Sual: Cin insana zarar verir mi, insan şekline girebilir mi? Zararından korunmak için ne yapmalı?
CEVAP
Tam İlmihal Seadet-i Ebediyye kitabında özetle deniyor ki:
Cinlerin müslüman olanı ve olmayanı vardır. Müslüman olan cinlerden insanlara bir zarar gelmez. Bunlar, yalnız ibadet ederler. Ehl-i sünnet âlimleri bunları tanır. Salih insanlar gibi görünür ve sohbet ederler. Kâfir olan cinler, insanlara çeşitli şekilde zarar verirler. İnsandan ayrılmayıp her şekle girebilirler. Mesela mikrop şekline girip insanın damarlarında dolaşırlar. Yalnız müminlerin kalbine giremez ise de, kalbine vesvese verebilir. Keçi, yılan, kedi şekline girdikleri çok görülmüştür.

Kâfir cinler, iyi insan şekline de girip iyi ve faydalı şeyler de yaparlar. Kâfir ve fâsıklarla arkadaşlık yapınca, hiç ayrılmayıp onları günaha ve küfre sokarlar.

Cinler ve şeytanlar rüyada da görülebilir. Çok güzel şekle girip ihtilama sebep olurlar.

Herkesin kâfir bir cin arkadaşı vardır. Melekler, insanları cinlerin zararından korur.

Âyet-i kerime ve dua okuyup, Allahü teâlâya sığınanlara da cinler bir şey yapamazlar.

İnsanlara, hastalıkların tedavilerini ve gerekli ilaç öğrettikleri, sara hastasının bedenine girip, ona zarar verdikleri, insanlara nazarlarının değdiği kitaplarda yazılıdır.

Cin üç sınıftır:
1- Rüzgar ve hava gibi olanlar.
2- Yerdeki böcek ve hayvancık gibi olanlar.
3- Dinin emir ve yasaklarına uymakla vazifeli olanlar ki bunlara hesap ve azap vardır.

Cin, ateş ve havadan yaratıldığı için çok latiftir, çabuk hareket eder, hafif bir çarpmada hemen ölürler. Ömürleri kısa, din bilgileri azdır ve kibirli olurlar, birbirleri ile hep dövüşür ve savaşırlar. Cinnin ölümü, yerde kaybolmakla olur. İhtiyarları, gençleşir, çocukluk haline döner ve ölüp yerde kaybolur.

Kâfir cinler, cinci ve büyücülerin bildirdiği insanlara sihir = büyü yaparlar. Hadika’daki hadis-i şerifte, (Sihir = büyü yapan, yaptıran ve inanan bizden değildir) buyuruluyor. Cinciler, falcılar ve yıldız nameye bakıp, sorulan her şeye cevap verenler büyücü sınıfına girerler. Bunlara gidip, söylediklerine, yaptıklarına inanmak, bazen doğru çıksa bile, Allah’tan başkasının her şeyi bildiğine ve her dilediğini yapacağına inanmak olup, küfür olur.

Geçmiş şeyleri cinden sormak caiz, ileride olacak şeyleri sormak caiz değildir. Çünkü geleceği ve gaybı ancak Allahü teâlâ bilir. Kâfir cinler yalancı olduğu için olmuş şeyleri de görmeden gördük diyebilirler. Cinciye gidip, insanı cinden kurtardığına inanıp, ona ücret vermek caiz değildir.

Cinden kurtulmak için en tesirli silah Kelime-i temcid (La havle ve la kuvvete illa billahil aliyyil azim) ve istigfar duasıdır. Bunları okuyandan, cinler kaçar ve büyü bozulur. Cin mektubu denilen duayı, yanında taşıyana veya evinde bulundurana cin gelmez, dadanmış olan cin de gider.

Âyet-el-kürsi, İhlas, Muavvizeteyn ve Fatiha surelerini sık sık okumak da, insanı cinden muhafaza eder. Bu âyet-i kerimeleri okumakla, bu mektubu taşımakla, şifa âyetlerini okumakla ve yazıp suyunu içmekle faydalanmak isteyenlerin Ehl-i sünnet itikadına uygun olarak doğru iman sahibi olması gerekir. Bunları yazanın ve kullananın itikadı doğru olmazsa ve haram işlerse, faydaları görülmez.

Cin ve şeytan şerrinden kurtulmak için ve sara hastalığına ve sihre, büyüye karşı koruyucu âyet denilen (ayat-ı hırz)ı yedi gün okumalı ve bu âyetleri üzerinde taşımalıdır.

Evliyanın ruhları, görünmeden de, görünerek de, sevdiklerine fayda verir ve belalardan korur. Onları tanımaya, sevmeye ve sevilmeye uğraşmalıdır. (Daha fazla bilgi için Seadet-i Ebediyye kitabına bakılmalı.)

Cin ve şeytan
Sual: Cinle şeytanın yaratılış bakımından farkı nedir?
CEVAP
Şeytan da, cin gibi, ateşle havadan yaratılmıştır; fakat cinde hava, şeytanda ateş fazladır. Cinlerin kâfir olanları olduğu gibi Müslüman olanları da vardır. Şeytanların ise hepsi kâfirdir. (Keşkül risalesi)

Görülmeyen olay ve varlıklar

Sual: Bazıları, (Melek, cin, şeytan gibi varlıkları göremiyoruz. Görülmeyen şey yoktur) diyor. Bazıları da nazara bâtıl inanış diyorlar. Bu konularda âyet, hadis yok mudur?
CEVAP
(Melek, cin, şeytan gibi varlıkları göremiyoruz. Görülmeyen şey yoktur) sözü, çok basit, çok yanlış, ilme aykırı bir sözdür.

Dünya, bir imtihan yeridir. Allahü teâlâ, Bekara suresinin başında gayba imanı, yani görmeden inanmamızı emretmiştir. İyi ile kötünün, inananla inanmayanın ayırt edilmesi için bir imtihan gerekir. Allahü teâlâ imtihan etmeden de kullarının ne yapacağını, suç, günah işleyeceğini bilir. Fakat, henüz suç işlemeden cezalandırılsa, Suçum yokken, imtihan edilmeden, beni cezalandırmanız doğru değildiyebilir. İşte bunun gibi sebeplerle, insanlar imtihan için dünyaya getirilmiştir. Söz dinleyenle, dinlemeyen, suç işleyenle işlemeyen belli olsun diye, bazı yasaklar konmuş, bazı ibadetleri yapma mecburiyeti getirilmiştir. Mesela (domuz eti veya besmelesiz kesilen kuzu eti niye haram) diye soruluyor. Etin mutlaka bir zararı olduğu için değil, emri dinleyenle dinlemeyen belli olsun diye de haram edilmiş olamaz mı?

Bu öyle bir imtihan ki sorular da, cevaplar da bellidir. Kabirde ne sorulacak, ahirette ne sorulacak hepsi bellidir. Ben soruları ve cevapları bilmiyordum diye itiraz edilemeyecektir.

Cin, şeytan, nazar, Cennet, Cehennem gibi şeylerin görülmemesi de bir imtihandır. Görüldükten sonra imtihanın ne önemi kalır?

İyi ile kötünün, bilenle bilmeyenin, çalışkanla tembelin, inananla inanmayanın ayırt edilmesi için bir imtihan gerekmez mi?

İnsanlar akla tâbi olurlar
Melek, cin, şeytan gibi varlıkları göremiyoruz. Bunların var olduğu Kur'an-ı kerimle ve hadis-i şeriflerle sabittir. Peki, göz tek başına her zaman bir ölçü olabilir mi? Göz neleri görür, neleri göremez?
Görünüşe aldanmamalıdır. Akıl, çok zaman gözün yanlışını çıkarır. Göz ile pencereden güneşe baktığımız zaman, güneşin, bir tepsi kadar olduğunu zannederiz. Fakat, akıl, güneşin dünyadan büyük olduğunu söylüyor. Gözümüzün aldandığı açıktır. Meleğe, şeytana, cine, nazara inanmayanlar, elbette, (Biz gözümüzün gördüğüne inanırız. Güneş, top kadar küçüktür) diyemezler. Diyemediklerine göre, göz her zaman ölçü olamaz. Görmedikleri şeye yok diyemezler.

Gözle görülmeyen şeylerin yok olduğunu söylemek, akla değil, his uzuvlarına tâbi olmak demektir. Hayvanlar his uzuvlarına tâbi olur, insanlar ise, akla tâbi olurlar. İnsanların his uzuvları, hayvanlarınkinden daha geridedir. Köpek çok kuvvetli koku alır. İnsan, bu kadar koku alamaz, gecenin zifiri karanlığında yarasa gibi hareket edemez, kedinin gördüğü gibi karanlıkta göremez.

Mıknatısın magnetik gücünü gözümüzle göremiyoruz. Fakat demiri çekmesinden mıknatısta bir güç olduğunu anlıyoruz. Kumanda âleti ile, TV'yi açıp kapatıyoruz. Kumanda âletinde gözümüzle görmediğimiz bir güç, bu işleri yapıyor.

Uzaktan kumandalı bir âletle, otonun kapılarını açıp, arabayı çalıştırabiliyoruz. Fakat bu işi yapan gücü gözümüzle göremiyoruz. O halde, hisse değil, akla değer vermek lazımdır.

Lazer ışınları ile çeşitli ameliyatlar yapılıyor. Demir bile kesiliyor. Bu ışınları, magnetik dalgaları gözümüzle göremiyoruz. Göremediğimize yok demek akla, ilme uygun değildir.

Bir teldeki elektrik akımını gözümüzle göremiyoruz. Fakat yaptığı işlerden, mesela elimizi dokunduğumuz zaman, bizi çarpmasından, içinde cereyan olduğunu anlıyoruz. Göz ile görmediğimiz için cereyanı inkâr etmek mi gerekir?

Yer çekimini de gözümüzle göremeyiz. Fakat cisimlerin havaya doğru değil de yere doğru düşmesinden yerde bir çekim kuvvetinin olduğunu anlıyoruz. Karanlıkta göremediğimiz gibi, çok kuvvetli ışıkta da göremeyiz.

İnsandaki ruh denilen bir varlığı göremiyoruz. Ancak insanları ayakta tutup hareket etmesini sağladığı için ruhun varlığını anlıyoruz.

İyiyi kötüden ve hakkı bâtıldan ayıran insana akıllı diyoruz. Halbuki aklı da göremiyoruz. Görülemeyen şeyi inkâr etmek ilme aykırı bir ahmaklıktır.

Gözle görülmediği halde, mevcut olduğu akılla anlaşılan çok şey vardır. Bazı kimseler, bir şeye bakıp beğendikleri zaman gözlerinden çıkan şualar, canlı cansız şeylerin bozulmasına sebep oluyor. Fen, belki bir gün, şuaları ve tesirlerini daha iyi açıklayacaktır. Nazar gözle görülmez ama, diğer tesir eden şeyler gibi neticesinden anlaşılır. Toplumda, nazarı değen insanlar vardır. Nazarın, kadınlara ve çocuklara daha çok tesir ettiği tecrübelerden anlaşılmıştır.

Akıl, göze değil, göz akla bağlıdır
(Cin ve şeytanı gözümüzle görmüyoruz. Görülmeyen şeylere inanmayız) sözünü ancak cahiller, akılsızlar ve bazı dinsizler söyler. Fenden haberi olan, normal düşünebilen ve akıl sahibi bir kimsenin, yalnız gözüne göre konuşması, karar vermesi mümkün değildir.

Akıl, göze değil, göz akla bağlıdır. Göz her şeyi göremez. Mesela tecrübeler neticesinde havanın içinde çeşitli gazlar bulunduğunu biliyoruz. Gözümüzle havayı ve içindeki gazları göremiyoruz. Göremediğimiz için, aklımızı göze tâbi kılarak, (Hava ve gaz diye bir şey yoktur, olsaydı görürdük) demek aklı, tecrübeyi hiçe saymak olur.

Bugün fen yolu ile suyun, oksijen ve hidrojen denilen iki gazdan meydana geldiğini biliyoruz. Bu gazların biri yakıcı, diğeri de yanıcıdır. Suya baktığımız zaman ne oksijeni, ne de hidrojeni görmemiz mümkün olmaz. Hatta su renksiz olduğu için ağzına kadar dolu bir şişedeki suyu bile göremeyiz. Aklı göze tâbi kılarak, (şişede su, suda da gaz yoktur) diyebilir miyiz?

İnsanlık şerefi
Aklın önemi, insanlığın şerefi, gözün görme kuvvetiyle ölçülseydi, kedinin insandan daha şerefli olması gerekirdi. Çünkü insan, ışık olmadan, karanlıkta göremediği halde kedi görebiliyor. O halde göze değil, akla göre karar vermek lazımdır.

Bazı zehirli gazlar, renksiz ve kokusuz olduğu için görülemez ve varlığı anlaşılamaz. Tüpteki bir gazın çıkıp da odadaki insanları zehirlememesi için gaza koku katılmaktadır. Bu sayede bir odadaki gazı gözümüzle görmediğimiz halde, kokusundan dolayı anlarız.

İki biberin birinin tatlı, diğerinin acı olduğunu gözümüzle anlayamayız. Gözün vazifesi bu değildir. Göz, belli bir uzaklıktan sonraki ve belli bir büyüklükten daha küçük olan cisimleri göremez. Küçük mikroplar görülemediği gibi, çok uzaktaki koca bir insan da görülemez. Göremediğimiz için bunların yokluğunu iddia edemeyiz.

Göz her şeyi göremediği gibi, kulak da her sesi işitemez. Sağlam bir kulak, belli bir frekans ve belli bir uzaklıktaki sesleri işitebilir. Şu anda Ankara'da insanlar konuştukları halde, biz onları duyamıyor, göremiyoruz. Biz duyamıyoruz diye onların konuşmadığını iddia edebilir miyiz? Evimiz içinde çeşitli frekansta sesler bulunduğu halde, bir radyo olmadan bu sesleri duyamıyoruz. Biz bu sesleri duyamıyoruz diye varlıklarını nasıl inkâr edebiliriz?

Bu bakımdan fenne inanan bir insan, göremediği şeyi inkâr edemez. Aslen var olup da göremediğimiz şeyleri akıl reddedemez.

Bazı gezegenlerin varlığından haberdar değiliz. Bugünkü fen, bunları anlayamadığı için başka gezegenlerin yokluğu iddia edilemez. Canlıları ayakta tutan ruhu da göremiyoruz, ama inkârı mümkün değildir.

Misalleri çoğaltmak mümkündür. Fenden anlayan bir dinsiz, sadece, (Gözümle görmediğim için, cin, şeytan, melek gibi varlıklar vardır diyemem ve inceleme alanına girmediği için yoktur da diyemem) derse, daha insaflı hareket etmiş olur.

Gözle görülmeyen şeylerin yok olduğunu söylemek, akla değil, his uzuvlarına tâbi olmak demektir. Hayvanlar his uzuvlarına tâbi olur, insanlar ise, akla tâbi olurlar.

.

Çin Fağfuru ve iki Cizvit papazı

Sual: Cizvit ne demektir? Çin fağfurunun Cizvit papazlarına sorduğu sualler nelerdir?
CEVAP
Cizvit, [Fr. Jésuite] 1512’de papazların kurduğu bir misyoner derneğidir.

İlk defa, iki Cizvit papazı, Çinlileri Hristiyanlığa davet için Kanton şehrine gelmişti. Kanton valisinden Hristiyanlığı anlatmak için izin istediler. Vali bunlara önem vermediyse de Cizvitler, onu her gün gelip rahatsız ettiklerinden, sonunda, (Ben bu mesele için Çin fağfurundan [kralından] izin almaya mecburum. Kendisine haber vereceğim) dedi ve meseleyi Çin fağfuruna bildirdi. Gelen cevapta, (Bunları bana gönderin. Ne istediklerini anlayayım) denildiği için, Cizvitleri Çin’in merkezi olan Pekin’e yolladı.

Bu durumdan haber almış olan Budist rahipler, telaşa düştüler ve (Bu adamlar Hristiyanlık adı altında ortaya çıkan yeni bir dini halkımıza telkin etmeye çalışıyorlar. Bunlar Buda’yı tanımıyorlar. Böylece, halkımızı yanlış bir yola sokacaklar. Lütfen onları buradan kovun!) diye fağfura yalvardılar. Fağfur, (Önce ne söylediklerini bir anlayalım, ondan sonra karar veririz) dedi. Ülkenin sayılı devlet ve din adamlarından oluşan bir meclis kuruldu. Cizvitleri bu meclise davet ederek, (Yaymak istediğiniz dinin esasları nedir, anlatın) dedi. Bunun üzerine, Cizvitler şöyle anlattılar:
“Yeri ve göğü yaratan ilah, Tanrı birdir, fakat aynı zamanda üçtür. Tanrının biricik oğlu ve Ruh-ul-kudüs de birer ilahtır. Bu Tanrı, Âdem ve Havva’yı yaratıp, Cennete koydu. Onlara her nimeti verdi. Yalnız bir ağaçtan yememelerini emretti. Şeytan, Havva’yı aldatıp, Tanrının emrine karşı geldiler ve o ağacın meyvesinden yediler. Bunun üzerine Tanrı, onları Cennetten çıkardı ve dünyaya gönderdi. Burada onların evlatları, torunları ortaya çıktı; fakat bütün bunlar dedelerinin işlediği günahla kirlenmiştir. Hepsi günahkârdır. Bu hâl, tam 6000 yıl devam etti. Nihayet Tanrı, insanlara acıdı ve onların günahını affettirmek için kendi öz oğlunu onlara göndermekten ve bu biricik oğlunu günah kefareti için kurban etmekten başka çare bulamadı. İşte, bizim inandığımız Tanrının oğlu olan İsa budur.

Arabistan’ın kuzeyinde Kudüs denilen bir şehir vardır. Kudüs’te Celile denilen bir yer, Celile’nin de, Nâsırâ (Nazareth) köyünde Meryem isminde bir kız bulunuyordu. Bu kız, Yusuf ismindeki bir marangoz ile nişanlanmışsa da, henüz bakireydi. Bu kız bir gün tenha bir yerde bulunurken, Ruh-ül-Kudüs gelip, ona Tanrının oğlunu ilkâ etti [koydu]. Yani, kız bakireyken hâmile oldu. Bundan sonra, nişanlısı ile Kudüs’e giderlerken Beytüllahim’de bir ahır içinde çocuğu oldu. Tanrının oğlunu ahırdaki yemlik içine koydular. Doğuda bulunan rahipler, İsa’nın doğduğunu, gökte birdenbire yeniden peyda olan bir yıldızdan öğrenerek hediyelerle onu aramaya çıktılar ve nihayet bu ahırda buldular. Ona secde ettiler.

Tanrının oğlu İsa, 33 yaşına kadar vaaz etti. (Ben Tanrının oğluyum. Bana inanın, sizi kurtarmaya geldim) dedi ve ölüleri diriltmek, âmâların gözünü açmak, topalları yürütmek, cüzzamlıları tedavi etmek, denizde fırtınaları durdurmak, iki balıkla on bin kişiyi doyurmak, kışın meyve vermediği için bir incir ağacını bir işaretle kurutmak gibi birçok mucizeler gösterdiyse de, az sayıda insan ona inandı. Nihayet hain Yahudiler, Onu Romalılara şikâyet ettiler ve Onun haça gerilmesine sebep oldular, fakat İsa, haçta öldükten 3 gün sonra, tekrar dirilerek, kendisine inananlara göründü. Bundan sonra göğe çıkıp babasının sağ tarafına oturdu. Babası da dünyanın bütün işlerini Ona terk etti. İşte bizim dinimizin esası budur. Buna inananlar, öteki dünyada Cennete, inanmayanlar ise Cehenneme gideceklerdir” dediler.

Bu sözleri dinleyen Çin fağfuru, papazlara dedi ki:
- Siz, Tanrı hem bir, hem de üçtür, diyorsunuz. Bu, (İki iki daha beş eder) gibi manasız bir sözdür. Bunu açıklayın!
- Bu, Tanrının bir sırrıdır. İnsanların aklı buna ermez.
- Yeri, göğü ve bütün âlemi yaratan çok kudretli Tanrı, kullarından birinin işlediği bir günah için, onun bu işten haberi bile olmayan bütün soyunu nasıl günahkâr sayar? Bunların affı için nasıl olur da, kendi öz oğlunu kurban etmekten başka çare bulamaz? Tanrı âciz olur mu? Bu, onun büyüklüğüne yakışır mı hiç?
- Bu da, Tanrının bir sırrıdır. Sır açıklanamaz, sadece inanılır.
- İsa, bir incir ağacından mevsimsiz meyve istemiş. Ağaç vermeyince, onu kurutmuş. Mevsimi olmadan meyve vermek, bir ağacın yapamayacağı bir şeydir. Buna rağmen İsa’nın buna kızıp ağacı kurutması, mucize midir, zulüm müdür? Bir Peygamber, size göre bir ilah, bunu nasıl yapar?
- Bu işler manevi işlerdir. Tanrının sırlarıdır. İnsanların akılları buna ermez.
- Size izin veriyorum. Gidin, Çin’in istediğiniz yerinde misyonerlik yapın!

Papazlar çıkınca fağfur, meclistekilere şunları söyledi:
- Çin’de böyle saçmalara inanacak bir ahmağın bulunacağını sanmadığım için, bu papazların böyle hurafeleri anlatmalarında hiçbir mahzur görmedim. Eminim ki, bunları dinleyenler, dünyada hurafelerle dolu ne ahmak milletler bulunduğunu göreceklerdir. (Diyâ-ül-kulûb, Cevap Veremedi kitabı)

Büyüden ve Cinden korunmak için

Sual: Ruhi sıkıntılardan, korkulardan ve çeşitli sıkıntılardan kurtulmak ve büyü çözmek için ne yapmak gerekir? Cinden korunmak için hangi duaları okumalı?
CEVAP
Allahü teâlâ, her şeyi sebeple yaratır. Bir şeye kavuşmak için, bu şeyin yaratılmasına sebep olan şeyi yapmak gerekir. Her şeyin yaratılmasında ortak olan manevi sebep, sadaka vermek, 70 kere (Estagfirullah min külli mâ kerihallah) duasını okumaktır. Bu iki manevi sebep, maddi sebepleri bulmaya da yardım eder. Ruhi sıkıntıların çoğu, cinden ve büyüden meydana gelir. Ruhi hastalıklar, sara ve cinden korunmak için, kıymetli kitaplarda bildirilen dualardan bazıları şunlardır:
1- Euzü Besmele ile Fatiha suresini okumalı.

2- Euzü Besmele ile iki Kul-euzü okumalı.

3- Bir miktar suya Âyet-el kürsi, İhlas ve Muavvizeteyn [Nas ve Felak] surelerini okumalı. Büyü yapılan kimse bundan üç yudum içmeli, kalan su ile gusletmeli.

4- Sedir ağacının 7 tane yeşil yaprağı ezilip su ile karıştırılır. ÜzerineÂyet-el kürsi, İhlas ve Kul-euzüler okunur. 3 yudum içip geri kalanla gusledilir.

5- Üç kere Salevat ve Fatiha, Âyet-el kürsi, Kâfirun, İhlas, Felak veNas sureleri yedişer defa okunup hastaya üflenir. Bunlar tekrar okunup hastanın yatağına, evin her yerine, bahçeye üflenir.

6- Fatiha, Âyet-el-kürsi ve 4 Kul [Kâfirun, İhlas, Felak ve Nas sureleri] yedişer kere okunup hastaya üflenirse, büyü, nazar, hayvan sokması ve bütün dertler için iyi gelir. Tuza okunup, suda eritip içirmek ve ısırılan yere sürmek de olur.

7- Sabah akşam, Bekara suresinin başından 4 âyet ve Âyet-el kürsiile, Âyet-el kürsiden sonraki iki âyeti ve Bekara suresinin sonundaki 3 âyet, delinin üzerine okunursa, iyi olur.

8- Sabah akşam 24 kere Estagfirullah denir, sonra (Estagfirullah elazim ellezi la ilahe illa hüvel hayyel kayyume ve etubü ileyh) denir. Sonra 11 İhlas ve 7 kere Fatiha ve 33 kere, Allahümme salli ve sellim ala seyyidina Muhammedin ve alâ âli seyyidina Muhammed okuyup, sevabı Peygamber efendimizin ve Eshab-ı kiramın ve Evliyanın ve sonra isimleri okunarak Silsile-i aliyyebüyüklerinin ruhlarına hediye edilir. Bunların hürmetine şifa vermesi için dua edilir. Her gün sabah-akşam böyle dua edilir.

9- Günde 500 kere (La havle vela kuvvete illa billah) okumalı! Başlarken ve bitirince yüz kere salevat getirmeli. [Bunu her gün muhakkak okumalı, ihmal etmemeli.]

10- Ha-Mim Mümin suresinin başından masir’e kadar ve Âyet-el kürsi okumalı.

11- La ilahe illallahü vahdehü la şerike leh lehülmülkü velehülhamdü vehüve alâ külli şeyin kadir okumalı.

12- Cuma günü seher vakti, sağ elinin içine Nisa suresi 100. Âyeti,vemen yahruc’dan rahimâ’ya kadar yazılır, sonra dili ile yalanıp yutulur. 40 yıllık büyü de olsa çözülür.

13- Sar’adan kurtulmak ve cinden korunmak için Âyât-i hırz okunmalıdır! Âyât-i hırz, şu sure ve âyetlerdir:

Fatiha,
Bekara 1, 2, 3, 4, 5 ve 163, 164 ve 255, 256, 257 ve 285, 286,

Âl-i İmran 18,19. âyetten sadece: “İnneddine indellâh-il-islam”kısmı,
Âl-i İmran 26, 27 ve 154,

En’âm 17,
A’râf 54, 55, 56,

Tevbe 51 ve 128, 129,
Yunüs 107,

Hud 56,
İbrâhim 12,

İsrâ 43 ve 110, 111,
Mü’minun 116, 117, 118,

Ankebut 60,
Rum 17, 18,

Fatır 2,
Yasin 83,

Saffat 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 ve 180, 181, 182,
Feth 27, 28, 29,

Rahmân 33, 34, 35, 36,
Hadid 1, 2, 3, 4, 5,

Haşr 21, 22, 23, 24,
Cin 1, 2, 3, 4, 5, 6,

Buruc 20, 21, 22,
İhlâs, Felâk ve Nâs sureleri.

Âyât-i hırz nasıl okunur?
Abdest alınıp, 7 istigfar ve 11 salevat okunup, hastanın sıhhatine niyet ederek, güneş doğduktan ve ikindi namazından sonra, günde iki defa hasta üzerine okunmalı, işaretli yerlerde, hasta üzerine üfürülmeli, şifa buluncaya kadar [kırk gün kadar] devam etmeli. Her defası sonunda, bir Fatiha okuyarak sevabı, Peygamber efendimizin ve Behaeddin Buhari, Ahmed Rıfai ve imam-ı Rabbani hazretlerinin ruhuna hediye edilmeli. Bir nüsha da yazıp, yanında taşırsa, sihirden, büyüden, nazar değmesinden korur. Muradı hasıl olur.

Peygamber efendimizin üç türlü ilaç kullandığı bildirilmiştir. Kur’an-ı kerim veya dua okurdu. Fen ile bulunan ilaçları kullanırdı. Her ikisini karışık da kullanırdı. (Mevahib)

Kur’an-ı kerimin ve duanın etki etmesi için bazı şartların gözetilmesi lazımdır. Okuyanın veya yazanın ve hastanın buna inanması, hastanın zararlı olan gıdalardan, şüpheli ilaçlardan perhiz etmesi, sıcaktan ve soğuktan sakınması lazımdır. Okuyan kimsenin, itikadının bozuk olmaması, haram işlemekten, kul hakkından sakınması, haram ve habis şey yiyip içmemesi ve karşılık olarak ücret almaması şarttır. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Allahü teâlâyı unutarak, gafletle edilen dua kabul olmaz.) [Tirmizi]

İmam-ı Şarani hazretleri, (Kuşluk namazına devam edene, cin musallat olmaz) buyurdu. Cin mektubunu, yanında veya evinde bulundurana, cin gelmez ve dadanmış olan cin de gider.

Dua, ilaç gibidir. Allahü teâlâ dilerse tesir eder. Yani tesirini Allahü teâlânın verdiğine inanmalıdır!
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Dert-bela gelince, Hazret-i Yunus’un duasını okusun! Allahü teâlâ onu muhakkak kurtarır. Dua şudur: Lâ ilâhe illâ ente sübhâneke, inni küntü minez-zâlimin.) [Hakim]

Sual: Muskanın dinimizdeki yeri nedir?
CEVAP
İçinde küfre sebep olan muskaları yazmak ve kullanmak caiz olmaz. Büyüyü büyü yaparak çözmek de haramdır. Büyücü, cinci hoca denilen insanlara gitmemeli, dediklerine inanmamalı. Tam İlmihal Seadet-i Ebediyye’de sihir, büyü bahsini mutlaka okumalıdır.

Üç harflileri çağırmak
Sual: Cin yerine üç harfli diyorlar. Cin denirse, onlar çağırılmış mı oluyor? Böyle bir şey var mı?
CEVAP
Böyle bir şey yok. Cine, cin demenin hiç mahzuru yoktur. Cin çağırılınca gelmez. Çağırılmasa da musallat olabilir. İmam-ı Rabbani hazretleri, cinden korunmak için, ( Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhil-aliyyil-azîm) okunmasını bildirirdi.

Sual: Bazı kimseler cinlerin varlığını inkâr ediyorlar. Bazıları da, Kur’an-ı kerimde cin suresi olduğu için, cinlerin varlığını inkâr etmiyorlar ama, zarar verebileceklerini kabul etmiyorlar. Cin psikolojik zarar verebilir mi?
CEVAP
Evet zarar verebilir, hastalık yapabilir. Hafaza melekleri, insanı cinlerin zararından korurlar. Cinden korunmak için âyât-i hırzı üstümüzde taşımak gerekir. Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
(Evinde, Fatiha ve Âyet-el kürsi okuyana, o gün cin ve şeytan zarar veremez.) [Deylemi]

Cinler insanların damarlarına kadar girip zarar verebilirler. Cinlerin meydana getirdiği hastalıklardan korunmak için çeşitli dualar vardır. Duaların en kıymetlisi, faydalısı Fatiha suresidir. Hadis-i şerifte,(İlaçların en iyisi Kur'an-ı kerimdir) buyuruldu. Hastaya okunursa, hastalığı hafifler. Eceli gelmemiş ise, iyi olur. Eceli gelmiş ise, ruhunu teslim etmesi kolay olur.

Mecmua-tül-fevaid kitabında, (Bir kimse, cin mektubunu, yanında taşısa veya evinde bulundursa, bu kimseye, eve ve etrafına cin gelmez ve dadanmış olup zarar veren cin de gider) diyor.

Sual: Benim kafama takılan nokta şu oldu, mademki dinimizde sihrin, büyünün yeri yoktur, o halde neden olmayan bir şeyden kurtulmanın tavsiyeleri oluyor?
CEVAP
Dinimizde adam öldürmek, büyü yapmak gibi büyük günahtır. Fakat bir adam bıçaklanmışsa, doktorlar tedavi etse, adam bıçaklamak günahtır, tedavisi niçin yapılıyor denir mi? Büyü sihir yapmak günahtır. Fakat yapılan büyüyü çözmek niye sakıncalı olsun ki? Büyüyü büyü yaparak çözmek haramdır. Yoksa dua ile âyet ile büyüyü çözmek lazımdır. Peygamber efendimize de büyü yapıldı. Tabii sonra çözüldü.

Sual: Bazı hocalar, hırsızın sidikliğini bağlıyoruz diyorlar. Böyle bir şey yaptırmak günah olur mu?
CEVAP
Küfre sebep olmayan çareleri yapmak caizdir. Her çare muhakkak tesir etmez. Bu niyetle yaptırmak günah olmaz. Yapanın salih ve ücret almaması şarttır.

Sual: Büyü çözmek için, (Bâtıl Name) kitabını okumak caiz mi?
CEVAP
Caiz. Ancak, kâfir, bid'atçi okursa fayda vermez. En iyi ilaç, Ehl-i sünnet itikadını öğrenip dine uymak, sonra okumak ve dua. Başka ilaca ihtiyaç yok.

Sual: Büyüyü büyüyle çözmek caiz mi?
CEVAP
Büyü çözmek günah olmaz, sevap olur. Büyüyü büyü ile çözmeye kalkmak haramdır. Âyetlerle dualarla çözmek ise caizdir, günah değildir, sevaptır.

Papaza okutmak
Sual: Cinci bir hocaya gittik. (Buna kâfir cinler musallat olmuş, bunu papaza okutun) dedi. Kâfir olmayan cinler Müslümana musallat olur mu?
CEVAP
İnsanlara musallat olan bütün cinler kâfirdir. Müslüman cin, insanlara zarar vermez. Kâfir cinliye de müslümanın okuması lazımdır. Papaza okutmak kesinlikle caiz olmaz.

İlyas Aleyisselam

Kur’an-ı Kerim’de Saffat suresindeki ayetlerde İlyas peygamberin resullüğü ve risaleti hakkında şu ayetler yer almaktadır: “İlyas da şüphe yok ki, peygamberlerdendi. (İlyas) milletine: (Allah’a karşı gelmekten) sakınmaz mısınız? Yaratanların en iyisini bırakıp da Ba’l’e mi taparsınız? demişti. “Sizin de Rabbiniz, sizden önce gelen atalarınızın da Rabbi olan… Okumaya devam et →

Cinlerden peygamber gelmiş midir?

Bu mesele, İslam alimlerinin ihtilaf ettikleri meselelerden biridir. Biz burada o kıymetli alimlerin sözlerini nakil ederek meselenin hakikatını Allah’ın ilmine havale edeceğiz.

İ. Dahhak’a göre: Cinlerin kendilerinden peygamberleri vardır. İmamın delili ise şu ayettir “ O gün Allah sorar, ‘Ey cinler ve insanlar topluluğu size ayetlerimizi anlatan ve bugüne erişeceğinizi bildirip sakındıran kendinizden olan peygamberler gelmedi mi?’ Onlar da, ‘Evet, biz kendi aleyhimizde şahitlik ederiz’ derler.” (Enam 130)

Allah-u Teâlâ, bu ayette cin ve insanlara, kendilerinden peygamberler gönderdiğini bildirmiştir. Eğer ayetteki cinnî peygamberlerden kasıt, insî (insan cinsinden) peygamberler olsaydı, bunun aksini de kabul etmek lazım gelirdi. yani insanlara da, cinlerden peygamber gönderilmiş olduğunu kabul etmek lazım gelirdi. Bu ise doğru değildir. Zira insanlara hiçbir cin peygamber gelmemiştir Öyle ise, cinlere de insanlardan peygamber gönderilmiş olduğunu kabul edemeyiz. Ve bu mütalaanın neticesi olarak, cinlere kendi cinslerinden peygamberler gönderildiğini kabul etmemiz lazım gelir.

Cumhura (alimlerin çoğunluğuna) göre ise, cinlerin kendilerinden peygamberleri yoktur. Yukarıda geçen ayeti şöyle izah ederler: “İnsanların peygamberleri Allah tarafından gönderilmiştir. Cinnî peygamberlere gelince, Allah-u Teâlâ onları yeryüzüne dağıttı. Böylece insan peygamberlerin sözlerini işitme fırsatı buldular ve kendi kavimlerine bunu tebliğ ettiler.”

Bu izahtan anladığımıza göre, insan peygamberler vahye mazhardır, cinnî peygamberler ise, insanlardan olan alimler gibidir. Vahye mazhar değildirler.

Cumhur, şu ayeti görüşlerine delil yapmıştır ; “Hani cinlerden bir grubu Kuran’ı dinlemeleri için sana göndermiştik. Kuran’ı dinlemeye hazır olunca, ‘susun’ demişlerdi. Kuran tamam olunca da uyarıcılar olarak kavimlerine dönmüşlerdi. ‘Ey kavmimiz, biz Musa’dan sonra indirilen bir kitap işittik’ dediler.” (Ahkaf 29-30)

İ. Hazm ise şöyle der: “Cinlere, insan peygamber gönderilmemiştir. Bundan sadece Hz. Muhammed müstesnadır. Zira onun peygamberliği insanlara ve cinlere şamildir. Bu husus peygamberimizin diğer peygamberlere üstün kılındığı yönlerden biridir ve bu hususta ittifak vardır.”

İ.Hacer ise, Resulullah’ın insanlara ve cinlere gönderildiğine ait bazı hadisler zikir eder ve der ki: “Cinlerinde imtihana tabi oldukları kesinleşince, onların iman ve islamın rükünleriyle (ana meseleleriyle) mükellef oldukları söylenebilir. Bunların dışındaki amelî hükümlere muhatap olup, olmaması hakkında alimler farklı görüşler beyan etmişlerdir.

Bir kısım alimler, “Şeriatın bütününe muhatap değillerdir” demişlerdir ve şöyle izah etmişlerdir: “Hadislerde, mayıs ve kemiğin cinlerin azığı olması sebebiyle tuvalette kullanılması yasaklanmıştır. Halbuki mayıs insanlara haramdır. İşte mayısın insanlara haram, onlara helal olması ispat eder ki, cinler füruat ile mükellef değildir.”

.

Cinler sevap kazanır mı?

İ. Azam’dan bir rivayete göre: “Cinlerin sevabı ateşten kurtulup, toprak olmaktır.”

İ. Şafi, İ. Malik, Ahmed İbni Hanbel ve İmameyn’e (İ. Muhammed ve İ. Yusuf ) göre ise: Cinler itaate mukabil sevap kazanırlar. Bu imamlar sözlerine delil olarak ta şu ayeti gösterirler:

“Herkes için işlediklerinden dolayı derece derece karşılıklar vardır ve Rabbin onların işlediklerinden habersiz değildir” (En-am: 132)

İ. Malik, cinlere ve insanlara ceza ve sevabın varlığına Rahman suresinde geçen “Rabbinin makamından korkana iki cennet vardır” ayetini delil getirmiştir. Ayetin arkasından gelen “Rabbinizin hangi nimetlerini yalanlıyorsunuz” ayetindeki tesniye (Arapça’da bir kelimenin iki şeye delalet etmesi) olan muhataptan insan ve cinlerin kastedildiğini belirtmiştir.

.

Cinler insanların girdiği cennete girecek mi?

Bu mesele hakkında dört görüş vardır;

1- Çoğunluk ‘evet’ demiştir.

2- İ. Malik ve bazılarına göre, cinler cennetin kenarındadır.

3- Cinler Araftadır. (Cennet ile cehennem arasında bir mekandır)

4- Bu hususta cevaptan kaçınmışlardır.

Kur'an-ı Kerim'de Cinlerin Varlığı

Doç. Dr. Faruk Tuncer

Günümüzde 'sosyete çerezi' denilen 'Ruh çağırma', keyfiyeti ne olursa olsun, insanoğlunun metafizik alemi didiklemesinden başka bir şey değildir. Bu da insanın merakının bir noktada durmasının mümkün olmadığını ifade etmesi açısından önemlidir.

İnsanın ilgisini çeken bu konuda en doğru bilgi Kur'an'da mevcuttur. Kur'an, cinlere ayırdığı müstakil bir sure ile bilinmesi gerekenleri göstermiştir. Ayrıca, yine değişik yerlerinde cinlerin nasıl yaratıldığı hususu başta olmak üzere, erkeklik ve dişiliklerinden, onlara peygamberlerin gelip gelmediği sorusunun cevabına kadar pek çok hususu cevaplamıştır.

Yazımız, eskiden bugüne ilgimizi çeken bu konuyu ele alıyor. Burada hatırlatılması gereken bir husus yalnızca Kur'an eksenli olarak ele alınmıştır. Zira, hadislerde cinlerin varlığı hususu, ayrı bir makale konusu olacak kadar geniştir.

GİRİŞ
Cin kelimesi lügatte; "örtmek, örtünmek, gizli kalmak" manalarına gelen "cenne" fiilinden müştaktır.1 Cin, genel manasıyla "örtülü ve gizli olan" demektir. Müfredi "cinn" olup, çoğulu "cann" gelir. Cin cemaatine de "cinne" denir.2

Lugatçiler ve tefsirciler cin kelimesinin farklı kullanımlarında, "bir şeyi duyulardan gizlemek" manasının olduğunu ifade ederler.3 Mesela. "cennehü: onu örttü", "cenne aleyhi'1-leyl: gece üzerini örttü", "cunne: kalkan" manalarını ifade ederken, cenin, cennet ya da cünun gibi kelimeler de cin ifadesi ile münasebettardır. Görüldüğü gibi cin kelimesinin kök harfleriyle ilgili fiil ve isimlerin tamamında, insanın bir kısım ya da bütün duygularında belli bir gizlilik, kapalılık söz konusudur. Istılahta, duyu organlarının idrakinden gizli olan varlıklar için kullanılan bu kelimenin lügat manası, cinlerin mahiyetlerine de uygun düşmektedir.

Farsçada cin karşılığında "peri", "div" kelimeleri kullanılır. Latince "genie" ya da "genius" kelimelerinin cin kelimesinin karşıtı olarak kullanıldığı bilinmektedir. Bazı oryantalistlerin, kelimenin daha sonraları Arapçaya girdiğini iddia etmeleri asılsızdır. Zira, cennet, cinnet, cenin ya da cünne gibi kelimelerin cin kelimesi ile münasebeti dolayısıyla bu kelime Arapça ve hususiyle Kur'an'a has bir ifadedir.

İslam alimleri; cinlerin, meleklerden ayrı bir varlık olduğunu belirterek cinnin, insan ve melek dışındaki üçüncü bir varlık türünün adı olarak tarif etmişlerdir.5

Tarih Boyunca Cin İnanışı
İnsanlık, tarih boyuca görülmeyen, olağanüstü varlıkları inanmışlardır. Cinler, görünmeyen varlıklar olduklarından haklarında net bir bilgiye çoğu zaman ulaşılamamıştır. Onlar hakkında yapılan tanımlamalar, ya safsata türünden şeyler olagelmiş veya olduklarından büyük gösterilerek ilahlaştırma cihetine gidilmiştir. Yahudi ve Hıristiyanlık gibi semavi dinlerde bile üstûre nevinde izahlarla mesele daha da karışık hale getirilmiştir.

Yunan mitolojisinde insan üstü varlıklar için cin kelimesine benzer ifadeler kullanılırdı. Eski Roma’da “genius” kelimesi uzun bir gelişmeden sonra bile, bazen ruhu bazen de ölüleri ifade ediyordu. Sonraları ev ya da benzer bir mekanı koruduğuna inanılan bir kavram olarak kullanıldı. Çinlilerde daha geniş bir anlamda “kuei: cinler” ve “shen: ruhlar” anlayışı, bütün görünmezler alemini kapsardı. Hintlilerde ise "Bhutalar", genellikle ölülerin yakıldığı yerlerde bulunduğuna inanılan cinler ve hortlaklardır. Zerdüşt de, İran'ın "Deva" denilen ilahlarını cin saymıştı.

Yahudilerde de cin inanışı önemli bir yer tutar. Leviathan, Habeşlilerin yedi başlı dişi deniz canavarı, Babillerin "Tiamat'ı, Kenanilerin "Lotan"ı ile eş tutulan bir kötülük kaynağıdır. 17. yüzyıldan sonra 'Dibbuk" denilen ayrı bir cinni varlık anlayışı gelişmişti. Yahudilikte şeytanın cennetten kovulması, cinlerin başına geçmesi, sonunda Mihael tarafından yenilmesi önemli bir olaydı.

Yeni Ahid, cinlerin putperestlerin tanrıları olduğunu bildirmekteyse de onların bedeni ve ruhî hastalıkların kaynağı olduğunu da açıklamaktadır.6 12. yüzyıldan itibaren cinler, Hıristiyan sanatında her çeşit talihsizlik, felaket, sel ve deprem ile ölümün de sebebi olarak tasvir ediliyordu.

Görüldüğü gibi tarih boyunca mahiyetleri anlaşılamamış ve tarifini bulamamış cin konusu sadece İslam'da bir karışıklığa meydan verilmeden yerli yerine konmuştur. Melek, şeytan ve cin gibi mefhumlar nitelikleri ve fonksiyonları tam olarak bilinemediğinden ancak Kur'an'ın beyanları ile anlaşılabilir bir hüviyet kazanmıştır.

Kur'an-ı Kerim'de cinlerin varlığı meselesine bakmadan önce, Kur'an'ın geldiği ortamda cahiliye Araplarının inanışına da kısaca bakalım: Cahiliye Arapları, cinlerin de kabile ve gruplar halinde yaşadıklarına, birbirleriyle savaştıklarına, fırtına ve benzeri tabiî olayların cinlerin işi olduğuna inanıyorlardı. Cinlerin başta yılan olmak üzere çeşitli hayvanların suretine girdiklerine, genellikle tenha ve karanlık yerlerde yaşadıklarına, insanlar gibi yiyip içtiklerine, hastalıkları onların getirdiğine, delilerin cinlerin istilasına uğramış kişiler olduğuna inanılıyordu.7

Bu kadar ön bilgiden sonra şimdi de Kur'ân-ı Kerim’in genel muhtevasında ele alınan cinlerin varlığı meselesine bakalım. İlahi beyan doğrudan olmasa da insan unsuru ile yakından münasebeti bulunan melek, şeytan ve cin konusunda ifade-i beyanda bulunur. Meseleyi müstakil bir surede ele alır. Ayrıca 22 yerde cin, yedi farklı ayette de "cann" kavramı ile konu hakkında bilinmesi gereken hususları ipuçları halinde önümüze serer. Şimdi bu minval üzere cinlerin varlığı meselesine bakalım:

Ateşten Yaratılan Varlıklar
Kur'an-ı Kerim, insanın yaratılışı çok net olarak anlattığı gibi onun hemen yanıbaşında cinler için de aynı açıklıkta beyanda bulunur. Bir yerde onları "şiddetli alevden"(Rahman. 55/15) yaratıldıkları ifade edilirken bir başka ayette "dumansız ateşten" (Hicr, 15/27) yaratıldıkları anlatılır. Birinci ayette cinlerin esas yapısı hakkında "mearic" tabiri kullanılır. Diğerinde ise "nar-i semum" tabiri geçer. Bu kelimelerin tefsirlerdeki karşılıklarına bakabiliriz.

İbn-i Abbas, "mearic" kelimesini "ateşin ozü" diye tefsir etmiştir.8 Karışık alev, dumansız ateş ya da kızıl, sarı ve yeşil tonları ile alevin tam ortası9 gibi manalar ifade eder.

"Semum" kelimesi, "semme" kelimesinin mubalağalı ism-i failidir.10 "Semum" lugatte 'alev gibi esen sıcak rüzgar’ manasına gelir. Ayrıca zehir ve küçük delik manalarına da gelir." Nitekim terin çıktığı küçük ve gizli gözeneklere "mesemme" denilir.12 Şimdi, bu kelimenin tercih edilmesi ve kullanılması oldukça önemlidir. Çünkü cin ve şeytanın, insanın bedenindeki gizli deliklerden girip zehirleyecek ve yakacak bir mahiyette olduğuna dair özel bir manaya da hamledilebilir.

Yaradılış mayesi "semûm" ve "meâric" olan bu lâtif varlıklar hey'et-i asliyeleri ile bizim buudlarımızın dışındadır. Biz onları göremeyiz, ancak onlar bizi görecek kabiliyette yaratılmışlardır.

Günümüz insanına bu varlıkların mahiyet ve mevcudiyetlerini anlatmanın zorluğu ortadayken bazı müelliflerin pozitif ilimlerin yardımıyla cin meselesini izaha çalışmaları konuyu daha içinden çıkılmaz hale sokmuştur, kanaatindeyiz. Meselâ, cinlerin mahiyetlerinin bir kısım ışınlardan13 ya da enerjiden14 veya bazı hadîslerde hastalıkların sebebi olarak gösterilmesine nazaran, mikroplardan15 ibaret oldukları tarzında görüşler ileri sürülmüştür. Ancak ne âyetlerde, ne de hadîslerde cinlerin özü ve mahiyetleri hakkında muayyen bir şekil tayin edilmemiştir. Yalnızca ateşin zehirleyici, şiddetli ve dumansız oluşu gibi nitelikleri zikredilerek türü hakkında bilgi verilmemiştir. Çünkü bunların nasıl bir ışık, ışın ya da enerji oldukları açık ve sarih değildir.

Görülmeyen Varlıklar
Cinleri asıl mahiyet ve hüviyetleriyle görmek imkânsızdır. "Sizin onları göremeyeceğiniz yerden sizi görürler" (A'raf, 7/27). Bazı müfessirler bu âyete dayanarak onların asla görülemeyeceği hükmünü çıkarmışlardır.16 Ancak cinler yapıları itibarıyla aynen melekler gibi lâtif olduklarından temessül edebilirler. Kaldı ki Resul-i Ekrem Efendimiz (sav) bir gece bir grup cinle bir arada bulunmuş, onlara Kur'ân okumuş, sabah olunca da durumu sahabe-i kirama anlatarak yaktıkları ateşin kalıntılarını kendilerine göstermiştir." Ayrıca yine Efendimiz'in cinlere vahyi tebliğ etmek maksadıyla muhtelif zamanlarda altı defa görüştüğünü tesbit ediyoruz.18 Bu durumun "Resuli's-Sakaleyn" sıfatı ile Peygamber Efendimiz'e has bir keyfiyet olduğu düşünülmelidir. Mi'racda Rabbi ile görüşen, Cebrail (as) ile sürekli beraber olan Zât (sav)'ın cinleri görmesi de gayet tabiîdir. Ne var ki, insanlar için durum farklıdır. Cenâb-ı Hak, insanları cinleri görebilecek keyfiyette yaratmamıştır. İnsanlar onları göremezler ama onlar bizi görebilirler.19

Cinler Sorumlu Tutulacak mı?
Kur'ân-ı Kerîm cinlerin de tıpkı insanlar gibi mesul olduklarını ifade eder. Onlar da insanlar gibi âhirette hesaba çekilecektir. İnsanların ve cinlerin sadece Allah'a ibadet etsinler diye yaratıldıklarını ifade eden âyetten bu anlaşıldığı gibi aşağıdaki ayet de bunu göstermektedir.

"Şimdi onlar da kendilerine (azap) sözü gerekli olmuş kimselerdir."(Fussilet, 41/2; Ahkâf, 46/18)

"Ey ins ve cin topluluğu, içinizden size, âyetlerimi anlatan ve bu günle karşılaşacağınıza dair sizi uyaran elçiler gelmedi mi?"(En'am, 6/130). Burada sualin sorulması onların da mesul olacaklarını teyit içindir. Çünkü eğer elçi gelmişse ve azap edilecekse bir mesuliyet söz konusudur. İkinci âyetin devamında cinlerin sorumlu tutulduklarına şehadet ettiklerini görüyoruz (En'am, 6/130). Öte yandan Resûl-i Ekrem (sav) döneminde cinler belli bir mes'uliyet şuuru içinde Kur'ân karşısında her işi bir yana bırakmış bu ilâhî davete koşmuşlardır. Sonra da kendi kavimlerinin içine dönmüşler ve "Ey kavmimiz, Allah'ın elçisine uyun ve O'na inanın ki (Allah) günahlarınızdan bir kısmını bağışlasın ve sizi elim azaptan korusun" (Ahkâf, 46/31) demişlerdir.

Cinlere de Peygamber Gönderilmiştir
Kur'ân âyetlerinden cinlere de peygamber gönderilmiş olduğunu anlıyoruz. "Biz resul göndermedikçe hiçbir kavme azap edecek değiliz." (İsra, 17/15). "Her millet içinde mutlaka bir uyarıcı geçmiştir." (Fâtır, 35/24).

Bu âyet-i kerîmelerden çok sarih olarak onlara da peygamber gönderilmiş olduğunu anlıyoruz. Ancak burada akla bir soru gelebilir. Acaba onlara gönderilen peygamber insandan mı yoksa cinden mi? Cinlerin de bir ümmet ve bir kavim olduğu düşünülürse onlara da kendi nevinden bir uyarıcının gelmesi gayet tabiîdir. Ancak Kâinatın Efendisi (sav)'nin hem inse hem de cinne peygamber olarak gönderildiği muhakkaktır ve bu meziyet, sadece risalet-i Muhammediye'ye has bir keyfiyettir.

Cinlerde Cinsiyet Var mı?
Cin sûresinde geçen, "İnsanlardan bir kısım adamlar, cinlerden yine bir kısım adamlara sığınıyorlardı." (Cin, 72/6) âyetini açıklayan merhum Hamdi Yazır, meseleyi temessül buudunda yorumlayarak konuyu izah cihetine gitmiştir. Elmalılı, tefsirinde şu malûmatı verir:

"Burada cin hakkında rical tabirinin kullanılması şayan-ı dikkattir. Bazıları, cinlere rical ıtlak olunmaz demişlerdir. Bu âyette ricalin ikisinden de murad, ins ricali olarak mânâ şudur: 'İnsten birtakım rical, cinnin şerrinden birtakım ins ricaline sığınıyorlardı. Meselâ 'bu vadinin cirminden Huzeyfe'ye sığınıyorum' diyorlardı. Buna göre cinden, insden gibi beyaniye olarak ricalin sıfatı değil, ibtidaiyye olarak mefulün bihi gayr-i sarihdir. Bu sığınış ise ölmüş veya diri bir adamın ismine ve ruhaniyetine veya kahinlere müracaat gibi fiilen kendisine müracaat suretiyle de olabilir. Bu mânâ da güzeldir. Bu surette cinnin erkekliğine dişiliğine delâlet eder bir taraf yoktur. Lâkin cumhur-u ulema, "min"den ikisinin de beyaniyye olmasını zahir görerek bu âyetin zahiri cinlerin erkekleri ve dişileri bulunduğuna ve onların erkeklerine de rical tabir olduğuna delâlet eder demişlerdir. Şu halde hiçbir hayvanın erkeğine recül denilmediği düşünülürse burada ins mukabili cinlerin başka bir hayvan olmayıp insanların içinde gizli mahlûklar olması iktiza edeceğini düşünmek gerekir. Bunun için biz cin hakkında rical tabirini hakikatleri itibarıyla değil, temessülleri itibarıyla olmasına hamletmek istiyoruz."20

Cin Sûresi
Cinler hakkında abartılmış bilgi ve inançların yanlışlığı ve asılsızlığı, dinledikleri Kur'ân'ın cinler üzerindeki tesiri ve âhiret hayatının kesin olduğu hakikati bu sûrede çok kesin ifadelerle gözler önüne serilir. Buna göre cinlerin de mü'mini, kâfiri, iyisi ve kötüsü vardır. inanmayan cinler de, tıpkı insanların kâfirleri gibi cehennemin yakıtı olacaklardır. İnanan insanların onlardan çekinmelerine, korkmalarına hiç gerek yoktur. Çünkü onlar Allah'a sığınanlara ve O'nun koruduklarına hiçbir zarar veremezler. Kendilerine sığınanlara da bir fayda sağlayamazlar.

Gaybı Bilebilirler mi?
İnsanlar her zaman bilinmeyeni merak edegelmişlerdir. Bu, eskiden de böyle idi; günümüzde de ruh çağırma seansları bunun ifadesinden başka bir şey değildir. Kur'ân'ın geldiği ortamda cinlerin gaybı bildikleri ve her şeyden haberdar oldukları zannedilirdi. Halbuki Cenâb-ı Hak peygamberlerden dilediği hariç, Kendi gayb bilgisine kimseyi muttali kılmamıştır. Ayrıca Kur'ân geldikten sonra cinlerin eskisi gibi etkili olamadıklarını ve onun karşısında acziyetlerinİ itiraf ittiklerini hadîslerden öğreniyoruz. Meselâ:

İbn-i Abbas (ra)'ın cin sûresinin nüzul sebebi olarak zikrettiği bu hadis aynen şöyledir. "Şeytanların semadan haber almaktan menedildiği bir dönemde Hz. Peygamber (sav) sahabeden birkaç kişi ile birlikte Sûk-u Ukaz'a doğru gidiyordu. Semadan kovularak geri dönen şeytanlara kavimleri neden hiçbir haber getiremediklerini sorunca onlar da, engellendiklerini ve üzerlerine alevlerle (şihâp) saldırıldığım söylediler. Bunun üzerine kavimleri onlardan bunun sebebini, her tarafta araştırmalarını istedi. İçlerinden Tihame'ye doğru ilerleyenler Sûk-u Ukaz'a gitmek üzere Nahle'de bulunan Peygamberimiz'in olduğu yere varmışlardı. Bunlar, o sırada ashaba sabah namazını kıldırmakta olan Peygamberimiz (sav)'in okuduğu Kur'ân âyetlerini işitince haber almalarını engelleyen şeyin ne olduğunu anlayarak geri döndüler ve kendilerini hayran bırakan Kur'ân'a inandıklarını, artık Rab'lerine hiçbir şeyi ortak koşmayacaklarını açıkladılar."21

NETİCE
Kur'ân'ın müstakil bir sûre ve yirmi küsur âyetle ortaya koyduğu prensiplerden anlıyoruz ki cinler, insanlardan pek farklı yaratıklar değillerdir. Onların bizler için hep ürküntü verici mahluklar olmaları, biraz görülmemelerinden biraz da onların bizden farklı yaratılmalarından kaynaklanmaktadır. Meselâ, kesif maddelerden geçebilme gibi özelliklerinden ileri gelmektedir. Bununla beraber kötülüğe daha meyilli oldukları da anlaşılmaktadır. Cinlerin tesirinden kurtulmak ve onlara maruz kalmamak için sihir veya büyü gibi yollar yerine, Kur'ân okumanın, Allah'la irtibatı daha sağ-lamlaştırıp ibadet ü taate devam etmenin dışında herhangi bir yola tevessül edilmesi doğru değildir.

DİPNOTLAR
1) R. İsfehani, Müfredat. Cin md.
2) Asım Efendi, Kamus. Cin md.
3) A.g.e.
4) Elmalılı, 10/192 (Zaman Gzt. Neşr.)
5) Müfredat. Cin md.
6) Matta, 12/28; Luka, II/20.
7)Cahız, K. Hayavan, VI/164.
İbn-i Kesir, H/550.
9) Müfredat, "MRC" md.
10 Kamus, "SMM' md.
11) Elmalılı, 5/207.
12) A.g,e.. 8/5388.
13) A. Hulusi, s.61.
14) Nurbâki, s. 53.
15) Menâr, III/96.
16) Mefatih, 10/335.
17) Buhari, Menakıb. 132; Müslim, Zühd, 60.
18) Kurtubi, 19/5; Alûsi, 29/83.
19) Mefatih. 10/334.
20) Elmalılı, 8/5014.
21) Buhari, Tefsir Cin Sûresi tefsirinde.

.

CİN NEDİR

Benzer Yazılar:

ÜYÜ - FAL - GAYB

Cinler Hakkında

İlyas Aleyisselam

Cinlerden peygamber gelmiş midir?

Cinler sevap kazanır mı?

Cinler insanların girdiği cennete girecek mi?

Kur'an-ı Kerim'de Cinlerin Varlığı