl ve ahlâk kitaplarımızda yazılıdır.

Ey Müslüman!

Hiçbir faydası olmayan gazete haberlerini, saçma sapan yorumları okuyorsun, saatlerce tv seyrediyorsun, lâkin dinini öğrenmiyorsun.

Bir takım fantezi, cafcaflı kitaplar var: “İslâm’ın Sosyolojik Morfolojisi...” Heves edip böyle kitapları okuyorsun, karışık aklın, karmakarışık oluyor.

Bazı ukâla ve züppeler “Mızraklı İlmihâl okumanın zamanı mı?” gibi laflar ediyorlar. Ayaklarını denk alsınlar, bu gibi sözlerin altından kalkamazlar. Mızraklı İlmihâl mübarek bir din kitabıdır. Onu okuyan, öğrenen, içindeki bilgileri hayatına uygulayan kimse, âhirete inşaallah iman ile göçebilirse ebedi saadetini kurtarmış ve kazanmış olur.

İnsan kabre konulunca, sual melekleri ona “İslâm’ın sosyolojik morfolojisini” sormazlar, imanın ve İslâm’ın şartlarını sorarlar.

İmam Hatip lisesinden mezun olmuş gençlere soruyorum: “Bana Allahü Teâla’nın ondört sıfatını sayınız?” İnanmayacaksınız ama çoğu suratıma aval aval bakıyor. İslâm dininin temellerinden biri Allah’ı, kemâl sıfatlarla vasıflandırmak ve noksan sıfatlardan tenzih etmektir. Bunları öğrenmezsek, bu konuda cahil kalmış oluruz.

Sen şarkıcı İsmail Hoşses’i, türkücü Mazlum Irlar’ı, manken Sevda Fingirder’i, futbolcu Tolgaç Teper’i, politikacı Tosun Büyükyutar’ı, gazeteci Atar Tutar’ı tanıyorsun, fakat seni yaratmış olan, sana bunca nimetler, rızıklar ihsan eden Rabbinin sıfatlarını bilmiyorsun... Böyle bir şey Müslümanlığa yakışır mı?

Cahilliğimiz ve yamukluğumuz en fazla İslâm Ahlâkı konusundadır. Ahlâk bakımından neler iyidir, neler kötüdür, bunları çok sağlam şekilde öğrenmeliyiz. Ahlâk, aksiyon demektir. Sadece öğrenmekle iş bitmez, hükümlerini hayata uygulamamız gerekir.

Kaba sofu, geceleri teheccüd namazına kalkıyor, lâkin komşu hakkı tanıdığı yok. Komşularına kan kusturuyor. Böyle sofu olmaz olsun!

Şu sahte dindara bakınız:

Günde beş kilo ölü kardeşinin etini yiyor. Gıybetçi mi gıybetçi, laf taşır, ara bozar, diliyle incitir, kalp kırar... Böyle Müslüman olur mu?

Şu zamane Müslümanlarına bakınız, kendileri haddinden fazla lüks yemekler ve tatlılar yiyorlar, öbür tarafta fakir, sefil, muhtaç din kardeşleri kıvranıp sürünüyor. Müslümanlığın temellerinden biri de paylaşma ahlâkıdır...

Sözün kısası: İlmihâl alalım, ilmihâl okuyalım, ilmihâl öğrenelim, ilmihâli hayatımıza uygulayalım. İlmihâlin yanında İslâm ahlâkı ile ilgili muteber, güvenilir bir kitap edinelim, onu da okuyalım, öğrenelim, uygulayalım.

Bu dediğim şeyi yapanlar inşaallah iman ile çene kaparlar. Ebedi saadete nail olurlar, ya doğrudan doğruya, yahut günahlarından ve isyanlarından dolayı bir müddet cehennemde ceza çektikten sonra, cennete girerler, orada ebediyen sefa sürerler.

Felâketler İçinde Kahkahalar...

DOĞUDAKİ bir Müslümanın ayağına diken batsa, Batıdaki Müslüman onun acısını duyacaktır... Peygamber-i Zişan sallallahu aleyhissalatu vesselam Efendimiz böyle buyuruyorlar. Peki biz Müslümanlar ne yapıyoruz?

Irak’ta bir buçuk milyon Müslümanın ayaklarına diken falan batmadı. Onlar katl edildiler, onlar zulüm yüzünden öldüler. Orada büyük bir ordu kadar yetimler var, feryatlarından yer gök inliyor, gözyaşları seller gibi akıyor. Orada dullar var. Orada yaralılar, sakat kalmışlar var.

Dünyanın daha nice yerinde Müslümanlara korkunç zulümler yapılıyor.

Afganistan... Filistin... Bazı Ortaasya/Türkistan ülkelerinin hapishaneleri Müslüman dolu... Filipinlerin güneyi...

Dünyada oluk oluk Müslüman kanı akarken... İslâm ülkeleri ve şehirleri savaşlarla harap olurken... Din ve iman kardeşlerimiz çeşit çeşit zulümlerle ezilirken... Milyonlarca aç Müslüman, milyonlarca sefil Müslüman perişan vaziyetteyken...

Türkiye’mizdeki birtakım tuzu kuru Müslümanlar vur patlasın çal oynasın bir hayat sürüyor. Şu mübarek Ramazanda bile şenlikler, etkinlikler, lüks iftarlar, karılı erkekli toplantılar, kahkahalar, lüks, israf, sefahat, gösteriş, gurur, kibir...

Türkiye büyük felaketler içindeyken, İngiliz idaresindeki Hindistan’da Müslümanlar otuz bin altın toplayıp Ankara’daki İslâmî ve Millî Kurtuluş hareketimize yardımcı olmuşlardı. (O paralarla İş Bankasının kurulduğu rivayet edilir...)

En ucuz şey ağlamak... Kalplerimiz öyle taşlaşmış ki, bunu bile yapamıyoruz...

Bendenizin hiçbir cemaate veya cemaat başkanına şahsî bir kırgınlığım veya husumetim yoktur. Hiçbir Müslüman şahsın veya cemaatin ismini vererek polemik yapmam.

Sosyolojik bir Müslüman değilim, gerçek ve inanmış bir Müslümanım. Mezhebim ve meşrebim Ehl-i Sünnettir.

Bir Ehl-i Sünnet Müslümanı olarak bazı gelişmeler beni çok üzüyor ve kaygılandırıyor.

1400 küsur senelik İslâm tarihinde görülmemiş korkunç bid’atler ve yenilikler karşısındayız. Bunların eksik bir listesini veriyorum:

1. Kur’ân’a, Sünnete, icmâ-i ümmete göre, Allah katında tek gerçek, geçerli, makbul din İslâmdır kesin inancına karşı bir cereyan başlamıştır. Bu bid’ati çıkartanlar “Hayır, hak din sadece İslâm değildir. Üç hak İbrahimî din vardır. Onların bağlıları da ehl-i necattır, ehl-i Cennettir. Kur’ân, Yahudileri ve Hıristiyanları İslâm’a davet etmiyor...” diyorlar. Böyle bir iddia küfürdür. Çünkü Kitab’ın sarahatine aykırıdır. Bu bid’at, bir Müslüman olarak beni çok rahatsız ediyor. Müslüman kardeşlerimi böyle tuzaklara düşmemeleri için uyarıyorum.

2. Bir insan, Hazret-i Muhammed’in (sallallahu aleyhi ve sellem) Peygamberliğini, insanları İslâm dinine yani Tevhid’e davetini, Kur’ân’ı öğrense; sonra bu daveti reddetse, Peygamberi yalanlasa, Kur’ân’ın ilahî kelam olduğunu inkar etse, İslâm hak din değildir dese o kişi açık bir sapıklık içindedir ve bu inkar, tekzib ve küfründen dolaylı temelli olarak cehennemde kalacaktır. Bazı bid’atçiler bunu kabul etmiyor, onlar da hak üzeredir, onlar da Cennet’e girecektir, ebedî saadete erecektir diyorlar. Benim bir Ehl-i Sünnet Müslümanı olarak böyle apaçık bir küfre karşı susmam mümkün müdür?

3. Yine bir kısım bid’atçi Müslümanlar, iman kardeşlerini bırakıyor ve İslâm düşmanı azılı ve harbî kâfirlerle dost oluyor, onları velî ediniyor. Bu da dehşetli bir sapış değil midir? Böyle bir şey Kur’ân’a ve Sünnete aykırı değil midir?

4. Birtakım bid’atçiler Ehl-i Kitab ile âmentü konusunda ittifak içinde olduğumuzu iddia ediyorlar. Bir Müslüman böyle bir iddiada bulunabilir mi? Tevhid ile Teslis bir olur mu? Ehl-i Kitab Kur’ân’ı inkar ediyor, o halde kitaplara iman konusunda onlarla aramızda nasıl ittifak oluyor? Ehl-i Kitab ile Müslümanlar arasında Peygamberlere (aleyhimüsselam) iman konusunda ittifak varmış... Onlar âhir zaman Peygamberi, Hatemü’l-Enbiya aleyhissalatü vesselam Efendimizi inkar edecekler ve sonra aramızda Peygamberlere iman konusunda ittifak olacak. Böyle iddia edenler akıllarını, mantıklarını, vicdanlarını yitirmişler midir? Bu kadar açık ve korkunç bir çelişki olur mu?

5. Bir değil birçok cemaat, başlarındaki zatın masum, yani günahsız ve hatasız olduğunu iddia ediyor. Bu da bid’attir, yanlıştır. Peygamberlerden başkası masum değildir. Belki “korunmuş” kimseler vardır ama, masum hocalar, şeyhler yoktur.

6. Yüce dinimizin ve şeriatımızın zekat hakkında çok açık, çok kesin, çok anlaşılır hükümleri vardır. Birtakım cemaatler bu hükümleri de çiğneyerek zekat toplamaktadır. Müslümanların bu konuda da uyarılması gereklidir.

7. Dinimizin temel kurallarından biri de “mevrid-i nasta içtihada mesağ olmadığıdır”. Yani Kur’ân’da, Sünnette, fıkıhta, Şeriatta muhkem, kesin, açık bir hüküm varsa, ona aykırı ve zıt başka bir hüküm çıkartılamaz, bu konuda ictihad yapılamaz demektir. Maalesef bazı cemaatler ve onların başındaki zatlar, mevrid-i nasta ictihad yapmaya yelteniyorlar. Böylece hem kendileri sapıtmış, hem de reislerinin masum olduğuna inandırılmış bağlıları saptırmış oluyorlar. Bu ise çok büyük ve vahim bir fitnedir.

Dine, itikada, fıkha ait bid’atleri tenkit etmek her Müslümanın hakkıdır. Bunlar tenkit edilmezse bütün Ümmet sorumlu olur.

Bu gibi bid’atlerin bazısı inananı ve yapanı küfre götürür. Onların mutlaka uyarılması gerekmektedir.

Adamlar kendi cemaatlerini İslâm ile özdeşleştiriyor. Bu da bid’attir.

Adamlar bütünü parçanın içine sığdırmaya çalışıyor.

Adamlar dini kumaş, kendilerini makas sanıyor. Hırs ve hevalarına göre kesip biçiyor.

Adamlar, bütün Ümmeti ilgilendiren konularda Müslüman temsilcileriyle istişare etmiyor.

Adamlar İslâm’a aykırı bir sürü iş ve teşebbüs yapıyor, kimseye sormuyor.

Bunları isim vermeden anonim bir şekilde tenkit etmek boynumuzun borcudur.

Ribayı Helal Sayanlar Cehennemliktir

Diyanet İşleri Başkanlığı’nın bir heyete hazırlattığı, defalarca gözden geçirtip kontrol ettirdikten sonra yayınladığı “Kur’ân-ı Kerim ve Türkçe Anlamı” adlı üç ciltlik bir meal vardır (Ankara, 1961). Bu mealde Bakara suresinin 275’inci ve onu takib eden ayetleri şu şekilde tercüme edilmiştir:

“275. Faiz yiyenler mahşerde ancak şeytanın çarptığı kimsenin kalktığı gibi kalkarlar. Bu onların, ‘Zaten alışveriş faiz demektir’ demelerindendir. Oysa Allah alışverişi helal, faizi haram kıldı. Kime Rabbinden bir öğüt gelir de, faizcilikten geri durursa, geçmiş olanlar kendisine kalır, onun işi Allah’a aittir. Kim faizciliğe dönerse, işte onlar cehennemliktir, onlar orada temelli kalacaklardır. 276. Allah faizi eksiltir, sadakaları bereketlendirir. Allah faizi helal sayan hiçbir günahkarı sevmez. 277. İnanıp yararlı işler işleyenlerin, namaz kılıp zekat verenlerin Rableri katında ecirleri vardır. Onlara korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir. 278. Ey inananlar! Allah’tan sakının, inanmışsanız faizden arta kalmış hesaptan vaz geçin. 279. Böyle yapmazsanız, bunun Allah’a ve Peygamberine açılmış bir savaş olduğunu bilin   “ (c. 1, s. 61-62)

Okuduğunuz bu ayet mealleri, yukarıda beyan ettiğim gibi Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından yapılmıştır. Açık bir Türkçeyledir ve manası kolayca anlaşılmaktadır.

Muhterem din kardeşlerimi ribadan, ribaya benzer muamelelerden sakındırmak maksadıyla bu yazıyı kaleme almış bulunuyorum.

Üzülüyorlarmış... Biz de onların bid’atleri, saçmalıkları, Ehl-i Sünnete aykırı faaliyetleri yüzünden üzülüp duruyoruz. Men dakka dukka...

Evet okudunuz. Allah ticareti, alışverişi helal kılmıştır... Ribayı haram kılmıştır... Riba yiyenler mahşerde şeytanın çarptığı kimse gibi kalkacaklardır... Ribaya dönen cehennemliktir, orada temelli kalacaktır... Allah ribayı eksiltir, sadakaları ise bereketlendirir... Allah faizi helal sayan günahkarları sevmez... Faizden arta kalan hesaptan vazgeçmezseniz, bunun Allah’a ve Resulüne karşı açılmış bir savaş olduğunu bilin...

Riba, domuz eti gibi bir haramdır. Biz Müslümanlar nasıl domuz eti yemiyorsak, riba da yememeliyiz. Ribayı helal göstermek küfürdür. Riba parası bir kâr, bir gelir, bir fazlalık gibi görünse de aslında en büyük zarardır, cehennem ateşidir. Ribayı helal sayanlar cehennemde temelli kalacak ve azap çekeceklerdir.

Sakın, Müslüman görünen birtakım şeytanlara kanıp da ribayı helal saymaya kalkmayınız.

Ticaret (dinî kurallarına uymak şartıyla) helaldir, sanayi işleri helaldir, ziraat ve hayvancılık helaldir, birtakım hizmetler yapıp ücret almak helaldir, ortaklık helaldir... Ancak şu temel şartla: Kur’ân’a, Sünnete, Şeriat hükümlerine uygun olmak şartıyla.

Geçimimizi bunlardan kazanalım. Daha fazla para diye kudurup ribaya bulaşmayalım. Kendimizi ebedî (sonsuza kadar) bir felakete, azaba duçar etmiş oluruz.

Bu uyarıyı yapmak bana düşmezdi ama yapılmadığı için bu yazıyı kaleme almış bulunuyorum.

MÜBAREK Ramazan ayında yoğunlaştı; Kur’ân’a, sünnete, fıkha, şeriata aykırı saçma sapan fetvalar veriliyor. Televizyon kanallarına, açık saçık şarkıcı, türkücü, manken kadınlar çıkıp din hocalığı taslıyor. İşin en vahimi bütün bunlara karşı Diyanet İşleri Başkanlığı uyarma ve düzeltme vazifesini yapmıyor; gerçek din âlimleri fıkhı, sünneti, şeriatı müdafaa etmiyor (savunmuyor).

Dostlarımdan biri, bir fetva bürosuna telefon açmış “Kur’ân kursu öğrencilerine yemek yedirsem, zekât yerine geçer mi?” sorusunu yöneltmiş, “olur...” demişler. Son derece yanlış bir fetvadır bu. Zekât’ta temlik, yani zekât olarak verilen para veya malın mülkiyetini, zekâtı alan kimseye aktarmak şartı vardır. Örnek vereyim: Kırk koyununuz var, birini zekât olarak vereceksiniz; koyunu vermeniz gerekir. Bu hayvanı kesip pişirseniz, yanına pilav ve helva ekleseniz, fakirlere yedirseniz zekât olmaz; sadaka, hayır, hasenat olur.

Bozuk fetvaları ve ruhsatları maalesef bir takım bozuk ilâhiyatçılar veriyor. Ciddi, vakarlı, şeriata ve sünnete bağlı ilâhiyatçıları tenzih ederim. Ben, bozuk, reformcu, yerli oryantalist, ciddiyetsiz olanları kasd ve tenkit ediyorum.

Dini meselelerde Türkiye’de geçerli olan kitap, merhum Ömer Nasuhi Bilmen’in “Büyük İslâm İlmihâli” adlı çok faydalı, mübarek, feyizli eseridir. Hanefi mezhebine göredir, Şafii mezhebine mensup din kardeşlerimiz, muteber ve güvenilir bir Şafii ilmihaline müracaat etmelidir.

Dinini şarkıcılardan, türkücülerden, mankenlerden, açık saçık kadınlardan; bozuk ilâhiyatçılardan öğrenmeye kalkan kişi dünya ve âhiret konusunda büyük zararlara uğrar. İbadetleri boşa gidebilir. Zekât veriyorum diye paralar öder, onlar da zekât olmaz, sevap kazanacağım diye günah işler...

Öyle bozuk fetva ve ruhsatlar veriliyor ki bunlar maazallah insanı küfre götürür.

Teslis inancını hak olarak kabul etmek küfürdür.

Teslisciler, Tevhid inancını kabul etmiyor; bir takım Müslümanlar ise “teslis dini de haktır ona inananlar da cennetliktir...” gibi hezeyanlar sergiliyor.

Maalesef din işleri ayağa düşmüştür: Bilenler konuşmuyor, bilmeyenler bol bol konuşuyor.

Bildikleri halde konuşmayanlar, sapıklıkları tenkit etmeyenler, halkı uyarmayanlar büyük sorumluluk ve vebal altındadır. Dünyada rahatsız olmak istemiyorlar ama bu suskunlukları dolayısıyla ahirette çok rahatsız olurlar.

Bozuk fetvalardan biri de hayızlı kadınların namaz kılabileceği, oruç tutabileceği iddiasıdır. Müslümanlar böyle tuzaklara düşmemelidir.

Kendisini çok yükseklerde gören bir ilâhiyatçı “Kur’ân, Yahudileri ve Hıristiyanları İslâm’a çağırmıyor” iddiasını ortaya attı. Böyle bir iddia Kur’ân’a, sünnete, icma-i ümmete aykırıdır. Sakın inanmayınız, kanmayınız.

Birkaç kere yazdım, tekrarlamak istiyorum: Bundan otuz küsur sene önce araba vapurunda yaşlı bir kadıncağız ile yarenlik etmiştim. Yanımdakilerle Sultan Abdülhamid ile ilgili bir sohbet yapıyorduk. Kadıncağız sözümüzü kesti “zaten Sultan Abdülhamid ve Abdülmecid Kur’ân’da yazıyor...” dedi. “Neresinde yazıyor?” diye sorduk “aaa bilmiyor musunuz, İnneke Hamidun Mecid denmiyor mu?” cevabını verdi.

Maalesef bugünkü bozuk fetvalar, yersiz ruhsatlar, câhilâne dini tartışmalar bu seviyeye inmiştir.

Dinî konularda bilgi edinmek, soru yöneltmek isteyenler mutlaka icazetli gerçek din adamlarına, gerçek müftülere sormalıdır.

Sahte âlim dinden imândan, sahte tabib candan edermiş...

Bazı zındıklar mütevâtir hadisleri inkâr ediyor. Ulema böyle bir inkârın küfür olduğunu bildirmişlerdir.

Son yıllarda sünnet düşmanlığı yapılıyor. Sünneti inkâr etmek, dolaylı olarak Resulullah Efendimizi inkâr demektir. Ne korkunç bir sapıklık. Bazı aykırı ilâhiyatçılar Ümmeti Kur’ân’la aldatmaya çalışıyor. İleride büyük tokatlar yiyeceklerdir.

Sünnetsiz Müslümanlık olmaz.

“Bu dediğin Kur’ân’da var mı?” lafı cahillerin ağızlarında sakız olmuştur. Bunların bazısı namaz kılıyor. Nasıl kılıyor? Fıkhın verdiği bilgilere göre kılıyor. Kur’ân namaz kılın diyor, bu ibadetin ayrıntılarını vermiyor. Onları Peygamberin sünnetinden müctehidler, fakihler, büyük âlimler çıkartmışlar.

Kur’ân-ı Kerim, mü’minleri Peygambere itaat etmekle, uymakla vazifelendiriyor. Cahiller ise sünneti inkâr ediyor. Ne günlere kaldık!

Dualarımız Niçin Kabul Edilmiyor?

Belh sultanı iken, tacını tahtını bırakıp derviş olan, böylece mâneviyat sultanlığını kazanan evliyaullahın büyüklerinden İbrahim bin Edhem kaddesallahu sirrehu efendimiz hazretleri Basra çarşısında gezerken, etrafında toplanan halk “Bana dua edin (Benden isteyin), size icabet edeyim” mealindeki ayet-i kerime uyarınca Allah’a dua ediyoruz, lakin dualarımız kabul edilmiyor. Acaba bunun sebebi nedir diye sordular. Hazret şu cevabı verdi:

Kalbiniz şu on şeyden dolayı ölmüştür, bu yüzden dualarınız müstecab (makbul) olmuyor.

* Birincisi: Allah’a iman ettik dersiniz ama hukukullahı eda etmezsiniz. Yani Allah’ın sizin üzerinizdeki haklarını yerine getirmezsiniz.

* İkincisi: Allah’ın size göndermiş olduğu Kitabını, Kur’ân-ı Azimüşşanı okursunuz ama onun içindeki hükümlerle amel etmez, hayatınızı ona göre tanzim etmezsiniz.

* Üçüncüsü: Şeytana düşman olduğunuzu iddia edersiniz ama ona tâbi olur, tuzaklarına bile bile düşersiniz.

* Dördüncüsü: Resulullah’a iman edersiniz, O’nu sevdiğinizi söylersiniz ama O’nun Sünnetine uymaz, izinden gitmezsiniz.

* Beşincisi: Cennet’e gitmek istersiniz ama oraya girmek için gerekli olan amelleri yapmazsınız.

* Altıncısı: Cehennemden korktuğunuzu söylersiniz ama sizi oraya sokacak günahlardan kaçınmazsınız.

* Yedincisi: Ölümün hak olduğunu, her canlının ölümü tadacağını söyler ve bilirsiniz ama onun için hazırlanmazsınız.

* Sekizincisi: Başkalarının ayıplarını görür ve onlarla meşgul olursunuz ama kendi ayıplarınızı görmezsiniz.

* Dokuzuncusu: Allah’ın size verdiği rızıkları ve nimetleri yersiniz ama O’na şükr etmezsiniz.

* Onuncusu: Ölülerinizi kabre koyarsınız ama onlardan ibret ve ders almazsınız.

Gırtlaklarına kadar günaha, isyana, fısk ve fücura, bid’ate, dalâlete (sapıklığa) batmış olan, her kötülüğü aşikâre işleyen, haramlardan kaçınmayan, namazı terk etmiş, gurur ve kibre batmış, lüks ve israf içinde sefihâne yaşayan, geliri az olduğu halde kanaatli yaşamayan, kadere isyan eden, din kardeşlerine düşmanlık eden, kafirleri dost ve velî edinen birtakım kimseler “Dualarımız acaba niçin kabul edilmiyor?” diye soruyorlar. Böyleleri İbrahim bin Edhem hazretlerinin yukarıdaki açıklamasını okusunlar.

Duaların kabul edilmeleri için birtakım şartlar vardır. Bunlar muteber din kitaplarında yazılıdır.

Duaların kabul edildiği saatler (zamanlar), mekanlar vardır. Duaları kabul edilen insanlar vardır. (İmamı Süyûtî hazretlerinin “Sihâmü’l-İsabe fî Kenzi’d- Deâvati’l-Müstecabe” kitabını okumalı...)

Dualarımızın kabul edilmesi için birtakım sebeplere ve vesilelere tevessül etmemiz gerekir. Bunları öğrenelim.

Makbul (kabul edilen) dualar bizim en büyük gücümüzdür.

MÜSLÜMANLAR çağdaş, modern/asri hayata, züccaciye dükkanına giren fil gibi girdiler.

Onlara etkili şekilde öğüt verilmiş olsaydı, bu kadar fısk, fücur, günah, isyan, tuğyan, azgınlık olmayacaktı.

Eline para ve imkan geçiren bir kısım Müslümanlar lüks, israf, sefahat, saçıp savurma, gösteriş, gurur, kibir, aşırı tüketim, aşırı konfor bataklıklarına yuvarlandı.

Son 25 yıl içinde lüks meskenlere, lüks binitlere, lüks dekorasyona, lüks yazlıklara, lüks giyim kuşama, lüks yemeğe içmeye trilyonlarca dolar harcandı.

İslâm bunları günah ve isyan olarak gösteriyordu ve Müslümanlar bunları yaptılar.

Bunlara harcanan trilyonlarla güçlü eğitim kurumları, güçlü bir medya, güçlü kültür müesseseleri kurulabilirdi. Neler yapılmazdı ki...

1. Büyük ve ciddî bir İslâmî bilgi bankası kurulabilirdi.

2. Bir milyon tirajlı haftalık bir dergi yayınlanabilirdi.

3. Günde iki milyon satan çok güçlü ve etkili bir gazete çıkartılabilirdi.

4. Milyonlarca Müslümanı kırsal kesim kültüründen şehir/medeniyet kültürü dairesine sokacak çalışmalar yapılabilirdi.

5. Vasıflı, güçlü, üstün, temiz süper Müslüman elemanlar yetiştirilebilir ve bunlardan zaferden zafere koşan kadrolar kurulabilirdi.

6. Sadece Türkiye halkını değil, bütün dünyayı nurlandıracak, insanlığı akın akın hidayet yoluna çekecek tebliğ, davet, irşad, müjdeleme, uyarma teşkilatı kurulabilirdi,

7. Temizlikte, şeffaflıkta bütün dünyaya örnek olunabilirdi.

Maalesef bunlar yapılmadı.

Müslümanlar para, mal, servet, zenginlik tuzağına düştüler.

İslâmî hareket ve siyasal İslâm kirlendi, kirletildi.

Tarihte benzeri görülmemiş bir haram yeme çığırı açıldı.

İslâm dinine aykırı bir sürü günah işlendi, isyan sergilendi, fısk ve fücur yapıldı, ahlâksızlık ve karaktersizlik irtikab edildi.

İslâmî kesimde yüz milyarlarca dolarlık kara, kirli, necis para birikimi oldu.

Bazıları o kadar kudurdular ki, evlerinin banyo musluklarını altınla kaplattılar.

Yerli taşı beğenmediler, Brezilya’dan gelme “lüks” granit satın aldılar.

Otomobilleriyle gururlandılar.

Yazlıklarıyla gururlandılar.

Servetleriyle gururlandılar.

Elbiseleri ve ayakkabılarıyla gururlandılar.

Bunların aldatıcı dünya oyuncakları olduğunu düşünmediler. Kur’an’ı, Sünneti, hikmeti (bilgeliği) dinlemediler.

Beş yıldızlı otelleri beğenmediler, yedi yıldızlı otellerde caka sattılar.

Şeriat hükümlerini ve İslâm ahlâkının hiçe saydılar.

Müslümana yakışmayan hedonist ahlâk ile ahlâklandılar.

Kıymetli yıllar boşa gitti.

Trilyonlarca dolar boşa gitti.

Şeytanın maskarası oldular.

İ’lâ-yı kelimetullah için harcanması gereken büyük meblağları nefs-i emmareleri, cemaat asabiyetleri, erbab haline getirip putlaştırdıkları baronları uğrunda israf ettiler.

Din işlerine, cep telefonuna verdikleri önem kadar değer vermediler.

Nur topu günlerin kanına girdiler.

Onlara nasihat etme imkanına sahip oldukları halde etmeyenler ne büyük bir vebal altındadır...

Merhum Prof. Asaf Ataseven

PROFESÖR Asaf Ataseven’i, 9 Eylül’de ikindi namazından sonra ahirete uğurladık. Mü’mindi, ömrü boyunca İslâm için çalışmıştır. Kendisinin samimî, sâdık, ahlâklı, çalışkan bir Müslüman olduğunu biliyorum ve bu konuda hüsn-i şehadet ederim. Cenab-ı Hak rahmetiyle muamele buyursun.

1932 Gaziantep doğumludur. Çalışkanlığı sayesinde Tıp Fakültesini altı ay erken bitirmiştir. Üniversitede namaz kıldığı için asistanlıktan atılmıştır. Uzun yıllar Bezmialem Valide Sultan Gureba Hastanesinde cerrahlık ve başhekimlik yapmıştır.

Eşi Gülsen hanımefendi ile daima hayır ve hizmet işleri peşinde koşmuş, Ümmete ve topluma faydalı olmaya çalışmıştır.

Cinayet gibi bir trafik kazasında yaralanmış, uzun müddet komada kalmıştır. Çektiği çileler günahlarına kefaret olmuştur inşaallah.

Böyle hayırlı zevatlarla ilgili hatıralar vakit geçirilmeden toplanmalı, bir kitap haline getirilmelidir.

Kışla Gibi Dev Adalet Sarayı

CUMA günü Bakırköy Adliye Sarayı’nın önünden geçtim. Kışla gibi muazzam bir bina. İnsanın içini ürperten soğuk bir yapı. Bir, tarihî Üsküdar Mahkemesi binasını düşündüm, bir de bunu. Bir ülkede mahkeme binaları ve hapishaneler çok büyük olursa, adalet ve güvenlik o nisbette sarsılmış demektir.

Birkaç sene önce bir müddet Bakırköy eski Adliye Sarayı’na gidip geldim. Bir fikir suçundan dolayı yargılanıyordum...

En son celsede (duruşmada), karardan önce hakim savcıya mütalaasını sordu. Savcı, “Sanığın yazısında, kanunda öngörülen suç unsurları oluşmadığından beraatini talep ederim...” dedi.

Hâkim zabıt katibine “Yaz kızım...” dedikten sonra “Sanığın müsned (üzerine atılan) suçtan şu kadar ay hapis ile cezalandırılmasına, suç basın yoluyla işlendiğinden bu hapis müddetinin şu kadar arttırılmasına; sanığın aynı suçu tekrar işlemeyeceğine dair mahkemece bir kanaat oluşmadığından, cezanın ertelenmemesine, para cezasına çevrilmemesine karar verildi...”

Kararın bozulması için Yargıtay’a müracaat ettim.

Savcı da müracaat ederek beraatimi istedi...

MÜSLÜMANLARIN, din işlerinde cumhur-i ulemaya (din âlimlerinin büyük çoğunluğuna) tâbi ve bağlı olması gerekir. Mü’minlerin, bu büyük çoğunluğu bırakıp da birtakım aşırı, bid’atçi, mason, reformcu, aktivist, maceraperest, taqiyyeci, aldatan, fasık facir şahısların peşlerine düşmeleri, onları rehber ve önder kabul etmeleri büyük zararlara, hezimetlere, facialara sebep olur.

İslâm’da esas olan Şeriattır, zahir hükümleridir.

Şeriatın yanında dinimizin tasavvuf boyutu vardır. Şeriata, zahire aykırı olmamak şartıyla bu boyut da lazımdır.

Peygamberimiz, Ümmetinin gelecekte yetmiş üç fırkaya (parçaya) ayrılacağını haber vermiştir. İstikbale ait bu haber bir mucizedir. Buyurmuşlardır ki: “Biri dışında bunlar cehennemliktir”. Ashab-ı kiram sormuşlar: Kurtulacak olan Fırka-i Naciye (Kurtulacak grup) hangisidir?.. “Benim ve Ashabımın yolundan gidenler” (Yani, İslâm’ı benim ve Ashab-ı güzinimin anladığı ve uyguladığı şekilde anlayıp uygulayanlar) cevabını vermişlerdir.

Cumhur-i ulemanın anladığı, anlattığı, uyguladığı İslâm Ehl-i Sünnet ve Cemaat İslâmlığıdır. Kur’ân’a, Sünnete uygun olan işte bu İslâm’dır. Onda ifrat ve tefrit yoktur.

İmdi bu geniş, mutedil yolu bırakıp da birtakım aşırıların, reformcuların, Farmasonların, bid’atçilerin, şu veya bu konuda sapıtmışların, aşırılığa düşmüşlerin peşinden gitmek hiçbir akıllı, mantıklı, vicdanlı Müslümana yakışmaz.

Bazıları tutturmuşlar, şu Farmason, taqiyyeci, ihtilalci, aktivist Cemaleddin Efganî’yi kurtuluş rehberi, büyük İslâm önderi olarak gösteriyorlar. Ne kadar büyük yanlışlık.

Bunca allâme, büyük ulema, kâmil mürşid, Ehl-i Sünnet büyüğü varken böyle bir adamın peşine düşülür mü?

Hazret bir kere şuurlu ve samimî bir masondur. Masonlukla Müslümanlık bağdaşır mı?

İkincisi: Şiî olduğu halde, Müslümanları aldatmak için kendisini Sünnî olarak göstermiştir.

Peygamberimiz “Bizi aldatan bizden değildir” buyurmuşlardır.

Bu adam, Blunt adındaki İngiliz ajanıyla birlikte, Müslümanların halifesi, Osmanlıların padişahı Sultan Abdülhamid-i Sanî hazretlerini tahttan indirmek için entrikalar çevirmiştir.

Kahire’de oturduğu zaman, Yahudi mahallesinde bir evde ikamet etmiştir.

İranlı olduğu halde kendisini Afganistanlı olarak göstermiştir.

Bağlılarından biri İran Şahı Nasırüddin’i öldürmüştür.

Ehl-i Sünnet uleması onun aleyhinde nice kitaplar ve makaleler kaleme almıştır.

İslâm tarihinde ve dünyasında adam kalmadı da bu karışık ve bulaşık zatın peşinden mi gideceğiz?

Kahraman arıyorsak işte Şeyh Şamil.

Alim arıyorsak işte İmamı Gazalî ve benzerleri.

Mürşid arıyorsak işte Abdülkadir Geylanî, Ahmed er-Rufaî, Şah Muhammed Bahaüddin Nakşbend, İmamı Rabbani.

Âdil ve örnek devlet reisi arıyorsak işte Selahaddin Eyyubî.

Muhammed Abduh ve Reşid Rıza da Efganî gibi bozuk ve şaibeli kimselerdir.

Türkiye’de son kırk yıl içinde Arap dünyasına, Hint-Pakistan yarımadasına mensup aktivist kimseler Müslümanlara örnek, kılavuz, reis olarak gösterilmiştir.

Bu yüzden milyonlarca Müslümanın kafası karışmıştır.

Nice kimse sapıtmıştır.

Bugün Türkiye’de din ayağa düşmüştür. Elifi görseler mertek sanacak nice zır cahil dinî konularda, mangalda kül bırakmamacasına tartışıyor.

Önüne gelen ictihad yapıyor.

Al eline bir meal veya tercüme. Onun yanında bir de hadîs külliyatı ve bu ikisine bakarak kendi kafandan din hükmü çıkart... Bu ne büyük haddini bilmezlik ve saygısızlıktır. Bu çığır Efganî’nin açtığı bir çığırdır.

Merhum Mehmed Akif Efganî’yi övmüş... Olabilir. Akif masum (günahsız, hatasız) bir kimse değildir. Davulun sesi uzaktan hoş gelir, bilmiyormuş, aldanmış... Bugünkü araştırmaları okumuş, yeni bilgilere ulaşmış olsaydı övmeyecekti...

Aktivist İslâmcıların anlamadığı bir temel gerçek var: Peygamber aleyhissalatü vesselam “Siz ne halde iseniz, öyle idare edilirsiniz” buyurmuşlardır. Demek ki, terör ile, sadece savaşarak, şiddete baş vurarak kurtulamayız. Kurtulmanın temel şartı kendimizi ıslah etmek, hayatımızı Kur’ân’a ve Sünnete göre tanzim etmek, vasıfsız Müslüman statüsünden, vasıflı ve olgun Müslüman statüsüne geçmektir. Herkesin böyle mi olması lazımdır? Hayır, YETERLİ miktarda Müslümanın vasıflı, güçlü, üstün, müttehid (birlik halinde), (İmam-ı zamana) biatli olması gerekir.

Sevgili din kardeşlerim:

Ehl-i Sünnet caddesinden ayrılmayalım.

Müctehidlik taslamayalım.

Kur’an’dan ve hadîslerden kendi kafamıza göre hükümler çıkartmayalım.

Dinî konularda tartışmayalım.

İlmihal ve İslâm ahlâkı kitaplarını okuyalım ve onlardaki bilgileri hayata geçirelim.

İyi Müslüman, iyi insan, iyi vatandaş olmak için çalışalım.

Bid’atçilere kulak asmayalım Dine hizmet edelim, dini istismar ve istihdam etmeyelim (din sömürücülüğü yapmayalım).

Dünya tuzaklarına düşmeyelim, ahirete yönelik olalım.

 

İslâm'a hizmet etmek için ortaya atılanlar çeşitli meşrep ve mezheplere mensuptur. İçlerinde:     Ehl-i Sünnet olanlar,     Reformcu olanlar,     Diyalogçu olanlar,     Fazlurrahmancı olanlar,     Tarikat mensubu olanlar,     İbn Teymiyeci olanlar,     Vehhabî olanlar,     Rafızî olanlar,     Velhasıl şucu, bucu, ocu olanlar vardır.     İslâm'a hizmetin birinci şartı ihlâstır, yani hizmetlerin sırf Allah rızası için tertemiz ve katışıksız bir niyetle yapılmasıdır.     Bendeniz Ehl-i Sünnet mensubu bir Müslümanım ve açıkça söylüyorum: Sünnî geçinen veya görünen bir kişi veya bir grup din hizmetlerini para, servet, dünyalık, zengin olmak, reis olmak, makam ve mevki kapmak, ün ve alkış kazanmak için yapıyorsa o kişi ahlâksız ve ihlassızdır. İnançları doğru da olsa kendisi yamuktur.     Bugün ülkemizde bir kısım din hizmetleri şunlar için yapılıyor:     Yaptıkları hizmete ehil olmayan birtakım adamlar yüksek te'lif ücretleri alıyor, kısa zamanda köşeyi dönüyor. (Te'lif ücretleri konusundaki bazı rivayetleri sizlere duyursam yer yerinden oynar. Siz öfkeden ve infialden patlarsınız, beni de bir kaşık suda boğarlar...)     Dışarıdan, iki İslâm ülkesinden Türkiye'ye gelen petro-dolarlar sahte hizmetkârlara câize ve ulufe olarak dağıtılmaktadır.Onlar bu paraları alarak bozuk mezheplerin, bid'atların propagandasını yapıyor.     Kur'ân, Sünnet ve Şeriat İslâmlığını kaldırıp yerine BOP'çu bir beşerî ideoloji ve hümanizma çıkartmak isteyenler, bol bol para dağıtıyor.     İslâm'ı, Kur'ânı, Peygamberi, Şeriatı red ve tekzip eden Yehud ve Nasaranın da Cennete alınması için lüks bir otelde üç gün süren lüks bir açık oturum yapılıyor. Otuza yakın yabancı davet edilmiş. Uçak paraları, otel masrafları, yemeler içmeler, zarf içinde verilen ücretler, şehir gezmeleri...Yekun olarak dehşetli bir servet...Bu değirmenin suyu nereden geliyor? Sorarsanız hizmet derler...Anladık da suyu nereden geliyor, bize onu açıkça, samimi bir şekilde söylesenize...     Türkiye'de dinî hizmetler sahasında dönen bazı dolapları Müslüman halka nasıl anlatmalı bilmem ki...     Kur'ânî hizmetlerin büyük kısmı parayla.     Hadîsle, Sünnetle ilgili hizmetler de öyle.     İman İslâm hizmetleri hep parayla.     Nice kişi dâvâ dâvâ diyerek deve yapıyor.     İmana, İslâma, Kur'âna, Sünnete, islâmî ahlâk ve fazilete, Şeriat-ı garra-i Ahmediyyeye dünyevî ve maddî ücretsiz tam bir ihlasla, eski tabirle muhlisen lillah, garazsız ve ivazsız hizmet edenlerin ellerini ayaklarını öperim. Onların ayaklarının tozu olmak şereftir bana. Duaları üzerimize sâyeban (gölgelik) olsun.Ben tabiî ki, onları kasd etmiyorum.     Bendeniz paralı ağlayıcıları, kiralık askerleri; dini, imanı, hizmeti para olanları kötülüyorum.     Halk yığınları maalesef uyanık değil. İhlaslı hizmetkâr ile ihlâssız sahte hizmetkârı ayırt edemiyor çoğu. Davulun sesi uzaktan hoş gelirmiş.Davullar uzaktan hiz met hiz met hiz met sesi veriyor, yakından dinlerseniz para lira dolar euro, benlik...     Din düşmanı şeytanlar bazı zayıf Müslümanları para ile tutarak onlara İslâm'ı içinden yıktırıyor.     Açık yazıyorum:     Hiçbir gerçek din âlimi, fakih, hoca paracı olamaz.     Hiçbir gerçek şeyh ve mürşid paracı olamaz.     Hiçbir mücahit paracı, paragöz olamaz.     Dini imanı para olanlar hizmetkâr değildir, hedm edicidir (yıkıcıdır).     Dışarıdan petro-dolar alarak Allah'a noksan sıfatlar yakıştıran sapıklar hizmetkâr değildir.     Hakketmedikleri yüksek ücretlerle Kur'ânı yanlış tefsir edenler, dinde reform yapanlar, Sünnetsiz bir İslâm türetmeye çalışanlar bozguncudur.     Öyle sahte hizmetkârlar var ki, İslâm'a sözde hizmet için konferans başına beş bin lira alıyor.     Öyle sahte hizmetkârlar var ki, Masonlarla, ateistlerle, din düşmanlarıyla gizli toplantılar yapıyor, onlardan talimat ve para alıyor.     İslâmı, Allahın ayetlerini, Şeriat ahkamını ucuza satan kimseler, Ehl-i Sünnet görünseler de lanete layıktır. Reformcu iseler yine lanete layıktır.     Dine hizmetle yükümlü bazı kurumlarda dönen para dolaplarını söylesem şaşırır kalırsınız.     Siyonistler, Haçlılar, Avrupalılar, BOP'çular yeni bir İslâm türetmeye çalışıyor ve emirlerinde bir yığın sahte hizmetkâr, paralı ağlayıcı, kiralık asker çalıştırıyor.     Sahte İslâmcılar, sahte hizmetkârlar kırk yıldır Müslümanları aldatıyor, sömürüyor.     Yaşım ilerledi, şimdiye kadar kaç gerçek âlim, hoca, fakih, müftü, şeyh, mürşid, üstad gördüysem hepsinin de birinci prensibi ihlâstı. Hiçbiri din, iman, Kur'ân, Sünnet, Şeriat, tarikat hizmetlerini para için yapmamıştır.     İmamların, müftülerin, Kur'ân hocalarının, Müslüman yazarların geçinmek için fetva ve ruhsat ile aldıkları cüz'î ve mâkul ücret, kazanç ve maaşlara bir şey dediğim yoktur. Ben, din ve iman hizmetlerini voli vurmak, köşeyi dönmek, süper zengin olmak için yapan sahtekârları tenkit ediyorum.     Cenâb-ı Hak cümlemizi bu mukaddes dinin ve davanın paralı ağlayıcısı, kiralık askeri olmaktan korusun.       Ülkemizde içli dışlı bir yığın kültür vardır. Bunların bir kısmı birbiriyle az çok uyumludur.Bir kısmı birbirine zıt ve düşmandır. Bu kültürden bazısını sayayım:     1. Dominant islâmî-sünnî kültür. Türkiye kimliğinin birinci unsuru olan bu kültür her geçen gün erozyona ve ihanete uğramakta, darbelenmekte, güç kaybetmektedir.     2. Alevîlik kültürü.     3. Sünnî kültürün bir dalı olan tasavvuf ve tarikat kültürünün çok sulandırılmış bir türü.     4. Bektaşi, Rumeli, Arnavut kültür alanı.     5. Dinlerarası Diyalog ve Hoşgörü kültürü. Birinci maddedeki islâmî-sünnî kültürle bağdaşmaz, zaruriyat-i diniyeden tavizler verir.     6. Bize Pakistan'dan, başta Mısır olmak üzere Arap âleminden gelen aktivist, eylemci, az veya çok şiddete yönelik dinî kültür. Mevdudî, Seyyid Kutub vs.     7. Öteden beri mevcut olan Şiî kültürü. İran'da, Şiî-İslâm rejimi kurulduktan sonra devrim ihracı çalışmaları yapılmaktadır.     8.Vahhabîlik ve Selefîlik kültürü.     9. Dinde reform, yenilik, değişiklik isteyenlerin kültürü. Bunları küçümsemeyin. İlahiyat fakültelerinde, Diyanet'te hayli ağırlıkları vardır.     10. Resmî ideoloji ve Kemalizm kültürü. Sünnî-İslâm kültürünün zıddı sayılabilir.     11. Sabataycı kültürü.     12. İslâm'a saygılı Türkçülük ve milliyetçilik kültürü.     13. Tekin Alp (nâm-ı diğerMoiz Kohen) tarafından ortaya atılan ve "Kahr olsun şeriat!" diyen, İslâm'a düşman milliyetçilik ve Türkçülük kültürü.     14. Çerkes kültürü.     15. Şifahî kültür. Bu kültüre kırsal kesim, taşra, varoş, gecekondu ve köylü kültürü de diyebiliriz. Köy kültürü demedim, köylü kültürü dedim. Şu anda memleketimizdeki en güçlü, en yaygın, en yoğun kültür budur.     16. Hafifmeşrep ve gayr-i ciddî günlük gazete ve magazin kültürü. Bunun zıddı kitap kültürüdür.     17. Televizyon kültürü.     18. İnternet kültürü.     19. Altın buzağı veya para dini kültürü.     Şu anda bu kadar yazabiliyorum. Düşünülür ve araştırılırsa daha başka kültürler de bulunabilir.     Aşağıda sayacağım önemli kültürler ya tamamen sönmüştür, yahut can çekişmektedir. (İstisnâî olarak bu kültürleri yaşayan ender kişiler vardır. İstisnalar kaideyi bozmaz...):     I. Gerçek İstanbul kültürü. Buna Enderun kültürü de diyebiliriz.     II. Gerçek tasavvuf ve tarikat kültürü. Hem tarikatı, hem Şeriatı iyi bilen; Aruzla Osmanlıca, Arapça, Farsça şiir yazabilen, bilgi ve sanat seviyeleri çok yüksek, şahsiyetleri çok güçlü gerçek şeyhlerin, kamil mürşidlerin ve dervişlerinin, muhiblerinin kültürüdür...     III. Hakikî İstanbul beyefendisi kültürü.     IV. Hakikî İstanbul hanımefendisi kültürü.     V. Şehir/Medeniyet kültürü.     VI. Mürüvvet kültürü.     VII. Fütüvvet kültürü.     VIII. Saray ve hânedan kültürü.     IX. Yüksek ve seviyeli muhadderat-ı islâmiye (İslâm kadınları) kültürü.     Yakın tarihimizde tek başına bir ümmet olan, tek başına bir kültür olan çok müstesna şahsiyetler yetişmiştir. Merhum Üstad İbnül Emin Kemal beyefendi bunlardan biridir.     Süleyman Nazif onun hakkında:     "Ne kendi kimseye benzer, ne kimse kendisine" demişti.     Yahya Kemal, bu mısraın başına bir ekleme yaparak şu beyti meydana getirmiştir:     "Hezar gıbta o devr-i kadim efendisine     Ne kendi kimseye benzer, ne kimse kendisine."     Bediüzzaman Said Nursi hazretleri de böyledir. Onun başlı başına bir kültürü ve medeniyeti vardı.     Söylemeye hacet yok, bu yazımdaki kültürden maksat sadece bilgi değildir. Bir zihniyet, bir hayat tarzıdır ve üslubudur.     Yakın tarihimizdeki Ahmed CevdetPaşa, Erbilli Es'ad Efendi, Abdülhakim Arvasî Efendi, Şeyhülislâm Mustafa Sabri Efendi, Mardinî zâde Ebu'l-Ula beyefendi bilgileriyle, irfanlarıyla, yüksek görgüleriyle başlıbaşına medeniyet ve kültür âbideleriydi. Bunlardan birkaçını saydım, daha böyle nice şahsiyet vardır.     Ölen değerlerimizin yerleri doldurulamıyor.     Halife ve Padişah ekmeği ve tuzu ile büyümüş, medreselerde, mekteplerde, darülfünunlarda, tekkelerde, konaklarda yetişmiş, hanegî eğitim almış, mürşid-i kâmillerin dizi dibinde iktisab-ı ilm ü irfan eylemiş değerli kimselerin yerleri zaten doldurulamaz.     Bugün Türkiye'de Şeyhülislâm Mustafa Sabri ve Düzceli Muhammed Zahid Kevserî gibi ulemâ bulunsaydı, ehl-i sünnet dışı hezeyanlar ve bid'atlar bu kadar revaç bulabilir miydi?     Soruyorum: Türkiye'de bugün bir tek Süheyl Ünver var mıdır? Bir tek Ekrem Hakkı Ayverdi var mıdır?     Din ile bağları gevşemiş, lakin yine de beyefendi ve hanımefendi kalmış kimseler olsaydı bugünkü kadar bayağılık, tereddi, tefessüh, ilhad, edebsizlik, densizlik, tulumbacılık, serserilik, bayağılık, âdilik, süflîlik olur muydu?     İyi bir anayasa ile herşey düzelir, düzelecektir diyorlar. Elbette iyi bir anayasa yapılması gereklidir ama onunla her şey düzelmez.     Türkiye'nin sağlıklı bir şekilde kalkınması, yücelmesi, dünyaya örnek olması için ülkeye ve halka İslâm-Osmanlı kültür ve medeniyetinin hakim olması gerekir. En yüksek seviyesinde medrese ve tekke kültürünün olması gerekir. Mürüvvet ve fütüvvet kültürü olması gerekir.   Ülkeler, halklar, devletler, toplumlar sadece yüksek binalarla, köprülerle, yollar, barajlar, havaalanları ile yücelmez. İşin başı sağlam, sahih, köklü, doğru bir kültürdür.   SAHİH/DOĞRU İNANÇ NEDİR?     İslam'da işin başı sahih (doğru) itikattır. Kur'ân'a ve Sünnet'e uygun sahih itikad konusunda Ehl-i Sünnet ve Cemaat'in iki imamı vardır: İmamı Eş'arî ve İmamı Mâturidî.     İslâm dünyasında maalesef itikad konusunda bozukluklar, bid'atler, Kur'ân'a ve Sünnet'e aykırılıklar olmuştur ve zamanımızda da vardır.     Doğru itikadın temelleri nedir?     (1)Yüce Allah'ın kemâl sıfatlarla sıfatlı olduğuna, O'na yakışmayan noksan sıfatlardan münezzeh bulunduğuna inanmak.     (2) Kur'ân'ı doğru yorumlamak; icazetli Sünnî ulemanın, fukahanın, müfessirlerin meal, tercüme, tefsirlerini okumak, ehl-i bid'at ve dalâletinkilerini okumamak, onlara itibar etmemek.     (3) İnanç ile ilgili konu ve hususlarda cumhur-i ulemaya tâbi olmak.     (4) Sahibini küfre götüren yahut günaha sokan itikadî bid'atlardan uzak durmak.     (5) Kur'ân'ı ve Sünnet'i hakkıyla yorumlayacak ilmi ve iktidarı yoksa, itikad bilgilerini icazetli ulemadan öğrenmek ve bellemek.     (6) İtikad konusunda icazetli ulema ve fukahaya muhalefet etmemek.     (7) İtikadî meselelerde müteşâbihatı, tenzih akidesine aykırı olarak zahirî ve lügavî mânalarına almamak. Yüce Allah'a zaman, mekân, inmek, çıkmak, insan gibi eli ayağı olmak gibi sıfatlar izafe etmemek.     (8) İtikadı bozuk fırkaları, mezhepleri, cemaatleri, hizipleri hak kabul etmemek.     Zamanımızda "ilahiyatçılar" adı verilen bir zümre türemiştir. Bunların kadim usûle göre alınmış ve verilmiş icazetleri yoktur.     Bir kısmı Ehl-i Sünnet ve Cemaat çizgisindedir, İslâm'a ve Ümmete hizmet etmemektedir. Bir kısmı ise itikad konusunda vahim bid'atler sergilemektedir. Bunlardan uzak durmak gerekir.     Arap dünyasında Yüce Allah'a zaman, mekan, inmek çıkmak, insanlarınki gibi el ayak, cisim izafe eden bid'at mezhepleri türemiştir.Bu gibi insanlar İslâm'ın Tevhid ve Tenzih inancına aykırıdır.     Türkiye'de medâris-i İslâmiye kapatıldığı, icazetli ulema ve fukaha yetiştirilmediği, Ehl-i Sünnet ve Cemaat Müslümanlığı baltalandığı, Din ve dindarlar üzerinde ağır baskılar yapıldığı için din konusunda büyük bir boşluk oluşmuş, itikad konusunda bâtıl ve sapık fikir ve inançlar ortaya çıkmıştır.     İmanın altı şartı (esası) vardır, bunlardan biri de kadere imandır. Ülkemize Pakistan'dan gelen aktivist bir İslâm yorumu, imanın şartlarını beşe indirmekte, kaderi zikr etmemekte, böylece Kur'ân'a, Sünnet'e, İcmâ-i Ümmet'e Cumhur-i Ulema'ya ters düşmektedir.     Arabistan'daki bir taife tarikati ve tasavvufu şirk olarak görmekte, tarikat evliyasına "Evliyauşşeytan" demekte, ehl-i tarik Müslümanları müşrik ilan etmektedir. Bu taifenin anthropomorphisme'e (tecsim) kaçan bozuk inançları vardır. Ülkemizde bu mezhep de yayılıyor.     Müslüman kardeşlerime itikad (inanç) bilgileri konusunda, merhum eski İstanbul müftüsü ve Diyanet İşleri Başkanı, icazetli din alimi, fakih, tefsir sahibi, Hukuk-i İslâmiyye ve İstılahat-i Fıkhiyye adlı muazzam ve muhalled eserin müellifi dersiâm Ömer Nasuhi Bilmen hazretlerinin Büyük İslâm İlmihali'nin başındaki itikad kısmını dikkatle okumalarını, öğrenmelerini min gayri haddin tavsiye ederim.     Ehl-i Sünnet dışına çıkmış bozuk ilahiyatçılardan din öğrenilmez. Öğrenen imanını, dinini, ebedî saadetini yitirebilir, bir insanın uğrayabileceği en ağır, en vahim, en korkunç zarara uğrayabilir.     19'uncu asırda yaşamış Farmason, taqiyyeci, şaibeli, bulaşık bir kişi asla din imamı, rehber, kılavuz olamaz. Bu zatın, İskenderiyye Mason locasından ateist olduğu için atıldığı rivayet olunuyor.     İslâm'ın ilk asrında Yemenli bir haham olan İbn Sebe' yalancıktan Müslüman olmuş ve sarsıntıları günümüze kadar devam eden fitne ve fesat yangınları çıkartmıştı. Yakın tarihimizde, bugün de Ümmet-i Muhammed için İbn Sebe'ler bulunmaktadır.     Siyonistlerden ve Haçlılardan destek gören bazı topluluklar, Tevhid ile Teslis'in bir olduğuna; Hz. Muhammed'i, Kur'ânı, İslâm'ı inkar, red ve tekzib eden Ehl-i Kitab'ın da Cennetlik olduğunu iddia ediyor. Bu gibi iddialar sahih ve doğru itikada aykırıdır.     İslâm itikadının temellerinden biri de, İslâm dininin Allah katında tek hak, doğru, muteber, makbul din olduğudur. Bu itikada aykırı inançlar, fikirler, görüşler bâtıldır.     İmanımızı, dinimizi, ebedî saadetimizi korumak istiyorsak sahih itikada sahip olalım, bozuk ve bid'at itikadlardan kaçınalım. Yukarıda arz ettiğim gibi, icazetli ve muteber bir din aliminin kitabını okuyalım, içindeki bilgileri, mânalarını iyi anlayarak ezberleyelim.     Bozuk ilahiyatçılara, bid'at fırkalarına, Farmason rehberlere ve kılavuzlara, mücessime taifesine, mezhepsizlere telfik-i mezahip taraftarlarına kulak asmayalım.     Ömer Nasuhi Bilmen hazretlerinin Büyük İslâm İlmihali gibi başka muteber ve güvenilir kitaplar da vardır. Onlardaki itikad bilgi ve hükümleri de okunabilir.     Şu hususa da dikkat çekmeme izin veriniz: Bir bilgi nasıl öğrenilir?..     Sahih ve doğru itikad risalesini veya kitabını okursun, içindeki bilgileri beller ve öğrenirsin... Sonra icazetli alimlerden oluşan bir sınav heyeti huzurunda imtihan verirsin. Bu imtihanı kazanırsan sana bir berat (sertifika) verilir, "Ehl-i Sünnet ve Cemaat itikadından imtihan edilmiş ve başarılı olmuştur" şeklinde. Altına sınav heyeti imzalarını atar, unvanlarını ve hüviyetlerini yazar...   Bugün, nice dindar geçinen ve namaz kılan Müslüman, Yüce Allah'ın 14 sıfatını ezbere sayamıyor. Ne korkunç cahillik!..         Ülkemizde içli dışlı bir yığın kültür vardır. Bunların bir kısmı birbiriyle az çok uyumludur.Bir kısmı birbirine zıt ve düşmandır. Bu kültürden bazısını sayayım:     1. Dominant islâmî-sünnî kültür. Türkiye kimliğinin birinci unsuru olan bu kültür her geçen gün erozyona ve ihanete uğramakta, darbelenmekte, güç kaybetmektedir.     2. Alevîlik kültürü.     3. Sünnî kültürün bir dalı olan tasavvuf ve tarikat kültürünün çok sulandırılmış bir türü.     4. Bektaşi, Rumeli, Arnavut kültür alanı.     5. Dinlerarası Diyalog ve Hoşgörü kültürü. Birinci maddedeki islâmî-sünnî kültürle bağdaşmaz, zaruriyat-i diniyeden tavizler verir.     6. Bize Pakistan'dan, başta Mısır olmak üzere Arap âleminden gelen aktivist, eylemci, az veya çok şiddete yönelik dinî kültür. Mevdudî, Seyyid Kutub vs.     7. Öteden beri mevcut olan Şiî kültürü. İran'da, Şiî-İslâm rejimi kurulduktan sonra devrim ihracı çalışmaları yapılmaktadır.     8.Vahhabîlik ve Selefîlik kültürü.     9. Dinde reform, yenilik, değişiklik isteyenlerin kültürü. Bunları küçümsemeyin. İlahiyat fakültelerinde, Diyanet'te hayli ağırlıkları vardır.     10. Resmî ideoloji ve Kemalizm kültürü. Sünnî-İslâm kültürünün zıddı sayılabilir.     11. Sabataycı kültürü.     12. İslâm'a saygılı Türkçülük ve milliyetçilik kültürü.     13. Tekin Alp (nâm-ı diğerMoiz Kohen) tarafından ortaya atılan ve "Kahr olsun şeriat!" diyen, İslâm'a düşman milliyetçilik ve Türkçülük kültürü.     14. Çerkes kültürü.     15. Şifahî kültür. Bu kültüre kırsal kesim, taşra, varoş, gecekondu ve köylü kültürü de diyebiliriz. Köy kültürü demedim, köylü kültürü dedim. Şu anda memleketimizdeki en güçlü, en yaygın, en yoğun kültür budur.     16. Hafifmeşrep ve gayr-i ciddî günlük gazete ve magazin kültürü. Bunun zıddı kitap kültürüdür.     17. Televizyon kültürü.     18. İnternet kültürü.     19. Altın buzağı veya para dini kültürü.     Şu anda bu kadar yazabiliyorum. Düşünülür ve araştırılırsa daha başka kültürler de bulunabilir.     Aşağıda sayacağım önemli kültürler ya tamamen sönmüştür, yahut can çekişmektedir. (İstisnâî olarak bu kültürleri yaşayan ender kişiler vardır. İstisnalar kaideyi bozmaz...):     I. Gerçek İstanbul kültürü. Buna Enderun kültürü de diyebiliriz.     II. Gerçek tasavvuf ve tarikat kültürü. Hem tarikatı, hem Şeriatı iyi bilen; Aruzla Osmanlıca, Arapça, Farsça şiir yazabilen, bilgi ve sanat seviyeleri çok yüksek, şahsiyetleri çok güçlü gerçek şeyhlerin, kamil mürşidlerin ve dervişlerinin, muhiblerinin kültürüdür...     III. Hakikî İstanbul beyefendisi kültürü.     IV. Hakikî İstanbul hanımefendisi kültürü.     V. Şehir/Medeniyet kültürü.     VI. Mürüvvet kültürü.     VII. Fütüvvet kültürü.     VIII. Saray ve hânedan kültürü.     IX. Yüksek ve seviyeli muhadderat-ı islâmiye (İslâm kadınları) kültürü.     Yakın tarihimizde tek başına bir ümmet olan, tek başına bir kültür olan çok müstesna şahsiyetler yetişmiştir. Merhum Üstad İbnül Emin Kemal beyefendi bunlardan biridir.     Süleyman Nazif onun hakkında:     "Ne kendi kimseye benzer, ne kimse kendisine" demişti.     Yahya Kemal, bu mısraın başına bir ekleme yaparak şu beyti meydana getirmiştir:     "Hezar gıbta o devr-i kadim efendisine     Ne kendi kimseye benzer, ne kimse kendisine."     Bediüzzaman Said Nursi hazretleri de böyledir. Onun başlı başına bir kültürü ve medeniyeti vardı.     Söylemeye hacet yok, bu yazımdaki kültürden maksat sadece bilgi değildir. Bir zihniyet, bir hayat tarzıdır ve üslubudur.     Yakın tarihimizdeki Ahmed CevdetPaşa, Erbilli Es'ad Efendi, Abdülhakim Arvasî Efendi, Şeyhülislâm Mustafa Sabri Efendi, Mardinî zâde Ebu'l-Ula beyefendi bilgileriyle, irfanlarıyla, yüksek görgüleriyle başlıbaşına medeniyet ve kültür âbideleriydi. Bunlardan birkaçını saydım, daha böyle nice şahsiyet vardır.     Ölen değerlerimizin yerleri doldurulamıyor.     Halife ve Padişah ekmeği ve tuzu ile büyümüş, medreselerde, mekteplerde, darülfünunlarda, tekkelerde, konaklarda yetişmiş, hanegî eğitim almış, mürşid-i kâmillerin dizi dibinde iktisab-ı ilm ü irfan eylemiş değerli kimselerin yerleri zaten doldurulamaz.     Bugün Türkiye'de Şeyhülislâm Mustafa Sabri ve Düzceli Muhammed Zahid Kevserî gibi ulemâ bulunsaydı, ehl-i sünnet dışı hezeyanlar ve bid'atlar bu kadar revaç bulabilir miydi?     Soruyorum: Türkiye'de bugün bir tek Süheyl Ünver var mıdır? Bir tek Ekrem Hakkı Ayverdi var mıdır?     Din ile bağları gevşemiş, lakin yine de beyefendi ve hanımefendi kalmış kimseler olsaydı bugünkü kadar bayağılık, tereddi, tefessüh, ilhad, edebsizlik, densizlik, tulumbacılık, serserilik, bayağılık, âdilik, süflîlik olur muydu?     İyi bir anayasa ile herşey düzelir, düzelecektir diyorlar. Elbette iyi bir anayasa yapılması gereklidir ama onunla her şey düzelmez.     Türkiye'nin sağlıklı bir şekilde kalkınması, yücelmesi, dünyaya örnek olması için ülkeye ve halka İslâm-Osmanlı kültür ve medeniyetinin hakim olması gerekir. En yüksek seviyesinde medrese ve tekke kültürünün olması gerekir. Mürüvvet ve fütüvvet kültürü olması gerekir.     Ülkeler, halklar, devletler, toplumlar sadece yüksek binalarla, köprülerle, yollar, barajlar, havaalanları ile yücelmez. İşin başı sağlam, sahih, köklü, doğru bir kültürdür.       Gebze'de iki lokantanın domuz, eşek, at eti kullandığı tahliller ve raporlar sonunda anlaşılmış, 15'er gün kapatma cezası verilmiş.     Trakya'da bir sucuk imalathanesinin ürünleri tahlil ettirilmiş, domuz eti ve yağı bulunmuş, para cezası verilmiş.     Yıllardan beri yazar dururum, nice gazeteci arkadaş da yazdı, ilgililer şimdi harekete geçti.     Gebze'de iki lokantayı 15 gün kapatmakla, Trakya'da küçük bir sucuk imalathanesinin ruhsatını iptal etmekle bu domuz ve eşek eti meselesi halledilmiş olmaz.     Ülkemizde çok büyük miktarda (tekrar ediyorum: Çok büyük miktarda):     Ehlî (evcil) domuz eti ve yağı.     Yaban domuzu eti ve yağı.     Eşek eti.     At eti... tüketilmektedir.     Dışarıdan "parça" halinde et de ithal edilmektedir. Eskiden parça et ithaline izin yoktu, hayvanın eti bütün olarak (karkas) ithal edilebiliyordu. Sonra allem ettiler kallem ettiler, parça et izni çıkarttılar. Ne demek istediğimi anladınız mı?     Trakya'da, Marmara ve Ege bölgesinde bir yığın domuz çiftliği kurulmuştur. Domuz bir batında 12'ye kadar yavru doğurur. Domuz çok pis bir hayvandır. Ne bulsa yer. (...) bulsa onu da yer.     Domuz yemek İslâm dininde haramdır, yasaktır. Yahudilik'te de yasaktır. Hazret-i İsa aleyhisselam efendimiz domuz yememiştir. Domuzun haramlığını daha sonra papazlar kaldırmıştır.     Tekrar ediyorum: Türkiye halkına büyük miktarda evcil domuz, yaban domuzu, eşek eti yediriliyor. Eşek eti de İslâm dininde haramdır.     At eti haram değil, mekruhtur.     Pazar yerlerinde, bazı marketlerde kilosu 10 liradan aşağıya sucuk satılıyor. Yahu etin kilosunun 25 lira olduğu bir ülkede 10 liraya helal ve sıhhî sucuk olabilir mi?     Ankara iktidarı ve belediyeler bu konunun üzerine gitmelidir.     Müslüman halk bu konuda çok (evet çok) şüpheci ve ihtiyatlı hareket etmelidir.     Domuz çiftlikleri üretime devam ettiği, avcılar on binlerce yaban domuzu vurmaya devam ettiği müddetçe halka domuz eti yedirilecektir.     Helal sucuk nereden baksanız kilosu 30 liradan aşağıya satılamaz.     Hazır kıyma almayınız... Ucuz sucuk almayınız... Bilmediğiniz yerde şüpheli yemekler yemeyiniz...     Balıkesir taraflarında zeka özürlü 22 yaşında bir delikanlıya bir düzine insan tecavüz etmiş... Bir başka yerde 14 yaşındaki bir kızın ırzına 14 kişi geçmiş... Toplum çılgın hale gelmiştir. Para için, kazanç için bin türlü sahtekarlık ve yolsuzluk yapılıyor.     Daha önce yazmıştım: Kurban bayramından önce köfte dükkanları zinciri sahibi bir tanıdığıma bir yerden telefon gelmiş: "Bayramdan sonra elimizde şu kadar et olacak. Bunları alır mısınız?" Tanıdığım zat "Almam" demiş, teklifi reddetmiş ama kurban eti toplayan "muhteremler" onları satacak bir yer bulmuşlardır elbette.     Halka açık şöyle laboratuvarlar var mı yok mu bilmiyorum? Bir yerden kıyma alacaksın, köfte alacaksın, sucuk alacaksın...     Götürüp ücreti mukabilinde tahlil ettireceksin. İçlerinde domuz ve eşek eti varsa ortaya çıkacak. Böyle laboratuvarlar olsa, tahlil ücretleri çok yüksek olmasa, bütçem bu masrafı kaldırsa bendeniz çok kıymayı ve sucuğu tahlil ettirir, köşemden yazarım.     Merhum Şeyh Ahıskalı Ali Haydar Efendi hazretlerinin, ölümünden on beş sene kadar önce "Artık bu şehirde kesilen etler yenmez" demiş olduğunu duymuştum.     Biliyorsunuz, besmele kasden terk edilerek hayvan kesilirse onun eti yenmez.     Bir ateist veya komünist kasaplık yapsa, hayvan kesse, onun kestiği de yenmez.     Avrupa ülkelerinde büyük baş hayvanlar önce öldürülür, sonra kesilir. Onların da eti yenmez.     Tavuklar kesildikten sonra, tüyleri kolay yolunsun diye, içleri boşaltılmadan kaynar suya atılırsa etleri murdar ve necis olur.     Şimdi bunlara dikkat eden çok az Müslüman kaldı. Turistik otellerin mutfaklarındaki ızgaralarda dana pirzolası ile domuz pirzolası birlikte pişiyor. Müslümanlar öyle otellerde güle oynaya "lüks ve gösterişli" iftarlar yapıyor.     Domuz eti yediren lüks restoranlarda etleri yumuşatmak için bir gece şaraba yatırıyorlar.     Etiketin üzerinde "d. eti" yazılı. Dana eti mi, domuz eti mi belli değil.     Domuzluk, domuzculuk, haram yiyicilik aldı yürüdü.     * (İkinci yazı)     SAHİH/DOĞRU İNANÇ NEDİR?     İslam'da işin başı sahih (doğru) itikattır. Kur'ân'a ve Sünnet'e uygun sahih itikad konusunda Ehl-i Sünnet ve Cemaat'in iki imamı vardır: İmamı Eş'arî ve İmamı Mâturidî.     İslâm dünyasında maalesef itikad konusunda bozukluklar, bid'atler, Kur'ân'a ve Sünnet'e aykırılıklar olmuştur ve zamanımızda da vardır.     Doğru itikadın temelleri nedir?     (1)Yüce Allah'ın kemâl sıfatlarla sıfatlı olduğuna, O'na yakışmayan noksan sıfatlardan münezzeh bulunduğuna inanmak.     (2) Kur'ân'ı doğru yorumlamak; icazetli Sünnî ulemanın, fukahanın, müfessirlerin meal, tercüme, tefsirlerini okumak, ehl-i bid'at ve dalâletinkilerini okumamak, onlara itibar etmemek.     (3) İnanç ile ilgili konu ve hususlarda cumhur-i ulemaya tâbi olmak.     (4) Sahibini küfre götüren yahut günaha sokan itikadî bid'atlardan uzak durmak.     (5) Kur'ân'ı ve Sünnet'i hakkıyla yorumlayacak ilmi ve iktidarı yoksa, itikad bilgilerini icazetli ulemadan öğrenmek ve bellemek.     (6) İtikad konusunda icazetli ulema ve fukahaya muhalefet etmemek.     (7) İtikadî meselelerde müteşâbihatı, tenzih akidesine aykırı olarak zahirî ve lügavî mânalarına almamak. Yüce Allah'a zaman, mekân, inmek, çıkmak, insan gibi eli ayağı olmak gibi sıfatlar izafe etmemek.     (8) İtikadı bozuk fırkaları, mezhepleri, cemaatleri, hizipleri hak kabul etmemek.     Zamanımızda "ilahiyatçılar" adı verilen bir zümre türemiştir. Bunların kadim usûle göre alınmış ve verilmiş icazetleri yoktur.     Bir kısmı Ehl-i Sünnet ve Cemaat çizgisindedir, İslâm'a ve Ümmete hizmet etmemektedir. Bir kısmı ise itikad konusunda vahim bid'atler sergilemektedir. Bunlardan uzak durmak gerekir.     Arap dünyasında Yüce Allah'a zaman, mekan, inmek çıkmak, insanlarınki gibi el ayak, cisim izafe eden bid'at mezhepleri türemiştir.Bu gibi insanlar İslâm'ın Tevhid ve Tenzih inancına aykırıdır.     Türkiye'de medâris-i İslâmiye kapatıldığı, icazetli ulema ve fukaha yetiştirilmediği, Ehl-i Sünnet ve Cemaat Müslümanlığı baltalandığı, Din ve dindarlar üzerinde ağır baskılar yapıldığı için din konusunda büyük bir boşluk oluşmuş, itikad konusunda bâtıl ve sapık fikir ve inançlar ortaya çıkmıştır.     İmanın altı şartı (esası) vardır, bunlardan biri de kadere imandır. Ülkemize Pakistan'dan gelen aktivist bir İslâm yorumu, imanın şartlarını beşe indirmekte, kaderi zikr etmemekte, böylece Kur'ân'a, Sünnet'e, İcmâ-i Ümmet'e Cumhur-i Ulema'ya ters düşmektedir.     Arabistan'daki bir taife tarikati ve tasavvufu şirk olarak görmekte, tarikat evliyasına "Evliyauşşeytan" demekte, ehl-i tarik Müslümanları müşrik ilan etmektedir. Bu taifenin anthropomorphisme'e (tecsim) kaçan bozuk inançları vardır. Ülkemizde bu mezhep de yayılıyor.     Müslüman kardeşlerime itikad (inanç) bilgileri konusunda, merhum eski İstanbul müftüsü ve Diyanet İşleri Başkanı, icazetli din alimi, fakih, tefsir sahibi, Hukuk-i İslâmiyye ve İstılahat-i Fıkhiyye adlı muazzam ve muhalled eserin müellifi dersiâm Ömer Nasuhi Bilmen hazretlerinin Büyük İslâm İlmihali'nin başındaki itikad kısmını dikkatle okumalarını, öğrenmelerini min gayri haddin tavsiye ederim.     Ehl-i Sünnet dışına çıkmış bozuk ilahiyatçılardan din öğrenilmez. Öğrenen imanını, dinini, ebedî saadetini yitirebilir, bir insanın uğrayabileceği en ağır, en vahim, en korkunç zarara uğrayabilir.     19'uncu asırda yaşamış Farmason, taqiyyeci, şaibeli, bulaşık bir kişi asla din imamı, rehber, kılavuz olamaz. Bu zatın, İskenderiyye Mason locasından ateist olduğu için atıldığı rivayet olunuyor.     İslâm'ın ilk asrında Yemenli bir haham olan İbn Sebe' yalancıktan Müslüman olmuş ve sarsıntıları günümüze kadar devam eden fitne ve fesat yangınları çıkartmıştı. Yakın tarihimizde, bugün de Ümmet-i Muhammed için İbn Sebe'ler bulunmaktadır.     Siyonistlerden ve Haçlılardan destek gören bazı topluluklar, Tevhid ile Teslis'in bir olduğuna; Hz. Muhammed'i, Kur'ânı, İslâm'ı inkar, red ve tekzib eden Ehl-i Kitab'ın da Cennetlik olduğunu iddia ediyor. Bu gibi iddialar sahih ve doğru itikada aykırıdır.     İslâm itikadının temellerinden biri de, İslâm dininin Allah katında tek hak, doğru, muteber, makbul din olduğudur. Bu itikada aykırı inançlar, fikirler, görüşler bâtıldır.     İmanımızı, dinimizi, ebedî saadetimizi korumak istiyorsak sahih itikada sahip olalım, bozuk ve bid'at itikadlardan kaçınalım. Yukarıda arz ettiğim gibi, icazetli ve muteber bir din aliminin kitabını okuyalım, içindeki bilgileri, mânalarını iyi anlayarak ezberleyelim.     Bozuk ilahiyatçılara, bid'at fırkalarına, Farmason rehberlere ve kılavuzlara, mücessime taifesine, mezhepsizlere telfik-i mezahip taraftarlarına kulak asmayalım.     Ömer Nasuhi Bilmen hazretlerinin Büyük İslâm İlmihali gibi başka muteber ve güvenilir kitaplar da vardır. Onlardaki itikad bilgi ve hükümleri de okunabilir.     Şu hususa da dikkat çekmeme izin veriniz: Bir bilgi nasıl öğrenilir?..     Sahih ve doğru itikad risalesini veya kitabını okursun, içindeki bilgileri beller ve öğrenirsin... Sonra icazetli alimlerden oluşan bir sınav heyeti huzurunda imtihan verirsin. Bu imtihanı kazanırsan sana bir berat (sertifika) verilir, "Ehl-i Sünnet ve Cemaat itikadından imtihan edilmiş ve başarılı olmuştur" şeklinde. Altına sınav heyeti imzalarını atar, unvanlarını ve hüviyetlerini yazar...     Bugün, nice dindar geçinen ve namaz kılan Müslüman, Yüce Allah'ın 14 sıfatını ezbere sayamıyor. Ne korkunç cahillik!..       Dehşetli satranç turnuvası devam ediyor. İki ekip var:     1. Vesayetçi, darbeci, resmî ideolojici militarist ekip.     2. Sivil ekip. Sivil lâfı mağluk bir söz, bunu biraz açmak lazım. Sivillerin başını dinî bir topluluk çekiyor. Satrancı kendi akıllarıyla, kendi kafalarına göre mi uynuyorlar, yoksa arkalarında başka güçler var mı? Sanırım var. Haçlılar, Siyonistler, ABD var gibi geliyor bana.     Birinci ekip millî mi?.. Sabataycılar ne kadar milliyse o kadar millî... Hani Osmanlı'nın son devrinde bir Rum meb'us (milletvekili) "Ben Osmanlı Bankası kadar Osmanlıyım" demişti.     Siyonistler iki ekipte de var mı? Var. Siyonistler çok kurnazdır.Hangisi kazanırsa...     1922'de Türk ordusu İzmir'e yaklaşırken Yahudi'nin biri balkonuna çıkmış, "Yaşasin, yaşasin, yaşasin!.." diye avaz avaz bağırmaya başlamış. Aşağıdan biri sormuş:     -Yusefaçi kim yaşasın? Yahudi şu cevabı vermiş:     -Henüz belli deyil...     Şu anda iki ekip de doğrusu çok güçlü. Biliyorsunuz Türkiye bu gibi satrançlar konusunda dünya listesinin başlarında değildir. Bizde Kasparof'lar, Karpof'lar yoktur.Onun için bu işte yabancılar var diyorum.Biz kendi başımıza bu kadar hünerli olamayız.     Satrancın sonu ne olur, kim kazanır?     İnşaallah iyi olur ama kesin ve peşin konuşamam.     Ekiplerden biri büyük bir falso ve hata yaparsa bitiktir işi.     Maç dönüşü olmayan sarp bir yolda ilerliyor.     Dinî topluluğun çok büyük emelleri var. Şu anda dost ve müttefik göründükleri, işbirliği yaptıkları bazı şahları, vezirleri, develeri, filleri gözlerini kırpmadan harcayabilirler.     Türkiye'deki bu satranç turnuvası bütün dünyanın kaderiyle ilgilidir. Hattâ üçüncü dünya savaşı bu yüzden çıkabilir.     Yahu be adam daha açık konuşsana!.. Konuşamam, yazamam, söyleyemem...Leb derim ama leblebi diyemem.     * (İkinci yazı)     M. Kemal'in gizlenen vasiyeti     Tarihimizin ünlü şahsiyetleri içinde en fazla iftiraya, haksızlığa, çarpıtmaya uğrayan kişinin Sultan Vahidüddin olduğunu iddia edenler yanılıyor. Bu kişi bence Mustafa Kemal Paşadır.     Nasıl olur demeyin. Birtakım Kemalistler, Atatürk hayranları ve perestişkârları onun ölümünden sonra, ismi dışında M. Kemal ile alâkası olmayan bir ideoloji çıkartmışlar, bir efsane/mitoloji oluşturmuşlar, onu yeni bir "Sezar dinine" âlet etmişler, onun gölgesinde ülkede Sabataycı bir saltanat ve hakimiyet kurmuşlardır.     Bunlar ülkemizde bir Atatürk kültü geliştirmişlerdir.     M.Kemal Paşa, ölümünden 50 sene sonra açılmak üzere (bir iddiaya göre) kendi el yazısıyla bir vasiyetname bırakmıştı. 1988'de bu vasiyetname, zamanın otokrat general Cumhurbaşkanı Evren Paşa tarafından açılıp okunmuş ve "Bu metnin açıklanması doğru olmaz, millet buna hazır değildir denilerek" 25 yıl daha gizli kalmasına karar verilmiştir.     Atatürk'ün "Ölümümden 50 sene sonra açılsın, icabı yerine getirilsin" dediği bir vasiyetnamede istenenleri yerine getirmemek ona ihanet değil de nedir? Böyle bir saklamaya, gizlemeye, geciktirmeye kimsenin hakkı yoktur. Hele böyle bir işi Atatürkçü geçinenler yaparsa durum daha vahimdir.     Çok ilginç bir internet sitesi var. İsmi /ataturkunvasiyetnamesi.com/ İstiklâl Marşı okunan, Mehter marşları çalınan, hamaset yapılan bir site. Bunu açar ve tedkik ederseniz çok meraklı, çok ilginç, çok şaşırtıcı konu ve sorularla karşılaşacaksınız?     M.Kemal'in vasiyetnamesi, ölümünden 72 sene geçmiş olmasına rağmen niçin açıklanamıyor? Ne gibi sakıncalar vardır? Bu açıklamayı kimler engelliyor?     Sayın Engin Ardıç Bey Atatürk hakkında çok şeyler biliyor ve bunları kısa cümle ve paragraflar halinde zaman zaman yazıyor. Her yazışında Kemalistlerin yıldırımlarını üzerine çekiyor. Buradan rica ediyorum: Lütfen himmet buyursunlar ve Atatürk'ün vasiyetnamesinin niçin açıklanamadığına dair bilgilerini, fikir ve görüşlerini Türkiye halkı ile paylaşsınlar. Bunu yaparsa kendisine minnettar ve müteşekkir kalacağız.     Hakkında irili ufaklı on binlerce kitap, risale ve makale yayınlanmasına, yurdun her yerinde milyonlarca heykeli, büstü, portresi bulunmasına, paraların ve pulların üzerinde resmi olmasına, gençliğe önder olarak kabul ettirilmeye çalışılmasına rağmen Atatürk Türkiye'nin en büyük bilinmeyenidir.     Ölümünden bu kadar zaman geçti, artık bu bilinmeyen çözülmelidir.     Atatürkçüleri (Kemalistleri) en fazla rahatsız ve tedirgin eden şey M. Kemal'in Hilâfet hakkındaki görüşleridir.     Kemal Paşa, Hilâfet'in İslâm ülkeleri arasında rotasyonla değişecek bir başkan ve kurum olarak canlandırılabileceğini düşünüyordu.     Zaten, 1924'de Osmanoğlu ailesinin son Halifesi Abdülmecid bin Abdülaziz Han yurt dışına sürülürken Büyük Millet Meclisi'nin çıkarttığı kanunda Hilâfetin Meclis'in hükmî şahsiyetinde mündemic olduğu belirtilmiştir.     Yani Meclis Halifeyi kovmuştur ama Hilâfeti lağv ve ilga etmemiştir.     Adnan Menderes, bir gece darbesiyle alaşağı edilmeden önce Meclis çatısı altında Demokrat Parti iktidarı grubuna şöyle demişti:     "Arkadaşlar!.. Millet size vekâlet vermiştir. İsterseniz Hilâfeti bile geri getirebilirsiniz..."     Onun bu sözü Sabataycıları deliye çevirmiş ve merhum hakkında idam kararını o gün vermişlerdir. İleride tarih bunları tafsilatlı olarak yazacaktır.     Atatürk'ün ölümü de esrarla doludur. Öldürüldüğü de iddia ediliyor.     Öldüğünde, yakın tarihimizin önemli ve ünlü bir din reisinin yanında bulunduğu iddia ediliyor. Bu din reisi, Lozan'ın ikinci kısmında Türk heyeti içinde bulunmuştur ve Cumhuriyetin mânevî mimarlarındandır.     Herkesin bildiği gibi M.Kemal Paşa'nın çok büyük malı, mülkü, parası, serveti vardı. Bu paranın bir kısmı ile bazı hayır işleri yapılması, burslar verilmesini vasiyet etmiştir. Şu hususun da açıklanması çok zordur: Atatürk, İsmet Paşa'nın çocuklarına burs verilmesini istemiştir. Niçin niçin niçin? İsmet'in öldüğünü, öldürüldüğünü mü sanıyordu?     Atatürk açıklanmayan, açıklanamayan, gizli tutulan vasiyetnamesinde birtakım akrabalarının, yakınlarının da isimlerini zikr ediyormuş, Kemalistlerin bunların bilinmesini istemiyorlarmış diye duyuyorum.     Atatürk meşhur vasiyetnamesini yazdığı (veya yazdırdığı) sırada zihni berrak mıydı? Ölüm döşeğinde iken Ankara'dan İngiltere büyükelçisini çağırmış, onunla özel bir görüşme yapmış, Elçiden çok garip bir istekte bulunmuş, Elçi isteği kabul etmemiş. Bu konular Elçinin daha sonra yayınlanan hatıralarında dile getirilmektedir.Atatürk, İngiliz elçisinden ne istemişti?     M. Kemal Paşa'nın nâşı islâmî kurallara göre yıkanmış, kefenlenmiş midir? Cenaze namazı kılınmış mıdır? Bu namazda kim imamlık yapmış, kaç cemaat bulunmuştur?     Paşanın, bugünkü râyiçle milyarlarca dolar olan şahsî serveti ne olmuştur? Bunun ne kadarı CHP'ye verilmiştir?     Bir rivayeti daha nakl edeyim: 1988'de Çankaya Köşkü'ne getirilen ve General Evren'in bürosunda bulunan vasiyetnamenin gizlice mikrofilmleri çekilmiş, bir Ortadoğu devletinin yer altındaki mahrem arşivlerine konulmuştur. Doğruysa bu işi kimler yapmıştır?     Atatürk'ün, Dönme Dilberzade ailesine verilmesini istediği para adı geçen aile tarafından niçin alınmamıştır?     İki Atatürk var. Biri gerçek Atatürk, ötekisi efsane Atatürk. Sağcı, solcu, Atatürkçü, anti-Kemalist, Müslüman, milliyetçi tarihçilerimizin artık Atatürk konusunu çok ciddî, çok objektif, çok seviyeli bir şekilde ele almaları gerekmektedir.     Vasiyetname de, en kısa zamanda bütünüyle (tekrar ediyorum bütünüyle) yayınlanmalıdır.     Bu iş Atatürkçülere terettüp eden bir vazife ve vicdan borcudur.     Hem ah Atatürk vah Atatürk, ulu önder Atatürk, yolundayız izindeyiz, bıraktığı emanetin bekçisiyiz diye bağıracaklar, hem de vasiyetini bucak bucak gizleyip saklayacaklar. Olmaz böyle iki yüzlülük!..     Kemal Paşa İzzetPaşa kabinesinde Harbiye nazırı olmak istemişti...     Sultan Vahidüddin Han'ın kerimesi ismetli Sabiha Sultan ile evlenmek, Saray'a Damat Paşa olmak istemişti. Tıpkı Enver Paşa'nın Naciye Sultan ile evlenip "Damad-ı Hazret-i Şehriyarî olması gibi...     Acaba damat olabilseydi tarih böyle mi olurdu?       Pazar günü öğleden sonra İstanbul'a 150 km. uzaktaki bir ilçe civarında turşu satan bir tezgah gördüm. Ev yapımı turşu almak için otomobili durdurttum. Köylü vatandaşın biri turşu, zeytin ve bal satıyordu. Turşuların yanındaki tahta tezgaha pek görünür şekilde iki adet Aydınlık dergisi koymuştu...Turşu ve Aydınlık...     Kim ne derse desin şu anda Türkiye'de gerçekten geniş bir hürriyet vardır.     27 Mayıs 1960'dan, 12 Eylül 1980'den, öteki darbelerden sonra kırsal kesimde bir köylü aşırı sağcı veya aşırı solcu bir dergiyi teşhir edebilir miydi? Hele bir etmeye kalksın, canına okurlardı.     1923'ten bu yana ülkemizde hiçbir devirde bu kadar hürriyet olmamıştır.     İktidarı haklı veya haksız (tenkitlerin bir kısmı haklı, bir kısmı haksız) yerden yere vuruyorlar.Bazen tenkitlerin bir ucu hakarete kadar varıyor. Nasıl oluyor bu iş?.. Hürriyet var da ondan.     1923 ile 1938 arasında Mustafa Kemal Paşa'yı, çok ılımlı ve olumlu şekilde de olsa tenkit etmek, uyarmak mümkün müydü?     1938 ile 1945 arasında Millî Şef İsmet Paşa'yı ve CHP'yi tenkit mümkün müydü?     14 Mayıs 1950'de Demokrat Parti iktidara geçti. On yıl süren Adnan Menderes iktidarında bu kadar hürriyet olmamıştır.     Bugünkü iktidarı mı övüyorum? Hayır, meddahlıktan ve yalakalıktan hoşlanmam. Gerçeği söylüyorum.     Hürriyet var da, bu hürriyet devlet, halk ve memleket olarak Türkiye'nin yararına kullanılabiliyor mu? Maalesef kullanılamıyor. Olgunluk meselesi.     Hürriyet var diye gidişatı beğeniyor muyum? Kesinlikle beğenmiyorum. Şahsen karamsar bir insan değilim ama geleceğimizi hiç parlak görmüyorum.     Hürriyet ile birlikte bu kadar fitne fesat, nifak şikak, kirlilik, kokuşma, bulanıklık (şeffaflığın karşıtı) bulunan bir ülkenin geleceği parlak olmaz.     İstikbal büyük patlamalara gebedir.     Geniş hürriyetin, çoğulculuğun böylesine istismar edildiği bir ortamda sabah olmaz.     1908'de İkinci Meşrutiyet ilan edilmiş, hürriyet gelmişti. Herkes konuşuyor, yazıyor, bağırıyor, çağırıyordu. Mehmed Âkif'in tâbiriyle her taşın üzerinde bir hödük, zilli düdük gibi nutuk atıyordu.     Sonra ne oldu? Harbiye Nâzırı Nâzım Paşayı vurup öldürdüler, Sadrazam Mahmud Şevket Paşayı vurup öldürdüler. Fitne ve fesat ayyuka çıktı. Düzmece 31 Mart vak'ası... İtalya'nın Trablusgarb vilayetimize saldırması... Ardından Balkan harbi... Koskoca Rumeli'nin elden gitmesi... O faciadan bir sene sonra Birinci Dünya Harbi'ne çılgınca girişimiz...1918'de devlet yenik düşmesi... İstanbul'un işgali, Yunanistan'ın İzmir'e asker çıkartması. Meşrutiyet ve hürriyet Türkiye'ye felâket getirmişti. Sultan Abdülhamid'in sıkı rejimi devam etmiş olsaydı bu kadar korkunç yıkım ve facia olmazdı.     Sabataycılar ve Kriptolar halka gerçek hürriyet (sahtesi de vardır) vermezler...Onlara hürriyet verilince, bu hürriyeti kötüye kullanırlar.     Kural şudur: Bir ülkede, bir devlette, bir ortamda sadece geniş hürriyet olması yeterli değildir. Bu hürriyetin iyi kullanılması da şarttır, gereklidir. İyi kullanılmazsa bir yığın fitne fesat çıkar ve sonunda yıkım olur.     İsveç'te, Norveç'te, Finlandiya'da bizdekinden bin kat fazla ve geniş hürriyet var. Orada da hürriyet kötüye kullanılıyor ama bizdeki kadar genel ve yoğun şekilde değil.     Bir soru: Türkiye'de çoğunluğu oluşturan Müslümanlar hürriyetten gereği gibi yararlanabiliyor mu? Bunu ganimet bilip iyi şeyler yapabiliyorlar mı? Başkalarının cevaplarını bilmem ama ben bu soruya evet, hakkıyla ve yüzde yüz yararlanıyorlar cevabını veremem.     Mevcut hürriyetin yüzde 10'unu bile iğtinam edemiyoruz, gereği gibi (tekrar ediyorum: Gereği gibi) yararlanamıyoruz.     Ümmet bu kadar parçalanmışken, Müslümanlar yüzlerce hizbe, fırkaya, cemaate, gruba, kliğe bölünmüşken, birbirleriyle çekişirken elbette yararlanamazlar.     İslâmcılar iktidar oldular da ne oldu? İktidar nimetleri ve para konusundaki imtihanı yüz akıyla verebildiler mi?     Medya hürriyeti var da, Müslümanlar ülkenin en büyük ve etkili gazetelerini çıkartabiliyorlar, en büyük TV kanallarına sahip olabiliyorlar mı?     Ayasofya, bir Bakanlar Kurulu kararıyla, hukuka ve insan haklarına aykırı olarak camilikten müzeye çevrilmiştir. Fatih Sultan Mehmed'in vakfiyesine aykırıdır. Bunca hürriyete rağmen onu tekrar camiye çevirmek için ne yapıyoruz? Onun tekrar cami yapılması, aynı zamanda müze olmasını engellemez ki. Karşısındaki Sultan Ahmed Camii, şu anda Ayasofya kadar yabancı turist çekiyor.     Hürriyet var da, başları örtülü Müslüman kız çocuklarımızı serbestçe, haysiyetli bir şekilde liselerde, üniversitelerde okutabiliyor muyuz?     Şimdi çok bilmişin biri çıkacak, "Efendi!.. Tenakuz içindesin, bu memlekette hürriyet olsaydı, dediklerin olmazdı..." diyecek. Hayır, yüzde yüz olmasa da hürriyet var ama onu kullanamıyoruz.     Komşumuz Yunanlılar, hürriyetlerini bizden iyi değerlendiriyor. Kimlik kartlarından din hanesi kaldırılmak istenince, Selanik'te, bir milyon Yunanlı protesto yürüyüşü yapmıştı. Bütün nüfusu on milyon olan Yunanistan'da bir milyon protestocu... Yetmiş milyonluk Türkiye'de, nüfus kimlik kartlarından İslâm kelimesinin kaldırılması haksızlığını kaç kişi protesto etti? Maalesef bir inilti bile çıkmadı.     Velhasıl hürriyetten yararlanabilmek için onun yanında başka şeyler de gereklidir. Nelerdir o şeyler?     1. Şehir medeniyeti ve kültürü.     2. Sürü değil, organize bir toplum olmak.     3. (Müslümanlar için) Ümmet şuuru... Başta bir İmam-ı Kebir bulunması...     4. Ahlâk, karakter, fazilet, bilgelik.     5. Kötülerden, şerirlerden, muzırlardan daha fazla medenî cesaret sahibi olmak.     * (İkinci yazı)     İçki tüketimi artıyor!..     Ak Partisi iktidarının sigara konusundaki hizmetleri takdir-i şükrandır. Çok şükür nefes alabildik. Aynı zamanda Şafiî fakihi olan ABD'li (mühtedi) bir Şazelî şeyhi, "Bundan yüz sene önce sigaranın zararları bugünkü kadar bilinmiyordu. Zamanımızda tütünün insan sağlığı üzerindeki yıkıcı, öldürücü tesirleri artık çok iyi biliniyor, içilmesi haramdır denilebilir" demişti.     Maalesef bugünkü iktidar alkollü içkiler konusunda sigara kadar cesaretli olamadı. AK Parti zamanında alkol tüketimi arttı, alkollü içki sanayi gelişti, içki içilen ve satılan yerlerin sayısı çoğaldı.     Bendeniz Sultanahmet'te turistik bir mahallede oturuyorum. Evimin altındaki sokak içkili turistik lokantalarla doldu. Bakkalların da hemen hepsi içki satıyor.     Sabataycı çağdaş gazeteler zaman zaman şarabın, viskinin, biranın sağlığa yararlı olduğundan bahs ederler. Bu iddia kocaman bir palavradan ibarettir.     Alkollü içki, çok şey gibi bağımlılık yapar. Alkolizm denilen çok tehlikeli bir bağımlılık ve hastalık vardır ki, tutulanları insan enkazına getirir. İçki alamayan, bulamayan alkolik delirium tremens denilen bir illete mübtelâ olur; eli ayağı titremeye başlar, kendini kaybeder, ağzından köpükler saçılır, bazen cam çerçeve kırar, sonra yere yıkılır sızar... Bu hale düşmemeleri için sık aralıklarla bol bol içmeleri gerekir. İçtikçe de daha beter olurlar.     Nasıl sigara yasaklanmadı fakat içilmesi zorlaştırıldıysa, çeşit çeşit engeller çıkartıldıysa, içki için öyle yapılmalıdır. Laik bir rejimin iktidarı içki aleyhinde fazla bir şey yapamaz. Bu işi, bu hizmeti sivil Müslümanlar yapmalıdır.     Meselâ: Müslüman lokantacılar dükkânlarının dışarıdan görülecek bir yerine "Müessesemiz İçkisizdir" levhasını asmalıdır.     Dindar vatandaşlar, zaruret olmadığı zaman içkili yerlerde yemek yememeli, oralardan alış veriş etmemelidir.     Üzüm şırası içilir mi, içilmez mi tartışmalarını bırakalım da, millî bir felâket haline gelen, toplumun sağlığını çökerten, gençliği bozan alkollü içki tüketimi ile yasal sınırlar içinde mücadele edelim.       Yunanlıların, Birinci Dünya Savaşı'nda yenik düşmüş olan Osmanlı devletinin (Türkiye'nin) Ege bölgesine göz dikmeleri, 1919'da İzmir'e asker çıkartmaları, içerilere doğru ilerlemeleri bir ara Polatlı yakınlarına kadar gelmeleri, sonunda yenilmeleri, 8 Eylül'de İzmir'i feci şartlar altında tahliye ve terk etmeleri yakın tarihimizin kanlı, kara, yürek burkucu sayfalarının bir kısmını teşkil eder. Bu hadiselerle ilgili çeşitli görüşler arasında uyum, paralellik, fikir birliği yoktur.     (a) Müslümanlar ve Türkler bir açıdan bakarlar.     (b) Yunanlılar ve Anadolu Rumları bambaşka bir açıdan.     (c) Müslüman ve Türk düşmanı misyonerler diğer bir açıdan.     (ç) Ermeniler başka açıdan.     (d) Türk düşmanı batılılar kendi açılarından.     (e) Oldukça insaflı, âdil, vicdanlı batılılar başka açıdan.     Yunanlıların Küçük Asya macerasını incelemek, insaflı ve adaletli bir hüküm vermek için hadiseyi o günün siyasî, sosyal, kültürel kontekstini göz önüne alarak değerlendirmek gerekir.     Müslüman bir Türkiyeli olarak bu konudaki fikirlerimi maddeler halinde aşağıda arz ediyorum:     1. Yunanistan'ın Küçük Asya mâcerası, İzmir'i işgal etmesi, İyonya hayalleri çok yanlıştı. Bu yanlışlığın faturası Anadolu Rumlarına kesilmiştir, yok olmuşlar, tarihten silinmişlerdir. Anadolu coğrafyasında Rumların var olması, yaşamaları Türk devletine bağlı ve sadık olmalarıyla mümkündü. Aradaki din, kimlik, kültür farklılığına rağmen onlar Yunan işgaline karşı çıkmış olsalardı, vatandaşı oldukları Türk devletini desteklemiş, hattâ Türklerin safında Yunan işgal ordusuna karşı savaşmış olsalardı, bugün Anadolu'da milyonlarca "Grek asıllı Türkiyeli" yaşayacaktı. Onlar bir kumar oynadılar, bu kumarı ve varlıklarını kaybettiler. Onlar iki şer karşısında idiler: Yunan işgali yahut Türk hakimiyeti. Yunan işgalini şer değil hayr-ı mahz (hayrın ta kendisi) olarak gördüler. Halbuki işgal eşedd-i şer (şerrin büyüğü) idi. Bunu anlayamadılar. Müslüman bir devletin bayrağı ve himayesi altında yaşamak (onların nazarında) kötü bir şey olsa bile yine de varlıklarını, kimliklerini, kültürlerini koruyabileceklerdi.     2. İzmir Rum piskoposu Hrisostomos, 1919'da karaya çıkan Yunan ordusunu dinî bir törenle kutsamıştı. Kendisi bir Osmanlı (Türkiye) vatandaşı idi. Bu kutsama ile devletine ihanet etmişti. Onun yapması gereken şeyler şunlardı:     (a) Osmanlı vatandaşı olduğunu bilmek ve devletine ihanet etmemek.     (b) Kilisesini (dinini) politikanın ve savaşın içinde değil, üzerinde tutmak.     (c) Yunan işgali dolayısıyla zulme ve gadre uğrayan Müslüman halkı, İsa Mesih'in öğretileri yönünde korumak, onların üzerine şefkat kanatlarını germek. Müslümanlar, bütün Peygamberler gibi Hz. İsa'ya iman etmiş, Hz. Meryem'i seven kimselerdir. Bu iman ve sevgi dolayısıyla Hrisostomos'un onları koruması gerekmez miydi?     3. Yunan ordusu ve yerli Rumların bir kısmı maalesef işgal sırasında Müslüman ahaliye çok zulm etmişler, sivil halkı öldürmüşler, camileri yakmışlar, kadınlara tecavüz etmişlerdir. Bu konuda inkâr edilemez belgeler, bilgiler, şehadetler bulunmaktadır. Rumlara düşen, asırlarca birlikte yaşadıkları zavallı sivil Türkleri korumak olmalı değil miydi?     4. İzmir Emenilerinin bir kısmı düşman kuvvetleriyle işbirliği yapmıştır. Yunanlılar yenilip geri çekilince de başlarına gelmedik facia kalmamıştır. Sen Osmanlı vatandaşı ol, sonra devletine isyan et, işin sonunda okkanın altında kalınca ağla sızla... Ne kadar ağlasan, sızlasan yeridir.     5. Anadolu Rumları, başta Katolik kilisesi olmak üzere, Ortodoks olmayan Hıristiyanların oyununa gelmiştir. Ortodoksluğun en büyük düşmanı tarih boyunca Katolik kilisesi olmuştur. 1204'te, Dördüncü Haçlı Seferi'nde İstanbul'u alan Katolik Haçlılar, din kardeşleri olan Ortodoks Rumlara büyük zulümler yapmıştır. Şehri yağmalamışlar, Bizans halkının nicesini öldürmüşler, kadın ve kızların ırzına geçmişler, dünyanın en zengin ve parlak medeniyet merkezi olan İstanbul'u yangın yerine çevirmişlerdir. Barbar Haçlılar Ayasofya'nın içine atlar, eşekler, katırlar sokmuşlar, yağmaladıkları kilise eşyasını bu hayvanlara yüklerken, kilisenin içine pisletmişler, gübreletmişlerdir. Dahası da var: Patrik'in vaaz kürsüsüne bir Latin orospu çıkartmışlar, dini tahkir eden çirkin konuşmalar yaptırmışlar, kabaca gülüşüp eğlenmişlerdir. Bu anlattıklarımı inkâr edecek kim çıkabilir karşıma? Hepsi de (fazlasıyla) muteber ve güvenilir tarih kitaplarında yazılıdır. Haçlıların bu zulümleriyle ilgili olarak bir Bizans tarihçisi "Şehri Sarazenler (Müslümanlar) almış olsaydı bu kadar zulm etmezlerdi" demektedir.     6. Ortodoks dininin ve Rum halkının geleceği, yaşaması, güveni, yücelmesi Müslümanlarla iyi geçinmelerine, birlikte yaşama kültürüne sahip olmalarına bağlı idi. Onlar bu paylaşma kültürünü reddettiler, hep bizim olsun, Müslümanlar aradan çıksın dediler ve hepsini kaybedip hiç oldular.     7. İzmir'in 1922'de fâtihi "Sakallı Nureddin Paşa"dır. Bu  zatın piskopos Hrisostomos'u linç ettirmesini de Müslüman olarak doğru kabul edemem. Hrisostomos devletine karşı idamlık bir suç işlemiş, işgalci ve istilâcı düşman ordusunu takdis etmişti (kutsamıştı). Lakin mutlaka âdil bir mahkeme tarafından muhakeme edilmeliydi.     8. 9 Eylül 1922'den üç gün sonra başlayan (Yahut başlatılan) büyük İzmir yangınını Ermenilerin çıkarttığı iddia ediliyor. Bence bu yangını Nurettin Paşa'nın adamları çıkartmıştır. Bir Müslüman olarak bu yangını da doğru bulmuyorum.     9. Türk ordusu İzmir'e girince şehrin bazı yerlerine resmî bir ilan asılmış, "Hıristiyan halkı katl eden idam edilecektir" denilmiştir.Doğru olan budur ama buna uyulmamıştır.     10. İzmir'de Rumlara, Ermenilere, bir kısım Frenklere yapılanlardan dolayı Türkiye ve Türkler sorumlu mudur? Elbette sorumludur ama mütekabiliyet vardır. Yunanlılar ve Rumlar Türklere zulm etmiş, Türkler de bunun intikamını almış... Yunanlıların, Rumların bizden tazminat istemeye hakları yoktur. Yunan isyanında, Balkan harbinde, Küçük Asya macerasında vahşice ve barbarca öldürdükleri Müslümanların, ırzına geçtikleri ismetli İslâm kadınlarının, yıktıkları camilerin hesabına saysınlar.     11. Rumlar, Elenler, Misyonerler, Haçlılar, Emperyalistler İzmir yangınını, Hıristiyan halkın ezilip sürülmesini tek taraflı olarak gayr-i âdil şekilde anlatıyor, değerlendiriyor. Savunma hakkı kutsaldır. Tarihçiler hadiseyi bütünü ile incelemelidir. Bütünü ile incelenmez ise yanlış ve haksız hüküm vermek kaçınılmazdır.     12. Anadolu Rumlarının ve Ermenilerinin Osmanlı devletine isyanları İsa Mesih'in öğretilerine aykırıdır. Hıristiyanlık ile nasyonalizm bağdaşmaz. Ortodoks kilisesi, megali ideanın değil, İsa'nın kilisesi olmalıdır. Yeryüzü Allah'ın mülküdür. Dilediğine verir, dilediğinden emaneti geri alır; dilediğini aziz, dilediğini zelil kılar.     Müslüman olsun Hıristiyan olsun, Türk olsun Grek olsun Allah'a ve âhirete iman eden herkes kabul eder ki, Mahşerde Büyük İlâhî mahkeme kurulacak, bütün insanları dünyada yaptıkları kötülüklerden dolayı muhakeme edecektir. Ne Türkler, ne de Grekler bu mahkemeden, bu hesap vermeden kaçamayacaktır. Hrisostomos da, Nureddin Paşa da, Venizelos da, M. Kemal Paşa da, evet iki taraftan her sorumlu kişi mutlaka hesap verecektir. Dünyevî makamlar, mevkiler, riyasetler, beylikler, paşalıklar, krallıklar orada geçmez ve sökmez. Âdil ve doğru olanlar beraat edip aklanacaklar, zulm etmiş, sınırları çiğnemiş olanlar cezalandırılacaktır. İyiler için Cennet, kötüler için Cehennem vardır. Yunanlılara, Haçlılara, Ermenilere, Elenfillere soruyorum: Bu sözlerime bir itirazınız var mıdır?     * (İkinci yazı)     BUNLAR MÜSLÜMAN MI, MÜNAFIK MIDIR?     İslâmcı olup olmadıklarını bilmem ama bunlar kesinlikle (gerçek ve olgun) Müslüman değildir. Bunlarda nifakın (münafıklığın) nice şartı, alâmeti mevcuttur.     1. Halkı kandırıyorlar, Peygamberimiz (Salat ve selâm olsun ona) "Bizi kandıran bizden değildir" buyurmuştur. Halkı kandıranlar kimlerdir? Şahıs ve kurum ismi verecek değilim. Hangi partiden, hangi cemaatten, hangi gruptan olursa olsun, halkı kandıran "Bizden" değildir.Bu "Biz" nedir?İslâm Ümmetidir.     2. Bol bol yalan söylüyorlar.     3. Emanetlere hıyanet ediyorlar. Emanetleri ehil olanlara vermiyorlar.     4. Haram yiyorlar.     5. Riba işlerine bulaşıyorlar.     6. Bunlar gıybet ederek ölü kardeşlerinin etini yiyorlar.     7. Bunlar hortumlama yapıyor. Hiç Müslüman hortumlar mı?     8.Bunlar İslâm'a, Kur'ân'a, Sünnete, Şeriata aykırı bin türlü beyinsizlik, israf, sefahat, gösteriş, lüks sergiliyor.     9. Mü'min bir mideyle, kâfir yedi mideyle yermiş. Bunlar bir mideyle mi yiyor, yoksa yedi veya on bir mideyle mi?     10. Bunlar yalakaları, yağcıları, dalkavukları çok seviyor ve onların yalanlarına inanıyor.     11. Bunlar çok doğru da olsa tenkitlerden, uyarılardan hiç hoşlanmıyor, yapanlara düşman oluyor.     Ah bunlar, ah bunlar!..       Siyonizm ile Musevîlik dini bağdaşır mı, uyumlu mudur? Yahudilerin nice büyük hahamı, bilgesi, mistiği bu soruya "Bağdaşmaz!.." cevabını vermiştir.     Zamanımızda Siyonizme ve İsrail devletine karşı olan Yahudiler içinde büyük ve ünlü hahamlar, düşünürler, akademisyenler, araştırıcılar, filozoflar, tanınmış yazarlar ve gazeteciler bulunmaktadır. İkisinin ismini sayayım:     Haham Yaakon Kappel Rottblum.     Haham ve kabalist Emmanuel Levyne (1928-1989)     Levyne "Siyonizme Karşı Yahudilik" (Judaisme contre Sionisme- 1969. 304 S.) eserinde şöyle diyor:     "Siyasî Siyonizm İsrail (halkının) temel inancını inkâr ediyor. Bütün Yahudilik tarihinin en büyük sapıklığı Siyonizmdir, Yahudiliğin varlığını tehdit etmektedir. Binaenaleyh Siyonizmle en güçlü şekilde mücadele edilmelidir."     Neturei Karta Yahudi tarikatının Siyonizme ve İsrail devletine en koyu ve amansız muhalefeti yaptığını biliyoruz. Onlara göre Siyonizm ve İsrail devleti küfürdür, Musevilîği inkârdır. İsrail devletine itaat edilmez, kanunlarına uyulmaz, ona vergi verilmez, onun ordusunda askerlik yapılmaz. Böyle diyenler kimlerdir? Koyu dindar Ortodoks Yahudilerdir, ellerindeki Tevrat'a uyarlar.     Siyonizm ve İsrail devleti aleyhtarı hahamlara göre bu küfür ideolojisi ve devleti dünya Yahudiliğinin başını büyük belâya sokacak, hattâ büyük bir kısmının kıyıma uğramalarına ve yok olmalarına sebebiyet verecektir. Siyonizmin ve İsrail devletinin mânen iflâs ettiğini, maddeten büyük bir felâkete doğru gittiğini anlamak, sezmek, bilmek için haham ve bilge olmak gerekmez. Manzara ortadadır. Siyonizm ırkçı ve adaletsiz bir ideolojidir. İsrail ırkçı ve zalim bir devlettir.     Üç büyük dinin öğretileri içinde âhir zaman ile İlgili bilgiler mevcuttur. Üçüncü dünya savaşının Siyonizm ve İsrail yüzünden patlaması ihtimali büyüktür.     Şu anda İsrail'in elinde bütün Ortadoğu'yu ve Doğu Avrupa'yı yerle bir edecek, milyonlarca insanı öldürecek, dünyayı yeni bir taş devrine yuvarlayacak nükleer silâh bulunmaktadır. Bunları kullanırlarsa veya kullanmak zorunda kalırlarsa ne olacaktır?     Öncelikle dünya Yahudilerinin varlığını tehdit eden, insanlığı da derinden sarsan Siyonizmden ve İsrail devletinden kurtulmak mümkün müdür? Elbette mümkündür ama böyle bir şey ihtimal olarak çok küçüktür.     Yahudiler yaşamak istiyorlarsa Siyonizmi red ve inkâr etmeli, İsrail devletinden vaz geçmeli ve Filistin konusunda âdil bir çözüme razı olmalıdır.     Bazı Yahudiler için Siyonizmden ve İsrail'den vaz geçmek çok acı bir kayıp olabilir ama böyle bir şey, hiç olmamaktan daha az kötü değil midir?     İsrail batar mı, Siyonizm biter mi?     Niçin batmasın, niçin bitmesin? Batmaz denilen Sovyetler Birliği batmadı, dağılmadı mı?     Tarihte kaç devlet batmış, kaç ideoloji iflâs etmiştir. Roma bile battı,Osmanlı devleti bile battı.     Yahudi dini ile İslâm teolojik açıdan barışmaz ve uyuşmaz ama Yahudiler ile Müslümanlar pekalâ barışabilirler ve birlikte yaşayabilirler.     Birlikte yaşamak konusunda Müslümanların engin bir tecrübesi ve birikimi vardır. Endülüs'te, Osmanlı devletinde, Abbasî Hilafetinde ve daha nice İslâm nizamında Yahudiler kimliklerini ve inançlarını koruyarak yaşamış, zengin olmuş, hattâ bazısında siyasî görevler bile üstlenmiştir.     İslâm Musevîlere hayat hakkı tanır, lakin Siyonist rejimi ve İsrail devletini kabul etmez.     Yahudilerin Haçlı Batı dünyasında çektiği acıların, uğradığı kıyımların faturasını Filistin halkının ödemeye mecburiyeti yoktur.     Yahudiler Kenan ülkesinde bundan üç bin sene önce varmış... Bu söylem onlara hiçbir makul ve âdil hak kazandırmaz, Filistinlileri yurtlarından kovmaya, onlara zulm etmeye, onları kırmaya izin vermez.     İş eskiliğe kalırsa, Amerika 1492'den önce yerlilerin, Kızılderililerin, Azteklerin, Mayaların yurduydu. Beyazlar geldiler, onları kırdılar, topraklarını ellerinden aldılar. Filistin Yahudilerinse, Amerika da yerlilerindir, onların da topraklarını iade etsinler öyleyse.     Zaman daralıyor, keşke gidişata anti-Siyonist ve anti-İsrail Yahudiler hakim olsa da, hem Yahudi halkı, hem insanlık, hem de dünya büyük bir felâketten kurtulsa.     Yahudilerin selâmeti, huzuru, güveni, geleceği Siyonizmin ve İsrail'in dışındadır.     * (İkinci yazı)     TÜRKİYE'DE DİNSİZLİK TERÖRÜ     Türkiye halkı kendi iradesiyle tarihin hiçbir devrinde dinsizliği seçmemiştir. Halkımızın büyük çoğunluğu dinli ve dindardır. Dinsizlik Türkiye'ye zalim bir egemen azınlık vasıtasıyla zorla hakim kılınmıştır. Dış güçler de böyle olmasını istemiştir.     Sultan Abdülhamid'in devrilmesinden sonra dinsizliği Jön Türkler teşvik etmiştir. Jön Türkler Türkiye halkını temsil etmez.     Dinsizlik Türkiye'ye demokrasiyle, referandumla, halk iradesiyle gelmemiş; baskıya, şiddete, rejim terörüne dayanan bir realpolitik ile getirilmiştir.     Türkiye'de dinsizlik terörü hâlâ devam etmektedir. Bu terör:     * Evrensel insan haklarına ve hürriyetlerine,     * Din, inanç, inandığı gibi yaşamak hürriyetine,     * Dernek kurmak hürriyetine,     * Eğitim hürriyetine,     * Lisan ve yazı hürriyetine,     * Giyim, kuşam, başörtü ve serpuş hürriyetine.     * Çocuklarını kendi dinine göre yetiştirmek hak ve hürriyetine.     * İbadet ve zikir hürriyetine aykırıdır.     Türkiye'de çoğunluğu oluşturan Müslüman halk:     Masonlar kadar hür ve serbest değildir.     Ateistler kadar hür ve serbest değildir.     Sabataycıların, Türkiye Müslümanlarının din hürriyetini kısıtlamaya hakları yoktur.     Türkiye'de çeşitli Hıristiyan kiliselerinin, Yahudilerin, Masonların, Bahaîlerin, Yahova Şahitlerinin başları, patrikleri, hahamları, pastörleri vardır ama Müslümanların kendi iradeleriyle, hür ve bağımsız bir ruhanî lider seçme hakkı yoktur.     Türkiye'de misyoner okulları vardır ama İslâm okulları kurmak yasaktır.     Türkiye'de Yahudilerin kutsal cumartesi günü, Hıristiyanların kutsal Pazar günü resmî tatildir ama Müslümanların kutsal günü Cumalarda tatil yapılmaz.     Türkiye'de Türkçeyi Grek, Ermeni,İbranî, Kril alfabesiyle yazıp yayınlamak serbesttir ama bin yıldan fazla bir zaman dilimi içinde kullanılmış İslâm ve Kur'ân yazısıyla yazıp yayınlamak yasaktır.     Türkiye'de Komünist Partisi kurmak serbest ve yasaldır ama İslâm Partisi kurmak yasaktır.     Bütün bu haksızlıkların, çarpıklıkların, baskıların sebebi, Sabataycı azınlık iradesinin, çoğunluğun iradesinden üstün görülmesidir.     Sabataycı irade insan haklarını ihlâl etmekte, hukuku çiğnemekte, demokratik hakları ayaklar altına almakta, ülke çapında terör estirmektedir.     Sabataycıların baskıları ve diretmeleri olmasa Ayasofya müze olarak kalabilir mi?     Dünyanın bütün demokrat ve medenî ülkelerinde (Fransa dahil) başörtüsü ile üniversitede okumak serbest iken Türkiye'de yasak olmasının sebebi nedir? Çünkü Sabataycı egemen azınlık buna izin vermemektedir.     Bütün bu çarpıklıklar, baskılar, terörler, tabular, aldatmalar daha ne kadar sürecektir?     Müslüman çoğunluk kendi vatanında daha ne zamana kadar ikinci sınıf vatandaş, zenci, parya, sömürge yerlisi olarak yaşayacak ve yaşatılacaktır?     Müslüman halka, kendi dinine, kimliğine ve kültürüne taban tabana zıt bir ideoloji daha ne kadar empoze edilecektir?     Bu ülke, bu halk, bu devlet ne zaman tarihî, kültürel devamlılık çizgisine dönecektir?       İSLÂM dini şahısların, büyüklerin putlaştırılmasını, mecazî veya gerçek mânâda tanrılaştırılmasını kesinlikle yasak ve haram kılmıştır. Salih, akıllı, dengeli, olgun, bilge bir Müslüman:         * Hakikî icazetli din âlimlerini (ulemâyı) sever ve onlara saygı gösterir.         * Hakikî ve icazetli fukahayı da sever sayar.         * Gerçek velileri sever ve sayar.         * Gerçek mürşid-i kâmilleri sever ve sayar.         * İcazetli ve ehliyetli olan gerçek şeyhleri sever ve sayar.         * Gerçek samimî, ihlâslı mücahidleri sever.         * Âdil, sâlih, takvalı, ehliyetli Müslüman reisleri sever ve onlara itaat eder.         * Gerçek Ehl-i Beyti sever ve onlara hürmet eder. (İtikadı bozuk olan, âşikâre fısk ve fücur işleyen, evâmir ve feraiz-i islâmiyeyi yerine getirmeyen, haramları açıkça irtikâb eden ve fâsık-ı mütecâhir ve mütecâsir olanlar Ehl-i Beytten değildir.)         Evet Müslümanlar ulemâya, fukahaya, sülehaya, evliyaya, rüesa-yı islâmiyeye, Ehl-i Beyt mensuplarına hürmet ederler, onları başlarına tac eylerler ama asla ve asla onları putlaştırmazlar, rab ve ilah haline getirmezler.         Böyle bir şey bir tür şirk olur.         Hıristiyanlar Hz.İsa Efendimizi (aleyhisselâm) rab ve ilâh olarak kabul ettikleri için yoldan çıkmışlardır.         İslâm düşmanı dinsiz ve ateistler kendi Sezarlarını putlaştırdıkları, ilahlaştırdıkları için Cehennemliktir.         Peygamber Efendimizi (Salat ve selâm olsun O'na) canımızdan, çoluk çocuğumuzdan, her şeyden çok severiz ama O'nu asla putlaştırmayız.         Geçmişte olduğu gibi zamanımızda da birtakım Müslümanlar mensup oldukları dinî cemaatin reisini aşırı derecede yükseltiyorlar, âdeta ona perestiş ediyorlar. Dikkat etsinler ayakları kayabilir.         Peygambere hakaret edilince ses çıkartmamak, tepki vermemek, cemaat başkanına, Hazret'e, Muhterem'e, Efendi'ye bir fiske vurulunca yeri göğü birbirine katmak büyük bir ölçüsüzlük, dengesizlik, hattâ sapıklıktır.         İslâm büyükleri, İslâm'a ve Ümmet'e hizmet edenler, Ümmet'i irşad edenler, hidayete kılavuzluk edenler elbette bizim velinimetlerimizdir ama onlara olan sevgi ve saygılarımızın bir hududu vardır. Bu hududu âlemlerin Rabbi olan Allah-ü Teâlâ koymuştur. Sınırlarının çiğnenmesinden razı ve hoşnud olmaz.         Bazı militan ve mutaassıp cemaat mensupları başkanlarını çok, aşırı, haddinden fazla övüyor. Halktan islâmî hizmet yapacağız diye topladıkları hayır paralarının ve zekâtların bir kısmını din baronunun şöhreti, riyaseti, dünyevî şan u şerefi uğrunda harcıyor. Bu yaptıkları dine ve şeriata aykırıdır.         Zekât, fiilî ibadetlerin, beş vakit namazdan sonra ikinci en önemlisidir. Zekâtın kimlere verileceği Kur'ân'da sarahaten (çok açık şekilde) bildirilmiştir. Zekât parasıyla cami bile yaptırılmaz. Zekât parasını toplayıp, bunların bir kısmı ile Efendi, Hazret reklâmı ve propagandası yapmak Kur'ân'a, Sünnete, Şeriata, İslâm ahlâkına aykırıdır.         Gerçek İslâm büyükleri, aşırı derece övülmekten hoşlanmazlar.         Gerçek şeyhler ve mürşidler bu konuda müritlerini eğitirler ve kontrol ederler.         Gerçek şeyhler ve mürşidler şahsî reklâmlarının yapılmasına izin vermezler.         İslâm'da, bütün övgüler, hamdler, sena ve sipaslar Allah-ü Teâlâ ve tekaddes hazretlerine mahsustur.         Bir şeyh için "O her şeyi bilir" demek yanlıştır. Böyle bir kemal sıfatı sadece Allah-ü Teâlâ hazretlerine mahsustur. Şeyhlere, velilere, mürşidlere bazı şeyler bildirilir, onların bazı keşif ve kerametleri olur ama bunlar sınırlıdır, asla mutlak değildir. Üzerine basa basa söylüyorum: Müslümanlardan "İslâm'a hizmet edeceğiz" diyerek zekât ve hayır parası toplayıp da bunların bir kısmı ile "Hocalar Hocası veya Efendiler Efendisi yahut Hazretler Hazreti" reklâmı ve propagandası yapmak yanlıştır, haramdır, günahtır. Bediüzzaman Said Nursî hazretlerinin eserlerine bakınız. Şahsına ikinci planda göstermiş, nefsine önem vermemiş; imanî, Kur'ânî, islâmî, ahlâkî hizmetleri ön plana çıkartmıştır.         Nice büyük ulemâ, fukaha, evliya eserlerinde, mektuplarında kendilerini ahkarü'l- 'ibad (kulların en hakiri) unvanıyla tanıtmışlardır. Azamet, gurur, kibriya; din, mâneviyat, ruhaniyat âleminin büyüklerine yakışmaz. Kendini öven veya övdüren büyük değil, küçüktür, yüksek değil alçaktır.         Salih ve kâmil insanlar ölmeden önce ölürler, hiçlik derecesine vasıl olurlar. Ölmeden önce ölen kişi ölümün zahmet ve azabından halâs olur.         Merhum ve mağfur Sultan Abdülhamid-i Sâni hazretleri üç tarikata mensuptu. Büyük şeyhi, Şazeliliğin Darkavî koluna mensup zamanın kutbu Muhammed Zâfir el-Medenî hazretleri idi. Sarayında Rufaî şeyhi Halebli Ebu'l-Hüda es-Sayyadî bulunurdu. Sultan Abdülhamid Hâtemü'l-Hulefa yani iktidar sahibi halifelerin sonuncusu idi. Ondan sonra iktidar Jön Türk ve İttihad ve Terakki süfehasının, Kahtanîlerin, Süfyânîlerin ve Deccalîlerin eline geçmiştir. Sultan Abdülhamid "Sultan (Halife, Emîrülmü'minîn) yeryüzünde Allah'ın (mânevî) gölgesidir" hadîs-i şerifindeki sırra mazhar olmuştur. Müslümanlar ve ehl-i zimmet onun zamanında emn ü adalet içinde yaşamıştır. O, bu mülkü ve devleti Siyonistlere ve Emperyalistlere karşı korumuştur. Binaenaleyh bu âdil ve sâlih Padişah övgüye layıktır.         Bütün sevgili Müslüman kardeşlerimi haddim olmayarak uyarıyorum. Birtakım din, cemaat, tarikat, hizip, fırka, grup, klik büyükleri ve baronları aşırı şekilde övülmesin, putlaştırılmasın, rablar (erbab) haline getirilmesin. Övgülerde ve sevgilerde ölçü elden kaçırılmasın. Gizli şirkten korkulsun.Zekât paralarının bir kısmı ile baron reklâmı yapılmasın.         Herkese selâm ve hürmetlerimi arz ederim.         * (İkinci yazı)         DOKUZ ÇEŞİT MUZIR HAŞARAT         BU memlekette dokuz çeşit belâ zümresi vardır. Sayayım:         1. Militan ve harbî İslâm düşmanları. Bir kimse Müslüman olmayabilir. İslâm'a karşı olabilir. Lakin Müslüman bir memlekette İslâm'ı ve Müslümanları tehdit ve tehlike olarak, iç düşman olarak görmek, onlara savaş ilan etmek densizliğin ta kendisidir. Akıllı, vicdanlı, bilge bir gayr-i müslim bu densizliği yapmaz. Türkiye'de bu tür dinsiz ve densizler millî barışı, toplumsal uzlaşmayı berhava etmişlerdir. Onların nazarında İslâm ve Müslümanlarla mücadele etmek için her vasıta mübahtır.         2. İki kimlikli, kripto, taqiyye yapan kişiler ve zümreler.Bunların bir tarafı Müslümandır, öbür tarafı İslâm düşmanıdır. Riyakârdırlar, münafıktırlar, makyavelisttirler.         3. Antikültürlü sahte aydınlar, aydın taslakları, aydın karikatürleri. Bunlar ziyalı kişiler değil, karanlık kişilerdir.         4. Yağcılar, yalakalar, dalkavuklar, pohpohçular, kemik yalayıcılar, evet efendimciler. Para ve maddî menfaat karşılığında her alçaklığı yaparlar, zalimleri överler.         5. Münafık İslâmcılar. İhalelere fesat karıştırırlar. Alengirli "İşlerden" yüklü komisyonlar alırlar. Rüşvet alırlar. Kirli ve kara servet sahibi olurlar. Hortumlama yaparlar. Emanetlere hıyanet ederler. Nepotizm yaparlar. Bunların dinleri imanları nefs ve paradır. Bunların İslâm'a, Müslümanlara, Türkiye'ye verdiği zararı azılı kâfirler veremez. Kaleyi içinden yıkarlar.         6. Dıştan Müslüman görenen, asıl kimlikleri ise Yahudiliğin bir tarikatı olan taifenin militanları, şuurluları. (Tek kimlikli Musevî vatandaşlarımızı kasd etmiyorum, onlar müsterih olsun). Yakın tarihimizde bu iki kimlikli taifenin azılılarının verdiği zararı, yaptığı tahribatı dış düşmanlar bile yapamamıştır.         7. Sözde dindar Müslüman geçinen cahil, ahmak ve geri zekâlı birtakım yüzeysel dindarlar. Bunlar dinî hizmetleri mıncıklar, Ümmeti param parça eder, üç şerefeli uzun minareye on beş hoparlör koymayı islâmî hizmet sanır, Müslümanlardan topladıkları hizmet paralarını çar çur eder.         8. Sapık ideolojilerin militan ve agresif meftunları, bağımlıları ve kurbanları. Bunlar ideolojilerini halka zorla kabul ettirmeye çalışır, yasaklar koyar, tabular icat eder, birtakım şahısları putlaştırır. Putlarına tapmayanların bazısını zindana attırır, bin çeşit baskı ve zulüm icra eder.         9. Arivistler. Bunlar ehil ve layık olmadıkları makamlara, mevkilere, başkanlıklara talip olur, bin türlü hile ve askıntılık yapar ve meramlarına erince de bir sürü uygunsuz dolap çevirir, kirli servet olur, yakınlarını ihya, memleketi berbat eder.         Bu saydığım haşaratı etkisiz hale getirmedikçe bu memleket, bu halk, bu devlet iflâh olmaz. Bunlarla birlikte felâh, necat, selâmet olacağını iddia edenlerin aklına şaşılır.         Yeni anayasa yapılınca her şey düzelecek. Ya öyle mi?       10.04.2010   Bir mezhepsize         Hezeyannameni okudum, kahkaha ile güldüm. Dört fıkıh mezhebi bölücülüktür. Mezhepler puttur... gibi lâflar ediyorsun. Aklınca bütün Müslümanları mezhepsizlikte birleştirmek istiyorsun.         Sana soruyorum:         1. Dört fıkıh mezhebi usûlde, temelde, esasta birdir. Bunlar kalkar, mezhepsizlik yayılırsa dört değil, dört bin, hattâ mezhepsiz Müslümanlar sayısınca bid'at mezhebi çıkacaktır. Senin birleşme, birleştirme dediğin bu mudur?         2. Telfik-i mezahibten bahs ediyorsun. Böyle bir şey dini oyuncak etmek olmaz mı? Bir hakim hem Türk, hem Rus, hem Portekiz, hem Paraguay, hem Fiji Adaları ceza kanunlarına göre hüküm verebilir mi?         3. İlâhî kelâm olan Arapça Kur'ân ile kul kelâmı olan tercüme ve meâlleri bir tutuyorsun. Sende kuş kadar akıl yok.         4. Kur'ân "Bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?" buyuruyor. Sen ise, Kur'ân'ı anlamakta, yorumlamakta, ondan hüküm çıkarmakta cahillerle âlimlerin bir olduğunu, herkesin eline rastgele bir meal alarak kutsal kitabı anlayabileceğini iddia ediyorsun. Maşaallah bu yaşta bu zekâ akıllara seza.         Hezeyanların, mantıksızlıkların, tutarsızlıkların o kadar çok ki, bunların hepsini sıralayıp, herbiri hakkında birer sayfa reddiye yazılmak gerekse kocaman bir kitap olur.         Sana tavsiye ediyorum: Bu saçmalıkları bırak, dört mezhepten birini bütünüyle kabul et. Müslümanlığı hayatına onun hükümleriyle uygula ve fitne fesat çıkartmaktan, Müslümanları bölmekten vaz geç. Böyle yaparsan senin için hayırlı olur.         Selâmlar.           Mukaddesat mı dersiniz, kutsal değerler mi dersiniz, işte onlar kesinlikle süflî siyasete, kirli ticarete, pisleten para işlerine, şeytanî ihtiraslara, riyaset sevgisine âlet edilmemelidir.         Kutsal değerler nelerdir?         Yüce İslâm dinidir.         Allah'ın kitabı Kur'ân-ı Kerîm'dir.         Şeriattir.         Tarikattir.         Turuk-i aliye-i islâmiyye (Tarikatlar) holdinglere, marketlere, ticarethanelere, bezirganlık müesseselerine dönüştürülmemelidir.         Süflî politika kirletir.         Para kirlidir, o da kirletir.         Şeriat ve Tarikat kutsaldır, yücedir.Pis, kirli, necis paraya, ihtirasata, çeşitli şehevata âlet edilemez.         Mukaddesat sömürüsü ve bezirganlığı yapanlar karı satanlardan daha alçaktır.         Haram para saymaktan tesbih çekmeye vakit bulamayan sahtekârlar mutasavvıf değil şeytandır.         Dini imanı para olan kişiler gerçek Müslüman değildir.         İslâm dini, Kur'ân, Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem), Şeriat, tarikat kutsaldır ve yücedir.         Bu mukaddes değerleri,         Lüks meskenler,         Lüks yazlıklar,         Lüks binitler,         Lüks eşya,         Lüks bir hayat,         Büyük servet sahibi olmak,         İnsanlara caka satmak,         Yeryüzünde gurur ve kibirle dolaşmak,         Nefs-i emmâresini tatmin etmek,         Riyasete, makama, mevkie ulaşmak,         Ve bunlara benzer dünya gurur ve oyalanmaları uğrunda âlet, istismar ve istihdam edenler haindir, merduttur, münafıktır, fasık ve facirdir, şerir ve şakîdir.         Onlar ihlassız, mürüvvetsiz, ahlâksız, faziletsiz, fütüvvetsiz haşarattır.         Bu haşaratın dine, imana, Kur'ân'a, Ümmet'e verdiği zararı harbî kâfirler veremez.         Müslümanlar!..         Bu adamlara kanmayınız... Bunların tuzaklarına düşmeyiniz... Bunların sizi aldatmasına fırsat vermeyiniz...         * (İkinci yazı)         Urfa'da bulunan altınlı paket         Urfa'da yaşları 13 olan iki çocuk akşam çarşıdan evlerine dönerken yolda bir poşet görmüşler, kenara itmek için tekme vurulan poşetin ağırlığı ve içinden çıkan madenî ses dikkatlerini çekmiş, almışlar, içinde paket halinde altın ziynet eşyası varmış. Eve getirmişler. Baba, 10 çocuğunu hamallık yaparak geçindiren fakir bir vatandaşmış. Bulunan paketi karakola götürmüş. İçindeki altınlar tesbit edilmiş. Camiden anons yapılmış.         Anonsu duyan 12 vatandaş bu paket bizim diye koşup müracaat etmiş. İçlerinden biri, paketin içindekilerini doğru dürüst tarif edince ona verilmiş.         16 bin 500 lira tutan altınlarına kavuşan vatandaş bulan çocuklara 50'şer lira harçlık vermiş.         Parayı karakola teslim eden hamal vatandaş: "Bizim boğazımızdan haram lokma geçmedi. Allah bundan sonra da geçirmesin" demiş.         Birinci dikkat: Hamallık yaparak geçinen doğru vatandaş altınlara tenezzül etmedi, karakola götürdü. Tebrikler.         İkinci dikkat: Polisler altınların sahibini buldular, ona geri verdiler.         Üçüncü dikkat: Camiden altın bulundu anonsu yapılınca 12 vatandaş "Altınlar bizimdir" diye karakola müracaat etti. Teessüfler.         Dördüncü dikkat: Altınları bulunan vatandaş çocuklara sadece 50'şer lira bahşiş verdi.         Beşinci dikkat: Bu hadise haram yiyicilere ibret olur mu? Olmaz!..         * (Üçüncü yazı)         Bir mezhepsize         Hezeyannameni okudum, kahkaha ile güldüm. Dört fıkıh mezhebi bölücülüktür. Mezhepler puttur... gibi lâflar ediyorsun. Aklınca bütün Müslümanları mezhepsizlikte birleştirmek istiyorsun.         Sana soruyorum:         1. Dört fıkıh mezhebi usûlde, temelde, esasta birdir. Bunlar kalkar, mezhepsizlik yayılırsa dört değil, dört bin, hattâ mezhepsiz Müslümanlar sayısınca bid'at mezhebi çıkacaktır. Senin birleşme, birleştirme dediğin bu mudur?         2. Telfik-i mezahibten bahs ediyorsun. Böyle bir şey dini oyuncak etmek olmaz mı? Bir hakim hem Türk, hem Rus, hem Portekiz, hem Paraguay, hem Fiji Adaları ceza kanunlarına göre hüküm verebilir mi?         3. İlâhî kelâm olan Arapça Kur'ân ile kul kelâmı olan tercüme ve meâlleri bir tutuyorsun. Sende kuş kadar akıl yok.         4. Kur'ân "Bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?" buyuruyor. Sen ise, Kur'ân'ı anlamakta, yorumlamakta, ondan hüküm çıkarmakta cahillerle âlimlerin bir olduğunu, herkesin eline rastgele bir meal alarak kutsal kitabı anlayabileceğini iddia ediyorsun. Maşaallah bu yaşta bu zekâ akıllara seza.         Hezeyanların, mantıksızlıkların, tutarsızlıkların o kadar çok ki, bunların hepsini sıralayıp, herbiri hakkında birer sayfa reddiye yazılmak gerekse kocaman bir kitap olur.         Sana tavsiye ediyorum: Bu saçmalıkları bırak, dört mezhepten birini bütünüyle kabul et. Müslümanlığı hayatına onun hükümleriyle uygula ve fitne fesat çıkartmaktan, Müslümanları bölmekten vaz geç. Böyle yaparsan senin için hayırlı olur.         Selâmlar.         * (Dördüncü yazı)         Deli Dumrul gibi         Daracık sokaklarda eskiden bir sıra otomobil park yapıyordu. Şimdi iki sıra. Hem sağda hem solda. Bu durumda ters istikametten gelen arabalardan biri geri geri gidip ötekine yol vermek zorunda kalıyor.         İstanbul'un trafiği tıkanmıştır. Böyle giderse bir iki sene sonra iyice kilitlenecektir.         Belediyelerin tahsildarları cadde kenarlarında park yapan otomobillerden para topluyor. Her yerde binlerce tahsildar var. Deli Dumrul gibi. Geçenden bir akçe, geçmeyenden iki akçe baç alıyorlar...         Belediyelerin vazifelerinden biri de trafiği tanzim etmektir. Maşaallah o tarakta bezleri yok.         İstanbul'un batış ve çöküş sebepleri şunlar olacaktır:         1. Nüfusun korkunç, anormal şekilde artması.         2. Her yerin çürük, çoğu kaçak yapılarla dolması.         3. Trafik izdihamının dayanılmaz hale gelmesi.         4. Kırsal kesim, varoş, bedevilik, taşra kültürünün şehre hakim olması.         * (Beşinci yazı)         Ben gericiyim         Bendeniz şunların geri gelmesini istiyorum:         1. Medenî şehir kültürünün.         2. İyi komşuluk münasebetlerinin.         3. Nezaketin, kibarlığın, zarafetin.         4. Güvenin.         5. İç barış ve uzlaşmanın.         6. Büyüklere hürmetin, küçüklere şefkatin.         7.İffet ve hayânın.         8. İnsanlığın, vicdanın, insafın, adaletin.         9.Haram yemezliğin.         10. Kanaatin.         11. Millî yazımızla okur yazarlığın.         12. Millî mimarînin.         Eskiden mevcut olan bunların tekrar gelmesini istemek gericilikse bendeniz gericiyim.           Şu soruya bakın: "Peygamber zamanında mezhep mi vardı?" Elbette yoktu, olamazdı, çünkü din henüz tamamlanmamıştı, ceste ceste Kur'ân iniyordu, Peygamber Ashabına İslâm'ı öğretiyordu. Peygamberin ölümünden hemen sonra fıkıh mezhepleri kurulmadı. İslâm dünyaya yayıldı, doğuda Çin sınırına, Batı'da Atlas okyanusuna ulaştı. Zaruret karşısında büyük din imamları, müctehidler varyantlarıyla birlikte yüz binlerce hadisi incelediler ve 20 kadar mutlak müctehid, fıkıh hükümlerini formüle etti. Bunların dördünün fıkıh sistemi yaşadı, diğerleri yaşamadı.         Peygamber zamanında mezhep mi vardı diyen çok bilmişlere sorarım: Peygamber zamanında Mushaf yâni tek bir kitap nüshası halinde Kur'ân var mıydı? Yoktu... Sizin sakat zihniyetinize göre mezhep bid'at olduğuna göre Mushaf da mı bid'attir?         Mushaf, Kur'ân'ın tamamını bir araya geçirmiştir. Mezhep de, hadislerin ışığında Kur'ân hükümlerini bir araya toplayıp sistemleştirmiştir.         Mezhep bid'atmiş, mezhepler birer putmuş... Bütün bu lâflar hezeyandan ibarettir.         Mezhep olmadan, fıkıh olmadan bir Müslüman doğru şekilde, Peygamberin kıldığı şekilde iki rekat sahih namaz bile kılamaz.         Dört hak mezhep usûlde (asıllarda), temelde, esasta birdir. Teferruatta, küçük ayrıntılarda bazı çeşitlilikler vardır, onlar da bu Ümmet için geniş bir rahmettir.         Adam mutezile mezhebinden, bu hususu açık ve mert şekilde açıklayamıyor. Sünnî mezheplere sövüp sayıyor.         Adam Vehhabî ama mertlik edip, cesaret gösterip açıkça ben Vahhabîyim diyemiyor, mezheplere saldırıyor.         Adam, 72 bid'at fırkasından birine mensup... Mezhep düşmanlığı yapıyor.         Mezhepler putmuş... Mezhebe put diyen fıkha put demiş olur. Fıkıh, yüce İslâm dininin hükümlerini bir araya getiren sistemdir. Fıkha put diyene ne lazım gelir? Sakın küfre düşmesin?..         Dört büyük mezhep imamı, mutlak müctehid rütbesinde alim ve fakih kişilerdir. Dördü de salihtir, zahiddir, takvalıdır, muhlistir, velîdir. Resul-i Kibriya Efendimizin vekilleri, varisleri, halifeleri makamındadır. Onlar Müslümanların velinimetleridir.         Fıkıhları, mezhepleri devam etmemiş olan diğer büyük müctehid imam efendilerimiz de böyledir.         Mezheplere saldıranlar, mezheplere put diye sövüp sayanlar, Mason Cemaleddin Afganî'yi göklere çıkartırlar.         Sevgili Müslüman kardeşlerimi uyarıyorum. Aşağıdaki hususlara dikkat etsinler:         1. İslâm'ı hayatımıza ve hayata uygulamak için mezhep ve fıkıh şarttır.         2. Dört hak mezhep vardır.         3. Bir Müslüman bir mezhebi bütün olarak kabul eder ve onu uygular.         4. Diğer üç mezhebe de saygı duyar.         5. Mezhepsizlik çok korkunç bir bid'attir.         6. Mezhep ve fıkıh olmadan nasıl abdest alınacağını, nasıl namaz kılınacağını, dünya işlerinin nasıl halledileceğini öğrenmek ve bilmek mümkün olmaz.         7. Usûlde, temelde, esasta bir olan dört fıkıh mezhebi Müslümanları birleştirir.         8. Mezhepsizlik kaos, anarşi ve esaret doğurur.         Mezhepsizlik bize Arap dünyasından gelmiştir. Biz Türkiyeliler Arapça bilmeyiz, Kur'ân'ı ve hadîsleri asıl metninden okuyup anlayamayız. Mutlaka ulemânın, fukahanın hocalığına, yardımına ihtiyacımız vardır.         Kur'ân meal ve tercümeleri Kur'ân'ın kendisi değildir.         Para kazanmak, köşeyi dönmek, dünya malı edinmek için, içinde bozuk yorumlar ve anlatışlar bulunan Kur'ân tercümeleri ve mealleri nice cahil Müslümanın sapıtmasına sebep olmaktadır.         Ülkemizdeki İslâm düşmanları, bir asırdan beri "Yobaz ulemâ aradan çıksın, halk dinini Türkçe tercümelerden öğrensin" diye propaganda yapmaktadır.         Şu anda Türkiyemizde din konusunda dehşetli bir kafa karışıklığı hüküm sürmektedir.         Müslümanlar parça parça olmuş, yüzlerce, hattâ binlerce gruba, fırkaya, hizbe ayrılmıştır.         "Allah gerçek bir Janus'tur" diyen zındığı bile baş tacı eden Müslümanlar vardır. Janus iki çehreli bir Roma putunun adıdır. Allah'ı bir puta benzetmek küfürdür. Mezhepsizliğin, fıkhı inkârın sonu dalalettir.         Zahid el-Kevserî'nin dediği gibi "Mezhepsizlik dinsizliğe köprüdür." (Makalât)         Cahil Müslümanların din konusunda tartışmaları, birbirlerine saldırmaları, sövüp saymaları acınacak bir haldir.         Fıkıh ve mezhep düşmanlarından ne köy olur, ne kasaba.         Bizim sözümüz şudur: Müslümanlar, esasta bir olan dört fıkıh mezhebinden birine bağlansınlar ve dinî konularda tartışıp çekişmesinler.         Onlar ise şöyle diyor: Mezhepler puttur. Peygamber zamanında mezhep mi vardı? Herkes Kur'ân tercüme ve meallerinden dinini kendi kafasına göre öğrensin... Daha bunlar gibi bir sürü hezeyan.         Tarihe bakalım: Osmanlı İslâm devleti Ehl-i Sünnet ve Cemaat, fıkha, mezhebe bağlıydı. Osmanlılar zamanında "Mezhep puttur" diyenleri konuşturmazlardı. Bu devlet, Ehl-i Sünnete, mezhebe, fıkha bağlılığı sayesinde İslâm'ı doğru anlamış, doğru uygulamış ve bugün enkazından kırka yakın devlet çıkmış olan bir cihan barışı kurmuştu. Tanzimattan sonra Batı'ya yöneldiği için de batmıştır.         Osmanlılar mezhebi, fıkhı inkâr etmiş olsalardı, 622 yıl değil, 60 yıl pâyidar olamazlardı.         Fıkıh demek, mezhep demek Kur'ân'ın, Sünnetin hükümleri demektir. Bunları inkâr eden kendi dinini yıkmış olur.         Cenâb-ı Hak cümlemizi doğru yolda yürütsün.           CUMA NAMAZINDA ÜZÜCÜ BİR UYGULAMA         BÜYÜK bir Ege şehrinde Cuma namazından sonra cami cemaatinin sünnet ve zuhr-i âhir namazı kılmasına engel olunduğunu büyük bir üzüntü ile öğrenmiş bulunuyorum.         1. Bana gelen haber doğru ise bu büyük bir zulümdür.         2. Cumanın sonunda kılınan sünnet namazları ve zuhr-i âhir ibadettir. Bu ibadete engel olmak hem suçtur, hem günahdır, hem ayıptır, hem de zorbalıktır.         3. Ülkemizin medar-ı iftiharı eski İstanbul müftüsü ve Diyanet İşleri Başkanı, çok kıymetli dinî eserlerin sahibi merhum Ömer Nasuhi Bilmen, Büyük İslâm İlmihali adlı mübarek ve muteber kitabında Cuma namazından sonra:         4 rekat cumanın son  sünneti,         4 rekat zuhr-i âhir namazı,         2 rekat vaktin sünneti namazı kılınması gerektiğini açık bir şekilde yazmıştır.         4. Cumanın farzından sonra namaz kılınmasını istemeyenler reformcu, dinde değişik ve yenilik taraftarı, Afganîci, Necdî, mezhepsiz, telfik-i mezahibçi, tek kelimeyle bozuk ve yoldan çıkmış, dall ve mudil birtakım ilâhiyatçılardır.         5. Bunların başında kendisini müctehid sanan biri vardır.         6. Son yıllarda bu kişinin taraftarları Diyaneti ellerine geçirmek için sinsi ve yoğun bir faaliyet içindedir.         7. Cuma namazının iki rekat farzı kılındıktan sonra müezzinlerin sünnet ve zuhr-i âhir namazlarının kılınmasını beklemeden tesbihata başlamaları yanlıştır.         8. Ehl-i Sünnet ve Cemaat Müslümanları bu hatalı uygulamayı bütün yasal yollarla protesto etmelidir.         9. Ülkemiz darü'l-İslâm mı, darü'l-harb midir konusu tartışmalı olduğundan, Cuma namazı kıldıracak ve hutbe okuyacak kişilere berat verecek bir İmam-ı Kebir bulunmadığından, Müslümanlar cumayı kıldıktan sonra ihtiyaten dört rekat zuhr-i âhir namazı kılarlar. Allah için kılınan bu namazlar nur üzerine nurdur. Nasıl bir insan abdestli iken onun üzerine bir abdest daha alırsa, bu onun için nürun 'alâ nur olursa, işte bu namazlar da böyledir. Bunlara engel olmak, cemaat-i müslimîne "Cumadan sonra sünnet münnet kılmayacaksınız" diye, dolaylı şekilde de olsa baskı yapmak zulümdür, sapıklıktır.         10. Namaz kılan muhterem halkımızın böyle engellemelere bütün yasal yollarla karşı koyması gerekir.         11. Din-i mübîn-i İslâm kimsenin oyuncağı değildir. Zalim diktatör Millî Şef İsmet Paşa zamanında bile böyle bir zulüm ve engelleme yapılmamıştı.         12. Reformcu, dinde değişimci, dinde yenilik isteyen, Afganî masonuna hayran, mezhepsiz, telfik-i mezahib isteyen, kendisini müctehid sanan birtakım ilâhiyatçılar hadlerini bilsinler.         13. Sevgili ve aziz halkımıza, dinî konularda icazetli Ehl-i Sünnet ve Cemaat ulemâ ve fukahasına tabi olmalarını tavsiye ediyorum.         14. Cumanın farzı kılındıktan sonra cemaatin bir kısmı dağılıyor, bir kısmı ise sünnetleri ve zuhr-i âhiri kılıyor. Cami müezzinleri, camide kalan ve ibadete devam eden bu Müslümanlarla birlikte namaz kılmalı, ondan sonra tesbihata başlamalıdır.         15. Cumanın farzından sonraki namazlara engel olunması, Büyük Ortadoğu Projesi'nin gereği midir bilmem ama böyle bir engelleme, doğrudan da olsa, dolaylı şekilde de olsa tekrar ediyorum zulümdür, ayıptır, günahtır.         16. Müslümanların, camilere gerekenden fazla sandalya konulmasını da protesto etmeleri gerekir. Secde edebilecek kişilerin sandalyada oturarak secdesiz namaz kılmaları caiz değildir. Zaruretsiz olarak secdeyi terk etmek namazın sıhhatine mani olur.         Sevgili Müslüman kardeşlerim:         Fıkha bağlı olunuz.         Cumhur-i ulemâya tabi olunuz.         İcazetli âlimlere, fakihlere, müftülere danışınız.         Reformculara yüz vermeyiniz.         İslâm dini ilâhî dindir,Yüce Allah -hâşâ- yanılmaz, dinde reform istenmez ve yapılmaz.         Din konusunda şazz fikirlere, görüşlere, fetvalara itibar edilmez.         Osmanlı devleti zamanında cumanın son sünneti kılınmıştır. Sultan İkinci Abdülhamid Hân'dan sonra, hakikî halife olmadığı için zuhr-i âhir namazı kılınagelmiştir.         Mustafa Kemal Paşa zamanında, İsmet Paşa zamanında, Celal Bayar zamanında, 27 Mayıs darbesi günlerinde bile bu namazlar hep kılınmıştır.         Biz dinimizin hükümlerini Reformculardan ve Vehhabîlerden değil, Ehl-i Sünnet eimmesinden, ulemâsından, fukahasından öğreniriz. Ehl-i Sünnetin muteber ilmihal ve fıkıh kitaplarında nasıl yazılı ise doğru olan odur.         İcazetliEhl-i Sünnet ulemâ ve fukahasına tâbi olan selâmet ve necat bulur.       Reformcu, mezhepsiz, dinde yenilikçi ve değişimci kişilere tâbi olan yolunu şaşırır, maazallah ayağı kayar, sapıtır.   MERTOLALIM, AÇIKOLALIM...         Muhterem kardeşlerimiz...         Sünnîliği bırakıp Şiî olmuş bir Müslümanın açık, mert, doğru hareket etmesi ve "BenSünnîliği beğenmedim, Şiîliğe geçtim" diye ilan etmesi gerekir. Tabiî, bu açıklamayı yaparken provokatif (kışkırtıcı) hareket etmeyecektir.         Bir başka Müslüman da, şayet Muhammed ibn Abdilvehhab'ın yolunu beğenip onun taraftarı olmuşsa, o da açık ve mert hareket etmelidir.         Müslümanlığın temel kurallarından biri de istikamettir, doğruluktur.         Müslüman, din kardeşlerini aldatmaz.         Peygamber aleyhissalatü vesselam "Bizi aldatan bizden değildir" buyurmuşlardır.         Bugün ülkemizde öyle Müslümanlar var ki, hem Şiî, hem de Vehhabî. Böyle çelişki olamaz. Şiîlik ile Vehhabîlik birbiriyle asla bağdaşmayan, uzlaşmayan iki yoldur. Ya samimî Şiî olacaksın, ya samimi Vehhabî.         Bazıları da "Vehhabîlik Sünnîlik demektir, ben hem Sünnîyim, hem Vehhabî" diyor. Bu söylem de doğru değildir. Ehl-i Sünnet ve Cemaat yolu ile Vehhabîlik asla, kesinlikle bağdaşmaz, uzlaşmaz.         Hazret-i Mevlânâ "Ya göründüğün gibi ol, ya olduğun gibi görün" buyurmuşlar.         Vehhabîler, kendilerine Vehhabî denilmesinden hoşlanmıyor, bunu bir hakaret olarak kabul ediyorlar. Niçin?.. Muhammed ibn Abdilvehhab'ı imam, önder, müceddid kabul etmiyorlar mı?Evet niçin gocunuyorlar. Biz Ehl-i Sünnet Müslümanları Hanefî, Malikî, Şafiî veya Hanbelî olmakla iftihar ediyoruz.         Lütfen dinî kimliğimizi, dinî mensubiyetimizi saklamayalım. İslâmî çeşitlilik içinde neysek onu açıkça beyan edelim.         Hem koyu, militan, mutaassıp Vehhabî olacak, Vehhabîlik yapacak, hem de "Bu ayrılık gayrılık kalksın. Hepimiz Kur'ân'da birleşelim..." deyip duracak. Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu...         Ayrılığın gayrılığın kalkmasını samimi olarak istiyorsan, sen önce şu Vehhabîliği bırak...                               Şiî kardeşlerimizden rica ediyoruz...         Bendenizin bu sütunlarda yayınladığı uyarılar Ehl-i Sünnet Müslümanları içindir. Yıllardan beri birileri, bazı çevreler, içteki ve dıştaki gizli mihraklar Sünnî Müslümanları ehl-i sünnet dairesinden çıkartmak, bid'at ve dalalet çıkmaz sokaklarına yönlendirmek için seferber olmuştur.         Şiî kardeşlerimizin bize karışmaya hakları yoktur. Böyle bir şey fitne çıkartmak olur.         Bendeniz açık ve seçik şekilde Ehl-i Sünnet Müslümanı olduğumu söylüyorum. Bazı Ehl-i Sünnet dışı kardeşlerimiz taqiyye ve kitman yapıyor, hangi fırka ve mezhebe mensup bulunduğunu saklıyor ve rümuzların, takma isimlerin ardına sığınarak şiddetli bir üslupla fitne çıkartıyor.         İran'ın şiî ruhanî lideri Hamaneî, bir grup şiî mollalarına ve İran bürokratlarına yaptığı konuşmada şunları söylemiştir:         "...Bu gibi kitapların basımı ve yayımı sadece ABD'nin ve Siyonistlerin amaçlarının gerçekleşmesine hizmet etmektedir. Böyle kitaplarla ne bir şiî gidip sünnî olur, ne de bir sünnî kendi mezhebini bırakıp şiîliğe meyl eder." (Hameneî, Sünnilerle Şiileri birbirine düşürmek için kafirlerin bastırdığı kitapları kastediyor.)         Yukarıdaki satırları Azerbaycan'da yayınlanan EKSPRESS gazetesinin 21 Aralık 2008 tarihli nüshasından almış bulunuyorum. Arzu edenler, internetten okuyabilir.         Hameneî'nin dediği gibi Şiîlerin Sünnîleri Şiî yapmaya, Sünnîlerin Şiileri Sünnî yapmaya kalkışmaları fitne çıkmasına sebep olur.         Sünnîler Şiî dünyasında fitne çıkartmıyor ama maalesef bir kısım Şiîler Sünnîleri mezheplerinden, fıkıhlarından uzaklaştırmaya çalışıyor.         Bu gibi propagandalar fitneye sebep olur. Fitne ise katilden eşeddir.         Şiîler ile Sünnîlerin arasında maalesef aşağıdaki konularda anlaşmazlıkları bulunmaktadır.         1. Kur'ân'ın tefsirinde,         2. Sünnet ve hadîs konusunda.         3. Bazı akaid meselelerinde.         4. İmamet meselesinde.         5. Ashabın dinî konularda adaleti meselesinde.         6. Taqiyye ve kitman meselesinde.         İki tarafın uleması bin yıldan fazla bir zamandan beri bu konularda tartışmışlar, lakin anlaşamamışlardır.         Ben bir gazeteci olarak bu anlaşmazlık konularında tartışmak istemem. Böyle bir şey beni aşar.         Yazılarım Sünnî Müslümanları uyarmaya yöneliktir.         Yazılarımdaki fikir ve görüşler kendime ait değildir, Sünnî ulemanın görüşleridir.         (1) İlmî ehliyeti olmayan cahiller ve mukallidler Yüce Kur'ân'ı kendi re'y ve hevaları ile tefsire yeltenmemelidir.         (2) İslâm fıkhının ve Şeriatının ikinci ana kaynağı Sünnettir, sahih hadîslerdir. Hindistan'da zuhur etmiş ve şu zamanda İslâm dünyasının her yerine yayılmış olan Kur'âniyyûn fırkası bozuk bir fırkadır.         (3) Ashab-ı Kiram dinî konularda, Peygamberin öğretilerinin açıklanmasında âdildir.         (4) Bundan 1400 yıl önce Ashab arasında zuhur etmiş olan üzücü hadiseler dolayısıyla onları kınamayız, en doğrusunu Allah bilir deriz.         (5) İki asırdaki ihtilaflara şianın gözlüğü ile bakmayız.         Şia, Ehl-i Sünnet'in muteber kabul ettiği Kütüb-i Sitte'ye ve diğer hadîs kaynaklarına itibar etmez. Biz Sünnîler Sahih-i Buharî için "Esahhü'l-kitab ba'de kitabillah" (Allah'ın kitabından sonra kitapların en doğrusu) deriz. Onlar ise onu mevzu hadîslerle dolu kabul eder. Biz de onların en muteber hadîs kitabı olan el-Kâfi'yi sahih ve muteber kabul etmeyiz.         Lütfen fitne çıkartmayalım. Şiî kardeşlerimiz biz Sünnîlerin iç işlerine karışmasınlar. Şunu iyi bilsinler ki, bazı Sünnîleri bid'atçi yapabilirler ama şiî yapamazlar.Küfür dünyası, Haçlılar, Siyonistler, ateistler, Sünnîlerle Şiîleri birbirine düşman etmek için var güçleriyle çalışıyor. Onların ekmeğine yağ sürmeyelim.         Bendeniz bir Sünnî olarak Şiî kardeşlerimin mezheplerine İslâm'ı anlayışlarına karışmam, onlar da bize karışmasınlar.         Müslümanın Müslümana, mü'minin mü'mine taqiyye ve kitman yapması doğru olmaz. Peygamberimiz "Bizi aldatan bizden değildir" buyurmuşlardır.         Lütfen fitne çıkartmayalım.         Sevgili Sünni kardeşlerim!.. Sizi Ehl-i Sünnet itikadından ve fıkhından uzaklaştırmak isteyen bid'atçilere, reformculara, yenilikçilere, tarihselcilere, diyalogçulara, ehliyetsiz müctehidlere aldanmayınız; Ehl-i Sünnet İslâmlığına sımsıkı bağlı kalınız. "Kur'ân'dan başka kaynak yoktur" inancı, düşüncesi ve görüşü Kur'ân'a aykırıdır.         Cenab-ı Hak hepimizi din konusunda fitnelerden ve fesatlardan korusun.           Lütfen sayacağım sıfatlara ve özelliklere dikkat buyurmanızı istirham ederim:         (1) Vasıflı Müslüman.         (2) Güçlü Müslüman.         (3) Olgun Müslüman.         (4) Allah ile olan bütün işlerinde ihlaslı Müslüman.         (5) Yaratıklarla olan işlerinde adaletli Müslüman.         (6) Adalete aykırı düşmeyen hallerde şefkatli ve merhametli Müslüman.         (7) Hikmetli (bilge) Müslüman.         (8) Biatli ve intisablı Müslüman.         (9) Temiz ve şeffaf Müslüman.         (10) Doğru ve dürüst Müslüman.         (11) Üstün Müslüman.         Evet, numaralı maddeler halinde yazdım, on bir adet sıfat ve özellik...         İşte Türkiye Müslümanları yeterli sayıda (yeterli kelimesinin altını bin kere çiziniz) sayıda böyle Müslümanlar yetiştiremezlerse kurtulmaları mümkün değildir.         Ağır bir cümle sarf etmeme izin veriniz:         Bugünkü Müslümanlarla köy olmaz kasaba olmaz...         Elbette, istisnaî olarak böyle üstün Müslümanlar vardır ama hem sayıları çok yetersizdir, hem de zaten onlara bir iş ve hizmet verilmez.         İstirham ediyorum:         Yukarıdaki on bir sıfat ve özelliğe sahip kimseler, tenkitlerimden alınmasınlar. Onları kasd etmiyorum ki... Türkiye'deki Muhammed (aleyhissalatü vesselam) Ümmeti yeterli sayıda böyle Müslümanlar yetiştirmezlerse daima zulme uğramaya, ezilmeye, sömürülmeye, darbelenmeye, esarete mahkum olacaklardır.         Ya emperyalist dış güçler onları sömürecektir.         Yahut içteki işbirlikçiler.         Yukarıda çok açık ve seçik şekilde saydığım vasıflı Müslümanlar, önce neler yapmazlar onları sayayım:         1. Yalan söylemezler.         2. Halkı aldatmazlar.         3. Emanetlere hıyanet etmezler.         4. Ehil olmadıkları emanetleri (işleri, vazifeleri, memuriyetleri, makam ve mevkileri, vekaletleri, unvanları) almazlar, kabul etmezler.         5. Para ve mal ile ilgili bulaşık, şaibeli işlere kesinlikle karışmazlar.         6. Nepotizm (yakınları, akrabaları, dostları kayırmak) yapmazlar.         7. Paraya, mala, zenginliğe tapmazlar.         8. Onlar âdildir.         9. Kendileri, ana babaları, kardeşleri aleyhinde de olsa adaletten sapmazlar, doğru şahitlik yaparlar.         10. Gerçek intisablı ve biatlı oldukları için nefislerini, beşerî ihtiraslarını dizginlemişlerdir.         11. İşleri istişare (danışma) ile hallederler. Herkese danışmazlar, ehil ve mu'temen olan kimselere danışırlar.         12. Fitne ve fesat çıkartmazlar.         13. Haram ve şüpheli şey kazanmazlar, yemezler.         14. Onların inançları ve fikirleri doğrudur, işleri ve aksiyonları iyidir, her hususları güzeldir.         Efendim, Müslümanlar birleşmezmiş. Evet birleşmezler ama hangi Müslümanlar birleşmez? Nâkıs (eksik) olanlar birleşmez. Benim yukarıda saymış olduğum 11 sıfat ve özelliğe sahip Müslümanlar birleşir. Birleşmek için bu 11 sıfat lazımdır.         Türkiye'nin kurtulması için temizlik ve şeffaflık şarttır.         Türkiye'nin uluslararası temizlik ve şeffaflık notu bugünkü kırık 4'ten 7'ye yükselmedikçe bu memleket iflâh olmaz.         Yarım yamalak Müslümanlarla kurtuluş olmaz.         Yarı mühtediler hem hizmet eder görünür, hem malı götürür.         Sayılan 11 sıfata sahip olup da yağcılık, yalakalık, meddahlık, dalkavukluk yapmak mümkün müdür?         Müslüman, böyle bir devirde mutlakta muhalif olacaktır. Lakin yapıcı, olumlu bir muhalefet; yıkıcı, tahripkâr, nefsanî değil...         Cayır cayır haram yeniyor ve Müslüman susuyor.         Fitne fesat, fısk fücur, günah isyan ayyuka çıkmış, Müslümanın aldırdığı yok.         Allah'ın ve Peygamberin mutlaka yap dedikleri yapılmıyor, yapma dedikleri açıkça ve küstahça işleniyor ve Müslüman tınmıyor.         Haram yemek yaygın hale gelmiş. Müslümanlar bu kötülüğe karşı nehy-i münker vazifesini hakkıyla yapmıyor.         Elbette kurtulamazlar.         Elbette başları belâdan sâlim kalmaz.         Elbette zilletten zillete, esaretten esarete, rezaletten rezalete mâruz kalırlar.         Hazret-i Ömerü'l-Faruk hutbeye kalkmış, söze başlamasına fırsat vermeden Ashab-ı Kiram efendilerimizden biri (radıyallahu anhüm ecmain) haykırmış:         -Ey Ömer sen önce sırtındaki yeni elbisenin hesabını ver. Ganimet mallardan senin hissene düşen kumaş ile bu elbise dikilemezdi.         Ömer celallenmemiş ve sakin bir şekilde:         -Evet dediğin doğrudur, lakin oğlumun payına düşen parçayı da ben aldım ve bu elbise öyle dikildi demiş...         Hazret-i Ömer edebiyatını bırakalım da Ömer gibi, Ömer'in arkadaşları gibi olalım.Edebiyat bizi kurtarmaz, iş önemlidir.         Ne diyordum? Ya yukarıda saydığım 11 sıfat ve özellik, bilhassa istikamet (doğruluk dürüstlük) yahut rezalet, zillet, esaret, kepazelik içinde sürünmek.         Seçim bize ait...         * (İkinci yazı)         Tasavvuf ve tarikatlar         Tasavvuf ve tarikat elden gidince işte böyle olur. Ne mi olur? Dinî hayatta yozlaşma başlar... Tasavvuf ve tarikatın elden gitmesi en fazla Şeriat'a zarar verir...         Tasavvuf ne demektir?         Mevlânâ demektir.         Şah Muhammed Bahaüddin Nakşibend demektir.         Abdülkadir Geylanî demektir.         Muhyiddin Arabî demektir.         Diğer bütün pîran demektir.         Onlar mâneviyat güneşleridir.         Yasaklanmadan önce tarikat ve tasavvuf hayatında bozukluklar görülüyormuş. Bu ididayı kabul ediyorum. Lakin, tasavvufun ve tarikatların yasaklanmasını kabul etmiyorum.         Tasavvuf İslâm'ın bir boyutudur. Ahlâk, fazilet, irfan, mürüvvet, fütüvvet, bilgelik boyutudur. Onlar işte bu boyutu baltaladılar.         Tasavvuf ve tarikat gidince ruh da gitti.         Büsbütün gitmedi ama denetim gitti.         Meşihat-ı İslâmiye makamında (Şeyhülislâmlık dairesinde) "Meclis-i Meşâyih" (Şeyhler meclisi) vardı. Dergahları, tekkeleri, zaviyeleri, şeyhleri kontrol ediyordu. Bu kontrol, Şeriatın Tarikatı kontrolüydü, işte bu kalktı.         Mevlânâ'sız, Hacı Bayram Velî'siz, Akşemseddin'siz, Şabanı Velî'siz, Sezaî-i Gülşenî'siz, Merkez Efendi'siz, Sünbül Efendi'siz Anadolu mânen ayakta kalabilir mi?         Aşk, şevk, ihlâs, muhabbet, zühd İslâm'ın temel ahlâkî değerlerindendir. Bunlar tasavvufla güçlendirilir.         Gerçek sûfî haram yemez, rüşvet alıp vermez, gıybet etmez, dünyaya tapmaz, parayı din iman haline getirmez, nefsini başı boş bırakmaz, lüks ve aşırı tüketime kapılmaz, riyaset hırsına mağlup olmaz.         Tasavvuf ve tarikat merasimden, eski tâbirle ism ve resmden ibaret değildir. Hırka ve tac değildir. Tasavvuf yüksek İslâm ahlâkı ve yüksek karakter demektir.         Sûfî kurt değildir, melek hasletlidir.         Sûfî sövene dilsiz, dövene elsizdir.         Sûfînin bir eli âsümana açıktır, öbür elinden zemine, insanlık âlemine feyz saçar.         Ah, her şeyi yıktılar, mahv ettiler. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Serbest bıraksalar da...         Türkçe (Osmanlıca), Arapça, Farsça kitap yazacak Efendileri nereden bulacaksın?         Şeyh Galib nerede?         Dede Efendi nerede?         Amiş Efendi...         Nerede Abdülhakim Arvasî?         Şeyh Erbilli Es'ad Efendi...         Tarikat ve tasavvuf kemâli, fazileti, hikmeti temsil eder.         Tarikat Derviş Yunus'tur.         Tarikat, şeyhinin dergahına kırk yıl odun taşımak ve bu kırk yıl içinde bir tek eğri odun getirmemek demektir.         İnsanlık âleminde kötülükler, noksanlıklar, ahlâk zaafları, nefsanî ihtiraslar hiç eksik olmaz. Tasavvuf ve tarikat bunları azaltır, dizginler, asgarî (en az) seviyeye indirir.         Şarlatanlar, şarlatanlar, şarlatanlar!.. Yaygara kopartmayınız, susunuz... Tarikat uçmak değildir, ayağını zemine sıkı basmaktır.Şeriat namazı dosdoğru kılmak, cemaate devam etmek, orucu hakkıyla tutmak, zekatı vermek, nefs ile büyük cihad yapmak, dünya dükkânını yağmaya vermek demektir.         Ne konuşup duruyorsunuz? Tasavvufsuz ve tarikatsız şu halimize bakınız. Şu fesad-ı ahlâka bakınız... İslâmcıların şu ahval-ı perişanına bakınız.         Türkiye'yi bırakınız, Arabistan'a bakınız.         Ben elbette gerçek tarikatı isteyen ve arayan bir Müslümanım.         Elbette holding veya anonim şirket gibi tarikat istemem.         Tasavvuf ve tarikat dünya menfaatine, nefsanî ihtiraslara, süflî çekişmelere âlet edilemez.         Mevlânâ Celalüddin Rûmî, kaddesallahu sirrehüssami hazretleri vekilharcına sorarmış: "Bugün evde ne var?.." Her şey var, hiçbir eksik yok cevabını alırsa "Eyvah!.. Evim Fir'avun evine dönmüş..." diyerek eseflenirmiş. "Evde bir şey yok..." cevabını alırsa "Oh!.. Evim peygamber evine benzedi..." dermiş.         Tasavvuf gösteriş ve tantana değildir, budur.         Bu azgın, bu çılgın, bu yerinde duramayan, bu bin türlü beşerî ihtirasla çırpınan, çeşit çeşit şehvetlere uyan bu azmış toplumu tasavvuf ve tarikat zapt etmeye, islâmî bir disiplin içine sokmaya çalışıyordu.       Artık çok geç. Konya'da Mevlânâ dergâhını açsalar, posta oturtacakları icazetli bir mürşid-i kâmil bulabilecekler mi?   Bütün bid'at fırkalarında şu iddia ve söylem vardır: "Ümmet bozuldu, bir biz doğru yolda kaldık."         Vehhabîler böyle diyor. Onların ölçüleri esas alınacak olursa dünyada çok az Müslüman kalır.         Selefîler de böyle söylüyor.         Haricîlerle konuşun, kitaplarını inceleyin, aynı söylemi onlarda da bulacaksınız.         İslâm dünyasında iki çeşit çeşitlilik vardır.         1. Olumlu, rahmete vesile olan, teferruata ait çeşitlilikler. Ehl-i sünnetteki çeşitlilik böyledir, zenginliktir.         2. Esasa ve temele ait uyuşmazlıklar. Bunlar rahmanî değil, şeytanîdir, rahmete değil, azaba vesile olur.         Ehl-i sünnetin dört fıkıh mezhebi esasta, temelde, usûlde birdir. Sadece teferruata ait tâli meselelerde çeşitlilik vardır.         Yine Ehl-i sünnet dairesi içindeki Şeriata sımsıkı bağlı tasavvuf tarikatları da esasta, usûlde birdir, hepsi de Tarikat-ı Muhammediye'dir. Aralarında esasa ait olmayan meşreb çeşitliliği vardır.         Ehl-i sünnetin sahih akidesine aykırı bütün akideler bozuktur.         Ehl-i sünnet ile Vehhabiler arasındaki ihtilâfların hepsinde, yüzde yüz Ehl-i sünnet haklıdır, Vehhabîlik yüzde yüz hatâlıdır.         Mutezile mezhebinde de böyledir. Ehl-i sünnet ile çatışan hiçbir meselede ve konuda Mutezile haklı değildir.         Vehhabîler, Selefîler, Mutezile namaz kılıyor, oruç tutuyor, zekat veriyor, hacca gidiyormuş... Ehl-i sünnet ile aralarındaki ihtilâf bu konularda değildir ki...         Ehl-i sünnet cadde-i kübra-i islâmiyedir.         Ehl-i sünnet Sevad-ı Âzam'dır.         Ehl-i sünnet Kur'ân ve sünnetin doğru yorumudur.         Bir Sünnînin yanlış, bozuk bir düşüncesi, görüşü, işi olması Ehl-i sünnetin yanlış olduğuna delâlet etmez.         Ehl-i Sünnet Selef-i Sâlihîne bağlıdır.         Ehl-i sünnetin müctehid imamları vardır.         Ehl-i sünnetin ulemâsı, fukahası, müfessir ve muhaddisleri, müftüleri vardır.         Ehl-i Sünnette cumhur-i ulemâ kavramı vardır.         Bir zatın istisnaî olarak bir konuda şazz, aykırı bir görüşü olması bahane edilerek Ehl-i sünnete çatılamaz. Böyle bir şazz görüş esas alınamaz.         Ehl-i sünnetin müdevven fıkıh kitapları vardır.         Dört hak mezhebin ittifak halinde olduğu bir konuda aykırı bir fikir, görüş, re'y bid'attir.         Ehl-i sünnet dinde orta yoldur.         Ehl-i sünnetin sayısız evliyaullahı vardır.         Ehl-i sünnetin her devirde, Resulullah Efendimize (Salat ve selâm olsun O'na) nuranî bir silsile ile bağlı, icazetli ulemâsı, fukahası, meşayihi, mürşidleri vardır.         Ehl-i sünnet herhangi, sıradan bir fırka değildir. Fırka-i Nâciyedir.         Ötekiler firka-i dâlledir.         Ehl-i sünnet itikadında Yüce Allah kemal sıfatlarla sıfatlandırılır, noksan sıfatlardan tenzih edilir.         Ehl-i sünnet Kur'ân-ı Kerîm'in heva ve re'y ile yorumlanmasına izin vermez.         Hakikî Tevhid inancı Ehl-i sünnettedir.         Ehl-i sünnet İslâm dininde reform, yenilik, değişiklik yapılmasına izin vermez.         Ehl-i sünnet inancına göre Allah katında hak, makbul, geçerli din İslâm'dır. İslâm'dan başka hak dinler yoktur.         Ehl-i sünnet, ruhbanların (hocaefendilerin, şeyhlerin, hazretlerin, baronların) erbab haline getirilmesine, putlaştırılmasına izin vermez.         Ehl-i sünnet tenkit edilemez. Çünkü onda yanlışlık, bozukluk, sapıklık yoktur.         Ehl-i sünnet mensubu bir Müslümanın günahı, hatâsı, yanlışlığı Ehl-i sünnete mal edilemez.         Türkiye'de Ehl-i sünnete saldırmak İslâm'a saldırmak demektir.         Ehl-i sünneti yıkmaya çalışmak, İslâm'ı yıkmak demektir.         Ehl-i sünnet düşmanı bid'atçilere karşı uyanık olalım.           1. Dünyadaki Müslümanların sayısını azaltanlar ehl-i bid'attir.         2. Onlar, "Bütün Müslümanlar bozuldu, doğru yoldan çıktı, bozulmayan bir bizim küçük cemaatimiz kaldı" derler, öteki Müslümanları dışlarlar. Kendilerinden olan Müslümanlara bizimkiler derler, olmayan Müslümanlara ötekiler derler.         3. İki türlü cemaat vardır: Ümmet mânasına gelen Büyük Cemaat... Bir de fırka, hizip, grup, klik mânasına gelen küçük cemaatler. Bir Müslümanda Ümmet ve bütün Müslümanları içine alan Büyük Cemaat şuuru yoksa, onda sadece küçük cemaat (fırka, hizip, grup...) taassubu ve militanlığı varsa o kişi ehl-i bid'at olmuştur.         4. Yahudi ve Nasranîler ruhbanlarını erbab (Rabler, tanrılar) haline getirip putlaştırdıkları için sapıttılar. Aklı başında hiçbir Müslüman kendi mürşid-i kâmilini, bağlı olduğu âlim ve fakih kimseyi, şeyhini, baronunu, liderini, üstadını putlaştırmaz.         5. Bir devirde bir gavs, iki kutup olur. Şayet bir devirde yüzlerce, binlerce gavs ve kutup varsa sapıklık ve şaşkınlık var demektir.         6. Peygamberler dışında hiç kimse mâsum değildir.         7. Hiçbir Müslüman, hocasını, şeyhini, mürşidini Peygamber aleyhissalatü vesselamdan daha fazla sevemez, övemez ve zikr edemez.         8. Gerçek derviş, başka şeyhlere, kendi şeyhine gösterdiği saygıyı göstermekle mükelleftir.         9. Benim şeyhim en büyük şeyh, ötekileri bırak geç diyen kimse cahil ve gafildir.         10. Yüce Şeriata aykırı sözleri, fiilleri, halleri olan kişi veli ve mürşid değildir.         11. Müridlerinden para isteyen, para toplayan, hizmet için verilen paraları zimmetine geçiren kişi alimse kötü alimdir, şeyh görünüyorsa şeyh değil şeytandır.         12. Velilerin kerametleri haktır.         13. Şeriata uygun olan, İslâm'ın zahirini hayata uygulayan, itikad öğretisi sahih itikad olan, namaz kıldıran, Sünnet-i seniyyeye temessük eden bütün tarikatlar haktır.         14. İslâm'da üstünlük şu veya bu tarikata mensup olmakla değil, takva iledir.Takva ise ilimle, irfanla, Allah'ın ve Peygamberin yap dediklerini yerine getirmekle, yapma dediklerini yapmamakla, güzel ahlak sahibi olmakla elde edilir.         15. Gerçek Müslüman yalan söylemez.         16. Gerçek Müslüman emanetlere hıyanet etmez.         17. Gerçek Müslüman din kardeşlerini aldatmaz ve dolandırmaz.         18. Dini imanı para, menfaat, zenginlik olan kimsenin Müslümanlığından şüphe edilir.         19. Namaz kılmayan kimse din alimi, fakih, şeyh, mürşid olamaz.         20. Yakın tarihimizde yaşamış; imana, İslâm'a, Kur'ân'a, Şeriata büyük hizmetler etmiş Bediüzzaman Said Nursî, Süleyman Hilmi Tunahan, Abdülhakim Arvasî gibi zatlara dil uzatılmamalıdır.         21. İki büyük alim veya şeyh tartışsalar veya aralarında ihtilaflı bir konu olsa, onların bağlılarının edeb ve sükut dairesinde kalmaları ve tartışmaya, ihtilafa karışmamaları gerekir.         22. Bir kimse bir şeyhi ve mürşidi tenkit etse, onun bağlılarının fitne ve fesat çıkartmamaları, sadece "Kardeşimiz nasipsizdir" demekle yetinmeleri gerekir.         23. Allah'a ve Peygamber'e dil uzatılınca, hakaret edilince ses çıkartmayan, umursamayan, tınmayan; kendi şeyhine ve baronuna dil uzatılınca küplere binen, büyük tepki gösteren, yeri göğü inleten kimse dengesiz bir sapıktır.         24. Hüccetülislâm ve Zeynüddin İmamı Gazalî hazretleri büyük alimdir, büyük mürşiddir, asrının müceddididir. Onu beğenmeyen, tenkit eden Müslüman kafir olmaz, nasipsiz olur.         25. Genel olarak doyduktan sonra yemek haramdır. İsraf haramdır. Sefahat haramdır. Lüks ve aşırı tüketim haramdır... Bu haramlara batmış olan kimselerin kendilerini iyi, kamil, alim ve fadıl, ârif, bilge Müslümanlar olarak göstermeleri gülünçtür.         26. Rabbanî alimlere, kamil mürşidlere, hakikî şeyhlere tâbi olanlar Mevlalarını, bunların sahte ve yalancılarına tabi olanlar belalarını bulur.         27. Kamil bir mürşide gerçekten bağlanan ve ondan edep ve terbiye alan kimsede hayra yönelik büyük değişiklikler olur. On sene önce intisap etmiş, on sene önce nasıl kütük ve kereste ise aynen öyle...dervişini göreyim, şeyhinin nasıl olduğunu sana anlatırım...         28. Dinimiz ucbu yasak kılmıştır. İbadetlerinden, salih amellerinden dolayı nefsine pay çıkartan, gururlanan, kibirlenen ben neymişim diyen, kendini günahsız zanneden, nefsini tebrie etmeyip tezkiye eden kimse iyi Müslüman değil kötü Müslümandır.         29. İnsanlar kendisi için "Ne alim, ne fadıl, ne büyük hoca" desinler diye ilim öğrenen, ilim okutan, Kur'ân okuyan kimse, ihlassızdır, cehennemliktir.         30. İnsanlar kendisi için "Ne yiğit adam, ne kahraman" desinler diye cihada giden ve öldürülen kimse şehid değildir, fâsıktır, yeri cehennemdir.         31. İnsanlar kendisi için "Ne hayırsever, ne cömert zengin" desinler diye hayır hasenat yapan kimse de cehennemliktir.         32. İslâm'ın reforma ihtiyacı yoktur. Dinde reform istemek sapıklıktır. Müslümanların değişime, kendilerini İslâm'a uydurmaya ihtiyacı vardır.         33. Kur'ân'ı herkes kendi kafasına göre yorumlasın demek İslam'ı yıkmak demektir.         34. Kur'ân'ı kendi re'yi ve hevası ile yorumlayan küfre düşebilir.         33. Alimler ile cahiller eşit değildir.         34. Batı tarzı hayat ile İslâm kesinlikle bağdaşmaz. Batı tarzı hayat, Batı medeniyeti Müslümanı bozar.         35. Dall ve mudil olan şeytanların peşine düşenler dalalet bataklıklarında boğulur.         36. Kendini beğenmek bütün kötülüklerin anasıdır.         37. Para, altın gümüş, euro dolar sevgisi ile Allah sevgisi bir gönülde beraber olmaz.         *         Hadîs Meâli         Ebu Hureyre radiyallahu anh dedi ki: Ben Resûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem'in şöyle buyurduğunu işittim:         "Kıyâmet (hesap) günü (sorguya çekilip) hakkında hüküm verilecek üç sınıf insanın birincisi şehîd edilmiş bir adam olacaktır. O kimse (huzûr-ı ilâhiye) getirilir. Allah ona (dünyâ hayatında verdiği) ni'metleri (bir bir) anlatır. O da bunları bilir (ve hatırlar) Cenab-ı Hak:         "Bu nimetlere karşılık ne yaptın?" buyurur. Adam:         "Yâ Rab! Senin rızan için dövüştüm, vuruştum. Tâ şehid oluncaya kadar..." der. Cenâb-ı Hak:         "Yalan söylüyorsun! Sen ancak kendin hakkında halk 'ne yiğit, ne kahraman adam!' desinler diye dövüştün... Onlar da bu sözü söylediler."         Sonra Allahu Teâlâ emir buyurur ve o adam yüzü yerde sürüklenerek ateşe (Cehenneme) atılır.         İkinci olarak, ilim öğrenmiş, başkalarına da öğretmiş ve Kur'ân okumuş (yani kendisine ilim ni'meti verilmiş) bir kimse (yüce huzura getirilir) Cenâb-ı Hak ona da verdiği nimetleri (bir bir) anlatır, o da bunları anlar.         Allah:         "Sana verdiğim bu nimetler karşılığında ne yaptın?" diye sorar. Adam:         Yâ Rab! Senin rızan uğrunda ilim öğrendim başkalarına öğrettim ve Kur'ân okudum" der. Hak Teâlâ:         "Yalan söylüyorsun! Sen ancak 'falan zat ne âlimdir' denilmesi için ilim öğrenip âlim oldun. Kur'ân-ı Kerimi de kendine 'iyi bir Kur'ân okuyucusu' dedirtmek için okudun ve öyle de denildi (istediğin şöhreti kazandın)" buyurur.         Sonra Cenab-ı Hak emir buyurur ve o adam yüz üstü sürüklenerek Cehennem ateşine atılır.         Üçüncüsü: Allah'ın kendisine zenginlik, mal, servet verdiği kimsedir.Yüce huzura getirilir. Hak Teâlâ, buna da verdiği nimetleri anlatır. O kimse de bunları hatırlar, bilir. Allahu Teâlâ:         "Bu nimetlerime karşılık ne gibi hayırlı ameller işledin?" diye sorar. Adam:         "Ya Rabbi! Senin rızan için, Senin sevdiğin yolda para ve mal harcadım" der. Cenâb-ı Hak:         "Yalan söylüyorsun! Sen bu cömertliği ancak halkın 'bu ne cömert, ne hayırsever kişi' demesi için yaptın ve bu da senin için söylendi" der.         Sonra Cenâb-ı Hak emreder ve bu kimse de yüzü yerde sürüklenerek Cehennem'e atılır.         Hadîs'in râvisi Ebû Hureyre radiyallahu anh hazretleri devamla şöyle demiştir:         "Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem "Ey Ebâ Hureyre! İşte kıyamet günü Cehennem ateşinin ilk yakacağı kimseler bunlardır" buyurdular."         [Sahih-i Müslim, Riyâzu's-Sâlihîn, 1614 no.lu hadîs.]                   15.01.2010         Yıllardan beri işitirim: Bazı ilâhiyat fakültelerinde ve bazı imam-hatip mekteplerinde bazı öğretim görevlileri ve bazı öğretmenler derslerde talebeye Sahih-i Bahurî aleyhinde sözler ederler, bu muteber ve mukaddes kitapta mevzu hadîs bulunduğu iftirasını atarlarmış.         İslâm dünyasının yüzde doksanını oluşturan Ehl-i Sünnet camiasında Sahih-i Buharî için "Esahhü'l-kitab ba'de Kitabillah" denir. Yâni Allah'ın Kitabı Kur'ân-ı Kerîm'den sonra kitapların en doğrusu...         İlâhiyat fakültelerinde ve imam-hatip mekteplerinde böyle hezeyanlar edilmesi doğrusu büyük bir rezalet ve skandaldır.         Hiçbir ciddî ve gerçek din âlimi, fakih, muhaddis böyle iftiralar atmaz, hezeyanlar savurmaz.         Ehl-i bid'at Buharî aleyhinde bulunmaz mı? Bulunur. Vaktiyle bir Rafizî kitabında okumuştum, "Buharî'de varsa yoksa ancak iki sahih hadîs vardır" diye yazılıydı!..         Bu yalanları, bu iftiraları, bu hezeyanları kimler sarf ediyor?..         Kendini allâme-i cihan zanneden bid'atçi bir ilâhiyatçı var. Bir ekip ve ekol kurmuştur. Bol keseden aykırı ictihadlar yapar, aykırı fetvalar verir. Bu hezeyanlar ondan çıkmakta, bağlıları tarafından yayılmaktadır.         Sevgili ilâhiyatçı ve imam-hatipli gençleri uyarıyorum:         1. Sahih-i Buharî'de mevzu hadîs yoktur.         2. İmamı Buharî hazretleri Sahih'ini, varyantlarıyla birlikte yüz binlerce hadîsten seçip derlemiştir.         3. Kitabına koyacağı her hadîs için istihare yaptığı rivayet olunur. (İstiharenin ille de uykuya yatarak yapılması gerekmez. Asıl istihare uyanıkken yapılır. Tafsilatı için muteber kitaplara bakınız.)         4. Buharî'nin çok muteber ve mübarek tefsirleri, şerhleri vardır.         5. İslâm Şeriatının, fıkhının ikinci temel kaynağı Sünnet'tir. Sünnet kitaplarının en güvenlisi, muteberi, doğrusu Sahih-i Buharî'dir.         6. Mezhepsizler, bid'atçiler, bazı Selefîler, reformcular, gayr-i müslim ve müslim oryantalistler, İslâm dininde yenilik ve değişiklik yapmak isteyenler, Ehl-i Sünneti yıkmak, onun yerine kendi fırkalarını hakim kılmak için Sünnete, hadîslere ve bu arada Sahih-i Buharî'ye açıkça veya sinsice saldırırlar.         7. BOP (BüyükOrtadoğu Projesi)içinde, Haçlıların ve Siyonistlerin işine gelecek yeni bir İslâm türetmek maksadıyla; Avrupalıların, Amerikalıların, İsrail'in, Hıristiyanların, Musevîlerin işlerine gelmeyen hadîslerin ayıklanması maddesi de vardır.         8. Bu işin içinde azılı Farmason, yalancı ve aldatıcı, taqiyyeci, maceraperest, aktivist, karışık adam Cemalüddin Afganî'nin hayranları ve taraftarları da vardır.         9.Buharî'ye saldıranların bir kısmı vazifelidir: Onlar fıkıhsız, Şeriatsız, muamelâtsız, ukubatsız, ahkam-ı sultaniyesiz ılımlı, light bir İslâm türetmek, dinimizi beşerî bir ideoloji ve hümanizma haline dönüştürmek istiyor.         10. Usul-i fıkıh ve usul-i hadîs ilimlerini icazetli ve ehliyetli bir üstaddan okuyanlar ve öğrenenler bilirler ki, Resuli Kibriya sallallahu aleyhi ve sellem efendimizin sahih hadîsleri de bir tür vahiydir. Kur'ân-ı Mecid'te Peygamber-i zişan için "O kendi hevasından konuşmaz" buyurulmşutur.         11. Kur'ân'a, Sünnete, icmâ-i ümmete, cumhur-i ulemâ yoluna, dinî konularda Sevad-ı Âzama bağlı olan her Müslüman Sahih-i Buharî'yi yüceltmeli, dinimizin Kur'ân'dan sonra en güvenilir kaynağı olan bu mübarek ve muazzez kitaba iftira edenlere yüz vermemelidir.         12. Buharî'de mevzu hadîs vardır hezeyanını savuran birtakım ilâhiyatçıların, imam-hatip muallimlerinin ilmî icazetleri, yani islâmî diplomaları yoktur. Onlar, geleneksel Ehl-i Sünnet öğretilerinin dışına çıkamaz. Çıkarlarsa dall ve mudil olurlar, yani sapıtmış ve saptırmış olurlar.         13. Sünnet yıkılırsa fıkıh yıkılır. Fıkıh yıkılırsa İslâm dini temellerinden dinamitlenmiş, bombalanmış olur.         14. Merhum Sultan Abdülhamid-i Sânî efendimiz zamanında "Buharî'de mevzu hadîsler vardır..." hezeyanı savrulmuş olsaydı, bunu yapan saygısız ve cür'etkâr kişi soluğu Fizan'da veya Yemen'de alırdı. Halife hazretleri, ulemâ ve fukaha, meşâyih-i kiram böyle bir iftiraya kesinlikle tepkisiz kalmazlardı.         15. 1950'li yıllarda, Ankara'nın yüksek tepelerinden birinde içkili bir sofrada: "Biz dinî hurafeleri doğrudan doğruya saldırarak yok edemedik. Bu sefer işi mihraptan halledeceğiz" denilmişti. İşte elli seneden beri bu yapılmaktadır.         Hülasa-i kelâm:         Kur'ân haktır.         Sünnet haktır.         İcmâ-i ümmet haktır.         Şeriat haktır.         Dört mezhep haktır.         Fıkıh haktır.         Sahih-i Buharî'de mevzu hadîs yoktur.         Bid'atçiler yalancıdır.         Reformcular fesatçıdır.         İslâm'da yenilik ve değişiklik olmaz.         Dinimiz mükemmel ve mükemmil dindir.         Müslümanların kendilerini islah etmeleri ve ahkam-ı islâmiyeye uydurmaları gerekmektedir.         Nasirüddin Albanî gibi icazetsiz kimseler muhaddis değil, süper bid'atçidir.         Bugün Türkiye'de müctehid seviyesinde ve tabakasında hiçbir âlim ve fakih yoktur.         İslâm'ın sahih itikadına, fıkha aykırı saçma sapan ictihadlar yapanlar müctehid değil, müctehid taslağıdır.         Reformcular, mezhepsizler, Buharî'de mevzu hadîs vardır diyenler, Ehl-iSünnet'i yıkmaya çalışanlar maalesef yüz binlerce dolarlık câizeler ve telif ücretleri ile teşvik edilip desteklenmektedir.         Kur'ân bütün insanlığa gönderilmiştir. Kur'ân'ın Yahudileri ve Hıristiyanları İslâm'a çağırmadığı iddiası bilkülliye yalandır, yanlıştır.         Afganî, taqiyye yaparak Müslümanları aldatmıştır. İranlı olduğu halde kendisini Afgan göstermiş, Şiî olduğu halde Sünnî postuna bürünmüştür.         Onun talebesi Muhammed Abduh da Masondur, merduttur, Ehl-i Sünnet dışı fikir ve görüşleri vardır.         Reşid Rıza da bid'atçidir.         Yılın tarihin büyük din âlimleri ve fakihleri listesinin başında Şeyhülislâm Mustafa Sabri, Düzceli Muhammed Zahid el-Kevserî, Yusuf İsmail en-Nebhanî, Mekke Şafiî Reisülulemâsı Zeynî Dahlan vardır.         Bütün Ehl-i Sünnet ulemâ ve fukahası Afganî'ye, Abduh'a, Reşid Rıza'ya karşıdır.         Buharî'ye, dolaylı olarak mezheplere ve fıkha, Ehl-i Sünnete saldıranlar, belli bir plan ve proje dahilinde yıkıcılık yapmaktadır.       Cadde-i Kübra-i islâmiyeyi bırakıp da Mason Afganî'nin çıkmaz sokağına girenler basiretsiz, firasetsiz, sağduyusuz kimselerdir uzur-i İlâhiyat-penahîlerine:   Muhterem efendim,         Selam ve hürmetlerimi sunduktan sonra...         Bendeniz bir Ehl-i Sünnet ve Cemaat Müslümanı olarak; fıskı, fücuru, bid'ati kendisini küfre düşürmeyen ve kıldığı namazın fesadına sebep olmayan herkesin arkasında namaz kılar, selamını alıp verir, kestiği hayvanın etini yer, hastalanırsa ziyaretine gider, vefat ederse cenazesinde bulunurum.         Tevhid hakkında, sert bir üslupla nasihat ediyorsunuz. Mâlum-i 'âlileri, Tevhid ile Tenzih birlikte olmalıdır.         Tevhid diyor, sonra Yüce Allah'a noksan sıfatlar izafe ediyor. Böyle şey olmaz.         Aşağıdaki inançlar Tevhid'e gölge düşürür.         - Allah'a zaman ve mekan isnad etmek.         - Allah'ın şekli vardır demek.         - Allah'ın cismi vardır demek.         - Allah'ın, insanlar gibi organları olduğuna inanmak.         - Allah'a cihet isnad etmek.         - Allah iner çıkar demek.         - Allah'ı yaratıklara ve onlarda olan şeylere benzetmek.         Bendeniz bu gibi inançlara sahip kimselerin ardında namaz kılmam. Fitne ve fesat çıkmaması için, kılmam gerekirse, fark ettirmeden o namazı iade ederim.         Tasavvuf ve tarikat velileri şeytan velileridir diyen bid'atçinin arkasında namaz kılınmaz. Çünkü o bu sözü ve inancı ile mü'minleri tekfir etmiş olur ve bu sebepten kendisi küfre düşer.         Tasavvuf ve tarikat Müslümanlarını şirk ve küfürle suçlamıyor ama onları tenkit ediyor... Böyle bir Müslümanın tasavvuftan ve tarikattan nasibi yoktur, tekfir etmediği için onun arkasında namaz kılarım.         Âmentü'nün şartlarını beşe indiren, kaderi zikr etmeyen kimsenin ardında namaz kılınmaz. Çünkü Kitab, Sünnet ve icmâ ile sabit bir temeli, zımnen de olsa inkar etmiştir.         Namazları, duaları, zikirleri, salavat okumayı inkar, red, tahkir eden kimse çok vahim bir bid'at içindedir. Çünkü bu dört değer ve kavram farzdır, Kur'ân, Sünnet ve icmâ ile sabittir. Münkiri mürted olur.         "Kur'ân'ın ve Sünnet'in nice muhkem (kesin) emri bugün geçerli değildir, onlar tarihseldir," diyen ve böyle inanan kimselerin ardında namaz kılınmaz.         Allah katında geçerli ve makbul din sadece İslâm değildir, Ehl-i Kitab da ehl-i necattır ve ehl-i Cennet'tir diyenin arkasında namaz kılınmaz, kılınırsa iade edilir.         Tevhid inancı ile Teslis inancı esasta birdir, farklılıklar teferruattır (ayrıntıdır) diyenin arkasında namaz kılınmaz. Böyle diyenler ak ile kara birdir demiş gibi olur.         Yüzde yüze kadar riba/faiz caizdir diyenin dininden şüphe edilir. Böylesinin arkasında kesinlikle namaz kılınmaz.         Evet muhterem kardeşimiz, benim inançlarım bu merkezdedir. Bu inançları kendim uydurmuş değilim, Ehl-i sünnet imamlarının, ulemasının, fukahasının, müfessir ve muhaddislerinin, müftülerinin görüşleridir bunlar.         En doğru inanç hükümlerini Ümmet-i Muhammed'e şu iki imam bildirmiştir: İmamı Eş'arî ve İmamı Mâturidî...         Onlardan önce doğru inanç yok muydu? Hâşâ böyle bir şey demedim. İlk üç asırda Selef-i Sâlihîn Efendilerimiz vardı. Onlardan sonra İslâm dünyası büyüdükçe büyüdü, Arapça bilmeyen ve din eğitimi almamış olan halkın kafası karıştı, nice sapık bid'at cereyanı çıktı. O büyük imamlar da Kur'ân'a ve Sünnete uygun inanç hükümlerini tasnif ettiler, doğru yorumlar getirdiler ve Ümmet'i aydınlattılar.         Peki Vehhabîler?..         Vehhabîlik bir bid'at fırkasıdır. Ehl-i Sünnet ile Vehhabîlik arasında kaç ihtilaflı konu varsa, bunların Hepsinde Ehl-i Sünnet doğrudur, haklıdır. İhtilaflı konuların birinde bile Vehhabîler haklı değildir.         Birtakım cahillerin türbelerde yaptıkları doğru mudur? İslâm'a, Kur'ân'a, Sünnet'e, Şeriat'a uymayan bütün bid'atleri Ehli- Sünnet uleması tenkit etmiştir. Bu bid'atleri Ehl-i Sünnete mal etmek adalete, insafa, doğruluğa yakışmaz.         İhtiramat-ı fâikamın kabulünü istirham ederim efendim.         * (İkinci yazı)         NE HALLERE DÜŞTÜLER         - Aşağıdaki satırlar on ay önce yazılmıştır-         Fazlurrahmancıları kimler destekliyor ve savunuyor, dikkat ediyor musunuz?         Sabataycılar hemen onları savunmaya başladı.         Şu malum ve mahut reformcu adam hemen yardımlarına koştu.         Ne kadar bid'atçi, yenilikçi, değişimci varsa onların safında yer aldı.         Bozacının şahidi şıracı...         Tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş.         Denize düşen yılana sarılırmış...         Onlar, dinde reform ve dini evcilleştirme, İslâm'ı Avrupa Birliği standartlarına uyarlama ve ayarlama çalışmalarını haklı gören, savunan, destekleyen bir tek Sünnî ulema gösterebilirler mi?         Benim dinim kumaş, onlar makas canlarının istediği gibi kesip biçecekler ve on milyonlarca Müslüman seyrine bakacak... Yağma yok yağma yok...         Ülkemizdeki dinde reform dolap ve düzenlerini, bütün İslâm dünyasının ulema meclislerine ve fetva merkezlerine duyurmalıyız.         Batılılar istemiyor diye kadınla ilgili sahih hadîsleri ayıklamak ne demekmiş...         Cihadsız bir İslâm türetmek ne demekmiş...         Dinde yenilik, değişim, sulandırma, İslâm'ı evcilleştirme faaliyetleri Fazlurrahmancı Ankara Ekolü mensuplarına verilmiş...         Yeni bir İslâm türetmek için on milyonlarca dolar dağıtılıyormuş. Bu para, babalarının malı mıdır? Sünnîlerin parasıyla Ehl-i Sünneti yıktırmak o kadar kolay mıdır sanıyorlar?         Üç İbrahimî din vardır... Üçünün mensupları da ehl-i necattır ve ehl-i Cennet'tir diyecekler ve biz de ses çıkartmayacağız. Yağma yok yağma yok.         Ehl-i Kitab ile bizim aramızda Âmentü bakımından ihtilaf yoktur diyecekler. Akıllarınca Tevhidi ile Teslisi birbiriyle uyuşur gösterecekler ve biz de itiraz etmeyeceğiz. Yağma yok yağma yok.         Siz herkesi kör, alemi sersem mi sanırsınız...         Dünyada ve âhirette ellerimiz yakalarınızdadır.         Biz Ehl-i Sünnet'in hak ve doğru olduğunu ilmelyakîn ve aynelyakîn biliyoruz. Dinimizi size tahrif ve tağyir ettirmeyeceğiz.         * (Üçüncü yazı)         FİTNE VE FESAT YANGINLARI         İSLAM terminolojisinde fitne kavramı vardır, çoğulu fitendir. Ateistler, çağdaşlar, sosyolojik Müslümanlar bu kelimeyi pek kullanmazlar.         Dünya dârül'fitendir yâni fitneler evidir. Dünyada fitne zamanları, fitnesiz zamanlardan daha fazladır.         İslâm tarihini ele alalım: Peygamberimizin (Salat ve selam olsun ona) vefatından fazla geçmeden fitneler başlamıştır. Hz. Osman oruçlu olduğu bir gün âsi ve bâğiler tarafından feci şekilde şehid edilmiştir.         Hz. Ali sabah namazını kıldırmaya hazırlandığı sırada Küfe Camii'nde şehid edilmiştir.         Müslümanlar Sıffîn savaşında birbirleriyle çarpışmışlar ve 70 bin kişi ölmüştür.         Kerbelâ sahrasında Hz. Hüseyin efendimiz ve yaranı şehid edilmiştir. Hz. Hüseyin'in başı kesilmiştir.         Fitneler bitmez tükenmez... Haçlı seferleri... Moğol istilası... Hülagû ordusunun Bağdad'ı istila edip taş üzerinde taş, gövde üzerinde baş bırakmaması, yüz binlerce yazma kitabın Dicle nehrine atılarak yok edilmesi... Endülüs faciası...         1924'te son Halifenin kovulması ve Hilafet-i İslâmiye'nin kaldırılması...         "İslâm'da Fitneler tarihi" adlı on ciltlik bir kitap yazılsa, her cildi bin sayfa olsa yine tamamı bir araya getirilemez.         Bu devirde bütün dünya ağır, yoğun, şiddetli fitnelerle sarsılıyor. Türkiye de böyle.         Birtakım cahiller ve gafiller, bu fitneleri ya görmüyor, yahut önem vermiyor.         - İslâmî kesimde lüks, sefahat, israf içinde yaşayan bazıları "Hz. Peygamber bu devirde yaşasaydı en lüks cipe binerdi" diyor. Zehi gaflet!         Fitneler ve fesatlar devrinde yaşadığımızı bilelim ve ona göre tedbirli bir hayat sürelim. Sakın gafillerden ve cahillerden olmayalım.         Kur'ân'a, Sünnet'e, icmâ-i ümmete aykırı olan her şey aslında fitnedir.         İtikadın bozulması... Bid'atlerin yayılması... Namazın terki... Halkın şehvetlerine tâbi olması... Emri mâruf ve nehyi münker yapılmaması... Kadınların açılıp saçılması... Binanın, ribanın ve zinanın korkunç boyutlara ulaşması... Müslümanların tek bir ümmet olmaktan çıkıp binlerce hizbe ve fırkaya ayrılmaları ve birbirleriyle çekişmeleri...         Bütün gücümüzle, ellerimizdeki bütün imkanlarla fitne ve fesat yangınlarını söndürmeye kalkışmazsak, hem dünyada, hem ahirette yanarız.           İslâmcılık sektöründe; İslâm dinine, Kur'ân'a, Sünnete, İslâm ahlâkına, islâmî bilgeliğe aykırı fikirler, görüşler, tezler, iddialar tedavül ediyor. Bütün İslâmcıları suçlamaksızın, bozuk ve yanlış fikirlerin bazısını, kısa açıklamalarla aşağıda sıralamak istiyorum:         1. Bu devlet yıkılsın sözü... Az da olsa siyasî ve hukukî kültürü olan bir Müslüman böyle konuşmaz. Âmme hukuku okuyanlar bilir ki, devlet başka şeydir, düzen veya sistem başka şey. Devlet, devamlılığı olan bir değer ve kurumdur. Sistemler ve düzenler değişir, devlet yerinde kalır. Devlet, eski felsefedeki cevherdir, düzen ve sistem o cevherin arazıdır. Devlet yıkılsın demek, içinde yolculuk yaptığınız uçağın, yolculara iyi hizmet verilmemesi, hattâ eziyet edilmesi dolayısıyla düşmesini istemek demektir. Yahut, içinde haram olan necis bir içkinin bulunduğu çok kıymetli ve nefis Bohemya işi renkli kristal bir bardağı kırmak demektir. Doğrusu: İçkiyi dökmek, bardağı yıkayıp şartlamak, içine helâl ve tayyib bir içecek koymaktır.         2. Biz Asr-ı Saadet'i geri getireceğiz sözü... Asr-ı Saadet geri gelmez. Böyle bir söz çok büyük bir sözdür. Bu gibi lâfları eden İslâmcılar aynaya baksınlar...Asr-ı Saadet biz Müslümanlar için ölçüdür. Onu geri getiremeyiz ama ona benzemeye çalışırız. Asr-ı Saadet niçin geri gelmez? Çünkü, onun saadet asrı olması Peygamberin (Salat ve selam olsun O'na) ve Ashab-ı Kiram'ın (radiyallahu anhüm ecmain) o devirde bulunmasıdır. Nitekim Resulullah "En hayırlı karn (çağ, kuşak) benim karnımdır..." buyurmuşlardır. Biz Asr-ı Saadet'i geri getireceğiz diyen bazı İslâmcıların neler yaptığını gördük ve görüyoruz. Kötü dedikleri, yıkılmasını istedikleri düzenin haram, necis, kirli, kara rantlarına saldırdılar...         3. Müslümana her şeyin en iyisi layıktır sözü... Ülkedeki bozuk düzenin veya sistemin haram rantlarıyla zengin olanlar, "Müslümana her şeyin en iyisi layıktır" ilkesiyle lükse, sefahate, aşırı tüketime yöneldiler. Saray yavrusu lüks meskenler, lüks otomobiller, lüks yazlıklar, lüks giyim kuşam, lüks yeme içme, lüks oteller... İslâm, Kur'ân, Sünnet, bilgelik lüks ve israfı sarahaten (açıkça) haram kılmıştır.Müslüman orta halli yaşar, tevâzudan ayrılmaz; onda paylaşma ve yardımlaşma ahlâkı vardır. Peygamberimiz "Komşusu aç yatarken kendisi tok sabahlayan bizden değildir" buyurmuştur.         4. İslâmî feminizm... Feminizm Batı'da çıkmış bir ideoloji olup ilâhî islâm diniyle ve Ahmedî şeriatla bağdaşmaz. Kadınlar ile erkekler, insan olmak bakımından elbette hukuk önünde eşittirler ama mutlak olarak eşit değildirler. Dünyada yarısı erkek yarısı kadın bir ordu var mıdır? Atletizm ve spor yarışmalarında niçin erkekler ayrı, kadınlar ayrı yarışır? Kadın haklarına evet, kadının haysiyetini korumaya evet...Bozuk bir ideoloji olan feminizme hayır.         5. Peygamber bu devirde yaşamış olsaydı en lüks cipe binerdi sözü... Bu söz son derece yanlıştır ve büyük mânevî vebali vardır. Peygamber Efendimizin ahlâkı, yaşayışı şemâil kitaplarında yazılıdır. O, elinde imkân olduğu zamanlarda bile kesinlikle lüks, israflı, şatafatlı, gösterişli bir hayat sürmemiştir. Genellikle, mütevazı bir binit olan bir estere (katıra) binerlerdi. Peygamber altını gümüşü (parayı) hiç sevmezdi. Eline geçen bütün helâl parayı, malı dağıtmıştır. O, parayı kenz yapmazdı, yani istiflemezdi. "Uhud dağı kadar altınım olsa, borç ödeyeceğim birkaç dinar dışındaki kısmının bir gece bile nezdimde kalmasını istemem" demiş ve öyle yapmıştır. O kadar mütevazı yaşamıştır ki, bütün ömrü boyunca buğday ekmeği ile eti (ikisinibirden) doyasıya yememiştir. Günümüzün Müslüman zenginleri Peygambere uymuş, O'nun ahlâkı ile ahlâklanmış olsalardı bu memlekette sosyal adalet olur, bir kişi bile aç ve perişan sürünmezdi.         6. Kötü düzenlerde bazı kötü ve haram işler yapılabilir sözü... Savaş esnasında yapılabilecek bazı savaş hile ve hud'aları dışında, Kur'ân'ın haram kabul ettiği şeyler her yerde ve her zaman haramdır. Düzen kötü diye Müslüman hırsızlık yapamaz, yetim hakkı yiyemez, hortumlama yapamaz. Dinimiz bize doğruluğu ve dürüstlüğü mutlak olarak emr etmiştir. Müslüman, Darü'l-İslâm'da, Darü'l-harpte ve Darü'l-fetrette hep doğru, hep emîn, hep güvenilir, hep temiz olmakla yükümlüdür. Resulullah Efendimiz (Salat ve selâm olsun O'na) Mekke müşrikleri (Allah'a ortak koşan kâfirleri) kendisine ve ilk Müslümanlara çok eziyet ettikleri zamanlarda bile istikametten (doğruluktan)zerre kadar ayrılmamıştır.Müslüman iyi insan, örnek insan, ahlâk ve fazilet sahibi insan demektir. Bugün ülkemizde ezan okunuyor, namaz kılınıyor, serbestçe oruç tutuluyor, hacca gidiliyor, Müslümanların cenazeleri din hükümlerine göre yıkanıp, kefenlenip, namazı kılınarak toprağa veriliyor. Evet, çok büyük olumsuzluklar vardır ama bu ülkede yaşayan Müslüman çoğunluğun haklarını gasbetmek ve yağmalamak için bunlar (bu olumsuzluklar) gerekçe ve bahane gösterilemez. Bugün Türkiye'de kötü bir düzen vardır diyerek; İslâm'ın, Kur'ân'ın, Şeriatın, Sünnetin kötü gördüğü, haram kıldığı işleri yapanlar elbette yanlış düşünüyor ve yanlış yapıyor. İmamı Şâfiî hazretleri "Asıl fazilet (üstünlük) odur ki, düşmanlar onu kabul ve teslim etsinler" buyurmuştur. İslâm'a hizmet edenler, Müslümanları temsil edenler öyle ahlâklı, öyle faziletli, öyle doğru, öyle dürüst, öyle güvenilir, öyle bilge olmalıdır ki, din düşmanları bile onların bu üstünlüklerini kabul etsinler... Her hâl ü kârdaMüslüman haram yemez, rüşvet alıp vermez, beytülmali zimmetine geçirmez, kara ve kirli servet sahibi olmaz... Müslüman temiz ve şeffaftır, kötü düzenin pisliklerine bulaşmaz. Düzen kötüdür diye her haltı yemez.         Bu altı maddeden sonra islâmî kesimdeki bazı vahim durumlara temas etmek istiyorum.         1. Ümmet kavramı ve değeri yitirilmiş, onun yerine hizip, fırka, cemaat, grup, klik asabiyeti gelmiştir.         2. Bazı İslâmcılar ve Müslümanlar baronlarını, ruhanîlerini, reislerini putlaştırmış erbab haline getirmişlerdir.         3. İslâm ve iman kardeşliği yitirilmiş, Ümmet içine fitne, fesat, tefrika girmiş; sarsılmaz bir birlik oluşturması gereken Müslümanlar birbirleriyle çekişmeye, rekabet etmeye başlamıştır.         4. Bazıları, İslâm'ın tek hak din olma tekelini ve özelliğini inkâr etmişler, (Peygamberi, Kur'ân'ı inkâr ve tekzib eden) Ehl-i Kitab da Cennetliktir bozuk inancını ortaya atmıştır.         5. İslâm'ın, beş vakit namazdan sonra en önemli ve temel ibadeti olan zekâtın toplanmasında, verilmesinde, sarfında (harcanmasında) dağıtılmasında vahim çarpıklıklar ve aykırılıklar ortaya çıkmıştır.         6. Müslümanlar sanki "Birleşmemekte" birleşmişlerdir.       7. Binde 999'unun mimarî ve sanat kıymeti olmayan müzeyyen camiler yaptırmışlar, lâkin (nâdir istisnalar dışında) bunlarda hizmet edecek icazetli ve ehliyetli ulemâ, fukaha, huteba, eimme yetiştirmemişlerdir   Müslüman aldanır mı?         Mü'min aldanır mı, aldatılır mı?.. Bu sorunun cevabını bulmak için Peygamberimiz (Salat ve selam olsun ona) şu iki hadîs-i şerifini bilmek gerekir: 1. "Mü'minin firasetinden korkunuz, çünkü o Allah'ın nuruyla görür." 2. "Mü'min, bir delikten çıkan (zararlı) tarafından ikinci defa sokulmaz."         İkinci soru: Bu devirdeki Müslümanlar aldanıyor ve aldatılıyor mu?.. Buna benim cevabım şudur: Büyük kısmı aldanıyor ve aldatılıyor.         Müslümanların büyük bir kısmı bir delikten çıkan tarafından bir kere değil bin kere sokuluyor ve bin birinci sokulmaya hazır vaziyette bekliyor.         Mürşidler ikiye ayrılır:         1. Gerçek kâmil mürşidler. Bunlar insanları hidayete ebedî saadete, Cennet'e, ilahî rızaya davet ederler, bu yolda kılavuzluk yaparlar.         2. Sahte, gayr-i kâmil mürşidler. Bunlar insanları sömürür, yanlış ve aykırı yollara sokar. Şeytanlardan daha fazla zarar verir.         Evliya da ikiye ayrılır:         Allah'ın velileri (Evliyaullah)         Şeytan'ın velileri (Evliyauşşeytan)         Allah'ın velileri insanları Allah'a ve Resulüne itaate çağırır. Farzların dosdoğru edasına çağırır. Kur'ân'a ve Sünnet'e uymaya çağırır. Şeriat ve fıkha çağırır. Ahlak ve fazilete çağırır. Veliler bu hizmetleri için yaratıklardan ücret istemezler ve teklif edilirse almazlar. Onlar Haliq'a (Yaratan'a dönüktür). Cenab-ı Hak yüce sırlarını takdis buyursun.         Şeytan'ın velileri, suret-i haktan görünerek bin türlü bid'at, fitne, fesat, nifak, şikak çıkartır. Ehl-i İslâm'ın paralarını ve mallarını ganimet olarak toplar ve Şeriat'a aykırı yollarda sarf eder, Kur'ân'a ve Sünnet'e, Şeriata ve fıkha, ahlak ve fazilete aykırı bir sürü iş yapar. Allah Ümmet-i Muhammed'i onların şerlerinden muhafaza buyursun.         Milyonlarca Müslüman niçin aldanıyor ve aldatılıyor? Aklımın erdiği kadar sebeplerini sayayım:         1. Ehl-i Sünnet ve cemaat çerçevesinde yeterli ve güçlü bir din eğitimi almamışlar, kendilerini kurtaracak derecede İslâm kültürüne ve birikimine sahip olmamışlardır.         2. Medâris-i İslâmiyye kapatıldığı için halkı çekip çevirecek icazetli ve gerçek ulema, fukaha ve müftüler yetişmemiştir.         3. Tasavvuf ve tarikat tekkeleri, zaviyeleri, dergahları kapatıldığı için İslâm'ın hikmet, ahlak, fazilet boyutu halka öğretilmemiştir.         4. Din düşmanı kâfirler ve müşrikler, saf ve cahil Müslümanları saptırmak için, İslâmî kesimin içine bir sürü (köpek sürüsü gibi) ajan, casus, provokatör, yönlendirici, istihbaratçı sokmuşlardır.         5. Dıştan, petro-dolarlarla birtakım kalemler ve vicdanlar satın alınmış veya kira ile tutulmuştur. Bunlar Müslümanları bid'at ve dalalet yollarına çekmek için yoğun propaganda yapmaktadır.         6. Haçlılar, misyonerler, Siyonistler, neo-Haricîler, çağdaş Hassan Sabbah müridi Haşhaşînler ve daha bir sürü bid'at ve dalâlet mensubu, saf ve cahil Müslümanların beyinlerini yıkamaktadır.         Müslümanlar aldanmamak için nelere dikkat etmeli, neler yapmalı, neler yapmamalıdır. Onları da aklım derecesinde beyan edeyim:         1. Din baronlarını, şeyhleri, rüesa-i İslâmiyeyi, Hazretü'l-Hazeratı, Muhteremân-ı kiramı ve sair din-başları putlaştırmamak, erbab haline getirmemek, neredeyse Peygambere denk ve hattâ bazen ondan üstün hale getirmemek.         2. İcazetli gerçek ulema ve fukahaya tâbi olmak. Ulemâ-i su'a tâbi olmamak.         3. İcazetli gerçek şeyhlere tâbi olmak.         4. Gerçek mürşid-i kâmillere tâbi olmak.         5. İcazetli ulema, fukaha, müftüler tarafından yazılmış ilmihalleri, fıkıh kitaplarını, ahlak kitaplarını, tefsirleri, hadis şerhlerini okumak; icazetsizlerin, bid'atçilerin, sapıkların yazdığı kitapları okumamak.         7. Zekatlarını Kur'ân'ın, Sünnet'in, fıkhın, Şeriat'ın öngördüğü şekilde hakikî şahıslara, temlik suretiyle vermek; tüzel kişilere (derneklere, vakıflara, cemaatlere, tarikatlara) vermemek.         8. Ümmet şuuruna sahip olmak.         9. Cemaat, tarikat, hizip, fırka, grup, klik taassubuna (fanatizmine) saplanmamak.         10. Kalp gözünün açık olması için nefs-i emmaresiyle büyük cihad yapmak.         11. Namazı, orucu, haccı, umresi, sakalı, sarığı, cübbesi, teheccüd namazı, ezkâr ve evradı kendisini ucba (kendini beğenmeye) götürmemesi için dikkatli ve uyanık olmak. Nefsini çok kötülemek. Kendini beğenmemek.         12. Ben dememek, biz demek.         13. İman sahibi bir Müslümana bütünüyle düşman olmamak, sadece ondaki olumsuzluklara karşı olmak.         14. İman kardeşliğini zedeleyen ve yıkan her şeyden uzak durmak.         15. Bid'ati ve fısk u fücuru kendisini küfre götürmeyen her Müslümanı kardeş bilmek.         16. Bütünü parça içine sığdırmaya (ki büyük aptallıktır) çalışmamak.         17. Bütün mü'minleri kardeş bilmek, aralarında meşreb ve görüş ayrılığı olan mü'minleri "has kardeş" bilmek.       18. Firasetli bir mü'min olmak için ne gibi şartlara ve sebeplere tevessül etmek gerekiyorsa onlara tevessül etmek.   Sevgili Müslüman kardeşlerim... Bendeniz profesyonel bir yazar ve gazeteci değilim. Elli senedir gazetecilik yapıyorum, iki günlük gazete, iki haftalık gazete sahibi oldum, bir sarı basın kartım bile yoktur. Geçimimi, küçük bir yayınevim var, oradan temin ederim. Bir de, ayda 520 liralık emekli maaşım vardır.         Hiçbir siyasî emelim yoktur, riyaset peşinde koşmam, kendimi beğenmem, nefsimi temize çıkartmam, azıcık şöhret-i kâzibem vardır, ondan da çok müştekiyim.         Büyük insanlar mütevazıdır. Bendenizin tevazuu (varsa) büyüklükten ileri gelmez, küçük ve aciz olduğum için mütevazıyımdır.         Müslüman ve mü'min olmaktan başka hiçbir faziletim yoktur. Sorsalar: Sen mü'min misin?.. Elbette, kesin olarak mü'minim cevabını veririm ama iyi bir Müslüman olduğumu asla iddia etmem.         Olgun Müslümanlar kendilerini övmez, kemâlleri icabı tevazu hırkasıyla gezer. Benim tevazuum kemalden değil, yukarıda beyan ettiğim gibi acz ve fakrdandır.         İslâm dünyasında çeşitli fırkalar, hizipler, mezhepler ve meşrebler türemiştir. Bendeniz Ehl-i Sünnet ve Cemaat Müslümanıyım.         Allah'ın muradına uygun İslâm'ın ehl-i Sünnet olduğuna inanırım ve bu gerçeği sağlam şekilde bilirim.         Din, şeriat ve fıkıh kaynaklarının dört olduğuna inanırım: Kitabullah, Resulullah'ın Sünneti, icmâ-i ümmet ve kıyas-ı fukaha.         Kıyas ve taklidi red ve inkâr edenleri bid'atçi olarak kabul ederim ve söylediklerine kulak asmam.         Şeriat-ı Garra-i Ahmediyye'ye aykırı her şeyi bâtıl ve heder kabul ederim.         Tasavvuf ve Tarikatı İslâm'ın ahlâk boyutu olarak görürüm.         İslâm'ın zâhirine, Şeriat'a ve fıkha aykırı olan Tasavvuf ve Tarikatı, Tasavvuf ve Tarikat olarak kabul etmem.         İslâm'ı, Kur'ân'ı, Sünneti en iyi anlayanların ve yaşayanların gerçek sûfîler olduğunu bilirim. Hücetülislâm İmamı Gazalî hazretleri "El-Munkızu mine'd-Dalâl" adlı kitabında sûfileri çok övmektedir. Bendeniz bu kanaat ve görüşü benimsemişimdir.         Osmanlı'dan kalma birkaç büyük ve gerçek şeyhe yetiştim, onları tanımakla şereflendim. Hepsi de Şeriat'a uyan, Allah'ın yap dediklerini yapan, yapma dediklerini yapmayan, beş vakit namazı kılan, dünyaya sırt çevirmiş, Peygamber (Salât ve selam olsun O'na) Sünnetine bağlı; ahlâklı, faziletli, hikmetli, takvalı kimselerdi. Haram yemezlerdi, paraya ve mala değer vermezlerdi.         İslâm medreselerinin kapatılmasından, tasavvuf dergah ve zaviyelerinin yasaklanmasından sonra halk, din eğitiminden mahrum kaldı ve meydana gelen boşluktan yararlanan bir sürü bid'at ve dalâlet fırkası taraftar buldu. Bunları görerek çok üzülüyorum ve elimden geldiği kadar çırpınıyorum.         Zamanımızdaki kötü bid'atler şunlardır:         1. Mezhepçilik.         2. Telfik-i mezâhib.         3. Selefîlik.         4. Necdîlik.         5. İslâmcılık.         6. İslâmî aktivizm.         7. Kur'âniyyûn fırkası. (Bunlar Sünnet'i, icmâ-i ümmeti, fıkhı inkâr ediyor.)         8. İslâm'ın yanlış ve bid'at siyasî yorumları.         9. Tekfiriyye. (Tenkit ettikleri Müslümanları müşrik ve kâfir ilân eden mutaassıplar ve aşırılar.)         10. İlmi, ehliyeti, icazeti, kudreti olmayan her cahil Müslümanın kendi kafasıyla Kur'ân hükmü çıkartmasını isteyen ve öyle yapanlar.         11. Sünneti ve hadîsleri inkâr edenler.         12. Tarihselcilik mezhebi. (Bunlar Kur'ân ve Sünnetteki kesin ve evrensel hükümlerin bu devirde geçersiz olduğunu iddia ediyor.)         13. Reformcular.         14. Dinde değişiklik ve yenilik isteyenler.         15. Allah'a ortak koşanlar, İsa -hâşâ- ibnullahtır (Allah'ın oğludur) diyenler; Teslise inananlar, Hz.Muhammed'in risaletini yalanlayanlar, Kur'ân'ı reddedenler, İslâm'ı hak din olarak kabul etmeyenler de necat (kurtuluş)ehlidir ve Cennetliktir diyen taife.         Daha saymakla bitmez bid'at taifesi vardır.         Maalesef bunlar, yaldızlı propagandalarla ve petro-dolarlarla taraftar bulmuştur.         Bunlarla mücadele etmek, halkı uyandırmak ve aydınlatmak, din alimi ve fakih olmadığım için öncelikle bana düşmez. Yeterli mücadele, uyarı ve aydınlanma yapılmadığı için min gayri haddin bu hizmeti ifaya çalışıyorum.         Dinî konularda kendi kafamdan yazmam. İcazetli ulemâ ve fukahanın kitaplarındaki bilgileri kendi üslubumla tekrar eder duyururum.         Yanılabilir miyim? Kendi şahsî fikir ve görüşlerimde yanılmam mümkündür. Lakin, icazetli ulemâ ve fukahanın üzerinde ittifak ettikleri konu, hüküm ve bilgilerde (nakil hatâsı yapmamışsam) yanılmam mümkün değildir.         Bu konuların bazısı şunlardır:         1. Yüce Allah kemâl sıfatlarla sıfatlıdır.         2. Yüce Allah noksan sıfatlardan münezzehtir.         3. Yüce Allah zamandan, mekândan, inmekten çıkmaktan, cisimden, cihetten, insanlar gibi organları olmaktan münezzehtir. Çünkü bunlar O'nun şanına, kemaline, yüceliğine yakışmaz.         4. İslâm, Allah katında tek hak, makbul, geçerli dindir. Yüce Rabbimiz İslâm'dan başka dinden razı ve hoşnud olmaz.         5. Cahiller ve yetersizler Kur'ân'ı kendi heva, kafa ve re'ylerine göre yorumlayamaz ve ondan hüküm çıkartamaz.         6. Kur'ân Arapça'dır,Türkçe tercümeler, meâller, tefsirler Kelamullah olan Kur'ân'ın yerini tutamaz.         7. Sahih hadîsleri inkâr edenler zındıktır.         8. Mütevâtir hadîsleri inkâr edenlerin küfre düşmesinden korkulur.         9. Hz. İsa aleyhisselâmın âhir zamanda nüzul edeceği yüzden fazla hadîsle haber verilmiştir, bu konuda mânevî tevâtür beyyinesi vardır. Bunları inkâr edenin kâfir olacağına dair fetva bulunmaktadır.         10. Birtakım şazz ictihadlar, görüşler esas alınarak itikad, fıkıh ve Şeriat hükümleri değiştirilemez.         11. Mü'mini tekfir edenin kendisi kâfir olur.         12. Zekâtta temlik şartı vardır. Temlik olmadan zekât olmaz. Zekâtın hangi hakikî şahıslara verileceği Kur'ân-ı Kerîm'de sarahaten, çok açık şekilde beyan edilmiştir. Başka şahıslara ve başka işlere verilemez.         13. Tesettürü inkâr eden dinden çıkar.         14. Riba helâldir diyen kâfir olur.         15. İki kardeş olan Muhammed ibn Adilvehhab ile Süleyman ibn Abdilvehhab arasındaki anlaşmazlık ve ihtilâfların hepsinde Süleyman ibn Abdilvehhab haklıdır, Muhammed ibn Abdilvehhab haksızdır.         16. Abdülkadir Geylanî, Ahmed er-Rufaî, Şah Muhammed Bahaüddin, İmamı Rabbanî, Hasan eş-Şazelî, Mevlânâ Celalüddin Rumî, Muhyiddin ibn 'Arabî ve benzeri Tasavvuf ve Tarikat evliyası evliyaurrahmandır.         17. Şeriata uygun olarak yapılan tevessül haktır.         18. Keramet-i evliya haktır.         19. Kabir ziyareti caizdir.         20. Medine-i Münevvere'ye giderek efendimizi ziyaret etmek caizdir, sevaplı bir iştir.         Sevgili Müslüman kardeşlerimi, bid'atlerden ve dalaletlerden uzak durmaları, bunların tuzaklarına düşmemeleri konusunda nâçizâne uyarıyorum.         Ehl-i Sünnetin sahih inancını öğrensinler.         Kendilerine yetecek ve kendilerini kurtaracak kadar ilmihallerini öğrensinler.         Kafa karıştırıcı kitaplardan ve metodlardan uzak dursunlar.         Zındıkların, bid'atçilerin, dall ve mudil kişilerin kitaplarını din kitabı sanıp okumasınlar.         Azılı Farmason, taqiyyeci, aldatan bulaşık ve karışık kimselere tâbi olmasınlar.         Dinî konularda cumhur-u ulemâya tâbi olsunlar.         İcazetli olmayan kişilerden sakın fetva istemesinler.         Dinî konuları mıncıklamasınlar.         Sevad-ı 'Âzam dairesinde olsunlar.         Cadde-i Kübra'da bulunsunlar.         İcazetli ulemâya, fukahaya, meşayihe, mürşidlere bağlansınlar, böylece ucu Resullerin Seyyidi'ne ulaşan çok sağlam bir silsileye yapışsınlar.         Bu satırları yazmaktan dolayı hiçbir maddî menfaatim yoktur.         Bendeniz Ehl-i Sünneti petro-dolar karşılığında savunan bir kimse değilim.       Selâm ve hürmetlerimle...   SORU: Ehl-i Sünnet ve Cemaat yoluna bağlı bir Müslüman İbn Teymiye'nin kitaplarını okuyabilir mi?         İcazetli alim, fakih, müfessir, muhaddis ise okuyabilir. Çünkü böyle bir kişi doğru ile yanlışı birbirinden ayırt edebilir. Nitekim, Ehl-i Sünnet uleması Mutezile fırkasına bağlı olan Zemahşerî'nin tefsirini tedkik etmekte ve gerektiği zaman ondan yararlanmaktadır.         Bir Müslüman, icazetli din alimi ve fakih değilse İbn Teymiye'nin kitaplarını eline almamalıdır. Çünkü bunların içinde, Ehl-i Sünnet itikadına ve fıkhına uymayan sakıncalı, münakaşalı, ayak kaydırıcı yerler vardır.         İcazetli alim ve fakih olmayan kişi bunları bilemez ve doğru yoldan çıkabilir.         Nedvî'nin kitabında İbn Teymiye'ye yer vermesi ve onu uzun uzun anlatması, bu zatın tezkiyesi için yeterli değildir. Kaldı ki, Nedvî, Mevlana Celalüddin Rûmî'ye büyük yer ayırmış ve övmüştür.         İbn Teymiye'yi yeren, tenkit eden ulema, fukaha ve eimmenin sayısı övenlerden kat kat fazladır.         Âlet ilimlerini okumamış, 'âlî ilimleri okumamış, üstadlardan ders almamış, sonunda imtihan verip icazet almamış kimselerin tartışmalı kimselerin kitaplarını okumaları mânevî felâketlerine sebebiyet verir.         Kitapları okunacak âlim, fakih kimse mi kalmadı?         İbn Teymiye'nin kitaplarının okunması için çırpınan, bu uğurda büyük miktarda para harcayan taife Vehhabîlerdir. Niçin?.. İbn Teymiye'yi âlet ederek Müslümanları Vehhabî yapmak istiyorlar.         Onların bu tuzaklarına düşmemeliyiz.           O fırka bir Ehl-i Sünnet mezhebi, meşrebi, yolu değildir. Yeterli bilgiye sahip olmayan bazı saf kişiler "Onlar da Kur'ân diyor, onlar da namaz kılıyor, onlar da tesettüre riayet ediyor" diyorlar. Onların namaz kılmalarına hangi Müslüman itiraz edebilir?Sünnîlerle onlar arasındaki ihtilaf ve anlaşmazlık namaz konusunda değildir.         Ehl-i Sünnet ile onlar arasındaki temel ayrılık usûlde, yani akaittedir.         Onlar bazı âyet ve hadîslere lügavî mânâ veriyor ve Yüce Allah'a mekan, cihet, inmek, oturmak, el, yüz, ayak gibi sıfatlar yakıştırıyor. Ehl-i Sünnet bunu kabul etmez. İmamlarımız yed, vech gibi kelimelerin başka lisana tercüme edilmesine bile izin vermemiştir.         Yüce Allah bütün noksan sıfatlardan münezzehtir.         Peygamber Efendimiz'in (Sallallahu aleyhi ve sellem) Şeytan'ın boynuzunun Necd'ten zuhur edeceğine dair hadîsi bulunmaktadır.         Son iki yüz küsur yıl içinde Ehl-i Sünnet ulema ve fukahası o fırkayı red ve cerh eden binlerce kitap yazmıştır. Bu kadar alim ve fakih yanıldı mı?         Devrimizde İslâm'ı, bir din olarak değil de bir ideoloji siyasî bir güç kaynağı olarak anlayan ve algılayan aktivist, radikal, hızlı Müslümanlar için akaid meselelerinin fazla önemi yoktur. Onlar için önemli olan, kendi kafalarına göre sözde cihad ve siyaset yapmaktır.         Bendeniz 1960'lı, 70'li yılları çok iyi hatırlıyorum. O tarihlerde birtakım radikal, aktivist, hızlı, astığı astık, kestiği kestik İslâmcılar "Biz Asr-ı Saadet'i geri getirmek için çalışıyoruz" diyorlardı. Sonra Müslümanların eline iktidar geçti, mahallî idareler geçti ve bir de baktık ki, o eski idealist İslâmcıların kısm-ı azamı, bozuk dedikleri düzenin ve sistemin haram ve necis rantlarına saldırmaya, yağmacılık yapmaya, akıllarınca ganimet toplamaya başlamış...         Böyle kimselerin İslâmcılığı, cihad, Asr-ı Saadet özlemi kimseyi aldatmasın.         Pakistanlı aktivist bir şahsiyet var. Hayli kitabı Türkçeye çevrildi. Bu zat imanın şartlarını altıdan beşe indiriyor, kaderi iman şartı olarak saymıyor. Aktivist, radikal, hızlı İslâmcılar için bunun önemi yoktur.         Mısırlı aktivist bir yazarın dilimize çevrilen bir eserinde "Namazların ve duaların tembellik çağının ürünleri" olduğu iddia ediliyor. Bendeniz bunu hayli tenkit ettim. İkinci baskıda "Salavatlar ve zikirler tembellik çağının ürünleridir" şekline sokuldu.         Her iki tercüme de büyük hatadır. Namaz, dua, Peygambere salavat getirmek, Allah'ı zikr etmek farzdır. Bu dört temel farza nasıl olur da tembellik çağının ürünleri denilebilir. Böyle bir söz, söyleyeni küfre götürmez mi?         Allah'ın rahmetine intikal etmiş müellifin böyle bir fâhiş hata yapacağını sanmıyorum. Mütercimin işidir... Lakin bunca radikal, hızlı, Asr-ı Saadet'i geri getirmek iddiasında bulunan İslâmcı nasıl olur da bu fâhiş ve öldürücü hatâyı görmüyorlar ve düzeltilmesini istemiyorlar?         Hızlı, radikal, aktivist İslâmcıların baş tacı ettikleri İranlı bir sosyolog var. Bu kişi, İslâm'ı Tanımak kitabında "Allah gerçek bir Janus'tur" diyor. Yani Yüce Allah'ı hâşâ sümme hâşâ iki çehreli bir Roma putuna benzetiyor. Ne korkunç küfür, ne korkunç zındıklık ve ilhad. Hızlı, radikal, aktivist İslâmcılar için bunun da önemi yoktur. Tenkit ettiğim için bendenize saldırıyorlar.         Çeşitli fırkalara, hiziplere mensup Müslümanlar birleşsinler edebiyatı yapılıyor. Bid'atçiler yüz milyonlarca tasavvuf, tarikat mensubu Müslümanı şirk ve küfürle suçlayacaklar ve sonra birleşme olacak. Böyle bir şey mümkün müdür?         İslâm dininde en önemli konu akaid, usûl, temel inanç hükümlerinin sahih/doğru (Kur'ân'a ve Sünnet'e uygun) olmasıdır.         Bunu ikinci plana atıp, buna önem vermeyip ucuz radikallik ve aktivizm yapmak bizi neticeye ulaştırmaz.         Önce Cenab-ı Hak ile ilgili inançlarımızı tashih etmeliyiz (doğrultmalıyız).         Bütün MüslümanlarınKur'ân, Sünnet, İcmâ-i ümmet, cumhur-i ulema yolunda olması gerekir.         Ehl-i Sünnet ile Ehl-i bid'at ve ilhad kesinlikle uzlaşmaz ve bağdaşmaz.         Bid'at ve dalâlet fırkaları gerçek ve sahih İslâm değildir.           Vehhabîlik hakkında fetvalar         Endonezya'nın, Hindistan'ın, Pakistan'ın, başta Mısır olmak üzere bütün Arap aleminin, Siyah Afrika İslâm ülkelerinin, Batı ülkelerinin, Türkiye'nin icazetli gerçek ulemasından, aşağıdaki konularda çok açık, çok seçik, çok sarih fetvalar alınmalı ve bunlar bir kitapçık haline getirilerek Arapça, İngilizce, Urduca, Türkçe yayınlanmalı ve yekûn olarak milyonlarca adet dağıtılmalıdır.         Dikkat edilecek hususlar:         1. Sorular öncelikle fetva merkezlerine sorulacak.         2. İcazeti olmayan kimselere sorulmayacak.         3. Fetva verme yetkisine sahip olan hakiki müftülere sorulacak.         SORULAR:         * Bir: Vehhabîlik ile Ehl-i Sünnet arasındaki, sifâtullah (Allah'ın sıfatları) konusundaki ihtilaflar nelerdir? Ehl-i Sünnet niçin haklıdır?         * İki: Vehhabîler Peygamberimizin (salat ve selam olsun ona) türbesini yıkmak istemişlerdi. Ellerine imkân, fırsat ve güç geçerse yıkmakta tereddüt etmezler. Bu konuda Ehl-i Sünnet'in görüşü nedir?         * Üç: Vehhabîlerin bid'attir dedikleri kıyas-ı fukaha ve taklid niçin doğrudur ve haktır?         * Dört: Kendisi müctehid olmayan bir Müslümanın, fıkıh konusunda dört mezhepten birine bağlanması ve onu (zaruret halleri dışında) bütünüyle tatbik etmesi niçin doğrudur? Mezhepsizlik niçin yanlıştır?         * Beş: Şeriata, Kur'ân'a, Sünnet'e uygun olmak şartıyla tasavvuf ve tarikatlar hak mıdır, değil midir?         * Altı: Kabir veya berzah hayatı, kabir ziyareti, ölülerin ruhlarına okunan Kur'ân'ların sevabını bağışlamak gibi konularda Vehhabîlerin belli başlı hatâları nelerdir?         Burada altı soru ile yetiniyorum. Soruların sayısı 15 olabilir ve bunları uzman bir heyet hazırlar.         Üzerine basa basa tekrar ediyorum: Sorular sadece Sünnî ulema, fukaha ve müftülere sorulacaktır. İcazeti olmayanlara kesinlikle sorulmayacaktır.         Başvuru ve sorular Arapça yazılacaktır.         Vehhabîler kendilerine Vehhabî denilmesinden hiç hoşlanmıyorlar. Onlar Necidli Muhammed bin Abdilvehhab'ı imam (din önderi) ve rehber kabul ediyorlar, onun doktrinini benimsiyorlar, binaenaleyh bu sıfatı yadırgamamaları gerekir.         Hanefîler, Mâlikîler, Şâfiîler, Hanbelîler bu mensubiyetlerini iftiharla kabulleniyor.         Bendeniz bir Sünnî olarak Muhammed ibn Abdilvehhab'ı değil, onun kardeşi Süleyman İbn Abdilvehhab'ı rehber kabul ederim. Çünkü bu zat, kardeşi Muhammed'e reddiye yazmış, onun hatâlı fikir, görüş, inanç ve fetvalarını çürütmüştür. (Kitabın ismi: Es-Savaik el-İlahiyye fi'r-red 'ale'l-Vehhabîyye.)           Bazı Müslümanlar ne büyük saçmalıklar yapıyor. İslâm'ı yüceltmek için dinde reform, dinde değişiklik, dinde yenilik yapacaklarmış.         Bundan daha büyük akılsızlık olur mu?         Müslümanın vazifesi kendini İslâm'a uydurmaktır, İslâm'ı kendisine değil... Hangi sahada reform yapmalıyız?         Kesinlikle dinde değil.         Kendimizde reform yapmalıyız. İslâm'ı iyi anlamak, İslâm'ı hayatımıza ve hayata uygulamak için.         İslâm'ın islaha, reforma, değişikliğe, yeniliğe ihtiyacı yoktur. Bunlara biz Müslümanların ihtiyacı vardır.         Yeterli sayıda:         1. Vasıflı Müslüman yetiştirmeliyiz. Vasıflı Müslüman ne demektir, bunun şerhinin özeti 300 sayfa tutar. Bilgi ve inançta vasıflı... Kültürde vasıflı... Ahlâk ve karakterde vasıflı... Ahirete hazırlanmakta ve dünya işlerinde vasıflı... Sanatta vasıflı...         2. Güçlü Müslüman yetiştirmeliyiz.         3. İhlâslı Müslüman yetiştirmeliyiz.         4. Yedi sekiz lisan bilen icazetli ulemâ yetiştirmeliyiz.         5. Çok vasıflı, çok güçlü, çok üstün has hizmetkârlar yetiştirmeliyiz.         İmamı Gazalîler, Selahaddin Eyyubîler, İmamı Şa'ranîler, Mimar Sinanlar, Barbaros Hayreddinler yetiştirmeliyiz.         İcazetli, hakikî, ihlâslı, güçlü fukaha yetiştirmeliyiz.         Dinde reform saçmalıklarını bırakalım da; para, mal, servet, kazanç konusundaki sapıklıklarımızı, ahlâksızlıklarımızı, çarpıklıklarımızı, karaktersizliklerimizi düzeltmeye bakalım.         Eski gayretli Müslümanların üç ayda gittikleri yerlere şimdi uçaklarla birkaç saatte gidiliyor. İktisatta, ticarette, ihracatta, üretimde, hizmette, güzel sanatlarda, tatbikî sanatlarda dünyaya dağılıp hizmet etmeliyiz. Endonezya ordularla değil, ticaretle feth edilmiş, Darülislâm'a katılmıştır.         Para ve mal hırsı için zengin olmayı bırakalım da, İslâm'a hizmet için, malî ibadet yapmak için para kazanmaya bakalım.         Müslümanların zekasına, dehasına, çalışkanlığına, dürüstlüğüne, emin (güvenli) oluşlarına, sanatkârlığına, azmine, sabrına, ahlâk ve karakterine bütün insanlık hayran kalmalıdır.         Her iş, her beşerî faaliyet, her hizmet taşının altından bir Müslüman çıkmalıdır. Sibirya'nın doğusundaki Vladivostok'ta, Kanada'nın Pasifik sahillerindeki Vancouver'de, Finlandiya'nın Tampere şehrinde, Kongo'da, Tonga'da, Fiji Adalarında, Pekin'de... her yerde Müslüman tacirler, Müslüman iş adamları, Müslüman uzmanlar, Müslüman ustalar harıl harıl çalışmalı, hizmet etmelidir.         Bu hayırlı insanlar kazandıkları paranın yeterli bir kısmını Allah yolunda hayırlı hizmetlere ayırmalıdır. Kesinlikle bid'atçilere, din baronlarına, yarı mühtedilere, dini imanı para olanlara, Kur'ân'a ve sünnete aykırı iş edenlere, kâfirlerle sıkı işbirliği yapanlara, Ehl-i İslâm'ın beytülmalini zimmetlerine geçirenlere zırnık vermemelidir.         Endülüs'ü feth eden ilk Müslümanlar bugüne göre ilkel yelkenli gemilerle İngiltere'ye gitmişler.         Kristof Kolomb'tan çok önce Amerika'ya gitmişler.         Korkunç zorluklara katlanarak Çin'e gitmişler.         Bizde o ilk Müslümanlardaki gayretin binde biri bile yok.         Tevhid inancından, Kur'ân'dan, icmâ-i ümmetle sabit temel din hükümlerinden zerre kadar ödün vermeden dünyaya yayılmalıyız.       Dinde reform, dinde yenilik, dinde değişiklik, ılımlı İslâm, light İslâm, kâfirlerin istediği İslâm gibi saçmalıkları, hıyanetleri, kuruntuları, sapıklıkları bırakalım da kendimizi ilk Müslümanlara benzeterek doğru dürüst, gerektiği gibi hizmetler, faaliyetler yapalım.       Cemalüddin Afganî'yi sevmem ya, bendeniz "Onun taharet bezi bile olamayacak" bir kimseyimdir bazılarınca.     Peki, azılı Farmason Afganî'yi tutsam, övsem, göklere çıkartsam, onu İslâm dünyasını kurtaracak bir önder ve rehber olarak gösterseydim, ne olurdu?.. Aferin derlerdi, Şevket Eygi doğru yoldadır derlerdi.     Benim bir Müslüman olarak Afganî'yi tutmam, desteklemem, övmem mümkün müdür? Değildir.     Bu anlaşmazlıkta hangi taraf haklıdır?     Afganî'yi tenkit eden, yeren, kınayan Ehl-i Sünnet Müslümanları mı, yoksa "Onu tenkit edenler onun taharet bezi olamaz" diyenler mi?     Yakın tarihimizde bu Afganî sevgisini, onun Müslümanları kurtaracak önder ve kılavuz olduğu edebiyatını ünlü bir ilahiyatçı çıkartmıştır.     Afganî sacayağın bir ayağıdır. Diğer ikisi Muhammed Abduh ve Reşid Rıza'dır.     Öyle akılsızlar var ki, hem Sultan Abdülhamid'i çok sever, hem de Afganî'yi göklere çıkartır. İkincisinin, İngiliz ajanı Blunt'la işbirliği yaparak birincisini tahtından indirmek istediğini bilmezlikten gelir.     Türkiye'de öyle radikal İslâmcılar vardır ki, hem Humeynî'yi çok sever, hem de Muhammed ibn Abdilvehhab'a aşıktır. Bu iki sevginin bir gönülde birleşemeyeceğini idrak edemezler. Radikal İslâmcı aklı...     Ali Şeriatî âşıklarına ne demeli? Adam, İslâm Şinasî kitabında "Allah gerçek bir Janus'tur" diye yazıyor. Janus, iki çehreli bir Roma putu. İslâm dininin temel inançlarından biri muhalefetün lil-havadistir. Büyük İslâm İlmihali'nde bu konuda şu bilgi veriliyor: "Havadise muhalefet, sonradan var olmuş şeylerden ayrı olmak sıfatıdır... Allahü Teâlâ, yaratılmış şeylerden hiç birine bir veçhile benzemez. Hepsine muhaliftir. Hatırlara ne gelirse gelsin, Allahü Teâlâ onlardan muhakkak başkadır." Allah'ı taştan yontulmuş bir puta benzetmek ne korkunç ve iğrenç bir teşbihtir. Lakin, Şeriatî hayranları bunu düşünmezler. Adam ihtilâlcidir, radikaldir ya, ne halt ederse etsin, ne derse desin...     Ortalık neo-haricî ile dolu. Haricîliğin ne olduğunu bilmezler ama...     Vehhabîler kendilerine Vehhabî denmesinden hoşlanmaz, Selefî postuna bürünürler.     Selefîlik nedir?.. İbnTeymiye'nin ve Muhammed ibn Abdilvehhab'ın mezhebidir.     Bir de asıl Selefler vardır. Onlar Ashab-ı Kiram, Tâbiîn ve ilk çağdaki büyük Müslümanlardır. Bu asıl selefîlik bir mezhep ve fırka değildir, mübarek ve muazzez bir taifedir. Ne mutlu onları sevenlere, onların yolundan gidenlere.     Ashab-ı Kiram, din konusunda, Peygamber Efendimizin dâvetini, Sünnetini, hadîslerini insanlara ulaştırmak hususunda âdildirler. Böyle inanmayan Ehl-i Sünnet'ten çıkar.     Bugünkü Müslümanlığı Emevîlik ve Abbasîlik Müslümanlığı olarak gösterip tahkir edenler doğru yolda değildir.     Peygamberden sonra İslâm dünyasında bozuk fırkalar ve hizipler çıkmıştır ama asıl gerçek İslâm kaybolmamıştır. İslâm'ın ana caddesi açıktır. Cumhur-i ulemâ yolunda kopukluk, kesinti olmamıştır.     Başlangıcından bugüne kadar ana caddeye bakalım:     Ashab-ı kiram... Tâbiîn... Tebe-i Tâbiîn...Selef-i Sâlihîn... Eimme-i müctehidîn... Her asırda karnen ba'de karnin birbirini takip eden icazetli ulemâ ve fukaha...İcazetli müfessirler ve muhaddisler...Silsileleri ve icazetleri Peygambere ulaşan kâmil mürşidler.     İmamı Azam, İmamı Malik,İmamı Şafiî, İmam Ahmed b. Hanbel ve diğer müctehidler.     Buharîler, Müslimler, Tirmizîler ve diğer hadîs imamları.     Büyük müfessirler.     İmamü'l-Haremeyn Cüveynî, onun talebesi Gazalî, daha onlar gibi yüzlerce dünya çapında allâme, binlerce büyük ulemâ, yüz binlerce ulemâ... Bu yol ne kadar geniş, ne kadar parlak, ne kadar ruhanîdir. İnsan bunu bırakıp da çıkmaz sokaklara, hizip ve fırka patikalarına sapar mı? Bunca Ehl-i Sünnet ulemâsı yanında İbn Teymiye'nin ne hükmü olur?     Cemalüddin Afganî'nin bunların yanında esâmisi okunur mu?     Ehl-i Sünnetin yolu Ehl-i Beytin yoludur.     Yakın tarihimizde halkı Ehl-i Sünnet'e çağırmış Şeyhülislâm Mustafa Sabri'ler, Zahid el-Kevserî'ler, İsmail Yusuf Nebhanî'ler, Zeynî Dahlan'lar var.     Afganî'yi tenkit edenler onun taharet bezi olamazmış... Ne kadar boş bir lâftır bu. Afganî, bu saydığım gerçek İslâm büyüklerinin, ulemânın, eimmenin, fukahanın ayaklarının tozu bile olamaz.     Şu ilâhiyatçıya bakınız. Ona göre Ebu Hureyre hadîs uydurmuş... Bunu söyleyeni terazinin bir kefesine koysalar, öbür kefeye Ebu Hureyre'yi...Kim ağır basar?     Aklı olan Müslüman ana caddede, Sünnet ve Cemaat yolunda yürüsün; şazz, aykırı, bid'at yorumlardan uzak dursun.     Kendilerini Sünnî gösteren, din sömürüsü yapan, sapık ve bozuk görüşler ileri süren kişiler ve zümreler yok mudur? Vardır ama onlar Ehl-i Sünnet değildir, Ehl-i Sünneti temsil etmezler.     Ehl-i Sünnette esas olan Kur'ân ve Peygamber ahlâkıdır. Ehl-i Sünnet din sömürüsünü kabul etmez. Din sömürücüsü, mukaddesat bezirgânı alçaklar harbî kâfirlerden daha tehlikeli eşkıyadır.     Ehl-i Sünneti kaldırıp, onun yerine Afganî ve Fazlurrahman mezhebini koymak istiyorlar. Allah onlara fırsat vermesin.     Böyle bir şey büyük felâket, büyük mânevî yıkım olur. Din ve Şeriat elden gider.     (İkinci yazı)     ÇARŞAF VE PEÇE     EZHER Üniversitesi şeyhi (rektörü) sarıklı hoca İslâm'da peçe yoktur dediği için tenkitlere uğradı, münakaşalar çıktı.     Peçe halen birçok İslâm ülkesinde kullanılıyor. Arabistan'da mecburîdir. Birkaç yıl önce Suriye'ye gittiğimde Haleb sokaklarında peçeli hanımlar görmüştüm. İngiltere'de, Fransa'da, diğer Avrupa ülkelerinde de peçe takan Müslüman hanımlar vardır.     Sultan Abdülhamid zamanında İstanbul'da Müslüman hanımların peçe takması konusunda resmî emir çıkarılmıştı. Bu emir beş vakit namaz kılan, Şeriat taraflısı olan, üç tarikata mensup bulunan Halife-i Müslimînin iradesi idi.     Bendeniz ölçü olarak Osmanlı'nın İslâmî tatbikatını kabul ederim. Osmanlı'nın zıt kutbu olan Vehhabîler bile peçe taraftarıdır.     1970'lerde Almanya'da yaşadığım zaman, Alman Müslümanı dostlarımdan Muhammed Sıddık ve Muhammed Harris beyler evlenecek birer hanım bulmak için Malezya'ya gitmişlerdi. Bu iki mühtedi de Arabistan'da din tahsili yapmıştı, İslâmî kıyafetle gezerlerdi. Orada iki kızın aileleriyle görüşmüşler ve onları nikahlamak için bir şart koşmuşlardı: Kızlar tesettürlü idi ama peçeli değildiler, Alman gençler "Peçe takmayı kabul ederlerse onlarla evleniriz" demişlerdi...     Ezher şeyhinin İslâm'da peçe yoktur demesi esassız ve temelsiz bir laftır. İmamü'l-Müslimîn ve Emîrü'l-Müslimîn olan zat, ulema ve fukaha ile istişare ettikten sonra ülkede yaşayan muhadderat-ı İslâmiyenin peçe kullanması hususunda emir verebilir.     İnsanların temel hak ve hürriyetlerinden biri de kılık kıyafet, giyim kuşam, serpuş konusundadır. Bu hürriyet elbette tanzim edilebilir, lakin tamamen ortadan kaldırılamaz.     Bizdeki rejim açık, mini etekli, bikini mayolu, seksî kıyafetli kadınlara nasıl karışmıyorsa, dindar Müslüman hanım ve kızların çarşaflarına, tesettür kıyafetlerine ve hattâ peçelerine de karışmamalıdır.     Bizdeki Müslüman erkeklere ve Müslüman kadınlara kıyafet ve serpuş konusunda yapılan baskılar ve bu konudaki tabular evrensel insan haklarına, adalete, nasafete, eşitliğe, demokrasiye, hikmete aykırıdır.     Bir iki hafta önce gazeteler yazdı, ABD'de 800 kız öğrencisi olan bir lisede sağlık taraması yapılmış, kızların 150'si hamile çıkmış!.. Hamile olmayanlar da tedbir almışlarmış!.. Ben bir Müslüman olarak böyle bir medeniyeti kabul edemem. Edersem, İslam'ı inkar etmiş olurum.     Bazıları mini eteği çok normal ve tabiî kabul ediyorlar. Onlara derim ki: "Çarşaf ve peçeyi de o derecede normal ve tabiî karşılamak zorundasınız."     Çarşaf ve peçe öcü imiş, çok çirkinmiş... Zevkler tartışılmaz. Çarşaf ve peçe konusunda büyük edib Yakup Kadri'nin (Karaosmanoğlu) 1915'te yazdığı "Çarşafa ve Peçeye Dair" başlıklı nefis yazıyı okuyalım.       Biz Müslümanlar şunları istemeliyiz ve gerçekleşmeleri için Kur'ân'a ve Sünnet'e uygun şekilde malla ve canla çalışmalıyız.     1. Kur'ân'a ve Sünnete uygun sahih bir itikad.     2. Beş vakit namazın dosdoğru kılınması.     3. İslâm Ümmeti içinde yeterli sayıda ehliyetli, liyakatli, icazetli din alimi, rehber, mürşid, müjdeleyici, uyarıcı yetiştirilmesi.     4. Yeryüzünde İslâm barışının hakim olması.     5. Mârufun (iyiliğin) emr edilmesi, münkerin (kötülüğün) yasaklanması, engellenmesi.     6. Adaletin ve insafın hakim olması.     7. Zekat ve sadakalarla sosyal adaletin sağlanması.     8. Din, can, mal, ırz, neseb güvenliğinin sağlanması.     9. Zulmün ve teaddinin önlenmesi.     10. Suç işlemeyen, kötülük yapmayan iyi, sâlih, temiz insanların korkusuz bir hayat sürmeleri.     11. Şerir, câni, şaki, suçlu kişilerin te'dib ve tenkil edilmeleri (Başkalarına örnek olup korkutacak şekilde cezalandırılmaları).     12. İnsanlara dünyada ve ahirette faydalı olan ilimlerin öğretilmesi.     13. Azgınlığın, fuhşiyatın, ahlaksızlığın her türlüsü ile mücadele edilmesi ve halkın korunması.     14. Güçsüzlerin, ezilenlerin, mazlumların yardımına koşulması.     15. Ahlakın, faziletin, bilgeliğin dünyaya hakim olması.     16. İffet ve hayânın yaygın olması.     17. Bütün mü'minlerin, (rahmanî ve faydalı çeşitlilikler muhafaza edilerek), sarsılmaz bir birlik beraberlik, ittihad ve vifak içinde olması.     18. Ümmet-i Muhammed'in başına ehil ve layık bir İmam-ı Kebir veya Emîrü'l-mü'minin seçilmesi, ona biat ve itaat edilmesi.     19. Din ve mukaddesat sömürüsünün kesinlikle önlenmesi, halkın parasının birtakım sahtekârlar tarafından toplanıp zimmetlerine geçirilmesine mâni olunması.     20. Allah'ın (ve Resulünün) her konuda çizmiş olduğu sınırların korunması.     21. İnsanların ve toplumun, dünyevi vazifelerini aksatmadan yerine getirmek şartıyla âhirete yönelik olmalarını sağlamak.     22. Gençlere ve çocuklara İslamî bir eğitim vermek ve verdirmek.     Yukarıda arz ve beyan ettiğim 22 madde hususunda sanırım itirazı olan yoktur. Bunlara, başka maddeler de ilave edilebilir.     Birtakım İslâmî cemaat ve hiziplerin bunları bırakıp da dar cemaat ve hizip asabiyetleri ile uğraşmalarına hayıflanmamak mümkün değildir.     Bütün imkânlar, enerjiler, fırsatlar, paralar, gayretler Din, İman, Kur'an, Sünnet, Şeriat ve Ahlak-ı İslâmiye hizmetlerine birtakım cemaat başkanlarının aşırı reklamlarının yapılmasına üzülmek gerekir.     Müslümanlardan, Şeriata ve fıkha aykırı olarak toplanan zekat paralarıyla bu gibi reklamlar yapılması muhakkak ki, çok çirkin bir iştir.     Gerçek büyüklerin reklama ihtiyacı yoktur.     Gerçek büyükler şöhretin büyük bir âfet olduğunu bilirler ve ona tâlib olmazlar.     Bütün hamdler, senalar, övgüler Hak Teâlâ hazretlerine mahsustur.     Salat ve selam Resûle.     "Allah onlardan razı olsun" duası Ashab-ı Kirama.     Allah'ın selamı, rahmeti, bereketi mü'minlerin üzerine...     İslâm'da rühbanları, ulemayı, meşayihi, evliyaullahı erbab haline getirmek, putlaştırmak yasaktır.     Resûlullah Efendimiz bir meclise geldiğinde baş köşeye oturmazlar, nerede boş yer varsa oraya ilişirlerdi.     Ashab-ı Kiram (radiyallahu anhüm ecmain) hazeratı, Efendimizin hoşlanmayacağını bildikleri için o geldiğinde ayağa kalkmazlardı.     Resûl-i Kibriya Fahr-i Kâinat Efendimiz "Ben Âdem oğlunun seyyidiyim. Bunu fahr etmek için söylemiyorum..." buyurmuşlardır.     Kur'ân'ın, Sünnetin ışığında sahih itikadı öğrenmek, ibadetlerimizi eda etmek, nefsimizi zincirlemek, ahlakımızı düzeltmek ve önem sırasına göre vazifelerimizi yapmak...     Bunları kendi kafamıza, hevamıza, re'yimize göre değil iyi bilenlerin talimatına göre yapmak.     Fert değil, Ümmet olmak.     Zamanın imamının gıyabında ona biat etmek.     Bugün maalesef milyonlarca Müslüman boş vakitlerinde hobi yapar gibi dinî hizmet yapıyor. Bu, uygun bir hizmet metodu değildir.     Bütün varlığımızla, uygun bir plan ve program ile gece gündüz etkili hizmetler yapmalıyız.     Ücretini Hak'tan isteyerek...     İslam'ın ağlayıcı karıları olmayalım...     Dinin paralı askerleri olmayalım.     Muhlis hizmetkârlar olalım.       Birtakım reformcu, yoldan çıkmış, dall ve mudil kişiler din programları yapıyor, bir sürü yanlış bilgi ve hüküm veriyor... Bu, madalyonun bir yüzüdür... Öteki yüzüne bakalım: Sünnî Müslüman milyonlarca vatandaş bu bozuk ve sapık adamları dinliyor, seyr ediyor, öfkeleniyor...     Kardeşim adamların sapık ve bozuk olduklarını biliyorsun niçin dinliyorsun, niçin seyr ediyorsun? Onlara rağbet etmek rantlarına rant katmak değil midir?     Soru: Onları denetlemeyelim mi?     Cevap: Böyle denetleme olmaz. Sünnîlerin teşkilâtı olur, vazifelileri olur, onlar denetler, programları kayda alır ve sonra yetkili kurullarda görüşülür ve ne yapılacaksa karar verilir.     Diyanet bu işi yapar mı?.. Yapmaz, yapamaz...     Yakın tarihte Müslümanlar birtakım TV kanalları kurdular. Hani Din-i Mübine hizmet edilecekti?     Doğrusu şu memlekette Ehl-i Sünnet Müslümanlığı yetim kalmıştır.     Kur'ân'a saldırılır, ayetlerin mânâsı çarpıtılır; doğru dürüst tepki yok, cevap yok, savunma yok.     Ehl-i Sünnet'e saldırılır, tepki ve cevap yok.     Sünnete saldırılır, hadîsler inkâr edilir. Gereken tepki yok.     İslâm adına para toplamakta birinci olanlar, her nedense İslâm'ı, Kur'ân'ı, Sünneti savunmakta pek geride kalıyor.     Bu ülkedeki azgın bid'atçiler, münafıklar, yoldan çıkmışlar kendi güçleriyle bir şey yapamazlardı. Onların gücü Müslümanların gayretsizliğinden ve himmetsizliğinden geliyor.     Şu adama bakınız: Açıkça peygamberliğini ilan edemiyor ama Müslümanlara Hazret-i Muhammed'in işi bitti, inandığınız ilmihal Müslümanlığını bırakın, bana kulak verin..." diyor. Bu ne demektir?     Birtakım Müslümanların prensibi şudur: Bana dokunmayan yılan bin yaşasın...     Bazılarınız küfürle barış içinde yaşarlar.     Nifak ve şikakla barış içinde...     Sapıklık ve sapıklarla barış içinde...     Müslüman bir toplum içinde Kur'ân'a, Sünnete, icmâ-i ümmete aykırı sözler söylenir, yazılar yazılır, işler edilirse bunları tenkit etmek vazifeli ve temsilci Müslümanların üzerine farzdır. Bu, "iyiliği emr etmek, kötülüğü yasaklamak" farzına dahildir.     Kendi hasis menfaatlerimiz için arslan kesiliriz kaplan kesiliriz ama Din-i Mübîn'i savunmak konusunda pek pısırığızdır.     Bendeniz bu sütunlarda Ehl-i Sünneti müdafaa zımnında birtakım yazılar kaleme alıyorum. Aslında bu iş benim vazifem değildir. Din âlimlerinin vazifesidir.     Mükellef iftar ziyafeti mi?... Koşarlar.     Çaylı börekli sohbet mi?... Koşarlar.     Zevkli, keyifli bir şey mi?... Koşarlar.     Dini savunmak mı?... Sesleri pek çıkmaz.     Türkiye'deki bozuk fikirler, bid'atler, sapıklıklar; ulemâ ve fukahası olan bir Arap ülkesinde olsaydı kıyamet kopardı.     Geçenlerde listesini verdim, Albanî aleyhinde, kimisi dört ciltlik, kimisi iki ciltlik onbeş kadar ilmî reddiye yazmıştır sarıklı ulemâ.     Kimseden çekinmeden ilan ediyorum:     1. İlmi olup da,     2. İmkânı olup da,     3. Memlekette fikir ve yayın hürriyeti olup da... bid'atleri, sapıklıkları, yıkıcı görüşleri tenkit etmeyen, gerekli emr-i maruf ve nehy-i münker vazifesini yapmayan herkes suçludur, günahkârdır.     Efendim dinsizlerden korkuyorum, onlar çarparsa fena çarpar... Şu lâfa bakın siz. Dinsizlerden korkacağına Allah'tan korksana be adam!..     Efendim, münafıklara ve sapıklara cevap verirsem rahatım kaçar, başım ağrır... Dilerim Allah'tan böyle düşünenlerin başları belâdan kurtulmasın...     Âlimlerin, fakihlerin, bilgili Müslümanların İslâm'ı savunmaları, bid'atleri tenkit etmeleri ihtiyarî (seçimlik) bir vazife değil, mecburî ve mutlaka ifa edilmesi, yapılması gereken bir vazifedir.     Bu vazife yapılmazsa sapıklar ve bid'atçiler ensemizde boza pişirmeye devam edecektir.     (Not: İstisnâî olarak vazifelerini yapan birkaç hocayı tebrik ediyorum. Sayıları azdır, müdafaaları yetersiz kalıyor.)       1967'de ilk defa hacca gitmiştim. İyi ki, gitmek nasip olmuş da Mekke-i Mükkerreme'nin, Medine-i Münevvere'nin eski hallerini, eski evlerini, eski sokaklarını, eski insanlarını, Osmanlı'dan kalma eski binalarını görebilmişim. Onlar artık yok. Mekke'nin beton dev binalarla bir Las Vegas'a döndürüldüğünü üzüntü ve dehşet ile işitiyoruz, resimlerini görüyoruz.     Her neyse... O ziyaretim esnasında bir gün Mescid-i Haram'da, bendenize bir kitap hediye etmişlerdi. 1954'te basılmış, "Soru ve Cevap Yoluyla Tevhid Bilgisi" (et-tevhid 'alâ Tarikati's-Sual ve'l-Cevab) başlığını taşıyan, Vehhabî yoluna göre ilmihal mahiyetinde bir eser. Bu kitabın 79'uncu sayfasında sualli-cevaplı şöyle yazılıydı:     "234'üncü soru:Evliya (veliler) kaç kısma ayrılır?     Cevap: İkiye ayrılır. Rahman'ın (Allah'ın) velileri. Şeytan'ın velileri.     (.....)     239'uncu soru: Tarikat ehlinin hükmü nedir? Onlar Rahman'ın evliyası mıdır, yoksa Şeytan'ın evliyası mıdır!.."     Cevap: Hayır, onlar Şeytan'ın evliyasıdır!.."     Tarikat ve tasavvuf büyüklerini, yüz milyonlarca Ehl-i Tevhid ve Ehl-i Kıble Müslümanın veli kabul ettiği kimseleri Şeytan Evliyası olarak ilan etmek büyük bir fitneye yol açmaz mı?     Şah Muhammed Bahaüddin Nakşbend, İmamı Rabbanî, Celalüddin Rûmî, Hasan eş-Şazelî, Ahmed er-Rufâî... Hacı Bayram Veli, Şabanı Veli, Aziz Mahmud Hüdâyî... Şeyh İmam Şamil... Evet binlerce ve binlerce tarikat ve tasavvuf ulusunu, evliyasını Şeytan evliyası ilan ediyorlar. Bu kadar insafsızlık, bu kadar karakuşî mânevî idam hükmü olur mu?     Bir fırkanın, bir grubun, bir azınlığın böylesine ağır bir hüküm vermeye hakkı ve selahiyeti var mıdır?     İslâm dininde bir soruya cevap verilmesi için birtakım şartlar vardır:     1. Ehl-i Sünnete mensup icazetli ulemâya, fukahaya, gerçek müftülere sorulacak.     2. Onlar delilleriyle (gerekçeli olarak) cevap verecekler.     Verilen cevaplar/fetvalar hep aynı mahiyette (müttefakun aleyh) olursa mesele yoktur, gerçek anlaşılmıştır.     Cevap ve fetvalar müttefakun aleyh değilse, muhtelefün fih ise çoğunluğa bakılır. Her hâl ü kârda şirkle suçlanmaz, kâfir veya Şeytan evliyası denmez.     İslâm adalet ve insaf ve i'tidal dinidir. İslâm hikmet (bilgelik) dinidir. Öyle sellemehüsselam bütün Tarikat evliyasını küfürle suçlamak adalete de, nasafete de, firasete de, hikmete de aykırıdır.     Tarikat evliyası Şeytan evliyası olunca, onlara bağlanan, onları seven, onları mürşid kabul eden, onların dinî kitaplarını benimseyerek okuyan Müslümanlar da Rahman'ın yolunu değil, şeytan'ın yolunu seçmiş olacaklardır. Bu ise Türkiye'deki tarikat ve tasavvuf taraftarı ve mensubu Müslümanların dinden çıkmış olduğu mânâsına gelmez mi?     Dünyada bir buçuk milyardan fazla Müslümanın büyük bir kısmı tarikata ve tasavvufa bağlıdır. Vehhabilere göre onlar Müslüman değildir.     Sadece tarikat ve tasavvuf konusunda değil, itikad konusunda da Ehl-i Sünnet'i ağır şekilde suçlamaktadırlar. İmamı Eş'arî'yi ve İmamı Mâturidî'yi itikadda imam kabul edenleri sapık ilan ediyorlar. Kitapları ortadadır.     Bendeniz yakın tarihte ülkemizde yaşamış bazı "mazanne-i kirama" (veli sanılan kimseye) yetiştim. Bunlardan biri Nakşibendî şeyhi Muhammed Zahid Kotku hazretleriydi.Abdestsiz yere basmazdı.Şeriattan ve Sünnet'i seniyyeden kıl kadar ayrıldığı görülmemiştir. Abdest bozduktan sonra, yeniden abdest alacağı zaman içinde taharetsiz olmamak için o birkaç dakikada teyemmüm yapardı. Ahlak-ı hamide (övülen, beğenilen ahlâk) sahibi idi. Büyük sayıda insanın hidayetine vesile olmuştur. 1970'li yıllarda Londra'dan Afrikalı (Gabonlu mu, Gambiyalı mı unuttum...) siyahî bir profesör İstanbul'a gelmiş. Sebeb-i ziyareti şu:Rüyasında "İstanbul'a git, şu zata intisab et..." demişler.Mânâ âleminde kendisine bir zat gösterilmiş, onu arıyor. Birkaç kişiye götürmüşler, Muhammed Zahid efendiyi görünce "Bana gösterilen kişi bu idi" demiş ve el alıp intisab etmiş. Bu rüya, bu hadise elbette bizleri bağlamaz ama duyduğum bir vak'a olarak ibret ve misal olsun diye zikr ettim.     Osmanlı Hilâfet-i muazzaması ile Suudî Vehhabî devletini mukayese eder, kararınızı verirsiniz.     CAMİLER... TEREDDÜTLER...     BAZI güçlü İslâmcı siyasetçilerin, İstanbul'daki eski bir medreseyi restore ettirip aykırı görüşleriyle tanınmış bir zata vereceklerini duydum.Bu haber doğru mudur, asılsız mıdır araştıramadım.Bu yüzden isim vermiyorum.     İstanbul'daki medreseler ecdadımızdan bize miras kalmıştır. Ecdadımız Ehl-i Sünnet mensubu idi ve bunları Kur'ân'a, Sünnete hizmet etmek için yapmışlardı.     Camilerin, medreselerin Ehl-i Sünnet dışı kimselerin faaliyetlerine tahsis edilmesi doğru olmaz.     Tanıdıklarımdan biri bir Cuma günü Bostancı taraflarında bir camiye gitmiş. Vaaz kürsüsünde bir ilâhiyatçı konuşuyormuş. O kadar aşırı, o kadar aykırı, o kadar ters şeyler söylüyormuş ki, tanıdığım zat lâhavle çekerek camiyi terk etmiş, başka bir yerde Cuma kılmış.     Ağustos'un sonlarında İstanbul'un büyük bir camisine Cuma namazı kılmak için gitmiştim. Hatip efendi hutbede ideolojik lâflar etti. Son derece rahatsız ve tedirgin oldum, bir ara namazı terk etmek istedim, sonra vaz geçtim. Zaten, cumadan sonra zuhr-i âhir namazı kılıyorum dedim...     Cuma hutbelerinde ideolojik propaganda yapılmamalıdır.     Araştırdım, bu hutbe metni merkezden gönderilmiş...     Bugün ülkemizde Kur'ân-ıKerîm'i yanlış yorumlayan, Sünneti ya tamamen, yahut kısmen inkâr eden, fıkıh konusunda dört mezhebe aykırı uyduruk ictihadlar yapan, bazı helâlleri haram, bazı haramları helâl gösteren; reformcu, yenilikçi, değişimci, tarihselci, şucu veya bucu İslâmcılar ve ilâhiyatçılar türemiştir. Vakıfların ve Diyanet'in bunlara cami hizmeti vermesi, medrese tahsis etmesi asla doğru olmaz.     Son zamanlarda sinsi bir kadrolaşma başlamış... Camilere, Yahudilerin ve Hıristiyanların da Cennet'e gideceğine inanan kimseler tâyin ediliyormuş...Bu rivayetler doğru ise büyük bir felâket karşısındayız demektir.     Bendeniz bir Ehl-i Sünnet ve Cemaat Müslümanı olarak "Allah katında hak din İslâm'dır" meâlindeki ayeti zımnen inkâr eden ve Peygamberimizin (Salat ve selâm olsun O'na) risaletini yalanlayan, Kur'ân'ı yalanlayan kimselerin Cennet'e gireceğine inanan bid'atçilerin ardında namaz kılmak istemem.     Bugün İstanbul'da içinde içki içilen vakıf binaları vardır. Vakıflar idaresi bundan sorumludur. YarınHuzur-i Rabbülaleminde nasıl hesap verecekler?     Eminönü taraflarında tarihî bir han var. Altında çok mübarek bir zatın türbesi bulunuyor, üst katındaki restoranda içki servisi yapılıyor...     Eskiden sokakta iken ezan okununca önüme gelen ilk camiye giriyor ve namazımı kılıyordum. Şimdi tereddüt ve şüpheler içindeyim.     Muhterem Ehl-i Sünnet cami imamlarımızı ve diğer görevlilerini tenzih ederim, elbette onların arkasında gönül rahatlığı ile namaz kılınır. Lakin, evet lakin...     İstisnâî de olsa:     Ya imam efendi Fazlurrahman'ın tarihselcilik fırkasına mensupsa, nice muhkem ayetin ve sahih hadisin hükümleri bu devirde geçerli değildir diyorsa...     Ya diyalog fırkasına mensupsa ve Hz. Muhammed'in risaletini, Kur'ân'ı, İslâm'ı red, inkâr ve tekzib edenler de Cennetliktir diyorsa.     Ya, mezheplerin ve fıkıhların kolaylıklarını cem eden bir telfikçi ise...     Ya büsbütün mezhepsiz ise...     Fatih Sultan Mehmed Han zamanında, namazlarda besmeleyi cehren okuyan büyük bir zat bile şikayet mevzuu olmuş ve bundan men' edilmiştir. Şafiîlikte okunabilir, Hanefîlikte okunmaz... Her iş, bilhassa ibadetler kuralına göre yapılmalıdır.     Cemaati içinde Şafiî bulunan Hanefî bir imam, Şafiî fıkhını nazar-ı itibara almalı, Şafiîliğe göre namazı fesada verecek şeylerden kaçınmalıdır.     Hanefîlere imam olacak zat, Şafiî fıkhında caiz olup da Hanefî fıkhında olmayan ve namazın fesadına sebebiyet veren bir şey yapmamalıdır.     Hadîs-i şerifte "El-imamu zâmin..." buyrulmuştur.     Sahih itikad meselesi her şeyin üzerindedir. Allah'a zaman, mekân, cihet, insanlar gibi organ izafe eden bir kimsenin imameti sahih olmaz.     Diyanet'ten dileğimiz, Sünnî camilere itikad ve amel bakımından Sünnî imamlar tayin etmesidir.     Vakıflardan dileğimiz, imanlı ve salih atalarımızın vakf ettiği binalarda içki içilmesine, fısk u fücur yapılmasına izin vermemesidir.     Bir de, eski medrese ve tekke binalarının reformculara tahsis edilmemesini istiyoruz.     Geri izleme   1. Kürtler Türkiye'deki İslâm milletinin bir parçasıdır. (Millet burada İslâmî manada kullanılmıştır.)     2. Kürtleri sadece ve sadece gerçek Kürt uleması ve gerçek Kürt meşayihi temsil eder.     3. PKK ve DTP Müslüman Kürtlerin temsilcisi değildir.     4. Türkiye'nin bütünlüğü korunmak isteniyorsa öncelikle Kürtlerin yoğunlukla yaşadığı bölgelerde İslâm medreselerinin ve tarikat tekkelerinin açılmasına izin verilmelidir.     5. Bu medreseler ve tekkeler Ehl-i Sünnet ulema ve fukahasından oluşacak bir "Din Meclisi" tarafından denetlenmelidir.     6. Yakın tarihte görüldüğü ve bugün olduğu gibi dine, medreselere, tekkelere, ulemaya, şeyhlere cephe alınmaya ve baskı yapılmaya devam edilirse ileride çok büyük fitne ve fesat çıkacaktır.     7. Menfi Türk kavmiyetçiliğini Moiz Kohen Tekin Alp çıkardığı gibi, menfi Kürt kavmiyetçiliğini de Siyonistler ve Ermeniler imal etmişlerdir.     8. Nakşibendîlik, diğer turuk-i aliye, Nurculuk, Ehl-i Sünnet İslâmlığı Doğu ve Güneydoğu Anadolu'da teşvik edilmeli ve teşkilatlandırılmalıdır.     9. Osmanlı İslâm modeline zıt aşırı akımlar, İslâmcılık, İslâmî aktivizm, Selefîlik gibi bid'at cereyanlarının revacına imkân verilmemelidir.     10. İslâm ilahî hak din olarak algılanmalı ve anlaşılmalı, ideoloji olarak görülmelidir.     Kürt meselesi müsbet ve yapıcı şekilde halledilirse Türkiye güçlenir, bütünlüğü korunur.     Kürt meselesini halledelim derken ülkeyi böldürmemeliyiz.     Kürt meselesinin ardında İsrail, uluslararası Siyonizm, AB, ABD, Haçlılar ve Ermeniler vardır.     Ülkemizde çok büyük sayıda Kripto Ermeni ve Kripto Yahudi bulunduğunu biran bile hatırımızdan çıkartmayalım.     Kürt meselesinin tek çözümü vardır, o da İslâmî çözümdür.     Kürt açılımının yanında bir de Türk açılımı yapmak gerek. Türkiye adındaki bir ülkede Müslüman Türkler din, kültür, insan hakları, kimlik bakımından hür değildir.     KIZINI DÖVMEYEN DİZİNİ DÖVER     O konuda Başbakan doğru sözler söyledi, bir yığın itiraz... Eski İstanbul Emniyet Müdürü doğru sözler etti, ona da saldırdılar... Bendeniz, üzerinde durulması gereken noktalara işaret ettim, işitmediğim hakaret kalmadı.     On yedi yaşında liseli bir kız bu kadar serbest, bu kadar başı boş olabilir mi?     Liseli bir kızın askısız, tuvalet gibi dekolte kıyafet gıymesi doğru mudur?.. Takma ojeli tırnaklı olması doğru mudur?     Kız ile genç arasında bir kere sosyal bakımdan denklik yok, eski tâbirle birbirlerine küfüv değiller.     Sonunda ne oldu? Korkunç bir facia...     O kıza o kadar serbestlik, o kadar hürriyet verilmeseydi ne olacaktı? Sanırım şimdi yaşayacaktı.     Kızın ailesinde, ebeveyninde hiç kabahat yok mudur?     Aileler ve toplum çocuklarını korumakla yükümlü değil midir?     Hürriyet sınırsız değildir.     Gençlerin korunması gereklidir.     Türkiye Müslüman kimlikli, kültürlü bir ülkedir. İslâm dini zinayı büyük günah ve suç olarak görür. Zinayı suç olmaktan çıkarttılar da ne oldu? Memleket ilerledi mi, medenî mi oldu?     İdamı kaldırdılar da ne oldu?     Ülkemizde maalesef suç patlaması var. Tavuk gibi adam boğazlanıyor. Bu gerçeği kim yalanlayabilir. Cezaevleri tıklım tıklım dolu. Ranzalar üç katlı, yerlerde yatanlar da varmış.     Kışla gibi dev adliye sarayları yapılıyor, mahkemeler dava dosyalarına bakmaya yetişemiyor. Yargıtay'da yüz küsur bin dosya bekliyormuş... Hangi birine bakacaklar...     Kızını dövmeyen dizini dövermiş...     Kız süper zengin bir oğlanla tanıştı, birbirlerini seviyorlar, ileride evlenecekler, ailece refaha kavuşacağız... Ya öyle mi?     Kız mezarda, oğlan cezaevinde...Kızın başı testere ile kesildi. Hem de canlı iken...     Tenkit edersen suçlu olursun, gerici olursun.     Yaşasın özgürlük!..     KIBRIS'TA İSLÂM KANTONU     BİR grup Kıbrıslı Müslüman Türk, adada bir 'Müslüman Kantonu" kurulması isteklerini aşağıdaki 12 makama göndermişler.     Bu yaz, Kıbrıslı çocuklara Kur'ân ve din dersi verilmesini militan çağdaşların nasıl protesto ettiklerini, hattâ kursları nasıl bastıklarını, terör estirdiklerini biliyoruz.     Bir Türk yetkili "Kur'ân kursu Kıbrıs'a yakışmıyor" diye laflar etti.     Anavatan Türkiye'de de Müslümanlar üzerinde baskılar vardır, din hürriyeti zaman zaman ayaklar altına alınmaktadır ama Kıbrıs'taki durum Türkiye'den bin misli vahimdir.     Adnan Menderes'in Demokrat Partisi 14 Mayıs 1950'de iktidara geldiği zaman, Türkiye'deki Ezan yasağı kaldırılmış, bir anda Edirne'den Kars'a kadar bütün vatan sathında gerçek Ezan-ı Muhammedî okunmaya başlanmıştı. O tarihte Kıbrıs İngiliz sömürgesi idi. Sadece orada Türkçe ezan okunmaya devam edilmişti.     O kafa maalesef devam etmektedir.     Ada bağımsızlığına kavuşunca çoğunluktaki Rumlar Başpiskopos Makarios'u Cumhurbaşkanı yapmışlardı. Türkler ise aşırı devrimci, aşırı çağdaş, aşırı seküler, dinden uzaklaşmış, hattâ kopmuş Fazıl Küçük'ü Cumhurbaşkanı yardımcısı yapmışlardı.     Keşke onun yerine Şeyh Nazım'ı cumhurbaşkanı yardımcısı yapmış olsaydılar.     Yazımın başında bahs ettiğim dilekçe şudur:     "Biz aşağıda imza sahipleri Kıbrıslı Müslüman Türkler, KKTC'de dinimizin emirlerini hür olarak yerine getirebileceğimiz hür bir kanton bölge istiyoruz. Bu isteğimiz yerine gelinceye kadar mücadelemiz devam edecektir. İstediğimiz bölge Tarihi Lefkoşa olabilir.     VEHHABÎLİK ve EHL-İ SÜNNET     VEHHABÎLİK kesinlikle bir Ehl-i Sünnet mezhebi değildir. Çünkü:     1. Dört Ehl-i Sünnet mezhebi (fıkhı) vardır. Bunların mensupları birbirlerini şirk, küfür veya bid'at ile suçlamazlar.     2. Ehl-i Sünnette Allah'ı kemal sıfatlarla tavsif etmek ve noksan sıfatlardan tenzih etmek esası vardır. Yüce Allah zamandan, mekandan, cihetten ve bunlara benzer şeylerden münezzehtir.     3. Vehhabîliğin hak olduğuna dair Ehl-i Sünnet eimme, ulema ve fukahası fetva vermemiştir.     4. Aksine Vehhabîliğin bir bid'at fırkası olduğuna dair binlerce reddiye yazılmıştır.     5. Vehhabîliğin hak olduğuna dair iddialar Vehhabîlerin kendi alim ve müftülerinin sözleridir ki, bunlar Ehl-i Sünnet camiası içinde geçerli değildir.     6. Vehhabîliğin batıl bir bid'at fırkası olduğuna dair icmâ vardır.     7. Ahmed ibn Hanbel hazretleri Ehl-i Sünnet'in mezhep ve fıkıh sahibi dört imamından biridir.     8. Vehhabîler, Hanbelî değildir, gulat-ı hanabiledendir.     9. Hakikî Selefîler Sünnî ulema ve fukahadır.     10. Vehhabîler ve Selefîler, Selef-i Sâlihîn yolundan gitmiyor; onlar İbn Teymiye'nin ve Muhammed ibn Abdilvehhab'ın peşinden gidiyor.     11. Bir gerçek Hanbeliler, bir de gulat-ı Hanabile olduğu gibi; bir gerçek Selefîler, bir de kendilerine Selefî ismini takmış İbn Teymiyeciler vardır.     12. Ebu Hanife hazretleri Sünnî Müslümanların hem inanç, hem de fıkıh imamıdır.     13. Eş'arîlik ve Mâturidîlik Selef-i Sâlihînin temiz ve nezih inançlarına uygundur.     25.09.2009                   Bir Ehl-i sünnet sitesi     Eğitimci ve araştırmacı Murat Yazıcı beyi, internetteki çok faydalı sitesi dolayısıyla tebrik ediyor ve bütün Ehl-i Sünnet ve Cemaat Müslümanları adına kendisine teşekkür ve minnetlerimi sunuyorum.     Murat Yazıcı bey Sevad-ı Azam ve Cadde-i Kübra olan Ehl-i Sünnet Müslümanlığını müdafaa eden yazıları, yorumları sitesinde yayınlıyor. Ehl-i Sünnet'e karşı olanların yanlışlarını gözler önüne seriyor. Hiç şüphe yok ki, bu gerçekten büyük bir hizmettir.     Vehhabîler hangi konularda yanılmıştır?.. Cemalüddin Afganî'nin ve tilmizi Muhammed Abduh'un, onun tilmizi Reşid Rıza'nın iç yüzü... Reformcular... Modern müctehidlerin ipe sapa gelmez çürük içtihadları...     Muhterem okuyucularıma bu siteye girip, merak ettikleri konuları okumalarını tavsiye ediyorum.     (http://muratyazici.blogspot.com/) aikliğin anavatanı olan Fransa'da Katolik liseleri vardır, bunlara devlet yardım eder. Fransa'nın eski cumhurbaşkanlarından Mitterand böyle bir liseden mezun olmuştu. Bu liselerde okuyanlar doktor, mühendis, iletişimci, politikacı... her şey olabilirler. Kimse de onlara "SenKatolik lisesi mezunusun..." diye yan gözle bakmaz, laf atmaz.   Fransa'da eğitim hürriyeti vardır. Katolikler Katolik, Yahudiler Yahudi, Müslümanlar İslâm lise veya kolejleri açabilirler.     Temel hak ve hürriyetlerin, bilhassa din, inanç ve inandığı gibi yaşamak hürriyetinin olmadığı yerde lâiklik değil, lâikçilik ideolojisi vardır. Lâiklik başka şeydir, lâikçilik başka şey...     Türkiye Müslümanlarının İslâm okulları ve İslâm medreseleri açmaya hakları yoktur. Devletin resmî İmam-Hatip liseleri vardır. Çocuğuna biraz din kültürü vermek, biraz dindarlık aşılamak mı istiyorsun, bunlara göndereceksin.     Bu İmam-Hatip liselerinden mezun olanlar 28 Şubat devrimine kadar üniversitelere eşit şartlar altında girebiliyorlardı. Sonra kasıtlı olarak şartlar zorlaştırıldı, İmam-Hatipli gençlerin yolları kapatıldı. Amaç neydi?Aman dindar gençler hukukçu, iktisatçı, idareci, iletişimci, mimar, doktor, eğitimci olamasınlar.     Bu kısıtlama Anayasa'da yer alan eşitlik ilkesine aykırıydı. Din hürriyetinin haksız şekilde kısıtlanmasıydı. Mevcut iktidar bunu kaldırttığı için haksız hücum ve tenkitlere maruz kaldı. Baro başkanlarının biri tutturmuş "İmam-Hatipliler hukukçu ve avukat olamazmış... Niçin? Beyimiz öyle olsun dediği için mi?     Bir Sabataycı, bir Kripto Yahudi, bir ateist nasıl hukukçu olabiliyorsa, bir Müslüman da olabilmelidir.     Beş vakit namaz kılan, hanımı tesettürlü olan, Ramazan'da oruç tutan, Kur'ân okuyan veya dinleyen Müslüman bir vatandaş niçin hakim, savcı, avukat olmayacakmış?     Yargı mensubu bir bürokrat Mason olabiliyor da, bir başkası niçin bir İslâm tarikatına giremeyecekmiş?     Cevapları hazırdır:     Böyle şeyler uygarlığa aykırıdır...Resmî ideolojiye aykırıdır... Atatürkçülüğe aykırıdır...     Bunlar geçersiz gerekçelerdir.     Boşuna direnmesinler. İleride bu memlekete daha geniş bir eğitim hürriyeti gelecek ve bağımsız özel İslâm liseleri kurulacaktır. Bu liselerin eğitim seviyesi çok yüksek olacaktır. Bunlardan mezun olan öğrenciler başta yargı olmak üzere bütün sahalarda kadrolaşacaktır.     Masonlar kadrolaşıyor, Sabataycılar kadrolaşıyor, dinsizler kadrolaşıyor, şu mezhep kadrolaşıyor, Kemalistler kadrolaşıyor da Müslümanlar niçin kadrolaşmayacakmış?     Benim elimden gelse, İmam-Hatip mektebi mezunu olmaları şart değil, düz liselerden mezun olan zeki ve kabiliyetli Müslüman çocuklarının yeterli miktarını Türkiye hukuk fakültelerinde okuttuktan sonra Almanya,İsviçre, Fransa gibi ülkelere gönderir, oralarda doktora yaptırır ve döndükten sonra Adalet Bakanlığı ve Yargı bünyesinde kadrolaştırırım.     Yüzde doksanı (Yüzde 99 demedim...) Müslüman bir ülkede, elbette çoğunluğa mensup olanlar da hakim, savcı, subay, polis, büyük bürokrat, akademisyen olacaktır. Bunda anormallik yoktur. Anormallik, İmam-Hatipliler hukukçu olamaz demektir.     Yasakçılık, tabuculuk yetti canımıza...     (Müslüman beyin takımına: Yeterli miktarda çok zekî, çok kabiliyetli, çok asil (ruh asaleti), çok istidatlı, geleceği çok parlak Müslüman gence Avrupa ülkelerinde hukuk doktorası yaptırınız, onlara üç-dört yabancı dili iyi öğrettiriniz, çok yüksek genel kültüre ve millî kültüre sahip olsunlar. Çok vasıflı ve güçlü olsunlar. Tahsillerini bitirip ülkeye dönünce hakim, savcı, hukukçu, akademisyen olsunlar... Şu anda büyük şehirlerin baroları bizim elimizde değil. Niçin? Bu niçinin cevabını hep birlikte bulmaya çalışalım...)     Müslümanları uyarmak     Bendenizi tenkit ediyorlar, "Müslümanlarla uğraşma, Müslümanları kınama, kâfirlerle uğraş..." diyorlar.     Dinimizin bir kuralı vardır: Nifak küfürden eşeddir.     Bu dine, bu ülkeye, bu Müslüman halka en büyük zararı harbî ve âşikâr kâfirler değil, içimizdeki münâfıklar vermektedir.     Biz ülkemizin tertemiz olmasını, vatanımızda adaletin, güvenliğin, hikmetin hâkim olmasını istiyoruz. Öyleyse ilk önce evimizin içini temizlememiz, kapımızın önünü süpürmemiz gerekir.     İslâm dininin ve Şeriatının temel ilkelerinden ve emirlerinden biri de istikamettir, yani doğruluk ve dürüstlüktür. Dindar bir Müslüman günde kırk elli kere Fatiha suresini okur. Allah'ın kendisini doğru yola (sırat-ı müstakıyme) kılavuzlamasını ister.     Münafıklık ne demektir? Nifak alâmetleri nelerdir?     Peygamberimiz bir hadîsinde nifak alâmetlerinden üçünü sayıyor: Yalan söylemek, verdiği sözü (vaadi) tutmamak, emanete hıyanet etmek.     Müslümanlara soruyorum: Ticaret, iş, sanayi, finans işlerinde bugünün Müslümanları ne kadar doğru ve dürüsttürler?     Tacirler verdikleri çekleri ödüyorlar mı?     Vâdeli senetler (bonolar) günü gelince ödeniyor mu?     Müslümanlar arasındaki ticaret muameleleri fıkha ve şeriata uygun mudur?     Müslümanlar faiz ve ribaya bulaşmışlar mıdır?     Müslüman tacirler ve iş adamları birbirlerinin meleği midir?     Müslümanların komşuluk münasebetleri nasıldır?     Müslümanlar birlik halinde midir, yoksa bin parçaya ayrılmış birbirleriyle çekişip tepişmekte midirler?     Yirmi senedir yazıp dururum: Bugün Türkiye'de İslâm'ın önünde son büyük bir engel ve köstek kalmıştır: Kötü Müslümanlar...     Ezan okunur namaz kılmazlar.     Kılanların çoğu cemaate gitmez, münferiden kılar.     Bol bol gıybet ederler.     İman ve İslâm kardeşliğine riayet etmezler.     İslâmî kesim içinde haram yeme yaygınlaşmıştır.     Anası kapalı kızı açık.     Fakir Müslümanlar sefalet içinde, bizimki turistik beş yıldızlı umre keyfi yapıyor. Müzdelife'de deve kavurması, Kızıldeniz kenarında balık, dubalar üzerindeki camide dalgaların sallantısıyla namaz kılıyor. Lüks otelde açık büfe, leğen gibi tabaklar dolduruluyor, bitirilemeyen yemekler çöpe atılıyor. "Bizim odadan Kabe görünüyordu. Çaylarımızı Kabe'ye bakarak içiyorduk. Mecburen 5 yıldızlı hotelde kaldık. Yedi yıldızlısı yoktu da... Ha ha ha... Biz Kabe'ye bakarak dondurmamızı yerken... He he he..."     Müslüman camiayı bin türlü bid'at sarmış.     Lüks, israf, sefahat (beyinsizlik) yaygın hale gelmiş.     30 kişilik imam-hatip sınıfında 15 genç namaz kılmıyor. İleride imam olurlarsa saksafon çalarlar...     Dinde reform, dinde değişim, dinde tenzilat, dinde tâviz cereyanları pupa yelken ilerliyor.     Saçlarını deve hörgöcü gibi yapmış, yırtmaçlı etekli, rengârenk dar elbiseli sözde tesettürlü bayan Gökkuşaklar sokaklarda salına salına dolaşıyor.     Emr-i mâruf ve nehy-i münker terk edilmiş.     Bozuk düzenlerde bozuk işler yapmak caizdir şeytanî fetvası ile haram, kara, kirli servetler elde ediliyor.     Dinleri para olanlar İslâmcılık taslıyor.     Diyalogçuluk, Fazlurrahmancılık, Necdîlik, şuculuk buculuk... Yüze yakın dalalet ve bid'at fırkası var.     Birtakım dâll ve mudil kişiler Ehl-i Sünnete saldırıyor.     Ve bendeniz bu hengâme, bu toz duman içinde Müslümanları tenkit etmeyeceğim, uyarmayacağım... Olur mu böyle şey?..       Ehl-İ Sünnet hocalarından biri, aykırı bir ilâhiyatçının basına sızdırılmayan gizli bir konferansının (gizlice alınan) ses kayıtlarını dinlemiş ve şöyle söylemiş:     "Bu adamın bozuk olduğunu söylüyorduk. Bu konferansından sonra onun kâfir olduğunda şüphe kalmadı..."     (Doğru, dürüst, temiz ilâhiyatçıları tenzih ederiz...)     Maalesef zamanımızda birtakım reformcular, değişimciler, yenilikçiler taqiyye yaparak asıl inançlarını gizliyorlar.     Aykırı fikirleri olan reformculara karşı Müslümanların çok dikkatli olması gerekir.     Böylelerine kesinlikle itimad edilmez, güvenilmez.     1. Kur'ân tek kaynaktır, Sünnet kaynak değildir diyenler Sünnet'i inkâr ettikleri için dinden çıkmışlardır.     2. Kur'ân'daki ve Sünnet'teki kesin hükümlerin bir kısmı tarihseldir, onlar bugün geçerli değildir diyenler Doğru Yol'dan çıkmışlardır.     3. İslâm ve iman ile küfrü bağdaştırmak, uzlaştırmak isteyenler açık bir sapıklık içindedir.     4. Peygamberi hafife alan, "O bir postacı idi, ölmüştür, işi bitmiştir" diyenler sapıktır.     5. Ben de Müslümanım ama Şeriata karşıyım diyenler korkunç bir çelişki içindedir.     6. Ashabın büyüklerinden Ebu Hureyre hazretlerine sövüp sayanlar Kur'ân ve Sünnet Müslümanı olamaz.     7. Yüzden fazla hadîsle geleceği bildirilmiş ve bu bilgi mânevî tevâtür derecesine ulaşmış olan Mehdi'nin zuhurunu ve Hz.İsa'nın nüzulünü inkâr edenler Cadde-i Kübra ve Sevad-ıAzam İslâmlığından çıkmış olurlar.     8. Azılı Farmason, taqiyye yaparak Müslümanları aldatan, şaibeli ve bulaşık Efganî'yi, onun tilmizi Abduh'u, onun tilmizi Reşid rıza'yı; münci (kurtarıcı), imam (din önderi), hidayet kılavuzu olarak gösterenler dall ve mudildir.     9. Ehl-i Sünneti yıkmak için çalışanlar hizmetkâr değil, hezimetkârdır.     10. Din hocaları, ulemâ aradan çıksın, herkes kendi kafasına göre Kitabullahı yorumlasın, ondan hüküm çıkartsın diyenler tamir değil tahrip ederler.     Muhterem Müslüman kardeşlerimiz!.. Reformculara, değişimcilere, yenilikçilere, diyalogçulara, İslâm aktivistlerine, şazz ve aykırı inanç ve görüşlere sahip olanlara, Ehl-i Sünnet yıkıcılarına kapılmayınız, aldanmayınız, tuzaklarına düşmeyiniz. Ebedî saadetinizi yitirebilirsiniz.     İmam ve allâme Kevserî     İmam (din önderi) Muhammed Zahid el-Kevserî hazretleri (Cenâb-ı Hak ona rahmetiyle muamele buyursun) Türkiyemizin, İslâm âleminin, özel olarak da Çerkeslerin medar-ı iftiharı bir âllamedir. Onun için "Asrının müceddididir" denilmiştir.Her şeyin en doğrusunu Allah bilir.     Bu zat Kur'ân'a, Sünnet'e, Selef-i Sâlihîn ve Ehl-i Sünnet ve Cemaat yoluna çok büyük hizmet etmiştir.     Bazı sebepler dolayısıyla, Şeyhülislâm Mustafa Sabri Efendi gibi Türkiye'yi terk etmiş, Mısır'a yerleşmiş, ölünceye kadar orada çok değerli Arapça kitaplar yazarak Din-i Mübin-i İslâm'a, Kur'ân-ı Azimüşşana, Sünnet-i Resulullah'a, Şeriata, fıkha, ulûm-i islâmiyeye, Ümmet-i merhumeye hizmet etmiştir.     Bid'at ve dalalet fırkalarıyla mücadele etmiş, çürütülmesi mümkün olmayan ilmî ve dinî delillerle bozuk ve yanlış görüşleri red ve cerh etmiş, Müslümanlara doğru yolu göstermiştir.     Her Ehl-i Sünnet Müslümanı bu büyük âlimi, hizmetlerinden ve himmetinden dolayı rahmet, minnet ve şükranla anmalıdır.     Bendeniz, bir Müslümanın doğru yolda olup olmadığını, Zahid el-Kevserî gibi âlimlere bakışından anlarım. Kevserî'yi Mustafa Sabri'yi, İsmail Yusuf en-Nebhanî'yi, Zeynî Dahlan'ı ve benzerlerini seviyor ve tutuyor mu? O halde doğru yoldadır.     Şu hususu da tebarüz ettirmekte faide var: Merhum Şeyhülislâm Mustafa Sabri ile Zahid Kevserî arasında teferruata ve dekayıka (inceliklere) ait bir meselede ilmî tartışma olmuştur. Böyle şeyler büyük âlimler arasında olabilir. Kendim için söylüyorum, küçükler bunlara karışmaz, tartışan âlimlerin birine veya bazısına saygısızlık göstermez. İslâm'da, teferruata ait konularda çeşitlilik vardır. Bu çeşitlilik geniş bir rahmettir. Ehl-i Sünnet ulemâsının hepsi bizim başımızın tacıdır.     Kevserî hazretleri, Cenâb-ı Hak hazretlerini noksan sıfatlardan tenzih hususunda, ehl-i bid'at fırkalarıyla gerçekten iyi ve başarılı bir mücadele yapmıştır. Allah onu hayırla mükafatlandırsın.     Bid'atçiler, yukarıda saydığım büyük Sünnî ulemâyı ve diğerlerini halka ve gençliğe tanıtmazlar. Bu onların vazifesi değildir. Sünnîlerin ve Sünnî geçinenlerin vazifesidir. Vâ esefâ...     İmkânım olsa son yüzyılın otuz kadar büyük Sünnî ulemâsı hakkında müstakil kitaplar hazırlatır, hizmetlerini, himmetlerini yazdırır, eserlerinden parçalar ilave ettirir yayınlardım. Böyle kitaplar bir iki bin baskı ile tesirini göstermez. Bunları yüzer bin yüzer bin basmalı ki, halkKur'ân'a, Sünnet'e, Hak Yola hizmet edenleri tanısın, bid'atçileri öğrensin.     Kevserî hazretleri gurbette yaşadı. Malı mülkü, akrabaları burada kaldı. Diyar-ı gurbette kanaat ile geçindi. Din-i Mübin'e para ile hizmet etmedi. Ehl-i bid'at ile para karşılığında tartışmadı.     Bir ara af çıktıktan sonra Türkiye'ye gelmek istedi. Frenk serpuşu giydirirler korkusuyla gelemedi.     Yaşadı, hizmet etti, öldü...Faydalı, kıymetli eserleri sadaka-i câriye olarak kaldı. O kitaplar okundukça, o kitaplar bâtılı iptal ettikçe, o kitaplar tereddüt ve şüpheleri izale ettikçe inşaallah melekler, açık duran defter-i a'maline sevap yazacaklardır.Ne mutlu böylelerine. Allah'ın selâm, rahmet ve bereketi salihlerin, ahyarın ve onları sevenlerin üzerine olsun.     İslâmî dergi enflasyonu     Cemaatçiliğin Ümmete zararlı tarafları var.Dikkat buyurunuz, cemaatlerin, bir cemaate mensup olmanın demedim cemaatçiliğin...     Meselâ dergicilik konusunda.İslâmî kesimde her cemaatin, her tarikatın, her tarikat şubesinin, her vakfın, her grubun, her kliğin KENDİ dergisi, KENDİ yayın organı var. Bu yüzden bir İslâmî dergi enflasyonu ile karşı kaşıyayız.     Deneklerin, cemaatlerin, vakıfların bültenleri olabilir ama hepsinin ayrı ayrı Türkiye çapında, İslâm çapında dergi çıkartması güç parçalanmasına yol açar.     Ümmetin dergi planında neye ihtiyacı var:     1. Haftalık Time, Newsweek, Economics, Le Point, Famiglia Cristiana gibi bir aktüalite ve yorum dergisine. Türkiye gibi 72 milyon nüfusa sahip bir ülkede böyle bir derginin en az 500 bin satması gerekir. Çok ciddî (sadece ciddî olması yetmez), çok vasıflı, çok güçlü, çok tesirli, çok güvenilir bir dergi.     2. Reader's Digest gibi ayda yine 500 bin satacak ve zevkle okunacak bir dergi.     3. En az 250 bin satacak bir tarih-coğrafya dergisi.     4. 500 bin satacak bir gençlik dergisi. Fransa'da bir Katolik yayınevi harika bir gençlik dergisi çıkartıyor. Elime eski sayıları düşünce merakla okuyorum.     5. Ayda bir milyon satması gereken bir kadın dergisi.     6. Çok lüks bir sanat, antika, dekorasyon, mimarlık vs dergisi.     Böyle dergiler sadece Müslümanlar, sadece dindarlar için çıkartılmaz. Bütün halk için çıkartılır.     Biz ne yapıyoruz şimdi? Bütün Müslümanlara hitap eden dergi de çıkartamıyoruz. Kendi cemaatimizin, kendi tarikatımızın, kendi grubumuzun özel dergisini, özel yayın organını çıkartıyoruz. Bu bir acz ve kaçış değil midir?     Şu anda Nakşîlerin bile tek dergisi yoktur. Mâlumunuz Nakşilik çok geniş bir camiadır, çeşitli şubeleri bulunmaktadır, her şube KENDİ dergisini yayınlamaktadır.     Bizim de dergimiz olsun zihniyeti Müslümanları dergicilik konusunda büyük bir çıkmaza sokmuştur.     Sekter zihniyetle dergi problemimizi çözmek mümkün olamaz.     Benim kanaatimce bugün Türkiye'nin en güzel ve lüks iki dergisi şunlardır:     1. "P" dergisi. Üç ayda bir çıkar. Sahibi Raffi Portakal.     2. İngiltere'de hazırlanıp basılan "Cornucopia" dergisi. Bu da üç aylıktır.     İslâmî kesimin (dindar milliyetçiler bu kesim içindedir) artık varoş ve bedevilik zihniyetini, kültürünü, davranışlarını bırakıp ufuklarını genişletmesi gerekir.     Cemaatler olsun, hizmet etsinler ama cemaatçilik fanatizmi ve darlığı olmasın.     İslâm ve Ümmet bütününü bir parçanın içine sığdırmak akılsızlığını bırakalım.     Geniş düşünelim, kucaklayıcı olalım.     Meselâ: Öyle bir tarikat ve tasavvuf dergisi çıkartalım ki, onu bütün tarikatların mensupları seve seve okusun.     Öyle bir tarih, coğrafya, seyahat dergisi çıkartalım ki, 70 milyon Türkiyeli hayran kalsın, meftun olsun. Kapış kapış satılsın, zevkle okunsun.     "Hazret-i Muhterem bizim ayrı dergimiz olmasını istiyor, aman kardeşler abone olalım, destekleyelim, para verelim..." zihniyetini bırakalım.     Dergicilik çocuk oyuncağı değildir. Yüksek kültür ister, uzmanlık ister, sanat ve estetik boyutu ister, hikmet ister.     Üç çeşit dergi vardır:     1. Seyah-beyaz dergi.     2. Dört renkli dergi.     3. Boyalı dergi.     Biz Müslümanlar artık boyalı dergi devrini geride bırakmalıyız. Dergi tasarımcılarımız dünyanın en güzel dergilerini hazırlamalıdır. En güzel olduğu nereden anlaşılacak? Uluslararası yarışmalarda (Tasarım, kağıt, baskı vs. bakımından) birinci oldukları, ödül kazandıkları zaman...     Yazımın baş tarafında Famiglia Christiana adlı bir İtalyan dergisinden bahsetmiştim. Türkçesi "Hıristiyan Ailesi" demek. 1931'de kurulmuş, şu anda Edizioni San Paola Katolik yayın kuruluşu tarafından neşr ediliyor. Haftada ne kadar basıyor biliyor musunuz? Bir milyon adet. İtalya'nın nüfusu 60 milyon...       Zamanımızda ülkemizde ve İslâm âleminde yığınla bozuk dinî fırka, mezhep, grup türemiştir. Medreseler kapatılmamış olsaydı; Şeyhülislâm Mustafa Sabri, Zahid Kevserî, Elmalılı Hamdi, Manastırlı İsmail Hakkı gibi büyük âlimler, fakihler, kelâmcılar yetişecek ve bunları red ve cerh edeceklerdi.     Ehl-i Sünnete bağlı doğru İlâhiyatçılar yeni bozuk fırkaları tenkit ediyorlar ama bu tenkit ve uyarıları yeterli olmuyor. Maalesef şu anda ülkemizde Zahid Kevserî ayarında bir Ehl-i Sünnet müdafii yoktur.     Bendeniz bu yazımda, bazı bid'at fırkalarının listesini yapmak istiyorum:     1. Kur'âniyyûn fırkası. Bunlar Edile-i Erbaa'yı kabul etmezler, İslâm'ın tek temeli ve kaynağı vardır, o da Kur'ân'dır derler. Bunlar, bu görüşleri ile Kur'ân'a açık bir muhalefet içindedirler. Çünkü Kitabullah mü'minleri Resul'e itaat etmeye, onu en güzel bir örnek ve model olarak kabul etmeye, o ne getirdiyse almaya çağırmaktadır. Bunu reddedenler, Sünnet'i din kaynağı olarak kabul etmeyenler, Kur'ân deyip dursalar da dairenin dışına çıkmış olurlar.     2. Meâlciler fırkası. Bunlar kendi işlerine gelen bir meal veya tercüme alarak, bundan heva, re'y ve hevesleriyle din hükmü çıkartan, Kitabullah'ı akılarınca yorumlayan kimselerdir. Yanlış yolda olduklarında şüphe yoktur. Osmanlı ulemâsı yaşamış olsaydı bunlara "Meâliyyûn fırkası" ismini verirdi.     3. Efganiyye fırkası. Bunlar yalancı, taqiyyeci, Farmason Cemalüddin Efganî'yi din önderi olarak kabul ederler ve onun izinden giderler. Bu adam Afgan değildir, İranlıdır, kendisini Sünnî gibi göstermiştir, aslında Şiîdir. Masonluğun en dinsiz fırkasına mensuptur. Son derece karışık ve bulaşık bir kimsedir. Kılavuzu karga olanın...     4. Militan İslâmcılık fırkası. Bunlar İslâm'ı beşerî bir ideoloji seviyesine düşürmüş kişilerdir. Aktivisttirler. Son altmış yıl içinde hiçbir İslâm ülkesinde başarılı olamamışlardır.     5. Mükebbire fırkası. Bunlar Büyük Okyanus'taki "Kargo kültü" zihniyet ve kültürü seviyesinde ilkel, bedevî, özürlü bir akla sahiptirler. Camilere hoparlör, kalorifer, soğutma sistemi, vantilatör, soğuk su cihazı, kapılara naylon poşet sandığı koymanın, üç şerefeli minare yapmanın, 120 desibel yüksek sesle ezan okumanın İslâmî hizmet ve himmet olduğunu sanırlar.     6. Fazlurrahman'ın Tarihsellik veya Tatiliyye mezhebi. Bunlar Kur'ân'daki ve Sünnetteki hükümlerin bir kısmının tarihsel olduğunu, bugün geçerli olmadığını iddia ederler. Ülkemizde bazı ilâhiyat fakültelerine sızmışlardır. Hadîsleri, AB standart veya normlarına göre ayarlama ve ayıklama projeleri vardır. Yüklü telif veya telef ücretleriyle beslenirler.     7. Necdîler veya Selefîler. Bunlar gerçekten Selef-i Sâlihîne bağlı ve tâbi değildirler. İmamları İbn Teymiyye ve Muhammed ibn Abdilvehhab'tır. İnançlarında mücessime unsurları vardır. Tasavvufa ve tarikata son derece düşmandırlar.     8. İctihadiyye fırkası. Bunlar her Müslümanın ictihad yapmasını isterler.     9. Tekfiriyye fırkası. Bunlar, inançlarını ve meşreblerini beğenmedikleri mü'minleri şirk ve küfürle suçlamakta pek aşırı giderler. Bu suretle, mü'mini tekfir ettikleri için kendileri kâfir olurlar.     10. Feministler yahut Nisaiye taifesi. Bunlar, Batı dünyasında çıkmış sapık bir ideoloji ve görüş olan feminizme din gibi bağlıdır. Buharî'de bulunan sahih hadisleri bile reddederler.     11. Diyalogiyye taifesi. Bunlar zamanımızda üç ibrahimî din vardır, bunların üçünün mensupları da ehl-i necat ve ehl-i Cennet'tir derler. Tevhid ile Teslisi bir tutarlar. Kur'ân Yahudileri ve Nasranîleri İslâm'a çağırmıyor gibi daireden çıkartıcı iddiaları vardır.     12. Müekkilîn (Yiyiciler)taifesi. Bunlar bozuk düzende haram yemenin, beytülmalı hortumlamanın, kara servet sahibi olmanın caiz olduğuna inanırlar.     13. Erbabiyyûn taifesi. Bunlar kendi baronlarını, rühbanlarını, şeyhlerini (daha doğrusu müteşiyyihlerini) rableştirir ve putlaştırırlar.     14. Telfikıyye (telfik-i mezâhib) taifesi. Bunlar fıkıh mezheplerinin hükümlerinin karışık şekilde uygulanmasını isterler. Şiadan mut'a nikahını da alırlar. Böylece dini ve fıkhı oyuncak ederler.     15. Uzlaştırma fırkası. Bunlar din ile lâ-dinîliği uzlaştırmak hevesindedir.     Listeyi uzatmak mümkündür. Bu kadarla yetiniyorum.     Kudretli bir Ehl-i Sünnet kelâmcısı çıksa da bu bid'at fırkalarını güzelce tenkit, red ve cerh eden, çürüten bir kitap yazsa ne iyi olur.     Bazı talepler     Bazı çokbilmiş kardeş veya vatandaşlarımızın bendenizden talepleri oluyor.     Hep Müslümanları tenkit etme, biraz da düzeni tenkit et... Bendeniz elli senedir düzeni veya sistemi tenkit ediyorum.Bu yüzden başıma gelmeyen kalmadı. Mahkemelerde süründüm, hapishanelerde yattım, iki günlük gazetem süresiz olarak kapatılıp batırıldı, defalarca evim ve bürom arandı, kitaplarım ve evrakım çuvallara doldurulup müsadere edildi, göz altına alındım. İkinci sınıf vatandaş, sömürge yerlisi, zenci muamelesi gördüm. Benim, bir Müslüman olarak bozuk düzeni veya sistemi tenkit etmemem mümkün müdür? Elimden bu kadar geliyor. Bu konuda daha fazla hizmet imkânı olan ortaya çıksın yapsın.     Müslümanları tenkit etmeye gelince... Onları yıkıcı şekilde tenkit etmiyorum. Müspet özeleştiri yapıyorum. Niyetim temizdir. Faydalı olduğuna inanmasam yapmam. Samimiyetim şuradan anlaşılır ki, bu özeleştiri hizmeti şahsen benim aleyhimedir. Nice kişi ve grup kırılıyor, düşman olanlar bile var. Bu özeleştirilerden dolayı hiçbir maddî menfaat ve şahsî nüfuz elde etmiyorum.     Geçenlerde biri mesaj atmış, yiyici Müslümanlardan bahs ediyorsun, listesini yap yayınla diyor. Epey güldüm. Listesini yaptığım kimseler beni sonra ne yaparlar? Tozumu havaya savururlar. Bendeniz savcı mıyım ki, böyle bir liste yapayım. Memlekette yolsuzluk var, Müslümanların da bir kısmı haram rant yiyor. Bu konuda tevâtür derecesinde rivayet var. Zaten uluslararası temizlik ve saydamlık anketlerinde Türkiye'nin notu 10 üzerinden 4'tür... İslâmî kesimde mantar gibi kirli, kara, necis, haram servetler ve birikimler oluştu. Bunları yazarım, tenkit ederim ama liste vermek benim işim değildir.     Sabataycılar için de liste isteyenler var. Onlarca defa yazdım, Müslümanlar çok ciddî bir "Türkiye Yahudilerini ve Sabataycılarını Araştırma Enstitüsü" kursunlar ve ilmî araştırmalar yapsınlar. Liste o zaman (eksik olarak) ortaya çıkacaktır.Bu iş benim gibi bir gazetecinin vazifesi değildir.     İyi ve vatansever bir gazeteci bir tür savcıdır ama gerçek bir savcı değildir. Savclığının sınırlarını bilmelidir... Hakimliğe gelince: Hiçbir gazeteci hakim değildir, kesin hüküm veremez. Cellatlık da yapamaz.     Bendeniz yağcı, yalaka, dalkavuk, yandaş, şakşakçı, kemik yalayıcı bir yazar değilim.     Siyasî mânâda değil, genel mânâda muhalifim. Bu kadar kötülük, kokuşma, pislik, eğrilik, rüşvet, haram yeme, kirli rant alavere dalavere olan ülkede; vicdanı olan bir kimsenin muhalif olmaması mümkün müdür?     Şunu da belirteyim: Kesinlikle devlete karşı değilim. Sisteme ve düzene karşıyım. Devlet cevherdir, düzen ise araz. Kaba bir açıklama yapayım: Sürahiye şarap koymuşlar, bendeniz şarabın dökülmesini, yerine süt konulmasını istiyorum. Sürahiyi kırmak taraftarı değilim...     Bir uçaktasınız. Havayolları şirketini, uçağın personelini, yolculara verilen hizmeti ve çektirilen eziyeti beğenmiyorsunuz. Bu uçak düşsün der misiniz?     Devlet batsın demek, uçak düşsün demek gibidir.     Bunu anlamak için âmme hukuku bilmek gerekmez.     Ramazan     1. Camilerdeki ve minarelerdeki bilcümle hoparlörler yağlana, siline, temizlene, ses kapasiteleri arttırıla.     2. Ramazan pideleri pişkin, bol susamlı ve çörekotlu ola.     3. Zenginler muhteşem sofralarda iftar ede, fakirler tarhana çorbasına, bulgur pilavına, hoşafa (bunları bulabilirlerse) talim ede.     4. Büyük şehirlerde Ramazan şenlikleri ve etkinlikleri yapıla, çalgılar çalına, türküler ve şarkılar okuna, sahura kadar vur patlasın, çal oynasın eğlenile.     5. Ramazan çadırlarının kapısına "Bugünkü iftarı Hacı ve umrevî Zengin Zâde Zengin bey vermektedir. Duyduk duymadık demeyin" levhaları asıla, reklâmı yapıla.     6. Öncelikle fakirlerin ve miskinlerin hakkı olan zekâtlar ve sadakalar tüzel kişiler tarafından toplana ve havuzlana.     7. Havalar sıcak olduğu için havas-ı kirama dondurmalı billuriye tatlısı ikram edile. (Dondurma keçi sütünden ola...)     8. Saçlarını deve hörgücü gibi yapmış sözde mesture nisa taifesi rengârenk kıyafetleriyle sokaklarda, meydanlarda, eğlence alanlarında salına salına geze.     9. Tuzu kuru olanlar mübarek şehr-i Ramazanda o kadar çok yiyeler ki, semizleyip bayrama epeyce kilo almış çıka.     10. Onbir ay din düşmanlığı yapan, mukaddesata hakaret eden Avdetî gazeteleri mübarek Ramazan'da dindarlaşa, dinî ve ahlâkî yayınlar yapa.     11. Bilumum cerrarlar cerre çıka ve küplerini doldura.     12. Ramazan'da namaza başlayanlar Bayram'dan sonra...     13.TV'lerde ezanlar okuna, dinî sohbetler yapıla. Fısk fücur programları da büsbütün terk edilmeye.     14. Direklerarası eğlenceler canlandırıla. Kantocu Şamram, Komik-i şehîr Kel Hasan, Karagöz ve orta oyunu... Gırnatalar çalınsın...     15. Havalar müsait, nargileler fokurdatılsın... Ağır yemeğin üzerine sade Yemen kahvesi ne güzel içilir...     Ah Ramazan!.. Ah Ramazan!.. Ah Ramazan!..     Allah'ım bize akıl fikir ver, bizi affet... => Sen de ücretsiz bir internet sitesi kurmak ister misin? O zaman burayı tıkla! <=