ısrarla vaktin boşa geçirilmemesini emretmektedir. Bu emre uymayan sıkıntıdan kurtulamaz.


.

 

Okumayan bir milletiz 2 EYLÜL 1997

Batı dünyasında kitap, bir insanın ihtiyaç listesinin 18. sırasında bulunmaktadır.

Türkiye’de ise ihtiyaç listesinde, kitap 222. sırada yer almaktadır.

Eskiden olduğu gibi bugün de, medeniyetin, teknolojinin kaynağı ilimdir. Bunun için,

dînimiz ilme çok önem vermiştir. İlk gelen ayet “Oku!”dur. Başka bir âyet-i kerîmede,

(Bilenle bilmeyen hiç bir olur mu?) buyuruldu. Birçok hadîs-i şerîfleri ile sevgili

Peygamberimiz de ilmi teşvik buyurmuştur. (Beşikten mezara kadar ilim öğreniniz,

çalışınız), (İlmi, Çinde de olsa, alınız) hadîs-i şerîfleri bunlardan sadece ikisidir.

İlim de okumakla, öğrenmekle olur. Kültür seviyesi yüksek olan toplumlar, ileriyi iyi

görür. Yeniliklere açık olur. Dolayısıyla, medeniyette ilerlemeleri hızlı olur. Bugün dünyaya

baktığımızda bunu çok iyi fark ederiz. İlme önem veren, okuyan, okuma alışkanlığı olan

milletler, teknolojide zirvededir. Allahü teâlâ dinli, dinsiz çalışana karşılığını vermektedir.

Bin kişiye yedi kitap

Araştırmacı Sayın Yaşar Değirmenci’nin, bu konularda yaptığı ciddî bir araştırmasındaki

tespitlere göre;

Meselâ, teknolojide zirvede olan Japonya’da kitap, dergi ve gazeteler, günün her anında ve

her yerde okunuyor. Öyle ki, “ayakta okumak” tâbiri Japonya’da çok yaygındır. Japonya’da

basılan 124 gazetenin tirajı 70 milyon.

Türkiye’de ise; her 1000 kişiden 932’si gazete okumuyor. Dergiler için de aynı şey geçerli.

Bizde toplam gazete tirajı 5 milyon civârındadır. Bu tirajdan spor, magazin ve müstehcen

neşriyat yapanları, resmî ve rutin satışları, bakıcıları, promosyon meraklılarını da düşerseniz,

az-çok okunan gazete tirajı 1 milyonu bulmaz. Kitapta da durum bundan farklı değildir.

Kültürün tek taşıyıcısı kitap açısından, toplumumuzun içinde bulunduğu durum ise,

istatistikî bilgiler ışığında şöyle:

Almanya’da 1000 kişiye 2.700

Rusya’da 1000 kişiye 18.000

ABD’de 1000 kişiye 12.000

Japonya’da 1000 kişiye 1.100

Türkiye’de 1000 kişiye 7 kitap düşmektedir.

ABD’de kişi başına bir yılda düşen kağıt miktarı 390 kg, Avrupa’da kişi başına 90 kg,

Türkiye’de ise 20 kg.dır.

ABD’de bir yılda 72.500 çeşit kitap basılmakta. Rusya’da 58.000, Almanya’da 49.000,

Japonya’da 42.000, Fransa’da 27.000 çeşit kitap okuyucuya ulaşırken, Türkiye’de devlet

yayınları dahil kitap çeşidi sadece 7.000 civârındadır.

Batı dünyasında kitap, bir insanın ihtiyaç listesinin 18. sırasında bulunmaktadır.

Türkiye’de ise ihtiyaç listesinde, kitap 222. sırada yer almaktadır. Dünya genelinde “Pazar

araştırmaları” yapan Euromonitör şirketi tarafından hazırlanan raporda, 1991 yılında kitap için

kişi başına en fazla para harcayan ülke, 73 dolarla Almanya gösterilirken, Türkiye bu konuda

sıralamaya dahî girememiştir.

10 yıl önce Azerbaycan’da bir şiir kitabı 100 bin basılıyor, bir ay gibi zamanda da tamamı

satılıyor. Azerbaycan’ın nüfusu 7 milyon (1 milyonu azınlık). 60 milyon nüfuslu Türkiye’de

bir kitabın baskı sayısı 1000-1500’lere düşmüştür. O da birkaç senede ancak tüketiliyor.

Okunup okunmadığı da meçhuldur.

İlmî araştırmaların sayısı

Türkiye’de bir yılda yapılan ilmî araştırma sayısı 368 iken, Japonya’da 23.630 Rusya’da

25.313, Almanya’da 26.168, İngiltere’de 42.338, ABD’de 204.632’dir.

Bin kişiye düşen gazete tirajında ülkeler arasında ilk sıra 667 gazete ile Finlandiya, Hong

Kong’da bin kişiye 602 gazete, Japonya’da 584, Türkiye’de ise 1000 kişiye sadece 81 gazete

düşüyor.

1 Ocak 1992 - 1 Eylül 1992 tarihleri arasındaki sekiz ayda Milli Piyango, Kazı kazan, At

yarışı, Spor toto ve Loto’ya yatırılan para 2 trilyon 423 milyar TL. Bugün bu rakam 10

trilyonu çok geçti.

Fransız Shene Ferguson’un tesbitine göre; kumarbaz milletler sıralamasında Türkiye ikinci

sırada. İsrafta dünya birincisi, alkolde dünya üçüncüsü, sigarada dünya dördüncüsüdür.

Türkiye’de 95 kişiye bir kahvehane düşerken, 65.000 kişiye bir kütüphane düşmektedir.

Yalnız İstanbul’da ruhsatlı kahvehane sayısı onbinin üzerindedir. Buna karşılık İstanbul’da

19 kütüphane bulunmaktadır. Bu büyük şehrimizin her kazasına bile bir kütüphane

düşmemektedir.

Bu rakamlar, teknolojide niçin geri kaldığımızı yeteri kadar îzah etmektedir herhâlde...

Okumadan ilerleme olmaz 3 EYLÜL 1997

İslâm dîni ilme, medeniyete çok önem vermiştir. Bu önemin gereği olarak da okumak için,

okumanın yaygınlaşması için, bütün imkânlar seferber edilmiştir. Bunun ispatı binlerce

kütüphanedeki, milyonlarca kitaptır.

Bugün, dünya kütüphanelerini doldurmuş olan bu kitapların isimlerini bildiren fihristler

mevcuttur. Meselâ, Kâtib Çelebi’nin “Keşf-üz-zünûn” kitabında, onbeşbine yakın kitap ve

onbin kadar yazar ismi vardır. Bağdatlı İsmail Paşa, bu kitaba, iki cilt ilâve yapmıştır. Bu

ilâvelerle beraber yirmibeşbini bulmuştur.

Bugün, bütün dünyada mevcut, yalnız Arapça İslâm kitaplarını ve yazarlarını ve hangi

memlekette ve hangi kütüphanede olduklarını ve numarasını gösteren, çok istifâdeli ve

kıymetli bir kitap da, 1943’de Leiden şehrinde basılmış olan, Carl Brockelmann’ın

“Geschichte der Arabischen Litteratur” ismindeki almanca kitabıdır.

Osmanlı devletinde yetişmiş âlimlerin hâl tercümelerini bildiren “Şakâ’ık-i Nu’mâniyye”

kitabının yazarı Taşköprüzâde Ahmed efendinin, “Miftâh-us-se’âde” kitabı, beşyüze yakın

çeşitli ilmi târif ve îzâh edip, her ilimde yazılmış kitap ve bunları yazanlar hakkında bilgi

vermektedir.

Bu gerçekler karşısında, anlayışlı ve insaflı bir kimse, İslâmiyetin yirmi ana ilmini ve

bunların kolları olan, seksen ilmi ve bu ilimlerin âlimlerini ve herbirinin yazdığı kitapları

görerek, durmadan, yılmadan yazan İslâm âlimlerinin çokluğu ve herbirinin, ilim deryâsına

dalmaktaki mahâretleri karşısında, hayrân kalmaktan kendini alamaz.

Bu kitaplarla İslâm âlimleri, bütün dünyaya ilmi, medeniyeti yaymışlardır. Bu kitapların

yazıldığı zamanlarda, Avrupa’da ilimden, medeniyetten uzak, ilkel bir hayat vardı. Avrupa’ya

medeniyet, Müslümanların İspanya’ya çıkmaları ile geldi.

İslâm âlimleri ayrıca, açık-gizli din düşmanlarının İslâmiyet hakkındaki iftirâlarını

reddederek hepsini susturmuşlar, din düşmanlarının hazırladıkları fitne ve fesat ateşlerini

söndürmüşlerdir.

Ayrıca, kötü maksatlarla Kur’ân-ı kerîme yanlış mânalar vermeye, bozuk tercümeler

yapmaya kalkışanların yüz karalarını meydana çıkarıp, bir taraftan îmân edilmesi lâzım gelen

şeyleri birer birer ve açıkça yazmışlar, diğer taraftan da, bütün dünyada olmuş ve Kıyâmete

kadar olacak her olay ve hareketin esasını, pek doğru olarak, insanlığın önüne koymuşlardır.

Bugün de okuyan, okumaya önem veren kimseler, dünyada söz sahibi milletlerdir.

Maalesef bu hususta, Batı bizi çoktan geçmiştir. İnsan hiç olmazsa günde yarım veya bir

saatini okumakla geçirmeli, sabahleyin veya akşam yatmadan önce, okumayı alışkanlık hâline

getirmelidir! Bu, zamanla öylesine alışkanlık hâline gelir ki, yiyip içmekten

vazgeçemediğimiz gibi, okumaktan da vazgeçemeyip, bu alaşkanlığımız, hayatımızın bir

İnsan hiç olmazsa günde yarım veya bir saatini okumakla geçirmeli, sabahleyin veya

akşam yatmadan önce, okumayı alışkanlık hâline getirmelidir!

Hayran kalmamak elde değil

parçası hâline gelir. Boş insanlar vakitlerini nasıl geçireceklerinin sıkıntısıyla kıvranırken, bu

alışkanlığı kazananlar vaktin nasıl geçtiğinin farkına bile varamazlar.

Okumanın, ilme önem vermenin kıymetini, Avrupalılar asırlar sonra ancak anlayabildiler.

Okumakla ilgili olarak, Batının bâzı aydınlarının sözleri de şöyle:

E. Gibbon: “Okumayı hiçbir hazineye değişmem.”

Montesquieu: “Çeyrek saatlik bir okumayla, gideremediğim üzüntüm olmamıştır.”

Franz Kafka: “Okuduğumuz kitap bir yumruk gibi bizi uyarmıyorsa, ne işe yarar?”

Alexandre Pope: “Okuduğunuz eser, sizi fikren yükseltip, içinizi iyi duygularla

doldurmalıdır.”

Alcott: “Ümitle açılıp, kazançla kapanan kitap, iyi bir kitaptır.”

Mark Twain: “İyi kitaplar okumayan adamın, okumuş olmasıyla câhil kalması arasında

hiçbir fark yoktur.”

Netice itibariyle okumaksızın gelişme, olgunlaşma olmaz.

İbni Mübârek hazretleri buyuruyor ki: “Okumadan gelişmek, olgunlaşmak isteyene

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

98

Tefsir ve meal okumak 8 OCAK 1998

Birisine Kur'an tercümesinden, mealden dinini öğrenmesini tavsiye etmek, buna aracı olmak, ona yapılabilecek en büyük kötülüktür. Bugün, sapıtmaların, yoldan çıkmaların esas kaynağı budur. Kur'an-ı kerimin manasını, tam olarak, yalnız Muhammed aleyhisselam anlamış ve hadis-i şerifleri ile bildirmiştir. Çünkü Kur'an-ı kerim Ona inmiştir. Kur'an-ı kerimi tefsir eden Odur. Doğru tefsir kitabı da, Onun hadis-i şerifleridir. İslâm âlimleri de bu hadis-i şerifleri açıklayarak, herkesin anlayabileceği seviyede fıkıh kitaplarını yazdılar. Din ancak buradan öğrenilir. Zamanımızda herkes, belli şer mihrakların telkini ile, evine bir tefsir kitabı alıp, bu tefsirlerden dinini öğrenmek istiyor. Bu mümkün değildir. Çünkü, tefsir kitaplarını da anlayabilmek için, en az otuz sene durmadan çalışıp, yirmi ana ilmi, iyi öğrenmek lazımdır. Bu yirmi ana ilmin kolları, seksen ilimdir. Ana ilimlerden biri, “Tefsir” ilmidir. Her ilimdeki manası başka Bu ilimlerin ayrı ayrı âlimleri ve çok kitapları vardır. Bugün kullanılan bazı Arabî kelimeler, fıkıh ilminde başka manaya, tefsir ilminde ise daha başka manaya gelmektedir. Hatta aynı kelime, Kur'an-ı kerimdeki yerine, aldığı edatlara göre, başka manalar bildirmektedir. Bu geniş ilimleri bilmeyenlerin, bugünkü Arapçaya göre yaptıkları Kur'an tercümeleri, Kur'an-ı kerimin manasından bambaşka birşey oluyor. Yeni yazılan Türkçe tefsirlerin hepsinde, şahsî düşünceler bulunmakta, biri diğerine uymamaktadır. Böyle olduğu için de, okuyanlara zararı, faydasından çok olmaktadır. Hele İslâm düşmanlarının, bid'at sahiplerinin, Kur'an-ı kerimin manasını bozmak için yaptıkları tefsir ve tercüme kitapları, birer zehirdir. Bunları okuyanlarda, birtakım şüpheler, itirazlar hasıl oluyor. Çünkü herkes kendi kafasına göre mana veriyor. Din düşmanları kasıtlı olarak, dini yıkmak için piyasaya mealler sürmektedirler. Hepsi de sadece kendisininkinin doğru olduğunu söylüyor. Zaten ilk meali neşreden gayri müslim bir yayınevidir. Dini, tefsirden, meallerden öğrenmeye kalkışmak, ilkokul çocuğunun eline, yüksek matematik kitabı koyup, buradan matematiği öğren demekten daha abestir. Yalnız Arapça bilmekle, tefsir ve hadis anlaşılmaz. Arapça bilenleri, din âlimi sanan aldanır. Beyrut ve başka yerlerde ana dili Arapça olan, Arap edebiyatını iyi bilen çok papaz var. Fakat, hiçbirinin İslâmiyetten haberi yok. Mesela, tıp ilmi kıymetlidir. Fakat bir kimse, eline bir tıp kitabı alıp, okuyarak tıbbı öğrendim diyerek, göz ameliyatı yapmaya kalkarsa, hastanın gözünü çıkarmış olur. Böyle bir kimseye, tıp kitabı okuyarak doktorluk yapmak uygun değil demek, tıp ilmine karşı çıkmak değildir. Bunun gibi, bir kimsenin, meal veya tefsir okuyarak, dini öğrenmeye kalkışması çok yanlıştır. Birisine, tefsir ve mealden dinini öğrenmesini tavsiye etmek, buna aracı olmak, ona yapılabilecek en büyük kötülüktür. Bugün, sapıtmaların, yoldan çıkmaların esas sebebi budur. Kur'an-ı kerimin gerçek manası Kur'an-ı kerimin hakiki manasını anlamak, öğrenmek isteyen bir kimse, din âlimlerinin, müctehidlerin kelam, fıkıh ve ahlak kitaplarını okumalıdır. Yani bugün için bu üç önemli ilmin bir araya getirildiği ilmihâl kitabından öğrenmelidir. Kur'an-ı kerimin orijinalinden başkasına Kur'an-ı kerim denmez. Kur'an-ı kerimin, latin harfleri ile yazılmasına imkan yoktur. Çünkü bu harflerde, Kur'an-ı kerim harflerinin hepsinin karşılığı yoktur. Mesela, Kur'an-ı kerimde, üç tane se harfi var. Üç tane ze harfi var. Türkçede bunların hepsinin karşılığı bir harftir. Bunun için, mana bozuluyor. Okunan, Kur'an olmayıp, manasız bir ses yığını oluyor. Mesela, İhlas suresinde geçiyor. Ehad yerine ehat denilirse, namaz fâsid oluyor, bozuluyor. Bugün, varlık sebebi dini ortadan kaldırmak olan çok kimsenin, böyle bozuk tercümeleri ve latin harfi ile yazılmış, ne olduğu belirsiz kitapları, “Türkçe Kur'an” “Türkçe meal” diye gençliğin önüne sürdükleri, her tarafta dağıttıkları görülüyor. Bütün bunları teşvik edenler, el altından destekleyenler sinsi din düşmanlarıdır. Çok uyanık olup, bunlara aldanmamalıdır.






.Dimyat’a pirince giderken... 10 OCAK 1998