Tarih boyunca insan, çeşitli açılardan ele alınarak değerlendirilmeye tâbi tutulmuştur. Felsefeciler onda aklı ön plana çıkararak, “vahy”i inkâr etmişlerdir.

Hazret-i Peygamber aleyhisselâm’ın Yesrib’e hicretinden sonra, o şehir, Medine-i Münevvere olmuştu.

Ecdadımız Selçuklu ve Osmanlılar, mutlak müctehidlerin âyet-i kerime ve hadis-i şerifleri esas alarak tespit ettikleri İman Esasları’nı, risale, kitap ve manzum eserleriyle ortaya koymuşlardır.

Ülkemizde Genel ve Cumhurbaşkanlığı seçimleri, 14 ve 28 Mayıs 2023’te sonuçlanmıştır. Bu seçim sürecinde partiler, siyasî düşünce ve ideolojilerine göre ülkemiz Türkiye ve dış dünya ile ilgili amaç ve hedeflerini açıklamışlardır.

Türkiye’miz, demokratik ülkeler içinde yer almaktadır. Eğer bir ülkede seçimler yapılabiliyor, kişi istediği yere seyahat edebiliyor, özel mülkiyet hakkı gibi insan haklarını kullanabiliyorlarsa, bugünkü dünya ölçeği çerçevesinde o ülkede demokrasi var demektir.

Düvel-i müfside, her şeyi sadece fizikî çerçevede görüyor. Yüce Allah’ın kudret, irade ve yaratıcılığını düşünemiyor ve O’na doğru veya hiç inanmıyor. Hâlbuki sonsuz kuvvet ve irade sahibi Allah, dilediğinde kalpler, küfre karşı saf saf dizilmiş taburlar hâline gelir. Öldü sanılan Osmanlı, torunlar olarak dirilir, ecdadı Alparslan ve Fatih’in mirasına sahip çıkar.

Batı, Osmanlıyı parçalayabilmek için Tanzimat Fermanı’nı kendi adamları vasıtasıyla ilân ettirerek, Yönetim’e müdahil olmuştur.

Tek Parti döneminde Osmanlı’nın tarihî, dinî ve manevî mirasını reddetme, aşağılama ve bazı konularda ortadan kaldırma, Yönetim Stratejisinin temelini oluşturmaktadır.

Batı, 19. Yüzyılın sonlarında Osmanlı devletini içten çökertebilmek için ajanlar yetiştirmeye başladı.

Fay hatları, deprem literatüründe kullanılan bir tabirdir. Alan uzmanlarının ifadelerine göre belirlenen bu hatlar/mekânlar üzerine bina yapılmaz, yapılması son derece tehlikelidir. Peygamberimiz aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm da, İslam’ı bir binaya benzetmiştir. Bu binanın temel ve sütunlarını açıklamıştır.

Ülkemiz nüfusunun %99’u Müslümandır. Buna göre Türkiye’miz İslam ülkeleri arasında yer almaktadır. İster tabiî/doğal, isterse insan eliyle olan bir afet ve zarar karşısında dinimiz İslam’ın o konu ile ilgili esas ve hükümlerini hatırlamamız ve hatırlatmamız çok tabiîdir, normaldir.

Devletin bütün kurumlarının görevlilerinin tam bir seferberlik hâlinde, genç yaşlı vatandaşlarımızın yardımlarıyla 110 bin kilometrekareyi kapsayan afet bölgesinde canla başla çalışmasının manevî dinamikleri var...

Batı, eskiden beri materyalist bir tutum sergilemiştir. Rönesansla birlikte Reform hareketini de başlatarak Hristiyanlık mirasının ortaya koyduğu otorite ve prensiplerine başkaldırmıştır.

İnsan, diğer varlıklardan farklı yaratılmıştır. Melekler, cismanî/nuranî mübarek varlıklardır. Fakat nefisten yoksundurlar.

Aslında Medine Vesikası, toplum düzenini sağlama, insan hakları ve âdil davranma bakımından fevkalâde önemli bir belgedir. Batı’nın arenalarda insanları vahşî hayvanlara parçalatması ve Engizisyon Mahkemelerinin farklı mezhepte olanlara ölüm fermanları çıkarmasına karşılık, insan hakları temelinde tam ve hakiki bir medeniyet vesikasıdır.

Peygamberimiz aleyhisselâm, Medine’ye geldikten sonra, Mekkeli Müslümanlardan (Muhacirlerden) bazılarını, hem kendi aralarında birbirleriyle, hem de Medineli Müslümanlarla (Ensarla) ikişer ikişer kardeş yaptı. Bu kardeşlik, Mekkelileri Medine’ye ve Medinelilere ısındırmayı ve kendilerine destek kazandırmayı amaçlıyordu.

Peygamberimiz aleyhisselâm, Mekke’den çıkarken Hazvere denilen yerde durarak, Beytullah'a baktı ve şöyle buyurdu: Ey Mekke! Vallahi sen, yeryüzünün en hayırlı ve Allah’a en sevimli olan yerisin. Eğer senden çıkarılmış olmasaydım, çıkmazdım... 

Mekkeli müşrikler, Peygamber aleyhisselâm’ın, dünya şartları içinde hâmisi olan Ebû Tâlib’in vefatından sonra, işkence ve saldırılarını artırmışlardı.

İslam’da, “açıktan da’vet” başlayınca, son ilâhî din hızla yayılmaya başladı.

Kureyş müşrikleri Müslümanların gittikçe çoğalmakta olduklarını görünce, Müslümanlara, hür olsun, köle olsun işkencelerini artırmışlardı. Akla gelmedik işkenceler uyguluyorlardı. Namaz kılan Müslümanlara saldırıyorlardı. Hazret-i Peygamberi dahi ölümle tehdit ediyorlardı...

Toplum, tefessüh etmiş, ahlâken çökmüş, içki, kumar, zina, fâiz yaygınlaşmış, itibarları zedelenmesin diye kız çocuklarını diri diri toprağa gömen vicdansızlar türemiş, Ka’be puthaneye çevrilmiş ve “atalarımızın dini” diyerek Lât ve Uzza başta olmak üzere sayısız putlar, ilâh kabul edilmiştir.

Türkiye’mizde Mushaflarda uygulanan hattın/imlânın eldeki verilere göre, 700-800 senelik bir geçmişi vardır. Fakat şu anda Suûdi Arabistan ve Mısır başta olmak üzere Arap dünyasında, Pakistan’da, Okyanus Ülkelerinde ve Afrika’da Müslüman ülkelerin çoğunda Resm-i Osmanî (!) denilen Fehd (Vehhabî) hattı yaygındır.

“İslami Dayanışma Oyunları”, İslam İşbirliği Teşkilatına üye ülkelerin katılması ile Federasyon bünyesinde dört yılda bir yapılan geniş kapsamlı bir spor organizasyonudur. İlk oyun, 2005 yılında Cidde, Suudi Arabistan'da düzenlenmiştir. İslam Konferansı Örgütü’nün 57 üyesi katılmıştır.

İslam dini, tebliğ edildiği günden bugüne kadar yüce Allah’ın “bir”liğini, tevhid inancını ilân edegelmiştir. Bu tevhidi bozacak her türlü inanç ve hareketin ölçüsünü de açıklamıştır. Ancak bu, o dinin gerçek temsilcileri olan Eshâb-ı Kiram ve Cumhûr-ı İslam’ın âlimleri vasıtasıyla olmuştur. Bu Müctehid âlimler, Dört Mezhep imâmını içinde bulunduran Ehl-i Sünnet ve’l-Cemâat olarak isimlenmektedir.

Batı, 15. ve 16. yüz yıllarda Rönesans ve Reform hareketleriyle bilim ve din anlayışında hâkim olan birçok yanlış kanaati düzeltmiştir. Ancak Hristiyan din alanındaki eleştirilerinde “doğru”yu söylerken, hedef olarak aldıkları “doğru”, hiçbir zaman hakikatin/gerçeğin kendisi olmamıştır.

Dünya hayatında insanın sevinçli, neşeli ve mutlu zamanları olduğu gibi, kederli, üzüntülü ve korkulu anları da vardır. Genelde insanlar, bolluk, zenginlik ve sağlık içinde olmak isterler. Darlık, kıtlık, yoksulluk ve hastalığı kimse arzu etmez. Bu insan tabiatının/doğasının bedenî/fizikî ve ruhî/psikolojik özelliğidir. Dünyanın her yerinde devirler itibarıyla insan tabiatı aynıdır. Ancak bu tabiat, bölgeler ve kültürlere göre temelde değil, şekilde bazı değişiklikler gösterir.

Türkiye Diyanet İşleri Başkanlığı 2002 yılında Frankfurt Goethe Üniversitesi’yle birlikte bir protokol imzalayarak, Protestan İlahiyat Fakültesi’nin Dinbilim ve Dinler Tarihi Kürsüsü bünyesinde İslam’la ilgili dersler verilmesi amacıyla, 5 yıl süreyle bir İslam Dinbilimi Misafir Profesörlüğü kadrosu vakfetmiştir.

“Vatandaş İçin Medeni Bilgiler” kitabı, 1931 yılında iki cilt hâlinde yayımlanmıştır. Kitabın ikinci cildi CHP Genel Sekreteri Recep Peker tarafından hazırlanmıştır.

Ecdadımız Selçuklu ve Osmanlının temsil ettiği Sünnî İslam anlayışı, başta Oryantalistler olmak üzere Vatikan’ı, diğer din mensuplarını ve İslam ülkelerindeki Batı’nın fikrî ajanlarını çok rahatsız etmiştir.

Bütün peygamberler aleyhimü’s-selâm, hakkı tebliğ için gönderilmişlerdir. Yüce Allah, vahdaniyetini, bir olduğunu, ortağı olmadığını, mutlak kudret, azamet ve yaratıcılığını onlar vasıtasıyla insanlara bildirmiştir. Peygamberlerin da’vetini kabul edenler, her devirde mü’min, kabul etmeyenler de her devirde kâfir olmuşlardır.

İçinde yaşadığımız varlık âleminde bir yaratan, bir de yaratılanlar vardır. Yaratan tektir. O da Allahü teâlâ’dır. Ondan başka yaratıcı yoktur. Yüce Allah, varlıkları yarattıktan sonra, insan ve diğer canlıların, varlıklarını sürdürebilmeleri için, birtakım sebepler halk etmiştir.

​İnsanlar, yalnız akıllarıyla iyiyi, doğruyu bulabilecek ve aralarında adaleti gerçekleştirebilecek özelliklerde yaratılmamışlardır. Hatta akıllarıyla içinde yaşadıkları dünyanın, ayın, güneşin ve yıldızların mutlaka bir yaratıcısı olduğunu düşünseler bile, O’na lâyık olan sıfatları bulmaları ve O’na hürmet ve ta’zimin nasıl yapılabileceğini bilmeleri ve keşfetmeleri imkânsızdır.

​İslâm’ın beş şartından biri olan zekât, şu başlıklar altında ele alınabilir:

​Bir İslam ülkesinde din okulları, İlahiyat ve İslamî İlimler Fakültelerinin faaliyette olması, o ülkede İslam, aslî hüviyetiyle öğretiliyor anlamına gelmez. Önemli olan ecdadımız Selçuklu ve Osmanlıda olduğu gibi, İslam’ın temel kaynakları olan Kitap, Sünnet, İcmâ ve Kıyas-ı Fukaha çerçevesinde programlar yapılması ve buna göre bilgiler verilmesidir.

İslam dini, insan ve toplum hayatında maddî ve manevî bütün alanlarla ilgili kurallar koyan cihanşümul, evrensel bir dindir. Onun ibadet ve âhiret hayatına âit hükümleri olduğu gibi, dünya hayatıyla ilgili ekonomi, sağlık, yönetim, eğitim, aile, çalışma ve savunma konularında tavsiye, teşvik, emir ve yasakları bulunmaktadır.

Batı’da Oryantalizm merkezleri, İslam coğrafyasındaki İslamî faaliyetlerle ilgili, belli bir plan ve proje çerçevesinde hareket etme konusunda ortak karara varmışlardır. Bu karara göre:

Yüce Allah, kullarına çok merhametlidir. Kullarından istediği, yüce zâtına ortak koşulmaması, ulûhiyyetinin kabul edilmesi, peygamberleri vasıtasıyla bildirdiği emir ve yasaklarına uyulması, itâatkâr ve salih kullar olmalarıdır.

Hazret-i Âdem’in herhangi bir canlıdan tekâmül suretiyle değil, topraktan ve tamamıyla bağımsız bir canlı türün ilk atası, yeryüzündeki, bütün canlı ve cansız varlıkların aksine, yükümlü ve sorumlu tutulan ve bunun için gerekli mânevî, ahlâkî, zihnî ve psikolojik kabiliyetlerle donatılan bir varlık olarak yaratıldığı, tartışmaya yer vermeyecek şekilde Kur’an-ı Kerim (Hıcr, 26, 28, 29; Rahmân, 14) ve hadislerde (Tirmizi, Cum’a 1) açıklanmıştır.

Peygamber aleyhisselâm’ın sunduğu İslam’ı doğru olarak anlayan ve nakleden Ehl-i Sünnet câmiasıdır. Bu “cemâat’’in âlimleri, din konusunda edille-i şer’iyye olan Kitap, Sünnet, İcma ve Kıyas’ı (İctihad’ı) kaynak olarak kullanmışlardır.

Şimdi her dinî alanda Hicrî 5. asra kadar verilen fetvalar/ictihadlar ve yazılan kitaplar, İslam dünyasının, âlimlerin ve Müslümanların ilk referans/kaynak eserleri olmuştur. Bu eserler, İslam dinini çeşitli açılardan tahrip etmeye yeltenenlere, İslam düşmanlarına, Oryantalistlere ve İslamcı Modernistlere karşı etrafı surlarla/müctehid fetvalarıyla çevrili bir kale hüviyetindedir.

19. Yüzyılın sonlarında başlayan ve 20. Yüzyılın ilk çeyreğinde şiddetle yayılan İslam’a, özellikle Ehl-i Sünnet’e yönelik eleştiri, hakaret ve ardından onu beşerileştirme harekâtı, eşzamanlı olarak bütün İslam ülkelerinde kendini göstermiştir.

İslam Dini, yüce Allah’ın melek ve peygamber vasıtasıyla insanlara gönderdiği son ilâhî bir dindir. Bu dinin Akâid, İbadât, Muamelât/Alış veriş, Münakâhat/Aile Kurma, Miras, Ahlâk, Ahiret hayatı ve diğer konularla ilgili hüküm, teklif ve beyanları vardır. Bir Müslümanın iman ve icraatları, genel olarak şu esaslar çerçevesinde olmaktadır.

Diyanet İşleri Başkanlığı (DİB), İslam Dininin inançları, ibadet ve ahlak esasları ile ilgili işleri yürütmek, din konusunda toplumu aydınlatmak ve ibadet yerlerini yönetmek üzere; Cumhurbaşkanlığına bağlı bir kuruluştur (633 sayılı Kanun/mad. 1). Başkanlığın en önemli kurullarından biri, Din İşleri Yüksek Kurulu’dur.

Sonsuz Seâdet Güneşi’nin tebliğcisi, son Peygamber Muhammed sallallahü aleyhi ve sellem efendimizdir. O, bütün âlemlere rahmet peygamberi olarak gönderilmiştir.

Sonsuz Seâdet Güneşi, son Peygamber Muhammed sallallahü aleyhi ve sellem efendimize nazil olan son din, İslâm’dır. O, belli bir zamanda belli bir topluma, belli ve geçici hükümlerle inmiş bir din değildir.

İstanbul 29 Mayıs Üniversitesi, Türkiye Diyanet Vakfı (TDV) tarafından 2010 yılında kurulmuş ve 2010-2011 akademik yılında eğitim öğretime başlamıştır. Vakıf, ayrıca 1983 yılında Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi (DİA) çalışmalarını başlatmış, 1988 yılında da İslâm Araştırmaları Merkezini (İSAM) faaliyete geçirmiştir.

Peygamber “sallâllahü aleyhi ve sellem” devrinde Müslümanlar, dinî bir müşkil/problemle karşılaştıklarında onu Resûlüllah’a arz ediyorlardı.

Son devir Müsteşrik ve Misyonerlerin hararetle destekledikleri ve öne çıkardıkları Seküler Modernist İslamcı Fazlurrahman (1919-1988), Pakistan doğumludur. Ülkesinde Medrese eğitimiyle birlikte Batı kökenli eğitim de aldı.

Eğer bir kişi, Peygamberi, Hadisleri, Sahâbe’yi Müctehidleri devreden çıkararak, salt sözlük ve mantık çerçevesinde âyetlere mana vermeye kalkarsa, Müslüman olmayan ve Kur’ân’ı ilâhî kitap kabul etmeyen bir Oryantalist ve Lüterciden farkı kalmaz.

İslam’ın tahrif, tahrip, tezyif ve tebdil şeklini, bizlere saf, duru, gerçek İslam gibi sunabilirler. Eğer Müslümanın elinde sağlam bir ölçü “Sünnî el-ürvatü’l-vüska/sağlam kulp” yoksa, Afganî’nın Paris menşeli Şeytanî “el-ürvatü’l-vüska”sına kolayca sarılabilir. Rengine aldanarak bal şerbeti yerine necis bir şey “urine” içebilirler.

FETÖ ve Ilımlı İslam projelerinin Vatikan ve ABD kaynaklı olduğu, 17.07.2021 tarihli yazımızda CIA’nın da içinde bulunduğu bazı kişi ve belgelerle açıklanmıştı.

FETÖ, 15 Temmuz 2016’de kahraman ve vatansever Silahlı Kuvvetlerimiz içinde dış destekli hain bir yapılanma sonucunda Ülkemiz’de bir darbe girişiminde bulunmuştur.

Son yıllarda, bazı zorluk ve sıkıntılarla karşılaşan Müslüman kardeşlerimiz, haram işlememek ya da “namazı geciktirme” günahını azaltmak maksadıyla yine Ehl-i Sünnet âlimlerinin fetva ve tavsiyeleri doğrultusunda “Cumhur”ca onaylanan ve 1200-1300 seneden beri yaygın şekilde uygulanmakta olan Dört Mezhep -Hanefî, Mâlikî, Şâfiî ve Hanbelî-’den birine uyarak/tâbi olarak ibadetlerini yapmaktadırlar.

İslam dininin mukaddes kitabı Kur’ân-ı kerim, hiçbir değişikliğe uğramadan, sonradan içine insan sözü katılmadan vahyedildiği şekliyle mütevatir olarak bugüne kadar Müslümanların elinde bulunmaktadır.

Diyanet İşleri Başkanlığı, Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (RTÜK), Erciyes Üniversitesi, TRT ve Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı (SETA) iş birliğiyle düzenlenen 1. Uluslararası Medya ve İslâmofobi Sempozyumu, 25-26 Mayıs 2021’de Ankara’da yapıldı.

İslâm dini, Hazret-i Âdem’den son Peygamber Muhammed aleyhisselâm’a kadar gelen semâvî/vahyî dinlerin ortak adıdır. Çünkü bu dinlerde ahkâm/ibadet şekilleri değişse de iman esasları aynıdır. Hepsi vahye dayanmaktadır. Ancak Yahûdilik, Hristiyanlık gibi bir peygambere isnat edilen dinler karşısında İslâm, Peygamber efendimize gönderilen “şeriat”e alem olmuş ve hâs kılınmıştır.

ALLAH’A HAMD OLSUN Hamd, yüce Allah’a mahsustur. Ona hamd eder1, ondan af diler ve ona tevbe ederiz. Nefislerimizin fenalıklarından ve kötü amellerimizden ona sığınırız. “Allah’ın hidâyet ettiğini, kimse doğru yoldan çıkaramaz2.” “Allah’ın şaşırttığını da kimse, doğru yola getiremez.3“

MADDE 16: İslam dini, renk, ırk ve statü farklılığından dolayı insanlara onur kırıcı olumsuz duygu, düşünce, davranış ve iletişimde bulunmayı yasaklamıştır.

MADDE 10: Mutlak hâkimiyet/egemenlik, dünya, evren ve insan idaresinde kayıtsız ve şartsız her şeyin yaratıcısı Allah’ındır. Yüce Allah, bu hâkimiyetini peygamber ve kitaplar vasıtasıyla insanlara bildirmiştir. İnsan, bu hâkimiyeti kabul etmekle, dinin kendisine bildirdiği emir, yasak ve haberlere inanmak ve uymakla yükümlü kılınmıştır.

İslam’a göre insanlar, hür ve günahsız ola­rak, temiz bir fıtratla ve İslam’ı kabule hazır bir yaratılışla dünyaya gelirler. Ancak içinde bulunduğu yakın çevre ve topluma göre bir inanışa sahip olurlar. Hristiyanlarda bu inanış, Müslümanların aksine, günahkârlık üzerine dünyaya gelmeleri şeklindedir.

Yüce Allah, insanların dünya ve ahiret saadetleri için seçkin ve mübarek kulları olan peygamberler göndermiştir. Bunlar vasıtasıyla razı olduğu doğru yolu bildirmiştir. Peygamberlere iman eden ve itâat edenler, Mü’minler olmuş, fakat iman etmeyip isyan edenler ise, kâfirler olarak bâtıl itikatlarını sürdürmüşlerdir. Bu arada tebliğ edilen hak dini bozan ve değiştirenler de olmuştur.

Yüzyıllar boyunca Müslümanların sahip olduğu İslam’a yönelik çeşitli inançlardan düşmanları olmuştur. Ancak son asrın ikinci yarısından sonra global boyutta düşmanlarının stratejileri önemli ölçüde değişmiştir.

Kur’an-ı kerim; bütün Müslümanların Hazret-i Peygamber aleyhisselâm’ın tebliğ ettiği, güzide eshâbın naklettiği, Müctehid âlimlerin açıkladığı, Cumhûr-ı Müslimin tarafından yüzyıllardan beri uygulamakta olan ve “hablüllah” olarak ifade buyrulan “İslam dini”ne uymamızı emretmektedir (Al-i İmran,103). Yine bu âyette Müslümanların, Eshâb-ı kiram’ın naklettiği Hadis külliyatı ve ictihadlarından ayrılarak ve Kur’an’a bâtıl ve fâsit manalar vererek “dalâlet ve bid’at fırkaları”na ayrılması “yasaklanmış”tır.

Son ilâhî din İslam’ın değiştirilmeden gelen kitabı Kur’an-ı kerim’dir. Kur’an’da 114 sûre ve 6236 âyet-i kerime bulunmaktadır. Sûreler, genelde Mekkî ve Medenî diye iki kısma ayrılır.

Ecdadımız Selçuklu ve Osmanlılar, Ehl-i Sünnet Müslümanlığını temsil ediyorlardı. Yüzyıllar boyunca özellikle Akâid ve Fıkıh’ta bu anlayış hâkim olmuştur. Çünkü bunun temelleri Müctehidlere dayanıyordu. Müctehid âlimler, Eshâb-ı kiram’dan aldıkları İslam’ı, başta Kur’an-ı kerim ve Hadisler olmak üzere, her türlü yanlış te’vil ve müdahalelere kapatarak, Ehl-i Sünnet ve’l-cemaat ismiyle muhafaza altına almışlardır. İlimler itibariyle bu dinin esas ve standartları belirlenmiştir. Müctehid olmayan âlimler dahi, bu esaslara bağlı kalarak ilim ve tedrisatta bulunmuşlardır. Böylece Müslümanların iman, ibadet ve diğer yönlerden birlik ve beraberlikleri korunmuştur.

Kader, ileride yaratılacak şeyleri, Allahü teâlânın ezelde bilmesidir. Yüce Allah her şeyi, kudreti ve ilmi ile yaratıyor. İşte kader, bu ilimdir.

Peygamber efendimiz sallallahü aleyhi ve sellem, Peygamber olarak yüce Allah’tan aldığı tek ilâha imanı öngören İslam’ı tebliğ ediyordu. Ancak toplum, müşrik idi, çeşitli putlara tapıyordu.

​İslam dininin rükün ve esasları vardır. Bunlar, âyet ve hadislerle belirlenmiştir. Her semavî dinin tebliğini, yüce Allah’ın seçip görevlendirdiği, günah işlemekten koruduğu ve insanlar arasında mümtaz kıldığı “Peygamber” kulu yapmıştır. Her resûl ve nebiye (peygambere) vahiy gelmiştir. Ülü’l-azm olarak nitelenen peygamberler de vardır. Bazı peygamberlere Kitap, bazılarına da suhuf/sahifeler indirilmiştir. Bazı peygamberlere ise, Kitap gönderilen bir önceki peygamberin “şeriat”ine da’vet etmesi vahyedilmiştir.

Son peygamber Muhammed aleyhisselâm, yüce Allah’tan aldığı son din İslam’ı tebliğe önce yakın akrabasından başladı. Sonra İslam, büyük taraftar kazanarak, geniş ve etkili bir cemaat, hatta toplum hâline geldi. Âyetler, peyderpey iniyordu. Allah’a ve Peygamber’e iman ve teslimiyet teklif ediliyordu. Aklını çalıştıranlar, yüce Allah’ın kudreti karşısında hemen iman ediyorlardı. Fakat itibarına, unvanına ve zenginliğine güvenen bazı münkirler, şiddetli bir şekilde bu ulvî daveti reddediyor, hatta Müslümanları “küfür”de olan atalarının yoluna ihanetle suçluyorlardı. Bu durumda aynı ailede, aynı muhitte ve aynı şehirde biri Mü’min, diğeri Kâfir olmak üzere, birbirine zıd, iki insan tipi oluşmuştu.

İslâm dininde, kişilere; yaş, cinsiyet, mal, sağ­lık / hastalık, zaruret (zorluk, sıkıntı), yolculuk ve din duru­muna göre, görev ve sorumluluklar yüklenmiştir. Aynı grupta yer alanların ödev ve yükümlülükleri aynıdır. Bu ko­nuda bir farklılık ya da ayırım, söz konusu değildir. Namaz, oruç, hac ve zekât mükellefiyeti, bu çerçevede düşünülebilir.

İslam dini, bütün insanlığa dünya ve Ahiret mutluluğunu sunan bir dindir. Temelinde “barış” vardır. Aklını ve iradesini doğru şekilde kullananlar, ondaki ilahî sır ve hakikati hemen görebilmektedirler. Çünkü yüce Allah’ın sonsuz ilim, kudret ve hâkimiyetini taşıyan “vahy”e dayanmaktadır. Bu vahyi gönderen, âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim olan Allah’tır. O, bir “Nur”dur (Nûr,35). Bütün yeri ve gökleri aydınlatan güneş ve ayın yaratıcısıdır.

Yahûdi ve Hristiyanlara Ehl-i kitap denir. Hazret-i Mûsa ve Hazret-i İsa zamanlarında, bu peygamberlerin tebliğine inanan ve onlara tabi olanlar, Musevî ve Îsevî olarak Müslümandılar. Fakat Muhammed aleyhisselâm gelince ve ona Kur’ân gönderilince, her iki din ve şeriat, yürürlükten kalkmış oldu. Bu iki din mensuplarından Hazret-i Peygamber’in dinini kabul edenler, Müslüman oldular. Fakat kabul etmeyenler, Ehl-i Kitap kaldılar.

Dinin rukünlarına ve temel esaslarına tereddütsüz inananlara, mü’min ve Müslüman denir. Kur’ân-ı Kerîm’de mü’minler, “sâlihler” olarak nitelendirilmiştir. Müctehid âlimler de salih Müslümanların tefrikaya -dalâlete/sapkınlığa- düşmeden dört mezhep imamının ictihadları çerçevesinde bir “cemâat” oluşturmuşlardır. Bu cemâata Ehl-i Sünnet denilmektedir.

Diyanet, kuruluşundan itibaren Selçuklu ve Osmanlının sahip olduğu Ehl-i Sünnet’e karşı, başta Vehhâbîlik ve Selefîlik olmak üzere, FETÖ, Ehl-i Salîp, Misyoner Müsteşriklik gibi yabancı ideolojilerin istilâsına uğramıştır. Bunların en etkilisi 1970’li yıllarda başkanlığa kadro hâlinde gelen Mason tabanlı Türk ve Ehl-i Sünnet düşmanı Reşid Rıza zihniyetinin temsilcileri olmuştur

Cumhuriyet’in ilk yarı yüzyılında misyoner, müsteşrik ve Batı patentli fikrî ajanlar tarafından İslam, İslamî kurumlar, örf âdetler ve ecdat yadigârı eserler, Batı standartları çerçevesinde kuşatılmış, bazıları tamamen ortadan kaldırılmış, bazıları da fikrî ajanların hedefleri doğrultusunda değiştirilmiştir. Bu değiştirme hâlen yürütülmektedir.

Dünyanın manevî güneşleri, Peygamberler aleyhimü’s-selâm’dır. Hadis-i şeriflerde buyrulduğu şekilde Ahiret hayatında da yüce Allah’ın şefâatçı kıldığı mübarek insanlardır (Buhârî, Enbiya 5). Onlar, kurtuluş ve hidayet rehberleridir. Onlar, Allahü teâlâ’nın razı olduğu imanı, ameli, ibadetleri ve yaşayışı, insanlara, bütün mükelleflere bildiren, doğru, dürüst, âdil ve emniyetli tebliğçilerdir.

Ali Köse, “bin FETÖ geliyor” tarzında ihbarda bulunduğuna göre demek ki elinde bir takım bilgi ve belgeler vardır. Bunları derhal ilgili makamlara teslim etmelidir. Şayet bu konuda somut bilgi ve belgelere sahip değilse, bazı kişi ve cemaatleri zan altında bıraktığından ve hayali düşmanlar üreterek devletin ilgili kurumlarını yanılttığından dolayı hakkında adlî soruşturma açılmalıdır.

Fatih Sultan Mehmed Han, hadis-i şerifte medh edilen müjdeye nail olabilmek için Kostantıniyye’yi/İstanbul’u almaya karar verdi ve sonunda aldı. Zafer nişanesi olarak şehrin en büyük kilisesi Ayasofya’yı camiye çevirerek bir vakıf kurdu.

Kur’ân Araştırmaları Merkezi (KURAMER), 29 Mayıs Üniversitesi bünyesinde faaliyet gösteren bir birimdir. Merkezin müdürü, DİB eski başkanı Prof. Dr. Ali Bardakoğlu’dur.

Batı’da bilim insanları, bilim ve teknolojiyi, insanlık hizmetine sunarken, birçok yanlışı da ortadan kaldırmışlardı. Bu yanlışların başında dini reforme eden Papalık ve Kilise vardı. Kilise, bilimsel çalışmaların önünde en büyük engeldi. Kilise’den onay almayan bir kral veya yönetici, devletin başına geçemiyordu. Kilise-Yönetim mücadelesinde, Yönetim, bilimden ve bilim insanlarından yana tavır koyunca, Kilise, hâkimiyet kaybetmeye başladı. Sonunda etkisini tamamen kaybetmiş oldu. Artık bilimsel çalışmalar, özgür ve engelsiz bir şekilde yapılmaya başladı. Yönetim, Ekonomi, Sosyoloji, Psikoloji ve Felsefe alanlarında ortaya atılan teoriler, birbirini takip etti. Bu teorilerin hiçbirinin temelinde din-ilâhî kaynak bulunmuyordu. Sekülerizm esas alınmıştı. Din, artık caddede, sokakta, okulda, iş yerinde, en önemlisi Yönetim’de olmayacak, ceza olarak o, dört duvar arasına, Kilise’ye hapsedilecekti. Nitekim öyle oldu. İlâhî kaynak, değiştirilmiş, reforme edilmiş, diğer bir deyişle beşerîleştirilmiş bir yapı olarak vicdanlara taşındı.

İnsanın dünya hayatında kazanacağı en kıymetli değer, “iman”dır. İmanın esası; Yüce Allah’ın varlığına, birliğine, ortağı olmadığına, mutlak kudret sahibi olduğuna, her şeyi gördüğü, bildiği ve yarattığına, insanı iman ve ibadetle mükellef kıldığına, Ahiret hayatında hesap, mizan, cennet ve cehennemin hak olduğuna, insanın iman, ibadet ve ahlâkî konularda sorumluluğunu doğru ve rızasına uygun yapılabilmesi için Peygamberleri vasıtasıyla bildirdiği farzlara, haramlara ve Kitaplarında vahyettiklerinin hepsine tereddütsüz inanmaktır.

Salih Müslüman, Allahü teâlâ’nın varlığına, birliğine ve Peygamber aleyhisselâm’ın tebliğ ettiklerine itirazsız iman eden ve gönülden kabul eden kişidir. İslam dininde iman edilecek hususlar, “mü’menün bih” kavramıyla ifade edilir. Bunları, akaidde müctehid imamlar, eserlerinde açıklamış ve formüle etmişlerdir. Bu eserlerin en meşhurları, Fıkh-ı Ekber, Akâd-i Nesefî ve Emâli’dir. Ehl-i Sünnnet Müslümanları’nın iman esasları, bu üç kıymetli kaynak çerçevesinde şekillenmiştir. Eshâb-ı kiram’ın Hazret-i Peygamber’den naklettikleri iman ve İslâm, akâid, fıkıh ve ahlâk esaslarıyla Ehl-i Sünnet tarafından temsil edilmektedir.

Prof. Dr. Ali Erbaş’ın eşcinselliği lânetleyen sözlerine karşı Ankara Barosunun yayınladığı bildiride, Kur’ân-ı kerim ve hadisler, hedef alınmaktadır. Çünkü âyet ve hadislerde, zina ve lûtûlik/eşcinsellik şiddetli şekilde haram kılınıyor ve tel’în ediliyor. Elbette bu bildiri, sadece bir meslek grubunu değil, ülkemizde Batı hayranlığı ve bağımlılığının sembolü olan “Modernist zihniyet”i temsil ediyor.

​Koronavirüs, şu anda bütün dünyayı etkisi altına almış durumdadır. Dünyada ölü sayısı, 200 bine yaklaşmıştır. Bilim adamları, bu virüse karşı yoğun çalışma içine girdikleri halde, henüz kesin bir aşı veya ilaç geliştiremediler.

Yüce Allah, insanı, akıl, irade ve nefis özellikleriyle diğer varlıklardan farklı ve üstün yaratmıştır. Buna karşılık ona birtakım sorumluluklar yüklemiştir. Bu sorumlulukların başında O’nu tanıması, birlemesi ve O’na ibadette bulunması gelmektedir. Aklını ve iradesini doğru yolda kullanabilmesi için de peygamberler ve kitaplar göndermiştir.

Çin’de ortaya çıkan ve tüm dünyaya yayılan koronavirüs (Kovid-19) salgını, 6 kıtanın tamamını etkisi altına aldı. Dünya genelinde toplam ölü sayısı da yaklaşık 20 bine ulaştı. Bu öldürücü virüs, bir âfet hâlinde zengin fakir, sosyalist kapitalist, müslim gayri müslim ayırımı yapmadan her ülkeye yayılıyor. Hangi sebeple ortaya çıkarsa çıksın, her canlının, her olayın, her reaksiyonun, her organizma ve virüsün, kısaca her varlığın ister canlı, ister cansız olsun, yaratıcısı yüce Allah’tır.

İslâm uleması, imân ve akâid temeliyle birlikte Dört Mezheb’in yolunu Ehl-i Sünnet olarak nitelendirmiştir. Başka bir ifadeyle Peygamber aleyhisselâm’ın tebliğ ettiği, Sahâbe-i kiram ve Tabiîn’in naklettikleri İslam, asırlar boyunca Dört Mezhep imamı ve bunlara bağlı âlimlerce temsil edilmiştir.

Batı, kurduğu Oryantalist ve Misyonerlik teşkilatlarıyla senelerce binlerce misyoner eleman yetiştirmiştir. Hedef, İslam Coğrafyasıdır.

“Marmara Okulu”, İstanbul Yüksek İslam Enstitüsü’nde bir kadronun oluşturduğu geleneksel İslam’a karşı, İslam’da yeniliği savunan, Tefsir, Hadis, Akaid, Siyer, Tasavvuf gibi ilim dallarında aklı ve doktoralı içtihadı ön plana alan bir anlayış ve yaklaşımı simgelemektedir. Bu kavram, aynı zamanda İslam olgusunda Batı merkezli bir zihniyeti ve köklü bir değişimi ifade etmektedir.

Tâbiîn ve sonraki dönemlerde Hazret-i Peygamber’in varisleri olan Müctehid âlimler, İslam dini’nin özellikle Akâid ve Fıkıh’la ilgili rükûn ve esaslarını tespit ederek açıklamışlardır. Ancak çeşitli sebeplerle bu esasları kabul etmeyen veya bunlara ters düşen fırka ve oluşumlar ortaya çıkmıştır. Hadis-i şeriflerde beyan edildiği şekilde bunların, İslam’ı yanlış anlayan, bozan ve nakleden hizipler ve gruplar olduğu bilinmektedir.

İctihadlarda rahmet olan farklılık, Müctehidlerle ilgili bir konudur. Çünkü Müctehid, kendi ictihadına göre hareket etmek mecburiyetindedir, başkasını taklid edemez. Taklid

İslam’ın beş şartından biri namazdır. Müslüman’ın en önemli alâmetlerinden biridir. Peygamber aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm onu “dinin direği” ve “gözünün nûru” olarak vasıflandırmıştır.

İmâmı, Ebû Abdullah Muhammed b. İdrîs eş-Şâfiî’dir (150-204H / 767-819M). Suriye’de Gazze’de doğdu. Mısır’da vefat etti. Medine’de İmam Malik’ten ve Bağdat’ta İmam Muhammed Şeybânî’den okudu. Yemen’e gitti. 199’da Mısır’a göçtü.

Hazret-i Peygamber “aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm”, Ahiret’e irtihal edince, son din İslam’ı insanlara tebliğ görevi, âyet-i kerime ve hadislerle övülen güzide Eshâb-ı kiram’a kalmıştır. Onlar da çeşitli İslam bölgelerine yayılarak, İslam dininin öngördüğü ilmi yaymaya başlamışlardır. Bu faaliyet neticesinde belli başlı İlim Merkezleri ortaya çıkmıştır. Bu Merkezlerde fakîh sahâbîler, talebeleri olan Tâbiîn’e ders vermişler, hocalık yapmışlardır.

Hazret-i Peygamber’in ilk ilim vârisleri Eshâb-ı Kiram’dır. Kur’ân-ı Kerim’i ve Hadis-i şerifleri, kendilerinden sonraki nesillere bozmadan ve bozulmadan ulaştırabilmek için olağanüstü bir gayret ve hassasiyet göstermişlerdir. Mekke ve Medine’de ilim merkezleri kurulmuştur. Bazı sahâbîler görevli, bazıları da ilmi yayma gayesiyle başka illere, bölgelere göç ederek İslam’ı tebliğ çalışmalarına katılmışlardır. Gittikçe genişleyen İslam topraklarında çeşitli bölgelerde İslamî İlim Merkezleri kurulmuştur. Bu merkezlerde sahâbi hocalar, geleceğin fakîh ve Müctehidlerini yetiştirmeye başlamışlardır. Belli başlı İlim Merkezleri, şöyle sıralanabilir:

İslam dini, ilim üzerine kurulmuştur. İlk emri, “oku” olmuştur. Müslüman kadın ve erkeğe, ibadet ve görevlerini yapacak ve toplum hayatında fertler arasındaki hukuka riayet edebilmek için gerekli ilmi öğrenmeleri farz kılınmıştır. Onun için Müslümanlıkla cehalet, hiçbir zaman yan yana gelmez.

Dinler arası diyalogcularla Modernist İslamcılar, kaynak olarak Batı standartlarına göre Müsteşrik ve Misyonerlerce oluşturulan İslam’ı kullanırlar. Bu İslam, Ehl-i sünnet özelliklerinden soyutlanan, itikadî manada Ehl-i kitab’a yaklaştırılan, Kur’ân’dan ahkâmla ilgili hükümleri çıkarılan, Peygamberinin bütün yetkileri alınan ve tamamen beşerîleştirilen ılımlı ve ‘light’ bir İslam’dır.

​Batı’nın Oryantalist misyoner teşkilatlarıyla fikrî irtibat hâlinde olan Modernist İslamcılar, uzun zamandan beri Bakara suresinin 62. âyetine dayanarak İslam’ın esaslarını dikkate almadan “ehl-i kitabın cennete gireceği”ni yazmakta ve bu konuda fetvalar vermektedirler. Bu kişiler kimlerdir ve maksatları nelerdir?

TDV İslam Ansiklopedisi’ndeki (DİA) “Fetret” maddesinde putperest, müşrik, ehl-i kitap ve ateistler “Cennet”te gösteriliyor. Metin Yurdagür’ün yazdığı “Fetret” makalesi ile Vahhabî/Selefî bir doküman birçok yönden birbirine benziyor.

Çeşitli Üniversiteleri dolaştıktan sonra şu anda Marmara Üniversitesi kadrosunda bulunan Mustafa Öztürk, İslam düşmanlarının, Oryantalistlerin ve Misyonerlerin ortaya attıkları hezeyanların bire bir aynısıyla ve sözde Müslüman araştırmacı kimliğini kullanarak Müslümanların iman rükünlerine, özellikle muazzez Kur’ân’a saldırıyor.

Ebu Zeyd’in, İslam’ı fasit ve batıl yorumunda Abbas Mahmud Akkad, Taha Hüseyin ve Seyyid Kutub’un dışında ülkesi Mısır ile Suriye, Irak, Libya gibi diğer İslam ülkelerinde görülen ve özellikle yönetim ve aydınlarca benimsenen Batı patentli Sosyalizm’in büyük etkisi olmuştur.

Tanzimat’tan beri Batı’nın etki ajanları, Türkiye’deki Sünni yapıyı değiştirebilmek için Diyanet Kurumu’nu hedef almışlardır. Mason Musa Kazım’ı Şeyhülislamlığa getirmekle işe başlamışlardır. Cumhuriyetin ilk yıllarında Ezan, Kur’ân ve İbadetlerde yapılacak değişiklikler ilan edilmiştir. İslam’ın rükünleri reforma tabi tutulmuştur. Ancak bunların bazısı gerçekleşmemiştir. Dolayısıyla dinde reform eksik kalmıştır.

Hristiyanlık (Îsevîlik); Hazret-i İsa’nın tebliğ ettiği, Tek Allah inancına dayanan semavî, hak bir dindir. Kitabı, İncil’dir. Ancak Hristiyanlık, sonradan kendi din adamlarının eliyle değiştirilmiş ve hak din olma hüviyetini kaybetmiştir.

Hazret-i İbrahim’in, İsmail ve İshak isminde iki oğlu oldu. Sonra bunlara, peygamberlik verildi. Hazret-i İsmâil, Hicaz'daki Arapların; Hazret-i İshak da, İbranîlerin Filistin ve çevresinde yaşayan ve Sâmi kavimlerinden biri olan Yahudilerin ceddi oldu...

“Rahman’ın kulları” ifadesi, âyet-i kerime’de (Furkan, 63) geçmektedir. Furkan suresi âyet 63’ten 75’e kadar kısımda, bu mübarek kişilerin sıfatları beyan edilmiştir. İslam âlimleri, bunların kimler olduğunu çeşitli eserlerinde açıklamışlardır.

Modernistler, zamanın değişmesiyle ilgili Mecelle hükmünü, “İslam’ın esasları”na hamlederek kendileri için bir haklılık payı çıkarmak istemişlerdir. Ne gariptir ki, hadis ve fıkıh külliyatını bile şaibeli bulan ve ilan eden, hatta Kur’ân ayetlerini sorgulamaya kalkan Modernistler, bu konuda Mecelle’ye sığınmışlardır. Bu mantığın ne kadar tutarsız olduğu çok açıktır.

İslam toplumunda dinin bir gereği olarak zengin olan kişiler, fakir ve yoksullara para ve mal yardımında bulunurlar. Bunu zekât ve fıtra/fitre ismi altında yerine getirirler. Dinin öngördüğü bu yardım, zenginin fakir akrabası başta olmak üzere içinde bulunduğu mahalle, köy ve şehrinde yaşayan fakir ve muhtaçlara yöneliktir.

İmam-ı Rabbanî Ahmed Farukî hazretleri şöyle buyuruyor:

​Hazret-i Peygamber, yüce Allah tarafından hidâyet ve hak din İslam ile gönderilince (Feth, 28), babalarından kalan batıl itikatlarını sürdürmek isteyenler çıktı (Bakara, 170). Bunlar, hakkı kabul etmediklerinden ve inkâr ettiklerinden dolayı âyet-i kerimelerde kâfir olarak nitelendirildiler. Kâfirler, birkaç kısma ayrılırlar. Ehl-i kitap bunlardan bir bölümüdür.

İstanbul 29 Mayıs Üniversitesi Kur’ân-ı Kerim Araştırmaları Merkezi (KURAMER) tarafından Ekim, 2016’da “Beklenen Kurtarıcı İnancı” sempozyumu düzenlenmiştir. Bu toplantıya katılıp bildiri sunanlardan bazıları şu iddialarda bulunmuşlardır:

Yurt dışına çıkan ve Avrupa’da ikamet eden Modernist İslamcılar, Batı tarafından Oryantalist Merkezlerinde hizmet içi eğitimine alınırlar. Bu eğitimin yapıldığı yerler, genelde misyoner müsteşriklerin çalıştıkları “Doğu Bilimleri” bölümleri olan üniversitelerdir. Buralarda âdeta fikri ve imani beyin ameliyatlarına tabi tutulurlar. Geleneksel İslam dedikleri Sünnilik yapısına ait ne varsa hepsi çıkarılır. Çünkü bunlar kendilerine göre “ur” kabul edilir.

Batı, 16. yüzyıldan itibaren, din ve bilim alanlarında bir değişim yaşamaya başladı. Şüphesiz bunun temelinde “Kilise”nin hayatın her alanıyla ilgili tahakkümüne karşı Reform hareketi vardı. Hıristiyanlıkta Reform, dini, toplumdan soyutlayıp kiliseye hapsetmek oldu.

 

İslâm’da Sapkınlığın, 72 Fırka, Bâtınlîk-İslâm’da Felsefe, İbn Teymiyyecilik ve Oryantalizm’den sonra Modern İslamcılık olduğu söylenebilir.

Oryantalizm/Müsteşriklik, kökeni daha öncelere dayansa da 18. yüzyılın sonlarında küresel bir teşkilat olarak ortaya çıktı. Genelde Hıristiyan ve Yahudi bilim ve din adamlarından oluşmakta ve temelinde sömürgecilik ve misyonerlik bulunmaktadır.

İslâm’da Sapkınlık, şu başlıklar altında ele alınabilir:

Muhammed aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm, 40 yaşındayken kendisine Yüce Allah tarafından vahiy geldi ve Peygamber olduğu bildirildi. Böylece İslâm’ın kitabı Kur’ân-ı kerim peyderpey inmeye başladı.

Selçuklu ve Osmanlının Sahih İslâm Esasları şöyle sıralanabilir:

İslâm’da müctehidler; Hazret-i Peygamber ve Eshab-ı kiramın bildirdiği İslâmiyet’i; genel çerçevede, akâid ve fıkıh yönünden esaslarını belirleyerek sistemleştirmişlerdir. Böylece, Cumhurca tasvip edilen Hanefî, Mâlikî, Şâfiî ve Hanbelî gibi Fıkhî, Maturîdî ve Eş’arî gibi Akâd ile ilgili mezhepler doğmuştur. Bu mezhepler sayesinde, Müslümanların bütünlüğü korunmuş; dağılıp parçalanmalarının önüne geçilmiştir.

​Küresel Oryantalistler, Müslümanları ayakta tutan, birlik ve beraberliğini sağlayan temellerin, Akaid esasları olduğunu keşfetmişlerdir.

İslam dini, fitneye sebep olabilecek davranışları, daha olmadan ve halkın güvenliğini sağlamak maksadıyla gerekli tedbirleri alan bir dindir. Beşerî temele dayalı bir kabile dini değildir. Dolayısıyla kadınlar camiye geldikleri takdirde ibadetlerini rahat yapabilmeleri için özel yerler ayrılmıştır.

Müslümanların mabedine "mescid" ve "cami", Yahûdîlerinkine "sinagog" ve "havra", Hıristiyanların mabedine de "kilise" denir. Müslümanların ibadet yapmak için toplandıkları yer mescid ve camilerdir. Camiler, ibadet etmek, Kur’ân-ı kerim okumak, İslamiyetin emir ve yasaklarını öğretmek/öğrenmek ve bunlara uyulmasını sağlamak için kullanılır.

Küresel oryantalistler, İslam’ın tahriften uzak yapısını kendileri için bir tehdit olarak görmüşlerdir. Beşerîleştirilen Yahudilik ve Hristiyanlıkta kullandıkları usulleri, İslam’da da uygulamaya kalkmışlardır. Hedef, İslam’ı beşerîleştirmektir.

Namaz, oruç, hac, zekât, gusül, taharet gibi konularla ilgili olarak Kur’ân’da ayrıntılı bilgi yoktur. Nasıl namaz kılınacak, nasıl oruç tutulacak, nasıl zekât verilecektir? Bunların hepsi hadislerle açıklanmaktadır...

NEO-Haşhaşîlerin başı Gülen, yaklaşık 40 yıl Türkiye camilerinde hiçbir engele takılmadan rahat bir şekilde ideolojisini yayabilmiştir. Bu akımın ve dayandığı kökenlerinin Sünni Müslümanlığa aykırı olduğu söylenmesine rağmen hiçbir Diyanet üst düzey yetkilisinin itirazı, açıklaması ve müdahalesi olmamıştı.

Âyetlerin iniş sebeplerini ileri sürerek, emir ve yasakların o dönemle sınırlı olduğu iddiası tamamen temelsizdir. Bu iddia, aslında vahyi ve dini kabul etmemektir. Hatta “Kur’ân’da Tarihsellik”, reformun da ötesinde İslâm’ı tamamen ortadan kaldırma teşebbüsüdür. Hedef, Kur’ân-ı kerimdeki emir ve haramlardır.

Fazlurrahman Kur’ân’da tarihsellik tezinde Yüce Allah’ın peygamberine tebliğ ettiği Kur’ân’ı ve vahye dayalı İslâm’ı görmek mümkün değildir. İslâm dini, müctehid İslâm âlimlerin belirlediği temel esaslardan uzaklaştırılmış, vahiy, peygamberlik ve Kur’ân gibi rükünler beşerileştirilmiştir. İslâm, âdeta ruhu alınan bir iskelet hâline dönüştürülmüştür.

Selçuklu ve Osmanlının en mühim özelliği, Sünni Müslümanlığı temsil etmeleridir. Diğer bir ifadeyle Ehl-i Sünnet olmalarıdır. Ehl-i Sünnet’te de imanın şartları, itikat esaslarının temelini oluşturmaktadır. Kaderi inkâr gibi Mutezile inançlarının resmî kurumlar vasıtasıyla yayılması, halkımızın itikaden birliğini bozmaktadır.

Oryantalistlerin hedeflerine göre, İslam’ın ikinci derecede kaynağı olan hadislere bir operasyon yapılması gerekiyordu. Asırlar boyunca “cerh ve ta’dil” ilmi ölçüleri çerçevesinde hazırlanan hadis külliyatı, masaya yatırıldı. “Mantığa aykırı”, “kadını aşağılıyor” ve “uydurma!” denilerek çalışmalar yapıldı.

Oryantalistlerin stratejilerine göre; tefsir kitapları, İsrailiyyat ve hurafelerle doludur denilerek, müctehit müfessirlere itimat sarsılacaktır. Ayetlerdeki kavram ve kelimelerin, şer’i değil, lügavî manalarının verilmesi sağlanacaktır. Böylece mealcilik teşvik edilecek “dininizi meallerden öğrenin” denilecektir.

İslam dini, fitneye sebep olabilecek davranışları, daha olmadan ve halkın güvenliğini sağlamak maksadıyla gerekli tedbirleri alan bir dindir. Beşerî temele dayalı bir kabile dini değildir. Dolayısıyla kadınlar camiye geldikleri takdirde ibadetlerini rahat yapabilmeleri için özel yerler ayrılmıştır.

Müslümanların mabedine "mescid" ve "cami", Yahûdîlerinkine "sinagog" ve "havra", Hıristiyanların mabedine de "kilise" denir. Müslümanların ibadet yapmak için toplandıkları yer mescid ve camilerdir. Camiler, ibadet etmek, Kur’ân-ı kerim okumak, İslamiyetin emir ve yasaklarını öğretmek/öğrenmek ve bunlara uyulmasını sağlamak için kullanılır.

Küresel oryantalistler, İslam’ın tahriften uzak yapısını kendileri için bir tehdit olarak görmüşlerdir. Beşerîleştirilen Yahudilik ve Hristiyanlıkta kullandıkları usulleri, İslam’da da uygulamaya kalkmışlardır. Hedef, İslam’ı beşerîleştirmektir.

Namaz, oruç, hac, zekât, gusül, taharet gibi konularla ilgili olarak Kur’ân’da ayrıntılı bilgi yoktur. Nasıl namaz kılınacak, nasıl oruç tutulacak, nasıl zekât verilecektir? Bunların hepsi hadislerle açıklanmaktadır...

NEO-Haşhaşîlerin başı Gülen, yaklaşık 40 yıl Türkiye camilerinde hiçbir engele takılmadan rahat bir şekilde ideolojisini yayabilmiştir. Bu akımın ve dayandığı kökenlerinin Sünni Müslümanlığa aykırı olduğu söylenmesine rağmen hiçbir Diyanet üst düzey yetkilisinin itirazı, açıklaması ve müdahalesi olmamıştı.

Âyetlerin iniş sebeplerini ileri sürerek, emir ve yasakların o dönemle sınırlı olduğu iddiası tamamen temelsizdir. Bu iddia, aslında vahyi ve dini kabul etmemektir. Hatta “Kur’ân’da Tarihsellik”, reformun da ötesinde İslâm’ı tamamen ortadan kaldırma teşebbüsüdür. Hedef, Kur’ân-ı kerimdeki emir ve haramlardır.

Fazlurrahman Kur’ân’da tarihsellik tezinde Yüce Allah’ın peygamberine tebliğ ettiği Kur’ân’ı ve vahye dayalı İslâm’ı görmek mümkün değildir. İslâm dini, müctehid İslâm âlimlerin belirlediği temel esaslardan uzaklaştırılmış, vahiy, peygamberlik ve Kur’ân gibi rükünler beşerileştirilmiştir. İslâm, âdeta ruhu alınan bir iskelet hâline dönüştürülmüştür.

Selçuklu ve Osmanlının en mühim özelliği, Sünni Müslümanlığı temsil etmeleridir. Diğer bir ifadeyle Ehl-i Sünnet olmalarıdır. Ehl-i Sünnet’te de imanın şartları, itikat esaslarının temelini oluşturmaktadır. Kaderi inkâr gibi Mutezile inançlarının resmî kurumlar vasıtasıyla yayılması, halkımızın itikaden birliğini bozmaktadır.

Oryantalistlerin hedeflerine göre, İslam’ın ikinci derecede kaynağı olan hadislere bir operasyon yapılması gerekiyordu. Asırlar boyunca “cerh ve ta’dil” ilmi ölçüleri çerçevesinde hazırlanan hadis külliyatı, masaya yatırıldı. “Mantığa aykırı”, “kadını aşağılıyor” ve “uydurma!” denilerek çalışmalar yapıldı.

Oryantalistlerin stratejilerine göre; tefsir kitapları, İsrailiyyat ve hurafelerle doludur denilerek, müctehit müfessirlere itimat sarsılacaktır. Ayetlerdeki kavram ve kelimelerin, şer’i değil, lügavî manalarının verilmesi sağlanacaktır. Böylece mealcilik teşvik edilecek “dininizi meallerden öğrenin” denilecektir.

İslam dini, fitneye sebep olabilecek davranışları, daha olmadan ve halkın güvenliğini sağlamak maksadıyla gerekli tedbirleri alan bir dindir. Beşerî temele dayalı bir kabile dini değildir. Dolayısıyla kadınlar camiye geldikleri takdirde ibadetlerini rahat yapabilmeleri için özel yerler ayrılmıştır.

Müslümanların mabedine "mescid" ve "cami", Yahûdîlerinkine "sinagog" ve "havra", Hıristiyanların mabedine de "kilise" denir. Müslümanların ibadet yapmak için toplandıkları yer mescid ve camilerdir. Camiler, ibadet etmek, Kur’ân-ı kerim okumak, İslamiyetin emir ve yasaklarını öğretmek/öğrenmek ve bunlara uyulmasını sağlamak için kullanılır.

Küresel oryantalistler, İslam’ın tahriften uzak yapısını kendileri için bir tehdit olarak görmüşlerdir. Beşerîleştirilen Yahudilik ve Hristiyanlıkta kullandıkları usulleri, İslam’da da uygulamaya kalkmışlardır. Hedef, İslam’ı beşerîleştirmektir.

Namaz, oruç, hac, zekât, gusül, taharet gibi konularla ilgili olarak Kur’ân’da ayrıntılı bilgi yoktur. Nasıl namaz kılınacak, nasıl oruç tutulacak, nasıl zekât verilecektir? Bunların hepsi hadislerle açıklanmaktadır...

NEO-Haşhaşîlerin başı Gülen, yaklaşık 40 yıl Türkiye camilerinde hiçbir engele takılmadan rahat bir şekilde ideolojisini yayabilmiştir. Bu akımın ve dayandığı kökenlerinin Sünni Müslümanlığa aykırı olduğu söylenmesine rağmen hiçbir Diyanet üst düzey yetkilisinin itirazı, açıklaması ve müdahalesi olmamıştı.

Âyetlerin iniş sebeplerini ileri sürerek, emir ve yasakların o dönemle sınırlı olduğu iddiası tamamen temelsizdir. Bu iddia, aslında vahyi ve dini kabul etmemektir. Hatta “Kur’ân’da Tarihsellik”, reformun da ötesinde İslâm’ı tamamen ortadan kaldırma teşebbüsüdür. Hedef, Kur’ân-ı kerimdeki emir ve haramlardır.

Fazlurrahman Kur’ân’da tarihsellik tezinde Yüce Allah’ın peygamberine tebliğ ettiği Kur’ân’ı ve vahye dayalı İslâm’ı görmek mümkün değildir. İslâm dini, müctehid İslâm âlimlerin belirlediği temel esaslardan uzaklaştırılmış, vahiy, peygamberlik ve Kur’ân gibi rükünler beşerileştirilmiştir. İslâm, âdeta ruhu alınan bir iskelet hâline dönüştürülmüştür.

Selçuklu ve Osmanlının en mühim özelliği, Sünni Müslümanlığı temsil etmeleridir. Diğer bir ifadeyle Ehl-i Sünnet olmalarıdır. Ehl-i Sünnet’te de imanın şartları, itikat esaslarının temelini oluşturmaktadır. Kaderi inkâr gibi Mutezile inançlarının resmî kurumlar vasıtasıyla yayılması, halkımızın itikaden birliğini bozmaktadır.

Oryantalistlerin hedeflerine göre, İslam’ın ikinci derecede kaynağı olan hadislere bir operasyon yapılması gerekiyordu. Asırlar boyunca “cerh ve ta’dil” ilmi ölçüleri çerçevesinde hazırlanan hadis külliyatı, masaya yatırıldı. “Mantığa aykırı”, “kadını aşağılıyor” ve “uydurma!” denilerek çalışmalar yapıldı.

Oryantalistlerin stratejilerine göre; tefsir kitapları, İsrailiyyat ve hurafelerle doludur denilerek, müctehit müfessirlere itimat sarsılacaktır. Ayetlerdeki kavram ve kelimelerin, şer’i değil, lügavî manalarının verilmesi sağlanacaktır. Böylece mealcilik teşvik edilecek “dininizi meallerden öğrenin” denilecektir.

İslam dini, fitneye sebep olabilecek davranışları, daha olmadan ve halkın güvenliğini sağlamak maksadıyla gerekli tedbirleri alan bir dindir. Beşerî temele dayalı bir kabile dini değildir. Dolayısıyla kadınlar camiye geldikleri takdirde ibadetlerini rahat yapabilmeleri için özel yerler ayrılmıştır.

Müslümanların mabedine "mescid" ve "cami", Yahûdîlerinkine "sinagog" ve "havra", Hıristiyanların mabedine de "kilise" denir. Müslümanların ibadet yapmak için toplandıkları yer mescid ve camilerdir. Camiler, ibadet etmek, Kur’ân-ı kerim okumak, İslamiyetin emir ve yasaklarını öğretmek/öğrenmek ve bunlara uyulmasını sağlamak için kullanılır.

Küresel oryantalistler, İslam’ın tahriften uzak yapısını kendileri için bir tehdit olarak görmüşlerdir. Beşerîleştirilen Yahudilik ve Hristiyanlıkta kullandıkları usulleri, İslam’da da uygulamaya kalkmışlardır. Hedef, İslam’ı beşerîleştirmektir.

Namaz, oruç, hac, zekât, gusül, taharet gibi konularla ilgili olarak Kur’ân’da ayrıntılı bilgi yoktur. Nasıl namaz kılınacak, nasıl oruç tutulacak, nasıl zekât verilecektir? Bunların hepsi hadislerle açıklanmaktadır...

NEO-Haşhaşîlerin başı Gülen, yaklaşık 40 yıl Türkiye camilerinde hiçbir engele takılmadan rahat bir şekilde ideolojisini yayabilmiştir. Bu akımın ve dayandığı kökenlerinin Sünni Müslümanlığa aykırı olduğu söylenmesine rağmen hiçbir Diyanet üst düzey yetkilisinin itirazı, açıklaması ve müdahalesi olmamıştı.

Âyetlerin iniş sebeplerini ileri sürerek, emir ve yasakların o dönemle sınırlı olduğu iddiası tamamen temelsizdir. Bu iddia, aslında vahyi ve dini kabul etmemektir. Hatta “Kur’ân’da Tarihsellik”, reformun da ötesinde İslâm’ı tamamen ortadan kaldırma teşebbüsüdür. Hedef, Kur’ân-ı kerimdeki emir ve haramlardır.

Fazlurrahman Kur’ân’da tarihsellik tezinde Yüce Allah’ın peygamberine tebliğ ettiği Kur’ân’ı ve vahye dayalı İslâm’ı görmek mümkün değildir. İslâm dini, müctehid İslâm âlimlerin belirlediği temel esaslardan uzaklaştırılmış, vahiy, peygamberlik ve Kur’ân gibi rükünler beşerileştirilmiştir. İslâm, âdeta ruhu alınan bir iskelet hâline dönüştürülmüştür.

Selçuklu ve Osmanlının en mühim özelliği, Sünni Müslümanlığı temsil etmeleridir. Diğer bir ifadeyle Ehl-i Sünnet olmalarıdır. Ehl-i Sünnet’te de imanın şartları, itikat esaslarının temelini oluşturmaktadır. Kaderi inkâr gibi Mutezile inançlarının resmî kurumlar vasıtasıyla yayılması, halkımızın itikaden birliğini bozmaktadır.

Oryantalistlerin hedeflerine göre, İslam’ın ikinci derecede kaynağı olan hadislere bir operasyon yapılması gerekiyordu. Asırlar boyunca “cerh ve ta’dil” ilmi ölçüleri çerçevesinde hazırlanan hadis külliyatı, masaya yatırıldı. “Mantığa aykırı”, “kadını aşağılıyor” ve “uydurma!” denilerek çalışmalar yapıldı.

Oryantalistlerin stratejilerine göre; tefsir kitapları, İsrailiyyat ve hurafelerle doludur denilerek, müctehit müfessirlere itimat sarsılacaktır. Ayetlerdeki kavram ve kelimelerin, şer’i değil, lügavî manalarının verilmesi sağlanacaktır. Böylece mealcilik teşvik edilecek “dininizi meallerden öğrenin” denilecektir.

İslam dini, fitneye sebep olabilecek davranışları, daha olmadan ve halkın güvenliğini sağlamak maksadıyla gerekli tedbirleri alan bir dindir. Beşerî temele dayalı bir kabile dini değildir. Dolayısıyla kadınlar camiye geldikleri takdirde ibadetlerini rahat yapabilmeleri için özel yerler ayrılmıştır.

Müslümanların mabedine "mescid" ve "cami", Yahûdîlerinkine "sinagog" ve "havra", Hıristiyanların mabedine de "kilise" denir. Müslümanların ibadet yapmak için toplandıkları yer mescid ve camilerdir. Camiler, ibadet etmek, Kur’ân-ı kerim okumak, İslamiyetin emir ve yasaklarını öğretmek/öğrenmek ve bunlara uyulmasını sağlamak için kullanılır.

Küresel oryantalistler, İslam’ın tahriften uzak yapısını kendileri için bir tehdit olarak görmüşlerdir. Beşerîleştirilen Yahudilik ve Hristiyanlıkta kullandıkları usulleri, İslam’da da uygulamaya kalkmışlardır. Hedef, İslam’ı beşerîleştirmektir.

Namaz, oruç, hac, zekât, gusül, taharet gibi konularla ilgili olarak Kur’ân’da ayrıntılı bilgi yoktur. Nasıl namaz kılınacak, nasıl oruç tutulacak, nasıl zekât verilecektir? Bunların hepsi hadislerle açıklanmaktadır...

NEO-Haşhaşîlerin başı Gülen, yaklaşık 40 yıl Türkiye camilerinde hiçbir engele takılmadan rahat bir şekilde ideolojisini yayabilmiştir. Bu akımın ve dayandığı kökenlerinin Sünni Müslümanlığa aykırı olduğu söylenmesine rağmen hiçbir Diyanet üst düzey yetkilisinin itirazı, açıklaması ve müdahalesi olmamıştı.

Âyetlerin iniş sebeplerini ileri sürerek, emir ve yasakların o dönemle sınırlı olduğu iddiası tamamen temelsizdir. Bu iddia, aslında vahyi ve dini kabul etmemektir. Hatta “Kur’ân’da Tarihsellik”, reformun da ötesinde İslâm’ı tamamen ortadan kaldırma teşebbüsüdür. Hedef, Kur’ân-ı kerimdeki emir ve haramlardır.

Fazlurrahman Kur’ân’da tarihsellik tezinde Yüce Allah’ın peygamberine tebliğ ettiği Kur’ân’ı ve vahye dayalı İslâm’ı görmek mümkün değildir. İslâm dini, müctehid İslâm âlimlerin belirlediği temel esaslardan uzaklaştırılmış, vahiy, peygamberlik ve Kur’ân gibi rükünler beşerileştirilmiştir. İslâm, âdeta ruhu alınan bir iskelet hâline dönüştürülmüştür.

Selçuklu ve Osmanlının en mühim özelliği, Sünni Müslümanlığı temsil etmeleridir. Diğer bir ifadeyle Ehl-i Sünnet olmalarıdır. Ehl-i Sünnet’te de imanın şartları, itikat esaslarının temelini oluşturmaktadır. Kaderi inkâr gibi Mutezile inançlarının resmî kurumlar vasıtasıyla yayılması, halkımızın itikaden birliğini bozmaktadır.

Oryantalistlerin hedeflerine göre, İslam’ın ikinci derecede kaynağı olan hadislere bir operasyon yapılması gerekiyordu. Asırlar boyunca “cerh ve ta’dil” ilmi ölçüleri çerçevesinde hazırlanan hadis külliyatı, masaya yatırıldı. “Mantığa aykırı”, “kadını aşağılıyor” ve “uydurma!” denilerek çalışmalar yapıldı.

Oryantalistlerin stratejilerine göre; tefsir kitapları, İsrailiyyat ve hurafelerle doludur denilerek, müctehit müfessirlere itimat sarsılacaktır. Ayetlerdeki kavram ve kelimelerin, şer’i değil, lügavî manalarının verilmesi sağlanacaktır. Böylece mealcilik teşvik edilecek “dininizi meallerden öğrenin” denilecektir.

İslam dini, fitneye sebep olabilecek davranışları, daha olmadan ve halkın güvenliğini sağlamak maksadıyla gerekli tedbirleri alan bir dindir. Beşerî temele dayalı bir kabile dini değildir. Dolayısıyla kadınlar camiye geldikleri takdirde ibadetlerini rahat yapabilmeleri için özel yerler ayrılmıştır.

Müslümanların mabedine "mescid" ve "cami", Yahûdîlerinkine "sinagog" ve "havra", Hıristiyanların mabedine de "kilise" denir. Müslümanların ibadet yapmak için toplandıkları yer mescid ve camilerdir. Camiler, ibadet etmek, Kur’ân-ı kerim okumak, İslamiyetin emir ve yasaklarını öğretmek/öğrenmek ve bunlara uyulmasını sağlamak için kullanılır.

Küresel oryantalistler, İslam’ın tahriften uzak yapısını kendileri için bir tehdit olarak görmüşlerdir. Beşerîleştirilen Yahudilik ve Hristiyanlıkta kullandıkları usulleri, İslam’da da uygulamaya kalkmışlardır. Hedef, İslam’ı beşerîleştirmektir.

Namaz, oruç, hac, zekât, gusül, taharet gibi konularla ilgili olarak Kur’ân’da ayrıntılı bilgi yoktur. Nasıl namaz kılınacak, nasıl oruç tutulacak, nasıl zekât verilecektir? Bunların hepsi hadislerle açıklanmaktadır...

NEO-Haşhaşîlerin başı Gülen, yaklaşık 40 yıl Türkiye camilerinde hiçbir engele takılmadan rahat bir şekilde ideolojisini yayabilmiştir. Bu akımın ve dayandığı kökenlerinin Sünni Müslümanlığa aykırı olduğu söylenmesine rağmen hiçbir Diyanet üst düzey yetkilisinin itirazı, açıklaması ve müdahalesi olmamıştı.

Âyetlerin iniş sebeplerini ileri sürerek, emir ve yasakların o dönemle sınırlı olduğu iddiası tamamen temelsizdir. Bu iddia, aslında vahyi ve dini kabul etmemektir. Hatta “Kur’ân’da Tarihsellik”, reformun da ötesinde İslâm’ı tamamen ortadan kaldırma teşebbüsüdür. Hedef, Kur’ân-ı kerimdeki emir ve haramlardır.

Fazlurrahman Kur’ân’da tarihsellik tezinde Yüce Allah’ın peygamberine tebliğ ettiği Kur’ân’ı ve vahye dayalı İslâm’ı görmek mümkün değildir. İslâm dini, müctehid İslâm âlimlerin belirlediği temel esaslardan uzaklaştırılmış, vahiy, peygamberlik ve Kur’ân gibi rükünler beşerileştirilmiştir. İslâm, âdeta ruhu alınan bir iskelet hâline dönüştürülmüştür.

Selçuklu ve Osmanlının en mühim özelliği, Sünni Müslümanlığı temsil etmeleridir. Diğer bir ifadeyle Ehl-i Sünnet olmalarıdır. Ehl-i Sünnet’te de imanın şartları, itikat esaslarının temelini oluşturmaktadır. Kaderi inkâr gibi Mutezile inançlarının resmî kurumlar vasıtasıyla yayılması, halkımızın itikaden birliğini bozmaktadır.

Oryantalistlerin hedeflerine göre, İslam’ın ikinci derecede kaynağı olan hadislere bir operasyon yapılması gerekiyordu. Asırlar boyunca “cerh ve ta’dil” ilmi ölçüleri çerçevesinde hazırlanan hadis külliyatı, masaya yatırıldı. “Mantığa aykırı”, “kadını aşağılıyor” ve “uydurma!” denilerek çalışmalar yapıldı.

Oryantalistlerin stratejilerine göre; tefsir kitapları, İsrailiyyat ve hurafelerle doludur denilerek, müctehit müfessirlere itimat sarsılacaktır. Ayetlerdeki kavram ve kelimelerin, şer’i değil, lügavî manalarının verilmesi sağlanacaktır. Böylece mealcilik teşvik edilecek “dininizi meallerden öğrenin” denilecektir.

İslam dini, fitneye sebep olabilecek davranışları, daha olmadan ve halkın güvenliğini sağlamak maksadıyla gerekli tedbirleri alan bir dindir. Beşerî temele dayalı bir kabile dini değildir. Dolayısıyla kadınlar camiye geldikleri takdirde ibadetlerini rahat yapabilmeleri için özel yerler ayrılmıştır.

Müslümanların mabedine "mescid" ve "cami", Yahûdîlerinkine "sinagog" ve "havra", Hıristiyanların mabedine de "kilise" denir. Müslümanların ibadet yapmak için toplandıkları yer mescid ve camilerdir. Camiler, ibadet etmek, Kur’ân-ı kerim okumak, İslamiyetin emir ve yasaklarını öğretmek/öğrenmek ve bunlara uyulmasını sağlamak için kullanılır.

Küresel oryantalistler, İslam’ın tahriften uzak yapısını kendileri için bir tehdit olarak görmüşlerdir. Beşerîleştirilen Yahudilik ve Hristiyanlıkta kullandıkları usulleri, İslam’da da uygulamaya kalkmışlardır. Hedef, İslam’ı beşerîleştirmektir.

Namaz, oruç, hac, zekât, gusül, taharet gibi konularla ilgili olarak Kur’ân’da ayrıntılı bilgi yoktur. Nasıl namaz kılınacak, nasıl oruç tutulacak, nasıl zekât verilecektir? Bunların hepsi hadislerle açıklanmaktadır...

NEO-Haşhaşîlerin başı Gülen, yaklaşık 40 yıl Türkiye camilerinde hiçbir engele takılmadan rahat bir şekilde ideolojisini yayabilmiştir. Bu akımın ve dayandığı kökenlerinin Sünni Müslümanlığa aykırı olduğu söylenmesine rağmen hiçbir Diyanet üst düzey yetkilisinin itirazı, açıklaması ve müdahalesi olmamıştı.

Âyetlerin iniş sebeplerini ileri sürerek, emir ve yasakların o dönemle sınırlı olduğu iddiası tamamen temelsizdir. Bu iddia, aslında vahyi ve dini kabul etmemektir. Hatta “Kur’ân’da Tarihsellik”, reformun da ötesinde İslâm’ı tamamen ortadan kaldırma teşebbüsüdür. Hedef, Kur’ân-ı kerimdeki emir ve haramlardır.

Fazlurrahman Kur’ân’da tarihsellik tezinde Yüce Allah’ın peygamberine tebliğ ettiği Kur’ân’ı ve vahye dayalı İslâm’ı görmek mümkün değildir. İslâm dini, müctehid İslâm âlimlerin belirlediği temel esaslardan uzaklaştırılmış, vahiy, peygamberlik ve Kur’ân gibi rükünler beşerileştirilmiştir. İslâm, âdeta ruhu alınan bir iskelet hâline dönüştürülmüştür.

Selçuklu ve Osmanlının en mühim özelliği, Sünni Müslümanlığı temsil etmeleridir. Diğer bir ifadeyle Ehl-i Sünnet olmalarıdır. Ehl-i Sünnet’te de imanın şartları, itikat esaslarının temelini oluşturmaktadır. Kaderi inkâr gibi Mutezile inançlarının resmî kurumlar vasıtasıyla yayılması, halkımızın itikaden birliğini bozmaktadır.

Oryantalistlerin hedeflerine göre, İslam’ın ikinci derecede kaynağı olan hadislere bir operasyon yapılması gerekiyordu. Asırlar boyunca “cerh ve ta’dil” ilmi ölçüleri çerçevesinde hazırlanan hadis külliyatı, masaya yatırıldı. “Mantığa aykırı”, “kadını aşağılıyor” ve “uydurma!” denilerek çalışmalar yapıldı.

Oryantalistlerin stratejilerine göre; tefsir kitapları, İsrailiyyat ve hurafelerle doludur denilerek, müctehit müfessirlere itimat sarsılacaktır. Ayetlerdeki kavram ve kelimelerin, şer’i değil, lügavî manalarının verilmesi sağlanacaktır. Böylece mealcilik teşvik edilecek “dininizi meallerden öğrenin” denilecektir.

İslam dini, fitneye sebep olabilecek davranışları, daha olmadan ve halkın güvenliğini sağlamak maksadıyla gerekli tedbirleri alan bir dindir. Beşerî temele dayalı bir kabile dini değildir. Dolayısıyla kadınlar camiye geldikleri takdirde ibadetlerini rahat yapabilmeleri için özel yerler ayrılmıştır.

Müslümanların mabedine "mescid" ve "cami", Yahûdîlerinkine "sinagog" ve "havra", Hıristiyanların mabedine de "kilise" denir. Müslümanların ibadet yapmak için toplandıkları yer mescid ve camilerdir. Camiler, ibadet etmek, Kur’ân-ı kerim okumak, İslamiyetin emir ve yasaklarını öğretmek/öğrenmek ve bunlara uyulmasını sağlamak için kullanılır.

Küresel oryantalistler, İslam’ın tahriften uzak yapısını kendileri için bir tehdit olarak görmüşlerdir. Beşerîleştirilen Yahudilik ve Hristiyanlıkta kullandıkları usulleri, İslam’da da uygulamaya kalkmışlardır. Hedef, İslam’ı beşerîleştirmektir.

Namaz, oruç, hac, zekât, gusül, taharet gibi konularla ilgili olarak Kur’ân’da ayrıntılı bilgi yoktur. Nasıl namaz kılınacak, nasıl oruç tutulacak, nasıl zekât verilecektir? Bunların hepsi hadislerle açıklanmaktadır...

NEO-Haşhaşîlerin başı Gülen, yaklaşık 40 yıl Türkiye camilerinde hiçbir engele takılmadan rahat bir şekilde ideolojisini yayabilmiştir. Bu akımın ve dayandığı kökenlerinin Sünni Müslümanlığa aykırı olduğu söylenmesine rağmen hiçbir Diyanet üst düzey yetkilisinin itirazı, açıklaması ve müdahalesi olmamıştı.

Âyetlerin iniş sebeplerini ileri sürerek, emir ve yasakların o dönemle sınırlı olduğu iddiası tamamen temelsizdir. Bu iddia, aslında vahyi ve dini kabul etmemektir. Hatta “Kur’ân’da Tarihsellik”, reformun da ötesinde İslâm’ı tamamen ortadan kaldırma teşebbüsüdür. Hedef, Kur’ân-ı kerimdeki emir ve haramlardır.

Fazlurrahman Kur’ân’da tarihsellik tezinde Yüce Allah’ın peygamberine tebliğ ettiği Kur’ân’ı ve vahye dayalı İslâm’ı görmek mümkün değildir. İslâm dini, müctehid İslâm âlimlerin belirlediği temel esaslardan uzaklaştırılmış, vahiy, peygamberlik ve Kur’ân gibi rükünler beşerileştirilmiştir. İslâm, âdeta ruhu alınan bir iskelet hâline dönüştürülmüştür.

Selçuklu ve Osmanlının en mühim özelliği, Sünni Müslümanlığı temsil etmeleridir. Diğer bir ifadeyle Ehl-i Sünnet olmalarıdır. Ehl-i Sünnet’te de imanın şartları, itikat esaslarının temelini oluşturmaktadır. Kaderi inkâr gibi Mutezile inançlarının resmî kurumlar vasıtasıyla yayılması, halkımızın itikaden birliğini bozmaktadır.

Oryantalistlerin hedeflerine göre, İslam’ın ikinci derecede kaynağı olan hadislere bir operasyon yapılması gerekiyordu. Asırlar boyunca “cerh ve ta’dil” ilmi ölçüleri çerçevesinde hazırlanan hadis külliyatı, masaya yatırıldı. “Mantığa aykırı”, “kadını aşağılıyor” ve “uydurma!” denilerek çalışmalar yapıldı.

Oryantalistlerin stratejilerine göre; tefsir kitapları, İsrailiyyat ve hurafelerle doludur denilerek, müctehit müfessirlere itimat sarsılacaktır. Ayetlerdeki kavram ve kelimelerin, şer’i değil, lügavî manalarının verilmesi sağlanacaktır. Böylece mealcilik teşvik edilecek “dininizi meallerden öğrenin” denilecektir.