Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki:
Peygamber efendimize, (Ya Resulallah, Müslüman nasıl olur?) diye sordular. Peygamber efendimiz, (Müslüman güler yüzlü ve tatlı sözlü olur) buyurdu. Güler yüz ve tatlı sözün, dinimizin yayılmasında önemli yeri vardır. Böyle olmayan insanlar, dine fazla faydalı olamazlar. Daima tatlı sözlü ve güler yüzlü olmak, Müslüman olmanın birinci alametidir. Bazı insanlar çok hassastır, çok duygusaldır. Ona bir sert bakarsanız kalbi kırılır, üzülür.

Karınca hacca gitmeye karar vermiş, demişler ki, sen bu halinle hacca gidebilir misin? Niye gitmeyeyim demiş. Nasıl gidersin, ömrün yetmez demişler. Bir güvercine takılırım. Güvercin uçar, ben de giderim demiş. Dolayısıyla, Allahü teâlâ bizi, böyle karıncayken, uçan bir kuşa rast getirirse yani sevgili bir kulunu tanıtırsa, Kâbe’yi bulabiliriz. Yani Rabbimizin rızasının nerede olduğunu öğreniriz. En zor iş budur. Hadis-i şerifte de bildirildiği gibi, (Ya Rabbi, bana doğruyu doğru olarak, yanlışı yanlış olarak bildir) diye dua etmelidir.

İnsan bu ölümlü dünyada, kötü bir şeye doğru diye sarılırsa yanar. Eğer doğru bir şeye yanlış diye saldırırsa mahvolur. Onun için dünyada en zor şey, doğru hangisi, eğri hangisi, ayırabilmektir. Bu, insanın kendi başına yapacağı bir şey değildir. İnsan aklı buna yetmez. Bunu daha önce bilen birinin, bize göstermesi lazımdır. Peygamber efendimiz buyuruyor ki:
(Ümmetim 73 fırkaya ayrılır, 72’si Cehenneme gider, yalnız bir fırkası kurtulur.) [Tirmizi]

İtikadları bozuk olduğu için, bu yetmiş ikisi Cehenneme girecek. Ümmetim dediği için de, Cehennemden sonra, gene çıkacak. Dolayısıyla, Cehenneme uğramadan, bu azabı çekmeden, Cennete girecek olan, (Ehl-i sünnet vel-cemaat) fırkasıdır.

Allahü teâlâ sahipsiz olmaktan korusun! O büyükleri tanımayan, o büyükleri sevmeyen, o büyüklerin yolunda gitmeyen, çok büyük tehlikededir.

İslamiyet ağaç gibidir. Kökü imandır, gövdesi ameller, ibadetlerdir. Ağaçtan maksat, meyvedir. Ağacın meyvesi de tasavvuftur, sevgidir, ihlâstır. Ağaçsız meyve olmaz, havadan kiraz toplanmaz. Meyveyi yemek için, ağaç lazım. Ağaçtan maksat meyve; ama ağaç olmazsa meyve de olmaz. Demek ki meyveli ağaç makbuldür.

Mümin, müminin aynasıdır. Bir Müslüman, başka bir Müslümana, sen şöyle kötüsün, böyle kötüsün gibi şeyler söylerse, bilsin ki, o özellikler kendisinde vardır. Aynada kendisini görüyor demektir.

Rastgele çok kitap okumak tehlikelidir; fakat doğru kitabı çok okumak çok iyidir.


Bilenle Bilmiyen Bir Olur mu? 10 ŞUBAT 1994..M.ORUÇ

Bugüne kadar, maksatlı yayınlarda, her türlü ilerlemenin, gelişmenin tek kaynağı batılı ülkeler olarak lanse edildi. Acaba gerçekten böyle midir? Müslüman ilim adamlarının ilme, fenne hiç katkısı olmamış mıdır? Yıllardan beri, kasıtlı olarak işlenmiştir bu husus. Hattâ, islâm dîninin ilerlemeye mâni' olduğunu iddia edenler bile çıkmıştır. Hatta ve hatta müslümanların, hıristiyanlık dîninin büyüklüğünü kavrayamayıp hıristiyan olmadıklarını, bundan dolayı da teknikte ilerlemediklerini söyliyebilecek kadar fikir budalası zavallılar çıkmıştır... Mesela, Osmanlı devletinin son zamanlarında, hemen çok kişinin büyük bildiği, Mithat paşa, gibi Avrupa hayranları, Avrupa'nın seviyesine gelebilmek için hıristiyan olmaktan başka çare olmadığını söyleyecek kadar basitleşmişlerdir. Gerçeği yansıtan, gerçekleri yazan tarihi eserleri inceleyerek olursak, mes'elenin aslı ortaya çıkar. Hıristiyanların veya hıristiyanlaşma sevdasında olanların iddiaları, sözleri temâmen yalan!.. Çünkü, islamiyyet, ilmi dâimâ medhetmiş, müslümanları dâimâ ilme teşvik etmiştir. Nasıl mı? Bakınız, Zümer sûresi, dokuzuncu âyet-i kerîmesinde mealen, (Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu? Bilen elbette kıymetlidir.) buyurulmuştur. Peygamberimiz ise (İlim Çin'de bile olsa, gidin öğrenin.) ve (Nerede ilim varsa, orada müslümanlık vardır.) ve (Bütün müslüman erkeklerine ve bütün müslaman kadınlarına, ilmi aramak, öğrenmek farzdır!) buyurmuştur. Diğer bir hadîs-i şerîfte de, (İki günü eşit olan ilerlemeyen ziyandadır.) buyurmuştur. Gerilemeyi bırakın, duraklamayı bile yasaklıyor, dinimiz. Kıyamette âlimin mürekkebi ile şehîdlerin kanı tartılacak, âlimin mürekkebi ağır gelecektir... İslâm dîni, ilerlemeye mani olmadığı gibi, aksine, bütün yeniliklerin devâmlı ta'kîb edilmesini ve hergün yeni şeyler keşfetmeği, ilerlemeği emreden bir dindir. Bundan dolayı, islâmiyyetin başlangıcından itibâren, ilmi adamlarına çok önem verilmiş, ilmî, fennî ve teknik tecrübeler yapılmış, müslüman Araplar, tıpta, kimyada, astronomide, coğrafyada, târihte, edebiyyâtta, matematikte, mühendislikte, mimarlıkta ve bunların hepsinin temeli olan, güzel ahlâk ve sosyal bilgilerde, en mükemmel dereceye vâsıl olmuşlar, kavuşmuşlardır... Bugün dahî ta'zjm ile yad edilen kıymetli âlimler, hakîmler, mütehassıslar, üstâdlar yetiştirmişler, dünyanın hocası, medeniyyetin rehberleri olmuşlardır. O zaman, yarı vahşî olan Avrupalılar, fennî bilgilerini İslâm üniversitelerinde öğrenmişler, hattâ Papa Sylvester gibi, hıristiyan din adamları bile Endülüs üniversitelerinde okumuşlardır. Bugün, hâlâ Avrupa dillerinde kimyaya, (Chemie) ve cebire (Al-gebra) ismi verilmektedir. Çünkü bu ilimler, evvelâ müslüman Araplar tarafından dünyaya öğretilmiştir. Avrupalılar, dünyayı tepsi gibi düz ve etrâfı duvarlarla çevrili zannederken, müslümanlar, ilk olarak dünyanın yuvarlak olduğunu ve döndüğünü buldular. Mûsul civârında, Sincar sahrâsında, meridyenin uzunluğunu ölçtüler ve bugünkü rakamları elde ettiler. Bundan başka, son derecede câhil ve mutaassıb olan, Orta çağ papazlarının men ettiği, eski Yunan ve Rome felsefe kitaplarının tercümesi işini müslümanlar ele almış ve bunların ortadan kalkmasına, yok olup gitmesine mâni olmuşlardır. Bunların faydalı yönlerinden istifade etmişlerdir. Bugün, insâflı hıristiyanların kabûl ettiği gibi, hakîkî rönesans, yânî (eski kıymetli ilimlere avdet edilmesi, dönülmesi) İtalya'da değil, Abbâsiler zamanında, Arabistan'da başlamıştır ki, Avrupa'daki rönesanstan çok çok öncedir. Avrupalılar, fen bilgilerinin çoğunu ve hepsinin temelini İslâm kitaplarından aldılar. Müslümanlar astronomide çok ileri idiler. 12. yüzyılda yaşamış Nûrüddîn Batrûcî, Endülüs İslâm Üniversitesi'nde astoronomi profesörü idi. (El-hayât) kitabında, bugünkü astronomiyi yazmaktadır. Bugün bizim ders kitaplarında dahi isimleri geçen, Galile, Kopernik, Newton, gibi Avrupalı ilim adamları dünyanın döndüğünü müslümanların kitaplarından öğrenip söyleyince, bu sözleri önceleri suç sayıldı. Hatta Galile, papazlar tarafından muhâkeme edilerek idam edildi. Eski islâm medreselerinde ayırca fen dersleri vardı. Endülüs medreseleri bu husûsta bütün dünyaya rehber olmuştu

Sâlih Müslüman Olmak 17 MART 1994 Evliyânın büyüklerinden Şakik bin İbrâhim hazretlerine sordular: - Bir kimsenin sâlih olup olmadığı nasıl anlaşılır? Şakik hazretleri bu suâle şöyle cevap verdi: - Bu üç şeyle anlaşılır: 1- Kalbinde olanı sâlihlere anlattığında, eğer onlar hoşlanırlar, anlattıklarından memnun olurlarsa iyi insan demektir. Yok, bu anlatılanlardan hoşlanmazlar, üzülürlerse sâlih insan değildir. 2- İnsan, Allahü teâlânın emirlerini yaptığında değil de, dünya rahatlığını, mevkisini düşündüğü vakit hoşlanır, bunu çok arzû ederse, bu kimse sâlih değildir. 3- Ölümü düşündüğünde, nefsi ölmekten kaçmıyor ve ölmek istiyorsa bu insan sâlih kimsedir. Bir kimsede, bu üç özellik bir araya gelmişse, bu kimsenin Allahü teâlâya yalvarıp, bu hâli kendisinden almaması, kendisine gurur gelmemesi için yalvarması lâzımdır. Sâlih müslüman, yaptığını sırf Allah rızâsı için yapar. Böyle kimse, kendi nefsinin isteklerini değil, Allahü teâlânın isteklerini, emirlerini yapar. Böylece zararlı, kötü işlerden kendini kurtarmış olur. Çünkü Allahü teâlâ Kur'ân-ı kerîmde meâlen, (Şüphesiz ki nefs, bütün gücü ile kötülüğe meyyaldir, kötülüğü yaptırır.) buyurulmuştur. Sâlih kimse, amellerinin karşılığını sadece Allahtan bekler. Başkalarının övmeleri, kötülemeleri ona hiç te'sîr etmez. Büyüklerden birisi buyurdu ki: - Kişi ibâdet yaparken, koyun çobanından ibret almalı, onun gibi olmalıdır. - Koyun çobanından nasıl ibret alınır? diye sorduklarında şöyle cevap verdi: - Koyun çobanı, sürüsünün yanında namaz kılar. Fakat kıldığı bu namaz sebebiyle koyunların kendisini methetmelerini beklemez. Her zaman nasıl kılıyorsa öyle kılar. Koyunlar görüyor diye namazı farklı kılmaz. İşte kendini bilen, sâlih müslüman böyle olur. Başkalarının, kendi hakkında söyliyecekleri şeylere aldırmaz. İnsanların varlığı ile yokluğu bir olur. Sâlih kimseler ibâdet ederken şu dört şeye dikkat ederler: 1- Yapacağı ibâdet hakkında yeterli bilgi sahibidir. 2- İbâdete başlarken önce niyyetini düzeltir. 3- İbâdetine sabırla devam eder. 4- Yaptığını, ihlâs ile yapar, ihlâsı elden bırakmaz. Avf bin Abdullah hazretleri anlatır: Hayır sahibi sâlih insanlar, birbirlerine yazdıkları nasîhat mektuplarında şu üç şeyi yazarlardı: 1- Her kim âhıret için çalışırsa, dünya işleri de kendiliğinden olur, Allah ona kâfîdir. 2- Kim Allah ile arasını düzeltirse yâni Allahü teâlânın emirlerini yapar, yasaklarından kaçınırsa, Allah da insanlarla onun arasını düzeltir. Herkes ona iyi muâmele eder. Geçimleri iyi olur. 3- Kim kalbini, niyyetini düzeltirse Allah da onun diğer işlerini düzeltir. Yâni kalbini düzeltir. Yaptıklarını Allah rızâsı için yaparsa, Allahü teâlâ da, dinin emirlerine uymayı ona kolay eyler. Büyüklerden biri buyurdu ki: - Allahü teâlâ bir kimseyi mahvetmek isterse onu üç şeyle cezâlandırır: 1- İlim verir, fakat ilmi ile amel etmeyi nasip etmez. 2- Sâlihlerle arkadaşlık eder, onların hâlleri ile hâllenmeyi nasip etmez. Onların kadrini, kıymetini bilemez. 3- İbâdet kapılarını açar fakat, ihlâs kapılarını kapar. Bunların üçüne de sebep, o kişinin kalbinin bozuk olmasıdır. Kalbini düzelten kimseler, böyle cezâlara mübtelâ olmazlar

. İlimsiz Amel 18 MART 1994
İnsanın, kendisine farz olan bir mes'eleyi öğrenmesi bütün dünya ni'metlerine sahip olmasından daha kıymetlidir. İlim öğrenmekten daha kıymetli birşey yoktur. İşlerin hepsi, ilim ile doğru olur, ilimsiz birşey yapılamaz. Peygamber efendimize: - İşlerin hangisi üstündür, diye üç kere suâl edildi. Peygamber efendimiz her seferinde: - İlimdir, buyurdu. - Yâ Resûlallah bunun hikmeti nedir? diye suâl edildiğinde: - Çünkü hiçbir şey ilimsiz doğru olmaz ve onsuz hiç kıymeti olmaz, buyurdu İnsan birçok sıkıntılara katlanarak, amel işlemektedir. Bunlar ilimsiz olarak yapılırsa, hepsi boşa gidebilir. İlim ve ibâdetin aslı iki şey ile elde edilir: Birincisi, kalbin dünya sevgisinden kurtulması, ikincisi de az yimek, mideyi tıkabasa doldurmamaktır. İbâdetlerde ihlâs ancak bu iki şey ile elde edilir. Bir kimsenin kalbi dünya sevgisi ile, dünya ni'metlerine muhabbet ile doluysa, ondan ihlâslı amel meydana gelmez. Midesi dolu olan kimsede de nefsin arzûları eksik olmaz. Bu arzûlar, kalbi te'sîr altına alır. Böyle bir kimsenin de cenâb-ı Hak nazarında kıymeti yoktur. Mübâhların fazlasından ve haramlardan sakınmalı, nefsin hoşuna giden kötü işlerden uzak durmalıdır. Fesatlık, çekememezlik, kin, kendini beğenme, cimrilik gibi kötü huyları kalbden çıkarmak lâzımdır. Bir kimsenin, itâ'atli iyi huylu kul olabilmesi için dört şart vardır: 1- Uzun emelli olmamak. 2- Cenâb-ı Hakkın va'dinden emîn olmak. 3- Cenâb-ı hakkın taksimine yâni verdiği rızıklara râzı olmak. 4- Mideyi haramlardan korumak. Kim ki, bu dört şeyi yerine getirirse, nefsini itâ'at altına almış olur. İnsan bedeni eğerlenmiş bir at gibidir. Eğer, atın eğeri ve gemi gereği gibi yapılmışsa, harp yerinde çok işe yarar. Eğer at terbiye edilmemişse, eğeri düzgün değilse işe yarayacağı yerde huysuzluk eder. Hem kendi kanının dökülmesine, hem de sahibinin ölmesine, mahvolmasına sebep olur. Nefsine hâkim olan her ni'mete kavuşur. Âyet-i kerîmede meâlen, (Nefsini hevâ ve şehvetlerden nehyeden kimsenin menzil ve karargâhı Cennettir.) buyurulmuştur. A'raf sûresinde de meâlen, (... Bu kimsenin hâli, koğsan da, kendi hâlinde bıraksan da, dilini çıkartıp soluyan köpek gibidir...) buyurularak, nefsinin arzûları peşinde koşan kimse köpeğe benzetilmiştir. Hadîs-i şerîfte de, (İnsanlar, yâ âlim veya talebedir. Bu ikisinden olmıyanda hayır yoktur.) buyuruldu. Bütün bunlardan anlaşılıyor ki, akıllı olan kimse, yâ âlim olur yâ talebe. İlmihâlini bilmiyen kimse mutlaka öğrenmelidir. İnsan bu şekilde, Peygamber efendimizin buyurduğu hayırlı kimselerden olur. Nefsi terbiye etmek zor değildir. Uğraşıldığı takdîrde en azgın köpekler bile terbiye edilmektedir. İlim sahibi olan, tevbe edip, nefsi ile mücâdele eden, Allahü teâlânın lütûf ve keremine mazhar olur. Böyle kimse, Allahü teâlânın beğendiği kimsedir. Onun gönlü Allahü teâlânın nazargâhıdır. Bu kimse sadece Allahü teâlânın rızâsını istediği için, ihsânlardan mahrûm kalmaz

.Nasıl Bir İnsan Olmalıyız? 24 NİSAN 1994 Nasıl bir insan olmalıyız? Allahü teâlâ, Kur'ân-ı kerîmde, kendine inananları ta'rîf etmektedir. Furkan sûresinde meâlen, (Rahîm olan Allahü teâlânın kulları, yeryüzünde gönül alçaklığı ile vakar ve tevâzu' ile yürürler. Câhiller, onlara sataşacak olursa, bunlara, sağlık ve selâmet sizin üzerinize olsun gibi güzel sözler söylerler. Yâni, büyük bir yumuşaklık gösterirler. Onlar geceleri secde yapar ve kıyâmda dururlar [yâni, namaz kılarlar]. Onlar, yâ Rabbî, Cehennem azâbını bizden uzaklaştır. Cehennem azâbı devâmlıdır ve çok şiddetlidir. Orası şübhesiz kötü bir yer ve kötü bir duraktır derler. Birşey verdikleri zaman, isrâf etmezler. Cimrilik de yapmazlar. İkisi ortası bir yol tutarlar. Kimsenin hakkını yemezler. Allaha şerîk koşmaz, O'ndan başkasına yalvarmazlar. Allahın dokunulmasını harâm ettiği cana kıyıp, haksız olarak kimseyi öldürmezler. Zinâ etmezler. Kim bunlardan birini yaparsa günâh işlemiş olur. Kıyâmet günü azâbı kat kat olur. Orada zelîl ve hakîr olarak ebedî bırakılır. Ancak, Allah, tevbe eden ve doğru îmân eden ve ibâdet yapan, fâideli iş yapanların kötülüklerini iyiliğe çevirir. Allah, af ve merhamet sâhibidir. Kim tevbe eder, amel-i sâlih işlerse Allahü teâlâya tevbesi makbûl ve O'nun rızâsına kavuşmuş olarak döner. Onlar yalan yere şâhidlik yapmazlar. Fâidesiz ve zararlı işlerden kaçınırlar. Kendilerine âyetler okunduğu zaman, kör ve sağır davranmazlar, dikkat ile dinlerler. Bu âyetlerle kendilerine yapılması emredilen şeyleri yaparlar.) buyurulmuştur. Mâide sûresinde meâlen, (Ey îmân edenler! Bir millete olan öfkeniz, sizi adâletsizliğe sürüklemesin. Âdil olunuz!) buyurulmuştur. Nahl sûresi, Bekara sûresi ve daha birçok sûrelerde meâlen, (Allah, sabredenlerle berâberdir. Sabrediniz. Sabret, sabır Allah içindir.) buyurulmuştur. Bekara sûresinde meâlen, (Fitne çıkarmak, öldürmekten daha kötüdür.) (Verdiğin malı başa kakma!), (Sadakaları gizli vermek daha iyidir.) buyurulmuştur. En'âm sûresi ve Furkân sûresinde meâlen, (Cana kıymayın.) buyurulmuştur. A'râf sûresinde meâlen, (Allah mallarını isrâf edenleri sevmez.) buyurulmuştur. Yine A'raf sûresinde meâlen, (Bozgunculuk yapmayın!) buyurulmuştur. Tevbe sûresinde meâlen, (Allah, sözleşmeleri bozmaktan sakınanları sever.) buyurulmuştur. İbrâhîm sûresinde meâlen, (Küfre sebep olan çirkin söz söylemeyiniz. Çirkin kelâm, rüzgârın yerden kopardığı, kökü olmıyan çirkin bir ağaca benzer.) buyurulmuştur. Nahl sûresinde meâlen, (Allah, adâleti, iyilik yapmağı, akrabâya bakmağı emreder. Hayâsızlığı, fenâlığı ve haddini aşmağı men' eder. ) buyurulmuştur. İsrâ ve Ahkâf sûresinde meâlen, (Anana, babana öf deme, onları azarlama! Onlara tatlı söyle, onlara acıyarak alçak gönüllülük göster. Rabbim, onlar beni küçükken yetiştirdikleri gibi, sen de, onlara merhamet et diye duâ et!) buyurulmuştur. İsrâ sûresinde meâlen, (Akrabâna, yolcuya, düşküne hakkını ver! Elindekini isrâf etme!) buyurulmuştur. Yine İsrâ sûresinde meâlen, (Eğer fakîrlere verecek şeyin yoksa, onlara birşey veremiyeceksen, hiç olmazsa onlara tatlı söz söyle.) buyurulmuştur. Tâhâ sûresinde meâlen, (O kâfirlerden, kendilerini imtihân etmek için bol bol rızk verdiğimiz kimselere bakma! Dünyalıkları onları azâba götürecektir! Rabbinin sana verdiği rızk, daha iyi ve daha devâmlıdır.) buyurulmuştur. Rûm sûresinde meâlen, (Dinde ayrı ayrı fırkalara ayrılıp her fırka, kendisini doğru yolda sanarak sevindiği [ve diğer fırkalara düşman olduğu] kimselerden ve müşriklerden olmayınız!) buyurulmuştur. Şûrâ sûresinde meâlen, (Dine bağlı kalın! Tevhîd ve îmânda ayrılığa düşmeyin!) buyurulmuştur. Câsiye sûresinde meâlen, (Şehvetlerine uyan câhillere tâbi' olma! Onlar, seni Allahın azâbından kurtaramazlar. Zâlimler islâma olan düşmanlıklarında birbirinin dostudur. Allahtan korkanların dostu ise Allahtır.) buyurulmuştur. Hucurât sûresinde meâlen, (Eğer bir fâsık size bir haber getirirse, onun iç yüzünü araştırın. Araştırmadan karar vermeyin! Yoksa bilmeden bir millete veya kimseye fenâlık edersiniz ve sonra ettiğinize nâdim olursunuz.) buyurulmuştur. Hucurât sûresinde meâlen, (Ey müslümanlar, siz birbirinizin din kardeşisiniz. İki kardeşinizi barıştırın. Allahtan korkarsanız, size merhamet eder.) buyurulmuştur


.

.