Tâbiînin büyüklerinden olan Sâbit bin Eslem Benânî hazretleri "rahmetullahi aleyh" anlatıyor: Hadîs-i şerîfte Peygamberimiz buyurdular ki: Kıyâmet günü kulun ameli getirilir, oraya mahsûs olan terazinin bir gözüne konur. Melekler tartar. Ama hafif gelir. Tâ ki, Allahü teâlâ tarafından mühürlenmiş bir sahîfe getirilip sevap kefesine konunca, bu göz ağır gelir. Bu sahîfede "Lâ ilahe illallah" yazılıdır" AĞLAMA Bir ara gözleri rahatsızlanıp tabîbe gitti. Tabîb; "Bir husûsa dikkat edersen, gözlerin iyi olur" dedi. Hazret-i Sâbit sordu: "O nedir?" "Ağlama!" Tabîb, ağlamamasını tavsiye ettiyse de, hazret-i Sâbit; "Ağlamayan gözde hayır yoktur" buyurdu. O GÜNÜ DÜŞÜN! Bu zat anlatıyor: Sinirli bir gence, annesi sık sık öğüt verip; "Ey oğlum, senin için öyle bir gün vardır ki, sen hep o günü düşün" derdi. Zaman geçti. Oğlu hastalandı. Artık son nefeslerini veriyordu ki, annesi oğlunun üzerine kapanıp; "Ey oğlum, ben seni işte bugün için uyarıyordum" dedi. O gözünü açtı. Ve annesine; "Anneciğim, benim Rabbim, mağfireti bağışlaması, affı ve ihsânı bol olandır. Bugün, beni affedeceğine ümidim, tamdır" dedi. Dediği gibi de oldu. Günahları affolundu. >

.Beni andın mı?.."

Sâbit bin Eslem Benânî hazretleri anlatıyor: Mü'min, kıyâmet gününde, Allahü teâlânın huzûrunda durur. Allahü teâlâ ona; "Ey kulum! Sen, dünyâda iken bana ibâdet eden kullarımla berâber ibâdet ediyor muydun?" diye sorar. Kul cevâb verir: "Evet yâ Rabbî." Yine Allahü teâlâ; "Ey kulum, dünyâda iken bana duâ edip yalvaran ve beni zikredip ananlarla berâber, sen de yalvarıp beni andın mı?" diye sorar. O mü'min yine; "Evet yâ Rabbî" der. Bunun üzerine Allahü teâlâ; "İzzetim hakkı için, beni zikredip andığın her yerde ben de seni andım. Nerede duâ edip yalvardınsa, kabûl ettim" buyurur. Peygamberimiz aleyhisselâm da; "Mü'minin hiçbir duâsı geri çevrilmez. Karşılığı ya dünyâda verilir, ya âhırete ertelenir veya günahlarına keffâret olur" buyuruyor. NASIL OLUR? Sâbit-i Benânî hazretleri anlatır: Sâlih zâtlardan biri; "Rabbimin beni andığı zamanı biliyorum" dedi. Arkadaşları hayretle; "Nasıl biliyorsun?" dediler. Cevabında; "Kolay" dedi. "Zîra ben Allahü teâlâyı andığım zaman O da beni anıyor. Çünkü Allahü teâlâ; 'Kulum beni anınca, ben de kulumu anarım' buyuruyor." Zaman geçti. Dostlarına; "Ben duâ ettiğim zaman, Allahü teâlânın duâmı kabûl ettiğini bilirim" dedi. Dostları; "Nasıl bilirsin?" dediler. Cevaben yine; "Kolay" dedi. "Çünkü duâdan sonra kalbde incelik, vücûdda rahatlık, gönülde açılma ve ferahlık olursa, o duâ kabûl edildi demektir." >

.Acele etme!

Sâbit bin Eslem Benânî hazretleri "rahmetullahi aleyh" anlatıyor: Bir mü'min, Allahü teâlâdan bir şey isterse, Allahü teâlâ bu iş için Cebrâil aleyhisselâmı vazifelendirir. O kul sâlih ise. Hazreti Cebrâil'e; "Bu kulumun ihtiyâcını yerine getirmekte acele etme. Çünkü ben, o kulumun sesini duymayı seviyorum" buyurur. Fenâ kul ise. O zaman da; "Yâ Cebrâil! Onun isteğini hemen yerine getir. Çünkü ben onun sesini duymak istemiyorum" buyurur. BIRAKIN DÖVSÜN Yine O anlatır: Bir kimse vardı ki, babasını bir yerde dövüyordu. Ona; "Babanı niçin dövüyorsun, ayıp günah değil mi?" dediler. Bunun üzerine babası dedi ki: "Bırakın dövsün!" "Niçin?" dediler. "Çünkü vaktiyle aynı bu yerde, ben de babamı dövmüştüm. Şimdi ektiğimi biçiyorum" dedi. UNUTMAYIN Kİ... Bu zât gecelerini ibâdetle geçirir ve çoluk çocuğuna; "Kalkın, Allahü teâlâya ibâdet edin. Unutmayın ki, gece kalkıp ibâdet yapmak, kıyâmetin şiddet ve dehşetinden daha hafiftir" derdi. Çok âbid idi. Sevdiklerine; "Biz öylelerine yetiştik ki, çok namaz kılmaktan başlarını yastığa koyacak vakit bulamazlardı" derdi. Yine o anlatır: Enes bin Mâlik; "Ey Sâbit! Benden ne alacaksan al. Zîra ben, aldıklarımı, Resûl aleyhisselâmdan, Resûlullah Cebrâil'den O da Allahü teâlâdan aldı" derdi bana..


.Nice mâsumları öldürürsün!"

Yezîd bin Ebî Habîb hazretleri "rahmetullahi aleyh", Tâbiînin büyük âlimlerinden olup ilmin ve âlimin îtibarı hususunda hak sözü söylemekten çekinmezdi. Bir gün hastalandı. Vâli ziyarete geldi. Hürmetlerini arz edip, geçmiş olsun dileğinde bulundu. Bu arada; "Üzerinde pire kanı bulunan elbise ile namaz kılınır mı?" diye fıkhî bir mes'ele sordu. O sırtını döndü Cevap vermedi. Çünkü vâlinin uygunsuz hallerini ve halkına yaptığı eziyet ve zulümleri işitmişti. Vâli aynı suâli tekrar sordu ve cevap bekledi. Durum aynıydı. Sırtı dönüktü. Ve; "Sen her gün nice mâsum insanları öldürüyorsun, onların kanlarından sormuyorsun da, bana pire kanı hakkında soruyorsun?" dedi. SEN BANA GEL Halîfenin oğlu kendisine bir kimseyi göndererek ba'zı dînî mes'eleleri sormak için yanına çağırdı bu zâtı. Cevap verdi ki: "Kendi gelsin!" Haberci durumu söyleyince, kendisi kalkıp geldi ve; "Niçin gelmedin?" diye sorunca; "Senin bana gelmen, senin için şereftir. Benim sana gelmemse benim için aşağılıktır" buyurdu. CANINI VERDİ Bu zat anlatır: Mina'daydık, kurbanımızı kestik, fakat bir çocuk kesmedi. "Niçin kesmiyorsun?" dedim. Çok ağladı. Ellerini açtı. Ve; "Yâ Rabbî, kurban kesecek param yok. Şu küçük vücûdumu rızân için kurban etmek istiyorum, lütfen kabûl buyur" dedi. Gözyaşı döktü. Ve "Allah!" deyip, canını Cânâna teslîm eyledi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bunu kaça aldın?"

Yûnus bin Ubeyd hazretleri "rahmetullahi aleyh" Tâbiînin büyüklerindendir. Manifaturacılık yaparak nafakasını temin ederdi. Kul hakkına girmekten çok korkar, malını medh etmezdi. Bir gün şöyle oldu: Bir müşteri geldi. Çırağı ilgilendi. Ve kumaşı müşteriye gösterirken; "Yâ Rabbî! Bu Cennet kumaşından bana da nasîb et" dedi. O bunu duyunca, o malı sattırmadı. "NİYE PAHALI SATTIN?" Bir gün yolda bir kimseyi kumaş satın almış gidiyor görünce, kumaşı tanıyıp, kendi dükkânından alınmış olduğunu anladı. Ve ona sordu: "Bunu kaça aldın?" Adam; "Dörtyüz dirheme" deyince, "Bu kumaşın değeri ikiyüz dirhemdir. Gel, paranın üstünü al" buyurdu. O kimse; "Bu kumaş, bizim orada beşyüz dirhem eder" dedi. "Olsun" buyurdu. "Gel, üstünü al!" O da gelip, ikiyüz dirhemini alıp gitti. Hazret-i Yûnus malı satan çırağına; "Bu kumaşı niye pahalı sattın?'" diye sordu. "Vallahi kendi rızâsı ile aldı" deyince, "O râzı olsa da, sen râzı olmayacaktın" buyurdu. "BANA BAKIN" Bir gün sevdiklerine; "Dışı, içine uymayan birini görmek isterseniz bana bakın" buyurdu. Dinleyenler şaşırdı. "Niçin?" dediler. Cevap verdi ki: "Çünkü yüz kadar iyi huy biliyorum, ama bir tekini kendimde göremiyorum. Kötü huyları sayıyorum. Hepsini kendimde görüyorum" buyurdu. > www.gonulsultanlari.c

.Ölüme hazırlıklı olun!..

Yûsuf bin Esbât hazretleri "rahmetullahi aleyh" Tebe-i tâbiînden olup, hadîs, fıkıh ve kırâat âlimidir. Sohbet ederdi. Ama ekseriyâ; "Kardeşlerim, herkesin mutlaka tadacağı ve kimsenin çâre bulamadığı ölüm için şimdiden hazırlanınız. Çünkü ölüm geldikten sonra âh etmekten, pişman olmaktan başka yapacak bir şey olmaz" buyururdu. ZÜHD NEDİR? Bir gün kendisine; "Zühdün gâyesi nedir efendim?" dediler. Cevâbında; "Zühd, dünyâdan kesilmektir. Ni'met gelince şımarmamak, gelmeyince de üzülmemekdir" buyurdu. Sordular yine: "Tevâzû nedir?" Cevâbında; "Evinden çıktığında karşılaştığın herkesi kendinden üstün bilmendir" buyurdu. KORKUYORUM Bir gün de kendisine; "Hemen ölmeyi ister misin?" dediler. "Hayır" buyurdu. "Niçin?" dediklerinde, buyurdu ki: "Hazır değilim." Ve devam edip; "Daha yaşarsam belki bir gün günahlarıma pişman olup iyi ameller yaparım da iyiler arasına katılmak nasîb olur" buyurdu. BEN ÖLÜRKEN Bir gün de sevdiklerine; "Ben vefât ederken Allahü teâlâdan üç şey isterim" buyurdu. Sordular ki: "Onlar nedir?" Cevâbında; "Vefât ederken param olmasın, borcum olmasın ve kemiklerimde et kalmasın" buyurdu

.Bana faydalı oluyor"

Zeyd bin Eslem hazretleri "rahmetullahi aleyh" Tâbiînin büyüklerinden olup, Medîne'de yetişen müfessirlerin en meşhûrudur. Hazret-i Ömer'in kölesiydi. Sonra âzâd oldu. O, ilim sâhibiydi. Peygamber Efendimizin mescidinde talebelere ders vermeye başladı. Hattâ Hazret-i Hüseyin'in oğlu Zeynel'âbidîn bile kendisinden ilim öğrenirdi. Halk merak etti. Zeynel'âbidîn'e; "Akrabâlarınızdan pek çok büyük âlimler varken, Hazret-i Ömer'in kölesine mi gidiyorsun?" dediklerinde; "O bana dinde çok faydalı oluyor" dedi. "VEREMEM!.." Hazret-i Zeyd anlatıyor: Bir gün İbn-i Ömer, köle olan bir çobana rastlayıp; "Şu sürüden bir koyun getir de kesip yiyelim" dedi Çoban karşı çıktı: "Hayır veremem" "Niçin?" deyince; "Akşam sâhibine ne derim?" dedi. "Kurt kaptı dersin." "Böyle yapmaktan Allaha sığınırım. Çünkü O her şeyi bilir" dedi. Cevabı beğendi. Ve hayran oldu. Sâhibini bulup, köleyi ve koyun sürüsünü ondan satın aldı. Sonra köleyi âzâd edip, koyun sürüsünü kendisine hediye etti. EĞER SABREDERLERSE Bu zat anlatıyor: Fakîrler Efendimizin huzûruna gelip; "Yâ Resûlallah! Zenginler hayır hasenât yapıyor, biz yapamıyoruz" diyerek dert yandılar. O Resûl dinledi. Cevap olarak; "Sabreden fakîrlere, Cennette yüksek köşkler verilir. Zenginlerden beş yüz sene önce Cennete girerler ve zenginlerin kavuştukları sevâba, sadece bir tesbîh söylemekle kavuşurlar" buyurdu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Üç tane kuma getirsen!..

Zührî hazretleri, "rahmetullahi aleyh" Tâbiînin âlimlerindendir. Kendisini tamamen ilme ve kitaplara vermişti. Bir gün evde oturmuş, kitaplarını da duvar gibi etrâfına dizmişti. Hanımı gördü. Ve kendisine; "Vallahi üzerime üç tâne kuma getirseydin, bana bu kadar ağır gelmezdi" dedi. KAN VE YAŞ Bir gün sohbetinde; "Allah yolunda akıtılan kan ve Allah korkusu ile akıtılan yaşlar, Allahü teâlânın en çok hoşnud olduğu damlalardır" hadîs-i şerîfini nakletti. YÂ MÛSÂ! Bu zat anlatıyor: Bir gün Mûsâ aleyhisselâm yolda giderken; "Yâ Mûsâ!" diye bir nidâ işitti. Etrâfa baktı, kimseyi göremeyince yoluna devam etti. Az sonra yine. "Yâ Mûsâ!..." Hazret-i Mûsâ yine bakındı. Kimseyi göremedi. Fakat içi ürpermişti. Üçüncüsünde; "Yâ Mûsâ! Ben kendisinden başka ilâh olmayan Rabbin Allahım" diye nidâ edildi. Bu defâ da duydu. Hemen durdu. "Buyur yâ Rabbî, emrine hazırım" dedi. Ve secdeye kapandı. Allahü teâlâ; "Yâ Mûsâ, Arş'ın gölgesinde gölgelenmek istiyorsan, yetimlere karşı merhametli baba gibi ol" buyurdu İYİLİK YAPIN! Bir gün de sevdiklerine; "Sizi Cehenneme düşmekten muhafaza edecek olan şeyleri çoğaltınız" buyurdu. Sonrular ki: "O şey nedir?" Cevap verip; "Allahın kullarına ihsân ve iyilik yapmaktır" buyurdu. www.gonulsultanlari.com 

.Kendini nasıl buluyorsun?

Evliyânın büyüklerinden Abdullah bin Hubeyk hazretleri "rahmetullahi aleyh" çok ibâdet yapardı. Aslen Kûfelidir. Şöyle anlatıyor: Bir âbid vardı. Onu ziyâret için yanına gitmiştim. Bir ara; "Kendini nasıl buluyorsun?" dedim. "Günâhı çok, sevâbı az, yolculuğu uzun olan biri gibi buluyorum" dedi. Yine sordum. "Azığın nedir?" "Tek sermayem, O'nun af ve mağfiretinden ümitli olmamdır" dedi. NİYET BOZUKSA Yine o anlatıyor: Birisi Resûlullah Efendimize gelerek; "Yâ Resûlallah! Dünyalık elde etmek gâyesiyle gazâya giden kimse için ne buyurursunuz?" diye sordu. Efendimiz dinledi. Ve cevâb olarak; "Onun için bir ecir (yâni sevâb) yoktur" buyurdular. KIYAMET Bir gün de şunu anlattı: Birisi Resûlullah Efendimize gelip; "Yâ Resûlallah! Kıyâmet ne zamandır?" diye suâl etti. Efendimiz sordu: "Hazırlığın ne?" O kimse; "Fazla bir şey hazırlamadım yâ Resûlallah. Ama Allah ve Resûlünü çok seviyorum" dedi. Efendimiz; "Öyleyse âhirette sevdiklerinle berâber olursun" buyurdu. EN ÇOK AZAB Bu zat anlatıyor: Muâz bin Cebel hazretlerinin rivâyetiyle Resûlullah Efendimiz; "Kim, kalbinden ihlâsla ve yakîn ile "lâ ilâhe illallah" derse, Cennete girer ve ona Cehennem ateşi hiç dokunmaz" buyurdu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Fırına ne süreyim?"

Ahmed bin Ebi'l-Havârî, hocası Ebû Süleymân Dârânî hazretlerine "rahmetullahi aleyhimâ" hiç muhâlefet etmeyeceğine dâir söz vermişti. Bir gün hocası ders anlatıyordu ki Ahmed bin Ebi'l-Havârî geldi. Kapıyı tıklattı. Ve içeri girip; "Efendim, fırın iyice kızdı. Ne pişirmemi emredersiniz?" diye sordu. Hocası cevap vermedi. Ahmed bin Ebi'l-Havârî geri gitti. Biraz sonra yine geldi. Aynı şeyi sordu. Cevap alamadı. Üçüncüde hocası; "Fırına kendini sür!" dedi ve derse devam etti. Bir müddet sonra talebelere dönüp; "Ahmed'i çağırın!" buyurdu. Koşup aradılar. Hiçbir yerde yoktu. Onu bulamayınca geri dönüp hocalarına durumu bildirdiler: "Ahmed'i bulamadık efendim." "Fırına baktınız mı?" buyurdu. Talebeler; "Bakmadık hocam" dediler. Buyurdu ki: "Gidin bakın!" Koşup fırının kapağını açtıklarında, Ahmed'i kızgın fırının içinde görüp şaşkına döndüler. Zîra çok rahat ve huzur içinde oturuyordu. GÖZYAŞINDAN Kendisi anlatır: "Rü'yâmda yüzü nûr gibi pırıl pırıl parlayan bir hûrî gördüm ve kendisine; "Ne kadar güzel ve nurlu yüzün var. Bunu neye borçlusun?" dedim. Bir nazar etti. Ve cevâben; "Ey Ahmed, sen bir gece Allah korkusundan ağlıyordun. Gözyaşların sel gibi akıyordu. O akan yaşları alıp yüzüme sürdüm. İşte yüzümün parlaklığı senin o gözyaşlarındandır" dedi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Duâ edin, oğlum kurtulsun!"

Bakıyye bin Mahled hazretleri "rahmetullahi aleyh" hadîs ve fıkıh âlimidir. Şöyle anlatılır: Bir gün, oğlu düşmana esîr düşmüş bir kadın, bu zâta geldi. Huzuruna çıktı. Durumu anlatıp; "Çok üzülüyorum efendim. Ne olur, bir duâ edin de oğlum kurtulsun" dedi. Bakıyye bin Mahled kadını gönderdikten sonra, Allahü teâlâya duâ etti. Ertesi gün kadın, oğluyla birlikte bu zâta geldi. Teşekkür etti. Ve duâ edip; "Oğlum sağ sâlim döndü efendim. Fakat size söyleyeceği şeyler var" dedi. Genç şöyle anlattı: "Efendim, ben esîr iken düşman kumandanlarından birinin elindeydim. Onun adamı, beni başka bir esirle birlikte her gün, ayaklarımız zincirle bağlı olduğu hâlde bağ ve bahçelerde çalıştırırdı. Dün enteresan bir şey oldu. "Hayrola ne oldu?" Zincirlerimiz koptu. Muhâfız gördü ve beni çağırıp; "Zinciri sen mi kırdın?" diye sordu. "Hayır kendi kendine düştü" deyince, hayret edip din adamlarını çağırdılar. Din adamı sordu: "Annen var mı?" "Evet var" deyince; "Allah annenin duâsını kabûl etti ve bağını düşürdü. Allah seni serbest bıraktı. Bizim seni alıkoymamız ve bağlı tutmamız mümkün değildir" dedi. Ve bana yiyecek verip, gönderdiler. CENNETE NE İLE GİRİLİR? Bir gün bu zâta; "Hocam, Cennete ne ile girilir?" diye sordular. Cevâben; "Allahın rahmetiyle girilir" buyurdu. Sordular yine: "Herkes mi? "Evet. Efendimiz aleyhisselâm bir gün; "Hiçbir kul, kendi ameliyle Cennete girmez. Ancak Allahü teâlânın rahmetiyle girebilir" buyurmuştu. www.gonulsultanlari.com T

.Bugün çok sıcak!.."

Osmân bin Muhammed bin Ebî Şeybe hazretleri "rahmetullahi aleyh" hadîs hâfızlarındandır. Kendisi şöyle anlatır: Efendimiz aleyhisselam bir gün eshâb-ı kirâma buyurmuşlar ki: Hava sıcak olduğunda, Allahü teâlâ kullarının kalblerine bakar. Yer ehlini dinler. Gök ehlini dinler. Bir kişinin; "Lâ ilâhe illallah. Bugün ne kadar da sıcak! Allahım! Beni Cehennemin harâretinden koru" dediğini işitir. Merhamet eder. Cehenneme; "Ey Cehennem! Kullarımdan biri, senin harâretinden korkup bana yalvarıyor. Şâhid ol, ben o kulumu senin harâretinden korurum" buyurur. NE KADAR SOĞUK Şöyle devam eder: Hava soğuk olduğu zaman da Allahü teâlâ, yine kullarını dinler. Bir kimse; "Lâ ilâhe illallah! Bugün hava ne kadar da soğuk. Allahım! Beni Cehennemin zemherîrinden muhafaza eyle!" dediğini işitir. Ona da çok acır. Merhamet eder. Ve Cehenneme; "Ey Cehennem! Kullarımdan birisi senin zemherîrinden kurtarmamı istiyor. Şâhid ol, ben onu o azâbtan kurtaracağım" buyurur. Eshâb dinlerler. Çok sevinirler. Ve Efendimize; "Zemherîr nedir Yâ Resûlallah?" diye sordular. Efendimiz "sallallahü aleyhi ve sellem"; "Zemherîr, kâfirlerin atılacağı soğuk Cehenemdir ki, soğukluğuna bir an dayanılmaz" buyurur. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bundan hakkımı al!"

Osmân bin Muhammed bin Ebî Şeybe hazretleri "rahmetullahi aleyh", Resûlullah Efendimizin hadîs-i şerîflerinden şöyle naklediyor: Yârın kıyâmet gününde ümmetimden ihtilâflı iki kişi, Hak teâlânın huzûruna çıkar. Biri alacaklıdır. Ve hakkını ister. Rabbimiz diğerine; "Bu kardeşinin sende olan hakkını ver" buyurur. "Yâ Rabbî! Hiç sevâbım kalmadı, ne vereyim?" deyince, hak sâhibine; "Bunun hiç sevabı kalmadı" buyurur. O kul üzülür. Hak teâlâya; "Yâ Rabbî! O zaman günahlarımı alsın" der. Resûlullah Efendimiz sözün burasında ağlayarak; "O gün öyle dehşetli bir gündür ki, başkalarının günahlarını yüklenmek şöyle dursun, insan kendi günahının yükünden kurtulmaya muhtaç olduğu bir gündür" buyurur. Eshâb ağlaşırlar. Efendimiz anlatır: Allahü teâlâ hak sâhibine; "Başını kaldır da Cennetin şu muhteşem köşklerine bak" buyurur. Hak sâhibi; "Yâ Rabbî! Gördüğüm bu köşkler hangi şehîd, hangi sıddîk veya hangi Peygamberindir?" diye sorar. Merak etmiştir. Hak teâlâ ona; "İşte o gördüğün göz kamaştırıcı köşkler, bedellerini ödeyenler içindir" buyurur. Hak sâhibi; "Yâ Rabbî! Bunların bedellerini kim ödeyebilir ki?" deyince; Allahü teâlâ; "Sen ödeyebilirsin" buyurur. O kimse şaşırır. Ve arz eder ki; "Neyim var ki yâ Rabbî, ben ne ile ödeyebilirim?" der. Allahü teâlâ; "Hakkını bu kardeşine bağışlarsan, bunlara mâlik olursun" buyurur. Hak sâhibi sevinir; Ve cenab-ı Hakka; "Bağışladım yâ Rabbî" der. Allahü teâlâ; "Haydi, arkadaşının elinden tut da berâber Cennete giriniz" buyurur... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sana yazıklar olsun!"

Ebû Abdullah Turuğbâdî hazretlerinin "rahmetullahi aleyh" yaşadığı Tus şehrinde büyük bir kıtlık vardı. Öyle ki, insanlar birbirini yiyecek dereceye varmıştı. Bir gün eve geldi. Ve ambarına girdi. İki ölçek buğdayı olduğunu görünce, içine bir ateş düştü. Kendi kendine: "Ey Ebû Abdullah! Müslümanlara şefkatin bu mu senin? Onlar açlıktan kırılırken, sen ambarında buğday saklıyorsun. Yazıklar olsun sana!" dedi. Ağlamaya başladı. Aklı başından gitti. Evinden ayrılıp, sahralara düştü. Uzun zaman açlık çekerek riyâzetlere başladı. Nefsinin kötü arzularından kurtulmak için çâreler aradı. Mücâhede yaptı. Pek çok uğraştı. Öyle oldu ki, unuttu kendisini. Sâdece Allahı zikrediyor, O'nun kullarına merhamet ediyordu. O ara Ebû Osmân-ı Hîrî hazretlerini tanıyıp, Onun sohbetlerine devam ederek büyük bir velî oldu. ONU KARŞILAYINIZ! Bir gün, talebeleri ile yolculuğa çıkmıştı. Yolda yemek için bir yere oturdular. O sırada Keşmir'de bulunan Hallâc-ı Mensûr da yola çıkmıştı. Talebelerine döndü. "Biri geliyor" dedi "Şu vasıflardadır." Ve ardından; "Kalkın, Onu karşılayın!" dedi. Az sonra Hallâc-ı Mensûr, yanında iki köpeği olduğu halde Ebû Abdullah'ın yanına geldi. Yemeğini bıraktı. Ve ayağa kalktı. Yerine Hallâc-ı Mensûr'u oturtup, çok izzet ve ikrâm etti. Talebelerin şaşırdığını görünce; "Siz, onun dışına bakmayın. O nefsinin arzularından kurtulmuştur" buyurdu. > 

.Seni vekîl kıldım!"

Ebû Alî Müştevlî hazretleri "rahmetullahi aleyh" gençliğinde bir gece rü'yâsında Peygamber Efendimizi "aleyhissalâtü vesselâm" gördü. Efendimiz kendisine; "Yâ Ebâ Alî! Seni, dervişleri sever ve onlara meyleder görürüm" buyurdu. O buna sevindi. Ve cevâp verip; "Öyledir yâ Resûlallah!" deyince, Efendimiz; "Dervişlerin mühim işlerini yerine getirmek üzere seni vekîl kıldım" buyurdu. Ebû Alî; "Peki yâ Resûlallah" deyip sustu. Az zaman geçti. Çok zengin oldu. Allahü teâlâ, Ona mal varlığı ihsân etti. Bu malı ile dervişlerin ihtiyâçlarını karşıladı. Arzularını, isteklerini yerine getirdi. Hiçbirinin bir sıkıntısı olmaması için çok gayret ederdi. HOCANIZ NEREDE? Abdullah-ı Ensârî hazretleri anlatıyor: Ebû Alî Müştevlî, zamanın büyük velîlerinden Ebû Ya'kûb-i Sûsî'yi ziyâret için Basra'ya gitti. O zâtın talebelerini görüp "Hocanız nerededir?" diye sordu. Genç tereddüt etti. Sonra cevap verip; "Falan yerdedir. Ama siz Onun yanına girdiğinizde; "Git! İşine gücüne bak" diyecektir. Şaşırmayın, zîra her gelene böyle demek âdetidir" dedi. Ebû Alî peki dedi. Gidip kapıyı çaldı. "Giriniz!" diye ses gelince, huzuruna girdi. Büyük zat gülerek karşılayıp; "Hoş geldiniz" dedi, yer gösterdi. Çok iltifatlar etti. Ebû Alî şaşırdı. Zîra korktuğu olmamıştı. Mübârek zat; "İnsanlar, dünyâ işi konuşmaya geliyorlar. Böylelerine; "Git! İşine gücüne bak!" diyorum. Sen ise "Allah için, ilim ve edeb öğrenmeye" geldin. Herkese aynı şey söylenmez" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com 

.Hayz ilmini öğrendin mi?"

Âlim ve evliyânın büyüklerinden Ebû Hafs-ı Kebîr hazretlerinin "rahmetullahi aleyh" ilimde yüksek dereceye ulaşmasının sebebi bir hâdiseye dayanır. Kendi yaşamıştır. Şöyle nakledilir: Gençlik yıllarında ilim ve iffet sâhibi, sâlihâ bir kızla evlendi. İlk gece kız buna; "Kadınların âdet hâlleriyle ilgili hayz ilmini öğrendin mi?" diye sordu. Ebû Hafs bilmiyordu. "Öğrenmedim" dedi. Bunun üzerine; "Allahü teâlâ, bir âyet-i kerîmede meâlen; 'Kendinizi ve emrinizde olanları Cehennemden koruyun!' buyuruyor. Câhil olan nasıl koruyabilir?" dedi. Ebû Hafs utandı. Ve mahcup oldu. Ama böyle söylemesi hoşuna da gitmişti. Hanımını Allahü teâlâya emânet ederek, ilim öğrenmeye çıktı. Merv şehrinde onbeş sene büyük âlimlerden ilim tahsîl etti. Kimdi o âlimler? İmâmı Muhammed. Bu zat, İmâm-ı a'zam hazretlerinin en yüksek talebelerindendir. Velhâsıl bu kadar zaman ilim öğrendikten sonra vatanına dönmek için hocasına vardı. İzin istedi. O da verdi. Dönüşünde, yanında Ebû Süleymân-ı Cürcânî de vardı. Hârezm'de, Ceyhun Irmağının üzerinden geçiyorlardı ki, Ebû Hafs'ın ayağı kaydı birden. Kitaplar savruldu. Hepsi suya düştü. Çok üzülüp, Ebû Süleymân'dan, yazmak için Onun kitaplarını ödünç istedi. O ise cevâbında; "Sen, öyle ilim öğrenmeliydin ki, kitaba ihtiyâcın kalmamalıydı" dedi. Ona haklısın dedi. Merv'e geri geldi. Altı senede o kitapları ezberleyip "âlim" olarak hanımının yanına döndü. Buhârâlılar, kendisini karşılayıp çok izzet, ikrâm ve tâzimde bulundular. > 

.Sen ne yaptın?"

Ebül Hasen Büşencî hazretleri "rahmetullahi aleyh" Horasan'da yetişen evliyânın büyüklerindendir. Bu zat bir gün yolda yürürken, gencin birisi gelip ensesine bir tokat vurdu ve gitti. Halk bunu gördü. O gence yetişip; "Sen ne yaptın? O zat evliyânın büyüklerinden Ebü'l-Hasen Bûşencî'dir" dediler. Genç bunları duyunca çok üzüldü. Hemen geri dönüp, Hazret-i Ebü'l-Hasen'in yanına geldi. Çok özür diledi. Ve affını istedi. Ebül Hasen hazretleri o gence; "Sen rahat ol kardeşim. Ben hakkımı helâl ettim. Ama bu hakâret, bu tokat sizden gelmedi" buyurdu. Genç sual etti; "Kimden geldi?" "Hiç hatâ yapmayan bir makamdan, yâni Allahü teâlâdan geldi. Demek, bir kabahatimiz var ki, bu hâl başımıza geldi" buyurdu. Ve tövbe istiğfar ederek yoluna devam etti. FAKİRE VERİNİZ Bir gün de helâda bulunduğu bir sırada, hizmetçisini çağırdı. Kapı arkasından gömleğini uzatıp; "Bunu falan fakîre veriniz" buyurdu. Hizmetçi de; "Peki" dedi. Ve gömleği o fakire verip geldi. Sonra da; "Efendim, bunu dışarı çıkınca söyleyemez miydiniz? Orada söylemenizin hikmetini anlayamadık" diye arz etti. Cevap bekledi. Bunun üzerine; "O hayırlı düşünce, orada hatırıma geldi. Dışarı çıkıncaya kadar nefsimin beni bu düşünceden caydıracağından korktum. Nefsime çok kısa zaman da olsa i'timâd edemedim" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Yoluma yardım et!"

Ebül Hasen-i Eş'arî (Alî bin İsmâil) hazretleri "rahmetullahi aleyh" Ehl-i sünnetin i'tikâddaki iki imâmından biridir. Kırk yaşına kadar bozuk fırka olan Mu'tezileye göre yaşadı. Sonra tövbe etti. Ehl-i sünnet oldu. Şöyle ki; Bir ramazan-ı şerîf ayının ilk günlerinde rü'yâda Peygamber Efendimiz kendisine: "Yâ Alî, benim ve eshâbımın yoluna yardım et" buyurdular. Ramazan başıydı. Ayın onbeşi oldu. Efendimiz yine görünüp; "Sana emrettiğim şey için ne yaptın?" buyurdu. Yirmiyedinci gecesinde yine görünüp; "O şey ne oldu?" buyurunca; "Haktan öte, ancak sapıklık vardır" diyerek, Mu'tezile yolundan dönüp, Ehl-i sünnete girdi ve onbeş gün evinden çıkmadı. Her şeyi inceledi. Gözden geçirdi. Sonra Basra Câmii'nde kürsî'ye çıktı. Cemaat, Mu'tezile bozuk yolunun en meşhûr âlimi olarak bildikleri İmâm-ı Eş'arî'nin ne söyleyeceğini merak ediyordu. O ise rahattı. İlminden emindi Şöyle hitâb etti: "Ey insanlar! Bir müddettir size görünmedim. Bu zaman zarfında dikkatle düşündüm. İnsafla inceledim. Yanımdaki delîlleri gözden geçirdim. Tercihte zorlandım. Allaha yalvardım. Allahü teâlâdan beni hidâyete, doğru yola kavuşturmasını istedim, bunun için çok duâ ettim. Sonunda Allahü teâlâ bana merhamet etti. Doğruyu bildirdi. Hidâyete erdirdi. Doğru yola, ehl-i sünnete kavuşturdu. Mu'tezile yoluna âit i'tikâdlarımın hepsinden pişmân olup tövbe ettim" diyerek, "Ehl-i sünnet" i'tikâdına girdiğini herkese ilân etti. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Beni âzâd eyle!"

Ebül Hayr Habeşî hazretleri "rahmetullahi aleyh" gençliğinde, birinin kölesiydi. Bir kula köle iken, asıl Efendisine kullukla meşgûl olurdu. Efendisi her zaman bir arzusu olup olmadığını sorar, bir şeyler istemesini arzu ederdi. Ama o yok derdi. Bir şey istemezdi. Bir gün sıkıştırınca; "Eğer çok istiyorsan, beni Allah için âzâd et" buyurdu. O ise; "Yıllardır efendi sen, köle bendim. Seni ben çok önceden âzâd etmiştim" dedi. O da ayrılıp gitti. Bağdâd'a vardı. Orada büyüklerden bir zâtı ziyârete gittiğinde, son nefesini vermek üzere olduğunu gördü. O büyük zât; "Ey Ebü'l-Hayr! Hicaz'a git. Aradığını orada bulursun" buyurdu. Bunu emir bildi. Mekke'ye gitti. Yıllarca orada kalıp, oranın büyüklerinden istifâde etti. Cömertlikte eşi yoktu. Kendisi kimseden bir şey istemez, her hâcetini Allahü teâlâdan beklerdi. TÂVÛS-ÜL HAREMEYN Resûlullahın kabr-i şerîfine gittiğinde; "Esselâmü aleyküm, yâ Resûlissekâleyn" der, Efendimiz de her zaman; "Ve aleykesselâm, yâ Tâvûs-ül-Haremeyn" diye cevap buyururlardı. UTANMAZ MISIN? Kendisi anlatır ki: Altmış sene Mekke ve Medîne'de oturdum. Çok sıkıntılar çektim. Ne zaman bir kimseden bir şey istemeyi düşünsem, bir ses işitirdim. Gâibten gelirdi. Can kulağıma; "Bize secde ettiğin yüzü, kulların önünde küçük düşürmekten utanmaz mısın?" der ve beni vazgeçirirdi... > www.gonulsultanlari.com

.Felçli idi ama...

Ebül Hüseyin Şirvânî hazretleri "rahmetullahi aleyh" İran'da yetişen evliyânın büyüklerindendir. Ömrünün sonlarına doğru felç oldu. Eli ayağı tutmazdı. Ayağa kalkamazdı. Fakat, her gün beş namaz vakitleri girince iyileşir, namaz bitene kadar, bir de sohbet esnâsında sıhhatli ve sağlam olur, bu zamanlar hâricinde yine felçli olurdu. TASAVVUF NEDİR? Kendisine; "Tasavvuf nedir?" diye sordular. Cevaben; "Hakîkî din âlimlerinden birine bağlanıp, Ona teslîm olmak, Onun feyiz ve bereketlerinden istifâde etmek ve Ondan öğrendiği gibi yaşamaktır" buyurdu. Sohbet ederdi. Ve sevdiklerine; "Eğer imkânım olsaydı, ayaklarım da sağlam olsaydı, evliyâya muhabbeti olanları ziyâret etmek için Horasan'a kadar giderdim" sözünü sık sık söylerdi. "BIRAK BU ALÇAĞI!" Kendisi anlatıyor: Bir gün, Mekke-i mükerremede yolda yürürken, bir kimsenin yol ortasında can çekişmekte, şiddetli bir ızdırap ile kıvranmakta olduğunu gördüm. Çok üzüldüm. O an kalbime; "Şu zavallının bu sıkıntıdan kurtulması için Fâtiha okuyup üzerine üfleyeyim" düşüncesi geldi. O sırada, o kimsenin karnından ses geldi. Dikkat kesildim. Anlaşılır şekilde; "Bırak bu alçağı! Çünkü bu, Hazret-i Ebû Bekr'e düşmandır" diyordu. Demek ki, bozuk i'tikâdının cezâsını çekiyor deyip ayrıldım... 

.Kul namaza durunca

Ebû Tâlib-i Mekkî hazretleri "rahmetullahi aleyh" şöyle anlatır: Kul namaza durduğu zaman, melekler onun iki omuzunda, onunla berâber namaz kılar. O kul duâ eder. "Âmin" derler. Gökten onun üzerine hayırlar dökülür. Namaz kılanlar için gök kapıları açılır. Allahü teâlâ, meleklerine karşı, namaz kılan mü'minlerin saflarıyla övünür. SİZ KİMLERSİNİZ? Kıyâmet günü, namaz kılanların derecelerine göre Cennete götürülmesi emri verilir. İlk tabakadakilerin yüzleri yıldızlar gibi parlar. Melekler onları karşılayıp sorarlar: "Siz kimlersiniz?" Onlar cevap verip; "Biz, Muhammed aleyhisselâmın ümmetindeniz" derler. "Sizin dünyâda ameliniz ne idi?" "Biz ezânı işittiğimizde hemen abdest almaya kalkardık" derler. Melekler dinler. Bu mü'minlere: "Siz, kavuştuğunuz bu ni'mete lâyıksınız" derler. Sonra ikinci grup kimseler gelir. Bunların yüzlerinin parlaklığı öncekilerden fazladır. Melekler onlara da; "Sizin namazlarınız nasıldı?" diye sorarlar. Onlar suâli dinler. Ve cevap olarak; "Biz namaz vakti girmeden, abdestimizi alırdık" derler. Melekler; "Siz de kavuştuğunuz bu ni'mete lâyıksınız" derler. Sonra üçüncü tabakadaki kimseler gelirler ki, öncekilerden daha üstündürler. Yüzleri parlaktır. Melekler onlara; "Sizin namazlarınızın husûsiyeti ne idi?" diye sorarlar. Onlar cevâben; "Biz her vaktin ezânını mescidde dinlerdik" derler. Bunun üzerine melekler; "Siz de şu kavuştuğunuz ni'metlere lâyıksınız" derler. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sen bizden ayrılma!"

İbni Nüceyd hazretleri "rahmetullahi aleyh" evliyânın büyüklerindendir. Kendisi anlatıyor: İlk defâ Ebû Osmân-ı Hayrî hazretlerinin meclisinde tövbe ettim. Ama uzun sürmedi. Yine günaha daldım. Günah işlemeye başlayınca hocamın sohbetlerini terk ettim. Utancımdan Ona görünmemeye çalışır, beni görmesin diye âdeta kaçardım Ondan. Bu da çok sürmedi. Bir gün yakalandım. Mübârek beni görünce; "Yavrucuğum, kötü arkadaşlardan ayrıl, bize gel. Onlar sana düşmandır. Sen günah işlediğinde sevinirler. Düşmanı sevindirme" buyurdu. Çok utandım. Tövbe ettim. Ve bir daha ayrılmadım o kapıdan. BAŞKALARI BİLMESİN Yine anlatır ki: Bir gün Ebû Osmân-ı Hayrî hazretleri sınır boylarındaki Müslümanların ihtiyâçları için halktan yardım istedi. Kimse bir şey veremeyince üzüldü. Ben de üzüldüm. Yatsıyı kılmıştık. Hocamın yanına vardım. İçinde "ikibin dirhem" olan bir keseyi kendilerine verip; "Efendim, bu paraları istediğiniz yere harcayınız" dedim. Çok sevindi. Çok dua etti. Ve sabah sohbetinde; "Dün gece, İbni Nüceyd sınır boyundaki Müslümanların ihtiyâcı için ikibin dirhem getirip bizi çok sevindirdi" dedi. Ben üzüldüm. Ayağa kalkıp; "Onlar annemindi hocam. Ondan habersiz getirmiştim" deyip geri aldım. Akşamdan sonra huzuruna yalnız girip dirhemleri tekrar takdim ettim ve; "Efendim, bunlar benim, ama size verdiğimi başkası bilmesin" diye arz ettim. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Eti konuşturan!..

Ibni Sem'ûn hazretleri "rahmetullahi aleyh" vaaz ve nasîhatlarıyla meşhûr bir âlimdir. Bir gün kürsü üzerinde vaaz veriyordu ki; "Eti konuşturan, yağı gördüren, kemiği işittiren Allahü teâlâyı tesbih ederim" buyurdu. Anlayamadılar. Ve suâl ettiler. Mübârek zat cevâbında; "Burada 'et'ten maksat 'dil', 'yağ'dan maksat 'göz', 'kemik'ten maksat da 'kulak' idi" buyurdu. ONLARI SATMA! Bir sevdiği anlatır: Bir defâsında şiddetli bir darlığa düştüm. Hiç param kalmamıştı. Bir şeyler satmak için evi aradım taradım. Bir "yay" ile giydiğim "mestler"den başka bir şey yoktu. Bunları aldım. Evden çıktım. Götürüp satacaktım. O gün İbni Sem'ûn'un vaaz günüydü. Önce vaazı dinleyeyim, sonra satarım, diyerek vaazı dinlemeye gittim. Sonuna kadar dinledim Nihayet vaaz bitti. Ben de kalktım. Kalkıp gidiyordum ki İbni Sem'ûn hazretleri bana uzaktan seslenerek; "Mesti ve yayı satma, Allahü teâlâ sana başka yerden rızık gönderir" buyurdu. Gerçekten de lüzum kalmadı. UYANDIRMAMAK İÇİN Bir başka zat anlatıyor: İbni Sem'ûn bir gün Bağdâd'da, minberde vaaz veriyordu. Minberin önünde oturanlardan bir kişi uyudu. Onun uyuduğunu görünce sustu. Biraz bekledi. Adam uyandı. Uyanan kimseye döndü ve; "Resûlullahı gördün değil mi?" dedi. O kişi; "Evet gördüm" deyince, "Seni uyandırıp, tatlı rü'yânı yarıda bırakmamak için sustum" buyurdu. > www.gonulsultanlari.co

.Kız ona âşık oldu!..

Yûsuf bin Hüseyin Râzî hazretleri "rahmetullahi aleyh" seyahatlerinden birisinde, Arabistan'da bir kabileye uğradı. Kabile reîsinin kızı, onu görüp âşık oldu. Bir yolunu buldu. Ve yanına geldi. Yûsuf bin Hüseyn yalnızdı o saatte. Kızı görünce hızla uzaklaştı oradan. Başka bir yere gidip oturdu. Başını dizlerine koydu. Öylece uyudu. Ve rü'yâ gördü. Şöyle ki, Cennet gibi bir yer ve yeşiller giyinmiş çok güzel kimseler. Birisi de, pâdişâh misâli taht üzerinde oturuyordu. Yaklaştı. Ve onlara sordu: "Sizler kimsiniz?" Onlar kendisine çok saygı ve hürmet gösterip; "Bizler melekleriz. Taht üzerinde oturan da Yûsuf aleyhisselâmdır. Yûsuf bin Hüseyn'i ziyârete geldik" dediler. Çok hayret etti Mahcûb oldu. Ve ağlamaklı bir ses ile; "Sübhânallah! Ben kim oluyorum ki, Allahü teâlânın Peygamberi benim ziyâretime gelsin" dedi. Bu sırada Hazret-i Yûsuf, tahttan inip yanına geldi. Müsâfeha edip Ona sarıldı ve "Ey Yûsuf! Kabile reîsinin güzel kızı, sana geldi. O anda yalnızdın. Allahtan korktun. Ve kıza hiç iltifat etmeden, Allaha sığınarak oradan kaçıp gittin. Allahü teâlâ, senin hâlini bize gösterip; "Ey Yûsuf! Bak, senin, Zelîha'dan kaçtığın gibi, bu Yûsuf da kabile reîsinin kızından öylece kaçtı" buyurdu. Ve bana emretti. Melekleri aldım. Ve Rabbimin emriyle seni ziyârete geldim. Ey Yûsuf! Bu zamanın kutbu Zünnûn-i Mısrî'dir. İsm-i a'zam Ona verildi. Huzûruna git ve Allahü teâlânın seçilmiş kullarından olduğunu kendisine müjdele" buyurdu. (Devamı yarın) www.gonulsultanlari.com T

.Allah için konuş!"

(Dünden devam) Yûsuf bin Hüseyin uykudan uyandığında aşk-ı ilâhî her tarafını kaplamıştı. Kendisine verilen işâret üzerine Mısır'a doğru yola çıktı. Bir an önce Zünnûn-i Mısrî'ye kavuşmak arzusunda idi. Nihâyet vâsıl oldu. Meclisine oturdu. Onun sohbetlerine beş sene devam etti. Beşinci yılın sonunda hocası kendisini çağırıp; "Artık memleketine git. Allah için insanlara nasîhat et, ama arada halkı görme. Allah için konuş" buyurdu. Yûsüf bin Hüseyin; "Peki hocam" dedi. Ve memleketi olan Rey şehrine gitti. Bir meclis kurup, insanlara nasîhat etmeye başladı. Bir gün meclisine geldiğinde, hiç kimseyi göremedi. Geri dönüp gidecekti ki, bir kadın yaklaştı kendisine. Yaşlı bir hanımdı. "Dur gitme" dedi. Ardından; "Zünnûn sana; 'Arada halkı görme' dememiş miydi. Sen Allah için konuş!" dedi. Bu söz karşısında şaştı kaldı. Kendi kendine; "Doğru" dedi. O günden sonra câmide kimse olsun veya olmasın, yine konuştu. Bu hâl elli sene böyle devam etti ve meclisinde, "İbrâhîm-i Havvâs" gibi velîler yetişti. ÇOK İÇKİ İÇERDİ Abdülvâhid bin Zeyd çok içki içer, devamlı sarhoş hâlde bulunurdu. Bir gün yolu, Yûsuf bin Hüseyin'in vaaz verdiği meclise uğradı. Sohbetini dinledi. Çok istifâde etti. Kalbinde öyle bir hâl oldu ki, kendinden geçmiş olarak yere yığılıverdi. Kendine gelince bütün yaptıklarına pişman olup tövbe etti. "Riyâ ile yapılmış amellerle Rabbimin huzûruna çıkacağıma, günâh yükü ile çıkmayı tercih ederim" buyururdu. www.gonulsultanlari.com 

.Sana müjdeler olsun!..

Annesi, evliyânın büyüklerinden olan Hâce Muhammed'e "rahmetullahi aleyh" hâmile iken, karnından "Lâ ilâhe illallah" zikrini işitirdi. Babası bilmiyordu. Bunu öğrenince; "Ey hâtun! Sana müjdeler olsun, sâlih bir çocuk dünyâya getireceksin" dedi. Bir gün evde otururken babası, ana rahminde olan bu oğluyla konuşmak istedi. Düşündü taşındı. Ve kararını verdi. Selâm vereyim, diye düşünüp; "Esselâmü aleyke yâ velîyyallah!" diye hitâb etti. O anda Allahü teâlânın kudretiyle; "Ve aleykesselâm ey babacığım!" sesini işitti. Doğum gecesiydi. Namaz kılıp yattı. Gece rü'yâsında Peygamber Efendimizi gördü. Efendimiz kendisine: "Doğacak oğluna benim ismimi koy!" buyurdu. Bunun üzerine adını "Muhammed" koydu. SİZDEN AYRILAMAM Hâce Muhammed hazretlerinin, Merdân isminde çok sâdık bir talebesi vardı. Senelerce hizmet ve sohbetinde bulunup, icâzet almaya hak kazanmıştı. İcazetini verip, insanlara doğru yolu gösterme vazîfesi ile memleketine gitmesini istedi. Ama o çok üzüldü. Gitmek istemedi. Ağlayarak; "Vücûdumda can kaldıkça, size hizmet şerefinden ayrılmam" dedi. Bu defâ; "Ben Allahü teâlâya münâcaat ettim. O da kabûl buyurdu. Ne zaman beni görmek istersen, perdeler kalkar, vasıtasız olarak benimle görüşebilirsin" buyurdu. Bu müjdeyi aldı. O zaman ayrıldı. Gerçekten de hocasının buyurduğu gibi, ne zaman Onu görmek istese, aradaki bütün perdeler kalkar ve görüşürdü. > www.gonulsultanlari.com T

.Cennete girebilir miyim?"

Hâce Muhammed hazretleri "rahmetullahi aleyh" Enes bin Mâlik hazretlerinden "radıyallahü anh" naklen şöyle anlatıyor: Savaşa gidiyorduk. Eshâbdan biri geldi. Peygamberimize "aleyhissalâtü vesselâm"; "Yâ Resûlallah! Benim rengim siyah, yüzüm çirkin, hem de fakirim. Bu cenkte şehîd olursam Cennete girer miyim?" diye sordu. Efendimiz cevaben; "Girersin" buyurdu. Ve savaş başladı. O kimse koşarak en ön safa geçti. Düşmanla çok şiddetli şekilde çarpıştı ve şehîd oldu. Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm" bu sahâbînin başucuna gelerek; "Allahü teâlâ yüzünü güzelleştirdi. Kokunu hoş yaptı ve malını çoğalttı" buyurdu. ÂHİRETTE VERİLECEK Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" anlatıyor: Resûlullahın yanına girmek için müsaade istedim. Hücre-i se'âdetlerine kabûl buyuruldum. Kaba bir kilim üzerine yatmışlardı. Kilimse küçüktü. Kâfi gelmiyordu. Yâni mübârek vücûdlarının bir kısmı toprakta kalıyordu. Mübârek başlarının altında, hurma lifiyle doldurulmuş bir yastık vardı. Selâm verdim. Sonra oturup; "Yâ Resûlallah! Sen Allahın peygamberi ve habîbi olduğun hâlde bu vaziyettesin. Halbuki Kisrâ ve Kayser, altın divanlarda ve ipek yataklarda yatıyorlar" dedim. Beni dinlediler. Ve cevap verip; "Onlar bütün ni'metleri bu dünyâda tadıyorlar. Halbuki dünyâ ni'metleri çabuk biter. Bizim mükâfatımız âhırette verilecek ve sonsuz olup hiç bitmeyecektir" 

.Niçin ağlıyorsun?

Hâce Muhammed hazretleri "rahmetullahi aleyh" hazret-i Âişe vâlidemizden naklen şöyle anlatıyor: Bir gün Cehennemi hatırlayarak ağlamıştım. Resûlullah gördü. Ve yanıma gelip; "Niçin ağlıyorsun yâ Âişe?" diye sordu. Ben de; "Cehennemi hatırladım, onun için ağlıyorum. Acabâ kıyâmet günü ailelerinizi hatırlar mısınız?" diye sordum. Bana nazar etti. Ve cevap verip; "Yâ Âişe! Üç yerde kimse kimseyi hâtırlayamaz. Mîzanda sevâbının ağır veya hafif geldiği belli oluncaya kadar. Amel defterinin, sağdan mı, soldan mı, arkadan mı verileceğini öğreninceye kadar. Sırat köprüsünü geçerken, kurtulup kurtulamayacağını öğreninceye kadar" buyurdu DOĞRU SÖYLÜYOR Bir gün de şunu anlattı: Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" bir gün evinde, bir yastığa dayanmış oturuyordu ki, içeriye Selmân-ı Fârisî "radıyallahü anh" girdi. Selam verdi. Yere oturdu. Hazret-i Ömer, üzerine oturması için Ona yastık uzatınca, Hazret-i Selmân; "Allahü teâlâ ve Resûlü ne kadar doğru söylüyor" dedi. Hazret-i Ömer; "Ne oldu?" dedi. O da anlattı: Bir gün Resûlullah Efendimizin huzûruna varmıştım. Tam oturuyordum ki kendi dayandığı bir minder vardı. O minderi aldı. Bana uzatıp; "Yâ Selmân! Evine gelen Müslüman kardeşine ikrâm olarak bir minder uzatan Müslümanı Allahü teâlâ mutlaka affeder" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Eden, kendine eder!

Rükneddîn Ebül Feth hazretleri "rahmetullahi aleyh" şöyle anlatıyor: Bir gün Emîr-ül'minîn Alî radıyallahü anh; "Ben hiç kimseye iyilik ve kötülük yapmadım" buyurdu. Cemaat anlamadı. Hatta hayret edip; "Yâ Emîr-el-mü'minîn! Anlayamadık. İnsanlara sizin gibi iyilik yapan, yardımda bulunan bir başkasını bilmiyoruz" dediler. Îzah beklediler. Hazret-i Alî; "Allahü teâlâ, Câsiye sûresi 15. âyetinde meâlen; "İyilik eden kendine, kötülük eden de kendine etmiş olur" buyurdu. Onun için ben bir iyilik yapmışsam, kendim içindir, başkası için değil" buyurdu. SİHİRBAZ MI? Bir âlim de şöyle anlatıyor: Bir Cum'a günü, çok sayıda kimsenin, Şeyh Rükneddîn hazretlerini ziyâret edip elini öpmek için toplandıklarını gördüm. Çok hayret ettim. Merak da ettim. Kendi kendime; "Acabâ Şeyh hazretleri sihirbaz mıdır ki böyle çok seveni var. Ben de âlimim, ama bana kimse gelmiyor" dedim ve dergâhına gittim. Huzûruna girdim; Ve selâm verip; "Ağzı ve burnu yıkamanın hikmeti nedir?" diye sordum. Maksadım, imtihan etmekti. Ne kadar ilmi var, anlayacaktım. O gece yattım. Rü'yâ gördüm. Rü'yâmda hazret-i Şeyh, bana bir miktar tatlı verdi. Onu elimle alıp yedim, elimi de yıkamadım. Sabaha kadar onun tadını damağımda hissettim. Sabah uyandım. Şeyhe vardım. Beni görünce; "Tatlıyı yedin, elini yıkamadın" buyurdu. Mahcûbiyetimden terledim. Hemen elini öpüp, özür diledim kendisinden. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Belki çocuğumuz olur!"

Evliyânın büyüklerinden Abdürrahmân es-Sekkâf hazretleri "rahmetullahi aleyh", bir defâsında bir yolculuğa çıkacaktı. O sırada hanımı hâmile idi. Yanına çağırdı. Ve bir bez verip; "Ben yolda iken, belki bir oğlumuz doğabilir. Aynı gün vefât edebilir. Eğer öyle olursa, bu bezi ona kefen yaparsınız" buyurdu. Sonra vedâlaştı. Ve yola çıktı. Hakîkaten o yolculukta iken bir "erkek çocuğu" oldu ve aynı gün vefât etti. Bıraktığı bezi çocuğa kefen yaptılar. PİŞMAN OLDU Abdürrahmân es-Sekkâf hazretleri, kendisine âit bir miktar hurmayı satmak üzere birisini vekîl etmişti. O kimse hurmaları sattı. Parasını teslim ederken bir kısmını gizledi. Kalanını verdi. Aldattım sandı. Ama aldatamamıştı. Zîre Abdürrahmân es-Sekkâf hazretleri, Allahü teâlânın izni ile bunu anladı ve kendisinin yüzüne karşı; "Mü'minin firâsetinden korkunuz! Çünkü o, Allahü teâlânın nûru ile bakar" hadîs-i şerîfini okudu. O kişi anlatıyor: Bunu duydum. Hatâmı anladım. O anda yanımda gizlediğim paranın, sanki büyük bir "yılan" olup vücûduma girmek üzere olduğunu hissettim. Kendi kendime; "Keşke böyle yapmasaydım" dedim. Çok pişmandım. Özürler diledim. Bu bana ders olmuştu. O gün; "Bundan sonra bir daha böyle yanlış bir iş yapmayacağım" diye yemin ettim ve tevekkül sâhibi olmaya kat'î karar verdim... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Niçin uyumuyorsun?"

On dördüncü yüzyılda Suriye'de yetişen velîlerden Abdurrahmân bin Sekkâf hazretleri "rahmetullahi aleyh" otuz sene boyunca çok az uyudu. Ona soruyorlardı: "Niye uyumazsın?" Cevap olarak; "Sağ tarafına yattığında Cennet'i, sol tarafına yattığında Cehennem'i gören bir kimse nasıl uyur?" buyururdu. NE ÜSTÜNLÜĞÜ VAR? Kardeşi anlatıyor: Hurmaların taksiminde, birâderim Abdurrahmân ile aramızda bir husûmet meydana gelmişti. İçimden; "Onun benden ne üstünlüğü var ki?" diyordum. Evet biliyordum. Üstünlüğü vardı. Ama bir türlü kabullenemiyordum. Kendi kendime; "O oruç tutuyorsa ben de tutuyorum. Namaz kılıyorsa ben de kılıyorum. Babamız bir, hem benim misâfirlerim onunkinden çok" diyordum. O gece yattım. Rüya gördüm. Bir kişi yanıma gelip; "Sen kardeşin hakkında böyle böyle söyledin mi?" dedi. Ben de; "Evet söyledim" deyince, "Öyleyse benimle gel" dedi. Onunla birlikte gittik. Bir de ne göreyim. Kardeşim Abdurrahmân'ın bedeni nûr ile kaplıydı ve alnında nûr ile "Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah" yazılmıştı. Gözümle gördüm. Her şeyi anladım. O kimse bana dönüp; "Bundan sonra kardeşin hakkında böyle düşünecek olursan, bu rüyâyı hatırla" dedi. Ben; "İnşallah" dedim ve Onun hakkında böyle kötü düşünmekten vazgeçtim. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Şu sinekleri kov!"

Abdülkâdir Deştûtî hazretleri "rahmetullahi aleyh", insanlar arasında olduğu gibi, devlet adamları ve sultânlar arasında da îtibâr sâhibiydi. Meselâ memlûk sultânı Sultân Kayıtbay, bu zâtı severdi. Hem çok severdi. Hem de sayardı. Abdülkâdir Deştûtî, bir gün Sultân Kayıtbay ile otururken elbisesine sinekler kondu. Latîfe yollu sultâna; "Şu sineklere söyle de, üzerimden gitsinler" buyurdu. Kayıtbay şaşırdı. Ve cevap olarak; "Efendim! Sinekler sözümden ne anlar" dedi. Bunun üzerine; "Sen nasıl sultânsın ki, sineklere bile sözün geçmiyor?" buyurdu. Yânî; "Sineklerin bile itâat etmediği bir sultânlığa sultânlık denir mi?" demek istedi. Sonra ayağa kalktı. Pencereyi gösterip; "Ey sinekler, haydi terk edin burayı!" buyurdu. Sinekler bir anda pencereden çıkıp odayı terk ettiler. Sultan bunu gördü. Ve kendi kendine; "İşte asıl sultân bu zatlardır. Onları tanıyan bir çöpçü, tanımayan sultânlardan kat kat kıymetlidir" dedi. SANA MÜNASİPTİR Abdülkâdir Deştûtî hazretleri bir gün talebelerinden İmâm-ı Şa'rânî'ye; "Allaha tevekkül ederek evlen! Muhammed bin Anân'ın kızını al. O, sâlihâ bir kızdır ve sana münâsiptir" dedi. "Peki" dedi. Ve ardından; "Efendim! Benim dünyâlık hiçbir şeyim yok, nasıl düğün yapıp evleneyim?" dedi. Hocası baktı. Ve kendisine; "Senin şu kadar paran var ya, o inşâallah yeter" buyurdu. İmâm-ı Şa'rânî'nin gerçekten o kadar parası vardı. Ama konuşurken onu unutmuştu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sana müjdeler olsun!..

Ahmed bin Hanbel hazretleri "rahmetullahi aleyh" talebeliği sırasında bir grup kimseyle bir su kenarında bulunuyordu. Onlar soyunup, suya girdiler. Ama O girmedi. Zîra bir hadîste; "Kim Allah'a ve âhiret gününe îmân ediyorsa, hamama avret yerlerini örtmeden girmesin" buyurulduğunu biliyordu. O gece yattı. Rüyâda bir zât; "Ey Ahmed! Sana müjdeler olsun! Resûlullah'ın sünnetine uyduğun için Allahü teâlâ seni imâm kıldı. İnsanlar sana tâbi olurlar" dedi. "Siz kimsiniz?" diye sorunca; "Cebrâil'im" cevâbını verdi. MEZARA KADAR Ahmed bin Hanbel hazretleri, ilim öğrenmek için pekçok İslâm beldesini dolaştı ve bu uğurda pekçok meşakkate katlandı. Kitap çantalarını sırtında taşırdı. Bir kişi, Onun bu gayretini gördü. Hayran oldu. Kendisine; "Bir Kûfe'ye gidiyorsun, bir Basra'ya. Peki, böyle diyar diyar dolaşmaya daha ne kadar devam edeceksin?" diye sordu. O suâli dinledi. Ve cevabında; "Hokka ve kalem ile inşallah mezara kadar" diye cevap verdi. "BEN HIZIR'IM" Ahmed bin Hanbel hazretleri bir cemâatle otururken biri girip; "Ahmed bin Hanbel kimdir?" dedi. Kendisi cevap verip; "Benim" buyurdu. O vakit sevindi. Ve Ona arz etti: Cumâ gecesi, rüyâda biri bana; "Ben Hızır'ım. Ahmed bin Hanbel'i bul. Ona selâmımı söyle ve gökteki meleklerin ondan râzı olduğunu bildir" dedi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sen kimsin?"

Bir gencin, felçli bir annesi vardı. Bir gün oğluna; "Evlâdım! Rızâmı almak istersen, İmâm-ı Ahmed'e git, sıhhate kavuşmam için duâ etmesini söyle" dedi. Genç, İmâm-ı Ahmed'in kapısına gidip seslendi. İçeriden bir ses; "Kimsin?" dedi. Cevâbında; "Efendim, hasta bir annem var, sizden duâ istiyor" dedi. İmâm çok üzüldü. Kendi kendine; "Beni nereden biliyor?" dedi. Sonra kalktı. Abdest aldı. Namaza durdu. İmâmın hizmetçisi o gence; "Sen geri dön, İmâm duâ ediyor" dedi. Genç geri döndüğünde, annesi kapıda karşıladı kendisini. Zîra o büyük zâtın duâsı ve Allahü teâlânın izniyle tam sıhhate kavuşmuştu. İÇERİ?ALMA! Hazret-i İmâm, Abdullah bin Mübârek hazretleri ile görüşmeyi çok arzu ediyordu. Bir gün kapısı çalındı. Oğlu koşup açınca şaşırıp kaldı. Çok sevinmişti. Hemen koştu geri. Ve büyük sevinç içinde babasına gelip; "Babacığım! Abdullah bin Mübârek gelmiş. Sizinle görüşmek istiyor!" diye müjde verdi. İmâm-ı Ahmed; "İçeri alma!" dedi. Çocuk çok şaşırıp; "Babacığım, hani senelerdir Onun hasretiyle yanıyordunuz. Şimdi kapınıza gelmiş, içeri almıyorsunuz, hikmeti nedir?" dedi. Ahmed bin Hanbel; "Evet haklısın" dedi. "Ama korkarım ki, Onu gördükten sonra ayrılığına dayanamam. Onun kokusu için bir ömür harcadım. Onu ben, hiç ayrılmak olmayan yerde görmek isterim" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Bu ne biçim yürüyüş?"

Ahmed bin Hanbel hazretlerinin "rahmetullahi aleyh" vefât haberini duyan Muhammed bin Huzeyme, çok üzülmüştü. Rüyâsında Ahmed bin Hanbel'in Cennette salınarak yürüdüğünü gördü. Çok şaşırdı. Kendisine; "Ey İmâm! Bu nasıl yürüyüş?" dedi. O da; "Dünyâda Allahın dînine hizmet edenler, Cennette böyle yürürler" buyurdu. "Allahü teâlâ sana nasıl muâmele etti?" deyince, şöyle anlattı: "Allahü teâlâ beni affetti ve; 'Ey Ahmed! Kur'ân-ı kerîm benim kelâmımdır diye inandığın için seni yükselttim' buyurdu." Çok sevindim. Sonra da bana; "Ey İmâm! Dünyada iken Süfyân-ı Sevrî'den sana ulaşan duâlar gibi duâ ederdin. Şimdi de öyle duâ et" buyurdu. Ben de; "Ey âlemlerin Rabbî olan Allah'ım! Bizi affeyle ve bize suâl sorma" diye duâ ettim. Duâm sona erdi. Hak teâlâ bana; "Ey Ahmed! İşte Cennet. Haydi gir oraya!" buyurdu. Ben de Cennet'e girdim. HAYIR! OLMAZ! Ahmed bin Hanbel hazretleri vefât ederken eliyle işâret edip; "Hayır olmaz!" dedi. Yanındaki oğlu; "Babacığım bu ne hâldir?" diye sordu. O cevap verdi. Şöyle anlattı: "Şu an tehlike zamânıdır. Şeytan karşımda, kalbimi bozmak istiyor ve; 'Ey Ahmed! Benim elimde can ver' diyor. Aldatmak istiyor. Ben de şeytana; 'Hayır olmaz! Hayır olmaz!' diyorum. Bir nefes kalıncaya kadar tehlike var. Şeytanın aldatmasından emîn olmak yoktur." > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Biz halka tâbiyiz"

Ahmed Kihtû hazretleri "rahmetullahi aleyh" Timur Hân'ın Hindistan seferi esnâsında Delhi'deydi. Delhi işgal edilmeden onbeş gün önce, Allahın izniyle haber verdi. Sevenleri, Onun tavsiyesi üzerine şehri terk edip, başka yerlere gittiler. Ahmed Kihtû kaldı. Gidenlerle gitmedi. "Biz halka tâbiyiz" buyurup, diğer insanlarla berâber Delhi'de kaldı. Timur Hân'ın askerleri şehri işgal edip, çok kimseyi esîr ettiler. Esîrler arasında Ahmed Kihtû hazretleri de vardı. Hücreye koydular. Kapısını kilitlediler. Ama Ona gâibden her gün sıcak ekmek gelirdi. Askerler bu hâle vâkıf olup, Timur Hân'ı haberdâr ettiler. O da kendisini ziyâret edip serbest bıraktı. Çok hürmet edip, duâsına mazhar oldu. O MİSAFİR KİMDİR? Bu zât şöyle anlatır: Bu fakir, Mekke'ye gidip hac yaptıktan sonra, Medîne'yi ziyârete gittim. Yanımda iki de arkadaşım vardı. Resûlullahın mescidine geldik. Ziyâret eyledik. Arkadaşlarım; "Bir şeyler yiyelim" dediler. Ben onlara; "Biz, Resûlullahın misâfiriyiz, yemek düşünmeyin" dedim. Onlar yine de yemek yiyip geldiler. Yatsı namazını kıldık. Sonra onlar yattılar. Ben duâ ediyordum. Âniden bir şahıs gelip, yüksek sesle; "Resûlullahın misâfiri kimdir?" diye seslendi. "Bir başkasıdır" diye ilgilenmedim. Ama kimseden cevap gelmeyince o şahsın yanına gittim. Elinde tabak vardı. Bana ilgiyle bakıp; "Beni, Resûlullah Efendimiz gönderdi, eteğini aç" dedi. Açtım. Hurma dolu tabağı eteğime boşalttı. Yedim, ama o hurmaların lezzetini anlatmaktan âcizim... > www.gonulsu

.Âyet, bu âyet ama!"

Ahmed bin Acîl hazretleri "rahmetullahi aleyh" bir gün saralı bir hastaya Yûnus sûresi 59. âyet-i kerîmesini okuyunca, cin onu terk etti. Bu zat hayatta olduğu müddetçe bir daha gelmedi. Vaktâ ki vefat etti. Tekrar geldi o cin. Bu zâtın talebeleri, hocalarının okuduğu âyet-i kerîmeyi okudularsa da cin gitmedi. Hatta güldü. Ve onlara; "Âyet bu âyet, ama ağız o ağız değil" dedi. Talebeler, hocalarının kıymetini daha iyi anlamış oldular. GETİR BAKALIM Bir kimsenin elinde "ur" çıkmıştı. Birçok yerleri dolaştı. Pek çok kimselere okuttu, ama şifâ bulamadı. Sonunda bu zâttan dua istedi. Mübarek; "Lâ havle velâ kuvvete illâ billâh" okuyup elini tuttu. Eliyle mesh etti. Bir bezle sardı. Ve; "Bu sargıyı evine dönünceye kadar açma!" diye tembih etti. Adam ayrılıp evine giderken çarşıya uğrayıp alışveriş yaptı. Tembihi unuttu. Ve sargıyı açtı. Eve gelip yemeğini yedi. Nice zaman sonra hâtırlayıp eline baktığında yaradan iz bile kalmadığını gördü. Hattâ diğer elinden daha sağlamdı. HELEKEL MÜSEVVİFÛN Bir gün bu zâta; "Muvaffak olmanızı neye borçlusunuz efendim?" diye sordular. O zât cevâbında; "Bir hadîs-i şerîfe uymama borçluyum" buyurdu. Merak ettiler. Ve sordular: "O hangi hadîs efendim?" Cevâben; "Helekel müsevvifûn. Bu hadîs-i şerîfi kendime düstur yaptım ve hayırlı işleri ânında yapıp, az sonraya bile tehir etmedim" buyurdu. > www.gonulsultanlari.co

.Şu taş altın olsa!"

Şam evliyâsından Ahmed Nahlâvî hazretleri "rahmetullahi aleyh" talebeleriyle birlikte Bâyezîd-i Bistâmî hazretlerinin kabr-i şerîfini ziyârete gitmişti. Ziyâretini yaptı. Orada oturdu. Bu sırada talebeden biri, kucağında büyükçe bir "taş" getirip bu zâtın önüne koydu ve; "Efendim! Şu taş altın olsa, ihtiyâçlarımızı karşılardık" dedi. O da taşa baktı. Ve talebelerine; "Allahü teâlânın öyle kulları vardır ki, bir taşa nazar etseler, o taş altın olur" buyurdu. Taş, Allah'ın izniyle "altın" oldu. Sonra taşı getirene; "Al götür" buyurdu. Talebe kaldırmak istediyse de yerinden kımıldatamadı. Bunun üzerine hazret-i Nahlâvî tekrar nazar edince altın tekrar "taş" oldu. "Şimdi kaldır" dedi. O zaman kaldırdı. Nahlâvî hazretleri talebeye dönüp; Taşı altın yapmak mühim değil. Zira bunu, bozuk insanlar da yapabilir" buyurdu. "Ne mühimdir hocam?" dediklerinde; "Mühim olan, İslâmiyyeti öğrenmek ve öğrendikleriyle amel etmektir" buyurdu. NEREYE GİDECEKSİNİZ? Vezîr Süleymân Paşa, bu zâtın bulunduğu yere vazifeli gelmişti. Nahlâvî hazretleri, Onun ziyâretine gitti. Vezîr karşıladı. İltifatta bulundu. Bir müddet sohbet ettikten sonra vezîr burada işinin bittiğini bildirerek ayrılmak için hazret-i Nahlâvî'den izin istedi. O da sordu vezîre: "Yolun ne tarafa?" "Sultânın emrettiği yere" deyince, "Hiç kimse yarın ne olacağını, ne göreceğini bilmez" meâlindeki âyet-i kerîmeyi okudu. On beş gün sonra vezîrin vefât haberi geldi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kalk namaz kıl!"

Ahmed Sayyâd hazretleri "rahmetullahi aleyh" gençliğinde gününü gün ederdi. Bir gece rüyâsında birisi gelip; "Ey Sayyâd, kalk namaz kıl" dedi. Uykudan uyandı. Çok duygulandı. Fakat abdest nasıl alınır, namaz nasıl kılınır, bilmiyordu. Tanıdık kimselere sorarak bunları bir güzel öğrendi ve ibâdete başladı. KERAMETİ YOK Bu zat bir gün sohbet ediyordu. Cemaatten biri; "Evliyâlar kerâmet gösterir. Bu zât göstermiyor. Acaba neden?" diye düşündü. Bu Ona mâlum oldu. Ve o kişiye dönüp; "Kerâmet şart değildir, mühim de değildir. Mühim olan, İslâmiyyete tam uymaktır ve asıl kerâmet de budur" buyurdu. BENİ DİNLEYİNİZ Bir kişi anlatıyor: Bir gün Ahmed Sayyâd hazretlerinin huzûrunda idik. İçeriye, Kâdı Efendi girdi. Ahmed Sayyâd hazretleriyle bir süre sohbet etti. Sonra kalktı. Şunu anlattı: Ahmed Sayyâd hazretleri, bir gün bir topluluğun yanına geldi. Ben de oradaydım. Herkes ayağa kalktı. Ben de onlara uyup kalktım. Sohbet edip ayrıldı. Ben çıkmadım. Ve o cemaate; "O âlim değil, ümmî birisidir. Ona İmâm-ı Gazâlî hazretlerinin kitabından bir şey sorulsa bilemez" dedim. Biraz vakit geçti. O zat geri geldi. Herkes yine ayağa kalktı. Ben de kalktım. Bana dönüp; "Bâzısı benim hakkımda, âlim değildir, ümmîdir. İmâm-ı Gazâlî'nin kitabından bir şey sorulsa bilemez, diyorlar" dedi. Ben hatâmı anlayıp özür diledim ve tövbe ettim. www.gonulsultanlari.com Tel: 

.Gözü yaşlı idi

Amasya velîlerden Alî Hâfız hazretleri "rahmetullahi aleyh" gözü yaşlı bir zât idi. Ümmet-i Muhammed'e karşı aşırı merhameti olup, âhirette kurtulmalarını düşünürdü. Onlar için ağlardı. Çok duâ ederdi. Sohbetlerinde Ehl-i sünnet büyüklerinden nakiller yapar, Kur'ân-ı kerîmi çok güzel okurdu. Talebeleriyle baba-oğul gibi olur; "Benimle sizin aranızdaki fark, benim yaşlı, sizin genç olmanızdır" derdi. HANIMINIZA İYİ DAVRANIN Talebelerine, sevdiklerine, hanımlarına karşı çok yumuşak davranmalarını, onların hukukunu iyi gözetmelerini, merhametli olmaları gerektiğini sık sık anlatırdı. Bir gün kapı çalındı. Bir hanım girdi. Başı kolu açıktı. Amasya târihi üzerine bilgi almak için gelmiş. Alî Hâfız, istenen bilgileri gâyet açık ve teferruatlı bir şekilde anlattı. Hanım çok memnun oldu. Teşekkür etti. Ayrılıp gitti. O giderken, bir talebe kadının arkasından tükürdü. Onun bu hareketine Alî Hâfız çok üzüldü ve; "Neden böyle yaptın. O da Allahın bir kulu. O kadın îmânlı idi. Allahü teâlâ bizi benlikten kurtarsın" buyurdu. HEMEN GELİYORUM Bu zâtın talebelerinden biri vefât etti. Çocukları durumu Alî Efendi'ye bildirmek için bir haberciyi dergâha yolladılar. Haberci dergâh kapısına geldiğinde Hoca Efendi onu gördü. Yanına geldi. Ve kendisine; "Ziyâeddîn Efendinin vefât ettiğini mi haber vereceksin?" buyurdu. "Evet efendim" deyince; "Geliyorum" dedi. Ve gidip techiz ve tekfin işlerine yardım etti. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Hepimizin âkıbeti bu!..

Amasya'da yetişen velîlerden Alî Hâfız hazretleri'nin üçüncü oğlu Necâtî, âni rahatsızlıktan hastâneye kaldırıldı ve ameliyat sonrası kurtarılamadı. Babası dergâhtaydı. Çocuk vefât etti. Ev halkı telaşlandı. Zira babası bilmiyordu oğlunun vefat ettiğini. Bunu bildirmek için bâzı talebeleri Alî Hâfız Efendi'nin yanına gittiler. Bu haberi vereceklerdi. Ama diyemediler. Nasıl diyeceklerdi. Alî Efendi onlara; "Hepimizin âkıbeti işte bu. Buna hazırlanalım ki, bundan kurtuluş yoktur. Necâtî'nin vefât ettiğini niçin söylemiyorsunuz?" buyurdu. Oğlunu bizzat kendisi yıkadı, kefenledi ve namazını kıldırıp kabrine defnetti. HABER VERİN! Alî Hâfız ile aynı devirde Gümüş kasabasında yaşayan Garip Hâfız İbrâhim Hakkı isminde bir zât vardı. Bu zâtla sık sık görüşürdü. Garip Hâfız da mübârek bir zat idi. Allah adamıydı. Bir âdeti vardı. Adı gibi garipti. Şöyle ki, ikindi vaktine kadar ziyâretçi kabûl etmezdi. Bir gün Alî Hâfız, talebeleriyle Garip Hâfız'ın ziyâretine gitti. Vakit ikindiden önce idi. Evine vardılar. Kapıda talebe vardı. Alî Hâfız, o talebeye; "Evlâdım! Garip Hâfız'a geldiğimizi haber ver" dedi. Talebe; "Efendim geleceğinizi söyledi sizi bekliyor" dedi. İçeriye girdiler. Sohbet ettiler. Ancak orada bulunanlar konuşulanlardan hiçbir şey anlayamadılar. Zîrâ onlar birbirlerinin derecesine göre konuşuyorlardı... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sana inanmıyorum!"

Amasya'da yetişen velîlerden Alî Hâfız hazretlerinde "rahmetullahi aleyh" nefes darlığı hastalığı vardı. Yeşilırmak kıyısında yetişen bir bitkinin yapraklarını kıyardı. Sonra sarardı. Ve öyle içerdi. Bir gün nefes darlığından rahatsız olup yattığı sırada, talebeleri ve sevenleri onu ziyârete geldi. O hemen ayağa fırlayıp, onlarla çok neşeli bir sohbete girdi. Misafirler gitti. Hanımı geldi. Ve hışımla yanına girip; "Efendi! Ben senin hastalığına inanmıyorum" dedi. Alî Efendi de; "Hanım! Ne yapayım. Onlar gelince, Allahü teâlâ bana bir şevk veriyor, şifâ veriyor, sıhhat buluyorum" dedi. SAZ ÇALIYORDU Talebelerinden biri, Alî Hâfız'ı görmeden önce, elinde saz, köy köy dolaşır, saz çalıp türkü söylerdi. Bir gün, Alî Hâfız Efendi'nin ismini duyup, yanına gitti. Aklında arz edeceği bâzı suâlleri vardı. Fakat soramadı. Çünki unutmuştu. Alî Hâfız Efendi onun soracağı şeyleri, o sormadan teker teker cevapladı, uzun uzun anlattı. O bu kerameti görünce Alî Hâfız Efendi'nin mübârek bir zât olduğunu anladı. Onu çok sevdi. Hayrânı oldu. Talebesi olmak istedi. Ali Hâfız Efendi kabul edince; "Ama bir şartım var efendim" dedi. "Nedir şartın?" deyince de; "Saz çalmama müsaade edeceksiniz" dedi. Alî Efendi de; "Pekâlâ" dedi "Çal çalabilirsenl!" Ancak sohbetlerin tesiriyle kalbinden saz çalma arzusu tamâmen çıktı. Çalmak istedi ise de çalamadı artık. Zîra Alî Hâfız Efendi; "Çal çalabilirsen" demişti ona!.. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com


.Rüyada ne gördün?"

Amasya'da yetişen velîlerden Alî Hâfız hazretleri "rahmetullahi aleyh" bir gün sohbet ederken, talebeleri, gördükleri rüyâları anlattılar. O sırada bir talebeye sordu: "Sen ne gördün?" Talebe cevâben; "Peygamber Efendimizi gördüm" dedi. Meğer o gece rüyâsında güzel sûrette bir insan görmüş, uyandığında; "Bu gördüğüm zât acabâ Peygamber Efendimiz miydi?" diye düşünmüştü. Hocası dinledi. Bir şey demedi. Talebelere dönüp; "Ben ömrümde bir kere Resûlullah Efendimizi rüyâmda gördüm" dedi. Ayrıca; "Onu bir defâ gören, O'nu görmenin şevkiyle kendinden geçer, ağlar, gözyaşı döker ve bütün ömrü boyunca o lezzeti unutamaz" buyurdu. O genç bunu duydu. Çok mahcup oldu. Ve hatâ ettiğini anlayıp tövbe istiğfâr etti. BURASI?İYİDİR Bir gün Şamlar türbesinin etrâfındaki ağaçların yan sürgünlerini buduyordu. Yanındaki talebesi; "Hocam bunları niçin buduyoruz?" diye sordu. Talebeye baktı. Ve şöyle anlattı: "Evlâdım! Bu yan sürgünler budanınca fidan daha çok boy verir. Tez büyüyüp meyve verir. Müslüman da kalbinden nefsinin kötü istekleri keserse, kalbindeki îmân nûru kuvvetlenir, meyve verir. Bu fidanları buradan söküp, şuraya dikelim" dedi. Talebesi sordu: "Niçin hocam?" "Evlâdım! Yakında vefât ederim. Vefât ettiğimde beni bu yere defnedersiniz" dedi. Ertesi gün rahatsızlandı ve vefat etti. Kendisini o yere defnettiler. > 

.Âşık, beni incittin!"

Alî Hâfız hazretleri'nin "rahmetullahi aleyh" vefâtından dört sene sonra talebeleri kabrini yaptırmak için açtılar. Bu esnâda birkaç kerpiç düştü. İçi göründü. Çürümemişti. Defnedildiği gibi taptaze duruyordu. Hattâ alnında ter vardı. Bir talebesi başından sakalına kadar sıvazladı. O gece bu talebe rüyâsında Alî Hâfız'ı gördü. Ama neşesizdi Dargın gibiydi. Sebebini merak edince, mübarek zat o talebeye; "Âşık, beni incittin" buyurdu. O zaman hatâsını anlayıp, tövbe etti BENİM KILDIĞIM GİBİ Bu zât anlatıyor: Cebrâil aleyhisselâm dört bin senede iki rekat namaz kıldı ve; "Benim kıldığım bu namaz gibi namaz kılan var mı?" diye düşündü. Kendini beğendi. Allahü teâlâ ona; "Muhammed ümmetinin her türlü noksanla kıldıkları iki rekat namaz, benim indimde, senin bu namazından daha makbûldür" buyurdu. EKMEKLERİ YOKTU Alî Hâfız Efendi bir talebesinin evine gitmişti. Evin hanımı iftâr için yemek hazırladı. Sofrayı serdiler. Yemekler kondu. Ama ekmek yoktu. Alî Hâfız, evin çocuğuna; "Evlâdım, şu dolabın gözüne bak. Belki ekmek vardır" dedi. Çocuk olmadığını bildiği halde dolabı açtı. Bir ne ne görsün. İçi ekmek dolu. Hem de fırından yeni çıkmış sıcacık ekmekler. Alıp sofraya koydular. Herkes karnını doyurdu. Böylece bu zâta olan muhabbetleri kat kat arttı. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Gel zâlimlere gidelim!"

Alî el-Harîrî hazretleri "rahmetullahi aleyh", hâl ve kerâmet sâhibi, cesûr, vekarlı bir zât idi. Moğol istilâsı sırasında bir grup Moğol askeri Şam civârına gelmişti. Zulüm yaptılar. Eziyyet ettiler. Alî el Harîrî, talebeden birine; "Gel seninle bu zâlimlere gidelim!" dedi. Talebe; "Başüstüne efendim" deyince, bineğine bindi. Birlikte düşman çadırlarının kurulu olduğu yere gittiler. Askerler bu büyük velîyi sultânlar gibi karşıladılar. Korkup titrediler. Mübârek onlara; "Bu zulme son verin, yoksa sonu fenâ olur!" diye gürledi. Üstelik her kelimeyi söylerken, elindeki asâsını kuvvetle yere vurup tehdît etti. Çok korktular. Sükût ettiler. Komutanları bile bu zâtın heybetinden bir şey diyemedi. Başını önüne eğdi. Ve askerlerini toplayıp, hızla uzaklaştı o bölgeden. BİR DİRHEM GÜMÜŞ Talebesinden biri, hacca gitmek için bu zâttan izin istedi. Alî el-Harîrî hazretleri ona küçük bir çanta verip; "Selâmetle git gel. Bu çantadaki parayı kullan, kalanı iâde et!" buyurdu. O çantayı açtı. Bakınca şaştı. Zîra çantada sadece "bir dirhem" gümüş para vardı. "Bu işte mutlaka bir hikmet vardır" deyip o "bir dirhem"i harcadı. Çantayı tekrar açtığında, "bir dirhem" daha gördü içinde. Sonra bir daha. Bir dirhem daha. Böylece, yol boyu bütün ihtiyâçlarını karşıladı. Dönüp de çantayı iâde ettiğinde, hocasının koyduğu o "bir dirhem" duruyordu... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Üç şartım var!"

Evliyânın büyüklerinden Alî Müttekî El Hindî hazretlerini "rahmetullahi aleyh", bir gün vezîrlerden birisi "Bizim fakirhâneye teşrîf etseniz" diyerek ziyâfete dâvet etti. Maksadı, Onun teşrîfiyle bereketlenmek idi. Ama o istemedi. Özür beyân etti. Yediği lokmaların helâl olmasına çok dikkat ettiğinden; "Beni mâzur görün. Buradan da size duâ ederim. İnşâallah, Allahü teâlâ size bereket ihsân eder" dedi. Vezîr üzüldü. Ve ısrar etti. O zaman; "Peki geleyim, fakat üç şartım var. Birincisi, nereye istersem oraya otururum" buyurdu. Vezîr; "Öyle olsun efendim. Zât-ı âliniz nereyi isterse oraya otursunlar" dedi. İkinci şartı sordu. O da buyurdu ki: "Bundan ye, şundan da ye!" demeyeceksin. Ben istediğimden yerim. Üçüncüsü de, istediğim zaman kalkıp giderim. Bana; "Biraz daha otursaydınız" demeyeceksin. Vezîr dunledi. Ve kabul edip; "Tamam efendim bütün şartlarınızı kabul ediyorum" dedi. Alî Müttekî hazretleri de; "Öyleyse inşallah yarın gelirim" diye söz verdi ve ertesi gün torbasına bir parça "kuru ekmek" koyup gitti. Vezir yer gösterip; "Şöyle buyurun!" dedi. Alî Müttekî hazretleri; "Ben istediğim yere otururum" deyip, daha mütevazı bir yere oturdu. Sonra yemekler geldi. Büyük zât torbasından çıkardığı kuru ekmeği yemeye başladı. Vezîr yine unutup; "Şunlardan yiyin!" dedi. Ancak büyük velî; "Ben istediğimden yerim" deyip kuru ekmeği yemeye devam etti. Bir süre sonra da kalktı ve vedâ ederek ayrıldı. Vezîr bir şey diyemedi... www.gonulsultanlari.com

."Tamam, çalışıyor efendim"

Son devir Anadolu velîlerinden Alî Osmân Efendi "rahmetullahi aleyh", Tokat'ın Erbaa ilçesi Holay köyünde 1877 yılında doğdu. Doğduğu köyde tahsîlini tamamladı. Meslek aradı. Saatçilik yaptı. Bir gün Eksel köyünde, Eksel Şeyhi olarak bilinen Behrullah Efendi'nin saati bozulmuştu. Bir talebesini çağırdı. Saati ona verip; "Bunu tâmir ettir" dedi. Talebe; "Başüstüne hocam" deyip, Ali Osmân Efendi'nin bulunduğu karşı köye getti. Çarşıda karşılaştılar. Durumu söyleyip; "Yapar mısın" dedi. Ali Osmân Efendi "Hayhay memnûniyetle, emirleri olur" dedi ve hemen o gün Behrullah Efendi'ye gitti, saati tâmir edip duvara astı. Büyük zat sordu: "Çalışıyor mu?" "Evet efendim, çalışıyor" dedi. Behrullah Efendi; "Eline sağlık" dedikten sonra dönüp saate bir defa baktı. Saat birden durdu. Halbuki çalışıyordu. Alî Osmân Efendi tekrar indirdi saati, tâmir edip duvara astı. Behrullah Efendi saate bakınca, saat yine durdu. Alî Osman Efendi hayretler içinde tekrar yaptı. Behrullah Efendi döndü. Saate baktı. Saat durdu. Alî Osmân Efendi kendi kendine; "Bu zât herhalde evliyâ. Ben şu anda bozuk kalbimi tâmir edecek bir kalb ustasının huzûrundayım" dedi. Kalkıp elini öptü. Ve talebesi oldu. Arapça, Farsça ve kalp ilimleri de dâhil bütün ilimleri Behrullah Efendiden öğrendi. Behrullah Efendi vefâtına yakın; "Bende ne varsa Alî Osmân Efendi aldı götürdü. Bende bir şey bırakmadı" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.O da insan, biz de insanız!"

Alî Osmân Efendi "rahmetullahi aleyh" insanlara doğru yolu anlatmak için köy köy dolaşırdı. İnsanlara doğru yolu anlatırken çok yumuşak söyler, hattâ arada nükte yapardı. İki şey konuşmazdı. Siyaset ve devlet işi. Sohbetinin ağırlığı, "güzel ahlâk" üzerine olurdu. Güzel ahlâkın bulunmaz bir hazîne olduğunu anlatırdı. Bir gün talebeleriyle Ladik'e ders vermek için gidiyordu. Yanında bir talebesi de vardı. Ama ihlâsı azdı. Şeytan yanaştı. Bu talebenin kalbine vesvese verdi. O anda hocası için; "Ne yâni, o da insan, biz de insanız" gibi fasit bir düşünce geldi. Yolları bir ormandan geçiyordu. Tam bu esnâda bir kurt koşarak bu zâta doğru geldi. Önünde durdu Sonra oturdu. Hem de iki ön ayaklarını havaya kaldırıp, arka iki ayağı üzerinde saygılı bir şekilde oturdu. Ali Osman Efendi o talebeye dönüp; "Dağdaki hayvanlar anladı da bâzıları hâlâ anlayamadı" buyurdu. Talebe utandı. Mahcup oldu. Ve öyle düşündüğüne çok pişmân olup tövbe istiğfâr etti. Dînî vecîbeleri yerine getirmenin çok zor olduğu bir dönemdi. Alî Osmân Efendi, Gümüşçakır köyünde sohbet ediyordu. Jandarma öğrendi. Acele o köye geldi. Ve Alî Osmân Efendi'yi tutuklayıp, önce Vezîrköprü daha sonra da Samsun cezâevine gönderdiler. Ve bir hücreye koydular. Mübârek hücresinde namaz kılıyordu. Bunu gördüler. Su vermediler. Hani abdest alamasın da, namaz da kılmasın diye. Mahkemede savcı, bu mübârek zâta akla gelmedik hakâretlerde bulundu. Ertesi gün kalp krizinden öldü. 

.Biz içmiyoruz, yakıyoruz!"

Son devir Anadolu velîlerinden Alî Osmân Efendi "rahmetullahi aleyh" tütün kullanırdı. Huzûruna gelen bir fakir dilenci Onun tütün yaktığını görünce; "Siz sigara içiyor muydunuz?" diye sordu. Buyurdu ki: "İçmiyoruz!" Fakir bu defâ; "İçmiyorsunuz da peki ne yapıyorsunuz?" deyince; "Yakıyoruz" buyurdu. O fakir; "Peygamber Efendimiz hiç içmedi, sen niye içiyorsun?" diye sordu. Kızacağını sandı. Fakat o kızmadı. Ona şefkatle sakıp; "Peygamber Efendimiz sırtında heybe, senin gibi dolaştı mı?" deyince, adam söyleyecek bir şey bulamadı. Alî Osmân Efendi, Erbaa zelzelesi olmadan önce bir gün evden çıktı. Atını çözüp bindi. Erbaa'dan ayrıldı. O sırada herkesin Deli Mehmed diye bildiği bir meczub bu zâtın arkasından; "Tutun, yakalayın! Erbaa zelzelesini mühürledi gidiyor!" diye bağırdı. Bu, deli bilinirdi. Meczup biriydi. Onun için sözlerini dikkate almadılar. Ama bir süre sonra Erbaa'da çok büyük zelzele oldu. Bu zelzelede Alî Osmân Efendinin ondört yaşındaki bir kızı da hayatını kaybetti. Bir müddet geçti. Bu zat yine geldi. Kızının vefât ettiği söylenince; "Daha büyük belâ gelmemesi için evlâdımızı kurban verdik. Halk, Deli Mehmed'in sözlerine inanmadılar" buyurdu. Talebeleri vardı. Nasîhat yapardı. En fazla; "Kimse ile münâkaşa etmeyiniz. Söz dinleyiniz. Kim söz dinlerse, o benim öz oğlumdur. Birbirinizi severseniz, beni sevmiş olursunuz. Aranızda dargınlık olmasın" derdi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Namazda vefat etti

Son devir Anadolu velîlerinden Alî Osmân Efendi "rahmetullahi aleyh" bir gün dergâhında namaz kılıyordu. Oğlu İbrâhim, babasının yanına girmek istedi. Kapıdan baktı. Namazda gördü. O zaman girmedi. Gidip, birkaç dakika sonra tekrar geldi. Tehiyyatta oturuyor görüp yine girmedi. Bir müddet sonra geldiğinde Onu yine tehiyyatta gördü. Şüphelendi Merak etmişti. Dayanamayıp, içeri girdi ve babasının vefât ettiğini anladı. O esnâda o kapıda bulunan köpek koşarak uzaklaştı ve talebelerinin bulunduğu bütün köyleri bir çırpıda dolaştı. Hayvanın hali, görenlere tuhaf geldi. Bir şeyler söyler gibi bir hâli vardı. Meraklandılar. Evine vardılar. Hepsi de; "Bunda bir iş var" diyordu. Gerçekten evine geldiklerinde hâdiseyi öğrendiler. Cenâze namazını kılıp Holay köyü kabristanına defnettiler. 1942 senesiydi. 63 yaşındaydı. Bir kış mevsimi Alî Osmân Efendi talebesi Veysel Hâfız ile bir yere giderlerken namaz vakti daraldı. Alî Osmân Efendi talebesine; "Buralarda tanıdık bir köy yok mu?" diye sordu. Veysel Efendi; "Var hocam" dedi. "Ama îtikâdları bozuktur" diye de arz etti. Alî Osmân Efendi; "Olsun" deyince, o köye gittiler. Veysel Hâfız tanıdığı birisinin kapısını çaldı. O zât bunları görünce sevindi. İçeri buyur etti. Ve iltifat eyledi. Alî Osmân Efendi, talebesiyle namaz kıldıktan sonra, sohbete başladı. Sohbete, köyden herkes geldi ve sabaha kadar devâm etti. Netîcede bütün köy halkı o bozuk îtikâtlarına tövbe edip, Ehl-i sünnet îtikâdını kabûl ettiler. >

.Öyle kullar vardır ki!..

Evliyânın büyüklerinden Alvân Hamevî hazretleri "rahmetullahi aleyh" bir gece yatsı namazından sonra talebesiyle sohbet ederken, lâmbanın yağı bitti. Bir genç kalktı. Yağ koyacaktı. Alvân Hamevî hazretleri, talebesine; "Yavrum sen otur. Allahü teâlânın öyle kulları vardır ki, yağı olmayan lâmbanın yanmasını isteseler, derhâl yanar" buyurdu. Ve lâmba yandı. Yağa lüzum kalmadı. HOCAM YETİŞ! Talebelerinden biri, kâfileyle Mısır'a giderken, hayvanı yorulup yürüyemez oldu. Kâfiledekiler onu beklemeyip, yollarına devâm ettiler. Talebe yalnız kaldı. Yağmurdan ıslandı. O korkuyla; "Yâ Rabbî, hocam Alvân Hamevî'nin hürmetine bana yardım et" diye yalvardı. O anda hocası ona görünüp; "Korkma! Allahın izniyle kafileye yetişirsin" buyurdu. Bineğini kaldırdı. Eşyâsını yükledi. Kendisini de üzerine bindirip gözden kayboldu. Talebe kafileye yetişti ama hocasını bir daha göremedi. GEMİ BATIYORDU Ticâretle uğraşan bâzı talebeleri gemiyle yola çıktılar. Yolculuk esnâsında fırtına çıkıp, gemi batma tehlikesiyle karşı karşıya kaldı. Yolcular korktular. Gençler de korktu. Ve ellerini açarak; "Yâ Rabbî! Hocamız Alvân Hamevî hazretleri hürmetine bize yardım et" diye yalvardılar O anda hocaları denizden bilinen şekliyle çıktı. Gemiyi düzeltti, sâhile kadar götürüp, gözden kayboldu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Gördüğünü kimseye bahsetme!"

Alvân Hamevî hazretleri "rahmetullahi aleyh" zamanında Sultân Süleymân Han, Rodos'u fethe karar vermişti. Fetih sırasında Alvân Hamevî hazretleri, beyaz bir at üzerinde geldi. Kale kapısını açtı. Gözden kayboldu. Askerler kapının açıldığını görüp, içeri girdiklerinde, Alvân Hamevî hazretlerini içeride namaz kılarken buldular. Aradan günler geçti. Bir er Hama'ya gitti. O er bu hâdiseyi görenlerdendi. Hama'da Alvân Hamevî hazretleriyle karşılaşınca, o günü hatırlayıp ağladı. Alvân Hamevî; "Gördüklerini kimseye anlatma" buyurdu. TÖVBE ETTİLER Hırsızlardan bir grup, gece karanlığında Alvân Hamevî hazretlerinin dergâhına girip, Onu namaz kılar buldular. Etrâfında göz kamaştıran bir nûr parlıyordu. Çok şaşırdılar. Etrâfa baktılar. Ortalıkta ne bir kandil vardı, ne de lâmba. Bu hâli görünce, "Biz yanlış yere gelmişiz" diyerek uzaklaştılar. Sonra da tövbe edip, bu işten vazgeçtiler. HOCAMIN HÜRMETİNE Bir zaman eşkıyâlar Alvân Hamevî hazretlerinin bir talebesini zorla uzaklara götürüp Hapsettiler. Boynuna demir halka takıp, el ve ayaklarını zincirle bağladılar. Gencin işi zordu. Ellerini kaldırıp; "Yâ Rabbî, hocam Alvân Hamevî'nin hatırı için beni kurtar" diye yalvardı. O anda el ve ayaklarındaki zincir ve boynundaki demir halka kırılıp yere düştü. Sonra kapı açıldı. Nöbetçi uyuyordu. Talebe, hiç korkusuz olarak hapishaneyi terk etti. Birkaç adım atınca kendisini evinin önünde buldu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Meyhânedekilere nasîhat et!.."

Ammâr-ı Yâser hazretleri Bitlis'te insanları doğru yola kavuşturmak için çok uğraştı. Necmeddîn-i Kübrâ hazretleri bu zâtın sohbetlerinde yetişmiştir. Bir gece yattı. Ve rü'ya gördü. Birisi kendisine; "Yârın git, meyhânedekilere nasîhat et" dedi. Uyanıp; "hayırdır inşallah" diyerek ne yapacağını düşünmeye başladı. O an biri geldi. Talebesiydi. İzin isteyip; "Hocam, vaaz kürsünüzü meyhâneye mi koyalım, yerinde mi kalsın?" diye sordu. Hayretle; "Sen bunu nereden biliyorsun?" diye sorunca; "Size tenbih eden bize de söyledi efendim" dedi. O da cevapladı: "Meyhâneye koyun!" "Başüstüne" dediler. O gün kürsü meyhâneye kuruldu. Meyhânedekilere birkaç şey söyleyince, hepsi günahlarına tövbe edip, bir daha içmeyeceklerine dâir söz verdiler. HOCAMIZ GELİYOR Şeyh Ammâr hazretleri, dergâhtan ayrılıp bir köye gitti. Dönüp de dergâha yaklaşınca, talebesinden biri, kalben hocasının yaklaştığını anladı. Çok sevindi. Arkadaşlarına; "Hocamız geliyor, haydi karşılayalım!" dedi. "Nereden biliyorsun?" dediklerinde; "Hocamızın himmetiyle" dedi. Arkadaşları bu cevâba çok güldüler. İstihzâ ettiler. Alaya aldılar. O ise ciddiyidi. Az sonra Ammâr-ı Yâser hazretlerinin bir at üzerinde kendilerine doğru gelmekte olduğunu görünce, öbürleri çok mahcup oldular!.. w

.Kabri ateş doluydu!..

Tâbiîn devri âlim ve evliyâsından Amr bin Dînâr hazretleri "rahmetullahi aleyh" anlatır: Medîne'de birinin kız kardeşi vefât etti. O şöyle anlatıyor: Onu defnettik. Ve ayrılıp gittik. Benim değerli bir yüzüğüm o arada kayboldu. "Acaba kabre mi düştü?" deyip tekrar kabre gittim. Yüzüğü aramak için gidip kabri açtım. Ama çok korktum. İçinde ateş vardı. Ve yüzümü yaktı. Kabri kapatıp, toprakla doldurdum ve ağlayarak eve döndüm. Annemden; "Kız kardeşimin kötü hâli var mıydı" diye sordum. Cevâben; "Vardı" dedi; "Ne vardı?" deyince, "Namazına gevşekti ve koğuculuk yapardı" dedi. O zaman bu iki huyun, kabir azâbına sebep olduğunu anladık. LÂ İLÂHE?İLLALLAH Amr bin Dînâr hazretleri bir gün kelime-i tevhîdin fazîletine dâir çok şeyler anlatıp; "Bu hususta çok hadîs-i şerîf var" dedi. Cemaat ricâ ettiler: "Birini söyleseniz" "Söyleyeyim" dedi. Ve Peygamber Efendimizin; "Bir kimse inanarak 'Lâ ilâhe illallah' derse, muhakkak Cennete girer" buyurduğunu haber verdi. ESHÂBIMA?SÖĞMEYİNİZ Eshâb-ı kirâmı çok sever, onların büyüklüğünü ve İslâmiyete yaptıkları hizmetleri devamlı talebelerine anlatırdı. Hadîs-i şerîf okurdu. Sık sık tekrarlardığı; "Eshâbıma söğmeyiniz. Kim onlara söğerse, Allahü teâlânın la'neti onun üzerine olsun" hadîs-i şerîfidir. > ww

.Malını fakirlere dağıtırdı

Amr bin Kays hazretleri "rahmetullahi aleyh" Kûfe'de yetişen âlim ve velîlerdendir. Sevgili Peygamberimizin ve O'nun Eshâbının hayâtı gibi yaşamaya çalıştı. Ticâret yapardı. Çok kazanırdı. Ama harcamazdı. Kazancının çoğunu fakirlere dağıtırdı. Güzel ahlâkıyla insanlara örnek olur, gençlere İslâmiyet'in emir ve yasaklarını anlatırdı. Hem âlimdi. Hem de velî Çok genç yetiştirdi. Meselâ Süfyân-ı Sevrî "rahmetullahi aleyh" Onun yetiştirdiği büyük âlimlerdendir ki, hocası olan bu zâttan şöyle bahseder: Hocamın evine vardığımda kendisini ya namaz kılarken veya Kur'ân-ı kerîm okurken bulurdum. Evde bulamazsam, bir mescidde veya dergâhta bulurdum Görürdüm ki ağlar. Gözyaşları çağlar. Buralarda yoksa, bu defa kabristana gider, orada arar ve bulurdum kendisini. Çok defa ağlama sesini işitir, bulunduğu yeri öyle bilirdim. NİÇİN AĞLIYORSUNUZ? Onun devamlı olarak ağladığını gören dostlarından biri; "Niçin ağlıyorsun? diye sordu bir gün. Cevâbında; "Bu kadar günahla Rabbimin huzuruna nasıl çıkacağım, ona ağlıyorum" buyurdu. Allah korkusu. Azâb endişesi. Kalbinden çıkmaz, bunları düşünüp de ağladığında benzi sararır, rengi değişir, bembeyaz olurdu. İlim ehlinden biri gelince, önünde diz çöker; "Allahü teâlânın sana bildirdiklerinden bana da öğret" diye yalvarırdı. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İnsanlar ne gâfildir!

Amr bin Kays hazretleri "rahmetullahi aleyh" Kûfe'de yetişen âlim ve velîlerdendir. Ticâretle uğraşmasına rağmen dünyâya gönül vermez, âhiret ticâretine sarılırdı. Gençlerle ilgilenirdi. Öğüt nasîhat ederdi. Dünyaya sarılanlara; "Dünyâya rağbet etmek ne gaflettir. Müslüman önce âhirete hazırlanmalıdır. Zîra âhiret dehşetli yerdir" buyururdu. Vefât ettiğinde bütün Kûfeliler üzüldüler. Bir velî kaybetmişlerdi. Cenâzeye geldiler. Definde bulundular. Namazdan sonra, gökyüzünden, o güne kadar hiç görmedikleri beyaz ve rengârenk kuşların yükseklerden aşağıya süzülüp, bu zâtın kabri üzerinde döndüklerini ve tekrar gökyüzüne doğru uçup kaybolduklarını gördüler. Bunu herkes gördü. Çok güzel kuşlardı. Hem de çoklardı. İnsanların hayretle baktığını gören bir zât; "Niçin şaşıyorsunuz? Bunlar meleklerdir. Amr bin Kays'a iyi şehâdette bulunmak üzere geldiler" buyurdu. Yine o gün beyaz elbiseler giymiş mübârek kimseler görülmüştü. Nûrânî kişilerdi. Namaz kılındı. Onlar kayboldu. Amr bin Kays hazretleri "rahmetullahi aleyh" kötülüklerden şiddetle kaçınır, iyilikleri yapmayı teşvik ederdi. Sevdiklerine; "Hayırlı bir iş duyduğunuz zaman bir defâ da olsa onu yapın!" buyururdu. Talebelerinin, Sevenlerinin, Yakınlarının, İyi kimselerle arkadaşlık yapmasını ister; "Sapık ve bozuk kimselerle berâber bulunmayın. Zîrâ onun sapıklığı kalbinize sirâyet eder" buyururdu... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Ey kabirdekiler!"

Tâbiîn devrinin mücâhid velîlerinden Amr bin Utbe hazretleri bâzı geceler atına binip kabristana giderdi. Mevtâlara okurdu. Sonra ayağa kalkıp; "Ey kabirdekiler! Amel defterleri dürüldü. Yapılan işler Allahü teâlâya arz edildi" diye seslenir, sabaha kadar gözyaşı dökerdi. Bâzan çöle çıkardı. Ve namaz kılardı. O namaza durunca, bir "bulut" Onu gölgeler, "vahşî hayvanlar" etrâfında dolaşır, zarar vermezlerdi. ARSLANDAN KORKMADIN MI? Bir gazâya çıkmıştı. Bir nöbet esnâsında namaza durdu. Bu sırada bir arslan kükremesi işitildi. Herkes telâşa kapıldı. Kimi sağa kaçtı. Kimi sola koştu. Amr bin Utbe hazretleri, kendinden geçmiş bir vaziyette namazına devâm etti. Koca arslan, Onun etrâfında dolaştı durdu. Bir şey yapmadı. Yanına gelip oturdu. Arkadaşları Ona; "Arslandan korkmadın mı?" dediler. "Allahü teâlâdan başka bir şeyden korkmaktan, O'na karşı hayâ ederim" buyurdu. ŞEHİT OLDU Amr bin Utbe hazretleri, katıldığı bir gazâda beyaz bir elbise giydi ve; "Kanımın bunun üzerine akmasını istiyorum" dedi. Ve kılıcını aldı. Düşmana daldı. Şiddetli çarpıştı. Bir ara kâfirlerin attığı iri bir taş ile yaralanıp şehîd oldu. O yere, üzerindeki kana bulanmış elbise ile defnedildi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Allahım beni koru!"

Büyük velîlerden Atâ el-Ezrak hazretleri "rahmetullahi aleyh" bir gece vakti evden çıkıp bir yere gidiyordu ki, karşısına bir yankesici çıktı. Elinde bıçak vardı. Gelip Ona yaklaştı. Mübârek içinden; "Allah'ım! Beni bu adamın şerrinden koru" diye duâ etti. O anda adamın iki eli kurudu. Bu hâdiseden çok duygulandırdı. Hatâsını anladı. Ve pişmân oldu. Özür dileyip; "Bir daha böyle şey yapmayacağım" deyince, hazret-i Atâ onu affetti. Yankesici daha da duygulanıp, talebesi olmakla şereflendi. NİÇİN AĞLIYORSUN? Bu zâtın hanımı, pazardan bâzı ihtiyâçlarını temin etmesi için iki dirhem para verdi. Atâ el-Ezrak pazara varınca, ağlayan bir köle gördü. Ve sordu köleye: "Niye ağlarsın?" Köle ağlayarak; "Efendim bana iki dirhem verip pazardan öteberi istedi. Ama paramı kaybettim. Onun için ağlıyorum?" dedi. Mübârek zât kendi iki dirhemini ona verip, "Bir kapı kapanırsa, başkası açılır" dedi. Bir marangoz vardı. Onun dükkânına gitti. Ve bu hâlini arz etti. Marangoz ona; "Şu talaşlardan al. Belki işine yarar. Sana verecek başka da bir şeyim yok" dedi. O talaşları aldı, evine bırakıp, hanımına görünmeden mescide gitti. Namazı edâ etti. Sonra evine gitti. Sessizce içeri girdi. Hanımı kendisini gülerek karşılayıp; "Efendi! Getirdiğin un çok güzelmiş. Taze çörek yaptım. Haydi birlikte yiyelim" dedi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Rabbimden üç şey istiyorum

Tâbiîn devrinin mücâhid velîlerinden Amr bin Utbe hazretleri "rahmetullahi aleyh" devamlı gazâlara katılır, cenâb-ı Hak'tan şehîdlik rütbesi isterdi. Hep duâ ederdi. Bir gün bir evde; "Rabbimden üç şey istedim. Dünyâya rağbet etmeyeyim. Namazlarımı Rabbimin beğendiği gibi kılayım ve şehîdlik rütbesine kavuşayım" buyurdu. Bunun ardından; "Çok şükür" dedi. Ve orada olanlara; "Allahü teâlâ ilk iki isteğimi nasib etti. Üçüncüsünü bekliyorum. İnşâallah ona da kavuşurum" buyurdu. BİR AT İÇİN Amr bin Utbe hazretleri, bir gün dört bin dirhem vererek çok soylu bir at satın aldı. Tanıdıkları; "Bu ata bu kadar para verilir mi?" dediler. Cevâp olarak; "Verilir" dedi. Ve ardından; "Bu atın, Allah yolunda attığı her bir adım, dört bin dirhemden daha kıymetlidir" buyurdu. GECE NAMAZ KILARDI Bu zat geceleri çok namaz kılardı. Kız kardeşi anlatır: O bir gece namaza durdu. "Mü'min sûresi"nin başından okumaya başladı. Bir âyete geldi. Devam edemedi. Zîra bu âyette; "Ey Resûlüm! Müşrikleri kıyâmet günü ile korkut. O gün zâlimlerin bir dostu ve bir şefâatçisi yoktur" buyuruluyordu. Bu âyeti okudu. Bir daha okudu. Sonra bir daha. Derken sabaha kadar hep bu âyet-i kerîmeyi tekrar tekrar okuyup, hürgür hüngür ağladı ve çok gözyaşı döktü... > www.gonulsultanlari.com 

.Gözyaşı dinmezdi!..

Tâbiîn devrinin büyük velîlerinden olan Atâ Süleymî hazretleri Allah korkusundan dolayı çok ağlardı. Gözyaşının dindiğini gören olmadı. Bir gün bir dostu geldi. Etrâfına bakındı. Yerler ıslaktı. Kendi kendine; "Abdest alırken su sıçramış" diye düşündü. Mübârek zât bir vaaz dinlese veya cenâze görse, düşer bayılırdı. BENİM YÜZÜMDEN Bir gün ateş dolu bir tandır görüp "Cehennem ateşi"ni hatırladı ve düşüp bayıldı. Binek üzerinde hatırlasa, yere yuvarlanırdı. Bir gün öyle oldu. Bayılıp düştü. Evine ilettiler. Bir "gök gürültüsü" işitse, şimşek çaksa veya şiddetli bir rüzgâr esse; "Bütün bunlar, benim günahlarım sebebiyledir" derdi. RUHSATLARI SÖYLEYİN Bu zat sevdiklerine; "Bana, dînde kolaylık gösteren hükümleri söyleyin ki, korku hâlim hafiflesin" diye ricâda bulunurdu. ÇOK İSTERİM Bir gün Bişr bin Mansûr bu zâta gelip; "Yâ Atâ! Büyük bir ateş yakılsa ve bu ateşe girenler Cehennemden kurtulup Cennet'e girecek denilse, kendini o ateşe atar mısın?" diye sordu. Cevabı gecikmedi. Tereddüt etmedi. Hemen ânında; "Çok isterim ve öyle sevinirim ki, o sevinçle ateşe yaklaşmadan rûhumun çıkacağını tahmin ederim" dedi. 

.Annem beni doğurmasaydı!"

Atâ Süleymî hazretlerinin bir sevdiği anlatır: Bir sabah Atâ hazretlerinin yanına varmıştık. Akşama kadar yanında kaldık. Hem hayret ettik, hem de acıdık. Zîra devamlı; "Aah! Keşke annem beni doğurmasaydı" sözünü tekrarlayıp durdu. FERYÂT ETTİ Bir sevdiği anlatır: Atâ Süleymî bir gün bana; "Ey Beşîr! Ölüm peşimde, kabir önümde, gideceğim yer mahşer, yolum sırât köprüsü, altında Cehennem, bilemiyorum ki Rabbim bana ne muâmele yapar?" dedi. Ve bir "âh!" dedi. Sonra feryâd etti. Ve düşüp bayıldı. Uzun zaman öyle kaldı. Ayılınca benzi solmuş, zayıf düşmüştü. Bize; "Şu keçeyi kaldırın" dedi. Kaldırıp baktık ki altında "bir dirhem" para var. Onunla sevik aldık. Bir çorba yaptık. Ona içirmek istedik. O çorbayı ağzına aldı. Fakat bir türlü yutamadı. Boğazına takılıp kaldı. Öyle ki, ölecek zannettik. Çok korktuk. Heyecanlandık. Ve kendisine; "Ey Atâ! Bunu senin için aldık, hazırladık. O kadar uğraştık, içsene!" dedik. Bize dönüp; "Onu ağzıma alıp da sıcaklığını hissedince aklım gitti" dedi. Biz merakla; "Niçin?" dedik. Cevap verip; "Çünkü o anda Müzzemmil sûresinin; "Âhirette kâfirler için korkunç bir ateş ve boğazlarına takılıp kalan iğrenç yiyecekler vardır" meâlindeki âyet-i kerîmeyi hatırladım" dedi

.Ne yapıyorsunuz?"

Eshâb-ı kirâmdan Yâlâ bin Mürre "radıyallahü anh" şöyle anlatıyor: Bir dostuma gittim. Bir hususu arz ettim. Ve netice olarak; "Hazret-i Alî kerremallahü vecheh kâfirlerle şiddetli savaşıp onları kahreden bir kişidir. Kâfirler Ona zarar verebilirler. Gidip kapısında nöbet tutalım" dedim. O da uygun gördü. Kapısına gittik. Nöbete başladık. Hazret-i Alî Mürtezâ bizi kapıda görünce; "Burada ne yapıyorsunuz?" diye sordu. Biz de; "Kâfirlerin şerrinden sizi bekliyoruz" dedik. Sevinecek zannettik. O bizleri dinledi. Ve cevap verip; "Beni gök ehlinden mi koruyorsunuz, yoksa yer ehlinden mi?" diye sordu. Biz de; "Tabii ki yer ehlinden" dedik. Tebessüm etti. Memnun oldu. Ve bize bakıp; "Herkesin yanında iki koruyucu melek vardır. Eceli gelinceye kadar o kimseyi her şerden korurlar. Eceli gelince, onu kaderiyle baş başa bırakırlar" buyurdu. BUNU TANIYOR MUSUN? Bu zat şöyle anlatır: Kulun eceli gelir. Son nefesleridir. O anda kendisine Peygamber Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm" gösterilir ve; "Bunu tanıyor musun?" diye sorulur. Mü'min bakar. Hayran olur. "Tanıyorum" der. Ve Onu görmenin lezzetiyle ölüm acısını hiç duymaz. Kâfirler ise; "Tanımıyorum" der ve ebedî felâkete düşerler

.İşte hocamı buldum!.."

Atpazarlı Osmân Fadlı Efendi ilmi ve âlimleri öven bir şiirden etkilenip ilim tahsîli için İstanbul'a geldi ve Zâkirzâde Abdullah Efendiye gitti. Huzuruna girdi. Onu çok sevdi. Ve kalbinden; "İşte hocamı buldum!" dedi. Hocası da Onu görünce; "İşte hakîkî bir talebe" diye geçirdi içinden. EMRİNİZ NEDİR? Bir gün Zâkirzâde Efendi, talebelerinden şahsî bir işinin yapılmasını istedi. Ancak talebeler isteksizlik gösterdiler. Seyyid Osmân heyecanlandı. Huzura varıp; "Emriniz ne ise îfâ edeyim" dedi. "Ama senin dersin vardır" deyince; "Hizmetinizde bulunmayı, her şeye tercih ederim" dedi. Hocası sevindi. Cevabı beğendi. Ve bütün kalbiyle; "Ey çelebi! Allahü tealâ sana, önce ve sonra gelenlerin ilimlerini nasîb eylesin" diye duâ etti. Seyyid Osmân çok şey kazandı. pek çok sevindi. Arkadaşlarına; "Bu duâ ile bütün ilimler bir gecede kalbime girdi" dedi. Zâkirzâde Efendi, Seyyid Osmân'a îcâzet vermek istedi. Kendisini çağırdı. Bunu Ona söyledi. Osmân Fadlı; "Hizmetinizden bir an ayrılmak istemiyorum" dediyse de, o gece rüyâsında; "Hocan ne diyorsa kabul et!" denildi. Korkuyla uyandı. Hatâsını anladı. Huzuruna gidip; "Emriniz başım gözüm üstüne" dedi ve icâzetini aldı. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kimseye bahsetmeyin!"

Büyük velîlerden Avn bin Abdullah hazretleri "rahmetullahi aleyh" bir gün arkadaşlarıyla buluştu. Birlikte kıra çıktılar. Hava çok sıcaktı. Bir aralık ayrıldı. Geri gelmesi gecikince, arkadaşları merak edip Onu aramaya çıktılar. Bulduklarında, bir yere uzanmış uyuyordu. Hava güneşli idi. O ise gölgedeydi. Hiç ağaç da yoktu. Arkadaşları bu işi merak edip başlarını kaldırdıklarında, bir bulutun Ona gölge yaptığını gördüler. Hepsi duygulandı. Hazret-i Avn uyandı. Ve onlara dönüp; "Arkadaşlar! Lütfen, ben hayatta olduğum müddetçe bu hâli kimseye bahsetmeyin" dedi. GÖZYAŞLARI Bir gün Avn bin Abdullah ağlıyor, gözyaşlarını yüzüne sürüyordu. Bunu görenler kendisine; "Gözyaşlarını niçin yüzüne sürüyorsun?" dediler. Bir "âh!" etti Ve onlara; "Allah korkusu ile akan gözyaşlarının ıslattığı uzuvları Allahü teâlâ Cehennemde yakmaz" buyurdu. İNSANLARIN EN İYİSİ Bu zât bir gün; "Dünyâya gönül kaptırmayan, mal, mevkî, şöhret kazanmak, başa geçmek sevdâsında olmayan din âlimleri, Peygamberlerin vârisleridir" dedi. Sonra ilave etti. Ve buyurdu ki: "Kıyâmet günü, bunların mürekkebi, Allahü teâlâ için canını veren şehîdlerin kanı ile tartılacak ve mürekkep, daha ağır gelecektir." > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Yükünü bırak da gel!"

Cemâleddîn-i Geylânî hazretleri Necmeddîn-i Kübrâ hazretlerinin sohbetinde bulunmak üzere yola çıkacağı zaman, kütüphânesine girdi. Kitaplara baktı. Birkaçını aldı. Ve yola koyuldu. Yolda iken bir gece Necmeddîn-i Kübrâ hazretleri rüyasına girip; "Ey Geylicik! Yükünü bırak da gel!" buyurdu. O anda uyandı. Ve meraklandı. Ne demek istemişti? "Yük"ten murat ne olduğunu bilemedi. "Neyse..." deyip yoluna devam etti. İkinci gece yine aynı rüyâyı gördü. Aynı zât belirmişti. Aynı şeyi demişti. Yine meraklandı. "Yük"ten murâdın, o kitaplar olabileceğini hiç akıl edemedi. Tekrar yola koyuldu. Üçüncü gece yine aynı rüyayı gördü. Yine anlayamadı. Ama dayanamadı. O zatın kendisine; "Yüküm nedir efendim?" diye suâl etti. Mübârek zat; "Getirdiğin kitaplardır" buyurdu. Uykudan uyandı. O zaman anladı. Kendi kendine; "Bu kitaplar, o büyük zâttan istifâde etmeme mâni olur" dedi ve hepsini Ceyhun Nehrine attı. Huzûruna vardı. Artık içi rahattı. O zât kendisine; "Ey Cemâleddîn! O kitapları nehre atmasaydın, bizden istifâde edemezdin" buyurunca, söz dinlediği için çok sevindi. Orada kırk gün kaldı. İlmine ilim kattı. Çok da feyz aldı. Kırk gün sonra hocası ona "Aynüzzemân" unvânını verdi ki, aynüzzemân, "zamânın gözbebeği" demektir.

.Bir mektup yazar mısınız?

Cemâleddîn-i Geylânî hazretleri Kazvin'de otururdu. Herkes, nûr saçılan sohbetlerinden istifâde etmek için, her taraftan akın akın yanına koşardı. Talebesi çoktu. Birçoğu yerliydi. Kimi de dışarıdandı. Mesela Şîrâz pâdişâhı bunlardandı. Kazvin'in ileri gelenlerinden biri Şîrâz'a göç etmek istedi. O yerin pâdişâhının bu zâtın talebesi olduğunu biliyordu. Bunu düşünüp, huzuruna geldi. Ve kendilerine; "Efendim, Şîraz'a gittiğimde, bana kolaylık göstermesi için Şîrâz pâdişâhına bir mektup yazar mısınız" diye rica etti. Büyük velî; "Peki" dedi. Ve bir kâğıda; "Bal ve Râziyâne" yazıp ona verdi. O kimse bu mektubu alıp, Şîrâz'a vardığında pâdişâhla görüşmek istedi. Ancak adamları; "Sultân hasta" dediler. Hem de ağırmış. Karın ağrısından muzdarip olup, hamamda imiş. Hamama gitti. Pâdişâhın yanına girdi ve ağrılar sebebiyle çok sıkıntıda olduğunu görüp selâm verdi. Sultân selâmını alıp; "Neredensin?" dedi. "Kazvin'den" deyince; "Cemâleddîn hazretleri nasıldır?" diye sordu. Cevaben; "İyidir" dedi. Ve mektubu verdi. Pâdişâh mektuptaki iki kelimeyi okuyunca, hocasının kerâmet olarak hastalığına ilaç yazdığını anladı. Bal ile o otu aldırdı. Birbirine karıştırdı. Ve yiyip şifâ buldu. Hemen ayağa kalktı. O hastalıktan eser kalmadı. Allahü teâlâya çok şükretti ve gelen kimseye çok ikrâmlarda bulunup kolaylıklar gösterdi. > www.gonulsultanlari.co

.Hile yaptı, ama!..

Zamânın hükümdarı Adûdüddevle, Bâkıllânî hazretlerini Bizans'a elçi olarak gönderdi. Bizans hükümdârı, meşhûr bir âlimin geldiğini duydu. Makâmına çağırdı. Adam kâfir ya. Hîle düşündü. Aklı sıra elçinin, huzûruna girerken, teb'asının yaptığı gibi yerlere kadar eğilerek girmesini temin için, ancak eğilerek geçilebilecek üstü kapalı bir yer yaptırıp, Bâkıllânî hazretlerini çağırdı. Velî zât geldi. Dehlizi gördü. Hileyi sezdi. Ve arkasını dönüp ters olarak, hükümdârın odasına arka arka girdi. Bu hareketi gören Bizans hükümdârı şaşırdı. Şaşkına döndü. Onun o heybeti, Onun o azameti, Ve saygı uyandıran vakarı karşısında korkuya kapıldı. Âdeta ezildi, büzüldü ve mecbûren hürmet ve saygıyla karşılayıp çok iltifatlarda bulundu. PAPAZLARI SUSTURDU Bâkıllânî hazretleri bir gün, Bizans hükümdârının sarayında, imparatorun meclisinde papazlarla münâzaraya oturmuştu. Papazlar geldiler. Yan yana oturdular. Birbirleriyle fısıldaştıktan sonra hazret-i Âişe "radıyallahü anhâ ile ilgili olan iftirâ hâdisesini konuşmaya başladılar. Bâkıllânî hazretleri o papazlara sertçe bir baktı. Hazret-i Meryem'i Ve Hazret-i Âişe'yi radıyallahü anhümâ kasdederek; "Biri kocasız çocuklu, diğeri kocalı çocuksuz olan bu iki mübârek kadının temiz oldukları vahiy ile bildirilmiştir" buyurunca, papazlar sustu, cevap veremediler. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerle

.Yârın bana kavuşacaksın!"

Yûnus Mürebbî hazretleri gençliğinde Selçuklu kumandanlarından Hüsâmeddîn Çoban komutasındaki ordu ile Kastamonu fethine katıldı. Çok gençti. Ama dinçti. Günler geçti. Uzun süren muhasarada kaleyi almak şöyle dursun, surlara tırmanmak dahî mümkün olmadı. Bir gün Yûnus Mürebbî, kumandana bir şey arz etmek istedi. Huzûruna çıktı. Bir selâm verdi. Ve bir asker gibi; "Kumandanım! İzin verirseniz, bundan sonra yapılacak ilk cenkte bayraktar olmak istiyorum" diye arz etti. Heyecanlıydı. Yaşı küçük idi. Ama ümitliydi. Kumandan Ona şöyle bir bakıp; "Hayır, sen henüz küçüksün" dedi. Bu cevâba çok üzülen genç Yûnus; "Ama beyim, dün gece rüyâmda Sevgili Peygamberimizi gördüm" dedi. Komutan sordu: "Nasıl gördün?" "Anlatayım" deyip; "Kumandanım! Efendimiz aleyhisselâm bana; 'Ey Yûnus! Sen yarın bana kavuşacaksın. Fakat elinde bayrakla gel!' buyurdu" dedi. Kumandan; "Pekâlâ" dedi. Ve kabul etti. Genç Yûnus sancağı kaptı, beline bir urgan sarıp, ucunu kale burçlarına fırlattı. Dökülen kızgın yağlara, alevli paçavralara aldırmadı. Yukarı tırmandı. Burçlara yetişti. Ve sancağı dikti. Sonra kılıcıyla kale kapısının halatlarını keserek kapıyı açtı. Açılan kapıdan içeri giren askerlerimiz kaleyi fethettiler. > www.gonulsultanla

.Niçin namaz kılmıyorsun?"

Bedî'uddîn Sehârenpûrî "rahmetullahi aleyh" İmâm-ı Rabbânî hazretlerine talebe olmadan önce zaman zaman hazret-i İmâm'ın sohbetlerini dinlemeye giderdi. Ama bir gün... Bir kız gördü. Ve âşık oldu. O günden îtibâren namazı bırakıp günahlara daldı. Hazret-i İmâm, ona; "Bedî'uddîn! Niçin namaz kılmıyorsun ve neden günahlardan sakınmıyorsun?" buyurdu. İmâmı severdi. Hürmeti vardı. Ama cevâben; "Ben böyle nasîhatleri çok dinledim. Bana nasîhat kâr etmiyor" dedi. İmâm- Rabbânî hazretleri; "Yarın gel, bir şeyler yaparız" buyurdu. Ertesi gün oldu. Yola çıkıyordu. Ama çıkamadı. Zîra tam çıkmak üzereyken sevdiği kız onlara misâfir geldi. Onunla konuşmaya dalıp, hazret-i İmâm'a gidemedi. Üç gün sonra gitti. Huzuruna vardı. Hazret-i İmâm; "Verdiğin sözü tutmadın. Ama mâdem geldin, iyi ettin. Git abdest al, iki rekat namaz kıl ve yanıma gel" buyurdu. Bedî'üddîn; "Peki efendim" dedi. Emri yerine getirdi. Ve tekrar huzura geldi. Hazret-i İmâm Onu husûsî odasına götürüp teveccüh buyurunca, kendinden geçip yere yıkıldı. Evine götürdüler. Bir gün geçti. Bir gece geçti. Ve kendine geldi. Kalbini yokladığında, o kıza tutkunluktan iz bile kalmadığını gördü. Sohbete devâm ederek çok yüksek derecelere kavuştu. > www.gonulsultanlari.com 

.Üzülme, fırtına diner!"

Anadolu Evliyâsından Behrullah Efendi "rahmetullahi aleyh", Tokat'ın Erbaa ilçesine bağlı Eksel (Koçak) köyündendir. Bir talebesi vardı. Adı İskender'di. Donanmacıydı. Bir zaman denizde fırtına çıktı ve gittikçe şiddetlendi. Gemi batma tehlikesiyle karşı karşıya gelince hocası Behrullah Efendi'yi düşündü. Himmetine sığındı. Yâni adını andı. Allaha yalvardı. Ellerini yüzüne sürerken hocasını gördü karşısında. Çok sevinip; "Hocam himmet!" dedi gayr-i ihtiyârî. Behrullah Efendi "rahmetullahi aleyh" "Korkma" dedi. "On dakika sonra geçer!" Gerçekten on dakika sonra Allahü teâlânın izni ile fırtına dindi. Yolcular rahat nefes aldılar. NİÇİN AĞLIYORSUN? Yine bu zat anlatıyor: Bir velî, ölüm hâlinde olan başka bir velîyi ziyârete gittiğinde, ızdırap içinde inleyip gözyaşı döktüğünü gördü. Çok üzüldü. İyice yaklaştı. Ve kendisine; "Allahü teâlâya kavuşacaksın. Niçin ağlıyorsun?" dedi. O velî cevâbında; "Bugüne kadar yaptığım ibâdetler kabûl olunmadıysa hâlim nice olur?" buyurdu. Ziyârete gelen; "Eyvâh!" dedi. Çok korktu ve; "Şu zâta bakın. Amellerinin kabul olunmayacağından korkuyor. O böyle derse bizim hâlimiz nice olur?" dedi. İstiğfâr eyledi. Öyle zayıf idi ki, Bir deri bir kemikti. Vefâtı istediği gibi oldu. www.gonulsultanlari.c

.Oğlum esir düştü!.."

Bekâ bin Mahled hazretleri, duâsı makbul bir zât idi. Bir gün yanına bir kadın geldi. Üzüntülüydü Huzûra girdi. Ve kendisine; "Oğlum kâfirlere esir düştü. Onu kurtaracak imkânım yok. Bana yardımcı olur musunuz?" diye arz etti. Bekâ bin Mahled "rahmetullahi aleyh" o kadıncağıza; "Sen git bacım. İnşallah ilgileniriz" buyurunca kadın gitti. O da başını eğip duâ etti. Ertesi gün o kadın, oğlu ile birlikte teşekküre gelince, büyük velî çocuğa; "Nasıl kurtuldun?" diye sordu. Çocukcağız; "Peki efendim" dedi. Ve şöyle anlattı: Ben, Rum memleketlerinin birinde esîr idim. Dün bu vakitler birdenbire elimdeki kelepçeler çözülüp yere düştüler. Görevli geldi. Zinciri geçirdi. Fakat az sonra tekrar çözülüp düştüler. Tekrar gelip bağladılar, yine çözüldü. Bu durum karşısında vazîfeliler şaşkına döndüler. Papazı çağırdılar. Bir papaz geldi. Hâdiseyi dinleyip; "Onu salın gitsin. Zira Allah'ın sevgili bir kulu onun için duâ etmiş, ne yapsanız faydasız" deyince beni saldılar. HUZURLU OLMAK İÇİN Bir gün bu zâta; "Huzûra ermenin yolu nedir efendim?" diye sordular. Cevâbında; "Sabırdır" buyurdu. Sonra izah etti. Ve buyurdu ki: "Huzur'u, bir odanın içinde kilitli farz edin. İşte o odanın anahtarı sabırdır. Sabrederseniz, kapı açılır ve huzûra kavuşursunuz." 

.Şu kadar ver!.."

Anadolu evliyâsından Beyzâde Efendi "rahmetullahi aleyh" hac yolculuğuna çıktığı yıllarda yanına oğlu Behâeddîn Efendiyi de aldı. Bir fakir gördü. Durup bir baktı. Sonra oğluna; "Buna bir kuruş ver" dedi. O da verdi. Az sonra bir fakir daha gördü. Ona da bakıp; "Buna yarım kuruş ver" dedi. Oğlu yarım kuruş verdi. Bir genç gördü. Durup bir baktı. Oğluna dönüp: "Buna yirmi kuruş ver" dedi. Oğlu kalbinden; "Babamı da anlamak zor. Köre sağıra yarım kuruş, genç adama yirmi kuruş" dedi. Öyle düşündü. Babası anladı. Oğluna dönüp; "Sen bu işe karışma. O fakirler kendileri için aldılar. Bu genç ise, bizden aldığını fakirlere dağıtacak" dedi. Ve yollarına devam ettiler. CANIM ÇEKTİ Beyzâde Efendi, ömreye niyet ettiğinde hanımı hâmile idi. Burnuna kızarmış et kokusu gelince; "Efendi! Şu et kızartılan eve git, benim için bir parça isteyiver" dedi. Beyzâde Efendi; "Peki olur" dedi. Gidip o evi buldu. Kapıyı çaldı. Çıkan kadına durumu söyleyince, kadıncağız; "Verirdim ama bu et size câiz değil" dedi. Neden?" deyince ağladı. Ve şöyle anlattı: Üç gündür açız. Dışarı çıktım. Ölü bir köpek gördüm. Etinden bir parça kesip eve getirdim. Şimdi onu kızartıyorum. Büyük velî bunu duyunca koştu eve. Ömre için ayırdığı parayı getirip bu kadına verdi. Ve kârlı çıktı. > www.go

.Senin de ağzın eğilmiş!"

Anadolu velîlerinden Seyyid Burhâneddîn hazretleri bir gün çarşıda giderken kaftanının eteği bir tarafa hafif eğilmiş idi. Biri bunu gördü. Genç ve câhildi. Alay maksadıyla; "Hey derviş! Bu ne biçim kaftan?" dedi. "Kaftana ne olmuş?" deyince de, yılışık bir tavırla "Baksana bir tarafa eğrilmiş" dedi. Mübârek üzüldü. Gönlü kırıldı. Gâyesini anlayıp; "Bak senin de ağzın eğilmiş" buyurdu. O anda eğildi gencin ağzı. Felç olmuş gibi ağzı bir tarafa yamuldu. Bu haliyle çok çirkin görünüyordu. Hatâsını anladı. Pişman oldu. Yanına varıp; "Özür dilerim efendim, ne olur affedin, gençliğime bağışlayın" dedi. Mübarek zat, genci affedip, ağzına şefkatle bakınca, düzeldi gencin ağzı. SICAK SU HAZIRLA! Seyyid Burhâneddîn hazretleri, bir gün hizmetçisine; "Ecel şerbeti bir bardağa konulmuş bana verilmek üzeredir. Benim için ocağa su koy" dedi. Hizmetçisi; "Peki" dedi. Ve suyu koydu. Mübârek zât tekrar ona dönüp; "Su ısınınca dışarı çık ve; 'Seyyid Burhâneddîn vefât etti!' diye seslen" buyurdu. Ve içeri girdi. Namaz kıldı. Ellerini kaldırıp; "Yâ Rabbî! Seni ve Resûlünü çok seviyorum. Beni bu sevgime bağışla" dedi ve Kelime-i şehâdeti söyleyip rûhunu teslîm etti. www.

.Kasîde-i bürde

Büyük velîlerden İmâm-ı Busayrî hazretleri başta Resûlullah Efendimiz olmak üzere, evliyâ zâtlara muhabbeti ve bağlılığı pek fazla idi. Efendimizi anlatan bir kasîdesi vardır. İmâm-ı Busayrî "rahmetullahi aleyh" bu kasîdesini yazdıktan sonra daha çok meşhûr olup, bütün âlimlerin ve evliyânın "rahmetullahi aleyhim" sevgisine ve iltifâtına kavuştu. Şöyle anlatılır: Bu zât yaşlandı. Sonra felç oldu. Öyle ki, bedeninin yarısı tamamen hareketsiz kaldı. Allahü teâlâya, hastalığına şifâ vermesi için Resûlullah'ı "sallallahü aleyhi ve sellem" vesîle ederek çok duâlar etti. Allaha yalvardı. Bir kasîde yazdı. Resûl'ü methetti. Ve bu kasîdeyi bir gece rüyâda Resûl-i ekrem'e okudu. Efendimiz "aleyhisselâm" çok beğendi. Üzerlerindeki mübârek hırkayı Ona giydirip, bedeninin felçli yerlerini mübârek eli ile sığadılar. Sabah uyandı. Şaşırıp kaldı. Sıhhate kavuşmuştu. Ayrıca Peygamber Efendimizin rüyâda giydirdiği hırka-i seâdet de üzerinde idi. Bunun için bu kasîdeye Kasîde-i bürde denildi. Bürde, hırkadır. İmâm-ı Busayrî "rahmetullahi aleyh" sevinerek sabah namazına giderken, yolda, evliyâ bir zâta rastladı. O velî zat, İmâma; "Ey Busayrî! Kasîdeni dinlemek isterim" dedi. O da cevâbında; "Hangisini" dedi. O velî zât; "Bu gece Resûlullah'a okuduğunu istiyorum" dedi. "Ben bunu hiç kimseye söylemedim. Nereden biliyorsunuz?" deyince, gördüğü rüyâyı aynen anlattı. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kendisiyle görüşmek isteriz"

Sultân Dördüncü Murâd Han, Bağdât seferine giderken, Ceyhan Nehri üzerindeki târihî Misis Köprüsünü geçip Havrâniye köyüne geldi. Bir mola verdi. Bir şey hâtırladı. Yanındakilere; "Bu yörede Cabbâr Dede diye meşhûr bir zât olduğunu işitiriz. Çağırın gelsin, kendisiyle görüşmek dileriz" dedi. "Derhâl" dediler. Ve bu zâta gittiler. Bu emri bildirdiler. Cabbâr Dede, Sultânın emrini alır almaz derhal fırlayıp kalktı. Atına binip sür'atle Sultânın huzuruna geldi. Ancak Cebbâr Dede'nin atı ve kamçısı görevlilerin dikkatini çekmişti. Zîra baktılar ki: Atı bir kaplan. Kamçısı yılan. O zamâna kadar Cabbâr Dede'nin üstünlüğünü kabûl etmeyenler, gördükleri bu kerâmet karşısında öyle düşündüklerine pişmân oldular. BİZE NASİB OLUR MU? Sultân Dördüncü Murâd Han, Cabbâr Dede'ye dönüp; "Efendi hazretleri, Bağdât'ın fethi bize müyesser olur mu acabâ?" diye sordu. Cabbâr Dede; "Bir şartla" dedi. Murat Han sevinip; "O şart nedir?" diye sorunca; "Haşmetlü pâdişâhım! Havraniye köyünde Genç Osmân isminde bir delikanlı vardır. Onu da götürürsen, Bağdât fethedilir" dedi. Sultân Murâd Han; "Emriniz olur" dedi. Genç Osmân'ı buldu. Yanına aldı ve Cebbâr Dede'nin emri üzere Bağdat seferine Onu da götürdü. Böylece Bağdât fetholundu. > www.gonulsultanlari.com 

.Onu şikâyet ettiler!..

Allah dostlarından Cabbâr Dede'nin devlet adamları yanındaki îtibârını çekemeyenler; "Cabbâr Dede'nin koyunları ekinlerimize zarar veriyor" diye, Karakol kumandanına şikâyet ettiler. Kumandan emretti: "Gidin Onu getirin!" Zaptiyeler gittiler. Kendisini kumandana götüreceklerini bildirince, onlara; "Siz gidin, ben de geliyorum" dedi. Zaptiyeler ayrılınca, doğru Ceyhan Nehrine gitti. Seccâdesini aldı. Su üstüne yaydı. Kendi de üzerine oturup kısa zamanda Karakola vardı. Zaptiyeler, Cabbâr Dede'nin "rahmetullahi aleyh" kendilerinden önce geldiğini görünce şaşırdılar. Komutan Onu gördü. Kalben çok sevdi. Ve kendisine; "Köylüler senden şikâyetçi. Koyunların köylünün ekinlerini yiyip, onlara zarar veriyormuş, aslı var mı?" diye sordu. Mübârek dinledi. "Hayır yalan" dedi. Ve kumandana; "İki asker gönder, koyunlarımı onların ekin tarlasına sürsünler. Eğer o ekinleri yerlerse, suçlu olduğumu kabûl edeceğim" dedi. Kumandan; "Peki olur" dedi. İki asker gönderdi. Askerler, Cabbâr Dede'nin koyunlarını alıp, köylülerin ekin tarlalarına sürdüler. Gördüler ki, bir tek koyun bile başkasının tarlasından yemiyor. Buna şâhit oldular. Ve gelip anlattılar. Kumandan sevindi. Cabbâr Dede'nin iftirâya uğradığına hükmedip, köylüleri azarladı. Cabbâr Dede yine onlara acıyıp; "Mahsulünüz bol olsun" diye onlar için duâ eyledi... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10

.En büyük âlim

Cünd vâlisi, bir gün Ebû Abdullah Ca'fer hazretlerine "rahmetullahi aleyh" haber gönderip insanlara doğru yolu göstermesini ricâ etti. Ebû Abdullah ona; "Bir şartla" dedi. "Şart ne?" deyince; "Bana hâkimlik teklîf etmeyeceksin" buyurdu. Kabûl edince, Cünd'e gelip yerleşti ve insanlara ilim öğretmeye başladı. Sonra vâli değişti. Cünd şehrine geldi. Ve oranın halkına; "Bu şehirde en büyük âlim kimdir?" diye sordu. Onlar da; "Burada en büyük âlim Ebû Abdullah Ca'fer'dir" dediler. "Çağırın gelsin!" dedi. Gidip çağırdılar. Gelince kendisine; "Bu şehrin hâkimi sensin" dedi. O ise; "Ben bu vazîfeye lâyık değilim" dedi ve oradan ayrılıp köyünün yolunu tuttu. Vâli Süleyhî de, buna sinirlendi. Nereye gittiğini öğrenip adamlarıyla peşine düştü. Nihayet yetiştiler. Hücûma geçtiler. Kılıçları çekip, mübârek bedenine defâlarca vurdular. Ancak Allahü teâlânın hikmetiyle kılıçları kesmedi. Ama darbeler tesiriyle bayılıp düştü. Onlar anlamadılar. Öldürdük, dediler. Ve ayrılıp gittiler. Oradan geçmekte olan birisi Ebû Abdullah Ca'fer hazretlerini tanıyıp köyüne götürdü. Köylüler başına gelenlerden sordular. "Ne oldu?" dediler. O da cevap verdi. Her şeyi anlattı. Son olarak; "Onlar bana kılıçla vururken ben Yâsîn-i şerîfi okuyordum. Kılıçları beni kesmedi" buyurdu. www.gonulsultanlari.com T

.Şimdi gitmeyiniz!"

Büyük velîlerden Ca'fer Mekkî hazretleri Mekke-i mükerremede iken, yanına bir kervancıbaşı gelip, Medîne-i münevvereye gitmek istediğini bildirdi. İzin talep etti. Ve duâ istedi. O mübârek de; "Şimdi gitmeyiniz" buyurdu. Adam birkaç gün sonra tekrar gelip izin istedi. Yine izin vermeyince kervancıbaşı çok üzüldü. Zîra gitmek istiyordu. Söz dinlemedi. Ve yola düştü. Yolda eşkıyâlar yollarını kesip birkaç kişiyi öldürdüler. Kervancıbaşı o zaman Ca'fer Mekkî hazretlerinin izin vermeyişini haklı buldu. Hikmetini anladı. Pişmânlık duydu. Ve mânen yardım istedi. O büyük velînin hürmetine eşkıyâlar ona dokunmadılar. Dönüp geldiğinde; "Gittin ve birkaç mü'minin katline sebeb oldun" buyurdu. TÖVBE ETTİLER Bir zaman bâzı hasetçiler, Ca'fer Mekkî hazretlerini katletmek istediler. Gizlice Harem-i şerîfe gittiler. Bu zât her gün talebeleri ile gelip, minbere yakın otururdu. Yeri orasıydı. Bunu biliyorlardı. Kapıda beklediler. Ancak o gün Ca'fer Mekkî hazretleri gelmeyip, talebelerini gönderdi. Bu defâ Cumâ günü evinin civârına gidip Cumâ namazı için çıkmasını izlediler Çok beklediler. Saatler geçti. Ama çıkmadı. Nice zaman sonra talebeleri ile Cumâ namazını kılmış olduğu hâlde geri döndüğünü gördüler. Bunun üzerine tövbe edip, dâvâlarından vazgeçtiler. > w

.Koyunlar benim değil"

Allah dostlarından Celâlzâde Mustafa Çelebi anlatıyor: Abdullah bin Ömer "radıyallahü anh" hazretleri bir gün köle bir çobana rastladı. Çoban koyunları otlatıyordu. Yanına yaklaştı. Bir koyuna baktı. Ve onu gösterip; "Şu koyunu bana sat" dedi. Çoban; "Koyunlar benim değil, satamam" dedi. Abdullah bin Ömer hazretleri; "Sen sat, sâhibi sorarsa kurt yedi dersin" buyurdu. Yine olmaz dedi. Koyunu satmadı. Hikmetini sorunca; "Allahü teâlâ her yerde hâzır ve nâzırdır. Sâhibi görmese de O bizi görmektedir" dedi. İbn-i Ömer hazretleri bu cevâbı çok beğendi. Çobanı sevdi. "Âferin" dedi. Sonra o çobanı ve o sürüyü sâhibinden satın aldı. Çobanı da âzâd ederek, koyunları o gence hediye etti. FENA KOKUYORDU Yine bu zat anlatıyor ki: Îsâ aleyhisselâm, havârîleri ile birlikte bir yere gidiyordu. Yolda bir "köpek leşi" gördüler. Çok da fenâ kokuyordu. Havârîler iğrendiler. Îsâ aleyhisselâma; "Çok pis" dediler. Çok fenâ koktuğunu söyleyip; "Buradan uzaklaşalım" dediler. Bunun üzerine Îsâ aleyhisselâm; "Ne kadar beyaz dişleri varmış" buyurdu. Ona pis demedi. Dişlerini söyledi. Ders verdi onlara. Yâni; "Hep iyi tarafları görüp, çirkin yönleri görmemeli. Ancak dînin yasak ettiği bir ayıbı bildirip, insanların bundan kaçmasını söylemeli" demek istedi. > www.gonulsulta

.Hocam biz geldik!"

Osmânlı Devletinin kuruluş devrindeki evliyâdan Cemâleddîn Aksarâyî hazretlerinin "rahmetullahi aleyh" vefâtıyla talebeleri üzüldüler. Namazını kıldılar. Sonra defnettiler. Dersleri yarım kalmıştı. Bu talebeler toplanıp, birlikte kabrinin başına gittiler. Hürmetle ziyâret edip, Fâtiha okuduktan sonra; "Hocam! Biz geldik" dediler. Cevap alamadılar. Bir daha dediler. Cevap gelmedi. İkinci gün de kabristana gelip hocalarının mübârek rûhuna bir Fâtiha üç İhlâs okuduktan sonra yine; "Hocam biz geldik" dediler. Cevap beklediler. Ve lâkin gelmedi. Merak ettiler. Üçüncü gün de aynı durum oldu. Dördüncü gün kabrin başına geldiklerinde, hocalarının rûhâniyeti tecessüm etti. Yâni göründü. Ve kendilerine; "Geldiniz mi?" dedi. "Geldik hocam" deyince; "Hoş geldiniz. Haydi dersimizi okuyalım" buyurdu. Yarım kalan derslerini okutup tamamladı. Çocuklar sevindi. Ayrılacaklardı. Ama gitmeden; "Hocam biz üç gün arka arkaya geldik ve geldiğimizi size arz ettik. Ama sizden cevap alamadık. Sebebi neydi?" diye sordular. Mübârek hocaları; "Biliyorum" dedi. Ve buyurdu ki: "Bu kabristana biri gelip bir Fâtiha ve üç İhlâs okudu. Sevâbını bağışladı. Ben de nasîbimi almak için sıraya girdim. Üç günde bana sıra geldi. Onun için size cevap veremedim, kusura bakmayın" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir duâ öğretin de...

Hasan-ı Basrî hazretleri dergâhta otururken bir kadın gelip; "Efendim, bir kızım vardı, öldü. Bana bir duâ öğretin de onu rüyâda göreyim" dedi. Mübâret zat; "Peki" dedi. Bir duâ öğretti. Kadın teşekkür edip ayrıldı. Ertesi gün gözleri kan çanağı olmuş halde tekrar gelip, Hasan-ı Basrî hazretlerinin "rahmetullahi aleyh" huzuruna girdi. Ama ağlıyordu. Büyük zât sordu: "Niçin ağlıyorsun?" Cevâbında; "Kızımı rüyâda gördüm. Üzerine katrandan bir elbise giydirmişler, cayır cayır yanıyordu" dedi. Büyük zât ağladı. Yanındakiler de. Bir müddet geçti. Bir gece Hasan-ı Basrî hazretleri, rüyâsında vefât edip Cennet'e girdi. Cennet'te gezerken muhteşem bir köşk gördü. Bir de kadın. Kadına yaklaştı. Ve kendisine; "Sen hangi peygamberin hanımısın?" diye sordu. Kadın; "Ben peygamber hanımı değilim. Geçen gün size gelip, ölmüş kızını rüyâda görmek isteyen kadının kızıyım" dedi. Mübârek şaşırdı. Ve o kızcağıza; "Kızım, annen senin Cehennemde yandığını söylemişti. Bu makâma nasıl geldin?" deyince, şöyle anlattı: Biz azâb görüyorduk. Bir mü'min gelip, İhlâs, Felak ve Nâs sûrelerini okudu. Bize bağışladı. Azabımız durdu. Çünkü Hak teâlâ; "Ey melekler! Azâb görenlerin hepsini affettim. Onları Cennete iletin ve kendilerine birer makam verin" buyurdu. Bana da bu makam verildi. 

.Seyyidi üzdü ama...

Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinin "rahmetullahi aleyh" torunlarından Cezîrî hazretleri bir zaman Kâhire'ye gelmişti. Orada biri vardı. İbn-ül Enbâbî. Evliyâ torunuydu. Evliyâdan İsmâil Enbâbî hazretlerinin torunu idi. Cezîrî hazretleri, işte bu İbn-ül-Enbâbî'ye uğradı. Ancak Onun kendisiyle ilgili uygunsuz sözlerini işitti. Çok üzüldü. Kalbi kırıldı. Eve geri geldi. O gece çok duâlar edip, kendisine yapılan bu çirkin muâmeleyi, kalb yoluyla dedesi Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerine arz etti. Ve o kederle yattı. Gece yarısıydı. Kapısı çalındı. Açtığında İbn-ül-Enbâbî'yi gördü. Pişman bir vaziyette özür dileyip ellerine sarıldı ve; "Ne olur beni affet. Ne emredersen yapayım" dedi. Cezîrî sordu ona; "Niye şimdi geldin?" O da şöyle anlattı: Rüyâmda hem senin ceddin Abdülkâdir Geylânî hazretlerini, hem de benim ceddim olan İsmâil Enbâbî hazretlerini gördüm. Bana kırgındılar. Ama haklıydılar. Ben haksızdım. Ceddin Abdülkâdir Geylânî hazretleri bana bakıp; "Eğer deden İsmâil Enbâbî şefâat etmeseydi, ağır cezaya çarptırılacaktın" dedi. Dedem de kızgındı. Sıra Ona geldi. Bana bir bakıp; "Haydi kalk, yastığının altındaki yılanı öldür!" dedi. Korkuyla uyandım. Yastığımı kaldırdığımda çok iri bir "yılan" görüp öldürdüm ve hemen sana geldim. Ne olursun beni affet!.. >

.Âfiyet isteyiniz!..

Tâbiînin büyüklerinden Cübeyr bin Nüfeyr hazretleri anlatır: Hazret-i Ebû Bekir "radıyallahü anh" bir gün Medîne-i münevverede, Peygamber Efendimizin minberinin yanına geldi. Orada durdu. Ve çok ağladı. Resûl-i ekremi "aleyhisselâm" hatırlamıştı. Sonra oradaki cemâate; "Ey insanlar! Allahü teâlâdan âfiyet dileyiniz. Çünkü Allahü teâlâ kullarına, îmandan sonra âfiyet gibi bir ni'met vermemiştir" buyurdu. AFİYET NEDİR? Bu zat bir gün ellerini kaldırmış; "Yâ Rabbî! Bana, afiyette olduğum bir gün ihsân eyle!" diye yalvarıyordu. Biri bunu işitti. Yanına geldi. Ve ona sordu: "Siz afiyette değil misiniz?" Cevâbında ona; "Afiyette olduğum gün, Allahü teâlâya hiçbir günâh işlemediğim gündür" buyurdu. EN KÖTÜ KİBİR Bir gün Cübeyr bin Nüfeyr hazretlerine gelip; "Efendim, kibirler içerisinde en kötüsü hangisidir?" diye sordular. Biraz durdu. Tefekkür etti. Ve cevap verip; "İbâdet edenlerin kibridir" buyurdu. Bir gün de: "Her an Allahü teâlâyı hâtırlayan ve O'nu bir an unutmayanlar, güler bir halde Cennet'e gireceklerdir" buyurdu. Bir gün biri geldi. Kıyâmetten sordu. Ona cevâbında; "Doğduğu günden ölünceye kadar, her ânını secdede geçiren kimse bile, kıyâmet gününün şiddetinden, sevâblarını az görür" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir derdiniz mi var?"

Kânûnî Sultân Süleymân Hân, bir gece rüyâsında, ak sakallı, nûr yüzlü bir ihtiyârın, sırtını sıvazlayıp; "Efendim, Eyüp'teki Baba Haydar, sizi kulübesinde bekliyor" dedi. Pâdişâh uyandı. Çok meraklandı. Kendi kendine; "Kimdir bu Baba Haydar?" diye düşünürken Şeyh'ül-islâm geldi. Pâdişâhı düşünceli görünce; "Bir derdiniz mi var Sultânım?" dedi. Pâdişâh da; "Bu gece rüyâmda; "Eyüp'te Baba Haydar sizi bekliyor" dediler, buna mânâ veremedim" dedi. Ve sordu ona: "Sen ne dersin?" Şeyh'ül-islâm; "Eyüp'te bu isimde kimse bilmiyorum" deyince, lalasını çağırıp; "Hazırlan, Eyüp'e gidiyoruz" dedi. Ve Eyüp'e varıp; "Baba Haydar diye birini arıyoruz" dediler. Tanıyan çıkmadı. Etrafı dolaştılar. Esnafa sordular. Bir çocuk: "Siz şu ileride oturan amcayı mı arıyorsunuz?" dedi. Sultân; "Evet" deyince, köhne bir kulübeyi göstererek; "O amca şu kulübede yaşıyor" dedi. Memnun oldular. Oraya vardılar. Kapıyı vurdular. İçeriden; "Buyurun Pâdişâhım!" diye ses geldi. Girip selâm verdiler. Baba Haydar'ın yüzünü binlerce sinek kaplamış, Onu gizliyorlardı. Sultan; "Hazret! Şu sinekleri kov da yüzünü görelim" dedi. Mübârek baktı. Cevap olarak; "Gücünüz varsa siz kovun" buyurdu. Sultân ne kadar uğraştıysa da kovamadı. Baba Haydar kalktı, pencereyi açıp; "Haydi hepiniz dışarı!" deyince, sinekler emir almış gibi bir anda odayı boşalttılar. www.gonulsultanlari.com 

."Benden dileğiniz nedir?"

Kânûnî Sultân Süleymân Hân, Baba Haydar Semerkandî hazretlerini, ziyarete gitti bir gün. Elini öpmek istedi ise de Baba Haydar elini çekti. Öptürmedi. Sultân ona: "Efendim! Benden bir şey dileyin" dedi. "Sağlığından gayri bir şey istemem" deyince, oturduğu pöstekinin altına, altın dolu bir kese bırakmak istedi. O bunu fark etti. Ve eliyle iterek; "Mâdem çok istiyorsun, şuraya bir mescid inşâ ettir de insanlar içinde ibâdet etsinler" dedi. Pâdişâh bu isteği hemen yerine getirdi. İşe başlandı. Sıkı çalışıldı. Ve tamamlandı. Açılışta Pâdişâh da vardı. Baba Haydar'a; "Efendi hazretleri! Buyurun, önce siz girin. Bu mescid sizindir ve sizin için husûsî yer ayırılmıştır" dedi. Baba Haydar; "Olmaz" dedi. Pâdişâh; "Ne olmaz efendim?" deyince; "Mescit benim değil, Allahın evidir. Ayrıca orada benim için husûsî yer de istemem" buyurdu Pâdişâh hürmetle; "Başüstüne" dedi. O yeri kaldırdı. Baba Haydar Efendi sözüne devamla; "Benim, ölünceye kadar mekânım, şu kulübedir. Öldükten sonra da bu kulübenin içine gömülmek isterim. Üzerime türbe yaptırmayın. Bir mezar taşı bana yeter. Bu, sana vasiyetim olsun" dedi. Padişah yine; "Pekâlâ" dedi. Ve ayrıldı. Hakîkaten Baba Haydar Efendi, vefât edinceye kadar bu câmide imâmlık yaptı ve insanlara vâz-ü nasîhat ederek doğru yolu anlattı... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sol elini kestiler!..

Evliyânın büyüklerinden Ahmed Yekdest Cüryânî hazretleri "rahmetullahi aleyh" Muhammed Ma'sûm Fârûkî hazretlerinin yetiştirdiği yedi bin mürşid-i kâmilden biridir. Cüryânlıdır. Ve tüccardı. Bir defa Cüryan'dan ticâret için Hindistan'a gidiyordu. Yolda iken çoluk-çocuğunun tâûn hastalığından vefât ettiklerini haber aldı. Üzüldü, ağladı. Ciğerleri yandı. Bu acı haberin etkisinde iken bu defâ da eşkıyâlar kervana baskın yapıp, kervandakilerin bütün mallarını aldılar. Ahmed Cüryânî'nin de mallarını aldılar. Ve elini kestiler. Bir tek eli kaldı. Bu, lakabı oldu. Kendisine bu sebeple "Yekdest", yâni "tek elli" denildi. Ahmed Cüryânî bütün bu sıkıntılara rağmen Rabbini zikrediyor ve sabrediyordu. Kervandakiler Onun hâlini görüyordu. İnanamıyorlardı. Şaşırıyorlardı. Ve kendisine; "Çocukların öldü. Malın gitti. Kolun kesildi. Yine sesin çıkmıyor!" dediklerinde; "Bunlar Allahın takdîriyle oldu. Katlanmaktan başka çâre yok" buyurdu. Bir gece duâ etti. Sonra yattı. Rüyâda Ona; "Ey Ahmed! Serhend'e git!" denildi. Bu mânevî işâret üzerine Hindistan'ın Serhend şehrine geldi. Orada Muhammed Ma'sûm hazretlerini tanıdı. Onun talebesi oldu. Hizmetle şereflendi. İltifâtlarına kavuştu. Sohbetlerinin bereketiyle kemâle gelip insanlara doğru yolu göstermek üzere Mekke'ye gönderildi. Otuz dokuz sene halkı irşâd edip, orada vefât etti. > www.gonulsultanlari.com Te

.Sen güneş isen biz de ateşiz!"

Alevî bin Muhammed hazretleri Hindistan halkını senelerce irşâd etti. Milibar beldesinde yaşardı. Bir ara Milibar civârındaki putperest ve Hristiyanlar, Milibar'ı ele geçirdiler. İslâma saldırdılar. Yaktılar yıktılar. Halkı ifsâd ettiler. Daha önce Müslüman olmuş bâzı kimseler de hak yoldan döndüler. Hak yoldan dönenlerle, Alevî bin Muhammed hazretleri arasında münâzaralar başladı. Netice hayırlı oldu. Mü'minler kazandı. Bu büyük velînin gayretiyle İslâmiyet güneşi Milibar'da tekrar parladı. Bir gün Seyyid Alevî hazretleri yolda giderken, şehrin Hristiyan hâkimi Onu görüp hakâretler etti. Seyyid hazretleri üzüldü. Ona; "Sen kimsin?" dedi. O kibirli olarak; "Ben bu şehrin hâkimiyim. İsmim Şems'dir" dedi. Seyyid Alevî hazretleri de cevâben; "Sen güneş isen biz de âteşiz" buyurdu. Ve oradan ayrıldı. O da evine döndü. Ancak içeri adım atar atmaz etrafı birden alev topuna döndü. Birkaç dakika içinde kendi de evi de yanıp kül oldu. Ancak bu ateşin nereden geldiği anlaşılamadı. YARDIM ALLAH'TANDIR Okyanusta fırtına çıkınca bir gemi parçalanıp batmak üzereydi ki, bir kişi; "Yâ Rabbî, Seyyid Alevî hazretlerinin hatırı için beni kurtar" diye dua etti. O an bir el gördü. Belinden kavradı. Yavaşca sahile bıraktı. Kurtulmuştu. Hemen Seyyid hazretlerine koştu ve; "Beni boğulmaktan kurtardınız" deyince, "Yardım, ancak Allah'tandır" buyurdu. www.gonulsultan

.Bereketini görürsün!.."

Alevî bin Muhammed hazretleri zamanında Müslüman olmayan biri, fevkalâde mâli sıkıntıya düşmüştü. Seyyid Alevî hazretlerine gelip hâlini arz edince, ona bir şey verdi. Adam alıp baktı. Hindistan cevizi Hikmetini sorunca; "Onu al, bereketini görürsün" buyurdu. O da alıp evine götürdü ve özel bir yere koydu. O günden sonra işleri açıldı, hep kâr etti. Kazancı çoğaldı. Katlanarak arttı. Ve zengin oldu. Başka yerlere gönderdiği malların üzerine, teberrüken Seyyid Alevî ismini yazardı. Bir gemide Onun yine çok malı vardı. Ancak bir kısmının üzerine Seyyid Alevî yazmamıştı. Unutulmuştu. Ve gemi battı. İçindeki mallardan Seyyid Alevî yazılı olanlar dışında hepsi telef oldu. İsim yazılı olanlar ise, su üzerinde yüzerek sâhile gittiler. İNŞALLAH ŞİFA OLUR Seyyid Alevî hazretlerinin bulundukları Milibar'da Tâûn hastalığı görüldü. Halk, bu zâta hallerini bildirince; "İnşâallah selâmet buluruz" buyurdu. Ve hemen duâ etti. Tâun oradan gitti. O tehlike de bitti. Yine bir gün Seyyid hazretleri ikindi namazı için mescide gitmişti. Namazdan sonra câmiden çıkarken Milibar köylerinden dört kişi, bu zâta geldiler. Hastamız var dediler. Dua talep ettiler. Hazret-i Seyyid; "Siz şimdi memleketlerinize dönün. İnşâallah hasta şifâ bulur, sıhhate kavuşur" dedi. Hasta aynı gün şifâya kavuştu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Şu koyunu al getir

Büyük âlim Takıyyüddîn bin Salâh, bir gün Ebü'l-Hasan Alî el-Harîrî hazretlerine misâfir gelmişti. Alî el-Harîrî; "Misâfirimize bir şey ikrâm etmemiz îcâb eder" dedi. O sırada bir koyun sürüsü geldi. Orada yayıldılar. Talebeden birine bir koyun gösterip; "Git, şuradaki hem bedeni, hem de kuyruğu iri olan alaca renkli koyunu al getir!" buyurdu. Bu söz, Takıyyüddîne garip geldi. Aklı da almadı. Kendi kendine; "Herhâlde Şeyh Alî beni imtihân etmek istiyor. Bu koyunu yemek câiz olmaz. Onlar yese de, ben yemeyeceğim" diye düşündü. Koyunu kestiler. Sonra pişirdiler. Sofra kuruldu. Tam yemeye başlayacaklardı ki, o esnâda nefes nefese biri gelip; "Az önce buradan bir koyun sürüsü geçti mi?" diye sordu. Cevap verdiler ki: "Niye sordun?" Gelen kişi; "O sürüde kendisi ve kuyruğu iri olan, alaca renkli bir koyunu Alî Harîrî hazretlerine ve sevdiklerine nezretmiştim" dedi. Oradakiler; "Evet bahsettiğin vasıftaki koyun, şu sofradaki koyundur" dediler. O kişi çok sevindi. "Çok şükür" dedi. O sevinçle; "Koyun sâhibini bulmuş!" dedi. O zaman Alî el-Harîrî, Takıyyüddîn bin Salâh'a dönüp; "Kişi dâimâ hüsn-i zanda bulunmalıdır" buyurdu. Takıyyüddîn Salâh; "rahmetullahi aleyh" "Tövbe olsun" dedi. Çok pişmân oldu. Mahcup da oldu. Ve derhal Alî El Harîrî hazretlerinden özür ve af dileyip, bir daha da yanından ayrılmadı. > www.gonulsultanlari.

.Yarın da süt götür!

Çerkez Şeyhi "rahmetullahi aleyh" sevdiklerinden Hâfız Mustafa Efendi'ye kısa boylu ve şişman olduğu için Kürevî lakabını takmıştı. O her gelişinde evinde yapılan yoğurttan getirirdi. Gitme vakti geldi. O yine hanımına; "Yoğurt çal da hocama gideyim" dedi. Hanımı; "Yarın da süt götürüver" deyince, "Peki hanım" dedi ve sütü alıp hocasına gitti. Ama üzülüyordu. Sütü oraya koydu. Huzuruna girdi. Hocası onu görünce sevgiyle kucaklayıp; "Ey Kürevî! Mesele süt yoğurt değil, dostluktur" diyerek gönlünü aldı. HELÂLLEŞTİ Bu zat son Cumâ vâzında; "Ey cemâat! Artık ihtiyarladım. Sanırım bu son Cumâmızdır. Hakkınızı helâl edin" dedi. O gün hastalandı. Doktor istemedi. Akşam vefât etti. Ve hocası Çelebi Hüsâmeddîn Efendinin yanına defnedildi. Nitekim vefatından önce; "Beni hocamın yanına defnediniz" diye vasiyet etmişti. SENİ BEKLİYORUM Talebesi Abbâs Efendi Samsun'da iken hocası rüyâsına girip; "Acele Çorum'a dön" buyurdu. Uyanıp tekrar uyudu. Aynı rüyâyı gördü. Üçüncüde sopa ile görünüp; "Haydi nerede kaldın" dedi. Acele hazırlandı. Ve yola koyuldu. Çorum'da birine; "Çerkez Şeyhi vefât etti mi?" diye sordu. O da; "Hayır" deyince, huzuruna girdi. Mübarek gülerek; "Sopayı görmeden çıkacağın yoktu" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com T

.Mal yılana benzer!..

Muhammed Hilmi Efendi "rahmetullahi aleyh" hazretlerine bir kimse gelerek; "Efendim, mal faydalı mıdır, zararlı mı?" diye sordu. Büyük velî Cevâbında; "Mal yılana benzer. Hem zehiri hem de panzehiri vardır. Fayda ve zararını bilirsen, şerrinden kurtulursun" buyurdu. DAĞITMAZSAN GELMEZ Muhammed Hilmi Efendi, evine gelen hediyelerin tamâmını fakirlere dağıtırdı. Bir yeğeni vardı ki, bu işe akıl erdiremiyordu. Bir gün yanındaydı. Yine öyle yaptı. Artık merak edip; "Amcacığım, gelen hediyeleri dağıtıyorsun, hikmeti nedir" diye sorduğunda; "Dağıtmazsan gelmez. Onun için dağıtıyorum" buyurdu. YA AKREP YA YILAN! Bu zat câmi inşâatında çalışan işçilerin ücretini, şiltesinin altından alıp verirdi. Yeğeni bunu gördü. Amcası çıkınca şilteyi kaldırıp baktı. Para değil, koca bir "yılan" gördü. Ve çok korktu. O ara amcası geldi. Tebessüm edip; "Evlât! Her gördüğün deliğe elini sokma! Zîra ya akrep çıkar ya da yılan" buyurdu. Maraş ulemâsından biri, Muhammed Hilmi Efendi'yi imtihân etmek için, içinde çeşitli sorular yazılı bir mektup yazdı. Oğluyla gönderdi. Çocuk kapıyı çaldı. Mübarek zat çıktı. Ve elindeki zarfı ona uzatıp; "Bunu babana götür. Suallerinin cevapları bu zarfın içindedir" buyurdu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Çok ağlardı!..

Daygam bin Mâlik hazretleri çok ağlar, gözyaşı dökerdi. Biri anlatıyor: Mahallemizin mescidine gittim. İmâm bana ıslanmış yerleri gösterdi. Ben çok merak edip; "Niye ıslak?" dedim. Cevâbında; "Daygam bin Mâlik'in secdede akıttığı gözyaşlarından" diye cevap verdi. EVET SEVİYORUM Annesi Daygam'a; "Ölümü seviyor musun?" diye sordu. Daygam cevaben; "Evet, severim" dedi. Annesi sordu: "Niçin seversin?" Cevâbında; "Mü'minin âhireti dünyasından hayırlıdır" deyince, ana-oğul ağlaştılar. HAYIR SEVMİYORUM Bir gün de annesi; "Ölümü seviyor musun?" diye sorduğunda; "Hayır Anneciğim!" dedi. Annesi sordu yine: "Niçin sevmiyorsun?" Cevap olarak; "Çünkü hazır değilim" deyince, ana-oğul yine ağlamaya başladılar. EY İNSANLAR! Bir sevdiği anlatıyor: Daygam bin Mâlik ile bir gemide idik. Gece sabaha kadar ağladı. Sabahleyin Ona; "Gecen uzun sürdü" dedik. "İnsanlar yarın başlarına gelecek şeyleri bilseler, hiç gülmez, çok ağlarlar" buyurdu. Daha çok ağladı. Ve gözyaşlarıyla; Kur'ân-ı kerimdeki; "Ey insanlar! Babanın evlâdı için bir şey yapamayacağı o korkunç günden çekinin!" meâlindeki âyet-i kerîmeyi okudu. > www.gonulsultanlari.

.Çekil git buradan!"

Gâziantep velîlerinden Derviş Hacı hazretleri ilk zamanlar halk arasında tanınmayan garip, fakir bir kişiydi. Sonraları "Hacı Baba" ismiyle meşhur oldu. Sabah kalkardı. Fırına giderdi. Ateşine bakardı. Fırın kızıp ekmek piştikten sonra, fırıncının kendisine verdiği sıcak ekmeği alıp eve gider ve ibâdet ederdi. Bir gün yine fırının önüne gitti. Beklemeye başladı. Fırıncı gördü onu. Nedense kovdu. "Çekil git buradan!" diyerek azarladı. O da kalbi kırık vaziyette gidip ibadetine devam etti. Fırıncı da fırını yakmak için işe başladı. Ama yakamadı. Fırın kızmadı. Ekmek olmadı. Ne yapacağını şaşırmış halde düşünürken Derviş Hacı Efendi'ye karşı yaptığı yanlış hareketi hatırladı. Ve acele bu zâtın yanına gidip; "Beni affet" dedi. Âdeta yalvardı. Derviş Efendi; "Peki oğlum, az bekle, vasiyetimi yazayıp da geleyim" dedi. Kalbinden de; "Sırrım açığa çıktı. Artık bizim için yaşamak olmaz" diyordu. Fırının önüne geldi. İçeriye baktı. Sonra ayrıldı. O böyle nazar eder etmez fırın yanmaya başladı ve çabucak kızdı. Fırıncı da bunu görüp ekmek çıkarmaya başladı. İnsanlar bu kerâmeti duydular. Durumu öğrendiler. Kıymet verdiler. İlgi gösterdiler. Ve ilminden istifâde etmek için akın akın Ona koştular. Ancak bu olaydan sonra fazla yaşamayan Derviş Hacı Efendi kısa bir süre sonra vefât etti. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Evliyâya kötü gözle bakmak

Dimitrofçalı Muslihuddîn Efendi hazretlerinin devrinde, bir kişi bilmiyordu bu zâtın büyüklüğünü. Bir gece rüyâ gördü. Sevgili Peygamberimiz o beldeye teşrîf etmiş, bu zâtın dergâhındaydı. Sohbet ediyordu. O kimseyi gördü. Ve ona bakarak; "Ey filân! Allah adamlarına kötü gözle bakmak felâkettir! buyurdular. Adam heyecan içinde uyandı. Mânevî bir haz içindeydi. Sabah olunca erkenden uyandı. Koştu dergâha. O zât içerideydi. Ve oturuyordu. Hem de tam Resûlullah Efendimizin rüyâda oturduğu yerde oturuyordu. O içeri girince ona bakarak; "Ey filân! Allah adamlarına kötü gözle bakmak felâkettir! buyurdu. Adamcağız bunu işitince sarıldı ellerine. Hürmetle öptü ve bir daha ayrılmadı sohbetinden. SEVMENİN ALÂMETİ Bir gün de bu zâta; "Hocam, Allahü teâlânın bir kulunu sevdiğinin alâmeti var mıdır?" diye sordular. Cevâbında; "Vardır" buyurdu. "O alâmet nedir?" dediklerinde; "O kimse hep hayırlı işlerle meşgul olur. İnsanlar fayda görürler kendisinden" buyurdu. Sordular yine: "Ya sevmiyorsa?" Bu defâ da; "Allahü teâlânın sevmediği kimse, mâlâya'nî ile vakit geçirir. Yâni ne dîne, ne de dünyaya faydası olmayan boş işlerle uğraşır. Daha açık söyleyeyim mi?" buyurdu. Hemen dediler ki: "Söyleyin hocam". O vakit de; "Allahü teâlânın bir kimseyi sevdiğine alâmet, o kimsenin 'iyi işler' yapması, sevmediğine alâmet de 'kötü işler' yapmasıdır" buyurdu.

.Nereye gidiyorsun?"

Dimitrofçalı Muslihuddîn Efendi, soğuk bir kış gününde, çoluk-çocuğunun maîşetini temin ettiği dükkânında çalışırken, bir kadın ve iki çocuğunun yoldan geçtiğini gördü. Çocuklara acıdı. Zîra üşüyorlardı. Koşup yetişti ve; "Bre kadın! Bu garibleri bu kış gününde sokağa dökmüş nereye gidiyorsun?" dedi. Çâresiz kadın, iki gözü iki çeşme; "Babaları öldü. Bir zâlim de, sahte evrakla bunlara mîrâs kalan çiftliği ellerinden aldı. Kadıya gidiyorum" dedi. Ağlamaya devam etti. O ara zâlim de geldi. Muslihuddîn Efendi; "Bre insafsız! Bu garîblerden ne istersin?" diye çıkıştı. Ve onları kâdıya götürüp; "Şu kadıncağızın işini hallediver" dedi. Kadı Efendi, adamın sahtekâr olduğunu anladı. Verakını aldı. Oracıkta yırttı. Muslihuddîn Efendi de, bu yetimciklerin bütün ihtiyâçlarını görüp köylerine gönderdi. Kadın ve yetimleri, gözyaşlarıyla duâ ettiler bu Allah dostuna. KALE FETHEDİLDİ Kânûnî Sultân Süleymân Han Zigetvar Seferi esnâsında kaleyi kuşatınca, Pertev Paşa da Küle kalesini kuşatıp, topa tuttuysa da zafer müyesser olmadı. Bu zat bunu işitti. Talebeyi topladı. Ve Küle'ye vardı. Muslihuddîn Efendi'nin oraya ulaştığı, fısıltılarla duyuldu. Askerin mâneviyâtı yükseldi. Ve bir müddet sonra İslâm ordusu kaleyi fethetti. www.gonulsultanlari.com 

.Burada harp var!"

Ebû Abdullah Mehâî "rahmetullahi aleyh" hazretlerinin bulunduğu köye düşman askerleri saldırdı. Ancak kime kılıç vursalar, hiç te'sir etmiyor, kan bile akmıyordu. İnanılmaz bir şeydi. Bir şey anlamadılar. Hem çok şaşırdılar. Talebeden biri kendi kendine; "Burada harb var. Ben kaçıp memleketime gideyim, harb bitince geri dönerim" diye düşündü. Ve hocasından izin almadan yola çıktı. Köyden uzaklaşınca düşman askerleri onu gördüler. Ardından tâkib ettiler. Yakalayıp öldürdüler. Ama merak ettiler. Zîra kılıçları başkalarına te'sir etmezken buna te'sir etmişti. Hikmetini köylülere sorduklarında; "Burada Ebû Abdullah diye bir zât vardır. Onun hürmetine kılıç bize te'sir etmez" dediler. Bunun üzerine Ebû Abdullah hazretlerini yakaladılar. Çok kılıç çaldılar. Vurdular, vurdular. Nihayet yoruldular. Ebû Abdullah hazretleri yere düşünce, askerler "öldü" zannettiler ve çekip gittiler. Talebeleri eve girdiklerinde, onu namaz kılarken buldular. Selâm verince; "Hocam! Size bu kadar kılıç vurdukları halde bir damla bile kanınız akmadı" dediler. Sonra sordular: "Bu nasıl oldu hocam?" Ebû Abdullah; "Allahü teâlâ her şeye kâdirdir. Ben hiçbir şey duymadım" buyurdu. Talebeleri; "Hocam! O anda ne ile meşgûldünüz?" dediklerinde; "Yasîn sûresini okuyordum. Onlar gittikten sonra namaz kılmaya başladım" dedi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Babanın rızâsını al!

Ebû Bekr el Ferrâ hazretleri hakkında bir sevdiği şöyle anlatıyor: Nafile hac için yola çıktık. Nişâbur'a varınca, Ebû Bekr el-Ferrâ ile görüşmek istedim. Arkadaşlarımla istişâre ettim. Arkadaşlarım; "Onu ziyâret edersen, anne babanın rızâsını alman için seni geri gönderir. Hacdan dönüşte ziyâret et" dediler. Ben aldırmayıp, dergâhını aradım. Bulup içeri girdim. Ve selâm verdim. O selâmımı alıp; "Nerelisin?" diye sordu. "Heratlıyım" dedim. "Nereye gidiyorsun?" dedi. "Hacca gidiyorum?" deyince sordu: "Baban var mı?" "Var efendim". "Geri dön ve Onun rızâsını al" buyurdu. "Peki efendim" dedim. Ve oradan ayrıldım. Arkadaşlara vardım. Vaziyeti anlatınca; "Geri dönme!" dediler. Ben yine dönüp babamın rızâsını istedim. "Bunun için mi döndün?"dedi. "Evet babacığım" deyince, gözleri yaşardı ve yürekten duâ tti. İşte bu duâ berektiyle çok büyük ni'metlere kavuştum. MAKBUL OLAN AMEL Bir gün bu zâta; "Efendim, kişinin amellerine, neye göre ecir ve sevap verilir?" diye sordular. Ebû Bekr el Ferrâ rahmetullahi aleyh; "Kişinin ameline, o işe verdiği ehemmiyet kadar, onu yaparken yaptığı hatâlara üzüldüğü kadar ve İslâmiyyete uygun olması için gösterdiği gayret kadar sevap verilir" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bana üç taş getir!"

Ebû Bekr Ya'fûrî hazretlerine, Haçlıların Akka'da yaptıkları zulümden şikâyette bulundular. Büyük zât onlara; "İnşâallah orayı şu târihte fethederiz" buyurdu. Az zaman geçti. Savaş başladı. Ve şiddetlendi. Akka kalesini muhâsara etmiştik. Düşman ordusu kalenin dışına çıkarak, İslâm ordusu ile şiddetli bir çarpışmaya girdi. Sonra tekrar kaleye çekilerek kuvvetlerini takviye ettiler. Kalenin fethi bir gün gecikti. Halk fetih bekliyordu. Herkes niçin diyordu. Neden gecikiyordu? İnsanlar toplanıp, Ebû Bekr Ya'fûrî hazretlerinin talebelerine gelerek; "Hocanızın bir va'di vardı. Ona gidip fethin niçin geciktiğini sorunuz" dediler. Talebeler de gidip durumu haber verince, mübârek zât "Pekâlâ" dedi. Sıçrayıp ata bindi. Harp alanına geldi. Talebeden birine; "Bana üç tane taş getir" buyurdu. Birinci taşı; "Allahü Ekber!" diyerek, ikinciyi; "Yâ Muhammed!" diyerek kale burçlarına doğru fırlattı ve "İnşâallah yarın kale fethedilir" buyurdu. Perşembe günüydü. Aradan bir gün geçti. Cumâya fethedildi. Halk bu zâta gelerek; "Efendim, attığınız o iki taşla surlar parça parça oldu. İnsanlar, gökten belâ indi sandılar" diye anlattılar. Bir şey daha vardı. Merak ediyorlardı. Huzuruna gelip; "Efendim, o gün üçüncü taşı neden atmadınız?" diye sordular. Cevâbında; "Eğer onu da atsaydım, koca okyânus altüst olurdu. Buna izin verilmedi" buyurdu... > www.gonulsultanlari.com

.Kazandığını dağıtırdı

Ebû Ca'fer Haddâd hazretleri dünyâya değer vermemesiyle tanınırdı. Demircilik yapar, günde bir dinar on akçe kazanınca işi bırakırdı. Eline geçen parayı akşamla yatsı namazları arasında dağıtırdı. Fakirleri dolaşırdı. Kapılarını çalardı. Kazancını dağıtırdı. Kendisine bir şey ayırmazdı. Oruç tutmak haram olan günler hariç, bütün sene oruç tutardı. Akşam olunca Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerine gelirdi. Kapısını çalardı. Sohbetini dinler, iftarını yapardı. Kendinde ne varsa muhtâç olanlara dağıtır, ama hiç kimseden bir şey istemezdi. GIYBETİN ZARARI Bu zat şöyle anlatır: Yanımızda çok çalışan ve çok ibâdet eden bir genç vardı. Ancak başkalarının aleyhinde konuşurdu. Gıybet yapardı. Sonra kayboldu. Kötülerle oldu. Bir gün bu kimseyi o kötü insanların yanından çıkarken görüp; "Bu hâle nasıl düştün?" diye sorduğumda, "Gıybet hastalığı beni bu hâle düşürdü" dedi. NİÇİN YARATILDIK? Evliyâ-yı kirâmın büyüklerinden İmâm-ı Rabbânî "kuddise sirruh" hazretleri, bir sohbetinde; "İnsan, kulluk vazîfelerini yapmak için ve hep Hak teâlâ ile olmak için yaratıldı" buyurdu. Dinleyenler sordu: "Buna nasıl kavuşulur?" Cevâbında; "Bu ni'met, gelmişlerin ve geleceklerin Efendisine 'aleyhissalâtü vesselâm' tam uymakla ele geçer" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com 

.İşini bırakma!.."

Bedî'üddîn Sehârenpûrî "rahmetullahi aleyh" İmâm-ı Rabbânî hazretlerine talebe olmadan önce zaman zaman hazret-i İmâm'ın sohbetlerini dinlemeye giderdi. Ama bir gün.. Bir kız gördü. Ona âşık oldu. O günden îtibâren namazı bıraktı ve günahlara daldı. Ama hocası İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin himmet ve teveccühleriyle kendine geldi. Günahı terk etti. Pişman oldu. Tövbe etti. Ve tasavvufta yüksek derecelere kavuştu. Bir gün İmâm-ı Rabbânî hazretlerine; "Memuriyeti bırakıp, hep hizmetinizle şereflenmek istiyorum" diye arz etti. Hazreti İmâm; "Öyle yapma" dedi. "İşini bırakma" buyurdu. Bedîüddîn ne kadar ısrâr ettiyse de hazret-i İmâm râzı olmadılar. Yıllar sonra İmâm-ı Rabbânî hazretleri Onu çağırdı. İcâzetini verdi. O da icâzeti aldı. Şehrine vardı. Dostlarından biri Onu yolcu ederken; "Efendim, babam vefat etti. Hâlini merak ediyorum, acaba azâbda mı, yoksa ni'mette midir?" diye sordu. O başını eğdi. Gözünü kapadı. Sonra açıp; "Şu boyda, şu evsafta, şu kıyâfette bir şahıs gördüm ve hâlini sordum: 'İyiyim, bana yüksek makâm verdiler. O makâmdan buraya gelmek istemezdim, ama siz çağırınca geldim' diyor" buyurdu. Adam sevindi. Ve kendisine; "Efendim, benim babam, tam sizin târif ettiğiniz gibidir" dedi. Hâlbuki Şeyh Bedî'uddîn hazretleri, onun babasını hiç görmemişti ve tanımazdı. www.gonulsultanlari.com T

.Biz dâvete gidiyoruz"

Ebû Muhammed Cerîrî hazretlerine bir gün talebeleri; "Efendim, sizi üzen, unutamadığınız bir hâdise var mıdır?" diye sordular. Şöyle anlattı: Bir gün ikindi namazında mescidimize, hâlinden garîb olduğu anlaşılan biri geldi. Abdest alıp namaz kıldı. Sohbet dinledi. Sonra başını eğdi. Tefekküre daldı. O gün yemeğe dâvetliydik. O kimseye; "Biz dâvete gidiyoruz sen de gelir misin?" dedim. "Hayır, bana bir tabak bulamaç aşı getirin yeter" dedi. Hayret ettim. Niçin gelmiyordu? İçimden; "Herhalde bizimle olmak istemiyor" diye düşünüp, kendisine fazla iltifât etmedim. Yemek de getirmedim. O gece rüyâmda Peygamber Efendimizi "aleyhissalâtü vesselâm" gördüm. İki kişi daha vardı. Nurlu kimselerdi. Yanımdakilere; "Efendimizin yanındaki iki zât kimlerdir?" diye sordum. "Biri İbrâhim Halîlullah, diğeri Mûsâ Kelîmullah, arkalarındakiler de binlerce nebîlerdir" dediler. Efendimize koştum. Konuşmak istedim. İltifat etmediler. "Yâ Resûlallah! Mübârek yüzünüzü niçin benden çeviriyorsunuz?" dediğimde; "Dostlarımızdan biri senden bulamaç aşı istedi. Sen vermedin" buyurdular. Ağlarken uyandım. Mescide vardım. Orada idi. "Ey efendim! İstediğiniz şeyi şimdi getiriyorum" dedim. Tebessüm edip; "Peygamberimiz (aleyhisselâm) söylemeseydi getirmeyecektin" dedi ve çıkıp gitti... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Tasavvuf nedir?

Bir genç, Ebû Muhammed Cerîrî hazretlerine; "Tasavvuf nedir efendim?" diye sordu. Cevâbında; "Sulhu olmayan bir cenktir" buyurdu. Genç dedi ki; "Anlamadım!" O zaman büyük velî; "Yâni her an, her nefes, nefsinle muhârebe etmektir" buyurdu. AMELİNİZE GÜVENMEYİN Bu zat bir sohbetinde; "Kim ameliyle kurtulacağını zannederse, yanılır. Çünkü Peygamber Efendimiz; 'Sizden hiç birinizi ameli kurtaramaz' buyurmuştur" derdi. Bir gün biri geldi. Ve nasîhat istedi. O kimseye; "Kim Allahü teâlânın ihsânına güveniyorsa, korktuğundan emin, umduğuna nâil olur" buyurdu. Mekke yolunda Karâmita sapıklarının çok zulmedip Müslüman kanı döktükleri sırada şehîd oldu. BİR DUÂ ETSENİZ Bir talebesi anlatıyor: Ebû Muhammed Cerîrî'nin vefâtı senesi, Karâmita sapıkları ile yapılan muhârebede ben de vardım. Nihâyet savaş bitti. Yaralıları dolaştım. Ebû Muhammed Cerîrî hazretlerini gördüm. Yarası çoktu, zâten yüz yirmi yaşındaydı. "Ey efendim! Allahü teâlânın bu belâyı üzerimizden defetmesi için duâ etseniz" dedim. Dudağı kıpırdadı. Bir şeyler dedi. Kulak verdim. "Duâ, belâ gelmeden yapılır. Geldikten sonra, râzı olmaktan başka çâre yoktur" dediğini duydum. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Genç yaşta dul kalmıştı

Resûlullah Efendimizin mübârek hanımlarından Hafsa binti Ömer, hazret-i Ömer'in "radıyallahü anhümâ" kızıdır. Mekke'de Müslümân oldu. Huneys bin Huzâfe ile evlendi. Huneys cengâverdi. Bir harbe katıldı. Ve şehîd düştü. Hazret-i Hafsa, genç yaşında dul kaldı. Hazret-i Ömer, hazret-i Ebû Bekr'e ve hazret-i Osmân'a; "Kızımı alır mısın?" dedikde, "Düşüneyim" demişlerdi. Bir gün Efendimiz "aleyhisselâm"; "Yâ Ömer! Seni üzüntülü görüyorum, sebebi nedir?" diye sordu. Hazreti Ömer sevindi. Sanki üzüntüsü gitti. Sebebini arz edip; "Yâ Resûlallah! Kızımı Ebû Bekr'e ve Osmân'a teklîf ettim, almadılar" diye arz etti. Resûlullah; "Yâ, Ömer! Kızını, Ebû Bekr'den ve Osmân'dan daha iyi birisine versem ister misin?" diye sordu. Hazreti Ömer şaşırdı. Hem de çok sevindi. Hiç beklemiyordu. "İsterim yâ Resûlallah" deyince; "Yâ Ömer, kızını bana ver!" buyurdu. Bu sûretle, hazret-i Hafsa "radıyallahü anhâ", Ebû Bekr'in, Osmân'ın ve bütün mü'minlerin anneleri oldu. Hazreti Ebû Bekr, Ve hazret-i Ömer, Ve hazreti Osman "radıyallahü anhüm ecmain" birbirlerine daha yakın ve daha sevgili oldular. Peygamberimiz Hazret-i Hafsa'ya, kendisinden sonra; Hazret-i Ebû Bekr'in ve Hazret-i Ömer'in halîfe olacağını bildirdi. Mü'minlerin annesiydi. İrâdesi kuvvetliydi. Özü sözü birdi. Hazret-i Âişe "radıyallahü anhâ" O'nun hakkında; "Hafsa, tam mânâsıyle babasının kızıydı" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Önce İslâma düşman idi!..

İkrime bin Ebî Cehil "radıyallahü anh" Ebû Cehil'in oğludur. Önce İslâm'a büyük düşman idi. Mekke'nin fethedildiği gün öldürülmesi emir buyurulan altı kişiden biriydi. O gün çıkıp gitti. Bir gemiye bindi. Yolda fırtına çıktı. Gemi batmak üzereyken; "Kurtulursam Muhammed'in (sallallahü aleyhi ve sellem) ayaklarına kapanacağım" diye niyet etti. Eşi Müslümandı. Kendisi pişmândı. Kalbi döndü. Hanımı, İkrime için Peygamberimizden emân istedi. Efendimiz aleyhisselâm da eshâbına dönüp; "İkrime, Allahü teâlânın emânındadır. Kimse Ona ilişmesin!" buyurunca, Yemen'e gitti ve İkrime'ye; "İnsanların en iyisinden sana emân getirdim" dedi. Böyle müjde verdi. İkrime çok sevindi. Mekke'ye döndüler. İkisi beraberce Resûlullah'ın huzûruna geldiler. Resûl-i ekrem Efendimiz, hazret-i İkrime'yi ayakta karşıladı. Kucaklaşıp oturdu. Onlar da oturdular. Eşinin yüzü kapalıydı. Hazret-i İkrime, Peygamber Efendimize ; "Zevcem, benim için, sizden emân almış" dedi. Ve başını eğdi. Cevap bekledi. Resûl-i ekrem; "Zevcen doğru söylemiş, sen emniyyettesin" buyurunca çok sevinip; "Yâ Resûlallah! Önceki yaptıklarıma pişmânım. Bana İslâmiyeti anlat" dedi. Efendimiz anlattı. O dikkatle dinledi. Şehâdeti söyledi. Ve hâlis Müslümân oldu. Peygamber Efendimiz de cenâb-ı Hakka Onun için af ve mağfiret talebinde bulundular... > www.gonulsultanlari.com

.Cennette yerin nasıldır?"

Büyük âlim İkrime hazretleri hakkında birçok âlim; "Hazret-i İkrime Basra'da bulundukça, Hasan-ı Basrî vaaz etmekten ve fetvâ vermekten çekinirdi" demişlerdir. Hadîs âlimiydi. Çok hadîs bildirdi. Biri de şudur: Allahü teâlâ, Cennetten ve Cehennemden birer kişi çıkardı. Cennetten çıkardığına; "Ey kulum! Yerini nasıl buldun?" diye sordu. O da; "Anlattıklarından daha iyi buldum" dedi. Aynı suâli Cehennemden çıkardığına sorunca; "Anlattıklarından daha kötü buldum" dedi. Akreplerinden. Azablarından. Ve acılarından bahsetti. Allahü teâlâ; "Ey kulum! Seni Cehennemden kurtarırsam bana ne verirsin?" diye sordu. "Neyim varsa hepsini veririm" dedi. "Altından bir dağın olsaydı verir miydin?" buyurunca; "Verirdim yâ Rabbî" dedi. Allahü teâlâ ona; "Yalan söyledin" dedi. Ve ardından; "Senden dünyâda daha azını istemiştim. Bana duâ et, kabûl edeyim. Benden af dile, affedeyim demiştim. Ama sen yüz çevirmiştin" buyurdu. YATAK SERSEYDİK Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" Resûlullah Efendimizin huzûruna girdi. Resûlullah bir hasır üzerinde uzanmış, hasır, mübârek yan tarafına iz yapmıştı. Bu hâli gördü. Ve çok üzüldü. Bu üzüntüyle; "Yâ Resûlallah! Size bir yatak edinseydik" diye arz edince; "Bu dünyada benim hâlim, sıcak bir günde, bir ağaç altında biraz gölgelenip, sonra terk edip giden yolcu gibidir" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İyilik yapmayı severdi

Bir sahâbî anlatıyor: Ebüdderdâ hazretleri "radıyallahü anh" vefât edeceği sırada ben yanında idim. "Kalk, benim vefât etmek üzere olduğumu halka ilân et!" dedi. Ben kalkıp insanlara durumu bildirdim. İşiten koşup geldi. Çok kalabalık oldu. Hâne insanla doldu. Sonra toplanan kalabalığa; "Ey insanlar! Resûl-i Ekrem'den işittim, buyurdu ki: "Kim kusursuz bir abdest alır, sonra tam bir ihlâs ile namâz kılarsa, Allahü teâlâ onu, istediklerine kavuşturur." Namazdan bahsetti. Namazı tavsiye etti. En son namaz dedi. Ve rûhunu teslim etti. Peygamberimiz "aleyhisselâm"; "Her ümmetin bir hâkimi vardır. Bu ümmetin hâkimi de Ebüdderdâ'dır" buyurmuştur. Muâz bin Cebel "radıyallahü anh" da; "Dünyâ, Onun gibi âlim tanımadı" buyurmuştur. İyiliği çok severdi. Hep ihsân ederdi. Ve güler yüzlü idi. Kızgınlıkları ve kırgınlıkları yatıştırır, kimseyi incitmez, kimseden incinmezdi. Tok gözlü ve cömert idi. Ziyârete gelenlere bizzat kendisi hizmet eder, ilmi, takvâsı ve üstün halleriyle çok sevilirdi. Bir gün birisi geldi. Sanki yolcu gibiydi. Ona; "Eğer kalacaksan, yatak hazırlayayım. Yolcu isen azık hazırlayayım" dedi. O kişi; "Yolcuyum" deyince, "Öyleyse sana çok kıymetli bir azık hazırlayayım" dedi. Ve kendi oturdu. Onu da oturttu. Ve şunu anlattı: Bir gün Resûlullah Efendimiz "sallallahü aleyhi ve sellem"; "Sen her namâzdan sonra otuzüç tesbîh, otuzüç tahmîd, otuzüç tekbîr söylersen, kazanacağın sevabı, ancak senin gibi yapanlar kazanır" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com 

.İftârını unutmuştu!..

Bir gün Abdurrahmân bin Avf'a "radıyallahü anh" yemek ikram ettiler. Oruçlu idi. Tam iftar edeceği zaman, bir hâtırasını anlattı: Uhud günü, benden çok hayırlı olan Mus'ab bin Umeyr şehîd düştü. Onu bir kumaş parçası ile kefenledik. Bezi başına çektik. Ayakları açık kaldı. Ayaklarına çektik. Başı açık kaldı. Sonra Hazret-i Hamza şehîd oldu. O da benden hayırlı idi. Sonra dünyâ bize açıldı. Türlü türlü ni'metlere kavuştuk. Allah bizi affetsin, dedi. Müteessir olmuştu. Ağlamaya başladı. İftârını bile unuttu... KORKUYLA İLERLEDİM Yine O anlatıyor: Bir gün Peygamberimizi "aleyhisselâm" tâkib ettim. Hurmalık bir yere girip, secdeye kapandı. Secdesi uzayınca; "Amân Yâ Rabbî! Resûlullaha bir hâl mi oldu?" diye düşünerek yanına yaklaştım. Mübârek başını kaldırıp sordu: "Sen kimsin?" "Abdurrahmânım." "Bir şey mi oldu?" "Yâ Resûlallah! Secdeniz o kadar uzadı ki size bir hal olmasından endîşe ettim" dedim. Bunun üzerine; "Cibrîl-i Emîn geldi ve; "yâ Muhammed, kim sana salât ve selâm getirirse Cenâb-ı Hak da ona selâm eder" müjdesini verdi. Bunun için secde-i şükre vardım, buyurdu. Aradan günler geçti. Efendimiz vefât etti. Âhireti şereflendirdi. Abdurrahmân bin Avf "radıyallahü anh" Resûlullahın âhirete teşrîflerinden sonra O'nunla geçirdiği günleri hâtırlayıp ağlar; "O'nun vefâtıyle bizim için dünyânın hiç kıymeti kalmadı" derdi. > www.gonulsultanlari.com

.Babasıyla karşılaştı!..

Ebû Ubeyde bin Cerrâh hazretleri "radıyallahü anh" Cennet ile müjdelenen on sahâbîden biridir. Babası, Bedir gazâsında düşman saflarındaydı. Efendimiz aleyhisselâmın kumanda ettiği bu gazâya melekler de katılmış, insan şekline girerek ellerinde kılıç kâfirlerle çarpışırken, Ebû Ubeyde de küffâra kılıç vuruyordu. Bir aralık durakladı. Ve dikkatlice baktı. Bir kişiye odaklandı. Evet, düşman safları arasında kendi babasını fark etmişti. Babası onu öldürmek için saldırınca, O da; "Yâ Allah!" diye nâra atıp, babasına saldırdı. Peygamber Efendimizin aşkıyla yanan Ebû Ubeyde "radıyallahü anh" babasıyla, Allah için çarpışıyordu. Maksadı İslâm'dı. Bir fırsatını buldu. Şiddetle kılıç vurdu. Bir vuruşta babasının başını gövdesinden ayırıp, kesik başı Hazret-i Peygamberin huzûruna getirdi. Efendimiz aleyhisselâm bu hâli gördü. Çok sevinç duydu. Çok memnun oldu. O zaman Hak teâlâ; "Allaha ve kıyâmet gününe îmân edenler, Allahın düşmanlarını sevmezler. O kâfirler, mü'minlerin anaları, babaları, oğulları, kardeşleri ve başka yakınları olsa da, bunları sevmezler. Böyle olan mü'minleri Cennete, koyacağım" meâlindeki âyet-i kerîmeyi gönderdi. Ve Uhud harbi oldu. Bu sahâbî yine vardı. Ve çok kahramandı. Bir ara İbni Kamî'a denilen müşrik, Resûlullah'ın mübârek başına kılıç vurunca, miğferin demiri mübârek yanağına saplandı. Ebû Ubeyde "radıyallahü anh" o demiri dişleriyle çekip çıkarırken iki ön dişi kırıldı. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kalk yâ Ebâ Ubeyde!"

Ebû Ubeyde hazretleri "radıyallahü anh" bütün gazâlarda bulundu. Mekke'nin fethinde de Resûlullahın yanında bulundu. Peygamberimizin huzûruna Necran'dan bir Hristiyân heyeti gelmişti. Çok şeyler sordular. Cevapları anladılar. Ve Müslüman oldular. Sonra da; "Yâ Muhammed! Senden râzıyız. Eshâbından bir emîn kimseyi bizimle gönder. Vergilerimizi ona verelim!" dediler. Efendimiz de; "Pekâlâ" buyurdu. Sahâbe merak etti. Kimdi bu emîn kişi. O anda Efendimiz; "Kalk yâ Ebâ Ubeyde!" buyurdu ve; "Ümmetimin emîni budur" diyerek onlarla berâber gönderdi. Hazret-i Ebû Ubeyde bu müjdeye kavuşunca sevincinden ağladı. VASİYET ETTİ Bir zamanlar Şam'da vebâ hastalığı çok Müslümânın ölümüne sebep olmuştu. Hazret-i Ebû Ubeyde de bu salgına yakalandı. Öleceğini anlayınca orada olanlara bir vasiyetinin olduğunu söyledi. Onu doğrulttular. "Buyur" dediler. Şu vasiyeti yaptı: "Namâzınızı kılınız, orucunuzu tutunuz, zekâtınızı veriniz, Haccınızı yapınız. Âmirlerinize itâat ediniz. Dünyaya aldanmayınız. İnsanların en akıllısı Allahü teâlânın emirlerini yerine getirenlerdir. Yâ Muâz! Cenaze namazımı sen kıldır" dedi. Ve gözlerini yumdu. Hazret-i Muâz kalktı. Namazını kıldırdı. Sonra cemaate dönüp; "Bugün öyle birini kaybettiniz ki, Ondan daha çok dînine bağlı bir kimse görmedim. Ebû Ubeyde hazretlerine hakkınızı helâl ediniz" buyurdu.

."Kardeşim Ebû Ubeyde nerede?"

Ebû Ubeyde bin Cerrâh "radıyallahü anh" Peygamber Efendimizin "aleyhissalâtü vesselâm" bir emrini yapmak için canını verirdi. Çok takvâ sâhibiydi. Çok merhametliydi. Çok da şefkatliydi. Hazret-i Ömer Şam'a gittiği zaman, Onu karşılayanlara; "Kardeşim Ebû Ubeyde nerede?" diye sordu. "Geliyor efendim" diyerek gösterdiklerinde iki sâdık dost kucaklaştılar. Sonra Hazret-i Ömer; "Size gidelim" dedi. O da; "Buyurun" dedi. Birlikte Ebû Ubeyde hazretlerinin evine gittiler. Hazret-i Ömer eve girip de hiçbir eşyâ olmadığını görünce; "Eşyâların nerede?" diye sordu. Hazreti Ebû Ubeyde; "İşte şunlar" dedi. Hazret-i Ömer; "Burada bir keçe ile kırbadan başka şey göremiyorum. Yiyeceğin nedir?" deyince, birkaç kuru ekmek parçası çıkardı. Hazret-i Ömer baktı. Çok duygulandı. Gözyaşıyla ağlayıp; "Ey kardeşim Ebû Ubeyde! Dünyâ herkesi değiştirdi, yalnız seni değiştiremedi" buyurdu. BÖYLELERİ DE VAR Hazret-i Ömer, Hazret-i Ebû Ubeyde "radıyallahü anhümâ" için dörtbin dirhem para ayırıp, götürecek elçiye; "Bak ki bu parayı ne yapacak?" diye tenbîh etti. O götürdü parayı. Ebû Ubeyde aldı. Askerine dağıttı. Elçi müsaade isteyip geri dönünce gördüğünü anlattı kendisine. Hazret-i Ömer "radıyallahü anh"; "Hamd olsun ki böyle insanlar da var" diye mırıldandı. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.On yedi yaşında îmân etti

Sa'd bin Ebî Vakkâs hazretleri radıyallahü anh Müslüman olunca, annesi çok sinirlenip, Onu İslâm dininden döndürebilmek için çeşitli yollara başvurdu. Meselâ bir gün; "Allah'ın, hısım akrabâ ile ilgilenin, anne babanızı üzmeyin, onların sözünü dinleyin diye emrettiğini söyleyen sen değil misin?" dedi. Cevâben "Evet" dedi. Annesi buna sevindi. Asıl maksadı belliydi. O da, Onu dîninden döndürmekti. Bunun için; "Ey oğlum! Vallahi sen Muhammed'in dînini inkâr etmedikçe, ağzıma bir lokma ekmek koymayacağım. Açlıktan öleceğim, sen de anne kâtili olacak ve herkes tarafından ayıplanacaksın" dedi. Oğlu bunları duydu. Annesini seviyordu. Ama bu iş başkaydı. O, Allahü teâlâya ve O'nun Resûlüne "sallallahü aleyhi ve sellem" bütün kalbiyle inanmış ve bağlanmış olduğundan bu îmân kuvveti, anne sevgisine üstün geldi. Annesinin bu isteğini reddetti. Annesi ise dediğini yapmakta kararlıydı. Yemek yemiyordu. Su da içmiyordu. İnat ediyordu. Hazret-i Sa'd, annesinin bu inâdını görünce verdi kararını. Geçti annesinin karşısına; "Anneciğim, şunu iyi bil ki, senin yüz canın olsa ve her birini benim İslâmiyyetten dönmem için versen, yine dînimden vazgeçmem. Bunda kesin kararlıyım. Artık ister ye, ister yeme!" dedi. Annesi Onu dinledi. Ve hakîkati öğrendi. Ama çok hayret etti. Oğlu hazret-i Sa'd'ın bu derece dînine bağlılığını, imânındaki akıl almaz sebatını ve bunda kesin kararlılığını aklına sığdıramadı. Çâresiz yemeye ve içmeye devam etti. > 

.Her duâsı kabûl olurdu

Sa'd bin Ebî Vakkâs hazretleri "radıyallahü anh" ok atmakta mâhirdi. Her attığı ok isâbet ediyordu. İslâmiyette, Allah yolunda ilk ok atan sahâbî olup, okçuların reîsiydi. Uhud Harbinde, bin'den fazla ok attı. Peygamberimiz tarafından beğenildi. İltifâtlarına kavuştu. Çok duâlarını aldı. O her ok attığında; Peygamberimiz aleyhisselâm; "At yâ Sa'd! Anam babam sana fedâ olsun!" buyurur ve; "İlahî, bu senin okundur, sen isâbet ettir ve Onun duâlarını kabûl eyle" diye duâ ederlerdi. Efendimiz aleyhisselâm, hayâtında; "Anam babam sana fedâ olsun" diye, sâdece Hazret-i Sa'd için duâ buyurmuşlardır. BU KİMDİR? Hazret-i Âişe "radıyallahü anhâ" anlatır: Resûlullah Efendimiz bir gazâdan dönüp gece vakti Medîne'ye geldiğinde; "Ne olaydı, sâlih bir kimse beni korumayı üzerine alsaydı!" buyurdu. O anda bir ses duyduk ve merak ettik. Efendimiz de merak edip; "Bu kimdir?" buyurdu. Sa'd bin Ebî Vakkâs; "Benim" diye arz etti. "Buraya niçin geldin?" buyurunca; "İçimden bir ses; 'Resûlullah yalnızdır, korkarım ki, din düşmanları ona sıkıntı verirler' dedi. Onun için hizmetinize geldim" diye arz edince, Efendimiz memnun olup duâ buyurdular. BENİM DAYIMDIR Sa'd bin Ebî Vakkâs hazretleri, Peygamberimize annesi tarafından dayı olurdu. Bunun için Peygamberimiz Ona "Bu benim dayımdır. Böyle bir dayısı olan varsa bana göstersin" diyerek iltifâtlarda bulunurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Beni öldürseniz de!..

Talha bin Ubeydullah "radıyallahü anh" en yakın akrabâları dâhil Mekke müşriklerinden işkence gördü. Evlerine hapsedilip, "İslâmdan dön!" diyerek günlerce aç ve susuz bırakıldı. Bir sahâbî gördüğü bir hâdiseyi şöyle nakleder: Bir genç gördüm. İki eli bağlanmış. Boynuna asılmış. Kalabalık bir grup arkasına takılmış gidiyorlar. Onlara yaklaşıp; "Bu gencin suçu ne?" dedim. Bana; "Bu, Talha bin Ubeydullah'tır. Atâlarının yolundan saptı" dediler. Gencin peşi sıra çirkin sözler söyleyerek onu tâkib eden bir de kadın vardı. Sordum hemen: "Bu kadın kim?" "Annesi" dediler. Çok şaşırdım. Zîra o da oğluna düşman olmuş, öbür müşriklerle bir olmuş kendi öz oğluna işkence ediyordu. Fakat hazret-i Talha "radıyallahü anh" bütün bu akıl almaz işkencelere göğüs geriyor, "Boşuna uğraşmayın. Ölürüm de dînimden dönmem!" diye meydan okuyordu. CANINI TEHLİKEYE ATTI Hazret-i Talha, Bedir'den sonra İslâmın en büyük gazâsı ve ölüm kalım savaşı olan Uhud'da kahramanlık destanları yazdı. Canını Peygamber Efendimizin uğrunda tehlikelere attı. Her sahâbî de öyleydi. Bir ara "Muhammed öldürüldü!" diye bir şâyia yayıldı. Bu acı haber Eshâb-ı kirâmı kalblerinden hançerlemişti. Doğru muydu bu? Yeise düştüler. Ne yapmalıydı? Eshâb-ı kirâmdan bâzıları; "Geri dönelim" derken, bazısı da; "Mâdem Resûlullah öldü, biz de ölünceye kadar savaşıp şehid olalım ve O'na kavuşalım" diyorlardı. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Niçin üzülüyorsun?"

Hazret-i Hafsa "radıyallahü anhâ" hazret-i Ömer'in kızıdır. Önce hazret-i Huneys ile evliydi. O Uhud'da şehîd olunca, dul kaldı genç yaşında. Babası, Onu önce hazret-i Osmân'a teklîf etti, sonra da Hazret-i Ebû Bekr'e. İkisi de cevâben; "Olur" demediler. "Düşüneyim!" dediler. Hazret-i Ömer bunun için üzülürken Efendimiz aleyhisselâm Onu görüp; "Yâ Ömer! Seni üzüntülü görüyorum" buyurdular. O da; "Evet yâ Resûlallah, üzgünüm" dedi. "Niçin üzgünsün?" "Kızım Hafsa için." "Ne oldu Hafsa'ya?" "Onu, Ebû Bekr'e ve Osmân'a teklîf ettim, almadılar" diye arz etti. Üzülen yalnız o değildi. Hazret-i Ebû Bekr ve Hazret-i Osmân da teklîfi geri çevirdikleri için üzgündüler. Ancak o Server, bu üç sahâbîsinin üzülmesine gönülleri razı olmadı. Onları çok seviyordu. Üzülsünler istemiyordu. Hazret-i Ömer'e; "Yâ Ömer! Kızını onlardan daha iyi birine versem ister misin?" buyurdular. Hazret-i Ömer şaşırdı. Zîra eshâb içinde o ikisinden daha üstün bir kimsenin olmadığını iyi biliyordu. Kendi kendine; "Bunda hikmet var" dedi. Ve cevâben; "İsterim yâ Resûlallah" dedi. Efendimiz aleyhisselâm; "Yâ Ömer! Kızını bana ver!" buyurunca, kulaklarına inanamadı. Zîra Resûlullah Efendimiz'le akrabâ olacaktı. Nitekim oldu da. Kayınpederi oldu. Hazret-i Hafsa da, "annesi" oldu cümle sahâbîlerin. Hazret-i Ebû Bekr, hazret-i Ömer ve hazret-i Osmân, daha yakın ve daha sevgili oldular birbirlerine. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Zinnîre Hâtun

Ebû Cehil katmerli öfkeler içindeydi. Yeni Müslüman olan birini işitmeyegörsün, derhal koşup caydırmaya çalışırdı bir şekilde. Eğer zenginse; "Bak seni batırır, servetini yok ederiz!" derdi. Îtibârlı biriyse; "Bak!" derdi. "Seni rezil eder, halkın içine çıkamaz hâle getiririz!" der, korkuturdu. Fakir ve köle ise? Onlar için iş tekti. "İşkence!.." Nitekim kadın kölelerden "Zinnîre Hâtun" îmân edince deliye döndüler. "Yâhu bu kölelere de ne oluyor. Bizden izinsiz nasıl din değiştirirler?" diyorlardı. Oturup konuştular. Ve karar aldılar: "Bu suçu kim işlerse, en ağır cezâya çarptırılacaktır!" Ve başladı işkenceler. Bu mâsumlardan biri de "Zinnîre Hâtun"du. Ebû Cehil, bir gün parmaklarını bu garibin gırtlağına bir kerpeten gibi geçirmiş, bütün hiddetiyle bağırıyordu: "Muhammed'in dîninden dön!" Cevap iki kelime: "Hayır, dönmem!" "Lât'a Uzzâ'ya inan!" "Hayır, inanmam!" İşkenceler sonunda iki gözünü de kaybetti mübârek kadın. Ebû Cehil, sırıtarak yaklaştı ve; "Lât ve Uzzâ'yı inkâr ettin. Onlar da senin gözlerini kör ettiler" dedi. Zinnîre hazretleri "radıyallahü anhâ"; "Hayır!" dedi. "O putların, ne kendilerine faydaları olur, ne de başkasına zararları. Ama benim Rabbim, gözümün nûrunu iâde etmeye kâdirdir" dedi. Rabbimiz acıdı. Gözleri açıldı. Zinnîre Hâtun sevincinden gözyaşları içinde kapandı şükür secdesine. Müşriklerin kalpleriyse mühürlüydü. Buna da her zamanki gibi "Sihir" deyip geçtiler. www

.Tâkatleri tükenmişti!..

Eshâb-ı kirâmdan Ebüdderdâ hazretlerinin "radıyallahü anh" babası Uhud Harbinde şehit olunca, anne-oğul maddî sıkıntıya düşmüşlerdi. Öyle ki, açlıktan taş bağlıyorlardı karınlarına. Günler zor geçiyordu onlar için. Ve bir gün geldi. Annesi seslendi: "Ebüdderdâ!" "Buyur anneciğim!" "Oğlum, hemen Resûlullaha git. Bu hâlimizi Ona arz et. O, herkese bir şeyler veriyor. Bize de verir..." Ebüdderdâ; "Peki anne!" dedi. Ve koştu mescide. Efendimiz "aleyhisselâm" eshâbiyle sohbet ediyordu. Ebüdderdâ içeri girince, ona bakıp; "Müslüman bir sıkıntıya düştüğünde, bunu yalnız Rabbine arz eder, başkasından bir şey istemezse, Allahü teâlâ ona kâfîdir" buyurdular. Ebüdderdâ bunu duydu. Vazgeçti söylemekten. Eve dönünce sordu annesi: "Arz ettin mi oğlum?" "Hayır anne." "Neden yavrum?" "Lüzum kalmadı." Kadıncağız; "Hiçbir şey anlamadım oğlum. Ne diyorsun, açık söyle?" deyince, Ebüdderdâ, Resûlullah Efendimizden işittiğini annesine nakledip; "İşte bunun için söyleyemedim" dedi. Kadıncağız sevindi. Memnûn oldu. Oğluna dönüp; "Aferin evlâdım. En doğrusunu yapmışsın. Mâdemki öyle buyurdular, baş göz üstüne, biz de sabrederiz" dedi. Sabrettiler. Kazandılar. Zîra Ebüdderdâ, bu sabrı sâyesinde o yerin en zengini oldu. > www.gonulsultanlari.com

.Bana bir hadîs öğretin!"

Bir gün, Ebüdderdâ hazretlerinin "radıyallahü anh" ziyâretine bir genç gelip; "Efendim, sizden bir hadîs-i şerîf öğrenmeye geldim" dedi. "Ne için öğreneceksin?" diye sorunca da; "Amel etmek ve başkalarına da öğretmek için efendim" dedi. Hazret-i Ebüdderdâ; "Pekâlâ" buyurdu. Şu hadîsi nakletti: "Bir kimse, sırf dînini öğrenmek ve başkalarına da öğretmek için birkaç adım yürürse, melekler, onun ayakları altına kanat gerer ve onun için duâ ve istiğfar ederler." FİLÂNDAN DÂVÂCIYIM Bir genç de bu zâtın huzûruna gelerek; "Efendim, ben filândan dâvâcıyım" dedi. "Niçin?" buyurunca; "Dişimi kırdı" dedi. Hazret-i Ebüdderdâ; "Onu affet" buyurdu. "Affetmem" deyince; "Ama Peygamber Efendimiz; 'Birinden zarar gören kimse onu affederse, Allahü teâlâ da onu affeder' buyuruyor" dedi. Gencin fikri değişti. "Öyleyse affettim" dedi. GIYBET HARAMDIR Yine birinin arkasından konuşup gıybetini yapıyorlardı ki, Ebüdderdâ hazretleri; "Gıybet haramdır, vazgeçin!" diye îkaz etti. Ama vazgeçmediler. Bu defâ sordu onlara: "O kişi bir kuyuya düşse, ne yaparsınız?" "Koşup kurtarırız." Sordu yine: "Ateşte yansa?" "Hemen kurtarırız." "Peki, niye gıybetini yapıyorsunuz öyleyse?" buyurunca, duygulandılar. İnsâfa gelip, gıybetten vazgeçtiler. www.gonulsultanlari.com Te

.Ne mükemmel süvârî!.."

Ebüdderdâ hazretleri "radıyallahü anh" Uhud savaşında ve diğer savaşların hepsinde bulundu. Uhud savaşında gösterdiği cesâret ve kahramanlığı çok dikkati çekmiş, Peygamberimiz "sallallahü aleyhi ve sellem"; "Uveymir ne mükemmel süvârîdir" buyurmuştur. Muhterem hanımı Ümmü Derdâ'dır O şöyle anlatıyor: Ebüdderdâ bir şey anlatırken ve bir hadîs-i şerîf naklederken dâima tebessüm ederdi. Bir gün sebebini sordum. Cevâbında; "Resûl-i Ekrem Efendimiz bize bir şey buyurduğunda tebessüm ederdi" dedi. Çok duygulandım. Hikmetini anladım. Biri de şunu anlattı: Bir gün Ebüdderdâ'ya Medîne'den bir zât gelir ve kendisini ziyâret eder. Ebüdderdâ niçin geldiğini sorunca; "Sizin Resûlullah'tan "sallallahü aleyhi ve sellem" işittiğiniz hadîs-i şerîfleri rivâyet ettiğinizi duydum. Onun için geldim" der. Ebüdderdâ sorar: Ticâret için değil mi?" "Hayır efendim değil." "Başka bir sebep?" "Yok efendim. Sâdece sizden hadîs-i şerîf dinlemek için geldim" deyince, Ebüdderdâ radıyallahü anh; "Pekâlâ, dinle öyleyse" der. O Resûl'den duydum. Bir gün buyurdular ki: "Bir kimse ilim öğrenmek için giderse, Allahü teâlâ ona Cennete doğru bir yol açar. Melekler, kanatlarını onun ayakları altına gererler. Havadaki kuşlar, denizdeki balıklar Onun için istiğfâr ederler. Âlimin âbid üzerindeki üstünlüğü, ayın yıldızlara üstünlüğü gibidir. Âlimler Peygamberlerin vârisleridir." > 




.Kolu koptu, ama...

Bedir cengiydi. Ensâr'ın gençlerinden "hazret-i Muavvez"in "radıyallahü anh" kolu, bir kılıç darbesiyle koptu. Ve yere düştü. Genç sahâbî, düşen kolunu yerden alıp ve Resûlullahın "sallallahü aleyhi ve selem" huzuruna koştu. Heyecanla; "Kolum koptu yâ Resûlallah!" dedi Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm" hazretleri kesik kolu yerine bitiştirip duâ buyurdular. Kol bir anda kaynadı. Hem öyle sağlam oldu ki, öbür kolu zayıf kaldı onun yanında. SANKİ YARA ALMAMIŞTI Yine Bedir cengiydi. "Hudeyd" adında bir mücâhid de "radıyallahü anh" derin bir yara almıştı boynundan. Neredeyse başı kopup düşecekti. Mabârek sahâbî, elleriyle başını tutup, koştu Resûlullah Efendimiz'in "sallallahü aleyhi ve selem" mübârek huzurlarına. Server-i âlem "aleyhisselâm" Onu gördüler. Başını mübârek elleriyle tutup, yarasını sıvazladılar. Yara hemen iyileşti. Öyle ki, hiç yara almamıştı sanki. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Üç büyük müjde

Osmân Bey'in dedesi Gündüz Alp avlanırken, bir nidâ duydu. Birisi Ona; "Hey Gündüz Alp!" diye sesleniyordu. Durup baktı etrâfa. Kimsecikler yoktu. "Kimsin?" diye bağırdı. Aynı ses; "Ben Kayı şeyhiyim. Semerkant'tan sesleniyorum. Diyeceğim şu ki, Ertuğrul'a iyi bak. Zîra o, bir devletin temelini atacak!" diye cevap verdi. Gündüz Alp; "Baş üstüne" dedi. Heyecandan tüyleri diken diken oldu. Atına atlayıp, sür'atle sürdü. Ama atı aksi yöne seğirtti. Bir çadırın önünde durdu. "Hayırdır inşallah" dedi. Ve indi attan. Merakla girdi çadıra. Nurlu bir zât görüp; "Kayı Şeyhi siz misiniz?" diye sordu. O nurlu zat cevâbında; "Hayır, ben Molla Tâceddin Hârezmî'yim. Ey Gündüz! Evlâdından Ertuğrul'a dikkat et. O, yakında çok kuvvetli bir devlet kuracak" dedi. Birkaç gün geçti. Obaya, Alp Sofî adında bir derviş geldi. Gündüz Alp'i buldu ve Ona; "Şeyhimin emriyle geldim. Bilesin ki Selçuklu ikbâlden düşer, siz, Selçuklu yerine geçersiniz" dedi. Üç gün sonra Resûl-i kibriyâ "sallallahü aleyhi ve selem" Gündüz Bey'in rüyasına girip; "Ey Gündüz! Kayı Hân soyundan gelenler, yakında çok büyük bir devlet kurarlar. Onlardan biri Kostantiniyye'yi de fetheder. Git bul onları, bu müjdemi söyle ki, ona göre tedârik göreler" buyurdu. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.c

.Hazret-i Mevlânâ'nın müjdesi

(Dünden devam) Selçuklu hükümdârı, sarayında toplantı yaparken dış kapıda bir sesler duyuldu. Biri, içeri girmeye zorluyordu. Onyedisinde bir gençti bu. Altında yağız at, Belinde yalın kılıç. Üstü başı toz topraktı. "Uç beyinden Pâdişahımıza nâme getirdim" dedi. Lâkin muhâfızlar; "Giremezsin!" dediler. O anda nur yüzlü bir zât geldi kapıya. Celâleddîn-i Rûmî "rahmetullahi aleyh" Nöbetçiler Onu görüp kenara çekildiler. Hazret-i Mevlânâ sordu: "Evlât! Kimsin sen?" "Gâzi Ertuğrul Bey'in oğluyum efendim, adım Osmân" dedi. "Beyliğiniz nerededir?" "Söğüt'te efendim." "Bir haber mi getirdin Uç Beyi'nden?" "Evet efendim." "Gel benimle!" dedi. Ve tekkeye doğru yürüdü. Osmân da arkasından. Tekkeye vardılar. Hazret-i Mevlânâ; "Evlât! İçinden devamlı Fâtiha'yı oku!" buyurdu. Az sonra sordu: "Kaç tâne okudun?" "Onsekiz oldu efendim" "Bu kadar daha oku" buyurdu. Sonra Tekke'de olanlara dönüp; "Pâdişahlık, yakında Selçuklu'dan bu gence geçer. Osmân'ın soyundan, otuzaltı gözü pek, âdil ve kudretli sultânlar gelir. Kuracağı devlet uzun yaşar ve İslâma çok büyük hizmet yaparlar" buyurdu. Hazret-i Mevlânâ sözlerini bitirdi. "Âmin Âmin!" sesleri yükseldi.

.Topraktan yaratıldı

Hak teâlâ, hiçbir şey yaratmadan önce Habîbinin nûru'nu halk eyledi. Nitekim Hak tâlâ Hadîs-i kudsîde; "Sen olmasaydın, hiçbir şey yaratmazdım" buyurdu. Âdem aleyhisselâm yaratılmadan önce, yeryüzünde "cinnîler" yaşıyordu. Sonra kavga-cidâl yapıp kan döktüler. Hak teâlâ onlara, gökteki meleklerden müteşekkil bir ordu gönderdi. Başlarına İblîs'i verdi. Zîrâ henüz isyân etmemişti. Adı Azâzil idi. Cinleri, yeryüzünden sürüp, oralara kendileri yerleştiler. Azâzil, göklerin ve yerin idârecisiydi. Bâzan yeryüzünde, Bazen de göklerde, Hep ibâdet yapardı. Cenette kırk bin sene bekçilik, Meleklere, seksen bin yıl emîrlik, Ve onlara hocalık yaptı. Hak teâlâ Âdem Nebî'yi yaratmak dileyince, melekler; "Yâ Rabbî, biz sana hamd ediyor ve seni tesbîh ediyoruz. Yerde fesat çıkarıp kan dökecek kimseleri niçin yaratacaksın?" dediler. Hak teâlâ Meleklere; "Ey meleklerim! Sizin bilmediğinizi ben bilirim. Siz, onların işlerine bakarsınız. Ben, niyetlerine bakarım. Siz, günah işlemekten mâsumsunuz. Onlarsa, günâh işleyip, sonra pişmân olurlar. Sizin bu hâlinizi sevdiğim gibi, onlar günah işleyip tövbe edince affetmeyi de severim" buyurdu. Meleklerin niyeti, Hikmeti öğrenmekti. Yine de üzüldüler. "Bu suâli niçin sorduk?" dediler. Çok pişmân oldular. Ve istiğfar eylediler. (Devamı yarın) www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Önce toprak idi

(Dünden devam) Hak teâlâ hazret-i Âdem'i yaratmak dileyince, yeryüzüne şöyle fermân buyurdu: "Ben, topraktan insan halk etmeyi diledim. Onların bir kısmı mutî olur, bâzısı âsi. İtâat edenlere Cenneti vereceğim. Âsîler Cehennemde azâb çekerler." Yeryüzü, bunu duyup; "Yâ Rabbî! İtâatkârlara Cennet büyük ihsân. Lâkin isyân edenlerin, Cehennemde yanmalarına dayanamam" dedi. O vakit Hak teâlâ, Hazret-i Cebrâil'e; "Yâ Cebrâil, yere in, bir miktâr toprak al ve bir yere biriktir!" diye emretti. Hazret-i Cebrâil Hemen yere indi. Tam toprak alırken, yer acı acı ağlayıp; "Yâ Cebrâil! Bugün benden toprak alma. Zîra bunlar yârın isyân edip azâba düşerler" dedi. Hazret-i Cebrâil, Merhametinden, Almadan döndü. Ve; "Yâ ilâhî, her şey sana mâlûm. Toprak almadığım için affına sığınıyorum" dedi. Hak teâlâ, hazret-i Mîkâil'e ve hazret-i İsrâfil'e emrettiyse de, onlar da yere acıyıp eli boş döndüler. Sonra hazret-i Azrâil'e emretti. O da yere indi, Yer yine feryat etti. Ama O emri îfa etti. Hak teâlâ yeryüzüne; "Ey Arz, üzülme toprak verdiğine. İâde edeceğim onu ben sana yine. Şu cansız ve siyah toprağını alırım. Beyaz tenli, ay yüzlü insanlar yaratırım. Onlar, senin üstünde bir müddet yaşar, sonra ölüp, tekrâr içine girerler" buyurdu... > www.gonulsultanlari.com 

."Bu su nasıldır?.."

Bir gün Resûlullah Efendimiz "sallallahü aleyhi ve selem" bâzı sahâbîlerle, çok susamış halde bir kuyu başına geldiler. Ve sordular ahâliye: "Bu su nasıldır?" "Tuzludur içilmez" dediler. Server-i âlem "aleyhisselâm" "Bilâkis bu su güzel ve tatlıdır" buyurdular. Su o anda tatlı oldu. İçip kandılar. O günden sonra öyle meşhur oldu ki, uzak yerlerden su almak için o kuyuya gelirdi insanlar. FAKİRLERLE OTURURDU Fahr-i kâinât Efendimiz "sallallahü aleyhi ve selem" fakirlerle oturup kalkar, garipleri arayıp sorar, bir köle, kendisini dâvet etse, kabul buyurur, gönlünü hoş ederdi. Ebû Hüreyre ile "radıyallahü anh" bir gün birlikte çarşıya çıktılar. Pazardan öteberi alıp, biraz fazlaca verdiler parasını. Satıcı, sevincinden elini öpmek istedi Peygamber Efendimiz'in. Server-i âlem "aleyhisselâm" izin vermeyip; "Ben ne melikim, ne de padişah. Ben sizin aranızda sâdece bir insanım" buyurdular. Ebû Hüreyre Hazretleri de; "Yâ Resûlallah! Lütfen izin verin, torbanızı ben taşıyayım" dedi. Efendimizse izin vermeyip; "Her kişi, kendi işini kendisi yapmalıdır" buyurdular. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Cehennemden âzâdlıdır!"

Fahr-i âlem Efendimiz "sallallahü aleyhi ve sellem" Hazret-i Ebû Bekr'e nazar edip; "Bu, Cehennem ateşinden atîktir" buyurdular. Yâni Cehennemden âzad olmuş, dediler. Bir lakabı da "Sıddîk"tır. Server-i âlem "aleyhisselâm" Mi'râc'ını eshâbına şöyle anlattılar: Mekke'den Beyt-i Mukaddese gittim. Orada, Enbiyâ'nın rûhlarına imâm olup, iki rek'at namâz kıldım. Arş-ı âlâ'ya yükseldim. Rabbimle konuştum. Hak teâlâ, ümmetime günde elli vakit namâzı farz kıldı. Geri dönüp, Mûsâ "aleyhisselâm" ile karşılaştım. Beni geri gönderdi. "Elli vakit namâza ümmetin tâkat getiremez" dedi. Rabbime yalvardım. On vakit bağışladı. Mûsâ aleyhisselâm; "Bu da çoktur" dedi. Geri gönderdi. Tekrâr teveccüh ettim. On vakit dahâ bağışladı. Velhâsıl Rabbim, beş seferde kırkbeş vakit namaz bağışladı. Mûsâ aleyhisselâm; "Yine dön" dedi. Artık dönmedim. Ve cevâben; "Rabbimden hayâ ederim. Ben bu beş vakitten râzıyım" dedim. Hak teâlâ'dan nidâ geldi ki: "Bu beş vakit, elli vakte bedeldir." Sonra, Beyt-ül-mukaddese gelip, gece Mekke'ye döndüm. (Devamı yarın) www

.Hemen ihkâr ettiler!..

(Dünden devam) Resûlullah Efendimiz mi'râca çıkıp geri geldiğinde mübârek yatakları henüz sıcak ve abdest aldığı suyun hareketi durmamış idi. Kâfirler işittiler. Ve inkâr ettiler. Hazret-i Ebû Bekr'e gidip; "Ya Ebâ Bekr! Efendinin da'vâ ettiği şeyi işittin mi?" dediler. "O neymiş?" buyurdu. "Bu gece göklere çıktım, Arş'a gittim ve geri geldim diyor" dediler. Hazreti Ebû Bekr "radıyallahü anh" Hemen tasdîk edip; "Eğer O söylediyse doğrudur. Çünkü Ondan yalan söz sâdır olmaz" buyurdu. Bu sebeple Ona "Sıddîk" denildi. Hazret-i Alî de "radıyallahü anh" "Ebû Bekr-i Sıddîk adı, gökten inmiştir" diye yemîn etmiştir. Sebebi şu ki: Meâl-i şerîfi; "Doğru haberde gelen ve Onu tasdîk eden..." olan âyet-i kerîmede, tefsîr erbâbı, doğru haberle gelenin Resûlullah, Onu tasdîk edenin de Ebû Bekr-i Sıddîk olduğunu söylemiş olmalarıdır. İbrâhîm bin Hasen "radıyallahü anh" Rivâyet ediyor: Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm"; "Ebû Bekr, dünyâya geldiğinde, Hak teâlâ hazretleri, Cennete; (İzzim ve celâlim hakkı için, sana, yalnız Ebû Bekr'i sevenleri koyacağım!) demiştir" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Onun sesini işitince!..

Örtünme âyeti gelmeden önce kadınlar Resûlullahın huzûr-u şerîflerine gelir, İslâmiyyetten sorar, bilmediklerini öğrenirlerdi. Bir gün, yine, Huzurda idiler. Kureyş hâtunlarından birisi yüksek sesle konuşurken, hazret-i Ömer "radıyallahü anh" geldi. İçeri girmek için, Müsaade istedi. Hâtunlar Onun sesini duyar duymaz hemen kalkıp, sür'atle perde arkasına çekildiler. Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" İçeri girdi. Resûlullahı gülerken gördü. Merak edip; "Yâ Resûlallah! Niçin gülersiniz" diye sordu. Server-i kâinât "aleyhissalevât" "Bu hâtunlar az önce yanımda idiler. Senin sesini işitince hemen kaçıp, perde arkasına girdiler" buyurdu. Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" "Ey kadınlar! Resûlullahın huzûrunda iken korkmuyordunuz da, benim sesimi işitince niçin korkup kaçtınız?" diye seslendi. Hâtunlar cevaben; "Yâ Ömer! Sen yaratılışta şiddetli ve gadablısın. Onun için sesini işitince, korkup perde gerisine çekildik" dediler. Server-i kâinât "aleyhissalevât" "Ey Hattâb oğlu! Varlığım yed-i kudretinde olan Allahü teâlâya yemîn ederim ki, şeytân yolda sana rastlasa, muhakkak yolunu değiştirir" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: 

.Gerçekleşen rüyâ

Hazret-i Mevlânâ Osmân Gâzi'ye büyük bir müjde vermişti. Şimdi O, bu müjdeyi düşünüyor ve heyecanlanıyordu. Haklıydı. Öyle ya; Neslinden otuzaltı pâdişah gelecek ve İslâma büyük hizmet yapacaklardı. O gece yatıp, Bir rüyâ gördü. Bir yılan genç ve güzel bir kıza saldırıyor, kız ise; "İmdât!" diye bağırıyordu. Bir aralık göz göze geldiler: Gözler bâdem yeşili, ay parçasıydı yüzü. Kırmızı lâlelerle işliydi baş örtüsü. Yılanı öldürüp, bindi atına. Kızı aldı arkasına. Ezân sesiyle uyandı. Babası Ertuğrul Bey seslenip; "Osmân! Savcı Bey'le Şeyh Edebâli'ye gidin. Sohbetinden istifâde edin" dedi. Atlara atlayıp çıktılar. Osmân bey yolda şüpheli birini görüp; "Niçin saklanıyorsun?" diye sordu. O ise kaçmaya başladı. Yakalayıp da tehdît edince; "Ben, Eskişehir Beyi'nin adamıyım. Bizim bey, Şeyh Edebâli'nin kızını istedi. Vermeyince, "Kaçırın!" dedi ve bu işle beni görevlendirdi. Şimdi gelirler, onları bekliyordum" dedi. Hakîkaten az sonra, Şeyh Edebâli geldi. Yanında hanımı ve kızı Mâl Hâtun vardı. Osmân Bey kızı görüp, geceki rüyâyı hatırladı: Gözler bâdem yeşili, ay parçasıydı yüzü. Kırmızı lâlelerle işliydi baş örtüsü. (Devamı yarın) www

.Ok havada kayboldu!..

(Dünden devam) Osmân ve Savcı Beyler, Şeyh Edebâli hazretleriyle tekkeye ulaştıklarında, tekke misâfir kaynıyordu. Tekkenin en iyi odasını, Şâkir Efendi adında bir derviş, onlara tahsîs etti. Ayrılırken, Savcı Bey; "Ey derviş, seni sevdim. İstersen tanışalım. Biz, Ertuğrul Gâzi'nin oğullarıyız. Ben Savcı, kardeşim Osmân" dedi. O memnun oldu Ve cevâp verip; "Ben de sizin gibi bey oğluydum. Ama şimdi garip bir dervişim" dedi. Merakla sordular: "Beyzâde iken, ne oldu da bir garip derviş oldun?" Şöyle anlattı: Babamın tek oğluydum. Her dediğim, yerine gelirdi. Sonra avcılığa merak sardım. Bir gün arkadaşlarla ava çıktık. Ben, bir ala geyiğin arkasından dolaştım ve tam şu yerde, geyiğe yaklaştım. Yayımı gerip, oku fırlattım. Ok kayboldu gözden. Şaşırıp kaldım. O ara, nurlu biri geldi yanıma. Şeyh Edebâli hazretleriymiş. "Hayırdır evlât, burada ne yaparsın?" dedi. Vaziyeti anlattım. Kuşağından bir ok çıkarıp; "Okun bu mu?" dedi. Baktım, benim oktu. Ayaklarına kapandım. Bir daha ayrılmadım... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Çamur olup kurudu!..

Hak teâlânın emriyle melekler Âdem Nebî'nin toprağına insan şekli verdiler. Cansız bir "Heykel" oldu. Hak teâlâ meleklere; "Gidiniz, o kalıbı ziyâret ediniz!" buyurdu. Melekler vardılar. Hayrân kaldılar. Gayr-i ihtiyârî; "Hak teâlâ, bundan güzel bir şey yaratmış mıdır?" dediler. İblîs henüz kovulmamıştı. Meleklerle oradan geçiyordu. Onu görüp durdu. Kendi kendine; "Bu, belli ki büyük bir iş için yaratıldı" dedi. O anda haset etti. Lâkin belli etmedi. Meleklere; "Hiç endişe etmeyin, baksanıza içi boş, bir işe yaramaz. İsterseniz içine gireyim. Orada bir şey varsa, size haber vereyim" dedi. Karnını delip içeri girdi. Çok şeyler gördü. Daha da şaştı. Dışarı çıkıp; "Ey melekler! Rabbimiz bunu sizlerden daha üstün ve azîz tutar ve ona hürmet etmenizi isterse, ne yaparsınız?" diye sordu. Melekler hiç tereddütsüz; "Rabbimiz ne emrederse, ona itâat ederiz" dediler. Beğenmedi bu cevâbı. Kibir ve hasedinden çatlıyacak gibi oldu. Ve içinden: "Eğer onu tercîh ederse, muhâlefet ederim. Beni azîz tutarsa, onu helâk eylerim!" dedi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 

.Rûh girmek istemedi!..

Hak teâlâ, Âdem Nebî'nin kalıbına rûh verip diriltmeyi murâd ettiğinde, rûh, bedeni karanlık görüp girmek istemedi. Hak teâlâ, Cebrâil'e; "Habîbimin nûrunu getir, Âdem'in iki kaşının arasına koy. Rûh ona bakıp, bedene girsin!" buyurdu. Rûh o nûru gördü. Ve bedene girdi. Hem de severek. Nazlı rûh, uzun yıllar mukaddes âlemlere alışık olduğundan, şaşırdı birdenbire. Geri dönmek istedi. Ama na mümkün. Çâresizce Âh dedi. Allahü teâlâya, yakınlık anlarını düşünüp, üzülürdü. Bu beden kafesini parçalayıp, kavuşmak isterdi eski günlerine. Velhâsıl bu ruh, cesedi sevmedi. Sevemedi. Yakınlık kuramadı. Bu, elinde değildi. Zîrâ aynı cinsten değildiler. O, âlem-i halk'tandı. Bu, âlem-i emr'den. Sonsuz kudret sâhibi olan Allahü teâlâ, bu iki zıt şeyi bir araya getirdi. Hava'yı, bedene mühim gıda yaptı. Ruh, Rabbinin kokusunu, bu hava'dan alıp, tâze hayât bulur. Zîrâ insan, her nefes alıp verdiğinde, (H) sesi hâsıl olur. Allah kelâmının son sesi (H)dır. İşte o (H) sesleri, Allah'ı hâtırlatır. İnsan, günde binlerce, nefes alıp veriyor. Yâni rûha binlerce, O'ndan haber geliyor... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Sana fedâ olsun yâ Resûlallah!.."

Resûl-i ekrem Efendimiz bir sabâh namâzını kıldıktan sonra, mübârek arkasını mihrâba verdiler. Eshâbı güzîne Şöyle anlattılar: Rüyâda Cennetin etrâfını seyrederken, bir büyük köşk gördüm. Yüksekliği yüz fersâh idi. O zaman hâtırıma; "Bu yüksek makâm acaba hangi Peygamberindir" diye geldi. Böyle düşünürken, Melekleri gördüm. Yanlarına varıp; "Bu yüksek makâm, acabâ hangi peygamberindir?" diye sordum. O melekler cevâbında; "Hiçbir Peygamberin değildir. Arab evlâdından bir kimsenindir" dediler. "Ben Arab evlâdıyım" dedim. "Kureyş'tendir" dediler. "Ben de Kureyş'tenim." "Ümmet-i Muhammeddendir." "Muhammed benim." Melekler; "Çihâr yâr-i güzînden Ömer bin Hattâb "radıyallahü anh" hazretlerinindir" dediler. Bu rüyayı anlattı ve; "Yâ Ömer, o köşkün içinde sana mahsûs bir hûrî vardı ki, Onun güzelliğini diller anlatamaz. Lâkin senin gayretinden yüzüne bakmadım" buyurdu. Hazret-i Ömer "radıyallahü anh" Ağlayarak; "O köşk de, o hûri de, bu Ömer de sana fedâ olsun yâ Resûlallah!" dedi. > www.gonulsultanlari.com

.Merhaba Hâfız Osman!

Seyyid Ahmed Merami hazretleri ince, uzun boylu, beyaz sakallı, sevimli bir zattı.
Uzun bir yolculukla vardı Hasan Kale'ye. Oradan da Bevel Kâsım köyüne. Osman Bedreddin işitti bu haberi.
Görmeden onu sevdi.
Bir an önce gidip görmek istiyordu bu büyük velîyi. Ama o, Bevel Kâsım köyündeydi. kendisi Erzurum'da.
Nihayet gitti bir gün.
Ve gördü kendisini.
Ahmed Merami, çok sevdi onu görünce. Sanki tanıyordu daha önce.
Kendi kendine;
"Aradığım bu" dedi.
Ve ismiyle seslendi:
"Merhaba Hâfız Osman Bedreddin! Gözlerim yoldaydı, safâ geldin!"
Hâfız Osman hem şaşırdı, hem de çok sevindi. Çünkü ismiyle hitap etmişti kendisine.
Ne tatlı, ne yumuşak sesi vardı öyle. Kalbine tesir etmiş, sevgisini kalbinin derinliklerinde hissetmişti.
Yanına yaklaştı.
Hürmetle öptü elini.
Ve arz etti ki:
"Ders almak isterim."
Büyük velî;
"Tabii, tâ Buhara'dan kalkıp senin için geliriz de ders vermez miyiz" buyurdu.
Erzurum'dan Bevel Kâsım köyü, üç saatlik yoldu.
Gece yarısı Erzurum'dan çıkıyor, sabah namazı vakti derse yetişiyordu.
Sıcak soğuk, yaz ve kış.
Fırtına, yağmur, tipi...

Aksatmadan devam etti...

.Teyzen doğru söylemiş!"

(Dünden devam) Ben cevâben; "Elbette olmaz" deyince; "Teyzen doğru söylemiş. Gel, Resûlullahın huzûr-ı şerîfine varalım. Orada îmân getir" dedi. Tam o esnâda Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm" Ve yanında hazret-i Alî "kerremallahü vecheh" oraya çıkageldiler. Hazreti Ebû Bekr "radıyallahü anh" Resûlullahın yanına varıp, mübârek kulaklarına bir şeyler söyledi. Resûl-i Kibriyâ "aleyhisselâm" yanıma gelip; "Yâ Osmân! Ben, Allahü teâlânın sana ve bütün insanlara gönderdiği Peygamberim!" buyurdu. Sözlerini işitince, kalbim nurlandı. Düşünmeden; "Eşhedü en lâ ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühu ve Resûlüh" deyip îmân ettim. BABALARI DAHA YÜKSEKTİR Hazret-i Alî bin Ebî Tâlib, Resûlullah'ın huzûrlarında oturuyordu. Hasen ile Hüseyn "radıyallahü anhümâ" hazretleri geldiler. Server-i âlem onları görünce; "Yâ Alî! Bu ikisi, Cennet gençlerinin üstünleridir. Onların babaları onlardan yüksektir. Osmân bin Affân, İbrâhîm Nebî'ye benzer" buyurdu.

.Ey ana! Hâlin nedir?"

Hicretten yirmiüç yıl önce hazret-i Alî'nin "radıyallahü anh" vâlidesi Fâtıma Hâtun bir gece rüyâ gördü. Eline dört kılıç verdiler. Biri suya düştü. Biri havâya uçtu. Biri düşüp kırıldı. Dördüncüsü, elinde koca bir "arslan" oldu ki, heybetinden kimse yanına yaklaşamıyordu. Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm" hazretleri, aslanı tutup, kendine boyun eğdirdi. Arslan da Ona itâ'at etti. Aradan dört ay geçti. Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm" Efendimiz bir gün Fâtıma Hâtun'un benzine bakıp; "Anacığım, bu hâlin nedir?" buyurdu. Fâtıma Hâtun, cevâbında; "Ey oğul! Hâmileyim. Duâ et, doğacak çocuğumuz oğlan olsun" dedi. Server-i âlem "aleyhisselâm; "Bir şartla duâ ederim" buyurdu. Fâtıma Hâtun sordu: "Şartın nedir oğul?" Resûl-i ekrem "aleyhisselâm" "Doğacak bebeği bana bağışlarsan duâ ederim" buyurdu. Fâtıma Hâtun çok sevinip; "Ey oğul! Vallahi bu oğlanı sana nezr ettim. Doğunca senin olsun" dedi. Ebû Tâlib de aynı fikirdeydi. "Oğul, ben de bu oğlanı sana nezr eyledim. Doğduğunda senin olsun!" dedi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: 

.Ey ana! Hâlin nedir?"

Hicretten yirmiüç yıl önce hazret-i Alî'nin "radıyallahü anh" vâlidesi Fâtıma Hâtun bir gece rüyâ gördü. Eline dört kılıç verdiler. Biri suya düştü. Biri havâya uçtu. Biri düşüp kırıldı. Dördüncüsü, elinde koca bir "arslan" oldu ki, heybetinden kimse yanına yaklaşamıyordu. Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm" hazretleri, aslanı tutup, kendine boyun eğdirdi. Arslan da Ona itâ'at etti. Aradan dört ay geçti. Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm" Efendimiz bir gün Fâtıma Hâtun'un benzine bakıp; "Anacığım, bu hâlin nedir?" buyurdu. Fâtıma Hâtun, cevâbında; "Ey oğul! Hâmileyim. Duâ et, doğacak çocuğumuz oğlan olsun" dedi. Server-i âlem "aleyhisselâm; "Bir şartla duâ ederim" buyurdu. Fâtıma Hâtun sordu: "Şartın nedir oğul?" Resûl-i ekrem "aleyhisselâm" "Doğacak bebeği bana bağışlarsan duâ ederim" buyurdu. Fâtıma Hâtun çok sevinip; "Ey oğul! Vallahi bu oğlanı sana nezr ettim. Doğunca senin olsun" dedi. Ebû Tâlib de aynı fikirdeydi. "Oğul, ben de bu oğlanı sana nezr eyledim. Doğduğunda senin olsun!" dedi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (

.Hazret-i Alî doğdu

(Dünden devam) Resûl-i Ekrem hazretleri, doğacak çocuğun oğlan olması için duâ buyurdu. Hâmilelik vakti doldu. Doğum zamanı geldi. Hazret-i Alî "radıyallahü anh" dünyaya teşrîf etti. Efendimiz aleyhiselâm, mübârek tükürüğünü alıp, hazret-i Alî'nin ağzına koydu. O da onu yuttu. Ve nûrlara garkoldu. Sözleri "hikmet" oldu. Göğsü ilimle doldu. Resûl-i ekrem "aleyhisselâm" Efendimiz, kulağına tekbîr ve tehlîl okudu. Adını Alî koydu. Annesi Haydar dedi. Zîrâ rüyâsında, Onu heybetli bir "aslan" olarak görmüştü. Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm" mubârek elleri ile yıkadı. Mubârek başından sarığını çıkarıp, iki parçaya ayırdı. Birini başına bağladı. Öbürüyle bedenini kuruladı. Böylece hazret-i Alî kerremallahü vecheh mü'minlerin başlarının tâcı oldu. Hazret-i Âişe anlatır: Bir gün Server-i âlem "aleyhisselâm", hazret-i Alî'yi görüp; "Yâ Âişe! Alî Arab'ın seyyididir" buyurdu. Ben şaşırdım. Ve suâl edip; "Yâ Resûlallah! Arab'ın seyyidi sen değil misin?" dedim Cevap verip; "Ben, cümle insanların seyyidiyim. Alî, Arab kavminin seyyididir" buyurd

.Mektup ve nasîhat

Selçuklu hükümdârı Alâaddîn Keykûbât, Osmân Gâzi'nin akıl almaz hizmetlerini gördü. Taltîf için bir berat gönderdi. Ve şunları yazdı: "Allahü teâlâya hamdolsun. Resûlü'ne selâm olsun. İşittim ki, Osmân bin Ertuğrul nâm bir yiğit, tekfurlarla cihat edermiş. Cesâreti, cihanı sarmış. Teb'ası, sever ve sayarmış. Hazret-i Sıddîk gibi cömert. Ömer-ül Fârûk gibi âdilmiş. Ahlâkı hazret-i Osmân gibi. Yiğitliği Hazret-i Alî'ye benzermiş. İntikali sür'atli, kılıcı keskin. Oku, kayan bir yıldız. Darbesi sanki şimşekmiş. Aklı, kâmil ve olgun. Görüşleri şaşmazmış. Cihân sultânlarına baş eğdiren bir şahbazmış. İşbu hasletlerinden ötürü Eskişehir sancağını, Yenişehir'e kadar, Söğüt ve etrâfındaki alanları bu yiğide verdim. Ondan beklediğim şudur ki: "Allahın rızâsına sarılsın. Mazlumun hakkını zâlimden alsın. Haksızlığı kaldırsın. Seyyidlere ikrâmı bol etsin. Bunu, sebeb-i seâdet bilsin. Âlimleri himaye etsin. Onları incitmeyi, belâ bilsin. Askerine, bol ihsân yapsın. Beldeleri tâmir etsin. Kullara refah versin. Beş vakit namaza devam etsin. Allah sevgisiyle kalbini süslesin. Harpte sert olsun. Sulhta yumuşak..." > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İlk Osmânlı sultânı

Osmân Gâzi, Ertuğrul Gâzi'nin küçük oğlu, Osmânlı devleti'nin kurucusudur. Ertuğrul Gâzi de hâlis bir mü'min idi. Gözü pek bir zâttı. Cesur kumandandı. Babası Süleymân Şâh, aşîretiyle Orta Asya'dan çıkıp bu ellere geldi. Fırat'ı geçiyordu. Düşüp boğuldu. Ertuğrul Gâzi, dörtyüz kadar bahadırla yola devam etti. Sultân Öyüğü'ne ulaştıklarnda, iki ordunun savaştığını gördüler. Biri Moğollar idi. Öbürü Selçuklular. Selçuklu zordaydı. "Zayıfa yardım, töremizdir" dediler. Zayıfa destek verdiler. Durum değişti. Moğollar yenildi. Selçuklu gâlib geldi. Selçuklu hükümdârı Alâaddîn Keykûbât, Ertuğrul'a teşekkür için Söğüt'ü kışlak, Domaniç'i de yaylak verdi. Ertuğrul uç beyi oldu. Herkese şefkatliydi. Herkesin duâsını alırdı. Allah dostlarından istifâde ederdi. Bir velîye misâfir oldu. Geceyi orada geçirdi. Tam yatacaktı ki, asılı "Kur'ân-ı kerîm" gördü kıble duvarında. Saygısından yatamadı. İki diz üzerinde sabahladı. Bir ara uyuyakaldı. Ve rü'yâ gördü. Rüyâda kendisine; "Ey Ertuğrul! Sen benim kitabıma hürmet ettin. Ben de, senin evlât ve ahfâdına bir devlet ve saltanat vererek ikrâm ederim" denildi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İblîs secde etmedi!..

Vaktâ ki rûh Âdem Nebî'nin bedenine girdi. Önce dimâğ hayat buldu. Arş-ı âlâya baktı. "Lâ ilâhe illâllah, Muhammedün Resûlullah" yazısını gördü. Merak etti. Sordu ki: "Yâ İlâhî, Muhammed kim ola ki, Onun ismini kendi isminle birlikte yazmışsın?" Hak teâlâ; "Evlâdından biridir ki, O'ndan daha mükerrem bir kişi yaratmadım" buyurdu. Vaktâ ki rûh verildi. Âdem Nebî kalktı. Cümle melekler, Hak teâlânın emriyle Ona karşı secde ettiler. Bir kişi etmedi. O da İblîs idi. Zîra kibirlenmişti. Kendini beğenmişti. Melekler, beşyüz sene secdede kalıp, başlarını kaldırınca, İblîs'i ayakta gördüler. Secde etmediğini anladılar. Hak teâlâ sordu; "Ey mel'ûn, sen niçin secde etmedin?" İblîs cevâben; "Ben ondan hayırlıyım. Beni nârdan yarattın, onu ise çamurdan" dedi. Rabbine karşı geldi. Huzurdan kovuldu. Sonra Hak teâlâya; "Kıyâmete kadar bana mühlet ver" dedi. İsteği kabul olundu. Mühlet verildi. İblîs o zaman; "Kullarına haramları güzel gösterip doğru yoldan saptıracağım. Hâlis kulların hâriç, elimizden kurtulan kalmayacak" dedi. www.gonulsultanlari.com T

..Şeytânın önceki hâli!..

İblîs'in adı Azâzil idi. Cin olarak yaratıldı. Ama meleklerin arasında bulundu. Vaktâ ki yerlerin ve göklerin idâresi O'na bırakıldı. O vakit kibirlendi. Ve kendi kendine; "Bu makâm benden gayriye verilirse, ibâdetten vazgeçerim. Zîrâ benden üstün kişi yoktur" dedi. Melekler baktılar. Levh-i mahfûzda: "Allah'a yakın biri, gadaba uğrayıp tard olunur" yazısını gördüler. Endîşe ettiler. Azâzil'e gelip; "Birine bir belâ gelecekmiş. Duâ et, Hak teâlâ onu bize vermesin" dediler. Azâzil; "Korkmayın. O belâ size gelmez. Ben o yazıyı hep görürüm" dedi. Melekler ısrar edip; "Sen duâ et" dediler. Azâzil o zaman; "Yâ Rabbî, bunları o belâdan koru" dedi. Kendini demedi. Ardından; "Yâ ilâhî, o yazıda kastedilen kimdir?" diye sordu. Hak teâlâ; "O, öyle biridir ki, ona nice nîmetler veririm. O ise emrime itâat etmez. Ben de onu huzûrumdan tard ederim" buyurdu. İblîs tekrar sorup; "O kimdir?" dedi. Hak teâlâ; "Pek yakında görürsün" buyurdu. O vakit başını kaldırdı. Levh-i mahfûza baktı. "İblîs'e lânet olsun" yazısını gördü. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Niçin gülersin yâ Âişe?"

Bir gün, Efendimiz "aleyhisselâm", hazret-i Âişe'nin "radıyallahü anhâ" evine geldiler. Âişe vâlidemiz Resûlullahın nur cemâline bakıp gülümsedi. Efendimiz merak etti. Ve sordu ki: "Niçin gülersin yâ Âişe?" O da cevap verip; "Yâ Resûlallah, sen gelmeden az önce elimdeki iğne yere düşmüştü. Ne kadar aradıysam da bulamamıştım" dedi. Sordular ki: "Şimdi buldun mu?" "Evet yâ Resûlallah." "Nasıl buldun?" "Sen içeri girince oda öyle aydınlandı ki, iğneyi rahatlıkla gördüm ve aldım. Onun için gülüyordum" dedi. Böyle arz eyledi. Ama Resûlullah ağladı. Bu defa o merak etti. Ve Efendimize; "Niçin ağlarsınız yâ Resûlallah?" diye sordu. Server-i âlem "aleyhisselâm" "Yâ Âişe! Ümmetimden bâzı kimseler, o gün benim cemâlimi hiç göremeyecekler. Onların hâline üzülüp de ağlıyorum" buyurdular. BİR GÜN TUT, BİR GÜN TUTMA! Bir sahâbî her gün oruç tutuyordu. Hiç ara vermeden. Server-i âlem "aleyhisselâm" Onu çağırıp; "Öyle yapma! Bir gün tut, bir gün tutma!" buyurdular. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bu çocuğu bana bağışla!"

Hazret-i Ebû Bekr'in "radıyallahü anh" annesi Ümmül-Hayr Hâtunun doğan her oğlu vefât ederdi. Ebû Bekr hazretleri doğduğunda Onu kucağına aldı. Kâbeye geldi. Ve elini açıp; "Ey Kâbe'nin Rabbi! Senden ricâ ederim ki, bu çocuğumu bana bağışlayasın" diye yalvardı. Kâbe'den bir el çıktı. Ebû Bekr'in elini tuttu. Ve bir ses işitildi ki: "Ey hâtun! Kucağındaki çocuk yaşayacak. Allahü teâlânın Resûlünün dostu olacak. Resûlullahtan sonra da halîfesi olacaktır" diyordu. O, bu sözü işitti. Şükür secdesi etti. HİÇ PUTA TAPMADIM Resûlullah "aleyhisselâm" bir gün Eshâb-ı güzîn "radıyallahü anhüm" ile sohbet ediyorlardı. Hazret-i Ebû Bekr "radıyallahü anh"; "Yâ Resûlallah! Senin hakkın için söylüyorum ki, ömrümde hiç puta tapmadım" dedi. Hazret-i Ömer de "radıyallahü anh"; "Niçin Resûlullah hakkına yemîn edersin. Bu kadar câhiliyye zamânımız geçti" dedi. Hazret-i Ebû Bekr; "anlatayım" dedi. Ve şöyle arz etti: Babam Ebû Kuhâfe, bir gün beni alıp, puthâneye götürdü. Putları gösterip; "Bunlar senin ilâhındır, bunlara secde et!" dedi. (Devamı yarın) w


.Karnım aç, bana yiyecek ver!.."

(Dünden devam) Putlarda birine; "Karnım aç, bana yiyecek ver" dedim. Cevâb vermedi. Su istedim. Cevâb vermedi. "Elbisem yok, bana elbise ver" dedim. Cevâb vermedi. Elime taş alıp; "Bunu sana atarım, eğer ilâh isen mâni' ol" dedim. Cevâb vermedi. Taşı attım. Yüzü üzeri düşdü. Babam gelip; "Ey oğul, niçin böyle edersin?" dedi. Eve götürdü. Anneme anlattı. Annem babama; "Bunu kendi hâline koyalım. Bunun hakkında, Allahü teâlâ tarafından bana hitâb geldi" dedi. Merak ettim. Anneme; "Benim için sana gelen hitâb ne idi?" diye sordum. Annem anlattı: Sen doğacaktın. Heyecanlıydım. Bir ses duydum. "Ey hâtun! Müjdeler olsun sana ki, doğacak oğlunun adı, yerde 'Atîk', gökte 'Sıddîk' olacak ve hazret-i Muhammed'e yâr ve refîk olacaktır" dedi. Ebû Hüreyre der ki: Ben oradaydım. Ebû Bekr'in sözü bitti. Hazret-i Cibrîl geldi. Ve Resûlullaha; "Ebû Bekr doğru söylüyor" dedi. Ve üç kere tekrâr etti..

Bir gün Server-i kâinât Efendimiz Eshâb-ı güzîne şunu anlattılar: "Rüyâmda ümmetim bana arz olundu. Cümlesini bir bir seyreyledim. Gömleklerine baktım. Kimininki dizinde idi. Kiminin dizden aşağı. Kiminin de yukarı idi. Lâkin Ömer'i bir gömlek ile gördüm ki, gâyet uzun olup yerde sürünürdü." Sahâbe-i Güzîn "aleyhimürrıdvân"; "Yâ Resûlallah! Bu rüyayı nasıl ta'bîr buyurdunuz?" diye sordular. Resûl-i ekrem "aleyhisselâm"; "Dîn-i mübîn ile ta'bîr ettim" buyurdular. Hazret-i Ömer'in, "radıyallahü anh" Hilâfet zamânı uzun olup, Onun zamanında çok memleketler fethedilmiş, Onun gayreti ile dîn-i islâm dünyânın pek çok yerlerine yayılmıştır. İLİMLE TÂBİR ETTİM Resûlullah Efendimiz bir gün de Eshâbına şöyle anlattılar: "Bu gece rüyâda bana bir kadeh süt ikram edildi. Alıp içtim. Ve kandım. Artığımı Ömer bin Hattâb'a verdim. O da alıp içti. Sahâbe-i güzîn; "Yâ Resûlallah! Bu rüyâyı ne ile ta'bîr ettiniz?" diye sordular. Resûl-i zîşân "aleyhisselâm" "İlim ile ta'bîr ettim" buyurdular... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Edebâli ile tanıştı...

Osmân Gâzi, dünyâya geldiğinde Söğüt'te Müslümanlar sevince gark oldu. Büyüyüp serpildi. Güzel ahlâkıyle tanındı. Şeyh Edebâli'yi tanıdı. Hizmet ve sohbetiyle şereflenip, ilim ve feyiz edindi. Resûl'ün ahlâkıyla bezendi. Ertuğrul Gâzi'nin silâh arkadaşları, Onu yetiştirdiler. Ata nasıl binilir? Kargı nasıl savrulur? Kılıç nasıl vurulur? Bunları öğrendi. Gazâlara katılıp, olgunlaştı. Ondakuz yaşında, Hocasının sohbetine gitti bir gün. Gece orada kaldı. Yatsıyı kılıp yattı. Ve bir ruyâ gördü. Şöyle ki: Şeyh Edebâli hazretlerinin bağrından bir ay çıktı. Kendi koynuna girdi. Kendi bağrından bir ağaç çıktı. Dalları âlemi tuttu. Gölgesinde nice dağlar, nehirler, nice köy ve şehirler vardı. İnsanlar, cıvıl cıvıl kaynaşıyordu. Nihayet uyandı. Hocasına anlattı. O da tabir edip; "Yâ Osmân! Hak teâlâ sana ve evlâdına çok büyük bir saltanat ihsân etti. Bütün dünyâ, emriniz altında bulunacak. Kızım Mal Hâtun sana zevce olacak" buyurdu. Dursun Fakîh oradaydı. Nikâhlarını kıydı. Ve evlendiler. Bu evlilikten bir oğlu oldu. Orhan... > www.gonulsultanlari.com

.Akıl almaz bir dövüş!..

Inönü Tekfuru bir yemek ziyâfeti vermişti. Osmân Bey de dâvetliydi. Yedi arkadaşıyla geldi. Misâfirler neş'eyle yemeklerini yerken, tekfura biri yanaştı. Bir şeyler fısıldadı. Tekfur dışarı fırladı. Gördü ki, etrâfları yüzlerce atlı tarafından sarılmış. Hileyi hemen sezdi. Bu, Eskişehir Beyi'ydi. At üstünden tekfura; "Git Osmân'ı getir ve bana teslim et!" diye bağırdı. Öldürmeye gelmişti Osmân Bey'i. Zîra Şeyh Edebâli'nin kızını istemiş, lâkin Şeyh reddetmiş, üstelik de o kızı Osmân Bey'e vereceğini öğrenmişti. Yanına dörtyüz atlı aldı. Gelip o yeri sardı. Osmân Bey durumu anladı. Yerinden hızla kalktı. Yoldaşlarına işâret yaptı. Her biri, şimşek gibi fırladılar. Bunlar sekiz kişiydi. Onlar, dörtyüz kişi. Çarpışmak akıl işi değildi. Zîra her birine elli kâfir düşüyordu. Ama korkmadılar. Kılıçları çektiler. Küffâra giriştiler. Osmân Bey'in kılıcı, âdeta şimşek gibi işliyordu. Her vuruşta birkaç baş düşüyordu. Fazla sürmedi. Meydan, düşman leşleriyle doldu. Osmân Bey ve o yiğitler, ekin biçer gibi kâfirleri biçtiler. Sekseni can verdi. Sekseni esir edildi. Kalanı ise bırakıp kaçtılar. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Cennete girmesi...

Hak teâlâ, hazret-i Âdem'e, her eşyânın adını, her san'atı ve bütün ilimleri ve kıyamete kadar gelecek evlâdının lisânlarını öğretti. Sonra meleklere; "Ey melekler, sâdıksanız eşyânın adlarını bana haber verin" buyurdu. Onlar boyun büktüler. Aczlerini itiraf edip; "Yâ Rabbî, sen bize ne öğrettinse biz ancak onu biliriz" dediler. Hak teâlâ hazret-i Âdem'e; "Yâ Âdem! Eşyânın adlarını meleklere öğret!" buyurdu. O bu emri aldı. Gereğini yaptı. Melekler ilmine hayran kaldı. Vaktâ ki kırk yaşına erdi. Hak teâlâ meleklere; "Onu Cennete iletin" buyurdu. Melekler emri aldılar. Ona bir taht yaptılar. Cennet libâsı giydirdiler. Hazret-i Âdem başını ne tarafa döndürüp baksa, Nûr-u Muhammedî güneş gibi alnında parlardı. Hak teâlâ meleklere; "Onun tahtını omuzlarınıza alın. Cennetin her yerini gezdirin ve Arş'ın yanında indirin!" diye emretti. Emri ifa ettiler. Yerine getirdiler. Hazret-i Âdem'in alnında parıldayan Nûr'un, Habîbullah hazretlerine âit olduğunu bilir, onun için sık sık salevât getirirlerdi. Âdem Nebî Cennete girdi. Nebîlerin kürsîlerini gördü. Hangisinde otursa, o Nebînin nûru alnında parlardı. Habîbullah'ın kürsîsine oturunca, Onun nûrundan öbür nurlar kayboldu... > 

.Hazret-i Havvâ'nın yaratılması

Hazret-i Âdem Cennete girince, kendi cinsinden bir arkadaş arzu etti. Bu arzu ile uyuduğunda Cenab-ı Hak, sol göğüs kemiğinden hazret-i Havvâ'yı yarattı. Âdem Nebî uyandı. Ve bir kadın gördü. "Sen kimsin?" dedi. Hazret-i Havvâ; "Sana zevce olarak halk olundum" diye cevap verdi. Hak teâlâ nikâhlarını kıyıp; "Ey Âdem ve ey Havvâ! Cennetimde gezinin, meyvelerinden yiyin. Lâkin şu ağaca hiç yaklaşmayın. Yoksa zulmedenlerden olursunuz" buyurdu. Onlar Cennette idi. Bu, İblîs'e hoş gelmedi. Haset etti. Kendi kendine; "Onları Cennetten çıkarmalıyım" dedi. Sonra bir ağacın onlara yasak edildiğini öğrendi. Çok sevinip derhal Cennetin kapısına geldi. Ağlayıp dikkat çekti. Onlar koşup sordular: "Niçin ağlıyorsun?" İblîs gözyaşlarıyle; "Ben, sizin hâlinize ağlarım ki, sizi bu Cennette sonsuz bırakmazlar. Lâkin bu Cennette öyle bir ağaç var ki, meyvesinden yiyenler, Cennetten hiç çıkmaz, ebediyen orada yaşarlar" dedi. Üstelik yemîn etti. Ham Allahın adıyla Ve seksen defâ. Hazret-i Havvâ aldanıp yedi. Hazret-i Âdem de Onun teşvîkiyle yedi. Ama kast ile değildi. Allahü teâlâ Cibrîl'e; "Âdem ile Havvâ'yı Cennetten çıkar!" buyurdu. (Devamı yarın) >

.Üç yüz sene ağladı!..

Hazret-i Âdem Hazret-i Cibrîl'e; "Beni nereye götürürsün?" diye sordu. O da cevâben; "Halk olunduğun yere" dedi. Bu cevabı aldı. Pek çok ağladı. Meleklere dönüp; "Esselâmü aleyküm ey melekler! Sizden ayrılıyorum. Lâkin bir istirhâmım var. Benim için 'kasten yaptı' demeyin. 'Unuttu' deyin" buyurdu. Hazret-i Cebrâil Onu aldı. Serendib dağına indirdi. Hazret-i Havvâ'yı Cidde'ye. Kendisi semâya yükseldi. Hazret-i Âdem ağlayıp; "Ey Cebrâil, bu mihnet diyârında beni koyup gidersin. Tekrâr ne gün gelirsin?" dedi. Hazret-i Cebrâil; "Biz melekler Hak emrinden çıkmayız" dedi. Ve gözden kayboldu. Âdem Nebî mahzun oldu. Mihneti fazlalaştı. Devamlı ağlıyordu. Gözyaşları çağlıyordu. O yaşlardan dereler hâsıl oldu. Kuşlar gelirlerdi. O sudan içerler; "Bundan daha lezzetli su görmedik" derlerdi. Hak teâlâ kurda kuşa; "Âdem'in hâtırını sormaya gidiniz. Kendisini tesellî eyleyiniz!" diye emretti. Grup grup geldiler. Önünde saf tuttular. O ise hep ağlıyordu. Başını kaldırıp da onlara bakmıyordu... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Haydi durma daha!"

Hazret-i Osmân "radıyallahü anh" anlatır: Benim bir teyzem vardı. Bir gün Ona gittim. Bir kasîde yazmış. O kasîde içinde Resûl-i kibriyâ'yı methetmiş. Benim de o Server'in dâmâdı ve halîfesi olacağımı açıklamış. Onu bana okuyup; "Haydi Muhammed aleyhisselâmın huzûruna var ve Onun da'vetini kabûl et" dedi. Bana baktı. Devam edip; "O doğru sözlüdür. Getirdiği din haktır. Günden güne şânı yükselir. Senin de şânın yükselir ve ismin hutbelerde okunur" dedi. Çok duygulandım. Gönlüm nurlandı. Oradan ayrılıp dönerken Resûlullah hazretlerini gördüm. Yanında Ebû Bekr vardı. Karşıdan geliyorlardı. Meğer murâd-ı şerîfleri bana gelmek imiş. Yanıma geldiler. Server-i âlem bana; "Yâ Osmân! Teyzenin dedikleri doğrudur. Muhâlefet etme. Gel, sen de İslâm dînini kabûl et!" buyurdu. Bir hoş oldum. Ebû Bekr de; "Yâ Osmân! Bu dîni Resûlullah hazretleri getirdi. Ben onu kabûl ettim. Şu ata ve dedelerimizin kendi elleriyle yonttuğu cansız şeyler hiç ilâh olur mu?" dedi. Ben tasdîk edip; "Olmaz" dedim. Kalbimle kabul ettim. Şehâdeti getirip îmânla şereflendim. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sözlerimi unutmayın!.."

Bir gün Efendimiz "aleyhisselâm" Harem-i şerîfe geldi. Aliyyül Mürtezâ omuzunda idi. İnsanlar oturmuş, namlı pehlivânlardan bahsediyorlardı. Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm" Onlara dönüp; "Şu omuzumdaki oğlan, bu söylediğiniz pehlivanların hepsinden üstün pehlivân olacak, yeryüzünde buna benzer bir pehlivân daha bulunmayacaktır" buyurdu. Onu dinlediler. Ve cevap verip; "Yâ Muhammed-ül Emîn! Sen, küçük bir çocuk için böyle neler vadedersin" dediler. Server-i âlem "aleyhisselâm"; "Siz bu dediklerimi unutmayın. Yıllar sonra bunu görürsünüz" buyurdu. Alî bin Ebî Tâlib "radıyallahü anh" Üç yaşına girmişti ki, Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem" hazretleri ile birlikte namâz kılıyordu. Babası Ebû Tâlib onu böyle gördü. Bir şey demedi. Annesi gördü. Ebû Tâlib'e; "Görür müsün, bizim Alî, Muhammed ile birlikte namâz kılıyor. Kâbe'ye karşı secde ediyor. Bizim putlarımıza tapmıyor" dedi. Ebû Tâlib; "Evet" dedi. Ardından; "Yâ Fâtıma! Biz onu Muhammed'e vermişiz. Alî Onundur. Ne yaparsa doğrudur. Muhammed hangi dinde olursa, Alî de Onun yoldaşı ve dindaşı olsun, Ondan ayrılmasın" dedi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.co

.Bulanık günler gelecek!

Kadıköy müftîlerinden Ahmet Mekkî Efendi hazretleri bir gün şunu anlattı: Ebû Zer-i Gıfârî "radıyallahü anh" bir gün Efendimiz'e geldi. Huzuruna çıktı. İzin isteyip; "Yâ Resûlallah! Biz câhil bir kavimdik. Kötü, çirkin âdetlerimiz vardı. İslâmiyet gelince o eski âdetlerimizden kurtulduk. İleride tekrar o karanlık günlere dönülecek mi?" diye sordu Resûl-i ekrem "aleyhisselâm"; "Hayır, ama bulanık günler olacak. İyilerle kötüler karışacak. Sonra âhir zaman gelecek ve bâzıları çıkıp, insanları Cehenneme dâvet edecekler" buyurdu. Ebû Zer dinledi. Ve şöyle sordu: "Bu insanlar nasıl olacak yâ Resûlallah?" Buyurdular ki: "Sizin gibi sarıklı, sakallı, cübbeli olurlar. O zamanda gelenler, benim ve eshâbımın gittiği yoldan giden ve kendilerine 'ehl-i sünnet' denilen cemâate katılsınlar" buyurdu. Cemaat sordu: "Şimdi âhir zaman mı?" Mekkî Efendi; "Evet, bugün âhir zamandayız işte. Ve çok şükür ehl-i sünnetiz. Bu zamanda 'Ehl-i sünnet'ten olmak en büyük bahtiyârlıktır" buyurdu. Bir gün vaaz ediyordu. Bir ara cemaate; "Bu dünyâ, imtihandır. Ölümle sona erer. Ölüm uyandırmadan uyanalım. Dînimizi öğrenip, ona göre amel edelim. Yoksa âhirette çok pişmânlık çekeriz" buyurdu... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Lâ ilâhe illallah"

Ebû Zer-i Gıfârî "radıyallahü anh" hazretlerinin adı Cündeb idi. Îmân etmeden önce yol kesiciydi. Ama zamanla bu iş ona mânâsız geldi. Putlardan soğudu. Ve kendi kendine; "Yaratıcı tek olmalı" diyordu. Onun için sık sık; "Lâ ilâhe illallah" derdi. O günlerde Meke'den biri geldi. Ve tesadüf Cündeb'le tanıştı. Onun sık sık; "Lâ ilâhe illallah" dediğini duyunca; "Tuhaf şey" dedi. Cündeb sordu: "Nedir tuhaf olan?" "Bu senin dediğini Mekke'de de söyleyen biri var. Adı Muhammed, Peygamber olduğunu söylüyorlar" dedi. Cündeb fırladı ayağa. "Buldum" dedi. Kardeşi Üneys'e; "Yâ Üneys, Mekke'ye git! Orada Peygamberliğini îlân eden zât ile görüş ve bana Ondan haber getir" dedi. O da "peki" deyip gitti. Efendimiz'i gördü. Sohbetini dinledi. İhsânlarına kavuştu. Dönüp Cündeb'e; "Çok büyük bir zât âbi. İnsanlar Onun için şâir, kâhin, sihirbâz diyorlarsa da aslı yok. O gerçekten Peygamber" dedi. Cündeb; "Ben de göreyim" dedi. Ve Mekke'ye geldi. Hazret-i Alî onunla tanışıp; "Bize gidelim" dedi. Ve Onu evine götürdü... (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İlk sohbette îmân etti

(Dünden devam) Cündeb bin Cünâbe, üç gece hazret-i Alî'nin "radıyallahü anh" evinde kaldı. Hazret-i Alî sordu: "Buraya niye geldin?" Cündeb; "Muhammed isminde bir zâtı görmek için" deyince; "Ben o zâta gidiyorum, beni tâkib et!" dedi. Ve yola çıktılar. Huzura vardılar. Cündeb, Efendimiz'in sohbetiyle şereflenince; "İşte yıllardır beklediğim buydu" dedi. Sohbet çok tatlı idi. "Hiç bitmese" diyordu. Efendimiz sordular: "Sen neredensin?" "Gıfâr kabîlesindenim." "Nicedir Mekke'desin?" "Üç gün oldu." "Ne yiyip ne içtin?" "Zemzemden gayri bir şey bulamadım" deyince; "Zemzem mübârektir, susayanı kandırır, aç olanı doyurur" buyurdu. Ebû Zer çok mutluydu. Huzurdan çıktı. Ve hemen kalbinde yanan îmân meş'alesiyle başka gönülleri de tutuşturmak için koştu Kâbe'ye. Heyecanlıydı. Olanca sesiyle; "Lâ ilâhe illallah! Muhammedün Resûlullah!" diye haykırdı. Müşrikler duydular. Üstüne çullandılar. Hazret-i Abbâs; "Durun, vurmayın! Bu adam kervan yolumuzun üzerindeki bir kabîleden. Bir daha oradan nasıl geçersiniz?" diye bağırdı... (Devamı yarın) >

.Sen kabîlene dön!"

(Dünden devam) Efendimiz "aleyhisselâm" Ebû Zer'i çağırıp; "Yâ Ebâ Zer! Kabîlene dön. İslâmı orada yay!" buyurdu. Hazret-i Ebû Zer; "Başüstüne" dedi. Kavmine döndü. Kabîleyi topladı ve yüksek sesle; "Ey insanlar! Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah deyiniz!" diye nidâ etti. O an îtirazlar yükseldi. Herkes bir şey diyordu. Kabîle reîsi Haffâf: "Susun!" diye bağırdı. Herkes sustu. Hazret-i Ebû Zer anlattı: "Müslümân değilken nuhem putu'na bir tas süt götürüp önüne koydum. Az sonra ne oldu biliyor musunuz?" Sordular ki: "Ne oldu?" "Bir köpek gelip sütün tamamını içti ve bacağını kaldırıp, putu ıslattı. Şimdi soruyorum, bu nasıl ilâh ki, önündeki sütü bir köpeğe kaptırıyor ve ondan böyle hakâret görüyor?" Sessizlik oldu. Çıt çıkmıyordu. Nihayet biri sordu: "Peki o Peygamber ne diyor?" Ebû Zer; "Söyleyeyim" dedi. Ve; "O diyor ki: Allah birdir, şerîki yoktur, yemez, içmez ve ölmez. O, her şeyin mâliki ve sâhibidir. Çocuklarınızı toprağa değil, kalbinize gömün!" dedi. Önce Haffâf. Sonra Üneys. Sonra bütün kabîle îmânla şereflendiler... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 

.Harp hîledir!..

Tekfurlar Osmân Gâzi'yi öldürmek için bir plan yaptılar. Şöyle ki: Yarhisar tekfurunun kızı Helofira, Bilecik tekfuruyla evleniyordu. Düğüne Osmân Bey'i de dâvet ettiler. Dâveti, Köse Mihâl'le ilettiler. Osmân Bey sordu: "Keferenin niyeti nedir?" Köse Mihâl; "Seni öldürecekler" dedi. Osmân Bey düşündü. Biraz tefekkür etti. Ve cevâben; "Git de ki, dâvetinize icâbet edecek ve kırk hâtun ile kırk sandık dolusu hediye gönderecek" dedi. Köse Mihâl peki dedi. Ve gidip söyledi. Tekfur şaşırıp; "Doğru mu dersin ey Mihâl. Kırk sandık hediyeyi, o bize neden versin?" dedi. Düğün günü geldi. Osmân Bey göründü. Sonra kırk Yörük hâtun. Ve kırk sandık hediye. Prensesler koşup karşıladılar. Vaktiydi gayri. Osmân Bey kalktı. "Yâ Allah! Bismillah! Allahü ekber!" diye kükredi. Kırk Yörük hâtun, başlarındaki yaşmakları atınca, ortaya kırk Osmânlı yiğidi çıktı. Sandıklar açıldı. Her sandıktan bir yiğit çıktı. Palabıyık kırk Osmânlı levendi. Çektiler kılıçları. Ortalık kan gölüne döndü. Helofira esir alındı. Osmân Gâzi, güzel geline Nilüfer dedi ve Onu oğlu Orhan Bey'le evlendirdi. www.gonulsultanlari.com Te

.Oğluna son vasiyyeti

Orhan Bey'in, Bursa'yı fethinden sonra, Osmân Gâzi'nin hastalığı arttı. Oğlu Orhan Bey'e şu vasiyyeti yaptı: "Allah'ın emrine karşı gelme. Ona isyân eyleme. Bilmediğini âlimlerden sor. Öğrendiğinle amel eyle. Sana itâat edenleri hoş tut. Askerine çok ihsân et. İnsan, ihsânın kulcağızıdır. Sakın zâlim olma. Adl ile âlemi şenlendir. Cihada devam et. Böylece rûhumu şâd et. Âlimlere riâyet eyle. İlim ehline rağbet eyle. Hilimle yaklaş onlara. Kibirden uzak dur. Sakın gururlanma. Âlimlerden uzak durma. Yolumuz, İslâmiyyete uymaktır. Gâyemiz, İslâma hizmettir. Kuru kavga ve cihângirlik değildir. Sana da böyle yapmak münâsiptir. İhsan ve ikrâm et ahâliye. Memleket işlerini tam icrâ eyle. Cihattan geri durma. Sana son vasiyyetim budur oğlum. Hepinizi Allaha emânet ediyorum". Osmânlı sultânları, altıyüz sene kadar, hep buna sarıldılar. Hep sultânlar, buna uydular. Bu, onlara anayasa oldu. Yıl binüçyüz yirmialtı idi. Osmân Gâzi rahatsızlandı. Dünyadan ayrıldı. Rabbine vardı. Mezarı, Bursa'dadır. Gümüşlü kümbette. Sevenleri ziyâret etmekte. Rûhundan feyz almaktadır. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Akd-i mîsâk "Sözleşme"

Cibrîl aleyhisselâm, Cennetten bir çift öküz alıp yere indi. Ve hazret-i Âdem'e çiftçiliği öğretti. Âdem Nebî tarla sürdü. O yerlere buğday ekti. Sonra onları biçti. Tandırda ekmek pişirdi. Hak teâlâ sordu ona: "Yâ Âdem! Seni kim yarattı?" "Sen yarattın yâ Rabbî!" dedi. Hak teâlâ; "Öyleyse bana secde et!" buyurdu. O bu emri aldı. Hemen secdeye vardı. Hak teâlâ; "Yâ Âdem! Seninle bir sözleşme yapalım ki, yakînin daha kuvvetli, muhabbetin daha çok olsun" buyurdu. Ve meleklere emretti. Hacer-ül evsedi getirdiler. Hazret-i Âdem'in zürriyeti, belinden zerre zerre rûh hâliyle çıktı. Hak teâlâ ruhlara sordu: "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" Bütün ruhlar; "Evet!" dediler. O vakit sordu ki: "Muhammed bin Abdullah benim peygamberimdir. O'nu, âhir zamanda dünyâya gönderirim. Mahlûklarım içinde en çok O'nu severim. Ey rûhlar, şimdi bana söz veriniz, O'na îmân edip, yardım eder misiniz?" Hepsi söz verdiler ki: "Kabûl ettik ilâhî!" Hak teâlâ; "Öyle ise secde edin!" buyurdu. Rûhlar bu emri aldılar. Hemen secdeye vardılar. Lâkin secde etmeyenler vardı. Onlar, kâfir ve münâfıklardı... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Resûlullahın şefâati

Âdem aleyhisselâm; "Yâ ilâhî, evlâdımdan bir peygamber yaratacaktın. Benden bir zelle sâdır olursa, O'nun şefâatiyle affedecektin. O evlât hürmetine bu babayı affet" diye yalvardı. Hak teâlâ sordu: "Sen Onu nasıl bildin?" Cevâben; "Yâ ilâhî, beni yarattın. Gözümü açar açmaz Arş'a baktım. Orada Onun ismini senin isminle yan yana gördüm. Onu çok sevdiğini bundan anladım" dedi. O vakit buyurdu ki: "Yâ Âdem! O'nu yaratmasaydım, seni ve kâinâtta hiçbir şeyi yaratmazdım. Mâdemki Onu şefâatçi gösterdin, Onun hürmetine, seni affettim" Hak teâlâ emretti meleklere. Cennete girdiler. Orada Kâbe büyüklüğünde, yekpâre bir yâkut vardı. Onu aldılar. Şimdiki Kâbe'nin yerine koydular. Hak teâlâ; "Yâ Âdem! Arş altında 'beyt-ül mâmur' adıyla benim bir hânem vardır. Gökteki o beytimin yerine, bu dünyâya bir binâ kuruldu. Sen şimdi oraya var ve bu evi tavaf eyle!" buyurdu. O bu emri aldı. Mekke'ye vardı. Hazret-i Havvâ da oraya geldi. Mekke'de buluştular. Hazret-i Havvâ yirmi doğum yaptı. Her biri ikiz oldu. Bir erkek, bir kız. Tek olarak sâdece Hazret-i Şît doğdu. Resûl-i Kibriyâ, hazret-i Şît'in evlâtlarından teşrîf etti. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirl

.Hem ağladı, hem güldü

Efendimiz "aleyhisselâm" son hastalığında hazret-i Fâtıma'yı huzûruna çağırdılar. O da koşup geldi. Onu sinesine çektiler. Gizli bir şey söylediler. Hazret-i Fâtıma ağladı. Sonra başka bir şey söylediler. O zaman da güldü. Bu hâl, hazret-i Âişe'ye garib geldi. Ve sordu hemen: "Aynı anda hem ağlamak hem gülmek olur mu yâ Fâtıma?" Hazret-i Fâtıma; "Olur" dedi. Ve; "Babam vefât edeceğini haber verdi. Üzülüp ağladım. Sonra da; "Ehl-i beytimden bana ilk gelen sen olacaksın" buyurdu. Ona da sevinip güldüm" diyerek izah etti. SİZİN SÂYENİZDE Bir gün, Resûl-i ekrem Efendimiz, hazret-i Cebrâil'e; "Yâ Cebrâil, Hak teâlâ benim için; "Seni rahmet olarak gönderdim" buyuruyor. Bu rahmetten sana da nasîb oldu mu?" diye sordu. Hazret-i Cibrîl; "Evet oldu" dedi. "Nasıl oldu?" buyurunca; "Arz edeyim" dedi. Ve şöyle anlattı: "Hak teâlânın kudret ve azameti karşısında korkudaydım. Vaktâ ki, zâtınıza iki âyet getirdim. O iki âyette, benim "emîn" olduğum bildiriliyordu. Sâyenizde Rabbimizin meth-ü senâsına kavuştum. Korkum gitti, rahatladım. Bu, bana büyük rahmet oldu." www.gonulsultanlari.com 

.Ay kucağına girdi!..

Hazret-i Ebû Bekr "radıyallahü anh" önceleri tüccâr idi. Sefer ve ticâret yapardı. Ekserî Şâm'a giderdi. Seferde iken, bir gece rü'yâ gördü. Şöyle ki; Gökden Ay indi. Kucağına girdi. O da iki eliyle onu kucakladı ve sînesine bastı. Sonra uyandı. Yemlîhâ adında meşhûr bir râhib vardı. Ona varıp, rü'yâsını ta'bîr etdirdi. Râhib sordu: "Sen nerelisin?" Ebû Bekr dedi: "Arz-ı Hicâzdanım" "Ne iş yaparsın?" "Tüccârım." Râhib bu defâ; "Ey Arabistanlı kişi. Bu rü'yâda, sana büyük müjdeler vardır. Ta'bîrini istersen, ücretini ver" dedi. Hazret-i Ebû Bekr; "Pekâlâ" dedi. Oniki dînâr verdi. O zaman râhib; "O Ay ki, gökten sana indi. Âhır zamân Peygamberidir. Yakında zuhûr edecektir. Sen Onun hayâtında iken vezîri, sonra da halîfesi olursun" diye tâbir etti. Ve ardından; "Ona yetişirsen, bana haber ver ki varıp îmân edeyim, Eğer ölmüş olursam, Ona selâmımı ulaştır. Ben Onun dînine girdim ve ümmetinden oldum. Beni âhırette şefâ'atinden unutmasın" diye tembih etti. Hazret-i Ebû Bekr; "Memnun oldum" dedi. Ve ondan bir mektup istedi. Râhib, Resûlullaha hitâben oniki satırlık bir mektûb yazıp, hazret-i Ebû Bekr'e verdi. (Devamı yarın) www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sen, âhir zaman peygamberisin!"

(Dünden devam) Yemlîhâ adındaki meşhûr râhibin, Hazret-i Ebû Bekr'e verdiği mektupta şunlar yazılıydı: "Esselâmü aleyke yâ Muhammed! Sen âhır zemân Peygamberisin. Bu mektûbu Ebû Bekr ile sana gönderiyorum. Ben sana îmân ettim ve sana ümmet oldum. Eğer hazretine yetişirsem, gelip önünde gazâ ve cihâd ederim. Yetişmezsem, âhırette beni şefâ'atinden unutmayasın..." Hazret-i Ebû Bekr; "Ey rü'yâmı ta'bîr eden kişi. Eğer dediğin gibi çıkarsa, benden yüz altın alacağın olsun" dedi. Ve Ondan ayrıldı. Mekke'ye vardı... Aradan oniki yıl geçdi. Resûl-i ekrem "aleyhisselâm" Hak teâlânın emriyle Ebû Kubeys dağına çıktı. Vakit gece yarısıydı. Yüksek sesle; "Ey insanlar! Lâ ilâhe illallah deyiniz!" diye seslendi. Hazret-i Ebû Bekr uyanıktı. Bu sesi işitti. Ve hemen; "Eşhedü en lâ ilâhe illallah. Ve eşhedü enne Muhammeden Resûlullah" dedi. Birkaç gün geçti. Bir gün yolda gidiyordu. Birden Resûlullah hazretleriyle karşılaştı. Fahr-i âlem yaklaştı. Ve Ona bakıp; "Ne olaydı, İslâma geleydin" buyurdu. O zâten inanmıştı. Şehâdeti söylemişti. Parmağını kaldırıp; "Eşhedü en lâ ilâhe illallah. Ve eşhedü enne Muhammeden Resûlullah" dedi. Ve ilk Müslüman oldu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir rüyâ gördüm!.."

Ebû Hüreyre "radıyallahü anh" hazretleri şöyle anlatır: Resûlullahtan işittim. Şöyle buyurdular: Rüyâda kendimi, etrâfı örülü bir kuyunun yanında gördüm. Bir küçük kova vardı. O kovayı aldım. Bir miktar su çektim. Sonra Ebû Bekr aldı. Bir iki kova çekebildi. Sonra kova büyüdü. Ona kırba derler. O kovayı kudretli bir kimse alıp su çekti. Bu kişi Ömer idi. O kadar su çekti ki, hiç kimse Onun gibi çekemedi. Hazret-i Âişe anlatıyor: Resûlullah hazretleri âhirete göç ettikten sonra, Arablar mürted oldu. Dinden çıktılar. Fitne çıkardılar. Babamın üzerine öyle musîbetler indi ki, büyük dağların üzerine inseydi, dağı küçültüp, dağıtırdı. Hazret-i Ömer'in "radıyallahü anh" zamânında Eshâb-ı kiram Arabistan'dan çıktılar. Dünyaya dağıldılar. İslâmı her yere yaydılar. Fetihler, Hazret-i Ebû Bekr-i Sıddîk "radıyallahü anh" zemân-ı şerîfinde olan fetihten çok fazla idi. Sıddîk'ın hilâfeti azdı. İki sene kadardı. Bu kadar halîfelik yaptı. Hazret-i Ömer'inki on sene oldu. Hazret-i Peygamberin iki büyük kova buyurmaları, hazret-i Ebû Bekr'in "radıyallahü anh" iki sene ve birkaç günlük hilâfet müddetine işârettir. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Mîras bırakmadı!

Osmân Gâzi, babasının yerine geçtiğinde yirmiüç yaşındaydı. Lâkin bir liderde bulunması gereken bütün meziyyetlere sâhipti. Şöyle ki; Fevkalâde cesur idi. Ve gâyet mert idi. Hem soğukkanlıydı. Metin ve sabırlıydı. İslâmiyyete aşkla bağlıydı. Gâyet mütevâzıydı. Hizmette ihtiraslıydı. Güzel huylu ve cömertti. Çok da hayırseverdi. Bu, dillere destan idi. Ölünce geriye üç şey kaldı. Atı, kılıcı ve kaftanı. Sevk-i idârede mâhirdi. Harpte cesur yiğitti. Otoritesi kuvvetliydi. Lâkin bu, zorla değildi. Karşılıklı sevgi ve saygı ileydi. Fizîkî yönden de mükemmeldi. Hem cesur bir yiğitti. Hem güçlü bir kumandandı. Çok iyi kılıç kullanırdı. İyi mızrak atardı. Ata binmekte eşi yoktu. Babası Ertuğrul Bey, Celâleddîn Rûmî hazretleriyle görüşürdü. Bir defa Onu da götürdü. Onun için duâ istedi. Hazreti Mevlânâ Onu gördü. Çok sevdi. Teveccüh eyledi. Oğul kabul etti. Osmân'a bakıp; "Rabbimize sonsuz hamd ve şükürler olsun ki, bize bir oğul verdi" buyurdu. Sonra, Osmân'ın iki ellerinden tuttu. Çok hayır duâda bulundu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Vefâtı...

Âdem aleyhisselâm hastalandı. Vefât etmeden oğlu hazret-i Şît'e; "Ey oğlum, alnında parlayan nûr, Muhammed Mustafâ'ya mahsûs olan bir nûrdur. Bu nûru muhâfaza et ve bunu, en temiz bir hanıma teslîm eyle" buyurdu. Şît dinliyordu. O devam edip; "Ecelim yaklaştı. Benden sonra halîfem ol. Allahın dînini yaymaya gayret eyle. O'nun sevgili Habîbini unutma" buyurdu. Ardından; "Cennetin zeytinini özledim" dedi. Oğlu hazret-i Şît; "Emrin olur" dedi. Tûr dağına gitti. El kaldırıp yalvardı. Gâibten kulağına; "Çanağı önüne koy" denildi. Çanağı önüne koydu. İçi zeytinle doldu. Âdem Nebî onu yedi. Eski sıhhatini buldu. Lâkin yine hastalandı. Bu defâ Cennet yemişlerini arzûladı. Evlâtları yemiş almaya giderken bir grup melekle karşılaştılar. Melekler onlara; "Geri dönün!" dediler. Peki deyip, döndüler. Hazret-i Azrâil'i evlerinde gördüler. Melekül mevt; "Yâ Âdem! Hak teâlâ sana selâm ediyor" dedi. O an bir ses duyuldu: "Yukarı bak yâ Âdem!" Baktığında, Cenneti gördü. Melekül mevt yaklaştı. Canını Cânân'ına ulaştırdı... www.gonulsultanlari.com 

.O sana helâl değil!"

Âdem aleyhisselâmın çocukları hep ikiz oluyordu. Bir erkek, bir kız. İlk doğan Kâbil ve kız ikiziydi. İkincisi, Hâbil ile onun ikiziydi. Âdem Nebî onları evlendirmek istedi. Hâbil'in ikiziyle, Kâbil evlenecekti. Kâbil'in ikiziyle de Hâbil. O dinde bu câizdi. Ama ayrı batından olmak şarttı. Kâbil'in ikizi, Hâbil'in ikizinden güzeldi. Kâbil îtiraz etti. Babasına; "Niçin Hâbil'e imtiyâz tanıyorsun? Benim ikizim daha güzel, onunla evlenmeye ben daha lâyıkım" dedi. Babası üzüldü. Ve cevap verip; "O sana helâl değil, Allah'ın emri böyle" buyurdu. Kâbil inanmadı. İhtilâf büyüdü. Hazreti Âdem; "Öyleyse ikiniz de birer kurbân adayın. Haklı olan belli olsun" buyurdu. Hâbil çobanlık yapıyordu. Sürüden en iyi koçu seçti. Kâbil rençberlik yapıyordu. Bir bağ âdi buğday getirdi. Bunları bir tepeye koydular. O zamanki âdete göre, bir ihtilaf vukûunda iki taraf da birer kurbân adardı. Haklı olan tarafın kurbanı, gökten inen bir ateşle yanar, yok olurdu. Gökten bir ateş aktı. Hâbil'in kurbânını yaktı. Kâbil haksız çıktı. Yine de "Ben haklıyım" diyordu. Kıskançlık içini yakıyordu. Nihâyet Hâbil'e gidip; "Seni öldüreceğim" dedi!.. (Devamı yarın) www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İlk katil-ilk şehîd

Kâbil, kardeşi Hâbil'e; "Seni öldüreceğim" dedi. "Niçin?" deyince, "Babam, benim güzel kardeşimle seni evlendiriyor. Güzel olmayanını bana lâyık görüyor" dedi. Hâbil üzüldü. Yumuşaklıkla; "Yapma! Bu işe kalkışırsan kâtil olursun. Benim günâhımı da yüklenirsin" dedi. Ama o dinlemedi. Bu defa ona; "Bak Kâbil, sen beni öldürmek için elini kaldırırsan, ben elimi kaldırmam. Çünkü o iş günâhtır, ben Rabbimden korkarım" dedi. Kâbil söz dinlemiyordu. Onu öldürmek istiyordu. Ama yolunu bilmiyordu. Şeytan, insan şeklinde geldi. Bir kuş tutup, başını bir taşın üzerine koydu. Başka bir taşla vurup ezdi. Kâbil bunu görüp öğrendi. Aynısını yapıp Onu şehîd etti. Bu sefer; "Bu cesedi ne yapacağım?" dedi. O ara kavga eden iki karga gördü. Derken biri diğerini öldürdü. Sonra inip, ayaklarıyla yeri kazdı. Onu oraya gömüp kapattı. Kâbil de aynısını yaptı. Âdem Nebî çok üzüldü. Hazret-i Cibrîl geldi. Âdem Nebîye; "Yâ Âdem! Allah sana bir evlât verecek. O çocuğun neslinden Fahr-i âlem gelecek" dedi. Nihayet hazret-i Şît doğdu. Nûr-i Muhammedî alnında parlıyordu... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Ortalık karışmıştı!..

Hazret-i Alî "radıyallahü anh" anlatıyor: Huneyn günü ortalık karıştı. Gaziler şuûrsuzca dağıldılar. Öyle oldu ki; Resûl-i ekrem "aleyhisselâm" Efendimiz düşman askerlerinin arasında tek başına kalmıştı. Ama duraklamadı. Atını mahmuzladı. Düşmana daldı. Hem binlerce düşmana. Ve tek başına. YÜZ MÜCÂHİT... Hazret-i Abbâs ile hazret-i Ebû Bekr "radıyallahü anhümâ" bunu gördüler. Yüz kadar Mücâhit ile arkasından sür'atle at koşturdular. Yetişip yaklaştılar. Etrâfında halka oluşturdular. Biri dizginini tuttu. Diğeri üzengisini. Böylece hızını kestiler. Onu düşman içinde yalnız bırakmadılar. BİR MÛCİZE... Asr-ı saâdette bir hanımın oğlu dünyaya geldi. Ancak üç dört yaşına geldiği halde konuşamıyordu yavrucak. "Dilsiz"di yâni. N'apsın kadın. Çocuğu kucakladı. Koştu Resûlullah Efendimiz'in huzûr-i şerîflerine. Ağlayarak arz etti. Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm" hazretleri o çocuğu dizlerine oturttu. Başını okşadı. Sırtını sıvazladı. Çocuk konuşmaya başladı. Hem de "bülbül" gibi. Annesi sevinçten uçuyordu... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sol yanında dur!

Bir gün Efendimiz "aleyhisselâm", Hazret-i Alî ile cemaatle namaz kılıyorlardı. Ebû Tâlib gördü. Oğlu Ca'fere dönüp; "Haydi sen de var, Muhammed'in sol yanında dur. Onlarla beraber sen de namâz kıl" dedi. Ca'fer-i Tayyâr; "Peki babacığım" dedi. Koşup namaza durdu. Resûlullah hazretleri selâm verdiğinde gördü ki, Ca'fer de gelmiş, yanında namaza durmuş. Gönlü şâd oldu. Namâz bitince; "Yâ Ca'fer! Sana müjdeler olsun ki, Hak teâlâ sana iki kanat verir. Yer yüzünden Cennete uçarsın!" buyurdu. BEŞİĞİNİ SALLARDI Resûlullah Efendimiz hazret-i Alî'nin beşiğini sallar, Onu kucağına alır, gezdirip getirirdi. Ne vakit Resûlullah Efendimiz o eve gelse, Alî uykuda olsa bile farkına varırdı. Hemen uyanırdı. Sevinir şâd olurdu. Kollarını beşikten çıkarır, ellerini Resûlullahın boynuna sarardı. O da alıp, bağrına basardı. Bir gün yine böyle oldu. Fâtıma Hâtun gördü. Ve Efendimize; "Yâ Muhammed! Müsaade edin, çocukla biz ilgilenelim" dedi. Resûl-i Ekrem; "Siz bu çocuğu bana vermiştiniz ya. Bu benim çocuğumdur, siz karışmayın!" buyurdu. > w

.Bana doğumu kolay eyle"

Fâtıma binti Esed, Kâbe'yi tavâf ediyordu. Doğum alâmetleri belirince Kâbe-i şerîfe girdi. Ellerini açtı. Hak teâlâya; "Yâ Rabbî! Bana bu doğumu kolay eyle" diye yalvardı. O an garip bir şey oldu. Beytin duvârı yarıldı. Fâtıma gözden kayboldu Üç gün görünmedi. Dördüncü gün, Kâbe'den çıktı. Elinde yeni doğmuş bebeği (Alî ibni Ebî Tâlib "radıyallahü anh") vardı. Onu bağrına bastı. Evine götürdü. Beşiğine yatırdı. Ebû Tâlib gelip, yüzünü görmek için örtüsüne el uzattığında, hazret-i Alî, eliyle görmesine mâni oldu. Yüzünü örttü. Göstermedi. Vâlidesi de gelip, emzirmek istediğinde, Ona da ma'nî oldu. Ebû Tâlib sordu: "Buna ne isim koyalım?" O da cevâben; "Bu çocuğun pençesinde arslan kuvveti var. Haydar olsun" dedi. Haydar, arslan demektir. Ebû Tâlib; "Olabilir" dedi. Ve ardından; "Benim niyyetim Zeyd ismini vermektir" dedi. O Server doğumu duydu. Sevinip şâd oldu. Ebû Tâlib'in evine vardı. Ve onlara; "Bu çocuğun ismini ne koydunuz?" diye sordu. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Gâibten "Alî" demişlerdi!..

Herkes fikrini beyan eyledi. Habîb-i Ekrem "aleyhisselâm"; "Benim niyyetim, Alî ismini koymakdır" buyurdu. Fâtıma Hâtun; "Bana da gâibten bu ismi söylediler" dedi. Bir rivâyet şöyledir: Vâlidesi Fâtıma Hâtun, istihâre için Kâbe'ye yönelip; "Yâ Rabbî! Harem-i şerîfinde ikrâm eylediğin oğlum için tarafından isim niyâz ediyorum" dedi. O an bir ses duydu. Gâibten geliyordu. "Onun ism-i şerîfini Alî koyun!" diyordu. Böylece ismini Alî koydular. O Server beşiğine yanaştı. Fâtıma Hâtun; "Yâ Muhammed-ül emîn! Fazla yaklaşmayın ki, bu oğlanın aslan gibi pençeleri var. Hazretinize bir edebsizlik yapabilir" dedi. Habîb-i Ekrem; "Korkma" dedi. Ardından; "Yâ Fâtıma! Alî bize karşı edebe riâyet eder!" buyurdu. Ve yanına vardı. Alî derin uykuda idi. Derhal uyandı. Güzel gözlerini açtı. Resûlullaha baktı. Server-i âlem beşiğe yanaştı. Onu kucağına aldı. Bağrına bastı. Bir zamân mübârek dilini, gül yaprağı gibi hazret-i Alî'nin "radıyallahü anh" mübârek ağzına koyup, esrar çeşmesi gibi olan mübârek ağzının suyunu, damla damla Ona emzirdi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel

.Ey oğul! Niçin ağlıyorsun?

(Dünden devam) Hazret-i Alî'nin Ebû Tâlib'in dokunmasına ma'nî olması, kendisine önce Resûlullah dokunsun diye idi. Annesinin emzirmesine mâni olması da, önce Resûlulahın mubârek ağız suyundan emmek istemesiydi. Hikmeti bu idi. Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm", hazret-i Alî'nin yıkanmasına bizzat meşgûl oldular. Sağ tarafını yıkayınca, Alî sol tarafa kendisi dönerdi. O Server bunu gördü. Ağlamağa başladı. Fâtıma hâtun; "Ey oğul, ağlamanızın sebebi nedir?" diye sordu. Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm"; "Yâ Fâtıma! Ben şimdi bunu yıkarım. Ben vefât edince de o beni yıkar. O zamân ben de sağ yanımdan sol yanıma kendim dönerim" buyurdu. Yıllar geçti... Alî beş yaşına erişti. O sene Hicâz'da az yağmur sebebi ile kıtlık oldu. Gıdâ yokluğundan halk darlığa düştü. Ebû Tâlib de sıkıntıdaydı. Çoluk-çocuğu çoktu. Bir gün hazret-i Resûl-i ekrem "aleyhisselâm" hazret-i Abbâs'a geldi. Kapıyı çaldı. Ve içeri girip; "Ey amcam! Sen zenginsin! Ebû Tâlib amcam, fakîr ve çocukları çoktur. Kıtlık geçinceye kadar herbirimiz Onun çocuklarından birini yanımıza alıp, Ona ma'îşette yardım edelim" buyurdu. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10

.Ukayl'i bana bırakın!"

(Dünden devam) Hazret-i Abbâs münasip görünce, birlikte Ebû Tâlib'e gelip, durumu söylediler. Ebû Tâlib sevindi. Minnettâr oldu. Ve onlara; "Ukayl'i bana bırakın. Diğerlerini siz bilirsiniz!" dedi. Abbâs Ca'fer'i aldı. Efendimiz Ali'yi aldı. Ebû Tâlib'in yükü hafifledi. Hazret-i Cibrîl vahiy getirinceye kadar, Alî "radıyallahü anh" Efendimizin yanında kaldı. Onun yanında büyüdü. Her şeyi Ondan gördü. Ve Ondan öğrendi. HİÇ PUTA TAPMADI Fahr-i âlem Efendimiz hazretlerine nübüvvet Pazartesi günü bildirildi. Evvelâ hazret-i Ebû Bekr "radıyallahü anh" îmâna geldi. Ondan önce kimse îmân etmedi. İlk O îmân etti. İkinci îmân eden İmâm-ı Alî'dir. "radıyallahü anh" On yaşında idi. Hiç puta tapmadı. Hak Sübhânehü ve teâlâ, putlara tapmaktan Onu korudu. Kendisi anlatır: Annem bana hâmile idi. Bir gün evden çıktı. Kiliseye doğru yürüdü. Puta tapacaktı. O niyetle gidiyordu. Ama nasîb olmadı. Zîra yolda hastalandı. Kiliseyi unutup, eve döndü... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerle

.Yalnız yaşadı, yalnız öldü

Ebû Zer-i Gıfârî hazretlerinin "radıyallahü anh" devesi zayıf ve dayanıksız olduğu için Tebük harbinde gerilerde kalmıştı. Deve zor yürüyordu. Az sonra çöküp kaldı. Ebû Zer deveden indi. Eşyalarını sırtladı. Orduya yetişti. Sonra mola verildi. İstirahate çekildiler. O da bir yere oturdu. Ama tenhâ bir yerde. Ve tek başına. Efendimiz aleyhisselâm Onu böyle görünce "Allahü teâlâ, yalnız yürüyen, yalnız ölen ve yalnız haşrolan Ebû Zer'e rahmet eylesin" buyurdular. FAKİRLERE VERİRDİ Ebû Zer-i Gıfârî hazretleri "radıyallahü anh" evinde bir günlük nafakadan başka şey bulundurmaz, fakîrlere dağıtırdı. Şam vâlisi tecrübe için Ona "onbin dirhem altın" göndermişti bir gün. O altınları aldı. Teşekkür etti. Ve evden çıktı. Hepsini fakîrlere dağıtıp eve döndü. Tek altın bile kalmadı. Az sonra hizmetçi gelip; "Efendim, size getirdiğim altınlar başkasınınmış, yanlışlıkla size getirmişim" dedi. Ve onları geri istedi. Hazret-i Ebû Zer; "Onlar bitti" dedi. "Nasıl?" deyince; "Hepsini fakîrlere dağıttım" dedi. Vâlinin adamı geri dönüp durumu vâliye anlatınca, Vâli, Ebû Zer hazretlerinin büyüklüğünü anladı. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

..Gelen giden var mı?

(Dünden devam) Ebû Zer-i Gıfârî hazretleri "radıyallahü anh" hasta olduğu bir gün hanımına; "Dışarı bak bakalım, gelen giden var mı?" diye sordu. Hanımı dışarı bakıp; "Kimseler yok" deyince; "Öyleyse henüz erken. Sen bir koyun kes" dedi. "Niçin?" deyince; "Vefat edersem, cenâzemde sâlih bir topluluk bulunacak. Onlara ikrâm edersin. Benim tarafımdan söyle onlara, yemeden gitmesinler" buyurdu. "Peki bey" dedi. Ve bir koyun kesti. Bir müddet sonra tekrar seslenip, gelen olup olmadığını sordu. Hanım baktığında, uzaktan bir topluluğun geldiğini görüp haber verdi. Ebû Zer hazretleri; "Beni kıbleye çevir" dedi. Yüzünü kıbleye döndürünce; "Bismillahi ve billahi ve alâ milleti Resûlullah" diyerek rûhunu teslîm etti. Hanımı gelen misâfirleri karşılayıp, Ebû Zer hazretlerinin vefât ettiğini bildirdi. O gelenler; "Biliyorduk. Böyle mübârek bir zâtın cenâzesinde bulunmak, Allahü teâlânın bize husûsî lütfudur" dediler. Cenaze hizmetlerini gördüler. Namâzını kıldılar. Kabrine defnettiler. Ve vedâ eylediler. Hanımcağız; "Az durun" dedi. "Niçin?" dediklerinde; "Ebû Zer'in size selâmı var. Yemek yemeden gitmesinler diye tembih etti" dedi. Yemek yiyip ayrıldılar. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sözünün eri oldu

(Dünden devam) Ebû Zer-i Gıfârî "radıyallahü anh" Resûlullah Efendimiz'e bîat ederken; "Allah yolunda hiçbir kötüleyicinin kötülemesine aldırmayacağına ve hep doğru sözlü olacağına" dâir söz vermişti. Bu sözünün eri oldu. Bundan hiç şaşmadı. Hep böyle yaşadı. Resûlullah Efendimiz; "Dünyaya Ebû Zer'den daha sâdık kimse gelmedi" buyurmuşlardır. Resûlullahı çok severdi. Uğrunda canını verirdi. Nitekim bir defâsında; "Yâ Resûlallah! Kalbim Allahü teâlânın ve sizin muhabbetinizle doludur" diye arz etmişti. İLİMDE DERYADIR Hazret-i Alî "radıyallahü anh"; "Ebû Zer ilimde bir deryadır. O, insanların anlamaktan âciz olduğu ilimleri biliyordu" buyurdu. ONU ŞİKÂYET ETTİLER Şam şehrinin zenginleri Ebû Zer hazretlerinin zühd hâlini beğenmeyip, oradan gitmesi için Hazret-i Osmân'a şikâyette bulundular. Halîfe kendisini çağırdı. O da Medîne'ye geldi. Halîfe ile görüştü. Hazret-i Osmân; "Şam halkının senden şikâyet sebebi nedir?" diye sordu. O da sebebini arz edince; "Yâ Ebâ Zer, halkı zühd yoluna zorla sokmak imkânsızdır" buyurdu.

.Habîbullah hürmetine

Hazret-i Mûsâ aleyhisselâm zamanında çok günahkâr bir kişi vardı. Bir gün Hastalandı. Sonra da öldü. İnsanlar onun ölüsünü bir kenara attılar. O anda cenâb-ı Haktan; "Yâ Mûsâ! O kulumu kefenleyip namazını kıl ve güzelce defnet!" diye vahiy geldi. Mûsâ Nebî emri aldı. Derhal yerine getirdi. Ve ardından; "Yâ Rabbî! O, çok günahkâr bir kişiydi. Bunun hikmeti nedir?" diye sordu. Cenâb-ı Hak Celle celâlüh; "Yâ Mûsâ! O kulun günahı, halkın bildiğinden de daha çoktu. Ama o, bir gün Tevrat'a baktı. Orada Habîbim'in methini gördü. Kalbinde, Ona karşı muhabbet hâsıl oldu ve o sayfayı öpüp, yüzüne sürdü. İşte Habîbim'e olan bu sevgisi hürmetine o kulumun bütün günahlarını sildim ve onu dostlarımdan eyledim" buyurdu. TANIYOR MUSUN? İnsanların ve cinlerin Peygamberi olan Muhammed Mustafâ "sallallahü aleyhi ve sellem" hazretleri yirmi yaşlarında iken melekleri görmeye başladı. Bir gün iki melek gördü. Biri diğerine Onu gösterip; "Şu zâtı tanıyor musun?" diye sordu. Öbür melek tanıyordu. Ona cevap verip; "Tanımaz mıyım. O, bütün âlemlerin hidâyetine sebep olacak olan son Peygamberdir. Ama henüz dâvet zamanı gelmedi" dedi.

.Güyâ yıldıracaklardı!

Müşrikler, İslâmın yayılmasını engellemek için şeytanca, Fir'avunca plânlar yapıyorlardı. Şöyle ki; Meselâ bir kaba doldurdukları hayvan kanına ellerini batırır, kanlı pençelerini o Server'in "aleyhissalâtü vesselâm" kapısına vururlardı. Güyâ yıldıracaklardı! Korkutacaklardı. Derken Efendimiz hazretlerinin "sallallahü aleyhi ve sellem" yakasından düşüp, fakir ve garip Müslümanlara musallat oldular. Ezâ cefâ ettiler. İşkence yaptılar. İlk Müslümanlar büyük imtihan veriyordu. İslâmiyyetin bugünlere ulaşmasında o mübârek insaların "radıyallahü anhüm ecmaîn" sabırlarının rolü pek büyüktür. GÖZLERİ AÇILDI!.. Bir gün, Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem" hazretlerinin mübârek huzûruna bir âmâ gelip; "Yâ Resûlallah! Duâ buyurun da gözlerim açılsın" diye yalvardı. Resûl-i ekrem "aleyhisselâm"; "Sen şimdi abdest al, iki rekât namaz kıl ve duâ et!" buyurdular. O kimse sordu: "Nasıl duâ edeyim yâ Resûlallah?" Server-i âlem "aleyhisselâm"; "Yâ Rabbî! Habîbinin hürmetine gözlerimi aç! diye duâ et" buyurdular. Âmâ kimse; "Peki yâ Resulallah" dedi. Ve öylece duâ etti. İki gözü açılıverdi... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Allah'ın hediyesi

Şît aleyhisselâm, Âdem aleyhisselâmın oğludur. Babasından sonra peygamber oldu. Allahü teâlâ, buna elli suhuf gönderdi. Kâbe'yi taştan yaptı. Şît, İbrânicedir. "Allah'ın hediyesi" demektir. Âhir zaman peygamberi Muhammed aleyhisselâmın nûru, hazret-i Âdem'den Şît aleyhisselâma geçti. Onun alnında parladı. Şît aleyhisselâm diğer kardeşlerinin hepsinden daha güzel ve fazîletliydi. Babasına benzerdi. Bin şehir kurdu. Hepsinin kapısında; "La ilâhe illallah Âdem Safiyyullah Muhammed Habîbullah" yazılı idi. Hâbil'i şehîd ettikten sonra Yemen'e giden Kâbil'in çocukları çoğaldı. Çok azgındılar. Sapıklıkla yaşıyorlardı. Onları îmâna dâvet etti. Kabul etmediler. Sapıklıkta ısrâr ettiler. Bu defâ onlarla savaştı. Bu savaşta kılıç kullandı. İlk kılıç kullanan Odur. Çoğunu öldürdü. Bir kısmını esir aldı. Âdem aleyhisselâm vefât edeceği zaman, oğlu Şît aleyhisselâma; "Yavrum! Alnında parlayan bu nûr, son peygamber olan Muhammed aleyhisselâmın nûrudur. Bu nûru, mü'min, temiz ve afîf hanımlara teslim et ve oğluna da böyle vasiyette bulun!" dedi. O da emri ifa etti. Dokuzyüz elli sene yaşadı. Vefat edince, babasının yanına defnedildi. > www.gonulsultanlari.com Tel

.Kalemle ilk yazı yazan

İdrîs aleyhisselâm, Kur'ân-ı kerîmde ismi geçen peygamberlerden olup, Şît aleyhisselâm'ın torunlarındandır. Kendisine otuz suhuf geldi. Kalemle ilk O yazdı. İlk dikiş diken Odur. Önce deriden elbise giyilirdi. Diri olarak göğe kaldırıldı. Çok kitap okudu. Çok evlâdı oldu. Resûlullah Efendimiz'in "sallallahü aleyhi ve sellem" mübârek nûru, Ona geçti ve alnında "yıldız" gibi parlıyordu. Ondan oğlu Lamek'e. Lamek'ten Nûh'a geçti. Yüksek vasıfları hâizdi. Güzel huylu, sevimliydi. Âzâları mütenâsipti. Gür sakallıydı. İri kemikli, az etliydi. Gözleri sürmeliydi. Ekseri sükût ederdi. Ağır ağır konuşurdu. Yürürken önüne bakardı. Çok tefekkür ederdi. Şît Nebî'ye benzerdi. Peygamberliğinden önce de ibâdetle meşgûl olur, iyi kimselerle bulunur, geçimini kendi çalışması ile te'min ederdi. İçinde büyüdüğü cemiyet, maddeten ve mânen bozulmuş, doğru yoldan ayrılmışlardı. Allaha ibâdeti terk etmişlerdi. Her türlü kötülüğü işliyorlardı. Haramları helâl sayıyorlardı. Çok zinâ yapıyorlardı. İşleri oyun ve eğlence idi. Bütün bunlara rağmen Allahü teâlâ, onlara İdrîs aleyhisselâm'ı peygamber olarak gönderdi. (Devamı var) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Melekler ziyaret ederlerdi

(Dünden devam) İdrîs aleyhisselâm'a hazret-i Cebrâil dört defâ geldi ve Allahü teâlânın emir ve yasaklarını bildirdi. O da halka teblîğ etti. Kendi de bu emir ve yasakları büyük bir dikkatle yerine getirirdi. Çok ibâdet ederdi. Meleklerle görüşürdü. Melekler, cemâatler hâlinde ziyâretine gelir, Onunla sohbet ederlerdi. O da o meleklerin her birinin ismini, vazifesini, okuduğu tesbîhi bilir, göğe yükselirlerken onları seyrederdi. Bulutlara emir verirdi. Onun emriyle bulutlar sağa sola dağılırlardı. Bir mûcizesi de, gökyüzüne çıkıp, melekût âleminin acâyip hâllerini seyretmesiydi. Kavmine nasîhat ederdi. Resûlullah'tan bahsederdi. Onu methü senâ ederdi. Nûh tûfanını da bildirdi. Tafsilâtıyla anlattı. Fakat Peygamberliğine delâlet eden bu kadar açık mûcizeleri görmelerine rağmen, kavminden pek az kimse Ona îmân etti. Çoğu karşı geldi. İnanmadılar. İdrîs Nebî üzüldü. Hicrete karar verdi. Mü'minlere de emretti. Birlikte Bâbil'den çıktılar. Nil Nehrine ulaştılar. İdrîs aleyhisselâm nehrin kenarında durup, Allahü teâlâyı tesbîh etti. Sonra yanındakilere; "İşte, terk edip geldiğiniz yerdeki gibi bir nehir" dedi. (Devamı var)

.Yüz şehir kurdu

(Dünden devam) İdrîs aleyhisselâm'a Allahü teâlâ 72 lisânla konuşmayı nasîp etti. Her kavmi kendi lisânıyla dîne dâvet etti. Harp âletleri yaptı. Kâfirlerle savaştı. Pek çok esir aldı. Yüz şehir kurdu. İnsanlara hikmet ve matematik dersleri verdi. Fen ilimlerinden bahsetti. Tıp ve astronomi öğretti. Göklerin esrârından, yıldızlarla alâkalı derin bilgilerden ve hesap ilminden haber verdi. Kalemle yazı yazmayı. Elbise dikmeyi öğretti. Çok ibâdet yapardı. Öyle ki, gökteki melekler, Onun bu ibâdetlerini öğrenip kendisine hayranlık duydular. Hazret-i Azrâil de öğrendi. Ve Ona hayran oldu. Ziyâret etmek istedi. Hak teâlâdan izin aldı. İnsan sûretinde yanına vardı. O ise her gün oruç tutardı. O gün de oruçluydu. İftar vakti oldu. Sofrayı kurdu. Onu yemeğe dâvet etti. Melekül mevt yemedi. Üç iftar vakti böyle oldu. Üçüncüsünde; "Sen kimsin?" dedi. O da; "Ben ölüm meleğiyim" dedi. Ve ardından; "Seninle sohbet etmek için Allahü teâlâdan izin istedim. İzin verdi ve sana geldim" dedi. (Devamı var) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Bir anlık rûhumu al!"

(Dünden devam) İdrîs aleyhisselâm hazret-i Azrâil ile tanıştığına memnun oldu. Çok sevindi Ve kendisine; "Bir ricâm var" dedi. "Nedir?" deyince; "Bir anlık rûhumu al" dedi. O da; "İzin almam lâzım" dedi. Rabbinden izin istedi. Hak teâlâ; "Onun rûhunu al" buyurdu. O vakit rûhunu aldı. Bir müddet sonra iâde etti. Ama merak etmişti. Kendisine; "Bunu niçin istedin?" dedi. İdrîs Nebî; "Ölümün acısını tadayım da Rabbime daha fazla ibâdet edeyim diye istedim" dedi. Ardından; "Bir ricâm daha var" dedi. Hazret-i Azrâil; "Nedir o?" deyince; "Beni göklere çıkar. Cennet'i ve Cehennem'i göreyim" dedi. O yine; "İzin almam lâzım" dedi. Rabbinden izin istedi. İzin verilince Onu aldı. Göklere çıkardı. İdrîs Nebî Cehennemi gördü. Korkuya kapıldı. Hazret-i Azrâil'e; "Bir ricâm daha var" dedi. Melekül mevt; "Nedir o?" deyince; "Mâlik'e söyle, Cehennemin kapısını açsın, içini, bütün tabakalarını göreyim" dedi. (Devamı var) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Ben buradan çıkmam!"

(Dünden devam) İdrîs Nebî Cehenneme girdi. Her yerini gezdi, gördü. Ve dışarı çıktı. Bu defâ Cennet'i görmek istedi. Bunun için de izin verildi. Cennet'e girdi. Her yerini gezdi. Çok beğendi. Melek-ül mevt; "Haydi çık, seni yerine götüreyim" dedi. İdrîs aleyhisselâm; "Çıkmam!" dedi. Aralarında ihtilaf oldu. Anlaşamadılar. Melekül mevt Hak teâlâya iltica eyledi. Ne yapacağını sordu. Hak teâlâ, aralarını bulmak için bir melek gönderdi. O melek geldi. İdrîs Nebî'ye; "Niçin çıkmıyorsun" dedi. O şöyle cevap verdi: Allahü teâlâ; "Her nefs ölümü tadacaktır" buyurdu. Ben ölümü tattım. Yine Allahü teâlâ; "Her nefs Cehenneme uğrayacaktır" buyurdu. Ben oraya uğradım. Allahü teâlâ; "Onlar Cennete girince, artık hiç çıkmazlar" buyurdu. Bunun için çıkmıyorum, dedi. Hak teâlâ Melek-ül mevt'e; "İdrîs haklı. O oraya benim iznimle girdi. Oradan ancak benim emrimle çıkar" buyurdu. İdrîs Nebî Cennette kaldı. Şimdi de Cennettedir... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Ebû Bekr nerededir?"

Bir gün Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem" sabâh namâzını kılıp, mübârek yüzünü eshâba dönünce, Ebû Bekr-i Sıddîk'ı "radıyallahü anh" suâl etti. Cevâb gelmedi. Ayağa kalkıp; "Ebû Bekr nerededir?" buyurdu. Hazret-i Ebû Bekr "radıyallahü anh", en arka saftan; "Lebbeyk yâ Resûlallah!" dedi. Resûlullah emir buyurdu. Ebû Bekr'e yol açtılar. Efendimizin yanına geldi. Fahr-i kâinât hazretleri; "Yâ Ebâ Bekr, birinci rek'atta bana yetiştin mi?" diye sordu. O şöyle arz eyledi: "Yâ Resûlallah! Birinci safta sizinle tekbîr alıp, Fâtiha sûresini okumaya başlamıştım. Abdestimde vesvese oldu. Abdest için geri döndüm. Bir ses duydum. Ardıma baktım. Altından bir kap gördüm. İçi su dolu idi. Su kardan beyâzdı. Üstünde mendil vardı. Mendilin üzerinde, "Lâ ilâhe illallah Muhammedün Resûlullah Ebû Bekr-i Sıddîk" yazıyordu. Abdestimi aldım. Koşup size yetişdim..." Resûl-i ekrem hazretleri; "Müjdeler olsun sana yâ Ebâ Bekr. Ben namâzda kırâati tamâmladım ki, rükû'a gideyim. Dizlerim tutuldu. Sen gelmeyince, rükû edemedim. Sana abdest suyu veren Cebrâîl idi. Mendili koyan Mikâîl idi. Benim dizlerimi tutan İsrâfîl idi" buyurdular. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Hak teâlâ buyurdu ki..."

Abdullah bin Ömer "radıyallahü anhümâ" hazretlerinden rivâyet edilmiştir. Hazret-i Habîbullah "sallallahü aleyhi ve sellem"; "Hak teâlâ, doğru sözü, Ömer'in dili ve kalbi üzerine koymuştur" buyurdu. Yâni O doğru söyler. Sözleri hep haktır. Hakkı bâtıldan ayırır. Alî bin Ebî Tâlib de; "Biz Ömer'in "radıyallahü anh" sözlerinin hak olduğunu, kalblerin, Onun sözü ile sükûn bulduğunu uzak görmezdik. Yani hak olan, doğru olan söz, Onun lisânı üzerine yerleşdirilmiştir" demiştir. İNSANLARIN EN HAYIRLISI Hazret-i Câbir "radıyallahü anh" hazretlerinden rivâyet edilmiştir. O diyor ki: Hazret-i Ömer, Hazret-i Ebû Bekr hazretlerine "radıyallahü anhümâ"; "Ey Resûlullah'tan sonra, insanların en hayırlısı" diye hitâb etti. Hazret-i Ebû Bekr "radıyallahü anh" "Âgâh ol yâ Ömer. Sen bana böyle söyledinse, vallâhi gerçektir" dedi. Şöyle devam etti: Resûlullahın yanında idim. Kendilerinden işittim. Buyurdular ki: "Ömer'den hayırlı bir kimse üzerine gün doğmamıştır." Ukbe bin Âmir nakleder: Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem"; "Eğer benden sonra Peygamber gelmek ihtimâli olsa idi, Ömer bin Hattâb Peygamber olurdu" buyurdu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Ben nezr ettim ki!.."

Resûl-i ekrem Efendimiz bir gazâdan sâlimen dönmüştü. Huzuruna bir câriye gelip; "Yâ Resûlallah! Sen gazâdan sâlimen geri dönersen, huzûrunda tef çalıp tegannî edeyim diye nezr etmiştim" dedi. Server-i âlem; "Nezr ettiysen çal, yoksa çalma" buyurdu. Câriye; "Nezretmiştim" dedi. Ve çalmaya başladı. Hazret-i Ebû Bekr geldi. Câriye susmadı. Hazret-i Alî geldi. Yine susmadı. Hazret-i Osmân geldi. Çalmaya devam etti. Hazret-i Ömer gelince, hemen defi yere koyup, üzerine oturdu. Resûl-i ekrem; "Yâ Ömer! Şeytân senden korkar. Ben otururken bu câriye tef çaldı. Ebû Bekr geldi, yine çaldı. Alî geldi, yine çaldı. Ama sen gelince tefi yere koyup, üzerine oturdu" buyurdu. GEL SEN DE SEYRET Hazret-i Âişe "radıyallahü anhâ" der ki: Bir gün Habeşîler raks ediyor, halk da onları seyrediyordu. Resûlullah bana; "Yâ Âişe! Sen de seyr et" buyurdu. Biraz seyrettim. Az sonra; "Doymadın mı?" buyurdu. "Doymadım" dedim. O ara Hazret-i Ömer geldi. Halk korkup dağıldılar. Peygamberimiz; "Muhakkak görürüm ki, insan ve cin şeytânları Ömer'den kaçarlar" buyurdu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 w

.Yaptıkları ona zarar vermez!"

Hazret-i Osmân "radıyallahü anh" Tebük gazâsında "bin altın" getirdi. Resûlullahın kucağına döktü. Efendimiz çok sevindi. Mübârek elini altınların arasına sokup karıştırdı ve; "Osmân'a bundan sonra yapdıkları zarar vermez" buyurdu. Allahü teâlâ emretti. Hazret-i Cibrîl geldi. Ve meâl-i şerîfi; "Allah yolunda mallarını sarf eden kimseler, verdikleri şeylerle karşısındakileri minnet altında bırakmazlar. Onların ecrini, onların Rabbi verir. Onlar için korku ve üzüntü yoktur" olan âyet-i kerîmeyi getirdi. Minnet nedir? Minnet, ihsân ve ikrâmda bulunduğu kimseye; "Ben sana şunu verdim, bunu verdim" diyerek, yaptığı iyiliği onun başına kakmak, onu üzmektir. Bir sahâbî anlatır: Resûlullah hazretleri Eshâb-ı kirâmı Tebük gazvesine teşvîk ettiler. Hazret-i Osmân kalkıp; "Yâ Resûlallah! Yüz deve, palanları ile birlikte fîsebîlillah benim üzerime olsun!" dedi. Resûlullah kalktılar. Yine teşvîk ettiler. Hazret-i Osmân kalkıp; "Yâ Resûlallah! Üçyüz deve, çulları ile ve palanlarıyla fîsebîlillah benim üzerime olsun!" dedi. Efendimiz memnun oldu. Ve eshâba karşı; "Osmân, bundan sonra, nâfilelerden bir amel etmese de, bir beis yoktur. Zîrâ yaptığı ihsanlar, ona kifâyet eder" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Hazret-i Alî iyi bilir"

Kays bin Hâris rivâyet eder: Bir kişi hazret-i Muâviye bin Ebî Süfyân'dan "radıyallahü anhüm" bir mesele suâl etti. Hazret-i Muâviye; "Bu suâli, var hazret-i Alî'den suâl et ki, o benden iyi bilir" dedi. O kişi; "Ben senin cevâbını isterim" dedi. Hazret-i Muâviye; "Niçin?" deyince; "Senin vereceğin cevâbı Alî'nin cevâbından çok severim" dedi. Hazret-i Muâviye kızdı. Ona darıldı. Ve kendisine; "Sen yalan söyledin. Sen kötü kişisin. Muhakkak sen, Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem" hazretlerinin ilimde muazzez ve mükerrem tuttuğu kimseyi kötüledin" dedi. Ve şöyle anlattı: "Efendimiz aleyhisselâm, Alî bin Ebî Tâlib hakkında; (Yâ Alî! Sen benim yanımda, Hârûn'un Mûsâ 'aleyhimesselâm' yanında olduğu gibisin. Lâkin benden sonra Peygamber gelmez) buyurdu. Ona kıymet verirdi. Çok şâhit oldum. Hazret-i Ömer 'radıyallahü anh' devamlı sûrette Onun ile meşveret ederdi. Onun bilgisine kıymet verirdi. Bir müşkili olsa; -Alî burada mıdır? diye sorardı. Onun bilgisine güvenirdi..." Bunları anlattı. Sonra o kişiye; "Kalk, Allahü tebâreke ve teâlâ hazretleri ayaklarına kuvvet vermesin" buyurdu. Ve adını divânından sildi. > www.gonulsultanlari.com Tel

.Kalk yâ Ebâ Türâb!"

Hazret-i Alî'nin "kerremallahü vecheh" bir ismi de Ebû Türâb idi. Kendisi zaman zaman; "Bana Ebû Türâb adından daha sevgili ad yoktur. Zîrâ onu Fahr-i âlem Efendimiz koymuştur" buyururdu. Hâdise şöyle oldu: Bir gün İmâm-ı Alî ile hazret-i Fâtıma-tüz Zehrâ "radıyallahü anhümâ" küsüştüler. İmâm-ı Alî kalktı. Mescide vardı. Kuru toprağa yattı. Hazret-i Fâtıma ise Server-i âlem hazretlerine varıp; "Babacığım! Yanlışlıkla Alî'yi küstürdüm. Ama bilirim ki, suç benimdir" dedi. Efendimiz kalktılar. Mescide vardılar. Gördüler ki, toprakta yatar. Yüzüne toz toprak yapışmış. Onu böyle görünce; "Kalk yâ Ebâ Türâb!" diye seslendiler. Hazret-i Alî sesi duydu. Hemen ayağa fırladı. Bu hitâbtan çok hoşlandı. İşte bu sebepten; "Bana, Ebû Türâb isminden daha sevgili isim yoktur" buyururdu. Bir sahâbî anlatır: Efendimizin huzûrundaydım. Bana seslendiler. Ben cevâben; "Lebbeyk yâ Resûlallah!" dedim. Bana bakıp; "İster misin ki, Cennetin direğini sana göstereyim?" buyurdu. "İsterim yâ Resûlallah!" dedim. Hazret-i Alî'yi gösterip; "Bu kişi ve bunun ehli, Cennetin direğidirler" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Gülmenize sebep nedir?"

Hanım sahâbîlerden hazret-i Ümmü Hiram "radıyallahü anhâ", Efendimiz'in "aleyhissalâtü vesselâm" süt teyzesidir. Resûlullah Efendimiz, sık sık ziyâretine giderdi bu hanımın. Yine bir gün gitmişlerdi. Bir miktar uyudular. Gülerek uyandılar. Ümmü Hiram merak etti. Ve kendilerine; "Gülmenize sebep nedir yâ Resûlallah?" diye sordu. Efendimiz; "Bir rüyâ gördüm de sevincimden güldüm" buyurdular. "Ne gördünüz yâ Resûlallah?" "Rüyâmda ümmetimden bir kâfile gazâya gidiyordu. Ama karadan değil, denizden, gemilerle" buyurdular. Ümmü Hiram; "Yâ Resûlallah! Duâ buyurun, ben de onlardan olayım" diye arz etti. Efendimiz; "Yâ Rabbî! Bunu da onlardan eyle!" diye duâ buyurdular... Aradan yıllar geçti. Efendimiz vefât etti. Hazret-i Osmân'ın hilâfeti zamanında Kıbrıs'a bir sefer düzenlendi. Hazırlık tamamlandı. Denize açılıyorlardı. Ümmü Hiram "radıyallahü anhâ" da katıldı bu sefere. Seksenaltı yaşındaydı. Elinde kılıç, atını koştururken gençler imrenirdi Ona. Tek gâyesi vardı: Şehid olmak. Ve kavuştu nihâyet. Larnaka'da atı tökezledi. Ve yere düştü. Şehit olmuştu... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Dîni bütün bir Müslümandı

Orhan Gazi, halîm selîmdi. Son derece merhametliydi. Kolay kızmazdı. Kızarsa, belli etmezdi. Çok âdildi. Onun güzel ahlâkına hayran olan Hristiyanlar, kendilerinden idareciler yerine Osmanlı idaresi'ni tercih ederlerdi. İyi bir teşkîlâtçı. Cesur bir kumandan. Mükemmel idareciydi. İlme ve âlimlere hürmetkârdı. Oğluna vasiyeti şöyledir: "Oğul! Saltanatına mağrur olma. Dünyâ saltanatı geçicidir. Lâkin büyük fırsattır. Bunu iyi değerlendir. Rumeli fethini tamamla. Konstantiniyye'yi fethet. Yahut fethe hazırla! Cennet mekân babam Osman Gâzi Han, Söğüt ve Domaniç'ten ibaret bir avuç toprağı beylik yaptı. Biz, onu hanlık yaptık. Sen daha da yücelteceksin! Osmanlı'ya iki kıt'a yetmez. Zîrâ i'lâ-yı kelimetullah, iki kıt'aya sığmayacak kadar yüce bir dâvâdır. Selçuklu'nun vârisi biz olduk. Roma'nın vârisi de biziz. Oğul! Adâletle hükmet. Gazileri gözet! Dîne hizmet edenlere hizmeti şeref say! Fakirleri doyur! Zâlimleri cezalandır. Adâletin en kötüsü geç tecellî edenidir. Geciken adâlet zulümdür! Biz yolun sonuna geldik. Sen başındasın. Cenâb-ı Hak yardımcın olsun." (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Geyikli Baba

(Dünden devam) Orhan Gâzi'nin İnegöl'de bir baba dostu vardı. Korkut Alp... Çok ihtiyarlamıştı. Ona bir adam yolladı. Dervişlerden sordurdu. Korkut Alp, haberciye; "Bizim yörede bir garip derviş vardır. Dağda belde dolaşır. Kurtla geyikle söyleşir. Mübarek bir kişidir" dedi. Haberci döndü. Bu haberi arz edince; "Onu incitmeden getirin" dedi. Lâkin o, dâveti kabul etmedi. Orhan Gâzi'nin kendi yanına gelmesini de istemedi. Sebebini sorunca; "Dervişler kalb ehli olur, zamanını gözetirler. Vakti dolunca gelirler ki, duâları makbul ola" dedi. Orhan Gâzi boyun büktü. Beklemeye başladı. Bu derviş bir gün bir kavak fidanını kökünden çıkararak, Bursa'ya gitti. Saray avlusuna girdi. Fidanı bahçeye dikti. Ve Orhan Gâzi'ye; "Bu, bizim hediyemizdir. Burada durdukça, dervişlerin duâsı seninledir" dedi. Ve geri gitti. Orhan Gâzi ardından yetişip; "İnegöl yöresi senin olsun" dedi. O istemedi. "Bir ikramımızı kabul edin" deyince; "Peki kalbin kırılmasın! Şu tepecikten berisi, dervişlerin avlusu olsun" dedi. O derviş vefat edince, kabrinin üzerine bir türbe, yanına bir mescit yaptırdı. Oraya Geyikli Baba denilmektedir. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Namaz kılıyor Sultânım"

(Dünden devam) Çandarlı Kara Halîl Hayreddîn Paşa, İznik toprağını nurlandıran bir Allah dostudur.Bu zât, Orhaniye medresesinde talebe iken bir gün Sultân Orhan geldi o medreseye. Kendisini karşıladılar: "Buyurun Sutânım, hoş geldiniz." "Hoş bulduk, baş müderrisle görüşecektim." "Namaz kılıyor Sultânım. Hemen çağıralım" dediler. Sultân elini kaldırıp; "Hayır, rahatsız etmeyin, biz bekleriz" dedi. Evet, yanlış okumadınız. Bir Osmânlı pâdişâhı medreseye gelmiş, baş müderrisle görüşmek için makamında Onu bekliyor. Hani bugünkü tâbirle, bir cumhurbaşkanı, bir üniversiteye gitmiş, rektörle görüşebilmek için, odasında onu bekliyor. Osmânlıda ilim böyle idi. Âlim böyle kıymetliydi. Sultan bir müddet bekledi. Sonra görüşüp sohbet ettiler. Orhan Gâzi bir ara; "Hocam, yakında bir gazâya çıkacağız. Bize, yol boyunca danışacağımız, sorup fetvâ alacağımız bir âlime ihtiyacımız var" diye arz etti. Baş müderris Alaaddîn Esved hazretleriydi. "Başüstüne Sultânım!" dedi. Ve gözlerini talebe üzerinde gezdirip, Çandarlı Kara Halîl'i işâret ederek; "Şu talebeyi götürün" buyurdu. Evet, henüz medrese talebesi olan Kara Halîl, bütün bir sefer müddetince müşâvirlik yaptı sultâna. Pâdişâh, Onun onayını almadan bir işe kalkışmadı. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlem

.Ümmetini hesâba getir!"

Kıyâmet gününde, Peygamber Efendimiz "sallallahü aleyhi ve selem" ümmetinin önünde durur. Hak teâlâ; "Ey Habîbim! Ümmetini hesâba getir!" diye emreder. Resûl-i Ekrem "aleyhisselâm" Ümmetinin cümle âlimlerini, sâlihlerini, şehid ve velîlerini ileri sürer. Hak teâlâ; "Ey Habîbim! Ümmetin bu kadar mı? Sen itâat edenleri getirdin, âsîler hani? Âlimleri getirdin, zâlimler hani? Bunlar, namaz kılanlar, kılmayanlar hani?" diye sorar. Server-i âlem "aleyhisselâm"; "Yâ Rabbî! Buyurduğun gibidir. Lâkin onlar, aslâ puta tapmayıp sana şirk koşmadılar. Onların günahlarını bu hâlis îmanlarına bağışla" diye yalvarır. Hak teâlâ; "Ey sevgili Habîbim! Senin ümmetinin hepsine şefkatim çoktur benim. Ben onları sevmiş, kendime muhâtab kılmışım. Onlarla söyleşmeyi seviyor, bu sebeple hesâba çağırıyorum. Böyle olmasaydı, hepsini, hiç hesapsız Cennete koyardım" buyurur. SAÇLARINI OKŞADILAR Resûlullah "aleyhissalâtü vesselâm", çocuk sahâbîlerden hazret-i Umeyr'in "radıyallahü teâlâ anh" saçlarını okşadılar bir gün. O vakit çocuktu. Sonra yaşlandı. Yaşı seksene vardı. Ama saçları hâlâ siyahtı mübârek zâtın. Bir tek bile ak düşmedi o saçlara. > www.gonulsultanlari.com Tel: (

.Ülü'l-azm peygamberlerden

Nûh aleyhisselâm İdrîs aleyhisselâmdan sonra gönderilen peygamber olup, ülü'l-azm denilen en büyük altı peygamberin ikincisidir. İdrîs aleyhisselâm göğe çıkarıldıktan sonra, insanlar azdılar. Doğru yoldan ayrıldılar. Putları ilah tanıdılar. Onlara tapındılar. Cenâb-ı Hak, bunlara Nûh aleyhisselâm'ı peygamber olarak gönderdi. Onları dîne dâvet etti. İnanan az oldu. Oğullarından Sâm, Hâm ve Yâfes ile pek az kimse îmân etti. Kendi oğlu Ken'ân başta olmak üzere kavminin çoğu îmân etmedi. Onu inkâr ettiler. Karşı geldiler. Hatta hakâret ettiler. Alaya aldılar. İşkence yaptılar. Nûh Nebî üzüldü. Onlara bedduâ etti. Allahü teâlâ bedduâsını kabul edip, bir gemi yapmasını emretti. Geminin yapımı bitti. Ve tûfan başladı. Gökten boşalıyordu. Yerden fışkırıyordu. Sular yükselmeye başladı. Nûh Nebî gemiye bindi. Mü'minleri de bindirdi. Seksen kişiydiler. Hazret-i Nûh gemiye her hayvandan da birer çift aldı. Oğlu Ken'ân'a; "Gel, gemiye bin" dedi. Binmedi. "Dağa çıkar kurtulurum" dedi. (Devamı var) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Tûfan altı ay sürdü

(Dünden devam) O an bir dalga geldi. Oğlu Ken'an boğuldu. Sular yükselip dağları aştı. İnsanlar ve hayvanlar telef oldu. Tûfan altı ay sürdü. Sonra durdu. Sular çekildi. Gemi, Cûdî dağına oturdu. İnsanlar, Hazret-i Nûh'un üç oğlundan çoğalıp yeryüzüne dağıldılar. Bunun için, Nûh aleyhisselâma "İkinci Âdem" denir. Bin yaşında vefât etti. Hazret-i Nûh'un annesi, Ona hâmile iken, kendisi ve doğacak çocuğu hakkında, zamânın zâlim hükümdârından korkuyordu. Derken doğum yaklaştı. Gizlice evden çıktı. Bir mağaraya gitti. Orada doğum yaptı. Doğumdan sonra çocuğunu mağarada bırakıp, büyük bir üzüntü ile, içli gözyaşları dökerek ve "vâh oğlum!" diye sızlanarak mağaradan ayrılmak üzereydi. O anda bir şey oldu. Bir mûcize gerçekleşti. Yeni doğmuş ve kundağa sarılmış olan Hazret-i Nûh, Allahü teâlânın izni ile konuşmaya başladı. Eğilip kulak verdi: "Anneciğim! Benim için endîşe etme! Beni yaratan, elbette beni korur" diyordu. Bu sözleri duydu. Üzüntüsü gitti. Rahatladı. Ona sevgisi kat kat arttı. Lâkin böyle bir yavruyu mağarada bırakıp gitmek, ona çok zor geldi. (Devamı var) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Onu Allaha emanet etti

(Dünden devam) Nûh Nebî'nin annesi, yeni doğurduğu oğlunu mağarada bırakıp, yaşlı gözlerle dışarı çıktı. Onu Allaha emanet etti. Ağlayarak eve döndü. Oğlu mağarada kaldı. Kırk gün geçti. Melekler onu aldılar. Annesine götürdüler. O buna çok sevindi. Hazret-i Nûh, zâhirde ve bâtında çok güzel, pek mükemmel idi. Bütün güzel sıfatları kendinde toplamıştı. Şekl-i şemâili. Vücut görünüşü. Huyu ve yaratılışı Hazret-i Âdem'e benzerdi. Müminlerin sayısı azdı. Üçü beşi geçmezdi. Nûh Nebî gençliğinde çobanlık yaptı. Kavminin sürülerini otlattı. Ticâret de yaptı. Kavmin başında Dermesil isminde çok zâlim bir hükümdâr vardı. Kâbil'in soyundandı. İçki içer, kumar oynardı. Puta tapardı. İşi oyun eğlence idi. Binlerce put vardı. Her kabîlenin putu ayrıydı. Dermesil emretti. Bir puthâne yaptılar. Putları oraya topladılar. Bir de hizmetçi tuttular. Hazret-i Nûh, onların bu gülünç hallerini tasvip etmez ve onlardan uzak kalırdı. Aralarına karışmazdı. Bayramlarına da gitmezdi. Allahü teâlâ Onu, bu azgın kavme peygamber olarak gönderdi. (Devamı yarın) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Ben Cebrâil'im!.."

(Dünden devam) Hazret-i Nûh "aleyhisselâm" elli yaşında iken Hak teâlâ Ona Cebrâil aleyhisselâmı gönderdi. O da yanına gelip; "Esselâmü aleyke yâ Nûh!" dedi. O da cevap verdi: "Aleykesselâm, kimsiniz?" Cebrâil aleyhisselâm; "Ben Cebrâil'im. Allah tarafından, peygamberliğini bildirmek için geldim. Allahü teâlâ sana selâm ediyor. Dermesil ve kavmine git! Onları, Allaha îmân etmeye ve O'na ibâdet yapmaya dâvet et!" dedi. Ve geri gitti. Hazret-i Nûh emri aldı. Teblîğe başladı. Ama gizli gizli. Kavmi çok azgın idi. Sefâhet içindeydiler. İçki ve kumar. Zinâ, zulüm, haksızlık. Her türlü ahlâksızlık. Yâni her kötülük vardı. O emr-i mâruf yapıyordu. Kimse inanmıyordu. Zîra işlerine gelmiyordu. Ona karşı çıktılar. O kavmin bir bayramı vardı. Bir yerde toplanırlardı. Putlara taparlardı. İçki içerlerdi. Çalıp oynarlardı. Kadın erkek karışıktı. Hepsi de çıplaktı. Zina yaparlardı. Nûh Nebî oraya vardı. Emr-i mâruf yapacaktı. Giderken de; "Allah'ım! Onlara karşı bana yardım et" diye yalvardı. (Devamı var) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bütün putlar devrildi!

(Dünden devam) Nûh Nebî tepeye çıktı. Ve yüksek sesle; "Ey kavmim! Allahü teâlâ tarafından, size nasîhatçi olarak geldim. Sizi, Allaha îmâna ve O'na ibâdet etmeye dâvet ediyorum. İbâdet edilecek O'ndan başkası yoktur" diye nidâ etti. Onun sözü bitti. Bütün putlar yere devrildi. Hem yüzleri üzerine. Hükümdar zâlim biriydi. İsmi Dermesil'di. Yanındakilere; "Bu da kim?" dedi. Hafife almıştı. Onlar da; "Ey Melik! O, bizim kavmimizdendir ama bize uymaz. İsmi Nûh. Önceleri akıllı idi. Sonra aklını kaybedip peygamber olduğunu, Allah'tan kendisine vahiy geldiğini iddiâ etmeye başladı" dediler. Dermesil sordu: "Peki ne söylüyor?" Etrâfındakiler; "O, insanları, bir olan Allah'a îmân etmeye, O'ndan başkasına ibâdet etmemeye dâvet ediyor. İbâdet edilecek O'ndan başkası yoktur diyor. Bizi, putlarımıza ibâdet etmekten menediyor" dediler. Dermesil kızdı. "Onu getirin!" diye emretti. Adamları gittiler. Tutup getirdiler. Dermesil Onu gördü. Ve kendisine; "Yazık sana. Demek sen bizim ilâhlarımızı inkâr ediyorsun ha! Söyle bakalım sen kimsin?" dedi. (Devamı var) -------------------- www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Ben Allah'ın peygamberiyim"

(Dünden devam) Nûh Nebî Dermesil'e; "Ben Nûh bin Lamek'im. Âlemlerin Rabbi olan Allahü teâlânın peygamberiyim. Sizleri, putları terk edip, Allahü teâlâya îmâna dâvet ediyorum" buyurdu. Dermesil; "Ey Nûh! Sen bize, bizim bilmediğimiz şeyler anlatıyorsun. Biz senin saçmaladığını zannediyoruz. Eğer mecnûn isen, tedâvi ettirelim. Fakir isen yardım edelim" dedi. Hazret-i Nûh; "Ben deli değilim ki, tedâvi edesiniz. Fakir değilim ki, yardım edesiniz. Mülk Allahü teâlânındır. Benim sizden istediğim tek şey, Lâ ilâhe illallah demeniz ve benim, Peygamber oduğumu tasdik etmenizdir" buyurdu. Dermesil dinledi. Fenâ hâlde kızıp; "Ey Nûh! Bugün bayramımız olmasaydı, seni öldürürdüm" dedi. Hazret-i Nûh'a ilk îmân eden, Amûre isminde bir hanımdır. Bu hanımla evlendi. Bundan üç oğlu oldu. Sâm, Hâm, Yâfes. Üç de kızı oldu. Hadûre, Nesûre, Mahbûre. Bir kadın daha îmân etti. Onunla da evlendi. Ken'ân bu kadından oldu. Fakat bu kadın daha sonra, Nûh aleyhisselâmın dîninden dönüp, mürted oldu. Müminlerin sayısı azdı. Çoğu inanmadı. Hazret-i Nûh, inanmayanları Allahın azâbı ile korkuttu. (Devamı yarın) www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İşkence ederlerdi

(Dünden devam) Hazret-i Nûh, inanmayanları Allahın azâbı ile korkutunca, kâfirler rahatsız oldular. Çâreler aradılar. En iyisi Onu susturmaktı. Veya sindirmekti. Eziyete başladılar. Onlara göre Peygamber olacak zâtın, ya bir melek, ya da melik yâni hükümdâr olması gerekiyordu. Öyle düşünüyorlardı. Bir gün toplandılar, Hazret-i Nûh'a gelip; "Etrâfındaki o rezil, aşağı, mal mevki sâhibi olmayan kimseleri kov! O zaman belki biz de sana inanırız. Yoksa onlarla beraber olmayı kendimiz için aşağılık sayarız" dediler. Hazret-i Nûh kabul etmedi. Müminleri uzaklaştırmadı. Hiç yola gelecek gibi değillerdi. O ne dese, inkâr ediyorlardı. Hakâret ediyorlardı. Hattâ işkence ederlerdi. Nûh aleyhisselâm, kavminin yaptıklarına sabrediyor, belki îmân ederler ümidiyle, teblîğe devam ediyordu. Gece kapılarını çalıp; "Ey kavmim! La ilâhe illallah deyiniz!" diye yalvarıyordu. Onlarsa inanmıyordu... Yıllar böyle geçti. Hakâret ettiler. Sefîh dediler. Deli dediler. Ama O aldırmadı. Teblîğe devam etti. Üzerine hücûm ettiler. O ise Peygamberliğini teblîğ husûsunda hiçbir şeyden yılmıyor, kavminin bütün taşkınlıklarına rağmen, vazifesinden bir an geri kalmıyordu. (Devamı var) > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Seni taşla öldürürüz!

(Dünden devam) Nûh Nebî nasîhat ediyordu. Kavmi inanmıyordu. İnkâr ediyorlardı. Sonunda Ona gelip; "Bu işten vazgeçmezsen seni taşla öldürürüz!" dediler. O teblîğine devam etti. Onlar da zulme devam ettiler. Dövdüler. Azarladılar. Tokatladılar. O nasîhat ettikçe onlar hücum edip, bayıltıncaya kadar dövüp, ayaklarından çekerek mübârek vücûdunu mezbelelik yerlere atıyorlardı. Bazen de toplanırlardı. Üstüne taş atarlardı. Vücudu taşlarla örtülürdü. Görünmez olurdu. Öldü zannederlerdi. Mübârek vücûdunu eski bir hasır parçasına sarıp, evine atıverirlerdi. Cebrâil aleyhisselâm gelirdi. Onu oradan çıkarırdı. Yaralarını temizlerdi. Tedâvi ederdi. Böylece sıhhate kavuşunca, Allahü teâlâya hamd ve şükreder, iki rekat namaz kıldıktan sonra; "Yâ Rabbî! İzzetine yemîn ederim ki, onlardan bana gelen bu belâ ve musîbetler, benim sabrımı arttırmaktan başka bir şey yapmıyor" derdi. Hiç şikâyet etmezdi. Yine kavmine giderdi. Yine nasîhat ederdi. Böylece seneler geçti. Hattâ asırlar geçti. Ama ilk îmân edenlerden başka kimse îmân etmiyordu. (Devamı var) > www

.Allah'ım! Kavmimi affet!"

(Dünden devam) Nûh aleyhisselâm, yorulmadan yılmadan kavmine nasîhat ediyor, onları îmâna ve hidâyete çağırıyordu. Ama îmân etmezlerdi. Aksine küfürleri artardı. Eziyetleri çoğalırdı. O ise hep sabreder; "Allah'ım! Kavmimi affet. Çünkü onlar bilmiyorlar" derdi. Melekler Ona acırdı. Hak teâlâya münâcât edip; "Yâ Rabbî! Sen bu kâfirlere karşı ne kadar halîmsin. Onlar senin peygamberine bu kadar kötü muâmelede bulundukları hâlde, sen onlara azâb göndermiyorsun" derlerdi. Böylece dörtyüzelli sene geçti. Kâfirler Ona gelip; "Eğer sözünde sâdıksan, bize vâdettiğin azâbı getir de görelim" dediler. Nûh aleyhisselâm; "Allahü teâlâ ne vakit dilerse o vakit gönderir" buyurdu. Ve kıtlık başladı. Kırk yıl yağmur yağmadı. Hiç çocukları olmadı. Olanlar da öldü. Malları davarları helâk oldu. Nesilleri kesildi. Bağları bahçeleri kurudu. Geçim darlığına düştüler. Ne yapacaklarını bilemediler. Hazret-i Nûh'a gelip; "Bize yardım et" dediler. O da kavmine; "Şirkten dönün. Rabbinizden af dileyin. Böylece Allahü teâlâ size nîmetlerinin kapısını açar" buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.