Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerini sevenlerden birinin, çok sevdiği, emin bir hizmetçi kölesi vardı ki, kaybetti bir gün onu. Semerkand'ın her ücra köşesini aradıysa da bulamadı. Yine böyle ararken, Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerini gördü. Koşup tuttu atının dizginini. Derdini anlatıp; - O benim her şeyimdi. Ne olur halledin bu derdimi, diye yalvardı. Büyük veli, eliyle köylerden birini işaret edip; - Şu köyde aradın mı? diye sordu. - Hayır, aramadım efendim. - O köye bak. İnşallah orada bulursun. Adamcağız bir ümitle koştu o köye. Bir de ne görsün! Kölesi, bir çeşmenin başında, eli şakağında şaşkın vaziyette oturuyor. Yanında da su dolu bir testi var. Yaklaşıp; - Günlerdir nerelerdeydin? diye sordu. Kölesi anlattı. O gün evden çıkmıştım ki, bir atlı beni tutup uzaklara kaçırdı. Sonra da, köle diye sattı birine. Günlerdir onun hizmetlerini görüyordum. Bugün de çeşmeden su almaya gönderdi beni. Suyu doldurup tam geri dönecektim ki, kendimi bu çeşmenin yanında buldum. Rüya mı görüyorum? diye şaşkın şaşkın düşünüyordum ki sizin geldiğinizi fark ettim ileriden. Adam gülümseyerek; - O büyük velinin kerameti, diye mırıldandı hafifçe. GÜLEREK GÜNAH İŞLEYEN.../ Bu zat bir gün; - Kim, bir haram karşısında gözünü kapatırsa, Cenâb-ı Hak onun gönlünü "iman"la doldurur, buyurdu. Ve ilave etti: - Bugün gülerek günah işleyenler, yarın ağlayarak Cehenneme girerler. Dinleyenler; - Ya tövbe ederse efendim? dediler. - Günahına tövbe eden, hiç yapmamış gibidir, buyurdu

.Eğer şeyhlik yapsaydım!.."

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri, ekseri sultanlara gider, tesirli sözleriyle onlara nasihat edip İslâmiyeti kuvvetlendirirdi. Üstlerinde öyle çok nüfuzu vardı ki, cihan padişahları boyun eğmişlerdi bu büyük veliye. Nitekim kendisi; - Eğer şeyhlik yapsaydım, hiçbir şeyh bir yerde bir talebe bulamazdı. Ama bize başka vazife verildi, buyurmuştu yakınlarına. - O hangi vazife efendim? dediler. - Dini kuvvetlendirip, İslâmiyeti yaymak görevi verildi ki, biz bunları temin etmeye çalışıyoruz işte. ÇİN SULTANI BİLE!.. Bir gün de sevdiklerine; - Allahü teâlâ bize öyle tesir vermiştir ki, istesem, Çin sultanı bana köle olurdu, buyurdu. İlahlık dâvâ eden o mağrur hükümdarı öyle tesir altında bırakabilirim ki, sultanlığı bırakıp, yalın ayak, baş açık kapıma koşardı. Ve ilave etti: - Biz böyle bir tasarrufa sahipsek de, edebi gözetip Ona boyun eğer, Onun iradesine rıza gösteririz. İHLAS NEDİR? Bu zat, bir gün; - İhlas, her işi, yalnız Allah için yapmaktır, buyurdu. Ve ekledi: - Nice oruç tutanlar vardır ki, o oruçtan kârları, yalnız açlık ve susuzluk, nice ibadet yapanlar da vardır ki, kârları, sadece yorgunluktur. Zira bu ibadetleri Allah için yapmamışlardır. AKILLI İNSAN Bir gün de, bir talebesi; - İnsanların en akıllısı kimlerdir efendim? diye sordu. Cevaben; - Zahidlerdir, buyurdu. Çünkü onlar dünyaya kıymet vermez. Dünyaya düşkün olmamaları, akıllı olduklarını gösterir. Akıllı insan, önce ahiretini düşünür. Orası için hazırlık yapar şimdiden... www.gonulsultanlari.

.Sultanla ne işin var?.."

Semerkant'ta Mirza Abdullah diye bir sultan vardı ki, Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri, onu görmeye gitmişti bir zaman. Kapıya çıkan sultanın adamına; - Sultanı görmek için gelmiştim, buyurdu. Ama adam edebsizdi. Küstah bir tavırla; - Bizim padişahımız pervasız biridir, dedi. Öyle kolay değildir onunla görüşmek. Sonra küçümser bir eda ile; - Gördüğüm kadarıyla derviş bir haliniz var. Bir dervişin koca bir sultan ile ne işi olabilir? deyiverdi. Dedi ama Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri gadaba geldi bu sözlerinden. O edebsiz adama; - Bana bak! Senin o melikin pervasızsa, onu pervalı biriyle değiştiririz. Git, söyle bunu kendisine. Ve bir hafta sonra neler olacağını görün! buyurdu. Ve kalemini çıkarıp, o melikin ismini eliyle bir duvara yazdı. Sonra parmağını ağzında ıslatıp, sildi o yazdığı ismi. Oradan Taşkent'e döndü yine. O gün, büyük korku girdi melikin kalbine. Aradan bir hafta geçmişti ki, memleketine bir hükümdar saldırdı birden. Onu öldürüp, bütün Semerkant'a hakim oldu. İsmi gibi, cismi de silinip gitti o gün. CENNETTE NAMAZ VAR MI? O devirde, çok namaz kılan ve bundan büyük lezzet alan bir kimse, bir gün bu zata gelerek; - Efendim, Cennette namaz kılmak var mı? diye sordu. Cevaben; - Hayır. Orada namaz yoktur, buyurdu. Çünkü Cennet, dünyada yapılan amellerin karşılığının verildiği yerdir. Amel yeri değildir orası. - Keşke olsaydı, dedi adam. - Neden? Acı acı içini çekti: - Âh ah! Namaz kılmadan nasıl durulur orada? www.gonulsultanlari.com T

."Niçin kaydettiniz?.."

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri, bazı talebesiyle bir yere gidiyorlardı ki, bir ara kâğıt kalem istedi talebenin birinden. Kağıda Ebu Said yazıp koydu cebine. Sonra da, bir Fatiha okudu onun için. Fakat hiçbiri, bunun hikmetini anlamadılar. Bir tanesi; - Efendim, Ebu Said ismini, o kağıda niçin kaydettiniz? diye sordu. Cevabında; - Bu, öyle birinin ismidir ki, çok yakında bu yerlerin hükümdarı olacak, Semerkant, Horasan ve Taşkent'i de alıp, bütün bu bölgelere hükmedecektir, buyurdu. Fazla zaman geçmemişti ki, Ebu Said ismi yükseldi hakikaten. Meğer evliyadan biri de o gece Ebu Said'in rüyasına girerek; - Yâ Ebâ Said! Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerinin sohbetine sen de katıl. Zira O, senin ismini yazıp cebine koydu. Ve senin nusretin için Fatiha okudu, buyurdu. Ve ilave etti: - Bu devrin kutbu odur ve şu anda Taşkent'tedir. Çabuk koş, gir o zatın hizmetine. Uyanınca, bu büyük zata tutulmuş gördü kalbini. Ve o gün yola çıkıp, Taşkent'e vardı. Ahaliden bir yere gittiğini öğrendi. Ve sürdü atını o istikamete. Bu aşkla koşturup yetişti büyük velîye. Kendisini görür görmez; - İşte, rüyada gördüğüm zat budur. İsmimi yazıp cebine koyan ve benim için Fatiha okuyan, bu zattır, dedi. Atından inip, attı kendisini mübarek ayağına. Görüşüp, diyarına döndü hemen. Ve Semerkant'ı fethetmek gayesiyle gelip himmet istedi bu büyük velîden. Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri; - Niyetin nedir? Eğer Allah içinse, sana yardım erişir, buyurdu. Duasını alıp yürüdü Semerkant üzerine. Ve bir ara bu büyük velîyi gördü ordusunun önünde. Ondan kuvvet alıp, bir hücum! emri verdi. İki saat içinde fethetti bu ülkeyi. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sana yakışıyor mu?.."

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri zamanında Semerkant Sultanı, Ahmed Mirza adında biriydi ve bu zata bağlıydı gönülden. Kardeşi Sultan Mahmud da Semerkant yakınında başka bir yerin hükümdarıydı. Ancak bu Sultan Mahmud, kardeşi Ahmed Mirza'nın toprağına göz dikmiş olup, savaşmak için fırsat kolluyordu. Ahmed Mirza, kardeşinin bu niyetini öğrenince, Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerine gidip durumu arz etti. Büyük veli, Sultan Mahmud'a mektup yazıp; - Bu, sana yakışıyor mu? İkiniz de kardeşsiniz ve hükümdarsınız. Savaşmak değil, kardeşine yardım etmek yakışırdı sana. Vazgeç bu işten. Yoksa, sen zararlı çıkarsın, buyurdu. Ancak dinlemedi Sultan Mahmud. Ordusunu toplayıp, yürüdü Semerkant'a. Ahmed Mirza derhal Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerine giderek; - Bu orduya güç yetirmek imkânsız, diye arz etti. Ama o büyük veli; - Hiç korkma, buyurdu. Allah'ın izni ile, biz bu işe kefiliz. Nihayet harp başladı. Düşman, yavaş yavaş şehre ilerliyordu. Hatta karşı mukavemeti kırmış, tam şehre gireceklerdi ki, kuvvetli bir kasırga kopuverdi bir anda. Öyle ki, göz gözü görmüyor, düşman askerleri birbirlerini kırıyor, atlarıyla birlikte yere devriliyorlardı. Harp meydanı, ana-baba gününe dönmüş, toz dumandan bir kimse diğerini göremiyordu. Kasırganın şiddeti daha da artınca, atlar, sahiplerini çiğneyip kaçmaya başladı. En son, Sultan Mahmut da, kaçtı harp meydanından. Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri; - Ey Ahmed! Geç ordunun başına, kaçanları takib et! diye seslendi. Koşturup, altı fersah takib ettiler düşmanı. Çoğunu kılıçtan geçirdiler. Velhasıl bu zatın himmet ve yardımıyla muvaffakiyet Ahmed Mirza'nın olmuştu yine. > www.gonulsultanlari.com Te

.Herkesten dua isterdi...

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri, kiminle karşılaşsa, mutlaka dua isterdi o kimseden. Kendisi anlatıyor: Büyük küçük, kiminle karşılaşsam, - Bana dua et, diye yalvarıyordum. Eğer dua ederse, uçuyordum sevinçten. Bir gün, başımdan şöyle bir hadise geçti: Verimli bir tarlası vardı annemizin. Annem, o tarladan buğday kaldırdıkça, benim hissemi de gönderiyordu bana. Bir sene, yine göndermişti hissemi. Ben, buğdayları kilere taşıdım. Döndüğümde, buğdayı getiren adamın geri gitmiş olduğunu gördüm. Niçin o kimsenin duasını almadım? diye çok üzüldüm. Hatta ağladım. Peşinden koşup; - Ne olur bana dua et. Belki senin duanla Rabbim beni bağışlar, diye yalvardım. O kişi hayret edip; - Herhalde beni başkasına benzettin, dedi. - Hayır, seni kimseye benzetmedim. Ne olur, dua et bana. O yine hayretle; - Ben cahil biriyim. Ama madem istedin, pekâlâ, sana bir dua edeyim, dedi. Ve ellerini kaldırıp; - Yâ Rabbî, aç bu gencin kalb gözünü, diye yalvardı. Anında kabul oldu duası. Kavuştum muradıma. EN KIYMETLİ İBADET Bir gün de bir talebesi; - Hocam, dinimizde en kıymetli ibadet nedir? diye sordu. Cevaben; - En kıymetli ibadet namazdır. Namaz, imandan sonra en kıymetli ibadettir dinimizde. Bir vakit namazı özürsüz kazaya bırakan, seksen hukbe Cehennemde yanacaktır, buyurdu. - Hukbe ne kadar zamandır efendim? - Seksen ahiret senesidir ki, her günü, seksen dünya senesi kadardır. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Doğru kitap okuyun!.."

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri bir sohbetinde; - Kardeşlerim, doğru kitap okuyun. Ruhunuzu faydalı ilimlerle doyurun. Nasıl ki bedenimiz gıdaya muhtaçsa, ruhumuzun da buna ihtiyacı var, buyurdu. Şöyle devam etti: - Bedenimiz, topraktan yaratıldığı için, onun gıdası, topraktan çıkan şeylerdir, ekmek gibi, su gibi, meyve ve sebze gibi. Ama ruh, âlem-i emirden yaratılmıştır. Bedenin gıdasından tad alamaz. Sordular: - Ruhun gıdası nelerdir efendim? - Ruhun gıdası manevi şeylerdir. İlim gibi, sohbet gibi, ibadet ve Kur'ân-ı kerim okumak gibi. Şöyle devam etti: - Beden, gıdasını muntazam alamayınca nasıl ki zayıf düşüp hastalanırsa, ruh da gıdasız kalırsa zayıflar, hasta olur, hatta ölür. - Ruhun ölmesi ne demek efendim? - Ruhun ölmesi, imansız olmasıdır mazallah. Cezası ise, sonsuz olarak yanmaktır Cehennemde. CENNETE GİRMEK İÇİN Bir gün de bir genç gelip; - Efendim, Cennete girmenin en kestirme yolu nedir? diye sordu bu zata. Cevaben; - Emr-i maruf yapmaktır, buyurdu. - O nedir ki hocam? - Emr-i maruf, Allah'ın kullarına doğru yolu öğretmektir evladım. Yani insanlara İslâmiyeti anlatıp veya bir ilmihal kitabı verip, ebedi saadete kavuşmalarına sebep olmaktır. - Su-i zan günah mı hocam? - Elbette günahtır. - Peki, büyük günahlardan mıdır efendim? - Elbette. Bir insanın hayatı boyunca kazandığı sevaplar terazinin bir kefesine, su-i zan günahı da diğer kefeye konsa, bu kefe ağır gelir. Üstelik 'kul hakkı'na da girer ki, bu haktan kurtulmak çok zordur ahirette. Çaresi bulunmaz. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Çabuk çıkın evlerden!.."

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri bir gün Taşkent'e gitmek üzere yola çıktı. Mevsim ilkbahardı. Yolda akşam olunca, bir talebesinin evinde misafir oldu o gece. Biraz sohbet ettiler. Yatma vakti gelince; - Evladım, sen de yanımda yat, buyurdu ev sahibine. Talebe; - Başüstüne efendim, dedi. Ve aynı odada yattılar ikisi de. Talebe tam uykuya dalmıştı ki, bir ses duyup uyandı. Hocasının sesiydi bu. Kendisine; - Evlat, uyuyor musun, yoksa, uyanık mısın? diye sormuştu. Cevap verdi: - Uyumuyorum efendim. - Pekâlâ, hemen kalk, eşyalarını topla ve dışarı çık, buyurdu. Ve ekledi: - Bütün mahalle halkını da uyandır. Herkes kıymetli eşyasını alıp çıksın evinden. Kendi de acele çıktı. Sonra meydanda toplanan köy halkına, - Beni takib edin! diyerek hızlı adımlarla yöneldi yakındaki tepeye. İnsanlar da peşinden. Az sonra tepenin üstüne toplanmışlardı bütün köy halkı. Herkes yanındakine; - Neler oluyor? - Buraya niçin geldik? - Bir şey mi var? diye soruyordu. Ancak kimse bilmiyordu bundaki hikmeti. Onlar böyle konuşuyordu ki, yukarıdan bir sel kopup, büyük şarıltıyla köye indi. Önüne ne geldiyse, alıp götürüyordu. Ağaçlar, evler, hayvanlar. Korkunç sel, kısa zamanda köyü harab etmiş, ama insanlar kurtulmuştu. Bu harikuladeyi hepsi gördü. Ve o gün, talebesi oldular bu büyük velinin. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Niçin kabul etmiyormuş?.."

Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerine bir gün bir kadı gelip; - Efendim, beni de talebeliğe kabul edin, diye rica etti. Ancak kabul etmedi büyük zat. Tekrar tekrar söyleyip yalvardıysa da, hiç iltifat etmedi. Talebesinden biri; - Efendim, falan kadı talebeliğe kabul edilmiyorum diye çok üzülüyor, diye arz etti. Büyük veli cevaben; - Evladım, o kadının gönlünde dünyalık var. On sene sonra kavuşacağı mevkiye hırslı olan bir kimseyi talebeliğe kabul etmek uygun olmaz. Böyle birine büyüklerin yolu anlatılmaz. Siz onu düşünmeyin, buyurdu. Aradan on sene geçti. Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri vefat etti. O kadı, baş kadı olmuş, muradına erdiği için de pek sevinçliydi. Ve artık bu yola girmek gibi bir arzu kalmamıştı kalbinde, Memnundu hayatından. Talebeler, onun bu hâlini görünce; - Hocamızın kerameti çıktı, dediler. Onu talebeliğe kabul etmemekte ne kadar haklıymış. Meğer kalbinde mevki makam düşüncesi varmış adamın!.. NAMAZ ÇOK MÜHİM Bu zat, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, namaz kılmamak üç türlü olur, buyurdu. - Onlar nedir efendim? dediler. - Birincisi, farz olduğunu bilmiyordur. İkincisi, tembellikle kılmıyordur. Üçüncüsü de, Allah korusun ehemmiyet vermiyordur. - Neden "Allah korusun" dediniz efendim? - Ehemmiyet vermeyenin imanı gider de onun için. Müslüman, her günahı işleyebilir. Ama peşinden üzülür, pişman olur ve tövbe eder. - Ya üzülmezse efendim? - Üzülmezse, Allah'ın yasak etmesine ehemmiyet vermiyor demektir ki, imanı gider maazallah. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Derse başlayamıyordu!..

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim Müslüman, Allah'tan başka her şeyden yüz çevirip, Rabbine rızasını düşünmeli ve gönül ehli bir İslâm âlimi bulup, Onun rehberliğinde bozuk hallerini düzeltmelidir, buyurdu. Sonra şunu anlattı: Bayezid-i Bistami hazretleri bir sabah derse başlayacaktı ki, bir durgunluk geldi kendisine. İçinde bir huzursuzluk vardı. Bir türlü toparlayamıyordu zihnini. Sebebini tahmin edip, talebesine; - Bugün içimizde bir yabancı var. O her kimse, meclisimizi terk etsin! buyurdu. Talebeler etrafa bakınıp, yabancı bir kimse göremediler içeride. Hocalarına gelip; - Aramızda yabancı kimse yok, dediler. Buyurdu ki: - Öyleyse bakın bakalım, yabancı birine ait bir eşya var mı buralarda? Gençler her yeri aradılar. Nihayet yabancı bir âsâ, yani baston gördüler bir köşede. Gelip haber verdiler. Mübarek zat, o âsâyı çıkartıp, dersine başlayabildi nihayet. Meğer onun sahibinin zulmeti varmış içeride... CEHENNEMDE ATEŞ YOKTUR! Bir gün de talebesiyle sohbet ediyordu ki; - Günah ateştir, buyurdu. Biri sordu talebeden: - Efendim, günah ateştir buyurdunuz. Bu ne demek? Cevaben; - Cehennemde ateş yoktur, buyurdu. - Nasıl olur hocam. O zaman nasıl yanacak insanlar? İzah etti mübarek zat: - Herkes ateşini dünyadan götürür evladım. İşlenen günahlar, -eğer tövbe edilmemişse- orada ateş'e çevrilip sahiplerini yakacak. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com


.Yabancı koku var!.."

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri zamanında talebeden biri, fasıklardan birinin gömleğini giyerek sohbete gelmişti bir gün. Az sonra Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri teşrif etti ve; - Bugün meclisimizde yabancı bir koku var, buyurdu. Talebeler, bu yabancı kimdir? diye etraflarına bakındılar. Ancak yabancı kimse yoktu dergâhta. Büyük zat, bir talebeye bakıp; - O koku senden geliyor oğlum. Senin üzerinde bir fasığın gömleği olsa gerek, buyurdu. Talebe üzgün halde; - Evet hocam, bu gömlek fasık bir arkadaşıma ait, diye arz etti. - Derhal o gömleği değiştir evladım! - Başüstüne hocam, dedi. Ve koşup değiştirdi o gömleği. Mübarek zat o zaman rahatlayıp, huzur içinde başladı dersine. CEHENNEM ATEŞİ Bir gün de bir talebesi; - Hocam, Cehennem ateşi nasıl bir şey? diye sordu. Cevabında; - Cehennem ateşi öyle şiddetlidir ki, onun bir kıvılcımı, bütün bu dünyayı yakar, yok eder, buyurdu. Sonra döndü o talebeye: - Sen bir hayvanın ateşte yandığını görsen ne yaparsın evladım? - Hemen kurtarırım hocam. - Peki bu yanan, bir akrep veya yılan olsa da, yine kurtarır mısınız? - Tabii efendim, onlar da can taşıyor. Buyurdu ki: - İşte bütün Peygamberler bunun için uğraştı oğlum. Kimse yanmasın diye. Cehennem ateşine bir an bile dayanılmazken, kâfirler sonsuz yanacak orada. Onun için kızmak değil, acımak zamanıdır bugün. Herkese acımak lazım. - Kâfirlere de mi hocam? - Evet, herkese... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Çok şükür, Türkler kazandı..."

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri, bir perşembe gününde, talebelerine; - Atımı hazırlayın! buyurdu. Ve hızla kalktı yerinden. Vakit, öğleden sonra idi. Beyaz atına atlayıp hızla uzaklaştı Semerkant'tan. Gün batısına doğru gidiyordu. Bazı talebeleri, takib ettiler arkasından. Lakin Semerkant'ı geçince; - Siz burada kalın! buyurup, kendi yalnız devam etti. Akşam vakti, geri geldi yine. Talebeleri, nereye gittiğini sordular. Cevabında; - Türk sultanı Muhammed (Fatih) Han, dün kâfirlerle şiddetli bir savaşa girerken bizden yardım istedi, ona gittim, buyurdu. Gençler sordu: - Netice ne oldu hocam? - Allah'ın izniyle Türkler kazandı. ÇOK SEVAP KAZANMAK İÇİN Bir gün de talebeden biri; - Hocam, bana çok sevap kazandıracak bir ibadet söyler misiniz, diye arz etti. Mübarek, ona sevgiyle bakıp; - Çok sevap kazanmak istiyorsan, insanların sıkıntılarını gider, buyurdu. Sevindir onları. - Efendim, ben sevap kazandıracak bir ibadet sormuştum. Hani namaz, oruç veya zikir gibi falan. Büyük veli tebessüm etti: - Sen çok sevap kazanmak istemiyor musun evladım? - Evet hocam, çok istiyorum. - Öyleyse insanların dertlerine deva ol, kalblerine ferahlık ver, ihtiyaçlarını gider, sevindir onları. Zira bir Müslümanın bir ihtiyacını görmen, bir sıkıntısını gidermen veya herhangi bir şekilde onları sevindirmen, bin sene nafile ibadet etmenden daha sevaptır. Şimdi anladın mı? - Anladım efendim. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Beyaz atı var mıydı?.."

Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerinin oğlu Abdülhadi şöyle anlatıyor: Ben Anadolu'ya gittiğimde, Sultan Muhammed Han'ın oğlu Bayezid Han Osmanlı devletinde padişahtı. Beni misafir etti. Sohbet esnasında; - Ey Abdülhadi! Babanızın şemaili şöyle şöyle miydi? Beyaz bir atı var mıydı? diye sordu. Ben de; - Evet, babamın şemaili aynen dediğiniz gibiydi, beyaz atı da vardı, dedim. Sultan bana dönüp; - Babam Fatih Sultan Muhammed Handan dinledim. Şöyle anlatmıştı bize: Bir perşembe günüydü. Savaşın en sıkışık bir anında ellerimi açıp; - Yâ Rabbî, bu zamanın kutbu hangi veliyse, Onu bize yardıma gönder! diye yalvardım. O anda beyaz atıyla, bir zat geldi yanıma. Ve o en sıkışık anımızda imdadımıza yetişti. Onun gelmesiyle, hücuma geçti erler. Allah'ın izniyle bizim oldu zafer. BÜYÜKLER VEFAKÂRDIR Talebesinden biri; - Hocam, evliya zatların şefaatine kavuşmak istiyorum. Ne yapayım? diye sordu. Ona cevaben; - Onlara bir iyilikte bulun! buyurdu - Ya vefat etmişlerse efendim? - Kitapları varsa, onları dağıt. Çocuklarına iyilik et. Evlada yapılan, babaya yapılmış gibidir. - Bunlar da yoksa hocam? - O zaman bir Fatiha okuyup gönder ruhlarına. - Böyle de şefaat ederler mi efendim? - Elbette. Onlar Allah adamı oğul. Vefalı olurlar. Bir kimse bir evliyanın ruhuna, ömründe bir kere bile bir Fatiha okuyup hediye etse, o zat bu iyiliğin altında kalmaz. Mutlaka şefaat eder o kimseye. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Herkesi öyle zannederdim!.."

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri anlatıyor: Çocukken mektebe gidiyor, ama Allahü teâlâyı bir an unutmuyordum. Ben böyle olunca, herkesi de öyle zannederdim. Bir gün hava çok soğuktu. Mektebe giderken, ayağım çamura battı. Çamurdan kurtulmaya uğraşırken pabucum ayağımdan çıktı. Onu kurtarmaya çalışırken Allah'tan birkaç saniye kadar gafil oldum. Zira pabuçlarımı düşünmüştüm o arada. Karşıda, bir köylü çift sürüyordu. Ona imrenip; "Ne mutlu şu köylüye. Kalbi, Allah'tan gafil değil. Ben ise çamur yüzünden Rabbimden gafil oldum" diye düşündüm. Ve çok üzüldüm. Hatta hüngür hüngür ağladım. Çok gözyaşı döktüm. Zira herkesin, Allahtan bir an bile gafil olmadığını biliyor, öyle inanıyordum. Sonra anladım hakikati. Meğer gerçek böyle değilmiş. Bazı seçilmiş kullara nasib olurmuş bu nimet. NAMAZINI DOĞRU KILSAYDIN Bir gün, bu zatın huzuruna bir genç gelip; - Efendim, günah işlememek için ne yapayım? diye sordu. Cevaben; - Namaza çok ehemmiyet ver, buyurdu. - Namazımı kılıyorum hocam. - Buna rağmen mi günahtan kurtulamıyorsun evladım? - Evet efendim. Buyurdu ki: - İnsanı günahlardan uzaklaştırmayan bir namaz, doğru kılınmıyor demektir. Dosdoğru kılmış olsan, günah işleyemezsin. Genç, o günden sonra namazlarını düzgün kıldı. Ve günahlar iğrenç ve çirkin gelmeye başladı kendisine. www.gonulsultanlari.

.Ölü kalbleri dirilteceksin!.."

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri şöyle anlatıyor: Çocukken, rüya gördüm bir gece. İsa aleyhisselâm yanımda oturuyor ve başımı okşayarak; - Evladım! Senin yetişmen için ben yardım edeceğim, diyordu. Sabah rüyamı anlattım âlimlere. Onlar tabir ederek; - İsa aleyhisselâm, ölüleri dirilten bir Peygamberdir, dediler. Mademki seni İsa Peygamber yetiştirecek, öyleyse bu hasletten sana da verilecek demektir. Ve daha izah ettiler: - Yani O, ölü bedenleri diriltti, sen de ölü kalbleri dirilteceksin inşallah. ÇETİN GÜNLER GELECEK Bu zat bir sohbetinde; - Kardeşlerim, önümüzde çok çetin günler var. Zira ahirette herkese sual ve hesap olacak, buyurdu. Ve şöyle devam etti: - Ayrıca, her işinizi ihlasla yapın ki, mahşerde faydasını göresiniz onların. Nitekim Allahü teâlâ mealen; "Siz, ibadetinize riya karıştırmazsanız size azab yapmam" buyuruyor. Şöyle bitirdi: - Yani ibadetler tam ihlasla yapılırsa, o kula hiç azab etmez Hak teâlâ. BÜTÜN İŞ BUNDADIR Bir gün de bir genç; - Hocam, dualarımın kabul olması için ne yapayım? diye sordu bu zata. Büyük veli, cevap olarak ağzını işaret etti. Ancak anlamadı delikanlı. - Özür dilerim efendim, anlamadım. Buyurdu ki: - Ağzına girene ve ağzından çıkana dikkat et evladım! Bütün iş bundadır. Ve izah etti: - Yani haram yeme ve haram konuşma evladım. Ancak böyle bir ağızla yapılan duaları kabul eder Allahü teâlâ. Şimdi anladın mı? - Anladım efendim. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sizi çok seviyorum"

Yakub-i Çerhi "rahime-hullahü teâlâ", zahiri ilimleri bitirip ve icazet alıp tam memleketine dönecekti ki, evliyanın büyüklerinden Behaeddin-i Buhari hazretlerini işitti birinden. Görmeden çok sevdi kendisini. Bu sevgiyle tutuştu, yandı kalbi. Memlekete dönmeyi tehir edip, bu zatı görmeye gitti acele. Huzuruna girince, büyük veli; - Tam dönecek zaman mı, bize geliyorsunuz? buyurdu. Çok mahcup olmuştu. Boynunu büküp; - Sizi çok seviyorum. Siz, Allahü teâlânın sevgili bir kulusunuz, dedi. - Nereden biliyorsun? - Resulullah Efendimiz; "Allahü teâlâ bir kulunu severse, Onu, diğer kullarına da sevdirir" buyuruyor. Bana da sizi sevdirdi. Büyük velî tebessüm edip; - Biz Azîzânız, buyurdu. Yakub-i Çerhi, bu Azîzân sözünü işitince, gördüğü bir rüyayı hatırladı hemen. Şöyle ki, rüyasında ona; - Ey Yakub! Sen de gidip Azîzân'a tâbi ol! denilmişti. Bütün cesaretini toplayıp; - Efendim, beni de talebeliğe kabul edin, diye arz etti. Cevaben; - Bu işe büyüklerimiz karar verir. Onlar, kalb casusudur. Kalbinize girip, iç halinize vâkıf olurlar. Bu gece belli olur. Büyüklerimiz kabul ederse, biz de sizi kabul ederiz, buyurdu. Yakub-i Çerhi diyor ki: - Huzurundan başım önümde çıktım. Ömrümde hiç böyle çetin bir gece geçirmemiştim. "Kabul edecekler mi bu biçareyi?" diye düşünerek zor geçirdim o geceyi. Sabah namazını beraber kıldık. Duadan sonra bana dönüp; - Müjde ey Yakub, kabul ettiler, buyurdu. O gün hizmetine girdim. Himmetiyle tasavvufun zirvesine yükseldim. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bana yardım et yâ Rabbî!"

Derviş Muhammed "rahime-hullahü teâlâ", dayısı olan Kadı Muhammed Zahid hazretlerinin sohbetinde kemale geldi. Ondan önce nefsiyle çok mücadele etti. O zamanlar insanlardan bigane yaşıyor, nefsinin şerrinden kurtulmak için çalışıyordu. On beş yıl riyazet ve mücahede yaptı. Ama kavuşamadı muradına. Çaresizlik içinde ellerini kaldırıp; - Yâ ilahi, bu nefsimin şerrinden kurtulmam için bana yardım et, diye yalvardı. Elini yüzüne sürerken Hızır aleyhisselâmı gördü yanı başında. Hazret-i Hızır; - Eğer bu isteğine kavuşmak istiyorsan, dayın Muhammed Zahid'in hizmetine gir. Zira nefisten kurtulmanın tek çaresi, nefsinden kurtulanların sohbetidir, buyurdu. Sevincinden ellerini açıp; - Yâ ilahi, sana sonsuz şükürler olsun ki, bu işin çaresini bana öğrettin, dedi. Ve koştu dayısının huzuruna. Az zamanda kurtuldu nefsinin isteklerinden. Resulullahın "aleyhissalâtü vesselâm" mübarek kalbinden fışkıran nurlar, kalbten kalbe geçerek, Onun kalbine aktılar. GÜLEREK GÜNAH İŞLERSENİZ Bu zat sohbetlerinde; - Ey inanlar, bu dünya bir imtihandır. Burada her ne yaparsanız, mahşerde herbirinden hesaba çekileceksiniz, buyururdu. Bir gün de; - Kardeşlerim, her sözün, her hareketin, hatta her düşüncenin hesabını ahirette bize soracaklar. Her günah, Allahü teâlânın yasak ettiği bir iştir ki, eğer O affetmezse karşılığı ateştir, buyurdu. Ve ekledi: - Bu dünyada, gülerek günah işleyenler, mahşerde, ağlayarak Cehenneme girerler. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir velî arıyordu...

Muhammed Baki Billah hazretleri, İmam-ı Rabbani hazretlerini yetiştiren büyük bir velîdir. Kırk yaşında vefat etti. Din ilmini tahsile çocuk yaşta başladı ve zahiri ilimleri öğrendi tamamiyle. Tasavvufa girmeyi de çok istiyor, bu yoldaki gayreti herkesi şaşırtıyordu. Feyz alacak bir velî zatı gece gündüz arıyor, ama bulamıyordu bir türlü. Bu hususta öyle gayretliydi ki, daha fazlasına takati olmazdı hiç kimsenin. Hele ki o şehrin toprağı killi idi. Bu sebeple yolları çamurlu olur, bu çamurlu yollarda yürümek hayli meşakkatli olup çok yorardı insanı. Ama aldırmazdı o. Büyük bir maksadı vardı çünkü. Bir gönül erbabını arıyordu. Böyle bir üstad bulmak için çırpınıp duruyor, ama yaşlı annesi dayanamıyordu Onun bu hâline. Oğlunun muradına kavuşması için çok dua ediyordu. Ve bir gece yarısı çıktı sahraya. Seher vaktine kadar ibadet etti. Sonunda açtı ellerini; - Yâ Rabbî, evladımın muradı neyse, sevdiğin kullarının hürmetine ihsan et. Ya kavuştur oğlumu muradına, ya da al canımı ki, takatim yoktur artık, diye yalvardı. Gözyaşları aktı yanaklarına. Anne duası kabul oldu. Aradığı mürşide kavuştu. DUAM KABUL OLMUYOR Bir gün bir genç gelip; - Efendim dualarım kabul olmuyor. Ne yapayım? diye sordu bu zata. Mübarek zat sordu gence: - Namaz kılıyor musun yavrum? - Beş vakti tam kılamıyorum. - Olur mu evladım. Dualarının kabul olmasını istiyorsan, beş vakit namazını tam kılacaksın. Hem de özenerek. Unutma. Namaz kılmayanın duası kabul olmaz, buyurdu. > www.g

.Ne kabahatim oldu ki!.."

Muhammed Baki Billah hazretlerinin annesi, oğlunun dergâhında çalışır, severek yapardı her hizmeti. Dergâhta yemekleri o yapar, yorulunca bir hasırın üstünde kıvrılır yatardı. Oğlu bunu görüp, acıdı hâline. Ve yemek yapma işini ondan alıp, genç birine verdi. Ancak annesi çok üzüldü bu işe. Kederlendi, neş'esi kaçtı birden. Mutfaktakilere; - Ne kabahatim oldu ki, bu kıymetli hizmetten mahrum ediliyorum. Benim, bu hizmetlerden gayri bir sermayem yoktu. Bu dünyada yaşamaktaki tek maksadım da buydu. Ahirette kurtuluş ümidim, bu hizmetlerdi. Ne yazık ki kaçırdım, o da gitti elimden, dedi. Onun bu hâlini, gidip oğlu Baki Billah hazretlerine haber verdiler. Bu defa oğlu üzüldü. - Ben ona acıdığım için yemek hizmetlerini ondan almıştım. Ama mademki üzülüyor, yine kendisine verin, buyurdu. Koşup müjde verdiler annesine. Çok sevindi mübarek hatun. Allahü teâlâya şükretti. Oğluna da teşekkür. NE BÜYÜK RÜTBE Bu zat bir gün Kur'ân-ı kerim okuyordu ki, birden ağlamaya başladı. Evdekiler; - Niçin ağlıyorsunuz efendim? dediler. Sesi titreyerek; - Allahü teâlâ bizim gibi günahkârları kendisine muhatap kılıyor, daha ne olsun. Bizimle konuşuyor. "Ey müminler!.." diye hitab ediyor bize. Bu ne büyük rütbe, düşünebiliyor musunuz? buyurdu. Ve ekledi: - Mahşer gününde de, kâfirleri kendi hâllerine bırakırken, bize hitab edecek. Orada da muhatap olacağız Rabbimizle. Ne şeref! > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bâki Billah'a git!.."

Muhammed Bâki Billah hazretleri, çok mütevazı idi. Halini gizler, talebe olmak için gelenleri, tecrübe için geri gönderirdi. Eğer çok sadık biri gelirse, o zaman kabul eder, ilgi gösterirdi. Bir genç de yana yakıla bir rehber arıyor, ama bulamıyordu bir türlü. Bu genç bir gece açtı ellerini; - Yâ ilahi! Beni kâmil bir mürşide kavuştur, diye yalvardı. O gece, rüyasında; - Yarın git, Bâki Billah hazretlerine teslim ol, denildi kendisine. Sabahleyin sevinçle gitti bu zata. Rüyasını anlatıp talebesi olmak istediğini arz etti. Ancak Baki Billah hazretleri; - Aradığın başkası olsa gerek. Sen, kendine bir rehber arıyorsun. Ama o kişi ben değilim, buyurdu. O genç; - Peki deyip, memleketine geri döndü. Fakat aynı rüyayı gördü yine. - Aradığın o idi. Sen yine git. Kabul etmese de ayrılma eşiğinden, denildi. Genç sevinip, tekrar gitti o zata. Bu sefer kabul edip; - Peki kal, buyurdu. İSLÂMİYETİ ÖĞREN! Bir gün de, bir sevdiği gelip; - Efendim, imandan sonra en mühim iş nedir? diye sordu. Cevaben; - İmandan sonra en mühim iş, İslâmiyeti öğrenmektir. İslâmiyetten maksat, Allahü teâlânın emir ve yasaklarıdır ki, bunları öğrenmek, kadın erkek her Müslümana farzdır. - Öğrenmezse hocam? - Öğrenmeyen günaha girer. Çünkü İslâmiyeti bilmemek haramdır. - Ya öğrenmeye ehemmiyet vermezse efendim? - Ehemmiyet vermeyenin imanı gider. Yani İslâmiyeti bilmemek, ya haramdır, ya da küfür. www.g

.Şimdi ne yapacağım?.."

Muhammed Baki Billah hazretlerinin talebesinden Hace Hüsameddin şöyle anlatıyor: Ben, hocam Baki Billah hazretlerine, talebe olmak için gitmiştim. Cevaben bana; - Aradığın ben değilim, buyurmuştu. Çok üzülmüştüm. Mahzun halde ayrıldım huzurundan. Memleketime dönüp, şaşkın bir vaziyette; - Şimdi ben ne yapacağım? diye hayrette kalmıştım. Ben böyle üzülürken bir beyti hatırladım. O beyitte şöyle deniyordu: Aradığın o idi, Ne için döndün geri? Ayrılmaz tatlıcıdan, Kovsalar da sineği!.. Bu beytin tesiriyle tekrar gittim. Çok şükür kabul etti. Sevinip şükrettim Rabbime. BİR TEVECCÜH EDİNCE Baki Billah hazretleri zamanında bir kimse vardı ki, tasavvufta yükselmek istiyordu. Bunun için çok dua ediyor, bir türlü kavuşamıyordu muradına. Bir gün Baki Billah hazretlerinin ismini duydu. Ve öğrendi tasavvufta yüksek derecesini. Ona gitmeye karar verdi. Ertesi gün bu mübarek zatı at üstünde giderken gördü. Ve koşup edeble yaklaştı kendisine. Atının dizginine yapışıp; - Lütfen beni de talebeliğe kabul edin, diye yalvardı. Büyük veli indi atından. Şefkatle kucakladı onu. Teveccüh etti kendisine. Sonra ellerini kaldırıp; - Yâ ilahi, sen bunu isteğine kavuştur, diye dua etti. Bu dua ile kalb gözü açıldı adamın. Evliya oldu o anda. Zira Baki Billah hazretleri dua etmişti... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Küçükken belliydi...

Muhammed Baki Billah "rahime-hullahü teâlâ", evliyanın büyüklerindendir. İmam-ı Rabbani hazretlerinin hocası idi. Delhi'de, kırk yaşında vefat etti. Henüz çocuk iken ileride büyük zat olacağı belliydi hallerinden. Zahiri ilimleri bitirince, bir tasavvuf rehberi aradı hararetle. Nihayet Muhammed İmkenegi adındaki bir evliya zat, rüyasına girip; - Buraya gel, buyurdu kendisine. Ertesi gün koştu o kapıya. Yanında üç gün kalıp, Delhi'ye döndü yine. Ama icazetli olarak. Hocasından aldığı nurları, sadık ve halis talebelerinin kalblerine akıttı. Duyanlar, akın akın sohbetine gelir, feyz ve bereketine kavuşurlardı bu zatın. İki üç sene gibi kısa müddet içinde, yanında pek çok âlim ve evliya yetişti ki, İmam-ı Rabbani hazretleri bunlardan biriydi mesela. Ve bin senede bir gelen velilerin incisiydi. O kemale gelince, Baki Billah hazretleri bütün talebesini ona havale etti. Kendi de edeble gelir, istifade ederdi sohbetinden. BU ZAMANIN KUTBU Bir talebesi şöyle anlatıyor: Hocam Baki Billah hazretlerini henüz görmeden kendisini rüyada görmüştüm. Çıplak bir at üzerinde gidiyor ve bir ses; - Bu zamanın kutbu bu zattır, diyordu. Sabahleyin uyanıp, doğruca kendisine gidip; - Beni de talebeliğe alın, diye yalvardım. Cevaben; - Benim bu şeylerle ilgim yok, aradığınız başkası olsa gerek, buyurdu. Me'yus halde ağlamaya başladım. Zira gidecek başka kapım yoktu. Beni böyle görünce acıdı. İhlasımı anlayıp, huzuruna çağırdı. Çok ilgi ve iltifat gösterdi. Ve yüksek mertebelere çıkardı beni. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir nazarı kâfiydi!..

Muhammed Baki Billah hazretleri çok şefkatli idi. Bir zamanlar kıtlık olmuştu Lahor'da. Bir lokma ekmeğe muhtaç oldu insanlar. Onların bu haline öyle çok üzülürdü ki, evinde yemek olsa da yemezdi. Sebebini soranlara; - İnsanlar açlıktan kırılırken, bizim yememiz insafa sığar mı? buyururdu. Evine getirilen yemekleri yemeyip, fakirlere dağıtırdı. Delhi'ye, at ile giderdi ekseriya. Ama yolda yaya giden fakirleri görseydi, atından inip, bindirirdi onları atına. Kendisini tanımasınlar diye de, tebdil-i kıyafetle gider, şehre yaklaşınca, kendi binerdi tekrar ata. Şefkatinden, manevi himmeti de çok olurdu insanlara. Talebesi olan İmam-ı Rabbani hazretleri bir talebe ile yoğurt göndermişti kendisine. Talebe gidip çaldı kapısını. Baki Billah hazretleri kapıyı açıp, o gelen talebeden yoğurt kabını alırken yüzüne şefkatle bakıp; - Senin ismin ne, nereden geliyorsun? diye sordu. Genç tanıttı kendisini. - Pekâlâ, hocana selâm söyle, buyurdu. Bu kadarcık görüşüp, geri döndüğünde evliyalık halleri başladı o talebede. İmam-ı Rabbani hazretleri sordu: - Evladım, sana böyle ne oldu? O, kendinden geçmiş halde; - Bilmiyorum efendim. Her yerde bir nur görüyorum ki, izah edemiyorum, dedi. NAMAZ HESABINI VERİRSEN... Bir gün gencin biri sordu bu zata: - Efendim kıyamette hesap var değil mi? - Elbette evladım. - Peki, nelerden sorulacak efendim? - Evvela imandan, sonra namazdan. - Namaz da iman gibi mühim mi efendim? - Elbette. Namaz dinin direğidir evladım. Namaz hesabını veremeyenin diğer hesapları zor geçecek ahirette. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 ww


.Şefkatle bakınca...

Muhammed Baki Billah hazretlerinin zamanında bir genç de vardı ki, tek arzusu evliyalık yolunda yükselmekti. Her çareye başvurdu bunun için. Çok büyük zatlar gördü. Ama bir türlü kalb gözü açılmıyordu gencin. Bir gece yarısı kalkıp; - Yâ Rabbî, beni, sevdiğin bir dostuna kavuştur, diye yalvardı Rabbine. Duası kabul oldu. Ertesi gün kavuştu muradına. Ve o gün işitti Baki Billah ismini. Henüz kendisini görmeden sevgisi yer etti kalbinde. Ertesi gün, yolda giderken gördü yine bu büyük veliyi. Peşinden koştu. Atının dizginine yapışıp; - Efendim, bana bir himmet edin de kalb gözüm açılsın, diye yalvardı. Baki Billah hazretleri, atından inip kucakladı genci. Sonra şefkatle bakıp; - Yâ Rabbî, bunu muradına kavuştur, diye dua etti. Anında kabul oldu duası. Açıldı kalb gözü. CEHENNEME GİRMEMEK İÇİN Bir delikanlı bu zata gelip; - Efendim, Cehennemden kurtulmak için ne tavsiye edersiniz? diye sordu. Büyük veli cevaben; - İmanını Ehl-i sünnete göre düzelt ve İslâmiyete iyi sarıl. Ehl-i sünnet itikadında olan ve İslâma uyan bir Müslüman, Cehenneme girmez, buyurdu. Ve sordu o gence: - Sen bir anne gördün mü ki, yavrusunu ateşe atsın? - Olur mu hocam. Hangi anne yavrusunu ateşe atar. Buyurdu ki: - İşte Allahü teâlânın kullarına merhameti, bir annenin yavrusuna olan merhametinden daha çoktur. www.gonulsultanlari.com T

.Melek sıfatlı idi...

Muhammed Baki Billah "rahime-hullahü teâlâ" bir gün, birkaç talebesiyle bir velinin kabrini ziyarete gittiler. Türbedar, onların geldiğini görünce, kalktı ve acele bir iskemle getirip koydu kabrin yanına. Üzerine de bir minder yerleştirdi. Hani Baki Billah hazretleri otursun diye. Fakat büyük veli henüz içeri girmemişti ki, terbiyesiz bir adam girdi içeri. İskemleyi ve minderi görünce; - Bunu, kim için getirdiniz? diye sordu küstahça. Talebeler, Baki Billah hazretlerini gösterip; - Şu zat için getirdik, dediler. - Onun bizden ne farkı var ki, iskemle ve minder koyuyorsunuz! diye bağırmaya başladı. Talebeler üzüldüler. O esnada Baki Billah hazretleri geldi. O kişi Onu görünce; - Sen kimsin ki, senin için iskemle ve minder koyuyorlar, diye çıkıştı. Daha başka şeyler de söyledi. Öfke ve sinirden yorulup ter içinde kaldı yüzü gözü. Talebeler, tam ağzının payını vereceklerdi ki, Baki Billah hazretleri, bir göz işaretiyle vazgeçirdi onları bu işten. Sonra, o adamın yanına gidip, eliyle sildi yüzünün terini. Ve tatlı bir ses tonuyla; - Doğru diyorsunuz. Buyurduğunuz gibi ben bu şeylere lâyık değilim. Ama benden habersiz getirmişler. Haberim olsaydı, koydurmazdım. Siz yine de kusurumuzu bağışlayın, buyurdu. Ayrıca koynundan birkaç altın çıkardı. Ve adamın avcuna koyup; - Bu, benim hediyemdir. Lütfen kabul edin, buyurdu. Bu asil davranış, sakinleştirdi adamı. Ne yapacağını, ne diyeceğini bilemedi. Zira böyle kibarlık görmemişti ömründe. Utandı, mahcub oldu o sözlerine. Gözlerine nedamet yaşı doldu. Eline sarılıp hürmetle öptü. Ve özür dileyip pişman olarak geri döndü... www.gon

.Kendisini gizlerdi

Muhammed Baki Billah hazretlerinin çok kerameti görüldü. Ama belli etmezdi mübarek zat. Üç yaşında bir çocuk, yüksek bir duvardan, taş zemine düşmüştü bir gün. Kulağından kan gelip, kesildi nefesi de. Hayat emaresi kalmamıştı çocukta. Annesi, onu kucağına alıp koştu Baki Billah hazretlerine. - Ey efendim, bir himmet edin de yaşasın çocuğumuz, diye yalvardı. Büyük veli, acıdı kadıncağıza. Dua etti içinden. Hayata dönmesi için yalvardı. Ancak gizlemeye çalıştı bu kerametini. Bunun için, talebelere; - Bana bir tıp kitabı getirin. Bakalım bu çocuk kurtulur mu? buyurdu. Koşup getirdiler tıp kitabını. Başladı rastgele sayfalarını çevirmeye. Lalettayin bir sayfaya gelince durdu. O yeri okur gibi yaparak; - Üzülme bacım, çocuğun yaşayacak, buyurdu. O anda çocuk açtı gözlerini. Sonra canlanıp geldi eski haline. DUASI KABUL OLDU Bir gün de, Hıristiyan ve Yahudilerden bir grup insan geldi bu zatın yanına. Onları imana davet etti mübarek zat. Ancak kabul etmediler. Bunun üzerine açtı ellerini. - Yâ Rabbî, bunlara hidayet ver de Cehennemde yanmasınlar, diye dua etti. Az sonra önünde diz çöküp, Kelime-i şehadeti söylediler. Dahası, eliyle meshetti yüzlerini. O anda perde kalktı gözlerinden. Keşf ve keramet sahibi oluverdiler bir anda. Birbirlerine bakıp; - Sahi biz nasıl iman ettik? dediler. Büyük veli gülümsedi onlara. - Hidayet Allah'tandır kardeşlerim. Biz sadece dua ettik, buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İçki içen genç!..

Muhammed Baki Billah hazretlerinin genç bir komşusu vardı ki, içki içer ve her türlü fenalığı yapardı. Mübarek zat, o gencin bu hâllerini biliyor, fakat bir şey söylemiyordu. Ancak talebesinden biri ihbar edince, memurlar, yakalayıp hapse attılar bu genci. Ama Baki Billah hazretleri duyunca üzüldü yine. Çağırıp sitem etti ihbar eden o talebeye. İhbarcı genç; - Ama efendim zaten fasık biriydi. Ve biz çok rahatsız oluyorduk kendisinden, dedi. Büyük veli, içli bir Âh! edip; - Sen kendini iyi mi biliyorsun ki, onu fasık görüyorsun? Halbuki biz, kendimizi ondan farklı görmüyoruz, buyurdu. Sonra bizzat ilgilenip, çıkardı o genci hapisten. Fasık genç, çok duygulandı bundan. Yaptıklarına pişmanlık duydu. Gönülden tövbe etti Ve o günahları yapmadı bir daha. HAKİKİ CENNET NİMETİ Bir gün de, sevdiği bir genç bu zata gelip; - Efendim, hanımla geçinemiyoruz, ne yapayım? diye dert yandı. Mübarek zat sevgiyle süzdü genci: - Hanımın Müslüman mı evladım? - Elbette efendim. - Namazını kılıyor mu? - Muntazam kılıyor. - Tesettüre riayet ediyor mu? - Ediyor efendim. - Mübarek olsun evladım. Hanımın, bir Cennet nimeti öyleyse. Hem de hakiki Cennet nimeti. Genç bir şey anlamamıştı. Sordu hemen: - Cennet nimeti mi hocam? - Evet evladım, bu dünyada bir tane hakiki Cennet nimeti vardır. O da senin hanımın gibi Allah'a iman eden, namazını kılan ve örtünen saliha bir hanım'dır. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Biz iyi olsaydık!..

Muhammed Baki Billah hazretleri talebesinde kötü bir hâl görseydi, kusuru kendinde arar; - Bütün bunlar bizden oluyor. Biz iyi olsaydık, talebemiz de iyi olurdu, buyururdu. Emr-i marufu da yumuşak yapar, bir gönül yıkmamaya çok dikkat ederdi. Birini uygunsuz iş yaparken görse; - Bu, doğru değil, diye ortaya söylerdi. Onun yanında kimse kimseyi kötüleyemezdi. Çünkü bilirlerdi böyle şeylere üzüldüğünü. Hatta kimsenin kalbinden bile geçemezdi böyle şeyler. Zira birinin kalbinden geçseydi, hemen anlayıp, bir yoluyla ikaz ederdi onu. İHLAS NE DEMEKTİR? Bir gün bazı sevdikleri; - İhlas nedir efendim? diye sordular bu zata. Cevabında; - İhlas, samimiyettir. Yani her işi, yalnız Allah için yapmaktır. İhlassız amellerden kula fayda gelmez, buyurdu. Ve şöyle özetledi: - Nice oruç tutanlar vardır ki, o oruçtan kârları açlık ve susuzluk, nice ibadet yapanlar da vardır ki, bundan kârları, sadece yorgunluk'tur. MÜMİNİN ALÂMETİ Bir gün de talebeyle sohbet ediyordu ki, talebeden birinin suratı asıktı. Bu hâl, dikkatini çekti mübarek zatın. Hoşuna gitmemişti. Mevzuyu değiştirip; - Çocuklar, müminin alameti güler yüz, münafığın alametiyse çatık kaş ve asık surat'tır. Elhamdülillah hepimiz mümin olduğumuza göre asık surat bize yakışmaz, buyurdu. Sonra belli etmeden baktı o talebeye. O asık suratı gitmişti çocuğun. Tatlı bir tebessüm yerleşmişti onun yerine. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Dünyalığa kıymet vermezdi...

Muhammed Baki Billah "rahime-hullahü teâlâ", giyinmede, sadeliği severdi. Her gün, aynı yemeği getirseler; - Başka yemek getiriniz! demezdi. Hep abdestli olmaya çalışır, zaif olduğu halde çok ibadet yapardı. İbadet yaparken yorulsa, kalkıp abdestini tazeler ve ibadetine devam ederdi yine. İslâmiyetin her emrine riayet eder, bir edebi bile yapmaktan kaçınmazdı. Bilhassa dergâhta yemek pişirenlerin abdestsiz olmasına izin vermez; - Bir edebe riayet edilmezse, feyiz yolu kesilir, buyururdu. KALBİMDE KARARTI OLDU Bir gün, sevdiklerinden biri; - Efendim! Kalbimde bir karartı hissediyorum. Acaba sebep nedir? diye sordu. Cevabında; - Bu haller, günahtan hasıl olur. Bilhassa yemeklerde bir kusurun olabilir, buyurdu. - Efendim, hep helal yeriz. - İyi düşün kardeşim, mutlaka dinin bir edebine uyulmuyordur. O kişi eve gelip düşündü, araştırdı. Dine aykırı bir hâl bulamadı. Sonunda öğrendi meseleyi. Meğer birkaç gün önce abdestsiz olarak odun konmuş ocağa. Kalbindeki karartı bundan geliyormuş. RIZIK İÇİN ÇALIŞMAK Bir gün de bu zata; - Efendim, bir kimse sabahtan akşama kadar camide ibadet edip, "Allahü teâlâ benim rızkımı nereden olsa gönderir" derse, o, nasıl bir adamdır? Buyurdu ki: - O, cahil bir kişidir. Rızık için çalışmak da ibadettir çünkü. Nitekim Peygamberimiz "aleyhissalâtü vesselâm"; "Allahü teâlâ benim rızkımı süngümün ucuna koymuştur" buyurdu. Yani Rabbim cihad yoluyla rızkımı gönderiyor demek istedi. www.gonulsult

.Onu gören Allah'ı hatırlardı

Hak teâlâ Muhammed Baki Billah hazretlerini öyle yaratmıştı ki, Onu gören, Allahü tealayı hatırlardı muhakkak. Bir gün Hinduların köyünden geçiyordu ki, Hindulardan Onu kim gördüyse Allah'ı hatırladılar hemen. Birbirlerine dönüp; - Bize ne oldu? Bu giden zat nasıl bir kimsedir ki, onu görünce Allah'ı hatırladık, dediler. Halbuki şöhretten kaçar, buna sebep olacak bir şey yapmazdı. Kendisini o kadar gizlemesine rağmen, insanlar yine çok çekinirdi kendisinden. SEN DÜNYADA YOLCUSUN Bir genç nasihat istemişti bu veliden. Delikanlıya; - Sen bu dünyada yolcusun. Bu, 'sonsuz bir yolculuk'tur ki, ya Cennet'te sona erer, ya da Cehennem'de. Şimdiden yol azığını hazırlamaya bak, buyurdu. Genç anlayamadı: - Ne azığı efendim? - Evladım sen bir yolculuğa çıkarken yanına azık almaz mısın? - Alırım elbette efendim. - İşte bu sonsuz yolculukta da insana azık lazım. O da 'iyi amel'dir. BİR DERDİN Mİ VAR? Bir gün de bir dostunun üzüntülü olduğunu anlayıp; - Üzgünsün, bir derdin mi var? diye sordu. O kimse; - Çok günah işledim. Ahirette hâlim ne olacak? dedi. - Merak etme, buyurdu. Bu gemi sahile çıkarsa içindekilerin hepsi kurtulur. Sen bindiğin gemiden düşmemeye bak. - Biz hangi gemideyiz ki hocam? - İmam-ı âzam hazretlerinin gemisindeyiz. Buna Ehl-i sünnet gemisi de denir. Bu gemi, yarın selâmetle sahile çıkınca, içinde kim varsa çıkaracaktır. Bizim gibi günahkârları da. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerle

.Bu toprak, eteğimizi tuttu!"

Muhammed Baki Billah hazretlerinin yaşı kırka erince, kalmadı dünyaya rağbeti. O günlerde hanımına; - Yakında benim için büyük bir hadise olacak, derdi. Bir gün de, eline bir ayna alıp; - Gel, beraber bakalım, buyurdu. Kadıncağız Onu aynada pir-i fani, ihtiyar olarak görünce, anladı yakında ebedi yolculuğun olduğunu. Bu durumu talebesine de bildirmek için: - Velilerden birine, gaibden; çok yakında vefat edeceği bildirilmiş, buyurdu. - Kimdir o zat efendim? dediler. Kendisinin olduğunu söylemedi. Hastalığın şiddeti artınca; - Birkaç gün Delhi'den ayrılmayın. Zira son günlerimi yaşıyorum, buyurdu. Ayrılık eserleri görünmeye başladı nihayet. Gözleri, elveda eder gibi bakıyorken, dost ve talebeleri ağlamaya başladılar. O sırada bir kişi, Allah! deyince, başını sür'atle o yöne çevirdi. Sonra da, Allah! Allah! diyerek teslim etti ruhunu. Kabir yeri için, istişareler yapıp, karar verilen yere kazdılar mezarını. Cemaat, tabutu omuzlayıp o yere doğru yürümeye başladılar. Fakat o da ne? İstemeyerek başka yöne gidiyorlardı. Nihayet bir yere geldiklerinde tabut durdu havada. Öyle ağırlaştı ki, bir milim ileri götüremediler. - Bunda bir hikmet var, deyip, o yere defnettiler kendisini. Birisi hatırlayıp; - Bu yeri beğenmişti. Hatta bu yerin toprağından elbisesine yapışmıştı da, "Bu toprak, eteğimizi tuttu. Ölürsem, kabrimi bu yerde kazın!" buyurmuştu, dedi. www.gonulsultanla

.Mahşerdeki dünya

Ebülleys-i Semerkandi hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Hak teâlâ mahşerde, bu dünyaya insan sureti verip, herkesin görebileceği bir yerde bulunduracaktır. Şöyle ki, saçları karmakarışık, gözleri mosmor, dili dışarı sarkmış, sivri köpek dişleri ağzından dışarıya uzamış, kapkara, çirkin suratlı bir koca karı suretindedir. Bir melek mahşer halkına seslenip; - Ey insanlar! Bunu tanır mısınız? diye sorar. Mahşer halkı; - Onu tanımayız, tanımaktan da Allah'a sığınırız, derler. Melek; - Hani uğrunda kavga eder, dövüşürdünüz. Hatta birbirinizi vurup öldürürdünüz. Onu ele geçirmek, en büyük arzunuzdu ve bu uğurda nice günahlar işler, nice yalanlar söylerdiniz. Ey ehl-i mahşer! İşte çoğunuzu aldatan dünya, karşınızda gördüğünüz şu çirkin şey'dir, der. Sonra zebaniler gelir ve onu sürükleyerek Ateş'e götürürler. Sürüklenirken de; - Yâ Rabbî, Beni çok sevip de âşık olanlar, bana tâbi olup, ardımca yürüyenler, seni bırakıp da bana gönül verenler, ömrünü, benim için tüketen gafil ve günahkârlar nerede? Dün, benim peşimden kimler geldiyse, bugün de benimle birlikte ateşe atılsınlar! der. Onlar, mahşer içinden seçilip, dünya ile birlikte Ateş'e atılırlar. Fakat bakarlar ki, Şeytan da ateş'te. Toplu halde serzenişte bulunur ve; - Biz, senin yüzünden buraya atıldık. Haydi bir şey yap da, bizi buradan kurtar, derler. Şeytan; - Siz, dininizi hiç merak etmediniz, âlimlerden uzak durdunuz, okunan ezanları işitmediniz. O halde siz, kendi kendinizi bu azaba attınız. Suçu niçin üstüme atarsınız? der... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İhlassız ameller

Ebülleys-i Semerkandi hazretleri, bir sohbetinde; - Kul, her işini ihlasla yapmalı ki, ahirette faydasına kavuşabilsin. Eğer niyetinde az bozukluk varsa, âhirette eli boş kalır, buyurdu. Ve misal verdi: - Bir sürahi dolusu leziz şerbetin içine bir damlacık pislik karışırsa, onu kimse içemez. Nitekim Peygamber Efendimiz; "Ümmetimden nice oruç tutanlar vardır ki, o oruçtan kârları, açlık ve susuzluk, nice ibadet yapanlar da vardır ki, kazançları sadece yorgunluktur" buyuruyor. NE ZENGİN ADAM Bir gün de; - İbadetlerini riya ile, gösteriş için yapanların hali şu kimseye benzer ki, kesesini çakıl taşlarıyla doldurmuş. Herkes onun için, ne zengin adam derler. Ama onlarla bir şey alacak olsa, kimse ona bir kuruşluk mal bile vermez, buyurdu. Ve ekledi: - İbadet yapmakta da halis niyet yoksa, Allahü teâlâ, o amellere hiç değer vermez. GAFLETLE YAŞAMAYIN! Sonra şunu anlattı: Vaktiyle birkaç kişi kabristana gidip; "Bir dua edelim de, ölülerden biri dirilip, bize ölüm ve âhiretten haber versin. Biz de ona göre bir hazırlık yapalım" dediler. Ve el kaldırıp dua ettiler. Hak teâlânın izniyle bir mevta dirilip kalktı. Ve dile gelip; - Ey insanlar! Şu mezarda doksan senedir yatıyorum. Ama ölümün acısını hâlâ unutamadım. Ömrümüzü boş şeylere harcamışız. Bari siz öyle yapmayın. Yoksa siz de bizim gibi çok pişmanlık çekersiniz! diye seslendi. > www.gonulsultanlari.com T

.Keramet sahibiydi...

Mevdud-i Çeşti hazretleri çocukken kıtlık olmuştu. İnsanlar, çaresiz Ona gelip; - Çok sıkıntıdayız, dediler. Günahsız elini toprağa koyunca, bereket fışkırdı o topraktan. İnsanlar haber alıp, her yerden oraya üşüştüler ve o çıkan nimetleri toplayıp bölüştüler. Öyle çok sebze, meyve çıkmıştı ki, insanlar toplamakla bitiremiyorlardı. Babası haber alıp; - Ey evladım, bizim ecdadımız keramet göstermekten hayâ ederlerdi. Sana ne oluyor ki, onlara uymayıp, böyle açıktan keramet gösterirsin, dedi. Ama insanlar öğrenmişti bir defa. Kendisini çok sever, Ondan kutb-ül aktab diye bahsederlerdi. Büyüyünce de çok ibadet eder, Allah'tan çok korkardı. Geceleri kalkıp ağlar ve; - Yâ ilahi! Bilerek hiçbir günah işlemedim. Bilmeden yaptıklarımı bağışlamazsan, yarın mahşer gününde hâlim nice olur? diye gözyaşı dökerdi. İMAN ÇOK MÜHİM Bir gün, sohbetinde; - Elhamdülillah, Hak teâlâ, bize doğru iman'ı ihsan etti. Cennete, bu imanla girilecektir, buyurdu. - O hangi iman efendim? dediler. - Bu, Ehl-i sünnet âlimleri'nin bildirdiği imandır. Bu imandan kıl kadar ayrılan kimse, Cehenneme girmekten kurtulamayacaktır. - Ehl-i sünnet üzere iman edenler Cehenneme girmez mi efendim? - Hayır. Böyle îman eden Müslümanlar Sırat köprüsünden geçerken Cehennem onlara; "Biraz çabuk geçiniz! Zira sizin iman nurunuz, ateşimi söndürüyor" diye seslenecek ve ateş iman nuruna dayanamayıp sönecektir. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.O, bize ihlasla geliyor"

Mevdud-i Çeşti hazretlerinin babası vefat edince, Onun talebelerini kendi irşad eyledi. Yirmi dört yaşındaydı o zaman. O devirde yaşıyan büyük velilerden biri de Ahmed Nâmıkî Cami hazretleriydi. Cam kasabasında ikamet ediyordu. Mevdud-i Çeşti'nin babasının vefatını işitince, ona yardım etmek istedi. Ve kendi kendine; "Hace Mevdud, asil bir ailedendir. Babası vefat etti, kendiyse henüz gençtir. Onun yetişmesini ben tamamlayayım da kemale gelmesinde benim de payım olsun" diye düşündü. Ve talebesinden büyük bir toplulukla Cam'dan, Çeşt diyarına doğru yola çıktı. Onlar yolda gelirken, bazı münafıklar, Hace Mevdud'un evine koşup; - Efendim, Ahmed-i Nâmıkî diye biri, büyük bir toplulukla size geliyor. Ama samimi değil, dediler. Sordu: - Nasıl samimi değil? - Babanızın yerine geçmek için geliyor efendim. İnanmadı onlara. Biraz murakabe eyledi. Sonra başını kaldırıp; - Yanılıyorsunuz. O, muhabbet ve ihlasla bize gelmektedir, buyurdu. Rezil olup geri gittiler. Sonra, haber verdiler geldiğini. Yanına dört bin talebesini alıp, karşılamaya çıktı. Hem de birkaç saat yürüyerek. Ve şehir dışında. Derken Nâmıkî Câmi hazretlerini fark etti uzaktan. Hürmetle koşup karşıladı kendisini. Uzun uzun sohbet ettiler. Ahmed Nâmıkî Câmi hazretleri, bu sohbette zahiri ilimlere teşvik etti Onu. Hace Mevdud, geri dönerken yolda bir âmâ görüp, yanına vardı. Ve elini, şifa için sürdü gözlerine. Bi-iznillah açıldı gözleri adamcağızın. Eskisi gibi gördü yine. www.gonulsultanlari.com T

.Ölüm elbette vardır

Mevdud-i Çeşti hazretleri, aldığı manevi bir işaretle ilim tahsili için Belh şehrine gitmişti. Onu, kalabalık bir halde karşılayıp çok hürmet gösterdiler. Ancak ona haset edenler de vardı aralarında. Kendisini imtihan etmeye yeltendiler. Ve bir cuma gününde, ilim ehli dört yüz kişi o yerin en büyük camisinde toplandılar. Her biri bir sual sordu. O, hepsine çok güzel cevaplar verdi. Onlar yine; - Bu kadar âlimsiniz. Öyleyse niçin kaside dinliyorsunuz? dediler. Cevaben; - Ara sıra dinlerim. Büyüklerimizden de dinleyenler vardı. Nitekim İbrahim bin Edhem hazretleri de kaside dinlerdi, buyurdu. O insanlar bu defa; - Ama o, havada uçuyordu, dediler. - Uçmak hüner değildir. Sinek de uçuyor, buyurdu. O esnada bir ses işitildi. Ses gaibten geliyor ve; - Ey Müslümanlar, bu zat büyük velidir. Her işi dine uygun, doğru ve rahmanidir! diyordu onlara. Sesi duyuyor, ama kendisini göremiyorlardı. O zaman insafa geldiler. Ve büyüklüğüne inanıp talebesi oldular topyekun. AHİRET SONSUZDUR Bu zat, bir gün sohbetinde; - Kardeşlerim, ölüm mutlaka var. O, bir gün muhakkak herkese gelecektir, buyurdu Ve ekledi: - Orada iki yer var, ya Cennet, ya Cehennem. Bunların ikisi de sonsuzdur ve dünyadaki işlerden hesap sorulur orada. Doğru cevap veremeyenler, Cehenneme atılır maazallah. Velhasıl ameller, karşılıksız kalmıyor. Ya ebedi bir azap, ya da sonsuz saadet. > www.gonulsultanlari.com Tel:

.Beni takip edin"

Mevdud-i Çeşti hazretleri bazı talebesiyle Belh'ten Buhara'ya gitmek üzere yola çıkıp, bir nehir kıyısına ulaştılar. O esnada bir tek kayık çalışıyor ve insanları ücretle taşıyordu karşı tarafa. Ama Hace Mevdud'un ve talebesini yanlarında hiç para yoktu. Kayıkçıya rica ettilerse de; - Hayır, ücret almadan geçirmem, dedi. O zaman Hace Mevdud, nehre doğru yürüyüp, talebesine de; - Beni takib edin! buyurdu. Birlikte su üstünden yürüyerek karşıya geçtiler. Bir müddet sonra kayıkçı da karşıya geçip, onları orada görünce hayretler içinde kaldı. Hatasını anlamıştı. Huzuruna edeble gidip; - Affedin efendim, dedi. Ve elini öperek, talebesi oldu. GÜÇLÜ İNSAN KİMDİR? Bu zat bir gün sevdiklerine; - Kötülerle arkadaşlık etmeyin. İyilerle oturup kalkmaya bakın, buyurdu. Ve sordu onlara: - Güçlü insan kimdir, biliyor musunuz? - Kimdir efendim? dediler. - Güçlü insan, nefsine hakim olup, onun bir tek arzusunu bile yapmayandır. İYİ İNSAN NASILDIR? Bir gün de sohbetinde; - İyi insan, Allah'tan korkandır, buyurdu. - Bunun alameti nedir efendim? dediler. - Allah'tan çok korkan kimse, gece gündüz ölümü düşünür. Yemek içmek hatırına bile gelmez. Kendini, bu dünyada yolcu gibi hisseder, buyurdu. Ve ilave etti: - İyi insan, mahcub, edebli ve başı önünde olup, en büyük emeli, Rabbinin rızasını kazanmaktır. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Müminin firaseti

Mevdud-i Çeşti hazretleri, evliyanın büyüklerinden Hace Abdülhalık-ı Goncdüvani hazretleriyle sohbet ederken, zahid kılıklı biri girdi içeri. Sırtında eski hırka, omuzunda seccade, elinde tesbih vardı. Sahte bir tevazuyla dizüstü oturup; - Bir şey sorabilir miyim? dedi. Hace Abdülhalık hazretleri"; - Sor bakalım, buyurdu ona. "ZÜNNARINI KES" Şöyle sordu: - Bir hadis-i şerifte mealen; "Müminin firasetinden sakının. Zira o, Allah'ın nuruyla bakar" buyuruluyor. Bu hadis-i şerifin sırrı nedir acaba? Büyük veli; - Sırrı odur ki, zünnarını kes ve gerçek Müslüman ol! buyurdu. O kimse şaşırarak; - Allah korusun. Bende zünnar mı var ki, böyle söylüyorsunuz? dedi. - Evet var. - Hayır, bende zünnar yoktur. - Ama ben görüyorum. Zünnarın, hırkanın altında, açıkça görülüyor. Adam diyecek bir şey bulamadı. Şehadeti söyleyip, Müslüman oldu. İNSAN ÇOK ACİZDİR Hace Mevdud-i Çeşti hazretleri bir sohbetinde; - Mahlukatın içinde en fazla aciz olan, insandır. Buna rağmen Allah'a en çok isyan eden de odur, buyurdu. Ve ekledi: - Ama bu isyanıyla öyle zelil olur ki, şeytan bile ondan nefret eder. Şöyle devam etti: - Şuna şaşılır ki, Rabbi ona bol bol ihsan ettikçe, o bunlara karşılık günah ve isyan eder. Kendisini yaratan ve her an varlıkta tutan Allahü teâlâ, beşikten mezara kadar rızkını verir de, o yine Sahibine isyan eder. Ama tövbe edip ibadet ederse, öyle aziz olur ki, melekler gıbta eder. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com


.En ahmak insan!..

Mevdud-i Çeşti hazretleri ile Ahmed Namıki Cami hazretleri, bir gün bir evde sohbet ediyorlardı. Öyle ki, sohbetin tesiriyle kendilerinden geçmişlerdi âdeta. O esnada iki münafık, ellerinde birer hançerle içeri girdiler. Maksatları öldürmekti bu iki Allah dostu'nu. Ancak yapamadılar. Zira Hace Mevdud hazretleri anlamıştı niyetlerini. Onlara tek bir nazar etti. Hiddetle baktı. O bakışla titremeye başladı âzâları. Elektriğe tutulmuşlardı sanki. Hançerleri ellerinden düştü. Ve bayılıp oraya yığıldılar ikisi de. Ayılınca anladılar hatalarını. Hemen tövbe etiler. Ve halis talebesi oldular bu büyük velinin. İNSAN, İHSANIN KULUDUR Bu zat bir gün sevdiklerine; - Şu kullara çok şaşılır, buyurdu. Sordular: - Hangi kullara efendim? - Rabbimize şükretmeyenlere, buyurdu. Ve şöyle izah etti: - Bir kimse, birinden iyilik görse, ona sevgi duyar. Zira bu, elinde değildir insanın. Nitekim büyüklerimiz; "İnsan, ihsanın kuludur" buyuruyorlar, öyle değil mi? - Evet efendim. - Ama o iyilik yapan insana çok teşekkür eder de, o nimetin hakiki sahibine şükretmeyi akıl etmez. Halbuki kula gelen her iyilik ve ihsan, Allahü teâlâdan gelmektedir, kuldan değil ki. Şöyle devam etti: - Allahü teâlânın âdeti şöyledir ki, nimetlerini kullarının eliyle gönderir. O hatırlatmasa, kuvvet ve fırsat vermese, kimse kimseye iyilik yapamaz. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Birini bekler gibi...

Hace Mevdud-i Çeşti hazretlerinin vefatı yaklaşınca, ara ara başını kaldırıyor ve sanki birini bekler gibi kapıya bakıyordu. O esnada, nur yüzlü ve temiz elbiseli bir zat, selâm vererek içeri girdi. Elinde bir ipek parçası, üzerinde birkaç satır yeşil bir yazı yazılıydı. Onu, Mevdud-i Çeşti hazretlerine verdi. O da bunu gözlerine koyup, teslim etti ruhunu. Cenazesi çok kalabalıktı. Öyle ki, evliya ruhlarının tamamı orada toplanmıştı sanki. Namazı kılınıp da omuzlara alınınca, taşıyanlar hayrette kaldılar. Zira hiç ağırlığı yoktu. Havada gidiyordu sanki tabut. Binlerce gayri müslim, bunu görmüş ve bu sebeple iman etmişlerdir. NAMAZ ÇOK MÜHİM Bu zat bir sohbetinde; - Müslüman demek, sanki namaz demektir. İşin başı namazdır. Mümin, namaz kılar, kâfir kılmaz. Münafık ise bazen kılar bazen kılmaz, buyurdu. Ve şöyle devam etti: - Hiç özrü olmaksızın, tembellikle bir vakit namaz kazaya kalırsa, eğer kazasını kılmaz ve tövbe etmezse, cezası Cehennemde yanmaktır. KENDİNİ BEĞENME! Bir gün de sohbetinde; - Kendinizi beğenmeyin, buyurdu. Zira bu hâl, iyi amelleri yok eder. Sohbetine devamla; - Bir kul, ibadetini kusurlu görürse, o ibadet Allah indinde kabule lâyık olur. Zira böyle ameller Allah indinde kıymet kazanır, buyurdu. Ve ekledi: - Allah, göğsü kabarık insanları sevmiyor. Başı önünde olan kulları beğeniyor. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 45

.İnsan ne ahmaktır!..

Hace Mevdud-i Çeşti hazretleri vefat etmeden az önce; - İnsan ne kadar ahmaktır ki, kendi Yaradan'ına durmadan isyan eder. Buna rağmen, kendi günahlarını görmez de, başkalarının ayıplarını araştırır, buyurdu. Ve ilave etti: - Her gün, türlü türlü günahları işler de, yine hiç üzülmez. Halbuki bu gün yarın ölecek ve bunların hesabını bir bir verecektir Sahibine. YÜZÜN NİÇİN NURLU? Bir sohbetinde de; - Kardeşlerim, her şeyin bir alameti vardır. Allah'ın rahmetinden uzak olan kimsenin alameti de Allah korkusu ile ağlamamaktır, buyurdu. Sonra şunu anlattı: Bir gece rüyamda bir huri gördüm. Yüzü çok parlak ve nurlu idi. - Senin yüzün neden böyle çok parlak? diye sordum. - Sen bir gece, Allah korkusu ile ağlamış ve gözlerinden sel gibi yaşlar akmıştı. Ben o yaşları alıp yüzüme sürdüm, dedi. - Sebep bu mu yani? - Evet. Biz hurilerin yüzü böyle gözyaşlarıyla parlar ve akan yaş nisbetinde güzelliğimiz artar. HERKESLE İYİ GEÇİNİN! Bir gün de sevdiklerine; - Kardeşlerim, herkesle iyi geçinin, ama kendinizle asla. Kimseye kızmayın, kendinize kızın. Herkesi sevin, kendinizi sevmeyin, buyurdu. - Neden efendim? dediler. - Kim kendisiyle iyi geçinir, kendine kızmaz ve kendini severse, o kişi zarardadır, buyurdu. Çünkü kendinden maksat, onun nefsidir. Nefis, düşmanıdır insanın. Ona günah işletip Cehenneme sokmak ister. > www.gonulsultanlari.com 

.Şifalar sunuyordu...

Yusüf-i Hemedani "rahime-hullahü teâlâ", evliyanın büyüklerindendir. Resulullah Efendimizin mübarek kalbindeki ilim, feyiz ve nurlar, kalbden kalbe akarak Ona vasıl olmuştu. Orta boylu, buğday benizliydi. Kumral sakallı, zaifçe bir veliydi. Eline geçeni, muhtaçlara verir, herkese şefkat ederdi. Zaman zaman da ağlardı. Yetiştirdiği yüzlerce talebesi, büyük âlim ve evliya oldular. Bir yandan, insanların manevi dertlerine deva sunarken, bir yandan da maddi hastalıklarına şifalar sunuyordu. Her insana şefkatliydi. Hatta gayri müslimlere bile. Onlara nasihat ediyor, hidayetlerine sebep oluyordu. Dünyaya, zerre kadar ehemmiyet vermezdi. Evinde bir hasır vardı, bir de ibrik. Ayrıca üzerinde yattığı bir keçesi vardı. Bir de yemek yapacak tenceresi. İKİ TÜRLÜ GÜNAH VAR Bu zat, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, iki türlü günah vardır, buyurdu. Birisi, Allah ile kullar arasındadır. İkinci günahlar ise, kulların birbiriyle münasebetlerinden hasıl olurlar. Şöyle devam etti: - Birinci tür günahı, ya affeder Allahü teâlâ, ya ceza verir. Kullar arasındaki günahlarda ise kulların da hakkı vardır. Böyle günahlarda, adalet olacak, alacaklı, borçludan hakkını alacaktır. Ve ekledi: - Ama orada, dünyadaki paralar geçmez. Sevaplar verilir, günahlar yüklenilir. Mesela bir liralık hak için, yedi yüz namaz sevabı verilir karşı tarafa. Sordular: - Bu kadar sevabı yoksa efendim? - Yoksa, alacaklının günahları buna yükletilip, Cehenneme atılır. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kendi de bilmiyordu!..

Yusüf-i Hemedani hazretleri, cuma günleri hariç, evinde oturur, dışarı çıkmazdı hiç. Fakat bir gün çıkmak istedi evden. Böyle bir istek doğdu içinde. Bu arzusu o kadar çoğaldı ki, merkebine binip bir yöne doğru sürmeye başladı. Ama nereye ve niçin gidiyordu? Kendi de bilmiyordu bunu. Gayri ihtiyari çekiliyordu bir tarafa. Serbest bıraktı hayvanın yularını. O nereye giderse, oraya gidecekti. - Hayırdır inşallah, deyip, tevekkül etti. Hayvan, şehirden çıkıp girdi bir vadiye. O yine; - Bir hikmeti vardır, deyip devam etti. Bir mescidin önüne gelince, hayvan durdu nihayet. O da merkebinden inip, girdi o mescide. Bir de ne görsün? Bir talebesi içeride oturuyor. Bu zatın geldiğini görünce, sevinçle fırladı yerinden. Hürmetle karşılayıp; - Teşrifiniz ne iyi oldu hocam, dedi. Hocası sordu: - Neden iyi oldu evladım? - Bir derdim vardı efendim, halledemiyor, size sormak için teşrifinizi dört gözle bekliyordum. Az önce; "Yâ Rabbî, çok acele hocamı bana gönder" diye yalvardım. Duam biter bitmez siz geldiniz. - Çok mu sevindin oğlum? - Evet hocam, çok sevindim. - Pekâlâ ne soracaksın bana? Delikanlı soracağını sordu. Cevabını aldı ve; - Efendim, siz olmasanız biz ne yaparız? Siz yol göstermezseniz, biz bir adım atamayız, dedi. Büyük veli; - Senin de sadakatin tammış ki, muhabbet bağı ile bizi çekip getirttin, buyurdu. Ve ekledi: - Ama bir dahaki sefere sen bize gel. Bizi yorma buralara!.. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Mümine edeb yakışır...

Yusüf-i Hemedani hazretleri zamanında üç ilim talebesi, bu zatın büyüklüğünü işitip, kendisini görmeye gittiler. Bunlar, Ebu Said, İbnüssakka ve Abdülkadir-i Geylani idi. Ancak niyetleri farklıydı. İbnüssakka; - Ona öyle bir şey soracağım ki, cevap veremeyecek, dedi. Ebu Said; - Ben de zor bir şey soracağım. Bakayım cevap verebilecek mi? dedi. Abdülkadir-i Geylani ise; - O zat büyük bir âlimdir. Ona sual sormak ne haddime. Huzuruna girmeyi nimet, cemalini görmeyi şeref bilirim, dedi. Nihayet huzuruna vardılar. Büyük velî İbnüssakka'ya bakıp; - Sende hiç hayâ yok mudur ki, bana sual sormak ister ve cevabını veremem zannedersin, buyurdu. Ve sormayı düşündüğü sualleri tek tek cevapladıktan sonra; - Senden küfür kokusu geliyor, buyurdu. Peşinden Ebu Said'e dönüp; - Sen de beni imtihana yeltendin öyle mi? buyurdu. Onun da sualini söyleyip, cevabını uzun uzun izah etti. Sonra, Abdülkadir-i Geylani'ye dönüp; - Mübarek olsun. Sen, gösterdiğin bu güzel edeble, Allah ve Resulünün rızasını kazandın. Ben şu anda, senin bir kürsüde, büyük bir cemaate nasihat ettiğini görüyor ve "Benim şu iki ayağım, bütün evliyanın omuzları üstündedir" dediğini işitiyorum, buyurdu. Ve buyurduğu şeyler aynen vaki oldu. Şöyle ki; Abdülkadir-i Geylani, büyük evliya oldu. Bir gün, kürsüde vaaz ederken bu sözü söyledi ve bütün cemaat işittiler. İbnüssakka, gittikçe şöhretini artırdı. Bizans'a elçi olarak gitti ve orada kâfirlere aldanarak mürted oldu. Ebu Said'in ömrü, hep üzüntüyle geçti... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Abdestsiz dokununca!..

Alaüddin-i Sabir hazretlerinin kalbi, Allah aşkı ile yanıyor, ne dua etse, kabul oluyordu. Kuşlar ve hayvanlar hizmetine koşardı. Bazı hayvanat, her gün gelir, dergâhının önünü süpürür, Onu inkâr edenler, büyük sıkıntılara giriftar olurdu. Henüz anne karnında iken, bazı garip halleri görülürdü. Nitekim annesi; - Ona hamileyken her gün evimize semadan nur iner, oğlum meleklerle konuşurdu, demiştir. Nihayet doğum vakti geldi. Ebenin eli ona dokununca, titremeye başladı birden. Ne olduğunu düşünürken, annesi; - Korkma, abdestin yoksa, ondan olmuştur, dedi. Gerçekten de abdesti yokmuş. Abdest alıp geldi ve ancak abdestliyken dokunabildi ona. O dünyaya gelince, Hirat şehrine mis gibi bir koku yayıldı. Annesinin sütünü bazen emer, bazen almaz, oruç tutardı. Büyüdükten sonra da pek yemez, bir lokma ekmekle iktifa ederdi çoğu zaman. Konuşmaya başlayınca, Lâ mevcude illallah dedi ilk olarak. Yedi yaşına girince, her gün oruç tutardı. Üstelik iftar ve sahur yapmaz, dört beş günde bir lokma ekmek yerdi sadece. O yaşta, teheccüde kalkar, uzun uzun namaz kılardı. Annesi çok ısrar ettiyse de karyolada yatmazdı hiç. Yerde yatardı. Annesi bir gün; - Evladım, sen henüz çocuksun. Niçin bu kadar çok riyazet yapıyorsun? dedi. Cevaben; - Anneciğim, bu elimde değil. Ben, Rabbimin muhabbetinde yanmak, kavrulmak istiyorum. Bana, böyle yaşamak daha tatlı geliyor, diye cevap verdi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Şimdi faydası olmaz!.."

Alaüddin-i Sabir hazretlerinin babası, Şah Abdurrahim adında salih bir Müslümandı. Şiddetli bir hastalığa yakalandı bir gün. Midesine kuvvetli bir ağrı girmiş, ev halkı endişeye kapılmıştı bu yüzden. Komşular haber alıp, ziyaretine geldiler. Onu çok hasta görünce, teselli eylediler. Alaaddin beş yaşındaydı henüz. Dizüstü oturuyordu babasının önünde. Gelenler ona bakıp; - Alaaddin, senin duan kabul olur. Haydi bir dua et de Hak teâlâ babana şifa versin, dediler. Alaaddin; - Peki edeyim, ama şimdi duanın faydası olmaz, dedi. Hayretle birbirlerine bakıştılar: - Neden Alaaddin? - Çünkü çok geç. Resulullah Efendimizi görüyorum. Cennette babamı bekliyorlar. - Öyle mi? - Evet. Melekler de, ellerinde Cennet elbiseleriyle babamı götürmeye geliyorlar. Hakikaten az sonra babası Allah! dedi. Ve ruhunu teslim etti. İLMİHAL OKUYUN! Bir gün, gençler 'zikir'den sordular bu zata. - Zikirden önce, İslâmiyeti öğrenin. Bunun için her gün, mutlaka bir iki sayfa ilmihal kitabı okuyun! buyurdu. Ve ekledi: - Çünkü dinini, ilmihalini öğrenmek, kadın erkek her Müslümana farzdır. Sordular: - Peki, hangi ilmihali okuyalım efendim? - Herhangi bir Ehl-i sünnet âlimi'nin kitabı olabilir. Ama cahil ve sapıkların kitaplarını sakın okumayın! Zira çok tehlikelidir. - Ne tehlikesi hocam? - Rastgele kitap okuyan, dinimi öğreneyim derken dinden çıkar da haberi olmaz. > www.gonulsultanlari.com Tel: 

.Yemek hâlâ pişmedi mi?.."

Alaüddin-i Sabir hazretlerinin babası vefat edince, maddi sıkıntıya düştüler. Annesi, asil bir hanımefendiydi. Kimseye belli etmedi bu sıkıntılarını. Alaüddin o günlerde sadece su içer, üç beş günde, bir lokma ekmek yerdi. Bir gün açlıktan fenalık geldi kendisine. Yemek için, bir şey istedi annesinden. Evde ise pişecek hiçbir şey yoktu. Kadıncağız, tencereyi su ile doldurup, koydu ateşe. Yemek pişirir gibi göründü yani. Alaeddin, akşama doğru; - Anneciğim, yemek hâlâ pişmedi mi? diye sordu annesine. Kadıncağız; - Hayır oğlum, henüz pişmedi, deyince, gidip açtı tencerenin kapağını. Kapağı açınca çok sevinip; - Anneciiim, pilav pişmiş! diye bağırdı sevinçle. O da gelip, gördü bir tencere dolu pilavı. Çok hayret edip, anladı oğlunun kerameti olduğunu. Zaten harikulade halleri çoktu onun. Kendi kendine; "Bunu abime götüreyim. Onun yanında yetişsin" diye düşündü hemen. Abim dediği, Feridüddin Genc-i Şeker hazretleriydi. O da ilk görür görmez fark etti yeğeninin alnındaki büyüklük nurunu. Çok sevinip; - Ablacığım, bunun yetişmesi için üç sene kâfi gelir, buyurdu. O da arz etti ki: - Abiciğim, bizim Alaeddin oruç tutmayı çok sever. Lütfen dikkat edin. Zira göz kulak olunmazsa, yemek yemeyi unutup, açlıktan ölebilir, diye korkuyorum. Büyük veli tebessüm buyurup; - Korkma, ben onu mutfak işine veririm, buyurdu. O zaman rahatladı ablası. Ama Alaüddin yemezdi yine. Dayısının yanında, üç sene kaldı. Tamamen yetişip, mutlak icazet aldı. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com
.Bir nazarı kâfiydi...

Abdullah-ı Dehlevi "rahime-hullahü teâlâ", çok büyük velî idi. Sözü ve nasihati öyle tesirliydi ki, insanları doğru yola çekmek için bir nazarı kâfiydi. Bir gün, huzuruna genç biri gelip; - Efendim, ben de büyüklerin yoluna girmek istiyorum, diye arz etti. Büyük velî; - Peki evladım, madem öyle sen de diğer talebeler gibi başla çalışmaya, buyurdu. Fakat gencin istediği bu değildi. - Efendim, çalışacak olduktan sonra her yerde mürşit var, dedi. Ben size başka maksatla geldim. Mübarek zat sordu: - Ne istiyorsun bizden? - Hiç zahmete girmeden, çalışmadan muradımın hasıl olmasını istiyorum efendim. O zaman gülümseyip; - Pekâlâ, gel bakalım. Sana, sıkıntı çektirmeden vermeye çalışalım, buyurdu. Ve bir nazar etti gence. Genç kendinden geçip, daldı başka âlemlere. Kalbine nehirler gibi feyz akmaya başladı. Evliyalığın zirvesine çıkmıştı bir anda. Kendine geldiğinde, sordu ona talebeler: - Sana ne oldu az önce? Dedi ki: - Kalbimde, ne kadar fena huylar varsa, hepsi çıkıp gitti. Onların yerine ilahi feyz ve nurlar doldu. İKİ ŞEY ÇOK MÜHİM Bir gün de nasihat istediler bu zattan. Onlara cevaben; - İki şey çok mühimdir, buyurdu. Sordular: - Onlar nedir efendim? - Okumak ve okutmak, buyurdu. Ve izah etti bunları: - Okumaktan maksat, İslâmiyeti öğrenmek, okutmaktan maksat da öğrendiğini başkalarına öğretmektir. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com


.Büyükleri çok sevin

Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin vefatı yaklaşınca, talebelerine vasiyet olarak; - Evlatlarım, kalbinizde Allah dostlarına olan sevgiyi çoğaltın. Güzel ahlâk ile amel edin. Allah'ın kullarına hizmeti ibadet bilin, buyurdu. Ve tembih etti: - Ölürsem, cenazemin arkasından şu beyti okuyun: Kerimin huzuruna, azıksız geldim. Ne iyi amelim var, ne ibadetim. Kerimin huzuruna azıkla gitmek. Bundan daha çirkin bir şey yok derim. Vefatı yaklaşınca dostlarını çağırıp; - Kardeşlerim, halis mümin odur ki, kalbi, Rabbinin sevgisiyle yanar. O, bilmediği bir aşkla şaşkın haldedir. Yemek içmek düşünmez, gözünün yaşı dinmez. Günahlarından utanıp, başını yerden kaldıramaz, buyurdu. Şöyle devam etti: - Halis mümin, bir iş yapacağı zaman günah olmasın diye çırpınır, titrer. Her nefeste Rabbini anar. Tek bir dakikasını gafletle geçirmez. Herkesle iyi geçinir, münakaşa etmez. Derin bir nefes aldı: - Kardeşlerim, halis mümin odur ki, bir kalbi incitmekten korkar ve çekinir. Kimseyi gıybet etmez. Ahirette hesaba çekileceğini hatırından çıkarmaz. DÜNYADA EN GÜZEL ŞEY Bir gün de cemaatine: - Bu dünyada en güzel şey nedir, bilir misiniz? diye sordu. - Bilmiyoruz efendim, dediler. - Dünyada en güzel şey, dünyaya düşkün olmamaktır, buyurdu. Ve sordu yine: - 'Altın'dan kıymetli olan şey nedir, bilir misiniz? - Bilmiyoruz, nedir efendim? - O altını başkasına vermektir. www.gonulsultanlari.com T

.Heybetli idi...

Mevlana Halid-i Bağdadi "rahime-hullahü teâlâ", çok büyük bir veli idi. Devrinin bir teki, asrın müceddidiydi. Osman-ı zinnureyn'in evladındandır. Uzuna yakın boylu ve iri yapılıydı. Buğday benizli, heybetli ve vakarlıydı. Geniş göğüslü, güler yüzlü idi. O devirdeki âlimler; - Onun gibi bir âlim şimdi yoktur, demişlerdir. Yirmi bir yaşında, büyük âlim oldu. Tek düşüncesi, Medine'ye varıp Resulullahı "aleyhissalâtü vesselâm" ziyaret etmekti. Zira Onun aşkıyla yanıyordu temiz kalbi. Ve bir gün çıkıp, vardı Medine'ye. Ziyareti yaptıktan sonra; "Kendime bir rehber bulsam gerek" diye düşündü. O günlerde faziletli bir zata rastladı. Huzuruna varıp; - Bana nasihat eder misiniz, diye rica etti. O faziletli zat; - Kâbe'yi ziyarete gittiğinde edebe aykırı bir şey görürsen, hemen reddetme, diye öğüt verdi. - Peki efendim, dedi. Ve Mekke'ye geldi oradan. Kâbe'ye dönüp salevat okurken, birinin, Kâbe'ye sırt çevirmiş, kendisine baktığını gördü. Beğenmedi bu halini. "Utanmadan Kâbe'ye sırt çevirmiş oturuyor. Beytullah'da hiç böyle edebsizlik olur mu?" diye düşündü kendi kendine. O kimse ona bakarak; - Ey kişi, niçin beni kötülüyorsun? Bilmiyor musun ki, mümine hürmet, Kâbe'den önce gelir. Bunun için yüzümü sana çevirmiştim. Hem Medine'deki zatın nasihatini ne çabuk unuttun? dedi. Hemen özür dileyip; - Beni de talebeniz kabul edin, diye rica etti. O zat cevabında; - Senin işin Hindistan'da hallolur, dedi. Sen acele oraya git!.. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com


.Hindistan yolculuğu...

Mevlana Halid-i Bağdadi hazretleri, Bağdat'ta talebe okutmakla meşgul oluyor, ama Hindistan hiç çıkmıyordu aklından. Zira Mekke'de bir mübarek zat; - Senin işin Hindistan'da hallolur, demişti kendisine. Aradığı mürşidi orada bulacaktı. Ama nasıl? Kalbi bu düşünce içinde yanıp dururken, Hindistan'dan bir yolcu çıkageldi yanına. Mirza Abdürrahim. Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin talebesi. - Efendim, hocam Abdullah-ı Dehlevi hazretleri, zât-ı âlinizi Hindistan'a davet ediyor, diye arz etti kendisine. O da bunu bekliyordu zaten. Baş başa sohbete başladılar. Talebeler, bu Hindli'ye kızıyor, ama bilmiyorlardı bundaki gizli hikmeti. Zira Resulullahtan "aleyhissalâtü vesselâm" gelen ilim, feyiz ve nurlar, Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin kalbine akmış, O da bu emaneti teslim etmek için ehil birini arıyordu. Kalb gözüyle, bu emaneti teslim edeceği ehil kişinin, Bağdat'ta, Mevlana Halid adında bir genç âlim olduğunu görmüştü. Ama Hindistan ile Bağdat arası bir senelik yoldu o devirde. Hemen bir talebesini Bağdat'a gönderip; - O âlimi bul ve Hindistan'a getir! diye emretmişti. İşte o talebeyle Mevlana Halid hazretleri, Hindistan yolculuğuna çıktılar bir gün. Talebeleri ve halk, yoldan çevirmek için çok yalvardılar. Ama fayda etmedi. Son olarak; - Hindistan yolu tehlikelerle dolu, karanlık ve zulmetlidir, gitmeyin efendim, dediler. Onlara cevaben; - Öyle ama, âb-ı hayat zulümatta bulunur, buyurdu. Bir gülün kokusunu alan bülbül misali bir an önce Hindistan'a varmayı istiyordu. Kimseyi dinlemeyip yola koyuldular. Herkes, gözyaşlarıyla uğurladı onları... www.gonulsultanlari.com 

.Dergâhı temizlerdi...

Mevlana Halid-i Bağdadi hazretleri, Hindistan'dan gelen bir talebe ile birlikte Bağdat'tan çıkıp, bir ikindi vaktinde Delhi'ye vardılar. Yolculuk, tam bir sene sürmüştü. Delhi'nin toprağına ilk ayak bastığında, sevincinden yanında ne varsa dağıttı oranın halkına. Sonra Abdullahı Dehlevi hazretlerinin huzuruna varıp, elini öperek talebesi olmakla şereflendi. Ve başladı o dergâhta vazifeye. İlk iş olarak, dergâhın günlük temizliğini vermişti üstadı. Elinde kova ve süpürgeyle aylarca devam etti bu dergâh temizliğine. Kovasını kuyudan su ile doldurur, onu bir sopaya takarak omuzunda taşırdı her gün. Dergâhtan kuyuya, kuyudan dergâha. Defalarca gidip gelirdi her gün. Bir gün, nefsine zor gelmişti bu iş. - Sen buna mı lâyıksın? dediğini hissetti nefsinin. Derhal; "Ey nefsim! Boşuna sızlanma. Eğer bu iş zoruna gidiyorsa, bil ki elimdeki süpürgeyi atar, sakalımla süpürtürüm sana bu yerleri" dedi. Böyle paylayınca, bir daha itiraz gelmedi nefsinden. Bu temizlik işini canla başla yaptı. Aylarca su taşıya taşıya yara oldu omuzları. Bir gün yine omuzunda su taşıyordu ki, üstadıyla karşılaştı aniden. Abdullah-ı Dehlevi hazretleri, Halid-i Bağdadi hazretlerinin omuzundan, Arş'a doğru muazzam bir nurun yükseldiğini gördü. Hayranlıkla onu seyrediyorlardı melekler. Buna şahit olunca kemale geldiğini anladı artık. Temizlik işinden, hususi hizmeti'ne aldı Onu. Beş ay da üstadına bizzat hizmetle şereflendi. Ve o manevi emanet, Halid-i Bağdadi hazretlerine nasib oldu. 

.Halid her şeyi götürdü!"

Mevlana Halid-i Bağdadi hazretleri, hocası Abdullah-ı Dehlevi hazretlerinin himmetiyle yetişip kemale gelmişti. Üstadı, kendisine icazet verip; - Ey Halid! Şimdi memleketine dön. Sen de bu nurları, Hak âşıklarını kalbine sal, buyurdu. Mevlana Halid hazretleri; - Efendim, bizim diyarda öyle âlimler var ki, pek fazla itibar ve şöhret sahibidirler. Hatta diğer âlimler de onlara saygılıdırlar. Ben bu işe kalkışırsam, halk beni kabul etmez, serzeniş yaparlar, diye arz etti. Üstadı cevabında; - Ey Halid! Sen oraya gidince, vaziyet değişir. Görürsün ki, herkes gelip ayağının tozuna yüz sürer, o itibarlı dediğin âlimler de sana hizmetçi olurlar, buyurdu. Sonra, bütün talebe ve ahaliyle birlikte uğurladılar kendisini. Şehirden dört mil kadar yürüyerek. Ve gözyaşları içinde. O gidince talebeye dönüp; - Halid her şeyi aldı, götürdü, buyurdu. Sonra da bir mektup yazıp gönderdi kendisine. Mektup şöyle: - Ey Allah'ın sevgili kulu Mevlana Halid! Esselâmü aleyküm. Tepeden tırnağa kadar kusur içinde olan bu fakire öyle çok nimetler gelir ki, bunların şükrü için ne desem azdır. Zira bu nimetler söze ve yazıya sığmaz. Vücudumun her kılı dile gelse de şükrünün zerresini eda edemezler. Şöyle devam etti: - Bu nimetlerin en büyüğü de sizi tanımamdır. Sizinle iftihar ediyorum. Çünkü bu yol, sizinle kuvvetlenip yayılacaktır. Âlem, sizin teveccühlerinize kavuşmakla başka âlem oluyor. Rabbime şükürler olsun. Şöyle bitirdi: - Şimdi sizin eliniz, benim elimdir. Sizi görmek, beni görmektir, vesselâm... 

.Çekemeyenler oldu!..

Mevlana Halid-i Bağdadi hazretleri, Delhi'den ayrılıp da büyük bir velî olarak Bağdat'a döndüğünde, şehrin ileri gelenleri büyük ilgiyle karşıladılar kendisini. Bir bayram gibi sevinçliydi herkes. Bir yıl önce oradan ayrılırken; - Efendim gitmeyin! diye yalvarmışlardı. Ama şimdi çok sevinçliydiler. Kavuşmuşlardı hocalarına. Birçok Hak âşıkları, Ona koşuyordu. Zira ilim ve feyiz, Ondan fışkırıyordu. Ama fesatçılar da eksik değildi. Mesela Halet Efendi diye bir fesatçı vardı ki, gidip şikâyet etti bu zatı halifeye. - Sultanım, bu zat devletimiz için çok tehlikelidir. O durdukça saltanat her an yıkılabilir. Zira on binlerce adamı var. Ortadan kalkmazsa devlet için büyük tehlikedir, dedi. Zamanın padişahı, Sultan Mahmud Han idi. Hiç itibar etmedi bu sözlere. Hatta onu azarladı ve; - Din adamından, devlete zarar gelmez! diyerek kovdu huzurundan. Halid-i Bağdadi hazretleri bunu işitince, sevinip hayır dua etti padişaha. YÜZ ŞEHİT SEVABI Bu zat, gıybet edilmesine müsaade etmez, hemen sustururdu. Bir gün; - Hocam, gıybet eden olunca hemen susturuyorsunuz. Hikmeti nedir? diye sordular. Cevabında; - Gıybet edeni susturana, yüz şehit sevabı veriliyor, buyurdu. Siz de susturun! - Peki ama nasıl susturacağız? - Açıkça Sus! diyeceksiniz. - Bir sus! demekle mi bu kadar sevap kazanıyoruz? - Evet. Hem bu kadar sevap alıyor, hem de o Müslümanı günahtan kurtarmış oluyorsunuz... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Edeble diz çöktüler...

Mevlana Halid hazretleri Bağdat'a döndüğünde, âlimler gelip edeble diz çöktüler önünde. Vakur ve heybetliydi bu zat. Sohbetine bir gelen, ayrılmıyordu artık. Cemaat, her gün daha kalabalık olurdu. Bağdat Valisi Said Paşa da işitip, koştu bu zatın ziyaretine. Âlimleri, Onun önünde edeble oturmuş, başlarını önlerine eğmiş bir hâlde gördü. Bu hâl garibine gitti biraz. "Bu kadarı da fazla" dedi içinden. O esnada Mevlana Halid hazretleri bir nazar etti valiye. Heybetinden diz çöküp, titremeye başladı. Nice zaman sonra sakinleşebildi ancak. Kendine geldiğinde, ona doğru bakıp; - Ey vali, kıyamet daha dehşetli yerdir. O gün öyle gündür ki, o günün korkusundan, analar körpe yavrularını unutur, hamile kadınlar vakitsiz doğururlar, buyurdu. Ve ekledi: - O gün, herkesi sarhoş gibi görürsün. Ama değillerdir. Fakat Hak teâlânın azabı çok şiddetlidir. Vali bu nasihatleri dinleyince duygulandı. Ve korkudan başladı titremeye. İYİ KUL NASIL OLUR? Bir gün de; - İyi bir kul nasıl olur efendim? diye sordular bu zata. Cevabında; - İyi kul, Allahü teâlânın emir ve yasaklarına ehemmiyet verir, günah işlerse, hemen tövbe eder, buyurdu. Ve ilave etti: - Onlar, insanlardan bir şey beklemez, her ihtiyaçlarını yalnız Rablerinden isterler. Onların bir tek korkuları vardır. - O nedir efendim? dediler. - Son nefes, buyurdu. Son nefeste imansız ölmekten korkar ve Rablerinin rızasını almak için uğraşırlar... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Öldüreceklerdi ama...

Mevlana Halid-i Bağdadi "kuddise sirruh", Hindistan'dan dönüp Bağdat'a geldiğinde, halk tarafından coşkuyla karşılanmışsa da Onu haset edenler de vardı ahaliden. Bunlar gittikçe artıyordu. Nihayet iki yüz kadar hasetçi bir gün toplanıp, öldürmek kararı aldılar bu zatı. Hem de aynı gün. Günlerden cuma idi. Silahlanıp, cami çıkışında bir yerde gizlice beklediler ve; - Camiden çıkar çıkmaz saldırıp öldürelim, dediler. Nihayet namaz bitti. Ve dağıldı cemaat. Mübarek zat çıkınca fark etti durumu. Niyetlerinin suikast olduğunu anlamıştı. Tam hücum edeceklerdi ki, hiddetli bir nazar etti her birine. Mübarek nazarı kime isabet ettiyse, yerinde kalakaldı. Bir adım bile atamadılar. Mıh gibi yere çakılmışlardı sanki. Birer cansız heykel olmuşlardı. Taş kesilmişlerdi âdeta Silahları düştü ellerinden. Bir müddet böyle kalıp, sonra büyük bir dehşete kapılarak kaçıp uzaklaştılar. - Niçin kaçtınız? diye sorduklarında; - O, camiden çıkıp da bize hiddetle baktığında, omuzları üstünde koca bir arslan gördük, dediler. Gözlerini bize dikmiş, neredeyse üstümüze saldıracaktı ki, selâmeti, kaçmakta bulduk. NAMAZ DİNİN DİREĞİDİR Bu zat bir sohbetinde; - Namaz, dinin direğidir. Namaz kılan, dinini kuvvetlendirir. Kılmayan dinini yıkar, buyurdu. Ve ekledi: - Ankebut suresinde mealen; (Doğru kılınan namaz, insanı kötülüklerden elbette uzaklaştırır) buyuruluyor. www.


.Taklidini yaptı, ama...

Bağdat'ta bir kişi Mevlana Halid-i Bağdadi hazretlerine düşmanlık besliyor, her fırsatta düşmanlığını belli ediyordu. Bir gün de taklidini yaparak alaya aldı bu büyük zatı. Ama kendine yapmıştı aslında. Eden kendine eder, buyurulmuş ya. Cezası gecikmedi. Durup dururken aklını oynatıp cinnet geçirdi. Sebebini tahmin eden yakınları, bu zata koşup; - Efendim, ne olur affedin, diye yalvardılar. Yine merhamet edip, affetti. O, Peki affettim, dediği anda adam iyileşti tamamen. Bin pişmandı yaptığına. Hemen gidip özür diledi. Ve talebesi olmakla şereflendi. HÜSNÜZAN ESASTIR Bir gün Müslümana hüsnüzan etmek lazım geldiğini anlatıyordu ki, dinleyenlerden biri; - Efendim, bir kimseyi meyhaneden çıkarken görsek, yine mi hüsnüzan edeceğiz? diye sordu. Cevaben; - Evet, buyurdu. - Nasıl hüsnüzan edeceğiz efendim? - Orada bir işi vardı, diye düşüneceksiniz. - Ağzı şarap kokuyorsa efendim? - Dişi ağrıyordur, ilaç diye sürmüş, diyeceksiniz. - Yürürken sallanıyorsa efendim? - Ayağı uyuşmuştur belki. - Ya peltek peltek konuşuyorsa efendim? - Hasta olmuş olabilir. - Yani illa ki hüsnüzan mı edeceğiz hocam? - Evet. Dinimizde Müslümana hüsnüzan esastır. Hatta bir Müslümanın bir sözünden, doksandokuz küfür mânâsı çıksa, sadece biri imanlı olduğunu gösterse, imanlı olduğuna hükmedilir.

.Bıraktılar soygunculuğu!..

Mevlana Halid-i Bağdadi hazretleri, talebesiyle birlikte Bağdat'tan Şam şehrine hicret ediyorlardı ki, yolda karşılarına bir soyguncu grubu çıktı aniden. Haydutlardan biri anlatıyor: Tam hücum edecektik ki, kafileden beyaz kaftanlı biri, beyaz at üzerinde ileri çıktı. Ve heybetle dikildi karşımıza. Biz, o bir kişiden korktuk. Zira o kişi, yavaş yavaş büyüyüp sonunda büyük bir dağ kadar oldu önümüzde. Hiç böyle şey görmemiştik ömrümüzde. Korkumuzdan atların üzerinden yerlere yuvarlandık. "Bu işte bir iş var" dedik içimizden. Hata ettiğimizi çok iyi anladık. Sonra o kişinin yerinde Halid-i Bağdadi hazretlerini gördük. Meğer o heybetli kişi, bu zatmış. Hürmetle yaklaşıp hep birlikte eman diledik kendisinden. - Bizi affedin efendim, diye yalvardık. Affedince bıraktık soygunculuğu. Talebesi olmakla şereflendik. ALLAH BİR KULU SEVERSE... Bir gün bazı sevdikleri; - Efendim, Allahü teâlânın bir kulunu sevdiğinin alameti nedir? diye sordular bu zata. Cevabında; - O kimse hep hayırlı işlerle meşgul olur. İnsanlar fayda görürler kendisinden, buyurdu. - Sevmediğinin alameti nedir hocam? - O da malayani ile vakit geçirir. Yani ne dine, ne de dünyaya faydası olmayan boş işlerle uğraşır. Daha açık söyleyeyim mi? - Buyurun efendim. - Allahü teâlânın bir kimseyi sevdiğine alamet, o kimsenin iyi işler yapması, sevmediğine alamet ise kötü işlerle uğraşmasıdır. > www.gonulsultanlari.com

.Ben su-i zan etmem"

Mevlana Halid-i Bağdadi "kuddise sirruh", bir gün hacca gitmek üzere katırına binip çıktı Bağdat'tan. Mekke'ye gidiyordu. Şam'a geldiğinde mola verdi biraz. Ama burada bir hadise geldi başına. Şöyle ki; Bir adam kadıya gidip, bu zatın ismini vererek; - Kadı Efendi, bu kişi katırımı çalmış. Görür görmez tanıdım, diye şikâyet etti bu büyük veliyi. Yalancı şahitler de hazırdı zaten. Kadı şahitleri dinleyince, yalancının lehine hüküm verdi. Mevlana Halid hazretleri mahkemeden çıkınca, kendi katırını teslim etti o yalancıya. Verirken de; - Ey kişi, kadı efendinin hükmüyle bu katırın senin olduğu anlaşıldı, dedi. Ve ekledi: - Gerçi bu hayvan benim evde dünyaya gelmiş, benim yanımda büyümüştü. Ama yine de hiç kimseye su-i zan etmiyorum. Çünkü biliyorum ki, Allahü teâlâ her şeye kadirdir. Bu duruma göre benim evimde doğan bu katırı senin eve, senin katırını da benim eve koymuş olduğu anlaşılıyor. Sözüne devamla; - Senin olan bu katıra, Bağdat'tan Şam'a kadar binip geldim, buyurdu. Bunun ücretini de vereyim ki, hakkınız kalmasın üzerimde. Adam hiçbir şey söylemedi. Mübarek zat tam parayı çıkarıp, o kimseye veriyordu ki, yalancının katırı oraya geldi birden. Adam baktı ki, kendi katırı. İş değişti bu defa. Ne diyeceğini bilemedi. Çok mahcup olmuşlardı. O ve yalancı şahitler, özür dilediler bu Allah dostu'ndan. Hakim, daha sonra hadiseyi öğrendiyse de, arayıp bulamadı Halid-i Bağdadi hazretlerini. Zira ayrılıp gitmişti oradan. > www.gonulsultanlari.com T

.Belki parasız kalmıştır

Mevlana Halid-i Bağdadi hazretleri zamanında bir vali, Abdülbaki adında bir kimseyi, Bağdat'a vazifeli olarak göndermişti. Abdülbaki Efendi, Bağdat'ta bir ay kaldı. Parası bitince, sıkıntıya düştü. Zira hiç tanıdık kimse yoktu bu şehirde. "Kimden borç para alabilirim?" diye düşünürken, Halid-i Bağdadi hazretlerini hatırladı. "O, Allah'ın bir veli kuludur. Benim hâlim, muhakkak o zata malumdur" diye düşündü kendi kendine. Tam Ona gitmek için hazırlanıyordu ki, kapısı çalındı. Açtığında tanımadığı bir kimse vardı kapıda. - Buyurun, kimi aradınız? - Abdülbaki Efendi siz misiniz? - Evet benim. Elindeki keseyi uzatıp; - Halid-i Bağdadi hazretlerinin selâmları var. "Belki parasız kalmıştır. İşbu hediyemizi lütfen kabul etsin" buyurdular, dedi. Sonra; - İzninizle, deyip ayrıldı. Abdülbaki Efendi saydı parayı. Tam yirmibin altın vardı kesenin içinde. KİM KİMİ SEVİYORSA Bu zat, bir gün birkaç sevdiğiyle sohbet ediyordu ki; - Peygamberleri seviyor musunuz? diye sordu - Elbette seviyoruz efendim, dediler. - Eshab-ı kiramı seviyor musunuz? - Çok seviyoruz efendim. - Peki ya evliyaları? - Onları da çok seviyoruz. - O halde size bir müjde vereyim. Sizler, ahirette o çok sevdiğiniz Peygamberlerle, Eshab-ı kiramla ve velilerle beraber olacaksınız. Çünkü kişi, sevdiği kimselerle beraber olacaktır ahirette. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İnşallah veririm..."

Mevlana Halid-i Bağdadi hazretleri zamanında Hacı Halil Efendi vardı ki, Padişahın hususi hizmetlerini yapardı. Bu kişi, bir gün sultandan izin alıp, hac yolculuğuna çıktı İstanbul'dan. Üsküdar'a geçince, biri çıktı karşısına. - Hayrola Halil Efendi, nereye böyle? - Kısmetse Beytullaha gidiyorum. Cebinden bir mektup çıkarıp uzattı: - Halil Efendi, şu mektubu Şam şehrine varınca, Mevlana Halid hazretlerine takdim eder misin, diye rica etti. Halil Efendi mektubu alıp; - Olur, inşallah veririm, dedi. Ve devam etti yoluna. Şam'a varınca, sultanın selâmını söyleyip valinin konağına yerleşti. Mevlana Halid hazretleri de o akşam hizmetçisine; - Hazırlan, valiye gideceğiz, buyurdu. Ve birlikte çıkıp gittiler. Halil Efendi de oradaydı. Fakat Üsküdar'da aldığı emanet mektubu unutmuştu tamamen. O mektubu vermeyince, Mevlana Halid hazretleri hatırlatmak mecburiyetinde kaldı ve; - Yanınızda, bize teslim edilecek bir emanet olsa gerek, buyurdu. - Hayır efendim, bende size verecek bir emanet yoktur. - Olacak. Bir bakın cebinize. Üsküdar'da birisi vermişti onu size. O zaman hatırladı ve çıkarıp takdim etti hemen. Ama çok mahcup olmuştu. Hacdan sonra İstanbul'a avdet edip, Üsküdar'a varınca, aynı kimse çıktı yolunun üzerine ve sordu: - Mektubumu verebildin mi o büyük veliye? - Evet verdim. - Hangi gün, hangi saatte verdin? - Şu gün, şu saatte teslim ettim. Dedi ki: - Doğru, ben de tam o gün ve o saatte kurtuldum o sıkıntıdan... www.gonulsultanlari.com Tel:

.Belki bizi bulamazsın!.."

Mevlana Halid-i Bağdadi hazretlerinin sevdiklerinden Halil Efendi, bir gün bu zata gelerek; - Efendim! Hacca gidiyorum. Bize dua buyurun. Hac dönüşü size misafir olup inşallah yüksek himmetinize kavuşurum, diye arz etti. Hazret-i Halid; - Dönüşte buraya uğrarsınız, ama belki bizi bulamazsınız, buyurdu. Halil Efendi ayrılıp gitti Hacca. Aradan birkaç gün geçti. Bir gün, bir yerde bir topluluk gördü. Bir cemaat cenaze namazı kılacaklardı. Merak edip sordu birine: - Ortada cenaze yok. Siz, kimin namazını kılacaksınız? - Bugün, Mevlana Halid hazretleri vefat etmiş. Gıyabi olarak Onun namazını kılacağız, dediler. O da iştirak edip kıldı namazını. Ve Fatiha okudu mübarek ruhuna. KUL HAKKI ZORDUR Bir gün, bu büyük zata; - Efendim, kul hakkı neden zordur? diye sordular. Cevabında; - Allah affetmez de ondan, buyurdu. Ama bundan kurtulmanın çaresi var. - O nedir hocam? - Dünyada iken helalleşmek. - Ya helalleşmezse efendim? - Ahirette öder o zaman. - Nasıl öder efendim? - Orada para geçmez. Sevaplarından alınıp hak sahibine verilir. Sevapları kâfi gelmezse, o zaman hak sahibinin günahları buna yükletilir. Velhasıl o borcunu ödemedikçe Cennete giremez. - Çok ibadeti olsa da mı efendim? - Elbette. Bir insan, Peygamberlerin yaptığı ibadetleri yapsa, fakat üzerinde başkasının bir kuruş hakkı bulunsa, bu bir kuruşu ödemedikçe Cennete giremez. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Mahcup oldular

Mevlana Halid-i Bağdadi hazretleri, bir gün talebeleriyle sohbet ederken bir ara sohbeti kesip; - Yanımıza bir zulmet geliyor, buyurdu. Az sonra bir Rafızi âlimi girdi dergâha. Yanında da âlim diye on adi kimse getirmişti. Bu zatı imtihan edeceklerdi güya. Ancak onlar huzura girince hiç iltifat etmedi mübarek zat. Yüzlerine bakmadı. Oturun! bile demedi. Onlar, bu zatın heybetinden korkup, bir müddet ayakta dikilip beklediler. Ne oturabiliyorlar, ne de çıkıp gidiyorlardı. Yarım saat sonra; - Şimdi oturun! diye işaret etti onlara. Ve sohbetini bitirip, yüzlerine bakmadan çıkıp gitti. Onlar, bir müddet daha titreyip, sonra kendilerine geldiler. Kendi aralarında konuşup; - Bu âlimde bir manevi hâl var ki, Onu anlamak bizim kârımız değil, demek zorunda kaldılar. Ve talebesi oldular bu büyük velînin. EN MÜHİM İŞ!.. Bir gün bu zata; - Bir mümin için en mühim iş nedir efendim? diye sordular. - Müminin en mühim işi, imanını kurtarmaktır, buyurdu. - İman nasıl gider efendim? - Dinin emirlerine ehemmiyet vermemekle. - Ya günah işlemek efendim? - Günah işlemekle iman gitmez. Ancak günahı hafife alarak, ehemmiyet vermeyerek işlenirse, o zaman iman gidebilir. - Bunun ölçüsü nedir efendim? - Günah için üzülmek veya üzülmemektir. Yani bir günahı işledikten sonra kalben üzülüyor, pişmanlık duyuyorsa, imanı gitmez bu kimsenin. 

.Beni o zata götürün!"

Mevlana Halid-i Bağdadi hazretlerini çekemeyen bazı din adamları, onu mahcup etmek için başka bir şehirdeki Şeyh Yahya-yı Mezveri adında bir âlime mektup yazıp, maksatlarını açıkladılar. Mektup özetle şöyle: "Burada, Halid diye genç bir âlim var ki, Hindistan'a gidip geldikten sonra, mürşitlik dâvâsına kalkıştı. Onu mağlub etmekten biz aciz kaldık. Ümidimiz sizdedir..." Şöyle bitiyor: "Bu tarafa gelip, buna Dur! demek size vacip olmuştur. Teşrifinizi bekliyoruz. Vesselâm..." Şeyh Yahya, bu mektubu alır almaz bazı talebesiyle birlikte Bağdat'a geldi hemen. Âlimler karşılayıp, çok iltifat ettiler. Her biri Onu kendi evinde misafir etmek istiyordu. Ama o, bu ilgi ve iltifata aldırmayıp; - Beni, dediğiniz o zata götürün, dedi. Götürüp gösterdiler dergâhı. Şeyh Yahya kapıya henüz gelmişti ki, kapı açıldı içeriden. Mevlana Halid hazretleri ayakta karşıladı kendisini. - Hoş geldiniz! deyip, içeri aldı. Müsafaha edip, yanına oturttu. Ve ilgi gösterip, çok iltifatlarda bulundu. Şeyh Yahya'nın zihninde ince ve zor dini meseleler vardı ki, onları sormayı tasarlıyordu bu büyük velîye. Ama lüzum kalmadı. Zira sormadan, normal sohbet esnasında bir bir cevaplarını aldı her bir meselenin. Hem de en mükemmel şekilde. Geniş ve izahlı olarak. İlmine hayranlık duydu. Hatta Onu görünce utandı kendisinden, Hemen özür diledi. İmtihan için gelmişti. Ama talebesi olarak ayrıldı huzurundan... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kabrimi kazın!.."

Mevlana Halid-i Bağdadi hazretlerinin dört oğlu vardı. Şihabüddin, Necmüddin, Abdurrahman ve Behaeddin "rahime-hümullahü teâlâ"... Bunlardan Şihabüddin, Urfa'da vefat etti. Behaeddin, beş yaşına girmemişti ki taundan vefat etti. Namazını kılıp Kasiyun Tepesi'ne defnettiler. Definden sonra; - Bu yerde, bir kabir de bana kazın! diye emretti talebelerine. Sonra, talebesinden Molla İsa da tauna yakalandı. Onu teselli edip; - Yâ İsa! Oğlum Behaeddin'e benden selâm söyle ve pek yakında baban da gelecek, diye haber ver kendisine, buyurdu. Aynı sene Abdurrahman da vefat edip, Kasiyun Tepesi'ne defnedildi. Bu oğlunun defin işi bitince, kendi kabrinin kazılmamış olduğunu fark edip; - Kabrimi bugün muhakkak kazınız! diye emretti bir daha. Definden sonra evine gelip, bir daha dışarı çıkmadı. Soranlara da; - Bundan sonra tek bir yere gitmek istiyorum. O da oğlum Behaeddin'in yanıdır, buyurdu. - Allah ömürler versin efendim, dediler. - Ecelimiz yaklaştı, bugün yarın gideriz. Keramet gösteriyor demeseler, dostlarla tek tek vedalaşırdım. Çünkü bu cuma gecesi, şu saatte, Mevlana Halid aranızdan ayrılır, buyurdu. Çoluk çocuğu ile vedalaştı. Yakınlarına; - Allah'a yemin ederim ki, baliğ olduğum günden bugüne kadar, bir vakit namazımı bile terk etmedim. Kuşluk ve teheccüdü de eda ettim. Ama bunu duyunca, Halid ölünce sevaba ihtiyacı olmaz demeyiniz. İhlas ve Fatiha okuyup ruhuma göndermeyi ihmal etmeyiniz! buyurdu... > www.gonulsultanlari.com 

."Yüksek sesle ağlamayın!.."

Mevlana Halid-i Bağdadi hazretlerinin son günleriydi ki, vasiyet olarak sevdiklerine; - Size, benim ölümüm gibi musibet gelmez. Ancak sabrı tavsiye ederim. Ölürsem, yüksek sesle ağlamayın ki, bu bana eza verir, buyurdu. O esnada talebesinden seyyid İbni Abidin geldi huzuruna. Bazı fıkhi sualler sordu. Cevaplarını aldı ve; - Bu gece bir rüya gördüm, diye arz etti. - Hayırdır, ne gördün? - Osman-ı Zinnureyn hazretleri vefat etmişti efendim. Cenazesinde çok büyük kalabalık toplanmıştı. Namazını da ben kıldırdım. Buyurdu ki: - Bu rüyanın tabiri şöyledir ki, yakında ben vefat ederim. Namazımı sen kıldırırsın. Zira ben hazret-i Osman'ın "radıyallahü teâlâ anh" evladıyım. Sonra odasına çekilip; - İçeriye kimse girmesin, buyurdu hizmetçiye. Aile efradına da; - Şu anda tauna yakalandım, buyurdu. Ve o gece benzi sarardı. Ölüm alametleri belirmişti ki; - Şimdi artık benden bir şey istemeyiniz. Zira Rabbimle meşgulüm, buyurdu. Sağ yanı üzerine, kıbleye karşı yatıp murakabe eyledi. O anda her âzâsından, hatta saç tellerinden bile Rabbini zikrettiği açıkça belli oluyordu. En son Fecr suresinin en son âyetlerinden okudu ki, mealen; (Ey mutmainne olan nefs! Sen Rabbinden, Rabbin de senden razı olmuş olarak Cennetime gir) buyuruluyordu. Ve mübarek ruhu yükseldi Arş-ı âlâya. Techiz ve tekfinini yaptılar. Namazını, talebesi İbni Abidin kıldırdı. Ve Kasiyun Tepesi'nde defnedildi... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Evliya merhameti...

Zünnun-i Mısri "rahime-hullahü teâlâ", evliyanın büyüklerindendir. Bu zatın yakından tanıdığı bir genç vardı ki, bilmiyordu bu zatın kıymetini. Büyüklüğünü inkâr ediyor, orada burada bu zatı kötülüyordu. Hazret-i Zünnun, ona merhametinden bir şey demiyor, bilakis acıyıp hidayete gelmesini istiyordu. Bir gün, çağırdı bu genci. Eline kıymetli bir yüzük verip; - Bunu, şu çarşı esnafına tek tek göster. Kim ne kadar para veriyor, öğreniver, buyurdu. Delikanlı peki deyip, bütün çarşıyı dükkan dükkan dolaştı. Ama dönüp bakan olmayınca, geri gelip; - Hiç ilgilenen olmadı, diye rapor verdi. Büyük veli, bu defa; - Peki evladım, şimdi de sarraflar çarşısına götür göster, buyurdu. Bak bakalım kuyumcular ne veriyorlar? Yine peki deyip, yüzüğü tek tek gösterdi sarraflara. Ancak aldığı cevaplarla şaşkına döndü. Zira çok büyük paralar veriyorlardı bu yüzüğe. Geri dönüp; - Bütün mücevhercilere gösterdim. Hepsi de bin altının üzerinde değer biçtiler, dedi. Gence sevgiyle bakıp; - Şimdi anladın mı? buyurdu. Demek ki her şeyin kıymetini ehli anlarmış. İşte tasavvuf bilgisi de çok kıymetlidir, ama ehli anlar. Gülün kıymetini bülbülün bildiği gibi. Sonra gence mânâlı mânâlı bakarak; - Bir kimse bu ilmin kıymetini bilmiyorsa, hiç olmazsa dilini tutmalıdır, öyle değil mi? buyurdu Delikanlı anlamıştı hatasını. - Efendim, yanlış hareketlerimden dolayı özür diliyorum. Lütfen affedin. Cahilliğime bağışlayın, dedi. Ve talebesi olmakla şereflendi. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Oğlumu timsah kaptı!"

Bir gün yaşlı bir kadın, telâşla Zünnun-i Mısri hazretlerine gelip; - Efendim, oğlumu kurtarın! diye yalvardı. Mübarek zat sordu. - Hayrola, ne oldu oğluna? - Nehirde timsah kaptı, lütfen kurtarın onu. Zünnun-i Mısri hazretleri; - Peki bacım, diyerek geldi Nil kenarına. Ve ellerini açıp; - Yâ ilahi, bu kadının oğlunu, o timsahın elinden kurtar! diye yalvardı. Kadın da; - Âmin, dedi. O anda timsah görünmüyordu. Bu dua üzerine çıktı su zerine. Kıyıya yaklaştı ve çocuğu sağ olarak bırakıp gitti. Kadın bunu görünce, çok şaşırıp; - Hayret. Ben aslında inanmıyordum sizin velî olduğunuza. Denemek niyetiyle gelmiş, duanıza da ümitsizce âmin demiştim. Ama şimdi inandım ki gerçek veliymişsiniz. Lütfen affedin beni. Ve duanızdan eksik etmeyin, dedi. Ve oğlunu alıp sevinçle evine gitti. ÖNCE DİNİNİ ÖĞREN! Bu zat, nasihat isteyen bir gence; - Önce İslâmiyeti öğren, buyurdu. - Nereden öğreneyim hocam? - Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından. - Ben her gördüğüm din kitabını alıp okuyorum efendim. Bu, doğru değil mi? Şefkatle baktı gence: - Sana çok önemli bir nasihatte bulunayım mı evladım? - Buyurun efendim. - Rastgele yüz kitap okuyacağına, bir doğru kitabı yüz defa oku! Hem de haz duyarak oku. Lokman Hakim; "Hayatta her lezzeti tattım. Din kitabı okumaktan daha lezzetli bir şey bulamadım" buyurmuştur. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Altın sunan balıklar!..

Zünnun-i Mısri "rahime-hullahü teâlâ", gemiyle yolculuğa çıktı bir gün. Bir yolcu, cüzdanını kaptırdı hırsızlara. Çok aradıysa da bulamadı hırsızı. Zünnun hazretleri de yakın bir yerde oturuyordu. Yolcunun yakınları Ona bakarak; - Cüzdanı sen çaldın! dediler. Büyük veli her ne kadar; - Ben almadım, dediyse de, inanmadılar. Ağır hakaretlere maruz kaldı. Hatta dövmeye başlayacaklardı ki, kalbinden; "Yâ Rabbî, suçum olmadığını ancak sen biliyorsun. Beni, bu zâlimlerden kurtar!" diye yalvardı. O anda garip bir şey oldu. Suyun yüzü, yüzlerce balıkla doldu. Her birinin ağzında birer altın vardı ve onu hazreti Zünnun'a vermek için yarışırlardı. Hazret-i Zünnun eğilip, birinin ağzından bir altın aldı. Gemi halkı bunu görüp şaşkına döndüler. Büyüklüğünü anlayıp, özür dilediler. Bu hadise üzerine Zünnun lakabı verildi bu büyük velîye. "Zünnun", balık sahibi demektir. "EVLENMEK İSTİYORUM" Bir gün, huzuruna bir genç gelip; - Efendim, ben evlenmek istiyorum. Tavsiyeniz nedir? diye sordu: Cevaben; - Önce niyetini güzel yap. Evlenmek sünnettir. Bu sünneti yerine getirmeye niyet et, buyurdu. Ve sordu gence: - Evlilik, hassas bir konudur. Kul hakkına riayet edebilecek misin? - Kul hakkı mı efendim? - Evet. İslâm âlimleri; "Ailesinin hak ve hukukuna riayet edemeyecek olan, evlenmesin" buyuruyor. Unutma, kadın esir değildir, köle değildir, hizmetçi hiç değildir. Kadının hakkı büyüktür dinimizde. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir küp altın

Zünnun-i Mısri hazretleri, henüz doğru yolu bulmamıştı ki, bir gece fakirlerle sabahlamıştı bir yerde. Uyanıp, bir küp fark etti toprağa gömülü. Eşeleyip çıkardı ki, içi altın dolu. Ayrıca Allah yazısı vardı kapağının iç yüzünde. Bu yazıyı görünce çok sevindi. Öyle ki, altını görünce bu kadar sevinmemişti. Gerçi cahillik dönemiydi. Ama Allahü teâlâ'yı çok seviyordu. Altınların hepsini dağıttı fakirlere. Kendisine sadece o kapağı ayırıp, onu almakla kârlı buldu yine kendisini. Zira ona göre, Altından çok daha kıymetliydi o kapak. Allah yazısını öpüp, koydu başına. O gece, nurlu bir zat girdi rüyasına, Kendisine sevgiyle bakarak; - Seni tebrik ederim. Sen Allah ismini böyle aziz tuttuğun gibi Allahü teâlâ da seni aziz tutup yüceltsin, buyurdu. Uyanıp gördü ki, kalbi nurla dolmuş, kalb gözü açılmıştı. Yaratılıştan müsaitti zaten. Kısa zamanda büyük evliya oldu. DÜNYADA EN ZOR ŞEY Bir gün, bir grup genç; - Efendim, dünyada en zor şey nedir? diye sordular bu zata. Cevaben; - Hakkı bâtıldan ayırmaktır. Yani iyi nedir, kötü nedir? Kim sevilir, kim sevilmez? Bunu ayırabilmektir, buyurdu. - Bu, o kadar mühim mi? dediler - Elbette. Çünkü ahirette, hak diye sarıldıklarının bâtıl olduğunu görenler kahrolacak, hüsrana uğrayacaklardır. Peygamberimiz de "aleyhissalâtü vesselâm" bu hususta; "Yâ Rabbî, bana doğruyu doğru olarak, yanlışı da yanlış olarak bildir. Bâtıla, hak diye sarılmayayım" diye dua ederlerdi. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.ism-i âzam duası

Zünnun-i Mısri "rahime-hullahü teâlâ" zamanında bir kimse vardı ki, bunun işi, her yeri gezip tanışmaktı insanlarla. Bir gün de Zünnun-i Mısri adını duydu. - Bu zat, Mısır'da yaşayan ve İsm-i azamı bilen bir evliyadır, dediler kendisine. Mısıra gidip buldu evini. Huzuruna girip; - Bana İsm-i azamı öğretin, diye rica etti. Hazret-i Zünnun ona bir paket verip; - Şu emaneti filan zata götürürsen öğretirim, buyurdu. Adam; - Hayhay götürürüm, deyip aldı paketi. Ama "İçinde ne var?" diye merak etti. Ve gittikçe fazlalaştı bu merakı. Sonra dayanamayıp, açtı. Açar açmaz, bir fare fırlayıp kaçtı içinden. Üzüldü, ama yapacak bir şey yoktu. Oradan geri dönüp söyledi bu olanı. Büyük veli ona; - Biz seni denedik. Ve anladık ki sana bir fare bile emanet edilmez. Bir fareye ihanet eden kimseye İsm-i âzam duası emanet edilir mi, buyurdu. BAŞARILI KİME DENİR? Gencin biri bu zata gelerek; - Hocam, başarılı çalışma nasıl olur? diye sordu. Cevaben; - Başarılı çalışma, ahirette işe yarayan çalışmadır, buyurdu. Bir iş ahirette işe yaramıyorsa, hiç kıymeti yoktur. - Neden efendim? - Çünkü o kişi, ahirette Cehenneme girmekten kurtulamaz da ondan. Kendisini Cehennemde yanmaktan kurtaramayan birine başarılı denir mi evladım? - Denmez elbet. - İşte asıl başarı, kendini Cehennemden kurtarmaktır. Bunu başaramayan bir kimse, bütün dünyayı elde etse bile, ne kıymeti vardır. Sonunda yanacak çünkü. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

Zünnun-i Mısri hazretleri zamanında Mısır'da zengin bir adam, kendisine çok güzel bir kâşâne yaptırmıştı. "Ne güzel oldu" diye etrafında geziyordu ki, Zünnun-i Mısri hazretleri gördü onu. Ve yanına gelerek; - Ey kişi! Bir dünya evine bunca emek değer mi? Üç gün sonra göçersin bu evden. Sen, kendine Cennette ev yap ki o ev çıkmaz elinden, buyurdu. Ve ekledi: - Malın çoksa, fakirlere dağıt, hayırlı yerlere sarf et. Zekatını da ver. Böyle yaparsan, ahirette karşılığını görürsün. Adama tesir etmişti bu sözler. - Dediğinizi yaparsam, Cennette bana ev verirler mi? dedi. - Elbette, buyurdu. Hem de altından sular akan köşk verirler. O anda dünya sevgisi çıktı kalbinden. Nesi varsa, fakirlere dağıttı. Ve Zünnun-i Mısri hazretlerinin talebesi oldu artık. Hâlisen tövbe edip, ibadete başladı. Kısa bir müddet sonra da vefat etti. Defnettiler kabrine. O gece yakınları onu rüyada görüp; - Hâlin nasıldır? diye sordular. Cevabında; - Zünnun-i Mısri hazretleri bana ne dediyse hepsi olduğu gibi çıktı. Beni Cennete ilettiler. Altından sular akan köşkler ihsan ettiler, dedi. NAMAZ DİNİN DİREĞİ Bu zat, bir sohbetinde; - Beş vakit namazınızı mutlaka kılın! Namaz, dinin direğidir, buyurdu. - Namaz kılmayanın imanı gider mi efendim? diye sordular. - Eğer namazı birinci vazife kabul etmiyor, önemsemiyor, kılmadığı için üzülmüyor ve azabından da korkmuyorsa, o zaman imanı gider, buyurdu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Eğer şunu yaparsan!.."

Zünnun-i Mısri "rahime-hullahü teâlâ", çok ibadet yapar, nefsinin tek bir arzusunu yapmazdı. O yerin, sirbaç diye bir mahalli yemeği vardı ki, çok sevilen bir yemekti o yörede. Onu ne zaman yemek istese, kendi kendine; "Ey nefsim, eğer şunu yaparsan, onu sana yediririm" der ve o hayırlı işi yaptırırdı nefsine. Bir gün nefsi bu yemeği istemişti yine. O zaman da; - Ey nefsim, Kur'ân-ı kerimi bir defa hatmet, yedireyim onu sana, dedi. Ve başladı okumaya. Hatimi bitirince yedi o yemeği. KUŞLAR GÖLGE YAPTILAR Zünnun-i Mısri hazretleri vefat edince, cenazesinde on binlerce cemaat toplandı. O gün de aşırı sıcak bir gündü. Cenaze taşımakta meşakkat olacaktı. Namazı kılınıp da cenaze omuzlara alınınca, birdenbire büyük grup halinde kuşlar peyda oldu havada. Birlikte uçarak cemaatin üstüne geldiler ve yol boyunca sıcaktan korudular onları. Yani kanatlarını açıp ve yan yana uçarak gölgelik ettiler onbinlerce insana. Ertesi gün onu ziyarete gelenler, nurdan bir yazı gördüler kabrin üzerinde. İnsanoğlunun yazısına benzemiyordu. Her okuyan, şaşırıyordu hayretten. Zira kabir üzerinde; "Zünnun, Allah'ın evliyası ve dostudur. O, Rabbinin sevgisiyle canını feda etmiştir" yazıyordu. O vefat edince bazı büyük âlimler, Resul-i mücteba'yı rüyalarında gördüler. Şöyle ki; Resulullah Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm", eshabdan birkaç kişiyle otururken; (Siz, Hak âşığı Zünnun'u tanıyor musunuz? O şimdi bize geliyor, kalkın Onu karşılayalım) buyurmuştu onlara. > 

.Arif nasıl olur?

Zünnun-i Mısri hazretlerine bir gün bir Müslüman gelerek; - Salih bir Müslüman nasıl arif olur efendim? diye sordu. Cevabında; - Salih mümin odur ki, bir günah işlerim diye kalbi titrer, buyurdu. Ve izah etti bunu: - O, başının üzerinde bir kılıç hisseder. Öyle ki, bir kılla asılmıştır. Üstelik de kılıç çok keskin, kıl da çok incedir. Biraz gaflet edersem düşebilir, diye inanır. Ve ekledi: - Salih mümin odur ki, her bir adımında ince ince düşünür. Yapacağı iş İslâmiyete aykırı olmasın diye kılı kırk yarar. Eğer dine uygunsa yapar, yoksa vazgeçer. Sordular yine: - Tövbe nasıl olmalı efendim? - Günah işleyen kimse, hemen pişman olmalı ve affı için ağlayıp sızlamalıdır, buyurdu. Ve ekledi: - Hakiki bir Müslüman bir günah işleyince, "Bu günahımı Allah gördü" diye düşünür ve öyle pişman olur ki, "Bir daha yapmayacağım" diye söz verir Rabbine. Ve yapmaz artık o günahı. ÖYLE DOĞRU OLUR Kİ... Bir gün de bu zata; - Bir kul, hangi sebeple Cennete girer efendim? diye sordular. Cevabında; - O kul öyle doğru olmalı ki, ömründe asla eğri bir işi olmamalı. Günahtan öyle çok korkmalı ki, bir günah gördüğünde içi kan ağlamalı, öyle çok din gayreti olmalı ki, bu hususta az bile gevşekliği olmamalı ve Rabbini öyle çok anmalı ki, O'nu hatırlamadan bir anı geçmemeli, buyurdu. Ve ekledi: - Ölümü de öyle yakın bilmeli ki, yatarken yastığının altında bilmeli, kalkınca da karşısında!.. www.go

.Çok heybetli idi

Seyyid Ahmed Bedevi "rahime-hullahü teâlâ", sülale-i Resulden olup, kerametleri meşhurdur. Hem seyyiddir, hem de şerif. Gençliğinde, babasıyla Mekke'ye gitti. Beytullaha yakın bir yerde uyuyordu ki, gaibden bir ses; - Ey Ahmed! Uyan da Rabbini an! İnsan uyumakla Allah'a yaklaşamaz! diyordu kendisine. Kalktı ve abdest aldı. Tekrar uyuduğunda, duydu aynı nidayı. - Ey Ahmed! Uyan ve kalk! Rabbini sevenlere uyumak yakışır mı? diyordu bu defa da. Son olarak; - Ey Ahmed! Yüksek derecelere kavuşmak isteyen, ne uyur, ne de yiyebilir. Sen de nefsinle mücadele et. Zira sen yüksek derecelere ereceksin! denildi kendisine. O günden sonra ilme ve ibadete yöneldi. Konuşmayıp, halk ile ilgisini azalttı. Çalıştı, çoğalttı bilgisini. Öyle bir dereceye çıktı ki, kullara rüşd ve hidayet Ondan yayılır oldu. Hak âşıkları, Onun bir sohbetini cana safa bilirlerdi. Hep Allah'ı düşünür, Onu anardı. Nurlu kalbinde iz yoktu dünyadan. Din ilminde sahili görünmeyen bir denizdi. Binlerce veli yetiştirdi. Yüzünde öyle heybet vardı ki, bakmaya cesaret edemezdi insanlar. Bu yüzden, peçe ile gizlerdi yüzünü. Bunun için "Bedevi" denilmiştir kendisine. Önceleri çok cesur ve atılgan bir huya sahipken, sonraları çekildi inzivaya. Sükutu tercih etti. İşaret ederek anlatırdı meramını. Devamlı oruç tutar, bir zeytin tanesiyle yapardı iftar ve sahurunu. Uzun boylu, heybetli, buğday benizliydi. Çok nurlu ve sevimliydi. Gözleri doğuştan sürmeliydi... www.gonulsultanlari.com 

.Bakılmazdı yüzüne!..

Seyyid Ahmed Bedevi "rahime-hullahü teâlâ", gece gündüz Rabbini düşünür, Onun muhabbetiyle kendinden geçer ve hareket edemezdi. Böyle durumlarda gözlerini semaya diker, kırk gün veya daha çok kalırdı o halde. Gözlerinin karası ateş koru gibiydi. Mübarek simasında öyle bir heybet vardı ki, bakmak için kimsede cesaret olmazdı. Onun için peçe ile örterdi devamlı. Abdülmecid adındaki bir talebesi, mübarek yüzünü görmeyi çok istiyordu. Nihayet bir gün; - Efendim, örtünüzü açsanız da mübarek yüzünüzü bir görsem, diye rica etti. Cevabında; - Dayanamazsın. Zira gözlerime bir defa bakmak, bir can mukabilidir. Senin de canına mal olabilir, buyurdu. Talebe buna rağmen; - Olsun efendim. Bir kerecik göreyim. Gam değil, ondan sonra ölürsem de öleyim. Çünkü takatim kalmadı artık, dedi. O zaman büyük velî; - Peki öyleyse, deyip kaldırdı örtüsünü. O âşık genç, yüzünü bir kerecik görür görmez Allaah! deyip düştü. Ve ruhunu teslim etti. Gerçekten bir bakışı canından etti onu. ALTINDAN KIYMETLİ ŞEY Bu zat, bir gün cemaatine; - Size altından daha kıymetli bir şeyi haber vereyim mi? diye sordu. - Seviniriz efendim, dediler. - Altından daha kıymetli olan şey, dua almaktır, buyurdu. Şaşırdılar: - Dua almak mı efendim? - Evet, insanlardan altın istemeyin, ama dua isteyin. Kârlı çıkarsınız. - Hikmeti ne efendim? - Çünkü altın biter, dua bitmez. Ben herkesten dua istiyorum. İnşallah bu dualar, tonlarca altına bedel olacak. www.gonulsultanlari.com Te

.65279;Tek bir nazarla!..

Seyyid Ahmed Bedevi hazretleri, yanına gelenlere, konuşmadan önce bir kere teveccüh eder, ne kadar cahil biri de olsa, o nazarla bütün dereceleri geçirirdi. Yani senelerce riyazet çekilerek kavuşulan manevi makamlara, bir anda kavuşurdu o kimse. Ve yine o kimse ile hiçbir şey konuşmadan, mutlak icazetini verir, gönderirdi. Velhasıl kerametleri ciltlere sığmaz. Bir ikisini yazıp bereketlenelim... Bu zatı seven bir kimse, sırtında süt kabıyla geçiyordu bir yoldan. O esnada bu büyük veli de karşıdan geliyordu. Mübarek zat, eliyle bir işaret etti kaba. Kap düştü, süt döküldü. Adamcağız da üzüldü tabii. Ama işin hikmetini bilmiyordu garip. Ne zaman ki kabın içinden çıkan ölü yılanı gördü. O zaman çok sevindi işte. Zira süt dökülmeseydi yılanı göremeyecek ve o sütü içip zehirleneceklerdi. ALLAHIN EN SEVDİĞİ İBADET Bu zat, bir gün cemaatine; - Allahü teâlânın en çok razı olduğu ibadet nedir, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz efendim, dediler. - Allahü teâlânın en çok beğendiği ibadet, Allah'ın dinini, O'nun kullarına anlatmaktır, buyurdu. - Yani Emr-i maruf mu efendim? - Evet. Kimin elinde ne imkân varsa, bu hizmete iştirak etmelidir. İlmi olan ilmiyle, parası olan parasıyla, malı olan malıyla. - Yapılmazsa hocam? - Yapmayan büyük günaha girer. Allahü teâlâ da, Sevgili Habibine; "Benim kullarıma beni anlat! Benim emir ve yasaklarımı bildir!" buyurdu. Yani bu iş, Peygamber mesleğidir. Bu hizmeti yapanlara müjdeler olsun. www.gonulsultanlari.com 

.Boynuzdaki bebek!..

Seyyid Ahmed Bedevi hazretlerinin bir talebesi vardı ki, adı Abdül'al idi. Bu dünyaya geldiğinde, annesi kundakladı onu. Sonra kucağına alıp bağa gitti. Kundağı yere koyup, başladı çalışmaya. Olacak bu ya, bitişik bağdan bir boğa gelip orada dolaşmaya başladı. Bebeğin yanından geçerken yavrucağın kundak bağı, nasıl olduysa boğanın boynuzuna takılıverdi. Çocuk, boynuz ucunda asılı kaldı. Annesi bu hâli görünce bayıldı korkudan. Köy halkı haber alıp, koştular oraya. Lakin boğaya yaklaşmak ne mümkün! Zira o, kalabalık insanları görünce daha hırçınlaşıyor, kuduruyordu âdeta. Korkudan herkesin soluğu kesilmişti ki, gaibden bir el uzanıp alıverdi çocuğu boğanın boynuzundan. Ve yavaşcacık yere koydu... Aradan yıllar geçti. Abdül'al büyüyüp delikanlı oldu. Ahmed-i Bedevi hazretlerini tanıyıp, çok sevdi Onu. En üstün talebesi oldu hatta. Artık bu büyük velîden ayrılmıyor, bu sebeple de uzun müddet uzak kalıyordu evinden. Lakin annesi çok üzülüyordu. Zira oğlunu özlüyordu. Öyle ki, sitem eder olmuştu Seyyid hazretlerine. Büyük veli kalben bunu anlayıp, biriyle şu haberi gönderdi kendisine: - Vakta ki bu oğlun kundaklı bebek iken boğanın boynuzuna takılmıştı da, sonra kurtulunca ne kadar çok sevinmiştin. O gün, onu oradan Allah'ın izniyle biz uzanıp da almış ve ölümden kurtarmıştık. Ve ilave etti: - Şimdi de ahirette Cehennemden kurtulması için uğraşıyoruz. Niçin üzülüyorsun? Sevinmen lazım. Kadın bu haberi alınca anladı hakikati. Ve bu zata çok arttı muhabbeti. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Allah rızka kefildir

Bir gün, Şibli hazretlerine bir kimse gelip; - Efendim, geçim derdine düştüm. Zira aile efradımız kalabalık, ne yapacağımı şaşırdım, diye dert yandı. Büyük velî cevaben; - Bunun çâresi kolay, buyurdu. Adam sevindi: - Nasıl kolay efendim? - Şöyle ki, evine döndüğünde dikkat et, aile efradının rızıkları Allah'a mı bağlıdır, sana mı? Hangisinin rızkı sana bağlıysa, onu çıkar evden. Böylece mevcut azalır, geçiminiz rahatlar. Adam merakla dinlerken şöyle devam etti: - Kimlerin rızkını da Allahü teâlâya bağlı görürsen, onlara dokunma. Seninle alakalı değil çünkü. Adamcağız; - Hocam, bir kitapta okumuştum, dedi. "Her mahlûkun rızkına Allahü teâlâ kefildir" diye yazıyordu. Büyük velî; - Öyleyse niye üzülüyorsun? Mademki Allah rızıklara kefildir, senin ailene de gönderir elbette. Hatta sen istemesen de gönderir, buyurdu. Ve ilave etti: - Ama senin vasıtanla gönderir. Öyleyse bırak üzülmeyi. ALLAH'A YAKINLAŞTIKÇA... Bir gün bazı sevdikleri; - Hocam, kulun Allah'a yakınlığı ne ile anlaşılır? diye sordular bu zâta. Cevaben; - Vermesiyle belli olur, buyurdu. Anlayamadılar: - Nasıl yâni efendim? Buyurdu ki: - Müminin Allah'a yakınlığı arttıkça, insanlara vermesi artar. Allahın kullarına ihsanı fazla olur. Sordular: - Ya Allah'tan uzaklaşırsa hocam? - Uzaklaştığı ölçüde vermesi azalır... > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Güzellikle gönder!"

Seyyid Ahmed Bedevi hazretleri zamanında, zâlim bir vali vardı. Bu zâlim, bu zatın talebesinden Şeyh Rekin'e bir adamını gönderip; - Bu diyarda, yalnız sende zahire varmış. Gönderdiğim adamla bana bol miktarda gönder, dedi. Ardından da; - Güzellikle gönder. Beni zorla almaya mecbur etme! diye de tehdit etti. Şeyh Rekin ne yapsın? Hocasına arz etti meseleyi. Büyük veli; - O valiye, "Hiç zahirem yok. Hatta tek bir buğday tanesi bile kalmadı" de buyurdu. - Peki efendim, deyip çıktı. Az sonra valinin adamı geldi: - Valinin emri. Şu kadar buğday vereceksin bana! - Maalesef, hiç zahirem kalmadı. Adam inanmayıp; - Aç ambarı, göster! dedi. Şeyh Rekin açtı ambarı. Adam içeri girip baktı dört bir yana. Tek bir buğday tanesi bile göremedi. Sinirli sinirli çıkıp gitti. Halbuki ağzına kadar buğday doluydu ambar. BİR ŞEYE KAVUŞAN... Bu zat, bir gün talebelerine; - Bir şeye kavuşan, her şeye kavuşur. O bir şeye kavuşamayan, hiçbir şeye kavuşamaz. O bir şeye biz kavuştuk, buyurdu. Çocuklar sordu: - Biz neye kavuştuk hocam? - Ehl-i sünnet âlimlerine. Onların sayesinde hak nedir, bâtıl nedir, onu öğrendik. - Bu, o kadar zor mu ki efendim? - Elbette. Dünyada en zor iş budur. Peygamber Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm" bile; Yâ Rabbî, bana hakkı hak olarak, bâtılı da bâtıl olarak bilmeyi nasib eyle diye dua ederlermiş. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Velîde kusur aramak!..

Seyyid Ahmed Bedevi hazretleri zamanında Mısır'da baş kadılık yapan Takıyyüddin adında biri vardı ki, Ahmed-i Bedevi hazretlerinin büyüklüğünü bilir, severdi kendisini. Ancak bazıları, iftira atıp dedikodu yaparlardı bu zat aleyhinde. Bu kadı da, bunları duyup zihni karıştı. "Acaba doğru olabilir mi?" diye şüphe girdi kalbine. Gerçeği öğrenmek gayesiyle ziyaretine gitti bir gün. Söz arasında; - Hakkınızda bazı sözler işittim, dedi. - Ne işittin ki? - Bazı kimseler, cemaate gitmediğinizi, hatta bazan da hiç namaz kılmadığınızı söylüyorlar. İnanmadım, ama yine de zihnim karıştı. O böyle söyleyince, gadaba geldi mübarek zat. Ve sert bir nazar etti kendisine. Takıyyüddin Efendi, bu nazarın şiddetinden bayılıp düştü. Ayılınca, ıssız bir sahranın ortasında buldu kendisini. Kendi kendine; "Ey ahmak! Velîde kusur aramak nene gerek! Şimdi bu ıssız çölde halin ne olacak? Açlık ve susuzluktan öleceksin" dedi. O anda nurlu bir zat belirdi ve; - Nerede olduğunu biliyor musun? dedi. - Hayır, neresi? - Mısır'dan iki aylık uzak mesafedesin. Sen şimdi şu ilerideki camiye git. Ahmed Bedevi hazretleri de az sonra oraya teşrif eder. Ondan özür dile. Seni, ancak o velî kurtarır bu sıkıntıdan, dedi. - Peki efendim, deyip gitti o camiye. Büyük velînin arkasında namaz kıldıktan sonra özür dileyip affını istedi. Mübarek zat; - Hızır'a rastlamasaydın bu ıssız sahralarda işin zordu, buyurdu. Sırtını sıvazlayıp; - Haydi git. Çoluk çocuğun özlemiştir, buyurdu. O anda evlerinin önünde buldu kendini. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Balık ve kılçık

Seyyid Ahmed Bedevi hazretlerinin vefatından sonra Ebül Kays bin Ketile adında bir âlim Mısır'dan çıkıp, Seyyid Ahmed Bedevi hazretlerinin medfun olduğu yere gelmişti. Gerçi bu zatın namını işitmişti. Ama bilmiyordu üstünlüğünü. İnsanların Onun türbesine karşı gösterdiği büyük ilgiyi görünce, hayretine gitti bu hâl. Kendi de, ilmiyle meşhurdu. Ama fazla buldu bu zata gösterilen ilgi ve hürmeti. Oranın halkını toplayıp; - Ey insanlar! Bu zata bu kadar ilgi ve iltifat niye? Bu zatı ben de tanıyorum. Ama lüzumundan fazladır sizin bu ilginiz, dedi. Onlar, bu âlim için yabancıdır deyip, üstünde durmadılar. Evlerine götürüp, yemek ikram ettiler. Sofrada balık da vardı. Adamcağız balığı yerken boğazına bir kılçık takıldı. Öyle ki, ne ileri gidiyordu ne de geri. Ne kadar uğraştılarsa da çıkmadı kılçık. Izdırabı gün be gün artıyor, ama hiç kimse bir çare bulamıyordu. Yemek ve içmekten de kesildi. Hiç de böyle bir dert gelmemişti başına. Başını eğip, düşünceye daldı. Bunun bir ikaz-ı ilahi olduğunu anladı. "Ben o zata su-i zanda bulundum. Bunun için bu dert geldi başıma" diye düşündü. Koştu mübarek türbesine. Kalbindeki o inkâr gitmiş, yerini bir nedamet ve pişmanlık almıştı. İki diz üzerine edeble oturup, Yasin-i şerifi okumaya başladı. Daha yarısına gelmemişti ki, bir gıcık geldi boğazına. Ve kuvvetle öksürdü. O öksürükle fırlayıp çıktı kılçık. Yasin-i şerifi tamamlayıp, gönderdi mübarek ruhuna... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Niçin gelmiyorsun?

Seyyid Ahmed Bedevi hazretlerinin mübarek türbesinde, her yıl doğum gününde mevlid-i şerif okutulurdu. Âdetti bu o havalide. O devirde yaşayan evliyadan biri, o seneki mevlid cemiyetine gitmemeyi düşünüyordu ki, o gece Ahmed Bedevi hazretlerini gördü rüyasında. Büyük veli, kendisine; - Niçin gelmek istemiyorsun bizim mevlidimize? Halbuki Resulullah Efendimiz ve eshabı kiram, hatta sair Peygamberler de bu mevlid cemiyetine katılırlar, buyurdu. O anda uyandı uykudan. Anladı hatasını. Yola çıkıp yetişti cemiyete. Ve bir daha da terk etmedi. ÖRNEK İNSAN KİMDİR? Bu zat, bir gün cemaatine; - Örnek insan kimdir, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz efendim, dediler. - Örnek insan, kendisini feda edendir. - Ne için feda eden efendim? - İnsanlar için, dinimiz için. Öyle ki, kendisi, kendi için yoktur. Hizmet için vardır. Yani insanlara hizmet için menfaatini düşünmez. Uykusunu, rahatını, her şeyini feda eder. - Böyle kimse var mıdır hocam? - Elbette. Ecdadımız böyleydi. İnsanların saadeti için kendilerini feda ettiler. O fedakâr ecdadımız olmasaydı, İslâmiyet bize kadar gelebilir miydi? Biz bugün Müslüman olmamızı, onlara borçluyuz, buyurdu. Ve ilave etti: - İslâmiyet fedakârlık ister, çile ister. Çile olmazsa hizmet olmaz. - Çile çekmeyi kimse istemez ki efendim. - Evet, insanlar çileyi sevmiyor. Acı geliyor. Halbuki acı da olsa, ilaçtır bu. İlaçlar elbette acı olur. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Eğer gelirseniz...

İmam-ı Şarani hazretleri, Ahmed-i Bedevi hazretleri hakkında şunu anlatıyor: Bu zat için, her sene mevlid cemiyeti tertiplenirdi. Bir sene, bu mevlid cemiyeti gününden bir gün önce Ahmed Bedevi hazretlerini rüyada gördüm. Bana bakıp; - Kardeşim! Bu sene bizim mevlid cemiyetimize gelirseniz, size meluhiye yemeği ikram ederiz, buyurdu. Uyanıp, mevlid için yola çıktım. Ve zamanında yetiştim cemiyete. Ancak kime misafir olsam, meluhiye yemeği ikram ediyorlardı bana. Merak edip sordum. Öğrendim ki, meğer o büyük zat, herkesin rüyasına girip, bu hususta tembih etmiş. Hiç şaşırmadım. Zira Onun için normaldi bu haller. Bu zat bir sohbetinde; - İbadetleri kuvvetle ve sağlam yapmak niyetiyle uyuyanın, bütün uykusu ibadet olur, buyurdu. Şaşırdılar: - Uyku mu ibadet olur hocam? - Evet. Çünkü, ibadet niyetiyle uyumaktadır. Peygamberimiz "aleyhissalâtü vesselâm"; "Âlimlerin uykusu ibadettir" buyuruyor. İHLAS NEDİR? Bir gün de bazı sevdikleri; - Efendim, Allahü teâlâya nasıl yaklaşılır? diye sordular bu zata. - Farzları yapmakla, buyurdu. Ama bir şartla. - O şart nedir efendim? - İhlas. Yani Allah emrettiği için yapmak. İhlas, takva ve ibadete sarılmakla artar. Takva, haramlardan nefret etmek, haram işlemeyi hatıra bile getirmemektir. www.gonulsultanlari.com T

.Yetiş yâ Seyyid Ahmed!

İmam-ı Şarani hazretleri anlatıyor: Bir kimse ticari bir seferden dönüyordu ki, haramiler, onun kıymetli mallarla döndüğünü öğrenip kestiler yolunu. Tüccar, çaresizlikle ellerini açıp; - Yetiş yâ Seyyid-i Ahmed! dedi. O anda nurlu bir zat belirdi yanında. Bu zat, Ahmed Bedevi hazretlerinin kendisiydi. Ve tek başına kaçırttı haydutları o bölgeden. MERKEBİM GELMEDİKÇE Bir Müslüman da merkebini kaybetmişti. Çok aradı, bulamadı. Son çare Ahmed Bedevi hazretlerinin türbesine gelip bir Fatiha okudu. Sonra da; - Yâ Seyyid hazretleri! Ahdolsun ki merkebim gelmedikçe buradan gitmeye niyetim yoktur, dedi. Ve beklemeye başladı. Yardım edeceğine güveni çoktu. Aradan birkaç dakika geçmemişti ki, kapı önünde sesini duydu merkebinin. İmdat yetişmişti. Bir Fatiha daha okuyup gönderdi mübarek ruhuna. Ve merkebine binip evine gitti. NAMAZIN MÂNÂSI Bir gün de; - Namaz'ın kelime mânâsı nedir efendim? diye sordular bu zata. - Namaz, dua demektir. Âkıl ve balig olan her Müslümanın, beş vakit namaz kılması farzdır, buyurdu. - Ya kılmazsa efendim? dediler. - Özürsüz namaz kılmayanın imanının gitmesinden korkulur, buyurdu. Ve daha açıkladı: - Yani namaza önem vermez, kılmadığına üzülmez, kaza etmeyi düşünmez, azabından da korkmazsa, imanı gider. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Evliyaya düşmanlık

Seyyid Ahmed Bedevi hazretlerinin büyüklüğüne inanmayan kimseler vardı o devirde. Mesela bir vali vardı ki, daima bu büyük zatın aleyhinde bulunurdu. O zamanlar, o yerde bir âdet vardı ki, senede bir defa, bu büyük velinin kabri başında mevlid cemiyeti tertib edilirdi. Ve bu cemiyete çok kimseler gelirdi uzaktan yakından. Büyük kalabalık olurdu. İşte bu vali, bu zata düşmanlığından, mevlid cemiyetine katılmak isteyenlere izin vermez, göndermezdi hiç kimseyi. Nice kimseler gitmek için can attıkları halde, bu valinin düşmanlığından dolayı mahrum kalırlardı bu cemiyetten. Muhammed Şenavi adında bir âlim, nasihat vermek için gitti bu valiye. Ahmed Bedevi hazretlerinin büyük bir veli olduğunu söylediyse de, tesir etmedi. Devam etti düşmanlığına. Muhammed Şenavi çok üzüldü. Ve şikâyet etti onu Ahmed Bedevi hazretlerine. Mübarek türbesine gidip; - Efendim, bu vali sizin mevlidinize katılmak isteyenlere izin vermiyor. Kendisine nasihat ettimse de, dinlemedi. Onu size havale ediyorum, diye arz etti. O anda türbeden; - Üzülme evladım, o bize dil uzatıyorsa, elbette cezasını çekecektir, biraz sabret! diye bir nida geldi. Aradan fazla zaman geçmemişti ki, tesiri görüldü. Valinin dilinde bir yara çıktı aniden. Sonra, bütün ağzına yayıldı. Bir şey yiyemiyor, bir kelime bile konuşamıyordu. Hakir ve zelil halde ölüp gitti nihayet. Ama bu, dünyadaki cezasıydı henüz. Ahiretteki kat kat olacaktı elbette. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Elini öptüm

İmam-ı Şarani hazretleri naklediyor: Benim ilk hocam İmam-ı Şenavi hazretleridir. Beni talebeliğe ilk kabul ettiğinde Ahmed Bedevi hazretlerinin kabrine gittik önce. Ziyareti bitirip geri dönmeden tanıttı beni bu büyük veliye. Şöyle ki; - Efendim, bu, bizim sevdiklerimizdendir. Yüksek himmetinizle bunu da nurlandırınız, diye arz etti. O anda bir ses geldi nurlu kabrinden. Rahat duydum ve anladım. Ona cevaben; - Peki, olur evladım, buyurmuştu. Çok sevinmiştim. Zira beni de himmetine almıştı büyük zat. O anda, nurlu elini gördüm kabrinin üzerinde. Uzatıp kuvvetle tuttu elimi. Eğilip hürmetle öptüm. O anda değişiklik hissettim kalbimde. Sanki kalb gözüm açılmıştı. ALLAH BENİ SEVİYOR MU? Bir gün de, bu zata bir genç gelerek; - Efendim, ben bir şeyi çok merak ediyorum, dedi. - Neyi merak ediyorsun oğlum? - Allah beni seviyor mu acaba efendim? Sordu ona: - Sen Allah'ı seviyor musun peki? - Vallahi çok seviyorum hocam. - Öyleyse O da seni seviyordur. Çünkü Allah seni sevmese, sen Onu sevemezsin. Delikanlı sevinmişti: - Öyle mi efendim? - Tabii evladım. Sevgi yukarıdan gelir. Baba evladını sevmezse, evlat onu sevemez. İşveren, çalışanı sevmezse, onlar onu sevemezler. Bu, hep böyledir. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 

.;Haset ediyordu, ama...

Seyyid Ahmed Bedevi "rahime-hullahü teâlâ" zamanında bir Müslüman, her nedense su-i zanda bulunurdu bu büyük velîye. İnsanlar Ona ilgi gösterdikçe huzuru kaçardı hasedinden. Hele Onun doğum ve vefat tarihlerinde tertiplenen mevlid cemiyetlerinde iyice huzursuz olur, düşmanlığından yalan ve iftiralarla kötülemeye çalışırdı kendisini. Gerçi Müslümandı. İlmi de vardı. Ama hasedinden yapıyordu bütün bunları. Tâ ki silleyi yiyene kadar! Nitekim bu kötü davranışları yüzünden gadabına uğradı bu zâtın. Bütün ilimler, hâfızasından silindi. En basit şeyleri de bilemez oldu. Dünyası kararmıştı sanki. Zira çocukların bildiği şeyleri bile bilemez hâle gelmişti. Hatta kendi adını bile unutmuştu. İşte o zaman anladı hatâsını. Kendi kendine; "Ey ahmak nefsim! Büyük zatlarda hatâ kusur aramak Müslümana yakışır mı? Böyle büyük bir insan dünyaya az gelmişken, sen nasıl böyle bir zâta su-i zan edersin. Sana yazıklar olsun!" dedi. Ve geldi mübarek türbesine. Orada edeble diz çöküp; - Efendim! Bendeniz, utanmadan size su-i zan ettim. Ama şimdi çok pişmanım. Himmet buyurun da kurtulayım bu kötü halden, diye yalvardı. O anda bir nida duydu kabirden. - Ey kişi! Bu hâlden kurtulursun, ama bir şartla! diyordu. Sevinçle sordu adam: - Nedir o şart efendim? - Bir daha yapmayacaksın. Bunu işitince; - Peki efendim, söz, bir daha yapmayacağım, diye fısıldadı. O anda kurtuldu o hâlinden. Unuttuğu bilgiler geri geldi hâfızasına. www.gonulsultanlari.com Tel:

.Bunlar kimdir acaba?"

Abdülvehhab-ı Şarani hazretleri anlatıyor: Seyyid Ahmed Bedevi hazretleri için okunacak mevlid-i şerîf için toplanmıştık. Ancak hiç tanımadığımız kimseler vardı aramızda. Yanlarına sokulup; - Sizi ilk defa görüyorum. Buraya, ne maksatla ve nereden geldiniz? diye sordum. Cevabında; - Biz Hindistan'dan geldik. Gayemiz, Ahmed Bedevi hazretlerini ziyaret ve mevlid-i Nebeviyi dinlemektir, dediler. Sordum yine: - İyi de Hindistan buraya çok uzak. Ahmed-i Bedevi hazretlerini siz nereden tanıyorsunuz? - Onu tanımayan mı var, dediler. Dünyanın her yerinde oturan Müslümanlar Onu tanır. Hatta okyanusların ötesinde yaşayan Müslümanlar bile Onu tanır, dediler. Ve eklediler: - Hatta yalnız insanlar değil, cinler de Onu tanır ve her yıl gelip Onun mevlidine katılırlar. Biz ne zaman daralsak, Ondan imdat isteriz. Bi iznillah ânında yetişir imdadımıza. Bu zât bir gün cemaatine; - İnsanın en büyük düşmanı kimdir, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz efendim, dediler. Buyurdu ki: - Herkes düşmanı dışarıda arar. Halbuki düşman, insanın içindedir ve kendi nefs-i emmaresidir. O, yalnız insana değil, Allah'a da düşmandır. - Neden Allah'a düşmandır hocam? - Allahü teâlâ öyle yarattı onu. Ama buna makabil aklı halk eyledi ve hiçbir mahlûkuna vermediği aklı, bize verdi. İnsan, aklını kullanarak nefsin şerrinden korunabilir. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 

.Yetiş yâ Seyyid Ahmed!"

Seyyid Ahmed Bedevi hazretlerinin kerametleri çoktur. Biri şöyle: Bir gün, bu zâtın kabri başında elleri kelepçeli birine rastladı insanlar. Şaşkın bir vaziyette etrafına bakıyordu. Yanına yaklaşıp; - Senin bu hâlin nedir? diye sordular. Şöyle anlattı: Ben, bir iş için küffar memleketine gitmiştim. İşimi halledip dönüyordum ki, düşman askerleri beni esir alıp kelepçe vurdular. Türlü eziyetlere düçar oldum. Ahmed Bedevi hazretlerini hatırlayıp imdat istedim ruhaniyetlerinden. O anda nurlu bir zâtı gördüm yanımda. Mübarek eliyle tuttu elimi. Bir de baktım ki buradayım. Bir şaşkınlık içinde etrafıma bakıyordum ki, siz beni görüp yanımda toplandınız. En son şunu söyledi: - Anladığım tek şey varsa, Seyyid Ahmed Bedevi hazretleri, Allah'ın sevgili bir kuludur. HUZURLU OLMANIN SIRRI Bu zât bir sohbetinde; - Huzurlu olmanın yolu, İslâmiyete uymak'tır. İnsan, İslâma uyduğu nisbette huzurlu olur, rahat eder. Dünyayı düşündükçe de huzuru kaçar, asabı bozulur, buyurdu. Ve ekledi: - İslâmiyet bir reçetedir. Tatbik eden faydasını görür. - Bu, her insan için böyle midir efendim? - Evet. İster Müslüman olsun, ister kâfir, böyledir. - Kâfirler için de mi efendim? - Evet. Onlar da İslâmın hükümlerine uydukları nisbette bu dünyada huzura kavuşurlar. Ama âhirette saâdete kavuşmak, îmâna bağlıdır. Îmândan mahrum olanlar, Cennetin kokusunu bile duymayacaklardır. ww

.Sakın yardım istemeyesin!"

Sâlim adında bir Müslüman, başından geçenleri şöyle anlatıyor: Küffar memleketinde esirdim. Bir nöbetçi asker de başımda bekliyordu. Bu asker, birinden; "Müslümanlar darda kalınca, Seyyid Ahmed Bedevi adındaki bir evliyâdan yardım ister, O da gelip onları kurtarır" diye duymuş. Bir gün bana; - Sakın ha! Sen de Seyyid Ahmed Bedevi denen evliyâdan yardım istemeyesin. Eğer bunu sezersem pişman ederim seni, ona göre! dedi. Bununla da kalmadı. Soktu beni bir sandığın içine. Kapağını kilitleyip, kendi de uzandı üzerine. Ben, o sandığın içinde; "Yâ Seyyid Ahmed! Allah'ın izniyle yetiş, bana yardım et!" dedim. Seyyid Ahmed ismini der demez yetişti mübarek zât. Sandığı, üstündeki nöbetçi askerle birlikte alıp, bilinmeyen bir yere koyuverdi. Beni sandıktan çıkarıp, kayboldu. Asker de uyandı o ara. Beni dışarıda görünce; - Bize ne oldu, neredeyiz? dedi. Etraftan insanlar toplanmışlardı. Onlara sorduk. - Burası, Mısır'a tam iki aylık yoldur, dediler. Asker bunu duyunca; - Neler oluyor? dedi. Yoksa... Ben gerçeği söyledim artık. - Evet, Seyyid Ahmed Bedevi hazretleri getirdi bizi buraya. O ve Allah dostu velîler, darda kalan kullara işte böyle yardım ederler, dedim. Merakla sordu: - Sen yardım istedin mi? - Evet. Ahmed Bedevi hazretlerine hâlimi arz ettim. Gelip, kurtardı beni senin elinden. Asker o anda insafa geldi. Şehâdeti söyleyip îmânla şereflendi. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Hangimizin dîni hak?.."

İbrahim Havvâs "rahime-hullahü teâlâ", hac yolunda bir rahiple karşılaştı. Birlikte yürüyüp hasbihal ettiler. Sonra önlerine bir nehir geldi. Rahip bu zâta dönüp; - Ey İbrahim! Senin dînin mi hak, benimki mi? Bunu, tecrübe ile anlayabiliriz, dedi. - Nasıl anlarız? - Çok kolay. Şu suyun üzerinden hangimiz yürüyüp karşıya geçerse, onun dîninin hak olduğu anlaşılır. Deneyelim mi? Büyük velî; - Hayhay, deneyelim, buyurdu. Önce rahip yürüyüp geçti karşıya. İbrahim Havvâs hazretleri; - Yâ ilâhî, bana yardım et, onun karşısında mahcup etme, diye yalvardı. Ve Besmele söyleyerek geçti karşıya. Rahip; - İkimiz de geçtik, tekrar yarışalım, dedi. Ve devam ettiler yollarına. Nihâyet acıktılar. Rahip; - İkimiz de acıktık. Haydi bir daha yarışalım. Hangimizin önüne daha leziz rızıklar gelirse, onun dîninin hak olduğunu anlayalım, dedi. Ve kâğıda sihir olarak bir şeyler yazıp; - Gör bak, dedi. Bana nasıl rızık gelecek. Derken bir köpek, ağzında tuttuğu bir dilim kuru ekmek'le gelip durdu rahibin önünde. Rahip, köpeğin ağzından ekmeği alıp yemeye başladı. İbrahim Havvâs hazretleri duâ etti. O anda nur yüzlü birini gördü yanında. Elinde, üzeri leziz yemeklerle dolu büyükçe bir sini tutuyordu. Rahip bunu görünce, insafa geldi. Kalbi, İslâma meyletti ve; - Ben iki defa da sihir yapmıştım. Ama seninki gerçekten keramet. Anladım ki senin dînin haktır, dedi. Ve Şehâdeti getirip Müslüman oldu. 

.Hazreti Hızır'ın selâmı var

İbrahim Havvâs hazretleri, bir gün Ravda-yı mübareki ziyarete giderken çölde vahşi hayvanlar gördü ki, susuzluktan takatleri kalmamıştı. Acıdı onlara. Ve bir kayaya hafifçe dokundu. Allah'ın izniyle su fışkırdı kayadan. Çölde susuz kalmış ne kadar hayvan varsa, ânında oraya üşüştüler. Ve o sudan doya doya içtiler. Yoluna devam ederken, nurlu biri yanına yaklaşıp sordu: - Nereye gidiyorsun yâ İbrahim? - Medine'ye. - Resûlullah'ı mı ziyaret edeceksin? - İnşallah. - Bir şey rica etsem yapar mısın? - Emriniz olur. - Estağfirullah. Resûlullah Efendimiz'e "aleyhissalâtü vesselâm" benim de selâmımı söyler misin. - Hayhay. Kimin selâmı var diyeyim? - Kardeşin Hızır'ın dersin. Hızır kelimesini duyunca elini öpmek istedi hemen. Fakat öpemedi. Zira çoktan kaybolmuştu gözden. KÜFÜRDEN ÇOK KORKUN! Bu zât bir gün sohbetinde; - Bir Müslüman dinden çıkarsa, buna mürted denir, buyurdu. Mürted olunca, önceki ibâdetleri ve sevapları yok olur. Sordular: - Kelime-i şehâdeti söylerse, tekrar îmâna gelmez mi efendim? - Hayır. - Ne yapması lazım efendim? - Îmânının gitmesine sebep olan o şeyden tövbe etmesi gerekir. Yoksa Müslüman olamaz. - Bu, korkunç bir şey efendim. - Elbette. Bunun için Müslüman, küfre girmekten çok korkmalı, İslâmiyete uygun olmayan söz, iş ve hareketlerden şiddetle sakınmalıdır. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Îmânın esası nedir?

İbrahim Havvâs hazretlerine bir gün birisi gelip; - Îmânın esası nedir? diye sordu. Cevabında; - Bu, sözle ve anlatmakla olmaz. Bunun cevabı yaşamakla verilir. Ben Mekke'ye gidiyorum. İstersen sen de gel. Yolda cevabını öğrenirsin, buyurdu. Adam; - Peki geliyorum, dedi. Ve ikisi birlikte yola çıktılar. Yemekleri, gaibden geliyordu her öğün. Derken önlerine bir çöl çıktı. Bu çölde ilerlerken karşıdan bir atlı gelip İbrahim Havvâs hazretlerinin önünde durdu. - Selâmün aleyküm. - Aleyküm selâm. İkisi bir şeyler konuştular. Sonra o atlı geri dönüp uzaklaştı. Adamcağız merakla sordu: - Efendim, bu hâl nedir? - Bu, sorduğun sualin cevabıdır işte. - Bağışlayın efendim, hiçbir şey anlamadım. - O zât, Hızır aleyhisselâm'dı. "Ben de yanınızda geleyim mi?" dedi. Kabul etmedim. O da "Peki" deyip geri gitti. Adam şaşkın vaziyette sordu: - Aman efendim, Hızır gibi bir nîmeti neden kabul etmediniz ki? - Eğer kabul etseydim, Rabbime itimadımın azalacağından korktum. - Nasıl yâni efendim? - Şöyle ki, Hızır'a güvenerek kalbim rahat olur ve Rabbime tevekkülüm bozulabilirdi. Zira hazret-i Hızır, her imdat isteyene Allah'ın izniyle yetişip yardım eder ve sıkıntıdan kurtarır, öyle değil mi? - Evet efendim. - Böyle biri yanımızda olunca, Ona güvenir, Allahü teâlâya tevekkül ve bağlılığımız gevşerdi. Bu da Allah'tan başkasına güvenmek olur ve îmânın esasına zarar verirdi. Şimdi anladın mı? - Evet efendim, iyi anladım. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Aç mısın, susuz musun?

İbrahim Havvâs hazretleri, bir talebesi ile yolculuğa çıktı bir gün. Yedi gün, yedi gece hiçbir şey yemeden yürüdüler. Ancak talebe, açlıktan yürüyemez hale gelmişti. Hocası onu böyle görüp; - Evlâdım, ne oldu sana böyle. Aç mısın, susuz musun? diye sordu. Talebe; - Hem susuzum, hem açım hocam. Bir şey yiyip içmezsem yürüyemeyeceğim, dedi. Ona sevgiyle bakıp; - Öyleyse git şu akan sudan iç. Bundan sonra hiç susamazsın, buyurdu. Genç bakınca bir nehir gördü önünde. Halbuki az önce yoktu. Eğilip, kana kana içti avcuyla. Serin ve tatlı idi. Hiç böyle lezzetli su içmemişti. Sonra bir abdest aldı o sudan. Ve geri geldi. Dönüp de ardına baktığında göremedi o suyu bir daha. Kaybolmuştu gözden. ÜÇ ŞEYE DİKKAT ET! Bu zât, bir gün nasihat isteyen bir gence; - Evlâdım, üç şeye dikkat et, buyurdu. Delikanlı merak etti: - Onlar nedir efendim? - Birincisi, paraya, mala mülke gönül bağlama! İkincisi, bu dünyada öyle hayat sür ki, senin yüzünden kimse Cehenneme girmesin. Yâni kimseye kötü örnek olma. Hiç kimse sana bakıp da İslâmiyetten soğumasın. Genç sordu: - Ya üçüncüsü efendim? - Üçüncüsü de, yanına üzüntüyle gelen, neş'eyle çıksın yanından. Kederli insanları ferahlandır. Sen insanları sevindirirsen, Allahü teâlâ da seni sevindirir. www.gonulsultanlari

.Tatlısını bulursam yerim"

İbrahim Havvâs hazretleri, bir gün, tepsi içinde nar görmüştü bir dükkânda. Sorup, ekşi olduğunu öğrendi onların. Ama Onun canı tatlı nar istiyordu. "Sabredeyim. Tatlısını bulursam, o zaman yerim" dedi kendi kendine. Bu tatlı nar düşüncesiyle ilerlerken, çok hasta birisini gördü yol kenarında. Çok zayıf ve hâlsizdi. Eli ayağı da yoktu üstelik. Onu böyle görünce çok üzüldü. Yaralıydı vücudunun çok yeri de. Yaraların üzerine arılar üşüş-müştü. "Bu kişi evliyâdır" diye düşündü. Ve yanına gidip; - Sen bu dertten şifâ bulmak istemez misin? diye sordu. - İstemem, dedi adamcağız. - Peki istemeyişinin hikmeti nedir? - Bu dertten kurtulmak, nefsimin arzusudur. Bunu ise, Rabbim istiyor, işte hikmet bu, dedi. Ve ilave etti: - Benim hasta olmamı istemeseydi, ben de böyle olmazdım. Hak teâlâ bir dert verirse, kula düşen, buna râzı olmaktır. - Yaralarına arılar üşüşmüş. Kovayım mı onları? - Hayır, kovma. Bırak dursunlar. - Neden efendim? - Senin de kalbine "tatlı nar" düşüncesi üşüşmüş. Sen benim arıları bırak da, kendi kalbindeki "tatlı nar" fikrini kovmaya bak. MÜMİN NEDEN GÜZELDİR? Bu zât, bir gün cemaatine; - Müminin güzelliği ne ile ölçülür, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz efendim, dediler. - Müminin güzelliği, ne namaz kılmasıyla, ne de orucuyla belli olmaz, buyurdu. - Ya neyle belli olur hocam? - Kalb kırmamasıyla belli olur. www.gonulsultanlari.

.Besmele'ye hürmet

Mansur bin Ammar hazretleri, gençliğinde yerde bir kâğıt gördü gezinirken. Besmele-i şerîfe yazılıydı üzerinde. Vicdanı sızlayarak eğilip aldı. Etrafına bakınıp, onu koyacak yüksek bir yer aradı, ama bulamadı. Yere de atamadı tekrar. O kâğıdı ağzına koydu. O gece, rüyasına nurlu bir zât girip; - Sen Rabbinin ismine hürmet ettin. Allah da ilim ve hikmetin kapılarını açtı sana, buyurdu. Uyanıp çok duygulandı bu rüyadan. Bütün günahlarına tövbe etti. Çalışıp, kısa zamanda evliyâ oldu. ARKADAŞIN ÖNEMİ Bir gün bazı sevdikleri; - Îmân nedir efendim? diye sordular bu zâta. Cevabında; - Îmân, benim sizi gördüğüm gibi, Allah'ın varlığına, birliğine ve Muhammed aleyhisselâmın O'nun Peygamberi olduğuna inanmaktır, buyurdu. Ve ekledi: - Bu îmân elde edildi mi, gerisi kolay. - Nasıl kolay efendim? dediler. - Arkadaş, buyurdu. Arkadaşınız iyiyse, siz de iyi olursunuz. Kötüyse, sizi de kötü yola sürükler. Peygamber Efendimiz; "İnsanın dîni, arkadaşının dîni gibidir" buyuruyor. Sordular: - Îmânımızın kuvvetli olmasını istiyorsak ne yapacağız hocam? - Îmânı kuvvetli olanlarla beraber olacaksınız. - Namaz kılmak istiyorsak efendim? - Namazını muntazaman kılan birisiyle arkadaş olacaksınız. - İhlâsımızın artması için? - Bunun için de, ihlâslı kimselerle görüşecek, onlarla yakınlık kuracaksınız. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Dört gümüş, dört duâ

Mansur bin Ammar hazretleri zamanında zengin bir genç vardı ki, devamlı içki içip, eğlenirdi. Bir gün oturdu yine içki âlemine. Sonra kölesine dört gümüş verip; - Git bana biraz meze al, dedi. Köle, peki deyip çıktı evden. Çarşıya giderken bir kalabalık gördü. Bir kişi sohbet ediyor, ötekiler dinliyordu. Sohbet eden, Mansur bin Ammar hazretleriydi. Ayaküstü dinleyip, büyük haz duydu bu sohbetten. Öyle ki, gönlüne işliyordu her cümlesi. İlerleyip tam önüne oturdu bu zâtın. Hazret-i Mansur, bir fakir göstererek; - Ey insanlar! Kim bu fakire dört gümüş verirse, ona dört şey için duâ edeceğim, buyurdu. Köle, herkesten önce davranıp, efendisinden aldığı dört gümüşü verdi o fakire. Büyük velî sordu: - Söyle bakalım, hangi hususlarda duâ istiyorsun? Şöyle arz etti: - Önce, efendim günahlarına tövbe etsin, sonra beni kölelikten âzad eylesin. Ayrıca bana dörtyüz gümüş versin ve Rabbimiz günahlarımızı affeylesin. Büyük velî duâ buyurdu. Köle geri dönünce, efendisi: - Nerede kaldın? diye sordu. Köle başından geçenleri anlatıp da aldığı duâları söyleyince, efendisi çok duygulandı. Hidâyet ışıkları doldu kalbine. Ve hemen tövbe etti oracıkta. Sonra onu kölelikten azad edip, dörtyüz gümüş hediye etti. Sonra da el kaldırıp; - Yâ Rabbî, ben üçünü yerine getirdim. Dördüncüsü sendendir, keremine sığınıyorum, dedi. O anda bir ses duydu gaibten: - Sen vazifeni yaptın. Allahü teâlâ ikinizi de bağışladı! diyordu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Setrederdi kendini...

Abdurrahim İstahri hazretleri, üstün bir velîydi. İlim öğrenmek için pek çok seyahat yaptı. Kalbi, hüzünle dolu iken, insanlara neş'eli görünürdü yine. Bazen av elbiselerini giyip, tek başına avlanmaya giderdi dağlara. Ama Onun niyeti av değildi. Kendisini böyle setrediyordu. Bir gün av köpeğini alıp ava çıktı yine. Bir kişi de, gizlice takib etti onu. Dağ eteğine varınca, köpeğini salıp kendini zikre verdi hemen. O, Rabbinin ismini söylediği zamanda, dağlar da söylüyordu onunla. Öyle ki, dağlardaki ağaç, taş ve vahşi hayvanlar, Ona iştirak edip hep zikre başladılar. Yer gök Allah sesleriyle inliyordu. Yirmibin akçe kalmıştı babasından. Onbinini, dağıttı fakirlere. Kalan onbin akçeyi de bir torbaya doldurup dama çıktı. Sonra, o akçeleri torbadan avuç avuç alıp saçtı dört bir tarafa. İnsanlar sabah uyanınca, şaşırdılar. Zira yerler para ile dolmuştu. - Bu gece, gökten para yağmış, dediler gayri ihtiyari. EN MÜHİM ŞEY Bir gün bazı gençler; - Hocam, İslâmiyette en mühim şey nedir? diye sordular bu zâta. Cevaben; - En mühim şey, îmân sahibi olmaktır, buyurdu. - Îmândan sonra nedir efendim? - İslâmiyeti öğrenmektir. Hadîs-i şerîfte mealen; "Nerede ilim varsa, orada İslâmiyet vardır" buyuruldu. - O hangi ilim efendim? - Fen ve din ilimleri. Mesela gözün yapısı, ilâhî sırlarla doludur. Bunu öğrenmek, Allahü teâlâyı tesbih etmektir. Ama ilmihâlini öğrenmek önce gelir. > 

.Hangi yemeği istiyorsun?"

Abdurrahim İstahri hazretleri, bir ramazanda Abadan'a gitmişti. Onu gören herkes, iftar için yemek getirdiler kendisine. Ancak sabah olunca, yemeklerin hiçbirine el sürmediğini gördüler. Bu hâli görünce; - Bu zât bir Allah adamı, dediler birbirlerine. O bunu hissedince, terk etti Abadan'ı. Ve Sehl-i Tüsteri hazretlerinin memleketine gidip, kavuştu bu büyük Velînin sohbetine. Sehl-i Tüsteri hazretleri ona; - Nasıl yemek istiyorsan hazırlasınlar, buyurdu. Cevaben; - Öyleyse ekşili olsun, dedi. İstediği gibi pişirip arz ettiler. İftarı beklerken, kapı önünde bir ihtiyar kimse gördü. Bir lokma bile yemeden, çömleği verdi o ihtiyara. Sadece su ile iftar yaptı o gün. Yarınki oruç için de niyet etti tekrar. Üç gün üst üste böyle oldu. Üçünde de getirilen yemeği ikrâm etti başkalarına. DİN KİMDEN ÖĞRENİLİR? Bu zât, bir gün sohbetinde; - Dînimizden bir kelime öğrenip öğretmek, 'bin nafile hac'dan daha sevaptır, buyurdu. Sordular: - Dînimizi nereden öğrenmeliyiz efendim? - Ehl-i sünnet âlimlerinden. - Bu âlimlerin özelliği nedir hocam? - Onlar sadece nakleder, kendi kafalarından bir şey söylemezler. - Kafasından söyleyen âlimler de var mı ki hocam? - Elbette. Onlar, din âlimi değil, din hırsızları'dır. Dînini, Ehl-i sünnet âlimlerinden veya onların kitaplarından öğrenenler kurtulacaktır âhirette. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Niçin gizleniyordu?

Da'lec bin Ahmed hazretleri büyük hadis âlimidir. Zengin olup, malı ve serveti pek çoktu. Ama dünya sevgisi hiç yoktu kalbinde. İhtiyacı olana cömertçe dağıtır, fakirler çekinmeden gelip ihtiyaçlarını arz ederlerdi kendisine. Bir gün camiye girdi. Tam namaza duracaktı ki, birini mahcub bir halde görüp merak etti. Elbisesinin içine bürünmüş, birinden gizleniyor gibiydi sanki. Yanına yaklaşıp; - Böyle gizlenmenize sebep nedir? diye sordu. Adamcağız utanarak; - Size beşbin akçe borcum var efendim, deyiverdi. Mübarek zât çok üzüldü. - Bunun için mi sıkılıyorsun? - Evet efendim. - Öyleyse helâl ettim, düşünme artık. Para için üzülmeye değmez, buyurdu. Sonra koluna girip; - Haydi gel, bize yemek yemeye gidelim, buyurdu. Beraberce eve gittiler. Birlikte çok çeşitli leziz yemekler yediler. Ayrıca, beşbin akçe hediye edip; - Seni üzdüm, hakkını helâl et, buyurdu. Adam ne diyeceğini şaşırmıştı. - Siz helâl edin, dedi. Allahü teâlâ mükâfatını kat kat ihsan eylesin. İKİ ŞEY ÇOK MÜHİM Bir gün nasihat istediler bu zattan. Cevabında; - İki şey çok mühimdir, buyurdu. - Onlar nedir efendim? dediler. - Okumak ve okutmak, buyurdu. Sonra izah etti bunları: - Okumaktan maksat, İslâmiyeti öğrenmek, okutmaktan maksat da öğrendiğini başkalarına öğretmektir. Öğretmek, öğrenmekten daha sevaptır. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Büyük derdin bu mu?

Da'lec bin Ahmed hazretleri zamanında bir Müslümanın, birine onbin dirhem gümüş borcu vardı başka bir memlekette. Ama ödeyemiyordu. Bunun için de çok sıkılıyordu. Yeryüzü kendisine dar gelmişti. Çâresiz katırına binip terk etti o diyarı. Lâkin bilmiyordu ne yöne gideceğini. Hayvanın yularını serbest bıraktı. Kalbinden; "Yâ ilâhî! Borcumu ödemekte bana yardım et. Sevdiğin bir kulunu rast getir" diye duâ etti. Katırına tâbi olup, devam etti yoluna. Hayvan, bir mescid'in önünde durdu. Bu, Da'lec bin Ahmed hazretlerinin mescidiydi. Katırı durur durmaz ümitle indi yere. Da'lec bin Ahmed hazretleri bu yabancı adamı görür görmez fırsatı kaçırmayıp, davet etti evine. Zira bir bakışta anlamıştı derdini. Ona, nefis yemekler ikrâm etti. Hâlini hatırını sordu ve; - Senin bir sıkıntın mı var? buyurdu. Adamcağız; - Evet efendim, birine onbin akçe borcum var, ödeyemiyorum, dedi. - Bütün derdin bu mu? - Evet efendim, başka derdim yoktur. - Bunu dert etme, hallederiz, buyurdu. Sonra onbin akçe hediye edip, şehir dışına kadar yürüyerek uğurladı kendisini. HELÂL LOKMA YİYİN! Bir gün de bazı dostları; - Efendim, ibâdet yapmanın kolay gelmesi için ne yapmalı? diye sordular bu zâta: Cevaben; - Helâl lokma yiyenin ibâdet yapması kolaylaşır, buyurdu. - Ya haram yenirse efendim? - Haram yiyen, harama meyleder. İbâdet zor gelir onlara. www.gonulsultanlari.com T

.Boğuldu mu, boğulmadı mı?

Ebû Bekr-i Şibli hazretleri, talebesinden birini, diğerlerinden daha çok seviyordu. Öbürleri bunu merak eder; - "Hocamız niçin onu bizden daha çok seviyor?" diye konuşurlardı aralarında. Onların bu düşüncelerini anlayıp, götürdü hepsini bir gün Dicle Nehrinin kenarına. Oturup, sohbete başladı. Maksadı, onu niçin çok sevdiğini anlatmaktı diğerlerine. O sevdiği talebe, bir ara aşka gelip, Allaah! diye bağırdı birden. Gayri ihtiyari bağırmıştı. Ancak diğer talebeler beğenmediler bu hâlini. Kendi kendilerine; "Gösteriş yapıyor. Biz de onun kadar Allah'ı seviyoruz. Ama biz onun gibi riya yapmıyoruz" diyorlardı. Hazret-i Şibli bunu sezip, çağırdı o halis talebeyi huzuruna. Ve tuttuğu gibi atıverdi genci Dicle'ye. Talebeler bunu görüp; - Eyvah! Ne olacak şimdi? Mutlaka boğulmuştur, dediler. Bazıları da, - Yazık oldu, biz sebep olduk, diye üzülüyorlardı. O anda hocaları seslenip; - Evlâtlarım! Böyle yapmaktan maksadım, size ders vermekti. Siz, onun kalbindeki "Allah sevgisi"ni ve "ihlâs"ı bilseydiniz, hakkında böyle düşünmezdiniz, buyurdu. Ve ekledi: - Eğer o bağırması, ihlâsla olmuşsa, su ona zarar vermez. Nil Nehrinden Mûsâ aleyhisselâm nasıl kurtulduysa, bu da öyle kurtulur. Ama riya ile bağırdıysa, Fir'avn misali boğulur o da. Talebeler, "Boğuldu mu, boğulmadı mı?" diye merak ediyorlardı ki, o esnada delikanlı çıktı sudan. Ve oturdu aralarına. Baktılar. Elbisesi az bile ıslanmamıştı... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İbret böyle alınır!..

Ebû Bekr-i Şibli "rahime-hullahü teâlâ", bu yola girmeden önce çok çalışkan ve âdil bir vâli idi bir şehirde. Bu vazifeyi başarıyla yapmıştı nice yıllar. Ahali de kendisini çok seviyordu. Bu hâli zamanın sultanı da öğrenmiş, vazifesinde gösterdiği başarı sebebiyle kendisine bir hil'at, yâni elbise vermişti mükâfat olarak. Bu elbiseyi özel günlerde ve itina ile giyerdi. Titizlik gösterirdi kirlenmemesi için. Ama bir gün elinde olmaksızın kirletti bu elbiseyi. Üzüldü, ama oldu bir kere. Bazı kötü kimseler bunu fırsat bilip, şikâyet ettiler vâliyi hükümdara. - Sultanım, bu vâli, sizin verdiğiniz o kıymetli hil'atı hor kullandı, üç günde kirletip tanınmaz hale getirdi, dediler. Ve eklediler: - Bu, size hakârettir aslında. Hükümdar da sinirlenip; - Öyleyse azlettim onu vâlilikten. Acele yanıma gelsin! dedi Ve bir ferman çıkarttı bu hususta. Ebû Bekr-i Şibli hazretleri, bu fermanı alınca çok üzüldü. Ama üzülmesinin sebebi başkaydı. Hükümdardan ziyade, Rabbine karşı mahcup olmuştu mübarek zât. Kendi kendine; "Hükümdar da bir kul nihâyet. Bana verdiği bu kıymetli hil'atı, az bir ihmalle kirletince, nasıl da kızıp azletti beni vâlilikten" diye düşündü. Ayrıca; "Sultanların sultanı olan cenâb-ı Allah da bize kıymet vererek bu "kulluk hil'atı"nı giydirdi üstümüze. Biz, bu çok kıymetli olan "kulluk elbisesi"ni günahla kirletirsek, Rabbimiz de bize gadab edip ceza verebilir. Hem bu cezanın yanında öbür ceza hiç kalır" diye düşündü. Ve ayrıldı vâlilikten. Kendini ibâdete verdi. Bu yolda çalışıp girdi velîler arasına. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Ey nefsim, yazık sana!.."

Ebû Bekr-i Şibli hazretleri, zaman zaman nefsini hesaba çeker ve derdi ki: - Ey nefsim, ömür bitti, bir kulluk yapamadım. Yazık sana, halis kul olmak bu muydu. Sana, bunca nîmeti lütfetti Hak teâlâ. Sen ise gaflettesin. Uyanamadın hâlâ. Bu günden tezi yok, Sahibine dön artık. Yetmez mi, bunca zaman işlediğin günahlar? Öyleyse pişmanlık duy. Günahlarına ağla! Böyle söyleyerek Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinin huzuruna gitti bir gün. Onun terbiyesinde kâmil bir insan oldu. Kalbi nurlarla doldu. İHLASIN ARTMASI İÇİN Bir gün, genç birisi bu zâta gelip; - Efendim, ihlâsımın artmasını istiyorum, ne yapayım? diye sordu. Cevabında; - Öyleyse İslâm büyüklerinin, evliyâ zatların hayat hikâyelerini oku, buyurdu. Delikanlı sordu: - O zaman ihlâsım artar mı efendim? - Evet evlâdım. Çünkü onların kalbleri çok nurludur. Hayat hikâyeleri okunursa, sevgileri kalbe dolar. Onları sevince de kalb nurlanır, temizlenir. İhlâs hasıl olur böylece. DÜNYADAN SAKININIZ? Bir genç de bir gün; - Efendim, "Dünyadan sakınınız!" diye okuyoruz kitaplarda. Bu ne demek? diye sordu. Cevaben; - Burada anlatılmak istenen, bildiğimiz bu dünya değil, buyurdu. Delikanlı merak etti: - Ya nedir hocam? - Burada sakınmamız gereken dünyadan maksat, Allahü teâlânın beğenmediği şeyler, yâni haramlar ve mekruhlar'dır. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com


.Git, çıra sat!

Ebû Bekr-i Şibli "rahime-hullahü teâlâ", gençliğinde bir üstad ararken Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerini "rahime-hullahü teâlâ" bulup, girdi hizmetine. Aradığına kavuşmuştu. Üstadı da kavuşmuştu aradığına. Nitekim Ebû Bekr-i Şibli'yi görünce, ondaki kabiliyeti sezmiş ve ilk emir olarak; - Git, çıra sat! diye emretmişti kendisine. O da can-ü gönülden kabul edip; - Başüstüne efendim, demişti. Bir sene müddetle çıra satıp geldi yine üstadının huzuruna: - Bana başka emriniz var mı efendim? Büyük velî; - Gel artık, yeter, bir sene de yanımda hizmet et, buyurdu. Ebû Bekr-i Şibli; - Başüstüne efendim, dedi. Bir yıl da üstadının yanında hizmet etti. Bir sene sonunda sordu hocası: - Ey Şibli, hâlin nasıl? Hâlâ kendi nefsinde bir varlık görüyor musun? Cevaben; - Ne mümkün efendim, dedi. Yüksek himmetinizle nefsim zelil oldu. Sayenizde nefsim bir hale geldi ki, kendini başkalarından asla üstün görmüyor. Buyurdu ki: - Madem nefsini zelil ettin, bu yola girmek için artık ehil olmuşsun. Zira tasavvufta ilk adım, nefsini hiç görmektir. Kendisinde bir zerre varlık gören insan, bu yolda yürüyemez, buyurdu. Ve ilave etti: - Bu, öyle binadır ki, giriş kapısı hiçlik'tir. Az kibirli olanın işi yoktur burada. EN BÜYÜK BAYRAM Bu zât bir gün; - Bu dünyada en büyük bayram nedir, biliyor musunuz? diye sordu sevdiklerine. Cevaben; - Bilmiyoruz efendim, dediler. - Günah işlemediğimiz gün, en büyük bayramdır, buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com


.Bir tek hadise uydum"

Ebû Bekr-i Şibli hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Dört yüz hocadan ders okudum. Onlardan, dört bin hadîs-i şerîf öğrendim, Bunların arasından bir tanesini seçip ona uydum, diğerlerini bıraktım, buyurdu. Ve ekledi: - Çünkü dört bin hadisin içindekiler bu hadiste vardı zaten. Merak ettiler: - O hangi hadîs-i şerîf efendim? Buyurdu ki: - Bu hadîs-i şerîfte dört nasihat var. Birincisi, bu dünyada ne kadar yaşayacaksan, dünya işlerine de, o kadar çalış! İkinci nasihat, âhirette ne kadar kalacaksan, âhiret işlerine de o kadar zaman ayır! Üçüncüsü, Allahü teâlâya, muhtaç olduğun kadar ibâdet yap! Dördüncüsü de, cehenneme dayanacağın kadar günah işle! BİR MÜMİN GÖRÜNCE Bu zât, bir sohbetinde; - Bir mümini görünce, ona duâ etmelidir, buyurdu. Dinleyenler; - Nasıl duâ edelim? diye sordular. Gülümsedi mübarek zât: - Duâ ediyoruz ya. - Nasıl yâni efendim? - Bir Müslümanla karşılaşınca ne yapıyoruz? - Selâm veriyoruz efendim. - İşte bu selâm, en güzel duâdır. Selâmün aleyküm demekle, Allahü teâlâ sana selâmet ve afiyet versin. Selâmette ol, demek istiyoruz ona. O da bize, Aleyküm selâm diyor, değil mi? - Evet efendim. - Böyle demekle, aynı duâyı o da bize yapmış oluyor. Şimdi anladınız mı? - Anladık efendim. > www.gonulsultanlari.com 

.Mühim olan, gönüldür

Ebû Bekr-i Şibli "rahime-hullahü teâlâ", nefsinin bir tek arzusunu yapmaz, yaşayan ölü gibi bulunurdu bu hayatta. Bir gün, yeni elbisesini giyip çıktı dışarı. Baktı ki, kimin üstünde kıymetli elbise varsa, herkes onlara kıymet veriyor, eski elbiseli olanları adamdan saymıyorlar. Bu hale çok üzüldü. Oradan acele döndü eve. Eski elbisesini giyinip çıktı. Hanımı seslenip; - Niçin yeni elbiseni çıkardın? diye sordu. Cevabında; - İnsanların hâline baktım, çok üzüldüm. Zira herkes insanların zahirine bakıyor, ona göre değer veriyorlar. Halbuki Rabbimiz zahire bakmaz, buyurdu. Hanım sordu: - Ya neye bakar efendi? - Mühim olan, kalbdir, gönüldür hanım. Allahü teâlâ kalbe bakar. Kulun niyetine, ihlâsına göre hüküm verir, buyurdu. Ve sordu ona: - Kalbi bozuk bir kişi, çok kıymetli bir elbise giyse, Hak teâlâ indinde kıymet kazanır mı? - Kazanmaz tabii. - Ama kalbi temiz olan çul giyse, Allah katında makbuldür. Zira cenâb-ı Allah kalblere nazar eder. Onun için asıl hüner, kalbi ihlâs ile süslemektir. ALLAHI SEVİYOR MUSUN? Bu zât bir gün tanıdığı bir gence; - Sen Allahü teâlâyı seviyor musun? diye sordu. Delikanlı; - Elbette efendim, dedi. - Peki O'nun emirlerine uyuyor musun? - Tam uyamıyorum hocam. - Evladım, Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uymayan bir kimsenin "Allah'ı seviyorum" demesi doğru olamaz, buyurdu. > www.gonulsultanlari.com T

.Allah rızka kefildir

Bir gün, Şibli hazretlerine bir kimse gelip; - Efendim, geçim derdine düştüm. Zira aile efradımız kalabalık, ne yapacağımı şaşırdım, diye dert yandı. Büyük velî cevaben; - Bunun çâresi kolay, buyurdu. Adam sevindi: - Nasıl kolay efendim? - Şöyle ki, evine döndüğünde dikkat et, aile efradının rızıkları Allah'a mı bağlıdır, sana mı? Hangisinin rızkı sana bağlıysa, onu çıkar evden. Böylece mevcut azalır, geçiminiz rahatlar. Adam merakla dinlerken şöyle devam etti: - Kimlerin rızkını da Allahü teâlâya bağlı görürsen, onlara dokunma. Seninle alakalı değil çünkü. Adamcağız; - Hocam, bir kitapta okumuştum, dedi. "Her mahlûkun rızkına Allahü teâlâ kefildir" diye yazıyordu. Büyük velî; - Öyleyse niye üzülüyorsun? Mademki Allah rızıklara kefildir, senin ailene de gönderir elbette. Hatta sen istemesen de gönderir, buyurdu. Ve ilave etti: - Ama senin vasıtanla gönderir. Öyleyse bırak üzülmeyi. ALLAHA YAKINLAŞTIKÇA Bir gün bazı sevdikleri; - Hocam, kulun Allah'a yakınlığı ne ile anlaşılır? diye sordular bu zâta. Cevaben; - Vermesiyle belli olur, buyurdu. Anlayamadılar: - Nasıl yâni efendim? Buyurdu ki: - Müminin Allah'a yakınlığı arttıkça, insanlara vermesi artar. Allahın kullarına ihsanı fazla olur. Sordular: - Ya Allah'tan uzaklaşırsa hocam? - Uzaklaştığı ölçüde vermesi azalır. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Riya ve gösteriş

Abdullah-i Mürteiş "rahime-hullahü teâlâ", her velî gibi riya ve gösterişten hiç hoşlanmazdı. Bir ramazanda itikafa girmişti camide. Yâni vaktini ibâdetle geçirecekti orada. Fakat ikinci günde itikafı bırakıp çıktı. Bir daha da gitmedi. Yakınları Onu görüp; - İtikafa girmiştiniz efendim. Niçin yarıda bırakıp çıktınız? dediler Cevaben; - Camide ibâdet yapanların gösteriş ve riya yaptıklarını görünce çıktım, buyurdu. Ve ekledi: - Halbuki ibâdet Allah için yapılır. İnsanlara gösteriş olursa, hiç kıymeti olmaz o ibâdetin. SU BİLE İSTEMEZLER Bir gün, genç evlilere nasihat ederken; - Nice evliyâlar var ki, hanımlarından su bile istemez, kendileri kalkar içerlermiş, buyurdu. - Neden efendim? dediler. - Belki kul hakkı geçer, diye korkarlarmış da ondan. Kul hakkı çok mühimdir dînimizde. Bunun içindir ki herkesle sık sık helâlleşmek lazım. Sordular: - Hanımla da mı helâlleşelim? - Elbette. Hanımla her gün helâlleşmeli, hatta helâlleşmeden evden çıkmamalıdır. EHİL NA EHİL, BERABER Bir gün de sohbetinde; - Âhirette bir topluluğun içinden bir kişi kurtulunca, onun hürmetine o topluluktaki herkes kurtulup rahmete kavuşur, buyurdu. Sordular: - Öbürleri günahkâr olsa da mı efendim? - Evet. Bu ehildir, şu değildir diye ayırım yapılmaz. O bir kişinin hürmetine, ehil, na-ehil hepsi kurtulur. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir elbisem olsa...

Abdullah-i Mürteiş hazretleri, keramet sahibi olup, kalbten geçeni anlar ve çok cömertlik yapardı insanlara. Şöyle ki; O devirde fakir biri nafile hac yapmak istiyor, ama parasızlıktan gidemiyordu bir türlü. Bir gün kalbinden; "Abdullah-i Mürteiş hazretleri cömert bir velîdir. Bana bir yol elbisesi ile onbeş gümüş para verse, bu parayla kova ve ip alır, o elbiseyi de giyer Beytullah'a giderim" diye düşündü. Tam o anda kapısı çalındı. Koşup açtığında, bu büyük velîyi gördü eşikte. Çok şaşırdı. Zira birkaç saniye evvel Onu düşünüyordu. Elinde, bir paketle, bir kese vardı bu zâtın. Önce paketi uzatıp; - Bunun içinde bir elbise var. Hacca gitmek istersen bunu giyip gidersin diye düşündüm, buyurdu. Sonra da keseyi uzattı: - Bunda da onbeş gümüş para var. Kova ve ip alırsın, hac yolunda lazım olur. Ve ayrılıp gitti. Fakir gözyaşlarıyla duâ ediyordu arkasından. SIRATTAN GEÇMEK Bir gün bazı sevdikleri; - Efendim, Sırat köprüsünden rahat geçebilmek neye bağlıdır? diye sordular. Cevabında; - İslâmiyete uymaya bağlıdır, buyurdu. Dünyada İslâma uymakta kılı kırk yararcasına titiz davrananlara, Sırat köprüsü o nisbette geniş ve rahat olacaktır. - Ya aksi olursa hocam? - Aksine gevşek, sorumsuz ve geniş davrananlara da o nisbette dar ve sıkıntılı olacaktır. www.gonulsultanl

.Bu niçin dileniyor?

Abdullah-i Mürteiş "rahime-hullahü teâlâ", dünyaya zerre kadar değer vermez, zamanındaki velîler kendisini methederlerdi. Bir gün, evinin önünde oturuyordu ki, bir genç gelip para istedi kendisinden. Ama vermedi. Çünkü baktı, üzerinde yeni ve kıymetli bir elbise vardı ve hiç de fakire benzemiyordu. Hatta "Bu niçin dileniyor? Yaşı genç, sakat değil, elbisesi yeni. Bu halde dilenmek ona yakışır mı?" diye geçirdi kalbinden. O genç de ayrıldı oradan. Eli boş, boynu bükük ve kırık bir kalb ile. O gidince, pişman oldu böyle düşündüğüne. Peşinden koştuysa da göremedi onu bir daha. Kendi kendine; "Ey nefsim, niçin kırdın onu? Rabbimiz rızık gönderirken bakıyor mu kullarının günahına? Belki o, Allah'ın sevgili bir kuluydu" diye düşündü. Ve uyuyakaldı öylece. Rüyasında hazret-i Alî'yi "radıyallahü teâlâ anh" gördü. Yanında o fakir de vardı. Hazret-i Alî kendisine bakarak; - Niçin üzdün bu genci? Paran da vardı halbuki. Parası varken vermeyeni Allahü teâlâ sevmez, buyurdu. O anda uyandı uykudan. Eyvah! dedi, ben ne yaptım. Fırladı yataktan. Dünyalık nesi varsa, tamamını tasadduk etti fukaraya. Ve o gün yola çıktı. Bağdat medresesinde on beş sene ilim tahsil etti. Sonra Ebû Hafs-ı Haddad hazretlerini tanıdı evliyâdan. Ondan da tasavvuf dersi aldı. Ve kat kat yükseldi derecesi. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Namazda kendinden geçerdi

Müslim bin Yesar "rahime-hullahü teâlâ", tâbiîn-i izamdan olup, çok ibâdet yapardı. Kalbini Allah sevgisi sarmış, kul olmanın tadına varmıştı. Namazı öyle güzel kılardı ki, görenler hayran olur, ibret alırlardı bu büyük velîden. O, namaza durduğunda her şeyi unutur, sanki bu dünyadan çıkar, etrafında olan hadiselerden habersiz olurdu. Bir gün Basra'da bir camide namaza durmuştu ki, zelzele oldu birden. O sarsıntı ile bir direk yıkıldı. Ve kubbe çöktü. Cemaat can havliyle dışarı kaçtılar. Müslim bin Yesar hazretleri ise duymadı olanları. Devam etti namazına. Daha sonra cemaat, kendisini kurtarmaya geldilerse de sağ ve sâlim namaz kılarken gördüler kendisini. Şaşırdılar: Namazdan selâm verince; - Geçmiş olsun efendim, dediler. O hayretle sordu: - Neden, bir şey mi oldu? - Zelzele oldu, direk yıkıldı, kubbe çöktü, duymadınız mı bunları? - Hayır, ne zaman oldu bunlar? - Az önce. - Hiçbir şey duymadım. EN ÜSTÜN HASLET Bir gün bazı sevenleri; - Efendim, insandaki en üstün haslet nedir? diye sordular bu zâta. Cevabında; - En üstün haslet, kâmil akıldır, buyurdu. - O yoksa efendim? dediler. - Güzel edeb'tir, buyurdu. - O da yoksa efendim? - İstişare edilecek bir arkadaştır. - O da yoksa efendim? - Sükut etmektir. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 

.Kâbe'yi görünce...

Müslim bin Yesar hazretleri, bir sohbetinde; - Kâbe'yi ilk görünce yapılan duâ kabul olur, buyurdu. - Hikmeti ne efendim? dediler. - Çünkü Kâbe-i şerîf çok kıymetli bir yerdir. Ama müminin kalbi daha kıymetlidir. Zira Kâbe kul yapısıdır, kalb ise, Allah'ın kudretiyle var olmuştur. Onun için bir mümini görünce yapılan duâyı da Allahü teâlâ kabul eder. Sordular: - Nasıl duâ edelim efendim? - En güzel duâ, selâm'dır. Selâm verince ona duâ edilmiş olur. O da selâmı alınca, selâm verene duâ eder. KORKU VE ÜMİT Bir gün de sohbetinde; - Mümin hem ümitli olmalı, hem de korkmalıdır, buyurdu. Ve izah etti bunu: - Mesela Cehenneme bir kişi gidecek denilse, acaba o kişi ben miyim? diye korkmalı, Bir kişi Cennete gidecek dense, o kişi ben olabilirim diye ümitlenmelidir. Ve ekledi: - Büyüklerimiz; (Ümit ile korkuda müsavi, yâni eşit olmalıdır) buyuruyorlar. EN KIYMETLİ İŞ Bir gün de sohbetinde; - Gayemiz, bir kimseyi ateşten kurtarmaktır. Bundan daha kıymetli iş yoktur, buyurdu. Ve ekledi: - Değil ki insan, bir yılanı veya bir akrebi yanarken görsek, kurtarmaya çalışırız, öyle değil mi? - Elbette efendim, dediler. Buyurdu ki: - Halbuki Cehennem insan için yaratılmıştır. Şiddeti de bu dünya ateşinden binlerce defa daha fazladır. > www.gonulsultanlari.com Tel:


.Beni bulamazsan, suya at!"

Muhammed bin İsmail "rahime-hullahü teâlâ" Sırri-yi Sekati hazretlerinin talebesi olup, dokumacılıkla uğraşır, bunun için Hayrünnessac diye tanınırdı halk arasında. Çok zaman, Dicle'nin kıyısına gider, orada kendisine has yerde ibâdet yapardı. Bir gün nehir kıyısında ibâdet ediyordu ki, bez dokuduğu müşterilerinden biri geldi. Borcunu ödeyip sordu: - Efendim, bundan sonraki borcum için geldiğimde sizi bulamazsam, kime vereyim? Mübarek zât nehri gösterip; - Beni bulamazsan, şu nehre atıver, buyurdu. Adam şaşırmadı bu cevaba. Zira alışıktı böyle şeylere. - Peki efendim, deyip gitti. Birkaç gün sonra borcunu ödemek için geldi yine o yere. Fakat yoktu büyük velî. Getirdiği parayı nehre atıp gitti. Az sonra Hayrünnessac geldiğinde, Dicle'nin kıyısı balıklarla doldu birden. Her birinin ağzında birer para vardı. Su yüzüne çıkıp, onları teslim ettiler bu Allah dostu'na. LOKMANA DİKKAT ET! Bir gün, sevdiği bir talebesi; - Hocam, hallerim iyi değil. Ne yapayım? diye sordu bu zâta. - Lokmana dikkat et. Haram geçmesin boğazından, buyurdu. Ve ilave etti: - Bir yemek, gafletle pişer, isteksiz hazırlanırsa, onu yiyenin halleri bozulur. Günaha girmesi kolay olur. - Neden hocam? - Çünkü şeytan ve nefis karışır o yemeğe. - Ya istekli pişerse efendim? - O zaman şifâ olur. Onu yiyen, zevk alır ibâdetinden. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Eli kilitlendi!..

Bir gün hırsızın biri Muhammed bin İsmail hazretlerinin arkasından sessizce yaklaşıp, cebinden bir miktar para aldı. Ama o paraları avcuna aldığında, elinin parmakları kilitlendi ânında. Çok uğraştıysa da, açamadı. Hiç böyle şey olmamıştı önceden. Düşününce anladı hatâsını. Yanlış kapı çalmıştı. Bin pişman olarak huzuruna gelip; - Affedin, dedi. Çok pişmanım. Mübarek zât sordu. - Hayrola neye pişmansın? - Cebinizden gizlice para çaldım. Ama parmaklarım kilitlendi, açılmıyor. Duâ edin de açılsın elim. Hayrünnessac, şifâ için duâ etti. O anda açıldı parmakları. Aldığı paraları iade edince; - Sende kalsın, buyurdu. Ama bir daha yapmamaya söz ver bana. Ellerine yapıştı: - Söz hocam. Bir daha yapmayacağım. NİÇİN NEŞEN YOK? Bir gün talebesinden biri geldi bu zâta. Ancak neş'esizdi. Mübarek zât anlayıp sordu hemen: - Bir sıkıntın mı var evlâdım? - Evet hocam. - Hayrola, neyin var? - Dünya sıkıntısı efendim. Biri bitip öteki başlıyor. Gence sevgiyle bakıp; - Evlâdım dert etme onları. Allahü teâlâ bize öyle bir nîmet verdi ki, dünyanın bütün sıkıntıları bize gelse, yine de bu nîmet yanında hiç kalır, buyurdu. Ve izah etti: - Hani insanın alnına bir sinek konar ya, elini kaldırsan uçup gider. - Evet efendim, - İşte bütün dünyanın sıkıntıları, o sinek gibidir aynen. Kavuştuğumuz îmân nîmeti yanında bu böyledir. www.gonulsultanlari.com

.Sıkıntıda beni hatırla!.."

Cabir-el Kürdi "rahime-hullahü teâlâ", Hanbeli mezhebinin büyük âlimlerindendir. Keramet sahibi olup, nafakası gaibten verilirdi bu zâtın. Ne yiyip ne içtiğini kimse bilmezdi. Bir gün bir talebesi; - Efendim, izninizle uzun bir deniz yolculuğuna çıkacağım. Duânızı almaya geldim, diye arz etti. Cevaben; - Hak teâlâ sana selâmet versin. Yollarda bir sıkıntı olursa, o anda beni hatırla. Allah'ın yardımıyla imdadına yetişirim, buyurdu. Talebe; - Peki efendim, deyip ayrıldı. Aradan altı ay geçmişti ki, bu zât evinde ailesiyle otururken birdenbire ayağa fırladı. Sağa sola gidip eliyle de bazı işaretler yaptı ve oturdu yine. Evdekiler hiçbir şey anlamadılar. Merak edip; - Az önce niçin kalkıp oturdunuz? diye sordular. - Bir talebemiz denizde boğulmak üzereydi. Onu kurtardık, buyurdu. Bir ay sonra geldi o talebe. Hocasının elini öpüp; - Efendim, siz yardım etmeseydiniz, hepimiz boğulacaktık, dedi. Ve hadiseyi şöyle anlattı bir arkadaşına: Biz gemideydik ki birden rüzgâr çıktı bir gece. Dalgalar, sıra dağlar gibi geliyordu ard arda. Gemimiz tam batmak üzereydi ki, hocamı hatırlayıp, himmetini istedim. O anda geldi ve rüzgâra eliyle 'Dur!' işareti yaptı. Rüzgâr kesildi ânında. Sonra dalgalara yaptı aynı işareti. Dalgalar da kaybolup sütlimân oldu deniz. Ve kendisi kayboldu gözden. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Çok zengindi, ama...

Ebû Muhammed Basri "rahime-hullahü teâlâ", zengindi, ama dünya sevgisini çıkarmıştı kalbinden. İnsanlar, akın akın sohbetine koşar, O da o Müslümanların kalblerine ilim, hikmet saçardı. Bir seveni anlatıyor: Ebû Muhammed ismini işitince, ziyaret etmek istedim. Ve aynı gün çıktım yola. O yere yaklaşınca, pek çok hayvan sürüleriyle karşılaştım. Ayrıca hurmalıklar, tarlalar, bağlar ve bahçeler. İlk rastladığım adama; - Bu hayvanlar ve bu bağlar kimindir? diye sordum. Cevabında; - Hepsi de Ebû Muhammed hazretlerinindir, dedi. Çok şaşırdım. "Bu nasıl velî ki, dünyalığı çok" diye düşündüm içimden. Bildiğime göre, Allah adamlarının malı mülkü olmamalıydı. "Öyle ise bu kişi velî değil" dedim kendi kendime. Hem bunları düşünüyor, hem de ilerliyordum yollarda. Bir taraftan da; "Bu kadar yolları boşa geldim" diyordum. Nihâyet ulaştım bu zâtın hânegâhına. Henüz kapısını çalmamıştım ki, bir hizmetçi gülümseyerek açtı kapıyı. Ve iltifatlarla aldı beni içeri. Ebû Muhammed hazretlerinin huzuruna çıkınca, elimde olmayarak, meyl etti kalbim ona. Bana, ismimle hitâb edip; - Yâ Ömer! Yol boyunca gördüğün o mal ve mülkler bize ait ise de, sevgileri yoktur kalbimizde. Çünkü kalb, Allah içindir, buyurdu. Ve ekledi: - Bir kalbte az bir dünya sevgisi olsa, o kimseye Hak teâlâ'yı tanımak nasib olmaz. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 

.Şikâyet edecekti, ama...

Kadib-ül ban "rahime-hullahü teâlâ" zamanında bir kişi vardı ki, hasedinden dolayı bu zâtı sevmez, büyüklüğünü inkâr ederdi. Bir gün; "Bu zât işi ilerletti, talebesi çoğaldı. Nereye gitsem, bir talebesi çıkıyor karşıma" diye düşündü. Sonra da; - En iyisi, gidip sultana şikâyet edeyim. Musul'dan sürgün etsin, ben de rahat edeyim, dedi kendi kendine. Ve bu niyetle çıktı evden. Birkaç adım atmıştı ki, biri çıktı karşısına: - Dur bakalım, nereye gidiyorsun? Cevap veremedi. - Kadib-ül ban hazretlerini sultana şikâyet edeceksin değil mi? Yine sustu. - Söyle bakalım, ne suçu var ki şikâyet edeceksin Onu sultana? Çok şaşırmıştı. Çünkü bu niyetini kimseye söylememiş, kalbinden düşünmüştü sadece. Ama dönmedi niyetinden. Saraya doğru birkaç adım atmıştı ki, başka biri çıktı karşısına. - Dur bakalım, nereye gidiyorsun? Sustu yine. - Sultana gidip hocamızı şikâyet edeceksin değil mi? İyi de, ne suçu var ki şikâyet ediyorsun? İyice şaşırmıştı: - Evet ama, ben bu niyetimi kimseye söylemedim. Siz ne biliyorsunuz bu fikrimi? - Bizi o büyük zât gönderdi. Allah'ın velî kulları kalbten geçenleri anlarlar. En iyisi vazgeç bu fikirden. Zaten vazgeçmişti adam. İstese de gidemezdi artık. Çünkü kalbine, bu zâta karşı inanılmaz bir sevgi dolmuştu. Geri dönüp, huzuruna gitti bu Allah dostu'nun. Özür diledi. Ve talebesi olmakla şereflendi. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.

.En büyük düşman!..

Kadib-ül Ban hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, insanın en büyük düşmanı, nefsidir, buyurdu. Dînin her bir emrinde, bu nefsi kırmak vardır ve nefis kırılırsa netice hayır olur. Sordular: - Nefsi nasıl kıralım efendim? - İstişare edin ki, bu, nefsi kırar. Zira nefis, istişare etmek istemez. "Ben de biliyorum" der. Yolda bir mümine rastlarsanız, önce siz selâm verin. Müsafaha ederken önce siz uzatın elinizi. Şöyle devam etti: - Kırıldığınız kimseden önce siz özür dileyin. Öfkelenmeyin, hâlim olun, çok çalışın, tembel olmayın ki, bunlar da nefsi kırar. Ve sordu onlara: - Nefsin, bizi en fazla aldattığı husus nedir, biliyor musunuz? - Bilmiyoruz, nedir hocam? - Her türlü anlaşmazlıkta; "Ben haklıyım" dedirtir bize. Ancak Resûlullah'ın tavsiyesi böyle değil. - Nasıldır efendim? - Tam tersidir. Her konuda haksızlığı kabul etmemizi, bilakis karşı tarafa "Sen haklısın" dememizi tavsiye ediyor. KUL HAKKI MÜHİM Bu zât bir sohbetinde; - Ey insanlar! Gaflete gelmeyin ki, âhirette hesaba çekileceğiz. Hele kul haklarında Peygamberlere bile korku gelir, buyurdu. Ve ilave etti: - Bir gıybet, bir iftira, gönül yıkma ve bir su-i zan sebebiyle niceleri Cehenneme atılır o gün. Sordular: - Ne yapmak lazım efendim? - Helâllaşmaktan başka çâresi yoktur. Mahşer günü pişman olmak istemeyen, bugün kul hakkına girmesin. Girdiyse de helâllaşsın! > www.gonulsultanlari.com Tel: 

.Hocanız nerededir?.."

Kadib-ül ban "rahime-hullahü teâlâ" zamanında bir kimse vardı ki, yanında pehlivanlar gezdirir, bunları güreştirip nam yapardı. Yanında, kırk pehlivan vardı ki, bunları güreşte yenen kimse çıkmamıştı. Bu kişi bir gün Kadib-ül ban hazretlerinin memleketine geldi. Bu zâtın bir talebesine; - Hocanız nerededir? diye sordu. Talebe; - Falan göle gitmiştir, dedi. O dediği göle yaklaşınca, Kadib-ül ban hazretlerini, gölün ortasında bağdaş kurmuş oturuyor görüp; - Ey Kadib-ül ban! Benim yanımda kırk pehlivan var ki, bunları yenebilen bir kimse çıkmadı bugüne kadar. İsterim ki senin talebelerle de güreşsinler! diye seslendi. Mübarek zât, oturduğu yerden; - Benim talebelerimden çok zayıf, ufak tefek bir çocuk var. Git o çelimsiz çocuğa benden selâm söyle. Senin pehlivanlarla güreş tutsun, buyurdu. Adam, gururla geldi medreseye. O zayıf talebeyi görüp, hocasının sözünü nakletti kendisine. Çocuk, hocasının emrini alır almaz, - Emirleri baş göz üstüne, dedi. Bir taraftan da; "Ben ömrümde hiç güreşmedim. Mademki hocam emretmiş, öyleyse bir hikmeti vardır" diyordu. Çıktı er meydanına. Sanki kırk yıllık yağlı güreş pehlivanıydı. O kırk pehlivanın herbirini, bir hamlede tutup, sırt üstü yere serdi. Az sonra Kadib-ül ban hazretleri gelip; - Ne oldu? diye sordu mağrur adama. Ama konuşacak hâli yoktu zavallının. Çarpılmıştı sanki. Büyük velî ona bakıp; - Evliyâ himmeti dağı bile devirir. Senin pehlivanların ne ki, buyurdu. Adam acele terk etti bu havâliyi. > www.gonulsultanlari.co

.Deriden su kabı

Macid-ül Kürdi "rahime-hullahü teâlâ", evliyânın büyüklerindendir. Pek çok kerameti vardı. Biri şöyle: Bir gün, bir dostu gelip; - Efendim! Tek başıma nafile hacca gitmek istiyorum, dedi ve duâ istedi bu büyük velîden. Ancak hiç azık almamıştı yanına. Zira azık alacak parası yoktu. Macid-ül Kürdi hazretleri, deriden su kabını ona uzatıp; - Bunu al, yolda çok işe yarar, buyurdu. Ve saydı kabın marifetlerini: - Bu, öyle kaptır ki, neye ihtiyacın olursa, içi onunla dolar. Mesela susadığında, içinde su bulursun. Acıkınca da yemekle dolar içi. Ve ekledi: - Abdest, gusül ve temizlik için de, yine su bulursun bu kabın içinde. Fakir çok sevinmişti. Bu kabı alıp, koyuldu hac yoluna. Gidip gelene kadar, bu kırba yetti ona. Acıkınca yemek buldu içinde, susayınca da su. EVLİYAYI SEVİNİZ! Bu zât bir sohbetinde; - Evliyâ zatları çok sevin. Zira sonsuz saâdetimiz bu sevgiye bağlıdır, buyurdu. Dinleyenler sordu: - Sevmenin şartı nedir efendim? - Söz dinlemektir. Eğer dinlemiyorsa, sevmiyor demektir. Ve misal verdi: - Mesela bir kimse Hak teâlâ'nın emirlerine uymuyorsa, "Allah'ı seviyorum" demesi doğru olmaz. Biri de Resûlullahın sünnetine uymuyorsa, onun da "Resûlullahı seviyorum" sözüne inanılmaz. Ve ekledi: - Kim de hocasını dinlemiyor ve "Hocamı seviyorum" diyorsa, yalan söylemiş olur. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sofra ve yemekler

Macid-ül Kürdi hazretlerinin oğlu anlatıyor: Babamla aynı evde kaldığımız zamanlarda kapımıza kim gelse, karnını doyurur ve giderdi sevinerek. Bir gün, yine birçok fakirler gelip çok aç olduklarını söylediler babama. Babam bana dönüp; - Gir şu küçük odaya. Oradaki sofrayı alıp buraya getir! dedi. Çok şaşırdım. Zira az önce o odadaydım ve yerdeki kilimden başka bir şey yoktu odada. Ama yine de itiraz etmedim. - Peki, deyip odaya girdim. Bir de ne göreyim. Mükellef bir sofra duruyor odanın ortasında. Üzerinde çeşit çeşit yemek ve meşrubat vardı üstelik. Getirip koydum fakirlerin önüne. Oturup bir güzel yediler. Ve Allah'a şükredip, babama da teşekkür ederek ayrıldılar. Az sonra, otuz fakir daha geldi. Babam, yine emretti bana: - Git şu odadaki sofrayı getir! Tereddütsüz girdim odaya. İkinci sofrayı da kucaklayıp getirdim misafirlerin bulunduğu yere. Onlar da yemekleri yiyip, geri gittiler. Ben alışıktım bunlara. Hiç yadırgamıyordum artık... RAHAT ETMEK İÇİN Bu zât bir sohbetinde; - Kardeşlerim, dünya ve âhirette rahat etmek, İslâmiyete uymaya bağlıdır, buyurdu. Ve açıkladı bunu: - Görünen görünmeyen bütün iyilikler, Resûlullah Efendimize tâbi olmaya bağlıdır. Fakat bu iş bilgi ister. İslâmiyet ilim dinidir. Bilmeden Müslümanlık olmaz. Resûlullaha uyabilmek için Onun dînini iyi bilmek gerekir. Bilmezsek nasıl uyacağız? www.gonulsultanlari.com 

.Tüylü kanat

Seyyid Abdülkâdir hazretlerinin yaşadığı Mültan şehrinde bir kemik hastalığı yayılmıştı. Ve bu derde yakalanan, ölüyordu. Bu zâtın talebesinden Gıyaseddîn adında bir genç, bir cuma gecesi Efendimiz aleyhisselâmı gördü rüyasında. Peygamberimiz, ona bir tüylü kanat verip; - Bu kanadı, seyyid Abdülkâdir'e ver. Hasta olan bir uzva bunu dokundurur ve o hastaya on İhlâs-ı şerîf okursa, Hak teâlâ şifâ yaratır, buyurdu. Gıyaseddîn uyandığında, Resûlullahın verdiği o tüylü kanat elindeydi. Seyyid Abdülkâdir hazretleri de böyle bir rüya gördü aynı gece. Resûlullah Efendimiz ona da; - Ey oğlum! Sana Gıyaseddîn'le bir tüylü kanat gönderiyorum. Onu, tarif üzere hastalara tatbik edersen Hak teâlâ onunla şifâ verir, buyurdu. Gerçekten o kanadın öyle çok faydası oldu ki, kısa zaman içinde hastaların sayısı azaldı ve hiç kalmadı. Ve artık o hastalık görülmedi o beldede. KARDEŞİM ÖMER Bu zât şunu anlattı sevdiklerine: Bir gün Peygamber Efendimiz, hazret-i Ömer'e; - Ey kardeşim Ömer, bana da duâ et, buyurmuştu. Hazret-i Ömer; - Ben bu kardeşim sözünden daha güzel, daha tatlı bir kelam duymadım, demiştir. Eshâb-ı kirâm; - Yâ Resûlallah, sizin de duâya ihtiyacınız var mı? diye sordular. Cevaben; - Siz duâ edin, faydası edene mi, yoksa edilene mi olur, o belli olmaz, buyurdu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Zikir, İslâmiyete uymaktır

Said bin Cübeyr "kuddise sirruh", ilmiyle amil olan büyük velîlerdendi. Günahlarını düşünüp çok ağlamasından, gözlerinin görmesi azalmıştı. Gece, Kur'ân-ı kerîm okurken bir azab âyetine rastlasa, onu tekrar tekrar okur, hıçkıra hıçkıra ağlardı. Bir gece de; (Ey mücrimler! Bugün sevdiklerimden ayrılınız!) âyet-i kerîmesini okumuş, sabaha kadar ağlamıştı. Bir gün Ona; - Zikir nedir efendim? dediler. Cevaben; - Zikir, İslâmiyete uymaktır, buyurdu. Ve açıkladı: - Yâni İslâmiyete tam uyan bir kimsenin her hareketi zikirdir. Eğer böyle değilse, eline tesbih alıp, binlerce Allah Allah Allah... dese de zikretmiş sayılmaz. EN MÜHİM VAZİFEMİZ Bir gün de bazı gençlere; - Bugün Müslümanların en mühim vazifesi nedir biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz efendim, dediler. - En mühim iş, unutulmuş bir sünneti meydana çıkarmak ve İslâmiyeti yaymaktır, buyurdu. Sordular: - Yâni İslâmiyeti öğrenmek ve başkalarına öğretmek mi hocam? - Evet. Hadîs-i şerîfte mealen; "Unutulmuş bir sünnetimi meydana çıkarana yüz şehit sevabı vardır" buyuruldu. Sordular yine: - Burada Sünnet'ten kasıt nedir hocam? - Allahü teâlânın emir ve yasaklarıdır. Bunları önce kendimiz öğreneceğiz. Sonra da aile efradımıza öğreteceğiz. - Ya öğretmezsek efendim? - Öğretmezsek, çok pişman oluruz âhirette... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Seni ona götüreceğiz!.."

Zamanın vâlisi, memurlarını gönderip huzuruna çağırttı Said bin Cübeyr hazretlerini. Memurlar geldiğinde, o namaz kılıyordu. Bitirince; - Niçin geldiniz? diye sordu. - Vâlimizin emridir. Seni ona götüreceğiz, dediler. Hiç itiraz etmeden, - Peki gidelim, buyurdu. Ve çıktılar yola. Bir müddet sonra bir kiliseye rastladılar. Kilisenin rahibi; - İçeri giriniz, dedi. Memurlar girdi, ama İbni Cübeyr hazretleri girmedi. Rahip seslendi Ona: - Ey Said, sen niçin girmiyorsun? - Ben Müslümanım. Kâfir kilisesinde Müslümanın ne işi var? - Ama dışarıda yırtıcı hayvanlar dolaşıyor. İçeri girmezsen, seni parçalarlar. - Rabbim beni korur. Zira onlar da Rabbimin bir mahlûkudur. Rahip öbürlerine dönüp; - Siz girin ve vahşi hayvanlara karşı oklarınızı gerip, bu zâtı bekleyin, dedi. Onlar kiliseye girip, gece boyu İbni Cübeyr hazretlerini gözlediler. Baktılar ki, hakikaten birçok vahşi hayvan gelip, İbni Cübeyr hazretlerinin yakınında durdular. Sonra daha yaklaşıp, uslu uslu oturdular. Hiçbir şey yapmadılar bu Allah adamı'na. Rahip bunu görünce; - Aman yâ Rabbî! Ne acayip şey. Ben ömrümde böyle bir şey görmedim. Demek ki yeryüzünde böyle büyük zatlar varmış, demekten kendini alamadı. Ve Şehâdet getirip Müslüman oldu. Ertesi gün yola devam edip, zâlim vâliye teslim ettiler bu Hak dostu'nu. Hiç suçu yokken hapsetti. Ardından da katlettirdi bu büyük velîyi. Kesik başı, kelime-i tevhidi söylüyordu... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Aç bu kulun gözlerini!.."

Abdullah bin Mübarek "rahime-hullahü teâlâ", büyük İslâm âlimlerindendi. Bir gün, huzuruna bir âmâ gelip; - Efendim, duâ buyurun da gözlerim açılsın, diye rica etti. Kırmadı adamı. Ellerini açıp; - Yâ Rabbî, aç bu kulunun gözlerini, diye duâ etti. Ânında açıldı adamın gözleri. Dersine, günahkâr ve kötü huylu bir kimse de geliyordu ki, bir ara gelmez oldu derslere. Abdullah bin Mübarek hazretleri çok üzüldü onun derslere gelmeyişine. Yakınları; - Efendim, o kötü huylu biriydi, niye üzülürsünüz? dediler. Cevabında; - O zavallı bizden ayrıldı, ama kötü huyları ondan ayrılmadı. Halbuki yanımızda az daha kalsaydı, kötü huylarını burada bırakıp da tertemiz giderdi. Ona üzülüyorum, buyurdu. TAKVÂ YOKSA... Bu zât bir sohbetinde; - Bir kulun takvâsı yoksa, Hak teâlâ o kula zerre kadar kıymet vermez, buyurdu. Ve ekledi: - Yine din ilmi yoksa, onun da hiç değeri olmaz Hak katında. Ama sırf ilim de yetmez. Sordular: - Başka ne lazım efendim? - Eğer hilm sahibi değilse, yani insanlara yumuşak davranmıyorsa, o ilmin ona faydası olmaz, buyurdu. Ve ekledi: - Eğer mahlûkata merhamet etmezse, Allahü teâlâ da ona merhamet etmez. Şöyle bitirdi: - Halis mümin odur ki, her günahtan kaçınır. Kimseyi incitmez ve kalb kırmaktan titrer. www.gonulsultanlari.com Tel:

.Bu merkebi bana sat!"

Abdullah bin Mübarek hazretleri, bir zaman uzak bir sefere çıkmıştı ki, bir ara yol kenarında ölü bir merkep gördü. Yanında da biri oturmuş ağlıyordu. - Niçin ağlıyorsun? diye sordu ona. Adam gözyaşları içinde; - Ben fakir biriyim. Bu hayvanla iş yapıp geçimimi sağlıyordum. O da ölünce ne yapacağımı şaşırdım, dedi. Bu defa sordu ona: - Pekâlâ, bu hayvanı bana beşyüz dirheme satar mısın? Gözleri parladı adamın: - Satarım, ama ölü hayvanı ne yapacaksın? - Sen sıkıntıdan kurtul, kâfi, buyurdu. Ve beşyüz dirhemi verdi adama... Fakir, sevinerek döndü evine. O gece, Cenneti gördü rüyasında. Ölmüş merkebi, inci ve yakutlarla süslenmiş, yeşillikler arasında geziniyor, bir melek de onu gösterip; - Bu merkebin sahibine müjdeler olsun! diyordu. Fakir, sevinçle koştu meleğe: - Ey melek! O benim merkebimdi. - Evet senindi, ama öldüğüne ağladın ve sattın onu başkasına. Bak önünde ne yazıyor? Fakir bakınca, "Bu binek, Abdullah bin Mübarek'e aittir" yazısını okuyup, çok üzüldü. Ve uyandı uykudan. Anlamıştı hatâsını. Koşup yetişti Abdullah bin Mübarek hazretlerine. Ondan aldığı o beşyüz dirhemi kendisine uzatıp; - Ben satıştan vazgeçtim, dedi. Büyük velî tebessüm etti: - Bu geceki rüya için mi vazgeçiyorsun? - Evet. - Pekâlâ ben de vazgeçtim. Ama para sende kalsın. Musibete sabretmek lazım geldiğini anladın değil mi? - Evet, çok iyi anladım efendim. www.gonulsultanlari.

.Artık dersinize gelmeyeceğim!"

Abdullah bin Mübarek hazretlerinin talebesinden Sehl bin Abdullah vardı ki, yakışıklı bir genç olup, çok takvâ sahibiydi. Bir sabah derse geldiğinde; - Artık dersinize gelmeyeceğim, dedi hocasına. Abdullah bin Mübarek hazretleri; - Niçin? diye sorunca da; - Bugün buraya gelirken, kapı önünde çok ayıp bir hadise vuku buldu, dedi. - Nasıl bir hadise evlâdım? O, sıkılarak arz etti: - Tam kapıya yaklaşmıştım ki, sizin evin kızları dama çıkmış, oradan bana seslenerek, "Gel! gel!" diye işaret ediyor ve her biri gülerek; "Benim Sehl'im! benim Sehl'im!" diye, beni kendilerine çağırıyorlardı. Büyük Velî anladı meseleyi. O gece talebeleri toplayıp; - Haydi Sehl'in cenazesine gidelim, buyurdu. Evine varınca, vefat etmiş olduğunu gördüler gerçekten. Talebeler çok şaşırıp; - Efendim, siz Sehl'in öleceğini nasıl bildiniz? diye sordular. Dünkü hadiseyi anlatıp; - Benim hiç kızım yok, Sehl'in o gördükleri, Cennet hurileriydi. Vefat edeceğini öğrenip, Onu kendilerine davet etmişler, buyurdu. İHLASIN ALAMETİ Bir gün de bazı dostları; - İhlâsın alameti nedir efendim? diye sordular bu zâta. Cevabında; - İhlâslı Müslümanı methetseler, hiç sevinmez. Çünkü Onun, insanlarla işi yoktur. O, yalnız Allah rızâsını düşünür. Onu kazanmaya bakar. Her işini, Allah emrettiği için yapar ve sevabını Ondan bekler, buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bana zarar yapar mısın?"

Abdullah bin Mübarek hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Bir ateşperest ile birlikte bir yerde çalışıyorduk. Namaz vakti gelince; - Ben namaza duracağım. Bana bir zarar yapar mısın? diye sordum. Cevaben; - Hayır, söz veriyorum ki sana bir zarar yapmayacağım, müsterih ol, dedi. O böyle söyleyince, namaza durdum. Gerçekten de ahdinde durdu ve bir fenalık yapmadı bana. Sonra, onun ibâdet vakti geldi. O da, benden teminat istedi. Ben de ona; - İbâdetini rahat rahat yapabilirsin. Benden sana zarar gelmez, dedim. Fakat o, ateş yakıp da karşısında secdeye varınca dayanamadım. Din gayretim galebe çaldı. Tam üzerine hücum edecektim ki, o esnada bir ses duydum gaibten. - Söz vermiştin, ahdine vefa eyle! diyordu. Hemen geri çekildim. Ama o farkına varmış bu işin. Secdeden kalkınca; - Sen bana hücum edecektin ki, birden geri çekildin, dedi. Niçin öyle yaptın? Cevaben; - Rabbim beni îkaz etti, dedim. - Nasıl îkaz etti? - Söz vermiştin, ahdine vefa eyle! diye îkaz etti beni. O bunu işitince, Şehâdet'i okuyup Müslüman oldu. Sebebini sorunca; - Senin ilahının hak olduğunu anladım, dedi. Sordum: - Nasıl anladın? - Çünkü senin ilahın, düşmanı için dostunu azarladı. Onun hak mabud olduğunu bundan anladım. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454

.Namazda ne düşünürsünüz?

Amir bin Abdullah "rahime-hullahü teâlâ", tâbiîn-i kirâmdan, bir büyük velîdir. Kalbi, Resûlullah'ın "aleyhissalâtü vesselâm" aşkı ile yanardı. Namaza durduğunda, kendinden geçer, tamamen sıyrılırdı dünya düşüncesinden. Çocuklarının sesini duymazdı. Bir gün Ona; - Efendim, siz namaza durunca, hatırınıza hiç dünya düşüncesi gelmez mi? diye sordular. Cevabında; - Allah'ın huzurunda iken başka şey düşünmek hiç uygun olur mu? buyurdu. - Peki namazda kalbinize ne gelir efendim? - Yarın mahşer günü Rabbime nasıl cevap veririm. Cennete mi giderim, yoksa Cehenneme mi? Bunları düşünürüm. Gündüzleri oruç tutar, gece namaz kılardı. Zira başka şeyden zevk almazdı. Ya ibâdet yapardı, ya da bir hizmet. Âhiret derdi ile dertlenmişti ki, ölüm ve sonrasını düşünürdü daima. ÇABUK SÖYLE, İŞİM ÂCİL Bir gün bir kimse Onu görüp istifade etmeye gelmişti. Baktı ki, namaz kılıyor. Başladı beklemeye. Büyük velî selâm verip, onu görünce; - Safâ geldin kardeşim. Bana bir şey diyeceksen çabuk söyle ki, işim acildir, buyurdu. Adam şaşırdı: - Hayırdır efendim. Bu kadar acil işiniz nedir ki? - Ölümü bekliyorum, buyurdu. Ve namaza durdu yine. Rûhunu, namazdayken vermeyi çok istiyor, bunun için namazdan çıkmak istemiyordu. Namazdayken vefat etti... 

.Âhireti görsem de!.."

Amir bin Abdullah hazretleri bir gün sevdiklerine; - Âhireti görsem de îmânımda ve ibâdetimde bir artma olmaz, buyururdu. Pek çok geceleri uyumaz, ölüm ve âhireti düşünürdü sadece. Hiç uyumayıp hep ağladığını görünce; - Niçin uyumuyorsunuz? diye sordular. Cevaben; - Cehennemin harareti uykumu kaçırıyor. Cehennem, yakmak için insan beklerken rahat uyuyanlara şaşıyorum, buyurdu. Bir cenaze görseydi, kendinden geçer, âhiret hallerini düşünürdü. Şöyle ki; Ölüm meleği rûhumu güç mü alır, kolay mı? Kabre girdiğimde mezarım vücudumu sıkıp da kemiklerimi birbirine geçirir mi? Sual meleklerine nasıl cevap veririm? Amel defterim sağımdan mı verilir, yoksa solumdan mı? Hep bunları düşünüp, kendinden geçerdi. Ağlayıp yaş akardı gözlerinden. ÂHİRETTE EN ZOR ŞEY Bir gün bazı sevdiklerine; - Âhirette en zor şey nedir, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz, nedir efendim? dediler. - En zor şey, kul hakkıdır, buyurdu. Sordular: - Neden zordur efendim? - Çünkü Allahü teâlâ kendisiyle ilgili günahları affedebilir, ama kul hakkını affetmez. - Peki ne yapalım hocam? - Şimdiden helâlleşin. Alacaklı olsanız da "Âhirette alırım" demeyin. Helâl edin gitsin. Âhirete bir şey kalmasın. - Neden efendim? - Çünkü hiç belli olmaz. Belki de o haklı, siz haksızsınız. Her şeyin doğrusu o gün meydana çıkacak ve o gün, kendini "alacaklı" zanneden nice kimseler, "borçlu" çıkıp hüsrana uğrayacaktır. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Ama ben istemiyordum!.."

Behlül Dânâ "rahime-hullahü teâlâ", Harun Reşid devrinde yaşayan hâl ehli bir velîdir. Aslen Kûfeli olup, Bağdat'ta yaşadı. Harun Reşid, bu zâtı kıymetli tutuyor, nasihatleri ile ferahlıyordu. Bir gün Onu görünce; - Ey Behlül, nicedir seninle görüşmek istiyordum, dedi. O ise hiç oralı olmayıp; - Ama ben hiç istemiyordum, buyurdu. Harun Reşid kızmadı buna. Hatta hoşuna gitti ve; - Bana biraz nasihat eder misin, dedi. Behlül Dânâ; - Sana ne diyeyim ey hükümdar, bir şu sarayına bak, bir de kabristana. Bundan ibret alamayan, başka neden alır ki? Ölümden daha büyük nasihatçi yoktur, buyurdu. Ve devam etti: - Ey müminlerin emiri! Yarın huzur-u ilâhî'ye çıkacak, her amelinden hesaba çekileceksin. Verecek cevabın varsa iyi, yoksa otur da cevap hazırla! BEN HENÜZ GENCİM Bir gün de, bir genci görüp; - Ömür, çok kıymetli bir sermayedir, buyurdu. Onu boşa geçirme. Genç umursamadı: - Ben henüz gencim efendim. Mübarek acıyarak baktı ona: - Bu gençlik böyle devam eder mi sanıyorsun? - Etmez mi efendim? - Etmez tabii. Vaktiyle ben de senin gibi gençtim. Ama bak, şimdi yaşlandım. Geçmişte boşa geçirdiğim zamanlarıma üzülüyorum. O günleri arıyor, ama bulamıyorum. Delikanlı sordu: - O günleri bulsaydınız, ne yapardınız? - İslâmiyeti öğrenir, başkalarına da öğretirdim. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Ona söyle, işimize karışmasın!"

Behlül Dânâ hazretleri, şehirde dolaşıp, rastladığı kimselere nasihat ediyor, yanlış iş yapanları görürse, îkaz ediyordu. Bu hâl, çoklarının hoşuna gitse de rahatsız olanlar da vardı. Bunlardan birkaçı Halîfeye gidip; - Behlül'e söyleyin, işimize karışmasın. Bizim günahımızdan ona ne. Her koyun, kendi bacağından asılır, dediler. Harun Reşid, hazret-i Behlül'ü saraya çağırıp; - Ey Behlül, halk senden şikâyetçi, dedi. Hazret-i Behlül sordu: - Ne diyorlar? - İşimize karışmasın. Her koyun, kendi bacağından asılır, diyorlar. - Pekâlâ, deyip çıktı saraydan. Birkaç koyun alıp, kesti onları. Ve bacaklarından astı her birini bir sokağın başına... İnsanlar bunu görüp; - Ne olacak, deli işte! dediler. Fakat, birkaç gün sonra etler kokmaya başlayınca iş değişti. Pis koku, giderek dayanılmaz hâl aldı artık. Öyle ki, kötü kokudan insanlar nefes alamaz hâle gelmişlerdi. Hatta kokudan mahallede durulmaz olmuştu ki, halîfeye koştular yine. - Ey halîfe, Behlül'e söyleyiniz. Astığı koyunların kokusundan bizar olduk, dediler. Harun Reşid, çağırdı hazret-i Behlül'ü. - Ey Behlül, halk senden şikâyetçi. - Neden şikâyetçilermiş? - Köşe başlarına astığın koyunlardan. - İyi ama onların dediğini yaptım ben. Her koyunu kendi bacağından astım. Niye şikâyet ediyorlar ki? - Ama pis kokudan rahatsız olmuşlar. - Evet, ben de onu anlatmak istedim onlara. Demek ki, bir kötünün zararını, bütün bir mahalle halkı çekermiş. Herhalde anlamışlardır!.. www.gonulsultanlari.com Tel

.Bir günah işlemişim ki..."

Behlül Dânâ "rahime-hullahü teâlâ", hâl ehli bir velî idi. Çocuklar, taş attılar bir gün kendisine. Bir taş vücuduna isabet etti ve kanattı orasını. Buna rağmen kızmayıp; - Ey çocuklar! Attığınız taşlar vücudumu kanattı. Ama bu da Allah'tandır. Bir günah işlemişim ki bu iş geldi başıma, dedi. Çocuklar mahcup oldu. Ve özür dilediler kendisinden. Bir gün de, bu zâtı kabristanda, kabirler arasında otururken görüp; - Ey Behlül! Ne ararsın bu kabristanda? dediler. Cevaben kabirleri gösterip; - Bana hiç eziyet etmeyen ve gıybetimi yapmayan şu insanlarla oturuyorum, buyurdu. NİYET ÇOK MÜHİM Bu zât bir gün de; - Ey insanlar! Her işi yaparken niyetinize dikkat edin! Niyetiniz halis olsun. Yâni her işinizi sırf Allah rızâsı için yapın. Kulların da beğenmesini düşünmeyin, buyurdu. Ve ekledi: - Peygamber Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm"; "Müminin niyeti, amelinden hayırlıdır" buyuruyor. BİLMEDEN OLMAZ Bir gün de bazı insanlara; - Bilmeden Müslümanlık olmaz. Dünya ve âhirette rahat etmek için, dînimizin bildirdiği şeyleri öğrenmek, bilmek ve bunların gereğini yerine getirmek mecburiyetindeyiz, buyurdu. Ve ilave etti: - İslâmiyeti bilmeyen ve tatbik etmeyen bir kişi, evliyâlık yolunda bulunmaya kalkarsa, sapıtır. Hatta şeytan çalar onun îmânını. www.gonulsultanlari.

.Ben o işe karışmam!.."

Bir zaman Bağdat'ta müthiş pahalılık olmuş, gittikçe şiddetlenen bu musibete halkın tahammülü kalmamıştı ki, Behlül Dânâ hazretlerine gidip; - Ey Behlül! Duâ et de şu belâ üstümüzden kalksın, dediler. Cevaben; - Vallahi ben bu işe karışmam, buyurdu. - Neden efendim? - Demek ki, biz buna lâyıkmışız. Zira biz günahlardan kaçınıp, Rabbimizin emrettiği gibi yaşasaydık, bir buğday tanesi, bir dinar olsa bile hiç sıkıntı çekmezdik. DÜNYA VE ÂHİRET Bir gün de bazı insanlara; - Bu hayat, bir hayaldir, yahut sanki bir rüya. Bu faniye aldanan, huzur bulamaz. Aklı olan, ona gönlünü kaptırmaz, buyurdu. Şöyle devam etti: - Sadece dünya için çalışana, Allah dünyalık muradı ne ise onu verir. Ama âhiret için çalışana, ikisini de ihsan eder. İkisini de elde etmek isteyen, her ikisinden de mahrum kalır. Dinleyenler; - Pek iyi anlamadık, dediler. Daha iyi anlatmak için etrafına bakındı. Bir kalas gördü yerde. Kalasın bir ucuna geçti ve kaldırıp yere koydu. Sonra, öbür ucuna geçip kaldırdı ve koydu. Her iki tarafı da kolayca kaldırıp koymuştu. İnsanlar merak içinde Onun ne yaptığına bakıyorlardı ki, bu defa kalasın tam ortasına geçti ve kaldırmaya çalıştı. Ama oynatamadı yerinden. Gücü yetmemişti. Doğrulup sordu: - Şimdi anladınız mı? - Evet, çok iyi anladık, dediler... > www.

.İhtişamla geliyordu

Behlül Dânâ "rahime-hullahü teâlâ", zamanında halîfe Harun Reşid hac yoluna çıkmıştı bir sene. Dönüşte debdebe ve ihtişamla Bağdat'a giriyordu ki, hazret-i Behlül önüne çıkıp; - Ey Harun! diye seslendi. Halîfe, yüzündeki perdeyi kaldırıp; - Buyur ey Behlül, bir arzun mu var? diye sordu. Cevaben; - Ey Harun! Allah'ın Habîbi Beytullah'tan dönerken senin gibi yapmazdı, buyurdu. Halîfe sordu: - Nasıl yapardı yâ Behlül? - O, bir tek kızıl deveye biner, başı önünde, mütevâzı olarak gelirdi. Sen de bu usule riâyet edersen Hak teâlâ indinde kıymetli olursun. Zira kullara karşı gurur, mümine yakışmaz. Alçak gönüllü olmak yakışır, dedi. Ve sordu yine: - Ey Harun! Bağdat'a giriyorsun. Peki Beytullahtan halkına ne hediye getirdin? Harun Reşid merak etti: - Onlar nedir ki yâ Behlül? - O hediye, Allah ve Resûl'ünün sevgisidir. Eğer halkına bunu verebilirsen, en güzel hediyeyi getirmiş olursun onlara. Harun Reşid, ağlamaya başladı. Ve rica etti: - Devam et yâ Behlül. Buyurdu ki: - Ey Harun! Sen bir hükümdarsın. Sakın adaleti elinden bırakmayasın. Mülkünde bir mazlum zulüm görse, onu yarın senden sorarlar. Harun, Ona bir kese altın uzatıp; - Lütfen şu hediyemi kabul et, dedi. Ancak o kabul etmeyip; - Ey hükümdar! Bunu, ihtiyacı olana ver, dedi. Ve ayrılıp gitti. Halîfe de gözyaşları içinde yoluna devam etti... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Damda ne arıyorsun?.."

Behlül Dânâ "rahime-hullahü teâlâ" zamanında bir kişi dînin emirlerine uymaz, ama; "Yâ Rabbî, bana Cennetini nasib eyle" diye duâ ederdi. Bir gece yine böyle duâ edip uyumuştu ki, damda tıkırtılar işitti. Uyanıp, dama çıktı merakla. Gördü ki, biri damda dolaşıyor. Seslendi ki: - Ey kişi, damda ne arıyorsun? Hazret-i Behlül cevap verdi: - Devem kayboldu da onu arıyorum. Sesinden tanıdı Onu: - Sen misin Behlül? - Evet benim. - İyi ama kaybolan deve hiç damda aranır mı? Hazret-i Behlül; - Peki yattığın yerden Cennet istemek olur mu? dedi. Sen, ibâdet etmeden Cenneti istiyorsun. Bu, daha abestir. EN ÇOK NE VAR? Bir gün de Harun Reşid'e; - Ey halîfe! Yerin altında, yerin üstünde ve gökyüzünde en çok ne vardır? diye sordu. Harun Reşid biraz düşünüp; - Yer altında en çok ölüler, yerin üstünde bitki ve hayvan, göklerde ise en çok olan melekler'dir, dedi. Hazret-i Behlül başını kaldırdı: - Hayır, bilemedin. - Peki sen söyle bakayım. - Yer altında çok olan, ölüler değil, ölülerdeki pişmanlık'tır, dedi. Zira her ölü; "Keşke daha çok ibâdet etseydim" der ve üzülürler. Ama hiç faydası olmaz. Harun Reşid sordu: - Peki yer üstünde çok olan nedir? - Yer üstünde çok olan, insanların hırs ve tamahları, yâni uzun emellere sahip olmalarıdır. Göklerde ise meleklerden daha çok âdil hükümdarların kazandığı sevaplar vardır... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Korkunç tehlikeler!..

Bir gün, Hasan-ı Basri hazretlerinden, sevdiği bir genç nasihat istemişti. Ona sevgiyle bakıp; - Evlâdım, sen Rabbinin emrini aziz tut ki, Allah da seni aziz tutsun. Önünde çok korkunç tehlikeler var, buyurdu. Delikanlı merak etti: - Ne gibi tehlikeler efendim? - Ölüm, kabir ve mahşer, sonra mizan, sırat ve Cehennem. Bu tehlikeli geçitlerden geçeceksin. Ya kurtulur, Cennete girersin, ya da düşersin Cehennem ateşine, buyurdu. Ve ekledi: - Akıllı insan, hesap günü gelmeden, hesabını gören ve cevaplarını hazırlayandır. NİÇİN GÜLÜYORSUN? Bir gün de bir grup genci gördü ki, içlerinden biri kahkahayla pek fazla gülüyordu. O gülen genci yanına çağırarak; - Hayırdır evlâdım, buyurdu. Bu kadar çok güldüğünü görünce merak ettim. Yoksa âhirete îmânla gittin de ona mı seviniyorsun böyle? Genç büktü boynunu: - Hayır efendim. - Kabir azabından mı kurtuldun? - Hayır. - Yoksa Mizanda amellerin tartıldı da sevapların ağır mı geldi? - O da değil efendim. - Sırat köprüsünü mü selâmetle geçtin yoksa? - Hayır efendim. Buyurdu ki: - Öyleyse bu kadar kahkaha nedir evlâdım? Bir insanın önünde bu kadar tehlikeler varken nasıl böyle sevinir, nasıl böyle çok güler? Genç almıştı alacağını. Ondan sonra hiç gülmedi artık. Tövbe edip yöneldi Allah'a... www.gonulsultanl

.Âhirete hazırlan!

Hasan-ı Basri hazretleri, nasihat isteyen bir gence; - Âhirete hazırlık yap evlâdım. Ecel, herkesi bir gün yakalar. Günahtan çok sakın ki, günahın karşılığı, o gün ateş olur, buyurdu Ve sordu ona: - Bir yılanı ateşte görsen ne yaparsın? - Hemen kurtarırım efendim. - Öyleyse sen kendini de ateşe atma evlâdım. Cehennem insanlar için yaratıldı. Delikanlı sordu: - Yanmaktan nasıl kurtulurum efendim? - Doğru îmân sahibi olursan, yanmazsın Cehennemde. DÜNYA ÜÇ GÜNDÜR Bir gün de bir sevdiğine; - Dünya üç gündür, buyurdu. Dün, bugün ve yarın. Dün gitti, geri gelmez. Yarın henüz gelmedi, belki de gelmeyecek. Öyleyse bugünü değerlendir. Şöyle devam etti: - Dostunun çokluğuna da güvenme. Zira öldüğünde yalnız kalacaksın. Kabre yalnız girersin, yalnız dirilirsin. Münker ve Nekir'e, yalnız cevap verirsin kabirde. Sözüne devamla; - Hesap ve Mizanda da yalnız olur ve yalnız çıkarsın Sırat'ın üzerine. Sana buralarda yoldaş olacak bir tek şey var. - O nedir efendim? - İhlâs ile yaptığın amellerindir. KİMSEYİ AYIPLAMAYIN! Bir gün de; - Kimseyi ayıplamayın. Yoksa aynı hatâyı siz de işlersiniz, buyurdu. Ve ilave etti: - Hadîs-i şerîfte mealen; "Bir kimse bir Müslümanı, tövbe ettiği bir kusurundan dolayı ayıplarsa, o kimse o kusuru işlemeden ölmez" buyuruluyor... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir gün öleceğiz!.."

Hasan-ı Basri "rahime-hullahü teâlâ", bir dostunun cenazesine gitmişti. Kabir başında ağlayıp, çok gözyaşı döktü. Sonra başını kaldırıp; - Ey Müslümanlar! Sonunda hepimizin yeri işte şu mezar. Dünya konaklarının sonu olan bu kabir, âhiret menzillerinin ilkidir, buyurdu. Ve ekledi: - Bir Müslüman madem bir gün şu mezara girecekse, nasıl günah işleyebilir? Onu dinleyince cemaat da ağladı. Uzun müddet gözyaşı döktüler. ÖYLE ÇOK AĞLADI Kİ... Bir gün, dam üstünde namaz kılıyordu. Secdeye gittiğinde ağlamaya başladı. Öyle ki, gözyaşları damın kenarından aşağıya aktı. O sırada alttan biri geçiyordu. Gözyaşları üzerine damladı. KENDİNİZİ KUSURLU BİLİN! Bir gün de sevdiklerinden biri; - Efendim, bize bir hadîs-i şerîf okur musunuz, diye rica etti. - Pekâlâ! buyurup, "Kendilerini kusurlu bilenlere, helâlden kazanıp hayırlı yerlere sarf edenlere, dînini öğrenip öğrendiğiyle amel edenlere, işlerini Allah için yapanlara müjdeler olsun" hadîs-i şerîfini okudu. MÜSLÜMANIN ŞİARI Bir gün de; - Müslümanlık kısaca nedir efendim? diye sordular bu zâta. Cevaben; - Allahü teâlânın emir ve yasaklarına saygılı olmak ve O'nun mahlûklarına acımaktır, buyurdu. - Müslümanın şiarı nedir efendim? - Güleryüz, tatlı dildir. Münafıklar, çatık kaşlı ve asık suratlı olurlar. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kan vardı tabağında!..

Habîb-i Acemi "rahime-hullahü teâlâ", gençliğinde çok zengin olup, parasını faizle verirdi insanlara. Bir gün eve geldi. Tam sofraya oturmuştu ki, kapıya bir fakir gelip; - Allah rızâsı için yiyecek bir şeyler verin, diye yalvardı. Genç Habîb; - Yemek yok! deyip, kapattı kapıyı. Fakir, mahzun halde dönüp gitti. O, yemek için sofraya geldiğinde, yemek değil, "kan" vardı tabağında. Şaşırdı, duygulandı. Bunun, bir îkaz-ı ilâhî olduğunu anladı. "Keşke kovmasaydım" dedi içinden. Hasan-ı Basri hazretlerinin "rahime-hullahü teâlâ" büyük velî olduğunu biliyordu. Ona gitmek için çıktı evden. Yolda oynayan çocuklara rastladı. Onu gören çocuklar, oyunu bırakıp kaçışmaya başladılar. Kaçarken de birbirlerine; - Kaçın, kaçın! Şu gelen faizcidir. Ayağından kalkan toz üstümüze bulaşmasın! diyorlardı. Bu sözler bir ok gibi saplandı sinesine. Nihâyet Hasan-ı Basri hazretlerinin huzuruna varıp, sohbetini dinledi. İlk sohbette, pişman oldu hallerine. Kalbinden; "Yâ ilâhî, günahım pek çoktur, ama senin af ve mağfiretin de sonsuzdur. Beni affet", diye yalvardı. Eve dönerken çocuklara rastladı yine. Onu görüp kaçışmaya başladılar. Kaçarken de birbirlerine, - Kaçın, kaçın! Bu gelen, tövbekârdır. Bizim ayağımızdan kalkan toz o mübarek zâtın üzerine bulaşmasın! diyorlardı. Sonra ona borçlu olanları gördü. Borçlular, onu görünce yollarını değiştirdiler. O, bunu fark edince; - Kaçmayın! Kaçmayın! Bu gelen, başka Habîb'tir. Nasıl siz şimdi ondan kaçıyorsanız, bundan sonra o sizden kaçacak! diye seslendi arkalarından. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Ben buna lâyık değilim!.."

Habîb-i Acemi hazretlerinin bir kulübesi vardı ki, orada gece gündüz ibâdet ederdi. Bir gece, elbisesinin söküğünü dikiyordu ki, iğnesini düşürdü elinden. O anda gün gibi aydınlandı kulübe. İğneyi kolayca görüp aldı. Ama çok utanmıştı. Yüzünü elleriyle kapatarak; - Affet yâ Rabbî, ben buna lâyık değilim, dedi. Ve ağladı hayâsından... NE DERDİ VAR ACABA? Bir komşusu anlatıyor: Ben her gün akşam eve vardığımda, ağlama seslerini işitirdim komşumuzun. Kendi kendime; "Acaba ne derdi var ki böyle ağlıyor?" der, sabah uyandığımda, yine ağladığını duyardım. Bir gün, hanımından; - Komşunun ne derdi var? diye sordurdum. Cevabında; - Bizim bey, hep ölümü düşünür. Akşam olunca; "Sabaha çıkar mıyım?" diye düşünüp ağlar. Sabah olunca da; "Akşama çıkar mıyım?" der, yine ağlar, dediler. EN ZOR İŞ NEDİR? Bir gün sevdiklerine; - Bu dinde en zor iş nedir, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz efendim, dediler. Buyurdu ki: - Bu dinde en zor iş, "doğru yol"u bulduktan sonra o yoldan hiç ayrılmamaktır. Nitekim Hud suresinde, Peygamber Efendimize "aleyhissalâtü vesselâm"; "Emr olunduğun doğru yolda sabit kadem ol. O yoldan ayrılma!" mealindeki âyet-i kerîme inince, Efendimiz aleyhisselâm; "Hud suresi, sakalıma ak düşürdü" buyurmuşlardır. > www.gonulsultanlari.com

."Hiç hatırlayamadım"

Habîb-i Acemî hazretlerine bir gün, bir kimse gelip; - Benim, senden yüz dirhem alacağım var, dedi. Ve istedi bu parayı. Mübarek zât cevaben; - Hiç hatırlayamadım. Yarın gel, bir çâresine bakalım, buyurdu. Adam gitti. O gece, iki rekat namaz kılıp; "Yâ ilâhî, bu kimse doğru diyorsa, bu borcu ödemem için bana kolaylık ver. Eğer yalan söylüyorsa, onu sana havale ettim" diye niyazda bulundu. O sabah, felç oldu adam. Hazret-i Habîb bunu işitip ziyaretine gitti. O, bu velî zâtı görünce; - Ne olur affet. Nefsime uyup yalan söyledim. Aslında senden alacağım yoktu. Bu cezayı hak ettim, dedi. Ayrıca; - Ey Habîb, şifâ için bana duâ eyle, diye yalvardı. Büyük velî acıdı yine ona. - Yâ ilâhî, buna şifâ ver, diye duâ etti. Adam o anda şifâ buldu. Ve fırlayıp kalktı ayağa. Sanki hiç hasta olmamıştı. ALLAHI SEVMEK İÇİN Bu zât, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, Allahü teâlâyı sevmek için, O'nun düşmanlarını sevmemek gerekir ki, buna, "hubb-i fillah" ve "buğd-i fillah" denir, buyurdu. Ve ilave etti: - Kalbiniz Allah'tan başka bir şeye meylederse, hasta demektir, onu tedavi edin. Sordular: - Nasıl tedavi edelim efendim? - Kalbi hasta olmayanlarla beraber olun. Onların sohbetini dinleyin, onların kitaplarını okuyun. Allah sevgisi, Allah adamlarının kalbinde olur. Onlara yakın olanlar da pay alır bu nîmetten... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Hasan-ı Basri'yi gördün mü?"

Bir gün, zâlim Haccac; - Gidin, Hasan-ı Basri'yi bulup bana getirin! diye emretti adamlarına. Adamlar, Hazret-i İmamı köşe bucak her yeri aradılarsa da bulamadılar. Habîb-i Acemi hazretlerinin Fırat'ın kıyısında bir kulübesi vardı ki, Hasan-ı Basri hazretleri de oraya saklanmıştı. Haccac'ın adamları Onu bulamayınca; - Her yere baktık. Bakmadığımız, sadece Habîb'in kulübesi kaldı. Olsa olsa oradadır, diyerek, acele o kulübeye geldiler. Hazret-i Habîb karşıladı onları. - Buyurun, bir şey mi var? - Ey Habîb, Hasan-ı Basri'yi gördün mü? - Evet gördüm, ne olacak? - Öyleyse çabuk söyle yerini. Eliyle kulübeyi gösterdi onlara: - İşte şu kulübemde. Girip bakın! Adamlar, bir sevinçle daldılar içeri. Ancak me'yus olarak çıkıp; - İçeride Hasan yok, dediler. Mübarek zât sâkin sâkin; - O, şu anda içeride. Siz göremiyorsanız ben ne yapayım, buyurdu. Adamlar, hayretle birbirlerine bakıp; - Herhalde göremedik, dediler. Ve tekrar daldılar içeri. Lâkin kızgın olarak çıktılar ve; - Ey Habîb, sen ya yalan söylüyorsun, ya da bizimle alay ediyorsun, dediler. Ve me'yus olarak dönüp gittiler. Onlar gidince, Hasan-ı Basri hazretleri; - Ey Habîb! İyi biliyorum ki, senin bereketinle beni göremediler. Ne yaptın bunun için? diye sordu. Cevaben; - Âyet-el kürsi ve İhlâs suresini okuyup, "Yâ ilâhî, bu sureler hürmetine, hocamı onlara gösterme!" diye duâ ettim, dedi. O da cevaben; - Hakikaten, adamların elleri bana değiyordu da, yine de göremiyorlardı, buyurdu. www.gonulsultanlari.com Tel:


.O bizi mahrum bırakmaz"

Habîb-i Acemi "rahime-hullahü teâlâ", Fırat Nehri kıyısında bir kulübe yapıp, orada kendini ibâdete vermiş ve bu sebeple evini ihmal etmişti birkaç gün. Hanımı, bir gün kendisine; - Ey Habîb, hiç erzakımız kalmadı, dedi. O, cevap vermeyip; - Ben çalışmaya gidiyorum, diyerek çıktı evden. Doğruca kulübesine geldi. Ve akşama kadar ibâdet etti yine. Akşam eve gelince; - Hanım üzülme. Zira öyle bir zâta hizmet ediyorum ki, çok cömert, pek kerîm ve şefkati boldur. Bugün, Onun hizmetinden hiç ayrılmadım. Bir şey istemeye de utandım, dedi. Ve ekledi: - Ama ümit ediyorum ki, O bizi mahrum bırakmaz. Birkaç gün böyle geçti. Ve bir akşam, üzgün, mahzun ve mahcup halde eve yaklaşıyordu ki, "nefis yemek kokuları" geldi burnuna. Kapıyı çalmadan, zevcesi karşıladı. Neşeli görünüyordu: - Efendi, hizmet ettiğin o zât, gerçekten ne kerîm ve ne cömert bir zatmış, dedi sevinçle. Sordu Hazret-i Habîb: - Hayrola ne oldu ki? - Daha ne olsun. Öğle üzeri beyazlar giyinmiş, yüzleri parlayan birileri geldi evimize. Her biri erzak yüklü çuvalları sırtlamışlar ki, un'dan, tâ et'e kadar, her şey vardı içinde. - Peki bir şey demediler mi? - Demez olurlar mı. "Bunları, beyinin hizmet ettiği o zât gönderdi" dediler. Ayrıca; "Habîb hizmetini arttırırsa, biz de onun ücretini arttırırız" diye haber göndermiş o zât. Hakikaten ne kerîm, ne cömert zatmış. Gönderdiği bu erzak, bize aylarca yeter. Aman Habîb, Onun hizmetinden sakın ayrılma. Zira böyle kerîm zât bir daha bulamazsın. www.gonulsultanlari.com 

.Hangi güzel yüzdür ki!..

Davud-i Tai hazretleri, İmâm-ı âzam hazretlerinin talebesidir. Kanaat ehli olup, çok ibâdet yapardı. Para ve dünya malı hiç yoktu gönlünde. Haram ve şüphelilerden kaçınır, gece gün Rabbine ibâdete sarılırdı. Gençliğinde bir kadından; Hangi güzel yüzdür ki, toprak olmadı? Hangi tatlı gözdür ki, yere akmadı? Beytini işitince, şuuru altüst oldu. Ve çok ağladı. Doğruca İmâm-ı âzam hazretlerinin huzuruna vardı ve işittiği bu beyti arz edip; - Efendim, ben şimdi ne yapayım? diye sordu. Hazret-i İmam; - Önce İslâmiyeti öğren, buyurdu. Onun emriyle, bütün ilmihal bilgilerini öğrenip, buna göre düzeltti hâlini. Yirmi sene hazret-i İmam'ın dersine devam etti. Zahiri ilimlerde mütehassıs oldu. İslâma öyle kuvvetli sarıldı ki, hayâtı örnek oldu çok Müslümana. Sonraları uzleti tercih etti. Ancak İmâm-ı âzam hazretleri bunu haber alınca evine teşrif edip; - İnsanlar arasına gir. Talebe kardeşlerin arasına gel, fakat hiç konuşma, sadece dersine çalış, buyurdu. Hazret-i Davud; - Peki efendim, dedi. Ve bir sene müddetle hiç konuşmadan Hazret-i İmam'ın dersine devam etti. İmâm-ı Ebû Yusuf, İmâm-ı Muhammed ve İmâm-ı Züfer "rahime-hümullahü teâlâ" hazretleriyle de münasebet kurdu. Durup dinlenmeksizin çalıştı. Ama hiç konuşmuyordu. İmâm-ı âzam hazretlerinin emrine uyunca, mânevî derecesi de kat kat yükseldi. Kendisi bu konuda; - Bir sene çalışmam, otuz yıllık ibâdete denk oldu, demiştir. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Niçin acele gidersiniz?.."

Davud-i Tai "rahime-hullahü teâlâ", evliyânın büyüklerindendir. Nefsiyle mücadele ederek, evliyâlık yolunda kemale gelmişti. Dışarı pek çıkmazdı. Ancak namaz için camiye çıkar, kılınca da çok acele eve dönerdi hemen. Bir gün kendisine; - Niçin böyle acele ediyorsun? diye sordular. Cevabında; - Beni bekleyenler var, buyurdu. - Sizi kim bekliyor efendim? - Kabristandakiler, buyurdu. Sonsuz yolculuğa hazırlık yapmam gerekiyor. Onun için acele gidiyorum. KİMİNLE KONUŞAYIM? Bir gün yine camiden çıkmış, acele gidiyordu ki; - Bu aceleniz nedir efendim? diye sordular yine. Cevabında; - Gönlü dünyaya bağlı insanları görünce, kalbim dünyaya meylediyor. Onları görmemek için hızlı gidiyorum, buyurdu. - Efendim, insanlarla konuşmuyornusuz, dediler. - Kiminle konuşayım? buyurdu. Gönlünü dünyaya kaptırmış olanlarla konuşsam, kalbim kararıyor. Akıllı olanlar da bana emir ve yasakları hatırlatmıyor, hatâ ve kusurumu söylemiyorlar. Bana, bunlardan da fayda gelmiyor. UYUYAN MAHRUM KALIR Bir gün de sevdiklerine; - Sabah namazını kıldıktan sonra yatmak zararlıdır, buyurdu. - Ne zararı var efendim? dediler. - Böyle yapanlarda mide, bağırsak ve kemik hastalıkları görülür. Hem sonra maddî rızıklar bu saatte taksim ediliyor. Uyuyanlar mahrum kalır, buyurdu... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Niçin evlenmiyorsun?.."

Davud-i Tai hazretlerine, bir gün bazı sevdikleri; - Efendim, niçin evlenmiyorsun? diye sordular. Cevabında; - Evliliğin mes'uliyeti çoktur. Saliha bir hanımla evlenirsem, hukukuna riâyet edemem diye korkuyor, bu sebeple evlenmeye cesaret edemiyorum, buyurdu. Ve ekledi: - Ayrıca kul hakkı var. - Nasıl kul hakkı efendim? - Zevcemin kalbini incitirsem, kul hakkı olur ki, helâl etmezse mahşer gününde ödemek çok zordur. Zira üstünde zerre kadar kul hakkı bulunanlar, bunu ödemedikçe Cennetin kokusunu bile duyamayacaklardır. O gün, bir dank miktarı, yâni ufak bir hak için, bir yıllık namazın sevabı alacaklıya verilecektir. - O kadar sevabı yoksa efendim? - O zaman, alacaklının günahları alınıp buna yüklenir. EMR-İ MARUF SEVABI Bir gün de bu zâta: - Emr-i maruf nedir efendim? diye sordular. Cevabında; - Emr-i maruf, Allah'ın dînini O'nun kullarına öğretmektir ve çok sevaptır, buyurdu. - Ne kadar mesela efendim? - Bir kimseyi bir dünya sıkıntısından kurtarmanın sevabı, bütün cihanın nafile ibâdetlerinin toplamından daha çoktur. Âhiret sıkıntısından kurtarmanın sevabını düşünün artık. Ve şunu söyledi: - Hocamdan duymuştum. "İnsanlar, yaptıkları emr-i maruf hizmetine karşılık, Cennette kavuşacakları nîmetleri bilseler, sevinçten her şeyi unutur, sokaklarda oynarlardı" buyurmuştu bir gün. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kalbim çok katılaştı

Davud-i Tai "rahime-hullahü teâlâ", bir gün evinden çıkıp, Cafer-i Sadık hazretlerinin huzuruna vardı ve; - Kalbim çok katılaştı, bana nasihat eyle, diye rica etti. O da cevaben; - Ey Davud, sen zahid birisin. Benim nasihatime ihtiyacın var mı? buyurdu. Hazret-i Davud; - Evet, sen Resûl'ün torunusun ve Onun kanından zerre taşıyorsun. Bunun için herkese üstünlüğün var ve herkes senin nasihatine muhtaçtır, dedi. Cafer-i Sadık hazretleri; - İyi ama ben de korkuyorum, buyurdu. - Sen neden korkuyorsun ki? - Dedem Resûlullah "aleyhissalâtü vesselâm", kıyamet günü yakama yapışır da; "Sen benim torunum olursun da niçin benim dînime tam uymazsın? Bugün nesebin faydası olmaz. Herkes, ancak İslâma uymakla kurtulur" derse diye çok korkuyorum. Hazret-i Davud ağlayıp; - Yâ ilâhî, O böyle korkarsa, o gün Davud'un hâli nice olur? dedi. Ve uzlete çekildi. Ama dünyayı tutmuştu şanı şöhreti... BİZDEN ZENGİNİ YOKTUR Bu zât, bir gün sevdiklerine; - Dünyada bizden zengini yoktur, buyurdu. Dinleyenler şaşırdılar: - Biz neden zenginiz hocam? - Malı çok olanı zengin sanmayın. Asıl zengin biziz, buyurdu. Ve sordu onlara: - Biz Müslümanız, öyle değil mi? - Elhamdülillah efendim. - Ehl-i sünnet üzere îmânımız var? - Şükürler olsun. - İşte asıl zenginlik budur. Allahü teâlâ bir kuluna îmân verdiyse, ona her şeyi vermiş demektir... > www.gonulsultanlari.com Tel

.Ne iyi hâli var ki..."

Davud-i Tai "rahime-hullahü teâlâ" zamanında, insanlar gelip, o zamanın âlimlerinden; - Hazret-i Davud'un ne hâli var ki, ismi dillerde dolaşıyor. Nereye gitsek, herkes Ondan bahsediyor. Halbuki kendisi insanlardan kaçıyor, diye sordular. Âlimler; - Bu, her zaman böyledir. Kim kullardan yüz çevirip Rabbine dönerse, öyle şeref bulur ki, kimsenin aklı ermez, dediler. HIÇKIRARAK AĞLIYORDU Bir gece, evinin damına çıktı. Orada günahlarını düşünüp hıçkırarak ağlamaya başladı. Sonra gökyüzüne bakıp tefekküre daldı. Allahü teâlânın azametini fikredip bayıldı ve komşunun damına düştü kendi damından. Gürültüyü duyan adam koştu yukarı. Zira hırsız var zannetmişti. Onu görünce sordu: - Sen mi düştün yâ Davud? - Evet, ben düşmüşüm. - Nasıl düştün ki? - Rabbimi tefekkür ediyordum. Sonra mahşerdeki hâlimi düşünüp dehşete kapıldım. Sonrasını hatırlamıyorum. YAĞLI YEMEK YER MİSİNİZ? Bir gün de bazı dostları; - Zaifsiniz. Size yağlı bir yemek getirsek, yer misiniz efendim? dediler. - Yerim, buyurdu. Gerçekten de çok açtı. Yemeye ihtiyacı vardı. Ancak yemek gelince değişti fikri. Yiyemedi. Zira az ileride oturan yetim ve kimsesizleri hatırlamıştı. Yemeği getirene; - Sen bu yemeği, filân evde oturan yetim ve kimsesizlere götür. Onlar yesinler, buyurdu. 

.Ölünce, hesaba çekileceksin!

Davud-i Tai "rahime-hullahü teâlâ", Allah adamlarındandır. İmâm-ı âzam hazretlerinin dersine devam edip, kalbi ilâhî nurlarla doldu. Halîfe Harun Reşid, bir gün bu zâta gelip; - Bana nasihat eder misin, diye rica etti. Cevaben; - Ey Harun, günahtan çok sakın. Zira ölünce hesaba çekileceksin. Milletine de zulmetme, onlara acı. Yoksa mahşer gününde hepsi senden dâvâcı olurlar, buyurdu. Harun Reşid gözyaşları içinde dinledi. Ve bir kese altın verdi kendisine. Ama O almayıp; - Param, ölünceye kadar bana yeter, buyurdu. Zira O, evini yeni satmış, o helâl para için de; "Yâ Rabbî, bu para ne zaman biterse, ömrüm de bitsin" diye duâ etmişti. Ve o paranın, kaç gün idare edeceğini de bildirmişti Harun Reşid'e. Halîfe, defterini çıkarıp not etti bu tarihi. Aradan bir müddet geçti. Bir gün, bazı kimselere; - Davud-i Tai hazretleri bugün vefat etmiştir, dedi. Onlar şaşırıp; - Nereden biliyorsunuz? dediler. - Parası tam bugün bitti, dedi. Gerçekten de o gün ölüm haberi geldi. ÖLÜME ÇÂRE YOK Bu zât, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, ölüme çâre yok. Mümin olsun, kâfir olsun herkes bir gün ölecek, buyurdu. Sordular: - Ölüm acısını herkes duyacak mı efendim? - Kâfirler, çok şiddetli hissedecekler. - Ya müminler efendim? - Onlar, öldüğünü anlamayacak bile. Bir bakacak ki ölmüş. "Aaa, ben ölmüşüm" diyecek, o kadar. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kabrim belli olmasın!"

Davud-i Tai hazretlerinin vefatından bir gün önce, bir sevdiği yanına gidip gördü ki, başını kerpiçden yastığına koymuş, uyuyor. Başında bekledi. Uyanınca; - Dışarıda, çok güzel hava var. İstersen seni dışarı çıkarayım, dedi. Büyük velî cevaben; - Ömrümde hiç nefsime uymadım. Ölürsem, beni şu duvarın ardına gömün, buyurdu. Ve ekledi: - Yerim belli olmasın. Sağlığımda uzlette yaşadım. Kabirde de öyle yatayım. O gün sabaha kadar namaz kıldı. Gözyaşlarıyla duâ ve niyazda bulundu. En son secdeye vardı ve fecir sökene kadar başını kaldırmadı secdeden. Annesi merak etti. Yaklaşıp baktığında, vefat etmiş olduğunu gördü. O anda bir ses duyuldu gaibden: - Bugün, Davud-i Tai Rabbine ve Cennet nîmetlerine kavuştu. Cennet hurileri Onun için süslendiler. Ne mutlu Davud'a ki, muradına erdi! diyordu. HERKESE İYİLİK EDİN Bu zât bir gün bazı sevdiklerine; - Kardeşlerim, Allah'ın kullarına, O'nun rızâsı için iyilik yapın, buyurdu. - Herkese mi efendim? dediler. - Evet, kim olursa olsun. - Ama iyilik yaptığımız kimselerden bazan kötülük görüyoruz efendim. - Olsun. Siz yine iyilik yapın. - Yine kötülük yaparsa efendim? - Siz yine iyiliğe devam edin. - Hikmeti ne hocam? - Çünkü siz Allah için iyilik yapıyorsunuz, o insan için değil ki. O iyiliğinizin mükâfatını Allahü teâlâ size verecektir. Hiç şüpheniz olmasın. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Ateşe dayanacağın kadar!.."

Davud-i Tai hazretlerinden bir kişi nasihat istedi. Ona cevaben; - Bu dünyaya, burada kalacağın kadar, âhirete de orada kalacağın kadar çalış. Ateşe dayanacağın kadar günah işle. Allahü teâlâya, muhtaç olduğun kadar ibâdet eyle, buyurdu. Bir gün pazara çıkmıştı. Hurma gördü bir satıcıda. Almak istedi. Ama parası yoktu. - Bana bir dirhem kıymetinde hurma ver. Parasını yarın vereyim, buyurdu. Ancak satıcı tanımıyordu Onu. - Veresiye satmıyorum, dedi. Bu cevabı alınca ayrılıp gitti oradan. Komşu satıcılar; - Sen ne yaptın. O zât Da-vud-i Tai hazretleriydi, dediler. Adam çok üzüldü yaptığına. Bir kesenin içine "bin dirhem" koyup, koştu arkasından. Yetişip keseyi arz edince; - Benim bunlarla işim yok, buyurdu. Ben, nefsime haddîni bildirmek istemiştim. Meğer bir dirhem bile itibarı yokmuş. Bunu o da anladı. GÖNLÜ ÖLDÜREN ZEHİR Bir günkü sohbetinde; - Kardeşlerim, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarında yazılı olan itikada uymayan fena, bozuk itikatlar, îmânlar, gönlü öldüren bir zehirdir, buyurdu. - Zehir midir efendim? dediler. - Evet. İnsanı sonsuz ölüme, ebedî azablara götürür. - İbâdette gevşeklik olursa efendim? - İbâdetlerde gevşeklik olursa, affolunabilir. Ama itikatta gevşek davranmak affolunmaz. - Hikmeti ne hocam? - Çünkü âyet-i kerîmede mealen; "Şirki, yâni küfrü asla affetmeyeceğim. Diğer bütün günahları, istediğim kimselerden affederim!" buyuruldu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kapı yoktu evinde!..

Davud-i Tai hazretlerinin evine biri geldi bir gün. Ama hiçbir eşya görmedi içeride. Kerpiçten bir yastığı vardı, bir hasırı, bir de su kabı. Dikkat etti, kapı bile yoktu evinde. Kendisine; - İsterseniz bir kapı takalım eve. Vahşi hayvanlar zarar vermesinler, dedi. Cevaben; - Lüzum yok, buyurdu. - Neden efendim? - Beni bu dünyadaki vahşilerden korursunuz. Peki kabirdekilerden kim koruyacak? buyurdu. Ve ekledi: - Hem mezardaki yılanlar öyle büyüktür ki, dünyadakiler hiç kalır ona göre. EN KIYMETLİ KUL Bir gün de cemaatine; - Allah indinde en kıymetli kul, Ondan korkandır, buyurdu. Ve ekledi: - Rabbimiz bir kulunda iki korkuyu birleştirmez. - Bu ne demek? diye sordular. Buyurdu ki: - Yâni dünyada Allah'tan korkanı cenâb-ı Hak âhirette hiç korkutmaz. Dünyada korkmayanı ise âhirette çok korkutur. ÇOK SEVEN, ÇOK KORKAR Bir gün de sohbetinde; - Çok seven, çok korkar, buyurdu. Ve izah etti: - Mesela ben hocamdan çok korkuyorum. Ama sevdiğim için korkuyorum. Yâni Onu üzerim, kırarım diye titriyorum. Sordular: - Allah korkusu da böyle midir efendim? - Elbette. Allah korkusunun da menşeinde sevgi vardır. Allahü teâlâyı çok sevenler, O'ndan çok da korkarlar. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Gözüm görmesin

Halîfe Harun Reşid, bir gün Ebû Yusuf hazretlerine; - Gel, seninle Davud-u Tai hazretlerini ziyarete gidelim, dedi. Ve birlikte gidip kapıyı çaldılar. Fakat açılmadı kapı. Halîfe kendisini tanıtıp tekrar çaldı. Yine açılmadı. Yaşlı annesi; - Evlâdım sultan kapına gelmiş, açıp içeri alsana, dedi. Cevaben; - Mazur gör anne. Dünya ehli birini görmek istemiyorum, buyurdu. - Neden oğlum? - Dünya adamlarını görünce, kalbim kararıyor. Annesi ısrar edince açtı kapıyı. Ama o girince; - Gözüm dünya ehli birini görmesin! deyip söndürdü kandilini. DOĞRU ÎMÂNIN KIYMETİ Bir gün cemaatine; - Doğru îmâna kavuşan birine, dünyanın bütün dertleri gelmiş olsa, bu nîmet yanında hiç ehemmiyeti yoktur, buyurdu. Ve izah etti: - Mesela insanın alnına "bir sinek" konsa, bu, büyük sıkıntı mıdır o kimse için? - Değildir elbet, dediler. - Peki, çok zengin bir kimse, "birkaç kuruş" kaybetse, ne çıkar? - Hiç. - İşte bütün dünya sıkıntıları birleşip, bir Müslümanın üzerine gelse, bütün bu sıkıntılar, o mümin için, alnına konduğu "bir sinek" veya o zenginin kaybettiği "birkaç kuruş" gibidir ki, elbette üzülmeye değmez, buyurdu. Ve ekledi: - Ehl-i sünnet bir Müslüman, dünyanın en şanslı, en bahtiyar insanıdır. O halde gülmelidir o. Neş'eli olmalıdır. Asık suratlı olmak yakışmaz ona. 

.Derinde su vardı ama!.."

Hasan-ı Basri "rahime-hullahü teâlâ", büyük âlim ve velîlerdendir. Bir kimse anlatıyor: Biz, bir grup Müslüman, Hasan-ı Basri hazretleriyle hacca gidiyorduk. Çölde ilerlerken, şiddetli susadık. Ama su yoktu o yerlerde. Sonra bir kuyuya rastladık. İçinde su vardı ama almak için kova ve ip gerekiyordu. Hasan-ı Basri hazretlerine arz edince; - Üzülmeyin, ben namaza durayım, siz suyunuzu için, buyurdu. Ve namaza durdu. O namaza durunca su, kuyu ağzına kadar yükselip, dışarı taştı. Kana kana içip, yola koyulduk. Az daha gidince, acıktık bu sefer de. Hasan-ı Basri hazretlerine arz ettik. O esnada bir hurma gördü yerde. - Bunu yiyin, acıkmazsınız, buyurdu. O bir hurmayı paylaşıp yedik. Ve Mekke'ye kadar hiç acıkmadık. ÜÇ VASIF ŞART Bu zât, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, İslâma hizmet için, bir kimsede üç vasıf olması şarttır, buyurdu. Ve saydı. - Evvela güler yüzlü, tatlı dilli olmalıdır ki, bu, muvaffak olmanın ilk şartıdır. İkincisi cömertlik. Cimri hizmet edemez. Zira o, kendisinden başka kimseyi düşünemez. Sordular: - Üçüncü şart nedir efendim? - Üçüncüsü ihlâslı olmak'tır. Yâni hizmeti Allah için yapmak, kimseden bir menfaat beklememektir. Kim ki, İslâmiyeti ticarete dökerse, dünya ve âhirette felakete düşer. Şöyle bitirdi: - Hizmet, vermekle olur, almakla değil. Sahabe, canlarını verip şehid oldular. Bu yolda can vermek, en büyük rütbe ve şereftir. 

.Bir gün sen de öleceksin!"

Ömer bin Abdülaziz hazretleri halîfe iken, Hasan-ı Basri hazretlerine mektup yazıp, nasihat istemişti. Ona cevaben; - Yâ Ömer, bir gün sen de öleceksin. Zulme, haksızlığa fırsat verme. Zira asıl vazifen budur, buyurdu. Ve devam etti: - Kendi evlâdına nasıl davranıyorsan, milletine de öyle davran. Sen Allah'ın emrine itaat et ki, milletin de sana itaat etsinler. Ve ekledi: - Ey emirel müminin! Orada sultan olduğuna bakmazlar. Ölüm ve sonrasına iyi hazırlan ki, o gün başkalarının faydası olmaz sana. BU DÜNYA İMTİHAN Şöyle devam etti nasihatine: - Yâ Ömer! Bu dünya imtihandır, ölümle biter. Fırsat varken ölümden sonrasına hazırlan. Kalbini bu dünyaya kaptırırsan, kabir ve mahşeri unutursun. Az gafletle ayağın kayar da pişman olursun. Sözüne devamla; - Yâ Ömer! Kıyamette bütün yaptıklarından hesaba çekileceksin. Eğer zulüm yapmışsan, vay hâline! Öyleyse senden öncekilerden ibret al ki, öldüğünde pişman olmayasın, buyurdu. AÇ VE KAPAT! Bir gün de gencin biri nasihat istemişti bu zattan. Ona buyurdu ki: - Aç ve kapat evlâdım! Genç adam bir şey anlamadı. - Neyi açıp neyi kapatayım efendim? - Kesenin ağzını aç, ağzını kapat! buyurdu. Yâni fakir ve muhtaçlara yardım et ve lüzumsuz konuşma demek istemişti. 

.Bunları sakladın da!.."

Bir gün Hasan-ı Basri hazretlerinin yanına biri gelip; - Efendim, filân kişi sizin gıybetinizi yaptı, diye haber verdi. Mübarek zât sordu ona: - O eve niçin gitmiştin? - Yemeğe davet etmişti. - Ne ikrâm etti size? - Çeşitli yemekler ve türlü meşrubat. - Peki bu kadar yiyecek ve içecekleri içinde sakladın da şu bir çift sözü niçin saklayamadın? buyurdu. Ve ona bir tabak hurma verip; - Bunu o gıybet edene götür. O, benim günahımı alıp bana iyilik etmiş. Ben de bu ikrâmı yapıyorum karşılığında. Lütfen kabul etsin, buyurdu. Ve ekledi: - Onun iyiliği karşısında bu, çok az, kusura bakmasın. HAYIR MURAD EDERSE Bu zât bir sohbetinde; - Allah, bir kula hayır murad ederse, ona iki şey verir, buyurdu. - Onlar nelerdir efendim? dediler. - Birincisi, ona sevdiği bir velî kulunu, mesela bir İslâm âlimini, bir evliyâ zâtı tanıtır. Onun vasıtasıyla kendine çeker onu. - İkincisi ne efendim? - İkincisi de ona hayırlı bir iş nasib eder. İnsanların dünyasına veya âhiretlerine faydası olan işler, hayırlı iştir. KIZIMI KİME VEREYİM? Bir gün de yanına bir Müslüman gelerek; - Efendim, kızımı isteyen çok kimse var. Hangisine vereceğimi şaşırdım, dedi. Cevaben; - Kızını, Allah'tan korkana ver, buyurdu. Eğer kızını severse, zaten iyi davranır, mutlu olurlar. Sevmezse de üzmez onu. Çünkü Allah'tan korkan, kimseye zulmetmez. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Derhal susturdu

İbni Sirin "rahime-hullahü teâlâ", âlim olup, rüya tabiri ilminde meşhurdu özellikle. Her günahtan titizlikle kaçar, Allah'tan çok korkardı. Yakınlarına; - Kardeşlerim, gıybetten uzak durun. Zira gıybet edenlere çok şiddetli azap olacaktır, buyururdu. Birisi anlatıyor: Bir gün İbni Sirin hazretlerine varıp, Haccac'ın aleyhinde bir iki laf söyledim. Derhal susturdu beni. Ve hiddetli olarak; - Bilesin ki cenâb-ı Hak hükmünde çok âdildir, buyurdu. Başkasının hakkını ondan aldığı gibi, onun hakkını da başkalarından alır. Mahcup olmuştum. Önüme baktım. O şöyle devam etti: - Sen, onun işlediği zulüm ve günaha bakıp da senin yaptıklarını küçük görme sakın. Zira senin işlediğin çok küçük günah bile, senin için büyük ve çetin olacaktır âhirette. Elini öpüp ayrıldım huzurundan. Bir daha da yapmadım kimsenin gıybetini. HAKKINI HELÂL ET! Biri de bu zâta gelip; - Efendim, gıybetinizi yaptım. Lütfen beni hoş görün ve hakkınızı helâl edin, dedi. Cevabında; - Ey kişi! Rabbimiz bu gıybet fiilini kerih bilip, hoş görmezken, ben nasıl hoş görürüm, buyurdu. Ve ekledi: - Hakkımı helâl ettim. Ama sen de bir daha yapma bu işi. O kimse çok mahcup olmuştu. - Peki efendim, dedi. Elini öpüp ayrıldı. Ve bir daha yapmadı kimsenin gıybetini. > www.gonulsultanlar

.Akıllı olmanın alameti

Bir gün Hasan-ı Basri hazretlerinden nasihat istediler. Onlara; - Hiçbir kul var mıdır ki, attığı her adımdan hesaba çekilmesin? buyurdu. Ve şöyle devam etti: - Aklı olan insan, "Cehennemden nasıl kurtulurum?" sorusuna cevap arayan ve bunun endişesini yaşayıp, çâresine bakandır. Derin bir nefes aldı: - Akıllı insan her an bunu düşünür, bunu dert eder kendine. Ve hiçbir şeye bu kadar ehemmiyet vermez. Onun akıllılığı şundan belli olur ki, gece gündüz âhiret hazırlığı içindedir. Sordular: - Ahmak olmanın alameti nedir efendim? - Ahmak olan'ın da tek derdi, oyun ve eğlence'dir. Bu dünyanın bir gün biteceğini, sonra sonsuz olarak âhiret hayâtının başlayacağını düşünmez. Bunu düşünmemesi, ahmaklığına en büyük delildir. BENDEN NİÇİN KAÇIYORLAR? Bir sohbetinde de; - Kardeşlerim, Müslüman mütevâzı olmalı, hatâ ve kusurları kendinde aramalı, buyurdu. Ve ekledi: - Kusuru başkasında arayan kimse, insanlar arasında sevimsiz olur. Herkes ondan kaçar, dost edinemez ve yalnız kalır. Sonra da "Bu insanlar niçin benden kaçıyorlar?" der. Daima kendini haklı gördüğü için kaçtıklarını düşünemez. Şöyle devam etti: - Kul, kendini haksız ve kusurlu bilmedikçe ve başkasını bırakıp, kendine dönmedikçe, bu yolda yükselemez. Şöyle bitirdi: - Kusuru kendinde arayan kimse, başkasına bakmaya vakit bulamaz zaten. > www.gonulsultanlari.com T

.Evliyâyı üzenin hâli

Malik bin Dinar "rahime-hullahü teâlâ", büyük velîlerden olup, Basra'da vefat etmiştir. Bir gün, çok hasta olup, halsiz düşmüştü. Bakacak kimsesi de yoktu. Ancak çarşıya çıkıp bazı şeyler alması gerekiyordu. Yürümeye takati yoksa da çıktı mecburen. O sırada devlet adamlarından, makam sahibi biri geçiyordu. Halk kenara çekilip, ona yol veriyor, hazret-i Malik ise yolun ortasından gidiyordu. Bekçiler onu görüp; - Heey, yana çekil, kenardan yürü! diye îkaz ettiler. Bunu duydu ise de, mecalsizdi. Bu yüzden hemen çekilemedi kenara. Bekçilerden biri yaklaşıp tuttu mübarek zâtı ve kamçısıyla vurup itekledi yolun kenarına. Mübarek kalbi incinmişti. Evliyâyı inciten cezasız kalır mı? O bekçi, ertesi gün hırsızlık yaptı. Ve ceza olarak eli kesildi. Ona vurduğu eli. ÖMÜR AZALIYOR Bu zât, bir sohbetinde; - Ömrümüz azalıyor, ölüme yaklaşıyoruz. İnsanın en büyük sermayesi, ömrüdür ve onu boşa geçirmek, Müslümana yakışmaz, buyurdu. Tasavvuftan sordular. Cevaben; - Tasavvufu, yedi yüz âlim birer tarif yapmışlardır, buyurdu. Ama bunlardan biri benim çok hoşuma gidiyor. - O hangisi efendim? - Ehemmi mühimme tercih etmektir, buyurdu. Ve izah etti: - Yâni daha mühim olanı önce yapmak, az mühim olanı sonraya bırakmaktır. Bunu yapabilen kimse, en iyi tasavvufcudur. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kötü arkadaş

Malik bin Dinar hazretlerinin yanına bir köpek gelseydi, hiç kovalamaz, ilişmezdi ona. Hikmetini soranlara; - Evet bu, bir hayvandır. Ama unutmayın ki, kötü arkadaş bundan daha fenadır, buyururdu. Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, hakiki müminlerde şu iki haslet olmaz. Birincisi, kötü ahlâk, ikincisi cimri olmak'tır, buyurdu. Ve ekledi: - Hikmetlerin başı Allah'tan korkmak, amellerin başı, günahtan sakınmak'tır. ALLAH DİYEMİYORDU Bu zât anlatıyor: Bir gün, bir hasta ziyaretine gitmiştim. Tam da ölüm hâline gelmişti. Allah demesini telkin etmek istedim. Ancak diyemiyordu. Ne kadar uğraştımsa da olmadı. Ben "Allah de!" dedikçe, o, sayı sayıyor, bir türlü Allah diyemiyordu. Bir ara bana bakıp; - Üstadım! Önümde ateşten bir dağ var. Ben, ne vakit Allah diyecek olsam, o dağ üzerime şiddetle hücum ediyor, dedi. Yakınlarına sordum: - Bu hasta ne ile iştigal ediyordu? - Parasını faize veriyordu efendim, dediler. Ayrıca ticaretle uğraşıyor, ölçü ve tartısına da hiç dikkat etmiyordu. KİM ÖLÜME HAZIRSA... Bir gün de sohbetinde; - Kim ölüme hazırlanırsa, ona müjdeler olsun. Çünkü ölüme hazırlananın ömrü artar, buyurdu. Şaşırdılar: - Ömrü mü artar efendim? - Evet. Ölümü düşünenin ömrü uzar. Uzun emel kuranın ömrü kısalır. > 

.Gemiye bindi ama parası yoktu

Malik bin Dinar "rahime-hullahü teâlâ", Hasan-ı Basri hazretlerinden feyz alıp, velîler arasına girdi. Ama kendisini gizler, evliyâ olduğunu bilmezdi kimseler. Nitekim bir gün bindi bir gemiye. Az sonra gemici gelip; - Ücretini ver! dedi. Ancak hiç para yoktu üzerinde. Zira hırsızlar, cüzdanını çalmışlardı. - Param yok sonra vereyim, buyurdu. Ancak gemici Hristiyandı. Sinirlenip bir tokat vurdu yüzüne. Hatta adamlarını çağırıp bayıltıncaya kadar dövdürdü ve; - Eğer para vermezsen, seni suya atarız! diye tehdit etti. Cevap vermeyince, kol ve bacaklarından kaldırıp, tam denize atacaklardı ki, o esnada denizde ne kadar balık varsa, su üstüne çıkardılar başlarını. Her birinin ağzında birer altın lira vardı. Bunu görünce, donakaldılar şaşkınlıktan! Hiç böyle şey görmemişlerdi ömürlerinde. Allah dostu bir velî olduğunu anlayıp, usulca yere indirdiler. Mübarek zât, o balıklardan iki altın alıp verdi o gemiciye. Ama kalbi kırık olarak. Gemici çok pişmandı. - Ne olur affet, kıymetinizi bilemedik, dedi. O, hiç cevap vermeyip, çıktı gemiden. Su üstünden yürüyüp geçti karşıya. TASAVVUFUN TARİFİ Bir gün, bazı sevdikleri; - Tasavvuf nedir efendim? diye sordular. Cevaben; - Tasavvuf, dünyanın fani olduğunu anlamaktır, buyurdu. Ve izah etti bunu: - Dünyanın fani olduğunu anlayan kimse, ona sarılmaz. Âhirette hesaba çekileceğini bilir, ona göre yaşar bu dünyada. En azından günah işlemez. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İki büyük nîmet

Malik bin Dinar hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, nasıl yağmurla yerlere can gelirse, Kur'ân-ı kerîm okumakla da, kalblere nur dolar, buyurdu. Ve ekledi: - İki şey vardır ki, çok büyük bir nîmettir. - Onlar nedir efendim? dediler. - Birincisi, Allah adamlarının sohbetinde bulunmak, ikincisi ise gece, herkes uyurken, kalkıp namaz kılmaktır, buyurdu. İki şey de vardır ki, bedbahtlık sebebidir. - Onlar nedir efendim? - Biri, kalbin katı olup, gözün yaşarmaması, ikincisi ise kalbin dünyaya sıkı bağlanmasıdır. KİM DÜNYAYA DÜŞKÜNSE... Bir gün de, Basra vâlisi bu zâtı görüp; - Seni yükselten şu iki hasletindir ki, birincisi, dünyaya hiç kıymet vermiyorsun. İkincisi de bizim gibi kullardan bir şey beklemiyorsun, dedi. Ona cevaben; - Bir kişi dünyaya düşkünse, o, bizim sohbetimize gelmesin, buyurdu. Zira dünyaya düşkün olmak, günahların başıdır. ÎMÂN'IN MÜKÂFATI Bir gün de bazı sevdiklerine; - Cennete îmân ile girilecek, ama bir şartla, buyurdu. - O şart nedir efendim? dediler. - Îmânın doğru olmasıdır. Bu doğru îmân o kadar kıymetli ki, Allahü teâlâ onun mükâfatını dünyada vermiyor. - Neden efendim? - Çünkü dünya, buna müsait değil. Bu dünya, yıpranmaya, yok olmaya mahkum. Âhiret nîmetleri ise devamlı ve sonsuzdur. Allahü teâlâ, işte bu sonsuz nîmetler için Cennet'i yarattı. Îmân'ın karşılığı olan nîmetleri, Cennette verecek. www.gonulsultanlari.com Tel: 

.Böyle mektep olur mu?

Maruf-i Kerhi "rahime-hullahü teâlâ", Hristiyan anne babadan dünyaya geldi. Henüz küçük iken, babası bir rahibe teslim etti bu oğlunu. Rahip, çocuğa yakınlık gösterip; - Bizim üç tanrımız var, dedi. Ama o, bu hurafeye karşı çıkarak; - Hayır, Allah birdir, dedi hemen. Bu yüzden rahip onu dövüyordu hep. O da üzülüyor ve "Böyle mektep olur mu?" diyordu içinden. Rahip ile mektepten nefret etti ve bir gün evden çıkıp, dönmedi bir daha. Terketmişti Bağdat'ı. KİM RABBİNİ İSTERSE... Hazret-i Maruf şöyle anlatıyor: Rahibe olan nefretimden, evimi ve mektebi terkedip çıktım Bağdat'tan. Bitkin bir halde Kûfe'ye vardım ve ilk rastladığım camiye girip oturdum. Nur yüzlü bir zât vaz ediyor, herkes can kulağıyla onu dinliyordu. Kulak verdim: - Kim Allahü teâlâya kavuşmak isterse, Allahü teâlâ da o kuluna kavuşmayı ister, dedi. Çok lezzet almıştım bu sözünden. Hoca, vazına ara verip; - Bu gün Bağdat'tan gelen genç nerede? diye sordu cemaate. Kalkıp, edeble vardım huzuruna. Başımı okşayarak; - Merhaba ey Rabbini arayan! buyurdu. Rahibi hatırlayıp, ağlamaya başladım. Çünkü her gün dövüyordu beni. İslâmın sevgisi'yle dolup taştı kalbim. Şehâdeti getirip, Müslüman oldum. Bana sevgiyle bakıp; - Ey oğlum, şu anda senin duân makbuldür. Duâ et, o rahiple annen ve baban da îmân etsinler, buyurdu. Huzurunda duâ ettim onlara. Bağdat'a döndüğümde çok sevindim. Zira rahip de, annem ve babam da Müslüman olmuşlardı. www.gonulsultanlari.com 

.Allah sevgisi için

Maruf-i Kerhi hazretlerine bir gün bir kimse gelip; - Efendim, Allah'ın sevgisine nasıl kavuşulur? diye sordu. Büyük Velî, ona bir şey buyurmayıp, padişah kapısına götürdü o kimseyi. Kapıda, padişaha tam sadık biri duruyordu ki, iki ayağı da yoktu. O kapıda, yılmadan yıllarca durur, başka yere ayrılmazdı. Zira gidecek başka kapı yoktu. Bütün varlığıyla buraya bağlanmıştı. O kimseye onu göstererek; - Ey kişi, işte böyle olursan, Allah'ın sevgisine kavuşursun, buyurdu. TASAVVUFUN TARİFİ Bir gün de; -Tasavvuf nedir efendim? diye sordular bu zâta. Cevabında; -Tasavvuf, Allah'tan başkasından ümidini kesmektir, buyurdu. Yâni bir kul, sırf Allah'a sığınır ve Ona güvenirse, Allah'ın yardımıyla her işi kolay olur o kimsenin. KALBTE DÜNYA SEVGİSİ Biri de bu zâta gelip; - Kalbten dünya sevgisi nasıl çıkar efendim? diye sordu. Cevaben; - Sen, kalbinden dünya sevgisinin çıkmasını mı istiyorsun? diye sordu ona. - Evet efendim. - Öyleyse kalbinden dünya sevgisini çıkaran kimselerle oturup sohbet et. Dünya sevgisinden kolayca kurtulursun. Bir kimse de; - Efendim, hâlim nasıl olsun ki, taş gibi katı olan kalbim yumuşasın, diye sordu. Ona da; - Ölümü hiç unutma, buyurdu. Zira ölümü düşünmek, kalbi yumuşatır. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir bedduâ etseniz de...

Maruf-i Kerhi hazretleri, bir gün Dicle kenarında bazı talebeleriyle oturuyordu ki, o sırada bir kayık peyda oldu ilerde. İçinde bir kaç genç, içki içip taşkınca saz çalıp yaygara yapıyorlardı. Talebeler çok üzülüp; - Efendim şunlara bakın. Ne iğrenç halleri var. Bir bedduâ etseniz de boğulup gitseler şu suda, dediler. Maruf-i Kerhi hazretleri onlara; - Bedduâ değil, duâ edelim, buyurdu. Ve ellerini açıp; - Yâ Rabbî, şu kulların şimdi nasıl neş'elilerse, öldükten sonra da böyle neş'elendir, diye yalvardı. Talebeler şaşkınlık içinde; - Böyle duâ etmenizin hikmeti nedir efendim? dediler. Ve neticesini beklediler. Gördüler ki, kayıktakiler Maruf hazretlerini uzaktan görünce, bir anda kestiler seslerini. Şarap şişelerini ve sazlarını kırdılar. Ve titremeye başladılar korkularından. Kıyıya yanaşınca, huzuruna koşup; - Özür dileriz, bizi affedin efendim, dediler. Sonra da huzurunda tövbe edip, talebesi olmakla şereflendiler. İSLÂMA HİZMET Bir gün de huzuruna bir genç geldi ve - Hocam, ben dînime hizmet etmek istiyorum, diye arzetti. Cevaben; - Çok iyi evlâdım, buyurdu. Mübarek olsun. İnsan neyi isterse, cenâb-ı Hak onu ona nasib eder. Genç sevindi. - Nasib eder değil mi efendim? - İnşallah. Yeter ki sen iste evlâdım. Ama niyetin halis olsun. Peygamberimiz "aleyhissalâtü vesselâm"; "Müminin niyeti, amelinden hayırlıdır" buyuruyor. www.gonulsultanlari.com 

.Duâ edin de oğlum gelsin

Maruf-i Kerhi "rahime-hullahü teâlâ" devrinde bir çocuk bir işi için evinden çıkmış, fakat geri dönmemişti bir daha. Babası yoktu. Annesi gözyaşıyla ağlıyor, bir an önce oğluna kavuşturması için duâ ediyor, Rabbine yalvarıyordu. Nihâyet Maruf hazretlerini hatırladı. Doğruca kapısına gidip; - Efendim, duâ edin de oğlum evine dönsün, diye yalvardı. Mübarek zât, acıdı kadıncağıza. Elerini kaldırıp; - İlâhî! Yer senin, gökler senin, ikisi arasındakiler de senindir. Bu kadının oğlu nerdeyse, evine döndür de, bu hasret bitsin, diye yalvardı. Kadın ayrılıp evine döndüğünde, gördü ki oğlu gelmiş, kapıda annesini bekliyor. Kuvvetle sarıldı oğluna. Sonra da; - Nerelerdeydin oğlum? dedi. Meraktan öldüm. Nasıl geldin? Şöyle anlattı: - Beni bazı kimseler kaçırdı anneciğim. At üstünden günlerce yol alıp, çok uzaklarda bir yere götürdüler ve hapsettiler daracık bir yere. Az önce bir el beni alıp buraya koydu. Kendisini görmedim. Annesinin gözleri parladı. - O el, Maruf hazretlerinin eliydi evlâdım, deyip Rabbine şükretti. İKİ ŞEYE DİKKAT EDİN! Bir gün de nasihat istediler bu zattan. - İki şeye dikkat edin, buyurdu. - Onlar nedir efendim? dediler. Buyurdu ki: - Birincisi, ihlâslı olmaya bakın. Çünkü ihlâslı olan, her işinde muvaffak olur. - Öbürü efendim? - İkincisi, yapacağınız işi hemen yapın. Bırakmayın sonraya. Hadîs-i şerîfte mealen; "Sonra yaparım diyenler helak oldu, ziyan etti" buyuruluyor. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Abdestsiz durmuyordu

Maruf-i Kerhi hazretleri, abdesti bozulunca hemen tazeler, bir an bile abdestsiz durmak istemezdi. Dicle kenarında uyumuştu bir gün. Uyanınca, teyemmüm etti hemen. Yanındakiler; - İşte Dicle efendim, su varken niçin teyemmüm ettiniz? dediler Cevaben; - Dicle'ye kadar ömrüm var mı bakalım. Zira ecel ânî gelir, buyurdu. Ve ekledi: "Dicle'ye, teyemmüm alıp da gideyim" diye düşündüm. "Bu arada ölürsem, abdestsiz ölmeyeyim" dedim. ORUÇLU DEĞİL MİYDİNİZ? Bir gün de Ramazan-ı şerîf haricinde nafile oruca niyetlenmiş olarak çarşıya gidiyordu ki, bir ara sebil su dağıtan bir kesmeyi gördü yol kenarında. Adamcağız; "Bu sudan içenden Hak teâlâ râzı olsun!" diye bağırıyordu. Bu duâyı işitince durdu. Ve alıp içti o sudan. Bunu gören bir yakını; - Siz oruçlu değil miydiniz efendim? diye sordu. Cevaben; - Evet, nafile oruca niyet etmiştim. Ama sebilcinin duâsını işitince orucumu bozdum. "Belki kabul olur da Hak teâlânın rızâsına kavuşurum" diye ümitlendim, buyurdu. AZAPTAN KURTULMAK İÇİN Bir gün de; - Âhirette azaptan kurtulmak için ne yapmalı? diye sordular bu zâta. Cevabında; - Ehl-i sünnet âlimlerine uyan veya onların kitabını okuyan, azaptan kurtulur, buyurdu. Ve ekledi: - Gayemiz, bir kişiyi olsun küfür'den kurtarmaktır.

.Kim kaldırabilirse...

Maruf-i Kerhi hazretleri, hayâtı müddetince, müslim, gayr-i müslim, herkese iyilik ederdi. Bunun için vefatını duyan gayri müslimler, cenazesine gelip; - O, bizdendi, dediler. Ve cenazeyi kendi kabristanlarına götürmek istediler. Karşı taraf râzı olmadı. Münakaşa gittikçe sertleşiyordu ki, yakınlarından biri araya girip; - Bu hususta kendisinin bir vasiyeti var, dedi. O, sağlığında; "Cenazemi kim yerden kaldırırsa, bilin ki Maruf onlardandır" demişti bize. Bunu duyan yahudiler sarıldılar cenazeye. Ama kaldıramadılar. Hristiyanlar denedi, kaldıramadı. Ama Müslümanlar tutunca kuş gibi hafifledi cenaze. Kolayca kaldırıp "İslâm mezarlığı"na defnettiler. KALBİN NURLANMASI İÇİN Bir gün, bu zâta gelip; - Kalbimizin nurlanması için ne yapalım? diye sordular. Cevabında; - Kızdığınız kimseye duâ edin, buyurdu. Kalbi en ziyade nurlandıran şey budur. - Ama bu, çok zor efendim. - Evet zor. Ama marifet, zoru başarmaktır. TASAVVUF NEDİR? Bir gün de bir talebesi; - Tasavvuf nedir efendim? diye sordu. - Tasavvuf, ehemmi mühimme tercih etmektir, buyurdu. Ve izah etti bunu: - Yâni vakti, zamanı en faydalı şeylere harcamaktır, evlâdım. Daha önemli olanı, az önemli olana tercih etmek, çok önemli olanı önce yapmaktır. www.gonulsultanlari.com T

.Çocukları olmuyordu

Maruf-i Kerhi hazretleri zamanında, bir hristiyan, Müslüman komşusuna giderek; - Komşu, biliyorsun, çocuğumuz olmuyor. Beni, bir din adamınıza götürsen diyorum. Onun duâsıyla belki bu arzumuza kavuşuruz, diye rica etti. O da Maruf hazretlerine götürdü onu. Hazret-i Maruf, onu İslâma davet etti. Ancak hristiyan; - Ben buraya din değiştirmeye gelmedim, dedi. Çocuğumuz olmuyor da, bir duânızı almaya geldim. Hazret-i Maruf, ellerini kaldırıp; - Yâ Rabbî, bu kuluna hayırlı bir evlât ver ki, o çocuğun vesilesiyle, bunlar da îmân edip, ebedî Cehennemden kurtulsunlar, diye duâ etti. Duâ kabul oldu. Ve bir erkek evlâdı oldu hristiyanın. Çocuk büyüyünce, onu bir rahibe götürüp; - Bunu, dînimize göre yetiştir, dedi. Rahip döndü çocuğa. - Ben ne dersem, aynısını söyleyeceksin! - Peki, olur. - Söyle bakalım, tanrı üçtür. Çocuk itiraz etti hemen. - Hayır. Allah bir'dir ve bütün insanlar Onun kullarıdır. - Hayır tanrı üçtür diyeceksin. - Diyemem. Tanrı üçtür diyenler Cehennemde yanacaktır. Bu sözler, rahibe öyle tesir etti ki, Şehâdet'i getirip, Müslüman oldu. Ve doğruca çocuğun evine gittiler. O gün rahibin üstünde başka bir hâl vardı. Yüzünde, "İslâm nuru" parlıyordu. Çocuğun bu hâlini anlatınca, adam, hazret-i Maruf'un yıllar önce yaptığı duâyı hatırlayıp; - Vallahi bu iş, Maruf-i Kerhi hazretlerinin bir kerametidir, dedi. Ve Şehâdet yankılandı odada. Onu, çocuğun annesi takib etti. Böylece hepsi de ebedî Cehennemden kurtuldular. www.gonulsultanlari.com

.Unutulmamak için

Ma'rûf-i Kerhî hazretleri, bir gün, genç birine; - Öldükten sonra unutulmamayı istiyorsan, günah işleme. Zira insan günah işlememekle yükselir, buyurdu. Sözlerine devamla; - Kim, mümin kardeşinin bir ayıbını örterse, Allahü teâlâ da mahşerde onun günahlarını örter, ehl-i mahşere göstermez, buyurdu. Mübarek kabri, duâların kabul olduğu yerdi. İnsanlar, duâ için o kabre giderlerdi. Kendi de, talebesi Sırri Sekati'ye; - Duâ ederken beni vesile eyle, buyurmuştur. Bu zâtın dayısı, o şehrin kadısıydı. Bu, bir gün yeğenini gördü kenar bir semtte. Merak edip dikkatle baktı. Gördü ki, orada bir köpeğe ekmek yediriyor. Hatta kendi yediği ekmekten eliyle bölüp bölüp yediriyordu hayvancağıza. Sevgiyle yaklaşıp; - Böyle ne yapıyorsun? diye sordu. - Ekmek yiyorum dayıcığım. - Ama köpeğe de yediriyorsun. - Evet, birlikte yiyoruz. Dayısı sinirlendi: - Köpekle birlikte yemekten utanmıyor musun? - Bilakis, Rabbimden utandığım için bu zavallıya da yediriyorum. Dayısı bir şey anlamamıştı. O esnada havada bir kuş peydah oldu. Hazret-i Ma'rûf ona seslenince, kuş gelip elinin üstüne kondu. Sonra, utanır gibi, iki kanadıyla örtmeye çalıştı yüzünü onlardan. Hazret-i Ma'rûf dayısına dönüp; - Bir kul Allah'tan hayâ ederse, Ondan hayvanlar bile utanır, hayâ eder, buyurdu. Dayısı bunu görüp, daha da şaştı. O da yeğeninden utanıp, oradan uzaklaştı. www.gonulsultanlari.com Tel: 

.Bu kimdir?

Maruf-i Kerhi hazretlerinin talebesi Sırri-yi Sekati hazretleri şöyle anlatıyor: Ben, bir gece hocam Maruf-i Kerhi hazretlerini rüyada gördüm. Arş-ı âlâ altında, hayran ve şaşkın vaziyette hareketsiz duruyordu. Hak teâlâ, meleklere; - Bu kimdir? diye sual etti. Melekler cevaben; - Yâ ilâhî! Sen bizlerden daha iyi bilirsin, dediler. Hak teâlâ katından; - O, Maruf'tur ki, benim muhabbetimden böyle hayran ve mest olmuştur. Beni görmeden kendisine gelemez, diye nida geldi. OYUNCAK ALACAĞIM Yine Sırri Sekati hazretleri anlatıyor: Bir bayram günü, hocamı yerlerden hurma toplarken görüp; - Bunları niçin topluyorsunuz? dedim. - Bir yetim çocuğa oyuncak alacağım, buyurdu. - Ben o işi halledeyim, dedim. Ve birkaç oyuncak alıp yetime verdim. O yetimciğin sevincini hiç unutamıyorum. O çocuk sevinince kalb gözüm açılıp, "ilâhî nurlarla" doldu kalbim. NEFİS NEDEN DÜŞMANDIR? Bir gün de bu zâta; - Nefis neden büyük düşmandır efendim? diye sordular. Buyurdu ki: - Allah öyle yarattı onu. Ama ondan korunmak için kullarına "Akıl" nîmetini verdi. İnsan, aklını kullanarak nefsinin şerrinden kurtulabilir. - Ya aklını kullanamazsa efendim? - O zaman nefis ona merkep gibi biner ve istediğini yaptırır. Onun için Allahü teâlâ Kur'ân-ı kerîmde; "Ey akıl sahipleri!..." diye hitâb ediyor müminlere. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Anne karnında iken

Süfyan-ı Sevri "rahime-hullahü teâlâ", tebe-i tâbiînden bir mübarek zattır. Hiç abdestsiz gezmez, ölümden söz olunca, korkusundan takatsiz kalırdı. Annesi, buna hamileyken komşunun turşusunun tadına bakmıştı biraz. Ama onu ağzına alır almaz, hazret-i Süfyan, karnında ona ağrı vererek îkaz etti hemen. O anda aklı başına geldi. Zira izinsiz bakmıştı turşunun tadına. Komşusuna seslenip; - Hakkını helâl et! dedi. Kadın şaşırdı: - Ne oldu ki? - Turşunun tadına baktım da... - Olsun, ne var bunda: - Hayır sen helâl et yine de. Komşu kadın; - Peki peki, helâl olsun, deyince rahatladı. SIRTI KAMBUR OLMUŞTU Hazret-i Süfyan, henüz gençliğinde sırtı kambur olmuştu. Dostları merak edip; - Bu genç yaşta niçin kambur oldunuz efendim? dediler. Buyurdu ki: - Üç hocadan ders aldım. Üçü de, derin âlim idi. Ama son nefeslerinde îmânsız gitti üçü de. Onları böyle görünce, korkumdan omurga kemiğim eğildi. GÜLER YÜZLÜ OLUN! Bir gün de sohbetinde; - Güler yüzlü olun! Müslüman, güler yüzlü ve neş'eli olur, buyurdu. Sordular: - Müslüman neden neş'eli olur efendim? - Neden olmasın ki? Allahü teâlâ ona "Îmân nîmeti"ni vermiştir. Allahü teâlâ bir kuluna îmân vermişse, ona her şeyi vermiş demektir. Vermemişse, hiçbir şey vermemiştir. >

.Devamlı ağlıyordu!..

Süfyan-ı Sevri hazretleri, bir arkadaşıyla Mekke'ye gidiyor, yol boyunca gözyaşıyla ağlıyordu devamlı. Beytullah'a varınca bir genci gördüler ki, sararmış, solmuştu. Onlar bakarken, genç adam aşk-ı ilâhî ile "Allaaah!" diye bağırdı ve yere düştü birden. Hemen yanına koştularsa da, yetişemediler. Vefat etmişti. Meğer "Allah korkusu" o kadar çokmuş ki gençte, etrafa "yanık ciğer kokusu" yayıldı hemen. Bu hâl, çok tesir etti Süfyan-ı Sevri hazretlerine. Cesedinin başında; - Ey Allah korkusundan vefat eden kul! Bugüne kadar on defa hac yaptım, bunların sevabını sana verdim. Sen de, şu hâlinin sevabını bana ver! diye seslendi. DÎNİN İKİ TEMELİ Bu zât, bir gün cemaatine; - İslâmiyet, iki temel üzerine kurulmuştur! buyurdu. Sordular: - Onlar nedir efendim? Buyurdu ki: - Birincisi öğrenmek, ikincisi öğretmektir. İslâmiyeti bilmemekse felakettir. Şaşırdılar: - Felaket mi efendim, neden? - Çünkü cahillik özür değildir. Âhirette; "Öğrenemedim, bilmiyordum" gibi sözler geçersiz olacaktır. Ve ilave etti: - Bilmeden günah işleyen, iki kat günaha girer. Birincisi, "o fiili işlemesi", ikincisi ise, "o fiilin günah olduğunu öğrenmemesidir." Şöyle bitirdi: - Lüzumu kadar din bilgileri öğrenmek her Müslümana farzdır ve imkân dahilindedir. > www.gonulsultanlari.com

.Her içişte başka tat!..

Süfyan-ı Sevri hazretlerinin sevdiği bir genç şöyle anlatıyor: Bir seher vaktinde, zemzem kuyusunun yanında bulunuyordum ki, biri gelip su içti ve birâzını bırakıp gitti. Kalanını ben içtim. Badem ezmesi gibi tadı vardı. Yüzü örtülü olduğundan kim olduğunu bilemedim. Yine bir seher vakti aynı kişi geldi, su içti ve kalanını bırakıp gitti. Kalanını içtiğimde, bal şerbeti tadını hissettim suda. Üçüncü gün, aynı kişi su içip gitti. Kalanını ben içtim. Şekerli süt gibiydi lezzeti. Bu halleri görünce, Onun kim olduğunu merak ettim. Bir daha geldiğinde, eteğinden tutup; - Siz kimsiniz efendim? diye sordum. Cevaben; - Adım, Süfyan-ı Sevri'dir. Ama bunu kimseye söyleme, buyurdu. ASIL HASTALIK Bir gün sevdiklerine; - Bir kalbte hastalık varsa, o kimse Rabbini bırakıp, insanlara meyleder. Bu kalbi hastalıktan kurtarmak için bir velî sohbeti lazımdır, buyurdu. Ve izah etti: - Çünkü velîlerin kalbinde dünya hırsı olmaz. Onların sohbetine devam eden, kalb hastalıklarından kurtulur. Sonra sordu onlara: - İnsanın bedeninde bir hastalık olunca hemen bir doktora koşar, değil mi? - Evet efendim. - Ama kalbi hastadır, bunu hiç dert etmez. - Kalb hastalığı nedir ki efendim? - Dünya sevgisidir. Kalbi hasta olana günahlar tatlı gelir. - Çâresi ne hocam? - Çâresi, evliyâ sohbetidir. Onlar yoksa, onların kitaplarını okumaktır. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kuşu serbest bıraktı

Süfyan-ı Sevri "rahime-hullahü teâlâ", evliyânın büyüklerindendir. Herkese karşı çok şefkatliydi. Hatta hayvanlara bile. Bir gün çarşıya çıkmıştı. Kafeste bir kuş görüp, acıdı hayvana. Kafes kuşlarından değildi. Onu satın alıp serbest bıraktı. O kuş, her gece, bu zâtın penceresine gelip konar, namaz kılarken Onu seyrederdi. NİÇİN ÇOK İBÂDET YAPIYORSUN? Bir gün de arkadaşları gelip; - Ey Süfyan! Niçin bu kadar çok ibâdet yapıyorsun? diye sordular. Onlara şunu anlattı: Müminler Cennete girdiğinde, çok parlak bir nur görürler ki, Cennetin her yerini kaplamıştır. Cemal-i ilâhînin nuru zannedip, ona tazim olarak secdeye kapanırlar. Ancak zannettikleri gibi değildir. Melekler onlara; - Başınızı kaldırın! Bu nur, Hak teâlâya ait bir nur değildir, derler. - Ya nedir? deyince; - Bir huri, sahibinin yüzüne güldüğü vakit hasıl olan bir nurdur, derler. RESÛLULLAHI SEVİYOR MUSUN? Bu zât, nasihat isteyen bir gence sordu: - Resûlullah aleyhisselâmı seviyor musun oğlum? - Tabii efendim, seviyorum. - Peki Onun sünnetine, yâni İslâmiyete uyuyor musun? - Tam uyamıyorum efendim. Buyurdu ki: - Resûlullahın "aleyhissalâtü vesselâm" getirdiği İslâm dînine uymayanın, "Onu seviyorum" sözü doğru olmaz evlâdım. - Uymadan sevilmez mi yâni efendim? - Hayır. Sevgi, itaat ister. İtaat etmeyen, sevmiş olmaz. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Gıybet çok fena şey

Süfyan-ı Sevri hazretlerine bir gün; - Efendim, Peygamber Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm", mealen; "Çok et yenen hâneden, Rabbimiz nefret eder" buyurmuş. Burada kastedilen hâneden murat nedir? diye sordular. Cevabında; - Bu ev, içinde gıybet yapılan hânedir, buyurdu. Bir gün de sevdiklerine; - Kardeşlerim, insanlar bir meydana toplansa ve bir kimse onlara; "Ey insanlar! İçinizde bugün akşama çıkacağını bilen var mı?" diye sorsa, buna doğru cevap verecek kimse çıkar mı? diye sordu. Dinleyenler; - Çıkmaz efendim, dediler. Buyurdu ki: - Hâl böyle iken, aynı insanlara bu defa; "Peki, içinizde ölüme hazır olan var mı?" diye sorulsa, yine cevap veren çıkmaz. Bu, size garip gelmiyor mu? ÂH, YER YARILSA DA... Bir gün de sevdiklerine; - Kardeşlerim, bir Müslüman, dînimizin her emrine uysa, ama gönlünde "dünya sevgisi" olsa, o kul, mahşer gününde çok mahcup hâle düşer, buyurdu. - Neden efendim? dediler. - Çünkü o kimse mahşer ehli arasından çıkarılır. Sonra bir melek, o kimseyi göstererek; "Ey insanlar! Bu, falan oğlu filândır ki, kalbinde dünya sevgisi vardır. Halbuki Hak teâlâ, halkettiği günden beri ona hiç kıymet vermemiş ve sevmemiştir!" diye nida eder. Ve ilave eder: - İşte ey ehl-i mahşer, Hak teâlânın sinek kanadı kadar sevmediği dünyayı, bu kişi, bir ömür boyu sevmiş ve kıymet vermiştir. O kimse, öyle utanır ki, "Âh, yer yarılsa da içine girsem" diye temenni eder. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bunları nasıl biliyor?.."

Süfyan-ı Sevri "rahime-hullahü teâlâ", bir gün âniden hastalandı. Bir doktor getirdiler. Ancak Hristiyandı adam. Bu zâtın ismini duymuş, evliyâdan bir kimse olduğunu öğrenmişti. Oturup tıp ilmi üzerinde sohbet ettiler. Fakat hazret-i Süfyan, ona öyle ince bilgiler verdi, öyle detaylar söyledi ki, ağzı açık dinledi Hristiyan doktor. Zira hiç duymadığı bilgilerdi bunlar. Hayretler içerisinde kalmış ve; "Bu kadar ince bilgileri nasıl biliyor?" diye de hayranlık duymuştu. Sonra muayene etti bu büyük velîyi. Ancak yine hayrette kalıp; - Aman efendim, bu halde nasıl yaşıyorsunuz? dedi hemen. Mübarek zât sordu: - Ne var ki hâlimde? - Korkudan, ciğerleriniz parça parça olmuş. Böyle bir ciğerle bir gün bile yaşamanız tıbben imkânsız. Senelerdir tabiplik yapıyorum. Böyle bir hadiseye, ilk defa rastladım. Buyurdu ki: - Tıp ilmi doğru söyler. Ama cenâb-ı Hak her şeye kadirdir. Yaşatmak dilerse, yaşatır. Hristiyan doktor düşündü, itiraz edemedi bu söze. Hatta hayranlık duydu. Kalbine hidâyet ışıkları doldu ve; - Mademki böyle bir ciğerle, yıllardır sıhhatle yaşadınız, öyleyse dîninizin hak olduğuna inandım, dedi. Ve ekledi: - Yine inandım ki, cenâb-ı Hak elbette her şeye kadirdir. Sonra Kelime-i şehâdeti söyleyip, Müslüman oldu. Zamanın hükümdarı bunu işitince; - "Ben, doktor hastaya gitti biliyordum. Meğer hasta, doktora gitmiş" demekten kendini alamadı. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Altmış defa abdest aldı!..

Süfyan-ı Sevri hazretlerinin ölüm hastalığında, çok karnı ağrıyordu. Bu sebeple, sık sık abdesti bozuluyordu. Ama her defasında tekrar abdest alır, en ufak bir gevşeklik göstermezdi bu hususta. "Abdestliyken ölmeyi" çok ister, bunun için bir dakika bile abdestsiz bulunmazdı. Bu yüzden, altmış defa abdest almıştı bir gece. Ve nihâyet vefatı yaklaştı. Yakınlarına; - Vakit tamam, beni yere indirin! buyurdu. Derhal yere indirdiler. Bu durumu, dostlarına söylemek için dışarı çıktıklarında, yüzlerce sevdiğinin kapıda toplanmış olduğunu gördüler. İnsanlar içeri giriyorlardı ki, hazret-i Süfyan, "Allaah!" dedi ve rûhunu teslim etti. O anda bir ses işitildi. Gaibten gelen bu ses; - Takvâ sahibi Süfyan, Rabbine vasıl oldu! diyordu. BU GECE ÇOK SEVİNÇLİYİZ Bir kandil gecesinde; - Bu gece çok sevinçliyiz, buyurdu yakınlarına. - Neden efendim? dediler. - Çünkü böyle mübarek geceler, "umumi af günleri" gibidir, buyurdu. Ve açıkladı: - Hani hükümetler, suçlular için zaman zaman af çıkarırlar ya, - Evet efendim. - İşte Allahü teâlâ da kullarının birikmiş günahlarını bağışlamak için "umumi af" îlân ediyor bu gecelerde. Fakat inanmak şartıyla. Yeter ki, o geceye, o gece olarak inanalım ve o geceden ümitli olalım. - İnanılmazsa efendim? - İnanmayan, bu affa kavuşamaz. Çünkü "İnkâr eden, mahrum kalır" sözü meşhurdur. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sohbetinden istifade ediyorum

Hanbeli mezhebinin kurucusu olan Ahmed bin Hanbel hazretleri, Bişr-i Hafi hazretlerini çok sever, sohbetini dinleyip büyük haz duyardı. Bir gün talebeleri; - Efendim, siz tefsir, hadis ve fıkıhta büyük âlimsiniz. Buna rağmen Bişr-i Hafi hazretlerinin sohbetini dinlersiniz, hikmeti nedir? dediler. Cevabında; - Evet, zahiri ilimlerde dediğiniz gibidir. Ama kalb ilmini o benden iyi bilir. Sohbetlerinden istifade ediyorum, buyurdu. İLİM HİKMET YAYARDI Bu zât ne zaman, nerede konuşsaydı, ilim ve hikmet kokuları yayılırdı etrafa. Nihâyet vefat etti. O gün yakından ve uzaktan öyle çok kalabalık toplandı ki, cenazesini evinden sabah aldılar, akşam geç vakitte ancak varabildiler kabristana. Kendisini, rüyada görüp; - Allahü teâlâ size ne muamele etti efendim? dediler. Cevabında; - Kıyamete kadar, bana muhabbet besleyen kimseleri, Allahü teâlâ affetti, buyurdu. ZİKİR NEDİR? Bir gün de bu zâta; - Efendim zikir nedir? diye sordular. Cevabında; - Zikir, Allahü teâlâyı anmak, yâni hatırlamaktır. Mesela bir iki kişi, bir yerde oturur, Allah'tan ve Peygamberden bahsederlerse, zikretmiş olurlar, buyurdu. Ve ekledi: - Bir ilmihal kitabı açıp okumak da zikirdir. Melekler, böyle mec-lisleri bulunca hemen oraya üşüşür, onları sarar, onlar için duâda bulunurlar. > www.gonulsultanlari.com 

.Umreye niçin gidiyorsun?

Bir gün zengin bir kimse Bişr-i Hafi hazretlerine gelip; - Umreye gidiyorum, diye arz etti. Büyük velî sordu: - Yol harçlığın ne kadar? - İki bin dirhemim var efendim. - Umreye niçin gidiyorsun? - Allah rızâsı için, başka gayem yok. - Umreye gitmeden de Allah'ın rızâsını kazanmak mümkün. Sana, ondan daha çok sevab olan bir iş desem yapar mısın? - Yaparım efendim. - Pekâlâ, öyleyse bu parayı fakir ve muhtaçlara dağıt. Mesela ödünç almış da ödeyemeyen veya bir lokma ekmeğe muhtaç olan nice yetim ve öksüzler var. Paranı bu insanlara verirsen, bu yolla da rızâ-i ilâhîyi kazanırsın, buyurdu. Ve ilave etti: - Bir Müslümanın sıkıntısını gidermek, yüz nafile hacdan daha kıymetlidir. Adam pek memnun olmayıp; - Efendim, izin verirseniz ben yine de umreye gideyim, dedi. Cevaben; - Bir servet helâlden değilse, nefis o kimseye kendi arzusunu yaptırır, buyurdu. AÇIKÇA "SUS" DEYİN! Bu zât, gıybet edenleri hemen sustururdu. Bir gün sevdikleri; - Efendim, gıybet eden olunca hemen susturuyorsunuz. Hikmeti nedir? diye sordular. Cevabında; - Gıybet edeni susturana, yüz şehit sevabı veriliyor da ondan, buyurdu. - Peki nasıl susturacağız efendim? - Açıkça Sus! diyeceksiniz. - Bir "sus!" demekle mi yüz şehit sevabı kazanıyoruz? - Evet. Hem bu kadar sevap kazanıyorsunuz, hem de o Müslümanı günahtan kurtarmış oluyorsunuz. > www.gonulsultanlari.com 

.Ne ile kavuştunuz?

Bişr-i Hafi hazretlerine bir gün sevenleri; - Efendim, bu dereceye ne ile kavuştunuz? diye sordular. Cevabında; - Rabbimin ismi yazılı olan bir kâğıdı, yerde çamurlar arasında görüp, kalbim sızlayarak aldım. Yıkayıp temizledim ve güzel koku sürüp evimin duvarına astım. İşte neye kavuştumsa, bu sebeple kavuştum, buyurdu. Hidâyete geldiği o sevinçli anda, ayağında pabucu yoktu tesadüfen. O günden itibaren ayakkabı giymedi. Ölünceye kadar hep yalın ayak dolaştı bu sebeple. Bağdat sokaklarında, pabuçsuz gezdiğinden, hiçbir hayvan yerleri pisletmezdi. BİŞR SAĞ OLSAYDI... Bir gün, birinin hayvanı yeri pisletmişti. Sahibi bunu görünce; - Âh! dedi birden. - Niçin âh edersin? dediler. - Herhalde Bişr-i Hafi hazretleri vefat etti. Zira o sağ olsaydı, bu hayvan yere pislemezdi, dedi. Ve sorup araştırdı. - Bişr-i Hafi hazretleri Bağdat'ta vefat etti, dediler. ALLAH KALBE BAKAR Bu zât, bir sohbetinde; - Ey insanlar! Şimdi herkes dışını süslüyor. Halbuki Allah, kulun kıyafetine değil, kalbine ve niyetine bakar, buyudu. Ve ekledi: - Her sıkıntıya sebep, bir günaha girmek, çâresi ise, pişman olup, istiğfar eylemektir. - Müslüman nasıl olmalı? dediler. - Müslüman, gıda ve ekmek gibi, olmalı, yâni ona herkes, her zaman ihtiyaç duymalıdır, buyurdu. > www.gonulsultanlari.com 

.Geldiği gibi gitti!..

Âlimler, Bişr-i Hafi hazretleri hakkında; - Bişr-i Hafi bu dünyadan, geldiği gibi ayrıldı, dediler. Nitekim ölürken, tek gömleği kalmıştı sırtında. Onu da bir fakire verdi. Zaten gömleksiz gelmişti dünyaya. Gömleksiz de gitti. ALLAH SENİ GÖRÜYOR Bir gün, bir kişi eline bir bıçak almış, hiddetle bir zavallıya saplamak istiyordu. Güçlüydü, kimse mani olamıyordu. Öbürü ise, can havliyle çırpınıp duruyordu çâresizce. Güçlü olan, bıçağı kaldırıp da tam adama saplayacağı anda, Bişr-i Hafi hazretleri onu gördü ve yaklaşıp gizlice bir şey dedi o kimseye. Adam bunu duyunca indirdi kolunu. Bıçak düştü elinden. Kendi de bayılıp düştü. Zavallı kurtulmuştu. İnsanlar, o zâlimin yanına koştular. Baktılar ki, zor nefes alıyor. - O zât sana ne dedi ki bayılıp düştün? diye sordular. Dedi ki: - O ihtiyar bana; "Senin bu yaptığını, cenâb-ı Hak görüyor" dedi. O böyle söyleyince, korku geldi kalbime. Sonrasını hatırlamıyorum. HIRSIZA AĞLIYORUM Bir gün de eşyasını çaldılar bu zâtın. O, bunu öğrenince başladı ağlamaya. Fudayl bin İyad hazretleri Onu böyle görünce sordu: - Malın çalındı diye mi ağlıyorsun? - Hayır. - Ya niçin ağlıyorsun? - O hırsız mahşer günü bu günahın hesabını veremezse Cehenneme girecek. O ateşe nasıl dayanacak? Bunun için ağlıyorum, buyurdu. >

.Besmeleye hürmeti

Bişr-i Hafi "rahime-hullahü teâlâ", gençlik senelerinde günah içinde yaşardı. İçki içerdi mesela. Bir gün yine içip sarhoş hâlde sallanarak giderken, yerde, çamurlar arasında bir kâğıt gördü birden. Besmele-i şerîfe yazıyordu kâğıtta. İçi sızlayarak eğilip aldı. Çamurunu giderdi. Tazim ile öpüp başına koydu. Ve üzerine güzel kokular sürerek evinin duvarına astı o kâğıdı. O gece, tanıdığı salih bir kimseye, rüyasında; - Git, Bişr'e haber ver ki, dün yaptığı bir işten dolayı Allahü teâlâ ondan memnun ve râzı oldu. O, Rabbinin ismimi yerden alıp nasıl temizlediyse, Allahü teâlâ da Onu günah işlerden temizler, denildi. Ve uyandı uykudan. Bişr'i iyi tanıyordu. İçki içtiği meyhâneye koştu hemen. Dışarıdan seslendi kendisine. - Ey Bişr! Çık dışarı! Bişr tanımıştı bu sesi. Salih bir demirciydi bu. Meyhâneden çıkıp, koştu yanına. Demirci onu görünce; - Ey Bişr, sana bir haberim var, dedi. Bişr heyecanlandı: - Kimden haber var? - Allahü teâlâdan. Bunu işitince ağlamaya başladı: - Yoksa bana kızıyor mu? Güceniyor mu bana?.. - Hayır hayır, iyi haberler var, deyip gördüğü rüyayı anlattı kendisine. Bişr, sevinç içinde meyhâneye döndü. Ve arkadaşlarına; - Beni çağırdılar, gidiyorum. Artık beni bu meyhânede göremeyeceksiniz! diye seslendi. Bütün günahlarına tövbe etti. İlim öğrenmek için Bağdat'a gitti. Ve büyük bir velî olarak dönüp geldi... www.gonulsultanlari.com 

.Allah seni görüyor

Bişr-i Hafi hazretleri anlatıyor: Bağdat'ta, bir genci gördüm ki, askerler kırbaçla dövüyorlardı kendisini. Dikkat ettim, yüz kırbaç vurdular da yine hiç sesini çıkarmadı genç adam. Sonra, bağlayıp hapse götürdüler. Merak edip yanına gittim: - Askerler seni niçin dövdüler? - Kız meselesi efendim. Bir kıza âşık oldum. Onu sevdiğim için dövüp hapsettiler. - Peki askerler seni döverken niçin hiç sesini çıkarmadın? - O anda sevdiğim de bana bakıyordu. O beni görürken sesimi çıkaramazdım. Buyurdu ki: - Hak teâlâ da seni hep görüyor. Genç sarardı birden: - Gerçekten mi efendim? Allah beni hep görüyor mu? - Elbette. Hatta kalbinden geçenleri bile biliyor, haberin var mı? Genç bunu işitince titredi ve olduğu yere yığılıverdi. Baktım, nefes almıyordu. Allah korkusundan ölmüştü. NEDEN BEREKET YOK? Bir gün, bazı tanıdıkları; - Efendim, elimize çok para geçtiği halde yine maddî sıkıntı çekiyoruz. Sebebi nedir acaba? diye sordular. Cevabında; - Bereket yok da ondan, buyurdu. Sordular: - Neden bereket yok hocam? - Çünkü namazlar vaktinde kılınmıyor ve Allahü teâlânın emir ve yasaklarına riâyet edilmiyor. Bunları yapmayanlara Allahü teâlâ dört musibet verir. - Nedir onlar efendim? - Rızıklar daralır, hastalıklar artar, emniyet olmaz ve merhamet kalkar. - Peki İslâmiyete uyulursa efendim? - O zaman bu sıkıntıların hiçbiri olmaz. www.gonulsultanlari.

.Peşinden takip etti

Bişr-i Hafi "rahime-hullahü teâlâ" zamanında bir adam bu zâtın büyüklüğünü bilmiyordu. Bir gün cuma namazını kılıp camiden çıkınca gördü bu büyük velîyi. Hızlı adımlarla bir yere gidiyordu. O da takıldı peşine. Kendi kendine; "Bu zât için evliyâ diyorlar. Bakayım doğru mu?" diye düşünüyor, bir yanlışını bulmaya çalışıyordu. Fırından ekmek aldı mübarek zât. Bir kebapçıdan da kebap ve helva. Adam bunları görünce; "Meğer nefsini ne de çok seviyormuş" diye düşündü. Nihâyet bir köye vardılar. Bişr-i Hafi hazretleri, bir camiye girip, oradaki yatalak bir hastaya yedirdi aldığı kebapla helvayı, Sonra çıkıp gitti. Bu defa bu adam girip sordu hastaya: - O giden kimdi? - Ona, Bişr-i Hafi derler. Cuma günleri ziyaretime gelir ve getirdiği yiyecekleri eliyle yedirir bana. - Senin kimsen yok mu? - Hayır, maalesef. - Peki burası Bağdat'a uzak mıdır? - Bir günlük yoldur. - Nasıl olur, biz yarım saatte geldik. - Bişr-i Hafi hazretleri, velî bir zattır. Bir günlük yolu az bir zamanda gider. Sen de Onu takib ettiğin için farkına varmamışsındır. Adam anlamıştı hatâsını. - Peki Bağdat'a nasıl dönerim? - Bekle, bir hafta sonra O yine gelir. Birlikte dönersiniz. Ertesi cuma günü, Bişr-i Hafi hazretleri gelince özür diledi kendisinden. Büyük velî, teselli etti onu. Ve birlikte yola çıktılar. Onun yanında birkaç adım atınca, Bağdat'ta buldu kendisini. Hem de tam evlerinin önünde. Artık talebesi olmuştu bu zâtın... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Üç mühim şey

Bişr-i Hafi hazretleri anlatıyor: Bir gece rüyada hazret-i Peygamberi "aleyhissalâtü vesselâm" gördüm. Bana bakıp; - Ey Bişr, Allah sana bu dereceyi niçin verdi, biliyor musun? diye sordu. - Bilmiyorum yâ Resûlallah, dedim. Buyurdu ki: - Şu üç şey için verdi. Birincisi, dînimizin emirlerine tam riâyet ediyorsun. İkincisi, evliyâ zatlara hizmet ediyorsun. Üçüncüsü de, benim akraba ve eshabımı çok seviyor ve din kardeşlerine nasihat ediyorsun. DOSTTAN GELEN SEVİLİR Bir gün cüzzamlı ve kör birine rastladım. Vücudundaki yaraların üzerine binlerce karınca üşüşmüş, yerlerdi bedenini. Acıyıp, başını kucağıma aldım. Nihâyet ayılıp beni gördü ve; - Rabbimle aramıza giren bu adam kim? dedi hemen. Kendimi tanıtıp, acıdığımı söyledim. - Mühim değil, dedi. Vücudum lime lime olup etlerim dökülse de, Rabbime olan muhabbetim hiç azalmadı. Çünkü Sevgili'den gelen de sevgilidir. O, çok sevdiklerine böyle belâ gönderir. SABRIN NİŞANI Bir gün de sordular bu zâta: - Sabrın nişanı nedir efendim? Cevaben; - Sabırlı insan, Rabbinin her emrine itaat eder de, hiç bıkıp usanmaz. Yine Allahü teâlânın her bir yasağından da kaçınır, bundan da usanmaz, buyurdu. - Başka efendim? dediler. - Kendisine, bir musibet ve belâ geldiğinde, "Bana bunları Rabbim gönderdi" der. Yüzünü ekşitmeden kabul eder. Hatta onları nîmet bilerek rahatlık duyar.

.Niçin ince giyindiniz?.."

Çok soğuk bir günde Bişr-i Hafi hazretleri, üzerine ince bir şey giyip dışarı çıkmış, soğuktan titriyordu. Bir Müslüman onu böyle görünce; - Efendim, bu soğuk havada neden böyle ince giydiniz? diye sordu. Cevaben; - Fakirleri hatırladım. Onların halleriyle hallenmek istedim, buyurdu. Ve ilave etti: - O garipler üşürken, kalın şeyler giymek içime sinmedi. NEYİ PAYLAŞIRLARMIŞ? Bir gün de kabristandan geçerken kalb gözüyle bakıp, mevtaların toplanmış bir şey paylaştıklarını gördü. Durdu ve; - Yâ ilâhî! Onların neyi paylaştıklarını bilmek istiyorum, diye niyaz etti. Kulağına gaibten; - Merak ettiğin şeyi, kendilerine sor! nidası geldi. Bu emirle sordu bir mevtaya: - Böyle neyi paylaşıyorsunuz? Mevta cevaben; - Üç gün önce, salih bir zât bir Fatiha okuyup bu kabristandakilere hediye etmişti. Onun sevabını paylaşmakla meşgulüz. Üç gün oldu, hâlâ bitiremedik, dedi. HERKESİN ÎMÂNI BİR Mİ? Bir gün de bazı sevdikleri; - Efendim, bizim îmânımızla Allah dostlarının îmânı bir midir? diye sordu. Cevabında; - Bir değildir. Onlarınki kâmil îmân olup, bizimkinden daha nurlu ve parlaktır. - Neden parlaktır hocam? - İbâdetleri çok olduğu için. İbâdetle, îmânın parlaklığı artar. Mesela Peygamberlerin îmânı da yaptıkları ibâdetlerle çok nurlu ve parlak olmuştur. www.gonulsultanlar

.Niçin ağlıyorsun?.."

Cüneyd-i Bağdâdî "kuddise sirruh", evliyâ-yı kirâmın büyüklerindendir. Dayısı ve hocası Sırri-yi Sekati hazretlerinin derslerinde yetişip, zamanının kutbu oldu. Yedi yaşında iken, bir gün mektepten gelip babasını ağlarken görünce sordu: - Babacığım, niçin ağlıyorsun? - Oğlum, dayın Sırri'ye biraz zekât yolladım, almamış. Zaten birkaç gümüştü gönderdiğim. - Buna mı ağlıyorsun? - Evet yavrum. Ağır geldi bu bana. Şöyle ki, bir ömrümü, Allah adamlarının, hem de ihtiyacı varken kabul etmediği şu birkaç gümüş için tükettiğime ağlıyorum. Cüneyd; - Üzülme babacığım, dedi. Ben bu işi hallederim. - Nasıl halledeceksin oğlum? - Kolay babacığım, dedi. Ve o gümüşlerle gidip dayısının kapısını çaldı. Dayısı sordu içeriden: - Kimsiniz? - Ben Cüneydim dayıcığım. Şu gümüşleri lütfen al. Dayısı kapıyı açmadan; - Hayır almam, dedi. - Dayıcığım, adalet edip babama emreden ve ihsan edip seni serbest bırakan Allah için al, dedi. Sordu içeriden: - Babana ne emretti, bana ne ihsan eyledi? - Babama, çok mal ve para verip, zekât vermesini emretmekle adalet eyledi. Seni de fakir yapıp, zekâtı alıp almamakta serbest bırakarak ihsan eyledi. Yedi yaşındaki Cüneyd'in bu cevabı çok hoşuna gitti dayısının. Hemen kapıyı açıp; - Ey yeğenim, gümüşlerden önce seni kabul ettim, dedi ve içeri aldı onu. Gümüşleri kabul etti. Gözlerinden öptü. Ve çok duâlar etti kendisine. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Herkese nasihat et!

Cüneyd-i Bağdâdî "kuddise sirruh", henüz çocuk idi ki, dayısı Sırri Sekati hazretleri Onu yanına alıp hacca gitti. Mescid-i haramda dört yüz âlim toplanmış, şükrün tarifini yapıyorlardı. Bir kenara oturup dinlediler. Dört yüz tarif yapıldıysa da, yine de tam tarifi yapılamamıştı. Sırri Sekati hazretleri, yeğenine; - Kalk Cüneyd, sen de bir tarif yap, dedi. Hazret-i Cüneyd; - Peki dayıcığım, deyip kalktı. Ve yüksek sesle; - Şükür, Allahü teâlânın verdiği nîmetleri, O'nun emrettiği yerde kullanmaktır, dedi. Âlimler, bu tarifi çok beğenip; - Şükrün mânâsı şimdi tamam oldu, dediler. SABAH AKŞAM TÖVBE EDİN Bir gün bu zâtı sevenlerden biri; - Efendim, ölüm zamanında, Azrâil "aleyhisselâm" göründükten sonra tövbe kabul olur mu? diye sordu. Cevabında; - Evet, bu, Allahü teâlânın bu ümmete mahsus bir ihsanıdır, buyurdu. - Öyleyse her gün yerine, öleceğimiz zaman toptan tövbe etsek olmaz mı efendim? Mübarek zât sordu ona: - Senin mesleğin nedir? - Terzilik efendim. - Ne zamandan beri bu işi yapıyorsun? - Yirmi senedir. - Terzilikte en kolay şey nedir? - Kumaş kesmek efendim. - Peki, ölüm ânında kumaş kesebilir misin? - Hayır, bu imkânsız efendim. O zaman kendisine; - Peki, yirmi yıldır yaptığın bir şeyi ölüm ânında yapamazsan, hiç yapmadığın bir şeyi nasıl yapacaksın kardeşim? buyurdu... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İnsanlara vaaz et!"

Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri, Sırri-yi Sekati hazretlerinin derslerinde yetişip büyük İslâm âlimi oldu. Hocası ona; - Ey Cüneyd! İlim meclisi kur da insanlara ilim öğret, buyurdu. Ancak O, kendisini buna lâyık görmüyor; "Ben, nasıl insanlara vaaz ederim?" diyordu. Hocasının bu emrini her gün tehir ederken, bir gece Resûlullahı "aleyhissalâtü vesselâm" gördü rüyasında. Fahr-i kâinat Efendimiz, Ona; - Ey Cüneyd, insanlara nasihat eyle. Senin sayende bozuk halleri düzelir. Bugün herkesin kurtulması için Rabbimiz senin sohbetlerini sebep kıldı, buyurdu. O anda uyandı. Ve heyecanla üstadına gidip rüyayı anlatacaktı ki, hocası kendisine; - Ey Cüneyd, Resûl aleyhisselâm emredince bahânen kalmadı. Artık vaaza başlarsın değil mi? buyurdu. Hürmetle elini öpüp; - Başüstüne hocam, dedi. Ve o gün başladı vaz-ü nasihate. DUÂ ALMAYA BAKIN! Bir gün de cemaatine; - Duâ almaya bakın. İnsanların duâsını almak ganîmettir. Hele ki gariplerin duâsını, buyurdu. Ve ekledi: - Duâ almayan, arzusuna kavuşamaz. Sordular: - Kimlerin duâsını alalım efendim? - Özellikle anne ve babanızın. Anne-babanın evlâdına duâsı, Peygamberin ümmetine duâsı gibidir. Onların duâsını alanın sırtı yere gelmez, buyurdu. Ve ilave etti: - Bedduâsını alanlarsa, dünyada da iflah etmez, âhirette de. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Müminin firasetinden sakınınız!"

Cüneyd-i Bağdâdî "kuddise sirruh", bir gün talebesiyle sohbet ediyordu ki, içeriye bir genç girdi. Ve ön tarafa oturdu. Ancak bu geleni kimse tanımıyordu talebeden. Biraz sonra o genç ayağa kalkıp; - Bir şey sorabilir miyim? dedi. Hazret-i Cüneyd; - Tabii, sor, buyurdu. Genç sordu: - Bir hadîs-i şerîfte mealen; "Müminin firasetinden sakınınız. Zira o, Allah'ın nuruyla bakar" buyuruluyor. Bunun mânâsı nedir acaba? Hazret-i Cüneyd, o gence sertçe bakıp; - Müslüman ol Müslüman! buyurdu. Bu cevap üzerine genç utandı, mahcub oldu. Kalbi, bu velînin muhabbetiyle doldu. Meğer Hristiyanmış. Ve zünnar varmış belinde. Kalbi değişti birden. Şehâdet'i getirip, Müslüman oldu. Onun kerametiyle halas oldu küfürden. NÎMETLER KARŞILIKSIZ Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerine sevdiklerinden biri; - Efendim, hiç ibâdet yapmadan, karşılıksız olarak Allah'ın lütuf ve nîmetlerine kavuşmak mümkün müdür? diye sordu. Cevabında; - Rabbimizden bize gelen nîmetlerin hepsi zaten Onun lütfudur ve hepsi karşılıksızdır, buyurdu. Ve daha açıkladı: - Bizim gibi günahkâr kulların yapacağı ibâdet, O'nun nîmetlerine karşılık olabilir mi? Mümkün değil. Şöyle bitirdi: - İbâdetlerimiz ne kadar çok olursa olsun, yine de O'nun nîmetlerine karşılık olamaz. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Yarım kalan tıraş!..

Bir gün Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerine bazı sevdikleri; - Efendim, bize ihlâs hakkında bir misal verir misiniz? dediler. Şunu anlattı onlara: Mekke'de bulunurken tıraş olmak üzere bir berbere gittim ve; - Allah için şu saçımı düzeltir misin, dedim. O esnada birini tıraş ediyordu ki, o da mevki makam sahibi biriymiş meğer. Ben böyle söyleyince, o kimseye; - Efendi, bir zahmet siz kalkın! dedi. O kalkınca beni oturttu yerine. Adamın tıraşı yarım kalmış, canı da sıkılmıştı. Onu yatıştırmak için; - Kusura bakma beyim. Allah için bir şey istendiğinde o işi yapmak için acele edilir, dedi. Ben kalbimden; "Elime para geçerse, getirip bu berbere hediye edeceğim" diye düşündüm. Ertesi gün, bir kese altın geldi bir yerden. Götürüp, berbere verdim. Ancak kabul etmedi ve; - Kardeşim! Ben sana o iyiliği Allah için yapmıştım. Karşılığını Rabbim kat kat verir, dedi. EN ZOR ŞEY NEDİR? Bir gün de cemaatine: - Dünyada en zor şey nedir, biliyor musunuz? diye sordu. - Bilmiyoruz efendim, dediler. Buyurdu ki: - En zor şey "Peki" demektir. - Neye peki demek efendim? - Tabii ki hak söze. Çünkü nefis, "Peki" demek istemez. Ebû Cehil, Resûlullah Efendimize bir defa "Peki" deseydi, Hazret-i Ömer "radıyallahü teâlâ anh" gibi kıymetli olurdu. Hazret-i Ömer de, eğer "Peki" demeseydi, Ebû Cehil'den daha tehlikeli olurdu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Başka paran var mı?.."

Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri, bir gün talebesiyle sohbet ederken huzuruna zengin biri geldi. Ve bin dirhem gümüş para hediye edip; - İhtiyacınıza harcarsınız, dedi. Büyük velî sordu ona: - Bundan başka paran var mı senin? - Evet, var efendim. - Peki daha çoğalmasını ister misin? - İsterim tabii efendim. - Öyleyse dursun sende. Adam şaşırdı: - Almıyor musunuz yâni? - Hayır. - Neden efendim? - Çünkü sen bu paraya bizden daha çok muhtaçsın. Bizim paramız az ise de daha çoğalmasını istemiyoruz. Ama sen istiyorsun, buyurdu. KENDİNİZİ SEVMEYİN Bir gün de, bazı sevdikleri; - Efendim, kendimizi başkalarına nasıl sevdirebiliriz? diye sordular. Cevabında; - Kendinizi sevmemekle, buyurdu. Ve izah etti: - Kendini seveni başkası sevmez. Kendini sevmeyeni ise herkes sever. Nefsinizi ayaklar altına alacaksınız. Nefsinizden tiksineceksiniz. Bunu başarırsanız, hem Allah sever sizi, hem de insanlar. DÜNYADA EN GÜZEL ŞEY Bir gün de; - Dünyada en güzel şey nedir efendim? diye sordular. Cevaben; - Dünyaya düşkün olmamaktır, buyurdu. - En kıymetli maden nedir efendim? - Altın'dır. - Peki altından kıymetli olan nedir efendim? - Onu başkasına vermektir. 

.Meğer hasta benmişim!.."

Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinin gözünde bir rahatsızlık olmuştu. Hristiyan bir tabip muayene ettikten sonra; - Birkaç gün gözünüze su değdirmeyin, dedi. Hazret-i Cüneyd; - İyi ama, su değdirmeden nasıl abdest alacağım? dedi. - Onu bilemem. Ama bu gözleriniz size lazımsa, hiç su değdirmeyeceksiniz. O, yine abdest alıp, namaza durdu. Sonra da seccadesinin üzerinde uyudu. Uyandığında gözlerindeki ağrının tamamen gitmiş olduğunu fark etti. O esnada gaibden bir ses geldi kulağına. - Ey Cüneyd, sen gözlerini Allah için feda ettin. O da gözlerindeki o ağrıyı giderdi, deniyordu. Tabip, bunu işitince; - Ne yaptın da gözlerin iyileşti? diye sordu. O da, anlattı hadiseyi. O bunu öğrenince, daha çok şaşırıp, Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerine hayran oldu ve îmân edip, küfürden kurtuldu. Sonra da; - Hasta olan, senin gözlerin değil, meğer benim kalbimmiş, dedi. TOPRAK GİBİ OL! Bir gün bazı sevdikleri; - Huzurlu olmanın sırrı nedir efendim? diye sordular. - Halı gibi, toprak gibi olmaktır, buyurdu. Ve daha açıkladı: - Yâni nefsinizi ayaklar altına alacaksınız. Çünkü nefsin her arzusu, insanın aleyhinedir. O, iyilik yapmak istemez. Halıya ve toprağa her gün binlerce insan basar geçer de, onlar yine ses çıkarmaz, şikâyetçi olmazlar, öyle değil mi? - Evet hocam. - İşte huzurlu olmanın yolu budur. Kişiyle değil, işiyle uğraşanlar, huzurlu olurlar. www.gonulsultanlari.com T

.Cüneyd'e sor!.."

Salihlerden biri, bir gece, Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerini gördü rüyasında. Hem de Server-i kâinat'ın "aleyhissalâtü vesselâm" yanında. O esnada bir kişi gelip; - Yâ Resûlallah, size bir şey sorabilir miyim? diye arz etti. Efendimiz "aleyhisselâm", Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerini gösterip; - Cüneyd'e sor ve cevabını al, buyurdu. NİÇİN TEK TEK ATTIN? Bir gün de zengin bir kişi Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerine gelip; - Beni de talebeliğe alın, diye rica etti. Cevaben; - Senin malın mülkün çok. Onları elinden çıkarırsan olur, buyurdu. O zengin; - Peki efendim, dedi. Ve bütün servetini dağıtıp geldi ve; - Az bir altınım kaldı, dedi. Hazret-i Cüneyd; - Git onları da Dicle Nehrine at. Yoksa sohbetimizden istifade edemezsin, buyurdu. Zengin, gidip Dicle'ye attı altınları. Fakat toptan değil de, tek tek attı. Hazret-i Cüneyd: - Niçin toptan atmayıp da, teker teker attın? Demek ki kalbinde hâlâ dünyaya muhabbet var, buyurup kabul etmedi talebeliğe. Sonra tövbe edince, kabul etti. BAŞARININ SIRRI Bir gün bu zâta sordular: - Muvaffak olmanın sırrı nedir efendim? Cevaben; - İki şeydir, buyurdu. Biri, günah işlememek, ikincisi güler yüzlü olmaktır. Eğer işlerimizde muvaffak olamıyorsak, işlediğimiz günahlardandır muhakkak. Çünkü Allahü teâlâ, günah işleyeni muvaffak etmez. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Şeytan niçin kaçıyor?

Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerini tanıyan salih bir kişi, bu zâtın yanına geldiğinde, kalb gözüyle şeytanların hızla uzaklaştığını gördü bu büyük velîden. Fakat kızgın ve öfkeliydi mübarek zât. Kendi kendine; "Şeytan, öfkeli kimselerin yanına gelir biliyordum. Ama şimdi tersi oluyor" diye düşündü. Ve kendisine dönüp; - Ey Cüneyd, insan kızıp öfkelenince, şeytanlar onun yanında toplanır, diye biliyorduk. Lâkin görürüm ki, siz öfkeliyken şeytanlar sizden kaçıyor, neden acaba? diye sordu. Büyük velî; - Doğrudur. Ama bizim öfkemiz Allah içindir. Şeytan, nefsi için öfkelenen insanlara yanaşır, buyurdu. ARKADAŞIN BOZUK Bir gün de, bir genci çağırıp; - Evlâdım, sen iyi bir gençsin. Ama arkadaşların bozuk. Ayrıl onlardan. Kötülükleri sana da bulaşır, buyurdu. Ve sordu o gence: - Sen cüzzam hastalığını bilir misin? - Evet, çok bulaşıcı bir hastalıktır. - İşte cüzzamlı bir hasta ile bir kimse aynı evde, yedi sene kalsalar. Aynı kaptan yeseler, aynı bardaktan içseler, aynı yatakta yatsalar, yine de cüzzam hastalığının bu sağlam adama geçmeme ihtimali vardır. Ama bir evin bir odasında bir kötü insan olsa, onun kötülüğünün diğer odalardaki insanlara bulaşmama ihtimali yoktur. - Birbirlerini görmeseler de mi efendim? - Evet. Görmeseler ve konuşmasalar bile. - Neden böyledir efendim? - Çünkü kötülükler kolay ve çabuk yayılır. Bir sepet üzümden bir teki çürük olsa, bu bir çürük, diğer sağlamları da çürütür. Ama bütün sağlam üzümler, o bir tek çürüğü kurtaramaz. > www.gonulsultanlari.com 

.Yüzü siyah oldu!..

Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerini sevenlerden biri, alışveriş için çarşıya giderken yolda güzel bir kadın görüp, baktıysa da, sonra tövbe etti hemen. Eve gelip de aynaya baktığında, simsiyah gördü yüzünü. Düşününce anladı sebebini. Harama bakmıştı az önce. "Ne yapsam?" diye düşünürken Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerini hatırladı. Kendi kendine; "O, Allahü teâlânın sevgili kuludur. Onu gidip yalvarayım. Benim için istiğfar etsin" diye düşündü. Ancak kendisi Ruhbe'de, o büyük velî ise Bağdat'ta olup, arada hayli mesafe vardı. - Olsun, dedi ve düştü yollara. Günlerce yol gidip Bağdat'a vardı. Evini öğrenip çaldı kapısını. Büyük velî içeriden ismiyle hitâb edip; - Hoş geldin ey filân! Sen, filân gün Ruhbe'de harama bak, biz Bağdat'ta tövbe istiğfar edelim, öyle mi? buyurdu. Ve açtı kapıyı. Oturup sohbet ettiler. Çıkınca aynaya baktı hemen. Yüzü beyaz olmuş ve nurlanmıştı. Zira feyz almıştı bu büyük velîden. SERTLİKLE OLMAZ Bir gün de, sevdiği bir gence; - Evlâdım, insanların kaybettiğini bulmaya çalış, buyurdu. Genç merak etti: - O nedir ki hocam? - Sevgi ve muhabbet'tir. Zira sertlikle bir yere varılamaz. Sert insan, yalnız adamdır. Şahsen ben sert olamıyorum. Kimsenin kusurunu göremiyorum. Onun için karlı havayı çok seviyorum. Genç merak etti: - Neden efendim? - Çünkü kar, bütün kötülükleri, pislikleri örtüyor. Çirkinlikleri göstermiyor. Onun için seviyorum. >

.Allah seni görüyor!.."

Bir gün Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinin huzuruna bir genç gelip; - Efendim, gözlerimi yabancı kadınlara bakmaktan menedemiyorum. Bu hususta bana ne tavsiye edersiniz? diye sordu. Büyük velî cevaben; - Çâresi kolay, buyurdu., Delikanlı sevindi: - Aman hocam o nedir? - Sen o kadına baktığın anda Allahü teâlânın da sana baktığını düşün. Hatta senin o kadını görmenden daha çok Rabbin seni görüyor, bunu hatırından çıkarma! Ve ekledi: - Sen Allah'ı görmesen de, Allah seni görüyor evlâdım. O görürken, hiç günah işlenir mi? Bu söz, çok tesir etti o gence. Tövbe edip, bir daha da bakmadı harama. Zira haramlar çirkin geliyordu artık kendisine. Büyüklerimiz; "Evliyânın sözünde rabbânî tesir vardır" buyurmuşlardır. MÜMİN VERİNCE SEVİNİR Bir gün de sevdiklerine; - Müslüman, almayı değil, vermeyi düşünür. Onu kârlı bilir. Alınca değil, verince sevinir, buyurdu. Ve ekledi: - Böyle olan kimse, eceli geldiğinde rûhunu da kolay verir. Sordular: - Nasıl kolay verir efendim? - Şöyle ki, rûhu, tereyağından kıl çeker gibi çıkar da haberi bile olmaz. Sordular yine: - Ya vermeye alışmayanlar efendim? - Onların işi çok zor. Vermeye alışmadıkları için ruhlarını da zor verirler. Şöyle ki, yaş keçeden diken söker gibi çıkar ruhları. Delikanlı çok iyi anlamıştı meseleyi. Elini öpüp ayrıldı huzurdan. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir defa bile aldatamadı!..

Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri, evliyâ-yı kirâmın büyüklerindendir. Bir gün şeytan, hizmetçi kılığında bu zâtın huzuruna gelerek; - Efendim, kabul ederseniz, hizmetinizle şeferlenmek istiyorum. Dünyada tek dileğim budur, dedi. Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri; - Peki, olur, buyurdu. Şeytan bu cevabı alınca çok sevinip yalandan hizmete başladı hemen o gün. Yirmi sene hizmet etti. Maksadı, bir defa olsun aldatabilmekti bu Allah dostu'nu. Bir vesvese verebilmekti. Ama muvaffak olamadı. Ümidini kesince, huzuruna gelip; - Ey üstadım, beni tanır mısınız? diye sordu. Cevaben; - Tanımaz mıyım ey mel'un, bana ilk geldiğin gün tanımıştım, buyurdu. Şeytan; - Ey Cüneyd, ben senin gibi yüksek dereceye kavuşan bir kimse görmedim, deyince; - Def ol git ey mel'un! Beni, ucb'a ve kibre mi sürmek istiyorsun? buyurdu. O anda uzaklaştı yanından. Korkusundan, bir daha Ona yaklaşamadı. HAYAT, HAYÂLDİR... Bir gün de, sevdiği bir gence; - Evlâdım, hayat, hayâldir, buyurdu. Nasıl yaşarsak öyle ölürüz. Dün öldü. Yarın doğmadı. O halde bugünü değerlendir. Yoksa; "Sonra yaparım diyenler helak oldu" hadîs-i şerîfine dahil olursun. Delikanlı sordu: - Hocam ben her şeye kızıyorum, ne yapayım? Büyük velî cevaben, - Ölümü düşün! O zaman kızmazsın, buyurdu. Ve ekledi: - Ölüm, en iyi nasihatçidir. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Ben artık oldum!.."

Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinin bir talebesi, bir gün şeytanın vesvesesine aldanarak; "Ben artık kemale geldim. Sohbete gitmesem de olur" diye düşündü kendi kendine. Ve gelmedi sohbete. O gece, şeytani bir rüya gördü. Şöyle ki; yeşillikler içinde geziniyor, leziz yemekler yiyip, serin şerbetler içiyordu. Uyanıp, "Cennete girdim" diye tabir etti bu rüyayı. İyice inanmıştı kemale geldiğine. Ancak Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri, onu bu şeytani halden kurtarmak için ziyaretine geldi o gün. Sohbet esnasında; - Rüyada bir daha Cennete girersen, "Lâ havle" duâsını oku, buyurdu. Genç o gece rüyada yine Cennete girdi ve "Lâ havle" duâsını okudu hemen. O anda o yeşillikler kaybolup, "pis bir çöplük" içinde buldu kendisini. Ve uyandı. O hallerinin "şeytani" olduğunu anladı. Tövbe edip koştu hocasının huzuruna. Büyük velî ona sevgiyle bakıp; - Evlâdım, her Müslüman bir mürşid-i kâmile muhtaçtır. Mürşidi olmayana şeytan musallat olur, buyurdu. ÖNCE DÎNİNİ ÖĞRET! Bir gün de, bir komşusu bu zâta gelip; - Efendim, çocuklarımız var. Onlar için ne yapabilirim? diye sordu. Cevaben; - Önce İslâmiyeti öğret. Sonra da namaz kılmanın önemini anlat ve mutlaka kıldır, buyurdu. - İstikballerini düşünmeyeyim mi efendim? - Tabii düşün. Ama çocuğun istikbalini temin etmek, önce "iyi bir Müslüman" olmasıyla mümkündür. - Ya dünya kazancı efendim? - O da lazım. Ama dünya malı da, ancak "iyi bir Müslüman" olmak şartıyla işe yarar. > www.gonulsultanlari.com

.İftira attılar bu velîye

Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerini, bazı kötü niyetli kimseler, zamanın halîfesine şikâyet ettiler bir gün. - Yanında binlerce insan var. Yakında fitne ve karışıklık çıkarabilir, dediler. Hatta daha ileri gidip; - Kadınlarla da ilgisi var, deyip çirkin iftiralar attılar kendisine. Halîfe, bu sözlerin tesirinde kalmıştı. "Gerçekten öyle midir?" diye şüphelendi bir an için. Genç ve güzel bir cariyesi vardı. Onu yanına çağırıp; - Üzerine ilgi çekici bir elbise giy ve iyice süslenerek Cüneyd'in evine git. O, kapıya çıkınca, cilve yaparak; "Kötü niyetli kimseler beni rahatsız ediyorlar. Hiç kimsem yok. Kabul ederseniz, günlerimi yanınızda ibâdet ve taatle geçirmek istiyorum" de diye tembih etti. Cariye; - Peki efendim, dedi. Süslenip, bir hizmetçi refakatinde geldi bu zâtın hânesine. Ve söyledi aynen bu sözleri. Hem de cilvelî bir eda ile. Ancak mübarek zât hiç bakmadı cariyeye. Gözlerini kapayıp aşk-ı ilâhî ile "Allaah!" diye feryad etti gayri ihtiyari. Cariye, düşüp öldü korkudan. Hizmetçi geri gelip, bu hâli haber verdi halîfeye. Halîfe çok üzülüp, ziyaretine geldi bu büyük velînin ve; - Cariyeyi nasıl öldürdün? diye sordu. Cevaben; - Ey halîfe, senin Müslümanlara merhametin bu mudur? Benim, kırk yıldır uğraşarak öldürdüğüm nefs-i emmaremi yeniden canlandırıp diriltmek mi istiyorsun? buyurdu Ve ilave etti: - Ben senin cariyeni görmedim bile. Sadece Allah! dedim, o kadar. Halîfe mahcup oldu. Ve özür diledi bu büyük velîden... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.İmtihan etmek istedi, ama...

Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinin sohbetine devam eden bir kimse, bir ara şüpheye düştü bu velî hakkında. "Gerçekten velî midir?" diyordu kendi kendine. Ve imtihana karar verdi bu Allah dostu'nu. Huzuruna gelip İslâmiyetten bir şey sordu. "Bakalım bilecek mi?" diyordu içinden. Ancak büyük velî; - Bizi imtihan edeceğine, keşke kendini imtihan etseydin. İnsan, kendi ayıp ve kusurunu görebilse, başkasının kusurunu görmeye vakit bulamaz, buyurdu. Ve ekledi: - Sen bizi imtihan etmekle yolumuzdan ayrıldın. Nereye gideceksen, çık git aramızdan! O anda, simsiyah oldu adamın yüzü. Yaptığı hatâyı anladıysa da, iş işten geçmişti artık. Zira kırılmıştı ona o büyük zât. Bir Allah adamı'nın kalbini kıranın iflah olmayacağını iyi biliyordu halbuki. Çok pişman olup, tövbe istiğfar etti. Gidip, Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinden af diledi. O, merhamet edip affedince, simsiyah olan yüzü beyaz oldu yine. RÛHUN GIDASI NEDİR? Bir gün de sohbetinde; - Bedenimiz, topraktan yaratıldığı için, onun gıdası topraktan çıkan şeylerdir, buyurdu. Ama ruh, nûrânî bir varlıktır. Bedenin gıdasından tad almaz. Sordular: - Ruh neden tad alır efendim? - Mânevî şeylerden. - Onlar nelerdir efendim? - Önce îmân etmek'tir. Sonra namaz'dır, oruç'tur, Evliyâ sohbeti'dir. Sonra İslâmiyeti öğrenmek ve Kur'ân-ı kerîm okumak'tır. Gıdası verilmezse ruh ölür. - Rûhun ölmesi ne demektir efendim? - Kâfir olmasıdır maazallah. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Niçin çok seviyordu?

Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri, talebesi içinden birini çok seviyordu. Diğerlerinden çok sonra dergâha gelmiş olsa da, hocasının gönlüne girmeyi başarmıştı o talebe. Ancak diğer talebeler onu çekemiyor, "Hocamız niçin onu daha çok seviyor?" diye merak ediyorlardı. Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerine malum oldu bu hâl. Bu bilmeceyi çözmek için, bir gün imtihan etti bütün talebesini. Şöyle ki; Her birinin eline bir kuş verip; - Bunu, hiç kimsenin görmediği bir yerde kesip geliniz! buyurdu. Talebeler; - Başüstüne efendim, dediler. Ve her biri tenha bir yer bulup, orada kuşlarını kesip geldiler hemen. Yalnız biri hariç. O çok sevdiği talebesi, kesmeden getirmişti kuşunu. Büyük velî; - Sen niçin kesmeden getirdin? diye sordu ona. O yeni talebe; - Kimsenin görmediği bir yer bulamadım efendim, dedi edeble. Öbür talebeler sevindiler bu cevaba. "Hocamızın emrini dinlemedi" şeklinde yorumladılar zira. Hazret-i Cüneyd döndü o gence: - Bir daha söyle oğlum, niçin kesmeden getirdiğini. - Kimsenin görmediği bir yer bulamadım da onun için hocam. - Neden bulamadın? Arkadaşların bulmuşlar. Delikanlı; - Allahü teâlânın görmediği hiçbir yer yoktur efendim. O, her yeri görüyor, dedi. Talebeler o zaman anladılar yanıldıklarını. Mahcup vaziyette önlerine baktılar. Utançlarından terlediler hatta. Ve o gün teslim ettiler hakikati. Ve haset etmekten vazgeçtiler. > 

."Nefsin ilacı nedir?.."

Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerine bir gün biri gelerek; - Efendim, nefsin yola gelmesi için kesin ilaç nedir? diye sordu. Cevaben; - Bunun kesin ilacı, hiçbir isteğini yapmamak, ne derse, tersini yapmaktır. Çünkü nefis ahmak olup, her arzusu, kendi aleyhinedir. Hatta nefis bir canavardır, asla doymaz, buyurdu. Bu cevap, hoşuna gitti adamın. Teşekkür edip ayrıldı. Giderken de kendi kendine; "İşte ey ahmak nefsim, sen de duydun. Sana kaç defa söylerdim de, inanmazdın. İşte bak aynı cevabı verdi bu büyük velî de. Bizzat Ondan işitmen için getirdim seni buraya" diye söyleniyordu. ÖYLESİNİ BULAMAZSIN Bir gün de, biri gelip; - Bu devirde arkadaşlık yok, güzel ilişkiler kalmadı, diye dert yandı bu zâta. Büyük velî; - Kardeşim, derdini paylaşacak arkadaş ararsan, tabii bulamazsın. Ama sıkıntısını gidermek istediğin, derdini dinleyip teselli edeceğin bir arkadaş arıyorsan, böylesi çoktur, buyurdu. İSLÂM AHLÂKI NEDİR? Bir gün de; - İslâm ahlâkı nedir efendim? diye sordular. Cevabında - İslâm ahlâkı, kimseye yük olmamak ve herkesin yükünü çekmektir, buyurdu. - Bazısının yanına rahat gidemiyoruz efendim, dediler. - Çok fena, buyurdu. "Falancaya işim düşmektense, kalsın" dedirten kimse mahvolmuştur. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Rızkımızı arıyoruz..."

Bir gün bazı kimseler Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerine gelerek; - Biz, gezerek rızkımızı arıyoruz, dediler. Onlara cevaben; - Rızkınızın nerede olduğunu biliyorsanız, orada arayınız, buyurdu. - Rabbimizden bekliyoruz efendim. Bakalım ne vakit gelip bizi bulacak? - Unutmuş sanıyorsanız, hatırlatınız. - Unutmamıştır ama, ne vakit gönderecek diye tevekkül edip bekliyoruz efendim. - İmtihan ederek, deneyerek Allahü teâlâya tevekkül etmek olmaz. Zira bu, îmânda şüphe bulunduğunu gösterir. Sordular: - Öyleyse bize ne tavsiye edersiniz efendim? - Rızık için, hiç şüphe etmeyin. Zira cenâb-ı Hak rızkınıza kefildir. Az gayretle o rızık ayağınıza gelir. O emrettiği için çalışın, ama gelen rızkı, bu çalışmanızdan bilmeyin, buyurdu. Ve ilave etti: - Rızık için güvenin Rabbinize. Çünkü O, buna söz vermiştir, elbette gönderir. BU ÖMÜR FIRSATTIR Bir gün de sohbetinde; - Bu ömür bir fırsattır. Onu, en iyi şeyle değerlendirmelidir, buyurdu. Ve ekledi: - Bu dünyanın bir saati, ibâdet bakımından âhiretin bin yıllık zamanından iyidir. Sordular: - Neden efendim? - Çünkü bu bir saatte, iyi iş ve ibâdet yapılarak "ebedî saâdet" kazanılabilir. Halbuki kıyametin binlerle senesinde hiçbir iş yapılamaz, buyurdu. Ve ekledi: - İnsanın en kıymetli sermayesi, ömrüdür. Onu boşa geçiren, çok pişman olur âhirette. www.gonulsultanlari.com T

.Endişeli görünüyordu!..

Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinin vefatı iyice yaklaşmıştı ki, o hâlinde bile devamlı Kur'ân-ı kerîm okuyor, bir hatmi bitirip, diğerine başlıyordu. Sevdikleri; - Efendim, çok hastasınız, kendinizi bu kadar yormasanız, dediler. Cevaben; - Şu anda benden fazla sevaba muhtaç olan kim vardır? Zira sonsuz bir yolculuğa çıkıyorum. Ben okumayayım da, kim okusun? buyurdu Vefatı daha da yaklaştı. Endişeli ve üzgün görünüyordu. Talebeleri; - Efendim, bizler zât-ı âlinizin şefaatini düşünüp ümitleniyorduk. Ama sizin bu endişeli hâliniz yüreğimizi yakıyor, dediler. Gözlerini açarak; - Nasıl endişeli olmayayım. Yetmiş senedir bütün kazandıklarımı, karşımda bir kıl ile asılmış görüyorum, buyurdu. Ve ekledi: - Bir tüy, az bir rüzgâr ile nasıl sallanırsa, amellerimin hâli de öyledir işte. Sanki bir rüzgâr sallıyor amelimi. Ama bu, "kabul yeli" midir, yoksa "red yeli" mi? Bilmiyorum. Şöyle bitirdi: - Bir kul, akıbetinin ne olacağını bilmezse, onun korkmaktan başka ne işi olur? NASIL DUÂ EDİLİR? Bir gün de bu zâta gelerek; - Efendim, velîleri vesile ederek duâ edilir mi? diye sordular. Cevabında; - Edilir, ama bir şartla, buyurdu. Onları vesile ederek bir şeylere kavuşursak, bunları o evliyâdan değil, Allah'tan bileceğiz. Çünkü her iyiliği yaptıran, gönderen, yalnız O'dur. - Ya evliyâlar hocam? - Onlar âciz kuldur. Bir şey yaratamazlar. Lâkin Allahü teâlâ onları çok sevdiği için, onların hatırına istenilen şeyi verir... www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Kendini yorma!

Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinin cenazesini yıkayan kişi, suyu, bu zâtın gözlerinin içine ulaştırmak için çok uğraştıysa da başaramadı. Zira açmıyordu gözlerini. O sırada bir ses duydu gaibden: - Ey kişi, kendini yorma. O gözler, Allah'ın aşkı ile kapanmıştır ki, Rabbinin didarını görmeden açılmazlar! diyordu. Mübarek cenazesi yıkandı, kefenlendi. Ve namazı kılınıp defnedildi. Sevdiklerinden biri Onu rüyada görüp; - Münker ve Nekir'e ne cevap verdin? diye sordu. Buyurdu ki: Münker-Nekir melekleri kabrime gelip; - Rabbin kim dînin nedir? diye sordular. Onlara dedim ki: Hak teâlâ, kalu-belâ'da benim rûhuma; - Ben sizin Rabbiniz değil miyim? diye sormuştu. Ben de cevap olarak; - Evet yâ Rabbî, elbette sen bizim Rabbimizsin, demiştim. Sonra onlara dönüp; - Şimdi, tekrar niçin soruyorsunuz? dedim. Melekler birbirine bakıp; - Doğru diyor, dediler. Ve mezarı terk ettiler. DÜNYA İÇİN ÇALIŞMAK Bir gün de genç biri bu zâta gelip; - Bir şey sorabilir miyim? dedi. - Tabii evlâdım, sor, buyurdu. - Dünya için çalışmak günah mıdır efendim? - Hayır. Bilakis helâl lokma yemek için çalışmak ibâdettir. Delikanlı şaşırdı: - Dünya malı kötü değil mi yâni efendim? - Hayır, mal kötü değildir. - Kötü olan nedir peki efendim? - Kötü olan, mal sevgisini kalbe sokmaktır evlâdım.

.Niçin el açıp dileniyor?

Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri anlatıyor: Bir cuma namazını kılıp çıkmıştım camiden. Baktım, kapıda bir dilenci dikilmiş, camiden çıkanlardan sadaka istiyordu. Onu böyle görünce; "Niçin çalışmıyor da herkese avuç açıp dileniyor" diye geçirdim kalbimden. Sonra eve geldim. O gece bir rüya gördüm. Şöyle ki, biri önüme bir tabak koyup; - Haydi, bundan ye! dedi. Baktım, ölü eti var tabağın içinde. Hayret içerisinde, - Bu, bir ölü eti, nasıl yenir? dedim. - Dün bu etten yemiştin, şimdi niçin yemek istemiyorsun? dedi. O anda uyandım. Dünkü hadiseyi düşününce anladım hatâmı. Zira o dilenen kimse hakkında su-i zanda bulunmuştum. "Keşke öyle düşünmeseydim" dedim kendi kendime. Özür dilemem lazımdı ondan. O fakiri bulmak için acele çıktım evden. Baktım, Dicle'nin kenarında oturmuş, yerlerden topladığı tereleri yiyordu. Beni görünce; - Şimdi tövbe ettin mi? Kalbini o fikirden temizleyebildin mi? dedi. - Evet, dedim. Hakkını helâl eyle. - Helâl olsun, dedi. Ve kayboldu gözden. Bu hatâmı hiç unutamıyorum. TEVÂZU NEDİR? Bir gün de, bu zâta; - Tevâzu nedir efendim? diye sordular. Cevaben; - Merhamet ve şefkat kanatlarını gererek, Allah'ın kullarını her türlü zarardan korumaktır, buyurdu. Ve ilave etti: - Tevâzu, her Allah'ın kuluna acımak, herkese merhametli ve yumuşak davranmaktır. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Her duâsı kabul olurdu

Sehl bin Abdullah-ı Tüsteri hazretleri, evliyânın büyüklerindendir. Nefsiyle olan riyazetleri meşhurdur. O kadar ibâdet ve taat ederdi ki, hayvanlar bile itaat ederlerdi Ona. Yanına vahşi hayvanlar gelir, sessiz ve sâkin olarak oturur, hiç zarar vermezlerdi. Hak teâlâ indinde, duâsı makbuldü. Herkes bunu bilir ve gelip duâ isterlerdi kendisinden. Hasta olan birine duâ etseydi, ânında şifâya kavuşurdu. Kendinin bazı hastalıkları olsa da, O, bunları dert değil, "büyük nîmet" bilir, hatta şifâ için duâ bile etmezdi. NİÇİN DUÂ ETMİYORSUNUZ? Bir gün yakınları; - Efendim, hastalar sizin müstecap duânızla şifâya kavuşuyor. Sizin de iki mühim hastalığınız var. Siz niçin kendinize duâ etmiyorsunuz? dediler. Cevabında; - Onlar hastalıklarından kurtulmak istiyorlar ve kurtuluyorlar, buyurdu. - Ya siz efendim? dediler. - Ben hastalıklarımı dert değil, nîmet biliyorum. Çünkü Rabbim gönderiyor. İnsan, içinde bulunduğu nîmetten kurtulmak ister mi? buyurdu. Ve ilave etti: - Ben bunlara sabredip şükrettikçe, nice yüksek makamlara yükseltti beni Rabbim. DÜNYADA EN TATLI ŞEY Bir gün de; - Dünyada en tatlı şey nedir efendim? diye sordular bu zâta. - En tatlı şey, çile çekmektir, buyurdu. Şaşırdılar: - Nasıl olur hocam? - Evet, bu dünyanın tadı, çile çekmektir. Müslüman, zevk alır çileden, haz duyar. Hem sonra çilekeş olan, başarılı olur. Çile çekmeden hiçbir başarı sağlanamaz. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Zindanlar dolu iken

Şehrin vâlisi hasta olmuş, hiçbir doktor çâre bulamıyordu ki, en son Sehl-i Tüsteri hazretlerini tavsiye edip; - O size bir duâ etse, şifâya kavuşursunuz, dediler. Vâli Onu çağırtıp; - Bana bir duâ etseniz de şu hastalığımdan kurtulsam, diye rica etti. Cevaben; - Zindanlarda nice mazlum kimseler varken benim duâlarım sana tesir etmez, buyurdu. Vâli; - Öyleyse hepsini affettim, dedi. Ve emir verip, ne kadar mahkum varsa hepsini çıkarttı zindandan. O zaman Sehl-i Tüsteri hazretleri ellerini açıp; - Yâ ilâhî! Bu vâlinin ne hastalığı varsa, şifâ ihsan eyle! diye yalvardı. Ellerini yüzüne sürerken vâlinin hastalığından eser kalmadı vücudunda. Çok teşekkür edip, bir kese altın hediye etti kendisine. Ancak O kabul etmedi. Orada, bazısının kalbine; "Keşke alıp da şehrin fakirlerine verseydi" diye bir düşünce geldi. Bunu anlayıp çakıl taşlarına bir nazar etti. Taşlar, "altın" oldu o anda. Öyle düşünenler çok utandılar. CENNETTE KÖŞK İSTER MİSİN? Bu zât, bir gün sevdiği birine; - Cennette bir köşke sahip olmak ister misin? diye sordu. Adamcağız; - Tabii efendim çok isterim, dedi. - Öyleyse haklı olduğun halde haksızlığı kabul edip, "Sen haklısın!" de karşı tarafa. - Böyle diyene köşk mü verilecek? - Evet. Bunu Peygamberimiz haber veriyor ve "Kefili de benim" buyuruyor. - Bu, bir defaya mı mahsus efendim? - Hayır, her "Sen haklısın" deyişte ayrı bir köşk verilecektir. 

.Üstada saygı

Sehl bin Abdullah-ı Tüsteri hazretleri, asrının bir teki olup, üstadı olan Zünnun-i Mısri hazretlerine karşı çok edebliydi. Şöyle ki; O hayatta iken dînî bir konuda ağzını açmadı. Kendisine bir sual sorsalardı, üstadına edebinden cevap vermezdi. Ama bir gün; - Kardeşlerim! Dînî bir suâliniz varsa sorun, cevap vereyim, buyurdu yakınlarına. Onlar çok şaşırıp; - Hayırdır efendim, yılardır dînî konularda hiç konuşmazdınız. Hikmeti nedir ki şimdi istediğinizi sorun diyorsunuz? dediler. Cevaben; - İnsanın hocası hayattayken dinden konuşması, edebe aykırıdır, buyurdu. Araştırdılar. Aynı gün hocasının vefat ettiğini öğrendiler. Ömrünün sonlarında hasta oldu. Öyle ki, eli ve ayakları hareket etmiyordu. Ancak günde beş defa, namaz vakitlerinde âzâlarına kuvvet gelir, namazlarını ayakta kılardı yine. RÛHUNUZUN KATİLİ OLMAYIN Bir gün sevdikleriyle sohbet ediyordu ki; - Rûhunuzun katili olmayın! Bilakis onu besleyin, buyurdu. Sordular: - Ruh nasıl beslenir ki efendim? Bu suale, sualle cevap verdi: - Her gün, üç öğün yemek yiyoruz değil mi? - Evet efendim. - Yemezsek ne olur? - Hasta oluruz efendim. - Daha da yemezsek? - Ölürüz. O zaman; - İşte bedenimizin ölmemesi için nasıl gıdaya ihtiyaç varsa, rûhumuzun da ölmemesi için gıdaya ihtiyacı vardır, buyurdu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bak ey nefsim!

Sehl bin Abdullah Tüsteri hazretlerinin gençliğinde, annesinden çok mal kalmıştı kendisine. Tamamını şehrin fakirlerine dağıttı. Kimde ne alacağı varsa, onlara bağışlayıp hakkını helâl etti her birine. Sonra Kâbe'yi tavaf için yollara düştü. Kendi kendine; "Ey nefsim, dünya ile işin kalmadı. İflas ettin. Sana, bundan sonra âhiret lazım. Sakın dünyalık bir şey isteme benden. İstesen de vermeyeceğim" dedi. Sonra Kûfe'ye vardı. O gün balık ekmek istedi canı. Ama yapmadı nefsinin bu arzusunu. Az ileride bir un değirmeni ve etrafında dönen bir dolap beygirini görüp, yanaştı değirmenciye: - Şu dönen beygir için ne ücret ödüyorsun? - İki dirhem. - Ben bu işi bir dirheme yaparım, dedi. Adam; - Peki yap, deyince, geçti atın yerine. O gün akşama kadar, su çekti değirmene. Akşam bir dirhem ücretini alınca, nefsinin istediği balık ekmekten aldı ve; - Bak ey nefsim, istediğin oldu. Sen de Hak teâlâ'ya ibâdet yapacaksın. Benden günah bir şey isteme sakın, zira kavuşamazsın, dedi. İMAN NEDİR? Bir gün de bazı sevdikleri; - Îmân nedir efendim? diye sordular. Cevabında; - Îmân, Peygamber Efendimizden gelen haberlere, Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiği gibi inanmak ve inandığını söylemektir, buyurdu. Sordular yine: - Îmân artar ve azalır mı efendim? - İmâm-ı âzam hazretleri, "Îmân, kalbin tasdik etmesi, kabul etmesi, inanması demektir ki, inanmanın azı çoğu olmaz" buyururuyor. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Rabbim beni görüyor

Sehl bin Abdullah-ı Tüsteri hazretleri, üç dört yaşlarında iken bir rüya gördü. Şöyle ki; Arş-ı âlâ altında secdeye kapanmış, duâ ediyordu. Rüyasını dayısına söylediğinde; - Bunu kimseye söyleme, buyurdu. Evliyâdan bir zattı dayısı. - Evlâdım, her gece yatağına yattığında, üç defa; "Rabbim hep benimledir, beni her an görüyor, sesimi işitiyor, kalbimden geçeni biliyor" de, sonra uyu, buyurdu. - Peki dayıcığım, dedi. Ve her gece yatarken bu cümleleri söyler, sonra uyurdu. Bu, birkaç sene devam etti. Kendisi anlatıyor: Çocuk yaşımda söylediğim bu cümlelerin mânâları, kalbime tesir etti. Ve çok iyi anladım ki, Rabbim, daima benimledir. Bu düşünce, günah işlememe mani oldu. Ve çok iyi öğrendim ki, Rabbim beni hep görmektedir. Bu da O'ndan hayâ etmeme sebep oldu. Yine bildim ki, Rabbim her sözümü işitiyor. Bu da, çirkin söz söylememe mani oldu. Bütün bunlar, içime öyle işledi ki, günahlar çirkin ve iğrenç gelmeye başladı bana artık. DÜNYA ÇİLE YERİDİR Bir gün de sevdiklerine; - Dünya, üzüntü ve sıkıntı yeridir. Müslüman, bu dünyada anne karnındaki çocuğa benzer, buyurdu. Ve izah etti: - Bebek dünyaya gelince nasıl rahatlarsa, mümin de ölünce Rabbinin nîmetlerine kavuşur ve rahatlar. Hatta bir pişmanlık duyar. - Ne pişmanlığı efendim? dediler. - Keşke daha fazla ibâdet etseydim. Allah yolunda daha çok yorulup, daha fazla sıkıntı çekseydim, der. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir kalpte îmân varsa...

Sehl bin Abdullah-ı Tüsteri hazretleri, bir gün sohbetinde; - Bir kimsenin kalbinde hakiki îmân varsa, o kişi Rabbine karşı gelip de günah işleyemez, buyurdu. Ve ekledi: - Mesela kul hakkını bilen ve bunu düşünen bir Müslüman, ayağını uzatıp da rahat rahat yatamaz. Şöyle devam etti: - Îmânın, bir sureti vardır, bir de hakikati. Her Müslümanda îmânın sureti bulunur. Nitekim Hak teâlâ Kur'ân-ı kerîminde mealen; (Ey îmân edenler, îmân ediniz!) buyuruyor. Yâni Allahü teâlâ mealen; "Ey îmânın suretini edinen Müslümanlar, farzları yaparak ve haramlardan kaçınarak îmânın hakikatine kavuşunuz!" buyuruyor. SOBAYI GÖRÜNCE Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, hakiki îmân eden bir mümin, günah işleyip de Rabbine isyan edemez, buyurdu. Ve ekledi: - Çünkü o, gece gündüz âhiretini düşünür. Sobayı görünce; Cehennem'i hatırlar. Her günahı ateş bilir. Başkası günah işlese, onun kalbi yanar. Ölümü asla unutmaz. İKİ GÜZEL İYİLİK Bir gün de sevdiklerine; - Size, iyiliklerden en güzel iki tanesini söyleyeyim mi? diye sordu. - Seviniriz efendim, dediler. - İyiliklerin birincisi, Allahü teâlâya dosdoğru bir îmân, öbürü, insanlara iyilik etmektir, buyurdu. - Kimlere iyilik edelim hocam? - Önce anneye, babaya ve hocaya. Sonra aile efradına, akrabaya, arkadaşlara, daha sonra da yakından uzağa doğdu herkese. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bedbahtlık alameti

Sehl bin Abdullah-ı Tüsteri hazretleri, üstadına teslimiyetiyle meşhurdur. Bir kimse anlatıyor: Basra'da iken Sehl-i Tüsteri hazretlerine rastladım bir gün. Baktım, parmağını bir bezle sarmıştı. - Geçmiş olsun, dedim. Ağrıyor mu? - Hayır, buyurdu. - Niçin sardınız öyleyse? Cevap vermedi. Merak etmiştim doğrusu. Sonra oradan ayrılıp Mısır'a gittim. Hazret-i Sehl'in hocası Zünnun-ı Mısri hazretlerine rastladım orada da. Baktım, Onun da parmağı sarılıydı. - Geçmiş olsun, dedim. Ne oldu? - Parmağım ağrıyor. İlaç koyup sardım, buyurdu. - Allah şifâ versin, dedim. Hazret-i Sehl'in durumunu o zaman iyi anladım. Hocasına uymak için sarmıştı parmağını. NEFSİN GIDASI NEDİR? Bir gün nefisten bahsederken; - Nefsin gıdası nedir, biliyor musunuz? diye sordu cemaatine. - Bilmiyoruz, nedir efendim? dediler. Cevaben; - Haram ve günahlardır. Ama nefis doymaz. İstedikçe daha azar. Azdıkça daha ister, buyurdu. Ve sordu onlara: - Nefsini azdıran kimse rahat eder mi? - Etmez tabii hocam, dediler. - Öyleyse kesin gıdasını. Günah işlemeyin! buyurdu. Ve sordu yine: - Şeytan, insanı hangi hallerde kolay aldatır, biliyor musunuz? - Bilmiyoruz efendim? - İki yerde aldatır ve küfre sokar. Bunlardan biri öfke, diğeri şehvettir. Çünkü bu iki halde akıl örtülür. İnsan doğru karar veremez, buyurdu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Takvâ kuşu

Sehl-i Tüsteri hazretleri anlatıyor: Bir gece rüya gördüm. Bütün insanlar, büyük bir meydanda toplanmışlardı. - Niçin toplandınız? diye sordum. Cevaben; - Kıyamet koptu, dediler. O ara bir kuş gördüm. Uçarak geldi ve mahşer ehlinden bazısını kanatları üzerine alarak Cennete götürdü. "Bu, ne kuşudur?" diye merak ettim. O sırada, bir kâğıt peyda oldu havada. Uzanıp aldım. Üzerinde, "Bu kuş, takvâ kuşudur" yazıyordu. Kendi kendime; "Dünyada haramlardan kaçanlara ne mutlu" dedim. Zira insanlar mahşer meydanında sıkıntıdan kıvranırken, onlar, sevinç içinde Cennet'e uçmuşlardı. İSLAMİYET İLAÇ GİBİDİR Bir gün de bazı gençlere; - Allahü teâlânın emirleri, ilaç gibidir. Kim kullanırsa fayda görür, buyurdu. Ve sordu onlara: - Başı ağrıyan, ilaç kullanırsa, Allah'ın izniyle şifâ bulur, değil mi? - Evet hocam, dediler. - Bu kimse ister Müslüman olsun, ister kâfir, fark eder mi? - Etmez efendim. - İşte İslâmiyetin emir ve yasakları da böyledir, buyurdu. Kim uyarsa, rahat eder. KİTAP OKUSUNLAR! Bir gün de sevdiklerine; - Bir zaman gelecek, dünyada hakiki evliyâ, gerçek mürşit kalmayacak, buyurdu. - O zamanki insanlara ne tavsiye edersiniz efendim? dediler. - Mutlaka bir İslâm âlimi'nin, bir evliyâ zâtın kitabını okusunlar. O büyüklerin kitaplarının okunduğu yere rahmet yağar, bereket iner, buyurdu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bedbahtlık alameti

Bir gün bazı sevdikleri, Sehl bin Abdullah Tüsteri hazretlerine; - Bedbaht olmanın alameti nedir efendim? diye sordular. Cevaben; - İlmi olup da, amel yapmamak ve ameli olup da, ihlâsı olmamaktır, buyurdu. Ve ekledi: - Üçüncü alameti ise bir velî sohbetine kavuşamamaktır. Zira bir Allah adamını, bir evliyâ zâtı tanımamak veya Onu görüp de hüsnü kabul görmemek, kötü bahtlı olmanın en büyük nişanıdır. YILANDAN KAÇMIYORDU Bir gün, bir kimse Sehl bin Abdullah-ı Tüsteri hazretlerini ziyarete geldi. İçeri adım atmıştı ki, birden geri kaçtı. Zira koca bir yılan vardı odanın ortasında. O geri giderken hazret-i Sehl sordu: - Niçin girmiyorsun? - Yılan! dedi adamcağız. Ben böyle büyük ve korkunç yılan görmedim ömrümde; Buyurdu ki: - Mezardaki yılanlar daha korkunç ve bundan çok daha iridir kardeşim. Bugün bu yılandan korkarsak, mezarda ne yapacağız? Sonra o yılanı tutup attı öbür odaya. Adam bunu görünce korkusu gitti. Ve gelip oturdu büyük velînin yanında. PİŞMAN OLMAMAK İÇİN Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, sağlıkla ve salih amelle geçen ömür, çok büyük bir nîmettir, buyurdu. Ve ekledi: - Bir Allah söylemekle, bir iyilik, bir ihsan yapmakla belki âhirette kurtuluruz. Yarın ruz-i mahşerde pişman olmamak için, bu gün iyi ameller işleyelim. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Gayri müslimdi ama...

Bir gün Sehl bin Abdullah Tüsteri hazretleri, talebeleriyle bir yere giderlerken bir gayri müslim kişiye rastladılar yolda. Büyük velî, onu talebelerine gösterip; - Şu kimse ileride Müslüman olabilir, buyurdu. Ve devam ettiler yollarına. Aradan uzun yıllar geçti. Hatta Sehl-i Tüsteri hazretleri göç etti bu dünyadan. Talebesinden biri, bu velînin kabrini ziyarete gidiyordu ki, yolda bu gayri müslim kişiye rastladı yine. Hocasının sözünü hatırlamıştı. Adama yaklaşıp; - Size bir şey söyleyeceğim, dedi. - Buyurun, sizi dinliyorum. - Hocam Sehl-i Tüsteri hazretleri, sizin hakkınızda, "Bu kişi ileride Müslüman olabilir" buyurmuştu. Sizi görünce hatırladım, dedi. Adam heyecanlandı: - Benim için mi söyledi bu sözü? - Evet. - Ne zaman söylemişti? - Seneler evvel. Adam çok duygulandı. Biraz düşündükten sonra; - Sen nereye gidiyorsun? diye sordu. - Hocamın kabrini ziyarete gidiyorum. - Ben de geliyorum. Birlikte gidelim. Eğer aynı sözleri kendisinden de duyarsam, Müslüman olacağım, dedi. Ve kabre gidip oturdular. Büyük velî, kabrinden; - Ey filân! diye ismiyle hitâb etti o kimseye. Adam şaşkın bir vaziyette; - Buyurun efendim, dedi. Büyük velî, - Evet, ben senin hakkında; "Bu kişi ileride Müslüman olabilir" demiştim. Haydi, Müslüman olmanın tam zamanıdır! buyurdu. Adam bunu duyunca kalbi değişti birden. Ve Müslüman olmakla şereflendi. w

.Elini yüzüne sür!.."

Bir gün Sehl bin Abdullah Tüsteri hazretlerine biri gelip; - Efendim, ben köseyim, duâ edin de sakalım çıksın, diye rica etti. Cevaben; - Elini yüzüne sür! buyurdu. Adam sürünce şaşıp kaldı. Zira bir tutam sakal geldi eline. Hem de gür olanından. Nasıl olur? demeyin. Allahü teâlâ her şeye kadirdir. Cenâb-ı Hak, "Evliyâ kulları"nı mahcup etmemek için böyle kerametleri yaratır. Onun her şeye gücü yeter. YEMEK HAKKINDA Bir gün de bazı sevdikleri bu zâta gelip; - Efendim, bir günde tek öğün yemeye ne dersiniz? diye sordular. Cevabında; - Yemeğin ideali, azıdır, buyurdu. Günde bir öğün yemek, sıddîk olanların yemek yeme tarzıdır. Sordular: - İki öğün yemek efendim? - Bu da müminin şiarıdır, buyurdu. - Ya üç öğün olursa efendim? - Çok yemek, sıhhate zararlıdır. Felaketlerin başı, doyuncaya kadar yemektir. NİYET ÇOK MÜHİM Bu zât bir sohbetinde; - Dînimizde niyet çok mühimdir. Yâni bütün hareketler, işler, sözler, hep Allah rızâsı için olmalı, Onun dînine uygun olmasına çalışmalıdır, buyurdu. Ve ilave etti: - Böyle olunca, insanın her âzâsı ve kalbi Allahü teâlâyı zikreder. Şaşırdılar: - Allah'ı mı zikreder efendim? - Evet. Yâni O'nu hatırlar. Zikir de, "hatırlamak" demektir zaten. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

."Bana Şâd-ı dil'i çağırın!"

Sehl bin Abdullah-ı Tüsteri hazretleri ölüm hastalığına yakalanmış, son nefeslerini veriyordu ki, talebeleri; - Efendim, yerinize kimi bırakıyorsunuz? diye sordular. Mübarek zât gözlerini açıp; - Şâd-ı dil'i bırakıyorum, buyurdu. Talebeler şaşkın halde birbirlerine bakıp; "Hocamızın herhalde aklı gitti" dediler. Zira bir kâfirin ismiydi bu. Çok büyük şaşkınlık hasıl olmuş, herkes Onun sözünü, başka yorumluyordu. Sesler yükselince; - Kalkınız, gürültü yapmayınız! Bana Şâd-ı dil'i çağırınız! buyurdu. Tereddüt ettilerse de, koşup çağırdılar yine de. Az sonra Şâd-ı dil gelip yatağın yanına oturdu. Büyük velî, yatağından doğrulup; - Ey Şâd-ı dil, dünyadan ayrılıyorum. Benden sonra minberime çık ve insanlara sen vaaz et! buyurdu. O da şaşırdıysa da; - Peki olur, dedi cevaben. O gün, Sehl-i Tüsteri hazretleri göçtü bu âlemden. Üç gün sonra ikindi namazında Şâd-ı dil gelip cemaat arasına oturdu. Başında sorgucu vardı. Belinde zünnarı. Bu kâfir kıyafetiyle çıktı minbere. İnsanlar, kendisine hayret nazarlarıyla bakarken; - Ey Müslümanlar! Ey Sehl-i Tüsteri'nin kıymetli cemaati! diye seslendi cemaate. Ve şöyle devam etti: - O büyük zât, vaktiyle bana; "Ey Şâd-ı dil! Ne zaman aramıza katılacaksın? Ne zaman îmân edip, zünnarını atacaksın?" demişti. İşte ey Müslümanlar, o vakit geldi ve ben de sizin gibi Müslümanım, dedi. Ve başından sorgucunu, belinden zünnarını çıkarıp fırlattı bir kenara. Dediği olmuştu mübarek zâtın. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Rabbinden iste!.."

Sehl bin Abdullah Tüsteri hazretlerinin bir oğlu vardı ki, küçükken hâl ehliydi. Ne zaman yiyecek isteseydi, annesi; - Rabbinden iste! derdi ona. O da secdeye kapanır, Rabbinden isterdi. O arada annesi istediği yiyecekleri getirip yanına koyardı gizlice. Çocuk, secdeden kalkıp o şeyleri görünce sevinir ve annesinin koyduğunu bilmediği için Allahü teâlâ'dan bilirdi. Bir gün annesi yokken acıkmıştı. Her zamanki gibi secdeye kapanıp bazı şeyler istedi Rabbinden. Secdeden kalktığında, istediği şeyleri, gördü yine yanında. O sırada annesi girdi içeri. Yanındakileri görünce sordu: - Bunlar nereden geldi oğlum? Çocuk cevap verdi: - Her gün gelen yerden anneciğim. EN MÜHİM REÇETE Bu zât, bir gün cemaatine: - Size, nefis ve şeytanın zararından kurtulmanın reçetesini söyleyeyim mi? diye sordu. - Seviniriz efendim, dediler. - Bunun ilacı, kurtulmuş olanlarla beraber olmaktır. Bir cemaatin içinde Allahü teâlânın sevdiği biri varsa, cenâb-ı Hak, o zâtın hürmetine hepsini affeder, buyurdu. TEK BAŞINA OLMAZ Bir gün de bu zâta; - İnsan, âhiretteki azablardan tek başına kurtulamaz mı efendim? diye sordular. - Çok zor, buyurdu. - Neden efendim? - Bir kimse, "Ben kendimi kurtarırım. Kimseye ihtiyacım yok" derse, bu, okyanusun ortasında tek başına kalmış bir insana benzer. İmdat istese, kimse duymaz. Ölse, kimsenin haberi olmaz. Köpek balıklarına yem olur gider.

.Bir pişmanlık

Sırri-yi Sekati hazretleri evliyânın büyüklerindendir. Bu zât, yaşadığı bir hadiseyi şöyle anlatıyor: Çarşı içinde bir dükkânım vardı ki, orada alım-satım işiyle uğraşıyordum. Bir akşam evde otururken; - Çarşı yanıyor! diye bir haber geldi. Koşup gittim. Bütün dükkânlar yanmış, yalnız benim dükkânım yanmamıştı. Gayri ihtiyari sevinip, "Elhamdülillah!" dedim. Ama sonra toparlandım. Başımı öne eğip, utandım kendimden. Zira diğer Müslüman kardeşlerim üzüntülüydü. "Onlar üzüntülüyken ben nasıl seviniyorum?" diye çok pişman oldum. Halbuki ben de üzülmeliydim. Onların derdiyle dertlenmeliydim. Odaya kapanarak; - Ey nefsim, sen nasıl Müslümansın ki, kendi menfaatini düşünür, başkasını düşünmezsin, dedim. O kadar pişman oldum ki, ömrüm boyunca unutmadım bu hatâmı. SONSUZ ŞÜKRETMELİYİZ Bu zât, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, herkes "bir" şükrediyorsa, biz "sonsuz" şükretmeliyiz, buyurdu. - Neden efendim? dediler. - Çünkü biz Ehl-i sünnet âlimleri'ni tanıyıp onları sevdik. Onların sayesinde hakkı bâtıldan ayırır olduk. Dünyada bundan büyük nîmet yoktur ve olamaz. Şöyle devam etti: - Bir mümin, dünyanın öbür ucunda "hakiki bir İslâm âlimi"nin bulunduğunu öğrense, her şeyini satıp yol parası yaparak, onun yanına gitmesi farz olur. Ve ekledi: - Ama biz, hiç aramadan, bedava kavuştuk bu nîmete. Onun için sonsuz şükürler olsun Rabbimize. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Yalnız durmasın!.."

Bir gün Lübnan'dan biri gelip, Sırri-yi Sekati hazretlerine; - Efendim, falan kimseden size selâm getirdim, dedi. Büyük velî; - Aleyküm selâm! deyip sordu: - Tekrar dönecek misin Lübnan'a? - Döneceğim efendim. - Öyleyse selâm söyle ve benim tarafımdan ona de ki; "Dağ başında yalnız durmasın, eve dönsün. İnsanlardan uzaklaşıp, tenha yerde tek başına yaşamak uygun değildir." Şöyle devam etti: - Ona söyle: "Hak âşığı dediğin, bir kenara çekilmez. Bütün gayretiyle kullara hizmet eder. Zira Allah'ın kullarına hizmet de ibâdettir." HANGİ NAMAZ KABUL OLUR? Bir gün de sevenlerinden biri; - Hocam, bazıları hem namaz kılıyor, hem de kötü işler yapıyor. Buna ne dersiniz? diye sordu. Buyurdu ki: - Kabul olan namaz, insanı günah işlemekten korur, her namaz değil. Sordular: - Hangi namaz kabul olur efendim? - Farzlarına, vaciblerine, sünnetlerine hatta müstehaplarına tam uyarak kılınan namazı Allahü teâlâ kabul eder. O kişi istese de kötülük yapamaz artık. BİRBİRİNİZİ ÇOK SEVİN Bir gün de talebelerine; - Birbirinizi çok sevin. İnsan birini sevdi mi, onda hatâ kusur görmez. Sevmeyince de her şeyi göze batar, buyurdu. Ve ilave etti: - Mesela ben, sizde hiç kusur göremiyorum. - Neden efendim? - Çünkü sizi seviyorum. Seven, sevdiğinde kusur göremez. > 

.Gözüne uyku girmez...

Sırri-yi Sekati hazretleri ölüm hastalığında son nefeslerini alıyor, talebesi Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri de yanında bulunuyordu. Hocasının vefat edeceğini anlayınca ağlamaya başladı. Sonra kendini toparlayıp; - Ey üstadım! Nasihatinize muhtacım, diye arz etti. Büyük velî gözlerini açıp; - Kötülerle oturup sohbet etme, iyilerle bulunmaya gayret et. Güçlü insan şudur ki, nefsine hâkim olup, hiçbir arzusunu yapmaz, buyurdu. Sözüne devamla; - Allah'tan korkanın, gözüne uyku girmez, Daima ölümü ve âhireti düşünür. Yemekten ve içmekten kesilip, yürüyen ölü gibi bulunur bu hayatta. Şöyle devam etti: - İyi insan şudur ki, mahcup ve edeblidir. Bir Müslüman, kendisine bir şey arz etse, "Peki" der, itiraz etmez. Allah korkusundan gözüne uyku girmez. "Hâlim ne olacak?" diye gözyaşları döker hep. GIYBETİ DİNLEMEYİN! Bu zât bir gün de sevdiklerine; - Gıybet yapanı dinlemeyin. Hatta susturun, buyurdu. Çünkü gıybet günahı, zina günahından büyüktür. - Nasıl susturalım efendim? dediler. - Açıkça Sus! deyin. Böyle yapana yüz şehit sevabı verilir. Peygamber Efendimiz "aleyhissalâtü vesselâm" öyle buyuruyor. İHLÂSLA İBÂDET EDERSEK Bir gün de; - Bir insan ihlâsla ibâdet ederse, cenâb-ı Hak onun dünyada işlerini kolaylaştırır, kabirde ona acır, âhirette affeder, buyurdu. - Ya ihlâs olmazsa efendim? dediler. - O zaman çok sıkıntı çeker, buyurdu. www.gonulsultanlari.com 

.Günde bin rekat namaz

Hallac-ı Mansur hazretlerinin asıl adı Hüseyin bin Mansur'dur. Kalbi, Hak teâlânın aşkı ile yanar, şiddetli mücahede ve riyazet yapardı. Nefsi bir şey istese yapmaz, ama istemediklerini hemen yapardı. Her gün, bin rekat namaz kılardı. Bu âdetini hiç bozmamış, yalnız öldüğü gece, beş yüz rekat kılmıştı. Bazı sevenleri; - Efendim, bu yüksek dereceye erişmişken niçin bu kadar çok ibâdet yapıyorsunuz, dediler. Cevabında; - Bir kul Rabbine dost olursa, Ona ibâdetten başka hiçbir şeyden tad almaz, buyurdu. NİÇİN HALLAC DENİLDİ? Bu zât, bir gün hallac, yâni pamuk atıcısı olan bir tanıdığının dükkânına gitmişti. Dükkan sahibi bir iş için çıktı dükkândan. O çıkınca, şöyle bir baktı pamuklara. Peşinden, eliyle bir işaret yaptı. O anda pamuk ile çekirdek ayrıldı. Az sonra geldi dükkân sahibi. Gördü ki, bir günlük iş, bir anda halledilmiş. Bu hadiseden sonra, ona Hallac dediler. Yoksa mesleği bu değildi mübarek zâtın. ÖRNEK İNSAN NASIL OLUR? Bir gün de; - Örnek insan nasıl olur efendim? diye sordular bu zâta. Cevaben; - Örnek insan odur ki, din için, insanlara hizmet için kendini feda etmiştir, buyurdu. Ve izah etti: - Yâni insanlara faydalı olmak için kendi zararını düşünemez. Nitekim hadîs-i şerîfte mealen; "Bir kimseye deli denilmedikçe îmânı kâmil olmaz" buyuruldu. > www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Fakirlik nedir?

Hallac-ı Mansur hazretlerine, bir gün bazı sevdikleri; - Fakirlik nedir efendim? diye sordular. Cevabında; - Fakirlik, herkesten ümidini kesmek ve her ihtiyacını Rabbinden istemektir, buyurdu. Ve ekledi: - Yâni bir Müslüman ne kadar sıkıntıda olsa da, yine de hiçbir işini âciz kullara arz etmemelidir. ASIL HÜRRİYET Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, kim Rabbine tam kulluk ederse, başkalarına kul olmaktan kurtulur. Ve her kim hürriyet istiyorsa, Rabbine ibâdete daha sıkı sarılmalıdır, buyurdu. Ve ilave etti: - Çünkü asıl hürriyet, Allah'a kul olmak, nefse ve insanlara kul olmaktan kurtulmaktır. Biri de nasihat istemişti bu zattan. Ona cevaben; - Az da olsa, nefsine fırsat verme, buyurdu. Sen onu hayırlı şeylerle meşgul et ki, o seni günah işlerle meşgul etmesin. NEFİS FERYAT EDER Bir gün de namazın önemini anlatıyordu ki; - Müslüman demek, beş vakit namazını muntazam kılan insan demektir, buyurdu. Peşinden sordu ordakilere: - Nefse en zor gelen iş nedir, bilir misiniz? - Bilmiyoruz, nedir hocam? - Namaz kılmaktır. - Neden efendim? - Çünkü nefis istemez. Bir Müslüman namaza durunca nefsi feryad eder ve bir kimse "beş vakit namazı"nı muntazam kılıyorsa, ona müjdeler olsun. Onun yapamayacağı iş yoktur. www.gonulsultanlari.

.Fakirlik nedir?

Hallac-ı Mansur hazretlerine, bir gün bazı sevdikleri; - Fakirlik nedir efendim? diye sordular. Cevabında; - Fakirlik, herkesten ümidini kesmek ve her ihtiyacını Rabbinden istemektir, buyurdu. Ve ekledi: - Yâni bir Müslüman ne kadar sıkıntıda olsa da, yine de hiçbir işini âciz kullara arz etmemelidir. ASIL HÜRRİYET Bir gün de sohbetinde; - Kardeşlerim, kim Rabbine tam kulluk ederse, başkalarına kul olmaktan kurtulur. Ve her kim hürriyet istiyorsa, Rabbine ibâdete daha sıkı sarılmalıdır, buyurdu. Ve ilave etti: - Çünkü asıl hürriyet, Allah'a kul olmak, nefse ve insanlara kul olmaktan kurtulmaktır. Biri de nasihat istemişti bu zattan. Ona cevaben; - Az da olsa, nefsine fırsat verme, buyurdu. Sen onu hayırlı şeylerle meşgul et ki, o seni günah işlerle meşgul etmesin. NEFİS FERYAT EDER Bir gün de namazın önemini anlatıyordu ki; - Müslüman demek, beş vakit namazını muntazam kılan insan demektir, buyurdu. Peşinden sordu ordakilere: - Nefse en zor gelen iş nedir, bilir misiniz? - Bilmiyoruz, nedir hocam? - Namaz kılmaktır. - Neden efendim? - Çünkü nefis istemez. Bir Müslüman namaza durunca nefsi feryad eder ve bir kimse "beş vakit namazı"nı muntazam kılıyorsa, ona müjdeler olsun. Onun yapamayacağı iş yoktur. www.gonulsultanlari.

.İki pide, bir kelle kebabı

Hallac-ı Mansur "rahime-hullahü teâlâ", bir gün dört yüz kişiyle hac yoluna çıkmıştı. Bir miktar yol gidince, hepsi çok acıktı. Bunu bu zâta söyleyip; - Efendim, şimdi kelle kebabı olsaydı yerdik, dediler. Hemen bir elini arkasına uzattı. Ve taze pişmiş, "iki pide" ile bir "kelle kebabı" alıp verdi birine. Sonra bir daha uzanıp, "iki pide", bir "kelle kebabı" daha alıp verdi ikincisine. Sonra üçüncüsüne. Böylece o "dörtyüz kişi"nin tamamına ikrâm etti bu pide ve kebaptan. Onlar kebapları yiyip; - Şimdi de taze hurma istiyoruz efendim, dediler. Otururken ayağa kalktı ve; - Hurma mı istiyorsunuz? buyurdu. - Evet efendim. - Öyleyse ağaç diye beni silkeleyiniz! buyurdu. Dediğini yaptılar. O anda o kadar çok taze hurma döküldü ki yere, o dörtyüz kişi yedi de, bitmedi yine. NASİHAT DİNLEMİYORLAR Bir gün de biri bu zâta gelip; - Efendim, çocuklarıma nasihat ediyorum, dinlemiyorlar. Acaba sebebi nedir? diye sordu. Cevabında; - Bir nasihat dinlenmiyorsa, bunun iki sebebi vardır, buyurdu. Sordular: - Onlar nedir hocam? - Ya dinleyenlerin kalbleri günah işlemekten kararmıştır. Ya da nasihat eden, söylediğini kendi yapmıyordur. Adam düşünceye daldı ve - Ben söylediklerimi yapmıyorum, diye mırıldandı yavaşça. Buyurdu ki: - Öyleyse sebep budur. www.gonulsultanlari

."İstiyorsan dirilsin!.."

Hallac-ı Mansur hazretleri devrinde, birinin kuşu ölmüştü. Buna çok üzülüyordu ki, bu velîye rastlayıp söyledi kuşunun öldüğünü. Büyük velî; - İstiyorsan dirilsin, buyurdu. - Çok isterim ama dirilmez ki. - Allahü teâlâ dilerse, dirilir, buyurdu. O anda Allah'ın izniyle kuş canlanıp geldi yanlarına. Adam sevinçten uçuyordu. ENELHAK NE DEMEK? Hallac-ı Mansur hazretleri, sekr hâlinde iken, ağzından (Enelhak) kelimesi çıktı bir gün. Bu söz, görünüşte "Ben Hakkım" mânâsına geliyorsa da, Onun, bundan muradı bu değildi. "Ben yokum, Allah var" demek istemişti. Zira sekr hâlindeydi. Yâni aklı, şuuru yerinde değildi. O devrin âlimleri, onun bu sözünü dînî yönden "küfür" sayıp, hapsettiler. O hapiste iken sevdiklerinden biri yanına gidip; - Sabır nedir efendim? diye sordu. Mübarek zât, ayaklarını bağlayan kalın zincirlere işaret ederek; - Sabır şudur ki, şu kalın zincire bir kere baksam, açılırlar, buyurdu. Ve o zincire bir nazar etti. O anda kalın zincir koptu. O kimse, şaşkınlıkla zincire bakıyordu ki, bu defa içinde bulunduğu hücrenin duvarına baktı mübarek zât. O bakışla kayboldu duvar. Ve o anda, Dicle'nin kenarında buldular kendilerini. Adamcağız "Neler oluyor?" diye düşünürken, yine zindanda olduklarını fark etti. Büyük velî ona dönüp; - İşte sabır budur, buyurdu. Yâni "Bütün bunlara rağmen, sabredip hapishâneden çıkmıyorum" demek istedi. 

.Fütüvvet nedir?

Hallac-ı Mansur hazretlerine bir gün bir kimse gelerek; - Tasavvufta fakirlik nedir efendim? diye sordu. O an zindanda idi. Adam baktığında, zindanın duvar taşlarının "altın" ve "gümüş" olduğunu fark etti o anda. Bu defa da; - Fütüvvet nedir efendim? diye sordu. Cevaben; - Bu gece anlarsın, buyurdu. Adam merak içinde eve gitti. Ve o gece rüya gördü. Şöyle ki: Kıyamet kopmuş, bütün insanlar bir meydanda toplanmışlardı. Bir ara Hallac-ı Mansur hazretlerini gördü yanında. Ve bir nida duydu: - Ey Mansur, seni seven Cennette, sevmeyen Cehennemde olacaktır, buyuruluyordu. Hazret-i Mansur hazretleri bu nidayı duyunca; - Yâ Rabbî, sevmeyen kulları da affeyle! diye yalvardı. Adam bu gördüklerinden bir mânâ çıkarmaya çalışıyordu ki büyük velî o kimseye dönüp; - İşte fütüvvet budur, buyurdu. KOMŞULARLA İYİ GEÇİN! Bu zât, akrabasından bir hanıma; - Komşularla iyi geçin. Bu, iyi bir huydur! buyurdu. Sonra şunu anlattı: Peygamber Efendimize "aleyhissalâtü vesselâm" bir kadını methedip; - Çok ibâdet yapıyor, dediler. Peygamber Efendimiz sordu: - Komşularıyla arası nasıl? - İyi değil, onları üzüyor, dediler. O zaman Efendimiz; - Öyleyse o kadın Cehennemliktir, buyurdu. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sabrın alameti

Bir gün, bir sevdiği Hallac-ı Mansur hazretlerine gelerek; - Sabretmenin alameti nedir efendim? diye sordu. Cevabında; - Bir kimsenin elini ayağını kesip bir köprüde asarlar, hatta türlü türlü eziyet ederler de, o kimse bütün bunlara sabredip hiç âh-u vah etmezse, işte sabrın alameti budur, buyurdu. "Bir kimse" dediği kendisiydi. Nitekim bu sözünün üzerinden fazla bir zaman geçmemişti ki, elini ayağını kesip, bir köprü başında astılar kendisini. ARİF KİME DENİR? Bir gün de sevdiklerinden biri bu zâta gelip; - Arif kime denilir efendim? diye sordu. Cevabında; - Arif o kimsedir ki, onu üç yüz beş senesinin zilkade ayının bitmesine altı gün kala, bir salı günü, Bağdat'ın bir meydanında, ellerini ayaklarını kesip, gözlerini çıkarıp, baş aşağı olarak idam eder, cesedini de yakıp, külünü savururlar, buyurdu. Bu sözle, "kendisini" anlatmıştı. O kimse söylediği tarihi kaydetti. O gün geldiğinde, Bağdat'ın bir meydanında, buyurduğu gibi astılar ve cesedini yakıp külünü savurdular. İdam edilmesine üç gün kalmıştı ki, o gece yatağında bulamadılar kendisini. İkinci gecesinde, ne Hallac-ı Mansur hazretleri vardı, ne de zindan. Son gece, hazret-i Mansur da vardı, zindan da. Hikmetini sorduklarında; - Haklısınız, buyurdu. İlk gece Rabbimleydim, onun için beni bulamadınız. İkinci gece, Rabbim benimleydi. Onun için ne beni buldunuz, ne de zindanı. Son gece ise beni bulmanız lazımdı, buldunuz. Çünkü beni bulmadan idam edemezsiniz!.. ww

.Keramet sahibiydi

Alî bin Ömer Harbi "rahime-hullahü teâlâ", Allah adamlarındandır. Kerametleri vardı. Kalbten geçenleri bilirdi mesela. Sevenlerinden biri, bu zâtın sohbetine giderken, yolda kendi kendine; "Huzuruna varınca, efendim, zât-ı âlinizin yediği yemekten bana da ikrâm eder misiniz, diye arz edeyim" diye düşündü. Bu düşünce ile vardı huzuruna. Oturup sohbet ettiler. Nihâyet sohbet bitti. Büyük velî bu kimsenin eline yapışıp; - Haydi bizim hâneye gidelim, buyurdu. Ve birlikte eve vardılar. Sonra, üzerinde yufka ve hurma bulunan bir sini getirip; - Biz bunlardan yeriz. Haydi birlikte yiyelim, buyurdu. Yiyip kalktılar. Adam çok mahcuptu. "Âh, keşke öyle düşünmeseydim" diyordu içinden. BU NASIL ZÜHD VE TAKVÂ? Biri de şöyle anlatıyor: Ben Alî bin Ömer Harbi hazretlerinin arkasında ilk defa namaz kıldığımda bir şey dikkatimi çekmişti. Şöyle ki; Çok kıymetli, sırmalı bir elbise vardı üzerinde. İçimden; "Bu nasıl zühd ve takvâ ehlidir ki, süslü ve sırmalı elbise giyiyor?" diye düşündüm. Zira bu hâli, dünyaya düşkün olmak gibi anlamıştım. Allah adamları, dünyaya düşkün olmadıkları için "eski elbise" giyerler zannediyordum. Bu düşünce ile namaz bitti. Mübarek zât bana dönüp; - Sırmalı elbise giymek, zühdü ve takvâyı bozmaz, buyurdu. Utancımdan yerin dibine geçmiştim. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir şey günah değilse...

Alî bin Ömer Harbi hazretleri zamanında bir kimse vardı ki, zahid olup dervişane elbiseler giyerdi. Bu kişi, Alî bin Ömer Harbi hazretlerinin nefis yemekler yiyip kıymetli elbiseler giydiğini işitti birinden. Aklı yatmadı bu işe. Kendi kendine; "Bu nasıl Allah adamı ki, güzel yemekler yiyip kıymetli elbise giyiyor? Zühd sahibi olan böyle yapar mı?" diye düşündü. Bu fikirle gidip oturdu sohbetine. Sohbet esnasında büyük velî; - Sübhanallah! Bir şey günah değilse, hiç kerih görülür mü? Güzel yiyip güzel giymenin, zühd ile ne ilgisi var? Bilakis mümine, güzel şeyler yakışır, buyurdu. AL BUNLARI HARCA Biri de şöyle anlatıyor: Bir gün çok acıkmıştım. Yiyecek bulmak için dışarı çıktım. Ancak yiyecek almaya param yoktu. Belki birileri para düşürmüştür diye düşünerek yollara dikkatlice baka baka gidiyordum ki, İbni Ömer Harbi hazretleri beni görüp; - Sahibi bilinmeyen parayı kullanmak caiz olmaz, buyurdu. Sonra bir kese uzatıp; - Al, bunları harca, buyurdu. O paraları uzun zaman kullandım. Kullandıkça artıyordu. SU-İ ZAN ETMEYİN! Bir gün de cemaatine; - Kimseye kötü gözle bakmayın. Çünkü kimin sonu ne olur, bilinmez, buyurdu. Ve ekledi: - Bir kimse, ömür boyu îmânlı yaşar da, son anda tersine dönebilir. Yahut bir ömür küfürde geçer de, son anda îmânla âhirete gidebilir.

.Elma ve kayısı

Alî bin Ömer Harbi hazretlerinin sevdiği biri şöyle anlatıyor: Bu zâtı görmek için evine gittim. İltifat ederek içeri aldı beni. Oturup sohbet ettik. O esnada bir kimse hediye olarak çok miktarda elma ve kayısı getirip takdim etti bu büyük velîye. Onlardan bana ikrâm etti. Sonra hepsini bir talebesine verip; - Bunları fukaraya dağıt! buyurdu. Az sonra talebe gelince sordu: - Hepsini dağıttın mı? - Evet hocam, dağıttım. - Şimdi rahat ettim, buyurdu. Çok duygulanmıştım. Kendi kendime; "Ne cömert insan. Hayâtımda böylesini görmedim" diye geçirdim içimden. EDEN, KENDİNE EDER Bir gün de, bu zâta biri gelip; - Efendim, haksız yere bizi üzenler oluyor. Ne yapalım? diye sordu. Cevaben; - Eden, kendine eder, buyurdu. - Yâni cezasını görür mü efendim? - Elbette. Yanına kâr kalmaz. Ya kendinden çıkar, ya çocuğundan. - Ama şimdi saltanat sürüyorlar. - Bugün öyle ama yarın ne olacağı belli olmaz. Allahü teâlâ zâlimlere mühlet verir, ama ihmal etmez. GENÇLİĞİ FIRSAT BİL! Bir gün de sohbetinde; - Ey gençler, bu gençliğiniz bir gün biter. Bizim gibi takatten düşmeden önce bu gençliği fırsat bilin ve Allaha kulluk edin, buyurdu. Ve ekledi: - Çünkü gencin yaptığı ibâdetin sevabı öyle çoktur ki, haddi hesabı olmaz. İhtiyarlık gelince, güç ve kuvvet azalır. Çok ibâdet yapsa da fazla sevap alamaz. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Beni de ücretle çalıştırın!"

Abdülkahir Sühreverdi hazretleri anlatıyor: Gençliğimde, henüz ilim tahsiline başlamamıştım ki, bir gün karnım çok acıkmıştı. Ama hiç yiyecek yoktu evimizde. Az ileride çalışan birilerini görüp yanlarına gittim. Gördüm ki, her birinin elinde birer tokmak, pirinç dövüyorlar. Yanlarına yaklaşıp; - Beni de ücretle çalıştırın, diye rica ettim. Bana cevaben; - Önce ellerini görelim, dediler. Uzattım ellerimi. Dikkatle baktılar ve; - Evlât, kusura bakma. Bu eller ancak kalem tutar, dediler. Ve bana, altın dolu bir kese uzatıp; - Git, ilim tahsil eyle! dediler. O andan itibaren, ilim tahsil etme arzusu doldu içime. O para ile tahsile başladım ve bütün din ilimlerine vâkıf oldum. EN BÜYÜK DÜŞMAN Bu zât, bir sohbetinde; - İnsanın en büyük düşmanı, kendisidir, buyurdu. Dinleyenler şaşırdılar: - İnsanın düşmanı kendisi midir efendim? - Evet. Herkes düşmanı dışarıda arar. Halbuki insanın içinde öyle bir düşman var ki, bütün düşmanlar, onun yanında hiç kalır. O da kendi nefsidir, buyurdu. EN AKILLI İNSAN Bir gün de gencin biri; - İnsanların en akıllısı kimdir efendim? diye sordu bu zâta. - En akıllı insan, ölüme hazırlanandır, buyurdu. - En ahmağı kimdir efendim? - Dünyaya tapandır. - Peki, en zengini kimdir hocam? - En zengini de kanaat edendir.

.Üçü de Müslüman oldu

Abdülkahir Sühreverdi hazretlerinin ziyaretine üç Yahudi ile üç Hristiyan geldi bir gün. Onlara süt ikrâm edip; - Yâ Rabbî, bunlara hidâyet nasib eyle, diye duâ etti içinden. O sütten, bir yudum içenin kalbi değişti. Birer birer Şehâdeti okuyup Müslüman oldular. Kendileri de anlamadı ne olduğunu. Bir dakika içinde sonsuz Cehennem'den kurtulmuşlardı. ET DİYOR Kİ, BEN LEŞİM!.. Biri de şöyle anlatıyor: Bir gün Abdülkahir Sühreverdi hazretleriyle çarşıda dolaşıyorduk. Derken bir kasap dükkanının önünden geçiyorduk ki, mübarek zât durdu ve dükkandaki bir eti göstererek; - Şu et bana, ben leşim diyor, buyurdu. Kasap da duydu bu konuşmayı. Üzüntüsünden bayılıp düştü. Ayılınca; - Evet, o et gerçekten leşti, dedi. Yâni Besmelesiz kesilmişti hayvan. Sonra bu zâta dönerek; - Tövbe ediyorum ve bir daha böyle bir şey yapmayacağıma söz veriyorum, dedi. NASIL BAŞARDINIZ? Bir gün de; - Nasıl muvaffak oldunuz? diye sordular bu zâta. - Bir hadîs-i şerîfe yapışmak suretiyle, buyurdu. - O hangi hadîs-i şerîf efendim? - Helekel müsevvifun buyurdu. Ve ekledi: - Yâni Peygamberimiz "aleyhissalâtü vesselâm"; "İyi işleri sonraya bırakanlar ziyan etti" buyuruyor. Ben bu hadîs-i şerîfe uyarak bu günün işini yarına bırakmadım. www.gonulsultanlari.com 

.Bir karışıklık oldu!..

Abdülkahir Sühreverdi hazretlerinin yeğeni, Şihabüddîn Ömer-i Sühreverdi şöyle anlatıyor: Bir gün, amcamın yanına biri geldi. Yanında bir de buzağı getirmişti. Hayvanı bir ağaca bağlayıp; - Efendim, kabul buyurursanız, bu hayvanı size nezr etmiştim, diye arz etti. Amcam, buzağıya bakıp; - İyi ama bize nezr ettiğin, bu hayvan değil ki, buyurdu. Adam, şaşkın şaşkın amcama bakıyordu ki, o esnada koşarak biri daha geldi yanımıza. Onun da yanında bir buzağı vardı. Amcama hitâben; - Efendim, bir karışıklık oldu. Size nezr edilen buzağı, o değil, işte budur, dedi. Onu bırakıp öbürünü alıp gitti. AHMAK İNSAN Bir gün de; - Ahmak kimdir efendim? diye sordular bu zâta. Cevabında; - Ahmak insan, kendi Yaradan'ına isyan eden insandır. Her türlü günahı işler de, yine kendisini Cennete girmeye lâyık görür, buyurdu. İYİ İNSAN KİME DENİR? Bir gün de; - İyi insan kime denir efendim? diye sordular. Cevabında; - İyi insandan, kimse zarar görmez. O, edeblidir. Kendini kötü, başkalarını iyi bilir, buyurdu. Ve ekledi: - İnsanlardan kendisine çok sıkıntı gelse de, yüzünü ekşitmez ve sabreder. Kötülük yapana da, iyilik eder. Zira onun içinde, kemlikten eser yoktur. Nitekim büyüklerimiz; "Her kaptan içindeki dışına sızar" buyurmuşlardır. www.gonulsultanlari.

.O, benim evlâdımdır!"

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri hem seyyiddir, hem de şerîf. Doksanbir yaşlarında, Bağdat'ta vefat etti. Doğduğunda babası altmış yaşındaydı. Annesi de yaşlanmıştı. İkisi de evliyâdan olup, Resûlullahın "aleyhissalâtü vesselâm" evlâtları idiler. Abdülkâdir doğmadan bir gün önce, babası bir rüya gördü. Şöyle ki, Peygamber Efendimiz kendisine; "Hak teâlâ sana bir erkek evlât verecek. O, benim evlâdımdır ve derecesi çok yüksek olacaktır" buyurdu. Gerçekten de bir oğulları oldu. Adını Abdülkâdir koydular. O gün ramazanın ilk günüydü. Akşama kadar, hiç süt emmedi. İkinci gün de öyle geçti. Ramazan-ı şerîfin sonuna kadar, otuz gün, hiç emmeyip, oruç tuttu. İkinci sene de böyle oldu. Hatta ramazanın ilk günü hava bulutlu olduğundan gök yüzünde hilali göremeyip, ramazanın başladığında şüphe edince, bu hanıma gelip sordular. Annesinin sütünü emmemişse, ramazanın ilk günü olduğunu anlayacaklardı. Kadıncağız; - O gün hiç emmedi, dedi. Ramazan olduğunu bildiler böylece. NİYET ÇOK MÜHİM Bu zât, bir gün sevdiklerine; - Âhirette, "Ne yaptın?" değil, "Ne niyetle yaptın?" diye sorulacak, buyurdu. Öyleyse işlerimizi niçin yaptığımıza dikkat edelim. İnsanlar için mi yapıyoruz, Allah için mi? Sordular: - İnsanlar için yaptıysak efendim? - O zaman işimiz insanlara bırakılır. - Ya Allah için yaparsak? - Allah için yapanlar, kurtulur âhirette.

.Çok büyük âlim oldu

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri, henüz küçükken, güzel ahlâkı ile temayüz etmişti. Onsekiz yaşında büyük âlim oldu. İnsanlara vaz-ü nasihata başladığında öyle ilgi ve alaka uyandırdı ki, cemaat medreseye sığamaz oldu. Medrese etrafındaki evler yıkılıp medreseye katıldı. Bütün Bağdat halkı, genç ihtiyar herkes inşaatta bilfiil çalıştılar. Bu da kifâyet etmeyince sahraya çıktı. İnzivaya çekildi oralarda. Yirmibeş sene, kendisini gizledi. Çok riyazet yapıp nefsini ıslah etti. Kırk sene müddetle, gece sabahlara kadar uyumayıp, ibâdetle geçirdi gecelerini. EMR-İ MARUFU BIRAKMA! Bir gün, nasihat isteyen bir gence; - Emr-i marufu elden bırakma. Günah işlemekten kork! Fakir olunca da üzülme! Allahü teâlâ servet de ihsan eder, buyurdu. Ve ekledi: - Hocalarının yanında edebli ol! Zira üstaddan, ancak edebli olanlar istifade eder. GÜLER YÜZLÜ OL! Biri de nasihat istedi bu zattan. Ona cevaben; - Aile efradınla tatlı sözlü, güler yüzlü ol. Allahü teâlânın emir ve yasaklarını onlara öğret. Her hâlinde İslâma uy! Çoluk çocuğunu da Cehennem ateşinden koru. Allah dostlarının, Evliyâ zatların hayat hikâyelerini oku. Çocuklarına da anlat! buyurdu Ve ekledi: - Hiç kimseyi gıybet etme! Gıybet yapanı da sustur! Zira gıybet yapana "Sus!" diyene, Cennette büyük bir köşk verilecektir. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Sen bunun için yaratılmadın!

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri henüz çocuk idi ki, tarlaya, çift sürmeye gitmişti bir gün. Yolda giderken hayvan dile gelerek; - Ey Abdülkâdir, sen bunun için yaratılmadın! deyiverdi. Korktu ve eve gelip; - Anneciğim! Bana izin verirsen, Bağdat'a gideceğim, dedi. - Niçin oğlum? - İlim tahsil edeceğim anneciğim. - Tabii evlâdım! İlim öğrenmeni ben de çok isterim, dedi. Ve koltuğunun altına, kırk altın dikip; - Sakın yalan söyleme! diye nasihat etti. Abdülkâdir, bir kervanla çıktı yola. Az sonra âniden eşkıyalar bastı kervanı. Kimin ne parası varsa, hepsini aldılar. Eşkıyanın biri, laf olsun diye sordu küçük Abdülkâdir'e: - Ey çocuk, senin neyin var bakalım? - Kırk altınım var efendim. - Hani nerde? - Koltuğumun altına dikti annem. Reisleri gelip sordu bu defa: - Ey çocuk, yanında altın mı var senin? - Evet amca, kırk altınım var. - Hani nerde? - Koltuğumun altında. O yeri söküp altınları görünce, şaşıp dona kaldılar. Reisleri sordu yine: - Pekâlâ evlâdım! Niçin doğruyu söyledin? Söylemeseydin, biz bulamazdık. - Anneme söz vermiştim efendim. - Ne sözü? - Hiç yalan söylemeyeceğim diye söz verdim anneme. Reis bunu duyunca, başladı ağlamaya: - Eyvâh! Ben de kulluk yapacağım diye Rabbime söz vermiştim. Ama bunca senedir kulluk değil, eşkıyalık yapıyorum, dedi. Hepsi o anda tövbe ettiler. Ve o gün bu işi terkettiler. www.gonulsultanlari

.Çok lütufkârdı

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri, Evliyânın en büyüklerindendir. Sözlerini yazmak için dörtyüz kişi hazır bulunurdu yanında. Katı kalbli biri Onu görseydi, korkuya kapılır, kalbi yumuşardı hemen. Onun yüzünü gören, Allahü teâlâ'yı hatırlardı. Camiye giderken, halk yollara dökülüp, yüzünü görmek için beklerlerdi. Dergâhında her gün binlerce kişi yemek yer, hizmetçi, her gün kapıya çıkarak; - Yemek isteyen yok mu? Yatmak isteyen yok mu? diye bağırırdı. Evinin ihtiyacı için, çarşıya kendi çıkar, aldıklarını elinde taşıyıp evine getirirdi. Hızır aleyhisselâm ziyaretine gelir, melekler gökten yere iner, sohbetini zevkle dinlerlerdi. İlk vazettiğinde, dinleyen birkaç kişi idi. Ama sonra artıp, cemaat mescide sığmaz oldu. Bağdat'ın en büyük camiinde vaz etti bu defa. Orası da dar geldi. Sonra, büyük bir meydanda, Onun için vaaz kürsüsü koydular İnsanlar, geceleri bile elde kandilleriyle gelir, can kulağıyla dinlerlerdi. Meydan da dar geldi. Bu defa büyük bir tepenin üzerine kürsü kurdular. İnsanlar, akın akın oraya toplanır, büyük bir zevkle dinlerlerdi. ALLAH VE RESÛLÜ BİLİR Bir gün edebten sordular bu zâta. - Eshâb-ı kirâm, Resûlullah Efendimize karşı fevkalade edebliydiler. Mesela huzurunda lüzumsuz konuşmaz, bir fikir beyan etmezlerdi. Hatta bir defasında, "Bugün, günlerden ne?" diye sormuştu. Bunu dahi söylemekten hayâ edip; - Allah ve Resûlü daha iyi bilir, diye cevap verdiler. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Bir yılanı öldürmüştü

Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerini sevenlerden ilim ehli biri, bazı talebesiyle bir yere gidiyordu. Derken siyah bir yılan gördü önünde. Bastonuyla vurup öldürdü. O anda âlimin etrafını siyah bir duman sardı. Sonra açıldıysa da, talebeler hocalarını göremeyip, merak ettiler. Bir saat sonra tekrar geldiğinde; - Merak ettik hocam, ne oldu? dediler. Hocaları şöyle anlattı: Öldürdüğüm o yılan, Cinmiş. Cinler beni tutup, denizin dibine indirdiler. Orada padişahları varmış. Onun huzuruna çıkardılar. Yerde, kanlar içinde bir ölü yatıyordu ki, cinler padişahının oğluymuş meğer. Padişah, bana hiddetle bakarak; - Bu gencin suçu neydi ki onu öldürdün? diye kükredi. - Hayır, onu ben öldürmedim, dedim. Adamları; - O öldürdü. Bakın, bastonu da kanlı, dediler. - Hayır, dedim. Ben bir yılan öldürdüm. Bu kan da onun kanıdır. Cinler padişahı; - Öldürdüğün o yılan, benim oğlumdur. Cezanı çekmek için sen de öleceksin, dedi. Ve kadıya dönerek; - Suçunu ikrar etti. Sen de bunun ölümüne karar ver! dedi. Kadı karar verdi. Müftüleri onayladı. Öldürülmem an meselesiydi ki, o anda içimden "Yetiş yâ Gavs-ı âzam!" diye yalvardım. Padişah, kılıcını tam boynuma indirecekti ki, nurlu bir zât içeri girdi ve; - Dur! Onu öldürme! dedi. - Neden? - Bu kişi, Gavs-ül âzam'ın yakınıdır. Padişah, "Gavs-ül âzam" ismini duyunca, kılıcını yere atıp; - Niçin kendini tanıtmadın? dedi. Ve serbest bıraktı beni. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Hırsız ve kutub

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri tenha bir yoldan giderken karşısına biri çıktı âniden. Meğer hırsızmış adam. Yollarda soyacak birini arıyormuş. Gavs-ül âzam, bir bakışta niyetini anlayıp; - Senin ismin ne? diye sordu adama. O da söyleyince; - Senin adın günah mürekkebiyle yazılmış, buyurdu. Ve içinden duâ etti ona. O anda gaibten kulağına; "Ey seyyid, onu irşad et de kutub'lardan biri olsun!" nidası geldi. Öyle duâ etti. Kalbine nurlar aktı hırsızın. Bu duâ ile yükselip kutublardan biri oldu. KUL HAKKI ÇETİNDİR Bir gün, huzuruna bir genç gelip; - Efendim, bana kul hakkından bahseder misiniz, diye rica etti. Cevaben; - Kul hakkından çok sakın, buyurdu. Zira çetindir. Çünkü Allah affetmiyor kul hakkını. Delikanlı sordu: - Peki ne yapmamız lazım efendim? - Dünyada iken helâllaşmaktan başka çâresi yoktur. - Peki en mühim kul hakları hangileridir efendim? - Şu üç kimsenin hakkına riâyet et evlâdım. Anne-baba, üstad ve işveren. İnsanlara teşekkür etmeyen, Allahü teâlâya şükretmiş olamaz. DÜNYADA EN GÜZEL ŞEY Bir gün de, cemaatine: - Bu dünyada en güzel şey nedir? diye sordu - Bilmiyoruz efendim, dediler. Buyurdu ki: - Dünyada en güzel şey, dünyaya düşkün olmamaktır. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com

.Zor durumda kalmıştı

O devirde, Bağdat'ta bir kadın vardı ki, Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerini çok seviyor, darda kaldığı zamanlarda Ondan imdat istiyordu. Ancak ahlâksızın biri âşıktı bu kadına. Onu, gizli gizli takib ediyor, nereye giderse peşinden gidiyordu. Bir gün uzun bir yola çıktı bu kadıncağız. O adam da arkasında. Kadın dağda giderken akşam oldu. Gecelemek üzere girdi bir mağaraya. Ardından o adam da girdi. Kadın geri dönüp adamı gördü ama kaçacak, saklanacak bir yer yoktu. Çok zor durumda kalmıştı. Gözlerini kapayıp; "Yetiş ey Gavs-ül âzam!" diye yalvardı. O anda, Gavs-ül âzam abdest alıyordu. Kadının sesini işitince nalinini çıkarıp, o mağaraya doğru hiddetle savurdu. O terbiyesiz adam tam kadını tutacaktı ki, nalin yukardan gelip şiddetle çarptı kafasına. Hatta bir defa değil. Tekrar tekrar vurdu. Tâ ki ölene kadar. Kadın, o nalini alıp Gavs-ül azama getirdi ve; - Efendim, Rabbim beni o adamdan kurtardı, dedi. BAŞARILI OLMANIN SIRRI Bir gün de; - Muvaffak olmak neye bağlıdır efendim? diye sordular bu zâta. Cevabında; - Mütevâzı olmaya bağlıdır, buyurdu. Tevâzu göstereni Hak teâlâ yükseltir. O tevâzu ettikçe daha da yükselir. - Ya kibirliyse efendim? dediler. - Kibredeni Hak teâlâ alçaltır. O kibirlendikçe daha da alçalır. Kibirli olanlar, mahşer gününde, "küçük karıncalar" misali mahşer halkının ayakları altında kalıp helak olacaklardır. 

.Allah'ın kullarını irşad et!

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri bütün ilimleri bitirince Resûlullah Efendimizi gördü rüyasında. Efendimiz aleyhisselâm Onun ağzını mübarek eliyle sıvazlayıp; - Ey oğlum, Allah'ın kullarını hikmetli sözlerinle irşad et! buyurdu. Bu emir üzerine sohbete başladı. Bir gün bir yerden geçerken, iki kimseyi, münakaşa ederken gördü. Biri hıristiyan, öteki Müslümandı. Onlara yaklaşıp; - Niçin münakaşa edersiniz? diye sordu. Müslüman arz etti: - Efendim, bu kimse; "Bizim Peygamberimiz, sizinkinden üstündür" diyor. Ben ise; "Bizim Peygamberimiz daha üstündür" diyorum. Mübarek zât, hıristiyana döndü: - Sen bu iddianı nasıl isbat edeceksin? - Bizim Peygamberimiz ölüyü diriltirdi, onun için o daha üstündür. - Ey kişi, ben peygamber değilim. Sadece o Resûl'ün ümmetinden biriyim. Ben ölüyü diriltirsem, Müslüman olur musun? - Diriltirsen, olurum. - Öyleyse çok eski bir kabir göster bana. Yakındaki kabristana gittiler. Hıristiyan çok eski bir kabir gösterip; - İşte şu mesela, dedi. Büyük Velî, o kabrin başına gelip; - Burada yatan, şarkıcı bir kadındır. İstersen şarkı söylerken dirilteyim, buyurdu. - Tamam, şarkı söyleyerek dirilsin. Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri o mezara hitâben; - Allah'ın izniyle kalk! diye seslendi. O anda, kabir boydan boya yarıldı ve bir kadın doğruldu kabir içinden. Hem de şarkı söyleyerek. Bir müddet öyle kalıp, kabre girdi tekrar. Adam, bunu görünce, kelime-i şehâdet getirip, müslüman oldu. www.gonulsultanlari.com 

.Allah'ın kullarını irşad et!

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri bütün ilimleri bitirince Resûlullah Efendimizi gördü rüyasında. Efendimiz aleyhisselâm Onun ağzını mübarek eliyle sıvazlayıp; - Ey oğlum, Allah'ın kullarını hikmetli sözlerinle irşad et! buyurdu. Bu emir üzerine sohbete başladı. Bir gün bir yerden geçerken, iki kimseyi, münakaşa ederken gördü. Biri hıristiyan, öteki Müslümandı. Onlara yaklaşıp; - Niçin münakaşa edersiniz? diye sordu. Müslüman arz etti: - Efendim, bu kimse; "Bizim Peygamberimiz, sizinkinden üstündür" diyor. Ben ise; "Bizim Peygamberimiz daha üstündür" diyorum. Mübarek zât, hıristiyana döndü: - Sen bu iddianı nasıl isbat edeceksin? - Bizim Peygamberimiz ölüyü diriltirdi, onun için o daha üstündür. - Ey kişi, ben peygamber değilim. Sadece o Resûl'ün ümmetinden biriyim. Ben ölüyü diriltirsem, Müslüman olur musun? - Diriltirsen, olurum. - Öyleyse çok eski bir kabir göster bana. Yakındaki kabristana gittiler. Hıristiyan çok eski bir kabir gösterip; - İşte şu mesela, dedi. Büyük Velî, o kabrin başına gelip; - Burada yatan, şarkıcı bir kadındır. İstersen şarkı söylerken dirilteyim, buyurdu. - Tamam, şarkı söyleyerek dirilsin. Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri o mezara hitâben; - Allah'ın izniyle kalk! diye seslendi. O anda, kabir boydan boya yarıldı ve bir kadın doğruldu kabir içinden. Hem de şarkı söyleyerek. Bir müddet öyle kalıp, kabre girdi tekrar. Adam, bunu görünce, kelime-i şehâdet getirip, müslüman oldu. www.gonulsultanlari.com 

.Suyumuzdan içsinler

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri zamanında Bağdat'ta bir taun hastalığı yayılmıştı. Her gün, yüzlerce insan ölüyordu. Bağdat'ın ahalisi, Gavs-ül azama gelip; - Efendim, bize bir yol gösterin, mahvolduk, dediler. Cevabında; - Bu illetin şifâsı, medresemizin önündeki otlarda vardır, buyurdu. Gerçekten şifâ oldu o otlar. Ancak otlar bitmişti. Tekrar bu büyük Velî'ye gelip; - Efendim, otlar iyi geldi ama malesef ahâlinin hepsine kâfi gelmedi. Şimdi ne yapalım? dediler - Avlumuzdaki çeşmenin suyundan içenler de, şifâya kavuşurlar, buyurdu. Gerçekten o sudan kim içtiyse kurtuldu taundan. Herkes şifâya kavuşmuştu. Bir gün de sohbetinde; - Bir insan ihlâsla ibâdet ederse, cenâb-ı Hak onun dünyada işlerini kolaylaştırır, kabirde ona acır, âhirette affeder, buyurdu. Sordular: - Ya ihlâsı kaybedersek efendim? Buyurdu ki: - O zaman çok sıkıntı çekeriz âhirette. KENDİ HATÂNIZI GÖRÜN Bir gün de; - Başkalarının hatâ ve kusurlarını araştırmayalım. Kendi kusurlarımıza bakalım, buyurdu. Sonra cemaate dönüp; - Niçin? diye sorun bakalım, buyurdu. - Niçin efendim? dediler. Buyurdu ki: - Çünkü başkasının günahından biz mesul değiliz. Bize, bizim günahlarımız sorulacak. www.gonulsultanlari.com Tel: (0 212) 454 38 10 www.siirlerlemenkibeler.com